Chapitre
[9]	τριακοσίους. τὸ δεκαοκτὼ ι’ δέκα,	η’	ὀκτώ· ἔχεις Ἰησοῦν. ὅτι δὲ
[19]	σου ἀπὸ τοῦ υἱοῦ σου	ἢ	ἀπὸ τῆς θυγατρός σου, ἀλλὰ
[19]	ἡμέραν τὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων,	ἢ	διὰ λόγου κοπιῶν καὶ πορευόμενος
[13]	εἰ ἡ διαθήκη εἰς ἡμᾶς	ἢ	εἰς ἐκείνους. ἀκούσατε οὖν περὶ
[13]	ὅτι μείζων ὁ λαὸς οὗτος	ἢ	ἐκεῖνος. καὶ ἐν ἄλλῃ προφητείᾳ
[17]	ἐὰν γὰρ περὶ τῶν ἐνεστώτων	ἢ	μελλόντων γράφω ὑμῖν, οὐ μὴ
[13]	εἰ οὗτος ὁ λαὸς κληρονομεῖ	ἢ	ὁ πρῶτος, καὶ εἰ ἡ
[19]	οὐ μὴ διψυχήσῃς, πότερον ἔσται	ἢ	οὔ. οὐ μὴ λάβῃς ἐπὶ
[19]	οὐ μὴ ἐπιτάξῃς δούλῳ σου	ἢ	παιδίσκῃ ἐν πικρίᾳ, τοῖς ἐπὶ
[6]	πληθυνέσθωσαν καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων	ἢ	πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ; αἰσθάνεσθαι γὰρ
[10]	ἀλλὰ πόθεν ἐκείνοις ταῦτα νοῆσαι	ἢ	συνιέναι; ἡμεῖς δὲ δικαίως νοήσαντες
[16]	Τίς ἐμέτρησεν τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ	ἢ	τὴν γῆν δρακί; οὐκ ἐγώ;
[6]	ὁ κρινόμενός μοι; ἀντιστήτω μοι·	ἢ	τίς ὁ δικαιούμενός μοι; ἐγγισάτω
[16]	μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι,	ἢ	τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;
[2]	μοι ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας; ἀλλ’	ἢ	τοῦτο ἐντειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν
[11]	οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, αλλ’	ἢ	ὡς ὁ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει
[4]	ἕκαστος καθὼς ἐποίησεν κομιεῖται. ἐὰν	ᾖ	ἀγαθός, ἡ πονηρός, ὁ μισθὸς
[21]	ἵνα καὶ ἡ ἐπιθυμία καὶ	ἡ	ἀγρυπνία εἴς τι ἀγαθὸν χωρήσῃ.
[8]	ἔριον ἐπὶ τὸ ξύλον; ὅτι	ἡ	βασιλεία Ἰησοῦ ἐπὶ ξύλου, καὶ
[15]	ἔτεσιν συντελέσει κύριος τὰ σύμπαντα·	ἡ	γὰρ ἡμέρα παρ’ αὐτῷ σημαίνει
[11]	καὶ ἐπὶ τούτῳ πλεῖον φριξάτω	ἡ	γῆ, ὅτι δύο καὶ πονηρὰ
[11]	ἕτερος προφήτης λέγει. Καὶ ἦν	ἡ	γῆ τοῦ Ἰακὼβ ἐπαινουμένη παρὰ
[6]	καὶ μέλι. τί δὲ λέγει	ἡ	γνῶσις; μάθετε. ἐλπίσατε, φησίν, ἐπὶ
[13]	περὶ τοῦ λαοῦ τί λέγει	ἡ	γραπή· Ἐδεῖτο δὲ Ἰσαὰκ περὶ
[4]	ἤδη τοῦ Μωϋσέως. λέγει γὰρ	ἡ	γραφή· Καὶ ἦν Μωϋσῆς ἐν
[16]	Ἰσραὴλ παραδίδοσθαι, ἐφανερώθη. λέγει γὰρ	ἡ	γραφή· Καὶ κύριος τὰ πρόβατα
[4]	τοῦ κοινῇ συμφέροντος. λέγει γὰρ	ἡ	γραφή· Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἑαυτοῖς
[5]	οὐκ ἐσμὲν ἀσύνετοι. λέγει δὲ	ἡ	γραφή· Οὐκ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα
[6]	ἀναπλάσσοντος αὐτοῦ ἡμᾶς. λέγει γὰρ	ἡ	γραφὴ περί ἡμῶν, ὡς λέγει
[16]	κύριος· Ὁ οὐρανός μοι θρόνος,	ἡ	δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν
[13]	ἢ ὁ πρῶτος, καὶ εἰ	ἡ	διαθήκη εἰς ἡμᾶς ἢ εἰς
[4]	ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν λέγοντας, ὅτι	ἡ	διαθήκη ἐκείνων καὶ ἡμῶν. ἡμῶν
[14]	θεῷ. ~Ναί. ἀλλὰ ἴδωμεν, εἰ	ἡ	διαθήκη, ἣν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν
[4]	χειρῶν αὐτοῦ· καὶ συνετρίβη αὐτῶν	ἡ	διαθήκη, ἵνα ἡ τοῦ ἠγαπημένου
[3]	δικαιοσύνη, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου	ἡ	δικαιοσύνη, καὶ ἡ δόξα τοῦ
[3]	ἀνατελεῖ, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου	ἡ	δικαιοσύνη, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου
[9]	δεκαοκτὼ καὶ τριακοσίους. τίς οὖν	ἡ	δοθεῖσα αὐτῷ γνῶσις; μάθετε, ὅτι
[19]	τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. ἔσιν οὖν	ἡ	δοθεῖσα ἡμῖν γνῶσις τοῦ περιπατεῖν
[8]	εἶτα οὐκέτι ἄνδρες, οὐκέτι ἁμαρτωλῶν	ἡ	δόξα. οἱ ῥαντίζοντες παῖδες οἱ
[3]	ἔμπροσθέν σου ἡ δικαιοσύνη, καὶ	ἡ	δόξα τοῦ θεοῦ περιστελεῖ σε.
