Livre, pages
[15, 687]	(Τούτοις ἀπαντήσας ὁ Μασσούριος ἔφη·	Ὦ	δαιμόνιε ἀνδρῶν, οὐκ οἶδας ὅτι
[15, 674]	λέγουσα τάδε· Σὺ δὲ στεφάνοις,	ὦ	Δίκα, περθέσθ´ ἐραταῖς φόβαισιν ὅρπακας
[15, 695]	κʹ Ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίος,	ὦ	ἑταῖρ´, ὑποδύεται. Φράζευ μή σε
[15, 698]	Πολλοί τινες παρῳδιῶν ποιηταὶ γεγόνασιν,	ὦ	ἑταῖρε· ἐνδοξότατος δ´ ἦν Εὔβοιος
[15, 695]	Ἀθήνας ἐποιησάτην. ιδʹ (Ἀδμήτου λόγον,	ὦ	ἑταῖρε, μαθὼν τοὺς ἀγαθοὺς φίλει,
[15, 675]	λέξεσι. Καὶ περὶ μὲν τούτων,	(ὦ	ἑταῖροι, ταῦτα. Περὶ δὲ τοῦ
[15, 690]	βακκάρι. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Θεσμοφοριαζούσαις·	(Ὦ	Ζεῦ πολυτίμηθ´, οἷον ἔπνευσεν ὁ
[15, 679]	στέφανον πολυποίκιλον ἀνθέων, γρυπότατον, χαριέστατον,	ὦ	Ζεῦ· τίς γὰρ αὐτὸν ἔχουσα
[15, 669]	ἐκ τῶν Ἐλεγείων. Σὺ δέ,	ὦ	Θεόδωρε (τοῦτο γάρ σου τὸ
[15, 698]	Τίς ἡδέως, ἔφη, τῶν ἐπῶν	ὦ	καλέ μου ἑταῖρε, ἕως ἔτι
[15, 697]	κολάβρους καλουμένους συντιθέντων· εἴρηται γάρ,	ὦ	καλὲ Οὐλπιανέ, τοὔνομα. Καὶ ὅ
[15, 686]	Σωκράτην τοιαυτὶ λέγοντα· Νὴ Δί´,	ὦ	Καλλία, τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς· οὐ
[15, 668]	ἐκβάλλοντες, ἀγνύντες, τί μου (λέγοντες·	ὦ	κάλλιστον Ἡρακλεῖ λάταξ τοῦτο δὲ
[15, 692]	μύρων χρῆσιν ὥρμησεν. Χρηστέον οὖν,	ὦ	Κύνουλκε Θεόδωρε, μύροις παρὰ πότον
[15, 678]	Καὶ τὸ εἶδος ὁποῖον ζητῶ,	ὦ	Κύνουλκε. Καὶ μή μοι εἴπῃς
[15, 689]	χωρὶς πρίω μοι βάκχαριν. {Β.	Ὦ	λακκόπρωκτε, βάκχαριν τοῖς σοῖς ποσὶν
[15, 700]	Φορμοφόροις δράματι· Τῇδ´ ἐξιόντι δεξιᾷ,	ὦ	λυχνίδιον. Πανὸς δ´ ὀνομάζεται τὸ
[15, 697]	συρβηνέων χορός. (Καὶ ὅς· Κλέαρχος,	ὦ	λῷστε, ἐν δευτέρῳ περὶ Παιδείας
[15, 679]	ἐκ τῶν Εὐβούλου Στεφανοπωλίδων ταῦτα·	Ὦ	μάκαρ, ἥτις ἔχους´ ἐνὶ δωματίῳ
[15, 685]	αὐτὸς ἀνθῶν τινων στεφανωτικῶν φησιν·	Ὦ	μαλάχας μὲν ἐξερῶν, ἀναπνέων δ´
[15, 669]	ἐγένοντο χαμαί. Σὸν οὖν ἐστιν,	ὦ	μουσικώτατε, τὴν χιλιέτη μου ταύτην
[15, 671]	τῷ χαρίεντι Ἀνακρέοντι Ναυκρατίτης στέφανος,	ὦ	Οὐλπιανέ. Φησὶν γὰρ οὕτως ὁ
[15, 671]	Καὶ ὃς οὐ πρότερον, ἔφη,	ὦ	οὗτος, διδάξω σε, πρὶν ἂν
[15, 694]	γυναικῶν μέγ´ ἔχει κράτος. δʹ	Ὦ	Πάν, Ἀρκαδίας μέδων κλεεννᾶς, ὀρχηστὰ
[15, 694]	ὀρχηστὰ Βρομίαις ὀπαδὲ Νύμφαις, γελάσειας,	ὦ	Πάν, ἐπ´ ἐμαῖς εὔφροσι ταῖσδ´
[15, 698]	καὶ ὧδέ τις εἶπε παραστάς·	ὦ	πάντων ἀνδρῶν βδελυρώτατε, τίς ς´
[15, 693]	δὲ τυφλόν τι κἀσύντακτόν ἐστιν,	ὦ	πάτερ. (Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ
[15, 688]	δὲ τὸν ἀγωνιῶντα παράγει λέγοντα·	(Ὦ	πονηρὰ καρδία, ἐπιχαιρέκακον ὡς εἶ
[15, 671]	τοῦ κωμῳδιοποιοῦ Φάσμα (Ἐπαρίστερ´ ἔμαθες,	ὦ	πόνηρε, γράμματα· ἀνέστροφέν σου τὸν
[15, 700]	περιπατῶ. Ποῖος γάρ ἐστιν φανός,	ὦ	πρὸς τῶν θεῶν, τοιοῦτος οἷος
[15, 697]	φύσιν ὑπάρχουσαι, ὡς καὶ ἥδε·	Ὦ	τί πάσχεις· μὴ προδῷς ἄμμ´,
[15, 685]	μελιλώτινον λαλῶν καὶ ῥόδα προσσεσηρώς·	ὦ	φιλῶν μὲν ἀμάρακον, προσκυνῶν δὲ
[15, 674]	παρακειμένης ἐκ τοῦ δαψιλοῦς ἐν	ᾧ	εὐωχεῖτο τόπῳ, συνδέσεως ἕνεκα τῶν
[15, 671]	τοιοῦτον· ~ἕνα βούλεσθαι ἀριθμὸν εὑρεῖν,	ᾧ	ἕως τοῦ τελευταίου εἰσελθόντος (ἐξ
[15, 698]	οὔτε ποιητάων ἀδαήμων οὔτε θεάτρων,	ᾧ	καὶ τεθνειῶτι λαλεῖν πόρε Φερσεφόνεια.
[15, 690]	ἀπέδοτο (ἐχθὲς Μελανώπῳ, πολυτελοῦς Αἰγυπτίου,	ᾧ	νῦν ἀλείφει τοὺς πόδας Καλλιστράτου.
[15, 675]	ἐπιγραφομένῳ βιβλίῳ Περὶ Ἀφροδίτης, ἐν	ᾧ	ταυτὶ γέγραπται· Κατὰ δὲ τὴν
[15, 679]	ὁ δ´ ἕτερος ἄχρως, ἔκλευκος,	ᾧ	χρῶνται πρὸς τοὺς τάφους. Καταλέγει
[15, 689]	ἐγὼ πρίωμαι; Λαικάσομἄρα βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης	Πρωτεσιλάῳ	~Μύρον τε παρὰ Πέρωνος, οὗπερ
[15, 676]	τρίτης τῶν Ἑλληνικῶν, ὅς φησιν	Ἀγησιλάῳ	τῷ Λάκωνι παραγενομένῳ εἰς Αἴγυπτον
[15, 678]	Ἑαυτοῦ Ἐρῶντι, (Εὔβουλος δ´ ἐν	Οἰνομάῳ	ἢ Πέλοπι· Περιφοραῖς κυκλούμενος ὥσπερ
[15, 671]	ἂν τὸν ἄξιον παρὰ σοῦ	λάβω	μισθόν. Οὐ γὰρ ἐγὼ τὰς
[15, 667]	εἰς λεκάνην ὑποκειμένην πληγεῖσαν τῷ	κοττάβῳ·	καί τις ἦν ἀκριβὴς εὐχέρεια
[15, 666]	ἐν Βάπταις λέγει· χαλκῷ περὶ	κοττάβῳ.	Πλάτων δὲ ἐν Διὶ Κακουμένῳ
[15, 667]	Κρατῖνος ἐν Νεμέσει· Τὸ δὲ	κοττάβῳ	προθέντας ἐν πατρικοῖσι νόμοις τὸ
[15, 667]	πολύς. {Β. Πρὸς θεῶν, τῷ	κοττάβῳ	πρόσεστι καὶ Μάνης τις ὥσπερ
[15, 699]	γοῦν ὁ Συρακόσιος (ἐν Κενταύροις	διθυράμβῳ	φησίν· Πίσσα δ´ ἀπὸ γραβίων
[15, 699]	ἐξωμίδος. Ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ	Νιόβῳ	προειπὼν λυχνοῦχον Οἴμοι κακόδαιμον, φησίν,
[15, 686]	τε τούτων τῶν χύδην πεπλεγμένων.	Κἀγὼ	δ´ ἐπὶ τούτοις τοῦ λέγειν
[15, 665]	δὲ λίτρον παραχέων ἔρχομαι. {Β.	Κἀγὼ	δὲ παρακορήσων. Σπονδὰς δ´ ἔπειτα
[15, 701]	δωρόδειπνε, ἀσσαρίου κανδήλας πρίω, ἵνα	κἀγὼ	κατὰ τὸν καλὸν Ἀγάθωνα ἀναφωνήσω
[15, 695]	ἔχει, τὰν δ´ ἔραται λαβεῖν·	(κἀγὼ	παῖδα καλὴν τὴν μὲν ἔχω,
[15, 697]	ποιητήν· οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν εἰώθασιν·	Κἀγὼ	παιδοφιλήσω· πολύ μοι κάλλιον ἢ
[15, 676]	μὲν οὖν Πολύχαρμος ταῦτα. Οἷς	κἀγὼ	πείθομαι, ἡγούμενος οὐκ ἄλλον τινὰ
[15, 669]	Καὶ ὁ Δημόκριτος ἀλλ´ ἵνα	κἀγώ,	φησίν, μνημονεύσω τῶν τοῦ Χαλκοῦ
[15, 693]	{Α. Πῖθι θαρρῶν. Νικόστρατος Πανδρόσῳ·	Κἀγώ,	φιλτάτη· μετανιπτρίδ´ αὐτῷ τῆς Ὑγιείας
[15, 693]	Ζεὺς ὁ σωτήρ, ἂν ἐγὼ	διαρραγῶ,	οὐδέν μ´ ὀνήσει. {Α. Πῖθι
[15, 666]	γέροντος· τὸν βαλόντα δὲ στέφειν	ἐγὼ	´τετάγμην, ἆθλα κότταβον διδούς. (Ἐκαλεῖτο
[15, 672]	τινα εἰρήκασιν περὶ τοῦ προκειμένου.	Ἐγὼ	δ´ ἐντυχὼν τῷ Μηνοδότου τοῦ
[15, 669]	προπινομένην τὴν ἀπ´ ἐμοῦ ποίησιν.	Ἐγὼ	δ´ ἐπιδέξια πέμπω σοὶ πρώτῳ
[15, 665]	τρέχων σὺ τὰς τραπέζας ἐκφέρεις;	Ἐγὼ	δὲ λίτρον παραχέων ἔρχομαι. {Β.
[15, 676]	δὴ καὶ τὴν στεφανωτρίδα βύβλον.	Ἐγὼ	δὲ οὐκ οἶδα τίνα ὠφέλειαν
[15, 687]	τῆς ἁβρότητος ἀφελεῖν λέγουσα ὧδε·	(Ἐγὼ	δὲ φίλημ´ ἁβροσύναν, καί μοι
[15, 667]	δ´ ἆθλον. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν Ἔγνωκ´,	ἐγὼ	δὲ χαλκίον (τοῦτ´ ἐστὶν κοττάβειον)
[15, 693]	Ὁ Ζεὺς ὁ σωτήρ, ἂν	ἐγὼ	διαρραγῶ, οὐδέν μ´ ὀνήσει. {Α.
[15, 666]	Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον; {Α.	Ἐγὼ	διδάξω καθ´ ἕν· ὃς ἂν
[15, 696]	αὔξουσαι φιλίας τε γέρας βεβαίας.	Ἐγὼ	μὲν οὐκ οἶδα εἴ τίς
[15, 667]	{Α. Οὕτω ποιήσεις. {Β. Ἀλλ´	ἐγὼ	μὲν σφενδόνῃ οὐκ ἂν ἐφικοίμην
[15, 698]	κακῶς κακὰ ῥαψῳδοῦσιν· οἷς καὶ	ἐγὼ	μετὰ τοῖσιν τὰ χρηίζων ἐποίθησα.
[15, 698]	ποσὶν τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι; Τοῖσι δ´	ἐγὼ	πᾶσιν μικρὸν μετὰ τοῦτ´ ἔπος
[15, 689]	λακκόπρωκτε, βάκχαριν τοῖς σοῖς ποσὶν	ἐγὼ	πρίωμαι; Λαικάσομἄρα βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ
[15, 671]	σοῦ λάβω μισθόν. Οὐ γὰρ	ἐγὼ	τὰς ἐκ τῶν βιβλίων ἀκάνθας
[15, 666]	ἐῶ παίζειν. Τίθημι κοττάβεια σφῷν	ἐγὼ	τασδί τε τὰς κρηπῖδας, ἃς
[15, 666]	κότταβον παίζειν, ἕως ἂν σφῷν	ἐγὼ	τὸ δεῖπνον ἔνδον σκευάσω. {ΗΡ.
