HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Barnabé (1e s. ? - 2e s. ? ap. J. Chr.), Épître (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

υ = 57 formes différentes pour 140 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[10]   ἔχει τρύπας. ἀλλὰ οὐδὲ τὴν ὕαιναν φάγῃ· οὐ μή, φησίν, γένῃ

[11]   τοῦ σταυροῦ. περὶ μὲν τοῦ ὕδατος γέγραπται ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ. πῶς

[11]   τῷ κυρίῳ προφανερῶσαι περι τοῦ ὕδατος καὶ περὶ τοῦ σταυροῦ. περὶ

[11]   πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὁ τὸν καρπὸν αὐτοῦ οὐκ

[11]   ἀσεβῶν απολεῖται. αἰσθάνεσθε, πῶς τὸ ὑδωρ καὶ τὸν σταυρὸν ἐπὶ τὸ

[11]   σπηλαίῳ πέτρας ἰσχυρᾶς. καί· τὸ ὕδωρ αὐτοῦ πιστόν· βασιλέα μετὰ δόξης

[11]   ἡμεῖς μὲν καταβαίνομεν εἰς τὸ ὕδωρ γέμοντες ἁμαρτιῶν καὶ ῥύπου, καὶ

[11]   σταυρὸν ἐλπίσαντες κατέβησαν εἰς τὸ ὕδωρ, ὅτι τὸν μὲν μισθὸν λέγει

[1]   ~ΒΑΡΝΑΒΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ. ~Χαίρετε υἱοὶ καὶ θυγατέρες, ἐν ὀνόματι κυρίου

[15]   ἑτέρῳ λέγει· Ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί μου τὸ σάββατον, τότε ἐπιθήσω

[4]   τοῖς μέλλουσιν σκανδάλοις, ὡς πρέπει υἱοῖς θεοῦ, ἀντιστῶμεν, ἵνα μὴ σχῇ

[13]   ὁ Ἰακὼβ πρὸς Ἰωσὴφ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, λέγων· Ἰδού, οὐκ ἐστέρησέν

[7]   ἦν, ὁ τότε λέγων ἑαυτὸν υἱον θεοῦ εἶναι. πῶς γὰρ ὅμοιος

[12]   Δαυεὶδ λέγει αὐτὸν κύριον, καὶ υἱὸν οὐ λέγει. ~Ἴδωμεν δὲ εἰ

[6]   τὴν γῆν. ταῦτα πρὸς τὸν υἱόν. πάλιν σοι ἐπιδειξω, πῶς πρὸς

[12]   ἡμερῶν. ἴδε πάλιν Ἰησοῦς, οὐχὶ υἱὸς ἀνθρωπου, ἀλλὰ υἱὸς τοῦ θεοῦ,

[15]   τοῦτο λέγει· ὅταν ἐλτὼν ὁ υἱὸς αὐτοῦ καταργήσει τὸν καιρὸν τοῦ

[12]   οὖν μέλλουσιν λέγειν, ὅτι Χριστὸς υἱὸς Δαυείδ ἐστιν, αὐτὸς προφητέει Δαυείδ,

[13]   κεφαλὴν Μανασσῆ, ὅτι πρωτότοκός μου υἱός ἐστιν. καὶ εἶπεν Ἰακὼβ πρὸς

[5]   ἀκτῖνας αὐτοῦ ἀντοφθαλμῆσαι; οὐκοῦν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ εἰς τοῦτο ἐν

[12]   οἶκον πάντα τοῦ Ἀμαλὴκ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ ἐπ’ ἐσχάτων τῶν

[7]   ζωοποιήσῃ ἡμᾶς· πιστεύσωμεν, ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ οὐκ ἠδύνατο παθεῖν

[12]   Ἰησοῦς, οὐχὶ υἱὸς ἀνθρωπου, ἀλλὰ υἱὸς τοῦ θεοῦ, τύπῳ δὲ ἐν

[7]   ὀφείλομεν αἰνεῖν. εἰ οὖν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, ὢν κύριος καὶ

[12]   ὁ πατὴρ φανεροῖ περὶ τοῦ υἱοῦ Ἰησοῦ. λέγει οὖν Μωϋσῆς Ἰησοῦ,

[19]   τὴν χεῖρά σου ἀπὸ τοῦ υἱοῦ σου ἢ ἀπὸ τῆς θυγατρός

[13]   προσώπου σου· προσάγαγέ μοι τοὺς υἱούς σου, ἵνα εὐλογήσω αὐτούς. καὶ

[12]   τί λέγει πάλιν Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή, ἐπιθεὶς αὐτῳ τοῦτο τὸ

[12]   Ἰησοῦ. λέγει οὖν Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή, ἐπιθεὶς τοῦτο τὸ ὄνομα,

[6]   περί ἡμῶν, ὡς λέγει τῷ υἱῷ· Ποιήσωμεν κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’

[21]   μισθὸς αὐτοῦ. ἔτι καὶ ἐρωτῶ ὑμᾶς· ἑαυτῶν γίνεσθε νομοθέται ἀγαθοί, ἑαυτῶν

[6]   ἱμάτιον παλαιωθήσεθε, καὶ σὴς καταφάγεται ὑμᾶς. καὶ παλιν λέγει ὁ προφήτης,

[1]   τῆς πηγῆς κυρίου πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς. οὕτω με ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν

[21]   ὧν ἠδυνήθην, εἰς τὸ εὐφρᾶναι ὑμᾶς. σώζεσθε, ἀγάπης τέκνα καὶ εἰρήνης.

