Chapitre
[3]	λαλοῦντός σου ἐρεῖ· Ἰδοὺ πάρειμι·	ἐὰν	ἀφέλῃς ἀπὸ σοῦ σύνδεσμον καὶ
[17]	τι τῶν ἀνηκόντων εἰς σωτηρίαν.	ἐὰν	γὰρ περὶ τῶν ἐνεστώτων ἢ
[11]	λέγει· ὅτι πᾶν ῥῆμα, ὃ	ἐὰν	ἐξελεύσεται ἐξ ὑμῶν διὰ τοῦ
[4]	κόσμον. ἕκαστος καθὼς ἐποίησεν κομιεῖται.	ἐὰν	ᾖ ἀγαθός, ἡ πονηρός, ὁ
[7]	τῇ ἐκκλησίᾳ θέμενος, ὅτι ὃς	ἐὰν	θέλῃ τὸ ἔριον ἆραι τὸ
[3]	τὸν ἄρτον σου, καὶ γυμνὸν	ἐὰν	ἴδῃς περίβαλε· ἀστέγους εἴσαγε εἰς
[3]	εἰς τὸν οἶκον σου, καὶ	ἐὰν	ἴδῃς ταπεινόν, οὐχ ὑπερόψῃ αὐτόν,
[1]	αὐτοῦ. λογισάμενος οὖν τοῦτο, ὅτι	ἐὰν	μελήσῃ μοι περὶ ὑμῶν τοῦ
[12]	γνῶσιν ὅτι οὐ δύναται σωθῆναι,	ἐὰν	μὴ ἐπ’ αὐτῷ ἐλπίσωσιν. καὶ
[4]	πᾶς χρόνος τῆς πίστεως ἡμῶν,	ἐὰν	μὴ νῦν ἐν τῷ ἀνόμῳ
[12]	καὶ τοῦ μέλλοντος πάσχειν, ὅτι,	ἐὰν	μή, φησίν, ἐλπίσωσιν ἐπ’ αὐτῷ
[19]	ὁδὸς τοῦ φωτός ἐστιν αὕτη·	ἐάν	τις θέλων ὁδὸν ὁδεύειν ἐπὶ
[2]	μου τὴν αὐλὴν οὐ προσθήσεσθε.	ἐὰν	φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά
[15]	καθαρᾷ. καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει·	Ἐὰν	φυλάξωσιν οἱ υἱοί μου τὸ
[4]	ἡ γραφή· Οὐαὶ οἱ συνετοὶ	ἑαυτοῖς	καὶ ἐνώπιον ἑαυτῶν ἐπιστήμονες. γενώμεθα
[4]	τὴν ψυχήν μου, προσέχειν νῦν	ἑαυτοῖς	καὶ μὴ ὁμοιοῦσθαί τισιν ἐπισωρεύοντας
[11]	ἁμαρτιῶν οὐ μὴ προσδέξονται, ἀλλ’	ἑαυτοῖς	οἰκοδομήσουσιν. λέγει γὰρ ὁ προφήτης·
[10]	καὶ τὰ ὄρνεα ταῦτα μόνα	ἑαυτοῖς	οὐ προίζει τὴν τροφήν, ἀλλὰ
[14]	καὶ συνῆκεν Μωϋσῆς, ὅτι ἐποίησαν	ἑαυτοῖς	πάλιν χωνέματα, καὶ ἔρριψεν ἐκ
[2]	ἐνεργοῦντος ἔχοντος τὴν ἐξουσίαν, ὀφείλομεν	ἑαυτοῖς	προσέχοντες ἐκζητεῖν τὰ δικαιώματα κυρίου.
[10]	διὰ κόπου καὶ ἰδρῶτος προίζειν	ἑαυτοῖς	τὴν τροφήν, ἀλλὰ ἁρπάζουσιν ὡς
[11]	ἐμὲ ἐγκατέλιπον, πηγὴν ζωῆς, καὶ	ἑαυτοῖς	ὤρυξαν βόθρον θανάτου. Μὴ πέτρα
[5]	ὃς ἔχων ὁδοῦ δικαιοσύνης γνῶσιν	ἑαυτὸν	εἰς ὁδὸν σκότους ἀποσυνέχει. ἔτι
[7]	οὗτος ἦν, ὁ τότε λέγων	ἑαυτὸν	υἱον θεοῦ εἶναι. πῶς γὰρ
[2]	τοῦ πλησίον ἐν τῇ καρδίᾳ	ἑαυτοῦ	κακίαν μὴ μνησικακέτω, καὶ ὅρκον
[4]	τῆς πονηρᾶς ὁδοῦ. μὴ καθ’	ἑαυτοὺς	ἐνδύνοντες μονάζετε ὡς ἤδη δεδικαιωμένοι,
[14]	ἡμᾶς ἐκ τοῦ σκότους ἑτοιμάσαι	ἑαυτῷ	λαὸν ἅγιον. λέγει οὖν ὁ
[5]	τὴν ἐπανγγελίαν ἀποδῷ, καὶ αὐτὸς	ἑαυτῷ	τὸν λαὸν τὸν καινὸν ἑτοιμάζων
[10]	ὃς οὐκ ἔχει λεπίδα ἐν	ἑαυτῷ,	τρία ἔλαβεν ἐν τῇ συνέσει
[21]	μεθ’ ὑμῶν, μὴ ἐλλείπητε μηδενὶ	ἑαυτῶν,	ἀλλὰ συνεχῶς ἐκζητεῖτε ταῦτα καὶ
[21]	αὐτοῦ. ἔτι καὶ ἐρωτῶ ὑμᾶς·	ἑαυτῶν	γίνεσθε νομοθέται ἀγαθοί, ἑαυτῶν μένετε
[6]	ὅτι βεβούλευνται βουλὴν πονηρὰν καθ’	ἑαυτῶν,	εἰπόντες· Δήσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι
[21]	ἀγαθῆς λαμβάνετε συμβουλίαν· ἔχετε μεθ’	ἑαυτῶν	εἰς οὓς ἐργάσησθε τὸ καλόν·
[4]	οἱ συνετοὶ ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον	ἑαυτῶν	ἐπιστήμονες. γενώμεθα πνευματικοί, γενώμεθα ναὸς
[21]	ὑμᾶς· ἑαυτῶν γίνεσθε νομοθέται ἀγαθοί,	ἑαυτῶν	μένετε σύμβουλοι πιστοί, ἄρατε ἐξ
[5]	αὐτῶν· Ὅταν πατάξωσιν τὸν ποιμένα	ἑαυτῶν,	τότε ἀολεῖται τὰ πρόβατα τῆς
[4]	μέλλοντα ἀγαπηθῶμεν. μὴ δῶμεν τῇ	ἑαυτῶν	ψυχῇ ἄνεσιν, ὥστε ἔχειν αὐτὴν
[6]	καί· Ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου	ἔβαλον	κλῆρον. ἐν σαρκὶ οὖν αὐτοῦ
[16]	γέγραπται γάρ· Καὶ ἔσται, τῆς	ἑβδομάδος	συντελουμένης οἰκοδομηθήσεται ναὸς θεοῦ ἐνδόξως
[15]	συνετέλεσεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ	ἑβδόμῃ	καὶ κατέπαυσεν ἐν αὐτῇ καὶ
[15]	καταπαύσεται ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ	ἑβδόμῃ.	πέρας γέ τοι λέγει· Ἁγιάσεις
[15]	Καὶ κατέπαυσεν τῇ ἡμέρᾳ τῇ	ἑβδόμῃ.	τοῦτο λέγει· ὅταν ἐλτὼν ὁ
[6]	ἢ τίς ὁ δικαιούμενός μοι;	ἐγγισάτω	τῷ παιδὶ κυρίου. οὐαὶ ὑμῖν,
[21]	ἐργάσησθε τὸ καλόν· μὴ ἐλλειπητε.	ἐγγὺς	ὁ κύριος καὶ ὁ μισθὸς
[16]	πύργον αὐτῶν εἰς καταφθοράν. καὶ	ἐγενετο	καθ’ ἃ ἐλάλησεν κύριος. ζητήσωμεν
[6]	ς ἡ πλάσις τοῦ Ἀδὰμ	ἐγένετο.	τί οὖν λέγει Εἰς τὴν
[6]	ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος	ἐγενήθη	εἰς κεφαλὴν γωνίας. καὶ πάλιν
[16]	καὶ ἐλπίσαντες ἐπὶ τὸ ὄνομα	ἐγενόμεθα	καινοί, ´πάλιν ἐξ ἀρχῆς κτιζόμενοι·
[14]	δέδωκεν. δέδωκεν· αὐτοὶ δὲ οὐκ	ἐγένοντο	ἄξιοι λαβεῖν διὰ τὰς ἁμαρτίας
[4]	ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ οὕτως	ἐγκαταλελεῖφθαι	αὐτούς· προσέχωμεν, μήποτε, ὡς γέγραπται,
[19]	μισήσεις πᾶσαν ὑπόκρισιν· οὐ μὴ	ἐγκαταλιπῃς	ἐντολὰς κυρίου. οὐχ ὑψώσεις σεαυτόν,
[4]	ἵνα ἡ τοῦ ἠγαπημένου Ἰησοῦ	ἐγκατασφραγισθῇ	εἰς τὴν καρδίαν ἡμῶν ἐν
[11]	ἐποίησεν ὁ λαὸς οὗτος· ἐμὲ	ἐγκατέλιπον,	πηγὴν ζωῆς, καὶ ἑαυτοῖς ὤρυξαν
[1]	ὅτι μεγάλη πίστις καὶ ἀγάπη	ἐγκατοικεῖ	ἐν ὑμῖν ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς
[2]	δὲ συμμαχοῦντα ἡμῖν μακροθυμία καὶ	ἐγκράτεια·	τούτων οὖν μενόντων τὰ πρὸς
[16]	τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;	ἐγνώκατε,	ὅτι ματαία ἡ ἐλπὶς αὐτῶν.
[1]	καὶ ἀγαλλιάσεως ἔργων δικαιοσύνης μαρτυρία.	ἐγνώρισεν	γὰρ ἡμῖν ὁ δεσπότης διὰ
[5]	ὅτι καὶ τὰ παρεληλυθότα ἡμῖν	ἐγνώρισεν	καὶ ἐν τοῖς ἐνεστῶσιν ἡμᾶς
[1]	ὑψηλότερον προσάγειν τῷ φόβῳ αὐτοῦ.	ἐγὼ	δὲ οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’
[2]	δὲ πάλιν πρὸς αὐτούς· Μὴ	ἐγὼ	ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις
[3]	Ἰδοὺ αὕτη ἡ νηστεία, ἣν	ἐγὼ	ἐξελεξάμην, λέγει κύριος· λύε πάντα
[3]	ὑμῶν; οὐ ταύτην τὴν μηστείαν	ἐγὼ	ἐξελεξάμην, λέγει κύριος, οὐκ ἄνθρωπον
[11]	ἀποκρύους, ἀοράτους, ἵνα γνῶσιν ὅτι	ἐγὼ	κύριος ὁ θεος. καί· Κατοικήσεις
[14]	ἅγιον. λέγει οὖν ὁ προφήτης·	Ἐγὼ	κύριος, ὁ θεός σου, ἐκάλεσά
[16]	ἢ τὴν γῆν δρακί; οὐκ	ἐγώ;	λέγει κύριος· Ὁ οὐρανός μοι
[6]	ἀπολούστερον ὑμῖν γράφω, ἵνα συιῆτε·	ἐγὼ	περίψημα τῆς ἀγάπης ὑμῶν. τί
[11]	καὶ πάλιν λέγει ὁ προφήτης·	Ἐγὼ	πορεύσομαι ἔμπροσθέν σου καὶ ὄρη
[5]	ἀνάστασιν δείξῃ, ὅτι ἐν σαρκὶ	ἔδει	αὐτὸν φανερωθῆναι, ὑπέμεινεν, ἵνα τοῖς
[5]	αὐτὸς δὲ ἠθέλησεν οὕτω παθεῖν·	ἔδει	γάρ, ἵνα ἐπὶ ξύλου πάθῃ.
[13]	λαοῦ τί λέγει ἡ γραπή·	Ἐδεῖτο	δὲ Ἰσαὰκ περὶ Ρεβέκκας τῆς
[12]	ἐλθόντες οὖν ἐπὶ τὸ αὐτὸ	ἐδέοντο	Μωϋσέως, ἵνα περὶ αὐτῶν ἀνενέγκῃ
[14]	σου καὶ ἐνισχύσω σε, καὶ	ἔδωκά	σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς
[14]	ἔλαβεν, αὐτὸς δὲ κύριος ἡμῖν	ἔδωκεν	εἰς λαὸν κληρονομίας, δι’ ἡμᾶς
[8]	τὸν ἁνισμὸν τῆς καρδίας, οἷς	ἔδωκεν	τοῦ εὐαγγελίου τὴν ἐξουσίαν (οὖσιν
[12]	ὁ Ἰσραήλ. εἶτα, ὁπόταν καθεῖλεν,	ἐθανατοῦντο.	πρὸς τί; ἱνα γνῶσιν ὅτι
[5]	ῥαπίσματα. τὸ δὲ πρόσωπόν μου	ἔθηκα	ὡς στερεὰν πετραν. ~Ὅτε οὖν
[6]	αὐτοῦ κύριος. λέγει γάρ· Καὶ	ἔθηκέ	με ὡς στερεὰν πέτραν. λέγει
[9]	Ἰδού, λέγει κύριος, πάντα τὰ	ἔθνη	ἀπερίτμητα ἀκροβυστίαν, ὁ δὲ λαὸς
[16]	θεοῦ. σχεδὸν γὰρ ὡς τὰ	ἔθνη	ἀφιέρωσαν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ.
[13]	εἶπεν κύριος πρὸς αὐτήν· Δύο	ἔθνη	ἐν τῇ γαστρί σου καὶ
[12]	δεξιᾶς αὐτοῦ, ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ	ἔθνη,	καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω. ἴδε,
[14]	εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς	ἐθνῶν	ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς τυφλῶν καὶ ἐξαγαγεῖν
[14]	Ἰδού, τέθεικά σε εἰς φῶς	ἐθνῶν,	τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν
[13]	Ἰδού, τέθεικά σε, Ἀβραάμ, πατέρα	ἐθνῶν	τῶν πιστευόντων δι’ ἀκροβυστίας τῷ
[19]	καὶ οὐκ ἐρεῖς ἴδια εἶναι·	εἰ	γὰρ ἐν τῷ ἀφθάρτῳ κοινωνοί
[21]	ἵνα εὑρεθῆτε ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.	εἰ	δὲ τίς ἐστιν ἀγαθοῦ μνεία,
[14]	τοῖς πατράσιν δοῦναι τῷ λαῷ,	εἰ	δέδωκεν. δέδωκεν· αὐτοὶ δὲ οὐκ
[11]	ἵνα συνιῶμεν ταῦτα. ~Ζητήσωμεν δέ,	εἰ	ἐμέλησεν τῷ κυρίῳ προφανερῶσαι περι
[16]	ἃ ἐλάλησεν κύριος. ζητήσωμεν δέ,	εἰ	ἔστιν ναὸς θεοῦ. ἔστιν, ὅπου
[13]	κληρονομεῖ ἢ ὁ πρῶτος, καὶ	εἰ	ἡ διαθήκη εἰς ἡμᾶς ἢ
[14]	τῷ θεῷ. ~Ναί. ἀλλὰ ἴδωμεν,	εἰ	ἡ διαθήκη, ἣν ὤμοσεν τοῖς
[7]	τοῦ θεοῦ οὐκ ἠδύνατο παθεῖν	εἰ	μὴ δι’ ἡμᾶς. ἀλλὰ καὶ
[6]	προφήτης παραβολὴν κυρίου· τίς νοήσει,	εἰ	μὴ σοφὸς καὶ ἐπιστήμων καὶ
[5]	δὲ καὶ τοῦτο, ἀδελφοί μου·	εἰ	ὁ κύριος ὑπέμεινεν παθεῖν περὶ
[13]	πρῶτον καὶ τῆς διαθήκης κληρονόμον.	εἰ	οὖν ἔτι καὶ διὰ τοῦ
[15]	χερσὶν καθαραῖς καὶ καρδίᾳ καθαρᾷ.	εἰ	οὖν ἣν ὁ θεὸς ἡμέραν
[7]	κατὰ πάντα εὐχαριστοῦντες ὀφείλομεν αἰνεῖν.	εἰ	οὖν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ,
[6]	ἐστίν, ἵνα τις ἐπιτάξας κυριεύσῃ.	εἰ	οὖν οὐ γίνεται τοῦτο νῦν,
[13]	υἱὸν οὐ λέγει. ~Ἴδωμεν δὲ	εἰ	οὗτος ὁ λαὸς κληρονομεῖ ἢ
[21]	τοῦτο ἀνταπόδομα. ἐρωτῶ τοὺς ὑπερέχοντας,	εἴ	τινά μου γνώμης ἀγαθῆς λαμβάνετε
[13]	δεξιὰν χεῖρα τοῦ πατρὸς Ἰακώβ.	εἶδεν	δὲ Ἰακὼβ τύπον τῷ πνεύματι
[4]	τοῦ αὐτοῦ λέγει Δανιήλ· Καὶ	εἶδον	τὸ τέταρτον θηρίον τὸ πονηρὸν
[10]	κυρίου καὶ τηρούντων, μετὰ τῶν	εἰδότων,	ὅτι ἡ μελέτη ἐστὶν ἔργον
[4]	κυρίου. ἀλλὰ ἐπιστραφέντες ἐπὶ τὰ	εἴδωλα	ἀπώλεσαν αὐτήν. λέγει γὰρ οὕτως
[20]	τὰ ἀπολλύντα τὴ ψυχὴν αὐτῶν·	εἰδωλολατρεία,	θρασύτης, ὕψος δυνάμεως, ὑπόκρισις, διπλοκαρδία,
[16]	χειρός, ὅτι ἦν πλήρης μὲν	εἰδωλολοτρείας	καὶ ἦν οἶκος δαιμονίων διὰ
[9]	καὶ πάντες οἱ ἱερεῖς τῶν	εἰδώλων.	ἄρα οὖν κἀκεῖνοι ἐκ τῆς
[19]	σοι ἐνεργήματα ὡς ἀγαθὰ προσδέξῃ,	εἰδώς	ὅτι ἄνευ θεοῦ οὐδὲν γίνεται.
[6]	λέγει τῷ υἱῷ· Ποιήσωμεν κατ’	εἰκόνα	καὶ καθ’ ὁμοίσιν ἡμῶν τὸν
[5]	καταβολῆς κόσμου· Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’	εἰκόνα	καὶ καθ’ ὁμοίωσιν ἡμετέραν· πῶς
[1]	ἔμφυτον τῆς δωρεᾶς πνευματικῆς χάριν	εἰλήφατε.	διὸ καὶ μᾶλλον συγχαίρω ἐμαυτῷ
[2]	θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος. πλήρης	εἰμὶ	ὁλοκαυτωμάτων, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ
[19]	σου καὶ οὐκ ἐρεῖς ἴδια	εἶναι·	εἰ γὰρ ἐν τῷ ἀφθάρτῳ
[5]	αὐτόν, ὅτε τόν μέλλοντα μὴ	εἶναι	ἥλιον, ἔργον τῶν χειρῶν αὐτοῦ
[8]	με. ~Τίνα δὲ δοκεῖτε τύπον	εἶναι,	ὅτι ἐντέταλται τῷ Ἰσραὴλ προσφέρειν
[13]	τίνων τέθεικεν, τὸν λαὸν τοῦτον	εἶναι	πρῶτον καὶ τῆς διαθήκης κληρονόμον.