[15, 699]	Λαβὲ τριόδοντα καὶ λυχνοῦχον, ἐπιφέρει·	Ἐεγὼ	δὲ δεξιᾷ γε τόνδ´ ἔχω
[15, 677]	κεφαλῆς καὶ τοῦ πρώτου κόσμου.	Λέγω	δὲ τὸ ἐπὶ τοῦ φρέατος
[15, 666]	δ´ ἐν Ἀφροδίτης Γοναῖς· Τονδὶ	λέγω,	σὺ δ´ οὐ συνιεῖς; Κότταβος
[15, 671]	βιβλίων ἀκάνθας ὥσπερ σὺ ἀναγινώσκων	ἐκλέγω,	ἀλλὰ τὰ χρησιμώτατα καὶ ἀκοῆς
[15, 687]	ῥαβδίων (ἔκ τινων ποτηρίων) ἑλκύσας,	λόγῳ	γοῦν ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος
[15, 674]	ἁπλούστερον, ὅτι ὁ Μεγίστης τῇ	λύγῳ	ἐστεφανοῦτο, ὡς παρακειμένης ἐκ τοῦ
[15, 671]	δὴ μῆνες ἐπείτε στεφανοῦταί τε	λύγῳ	καὶ τρύγα πίνει μελιηδέα. Ὁ
[15, 673]	δὴ μῆνες ἐπειδὴ στεφανοῦταί τε	λύγῳ	καὶ τρύγα πίνει μελιηδέα. Ταῦτα
[15, 672]	θεὸς παρεκελεύσατο στεφανώματι χρωμένοις τῇ	λύγῳ	καταδεῖν τὴν ἑαυτῶν κεφαλὴν τοῖς
[15, 671]	τί παρὰ τῷ αὐτῷ ποιητῇ	λύγῳ	τινὲς στεφανοῦνται; Φησὶν γὰρ ἐν
[15, 673]	κατὰ πλῆθος χρῆσθαι μὲν τῇ	λύγῳ,	τοῖς δὲ θεραπεύουσιν τὴν θεὸν
[15, 673]	ἕνεκεν ἢ στεφανώσεως ἀρκεῖται τῇ	λύγῳ,	(τῷ (δὲ) λέγειν αὐτὴν τῶν
[15, 688]	καὶ κινυμένοιο Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς	δῶ	ἔμπης ἐς γαῖάν τε καὶ
[15, 690]	Δαιταλεῦσιν· Φέρ´ ἴδω, τί σοι	δῶ	τῶν μύρων· ψάγδαν φιλεῖς; Εὔπολις
[15, 690]	ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν· Φέρ´	ἴδω,	τί σοι δῶ τῶν μύρων·
[15, 694]	πατήρ. βʹ Πλούτου μητέρ´ Ὀλυμπίαν	ἀείδω	Δήμητρα στεφανηφόροις ἐν ὥραις, σέ
[15, 687]	τῆς ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς ἐν	Λίνδῳ	πᾶσιν αὑτοῦ ἔργοις· Ἁβροδίαιτος ἀνὴρ
[15, 677]	χροιαὶ δύο, ἣ μὲν τῷ	ῥόδῳ	ἐοικυῖα· ἐκ τούτου δὲ ὁ
[15, 697]	ἐν τῷ Περὶ τῶν ἐν	Ῥόδῳ	θυσιῶν. Ἐπ´ Ἀντιγόνῳ δὲ καὶ
[15, 688]	Σόλοις τῆς Κιλικίας καὶ ἐν	Ῥόδῳ·	νάρδινον δὲ τὸ ἐν Τάρσῳ·
[15, 666]	περὶ φιλημάτων. {Α. Ἀγεννῶς οὐκ	ἐῶ	παίζειν. Τίθημι κοττάβεια σφῷν ἐγὼ
[15, 672]	Ἀπόλλωνα ποινὴν αὐτοὺς ἀποδοῦναι τῇ	θεῷ	δι´ ἑαυτῶν ἑκούσιον καὶ χωρὶς
[15, 676]	Ἀφροδίτης ἱερῷ, θύσας δὲ τῇ	θεῷ	καὶ ἀναθεὶς τῇ Ἀφροδίτῃ τἄγαλμα,
[15, 673]	δίκην ἐν εὐωχίαις ἀποδιδόντας τῇ	θεῷ	τὴν προσήκουσαν. Ὅθεν τοὺς Κᾶρας
[15, 701]	τὸ τρίμετρον καλούμενον ἀνατίθησι τῷ	θεῷ,	(φάσκων τοῦ θεοῦ τοῦθ´ ἑκάτερον
[15, 672]	Ἀθύρου δὲ ὄντος τότε τοῦ	νεὼ	(ταχέως ἀνελέσθαι τὸ βρέτας καὶ
[15, 682]	τ´ ἐνὶ ἄνθει καλῷ, ἡδέι	νεκταρέῳ,	ἔν τ´ ἀμβροσίαις καλύκεσσιν (ἄνθεσι
[15, 696]	γὰρ ἀρῶ, τούτῳ θερίζω, (τούτῳ	πατέω	τὸν ἁδὺν οἶνον ἀπ´ ἀμπέλω,
[15, 696]	χρωτός. ~Τούτῳ γὰρ ἀρῶ, τούτῳ	θερίζω,	(τούτῳ πατέω τὸν ἁδὺν οἶνον
[15, 695]	σώφρονι σωφρόνει. κʹ Ὑπὸ παντὶ	λίθῳ	σκορπίος, ὦ ἑταῖρ´, ὑποδύεται. Φράζευ
[15, 701]	ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα, ἐπιβᾶσα τῷ	λίθῳ	τῷ νῦν ἔτι κειμένῳ ὑπὸ
[15, 683]	ἐν ῥίζῃσιν ἀγαλλίας ἥ θ´	ὑακίνθῳ	αἰαστῇ προσέοικε, χελιδονίοισι δὲ τέλλει
[15, 682]	ἔν τε κρόκῳ ἔν θ´	ὑακίνθῳ	ἔν τε ἴῳ θαλέθοντι ῥόδου
[15, 679]	μὲν ἔχων τὸ ἄνθος ὅμοιον	ὑακίνθῳ,	ὁ δ´ ἕτερος ἄχρως, ἔκλευκος,
[15, 678]	Ἑλλωτίδα. Ἄγεσθαι δὲ καὶ ἐν	Κορίνθῳ	τὰ Ἑλλώτια. ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ. Οὕτω καλοῦνταί
[15, 673]	λύγος, ἀρχαῖον Καρῶν στέφος. ἀλλὰ	φερέσθω	Οἶνος καὶ Μουσῶν ἡ χαρίεσσα
[15, 687]	Στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε	μύθῳ.	Καί· Κραδίη δέ οἱ ἔνδον
[15, 682]	ἔν θ´ ὑακίνθῳ ἔν τε	ἴῳ	θαλέθοντι ῥόδου τ´ ἐνὶ ἄνθει
[15, 688]	τὸν Ἕκτορος νεκρὸν ῥοδόεντι ἔχριεν	ἐλαίῳ	ἀμβροσίῳ. Καὶ τοῦτο μὲν ἐξ
[15, 688]	μετ´ ἐπιθέτου· Ῥοδόεντι δ´ ἔχριεν	ἐλαίῳ.	Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ λέγει τι
[15, 687]	καὶ Νοῦν, ἔτι δ´ Ἀρετὴν	ἐλαίῳ	χριομένην καὶ γυμναζομένην. (Τούτοις ἀπαντήσας
[15, 691]	καλλίστων εἰσηγηταὶ τῷ τῶν ἀνθρώπων	βίῳ	γενόμενοι, παρ´ οἷς ἀνυπερβλήτου τιμῆς,
[15, 696]	πολύμοχθε γένει βροτείῳ, θήραμα κάλλιστον	βίῳ,	σᾶς πέρι, παρθένε, μορφᾶς (καὶ
[15, 672]	χρημάτων ὑποσχέσει Τυρρηνοὺς λῃστρικῷ (τε)	βίῳ	χρωμένους ἁρπάσαι τὸ βρέτας, πεπεισμένους
[15, 677]	πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην ἐν	κυνηγίῳ	καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανός, μέγα χρῆμα
[15, 691]	μὰ Δία, τὴν αὐτὴν μύρον,	ἰδίῳ	δ´ ἑκάστην. Πετόμεναι δ´ αὗται
[15, 670]	χαλεπὸν γὰρ ἐπὶ μεγάλῳ καὶ	θείῳ	στεφάνῳ μικρὸν καὶ τὸν τυχόντα
[15, 690]	καὶ τοῦ βρενθείου, λέγουσα οὕτως·	Βρενθείω	βασιληίω. ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν·
[15, 691]	κύκλῳ Μιλησίοις, ἔπειτ´ ἀλείφειν τῷ	μεγαλλείῳ	μύρῳ καὶ τὴν βασιλικὴν θυμιᾶτε
[15, 689]	διέφερεν καὶ μάλιστα (ἐν) τῷ	μεγαλλείῳ,	νῦν δὲ οὔ. Ἤκμαζε δὲ
[15, 667]	ἀνῃρεῖτο δὲ τὰ κοττάβια ὁ	πλείω	καταδύσας. (Ἀμειψίας Ἀκοκοτταβίζουσιν· Ἡ Μανία,
[15, 700]	δ´ ἀκοντίων συνδοῦντες ὀρθὰ τρία	λυχνείῳ	χρώμεθα. Δίφιλος δ´ ἐν Ἀγνοίᾳ·
[15, 696]	ὑμῖν ποιήσω· Ἀρετὰ πολύμοχθε γένει	βροτείῳ,	θήραμα κάλλιστον βίῳ, σᾶς πέρι,
[15, 683]	Ἤνυσε γὰρ χλούνηνδε μετεσσύμενος σκυλάκεσσιν,	Ἀλφειῷ	καὶ λύθρον ἑῶν ἐπλύνατο γυίων,
[15, 690]	τοῦ βρενθείου, λέγουσα οὕτως· Βρενθείω	βασιληίω.	ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν· Φέρ´
[15, 675]	ὀψέ ποτε Πολυχάρμου Ναυκρατίτου ἐπιγραφομένῳ	βιβλίῳ	Περὶ Ἀφροδίτης, ἐν ᾧ ταυτὶ
[15, 687]	καί μοι τὸ λαμπρὸν ἔρος	ἀελίω	καὶ τὸ καλὸν λέλογχε, φανερὸν
[15, 681]	νύκτα μαραίνεται, ἅμα δὲ τῷ	ἡλίῳ	ἀνατέλλοντι θάλλει, μνημονεύει Κρατῖνος ἐν
[15, 693]	δὲ τοῖς Ἐμεσηνοῖς θύοντες τῷ	Ἡλίῳ,	(ὥς φησι Φύλαρχος ἐν τῇ
[15, 689]	τὸν αὐχένα Καὶ Κηφισόδωρος ἐν	Τροφωνίῳ·	Ἔπειτ´ ἀλείφεσθαι πρίω τὸ σῶμά
[15, 667]	Ὁμοίως δὲ διεξέρχονται Κηφισόδωρος ἐν	Τροφωνίῳ	καὶ Καλλίας ἢ Διοκλῆς ἐν
[15, 671]	Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς τὸν Κύνουλκον	Οἵῳ	μ´ ὁ δαίμων, ἔφη, φιλοσόφῳ
[15, 699]	χάριν. Ὃς δὲ Βοιωτοῦ ἔκλυεν,	Εὐβοίῳ	τέρψεται οὐδ´ ὀλίγον. (Πολλῶν οὖν
[15, 673]	περὶ τοῦ παρὰ Ἀντιφῶντι τῷ	τραγῳδιοποιῷ	Πληξίππου καὶ πλεῖστα ὅσα καὶ
[15, 678]	καθάπερ οἱ παρὰ Βάτωνι τῷ	κωμῳδιοποιῷ	ἐν Συνεξαπατῶντι φιλόσοφοι, περὶ ὧν
[15, 691]	ἦν, ὡς Ἄλεξίς φησιν ἐν	Ἐκπωματοποιῷ·	Αεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ Σάρδεων
[15, 693]	ὁ Σικελιώτης Διονύσιος. Τῷ γὰρ	Ἀσκληπιῷ	ἐν ταῖς Συρακούσαις ἀνακειμένης τραπέζης
[15, 675]	μετὰ δεῖπνον κεκραμένῳ πρώτῳ διδομένῳ	ποτηρίῳ	Δία Σωτῆρα ἐπιλέγουσι, τῆς ἐκ
[15, 701]	δέ, παῖ δωρόδειπνε, ἀσσαρίου κανδήλας	πρίω,	ἵνα κἀγὼ κατὰ τὸν καλὸν
[15, 689]	Ξανθία· καὶ τοῖς ποσὶν χωρὶς	πρίω	μοι βάκχαριν. {Β. Ὦ λακκόπρωκτε,
[15, 689]	Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνίῳ· Ἔπειτ´ ἀλείφεσθαι	πρίω	τὸ σῶμά μοι μύρον ἴρινον
[15, 691]	Μισογύνῃ ιʹ (Ἀντιφάνης δ´ ἐν	Φρεαρρίῳ	στακτῆς τοῦ μύρου μνημονεύων φησίν·
[15, 673]	Ῥώμῃ εὕρομεν παρὰ τῇ ἀντικοττυραι	Δημητρίῳ.	Τοιοῦτος δέ τις καὶ (ὁ
[15, 697]	θυσιῶν. Ἐπ´ Ἀντιγόνῳ δὲ καὶ	Δημητρίῳ	φησὶν Φιλόχορος Ἀθηναίους ᾄδειν παιᾶνας
[15, 668]	ἑστάναι οἱ δυσέρωτες (ἡμεῖς προστίθεμεν	γυμνασίῳ	Βρομίου κώρυκον. Οἱ δὲ παρόντες
[15, 686]	τὸν καλὸν Ξενοφῶντα ἐν τῷ	Συμποσίῳ	ποιοῦντα τὸν Σωκράτην τοιαυτὶ λέγοντα·
[15, 674]	θύοντας. (Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῷ	Συμποσίῳ	φησὶν ὅτι οὐδὲν κολοβὸν προσφέρομεν
[15, 688]	κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ χρόα λευκὸν	(ἀμβροσίῳ	ἑανῷ, τό ῥά οἱ τεθυωμένον
[15, 688]	Ἕκτορος νεκρὸν ῥοδόεντι ἔχριεν ἐλαίῳ	ἀμβροσίῳ.	Καὶ τοῦτο μὲν ἐξ ἀνθέων.
