Chapitre |
[19] |
τοῖς
φθαρτοῖς;
οὐκ
ἔσῃ
πρόγλωσσος·
|
παγὶς |
γὰρ
τὸ
στόμα
θανάτου.
ὅσον |
[7] |
τὸ
κόκκινον,
δεῖ
αὐτὸν
πολλὰ
|
παθεῖν |
διὰ
τὸ
εἶναι
φοβερὰν
τὴν |
[5] |
ποίμνης.
αὐτὸς
δὲ
ἠθέλησεν
οὕτω
|
παθεῖν· |
ἔδει
γάρ,
ἵνα
ἐπὶ
ξύλου |
[7] |
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ
οὐκ
ἠδύνατο
|
παθεῖν |
εἰ
μὴ
δι’
ἡμᾶς.
ἀλλὰ |
[12] |
τοῦ
Ἰησοῦ,
ὅτι
δεῖ
αὐτὸν
|
παθεῖν, |
καὶ
αὐτὸς
ζωοποιήσει,
ὃν
δόξουσιν |
[5] |
οὖν
ὑπέμεινεν
ὑπὸ
χειρὸς
ἀνθρώπων
|
παθεῖν; |
μάθετε.
οἱ
προφῆται,
ἀπ’
αὐτοῦ |
[5] |
μου·
εἰ
ὁ
κύριος
ὑπέμεινεν
|
παθεῖν |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ἡμῶν,
ὢν |
[7] |
ἵνα
δείξῃ,
ὅτι
δεῖ
αὐτὸν
|
παθεῖν |
ὑπ’
αὐτῶν.
ἃ
ἐνετείλατο,
προσέχετε· |
[5] |
ἔδει
γάρ,
ἵνα
ἐπὶ
ξύλου
|
πάθῃ. |
λέγει
γὰρ
ὁ
προφητεύων
ἐπ’ |
[7] |
τῆς
βασιλείας
ὀφείλουσιν
θλιβέντες
καὶ
|
παθόντες |
λαβεῖν
με.
~Τίνα
δὲ
δοκεῖτε |
[6] |
φανεροῦσθαι
καὶ
πάσχειν,
προεφανερώθη
τὸ
|
πάθος. |
λέγει
γὰρ
ὁ
προφήτης
ἐπὶ |
[8] |
ἁμαρτωλῶν
ἡ
δόξα.
οἱ
ῥαντίζοντες
|
παῖδες |
οἱ
εὐαγγελισάμενοι
ἡμῖν
τὴν
ἄφεσιν |
[8] |
κηρύσσειν.
διὰ
τί
δὲ
τρεῖς
|
παῖδες |
οἱ
ῥαντίζοντες;
εἰς
μαρτυριον
Ἀβραάμ, |
[6] |
ὁ
δικαιούμενός
μοι;
ἐγγισάτω
τῷ
|
παιδὶ |
κυρίου.
οὐαὶ
ὑμῖν,
ὅτι
ὑμεῖς |
[8] |
ὕσσωπον,
καὶ
οὓτως
ῥαντίζειν
τὰ
|
παιδία |
καθ’
ἕνα
τὸν
λαόν,
ἵνα |
[8] |
καὶ
αἴρειν
τότε
τὴν
σποδὸν
|
παιδία |
καὶ
βάλλειν
εἰς
ἄγγη
καὶ |
[6] |
τὸ
μέλι;
ὅτι
πρῶτον
τὸ
|
παιδίον |
μέλιτι,
εἶτα
γάλακτι
ζωοοιεῖται·
οὕτως |
[19] |
μὴ
ἐπιτάξῃς
δούλῳ
σου
ἢ
|
παιδίσκῃ |
ἐν
πικρίᾳ,
τοῖς
ἐπὶ
τὸν |
[6] |
ἀνακαινίσας
ἡμᾶς
ἄλλον
τύπον,
ὡς
|
παιδίων |
ἔχειν
τὴν
ψυχήν,
ὡς
ἂν |
[9] |
ἀκοῇ
ἀκουσάτω
τῆς
φωνῆς
τοῦ
|
παιδός |
μου.
καὶ
πάλιν
λέγει·
Ἀκουε |
[19] |
οὐ
πορνεύσεις,
οὐ
μοιχεύσεις,
οὐ
|
παιδοφθορήσεις. |
οὐ
μή
σου
ὁ
λόγος |
[10] |
τί;
οὐ
μὴ
γένῃ,
φησίν,
|
παιδοφθόρος |
οὐδὲ
ὁμοιωθήσῃ
τοῖς
τοιούτοις,
ὅτι |
[6] |
ὅτι
ὑμεῖς
πάντες
ὡς
ἱμάτιον
|
παλαιωθήσεθε, |
καὶ
σὴς
καταφάγεται
ὑμᾶς.
καὶ |
[19] |
φονεύσεῖς
τέκνον
ἐν
φθορᾷ,
οὐδὲ
|
πάλιν |
γεννηθὲν
ἀποκτενεῖς.
οὐ
μὴ
ἄρῃς |
[11] |
ὑμῶν
μελετήσει
φόβον
κυρίου.
καὶ
|
πάλιν |
ἐν
ἀλλῳ
προφήτῃ
λέγει·
Και |
[6] |
ἴδε
οὖν,
ἡμεῖς
ἀναπεπλάσμεθα,
καθὼς
|
πάλιν |
ἐν
ἑτέρῳ
προφήτῃ
λέγει·
Ἰδού, |
[12] |
μὴ
ἐπ’
αὐτῷ
ἐλπίσωσιν.
καὶ
|
πάλιν |
ἐν
ἑτέρῳ
προφήτῃ
λέγει·
Ὅλην |
[12] |
ἐξέτεινεν
τὰς
χεῖρας,
καὶ
οὕτως
|
πάλιν |
ἐνίκα
ὁ
Ἰσραήλ.
εἶτα,
ὁπόταν |
[11] |
ἐπιστροφὴν
καὶ
ἐλπίδα
πολλοῖς.
καὶ
|
πάλιν |
ἕτερος
προφήτης
λέγει.
Καὶ
ἦν |
[9] |
τράχηλον
ὑμῶν
οὐ
σκληρυνεῖτε.
λάβε
|
πάλιν· |
Ἰδού,
λέγει
κύριος,
πάντα
τὰ |
[12] |
ἐπ’
ἐσχάτων
τῶν
ἡμερῶν.
ἴδε
|
πάλιν |
Ἰησοῦς,
οὐχὶ
υἱὸς
ἀνθρωπου,
ἀλλὰ |
[6] |
τῆς
καρδίας.
λέγει
γὰρ
κύριος
|
πάλιν· |
Καὶ
ἐν
τίνι
ὀφθήσομαι
τῷ |
[9] |
ἀκοὴν
ὠτίου
ἡπήκουσάν
μου.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει·
Ἀκοῇ
ἀκούσονται
οἱ
πόρρωθεν, |
[9] |
φωνῆς
τοῦ
παιδός
μου.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει·
Ἀκουε
οὐρανέ,
καὶ
ἐνωτίζου |
[9] |
κύριος,
τὰς
καρδίας
ὑμῶν.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει·
Ἄκουε
Ἰσραήλ,
ὅτι
τάδε |
[9] |
ἐλάλησεν
ταῦτα
εἰς
μαρτύριον.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει·
Ἀκούσατε
λόγον
κυρίου,
ἄρχοντες |
[9] |
ἄρχοντες
τοῦ
λαοῦ
τούτου.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει·
Ἀκούσατε,
τέκνα,
φωνῆς
βοῶντος |
[6] |
ἐγενήθη
εἰς
κεφαλὴν
γωνίας.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει·
Αὔτη
ἐστὶν
ἡ
ἡμέρα |
[16] |
ἐλπὶς
αὐτῶν.
πέρας
γέ
τοι
|
πάλιν |
λέγει·
Ἰδού,
οἱ
καθελόντες
τὸν |
[5] |
πονηρευομένων
συναγωγαὶ
ἐπανεστησάν
μοι.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει·
Ἰδού,
τέθεικά
μου
τὸν |
[10] |
τελείως
καὶ
περὶ
τῆς
βρώσεως.
|
πάλιν |
λέγει
Μωϋσῆς·
Φάγεσθε
πᾶν
διχηλοῦν |
[11] |
ὡς
πετεινοῦ
νοσσιᾶς
ἀφῃρημενοι.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει
ὁ
προφήτης·
Ἐγὼ
πορεύσομαι |
[6] |
καὶ
σὴς
καταφάγεται
ὑμᾶς.
καὶ
|
παλιν |
λέγει
ὁ
προφήτης,
ἐπεὶ
ὡς |
[12] |
ὑποπόδιον
τῶν
ποδῶν
σου.
καὶ
|
πάλιν |
λέγει
οὕτως
Ἡσαΐας·
Εἶπεν
κύριος |
[12] |
καὶ
εἰς
αὐτόν.
τί
λέγει
|
πάλιν |
Μωϋσῆς
Ἰησοῦ,
υἱῷ
Ναυή,
ἐπιθεὶς |
[12] |
καὶ
ἀντιλέγοντα
ὁδῷ
δικαίᾳ
μου.
|
πάλιν |
Μωϋσῆς
ποιεῖ
τύον
τοῦ
Ἰησοῦ, |
[14] |
σκότει.
γινώσκομεν
οὖν,
πόθεν
ἐλυτρώθημεν.
|
πάλιν |
ὁ
προφήτης
λέγει·
Ἰδού,
τέθεικά |
[14] |
ὁ
λυτρωσάμενός
σε
θεός.
καὶ
|
πάλιν |
ὁ
προφήτης
λέγει·
Πνεῦμα
κυρίου |
[6] |
ὡς
στερεὰν
πέτραν.
λέγει
δὲ
|
πάλιν |
ὁ
προφήτης·
Λίθον
ὃν
ἀπεδοκίμασαν |
[6] |
ἀγάπης
ὑμῶν.
τί
οὖν
λέγει
|
πάλιν |
ὁ
προφητης;
Περιέσχεν
με
συναγωγὴ |
[8] |
τὸ
κόκκινον
ἐπὶ
ξύλον
(ἴδε
|
πάλιν |
ὁ
τύπος
ὁ
τοῦ
σταυροῦ |
[12] |
ὁταν
ξύλου
αἷμα
στάξῃ.
ἔχεις
|
πάλιν |
περὶ
τοῦ
σταυροῦ
καὶ
τοῦ |
[12] |
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
~Ὁμοίως
|
πάλιν |
περὶ
τοῦ
σταυροῦ
ὁρίζει
ἐν |
[3] |
τῆς
ζωῆς
ἡμῶν.
~Λέγει
οὖν
|
πάλιν |
περὶ
τούτων
πρὸς
αὐτούς·
Ἱνατί |
[9] |
ἤκουσαν
φωνῆς
κυρίου.
~Λέγει
γὰρ
|
πάλιν |
περὶ
τῶν
ὠτίων,
πῶς
περιέτεμεν |
[2] |
ἔχῃ
τὴν
προσφοράν.
λέγει
δὲ
|
πάλιν |
πρὸς
αὐτούς·
Μὴ
ἐγὼ
ἐνετειλάμην |
[10] |
δὲ
πεινᾷ
κραυγάζει,
καὶ
λαβὼν
|
πάλιν |
σιωπᾷ.
Οὐδὲ
φάγῃ
τὸν
ἀετὸν |
[6] |
γῆν.
ταῦτα
πρὸς
τὸν
υἱόν.
|
πάλιν |
σοι
ἐπιδειξω,
πῶς
πρὸς
ἡμᾶς |
[9] |
κύριος
ὁ
θεός
σου.
καὶ
|
πάλιν |
τὸ
πνεῦμα
κυρίου
προφητεύει·
Τίς |
[12] |
τοῦ
σταυροῦσθαι
μέλλοντος.
λέγει
δὲ
|
πάλιν |
τῷ
Μωϋσῇ,
πολεμουμένου
τοῦ
Ἰσραὴλ |
[14] |
συνῆκεν
Μωϋσῆς,
ὅτι
ἐποίησαν
ἑαυτοῖς
|
πάλιν |
χωνέματα,
καὶ
ἔρριψεν
ἐκ
τῶν |
[10] |
βρώσεως.
πάλιν
λέγει
Μωϋσῆς·
Φάγεσθε
|
πᾶν |
διχηλοῦν
καὶ
μαρυκώμενον.
τί
λέγει; |
[19] |
πορευομένων
ἐν
ὁδῷ
θανάτου,
μισήσεις
|
πᾶν, |
ὃ
οὐκ
ἔστιν
ἀρεστὸν
τῷ |
[11] |
οὐκ
ἀπορυήσεται,
τοῦτο
λέγει·
ὅτι
|
πᾶν |
ῥῆμα,
ὃ
ἐὰν
ἐξελεύσεται
ἐξ |
[20] |
πλουσίων
παράκλητοι,
πενήτων
ἄνομοι
κριταί,
|
πανθαμάρτητοι. |
~Καλὸν
οὖν
ἐστὶν
μαθόντα
τὰ |
[15] |
πεποίηκα,
ἐν
ᾧ
καταπαύσας
τὰ
|
πάντα |
ἀρχὴν
ἡμέρας
ὀγδόης
ποιήσω,
ὅ |
[7] |
ἡμῶν,
ἵνα
γνῶμεν,
ᾧ
κατὰ
|
πάντα |
εὐχαριστοῦντες
ὀφείλομεν
αἰνεῖν.
εἰ
οὖν |
[10] |
οὔτε
ὀξύπτερον
οὔτε
κόρακα
οὔτε
|
πάντα |
ἰχθύν,
ὃς
οὐκ
ἔχει
λεπίδα |
[12] |
τοῦ
Ἰησοῦ,
ὅτι
ἐν
αὑτῷ
|
πάντα |
καὶ
εἰς
αὐτόν.
τί
λέγει |
[7] |
~Οὐκοῦν
νοεῖτε
τέκνα
εὐφροσύνης,
ὅτι
|
πάντα |
ὁ
καλὸς
κύριος
προεφανέρωσεν
ἡμῶν, |
[12] |
ἀκούσῃ
πᾶς
ὁ
λαός;
ὅτι
|
πάντα |
ὁ
πατὴρ
φανεροῖ
περὶ
τοῦ |
[11] |
καρπὸν
αὐτοῦ
οὐκ
απορυήσεται,
καὶ
|
πάντα, |
ὅσα
ἂν
ποιῇ,
κατευοδωθήσεται.