[1]   ἀναγκάζομαι κἀγὼ εἰς τοῦτο, ἀγαπᾶν ὑμᾶς ὑπὲρ τὴν ψυχήν μου, ὅτι

[1]   τῶν τοῦ θεοῦ δικαιωμάτων εἰς ὑμᾶς, ὑπέρ τι καὶ καθ’ ὑπερβολὴν

[21]   εἴς τι ἀγαθὸν χωρήσῃ. ἐρωτῶ ὑμᾶς, χάριν αἰτούμενος. ἕως ἔτι τὸ

[4]   ἔτι δὲ καὶ τοῦτο ἐρωτῶ ὑμᾶς ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν ὤν,

[7]   ποτίζειν χολὴν μετὰ ὄξους, φάγετε ὑμεῖς μόνοι, τοῦ λαοῦ νηστεύοντος καὶ

[9]   ἀλλὰ οἶδα, ὅτι ἄξιοί ἐστε ὑμεῖς. ~Ὅτι δὲ Μωϋσῆς εἶπεν· Οὐ

[6]   παιδὶ κυρίου. οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι ὑμεῖς πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεθε, καὶ

[12]   αὐτὸς Μωϋσῆς ἐντειλάμενος· Οὐκ ἔσται ὑμῖν, αὐτὸς ποιεῖ, ἵνα τύπον τοῦ

[6]   ἣν ἐποίησεν ὁ κύριος. ἀπολούστερον ὑμῖν γράφω, ἵνα συιῆτε· ἐγὼ περίψημα

[1]   σωθῆναι, ὅτι ἀληθῶς βλέπω ἐν ὑμῖν ἐκκεχυμένον ἀπὸ τοῦ πλουσίου τῆς

[17]   ἐν δυνατῷ καὶ ἁπλότητι δηλῶσαι ὑμῖν, ἐλπίζει μου ἡ ψυχὴ τῇ

[1]   πίστις καὶ ἀγάπη ἐγκατοικεῖ ἐν ὑμῖν ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς αὐτοῦ. λογισάμενος

[6]   τὸν ἐν σαρκὶ μέλλοντα φανεροῦσθαι ὑμῖν Ἰησοῦν. ἄνθρωπος γὰρ γῆς ἐστιν

[1]   καὶ συνειδὼς ἐμαυτῷ, ὅτι ἐν ὑμῖν λαλήσας πολλὰ ἐπίσταμαι, ὅτι ἐμοὶ

[8]   νοεῖτε, πῶς ἐν ἁπλότητι λέγει ὑμῖν. ὁ μόσχος ὁ Ἰησοῦς ἐστίν,

[6]   ἐγγισάτω τῷ παιδὶ κυρίου. οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι ὑμεῖς πάντες ὡς ἱμάτιον

[17]   τῶν ἐνεστώτων ἢ μελλόντων γράφω ὑμῖν, οὐ μὴ νοήσητε διὰ τὸ

[1]   εἰς μισθόν, ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν ὑμῖν πέμπειν, ἵνα μετὰ τῆς πίστεως

[21]   τοῦ παντὸς κόσμου κυριεύων, δῴη ὑμῖν σοφίαν, σύνεσιν, ἐπιστήμην, γνῶσιν τῶν

[16]   καὶ περὶ τοῦ ναοῦ ἐρῶ ὑμῖν, ὡς πλανώμενος οἱ ταλαίπωροι εἰς

[21]   πάσης χάριτος μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν.

[11]   ῥῆμα, ὃ ἐὰν ἐξελεύσεται ἐξ ὑμῶν διὰ τοῦ στόματος ὑμῶν ἐν

[4]   μὴ ἐλλείπειν, γράφειν ἐσπούδασα, περίψημα ὑμῶν. διὸ προσέχωμεν ἐν ταῖς ἐσχάταις

[2]   Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς Αἰγύπτου, προσενέγκαι

[12]   Μωϋσῆς· Ὅταν, φησίν δηχθῇ τις ὑμῶν, ἐλθέτω ἐπὶ τὸν ὄφιν τὸν

[11]   ἐξ ὑμῶν διὰ τοῦ στόματος ὑμῶν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ, ἔσται

[1]   ὑμᾶς. οὕτω με ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν ἡ ἐμοὶ ἐπιποθήτη ὄψις ὑμῶν.

[2]   βδέλυγμά μοί ἐστιν· τὰς νεομηνίας ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄνευ ζυγοῦ ἀνάγκης,

[9]   Περιτμήθητε, λέγει κύριος, τὰς καρδίας ὑμῶν. καὶ πάλιν λέγει· Ἄκουε Ἰσραήλ,

[21]   ἐκζητοῦντες τί ζητεῖ κύριος ἀφ’ ὑμῶν, καὶ ποιεῖτε ἵνα εὑρεθῆτε ἐν

[3]   κάμψητε ὡς κρίκον τὸν τράχηλον ὑμῶν καὶ σάκκον ἐνδύσησθε καὶ σποδὸν

[15]   τοι λέγει αὐτοῖς· Τὰς νεομηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα οὐκ ἀνέχομαι.

[9]   ἐπ’ ἀκάνθαις, περιτμήθητε τῷ κυρίῳ ὑμῶν. καὶ τί λέγει; Περιτμήθητε καρδίαν

[9]   καὶ τί λέγει; Περιτμήθητε καρδίαν ὑμῶν, καὶ τον τράχηλον ὑμῶν οὐ

[2]   ἢ τοῦτο ἐντειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν κατὰ τοῦ πλησίον ἐν τῇ

[2]   Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος. πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων,

[4]   ὁμοιοῦσθαί τισιν ἐπισωρεύοντας ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν λέγοντας, ὅτι ἡ διαθήκη ἐκείνων

[11]   δόξης ὄψεσθε, καὶ ἡ ψυχὴ ὑμῶν μελετήσει φόβον κυρίου. καὶ πάλιν

[21]   τὸ καλὸν σκεῦός ἐστιν μεθ’ ὑμῶν, μὴ ἐλλείπητε μηδενὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ

[9]   καρδίαν ὑμῶν, καὶ τον τράχηλον ὑμῶν οὐ σκληρυνεῖτε. λάβε πάλιν· Ἰδού,

[3]   ἀκουσθῆναι ἐν κραυγῇ τὴν φωνὴν ὑμῶν; οὐ ταύτην τὴν μηστείαν ἐγὼ

[21]   μένετε σύμβουλοι πιστοί, ἄρατε ἐξ ὑμῶν πᾶσαν ὑπόκρισιν. ὁ δὲ θεός,

[2]   ἐξεζήτησεν ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; πατεῖν μου τὴν αὐλὴν οὐ

[1]   ὑμῶν ἡ ἐμοὶ ἐπιποθήτη ὄψις ὑμῶν. πεπεισμένος οὖν τοῦτο καὶ συνειδὼς

[1]   ἐπὶ τοῖς μακαρίοις καὶ ἐνδόξοις ὑμῶν πνεύμασιν· οὕτως ἔμφυτον τῆς δωρεᾶς

[1]   πέμπειν, ἵνα μετὰ τῆς πίστεως ὑμῶν τελείαν ἔχητε τὴν γνῶσιν. Τρία

[6]   συιῆτε· ἐγὼ περίψημα τῆς ἀγάπης ὑμῶν. τί οὖν λέγει πάλιν ὁ

[1]   ὅτι ἐὰν μελήσῃ μοι περὶ ὑμῶν τοῦ μέρος τι μεταδοῦναι ἀφ’

[1]   διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν ὑποδείξω ὀλίγα, δι’ ὧν ἐν

[9]   Τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν (ὧδε εὑρίκω ἐντολήν) Μὴ σπείρητε

[4]   ἐρωτῶ ὑμᾶς ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν ὤν, ἰδίως δὲ καὶ πάντας

[7]   δείξῃ, ὅτι δεῖ αὐτὸν παθεῖν ὑπ’ αὐτῶν. ἃ ἐνετείλατο, προσέχετε· Λάβετε

[5]   ἥλιον, ἔργον τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὑπάρχοντα, ἐμβλέποντες οὐκ ἰσχύουσιν εἰς τὰς

[5]   ἐκλεκτοὶ εὑρεθῶμεν. ~Εἰς τοῦτο γὰρ υπέμεινεν ὁ κύριος παραδοῦναι τὴν σάρκα

[5]   ἐν σαρκὶ ἔδει αὐτὸν φανερωθῆναι, ὑπέμεινεν, ἵνα τοῖς πατράσιν τὴν ἐπανγγελίαν

[5]   προφήτας αὐτοῦ. οὐκοῦν εἰς τοῦτο ὑπέμεινεν, λέγει γὰρ ὁ θεὸς τὴν

[5]   ἀδελφοί μου· εἰ ὁ κύριος ὑπέμεινεν παθεῖν περὶ τῆς ψυχῆς ἡμῶν,

[5]   καθ’ ὁμοίωσιν ἡμετέραν· πῶς οὖν ὑπέμεινεν ὑπὸ χειρὸς ἀνθρώπων παθεῖν; μάθετε.

[7]   ὄξους. πρὸς τί; ἐπειδὴ ἐμὲ ὑπὲρ ἁμαρτιῶν μέλλοντα τοῦ λαοῦ μου

[7]   ἱερεὺς τὸν ἕνα εἰς ὁλοκαύτωμα ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. τὸν δὲ ἕνα τί

[5]   τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ ἐξελέξατο, ὄντας ὑπὲρ πᾶσαν ἁμαρτίαν ἀνομωτέρους, ἵνα δείξῃ,

[7]   τράγου τοῦ προσφερομένου τῇ νηστείᾳ ὑπὲρ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν. προσέχετε ἀκριβῶς·

[1]   κἀγὼ εἰς τοῦτο, ἀγαπᾶν ὑμᾶς ὑπὲρ τὴν ψυχήν μου, ὅτι μεγάλη

[4]   ἰδίως δὲ καὶ πάντας ἀγαπῶν ὑπὲρ τὴν ψυχήν μου, προσέχειν νῦν

[19]   κυρίου. ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὑπὲρ τὴν ψυχήν σου. οὐ φονεύσεῖς

[19]   τὸ στόμα θανάτου. ὅσον δύνασαι, ὑπὲρ τῆς ψυχῆς σου ἁγνεύσεις. μὴ

[1]   τοῦ θεοῦ δικαιωμάτων εἰς ὑμᾶς, ὑπέρ τι καὶ καθ’ ὑπερβολὴν ὑπερευφραίνομαι

[7]   ἐνετείλατο κύριος, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ὑπὲρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν ἔμελλεν τὸ

[1]   ὑμᾶς, ὑπέρ τι καὶ καθ’ ὑπερβολὴν ὑπερευφραίνομαι ἐπὶ τοῖς μακαρίοις καὶ

[13]   ἐν τῇ κοιλίᾳ σου, καὶ ὑπερέξει λαὸς λαοῦ καὶ ὁ μείζων

[1]   ὑπέρ τι καὶ καθ’ ὑπερβολὴν ὑπερευφραίνομαι ἐπὶ τοῖς μακαρίοις καὶ ἐνδόξοις

[5]   ἐνανίον τοῦ κείραντος αὐτόν. οὐκοῦν ὑπερευχαρστεῖν οφείλομεν τῷ κυρίῶ, ὅτι καὶ

[21]   διὰ τοῦτο ἀνταπόδομα. ἐρωτῶ τοὺς ὑπερέχοντας, εἴ τινά μου γνώμης ἀγαθῆς

[5]   καὶ σημεῖα ποιῶν ἐκήρυσσεν, καὶ ὑπερηγάπησεν αὐτόν. ὅτε δὲ τοὺς ἰδίους

[20]   ὑπόκρισις, διπλοκαρδία, μοιχεία, φόνος, ἁρπαγή, ὑπερηφανία, μαγεία, πλεονεξία, ἀφοβία θεοῦ· διῶκται