[16]	καταπαύσεώς μου; ἐγνώκατε, ὅτι ματαία	ἡ	ἐλπὶς αὐτῶν. πέρας γέ τοι
[6]	αἰῶνα. ἐπὶ λίθον οὖν ἡμῶν	ἡ	ἐλπίς; μͅ μὴ γένοιτο· ἀλλ’
[1]	οὕτω με ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν	ἡ	ἐμοὶ ἐπιποθήτη ὄψις ὑμῶν. πεπεισμένος
[21]	μου μελετῶντες ταῦτα, ἵνα καὶ	ἡ	ἐπιθυμία καὶ ἡ ἀγρυπνία εἴς
[6]	καὶ πάλιν λέγει· Αὔτη ἐστὶν	ἡ	ἡμέρα ἡ μεγάλη καὶ θαυματή,
[16]	ὁ λόγος αὐτοῦ τῆς πίστεως,	ἡ	κλῆσις αὐτοῦ τῆς ἐπαγγελίας, ἡ
[6]	λέγει· Αὔτη ἐστὶν ἡ ἡμέρα	ἡ	μεγάλη καὶ θαυματή, ἣν ἐποίησεν
[10]	τηρούντων, μετὰ τῶν εἰδότων, ὅτι	ἡ	μελέτη ἐστὶν ἔργον εὐφροσύνης, καὶ
[3]	ἡμᾶς δὲ λέγει· Ἰδοὺ αὕτη	ἡ	νηστεία, ἣν ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει
[19]	καιροῦ τοῦ νῦν τῆς ἀνομίας.	~Ἡ	οὖν ὁδὸς τοῦ φωτός ἐστιν
[12]	δάκνειν αὐτούς, καὶ ἀπέθνησκον ἐπειδὴ	ἡ	παράβασις διὰ τὴν παράβασιν αὐτῶν
[9]	λόγον πιστεύσωμεν ἡμεῖς. ἀλλὰ καὶ	ἡ	περιτομή, ἐφ’ ᾗ πεποίθασιν, κατήργηται.
[6]	προσώπου γὰρ τῆς γ͂ ς	ἡ	πλάσις τοῦ Ἀδὰμ ἐγένετο. τί
[7]	ζῶντας καὶ νεκρούς, ἔπαθεν, ἵνα	ἡ	πληγὴ αὐτοῦ ζωοποιήσῃ ἡμᾶς· πιστεύσωμεν,
[4]	ἐποίησεν κομιεῖται. ἐὰν ᾖ ἀγαθός,	ἡ	πονηρός, ὁ μισθὸς τῆς πονηρίας
[13]	τίς ὁ Ἰσαὰκ καὶ τίς	ἡ	Ρεβέκκα, καὶ ἐπὶ τίνων δέδειχεν,
[16]	ἡ κλῆσις αὐτοῦ τῆς ἐπαγγελίας,	ἡ	σοφία τῶν δικαιωμάτων, αἱ ἐντολαὶ
[4]	συνετρίβη αὐτῶν ἡ διαθήκη, ἵνα	ἡ	τοῦ ἠγαπημένου Ἰησοῦ ἐγκατασφραγισθῇ εἰς
[18]	ἥ τε τοῦ φωτὸς καὶ	ἡ	τοῦ σκότους. διαφορὰ δὲ πολλὴ
[17]	ἁπλότητι δηλῶσαι ὑμῖν, ἐλπίζει μου	ἡ	ψυχὴ τῇ ἐπιθυμίᾳ μου μὴ
[11]	βασιλέα μετὰ δόξης ὄψεσθε, καὶ	ἡ	ψυχὴ ὑμῶν μελετήσει φόβον κυρίου.
