Chapitre |
[14] |
πιστευόντων
δι’
ἀκροβυστίας
τῷ
θεῷ.
|
~Ναί. |
ἀλλὰ
ἴδωμεν,
εἰ
ἡ
διαθήκη, |
[16] |
ημῖν,
εἰσάγε
εἰσ
τὸν
ἄφθαρτον
|
ναόν. |
ὁ
γὰρ
ποθῶν
σωθῆναι
βλέπει |
[16] |
λέγει·
Ἰδού,
οἱ
καθελόντες
τὸν
|
ναὸν |
τοῦτον
αὐτοὶ
αὐτὸν
οἰκοδομήσουσιν.
γίνεται. |
[6] |
φανεροῦσθαι
καὶ
ἐν
ἡμῖν
κατοικεῖν.
|
ναὸς |
γὰρ
ἅγιος,
ἀδελφοί
μου,
τῷ |
[16] |
καὶ
ἀσθενές,
ὡς
ἀληθῶς
οἰκοδομητὸς
|
ναὸς |
διὰ
χειρός,
ὅτι
ἦν
πλήρης |
[16] |
ἔσται,
τῆς
ἑβδομάδος
συντελουμένης
οἰκοδομηθήσεται
|
ναὸς |
θεοῦ
ἐνδόξως
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι |
[16] |
κύριος.
ζητήσωμεν
δέ,
εἰ
ἔστιν
|
ναὸς |
θεοῦ.
ἔστιν,
ὅπου
αὐτὸς
λέγει |
[16] |
ἐπιτεθυμηκέναι
ἀκούειν.
τοῦτό
ἐστιν
πνευματικὸς
|
ναὸς |
οἰκοδομούμενος
τῷ
κυρίῳ.
~Ἐφ’
ὅσον |
[16] |
κυρίου.
εὑρίσκω
οὖν,
ὅτι
ἔτιν
|
ναός. |
πῶς
οὖν
οἰκοδομηθήσεται
ἐπὶ
τῷ |
[4] |
ἑαυτῶν
ἐπιστήμονες.
γενώμεθα
πνευματικοί,
γενώμεθα
|
ναὸς |
τέλειος
τῷ
θεῷ.
ἐφ’
ὅσον |
[16] |
κυρίου.
προσέχετε
δέ,
ἵνα
ὁ
|
ναὸς |
τοῦ
κυρίου
ἐνδόξως
οἰκοδομηθῇ.
πῶς, |
[7] |
τούτου
πεφανέρωκαν
οἱ
ἱερεῖς
τοῦ
|
ναοῦ. |
γεγραμμένης
ἐντολῆς·
Ὃς
ἂν
μὴ |
[16] |
~Ἔτι
δὲ
καὶ
περὶ
τοῦ
|
ναοῦ |
ἐρῶ
ὑμῖν,
ὡς
πλανώμενος
οἱ |
[16] |
ἀνοιγων
ἡμῖν
τὴν
θύραν
τοῦ
|
ναοῦ, |
ὅ
ἐστιν
στόμα,
μετάνοιαν
διδοὺς |
[12] |
λέγει
πάλιν
Μωϋσῆς
Ἰησοῦ,
υἱῷ
|
Ναυή, |
ἐπιθεὶς
αὐτῳ
τοῦτο
τὸ
ὄνομα, |
[12] |
λέγει
οὖν
Μωϋσῆς
Ἰησοῦ,
υἱῷ
|
Ναυή, |
ἐπιθεὶς
τοῦτο
τὸ
ὄνομα,
ὁπότε |
[16] |
ἔθνη
ἀφιέρωσαν
αὐτὸν
ἐν
τῷ
|
ναῷ. |
ἀλλὰ
πῶς
λέγει
κύριος
καταργῶν |
[12] |
ἐλπισάτω
πιστεύσας,
ὅτι
αὐτὸς
ὢν
|
νεκρὸς |
δύναται
ζωοποιῆσαι,
και
παραχρῆμα
σωθήσεται |
[7] |
καὶ
μέλλων
κρίνειν
ζῶντας
καὶ
|
νεκρούς, |
ἔπαθεν,
ἵνα
ἡ
πληγὴ
αὐτοῦ |
[5] |
τὸν
θάνατον
καὶ
τὴν
ἐκ
|
νεκρῶν |
ἀνάστασιν
δείξῃ,
ὅτι
ἐν
σαρκὶ |
[15] |
καὶ
ὁ
Ἰησοῦς
ἀνέστη
ἐκ
|
νεκρῶν |
καὶ
φανερωθεὶς
ἀνέβη
εἰς
οὐρανοίς. |
[2] |
θυμίαμα
βδέλυγμά
μοί
ἐστιν·
τὰς
|
νεομηνίας |
ὑμῶν
Ἰησοῦ
Χριστοῦ,
ἄνευ
ζυγοῦ |
[15] |
γέ
τοι
λέγει
αὐτοῖς·
Τὰς
|
νεομηνίας |
ὑμῶν
καὶ
τὰ
σάββατα
οὐκ |
[19] |
τῆς
θυγατρός
σου,
ἀλλὰ
ἀπὸ
|
νεότητος |
διδάξεις
φόβον
θεοῦ.