[3]   καὶ ἐὰν ἴδῃς ταπεινόν, οὐχ ὑπερόψῃ αὐτόν, οὐδὲ ἀπὸ τῶν οικείων

[16]   καὶ αὐτοι οἱ τῶν ἐχθρῶν ὑπηρέται ἀνοικοδομήσουσιν καὶ ὁ λαὸς Ἰσραὴλ

[1]   ὅτι ἔσται μοι τοιούτοις πνεύμασιν ὑπηρετήσαντι εἰς μισθόν, ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν

[15]   ἀνομίας, καινῶν δὲ γεγονότων πάντων ὑπὸ κυρίου· τότε δυνησόμεθα αὐτὴν ἁγιάσαι,

[12]   τῷ Μωϋσῇ, πολεμουμένου τοῦ Ἰσραὴλ ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἵνα ὑπομνήσῃ

[16]   γὰρ τὸ πολεμεῖν αὐτοὺς καθῃρέθη ὑπὸ τῶν ἐχτρῶν· νῦν καὶ αὐτοι

[5]   ὁμοίωσιν ἡμετέραν· πῶς οὖν ὑπέμεινεν ὑπὸ χειρὸς ἀνθρώπων παθεῖν; μάθετε. οἱ

[1]   ἀλλ’ ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν ὑποδείξω ὀλίγα, δι’ ὧν ἐν τοῖς

[21]   πιστοί, ἄρατε ἐξ ὑμῶν πᾶσαν ὑπόκρισιν. ὁ δὲ θεός, ὁ τοῦ

[19]   ἀρεστὸν τῷ θεῷ, μισήσεις πᾶσαν ὑπόκρισιν· οὐ μὴ ἐγκαταλιπῃς ἐντολὰς κυρίου.

[20]   αὐτῶν· εἰδωλολατρεία, θρασύτης, ὕψος δυνάμεως, ὑπόκρισις, διπλοκαρδία, μοιχεία, φόνος, ἁρπαγή, ὑπερηφανία,

[14]   εἰς λαὸν κληρονομίας, δι’ ἡμᾶς ὑπομείνας. ἐφανερώθη δέ, ἵνα κἀκεῖνοι τελειωθῶσιν

[12]   ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἵνα ὑπομνήσῃ αὐτοὺς πολεμουμένους, ὅτι διὰ τὰς

[2]   ἡμῶν εἰσιν βοηθοὶ φόβος καὶ ὑπομονή, τὰ δὲ συμμαχοῦντα ἡμῖν μακροθυμία

[21]   ἐπιστήμην, γνῶσιν τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ, ὑπομονήν. γίνεσθε δὲ θεοδίδακτοι, ἐκζητοῦντες τί

[16]   μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον

[12]   ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. καὶ πάλιν

[3]   καὶ σάκκον ἐνδύσησθε καὶ σποδὸν ὑποστρώσητε, οὐδ’ οὕτως καλέσετε νηστείαν δεκτήν.

[19]   οὐκ ἔσῃ διγνώμων οὐδὲ γλωσσώδης, ὑποταγήσῃ κυρίοις ὡς τύπῳ θεοῦ ἐν

[8]   σάρκα διὰ τοῦ ῥύπου τοῦ ὑσσύπου ἰᾶται καὶ διὰ τοῦτο οὕτως

[8]   ἔριον τὸ κόκκινον) καὶ τὸ ὕσσωπον, καὶ οὓτως ῥαντίζειν τὰ παιδία

[8]   ἅμα τὸ ἔριον καὶ τὸ ὕσσωπον; ὅτι ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ

[10]   ἐπιλανθάνονται τοῦ κυρίου, ὅταν δὲ ὑστεροῦνται, ἐπιγινώσκουσιν τὸν κύριον, ὡς καὶ

[4]   δέκα κέρατα, καὶ ὡς ἐταπείνωσεν ὑφ’ ἓν τρία τῶν μεγάλων κεράτων.

[4]   μικρὸς βασιλεύς, ὃς ταπεινώσει τρεῖς ὑφ’ ἓν τῶν βασιλέων. ὁμοίως περὶ

[1]   καθὼ ἐλάλησεν, ὀφείλομεν πλουσιώτερον καὶ ὑψηλότερον προσάγειν τῷ φόβῳ αὐτοῦ. ἐγὼ

[12]   ἐν μέσῳ τῆς πυγμῆς, καὶ ὑψηλότερος σταθεὶς πάντων ἐξέτεινεν τὰς χεῖρας,

[11]   ὁ θεος. καί· Κατοικήσεις ἐν ὑψηλῷ σπηλαίῳ πέτρας ἰσχυρᾶς. καί· τὸ

[19]   κολληθήσῃ ἐκ ψυχῆς σου μετὰ ὑψηλῶν, ἀλλὰ μετὰ ταπεινῶν καὶ δικαίων

[20]   τὴ ψυχὴν αὐτῶν· εἰδωλολατρεία, θρασύτης, ὕψος δυνάμεως, ὑπόκρισις, διπλοκαρδία, μοιχεία, φόνος,

[19]   μὴ ἐγκαταλιπῃς ἐντολὰς κυρίου. οὐχ ὑψώσεις σεαυτόν, ἔσῃ δὲ ταπεινόφρων κατὰ