οὐχ |
[19] |
σεαυτόν,
ἔσῃ
δὲ
ταπεινόφρων
κατὰ
|
πάντα· |
οὐκ
ἀρεῖς
ἐπὶ
σεαυτὸν
δόξαν. |
[12] |
τοῦ
Ἰσραήλ,
(ἐποίησεν
γὰρ
κύριος
|
πάντα |
ὄφιν
δάκνειν
αὐτούς,
καὶ
ἀπέθνησκον |
[3] |
ἐγὼ
ἐξελεξάμην,
λέγει
κύριος·
λύε
|
πάντα |
σύνδεσμον
ἀδικίας,
διάλυε
στραγγαλιὰς
βιαίων |
[9] |
λάβε
πάλιν·
Ἰδού,
λέγει
κύριος,
|
πάντα |
τὰ
ἔθνη
ἀπερίτμητα
ἀκροβυστίαν,
ὁ |
[4] |
καὶ
ἰσχυρὸν
καὶ
χαλεπώτερον
παρὰ
|
πάντα |
τὰ
θηρία
τῆς
θαλάσσης,
καὶ |
[19] |
ὡς
κόρην
τοῦ
ὀφθαλμοῦ
σου
|
πάντα |
τὸν
λαλοῦντά
σοι
τὸν
λόγον |
[12] |
ἐκκόψει
ἐκ
ῥιζῶν
τὸν
οἶκον
|
πάντα |
τοῦ
Ἀμαλὴκ
ὁ
υἱὸς
τοῦ |
[4] |
ὑμῶν
ὤν,
ἰδίως
δὲ
καὶ
|
πάντας |
ἀγαπῶν
ὑπὲρ
τὴν
ψυχήν
μου, |
[14] |
δεκτὸν
καὶ
ἡμέραν
ἀνταποσόσεως,
παρακαλέσαι
|
πάντας |
τοὺς
πενθοῦντας.
~Ἔτι
οὖν
καὶ |
[7] |
τοῦ
Ἰησοῦ
φανεροῦνται·
Καὶ
ἐμπτύσατε
|
πάντες |
καὶ
κατακεντήσατε
καὶ
περίθετε
τὸ |
[9] |
πᾶς
Σύρος
καὶ
Ἄραψ
καὶ
|
πάντες |
οἱ
ἱερεῖς
τῶν
εἰδώλων.
ἄρα |
[7] |
Καὶ
φαγέτωσαν
οἱ
ἱερεῖς
μόνοι
|
πάντες |
τὸ
ἔντερον
ἄπλυτον
μετὰ
ὄξους. |
[6] |
κυρίου.
οὐαὶ
ὑμῖν,
ὅτι
ὑμεῖς
|
πάντες |
ὡς
ἱμάτιον
παλαιωθήσεθε,
καὶ
σὴς |
[21] |
ὁ
δὲ
θεός,
ὁ
τοῦ
|
παντὸς |
κόσμου
κυριεύων,
δῴη
ὑμῖν
σοφίαν, |
[5] |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ἡμῶν,
ὢν
|
παντὸς |
τοῦ
κόσμου
κύριος
ᾧ
εἶπεν |
[12] |
τῆς
πυγμῆς,
καὶ
ὑψηλότερος
σταθεὶς
|
πάντων |
ἐξέτεινεν
τὰς
χεῖρας,
καὶ
οὕτως |
[3] |
ἠγαπημένῳ
αὐτοῦ,
προεφανέρωσεν
ἡμῖν
περὶ
|
πάντων, |
ἵνα
μὴ
προσρησσώμεθα
ὡς
ἐπήλυτοι |
[9] |
μάθετε
οὖν,
τέκνα
ἀγάπης,
περὶ
|
πάντων |
πλουσίως,
ὅτι
Ἀβραάμ,
πρῶτος
περιτομὴν |
[4] |
σώζειν.
φύγωμεν
οὖν
τελείως
ἀπὸ
|
πάντων |
τῶν
ἔργων
τῆς
ἀνομίας,
μήποτε |
[2] |
γνῶσις.
πεφανέρωκεν
γὰρ
ἡμῖν
διὰ
|
πάντων |
τῶν
προφητῶν,
ὅτι
οὔτε
θυσιῶν |
[15] |
τῆς
ἀνομίας,
καινῶν
δὲ
γεγονότων
|
πάντων |
ὑπὸ
κυρίου·
τότε
δυνησόμεθα
αὐτὴν |
[1] |
ἐν
ὁδῷ
δικαιοσύνης
κύριος,
καὶ
|
πάντως |
ἀναγκάζομαι
κἀγὼ
εἰς
τοῦτο,
ἀγαπᾶν |
[15] |
τὰ
σύμπαντα·
ἡ
γὰρ
ἡμέρα
|
παρ’ |
αὐτῷ
σημαίνει
χίλια
ἔτη.
αὐτὸς |
[10] |
τί;
ὅτι
τὸ
ζῷον
τοῦτο
|
παρ’ |
ἐνιαυτὸν
ἀλλάσσει
τὴν
φύσιν
καὶ |
[13] |
συνέλαβεν.
εἶτα
ἐξῆλθεν
Ρεβέκκα
πυθέσθαι
|
παρὰ |
κυρίου,
καὶ
εἶπεν
κύριος
πρὸς |
[14] |
νύκτας
τεσσεράκοντα.
καὶ
ἔλαβεν
Μωϋσῆς
|
παρὰ |
κυρίου
τὰς
δύο
πλάκας
τὰς |
[4] |
πονηρὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
καὶ
χαλεπώτερον
|
παρὰ |
πάντα
τὰ
θηρία
τῆς
θαλάσσης, |
[11] |
ἡ
γῆ
τοῦ
Ἰακὼβ
ἐπαινουμένη
|
παρὰ |
πᾶσαν
τὴν
γῆν.
τοῦτο
λέγει· |
[11] |
ὡς
τὸ
ξύλον
τὸ
πεφυτευμένον
|
παρὰ |
τὰς
διεξόδους
τῶν
ὑδάτων,
ὁ |
[12] |
ἐπειδὴ
ἡ
παράβασις
διὰ
τὴν
|
παράβασιν |
αὐτῶν
εἰς
θλῖψιν
θανάτου
παραδοθήσονται. |
[12] |
αὐτούς,
καὶ
ἀπέθνησκον
ἐπειδὴ
ἡ
|
παράβασις |
διὰ
τὴν
παράβασιν
αὐτῶν
εἰς |
[17] |
μὴ
νοήσητε
διὰ
τὸ
ἐν
|
παραβολαῖς |
κεῖσθαι.
ταῦτα
μὲν
οὕτως.
~Μεταβῶμεν |
[6] |
αὐτοῦ·
λέγει
γὰρ
ὁ
προφήτης
|
παραβολὴν |
κυρίου·
τίς
νοήσει,
εἰ
μὴ |
[14] |
ἡμῶν
καρδιας
τῷ
θανάτῳ
καὶ
|
παραδεδομένας |
τῇ
τῆς
πλάνης
ἀνομίᾳ
λυτρωσάμενος |
[16] |
ἀνοικοδομήσουσιν
καὶ
ὁ
λαὸς
Ἰσραὴλ
|
παραδίδοσθαι, |
ἐφανερώθη.
λέγει
γὰρ
ἡ
γραφή· |
[12] |
παράβασιν
αὐτῶν
εἰς
θλῖψιν
θανάτου
|
παραδοθήσονται. |
πέρας
γέ
τοι
αὐτὸς
Μωϋσῆς |
[5] |
τοῦτο
γὰρ
υπέμεινεν
ὁ
κύριος
|
παραδοῦναι |
τὴν
σάρκα
εἰς
καταφθοράν,
ἵνα |
[16] |
τὰ
πρόβατα
τῆς
νομῆς
καὶ
|
παραδώσει |
καὶ
τὸν
πύργον
αὐτῶν
εἰς |
[14] |
κυρίου
δεκτὸν
καὶ
ἡμέραν
ἀνταποσόσεως,
|
παρακαλέσαι |
πάντας
τοὺς
πενθοῦντας.
~Ἔτι
οὖν |
[20] |
ἐνδέμενον,
καταπονοῦντες
τὸν
θλιβόμενον,
πλουσίων
|
παράκλητοι, |
πενήτων
ἄνομοι
κριταί,
πανθαμάρτητοι.
~Καλὸν |
[17] |
ψυχὴ
τῇ
ἐπιθυμίᾳ
μου
μὴ
|
παραλελοιπέναι |
τι
τῶν
ἀνηκόντων
εἰς
σωτηρίαν. |
[19] |
λήμωψῃ
πρόσωπον
ἐλέγξαι
τινὰ
ἐπὶ
|
παραπτώματι. |
ἔσῃ
πραΰς,
ἔσῃ
ἡσύχιος,
ἔσῃ |
[12] |
ὢν
νεκρὸς
δύναται
ζωοποιῆσαι,
και
|
παραχρῆμα |
σωθήσεται
ἐν
οὕτως
ἐποίουν.
ἔχεις´πάλιν |
[9] |
εἰρηκεν
οὐ
σαρκὸς
γενηθῆναι·
ἀλλὰ
|
παρέβησαν, |
ὅτι
ἄγγελος
πονηρὸς
ἐσόφιζεν
αὐτούς. |
[12] |
ὅτι
διὰ
τὰς
ἁμαρτίας
αὐτῶν
|
παρεδόθησαν |
εἰς
θάνατον·
λέγει
εἰς
τὴν |
[3] |
ἔτι
λαλοῦντός
σου
ἐρεῖ·
Ἰδοὺ
|
πάρειμι· |
ἐὰν
ἀφέλῃς
ἀπὸ
σοῦ
σύνδεσμον |
[4] |
θεοῦ,
ἀντιστῶμεν,
ἵνα
μὴ
σχῇ
|
παρείσδυσιν |
ὁ
μέλας.
φύγωμεν
ἀπὸґ
πάσης |
[2] |
ἡμῶν,
ἵνα
μὴ
ὁ
πονηρὸς
|
παρείσδυσιν |
πλάνης
ποιήσας
ἐν
ἡμῖν
ἐκσφενδονήσῃ |
[19] |
μισθοῦ
καλὸς
ἀνταποδότης.
φυλάξεις
ἃ
|
παρέλαβες, |
μήτε
προστιθεὶς
μήτε
ἀφαιρῶν,
εἰς |
[5] |
τῷ
κυρίῶ,
ὅτι
καὶ
τὰ
|
παρεληλυθότα |
ἡμῖν
ἐγνώρισεν
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1] |
δεσπότης
διὰ
τῶν
προφητῶν
τὰ
|
παρεληλυθότα |
καὶ
τὰ
ἐνεστῶτα,
καὶ
τῶν |
[1] |
ὀλίγα,
δι’
ὧν
ἐν
τοῖς
|
παροῦσιν |
εὐφρανθήσεσθε.
~Ἡμερῶν
οὖν
οὐσῶν
πονηρῶν |
[12] |
ὄντι
προφήτῃ,
ἵνα
μόνον
ἀκούσῃ
|
πᾶς |
ὁ
λαός;
ὅτι
πάντα
ὁ |
[9] |
λαὸς
εἰς
σφραγῖδα.
ἀλλὰ
καὶ
|
πᾶς |
Σύρος
καὶ
Ἄραψ
καὶ
πάντες |
[4] |
οὐδὲν
γὰρ
ὠφελήσει
ἡμᾶς
ὁ
|
πᾶς |
χρόνος
τῆς
πίστεως
ἡμῶν,
ἐὰν |
[3] |
ἀπόστελλε
τεθραυσμένους
ἐν
ἀφέσει
καὶ
|
πᾶςαν |
ἄδικον
συγγραφὴν
διάσπα.
διάθρυπτε
πεινῶσιν |
[5] |
εὐαγγέλιον
αὐτοῦ
ἐξελέξατο,
ὄντας
ὑπὲρ
|
πᾶσαν |
ἁμαρτίαν
ἀνομωτέρους,
ἵνα
δείξῃ,
ὅτι |
[21] |
συνεχῶς
ἐκζητεῖτε
ταῦτα
καὶ
ἀναπληρουτε
|
πᾶσαν |
ἐντολήν·
ἔστιν
γὰρ
ἄξια.
διὸ |
[11] |
γῆ
τοῦ
Ἰακὼβ
ἐπαινουμένη
παρὰ
|
πᾶσαν |
τὴν
γῆν.
τοῦτο
λέγει·
τὸ |
[21] |
σύμβουλοι
πιστοί,
ἄρατε
ἐξ
ὑμῶν
|
πᾶσαν |
ὑπόκρισιν.
ὁ
δὲ
θεός,
ὁ |
[19] |
ἔστιν
ἀρεστὸν
τῷ
θεῷ,
μισήσεις
|
πᾶσαν |
ὑπόκρισιν·
οὐ
μὴ
ἐγκαταλιπῃς
ἐντολὰς |
[4] |
παρείσδυσιν
ὁ
μέλας.
φύγωμεν
ἀπὸґ
|
πάσης |
ματαιότητος,
μισήσωμεν
τελείως
τὰ
ἔργα |
[21] |
ὁ
κύριος
τῆς
δόξης
καὶ
|
πάσης |
χάριτος
μετὰ
τοῦ
πνεύματος
ὑμῶν. |
[15] |
καθαρὸς
ὢν
τῇ
καρδίᾳ,
ἐν
|
πᾶσιν |
πεπλανήμεθα.
ἴδε
ὅτι
ἄρα
τότε |
[19] |
τὸ
πνεῦμα
ἡτοίμασεν.
κοινωνήσεις
ἐν
|
πᾶσιν |
τῷ
πλησίον
σου
καὶ
οὐκ |
[7] |
ἴδε
τὸν
τύπον
τοῦ
μέλλοντος
|
πάσχειν |
Ἰησοῦ.
τί
δέ,
ὅτι
τὸ |
[12] |
τύπον
σταυροῦ
καὶ
τοῦ
μέλλοντος
|
πάσχειν, |
ὅτι,
ἐὰν
μή,
φησίν,
ἐλπίσωσιν |
[6] |
οὖν
αὐτοῦ
μέλλοντος
φανεροῦσθαι
καὶ
|
πάσχειν, |
προεφανερώθη
τὸ
πάθος.
λέγει
γὰρ |
[6] |
Ἰησοῦν.