οὐ
μὴ |
[13] |
κεφαλὴν
Ἐφραίμ,
τοῦ
δευτέρου
καὶ
|
νεωτέρου, |
καὶ
εὐλόγησεν
αὐτόν.
καὶ
εἶπεν |
[3] |
δὲ
λέγει·
Ἰδοὺ
αὕτη
ἡ
|
νηστεία, |
ἣν
ἐγὼ
ἐξελεξάμην,
λέγει
κύριος· |
[7] |
τοῦ
τράγου
τοῦ
προσφερομένου
τῇ
|
νηστείᾳ |
ὑπὲρ
πασῶν
τῶν
ἁμαρτιῶν.
προσέχετε |
[3] |
σποδὸν
ὑποστρώσητε,
οὐδ’
οὕτως
καλέσετε
|
νηστείαν |
δεκτήν.
πρὸς
ἡμᾶς
δὲ
λέγει· |
[7] |
Ὃς
ἂν
μὴ
νηστεύσῃ
τὴν
|
νηστείαν, |
θανάτω
ἐξολεθρευθύσεται,
ἐνετείλατο
κύριος,
ἐπεὶ |
[3] |
τούτων
πρὸς
αὐτούς·
Ἱνατί
μοι
|
νηστεύετε, |
λέγει
κύριος,
ὡς
σήμερον
ἀκουσθῆναι |
[7] |
φάγετε
ὑμεῖς
μόνοι,
τοῦ
λαοῦ
|
νηστεύοντος |
καὶ
κοτομένου
ἐπὶ
σάκκου
καὶ |
[7] |
γεγραμμένης
ἐντολῆς·
Ὃς
ἂν
μὴ
|
νηστεύσῃ |
τὴν
νηστείαν,
θανάτω
ἐξολεθρευθύσεται,
ἐνετείλατο |
[14] |
ὁ
προφήτης·
Καὶ
ἦν
Μωϋσῆς
|
νηστεύων |
ἐν
ὄρει
Σινᾶ,
τοῦ
λαβεῖν |
[4] |
ἦν
Μωϋσῆς
ἐν
τῷ
ὄρει
|
νηστεύων |
ἡμέρας
τεσσαράκοντα
καὶ
νύκτας
τεσσαράκοντα, |
[10] |
μόνα
ἐπικατάρατα
ἐν
τῷ
βυθῷ
|
νήχεται, |
μὴ
κολθμβῶντα
ὡς
τὰ
λοιπά, |
[4] |
ἔτι
δὲ
κἀκεῖνο,
ἀδελφοί
μου,
|
νοεῖτε· |
ὅταν
βλέπετε
ματὰ
τηλικαῦτα
σημεῖα |
[8] |
ἵνα
ἁγνίζωνται
ἀπὸ
τῶν
ἁμαρτιῶν;
|
νοεῖτε, |
πῶς
ἐν
ἁπλότητι
λέγει
ὑμῖν. |
[7] |
τῆς
διαθήκης
κυρίου
γενέσθαι.
~Οὐκοῦν
|
νοεῖτε |
τέκνα
εὐφροσύνης,
ὅτι
πάντα
ὁ |
[10] |
καλῶς.