[15, 679]	Ὦ μάκαρ, ἥτις ἔχους´ ἐνὶ	δωματίῳ	στρουθίον ἀεροφόρητον λεπτότατον περὶ σῶμα
[15, 689]	Ἐκ χρυσοκολλήτου δὲ κάλπιδος μύρῳ	Αἰγυπτίῳ	μὲν τοὺς πόδας καὶ τὰ
[15, 690]	ἐρυγγάνοντα. Εὔβουλος δ´ ἐν Στεφανοπώλισιν·	Αἰγυπτίῳ	ψάγδανι τρὶς λελουμένη. Πολέμων δ´
[15, 689]	ἡ μεγάλη. Οἰνάνθινον δὲ ἐν	Ἀδραμυττίῳ	πάλαι μὲν μέτριον, ὕστερον δὲ
[15, 684]	τὴν καλουμένην ἀμβροσίαν φύεσθαι ἐν	Κῷ.	Προείρηται δ´ ἄνω περὶ αὐτῆς
[15, 688]	ἐν Ἤλιδι χρηστοτάτη καὶ ἐν	Κυζίκῳ·	ῥόδινον δὲ κράτιστον ἐν Φασήλιδι,
[15, 681]	Εὔμαχος δ´ ὁ Κορκυραῖος ἐν	Ῥιζοτομικῷ	καὶ ἀκακαλλίδα φησὶ καλεῖσθαι τὸν
[15, 681]	Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν τῷ	Ῥιζοτομικῷ	φησιν ἀναφῦναι αὐτὴν ἐκ τῶν
[15, 672]	χαλεπαίνοντας πεῖσαι χρημάτων ὑποσχέσει Τυρρηνοὺς	λῃστρικῷ	(τε) βίῳ χρωμένους ἁρπάσαι τὸ
[15, 690]	κρόκος. Ἀχαιὸς δ´ ἐν Αἴθωνι	σατυρικῷ·	Βακκάρει χρισθέντα καὶ ψυκτηρίοις πτεροῖς
[15, 669]	προσηγορεύθη διὰ τὸ συμβουλεῦσαι Ἀθηναίοις	χαλκῷ	νομίσματι χρήσασθαι, καὶ τὸν λόγον
[15, 666]	ἦν, Εὔπολις ἐν Βάπταις λέγει·	χαλκῷ	περὶ κοττάβῳ. Πλάτων δὲ ἐν
[15, 682]	οἷα φοροῦς´ ὧραι, ἔν τε	κρόκῳ	ἔν θ´ ὑακίνθῳ ἔν τε
[15, 683]	κάλυκες κεφαλήγονοι ἀντελέουσιν, ἀργήεις πετάλοισι,	κρόκῳ	μέσα χροιισθεῖσαι· ἃ κρίνα, λείρια
[15, 691]	ἐστὶ καὶ τοῦτο Ἐπίλυκος ἐν	Κωραλίσκῳ·	Βάκκαρίς τε καὶ σάγδας ὁμοῦ.
[15, 678]	δ´ ἐν μὲν Ἀγωνίδι ἢ	Ἱππίσκῳ·	Ὁ τρίτος οὗτος δ´ ἔχει
[15, 678]	παρὰ Πλάτωνι ἐν Διὶ Κακουμένῳ.	(Εὑρίσκω	δὲ καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς
[15, 670]	στέφανος γίνεται· χαλεπὸν γὰρ ἐπὶ	μεγάλῳ	καὶ θείῳ στεφάνῳ μικρὸν καὶ
[15, 697]	τοῦ παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ προσαγορευθέντι	Μεγάλῳ	πλεῖστον ἰσχύσαντος υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον
[15, 682]	θαλέθοντι ῥόδου τ´ ἐνὶ ἄνθει	καλῷ,	ἡδέι νεκταρέῳ, ἔν τ´ ἀμβροσίαις
[15, 699]	οἱ πομπεῖς λυχνούχους δηλαδή. Φερεκράτης	Δουλοδιδασκάλῳ·	Ἄνυσόν ποτ´ ἐξελθών, κρότος γὰρ
[15, 687]	οἶδας ὅτι αἱ ἐν τῷ	ἐγκεφάλῳ	ἡμῶν αἰσθήσεις ὀδμαῖς ἡδείαις παρηγοροῦνται
[15, 687]	οὕτως· Ὑγιείας μέρος μέγιστον ὀσμὰς	ἐγκεφάλῳ	χρηστὰς ποιεῖν. Καὶ ὁ ἀνδρειότατος
[15, 691]	δὲ μύρου μέμνηται Μένανδρος ἐν	Κεκρυφάλῳ	οὕτως· (Ἡδὺ τὸ μύρον, παιδίον.
[15, 681]	Ἐφέσιος ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Χρυσέῃ	Βύβλῳ	ἀπὸ τῆς (πρώτης δρεψαμένης νύμφης
[15, 676]	ὠφέλειαν ἢ ἡδονὴν ἔχει τὸ	βύβλῳ	στεφανοῦσθαι μετὰ ῥόδων, πλὴν εἰ
[15, 673]	πλείοσιν. Λέγει δ´ οὕτως· Οὐκ	ἐθέλω,	Φιλόθηρε, κατὰ πτόλιν, ἀλλὰ παρ´
[15, 696]	πατέω τὸν ἁδὺν οἶνον ἀπ´	ἀμπέλω,	τούτῳ δεσπότας μνοίας κέκλημαι. Τοὶ
[15, 695]	ἔχους´ ἐμπεδέως ἔθος· ἐν ταὐτᾷ	πυέλῳ	τόν τ´ ἀγαθὸν τόν τε
[15, 694]	τάνδ´ ἀμφέπετον πόλιν. γʹ (Ἐν	Δήλῳ	ποτ´ ἔτικτε τέκνα Λατώ, Φοῖβον
[15, 684]	καλούμενον ἄνθος· Θήσειόν θ´ ἁπαλὸν	μήλῳ	ἐναλίγκιον ἄνθος, Λευκερέης ἱερὸν περικαλλέος,
[15, 691]	δ´ ἑκάστην. Πετόμεναι δ´ αὗται	κύκλῳ	ἔρραινον ἡμῶν θαἰμάτια καὶ στρώματα.
[15, 691]	διὰ τούτων· Ἐρίοισι τοὺς τοίχους	κύκλῳ	Μιλησίοις, ἔπειτ´ ἀλείφειν τῷ μεγαλλείῳ
[15, 679]	Κισσῷ τε ναρκίσσῳ τε τριέλικας	κύκλῳ	στεφάνων ἑλικτῶν Περὶ δὲ τῶν
[15, 682]	διαπλέξαντες (τε) δικτύου τρόπῳ φυτεύουσιν	κύκλῳ	τῶν κηπευμάτων· καὶ ταῦτα συμπλεκόμενα
[15, 686]	νυστάζοντα τὸν Κύνουλκον θεασάμενός τις	πολλῷ	τῷ μύρῳ τὸ πρόσωπον ἐπέχρισεν.
[15, 677]	Ἀδριανός, μέγα χρῆμα ὄντα καὶ	πολλῷ	χρόνῳ κατανεμηθέντα πᾶσαν τὴν Λιβύην,
[15, 694]	τέκνα Λατώ, Φοῖβον χρυσοκόμαν, ἄνακτ´	Ἀπόλλω,	ἐλαφηβόλον τ´ ἀγροτέραν Ἄρτεμιν, ἃ
[15, 685]	σισυμβρίοις ἀνεμωνῶν κάλυξί τ´ ἠριναῖς	ἑρπύλλῳ	κρόκοις ὑακίνθοις ἑλειχρύσου κλάδοις οἰνάνθῃσιν
[15, 681]	Κρατῖνος δὲ ἐν Μαλθακοῖς φησιν·	Ἑρπύλλῳ,	κρόκοις, ὑακίνθοις, ἑλιχρύσου κλάδοις. Ἐστὶ
[15, 694]	κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον νομίζειν	ἀδόλῳ	φρενί. ζʹ Ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον
[15, 689]	νῦν δὲ οὔ. Ἐν δὲ	Περγάμῳ	πρότερον μὲν ἐξόχως, νῦν δὲ
[15, 679]	περὶ νυμφίον εὔτριχα, Κισσὸς ὅπως	Καλάμῳ	περιφύεται αὐξόμενος ἔαρος ὀλολυγόνος (ἔρωτι
[15, 674]	κροτάφων. Καὶ γὰρ καὶ Λακεδαιμόνιοι	καλάμῳ	στεφανοῦνται ἐν τῇ τῶν Προμαχείων
[15, 696]	Σαμίων ἐπιγραφομένοις Ὥροις ᾄδεσθαι ἐν	Σάμῳ.	Παιὰν δ´ ἐστὶν καὶ ὁ
[15, 697]	(παῖς μὲν γὰρ παρεὼν κἠν	πολέμῳ	μᾶλλον ἐπωφελεῖ. Καὶ μετὰ ταῦτα
[15, 667]	μὲν τῶ πόντω δὲ βάλλοντι	νέμω	πλεῖστα τύχης τὸ δ´ ἆθλον.
[15, 670]	καὶ ὁ ἱερώτατος Πλάτων ἐν	ἑβδόμῳ	Νόμων πρόβλημά τι προβάλλει στεφανωτικόν,
[15, 667]	δεῖ λαβὼν τὸ ποτήριον δεῖξον	νόμῳ.	{Α. Αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς
[15, 688]	ἀπολελυμένας τοῦ φόβου πεποίηκε λεγούσας·	Θυμῷ	δ´ οὔ τις φαιδρὰ χορεύει
[15, 666]	λάβοιτο τοῦ σκέλους κάτωθέ μου;	(Ἄνω	γὰρ ὥσπερ κοττάβειον αἴρομαι. Ἀντιφάνης
[15, 684]	φύεσθαι ἐν Κῷ. Προείρηται δ´	ἄνω	περὶ αὐτῆς ὅτι τὸ κρίνον
[15, 680]	μέλαιναι. ~Ἐπ´ αὐτῇσι στέφανοι ἐπιβέβληνται	ἄνω	(τῆς ἀκάνθου τοῦ ἄνθεος καὶ
[15, 666]	{Β. Πλάστιγγα ποίαν; Τοῦτο τοὐπικείμενον	ἄνω	τὸ μικρόν, τὸ πινακίσκιον λέγεις;
[15, 688]	ἀλείψατο δὲ χρόα λευκὸν (ἀμβροσίῳ	ἑανῷ,	τό ῥά οἱ τεθυωμένον ἦεν·
[15, 701]	ὁ Κύνουλκος αἰεί ποτε τῷ	Οὐλπιανῷ	ἀντικορυσσόμενος ἔφη· ἐμοὶ δέ, παῖ
[15, 677]	ποιητής, ὃν καὶ ἡμεῖς ἔγνωμεν,	Ἀδριανῷ	τῷ αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ Ἀλεξανδρείᾳ
[15, 671]	τὰ βιβλία· πεφιλοσόφηκας γῇ τε	κοὐρανῷ	λαλῶν, οἷς οὐθέν ἐστιν ἐπιμελὲς
[15, 670]	γὰρ ἐπὶ μεγάλῳ καὶ θείῳ	στεφάνῳ	μικρὸν καὶ τὸν τυχόντα μεῖναι.
