HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Barnabé (1e s. ? - 2e s. ? ap. J. Chr.), Épître (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


π  =  287 formes différentes pour 559 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[19]   τοῖς φθαρτοῖς; οὐκ ἔσῃ πρόγλωσσος·  παγὶς   γὰρ τὸ στόμα θανάτου. ὅσον
[7]   τὸ κόκκινον, δεῖ αὐτὸν πολλὰ  παθεῖν   διὰ τὸ εἶναι φοβερὰν τὴν
[5]   ποίμνης. αὐτὸς δὲ ἠθέλησεν οὕτω  παθεῖν·   ἔδει γάρ, ἵνα ἐπὶ ξύλου
[7]   υἱὸς τοῦ θεοῦ οὐκ ἠδύνατο  παθεῖν   εἰ μὴ δι’ ἡμᾶς. ἀλλὰ
[12]   τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι δεῖ αὐτὸν  παθεῖν,   καὶ αὐτὸς ζωοποιήσει, ὃν δόξουσιν
[5]   οὖν ὑπέμεινεν ὑπὸ χειρὸς ἀνθρώπων  παθεῖν;   μάθετε. οἱ προφῆται, ἀπ’ αὐτοῦ
[5]   μου· εἰ κύριος ὑπέμεινεν  παθεῖν   περὶ τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ὢν
[7]   ἵνα δείξῃ, ὅτι δεῖ αὐτὸν  παθεῖν   ὑπ’ αὐτῶν. ἐνετείλατο, προσέχετε·
[5]   ἔδει γάρ, ἵνα ἐπὶ ξύλου  πάθῃ.   λέγει γὰρ προφητεύων ἐπ’
[7]   τῆς βασιλείας ὀφείλουσιν θλιβέντες καὶ  παθόντες   λαβεῖν με. ~Τίνα δὲ δοκεῖτε
[6]   φανεροῦσθαι καὶ πάσχειν, προεφανερώθη τὸ  πάθος.   λέγει γὰρ προφήτης ἐπὶ
[8]   ἁμαρτωλῶν δόξα. οἱ ῥαντίζοντες  παῖδες   οἱ εὐαγγελισάμενοι ἡμῖν τὴν ἄφεσιν
[8]   κηρύσσειν. διὰ τί δὲ τρεῖς  παῖδες   οἱ ῥαντίζοντες; εἰς μαρτυριον Ἀβραάμ,
[6]   δικαιούμενός μοι; ἐγγισάτω τῷ  παιδὶ   κυρίου. οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι ὑμεῖς
[8]   ὕσσωπον, καὶ οὓτως ῥαντίζειν τὰ  παιδία   καθ’ ἕνα τὸν λαόν, ἵνα
[8]   καὶ αἴρειν τότε τὴν σποδὸν  παιδία   καὶ βάλλειν εἰς ἄγγη καὶ
[6]   τὸ μέλι; ὅτι πρῶτον τὸ  παιδίον   μέλιτι, εἶτα γάλακτι ζωοοιεῖται· οὕτως
[19]   μὴ ἐπιτάξῃς δούλῳ σου  παιδίσκῃ   ἐν πικρίᾳ, τοῖς ἐπὶ τὸν
[6]   ἀνακαινίσας ἡμᾶς ἄλλον τύπον, ὡς  παιδίων   ἔχειν τὴν ψυχήν, ὡς ἂν
[9]   ἀκοῇ ἀκουσάτω τῆς φωνῆς τοῦ  παιδός   μου. καὶ πάλιν λέγει· Ἀκουε
[19]   οὐ πορνεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ  παιδοφθορήσεις.   οὐ μή σου λόγος
[10]   τί; οὐ μὴ γένῃ, φησίν,  παιδοφθόρος   οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ τοῖς τοιούτοις, ὅτι
[6]   ὅτι ὑμεῖς πάντες ὡς ἱμάτιον  παλαιωθήσεθε,   καὶ σὴς καταφάγεται ὑμᾶς. καὶ
[19]   φονεύσεῖς τέκνον ἐν φθορᾷ, οὐδὲ  πάλιν   γεννηθὲν ἀποκτενεῖς. οὐ μὴ ἄρῃς
[11]   ὑμῶν μελετήσει φόβον κυρίου. καὶ  πάλιν   ἐν ἀλλῳ προφήτῃ λέγει· Και
[6]   ἴδε οὖν, ἡμεῖς ἀναπεπλάσμεθα, καθὼς  πάλιν   ἐν ἑτέρῳ προφήτῃ λέγει· Ἰδού,
[12]   μὴ ἐπ’ αὐτῷ ἐλπίσωσιν. καὶ  πάλιν   ἐν ἑτέρῳ προφήτῃ λέγει· Ὅλην
[12]   ἐξέτεινεν τὰς χεῖρας, καὶ οὕτως  πάλιν   ἐνίκα Ἰσραήλ. εἶτα, ὁπόταν
[11]   ἐπιστροφὴν καὶ ἐλπίδα πολλοῖς. καὶ  πάλιν   ἕτερος προφήτης λέγει. Καὶ ἦν
[9]   τράχηλον ὑμῶν οὐ σκληρυνεῖτε. λάβε  πάλιν·   Ἰδού, λέγει κύριος, πάντα τὰ
[12]   ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν. ἴδε  πάλιν   Ἰησοῦς, οὐχὶ υἱὸς ἀνθρωπου, ἀλλὰ
[6]   τῆς καρδίας. λέγει γὰρ κύριος  πάλιν·   Καὶ ἐν τίνι ὀφθήσομαι τῷ
[9]   ἀκοὴν ὠτίου ἡπήκουσάν μου. καὶ  πάλιν   λέγει· Ἀκοῇ ἀκούσονται οἱ πόρρωθεν,
[9]   φωνῆς τοῦ παιδός μου. καὶ  πάλιν   λέγει· Ἀκουε οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου
[9]   κύριος, τὰς καρδίας ὑμῶν. καὶ  πάλιν   λέγει· Ἄκουε Ἰσραήλ, ὅτι τάδε
[9]   ἐλάλησεν ταῦτα εἰς μαρτύριον. καὶ  πάλιν   λέγει· Ἀκούσατε λόγον κυρίου, ἄρχοντες
[9]   ἄρχοντες τοῦ λαοῦ τούτου. καὶ  πάλιν   λέγει· Ἀκούσατε, τέκνα, φωνῆς βοῶντος
[6]   ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας. καὶ  πάλιν   λέγει· Αὔτη ἐστὶν ἡμέρα
[16]   ἐλπὶς αὐτῶν. πέρας γέ τοι  πάλιν   λέγει· Ἰδού, οἱ καθελόντες τὸν
[5]   πονηρευομένων συναγωγαὶ ἐπανεστησάν μοι. καὶ  πάλιν   λέγει· Ἰδού, τέθεικά μου τὸν
[10]   τελείως καὶ περὶ τῆς βρώσεως.  πάλιν   λέγει Μωϋσῆς· Φάγεσθε πᾶν διχηλοῦν
[11]   ὡς πετεινοῦ νοσσιᾶς ἀφῃρημενοι. καὶ  πάλιν   λέγει προφήτης· Ἐγὼ πορεύσομαι
[6]   καὶ σὴς καταφάγεται ὑμᾶς. καὶ  παλιν   λέγει προφήτης, ἐπεὶ ὡς
[12]   ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. καὶ  πάλιν   λέγει οὕτως Ἡσαΐας· Εἶπεν κύριος
[12]   καὶ εἰς αὐτόν. τί λέγει  πάλιν   Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή, ἐπιθεὶς
[12]   καὶ ἀντιλέγοντα ὁδῷ δικαίᾳ μου.  πάλιν   Μωϋσῆς ποιεῖ τύον τοῦ Ἰησοῦ,
[14]   σκότει. γινώσκομεν οὖν, πόθεν ἐλυτρώθημεν.  πάλιν   προφήτης λέγει· Ἰδού, τέθεικά
[14]   λυτρωσάμενός σε θεός. καὶ  πάλιν   προφήτης λέγει· Πνεῦμα κυρίου
[6]   ὡς στερεὰν πέτραν. λέγει δὲ  πάλιν   προφήτης· Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν
[6]   ἀγάπης ὑμῶν. τί οὖν λέγει  πάλιν   προφητης; Περιέσχεν με συναγωγὴ
[8]   τὸ κόκκινον ἐπὶ ξύλον (ἴδε  πάλιν   τύπος τοῦ σταυροῦ
[12]   ὁταν ξύλου αἷμα στάξῃ. ἔχεις  πάλιν   περὶ τοῦ σταυροῦ καὶ τοῦ
[12]   ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. ~Ὁμοίως  πάλιν   περὶ τοῦ σταυροῦ ὁρίζει ἐν
[3]   τῆς ζωῆς ἡμῶν. ~Λέγει οὖν  πάλιν   περὶ τούτων πρὸς αὐτούς· Ἱνατί
[9]   ἤκουσαν φωνῆς κυρίου. ~Λέγει γὰρ  πάλιν   περὶ τῶν ὠτίων, πῶς περιέτεμεν
[2]   ἔχῃ τὴν προσφοράν. λέγει δὲ  πάλιν   πρὸς αὐτούς· Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην
[10]   δὲ πεινᾷ κραυγάζει, καὶ λαβὼν  πάλιν   σιωπᾷ. Οὐδὲ φάγῃ τὸν ἀετὸν
[6]   γῆν. ταῦτα πρὸς τὸν υἱόν.  πάλιν   σοι ἐπιδειξω, πῶς πρὸς ἡμᾶς
[9]   κύριος θεός σου. καὶ  πάλιν   τὸ πνεῦμα κυρίου προφητεύει· Τίς
[12]   τοῦ σταυροῦσθαι μέλλοντος. λέγει δὲ  πάλιν   τῷ Μωϋσῇ, πολεμουμένου τοῦ Ἰσραὴλ
[14]   συνῆκεν Μωϋσῆς, ὅτι ἐποίησαν ἑαυτοῖς  πάλιν   χωνέματα, καὶ ἔρριψεν ἐκ τῶν
[10]   βρώσεως. πάλιν λέγει Μωϋσῆς· Φάγεσθε  πᾶν   διχηλοῦν καὶ μαρυκώμενον. τί λέγει;
[19]   πορευομένων ἐν ὁδῷ θανάτου, μισήσεις  πᾶν,   οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν τῷ
[11]   οὐκ ἀπορυήσεται, τοῦτο λέγει· ὅτι  πᾶν   ῥῆμα, ἐὰν ἐξελεύσεται ἐξ
[20]   πλουσίων παράκλητοι, πενήτων ἄνομοι κριταί,  πανθαμάρτητοι.   ~Καλὸν οὖν ἐστὶν μαθόντα τὰ
[15]   πεποίηκα, ἐν καταπαύσας τὰ  πάντα   ἀρχὴν ἡμέρας ὀγδόης ποιήσω,
[7]   ἡμῶν, ἵνα γνῶμεν, κατὰ  πάντα   εὐχαριστοῦντες ὀφείλομεν αἰνεῖν. εἰ οὖν
[10]   οὔτε ὀξύπτερον οὔτε κόρακα οὔτε  πάντα   ἰχθύν, ὃς οὐκ ἔχει λεπίδα
[12]   τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι ἐν αὑτῷ  πάντα   καὶ εἰς αὐτόν. τί λέγει
[7]   ~Οὐκοῦν νοεῖτε τέκνα εὐφροσύνης, ὅτι  πάντα   καλὸς κύριος προεφανέρωσεν ἡμῶν,
[12]   ἀκούσῃ πᾶς λαός; ὅτι  πάντα   πατὴρ φανεροῖ περὶ τοῦ
[11]   καρπὸν αὐτοῦ οὐκ απορυήσεται, καὶ  πάντα,   ὅσα ἂν ποιῇ, κατευοδωθήσεται. οὐχ
[19]   σεαυτόν, ἔσῃ δὲ ταπεινόφρων κατὰ  πάντα·   οὐκ ἀρεῖς ἐπὶ σεαυτὸν δόξαν.