Chapitre
[10]	ἔχει τρύπας. ἀλλὰ οὐδὲ τὴν	ὕαιναν	φάγῃ· οὐ μή, φησίν, γένῃ
[11]	τοῦ σταυροῦ. περὶ μὲν τοῦ	ὕδατος	γέγραπται ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ. πῶς
[11]	τῷ κυρίῳ προφανερῶσαι περι τοῦ	ὕδατος	καὶ περὶ τοῦ σταυροῦ. περὶ
[11]	πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν	ὑδάτων,	ὁ τὸν καρπὸν αὐτοῦ οὐκ
[11]	ἀσεβῶν απολεῖται. αἰσθάνεσθε, πῶς τὸ	ὑδωρ	καὶ τὸν σταυρὸν ἐπὶ τὸ
[11]	σπηλαίῳ πέτρας ἰσχυρᾶς. καί· τὸ	ὕδωρ	αὐτοῦ πιστόν· βασιλέα μετὰ δόξης
[11]	ἡμεῖς μὲν καταβαίνομεν εἰς τὸ	ὕδωρ	γέμοντες ἁμαρτιῶν καὶ ῥύπου, καὶ
[11]	σταυρὸν ἐλπίσαντες κατέβησαν εἰς τὸ	ὕδωρ,	ὅτι τὸν μὲν μισθὸν λέγει
[1]	~ΒΑΡΝΑΒΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ. ~Χαίρετε	υἱοὶ	καὶ θυγατέρες, ἐν ὀνόματι κυρίου
[15]	ἑτέρῳ λέγει· Ἐὰν φυλάξωσιν οἱ	υἱοί	μου τὸ σάββατον, τότε ἐπιθήσω
[4]	τοῖς μέλλουσιν σκανδάλοις, ὡς πρέπει	υἱοῖς	θεοῦ, ἀντιστῶμεν, ἵνα μὴ σχῇ
[13]	ὁ Ἰακὼβ πρὸς Ἰωσὴφ τὸν	υἱὸν	αὐτοῦ, λέγων· Ἰδού, οὐκ ἐστέρησέν
[7]	ἦν, ὁ τότε λέγων ἑαυτὸν	υἱον	θεοῦ εἶναι. πῶς γὰρ ὅμοιος
[12]	Δαυεὶδ λέγει αὐτὸν κύριον, καὶ	υἱὸν	οὐ λέγει. ~Ἴδωμεν δὲ εἰ
[6]	τὴν γῆν. ταῦτα πρὸς τὸν	υἱόν.	πάλιν σοι ἐπιδειξω, πῶς πρὸς
[12]	ἡμερῶν. ἴδε πάλιν Ἰησοῦς, οὐχὶ	υἱὸς	ἀνθρωπου, ἀλλὰ υἱὸς τοῦ θεοῦ,
[15]	τοῦτο λέγει· ὅταν ἐλτὼν ὁ	υἱὸς	αὐτοῦ καταργήσει τὸν καιρὸν τοῦ
[12]	οὖν μέλλουσιν λέγειν, ὅτι Χριστὸς	υἱὸς	Δαυείδ ἐστιν, αὐτὸς προφητέει Δαυείδ,
[13]	κεφαλὴν Μανασσῆ, ὅτι πρωτότοκός μου	υἱός	ἐστιν. καὶ εἶπεν Ἰακὼβ πρὸς
[5]	ἀκτῖνας αὐτοῦ ἀντοφθαλμῆσαι; οὐκοῦν ὁ	υἱὸς	τοῦ θεοῦ εἰς τοῦτο ἐν
[12]	οἶκον πάντα τοῦ Ἀμαλὴκ ὁ	υἱὸς	τοῦ θεοῦ ἐπ’ ἐσχάτων τῶν
[7]	ζωοποιήσῃ ἡμᾶς· πιστεύσωμεν, ὅτι ὁ	υἱὸς	τοῦ θεοῦ οὐκ ἠδύνατο παθεῖν
[12]	Ἰησοῦς, οὐχὶ υἱὸς ἀνθρωπου, ἀλλὰ	υἱὸς	τοῦ θεοῦ, τύπῳ δὲ ἐν
[7]	ὀφείλομεν αἰνεῖν. εἰ οὖν ὁ	υἱὸς	τοῦ θεοῦ, ὢν κύριος καὶ
[12]	ὁ πατὴρ φανεροῖ περὶ τοῦ	υἱοῦ	Ἰησοῦ. λέγει οὖν Μωϋσῆς Ἰησοῦ,
[19]	τὴν χεῖρά σου ἀπὸ τοῦ	υἱοῦ	σου ἢ ἀπὸ τῆς θυγατρός
[13]	προσώπου σου· προσάγαγέ μοι τοὺς	υἱούς	σου, ἵνα εὐλογήσω αὐτούς. καὶ
[12]	τί λέγει πάλιν Μωϋσῆς Ἰησοῦ,	υἱῷ	Ναυή, ἐπιθεὶς αὐτῳ τοῦτο τὸ
[12]	Ἰησοῦ. λέγει οὖν Μωϋσῆς Ἰησοῦ,	υἱῷ	Ναυή, ἐπιθεὶς τοῦτο τὸ ὄνομα,
[6]	περί ἡμῶν, ὡς λέγει τῷ	υἱῷ·	Ποιήσωμεν κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’
[21]	μισθὸς αὐτοῦ. ἔτι καὶ ἐρωτῶ	ὑμᾶς·	ἑαυτῶν γίνεσθε νομοθέται ἀγαθοί, ἑαυτῶν
[6]	ἱμάτιον παλαιωθήσεθε, καὶ σὴς καταφάγεται	ὑμᾶς.	καὶ παλιν λέγει ὁ προφήτης,
[1]	τῆς πηγῆς κυρίου πνεῦμα ἐφ’	ὑμᾶς.	οὕτω με ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν
[21]	ὧν ἠδυνήθην, εἰς τὸ εὐφρᾶναι	ὑμᾶς.	σώζεσθε, ἀγάπης τέκνα καὶ εἰρήνης.
[1]	ἀναγκάζομαι κἀγὼ εἰς τοῦτο, ἀγαπᾶν	ὑμᾶς	ὑπὲρ τὴν ψυχήν μου, ὅτι
[1]	τῶν τοῦ θεοῦ δικαιωμάτων εἰς	ὑμᾶς,	ὑπέρ τι καὶ καθ’ ὑπερβολὴν
[21]	εἴς τι ἀγαθὸν χωρήσῃ. ἐρωτῶ	ὑμᾶς,	χάριν αἰτούμενος. ἕως ἔτι τὸ
[4]	ἔτι δὲ καὶ τοῦτο ἐρωτῶ	ὑμᾶς	ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν ὤν,