[15, 699]	Καὶ διαστίλβονθ´ ὁρῶμεν, ὥσπερ ἐν	κενῷ	λυχνούχῳ, πάντα τῆς ἐξωμίδος. Ἐν
[15, 675]	Διόνυσος. (Τῷ δὲ μετὰ δεῖπνον	κεκραμένῳ	πρώτῳ διδομένῳ ποτηρίῳ Δία Σωτῆρα
[15, 687]	ἁβρὸν καὶ καλόν, ἅτε φορτικῶς	μετακαλεσαμένῳ	εἰς τρυφὴν τὴν δοθεῖσαν ὑπὸ
[15, 667]	δὲ ἆθλον προὔκειτο τῷ εὖ	προεμένῳ	τὸν κότταβον προείρηκε μὲν καὶ
[15, 697]	κατᾳσαι δεῖ, προσέχων οὐδὲν τῷ	προκαθημένῳ	καὶ διδάσκοντι τὸν χορόν, ἀλλ´
[15, 701]	τῷ λίθῳ τῷ νῦν ἔτι	κειμένῳ	ὑπὸ τῷ ποδὶ τῆς χαλκῆς
[15, 675]	δὲ μετὰ δεῖπνον κεκραμένῳ πρώτῳ	διδομένῳ	ποτηρίῳ Δία Σωτῆρα ἐπιλέγουσι, τῆς
[15, 675]	τῷ μὲν παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ	προσδιδομένῳ	τὸν Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα, τιμῶντες
[15, 692]	Ἄλεξις δ´ ἐν Τοκιστῇ ἢ	Καταψευδομένῳ·	~Ἀλλ´ ἔγχεον (αὐτῷ Διός γε
[15, 691]	λῆρον εἶναι τὰ ἐν τῷ	Εἰσοικιζομένῳ	Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ γὰρ ἐμυρίζετ´
[15, 685]	εἴρηκε τὸν μεθύσην Ἄλεξις ἐν	Εἰσοικιζομένῳ	παύσομαί σε ἐρεσχηλῶν καὶ τοῖς
[15, 676]	ὅς φησιν Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι	παραγενομένῳ	εἰς Αἴγυπτον δῶρα πέμψαι τοὺς
[15, 695]	συνήβα, συνέρα, συστεφανηφόρει, σύν μοι	μαινομένῳ	μαίνεο, σὺν σώφρονι σωφρόνει. κʹ
[15, 676]	τὴν Ναύκρατιν. Καὶ αὐτῷ πλησίον	φερομένῳ	τῆς Αἰγύπτου ἐπεὶ χειμὼν αἰφνίδιον
[15, 699]	δέοντος προσαγαγών. Εὐμήδης δ´ ἐν	Σφαττομένῳ	προειπών· (Ἐπικράτης δ´ ἐν Τριόδοντι
[15, 699]	ἐνθεὶς τὸν λύχνον. Ἄλεξις δ´	Ἐκκηρυττομένῳ·	Ὥστ´ ἐξελὼν ἐκ τοῦ λυχνούχου
[15, 674]	ἔθεντο. Αἰσχύλος δ´ ἐν τῷ	Λυομένῳ	Προμηθεῖ σαφῶς φησιν ὅτι Ἐπὶ
[15, 675]	ἐνέτυχον ὀψέ ποτε Πολυχάρμου Ναυκρατίτου	ἐπιγραφομένῳ	βιβλίῳ Περὶ Ἀφροδίτης, ἐν ᾧ
[15, 685]	δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Δείπνῳ ἀρχὴν ποιεῖται τὸν στέφανον
[15, 702]	γὰρ ὁ φλυακογράφος ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	δράματι Φακῆ λέγει οὕτως· Κρεανομοῦμαι
[15, 678]	γένος παρὰ Πλάτωνι ἐν Διὶ	Κακουμένῳ.	(Εὑρίσκω δὲ καὶ παρὰ τοῖς
[15, 677]	ἧς Πλάτων ἐμνήσθη ἐν Διὶ	Κακουμένῳ·	Καίτοι φορεῖτε γλῶσσαν ἐν ὑποδήμασι,
[15, 666]	κοττάβῳ. Πλάτων δὲ ἐν Διὶ	Κακουμένῳ	παιδιᾶς εἶδος παροίνιον τὸν κότταβον
[15, 667]	δ´ ἐν τῷ Διὶ (τῷ)	Κακουμένῳ.	Παρακελεύεται δέ τις τῷ Ἡρακλεῖ
[15, 685]	κλάδοις οἰνάνθῃσιν ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ	φιλουμένῳ,	ἀνθρύσκου ναρκίσσου φόβῃ τῷ τ´
[15, 681]	λέγων οὕτως· Ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ	φιλουμένῳ.	Τῆς δ´ ΕΡΠΥΛΛΟΥ, φησὶ Θεόφραστος,
[15, 674]	ἐπιγραφομένῃ Σφιγγὶ εἰπών· (Τῷ δὲ	ξένῳ	γε στέφανον, ἀρχαῖον στέφος, δεσμῶν
[15, 672]	ἀλυπίᾳ κειμένην δοῦναι θελήσαντος, ταύτην	ἐκείνῳ	ἐπιτάξαι τὸν καθηγούμενον τῶν θεῶν.
[15, 689]	(σισυμβρίνῳ δὲ τὸν ἕτερον βραχίονα,	ἀμαρακίνῳ	δὲ τὰς ὀφρῦς καὶ τὴν
[15, 689]	τοὺς πόδας καὶ τὰ σκέλη,	φοινικίνῳ	δὲ τὰς γνάθους καὶ τιτθία,
[15, 668]	κορήμασιν οὖσαν. Ἀχαιὸς δ´ ἐν	Λίνῳ	περὶ τῶν Σατύρων λέγων φησίν·
[15, 689]	τὰς ὀφρῦς καὶ τὴν κόμην,	ἑρπυλλίνῳ	δὲ τὸ γόνυ καὶ τὸν
[15, 689]	δὲ τὰς γνάθους καὶ τιτθία,	(σισυμβρίνῳ	δὲ τὸν ἕτερον βραχίονα, ἀμαρακίνῳ
[15, 691]	ἄνδρες Ἑλλήνων ἄκροι· ἠλειφόμην ὑόμενος	ἰρίνῳ	μύρῳ. Πρὸς θεῶν, φίλοι, ποία
[15, 676]	ἴων στέφανον· τὸ γὰρ παρὰ	Κρατίνῳ	κατὰ παιδιὰν εἴρηται· ναρκισσίνους ὀλίσβους.
[15, 682]	(Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος ἐν	Ἀγρωστίνῳ.	Τῶν δὲ ΡΟΔΩΝ, φησὶ Θεόφραστος
[15, 681]	δ´ ἀρίστην ἐν Κύπρῳ καὶ	Λήμνῳ,	ἔτι δὲ Στρογγύλῃ καὶ Ἔρυκι
[15, 697]	τῶν ἐν Ῥόδῳ θυσιῶν. Ἐπ´	Ἀντιγόνῳ	δὲ καὶ Δημητρίῳ φησὶν Φιλόχορος
[15, 677]	μέγα χρῆμα ὄντα καὶ πολλῷ	χρόνῳ	κατανεμηθέντα πᾶσαν τὴν Λιβύην, ἧς
[15, 685]	ὁ διθυραμβοποιὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Δείπνῳ	ἀρχὴν ποιεῖται τὸν στέφανον τῆς
[15, 693]	φησίν, οἶνον τὸν ἐπὶ τῷ	δείπνῳ	διδόμενον, (ὃν δὴ λέγουσιν Ἀγαθοῦ
[15, 678]	φιλόσοφοι, περὶ ὧν καὶ Σοφοκλῆς	Συνδείπνῳ	φησίν, οὖσί σοι παραπλησίοις· ~(Οὔτοι
[15, 671]	φέρεται καὶ παρὰ Ἀντιφάνει ἐν	Ὕπνῳ	Καὶ ὁ Κύνουλκος· ἐπεὶ περὶ
[15, 700]	{Β. Ἔπειτα φυσᾶν δυστυχὴς οὐκ	ἠδύνω;	Φερεκράτης δὲ ἐν Κραπατάλλοις τὴν
[15, 680]	Τυνδαρίδῃσιν ἀοιδᾶς, ἁμέτεροι τέττιγες ἐπεστέψαντο	χορωνῷ.	ΑΚΙΝΙΝΟΙ. Στέφανοί τινες καλοῦνται οὕτως
[15, 666]	Κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον; {Α. Ἐγὼ	διδάξω	καθ´ ἕν· ὃς ἂν τὸν
[15, 671]	οὐ πρότερον, ἔφη, ὦ οὗτος,	διδάξω	σε, πρὶν ἂν τὸν ἄξιον
[15, 699]	(Ὡς Ἀγαθοκλῆος λάσιαι φρένες ἤλασαν	ἔξω	πατρίδος. Ἀρχαίων ἦν ὅδ´ ἀνὴρ
[15, 688]	ἀλλ´ ἀλαλύκτημαι· κραδίη δέ μοι	ἔξω	στηθέων ἐκθρώσκει, τρομέει δ´ ὕπο
[15, 669]	ἐν τῇ τῶν Ῥητορικῶν Ἀναγραφῇ	λέξω	τι καὶ αὐτὸς ἐκ τῶν
[15, 685]	ἁπαλὸς παιδίσκος ἐν ἀργυρέᾳ φέρων	προχόῳ	ἐπέχευεν. Εἶτ´ ἔφερεν στέφανον λεπτᾶς
[15, 689]	τινος (ἐκπονήσαντος τὸ παρ´ οὐδενί	πω	γεγονὸς ἐσκευάζετο λιβανώτινον μύρον. Μύρον
[15, 683]	ἰσοδρομεῦσα, χελιδόσιν, αἵ τ´ ἀνὰ	κόλπῳ	φυλλάδα νηλείην ἐκχεύετον, ἀρτίγονοι δὲ
[15, 669]	ἐμοῦ ποίησιν. Ἐγὼ δ´ ἐπιδέξια	πέμπω	σοὶ πρώτῳ Χαρίτων ἐγκεράσας χάριτας.
[15, 700]	τούτῳ ὅμοιόν ἐστι τὸ παρὰ	Θεοπόμπῳ	ὀβελισκόλυχνον. Φιλύλλιος δὲ τὰς λαμπάδας
[15, 682]	λεπτοτάτας καὶ διαπλέξαντες (τε) δικτύου	τρόπῳ	φυτεύουσιν κύκλῳ τῶν κηπευμάτων· καὶ
[15, 674]	τοῦ δαψιλοῦς ἐν ᾧ εὐωχεῖτο	τόπῳ,	συνδέσεως ἕνεκα τῶν κροτάφων. Καὶ
[15, 680]	Μέμνονα τετελευτηκέναι, ἐν τούτῳ τῷ	τόπῳ	τοὺς στεφάνους ἀνέβαλον ἐπὶ τὰς
[15, 677]	καὶ ῥόδον εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν·	οὔπω	γὰρ φύεν ἄνθος ἐπώνυμον Ἀντινόοιο.