[12]   τοῦ Ἰσραήλ, (ἐποίησεν γὰρ κύριος  πάντα   ὄφιν δάκνειν αὐτούς, καὶ ἀπέθνησκον
[3]   ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει κύριος· λύε  πάντα   σύνδεσμον ἀδικίας, διάλυε στραγγαλιὰς βιαίων
[9]   λάβε πάλιν· Ἰδού, λέγει κύριος,  πάντα   τὰ ἔθνη ἀπερίτμητα ἀκροβυστίαν,
[4]   καὶ ἰσχυρὸν καὶ χαλεπώτερον παρὰ  πάντα   τὰ θηρία τῆς θαλάσσης, καὶ
[19]   ὡς κόρην τοῦ ὀφθαλμοῦ σου  πάντα   τὸν λαλοῦντά σοι τὸν λόγον
[12]   ἐκκόψει ἐκ ῥιζῶν τὸν οἶκον  πάντα   τοῦ Ἀμαλὴκ υἱὸς τοῦ
[4]   ὑμῶν ὤν, ἰδίως δὲ καὶ  πάντας   ἀγαπῶν ὑπὲρ τὴν ψυχήν μου,
[14]   δεκτὸν καὶ ἡμέραν ἀνταποσόσεως, παρακαλέσαι  πάντας   τοὺς πενθοῦντας. ~Ἔτι οὖν καὶ
[7]   τοῦ Ἰησοῦ φανεροῦνται· Καὶ ἐμπτύσατε  πάντες   καὶ κατακεντήσατε καὶ περίθετε τὸ
[9]   πᾶς Σύρος καὶ Ἄραψ καὶ  πάντες   οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων. ἄρα
[7]   Καὶ φαγέτωσαν οἱ ἱερεῖς μόνοι  πάντες   τὸ ἔντερον ἄπλυτον μετὰ ὄξους.
[6]   κυρίου. οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι ὑμεῖς  πάντες   ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεθε, καὶ σὴς
[21]   δὲ θεός, τοῦ  παντὸς   κόσμου κυριεύων, δῴη ὑμῖν σοφίαν,
[5]   περὶ τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ὢν  παντὸς   τοῦ κόσμου κύριος εἶπεν
[12]   τῆς πυγμῆς, καὶ ὑψηλότερος σταθεὶς  πάντων   ἐξέτεινεν τὰς χεῖρας, καὶ οὕτως
[3]   ἠγαπημένῳ αὐτοῦ, προεφανέρωσεν ἡμῖν περὶ  πάντων,   ἵνα μὴ προσρησσώμεθα ὡς ἐπήλυτοι
[9]   μάθετε οὖν, τέκνα ἀγάπης, περὶ  πάντων   πλουσίως, ὅτι Ἀβραάμ, πρῶτος περιτομὴν
[4]   σώζειν. φύγωμεν οὖν τελείως ἀπὸ  πάντων   τῶν ἔργων τῆς ἀνομίας, μήποτε
[2]   γνῶσις. πεφανέρωκεν γὰρ ἡμῖν διὰ  πάντων   τῶν προφητῶν, ὅτι οὔτε θυσιῶν
[15]   τῆς ἀνομίας, καινῶν δὲ γεγονότων  πάντων   ὑπὸ κυρίου· τότε δυνησόμεθα αὐτὴν
[1]   ἐν ὁδῷ δικαιοσύνης κύριος, καὶ  πάντως   ἀναγκάζομαι κἀγὼ εἰς τοῦτο, ἀγαπᾶν
[15]   τὰ σύμπαντα· γὰρ ἡμέρα  παρ’   αὐτῷ σημαίνει χίλια ἔτη. αὐτὸς
[10]   τί; ὅτι τὸ ζῷον τοῦτο  παρ’   ἐνιαυτὸν ἀλλάσσει τὴν φύσιν καὶ
[13]   συνέλαβεν. εἶτα ἐξῆλθεν Ρεβέκκα πυθέσθαι  παρὰ   κυρίου, καὶ εἶπεν κύριος πρὸς
[14]   νύκτας τεσσεράκοντα. καὶ ἔλαβεν Μωϋσῆς  παρὰ   κυρίου τὰς δύο πλάκας τὰς
[4]   πονηρὸν καὶ ἰσχυρὸν καὶ χαλεπώτερον  παρὰ   πάντα τὰ θηρία τῆς θαλάσσης,
[11]   γῆ τοῦ Ἰακὼβ ἐπαινουμένη  παρὰ   πᾶσαν τὴν γῆν. τοῦτο λέγει·
[11]   ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον  παρὰ   τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων,
[12]   ἐπειδὴ παράβασις διὰ τὴν  παράβασιν   αὐτῶν εἰς θλῖψιν θανάτου παραδοθήσονται.
[12]   αὐτούς, καὶ ἀπέθνησκον ἐπειδὴ  παράβασις   διὰ τὴν παράβασιν αὐτῶν εἰς
[17]   μὴ νοήσητε διὰ τὸ ἐν  παραβολαῖς   κεῖσθαι. ταῦτα μὲν οὕτως. ~Μεταβῶμεν
[6]   αὐτοῦ· λέγει γὰρ προφήτης  παραβολὴν   κυρίου· τίς νοήσει, εἰ μὴ
[14]   ἡμῶν καρδιας τῷ θανάτῳ καὶ  παραδεδομένας   τῇ τῆς πλάνης ἀνομίᾳ λυτρωσάμενος
[16]   ἀνοικοδομήσουσιν καὶ λαὸς Ἰσραὴλ  παραδίδοσθαι,   ἐφανερώθη. λέγει γὰρ γραφή·
[12]   παράβασιν αὐτῶν εἰς θλῖψιν θανάτου  παραδοθήσονται.   πέρας γέ τοι αὐτὸς Μωϋσῆς
[5]   τοῦτο γὰρ υπέμεινεν κύριος  παραδοῦναι   τὴν σάρκα εἰς καταφθοράν, ἵνα
[16]   τὰ πρόβατα τῆς νομῆς καὶ  παραδώσει   καὶ τὸν πύργον αὐτῶν εἰς
[14]   κυρίου δεκτὸν καὶ ἡμέραν ἀνταποσόσεως,  παρακαλέσαι   πάντας τοὺς πενθοῦντας. ~Ἔτι οὖν
[20]   ἐνδέμενον, καταπονοῦντες τὸν θλιβόμενον, πλουσίων  παράκλητοι,   πενήτων ἄνομοι κριταί, πανθαμάρτητοι. ~Καλὸν
[17]   ψυχὴ τῇ ἐπιθυμίᾳ μου μὴ  παραλελοιπέναι   τι τῶν ἀνηκόντων εἰς σωτηρίαν.
[19]   λήμωψῃ πρόσωπον ἐλέγξαι τινὰ ἐπὶ  παραπτώματι.   ἔσῃ πραΰς, ἔσῃ ἡσύχιος, ἔσῃ
[12]   ὢν νεκρὸς δύναται ζωοποιῆσαι, και  παραχρῆμα   σωθήσεται ἐν οὕτως ἐποίουν. ἔχεις´πάλιν
[9]   εἰρηκεν οὐ σαρκὸς γενηθῆναι· ἀλλὰ  παρέβησαν,   ὅτι ἄγγελος πονηρὸς ἐσόφιζεν αὐτούς.
[12]   ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν  παρεδόθησαν   εἰς θάνατον· λέγει εἰς τὴν
[3]   ἔτι λαλοῦντός σου ἐρεῖ· Ἰδοὺ  πάρειμι·   ἐὰν ἀφέλῃς ἀπὸ σοῦ σύνδεσμον
[4]   θεοῦ, ἀντιστῶμεν, ἵνα μὴ σχῇ  παρείσδυσιν   μέλας. φύγωμεν ἀπὸґ πάσης
[2]   ἡμῶν, ἵνα μὴ πονηρὸς  παρείσδυσιν   πλάνης ποιήσας ἐν ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ
[19]   μισθοῦ καλὸς ἀνταποδότης. φυλάξεις  παρέλαβες,   μήτε προστιθεὶς μήτε ἀφαιρῶν, εἰς
[5]   τῷ κυρίῶ, ὅτι καὶ τὰ  παρεληλυθότα   ἡμῖν ἐγνώρισεν καὶ ἐν τοῖς
[1]   δεσπότης διὰ τῶν προφητῶν τὰ  παρεληλυθότα   καὶ τὰ ἐνεστῶτα, καὶ τῶν
[1]   ὀλίγα, δι’ ὧν ἐν τοῖς  παροῦσιν   εὐφρανθήσεσθε. ~Ἡμερῶν οὖν οὐσῶν πονηρῶν
[12]   ὄντι προφήτῃ, ἵνα μόνον ἀκούσῃ  πᾶς   λαός; ὅτι πάντα
[9]   λαὸς εἰς σφραγῖδα. ἀλλὰ καὶ  πᾶς   Σύρος καὶ Ἄραψ καὶ πάντες
[4]   οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει ἡμᾶς  πᾶς   χρόνος τῆς πίστεως ἡμῶν, ἐὰν
[3]   ἀπόστελλε τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει καὶ  πᾶςαν   ἄδικον συγγραφὴν διάσπα. διάθρυπτε πεινῶσιν
[5]   εὐαγγέλιον αὐτοῦ ἐξελέξατο, ὄντας ὑπὲρ  πᾶσαν   ἁμαρτίαν ἀνομωτέρους, ἵνα δείξῃ, ὅτι
[21]   συνεχῶς ἐκζητεῖτε ταῦτα καὶ ἀναπληρουτε  πᾶσαν   ἐντολήν· ἔστιν γὰρ ἄξια. διὸ
[11]   γῆ τοῦ Ἰακὼβ ἐπαινουμένη παρὰ  πᾶσαν   τὴν γῆν. τοῦτο λέγει· τὸ
[21]   σύμβουλοι πιστοί, ἄρατε ἐξ ὑμῶν  πᾶσαν   ὑπόκρισιν. δὲ θεός,
[19]   ἔστιν ἀρεστὸν τῷ θεῷ, μισήσεις  πᾶσαν   ὑπόκρισιν· οὐ μὴ ἐγκαταλιπῃς ἐντολὰς
[4]   παρείσδυσιν μέλας. φύγωμεν ἀπὸґ  πάσης   ματαιότητος, μισήσωμεν τελείως τὰ ἔργα
[21]   κύριος τῆς δόξης καὶ  πάσης   χάριτος μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν.
[15]   καθαρὸς ὢν τῇ καρδίᾳ, ἐν  πᾶσιν   πεπλανήμεθα. ἴδε ὅτι ἄρα τότε
[19]   τὸ πνεῦμα ἡτοίμασεν. κοινωνήσεις ἐν  πᾶσιν   τῷ πλησίον σου καὶ οὐκ
[7]   ἴδε τὸν τύπον τοῦ μέλλοντος  πάσχειν   Ἰησοῦ. τί δέ, ὅτι τὸ
[12]   τύπον σταυροῦ καὶ τοῦ μέλλοντος  πάσχειν,   ὅτι, ἐὰν μή, φησίν, ἐλπίσωσιν
[6]   οὖν αὐτοῦ μέλλοντος φανεροῦσθαι καὶ  πάσχειν,   προεφανερώθη τὸ πάθος. λέγει γὰρ
[6]   Ἰησοῦν. ἄνθρωπος γὰρ γῆς ἐστιν  πάσχοῦσα·   ἀπὸ προσώπου γὰρ τῆς γ͂
[7]   τοῦ προσφερομένου τῇ νηστείᾳ ὑπὲρ  πασῶν   τῶν ἁμαρτιῶν. προσέχετε ἀκριβῶς· Καὶ
[5]   αὐτοῦ ὅτι ἐξ αὐτῶν· Ὅταν  πατάξωσιν   τὸν ποιμένα ἑαυτῶν, τότε ἀολεῖται
[2]   ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν;  πατεῖν   μου τὴν αὐλὴν οὐ προσθήσεσθε.