[7]	τότε λέγων ἑαυτὸν υἱον θεοῦ	εἶναι.	πῶς γὰρ ὅμοιος ἐκείνῳ; εἰς
[14]	σε εἰς φῶς ἐθνῶν, τοῦ	εἶναί	σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου
[7]	αὐτὸν πολλὰ παθεῖν διὰ τὸ	εἶναι	φοβερὰν τὴν ἄκανθαν, καὶ θλιβέντα
[14]	Πνεῦμα κυρίου ἐπ’ ἐμέ, οὗ	εἵνεκεν	ἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαι ταπεινοῖς χάριν,
[10]	αὐτῷ ἀναπαθόμενος εὐφραίνεσθαι δοκεῖ. καλῶς	εἶπεν	βλέπων τὴν ἐντολήν. τί οὖν
[12]	δέησιν περὶ τῆς ἰάσεως αὐτῶν.	εἶπεν	δὲ πρὸς αὐτοὺς Μωϋσῆς· Ὅταν,
[13]	πρωτότοκός μου υἱός ἐστιν. καὶ	εἶπεν	Ἰακὼβ πρὸς Ἰωσήφ· Οἶδα, τέκνον,
[13]	νεωτέρου, καὶ εὐλόγησεν αὐτόν. καὶ	εἶπεν	Ἰωσὴφ πρὸς Ἰακώβ· Μετάθες σου
[6]	τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης. καὶ	εἶπεν	κύριος, ἰδὼν τὸ καλὸν πλάσμα
[13]	Ρεβέκκα πυθέσθαι παρὰ κυρίου, καὶ	εἶπεν	κύριος πρὸς αὐτήν· Δύο ἔθνη
[14]	πρὸς τὸν λαὸν δοῦναι. καὶ	εἶπεν	κύριος πρὸς Μωϋσην. Μωϋσῆ Μωϋσῆ,
[12]	συνίων τὴν πλάνην τῶν ἁμαρτωλῶν·	Εἶπεν	κύριος τῷ κυρίῳ μου· Κάθου
[12]	καὶ πάλιν λέγει οὕτως Ἡσαΐας·	Εἶπεν	κύριος τῷ Χριστῷ μου κυρίῳ,
[5]	παντὸς τοῦ κόσμου κύριος ᾧ	εἶπεν	ὁ θεὸς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου·
[10]	τὸ οὖν χοιρίον πρὸς τοῦτο	εἶπεν·	οὐ κολληθήσῃ, φησίν, ἄθρώποις τοιούτοις,
[10]	ἐστε ὑμεῖς. ~Ὅτι δὲ Μωϋσῆς	εἶπεν·	Οὐ φάγεσθε χοῖρον οὔτε ἀετὸν
[6]	βεβούλευνται βουλὴν πονηρὰν καθ’ ἑαυτῶν,	εἰπόντες·	Δήσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος
[9]	ᾗ πεποίθασιν, κατήργηται. περιτομὴν γὰρ	εἰρηκεν	οὐ σαρκὸς γενηθῆναι· ἀλλὰ παρέβησαν,
[6]	γίνεται τοῦτο νῦν, ἄρα ἡμῖν	εἴρηκεν,	πότε· ὅταν καὶ αὐτοὶ τελειωθῶμεν
[19]	κρινεῖς δικαίως. οὐ ποιήσεις σχίσμα,	εἰρηνεύσεις	δὲ μαχομένους συαγαγών. ἐξομολογήσῃ ἐπὶ
[1]	κυρίου τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς, ἐν	εἰρήνῃ.	Μεγάλων μὲν ὄντων καὶ πλουσίων
[21]	ὑμᾶς. σώζεσθε, ἀγάπης τέκνα καὶ	εἰρήνης.	ὁ κύριος τῆς δόξης καὶ
[8]	τὴν σποδὸν παιδία καὶ βάλλειν	εἰς	ἄγγη καὶ περιτιθέναι τὸ ἔριον
[9]	λέγει κύριος ἐν τῷ προφήτῃ·	Εἰς	ἀκοὴν ὠτίου ἡπήκουσάν μου. καὶ
[10]	ἐκάθισεν, καθὼς τὰ πετεινα καθήμενα	εἰς	ἁρπαγήν. ἔχετε τελείως καὶ περὶ
[5]	ἀπ’ αὐτοῦ ἔχοντες τὴν χάριν,	εἰς	αὐτὸν ἐπροφήτευσαν· αὐτὸς δέ, ἵνα
[12]	ὅτι ἐν αὑτῷ πάντα καὶ	εἰς	αὐτόν. τί λέγει πάλιν Μωϋσῆς
[6]	οὖν ἐκήρυξεν ὁ προφήτης· Εἰσέλθατε	εἰς	γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι
[14]	ἐνισχύσω σε, καὶ ἔδωκά σε	εἰς	διαθήκην γένους, εἰς φῶς ἐθνῶν
[13]	Ἀβραάμ, ὅτε μόνος πιστεύσας ἐτέθη	εἰς	δικαιοσύνην; Ἰδού, τέθεικά σε, Ἀβραάμ,
[13]	ἡ διαθήκη εἰς ἡμᾶς ἢ	εἰς	ἐκείνους. ἀκούσατε οὖν περὶ τοῦ
[11]	ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ, ἔσται	εἰς	ἐπιστροφὴν καὶ ἐλπίδα πολλοῖς. καὶ
[7]	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ οὕτως	εἰς	ἔρημον βληθήτω. καὶ ὅταν γένηται
[15]	ἄγομεν τὴν ἡμέραν τὴν ὀγόην	εἰς	εὐφροσύνην, ἐν ᾗ καὶ ὁ
[13]	πρῶτος, καὶ εἰ ἡ διαθήκη	εἰς	ἡμᾶς ἢ εἰς ἐκείνους. ἀκούσατε
[12]	διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθησαν	εἰς	θάνατον· λέγει εἰς τὴν καρδίαν
[12]	παράβασις διὰ τὴν παράβασιν αὐτῶν	εἰς	θλῖψιν θανάτου παραδοθήσονται. πέρας γέ
[5]	ὁ κύριος παραδοῦναι τὴν σάρκα	εἰς	καταφθοράν, ἵνα τῇ ἀφέσει τῶν
[16]	παραδώσει καὶ τὸν πύργον αὐτῶν	εἰς	καταφθοράν. καὶ ἐγενετο καθ’ ἃ
[6]	ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη	εἰς	κεφαλὴν γωνίας. καὶ πάλιν λέγει·
[14]	αὐτὸς δὲ κύριος ἡμῖν ἔδωκεν	εἰς	λαὸν κληρονομίας, δι’ ἡμᾶς ὑπομείνας.
[19]	διὰ λόγου κοπιῶν καὶ πορευόμενος	εἰς	λύτρωσιν ἁμαρτιῶν σου. οὐ διστάσεις
[8]	δὲ τρεῖς παῖδες οἱ ῥαντίζοντες;	εἰς	μαρτυριον Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, ὅτι
[9]	γῆ, ὅτι κύριος ἐλάλησεν ταῦτα	εἰς	μαρτύριον. καὶ πάλιν λέγει· Ἀκούσατε
[8]	εὐαγγελίου τὴν ἐξουσίαν (οὖσιν δεκάδυο	εἰς	μαρτύριον τῶν φυλῶν ὅτι δεκάδυο
[5]	Ἰδού, τέθεικά μου τὸν νῶτον	εἰς	μάστιγας, τὰς δὲ σιαγόνας εἰς
[1]	ἔσται μοι τοιούτοις πνεύμασιν ὑπηρετήσαντι	εἰς	μισθόν, ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν ὑμῖν
[5]	ἔχων ὁδοῦ δικαιοσύνης γνῶσιν ἑαυτὸν	εἰς	ὁδὸν σκότους ἀποσυνέχει. ἔτι δὲ
[7]	λαβέτω ὁ ἱερεὺς τὸν ἕνα	εἰς	ὁλοκαύτωμα ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. τὸν δὲ
[15]	ἐκ νεκρῶν καὶ φανερωθεὶς ἀνέβη	εἰς	οὐρανοίς. ~Ἔτι δὲ καὶ περὶ
[21]	λαμβάνετε συμβουλίαν· ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν	εἰς	οὓς ἐργάσησθε τὸ καλόν· μὴ
[5]	εἰς μάστιγας, τὰς δὲ σιαγόνας	εἰς	ῥαπίσματα. τὸ δὲ πρόσωπόν μου
[6]	ἐπεὶ ὡς λίθος ἰσχυρὸς ἐτέθη	εἰς	συντριβήν· Ἰδού, ἐμβαλῶ εἰς τὰ
[9]	Καὶ μὴν περιτέτμηται ὁ λαὸς	εἰς	σφραγῖδα. ἀλλὰ καὶ πᾶς Σύρος
[17]	μὴ παραλελοιπέναι τι τῶν ἀνηκόντων	εἰς	σωτηρίαν. ἐὰν γὰρ περὶ τῶν
[14]	φῶς ἐθνῶν, τοῦ εἶναί σε	εἰς	σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς,
[10]	οἱ ἰχθύες πορεύονται ἐν σκότει	εἰς	τὰ βάθη· καὶ ἐν ὁδῷ
[6]	ἐτέθη εἰς συντριβήν· Ἰδού, ἐμβαλῶ	εἰς	τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον πολυτελῆ,
[5]	τοῖς ἐνεστῶσιν ἡμᾶς ἐσόφισεν, καὶ	εἰς	τὰ μέλλοντα οὐκ ἐσμὲν ἀσύνετοι.
[5]	αὐτοῦ ὑπάρχοντα, ἐμβλέποντες οὐκ ἰσχύουσιν	εἰς	τὰς ἀκτῖνας αὐτοῦ ἀντοφθαλμῆσαι; οὐκοῦν
[12]	κατάσκοπον τῆς γῆς· Λαβε βιβλίον	εἰς	τὰς χεῖράς σου καὶ γράψον,
[4]	ἡμῶν μέν· ἀλλ’ ἐκεῖνοι οὕτως	εἰς	τέλος ἀπωλεσαν αὐτὴν λαβόντος ἤδη
[10]	ὁμοιωθήσῃ κολλώμενος ἀντρώποις τοιούτοις, οἵτινες	εἰς	τέλος εἰσὶν ἀσεβεῖς καὶ κεκριμένοι
[19]	παρέλαβες, μήτε προστιθεὶς μήτε ἀφαιρῶν,	εἰς	τέλος μισήσεις τὸ πονηρόν. κρινεῖς
[6]	οὐκοῦν ἡμεῖς ἐσμέν, οὓς εἰσήγαγεν	εἰς	τὴν γῆν ἀγαθήν. τί οὖν
[6]	Ἀδὰμ ἐγένετο. τί οὖν λέγει	Εἰς	τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, γῆν
[6]	λέγει κύριος ὁ θεός· Ἐισέλθατε	εἰς	τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν
[13]	ἦν· ὁ γὰρ Ἰωσὴφ προσήγαγεν	εἰς	τὴν δεξιὰν χεῖρα τοῦ πατρὸς
[7]	ἄγει ὁ βαστάζων τὸν τράγον	εἰς	τὴν ἔρημον καὶ ἀφαιρεῖ τὸ
[4]	ἡ τοῦ ἠγαπημένου Ἰησοῦ ἐγκατασφραγισθῇ	εἰς	τὴν καρδίαν ἡμῶν ἐν ἐπίδι
[12]	αὐτῶν παρεδόθησαν εἰς θάνατον· λέγει	εἰς	τὴν καρδίαν Μωϋσέως τὸ πνεῦμα,
[16]	ὑμῖν, ὡς πλανώμενος οἱ ταλαίπωροι	εἰς	τὴν οἰκοδομὴν ἤλπισαν, καὶ οὐκ
[21]	ἐσπούδασα γράψαι ἀφ’ ὧν ἠδυνήθην,	εἰς	τὸ εὐφρᾶναι ὑμᾶς. σώζεσθε, ἀγάπης
[8]	ὅτι δεκάδυο φυλαὶ τοῦ Ἰσραεήλ)	εἰς	τὸ κηρύσσειν. διὰ τί δὲ
[11]	λέγει ὅτι ἡμεῖς μὲν καταβαίνομεν	εἰς	τὸ ὕδωρ γέμοντες ἁμαρτιῶν καὶ
[11]	ἐπὶ τὸν σταυρὸν ἐλπίσαντες κατέβησαν	εἰς	τὸ ὕδωρ, ὅτι τὸν μὲν
[9]	Τίς ἐστιν ὁ θέλων ζῆσαι	εἰς	τὸν αἰῶνα; ἀκοῇ ἀκουσάτω τῆς
[8]	οἱ ἐλπίζοντες ἐπ’ αὐτὸν ζήσονται	εἰς	τὸν αἰῶνα. διὰ τί δὲ
[6]	ὃς ἐλπίσει ἐπ’ αὐτὸν ζήσετα	εἰς	τὸν αἰῶνα. ἐπὶ λίθον οὖν
[11]	τούτων λαλουμένων καὶ πιστεύσῃ, ζήσεται	εἰς	τὸν αἰῶνα. ~Ὁμοίως πάλιν περὶ
[12]	μή, φησίν, ἐλπίσωσιν ἐπ’ αὐτῷ	εἰς	τὸν αἰῶνα πολεμηθήσονται. τίθησιν οὖν
[11]	ἂν φάγῃ ἀπὸ τούτων, ζήσεται	εἰς	τὸν αἰῶνα, τοῦτο λέγει· ὃς
[11]	ἂν φάγῃ ἐξ αὐτῶν, ζήσεται	εἰς	τὸν αἰῶνα. τοῦτο λέγει ὅτι
[16]	γὰρ ποθῶν σωθῆναι βλέπει οὐκ	εἰς	τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ’ εἰς τὸν
[16]	στόμα, μετάνοιαν διδοὺς ημῖν, εἰσάγε	εἰσ	τὸν ἄφθαρτον ναόν. ὁ γὰρ
[16]	οὐκ εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ’	εἰς	τὸν ἐν αὐτῷ κατοικοῦντα καὶ
[9]	περιτομὴν δούς, ἐν πνεύματι προβλέψας	εἰς	τὸν Ἰησοῦν περιέτεμεν, λαβὼν τριῶν
[4]	πλάνην τοῦ νῦν καιροῦ, ἵνα	εἰς	τὸν μέλλοντα ἀγαπηθῶμεν. μὴ δῶμεν
[3]	ἐὰν ἴδῃς περίβαλε· ἀστέγους εἴσαγε	εἰς	τὸν οἶκον σου, καὶ ἐὰν
[18]	ἐστιν κύριος ἀπὸ αἰώνων καὶ	εἰς	τοὺς αἰῶνας, ὁ δὲ ἄρχων
[1]	κύριος, καὶ πάντως ἀναγκάζομαι κἀγὼ	εἰς	τοῦτο, ἀγαπᾶν ὑμᾶς ὑπὲρ τὴν
[4]	οὗ γέγραπται, ὡς Ἐνὼχ λέγει.	Εἰς	τοῦτο γὰρ ὁ δεσπότης συντέτμηκεν
[5]	κλητοί, ολίγοι δὲ ἐκλεκτοὶ εὑρεθῶμεν.	~Εἰς	τοῦτο γὰρ υπέμεινεν ὁ κύριος
[5]	οὐκοῦν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ	εἰς	τοῦτο ἐν σαρκὶ ἦλθεν, ἵνα
[14]	διαθήκην κυρίου Ἰησοῦ λάβωμεν, ὃς	εἰς	τοῦτο ἡτοιμάσθη, ἵνα ἀυτὸς φανείς,
[7]	εἶναι. πῶς γὰρ ὅμοιος ἐκείνῳ;	εἰς	τοῦτο ὁμοίους τοὺς τράγους, καλούς,
[3]	σου καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην ἐλεήσῃς.	εἰς	τοῦτο οὖν, ἀδελφοί, ὁ μακρόθυμος
[6]	τὰ ἔσχατα ὡς τὰ πρῶτα.	εἰς	τοῦτο οὖν ἐκήρυξεν ὁ προφήτης·
[5]	θανάτῳ τοὺς προφήτας αὐτοῦ. οὐκοῦν	εἰς	τοῦτο ὑπέμεινεν, λέγει γὰρ ὁ
[1]	πλουσίων τῶν τοῦ θεοῦ δικαιωμάτων	εἰς	ὑμᾶς, ὑπέρ τι καὶ καθ’
[14]	ἔδωκά σε εἰς διαθήκην γένους,	εἰς	φῶς ἐθνῶν ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς τυφλῶν
[14]	προφήτης λέγει· Ἰδού, τέθεικά σε	εἰς	φῶς ἐθνῶν, τοῦ εἶναί σε
[21]	ἡ ἐπιθυμία καὶ ἡ ἀγρυπνία	εἴς	τι ἀγαθὸν χωρήσῃ. ἐρωτῶ ὑμᾶς,
[1]	οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς	εἷς	ἐξ ὑμῶν ὑποδείξω ὀλίγα, δι’
[4]	καὶ τοῦτο ἐρωτῶ ὑμᾶς ὡς	εἷς	ἐξ ὑμῶν ὤν, ἰδίως δὲ
[7]	τί ποιήσωσιν; Ἐπικατάρατος, φησιν, ὁ	εἷς.	προσέχετε, πῶς ὁ τύπος τοῦ
[16]	ἐστιν στόμα, μετάνοιαν διδοὺς ημῖν,	εἰσάγε	εἰσ τὸν ἄφθαρτον ναόν. ὁ
[3]	γυμνὸν ἐὰν ἴδῃς περίβαλε· ἀστέγους	εἴσαγε	εἰς τὸν οἶκον σου, καὶ
[6]	τοῦτο οὖν ἐκήρυξεν ὁ προφήτης·	Εἰσέλθατε	εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ
[6]	τάδε λέγει κύριος ὁ θεός·	Ἐισέλθατε	εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν,
[6]	ἁγίων. οὐκοῦν ἡμεῖς ἐσμέν, οὓς	εἰσήγαγεν	εἰς τὴν γῆν ἀγαθήν. τί
[9]	κἀκεῖνοι ἐκ τῆς διαθήκης αὐτῶν	εἰσίν;	ἀλλὰ καὶ οἱ Αἰγύπτιοι ἐν
[8]	δάμαλιν τοὺς ἄνδρας, ἐν οἷς	εἰσὶν	ἁμαρίαι τέλειαι, καὶ σφάξαντας κατακαίεν,
[10]	ἀντρώποις τοιούτοις, οἵτινες εἰς τέλος	εἰσὶν	ἀσεβεῖς καὶ κεκριμένοι ἤδη τῷ
[2]	κυρίου. τῆς οὖν πίστεως ἡμῶν	εἰσιν	βοηθοὶ φόβος καὶ ὑπομονή, τὰ
[18]	γνῶσιν καὶ διδαχήν. Ὁδοὶ δύο	εἰσὶν	διδαχῆς καὶ ἐξουσίας, ἥ τε
[9]	καὶ οἱ Αἰγύπτιοι ἐν περιτομῇ	εἰσίν.	μάθετε οὖν, τέκνα ἀγάπης, περὶ
[10]	κολληθήσῃ, φησίν, ἄθρώποις τοιούτοις, οἵτινές	εἰσιν	ὅμοιοι χοίρων· τουτέστιν ὅταν σπαταλῶσιν,
[18]	ὁδῶν. ἐφ’ ἧς μὲν γάρ	εἰσιν	τεταγμένοι φωταγωγοὶ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ,
[7]	τῆς ῥαχοῦς οἱ καρποὶ γλυκεῖς	εἰσιν.	τί οὖν τοῦτό ἐστιν; προσέχετε·
[6]	ὅτι πρῶτον τὸ παιδίον μέλιτι,	εἶτα	γάλακτι ζωοοιεῖται· οὕτως οὖν καὶ
[13]	ὅτι στεῖρα ἦν· καὶ συνέλαβεν.	εἶτα	ἐξῆλθεν Ρεβέκκα πυθέσθαι παρὰ κυρίου,
[12]	οὕτως πάλιν ἐνίκα ὁ Ἰσραήλ.	εἶτα,	ὁπόταν καθεῖλεν, ἐθανατοῦντο. πρὸς τί;
[8]	προσενέγκαντες αὐτὸν ἐπὶ τὴν σφαγήν.	εἶτα	οὐκέτι ἄνδρες, οὐκέτι ἁμαρτωλῶν ἡ
[11]	σκεῦος τοῦ πνεύματος αὐτοῦ δοξάζει.	εἶτα	τί λέγει; Καὶ ἦν ποταμὸς
[6]	λίθον πολυτελῆ, ἐκλεκτόν, ἀκρογωναῖον, ἔντιμον.	εἶτα	τί λέγει; Καὶ ὃς ἐλπίσει
[7]	ῥαχήλ, οὗ καὶ τοὺς βλαστοὺς	εἰώθαμεν	τρώγειν ἐν τῇ χώρᾳ εὑρίσκοντες·
[4]	ὁ λαός σου, οὓς ἐξήγαγες	ἐκ	γῆς Αἰγύπτου, καὶ συνῆκεν Μωϋσῆς
[2]	ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις	ἐκ	γῆς Αἰγύπτου, προσενέγκαι μοι ὁλοκαυτώματα
[14]	ὁ λαός σου, ὃν ἐξήγαγες	ἐκ	γῆς Αἰγύτου, ἠνόμησεν. καὶ συνῆκεν
[11]	λέγει; Καὶ ἦν ποταμὸς ἕλκων	ἐκ	δεξιῶν, καὶ ἀνέβαινεν ἐξ αὐτοῦ
[12]	κύριος τῷ κυρίῳ μου· Κάθου	ἐκ	δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ
[14]	ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς τυφλῶν καὶ ἐξαγαγεῖν	ἐκ	δεσμῶν πεπεδημένους καὶ ἐξ οἴκου
[19]	πλασαντα, δοξάσεις τόν σε λυτρωσάμενον	ἐκ	θανάτου· ἔσῃ ἁπλοῦς τῇ καρδίᾳ
[5]	καταργήσῃ τὸν θάνατον καὶ τὴν	ἐκ	νεκρῶν ἀνάστασιν δείξῃ, ὅτι ἐν
[15]	ᾗ καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀνέστη	ἐκ	νεκρῶν καὶ φανερωθεὶς ἀνέβη εἰς
[12]	ἃ λέγει κύριος, ὅτι ἐκκόψει	ἐκ	ῥιζῶν τὸν οἶκον πάντα τοῦ
[9]	τῶν εἰδώλων. ἄρα οὖν κἀκεῖνοι	ἐκ	τῆς διαθήκης αὐτῶν εἰσίν; ἀλλὰ
[9]	λέγει γάρ· Καὶ περιέτεμεν Ἀβραὰμ	ἐκ	τοῦ οἴκου αὐτοῦ ἄνδρας δεκαοκτὼ
[14]	τῇ τῆς πλάνης ἀνομίᾳ λυτρωσάμενος	ἐκ	τοῦ σκότους, διάθηται ἐν ἡμῖν
[14]	ὁ πατὴρ ἐντέλλεται, λυτρωσάμενον ἡμᾶς	ἐκ	τοῦ σκότους ἑτοιμάσαι ἑαυτῷ λαὸν
[16]	τοῦ λέγοντος τὰ ῥήματα ἀκηκοέναι	ἐκ	τοῦ στόματος μήτε αὐτός ποτε
[7]	ἐν τῷ προφήτῃ; Καὶ φαγέτωσαν	ἐκ	τοῦ τράγου τοῦ προσφερομένου τῇ
[4]	καὶ ἔριψεν τὰς δύο πλάκας	ἐκ	τῶν χειρῶν αὐτοῦ· καὶ συνετρίβη
[14]	ἑαυτοῖς πάλιν χωνέματα, καὶ ἔρριψεν	ἐκ	τῶν χειρῶν, καὶ συνετρίβησαν αἱ
[2]	μοι. τίς γὰρ ἐξεζήτησεν ταῦτα	ἐκ	τῶν χειρῶν ὑμῶν; πατεῖν μου
[3]	δῷς πεινῶντι τὸν ἄρτον σου	ἐκ	ψυχῆς σου καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην
[19]	μὴ γένῃ πλεονέκτης. οὐδὲ κολληθήσῃ	ἐκ	ψυχῆς σου μετὰ ὑψηλῶν, ἀλλὰ
[10]	καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν οὐκ	ἐκάθισεν,	καθὼς τὰ πετεινα καθήμενα εἰς
[14]	Ἐγὼ κύριος, ὁ θεός σου,	ἐκάλεσά	σε ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κρατήσω
[1]	ἡμῖν γεύσεως, ὧν τὰ καθ’	ἕκαστα	βλέποντες ἐνεργούμενα, καθὼ ἐλάλησεν, ὀφείλομεν
[19]	και ἡμέρας, καὶ ἐκζητήσεις καθ’	ἑκάστην	ἡμέραν τὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων,
[4]	κύριος ἀποσωπολήμπτως κρινεῖ τὸν κόσμον.	ἕκαστος	καθὼς ἐποίησεν κομιεῖται. ἐὰν ᾖ
[2]	ἀλλ’ ἢ τοῦτο ἐντειλάμην αὐτοῖς·	ἕκαστος	ὑμῶν κατὰ τοῦ πλησίον ἐν
[10]	περιπατεῖ καὶ τὸν ἅγιον αἰῶνα	ἐκδέχεται.	βλέπετε, πῶς ἐνομοθέτησεν Μωϋσῆς καλῶς.