[18]	δύο εἰσὶν διδαχῆς καὶ ἐξουσίας,	ἥ	τε τοῦ φωτὸς καὶ ἡ
[20]	αὑτη ἐστὶν ὁδὸς τοῦ φωτός.	~Ἧ	δὲ τοῦ μέλαος ὁδός ἐστιν
[20]	θανάτου αἰωνίου μετὰ τιμωρίας, ἐν	ᾗ	ἐστιν τὰ ἀπολλύντα τὴ ψυχὴν
[15]	τὴν ὀγόην εἰς εὐφροσύνην, ἐν	ᾗ	καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀνέστη ἐκ
[9]	ἀλλὰ καὶ ἡ περιτομή, ἐφ’	ᾗ	πεποίθασιν, κατήργηται. περιτομὴν γὰρ εἰρηκεν
[4]	τὰς ἡμέρας, ἵνα ταχύνῃ ὁ	ἠγαπημένος	αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν κληρονομίαν
[4]	ἡ διαθήκη, ἵνα ἡ τοῦ	ἠγαπημένου	Ἰησοῦ ἐγκατασφραγισθῇ εἰς τὴν καρδίαν
[3]	λαός, ὃν ἡτοίμασεν ἐν τῷ	ἠγαπημένῳ	αὐτοῦ, προεφανέρωσεν ἡμῖν περὶ πάντων,
[4]	ὁμοιωθῶμεν αὐτοῖς. τὸ τέλειον σκάνδαλον	ἤγγικεν,	περὶ οὗ γέγραπται, ὡς Ἐνὼχ
[15]	καὶ κατέπαυσεν ἐν αὐτῇ καὶ	ἡγίασεν	αὐτήν. προσέχετε, τέκνα, τί λέγει
[15]	οὖν ἣν ὁ θεὸς ἡμέραν	ἡγίασεν	νῦν τις δύναται ἁγιάσαι καθαρὸς
[14]	ἡτοιμάσθη, ἵνα ἀυτὸς φανείς, τὰς	ἤδη	δεδαπανημένας ἡμῶν καρδιας τῷ θανάτῳ
[4]	καθ’ ἑαυτοὺς ἐνδύνοντες μονάζετε ὡς	ἤδη	δεδικαιωμένοι, ἀλλ’ ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[4]	εἰς τέλος ἀπωλεσαν αὐτὴν λαβόντος	ἤδη	τοῦ Μωϋσέως. λέγει γὰρ ἡ
[10]	τέλος εἰσὶν ἀσεβεῖς καὶ κεκριμένοι	ἤδη	τῷ θανάτῳ, ὡς καὶ ταῦτα
[7]	ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ οὐκ	ἠδύνατο	παθεῖν εἰ μὴ δι’ ἡμᾶς.
[21]	μᾶλλον ἐσπούδασα γράψαι ἀφ’ ὧν	ἠδυνήθην,	εἰς τὸ εὐφρᾶναι ὑμᾶς. σώζεσθε,
[10]	νοήσαντες τὰς ἐντολὰς λαλοῦμεν, ὡς	ἠθέλησεν	ὁ κύριος. διὰ τοῦτο περιέτεμεν
[5]	πρόβατα τῆς ποίμνης. αὐτὸς δὲ	ἠθέλησεν	οὕτω παθεῖν· ἔδει γάρ, ἵνα
[8]	ἐκείνοις δὲ σκοτεινά, ὅτι οὐκ	ἤκουσαν	φωνῆς κυρίου. ~Λέγει γὰρ πάλιν
[19]	ἔσῃ τρέμων τοὺς λόγους οὓς	ἤκουσας,	οὐ μνησικακήσεις τῷ ἀδελφῷ σου.
[5]	θεοῦ εἰς τοῦτο ἐν σαρκὶ	ἦλθεν,	ἵνα τὸ τέλειον τῶν ἁμαρτιῶν
[5]	ἀνομωτέρους, ἵνα δείξῃ, ὅτι οὐκ	ἦλθεν	καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς, τότε
[19]	ἐπ’ ἀμφοτέροις θεόν· ὅτι οὐκ	ἦλθεν	κατὰ πρόσωπον καλέσαι, ἀλλ’ ἐφ’
[5]	ὅτε τόν μέλλοντα μὴ εἶναι	ἥλιον,	ἔργον τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὑπάρχοντα,
[15]	τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἀλλάξει τὸν	ἥλιον	καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς
[16]	οἱ ταλαίπωροι εἰς τὴν οἰκοδομὴν	ἤλπισαν,	καὶ οὐκ ἐπὶ τὸν θεὸν
[7]	ἠδύνατο παθεῖν εἰ μὴ δι’	ἡμᾶς.	ἀλλὰ καὶ σταρωθεὶς ἐποτιζετο ὄξει
[6]	κύριον αὐτοῦ; ἐπεὶ οὖν ἀνακαινίσας	ἡμᾶς	ἄλλον τύπον, ὡς παιδίων ἔχειν
[4]	τὴν καθ’ ἡμῶν ἐξουσίαν ἀπώσηται	ἡμᾶς	ἀπὸ τῆς βασιλείας τοῦ κυρίου.