[13]   δικαιοσύνην; Ἰδού, τέθεικά σε, Ἀβραάμ,  πατέρα   ἐθνῶν τῶν πιστευόντων δι’ ἀκροβυστίας
[14]   γέτραπται γάρ, πῶς αὐτῳ  πατὴρ   ἐντέλλεται, λυτρωσάμενον ἡμᾶς ἐκ τοῦ
[12]   λαός; ὅτι πάντα  πατὴρ   φανεροῖ περὶ τοῦ υἱοῦ Ἰησοῦ.
[14]   διαθήκη, ἣν ὤμοσεν τοῖς  πατράσιν   δοῦναι τῷ λαῷ, εἰ δέδωκεν.
[5]   αὐτὸν φανερωθῆναι, ὑπέμεινεν, ἵνα τοῖς  πατράσιν   τὴν ἐπανγγελίαν ἀποδῷ, καὶ αὐτὸς
[2]   αὐτούς· Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς  πατράσιν   ὑμῶν ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς Αἰγύπτου,
[2]   τὴν γνώμην τῆς ἀγαθωσύνης τοῦ  πατρὸς   ἡμῶν, ὅτ’ ἡμῖν λέγει, θέλων
[13]   εἰς τὴν δεξιὰν χεῖρα τοῦ  πατρὸς   Ἰακώβ. εἶδεν δὲ Ἰακὼβ τύπον
[10]   κύριον οὐκ οἶδεν, ὅταν δὲ  πεινᾷ   κραυγάζει, καὶ λαβὼν πάλιν σιωπᾷ.
[3]   καὶ ῥῆμα γογγυσμου, καὶ δῷς  πεινῶντι   τὸν ἄρτον σου ἐκ ψυχῆς
[3]   πᾶςαν ἄδικον συγγραφὴν διάσπα. διάθρυπτε  πεινῶσιν   τὸν ἄρτον σου, καὶ γυμνὸν
[1]   μισθόν, ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν ὑμῖν  πέμπειν,   ἵνα μετὰ τῆς πίστεως ὑμῶν
[20]   καταπονοῦντες τὸν θλιβόμενον, πλουσίων παράκλητοι,  πενήτων   ἄνομοι κριταί, πανθαμάρτητοι. ~Καλὸν οὖν
[14]   ἡμέραν ἀνταποσόσεως, παρακαλέσαι πάντας τοὺς  πενθοῦντας.   ~Ἔτι οὖν καὶ περὶ τοῦ
[14]   τυφλῶν καὶ ἐξαγαγεῖν ἐκ δεσμῶν  πεπεδημένους   καὶ ἐξ οἴκου φυλακῆς καθημένους
[1]   ἐμοὶ ἐπιποθήτη ὄψις ὑμῶν.  πεπεισμένος   οὖν τοῦτο καὶ συνειδὼς ἐμαυτῷ,
[2]   κυρίῳ κυρίῳ καρδία δοξάζουσα τὸν  πεπλακότα   αὐτήν. ἀκριβεύεσθαι οὖν ὀφείλομεν, ἀδελφοί,
[15]   ὢν τῇ καρδίᾳ, ἐν πᾶσιν  πεπλανήμεθα.   ἴδε ὅτι ἄρα τότε καλῶς
[15]   σάββατα ἐμοὶ δεκτά, ἀλλἃ  πεποίηκα,   ἐν καταπαύσας τὰ πάντα
[9]   καὶ περιτομή, ἐφ’  πεποίθασιν,   κατήργηται. περιτομὴν γὰρ εἰρηκεν οὐ
[12]   αὐτῶν εἰς θλῖψιν θανάτου παραδοθήσονται.  πέρας   γέ τοι αὐτὸς Μωϋσῆς ἐντειλάμενος·
[5]   τὴν ἀνάστασιν αὐτὸς ποιήσας κρινεῖ.  πέρας   γέ τοι διδάσκων τὸν Ἰσραὴλ
[15]   ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ.  πέρας   γέ τοι λέγει· Ἁγιάσεις αὐτὴν
[10]   ἔλαβεν ἐν τῇ συνέσει δόγματα.  πέρας   γέ τοι λέγει αὐτοῖς ἐν
[15]   αὐτὴν ἁγιάσαι, αὐτοὶ ἁγιασθέντες πρῶτον.  πέρας   γέ τοι λέγει αὐτοῖς· Τὰς
[16]   ὅτι ματαία ἐλπὶς αὐτῶν.  πέρας   γέ τοι πάλιν λέγει· Ἰδού,
[5]   τοῦ ῥαντίσματος αὐτοῦ. γέγραπται γὰρ  περὶ   αὐτοῦ μὲν πρὸς τὸν
[12]   τὸ αὐτὸ ἐδέοντο Μωϋσέως, ἵνα  περὶ   αὐτῶν ἀνενέγκῃ δέησιν περὶ τῆς
[10]   κατ’ ἐπιθυμίαν τῆς σαρκὸς ὡς  περὶ   βρώσεως προσεδέξαντο. λαμβάνει δὲ τῶν
[6]   ἡμᾶς. λέγει γὰρ γραφὴ  περί   ἡμῶν, ὡς λέγει τῷ υἱῷ·
[11]   ὕδατος καὶ περὶ τοῦ σταυροῦ.  περὶ   μὲν τοῦ ὕδατος γέγραπται ἐπὶ
[10]   ζῷον τοῦτο τῷ στόματι κύει.  περὶ   μὲν τῶν βρωμάτων λαβὼν Μωϋσῆς
[4]   αὐτοῖς. τὸ τέλειον σκάνδαλον ἤγγικεν,  περὶ   οὗ γέγραπται, ὡς Ἐνὼχ λέγει.
[3]   τῷ ἠγαπημένῳ αὐτοῦ, προεφανέρωσεν ἡμῖν  περὶ   πάντων, ἵνα μὴ προσρησσώμεθα ὡς
[9]   εἰσίν. μάθετε οὖν, τέκνα ἀγάπης,  περὶ   πάντων πλουσίως, ὅτι Ἀβραάμ, πρῶτος
[13]   γραπή· Ἐδεῖτο δὲ Ἰσαὰκ  περὶ   Ρεβέκκας τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, ὅτι
[7]   περίθετε τὸ ἔριον τὸ κόκκινον  περὶ   τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ οὕτως
[7]   τὸν ποδήρη ἔχοντα τὸν κόκκινον  περὶ   τὴν σάρκα καὶ ἐροῦσιν· Οὐχ
[10]   εἰς ἁρπαγήν. ἔχετε τελείως καὶ  περὶ   τῆς βρώσεως. πάλιν λέγει Μωϋσῆς·
[12]   ἵνα περὶ αὐτῶν ἀνενέγκῃ δέησιν  περὶ   τῆς ἰάσεως αὐτῶν. εἶπεν δὲ
[2]   αὐτήν. ἀκριβεύεσθαι οὖν ὀφείλομεν, ἀδελφοί,  περὶ   τῆς σωτηρίας ἡμῶν, ἵνα μὴ
[5]   εἰ κύριος ὑπέμεινεν παθεῖν  περὶ   τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ὢν παντὸς
[4]   ὑφ’ ἓν τῶν βασιλέων. ὁμοίως  περὶ   τοῦ αὐτοῦ λέγει Δανιήλ· Καὶ
[4]   ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνερχόμενοι συνζητεῖτε  περὶ   τοῦ κοινῇ συμφέροντος. λέγει γὰρ
[13]   εἰς ἐκείνους. ἀκούσατε οὖν  περὶ   τοῦ λαοῦ τί λέγει
[16]   εἰς οὐρανοίς. ~Ἔτι δὲ καὶ  περὶ   τοῦ ναοῦ ἐρῶ ὑμῖν, ὡς
[15]   τοὺς πενθοῦντας. ~Ἔτι οὖν καὶ  περὶ   τοῦ σαββάτου γέγραπται ἐν τοῖς
[12]   ξύλου αἷμα στάξῃ. ἔχεις πάλιν  περὶ   τοῦ σταυροῦ καὶ τοῦ σταυροῦσθαι
[12]   εἰς τὸν αἰῶνα. ~Ὁμοίως πάλιν  περὶ   τοῦ σταυροῦ ὁρίζει ἐν ἄλλῳ
[11]   προφανερῶσαι περι τοῦ ὕδατος καὶ  περὶ   τοῦ σταυροῦ. περὶ μὲν τοῦ
[11]   εἰ ἐμέλησεν τῷ κυρίῳ προφανερῶσαι  περι   τοῦ ὕδατος καὶ περὶ τοῦ
[12]   ὅτι πάντα πατὴρ φανεροῖ  περὶ   τοῦ υἱοῦ Ἰησοῦ. λέγει οὖν
[7]   ὄξει καὶ χολῇ. ἀκούσατε, πῶς  περὶ   τούτου πεφανέρωκαν οἱ ἱερεῖς τοῦ
[3]   ζωῆς ἡμῶν. ~Λέγει οὖν πάλιν  περὶ   τούτων πρὸς αὐτούς· Ἱνατί μοι
[4]   ἐκείνων νόμῳ. ~Δεῖ οὖν ἡμᾶς  περὶ   τῶν ἐνεστώτων ἐπιπολὺ ἐραυνῶντας ἐκζητεῖν
[17]   ἀνηκόντων εἰς σωτηρίαν. ἐὰν γὰρ  περὶ   τῶν ἐνεστώτων μελλόντων γράφω
[9]   φωνῆς κυρίου. ~Λέγει γὰρ πάλιν  περὶ   τῶν ὠτίων, πῶς περιέτεμεν ἡμῶν
[1]   τοῦτο, ὅτι ἐὰν μελήσῃ μοι  περὶ   ὑμῶν τοῦ μέρος τι μεταδοῦναι
[3]   σου, καὶ γυμνὸν ἐὰν ἴδῃς  περίβαλε·   ἀστέγους εἴσαγε εἰς τὸν οἶκον
[10]   ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ περιπατοῦντες καὶ  περιβλέπονται,   τίνα ἐκδύσωσιν διὰ τὴν πλεονεξίαν,
[6]   οὖν λέγει πάλιν προφητης;  Περιέσχεν   με συναγωγὴ πονηρευομένων, ἐκύκλωσάν με
[9]   γραμμάτων δόγματα. λέγει γάρ· Καὶ  περιέτεμεν   Ἀβραὰμ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ
[9]   βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ. οὐκοῦν  περιέτεμεν   ἡμῶν τὰς ἀκοάς, ἵνα ἀκούσαντες
[9]   πάλιν περὶ τῶν ὠτίων, πῶς  περιέτεμεν   ἡμῶν τὴν καρδίαν. λέγει κύριος
[9]   πνεύματι προβλέψας εἰς τὸν Ἰησοῦν  περιέτεμεν,   λαβὼν τριῶν γραμμάτων δόγματα. λέγει
[10]   ἠθέλησεν κύριος. διὰ τοῦτο  περιέτεμεν   τὰς ἀκοὰς ἡμῶν καὶ τὰς
[7]   ἐμπτύσατε πάντες καὶ κατακεντήσατε καὶ  περίθετε   τὸ ἔριον τὸ κόκκινον περὶ
[10]   καὶ ἐν τούτῳ τῷ κόσνῳ  περιπατεῖ   καὶ τὸν ἅγιον αἰῶνα ἐκδέχεται.