[15, 690]	παρὰ Πέρωνος, οὗπερ ἀπέδοτο (ἐχθὲς	Μελανώπῳ,	πολυτελοῦς Αἰγυπτίου, ᾧ νῦν ἀλείφει
[15, 696]	λαισήιον, πρόβλημα χρωτός. ~Τούτῳ γὰρ	ἀρῶ,	τούτῳ θερίζω, (τούτῳ πατέω τὸν
[15, 669]	τούτων τῶν ἐπῶν μεμνημένος τινῶν	ἐρῶ,	ἵνα μὴ ὁ Οὐλπιανὸς βρενθύηται
[15, 676]	ἀνέθηκεν ἐν τῷ τῆς Ἀφροδίτης	ἱερῷ,	θύσας δὲ τῇ θεῷ καὶ
[15, 676]	ἐφ´ ἑστίασιν ἐν αὐτῷ τῷ	ἱερῷ	τοὺς (προσήκοντας καὶ τοὺς οἰκειοτάτους
[15, 671]	δευτέρῳ δίδωσιν τοὺς ἡμίσεις καὶ	ἑκατέρῳ	γίνονται τριάκοντα· (καὶ τρίτῳ ἐπεισελθόντι
[15, 701]	σοφοῦ Ἀριστοτέλους μαθητῶν ἐν τῷ	προτέρῳ	περὶ Παροιμιῶν Τὴν Λητώ φησιν
[15, 693]	καὶ χρήσιμα. Φιλόχορος δ´ ἐν	δευτέρῳ	Ἀτθίδος Καὶ θέσμιον, φησίν, ἐτέθη
[15, 694]	φησιν Ἀρτέμων ὁ Κασανδρεὺς ἐν	δευτέρῳ	Βιβλίων Χρήσεως, ἐν οἷς τὰ
[15, 683]	πολυπιδάκου Ἴδης. ~(Νίκανδρος δ´ ἐν	δευτέρῳ	Γεωργικῶν καταλέγων καὶ αὐτὸς στεφανωτικὰ
[15, 681]	Εὔβοιαν σιδηρῖτιν. Νίκανδρος δ´ ἐν	δευτέρῳ	Γεωργικῶν τὰ δὲ ἔπη ὀλίγον
[15, 671]	ἔλαβεν στεφάνους ἑξήκοντα· ἐπεισελθόντι τῷ	δευτέρῳ	δίδωσιν τοὺς ἡμίσεις καὶ ἑκατέρῳ
[15, 674]	ἀστεφανώτους ἀκολουθεῖν. Ἀριστοτέλης δ´ ἐν	δευτέρῳ	Ἐρωτικῶνκαὶ Ἀρίστων ὁ περιπατητικός, Κεῖος
[15, 699]	τῆς ἐξωμίδος. Ἐν δὲ τῷ	δευτέρῳ	Νιόβῳ προειπὼν λυχνοῦχον Οἴμοι κακόδαιμον,
[15, 697]	ὅς· Κλέαρχος, ὦ λῷστε, ἐν	δευτέρῳ	περὶ Παιδείας οὑτωσί φησιν· Λείπεταί
[15, 681]	πορφυροῦς κεκρυφάλους; Ἱκέσιος δ´ ἐν	δευτέρῳ	περὶ Ὕλης τὸ ΛΕΥΚΟΙΟΝ φησι
[15, 671]	στεφανοῦνται; Φησὶν γὰρ ἐν τῷ	δευτέρῳ	τῶν Μελῶν· (Μεγίστης δ´ ὁ
[15, 681]	φέροισα τόνδ´ ἑλιχρύσω πυλεῶνα κἠράτω	κυπαίρω.	Καὶ Ἴβυκος· Μύρτα τε καὶ
[15, 669]	τὴν παροῦσαν ζήτησιν ἐπιτήδεια ὄντα.	Ὁρῶ	γὰρ καὶ τοὺς παῖδας ἤδη
[15, 685]	ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ. Ἐπεὶ δέ σε	ὁρῶ	ἔξοινον ἤδη γεγενημένον οὕτως δ´
[15, 686]	τε παιδὶ προστάττων ἐπὶ τῇ	στεφανηφόρῳ	ταύτῃ μου διαλέξει κατὰ τὸν
[15, 685]	ἁπαλὰς ἀσπαλάθους πατοῦντες (ἐν λειμῶνι	λωτοφόρῳ	κύπειρόν τε δροσώδη κἀνθρύσκου μαλακῶν
[15, 681]	ἐλούσατο. Εἶναι δ´ ἀρίστην ἐν	Κύπρῳ	καὶ Λήμνῳ, ἔτι δὲ Στρογγύλῃ
[15, 689]	τὸ οἰνάνθινον· αὕτη δ´ ἐν	Κύπρῳ	φύεται ὀρεινὴ καὶ πολύοσμος· ἀπὸ
[15, 665]	ἤδη γέγονε καὶ πίνοντές εἰσι	πόρρω·	καὶ σκόλιον ᾖσται, κότταβος δ´
[15, 694]	αὐτὸ διακεχλευακέναι τὸν κωμῳδιοποιὸν ἐν	Θησαυρῷ	λέγοντα οὕτως· (Ὁ τὸ σκόλιον
[15, 689]	{Β. Ἐκ χρυσοκολλήτου δὲ κάλπιδος	μύρῳ	Αἰγυπτίῳ μὲν τοὺς πόδας καὶ
[15, 689]	λιβανώτινον μύρον. Μύρον δὲ χρηστὸν	μύρῳ	εὐτελεῖ ἐπιχεόμενον ἐπιπολῆς μένει· μέλι
[15, 691]	Μιλησίοις, ἔπειτ´ ἀλείφειν τῷ μεγαλλείῳ	μύρῳ	καὶ τὴν βασιλικὴν θυμιᾶτε μίνδακα.
[15, 685]	στεφανώμασιν, οἳ δ´ ἐν τῷ	μύρῳ	λαλεῖτε περὶ σισυμβρίων κοσμοσανδάλων τε.
[15, 686]	ἀποῦσα ποθεινοτέρα. Καὶ γὰρ δὴ	μύρῳ	μὲν ἀλειψάμενος δοῦλος καὶ ἐλεύθερος
[15, 691]	Ἑλλήνων ἄκροι· ἠλειφόμην ὑόμενος ἰρίνῳ	μύρῳ.	Πρὸς θεῶν, φίλοι, ποία ἡδονή,
[15, 680]	τῷ ἄνθει στεφανῶται, εὔκλειαν ἴσχει	μύρῳ	ῥαίνων. Μνημονεύει αὐτοῦ Ἀλκμὰν ἐν
[15, 687]	πέτεαι συρίγγων κοιλώτερα στήθεα χρισάμενος	μύρῳ;	Τὰ στήθη παρακελευόμενος μυροῦν, ἐν
[15, 687]	Ἀφροδίτην Ἡδονήν τινα οὖσαν δαίμονα	μύρῳ	τε ἀλειφομένην παράγει καὶ κατοπτριζομένην,
[15, 686]	Κύνουλκον θεασάμενός τις πολλῷ τῷ	μύρῳ	τὸ πρόσωπον ἐπέχρισεν. Ὃ δὲ
[15, 686]	δή που ἕνεκεν ἀνδρῶν οὐδεὶς	μύρῳ	χρίεται. Αἵ γε μὴν γυναῖκες
[15, 685]	εἴρηκε τὸν μελίλωτον τῷ τ´	ἀειφρούρῳ	μελιλώτῳ. Ἐπεὶ δέ σε ὁρῶ
[15, 685]	ἀνθρύσκου ναρκίσσου φόβῃ τῷ τ´	ἀειφρούρῳ	μελιλώτῳ κάρα πυκάζομαι· καὶ κύτισος
[15, 669]	ὃν ὁ Κύνουλκος ἀεὶ τῷ	Σύρῳ	ἀντικορυσσόμενος καὶ οὐδέποτε τῆς φιλονεικίας
[15, 666]	σφῷν ἐγὼ τὸ δεῖπνον ἔνδον	σκευάσω.	{ΗΡ. Πάνυ βούλομαι· ἀλλανεμος ἐστ´.
[15, 679]	πόλει λίθινον καὶ θύρετρα λίθινα.	Ἔσω	τοῦ ἱεροῦ ἄκανθαι πεφύκασι λευκαὶ
[15, 668]	τῇ δεκάτῃ τοῦ παιδίου χορεύσετε	θήσω	δὲ νικητήριον τρεῖς ταινίας καὶ
[15, 696]	αὐτῆς τῆς λέξεως φανερὸν ὑμῖν	ποιήσω·	Ἀρετὰ πολύμοχθε γένει βροτείῳ, θήραμα
[15, 697]	οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν εἰώθασιν· Κἀγὼ	παιδοφιλήσω·	πολύ μοι κάλλιον ἢ γαμεῖν·
[15, 673]	ὡς ἄν τις εἰκάσειε, τῇ	νήσῳ	συνηθεστέραν ὑπάρχειν. Ὁ γοῦν Ἀνακρέων
[15, 690]	ἄμεινον ἢ τὸν Πέλοπος ἐν	νήσῳ	τρόπον. Ἐν τούτοις Σαρδιανὸν κόσμον
[15, 701]	κἀγὼ κατὰ τὸν καλὸν Ἀγάθωνα	ἀναφωνήσω	τάδε τὰ τοῦ ἡδίστου Ἀριστοφάνους·
[15, 695]	Ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος	φορήσω,	ὥσπερ Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων, ὅτ´
[15, 695]	Ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος	φορήσω,	ὥσπερ Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων, ὅτε
[15, 665]	δ´ ἔπειτα παραχέας τὸν κότταβον	παροίσω·	(τῇ παιδὶ τοὺς αὐλοὺς ἐχρῆν
[15, 692]	ἔχει διπρόσωπον γεγονέναι, τὸ μὲν	ὀπίσω	τὸ δ´ ἔμπροσθεν ἔχοντα πρόσωπον.
[15, 686]	καταμαντευσάμενος ἀπέθανεν εὐτυχῶς, οὐδένα καιρὸν	νόσῳ	παραδούς, πολλὰ δὲ λυπήσας ἡμᾶς
[15, 693]	ὀνήσει. {Α. Πῖθι θαρρῶν. Νικόστρατος	Πανδρόσῳ·	Κἀγώ, φιλτάτη· μετανιπτρίδ´ αὐτῷ τῆς
[15, 678]	Χοροὶ δ´ εἰσὶν τὸ μὲν	πρόσω	παίδων τὸ δ´ ἐξ ἀρίστου
[15, 688]	Ῥόδῳ· νάρδινον δὲ τὸ ἐν	Τάρσῳ·	οἰνάνθη δὲ ἡ Κυπρία καὶ
[15, 696]	καρπόν τ´ ἀθάνατον χρυσοῦ τε	κρείσσω	καὶ γονέων μαλακαυγήτοιό θ´ ὕπνου.
[15, 679]	τραγῳδιοποιὸς ἐν Διονύσῳ διὰ τούτων·	Κισσῷ	τε ναρκίσσῳ τε τριέλικας κύκλῳ
[15, 679]	Διονύσῳ διὰ τούτων· Κισσῷ τε	ναρκίσσῳ	τε τριέλικας κύκλῳ στεφάνων ἑλικτῶν
[15, 669]	Δημόκριτος ἀλλ´ ἵνα κἀγώ, φησίν,	μνημονεύσω	τῶν τοῦ Χαλκοῦ ποιητοῦ καὶ
[15, 676]	προὐβάλοντο δαιμόνων. (Καὶ ἐν τῷ	Διονύσῳ	δὲ ὁ αὐτὸς ἔφη ποιητής·
[15, 679]	αὐτῶν Χαιρήμων ὁ τραγῳδιοποιὸς ἐν	Διονύσῳ	διὰ τούτων· Κισσῷ τε ναρκίσσῳ
[15, 674]	στεφανίσκους θέμενοι θάλειαν ἑορτὴν ἀγάγωμεν	Διονύσῳ.	Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ τὰ στήθη
[15, 675]	καρούσης. Καὶ ταύτῃ μοι δοκεῖ	Διονύσῳ	ὁ βίος ἀνεῖναι τὸ στέφος,
[15, 683]	μὲν ἰάσι δισσά, ὠχρόν τε	χρυσῷ	τε φυὴν εἰς ὦπα προσεικές,
[15, 681]	~(Καὶ τὶν εὔχομαι φέροισα τόνδ´	ἑλιχρύσω	πυλεῶνα κἠράτω κυπαίρω. Καὶ Ἴβυκος·
[15, 665]	ἴρινον· στέφανον δ´ ἔπειθ´ ἑκάστῳ	δώσω	φέρων τῶν ξυμποτῶν. Νεοκρᾶτά τις
[15, 682]	ἐστὶν ὁ ποιήσας αὐτὰ ἐν	τῷ	αʹ οὑτωσί· Εἵματα μὲν χροὶ
[15, 673]	πολλοῖς ἐξ αὐτοῦ τὸ παρὰ	τῷ	Ἀνακρέοντι ζητούμενον. (Λαβὼν δὲ παρ´
[15, 680]	φησιν· Ἐάν τις τοῦ ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ	τῷ	ἄνθει στεφανῶται, εὔκλειαν ἴσχει μύρῳ
[15, 677]	ὃν καὶ ἡμεῖς ἔγνωμεν, Ἀδριανῷ	τῷ	αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ
[15, 693]	ἐστιν, ὦ πάτερ. (Ἐν δὲ	τῷ	αὐτῷ δράματι καὶ τῆς τοῦ
[15, 671]	Ναυκρατίτην. Καὶ διὰ τί παρὰ	τῷ	αὐτῷ ποιητῇ λύγῳ τινὲς στεφανοῦνται;
[15, 693]	αὑτοῦ ἀσεβείας ὁ Σικελιώτης Διονύσιος.	Τῷ	γὰρ Ἀσκληπιῷ ἐν ταῖς Συρακούσαις
[15, 695]	ὑποδύεται. Φράζευ μή σε βάλῃ·	τῷ	δ´ ἀφανεῖ πᾶς ἕπεται δόλος.