[2]	πλάνης ποιήσας ἐν ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ	ἡμᾶς	ἀπὸ τῆς ζωῆς ἡμῶν. ~Λέγει
[3]	οὕτως καλέσετε νηστείαν δεκτήν. πρὸς	ἡμᾶς	δὲ λέγει· Ἰδοὺ αὕτη ἡ
[14]	αὐτῳ ὁ πατὴρ ἐντέλλεται, λυτρωσάμενον	ἡμᾶς	ἐκ τοῦ σκότους ἑτοιμάσαι ἑαυτῷ
[1]	ἐν ὀνόματι κυρίου τοῦ ἀγαπήσαντος	ἡμᾶς,	ἐν εἰρήνῃ. Μεγάλων μὲν ὄντων
[5]	ἐγνώρισεν καὶ ἐν τοῖς ἐνεστῶσιν	ἡμᾶς	ἐσόφισεν, καὶ εἰς τὰ μέλλοντα
[13]	καὶ εἰ ἡ διαθήκη εἰς	ἡμᾶς	ἢ εἰς ἐκείνους. ἀκούσατε οὖν
[6]	ὡς ἂν δὴ ἀναπλάσσοντος αὐτοῦ	ἡμᾶς.	λέγει γὰρ ἡ γραφὴ περί
[5]	τὸν Ἰσραήλ, ἃ δὲ πρὸς	ἡμᾶς,	λέγει δὲ οὕτως· Ἐτραυματίσθη διὰ
[6]	πάλιν σοι ἐπιδειξω, πῶς πρὸς	ἡμᾶς	λέγει. δευτέραν πλάσιν ἐπ’ ἐσχάτων
[2]	ἡμῶν, ὅτ’ ἡμῖν λέγει, θέλων	ἡμᾶς	μὴ ὁμοίως πλανωμένους ἐκείνοις ζητειν,
[4]	ἐσχάταις ἡμέραις· οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει	ἡμᾶς	ὁ πᾶς χρόνος τῆς πίστεως
[4]	τῷ ἐκείνων νόμῳ. ~Δεῖ οὖν	ἡμᾶς	περὶ τῶν ἐνεστώτων ἐπιπολὺ ἐραυνῶντας
[16]	ὀνόματι κυρίου, μάθετε. πρὸ τοῦ	ἡμας	πιστεῦσαι τῷ θεῷ ἦν ἡμῶν
[7]	ἵνα ἡ πληγὴ αὐτοῦ ζωοποιήσῃ	ἡμᾶς·	πιστεύσωμεν, ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ
[4]	ἐπιπολὺ ἐραυνῶντας ἐκζητεῖν τὰ δυνάμενα	ἡμᾶς	σώζειν. φύγωμεν οὖν τελείως ἀπὸ
[4]	ἔργων τῆς ἀνομίας, μήποτε καταλάβῃ	ἡμᾶς	τὰ ἔργα τῆς ἀνομίας· καὶ
[14]	ἔδωκεν εἰς λαὸν κληρονομίας, δι’	ἡμᾶς	ὑπομείνας. ἐφανερώθη δέ, ἵνα κἀκεῖνοι
[9]	ἀκοάς, ἵνα ἀκούσαντες λόγον πιστεύσωμεν	ἡμεῖς.	ἀλλὰ καὶ ἡ περιτομή, ἐφ’
[6]	καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς. ἴδε οὖν,	ἡμεῖς	ἀναπεπλάσμεθα, καθὼς πάλιν ἐν ἑτέρῳ
[10]	ἐκείνοις ταῦτα νοῆσαι ἢ συνιέναι;	ἡμεῖς	δὲ δικαίως νοήσαντες τὰς ἐντολὰς
[14]	κἀκεῖνοι τελειωθῶσιν τοῖς ἁμαρτήμασιν, καὶ	ἡμεῖς	διὰ τοῦ κληρονομοῦντος διαθήκην κυρίου
[6]	σοι ἀνάμεσον ἐκκλησίας ἁγίων. οὐκοῦν	ἡμεῖς	ἐσμέν, οὓς εἰσήγαγεν εἰς τὴν
[7]	Οὐχ οὗτός ἐστιν, ὅν ποτε	ἡμεῖς	ἐσταυρώσαμεν ἐξουθενήσαντες καὶ κατακεντήσαντες καὶ
[5]	ἁμαρίας ἡμῶν· τῷ μώλωπι αὐτοῦ	ἡμεῖς	ἰάθημεν· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν
[11]	τὸν αἰῶνα. τοῦτο λέγει ὅτι	ἡμεῖς	μὲν καταβαίνομεν εἰς τὸ ὕδωρ
[8]	πονηραὶ καὶ ῥυπαραί, ἐν αἷς	ἡμεῖς	σωθησόμεθα· ὅτι καὶ ὁ ἀλγῶν
[6]	γάλακτι ζωοοιεῖται· οὕτως οὖν καὶ	ἡμεῖς	τῇ πίστει τῆς ἐπαγγελίας καὶ
[9]	ὁ σταυρὸς ἐν τῷ ταῦ	ἤμελλεν	ἔχειν τὴν χάριν, λέγει καὶ
[6]	πάλιν λέγει· Αὔτη ἐστὶν ἡ	ἡμέρα	ἡ μεγάλη καὶ θαυματή, ἣν
[21]	καὶ ποιεῖτε ἵνα εὑρεθῆτε ἐν	ἡμέρᾳ	κρίσεως. εἰ δὲ τίς ἐστιν
[15]	δέ μοι μαρτυρεῖ λέγων· Ἰδού,	ἡμέρα	κυρίου ἔσται ὡς χίλια ἔτη.