[19]   δοθεῖσα ἡμῖν γνῶσις τοῦ  περιπατεῖν   ἐν αὐτῇ τοιαύτη. ἀγαπήσεις τὸν
[21]   κυρίου, ὅσα γέγραπται, ἐν τούτοις  περιπατεῖν.   γὰρ ταῦτα ποιῶν ἐν
[10]   καὶ ἐπιτηροῦσιν ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ  περιπατοῦντες   καὶ περιβλέπονται, τίνα ἐκδύσωσιν διὰ
[3]   καὶ δόξα τοῦ θεοῦ  περιστελεῖ   σε. τότε βοήσεις, καὶ
[9]   καρδίας. ἀλλ’ ἐρεῖς· Καὶ μὴν  περιτέτμηται   λαὸς εἰς σφραγῖδα. ἀλλὰ
[8]   καὶ βάλλειν εἰς ἄγγη καὶ  περιτιθέναι   τὸ ἔριον τὸ κόκκινον ἐπὶ
[9]   κυρίῳ ὑμῶν. καὶ τί λέγει;  Περιτμήθητε   καρδίαν ὑμῶν, καὶ τον τράχηλον
[9]   πόρρωθεν, ἐποίησα γνώσονται. καί·  Περιτμήθητε,   λέγει κύριος, τὰς καρδίας ὑμῶν.
[9]   ἐντολήν) Μὴ σπείρητε ἐπ’ ἀκάνθαις,  περιτμήθητε   τῷ κυρίῳ ὑμῶν. καὶ τί
[9]   ἀλλὰ καὶ οἱ Αἰγύπτιοι ἐν  περιτομῇ   εἰσίν. μάθετε οὖν, τέκνα ἀγάπης,
[9]   πιστεύσωμεν ἡμεῖς. ἀλλὰ καὶ  περιτομή,   ἐφ’ πεποίθασιν, κατήργηται. περιτομὴν
[9]   περιτομή, ἐφ’ πεποίθασιν, κατήργηται.  περιτομὴν   γὰρ εἰρηκεν οὐ σαρκὸς γενηθῆναι·
[9]   πάντων πλουσίως, ὅτι Ἀβραάμ, πρῶτος  περιτομὴν   δούς, ἐν πνεύματι προβλέψας εἰς
[6]   ὑμῖν γράφω, ἵνα συιῆτε· ἐγὼ  περίψημα   τῆς ἀγάπης ὑμῶν. τί οὖν
[4]   ἔχομεν μὴ ἐλλείπειν, γράφειν ἐσπούδασα,  περίψημα   ὑμῶν. διὸ προσέχωμεν ἐν ταῖς
[10]   λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν, καθὼς τὰ  πετεινα   καθήμενα εἰς ἁρπαγήν. ἔχετε τελείως
[11]   μου Σινᾶ; ἔσεσθε γὰρ ὡς  πετεινοῦ   νοσσιᾶς ἀφῃρημενοι. καὶ πάλιν λέγει
[6]   καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων  πετεινῶν   τοῦ οὐρανοῦ; αἰσθάνεσθαι γὰρ ὀφείλομεν,
[6]   θηρίων τῆς γῆς καὶ τῶν  πετεινῶν   τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἰχθύων
[11]   ἑαυτοῖς ὤρυξαν βόθρον θανάτου. Μὴ  πέτρα   ἔρημός ἐστιν τὸ ὄρος το
[6]   Καὶ ἔθηκέ με ὡς στερεὰν  πέτραν.   λέγει δὲ πάλιν προφήτης·
[5]   πρόσωπόν μου ἔθηκα ὡς στερεὰν  πετραν.   ~Ὅτε οὖν ἐποίησεν τὴν ἐντολήν,
[11]   καί· Κατοικήσεις ἐν ὑψηλῷ σπηλαίῳ  πέτρας   ἰσχυρᾶς. καί· τὸ ὕδωρ αὐτοῦ
[7]   χολῇ. ἀκούσατε, πῶς περὶ τούτου  πεφανέρωκαν   οἱ ἱερεῖς τοῦ ναοῦ. γεγραμμένης
[2]   αὐτοῖς σοφία, σύνεσις, ἐπιστήμη, γνῶσις.  πεφανέρωκεν   γὰρ ἡμῖν διὰ πάντων τῶν
[11]   ποιῶν ὡς τὸ ξύλον τὸ  πεφυτευμένον   παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων,
[11]   λαὸς οὗτος· ἐμὲ ἐγκατέλιπον,  πηγὴν   ζωῆς, καὶ ἑαυτοῖς ὤρυξαν βόθρον
[1]   ἐκκεχυμένον ἀπὸ τοῦ πλουσίου τῆς  πηγῆς   κυρίου πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς. οὕτω
[19]   δούλῳ σου παιδίσκῃ ἐν  πικρίᾳ,   τοῖς ἐπὶ τὸν αὐτὸν θεὸν
[12]   ὃν δόξουσιν ἀπολωλεκέναι, ἐν σημείῳ  πίπτοντος   τοῦ Ἰσραήλ, (ἐποίησεν γὰρ κύριος
[11]   διὰ τοῦ στόματος ὑμῶν ἐν  πίστει   καὶ ἀγάπῃ, ἔσται εἰς ἐπιστροφὴν
[6]   οὕτως οὖν καὶ ἡμεῖς τῇ  πίστει   τῆς ἐπαγγελίας καὶ τῷ λόγῳ
[13]   σε, Ἀβραάμ, πατέρα ἐθνῶν τῶν  πιστευόντων   δι’ ἀκροβυστίας τῷ θεῷ. ~Ναί.
[16]   κυρίου, μάθετε. πρὸ τοῦ ἡμας  πιστεῦσαι   τῷ θεῷ ἦν ἡμῶν τὸ
[13]   λέγει τῷ Ἀβραάμ, ὅτε μόνος  πιστεύσας   ἐτέθη εἰς δικαιοσύνην; Ἰδού, τέθεικά
[12]   τοῦ ξύλου ἐπικείμενον καὶ ἐλπισάτω  πιστεύσας,   ὅτι αὐτὸς ὢν νεκρὸς δύναται
[3]   μακρόθυμος προβλέψας, ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ  πιστεύσει   λαός, ὃν ἡτοίμασεν ἐν
[11]   φησίν, ἀκούσῃ τούτων λαλουμένων καὶ  πιστεύσῃ,   ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. ~Ὁμοίως
[9]   τὰς ἀκοάς, ἵνα ἀκούσαντες λόγον  πιστεύσωμεν   ἡμεῖς. ἀλλὰ καὶ περιτομή,
[7]   πληγὴ αὐτοῦ ζωοποιήσῃ ἡμᾶς·  πιστεύσωμεν,   ὅτι υἱὸς τοῦ θεοῦ
[4]   καρδίαν ἡμῶν ἐν ἐπίδι τῆς  πίστεως   αὐτοῦ. πολλὰ δὲ θέλων γράφειν,
[16]   πῶς; λόγος αὐτοῦ τῆς  πίστεως,   κλῆσις αὐτοῦ τῆς ἐπαγγελίας,
[4]   ἡμᾶς πᾶς χρόνος τῆς  πίστεως   ἡμῶν, ἐὰν μὴ νῦν ἐν
[2]   τὰ δικαιώματα κυρίου. τῆς οὖν  πίστεως   ἡμῶν εἰσιν βοηθοὶ φόβος καὶ
[1]   ἐλπίς, κρίσεως, ἀρχὴ καὶ τέλος  πίστεως   ἡμῶν· καὶ δικαιοσύνη, καὶ ἀγαλλιάσεως
[1]   ὑμῖν πέμπειν, ἵνα μετὰ τῆς  πίστεως   ὑμῶν τελείαν ἔχητε τὴν γνῶσιν.
[1]   τὴν ψυχήν μου, ὅτι μεγάλη  πίστις   καὶ ἀγάπη ἐγκατοικεῖ ἐν ὑμῖν
[21]   νομοθέται ἀγαθοί, ἑαυτῶν μένετε σύμβουλοι  πιστοί,   ἄρατε ἐξ ὑμῶν πᾶσαν ὑπόκρισιν.
[11]   ἰσχυρᾶς. καί· τὸ ὕδωρ αὐτοῦ  πιστόν·   βασιλέα μετὰ δόξης ὄψεσθε, καὶ
[4]   Μωϋσῆς καὶ ἔριψεν τὰς δύο  πλάκας   ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ· καὶ
[4]   τὴν διαθήκην ἀπὸ τοῦ κυρίου,  πλάκας   λιθίνας γεγραμμένας τῷ κακτύλῳ τῆς
[14]   Μωϋσῆς παρὰ κυρίου τὰς δύο  πλάκας   τὰς γεγραμμένας τῷ δακτύλῳ τῆς
[14]   τῶν χειρῶν, καὶ συνετρίβησαν αἱ  πλάκες   τῆς διαθήκης κυρίου. Μωϋσῆς θεράπων
[4]   τῆς ἀνομίας· καὶ μισήσωμεν τὴν  πλάνην   τοῦ νῦν καιροῦ, ἵνα εἰς
[12]   Δαυείδ, φοβούμενος καὶ συνίων τὴν  πλάνην   τῶν ἁμαρτωλῶν· Εἶπεν κύριος τῷ
[14]   θανάτῳ καὶ παραδεδομένας τῇ τῆς  πλάνης   ἀνομίᾳ λυτρωσάμενος ἐκ τοῦ σκότους,
[2]   ἵνα μὴ πονηρὸς παρείσδυσιν  πλάνης   ποιήσας ἐν ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς
[16]   τοῦ ναοῦ ἐρῶ ὑμῖν, ὡς  πλανώμενος   οἱ ταλαίπωροι εἰς τὴν οἰκοδομὴν
[2]   λέγει, θέλων ἡμᾶς μὴ ὁμοίως  πλανωμένους   ἐκείνοις ζητειν, πῶς προσάγωμεν αὐτῷ.
[19]   ποιήσαντά σε, φοβηθήσῃ τόν σε  πλασαντα,   δοξάσεις τόν σε λυτρωσάμενον ἐκ
[6]   πῶς πρὸς ἡμᾶς λέγει. δευτέραν  πλάσιν   ἐπ’ ἐσχάτων ἐποίησεν. λέγει δὲ
[6]   γὰρ τῆς γ͂ ς  πλάσις   τοῦ Ἀδὰμ ἐγένετο. τί οὖν
[6]   εἶπεν κύριος, ἰδὼν τὸ καλὸν  πλάσμα   ἡμῶν· Αὐξάνεσθε καὶ πληθυνέσθε καὶ
[20]   εὐχερεῖς ἐν καταφονεῖς τέκνων, φθορεῖς  πλάσματος   θεοῦ, ἀποστρεφόμενοι τὸν ἐνδέμενον, καταπονοῦντες
[11]   Ἔστηθι οὐρανέ, καὶ ἐπὶ τούτῳ  πλεῖον   φριξάτω γῆ, ὅτι δύο
[10]   ὅτι λαγωὸς κατ’ ἐνιαυτὸν  πλεονεκτεῖ   τὴν ἀφόδευσιν· ὅσα γὰρ ἔτη
[19]   πλησίον σου, οὐ μὴ γένῃ  πλεονέκτης.   οὐδὲ κολληθήσῃ ἐκ ψυχῆς σου
[20]   μοιχεία, φόνος, ἁρπαγή, ὑπερηφανία, μαγεία,  πλεονεξία,   ἀφοβία θεοῦ· διῶκται τῶν ἀγαθῶν,
[10]   περιβλέπονται, τίνα ἐκδύσωσιν διὰ τὴν  πλεονεξίαν,   ὡς καὶ τὰ ὄρνεα ταῦτα
[7]   καὶ νεκρούς, ἔπαθεν, ἵνα  πληγὴ   αὐτοῦ ζωοποιήσῃ ἡμᾶς· πιστεύσωμεν, ὅτι
[5]   λέγει γὰρ θεὸς τὴν  πληγὴν   τῆς σαρκὸς αὐτοῦ ὅτι ἐξ
[2]   λέγων ὅτε μέν· Τί μοι  πλῆθος   τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος.