[7]	ποτίζειν χολὴν μετὰ ὄξους, φάγετε	ὑμεῖς	μόνοι, τοῦ λαοῦ νηστεύοντος καὶ
[9]	ἀλλὰ οἶδα, ὅτι ἄξιοί ἐστε	ὑμεῖς.	~Ὅτι δὲ Μωϋσῆς εἶπεν· Οὐ
[6]	παιδὶ κυρίου. οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι	ὑμεῖς	πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεθε, καὶ
[12]	αὐτὸς Μωϋσῆς ἐντειλάμενος· Οὐκ ἔσται	ὑμῖν,	αὐτὸς ποιεῖ, ἵνα τύπον τοῦ
[6]	ἣν ἐποίησεν ὁ κύριος. ἀπολούστερον	ὑμῖν	γράφω, ἵνα συιῆτε· ἐγὼ περίψημα
[1]	σωθῆναι, ὅτι ἀληθῶς βλέπω ἐν	ὑμῖν	ἐκκεχυμένον ἀπὸ τοῦ πλουσίου τῆς
[17]	ἐν δυνατῷ καὶ ἁπλότητι δηλῶσαι	ὑμῖν,	ἐλπίζει μου ἡ ψυχὴ τῇ
[1]	πίστις καὶ ἀγάπη ἐγκατοικεῖ ἐν	ὑμῖν	ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς αὐτοῦ. λογισάμενος
[6]	τὸν ἐν σαρκὶ μέλλοντα φανεροῦσθαι	ὑμῖν	Ἰησοῦν. ἄνθρωπος γὰρ γῆς ἐστιν
[1]	καὶ συνειδὼς ἐμαυτῷ, ὅτι ἐν	ὑμῖν	λαλήσας πολλὰ ἐπίσταμαι, ὅτι ἐμοὶ
[8]	νοεῖτε, πῶς ἐν ἁπλότητι λέγει	ὑμῖν.	ὁ μόσχος ὁ Ἰησοῦς ἐστίν,
[6]	ἐγγισάτω τῷ παιδὶ κυρίου. οὐαὶ	ὑμῖν,	ὅτι ὑμεῖς πάντες ὡς ἱμάτιον
[17]	τῶν ἐνεστώτων ἢ μελλόντων γράφω	ὑμῖν,	οὐ μὴ νοήσητε διὰ τὸ
[1]	εἰς μισθόν, ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν	ὑμῖν	πέμπειν, ἵνα μετὰ τῆς πίστεως
[21]	τοῦ παντὸς κόσμου κυριεύων, δῴη	ὑμῖν	σοφίαν, σύνεσιν, ἐπιστήμην, γνῶσιν τῶν
[16]	καὶ περὶ τοῦ ναοῦ ἐρῶ	ὑμῖν,	ὡς πλανώμενος οἱ ταλαίπωροι εἰς
[21]	πάσης χάριτος μετὰ τοῦ πνεύματος	ὑμῶν.
[11]	ῥῆμα, ὃ ἐὰν ἐξελεύσεται ἐξ	ὑμῶν	διὰ τοῦ στόματος ὑμῶν ἐν
[4]	μὴ ἐλλείπειν, γράφειν ἐσπούδασα, περίψημα	ὑμῶν.	διὸ προσέχωμεν ἐν ταῖς ἐσχάταις
[2]	Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν	ὑμῶν	ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς Αἰγύπτου, προσενέγκαι
[12]	Μωϋσῆς· Ὅταν, φησίν δηχθῇ τις	ὑμῶν,	ἐλθέτω ἐπὶ τὸν ὄφιν τὸν
[11]	ἐξ ὑμῶν διὰ τοῦ στόματος	ὑμῶν	ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ, ἔσται
[1]	ὑμᾶς. οὕτω με ἐξέπληξεν ἐπὶ	ὑμῶν	ἡ ἐμοὶ ἐπιποθήτη ὄψις ὑμῶν.
[2]	βδέλυγμά μοί ἐστιν· τὰς νεομηνίας	ὑμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄνευ ζυγοῦ ἀνάγκης,
[9]	Περιτμήθητε, λέγει κύριος, τὰς καρδίας	ὑμῶν.	καὶ πάλιν λέγει· Ἄκουε Ἰσραήλ,
[21]	ἐκζητοῦντες τί ζητεῖ κύριος ἀφ’	ὑμῶν,	καὶ ποιεῖτε ἵνα εὑρεθῆτε ἐν
[3]	κάμψητε ὡς κρίκον τὸν τράχηλον	ὑμῶν	καὶ σάκκον ἐνδύσησθε καὶ σποδὸν
[15]	τοι λέγει αὐτοῖς· Τὰς νεομηνίας	ὑμῶν	καὶ τὰ σάββατα οὐκ ἀνέχομαι.
[9]	ἐπ’ ἀκάνθαις, περιτμήθητε τῷ κυρίῳ	ὑμῶν.	καὶ τί λέγει; Περιτμήθητε καρδίαν
[9]	καὶ τί λέγει; Περιτμήθητε καρδίαν	ὑμῶν,	καὶ τον τράχηλον ὑμῶν οὐ
[2]	ἢ τοῦτο ἐντειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος	ὑμῶν	κατὰ τοῦ πλησίον ἐν τῇ
[2]	Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν	ὑμῶν;	λέγει κύριος. πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων,
[4]	ὁμοιοῦσθαί τισιν ἐπισωρεύοντας ταῖς ἁμαρτίαις	ὑμῶν	λέγοντας, ὅτι ἡ διαθήκη ἐκείνων
[11]	δόξης ὄψεσθε, καὶ ἡ ψυχὴ	ὑμῶν	μελετήσει φόβον κυρίου. καὶ πάλιν
[21]	τὸ καλὸν σκεῦός ἐστιν μεθ’	ὑμῶν,	μὴ ἐλλείπητε μηδενὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ
[9]	καρδίαν ὑμῶν, καὶ τον τράχηλον	ὑμῶν	οὐ σκληρυνεῖτε. λάβε πάλιν· Ἰδού,
[3]	ἀκουσθῆναι ἐν κραυγῇ τὴν φωνὴν	ὑμῶν;	οὐ ταύτην τὴν μηστείαν ἐγὼ
[21]	μένετε σύμβουλοι πιστοί, ἄρατε ἐξ	ὑμῶν	πᾶσαν ὑπόκρισιν. ὁ δὲ θεός,
[2]	ἐξεζήτησεν ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν	ὑμῶν;	πατεῖν μου τὴν αὐλὴν οὐ
[1]	ὑμῶν ἡ ἐμοὶ ἐπιποθήτη ὄψις	ὑμῶν.	πεπεισμένος οὖν τοῦτο καὶ συνειδὼς
[1]	ἐπὶ τοῖς μακαρίοις καὶ ἐνδόξοις	ὑμῶν	πνεύμασιν· οὕτως ἔμφυτον τῆς δωρεᾶς
[1]	πέμπειν, ἵνα μετὰ τῆς πίστεως	ὑμῶν	τελείαν ἔχητε τὴν γνῶσιν. Τρία
[6]	συιῆτε· ἐγὼ περίψημα τῆς ἀγάπης	ὑμῶν.	τί οὖν λέγει πάλιν ὁ
[1]	ὅτι ἐὰν μελήσῃ μοι περὶ	ὑμῶν	τοῦ μέρος τι μεταδοῦναι ἀφ’
[1]	διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς εἷς ἐξ	ὑμῶν	ὑποδείξω ὀλίγα, δι’ ὧν ἐν
[9]	Τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς	ὑμῶν	(ὧδε εὑρίκω ἐντολήν) Μὴ σπείρητε
[4]	ἐρωτῶ ὑμᾶς ὡς εἷς ἐξ	ὑμῶν	ὤν, ἰδίως δὲ καὶ πάντας
[7]	δείξῃ, ὅτι δεῖ αὐτὸν παθεῖν	ὑπ’	αὐτῶν. ἃ ἐνετείλατο, προσέχετε· Λάβετε
[5]	ἥλιον, ἔργον τῶν χειρῶν αὐτοῦ	ὑπάρχοντα,	ἐμβλέποντες οὐκ ἰσχύουσιν εἰς τὰς
[5]	ἐκλεκτοὶ εὑρεθῶμεν. ~Εἰς τοῦτο γὰρ	υπέμεινεν	ὁ κύριος παραδοῦναι τὴν σάρκα
[5]	ἐν σαρκὶ ἔδει αὐτὸν φανερωθῆναι,	ὑπέμεινεν,	ἵνα τοῖς πατράσιν τὴν ἐπανγγελίαν
[5]	προφήτας αὐτοῦ. οὐκοῦν εἰς τοῦτο	ὑπέμεινεν,	λέγει γὰρ ὁ θεὸς τὴν
[5]	ἀδελφοί μου· εἰ ὁ κύριος	ὑπέμεινεν	παθεῖν περὶ τῆς ψυχῆς ἡμῶν,
[5]	καθ’ ὁμοίωσιν ἡμετέραν· πῶς οὖν	ὑπέμεινεν	ὑπὸ χειρὸς ἀνθρώπων παθεῖν; μάθετε.
[7]	ὄξους. πρὸς τί; ἐπειδὴ ἐμὲ	ὑπὲρ	ἁμαρτιῶν μέλλοντα τοῦ λαοῦ μου
[7]	ἱερεὺς τὸν ἕνα εἰς ὁλοκαύτωμα	ὑπὲρ	ἁμαρτιῶν. τὸν δὲ ἕνα τί
[5]	τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ ἐξελέξατο, ὄντας	ὑπὲρ	πᾶσαν ἁμαρτίαν ἀνομωτέρους, ἵνα δείξῃ,
[7]	τράγου τοῦ προσφερομένου τῇ νηστείᾳ	ὑπὲρ	πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν. προσέχετε ἀκριβῶς·
[1]	κἀγὼ εἰς τοῦτο, ἀγαπᾶν ὑμᾶς	ὑπὲρ	τὴν ψυχήν μου, ὅτι μεγάλη
[4]	ἰδίως δὲ καὶ πάντας ἀγαπῶν	ὑπὲρ	τὴν ψυχήν μου, προσέχειν νῦν
[19]	κυρίου. ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου	ὑπὲρ	τὴν ψυχήν σου. οὐ φονεύσεῖς
[19]	τὸ στόμα θανάτου. ὅσον δύνασαι,	ὑπὲρ	τῆς ψυχῆς σου ἁγνεύσεις. μὴ
[1]	τοῦ θεοῦ δικαιωμάτων εἰς ὑμᾶς,	ὑπέρ	τι καὶ καθ’ ὑπερβολὴν ὑπερευφραίνομαι
[7]	ἐνετείλατο κύριος, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς	ὑπὲρ	τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν ἔμελλεν τὸ
[1]	ὑμᾶς, ὑπέρ τι καὶ καθ’	ὑπερβολὴν	ὑπερευφραίνομαι ἐπὶ τοῖς μακαρίοις καὶ
[13]	ἐν τῇ κοιλίᾳ σου, καὶ	ὑπερέξει	λαὸς λαοῦ καὶ ὁ μείζων
[1]	ὑπέρ τι καὶ καθ’ ὑπερβολὴν	ὑπερευφραίνομαι	ἐπὶ τοῖς μακαρίοις καὶ ἐνδόξοις
[5]	ἐνανίον τοῦ κείραντος αὐτόν. οὐκοῦν	ὑπερευχαρστεῖν	οφείλομεν τῷ κυρίῶ, ὅτι καὶ
[21]	διὰ τοῦτο ἀνταπόδομα. ἐρωτῶ τοὺς	ὑπερέχοντας,	εἴ τινά μου γνώμης ἀγαθῆς
[5]	καὶ σημεῖα ποιῶν ἐκήρυσσεν, καὶ	ὑπερηγάπησεν	αὐτόν. ὅτε δὲ τοὺς ἰδίους