[10]	ἀκεραιοσύνῃ περιπατοῦντες καὶ περιβλέπονται, τίνα	ἐκδύσωσιν	διὰ τὴν πλεονεξίαν, ὡς καὶ
[21]	βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ δοξασθήσεται· ὁ	ἐκεῖνα	ἐκλεγόμενος μετὰ τῶν ἔργων αὐτοῦ
[4]	καὶ ἡμῶν. ἡμῶν μέν· ἀλλ’	ἐκεῖνοι	οὕτως εἰς τέλος ἀπωλεσαν αὐτὴν
[8]	γενόμενα ἡμῖν μέν ἐστιν φανερά,	ἐκείνοις	δὲ σκοτεινά, ὅτι οὐκ ἤκουσαν
[2]	θέλων ἡμᾶς μὴ ὁμοίως πλανωμένους	ἐκείνοις	ζητειν, πῶς προσάγωμεν αὐτῷ. ἡμῖν
[10]	ἐνομοθέτησεν Μωϋσῆς καλῶς. ἀλλὰ πόθεν	ἐκείνοις	ταῦτα νοῆσαι ἢ συνιέναι; ἡμεῖς
[13]	μείζων ὁ λαὸς οὗτος ἢ	ἐκεῖνος.	καὶ ἐν ἄλλῃ προφητείᾳ λέγει
[13]	διαθήκη εἰς ἡμᾶς ἢ εἰς	ἐκείνους.	ἀκούσατε οὖν περὶ τοῦ λαοῦ
[7]	θεοῦ εἶναι. πῶς γὰρ ὅμοιος	ἐκείνῳ;	εἰς τοῦτο ὁμοίους τοὺς τράγους,
[4]	ὑμῶν λέγοντας, ὅτι ἡ διαθήκη	ἐκείνων	καὶ ἡμῶν. ἡμῶν μέν· ἀλλ’
[3]	μὴ προσρησσώμεθα ὡς ἐπήλυτοι τῷ	ἐκείνων	νόμῳ. ~Δεῖ οὖν ἡμᾶς περὶ
[10]	τὴν τροφήν, ἀλλὰ ἀργὰ καθήμενα	ἐκζητεῖ,	πῶς ἀλλοτρίας σάρκας καταφάγῃ, ὄντα
[2]	τὴν ἐξουσίαν, ὀφείλομεν ἑαυτοῖς προσέχοντες	ἐκζητεῖν	τὰ δικαιώματα κυρίου. τῆς οὖν
[4]	περὶ τῶν ἐνεστώτων ἐπιπολὺ ἐραυνῶντας	ἐκζητεῖν	τὰ δυνάμενα ἡμᾶς σώζειν. φύγωμεν
[21]	ἐλλείπητε μηδενὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ συνεχῶς	ἐκζητεῖτε	ταῦτα καὶ ἀναπληρουτε πᾶσαν ἐντολήν·
[19]	κρίσεως νυκτὸς και ἡμέρας, καὶ	ἐκζητήσεις	καθ’ ἑκάστην ἡμέραν τὰ πρόσωπα
[21]	αὐτοῦ, ὑπομονήν. γίνεσθε δὲ θεοδίδακτοι,	ἐκζητοῦντες	τί ζητεῖ κύριος ἀφ’ ὑμῶν,
[6]	τὰ πρῶτα. εἰς τοῦτο οὖν	ἐκήρυξεν	ὁ προφήτης· Εἰσέλθατε εἰς γῆν
[5]	τηλικαῦτα τέρατα καὶ σημεῖα ποιῶν	ἐκήρυσσεν,	καὶ ὑπερηγάπησεν αὐτόν. ὅτε δὲ
[1]	ὅτι ἀληθῶς βλέπω ἐν ὑμῖν	ἐκκεχυμένον	ἀπὸ τοῦ πλουσίου τῆς πηγῆς
[6]	δοξασθήσομαι; λέγει· Ἐξομολογήσομαί σοι ἐν	ἐκκλησίᾳ	ἀδελφῶν μου, καὶ ψαλῶ σοι
[7]	τύπος ἐστὶν τοῦ Ἰησοῦ τῇ	ἐκκλησίᾳ	θέμενος, ὅτι ὃς ἐὰν θέλῃ
[6]	μου, καὶ ψαλῶ σοι ἀνάμεσον	ἐκκλησίας	ἁγίων. οὐκοῦν ἡμεῖς ἐσμέν, οὓς
[12]	γράψον, ἃ λέγει κύριος, ὅτι	ἐκκόψει	ἐκ ῥιζῶν τὸν οἶκον πάντα
[21]	τοῦ θεοῦ δοξασθήσεται· ὁ ἐκεῖνα	ἐκλεγόμενος	μετὰ τῶν ἔργων αὐτοῦ συναπολεῖται.
[4]	γέγραπται, πολλοὶ κλητοί, ολίγοι δὲ	ἐκλεκτοὶ	εὑρεθῶμεν. ~Εἰς τοῦτο γὰρ υπέμεινεν
[6]	τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον πολυτελῆ,	ἐκλεκτόν,	ἀκρογωναῖον, ἔντιμον. εἶτα τί λέγει;
[16]	κατοικοῦντα καὶ λαλοῦντα, ἐπ’ αὐτῷ	ἐκπλησσόμενος,	ἐπὶ τῷ μηδέποτε μήτε τοῦ
[2]	ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν	ἐκπορευομένοις	ἐκ γῆς Αἰγύπτου, προσενέγκαι μοι
[12]	τῷ Χριστῷ μου κυρίῳ, οὗ	εκράτησα	τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ, ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν
[11]	ἢ ὡς ὁ χνοῦς, ὃν	ἐκρίπτει	ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς
[2]	παρείσδυσιν πλάνης ποιήσας ἐν ἡμῖν	ἐκσφενδονήσῃ	ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ζωῆς ἡμῶν.
[5]	δὲ ἡ γραφή· Οὐκ ἀδίκως	ἐκτείνεται	δίκτυα πτερωτοῖς. τοῦτο λέγει, ὅτι
[19]	χεῖρας, πρὸς μὲν τὸ λαβεῖν	ἐκτείνων	τὰς χεῖρας, πρὸς δὲ τὸ
[19]	γίνου πρὸς μὲν τὸ λαβεῖν	ἐκτείνων	τὰς χεῖρας, πρὸς μὲν τὸ
[6]	προφητης; Περιέσχεν με συναγωγὴ πονηρευομένων,	ἐκύκλωσάν	με ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον, καί·
[14]	διαθήκης κυρίου. Μωϋσῆς θεράπων ὢν	ἔλαβεν,	αὐτὸς δὲ κύριος ἡμῖν ἔδωκεν
[10]	ἔχει λεπίδα ἐν ἑαυτῷ, τρία	ἔλαβεν	ἐν τῇ συνέσει δόγματα. πέρας
[14]	τεσσεράκοντα καὶ νύκτας τεσσεράκοντα. καὶ	ἔλαβεν	Μωϋσῆς παρὰ κυρίου τὰς δύο
[4]	τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα, καὶ	ἔλαβεν	τὴν διαθήκην ἀπὸ τοῦ κυρίου,
[10]	κύριον, μετὰ τῶν μελετώντων ὃ	ἔλαβον	διάσταλμα ῥήματος ἐν τῇ καρδίᾳ,
[1]	μέρος τι μεταδοῦναι ἀφ’ οὗ	ἔλαβον,	ὅτι ἔσται μοι τοιούτοις πνεύμασιν
[15]	τοῖς δέκα λόγοις, ἐν οἷς	ἐλάλησεν	ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ πρὸς
[16]	καταφθοράν. καὶ ἐγενετο καθ’ ἃ	ἐλάλησεν	κύριος. ζητήσωμεν δέ, εἰ ἔστιν
[10]	τρία δόγματα οὕτως ἐν πνεύματι	ἐλάλησεν·	οἱ δὲ κατ’ ἐπιθυμίαν τῆς
[1]	καθ’ ἕκαστα βλέποντες ἐνεργούμενα, καθὼ	ἐλάλησεν,	ὀφείλομεν πλουσιώτερον καὶ ὑψηλότερον προσάγειν
[9]	καὶ ἐνωτίζου γῆ, ὅτι κύριος	ἐλάλησεν	ταῦτα εἰς μαρτύριον. καὶ πάλιν
[10]	τρώγειν, Μωϋσῆς δὲ ἐν πνεύματι	ἐλάλησεν.	τὸ οὖν χοιρίον πρὸς τοῦτο
[13]	καὶ ὁ μείζων δουλεύσει τῷ	ἐλάσσονι.	αἰσθάνεσθαι ὀφείλετε, τίς ὁ Ἰσαὰκ
[13]	ἀλλ’ ὁ μειζων δουλεύσει τῷ	ἐλάσσονι,	καὶ οὗτος δὲ εὐλογηθήσεται βλέπετε,
[19]	ἀκαθαρσίᾳ τινῶν. οὐ λήμωψῃ πρόσωπον	ἐλέγξαι	τινὰ ἐπὶ παραπτώματι. ἔσῃ πραΰς,
[3]	ψυχῆς σου καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην	ἐλεήσῃς.	εἰς τοῦτο οὖν, ἀδελφοί, ὁ
[15]	τὸ σάββατον, τότε ἐπιθήσω τὸ	ἔλεός	μου ἐπ’ αὐτούς. τὸ σάββατον
[20]	ἀγρυπνοῦντες μάταια, διώκοντες ἀνταπόδομα, οὐκ	ἐλεῶντες	πτωχόν, οὐ πονοῦντες ἐπὶ καταπονουμένῳ,
[12]	Ὅταν, φησίν δηχθῇ τις ὑμῶν,	ἐλθέτω	ἐπὶ τὸν ὄφιν τὸν ἐπὶ
[12]	καὶ κηρύγματι καλεῖ τὸν λαόν.	ἐλθόντες	οὖν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐδέοντο
[11]	τί λέγει; Καὶ ἦν ποταμὸς	ἕλκων	ἐκ δεξιῶν, καὶ ἀνέβαινεν ἐξ
[4]	ἀγαπῶντι ἀφ’ ὧν ἔχομεν μὴ	ἐλλείπειν,	γράφειν ἐσπούδασα, περίψημα ὑμῶν. διὸ
[21]	οὓς ἐργάσησθε τὸ καλόν· μὴ	ἐλλειπητε.	ἐγγὺς ὁ κύριος καὶ ὁ
[21]	σκεῦός ἐστιν μεθ’ ὑμῶν, μὴ	ἐλλείπητε	μηδενὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ συνεχῶς ἐκζητεῖτε
[11]	ἀγάπῃ, ἔσται εἰς ἐπιστροφὴν καὶ	ἐλπίδα	πολλοῖς. καὶ πάλιν ἕτερος προφήτης
[1]	ἀγάπη ἐγκατοικεῖ ἐν ὑμῖν ἐπ’	ἐλπίδι	ζωῆς αὐτοῦ. λογισάμενος οὖν τοῦτο,
[17]	δυνατῷ καὶ ἁπλότητι δηλῶσαι ὑμῖν,	ἐλπίζει	μου ἡ ψυχὴ τῇ ἐπιθυμίᾳ
[8]	ἐπὶ ξύλου, καὶ ὅτι οἱ	ἐλπίζοντες	ἐπ’ αὐτὸν ζήσονται εἰς τὸν
[19]	τοῖς ἐπὶ τὸν αὐτὸν θεὸν	ἐλπίζουσιν,	μή ποτε οὐ μὴ φοβηθήσονται
[1]	διὸ καὶ μᾶλλον συγχαίρω ἐμαυτῷ	ἐλπίζων	σωθῆναι, ὅτι ἀληθῶς βλέπω ἐν
[16]	μου; ἐγνώκατε, ὅτι ματαία ἡ	ἐλπὶς	αὐτῶν. πέρας γέ τοι πάλιν
[1]	οὖν δόγνατά ἐστιν κυρίου· ζωῆς	ἐλπίς,	κρίσεως, ἀρχὴ καὶ τέλος πίστεως
[6]	ἐπὶ λίθον οὖν ἡμῶν ἡ	ἐλπίς;	μͅ μὴ γένοιτο· ἀλλ’ ἐπεὶ
[16]	τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ	ἐλπίσαντες	ἐπὶ τὸ ὄνομα ἐγενόμεθα καινοί,
[11]	μακάριοι, οἳ ἐπὶ τὸν σταυρὸν	ἐλπίσαντες	κατέβησαν εἰς τὸ ὕδωρ, ὅτι
[6]	δὲ λέγει ἡ γνῶσις; μάθετε.	ἐλπίσατε,	φησίν, ἐπὶ τὸν ἐν σαρκὶ
[12]	ἐπὶ τοῦ ξύλου ἐπικείμενον καὶ	ἐλπισάτω	πιστεύσας, ὅτι αὐτὸς ὢν νεκρὸς
[6]	εἶτα τί λέγει; Καὶ ὃς	ἐλπίσει	ἐπ’ αὐτὸν ζήσετα εἰς τὸν
[12]	πάσχειν, ὅτι, ἐὰν μή, φησίν,	ἐλπίσωσιν	ἐπ’ αὐτῷ εἰς τὸν αἰῶνα
[12]	σωθῆναι, ἐὰν μὴ ἐπ’ αὐτῷ	ἐλπίσωσιν.	καὶ πάλιν ἐν ἑτέρῳ προφήτῃ
[15]	τῇ ἑβδόμῃ. τοῦτο λέγει· ὅταν	ἐλτὼν	ὁ υἱὸς αὐτοῦ καταργήσει τὸν
[14]	ἐν σκότει. γινώσκομεν οὖν, πόθεν	ἐλυτρώθημεν.	πάλιν ὁ προφήτης λέγει· Ἰδού,
[9]	θέμενος ἐν ἡμῖν. οὐδεὶς γνησιώτερον	ἔμαθεν	ἀπ’ ἐμοῦ λόγον· ἀλλὰ οἶδα,
[1]	εἰλήφατε. διὸ καὶ μᾶλλον συγχαίρω	ἐμαυτῷ	ἐλπίζων σωθῆναι, ὅτι ἀληθῶς βλέπω
[1]	πεπεισμένος οὖν τοῦτο καὶ συνειδὼς	ἐμαυτῷ,	ὅτι ἐν ὑμῖν λαλήσας πολλὰ
[6]	ἰσχυρὸς ἐτέθη εἰς συντριβήν· Ἰδού,	ἐμβαλῶ	εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον
[6]	κυρίου, τὰς λιθίνας καρδίας καὶ	ἐμβαλῶ	σαρκίνας· ὅτι αὐτὸς ἐν σαρκὶ
[5]	ἔργον τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὑπάρχοντα,	ἐμβλέποντες	οὐκ ἰσχύουσιν εἰς τὰς ἀκτῖνας
[11]	πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαὸς οὗτος·	ἐμὲ	ἐγκατέλιπον, πηγὴν ζωῆς, καὶ ἑαυτοῖς
[14]	προφήτης λέγει· Πνεῦμα κυρίου ἐπ’	ἐμέ,	οὗ εἵνεκεν ἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαι
[7]	μετὰ ὄξους. πρὸς τί; ἐπειδὴ	ἐμὲ	ὑπὲρ ἁμαρτιῶν μέλλοντα τοῦ λαοῦ
[11]	συνιῶμεν ταῦτα. ~Ζητήσωμεν δέ, εἰ	ἐμέλησεν	τῷ κυρίῳ προφανερῶσαι περι τοῦ
[7]	αὐτὸς ὑπὲρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν	ἔμελλεν	τὸ σκεῦος τοῦ πνευματος προσφέρειν
[6]	σαρκίνας· ὅτι αὐτὸς ἐν σαρκὶ	ἔμελλεν	φανεροῦσθαι καὶ ἐν ἡμῖν κατοικεῖν.