[6]   καλὸν πλάσμα ἡμῶν· Αὐξάνεσθε καὶ  πληθυνέσθε   καὶ πληρώσατε τὴν γῆν. ταῦτα
[6]   δὲ ἐπάνω. Καὶ αὐξανέσθωσαν καὶ  πληθυνέσθωσαν   καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων
[2]   τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος.  πλήρης   εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων, καὶ στέαρ ἀρνῶν
[16]   ναὸς διὰ χειρός, ὅτι ἦν  πλήρης   μὲν εἰδωλολοτρείας καὶ ἦν οἶκος
[6]   ἡμῶν· Αὐξάνεσθε καὶ πληθυνέσθε καὶ  πληρώσατε   τὴν γῆν. ταῦτα πρὸς τὸν
[2]   αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν κατὰ τοῦ  πλησίον   ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ κακίαν
[19]   ἡτοίμασεν. κοινωνήσεις ἐν πᾶσιν τῷ  πλησίον   σου καὶ οὐκ ἐρεῖς ἴδια
[19]   λήμψῃ βουλὴν πονηρὰν κατὰ τοῦ  πλησίον   σου, οὐ δώσεις τῇ ψυχῇ
[19]   μὴ γένῃ ἐπιθυμῶν τὰ τοῦ  πλησίον   σου, οὐ μὴ γένῃ πλεονέκτης.
[19]   τὸ ὄνομα κυρίου. ἀγαπήσεις τὸν  πλησίον   σου ὑπὲρ τὴν ψυχήν σου.
[19]   ἔσῃ ἁπλοῦς τῇ καρδίᾳ καὶ  πλούσιος   τῷ πνεύματι· οὐ κολληθήσῃ μετὰ
[1]   ἐν ὑμῖν ἐκκεχυμένον ἀπὸ τοῦ  πλουσίου   τῆς πηγῆς κυρίου πνεῦμα ἐφ’
[20]   τὸν ἐνδέμενον, καταπονοῦντες τὸν θλιβόμενον,  πλουσίων   παράκλητοι, πενήτων ἄνομοι κριταί, πανθαμάρτητοι.
[1]   εἰρήνῃ. Μεγάλων μὲν ὄντων καὶ  πλουσίων   τῶν τοῦ θεοῦ δικαιωμάτων εἰς
[9]   οὖν, τέκνα ἀγάπης, περὶ πάντων  πλουσίως,   ὅτι Ἀβραάμ, πρῶτος περιτομὴν δούς,
[1]   βλέποντες ἐνεργούμενα, καθὼ ἐλάλησεν, ὀφείλομεν  πλουσιώτερον   καὶ ὑψηλότερον προσάγειν τῷ φόβῳ
[1]   τοῦ πλουσίου τῆς πηγῆς κυρίου  πνεῦμα   ἐφ’ ὑμᾶς. οὕτω με ἐξέπληξεν
[19]   καλέσαι, ἀλλ’ ἐφ’ οὓς τὸ  πνεῦμα   ἡτοίμασεν. κοινωνήσεις ἐν πᾶσιν τῷ
[12]   εἰς τὴν καρδίαν Μωϋσέως τὸ  πνεῦμα,   ἵνα ποιήσῃ τύπον σταυροῦ καὶ
[14]   καὶ πάλιν προφήτης λέγει·  Πνεῦμα   κυρίου ἐπ’ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν
[9]   θεός σου. καὶ πάλιν τὸ  πνεῦμα   κυρίου προφητεύει· Τίς ἐστιν
[6]   τούτων, τουτέστιν ὧν προέβλεπεν τὸ  πνεῦμα   κυρίου, τὰς λιθίνας καρδίας καὶ
[1]   τοῖς μακαρίοις καὶ ἐνδόξοις ὑμῶν  πνεύμασιν·   οὕτως ἔμφυτον τῆς δωρεᾶς πνευματικῆς
[1]   ἔλαβον, ὅτι ἔσται μοι τοιούτοις  πνεύμασιν   ὑπηρετήσαντι εἰς μισθόν, ἐσπούδασα κατὰ
[10]   Μωϋσῆς τρία δόγματα οὕτως ἐν  πνεύματι   ἐλάλησεν· οἱ δὲ κατ’ ἐπιθυμίαν
[10]   μὴ τρώγειν, Μωϋσῆς δὲ ἐν  πνεύματι   ἐλάλησεν. τὸ οὖν χοιρίον πρὸς
[11]   ἀνα βαίνομεν καρποφοροῦντες ἐν τῇ  πνεύματι   ἔχοντες. Καὶ ὃς ἂν φάγῃ
[14]   δακτύλῳ τῆς χειρὸς κυρίου ἐν  πνεύματι·   καὶ λαβὼν Μωϋσης κατὲφερεν πρὸς
[19]   τῇ καρδίᾳ καὶ πλούσιος τῷ  πνεύματι·   οὐ κολληθήσῃ μετὰ τῶν πορευομένων
[9]   Ἀβραάμ, πρῶτος περιτομὴν δούς, ἐν  πνεύματι   προβλέψας εἰς τὸν Ἰησοῦν περιέτεμεν,
[13]   εἶδεν δὲ Ἰακὼβ τύπον τῷ  πνεύματι   τοῦ λαοῦ τοῦ μεταξύ· καὶ
[1]   πνεύμασιν· οὕτως ἔμφυτον τῆς δωρεᾶς  πνευματικῆς   χάριν εἰλήφατε. διὸ καὶ μᾶλλον
[4]   καὶ ἐνώπιον ἑαυτῶν ἐπιστήμονες. γενώμεθα  πνευματικοί,   γενώμεθα ναὸς τέλειος τῷ θεῷ.
[16]   ποτε ἐπιτεθυμηκέναι ἀκούειν. τοῦτό ἐστιν  πνευματικὸς   ναὸς οἰκοδομούμενος τῷ κυρίῳ. ~Ἐφ’
[11]   τοῦτο λέγει· τὸ σκεῦος τοῦ  πνεύματος   αὐτοῦ δοξάζει. εἶτα τί λέγει;
[7]   ἁμαρτιῶν ἔμελλεν τὸ σκεῦος τοῦ  πνευματος   προσφέρειν θυσίαν, ἵνα καὶ
[21]   καὶ πάσης χάριτος μετὰ τοῦ  πνεύματος   ὑμῶν.
[7]   αὐτὸν τότε τῇ ἡμέρᾳ τὸν  ποδήρη   ἔχοντα τὸν κόκκινον περὶ τὴν
[16]   δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν  ποδῶν   μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι,
[12]   τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν  ποδῶν   σου. καὶ πάλιν λέγει οὕτως
[10]   πῶς ἐνομοθέτησεν Μωϋσῆς καλῶς. ἀλλὰ  πόθεν   ἐκείνοις ταῦτα νοῆσαι συνιέναι;
[14]   καθημένους ἐν σκότει. γινώσκομεν οὖν,  πόθεν   ἐλυτρώθημεν. πάλιν προφήτης λέγει·
[16]   τὸν ἄφθαρτον ναόν. γὰρ  ποθῶν   σωθῆναι βλέπει οὐκ εἰς τὸν
[12]   ἐντειλάμενος· Οὐκ ἔσται ὑμῖν, αὐτὸς  ποιεῖ,   ἵνα τύπον τοῦ Ἰησοῦ δείξῃ.
[12]   ἵνα τύπον τοῦ Ἰησοῦ δείξῃ.  ποιεῖ   οὖν Μωϋσῆς χαλκοῦν ὄφιν καὶ
[12]   ὁδῷ δικαίᾳ μου. πάλιν Μωϋσῆς  ποιεῖ   τύον τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι δεῖ
[16]   θεοῦ. ἔστιν, ὅπου αὐτὸς λέγει  ποιεῖν   καὶ καταρτίζειν. γέγραπται γάρ· Καὶ
[16]   ἦν οἶκος δαιμονίων διὰ τὸ  ποιεῖν,   ὅσα ἦν ἐναντία τῷ θεῷ.
[21]   ζητεῖ κύριος ἀφ’ ὑμῶν, καὶ  ποιεῖτε   ἵνα εὑρεθῆτε ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.
[11]   απορυήσεται, καὶ πάντα, ὅσα ἂν  ποιῇ,   κατευοδωθήσεται. οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς,
[16]   ἐπὶ τὸν θεὸν αὐτῶν τὸν  ποιήσαντα   αὐτούς, ὡς ὄντα οἶκον θεοῦ.
[19]   ἐν αὐτῇ τοιαύτη. ἀγαπήσεις τὸν  ποιήσαντά   σε, φοβηθήσῃ τόν σε πλασαντα,
[2]   μὴ πονηρὸς παρείσδυσιν πλάνης  ποιήσας   ἐν ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς ἀπὸ
[5]   ὤν, ὅτι τὴν ἀνάστασιν αὐτὸς  ποιήσας   κρινεῖ. πέρας γέ τοι διδάσκων
[9]   τοὺς δεκαοκτὼ πρώτους, καὶ διάστημα  ποιήσας   λέγει τριακοσίους. τὸ δεκαοκτὼ ι’
[19]   τὸ πονηρόν. κρινεῖς δικαίως. οὐ  ποιήσεις   σχίσμα, εἰρηνεύσεις δὲ μαχομένους συαγαγών.
[12]   καρδίαν Μωϋσέως τὸ πνεῦμα, ἵνα  ποιήσῃ   τύπον σταυροῦ καὶ τοῦ μέλλοντος
[15]   τὰ πάντα ἀρχὴν ἡμέρας ὀγδόης  ποιήσω,   ἐστιν ἄλλου κόσμου ἀρχήν.
[5]   θεὸς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου·  Ποιήσωμεν   ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’
[6]   ἡμῶν, ὡς λέγει τῷ υἱῷ·  Ποιήσωμεν   κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίσιν
[7]   ἁμαρτιῶν. τὸν δὲ ἕνα τί  ποιήσωσιν;   Ἐπικατάρατος, φησιν, εἷς. προσέχετε,
[5]   ἐξ αὐτῶν· Ὅταν πατάξωσιν τὸν  ποιμένα   ἑαυτῶν, τότε ἀολεῖται τὰ πρόβατα
[5]   τότε ἀολεῖται τὰ πρόβατα τῆς  ποίμνης.   αὐτὸς δὲ ἠθέλησεν οὕτω παθεῖν·
[16]   γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου·  ποῖον   οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, τίς
[10]   γενηθῃς τοιοῦτος, οἵους ἀκούομεν ἀνομίαν  ποιούσαις   ἐν τῷ στόματι. τὸ γὰρ
[6]   ἐποίησεν. λέγει δὲ κύριος· Ἰδού,  ποιῶ   τὰ ἔσχατα ὡς τὰ πρῶτα.