[15, 673]	ἢ στεφανώσεως ἀρκεῖται τῇ λύγῳ,	(τῷ	(δὲ) λέγειν αὐτὴν τῶν Καρῶν
[15, 675]	ἦν δ´ οὗτος ὁ Διόνυσος.	(Τῷ	δὲ μετὰ δεῖπνον κεκραμένῳ πρώτῳ
[15, 674]	ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Σφιγγὶ εἰπών·	(Τῷ	δὲ ξένῳ γε στέφανον, ἀρχαῖον
[15, 688]	θυμὸν καλεῖσθαι, ὥς τινες ἀξιοῦσιν.	Τῷ	δὲ τοῦ μύρου ὀνόματι πρῶτος
[15, 693]	ἄκρατον, φησίν, οἶνον τὸν ἐπὶ	τῷ	δείπνῳ διδόμενον, (ὃν δὴ λέγουσιν
[15, 697]	ὅ γε Σκήψιος Δημήτριος ἐν	τῷ	δεκάτῳ τοῦ Τρωικοῦ Διακόσμου φησὶν
[15, 671]	καὶ ἔλαβεν στεφάνους ἑξήκοντα· ἐπεισελθόντι	τῷ	δευτέρῳ δίδωσιν τοὺς ἡμίσεις καὶ
[15, 699]	πάντα τῆς ἐξωμίδος. Ἐν δὲ	τῷ	δευτέρῳ Νιόβῳ προειπὼν λυχνοῦχον Οἴμοι
[15, 671]	τινὲς στεφανοῦνται; Φησὶν γὰρ ἐν	τῷ	δευτέρῳ τῶν Μελῶν· (Μεγίστης δ´
[15, 670]	στεφάνου σημεῖον τοῦ ἔτι ἐν	τῷ	διαγωνίζεσθαι εἶναι ποιούμεθα. (Ἢ ὁ
[15, 702]	ἐπιχώριον τὸ λοιπὸν τοῦ ἀκράτου	τῷ	διδόντι ἐκπιεῖν παιδὶ τὸν εἰς
[15, 667]	φησιν καὶ Πλάτων δ´ ἐν	τῷ	Διὶ (τῷ) Κακουμένῳ. Παρακελεύεται δέ
[15, 676]	εὐχαῖς προὐβάλοντο δαιμόνων. (Καὶ ἐν	τῷ	Διονύσῳ δὲ ὁ αὐτὸς ἔφη
[15, 687]	δ´ ὁ ποιητὴς ἐν Κρίσει	τῷ	δράματι τὴν μὲν Ἀφροδίτην Ἡδονήν
[15, 698]	τῶν Σίλλων. Πολέμων δ´ ἐν	τῷ	δωδεκάτῳ τῶν πρὸς Τίμαιον περὶ
[15, 687]	οὐκ οἶδας ὅτι αἱ ἐν	τῷ	ἐγκεφάλῳ ἡμῶν αἰσθήσεις ὀδμαῖς ἡδείαις
[15, 691]	ὡς λῆρον εἶναι τὰ ἐν	τῷ	Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ γὰρ
[15, 671]	πέμπτῳ δὲ ἐκ δώδεκα καὶ	τῷ	ἕκτῳ ἐκ δέκα. Καὶ οὕτως
[15, 682]	δὲ ΡΟΔΩΝ, φησὶ Θεόφραστος ἐν	τῷ	ἕκτῳ, πολλαί εἰσι διαφοραί. Τὰ
[15, 679]	μνημονεύει ὁ αὐτὸς Θεόφραστος ἐν	τῷ	ἕκτῳ τῶν Φυτικῶν γράφων ὧδε·
[15, 697]	δ´ αὐτὸς οὗτος συγγραφεὺς κἀν	τῷ	ἐννεακαιδεκάτῳ τῆς αὐτῆς πραγματείας Μνησιπτολέμου
[15, 685]	Φιλόξενος δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ ἀρχὴν ποιεῖται τὸν
[15, 702]	Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ δράματι Φακῆ λέγει οὕτως·
[15, 670]	οὐδένες γὰρ μᾶλλον τῶν ἐν	τῷ	ἐρᾶν ὄντων καλλωπίζονται. Εἰ μὴ
[15, 670]	ἢ οὐ τοῖς ἐρωμένοις ἀλλὰ	τῷ	Ἔρωτι ποιούμενοι τὴν τῶν στεφάνων
[15, 670]	μὴ ἄρα διὰ τὸ κατεστέφθαι	τῷ	ἔρωτι (τοὺς ἐρῶντας οὐκ ἐπίμονος
[15, 667]	ἐφίετο. Ὅτι δὲ ἆθλον προὔκειτο	τῷ	εὖ προεμένῳ τὸν κότταβον προείρηκε
[15, 681]	μὲν νύκτα μαραίνεται, ἅμα δὲ	τῷ	ἡλίῳ ἀνατέλλοντι θάλλει, μνημονεύει Κρατῖνος
[15, 693]	Παρὰ δὲ τοῖς Ἐμεσηνοῖς θύοντες	τῷ	Ἡλίῳ, (ὥς φησι Φύλαρχος ἐν
[15, 667]	(τῷ) Κακουμένῳ. Παρακελεύεται δέ τις	τῷ	Ἡρακλεῖ μὴ σκληρὰν ἔχειν τὴν
[15, 680]	ὁ πόθος καλούμενος. Ἐν δὲ	τῷ	θʹ ὁ αὐτὸς Θεόφραστός φησιν·
[15, 701]	πίστεως τὸ τρίμετρον καλούμενον ἀνατίθησι	τῷ	θεῷ, (φάσκων τοῦ θεοῦ τοῦθ´
[15, 676]	καὶ ἐφ´ ἑστίασιν ἐν αὐτῷ	τῷ	ἱερῷ τοὺς (προσήκοντας καὶ τοὺς
[15, 676]	ἔχει τι κεφαλαλγίας παρηγορικὸν πρὸς	τῷ	καὶ ἐμψύχειν. Γελοῖοι οὖν εἰσιν
[15, 675]	τι καὶ κεφαλαλγίας παρηγορικὸν σὺν	τῷ	καὶ κατὰ ποσὸν ψύχειν, πρὸς
[15, 676]	ἢ τὸν ἐκ τῆς μυρρίνης,	τῷ	καὶ μετὰ τῶν ῥόδων ὑπὸ
[15, 667]	Πλάτων δ´ ἐν τῷ Διὶ	(τῷ)	Κακουμένῳ. Παρακελεύεται δέ τις τῷ
[15, 680]	τότε βασιλεύοντι. Τοῦτον γὰρ ἡσθέντα	τῷ	κάλλει τοῦ στεφάνου καὶ ἐπὶ
[15, 699]	Περὶ δὲ τοῦ λοιδορουμένου κουρέως	τῷ	κεραμεῖ τῆς γυναικὸς χάριν· Μήτε
[15, 667]	πίπτειν εἰς λεκάνην ὑποκειμένην πληγεῖσαν	τῷ	κοττάβῳ· καί τις ἦν ἀκριβὴς
[15, 667]	πάνυ πολύς. {Β. Πρὸς θεῶν,	τῷ	κοττάβῳ πρόσεστι καὶ Μάνης τις
[15, 674]	δοκούσης· οἱ δ´ ὕστερον ἅμα	τῷ	κροτάφῳ προσέβαλόν τινα καὶ κόσμον
[15, 678]	ἐξορύττων, καθάπερ οἱ παρὰ Βάτωνι	τῷ	κωμῳδιοποιῷ ἐν Συνεξαπατῶντι φιλόσοφοι, περὶ
[15, 676]	τῶν Ἑλληνικῶν, ὅς φησιν Ἀγησιλάῳ	τῷ	Λάκωνι παραγενομένῳ εἰς Αἴγυπτον δῶρα
[15, 701]	ἐν ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα, ἐπιβᾶσα	τῷ	λίθῳ τῷ νῦν ἔτι κειμένῳ
[15, 674]	λωτίνας ἔθεντο. Αἰσχύλος δ´ ἐν	τῷ	Λυομένῳ Προμηθεῖ σαφῶς φησιν ὅτι
[15, 691]	τοίχους κύκλῳ Μιλησίοις, ἔπειτ´ ἀλείφειν	τῷ	μεγαλλείῳ μύρῳ καὶ τὴν βασιλικὴν
[15, 689]	μύροις διέφερεν καὶ μάλιστα (ἐν)	τῷ	μεγαλλείῳ, νῦν δὲ οὔ. Ἤκμαζε
[15, 675]	Καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ Ἕλληνες	τῷ	μὲν παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ
[15, 682]	κράδαι συμπέσωσι, ἐμψύχων περιπλοκὴν ἐν	τῷ	μένουσιν ἡνωμέναι καὶ καθάπερ ἀπὸ
[15, 672]	τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ δ´ ἐντυχὼν	τῷ	Μηνοδότου τοῦ Σαμίου συγγράμματι, ὅπερ
[15, 674]	κατ´ ἔνια τῶν ἱστορηθέντων παρὰ	τῷ	Μηνοδότῳ. Δύναται δέ τις λέγειν
[15, 690]	Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀντείᾳ) Πρὸς	τῷ	μυροπώλῃ γευόμενον κατελίμπανον αὐτὸν περὶ
[15, 685]	τοῖς στεφανώμασιν, οἳ δ´ ἐν	τῷ	μύρῳ λαλεῖτε περὶ σισυμβρίων κοσμοσανδάλων
[15, 686]	τὸν Κύνουλκον θεασάμενός τις πολλῷ	τῷ	μύρῳ τὸ πρόσωπον ἐπέχρισεν. Ὃ
[15, 701]	ἀγκάλαις ἔχουσα, ἐπιβᾶσα τῷ λίθῳ	τῷ	νῦν ἔτι κειμένῳ ὑπὸ τῷ
[15, 701]	Καὶ ὁ Κύνουλκος αἰεί ποτε	τῷ	Οὐλπιανῷ ἀντικορυσσόμενος ἔφη· ἐμοὶ δέ,
[15, 695]	δέ κ´ ἐν πόντῳ γένηται,	τῷ	παρεόντι τρέχειν ἀνάγκη. θʹ Ὁ
[15, 682]	ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἢ Μιλήσιος ἐν	τῷ	περὶ Ἁλικαρνασσοῦ Κυπρία Ἁλικαρνασσέως (δ´)
[15, 666]	ὁ Μεσσήνιος, Ἀριστοτέλους μαθητής, ἐν	τῷ	περὶ Ἀλκαίου καὶ τὴν λατάγην
[15, 668]	κατασκευάζεσθαι, ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος ἐν	τῷ	περὶ Ἀλκαίου. Οὐκ ἀπεικότως οὖν
[15, 681]	ἐν Γλώσσαις. Διοκλῆς δ´ ἐν	τῷ	περὶ Θανασίμων Φαρμάκων ΑΜΑΡΑΚΟΝ, φησίν,
[15, 681]	πολὺ μᾶλλον. Ἀπολλόδωρος δὲ ἐν	τῷ	περὶ Θηρίων φησί· χαμαίπιτυν, οἳ
[15, 692]	τοῦτο Δράκων ὁ Κερκυραῖος ἐν	τῷ	περὶ Λίθων γράφων οὕτως· Ἰανὸν
[15, 693]	Διὸς σωτῆρος. Θεόφραστος δ´ ἐν	τῷ	περὶ Μέθης Τὸν ἄκρατον, φησίν,
[15, 688]	Ἀπολλώνιός φησιν ὁ Ἡροφίλειος ἐν	τῷ	περὶ Μύρων γράφων οὕτως· Ἶρις
[15, 675]	Φιλωνίδης δ´ ὁ ἰατρὸς ἐν	τῷ	περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων Ἐκ
[15, 675]	αὐτὰ εἴρηκεν καὶ Ἀπολλόδωρος ἐν	τῷ	περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων ταῖς
[15, 692]	~Φησὶν γὰρ ὁ Φιλωνίδης ἐν	τῷ	περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων τὴν
[15, 689]	σφόδρα πεπτικόν. Θεόφραστος δὲ ἐν	τῷ	περὶ Ὀδμῶν συντίθεσθαί φησι μύρα
[15, 680]	συνθηματιαίους εἴκοσιν. (ΧΟΡΩΝΟΝ. Ἀπίων ἐν	τῷ	περὶ τῆς Ῥωμαικῆς Διαλέκτου φησὶν
[15, 673]	οὐδὲν ἴδιον προσεξευρών, ὥσπερ κἀν	τῷ	Περὶ τοῦ λυγίνου στεφάνου. ~Μόνον
[15, 697]	ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν Γόργων ἐν	τῷ	Περὶ τῶν ἐν Ῥόδῳ θυσιῶν.