[16]	κύριος καταργῶν αὐτὸν, μάθετε· Τίς	ἐμέτρησεν	τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ ἢ τὴν
[10]	γίνεται. ἀλλὰ καὶ τὴν γαλῆν	ἐμίσησεν	καλῶς. οὐ μή, φησίν, γενηθῃς
[13]	ἔτι καὶ διὰ τοῦ Ἀβραὰμ	ἐμνήσθη,	ἀπέχομεν τὸ τέλειον τῆς γνώσεως
[15]	πῶς λέγει; οὐ τὰ σάββατα	ἐμοὶ	δεκτά, ἀλλἃ ὃ πεποίηκα, ἐν
[1]	με ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν ἡ	ἐμοὶ	ἐπιποθήτη ὄψις ὑμῶν. πεπεισμένος οὖν
[1]	ὑμῖν λαλήσας πολλὰ ἐπίσταμαι, ὅτι	ἐμοὶ	συνώδευσεν ἐν ὁδῷ δικαιοσύνης κύριος,
[9]	ἡμῖν. οὐδεὶς γνησιώτερον ἔμαθεν ἀπ’	ἐμοῦ	λόγον· ἀλλὰ οἶδα, ὅτι ἄξιοί
[12]	εκράτησα τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ, ἐπακοῦσαι	ἔμπροσθεν	αὐτοῦ ἔθνη, καὶ ἰσχὺν βασιλέων
[3]	σου ἡ δικαιοσύνη, καὶ προπορεύσεται	ἔμπροσθέν	σου ἡ δικαιοσύνη, καὶ ἡ
[3]	σου ταχέως ἀνατελεῖ, καὶ προπορεύσεται	ἔμπροσθέν	σου ἡ δικαιοσύνη, καὶ προπορεύσεται
[11]	λέγει ὁ προφήτης· Ἐγὼ πορεύσομαι	ἔμπροσθέν	σου καὶ ὄρη ὁμαλιῶ καὶ
[7]	ἐσταυρώσαμεν ἐξουθενήσαντες καὶ κατακεντήσαντες καὶ	ἐμπτύσαντες;	ἀληθῶς οὗτος ἦν, ὁ τότε
[7]	τύπος τοῦ Ἰησοῦ φανεροῦνται· Καὶ	ἐμπτύσατε	πάντες καὶ κατακεντήσατε καὶ περίθετε
[9]	τὸν σταυρόν. οἶδεν ὁ τὴν	ἔμφυτον	δωρεὰν τῆς διδαχῆς αὐτοῦ θέμενος
[1]	καὶ ἐνδόξοις ὑμῶν πνεύμασιν· οὕτως	ἔμφυτον	τῆς δωρεᾶς πνευματικῆς χάριν εἰλήφατε.
[8]	ἡμέραι ἔσονται πονηραὶ καὶ ῥυπαραί,	ἐν	αἷς ἡμεῖς σωθησόμεθα· ὅτι καὶ
[19]	ὑποταγήσῃ κυρίοις ὡς τύπῳ θεοῦ	ἐν	αἰσχύνῃ καὶ φόβῳ· οὐ μὴ
[19]	ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἐξέθῃ	ἐν	ἀκαθαρσίᾳ τινῶν. οὐ λήμωψῃ πρόσωπον
[10]	ἀνομίᾳ αὐτῶν καὶ ἐπιτηροῦσιν ὡς	ἐν	ἀκεραιοσύνῃ περιπατοῦντες καὶ περιβλέπονται, τίνα
[3]	ἀδελφοί, ὁ μακρόθυμος προβλέψας, ὡς	ἐν	ἀκεραιοσύνῃ πιστεύσει ὁ λαός, ὃν
[13]	λαὸς οὗτος ἢ ἐκεῖνος. καὶ	ἐν	ἄλλῃ προφητείᾳ λέγει φανερώτερον ὁ
[11]	μελετήσει φόβον κυρίου. καὶ πάλιν	ἐν	ἀλλῳ προφήτῃ λέγει· Και ἔσται
[12]	πάλιν περὶ τοῦ σταυροῦ ὁρίζει	ἐν	ἄλλῳ προφήτῃ λέγοντι· Καὶ πότε
[10]	ἁρπάζουσιν ὡς καὶ τὰ ἀλλότρια	ἐν	ἀνομίᾳ αὐτῶν καὶ ἐπιτηροῦσιν ὡς
[8]	ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν; νοεῖτε, πῶς	ἐν	ἁπλότητι λέγει ὑμῖν. ὁ μόσχος
[15]	ἐπ’ αὐτούς. τὸ σάββατον λέγει	ἐν	ἀρχῇ τῆς κτίσεως· Καὶ ἐποίησεν
[15]	ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ καὶ κατέπαυσεν	ἐν	αὐτῇ καὶ ἡγίασεν αὐτήν. προσέχετε,
[19]	δοθεῖσα ἡμῖν γνῶσις τοῦ περιπατεῖν	ἐν	αὐτῇ τοιαύτη. ἀγαπήσεις τὸν ποιήσαντά
[16]	τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ’ εἰς τὸν	ἐν	αὐτῷ κατοικοῦντα καὶ λαλοῦντα, ἐπ’
[12]	τὴν δόξαν τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι	ἐν	αὑτῷ πάντα καὶ εἰς αὐτόν.
[3]	στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων, ἀπόστελλε τεθραυσμένους	ἐν	ἀφέσει καὶ πᾶςαν ἄδικον συγγραφὴν
[10]	Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη	ἐν	βουλῇ ἀσεβῶν, καθὼς καὶ οἱ
[11]	ἀσεβεῖς ἐν κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ	ἐν	βουλῇ δικαίων, ὅτι γινώσκει κύριος
[14]	ὁ θεός σου, ἐκάλεσά σε	ἐν	δικαιοσύνῃ καὶ κρατήσω τῆς χειρός
[17]	τῷ κυρίῳ. ~Ἐφ’ ὅσον ἦν	ἐν	δυνατῷ καὶ ἁπλότητι δηλῶσαι ὑμῖν,
[10]	ἰχθύν, ὃς οὐκ ἔχει λεπίδα	ἐν	ἑαυτῷ, τρία ἔλαβεν ἐν τῇ
[1]	ὀνόματι κυρίου τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς,	ἐν	εἰρήνῃ. Μεγάλων μὲν ὄντων καὶ
[6]	καὶ δοξασθήσομαι; λέγει· Ἐξομολογήσομαί σοι	ἐν	ἐκκλησίᾳ ἀδελφῶν μου, καὶ ψαλῶ
[15]	ὡς χίλια ἔτη. οὐκοῦν, τέκνα,	ἐν	ἓξ ἡμέραις, ἐν τοῖς ἑξακισχιλίοις
[15]	κτίσεως· Καὶ ἐποίησεν ὁ θεὸς	ἐν	ἓξ ἡμέραις τὰ ἔργα τῶν
[15]	τέκνα, τί λέγει τὸ συνετέλεσεν	ἐν	ἓξ ἡμέραις. τοῦτο λέγει, ὅτι
[15]	ἓξ ἡμέραις. τοῦτο λέγει, ὅτι	ἐν	ἑξακισχιλίοις ἔτεσιν συντελέσει κύριος τὰ
[4]	ἐγκατασφραγισθῇ εἰς τὴν καρδίαν ἡμῶν	ἐν	ἐπίδι τῆς πίστεως αὐτοῦ. πολλὰ
[15]	καθαραῖς καὶ καρδίᾳ καθαρᾷ. καὶ	ἐν	ἑτέρῳ λέγει· Ἐὰν φυλάξωσιν οἱ
[6]	οὖν, ἡμεῖς ἀναπεπλάσμεθα, καθὼς πάλιν	ἐν	ἑτέρῳ προφήτῃ λέγει· Ἰδού, λέγει
[12]	ἐπ’ αὐτῷ ἐλπίσωσιν. καὶ πάλιν	ἐν	ἑτέρῳ προφήτῃ λέγει· Ὅλην τὴν
[20]	ἐστιν θανάτου αἰωνίου μετὰ τιμωρίας,	ἐν	ᾗ ἐστιν τὰ ἀπολλύντα τὴ
[15]	ἡμέραν τὴν ὀγόην εἰς εὐφροσύνην,	ἐν	ᾗ καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀνέστη
[21]	ὑμῶν, καὶ ποιεῖτε ἵνα εὑρεθῆτε	ἐν	ἡμέρᾳ κρίσεως. εἰ δὲ τίς
[14]	λυτρωσάμενος ἐκ τοῦ σκότους, διάθηται	ἐν	ἡμῖν διαθήκην λόγῳ. γέτραπται γάρ,
[2]	ὁ πονηρὸς παρείσδυσιν πλάνης ποιήσας	ἐν	ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τῆς
[6]	ἐν σαρκὶ ἔμελλεν φανεροῦσθαι καὶ	ἐν	ἡμῖν κατοικεῖν. ναὸς γὰρ ἅγιος,
[16]	αὐτὸς ἐν ἡμῖν προφητεύων, αὐτὸς	ἐν	ἡμῖν κατοικῶν, τοὺς τῷ θανάτῳ
[4]	τῷ θεῷ. ἐφ’ ὅσον ἐστὶν	ἐν	ἡμῖν, μελετῶμεν τὸν φόβον τοῦ
[9]	δωρεὰν τῆς διδαχῆς αὐτοῦ θέμενος	ἐν	ἡμῖν. οὐδεὶς γνησιώτερον ἔμαθεν ἀπ’
[16]	αἱ ἐντολαὶ τῆς διδαχῆς, αὐτὸς	ἐν	ἡμῖν προφητεύων, αὐτὸς ἐν ἡμῖν
[16]	ἡμῶν ἀληθῶς ὁ θεὸς κατοικεῖ	ἐν	ἡμῖν. πῶς; ὁ λόγος αὐτοῦ
[6]	ὁ σοφίαν καὶ νοῦν θέμενος	ἐν	ἡμῖν τῶν κρυφίων αὐτοῦ· λέγει
[5]	τῶν ἁμαρτιῶν ἀνακεφαλαιώσῃ τοῖς διώξασιν	ἐν	θανάτῳ τοὺς προφήτας αὐτοῦ. οὐκοῦν
[6]	μͅ μὴ γένοιτο· ἀλλ’ ἐπεὶ	ἐν	ἰσχΰ τέθεικεν τὴν σάρκα αὐτοῦ
[11]	ὅτι τὸν μὲν μισθὸν λέγει	ἐν	καιρῷ αὐτοῦ· τότε, φησίν ἀποδώσω.
[20]	οὐ πονοῦντες ἐπὶ καταπονουμένῳ, εὐχερεῖς	ἐν	καταφονεῖς τέκνων, φθορεῖς πλάσματος θεοῦ,
[3]	λέγει κύριος, ὡς σήμερον ἀκουσθῆναι	ἐν	κραυγῇ τὴν φωνὴν ὑμῶν; οὐ
[11]	διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς	ἐν	κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ
[12]	οὖν Μωϋσῆς ἓν ἐφ’ ὅπλον	ἐν	μέσῳ τῆς πυγμῆς, καὶ ὑψηλότερος
[10]	σκότει εἰς τὰ βάθη· καὶ	ἐν	ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη, καθὼς
[1]	πολλὰ ἐπίσταμαι, ὅτι ἐμοὶ συνώδευσεν	ἐν	ὁδῷ δικαιοσύνης κύριος, καὶ πάντως
[19]	οὐ κολληθήσῃ μετὰ τῶν πορευομένων	ἐν	ὁδῷ θανάτου, μισήσεις πᾶν, ὃ
[8]	Ἰσραὴλ προσφέρειν δάμαλιν τοὺς ἄνδρας,	ἐν	οἷς εἰσὶν ἁμαρίαι τέλειαι, καὶ
[15]	γέγραπται ἐν τοῖς δέκα λόγοις,	ἐν	οἷς ἐλάλησεν ἐν τῷ ὄρει
[1]	ΕΠΙΣΤΟΛΗ. ~Χαίρετε υἱοὶ καὶ θυγατέρες,	ἐν	ὀνόματι κυρίου τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς,
[14]	προφήτης· Καὶ ἦν Μωϋσῆς νηστεύων	ἐν	ὄρει Σινᾶ, τοῦ λαβεῖν τὴν
[12]	δύναται ζωοποιῆσαι, και παραχρῆμα σωθήσεται	ἐν	οὕτως ἐποίουν. ἔχεις´πάλιν καὶ ἐν
[17]	οὐ μὴ νοήσητε διὰ τὸ	ἐν	παραβολαῖς κεῖσθαι. ταῦτα μὲν οὕτως.
[15]	ἁγιάσαι καθαρὸς ὢν τῇ καρδίᾳ,	ἐν	πᾶσιν πεπλανήμεθα. ἴδε ὅτι ἄρα
[19]	οὓς τὸ πνεῦμα ἡτοίμασεν. κοινωνήσεις	ἐν	πᾶσιν τῷ πλησίον σου καὶ
[9]	εἰσίν; ἀλλὰ καὶ οἱ Αἰγύπτιοι	ἐν	περιτομῇ εἰσίν. μάθετε οὖν, τέκνα
[19]	ἐπιτάξῃς δούλῳ σου ἢ παιδίσκῃ	ἐν	πικρίᾳ, τοῖς ἐπὶ τὸν αὐτὸν
[11]	ὑμῶν διὰ τοῦ στόματος ὑμῶν	ἐν	πίστει καὶ ἀγάπῃ, ἔσται εἰς
[10]	λαβὼν Μωϋσῆς τρία δόγματα οὕτως	ἐν	πνεύματι ἐλάλησεν· οἱ δὲ κατ’
[10]	τὸ μὴ τρώγειν, Μωϋσῆς δὲ	ἐν	πνεύματι ἐλάλησεν. τὸ οὖν χοιρίον
[14]	τῷ δακτύλῳ τῆς χειρὸς κυρίου	ἐν	πνεύματι· καὶ λαβὼν Μωϋσης κατὲφερεν
[9]	ὅτι Ἀβραάμ, πρῶτος περιτομὴν δούς,	ἐν	πνεύματι προβλέψας εἰς τὸν Ἰησοῦν
[5]	ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν δείξῃ, ὅτι	ἐν	σαρκὶ ἔδει αὐτὸν φανερωθῆναι, ὑπέμεινεν,
[6]	καὶ ἐμβαλῶ σαρκίνας· ὅτι αὐτὸς	ἐν	σαρκὶ ἔμελλεν φανεροῦσθαι καὶ ἐν
[5]	υἱὸς τοῦ θεοῦ εἰς τοῦτο	ἐν	σαρκὶ ἦλθεν, ἵνα τὸ τέλειον
[6]	μάθετε. ἐλπίσατε, φησίν, ἐπὶ τὸν	ἐν	σαρκὶ μέλλοντα φανεροῦσθαι ὑμῖν Ἰησοῦν.
[5]	δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς, τότε ἐφανέρωσεν	ἐν	σαρκί, οὐδ’ ἂν πως οἱ
[6]	τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.	ἐν	σαρκὶ οὖν αὐτοῦ μέλλοντος φανεροῦσθαι
[12]	υἱὸς τοῦ θεοῦ, τύπῳ δὲ	ἐν	σαρκὶ φανερωθείς. ἐπεὶ οὖν μέλλουσιν
[12]	αὐτὸς ζωοποιήσει, ὃν δόξουσιν ἀπολωλεκέναι,	ἐν	σημείῳ πίπτοντος τοῦ Ἰσραήλ, (ἐποίησεν
[14]	καὶ ἐξ οἴκου φυλακῆς καθημένους	ἐν	σκότει. γινώσκομεν οὖν, πόθεν ἐλυτρώθημεν.
[10]	καθὼς καὶ οἱ ἰχθύες πορεύονται	ἐν	σκότει εἰς τὰ βάθη· καὶ
[19]	σου. οὐ προσήξεις ἐπὶ προσευχὴν	ἐν	συνειδήσει πονηρᾷ. αὑτη ἐστὶν ὁδὸς
[4]	ἐσπούδασα, περίψημα ὑμῶν. διὸ προσέχωμεν	ἐν	ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις· οὐδὲν γὰρ
[8]	ἔριον καὶ τὸ ὕσσωπον; ὅτι	ἐν	τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ ἡμέραι ἔσονται
[21]	περιπατεῖν. ὁ γὰρ ταῦτα ποιῶν	ἐν	τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ δοξασθήσεται·
[13]	κύριος πρὸς αὐτήν· Δύο ἔθνη	ἐν	τῇ γαστρί σου καὶ δύο
[10]	κολθμβῶντα ὡς τὰ λοιπά, ἀλλ’	ἐν	τῇ γῇ κάτω τοῦ βυτοῦ
[9]	λέγει· Ἀκούσατε, τέκνα, φωνῆς βοῶντος	ἐν	τῇ ἐρήμῳ. οὐκοῦν περιέτεμεν ἡμῶν
[15]	τῶν χειρῶν αὐτοῦ, καὶ συνετέλεσεν	ἐν	τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ καὶ
[15]	τοὺς ἀστέρας, τότε καλῶς καταπαύσεται	ἐν	τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ. πέρας
[2]	ἕκαστος ὑμῶν κατὰ τοῦ πλησίον	ἐν	τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ κακίαν μὴ
[10]	μελετώντων ὃ ἔλαβον διάσταλμα ῥήματος	ἐν	τῇ καρδίᾳ, μετὰ τῶν λαλούντων
[13]	γαστρί σου καὶ δύο λαοὶ	ἐν	τῇ κοιλίᾳ σου, καὶ ὑπερέξει
[11]	ῥύπου, καὶ ἀνα βαίνομεν καρποφοροῦντες	ἐν	τῇ πνεύματι ἔχοντες. Καὶ ὃς
[10]	λεπίδα ἐν ἑαυτῷ, τρία ἔλαβεν	ἐν	τῇ συνέσει δόγματα. πέρας γέ
[7]	καὶ τοὺς βλαστοὺς εἰώθαμεν τρώγειν	ἐν	τῇ χώρᾳ εὑρίσκοντες· οὕτω μόνης
[6]	λέγει γὰρ κύριος πάλιν· Καὶ	ἐν	τίνι ὀφθήσομαι τῷ κυρίῳ τῷ
[15]	καὶ περὶ τοῦ σαββάτου γέγραπται	ἐν	τοῖς δέκα λόγοις, ἐν οἷς
[4]	ἀγωνιζώμεθα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα	ἐν	τοῖς δικαιώμασιν αὐτοῦ εὐφρανθῶμεν. ὁ
[9]	δηλοῖ οὖν τὸν μὲν Ἰησοῦν	ἐν	τοῖς δυσὶν γράμμασιν, καὶ ἐν
[5]	τὰ παρεληλυθότα ἡμῖν ἐγνώρισεν καὶ	ἐν	τοῖς ἐνεστῶσιν ἡμᾶς ἐσόφισεν, καὶ
[15]	οὐκοῦν, τέκνα, ἐν ἓξ ἡμέραις,	ἐν	τοῖς ἑξακισχιλίοις ἔτεσιν συντελεσθήσεται τὰ
[1]	ὑμῶν ὑποδείξω ὀλίγα, δι’ ὧν	ἐν	τοῖς παροῦσιν εὐφρανθήσεσθε. ~Ἡμερῶν οὖν
[19]	ἀφθάρτῳ κοινωνοί ἐστε, πόσῳ μᾶλλον	ἐν	τοῖς φθαρτοῖς; οὐκ ἔσῃ πρόγλωσσος·
[21]	δικαιώματα τοῦ κυρίου, ὅσα γέγραπται,	ἐν	τούτοις περιπατεῖν. ὁ γὰρ ταῦτα
[12]	ἐν οὕτως ἐποίουν. ἔχεις´πάλιν καὶ	ἐν	τούτοις τὴν δόξαν τοῦ Ἰησοῦ,
[10]	διχηλοῦν; ὅτι ὁ δίκαιος καὶ	ἐν	τούτῳ τῷ κόσνῳ περιπατεῖ καὶ
[5]	τῶν ἁμαρτιῶν ἁγνισθῶμεν, ὅ ἐστιν	ἐν	τῷ αἵματι τοῦ ῥαντίσματος αὐτοῦ.