[5]   καὶ τηλικαῦτα τέρατα καὶ σημεῖα  ποιῶν   ἐκήρυσσεν, καὶ ὑπερηγάπησεν αὐτόν. ὅτε
[21]   τούτοις περιπατεῖν. γὰρ ταῦτα  ποιῶν   ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ
[11]   λέγει· Και ἔσται ταῦτα  ποιῶν   ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον
[16]   οἰκοδομήσουσιν. γίνεται. διὰ γὰρ τὸ  πολεμεῖν   αὐτοὺς καθῃρέθη ὑπὸ τῶν ἐχτρῶν·
[12]   ἐπ’ αὐτῷ εἰς τὸν αἰῶνα  πολεμηθήσονται.   τίθησιν οὖν Μωϋσῆς ἓν ἐφ’
[12]   λέγει δὲ πάλιν τῷ Μωϋσῇ,  πολεμουμένου   τοῦ Ἰσραὴλ ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων,
[12]   ἀλλοφύλων, καὶ ἵνα ὑπομνήσῃ αὐτοὺς  πολεμουμένους,   ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν
[4]   ἐν ἐπίδι τῆς πίστεως αὐτοῦ.  πολλὰ   δὲ θέλων γράφειν, οὐχ ὡς
[1]   ἐμαυτῷ, ὅτι ἐν ὑμῖν λαλήσας  πολλὰ   ἐπίσταμαι, ὅτι ἐμοὶ συνώδευσεν ἐν
[7]   ἆραι τὸ κόκκινον, δεῖ αὐτὸν  πολλὰ   παθεῖν διὰ τὸ εἶναι φοβερὰν
[18]   τοῦ σκότους. διαφορὰ δὲ  πολλὴ   τῶν δύο ὁδῶν. ἐφ’ ἧς
[4]   αὐτούς· προσέχωμεν, μήποτε, ὡς γέγραπται,  πολλοὶ   κλητοί, ολίγοι δὲ ἐκλεκτοὶ εὑρεθῶμεν.
[11]   ἔσται εἰς ἐπιστροφὴν καὶ ἐλπίδα  πολλοῖς.   καὶ πάλιν ἕτερος προφήτης λέγει.
[10]   οὐ φάγῃ, φησίν, σμύραιναν οὐδὲ  πολύποδα   οὐδὲ σηπίαν· οὐ μή, φησίν,
[6]   εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον  πολυτελῆ,   ἐκλεκτόν, ἀκρογωναῖον, ἔντιμον. εἶτα τί
[19]   προσήξεις ἐπὶ προσευχὴν ἐν συνειδήσει  πονηρᾷ.   αὑτη ἐστὶν ὁδὸς τοῦ φωτός.
[11]   γῆ, ὅτι δύο καὶ  πονηρὰ   ἐποίησεν λαὸς οὗτος· ἐμὲ
[8]   τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ ἡμέραι ἔσονται  πονηραὶ   καὶ ῥυπαραί, ἐν αἷς ἡμεῖς
[6]   ψυχῇ αὐτῶν, ὅτι βεβούλευνται βουλὴν  πονηρὰν   καθ’ ἑαυτῶν, εἰπόντες· Δήσωμεν τὸν
[19]   σεαυτὸν δόξαν. οὐ λήμψῃ βουλὴν  πονηρὰν   κατὰ τοῦ πλησίον σου, οὐ
[4]   μισήσωμεν τελείως τὰ ἔργα τῆς  πονηρᾶς   ὁδοῦ. μὴ καθ’ ἑαυτοὺς ἐνδύνοντες
[6]   προφητης; Περιέσχεν με συναγωγὴ  πονηρευομένων,   ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον,
[5]   Καθήλωσόν μου τὰς σάρκας, ὅτι  πονηρευομένων   συναγωγαὶ ἐπανεστησάν μοι. καὶ πάλιν
[10]   σάρκας καταφάγῃ, ὄντα λοιμὰ τῇ  πονηρίᾳ   αὐτῶν. Καὶ οὐ φάγῃ, φησίν,
[4]   πονηρός, μισθὸς τῆς  πονηρίας   ἔπροσθεν αὐτοῦ· ἵνα μήποτε ἐπαναπαύομενοι
[4]   εἶδον τὸ τέταρτον θηρίον τὸ  πονηρὸν   καὶ ἰσχυρὸν καὶ χαλεπώτερον παρὰ
[19]   ἀφαιρῶν, εἰς τέλος μισήσεις τὸ  πονηρόν.   κρινεῖς δικαίως. οὐ ποιήσεις σχίσμα,
[4]   ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ  πονηρὸς   ἄρχων λαβὼν τὴν καθ’ ἡμῶν
[9]   γενηθῆναι· ἀλλὰ παρέβησαν, ὅτι ἄγγελος  πονηρὸς   ἐσόφιζεν αὐτούς. λέγει πρὸς αὐτούς·
[4]   κομιεῖται. ἐὰν ἀγαθός,  πονηρός,   μισθὸς τῆς πονηρίας ἔπροσθεν
[2]   σωτηρίας ἡμῶν, ἵνα μὴ  πονηρὸς   παρείσδυσιν πλάνης ποιήσας ἐν ἡμῖν
[2]   παροῦσιν εὐφρανθήσεσθε. ~Ἡμερῶν οὖν οὐσῶν  πονηρῶν   καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐνεργοῦντος ἔχοντος
[4]   αὐτὴν ἐξουσίαν μετὰ ἁμαρτωλῶν καὶ  πονηρῶν   συντρέχειν, μήποτε ὁμοιωθῶμεν αὐτοῖς. τὸ
[20]   ἀνταπόδομα, οὐκ ἐλεῶντες πτωχόν, οὐ  πονοῦντες   ἐπὶ καταπονουμένῳ, εὐχερεῖς ἐν καταφονεῖς
[19]   διὰ λόγου κοπιῶν καὶ  πορευόμενος   εἰς λύτρωσιν ἁμαρτιῶν σου. οὐ
[19]   πνεύματι· οὐ κολληθήσῃ μετὰ τῶν  πορευομένων   ἐν ὁδῷ θανάτου, μισήσεις πᾶν,
[10]   ἀσεβῶν, καθὼς καὶ οἱ ἰχθύες  πορεύονται   ἐν σκότει εἰς τὰ βάθη·
[11]   πάλιν λέγει προφήτης· Ἐγὼ  πορεύσομαι   ἔμπροσθέν σου καὶ ὄρη ὁμαλιῶ
[19]   τῇ ψυχῇ σου θράσος. οὐ  πορνεύσεις,   οὐ μοιχεύσεις, οὐ παιδοφθορήσεις. οὐ
[9]   πάλιν λέγει· Ἀκοῇ ἀκούσονται οἱ  πόρρωθεν,   ἐποίησα γνώσονται. καί· Περιτμήθητε,
[19]   ἐν τῷ ἀφθάρτῳ κοινωνοί ἐστε,  πόσῳ   μᾶλλον ἐν τοῖς φθαρτοῖς; οὐκ
[11]   εἶτα τί λέγει; Καὶ ἦν  ποταμὸς   ἕλκων ἐκ δεξιῶν, καὶ ἀνέβαινεν
[10]   φύσιν καὶ ποτὲ μὲν ἄρρεν,  ποτὲ   δὲ θῆλυ γίνεται. ἀλλὰ καὶ
[16]   ἐκ τοῦ στόματος μήτε αὐτός  ποτε   ἐπιτεθυμηκέναι ἀκούειν. τοῦτό ἐστιν πνευματικὸς
[7]   ἐροῦσιν· Οὐχ οὗτός ἐστιν, ὅν  ποτε   ἡμεῖς ἐσταυρώσαμεν ἐξουθενήσαντες καὶ κατακεντήσαντες
[10]   ἐνιαυτὸν ἀλλάσσει τὴν φύσιν καὶ  ποτὲ   μὲν ἄρρεν, ποτὲ δὲ θῆλυ
[6]   τοῦτο νῦν, ἄρα ἡμῖν εἴρηκεν,  πότε·   ὅταν καὶ αὐτοὶ τελειωθῶμεν κληρονόμοι
[19]   τὸν αὐτὸν θεὸν ἐλπίζουσιν, μή  ποτε   οὐ μὴ φοβηθήσονται τὸν ἐπ’
[12]   ἐν ἄλλῳ προφήτῃ λέγοντι· Καὶ  πότε   ταῦτα συντελεσθήται; λέγει κύριος· ὁταν
[19]   ἀδελφῷ σου. οὐ μὴ διψυχήσῃς,  πότερον   ἔσται οὔ. οὐ μὴ
[7]   προσφέρειν τὴν σάρκα μου μέλλετε  ποτίζειν   χολὴν μετὰ ὄξους, φάγετε ὑμεῖς
[19]   ἐλέγξαι τινὰ ἐπὶ παραπτώματι. ἔσῃ  πραΰς,   ἔσῃ ἡσύχιος, ἔσῃ τρέμων τοὺς
[4]   οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς  πρέπει   ἀγαπῶντι ἀφ’ ὧν ἔχομεν μὴ
[4]   καὶ τοῖς μέλλουσιν σκανδάλοις, ὡς  πρέπει   υἱοῖς θεοῦ, ἀντιστῶμεν, ἵνα μὴ
[13]   Μανασσῆ θέλων ἵνα εὐλογηθῇ, ὅτι  πρεσβύτερος   ἦν· γὰρ Ἰωσὴφ προσήγαγεν
[16]   ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου, μάθετε.  πρὸ   τοῦ ἡμας πιστεῦσαι τῷ θεῷ
[16]   γραφή· Καὶ κύριος τὰ  πρόβατα   τῆς νομῆς καὶ παραδώσει καὶ
[5]   ποιμένα ἑαυτῶν, τότε ἀολεῖται τὰ  πρόβατα   τῆς ποίμνης. αὐτὸς δὲ ἠθέλησεν
[5]   μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν· ὡς  πρόβατον   ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς
[9]   πρῶτος περιτομὴν δούς, ἐν πνεύματι  προβλέψας   εἰς τὸν Ἰησοῦν περιέτεμεν, λαβὼν
[3]   τοῦτο οὖν, ἀδελφοί, μακρόθυμος  προβλέψας,   ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ πιστεύσει
[19]   ἐν τοῖς φθαρτοῖς; οὐκ ἔσῃ  πρόγλωσσος·   παγὶς γὰρ τὸ στόμα θανάτου.