ἀλλὰ
πόθεν
ἐκείνοις
ταῦτα
|
νοῆσαι |
ἢ
συνιέναι;
ἡμεῖς
δὲ
δικαίως |
[10] |
ἢ
συνιέναι;
ἡμεῖς
δὲ
δικαίως
|
νοήσαντες |
τὰς
ἐντολὰς
λαλοῦμεν,
ὡς
ἠθέλησεν |
[6] |
ὁ
προφήτης
παραβολὴν
κυρίου·
τίς
|
νοήσει, |
εἰ
μὴ
σοφὸς
καὶ
ἐπιστήμων |
[17] |
μελλόντων
γράφω
ὑμῖν,
οὐ
μὴ
|
νοήσητε |
διὰ
τὸ
ἐν
παραβολαῖς
κεῖσθαι. |
[16] |
Καὶ
κύριος
τὰ
πρόβατα
τῆς
|
νομῆς |
καὶ
παραδώσει
καὶ
τὸν
πύργον |
[21] |
καὶ
ἐρωτῶ
ὑμᾶς·
ἑαυτῶν
γίνεσθε
|
νομοθέται |
ἀγαθοί,
ἑαυτῶν
μένετε
σύμβουλοι
πιστοί, |
[3] |
προσρησσώμεθα
ὡς
ἐπήλυτοι
τῷ
ἐκείνων
|
νόμῳ. |
~Δεῖ
οὖν
ἡμᾶς
περὶ
τῶν |
[11] |
Σινᾶ;
ἔσεσθε
γὰρ
ὡς
πετεινοῦ
|
νοσσιᾶς |
ἀφῃρημενοι.
καὶ
πάλιν
λέγει
ὁ |
[6] |
ἡμῶν,
ἀδελφοί,
ὁ
σοφίαν
καὶ
|
νοῦν |
θέμενος
ἐν
ἡμῖν
τῶν
κρυφίων |
[4] |
ὄρει
νηστεύων
ἡμέρας
τεσσαράκοντα
καὶ
|
νύκτας |
τεσσαράκοντα,
καὶ
ἔλαβεν
τὴν
διαθήκην |
[14] |
τὸν
λαόν,
ἡμέρας
τεσσεράκοντα
καὶ
|
νύκτας |
τεσσεράκοντα.
καὶ
ἔλαβεν
Μωϋσῆς
παρὰ |
[19] |
λόγον
κυρίου.
μνησθήσῃ
ἡμέραν
κρίσεως
|
νυκτὸς |
και
ἡμέρας,
καὶ
ἐκζητήσεις
καθ’ |
[6] |
εἰ
οὖν
οὐ
γίνεται
τοῦτο
|
νῦν, |
ἄρα
ἡμῖν
εἴρηκεν,
πότε·
ὅταν |
[11] |
καιρῷ
αὐτοῦ·
τότε,
φησίν
ἀποδώσω.
|
νῦν |
δὲ
ὃ
λέγει·
τὰ
φύλλα |
[4] |
ὑπὲρ
τὴν
ψυχήν
μου,
προσέχειν
|
νῦν |
ἑαυτοῖς
καὶ
μὴ
ὁμοιοῦσθαί
τισιν |
[4] |
τῆς
πίστεως
ἡμῶν,
ἐὰν
μὴ
|
νῦν |
ἐν
τῷ
ἀνόμῳ
καιρῷ
καὶ |
[16] |
αὐτοὺς
καθῃρέθη
ὑπὸ
τῶν
ἐχτρῶν·
|
νῦν |
καὶ
αὐτοι
οἱ
τῶν
ἐχθρῶν |
[4] |
καὶ
μισήσωμεν
τὴν
πλάνην
τοῦ
|
νῦν |
καιροῦ,
ἵνα
εἰς
τὸν
μέλλοντα |
[18] |
ὁ
δὲ
ἄρχων
καιροῦ
τοῦ
|
νῦν |
τῆς
ἀνομίας.
~Ἡ
οὖν
ὁδὸς |
[15] |
ἣν
ὁ
θεὸς
ἡμέραν
ἡγίασεν
|
νῦν |
τις
δύναται
ἁγιάσαι
καθαρὸς
ὢν |
[5] |
λέγει·
Ἰδού,
τέθεικά
μου
τὸν
|
νῶτον |
εἰς
μάστιγας,
τὰς
δὲ
σιαγόνας |