[4]	πίστεως ἡμῶν, ἐὰν μὴ νῦν	ἐν	τῷ ἀνόμῳ καιρῷ καὶ τοῖς
[19]	ἐρεῖς ἴδια εἶναι· εἰ γὰρ	ἐν	τῷ ἀφθάρτῳ κοινωνοί ἐστε, πόσῳ
[10]	ταῦτα τὰ ἰχθύδια μόνα ἐπικατάρατα	ἐν	τῷ βυθῷ νήχεται, μὴ κολθμβῶντα
[10]	πέρας γέ τοι λέγει αὐτοῖς	ἐν	τῷ Δευτερονομίῳ· Καὶ διαθήσομαι πρὸς
[9]	ἐν τοῖς δυσὶν γράμμασιν, καὶ	ἐν	τῷ ἑνὶ τὸν σταυρόν. οἶδεν
[3]	πιστεύσει ὁ λαός, ὃν ἡτοίμασεν	ἐν	τῷ ἠγαπημένῳ αὐτοῦ, προεφανέρωσεν ἡμῖν
[4]	τηλικαῦτα σημεῖα καὶ τέρατα γεγονότα	ἐν	τῷ Ἰσραήλ, καὶ οὕτως ἐγκαταλελεῖφθαι
[16]	´πάλιν ἐξ ἀρχῆς κτιζόμενοι· διὸ	ἐν	τῷ κατοικητηρίῳ ἡμῶν ἀληθῶς ὁ
[16]	ὡς τὰ ἔθνη ἀφιέρωσαν αὐτὸν	ἐν	τῷ ναῷ. ἀλλὰ πῶς λέγει
[4]	ἡ γραφή· Καὶ ἦν Μωϋσῆς	ἐν	τῷ ὄρει νηστεύων ἡμέρας τεσσαράκοντα
[15]	δέκα λόγοις, ἐν οἷς ἐλάλησεν	ἐν	τῷ ὄρει Σινᾶ πρὸς Μωϋσῆν
[9]	ἡμῶν τὴν καρδίαν. λέγει κύριος	ἐν	τῷ προφήτῃ· Εἰς ἀκοὴν ὠτίου
[7]	θυσιαστήριον τελεσθῇ. τί οὖν λέγει	ἐν	τῷ προφήτῃ; Καὶ φαγέτωσαν ἐκ
[10]	τοιοῦτος, οἵους ἀκούομεν ἀνομίαν ποιούσαις	ἐν	τῷ στόματι. τὸ γὰρ ζῷον
[9]	Ἰησοῦν. ὅτι δὲ ὁ σταυρὸς	ἐν	τῷ ταῦ ἤμελλεν ἔχειν τὴν
[1]	ἐλπίζων σωθῆναι, ὅτι ἀληθῶς βλέπω	ἐν	ὑμῖν ἐκκεχυμένον ἀπὸ τοῦ πλουσίου
[1]	μεγάλη πίστις καὶ ἀγάπη ἐγκατοικεῖ	ἐν	ὑμῖν ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς αὐτοῦ.
[1]	τοῦτο καὶ συνειδὼς ἐμαυτῷ, ὅτι	ἐν	ὑμῖν λαλήσας πολλὰ ἐπίσταμαι, ὅτι
[11]	κύριος ὁ θεος. καί· Κατοικήσεις	ἐν	ὑψηλῷ σπηλαίῳ πέτρας ἰσχυρᾶς. καί·
[19]	ψυχήν σου. οὐ φονεύσεῖς τέκνον	ἐν	φθορᾷ, οὐδὲ πάλιν γεννηθὲν ἀποκτενεῖς.
[15]	ἐμοὶ δεκτά, ἀλλἃ ὃ πεποίηκα,	ἐν	ᾧ καταπαύσας τὰ πάντα ἀρχὴν
[12]	αἰῶνα πολεμηθήσονται. τίθησιν οὖν Μωϋσῆς	ἓν	ἐφ’ ὅπλον ἐν μέσῳ τῆς
[4]	κέρατα, καὶ ὡς ἐταπείνωσεν ὑφ’	ἓν	τρία τῶν μεγάλων κεράτων. συιέναι
[4]	βασιλεύς, ὃς ταπεινώσει τρεῖς ὑφ’	ἓν	τῶν βασιλέων. ὁμοίως περὶ τοῦ
[7]	καὶ λαβέτω ὁ ἱερεὺς τὸν	ἕνα	εἰς ὁλοκαύτωμα ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. τὸν
[7]	τοῦτό ἐστιν; προσέχετε· Τὸν μὲν	ἕνα	ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, τὸν δὲ
[7]	ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, τὸν δὲ	ἕνα	ἐπικατάρατον, καὶ ὅτι τὸν ἐπικατάρατον
[7]	ὁλοκαύτωμα ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. τὸν δὲ	ἕνα	τί ποιήσωσιν; Ἐπικατάρατος, φησιν, ὁ
[8]	οὓτως ῥαντίζειν τὰ παιδία καθ’	ἕνα	τὸν λαόν, ἵνα ἁγνίζωνται ἀπὸ
[13]	τί λέγει; Καὶ ἐποίησεν Ἰακὼβ	ἐναλλὰξ	τὰς χεῖρας αὐτοῦ καὶ ἐπέθηκεν
[5]	ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς ἄφωνος	ἐνανίον	τοῦ κείραντος αὐτόν. οὐκοῦν ὑπερευχαρστεῖν
[16]	διὰ τὸ ποιεῖν, ὅσα ἦν	ἐναντία	τῷ θεῷ. Οἰκοδομηθήσετα δὲ ἐπὶ
[20]	φθορεῖς πλάσματος θεοῦ, ἀποστρεφόμενοι τὸν	ἐνδέμενον,	καταπονοῦντες τὸν θλιβόμενον, πλουσίων παράκλητοι,
[1]	ὑπερευφραίνομαι ἐπὶ τοῖς μακαρίοις καὶ	ἐνδόξοις	ὑμῶν πνεύμασιν· οὕτως ἔμφυτον τῆς
[16]	ἑβδομάδος συντελουμένης οἰκοδομηθήσεται ναὸς θεοῦ	ἐνδόξως	ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου. εὑρίσκω
[12]	Μωϋσῆς χαλκοῦν ὄφιν καὶ τίθησιν	ἐνδόξως	καὶ κηρύγματι καλεῖ τὸν λαόν.
[16]	ἵνα ὁ ναὸς τοῦ κυρίου	ἐνδόξως	οἰκοδομηθῇ. πῶς, μάθετε. λαβόντες τὴν
[4]	πονηρᾶς ὁδοῦ. μὴ καθ’ ἑαυτοὺς	ἐνδύνοντες	μονάζετε ὡς ἤδη δεδικαιωμένοι, ἀλλ’
[3]	τὸν τράχηλον ὑμῶν καὶ σάκκον	ἐνδύσησθε	καὶ σποδὸν ὑποστρώσητε, οὐδ’ οὕτως
[19]	δικαίων ἀναστραφήσῃ, τὰ συμβαίνοντά σοι	ἐνεργήματα	ὡς ἀγαθὰ προσδέξῃ, εἰδώς ὅτι
[1]	ὧν τὰ καθ’ ἕκαστα βλέποντες	ἐνεργούμενα,	καθὼ ἐλάλησεν, ὀφείλομεν πλουσιώτερον καὶ
[2]	οὐσῶν πονηρῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ	ἐνεργοῦντος	ἔχοντος τὴν ἐξουσίαν, ὀφείλομεν ἑαυτοῖς
[5]	ἡμῖν ἐγνώρισεν καὶ ἐν τοῖς	ἐνεστῶσιν	ἡμᾶς ἐσόφισεν, καὶ εἰς τὰ
[1]	προφητῶν τὰ παρεληλυθότα καὶ τὰ	ἐνεστῶτα,	καὶ τῶν μελλόντων δοὺς ἀπαρχὰς
[4]	~Δεῖ οὖν ἡμᾶς περὶ τῶν	ἐνεστώτων	ἐπιπολὺ ἐραυνῶντας ἐκζητεῖν τὰ δυνάμενα
[17]	σωτηρίαν. ἐὰν γὰρ περὶ τῶν	ἐνεστώτων	ἢ μελλόντων γράφω ὑμῖν, οὐ
[2]	πάλιν πρὸς αὐτούς· Μὴ ἐγὼ	ἐνετειλάμην	τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις ἐκ
[7]	νηστεύσῃ τὴν νηστείαν, θανάτω ἐξολεθρευθύσεται,	ἐνετείλατο	κύριος, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ὑπὲρ
[7]	αὐτὸν παθεῖν ὑπ’ αὐτῶν. ἃ	ἐνετείλατο,	προσέχετε· Λάβετε δύο τράγους καλοὺς
[9]	δυσὶν γράμμασιν, καὶ ἐν τῷ	ἑνὶ	τὸν σταυρόν. οἶδεν ὁ τὴν
[10]	ὅτι τὸ ζῷον τοῦτο παρ’	ἐνιαυτὸν	ἀλλάσσει τὴν φύσιν καὶ ποτὲ
[14]	ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, καλέσαι	ἐνιαυτὸν	κυρίου δεκτὸν καὶ ἡμέραν ἀνταποσόσεως,
[10]	τοιούτοις, ὅτι ὁ λαγωὸς κατ’	ἐνιαυτὸν	πλεονεκτεῖ τὴν ἀφόδευσιν· ὅσα γὰρ
[12]	τὰς χεῖρας, καὶ οὕτως πάλιν	ἐνίκα	ὁ Ἰσραήλ. εἶτα, ὁπόταν καθεῖλεν,
[14]	κρατήσω τῆς χειρός σου καὶ	ἐνισχύσω	σε, καὶ ἔδωκά σε εἰς
[10]	ἅγιον αἰῶνα ἐκδέχεται. βλέπετε, πῶς	ἐνομοθέτησεν	Μωϋσῆς καλῶς. ἀλλὰ πόθεν ἐκείνοις
[12]	πέρας γέ τοι αὐτὸς Μωϋσῆς	ἐντειλάμενος·	Οὐκ ἔσται ὑμῖν, αὐτὸς ποιεῖ,
[2]	καὶ θυσίας; ἀλλ’ ἢ τοῦτο	ἐντειλάμην	αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν κατὰ τοῦ
[14]	γάρ, πῶς αὐτῳ ὁ πατὴρ	ἐντέλλεται,	λυτρωσάμενον ἡμᾶς ἐκ τοῦ σκότους
[7]	οἱ ἱερεῖς μόνοι πάντες τὸ	ἔντερον	ἄπλυτον μετὰ ὄξους. πρὸς τί;
[8]	δὲ δοκεῖτε τύπον εἶναι, ὅτι	ἐντέταλται	τῷ Ἰσραὴλ προσφέρειν δάμαλιν τοὺς
[6]	Σιὼν λίθον πολυτελῆ, ἐκλεκτόν, ἀκρογωναῖον,	ἔντιμον.	εἶτα τί λέγει; Καὶ ὃς
[16]	ἡ σοφία τῶν δικαιωμάτων, αἱ	ἐντολαὶ	τῆς διδαχῆς, αὐτὸς ἐν ἡμῖν
[4]	θεοῦ καὶ φυλάσσειν ἀγωνιζώμεθα τὰς	ἐντολὰς	αὐτοῦ, ἵνα ἐν τοῖς δικαιώμασιν
[19]	πᾶσαν ὑπόκρισιν· οὐ μὴ ἐγκαταλιπῃς	ἐντολὰς	κυρίου. οὐχ ὑψώσεις σεαυτόν, ἔσῃ
[10]	ἡμεῖς δὲ δικαίως νοήσαντες τὰς	ἐντολὰς	λαλοῦμεν, ὡς ἠθέλησεν ὁ κύριος.
[10]	μου. ἄρα οὖν οὐκ ἔστιν	ἐντολὴ	θεοῦ τὸ μὴ τρώγειν, Μωϋσῆς
[21]	ἐκζητεῖτε ταῦτα καὶ ἀναπληρουτε πᾶσαν	ἐντολήν·	ἔστιν γὰρ ἄξια. διὸ μᾶλλον
[9]	ὁ θεὸς ὑμῶν (ὧδε εὑρίκω	ἐντολήν)	Μὴ σπείρητε ἐπ’ ἀκάνθαις, περιτμήθητε
[6]	πετραν. ~Ὅτε οὖν ἐποίησεν τὴν	ἐντολήν,	τί λέγει; Τίς ὁ κρινόμενός
[10]	δοκεῖ. καλῶς εἶπεν βλέπων τὴν	ἐντολήν.	τί οὖν λέγει; κολλᾶσθε μετὰ
[7]	οἱ ἱερεῖς τοῦ ναοῦ. γεγραμμένης	ἐντολῆς·	Ὃς ἂν μὴ νηστεύσῃ τὴν
[4]	Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἑαυτοῖς καὶ	ἐνώπιον	ἑαυτῶν ἐπιστήμονες. γενώμεθα πνευματικοί, γενώμεθα
[9]	πάλιν λέγει· Ἀκουε οὐρανέ, καὶ	ἐνωτίζου	γῆ, ὅτι κύριος ἐλάλησεν ταῦτα
[4]	ἤγγικεν, περὶ οὗ γέγραπται, ὡς	Ἐνὼχ	λέγει. Εἰς τοῦτο γὰρ ὁ
[16]	τὸ ὄνομα ἐγενόμεθα καινοί, ´πάλιν	ἐξ	ἀρχῆς κτιζόμενοι· διὸ ἐν τῷ
[4]	θηρία τῆς θαλάσσης, καὶ ὡς	ἐξ	αὐτοῦ ἀνέτειλεν δέκα κέρατα, καὶ
[11]	ἕλκων ἐκ δεξιῶν, καὶ ἀνέβαινεν	ἐξ	αὐτοῦ δένδρα ὡραῖα· καὶ ὃς
[11]	ὡραῖα· καὶ ὃς ἂν φάγῃ	ἐξ	αὐτῶν, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.
[5]	πληγὴν τῆς σαρκὸς αὐτοῦ ὅτι	ἐξ	αὐτῶν· Ὅταν πατάξωσιν τὸν ποιμένα
[14]	ἐξαγαγεῖν ἐκ δεσμῶν πεπεδημένους καὶ	ἐξ	οἴκου φυλακῆς καθημένους ἐν σκότει.
[11]	πᾶν ῥῆμα, ὃ ἐὰν ἐξελεύσεται	ἐξ	ὑμῶν διὰ τοῦ στόματος ὑμῶν
[21]	ἑαυτῶν μένετε σύμβουλοι πιστοί, ἄρατε	ἐξ	ὑμῶν πᾶσαν ὑπόκρισιν. ὁ δὲ
[1]	ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς εἷς	ἐξ	ὑμῶν ὑποδείξω ὀλίγα, δι’ ὧν
[4]	τοῦτο ἐρωτῶ ὑμᾶς ὡς εἷς	ἐξ	ὑμῶν ὤν, ἰδίως δὲ καὶ
[15]	χίλια ἔτη. οὐκοῦν, τέκνα, ἐν	ἓξ	ἡμέραις, ἐν τοῖς ἑξακισχιλίοις ἔτεσιν
[15]	Καὶ ἐποίησεν ὁ θεὸς ἐν	ἓξ	ἡμέραις τὰ ἔργα τῶν χειρῶν
[15]	τί λέγει τὸ συνετέλεσεν ἐν	ἓξ	ἡμέραις. τοῦτο λέγει, ὅτι ἐν
[14]	ἐθνῶν ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς τυφλῶν καὶ	ἐξαγαγεῖν	ἐκ δεσμῶν πεπεδημένους καὶ ἐξ
[15]	ἡμέραις. τοῦτο λέγει, ὅτι ἐν	ἑξακισχιλίοις	ἔτεσιν συντελέσει κύριος τὰ σύμπαντα·
[15]	ἐν ἓξ ἡμέραις, ἐν τοῖς	ἑξακισχιλίοις	ἔτεσιν συντελεσθήσεται τὰ σύμπαντα. Καὶ
[4]	ἐπὶ τῆς γῆς βασιλεύσουσιν, καὶ	ἐξαναστήσεται	ὄπισθεν μικρὸς βασιλεύς, ὃς ταπεινώσει
[2]	ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι. τίς γὰρ	ἐξεζήτησεν	ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν;
[19]	σου ὁ λόγος τοῦ θεοῦ	ἐξέθῃ	ἐν ἀκαθαρσίᾳ τινῶν. οὐ λήμωψῃ
[3]	αὕτη ἡ νηστεία, ἣν ἐγὼ	ἐξελεξάμην,	λέγει κύριος· λύε πάντα σύνδεσμον
[3]	οὐ ταύτην τὴν μηστείαν ἐγὼ	ἐξελεξάμην,	λέγει κύριος, οὐκ ἄνθρωπον ταπεινοῦντα
[5]	μέλλοντας κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ	ἐξελέξατο,	ὄντας ὑπὲρ πᾶσαν ἁμαρτίαν ἀνομωτέρους,
[11]	ὅτι πᾶν ῥῆμα, ὃ ἐὰν	ἐξελεύσεται	ἐξ ὑμῶν διὰ τοῦ στόματος
[6]	προφήτῃ λέγει· Ἰδού, λέγει κύριος,	ἐξελῶ	τούτων, τουτέστιν ὧν προέβλεπεν τὸ
[12]	προφήτῃ λέγει· Ὅλην τὴν ἡμέραν	ἐξεπέτασα	τὰς χεῖρας μου πρὸς λαὸν
[1]	πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς. οὕτω με	ἐξέπληξεν	ἐπὶ ὑμῶν ἡ ἐμοὶ ἐπιποθήτη
[12]	πυγμῆς, καὶ ὑψηλότερος σταθεὶς πάντων	ἐξέτεινεν	τὰς χεῖρας, καὶ οὕτως πάλιν
[4]	ἠνόμησεν ὁ λαός σου, οὓς	ἐξήγαγες	ἐκ γῆς Αἰγύπτου, καὶ συνῆκεν
[14]	ὅτι ὁ λαός σου, ὃν	ἐξήγαγες	ἐκ γῆς Αἰγύτου, ἠνόμησεν. καὶ
[13]	στεῖρα ἦν· καὶ συνέλαβεν. εἶτα	ἐξῆλθεν	Ρεβέκκα πυθέσθαι παρὰ κυρίου, καὶ
[7]	μὴ νηστεύσῃ τὴν νηστείαν, θανάτω	ἐξολεθρευθύσεται,	ἐνετείλατο κύριος, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς
[19]	σχίσμα, εἰρηνεύσεις δὲ μαχομένους συαγαγών.	ἐξομολογήσῃ	ἐπὶ ἁμαρτίαις σου. οὐ προσήξεις
[6]	θεῷ μου καὶ δοξασθήσομαι; λέγει·	Ἐξομολογήσομαί	σοι ἐν ἐκκλησίᾳ ἀδελφῶν μου,
[7]	ἐστιν, ὅν ποτε ἡμεῖς ἐσταυρώσαμεν	ἐξουθενήσαντες	καὶ κατακεντήσαντες καὶ ἐμπτύσαντες; ἀληθῶς
[4]	ἄρχων λαβὼν τὴν καθ’ ἡμῶν	ἐξουσίαν	ἀπώσηται ἡμᾶς ἀπὸ τῆς βασιλείας
[4]	ψυχῇ ἄνεσιν, ὥστε ἔχειν αὐτὴν	ἐξουσίαν	μετὰ ἁμαρτωλῶν καὶ πονηρῶν συντρέχειν,
[8]	οἷς ἔδωκεν τοῦ εὐαγγελίου τὴν	ἐξουσίαν	(οὖσιν δεκάδυο εἰς μαρτύριον τῶν
[2]	αὐτοῦ τοῦ ἐνεργοῦντος ἔχοντος τὴν	ἐξουσίαν,	ὀφείλομεν ἑαυτοῖς προσέχοντες ἐκζητεῖν τὰ
[6]	γὰρ ὀφείλομεν, ὅτι τὸ ἄρχειν	ἐξουσίας	ἐστίν, ἵνα τις ἐπιτάξας κυριεύσῃ.