ἄνθρωπος
γὰρ
γῆς
ἐστιν
|
πάσχοῦσα· |
ἀπὸ
προσώπου
γὰρ
τῆς
γ͂ |
[7] |
τοῦ
προσφερομένου
τῇ
νηστείᾳ
ὑπὲρ
|
πασῶν |
τῶν
ἁμαρτιῶν.
προσέχετε
ἀκριβῶς·
Καὶ |
[5] |
αὐτοῦ
ὅτι
ἐξ
αὐτῶν·
Ὅταν
|
πατάξωσιν |
τὸν
ποιμένα
ἑαυτῶν,
τότε
ἀολεῖται |
[2] |
ταῦτα
ἐκ
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν;
|
πατεῖν |
μου
τὴν
αὐλὴν
οὐ
προσθήσεσθε. |
[13] |
δικαιοσύνην;
Ἰδού,
τέθεικά
σε,
Ἀβραάμ,
|
πατέρα |
ἐθνῶν
τῶν
πιστευόντων
δι’
ἀκροβυστίας |
[14] |
γέτραπται
γάρ,
πῶς
αὐτῳ
ὁ
|
πατὴρ |
ἐντέλλεται,
λυτρωσάμενον
ἡμᾶς
ἐκ
τοῦ |
[12] |
ὁ
λαός;
ὅτι
πάντα
ὁ
|
πατὴρ |
φανεροῖ
περὶ
τοῦ
υἱοῦ
Ἰησοῦ. |
[14] |
ἡ
διαθήκη,
ἣν
ὤμοσεν
τοῖς
|
πατράσιν |
δοῦναι
τῷ
λαῷ,
εἰ
δέδωκεν. |
[5] |
αὐτὸν
φανερωθῆναι,
ὑπέμεινεν,
ἵνα
τοῖς
|
πατράσιν |
τὴν
ἐπανγγελίαν
ἀποδῷ,
καὶ
αὐτὸς |
[2] |
αὐτούς·
Μὴ
ἐγὼ
ἐνετειλάμην
τοῖς
|
πατράσιν |
ὑμῶν
ἐκπορευομένοις
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου, |
[2] |
τὴν
γνώμην
τῆς
ἀγαθωσύνης
τοῦ
|
πατρὸς |
ἡμῶν,
ὅτ’
ἡμῖν
λέγει,
θέλων |
[13] |
εἰς
τὴν
δεξιὰν
χεῖρα
τοῦ
|
πατρὸς |
Ἰακώβ.
εἶδεν
δὲ
Ἰακὼβ
τύπον |
[10] |
κύριον
οὐκ
οἶδεν,
ὅταν
δὲ
|
πεινᾷ |
κραυγάζει,
καὶ
λαβὼν
πάλιν
σιωπᾷ. |
[3] |
καὶ
ῥῆμα
γογγυσμου,
καὶ
δῷς
|
πεινῶντι |
τὸν
ἄρτον
σου
ἐκ
ψυχῆς |
[3] |
πᾶςαν
ἄδικον
συγγραφὴν
διάσπα.
διάθρυπτε
|
πεινῶσιν |
τὸν
ἄρτον
σου,
καὶ
γυμνὸν |
[1] |
μισθόν,
ἐσπούδασα
κατὰ
μικρὸν
ὑμῖν
|
πέμπειν, |
ἵνα
μετὰ
τῆς
πίστεως
ὑμῶν |
[20] |
καταπονοῦντες
τὸν
θλιβόμενον,
πλουσίων
παράκλητοι,
|
πενήτων |
ἄνομοι
κριταί,
πανθαμάρτητοι.
~Καλὸν
οὖν |
[14] |
ἡμέραν
ἀνταποσόσεως,
παρακαλέσαι
πάντας
τοὺς
|
πενθοῦντας. |
~Ἔτι
οὖν
καὶ
περὶ
τοῦ |
[14] |
τυφλῶν
καὶ
ἐξαγαγεῖν
ἐκ
δεσμῶν
|
πεπεδημένους |
καὶ
ἐξ
οἴκου
φυλακῆς
καθημένους |
[1] |
ἡ
ἐμοὶ
ἐπιποθήτη
ὄψις
ὑμῶν.
|
πεπεισμένος |
οὖν
τοῦτο
καὶ
συνειδὼς
ἐμαυτῷ, |
[2] |
κυρίῳ
κυρίῳ
καρδία
δοξάζουσα
τὸν
|
πεπλακότα |
αὐτήν.
ἀκριβεύεσθαι
οὖν
ὀφείλομεν,
ἀδελφοί, |
[15] |
ὢν
τῇ
καρδίᾳ,
ἐν
πᾶσιν
|
πεπλανήμεθα. |
ἴδε
ὅτι
ἄρα
τότε
καλῶς |
[15] |
σάββατα
ἐμοὶ
δεκτά,
ἀλλἃ
ὃ
|
πεποίηκα, |
ἐν
ᾧ
καταπαύσας
τὰ
πάντα |
[9] |
καὶ
ἡ
περιτομή,
ἐφ’
ᾗ
|
πεποίθασιν, |
κατήργηται.
περιτομὴν
γὰρ
εἰρηκεν
οὐ |
[12] |
αὐτῶν
εἰς
θλῖψιν
θανάτου
παραδοθήσονται.
|
πέρας |
γέ
τοι
αὐτὸς
Μωϋσῆς
ἐντειλάμενος· |
[5] |
τὴν
ἀνάστασιν
αὐτὸς
ποιήσας
κρινεῖ.
|
πέρας |
γέ
τοι
διδάσκων
τὸν
Ἰσραὴλ |
[15] |
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ.
|
πέρας |
γέ
τοι
λέγει·
Ἁγιάσεις
αὐτὴν |
[10] |
ἔλαβεν
ἐν
τῇ
συνέσει
δόγματα.
|
πέρας |
γέ
τοι
λέγει
αὐτοῖς
ἐν |
[15] |
αὐτὴν
ἁγιάσαι,
αὐτοὶ
ἁγιασθέντες
πρῶτον.
|
πέρας |
γέ
τοι
λέγει
αὐτοῖς·
Τὰς |
[16] |
ὅτι
ματαία
ἡ
ἐλπὶς
αὐτῶν.
|
πέρας |
γέ
τοι
πάλιν
λέγει·
Ἰδού, |
[5] |
τοῦ
ῥαντίσματος
αὐτοῦ.
γέγραπται
γὰρ
|
περὶ |
αὐτοῦ
ἃ
μὲν
πρὸς
τὸν |
[12] |
τὸ
αὐτὸ
ἐδέοντο
Μωϋσέως,
ἵνα
|
περὶ |
αὐτῶν
ἀνενέγκῃ
δέησιν
περὶ
τῆς |
[10] |
κατ’
ἐπιθυμίαν
τῆς
σαρκὸς
ὡς
|
περὶ |
βρώσεως
προσεδέξαντο.
λαμβάνει
δὲ
τῶν |
[6] |
ἡμᾶς.
λέγει
γὰρ
ἡ
γραφὴ
|
περί |
ἡμῶν,
ὡς
λέγει
τῷ
υἱῷ· |
[11] |
ὕδατος
καὶ
περὶ
τοῦ
σταυροῦ.
|
περὶ |
μὲν
τοῦ
ὕδατος
γέγραπται
ἐπὶ |
[10] |
ζῷον
τοῦτο
τῷ
στόματι
κύει.
|
περὶ |
μὲν
τῶν
βρωμάτων
λαβὼν
Μωϋσῆς |
[4] |
αὐτοῖς.
τὸ
τέλειον
σκάνδαλον
ἤγγικεν,
|
περὶ |
οὗ
γέγραπται,
ὡς
Ἐνὼχ
λέγει. |
[3] |
τῷ
ἠγαπημένῳ
αὐτοῦ,
προεφανέρωσεν
ἡμῖν
|
περὶ |
πάντων,
ἵνα
μὴ
προσρησσώμεθα
ὡς |
[9] |
εἰσίν.
μάθετε
οὖν,
τέκνα
ἀγάπης,
|
περὶ |
πάντων
πλουσίως,
ὅτι
Ἀβραάμ,
πρῶτος |
[13] |
ἡ
γραπή·
Ἐδεῖτο
δὲ
Ἰσαὰκ
|
περὶ |
Ρεβέκκας
τῆς
γυναικὸς
αὐτοῦ,
ὅτι |
[7] |
περίθετε
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον
|
περὶ |
τὴν
κεφαλὴν
αὐτοῦ,
καὶ
οὕτως |
[7] |
τὸν
ποδήρη
ἔχοντα
τὸν
κόκκινον
|
περὶ |
τὴν
σάρκα
καὶ
ἐροῦσιν·
Οὐχ |
[10] |
εἰς
ἁρπαγήν.
ἔχετε
τελείως
καὶ
|
περὶ |
τῆς
βρώσεως.
πάλιν
λέγει
Μωϋσῆς· |
[12] |
ἵνα
περὶ
αὐτῶν
ἀνενέγκῃ
δέησιν
|
περὶ |
τῆς
ἰάσεως
αὐτῶν.
εἶπεν
δὲ |
[2] |
αὐτήν.
ἀκριβεύεσθαι
οὖν
ὀφείλομεν,
ἀδελφοί,
|
περὶ |
τῆς
σωτηρίας
ἡμῶν,
ἵνα
μὴ |
[5] |
εἰ
ὁ
κύριος
ὑπέμεινεν
παθεῖν
|
περὶ |
τῆς
ψυχῆς
ἡμῶν,
ὢν
παντὸς |
[4] |
ὑφ’
ἓν
τῶν
βασιλέων.
ὁμοίως
|
περὶ |
τοῦ
αὐτοῦ
λέγει
Δανιήλ·
Καὶ |
[4] |
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
συνερχόμενοι
συνζητεῖτε
|
περὶ |
τοῦ
κοινῇ
συμφέροντος.
λέγει
γὰρ |
[13] |
ἢ
εἰς
ἐκείνους.
ἀκούσατε
οὖν
|
περὶ |
τοῦ
λαοῦ
τί
λέγει
ἡ |
[16] |
εἰς
οὐρανοίς.
~Ἔτι
δὲ
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
ναοῦ
ἐρῶ
ὑμῖν,
ὡς |
[15] |
τοὺς
πενθοῦντας.
~Ἔτι
οὖν
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
σαββάτου
γέγραπται
ἐν
τοῖς |
[12] |
ξύλου
αἷμα
στάξῃ.
ἔχεις
πάλιν
|
περὶ |
τοῦ
σταυροῦ
καὶ
τοῦ
σταυροῦσθαι |
[12] |
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
~Ὁμοίως
πάλιν
|
περὶ |
τοῦ
σταυροῦ
ὁρίζει
ἐν
ἄλλῳ |
[11] |
προφανερῶσαι
περι
τοῦ
ὕδατος
καὶ
|
περὶ |
τοῦ
σταυροῦ.
περὶ
μὲν
τοῦ |
[11] |
εἰ
ἐμέλησεν
τῷ
κυρίῳ
προφανερῶσαι
|
περι |
τοῦ
ὕδατος
καὶ
περὶ
τοῦ |
[12] |
ὅτι
πάντα
ὁ
πατὴρ
φανεροῖ
|
περὶ |
τοῦ
υἱοῦ
Ἰησοῦ.
λέγει
οὖν |
[7] |
ὄξει
καὶ
χολῇ.
ἀκούσατε,
πῶς
|
περὶ |
τούτου
πεφανέρωκαν
οἱ
ἱερεῖς
τοῦ |
[3] |
ζωῆς
ἡμῶν.
~Λέγει
οὖν
πάλιν
|
περὶ |
τούτων
πρὸς
αὐτούς·
Ἱνατί
μοι |
[4] |
ἐκείνων
νόμῳ.
~Δεῖ
οὖν
ἡμᾶς
|
περὶ |
τῶν
ἐνεστώτων
ἐπιπολὺ
ἐραυνῶντας
ἐκζητεῖν |
[17] |
ἀνηκόντων
εἰς
σωτηρίαν.
ἐὰν
γὰρ
|
περὶ |
τῶν
ἐνεστώτων
ἢ
μελλόντων
γράφω |
[9] |
φωνῆς
κυρίου.
~Λέγει
γὰρ
πάλιν
|
περὶ |
τῶν
ὠτίων,
πῶς
περιέτεμεν
ἡμῶν |
[1] |
τοῦτο,
ὅτι
ἐὰν
μελήσῃ
μοι
|
περὶ |
ὑμῶν
τοῦ
μέρος
τι
μεταδοῦναι |
[3] |
σου,
καὶ
γυμνὸν
ἐὰν
ἴδῃς
|
περίβαλε· |
ἀστέγους
εἴσαγε
εἰς
τὸν
οἶκον |
[10] |
ὡς
ἐν
ἀκεραιοσύνῃ
περιπατοῦντες
καὶ
|
περιβλέπονται, |
τίνα
ἐκδύσωσιν
διὰ
τὴν
πλεονεξίαν, |
[6] |
οὖν
λέγει
πάλιν
ὁ
προφητης;
|
Περιέσχεν |
με
συναγωγὴ
πονηρευομένων,
ἐκύκλωσάν
με |
[9] |
γραμμάτων
δόγματα.
λέγει
γάρ·
Καὶ
|
περιέτεμεν |
Ἀβραὰμ
ἐκ
τοῦ
οἴκου
αὐτοῦ |
[9] |
βοῶντος
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ.
οὐκοῦν
|
περιέτεμεν |
ἡμῶν
τὰς
ἀκοάς,
ἵνα
ἀκούσαντες |
[9] |
πάλιν
περὶ
τῶν
ὠτίων,
πῶς
|
περιέτεμεν |
ἡμῶν
τὴν
καρδίαν.
λέγει
κύριος |
[9] |
πνεύματι
προβλέψας
εἰς
τὸν
Ἰησοῦν
|
περιέτεμεν, |
λαβὼν
τριῶν
γραμμάτων
δόγματα.
λέγει |
[10] |
ἠθέλησεν
ὁ
κύριος.
διὰ
τοῦτο
|
περιέτεμεν |
τὰς
ἀκοὰς
ἡμῶν
καὶ
τὰς |
[7] |
ἐμπτύσατε
πάντες
καὶ
κατακεντήσατε
καὶ
|
περίθετε |
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον
περὶ |
[10] |
καὶ
ἐν
τούτῳ
τῷ
κόσνῳ
|
περιπατεῖ |
καὶ
τὸν
ἅγιον
αἰῶνα
ἐκδέχεται. |
[19] |
ἡ
δοθεῖσα
ἡμῖν
γνῶσις
τοῦ
|
περιπατεῖν |
ἐν
αὐτῇ
τοιαύτη.