[20]	ὑπόκρισις, διπλοκαρδία, μοιχεία, φόνος, ἁρπαγή,	ὑπερηφανία,	μαγεία, πλεονεξία, ἀφοβία θεοῦ· διῶκται
[3]	καὶ ἐὰν ἴδῃς ταπεινόν, οὐχ	ὑπερόψῃ	αὐτόν, οὐδὲ ἀπὸ τῶν οικείων
[16]	καὶ αὐτοι οἱ τῶν ἐχθρῶν	ὑπηρέται	ἀνοικοδομήσουσιν καὶ ὁ λαὸς Ἰσραὴλ
[1]	ὅτι ἔσται μοι τοιούτοις πνεύμασιν	ὑπηρετήσαντι	εἰς μισθόν, ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν
[15]	ἀνομίας, καινῶν δὲ γεγονότων πάντων	ὑπὸ	κυρίου· τότε δυνησόμεθα αὐτὴν ἁγιάσαι,
[12]	τῷ Μωϋσῇ, πολεμουμένου τοῦ Ἰσραὴλ	ὑπὸ	τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἵνα ὑπομνήσῃ
[16]	γὰρ τὸ πολεμεῖν αὐτοὺς καθῃρέθη	ὑπὸ	τῶν ἐχτρῶν· νῦν καὶ αὐτοι
[5]	ὁμοίωσιν ἡμετέραν· πῶς οὖν ὑπέμεινεν	ὑπὸ	χειρὸς ἀνθρώπων παθεῖν; μάθετε. οἱ
[1]	ἀλλ’ ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν	ὑποδείξω	ὀλίγα, δι’ ὧν ἐν τοῖς
[21]	πιστοί, ἄρατε ἐξ ὑμῶν πᾶσαν	ὑπόκρισιν.	ὁ δὲ θεός, ὁ τοῦ
[19]	ἀρεστὸν τῷ θεῷ, μισήσεις πᾶσαν	ὑπόκρισιν·	οὐ μὴ ἐγκαταλιπῃς ἐντολὰς κυρίου.
[20]	αὐτῶν· εἰδωλολατρεία, θρασύτης, ὕψος δυνάμεως,	ὑπόκρισις,	διπλοκαρδία, μοιχεία, φόνος, ἁρπαγή, ὑπερηφανία,
[14]	εἰς λαὸν κληρονομίας, δι’ ἡμᾶς	ὑπομείνας.	ἐφανερώθη δέ, ἵνα κἀκεῖνοι τελειωθῶσιν
[12]	ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἵνα	ὑπομνήσῃ	αὐτοὺς πολεμουμένους, ὅτι διὰ τὰς
[2]	ἡμῶν εἰσιν βοηθοὶ φόβος καὶ	ὑπομονή,	τὰ δὲ συμμαχοῦντα ἡμῖν μακροθυμία
[21]	ἐπιστήμην, γνῶσιν τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ,	ὑπομονήν.	γίνεσθε δὲ θεοδίδακτοι, ἐκζητοῦντες τί
[16]	μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ	ὑποπόδιον	τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον
[12]	ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου	ὑποπόδιον	τῶν ποδῶν σου. καὶ πάλιν
[3]	καὶ σάκκον ἐνδύσησθε καὶ σποδὸν	ὑποστρώσητε,	οὐδ’ οὕτως καλέσετε νηστείαν δεκτήν.
[19]	οὐκ ἔσῃ διγνώμων οὐδὲ γλωσσώδης,	ὑποταγήσῃ	κυρίοις ὡς τύπῳ θεοῦ ἐν
[8]	σάρκα διὰ τοῦ ῥύπου τοῦ	ὑσσύπου	ἰᾶται καὶ διὰ τοῦτο οὕτως
[8]	ἔριον τὸ κόκκινον) καὶ τὸ	ὕσσωπον,	καὶ οὓτως ῥαντίζειν τὰ παιδία
[8]	ἅμα τὸ ἔριον καὶ τὸ	ὕσσωπον;	ὅτι ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ
[10]	ἐπιλανθάνονται τοῦ κυρίου, ὅταν δὲ	ὑστεροῦνται,	ἐπιγινώσκουσιν τὸν κύριον, ὡς καὶ
[4]	δέκα κέρατα, καὶ ὡς ἐταπείνωσεν	ὑφ’	ἓν τρία τῶν μεγάλων κεράτων.
[4]	μικρὸς βασιλεύς, ὃς ταπεινώσει τρεῖς	ὑφ’	ἓν τῶν βασιλέων. ὁμοίως περὶ
[1]	καθὼ ἐλάλησεν, ὀφείλομεν πλουσιώτερον καὶ	ὑψηλότερον	προσάγειν τῷ φόβῳ αὐτοῦ. ἐγὼ
[12]	ἐν μέσῳ τῆς πυγμῆς, καὶ	ὑψηλότερος	σταθεὶς πάντων ἐξέτεινεν τὰς χεῖρας,
[11]	ὁ θεος. καί· Κατοικήσεις ἐν	ὑψηλῷ	σπηλαίῳ πέτρας ἰσχυρᾶς. καί· τὸ
[19]	κολληθήσῃ ἐκ ψυχῆς σου μετὰ	ὑψηλῶν,	ἀλλὰ μετὰ ταπεινῶν καὶ δικαίων
[20]	τὴ ψυχὴν αὐτῶν· εἰδωλολατρεία, θρασύτης,	ὕψος	δυνάμεως, ὑπόκρισις, διπλοκαρδία, μοιχεία, φόνος,
[19]	μὴ ἐγκαταλιπῃς ἐντολὰς κυρίου. οὐχ	ὑψώσεις	σεαυτόν, ἔσῃ δὲ ταπεινόφρων κατὰ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/07/2008