[18]	Ὁδοὶ δύο εἰσὶν διδαχῆς καὶ	ἐξουσίας,	ἥ τε τοῦ φωτὸς καὶ
[9]	(ὧδε εὑρίκω ἐντολήν) Μὴ σπείρητε	ἐπ’	ἀκάνθαις, περιτμήθητε τῷ κυρίῳ ὑμῶν.
[19]	ποτε οὐ μὴ φοβηθήσονται τὸν	ἐπ’	ἀμφοτέροις θεόν· ὅτι οὐκ ἦλθεν
[6]	τί λέγει; Καὶ ὃς ἐλπίσει	ἐπ’	αὐτὸν ζήσετα εἰς τὸν αἰῶνα.
[8]	ξύλου, καὶ ὅτι οἱ ἐλπίζοντες	ἐπ’	αὐτὸν ζήσονται εἰς τὸν αἰῶνα.
[15]	τότε ἐπιθήσω τὸ ἔλεός μου	ἐπ’	αὐτούς. τὸ σάββατον λέγει ἐν
[10]	οἶδεν τὸν τρέφοντα αὐτὸν καὶ	ἐπ’	αὐτῷ ἀναπαθόμενος εὐφραίνεσθαι δοκεῖ. καλῶς
[12]	ὅτι, ἐὰν μή, φησίν, ἐλπίσωσιν	ἐπ’	αὐτῷ εἰς τὸν αἰῶνα πολεμηθήσονται.
[16]	ἐν αὐτῷ κατοικοῦντα καὶ λαλοῦντα,	ἐπ’	αὐτῷ ἐκπλησσόμενος, ἐπὶ τῷ μηδέποτε
[12]	οὐ δύναται σωθῆναι, ἐὰν μὴ	ἐπ’	αὐτῷ ἐλπίσωσιν. καὶ πάλιν ἐν
[5]	πάθῃ. λέγει γὰρ ὁ προφητεύων	ἐπ’	αὐτῷ. Φεῖσαί μου τῆς ψυχῆς
[1]	καὶ ἀγάπη ἐγκατοικεῖ ἐν ὑμῖν	ἐπ’	ἐλπίδι ζωῆς αὐτοῦ. λογισάμενος οὖν
[14]	ὁ προφήτης λέγει· Πνεῦμα κυρίου	ἐπ’	ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέν με
[6]	πρὸς ἡμᾶς λέγει. δευτέραν πλάσιν	ἐπ’	ἐσχάτων ἐποίησεν. λέγει δὲ κύριος·
[12]	Ἀμαλὴκ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ	ἐπ’	ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν. ἴδε πάλιν
[15]	αὐτοὶ δικαιωθέντες καὶ ἀπολαβόντες τὴν	ἐπαγγελίαν,	μηκέτι οὔσης τῆς ἀνομίας, καινῶν
[16]	πίστεως, ἡ κλῆσις αὐτοῦ τῆς	ἐπαγγελίας,	ἡ σοφία τῶν δικαιωμάτων, αἱ
[6]	καὶ ἡμεῖς τῇ πίστει τῆς	ἐπαγγελίας	καὶ τῷ λόγῳ ζωοποιούμενοι ζήσομεν
[7]	μέλλων κρίνειν ζῶντας καὶ νεκρούς,	ἔπαθεν,	ἵνα ἡ πληγὴ αὐτοῦ ζωοποιήσῃ
[11]	ἦν ἡ γῆ τοῦ Ἰακὼβ	ἐπαινουμένη	παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν. τοῦτο
[12]	οὗ εκράτησα τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ,	ἐπακοῦσαι	ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔθνη, καὶ ἰσχὺν
[3]	τότε βοήσεις, καὶ ὁ θεὸς	επακούσεταί	σου, ἔτι λαλοῦντός σου ἐρεῖ·
[4]	πονηρίας ἔπροσθεν αὐτοῦ· ἵνα μήποτε	ἐπαναπαύομενοι	ὡς κλητοὶ ἐπικαθυπνώσωμεν ταῖς ἁμαρτίαις
[5]	ὑπέμεινεν, ἵνα τοῖς πατράσιν τὴν	ἐπανγγελίαν	ἀποδῷ, καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ τὸν
[5]	τὰς σάρκας, ὅτι πονηρευομένων συναγωγαὶ	ἐπανεστησάν	μοι. καὶ πάλιν λέγει· Ἰδού,
[6]	κατακυριεύοντες τῆς γῆς. προειρήκαμεν δὲ	ἐπάνω.	Καὶ αὐξανέσθωσαν καὶ πληθυνέσθωσαν καὶ
[13]	ἐναλλὰξ τὰς χεῖρας αὐτοῦ καὶ	ἐπέθηκεν	τὴν δεξιὰν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν
[6]	ἐλπίς; μͅ μὴ γένοιτο· ἀλλ’	ἐπεὶ	ἐν ἰσχΰ τέθεικεν τὴν σάρκα
[7]	νηστείαν, θανάτω ἐξολεθρευθύσεται, ἐνετείλατο κύριος,	ἐπεὶ	καὶ αὐτὸς ὑπὲρ τῶν ἡμετέρων
[6]	καὶ ἀγαπῶν τὸν κύριον αὐτοῦ;	ἐπεὶ	οὖν ἀνακαινίσας ἡμᾶς ἄλλον τύπον,
[12]	τύπῳ δὲ ἐν σαρκὶ φανερωθείς.	ἐπεὶ	οὖν μέλλουσιν λέγειν, ὅτι Χριστὸς
[6]	καὶ παλιν λέγει ὁ προφήτης,	ἐπεὶ	ὡς λίθος ἰσχυρὸς ἐτέθη εἰς
[7]	ἄπλυτον μετὰ ὄξους. πρὸς τί;	ἐπειδὴ	ἐμὲ ὑπὲρ ἁμαρτιῶν μέλλοντα τοῦ
[12]	ὄφιν δάκνειν αὐτούς, καὶ ἀπέθνησκον	ἐπειδὴ	ἡ παράβασις διὰ τὴν παράβασιν
[7]	καὶ ὅτι τὸν ἐπικατάρατον ἐστεφανωμένον;	ἐπειδὴ	ὄψονται αὐτὸν τότε τῇ ἡμέρᾳ
[12]	ἐπιθεὶς τοῦτο τὸ ὄνομα, ὁπότε	ἔπεμψεν	αὐτὸν κατάσκοπον τῆς γῆς· Λαβε
[3]	πάντων, ἵνα μὴ προσρησσώμεθα ὡς	ἐπήλυτοι	τῷ ἐκείνων νόμῳ. ~Δεῖ οὖν
[19]	εἰρηνεύσεις δὲ μαχομένους συαγαγών. ἐξομολογήσῃ	ἐπὶ	ἁμαρτίαις σου. οὐ προσήξεις ἐπὶ
[18]	μὲν οὕτως. ~Μεταβῶμεν δὲ καὶ	ἐπὶ	ἑτέραν γνῶσιν καὶ διδαχήν. Ὁδοὶ
[7]	καὶ ὁ τύπος ὁ γενόμενος	ἐπὶ	Ἰσαὰκ τοῦ προσενεχθέντος ἐπὶ τὸ
[10]	ἁμαρτάνουσιν ὡς ὁ χοῖρος, καὶ	ἐπὶ	καθέδραν λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν, καθὼς
[20]	οὐκ ἐλεῶντες πτωχόν, οὐ πονοῦντες	ἐπὶ	καταπονουμένῳ, εὐχερεῖς ἐν καταφονεῖς τέκνων,
[6]	αὐτὸν ζήσετα εἰς τὸν αἰῶνα.	ἐπὶ	λίθον οὖν ἡμῶν ἡ ἐλπίς;
[19]	ἢ οὔ. οὐ μὴ λάβῃς	ἐπὶ	ματάῳ τὸ ὄνομα κυρίου. ἀγαπήσεις
[8]	περιτιθέναι τὸ ἔριον τὸ κόκκινον	ἐπὶ	ξύλον (ἴδε πάλιν ὁ τύπος
[8]	ξύλον; ὅτι ἡ βασιλεία Ἰησοῦ	ἐπὶ	ξύλου, καὶ ὅτι οἱ ἐλπίζοντες
[5]	οὕτω παθεῖν· ἔδει γάρ, ἵνα	ἐπὶ	ξύλου πάθῃ. λέγει γὰρ ὁ
[19]	οὐ λήμωψῃ πρόσωπον ἐλέγξαι τινὰ	ἐπὶ	παραπτώματι. ἔσῃ πραΰς, ἔσῃ ἡσύχιος,
[19]	ἐπὶ ἁμαρτίαις σου. οὐ προσήξεις	ἐπὶ	προσευχὴν ἐν συνειδήσει πονηρᾷ. αὑτη
[7]	τοῦ λαοῦ νηστεύοντος καὶ κοτομένου	ἐπὶ	σάκκου καὶ σποδοῦ. ἵνα δείξῃ,
[19]	ταπεινόφρων κατὰ πάντα· οὐκ ἀρεῖς	ἐπὶ	σεαυτὸν δόξαν. οὐ λήμψῃ βουλὴν
[5]	αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν· ὡς πρόβατον	ἐπὶ	σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς
[4]	χειρὸς τοῦ κυρίου. ἀλλὰ ἐπιστραφέντες	ἐπὶ	τὰ εἴδωλα ἀπώλεσαν αὐτήν. λέγει
[13]	αὐτοῦ καὶ ἐπέθηκεν τὴν δεξιὰν	ἐπὶ	τὴν κεφαλὴν Ἐφραίμ, τοῦ δευτέρου
[13]	Ἰακώβ· Μετάθες σου τὴν δεξιὰν	ἐπὶ	τὴν κεφαλὴν Μανασσῆ, ὅτι πρωτότοκός
[4]	ταχύνῃ ὁ ἠγαπημένος αὐτοῦ καὶ	ἐπὶ	τὴν κληρονομίαν ἥξῃ, λέγει δὲ
[8]	ἄνδρες ἁμαρτωλοὶ οἱ προσενέγκαντες αὐτὸν	ἐπὶ	τὴν σφαγήν. εἶτα οὐκέτι ἄνδρες,
[4]	καὶ ὁ προφήτης· Βασιλεῖαι δέκα	ἐπὶ	τῆς γῆς βασιλεύσουσιν, καὶ ἐξαναστήσεται
[5]	λαὸν τὸν καινὸν ἑτοιμάζων ἐπιδείξῃ	ἐπὶ	τῆς γῆς ὤν, ὅτι τὴν
[13]	καὶ τίς ἡ Ρεβέκκα, καὶ	ἐπὶ	τίνων δέδειχεν, ὅτι μείζων ὁ
[13]	καὶ οὗτος δὲ εὐλογηθήσεται βλέπετε,	ἐπὶ	τίνων τέθεικεν, τὸν λαὸν τοῦτον
[12]	καλεῖ τὸν λαόν. ἐλθόντες οὖν	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ ἐδέοντο Μωϋσέως, ἵνα
[4]	μονάζετε ὡς ἤδη δεδικαιωμένοι, ἀλλ’	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ συνερχόμενοι συνζητεῖτε περὶ
[11]	τὸ ὑδωρ καὶ τὸν σταυρὸν	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ ὥρισεν. τοῦτο γὰρ
[7]	γενόμενος ἐπὶ Ἰσαὰκ τοῦ προσενεχθέντος	ἐπὶ	τὸ θυσιαστήριον τελεσθῇ. τί οὖν
[7]	ἐστιν; προσέχετε· Τὸν μὲν ἕνα	ἐπὶ	τὸ θυσιαστήριον, τὸν δὲ ἕνα
[8]	θεῷ. ὅτι δὲ τὸ ἔριον	ἐπὶ	τὸ ξύλον; ὅτι ἡ βασιλεία
[16]	ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ ἐλπίσαντες	ἐπὶ	τὸ ὄνομα ἐγενόμεθα καινοί, ´πάλιν
[1]	τι καὶ καθ’ ὑπερβολὴν ὑπερευφραίνομαι	ἐπὶ	τοῖς μακαρίοις καὶ ἐνδόξοις ὑμῶν
[19]	ἢ παιδίσκῃ ἐν πικρίᾳ, τοῖς	ἐπὶ	τὸν αὐτὸν θεὸν ἐλπίζουσιν, μή
[6]	ἡ γνῶσις; μάθετε. ἐλπίσατε, φησίν,	ἐπὶ	τὸν ἐν σαρκὶ μέλλοντα φανεροῦσθαι
[16]	τὴν οἰκοδομὴν ἤλπισαν, καὶ οὐκ	ἐπὶ	τὸν θεὸν αὐτῶν τὸν ποιήσαντα
[6]	με ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον, καί·	Ἐπὶ	τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.
[6]	πάθος. λέγει γὰρ ὁ προφήτης	ἐπὶ	τὸν Ἰσραήλ· Οὐαὶ τῇ ψυχῇ
[11]	περὶ μὲν τοῦ ὕδατος γέγραπται	ἐπὶ	τὸν Ἰσραήλ. πῶς τὸ βάπτισμα
[12]	φησίν δηχθῇ τις ὑμῶν, ἐλθέτω	ἐπὶ	τὸν ὄφιν τὸν ἐπὶ τοῦ
[11]	τοῦτο γὰρ λέγει· μακάριοι, οἳ	ἐπὶ	τὸν σταυρὸν ἐλπίσαντες κατέβησαν εἰς
[19]	ἐάν τις θέλων ὁδὸν ὁδεύειν	ἐπὶ	τὸν ὡρισμένον τόπον, σπεύσῃ τοῖς
[12]	ἐλθέτω ἐπὶ τὸν ὄφιν τὸν	ἐπὶ	τοῦ ξύλου ἐπικείμενον καὶ ἐλπισάτω
[11]	ὁ προφήτης· Ἔστηθι οὐρανέ, καὶ	ἐπὶ	τούτῳ πλεῖον φριξάτω ἡ γῆ,
[16]	καὶ λαλοῦντα, ἐπ’ αὐτῷ ἐκπλησσόμενος,	ἐπὶ	τῷ μηδέποτε μήτε τοῦ λέγοντος
[16]	συντελουμένης οἰκοδομηθήσεται ναὸς θεοῦ ἐνδόξως	ἐπὶ	τῷ ὀνόματι κυρίου. εὑρίσκω οὖν,
[16]	ἔτιν ναός. πῶς οὖν οἰκοδομηθήσεται	ἐπὶ	τῷ ὀνόματι κυρίου, μάθετε. πρὸ
[16]	ἐναντία τῷ θεῷ. Οἰκοδομηθήσετα δὲ	ἐπὶ	τῷ ὀνόματι κυρίου. προσέχετε δέ,
[1]	ἐφ’ ὑμᾶς. οὕτω με ἐξέπληξεν	ἐπὶ	ὑμῶν ἡ ἐμοὶ ἐπιποθήτη ὄψις
[7]	τὸ ἔριον καὶ ἐπιτίθησιν αὐτὸ	ἐπὶ	φρύγανον τὸ λεγόμενον ῥαχήλ, οὗ
[10]	τοῦ κυρίου, ὅταν δὲ ὑστεροῦνται,	ἐπιγινώσκουσιν	τὸν κύριον, ὡς καὶ ὁ
[5]	τὸν λαὸν τὸν καινὸν ἑτοιμάζων	ἐπιδείξῃ	ἐπὶ τῆς γῆς ὤν, ὅτι
[6]	πρὸς τὸν υἱόν. πάλιν σοι	ἐπιδειξω,	πῶς πρὸς ἡμᾶς λέγει. δευτέραν
[4]	εἰς τὴν καρδίαν ἡμῶν ἐν	ἐπίδι	τῆς πίστεως αὐτοῦ. πολλὰ δὲ
[12]	πάλιν Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή,	ἐπιθεὶς	αὐτῳ τοῦτο τὸ ὄνομα, ὄντι
[12]	οὖν Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή,	ἐπιθεὶς	τοῦτο τὸ ὄνομα, ὁπότε ἔπεμψεν
[15]	υἱοί μου τὸ σάββατον, τότε	ἐπιθήσω	τὸ ἔλεός μου ἐπ’ αὐτούς.
[21]	μελετῶντες ταῦτα, ἵνα καὶ ἡ	ἐπιθυμία	καὶ ἡ ἀγρυπνία εἴς τι
[17]	ἐλπίζει μου ἡ ψυχὴ τῇ	ἐπιθυμίᾳ	μου μὴ παραλελοιπέναι τι τῶν
[10]	πνεύματι ἐλάλησεν· οἱ δὲ κατ’	ἐπιθυμίαν	τῆς σαρκὸς ὡς περὶ βρώσεως
[19]	φόβον θεοῦ. οὐ μὴ γένῃ	ἐπιθυμῶν	τὰ τοῦ πλησίον σου, οὐ
[4]	ἵνα μήποτε ἐπαναπαύομενοι ὡς κλητοὶ	ἐπικαθυπνώσωμεν	ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ὁ
[10]	καὶ ταῦτα τὰ ἰχθύδια μόνα	ἐπικατάρατα	ἐν τῷ βυθῷ νήχεται, μὴ
[7]	ἕνα ἐπικατάρατον, καὶ ὅτι τὸν	ἐπικατάρατον	ἐστεφανωμένον; ἐπειδὴ ὄψονται αὐτὸν τότε
[7]	τὸ θυσιαστήριον, τὸν δὲ ἕνα	ἐπικατάρατον,	καὶ ὅτι τὸν ἐπικατάρατον ἐστεφανωμένον;
[7]	τὸν δὲ ἕνα τί ποιήσωσιν;	Ἐπικατάρατος,	φησιν, ὁ εἷς. προσέχετε, πῶς
[12]	ὄφιν τὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου	ἐπικείμενον	καὶ ἐλπισάτω πιστεύσας, ὅτι αὐτὸς
[10]	ὅμοιοι χοίρων· τουτέστιν ὅταν σπαταλῶσιν,	ἐπιλανθάνονται	τοῦ κυρίου, ὅταν δὲ ὑστεροῦνται,
[1]	ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν ἡ ἐμοὶ	ἐπιποθήτη	ὄψις ὑμῶν. πεπεισμένος οὖν τοῦτο
[4]	οὖν ἡμᾶς περὶ τῶν ἐνεστώτων	ἐπιπολὺ	ἐραυνῶντας ἐκζητεῖν τὰ δυνάμενα ἡμᾶς
[1]	ὅτι ἐν ὑμῖν λαλήσας πολλὰ	ἐπίσταμαι,	ὅτι ἐμοὶ συνώδευσεν ἐν ὁδῷ
[2]	ἁγνῶς συνευφραίνονται αὐτοῖς σοφία, σύνεσις,	ἐπιστήμη,	γνῶσις. πεφανέρωκεν γὰρ ἡμῖν διὰ
[21]	κυριεύων, δῴη ὑμῖν σοφίαν, σύνεσιν,	ἐπιστήμην,	γνῶσιν τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ, ὑπομονήν.
[4]	συνετοὶ ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον ἑαυτῶν	ἐπιστήμονες.	γενώμεθα πνευματικοί, γενώμεθα ναὸς τέλειος
[6]	νοήσει, εἰ μὴ σοφὸς καὶ	ἐπιστήμων	καὶ ἀγαπῶν τὸν κύριον αὐτοῦ;
[0]	~ΒΑΡΝΑΒΑ	ΕΠΙΣΤΟΛΗ.	~Χαίρετε υἱοὶ καὶ θυγατέρες, ἐν
[4]	τῆς χειρὸς τοῦ κυρίου. ἀλλὰ	ἐπιστραφέντες	ἐπὶ τὰ εἴδωλα ἀπώλεσαν αὐτήν.
[11]	πίστει καὶ ἀγάπῃ, ἔσται εἰς	ἐπιστροφὴν	καὶ ἐλπίδα πολλοῖς. καὶ πάλιν
[4]	ἑαυτοῖς καὶ μὴ ὁμοιοῦσθαί τισιν	ἐπισωρεύοντας	ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν λέγοντας, ὅτι
[6]	ἄρχειν ἐξουσίας ἐστίν, ἵνα τις	ἐπιτάξας	κυριεύσῃ. εἰ οὖν οὐ γίνεται
[19]	αἰσχύνῃ καὶ φόβῳ· οὐ μὴ	ἐπιτάξῃς	δούλῳ σου ἢ παιδίσκῃ ἐν
[16]	τοῦ στόματος μήτε αὐτός ποτε	ἐπιτεθυμηκέναι	ἀκούειν. τοῦτό ἐστιν πνευματικὸς ναὸς
[10]	ἀλλότρια ἐν ἀνομίᾳ αὐτῶν καὶ	ἐπιτηροῦσιν	ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ περιπατοῦντες καὶ
[7]	καὶ ἀφαιρεῖ τὸ ἔριον καὶ	ἐπιτίθησιν	αὐτὸ ἐπὶ φρύγανον τὸ λεγόμενον
[9]	Ἀκοῇ ἀκούσονται οἱ πόρρωθεν, ἃ	ἐποίησα	γνώσονται. καί· Περιτμήθητε, λέγει κύριος,
[14]	ἠνόμησεν. καὶ συνῆκεν Μωϋσῆς, ὅτι	ἐποίησαν	ἑαυτοῖς πάλιν χωνέματα, καὶ ἔρριψεν
[12]	ἐν σημείῳ πίπτοντος τοῦ Ἰσραήλ,	(ἐποίησεν	γὰρ κύριος πάντα ὄφιν δάκνειν
[13]	μεταξύ· καὶ τί λέγει; Καὶ	ἐποίησεν	Ἰακὼβ ἐναλλὰξ τὰς χεῖρας αὐτοῦ
[4]	κρινεῖ τὸν κόσμον. ἕκαστος καθὼς	ἐποίησεν	κομιεῖται. ἐὰν ᾖ ἀγαθός, ἡ
[6]	λέγει. δευτέραν πλάσιν ἐπ’ ἐσχάτων	ἐποίησεν.	λέγει δὲ κύριος· Ἰδού, ποιῶ
[15]	ἐν ἀρχῇ τῆς κτίσεως· Καὶ	ἐποίησεν	ὁ θεὸς ἐν ἓξ ἡμέραις
[6]	ἡ μεγάλη καὶ θαυματή, ἣν	ἐποίησεν	ὁ κύριος. ἀπολούστερον ὑμῖν γράφω,
[11]	γῆ, ὅτι δύο καὶ πονηρὰ	ἐποίησεν	ὁ λαὸς οὗτος· ἐμὲ ἐγκατέλιπον,
[6]	ὡς στερεὰν πετραν. ~Ὅτε οὖν	ἐποίησεν	τὴν ἐντολήν, τί λέγει; Τίς
[12]	και παραχρῆμα σωθήσεται ἐν οὕτως	ἐποίουν.	ἔχεις´πάλιν καὶ ἐν τούτοις τὴν
[10]	λέγει· Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ	ἐπορεύθη	ἐν βουλῇ ἀσεβῶν, καθὼς καὶ
[7]	δι’ ἡμᾶς. ἀλλὰ καὶ σταρωθεὶς	ἐποτιζετο	ὄξει καὶ χολῇ. ἀκούσατε, πῶς
[4]	πονηρός, ὁ μισθὸς τῆς πονηρίας	ἔπροσθεν	αὐτοῦ· ἵνα μήποτε ἐπαναπαύομενοι ὡς
[5]	ἔχοντες τὴν χάριν, εἰς αὐτὸν	ἐπροφήτευσαν·	αὐτὸς δέ, ἵνα καταργήσῃ τὸν
[4]	ἡμᾶς περὶ τῶν ἐνεστώτων ἐπιπολὺ	ἐραυνῶντας	ἐκζητεῖν τὰ δυνάμενα ἡμᾶς σώζειν.
[4]	ἀνομίας, μήποτε καταλάβῃ ἡμᾶς τὰ	ἔργα	τῆς ἀνομίας· καὶ μισήσωμεν τὴν
[4]	πάσης ματαιότητος, μισήσωμεν τελείως τὰ	ἔργα	τῆς πονηρᾶς ὁδοῦ. μὴ καθ’
[15]	θεὸς ἐν ἓξ ἡμέραις τὰ	ἔργα	τῶν χειρῶν αὐτοῦ, καὶ συνετέλεσεν
[21]	ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν εἰς οὓς	ἐργάσησθε	τὸ καλόν· μὴ ἐλλειπητε. ἐγγὺς
[19]	τὸν ὡρισμένον τόπον, σπεύσῃ τοῖς	ἔργοις	αὐτοῦ. ἔσιν οὖν ἡ δοθεῖσα
[10]	εἰδότων, ὅτι ἡ μελέτη ἐστὶν	ἔργον	εὐφροσύνης, καὶ ἀναμαρυκωμένων τὸν λόγον
[5]	τόν μέλλοντα μὴ εἶναι ἥλιον,	ἔργον	τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὑπάρχοντα, ἐμβλέποντες
[21]	ὁ ἐκεῖνα ἐκλεγόμενος μετὰ τῶν	ἔργων	αὐτοῦ συναπολεῖται. διὰ τοῦτο ἀνάστασις,
[1]	ἡμῶν· καὶ δικαιοσύνη, καὶ ἀγαλλιάσεως	ἔργων	δικαιοσύνης μαρτυρία. ἐγνώρισεν γὰρ ἡμῖν
[4]	οὖν τελείως ἀπὸ πάντων τῶν	ἔργων	τῆς ἀνομίας, μήποτε καταλάβῃ ἡμᾶς
[3]	επακούσεταί σου, ἔτι λαλοῦντός σου	ἐρεῖ·	Ἰδοὺ πάρειμι· ἐὰν ἀφέλῃς ἀπὸ
[19]	τῷ πλησίον σου καὶ οὐκ	ἐρεῖς	ἴδια εἶναι· εἰ γὰρ ἐν
[9]	λαὸς οὗτος ἀπερίτμητος καρδίας. ἀλλ’	ἐρεῖς·	Καὶ μὴν περιτέτμηται ὁ λαὸς
[7]	κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ οὕτως εἰς	ἔρημον	βληθήτω. καὶ ὅταν γένηται οὕτως,
[7]	βαστάζων τὸν τράγον εἰς τὴν	ἔρημον	καὶ ἀφαιρεῖ τὸ ἔριον καὶ
[11]	ὤρυξαν βόθρον θανάτου. Μὴ πέτρα	ἔρημός	ἐστιν τὸ ὄρος το ἅγιόν
[9]	τέκνα, φωνῆς βοῶντος ἐν τῇ	ἐρήμῳ.	οὐκοῦν περιέτεμεν ἡμῶν τὰς ἀκοάς,
[7]	ὅτι ὃς ἐὰν θέλῃ τὸ	ἔριον	ἆραι τὸ κόκκινον, δεῖ αὐτὸν
[8]	τῷ θεῷ. ὅτι δὲ τὸ	ἔριον	ἐπὶ τὸ ξύλον; ὅτι ἡ
[7]	τὴν ἔρημον καὶ ἀφαιρεῖ τὸ	ἔριον	καὶ ἐπιτίθησιν αὐτὸ ἐπὶ φρύγανον
[8]	διὰ τί δὲ ἅμα τὸ	ἔριον	καὶ τὸ ὕσσωπον; ὅτι ἐν
[7]	Ἰησοῦ. τί δέ, ὅτι τὸ	ἔριον	μέσον τῶν ἀκανθῶν τιθέασιν; τύπος
[8]	εἰς ἄγγη καὶ περιτιθέναι τὸ	ἔριον	τὸ κόκκινον ἐπὶ ξύλον (ἴδε
[8]	ὁ τοῦ σταυροῦ καὶ τὸ	ἔριον	τὸ κόκκινον) καὶ τὸ ὕσσωπον,
[7]	καὶ κατακεντήσατε καὶ περίθετε τὸ	ἔριον	τὸ κόκκινον περὶ τὴν κεφαλὴν
[4]	Αἰγύπτου, καὶ συνῆκεν Μωϋσῆς καὶ	ἔριψεν	τὰς δύο πλάκας ἐκ τῶν
[7]	κόκκινον περὶ τὴν σάρκα καὶ	ἐροῦσιν·	Οὐχ οὗτός ἐστιν, ὅν ποτε
[14]	ἐποίησαν ἑαυτοῖς πάλιν χωνέματα, καὶ	ἔρριψεν	ἐκ τῶν χειρῶν, καὶ συνετρίβησαν
[2]	τράγων οὐ βούλομαι, οὐδ’ ἂν	ἔρχησθε	ὀφθῆναί μοι. τίς γὰρ ἐξεζήτησεν
[16]	δὲ καὶ περὶ τοῦ ναοῦ	ἐρῶ	ὑμῖν, ὡς πλανώμενος οἱ ταλαίπωροι
[21]	τοῦτο ἀνάστασις, διὰ τοῦτο ἀνταπόδομα.	ἐρωτῶ	τοὺς ὑπερέχοντας, εἴ τινά μου
[21]	ὁ μισθὸς αὐτοῦ. ἔτι καὶ	ἐρωτῶ	ὑμᾶς· ἑαυτῶν γίνεσθε νομοθέται ἀγαθοί,
[21]	ἀγρυπνία εἴς τι ἀγαθὸν χωρήσῃ.	ἐρωτῶ	ὑμᾶς, χάριν αἰτούμενος. ἕως ἔτι
[4]	ὀφείλετε. ἔτι δὲ καὶ τοῦτο	ἐρωτῶ	ὑμᾶς ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν
[11]	ὄρος το ἅγιόν μου Σινᾶ;	ἔσεσθε	γὰρ ὡς πετεινοῦ νοσσιᾶς ἀφῃρημενοι.
[19]	τόν σε λυτρωσάμενον ἐκ θανάτου·	ἔσῃ	ἁπλοῦς τῇ καρδίᾳ καὶ πλούσιος
[19]	ἐντολὰς κυρίου. οὐχ ὑψώσεις σεαυτόν,	ἔσῃ	δὲ ταπεινόφρων κατὰ πάντα· οὐκ
[19]	ἄνευ θεοῦ οὐδὲν γίνεται. οὐκ	ἔσῃ	διγνώμων οὐδὲ γλωσσώδης, ὑποταγήσῃ κυρίοις
[19]	τινὰ ἐπὶ παραπτώματι. ἔσῃ πραΰς,	ἔσῃ	ἡσύχιος, ἔσῃ τρέμων τοὺς λόγους
[19]	πρόσωπον ἐλέγξαι τινὰ ἐπὶ παραπτώματι.	ἔσῃ	πραΰς, ἔσῃ ἡσύχιος, ἔσῃ τρέμων
[19]	μᾶλλον ἐν τοῖς φθαρτοῖς; οὐκ	ἔσῃ	πρόγλωσσος· παγὶς γὰρ τὸ στόμα
[19]	παραπτώματι. ἔσῃ πραΰς, ἔσῃ ἡσύχιος,	ἔσῃ	τρέμων τοὺς λόγους οὓς ἤκουσας,
[19]	τόπον, σπεύσῃ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ.	ἔσιν	οὖν ἡ δοθεῖσα ἡμῖν γνῶσις
[5]	καὶ εἰς τὰ μέλλοντα οὐκ	ἐσμὲν	ἀσύνετοι. λέγει δὲ ἡ γραφή·
[6]	ἀνάμεσον ἐκκλησίας ἁγίων. οὐκοῦν ἡμεῖς	ἐσμέν,	οὓς εἰσήγαγεν εἰς τὴν γῆν
[8]	ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ ἡμέραι	ἔσονται	πονηραὶ καὶ ῥυπαραί, ἐν αἷς
[9]	ἀλλὰ παρέβησαν, ὅτι ἄγγελος πονηρὸς	ἐσόφιζεν	αὐτούς. λέγει πρὸς αὐτούς· Τάδε
[5]	καὶ ἐν τοῖς ἐνεστῶσιν ἡμᾶς	ἐσόφισεν,	καὶ εἰς τὰ μέλλοντα οὐκ
[21]	ἔστιν γὰρ ἄξια. διὸ μᾶλλον	ἐσπούδασα	γράψαι ἀφ’ ὧν ἠδυνήθην, εἰς
[1]	τοιούτοις πνεύμασιν ὑπηρετήσαντι εἰς μισθόν,	ἐσπούδασα	κατὰ μικρὸν ὑμῖν πέμπειν, ἵνα
[4]	ὧν ἔχομεν μὴ ἐλλείπειν, γράφειν	ἐσπούδασα,	περίψημα ὑμῶν. διὸ προσέχωμεν ἐν
[11]	ὑμῶν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ,	ἔσται	εἰς ἐπιστροφὴν καὶ ἐλπίδα πολλοῖς.
[19]	σου. οὐ μὴ διψυχήσῃς, πότερον	ἔσται	ἢ οὔ. οὐ μὴ λάβῃς
[1]	μεταδοῦναι ἀφ’ οὗ ἔλαβον, ὅτι	ἔσται	μοι τοιούτοις πνεύμασιν ὑπηρετήσαντι εἰς
[11]	ἐν ἀλλῳ προφήτῃ λέγει· Και	ἔσται	ὁ ταῦτα ποιῶν ὡς τὸ
[16]	καὶ καταρτίζειν. γέγραπται γάρ· Καὶ	ἔσται,	τῆς ἑβδομάδος συντελουμένης οἰκοδομηθήσεται ναὸς
[12]	τοι αὐτὸς Μωϋσῆς ἐντειλάμενος· Οὐκ	ἔσται	ὑμῖν, αὐτὸς ποιεῖ, ἵνα τύπον
[15]	μαρτυρεῖ λέγων· Ἰδού, ἡμέρα κυρίου	ἔσται	ὡς χίλια ἔτη. οὐκοῦν, τέκνα,
[7]	οὗτός ἐστιν, ὅν ποτε ἡμεῖς	ἐσταυρώσαμεν	ἐξουθενήσαντες καὶ κατακεντήσαντες καὶ ἐμπτύσαντες;
[19]	γὰρ ἐν τῷ ἀφθάρτῳ κοινωνοί	ἐστε,	πόσῳ μᾶλλον ἐν τοῖς φθαρτοῖς;
[9]	λόγον· ἀλλὰ οἶδα, ὅτι ἄξιοί	ἐστε	ὑμεῖς. ~Ὅτι δὲ Μωϋσῆς εἶπεν·
[13]	υἱὸν αὐτοῦ, λέγων· Ἰδού, οὐκ	ἐστέρησέν	με κύριος τοῦ προσώπου σου·
[7]	ἐπικατάρατον, καὶ ὅτι τὸν ἐπικατάρατον	ἐστεφανωμένον;	ἐπειδὴ ὄψονται αὐτὸν τότε τῇ
[10]	καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ	ἔστη,	καθὼς οἱ δοκοῦντες φοβεῖσθαι τὸν
[11]	οἰκοδομήσουσιν. λέγει γὰρ ὁ προφήτης·	Ἔστηθι	οὐρανέ, καὶ ἐπὶ τούτῳ πλεῖον
[21]	ἡμέρᾳ κρίσεως. εἰ δὲ τίς	ἐστιν	ἀγαθοῦ μνεία, μνημονεύετέ μου μελετῶντες
[15]	ἀρχὴν ἡμέρας ὀγδόης ποιήσω, ὅ	ἐστιν	ἄλλου κόσμου ἀρχήν. διὸ καὶ
[19]	~Ἡ οὖν ὁδὸς τοῦ φωτός	ἐστιν	αὕτη· ἐάν τις θέλων ὁδὸν
[12]	λέγειν, ὅτι Χριστὸς υἱὸς Δαυείδ	ἐστιν,	αὐτὸς προφητέει Δαυείδ, φοβούμενος καὶ
[4]	τέλειος τῷ θεῷ. ἐφ’ ὅσον	ἐστὶν	ἐν ἡμῖν, μελετῶμεν τὸν φόβον
[5]	ἀφέσει τῶν ἁμαρτιῶν ἁγνισθῶμεν, ὅ	ἐστιν	ἐν τῷ αἵματι τοῦ ῥαντίσματος
[10]	τῶν εἰδότων, ὅτι ἡ μελέτη	ἐστὶν	ἔργον εὐφροσύνης, καὶ ἀναμαρυκωμένων τὸν
[6]	γωνίας. καὶ πάλιν λέγει· Αὔτη	ἐστὶν	ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη καὶ
[20]	σκολιὰ καὶ κατάρας μεστή. ὁδὸς	ἐστιν	θανάτου αἰωνίου μετὰ τιμωρίας, ἐν
[6]	ὀφείλομεν, ὅτι τὸ ἄρχειν ἐξουσίας	ἐστίν,	ἵνα τις ἐπιτάξας κυριεύσῃ. εἰ
[13]	Μανασσῆ, ὅτι πρωτότοκός μου υἱός	ἐστιν.	καὶ εἶπεν Ἰακὼβ πρὸς Ἰωσήφ·
[18]	του σατανᾶ. καὶ ὁ μέν	ἐστιν	κύριος ἀπὸ αἰώνων καὶ εἰς
[1]	τὴν γνῶσιν. Τρία οὖν δόγνατά	ἐστιν	κυρίου· ζωῆς ἐλπίς, κρίσεως, ἀρχὴ
[21]	ἄνομοι κριταί, πανθαμάρτητοι. ~Καλὸν οὖν	ἐστὶν	μαθόντα τὰ δικαιώματα τοῦ κυρίου,
[21]	ἕως ἔτι τὸ καλὸν σκεῦός	ἐστιν	μεθ’ ὑμῶν, μὴ ἐλλείπητε μηδενὶ
[9]	τὸ πνεῦμα κυρίου προφητεύει· Τίς	ἐστιν	ὁ θέλων ζῆσαι εἰς τὸν
[19]	προσευχὴν ἐν συνειδήσει πονηρᾷ. αὑτη	ἐστὶν	ὁδὸς τοῦ φωτός. ~Ἧ δὲ
[8]	ὑμῖν. ὁ μόσχος ὁ Ἰησοῦς	ἐστίν,	οἱ προσφέροντες ἄνδρες ἁμαρτωλοὶ οἱ
[7]	σάρκα καὶ ἐροῦσιν· Οὐχ οὗτός	ἐστιν,	ὅν ποτε ἡμεῖς ἐσταυρώσαμεν ἐξουθενήσαντες
[6]	ὑμῖν Ἰησοῦν. ἄνθρωπος γὰρ γῆς	ἐστιν	πάσχοῦσα· ἀπὸ προσώπου γὰρ τῆς
[16]	αὐτός ποτε ἐπιτεθυμηκέναι ἀκούειν. τοῦτό	ἐστιν	πνευματικὸς ναὸς οἰκοδομούμενος τῷ κυρίῳ.