[6]   κύριος, ἐξελῶ τούτων, τουτέστιν ὧν  προέβλεπεν   τὸ πνεῦμα κυρίου, τὰς λιθίνας
[6]   ζωοποιούμενοι ζήσομεν κατακυριεύοντες τῆς γῆς.  προειρήκαμεν   δὲ ἐπάνω. Καὶ αὐξανέσθωσαν καὶ
[6]   αὐτοῦ μέλλοντος φανεροῦσθαι καὶ πάσχειν,  προεφανερώθη   τὸ πάθος. λέγει γὰρ
[3]   ἡτοίμασεν ἐν τῷ ἠγαπημένῳ αὐτοῦ,  προεφανέρωσεν   ἡμῖν περὶ πάντων, ἵνα μὴ
[7]   ὅτι πάντα καλὸς κύριος  προεφανέρωσεν   ἡμῶν, ἵνα γνῶμεν, κατὰ
[10]   ὄρνεα ταῦτα μόνα ἑαυτοῖς οὐ  προίζει   τὴν τροφήν, ἀλλὰ ἀργὰ καθήμενα
[10]   οἴδασιν διὰ κόπου καὶ ἰδρῶτος  προίζειν   ἑαυτοῖς τὴν τροφήν, ἀλλὰ ἁρπάζουσιν
[3]   ἱμάτιά σου ταχέως ἀνατελεῖ, καὶ  προπορεύσεται   ἔμπροσθέν σου δικαιοσύνη, καὶ
[3]   ἔμπροσθέν σου δικαιοσύνη, καὶ  προπορεύσεται   ἔμπροσθέν σου δικαιοσύνη, καὶ
[13]   παρὰ κυρίου, καὶ εἶπεν κύριος  πρὸς   αὐτήν· Δύο ἔθνη ἐν τῇ
[3]   ~Λέγει οὖν πάλιν περὶ τούτων  πρὸς   αὐτούς· Ἱνατί μοι νηστεύετε, λέγει
[2]   τὴν προσφοράν. λέγει δὲ πάλιν  πρὸς   αὐτούς· Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς
[12]   τῆς ἰάσεως αὐτῶν. εἶπεν δὲ  πρὸς   αὐτοὺς Μωϋσῆς· Ὅταν, φησίν δηχθῇ
[9]   ἄγγελος πονηρὸς ἐσόφιζεν αὐτούς. λέγει  πρὸς   αὐτούς· Τάδε λέγει κύριος
[19]   τὸ λαβεῖν ἐκτείνων τὰς χεῖρας,  πρὸς   δὲ τὸ δοῦναι συσπῶν. ἀγαπήσεις
[3]   οὐδ’ οὕτως καλέσετε νηστείαν δεκτήν.  πρὸς   ἡμᾶς δὲ λέγει· Ἰδοὺ αὕτη
[5]   πρὸς τὸν Ἰσραήλ, δὲ  πρὸς   ἡμᾶς, λέγει δὲ οὕτως· Ἐτραυματίσθη
[6]   υἱόν. πάλιν σοι ἐπιδειξω, πῶς  πρὸς   ἡμᾶς λέγει. δευτέραν πλάσιν ἐπ’
[13]   εὐλόγησεν αὐτόν. καὶ εἶπεν Ἰωσὴφ  πρὸς   Ἰακώβ· Μετάθες σου τὴν δεξιὰν
[13]   υἱός ἐστιν. καὶ εἶπεν Ἰακὼβ  πρὸς   Ἰωσήφ· Οἶδα, τέκνον, οἶδα· ἀλλ’
[13]   προφητείᾳ λέγει φανερώτερον Ἰακὼβ  πρὸς   Ἰωσὴφ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, λέγων·
[2]   ἐγκράτεια· τούτων οὖν μενόντων τὰ  πρὸς   κύριον ἁγνῶς συνευφραίνονται αὐτοῖς σοφία,
[12]   ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖρας μου  πρὸς   λαὸν ἀπειθῆ καὶ ἀντιλέγοντα ὁδῷ
[19]   ψυχῆς σου ἁγνεύσεις. μὴ γίνου  πρὸς   μὲν τὸ λαβεῖν ἐκτείνων τὰς
[19]   τὸ λαβεῖν ἐκτείνων τὰς χεῖρας,  πρὸς   μὲν τὸ λαβεῖν ἐκτείνων τὰς
[15]   ἐλάλησεν ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ  πρὸς   Μωϋσῆν κατὰ πρόσωπον· Καὶ ἁγιασατε
[14]   λαὸν δοῦναι. καὶ εἶπεν κύριος  πρὸς   Μωϋσην. Μωϋσῆ Μωϋσῆ, κατάβηθι τὸ
[7]   τὸ ἔντερον ἄπλυτον μετὰ ὄξους.  πρὸς   τί; ἐπειδὴ ἐμὲ ὑπὲρ ἁμαρτιῶν
[12]   Ἰσραήλ. εἶτα, ὁπόταν καθεῖλεν, ἐθανατοῦντο.  πρὸς   τί; ἱνα γνῶσιν ὅτι οὐ
[10]   φθορεὺς οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ τοῖς τοιούτοις.  πρὸς   τί; ὅτι τὸ ζῷον τοῦτο
[10]   καὶ τὸν δασύποδα οὐ φάγῃ.  πρὸς   τί; οὐ μὴ γένῃ, φησίν,
[5]   γὰρ περὶ αὐτοῦ μὲν  πρὸς   τὸν Ἰσραήλ, δὲ πρὸς
[14]   πνεύματι· καὶ λαβὼν Μωϋσης κατὲφερεν  πρὸς   τὸν λαὸν δοῦναι. καὶ εἶπεν
[14]   τοῦ λαβεῖν τὴν διαθήκην κυρίου  πρὸς   τὸν λαόν, ἡμέρας τεσσεράκοντα καὶ
[10]   ἐν τῷ Δευτερονομίῳ· Καὶ διαθήσομαι  πρὸς   τὸν λαὸν τοῦτον τὰ δικαιώματά
[6]   καὶ πληρώσατε τὴν γῆν. ταῦτα  πρὸς   τὸν υἱόν. πάλιν σοι ἐπιδειξω,
[10]   πνεύματι ἐλάλησεν. τὸ οὖν χοιρίον  πρὸς   τοῦτο εἶπεν· οὐ κολληθήσῃ, φησίν,
[13]   με κύριος τοῦ προσώπου σου·  προσάγαγέ   μοι τοὺς υἱούς σου, ἵνα
[1]   ἐλάλησεν, ὀφείλομεν πλουσιώτερον καὶ ὑψηλότερον  προσάγειν   τῷ φόβῳ αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ
[2]   ὁμοίως πλανωμένους ἐκείνοις ζητειν, πῶς  προσάγωμεν   αὐτῷ. ἡμῖν οὖν οὕτως λέγει·
[19]   συμβαίνοντά σοι ἐνεργήματα ὡς ἀγαθὰ  προσδέξῃ,   εἰδώς ὅτι ἄνευ θεοῦ οὐδὲν
[11]   φέρον ἄφεσιν ἁμαρτιῶν οὐ μὴ  προσδέξονται,   ἀλλ’ ἑαυτοῖς οἰκοδομήσουσιν. λέγει γὰρ
[10]   τῆς σαρκὸς ὡς περὶ βρώσεως  προσεδέξαντο.   λαμβάνει δὲ τῶν αὐτῶν τριῶν
[2]   ὑμῶν ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς Αἰγύπτου,  προσενέγκαι   μοι ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας; ἀλλ’
[8]   οἱ προσφέροντες ἄνδρες ἁμαρτωλοὶ οἱ  προσενέγκαντες   αὐτὸν ἐπὶ τὴν σφαγήν. εἶτα
[7]   τράγους καλοὺς καὶ ὁμοίους καὶ  προσενέγκατε,   καὶ λαβέτω ἱερεὺς τὸν
[7]   γενόμενος ἐπὶ Ἰσαὰκ τοῦ  προσενεχθέντος   ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τελεσθῇ. τί
[19]   ἁμαρτίαις σου. οὐ προσήξεις ἐπὶ  προσευχὴν   ἐν συνειδήσει πονηρᾷ. αὑτη ἐστὶν
[4]   ἀγαπῶν ὑπὲρ τὴν ψυχήν μου,  προσέχειν   νῦν ἑαυτοῖς καὶ μὴ ὁμοιοῦσθαί
[7]   νηστείᾳ ὑπὲρ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν.  προσέχετε   ἀκριβῶς· Καὶ φαγέτωσαν οἱ ἱερεῖς
[16]   δὲ ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου.  προσέχετε   δέ, ἵνα ναὸς τοῦ
[7]   παθεῖν ὑπ’ αὐτῶν. ἐνετείλατο,  προσέχετε·   Λάβετε δύο τράγους καλοὺς καὶ
[7]   ποιήσωσιν; Ἐπικατάρατος, φησιν, εἷς.  προσέχετε,   πῶς τύπος τοῦ Ἰησοῦ
[15]   ἐν αὐτῇ καὶ ἡγίασεν αὐτήν.  προσέχετε,   τέκνα, τί λέγει τὸ συνετέλεσεν
[7]   εἰσιν. τί οὖν τοῦτό ἐστιν;  προσέχετε·   Τὸν μὲν ἕνα ἐπὶ τὸ
[20]   δικαίᾳ, χήρᾳ καὶ ὀρφανῷ οὐ  προσέχοντες,   ἀγρυπνοῦντες μάταια, διώκοντες ἀνταπόδομα, οὐκ
[2]   ἔχοντος τὴν ἐξουσίαν, ὀφείλομεν ἑαυτοῖς  προσέχοντες   ἐκζητεῖν τὰ δικαιώματα κυρίου. τῆς
[4]   γράφειν ἐσπούδασα, περίψημα ὑμῶν. διὸ  προσέχωμεν   ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις· οὐδὲν
[4]   Ἰσραήλ, καὶ οὕτως ἐγκαταλελεῖφθαι αὐτούς·  προσέχωμεν,   μήποτε, ὡς γέγραπται, πολλοὶ κλητοί,
[13]   πρεσβύτερος ἦν· γὰρ Ἰωσὴφ  προσήγαγεν   εἰς τὴν δεξιὰν χεῖρα τοῦ
[13]   σου, ἵνα εὐλογήσω αὐτούς. καὶ  προσήγαγεν   Ἐφραὶμ καὶ Μανασσῆ, τὸν Μανασσῆ
[19]   ἐξομολογήσῃ ἐπὶ ἁμαρτίαις σου. οὐ  προσήξεις   ἐπὶ προσευχὴν ἐν συνειδήσει πονηρᾷ.
[2]   πατεῖν μου τὴν αὐλὴν οὐ  προσθήσεσθε.   ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα
[3]   ἡμῖν περὶ πάντων, ἵνα μὴ  προσρησσώμεθα   ὡς ἐπήλυτοι τῷ ἐκείνων νόμῳ.
[19]   ἀνταποδότης. φυλάξεις παρέλαβες, μήτε  προστιθεὶς   μήτε ἀφαιρῶν, εἰς τέλος μισήσεις
[8]   εἶναι, ὅτι ἐντέταλται τῷ Ἰσραὴλ  προσφέρειν   δάμαλιν τοὺς ἄνδρας, ἐν οἷς
[7]   ἔμελλεν τὸ σκεῦος τοῦ πνευματος  προσφέρειν   θυσίαν, ἵνα καὶ τύπος
[7]   τοῦ λαοῦ μου τοῦ καινοῦ  προσφέρειν   τὴν σάρκα μου μέλλετε ποτίζειν
[7]   φαγέτωσαν ἐκ τοῦ τράγου τοῦ  προσφερομένου   τῇ νηστείᾳ ὑπὲρ πασῶν τῶν
[8]   μόσχος Ἰησοῦς ἐστίν, οἱ  προσφέροντες   ἄνδρες ἁμαρτωλοὶ οἱ προσενέγκαντες αὐτὸν
[2]   ὤν, μὴ ἀνθρωποποίητον ἔχῃ τὴν  προσφοράν.   λέγει δὲ πάλιν πρὸς αὐτούς·
[2]   οὔτε θυσιῶν οὔτε ὁλοκαυτωμάτων οὔτε  προσφορῶν   ψρῄζει, λέγων ὅτε μέν· Τί
[19]   ἐκζητήσεις καθ’ ἑκάστην ἡμέραν τὰ  πρόσωπα   τῶν ἁγίων, διὰ λόγου
[19]   ἐν ἀκαθαρσίᾳ τινῶν. οὐ λήμωψῃ  πρόσωπον   ἐλέγξαι τινὰ ἐπὶ παραπτώματι. ἔσῃ
[15]   ὄρει Σινᾶ πρὸς Μωϋσῆν κατὰ  πρόσωπον·   Καὶ ἁγιασατε τὸ σάββατον κυρίου
[19]   θεόν· ὅτι οὐκ ἦλθεν κατὰ  πρόσωπον   καλέσαι, ἀλλ’ ἐφ’ οὓς τὸ
[5]   σιαγόνας εἰς ῥαπίσματα. τὸ δὲ  πρόσωπόν   μου ἔθηκα ὡς στερεὰν πετραν.