ἀγαπήσεις
τὸν |
[21] |
κυρίου,
ὅσα
γέγραπται,
ἐν
τούτοις
|
περιπατεῖν. |
ὁ
γὰρ
ταῦτα
ποιῶν
ἐν |
[10] |
καὶ
ἐπιτηροῦσιν
ὡς
ἐν
ἀκεραιοσύνῃ
|
περιπατοῦντες |
καὶ
περιβλέπονται,
τίνα
ἐκδύσωσιν
διὰ |
[3] |
καὶ
ἡ
δόξα
τοῦ
θεοῦ
|
περιστελεῖ |
σε.
τότε
βοήσεις,
καὶ
ὁ |
[9] |
καρδίας.
ἀλλ’
ἐρεῖς·
Καὶ
μὴν
|
περιτέτμηται |
ὁ
λαὸς
εἰς
σφραγῖδα.
ἀλλὰ |
[8] |
καὶ
βάλλειν
εἰς
ἄγγη
καὶ
|
περιτιθέναι |
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον
ἐπὶ |
[9] |
κυρίῳ
ὑμῶν.
καὶ
τί
λέγει;
|
Περιτμήθητε |
καρδίαν
ὑμῶν,
καὶ
τον
τράχηλον |
[9] |
πόρρωθεν,
ἃ
ἐποίησα
γνώσονται.
καί·
|
Περιτμήθητε, |
λέγει
κύριος,
τὰς
καρδίας
ὑμῶν. |
[9] |
ἐντολήν)
Μὴ
σπείρητε
ἐπ’
ἀκάνθαις,
|
περιτμήθητε |
τῷ
κυρίῳ
ὑμῶν.
καὶ
τί |
[9] |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
Αἰγύπτιοι
ἐν
|
περιτομῇ |
εἰσίν.
μάθετε
οὖν,
τέκνα
ἀγάπης, |
[9] |
πιστεύσωμεν
ἡμεῖς.
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
|
περιτομή, |
ἐφ’
ᾗ
πεποίθασιν,
κατήργηται.
περιτομὴν |
[9] |
περιτομή,
ἐφ’
ᾗ
πεποίθασιν,
κατήργηται.
|
περιτομὴν |
γὰρ
εἰρηκεν
οὐ
σαρκὸς
γενηθῆναι· |
[9] |
πάντων
πλουσίως,
ὅτι
Ἀβραάμ,
πρῶτος
|
περιτομὴν |
δούς,
ἐν
πνεύματι
προβλέψας
εἰς |
[6] |
ὑμῖν
γράφω,
ἵνα
συιῆτε·
ἐγὼ
|
περίψημα |
τῆς
ἀγάπης
ὑμῶν.
τί
οὖν |
[4] |
ἔχομεν
μὴ
ἐλλείπειν,
γράφειν
ἐσπούδασα,
|
περίψημα |
ὑμῶν.
διὸ
προσέχωμεν
ἐν
ταῖς |
[10] |
λοιμῶν
οὐκ
ἐκάθισεν,
καθὼς
τὰ
|
πετεινα |
καθήμενα
εἰς
ἁρπαγήν.
ἔχετε
τελείως |
[11] |
μου
Σινᾶ;
ἔσεσθε
γὰρ
ὡς
|
πετεινοῦ |
νοσσιᾶς
ἀφῃρημενοι.
καὶ
πάλιν
λέγει |
[6] |
καὶ
ἀρχέτωσαν
τῶν
ἰχθύων
ἢ
|
πετεινῶν |
τοῦ
οὐρανοῦ;
αἰσθάνεσθαι
γὰρ
ὀφείλομεν, |
[6] |
θηρίων
τῆς
γῆς
καὶ
τῶν
|
πετεινῶν |
τοῦ
οὐρανοῦ
καὶ
τῶν
ἰχθύων |
[11] |
ἑαυτοῖς
ὤρυξαν
βόθρον
θανάτου.
Μὴ
|
πέτρα |
ἔρημός
ἐστιν
τὸ
ὄρος
το |
[6] |
Καὶ
ἔθηκέ
με
ὡς
στερεὰν
|
πέτραν. |
λέγει
δὲ
πάλιν
ὁ
προφήτης· |
[5] |
πρόσωπόν
μου
ἔθηκα
ὡς
στερεὰν
|
πετραν. |
~Ὅτε
οὖν
ἐποίησεν
τὴν
ἐντολήν, |
[11] |
καί·
Κατοικήσεις
ἐν
ὑψηλῷ
σπηλαίῳ
|
πέτρας |
ἰσχυρᾶς.
καί·
τὸ
ὕδωρ
αὐτοῦ |
[7] |
χολῇ.
ἀκούσατε,
πῶς
περὶ
τούτου
|
πεφανέρωκαν |
οἱ
ἱερεῖς
τοῦ
ναοῦ.
γεγραμμένης |
[2] |
αὐτοῖς
σοφία,
σύνεσις,
ἐπιστήμη,
γνῶσις.
|
πεφανέρωκεν |
γὰρ
ἡμῖν
διὰ
πάντων
τῶν |
[11] |
ποιῶν
ὡς
τὸ
ξύλον
τὸ
|
πεφυτευμένον |
παρὰ
τὰς
διεξόδους
τῶν
ὑδάτων, |
[11] |
ὁ
λαὸς
οὗτος·
ἐμὲ
ἐγκατέλιπον,
|
πηγὴν |
ζωῆς,
καὶ
ἑαυτοῖς
ὤρυξαν
βόθρον |
[1] |
ἐκκεχυμένον
ἀπὸ
τοῦ
πλουσίου
τῆς
|
πηγῆς |
κυρίου
πνεῦμα
ἐφ’
ὑμᾶς.
οὕτω |
[19] |
δούλῳ
σου
ἢ
παιδίσκῃ
ἐν
|
πικρίᾳ, |
τοῖς
ἐπὶ
τὸν
αὐτὸν
θεὸν |
[12] |
ὃν
δόξουσιν
ἀπολωλεκέναι,
ἐν
σημείῳ
|
πίπτοντος |
τοῦ
Ἰσραήλ,
(ἐποίησεν
γὰρ
κύριος |
[11] |
διὰ
τοῦ
στόματος
ὑμῶν
ἐν
|
πίστει |
καὶ
ἀγάπῃ,
ἔσται
εἰς
ἐπιστροφὴν |
[6] |
οὕτως
οὖν
καὶ
ἡμεῖς
τῇ
|
πίστει |
τῆς
ἐπαγγελίας
καὶ
τῷ
λόγῳ |
[13] |
σε,
Ἀβραάμ,
πατέρα
ἐθνῶν
τῶν
|
πιστευόντων |
δι’
ἀκροβυστίας
τῷ
θεῷ.
~Ναί. |
[16] |
κυρίου,
μάθετε.
πρὸ
τοῦ
ἡμας
|
πιστεῦσαι |
τῷ
θεῷ
ἦν
ἡμῶν
τὸ |
[13] |
λέγει
τῷ
Ἀβραάμ,
ὅτε
μόνος
|
πιστεύσας |
ἐτέθη
εἰς
δικαιοσύνην;
Ἰδού,
τέθεικά |
[12] |
τοῦ
ξύλου
ἐπικείμενον
καὶ
ἐλπισάτω
|
πιστεύσας, |
ὅτι
αὐτὸς
ὢν
νεκρὸς
δύναται |
[3] |
μακρόθυμος
προβλέψας,
ὡς
ἐν
ἀκεραιοσύνῃ
|
πιστεύσει |
ὁ
λαός,
ὃν
ἡτοίμασεν
ἐν |
[11] |
φησίν,
ἀκούσῃ
τούτων
λαλουμένων
καὶ
|
πιστεύσῃ, |
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
~Ὁμοίως |
[9] |
τὰς
ἀκοάς,
ἵνα
ἀκούσαντες
λόγον
|
πιστεύσωμεν |
ἡμεῖς.
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
περιτομή, |
[7] |
ἡ
πληγὴ
αὐτοῦ
ζωοποιήσῃ
ἡμᾶς·
|
πιστεύσωμεν, |
ὅτι
ὁ
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ |
[4] |
καρδίαν
ἡμῶν
ἐν
ἐπίδι
τῆς
|
πίστεως |
αὐτοῦ.
πολλὰ
δὲ
θέλων
γράφειν, |
[16] |
πῶς;
ὁ
λόγος
αὐτοῦ
τῆς
|
πίστεως, |
ἡ
κλῆσις
αὐτοῦ
τῆς
ἐπαγγελίας, |
[4] |
ἡμᾶς
ὁ
πᾶς
χρόνος
τῆς
|
πίστεως |
ἡμῶν,
ἐὰν
μὴ
νῦν
ἐν |
[2] |
τὰ
δικαιώματα
κυρίου.
τῆς
οὖν
|
πίστεως |
ἡμῶν
εἰσιν
βοηθοὶ
φόβος
καὶ |
[1] |
ἐλπίς,
κρίσεως,
ἀρχὴ
καὶ
τέλος
|
πίστεως |
ἡμῶν·
καὶ
δικαιοσύνη,
καὶ
ἀγαλλιάσεως |
[1] |
ὑμῖν
πέμπειν,
ἵνα
μετὰ
τῆς
|
πίστεως |
ὑμῶν
τελείαν
ἔχητε
τὴν
γνῶσιν. |
[1] |
τὴν
ψυχήν
μου,
ὅτι
μεγάλη
|
πίστις |
καὶ
ἀγάπη
ἐγκατοικεῖ
ἐν
ὑμῖν |
[21] |
νομοθέται
ἀγαθοί,
ἑαυτῶν
μένετε
σύμβουλοι
|
πιστοί, |
ἄρατε
ἐξ
ὑμῶν
πᾶσαν
ὑπόκρισιν. |
[11] |
ἰσχυρᾶς.
καί·
τὸ
ὕδωρ
αὐτοῦ
|
πιστόν· |
βασιλέα
μετὰ
δόξης
ὄψεσθε,
καὶ |
[4] |
Μωϋσῆς
καὶ
ἔριψεν
τὰς
δύο
|
πλάκας |
ἐκ
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ·
καὶ |
[4] |
τὴν
διαθήκην
ἀπὸ
τοῦ
κυρίου,
|
πλάκας |
λιθίνας
γεγραμμένας
τῷ
κακτύλῳ
τῆς |
[14] |
Μωϋσῆς
παρὰ
κυρίου
τὰς
δύο
|
πλάκας |
τὰς
γεγραμμένας
τῷ
δακτύλῳ
τῆς |
[14] |
τῶν
χειρῶν,
καὶ
συνετρίβησαν
αἱ
|
πλάκες |
τῆς
διαθήκης
κυρίου.
Μωϋσῆς
θεράπων |
[4] |
τῆς
ἀνομίας·
καὶ
μισήσωμεν
τὴν
|
πλάνην |
τοῦ
νῦν
καιροῦ,
ἵνα
εἰς |
[12] |
Δαυείδ,
φοβούμενος
καὶ
συνίων
τὴν
|
πλάνην |
τῶν
ἁμαρτωλῶν·
Εἶπεν
κύριος
τῷ |
[14] |
θανάτῳ
καὶ
παραδεδομένας
τῇ
τῆς
|
πλάνης |
ἀνομίᾳ
λυτρωσάμενος
ἐκ
τοῦ
σκότους, |
[2] |
ἵνα
μὴ
ὁ
πονηρὸς
παρείσδυσιν
|
πλάνης |
ποιήσας
ἐν
ἡμῖν
ἐκσφενδονήσῃ
ἡμᾶς |
[16] |
τοῦ
ναοῦ
ἐρῶ
ὑμῖν,
ὡς
|
πλανώμενος |
οἱ
ταλαίπωροι
εἰς
τὴν
οἰκοδομὴν |
[2] |
λέγει,
θέλων
ἡμᾶς
μὴ
ὁμοίως
|
πλανωμένους |
ἐκείνοις
ζητειν,
πῶς
προσάγωμεν
αὐτῷ. |
[19] |
ποιήσαντά
σε,
φοβηθήσῃ
τόν
σε
|
πλασαντα, |
δοξάσεις
τόν
σε
λυτρωσάμενον
ἐκ |
[6] |
πῶς
πρὸς
ἡμᾶς
λέγει.
δευτέραν
|
πλάσιν |
ἐπ’
ἐσχάτων
ἐποίησεν.
λέγει
δὲ |
[6] |
γὰρ
τῆς
γ͂
ς
ἡ
|
πλάσις |
τοῦ
Ἀδὰμ
ἐγένετο.
τί
οὖν |
[6] |
εἶπεν
κύριος,
ἰδὼν
τὸ
καλὸν
|
πλάσμα |
ἡμῶν·
Αὐξάνεσθε
καὶ
πληθυνέσθε
καὶ |
[20] |
εὐχερεῖς
ἐν
καταφονεῖς
τέκνων,
φθορεῖς
|
πλάσματος |
θεοῦ,
ἀποστρεφόμενοι
τὸν
ἐνδέμενον,
καταπονοῦντες |
[11] |
Ἔστηθι
οὐρανέ,
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
|
πλεῖον |
φριξάτω
ἡ
γῆ,
ὅτι
δύο |
[10] |
ὅτι
ὁ
λαγωὸς
κατ’
ἐνιαυτὸν
|
πλεονεκτεῖ |
τὴν
ἀφόδευσιν·
ὅσα
γὰρ
ἔτη |
[19] |
πλησίον
σου,
οὐ
μὴ
γένῃ
|
πλεονέκτης. |
οὐδὲ
κολληθήσῃ
ἐκ
ψυχῆς
σου |
[20] |
μοιχεία,
φόνος,
ἁρπαγή,
ὑπερηφανία,
μαγεία,
|
πλεονεξία, |
ἀφοβία
θεοῦ·
διῶκται
τῶν
ἀγαθῶν, |
[10] |
περιβλέπονται,
τίνα
ἐκδύσωσιν
διὰ
τὴν
|
πλεονεξίαν, |
ὡς
καὶ
τὰ
ὄρνεα
ταῦτα |
[7] |
καὶ
νεκρούς,
ἔπαθεν,
ἵνα
ἡ
|
πληγὴ |
αὐτοῦ
ζωοποιήσῃ
ἡμᾶς·
πιστεύσωμεν,
ὅτι |
[5] |
λέγει
γὰρ
ὁ
θεὸς
τὴν
|
πληγὴν |
τῆς
σαρκὸς
αὐτοῦ
ὅτι
ἐξ |
[2] |
λέγων
ὅτε
μέν·
Τί
μοι
|
πλῆθος |
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν;
λέγει
κύριος. |
[6] |
καλὸν
πλάσμα
ἡμῶν·
Αὐξάνεσθε
καὶ
|
πληθυνέσθε |
καὶ
πληρώσατε
τὴν
γῆν.