[15]	κύριος τὰ σύμπαντα· ἡ γὰρ	ἡμέρα	παρ’ αὐτῷ σημαίνει χίλια ἔτη.
[15]	αὐτοῦ, καὶ συνετέλεσεν ἐν τῇ	ἡμέρᾳ	τῇ ἑβδόμῃ καὶ κατέπαυσεν ἐν
[15]	τότε καλῶς καταπαύσεται ἐν τῇ	ἡμέρᾳ	τῇ ἑβδόμῃ. πέρας γέ τοι
[15]	τὰ σύμπαντα. Καὶ κατέπαυσεν τῇ	ἡμέρᾳ	τῇ ἑβδόμῃ. τοῦτο λέγει· ὅταν
[7]	ἐπειδὴ ὄψονται αὐτὸν τότε τῇ	ἡμέρᾳ	τὸν ποδήρη ἔχοντα τὸν κόκκινον
[8]	ὅτι ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ	ἡμέραι	ἔσονται πονηραὶ καὶ ῥυπαραί, ἐν
[15]	ἔτη. οὐκοῦν, τέκνα, ἐν ἓξ	ἡμέραις,	ἐν τοῖς ἑξακισχιλίοις ἔτεσιν συντελεσθήσεται
[4]	διὸ προσέχωμεν ἐν ταῖς ἐσχάταις	ἡμέραις·	οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει ἡμᾶς ὁ
[15]	ἐποίησεν ὁ θεὸς ἐν ἓξ	ἡμέραις	τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ,
[15]	λέγει τὸ συνετέλεσεν ἐν ἓξ	ἡμέραις.	τοῦτο λέγει, ὅτι ἐν ἑξακισχιλίοις
[14]	καλέσαι ἐνιαυτὸν κυρίου δεκτὸν καὶ	ἡμέραν	ἀνταποσόσεως, παρακαλέσαι πάντας τοὺς πενθοῦντας.
[12]	ἑτέρῳ προφήτῃ λέγει· Ὅλην τὴν	ἡμέραν	ἐξεπέτασα τὰς χεῖρας μου πρὸς
[15]	εἰ οὖν ἣν ὁ θεὸς	ἡμέραν	ἡγίασεν νῦν τις δύναται ἁγιάσαι
[19]	σοι τὸν λόγον κυρίου. μνησθήσῃ	ἡμέραν	κρίσεως νυκτὸς και ἡμέρας, καὶ
[19]	ἡμέρας, καὶ ἐκζητήσεις καθ’ ἑκάστην	ἡμέραν	τὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων, ἢ
[15]	ἀρχήν. διὸ καὶ ἄγομεν τὴν	ἡμέραν	τὴν ὀγόην εἰς εὐφροσύνην, ἐν
[4]	συντέτμηκεν τοὺς καιροὺς καὶ τὰς	ἡμέρας,	ἵνα ταχύνῃ ὁ ἠγαπημένος αὐτοῦ
[19]	μνησθήσῃ ἡμέραν κρίσεως νυκτὸς και	ἡμέρας,	καὶ ἐκζητήσεις καθ’ ἑκάστην ἡμέραν
[15]	ᾧ καταπαύσας τὰ πάντα ἀρχὴν	ἡμέρας	ὀγδόης ποιήσω, ὅ ἐστιν ἄλλου
[4]	Μωϋσῆς ἐν τῷ ὄρει νηστεύων	ἡμέρας	τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα, καὶ
[14]	διαθήκην κυρίου πρὸς τὸν λαόν,	ἡμέρας	τεσσεράκοντα καὶ νύκτας τεσσεράκοντα. καὶ
[12]	τοῦ θεοῦ ἐπ’ ἐσχάτων τῶν	ἡμερῶν.	ἴδε πάλιν Ἰησοῦς, οὐχὶ υἱὸς
[2]	ὧν ἐν τοῖς παροῦσιν εὐφρανθήσεσθε.	~Ἡμερῶν	οὖν οὐσῶν πονηρῶν καὶ αὐτοῦ
[5]	κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν	ἡμετέραν·	πῶς οὖν ὑπέμεινεν ὑπὸ χειρὸς
[7]	ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ὑπὲρ τῶν	ἡμετέρων	ἁμαρτιῶν ἔμελλεν τὸ σκεῦος τοῦ
[16]	ὅ ἐστιν στόμα, μετάνοιαν διδοὺς	ημῖν,	εἰσάγε εἰσ τὸν ἄφθαρτον ναόν.