[6]   γὰρ γῆς ἐστιν πάσχοῦσα· ἀπὸ  προσώπου   γὰρ τῆς γ͂ ς
[13]   οὐκ ἐστέρησέν με κύριος τοῦ  προσώπου   σου· προσάγαγέ μοι τοὺς υἱούς
[11]   ὃν ἐκρίπτει ἄνεμος ἀπὸ  προσώπου   τῆς γῆς. διὰ τοῦτο οὐκ
[11]   δέ, εἰ ἐμέλησεν τῷ κυρίῳ  προφανερῶσαι   περι τοῦ ὕδατος καὶ περὶ
[5]   χειρὸς ἀνθρώπων παθεῖν; μάθετε. οἱ  προφῆται,   ἀπ’ αὐτοῦ ἔχοντες τὴν χάριν,
[5]   τοῖς διώξασιν ἐν θανάτῳ τοὺς  προφήτας   αὐτοῦ. οὐκοῦν εἰς τοῦτο ὑπέμεινεν,
[12]   Χριστὸς υἱὸς Δαυείδ ἐστιν, αὐτὸς  προφητέει   Δαυείδ, φοβούμενος καὶ συνίων τὴν
[13]   ἐκεῖνος. καὶ ἐν ἄλλῃ  προφητείᾳ   λέγει φανερώτερον Ἰακὼβ πρὸς
[9]   καὶ πάλιν τὸ πνεῦμα κυρίου  προφητεύει·   Τίς ἐστιν θέλων ζῆσαι
[16]   τῆς διδαχῆς, αὐτὸς ἐν ἡμῖν  προφητεύων,   αὐτὸς ἐν ἡμῖν κατοικῶν, τοὺς
[5]   ξύλου πάθῃ. λέγει γὰρ  προφητεύων   ἐπ’ αὐτῷ. Φεῖσαί μου τῆς
[9]   καρδίαν. λέγει κύριος ἐν τῷ  προφήτῃ·   Εἰς ἀκοὴν ὠτίου ἡπήκουσάν μου.
[12]   αὐτῳ τοῦτο τὸ ὄνομα, ὄντι  προφήτῃ,   ἵνα μόνον ἀκούσῃ πᾶς
[7]   τί οὖν λέγει ἐν τῷ  προφήτῃ;   Καὶ φαγέτωσαν ἐκ τοῦ τράγου
[6]   ἀναπεπλάσμεθα, καθὼς πάλιν ἐν ἑτέρῳ  προφήτῃ   λέγει· Ἰδού, λέγει κύριος, ἐξελῶ
[11]   κυρίου. καὶ πάλιν ἐν ἀλλῳ  προφήτῃ   λέγει· Και ἔσται ταῦτα
[12]   ἐλπίσωσιν. καὶ πάλιν ἐν ἑτέρῳ  προφήτῃ   λέγει· Ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα
[12]   τοῦ σταυροῦ ὁρίζει ἐν ἄλλῳ  προφήτῃ   λέγοντι· Καὶ πότε ταῦτα συντελεσθήται;
[4]   λέγει δὲ οὕτως καὶ  προφήτης·   Βασιλεῖαι δέκα ἐπὶ τῆς γῆς
[14]   λαὸν ἅγιον. λέγει οὖν  προφήτης·   Ἐγὼ κύριος, θεός σου,
[11]   ἀφῃρημενοι. καὶ πάλιν λέγει  προφήτης·   Ἐγὼ πορεύσομαι ἔμπροσθέν σου καὶ
[6]   εἰς τοῦτο οὖν ἐκήρυξεν  προφήτης·   Εἰσέλθατε εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα
[6]   ὑμᾶς. καὶ παλιν λέγει  προφήτης,   ἐπεὶ ὡς λίθος ἰσχυρὸς ἐτέθη
[6]   τὸ πάθος. λέγει γὰρ  προφήτης   ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· Οὐαὶ τῇ
[11]   ἑαυτοῖς οἰκοδομήσουσιν. λέγει γὰρ  προφήτης·   Ἔστηθι οὐρανέ, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[14]   ἁμαρτίας αὐτῶν. λέγει γὰρ  προφήτης·   Καὶ ἦν Μωϋσῆς νηστεύων ἐν
[14]   οὖν, πόθεν ἐλυτρώθημεν. πάλιν  προφήτης   λέγει· Ἰδού, τέθεικά σε εἰς
[11]   ἐλπίδα πολλοῖς. καὶ πάλιν ἕτερος  προφήτης   λέγει. Καὶ ἦν γῆ
[14]   σε θεός. καὶ πάλιν  προφήτης   λέγει· Πνεῦμα κυρίου ἐπ’ ἐμέ,
[6]   πέτραν. λέγει δὲ πάλιν  προφήτης·   Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες,
[6]   ἐστίν. τί λέγει ἄλλος  προφήτης   Μωϋσῆς αὐτοῖς; Ἰδού, τάδε λέγει
[6]   κρυφίων αὐτοῦ· λέγει γὰρ  προφήτης   παραβολὴν κυρίου· τίς νοήσει, εἰ
[6]   τί οὖν λέγει πάλιν  προφητης;   Περιέσχεν με συναγωγὴ πονηρευομένων, ἐκύκλωσάν
[2]   γὰρ ἡμῖν διὰ πάντων τῶν  προφητῶν,   ὅτι οὔτε θυσιῶν οὔτε ὁλοκαυτωμάτων
[1]   ἡμῖν δεσπότης διὰ τῶν  προφητῶν   τὰ παρεληλυθότα καὶ τὰ ἐνεστῶτα,
[3]   τοῦ σπέρματός σου. τότε ῥαγήσεται  πρώϊμον   τὸ φῶς σου, καὶ τὰ
[6]   ποιῶ τὰ ἔσχατα ὡς τὰ  πρῶτα.   εἰς τοῦτο οὖν ἐκήρυξεν
[13]   τέθεικεν, τὸν λαὸν τοῦτον εἶναι  πρῶτον   καὶ τῆς διαθήκης κληρονόμον. εἰ
[15]   δυνησόμεθα αὐτὴν ἁγιάσαι, αὐτοὶ ἁγιασθέντες  πρῶτον.   πέρας γέ τοι λέγει αὐτοῖς·
[6]   γάλα καὶ τὸ μέλι; ὅτι  πρῶτον   τὸ παιδίον μέλιτι, εἶτα γάλακτι
[13]   λαὸς κληρονομεῖ  πρῶτος,   καὶ εἰ διαθήκη εἰς
[9]   περὶ πάντων πλουσίως, ὅτι Ἀβραάμ,  πρῶτος   περιτομὴν δούς, ἐν πνεύματι προβλέψας
[13]   ἐπὶ τὴν κεφαλὴν Μανασσῆ, ὅτι  πρωτότοκός   μου υἱός ἐστιν. καὶ εἶπεν
[9]   γνῶσις; μάθετε, ὅτι τοὺς δεκαοκτὼ  πρώτους,   καὶ διάστημα ποιήσας λέγει τριακοσίους.
[5]   γραφή· Οὐκ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα  πτερωτοῖς.   τοῦτο λέγει, ὅτι δικαιως ἀπολεῖται
[20]   μάταια, διώκοντες ἀνταπόδομα, οὐκ ἐλεῶντες  πτωχόν,   οὐ πονοῦντες ἐπὶ καταπονουμένῳ, εὐχερεῖς
[12]   ἐφ’ ὅπλον ἐν μέσῳ τῆς  πυγμῆς,   καὶ ὑψηλότερος σταθεὶς πάντων ἐξέτεινεν
[13]   καὶ συνέλαβεν. εἶτα ἐξῆλθεν Ρεβέκκα  πυθέσθαι   παρὰ κυρίου, καὶ εἶπεν κύριος
[11]   σου καὶ ὄρη ὁμαλιῶ καὶ  πύλας   χαλκᾶς συντρίψω καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς
[16]   νομῆς καὶ παραδώσει καὶ τὸν  πύργον   αὐτῶν εἰς καταφθοράν. καὶ ἐγενετο
[10]   τροφήν, ἀλλὰ ἀργὰ καθήμενα ἐκζητεῖ,  πῶς   ἀλλοτρίας σάρκας καταφάγῃ, ὄντα λοιμὰ
[14]   ἡμῖν διαθήκην λόγῳ. γέτραπται γάρ,  πῶς   αὐτῳ πατὴρ ἐντέλλεται, λυτρωσάμενον
[7]   λέγων ἑαυτὸν υἱον θεοῦ εἶναι.  πῶς   γὰρ ὅμοιος ἐκείνῳ; εἰς τοῦτο
[12]   καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω. ἴδε,  πῶς   Δαυεὶδ λέγει αὐτὸν κύριον, καὶ
[8]   ἁγνίζωνται ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν; νοεῖτε,  πῶς   ἐν ἁπλότητι λέγει ὑμῖν.
[10]   τὸν ἅγιον αἰῶνα ἐκδέχεται. βλέπετε,  πῶς   ἐνομοθέτησεν Μωϋσῆς καλῶς. ἀλλὰ πόθεν
[16]   αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ. ἀλλὰ  πῶς   λέγει κύριος καταργῶν αὐτὸν, μάθετε·
[15]   τὰ σάββατα οὐκ ἀνέχομαι. ὁρᾶτε,  πῶς   λέγει; οὐ τὰ σάββατα ἐμοὶ
[16]   ναὸς τοῦ κυρίου ἐνδόξως οἰκοδομηθῇ.  πῶς,   μάθετε. λαβόντες τὴν ἄφεσιν τῶν
[16]   θεὸς κατοικεῖ ἐν ἡμῖν.  πῶς;   λόγος αὐτοῦ τῆς πίστεως,
[7]   Ἐπικατάρατος, φησιν, εἷς. προσέχετε,  πῶς   τύπος τοῦ Ἰησοῦ φανεροῦνται·
[5]   ἐφανέρωσεν ἐν σαρκί, οὐδ’ ἂν  πως   οἱ ἄνθρωποι ἐσώθησαν βλέποντες αὐτόν,
[16]   εὑρίσκω οὖν, ὅτι ἔτιν ναός.  πῶς   οὖν οἰκοδομηθήσεται ἐπὶ τῷ ὀνόματι
[5]   εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν ἡμετέραν·  πῶς   οὖν ὑπέμεινεν ὑπὸ χειρὸς ἀνθρώπων
[7]   ἐποτιζετο ὄξει καὶ χολῇ. ἀκούσατε,  πῶς   περὶ τούτου πεφανέρωκαν οἱ ἱερεῖς
[9]   γὰρ πάλιν περὶ τῶν ὠτίων,  πῶς   περιέτεμεν ἡμῶν τὴν καρδίαν. λέγει
[6]   τὸν υἱόν. πάλιν σοι ἐπιδειξω,  πῶς   πρὸς ἡμᾶς λέγει. δευτέραν πλάσιν
[2]   μὴ ὁμοίως πλανωμένους ἐκείνοις ζητειν,  πῶς   προσάγωμεν αὐτῷ. ἡμῖν οὖν οὕτως
[11]   ὕδατος γέγραπται ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ.  πῶς   τὸ βάπτισμα τὸ φέρον ἄφεσιν
[11]   καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν απολεῖται. αἰσθάνεσθε,  πῶς   τὸ ὑδωρ καὶ τὸν σταυρὸν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site KHAZARZAR

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/07/2008