[7]	γλυκεῖς εἰσιν. τί οὖν τοῦτό	ἐστιν;	προσέχετε· Τὸν μὲν ἕνα ἐπὶ
[20]	~Ἧ δὲ τοῦ μέλαος ὁδός	ἐστιν	σκολιὰ καὶ κατάρας μεστή. ὁδὸς
[16]	τὴν θύραν τοῦ ναοῦ, ὅ	ἐστιν	στόμα, μετάνοιαν διδοὺς ημῖν, εἰσάγε
[20]	αἰωνίου μετὰ τιμωρίας, ἐν ᾗ	ἐστιν	τὰ ἀπολλύντα τὴ ψυχὴν αὐτῶν·
[2]	σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά μοί	ἐστιν·	τὰς νεομηνίας ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
[6]	τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν	ἐστίν.	τί λέγει ὁ ἄλλος προφήτης
[11]	βόθρον θανάτου. Μὴ πέτρα ἔρημός	ἐστιν	τὸ ὄρος το ἅγιόν μου
[7]	μέσον τῶν ἀκανθῶν τιθέασιν; τύπος	ἐστὶν	τοῦ Ἰησοῦ τῇ ἐκκλησίᾳ θέμενος,
[8]	τοῦτο οὕτως γενόμενα ἡμῖν μέν	ἐστιν	φανερά, ἐκείνοις δὲ σκοτεινά, ὅτι
[19]	θανάτου, μισήσεις πᾶν, ὃ οὐκ	ἔστιν	ἀρεστὸν τῷ θεῷ, μισήσεις πᾶσαν
[21]	ταῦτα καὶ ἀναπληρουτε πᾶσαν ἐντολήν·	ἔστιν	γὰρ ἄξια. διὸ μᾶλλον ἐσπούδασα
[10]	δικαιώματά μου. ἄρα οὖν οὐκ	ἔστιν	ἐντολὴ θεοῦ τὸ μὴ τρώγειν,
[16]	ἐλάλησεν κύριος. ζητήσωμεν δέ, εἰ	ἔστιν	ναὸς θεοῦ. ἔστιν, ὅπου αὐτὸς
[16]	δέ, εἰ ἔστιν ναὸς θεοῦ.	ἔστιν,	ὅπου αὐτὸς λέγει ποιεῖν καὶ
[6]	δὲ κύριος· Ἰδού, ποιῶ τὰ	ἔσχατα	ὡς τὰ πρῶτα. εἰς τοῦτο
[4]	ὑμῶν. διὸ προσέχωμεν ἐν ταῖς	ἐσχάταις	ἡμέραις· οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει ἡμᾶς
[14]	εἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως	ἐσχάτου	τῆς γῆς, οὕτως λέγει κύριος
[6]	ἡμᾶς λέγει. δευτέραν πλάσιν ἐπ’	ἐσχάτων	ἐποίησεν. λέγει δὲ κύριος· Ἰδού,
[12]	ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ ἐπ’	ἐσχάτων	τῶν ἡμερῶν. ἴδε πάλιν Ἰησοῦς,
[5]	οὐδ’ ἂν πως οἱ ἄνθρωποι	ἐσώθησαν	βλέποντες αὐτόν, ὅτε τόν μέλλοντα
[4]	ἀνέτειλεν δέκα κέρατα, καὶ ὡς	ἐταπείνωσεν	ὑφ’ ἓν τρία τῶν μεγάλων
[13]	τῷ Ἀβραάμ, ὅτε μόνος πιστεύσας	ἐτέθη	εἰς δικαιοσύνην; Ἰδού, τέθεικά σε,
[6]	προφήτης, ἐπεὶ ὡς λίθος ἰσχυρὸς	ἐτέθη	εἰς συντριβήν· Ἰδού, ἐμβαλῶ εἰς
[18]	οὕτως. ~Μεταβῶμεν δὲ καὶ ἐπὶ	ἑτέραν	γνῶσιν καὶ διδαχήν. Ὁδοὶ δύο
[11]	καὶ ἐλπίδα πολλοῖς. καὶ πάλιν	ἕτερος	προφήτης λέγει. Καὶ ἦν ἡ
[15]	καὶ καρδίᾳ καθαρᾷ. καὶ ἐν	ἑτέρῳ	λέγει· Ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί
[6]	ἡμεῖς ἀναπεπλάσμεθα, καθὼς πάλιν ἐν	ἑτέρῳ	προφήτῃ λέγει· Ἰδού, λέγει κύριος,
[12]	αὐτῷ ἐλπίσωσιν. καὶ πάλιν ἐν	ἑτέρῳ	προφήτῃ λέγει· Ὅλην τὴν ἡμέραν
[15]	τοῦτο λέγει, ὅτι ἐν ἑξακισχιλίοις	ἔτεσιν	συντελέσει κύριος τὰ σύμπαντα· ἡ
[15]	ἓξ ἡμέραις, ἐν τοῖς ἑξακισχιλίοις	ἔτεσιν	συντελεσθήσεται τὰ σύμπαντα. Καὶ κατέπαυσεν
[15]	ἡμέρα παρ’ αὐτῷ σημαίνει χίλια	ἔτη.	αὐτὸς δέ μοι μαρτυρεῖ λέγων·
[10]	πλεονεκτεῖ τὴν ἀφόδευσιν· ὅσα γὰρ	ἔτη	ζῇ, τοσαύτας ἔχει τρύπας. ἀλλὰ
[15]	ἡμέρα κυρίου ἔσται ὡς χίλια	ἔτη.	οὐκοῦν, τέκνα, ἐν ἓξ ἡμέραις,
[16]	καὶ φανερωθεὶς ἀνέβη εἰς οὐρανοίς.	~Ἔτι	δὲ καὶ περὶ τοῦ ναοῦ
[5]	ἑαυτὸν εἰς ὁδὸν σκότους ἀποσυνέχει.	ἔτι	δὲ καὶ τοῦτο, ἀδελφοί μου·
[4]	μεγάλων κεράτων. συιέναι οὖν ὀφείλετε.	ἔτι	δὲ καὶ τοῦτο ἐρωτῶ ὑμᾶς
[4]	ἀπὸ τῆς βασιλείας τοῦ κυρίου.	ἔτι	δὲ κἀκεῖνο, ἀδελφοί μου, νοεῖτε·
[13]	τῆς διαθήκης κληρονόμον. εἰ οὖν	ἔτι	καὶ διὰ τοῦ Ἀβραὰμ ἐμνήσθη,
[21]	κύριος καὶ ὁ μισθὸς αὐτοῦ.	ἔτι	καὶ ἐρωτῶ ὑμᾶς· ἑαυτῶν γίνεσθε
[3]	καὶ ὁ θεὸς επακούσεταί σου,	ἔτι	λαλοῦντός σου ἐρεῖ· Ἰδοὺ πάρειμι·
[15]	ἀνταποσόσεως, παρακαλέσαι πάντας τοὺς πενθοῦντας.	~Ἔτι	οὖν καὶ περὶ τοῦ σαββάτου
[21]	ἐρωτῶ ὑμᾶς, χάριν αἰτούμενος. ἕως	ἔτι	τὸ καλὸν σκεῦός ἐστιν μεθ’
[16]	ὀνόματι κυρίου. εὑρίσκω οὖν, ὅτι	ἔτιν	ναός. πῶς οὖν οἰκοδομηθήσεται ἐπὶ
[5]	ἑαυτῷ τὸν λαὸν τὸν καινὸν	ἑτοιμάζων	ἐπιδείξῃ ἐπὶ τῆς γῆς ὤν,
[14]	λυτρωσάμενον ἡμᾶς ἐκ τοῦ σκότους	ἑτοιμάσαι	ἑαυτῷ λαὸν ἅγιον. λέγει οὖν
[5]	πρὸς ἡμᾶς, λέγει δὲ οὕτως·	Ἐτραυματίσθη	διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ
[5]	ἀποστόλους τοὺς μέλλοντας κηρύσσειν τὸ	εὐαγγέλιον	αὐτοῦ ἐξελέξατο, ὄντας ὑπὲρ πᾶσαν
[8]	τῆς καρδίας, οἷς ἔδωκεν τοῦ	εὐαγγελίου	τὴν ἐξουσίαν (οὖσιν δεκάδυο εἰς
[8]	δόξα. οἱ ῥαντίζοντες παῖδες οἱ	εὐαγγελισάμενοι	ἡμῖν τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν
[14]	ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέν με	εὐαγγελίσασθαι	ταπεινοῖς χάριν, ἀπέσταλκέν με ἰάσασθαι
[13]	Μανασσῆ, τὸν Μανασσῆ θέλων ἵνα	εὐλογηθῇ,	ὅτι πρεσβύτερος ἦν· ὁ γὰρ
[13]	τῷ ἐλάσσονι, καὶ οὗτος δὲ	εὐλογηθήσεται	βλέπετε, ἐπὶ τίνων τέθεικεν, τὸν
[13]	τοῦ δευτέρου καὶ νεωτέρου, καὶ	εὐλόγησεν	αὐτόν. καὶ εἶπεν Ἰωσὴφ πρὸς
[13]	μοι τοὺς υἱούς σου, ἵνα	εὐλογήσω	αὐτούς. καὶ προσήγαγεν Ἐφραὶμ καὶ
[6]	γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι;	εὐλογητὸς	ὁ κύριος ἡμῶν, ἀδελφοί, ὁ
[21]	ἀφ’ ὑμῶν, καὶ ποιεῖτε ἵνα	εὑρεθῆτε	ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. εἰ δὲ
[4]	πολλοὶ κλητοί, ολίγοι δὲ ἐκλεκτοὶ	εὑρεθῶμεν.	~Εἰς τοῦτο γὰρ υπέμεινεν ὁ
[9]	κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν (ὧδε	εὑρίκω	ἐντολήν) Μὴ σπείρητε ἐπ’ ἀκάνθαις,
[7]	εἰώθαμεν τρώγειν ἐν τῇ χώρᾳ	εὑρίσκοντες·	οὕτω μόνης τῆς ῥαχοῦς οἱ
[16]	ἐνδόξως ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου.	εὑρίσκω	οὖν, ὅτι ἔτιν ναός. πῶς
[10]	αὐτὸν καὶ ἐπ’ αὐτῷ ἀναπαθόμενος	εὐφραίνεσθαι	δοκεῖ. καλῶς εἶπεν βλέπων τὴν
[21]	ἀφ’ ὧν ἠδυνήθην, εἰς τὸ	εὐφρᾶναι	ὑμᾶς. σώζεσθε, ἀγάπης τέκνα καὶ
[1]	δι’ ὧν ἐν τοῖς παροῦσιν	εὐφρανθήσεσθε.	~Ἡμερῶν οὖν οὐσῶν πονηρῶν καὶ
[4]	ἵνα ἐν τοῖς δικαιώμασιν αὐτοῦ	εὐφρανθῶμεν.	ὁ κύριος ἀποσωπολήμπτως κρινεῖ τὸν
[15]	τὴν ἡμέραν τὴν ὀγόην εἰς	εὐφροσύνην,	ἐν ᾗ καὶ ὁ Ἰησοῦς
[10]	ὅτι ἡ μελέτη ἐστὶν ἔργον	εὐφροσύνης,	καὶ ἀναμαρυκωμένων τὸν λόγον κυρίου.
[7]	κυρίου γενέσθαι. ~Οὐκοῦν νοεῖτε τέκνα	εὐφροσύνης,	ὅτι πάντα ὁ καλὸς κύριος
[7]	ἵνα γνῶμεν, ᾧ κατὰ πάντα	εὐχαριστοῦντες	ὀφείλομεν αἰνεῖν. εἰ οὖν ὁ
[20]	πτωχόν, οὐ πονοῦντες ἐπὶ καταπονουμένῳ,	εὐχερεῖς	ἐν καταφονεῖς τέκνων, φθορεῖς πλάσματος
[2]	τῷ κυρίῳ καρδία συντετριμμένη, ὀσμὴ	εὐωδίας	τῷ κυρίῳ κυρίῳ καρδία δοξάζουσα
[9]	ἡμεῖς. ἀλλὰ καὶ ἡ περιτομή,	ἐφ’	ᾗ πεποίθασιν, κατήργηται. περιτομὴν γὰρ
[18]	τεταγμένοι φωταγωγοὶ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ,	ἐφ’	ἧς δὲ ἄγγελοι του σατανᾶ.
[18]	δὲ πολλὴ τῶν δύο ὁδῶν.	ἐφ’	ἧς μὲν γάρ εἰσιν τεταγμένοι
[12]	πολεμηθήσονται. τίθησιν οὖν Μωϋσῆς ἓν	ἐφ’	ὅπλον ἐν μέσῳ τῆς πυγμῆς,
[4]	γενώμεθα ναὸς τέλειος τῷ θεῷ.	ἐφ’	ὅσον ἐστὶν ἐν ἡμῖν, μελετῶμεν
[17]	πνευματικὸς ναὸς οἰκοδομούμενος τῷ κυρίῳ.	~Ἐφ’	ὅσον ἦν ἐν δυνατῷ καὶ
[19]	ἦλθεν κατὰ πρόσωπον καλέσαι, ἀλλ’	ἐφ’	οὓς τὸ πνεῦμα ἡτοίμασεν. κοινωνήσεις
[1]	πλουσίου τῆς πηγῆς κυρίου πνεῦμα	ἐφ’	ὑμᾶς. οὕτω με ἐξέπληξεν ἐπὶ
[14]	λαὸν κληρονομίας, δι’ ἡμᾶς ὑπομείνας.	ἐφανερώθη	δέ, ἵνα κἀκεῖνοι τελειωθῶσιν τοῖς
[16]	καὶ ὁ λαὸς Ἰσραὴλ παραδίδοσθαι,	ἐφανερώθη.	λέγει γὰρ ἡ γραφή· Καὶ
[5]	καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς, τότε	ἐφανέρωσεν	ἐν σαρκί, οὐδ’ ἂν πως
[13]	ἵνα εὐλογήσω αὐτούς. καὶ προσήγαγεν	Ἐφραὶμ	καὶ Μανασσῆ, τὸν Μανασσῆ θέλων
[13]	τὴν δεξιὰν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν	Ἐφραίμ,	τοῦ δευτέρου καὶ νεωτέρου, καὶ
[10]	οὔτε πάντα ἰχθύν, ὃς οὐκ	ἔχει	λεπίδα ἐν ἑαυτῷ, τρία ἔλαβεν
[10]	ὅσα γὰρ ἔτη ζῇ, τοσαύτας	ἔχει	τρύπας. ἀλλὰ οὐδὲ τὴν ὕαιναν
[4]	τῇ ἑαυτῶν ψυχῇ ἄνεσιν, ὥστε	ἔχειν	αὐτὴν ἐξουσίαν μετὰ ἁμαρτωλῶν καὶ
[9]	σταυρὸς ἐν τῷ ταῦ ἤμελλεν	ἔχειν	τὴν χάριν, λέγει καὶ τοὺς
[6]	ἡμᾶς ἄλλον τύπον, ὡς παιδίων	ἔχειν	τὴν ψυχήν, ὡς ἂν δὴ
[9]	δεκαοκτὼ ι’ δέκα, η’ ὀκτώ·	ἔχεις	Ἰησοῦν. ὅτι δὲ ὁ σταυρὸς
[12]	κύριος· ὁταν ξύλου αἷμα στάξῃ.	ἔχεις	πάλιν περὶ τοῦ σταυροῦ καὶ
[12]	παραχρῆμα σωθήσεται ἐν οὕτως ἐποίουν.	ἔχεις´πάλιν	καὶ ἐν τούτοις τὴν δόξαν
[21]	μου γνώμης ἀγαθῆς λαμβάνετε συμβουλίαν·	ἔχετε	μεθ’ ἑαυτῶν εἰς οὓς ἐργάσησθε
[10]	τὰ πετεινα καθήμενα εἰς ἁρπαγήν.	ἔχετε	τελείως καὶ περὶ τῆς βρώσεως.
[2]	ζυγοῦ ἀνάγκης, ὤν, μὴ ἀνθρωποποίητον	ἔχῃ	τὴν προσφοράν. λέγει δὲ πάλιν
[1]	μετὰ τῆς πίστεως ὑμῶν τελείαν	ἔχητε	τὴν γνῶσιν. Τρία οὖν δόγνατά
[12]	μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς	ἐχθρούς	σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.
[16]	νῦν καὶ αὐτοι οἱ τῶν	ἐχθρῶν	ὑπηρέται ἀνοικοδομήσουσιν καὶ ὁ λαὸς
[4]	ὡς πρέπει ἀγαπῶντι ἀφ’ ὧν	ἔχομεν	μὴ ἐλλείπειν, γράφειν ἐσπούδασα, περίψημα
[7]	τότε τῇ ἡμέρᾳ τὸν ποδήρη	ἔχοντα	τὸν κόκκινον περὶ τὴν σάρκα
[11]	βαίνομεν καρποφοροῦντες ἐν τῇ πνεύματι	ἔχοντες.	Καὶ ὃς ἂν φάγῃ ἀπὸ
[5]	μάθετε. οἱ προφῆται, ἀπ’ αὐτοῦ	ἔχοντες	τὴν χάριν, εἰς αὐτὸν ἐπροφήτευσαν·
[2]	πονηρῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐνεργοῦντος	ἔχοντος	τὴν ἐξουσίαν, ὀφείλομεν ἑαυτοῖς προσέχοντες
[14]	κυρίου ἐπ’ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν	ἔχρισέν	με εὐαγγελίσασθαι ταπεινοῖς χάριν, ἀπέσταλκέν
[16]	πολεμεῖν αὐτοὺς καθῃρέθη ὑπὸ τῶν	ἐχτρῶν·	νῦν καὶ αὐτοι οἱ τῶν
[5]	ὅτι δικαιως ἀπολεῖται ἄνθρωπος, ὃς	ἔχων	ὁδοῦ δικαιοσύνης γνῶσιν ἑαυτὸν εἰς
[12]	μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν μου,	ἕως	ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου
[14]	τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν	ἕως	ἐσχάτου τῆς γῆς, οὕτως λέγει
[21]	χωρήσῃ. ἐρωτῶ ὑμᾶς, χάριν αἰτούμενος.	ἕως	ἔτι τὸ καλὸν σκεῦός ἐστιν