[15, 680]	ἐστι Τυφών. Δημήτριος δ´ ἐν	τῷ	Περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον περὶ
[15, 681]	πρώτῳ. Τὸν δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ ἐν	τῷ	περὶ Φυτῶν Ἱστορίας (ὁ Θεόφραστος
[15, 679]	ὑπολάβωμέν σε ἀποθανόντα μεταμορφωθῆναι (ἐν	τῷ	περὶ Ψυχῆς) Τοὺς μὲν γὰρ
[15, 701]	τῷ νῦν ἔτι κειμένῳ ὑπὸ	τῷ	ποδὶ τῆς χαλκῆς εἰργασμένης Λητοῦς,
[15, 677]	λέγεσθαι. Ὁ δὲ Παγκράτης ἐν	τῷ	ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως εἴρηκεν· Οὔλην
[15, 667]	τὸ κεινεου ὀξυβάφοις βάλλειν μὲν	τῶ	πόντω δὲ βάλλοντι νέμω πλεῖστα
[15, 675]	μὲν οὖν βοηθημάτων τοῖς ἐν	τῷ	πότῳ κεφαλὴν ἐπιθλιβεῖσιν, ἦν δὲ
[15, 666]	τιθέμενον ἆθλον τοῖς νικῶσιν ἐν	τῷ	πότῳ, ὡς Εὐριπίδης παρίστησιν ἐν
[15, 697]	ἑαυτῷ κατᾳσαι δεῖ, προσέχων οὐδὲν	τῷ	προκαθημένῳ καὶ διδάσκοντι τὸν χορόν,
[15, 672]	Ὅθεν αὐτίκα τὸν δεδηλωμένον στέφανον	τῷ	Προμηθεῖ περιγενέσθαι καὶ μετ´ οὐ
[15, 672]	ἔμπροσθεν χρόνοις ἀφώρισεν (ὁ Ζεὺς	τῷ	Προμηθεῖ χάριν τῆς κλοπῆς τοῦ
[15, 697]	τοῦ ἱστοριογράφου τοῦ παρὰ Ἀντιόχῳ	τῷ	προσαγορευθέντι Μεγάλῳ πλεῖστον ἰσχύσαντος υἱὸν
[15, 701]	τοῦ σοφοῦ Ἀριστοτέλους μαθητῶν ἐν	τῷ	προτέρῳ περὶ Παροιμιῶν Τὴν Λητώ
[15, 696]	φησὶν (Ἕρμιππος ὁ Καλλιμάχειος ἐν	τῷ	πρώτῳ περὶ Ἀριστοτέλους. δεται δὲ
[15, 680]	Παρθένιος (ὁ τοῦ Διονυσίου ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς
[15, 698]	Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Τίμων ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν Σίλλων. Πολέμων δ´
[15, 681]	λέγων Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν	τῷ	Ῥιζοτομικῷ φησιν ἀναφῦναι αὐτὴν ἐκ
[15, 677]	αὐτοῦ χροιαὶ δύο, ἣ μὲν	τῷ	ῥόδῳ ἐοικυῖα· ἐκ τούτου δὲ
[15, 678]	Ζῶν τοῖς τοιούτοις. Ἐν δὲ	τῷ	Σκίρωνί φησι· Ὥσπερ κυλιστὸς στέφανος
[15, 688]	καὶ τοὺς στεφάνους τοὺς περικειμένους	τῷ	στήθει ὑποθυμιάδας οἱ ποιηταὶ κεκλήκασιν
[15, 681]	φησι μεσότητά τινα ἔχειν ἐν	τῷ	στύφειν, πολὺ δ´ ἀρίστην εὐωδίαν
[15, 686]	καὶ τὸν καλὸν Ξενοφῶντα ἐν	τῷ	Συμποσίῳ ποιοῦντα τὸν Σωκράτην τοιαυτὶ
[15, 674]	τοὺς θύοντας. (Ἀριστοτέλης δ´ ἐν	τῷ	Συμποσίῳ φησὶν ὅτι οὐδὲν κολοβὸν
[15, 669]	Πρὸς ὃν ὁ Κύνουλκος ἀεὶ	τῷ	Σύρῳ ἀντικορυσσόμενος καὶ οὐδέποτε τῆς
[15, 675]	τὸ μέτωπον καὶ τοὺς ἐν	τῷ	σφίγγειν τόνους ὑπομένοντα, προσέτι δὲ
[15, 685]	τί Κρατῖνος εἴρηκε τὸν μελίλωτον	τῷ	τ´ ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ. Ἐπεὶ δέ
[15, 685]	τῷ φιλουμένῳ, ἀνθρύσκου ναρκίσσου φόβῃ	τῷ	τ´ ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ κάρα πυκάζομαι·
[15, 686]	μύρων λόγον τοῖς βουλομένοις διεξέρχεσθαι	τῷ	τε παιδὶ προστάττων ἐπὶ τῇ
[15, 680]	ὥρᾳ περικαλλεστάτων γενέθλια ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι	τῷ	τῆς Αἰγύπτου τότε βασιλεύοντι. Τοῦτον
[15, 676]	ἀναφανείσας χλωρὰς μυρρίνας, ἀνέθηκεν ἐν	τῷ	τῆς Ἀφροδίτης ἱερῷ, θύσας δὲ
[15, 691]	οὔ; Νάρδινον. Τὸ δὲ χρίσασθαι	τῷ	τοιούτῳ ἀλείμματι μυρίσασθαι εἴρηκεν Ἀλκαῖος
[15, 680]	τὸν Μέμνονα τετελευτηκέναι, ἐν τούτῳ	τῷ	τόπῳ τοὺς στεφάνους ἀνέβαλον ἐπὶ
[15, 673]	παραθεμένου περὶ τοῦ παρὰ Ἀντιφῶντι	τῷ	τραγῳδιοποιῷ Πληξίππου καὶ πλεῖστα ὅσα
[15, 691]	οἱ πάντων τῶν καλλίστων εἰσηγηταὶ	τῷ	τῶν ἀνθρώπων βίῳ γενόμενοι, παρ´
[15, 685]	ἑλειχρύσου κλάδοις οἰνάνθῃσιν ἡμεροκαλλεῖ τε	τῷ	φιλουμένῳ, ἀνθρύσκου ναρκίσσου φόβῃ τῷ
[15, 681]	Μαλθακοῖς λέγων οὕτως· Ἡμεροκαλλεῖ τε	τῷ	φιλουμένῳ. Τῆς δ´ ΕΡΠΥΛΛΟΥ, φησὶ
[15, 671]	ἡμῖν τίς ἐστιν ὁ παρὰ	τῷ	χαρίεντι Ἀνακρέοντι Ναυκρατίτης στέφανος, ὦ
[15, 680]	ὅταν ὥρα ᾖ, καὶ ἐστὶ	τῷ	χρώματι τὸ ἄνθος καὶ εὐφεγγές.
[15, 689]	χρηστὸν χείρονι ἐπιχεόμενον εἰς τὸ	κάτω	βιάζεται· λαμβάνει γὰρ αὑτοῦ καθύπερθεν
[15, 682]	εὐώδη μᾶλλον ὧν τραχὺ τὸ	κάτω.	(Εὐοσμότατα δὲ τὰ ἐν Κυρήνῃ,
[15, 666]	τὸ ἐπιχείρημα δεικνύων καὶ τῆς	κάτω	κοιλίας ἐπισχετικόν. Πρὸς ὃν Οὐλπιανὸς
[15, 680]	γράφων οὕτως· Ἔχει δὲ ὁ	κάτω	τόπος καὶ ἄκανθάν τινα δένδρον,
[15, 693]	Ἄλλ´ ἐγχέασα θᾶττον Ἀγαθοῦ Δαίμονος	ἀπενεγκάτω	μοι τὴν τράπεζαν ἐκποδών. Ἱκανῶς
[15, 697]	γε Σκήψιος Δημήτριος ἐν τῷ	δεκάτῳ	τοῦ Τρωικοῦ Διακόσμου φησὶν οὕτως·
[15, 697]	αὐτὸς οὗτος συγγραφεὺς κἀν τῷ	ἐννεακαιδεκάτῳ	τῆς αὐτῆς πραγματείας Μνησιπτολέμου φησί
[15, 698]	Σίλλων. Πολέμων δ´ ἐν τῷ	δωδεκάτῳ	τῶν πρὸς Τίμαιον περὶ τῶν
[15, 694]	(Ἐν Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε τέκνα	Λατώ,	Φοῖβον χρυσοκόμαν, ἄνακτ´ Ἀπόλλω, ἐλαφηβόλον
[15, 697]	ἄν ποτε Ἑρμείᾳ θύειν ὡς	ἀθανάτῳ	προαιρούμενος ὡς θνητῷ μνῆμα κατεσκεύαζον
[15, 700]	τινὰς ἡμῖν, ὅτι τηνικαῦτα μεθύων	περιπατῶ.	Ποῖος γάρ ἐστιν φανός, ὦ
[15, 681]	εὔχομαι φέροισα τόνδ´ ἑλιχρύσω πυλεῶνα	κἠράτω	κυπαίρω. Καὶ Ἴβυκος· Μύρτα τε
[15, 675]	Ἕλληνες τῷ μὲν παρὰ δεῖπνον	ἀκράτῳ	προσδιδομένῳ τὸν Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα,
[15, 687]	ποιητὴς Ἀλκαῖος ἔφη· Κὰδ δὲ	χευάτω	μύρον ἁδὺ καττῶ στήθεος ἄμμι.
[15, 674]	ἀνήτω μὲν περὶ ταῖς δέραισι	περθέτω	πλεκτὰς ὑποθυμίδας τίς. Καὶ Σαπφώ·
[15, 686]	ὃς ἐν Συνδείπνοις φησί· ~(Φορεῖτε,	μασσέτω	τις, ἐγχείτω βαθὺν κρατῆρ´· ὅδ´
[15, 685]	λείμακα καὶ τριφύλλου. Ἐν τούτοις	ζητῶ	τί τὸ τρίφυλλον. Καὶ γὰρ
[15, 678]	ῥόδων. Καὶ τὸ εἶδος ὁποῖον	ζητῶ,	ὦ Κύνουλκε. Καὶ μή μοι
[15, 701]	τοῦ Πύθωνος ἐπ´ αὐτοὺς ἡ	Λητὼ	τῶν (παίδων τὸν ἕτερον ἐν
[15, 701]	τῷ προτέρῳ περὶ Παροιμιῶν Τὴν	Λητώ	φησιν ἐκ Χαλκίδος τῆς Εὐβοίας
[15, 690]	τοῦ Πέρωνος καὶ Θεόπομπος ἐν	Ἀδμήτῳ	καὶ Ἡδυχάρει. Ἀντιφάνης δ´ ἐν
[15, 674]	ὡς Ἀλκαῖος ἐν τούτοις· (Ἀλλ´	ἀνήτω	μὲν περὶ ταῖς δέραισι περθέτω
[15, 694]	ζʹ Ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρὶ	θνητῷ,	δεύτερον δὲ καλὸν φυὰν γενέσθαι,
[15, 697]	θύειν ὡς ἀθανάτῳ προαιρούμενος ὡς	θνητῷ	μνῆμα κατεσκεύαζον (καὶ ἀθανατίζειν τὴν
[15, 700]	κηδεμὼν τῶν δακτύλων. Ἐν δὲ	Θεοφορήτῳ	ὁ αὐτὸς Ἄλεξις· Οἶμαί γ´
[15, 665]	φέρων τῶν ξυμποτῶν. Νεοκρᾶτά τις	ποιείτω.	{Α. Καὶ δὴ κέκραται. {Β.
[15, 686]	Συνδείπνοις φησί· ~(Φορεῖτε, μασσέτω τις,	ἐγχείτω	βαθὺν κρατῆρ´· ὅδ´ ἁνὴρ οὐ
[15, 671]	καὶ ἑκατέρῳ γίνονται τριάκοντα· (καὶ	τρίτῳ	ἐπεισελθόντι συνδιαιρούμενοι τοὺς πάντας ἐξ
[15, 671]	δὲ ἐκ δώδεκα καὶ τῷ	ἕκτῳ	ἐκ δέκα. Καὶ οὕτως ἰσότης
[15, 682]	ΡΟΔΩΝ, φησὶ Θεόφραστος ἐν τῷ	ἕκτῳ,	πολλαί εἰσι διαφοραί. Τὰ μὲν
[15, 679]	ὁ αὐτὸς Θεόφραστος ἐν τῷ	ἕκτῳ	τῶν Φυτικῶν γράφων ὧδε· (Τὰ
[15, 679]	ἄνθους, οὗ μνημονεύει Θεόφραστος ἐν	ἕκτῳ	Φυτικῆς Ἱστορίας ἐν τούτοις· Ἀνθεῖ
[15, 702]	τὸν ἐκ Τυρρηνίας οἶνον σὺν	ὀκτὼ	λαμβάνειν ἐπίσταμαι. Ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες,
[15, 695]	ἔχοι. Ἐπεὶ δέ κ´ ἐν	πόντῳ	γένηται, τῷ παρεόντι τρέχειν ἀνάγκη.
[15, 667]	κεινεου ὀξυβάφοις βάλλειν μὲν τῶ	πόντω	δὲ βάλλοντι νέμω πλεῖστα τύχης
[15, 674]	ἔνια τῶν ἱστορηθέντων παρὰ τῷ	Μηνοδότῳ.	Δύναται δέ τις λέγειν περὶ
[15, 675]	οὖν βοηθημάτων τοῖς ἐν τῷ	πότῳ	κεφαλὴν ἐπιθλιβεῖσιν, ἦν δὲ δεσμὸς
[15, 666]	ἆθλον τοῖς νικῶσιν ἐν τῷ	πότῳ,	ὡς Εὐριπίδης παρίστησιν ἐν Οἰνεῖ
[15, 671]	ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ δεκαπέντε (γίνονται)	πέμπτῳ	δὲ ἐκ δώδεκα καὶ τῷ
[15, 679]	ἑλικτῶν Περὶ δὲ τῶν ἐν	Αἰγύπτῳ	αἰεὶ ἀνθούντων στεφάνων Ἑλλάνικος ἐν
[15, 688]	(Κύπρινον δὲ προκέκριται τὸ ἐν	Αἰγύπτῳ,	δευτερεῦον δ´ ἐστὶ τὸ Κυπριακὸν
[15, 676]	κατὰ τὴν ὀδμὴν ἡ ἐν	Αἰγύπτῳ	μυρρίνη παρὰ τὰς ἐν ἄλλαις
[15, 680]	(στεφάνους) ἀπέθεντο οἱ θεοὶ ἐν	Αἰγύπτῳ	πυθόμενοι βασιλεύειν τὸν Βάβυν, ὅς
[15, 688]	μετώπιον καὶ Μενδήσιον κάλλιστα ἐν	Αἰγύπτῳ	σκευάζεται· σκευάζεται δὲ τὸ μετώπιον
[15, 684]	οὕτω λέγουσι. (Τιμαχίδας δ´ ἐν	τετάρτῳ	Δείπνου καὶ θήσειόν τι ἀναγράφει
[15, 671]	τοὺς πάντας ἐξ εἴκοσιν ἔχουσι,	τετάρτῳ	πάλιν ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ δεκαπέντε
[15, 665]	κᾆτ´ ἴρινον· στέφανον δ´ ἔπειθ´	ἑκάστῳ	δώσω φέρων τῶν ξυμποτῶν. Νεοκρᾶτά
[15, 676]	(προσήκοντας καὶ τοὺς οἰκειοτάτους ἔδωκεν	ἑκάστῳ	καὶ στέφανον ἐκ τῆς μυρρίνης,
[15, 689]	τοῦ καὶ ἐπίστασθαι ποῖόν τι	ἑκάστῳ	τῶν μελῶν ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον.