ταῦτα |
[6] |
δὲ
ἐπάνω.
Καὶ
αὐξανέσθωσαν
καὶ
|
πληθυνέσθωσαν |
καὶ
ἀρχέτωσαν
τῶν
ἰχθύων
ἢ |
[2] |
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν;
λέγει
κύριος.
|
πλήρης |
εἰμὶ
ὁλοκαυτωμάτων,
καὶ
στέαρ
ἀρνῶν |
[16] |
ναὸς
διὰ
χειρός,
ὅτι
ἦν
|
πλήρης |
μὲν
εἰδωλολοτρείας
καὶ
ἦν
οἶκος |
[6] |
ἡμῶν·
Αὐξάνεσθε
καὶ
πληθυνέσθε
καὶ
|
πληρώσατε |
τὴν
γῆν.
ταῦτα
πρὸς
τὸν |
[2] |
αὐτοῖς·
ἕκαστος
ὑμῶν
κατὰ
τοῦ
|
πλησίον |
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
ἑαυτοῦ
κακίαν |
[19] |
ἡτοίμασεν.
κοινωνήσεις
ἐν
πᾶσιν
τῷ
|
πλησίον |
σου
καὶ
οὐκ
ἐρεῖς
ἴδια |
[19] |
λήμψῃ
βουλὴν
πονηρὰν
κατὰ
τοῦ
|
πλησίον |
σου,
οὐ
δώσεις
τῇ
ψυχῇ |
[19] |
μὴ
γένῃ
ἐπιθυμῶν
τὰ
τοῦ
|
πλησίον |
σου,
οὐ
μὴ
γένῃ
πλεονέκτης. |
[19] |
τὸ
ὄνομα
κυρίου.
ἀγαπήσεις
τὸν
|
πλησίον |
σου
ὑπὲρ
τὴν
ψυχήν
σου. |
[19] |
ἔσῃ
ἁπλοῦς
τῇ
καρδίᾳ
καὶ
|
πλούσιος |
τῷ
πνεύματι·
οὐ
κολληθήσῃ
μετὰ |
[1] |
ἐν
ὑμῖν
ἐκκεχυμένον
ἀπὸ
τοῦ
|
πλουσίου |
τῆς
πηγῆς
κυρίου
πνεῦμα
ἐφ’ |
[20] |
τὸν
ἐνδέμενον,
καταπονοῦντες
τὸν
θλιβόμενον,
|
πλουσίων |
παράκλητοι,
πενήτων
ἄνομοι
κριταί,
πανθαμάρτητοι. |
[1] |
εἰρήνῃ.
Μεγάλων
μὲν
ὄντων
καὶ
|
πλουσίων |
τῶν
τοῦ
θεοῦ
δικαιωμάτων
εἰς |
[9] |
οὖν,
τέκνα
ἀγάπης,
περὶ
πάντων
|
πλουσίως, |
ὅτι
Ἀβραάμ,
πρῶτος
περιτομὴν
δούς, |
[1] |
βλέποντες
ἐνεργούμενα,
καθὼ
ἐλάλησεν,
ὀφείλομεν
|
πλουσιώτερον |
καὶ
ὑψηλότερον
προσάγειν
τῷ
φόβῳ |
[1] |
τοῦ
πλουσίου
τῆς
πηγῆς
κυρίου
|
πνεῦμα |
ἐφ’
ὑμᾶς.
οὕτω
με
ἐξέπληξεν |
[19] |
καλέσαι,
ἀλλ’
ἐφ’
οὓς
τὸ
|
πνεῦμα |
ἡτοίμασεν.
κοινωνήσεις
ἐν
πᾶσιν
τῷ |
[12] |
εἰς
τὴν
καρδίαν
Μωϋσέως
τὸ
|
πνεῦμα, |
ἵνα
ποιήσῃ
τύπον
σταυροῦ
καὶ |
[14] |
καὶ
πάλιν
ὁ
προφήτης
λέγει·
|
Πνεῦμα |
κυρίου
ἐπ’
ἐμέ,
οὗ
εἵνεκεν |
[9] |
θεός
σου.
καὶ
πάλιν
τὸ
|
πνεῦμα |
κυρίου
προφητεύει·
Τίς
ἐστιν
ὁ |
[6] |
τούτων,
τουτέστιν
ὧν
προέβλεπεν
τὸ
|
πνεῦμα |
κυρίου,
τὰς
λιθίνας
καρδίας
καὶ |
[1] |
τοῖς
μακαρίοις
καὶ
ἐνδόξοις
ὑμῶν
|
πνεύμασιν· |
οὕτως
ἔμφυτον
τῆς
δωρεᾶς
πνευματικῆς |
[1] |
ἔλαβον,
ὅτι
ἔσται
μοι
τοιούτοις
|
πνεύμασιν |
ὑπηρετήσαντι
εἰς
μισθόν,
ἐσπούδασα
κατὰ |
[10] |
Μωϋσῆς
τρία
δόγματα
οὕτως
ἐν
|
πνεύματι |
ἐλάλησεν·
οἱ
δὲ
κατ’
ἐπιθυμίαν |
[10] |
μὴ
τρώγειν,
Μωϋσῆς
δὲ
ἐν
|
πνεύματι |
ἐλάλησεν.
τὸ
οὖν
χοιρίον
πρὸς |
[11] |
ἀνα
βαίνομεν
καρποφοροῦντες
ἐν
τῇ
|
πνεύματι |
ἔχοντες.
Καὶ
ὃς
ἂν
φάγῃ |
[14] |
δακτύλῳ
τῆς
χειρὸς
κυρίου
ἐν
|
πνεύματι· |
καὶ
λαβὼν
Μωϋσης
κατὲφερεν
πρὸς |
[19] |
τῇ
καρδίᾳ
καὶ
πλούσιος
τῷ
|
πνεύματι· |
οὐ
κολληθήσῃ
μετὰ
τῶν
πορευομένων |
[9] |
Ἀβραάμ,
πρῶτος
περιτομὴν
δούς,
ἐν
|
πνεύματι |
προβλέψας
εἰς
τὸν
Ἰησοῦν
περιέτεμεν, |
[13] |
εἶδεν
δὲ
Ἰακὼβ
τύπον
τῷ
|
πνεύματι |
τοῦ
λαοῦ
τοῦ
μεταξύ·
καὶ |
[1] |
πνεύμασιν·
οὕτως
ἔμφυτον
τῆς
δωρεᾶς
|
πνευματικῆς |
χάριν
εἰλήφατε.
διὸ
καὶ
μᾶλλον |
[4] |
καὶ
ἐνώπιον
ἑαυτῶν
ἐπιστήμονες.
γενώμεθα
|
πνευματικοί, |
γενώμεθα
ναὸς
τέλειος
τῷ
θεῷ. |
[16] |
ποτε
ἐπιτεθυμηκέναι
ἀκούειν.
τοῦτό
ἐστιν
|
πνευματικὸς |
ναὸς
οἰκοδομούμενος
τῷ
κυρίῳ.
~Ἐφ’ |
[11] |
τοῦτο
λέγει·
τὸ
σκεῦος
τοῦ
|
πνεύματος |
αὐτοῦ
δοξάζει.
εἶτα
τί
λέγει; |
[7] |
ἁμαρτιῶν
ἔμελλεν
τὸ
σκεῦος
τοῦ
|
πνευματος |
προσφέρειν
θυσίαν,
ἵνα
καὶ
ὁ |
[21] |
καὶ
πάσης
χάριτος
μετὰ
τοῦ
|
πνεύματος |
ὑμῶν.
|
[7] |
αὐτὸν
τότε
τῇ
ἡμέρᾳ
τὸν
|
ποδήρη |
ἔχοντα
τὸν
κόκκινον
περὶ
τὴν |
[16] |
ἡ
δὲ
γῆ
ὑποπόδιον
τῶν
|
ποδῶν |
μου·
ποῖον
οἶκον
οἰκοδομήσετέ
μοι, |
[12] |
τοὺς
ἐχθρούς
σου
ὑποπόδιον
τῶν
|
ποδῶν |
σου.
καὶ
πάλιν
λέγει
οὕτως |
[10] |
πῶς
ἐνομοθέτησεν
Μωϋσῆς
καλῶς.
ἀλλὰ
|
πόθεν |
ἐκείνοις
ταῦτα
νοῆσαι
ἢ
συνιέναι; |
[14] |
καθημένους
ἐν
σκότει.
γινώσκομεν
οὖν,
|
πόθεν |
ἐλυτρώθημεν.
πάλιν
ὁ
προφήτης
λέγει· |
[16] |
τὸν
ἄφθαρτον
ναόν.
ὁ
γὰρ
|
ποθῶν |
σωθῆναι
βλέπει
οὐκ
εἰς
τὸν |
[12] |
ἐντειλάμενος·
Οὐκ
ἔσται
ὑμῖν,
αὐτὸς
|
ποιεῖ, |
ἵνα
τύπον
τοῦ
Ἰησοῦ
δείξῃ. |
[12] |
ἵνα
τύπον
τοῦ
Ἰησοῦ
δείξῃ.
|
ποιεῖ |
οὖν
Μωϋσῆς
χαλκοῦν
ὄφιν
καὶ |
[12] |
ὁδῷ
δικαίᾳ
μου.
πάλιν
Μωϋσῆς
|
ποιεῖ |
τύον
τοῦ
Ἰησοῦ,
ὅτι
δεῖ |
[16] |
θεοῦ.
ἔστιν,
ὅπου
αὐτὸς
λέγει
|
ποιεῖν |
καὶ
καταρτίζειν.
γέγραπται
γάρ·
Καὶ |
[16] |
ἦν
οἶκος
δαιμονίων
διὰ
τὸ
|
ποιεῖν, |
ὅσα
ἦν
ἐναντία
τῷ
θεῷ. |
[21] |
ζητεῖ
κύριος
ἀφ’
ὑμῶν,
καὶ
|
ποιεῖτε |
ἵνα
εὑρεθῆτε
ἐν
ἡμέρᾳ
κρίσεως. |
[11] |
απορυήσεται,
καὶ
πάντα,
ὅσα
ἂν
|
ποιῇ, |
κατευοδωθήσεται.
οὐχ
οὕτως
οἱ
ἀσεβεῖς, |
[16] |
ἐπὶ
τὸν
θεὸν
αὐτῶν
τὸν
|
ποιήσαντα |
αὐτούς,
ὡς
ὄντα
οἶκον
θεοῦ. |
[19] |
ἐν
αὐτῇ
τοιαύτη.
ἀγαπήσεις
τὸν
|
ποιήσαντά |
σε,
φοβηθήσῃ
τόν
σε
πλασαντα, |
[2] |
μὴ
ὁ
πονηρὸς
παρείσδυσιν
πλάνης
|
ποιήσας |
ἐν
ἡμῖν
ἐκσφενδονήσῃ
ἡμᾶς
ἀπὸ |
[5] |
ὤν,
ὅτι
τὴν
ἀνάστασιν
αὐτὸς
|
ποιήσας |
κρινεῖ.
πέρας
γέ
τοι
διδάσκων |
[9] |
τοὺς
δεκαοκτὼ
πρώτους,
καὶ
διάστημα
|
ποιήσας |
λέγει
τριακοσίους.
τὸ
δεκαοκτὼ
ι’ |
[19] |
τὸ
πονηρόν.
κρινεῖς
δικαίως.
οὐ
|
ποιήσεις |
σχίσμα,
εἰρηνεύσεις
δὲ
μαχομένους
συαγαγών. |
[12] |
καρδίαν
Μωϋσέως
τὸ
πνεῦμα,
ἵνα
|
ποιήσῃ |
τύπον
σταυροῦ
καὶ
τοῦ
μέλλοντος |
[15] |
τὰ
πάντα
ἀρχὴν
ἡμέρας
ὀγδόης
|
ποιήσω, |
ὅ
ἐστιν
ἄλλου
κόσμου
ἀρχήν. |
[5] |
ὁ
θεὸς
ἀπὸ
καταβολῆς
κόσμου·
|
Ποιήσωμεν |
ἄνθρωπον
κατ’
εἰκόνα
καὶ
καθ’ |
[6] |
ἡμῶν,
ὡς
λέγει
τῷ
υἱῷ·
|
Ποιήσωμεν |
κατ’
εἰκόνα
καὶ
καθ’
ὁμοίσιν |
[7] |
ἁμαρτιῶν.
τὸν
δὲ
ἕνα
τί
|
ποιήσωσιν; |
Ἐπικατάρατος,
φησιν,
ὁ
εἷς.
προσέχετε, |
[5] |
ἐξ
αὐτῶν·
Ὅταν
πατάξωσιν
τὸν
|
ποιμένα |
ἑαυτῶν,
τότε
ἀολεῖται
τὰ
πρόβατα |
[5] |
τότε
ἀολεῖται
τὰ
πρόβατα
τῆς
|
ποίμνης. |
αὐτὸς
δὲ
ἠθέλησεν
οὕτω
παθεῖν· |
[16] |
γῆ
ὑποπόδιον
τῶν
ποδῶν
μου·
|
ποῖον |
οἶκον
οἰκοδομήσετέ
μοι,
ἢ
τίς |
[10] |
γενηθῃς
τοιοῦτος,
οἵους
ἀκούομεν
ἀνομίαν
|
ποιούσαις |
ἐν
τῷ
στόματι.
τὸ
γὰρ |
[6] |
ἐποίησεν.
λέγει
δὲ
κύριος·
Ἰδού,
|
ποιῶ |
τὰ
ἔσχατα
ὡς
τὰ
πρῶτα. |
[5] |
καὶ
τηλικαῦτα
τέρατα
καὶ
σημεῖα
|
ποιῶν |
ἐκήρυσσεν,
καὶ
ὑπερηγάπησεν
αὐτόν.
ὅτε |
[21] |
τούτοις
περιπατεῖν.
ὁ
γὰρ
ταῦτα
|
ποιῶν |
ἐν
τῇ
βασιλείᾳ
τοῦ
θεοῦ |
[11] |
λέγει·
Και
ἔσται
ὁ
ταῦτα
|
ποιῶν |
ὡς
τὸ
ξύλον
τὸ
πεφυτευμένον |
[16] |
οἰκοδομήσουσιν.
γίνεται.
διὰ
γὰρ
τὸ
|
πολεμεῖν |
αὐτοὺς
καθῃρέθη
ὑπὸ
τῶν
ἐχτρῶν· |
[12] |
ἐπ’
αὐτῷ
εἰς
τὸν
αἰῶνα
|
πολεμηθήσονται. |
τίθησιν
οὖν
Μωϋσῆς
ἓν
ἐφ’ |
[12] |
λέγει
δὲ
πάλιν
τῷ
Μωϋσῇ,
|
πολεμουμένου |
τοῦ
Ἰσραὴλ
ὑπὸ
τῶν
ἀλλοφύλων, |
[12] |
ἀλλοφύλων,
καὶ
ἵνα
ὑπομνήσῃ
αὐτοὺς
|
πολεμουμένους, |
ὅτι
διὰ
τὰς
ἁμαρτίας
αὐτῶν |
[4] |
ἐν
ἐπίδι
τῆς
πίστεως
αὐτοῦ.
|
πολλὰ |
δὲ
θέλων
γράφειν,
οὐχ
ὡς |
[1] |
ἐμαυτῷ,
ὅτι
ἐν
ὑμῖν
λαλήσας
|
πολλὰ |
ἐπίσταμαι,
ὅτι
ἐμοὶ
συνώδευσεν
ἐν |
[7] |
ἆραι
τὸ
κόκκινον,
δεῖ
αὐτὸν
|
πολλὰ |
παθεῖν
διὰ
τὸ
εἶναι
φοβερὰν |
[18] |
ἡ
τοῦ
σκότους.
διαφορὰ
δὲ
|
πολλὴ |
τῶν
δύο
ὁδῶν.
ἐφ’
ἧς |
[4] |
αὐτούς·
προσέχωμεν,
μήποτε,
ὡς
γέγραπται,
|
πολλοὶ |
κλητοί,
ολίγοι
δὲ
ἐκλεκτοὶ
εὑρεθῶμεν. |
[11] |
ἔσται
εἰς
ἐπιστροφὴν
καὶ
ἐλπίδα
|
πολλοῖς. |
καὶ
πάλιν
ἕτερος
προφήτης
λέγει. |
[10] |
οὐ
φάγῃ,
φησίν,
σμύραιναν
οὐδὲ
|
πολύποδα |
οὐδὲ
σηπίαν·
οὐ
μή,
φησίν, |
[6] |
εἰς
τὰ
θεμέλια
Σιὼν
λίθον
|
πολυτελῆ, |
ἐκλεκτόν,
ἀκρογωναῖον,
ἔντιμον.
εἶτα
τί |
[19] |
προσήξεις
ἐπὶ
προσευχὴν
ἐν
συνειδήσει
|
πονηρᾷ. |
αὑτη
ἐστὶν
ὁδὸς
τοῦ
φωτός. |
[11] |
ἡ
γῆ,
ὅτι
δύο
καὶ
|
πονηρὰ |
ἐποίησεν
ὁ
λαὸς
οὗτος·
ἐμὲ |
[8] |
τῇ
βασιλείᾳ
αὐτοῦ
ἡμέραι
ἔσονται
|
πονηραὶ |
καὶ
ῥυπαραί,
ἐν
αἷς
ἡμεῖς |
[6] |
ψυχῇ
αὐτῶν,
ὅτι
βεβούλευνται
βουλὴν
|
πονηρὰν |
καθ’
ἑαυτῶν,
εἰπόντες·
Δήσωμεν
τὸν |
[19] |
σεαυτὸν
δόξαν.
οὐ
λήμψῃ
βουλὴν
|
πονηρὰν |
κατὰ
τοῦ
πλησίον
σου,
οὐ |
[4] |
μισήσωμεν
τελείως
τὰ
ἔργα
τῆς
|
πονηρᾶς |
ὁδοῦ.
μὴ
καθ’
ἑαυτοὺς
ἐνδύνοντες |
[6] |
ὁ
προφητης;
Περιέσχεν
με
συναγωγὴ
|
πονηρευομένων, |
ἐκύκλωσάν
με
ὡσεὶ
μέλισσαι
κηρίον, |
[5] |
Καθήλωσόν
μου
τὰς
σάρκας,
ὅτι
|
πονηρευομένων |
συναγωγαὶ
ἐπανεστησάν
μοι.
καὶ
πάλιν |
[10] |
σάρκας
καταφάγῃ,
ὄντα
λοιμὰ
τῇ
|
πονηρίᾳ |
αὐτῶν.
Καὶ
οὐ
φάγῃ,
φησίν, |
[4] |
ἡ
πονηρός,
ὁ
μισθὸς
τῆς
|
πονηρίας |
ἔπροσθεν
αὐτοῦ·
ἵνα
μήποτε
ἐπαναπαύομενοι |
[4] |
εἶδον
τὸ
τέταρτον
θηρίον
τὸ
|
πονηρὸν |
καὶ
ἰσχυρὸν
καὶ
χαλεπώτερον
παρὰ |
[19] |
ἀφαιρῶν,
εἰς
τέλος
μισήσεις
τὸ
|
πονηρόν. |
κρινεῖς
δικαίως.
οὐ
ποιήσεις
σχίσμα, |
[4] |
ταῖς
ἁμαρτίαις
ἡμῶν,
καὶ
ὁ
|
πονηρὸς |
ἄρχων
λαβὼν
τὴν
καθ’
ἡμῶν |
[9] |
γενηθῆναι·
ἀλλὰ
παρέβησαν,
ὅτι
ἄγγελος
|
πονηρὸς |
ἐσόφιζεν
αὐτούς.
λέγει
πρὸς
αὐτούς· |
[4] |
κομιεῖται.
ἐὰν
ᾖ
ἀγαθός,
ἡ
|
πονηρός, |
ὁ
μισθὸς
τῆς
πονηρίας
ἔπροσθεν |
[2] |
σωτηρίας
ἡμῶν,
ἵνα
μὴ
ὁ
|
πονηρὸς |
παρείσδυσιν
πλάνης
ποιήσας
ἐν
ἡμῖν |
[2] |
παροῦσιν
εὐφρανθήσεσθε.
~Ἡμερῶν
οὖν
οὐσῶν
|
πονηρῶν |
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ
ἐνεργοῦντος
ἔχοντος |
[4] |
αὐτὴν
ἐξουσίαν
μετὰ
ἁμαρτωλῶν
καὶ
|
πονηρῶν |
συντρέχειν,
μήποτε
ὁμοιωθῶμεν
αὐτοῖς.
τὸ |
[20] |
ἀνταπόδομα,
οὐκ
ἐλεῶντες
πτωχόν,
οὐ
|
πονοῦντες |
ἐπὶ
καταπονουμένῳ,
εὐχερεῖς
ἐν
καταφονεῖς |
[19] |
ἢ
διὰ
λόγου
κοπιῶν
καὶ
|
πορευόμενος |
εἰς
λύτρωσιν
ἁμαρτιῶν
σου.
οὐ |
[19] |
πνεύματι·
οὐ
κολληθήσῃ
μετὰ
τῶν
|
πορευομένων |
ἐν
ὁδῷ
θανάτου,
μισήσεις
πᾶν, |
[10] |
ἀσεβῶν,
καθὼς
καὶ
οἱ
ἰχθύες
|
πορεύονται |
ἐν
σκότει
εἰς
τὰ
βάθη· |
[11] |
πάλιν
λέγει
ὁ
προφήτης·
Ἐγὼ
|
πορεύσομαι |
ἔμπροσθέν
σου
καὶ
ὄρη
ὁμαλιῶ |
[19] |
τῇ
ψυχῇ
σου
θράσος.
οὐ
|
πορνεύσεις, |
οὐ
μοιχεύσεις,
οὐ
παιδοφθορήσεις.
οὐ |
[9] |
πάλιν
λέγει·
Ἀκοῇ
ἀκούσονται
οἱ
|
πόρρωθεν, |
ἃ
ἐποίησα
γνώσονται.
καί·
Περιτμήθητε, |
[19] |
ἐν
τῷ
ἀφθάρτῳ
κοινωνοί
ἐστε,
|
πόσῳ |
μᾶλλον
ἐν
τοῖς
φθαρτοῖς;
οὐκ |
[11] |
εἶτα
τί
λέγει;
Καὶ
ἦν
|
ποταμὸς |
ἕλκων
ἐκ
δεξιῶν,
καὶ
ἀνέβαινεν |
[10] |
φύσιν
καὶ
ποτὲ
μὲν
ἄρρεν,
|
ποτὲ |
δὲ
θῆλυ
γίνεται.
ἀλλὰ
καὶ |
[16] |
ἐκ
τοῦ
στόματος
μήτε
αὐτός
|
ποτε |
ἐπιτεθυμηκέναι
ἀκούειν.
τοῦτό
ἐστιν
πνευματικὸς |
[7] |
ἐροῦσιν·
Οὐχ
οὗτός
ἐστιν,
ὅν
|
ποτε |
ἡμεῖς
ἐσταυρώσαμεν
ἐξουθενήσαντες
καὶ
κατακεντήσαντες |
[10] |
ἐνιαυτὸν
ἀλλάσσει
τὴν
φύσιν
καὶ
|
ποτὲ |
μὲν
ἄρρεν,
ποτὲ
δὲ
θῆλυ |
[6] |
τοῦτο
νῦν,
ἄρα
ἡμῖν
εἴρηκεν,
|
πότε· |
ὅταν
καὶ
αὐτοὶ
τελειωθῶμεν
κληρονόμοι |
[19] |
τὸν
αὐτὸν
θεὸν
ἐλπίζουσιν,
μή
|
ποτε |
οὐ
μὴ
φοβηθήσονται
τὸν
ἐπ’ |
[12] |
ἐν
ἄλλῳ
προφήτῃ
λέγοντι·
Καὶ
|
πότε |
ταῦτα
συντελεσθήται;
λέγει
κύριος·
ὁταν |
[19] |
ἀδελφῷ
σου.
οὐ
μὴ
διψυχήσῃς,
|
πότερον |
ἔσται
ἢ
οὔ.
οὐ
μὴ |
[7] |
προσφέρειν
τὴν
σάρκα
μου
μέλλετε
|
ποτίζειν |
χολὴν
μετὰ
ὄξους,
φάγετε
ὑμεῖς |
[19] |
ἐλέγξαι
τινὰ
ἐπὶ
παραπτώματι.
ἔσῃ
|
πραΰς, |
ἔσῃ
ἡσύχιος,
ἔσῃ
τρέμων
τοὺς |
[4] |
οὐχ
ὡς
διδάσκαλος,
ἀλλ’
ὡς
|
πρέπει |
ἀγαπῶντι
ἀφ’
ὧν
ἔχομεν
μὴ |
[4] |
καὶ
τοῖς
μέλλουσιν
σκανδάλοις,
ὡς
|
πρέπει |
υἱοῖς
θεοῦ,
ἀντιστῶμεν,
ἵνα
μὴ |
[13] |
Μανασσῆ
θέλων
ἵνα
εὐλογηθῇ,
ὅτι
|
πρεσβύτερος |
ἦν·
ὁ
γὰρ
Ἰωσὴφ
προσήγαγεν |
[16] |
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
κυρίου,
μάθετε.
|
πρὸ |
τοῦ
ἡμας
πιστεῦσαι
τῷ
θεῷ |
[16] |
ἡ
γραφή·
Καὶ
κύριος
τὰ
|
πρόβατα |
τῆς
νομῆς
καὶ
παραδώσει
καὶ |
[5] |
ποιμένα
ἑαυτῶν,
τότε
ἀολεῖται
τὰ
|
πρόβατα |
τῆς
ποίμνης.
αὐτὸς
δὲ
ἠθέλησεν |
[5] |
μώλωπι
αὐτοῦ
ἡμεῖς
ἰάθημεν·
ὡς
|
πρόβατον |
ἐπὶ
σφαγὴν
ἤχθη,
καὶ
ὡς |
[9] |
πρῶτος
περιτομὴν
δούς,
ἐν
πνεύματι
|
προβλέψας |
εἰς
τὸν
Ἰησοῦν
περιέτεμεν,
λαβὼν |
[3] |
τοῦτο
οὖν,
ἀδελφοί,
ὁ
μακρόθυμος
|
προβλέψας, |
ὡς
ἐν
ἀκεραιοσύνῃ
πιστεύσει
ὁ |
[19] |
ἐν
τοῖς
φθαρτοῖς;
οὐκ
ἔσῃ
|
πρόγλωσσος· |
παγὶς
γὰρ
τὸ
στόμα
θανάτου. |
[6] |
κύριος,
ἐξελῶ
τούτων,
τουτέστιν
ὧν
|
προέβλεπεν |
τὸ
πνεῦμα
κυρίου,
τὰς
λιθίνας |
[6] |
ζωοποιούμενοι
ζήσομεν
κατακυριεύοντες
τῆς
γῆς.
|
προειρήκαμεν |
δὲ
ἐπάνω.
Καὶ
αὐξανέσθωσαν
καὶ |
[6] |
αὐτοῦ
μέλλοντος
φανεροῦσθαι
καὶ
πάσχειν,
|
προεφανερώθη |
τὸ
πάθος.
λέγει
γὰρ
ὁ |
[3] |
ἡτοίμασεν
ἐν
τῷ
ἠγαπημένῳ
αὐτοῦ,
|
προεφανέρωσεν |
ἡμῖν
περὶ
πάντων,
ἵνα
μὴ |
[7] |
ὅτι
πάντα
ὁ
καλὸς
κύριος
|
προεφανέρωσεν |
ἡμῶν,
ἵνα
γνῶμεν,
ᾧ
κατὰ |
[10] |
ὄρνεα
ταῦτα
μόνα
ἑαυτοῖς
οὐ
|
προίζει |
τὴν
τροφήν,
ἀλλὰ
ἀργὰ
καθήμενα |
[10] |
οἴδασιν
διὰ
κόπου
καὶ
ἰδρῶτος
|
προίζειν |
ἑαυτοῖς
τὴν
τροφήν,
ἀλλὰ
ἁρπάζουσιν |
[3] |
ἱμάτιά
σου
ταχέως
ἀνατελεῖ,
καὶ
|
προπορεύσεται |
ἔμπροσθέν
σου
ἡ
δικαιοσύνη,
καὶ |
[3] |
ἔμπροσθέν
σου
ἡ
δικαιοσύνη,
καὶ
|
προπορεύσεται |
ἔμπροσθέν
σου
ἡ
δικαιοσύνη,
καὶ |
[13] |
παρὰ
κυρίου,
καὶ
εἶπεν
κύριος
|
πρὸς |
αὐτήν·
Δύο
ἔθνη
ἐν
τῇ |
[3] |
~Λέγει
οὖν
πάλιν
περὶ
τούτων
|
πρὸς |
αὐτούς·
Ἱνατί
μοι
νηστεύετε,
λέγει |
[2] |
τὴν
προσφοράν.
λέγει
δὲ
πάλιν
|
πρὸς |
αὐτούς·
Μὴ
ἐγὼ
ἐνετειλάμην
τοῖς |
[12] |
τῆς
ἰάσεως
αὐτῶν.
εἶπεν
δὲ
|
πρὸς |
αὐτοὺς
Μωϋσῆς·
Ὅταν,
φησίν
δηχθῇ |
[9] |
ἄγγελος
πονηρὸς
ἐσόφιζεν
αὐτούς.
λέγει
|
πρὸς |
αὐτούς·
Τάδε
λέγει
κύριος
ὁ |
[19] |
τὸ
λαβεῖν
ἐκτείνων
τὰς
χεῖρας,
|
πρὸς |
δὲ
τὸ
δοῦναι
συσπῶν.
ἀγαπήσεις |
[3] |
οὐδ’
οὕτως
καλέσετε
νηστείαν
δεκτήν.
|
πρὸς |
ἡμᾶς
δὲ
λέγει·
Ἰδοὺ
αὕτη |
[5] |
πρὸς
τὸν
Ἰσραήλ,
ἃ
δὲ
|
πρὸς |
ἡμᾶς,
λέγει
δὲ
οὕτως·
Ἐτραυματίσθη |
[6] |
υἱόν.
πάλιν
σοι
ἐπιδειξω,
πῶς
|
πρὸς |
ἡμᾶς
λέγει.
δευτέραν
πλάσιν
ἐπ’ |
[13] |
εὐλόγησεν
αὐτόν.
καὶ
εἶπεν
Ἰωσὴφ
|
πρὸς |
Ἰακώβ·
Μετάθες
σου
τὴν
δεξιὰν |
[13] |
υἱός
ἐστιν.
καὶ
εἶπεν
Ἰακὼβ
|
πρὸς |
Ἰωσήφ·
Οἶδα,
τέκνον,
οἶδα·
ἀλλ’ |
[13] |
προφητείᾳ
λέγει
φανερώτερον
ὁ
Ἰακὼβ
|
πρὸς |
Ἰωσὴφ
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ,
λέγων· |
[2] |
ἐγκράτεια·
τούτων
οὖν
μενόντων
τὰ
|
πρὸς |
κύριον
ἁγνῶς
συνευφραίνονται
αὐτοῖς
σοφία, |
[12] |
ἡμέραν
ἐξεπέτασα
τὰς
χεῖρας
μου
|
πρὸς |
λαὸν
ἀπειθῆ
καὶ
ἀντιλέγοντα
ὁδῷ |
[19] |
ψυχῆς
σου
ἁγνεύσεις.
μὴ
γίνου
|
πρὸς |
μὲν
τὸ
λαβεῖν
ἐκτείνων
τὰς |
[19] |
τὸ
λαβεῖν
ἐκτείνων
τὰς
χεῖρας,
|
πρὸς |
μὲν
τὸ
λαβεῖν
ἐκτείνων
τὰς |
[15] |
ἐλάλησεν
ἐν
τῷ
ὄρει
Σινᾶ
|
πρὸς |
Μωϋσῆν
κατὰ
πρόσωπον·
Καὶ
ἁγιασατε |
[14] |
λαὸν
δοῦναι.
καὶ
εἶπεν
κύριος
|
πρὸς |
Μωϋσην.
Μωϋσῆ
Μωϋσῆ,
κατάβηθι
τὸ |
[7] |
τὸ
ἔντερον
ἄπλυτον
μετὰ
ὄξους.
|
πρὸς |
τί;
ἐπειδὴ
ἐμὲ
ὑπὲρ
ἁμαρτιῶν |
[12] |
Ἰσραήλ.
εἶτα,
ὁπόταν
καθεῖλεν,
ἐθανατοῦντο.
|
πρὸς |
τί;
ἱνα
γνῶσιν
ὅτι
οὐ |
[10] |
φθορεὺς
οὐδὲ
ὁμοιωθήσῃ
τοῖς
τοιούτοις.
|
πρὸς |
τί;
ὅτι
τὸ
ζῷον
τοῦτο |
[10] |
καὶ
τὸν
δασύποδα
οὐ
φάγῃ.
|
πρὸς |
τί;
οὐ
μὴ
γένῃ,
φησίν, |
[5] |
γὰρ
περὶ
αὐτοῦ
ἃ
μὲν
|
πρὸς |
τὸν
Ἰσραήλ,
ἃ
δὲ
πρὸς |
[14] |
πνεύματι·
καὶ
λαβὼν
Μωϋσης
κατὲφερεν
|
πρὸς |
τὸν
λαὸν
δοῦναι.
καὶ
εἶπεν |
[14] |
τοῦ
λαβεῖν
τὴν
διαθήκην
κυρίου
|
πρὸς |
τὸν
λαόν,
ἡμέρας
τεσσεράκοντα
καὶ |
[10] |
ἐν
τῷ
Δευτερονομίῳ·
Καὶ
διαθήσομαι
|
πρὸς |
τὸν
λαὸν
τοῦτον
τὰ
δικαιώματά |
[6] |
καὶ
πληρώσατε
τὴν
γῆν.
ταῦτα
|
πρὸς |
τὸν
υἱόν.
πάλιν
σοι
ἐπιδειξω, |
[10] |
πνεύματι
ἐλάλησεν.
τὸ
οὖν
χοιρίον
|
πρὸς |
τοῦτο
εἶπεν·
οὐ
κολληθήσῃ,
φησίν, |
[13] |
με
κύριος
τοῦ
προσώπου
σου·
|
προσάγαγέ |
μοι
τοὺς
υἱούς
σου,
ἵνα |
[1] |
ἐλάλησεν,
ὀφείλομεν
πλουσιώτερον
καὶ
ὑψηλότερον
|
προσάγειν |
τῷ
φόβῳ
αὐτοῦ.
ἐγὼ
δὲ |
[2] |
ὁμοίως
πλανωμένους
ἐκείνοις
ζητειν,
πῶς
|
προσάγωμεν |
αὐτῷ.
ἡμῖν
οὖν
οὕτως
λέγει· |
[19] |
συμβαίνοντά
σοι
ἐνεργήματα
ὡς
ἀγαθὰ
|
προσδέξῃ, |
εἰδώς
ὅτι
ἄνευ
θεοῦ
οὐδὲν |
[11] |
φέρον
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
οὐ
μὴ
|
προσδέξονται, |
ἀλλ’
ἑαυτοῖς
οἰκοδομήσουσιν.
λέγει
γὰρ |
[10] |
τῆς
σαρκὸς
ὡς
περὶ
βρώσεως
|
προσεδέξαντο. |
λαμβάνει
δὲ
τῶν
αὐτῶν
τριῶν |
[2] |
ὑμῶν
ἐκπορευομένοις
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου,
|
προσενέγκαι |
μοι
ὁλοκαυτώματα
καὶ
θυσίας;
ἀλλ’ |
[8] |
οἱ
προσφέροντες
ἄνδρες
ἁμαρτωλοὶ
οἱ
|
προσενέγκαντες |
αὐτὸν
ἐπὶ
τὴν
σφαγήν.
εἶτα |
[7] |
τράγους
καλοὺς
καὶ
ὁμοίους
καὶ
|
προσενέγκατε, |
καὶ
λαβέτω
ὁ
ἱερεὺς
τὸν |
[7] |
ὁ
γενόμενος
ἐπὶ
Ἰσαὰκ
τοῦ
|
προσενεχθέντος |
ἐπὶ
τὸ
θυσιαστήριον
τελεσθῇ.
τί |
[19] |
ἁμαρτίαις
σου.
οὐ
προσήξεις
ἐπὶ
|
προσευχὴν |
ἐν
συνειδήσει
πονηρᾷ.
αὑτη
ἐστὶν |
[4] |
ἀγαπῶν
ὑπὲρ
τὴν
ψυχήν
μου,
|
προσέχειν |
νῦν
ἑαυτοῖς
καὶ
μὴ
ὁμοιοῦσθαί |
[7] |
νηστείᾳ
ὑπὲρ
πασῶν
τῶν
ἁμαρτιῶν.
|
προσέχετε |
ἀκριβῶς·
Καὶ
φαγέτωσαν
οἱ
ἱερεῖς |
[16] |
δὲ
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
κυρίου.
|
προσέχετε |
δέ,
ἵνα
ὁ
ναὸς
τοῦ |
[7] |
παθεῖν
ὑπ’
αὐτῶν.
ἃ
ἐνετείλατο,
|
προσέχετε· |
Λάβετε
δύο
τράγους
καλοὺς
καὶ |
[7] |
ποιήσωσιν;
Ἐπικατάρατος,
φησιν,
ὁ
εἷς.
|
προσέχετε, |
πῶς
ὁ
τύπος
τοῦ
Ἰησοῦ |
[15] |
ἐν
αὐτῇ
καὶ
ἡγίασεν
αὐτήν.
|
προσέχετε, |
τέκνα,
τί
λέγει
τὸ
συνετέλεσεν |
[7] |
εἰσιν.
τί
οὖν
τοῦτό
ἐστιν;
|
προσέχετε· |
Τὸν
μὲν
ἕνα
ἐπὶ
τὸ |
[20] |
δικαίᾳ,
χήρᾳ
καὶ
ὀρφανῷ
οὐ
|
προσέχοντες, |
ἀγρυπνοῦντες
μάταια,
διώκοντες
ἀνταπόδομα,
οὐκ |
[2] |
ἔχοντος
τὴν
ἐξουσίαν,
ὀφείλομεν
ἑαυτοῖς
|
προσέχοντες |
ἐκζητεῖν
τὰ
δικαιώματα
κυρίου.
τῆς |
[4] |
γράφειν
ἐσπούδασα,
περίψημα
ὑμῶν.
διὸ
|
προσέχωμεν |
ἐν
ταῖς
ἐσχάταις
ἡμέραις·
οὐδὲν |
[4] |
Ἰσραήλ,
καὶ
οὕτως
ἐγκαταλελεῖφθαι
αὐτούς·
|
προσέχωμεν, |
μήποτε,
ὡς
γέγραπται,
πολλοὶ
κλητοί, |
[13] |
πρεσβύτερος
ἦν·
ὁ
γὰρ
Ἰωσὴφ
|
προσήγαγεν |
εἰς
τὴν
δεξιὰν
χεῖρα
τοῦ |
[13] |
σου,
ἵνα
εὐλογήσω
αὐτούς.
καὶ
|
προσήγαγεν |
Ἐφραὶμ
καὶ
Μανασσῆ,
τὸν
Μανασσῆ |
[19] |
ἐξομολογήσῃ
ἐπὶ
ἁμαρτίαις
σου.
οὐ
|
προσήξεις |
ἐπὶ
προσευχὴν
ἐν
συνειδήσει
πονηρᾷ. |
[2] |
πατεῖν
μου
τὴν
αὐλὴν
οὐ
|
προσθήσεσθε. |
ἐὰν
φέρητε
σεμίδαλιν,
μάταιον·
θυμίαμα |
[3] |
ἡμῖν
περὶ
πάντων,
ἵνα
μὴ
|
προσρησσώμεθα |
ὡς
ἐπήλυτοι
τῷ
ἐκείνων
νόμῳ. |
[19] |
ἀνταποδότης.
φυλάξεις
ἃ
παρέλαβες,
μήτε
|
προστιθεὶς |
μήτε
ἀφαιρῶν,
εἰς
τέλος
μισήσεις |
[8] |
εἶναι,
ὅτι
ἐντέταλται
τῷ
Ἰσραὴλ
|
προσφέρειν |
δάμαλιν
τοὺς
ἄνδρας,
ἐν
οἷς |
[7] |
ἔμελλεν
τὸ
σκεῦος
τοῦ
πνευματος
|
προσφέρειν |
θυσίαν,
ἵνα
καὶ
ὁ
τύπος |
[7] |
τοῦ
λαοῦ
μου
τοῦ
καινοῦ
|
προσφέρειν |
τὴν
σάρκα
μου
μέλλετε
ποτίζειν |
[7] |
φαγέτωσαν
ἐκ
τοῦ
τράγου
τοῦ
|
προσφερομένου |
τῇ
νηστείᾳ
ὑπὲρ
πασῶν
τῶν |
[8] |
μόσχος
ὁ
Ἰησοῦς
ἐστίν,
οἱ
|
προσφέροντες |
ἄνδρες
ἁμαρτωλοὶ
οἱ
προσενέγκαντες
αὐτὸν |
[2] |
ὤν,
μὴ
ἀνθρωποποίητον
ἔχῃ
τὴν
|
προσφοράν. |
λέγει
δὲ
πάλιν
πρὸς
αὐτούς· |
[2] |
οὔτε
θυσιῶν
οὔτε
ὁλοκαυτωμάτων
οὔτε
|
προσφορῶν |
ψρῄζει,
λέγων
ὅτε
μέν·
Τί |
[19] |
ἐκζητήσεις
καθ’
ἑκάστην
ἡμέραν
τὰ
|
πρόσωπα |
τῶν
ἁγίων,
ἢ
διὰ
λόγου |
[19] |
ἐν
ἀκαθαρσίᾳ
τινῶν.
οὐ
λήμωψῃ
|
πρόσωπον |
ἐλέγξαι
τινὰ
ἐπὶ
παραπτώματι.
ἔσῃ |
[15] |
ὄρει
Σινᾶ
πρὸς
Μωϋσῆν
κατὰ
|
πρόσωπον· |
Καὶ
ἁγιασατε
τὸ
σάββατον
κυρίου |
[19] |
θεόν·
ὅτι
οὐκ
ἦλθεν
κατὰ
|
πρόσωπον |
καλέσαι,
ἀλλ’
ἐφ’
οὓς
τὸ |
[5] |
σιαγόνας
εἰς
ῥαπίσματα.
τὸ
δὲ
|
πρόσωπόν |
μου
ἔθηκα
ὡς
στερεὰν
πετραν. |
[6] |
γὰρ
γῆς
ἐστιν
πάσχοῦσα·
ἀπὸ
|
προσώπου |
γὰρ
τῆς
γ͂
ς
ἡ |
[13] |
οὐκ
ἐστέρησέν
με
κύριος
τοῦ
|
προσώπου |
σου·
προσάγαγέ
μοι
τοὺς
υἱούς |
[11] |
ὃν
ἐκρίπτει
ὁ
ἄνεμος
ἀπὸ
|
προσώπου |
τῆς
γῆς.
διὰ
τοῦτο
οὐκ |
[11] |
δέ,
εἰ
ἐμέλησεν
τῷ
κυρίῳ
|
προφανερῶσαι |
περι
τοῦ
ὕδατος
καὶ
περὶ |
[5] |
χειρὸς
ἀνθρώπων
παθεῖν;
μάθετε.
οἱ
|
προφῆται, |
ἀπ’
αὐτοῦ
ἔχοντες
τὴν
χάριν, |
[5] |
τοῖς
διώξασιν
ἐν
θανάτῳ
τοὺς
|
προφήτας |
αὐτοῦ.
οὐκοῦν
εἰς
τοῦτο
ὑπέμεινεν, |
[12] |
Χριστὸς
υἱὸς
Δαυείδ
ἐστιν,
αὐτὸς
|
προφητέει |
Δαυείδ,
φοβούμενος
καὶ
συνίων
τὴν |
[13] |
ἢ
ἐκεῖνος.
καὶ
ἐν
ἄλλῃ
|
προφητείᾳ |
λέγει
φανερώτερον
ὁ
Ἰακὼβ
πρὸς |
[9] |
καὶ
πάλιν
τὸ
πνεῦμα
κυρίου
|
προφητεύει· |
Τίς
ἐστιν
ὁ
θέλων
ζῆσαι |
[16] |
τῆς
διδαχῆς,
αὐτὸς
ἐν
ἡμῖν
|
προφητεύων, |
αὐτὸς
ἐν
ἡμῖν
κατοικῶν,
τοὺς |
[5] |
ξύλου
πάθῃ.
λέγει
γὰρ
ὁ
|
προφητεύων |
ἐπ’
αὐτῷ.
Φεῖσαί
μου
τῆς |
[9] |
καρδίαν.
λέγει
κύριος
ἐν
τῷ
|
προφήτῃ· |
Εἰς
ἀκοὴν
ὠτίου
ἡπήκουσάν
μου. |
[12] |
αὐτῳ
τοῦτο
τὸ
ὄνομα,
ὄντι
|
προφήτῃ, |
ἵνα
μόνον
ἀκούσῃ
πᾶς
ὁ |
[7] |
τί
οὖν
λέγει
ἐν
τῷ
|
προφήτῃ; |
Καὶ
φαγέτωσαν
ἐκ
τοῦ
τράγου |
[6] |
ἀναπεπλάσμεθα,
καθὼς
πάλιν
ἐν
ἑτέρῳ
|
προφήτῃ |
λέγει·
Ἰδού,
λέγει
κύριος,
ἐξελῶ |
[11] |
κυρίου.
καὶ
πάλιν
ἐν
ἀλλῳ
|
προφήτῃ |
λέγει·
Και
ἔσται
ὁ
ταῦτα |
[12] |
ἐλπίσωσιν.
καὶ
πάλιν
ἐν
ἑτέρῳ
|
προφήτῃ |
λέγει·
Ὅλην
τὴν
ἡμέραν
ἐξεπέτασα |
[12] |
τοῦ
σταυροῦ
ὁρίζει
ἐν
ἄλλῳ
|
προφήτῃ |
λέγοντι·
Καὶ
πότε
ταῦτα
συντελεσθήται; |
[4] |
λέγει
δὲ
οὕτως
καὶ
ὁ
|
προφήτης· |
Βασιλεῖαι
δέκα
ἐπὶ
τῆς
γῆς |
[14] |
λαὸν
ἅγιον.
λέγει
οὖν
ὁ
|
προφήτης· |
Ἐγὼ
κύριος,
ὁ
θεός
σου, |
[11] |
ἀφῃρημενοι.
καὶ
πάλιν
λέγει
ὁ
|
προφήτης· |
Ἐγὼ
πορεύσομαι
ἔμπροσθέν
σου
καὶ |
[6] |
εἰς
τοῦτο
οὖν
ἐκήρυξεν
ὁ
|
προφήτης· |
Εἰσέλθατε
εἰς
γῆν
ῥέουσαν
γάλα |
[6] |
ὑμᾶς.
καὶ
παλιν
λέγει
ὁ
|
προφήτης, |
ἐπεὶ
ὡς
λίθος
ἰσχυρὸς
ἐτέθη |
[6] |
τὸ
πάθος.
λέγει
γὰρ
ὁ
|
προφήτης |
ἐπὶ
τὸν
Ἰσραήλ·
Οὐαὶ
τῇ |
[11] |
ἑαυτοῖς
οἰκοδομήσουσιν.
λέγει
γὰρ
ὁ
|
προφήτης· |
Ἔστηθι
οὐρανέ,
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ |
[14] |
ἁμαρτίας
αὐτῶν.
λέγει
γὰρ
ὁ
|
προφήτης· |
Καὶ
ἦν
Μωϋσῆς
νηστεύων
ἐν |
[14] |
οὖν,
πόθεν
ἐλυτρώθημεν.
πάλιν
ὁ
|
προφήτης |
λέγει·
Ἰδού,
τέθεικά
σε
εἰς |
[11] |
ἐλπίδα
πολλοῖς.
καὶ
πάλιν
ἕτερος
|
προφήτης |
λέγει.
Καὶ
ἦν
ἡ
γῆ |
[14] |
σε
θεός.
καὶ
πάλιν
ὁ
|
προφήτης |
λέγει·
Πνεῦμα
κυρίου
ἐπ’
ἐμέ, |
[6] |
πέτραν.
λέγει
δὲ
πάλιν
ὁ
|
προφήτης· |
Λίθον
ὃν
ἀπεδοκίμασαν
οἱ
οἰκοδομοῦντες, |
[6] |
ἐστίν.
τί
λέγει
ὁ
ἄλλος
|
προφήτης |
Μωϋσῆς
αὐτοῖς;
Ἰδού,
τάδε
λέγει |
[6] |
κρυφίων
αὐτοῦ·
λέγει
γὰρ
ὁ
|
προφήτης |
παραβολὴν
κυρίου·
τίς
νοήσει,
εἰ |
[6] |
τί
οὖν
λέγει
πάλιν
ὁ
|
προφητης; |
Περιέσχεν
με
συναγωγὴ
πονηρευομένων,
ἐκύκλωσάν |
[2] |
γὰρ
ἡμῖν
διὰ
πάντων
τῶν
|
προφητῶν, |
ὅτι
οὔτε
θυσιῶν
οὔτε
ὁλοκαυτωμάτων |
[1] |
ἡμῖν
ὁ
δεσπότης
διὰ
τῶν
|
προφητῶν |
τὰ
παρεληλυθότα
καὶ
τὰ
ἐνεστῶτα, |
[3] |
τοῦ
σπέρματός
σου.
τότε
ῥαγήσεται
|
πρώϊμον |
τὸ
φῶς
σου,
καὶ
τὰ |
[6] |
ποιῶ
τὰ
ἔσχατα
ὡς
τὰ
|
πρῶτα. |
εἰς
τοῦτο
οὖν
ἐκήρυξεν
ὁ |
[13] |
τέθεικεν,
τὸν
λαὸν
τοῦτον
εἶναι
|
πρῶτον |
καὶ
τῆς
διαθήκης
κληρονόμον.
εἰ |
[15] |
δυνησόμεθα
αὐτὴν
ἁγιάσαι,
αὐτοὶ
ἁγιασθέντες
|
πρῶτον. |
πέρας
γέ
τοι
λέγει
αὐτοῖς· |
[6] |
γάλα
καὶ
τὸ
μέλι;
ὅτι
|
πρῶτον |
τὸ
παιδίον
μέλιτι,
εἶτα
γάλακτι |
[13] |
ὁ
λαὸς
κληρονομεῖ
ἢ
ὁ
|
πρῶτος, |
καὶ
εἰ
ἡ
διαθήκη
εἰς |
[9] |
περὶ
πάντων
πλουσίως,
ὅτι
Ἀβραάμ,
|
πρῶτος |
περιτομὴν
δούς,
ἐν
πνεύματι
προβλέψας |
[13] |
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
Μανασσῆ,
ὅτι
|
πρωτότοκός |
μου
υἱός
ἐστιν.
καὶ
εἶπεν |
[9] |
γνῶσις;
μάθετε,
ὅτι
τοὺς
δεκαοκτὼ
|
πρώτους, |
καὶ
διάστημα
ποιήσας
λέγει
τριακοσίους. |
[5] |
γραφή·
Οὐκ
ἀδίκως
ἐκτείνεται
δίκτυα
|
πτερωτοῖς. |
τοῦτο
λέγει,
ὅτι
δικαιως
ἀπολεῖται |
[20] |
μάταια,
διώκοντες
ἀνταπόδομα,
οὐκ
ἐλεῶντες
|
πτωχόν, |
οὐ
πονοῦντες
ἐπὶ
καταπονουμένῳ,
εὐχερεῖς |
[12] |
ἐφ’
ὅπλον
ἐν
μέσῳ
τῆς
|
πυγμῆς, |
καὶ
ὑψηλότερος
σταθεὶς
πάντων
ἐξέτεινεν |
[13] |
καὶ
συνέλαβεν.
εἶτα
ἐξῆλθεν
Ρεβέκκα
|
πυθέσθαι |
παρὰ
κυρίου,
καὶ
εἶπεν
κύριος |
[11] |
σου
καὶ
ὄρη
ὁμαλιῶ
καὶ
|
πύλας |
χαλκᾶς
συντρίψω
καὶ
μοχλοὺς
σιδηροῦς |
[16] |
νομῆς
καὶ
παραδώσει
καὶ
τὸν
|
πύργον |
αὐτῶν
εἰς
καταφθοράν.
καὶ
ἐγενετο |
[10] |
τροφήν,
ἀλλὰ
ἀργὰ
καθήμενα
ἐκζητεῖ,
|
πῶς |
ἀλλοτρίας
σάρκας
καταφάγῃ,
ὄντα
λοιμὰ |
[14] |
ἡμῖν
διαθήκην
λόγῳ.
γέτραπται
γάρ,
|
πῶς |
αὐτῳ
ὁ
πατὴρ
ἐντέλλεται,
λυτρωσάμενον |
[7] |
λέγων
ἑαυτὸν
υἱον
θεοῦ
εἶναι.
|
πῶς |
γὰρ
ὅμοιος
ἐκείνῳ;
εἰς
τοῦτο |
[12] |
καὶ
ἰσχὺν
βασιλέων
διαρρήξω.
ἴδε,
|
πῶς |
Δαυεὶδ
λέγει
αὐτὸν
κύριον,
καὶ |
[8] |
ἁγνίζωνται
ἀπὸ
τῶν
ἁμαρτιῶν;
νοεῖτε,
|
πῶς |
ἐν
ἁπλότητι
λέγει
ὑμῖν.
ὁ |
[10] |
τὸν
ἅγιον
αἰῶνα
ἐκδέχεται.
βλέπετε,
|
πῶς |
ἐνομοθέτησεν
Μωϋσῆς
καλῶς.
ἀλλὰ
πόθεν |
[16] |
αὐτὸν
ἐν
τῷ
ναῷ.
ἀλλὰ
|
πῶς |
λέγει
κύριος
καταργῶν
αὐτὸν,
μάθετε· |
[15] |
τὰ
σάββατα
οὐκ
ἀνέχομαι.
ὁρᾶτε,
|
πῶς |
λέγει;
οὐ
τὰ
σάββατα
ἐμοὶ |
[16] |
ναὸς
τοῦ
κυρίου
ἐνδόξως
οἰκοδομηθῇ.
|
πῶς, |
μάθετε.
λαβόντες
τὴν
ἄφεσιν
τῶν |
[16] |
ὁ
θεὸς
κατοικεῖ
ἐν
ἡμῖν.
|
πῶς; |
ὁ
λόγος
αὐτοῦ
τῆς
πίστεως, |
[7] |
Ἐπικατάρατος,
φησιν,
ὁ
εἷς.
προσέχετε,
|
πῶς |
ὁ
τύπος
τοῦ
Ἰησοῦ
φανεροῦνται· |
[5] |
ἐφανέρωσεν
ἐν
σαρκί,
οὐδ’
ἂν
|
πως |
οἱ
ἄνθρωποι
ἐσώθησαν
βλέποντες
αὐτόν, |
[16] |
εὑρίσκω
οὖν,
ὅτι
ἔτιν
ναός.
|
πῶς |
οὖν
οἰκοδομηθήσεται
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι |
[5] |
εἰκόνα
καὶ
καθ’
ὁμοίωσιν
ἡμετέραν·
|
πῶς |
οὖν
ὑπέμεινεν
ὑπὸ
χειρὸς
ἀνθρώπων |
[7] |
ἐποτιζετο
ὄξει
καὶ
χολῇ.
ἀκούσατε,
|
πῶς |
περὶ
τούτου
πεφανέρωκαν
οἱ
ἱερεῖς |
[9] |
γὰρ
πάλιν
περὶ
τῶν
ὠτίων,
|
πῶς |
περιέτεμεν
ἡμῶν
τὴν
καρδίαν.
λέγει |
[6] |
τὸν
υἱόν.
πάλιν
σοι
ἐπιδειξω,
|
πῶς |
πρὸς
ἡμᾶς
λέγει.
δευτέραν
πλάσιν |
[2] |
μὴ
ὁμοίως
πλανωμένους
ἐκείνοις
ζητειν,
|
πῶς |
προσάγωμεν
αὐτῷ.
ἡμῖν
οὖν
οὕτως |
[11] |
ὕδατος
γέγραπται
ἐπὶ
τὸν
Ἰσραήλ.
|
πῶς |
τὸ
βάπτισμα
τὸ
φέρον
ἄφεσιν |
[11] |
καὶ
ὁδὸς
ἀσεβῶν
απολεῖται.
αἰσθάνεσθε,
|
πῶς |
τὸ
ὑδωρ
καὶ
τὸν
σταυρὸν |