[1]	καὶ τῶν μελλόντων δοὺς ἀπαρχὰς	ἡμῖν	γεύσεως, ὧν τὰ καθ’ ἕκαστα
[19]	αὐτοῦ. ἔσιν οὖν ἡ δοθεῖσα	ἡμῖν	γνῶσις τοῦ περιπατεῖν ἐν αὐτῇ
[2]	σύνεσις, ἐπιστήμη, γνῶσις. πεφανέρωκεν γὰρ	ἡμῖν	διὰ πάντων τῶν προφητῶν, ὅτι
[14]	ἐκ τοῦ σκότους, διάθηται ἐν	ἡμῖν	διαθήκην λόγῳ. γέτραπται γάρ, πῶς
[5]	κυρίῶ, ὅτι καὶ τὰ παρεληλυθότα	ἡμῖν	ἐγνώρισεν καὶ ἐν τοῖς ἐνεστῶσιν
[14]	ὢν ἔλαβεν, αὐτὸς δὲ κύριος	ἡμῖν	ἔδωκεν εἰς λαὸν κληρονομίας, δι’
[6]	οὐ γίνεται τοῦτο νῦν, ἄρα	ἡμῖν	εἴρηκεν, πότε· ὅταν καὶ αὐτοὶ
[2]	πονηρὸς παρείσδυσιν πλάνης ποιήσας ἐν	ἡμῖν	ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ζωῆς
[6]	Δήσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος	ἡμῖν	ἐστίν. τί λέγει ὁ ἄλλος
[6]	σαρκὶ ἔμελλεν φανεροῦσθαι καὶ ἐν	ἡμῖν	κατοικεῖν. ναὸς γὰρ ἅγιος, ἀδελφοί
[16]	ἐν ἡμῖν προφητεύων, αὐτὸς ἐν	ἡμῖν	κατοικῶν, τοὺς τῷ θανάτῳ δεδουλωμένους
[2]	ἀγαθωσύνης τοῦ πατρὸς ἡμῶν, ὅτ’	ἡμῖν	λέγει, θέλων ἡμᾶς μὴ ὁμοίως
[2]	καὶ ὑπομονή, τὰ δὲ συμμαχοῦντα	ἡμῖν	μακροθυμία καὶ ἐγκράτεια· τούτων οὖν
[4]	θεῷ. ἐφ’ ὅσον ἐστὶν ἐν	ἡμῖν,	μελετῶμεν τὸν φόβον τοῦ θεοῦ
[8]	καὶ διὰ τοῦτο οὕτως γενόμενα	ἡμῖν	μέν ἐστιν φανερά, ἐκείνοις δὲ
[1]	ἔργων δικαιοσύνης μαρτυρία. ἐγνώρισεν γὰρ	ἡμῖν	ὁ δεσπότης διὰ τῶν προφητῶν
[9]	τῆς διδαχῆς αὐτοῦ θέμενος ἐν	ἡμῖν.	οὐδεὶς γνησιώτερον ἔμαθεν ἀπ’ ἐμοῦ
[2]	ἐκείνοις ζητειν, πῶς προσάγωμεν αὐτῷ.	ἡμῖν	οὖν οὕτως λέγει· Θυσία τῷ
[3]	ἐν τῷ ἠγαπημένῳ αὐτοῦ, προεφανέρωσεν	ἡμῖν	περὶ πάντων, ἵνα μὴ προσρησσώμεθα
[16]	ἐντολαὶ τῆς διδαχῆς, αὐτὸς ἐν	ἡμῖν	προφητεύων, αὐτὸς ἐν ἡμῖν κατοικῶν,
[16]	ἀληθῶς ὁ θεὸς κατοικεῖ ἐν	ἡμῖν.	πῶς; ὁ λόγος αὐτοῦ τῆς
[8]	οἱ ῥαντίζοντες παῖδες οἱ εὐαγγελισάμενοι	ἡμῖν	τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ
[16]	τοὺς τῷ θανάτῳ δεδουλωμένους ἀνοιγων	ἡμῖν	τὴν θύραν τοῦ ναοῦ, ὅ
[6]	σοφίαν καὶ νοῦν θέμενος ἐν	ἡμῖν	τῶν κρυφίων αὐτοῦ· λέγει γὰρ
[6]	καὶ μέλι; εὐλογητὸς ὁ κύριος	ἡμῶν,	ἀδελφοί, ὁ σοφίαν καὶ νοῦν
[16]	κτιζόμενοι· διὸ ἐν τῷ κατοικητηρίῳ	ἡμῶν	ἀληθῶς ὁ θεὸς κατοικεῖ ἐν
[6]	κύριος, ἰδὼν τὸ καλὸν πλάσμα	ἡμῶν·	Αὐξάνεσθε καὶ πληθυνέσθε καὶ πληρώσατε
[4]	ὁ πᾶς χρόνος τῆς πίστεως	ἡμῶν,	ἐὰν μὴ νῦν ἐν τῷ
[2]	δικαιώματα κυρίου. τῆς οὖν πίστεως	ἡμῶν	εἰσιν βοηθοὶ φόβος καὶ ὑπομονή,
[4]	Ἰησοῦ ἐγκατασφραγισθῇ εἰς τὴν καρδίαν	ἡμῶν	ἐν ἐπίδι τῆς πίστεως αὐτοῦ.
[4]	πονηρὸς ἄρχων λαβὼν τὴν καθ’	ἡμῶν	ἐξουσίαν ἀπώσηται ἡμᾶς ἀπὸ τῆς
[6]	τὸν αἰῶνα. ἐπὶ λίθον οὖν	ἡμῶν	ἡ ἐλπίς; μͅ μὴ γένοιτο·
[4]	ὅτι ἡ διαθήκη ἐκείνων καὶ	ἡμῶν.	ἡμῶν μέν· ἀλλ’ ἐκεῖνοι οὕτως
[7]	πάντα ὁ καλὸς κύριος προεφανέρωσεν	ἡμῶν,	ἵνα γνῶμεν, ᾧ κατὰ πάντα
[2]	ὀφείλομεν, ἀδελφοί, περὶ τῆς σωτηρίας	ἡμῶν,	ἵνα μὴ ὁ πονηρὸς παρείσδυσιν
[1]	κρίσεως, ἀρχὴ καὶ τέλος πίστεως	ἡμῶν·	καὶ δικαιοσύνη, καὶ ἀγαλλιάσεως ἔργων
[5]	οὕτως· Ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἀνομίας	ἡμῶν	καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρίας
[4]	ὡς κλητοὶ ἐπικαθυπνώσωμεν ταῖς ἁμαρτίαις	ἡμῶν,	καὶ ὁ πονηρὸς ἄρχων λαβὼν
[10]	διὰ τοῦτο περιέτεμεν τὰς ἀκοὰς	ἡμῶν	καὶ τὰς καρδίας, ἵνα συνιῶμεν
[14]	ἀυτὸς φανείς, τὰς ἤδη δεδαπανημένας	ἡμῶν	καρδιας τῷ θανάτῳ καὶ παραδεδομένας
[2]	ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ζωῆς	ἡμῶν.	~Λέγει οὖν πάλιν περὶ τούτων
[4]	ἡ διαθήκη ἐκείνων καὶ ἡμῶν.	ἡμῶν	μέν· ἀλλ’ ἐκεῖνοι οὕτως εἰς
[2]	γνώμην τῆς ἀγαθωσύνης τοῦ πατρὸς	ἡμῶν,	ὅτ’ ἡμῖν λέγει, θέλων ἡμᾶς
[9]	ἐν τῇ ἐρήμῳ. οὐκοῦν περιέτεμεν	ἡμῶν	τὰς ἀκοάς, ἵνα ἀκούσαντες λόγον
[9]	περὶ τῶν ὠτίων, πῶς περιέτεμεν	ἡμῶν	τὴν καρδίαν. λέγει κύριος ἐν
[6]	μου, τῷ κυρίῳ τὸ κατοικητήριον	ἡμῶν	τῆς καρδίας. λέγει γὰρ κύριος
[13]	ἀπέχομεν τὸ τέλειον τῆς γνώσεως	ἡμῶν.	τί οὖν λέγει τῷ Ἀβραάμ,
[16]	ἡμας πιστεῦσαι τῷ θεῷ ἦν	ἡμῶν	τὸ κατοικητήριον τῆς καρδίας φθαρτὸν
[6]	κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίσιν	ἡμῶν	τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν
[5]	καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρίας	ἡμῶν·	τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν·
[5]	ὑπέμεινεν παθεῖν περὶ τῆς ψυχῆς	ἡμῶν,	ὢν παντὸς τοῦ κόσμου κύριος
[6]	λέγει γὰρ ἡ γραφὴ περί	ἡμῶν,	ὡς λέγει τῷ υἱῷ· Ποιήσωμεν
[17]	οἰκοδομούμενος τῷ κυρίῳ. ~Ἐφ’ ὅσον	ἦν	ἐν δυνατῷ καὶ ἁπλότητι δηλῶσαι
[16]	δαιμονίων διὰ τὸ ποιεῖν, ὅσα	ἦν	ἐναντία τῷ θεῷ. Οἰκοδομηθήσετα δὲ
[11]	πάλιν ἕτερος προφήτης λέγει. Καὶ	ἦν	ἡ γῆ τοῦ Ἰακὼβ ἐπαινουμένη
[16]	τοῦ ἡμας πιστεῦσαι τῷ θεῷ	ἦν	ἡμῶν τὸ κατοικητήριον τῆς καρδίας
[13]	τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, ὅτι στεῖρα	ἦν·	καὶ συνέλαβεν. εἶτα ἐξῆλθεν Ρεβέκκα
[4]	λέγει γὰρ ἡ γραφή· Καὶ	ἦν	Μωϋσῆς ἐν τῷ ὄρει νηστεύων
[14]	λέγει γὰρ ὁ προφήτης· Καὶ	ἦν	Μωϋσῆς νηστεύων ἐν ὄρει Σινᾶ,
[13]	θέλων ἵνα εὐλογηθῇ, ὅτι πρεσβύτερος	ἦν·	ὁ γὰρ Ἰωσὴφ προσήγαγεν εἰς
[7]	κατακεντήσαντες καὶ ἐμπτύσαντες; ἀληθῶς οὗτος	ἦν,	ὁ τότε λέγων ἑαυτὸν υἱον
[16]	ἦν πλήρης μὲν εἰδωλολοτρείας καὶ	ἦν	οἶκος δαιμονίων διὰ τὸ ποιεῖν,
[16]	οἰκοδομητὸς ναὸς διὰ χειρός, ὅτι	ἦν	πλήρης μὲν εἰδωλολοτρείας καὶ ἦν
[11]	δοξάζει. εἶτα τί λέγει; Καὶ	ἦν	ποταμὸς ἕλκων ἐκ δεξιῶν, καὶ
[3]	λέγει· Ἰδοὺ αὕτη ἡ νηστεία,	ἣν	ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει κύριος· λύε
[6]	ἡμέρα ἡ μεγάλη καὶ θαυματή,	ἣν	ἐποίησεν ὁ κύριος. ἀπολούστερον ὑμῖν
[15]	καὶ καρδίᾳ καθαρᾷ. εἰ οὖν	ἣν	ὁ θεὸς ἡμέραν ἡγίασεν νῦν
[6]	εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν,	ἣν	ὤμοσεν κύριος τῷ Ἀβραὰμ καὶ
[14]	ἀλλὰ ἴδωμεν, εἰ ἡ διαθήκη,	ἣν	ὤμοσεν τοῖς πατράσιν δοῦναι τῷ
[14]	ὃν ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύτου,	ἠνόμησεν.	καὶ συνῆκεν Μωϋσῆς, ὅτι ἐποίησαν
[4]	Μωϋσῆ, κατάβηθι τὸ τάχος, ὅτι	ἠνόμησεν	ὁ λαός σου, οὓς ἐξήγαγες
[4]	αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν κληρονομίαν	ἥξῃ,	λέγει δὲ οὕτως καὶ ὁ
[9]	τῷ προφήτῃ· Εἰς ἀκοὴν ὠτίου	ἡπήκουσάν	μου. καὶ πάλιν λέγει· Ἀκοῇ
[18]	φωταγωγοὶ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ, ἐφ’	ἧς	δὲ ἄγγελοι του σατανᾶ. καὶ
[18]	πολλὴ τῶν δύο ὁδῶν. ἐφ’	ἧς	μὲν γάρ εἰσιν τεταγμένοι φωταγωγοὶ
[12]	σου. καὶ πάλιν λέγει οὕτως	Ἡσαΐας·	Εἶπεν κύριος τῷ Χριστῷ μου
[19]	ἐπὶ παραπτώματι. ἔσῃ πραΰς, ἔσῃ	ἡσύχιος,	ἔσῃ τρέμων τοὺς λόγους οὓς
[3]	ἀκεραιοσύνῃ πιστεύσει ὁ λαός, ὃν	ἡτοίμασεν	ἐν τῷ ἠγαπημένῳ αὐτοῦ, προεφανέρωσεν
[19]	ἀλλ’ ἐφ’ οὓς τὸ πνεῦμα	ἡτοίμασεν.	κοινωνήσεις ἐν πᾶσιν τῷ πλησίον
[14]	Ἰησοῦ λάβωμεν, ὃς εἰς τοῦτο	ἡτοιμάσθη,	ἵνα ἀυτὸς φανείς, τὰς ἤδη
[5]	ἰάθημεν· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν	ἤχθη,	καὶ ὡς ἀμνὸς ἄφωνος ἐνανίον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008