[15, 673]	μὲν βιβλία Περὶ τῶν παρὰ	Θεοφράστῳ	ἐν τοῖς περὶ Ἠθῶν καθ´
[15, 686]	δύο (καὶ δᾷδα χρηστὴν ἡμμένην	χρηστῷ	πυρί. Οὕτω γὰρ τὴν τῶν
[15, 681]	ἐκ τῶν Ἀφροδίτης λουτρῶν, ὅτε	Ἡφαίστῳ	συγκοιμηθεῖσα ἡ Ἀφροδίτη ἐλούσατο. Εἶναι
[15, 697]	ἱκετεύω. (Πρὶν καὶ μολεῖν κεῖνον,	ἀνίστω,	μὴ κακὸν μέγα ποιήσῃ σε
[15, 687]	Κὰδ δὲ χευάτω μύρον ἁδὺ	καττῶ	στήθεος ἄμμι. (Καὶ ὁ σοφὸς
[15, 693]	Συρακούσαις ἀνακειμένης τραπέζης χρυσῆς προπιὼν	αὐτῷ	ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἐκέλευσεν βασταχθῆναι
[15, 676]	ἀγάλματος, ἔχων καὶ τὰς αἰφνίδιον	αὐτῷ	ἀναφανείσας χλωρὰς μυρρίνας, ἀνέθηκεν ἐν
[15, 701]	ὅτι καὶ τὸν χωλίαμβον ἀναθετέον	αὐτῷ.	Βραχειῶν γὰρ γινομένων εἰ δύο
[15, 693]	Τοκιστῇ ἢ Καταψευδομένῳ· ~Ἀλλ´ ἔγχεον	(αὐτῷ	Διός γε τήνδε Σωτῆρος, θεῶν
[15, 693]	ὦ πάτερ. (Ἐν δὲ τῷ	αὐτῷ	δράματι καὶ τῆς τοῦ Ἀγαθοῦ
[15, 687]	ἔνδον ὑλάκτει. Καί· Ἕκτορι δ´	αὐτῷ	θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι πάτασσε. Ἃ
[15, 694]	τούτου καὶ πάντων ἡσθέντων ἐπ´	αὐτῷ	καὶ μνημονευσάντων ὅτι καὶ ὁ
[15, 680]	φησιν τὸ λευκόιον, ἅμα δὲ	αὐτῷ	καὶ τὸ φλόγινον καλούμενον τὸ
[15, 667]	ἐναισίους ἐμοί. Ἦν μὲν γὰρ	αὐτῷ	κότταβος ἀεὶ τοὐμὸν κάρα, (τοῦ
[15, 672]	ᾐόνα καὶ ἀφαγνίζεσθαι ψαιστά τε	αὐτῷ	παρατίθεσθαι· καὶ καλεῖσθαι Τόναια τὴν
[15, 676]	φέρων εἰς τὴν Ναύκρατιν. Καὶ	αὐτῷ	πλησίον φερομένῳ τῆς Αἰγύπτου ἐπεὶ
[15, 672]	παρὰ τὸν αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ	αὐτῷ	ποιήσαντας περιδεεῖς ἀπαλλάττεσθαι. Τῆς δὲ
[15, 671]	Καὶ διὰ τί παρὰ τῷ	αὐτῷ	ποιητῇ λύγῳ τινὲς στεφανοῦνται; Φησὶν
[15, 680]	ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων	αὐτῷ	πολεμούντων· ὑφ´ ὧν διὰ τὸ
[15, 677]	καὶ καινότητι τὴν ἐν Μουσῶν	αὐτῷ	σίτησιν ἔχειν ἐχαρίσατο. (Καὶ Κρατῖνος
[15, 678]	Ἑλλωτίων ἑορτῇ. Φασὶ δ´ ἐν	αὐτῷ	τὰ τῆς Εὐρώπης ὀστᾶ κομίζεσθαι,
[15, 693]	Νικόστρατος Πανδρόσῳ· Κἀγώ, φιλτάτη· μετανιπτρίδ´	αὐτῷ	τῆς Ὑγιείας ἔγχεον. {Β. Λαβὲ
[15, 688]	Καὶ ἡ Ἀφροδίτη δὲ παρ´	αὐτῷ	τὸν Ἕκτορος νεκρὸν ῥοδόεντι ἔχριεν
[15, 676]	δὲ καὶ ἐφ´ ἑστίασιν ἐν	αὐτῷ	τῷ ἱερῷ τοὺς (προσήκοντας καὶ
[15, 680]	τοὺς χορευτὰς ἐν τοῖς θεάτροις	αὐτῷ	χρῆσθαι, αὐτούς τε περικειμένους καὶ
[15, 697]	χορός, ὧν ἕκαστος τὸ δοκοῦν	ἑαυτῷ	κατᾳσαι δεῖ, προσέχων οὐδὲν τῷ
[15, 686]	δᾷδα χρηστὴν ἡμμένην χρηστῷ πυρί.	Οὕτω	γὰρ τὴν τῶν λόγων ἔξοδον
[15, 699]	φάσκων καλεῖσθαι παρὰ τὴν ἕλην·	οὕτω	δ´ εἰπεῖν Νεάνθην ἐν αʹ
[15, 686]	γυναικεία, ἄλλη δὲ ἀνδρεία (κάλλη)	(οὕτω	καὶ ὀσμὴ ἄλλη μὲν γυναικί,
[15, 699]	δὲ λυχνέα, ὃ δὲ λοφνίδα,	οὕτω	καλεῖσθαι φάσκων τὴν ἐκ τοῦ
[15, 679]	καὶ ἴσως ὁ ἀπὸ τοῦ	οὕτω	καλουμένου (πόθου) ἄνθους πλεκόμενος, οὗ
[15, 678]	ἐν Κορίνθῳ τὰ Ἑλλώτια. ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ.	Οὕτω	καλοῦνταί τινες στέφανοι παρὰ Λακεδαιμονίοις,
[15, 684]	περὶ αὐτῆς ὅτι τὸ κρίνον	οὕτω	λέγουσι. (Τιμαχίδας δ´ ἐν τετάρτῳ
[15, 667]	Πόσειδον, ὡς ὑψοῦ σφόδρα. {Α.	Οὕτω	ποιήσεις. {Β. Ἀλλ´ ἐγὼ μὲν
[15, 691]	χρήσεως, ὥσπερ οὐδὲ ἡμεῖς (νῦν	οὕτω	πολυτίμων τῶν καλλίστων ὑπαρχόντων, ὡς
[15, 699]	δέ τις ἑλάνας, τὰς λαμπάδας	οὕτω	φάσκων καλεῖσθαι παρὰ τὴν ἕλην·
[15, 691]	Νάρδινον. Τὸ δὲ χρίσασθαι τῷ	τοιούτῳ	ἀλείμματι μυρίσασθαι εἴρηκεν Ἀλκαῖος ἐν
[15, 696]	τὸ καλὸν λαισήιον, πρόβλημα χρωτός.	~Τούτῳ	γὰρ ἀρῶ, τούτῳ θερίζω, (τούτῳ
[15, 700]	τὸ διακεκομμένον ξύλον καὶ συνδεδεμένον·	(τούτῳ	δ´ ἐχρῶντο λαμπάδι. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς·
[15, 696]	τὸν ἁδὺν οἶνον ἀπ´ ἀμπέλω,	τούτῳ	δεσπότας μνοίας κέκλημαι. Τοὶ δὲ
[15, 696]	πρόβλημα χρωτός. ~Τούτῳ γὰρ ἀρῶ,	τούτῳ	θερίζω, (τούτῳ πατέω τὸν ἁδὺν
[15, 700]	δὲ μέμνηται Ἄλεξις· καὶ τάχα	τούτῳ	ὅμοιόν ἐστι τὸ παρὰ Θεοπόμπῳ
[15, 675]	κουφισθεὶς εὗρεν κεφαλαλγίας δεσμὸν φάρμακον.	Τούτῳ	οὖν βοηθήματι πρὸς πότους χρώμενοι
[15, 696]	~Τούτῳ γὰρ ἀρῶ, τούτῳ θερίζω,	(τούτῳ	πατέω τὸν ἁδὺν οἶνον ἀπ´
[15, 677]	τισι στέμμα προσαγορευόμενον, διὸ καὶ	τούτῳ	πρώτῳ στεφανωσάμενοι δεύτερον περιτιθέμεθα τὸν
[15, 680]	ἤκουσαν τὸν Μέμνονα τετελευτηκέναι, ἐν	τούτῳ	τῷ τόπῳ τοὺς στεφάνους ἀνέβαλον
[15, 681]	Ἐστὶ δὲ τὸ ἄνθος ὅμοιον	λωτῷ.	Θεμισταγόρας δ´ ὁ Ἐφέσιος ἐν
[15, 685]	τὸν μελίλωτον τῷ τ´ ἀειφρούρῳ	μελιλώτῳ.	Ἐπεὶ δέ σε ὁρῶ ἔξοινον
[15, 685]	ναρκίσσου φόβῃ τῷ τ´ ἀειφρούρῳ	μελιλώτῳ	κάρα πυκάζομαι· καὶ κύτισος αὐτόματος
[15, 675]	(Τῷ δὲ μετὰ δεῖπνον κεκραμένῳ	πρώτῳ	διδομένῳ ποτηρίῳ Δία Σωτῆρα ἐπιλέγουσι,
[15, 669]	φρυκτόν τινα, φησὶ Κλέαρχος ἐν	πρώτῳ	Ἐρωτικῶν, καὶ σημεῖον νομίζουσιν τοῦ
[15, 696]	(Ἕρμιππος ὁ Καλλιμάχειος ἐν τῷ	πρώτῳ	περὶ Ἀριστοτέλους. δεται δὲ καὶ
[15, 677]	στέμμα προσαγορευόμενον, διὸ καὶ τούτῳ	πρώτῳ	στεφανωσάμενοι δεύτερον περιτιθέμεθα τὸν δάφνινον.
[15, 681]	Ἰωνιάδες τινὲς νύμφαι Ἴωνι ἐχαρίσαντο	πρώτῳ.	Τὸν δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ ἐν τῷ
[15, 680]	(ὁ τοῦ Διονυσίου ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων.
[15, 698]	δ´ αὐτοῦ Τίμων ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν Σίλλων. Πολέμων δ´ ἐν
[15, 669]	Ἐγὼ δ´ ἐπιδέξια πέμπω σοὶ	πρώτῳ	Χαρίτων ἐγκεράσας χάριτας. Καὶ σὺ
[15, 686]	δὲ τοσούτων λεχθέντων μηδὲν ἀποκρίνεται,	κελεύω	αὐτὸν κατὰ τοὺς Ἀλέξιδος Διδύμους
[15, 697]	τί πάσχεις· μὴ προδῷς ἄμμ´,	ἱκετεύω.	(Πρὶν καὶ μολεῖν κεῖνον, ἀνίστω,
[15, 676]	πολλὴν περιπλέων, ~προσσχών ποτε καὶ	Πάφῳ	τῆς (Κύπρου ἀγαλμάτιον Ἀφροδίτης σπιθαμιαῖον,
[15, 674]	οἱ δ´ ὕστερον ἅμα τῷ	κροτάφῳ	προσέβαλόν τινα καὶ κόσμον οἰκεῖον
[15, 671]	Οἵῳ μ´ ὁ δαίμων, ἔφη,	φιλοσόφῳ	συνῴκισεν· κατὰ τὸ Θεογνήτου τοῦ
[15, 687]	ἀρετῆς ἔχειν τι τρυφερόν; Καίτοι	Σαπφώ,	γυνὴ μὲν πρὸς ἀλήθειαν οὖσα
[15, 674]	δεσμῶν ἄριστος ἐκ Προμηθέως λόγου.	Σαπφὼ	δ´ ἁπλούστερον τὴν αἰτίαν ἀποδίδωσιν
[15, 690]	Γλυκύτατον δ´ ὦζε βασιλείου μύρου.	(Σαπφὼ	δ´ ὁμοῦ μέμνηται τοῦ τε
[15, 674]	περθέτω πλεκτὰς ὑποθυμίδας τίς. Καὶ	Σαπφώ·	Καὶ πολλαὶς ὑποθυμίδας πλεκταὶς ἀμπ´
[15, 668]	κοσσάβους. Διὸ καὶ Σοφοκλῆς ἐν	Ἰνάχῳ	Ἀφροδισίαν εἴρηκε τὴν λάταγα· Ξανθὴ
[15, 695]	(κἀγὼ παῖδα καλὴν τὴν μὲν	ἔχω,	τὴν δ´ ἔραμαι λαβεῖν. κβʹ
[15, 699]	Ἐεγὼ δὲ δεξιᾷ γε τόνδ´	ἔχω	τινά, σιδηρότευκτον ἐναλίων θηρῶν βέλος,
[15, 697]	ποτε τοῦ ἱστοριογράφου τοῦ παρὰ	Ἀντιόχῳ	τῷ προσαγορευθέντι Μεγάλῳ πλεῖστον ἰσχύσαντος
[15, 699]	διαστίλβονθ´ ὁρῶμεν, ὥσπερ ἐν κενῷ	λυχνούχῳ,	πάντα τῆς ἐξωμίδος. Ἐν δὲ
[15, 698]	ἔλαβε δραχμάς, σὺ δὲ μικρὸν	ἐπέψω.	Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς