Livre, pages |
[15, 677] |
πράγματος
δισσῶν
λόγων
ἀγῶνα
θεῖτ´
|
ἄν, |
εἰ
λέγειν
εἴη
σοφός.
ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ. |
[15, 688] |
τοῦ
σώματος·
ὀρχῇ
γὰρ
εὐθύς,
|
ἄν |
μ´
ἴδῃς
δεδοικότα.
Πλάτων
δέ |
[15, 697] |
ὁ
λόγος,
φησίν·
Οὐ
γὰρ
|
ἄν |
ποτε
Ἑρμείᾳ
θύειν
ὡς
ἀθανάτῳ |
[15, 670] |
ὑπονοίᾳ
τὸ
πάθος,
ὡς
οὐκ
|
ἄν |
ποτε
τοῦ
στεφάνου
περιρέοντος,
εἰ |
[15, 700] |
κάπηλος
γὰρ
οὑκ
τῶν
γειτόνων
|
ἄν |
τ´
οἶνον
ἄν
τε
φανὸν |
[15, 700] |
ἄν
τε
φανὸν
ἀποδῶταί
τινι
|
ἄν |
τ´
ὄξος,
ἀπέπεμψ´
ὁ
κατάρατος |
[15, 700] |
τῶν
γειτόνων
ἄν
τ´
οἶνον
|
ἄν |
τε
φανὸν
ἀποδῶταί
τινι
ἄν |
[15, 673] |
τῶν
κατὰ
Πολυκράτην
χρόνων,
ὡς
|
ἄν |
τις
εἰκάσειε,
τῇ
νήσῳ
συνηθεστέραν |
[15, 677] |
τὸν
Εὐριπίδην·
Ἐκ
παντὸς
(γὰρ)
|
ἄν |
τις
πράγματος
δισσῶν
λόγων
ἀγῶνα |
[15, 665] |
πάνσοφον
Εὐριπίδην,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
οὐκ
|
ἂν |
δυναίμην
ἀπομνημονεύειν
ἔτι
σοι
τῶν |
[15, 693] |
{Β.
Ὁ
Ζεὺς
ὁ
σωτήρ,
|
ἂν |
ἐγὼ
διαρραγῶ,
οὐδέν
μ´
ὀνήσει. |
[15, 701] |
Ἀπόλλωνα.
Τοῦτο
δ´
ἐστὶν
ὡς
|
ἂν |
εἴποι
τις
ἄφιε
παῖ
καὶ |
[15, 667] |
Ἀλλ´
ἐγὼ
μὲν
σφενδόνῃ
οὐκ
|
ἂν |
ἐφικοίμην
αὐτός´.
{Α.
Ἀλλὰ
μάνθανε. |
[15, 666] |
Εἰ
μὴ
ἰατροὶ
ἦσαν,
οὐδὲν
|
ἂν |
ἦν
τῶν
γραμματικῶν
μωρότερον.
Τίς |
[15, 668] |
ἀίει·
τὴν
δὲ
τάλαιναν
πλάστιγγ´
|
ἂν |
ἴδοις
παρὰ
τὸν
στροφέα
τῆς |
[15, 688] |
Ἐσμυρισμένας
κόμας
καὶ
στῆθος,
ὡς
|
ἂν |
καὶ
γέρων
ἠράσσατο.
Μύρρα
γὰρ |
[15, 682] |
πλεξάμεναι
στεφάνους
εὐώδεας
ἄνθεα
γαίης
|
ἂν |
κεφαλαῖσιν
ἔθεντο
θεαὶ
λιπαροκρήδεμνοι,
Νύμφαι |
[15, 666] |
τε
συμπίπτοντα.
Εὔβουλος
Βελλεροφόντῃ·
Τίς
|
ἂν |
λάβοιτο
τοῦ
σκέλους
κάτωθέ
μου; |
[15, 688] |
πρῶτος
Ἀρχίλοχος
κέχρηται
λέγων·
Οὐκ
|
ἂν |
μύροισι
γραῦς
ἐοῦς´
ἠλείφετο.
Καὶ |
[15, 686] |
μὴν
γυναῖκες
ἄλλως
τε
καὶ
|
ἂν |
νύμφαι
τύχωσιν
οὖσαι,
ὥσπερ
ἡ |
[15, 666] |
οὕτως·
Πρὸς
κότταβον
παίζειν,
ἕως
|
ἂν |
σφῷν
ἐγὼ
τὸ
δεῖπνον
ἔνδον |
[15, 697] |
ἀθανατίζειν
τὴν
φύσιν
βουλόμενος
ἐπιταφίοις
|
ἂν |
τιμαῖς
ἐκόσμησα
τὸ
σῶμα.
Τοιαῦτα |
[15, 671] |
ὦ
οὗτος,
διδάξω
σε,
πρὶν
|
ἂν |
τὸν
ἄξιον
παρὰ
σοῦ
λάβω |
[15, 666] |
Ἐγὼ
διδάξω
καθ´
ἕν·
ὃς
|
ἂν |
τὸν
κότταβον
ἀφεὶς
ἐπὶ
τὴν |
[15, 666] |
μὴ
ἰατροὶ
ἦσαν,
οὐδὲν
ἂν
|
ἦν |
τῶν
γραμματικῶν
μωρότερον.
Τίς
γὰρ |
[15, 686] |
κρατῆρ´·
ὅδ´
ἁνὴρ
οὐ
πρὶν
|
ἂν |
φάγῃ
καλῶς
ὅμοια
καὶ
βοῦς |
[15, 698] |
τοὺς
τὰς
παρῳδίας
γράψαντας
λογίους
|
ἂν |
φήσαιμι
διὰ
τὸ
παίζειν
ἀμφιδεξίως |
[15, 694] |
πλουτεῖν
ἀδόλως,
καὶ
τὸ
τέταρτον
|
ἡβᾶν |
μετὰ
τῶν
φίλων.
σθέντος
δὲ |
[15, 691] |
ὁ
Θυατειρηνὸς
Νίκανδρος
ἐπὶ
τοῦ
|
ἄγαν |
χλιδῶντος
εἰρῆσθαι
ἀκούει,
Θεόδωρος
δὲ |
[15, 669] |
φίλον
εἰρεσίῃ
γλώσσης
ἀποπέμψομεν
εἰς
|
μέγαν |
αἶνον
τοῦδ´
ἐπὶ
συμποσίου·
δεξιότης |
[15, 696] |
πεπτηῶτες
ἐμὸν
κυνέοντι,
δεσπόταν
καὶ
|
μέγαν |
βασιλῆα
φωνέοντες.
Τούτων
λεχθέντων
ὁ |
[15, 679] |
διηλιφὲς
φοροῦντα
κἀντίπαιδα
καὶ
γένει
|
μέγαν
|
γαστρὸς
καλεῖσθαι
παῖδα,
τοῦ
πατρὸς |
[15, 691] |
Δαιταλεῦσιν
καὶ
ἐν
Μαρικᾷ
Εὔπολις
|
Σάγδαν |
ἐρυγγάνοντα
λέγων.
Ὅπερ
ὁ
Θυατειρηνὸς |
[15, 690] |
φιλεῖς;
Εὔπολις
δ´
ἐν
Μαρικᾷ·
|
Ψάγδαν |
ἐρυγγάνοντα.
Εὔβουλος
δ´
ἐν
Στεφανοπώλισιν· |
[15, 690] |
τί
σοι
δῶ
τῶν
μύρων·
|
ψάγδαν |
φιλεῖς;
Εὔπολις
δ´
ἐν
Μαρικᾷ· |
[15, 682] |
ἐπωνυμίαν
ἔλαβε
τῇ
φύσει
πρόσφορον.
|
(Ἐπειδὰν |
γὰρ
ἐκ
διαστήματος
αὐτομάτως
κράδαι |
[15, 667] |
δ´
εἴσεταί
τις
τοῦτ´;
{Α.
|
Ἐὰν |
θίγῃ
μόνον
αὐτῆς,
ἐπὶ
τὸν |
[15, 669] |
οὖν
διὰ
τί,
τῶν
ἐστεφανωμένων
|
ἐὰν |
λύηται
ὁ
στέφανος,
ἐρᾶν
λέγονται. |
[15, 669] |
τί
δὲ
λέγονται,
τῶν
ἐστεφανωμένων
|
ἐὰν |
λύωνται
οἱ
στέφανοι,
ὅτι
ἐρῶσιν; |
[15, 680] |
θʹ
ὁ
αὐτὸς
Θεόφραστός
φησιν·
|
Ἐάν |
τις
τοῦ
ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ
τῷ
ἄνθει |
[15, 677] |
ὁ
δὲ
ἕτερος
λώτινος
ὀνομάζεται,
|
κυανέαν |
ἔχων
τὴν
χροιάν.
Καὶ
(Παγκράτης |
[15, 670] |
καλὸν
ἄνθημα
καὶ
πέδιλα
καὶ
|
κυνέαν
|
καὶ
τὰν
θηροφόνον
λογχίδ´,
ἐπεί |
[15, 672] |
αὐτοῦ
κατὰ
τὴν
τοῦ
πυρὸς
|
δωρεάν. |
Διόπερ
καὶ
τοῖς
Καρσὶ
κατὰ |
[15, 693] |
αὐτοῦ
καὶ
τὴν
τοῦ
θεοῦ
|
δωρεάν, |
καὶ
μετὰ
τὴν
πλήρωσιν
διδόασιν, |
[15, 680] |
τὸν
πρῶτον
βίον,
(διὰ
στεφάνου
|
δωρεάν, |
ὃν
ἔπεμψεν
ἀνθέων
πλεξάμενος
τῇ |
[15, 693] |
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
ἀπενεγκάτω
μοι
τὴν
|
τράπεζαν |
ἐκποδών.
Ἱκανῶς
κεχόρτασμαι
γάρ.
Ἀγαθοῦ |
[15, 685] |
(Καὶ
σὺ
μὲν
τὴν
δευτέραν
|
τράπεζαν |
εὐτρεπῆ
ποίει,
κόσμησον
αὐτὴν
παντοδαποῖς |
[15, 693] |
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
ἐκέλευσεν
βασταχθῆναι
τὴν
|
τράπεζαν. |
Παρὰ
δὲ
τοῖς
Ἐμεσηνοῖς
θύοντες |
[15, 680] |
δὲ
ὁ
κάτω
τόπος
καὶ
|
ἄκανθάν |
τινα
δένδρον,
ὃ
τὸν
καρπὸν |
[15, 695] |
ὀλίγη
χάρις.
ιεʹ
Παῖ
Τελαμῶνος,
|
Αἶαν |
αἰχμητά,
λέγουσί
σε
ἐς
Τροίαν |
[15, 695] |
Αἰεὶ
σφῷν
κλέος
ἔσσεται
κατ´
|
αἶαν, |
φίλταθ´
Ἁρμόδιε
καὶ
Ἀριστόγειτον,
ὅτι |
[15, 688] |
ποτὶ
χαλκοβατὲς
δῶ
ἔμπης
ἐς
|
γαῖάν |
τε
καὶ
οὐρανὸν
ἵκετ´
ἀυτμή. |
[15, 665] |
ἄμυστιν
ἀποβλύζουσιν,
ἔφη
οὐκ
εἶναι
|
παλαιὰν |
ταύτην
παράδοσιν
οὐδ´
εἰδέναι
τινὰ |
[15, 696] |
ἐπιγραφομένοις
Ὥροις
ᾄδεσθαι
ἐν
Σάμῳ.
|
Παιὰν |
δ´
ἐστὶν
καὶ
ὁ
εἰς |
[15, 696] |
δὲ
τὸν
πρῶτον
Αἰγύπτου
βασιλεύσαντα
|
παιάν |
ἐστιν,
ὃν
ᾄδουσιν
Ῥόδιοι·
~(ἔχει |
[15, 696] |
εἰς
Ἑρμείαν
τὸν
Ἀταρνέα
οὐ
|
παιάν |
ἐστιν,
ὡς
ὁ
τὴν
τῆς |
[15, 692] |
ἐν
Ἀγροικίσιν
ἔφη·
Ἁρμόδιος
ἐπεκαλεῖτο,
|
παιὰν |
ᾔδετο,
μεγάλην
Διὸς
Σωτῆρος
ἄκατον |
[15, 701] |
πρώτων
δύο
συλλαβῶν
λεγομένων
ἰὴ
|
παιάν |
ἡρῷον
γίνεται,
βραχέων
δὲ
(λεχθεισῶν) |
[15, 701] |
εἰπεῖν
τὸν
θεὸν
οὕτως
ἵη
|
παιάν |
ἵη
παιών.
Ἐκ
ταύτης
γὰρ |
[15, 696] |
Λύσανδρον
τὸν
Σπαρτιάτην
γραφεὶς
ὄντως
|
παιάν, |
ὅν
φησι
Δοῦρις
ἐν
τοῖς |
[15, 697] |
ᾄδουσιν
Ῥόδιοι·
~(ἔχει
γὰρ
τὸ
|
ἰηπαιὰν |
ἐπίφθεγμα,
ὥς
φησιν
Γόργων
ἐν |
[15, 687] |
τὴν
δοθεῖσαν
ὑπὸ
τῆς
τύχης
|
χορηγίαν, |
παρέγραψε
τὸ
ῥαβδοδίαιτος
ἀνήρ.
Ἀλλ´ |
[15, 692] |
καὶ
ἐκ
θατέρου
μέρους
ἢ
|
σχεδίαν |
ἢ
στέφανον
ἢ
πλοῖον.
Τοῦτον |
[15, 676] |
τὸ
γὰρ
παρὰ
Κρατίνῳ
κατὰ
|
παιδιὰν |
εἴρηται·
ναρκισσίνους
ὀλίσβους.
Καὶ
ὃς |
[15, 687] |
φόβοις
γινομένας
ἀγωνίας
πάλλεσθαι
τὴν
|
καρδίαν |
ἐπιδηλότατα
συμβαίνει.
~(Καὶ
ὁ
Ἀγαμέμνων |
[15, 699] |
τῇ
Γιγαντομαχίᾳ.
Γέγραφε
δὲ
καὶ
|
κωμῳδίαν |
εἰς
τὸν
ἀρχαῖον
τρόπον,
ἣν |
[15, 681] |
τῷ
στύφειν,
πολὺ
δ´
ἀρίστην
|
εὐωδίαν |
καὶ
δυναμένην
τέρπειν,
(ἀλλὰ
πρὸς |
[15, 684] |
~τὴν
δὲ
δρόσοισιν
ἐισκομένην
βοτέονται
|
(κώδειαν, |
καρποῖο
μελιχροτέρου
πλήθουσαν.
Θρίων
δ´ |
[15, 683] |
μήκωνος
ἄπο
πλαταγώνια
βάλλοις,
ἄβρωτον
|
κώδειαν |
ὄφρα
κνώπεσσι
φυλάξῃ·
φυλλάσιν
ἦ |
[15, 687] |
Καίτοι
Σαπφώ,
γυνὴ
μὲν
πρὸς
|
ἀλήθειαν |
οὖσα
καὶ
ποιήτρια,
ὅμως
ᾐδέσθη |
[15, 670] |
ὧν
(οἴονταί
τε
καὶ
πρὸς
|
ἀλήθειαν |
τὸν
τῆς
ψυχῆς
κόσμον
ἐσκύλευνται, |
[15, 694] |
τοῦθ´,
ὁρᾷς,
ἐμαίνετο·
μετὰ
τὴν
|
ὑγίειαν |
γὰρ
τὸ
πλουτεῖν
διαφέρει·
καλὸς |
[15, 702] |
ἐκπιεῖν
παιδὶ
τὸν
εἰς
τὴν
|
Ὑγίειαν |
παιᾶνα
ᾄσας
τὸν
ποιηθέντα
ὑπὸ |
[15, 674] |
δ´
ὀφρύσιν
σελίνων
στεφανίσκους
θέμενοι
|
θάλειαν |
ἑορτὴν
ἀγάγωμεν
Διονύσῳ.
Ἐστεφανοῦντο
δὲ |
[15, 682] |
ταῦτα
συμπλεκόμενα
περιβόλου
παρέχεται
δυσπάροδον
|
ἀσφάλειαν. |
Ἀνθῶν
δὲ
στεφανωτικῶν
μέμνηται
ὁ |
[15, 693] |
διά
τε
τὴν
ἀρχαιότητα
καὶ
|
ἀφέλειαν |
τῶν
ποιησάντων,
(καὶ
τῶν)
ἐπαινουμένων |
[15, 676] |
Ἐγὼ
δὲ
οὐκ
οἶδα
τίνα
|
ὠφέλειαν |
ἢ
ἡδονὴν
ἔχει
τὸ
βύβλῳ |
[15, 680] |
τοῦ
ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ
τῷ
ἄνθει
στεφανῶται,
|
εὔκλειαν |
ἴσχει
μύρῳ
ῥαίνων.
Μνημονεύει
αὐτοῦ |
[15, 696] |
ὁμολογοῦντος
τοῦ
γεγραφότος
τετελευτηκέναι
τὸν
|
Ἑρμείαν |
δι´
ὧν
εἴρηκεν
Σᾶς
γὰρ |
[15, 696] |
τοῖς
συσσιτίοις
ὁσημέραι
εἰς
τὸν
|
Ἑρμείαν |
παιᾶνα.
Ὅτι
δὲ
παιᾶνος
οὐδεμίαν |
[15, 696] |
τοῦ
πολυμαθεστάτου
γραφὲν
Ἀριστοτέλους
εἰς
|
Ἑρμείαν |
τὸν
Ἀταρνέα
οὐ
παιάν
ἐστιν, |
[15, 672] |
θεασαμένην
δὲ
τὴν
τῆς
Ἥρας
|
ἐπιφάνειαν |
καὶ
τῆς
οἴκοθεν
σωτηρίας
χαριστήριον |
[15, 693] |
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης,
(καὶ)
ὥσπερ
|
ἱκετείαν |
τινὰ
ποιούμενοι
τοῦ
θεοῦ
μηθὲν |
[15, 690] |
χρισθέντα
καὶ
ψυκτηρίοις
πτεροῖς
ἀναστήσαντα
|
προσθίαν |
τρίχα.
Ἴων
Ὀμφάλῃ·
Βακκάρεις
δὲ |
[15, 701] |
ἰὴ
παιών,
διὰ
δὲ
τὸ
|
λίαν |
ἡμῖν
εἶναι
σύνηθες
λανθάνον
ὂν |
[15, 692] |
μειζόνων
ὀρεγόμενον
πραγμάτων
(εἰς
τὴν
|
Ἰταλίαν |
διαπλεῦσαι
καὶ
οἰκῆσαι
τὸ
πλησίον |
[15, 692] |
πόλεις
καὶ
τῶν
κατὰ
τὴν
|
Ἰταλίαν |
καὶ
Σικελίαν
ἐπὶ
τοῦ
νομίσματος |
[15, 692] |
τῶν
κατὰ
τὴν
Ἰταλίαν
καὶ
|
Σικελίαν |
ἐπὶ
τοῦ
νομίσματος
ἐγχαράττειν
πρόσωπον |
[15, 665] |
τούτοις
συμποσίοις
διά
τε
τὴν
|
ποικιλίαν |
καὶ
τὴν
ὁμοιότητα
τῶν
ἀεὶ |
[15, 683] |
κλαδέεσσι
πλανήτην·
βλαστοδρεπιδεχυτοιο
καὶ
εἰς
|
μίαν |
ὄρσεο
κόρσην,
σπεῖραν
ὑπὸ
σπυρίδεσσι |
[15, 696] |
Ἑρμείαν
παιᾶνα.
Ὅτι
δὲ
παιᾶνος
|
οὐδεμίαν |
ἔμφασιν
παρέχει
τὸ
ἆσμα,
ἀλλὰ |
[15, 701] |
ἐπὶ
τοῖς
δεινοῖς
ἀλεξητήριόν
τινα
|
παροιμίαν |
λέγουσιν
(ἰὴ
παιών
καὶ
οὐχὶ |
[15, 701] |
τὸ
τοιοῦτο
λέγοντες
οὐχ
ὡς
|
παροιμίαν |
τὸ
δὲ
ὑφ´
Ἡρακλείδου
τοῦ |
[15, 693] |
μηθὲν
ἀσχημονεῖν
μηδ´
ἔχειν
ἰσχυρὰν
|
ἐπιθυμίαν |
τοῦ
πότου
τούτου
καὶ
λαμβάνειν |
[15, 682] |
τὸ
καλούμενον
φιλάδελφον,
ὃ
τὴν
|
ἐπωνυμίαν |
ἔλαβε
τῇ
φύσει
πρόσφορον.
(Ἐπειδὰν |
[15, 700] |
δὲ
ἐν
Κραπατάλλοις
τὴν
νῦν
|
λυχνίαν |
καλουμένην
λύχνειον
κέκληκεν
διὰ
τούτων· |
[15, 681] |
δὲ
ὁλόκυρον,
οἱ
δὲ
Ἀθήνησιν
|
ἰωνιάν, |
οἱ
δὲ
κατ´
Εὔβοιαν
σιδηρῖτιν. |
[15, 694] |
εἰ
τύχοιεν
ὄντες·
διόπερ
ὡς
|
ἀταξίαν |
τινὰ
μόνον
παρὰ
τἄλλα
ἔχον |
[15, 667] |
πρόεσιν
διὰ
τὸ
ἐπαγκυλοῦν
τὴν
|
δεξιὰν |
χεῖρα
ἐν
τοῖς
ἀποκοτταβισμοῖς.
Οἳ |
[15, 681] |
Ἀθήνησιν
ἰωνιάν,
οἱ
δὲ
κατ´
|
Εὔβοιαν |
σιδηρῖτιν.
Νίκανδρος
δ´
ἐν
δευτέρῳ |
[15, 689] |
οἰνάνθινον
εὐστόμαχον
ὂν
καὶ
τὴν
|
διάνοιαν |
ἀπαραπόδιστον
φυλάσσει.
Καὶ
τὸ
σαμψούχινον |
[15, 666] |
πλάστιγγα
ποιήσῃ
πεσεῖν—
{Β.
Πλάστιγγα
|
ποίαν; |
Τοῦτο
τοὐπικείμενον
ἄνω
τὸ
μικρόν, |
[15, 695] |
Αἶαν
αἰχμητά,
λέγουσί
σε
ἐς
|
Τροίαν |
ἄριστον
ἐλθεῖν
Δαναῶν
μετ´
Ἀχιλλέα. |
[15, 695] |
πρῶτον,
Αἴαντα
δὲ
δεύτερον
ἐς
|
Τροίαν |
λέγουσιν
ἐλθεῖν
Δαναῶν
καὶ
Ἀχιλλέα. |
[15, 680] |
ὅτι
οἱ
Αἰθίοπες
στελλόμενοι
εἰς
|
Τροίαν |
ὑπὸ
τοῦ
Τιθωνοῦ,
ἐπεὶ
ἤκουσαν |
[15, 677] |
λώτινος
ὀνομάζεται,
κυανέαν
ἔχων
τὴν
|
χροιάν. |
Καὶ
(Παγκράτης
τις
τῶν
ἐπιχωρίων |
[15, 694] |
καὶ
πατήρ.
βʹ
Πλούτου
μητέρ´
|
Ὀλυμπίαν |
ἀείδω
Δήμητρα
στεφανηφόροις
ἐν
ὥραις, |
[15, 676] |
ἤδη
ἀπειρηκόσι
τοῖς
ἐμπλέουσιν
τὴν
|
σωτηρίαν |
(διὰ
τὴν
πολλὴν
ναυτίαν
γενομένου |
[15, 673] |
ὑπάρχων
ἐπιχώριος
καὶ
τὴν
ἐπιχώριον
|
ἱστορίαν |
ἠγαπηκὼς
ἐν
πλείοσιν.
Λέγει
δ´ |
[15, 673] |
ἐν
τοῖς
περὶ
Ἠθῶν
καθ´
|
ἱστορίαν |
καὶ
λέξιν
ζητουμένων,
ἕκτον
δὲ |
[15, 674] |
(οἶδεν
τὴν
κατὰ
τὴν
λύγον
|
ἱστορίαν |
καὶ
ὅτι
οὔτε
τὰ
Νικαινέτου |
[15, 681] |
μέλαν,
φησί,
τὴν
μὲν
αὐτὴν
|
θεωρίαν |
ἔχει,
εὐῶδες
δ´
ἐστὶ
πολὺ |
[15, 686] |
ὁ
θαυμασιώτατος
δὲ
Χρύσιππος
τὴν
|
ὀνομασίαν |
φησὶ
λαβεῖν
τὰ
μύρα
ἀπὸ |
[15, 668] |
Διὸ
καὶ
Σοφοκλῆς
ἐν
Ἰνάχῳ
|
Ἀφροδισίαν |
εἴρηκε
τὴν
λάταγα·
Ξανθὴ
δ´ |
[15, 684] |
ἅμα
τῇ
χελιδόνι
ἀνθεῖ.
Καὶ
|
ἀμβροσίαν |
δὲ
ἄνθος
τι
ἀναγράφει
ὁ |
[15, 681] |
ἴον
καλεῖσθαι.
Κορίνθιοι
δ´
αὐτὸ
|
ἀμβροσίαν |
καλοῦσιν,
ὥς
φησι
Νίκανδρος
ἐν |
[15, 684] |
τῆς
κεφαλῆς
Ἀλεξάνδρου
τὴν
καλουμένην
|
ἀμβροσίαν |
φύεσθαι
ἐν
Κῷ.
Προείρηται
δ´ |
[15, 674] |
λόγου.
Σαπφὼ
δ´
ἁπλούστερον
τὴν
|
αἰτίαν |
ἀποδίδωσιν
τοῦ
στεφανοῦσθαι
ἡμᾶς,
λέγουσα |
[15, 686] |
Καὶ
κατὰ
τὸν
Φλιάσιον
δὲ
|
Ἀριστίαν· |
καὶ
γὰρ
οὗτος
ἐν
ταῖς |
[15, 701] |
εἴρηκεν
Ἡρόδοτος
ἐν
δευτέρᾳ
Ἱστοριῶν.
|
Λυχνοκαυτίαν |
δὲ
ἣν
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν |
[15, 676] |
τὴν
σωτηρίαν
(διὰ
τὴν
πολλὴν
|
ναυτίαν |
γενομένου
τε
ἐμέτου
πολλοῦ)
καὶ |
[15, 666] |
θυίαν
παιστέον.
{ΗΡ.
Φέρε
τὴν
|
θυίαν, |
αἶρ´
ὕδωρ,
ποτήρια
(παράθετε.
Παίζωμεν |
[15, 666] |
ἀλλανεμος
ἐστ´.
{Α.
Ἀλλ´
εἰς
|
θυίαν |
παιστέον.
{ΗΡ.
Φέρε
τὴν
θυίαν, |
[15, 701] |
δὲ
ἣν
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν
|
λυχναψίαν |
(Κηφισόδωρος
ἐν
Ὑί.
Καὶ
ὁ |
[15, 679] |
τίς
γὰρ
αὐτὸν
ἔχουσα
φιλήσει.
|
(Κἀν |
τοῖς
ἑξῆς
τάδε
φησί·
Στεφάνους |
[15, 685] |
τι
ποιημάτιον
ὃ
ἐπιγράφεται
Τρίφυλλον.
|
Κἀν |
τοῖς
ἐπιγραφομένοις
δὲ
Ἀγαθοῖς
ὁ |
[15, 697] |
Ὁ
δ´
αὐτὸς
οὗτος
συγγραφεὺς
|
κἀν |
τῷ
ἐννεακαιδεκάτῳ
τῆς
αὐτῆς
πραγματείας |
[15, 673] |
Ἀντιφῶντος,
οὐδὲν
ἴδιον
προσεξευρών,
ὥσπερ
|
κἀν |
τῷ
Περὶ
τοῦ
λυγίνου
στεφάνου. |
[15, 677] |
στεφανοῦσθ´
ὑπογλωττίσιν,
ὅταν
πίνητέ
που·
|
(κἂν |
καλλιερῆτε,
γλῶτταν
ἀγαθὴν
πέμπετε.
Θεόδωρος |
[15, 668] |
φησι·
Πολλοὶ
καὶ
φιλέοντες
Ἀκόντιον
|
ἧκαν |
ἔραζε
(οἰνοπόται
Σικελὰς
ἐκ
κυλίκων |
[15, 670] |
τὰν
Χάρισι
φίλαν
παῖδα
καὶ
|
καλάν. |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὁ
ἱερώτατος |
[15, 672] |
μαντεῖον
τοῦ
θεοῦ
παραγενομένων
εἰς
|
Ὕβλαν |
καὶ
πυνθανομένων
περὶ
τῶν
ἀπηντημένων, |
[15, 680] |
ἥ
τε
οἰνάνθη
καὶ
τὸ
|
μέλαν |
ἴον
καὶ
τῶν
ἀγρίων
ὅ |
[15, 681] |
(ἀλλὰ
πρὸς
ὀλίγιστον.
Τὸ
δὲ
|
μέλαν, |
φησί,
τὴν
μὲν
αὐτὴν
θεωρίαν |
[15, 670] |
ἄλλᾳ
κέχυται
(ἐπὶ
τὰν
Χάρισι
|
φίλαν |
παῖδα
καὶ
καλάν.
Ἀλλὰ
μὴν |
[15, 687] |
διὰ
τὸ
τὴν
ἀρετὴν
φῆσαι
|
τιμᾶν |
ἀνεκτέον.
Ταῦτα
μὲν
ὁ
Κλέαρχος. |
[15, 695] |
φίλον
μὴ
προδίδωσιν,
μεγάλην
ἔχει
|
τιμὰν |
ἔν
τε
βροτοῖς
ἔν
τε |
[15, 666] |
(τῇ
περὶ
τῶν
Καθόλου
πραγματείᾳ
|
ἐπιτιμᾶν |
τοῖς
τοῦτο
ποιοῦσιν,
βλαπτικὸν
ὀφθαλμῶν |
[15, 700] |
ὁ
αὐτὸς
Ἄλεξις·
Οἶμαί
γ´
|
ἐπιτιμᾶν |
τῶν
ἀπαντώντων
τινὰς
ἡμῖν,
ὅτι |
[15, 680] |
ἴσχει
μύρῳ
ῥαίνων.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
|
Ἀλκμὰν |
ἐν
τούτοις·
~(Καὶ
τὶν
εὔχομαι |
[15, 682] |
Τῶν
δὲ
καλχῶν
μέμνηται
καὶ
|
Ἀλκμὰν |
ἐν
τούτοις·
Χρύσιον
ὅρμον
ἔχων |
[15, 694] |
ποτ´
ἔτικτε
τέκνα
Λατώ,
Φοῖβον
|
χρυσοκόμαν, |
ἄνακτ´
Ἀπόλλω,
ἐλαφηβόλον
τ´
ἀγροτέραν
|
[15, 694] |
φέροντες
παρὰ
Πανδρόσου
(ὡς
φίλην
|
Ἀθηνᾶν. |
Εἶθ´
ἐξῆν
ὁποῖός
τις
ἦν |
[15, 687] |
παράγει
καὶ
κατοπτριζομένην,
τὴν
δὲ
|
Ἀθηνᾶν |
Φρόνησιν
οὖσαν
καὶ
Νοῦν,
ἔτι |
[15, 684] |
ποτιδεγμένα·
πολλάκι
δ´
ἴχνη
στιφροῖς
|
ὠλίσθηναν |
ἐνιχρίμψαντε
καρείοις·
ἁδρύνει
δὲ
βλάστα |
[15, 668] |
οὐδὲν
λατάγων
ἀίει·
τὴν
δὲ
|
τάλαιναν |
πλάστιγγ´
ἂν
ἴδοις
παρὰ
τὸν |
[15, 682] |
ἐν
τούτοις·
Χρύσιον
ὅρμον
ἔχων
|
ῥαδινᾶν |
πετάλοισι
καλχᾶν.
(Μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ |
[15, 689] |
καλουμένην
στακτὴν
λέγει,
(διὰ
τὴν
|
σμύρναν |
ἣν
εἰς
Αἴγυπτον
καταγομένην
κομίζεσθαι |
[15, 687] |
λέγουσα
ὧδε·
(Ἐγὼ
δὲ
φίλημ´
|
ἁβροσύναν, |
καί
μοι
τὸ
λαμπρὸν
ἔρος |
[15, 683] |
Ἴωνι
Πισαίοις
ποθέσασαι
ἐνὶ
κλήροισιν
|
ὄρεξαν. |
Ἤνυσε
γὰρ
χλούνηνδε
μετεσσύμενος
σκυλάκεσσιν, |
[15, 684] |
ῥέα
μὲν
φλόγες,
ἄλλοτε
ῥιπαὶ
|
πῆξαν |
σάρκα
τυπῇσι·
τὰ
δ´
οὐ |
[15, 695] |
τε
καὶ
εὐπατρίδας,
οἳ
τότ´
|
ἔδειξαν |
οἵων
πατέρων
κύρησαν.
κεʹ
(Ὅστις |
[15, 684] |
τυπῇσι·
τὰ
δ´
οὐ
βάσιν
|
ἐστήριξαν, |
(Θρῖα
δ´
οὐ
λέγει
τὰ |
[15, 694] |
μέγ´
ἔχει
κράτος.
δʹ
Ὦ
|
Πάν, |
Ἀρκαδίας
μέδων
κλεεννᾶς,
ὀρχηστὰ
Βρομίαις |
[15, 694] |
Βρομίαις
ὀπαδὲ
Νύμφαις,
γελάσειας,
ὦ
|
Πάν, |
ἐπ´
ἐμαῖς
εὔφροσι
ταῖσδ´
ἀοιδαῖς |
[15, 670] |
φασίν.
Ἢ
ὅτι
λύεται
μὲν
|
πᾶν |
τὸ
δεδεμένον,
ὁ
δὲ
ἔρως |
[15, 691] |
φησιν
ἐν
Ἐκπωματοποιῷ·
Αεὶ
φιλόμυρον
|
πᾶν |
τὸ
Σάρδεων
γένος,
ἀλλὰ
καὶ |
[15, 691] |
ἡμεῖς
νῦν
ποιοῦμεν,
ἀρυσαμένους
ἀλείφεσθαι
|
πᾶν |
τὸ
σῶμα
καὶ
μάλιστα
τὴν |
[15, 669] |
ἐστεφανωμένων
ἐὰν
λύηται
ὁ
στέφανος,
|
ἐρᾶν |
λέγονται.
Πότερον
ὅτι
ὁ
ἔρως |
[15, 670] |
ἡττῶνται
ὑπὸ
αὐτοῦ·
δι´
ὃ
|
ἐρᾶν |
οἱ
λοιποὶ
τοὺς
τοιούτους
φασίν. |
[15, 670] |
γὰρ
μᾶλλον
τῶν
ἐν
τῷ
|
ἐρᾶν |
ὄντων
καλλωπίζονται.
Εἰ
μὴ
ἄρα |
[15, 670] |
ἀνάλυσιν
καταδεδεμένων
τινῶν
εἶναι
νομίζοντες
|
ἐρᾶν |
φασι
τοὺς
τοιούτους·
καταδέδενται
γὰρ |
[15, 670] |
περὶ
τὸν
ἔρωτα
δεσμοῦ
νομίζοντες
|
ἐρᾶν |
φασιν
τοὺς
τοιούτους;
Ἢ
διὰ |
[15, 694] |
χρυσοκόμαν,
ἄνακτ´
Ἀπόλλω,
ἐλαφηβόλον
τ´
|
ἀγροτέραν
|
Ἄρτεμιν,
ἃ
γυναικῶν
μέγ´
ἔχει |
[15, 673] |
ἄν
τις
εἰκάσειε,
τῇ
νήσῳ
|
συνηθεστέραν |
ὑπάρχειν.
Ὁ
γοῦν
Ἀνακρέων
φησίν· |
[15, 685] |
τούτων·
(Καὶ
σὺ
μὲν
τὴν
|
δευτέραν |
τράπεζαν
εὐτρεπῆ
ποίει,
κόσμησον
αὐτὴν |
[15, 667] |
δέ
τις
τῷ
Ἡρακλεῖ
μὴ
|
σκληρὰν |
ἔχειν
τὴν
χεῖρα
μέλλοντα
κοτταβίζειν. |
[15, 698] |
μοι
Εὐρυμεδοντιάδεα,
τὴν
παντοχάρυβδιν,
τὴν
|
ἐγγαστριμάχαιραν, |
ὃς
ἐσθίει
οὐ
κατὰ
κόσμον, |
[15, 683] |
καὶ
εἰς
μίαν
ὄρσεο
κόρσην,
|
σπεῖραν |
ὑπὸ
σπυρίδεσσι
νεοπλέκτοισι
καθάπτων,
ὄφρα |
[15, 697] |
μέγα
ποιήσῃ
σε
κἀμὲ
τὴν
|
δειλάκραν. |
Ἁμέρα
καὶ
δή,
τὸ
φῶς |
[15, 701] |
τὰς
ἁπασῶν
τελευταίας
συλλαβὰς
εἰς
|
μακρὰν |
ποιήσει
τις,
ὁ
Ἱππώνακτος
ἴαμβος |
[15, 692] |
εἰς
τὸ
μετέωρον
τῶν
οἴνων
|
φορὰν |
ὑποπτεύσαντες
ἐπεσπάσθησαν
κεφαλὴν
λιπαίνειν,
ὡς |
[15, 701] |
Ἀγάθωνα
φωσφόρους.
Καὶ
ταῦτ´
εἰπὼν
|
Οὐρὰν |
ὑπίλας
ὑπὸ
λεοντόπουν
βάσιν,
ὑπεξῆλθεν |
[15, 693] |
θεοῦ
μηθὲν
ἀσχημονεῖν
μηδ´
ἔχειν
|
ἰσχυρὰν |
ἐπιθυμίαν
τοῦ
πότου
τούτου
καὶ |
[15, 682] |
καλούμενον
ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ
κατὰ
τὴν
Παρθικὴν
|
χώραν, |
περὶ
οὗ
τάδε
φησίν·
καὶ |
[15, 675] |
πολίτης
ἡμέτερος
ἐμπορίᾳ
χρώμενος
καὶ
|
χώραν |
πολλὴν
περιπλέων,
~προσσχών
ποτε
καὶ |
[15, 696] |
τε
κοῦροι
πόλλ´
ἀνέτλασαν
ἔργοις
|
σὰν |
ἀγρεύοντες
δύναμιν.
(Σοῖς
δὲ
πόθοις |
[15, 699] |
δηλοῖ·
(Ὡς
Ἀγαθοκλῆος
λάσιαι
φρένες
|
ἤλασαν |
ἔξω
πατρίδος.
Ἀρχαίων
ἦν
ὅδ´ |
[15, 696] |
Ἡρακλέης
Λήδας
τε
κοῦροι
πόλλ´
|
ἀνέτλασαν |
ἔργοις
σὰν
ἀγρεύοντες
δύναμιν.
(Σοῖς |
[15, 677] |
ὄντα
καὶ
πολλῷ
χρόνῳ
κατανεμηθέντα
|
πᾶσαν |
τὴν
Λιβύην,
ἧς
καὶ
πολλὰ |
[15, 672] |
περιειλῆσαι
πάντοθεν.
Τὴν
δὲ
Ἀδμήτην
|
λύσασαν |
αὐτὸ
ἁγνίσαι
καὶ
στῆσαι
πάλιν |
[15, 675] |
ἐκτρεπόμενοι
παρέπαιον,
οἳ
δὲ
νεκροῖς
|
ἐῴκεσαν |
ἀπὸ
τῆς
καρώσεως.
Ἐπ´
ἀκτῆς |
[15, 700] |
´ργασία;
{Β.
Τυρρηνική.
Ποικίλαι
γὰρ
|
ἦσαν |
αἱ
παρὰ
τοῖς
Τυρρηνοῖς
ἐργασίαι, |
[15, 697] |
γὰρ
δὴ
πάντες
ὅσοι
πάρος
|
ἦσαν |
ἄριστοι,
Εὔβοιός
τε
καὶ
Ἑρμογένης |
[15, 676] |
συνιδεῖν
οὐκ
ἦν
ὅπου
γῆς
|
ἦσαν, |
κατέφυγον
ἅπαντες
ἐπὶ
τὸ
τῆς |
[15, 666] |
ἐλέχθη
τὸ
Εἰ
μὴ
ἰατροὶ
|
ἦσαν, |
οὐδὲν
ἂν
ἦν
τῶν
γραμματικῶν |
[15, 692] |
μετέωρον
τῶν
οἴνων
φορὰν
ὑποπτεύσαντες
|
ἐπεσπάσθησαν |
κεφαλὴν
λιπαίνειν,
ὡς
ἐλάσσονος
τῆς |
[15, 681] |
παλαιότατον
τῆς
πολιτικῆς
κόσμον
συμπατήσαντες
|
ἐξετραχηλίσθησαν. |
Διόπερ
καλῶς
περὶ
αὐτῶν
εἴρηκεν |
[15, 682] |
οἱ
Χάριτές
τε
καὶ
Ὧραι
|
ποίησαν |
καὶ
ἔβαψαν
ἐν
ἄνθεσιν
εἰαρινοῖσιν, |
[15, 695] |
οἳ
τότ´
ἔδειξαν
οἵων
πατέρων
|
κύρησαν. |
κεʹ
(Ὅστις
ἄνδρα
φίλον
μὴ |
[15, 667] |
δὲ
πίπτειν
εἰς
λεκάνην
ὑποκειμένην
|
πληγεῖσαν |
τῷ
κοττάβῳ·
καί
τις
ἦν |
[15, 687] |
φορτικῶς
μετακαλεσαμένῳ
εἰς
τρυφὴν
τὴν
|
δοθεῖσαν |
ὑπὸ
τῆς
τύχης
χορηγίαν,
παρέγραψε |
[15, 675] |
ὄψιν
ἢ
πρὸς
ὀσμὴν
ἐπιτερποῦς
|
ἐφρόντισαν. |
Διὸ
μυρσίνης
μὲν
στέφανον
στύφοντα |
[15, 694] |
Ἐνικήσαμεν
ὡς
ἐβουλόμεσθα,
καὶ
νίκην
|
ἔδοσαν |
θεοὶ
φέροντες
παρὰ
Πανδρόσου
(ὡς |
[15, 672] |
τὸ
βρέτας
καὶ
διακομίσαντας
ἐπὶ
|
θάλασσαν |
εἰς
τὸ
σκάφος
ἐμβαλέσθαι·
λυσαμένους |
[15, 677] |
ἐν
Διὶ
Κακουμένῳ·
Καίτοι
φορεῖτε
|
γλῶσσαν |
ἐν
ὑποδήμασι,
στεφανοῦσθ´
ὑπογλωττίσιν,
ὅταν |
[15, 677] |
τι;
Διὰ
δὲ
τὴν
σὴν
|
γλῶσσαν |
τῆς
ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ
μνησθήσομαι,
ἧς
Πλάτων |
[15, 668] |
τῆς
κηπαίας
ἐν
τοῖσι
κορήμασιν
|
οὖσαν. |
Ἀχαιὸς
δ´
ἐν
Λίνῳ
περὶ |
[15, 687] |
τὴν
μὲν
Ἀφροδίτην
Ἡδονήν
τινα
|
οὖσαν |
δαίμονα
μύρῳ
τε
ἀλειφομένην
παράγει |
[15, 682] |
τινά
φησιν
εἶναι
πολλῶν
σταδίων
|
οὖσαν, |
ἧς
περὶ
τὸν
κύκλον
πεφυκέναι |
[15, 687] |
κατοπτριζομένην,
τὴν
δὲ
Ἀθηνᾶν
Φρόνησιν
|
οὖσαν |
καὶ
Νοῦν,
ἔτι
δ´
Ἀρετὴν |
[15, 672] |
φησιν
τὴν
Εὐρυσθέως
ἐξ
Ἄργους
|
φυγοῦσαν |
ἐλθεῖν
εἰς
Σάμον,
θεασαμένην
δὲ |
[15, 701] |
φησιν
ἐκ
Χαλκίδος
τῆς
Εὐβοίας
|
ἀνακομίζουσαν |
εἰς
Δελφοὺς
Ἀπόλλωνα
καὶ
Ἄρτεμιν |
[15, 684] |
ἐισκομένην
βοτέονται
(κώδειαν,
καρποῖο
μελιχροτέρου
|
πλήθουσαν. |
Θρίων
δ´
οἰχομένων
ῥέα
μὲν |
[15, 680] |
Τροίαν
ὑπὸ
τοῦ
Τιθωνοῦ,
ἐπεὶ
|
ἤκουσαν |
τὸν
Μέμνονα
τετελευτηκέναι,
ἐν
τούτῳ |
[15, 673] |
εὐωχίαις
ἀποδιδόντας
τῇ
θεῷ
τὴν
|
προσήκουσαν. |
Ὅθεν
τοὺς
Κᾶρας
ὑπακοῦσαι
βουλομένους |
[15, 694] |
τέ
τινα
καὶ
γνώμην
ἔχειν
|
δοκοῦσαν |
χρησίμην
(τε)
εἰς
τὸν
βίον. |
[15, 669] |
καὶ
τάδε
μανθάνετε,
εἰς
τὴν
|
παροῦσαν |
ζήτησιν
ἐπιτήδεια
ὄντα.
Ὁρῶ
γὰρ |
[15, 665] |
τοῖς
συμπόταις·
κἄλλην
τρίγωνον
εἶδον
|
ἔχουσαν, |
εἶτ´
ᾖδεν
πρὸς
αὐτὸ
μέλος |
[15, 688] |
μαλακὴν
καὶ
ἄναιμον,
εἶτα
σήραγγας
|
ἔχουσαν |
οἷον
σπόγγου
κατατετρημένας,
ἵν´
ἐν |
[15, 700] |
ἔφαινεν
οὐδὲ
ἕν.
{Β.
Ἔπειτα
|
φυσᾶν |
δυστυχὴς
οὐκ
ἠδύνω;
Φερεκράτης
δὲ |
[15, 665] |
ἤδη
πρὸ
χειρὸς
εἶναι
καὶ
|
προαναφυσᾶν. |
Τὸ
μύρον
ἤδη
παράχεον
βαδίζων
|
[15, 695] |
ἕπεται
δόλος.
καʹ
Ἁ
ὗς
|
τὰν |
βάλανον
τὰν
μὲν
ἔχει,
τὰν |
[15, 695] |
τὰν
βάλανον
τὰν
μὲν
ἔχει,
|
τὰν |
δ´
ἔραται
λαβεῖν·
(κἀγὼ
παῖδα |
[15, 670] |
καὶ
πέδιλα
καὶ
κυνέαν
καὶ
|
τὰν |
θηροφόνον
λογχίδ´,
ἐπεί
μοι
νόος |
[15, 695] |
καʹ
Ἁ
ὗς
τὰν
βάλανον
|
τὰν |
μὲν
ἔχει,
τὰν
δ´
ἔραται |
[15, 670] |
μοι
νόος
ἄλλᾳ
κέχυται
(ἐπὶ
|
τὰν |
Χάρισι
φίλαν
παῖδα
καὶ
καλάν. |
[15, 670] |
τοῦ
ἔρωτος·
τοῦτο
δ´
ἔστιν
|
ὅταν |
κατεργασάμενοι
τὸν
ἐρώμενον
ἀπαλλαγῶσιν
τῆς |
[15, 681] |
δὲ
ἔπη
ὀλίγον
ὕστερον
παραθήσομαι,
|
ὅταν |
περὶ
πάντων
τῶν
στεφανωματικῶν
ἀνθῶν |
[15, 677] |
γλῶσσαν
ἐν
ὑποδήμασι,
στεφανοῦσθ´
ὑπογλωττίσιν,
|
ὅταν |
πίνητέ
που·
(κἂν
καλλιερῆτε,
γλῶτταν |
[15, 692] |
Συρίᾳ
ἐν
τοῖς
βασιλικοῖς
συμποσίοις
|
ὅταν |
τοῖς
εὐωχουμένοις
δοθῶσιν
οἱ
στέφανοι, |
[15, 680] |
κλωνίων
περιφερῶν.
(Ἀνθεῖ
δ´
οὗτος
|
ὅταν |
ὥρα
ᾖ,
καὶ
ἐστὶ
τῷ |
[15, 696] |
πάντες
γόνυ
πεπτηῶτες
ἐμὸν
κυνέοντι,
|
δεσπόταν
|
καὶ
μέγαν
βασιλῆα
φωνέοντες.
Τούτων |
[15, 677] |
ὅταν
πίνητέ
που·
(κἂν
καλλιερῆτε,
|
γλῶτταν |
ἀγαθὴν
πέμπετε.
Θεόδωρος
δ´
ἐν |
[15, 694] |
ἀνδρὶ
θνητῷ,
δεύτερον
δὲ
καλὸν
|
φυὰν |
γενέσθαι,
τὸ
τρίτον
δὲ
πλουτεῖν |
[15, 678] |
φησιν
Πάμφιλος.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
|
ΙΑΚΧΑΝ |
τινὰ
καλούμενον
οἶδα
στέφανον
ὑπὸ |
[15, 682] |
Χρύσιον
ὅρμον
ἔχων
ῥαδινᾶν
πετάλοισι
|
καλχᾶν. |
(Μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν |
[15, 682] |
τε
καὶ
Ὧραι
ποίησαν
καὶ
|
ἔβαψαν |
ἐν
ἄνθεσιν
εἰαρινοῖσιν,
οἷα
φοροῦς´ |
[15, 699] |
ἕλην·
οὕτω
δ´
εἰπεῖν
Νεάνθην
|
ἐν |
αʹ
τῶν
περὶ
Ἄτταλον
Ἱστοριῶν· |
[15, 700] |
μεστός.
Πρότερος
δὲ
τούτων
Αἰσχύλος
|
ἐν |
Ἀγαμέμνονι
μέμνηται
τοῦ
πανοῦ.
Πρὸ |
[15, 668] |
τῶν
ἀναιρουμένων
χαρᾶς.
(Μνημονεύει
Εὔβουλος
|
ἐν |
Ἀγκυλίωνι
λέγων
οὑτωσί·
Καὶ
γὰρ |
[15, 700] |
τρία
λυχνείῳ
χρώμεθα.
Δίφιλος
δ´
|
ἐν |
Ἀγνοίᾳ·
(Ἅψαντες
λύχνον
λυχνεῖον
ἐζητοῦμεν. |
[15, 692] |
αὐτῶν
μνησθήσομαι.
Ἀντιφάνης
μὲν
γὰρ
|
ἐν |
Ἀγροικίσιν
ἔφη·
Ἁρμόδιος
ἐπεκαλεῖτο,
παιὰν |
[15, 682] |
καλχᾶν.
(Μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
Ἐπίχαρμος
|
ἐν |
Ἀγρωστίνῳ.
Τῶν
δὲ
ΡΟΔΩΝ,
φησὶ |
[15, 690] |
τούτου
τοῦ
Πέρωνος
καὶ
Θεόπομπος
|
ἐν |
Ἀδμήτῳ
καὶ
Ἡδυχάρει.
Ἀντιφάνης
δ´ |
[15, 689] |
Βερενίκη
ἡ
μεγάλη.
Οἰνάνθινον
δὲ
|
ἐν |
Ἀδραμυττίῳ
πάλαι
μὲν
μέτριον,
ὕστερον |
[15, 688] |
Σιδῶνος.
Τὸ
δὲ
παναθηναικὸν
λεγόμενον
|
ἐν |
Ἀθήναις·
τὸ
δὲ
μετώπιον
καὶ |
[15, 689] |
δὲ
Αἰγυπτίου
μύρου
μνημονεύων
Ἀχαιὸς
|
ἐν |
Ἄθλοις
φησιν·
Ἰσάργυρόν
τ´
εἰς |
[15, 689] |
κύπρινον
καὶ
κρόκινον·
βέλτιστον
δ´
|
ἐν |
Αἰγίνῃ
καὶ
Κιλικίᾳ.
Ἀπὸ
δὲ |
[15, 679] |
στεφάνων
ἑλικτῶν
Περὶ
δὲ
τῶν
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
αἰεὶ
ἀνθούντων
στεφάνων
Ἑλλάνικος |
[15, 688] |
μήλινον.
(Κύπρινον
δὲ
προκέκριται
τὸ
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ,
δευτερεῦον
δ´
ἐστὶ
τὸ |
[15, 676] |
γίνεται
κατὰ
τὴν
ὀδμὴν
ἡ
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
μυρρίνη
παρὰ
τὰς
ἐν |
[15, 680] |
τοὺς
(στεφάνους)
ἀπέθεντο
οἱ
θεοὶ
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
πυθόμενοι
βασιλεύειν
τὸν
Βάβυν, |
[15, 688] |
δὲ
μετώπιον
καὶ
Μενδήσιον
κάλλιστα
|
ἐν |
Αἰγύπτῳ
σκευάζεται·
σκευάζεται
δὲ
τὸ |
[15, 690] |
οἵη
περ
κρόκος.
Ἀχαιὸς
δ´
|
ἐν |
Αἴθωνι
σατυρικῷ·
Βακκάρει
χρισθέντα
καὶ |
[15, 699] |
νῦν
καλούμενοι
φανοὶ
ὠνομάζοντο
Ἀριστοφάνης
|
ἐν |
Αἰολοσίκωνι
παρίστησιν·
Καὶ
διαστίλβονθ´
ὁρῶμεν, |
[15, 668] |
πεμμάτιά
τινα
ἐν
ταῖς
παννυχίσιν,
|
ἐν |
αἷς
πλεῖστον
ὅσον
χρόνον
διηγρύπνουν |
[15, 686] |
ἑταίρους.
Περιενεγκόντων
δὲ
τῶν
παίδων
|
ἐν |
ἀλαβάστοις
καὶ
ἄλλοις
χρυσοῖς
σκεύεσιν |
[15, 689] |
οὔ.
Ἤκμαζε
δὲ
καὶ
τὰ
|
ἐν |
Ἀλεξανδρείᾳ
διὰ
πλοῦτον
καὶ
διὰ |
[15, 676] |
ἐν
Αἰγύπτῳ
μυρρίνη
παρὰ
τὰς
|
ἐν |
ἄλλαις
χώραις,
ὡς
καὶ
Θεόφραστος |
[15, 672] |
χαλεπωτάτων
δεσμῶν·
καὶ
τίσιν
ἑκούσιον
|
ἐν |
ἀλυπίᾳ
κειμένην
δοῦναι
θελήσαντος,
ταύτην |
[15, 690] |
μύρον
ἡ
βάκκαρις.
Αἰσχύλος
γὰρ
|
ἐν |
Ἀμυμώνῃ
ἀντιδιαστέλλων
φησίν·
Κἄγωγε
τὰς |
[15, 682] |
καὶ
Ὧραι
ποίησαν
καὶ
ἔβαψαν
|
ἐν |
ἄνθεσιν
εἰαρινοῖσιν,
οἷα
φοροῦς´
ὧραι, |
[15, 690] |
Ἀδμήτῳ
καὶ
Ἡδυχάρει.
Ἀντιφάνης
δ´
|
ἐν |
Ἀντείᾳ)
Πρὸς
τῷ
μυροπώλῃ
γευόμενον |
[15, 685] |
δ´
ἤλυθ´
ὕδωρ·
ἁπαλὸς
παιδίσκος
|
ἐν |
ἀργυρέᾳ
φέρων
προχόῳ
ἐπέχευεν.
Εἶτ´ |
[15, 678] |
στεφάνου
ἐστὶν
εἶδος.
Θεόδωρος
δ´
|
ἐν |
Ἀττικαῖς
Γλώσσαις
στεφάνων
πλοκῆς
γένος |
[15, 678] |
τῶν
Ἑλλωτίων
ἑορτῇ.
Φασὶ
δ´
|
ἐν |
αὐτῷ
τὰ
τῆς
Εὐρώπης
ὀστᾶ |
[15, 676] |
καλέσας
δὲ
καὶ
ἐφ´
ἑστίασιν
|
ἐν |
αὐτῷ
τῷ
ἱερῷ
τοὺς
(προσήκοντας |
[15, 666] |
ὥσπερ
κοττάβειον
αἴρομαι.
Ἀντιφάνης
δ´
|
ἐν |
Ἀφροδίτης
Γοναῖς·
Τονδὶ
λέγω,
σὺ |
[15, 681] |
ῥόδοις,
κρίνεσιν,
κοσμοσανδάλοις.
(Κλέαρχος
δ´
|
ἐν |
βʹ
Βίων
ὅρα,
φησίν,
τοὺς |
[15, 674] |
περιπατητικός,
Κεῖος
δὲ
τὸ
γένος,
|
ἐν |
βʹ
Ἐρωτικῶν
Ὁμοίων
φασὶν
ὅτι |
[15, 689] |
πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας.
Ἱκέσιος
δ´
|
ἐν |
βʹ
περὶ
Ὕλης
τῶν
μύρων, |
[15, 666] |
δὲ
καὶ
χαλκοῦν
ἦν,
Εὔπολις
|
ἐν |
Βάπταις
λέγει·
χαλκῷ
περὶ
κοττάβῳ. |
[15, 687] |
ὀσμαὶ
μόνον,
ὥς
φησιν
Κλέαρχος
|
ἐν |
γʹ
περὶ
Βίων,
ἀλλὰ
καὶ |
[15, 690] |
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
δὲ
μύρου
μνημονεύει
Κράτης
|
ἐν |
Γείτοσιν
λέγων
οὕτως·
Γλυκύτατον
δ´ |
[15, 681] |
ἀμβροσίαν
καλοῦσιν,
ὥς
φησι
Νίκανδρος
|
ἐν |
Γλώσσαις.
Διοκλῆς
δ´
ἐν
τῷ |
[15, 679] |
ὡς
Νίκανδρός
φησιν
ὁ
Κολοφώνιος
|
ἐν |
Γλώσσαις·
καὶ
ἴσως
ὁ
ἀπὸ |
[15, 686] |
τούτου
ὄζουσιν.
Ἐλαίου
δὲ
τοῦ
|
ἐν |
γυμνασίοις
ὀσμὴ
καὶ
παροῦσα
ἡδίων |
[15, 677] |
ὥς
φησι
Σῆμος
ὁ
Δήλιος
|
ἐν |
δʹ
Δηλιάδος,
τὸ
παρὰ
μὲν |
[15, 682] |
ἀντὶ
τοῦ
εὔοσμον.
Ἀπολλόδωρος
δ´
|
ἐν |
δʹ
Παρθικῶν
ἄνθος
τι
ἀναγράφει |
[15, 691] |
καὶ
σάγδας
ὁμοῦ.
Καὶ
Ἀριστοφάνης
|
ἐν |
Δαιταλεῦσιν
καὶ
ἐν
Μαρικᾷ
Εὔπολις |
[15, 694] |
καὶ
Ἀνακρέοντος,
~ὡς
Ἀριστοφάνης
παρίστησιν
|
ἐν |
Δαιταλεῦσιν
(λέγων
οὕτως·
σον
δή |
[15, 690] |
οὕτως·
Βρενθείω
βασιληίω.
ΨΑΓΔΗΣ
Ἀριστοφάνης
|
ἐν |
Δαιταλεῦσιν·
Φέρ´
ἴδω,
τί
σοι |
[15, 689] |
καὶ
πολύοσμος·
ἀπὸ
δὲ
τῆς
|
ἐν |
(δὲ)
Ἑλλάδι
οὐ
γίνεται
διὰ |
[15, 700] |
ἦν
τις
κηδεμὼν
τῶν
δακτύλων.
|
Ἐν |
δὲ
Θεοφορήτῳ
ὁ
αὐτὸς
Ἄλεξις· |
[15, 689] |
τὸ
τήλινον,
νῦν
δὲ
οὔ.
|
Ἐν |
δὲ
Περγάμῳ
πρότερον
μὲν
ἐξόχως, |
[15, 699] |
τὸν
λυχνοῦχον
οἴχεται
κἄλαθέ
σε;
|
Ἐν |
δὲ
τοῖς
ἑξῆς
καὶ
λυχνίδιον |
[15, 693] |
τι
κἀσύντακτόν
ἐστιν,
ὦ
πάτερ.
|
(Ἐν |
δὲ
τῷ
αὐτῷ
δράματι
καὶ |
[15, 699] |
κενῷ
λυχνούχῳ,
πάντα
τῆς
ἐξωμίδος.
|
Ἐν |
δὲ
τῷ
δευτέρῳ
Νιόβῳ
προειπὼν |
[15, 680] |
ἔτι
δὲ
ὁ
πόθος
καλούμενος.
|
Ἐν |
δὲ
τῷ
θʹ
ὁ
αὐτὸς |
[15, 678] |
ἔχαιρε
καὶ
Ζῶν
τοῖς
τοιούτοις.
|
Ἐν |
δὲ
τῷ
Σκίρωνί
φησι·
Ὥσπερ |
[15, 700] |
στρατιωτικὸν
λυχνεῖον
σύνθετον
οὕτως
ὀνομάζει.
|
Ἐν |
δὲ
Φορμοφόροις
δράματι·
Τῇδ´
ἐξιόντι |
[15, 701] |
γενόμενον
ἀνάκειται
παρὰ
τὴν
πλάτανον
|
ἐν |
Δελφοῖς,
εἶπεν
ἵε
παῖ.
Τυχεῖν |
[15, 696] |
Ἀριστοτέλους.
δεται
δὲ
καὶ
οὗτος
|
ἐν |
Δελφοῖς,
λυρίζοντός
γέ
τινος
παιδός. |
[15, 701] |
Λύχνα
δὲ
οὐδετέρως
εἴρηκεν
Ἡρόδοτος
|
ἐν |
δευτέρᾳ
Ἱστοριῶν.
Λυχνοκαυτίαν
δὲ
ἣν |
[15, 693] |
καλὰ
καὶ
χρήσιμα.
Φιλόχορος
δ´
|
ἐν |
δευτέρῳ
Ἀτθίδος
Καὶ
θέσμιον,
φησίν, |
[15, 694] |
ὥς
φησιν
Ἀρτέμων
ὁ
Κασανδρεὺς
|
ἐν |
δευτέρῳ
Βιβλίων
Χρήσεως,
ἐν
οἷς |
[15, 683] |
ὄρος
πολυπιδάκου
Ἴδης.
~(Νίκανδρος
δ´
|
ἐν |
δευτέρῳ
Γεωργικῶν
καταλέγων
καὶ
αὐτὸς |
[15, 681] |
κατ´
Εὔβοιαν
σιδηρῖτιν.
Νίκανδρος
δ´
|
ἐν |
δευτέρῳ
Γεωργικῶν
τὰ
δὲ
ἔπη |
[15, 674] |
παῖδας
ἀστεφανώτους
ἀκολουθεῖν.
Ἀριστοτέλης
δ´
|
ἐν |
δευτέρῳ
Ἐρωτικῶνκαὶ
Ἀρίστων
ὁ
περιπατητικός, |
[15, 697] |
(Καὶ
ὅς·
Κλέαρχος,
ὦ
λῷστε,
|
ἐν |
δευτέρῳ
περὶ
Παιδείας
οὑτωσί
φησιν· |
[15, 681] |
ἔχοντες
πορφυροῦς
κεκρυφάλους;
Ἱκέσιος
δ´
|
ἐν |
δευτέρῳ
περὶ
Ὕλης
τὸ
ΛΕΥΚΟΙΟΝ |
[15, 694] |
δὲ
τάνδ´
ἀμφέπετον
πόλιν.
γʹ
|
(Ἐν |
Δήλῳ
ποτ´
ἔτικτε
τέκνα
Λατώ, |
[15, 693] |
Λαβοῦς´
ἀπένεγκε
ταύτην
ἐκποδών.
Ξέναρχος
|
ἐν |
Διδύμοις·
Ὡς
ὑπό
τι
νυστάζειν |
[15, 678] |
στεφάνων
πλοκῆς
γένος
παρὰ
Πλάτωνι
|
ἐν |
Διὶ
Κακουμένῳ.
(Εὑρίσκω
δὲ
καὶ |
[15, 677] |
ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ
μνησθήσομαι,
ἧς
Πλάτων
ἐμνήσθη
|
ἐν |
Διὶ
Κακουμένῳ·
Καίτοι
φορεῖτε
γλῶσσαν |
[15, 666] |
χαλκῷ
περὶ
κοττάβῳ.
Πλάτων
δὲ
|
ἐν |
Διὶ
Κακουμένῳ
παιδιᾶς
εἶδος
παροίνιον |
[15, 679] |
δ´
αὐτῶν
Χαιρήμων
ὁ
τραγῳδιοποιὸς
|
ἐν |
Διονύσῳ
διὰ
τούτων·
Κισσῷ
τε |
[15, 668] |
ἀραγμὸς
Κύπριδος
προσῳδὸν
ἀχεῖ
μέλος
|
ἐν |
δόμοισιν.
Καὶ
Καλλίμαχος
δέ
φησι· |
[15, 678] |
Μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
καὶ
Ἀντιφάνης
|
ἐν |
Ἑαυτοῦ
Ἐρῶντι,
(Εὔβουλος
δ´
ἐν |
[15, 670] |
μὴν
καὶ
ὁ
ἱερώτατος
Πλάτων
|
ἐν |
ἑβδόμῳ
Νόμων
πρόβλημά
τι
προβάλλει |
[15, 685] |
δ´
εἴρηκε
τὸν
μεθύσην
Ἄλεξις
|
ἐν |
Εἰσοικιζομένῳ
παύσομαί
σε
ἐρεσχηλῶν
καὶ |
[15, 691] |
μέντοι,
οὐ
μυρίσμασιν
ἔλεγεν
Ἀριστοφάνης
|
ἐν |
Ἐκκλησιαζούσαις·
Ἥτις
μεμύρισμαι
τὴν
κεφαλὴν |
[15, 691] |
φιλόμυρον
ἦν,
ὡς
Ἄλεξίς
φησιν
|
ἐν |
Ἐκπωματοποιῷ·
Αεὶ
φιλόμυρον
πᾶν
τὸ |
[15, 679] |
καλουμένου
ἄνθους,
οὗ
μνημονεύει
Θεόφραστος
|
ἐν |
ἕκτῳ
Φυτικῆς
Ἱστορίας
ἐν
τούτοις· |
[15, 696] |
παρθένε,
μορφᾶς
(καὶ
θανεῖν
ζηλωτὸς
|
ἐν |
Ἑλλάδι
πότμος
καὶ
πόνους
τλῆναι |
[15, 684] |
ἀστράπτουσαι
τηλόθεν
ὀξυτέρῃσιν
ἐφελκόμεναι
χροιῇσιν.
|
(Ἐν |
ἐνίοις
δὲ
γράφεται
ἐφελκόμεναι
φιλοχροιαῖς. |
[15, 667] |
εἶδος
τὴν
ἀγκύλην
φασί.
Βακχυλίδης
|
ἐν |
Ἐρωτικοῖς·
Εὖτε
τὴν
ἀπ´
ἀγκύλης |
[15, 698] |
ὁ
τῆς
ἀρχαίας
κωμῳδίας
ποιητὴς
|
ἐν |
Εὐνείδαις
καὶ
τῶν
κατ´
αὐτὸν |
[15, 673] |
αὐτοὺς
ἀβλαβεῖς
ἔσεσθαι
(καὶ)
δίκην
|
ἐν |
εὐωχίαις
ἀποδιδόντας
τῇ
θεῷ
τὴν |
[15, 666] |
παροίνιον
τὸν
κότταβον
εἶναι
ἀποδίδωσιν,
|
ἐν |
ᾗ
ἐξίσταντο
καὶ
τῶν
σκευαρίων |
[15, 697] |
αὐτοῦ
πᾶσα
πλήρης
ἡ
Φοινίκη,
|
ἐν |
ᾗ
καὶ
αὐτὸς
περιῄει
καλαμίζων |
[15, 688] |
Μύρων
γράφων
οὕτως·
Ἶρις
μὲν
|
ἐν |
Ἤλιδι
χρηστοτάτη
καὶ
ἐν
Κυζίκῳ· |
[15, 680] |
στέφανοι,
ἠργολαβημένοι
καὶ
ἐκδόσιμοι.
Ἀριστοφάνης
|
ἐν |
Θεσμοφοριαζούσαις·
Πλέξαι
στεφάνους
συνθηματιαίους
εἴκοσιν. |
[15, 690] |
θυώμασι
καὶ
βακκάρι.
Ἀριστοφάνης
δ´
|
ἐν |
Θεσμοφοριαζούσαις·
(Ὦ
Ζεῦ
πολυτίμηθ´,
οἷον |
[15, 694] |
Ἀναξανδρίδην
αὐτὸ
διακεχλευακέναι
τὸν
κωμῳδιοποιὸν
|
ἐν |
Θησαυρῷ
λέγοντα
οὕτως·
(Ὁ
τὸ |
[15, 689] |
ἡμῶν
ἐστιν
ἐπιτήδειον.
Ἀντιφάνης
γοῦν
|
ἐν |
Θορικίοις
ἢ
Διορύττοντί
φησιν·
Λοῦται |
[15, 681] |
πλήρη
ἐστὶ
τοῦ
ἄνθους,
καθάπερ
|
ἐν |
Θρᾴκῃ.
Φιλῖνος
δέ
φησιν
αὐτὴν |
[15, 678] |
Φέρειν
δ´
αὐτοὺς
ὑπόμνημα
τῆς
|
ἐν |
Θυρέᾳ
γενομένης
νίκης
τοὺς
προστάτας |
[15, 695] |
Ἁρμόδιος
καὶ
Ἀριστογείτων,
ὅτ´
Ἀθηναίης
|
ἐν |
θυσίαις
ἄνδρα
τύραννον
Ἵππαρχον
ἐκαινέτην |
[15, 700] |
ἐνιαυτόν.
Ἕρμιππος
δὲ
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
|
ἐν |
Ἰάμβοις
τὸ
στρατιωτικὸν
λυχνεῖον
σύνθετον |
[15, 681] |
εὔοσμος
ἐστίν.
Ἀρίστη
δ´
ἐστὶν
|
ἐν |
Ἰλλυριοῖς
τοῖς
ἀνῳκισμένοις
τῆς
θαλάσσης. |
[15, 668] |
λεγομένους
κοσσάβους.
Διὸ
καὶ
Σοφοκλῆς
|
ἐν |
Ἰνάχῳ
Ἀφροδισίαν
εἴρηκε
τὴν
λάταγα· |
[15, 684] |
ἄνθος
τι
ἀναγράφει
ὁ
Καρύστιος
|
ἐν |
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασι
λέγων
οὕτως·
Νίκανδρός |
[15, 700] |
λύχνον
λυχνεῖον
ἐζητοῦμεν.
Εὐφορίων
δ´
|
ἐν |
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν
Διονύσιόν
φησι
τὸν |
[15, 684] |
καὶ
παιδὸς
ἔρωτες
λεύκῃ
ἰσαιόμενοι,
|
ἐν |
καὶ
κρόκος
εἴαρι
μύων
κύπρος |
[15, 691] |
ΝΑΡΔΙΝΟΥ
δὲ
μύρου
μέμνηται
Μένανδρος
|
ἐν |
Κεκρυφάλῳ
οὕτως·
(Ἡδὺ
τὸ
μύρον, |
[15, 699] |
ὁδοιποροῦσιν.
Θεοδωρίδας
γοῦν
ὁ
Συρακόσιος
|
(ἐν |
Κενταύροις
διθυράμβῳ
φησίν·
Πίσσα
δ´ |
[15, 699] |
παρίστησιν·
Καὶ
διαστίλβονθ´
ὁρῶμεν,
ὥσπερ
|
ἐν |
κενῷ
λυχνούχῳ,
πάντα
τῆς
ἐξωμίδος. |
[15, 681] |
αὐτῶν
εἴρηκεν
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
Ἀντιφάνης
|
ἐν |
Κιθαριστῇ·
Οὐκ
ἐφύσων
οἱ
Λάκωνες |
[15, 683] |
Μίδης
ἅπερ
Ἀσίδος
ἀρχὴν
λείπων
|
ἐν |
κλήροισιν
ἀνέτρεφεν
Ἠμαθίοισιν,
αἰὲν
ἐς |
[15, 701] |
Μεταγένης
ἐν
Φιλοθύτῃ
καὶ
Φιλωνίδης
|
ἐν |
Κοθόρνοις.
Κλείταρχος
δ´
ἐν
ταῖς |
[15, 678] |
ἐκάλουν
Ἑλλωτίδα.
Ἄγεσθαι
δὲ
καὶ
|
ἐν |
Κορίνθῳ
τὰ
Ἑλλώτια.
ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ.
Οὕτω |
[15, 700] |
δυστυχὴς
οὐκ
ἠδύνω;
Φερεκράτης
δὲ
|
ἐν |
Κραπατάλλοις
τὴν
νῦν
λυχνίαν
καλουμένην |
[15, 678] |
ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ
δὲ
στεφάνων
μνημονεύει
Ἄλεξις
|
ἐν |
Κρατείᾳ
ἢ
Φαρμακοπώλῃ
οὕτως·
Στεφάνους |
[15, 687] |
Κλέαρχος.
Σοφοκλῆς
δ´
ὁ
ποιητὴς
|
ἐν |
Κρίσει
τῷ
δράματι
τὴν
μὲν |
[15, 688] |
μὲν
ἐν
Ἤλιδι
χρηστοτάτη
καὶ
|
ἐν |
Κυζίκῳ·
ῥόδινον
δὲ
κράτιστον
ἐν |
[15, 667] |
Τροφωνίῳ
καὶ
Καλλίας
ἢ
Διοκλῆς
|
ἐν |
Κύκλωψι
καὶ
Εὔπολις
Ἕρμιππός
τε |
[15, 677] |
τὴν
πλησίον
τῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
Λιβύην
|
ἐν |
κυνηγίῳ
καταβεβλήκει
ὁ
Ἀδριανός,
μέγα |
[15, 681] |
Ἀφροδίτη
ἐλούσατο.
Εἶναι
δ´
ἀρίστην
|
ἐν |
Κύπρῳ
καὶ
Λήμνῳ,
ἔτι
δὲ |
[15, 689] |
καὶ
τὸ
οἰνάνθινον·
αὕτη
δ´
|
ἐν |
Κύπρῳ
φύεται
ὀρεινὴ
καὶ
πολύοσμος· |
[15, 682] |
τὸ
κάτω.
(Εὐοσμότατα
δὲ
τὰ
|
ἐν |
Κυρήνῃ,
διὸ
καὶ
τὸ
μύρον |
[15, 689] |
Βερενίκης
σπουδήν.
Ἐγίνετο
δὲ
καὶ
|
ἐν |
Κυρήνῃ
ῥόδινον
χρηστότατον
καθ´
ὃν |
[15, 684] |
Ἀλεξάνδρου
τὴν
καλουμένην
ἀμβροσίαν
φύεσθαι
|
ἐν |
Κῷ.
Προείρηται
δ´
ἄνω
περὶ |
[15, 691] |
δ´
ἐστὶ
καὶ
τοῦτο
Ἐπίλυκος
|
ἐν |
Κωραλίσκῳ·
Βάκκαρίς
τε
καὶ
σάγδας |
[15, 674] |
Σωσίβιος
ἐν
τοῖς
περὶ
τῶν
|
ἐν |
Λακεδαίμονι
Θυσιῶνγράφων
οὕτως·
(Ἐν
ταύτῃ |
[15, 667] |
Μνημονεύει
δὲ
τοῦ
μάνου
Νικοχάρης
|
ἐν |
Λάκωσιν.
Ἕτερον
δ´
ἐστὶν
εἶδος |
[15, 685] |
Ὑπ´
ἀναδενδράδων
ἁπαλὰς
ἀσπαλάθους
πατοῦντες
|
(ἐν |
λειμῶνι
λωτοφόρῳ
κύπειρόν
τε
δροσώδη
|
[15, 667] |
δ´
ἐστὶν
εἶδος
παιδιᾶς
τῆς
|
ἐν |
λεκάνῃ.
Αὕτη
δ´
ὕδατος
πληροῦται |
[15, 690] |
ΒΡΕΝΘΕΙΟΥ
δὲ
μύρου
μνημονεύει
Φερεκράτης
|
ἐν |
Λήροις
οὕτως·
Ἔστην
δὲ
κἀκέλευον |
[15, 677] |
καλουμένου
λωτοῦ.
Φύεται
δ´
οὗτος
|
ἐν |
λίμναις
θέρους
ὥρᾳ,
καὶ
εἰσὶν |
[15, 687] |
ἀντελάβετο
τῆς
ἀρετῆς,
ἐπιγραψάμενος
τοῖς
|
ἐν |
Λίνδῳ
πᾶσιν
αὑτοῦ
ἔργοις·
Ἁβροδίαιτος |
[15, 668] |
τοῖσι
κορήμασιν
οὖσαν.
Ἀχαιὸς
δ´
|
ἐν |
Λίνῳ
περὶ
τῶν
Σατύρων
λέγων |
[15, 690] |
βακκάριδος
καὶ
Σοφοκλῆς.
Μάγνης
δ´
|
ἐν |
Λυδοῖς·
Λούσαντα
χρὴ
καὶ
βακκάριδι |
[15, 695] |
τί
που
τέθνηκας·
νήσσοις
δ´
|
ἐν |
μακάρων
σέ
φασιν
εἶναι,
ἵνα |
[15, 681] |
καλοῦσιν.
ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ
δὲ
μνημονεύει
Κρατῖνος
|
ἐν |
Μαλθακοῖς
διὰ
τούτων·
Κεφαλὴν
ἀνθέμοις |
[15, 681] |
ἡλίῳ
ἀνατέλλοντι
θάλλει,
μνημονεύει
Κρατῖνος
|
ἐν |
Μαλθακοῖς
λέγων
οὕτως·
Ἡμεροκαλλεῖ
τε |
[15, 685] |
σισυμβρίων
κοσμοσανδάλων
τε.
Καὶ
Κρατῖνος
|
ἐν |
Μαλθακοῖς·
Παντοίοις
γε
μὴν
κεφαλὴν |
[15, 681] |
καὶ
τέρεινα
δάφνα.
Κρατῖνος
δὲ
|
ἐν |
Μαλθακοῖς
φησιν·
Ἑρπύλλῳ,
κρόκοις,
ὑακίνθοις, |
[15, 691] |
Καὶ
Ἀριστοφάνης
ἐν
Δαιταλεῦσιν
καὶ
|
ἐν |
Μαρικᾷ
Εὔπολις
Σάγδαν
ἐρυγγάνοντα
λέγων. |
[15, 690] |
μύρων·
ψάγδαν
φιλεῖς;
Εὔπολις
δ´
|
ἐν |
Μαρικᾷ·
Ψάγδαν
ἐρυγγάνοντα.
Εὔβουλος
δ´ |
[15, 678] |
τῶν
ἐκκυλίστων
οἴκαδε.
Ἄλεξις
δ´
|
ἐν |
μὲν
Ἀγωνίδι
ἢ
Ἱππίσκῳ·
Ὁ |
[15, 679] |
καὶ
ἱερὸν
μέγα
καὶ
ἁγνὸν
|
ἐν |
μέσῃ
τῇ
πόλει
λίθινον
καὶ |
[15, 690] |
Φερεκράτης
ἐν
Πετάλῃ,
Στράττις
δ´
|
ἐν |
Μηδείᾳ
οὕτως·
Καὶ
λέγ´,
ὅτι |
[15, 691] |
εʹ
μνῶν,
ὡς
δὲ
Μένανδρος
|
ἐν |
Μισογύνῃ
ιʹ
(Ἀντιφάνης
δ´
ἐν |
[15, 677] |
ἐννοίας
εὑρέσει
καὶ
καινότητι
τὴν
|
ἐν |
Μουσῶν
αὐτῷ
σίτησιν
ἔχειν
ἐχαρίσατο. |
[15, 695] |
καὶ
μὴ
σκολιὰ
φρονεῖν.
ιʹ
|
Ἐν |
μύρτου
κλαδὶ
τὸ
ξίφος
φορήσω, |
[15, 695] |
φασι
τὸν
ἐσθλόν
(Διομήδεα)
ιβʹ
|
Ἐν |
μύρτου
κλαδὶ
τὸ
ξίφος
φορήσω, |
[15, 666] |
ἔβαλλον
τὰς
λάταγας,
ὡς
Κρατῖνος
|
ἐν |
Νεμέσει
δείκνυσιν·
ὅτι
δὲ
καὶ |
[15, 667] |
τὸν
ποδανιπτῆρ´,
ἐγχέασα
θὔδατος.
Κρατῖνος
|
ἐν |
Νεμέσει·
Τὸ
δὲ
κοττάβῳ
προθέντας |
[15, 690] |
χροὸς
ἄμεινον
ἢ
τὸν
Πέλοπος
|
ἐν |
νήσῳ
τρόπον.
Ἐν
τούτοις
Σαρδιανὸν |
[15, 701] |
λύχνον
Φρύνιχος
φησί.
~Καὶ
Πλάτων
|
ἐν |
Νυκτὶ
μακρᾷ·
Ἐνταῦθ´
ἐπ´
ἄκρων |
[15, 699] |
ἐπὶ
τοῦ
λυχνιδίου.
Πλάτων
δ´
|
ἐν |
Νυκτὶ
Μακρᾷ·
Ἔξουσιν
οἱ
πομπεῖς |
[15, 691] |
δὲ
μύρου
μνημονεύει
καὶ
Ἄμφις
|
ἐν |
Ὀδυσσεῖ
διὰ
τούτων·
Ἐρίοισι
τοὺς |
[15, 677] |
(Καὶ
Κρατῖνος
δ´
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
|
ἐν |
Ὀδυσσεῦσι
κέκληκεν
τὸν
λωτὸν
στεφάνωμα |
[15, 698] |
(πεσσομένης
ἀλόχου
τὸν
ἀχαικὸν
ἄρτον
|
ἐν |
οἴκοις,
καί
ποτέ
τις
εἴπῃ |
[15, 666] |
τῷ
πότῳ,
ὡς
Εὐριπίδης
παρίστησιν
|
ἐν |
Οἰνεῖ
λέγων
οὕτως·
Πυκνοῖς
δ´ |
[15, 678] |
ἐν
Ἑαυτοῦ
Ἐρῶντι,
(Εὔβουλος
δ´
|
ἐν |
Οἰνομάῳ
ἢ
Πέλοπι·
Περιφοραῖς
κυκλούμενος
|
[15, 687] |
μύρῳ;
Τὰ
στήθη
παρακελευόμενος
μυροῦν,
|
ἐν |
οἷς
ἐστιν
ἡ
καρδία,
ὡς |
[15, 694] |
Κασανδρεὺς
ἐν
δευτέρῳ
Βιβλίων
Χρήσεως,
|
ἐν |
οἷς
τὰ
περὶ
τὰς
συνουσίας |
[15, 690] |
Πλαγγόνος.
Ὁμοίως
ἱστορεῖ
καὶ
Σωσίβιος
|
ἐν |
Ὁμοιότησιν.
(Ὡς
καὶ
τὸ
ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ· |
[15, 669] |
γὰρ
τὸν
νεώτερον
Κρατῖνον,
ὃς
|
ἐν |
Ὀμφάλῃ
φησίν·
Πίνειν
μένοντα
τὸν |
[15, 667] |
ἀντείνασα
πῆχυν.
Καὶ
Αἰσχύλος
δ´
|
ἐν |
Ὀστολόγοις
ἀγκυλητοὺς
λέγει
κοττάβους
διὰ |
[15, 669] |
στέφανοι,
ὅτι
ἐρῶσιν;
Τοῦτο
γὰρ
|
ἐν |
παισὶ
τὰ
Καλλιμάχου
ἀναγινώσκων
ἐπιγράμματα, |
[15, 691] |
τοιούτῳ
ἀλείμματι
μυρίσασθαι
εἴρηκεν
Ἀλκαῖος
|
ἐν |
Παλαίστραις
διὰ
τούτων·
Μυρίσασά
μ´ |
[15, 668] |
ταῖς
παννυχίσιν,
οὗ
μνημονεύει
Κάλλιππος
|
ἐν |
Παννυχίδι
διὰ
τούτων·
Ὁ
διαγρυπνήσας |
[15, 691] |
καὶ
ὡς
μὲν
Ἵππαρχός
φησιν
|
ἐν |
Παννυχίδι
εʹ
μνῶν,
ὡς
δὲ |
[15, 701] |
τέλος
ἔχουσιν
ἐπιφθεγγόμενοι
οἳ
μὲν
|
ἐν |
παροιμίᾳ
φασὶν
οὕτως
τοῦτο
δὴ |
[15, 667] |
Νεμέσει·
Τὸ
δὲ
κοττάβῳ
προθέντας
|
ἐν |
πατρικοῖσι
νόμοις
τὸ
κεινεου
ὀξυβάφοις |
[15, 700] |
σείειν,
ἀλλ´
ἀποσείειν
αὐτόθεν.
Νικόστρατος
|
ἐν |
Πατριώταις·
Ὁ
κάπηλος
γὰρ
οὑκ |
[15, 690] |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Τελμησσεῦσι
καὶ
Φερεκράτης
|
ἐν |
Πετάλῃ,
Στράττις
δ´
ἐν
Μηδείᾳ |
[15, 673] |
καὶ
τὴν
ἐπιχώριον
ἱστορίαν
ἠγαπηκὼς
|
ἐν |
πλείοσιν.
Λέγει
δ´
οὕτως·
Οὐκ |
[15, 668] |
πᾶσιν
ἐπεκτύπει
δόμοις.
Καὶ
Εὐριπίδης
|
ἐν |
Πλεισθένει·
Πολὺς
δὲ
κοσσάβων
ἀραγμὸς |
[15, 687] |
θεραπεύονται,
καθὰ
καὶ
Ἄλεξίς
φησιν
|
ἐν |
Πονήρᾳ
οὕτως·
Ὑγιείας
μέρος
μέγιστον |
[15, 695] |
παλάμην
ἔχοι.
Ἐπεὶ
δέ
κ´
|
ἐν |
πόντῳ
γένηται,
τῷ
παρεόντι
τρέχειν |
[15, 669] |
περιαίρεσιν
φρυκτόν
τινα,
φησὶ
Κλέαρχος
|
ἐν |
πρώτῳ
Ἐρωτικῶν,
καὶ
σημεῖον
νομίζουσιν |
[15, 683] |
βρωμήταο
διεκτέλλον
πεφάτισται.
Ἶρις
δ´
|
ἐν |
ῥίζῃσιν
ἀγαλλίας
ἥ
θ´
ὑακίνθῳ
|
[15, 681] |
λείριον.
Εὔμαχος
δ´
ὁ
Κορκυραῖος
|
ἐν |
Ῥιζοτομικῷ
καὶ
ἀκακαλλίδα
φησὶ
καλεῖσθαι |
[15, 678] |
στέφανον
καὶ
μνημονεύοντα
αὐτοῦ
Ἄρχιππον
|
ἐν |
Ῥίνωνι
διὰ
τούτων·
Ἀθῷος
ἀποδοὺς |
[15, 697] |
Γόργων
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
|
ἐν |
Ῥόδῳ
θυσιῶν.
Ἐπ´
Ἀντιγόνῳ
δὲ |
[15, 688] |
ἐν
Σόλοις
τῆς
Κιλικίας
καὶ
|
ἐν |
Ῥόδῳ·
νάρδινον
δὲ
τὸ
ἐν |
[15, 696] |
τοῖς
Σαμίων
ἐπιγραφομένοις
Ὥροις
ᾄδεσθαι
|
ἐν |
Σάμῳ.
Παιὰν
δ´
ἐστὶν
καὶ |
[15, 681] |
κομίζοντες
ἐκ
τῶν
ὀρῶν
φυτεύουσιν
|
ἐν |
Σικυῶνι
καὶ
Ἀθήνησιν
ἐκ
τοῦ |
[15, 688] |
πόλεως
καὶ
Καπύης·
κρόκινον
δ´
|
ἐν |
Σόλοις
τῆς
Κιλικίας
καὶ
ἐν |
[15, 690] |
Μαρικᾷ·
Ψάγδαν
ἐρυγγάνοντα.
Εὔβουλος
δ´
|
ἐν |
Στεφανοπώλισιν·
Αἰγυπτίῳ
ψάγδανι
τρὶς
λελουμένη. |
[15, 685] |
παρακελεύομαι
κατὰ
τὸν
Σοφοκλέα,
ὃς
|
ἐν |
Συνδείπνοις
φησί·
~(Φορεῖτε,
μασσέτω
τις, |
[15, 678] |
οἱ
παρὰ
Βάτωνι
τῷ
κωμῳδιοποιῷ
|
ἐν |
Συνεξαπατῶντι
φιλόσοφοι,
περὶ
ὧν
καὶ |
[15, 692] |
συμποσίου.
Φησὶ
γὰρ
ὁ
φιλόσοφος·
|
Ἐν |
Συρίᾳ
ἐν
τοῖς
βασιλικοῖς
συμποσίοις |
[15, 699] |
τοῦ
δέοντος
προσαγαγών.
Εὐμήδης
δ´
|
ἐν |
Σφαττομένῳ
προειπών·
(Ἐπικράτης
δ´
ἐν |
[15, 677] |
καλούμενον
στέφανον
Ἀριστοφάνης
μνήμης
ἠξίωσεν
|
ἐν |
Ταγηνισταῖς
λέγων
οὕτως·
Τί
οὖν |
[15, 701] |
Λητὼ
τῶν
(παίδων
τὸν
ἕτερον
|
ἐν |
ταῖς
ἀγκάλαις
ἔχουσα,
ἐπιβᾶσα
τῷ |
[15, 694] |
σκολιὸς
ἦν
λέγουσιν
γὰρ
τὰ
|
ἐν |
ταῖς
ἀνειμέναις
εἶναι
σκολιά
ἀλλὰ |
[15, 677] |
γλῶτταν
ἀγαθὴν
πέμπετε.
Θεόδωρος
δ´
|
ἐν |
ταῖς
Ἀττικαῖς
Φωναῖς,
ὥς
φησιν |
[15, 678] |
Ἰακχαῖον
θηκαμένη
στέφανον.
Σέλευκος
δ´
|
ἐν |
ταῖς
Γλώσσαις
ΕΛΛΩΤΙΔΑ
καλεῖσθαί
φησι |
[15, 701] |
Φιλωνίδης
ἐν
Κοθόρνοις.
Κλείταρχος
δ´
|
ἐν |
ταῖς
Γλώσσαις
λοφνίδα
φησὶ
καλεῖν |
[15, 677] |
τὸν
δεσπότην
ἐγκώμιον.
Σιληνὸς
δ´
|
ἐν |
ταῖς
Γλώσσαις
φησίν·
Ἴσθμιον
στέφανον. |
[15, 678] |
ὑπὸ
Σικυωνίων,
ὥς
φησι
Τιμαχίδας
|
ἐν |
ταῖς
Γλώσσαις.
Φιλητᾶς
δ´
οὕτως |
[15, 686] |
δὲ
Ἀριστίαν·
καὶ
γὰρ
οὗτος
|
ἐν |
ταῖς
ἐπιγραφομέναις
Κηρσὶν
ἔφη·
Σύνδειπνος |
[15, 668] |
Ἐγίνετο
δὲ
καὶ
πεμμάτιά
τινα
|
ἐν |
ταῖς
παννυχίσιν,
ἐν
αἷς
πλεῖστον |
[15, 668] |
καὶ
ἄλλο
κοτταβίων
εἶδος
προτιθέμενον
|
ἐν |
ταῖς
παννυχίσιν,
οὗ
μνημονεύει
Κάλλιππος |
[15, 693] |
Σικελιώτης
Διονύσιος.
Τῷ
γὰρ
Ἀσκληπιῷ
|
ἐν |
ταῖς
Συρακούσαις
ἀνακειμένης
τραπέζης
χρυσῆς |
[15, 688] |
ἐν
Ῥόδῳ·
νάρδινον
δὲ
τὸ
|
ἐν |
Τάρσῳ·
οἰνάνθη
δὲ
ἡ
Κυπρία |
[15, 695] |
βαλανεὺς
τωὐτὸν
ἔχους´
ἐμπεδέως
ἔθος·
|
ἐν |
ταὐτᾷ
πυέλῳ
τόν
τ´
ἀγαθὸν |
[15, 674] |
τῶν
ἐν
Λακεδαίμονι
Θυσιῶνγράφων
οὕτως·
|
(Ἐν |
ταύτῃ
συμβαίνει
τοὺς
μὲν
ἀπὸ |
[15, 685] |
δόμους,
εὐθὺς
ἀνεκλίνετο·
παρῆν
στέφανος
|
ἐν |
τάχει,
ᾔρετο
τράπεζα,
παρέκειθ´
ἅμα |
[15, 690] |
Μέγαλλον.
Μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
Ἀριστοφάνης
|
ἐν |
Τελμησσεῦσι
καὶ
Φερεκράτης
ἐν
Πετάλῃ, |
[15, 684] |
κρίνον
οὕτω
λέγουσι.
(Τιμαχίδας
δ´
|
ἐν |
τετάρτῳ
Δείπνου
καὶ
θήσειόν
τι |
[15, 684] |
καρείοις·
ἁδρύνει
δὲ
βλάστα
βαθεῖ´
|
ἐν |
τεύχεϊ
κόπρος,
(σαμψύχου
λιβάνου
τε |
[15, 697] |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
αὐτὸς
Ἀριστοτέλης
|
ἐν |
τῇ
Ἀπολογίᾳ
τῆς
ἀσεβείας,
εἰ |
[15, 668] |
νῦν
ὅπως
τὴν
νύχθ´
ὅλην
|
ἐν |
τῇ
δεκάτῃ
τοῦ
παιδίου
χορεύσετε
|
[15, 674] |
τοῦτ´
ἴδιον
εἴρηκεν
ὅτι
Φύλαρχος
|
ἐν |
τῇ
ἑβδόμῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
(οἶδεν |
[15, 678] |
τοὺς
προστάτας
τῶν
ἀγομένων
χορῶν
|
ἐν |
τῇ
ἑορτῇ
ταύτῃ,
(ὅτε
καὶ |
[15, 674] |
ἀντίποινα
τοῦ
ἐκείνου
δεσμοῦ,
καίτοι
|
ἐν |
τῇ
ἐπιγραφομένῃ
Σφιγγὶ
εἰπών·
(Τῷ |
[15, 681] |
λωτῷ.
Θεμισταγόρας
δ´
ὁ
Ἐφέσιος
|
ἐν |
τῇ
ἐπιγραφομένῃ
Χρυσέῃ
Βύβλῳ
ἀπὸ |
[15, 693] |
τῷ
Ἡλίῳ,
(ὥς
φησι
Φύλαρχος
|
ἐν |
τῇ
ιβʹ
τῶν
Ἱστοριῶν,
μέλι |
[15, 673] |
οἱ
θεοὶ
ὡς
πρῶτος
αὐτὸς
|
ἐν |
τῇ
καλῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
εὗρον
κτησάμενος |
[15, 677] |
δὲ
Ἀλεξανδρείας
ἐμνημόνευσα,
οἶδά
τινα
|
ἐν |
τῇ
καλῇ
ταύτῃ
πόλει
καλούμενον |
[15, 687] |
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
τὸ
νομίζειν
|
ἐν |
τῇ
καρδίᾳ
τὴν
ψυχὴν
καθιδρῦσθαι, |
[15, 674] |
διὰ
τὸ
πάσας
τὰς
αἰσθήσεις
|
ἐν |
τῇ
κεφαλῇ
εἶναι
ταύτην
στεφανοῦσθαι |
[15, 682] |
χείλεσι.
Νικόλαος
δ´
ὁ
Δαμασκηνὸς
|
ἐν |
τῇ
ὀγδόῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
πρὸς |
[15, 666] |
εἰς
τὸ
κοττάβιον.
Κλείταρχος
δ´
|
ἐν |
τῇ
περὶ
Γλωττῶν
πραγματείᾳ
λάταγα |
[15, 666] |
ὃ
καὶ
Ἐρασίστρατον
τὸν
Ἰουλιήτην
|
ἐν |
(τῇ
περὶ
τῶν
Καθόλου
πραγματείᾳ |
[15, 696] |
δ´
αὐτὸν
Πολέμων
ὁ
περιηγητὴς
|
ἐν |
τῇ
πρὸς
Ἀράνθιον
Ἐπιστολῇ.
Καὶ |
[15, 673] |
Ἀνακρέοντι
λυγίνου
στεφάνου·
ὅπερ
νῦν
|
ἐν |
τῇ
Ῥώμῃ
εὕρομεν
παρὰ
τῇ |
[15, 678] |
Φιλητᾶς
δ´
οὕτως
γράφει·
Ἰάκχα,
|
ἐν |
τῇ
Σικυωνίᾳ
στεφάνωμα
εὐῶδες·
Ἕστηκ´ |
[15, 688] |
ἔχουσαν
οἷον
σπόγγου
κατατετρημένας,
ἵν´
|
ἐν |
τῇ
τῶν
δεινῶν
προσδοκίᾳ
πολλάκις |
[15, 678] |
περίμετρον
πηχῶν
κʹ
(πομπεύειν
τε
|
ἐν |
τῇ
τῶν
Ἑλλωτίων
ἑορτῇ.
Φασὶ |
[15, 674] |
γὰρ
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
καλάμῳ
στεφανοῦνται
|
ἐν |
τῇ
τῶν
Προμαχείων
ἑορτῇ,
ὥς |
[15, 669] |
τὸν
λόγον
τοῦτον
ἀνέγραψε
(Καλλίμαχος
|
ἐν |
τῇ
τῶν
Ῥητορικῶν
Ἀναγραφῇ
λέξω |
[15, 679] |
Αἰγύπτῳ
αἰεὶ
ἀνθούντων
στεφάνων
Ἑλλάνικος
|
ἐν |
τοῖς
Αἰγυπτιακοῖς
οὕτως
γράφει·
Πόλις |
[15, 667] |
τὸ
ἐπαγκυλοῦν
τὴν
δεξιὰν
χεῖρα
|
ἐν |
τοῖς
ἀποκοτταβισμοῖς.
Οἳ
δὲ
ποτηρίου |
[15, 673] |
βιβλίον
Περὶ
τοῦ
παρὰ
Ξενοφῶντι
|
ἐν |
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν
Ἀντιφῶντος,
οὐδὲν
ἴδιον |
[15, 678] |
καὶ
Ἀνακρέοντος
ποιήσεως.
Φιλητᾶς
δ´
|
ἐν |
τοῖς
Ἀτάκτοις
ὑποθυμίδα
Λεσβίους
φησὶν |
[15, 678] |
Οἶδα
γὰρ
τὸν
Θυατειρηνὸν
Νίκανδρον
|
ἐν |
τοῖς
Ἀττικοῖς
Ὀνόμασι
λέγοντα
τάδε· |
[15, 668] |
ῥάβδον
δ´
ὄψει
τὴν
κοτταβικὴν
|
ἐν |
τοῖς
ἀχύροισι
κυλινδομένην,
μάνης
δ´ |
[15, 692] |
γὰρ
ὁ
φιλόσοφος·
Ἐν
Συρίᾳ
|
ἐν |
τοῖς
βασιλικοῖς
συμποσίοις
ὅταν
τοῖς |
[15, 678] |
Σὺ
γὰρ
εἶ
ὁ
τὰ
|
ἐν |
τοῖς
βιβλίοις
ἀπόρρητα
οὐ
μόνον |
[15, 682] |
ἡ
τοῦ
κρόκου.
Τιμαχίδας
δὲ
|
ἐν |
τοῖς
Δείπνοις
τὸ
ῥόδον
φησὶ |
[15, 668] |
καὶ
ὁ
Χαλκοῦς
καλούμενος
Διονύσιος
|
ἐν |
τοῖς
Ἐλεγείοις
διὰ
τούτων·
Κότταβον |
[15, 666] |
ὡς
Κριτίας
φησὶν
ὁ
Καλλαίσχρου
|
ἐν |
τοῖς
Ἐλεγείοις
διὰ
τούτων·
Κότταβος |
[15, 677] |
ὀλίσβους.
Καὶ
ὃς
γελάσας
~Πρῶτον
|
ἐν |
τοῖς
Ἕλλησι
στέφανος
ὠνομάσθη,
ὥς |
[15, 698] |
τὸν
ἰαμβοποιόν.
Λέγει
γὰρ
οὗτος
|
ἐν |
τοῖς
ἑξαμέτροις·
(Μοῦσά
μοι
Εὐρυμεδοντιάδεα, |
[15, 673] |
στεφανώσεως
καὶ
Νικαίνετος
ὁ
ἐποποιὸς
|
ἐν |
τοῖς
Ἐπιγράμμασιν,
ποιητὴς
ὑπάρχων
ἐπιχώριος |
[15, 673] |
ζητουμένων,
ἕκτον
δὲ
περὶ
τῶν
|
ἐν |
τοῖς
Ἠθικοῖς
Νικομαχείοις
(Ἀριστοτέλους,
ἐννοίας |
[15, 680] |
καλούμενον
ἀπὸ
τοῦ
τοὺς
χορευτὰς
|
ἐν |
τοῖς
θεάτροις
αὐτῷ
χρῆσθαι,
αὐτούς |
[15, 667] |
Κύκλωψι
καὶ
Εὔπολις
Ἕρμιππός
τε
|
ἐν |
τοῖς
Ἰάμβοις.
Τὸ
δὲ
καλούμενον |
[15, 677] |
ὁ
Ῥόδιος
καὶ
αὐτὸς
γένος
|
ἐν |
τοῖς
περὶ
Ἀλεξανδρείας
γράφων
οὕτως |
[15, 673] |
βιβλία
Περὶ
τῶν
παρὰ
Θεοφράστῳ
|
ἐν |
τοῖς
περὶ
Ἠθῶν
καθ´
ἱστορίαν |
[15, 678] |
παρὰ
Λακεδαιμονίοις,
ὥς
φησι
Σωσίβιος
|
ἐν |
τοῖς
περὶ
Θυσιῶν,
ψιλίνους
αὐτοὺς |
[15, 677] |
Ἀττικαῖς
Φωναῖς,
ὥς
φησιν
Πάμφιλος
|
ἐν |
τοῖς
περὶ
Ὀνομάτων,
πλοκῆς
στεφάνων |
[15, 674] |
Προμαχείων
ἑορτῇ,
ὥς
φησι
Σωσίβιος
|
ἐν |
τοῖς
περὶ
τῶν
ἐν
Λακεδαίμονι |
[15, 665] |
ἔτι
σοι
τῶν
πολλάκις
λεχθέντων
|
ἐν |
τοῖς
περισπουδάστοις
τούτοις
συμποσίοις
διά |
[15, 699] |
δὲ
Εὔβοιος
πολλὰ
μὲν
εἴρηκεν
|
ἐν |
τοῖς
ποιήμασιν
χαρίεντα,
περὶ
μὲν |
[15, 692] |
τὴν
ἀφορμὴν
(τοῦ
τὴν
κεφαλὴν
|
ἐν |
τοῖς
πότοις
λιπαίνειν
ἐντεῦθεν
γενέσθαι· |
[15, 690] |
ψάγδανι
τρὶς
λελουμένη.
Πολέμων
δ´
|
ἐν |
τοῖς
πρὸς
Ἀδαῖον
παρὰ
Ἠλείοις |
[15, 696] |
ὄντως
παιάν,
ὅν
φησι
Δοῦρις
|
ἐν |
τοῖς
Σαμίων
ἐπιγραφομένοις
Ὥροις
ᾄδεσθαι |
[15, 680] |
ἐπὶ
τὸν
στέφανον
ἀγωνιζομένους,
καθὼς
|
ἐν |
τοῖς
Σιμωνίδου
Ἐπιγράμμασιν
ἰδεῖν
ἔστιν |
[15, 685] |
Λουσάμενοι
δὲ
πρὸ
λαμπρᾶς
ἡμέρας
|
ἐν |
τοῖς
στεφανώμασιν,
οἳ
δ´
ἐν |
[15, 696] |
Εὐρυμέδοντος,
ὡς
ἀσεβοῦντος
καὶ
ᾄδοντος
|
ἐν |
τοῖς
συσσιτίοις
ὁσημέραι
εἰς
τὸν |
[15, 687] |
ἐνταῦθα
κεῖσθαι·
κατὰ
γὰρ
τὰς
|
ἐν |
τοῖς
φόβοις
γινομένας
ἀγωνίας
πάλλεσθαι |
[15, 692] |
Ζητεῖ
δ´
ὁ
πολυμαθέστατος
Ἀριστοτέλης
|
ἐν |
τοῖς
Φυσικοῖς
Προβλήμασι
Διὰ
τί |
[15, 668] |
παρὰ
τὸν
στροφέα
τῆς
κηπαίας
|
ἐν |
τοῖσι
κορήμασιν
οὖσαν.
Ἀχαιὸς
δ´ |
[15, 685] |
παρ´
Αἰγυπτίοις,
ὡς
Νικόστρατός
φησιν
|
ἐν |
Τοκιστῇ.
Αἰγύπτιον
γὰρ
ὑποστησάμενος
τὸν |
[15, 692] |
ἄκατον
ἦρέ
τις.
Ἄλεξις
δ´
|
ἐν |
Τοκιστῇ
ἢ
Καταψευδομένῳ·
~Ἀλλ´
ἔγχεον
|
[15, 674] |
τράχηλον
στεφάνους
ὑποθυμίδας,
ὡς
Ἀλκαῖος
|
ἐν |
τούτοις·
(Ἀλλ´
ἀνήτω
μὲν
περὶ |
[15, 679] |
Θεόφραστος
ἐν
ἕκτῳ
Φυτικῆς
Ἱστορίας
|
ἐν |
τούτοις·
Ἀνθεῖ
δὲ
καὶ
ἡ |
[15, 673] |
νύμφην
μέλπωμεν,
νήσου
δεσπότιν
ἡμετέρης.
|
Ἐν |
τούτοις
γὰρ
ἀμφιβόλως
εἰρηκὼς
ὁ |
[15, 696] |
οἶδα
εἴ
τίς
τι
κατιδεῖν
|
ἐν |
τούτοις
(δύναται
παιανικὸν
ἰδίωμα,
σαφῶς |
[15, 685] |
τ´
ἴων
λείμακα
καὶ
τριφύλλου.
|
Ἐν |
τούτοις
ζητῶ
τί
τὸ
τρίφυλλον. |
[15, 680] |
μύρῳ
ῥαίνων.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
Ἀλκμὰν
|
ἐν |
τούτοις·
~(Καὶ
τὶν
εὔχομαι
φέροισα
|
[15, 690] |
τὸν
Πέλοπος
ἐν
νήσῳ
τρόπον.
|
Ἐν |
τούτοις
Σαρδιανὸν
κόσμον
εἴρηκε
τὸ |
[15, 682] |
δὲ
καλχῶν
μέμνηται
καὶ
Ἀλκμὰν
|
ἐν |
τούτοις·
Χρύσιον
ὅρμον
ἔχων
ῥαδινᾶν |
[15, 680] |
ἐπεὶ
ἤκουσαν
τὸν
Μέμνονα
τετελευτηκέναι,
|
ἐν |
τούτῳ
τῷ
τόπῳ
τοὺς
στεφάνους |
[15, 671] |
τὰ
ἐξ
Ὕπνου
Ἀλέξιδος·
Οὐδ´
|
ἐν |
Τριβαλλοῖς
ταῦτά
γ´
ἐστὶν
ἔννομα· |
[15, 699] |
ἐν
Σφαττομένῳ
προειπών·
(Ἐπικράτης
δ´
|
ἐν |
Τριόδοντι
ἢ
Ῥωποπώλῃ
προειπών·
Λαβὲ |
[15, 689] |
καὶ
τὸν
αὐχένα
Καὶ
Κηφισόδωρος
|
ἐν |
Τροφωνίῳ·
Ἔπειτ´
ἀλείφεσθαι
πρίω
τὸ |
[15, 667] |
τραγήματα.
Ὁμοίως
δὲ
διεξέρχονται
Κηφισόδωρος
|
ἐν |
Τροφωνίῳ
καὶ
Καλλίας
ἢ
Διοκλῆς |
[15, 682] |
ὅστις
ἐστὶν
ὁ
ποιήσας
αὐτὰ
|
ἐν |
τῷ
αʹ
οὑτωσί·
Εἵματα
μὲν |
[15, 697] |
Καὶ
ὅ
γε
Σκήψιος
Δημήτριος
|
ἐν |
τῷ
δεκάτῳ
τοῦ
Τρωικοῦ
Διακόσμου |
[15, 671] |
λύγῳ
τινὲς
στεφανοῦνται;
Φησὶν
γὰρ
|
ἐν |
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
Μελῶν·
(Μεγίστης |
[15, 670] |
τοῦ
στεφάνου
σημεῖον
τοῦ
ἔτι
|
ἐν |
τῷ
διαγωνίζεσθαι
εἶναι
ποιούμεθα.
(Ἢ |
[15, 667] |
Δικαίαρχός
φησιν
καὶ
Πλάτων
δ´
|
ἐν |
τῷ
Διὶ
(τῷ)
Κακουμένῳ.
Παρακελεύεται |
[15, 676] |
κήρυκας
εὐχαῖς
προὐβάλοντο
δαιμόνων.
(Καὶ
|
ἐν |
τῷ
Διονύσῳ
δὲ
ὁ
αὐτὸς |
[15, 698] |
πρώτῳ
τῶν
Σίλλων.
Πολέμων
δ´
|
ἐν |
τῷ
δωδεκάτῳ
τῶν
πρὸς
Τίμαιον |
[15, 687] |
ἀνδρῶν,
οὐκ
οἶδας
ὅτι
αἱ
|
ἐν |
τῷ
ἐγκεφάλῳ
ἡμῶν
αἰσθήσεις
ὀδμαῖς |
[15, 691] |
ὑπαρχόντων,
ὡς
λῆρον
εἶναι
τὰ
|
ἐν |
τῷ
Εἰσοικιζομένῳ
Ἀλέξιδος
ταυτί·
Οὐ |
[15, 682] |
Τῶν
δὲ
ΡΟΔΩΝ,
φησὶ
Θεόφραστος
|
ἐν |
τῷ
ἕκτῳ,
πολλαί
εἰσι
διαφοραί. |
[15, 679] |
οὗ
μνημονεύει
ὁ
αὐτὸς
Θεόφραστος
|
ἐν |
τῷ
ἕκτῳ
τῶν
Φυτικῶν
γράφων |
[15, 685] |
λαβέ.
Φιλόξενος
δ´
ὁ
διθυραμβοποιὸς
|
ἐν |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
ἀρχὴν
ποιεῖται |
[15, 702] |
ἔφυ.
Σώπατρος
γὰρ
ὁ
φλυακογράφος
|
ἐν |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
δράματι
Φακῆ
λέγει |
[15, 670] |
ἔρως·
οὐδένες
γὰρ
μᾶλλον
τῶν
|
ἐν |
τῷ
ἐρᾶν
ὄντων
καλλωπίζονται.
Εἰ |
[15, 674] |
στήθεσι
λωτίνας
ἔθεντο.
Αἰσχύλος
δ´
|
ἐν |
τῷ
Λυομένῳ
Προμηθεῖ
σαφῶς
φησιν |
[15, 689] |
τοῖς
μύροις
διέφερεν
καὶ
μάλιστα
|
(ἐν) |
τῷ
μεγαλλείῳ,
νῦν
δὲ
οὔ. |
[15, 682] |
αὐτομάτως
κράδαι
συμπέσωσι,
ἐμψύχων
περιπλοκὴν
|
ἐν |
τῷ
μένουσιν
ἡνωμέναι
καὶ
καθάπερ |
[15, 685] |
ἐν
τοῖς
στεφανώμασιν,
οἳ
δ´
|
ἐν |
τῷ
μύρῳ
λαλεῖτε
περὶ
σισυμβρίων |
[15, 682] |
γὰρ
ὁ
Ἁλικαρνασσεὺς
ἢ
Μιλήσιος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Ἁλικαρνασσοῦ
Κυπρία
Ἁλικαρνασσέως |
[15, 666] |
Δικαίαρχος
ὁ
Μεσσήνιος,
Ἀριστοτέλους
μαθητής,
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Ἀλκαίου
καὶ
τὴν |
[15, 668] |
παιδιᾷ
κατασκευάζεσθαι,
ὡς
ἱστορεῖ
Δικαίαρχος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Ἀλκαίου.
Οὐκ
ἀπεικότως |
[15, 681] |
Νίκανδρος
ἐν
Γλώσσαις.
Διοκλῆς
δ´
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Θανασίμων
Φαρμάκων
ΑΜΑΡΑΚΟΝ, |
[15, 681] |
ἐστὶ
πολὺ
μᾶλλον.
Ἀπολλόδωρος
δὲ
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Θηρίων
φησί·
χαμαίπιτυν, |
[15, 692] |
δὲ
τοῦτο
Δράκων
ὁ
Κερκυραῖος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Λίθων
γράφων
οὕτως· |
[15, 693] |
πρὶν
Διὸς
σωτῆρος.
Θεόφραστος
δ´
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Μέθης
Τὸν
ἄκρατον, |
[15, 688] |
ὡς
Ἀπολλώνιός
φησιν
ὁ
Ἡροφίλειος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Μύρων
γράφων
οὕτως· |
[15, 692] |
κεφαλήν.
~Φησὶν
γὰρ
ὁ
Φιλωνίδης
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Μύρων
καὶ
Στεφάνων |
[15, 675] |
Τὰ
αὐτὰ
εἴρηκεν
καὶ
Ἀπολλόδωρος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Μύρων
καὶ
Στεφάνων |
[15, 675] |
ἀφαιρέσει.
Φιλωνίδης
δ´
ὁ
ἰατρὸς
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Μύρων
καὶ
Στεφάνων |
[15, 689] |
καὶ
σφόδρα
πεπτικόν.
Θεόφραστος
δὲ
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Ὀδμῶν
συντίθεσθαί
φησι |
[15, 680] |
στεφάνους
συνθηματιαίους
εἴκοσιν.
(ΧΟΡΩΝΟΝ.
Ἀπίων
|
ἐν |
τῷ
περὶ
τῆς
Ῥωμαικῆς
Διαλέκτου |
[15, 697] |
ἰηπαιὰν
ἐπίφθεγμα,
ὥς
φησιν
Γόργων
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
τῶν
ἐν
Ῥόδῳ |
[15, 680] |
ὅς
ἐστι
Τυφών.
Δημήτριος
δ´
|
ἐν |
τῷ
Περὶ
τῶν
κατ´
Αἴγυπτον |
[15, 681] |
ἐχαρίσαντο
πρώτῳ.
Τὸν
δὲ
ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ
|
ἐν |
τῷ
περὶ
Φυτῶν
Ἱστορίας
(ὁ |
[15, 679] |
Πλάτωνα
ὑπολάβωμέν
σε
ἀποθανόντα
μεταμορφωθῆναι
|
(ἐν |
τῷ
περὶ
Ψυχῆς)
Τοὺς
μὲν |
[15, 677] |
στεφανώματα
λέγεσθαι.
Ὁ
δὲ
Παγκράτης
|
ἐν |
τῷ
ποιήματι
οὐκ
ἀγλαφύρως
εἴρηκεν· |
[15, 675] |
Ἔδει
μὲν
οὖν
βοηθημάτων
τοῖς
|
ἐν |
τῷ
πότῳ
κεφαλὴν
ἐπιθλιβεῖσιν,
ἦν |
[15, 666] |
τὸ
τιθέμενον
ἆθλον
τοῖς
νικῶσιν
|
ἐν |
τῷ
πότῳ,
ὡς
Εὐριπίδης
παρίστησιν |
[15, 701] |
τῶν
τοῦ
σοφοῦ
Ἀριστοτέλους
μαθητῶν
|
ἐν |
τῷ
προτέρῳ
περὶ
Παροιμιῶν
Τὴν |
[15, 696] |
διαλεκτικός,
φησὶν
(Ἕρμιππος
ὁ
Καλλιμάχειος
|
ἐν |
τῷ
πρώτῳ
περὶ
Ἀριστοτέλους.
δεται |
[15, 680] |
λέξιν
Παρθένιος
(ὁ
τοῦ
Διονυσίου
|
ἐν |
τῷ
πρώτῳ
τῶν
παρὰ
τοῖς |
[15, 698] |
τέσσαρα.
Μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
Τίμων
|
ἐν |
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Σίλλων.
Πολέμων |
[15, 681] |
ΛΥΧΝΙΔΟΣ
λέγων
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν
|
ἐν |
τῷ
Ῥιζοτομικῷ
φησιν
ἀναφῦναι
αὐτὴν |
[15, 681] |
ΛΕΥΚΟΙΟΝ
φησι
μεσότητά
τινα
ἔχειν
|
ἐν |
τῷ
στύφειν,
πολὺ
δ´
ἀρίστην |
[15, 686] |
οἴδατε
καὶ
τὸν
καλὸν
Ξενοφῶντα
|
ἐν |
τῷ
Συμποσίῳ
ποιοῦντα
τὸν
Σωκράτην |
[15, 674] |
στεφανοῦσθαι
τοὺς
θύοντας.
(Ἀριστοτέλης
δ´
|
ἐν |
τῷ
Συμποσίῳ
φησὶν
ὅτι
οὐδὲν |
[15, 675] |
σκιάζοντα
τὸ
μέτωπον
καὶ
τοὺς
|
ἐν |
τῷ
σφίγγειν
τόνους
ὑπομένοντα,
προσέτι |
[15, 676] |
αὐτῷ
ἀναφανείσας
χλωρὰς
μυρρίνας,
ἀνέθηκεν
|
ἐν |
τῷ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἱερῷ,
θύσας |
[15, 700] |
ὁ
γλυκύτατος
ἥλιος;
Ἀναξανδρίδης
δὲ
|
ἐν |
Ὕβρει·
Οὔκουν
λαβὼν
τὸν
φανὸν |
[15, 701] |
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν
λυχναψίαν
(Κηφισόδωρος
|
ἐν |
Ὑί.
Καὶ
ὁ
Κύνουλκος
αἰεί |
[15, 671] |
ἰαμβεῖα
φέρεται
καὶ
παρὰ
Ἀντιφάνει
|
ἐν |
Ὕπνῳ
Καὶ
ὁ
Κύνουλκος·
ἐπεὶ |
[15, 677] |
Διὶ
Κακουμένῳ·
Καίτοι
φορεῖτε
γλῶσσαν
|
ἐν |
ὑποδήμασι,
στεφανοῦσθ´
ὑπογλωττίσιν,
ὅταν
πίνητέ |
[15, 688] |
ἐν
Κυζίκῳ·
ῥόδινον
δὲ
κράτιστον
|
ἐν |
Φασήλιδι,
καὶ
τὸ
ἐκ
Νέας |
[15, 701] |
τοῦ
διμύξου
λύχνου
καὶ
Μεταγένης
|
ἐν |
Φιλοθύτῃ
καὶ
Φιλωνίδης
ἐν
Κοθόρνοις. |
[15, 688] |
ἐστὶ
τὸ
Κυπριακὸν
καὶ
τὸ
|
ἐν |
Φοινίκῃ
καὶ
ταύτης
τὸ
ἀπὸ |
[15, 691] |
ἐν
Μισογύνῃ
ιʹ
(Ἀντιφάνης
δ´
|
ἐν |
Φρεαρρίῳ
στακτῆς
τοῦ
μύρου
μνημονεύων |
[15, 685] |
δευτέρας
τραπέζης,
ὡς
παρίστησι
Νικόστρατος
|
ἐν |
Ψευδοστιγματίᾳ
διὰ
τούτων·
(Καὶ
σὺ |
[15, 674] |
ὡς
παρακειμένης
ἐκ
τοῦ
δαψιλοῦς
|
ἐν |
ᾧ
εὐωχεῖτο
τόπῳ,
συνδέσεως
ἕνεκα |
[15, 675] |
Ναυκρατίτου
ἐπιγραφομένῳ
βιβλίῳ
Περὶ
Ἀφροδίτης,
|
ἐν |
ᾧ
ταυτὶ
γέγραπται·
Κατὰ
δὲ |
[15, 694] |
μητέρ´
Ὀλυμπίαν
ἀείδω
Δήμητρα
στεφανηφόροις
|
ἐν |
ὥραις,
σέ
τε,
παῖ
Διός, |
[15, 682] |
φοροῦς´
ὧραι,
ἔν
τε
κρόκῳ
|
ἔν |
θ´
ὑακίνθῳ
ἔν
τε
ἴῳ |
[15, 682] |
ἐνὶ
ἄνθει
καλῷ,
ἡδέι
νεκταρέῳ,
|
ἔν |
τ´
ἀμβροσίαις
καλύκεσσιν
(ἄνθεσι
ναρκίσσου |
[15, 695] |
μὴ
προδίδωσιν,
μεγάλην
ἔχει
τιμὰν
|
ἔν |
τε
βροτοῖς
ἔν
τε
θεοῖσιν |
[15, 695] |
ἔχει
τιμὰν
ἔν
τε
βροτοῖς
|
ἔν |
τε
θεοῖσιν
κατ´
ἐμὸν
νόον. |
[15, 682] |
τε
κρόκῳ
ἔν
θ´
ὑακίνθῳ
|
ἔν |
τε
ἴῳ
θαλέθοντι
ῥόδου
τ´ |
[15, 682] |
ἄνθεσιν
εἰαρινοῖσιν,
οἷα
φοροῦς´
ὧραι,
|
ἔν |
τε
κρόκῳ
ἔν
θ´
ὑακίνθῳ
|
[15, 698] |
δὲ
καὶ
Ἐπίχαρμος
ὁ
Συρακόσιος
|
ἔν |
τισι
τῶν
δραμάτων
ἐπ´
ὀλίγον |
[15, 700] |
φανὸς
ἡμῖν
οὐκ
ἔφαινεν
οὐδὲ
|
ἕν. |
{Β.
Ἔπειτα
φυσᾶν
δυστυχὴς
οὐκ |
[15, 698] |
μὲν
ζητεῖς,
λέγεις
δὲ
οὐδὲ
|
ἕν. |
Καὶ
ὃς
Τίς
ἡδέως,
ἔφη, |
[15, 666] |
τρόπον;
{Α.
Ἐγὼ
διδάξω
καθ´
|
ἕν· |
ὃς
ἂν
τὸν
κότταβον
ἀφεὶς |
[15, 696] |
τὸ
ἆσμα,
ἀλλὰ
τῶν
σκολίων
|
ἕν |
τι
καὶ
αὐτὸ
εἶδός
ἐστιν |
[15, 677] |
καὶ
Σιμμίας
οἱ
Ῥόδιοι
ἀποδιδόασιν
|
ἓν |
ἀνθ´
ἑνὸς
Ἴσθμιον,
στέφανον.
Οὗ |
[15, 671] |
τὸ
συμπόσιον
ὁ
πρῶτος
καὶ
|
ἔλαβεν |
στεφάνους
ἑξήκοντα·
ἐπεισελθόντι
τῷ
δευτέρῳ |
[15, 691] |
λάθρᾳ.
Μυρώμασιν
μέντοι,
οὐ
μυρίσμασιν
|
ἔλεγεν |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἐκκλησιαζούσαις·
Ἥτις
μεμύρισμαι |
[15, 699] |
κατελάμβανεν
ἡμᾶς,
ὃ
μέν
τις
|
ἔλεγεν |
παῖ,
λυχνίον,
ὃ
δὲ
λυχνέα, |
[15, 665] |
κἄλλην
τρίγωνον
εἶδον
ἔχουσαν,
εἶτ´
|
ᾖδεν |
πρὸς
αὐτὸ
μέλος
Ἰωνικόν
τι. |
[15, 686] |
ἔχων.
Ἐπεὶ
δὲ
τοσούτων
λεχθέντων
|
μηδὲν |
ἀποκρίνεται,
κελεύω
αὐτὸν
κατὰ
τοὺς |
[15, 692] |
κατακειμένων
δροσίζουσι
τοῖς
μύροις,
ἄλλο
|
μηδὲν |
ἔξωθεν
παραραίνοντες.
Ἐπεὶ
δ´
ἐνταῦθα |
[15, 690] |
ἥψησεν
οὐδὲ
Δεινίας
ᾁγύπτιος
οὔτ´
|
εἶδεν |
οὔτ´
ἐκτήσατο.
~(Τοῦ
μεγαλλείου
δὲ |
[15, 666] |
μωρότερον.
Τίς
γὰρ
ἡμῶν
οὐκ
|
οἶδεν |
ὅτι
οὐκ
ἦν
οὗτος
ὁ |
[15, 674] |
καὶ
ὅτι
οὔτε
τὰ
Νικαινέτου
|
οἶδεν |
οὔτε
τὰ
Ἀνακρέοντος
ὁ
συγγραφεύς· |
[15, 674] |
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
|
(οἶδεν |
τὴν
κατὰ
τὴν
λύγον
ἱστορίαν |
[15, 666] |
τὸ
Εἰ
μὴ
ἰατροὶ
ἦσαν,
|
οὐδὲν |
ἂν
ἦν
τῶν
γραμματικῶν
μωρότερον. |
[15, 675] |
ἀναζητήσας
καὶ
πολλῶν
πυθόμενος,
ὡς
|
οὐδὲν |
ἐμάνθανον,
ἐνέτυχον
ὀψέ
ποτε
Πολυχάρμου |
[15, 670] |
γὰρ
ἐκ
τοῦ
στεφάνου
κόσμος
|
οὐδὲν |
ἔχων
μόνιμον
σημεῖόν
ἐστι
πάθους |
[15, 667] |
τούτων·
Εὐρύμαχος,
οὐ
γὰρ
ἄλλος,
|
οὐδὲν |
ἧσσον
ὕβριζ´
ὑβρισμοὺς
οὐκ
ἐναισίους |
[15, 673] |
Ξενοφῶντι
ἐν
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν
Ἀντιφῶντος,
|
οὐδὲν |
ἴδιον
προσεξευρών,
ὥσπερ
κἀν
τῷ |
[15, 674] |
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
φησὶν
ὅτι
|
οὐδὲν |
κολοβὸν
προσφέρομεν
πρὸς
τοὺς
θεούς, |
[15, 668] |
τοῖς
ἀχύροισι
κυλινδομένην,
μάνης
δ´
|
οὐδὲν |
λατάγων
ἀίει·
τὴν
δὲ
τάλαιναν |
[15, 693] |
ὁ
σωτήρ,
ἂν
ἐγὼ
διαρραγῶ,
|
οὐδέν |
μ´
ὀνήσει.
{Α.
Πῖθι
θαρρῶν. |
[15, 697] |
δοκοῦν
ἑαυτῷ
κατᾳσαι
δεῖ,
προσέχων
|
οὐδὲν |
τῷ
προκαθημένῳ
καὶ
διδάσκοντι
τὸν |
[15, 699] |
φησίν·
Πίσσα
δ´
ἀπὸ
γραβίων
|
ἔσταζεν, |
Ὅτι
δὲ
λυχνοῦχοι
οἱ
νῦν |
[15, 688] |
ἑανῷ,
τό
ῥά
οἱ
τεθυωμένον
|
ἦεν· |
τοῦ
καὶ
κινυμένοιο
Διὸς
ποτὶ |
[15, 684] |
ἄνθεσι
Περσεφόνεια.
Σὺν
δὲ
καὶ
|
ὑψῆέν |
τε
πανόσμεον
ὅσσα
τε
τύμβοι
|
[15, 690] |
φησὶ
μύρον
τι
ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ
καλεῖσθαι,
|
εὑρεθὲν |
ὑπό
τινος
Πλαγγόνος.
Ὁμοίως
ἱστορεῖ |
[15, 702] |
πάντα
καὶ
λάμπει
Χαρίτων
ὄαροι·
|
σέθεν |
δὲ
χωρὶς
οὔτις
εὐδαίμων
ἔφυ. |
[15, 695] |
τὸ
ὑπὸ
Ὑβρίου
τοῦ
Κρητὸς
|
ποιηθέν. |
Ἔχει
δ´
οὕτως·
Ἔστι
μοι |
[15, 693] |
ἱκετείαν
τινὰ
ποιούμενοι
τοῦ
θεοῦ
|
μηθὲν |
ἀσχημονεῖν
μηδ´
ἔχειν
ἰσχυρὰν
ἐπιθυμίαν |
[15, 698] |
ἐπὶ
κέρδος
ἀπείσομαι
εἰς
Θασίους
|
μηθὲν |
πημαίνων
κλυτὸν
ἄργυρον
ἐγγυαλίξων,
μή |
[15, 701] |
Οὐρὰν
ὑπίλας
ὑπὸ
λεοντόπουν
βάσιν,
|
ὑπεξῆλθεν |
τοῦ
συμποσίου
ὑπνηλὸς
κάρτα
γενόμενος. |
[15, 671] |
σοι
καὶ
ὁ
τῶν
συρβηνέων
|
ἐπῆλθεν |
χορός;
Τίς
τῶν
ἀξίων
λόγου |
[15, 671] |
συμπληρωθέντος
τοῦ
συμποσίου
ἀρκέσει
οὕτως.
|
Εἰσῆλθεν |
εἰς
τὸ
συμπόσιον
ὁ
πρῶτος |
[15, 699] |
κωμῳδίας
ποιητής.
Τούτων
δὲ
πρῶτος
|
εἰσῆλθεν |
εἰς
τοὺς
ἀγῶνας
τοὺς
θυμελικοὺς |
[15, 670] |
τοῦ
ἐμποδὼν
ποιεῖται
τὴν
ἀνάθεσιν.
|
Ὅθεν |
Λυκοφρονίδης
τὸν
ἐρῶντα
ἐκεῖνον
αἰπόλον |
[15, 673] |
ἀποδιδόντας
τῇ
θεῷ
τὴν
προσήκουσαν.
|
Ὅθεν |
τοὺς
Κᾶρας
ὑπακοῦσαι
βουλομένους
τοῖς |
[15, 702] |
θηρεύομεν,
ἢ
εἴ
τις
ἄλλα
|
θεόθεν |
ἀνθρώποισι
τέρψις
ἢ
πόνων
ἀμπνοὰ |
[15, 672] |
τῆς
Ἥρας
ἐπιφάνειαν
καὶ
τῆς
|
οἴκοθεν |
σωτηρίας
χαριστήριον
βουλομένην
ἀποδοῦναι
ἐπιμεληθῆναι |
[15, 684] |
αὐταί
τ´
ἠιθέας
ἀνεμωνίδες
ἀστράπτουσαι
|
τηλόθεν |
ὀξυτέρῃσιν
ἐφελκόμεναι
χροιῇσιν.
(Ἐν
ἐνίοις |
[15, 671] |
ἐστιν
ἐπιμελὲς
τῶν
σῶν
λόγων.
|
Πόθεν |
γάρ
σοι
καὶ
ὁ
τῶν |
[15, 672] |
τῶν
κλάδων
ἑκατέρωθεν
ἐπισπασαμένους
περιειλῆσαι
|
πάντοθεν. |
Τὴν
δὲ
Ἀδμήτην
λύσασαν
αὐτὸ |
[15, 700] |
τ´
οὐχὶ
σείειν,
ἀλλ´
ἀποσείειν
|
αὐτόθεν. |
Νικόστρατος
ἐν
Πατριώταις·
Ὁ
κάπηλος |
[15, 689] |
κάτω
βιάζεται·
λαμβάνει
γὰρ
αὑτοῦ
|
καθύπερθεν |
τὸ
ἧττον.
Τοῦ
δὲ
Αἰγυπτίου |
[15, 673] |
ἐκ
τοῦ
χρηστηρίου
καταλῦσαι
τὰς
|
ἔμπροσθεν |
εἰθισμένας
στεφανώσεις
αὐτούς
τε
κατὰ |
[15, 692] |
τὸ
μὲν
ὀπίσω
τὸ
δ´
|
ἔμπροσθεν |
ἔχοντα
πρόσωπον.
Ἀπὸ
τούτου
καὶ |
[15, 672] |
δυσχεροῦς
συμφορᾶς,
ἣν
ἐν
τοῖς
|
ἔμπροσθεν |
χρόνοις
ἀφώρισεν
(ὁ
Ζεὺς
τῷ |
[15, 692] |
κεφαλὴν
ἐν
τοῖς
πότοις
λιπαίνειν
|
ἐντεῦθεν |
γενέσθαι·
τοῖς
αὐχμῶσι
γὰρ
τὰς |
[15, 675] |
αὐτὸ
ἐλασσωμάτων
ἀλεξητῆρα
βουλόμενος
εἶναι.
|
Ἐντεῦθεν |
δὲ
εἰς
ἡδονὴν
τραπέντες
τὸ |
[15, 667] |
τὴν
καταβαλλομένην
ἔδει
πεσεῖν
πλάστιγγα,
|
ἐντεῦθεν |
δὲ
πίπτειν
εἰς
λεκάνην
ὑποκειμένην |
[15, 671] |
γῇ
τε
κοὐρανῷ
λαλῶν,
οἷς
|
οὐθέν |
ἐστιν
ἐπιμελὲς
τῶν
σῶν
λόγων. |
[15, 701] |
δὲ
ὑφ´
Ἡρακλείδου
τοῦ
Ποντικοῦ
|
λεχθὲν |
φανερῶς
πέπλασται,
ἐπὶ
σπονδαῖς
τοῦτο |
[15, 672] |
περιδεεῖς
ἀπαλλάττεσθαι.
Τῆς
δὲ
Ἀδμήτης
|
ἕωθεν |
δηλωσάσης
ὅτι
τὸ
βρέτας
ἠφανίσθη |
[15, 666] |
ὑγρόν,
ὃ
συνεστραμμένῃ
τῇ
χειρὶ
|
ἄνωθεν |
ἐρρίπτουν
οἱ
παίζοντες
εἰς
τὸ |
[15, 692] |
δροσίζουσι
τοῖς
μύροις,
ἄλλο
μηδὲν
|
ἔξωθεν |
παραραίνοντες.
Ἐπεὶ
δ´
ἐνταῦθα
τοῦ |
[15, 672] |
καὶ
τοὺς
εὐμηκεστάτους
τῶν
κλάδων
|
ἑκατέρωθεν |
ἐπισπασαμένους
περιειλῆσαι
πάντοθεν.
Τὴν
δὲ |
[15, 683] |
(μέσφα
συνωρίζωσιν
ὑπερφιάλοιο
μετώπου,
χλωροῖς
|
ἀμφοτέρωθεν |
ἐπηρεφέες
πετάλοισιν.
Σπέρματι
μὴν
κάλυκες |
[15, 692] |
μύρων
Βαβυλωνίων
ἔχοντες
ἀσκίδια
καὶ
|
πόρρωθεν |
ἐκ
τούτων
περιπορευόμενοι
τοὺς
μὲν |
[15, 683] |
λείπων
ἐν
κλήροισιν
ἀνέτρεφεν
Ἠμαθίοισιν,
|
αἰὲν |
ἐς
ἑξήκοντα
πέριξ
κομόωντα
πετήλοις· |
[15, 692] |
τῆς
βίας
γενησομένης,
εἰ
ταύτην
|
προτέγξαιεν. |
(Προστιθεὶς
δ´
ὁ
βίος
ἀεὶ |
[15, 668] |
ἆθλον
ἑξῆς
λέγει
ὁ
Εὔβουλος·
|
Εἶεν |
γυναῖκες·
νῦν
ὅπως
τὴν
νύχθ´ |
[15, 685] |
χειρὸς
ἀρτίως
εἰληφότας
καὶ
στέφανον.
|
Εἶεν· |
καλὸς
ὁ
καιρός,
Χαιρεφῶν.
Σὺ |
[15, 695] |
ἐλεφαντίνη,
καί
με
καλοὶ
παῖδες
|
φέροιεν |
Διονύσιον
ἐς
χορόν.
ιηʹ
Εἴθ´ |
[15, 694] |
καὶ
κατὰ
τόπον
τινὰ
εἰ
|
τύχοιεν |
ὄντες·
διόπερ
ὡς
ἀταξίαν
τινὰ |
[15, 688] |
αὐτῷ
τὸν
Ἕκτορος
νεκρὸν
ῥοδόεντι
|
ἔχριεν |
ἐλαίῳ
ἀμβροσίῳ.
Καὶ
τοῦτο
μὲν |
[15, 688] |
καλεῖ
μετ´
ἐπιθέτου·
Ῥοδόεντι
δ´
|
ἔχριεν |
ἐλαίῳ.
Καὶ
ἀλλαχοῦ
δὲ
λέγει |
[15, 686] |
γὰρ
ἀνδρὸς
μὲν
δή
που
|
ἕνεκεν |
ἀνδρῶν
οὐδεὶς
μύρῳ
χρίεται.
Αἵ |
[15, 673] |
εἰρηκὼς
ὁ
Νικαίνετος
πότερον
στρωμνῆς
|
ἕνεκεν |
ἢ
στεφανώσεως
ἀρκεῖται
τῇ
λύγῳ, |
[15, 696] |
Ἀίδα
δόμον
ἦλθον.
Σᾶς
δ´
|
ἕνεκεν |
φιλίου
μορφᾶς
καὶ
Ἀταρνέος
ἔντροφος
|
[15, 676] |
αἰφνίδιον
αὐτῷ
ἀναφανείσας
χλωρὰς
μυρρίνας,
|
ἀνέθηκεν |
ἐν
τῷ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἱερῷ, |
[15, 700] |
τὴν
νῦν
λυχνίαν
καλουμένην
λύχνειον
|
κέκληκεν |
διὰ
τούτων·
Τίς
τῶν
λυχνείων |
[15, 677] |
δ´
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ὀδυσσεῦσι
|
κέκληκεν |
τὸν
λωτὸν
στεφάνωμα
διὰ
τὸ |
[15, 691] |
χρίσασθαι
τῷ
τοιούτῳ
ἀλείμματι
μυρίσασθαι
|
εἴρηκεν |
Ἀλκαῖος
ἐν
Παλαίστραις
διὰ
τούτων· |
[15, 699] |
Ὁ
δὲ
Εὔβοιος
πολλὰ
μὲν
|
εἴρηκεν |
ἐν
τοῖς
ποιήμασιν
χαρίεντα,
περὶ |
[15, 701] |
καλάμων
δέσμην.
Λύχνα
δὲ
οὐδετέρως
|
εἴρηκεν |
Ἡρόδοτος
ἐν
δευτέρᾳ
Ἱστοριῶν.
Λυχνοκαυτίαν |
[15, 675] |
ἄλλως
κεφαλὴν
περιστατέον.
Τὰ
αὐτὰ
|
εἴρηκεν |
καὶ
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τῷ
περὶ |
[15, 681] |
ἐξετραχηλίσθησαν.
Διόπερ
καλῶς
περὶ
αὐτῶν
|
εἴρηκεν |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
Ἀντιφάνης
ἐν
Κιθαριστῇ· |
[15, 674] |
στεφάνου.
~Μόνον
γὰρ
τοῦτ´
ἴδιον
|
εἴρηκεν |
ὅτι
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ |
[15, 677] |
ἐν
τῷ
ποιήματι
οὐκ
ἀγλαφύρως
|
εἴρηκεν· |
Οὔλην
ἕρπυλλον,
λευκὸν
κρίνον
ἠδ´ |
[15, 696] |
τετελευτηκέναι
τὸν
Ἑρμείαν
δι´
ὧν
|
εἴρηκεν |
Σᾶς
γὰρ
φιλίου
μορφᾶς
Ἀταρνέος |
[15, 676] |
φορεῖσθαι.
Καὶ
ὁ
Φιλωνίδης
δὲ
|
εἴρηκεν |
ὡς
ὁ
τῆς
μυρρίνης
στέφανος |
[15, 691] |
ἀεί,
κρονικόν,
ἀλλὰ
τέτταρας
περιστερὰς
|
ἀφῆκεν |
ἀποβεβαμμένας
εἰς
οὐχὶ
ταὐτόν,
μὰ |
[15, 673] |
τῆς
δάφνης
στέφανον.
Μνημονεύειν
δ´
|
ἔοικεν |
ἐπὶ
ποσόν
τι
τῆς
κατὰ |
[15, 675] |
ἀναπληροῖ
ἡ
τοῦ
λέγειν
πιθανότης
|
(ἔοικεν |
οὖν
ὁ
στέφανος
τοῦτο
ποιεῖν |
[15, 670] |
ἐρῶντας
διὰ
τὴν
πτοίησιν,
(ὡς
|
ἔοικεν, |
στεφανουμένους
περιαιρεῖν
αὑτῶν
τὸν
στέφανον |
[15, 699] |
μὲν
γάρ
τις
τὸν
γλωσσογράφον
|
ἔφασκεν |
Ἀθηναίους
λέγειν
τὰς
λαμπάδας
φανούς. |
[15, 676] |
τοὺς
(προσήκοντας
καὶ
τοὺς
οἰκειοτάτους
|
ἔδωκεν |
ἑκάστῳ
καὶ
στέφανον
ἐκ
τῆς |
[15, 673] |
ἐξιδιοποιήσατο
τὴν
λύσιν
καὶ
σύγγραμμα
|
ἐξέδωκεν |
ἐπιγράψας
Περὶ
τοῦ
παρ´
Ἀνακρέοντι |
[15, 692] |
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
πλείστων
τῶν
|
μὲν |
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
αἰτούντων
ποτήριον,
τῶν |
[15, 678] |
ἐκκυλίστων
οἴκαδε.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
|
μὲν |
Ἀγωνίδι
ἢ
Ἱππίσκῳ·
Ὁ
τρίτος |
[15, 692] |
τὴν
ἀδελφὴν
γήμαντα
Καμήσην
υἱὸν
|
μὲν |
Αἴθηκα,
θυγατέρα
δὲ
Ὀλιστήνην
γεννῆσαι. |
[15, 686] |
ποθεινοτέρα.
Καὶ
γὰρ
δὴ
μύρῳ
|
μὲν |
ἀλειψάμενος
δοῦλος
καὶ
ἐλεύθερος
εὐθὺς |
[15, 685] |
καὶ
ῥόδα
προσσεσηρώς·
ὦ
φιλῶν
|
μὲν |
ἀμάρακον,
προσκυνῶν
δὲ
σέλινα,
γελῶν |
[15, 683] |
χροιῇ
λυχνὶς
οὐδὲ
θρυαλλίς,
οὐδὲ
|
μὲν |
ἀνθεμίδων
κενεὴ
γηρύσεται
ἀκμή,
οὐδὲ |
[15, 674] |
οὕτως·
(Ἐν
ταύτῃ
συμβαίνει
τοὺς
|
μὲν |
ἀπὸ
τῆς
χώρας
καλάμοις
στεφανοῦσθαι |
[15, 694] |
νομίζειν
ἀδόλῳ
φρενί.
ζʹ
Ὑγιαίνειν
|
μὲν |
ἄριστον
ἀνδρὶ
θνητῷ,
δεύτερον
δὲ |
[15, 681] |
Τὸ
δὲ
μέλαν,
φησί,
τὴν
|
μὲν |
αὐτὴν
θεωρίαν
ἔχει,
εὐῶδες
δ´ |
[15, 672] |
ἠφανίσθη
καὶ
ζητήσεως
γενομένης
εὑρεῖν
|
μὲν |
αὐτὸ
τοὺς
ζητοῦντας
ἐπὶ
τῆς |
[15, 687] |
ἐν
Κρίσει
τῷ
δράματι
τὴν
|
μὲν |
Ἀφροδίτην
Ἡδονήν
τινα
οὖσαν
δαίμονα |
[15, 673] |
ἐγένετο.
Ἐκδόντος
γὰρ
τούτου
πέντε
|
μὲν |
βιβλία
Περὶ
τῶν
παρὰ
Θεοφράστῳ |
[15, 667] |
ὑβρισμοὺς
οὐκ
ἐναισίους
ἐμοί.
Ἦν
|
μὲν |
γὰρ
αὐτῷ
κότταβος
ἀεὶ
τοὐμὸν |
[15, 697] |
κατὰ
τὸν
παρῳδὸν
Μάτρωνα·
Οἳ
|
μὲν |
γὰρ
δὴ
πάντες
ὅσοι
πάρος |
[15, 692] |
ὧν
καὶ
αὐτῶν
μνησθήσομαι.
Ἀντιφάνης
|
μὲν |
γὰρ
ἐν
Ἀγροικίσιν
ἔφη·
Ἁρμόδιος |
[15, 697] |
μοι
κάλλιον
ἢ
γαμεῖν·
(παῖς
|
μὲν |
γὰρ
παρεὼν
κἠν
πολέμῳ
μᾶλλον |
[15, 682] |
ἕκτῳ,
πολλαί
εἰσι
διαφοραί.
Τὰ
|
μὲν |
γὰρ
πλεῖστα
αὐτῶν
(εἰσὶν)
πεντάφυλλα, |
[15, 679] |
(ἐν
τῷ
περὶ
Ψυχῆς)
Τοὺς
|
μὲν |
γὰρ
τὰς
γαστριμαργίας
τε
καὶ |
[15, 699] |
πίστεων
παρὰ
πάντων
λεγομένων.
Σιληνὸν
|
μὲν |
γάρ
τις
τὸν
γλωσσογράφον
ἔφασκεν |
[15, 686] |
ὥσπερ
γάρ
τοι
ἐσθὴς
ἄλλη
|
μὲν |
γυναικεία,
ἄλλη
δὲ
ἀνδρεία
(κάλλη) |
[15, 686] |
(κάλλη)
(οὕτω
καὶ
ὀσμὴ
ἄλλη
|
μὲν |
γυναικί,
ἄλλη
δὲ
ἀνδρὶ
πρέπει. |
[15, 686] |
ἀνδρὶ
πρέπει.
Καὶ
γὰρ
ἀνδρὸς
|
μὲν |
δή
που
ἕνεκεν
ἀνδρῶν
οὐδεὶς |
[15, 697] |
Ἑρμογένης
δῖοί
τε
Φίλιπποι,
οἳ
|
μὲν |
δὴ
τεθνᾶσι
καὶ
εἰν
Ἀίδαο |
[15, 699] |
Φιλίνην.
Ὁ
δὲ
Εὔβοιος
πολλὰ
|
μὲν |
εἴρηκεν
ἐν
τοῖς
ποιήμασιν
χαρίεντα, |
[15, 675] |
δὲ
εἰς
ἡδονὴν
τραπέντες
τὸ
|
μὲν |
εἰς
συμφέρον
καὶ
τοῖς
ἐκ |
[15, 688] |
περὶ
Μύρων
γράφων
οὕτως·
Ἶρις
|
μὲν |
ἐν
Ἤλιδι
χρηστοτάτη
καὶ
ἐν |
[15, 701] |
τοῖς
τέλος
ἔχουσιν
ἐπιφθεγγόμενοι
οἳ
|
μὲν |
ἐν
παροιμίᾳ
φασὶν
οὕτως
τοῦτο |
[15, 682] |
οὕτως
ἐστὶν
ὥστ´
εἶναι
τὰ
|
μὲν |
ἐντός,
τὰ
δὲ
ἐκτός·
οὐκ |
[15, 688] |
ἔχριεν
ἐλαίῳ
ἀμβροσίῳ.
Καὶ
τοῦτο
|
μὲν |
ἐξ
ἀνθέων.
Περὶ
δὲ
τοῦ |
[15, 685] |
τινων
στεφανωτικῶν
φησιν·
Ὦ
μαλάχας
|
μὲν |
ἐξερῶν,
ἀναπνέων
δ´
ὑάκινθον,
καὶ |
[15, 689] |
οὔ.
Ἐν
δὲ
Περγάμῳ
πρότερον
|
μὲν |
ἐξόχως,
νῦν
δὲ
οὔ,
μυρεψοῦ |
[15, 670] |
τὴν
τῶν
στεφάνων
ἀνάθεσιν
τοῦ
|
μὲν |
Ἔρωτος
τὸν
ἐρώμενον
ἄγαλμα,
τούτου |
[15, 689] |
Ὕλης
τῶν
μύρων,
φησίν,
ἃ
|
μέν |
ἐστιν
χρίματα,
ἃ
δ´
ἀλείμματα. |
[15, 695] |
Ἁ
ὗς
τὰν
βάλανον
τὰν
|
μὲν |
ἔχει,
τὰν
δ´
ἔραται
λαβεῖν· |
[15, 695] |
λαβεῖν·
(κἀγὼ
παῖδα
καλὴν
τὴν
|
μὲν |
ἔχω,
τὴν
δ´
ἔραμαι
λαβεῖν. |
[15, 679] |
Οὗτος
δέ
ἐστι
διττός,
ὃ
|
μὲν |
ἔχων
τὸ
ἄνθος
ὅμοιον
ὑακίνθῳ, |
[15, 698] |
καὶ
ζῶν,
καλὲ
Οὐλπιανέ,
πάντα
|
μὲν |
ζητεῖς,
λέγεις
δὲ
οὐδὲ
ἕν. |
[15, 666] |
μάθε
παρ´
(ἐμοῦ
ὅτι
πρῶτον
|
μὲν |
ἡ
τῶν
κοττάβων
εὕρεσις
Σικελική |
[15, 665] |
Τὸν
λιβανωτὸν
ἐπιτιθεὶς
εἶπε
(Σπονδὴ
|
μὲν |
ἤδη
γέγονε
καὶ
πίνοντές
εἰσι |
[15, 694] |
δὲ
δεύτερον
(ὃ
δὴ
πάντες
|
μὲν |
ᾖδον,
οὐ
μὴν
ἀλλά
γε |
[15, 677] |
ἐν
δʹ
Δηλιάδος,
τὸ
παρὰ
|
μὲν |
ἡμῖν
στέφος,
(παρὰ
δέ
τισι |
[15, 683] |
φυτεύοις,
ἄνθε´
Ἰαονίηθε·
γένη
γε
|
μὲν |
ἰάσι
δισσά,
ὠχρόν
τε
χρυσῷ |
[15, 691] |
τοῦ
μύρου
κοτύλη,
καὶ
ὡς
|
μὲν |
Ἵππαρχός
φησιν
ἐν
Παννυχίδι
εʹ |
[15, 667] |
εὖ
προεμένῳ
τὸν
κότταβον
προείρηκε
|
μὲν |
καὶ
ὁ
Ἀντιφάνης·
ᾠὰ
γάρ |
[15, 670] |
μόνιμον
σημεῖόν
ἐστι
πάθους
ἀβεβαίου
|
μὲν |
κεκαλλωπισμένου
δέ.
Τοιοῦτος
δ´
ἐστὶν |
[15, 681] |
δὲ
τὸ
ΚΡΙΝΟΝ
ὑφ´
ὧν
|
μὲν |
λείριον,
ὑφ´
ὧν
δὲ
ἴον |
[15, 688] |
πλευμόνος
αὐτῇ
φύσιν
περιθεῖναι,
πρῶτον
|
μὲν |
μαλακὴν
καὶ
ἄναιμον,
εἶτα
σήραγγας |
[15, 675] |
ἄκρατόν
τε
προσφερομένων
αὐτῶν,
(οἳ
|
μὲν |
μανιωδῶς
ἐκτρεπόμενοι
παρέπαιον,
οἳ
δὲ |
[15, 689] |
Οἰνάνθινον
δὲ
ἐν
Ἀδραμυττίῳ
πάλαι
|
μὲν |
μέτριον,
ὕστερον
δὲ
πρῶτον
διὰ |
[15, 681] |
ἡμεροκαλλοῦς
καλουμένου
ἄνθους,
ὃ
τὴν
|
μὲν |
νύκτα
μαραίνεται,
ἅμα
δὲ
τῷ |
[15, 679] |
τὸν
ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ
καλούμενον,
οὗ
μέμνηται
|
μὲν |
ὁ
Ἀσκληπιάδης
παρατιθέμενος
τὰ
ἐκ |
[15, 687] |
ἀρετὴν
φῆσαι
τιμᾶν
ἀνεκτέον.
Ταῦτα
|
μὲν |
ὁ
Κλέαρχος.
Σοφοκλῆς
δ´
ὁ |
[15, 692] |
λόγος
ἔχει
διπρόσωπον
γεγονέναι,
τὸ
|
μὲν |
ὀπίσω
τὸ
δ´
ἔμπροσθεν
ἔχοντα |
[15, 693] |
(μετὰ
τὰ
σιτία
πᾶσιν
ἀκράτου
|
μὲν |
ὅσον
γεῦμα
καὶ
δεῖγμα
τῆς |
[15, 696] |
φιλίας
τε
γέρας
βεβαίας.
Ἐγὼ
|
μὲν |
οὐκ
οἶδα
εἴ
τίς
τι |
[15, 675] |
ὄμβρων
ἀρχηγὸν
αἴτιον
ὑπολαβόντες.
Ἔδει
|
μὲν |
οὖν
βοηθημάτων
τοῖς
ἐν
τῷ |
[15, 676] |
καὶ
τότε
ἐκάλεσε
Ναυκρατίτην.
Ὁ
|
μὲν |
οὖν
Πολύχαρμος
ταῦτα.
Οἷς
κἀγὼ |
[15, 698] |
προγενεστέρων
ποιητῶν
ὑπερέχειν
ἐπιγεγονότας.
Εὑρετὴν
|
μὲν |
οὖν
τοῦ
γένους
Ἱππώνακτα
φατέον |
[15, 679] |
τὸ
στρούθιον
καλούμενον,
ὃ
τῇ
|
μὲν |
ὄψει
καλὸν
ἄνθος,
ἄοσμον
δέ. |
[15, 670] |
τοιούτους
φασίν.
Ἢ
ὅτι
λύεται
|
μὲν |
πᾶν
τὸ
δεδεμένον,
ὁ
δὲ |
[15, 675] |
διὰ
τοῦθ´
οἱ
Ἕλληνες
τῷ
|
μὲν |
παρὰ
δεῖπνον
ἀκράτῳ
προσδιδομένῳ
τὸν |
[15, 670] |
δ´
ὁ
ἐρῶν
τοῦτο
δρᾷ
|
μὲν |
παρόντος,
μὴ
παρόντος
δὲ
τοῦ |
[15, 666] |
ἐστί.
Πρόσεχε
τὸν
νοῦν·
ᾠὰ
|
μὲν
|
πέντε
νικητήριον.
{Β.
Περὶ
τοῦ; |
[15, 674] |
Ἀλκαῖος
ἐν
τούτοις·
(Ἀλλ´
ἀνήτω
|
μὲν |
περὶ
ταῖς
δέραισι
περθέτω
πλεκτὰς |
[15, 670] |
τῶν
ἀριθμῶν
τῶν
αὐτῶν.
Ὁ
|
μὲν |
Πλάτων
οὕτως
εἶπεν.
Ἐστὶν
δ´ |
[15, 687] |
τι
τρυφερόν;
Καίτοι
Σαπφώ,
γυνὴ
|
μὲν |
πρὸς
ἀλήθειαν
οὖσα
καὶ
ποιήτρια, |
[15, 689] |
ἃ
δ´
ἀλείμματα.
Καὶ
ῥόδινον
|
μὲν |
πρὸς
πότον
ἐπιτήδειον,
ἔτι
δὲ |
[15, 678] |
ἐπιτελοῦσιν.
Χοροὶ
δ´
εἰσὶν
τὸ
|
μὲν |
πρόσω
παίδων
τὸ
δ´
ἐξ |
[15, 688] |
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας
λέγει·
Ἀμβροσίῃ
|
μὲν |
πρῶτον
ἀπὸ
χροὸς
ἱμερόεντος
λύματα |
[15, 694] |
συνουσίας
ἦν
ᾀδόμενα,
ὧν
τὸ
|
μὲν |
πρῶτον
ἦν
ὃ
δὴ
πάντας |
[15, 689] |
συντίθεσθαί
φησι
μύρα
ἀπ´
ἀνθέων
|
μὲν |
ῥόδινον
καὶ
λευκόινον
καὶ
σούσινον |
[15, 671] |
ἀνὴρ
τρεῖς
ἕκαστος
εἶχεν,
τοὺς
|
μὲν |
ῥοδίνους,
τὸν
δὲ
Ναυκρατίτην.
Καὶ |
[15, 683] |
ῥόδων
τάδε
λέγει·
Ἀλλὰ
τὰ
|
μὲν |
σπείροις
τε
καὶ
ὡς
ὡραῖα |
[15, 675] |
ὀσμὴν
ἐπιτερποῦς
ἐφρόντισαν.
Διὸ
μυρσίνης
|
μὲν |
στέφανον
στύφοντα
καὶ
τὴν
οἴνων |
[15, 692] |
πόρρωθεν
ἐκ
τούτων
περιπορευόμενοι
τοὺς
|
μὲν |
στεφάνους
(τῶν
κατακειμένων
δροσίζουσι
τοῖς |
[15, 675] |
τινων
πινόντων
ἐπιπεσὼν
ὄμβρος
τὸ
|
μὲν |
συμπόσιον
διέλυσεν,
τὸν
δὲ
κρατῆρα, |
[15, 667] |
Οὕτω
ποιήσεις.
{Β.
Ἀλλ´
ἐγὼ
|
μὲν |
σφενδόνῃ
οὐκ
ἂν
ἐφικοίμην
αὐτός´. |
[15, 682] |
Ἀνθῶν
δὲ
στεφανωτικῶν
μέμνηται
ὁ
|
μὲν |
τὰ
Κύπρια
Ἔπη
πεποιηκὼς
(Ἡγησίας |
[15, 673] |
αὐτούς
τε
κατὰ
πλῆθος
χρῆσθαι
|
μὲν |
τῇ
λύγῳ,
τοῖς
δὲ
θεραπεύουσιν |
[15, 685] |
Ψευδοστιγματίᾳ
διὰ
τούτων·
(Καὶ
σὺ
|
μὲν
|
τὴν
δευτέραν
τράπεζαν
εὐτρεπῆ
ποίει, |
[15, 699] |
ἐν
τοῖς
ποιήμασιν
χαρίεντα,
περὶ
|
μὲν |
(τῆς
τῶν
βαλανέων
μάχης·
Βάλλον |
[15, 686] |
τούτου
καὶ
ἡ
Κριτοβούλου,
μύρου
|
μέν |
τι
καὶ
προσδέονται·
αὐταὶ
γὰρ |
[15, 694] |
βίον.
Τῶν
οὖν
δειπνοσοφιστῶν
ὃ
|
μέν |
τις
ἔλεγε
τῶν
σκολίων
τόδε, |
[15, 699] |
ποτε
ἑσπέρα
κατελάμβανεν
ἡμᾶς,
ὃ
|
μέν |
τις
ἔλεγεν
παῖ,
λυχνίον,
ὃ |
[15, 702] |
ἀνίστασθαι
ἐπεισῆλθον
παῖδες
φέροντες
ὃ
|
μέν |
τις
θυμιατήριον,
ὃ
δὲ
(τοῦ |
[15, 670] |
αὑτοῦ
στεφανοῦσθαι
καὶ
ἀνακηρύττεσθαι
τῶν
|
μὲν |
τὸν
στέφανον
περιαιρεῖ,
τοῖς
δὲ |
[15, 689] |
χρυσοκολλήτου
δὲ
κάλπιδος
μύρῳ
Αἰγυπτίῳ
|
μὲν |
τοὺς
πόδας
καὶ
τὰ
σκέλη, |
[15, 675] |
ταῖς
αὐταῖς
λέξεσι.
Καὶ
περὶ
|
μὲν |
τούτων,
(ὦ
ἑταῖροι,
ταῦτα.
Περὶ |
[15, 667] |
νόμοις
τὸ
κεινεου
ὀξυβάφοις
βάλλειν
|
μὲν |
τῶ
πόντω
δὲ
βάλλοντι
νέμω |
[15, 677] |
εἰσὶν
αὐτοῦ
χροιαὶ
δύο,
ἣ
|
μὲν |
τῷ
ῥόδῳ
ἐοικυῖα·
ἐκ
τούτου |
[15, 701] |
εἶναι
τῶν
μέτρων,
ὅτι
μακρῶν
|
μὲν |
τῶν
πρώτων
δύο
συλλαβῶν
λεγομένων |
[15, 694] |
εὑρὼν
ἐκεῖνος,
ὅστις
ἦν,
τὸ
|
μὲν |
ὑγιαίνειν
πρῶτον
ὡς
ἄριστον
ὂν
|
[15, 673] |
πνεύμασι
τερπόμενος.
Ἀρκεῖ
μοι
λιτὴ
|
μὲν |
ὑπὸ
πλευροῖσι
χαμευνάς,
(ἐγγύθι
πὰρ |
[15, 680] |
ῥόδον
ὑστερεῖ
τούτων
καὶ
τελευταῖον
|
μὲν |
φαίνεται,
πρῶτον
δὲ
παύεται.
Τὰ |
[15, 684] |
πλήθουσαν.
Θρίων
δ´
οἰχομένων
ῥέα
|
μὲν |
φλόγες,
ἄλλοτε
ῥιπαὶ
πῆξαν
σάρκα |
[15, 688] |
ταύτης.
Ὁ
δὲ
Ὅμηρος
τὴν
|
μὲν |
χρῆσιν
οἶδε
τῶν
μύρων,
(ἔλαιον |
[15, 682] |
ἐν
τῷ
αʹ
οὑτωσί·
Εἵματα
|
μὲν |
χροὶ
ἕστο
τά
οἱ
Χάριτές |
[15, 683] |
ἐμπήξειας,
ὅσον
διπάλαιστα
τελέσκων.
Πρῶτα
|
μὲν |
Ὠδονίηθε
Μίδης
ἅπερ
Ἀσίδος
ἀρχὴν
|
[15, 694] |
εὔφροσι
ταῖσδ´
ἀοιδαῖς
κεχαρημένος.
εʹ
|
Ἐνικήσαμεν |
ὡς
ἐβουλόμεσθα,
καὶ
νίκην
ἔδοσαν |
[15, 674] |
τιμῇ
τοῦ
Προμηθέως
τὸν
στέφανον
|
περιτίθεμεν |
τῇ
κεφαλῇ,
ἀντίποινα
τοῦ
ἐκείνου |
[15, 668] |
τρίτον
ἑστάναι
οἱ
δυσέρωτες
(ἡμεῖς
|
προστίθεμεν |
γυμνασίῳ
Βρομίου
κώρυκον.
Οἱ
δὲ |
[15, 695] |
λαβών·
εὐθὺν
χρὴ
τὸν
ἑταῖρον
|
ἔμμεν
|
καὶ
μὴ
σκολιὰ
φρονεῖν.
ιʹ |
[15, 671] |
Οἶδα
γὰρ
ὅτι
κατ´
ἀρχὰς
|
ἐλέγομεν |
μὴ
συνδειπνεῖν
τῶν
πέντε
γε |
[15, 675] |
καὶ
περὶ
τὰ
πένθη
τοὐναντίον
|
παρασκευάζομεν. |
Ὁμοπαθείᾳ
γὰρ
τοῦ
κεκμηκότος
κολοβοῦμεν |
[15, 685] |
γὰρ
ὑποστησάμενος
τὸν
τοκιστήν
φησιν·
|
Καταλαμβάνομεν |
τὸν
πορνοβοσκὸν
καὶ
δύο
(ἑτέρους |
[15, 698] |
καλέ
μου
ἑταῖρε,
ἕως
ἔτι
|
ἐμμένομεν |
ταῖς
σπονδαῖς.
Καὶ
ὁ
Κύνουλκος· |
[15, 674] |
Συμποσίῳ
φησὶν
ὅτι
οὐδὲν
κολοβὸν
|
προσφέρομεν |
πρὸς
τοὺς
θεούς,
ἀλλὰ
τέλεια |
[15, 673] |
ὅπερ
νῦν
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ
|
εὕρομεν |
παρὰ
τῇ
ἀντικοττυραι
Δημητρίῳ.
Τοιοῦτος |
[15, 702] |
πόθων,
(οὓς
κρυφίοις
Ἀφροδίτας
ἄρκυσιν
|
θηρεύομεν, |
ἢ
εἴ
τις
ἄλλα
θεόθεν |
[15, 692] |
ἡμῖν
θεός,
ὃν
καὶ
πατέρα
|
προσαγορεύομεν, |
πρῶτος
εὗρεν
στέφανον.
Ἱστορεῖ
δὲ |
[15, 670] |
στεφανουμένους
περιαιρεῖν
αὑτῶν
τὸν
στέφανον
|
ἀντιστρέφομεν |
τῇ
ὑπονοίᾳ
τὸ
πάθος,
ὡς |
[15, 669] |
τηλεδαπόν
τε
φίλον
εἰρεσίῃ
γλώσσης
|
ἀποπέμψομεν |
εἰς
μέγαν
αἶνον
τοῦδ´
ἐπὶ |
[15, 671] |
πλείους·
ὅτι
δ´
ἡμεῖς
ψαμμακόσιοι
|
ἐσμὲν |
δῆλον.
Ὁ
οὖν
τῶν
ἑξήκοντα |
[15, 692] |
Ἐπεὶ
δ´
ἐνταῦθα
τοῦ
λόγου
|
ἐσμέν, |
συμβαλοῦμαί
τι
μέλος
ὑμῖν
εἰς |
[15, 675] |
παρασκευάζομεν.
Ὁμοπαθείᾳ
γὰρ
τοῦ
κεκμηκότος
|
κολοβοῦμεν |
ἡμᾶς
αὐτοὺς
τῇ
τε
κουρᾷ |
[15, 691] |
ταῖς
χερσίν,
ὥσπερ
ἡμεῖς
νῦν
|
ποιοῦμεν, |
ἀρυσαμένους
ἀλείφεσθαι
πᾶν
τὸ
σῶμα |
[15, 700] |
ἐν
Ἀγνοίᾳ·
(Ἅψαντες
λύχνον
λυχνεῖον
|
ἐζητοῦμεν. |
Εὐφορίων
δ´
ἐν
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν |
[15, 679] |
μὴ
κατὰ
τὸν
θεῖον
Πλάτωνα
|
ὑπολάβωμέν |
σε
ἀποθανόντα
μεταμορφωθῆναι
(ἐν
τῷ |
[15, 674] |
σελίνων
στεφανίσκους
θέμενοι
θάλειαν
ἑορτὴν
|
ἀγάγωμεν |
Διονύσῳ.
Ἐστεφανοῦντο
δὲ
καὶ
τὰ |
[15, 677] |
ἰσθμιακὰ
λαβόντες
ὥσπερ
οἱ
χοροὶ
|
ᾄδωμεν |
εἰς
τὸν
δεσπότην
ἐγκώμιον.
Σιληνὸς |
[15, 666] |
θυίαν,
αἶρ´
ὕδωρ,
ποτήρια
(παράθετε.
|
Παίζωμεν |
δὲ
περὶ
φιλημάτων.
{Α.
Ἀγεννῶς |
[15, 677] |
Ταγηνισταῖς
λέγων
οὕτως·
Τί
οὖν
|
ποιῶμεν; |
Χλανίδ´
ἐχρῆν
λευκὴν
λαβεῖν·
(εἶτ´ |
[15, 677] |
ἐπιχωρίων
ποιητής,
ὃν
καὶ
ἡμεῖς
|
ἔγνωμεν, |
Ἀδριανῷ
τῷ
αὐτοκράτορι
ἐπιδημήσαντι
τῇ |
[15, 673] |
πίνοντες
ὅπως
Διὸς
εὐκλέα
νύμφην
|
μέλπωμεν, |
νήσου
δεσπότιν
ἡμετέρης.
Ἐν
τούτοις |
[15, 699] |
ἐν
Αἰολοσίκωνι
παρίστησιν·
Καὶ
διαστίλβονθ´
|
ὁρῶμεν, |
ὥσπερ
ἐν
κενῷ
λυχνούχῳ,
πάντα |
[15, 699] |
τοιούτων
λεγομένων,
ἐπεί
ποτε
ἑσπέρα
|
κατελάμβανεν |
ἡμᾶς,
ὃ
μέν
τις
ἔλεγεν |
[15, 686] |
ὥσπερ
αὐτὸς
αὑτοῦ
σιωπὴν
καταμαντευσάμενος
|
ἀπέθανεν |
εὐτυχῶς,
οὐδένα
καιρὸν
νόσῳ
παραδούς, |
[15, 700] |
Συμπλεούσαις·
Ὁ
φανὸς
ἡμῖν
οὐκ
|
ἔφαινεν |
οὐδὲ
ἕν.
{Β.
Ἔπειτα
φυσᾶν |
[15, 693] |
ἔθος
ἦν
βαστάζεσθαι
τὰς
τραπέζας
|
ἔδειξεν |
διὰ
τῆς
αὑτοῦ
ἀσεβείας
ὁ |
[15, 677] |
τῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
μετὰ
πολλῆς
τερατείας
|
ἐπέδειξεν |
τὸν
ῥοδίζοντα
λωτόν,
φάσκων
αὐτὸν |
[15, 692] |
τῶν
κράσεων
μεμνημένους
τῶν
ποιητῶν
|
ἔδοξεν |
παρατίθεσθαι,
ὧν
καὶ
αὐτῶν
μνησθήσομαι. |
[15, 670] |
αὐτῶν.
Ὁ
μὲν
Πλάτων
οὕτως
|
εἶπεν. |
Ἐστὶν
δ´
ὃ
λέγει
τοιοῦτον· |
[15, 686] |
μόλις
ἑαυτὸν
ἀναλαβὼν
(τί
τοῦτ´,
|
εἶπεν, |
Ἡράκλεις;
Οὐ
σπογγιᾷ
τίς
μου |
[15, 701] |
παρὰ
τὴν
πλάτανον
ἐν
Δελφοῖς,
|
εἶπεν |
ἵε
παῖ.
Τυχεῖν
δὲ
τόξα |
[15, 676] |
Καὶ
ὁ
Μυρτίλος
Λέγε,
καλέ,
|
εἶπεν, |
Οὐλπιανέ,
στεφάνων
ὀνόματα.
Οἱ
γὰρ |
[15, 685] |
ἀργυρέᾳ
φέρων
προχόῳ
ἐπέχευεν.
Εἶτ´
|
ἔφερεν |
στέφανον
λεπτᾶς
ἀπὸ
μυρτίδος
εὐγνήτων
|
[15, 689] |
τοι
πρότερον,
φησί,
τοῖς
μύροις
|
διέφερεν |
καὶ
μάλιστα
(ἐν)
τῷ
μεγαλλείῳ, |
[15, 688] |
ἀπὸ
χροὸς
ἱμερόεντος
λύματα
πάντα
|
κάθηρεν, |
ἀλείψατο
δὲ
χρόα
λευκὸν
(ἀμβροσίῳ |
[15, 675] |
Ἀνδρέας,
εἶτα
πιέσας
καὶ
κουφισθεὶς
|
εὗρεν |
κεφαλαλγίας
δεσμὸν
φάρμακον.
Τούτῳ
οὖν |
[15, 692] |
ὃν
καὶ
πατέρα
προσαγορεύομεν,
πρῶτος
|
εὗρεν |
στέφανον.
Ἱστορεῖ
δὲ
τοῦτο
Δράκων |
[15, 698] |
Ἀθήνη,
χρυσῆν
ῥάβδον
ἔχουσα,
καὶ
|
ἤλασεν |
εἶπέ
τε
φωνῇ·
~(δεινὰ
παθοῦσα |
[15, 694] |
ὑγιαίνειν
πρῶτον
ὡς
ἄριστον
ὂν
|
ὠνόμασεν |
ὀρθῶς·
δεύτερον
δ´
εἶναι
καλόν, |
[15, 676] |
τῆς
Αἰγύπτου
ἐπεὶ
χειμὼν
αἰφνίδιον
|
ἐπέπεσεν |
καὶ
(οὐ)
συνιδεῖν
οὐκ
ἦν |
[15, 699] |
θυμελικοὺς
Ἡγήμων
καὶ
παρ´
Ἀθηναίοις
|
ἐνίκησεν |
ἄλλαις
τε
παρῳδίαις
καὶ
τῇ |
[15, 692] |
ἐπὶ
τὴν
τῶν
μύρων
χρῆσιν
|
ὥρμησεν. |
Χρηστέον
οὖν,
ὦ
Κύνουλκε
Θεόδωρε, |
[15, 671] |
(Ἐπὶ
τούτοις
ὁ
Οὐλπιανὸς
δυσχεράνας
|
ἀνεβόησεν |
τὰ
ἐξ
Ὕπνου
Ἀλέξιδος·
Οὐδ´ |
[15, 690] |
τοιοῦτον
οἷον
οὐ
Μέγαλλος
πώποτε
|
ἥψησεν |
οὐδὲ
Δεινίας
ᾁγύπτιος
οὔτ´
εἶδεν |
[15, 691] |
Παλαίστραις
διὰ
τούτων·
Μυρίσασά
μ´
|
ἐγκατέκλεισεν |
ἀνθ´
αὑτῆς
λάθρᾳ.
Μυρώμασιν
μέντοι, |
[15, 671] |
μ´
ὁ
δαίμων,
ἔφη,
φιλοσόφῳ
|
συνῴκισεν· |
κατὰ
τὸ
Θεογνήτου
τοῦ
κωμῳδιοποιοῦ |
[15, 686] |
πολλῷ
τῷ
μύρῳ
τὸ
πρόσωπον
|
ἐπέχρισεν. |
Ὃ
δὲ
διεγερθεὶς
καὶ
μόλις |
[15, 672] |
ἣν
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
χρόνοις
|
ἀφώρισεν |
(ὁ
Ζεὺς
τῷ
Προμηθεῖ
χάριν |
[15, 693] |
προπιὼν
αὐτῷ
ἄκρατον
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
|
ἐκέλευσεν |
βασταχθῆναι
τὴν
τράπεζαν.
Παρὰ
δὲ |
[15, 690] |
Θεσμοφοριαζούσαις·
(Ὦ
Ζεῦ
πολυτίμηθ´,
οἷον
|
ἔπνευσεν |
ὁ
μιαρὸς
φάσκωλος
εὐθὺς
λυόμενός |
[15, 668] |
ὁ
Καλλίμαχος
Σικελὴν
τὴν
λάταγα
|
προσηγόρευσεν. |
Μνημονεύει
τῶν
λατάγων
καὶ
τῶν |
[15, 675] |
ἐπιπεσὼν
ὄμβρος
τὸ
μὲν
συμπόσιον
|
διέλυσεν, |
τὸν
δὲ
κρατῆρα,
ὃς
εἶχεν |
[15, 677] |
τοῦτον
καλούμενον
στέφανον
Ἀριστοφάνης
μνήμης
|
ἠξίωσεν |
ἐν
Ταγηνισταῖς
λέγων
οὕτως·
Τί |
[15, 676] |
χλωρᾶς
πλήρη
(ὀδμῆς
τε
ἡδίστης
|
ἐπλήρωσεν |
τὴν
ναῦν
ἤδη
ἀπειρηκόσι
τοῖς |
[15, 675] |
ὃς
εἶχεν
ὀλίγον
οἶνον
ὑπολελειμμένον,
|
ἐπλήρωσεν |
ὕδατος.
Γενομένης
δ´
αἰθρίας
εἰς |
[15, 696] |
φιλίου
μορφᾶς
Ἀταρνέος
ἔντροφος
ἠελίου
|
χήρωσεν |
αὐγάς.
Οὐκ
ἔχει
δ´
οὐδὲ |
[15, 696] |
μορφᾶς
καὶ
Ἀταρνέος
ἔντροφος
ἠελίου
|
χήρωσεν |
αὐγάς.
Τοιγὰρ
ἀοίδιμον
ἔργοις
ἀθάνατόν |
[15, 693] |
τάχιστά
γε
ἀπώλεσε
ναύτην
καὶ
|
κατεπόντωσέν |
μ´,
ὁρᾷς.
Ἔριφος
Μελιβοίᾳ·
Ἐκπεπήδηκας |
[15, 683] |
αὐγῇσιν
ἀνερχομένῃς
ἰσάουσα.
(Ἔρπυλλον
δὲ
|
φριαλευσοτεν |
βώλοισι
φυτεύσεις,
ὄφρα
κλάδοις
μακροῖσιν |
[15, 685] |
παιδίσκος
ἐν
ἀργυρέᾳ
φέρων
προχόῳ
|
ἐπέχευεν. |
Εἶτ´
ἔφερεν
στέφανον
λεπτᾶς
ἀπὸ |
[15, 699] |
ἔχων
χάριν.
Ὃς
δὲ
Βοιωτοῦ
|
ἔκλυεν, |
Εὐβοίῳ
τέρψεται
οὐδ´
ὀλίγον.
(Πολλῶν |
[15, 677] |
εἰαρινοῖσιν
ἀνοιγόμενον
ζεφύροισιν·
οὔπω
γὰρ
|
φύεν |
ἄνθος
ἐπώνυμον
Ἀντινόοιο.
~(ΠΥΛΕΩΝ.
Οὕτως |
[15, 696] |
καὶ
τὸ
ὑπὸ
τοῦ
πολυμαθεστάτου
|
γραφὲν |
Ἀριστοτέλους
εἰς
Ἑρμείαν
τὸν
Ἀταρνέα |
[15, 683] |
Ἀσίδος
ἀρχὴν
λείπων
ἐν
κλήροισιν
|
ἀνέτρεφεν |
Ἠμαθίοισιν,
αἰὲν
ἐς
ἑξήκοντα
πέριξ |
[15, 671] |
(Ἐπαρίστερ´
ἔμαθες,
ὦ
πόνηρε,
γράμματα·
|
ἀνέστροφέν |
σου
τὸν
βίον
τὰ
βιβλία· |
[15, 687] |
τὸ
λαμπρὸν
καὶ
τὸ
καλὸν
|
εἶχεν |
αὐτῇ·
ταῦτα
δ´
ἐστὶν
οἰκεῖα |
[15, 675] |
διέλυσεν,
τὸν
δὲ
κρατῆρα,
ὃς
|
εἶχεν |
ὀλίγον
οἶνον
ὑπολελειμμένον,
ἐπλήρωσεν
ὕδατος. |
[15, 671] |
Στεφάνους
δ´
ἀνὴρ
τρεῖς
ἕκαστος
|
εἶχεν, |
τοὺς
μὲν
ῥοδίνους,
τὸν
δὲ |
[15, 669] |
εἶχε
πρὸς
αὐτόν,
ἐπεὶ
θόρυβος
|
κατεῖχεν |
τὸ
συμπόσιον,
ἔφη·
τίς
οὗτος |
[15, 694] |
μήθ´
ἑξῆς
γινόμενον
(ἀλλ´
ὅπου
|
ἔτυχεν |
εἶναι)
σκόλιον
ἐκλήθη.
Τὸ
δὲ |
[15, 687] |
ἀνὴρ
ἀρετήν
τε
σέβων
τάδ´
|
ἔγραψεν |
Παρράσιος.
κομψός
τις,
ὡς
ἐμοὶ |
[15, 673] |
Ἀντιφῶντος
εἰπόντος,
σφετερισάμενος
καὶ
ταῦτα
|
ἐπέγραψέν |
τι
βιβλίον
Περὶ
τοῦ
παρὰ |
[15, 680] |
βίον,
(διὰ
στεφάνου
δωρεάν,
ὃν
|
ἔπεμψεν |
ἀνθέων
πλεξάμενος
τῇ
ὥρᾳ
περικαλλεστάτων |
[15, 694] |
οἷς
τὰ
περὶ
τὰς
συνουσίας
|
ἦν |
ᾀδόμενα,
ὧν
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[15, 668] |
χαρίσιον.
Ὅτι
δὲ
καὶ
φίλημα
|
ἦν |
ἆθλον
ἑξῆς
λέγει
ὁ
Εὔβουλος· |
[15, 676] |
θεὸς
(προσφιλὴς
γὰρ
τοῖς
Ναυκρατίταις
|
ἦν) |
αἰφνίδιον
ἐποίησε
πάντα
τὰ
παρακείμενα |
[15, 667] |
πληγεῖσαν
τῷ
κοττάβῳ·
καί
τις
|
ἦν |
ἀκριβὴς
εὐχέρεια
τῆς
βολῆς.
Μνημονεύει |
[15, 693] |
τοῦ
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
κράσεως
ἔθος
|
ἦν |
βαστάζεσθαι
τὰς
τραπέζας
ἔδειξεν
διὰ |
[15, 675] |
Δαίμονα,
τιμῶντες
τὸν
εὑρόντα
(δαίμονα)
|
ἦν |
δ´
οὗτος
ὁ
Διόνυσος.
(Τῷ |
[15, 675] |
ἐν
τῷ
πότῳ
κεφαλὴν
ἐπιθλιβεῖσιν,
|
ἦν |
δὲ
δεσμὸς
ἐξ
αὐτῶν
προχειρότατος |
[15, 668] |
(οἰνοπόται
Σικελὰς
ἐκ
κυλίκων
λάταγας.
|
Ἦν |
δέ
τι
καὶ
ἄλλο
κοτταβίων |
[15, 685] |
τετριμμένη
μᾶζα
χαριτοβλέφαρος.
Τοῦτο
δ´
|
ἦν |
ἔθος
καὶ
παρ´
Αἰγυπτίοις,
ὡς |
[15, 694] |
Ἀθηνᾶν.
Εἶθ´
ἐξῆν
ὁποῖός
τις
|
ἦν |
ἕκαστος
(τὸ
στῆθος
διελόντ´,
ἔπειτα |
[15, 698] |
γεγόνασιν,
ὦ
ἑταῖρε·
ἐνδοξότατος
δ´
|
ἦν |
Εὔβοιος
ὁ
Πάριος,
γενόμενος
τοῖς |
[15, 666] |
δείκνυσιν·
ὅτι
δὲ
καὶ
χαλκοῦν
|
ἦν, |
Εὔπολις
ἐν
Βάπταις
λέγει·
χαλκῷ |
[15, 665] |
οἶμαι,
καὶ
περὶ
κοττάβων
ζήτησις
|
ἦν |
(καὶ
τῶν
ἀποκοτταβιζόντων.
Οὓς
οἰηθείς |
[15, 694] |
τῆς
μελοποιίας
τρόπον
ὅτι
σκολιὸς
|
ἦν |
λέγουσιν
γὰρ
τὰ
ἐν
ταῖς |
[15, 667] |
ὕβριζ´
ὑβρισμοὺς
οὐκ
ἐναισίους
ἐμοί.
|
Ἦν |
μὲν
γὰρ
αὐτῷ
κότταβος
ἀεὶ |
[15, 694] |
ᾀδόμενα,
ὧν
τὸ
μὲν
πρῶτον
|
ἦν |
ὃ
δὴ
πάντας
ᾄδειν
νόμος |
[15, 699] |
φρένες
ἤλασαν
ἔξω
πατρίδος.
Ἀρχαίων
|
ἦν |
ὅδ´
ἀνὴρ
προγόνων,
εἰδὼς
ἐκ |
[15, 676] |
ἐπέπεσεν
καὶ
(οὐ)
συνιδεῖν
οὐκ
|
ἦν |
ὅπου
γῆς
ἦσαν,
κατέφυγον
ἅπαντες |
[15, 666] |
ἡμῶν
οὐκ
οἶδεν
ὅτι
οὐκ
|
ἦν |
οὗτος
ὁ
ἀποκοτταβισμὸς
ἀρχαῖος;
Εἰ |
[15, 694] |
δέ
τις
τόδε·
πάντα
δ´
|
ἦν |
τὰ
λεχθέντα
ταῦτα·
αʹ
Παλλὰς |
[15, 700] |
μετὰ
λυχνούχου
περιπατεῖν
τῆς
νυκτὸς
|
ἦν |
τις
κηδεμὼν
τῶν
δακτύλων.
Ἐν |
[15, 699] |
μήτε
σύ,
Πηλείδη.
Ὅτι
δὲ
|
ἦν |
τις
περὶ
αὐτοὺς
δόξα
παρὰ |
[15, 694] |
ὃ
δὴ
πάντας
ᾄδειν
νόμος
|
ἦν, |
τὸ
δὲ
δεύτερον
(ὃ
δὴ |
[15, 694] |
τὸ
σκόλιον
εὑρὼν
ἐκεῖνος,
ὅστις
|
ἦν, |
τὸ
μὲν
ὑγιαίνειν
πρῶτον
ὡς |
[15, 689] |
κόστου.
Ὅτι
δὲ
διὰ
σπουδῆς
|
ἦν |
τοῖς
παλαιοτέροις
ἡ
τῶν
μύρων |
[15, 691] |
τὸ
τῶν
Σαρδιανῶν
γένος
φιλόμυρον
|
ἦν, |
ὡς
Ἄλεξίς
φησιν
ἐν
Ἐκπωματοποιῷ· |
[15, 689] |
στακτὴν
λέγει,
(διὰ
τὴν
σμύρναν
|
ἣν |
εἰς
Αἴγυπτον
καταγομένην
κομίζεσθαι
πρὸς |
[15, 678] |
τὰ
τῆς
Εὐρώπης
ὀστᾶ
κομίζεσθαι,
|
ἣν |
ἐκάλουν
Ἑλλωτίδα.
Ἄγεσθαι
δὲ
καὶ |
[15, 672] |
ἑκούσιον
καὶ
χωρὶς
δυσχεροῦς
συμφορᾶς,
|
ἣν |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
χρόνοις
ἀφώρισεν |
[15, 699] |
κωμῳδίαν
εἰς
τὸν
ἀρχαῖον
τρόπον,
|
ἣν |
ἐπιγράφουσιν
Φιλίνην.
Ὁ
δὲ
Εὔβοιος |
[15, 668] |
τὰ
κοττάβια
καὶ
τῶν
παρουσῶν
|
ἣν |
θέλει
φιλήσει.
Ἐγίνετο
δὲ
καὶ |
[15, 701] |
ἐν
δευτέρᾳ
Ἱστοριῶν.
Λυχνοκαυτίαν
δὲ
|
ἣν |
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν
λυχναψίαν
(Κηφισόδωρος |
[15, 672] |
καὶ
χωρὶς
δυσχεροῦς
συμφορᾶς,
ἣν
|
ἐν |
τοῖς
ἔμπροσθεν
χρόνοις
ἀφώρισεν
(ὁ |
[15, 666] |
τῷ
περὶ
Ἀλκαίου
καὶ
τὴν
|
λατάγην |
φησὶν
εἶναι
Σικελικὸν
ὄνομα.
(Λατάγη |
[15, 695] |
εἶναι,
ἵνα
περ
ποδώκης
Ἀχιλεύς,
|
Τυδείδην |
τέ
φασι
τὸν
ἐσθλόν
(Διομήδεα) |
[15, 677] |
καὶ
παρ´
ἐμοῦ
κατὰ
τὸν
|
Εὐριπίδην· |
Ἐκ
παντὸς
(γὰρ)
ἄν
τις |
[15, 665] |
δοίη
θεός,
κατὰ
τὸν
πάνσοφον
|
Εὐριπίδην, |
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
οὐκ
ἂν
δυναίμην |
[15, 694] |
ἄριστα
εἰρημένου,
ὁ
Μυρτίλος
ἔφη
|
Ἀναξανδρίδην |
αὐτὸ
διακεχλευακέναι
τὸν
κωμῳδιοποιὸν
ἐν |
[15, 695] |
τάδε·
ηʹ
Ἐκ
γῆς
χρὴ
|
κατίδην |
πλόον,
εἴ
τις
δύναιτο
καὶ |
[15, 689] |
διὰ
τὴν
Ἀρσινόης
καὶ
Βερενίκης
|
σπουδήν. |
Ἐγίνετο
δὲ
καὶ
ἐν
Κυρήνῃ |
[15, 686] |
φησιν·
Στεφάνων
τε
τούτων
τῶν
|
χύδην |
πεπλεγμένων.
Κἀγὼ
δ´
ἐπὶ
τούτοις |
[15, 694] |
γὰρ
ἤδη
τῶν
σοφῶν
ἕκαστον
|
ᾠδήν |
τινα
καλὴν
εἰς
μέσον
ἠξίουν |
[15, 677] |
ἕρπυλλον,
λευκὸν
κρίνον
ἠδ´
ὑάκινθον
|
πορφυρέην |
γλαυκοῦ
τε
χελιδονίοιο
πέτηλα
καὶ |
[15, 687] |
ποιοῦσα
πᾶσιν
ὡς
ἡ
τοῦ
|
ζῆν |
ἐπιθυμία
τὸ
λαμπρὸν
καὶ
τὸ |
[15, 677] |
πίνητέ
που·
(κἂν
καλλιερῆτε,
γλῶτταν
|
ἀγαθὴν |
πέμπετε.
Θεόδωρος
δ´
ἐν
ταῖς |
[15, 675] |
Ναυκρατίτου
στεφάνου
τίς
ἐστι
τὴν
|
ἄνθην |
πολλὰ
ἀναζητήσας
καὶ
πολλῶν
πυθόμενος, |
[15, 699] |
τὴν
ἕλην·
οὕτω
δ´
εἰπεῖν
|
Νεάνθην |
ἐν
αʹ
τῶν
περὶ
Ἄτταλον |
[15, 699] |
δ´
ὡνὴρ
εὖ
παρ´
Ὁμηρείην
|
ἀγλαίην |
ἐπέων
πισσύγγους
ἢ
φῶρας
ἀναιδέας |
[15, 687] |
δέ
φησιν·
Στῆθος
δὲ
πλήξας
|
κραδίην |
ἠνίπαπε
μύθῳ.
Καί·
Κραδίη
δέ |
[15, 683] |
αἵ
τ´
ἀνὰ
κόλπῳ
φυλλάδα
|
νηλείην |
ἐκχεύετον,
ἀρτίγονοι
δὲ
εἴδοντ´
ἠμύουσαι |
[15, 699] |
Ἔγραφε
δ´
ὡνὴρ
εὖ
παρ´
|
Ὁμηρείην |
ἀγλαίην
ἐπέων
πισσύγγους
ἢ
φῶρας |
[15, 683] |
ἐπιφθέγγονται
ἀοιδῶν,
οἳ
δὲ
καὶ
|
ἀμβροσίην, |
πολέες
δέ
τε
χάρμ´
Ἀφροδίτης· |
[15, 697] |
γαμεῖν·
(παῖς
μὲν
γὰρ
παρεὼν
|
κἠν |
πολέμῳ
μᾶλλον
ἐπωφελεῖ.
Καὶ
μετὰ |
[15, 688] |
αὐτῇ
φύσιν
περιθεῖναι,
πρῶτον
μὲν
|
μαλακὴν |
καὶ
ἄναιμον,
εἶτα
σήραγγας
ἔχουσαν |
[15, 682] |
ζωοφυτοῦσιν·
διὸ
καὶ
τοῖς
ἡμέροις
|
φυλακὴν |
ἀπ´
αὐτῶν
κατασκευάζουσιν.
Ἀφαιροῦντες
γὰρ |
[15, 698] |
Ἡγήμων
ὁ
Θάσιος,
ὃν
ἐκάλουν
|
Φακῆν. |
Λέγει
γὰρ
οὕτως·
(Ἐς
δὲ |
[15, 668] |
λευκῆς,
ῥάβδον
δ´
ὄψει
τὴν
|
κοτταβικὴν
|
ἐν
τοῖς
ἀχύροισι
κυλινδομένην,
μάνης |
[15, 673] |
κατακολουθήσαντας
αὐτοὺς
ἀβλαβεῖς
ἔσεσθαι
(καὶ)
|
δίκην |
ἐν
εὐωχίαις
ἀποδιδόντας
τῇ
θεῷ |
[15, 682] |
ἀναγράφει
καλούμενον
ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ
κατὰ
τὴν
|
Παρθικὴν |
χώραν,
περὶ
οὗ
τάδε
φησίν· |
[15, 691] |
τῷ
μεγαλλείῳ
μύρῳ
καὶ
τὴν
|
βασιλικὴν |
θυμιᾶτε
μίνδακα.
{Β.
Ἀκήκοας
σύ, |
[15, 694] |
εʹ
Ἐνικήσαμεν
ὡς
ἐβουλόμεσθα,
καὶ
|
νίκην |
ἔδοσαν
θεοὶ
φέροντες
παρὰ
Πανδρόσου |
[15, 689] |
μέτριον,
ὕστερον
δὲ
πρῶτον
διὰ
|
Στρατονίκην |
τὴν
Εὐμένους.
Ἡ
δὲ
Συρία |
[15, 682] |
διαστήματος
αὐτομάτως
κράδαι
συμπέσωσι,
ἐμψύχων
|
περιπλοκὴν |
ἐν
τῷ
μένουσιν
ἡνωμέναι
καὶ |
[15, 677] |
Τί
οὖν
ποιῶμεν;
Χλανίδ´
ἐχρῆν
|
λευκὴν |
λαβεῖν·
(εἶτ´
ἰσθμιακὰ
λαβόντες
ὥσπερ |
[15, 692] |
ἔφη·
Ἁρμόδιος
ἐπεκαλεῖτο,
παιὰν
ᾔδετο,
|
μεγάλην |
Διὸς
Σωτῆρος
ἄκατον
ἦρέ
τις. |
[15, 695] |
(Ὅστις
ἄνδρα
φίλον
μὴ
προδίδωσιν,
|
μεγάλην |
ἔχει
τιμὰν
ἔν
τε
βροτοῖς |
[15, 694] |
καλὴν
εἰς
μέσον
ἠξίουν
προφέρειν.
|
(Καλὴν |
δὲ
ταύτην
ἐνόμιζον
τὴν
παραίνεσίν |
[15, 694] |
τῶν
σοφῶν
ἕκαστον
ᾠδήν
τινα
|
καλὴν |
εἰς
μέσον
ἠξίουν
προφέρειν.
(Καλὴν |
[15, 698] |
ἀνδρῶν
βδελυρώτατε,
τίς
ς´
ἀνέπεισε
|
καλὴν |
ἐς
κρηπῖδα
ποσὶν
τοιοῖσδ´
ἀναβῆναι; |
[15, 695] |
δ´
ἔραται
λαβεῖν·
(κἀγὼ
παῖδα
|
καλὴν |
τὴν
μὲν
ἔχω,
τὴν
δ´ |
[15, 685] |
ἐν
Μαλθακοῖς·
Παντοίοις
γε
μὴν
|
κεφαλὴν |
ἀνθέμοις
ἐρέπτομαι,
(λειρίοις
ῥόδοις
κρίνεσιν |
[15, 681] |
Κρατῖνος
ἐν
Μαλθακοῖς
διὰ
τούτων·
|
Κεφαλὴν |
ἀνθέμοις
ἐρέπτομαι,
λειρίοις,
ῥόδοις,
κρίνεσιν, |
[15, 675] |
πότους
χρώμενοι
τοῖς
παραπίπτουσι
τὴν
|
κεφαλὴν |
ἐδέσμευον·
(καὶ
ἐπὶ
τὸν
κίσσινον |
[15, 692] |
Στεφάνων
τὴν
ἀφορμὴν
(τοῦ
τὴν
|
κεφαλὴν |
ἐν
τοῖς
πότοις
λιπαίνειν
ἐντεῦθεν |
[15, 692] |
διακαιόντων
τὰ
σώματα
τέγγουσι
τὴν
|
κεφαλὴν |
ἐπιβρέγμασιν,
ἵνα
μὴ
πρὸς
τὸ |
[15, 675] |
βοηθημάτων
τοῖς
ἐν
τῷ
πότῳ
|
κεφαλὴν |
ἐπιθλιβεῖσιν,
ἦν
δὲ
δεσμὸς
ἐξ |
[15, 692] |
τῶν
οἴνων
φορὰν
ὑποπτεύσαντες
ἐπεσπάσθησαν
|
κεφαλὴν |
λιπαίνειν,
ὡς
ἐλάσσονος
τῆς
βίας |
[15, 691] |
ἐν
Ἐκκλησιαζούσαις·
Ἥτις
μεμύρισμαι
τὴν
|
κεφαλὴν |
μυρώμασιν.
(Τῆς
δὲ
λεγομένης
σάγδας |
[15, 675] |
καροῦν
δυναμένους
ἢ
βαρύνειν
ἄλλως
|
κεφαλὴν |
περιστατέον.
Τὰ
αὐτὰ
εἴρηκεν
καὶ |
[15, 672] |
τῇ
λύγῳ
καταδεῖν
τὴν
ἑαυτῶν
|
κεφαλὴν |
τοῖς
κλάδοις
οἷς
αὐτοὶ
κατέλαβον |
[15, 691] |
τὸ
σῶμα
καὶ
μάλιστα
τὴν
|
κεφαλήν. |
~Φησὶν
γὰρ
ὁ
Φιλωνίδης
ἐν |
[15, 675] |
τοῦτο
ὁδηγούσης.
Ἀλγήσας
γάρ
τις
|
κεφαλήν, |
ὥς
φησιν
Ἀνδρέας,
εἶτα
πιέσας |
[15, 699] |
οὕτω
φάσκων
καλεῖσθαι
παρὰ
τὴν
|
ἕλην· |
οὕτω
δ´
εἰπεῖν
Νεάνθην
ἐν |
[15, 668] |
ἀπεικότως
οὖν
οὐδ´
ὁ
Καλλίμαχος
|
Σικελὴν |
τὴν
λάταγα
προσηγόρευσεν.
Μνημονεύει
τῶν |
[15, 694] |
θεοὶ
φέροντες
παρὰ
Πανδρόσου
(ὡς
|
φίλην |
Ἀθηνᾶν.
Εἶθ´
ἐξῆν
ὁποῖός
τις |
[15, 665] |
μέλος
τι
μελίζεται
τοῖς
συμπόταις·
|
κἄλλην |
τρίγωνον
εἶδον
ἔχουσαν,
εἶτ´
ᾖδεν |
[15, 676] |
ἐμπλέουσιν
τὴν
σωτηρίαν
(διὰ
τὴν
|
πολλὴν |
ναυτίαν
γενομένου
τε
ἐμέτου
πολλοῦ) |
[15, 675] |
ἡμέτερος
ἐμπορίᾳ
χρώμενος
καὶ
χώραν
|
πολλὴν |
περιπλέων,
~προσσχών
ποτε
καὶ
Πάφῳ |
[15, 668] |
γυναῖκες·
νῦν
ὅπως
τὴν
νύχθ´
|
ὅλην
|
ἐν
τῇ
δεκάτῃ
τοῦ
παιδίου |
[15, 676] |
τὸ
βύβλῳ
στεφανοῦσθαι
μετὰ
ῥόδων,
|
πλὴν |
εἰ
μή
τι
οἱ
τούτοις |
[15, 670] |
δεδεμένων
περὶ
τὸ
στεφανοῦσθαι
σπουδάζουσιν
|
πλὴν |
οἱ
ἐρῶντες)
τὴν
τοῦ
στεφάνου |
[15, 679] |
τά
γ´
ἄλλα
πώλει
πάντα
|
πλὴν |
τῶν
μυρτίνων.
ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ.
Ξέναρχος
Στρατιώτῃ· |
[15, 667] |
Οἳ
δὲ
ποτηρίου
εἶδος
τὴν
|
ἀγκύλην |
φασί.
Βακχυλίδης
ἐν
Ἐρωτικοῖς·
Εὖτε |
[15, 677] |
τῷ
ποιήματι
οὐκ
ἀγλαφύρως
εἴρηκεν·
|
Οὔλην |
ἕρπυλλον,
λευκὸν
κρίνον
ἠδ´
ὑάκινθον
|
[15, 694] |
δὴ
πάντες
μὲν
ᾖδον,
οὐ
|
μὴν |
ἀλλά
γε
κατά
τινα
περίοδον |
[15, 686] |
οὐδεὶς
μύρῳ
χρίεται.
Αἵ
γε
|
μὴν |
γυναῖκες
ἄλλως
τε
καὶ
ἂν |
[15, 697] |
καὶ
τοῦ
Ἑρμοκλέους
προκριθέντος.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
αὐτὸς
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ |
[15, 678] |
Λάκωνες,
ὥς
φησιν
Πάμφιλος.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
ΙΑΚΧΑΝ
τινὰ
καλούμενον
οἶδα |
[15, 670] |
φίλαν
παῖδα
καὶ
καλάν.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
ὁ
ἱερώτατος
Πλάτων
ἐν |
[15, 696] |
λεχθέντων
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
τὸ
ὑπὸ
τοῦ
πολυμαθεστάτου |
[15, 688] |
ὑπεῖκον
καὶ
μαλακὸν
ποιῆται.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
τοὺς
στεφάνους
τοὺς
περικειμένους |
[15, 683] |
χλωροῖς
ἀμφοτέρωθεν
ἐπηρεφέες
πετάλοισιν.
Σπέρματι
|
μὴν |
κάλυκες
κεφαλήγονοι
ἀντελέουσιν,
ἀργήεις
πετάλοισι, |
[15, 685] |
Κρατῖνος
ἐν
Μαλθακοῖς·
Παντοίοις
γε
|
μὴν |
κεφαλὴν
ἀνθέμοις
ἐρέπτομαι,
(λειρίοις
ῥόδοις |
[15, 687] |
δὲ
Ἀνακρέων
λέγει
που·
Τί
|
μὴν |
πέτεαι
συρίγγων
κοιλώτερα
στήθεα
χρισάμενος |
[15, 695] |
πλόον,
εἴ
τις
δύναιτο
καὶ
|
παλάμην |
ἔχοι.
Ἐπεὶ
δέ
κ´
ἐν |
[15, 666] |
τὸν
βαλόντα
δὲ
στέφειν
ἐγὼ
|
´τετάγμην, |
ἆθλα
κότταβον
διδούς.
(Ἐκαλεῖτο
δὲ |
[15, 676] |
(Διάφορος
δὲ
γίνεται
κατὰ
τὴν
|
ὀδμὴν |
ἡ
ἐν
Αἰγύπτῳ
μυρρίνη
παρὰ |
[15, 665] |
Εὐριπίδην,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
οὐκ
ἂν
|
δυναίμην |
ἀπομνημονεύειν
ἔτι
σοι
τῶν
πολλάκις |
[15, 667] |
ἐγὼ
μὲν
σφενδόνῃ
οὐκ
ἂν
|
ἐφικοίμην |
αὐτός´.
{Α.
Ἀλλὰ
μάνθανε.
Ἀγκυλοῦντα |
[15, 695] |
Ἀχιλλέα.
ιζʹ
Εἴθε
λύρα
καλὴ
|
γενοίμην |
ἐλεφαντίνη,
καί
με
καλοὶ
παῖδες |
[15, 695] |
χορόν.
ιηʹ
Εἴθ´
ἄπυρον
καλὸν
|
γενοίμην |
μέγα
χρυσίον
(καί
με
καλὴ |
[15, 694] |
τινα
καὶ
γνώμην
ἔχειν
δοκοῦσαν
|
χρησίμην |
(τε)
εἰς
τὸν
βίον.
Τῶν |
[15, 689] |
δὲ
τὰς
ὀφρῦς
καὶ
τὴν
|
κόμην, |
ἑρπυλλίνῳ
δὲ
τὸ
γόνυ
καὶ |
[15, 691] |
μοι
φθονήσητ´,
ἄνδρες
Ἑλλήνων
ἄκροι·
|
ἠλειφόμην |
ὑόμενος
ἰρίνῳ
μύρῳ.
Πρὸς
θεῶν, |
[15, 690] |
τε
καὶ
μύρα.
Καὶ
Σιμωνίδης·
|
Κἠλειφόμην |
μύροισι
καὶ
θυώμασι
καὶ
βακκάρι. |
[15, 692] |
ξηρόν,
ταύτῃ
δὲ
καὶ
πολύκενον,
|
ὁρμὴν |
τὰ
παρακείμενα
λαμβάνῃ.
Τοῦτο
δὴ |
[15, 692] |
περὶ
Μύρων
καὶ
Στεφάνων
τὴν
|
ἀφορμὴν |
(τοῦ
τὴν
κεφαλὴν
ἐν
τοῖς |
[15, 698] |
σμικρὸν
τυροῦντ´
ἐσιδοῦσα,
ὡς
φιλίων
|
ωρμην |
παρ´
Ἀθηναίοισιν
ἀείσας
πεντήκοντ´
ἔλαβε |
[15, 701] |
Κολοφώνιος
ἑλάνην
τὴν
τῶν
καλάμων
|
δέσμην. |
Λύχνα
δὲ
οὐδετέρως
εἴρηκεν
Ἡρόδοτος |
[15, 700] |
τὴν
ἔκ
τινων
ξύλων
τετμημένων
|
δέσμην. |
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς·
Ὁ
φανός
ἐστι |
[15, 675] |
τοῦ
πρὸς
ὄψιν
ἢ
πρὸς
|
ὀσμὴν |
ἐπιτερποῦς
ἐφρόντισαν.
Διὸ
μυρσίνης
μὲν |
[15, 694] |
τὴν
παραίνεσίν
τέ
τινα
καὶ
|
γνώμην |
ἔχειν
δοκοῦσαν
χρησίμην
(τε)
εἰς |
[15, 684] |
τῆς
μήκωνος)
Οὔτε
τι
παι
|
βρώμην |
ποτιδεγμένα·
πολλάκι
δ´
ἴχνη
στιφροῖς |
[15, 667] |
πλάστιγγα,
ἐντεῦθεν
δὲ
πίπτειν
εἰς
|
λεκάνην |
ὑποκειμένην
πληγεῖσαν
τῷ
κοττάβῳ·
καί |
[15, 699] |
δὲ
λύχνον
ἕτερος,
ἄλλος
δὲ
|
ἑλάνην, |
ὃ
δέ
τις
ἑλάνας,
τὰς |
[15, 701] |
φησίν.
Νίκανδρος
δ´
ὁ
Κολοφώνιος
|
ἑλάνην |
τὴν
τῶν
καλάμων
δέσμην.
Λύχνα |
[15, 667] |
(λυχνίον
ἐστὶν
ὑψηλόν,
ἔχον
τὸν
|
μάνην |
καλούμενον,
ἐφ´
ὃν
τὴν
καταβαλλομένην |
[15, 667] |
θίγῃ
μόνον
αὐτῆς,
ἐπὶ
τὸν
|
μάνην |
πεσεῖται
καὶ
ψόφος
ἔσται
πάνυ |
[15, 681] |
πολὺ
δ´
ἀρίστην
εὐωδίαν
καὶ
|
δυναμένην |
τέρπειν,
(ἀλλὰ
πρὸς
ὀλίγιστον.
Τὸ |
[15, 672] |
Ἄργους
φυγοῦσαν
ἐλθεῖν
εἰς
Σάμον,
|
θεασαμένην |
δὲ
τὴν
τῆς
Ἥρας
ἐπιφάνειαν |
[15, 672] |
καὶ
τίσιν
ἑκούσιον
ἐν
ἀλυπίᾳ
|
κειμένην |
δοῦναι
θελήσαντος,
ταύτην
ἐκείνῳ
ἐπιτάξαι |
[15, 667] |
ἐντεῦθεν
δὲ
πίπτειν
εἰς
λεκάνην
|
ὑποκειμένην |
πληγεῖσαν
τῷ
κοττάβῳ·
καί
τις |
[15, 686] |
χρηστῶν
δύο
(καὶ
δᾷδα
χρηστὴν
|
ἡμμένην |
χρηστῷ
πυρί.
Οὕτω
γὰρ
τὴν |
[15, 689] |
τὴν
σμύρναν
ἣν
εἰς
Αἴγυπτον
|
καταγομένην |
κομίζεσθαι
πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας.
Ἱκέσιος |
[15, 668] |
τὴν
κοτταβικὴν
ἐν
τοῖς
ἀχύροισι
|
κυλινδομένην, |
μάνης
δ´
οὐδὲν
λατάγων
ἀίει· |
[15, 687] |
δ´
Ἀρετὴν
ἐλαίῳ
χριομένην
καὶ
|
γυμναζομένην. |
(Τούτοις
ἀπαντήσας
ὁ
Μασσούριος
ἔφη· |
[15, 687] |
μύρῳ
τε
ἀλειφομένην
παράγει
καὶ
|
κατοπτριζομένην, |
τὴν
δὲ
Ἀθηνᾶν
Φρόνησιν
οὖσαν |
[15, 687] |
Νοῦν,
ἔτι
δ´
Ἀρετὴν
ἐλαίῳ
|
χριομένην |
καὶ
γυμναζομένην.
(Τούτοις
ἀπαντήσας
ὁ |
[15, 684] |
ἐφίζει
ἑρπετά,
~τὴν
δὲ
δρόσοισιν
|
ἐισκομένην |
βοτέονται
(κώδειαν,
καρποῖο
μελιχροτέρου
πλήθουσαν. |
[15, 667] |
μάνην
καλούμενον,
ἐφ´
ὃν
τὴν
|
καταβαλλομένην |
ἔδει
πεσεῖν
πλάστιγγα,
ἐντεῦθεν
δὲ |
[15, 672] |
καὶ
τῆς
οἴκοθεν
σωτηρίας
χαριστήριον
|
βουλομένην |
ἀποδοῦναι
ἐπιμεληθῆναι
τοῦ
(ἱεροῦ
τοῦ |
[15, 669] |
τὸ
κύριον
ὄνομα)
Δέχου
τήνδε
|
προπινομένην
|
τὴν
ἀπ´
ἐμοῦ
ποίησιν.
Ἐγὼ |
[15, 687] |
τινα
οὖσαν
δαίμονα
μύρῳ
τε
|
ἀλειφομένην |
παράγει
καὶ
κατοπτριζομένην,
τὴν
δὲ |
[15, 684] |
ἀνδριάντος
τῆς
κεφαλῆς
Ἀλεξάνδρου
τὴν
|
καλουμένην |
ἀμβροσίαν
φύεσθαι
ἐν
Κῷ.
Προείρηται |
[15, 700] |
ἐν
Κραπατάλλοις
τὴν
νῦν
λυχνίαν
|
καλουμένην |
λύχνειον
κέκληκεν
διὰ
τούτων·
Τίς |
[15, 689] |
Μήποτε,
φησὶν
ὁ
Δίδυμος,
τὴν
|
καλουμένην |
στακτὴν
λέγει,
(διὰ
τὴν
σμύρναν |
[15, 692] |
υἱὸν
μὲν
Αἴθηκα,
θυγατέρα
δὲ
|
Ὀλιστήνην |
γεννῆσαι.
Καὶ
αὐτὸν
ὡς
μειζόνων |
[15, 699] |
τὸν
ἀρχαῖον
τρόπον,
ἣν
ἐπιγράφουσιν
|
Φιλίνην. |
Ὁ
δὲ
Εὔβοιος
πολλὰ
μὲν |
[15, 668] |
βηματίσαισθε
τὸν
αἰθέρα
τὸν
κατὰ
|
κλίνην, |
εἰς
ὅσον
αἱ
λάταγες
χωρίον |
[15, 672] |
τῶν
ἀπηντημένων,
θεσπίσαι
τὸν
Ἀπόλλωνα
|
ποινὴν |
αὐτοὺς
ἀποδοῦναι
τῇ
θεῷ
δι´ |
[15, 682] |
ταῖς
ἑκατὸν
περὶ
τὰς
Ἄλπεις
|
λίμνην |
τινά
φησιν
εἶναι
πολλῶν
σταδίων |
[15, 676] |
οὐκ
οἶδα
τίνα
ὠφέλειαν
ἢ
|
ἡδονὴν |
ἔχει
τὸ
βύβλῳ
στεφανοῦσθαι
μετὰ |
[15, 687] |
τῷ
δράματι
τὴν
μὲν
Ἀφροδίτην
|
Ἡδονήν |
τινα
οὖσαν
δαίμονα
μύρῳ
τε |
[15, 675] |
βουλόμενος
εἶναι.
Ἐντεῦθεν
δὲ
εἰς
|
ἡδονὴν |
τραπέντες
τὸ
μὲν
εἰς
συμφέρον |
[15, 699] |
ἢ
φῶρας
ἀναιδέας
ἤ
τινα
|
χλούνην, |
φλύων
ἀνθηρῇ
σὺν
κακοδαμονίῃ.
Τοῖα |
[15, 687] |
παρὰ
μέλος
ὑπὲρ
τὴν
ἑαυτοῦ
|
τέχνην |
τρυφήσας
καὶ
τὸ
λεγόμενον
ἐλευθέριον |
[15, 694] |
Πανδρόσου
(ὡς
φίλην
Ἀθηνᾶν.
Εἶθ´
|
ἐξῆν |
ὁποῖός
τις
ἦν
ἕκαστος
(τὸ |
[15, 692] |
δέ,
ἄνδρες
φίλοι,
ἀναγινώσκων
τὴν
|
ὀγδόην |
καὶ
εἰκοστὴν
τῶν
Ποσειδωνίου
Ἱστοριῶν |
[15, 673] |
δὲ
παρ´
ἐμοῦ
ὁ
πᾶσιν
|
κλοπὴν |
ὀνειδίζων
Ἡφαιστίων
ἐξιδιοποιήσατο
τὴν
λύσιν |
[15, 686] |
πολλὰς
ἡμέρας
ὥσπερ
αὐτὸς
αὑτοῦ
|
σιωπὴν |
καταμαντευσάμενος
ἀπέθανεν
εὐτυχῶς,
οὐδένα
καιρὸν |
[15, 685] |
τότ´
εἰς
δόμους,
εὐθὺς
ἀνεκλίνετο·
|
παρῆν |
στέφανος
ἐν
τάχει,
ᾔρετο
τράπεζα, |
[15, 674] |
πέλεται
καὶ
Χάριτες
μάκαιρα
μᾶλλον
|
προσόρην, |
ἀστεφανώτοισι
δ´
ἀπυστρέφονται.
Ὡς
εὐανθέστερον |
[15, 684] |
γεραὸν
πώγωνα
καὶ
ἐντραπέας
κυκλαμίνους
|
σαύρην |
θ´,
ἣ
χθονίου
πέφαται
στέφος |
[15, 665] |
παροίσω·
(τῇ
παιδὶ
τοὺς
αὐλοὺς
|
ἐχρῆν |
ἤδη
πρὸ
χειρὸς
εἶναι
καὶ |
[15, 677] |
οὕτως·
Τί
οὖν
ποιῶμεν;
Χλανίδ´
|
ἐχρῆν |
λευκὴν
λαβεῖν·
(εἶτ´
ἰσθμιακὰ
λαβόντες |
[15, 677] |
ἐρεῖν
τι;
Διὰ
δὲ
τὴν
|
σὴν |
γλῶσσαν
τῆς
ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ
μνησθήσομαι,
ἧς |
[15, 692] |
Τοῦτον
δὲ
τὴν
ἀδελφὴν
γήμαντα
|
Καμήσην |
υἱὸν
μὲν
Αἴθηκα,
θυγατέρα
δὲ |
[15, 683] |
βλαστοδρεπιδεχυτοιο
καὶ
εἰς
μίαν
ὄρσεο
|
κόρσην, |
σπεῖραν
ὑπὸ
σπυρίδεσσι
νεοπλέκτοισι
καθάπτων, |
[15, 685] |
γεγενημένον
οὕτως
δ´
εἴρηκε
τὸν
|
μεθύσην |
Ἄλεξις
ἐν
Εἰσοικιζομένῳ
παύσομαί
σε |
[15, 698] |
μοι
ὁρμαίνοντι
παρίστατο
Παλλὰς
Ἀθήνη,
|
χρυσῆν |
ῥάβδον
ἔχουσα,
καὶ
ἤλασεν
εἶπέ |
[15, 687] |
τοὺς
μεταχειριζομένους.
Ὑμεῖς
δὲ
οἴεσθε
|
τὴν |
ἁβρότητα
χωρὶς
ἀρετῆς
ἔχειν
τι |
[15, 667] |
ἀποκοτταβισμοῖς.
Οἳ
δὲ
ποτηρίου
εἶδος
|
τὴν |
ἀγκύλην
φασί.
Βακχυλίδης
ἐν
Ἐρωτικοῖς· |
[15, 681] |
Τῆς
δ´
ΕΡΠΥΛΛΟΥ,
φησὶ
Θεόφραστος,
|
(τὴν |
ἄγριον
κομίζοντες
ἐκ
τῶν
ὀρῶν |
[15, 692] |
στέφανον
ἢ
πλοῖον.
Τοῦτον
δὲ
|
τὴν |
ἀδελφὴν
γήμαντα
Καμήσην
υἱὸν
μὲν |
[15, 676] |
δὲ
τὸ
ἄνθος
τοῦτο
κατὰ
|
τὴν |
Αἴγυπτον.
(Διάφορος
δὲ
γίνεται
κατὰ |
[15, 697] |
δικαστὴν
καθεστάκει
βασιλικῶν
τῶν
περὶ
|
τὴν |
Αἰολίδα.
Ὁ
δ´
αὐτὸς
οὗτος |
[15, 674] |
Προμηθέως
λόγου.
Σαπφὼ
δ´
ἁπλούστερον
|
τὴν |
αἰτίαν
ἀποδίδωσιν
τοῦ
στεφανοῦσθαι
ἡμᾶς, |
[15, 670] |
τοῦ
ἐρωμένου
τοῦ
ἐμποδὼν
ποιεῖται
|
τὴν |
ἀνάθεσιν.
Ὅθεν
Λυκοφρονίδης
τὸν
ἐρῶντα |
[15, 675] |
τοῦ
Ναυκρατίτου
στεφάνου
τίς
ἐστι
|
τὴν |
ἄνθην
πολλὰ
ἀναζητήσας
καὶ
πολλῶν |
[15, 667] |
φασί.
Βακχυλίδης
ἐν
Ἐρωτικοῖς·
Εὖτε
|
τὴν |
ἀπ´
ἀγκύλης
ἵησι
τοῖσδε
τοῖς |
[15, 669] |
κύριον
ὄνομα)
Δέχου
τήνδε
προπινομένην
|
τὴν |
ἀπ´
ἐμοῦ
ποίησιν.
Ἐγὼ
δ´ |
[15, 687] |
ἀνήρ.
Ἀλλ´
ὅμως
διὰ
τὸ
|
τὴν |
ἀρετὴν
φῆσαι
τιμᾶν
ἀνεκτέον.
Ταῦτα |
[15, 689] |
Ἀλεξανδρείᾳ
διὰ
πλοῦτον
καὶ
διὰ
|
τὴν |
Ἀρσινόης
καὶ
Βερενίκης
σπουδήν.
Ἐγίνετο |
[15, 693] |
ἐστί
σοι
ἀπομνημονεῦσαι
διά
τε
|
τὴν |
ἀρχαιότητα
καὶ
ἀφέλειαν
τῶν
ποιησάντων, |
[15, 671] |
δείξαντα
δεῖν
τὸ
δεῖπνον
εἰς
|
τὴν |
αὔριον
πωλεῖν
ἀδείπνοις
ἃ
παρέθηκ´ |
[15, 691] |
εἰς
οὐχὶ
ταὐτόν,
μὰ
Δία,
|
τὴν |
αὐτὴν
μύρον,
ἰδίῳ
δ´
ἑκάστην. |
[15, 670] |
τὸν
ἐρώμενον
ἀπαλλαγῶσιν
τῆς
ἐπιθυμίας.
|
Τὴν |
ἀφαίρεσιν
οὖν
τοῦ
στεφάνου
σημεῖον |
[15, 692] |
τῷ
περὶ
Μύρων
καὶ
Στεφάνων
|
τὴν |
ἀφορμὴν
(τοῦ
τὴν
κεφαλὴν
ἐν |
[15, 691] |
ἀλείφειν
τῷ
μεγαλλείῳ
μύρῳ
καὶ
|
τὴν |
βασιλικὴν
θυμιᾶτε
μίνδακα.
{Β.
Ἀκήκοας |
[15, 673] |
στεφάνων
ἐπέταξε
χωρὶς
τῆς
δάφνης·
|
τὴν |
δ´
αὐτὸς
ἔφη
τοῖς
τὴν |
[15, 695] |
παῖδα
καλὴν
τὴν
μὲν
ἔχω,
|
τὴν |
δ´
ἔραμαι
λαβεῖν.
κβʹ
Πόρνη |
[15, 672] |
κλάδων
ἑκατέρωθεν
ἐπισπασαμένους
περιειλῆσαι
πάντοθεν.
|
Τὴν |
δὲ
Ἀδμήτην
λύσασαν
αὐτὸ
ἁγνίσαι |
[15, 687] |
τε
ἀλειφομένην
παράγει
καὶ
κατοπτριζομένην,
|
τὴν |
δὲ
Ἀθηνᾶν
Φρόνησιν
οὖσαν
καὶ |
[15, 684] |
γὰρ
πάντα
διοιγομέναισιν
ἐφίζει
ἑρπετά,
|
~τὴν |
δὲ
δρόσοισιν
ἐισκομένην
βοτέονται
(κώδειαν, |
[15, 668] |
μάνης
δ´
οὐδὲν
λατάγων
ἀίει·
|
τὴν |
δὲ
τάλαιναν
πλάστιγγ´
ἂν
ἴδοις |
[15, 670] |
τοὺς
ἐρῶντας
καὶ
καταδεδεμένους
γίνονται,
|
τὴν |
δὲ
τοῦ
στεφάνου
ἀνάλυσιν
καταδεδεμένων |
[15, 697] |
κακὸν
μέγα
ποιήσῃ
σε
κἀμὲ
|
τὴν |
δειλάκραν.
Ἁμέρα
καὶ
δή,
τὸ |
[15, 667] |
κοττάβου
πρόεσιν
διὰ
τὸ
ἐπαγκυλοῦν
|
τὴν |
δεξιὰν
χεῖρα
ἐν
τοῖς
ἀποκοτταβισμοῖς. |
[15, 685] |
διὰ
τούτων·
(Καὶ
σὺ
μὲν
|
τὴν |
δευτέραν
τράπεζαν
εὐτρεπῆ
ποίει,
κόσμησον |
[15, 689] |
δ´
οἰνάνθινον
εὐστόμαχον
ὂν
καὶ
|
τὴν |
διάνοιαν
ἀπαραπόδιστον
φυλάσσει.
Καὶ
τὸ |
[15, 687] |
ἅτε
φορτικῶς
μετακαλεσαμένῳ
εἰς
τρυφὴν
|
τὴν |
δοθεῖσαν
ὑπὸ
τῆς
τύχης
χορηγίαν, |
[15, 687] |
ζωγράφος,
καίπερ
παρὰ
μέλος
ὑπὲρ
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
τέχνην
τρυφήσας
καὶ
τὸ |
[15, 672] |
στεφανώματι
χρωμένοις
τῇ
λύγῳ
καταδεῖν
|
τὴν |
ἑαυτῶν
κεφαλὴν
τοῖς
κλάδοις
οἷς |
[15, 698] |
(Μοῦσά
μοι
Εὐρυμεδοντιάδεα,
τὴν
παντοχάρυβδιν,
|
τὴν |
ἐγγαστριμάχαιραν,
ὃς
ἐσθίει
οὐ
κατὰ |
[15, 692] |
λογισάμενοι
καὶ
ἐπὶ
τῶν
πότων
|
τὴν |
εἰς
τὸ
μετέωρον
τῶν
οἴνων |
[15, 699] |
δὲ
λοφνίδα,
οὕτω
καλεῖσθαι
φάσκων
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
φλοιοῦ
λαμπάδα,
ὃ |
[15, 701] |
Γλώσσαις
λοφνίδα
φησὶ
καλεῖν
Ῥοδίους
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
φλοιοῦ
τῆς
ἀμπέλου |
[15, 676] |
ὡς
ὁ
τῆς
μυρρίνης
στέφανος
|
τὴν |
ἐκ
τῶν
οἴνων
ἀναθυμίασιν
ἀποκρούεται |
[15, 700] |
λέγεσθαι
τὴν
λαμπάδα,
οἳ
δὲ
|
τὴν |
ἔκ
τινων
ξύλων
τετμημένων
δέσμην. |
[15, 699] |
λαμπάδας
οὕτω
φάσκων
καλεῖσθαι
παρὰ
|
τὴν |
ἕλην·
οὕτω
δ´
εἰπεῖν
Νεάνθην |
[15, 692] |
χαράξαι.
Διὸ
καὶ
τῶν
κατὰ
|
τὴν |
Ἑλλάδα
πολλὰς
πόλεις
καὶ
τῶν |
[15, 675] |
θαλάσσης
ὑπὸ
Διονύσου
μετενεχθείσης
εἰς
|
τὴν |
Ἑλλάδα
τῆς
ἀμπέλου
καὶ
πρὸς |
[15, 677] |
τῆς
ἐννοίας
εὑρέσει
καὶ
καινότητι
|
τὴν |
ἐν
Μουσῶν
αὐτῷ
σίτησιν
ἔχειν |
[15, 672] |
αὐτῷ
παρατίθεσθαι·
καὶ
καλεῖσθαι
Τόναια
|
τὴν |
ἑορτήν,
(ὅτι
συντόνως
συνέβη
περιειληθῆναι |
[15, 694] |
ὑποδοχῆς,
τὸ
τρίτον
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ἐπὶ
πᾶσι
τάξιν
ἔχον,
οὗ |
[15, 673] |
Ἐπιγράμμασιν,
ποιητὴς
ὑπάρχων
ἐπιχώριος
καὶ
|
τὴν |
ἐπιχώριον
ἱστορίαν
ἠγαπηκὼς
ἐν
πλείοσιν. |
[15, 682] |
καὶ
τὸ
καλούμενον
φιλάδελφον,
ὃ
|
τὴν |
ἐπωνυμίαν
ἔλαβε
τῇ
φύσει
πρόσφορον. |
[15, 689] |
ὕστερον
δὲ
πρῶτον
διὰ
Στρατονίκην
|
τὴν |
Εὐμένους.
Ἡ
δὲ
Συρία
τὸ |
[15, 672] |
τὸ
ζητούμενον.
Ἀδμήτην
γάρ
φησιν
|
τὴν |
Εὐρυσθέως
ἐξ
Ἄργους
φυγοῦσαν
ἐλθεῖν |
[15, 672] |
ἔτος
ἀποκομίζεσθαι
τὸ
βρέτας
εἰς
|
τὴν |
ᾐόνα
καὶ
ἀφαγνίζεσθαι
ψαιστά
τε |
[15, 673] |
τῇ
λύγῳ,
τοῖς
δὲ
θεραπεύουσιν
|
τὴν |
θεὸν
ἐπιτρέψαι
(φορεῖν
τὸν
καὶ |
[15, 673] |
τὴν
δ´
αὐτὸς
ἔφη
τοῖς
|
τὴν |
θεὸν
θεραπεύουσι
μόνοις
ἀπονέμειν
δῶρον. |
[15, 672] |
τοῖς
κλάδοις
οἷς
αὐτοὶ
κατέλαβον
|
τὴν |
θεόν.
~(Καταλῦσαι
δὲ
καὶ
τἄλλα |
[15, 666] |
εἰς
θυίαν
παιστέον.
{ΗΡ.
Φέρε
|
τὴν |
θυίαν,
αἶρ´
ὕδωρ,
ποτήρια
(παράθετε. |
[15, 671] |
ἀριθμὸν
εἰς
ἓξ
συμπότας
δύνασθαι
|
τὴν |
ἰσότητα
πληροῦν.
Οἶδα
γὰρ
ὅτι |
[15, 693] |
ὥσπερ
ἀναμιμνήσκοντες
μόνον
τῇ
γεύσει
|
τὴν |
ἰσχὺν
αὐτοῦ
καὶ
τὴν
τοῦ |
[15, 692] |
ὡς
μειζόνων
ὀρεγόμενον
πραγμάτων
(εἰς
|
τὴν |
Ἰταλίαν
διαπλεῦσαι
καὶ
οἰκῆσαι
τὸ |
[15, 692] |
πολλὰς
πόλεις
καὶ
τῶν
κατὰ
|
τὴν |
Ἰταλίαν
καὶ
Σικελίαν
ἐπὶ
τοῦ |
[15, 701] |
δ´
ὁ
Κολοφώνιος
ἑλάνην
τὴν
|
τῶν |
καλάμων
δέσμην.
Λύχνα
δὲ
οὐδετέρως |
[15, 684] |
ἐξ
ἀνδριάντος
τῆς
κεφαλῆς
Ἀλεξάνδρου
|
τὴν |
καλουμένην
ἀμβροσίαν
φύεσθαι
ἐν
Κῷ. |
[15, 689] |
Αἰγυπτίων
Μήποτε,
φησὶν
ὁ
Δίδυμος,
|
τὴν |
καλουμένην
στακτὴν
λέγει,
(διὰ
τὴν |
[15, 687] |
τοῖς
φόβοις
γινομένας
ἀγωνίας
πάλλεσθαι
|
τὴν |
καρδίαν
ἐπιδηλότατα
συμβαίνει.
~(Καὶ
ὁ |
[15, 674] |
τῇ
ἑβδόμῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
(οἶδεν
|
τὴν |
κατὰ
τὴν
λύγον
ἱστορίαν
καὶ |
[15, 667] |
τὸν
μάνην
καλούμενον,
ἐφ´
ὃν
|
τὴν |
καταβαλλομένην
ἔδει
πεσεῖν
πλάστιγγα,
ἐντεῦθεν |
[15, 675] |
πρὸς
πότους
χρώμενοι
τοῖς
παραπίπτουσι
|
τὴν |
κεφαλὴν
ἐδέσμευον·
(καὶ
ἐπὶ
τὸν |
[15, 692] |
καὶ
Στεφάνων
τὴν
ἀφορμὴν
(τοῦ
|
τὴν |
κεφαλὴν
ἐν
τοῖς
πότοις
λιπαίνειν |
[15, 692] |
πυρετῶν
διακαιόντων
τὰ
σώματα
τέγγουσι
|
τὴν |
κεφαλὴν
ἐπιβρέγμασιν,
ἵνα
μὴ
πρὸς |
[15, 691] |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἐκκλησιαζούσαις·
Ἥτις
μεμύρισμαι
|
τὴν |
κεφαλὴν
μυρώμασιν.
(Τῆς
δὲ
λεγομένης |
[15, 691] |
πᾶν
τὸ
σῶμα
καὶ
μάλιστα
|
τὴν |
κεφαλήν.
~Φησὶν
γὰρ
ὁ
Φιλωνίδης |
[15, 689] |
ἀμαρακίνῳ
δὲ
τὰς
ὀφρῦς
καὶ
|
τὴν |
κόμην,
ἑρπυλλίνῳ
δὲ
τὸ
γόνυ |
[15, 668] |
ἔρως
λευκῆς,
ῥάβδον
δ´
ὄψει
|
τὴν |
κοτταβικὴν
ἐν
τοῖς
ἀχύροισι
κυλινδομένην, |
[15, 700] |
(Ἄλλοι
δὲ
ἔφασκον
φανὸν
λέγεσθαι
|
τὴν |
λαμπάδα,
οἳ
δὲ
τὴν
ἔκ |
[15, 668] |
Σοφοκλῆς
ἐν
Ἰνάχῳ
Ἀφροδισίαν
εἴρηκε
|
τὴν |
λάταγα·
Ξανθὴ
δ´
Ἀφροδισία
λάταξ
|
[15, 668] |
οὖν
οὐδ´
ὁ
Καλλίμαχος
Σικελὴν
|
τὴν |
λάταγα
προσηγόρευσεν.
Μνημονεύει
τῶν
λατάγων |
[15, 666] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἀλκαίου
καὶ
|
τὴν |
λατάγην
φησὶν
εἶναι
Σικελικὸν
ὄνομα. |
[15, 699] |
Σέλευκος
δὲ
οὕτως
ἐξηγεῖται
ταύτην
|
τὴν |
λέξιν·
Γγράβιόν
ἐστιν
τὸ
πρίνινον |
[15, 701] |
παιών.
Ἔνιοι
δὲ
παρεγκλίνοντές
τε
|
τὴν |
λέξιν
καὶ
ψιλοῦντες
ἐπὶ
τοῖς |
[15, 680] |
ὁ
ἱατρός.
Παρέθετο
δ´
αὐτοῦ
|
τὴν |
λέξιν
Παρθένιος
(ὁ
τοῦ
Διονυσίου |
[15, 686] |
ἔρια
δὲ
βάπτοντας
ὡς
ἀφανίζοντας
|
τὴν |
λευκότητα
τῶν
ἐρίων.
~(Σόλων
τε |
[15, 701] |
ἐν
τῷ
προτέρῳ
περὶ
Παροιμιῶν
|
Τὴν |
Λητώ
φησιν
ἐκ
Χαλκίδος
τῆς |
[15, 677] |
καὶ
πολλῷ
χρόνῳ
κατανεμηθέντα
πᾶσαν
|
τὴν |
Λιβύην,
ἧς
καὶ
πολλὰ
ἀοίκητα |
[15, 686] |
χρηστῷ
πυρί.
Οὕτω
γὰρ
τὴν
|
τῶν |
λόγων
ἔξοδον
ὥσπερ
δράματος
ποιήσομαι. |
[15, 674] |
τῶν
Ἱστοριῶν
(οἶδεν
τὴν
κατὰ
|
τὴν |
λύγον
ἱστορίαν
καὶ
ὅτι
οὔτε |
[15, 672] |
δὲ
ἀγροίκων
εἶναι
λέγει
στεφάνωμα
|
τὴν |
λύγον.
Καὶ
οἱ
ἄλλοι
δὲ |
[15, 673] |
ἐπὶ
ποσόν
τι
τῆς
κατὰ
|
τὴν |
λύγον
στεφανώσεως
καὶ
Νικαίνετος
ὁ |
[15, 673] |
πᾶσιν
κλοπὴν
ὀνειδίζων
Ἡφαιστίων
ἐξιδιοποιήσατο
|
τὴν |
λύσιν
καὶ
σύγγραμμα
ἐξέδωκεν
ἐπιγράψας |
[15, 681] |
ὀλίγιστον.
Τὸ
δὲ
μέλαν,
φησί,
|
τὴν |
μὲν
αὐτὴν
θεωρίαν
ἔχει,
εὐῶδες |
[15, 687] |
ποιητὴς
ἐν
Κρίσει
τῷ
δράματι
|
τὴν |
μὲν
Ἀφροδίτην
Ἡδονήν
τινα
οὖσαν |
[15, 695] |
ἔραται
λαβεῖν·
(κἀγὼ
παῖδα
καλὴν
|
τὴν |
μὲν
ἔχω,
τὴν
δ´
ἔραμαι |
[15, 681] |
δὲ
ἡμεροκαλλοῦς
καλουμένου
ἄνθους,
ὃ
|
τὴν |
μὲν
νύκτα
μαραίνεται,
ἅμα
δὲ |
[15, 688] |
μόνης
ταύτης.
Ὁ
δὲ
Ὅμηρος
|
τὴν |
μὲν
χρῆσιν
οἶδε
τῶν
μύρων, |
[15, 692] |
καὶ
τρυφὴν
ἀγόντων
ἐπὶ
τὴν
|
τῶν |
μύρων
χρῆσιν
ὥρμησεν.
Χρηστέον
οὖν, |
[15, 676] |
τέχνῃ,
ὠνησάμενος
ᾔει
φέρων
εἰς
|
τὴν |
Ναύκρατιν.
Καὶ
αὐτῷ
πλησίον
φερομένῳ |
[15, 676] |
κατιδόντες
τοὺς
ὅρμους
ἧκον
εἰς
|
τὴν |
Ναύκρατιν.
Καὶ
ὁ
Ἡρόστρατος
ἐξορμήσας |
[15, 676] |
πλήρη
(ὀδμῆς
τε
ἡδίστης
ἐπλήρωσεν
|
τὴν |
ναῦν
ἤδη
ἀπειρηκόσι
τοῖς
ἐμπλέουσιν |
[15, 700] |
ἠδύνω;
Φερεκράτης
δὲ
ἐν
Κραπατάλλοις
|
τὴν |
νῦν
λυχνίαν
καλουμένην
λύχνειον
κέκληκεν |
[15, 668] |
Εὔβουλος·
Εἶεν
γυναῖκες·
νῦν
ὅπως
|
τὴν |
νύχθ´
ὅλην
ἐν
τῇ
δεκάτῃ |
[15, 669] |
κυλίκων
ἔριδας
διαλύσατε
καὶ
κατάθεσθε
|
(τὴν |
ξύνεσιν
παρ´
ἐμοὶ
καὶ
τάδε |
[15, 692] |
Ἥδιστον
δέ,
ἄνδρες
φίλοι,
ἀναγινώσκων
|
τὴν |
ὀγδόην
καὶ
εἰκοστὴν
τῶν
Ποσειδωνίου |
[15, 676] |
Αἴγυπτον.
(Διάφορος
δὲ
γίνεται
κατὰ
|
τὴν |
ὀδμὴν
ἡ
ἐν
Αἰγύπτῳ
μυρρίνη |
[15, 670] |
ἄγαλμα,
τούτου
δὲ
ναὸν
ὄντα
|
τὴν |
οἴκησιν
στεφανοῦσι
(τὰ
τῶν
ἐρωμένων |
[15, 675] |
μυρσίνης
μὲν
στέφανον
στύφοντα
καὶ
|
τὴν |
οἴνων
ἀναθυμίασιν
ἀποκρουόμενον,
ἔτι
δὲ |
[15, 665] |
διά
τε
τὴν
ποικιλίαν
καὶ
|
τὴν |
ὁμοιότητα
τῶν
ἀεὶ
καινῶς
προσευρισκομένων. |
[15, 686] |
Καὶ
ὁ
θαυμασιώτατος
δὲ
Χρύσιππος
|
τὴν |
ὀνομασίαν
φησὶ
λαβεῖν
τὰ
μύρα |
[15, 687] |
στήθους
κατὰ
φύσιν
ἀναφερομένης
ἐπὶ
|
τὴν |
ὄσφρηριν,
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
τὸ |
[15, 675] |
ἔπεσι
στέφει.
Τοὺς
γὰρ
αὖ
|
τὴν |
ὄψιν
ἀμόρφους,
φησίν,
ἀναπληροῖ
ἡ |
[15, 698] |
τοῖς
ἑξαμέτροις·
(Μοῦσά
μοι
Εὐρυμεδοντιάδεα,
|
τὴν |
παντοχάρυβδιν,
τὴν
ἐγγαστριμάχαιραν,
ὃς
ἐσθίει |
[15, 694] |
προφέρειν.
(Καλὴν
δὲ
ταύτην
ἐνόμιζον
|
τὴν |
παραίνεσίν
τέ
τινα
καὶ
γνώμην |
[15, 682] |
τι
ἀναγράφει
καλούμενον
ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ
κατὰ
|
τὴν |
Παρθικὴν
χώραν,
περὶ
οὗ
τάδε |
[15, 669] |
ἐμοὶ
καὶ
τάδε
μανθάνετε,
εἰς
|
τὴν |
παροῦσαν
ζήτησιν
ἐπιτήδεια
ὄντα.
Ὁρῶ |
[15, 678] |
ἐκ
μυρρίνης
πλεκόμενον
στέφανον,
ὄντα
|
τὴν |
περίμετρον
πηχῶν
κʹ
(πομπεύειν
τε |
[15, 666] |
ἂν
τὸν
κότταβον
ἀφεὶς
ἐπὶ
|
τὴν |
πλάστιγγα
ποιήσῃ
πεσεῖν—
{Β.
Πλάστιγγα |
[15, 701] |
πράξεως
μίμημα
γενόμενον
ἀνάκειται
παρὰ
|
τὴν |
πλάτανον
ἐν
Δελφοῖς,
εἶπεν
ἵε |
[15, 693] |
τοῦ
θεοῦ
δωρεάν,
καὶ
μετὰ
|
τὴν |
πλήρωσιν
διδόασιν,
ὅπως
ἐλάχιστον
ᾖ |
[15, 677] |
τοῦ
Μαυρουσίου
λέοντος,
ὃν
κατὰ
|
τὴν |
πλησίον
τῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
Λιβύην
ἐν |
[15, 665] |
περισπουδάστοις
τούτοις
συμποσίοις
διά
τε
|
τὴν |
ποικιλίαν
καὶ
τὴν
ὁμοιότητα
τῶν |
[15, 676] |
τοῖς
ἐμπλέουσιν
τὴν
σωτηρίαν
(διὰ
|
τὴν |
πολλὴν
ναυτίαν
γενομένου
τε
ἐμέτου |
[15, 673] |
ἐν
εὐωχίαις
ἀποδιδόντας
τῇ
θεῷ
|
τὴν |
προσήκουσαν.
Ὅθεν
τοὺς
Κᾶρας
ὑπακοῦσαι |
[15, 670] |
τὸ
πολλάκις
τοὺς
ἐρῶντας
διὰ
|
τὴν |
πτοίησιν,
(ὡς
ἔοικεν,
στεφανουμένους
περιαιρεῖν |
[15, 672] |
συγγράμματι,
ὅπερ
ἐπιγράφεται
Τῶν
κατὰ
|
τὴν |
Σάμον
ἐνδόξων
ἀναγραφή,
εὗρον
τὸ |
[15, 677] |
κατημαξευμένων
ἐρεῖν
τι;
Διὰ
δὲ
|
τὴν |
σὴν
γλῶσσαν
τῆς
ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ
μνησθήσομαι, |
[15, 689] |
τὴν
καλουμένην
στακτὴν
λέγει,
(διὰ
|
τὴν |
σμύρναν
ἣν
εἰς
Αἴγυπτον
καταγομένην |
[15, 670] |
ἀλλὰ
τῷ
Ἔρωτι
ποιούμενοι
τὴν
|
τῶν |
στεφάνων
ἀνάθεσιν
τοῦ
μὲν
Ἔρωτος |
[15, 682] |
Οὗτος
ὁ
ποιητὴς
καὶ
τὴν
|
τῶν |
στεφάνων
χρῆσιν
εἰδὼς
φαίνεται
δι´ |
[15, 676] |
τέ
τινα
καὶ
δὴ
καὶ
|
τὴν |
στεφανωτρίδα
βύβλον.
Ἐγὼ
δὲ
οὐκ |
[15, 676] |
ναῦν
ἤδη
ἀπειρηκόσι
τοῖς
ἐμπλέουσιν
|
τὴν |
σωτηρίαν
(διὰ
τὴν
πολλὴν
ναυτίαν |
[15, 696] |
οὐ
παιάν
ἐστιν,
ὡς
ὁ
|
τὴν |
τῆς
ἀσεβείας
κατὰ
τοῦ
φιλοσόφου |
[15, 672] |
ἐλθεῖν
εἰς
Σάμον,
θεασαμένην
δὲ
|
τὴν |
τῆς
Ἥρας
ἐπιφάνειαν
καὶ
τῆς |
[15, 673] |
καθίστησι
τὸ
ζητούμενον.
Συνέβη
δὲ
|
τὴν |
τῆς
λύγου
στεφάνωσιν
καὶ
μέχρι |
[15, 669] |
περιαιρεῖται
τὸν
κόσμον,
διὰ
τοῦτο
|
τὴν |
τοῦ
ἐπιφανοῦς
κόσμου
περιαίρεσιν
φρυκτόν |
[15, 693] |
γεύσει
τὴν
ἰσχὺν
αὐτοῦ
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
θεοῦ
δωρεάν,
καὶ
μετὰ |
[15, 667] |
κοτταβίζειν.
(Ἐκάλουν
δ´
ἀπ´
ἀγκύλης
|
τὴν |
τοῦ
κοττάβου
πρόεσιν
διὰ
τὸ |
[15, 688] |
τὸν
τῶν
ὅλων
δημιουργὸν
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
πλευμόνος
αὐτῇ
φύσιν
περιθεῖναι, |
[15, 672] |
εὐεργετηθεῖσιν
ἀνθρώποις
ὑπ´
αὐτοῦ
κατὰ
|
τὴν |
τοῦ
πυρὸς
δωρεάν.
Διόπερ
καὶ |
[15, 670] |
στεφανοῦσθαι
σπουδάζουσιν
πλὴν
οἱ
ἐρῶντες)
|
τὴν |
τοῦ
στεφάνου
δὴ
λύσιν
σημεῖον |
[15, 693] |
θᾶττον
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
ἀπενεγκάτω
μοι
|
τὴν |
τράπεζαν
ἐκποδών.
Ἱκανῶς
κεχόρτασμαι
γάρ. |
[15, 693] |
ἄκρατον
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
ἐκέλευσεν
βασταχθῆναι
|
τὴν |
τράπεζαν.
Παρὰ
δὲ
τοῖς
Ἐμεσηνοῖς |
[15, 675] |
ᾧ
ταυτὶ
γέγραπται·
Κατὰ
δὲ
|
τὴν |
τρίτην
πρὸς
ταῖς
εἴκοσιν
Ὀλυμπιάδα |
[15, 701] |
Νίκανδρος
δ´
ὁ
Κολοφώνιος
ἑλάνην
|
τὴν |
τῶν
καλάμων
δέσμην.
Λύχνα
δὲ |
[15, 686] |
ἡμμένην
χρηστῷ
πυρί.
Οὕτω
γὰρ
|
τὴν |
τῶν
λόγων
ἔξοδον
ὥσπερ
δράματος |
[15, 692] |
ἀπόλαυσιν
καὶ
τρυφὴν
ἀγόντων
ἐπὶ
|
τὴν |
τῶν
μύρων
χρῆσιν
ὥρμησεν.
Χρηστέον |
[15, 670] |
ἐρωμένοις
ἀλλὰ
τῷ
Ἔρωτι
ποιούμενοι
|
τὴν |
τῶν
στεφάνων
ἀνάθεσιν
τοῦ
μὲν |
[15, 682] |
ἕστο.
Οὗτος
ὁ
ποιητὴς
καὶ
|
τὴν |
τῶν
στεφάνων
χρῆσιν
εἰδὼς
φαίνεται |
[15, 694] |
πλουτεῖν,
τοῦθ´,
ὁρᾷς,
ἐμαίνετο·
μετὰ
|
τὴν |
ὑγίειαν
γὰρ
τὸ
πλουτεῖν
διαφέρει· |
[15, 702] |
διδόντι
ἐκπιεῖν
παιδὶ
τὸν
εἰς
|
τὴν |
Ὑγίειαν
παιᾶνα
ᾄσας
τὸν
ποιηθέντα |
[15, 677] |
Ὀνομάτων,
πλοκῆς
στεφάνων
γένος
τι
|
τὴν |
ὑπογλωττίδα
ἀποδίδωσιν.
Λαβὲ
οὖν
καὶ |
[15, 697] |
θνητῷ
μνῆμα
κατεσκεύαζον
(καὶ
ἀθανατίζειν
|
τὴν |
φύσιν
βουλόμενος
ἐπιταφίοις
ἂν
τιμαῖς |
[15, 697] |
αἱ
Λοκρικαὶ
καλούμεναι,
μοιχικαί
τινες
|
τὴν |
φύσιν
ὑπάρχουσαι,
ὡς
καὶ
ἥδε· |
[15, 667] |
μάνθανε.
Ἀγκυλοῦντα
γὰρ
δεῖ
σφόδρα
|
τὴν |
χεῖρα
εὐρύθμως
πέμπειν
τὸν
κότταβον, |
[15, 667] |
τῷ
Ἡρακλεῖ
μὴ
σκληρὰν
ἔχειν
|
τὴν |
χεῖρα
μέλλοντα
κοτταβίζειν.
(Ἐκάλουν
δ´ |
[15, 669] |
Σὸν
οὖν
ἐστιν,
ὦ
μουσικώτατε,
|
τὴν |
χιλιέτη
μου
ταύτην
ζήτησιν
ἀπολύσασθαι, |
[15, 677] |
ἕτερος
λώτινος
ὀνομάζεται,
κυανέαν
ἔχων
|
τὴν |
χροιάν.
Καὶ
(Παγκράτης
τις
τῶν |
[15, 688] |
ἀνθῶν
ἀναθυμιάσεως,
οὐκ
ἀπὸ
τοῦ
|
τὴν |
ψυχὴν
θυμὸν
καλεῖσθαι,
ὥς
τινες |
[15, 687] |
τὸ
νομίζειν
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
|
τὴν |
ψυχὴν
καθιδρῦσθαι,
(ὡς
Πραξαγόρας
καὶ |
[15, 696] |
καθάπερ
ὁ
εἰς
Λύσανδρον
τὸν
|
Σπαρτιάτην |
γραφεὶς
ὄντως
παιάν,
ὅν
φησι |
[15, 673] |
στεφάνωσιν
καὶ
μέχρι
τῶν
κατὰ
|
Πολυκράτην |
χρόνων,
ὡς
ἄν
τις
εἰκάσειε, |
[15, 686] |
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
ποιοῦντα
τὸν
|
Σωκράτην |
τοιαυτὶ
λέγοντα·
Νὴ
Δί´,
ὦ |
[15, 695] |
τύραννον
κτανέτην
(ἰσονόμους
τ´
Ἀθήνας
|
ἐποιησάτην. |
ιαʹ
Φίλταθ´
Ἁρμόδι´,
οὔ
τί |
[15, 695] |
τύραννον
κτανέτην
ἰσονόμους
τ´
Ἀθήνας
|
ἐποιησάτην. |
ιδʹ
(Ἀδμήτου
λόγον,
ὦ
ἑταῖρε, |
[15, 695] |
καὶ
Ἀριστογείτων,
ὅτε
τὸν
τύραννον
|
κτανέτην
|
(ἰσονόμους
τ´
Ἀθήνας
ἐποιησάτην.
ιαʹ |
[15, 695] |
καὶ
Ἀριστόγειτον,
ὅτι
τὸν
τύραννον
|
κτανέτην
|
ἰσονόμους
τ´
Ἀθήνας
ἐποιησάτην.
ιδʹ |
[15, 695] |
ἐν
θυσίαις
ἄνδρα
τύραννον
Ἵππαρχον
|
ἐκαινέτην |
ιγʹ
Αἰεὶ
σφῷν
κλέος
ἔσσεται |
[15, 687] |
οὖσαν
καὶ
Νοῦν,
ἔτι
δ´
|
Ἀρετὴν |
ἐλαίῳ
χριομένην
καὶ
γυμναζομένην.
(Τούτοις |
[15, 687] |
πᾶσιν
αὑτοῦ
ἔργοις·
Ἁβροδίαιτος
ἀνὴρ
|
ἀρετήν |
τε
σέβων
τάδ´
ἔγραψεν
Παρράσιος. |
[15, 687] |
Ἀλλ´
ὅμως
διὰ
τὸ
τὴν
|
ἀρετὴν |
φῆσαι
τιμᾶν
ἀνεκτέον.
Ταῦτα
μὲν |
[15, 685] |
τὸ
τρίφυλλον.
Καὶ
γὰρ
εἰς
|
Δημαρέτην |
ἀναφέρεταί
τι
ποιημάτιον
ὃ
ἐπιγράφεται |
[15, 698] |
τῶν
προγενεστέρων
ποιητῶν
ὑπερέχειν
ἐπιγεγονότας.
|
Εὑρετὴν |
μὲν
οὖν
τοῦ
γένους
Ἱππώνακτα |
[15, 675] |
βίος
ἀνεῖναι
τὸ
στέφος,
τὸν
|
εὑρετὴν |
τοῦ
πώματος
καὶ
τῶν
δι´ |
[15, 666] |
~Δι´
ὃ
καὶ
Ἐρασίστρατον
τὸν
|
Ἰουλιήτην |
ἐν
(τῇ
περὶ
τῶν
Καθόλου |
[15, 692] |
εἰς
ἔρωτα
κατὰ
τὸν
Κυθήριον
|
ποιητήν, |
ὅτι
Ἰανὸς
ὁ
παρ´
ἡμῖν |
[15, 697] |
Σέλευκον
τὸν
τῶν
ἱλαρῶν
ᾀσμάτων
|
ποιητήν· |
οὗπερ
συνεχῶς
ᾄδειν
εἰώθασιν·
Κἀγὼ |
[15, 672] |
ἐνδόξων
ἀναγραφή,
εὗρον
τὸ
ζητούμενον.
|
Ἀδμήτην |
γάρ
φησιν
τὴν
Εὐρυσθέως
ἐξ |
[15, 672] |
ἐπισπασαμένους
περιειλῆσαι
πάντοθεν.
Τὴν
δὲ
|
Ἀδμήτην |
λύσασαν
αὐτὸ
ἁγνίσαι
καὶ
στῆσαι |
[15, 683] |
θράσκιον
ἢ
ἀργωπὸν
ἠὲ
κλαδέεσσι
|
πλανήτην· |
βλαστοδρεπιδεχυτοιο
καὶ
εἰς
μίαν
ὄρσεο |
[15, 672] |
δὲ
Τυρρηνοὺς
ἐλθόντας
εἰς
τὸν
|
Ἡραίτην |
ὅρμον
καὶ
ἀποβάντας
εὐθέως
ἔχεσθαι |
[15, 687] |
Κρίσει
τῷ
δράματι
τὴν
μὲν
|
Ἀφροδίτην |
Ἡδονήν
τινα
οὖσαν
δαίμονα
μύρῳ |
[15, 675] |
ταυτὶ
γέγραπται·
Κατὰ
δὲ
τὴν
|
τρίτην |
πρὸς
ταῖς
εἴκοσιν
Ὀλυμπιάδα
ὁ |
[15, 676] |
οὖν
εἰσιν
καὶ
οἱ
λέγοντες
|
Ναυκρατίτην |
εἶναι
στέφανον
τὸν
ἐκ
τῆς |
[15, 671] |
τοὺς
μὲν
ῥοδίνους,
τὸν
δὲ
|
Ναυκρατίτην. |
Καὶ
διὰ
τί
παρὰ
τῷ |
[15, 676] |
μυρρίνης,
ὃν
καὶ
τότε
ἐκάλεσε
|
Ναυκρατίτην. |
Ὁ
μὲν
οὖν
Πολύχαρμος
ταῦτα. |
[15, 676] |
τῆς
σαμψύχου
στέφανον
εἶναι
τὸν
|
Ναυκρατίτην· |
πολὺ
δὲ
τὸ
ἄνθος
τοῦτο |
[15, 676] |
ἡγούμενος
οὐκ
ἄλλον
τινὰ
εἶναι
|
Ναυκρατίτην |
στέφανον
ἢ
τὸν
ἐκ
τῆς |
[15, 689] |
φησὶν
ὁ
Δίδυμος,
τὴν
καλουμένην
|
στακτὴν |
λέγει,
(διὰ
τὴν
σμύρναν
ἣν |
[15, 699] |
ἄκρον
ἰὼν
παιδομανεῖ
σὺν
ἔρωτι
|
πότην |
ἶσον.
Ἔγραφε
δ´
ὡνὴρ
εὖ |
[15, 677] |
οἱ
χοροὶ
ᾄδωμεν
εἰς
τὸν
|
δεσπότην |
ἐγκώμιον.
Σιληνὸς
δ´
ἐν
ταῖς |
[15, 674] |
ὀφρύσιν
σελίνων
στεφανίσκους
θέμενοι
θάλειαν
|
ἑορτὴν |
ἀγάγωμεν
Διονύσῳ.
Ἐστεφανοῦντο
δὲ
καὶ |
[15, 672] |
παρατίθεσθαι·
καὶ
καλεῖσθαι
Τόναια
τὴν
|
ἑορτήν, |
(ὅτι
συντόνως
συνέβη
περιειληθῆναι
τὸ |
[15, 691] |
τὴν
αὐτὴν
μύρον,
ἰδίῳ
δ´
|
ἑκάστην. |
Πετόμεναι
δ´
αὗται
κύκλῳ
ἔρραινον |
[15, 697] |
μετὰ
Φιλέταιρον
ἄρξας
Περγάμου
(Ἄτταλος
|
δικαστὴν |
καθεστάκει
βασιλικῶν
τῶν
περὶ
τὴν |
[15, 690] |
μνημονεύει
Φερεκράτης
ἐν
Λήροις
οὕτως·
|
Ἔστην |
δὲ
κἀκέλευον
ἐγχέασθε
νῷν
βρένθειον, |
[15, 686] |
τῶν
χρηστῶν
δύο
(καὶ
δᾷδα
|
χρηστὴν |
ἡμμένην
χρηστῷ
πυρί.
Οὕτω
γὰρ |
[15, 685] |
Τοκιστῇ.
Αἰγύπτιον
γὰρ
ὑποστησάμενος
τὸν
|
τοκιστήν |
φησιν·
Καταλαμβάνομεν
τὸν
πορνοβοσκὸν
καὶ |
[15, 681] |
ἡ
Ἀφροδίτη
ἐλούσατο.
Εἶναι
δ´
|
ἀρίστην |
ἐν
Κύπρῳ
καὶ
Λήμνῳ,
ἔτι |
[15, 681] |
ἐν
τῷ
στύφειν,
πολὺ
δ´
|
ἀρίστην |
εὐωδίαν
καὶ
δυναμένην
τέρπειν,
(ἀλλὰ |
[15, 692] |
φίλοι,
ἀναγινώσκων
τὴν
ὀγδόην
καὶ
|
εἰκοστὴν |
τῶν
Ποσειδωνίου
Ἱστοριῶν
περὶ
μύρων |
[15, 676] |
τῆς
Ἀφροδίτης
ἄγαλμα
σῴζειν
αὑτοὺς
|
αὐτὴν |
δεόμενοι.
Ἡ
δὲ
θεὸς
(προσφιλὴς |
[15, 681] |
ἐν
τῷ
Ῥιζοτομικῷ
φησιν
ἀναφῦναι
|
αὐτὴν |
ἐκ
τῶν
Ἀφροδίτης
λουτρῶν,
ὅτε |
[15, 681] |
ἐν
Θρᾴκῃ.
Φιλῖνος
δέ
φησιν
|
αὐτὴν |
ζυγίδα
καλεῖσθαι.
Περὶ
δὲ
τῆς |
[15, 681] |
δὲ
μέλαν,
φησί,
τὴν
μὲν
|
αὐτὴν |
θεωρίαν
ἔχει,
εὐῶδες
δ´
ἐστὶ |
[15, 691] |
οὐχὶ
ταὐτόν,
μὰ
Δία,
τὴν
|
αὐτὴν |
μύρον,
ἰδίῳ
δ´
ἑκάστην.
Πετόμεναι |
[15, 685] |
δευτέραν
τράπεζαν
εὐτρεπῆ
ποίει,
κόσμησον
|
αὐτὴν |
παντοδαποῖς
τραγήμασιν,
μύρον,
στεφάνους,
λιβανωτόν, |
[15, 673] |
τῇ
λύγῳ,
(τῷ
(δὲ)
λέγειν
|
αὐτὴν |
τῶν
Καρῶν
ἀρχαῖον
στέφος
πρόδηλον |
[15, 693] |
Σωτῆρος
Διὸς
τάχιστά
γε
ἀπώλεσε
|
ναύτην |
καὶ
κατεπόντωσέν
μ´,
ὁρᾷς.
Ἔριφος |
[15, 672] |
ἐν
ἀλυπίᾳ
κειμένην
δοῦναι
θελήσαντος,
|
ταύτην |
ἐκείνῳ
ἐπιτάξαι
τὸν
καθηγούμενον
τῶν |
[15, 693] |
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
δέχομαι.
Λαβοῦς´
ἀπένεγκε
|
ταύτην |
ἐκποδών.
Ξέναρχος
ἐν
Διδύμοις·
Ὡς |
[15, 694] |
μέσον
ἠξίουν
προφέρειν.
(Καλὴν
δὲ
|
ταύτην |
ἐνόμιζον
τὴν
παραίνεσίν
τέ
τινα |
[15, 669] |
ὦ
μουσικώτατε,
τὴν
χιλιέτη
μου
|
ταύτην |
ζήτησιν
ἀπολύσασθαι,
Δημόκριτε,
καὶ
διὰ |
[15, 665] |
ἀποβλύζουσιν,
ἔφη
οὐκ
εἶναι
παλαιὰν
|
ταύτην |
παράδοσιν
οὐδ´
εἰδέναι
τινὰ
τῶν |
[15, 692] |
ἐλάσσονος
τῆς
βίας
γενησομένης,
εἰ
|
ταύτην |
προτέγξαιεν.
(Προστιθεὶς
δ´
ὁ
βίος |
[15, 666] |
κοττάβων
εὕρεσις
Σικελική
ἐστιν
παιδιά,
|
ταύτην |
πρώτων
εὑρόντων
Σικελῶν,
ὡς
Κριτίας |
[15, 674] |
αἰσθήσεις
ἐν
τῇ
κεφαλῇ
εἶναι
|
ταύτην |
στεφανοῦσθαι
ἢ
διὰ
τὸ
συμφέρειν |
[15, 699] |
φανόν.
Σέλευκος
δὲ
οὕτως
ἐξηγεῖται
|
ταύτην |
τὴν
λέξιν·
Γγράβιόν
ἐστιν
τὸ |
[15, 680] |
Ἑλλάνικος
καὶ
Ἄμασιν
Αἰγύπτου
βασιλεῦσαι,
|
ἰδιώτην |
ὄντα
καὶ
τῶν
τυχόντων
κατὰ |
[15, 672] |
τὸ
βρέτας
ὑπὸ
τῶν
τὴν
|
πρώτην |
αὐτοῦ
ζήτησιν
ποιησαμένων.
Ἱστορεῖται
δ´ |
[15, 677] |
κατὰ
τὴν
πλησίον
τῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
|
Λιβύην |
ἐν
κυνηγίῳ
καταβεβλήκει
ὁ
Ἀδριανός, |
[15, 677] |
πολλῷ
χρόνῳ
κατανεμηθέντα
πᾶσαν
τὴν
|
Λιβύην, |
ἧς
καὶ
πολλὰ
ἀοίκητα
ἐπεποιήκει |
[15, 683] |
δισσά,
ὠχρόν
τε
χρυσῷ
τε
|
φυὴν |
εἰς
ὦπα
προσεικές,
ἅσσα
τ´ |
[15, 696] |
τῆς
ἀσεβείας
κατὰ
τοῦ
φιλοσόφου
|
γραφὴν |
ἀπενεγκάμενος
(Δημόφιλος
εἰς
αἰδωτε
παρασκευασθεὶς |
[15, 692] |
ἢ
πλοῖον.
Τοῦτον
δὲ
τὴν
|
ἀδελφὴν |
γήμαντα
Καμήσην
υἱὸν
μὲν
Αἴθηκα, |
[15, 673] |
θυμῆρες
πίνοντες
ὅπως
Διὸς
εὐκλέα
|
νύμφην
|
μέλπωμεν,
νήσου
δεσπότιν
ἡμετέρης.
Ἐν |
[15, 675] |
ἐπεστέψαντο
ποτοῖο.
~Καί·
Ἀλλὰ
θεὸς
|
μορφὴν |
ἔπεσι
στέφει.
Τοὺς
γὰρ
αὖ |
[15, 692] |
καὶ
τῶν
εἰς
ἀπόλαυσιν
καὶ
|
τρυφὴν |
ἀγόντων
ἐπὶ
τὴν
τῶν
μύρων |
[15, 687] |
καλόν,
ἅτε
φορτικῶς
μετακαλεσαμένῳ
εἰς
|
τρυφὴν |
τὴν
δοθεῖσαν
ὑπὸ
τῆς
τύχης |
[15, 683] |
μὲν
Ὠδονίηθε
Μίδης
ἅπερ
Ἀσίδος
|
ἀρχὴν
|
λείπων
ἐν
κλήροισιν
ἀνέτρεφεν
Ἠμαθίοισιν, |
[15, 685] |
διθυραμβοποιὸς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
|
ἀρχὴν |
ποιεῖται
τὸν
στέφανον
τῆς
εὐωχίας |
[15, 688] |
ἀναθυμιάσεως,
οὐκ
ἀπὸ
τοῦ
τὴν
|
ψυχὴν |
θυμὸν
καλεῖσθαι,
ὥς
τινες
ἀξιοῦσιν. |
[15, 687] |
νομίζειν
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
τὴν
|
ψυχὴν |
καθιδρῦσθαι,
(ὡς
Πραξαγόρας
καὶ
Φυλότιμος |
[15, 691] |
μύρου
μνημονεύων
φησίν·
Στακτὴ
δυοῖν
|
μναῖν |
οὐκ
ἀρέσκει
μ´
οὐδαμῶς.
Οὐ |
[15, 698] |
ἑξαμέτροις·
(Μοῦσά
μοι
Εὐρυμεδοντιάδεα,
τὴν
|
παντοχάρυβδιν, |
τὴν
ἐγγαστριμάχαιραν,
ὃς
ἐσθίει
οὐ |
[15, 697] |
οἳ
μὲν
δὴ
τεθνᾶσι
καὶ
|
εἰν |
Ἀίδαο
δόμοισιν·
~(ἔστι
δέ
τις |
[15, 677] |
οὖν
ποιῶμεν;
Χλανίδ´
ἐχρῆν
λευκὴν
|
λαβεῖν· |
(εἶτ´
ἰσθμιακὰ
λαβόντες
ὥσπερ
οἱ |
[15, 695] |
μὲν
ἔχει,
τὰν
δ´
ἔραται
|
λαβεῖν· |
(κἀγὼ
παῖδα
καλὴν
τὴν
μὲν |
[15, 695] |
μὲν
ἔχω,
τὴν
δ´
ἔραμαι
|
λαβεῖν. |
κβʹ
Πόρνη
καὶ
βαλανεὺς
τωὐτὸν |
[15, 693] |
Ἐκπεπήδηκας
πρὶν
Ἀγαθοῦ
πρῶτον
Δαίμονος
|
λαβεῖν, |
πρὶν
Διὸς
σωτῆρος.
Θεόφραστος
δ´ |
[15, 686] |
δὲ
Χρύσιππος
τὴν
ὀνομασίαν
φησὶ
|
λαβεῖν |
τὰ
μύρα
ἀπὸ
τοῦ
μετὰ |
[15, 675] |
μέτωπον
καὶ
τοὺς
ἐν
τῷ
|
σφίγγειν |
τόνους
ὑπομένοντα,
προσέτι
δὲ
ψύχοντα |
[15, 673] |
ἀρκεῖται
τῇ
λύγῳ,
(τῷ
(δὲ)
|
λέγειν |
αὐτὴν
τῶν
Καρῶν
ἀρχαῖον
στέφος |
[15, 677] |
λόγων
ἀγῶνα
θεῖτ´
ἄν,
εἰ
|
λέγειν |
εἴη
σοφός.
ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ.
Οὕτως
τοῦτον |
[15, 686] |
Κἀγὼ
δ´
ἐπὶ
τούτοις
τοῦ
|
λέγειν |
ἤδη
παύσομαι
τὸ
τήμερον,
παραχωρῶν |
[15, 666] |
τὸν
ἀπὸ
τῶν
ποτηρίων
κότταβον
|
λέγειν. |
Κότταβος
δ´
ἐκαλεῖτο
καὶ
τὸ |
[15, 674] |
τῷ
Μηνοδότῳ.
Δύναται
δέ
τις
|
λέγειν |
περὶ
τῆς
λύγου
ἁπλούστερον,
ὅτι |
[15, 675] |
ἀμόρφους,
φησίν,
ἀναπληροῖ
ἡ
τοῦ
|
λέγειν |
πιθανότης
(ἔοικεν
οὖν
ὁ
στέφανος |
[15, 699] |
τις
τὸν
γλωσσογράφον
ἔφασκεν
Ἀθηναίους
|
λέγειν |
τὰς
λαμπάδας
φανούς.
Τιμαχίδας
δὲ |
[15, 697] |
δέον
μηδένα
τῶν
σπουδῆς
ἀξίων
|
λέγειν |
τι
τοῦ
γάστρωνος
παρόντος
Οὐλπιανοῦ. |
[15, 677] |
τὸν
ῥοδίζοντα
λωτόν,
φάσκων
αὐτὸν
|
δεῖν |
καλεῖν
Ἀντινόειον,
ἀναπεμφθέντα
ὑπὸ
τῆς |
[15, 693] |
οἶνον
οὐ
φέροντες
τοῖς
βωμοῖς,
|
δεῖν |
λέγοντες
τὸν
τὰ
ὅλα
συνέχοντα |
[15, 671] |
τὸν
θύοντα
τοῖς
κεκλημένοις
δείξαντα
|
δεῖν |
τὸ
δεῖπνον
εἰς
τὴν
αὔριον
|
[15, 670] |
βραβεύουσα
τῶν
πραγμάτων
ἕκαστον
οἴεται
|
δεῖν |
τοὺς
ἐρῶντας
μὴ
στεφανοῦσθαι
πρὶν |
[15, 697] |
ἱλαρῶν
ᾀσμάτων
ποιητήν·
οὗπερ
συνεχῶς
|
ᾄδειν |
εἰώθασιν·
Κἀγὼ
παιδοφιλήσω·
πολύ
μοι |
[15, 694] |
πρῶτον
ἦν
ὃ
δὴ
πάντας
|
ᾄδειν |
νόμος
ἦν,
τὸ
δὲ
δεύτερον |
[15, 697] |
καὶ
Δημητρίῳ
φησὶν
Φιλόχορος
Ἀθηναίους
|
ᾄδειν |
παιᾶνας
τοὺς
πεποιημένους
ὑπὸ
Ἑρμίππου |
[15, 672] |
παρεκελεύσατο
στεφανώματι
χρωμένοις
τῇ
λύγῳ
|
καταδεῖν |
τὴν
ἑαυτῶν
κεφαλὴν
τοῖς
κλάδοις |
[15, 680] |
καθὼς
ἐν
τοῖς
Σιμωνίδου
Ἐπιγράμμασιν
|
ἰδεῖν |
ἔστιν
οὕτως
καλουμένου·
Φοῖβον,
ὃς |
[15, 668] |
σφαίρας
κυλίκων·
καὶ
πρὶν
ἐκεῖνον
|
ἰδεῖν, |
ὄμματι
βηματίσαισθε
τὸν
αἰθέρα
τὸν |
[15, 671] |
πωλεῖν
ἀδείπνοις
ἃ
παρέθηκ´
αὐτοῖς
|
ἰδεῖν. |
Τὰ
αὐτὰ
ἰαμβεῖα
φέρεται
καὶ |
[15, 676] |
χειμὼν
αἰφνίδιον
ἐπέπεσεν
καὶ
(οὐ)
|
συνιδεῖν |
οὐκ
ἦν
ὅπου
γῆς
ἦσαν, |
[15, 696] |
οὐκ
οἶδα
εἴ
τίς
τι
|
κατιδεῖν |
ἐν
τούτοις
(δύναται
παιανικὸν
ἰδίωμα, |
[15, 693] |
ἐν
Διδύμοις·
Ὡς
ὑπό
τι
|
νυστάζειν |
γε
καὐτὸς
ἄρχομαι·
(ἡ
τἀγαθοῦ |
[15, 698] |
λογίους
ἂν
φήσαιμι
διὰ
τὸ
|
παίζειν |
ἀμφιδεξίως
καὶ
τῶν
προγενεστέρων
ποιητῶν |
[15, 666] |
Λέγει
δ´
οὕτως·
Πρὸς
κότταβον
|
παίζειν, |
ἕως
ἂν
σφῷν
ἐγὼ
τὸ |
[15, 666] |
φιλημάτων.
{Α.
Ἀγεννῶς
οὐκ
ἐῶ
|
παίζειν. |
Τίθημι
κοττάβεια
σφῷν
ἐγὼ
τασδί |
[15, 667] |
σκληρὰν
ἔχειν
τὴν
χεῖρα
μέλλοντα
|
κοτταβίζειν. |
(Ἐκάλουν
δ´
ἀπ´
ἀγκύλης
τὴν |
[15, 694] |
ἐσιδόντα,
κλείσαντα
πάλιν,
ἄνδρα
φίλον
|
νομίζειν |
ἀδόλῳ
φρενί.
ζʹ
Ὑγιαίνειν
μὲν |
[15, 687] |
ὄσφρηριν,
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
τὸ
|
νομίζειν |
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
τὴν
ψυχὴν |
[15, 697] |
ὡς
θνητῷ
μνῆμα
κατεσκεύαζον
(καὶ
|
ἀθανατίζειν |
τὴν
φύσιν
βουλόμενος
ἐπιταφίοις
ἂν |
[15, 666] |
σὺ
καὶ
τοὺς
Ἀμειψίου
Ἀποκοτταβίζοντας
|
ἀποβλύζειν |
ὑπολαμβάνεις.
Ἐπεὶ
οὖν
ἄπειρος
εἶ |
[15, 676] |
ἐπὶ
τὸ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἄγαλμα
|
σῴζειν |
αὑτοὺς
αὐτὴν
δεόμενοι.
Ἡ
δὲ |
[15, 701] |
(Τὸ
ἰὴ
παιών,
ἄνδρες
φίλοι,
|
μαθεῖν |
βούλομαι
εἴτε
παροιμία
ἐστὶν
εἴτε |
[15, 669] |
ὧν
ἐστι
καὶ
τοῦτο,
ἐπεζήτουν
|
μαθεῖν, |
εἰπόντος
τοῦ
Κυρηναίου·
(Τὰ
δὲ |
[15, 678] |
τραχήλους
περιετίθεντο,
ὡς
σαφῶς
ἔστιν
|
μαθεῖν |
ἐκ
τῆς
Ἀλκαίου
καὶ
Ἀνακρέοντος |
[15, 695] |
δὲ
δεύτερον
ἐς
Τροίαν
λέγουσιν
|
ἐλθεῖν |
Δαναῶν
καὶ
Ἀχιλλέα.
ιζʹ
Εἴθε |
[15, 695] |
λέγουσί
σε
ἐς
Τροίαν
ἄριστον
|
ἐλθεῖν |
Δαναῶν
μετ´
Ἀχιλλέα.
ιϚ
Τὸν |
[15, 672] |
τὴν
Εὐρυσθέως
ἐξ
Ἄργους
φυγοῦσαν
|
ἐλθεῖν |
εἰς
Σάμον,
θεασαμένην
δὲ
τὴν |
[15, 674] |
ἐκ
τῆς
ἀγωγῆς
παῖδας
ἀστεφανώτους
|
ἀκολουθεῖν. |
Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν
δευτέρῳ
Ἐρωτικῶνκαὶ |
[15, 700] |
τὸ
πρυτανεῖον
ἀναθεῖναι
λυχνεῖον
δυνάμενον
|
καίειν |
τοσούτους
λύχνους
ὅσος
ὁ
τῶν |
[15, 700] |
ὕδατος
οὑτοσί·
δεῖ
τ´
οὐχὶ
|
σείειν, |
ἀλλ´
ἀποσείειν
αὐτόθεν.
Νικόστρατος
ἐν |
[15, 700] |
δεῖ
τ´
οὐχὶ
σείειν,
ἀλλ´
|
ἀποσείειν |
αὐτόθεν.
Νικόστρατος
ἐν
Πατριώταις·
Ὁ |
[15, 675] |
(ἔοικεν
οὖν
ὁ
στέφανος
τοῦτο
|
ποιεῖν |
βούλεσθαι.
Διὸ
καὶ
περὶ
τὰ |
[15, 687] |
μέρος
μέγιστον
ὀσμὰς
ἐγκεφάλῳ
χρηστὰς
|
ποιεῖν. |
Καὶ
ὁ
ἀνδρειότατος
δέ,
προσέτι |
[15, 668] |
Ἐπὶ
τούτοις
ὁ
Οὐλπιανὸς
ᾔτει
|
πιεῖν |
μεγάλῃ
κύλικι,
ἐπιλέγων
ἐκ
τῶν |
[15, 702] |
λοιπὸν
τοῦ
ἀκράτου
τῷ
διδόντι
|
ἐκπιεῖν |
παιδὶ
τὸν
εἰς
τὴν
Ὑγίειαν |
[15, 686] |
διαλέξει
κατὰ
τὸν
Ἀντιφά
Στεφάνους
|
ἐνεγκεῖν |
δεῦρο
τῶν
χρηστῶν
δύο
(καὶ |
[15, 678] |
καλεῖν
μυρσίνης
κλῶνα,
περὶ
ὃν
|
πλέκειν |
ἴα
καὶ
ἄλλα
ἄνθη.
Καὶ |
[15, 697] |
πεφροντικέναι,
κύον
ἀδδεές
Ἀλλ´
ἐπεὶ
|
διδάσκειν |
μέ
τι
ἐπαγγέλλῃ,
σπονδάς
σοι |
[15, 677] |
ῥοδίζοντα
λωτόν,
φάσκων
αὐτὸν
δεῖν
|
καλεῖν |
Ἀντινόειον,
ἀναπεμφθέντα
ὑπὸ
τῆς
γῆς |
[15, 682] |
τὸ
ῥόδον
φησὶ
τοὺς
Ἀρκάδας
|
καλεῖν |
εὔομφον
ἀντὶ
τοῦ
εὔοσμον.
Ἀπολλόδωρος |
[15, 678] |
τοῖς
Ἀτάκτοις
ὑποθυμίδα
Λεσβίους
φησὶν
|
καλεῖν |
μυρσίνης
κλῶνα,
περὶ
ὃν
πλέκειν |
[15, 701] |
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
λοφνίδα
φησὶ
|
καλεῖν |
Ῥοδίους
τὴν
ἐκ
τοῦ
φλοιοῦ |
[15, 698] |
οὔτε
θεάτρων,
ᾧ
καὶ
τεθνειῶτι
|
λαλεῖν |
πόρε
Φερσεφόνεια.
Σὺ
δὲ
καὶ |
[15, 687] |
ᾐδέσθη
τὸ
καλὸν
τῆς
ἁβρότητος
|
ἀφελεῖν |
λέγουσα
ὧδε·
(Ἐγὼ
δὲ
φίλημ´ |
[15, 674] |
τυχόντας,
τῆς
τῶν
κροτάφων
συνδέσεως
|
ὠφελεῖν |
δοκούσης·
οἱ
δ´
ὕστερον
ἅμα |
[15, 699] |
εἰδὼς
ἐκ
νεότητος
ἀεὶ
ξείνοισιν
|
ὁμιλεῖν
|
ξεῖνος·
Μιμνέρμου
δ´
εἰς
ἔπος |
[15, 667] |
πατρικοῖσι
νόμοις
τὸ
κεινεου
ὀξυβάφοις
|
βάλλειν |
μὲν
τῶ
πόντω
δὲ
βάλλοντι |
[15, 697] |
προδῷς
ἄμμ´,
ἱκετεύω.
(Πρὶν
καὶ
|
μολεῖν |
κεῖνον,
ἀνίστω,
μὴ
κακὸν
μέγα |
[15, 671] |
τὸ
δεῖπνον
εἰς
τὴν
αὔριον
|
πωλεῖν |
ἀδείπνοις
ἃ
παρέθηκ´
αὐτοῖς
ἰδεῖν. |
[15, 687] |
τῶν
Νόμων
κεκώλυκε
τοὺς
ἄνδρας
|
μυροπωλεῖν. |
Νῦν
δὲ
τῶν
ἀνθρώπων
οὐχ |
[15, 697] |
παιδοφιλήσω·
πολύ
μοι
κάλλιον
ἢ
|
γαμεῖν· |
(παῖς
μὲν
γὰρ
παρεὼν
κἠν |
[15, 673] |
τοῖς
τὴν
θεὸν
θεραπεύουσι
μόνοις
|
ἀπονέμειν |
δῶρον.
Τοῖς
τε
χρησθεῖσιν
ἐκ |
[15, 684] |
δέ
φησι·
Τὰς
δ´
ἀνθήσεις
|
λαμβάνειν |
δεῖ
συνακολουθοῦντα
τοῖς
ἄστροις
τὸ |
[15, 693] |
ἐπιθυμίαν
τοῦ
πότου
τούτου
καὶ
|
λαμβάνειν |
ἐξ
αὐτοῦ
τὰ
καλὰ
καὶ |
[15, 702] |
ἐκ
Τυρρηνίας
οἶνον
σὺν
ὀκτὼ
|
λαμβάνειν |
ἐπίσταμαι.
Ταῦτα,
φίλτατε
Τιμόκρατες,
κατὰ |
[15, 696] |
σᾶς
πέρι,
παρθένε,
μορφᾶς
(καὶ
|
θανεῖν |
ζηλωτὸς
ἐν
Ἑλλάδι
πότμος
καὶ |
[15, 694] |
φίλον
νομίζειν
ἀδόλῳ
φρενί.
ζʹ
|
Ὑγιαίνειν |
μὲν
ἄριστον
ἀνδρὶ
θνητῷ,
δεύτερον |
[15, 694] |
ἐκεῖνος,
ὅστις
ἦν,
τὸ
μὲν
|
ὑγιαίνειν |
πρῶτον
ὡς
ἄριστον
ὂν
ὠνόμασεν |
[15, 692] |
τὴν
κεφαλὴν
ἐν
τοῖς
πότοις
|
λιπαίνειν |
ἐντεῦθεν
γενέσθαι·
τοῖς
αὐχμῶσι
γὰρ |
[15, 692] |
οἴνων
φορὰν
ὑποπτεύσαντες
ἐπεσπάσθησαν
κεφαλὴν
|
λιπαίνειν, |
ὡς
ἐλάσσονος
τῆς
βίας
γενησομένης, |
[15, 699] |
περιεθλασμένον
καὶ
κατεσχισμένον
ἐξάπτεσθαι
καὶ
|
φαίνειν |
τοῖς
ὁδοιποροῦσιν.
Θεοδωρίδας
γοῦν
ὁ |
[15, 669] |
Κρατῖνον,
ὃς
ἐν
Ὀμφάλῃ
φησίν·
|
Πίνειν |
μένοντα
τὸν
καλῶς
εὐδαίμονα
(κρεῖττον· |
[15, 693] |
τινὰ
ποιούμενοι
τοῦ
θεοῦ
μηθὲν
|
ἀσχημονεῖν |
μηδ´
ἔχειν
ἰσχυρὰν
ἐπιθυμίαν
τοῦ |
[15, 695] |
ἑταῖρον
ἔμμεν
καὶ
μὴ
σκολιὰ
|
φρονεῖν. |
ιʹ
Ἐν
μύρτου
κλαδὶ
τὸ |
[15, 671] |
ὅτι
κατ´
ἀρχὰς
ἐλέγομεν
μὴ
|
συνδειπνεῖν |
τῶν
πέντε
γε
πλείους·
ὅτι |
[15, 675] |
ἅπαντας
τοὺς
καροῦν
δυναμένους
ἢ
|
βαρύνειν |
ἄλλως
κεφαλὴν
περιστατέον.
Τὰ
αὐτὰ |
[15, 669] |
αὐτῶν
ἐλεγείων
καὶ
τόδε·
~(Ὕμνους
|
οἰνοχοεῖν |
ἐπιδέξια
σοί
τε
καὶ
ἡμῖν
|
[15, 695] |
δὴ
χρὴ
τοῖς
ἀγαθοῖς
ἀνδράσιν
|
οἰνοχοεῖν. |
κδʹ
Αἰαῖ,
Λειψύδριον
προδωσέταιρον,
οἵους |
[15, 699] |
παρὰ
τὴν
ἕλην·
οὕτω
δ´
|
εἰπεῖν |
Νεάνθην
ἐν
αʹ
τῶν
περὶ |
[15, 701] |
σπονδαῖς
τοῦτο
πρῶτον
εἰς
τρὶς
|
εἰπεῖν |
τὸν
θεὸν
οὕτως
ἵη
παιάν |
[15, 667] |
δεῖ
σφόδρα
τὴν
χεῖρα
εὐρύθμως
|
πέμπειν |
τὸν
κότταβον,
ὡς
Δικαίαρχός
φησιν |
[15, 681] |
δ´
ἀρίστην
εὐωδίαν
καὶ
δυναμένην
|
τέρπειν, |
(ἀλλὰ
πρὸς
ὀλίγιστον.
Τὸ
δὲ |
[15, 677] |
τῶν
κοινῶν
τούτων
καὶ
κατημαξευμένων
|
ἐρεῖν |
τι;
Διὰ
δὲ
τὴν
σὴν |
[15, 678] |
νῦν
ὀνομάζεσθαι,
ὄντας
ἐκ
φοινίκων.
|
Φέρειν |
δ´
αὐτοὺς
ὑπόμνημα
τῆς
ἐν |
[15, 690] |
μύρον
μέλλει
τε
συνθείς
σοι
|
φέρειν
|
τὰ
κινναμώμινα
ταῦτα
καὶ
τὰ |
[15, 674] |
ταύτην
στεφανοῦσθαι
ἢ
διὰ
τὸ
|
συμφέρειν |
ἐσκεπάσθαι
καὶ
συνδεδέσθαι
τοὺς
κροτάφους |
[15, 694] |
τινα
καλὴν
εἰς
μέσον
ἠξίουν
|
προφέρειν. |
(Καλὴν
δὲ
ταύτην
ἐνόμιζον
τὴν |
[15, 670] |
τὴν
πτοίησιν,
(ὡς
ἔοικεν,
στεφανουμένους
|
περιαιρεῖν |
αὑτῶν
τὸν
στέφανον
ἀντιστρέφομεν
τῇ |
[15, 672] |
ἀνελομένους
εἰρεσίᾳ
τε
πάσῃ
χρωμένους
|
ἀπαίρειν |
οὐ
δύνασθαι.
Ἡγησαμένους
οὖν
θεῖόν |
[15, 678] |
παντοδαπὰ
στεφανώματα
ἃ
τὰς
γυναῖκας
|
φορεῖν |
οὕτως
καλεῖσθαι.
(ΥΠΟΘΥΜΙΣ
δὲ
καὶ |
[15, 673] |
δὲ
θεραπεύουσιν
τὴν
θεὸν
ἐπιτρέψαι
|
(φορεῖν |
τὸν
καὶ
νῦν
ἔτι
διαμένοντα |
[15, 692] |
Τοῦτον
δὲ
καὶ
στέφανον
πρῶτον
|
εὑρεῖν |
καὶ
σχεδίας
καὶ
πλοῖα
καὶ |
[15, 672] |
βρέτας
ἠφανίσθη
καὶ
ζητήσεως
γενομένης
|
εὑρεῖν |
μὲν
αὐτὸ
τοὺς
ζητοῦντας
ἐπὶ |
[15, 671] |
λέγει
τοιοῦτον·
~ἕνα
βούλεσθαι
ἀριθμὸν
|
εὑρεῖν, |
ᾧ
ἕως
τοῦ
τελευταίου
εἰσελθόντος |
[15, 666] |
ἀφεὶς
ἐπὶ
τὴν
πλάστιγγα
ποιήσῃ
|
πεσεῖν— |
{Β.
Πλάστιγγα
ποίαν;
Τοῦτο
τοὐπικείμενον
|
[15, 667] |
ἐφ´
ὃν
τὴν
καταβαλλομένην
ἔδει
|
πεσεῖν |
πλάστιγγα,
ἐντεῦθεν
δὲ
πίπτειν
εἰς |
[15, 700] |
~(Ὁ
πρῶτος
εὑρὼν
μετὰ
λυχνούχου
|
περιπατεῖν
|
τῆς
νυκτὸς
ἦν
τις
κηδεμὼν |
[15, 671] |
φιλότης.
Σιωπῶντος
δ´
αὐτοῦ
καὶ
|
ἀναζητεῖν |
προσποιουμένου
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
~Ἀρίσταρχος |
[15, 667] |
ἔδει
πεσεῖν
πλάστιγγα,
ἐντεῦθεν
δὲ
|
πίπτειν |
εἰς
λεκάνην
ὑποκειμένην
πληγεῖσαν
τῷ |
[15, 692] |
καὶ
Σικελίαν
ἐπὶ
τοῦ
νομίσματος
|
ἐγχαράττειν |
πρόσωπον
δικέφαλον
καὶ
ἐκ
θατέρου |
[15, 694] |
φυὰν
γενέσθαι,
τὸ
τρίτον
δὲ
|
πλουτεῖν |
ἀδόλως,
καὶ
τὸ
τέταρτον
ἡβᾶν |
[15, 694] |
μετὰ
τὴν
ὑγίειαν
γὰρ
τὸ
|
πλουτεῖν |
διαφέρει·
καλὸς
δὲ
πεινῶν
ἐστιν |
[15, 694] |
δ´
εἶναι
καλόν,
τρίτον
δὲ
|
πλουτεῖν, |
τοῦθ´,
ὁρᾷς,
ἐμαίνετο·
μετὰ
τὴν |
[15, 667] |
τὰς
λατάγας
ἐκ
καρχησίων
ἐπειρῶντο
|
καταδύειν· |
ἀνῃρεῖτο
δὲ
τὰ
κοττάβια
ὁ |
[15, 680] |
οἱ
θεοὶ
ἐν
Αἰγύπτῳ
πυθόμενοι
|
βασιλεύειν |
τὸν
Βάβυν,
ὅς
ἐστι
Τυφών. |
[15, 673] |
ἔτι
διαμένοντα
τῆς
δάφνης
στέφανον.
|
Μνημονεύειν |
δ´
ἔοικεν
ἐπὶ
ποσόν
τι |
[15, 665] |
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
οὐκ
ἂν
δυναίμην
|
ἀπομνημονεύειν |
ἔτι
σοι
τῶν
πολλάκις
λεχθέντων |
[15, 678] |
ὄντα
τὴν
περίμετρον
πηχῶν
κʹ
|
(πομπεύειν |
τε
ἐν
τῇ
τῶν
Ἑλλωτίων |
[15, 697] |
Οὐ
γὰρ
ἄν
ποτε
Ἑρμείᾳ
|
θύειν |
ὡς
ἀθανάτῳ
προαιρούμενος
ὡς
θνητῷ |
[15, 678] |
εἴπῃς
ὅτι
δεῖ
τοὺς
ἁδροὺς
|
ἀκούειν. |
Σὺ
γὰρ
εἶ
ὁ
τὰ |
[15, 666] |
κάρα
γέροντος·
τὸν
βαλόντα
δὲ
|
στέφειν
|
ἐγὼ
´τετάγμην,
ἆθλα
κότταβον
διδούς. |
[15, 674] |
πλῆρες
τέλειόν
ἐστιν.
Τὸ
δὲ
|
στέφειν |
πλήρωσίν
τινα
σημαίνει.
Ὅμηρος·
Κοῦροι |
[15, 677] |
Κέκληται
δὲ
στέφανος
ἀπὸ
τοῦ
|
στέφειν. |
Σὺ
δὲ
οἴει
με,
ἔφη, |
[15, 691] |
τοὺς
τοίχους
κύκλῳ
Μιλησίοις,
ἔπειτ´
|
ἀλείφειν |
τῷ
μεγαλλείῳ
μύρῳ
καὶ
τὴν |
[15, 681] |
μεσότητά
τινα
ἔχειν
ἐν
τῷ
|
στύφειν, |
πολὺ
δ´
ἀρίστην
εὐωδίαν
καὶ |
[15, 694] |
παραίνεσίν
τέ
τινα
καὶ
γνώμην
|
ἔχειν |
δοκοῦσαν
χρησίμην
(τε)
εἰς
τὸν |
[15, 696] |
κέκλημαι.
Τοὶ
δὲ
μὴ
τολμῶντ´
|
ἔχειν |
δόρυ
καὶ
ξίφος
καὶ
τὸ |
[15, 681] |
τὸ
ΛΕΥΚΟΙΟΝ
φησι
μεσότητά
τινα
|
ἔχειν |
ἐν
τῷ
στύφειν,
πολὺ
δ´ |
[15, 677] |
τὴν
ἐν
Μουσῶν
αὐτῷ
σίτησιν
|
ἔχειν |
ἐχαρίσατο.
(Καὶ
Κρατῖνος
δ´
ὁ |
[15, 693] |
τοῦ
θεοῦ
μηθὲν
ἀσχημονεῖν
μηδ´
|
ἔχειν |
ἰσχυρὰν
ἐπιθυμίαν
τοῦ
πότου
τούτου |
[15, 667] |
τις
τῷ
Ἡρακλεῖ
μὴ
σκληρὰν
|
ἔχειν |
τὴν
χεῖρα
μέλλοντα
κοτταβίζειν.
(Ἐκάλουν |
[15, 687] |
οἴεσθε
τὴν
ἁβρότητα
χωρὶς
ἀρετῆς
|
ἔχειν |
τι
τρυφερόν;
Καίτοι
Σαπφώ,
γυνὴ |
[15, 698] |
ἀμφιδεξίως
καὶ
τῶν
προγενεστέρων
ποιητῶν
|
ὑπερέχειν |
ἐπιγεγονότας.
Εὑρετὴν
μὲν
οὖν
τοῦ |
[15, 695] |
ἐν
πόντῳ
γένηται,
τῷ
παρεόντι
|
τρέχειν |
ἀνάγκη.
θʹ
Ὁ
δὲ
καρκίνος |
[15, 673] |
τις
εἰκάσειε,
τῇ
νήσῳ
συνηθεστέραν
|
ὑπάρχειν. |
Ὁ
γοῦν
Ἀνακρέων
φησίν·
Μεγίστης |
[15, 701] |
ἐν
Δελφοῖς,
εἶπεν
ἵε
παῖ.
|
Τυχεῖν |
δὲ
τόξα
μετὰ
χεῖρας
ἔχοντα |
[15, 675] |
σὺν
τῷ
καὶ
κατὰ
ποσὸν
|
ψύχειν, |
πρὸς
δὲ
τοῖς
δάφνινον
οὐκ |
[15, 676] |
κεφαλαλγίας
παρηγορικὸν
πρὸς
τῷ
καὶ
|
ἐμψύχειν. |
Γελοῖοι
οὖν
εἰσιν
καὶ
οἱ |
[15, 694] |
ἔπειτα
τὸν
νοῦν
ἐσιδόντα,
κλείσαντα
|
πάλιν, |
ἄνδρα
φίλον
νομίζειν
ἀδόλῳ
φρενί. |
[15, 672] |
οὖν
θεῖόν
τι
τοῦτ´
εἶναι
|
πάλιν |
ἐξενεγκαμένους
τῆς
νεὼς
τὸ
βρέτας |
[15, 672] |
λύσασαν
αὐτὸ
ἁγνίσαι
καὶ
στῆσαι
|
πάλιν |
ἐπὶ
τοῦ
βάθρου,
καθάπερ
πρότερον |
[15, 679] |
Ἀνθηδόνιος
ἐκεῖνος
δαίμων
ἐμφορηθεὶς
ἀθάνατος
|
πάλιν |
ητις
γέγονε,
λέγε
ἡμῖν
περὶ |
[15, 671] |
πάντας
ἐξ
εἴκοσιν
ἔχουσι,
τετάρτῳ
|
πάλιν |
ὁμοίως
κοινωνήσαντες
ἐκ
δεκαπέντε
(γίνονται) |
[15, 666] |
κοττάβους.
Ἐστὶν
δὲ
λυχνία
ἀναγόμενα
|
πάλιν |
τε
συμπίπτοντα.
Εὔβουλος
Βελλεροφόντῃ·
Τίς |
[15, 694] |
χαίρετον,
εὖ
δὲ
τάνδ´
ἀμφέπετον
|
πόλιν. |
γʹ
(Ἐν
Δήλῳ
ποτ´
ἔτικτε |
[15, 680] |
τῶν
κατ´
Αἴγυπτον
περὶ
Ἄβυδον
|
πόλιν |
τὰς
ἀκάνθας
ταύτας
εἶναί
φησιν |
[15, 694] |
Τριτογένει´,
ἄνασς´
Ἀθηνᾶ,
ὄρθου
τήνδε
|
πόλιν |
τε
καὶ
πολίτας,
ἄτερ
ἀλγέων |
[15, 673] |
οὕτως·
Οὐκ
ἐθέλω,
Φιλόθηρε,
κατὰ
|
πτόλιν, |
ἀλλὰ
παρ´
Ἥρῃ
δαίνυσθαι
ζεφύρου |
[15, 696] |
Τοιγὰρ
ἀοίδιμον
ἔργοις
ἀθάνατόν
τέ
|
μιν |
αὐξήσουσι
Μοῦσαι,
Μνημοσύνης
θύγατρες,
Διὸς |
[15, 696] |
πόλλ´
ἀνέτλασαν
ἔργοις
σὰν
ἀγρεύοντες
|
δύναμιν. |
(Σοῖς
δὲ
πόθοις
Ἀχιλεὺς
Αἴας |
[15, 694] |
ἄνακτ´
Ἀπόλλω,
ἐλαφηβόλον
τ´
ἀγροτέραν
|
Ἄρτεμιν, |
ἃ
γυναικῶν
μέγ´
ἔχει
κράτος. |
[15, 701] |
ἀνακομίζουσαν
εἰς
Δελφοὺς
Ἀπόλλωνα
καὶ
|
Ἄρτεμιν |
γενέσθαι
περὶ
τὸ
τοῦ
κληθέντος |
[15, 701] |
παιών,
διὰ
δὲ
τὸ
λίαν
|
ἡμῖν |
εἶναι
σύνηθες
λανθάνον
ὂν
ἐν |
[15, 685] |
γαστρίζου,
Κύνουλκε·
καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
ἡμῖν |
εἰπὲ
διὰ
τί
Κρατῖνος
εἴρηκε |
[15, 692] |
ποιητήν,
ὅτι
Ἰανὸς
ὁ
παρ´
|
ἡμῖν |
θεός,
ὃν
καὶ
πατέρα
προσαγορεύομεν, |
[15, 686] |
εἰ
καὶ
μύρον
ἐνέγκαι
τις
|
ἡμῖν, |
ἵνα
καὶ
εὐωδίᾳ
ἑστιῴμεθα;
Μηδαμῶς, |
[15, 699] |
Οἴμοι
κακόδαιμον,
φησίν,
ὁ
λυχνοῦχος
|
ἡμῖν |
οἴχεται.
Εἶτ´
ἐπιφέρει·
Καὶ
πῶς |
[15, 700] |
γ´
ἐπιτιμᾶν
τῶν
ἀπαντώντων
τινὰς
|
ἡμῖν, |
ὅτι
τηνικαῦτα
μεθύων
περιπατῶ.
Ποῖος |
[15, 700] |
ὕδωρ.
(Φιλιππίδης
Συμπλεούσαις·
Ὁ
φανὸς
|
ἡμῖν |
οὐκ
ἔφαινεν
οὐδὲ
ἕν.
{Β. |
[15, 679] |
ἀθάνατος
πάλιν
ητις
γέγονε,
λέγε
|
ἡμῖν |
περὶ
τοῦ
προκειμένου,
ἵνα
μὴ |
[15, 669] |
καὶ
τοὺς
παῖδας
ἤδη
φέροντας
|
ἡμῖν |
στεφάνους
καὶ
μύρα.
Διὰ
τί |
[15, 677] |
δʹ
Δηλιάδος,
τὸ
παρὰ
μὲν
|
ἡμῖν |
στέφος,
(παρὰ
δέ
τισι
στέμμα |
[15, 671] |
ἡ
λύγος
ἐπιτήδειος.
Εἰπὲ
οὖν
|
ἡμῖν |
τι
περὶ
τούτων
ζητήσεως
ἀξίων |
[15, 671] |
στεφάνων
ζητήσεις
ἤδη
γεγόνασιν,
(εἰπὲ
|
ἡμῖν |
τίς
ἐστιν
ὁ
παρὰ
τῷ |
[15, 669] |
οἰνοχοεῖν
ἐπιδέξια
σοί
τε
καὶ
|
ἡμῖν
|
τόνδε
τὸν
ἀρχαῖον
τηλεδαπόν
τε |
[15, 676] |
ἐπιγραφομένων
Αἰλίου
Ἀσκληπιάδου
Στεφάνων
φέρε
|
ἡμῖν |
ὡς
ἀνηκόοις
αὐτῶν,
ἀλλ´
ἄλλο |
[15, 692] |
λόγου
ἐσμέν,
συμβαλοῦμαί
τι
μέλος
|
ὑμῖν |
εἰς
ἔρωτα
κατὰ
τὸν
Κυθήριον |
[15, 696] |
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
λέξεως
φανερὸν
|
ὑμῖν |
ποιήσω·
Ἀρετὰ
πολύμοχθε
γένει
βροτείῳ, |
[15, 694] |
δὲ
καὶ
τὴν
ἐπὶ
πᾶσι
|
τάξιν |
ἔχον,
οὗ
μετεῖχον
οὐκέτι
πάντες, |
[15, 699] |
δὲ
οὕτως
ἐξηγεῖται
ταύτην
τὴν
|
λέξιν· |
Γγράβιόν
ἐστιν
τὸ
πρίνινον
ἢ |
[15, 673] |
περὶ
Ἠθῶν
καθ´
ἱστορίαν
καὶ
|
λέξιν |
ζητουμένων,
ἕκτον
δὲ
περὶ
τῶν |
[15, 701] |
Ἔνιοι
δὲ
παρεγκλίνοντές
τε
τὴν
|
λέξιν |
καὶ
ψιλοῦντες
ἐπὶ
τοῖς
δεινοῖς |
[15, 680] |
ἱατρός.
Παρέθετο
δ´
αὐτοῦ
τὴν
|
λέξιν |
Παρθένιος
(ὁ
τοῦ
Διονυσίου
ἐν |
[15, 686] |
καὶ
παροῦσα
ἡδίων
ἢ
μύρου
|
γυναιξὶν |
(ἡδίων)
καὶ
ἀποῦσα
ποθεινοτέρα.
Καὶ |
[15, 691] |
τοῦ
μύρου
μνημονεύων
φησίν·
Στακτὴ
|
δυοῖν |
μναῖν
οὐκ
ἀρέσκει
μ´
οὐδαμῶς. |
[15, 670] |
τῶν
ἐρωμένων
θύρας
ἤτοι
τιμῆς
|
χάριν |
καθαπερεί
τινος
θεοῦ
τὰ
πρόθυρα |
[15, 699] |
κουρέως
τῷ
κεραμεῖ
τῆς
γυναικὸς
|
χάριν· |
Μήτε
σὺ
τόνδ´
ἀγαθός
περ |
[15, 699] |
κακοδαμονίῃ.
Τοῖα
Συρηκοσίοις
καὶ
ἔχων
|
χάριν. |
Ὃς
δὲ
Βοιωτοῦ
ἔκλυεν,
Εὐβοίῳ |
[15, 672] |
ἀφώρισεν
(ὁ
Ζεὺς
τῷ
Προμηθεῖ
|
χάριν |
τῆς
κλοπῆς
τοῦ
πυρός,
λύσας |
[15, 689] |
σοῖς
ποσὶν
ἐγὼ
πρίωμαι;
Λαικάσομἄρα
|
βάκχαριν; |
Ἀναξανδρίδης
Πρωτεσιλάῳ
~Μύρον
τε
παρὰ |
[15, 689] |
τοῖς
ποσὶν
χωρὶς
πρίω
μοι
|
βάκχαριν. |
{Β.
Ὦ
λακκόπρωκτε,
βάκχαριν
τοῖς |
[15, 689] |
μοι
βάκχαριν.
{Β.
Ὦ
λακκόπρωκτε,
|
βάκχαριν |
τοῖς
σοῖς
ποσὶν
ἐγὼ
πρίωμαι; |
[15, 687] |
κατὰ
φύσιν
ἀναφερομένης
ἐπὶ
τὴν
|
ὄσφρηριν, |
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
τὸ
νομίζειν |
[15, 693] |
μ´,
ὁρᾷς.
Ἔριφος
Μελιβοίᾳ·
Ἐκπεπήδηκας
|
πρὶν |
Ἀγαθοῦ
πρῶτον
Δαίμονος
λαβεῖν,
πρὶν |
[15, 671] |
ἔφη,
ὦ
οὗτος,
διδάξω
σε,
|
πρὶν |
ἂν
τὸν
ἄξιον
παρὰ
σοῦ |
[15, 686] |
βαθὺν
κρατῆρ´·
ὅδ´
ἁνὴρ
οὐ
|
πρὶν |
ἂν
φάγῃ
καλῶς
ὅμοια
καὶ |
[15, 693] |
πρὶν
Ἀγαθοῦ
πρῶτον
Δαίμονος
λαβεῖν,
|
πρὶν |
Διὸς
σωτῆρος.
Θεόφραστος
δ´
ἐν |
[15, 668] |
ἅπαντες
ἐς
σφαίρας
κυλίκων·
καὶ
|
πρὶν |
ἐκεῖνον
ἰδεῖν,
ὄμματι
βηματίσαισθε
τὸν |
[15, 697] |
πάσχεις·
μὴ
προδῷς
ἄμμ´,
ἱκετεύω.
|
(Πρὶν |
καὶ
μολεῖν
κεῖνον,
ἀνίστω,
μὴ |
[15, 670] |
δεῖν
τοὺς
ἐρῶντας
μὴ
στεφανοῦσθαι
|
πρὶν |
κρατήσωσιν
τοῦ
ἔρωτος·
τοῦτο
δ´ |
[15, 684] |
σάρκα
τυπῇσι·
τὰ
δ´
οὐ
|
βάσιν |
ἐστήριξαν,
(Θρῖα
δ´
οὐ
λέγει |
[15, 701] |
εἰπὼν
Οὐρὰν
ὑπίλας
ὑπὸ
λεοντόπουν
|
βάσιν, |
ὑπεξῆλθεν
τοῦ
συμποσίου
ὑπνηλὸς
κάρτα |
[15, 683] |
ἀγασσαμένη
ἐπιμεμφής,
(Ληθαίου
Μάγνητος
ἐφ´
|
ὕδασιν |
εὐθαλέουσα.
Κισσοῦ
δ´
ἄλλοτε
κλῶνας |
[15, 670] |
πάθους
ἐξαγόμενοι
(καὶ)
σκυλεύοντες
ἑαυτοὺς
|
ἀνατιθέασιν. |
Πᾶς
δ´
ὁ
ἐρῶν
τοῦτο |
[15, 678] |
ὁ
στέφανος
ὃν
τῇ
Ἥρᾳ
|
περιτιθέασιν |
Λάκωνες,
ὥς
φησιν
Πάμφιλος.
Ἀλλὰ |
[15, 697] |
ᾀσμάτων
ποιητήν·
οὗπερ
συνεχῶς
ᾄδειν
|
εἰώθασιν· |
Κἀγὼ
παιδοφιλήσω·
πολύ
μοι
κάλλιον |
[15, 676] |
στέφανος
τὴν
ἐκ
τῶν
οἴνων
|
ἀναθυμίασιν |
ἀποκρούεται
καὶ
ὁ
τῶν
ῥόδων |
[15, 675] |
στέφανον
στύφοντα
καὶ
τὴν
οἴνων
|
ἀναθυμίασιν |
ἀποκρουόμενον,
ἔτι
δὲ
ῥόδινον
ἔχοντά |
[15, 692] |
τοῖς
εὐωχουμένοις
δοθῶσιν
οἱ
στέφανοι,
|
εἰσίασίν |
τινες
μύρων
Βαβυλωνίων
ἔχοντες
ἀσκίδια |
[15, 676] |
τἄγαλμα,
καλέσας
δὲ
καὶ
ἐφ´
|
ἑστίασιν |
ἐν
αὐτῷ
τῷ
ἱερῷ
τοὺς |
[15, 688] |
τῷ
στήθει
ὑποθυμιάδας
οἱ
ποιηταὶ
|
κεκλήκασιν |
(ἀπὸ
τῆς
τῶν
ἀνθῶν
ἀναθυμιάσεως, |
[15, 665] |
τῶν
Λακώνων
Πλάτωνος
ἰαμβεῖα·
Ἄνδρες
|
δεδειπνήκασιν |
ἤδη;
{Β.
Σχεδὸν
ἅπαντες.
{Α. |
[15, 672] |
ἄλλοι
δὲ
ἐξηγηταὶ
ἀπροσδιόνυσά
τινα
|
εἰρήκασιν |
περὶ
τοῦ
προκειμένου.
Ἐγὼ
δ´ |
[15, 687] |
Πραξαγόρας
καὶ
Φυλότιμος
οἱ
ἰατροὶ
|
παραδεδώκασιν. |
Καὶ
Ὅμηρος
δέ
φησιν·
Στῆθος |
[15, 683] |
ἄβρωτον
κώδειαν
ὄφρα
κνώπεσσι
φυλάξῃ·
|
φυλλάσιν |
ἦ
γὰρ
πάντα
διοιγομέναισιν
ἐφίζει |
[15, 680] |
Ὁ
δὲ
προειρημένος
Ἑλλάνικος
καὶ
|
Ἄμασιν |
Αἰγύπτου
βασιλεῦσαι,
ἰδιώτην
ὄντα
καὶ |
[15, 680] |
καὶ
ἐπὶ
δεῖπνον
καλέσαι
τὸν
|
Ἄμασιν |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
τῶν
φίλων |
[15, 692] |
τὰ
σώματα
τέγγουσι
τὴν
κεφαλὴν
|
ἐπιβρέγμασιν, |
ἵνα
μὴ
πρὸς
τὸ
ξηρόν, |
[15, 685] |
εὐτρεπῆ
ποίει,
κόσμησον
αὐτὴν
παντοδαποῖς
|
τραγήμασιν, |
μύρον,
στεφάνους,
λιβανωτόν,
αὐλητρίδα
λαβέ. |
[15, 699] |
πολλὰ
μὲν
εἴρηκεν
ἐν
τοῖς
|
ποιήμασιν |
χαρίεντα,
περὶ
μὲν
(τῆς
τῶν |
[15, 700] |
ἐζητοῦμεν.
Εὐφορίων
δ´
ἐν
Ἱστορικοῖς
|
Ὑπομνήμασιν |
Διονύσιόν
φησι
τὸν
νεώτερον
Σικελίας |
[15, 668] |
στροφέα
τῆς
κηπαίας
ἐν
τοῖσι
|
κορήμασιν |
οὖσαν.
Ἀχαιὸς
δ´
ἐν
Λίνῳ |
[15, 680] |
ἀγωνιζομένους,
καθὼς
ἐν
τοῖς
Σιμωνίδου
|
Ἐπιγράμμασιν |
ἰδεῖν
ἔστιν
οὕτως
καλουμένου·
Φοῖβον, |
[15, 673] |
Νικαίνετος
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν
τοῖς
|
Ἐπιγράμμασιν, |
ποιητὴς
ὑπάρχων
ἐπιχώριος
καὶ
τὴν |
[15, 691] |
αὑτῆς
λάθρᾳ.
Μυρώμασιν
μέντοι,
οὐ
|
μυρίσμασιν |
ἔλεγεν
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἐκκλησιαζούσαις·
Ἥτις |
[15, 673] |
τοῦ
παρὰ
Ξενοφῶντι
ἐν
τοῖς
|
Ἀπομνημονεύμασιν |
Ἀντιφῶντος,
οὐδὲν
ἴδιον
προσεξευρών,
ὥσπερ |
[15, 666] |
οὕτως·
Πυκνοῖς
δ´
ἔβαλλον
Βακχίου
|
τοξεύμασιν
|
κάρα
γέροντος·
τὸν
βαλόντα
δὲ |
[15, 685] |
πρὸ
λαμπρᾶς
ἡμέρας
ἐν
τοῖς
|
στεφανώμασιν, |
οἳ
δ´
ἐν
τῷ
μύρῳ
|
[15, 691] |
μ´
ἐγκατέκλεισεν
ἀνθ´
αὑτῆς
λάθρᾳ.
|
Μυρώμασιν |
μέντοι,
οὐ
μυρίσμασιν
ἔλεγεν
Ἀριστοφάνης |
[15, 691] |
Ἐκκλησιαζούσαις·
Ἥτις
μεμύρισμαι
τὴν
κεφαλὴν
|
μυρώμασιν. |
(Τῆς
δὲ
λεγομένης
σάγδας
μύρον |
[15, 675] |
καὶ
τοῖς
ἐκ
μέθης
παραβοηθοῦν
|
ἐλαττώμασιν |
(ὁ
στέφανος
τοῦ
πρὸς
ὄψιν |
[15, 671] |
ἐπεὶ
περὶ
στεφάνων
ζητήσεις
ἤδη
|
γεγόνασιν, |
(εἰπὲ
ἡμῖν
τίς
ἐστιν
ὁ |
[15, 698] |
Κύνουλκος·
Πολλοί
τινες
παρῳδιῶν
ποιηταὶ
|
γεγόνασιν, |
ὦ
ἑταῖρε·
ἐνδοξότατος
δ´
ἦν |
[15, 693] |
δωρεάν,
καὶ
μετὰ
τὴν
πλήρωσιν
|
διδόασιν, |
ὅπως
ἐλάχιστον
ᾖ
τὸ
πινόμενον· |
[15, 677] |
δὲ
καὶ
Σιμμίας
οἱ
Ῥόδιοι
|
ἀποδιδόασιν |
ἓν
ἀνθ´
ἑνὸς
Ἴσθμιον,
στέφανον. |
[15, 693] |
τότε
προσφέρεσθαι
(μετὰ
τὰ
σιτία
|
πᾶσιν |
ἀκράτου
μὲν
ὅσον
γεῦμα
καὶ |
[15, 694] |
ᾔδετο
ὁπότε
τὰ
κοινὰ
καὶ
|
πᾶσιν |
ἀναγκαῖα
τέλος
λάβοι·
ἐνταῦθα
γὰρ |
[15, 687] |
ἀρετῆς,
ἐπιγραψάμενος
τοῖς
ἐν
Λίνδῳ
|
πᾶσιν |
αὑτοῦ
ἔργοις·
Ἁβροδίαιτος
ἀνὴρ
ἀρετήν |
[15, 668] |
λάταγα·
Ξανθὴ
δ´
Ἀφροδισία
λάταξ
|
πᾶσιν |
ἐπεκτύπει
δόμοις.
Καὶ
Εὐριπίδης
ἐν |
[15, 673] |
(Λαβὼν
δὲ
παρ´
ἐμοῦ
ὁ
|
πᾶσιν |
κλοπὴν
ὀνειδίζων
Ἡφαιστίων
ἐξιδιοποιήσατο
τὴν |
[15, 698] |
τοιοῖσδ´
ἀναβῆναι;
Τοῖσι
δ´
ἐγὼ
|
πᾶσιν |
μικρὸν
μετὰ
τοῦτ´
ἔπος
εἶπον· |
[15, 687] |
τὸ
καλὸν
λέλογχε,
φανερὸν
ποιοῦσα
|
πᾶσιν |
ὡς
ἡ
τοῦ
ζῆν
ἐπιθυμία |
[15, 684] |
νέας
κλάδας
ἠδ´
ὅσα
κῆποι
|
ἀνδράσιν |
ἐργοπόνοις
στεφάνους
ἔπι
πορσαίνουσιν.
Ἦ |
[15, 695] |
εἰ
δὴ
χρὴ
τοῖς
ἀγαθοῖς
|
ἀνδράσιν |
οἰνοχοεῖν.
κδʹ
Αἰαῖ,
Λειψύδριον
προδωσέταιρον, |
[15, 673] |
καὶ
τρύγα
πίνει
μελιηδέα.
Ταῦτα
|
ἴσασιν |
οἱ
θεοὶ
ὡς
πρῶτος
αὐτὸς |
[15, 695] |
νήσσοις
δ´
ἐν
μακάρων
σέ
|
φασιν |
εἶναι,
ἵνα
περ
ποδώκης
Ἀχιλεύς, |
[15, 690] |
τοῦ
Σικελιώτου·
οἳ
δ´
Ἀθηναῖόν
|
φασιν |
εἶναι
τὸν
Μέγαλλον.
Μνημονεύει
δ´ |
[15, 670] |
ἐρᾶν
οἱ
λοιποὶ
τοὺς
τοιούτους
|
φασίν. |
Ἢ
ὅτι
λύεται
μὲν
πᾶν |
[15, 674] |
γένος,
ἐν
βʹ
Ἐρωτικῶν
Ὁμοίων
|
φασὶν |
ὅτι
οἱ
ἀρχαῖοι
διὰ
τοὺς |
[15, 701] |
ἐπιφθεγγόμενοι
οἳ
μὲν
ἐν
παροιμίᾳ
|
φασὶν |
οὕτως
τοῦτο
δὴ
τὸ
λεγόμενον |
[15, 701] |
παῖ.
Διόπερ
ἀπὸ
τούτου
λεχθῆναί
|
φασιν |
τὸ
ἵε
παῖ
καὶ
ἵε |
[15, 670] |
τὸν
ἔρωτα
δεσμοῦ
νομίζοντες
ἐρᾶν
|
φασιν |
τοὺς
τοιούτους;
Ἢ
διὰ
τὸ |
[15, 696] |
παιᾶνα.
Ὅτι
δὲ
παιᾶνος
οὐδεμίαν
|
ἔμφασιν |
παρέχει
τὸ
ἆσμα,
ἀλλὰ
τῶν |
[15, 692] |
δ´
ὁ
βίος
ἀεὶ
τοῖς
|
χρειώδεσιν |
καὶ
τῶν
εἰς
ἀπόλαυσιν
καὶ |
[15, 670] |
ἐρωμένου
τοῦ
ἐμποδὼν
ποιεῖται
τὴν
|
ἀνάθεσιν. |
Ὅθεν
Λυκοφρονίδης
τὸν
ἐρῶντα
ἐκεῖνον |
[15, 670] |
Ἔρωτι
ποιούμενοι
τὴν
τῶν
στεφάνων
|
ἀνάθεσιν |
τοῦ
μὲν
Ἔρωτος
τὸν
ἐρώμενον |
[15, 682] |
εὔοσμα
δὲ
οὐδὲ
μεγάλα
τοῖς
|
μεγέθεσιν. |
Τὰ
δὲ
πεντάφυλλα
εὐώδη
μᾶλλον |
[15, 682] |
Ὧραι
ποίησαν
καὶ
ἔβαψαν
ἐν
|
ἄνθεσιν |
εἰαρινοῖσιν,
οἷα
φοροῦς´
ὧραι,
ἔν |
[15, 683] |
αἰαστῇ
προσέοικε,
χελιδονίοισι
δὲ
τέλλει
|
ἄνθεσιν |
ἰσοδρομεῦσα,
χελιδόσιν,
αἵ
τ´
ἀνὰ |
[15, 694] |
(Καλὴν
δὲ
ταύτην
ἐνόμιζον
τὴν
|
παραίνεσίν |
τέ
τινα
καὶ
γνώμην
ἔχειν |
[15, 685] |
κεφαλὴν
ἀνθέμοις
ἐρέπτομαι,
(λειρίοις
ῥόδοις
|
κρίνεσιν |
κοσμοσανδάλοις
ἴοις
καὶ
σισυμβρίοις
ἀνεμωνῶν |
[15, 681] |
Κεφαλὴν
ἀνθέμοις
ἐρέπτομαι,
λειρίοις,
ῥόδοις,
|
κρίνεσιν, |
κοσμοσανδάλοις.
(Κλέαρχος
δ´
ἐν
βʹ |
[15, 669] |
ἔριδας
διαλύσατε
καὶ
κατάθεσθε
(τὴν
|
ξύνεσιν |
παρ´
ἐμοὶ
καὶ
τάδε
μανθάνετε, |
[15, 667] |
ἀπ´
ἀγκύλης
τὴν
τοῦ
κοττάβου
|
πρόεσιν |
διὰ
τὸ
ἐπαγκυλοῦν
τὴν
δεξιὰν |
[15, 684] |
ὅσσα
τε
τύμβοι
φάσγανα
παρθενικαῖς
|
νεοδουπέσιν |
ἀμφιχέονται,
αὐταί
τ´
ἠιθέας
ἀνεμωνίδες |
[15, 699] |
βαλανέων
μάχης·
Βάλλον
δ´
ἀλλήλους
|
χαλκήρεσιν |
ἐγχείῃσιν.
Περὶ
δὲ
τοῦ
λοιδορουμένου |
[15, 669] |
τοῦτο
τὴν
τοῦ
ἐπιφανοῦς
κόσμου
|
περιαίρεσιν |
φρυκτόν
τινα,
φησὶ
Κλέαρχος
ἐν |
[15, 670] |
ἐρώμενον
ἀπαλλαγῶσιν
τῆς
ἐπιθυμίας.
Τὴν
|
ἀφαίρεσιν |
οὖν
τοῦ
στεφάνου
σημεῖον
τοῦ |
[15, 686] |
ἐν
ἀλαβάστοις
καὶ
ἄλλοις
χρυσοῖς
|
σκεύεσιν |
μύρα,
νυστάζοντα
τὸν
Κύνουλκον
θεασάμενός |
[15, 683] |
κλάδοις
μακροῖσιν
ἐφερπύζων
διάηται
ἠὲ
|
κατακρεμάησιν |
ἐφιμείρων
ποτὰ
Νυμφέων.
Καὶ
δ´ |
[15, 683] |
κάρη
ὑψοῖ,
φλόξ
τε
θεοῦ
|
αὐγῇσιν |
ἀνερχομένῃς
ἰσάουσα.
(Ἔρπυλλον
δὲ
φριαλευσοτεν |
[15, 680] |
καλουμένου·
Φοῖβον,
ὃς
ἁγεῖται
τοῖς
|
Τυνδαρίδῃσιν |
ἀοιδᾶς,
ἁμέτεροι
τέττιγες
ἐπεστέψαντο
χορωνῷ. |
[15, 683] |
διεκτέλλον
πεφάτισται.
Ἶρις
δ´
ἐν
|
ῥίζῃσιν |
ἀγαλλίας
ἥ
θ´
ὑακίνθῳ
αἰαστῇ |
[15, 681] |
λείριον.
Εἶθ´
ὑποβὰς
ὡς
διαλλάσσοντα
|
τίθησιν |
νάρκισσον
καὶ
λείριον.
Εὔμαχος
δ´ |
[15, 685] |
ἑρπύλλῳ
κρόκοις
ὑακίνθοις
ἑλειχρύσου
κλάδοις
|
οἰνάνθῃσιν |
ἡμεροκαλλεῖ
τε
τῷ
φιλουμένῳ,
ἀνθρύσκου |
[15, 670] |
περιαιρεῖ,
τοῖς
δὲ
λοιποῖς
ἐνδίδωσιν
|
αἴσθησιν |
μηνύων
ὅτι
ἡττῶνται
ὑπὸ
αὐτοῦ· |
[15, 699] |
μάχης·
Βάλλον
δ´
ἀλλήλους
χαλκήρεσιν
|
ἐγχείῃσιν. |
Περὶ
δὲ
τοῦ
λοιδορουμένου
κουρέως |
[15, 669] |
τήνδε
προπινομένην
τὴν
ἀπ´
ἐμοῦ
|
ποίησιν. |
Ἐγὼ
δ´
ἐπιδέξια
πέμπω
σοὶ |
[15, 684] |
ἀνεμωνίδες
ἀστράπτουσαι
τηλόθεν
ὀξυτέρῃσιν
ἐφελκόμεναι
|
χροιῇσιν. |
(Ἐν
ἐνίοις
δὲ
γράφεται
ἐφελκόμεναι |
[15, 670] |
πολλάκις
τοὺς
ἐρῶντας
διὰ
τὴν
|
πτοίησιν, |
(ὡς
ἔοικεν,
στεφανουμένους
περιαιρεῖν
αὑτῶν |
[15, 670] |
τούτου
δὲ
ναὸν
ὄντα
τὴν
|
οἴκησιν |
στεφανοῦσι
(τὰ
τῶν
ἐρωμένων
πρόθυρα) |
[15, 681] |
ὀρῶν
φυτεύουσιν
ἐν
Σικυῶνι
καὶ
|
Ἀθήνησιν |
ἐκ
τοῦ
Ὑμηττοῦ.
Παρ´
ἄλλοις |
[15, 691] |
αὐτὸ
εἶναι.
Παμπόλλου
δ´
ἐπιπράσκετο
|
Ἀθήνησιν |
ἡ
τοῦ
μύρου
κοτύλη,
καὶ |
[15, 681] |
οἳ
δὲ
ὁλόκυρον,
οἱ
δὲ
|
Ἀθήνησιν |
ἰωνιάν,
οἱ
δὲ
κατ´
Εὔβοιαν |
[15, 687] |
καὶ
κατοπτριζομένην,
τὴν
δὲ
Ἀθηνᾶν
|
Φρόνησιν |
οὖσαν
καὶ
Νοῦν,
ἔτι
δ´ |
[15, 684] |
τ´
ἠιθέας
ἀνεμωνίδες
ἀστράπτουσαι
τηλόθεν
|
ὀξυτέρῃσιν |
ἐφελκόμεναι
χροιῇσιν.
(Ἐν
ἐνίοις
δὲ |
[15, 682] |
ποιητὴς
καὶ
τὴν
τῶν
στεφάνων
|
χρῆσιν |
εἰδὼς
φαίνεται
δι´
ὧν
λέγει· |
[15, 688] |
Ὁ
δὲ
Ὅμηρος
τὴν
μὲν
|
χρῆσιν |
οἶδε
τῶν
μύρων,
(ἔλαιον
δ´ |
[15, 692] |
ἀγόντων
ἐπὶ
τὴν
τῶν
μύρων
|
χρῆσιν |
ὥρμησεν.
Χρηστέον
οὖν,
ὦ
Κύνουλκε |
[15, 669] |
μουσικώτατε,
τὴν
χιλιέτη
μου
ταύτην
|
ζήτησιν |
ἀπολύσασθαι,
Δημόκριτε,
καὶ
διὰ
τί |
[15, 669] |
τάδε
μανθάνετε,
εἰς
τὴν
παροῦσαν
|
ζήτησιν |
ἐπιτήδεια
ὄντα.
Ὁρῶ
γὰρ
καὶ |
[15, 672] |
ὑπὸ
τῶν
τὴν
πρώτην
αὐτοῦ
|
ζήτησιν |
ποιησαμένων.
Ἱστορεῖται
δ´
ὑπ´
αὐτὸν |
[15, 677] |
καινότητι
τὴν
ἐν
Μουσῶν
αὐτῷ
|
σίτησιν |
ἔχειν
ἐχαρίσατο.
(Καὶ
Κρατῖνος
δ´ |
[15, 690] |
Ὁμοίως
ἱστορεῖ
καὶ
Σωσίβιος
ἐν
|
Ὁμοιότησιν. |
(Ὡς
καὶ
τὸ
ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ·
ὠνομάσθη |
[15, 694] |
τε
καὶ
Ἀνακρέοντος,
~ὡς
Ἀριστοφάνης
|
παρίστησιν |
ἐν
Δαιταλεῦσιν
(λέγων
οὕτως·
σον |
[15, 666] |
ἐν
τῷ
πότῳ,
ὡς
Εὐριπίδης
|
παρίστησιν |
ἐν
Οἰνεῖ
λέγων
οὕτως·
Πυκνοῖς |
[15, 699] |
φανοὶ
ὠνομάζοντο
Ἀριστοφάνης
ἐν
Αἰολοσίκωνι
|
παρίστησιν· |
Καὶ
διαστίλβονθ´
ὁρῶμεν,
ὥσπερ
ἐν |
[15, 689] |
βʹ
περὶ
Ὕλης
τῶν
μύρων,
|
φησίν, |
ἃ
μέν
ἐστιν
χρίματα,
ἃ |
[15, 676] |
τῆς
τρίτης
τῶν
Ἑλληνικῶν,
ὅς
|
φησιν |
Ἀγησιλάῳ
τῷ
Λάκωνι
παραγενομένῳ
εἰς |
[15, 693] |
Ἀλλ´
ὅ
γε
Νικόστρατος
οὕτως
|
φησίν· |
Ἄλλ´
ἐγχέασα
θᾶττον
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
|
[15, 675] |
γὰρ
αὖ
τὴν
ὄψιν
ἀμόρφους,
|
φησίν, |
ἀναπληροῖ
ἡ
τοῦ
λέγειν
πιθανότης |
[15, 681] |
ὁ
Μακεδὼν
ἐν
τῷ
Ῥιζοτομικῷ
|
φησιν |
ἀναφῦναι
αὐτὴν
ἐκ
τῶν
Ἀφροδίτης |
[15, 675] |
Ἀλγήσας
γάρ
τις
κεφαλήν,
ὥς
|
φησιν |
Ἀνδρέας,
εἶτα
πιέσας
καὶ
κουφισθεὶς |
[15, 680] |
ἀκίνου
τοῦ
φυτοῦ
πλεκόμενοι,
ὥς
|
φησιν |
Ἄνδρων
ὁ
ἱατρός.
Παρέθετο
δ´ |
[15, 694] |
ἀλλὰ
τριῶν
γενῶν
ὄντων,
ὥς
|
φησιν |
Ἀρτέμων
ὁ
Κασανδρεὺς
ἐν
δευτέρῳ |
[15, 681] |
καθάπερ
ἐν
Θρᾴκῃ.
Φιλῖνος
δέ
|
φησιν |
αὐτὴν
ζυγίδα
καλεῖσθαι.
Περὶ
δὲ |
[15, 691] |
ἀκούει,
Θεόδωρος
δὲ
θυμίαμά
τί
|
φησιν |
αὐτὸ
εἶναι.
Παμπόλλου
δ´
ἐπιπράσκετο |
[15, 671] |
αὐτῷ
ποιητῇ
λύγῳ
τινὲς
στεφανοῦνται;
|
Φησὶν |
γὰρ
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν |
[15, 692] |
σῶμα
καὶ
μάλιστα
τὴν
κεφαλήν.
|
~Φησὶν |
γὰρ
ὁ
Φιλωνίδης
ἐν
τῷ |
[15, 671] |
Ἀνακρέοντι
Ναυκρατίτης
στέφανος,
ὦ
Οὐλπιανέ.
|
Φησὶν |
γὰρ
οὕτως
ὁ
μελιχρὸς
ποιητής· |
[15, 697] |
γὰρ
τὸ
ἰηπαιὰν
ἐπίφθεγμα,
ὥς
|
φησιν |
Γόργων
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν |
[15, 680] |
πόλιν
τὰς
ἀκάνθας
ταύτας
εἶναί
|
φησιν |
γράφων
οὕτως·
Ἔχει
δὲ
ὁ |
[15, 680] |
τῷ
θʹ
ὁ
αὐτὸς
Θεόφραστός
|
φησιν· |
Ἐάν
τις
τοῦ
ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ
τῷ |
[15, 682] |
περὶ
τὰς
Ἄλπεις
λίμνην
τινά
|
φησιν |
εἶναι
πολλῶν
σταδίων
οὖσαν,
ἧς |
[15, 666] |
περὶ
Ἀλκαίου
καὶ
τὴν
λατάγην
|
φησὶν |
εἶναι
Σικελικὸν
ὄνομα.
(Λατάγη
δ´ |
[15, 701] |
προτέρῳ
περὶ
Παροιμιῶν
Τὴν
Λητώ
|
φησιν |
ἐκ
Χαλκίδος
τῆς
Εὐβοίας
ἀνακομίζουσαν |
[15, 691] |
γένος
φιλόμυρον
ἦν,
ὡς
Ἄλεξίς
|
φησιν |
ἐν
Ἐκπωματοποιῷ·
Αεὶ
φιλόμυρον
πᾶν |
[15, 691] |
κοτύλη,
καὶ
ὡς
μὲν
Ἵππαρχός
|
φησιν |
ἐν
Παννυχίδι
εʹ
μνῶν,
ὡς |
[15, 687] |
τε
θεραπεύονται,
καθὰ
καὶ
Ἄλεξίς
|
φησιν |
ἐν
Πονήρᾳ
οὕτως·
Ὑγιείας
μέρος
|
[15, 685] |
καὶ
παρ´
Αἰγυπτίοις,
ὡς
Νικόστρατός
|
φησιν |
ἐν
Τοκιστῇ.
Αἰγύπτιον
γὰρ
ὑποστησάμενος |
[15, 684] |
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασι
λέγων
οὕτως·
Νίκανδρός
|
φησιν |
ἐξ
ἀνδριάντος
τῆς
κεφαλῆς
Ἀλεξάνδρου |
[15, 668] |
πέττει
τὰ
νικητήρια.
Εἶθ´
ἑξῆς
|
φησιν· |
Ἐξεπήδης´
ἀρτίως
πέττουσα
τὸν
χαρίσιον. |
[15, 696] |
ὃν
ἐτεκτήνατο
Ἀλεξῖνος
ὁ
διαλεκτικός,
|
φησὶν |
(Ἕρμιππος
ὁ
Καλλιμάχειος
ἐν
τῷ |
[15, 681] |
δάφνα.
Κρατῖνος
δὲ
ἐν
Μαλθακοῖς
|
φησιν· |
Ἑρπύλλῳ,
κρόκοις,
ὑακίνθοις,
ἑλιχρύσου
κλάδοις. |
[15, 693] |
ἐν
δευτέρῳ
Ἀτθίδος
Καὶ
θέσμιον,
|
φησίν, |
ἐτέθη
τότε
προσφέρεσθαι
(μετὰ
τὰ |
[15, 675] |
καὶ
Στεφάνων
Ἐκ
τῆς
Ἐρυθρᾶς,
|
φησίν, |
θαλάσσης
ὑπὸ
Διονύσου
μετενεχθείσης
εἰς |
[15, 689] |
μύρου
μνημονεύων
Ἀχαιὸς
ἐν
Ἄθλοις
|
φησιν· |
Ἰσάργυρόν
τ´
εἰς
χεῖρα
Κυπρίου |
[15, 677] |
Σιληνὸς
δ´
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
|
φησίν· |
Ἴσθμιον
στέφανον.
Φιλητᾶς
δέ
φησι· |
[15, 681] |
στεφανωματικῶν
ἀνθῶν
διεξέρχωμαι
τὸ
ἴον,
|
φησίν, |
Ἰωνιάδες
τινὲς
νύμφαι
Ἴωνι
ἐχαρίσαντο |
[15, 690] |
Αἰσχύλος
γὰρ
ἐν
Ἀμυμώνῃ
ἀντιδιαστέλλων
|
φησίν· |
Κἄγωγε
τὰς
σὰς
βακκάρεις
τε |
[15, 682] |
Παρθικὴν
χώραν,
περὶ
οὗ
τάδε
|
φησίν· |
καὶ
μυρσίνης
γένη
ποικίλα
μῖλάξ |
[15, 667] |
πέμπειν
τὸν
κότταβον,
ὡς
Δικαίαρχός
|
φησιν |
καὶ
Πλάτων
δ´
ἐν
τῷ |
[15, 678] |
ἐν
τοῖς
Ἀτάκτοις
ὑποθυμίδα
Λεσβίους
|
φησὶν |
καλεῖν
μυρσίνης
κλῶνα,
περὶ
ὃν |
[15, 685] |
Αἰγύπτιον
γὰρ
ὑποστησάμενος
τὸν
τοκιστήν
|
φησιν· |
Καταλαμβάνομεν
τὸν
πορνοβοσκὸν
καὶ
δύο
|
[15, 687] |
οὐχ
αἱ
ὀσμαὶ
μόνον,
ὥς
|
φησιν |
Κλέαρχος
ἐν
γʹ
περὶ
Βίων, |
[15, 697] |
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
Παιδείας
οὑτωσί
|
φησιν· |
Λείπεταί
τις
ὁ
συρβηνέων
χορός, |
[15, 685] |
Ἀγαθοῖς
ὁ
Φερεκράτης
ἢ
Στράττις
|
φησίν· |
Λουσάμενοι
δὲ
πρὸ
λαμπρᾶς
ἡμέρας |
[15, 689] |
γοῦν
ἐν
Θορικίοις
ἢ
Διορύττοντί
|
φησιν· |
Λοῦται
δ´
ἀληθῶς·
ἀλλὰ
τί; |
[15, 673] |
συνηθεστέραν
ὑπάρχειν.
Ὁ
γοῦν
Ἀνακρέων
|
φησίν· |
Μεγίστης
ὁ
φιλόφρων
δέκα
δὴ |
[15, 669] |
ὁ
Δημόκριτος
ἀλλ´
ἵνα
κἀγώ,
|
φησίν, |
μνημονεύσω
τῶν
τοῦ
Χαλκοῦ
ποιητοῦ |
[15, 701] |
ἡ
λαμπὰς
καλεῖται,
ὡς
Ἀμερίας
|
φησίν. |
Νίκανδρος
δ´
ὁ
Κολοφώνιος
ἑλάνην |
[15, 689] |
κόσμον
χριμάτων
τ´
Αἰγυπτίων
Μήποτε,
|
φησὶν |
ὁ
Δίδυμος,
τὴν
καλουμένην
στακτὴν |
[15, 688] |
κάλλιστα
κατὰ
τόπους,
ὡς
Ἀπολλώνιός
|
φησιν |
ὁ
Ἡροφίλειος
ἐν
τῷ
περὶ |
[15, 681] |
ἄνθος
ὀνομασθῆναι.
Τὰ
δὲ
κρίνα
|
φησὶν |
ὁ
Θεόφραστος
εἶναι
καὶ
πορφυρανθῆ. |
[15, 666] |
πρώτων
εὑρόντων
Σικελῶν,
ὡς
Κριτίας
|
φησὶν |
ὁ
Καλλαίσχρου
ἐν
τοῖς
Ἐλεγείοις |
[15, 679] |
τις
στέφανος
ὀνομάζεται,
ὡς
Νίκανδρός
|
φησιν |
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
Γλώσσαις·
καὶ |
[15, 699] |
Νιόβῳ
προειπὼν
λυχνοῦχον
Οἴμοι
κακόδαιμον,
|
φησίν, |
ὁ
λυχνοῦχος
ἡμῖν
οἴχεται.
Εἶτ´ |
[15, 688] |
συμβαίνει.
~(Καὶ
ὁ
Ἀγαμέμνων
δέ
|
φησιν |
ὁ
Ὁμηρικός·
Αἰνῶς
γὰρ
Δαναῶν |
[15, 699] |
δέλετρον
τὸν
φανὸν
καλεῖσθαι,
οἷον,
|
φησίν, |
οἱ
νυκτερευόμενοι
τῶν
νέων
ἔχουσιν |
[15, 693] |
τῷ
περὶ
Μέθης
Τὸν
ἄκρατον,
|
φησίν, |
οἶνον
τὸν
ἐπὶ
τῷ
δείπνῳ |
[15, 681] |
τῷ
περὶ
Θανασίμων
Φαρμάκων
ΑΜΑΡΑΚΟΝ,
|
φησίν, |
ὃν
σάμψουχόν
τινες
καλοῦσιν.
ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ |
[15, 674] |
ἐν
τῷ
Λυομένῳ
Προμηθεῖ
σαφῶς
|
φησιν |
ὅτι
Ἐπὶ
(τε)
τιμῇ
τοῦ |
[15, 674] |
(Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
|
φησὶν |
ὅτι
οὐδὲν
κολοβὸν
προσφέρομεν
πρὸς |
[15, 697] |
εἰ
μὴ
κατέψευσται
ὁ
λόγος,
|
φησίν· |
Οὐ
γὰρ
ἄν
ποτε
Ἑρμείᾳ |
[15, 678] |
περὶ
ὧν
καὶ
Σοφοκλῆς
Συνδείπνῳ
|
φησίν, |
οὖσί
σοι
παραπλησίοις·
~(Οὔτοι
γένειον |
[15, 697] |
τῷ
δεκάτῳ
τοῦ
Τρωικοῦ
Διακόσμου
|
φησὶν |
οὕτως·
Κτησιφῶν
ὁ
Ἀθηναῖος
ποιητὴς |
[15, 678] |
τῇ
Ἥρᾳ
περιτιθέασιν
Λάκωνες,
ὥς
|
φησιν |
Πάμφιλος.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ΙΑΚΧΑΝ |
[15, 677] |
ἐν
ταῖς
Ἀττικαῖς
Φωναῖς,
ὥς
|
φησιν |
Πάμφιλος
ἐν
τοῖς
περὶ
Ὀνομάτων, |
[15, 669] |
νεώτερον
Κρατῖνον,
ὃς
ἐν
Ὀμφάλῃ
|
φησίν· |
Πίνειν
μένοντα
τὸν
καλῶς
εὐδαίμονα
|
[15, 699] |
ὁ
Συρακόσιος
(ἐν
Κενταύροις
διθυράμβῳ
|
φησίν· |
Πίσσα
δ´
ἀπὸ
γραβίων
ἔσταζεν, |
[15, 668] |
Λίνῳ
περὶ
τῶν
Σατύρων
λέγων
|
φησίν· |
Ῥιπτοῦντες,
ἐκβάλλοντες,
ἀγνύντες,
τί
μου
|
[15, 691] |
Φρεαρρίῳ
στακτῆς
τοῦ
μύρου
μνημονεύων
|
φησίν· |
Στακτὴ
δυοῖν
μναῖν
οὐκ
ἀρέσκει |
[15, 686] |
χυδαίων
στεφάνων
μνημονεύων
ὁ
κωμῳδιοποιός
|
φησιν· |
Στεφάνων
τε
τούτων
τῶν
χύδην |
[15, 687] |
ἰατροὶ
παραδεδώκασιν.
Καὶ
Ὅμηρος
δέ
|
φησιν· |
Στῆθος
δὲ
πλήξας
κραδίην
ἠνίπαπε |
[15, 678] |
τὰ
πάντα
στεφανώματα.
Τιμαχίδας
δέ
|
φησιν |
τὰ
παντοδαπὰ
στεφανώματα
ἃ
τὰς |
[15, 672] |
εὗρον
τὸ
ζητούμενον.
Ἀδμήτην
γάρ
|
φησιν |
τὴν
Εὐρυσθέως
ἐξ
Ἄργους
φυγοῦσαν |
[15, 680] |
Πρῶτόν
τε
τῶν
ἀνθέων
ἐκφαίνεσθαί
|
φησιν |
τὸ
λευκόιον,
ἅμα
δὲ
αὐτῷ |
[15, 680] |
τῷ
περὶ
τῆς
Ῥωμαικῆς
Διαλέκτου
|
φησὶν |
τὸν
στέφανον
πάλαι
χορωνὸν
καλούμενον |
[15, 681] |
δ´
ἐν
βʹ
Βίων
ὅρα,
|
φησίν, |
τοὺς
τὸ
κοσμοσάνδαλον
ἀνείροντας
Λακεδαιμονίους, |
[15, 685] |
τοὺς
εἰς
αὐτὸν
ἀναφερομένους
Μεταλλεῖς
|
φησιν· |
Ὑπ´
ἀναδενδράδων
ἁπαλὰς
ἀσπαλάθους
πατοῦντες
|
[15, 697] |
Ἐπ´
Ἀντιγόνῳ
δὲ
καὶ
Δημητρίῳ
|
φησὶν |
Φιλόχορος
Ἀθηναίους
ᾄδειν
παιᾶνας
τοὺς |
[15, 685] |
καὶ
αὐτὸς
ἀνθῶν
τινων
στεφανωτικῶν
|
φησιν· |
Ὦ
μαλάχας
μὲν
ἐξερῶν,
ἀναπνέων |
[15, 674] |
στεφάνοις,
ὦ
Δίκα,
περθέσθ´
ἐραταῖς
|
φόβαισιν
|
ὅρπακας
ἀνήτοιο
συνερραις
ἁπαλαῖσι
χερσίν. |
[15, 682] |
στεφάνους
εὐώδεας
ἄνθεα
γαίης
ἂν
|
κεφαλαῖσιν |
ἔθεντο
θεαὶ
λιπαροκρήδεμνοι,
Νύμφαι
καὶ |
[15, 684] |
τοτὲ
χρυσανθὲς
ἀμέργων
λείριά
τε
|
στήλαισιν |
ἐπιφθίνοντα
καμόντων
καὶ
γεραὸν
πώγωνα |
[15, 683] |
φυλάξῃ·
φυλλάσιν
ἦ
γὰρ
πάντα
|
διοιγομέναισιν |
ἐφίζει
ἑρπετά,
~τὴν
δὲ
δρόσοισιν |
[15, 683] |
λύθρον
ἑῶν
ἐπλύνατο
γυίων,
(ἑσπέριος
|
Νύμφαισιν |
Ἰαονίδεσσι
νυχεύσων.
Αὐτὰρ
ἀκανθοβόλοιο
ῥόδου |
[15, 697] |
ἀσπάζεται
μᾶλλον
τῶν
ἐσπουδασμένων·
οἷαί
|
εἰσιν |
αἱ
Λοκρικαὶ
καλούμεναι,
μοιχικαί
τινες |
[15, 677] |
ἐν
λίμναις
θέρους
ὥρᾳ,
καὶ
|
εἰσὶν |
αὐτοῦ
χροιαὶ
δύο,
ἣ
μὲν |
[15, 676] |
τῷ
καὶ
ἐμψύχειν.
Γελοῖοι
οὖν
|
εἰσιν |
καὶ
οἱ
λέγοντες
Ναυκρατίτην
εἶναι |
[15, 682] |
Τὰ
μὲν
γὰρ
πλεῖστα
αὐτῶν
|
(εἰσὶν) |
πεντάφυλλα,
τὰ
δὲ
δωδεκάφυλλα,
ἔνια |
[15, 678] |
τὰς
Γυμνοπαιδιὰς
ἐπιτελοῦσιν.
Χοροὶ
δ´
|
εἰσὶν |
τὸ
μὲν
πρόσω
παίδων
τὸ |
[15, 675] |
τοῖς
ἐν
τῷ
πότῳ
κεφαλὴν
|
ἐπιθλιβεῖσιν, |
ἦν
δὲ
δεσμὸς
ἐξ
αὐτῶν |
[15, 672] |
καὶ
μετ´
οὐ
πολὺ
τοῖς
|
εὐεργετηθεῖσιν |
ἀνθρώποις
ὑπ´
αὐτοῦ
κατὰ
τὴν |
[15, 673] |
μόνοις
ἀπονέμειν
δῶρον.
Τοῖς
τε
|
χρησθεῖσιν |
ἐκ
τῆς
μαντείας
κατακολουθήσαντας
αὐτοὺς |
[15, 692] |
μνησθήσομαι.
Ἀντιφάνης
μὲν
γὰρ
ἐν
|
Ἀγροικίσιν |
ἔφη·
Ἁρμόδιος
ἐπεκαλεῖτο,
παιὰν
ᾔδετο, |
[15, 690] |
Ψάγδαν
ἐρυγγάνοντα.
Εὔβουλος
δ´
ἐν
|
Στεφανοπώλισιν· |
Αἰγυπτίῳ
ψάγδανι
τρὶς
λελουμένη.
Πολέμων |
[15, 695] |
ἔν
τε
βροτοῖς
ἔν
τε
|
θεοῖσιν |
κατ´
ἐμὸν
νόον.
Σκόλιον
δέ |
[15, 698] |
ἐσιδοῦσα,
ὡς
φιλίων
ωρμην
παρ´
|
Ἀθηναίοισιν |
ἀείσας
πεντήκοντ´
ἔλαβε
δραχμάς,
σὺ |
[15, 683] |
ἀρχὴν
λείπων
ἐν
κλήροισιν
ἀνέτρεφεν
|
Ἠμαθίοισιν, |
αἰὲν
ἐς
ἑξήκοντα
πέριξ
κομόωντα |
[15, 683] |
δὲ
εἴδοντ´
ἠμύουσαι
αἰεὶ
κάλυκες
|
στομίοισιν. |
Σὺν
καὶ
ἅπερ
τ´
ὀξεῖα |
[15, 683] |
ὑπερφιάλοιο
μετώπου,
χλωροῖς
ἀμφοτέρωθεν
ἐπηρεφέες
|
πετάλοισιν. |
Σπέρματι
μὴν
κάλυκες
κεφαλήγονοι
ἀντελέουσιν, |
[15, 697] |
δὴ
τεθνᾶσι
καὶ
εἰν
Ἀίδαο
|
δόμοισιν· |
~(ἔστι
δέ
τις
Κλεόνικος,
ὃν |
[15, 668] |
Κύπριδος
προσῳδὸν
ἀχεῖ
μέλος
ἐν
|
δόμοισιν. |
Καὶ
Καλλίμαχος
δέ
φησι·
Πολλοὶ |
[15, 702] |
τὸν
Χαλκοῦν
Διονύσιον·
Τί
κάλλιον
|
ἀρχομένοισιν
|
ἢ
καταπαυομένοις
ἢ
τὸ
ποθεινότατον; |
[15, 699] |
προγόνων,
εἰδὼς
ἐκ
νεότητος
ἀεὶ
|
ξείνοισιν |
ὁμιλεῖν
ξεῖνος·
Μιμνέρμου
δ´
εἰς |
[15, 677] |
τε
χελιδονίοιο
πέτηλα
καὶ
ῥόδον
|
εἰαρινοῖσιν |
ἀνοιγόμενον
ζεφύροισιν·
οὔπω
γὰρ
φύεν |
[15, 682] |
ποίησαν
καὶ
ἔβαψαν
ἐν
ἄνθεσιν
|
εἰαρινοῖσιν, |
οἷα
φοροῦς´
ὧραι,
ἔν
τε |
[15, 683] |
ἅπερ
Ἀσίδος
ἀρχὴν
λείπων
ἐν
|
κλήροισιν |
ἀνέτρεφεν
Ἠμαθίοισιν,
αἰὲν
ἐς
ἑξήκοντα |
[15, 683] |
ἁγνὸν
Ἴωνι
Πισαίοις
ποθέσασαι
ἐνὶ
|
κλήροισιν |
ὄρεξαν.
Ἤνυσε
γὰρ
χλούνηνδε
μετεσσύμενος |
[15, 683] |
φριαλευσοτεν
βώλοισι
φυτεύσεις,
ὄφρα
κλάδοις
|
μακροῖσιν |
ἐφερπύζων
διάηται
ἠὲ
κατακρεμάησιν
ἐφιμείρων |
[15, 677] |
πέτηλα
καὶ
ῥόδον
εἰαρινοῖσιν
ἀνοιγόμενον
|
ζεφύροισιν· |
οὔπω
γὰρ
φύεν
ἄνθος
ἐπώνυμον |
[15, 684] |
διοιγομέναισιν
ἐφίζει
ἑρπετά,
~τὴν
δὲ
|
δρόσοισιν |
ἐισκομένην
βοτέονται
(κώδειαν,
καρποῖο
μελιχροτέρου |
[15, 698] |
ῥαψῳδοῦσιν·
οἷς
καὶ
ἐγὼ
μετὰ
|
τοῖσιν |
τὰ
χρηίζων
ἐποίθησα.
Αὖθις
δ´ |
[15, 683] |
Κισσοῦ
δ´
ἄλλοτε
κλῶνας
ἐυρρίζου
|
καπέτοισιν, |
πολλάκι
δὲ
στέφος
αὐτὸ
κορυμβηλοῖο |
[15, 672] |
ἐκ
τῶν
χαλεπωτάτων
δεσμῶν·
καὶ
|
τίσιν |
ἑκούσιον
ἐν
ἀλυπίᾳ
κειμένην
δοῦναι |
[15, 677] |
φορεῖτε
γλῶσσαν
ἐν
ὑποδήμασι,
στεφανοῦσθ´
|
ὑπογλωττίσιν, |
ὅταν
πίνητέ
που·
(κἂν
καλλιερῆτε, |
[15, 668] |
καὶ
πεμμάτιά
τινα
ἐν
ταῖς
|
παννυχίσιν, |
ἐν
αἷς
πλεῖστον
ὅσον
χρόνον |
[15, 668] |
κοτταβίων
εἶδος
προτιθέμενον
ἐν
ταῖς
|
παννυχίσιν, |
οὗ
μνημονεύει
Κάλλιππος
ἐν
Παννυχίδι |
[15, 665] |
ἔφη
οὐκ
εἶναι
παλαιὰν
ταύτην
|
παράδοσιν |
οὐδ´
εἰδέναι
τινὰ
τῶν
ἀρχαίων |
[15, 683] |
χελιδονίοισι
δὲ
τέλλει
ἄνθεσιν
ἰσοδρομεῦσα,
|
χελιδόσιν, |
αἵ
τ´
ἀνὰ
κόλπῳ
φυλλάδα |
[15, 670] |
τέ
τινων
διανομαὶ
καὶ
στεφάνων
|
πλείοσιν |
ἅμα
καὶ
ἐλάττοσιν
ἁρμοττόντων
τῶν |
[15, 673] |
τὴν
ἐπιχώριον
ἱστορίαν
ἠγαπηκὼς
ἐν
|
πλείοσιν. |
Λέγει
δ´
οὕτως·
Οὐκ
ἐθέλω, |
[15, 671] |
ἐπεισελθόντι
συνδιαιρούμενοι
τοὺς
πάντας
ἐξ
|
εἴκοσιν |
ἔχουσι,
τετάρτῳ
πάλιν
ὁμοίως
κοινωνήσαντες |
[15, 675] |
δὲ
τὴν
τρίτην
πρὸς
ταῖς
|
εἴκοσιν |
Ὀλυμπιάδα
ὁ
Ἡρόστρατος,
πολίτης
ἡμέτερος |
[15, 680] |
ἐν
Θεσμοφοριαζούσαις·
Πλέξαι
στεφάνους
συνθηματιαίους
|
εἴκοσιν. |
(ΧΟΡΩΝΟΝ.
Ἀπίων
ἐν
τῷ
περὶ |
[15, 689] |
Ὦ
λακκόπρωκτε,
βάκχαριν
τοῖς
σοῖς
|
ποσὶν
|
ἐγὼ
πρίωμαι;
Λαικάσομἄρα
βάκχαριν;
Ἀναξανδρίδης |
[15, 698] |
ς´
ἀνέπεισε
καλὴν
ἐς
κρηπῖδα
|
ποσὶν |
τοιοῖσδ´
ἀναβῆναι;
Τοῖσι
δ´
ἐγὼ |
[15, 689] |
ῥόδινον,
ἄγαμαι,
Ξανθία·
καὶ
τοῖς
|
ποσὶν |
χωρὶς
πρίω
μοι
βάκχαριν.
{Β. |
[15, 693] |
δὴ
λέγουσιν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
εἶναι
|
πρόποσιν, |
ὀλίγον
τε
προσφέρουσιν,
ὥσπερ
ἀναμιμνήσκοντες |
[15, 690] |
δὲ
μύρου
μνημονεύει
Κράτης
ἐν
|
Γείτοσιν |
λέγων
οὕτως·
Γλυκύτατον
δ´
ὦζε |
[15, 670] |
καὶ
στεφάνων
πλείοσιν
ἅμα
καὶ
|
ἐλάττοσιν |
ἁρμοττόντων
τῶν
ἀριθμῶν
τῶν
αὐτῶν. |
[15, 674] |
φόβαισιν
ὅρπακας
ἀνήτοιο
συνερραις
ἁπαλαῖσι
|
χερσίν. |
Εὐανθέα
γὰρ
πέλεται
καὶ
Χάριτες |
[15, 691] |
ὑοσαλακωνία
θαἰμάτια
μολύνεσθαι,
ἐξὸν
ταῖς
|
χερσίν, |
ὥσπερ
ἡμεῖς
νῦν
ποιοῦμεν,
ἀρυσαμένους |
[15, 686] |
γὰρ
οὗτος
ἐν
ταῖς
ἐπιγραφομέναις
|
Κηρσὶν |
ἔφη·
Σύνδειπνος
ἢ
´πίκωμος
ἢ |
[15, 684] |
θεῶν
παρακάββαλε
σηκοῖς
ἢ
αὐτοῖς
|
βρετάεσσιν, |
ὅτε
πρώτιστον
ἴδωνται·
πολλάκι
θελμια |
[15, 683] |
ὄρεξαν.
Ἤνυσε
γὰρ
χλούνηνδε
μετεσσύμενος
|
σκυλάκεσσιν, |
Ἀλφειῷ
καὶ
λύθρον
ἑῶν
ἐπλύνατο |
[15, 682] |
ἡδέι
νεκταρέῳ,
ἔν
τ´
ἀμβροσίαις
|
καλύκεσσιν
|
(ἄνθεσι
ναρκίσσου
καλλιρρόου
δ´
οια |
[15, 675] |
μίγματος
προσηνῆ
καὶ
ἄλυπον
ἔσχον
|
ἀπόλαυσιν. |
Καὶ
διὰ
τοῦθ´
οἱ
Ἕλληνες |
[15, 692] |
τοῖς
χρειώδεσιν
καὶ
τῶν
εἰς
|
ἀπόλαυσιν |
καὶ
τρυφὴν
ἀγόντων
ἐπὶ
τὴν |
[15, 675] |
τῆς
ἀμπέλου
καὶ
πρὸς
ἄμετρον
|
ἀπόλαυσιν |
τῶν
πολλῶν
ἐκτρεπομένων
ἄκρατόν
τε |
[15, 667] |
τύχης
τὸ
δ´
ἆθλον.
Ἀριστοφάνης
|
Δαιταλεῦσιν |
Ἔγνωκ´,
ἐγὼ
δὲ
χαλκίον
(τοῦτ´ |
[15, 691] |
σάγδας
ὁμοῦ.
Καὶ
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Δαιταλεῦσιν |
καὶ
ἐν
Μαρικᾷ
Εὔπολις
Σάγδαν |
[15, 694] |
Ἀνακρέοντος,
~ὡς
Ἀριστοφάνης
παρίστησιν
ἐν
|
Δαιταλεῦσιν |
(λέγων
οὕτως·
σον
δή
μοι |
[15, 690] |
Βρενθείω
βασιληίω.
ΨΑΓΔΗΣ
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Δαιταλεῦσιν· |
Φέρ´
ἴδω,
τί
σοι
δῶ |
[15, 688] |
Μύρρα
γὰρ
ἡ
σμύρνα
παρ´
|
Αἰολεῦσιν, |
ἐπειδὴ
τὰ
πολλὰ
τῶν
μύρων |
[15, 678] |
δὲ
καὶ
ὑποθυμίδες
στέφανοι
παρ´
|
Αἰολεῦσιν |
καὶ
Ἴωσιν,
οὓς
περὶ
τοὺς |
[15, 702] |
ἢ
πόθων,
(οὓς
κρυφίοις
Ἀφροδίτας
|
ἄρκυσιν |
θηρεύομεν,
ἢ
εἴ
τις
ἄλλα |
[15, 673] |
κλοπὴν
ὀνειδίζων
Ἡφαιστίων
ἐξιδιοποιήσατο
τὴν
|
λύσιν |
καὶ
σύγγραμμα
ἐξέδωκεν
ἐπιγράψας
Περὶ |
[15, 670] |
ἐρῶντες)
τὴν
τοῦ
στεφάνου
δὴ
|
λύσιν |
σημεῖον
τοῦ
περὶ
τὸν
ἔρωτα |
[15, 670] |
γίνονται,
τὴν
δὲ
τοῦ
στεφάνου
|
ἀνάλυσιν |
καταδεδεμένων
τινῶν
εἶναι
νομίζοντες
ἐρᾶν |
[15, 666] |
λάταγας,
ὡς
Κρατῖνος
ἐν
Νεμέσει
|
δείκνυσιν· |
ὅτι
δὲ
καὶ
χαλκοῦν
ἦν, |
[15, 693] |
τῷ
δείπνῳ
διδόμενον,
(ὃν
δὴ
|
λέγουσιν |
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
εἶναι
πρόποσιν,
ὀλίγον |
[15, 694] |
μελοποιίας
τρόπον
ὅτι
σκολιὸς
ἦν
|
λέγουσιν |
γὰρ
τὰ
ἐν
ταῖς
ἀνειμέναις |
[15, 695] |
Αἴαντα
δὲ
δεύτερον
ἐς
Τροίαν
|
λέγουσιν |
ἐλθεῖν
Δαναῶν
καὶ
Ἀχιλλέα.
ιζʹ |
[15, 701] |
τοῖς
δεινοῖς
ἀλεξητήριόν
τινα
παροιμίαν
|
λέγουσιν |
(ἰὴ
παιών
καὶ
οὐχὶ
ἵε |
[15, 701] |
Λυχνοκαυτίαν
δὲ
ἣν
οἱ
πολλοὶ
|
λέγουσιν |
λυχναψίαν
(Κηφισόδωρος
ἐν
Ὑί.
Καὶ |
[15, 696] |
τὸν
Κορίνθιον
Ἀλκυόνης
πατέρα,
ὃν
|
ᾄδουσιν |
Κορίνθιοι,
ἔχει
τὸ
παιανικὸν
ἐπίφθεγμα. |
[15, 696] |
Αἰγύπτου
βασιλεύσαντα
παιάν
ἐστιν,
ὃν
|
ᾄδουσιν |
Ῥόδιοι·
~(ἔχει
γὰρ
τὸ
ἰηπαιὰν |
[15, 693] |
τῇ
ιβʹ
τῶν
Ἱστοριῶν,
μέλι
|
σπένδουσιν, |
οἶνον
οὐ
φέροντες
τοῖς
βωμοῖς, |
[15, 698] |
(καὶ)
νῦν
κεῖθι
κακῶς
κακὰ
|
ῥαψῳδοῦσιν· |
οἷς
καὶ
ἐγὼ
μετὰ
τοῖσιν |
[15, 683] |
πετάλοισιν.
Σπέρματι
μὴν
κάλυκες
κεφαλήγονοι
|
ἀντελέουσιν, |
ἀργήεις
πετάλοισι,
κρόκῳ
μέσα
χροιισθεῖσαι· |
[15, 676] |
τὴν
ναῦν
ἤδη
ἀπειρηκόσι
τοῖς
|
ἐμπλέουσιν |
τὴν
σωτηρίαν
(διὰ
τὴν
πολλὴν |
[15, 670] |
τῶν
δεδεμένων
περὶ
τὸ
στεφανοῦσθαι
|
σπουδάζουσιν |
πλὴν
οἱ
ἐρῶντες)
τὴν
τοῦ |
[15, 676] |
κατὰ
τὸν
Χαιρήμονος
Κένταυρον·
Στεφάνους
|
ἑτοιμάζουσιν, |
οὓς
εὐφημίας
κήρυκας
εὐχαῖς
προὐβάλοντο |
[15, 682] |
τοῖς
ἡμέροις
φυλακὴν
ἀπ´
αὐτῶν
|
κατασκευάζουσιν. |
Ἀφαιροῦντες
γὰρ
τῶν
ῥάβδων
τὰς |
[15, 667] |
κοττάβια
ὁ
πλείω
καταδύσας.
(Ἀμειψίας
|
Ἀκοκοτταβίζουσιν· |
Ἡ
Μανία,
φέρ´
ὀξύβαφα
καὶ |
[15, 669] |
ἐν
πρώτῳ
Ἐρωτικῶν,
καὶ
σημεῖον
|
νομίζουσιν |
τοῦ
καὶ
τὸν
τοῦ
ἤθους |
[15, 686] |
καὶ
προσδέονται·
αὐταὶ
γὰρ
τούτου
|
ὄζουσιν. |
Ἐλαίου
δὲ
τοῦ
ἐν
γυμνασίοις |
[15, 665] |
ἕνεκα
τοῦ
στομάχου
πίνοντες
ἄμυστιν
|
ἀποβλύζουσιν, |
ἔφη
οὐκ
εἶναι
παλαιὰν
ταύτην |
[15, 688] |
ψυχὴν
θυμὸν
καλεῖσθαι,
ὥς
τινες
|
ἀξιοῦσιν. |
Τῷ
δὲ
τοῦ
μύρου
ὀνόματι |
[15, 666] |
Καθόλου
πραγματείᾳ
ἐπιτιμᾶν
τοῖς
τοῦτο
|
ποιοῦσιν, |
βλαπτικὸν
ὀφθαλμῶν
τὸ
ἐπιχείρημα
δεικνύων
|
[15, 690] |
ἐγχέασθε
νῷν
βρένθειον,
ἵνα
τοῖς
|
εἰσιοῦσιν |
ἐγχέῃ.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
δὲ
μύρου
μνημονεύει |
[15, 699] |
νέων
ἔχουσιν
οὓς
οὗτοι
ἑλάνας
|
καλοῦσιν. |
Ἀμερίας
δὲ
γράβιον
τὸν
φανόν. |
[15, 681] |
ΑΜΑΡΑΚΟΝ,
φησίν,
ὃν
σάμψουχόν
τινες
|
καλοῦσιν. |
ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ
δὲ
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν |
[15, 681] |
καλεῖσθαι.
Κορίνθιοι
δ´
αὐτὸ
ἀμβροσίαν
|
καλοῦσιν, |
ὥς
φησι
Νίκανδρος
ἐν
Γλώσσαις. |
[15, 678] |
ταύτῃ,
(ὅτε
καὶ
τὰς
Γυμνοπαιδιὰς
|
ἐπιτελοῦσιν. |
Χοροὶ
δ´
εἰσὶν
τὸ
μὲν |
[15, 686] |
καὶ
χρόνου
πολλοῦ
δέονται,
εἰ
|
μέλλουσιν |
ἡδεῖαί
τε
καὶ
ἐλευθέριαι
ἔσεσθαι. |
[15, 693] |
τὸ
πινόμενον·
καὶ
τρίτον
προσκυνήσαντες
|
λαμβάνουσιν |
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης,
(καὶ)
ὥσπερ |
[15, 670] |
καθαπερεί
τινος
θεοῦ
τὰ
πρόθυρα
|
(στεφανοῦσιν |
αὐτῶν)
ἢ
οὐ
τοῖς
ἐρωμένοις |
[15, 670] |
μικρὸν
καὶ
τὸν
τυχόντα
μεῖναι.
|
Στεφανοῦσιν |
δὲ
τὰς
τῶν
ἐρωμένων
θύρας |
[15, 682] |
συμπέσωσι,
ἐμψύχων
περιπλοκὴν
ἐν
τῷ
|
μένουσιν |
ἡνωμέναι
καὶ
καθάπερ
ἀπὸ
ῥίζης |
[15, 684] |
κῆποι
ἀνδράσιν
ἐργοπόνοις
στεφάνους
ἔπι
|
πορσαίνουσιν. |
Ἦ
γὰρ
καὶ
λεπταὶ
πτερίδες |
[15, 699] |
Πλάτων
δ´
ἐν
Νυκτὶ
Μακρᾷ·
|
Ἔξουσιν |
οἱ
πομπεῖς
λυχνούχους
δηλαδή.
Φερεκράτης |
[15, 671] |
τελευταίου
εἰσελθόντος
(ἐξ
ἴσου
πάντες
|
ἕξουσιν |
ἤτοι
μῆλα
ἢ
στεφάνους.
Φημὶ |
[15, 693] |
Δαίμονος
εἶναι
πρόποσιν,
ὀλίγον
τε
|
προσφέρουσιν, |
ὥσπερ
ἀναμιμνήσκοντες
μόνον
τῇ
γεύσει |
[15, 699] |
κατεσχισμένον
ἐξάπτεσθαι
καὶ
φαίνειν
τοῖς
|
ὁδοιποροῦσιν. |
Θεοδωρίδας
γοῦν
ὁ
Συρακόσιος
(ἐν |
[15, 682] |
(καὶ)
τὸ
λοιπὸν
ἀνατρέχουσιν
καὶ
|
ζωοφυτοῦσιν· |
διὸ
καὶ
τοῖς
ἡμέροις
φυλακὴν |
[15, 673] |
μὲν
τῇ
λύγῳ,
τοῖς
δὲ
|
θεραπεύουσιν |
τὴν
θεὸν
ἐπιτρέψαι
(φορεῖν
τὸν |
[15, 682] |
Λαμβάνοντες
γὰρ
ἐκ
τοῦ
Παγγαίου
|
φυτεύουσιν· |
ἐκεῖ
γὰρ
γίγνεται
πολλά.
Μικρὰ |
[15, 681] |
ἄγριον
κομίζοντες
ἐκ
τῶν
ὀρῶν
|
φυτεύουσιν |
ἐν
Σικυῶνι
καὶ
Ἀθήνησιν
ἐκ |
[15, 682] |
καὶ
διαπλέξαντες
(τε)
δικτύου
τρόπῳ
|
φυτεύουσιν |
κύκλῳ
τῶν
κηπευμάτων·
καὶ
ταῦτα |
[15, 670] |
πρόθυρα)
διὰ
ταῦτα
δὲ
καὶ
|
θύουσιν |
ἔνιοι
ἐπὶ
ταῖς
τῶν
ἐρωμένων |
[15, 690] |
καὶ
τὸ
παρὰ
Ἀνακρέοντι
(λυδοπαθὴς
|
ἀκούουσιν |
ἀντὶ
τοῦ
ἡδυπαθής.
Μνημονεύει
τῆς |
[15, 699] |
εἰς
τὸν
ἀρχαῖον
τρόπον,
ἣν
|
ἐπιγράφουσιν |
Φιλίνην.
Ὁ
δὲ
Εὔβοιος
πολλὰ |
[15, 692] |
τοῖς
ἐλάχιστα
καροῦν
δυναμένοις,
τοῖς
|
στύφουσιν |
δὲ
καὶ
ψύχουσιν
ἐπ´
ὀλίγον. |
[15, 701] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τοῖς
τέλος
|
ἔχουσιν |
ἐπιφθεγγόμενοι
οἳ
μὲν
ἐν
παροιμίᾳ |
[15, 699] |
φησίν,
οἱ
νυκτερευόμενοι
τῶν
νέων
|
ἔχουσιν |
οὓς
οὗτοι
ἑλάνας
καλοῦσιν.
Ἀμερίας |
[15, 682] |
ῥίζης
μιᾶς
(καὶ)
τὸ
λοιπὸν
|
ἀνατρέχουσιν |
καὶ
ζωοφυτοῦσιν·
διὸ
καὶ
τοῖς |
[15, 692] |
δυναμένοις,
τοῖς
στύφουσιν
δὲ
καὶ
|
ψύχουσιν |
ἐπ´
ὀλίγον.
Ζητεῖ
δ´
ὁ |
[15, 674] |
καλὸς
Ἀνακρέων
ἔφη·
Ἐπὶ
δ´
|
ὀφρύσιν |
σελίνων
στεφανίσκους
θέμενοι
θάλειαν
ἑορτὴν |
[15, 687] |
εὐωδίας
ἀπὸ
τοῦ
στήθους
κατὰ
|
φύσιν |
ἀναφερομένης
ἐπὶ
τὴν
ὄσφρηριν,
ἀλλὰ |
[15, 697] |
μνῆμα
κατεσκεύαζον
(καὶ
ἀθανατίζειν
τὴν
|
φύσιν |
βουλόμενος
ἐπιταφίοις
ἂν
τιμαῖς
ἐκόσμησα |
[15, 688] |
καὶ
τὴν
τοῦ
πλευμόνος
αὐτῇ
|
φύσιν |
περιθεῖναι,
πρῶτον
μὲν
μαλακὴν
καὶ |
[15, 697] |
Λοκρικαὶ
καλούμεναι,
μοιχικαί
τινες
τὴν
|
φύσιν |
ὑπάρχουσαι,
ὡς
καὶ
ἥδε·
Ὦ |
[15, 670] |
ἔστιν
ὅταν
κατεργασάμενοι
τὸν
ἐρώμενον
|
ἀπαλλαγῶσιν |
τῆς
ἐπιθυμίας.
Τὴν
ἀφαίρεσιν
οὖν |
[15, 671] |
στεφάνους
ἑξήκοντα·
ἐπεισελθόντι
τῷ
δευτέρῳ
|
δίδωσιν |
τοὺς
ἡμίσεις
καὶ
ἑκατέρῳ
γίνονται |
[15, 670] |
στέφανον
περιαιρεῖ,
τοῖς
δὲ
λοιποῖς
|
ἐνδίδωσιν |
αἴσθησιν
μηνύων
ὅτι
ἡττῶνται
ὑπὸ |
[15, 666] |
εἶδος
παροίνιον
τὸν
κότταβον
εἶναι
|
ἀποδίδωσιν, |
ἐν
ᾗ
ἐξίσταντο
καὶ
τῶν |
[15, 677] |
στεφάνων
γένος
τι
τὴν
ὑπογλωττίδα
|
ἀποδίδωσιν. |
Λαβὲ
οὖν
καὶ
παρ´
ἐμοῦ |
[15, 674] |
Σαπφὼ
δ´
ἁπλούστερον
τὴν
αἰτίαν
|
ἀποδίδωσιν |
τοῦ
στεφανοῦσθαι
ἡμᾶς,
λέγουσα
τάδε· |
[15, 695] |
κεʹ
(Ὅστις
ἄνδρα
φίλον
μὴ
|
προδίδωσιν, |
μεγάλην
ἔχει
τιμὰν
ἔν
τε |
[15, 683] |
δύο
κροκόωντες
ἐπιζυγέοντε
κορύμβοι
(μέσφα
|
συνωρίζωσιν |
ὑπερφιάλοιο
μετώπου,
χλωροῖς
ἀμφοτέρωθεν
ἐπηρεφέες |
[15, 692] |
βασιλικοῖς
συμποσίοις
ὅταν
τοῖς
εὐωχουμένοις
|
δοθῶσιν |
οἱ
στέφανοι,
εἰσίασίν
τινες
μύρων |
[15, 678] |
ὑποθυμίδες
στέφανοι
παρ´
Αἰολεῦσιν
καὶ
|
Ἴωσιν, |
οὓς
περὶ
τοὺς
τραχήλους
περιετίθεντο, |
[15, 667] |
δὲ
τοῦ
μάνου
Νικοχάρης
ἐν
|
Λάκωσιν. |
Ἕτερον
δ´
ἐστὶν
εἶδος
παιδιᾶς |
[15, 666] |
καὶ
τὸ
τιθέμενον
ἆθλον
τοῖς
|
νικῶσιν |
ἐν
τῷ
πότῳ,
ὡς
Εὐριπίδης |
[15, 673] |
Συνέβη
δὲ
τὴν
τῆς
λύγου
|
στεφάνωσιν |
καὶ
μέχρι
τῶν
κατὰ
Πολυκράτην |
[15, 669] |
ἐὰν
λύωνται
οἱ
στέφανοι,
ὅτι
|
ἐρῶσιν; |
Τοῦτο
γὰρ
ἐν
παισὶ
τὰ |
[15, 693] |
θεοῦ
δωρεάν,
καὶ
μετὰ
τὴν
|
πλήρωσιν |
διδόασιν,
ὅπως
ἐλάχιστον
ᾖ
τὸ |
[15, 674] |
τέλειόν
ἐστιν.
Τὸ
δὲ
στέφειν
|
πλήρωσίν |
τινα
σημαίνει.
Ὅμηρος·
Κοῦροι
δὲ |
[15, 670] |
τοὺς
ἐρῶντας
μὴ
στεφανοῦσθαι
πρὶν
|
κρατήσωσιν |
τοῦ
ἔρωτος·
τοῦτο
δ´
ἔστιν |
[15, 686] |
ἄλλως
τε
καὶ
ἂν
νύμφαι
|
τύχωσιν |
οὖσαι,
ὥσπερ
ἡ
Νικηράτου
τε |
[15, 681] |
αὐτοῦ
Ἀλκμὰν
ἐν
τούτοις·
~(Καὶ
|
τὶν |
εὔχομαι
φέροισα
τόνδ´
ἑλιχρύσω
πυλεῶνα
|
[15, 676] |
ὠνησάμενος
ᾔει
φέρων
εἰς
τὴν
|
Ναύκρατιν. |
Καὶ
αὐτῷ
πλησίον
φερομένῳ
τῆς |
[15, 676] |
τοὺς
ὅρμους
ἧκον
εἰς
τὴν
|
Ναύκρατιν. |
Καὶ
ὁ
Ἡρόστρατος
ἐξορμήσας
τῆς |
[15, 681] |
ἰωνιάν,
οἱ
δὲ
κατ´
Εὔβοιαν
|
σιδηρῖτιν. |
Νίκανδρος
δ´
ἐν
δευτέρῳ
Γεωργικῶν |
[15, 673] |
Διὸς
εὐκλέα
νύμφην
μέλπωμεν,
νήσου
|
δεσπότιν |
ἡμετέρης.
Ἐν
τούτοις
γὰρ
ἀμφιβόλως |
[15, 694] |
πλουτεῖν
διαφέρει·
καλὸς
δὲ
πεινῶν
|
ἐστιν |
αἰσχρὸν
θηρίον.
~(Ἑξῆς
δ´
ἐλέχθη |
[15, 700] |
λύχνους
ὅσος
ὁ
τῶν
ἡμερῶν
|
ἐστιν |
ἀριθμὸς
εἰς
τὸν
ἐνιαυτόν.
Ἕρμιππος |
[15, 681] |
τε
τῶν
Εὐρωπαίων
ἀνθέων
εὔοσμος
|
ἐστίν. |
Ἀρίστη
δ´
ἐστὶν
ἐν
Ἰλλυριοῖς |
[15, 670] |
Ὁ
μὲν
Πλάτων
οὕτως
εἶπεν.
|
Ἐστὶν |
δ´
ὃ
λέγει
τοιοῦτον·
~ἕνα |
[15, 666] |
δὲ
καὶ
κατακτούς
τινας
κοττάβους.
|
Ἐστὶν |
δὲ
λυχνία
ἀναγόμενα
πάλιν
τε |
[15, 678] |
ἄνθη.
Καὶ
ὑπογλωττὶς
δὲ
στεφάνου
|
ἐστὶν |
εἶδος.
Θεόδωρος
δ´
ἐν
Ἀττικαῖς |
[15, 667] |
Νικοχάρης
ἐν
Λάκωσιν.
Ἕτερον
δ´
|
ἐστὶν |
εἶδος
παιδιᾶς
τῆς
ἐν
λεκάνῃ. |
[15, 701] |
φίλοι,
μαθεῖν
βούλομαι
εἴτε
παροιμία
|
ἐστὶν |
εἴτε
ἐφύμνιον
εἴτε
τι
ἄλλο. |
[15, 681] |
ἀνθέων
εὔοσμος
ἐστίν.
Ἀρίστη
δ´
|
ἐστὶν |
ἐν
Ἰλλυριοῖς
τοῖς
ἀνῳκισμένοις
τῆς |
[15, 671] |
Οὐδ´
ἐν
Τριβαλλοῖς
ταῦτά
γ´
|
ἐστὶν |
ἔννομα·
οὗ
φασι
τὸν
θύοντα |
[15, 696] |
ἕν
τι
καὶ
αὐτὸ
εἶδός
|
ἐστιν |
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
λέξεως
φανερὸν |
[15, 670] |
τι
προβάλλει
στεφανωτικόν,
ὅπερ
ἄξιόν
|
ἐστιν |
ἐπιλύσασθαι,
οὕτως
λέγοντος
τοῦ
φιλοσόφου· |
[15, 671] |
τε
κοὐρανῷ
λαλῶν,
οἷς
οὐθέν
|
ἐστιν |
ἐπιμελὲς
τῶν
σῶν
λόγων.
Πόθεν |
[15, 689] |
τι
ἑκάστῳ
τῶν
μελῶν
ἡμῶν
|
ἐστιν |
ἐπιτήδειον.
Ἀντιφάνης
γοῦν
ἐν
Θορικίοις |
[15, 687] |
στήθη
παρακελευόμενος
μυροῦν,
ἐν
οἷς
|
ἐστιν |
ἡ
καρδία,
ὡς
καὶ
ταύτης |
[15, 697] |
ἀλλ´
αὐτὸς
πολὺ
τούτων
ἀτακτότερός
|
ἐστιν |
θεατής.
Καὶ
κατὰ
τὸν
παρῳδὸν |
[15, 689] |
δὲ
μύρσινον,
μήλινον·
τοῦτο
δ´
|
ἐστὶν |
καὶ
εὐστόμαχον
καὶ
ληθαργικοῖς
χρήσιμον. |
[15, 696] |
ᾄδεσθαι
ἐν
Σάμῳ.
Παιὰν
δ´
|
ἐστὶν |
καὶ
ὁ
εἰς
Κρατερὸν
τὸν |
[15, 667] |
Ἔγνωκ´,
ἐγὼ
δὲ
χαλκίον
(τοῦτ´
|
ἐστὶν |
κοττάβειον)
ἱστάναι
καὶ
μυρρίνας.
~(Ἕρμιππος |
[15, 667] |
δὲ
καλούμενον
κατακτὸν
κοττάβιον
τοιοῦτόν
|
ἐστιν· |
(λυχνίον
ἐστὶν
ὑψηλόν,
ἔχον
τὸν |
[15, 685] |
κἀπιβόα
τρίτον
παιῶν´,
ὡς
νόμος
|
ἐστίν. |
Ὁ
δὲ
πεποιηκὼς
τοὺς
εἰς |
[15, 670] |
μὲν
κεκαλλωπισμένου
δέ.
Τοιοῦτος
δ´
|
ἐστὶν |
ὁ
ἔρως·
οὐδένες
γὰρ
μᾶλλον |
[15, 698] |
τοῖς
χρόνοις
κατὰ
Φίλιππον.
Οὗτός
|
ἐστιν |
ὁ
καὶ
(Ἀθηναίοις
λοιδορησάμενος,
καὶ |
[15, 671] |
ἤδη
γεγόνασιν,
(εἰπὲ
ἡμῖν
τίς
|
ἐστιν |
ὁ
παρὰ
τῷ
χαρίεντι
Ἀνακρέοντι |
[15, 682] |
ποιήματα·
λέγει
δ´
οὖν
ὅστις
|
ἐστὶν |
ὁ
ποιήσας
αὐτὰ
ἐν
τῷ |
[15, 687] |
καλὸν
εἶχεν
αὐτῇ·
ταῦτα
δ´
|
ἐστὶν |
οἰκεῖα
τῆς
ἀρετῆς.
Παρράσιος
δὲ |
[15, 696] |
τὸν
πρῶτον
Αἰγύπτου
βασιλεύσαντα
παιάν
|
ἐστιν, |
ὃν
ᾄδουσιν
Ῥόδιοι·
~(ἔχει
γὰρ |
[15, 670] |
δὲ
ἔρως
στεφανουμένων
τινῶν
δεσμός
|
ἐστιν |
(οὐθένες
γὰρ
ἄλλοι
τῶν
δεδεμένων |
[15, 666] |
ἡ
τῶν
κοττάβων
εὕρεσις
Σικελική
|
ἐστιν |
παιδιά,
ταύτην
πρώτων
εὑρόντων
Σικελῶν, |
[15, 674] |
ὅλα.
Τὸ
δὲ
πλῆρες
τέλειόν
|
ἐστιν. |
Τὸ
δὲ
στέφειν
πλήρωσίν
τινα |
[15, 699] |
ἐξηγεῖται
ταύτην
τὴν
λέξιν·
Γγράβιόν
|
ἐστιν |
τὸ
πρίνινον
ἢ
δρύινον
ξύλον, |
[15, 666] |
εἶναι
Σικελικὸν
ὄνομα.
(Λατάγη
δ´
|
ἐστὶν |
τὸ
ὑπολειπόμενον
ἀπὸ
τοῦ
ἐκποθέντος |
[15, 684] |
ἐπῶν
δῆλον
γίνεται
ὅτι
ἕτερόν
|
(ἐστιν |
τὸ
χελιδόνιον
τῆς
ἀνεμώνης·
τινὲς |
[15, 667] |
κατακτὸν
κοττάβιον
τοιοῦτόν
ἐστιν·
(λυχνίον
|
ἐστὶν |
ὑψηλόν,
ἔχον
τὸν
μάνην
καλούμενον, |
[15, 700] |
τηνικαῦτα
μεθύων
περιπατῶ.
Ποῖος
γάρ
|
ἐστιν |
φανός,
ὦ
πρὸς
τῶν
θεῶν, |
[15, 689] |
τῶν
μύρων,
φησίν,
ἃ
μέν
|
ἐστιν |
χρίματα,
ἃ
δ´
ἀλείμματα.
Καὶ |
[15, 669] |
πάντ´
ἐγένοντο
χαμαί.
Σὸν
οὖν
|
ἐστιν, |
ὦ
μουσικώτατε,
τὴν
χιλιέτη
μου |
[15, 693] |
πρόνοια
δὲ
τυφλόν
τι
κἀσύντακτόν
|
ἐστιν, |
ὦ
πάτερ.
(Ἐν
δὲ
τῷ |
[15, 701] |
ἔχοντα
τὸν
Ἀπόλλωνα.
Τοῦτο
δ´
|
ἐστὶν |
ὡς
ἂν
εἴποι
τις
ἄφιε |
[15, 696] |
Ἑρμείαν
τὸν
Ἀταρνέα
οὐ
παιάν
|
ἐστιν, |
ὡς
ὁ
τὴν
τῆς
ἀσεβείας |
[15, 682] |
ἡ
γὰρ
ἔκφυσις
αὐτῶν
οὕτως
|
ἐστὶν |
ὥστ´
εἶναι
τὰ
μὲν
ἐντός, |
[15, 678] |
τοὺς
τραχήλους
περιετίθεντο,
ὡς
σαφῶς
|
ἔστιν |
μαθεῖν
ἐκ
τῆς
Ἀλκαίου
καὶ |
[15, 670] |
κρατήσωσιν
τοῦ
ἔρωτος·
τοῦτο
δ´
|
ἔστιν |
ὅταν
κατεργασάμενοι
τὸν
ἐρώμενον
ἀπαλλαγῶσιν |
[15, 680] |
ἐν
τοῖς
Σιμωνίδου
Ἐπιγράμμασιν
ἰδεῖν
|
ἔστιν |
οὕτως
καλουμένου·
Φοῖβον,
ὃς
ἁγεῖται |
[15, 665] |
καθάρσεως
ἕνεκα
τοῦ
στομάχου
πίνοντες
|
ἄμυστιν |
ἀποβλύζουσιν,
ἔφη
οὐκ
εἶναι
παλαιὰν |
[15, 695] |
καρκίνος
ὧδ´
ἔφη,
χαλᾷ
τὸν
|
ὄφιν |
λαβών·
εὐθὺν
χρὴ
τὸν
ἑταῖρον |
[15, 675] |
στέφει.
Τοὺς
γὰρ
αὖ
τὴν
|
ὄψιν |
ἀμόρφους,
φησίν,
ἀναπληροῖ
ἡ
τοῦ |
[15, 675] |
ἐλαττώμασιν
(ὁ
στέφανος
τοῦ
πρὸς
|
ὄψιν |
ἢ
πρὸς
ὀσμὴν
ἐπιτερποῦς
ἐφρόντισαν. |
[15, 675] |
πάντα
τόπον
γεννώμενον,
ἔχοντα
καὶ
|
πρόσοψιν |
οὐκ
ἀτερπῆ,
χλωροῖς
πετάλοις
καὶ |
[15, 701] |
λίαν
ἡμῖν
εἶναι
σύνηθες
λανθάνον
|
ὂν |
ἐν
παροιμίᾳ.
Οἳ
δὲ
τὸ |
[15, 689] |
χρήσιμον.
Τὸ
δ´
οἰνάνθινον
εὐστόμαχον
|
ὂν |
καὶ
τὴν
διάνοιαν
ἀπαραπόδιστον
φυλάσσει. |
[15, 701] |
ἡμῖν
εἶναι
σύνηθες
λανθάνον
ὂν
|
ἐν |
παροιμίᾳ.
Οἳ
δὲ
τὸ
τοιοῦτο |
[15, 694] |
μὲν
ὑγιαίνειν
πρῶτον
ὡς
ἄριστον
|
ὂν
|
ὠνόμασεν
ὀρθῶς·
δεύτερον
δ´
εἶναι |
[15, 696] |
τὸν
Σπαρτιάτην
γραφεὶς
ὄντως
παιάν,
|
ὅν |
φησι
Δοῦρις
ἐν
τοῖς
Σαμίων |
[15, 696] |
δὲ
τὸν
Κορίνθιον
Ἀλκυόνης
πατέρα,
|
ὃν |
ᾄδουσιν
Κορίνθιοι,
ἔχει
τὸ
παιανικὸν |
[15, 696] |
πρῶτον
Αἰγύπτου
βασιλεύσαντα
παιάν
ἐστιν,
|
ὃν |
ᾄδουσιν
Ῥόδιοι·
~(ἔχει
γὰρ
τὸ |
[15, 698] |
δόμοισιν·
~(ἔστι
δέ
τις
Κλεόνικος,
|
ὃν |
ἀθάνατον
λάχε
γῆρας,
οὔτε
ποιητάων |
[15, 693] |
τὸν
ἐπὶ
τῷ
δείπνῳ
διδόμενον,
|
(ὃν |
δὴ
λέγουσιν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
εἶναι |
[15, 698] |
κατ´
αὐτὸν
Ἡγήμων
ὁ
Θάσιος,
|
ὃν |
ἐκάλουν
Φακῆν.
Λέγει
γὰρ
οὕτως· |
[15, 680] |
πρῶτον
βίον,
(διὰ
στεφάνου
δωρεάν,
|
ὃν |
ἔπεμψεν
ἀνθέων
πλεξάμενος
τῇ
ὥρᾳ |
[15, 696] |
εἰς
Κρατερὸν
τὸν
Μακεδόνα
γραφείς,
|
ὃν |
ἐτεκτήνατο
Ἀλεξῖνος
ὁ
διαλεκτικός,
φησὶν |
[15, 677] |
(Παγκράτης
τις
τῶν
ἐπιχωρίων
ποιητής,
|
ὃν |
καὶ
ἡμεῖς
ἔγνωμεν,
Ἀδριανῷ
τῷ |
[15, 697] |
Ἀθηναῖος
ποιητὴς
τῶν
καλουμένων
κολάβρων,
|
ὃν |
καὶ
ὁ
πρῶτος
μετὰ
Φιλέταιρον |
[15, 692] |
Ἰανὸς
ὁ
παρ´
ἡμῖν
θεός,
|
ὃν |
καὶ
πατέρα
προσαγορεύομεν,
πρῶτος
εὗρεν |
[15, 676] |
καὶ
στέφανον
ἐκ
τῆς
μυρρίνης,
|
ὃν |
καὶ
τότε
ἐκάλεσε
Ναυκρατίτην.
Ὁ |
[15, 677] |
αἷμα
ἐδέξατο
τοῦ
Μαυρουσίου
λέοντος,
|
ὃν |
κατὰ
τὴν
πλησίον
τῇ
Ἀλεξανδρείᾳ |
[15, 701] |
ἐφύμνιον
εἴτε
τι
ἄλλο.
Πρὸς
|
ὃν |
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
Κλέαρχος
ὁ |
[15, 669] |
ἄλλοισι
καὶ
πόνος
μέλοι.
Πρὸς
|
ὃν |
ὁ
Κύνουλκος
ἀεὶ
τῷ
Σύρῳ |
[15, 666] |
τῆς
κάτω
κοιλίας
ἐπισχετικόν.
Πρὸς
|
ὃν |
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
Ὄρσ´
Ἀσκληπιάδη,
καλέει |
[15, 678] |
φησὶν
καλεῖν
μυρσίνης
κλῶνα,
περὶ
|
ὃν |
πλέκειν
ἴα
καὶ
ἄλλα
ἄνθη. |
[15, 681] |
περὶ
Θανασίμων
Φαρμάκων
ΑΜΑΡΑΚΟΝ,
φησίν,
|
ὃν |
σάμψουχόν
τινες
καλοῦσιν.
ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ
δὲ |
[15, 666] |
Σικελῆς
ἐστι
χθονὸς
ἐκπρεπὲς
ἔργον,
|
ὃν |
σκοπὸν
ἐς
λατάγων
τόξα
καθιστάμεθα. |
[15, 678] |
~(ΠΥΛΕΩΝ.
Οὕτως
καλεῖται
ὁ
στέφανος
|
ὃν |
τῇ
Ἥρᾳ
περιτιθέασιν
Λάκωνες,
ὥς |
[15, 667] |
ἔχον
τὸν
μάνην
καλούμενον,
ἐφ´
|
ὃν |
τὴν
καταβαλλομένην
ἔδει
πεσεῖν
πλάστιγγα, |
[15, 689] |
ἐν
Κυρήνῃ
ῥόδινον
χρηστότατον
καθ´
|
ὃν |
χρόνον
ἔζη
Βερενίκη
ἡ
μεγάλη. |
[15, 670] |
τὸν
ἐρώμενον
ἄγαλμα,
τούτου
δὲ
|
ναὸν |
ὄντα
τὴν
οἴκησιν
στεφανοῦσι
(τὰ |
[15, 684] |
τε
στήλαισιν
ἐπιφθίνοντα
καμόντων
καὶ
|
γεραὸν |
πώγωνα
καὶ
ἐντραπέας
κυκλαμίνους
σαύρην |
[15, 672] |
κεφαλὴν
τοῖς
κλάδοις
οἷς
αὐτοὶ
|
κατέλαβον |
τὴν
θεόν.
~(Καταλῦσαι
δὲ
καὶ |
[15, 666] |
καθ´
ἕν·
ὃς
ἂν
τὸν
|
κότταβον
|
ἀφεὶς
ἐπὶ
τὴν
πλάστιγγα
ποιήσῃ |
[15, 666] |
δὲ
στέφειν
ἐγὼ
´τετάγμην,
ἆθλα
|
κότταβον |
διδούς.
(Ἐκαλεῖτο
δὲ
κότταβος
καὶ |
[15, 666] |
Κακουμένῳ
παιδιᾶς
εἶδος
παροίνιον
τὸν
|
κότταβον |
εἶναι
ἀποδίδωσιν,
ἐν
ᾗ
ἐξίσταντο |
[15, 668] |
ἐν
τοῖς
Ἐλεγείοις
διὰ
τούτων·
|
Κότταβον |
ἐνθάδε
σοι
τρίτον
ἑστάναι
οἱ |
[15, 666] |
Ῥοδίους
τὸν
ἀπὸ
τῶν
ποτηρίων
|
κότταβον |
λέγειν.
Κότταβος
δ´
ἐκαλεῖτο
καὶ |
[15, 666] |
δυσκυβοῦντες.
Λέγει
δ´
οὕτως·
Πρὸς
|
κότταβον |
παίζειν,
ἕως
ἂν
σφῷν
ἐγὼ
|
[15, 665] |
Σπονδὰς
δ´
ἔπειτα
παραχέας
τὸν
|
κότταβον |
παροίσω·
(τῇ
παιδὶ
τοὺς
αὐλοὺς |
[15, 667] |
προὔκειτο
τῷ
εὖ
προεμένῳ
τὸν
|
κότταβον |
προείρηκε
μὲν
καὶ
ὁ
Ἀντιφάνης· |
[15, 667] |
τὴν
χεῖρα
εὐρύθμως
πέμπειν
τὸν
|
κότταβον, |
ὡς
Δικαίαρχός
φησιν
καὶ
Πλάτων |
[15, 680] |
Ἐπιγράμμασιν
ἰδεῖν
ἔστιν
οὕτως
καλουμένου·
|
Φοῖβον, |
ὃς
ἁγεῖται
τοῖς
Τυνδαρίδῃσιν
ἀοιδᾶς, |
[15, 694] |
Δήλῳ
ποτ´
ἔτικτε
τέκνα
Λατώ,
|
Φοῖβον |
χρυσοκόμαν,
ἄνακτ´
Ἀπόλλω,
ἐλαφηβόλον
τ´ |
[15, 701] |
τοῦτο
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὸν
|
χωλίαμβον |
ἀναθετέον
αὐτῷ.
Βραχειῶν
γὰρ
γινομένων |
[15, 674] |
τῷ
Συμποσίῳ
φησὶν
ὅτι
οὐδὲν
|
κολοβὸν |
προσφέρομεν
πρὸς
τοὺς
θεούς,
ἀλλὰ |
[15, 680] |
αὐτὸν
ἔχοντα
ἐκπέμψαι
ποτὲ
καὶ
|
στρατηγόν, |
Αἰγυπτίων
αὐτῷ
πολεμούντων·
ὑφ´
ὧν |
[15, 675] |
κράσεως
τὸν
καὶ
τῶν
ὄμβρων
|
ἀρχηγὸν |
αἴτιον
ὑπολαβόντες.
Ἔδει
μὲν
οὖν |
[15, 692] |
στύφουσιν
δὲ
καὶ
ψύχουσιν
ἐπ´
|
ὀλίγον. |
Ζητεῖ
δ´
ὁ
πολυμαθέστατος
Ἀριστοτέλης |
[15, 698] |
ἔν
τισι
τῶν
δραμάτων
ἐπ´
|
ὀλίγον |
καὶ
Κρατῖνος
ὁ
τῆς
ἀρχαίας |
[15, 675] |
τὸν
δὲ
κρατῆρα,
ὃς
εἶχεν
|
ὀλίγον |
οἶνον
ὑπολελειμμένον,
ἐπλήρωσεν
ὕδατος.
Γενομένης |
[15, 699] |
Βοιωτοῦ
ἔκλυεν,
Εὐβοίῳ
τέρψεται
οὐδ´
|
ὀλίγον. |
(Πολλῶν
οὖν
ἑκάστοτε
τοιούτων
λεγομένων, |
[15, 697] |
ἐφ´
οἷς
εἴρηκας
ἢ
κἀπ´
|
ὀλίγον |
σου
πεφροντικέναι,
κύον
ἀδδεές
Ἀλλ´ |
[15, 693] |
λέγουσιν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
εἶναι
πρόποσιν,
|
ὀλίγον |
τε
προσφέρουσιν,
ὥσπερ
ἀναμιμνήσκοντες
μόνον |
[15, 681] |
δευτέρῳ
Γεωργικῶν
τὰ
δὲ
ἔπη
|
ὀλίγον |
ὕστερον
παραθήσομαι,
ὅταν
περὶ
πάντων |
[15, 686] |
τε
τὸν
περὶ
τῶν
μύρων
|
λόγον |
τοῖς
βουλομένοις
διεξέρχεσθαι
τῷ
τε |
[15, 669] |
χαλκῷ
νομίσματι
χρήσασθαι,
καὶ
τὸν
|
λόγον |
τοῦτον
ἀνέγραψε
(Καλλίμαχος
ἐν
τῇ |
[15, 695] |
τ´
Ἀθήνας
ἐποιησάτην.
ιδʹ
(Ἀδμήτου
|
λόγον, |
ὦ
ἑταῖρε,
μαθὼν
τοὺς
ἀγαθοὺς |
[15, 666] |
ἐκ
Σικελῆς
ἐστι
χθονὸς
ἐκπρεπὲς
|
ἔργον, |
ὃν
σκοπὸν
ἐς
λατάγων
τόξα |
[15, 688] |
δέ
φησι
τὸν
τῶν
ὅλων
|
δημιουργὸν |
καὶ
τὴν
τοῦ
πλευμόνος
αὐτῇ |
[15, 674] |
Ἱστοριῶν
(οἶδεν
τὴν
κατὰ
τὴν
|
λύγον |
ἱστορίαν
καὶ
ὅτι
οὔτε
τὰ |
[15, 672] |
ἀγροίκων
εἶναι
λέγει
στεφάνωμα
τὴν
|
λύγον. |
Καὶ
οἱ
ἄλλοι
δὲ
ἐξηγηταὶ |
[15, 673] |
ποσόν
τι
τῆς
κατὰ
τὴν
|
λύγον |
στεφανώσεως
καὶ
Νικαίνετος
ὁ
ἐποποιὸς |
[15, 676] |
οὐκ
ἦν
ὅπου
γῆς
ἦσαν,
|
κατέφυγον |
ἅπαντες
ἐπὶ
τὸ
τῆς
Ἀφροδίτης |
[15, 668] |
δ´
οὐδεὶς
ἔτ´
ἔρως
λευκῆς,
|
ῥάβδον |
δ´
ὄψει
τὴν
κοτταβικὴν
ἐν |
[15, 698] |
ὁρμαίνοντι
παρίστατο
Παλλὰς
Ἀθήνη,
χρυσῆν
|
ῥάβδον |
ἔχουσα,
καὶ
ἤλασεν
εἶπέ
τε |
[15, 688] |
πέρι
δείδια,
οὐδέ
μοι
ἦτορ
|
ἔμπεδον, |
ἀλλ´
ἀλαλύκτημαι·
κραδίη
δέ
μοι |
[15, 665] |
ἰαμβεῖα·
Ἄνδρες
δεδειπνήκασιν
ἤδη;
{Β.
|
Σχεδὸν |
ἅπαντες.
{Α.
Εὖ
γε·
τί |
[15, 693] |
Δαίμονος
κράσεως
μνημονεύει,
ἧς
καὶ
|
σχεδὸν |
πάντες
οἱ
τῆς
ἀρχαίας
κωμῳδίας |
[15, 694] |
δεύτερον
(ὃ
δὴ
πάντες
μὲν
|
ᾖδον, |
οὐ
μὴν
ἀλλά
γε
κατά |
[15, 665] |
μελίζεται
τοῖς
συμπόταις·
κἄλλην
τρίγωνον
|
εἶδον
|
ἔχουσαν,
εἶτ´
ᾖδεν
πρὸς
αὐτὸ |
[15, 699] |
Καὶ
τότε
δὴ
θάρσησα
καὶ
|
ἤειδον |
πολὺ
μᾶλλον
Πεποίηκε
δὲ
παρῳδίας |
[15, 667] |
{Α.
Δεῦρο
βλέπε;
Τοιουτονί.
{Β.
|
Πόσειδον, |
ὡς
ὑψοῦ
σφόδρα.
{Α.
Οὕτω |
[15, 666] |
ἂν
σφῷν
ἐγὼ
τὸ
δεῖπνον
|
ἔνδον |
σκευάσω.
{ΗΡ.
Πάνυ
βούλομαι·
ἀλλανεμος |
[15, 687] |
μύθῳ.
Καί·
Κραδίη
δέ
οἱ
|
ἔνδον |
ὑλάκτει.
Καί·
Ἕκτορι
δ´
αὐτῷ |
[15, 694] |
μὴν
ἀλλά
γε
κατά
τινα
|
περίοδον |
ἐξ
ὑποδοχῆς,
τὸ
τρίτον
δὲ |
[15, 686] |
Οὕτω
γὰρ
τὴν
τῶν
λόγων
|
ἔξοδον |
ὥσπερ
δράματος
ποιήσομαι.
Καὶ
μετ´ |
[15, 677] |
γλαυκοῦ
τε
χελιδονίοιο
πέτηλα
καὶ
|
ῥόδον |
εἰαρινοῖσιν
ἀνοιγόμενον
ζεφύροισιν·
οὔπω
γὰρ |
[15, 670] |
ἐποίησε
λέγοντα·
Τόδ´
ἀνατίθημί
σοι
|
ῥόδον, |
καλὸν
ἄνθημα
καὶ
πέδιλα
καὶ |
[15, 680] |
(ξίφιον
καὶ
ὑάκινθος.
Τὸ
δὲ
|
ῥόδον |
ὑστερεῖ
τούτων
καὶ
τελευταῖον
μὲν |
[15, 682] |
δὲ
ἐν
τοῖς
Δείπνοις
τὸ
|
ῥόδον |
φησὶ
τοὺς
Ἀρκάδας
καλεῖν
εὔομφον |
[15, 682] |
καὶ
ταῦτα
συμπλεκόμενα
περιβόλου
παρέχεται
|
δυσπάροδον |
ἀσφάλειαν.
Ἀνθῶν
δὲ
στεφανωτικῶν
μέμνηται |
[15, 680] |
Περὶ
τῶν
κατ´
Αἴγυπτον
περὶ
|
Ἄβυδον |
πόλιν
τὰς
ἀκάνθας
ταύτας
εἶναί |
[15, 697] |
ἐστιν
θεατής.
Καὶ
κατὰ
τὸν
|
παρῳδὸν |
Μάτρωνα·
Οἳ
μὲν
γὰρ
δὴ |
[15, 668] |
Πολὺς
δὲ
κοσσάβων
ἀραγμὸς
Κύπριδος
|
προσῳδὸν |
ἀχεῖ
μέλος
ἐν
δόμοισιν.
Καὶ |
[15, 697] |
κυλίκων;
Κατὰ
τὸν
σὸν
Φίλωνα,
|
δέον |
μηδένα
τῶν
σπουδῆς
ἀξίων
λέγειν |
[15, 673] |
λύγῳ,
τοῖς
δὲ
θεραπεύουσιν
τὴν
|
θεὸν |
ἐπιτρέψαι
(φορεῖν
τὸν
καὶ
νῦν |
[15, 673] |
δ´
αὐτὸς
ἔφη
τοῖς
τὴν
|
θεὸν |
θεραπεύουσι
μόνοις
ἀπονέμειν
δῶρον.
Τοῖς |
[15, 693] |
τὰ
ὅλα
συνέχοντα
καὶ
διακρατοῦντα
|
θεὸν |
καὶ
ἀεὶ
περιπολεύοντα
τὸν
κόσμον |
[15, 672] |
κλάδοις
οἷς
αὐτοὶ
κατέλαβον
τὴν
|
θεόν. |
~(Καταλῦσαι
δὲ
καὶ
τἄλλα
γένη |
[15, 701] |
πρῶτον
εἰς
τρὶς
εἰπεῖν
τὸν
|
θεὸν |
οὕτως
ἵη
παιάν
ἵη
παιών. |
[15, 684] |
Σὺν
δὲ
καὶ
ὑψῆέν
τε
|
πανόσμεον |
ὅσσα
τε
τύμβοι
φάσγανα
παρθενικαῖς |
[15, 675] |
δυναμένους
ἢ
βαρύνειν
ἄλλως
κεφαλὴν
|
περιστατέον. |
Τὰ
αὐτὰ
εἴρηκεν
καὶ
Ἀπολλόδωρος |
[15, 698] |
μὲν
οὖν
τοῦ
γένους
Ἱππώνακτα
|
φατέον |
τὸν
ἰαμβοποιόν.
Λέγει
γὰρ
οὗτος |
[15, 701] |
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὸν
χωλίαμβον
|
ἀναθετέον |
αὐτῷ.
Βραχειῶν
γὰρ
γινομένων
εἰ |
[15, 675] |
τοῖς
δάφνινον
οὐκ
ἀλλότριον
πότου
|
ἡγητέον. |
Λευκόινον
δὲ
κινητικὸν
ὄντα
κεφαλῆς |
[15, 687] |
τὸ
τὴν
ἀρετὴν
φῆσαι
τιμᾶν
|
ἀνεκτέον. |
Ταῦτα
μὲν
ὁ
Κλέαρχος.
Σοφοκλῆς |
[15, 692] |
τὴν
τῶν
μύρων
χρῆσιν
ὥρμησεν.
|
Χρηστέον |
οὖν,
ὦ
Κύνουλκε
Θεόδωρε,
μύροις |
[15, 666] |
ἐστ´.
{Α.
Ἀλλ´
εἰς
θυίαν
|
παιστέον. |
{ΗΡ.
Φέρε
τὴν
θυίαν,
αἶρ´ |
[15, 665] |
καὶ
προαναφυσᾶν.
Τὸ
μύρον
ἤδη
|
παράχεον |
βαδίζων
Αἰγύπτιον
κᾆτ´
ἴρινον·
στέφανον |
[15, 693] |
ἐν
Τοκιστῇ
ἢ
Καταψευδομένῳ·
~Ἀλλ´
|
ἔγχεον
|
(αὐτῷ
Διός
γε
τήνδε
Σωτῆρος, |
[15, 693] |
φιλτάτη·
μετανιπτρίδ´
αὐτῷ
τῆς
Ὑγιείας
|
ἔγχεον. |
{Β.
Λαβὲ
τῆς
Ὑγιείας
δὴ |
[15, 697] |
ἀθανάτῳ
προαιρούμενος
ὡς
θνητῷ
μνῆμα
|
κατεσκεύαζον |
(καὶ
ἀθανατίζειν
τὴν
φύσιν
βουλόμενος |
[15, 694] |
ἠξίουν
προφέρειν.
(Καλὴν
δὲ
ταύτην
|
ἐνόμιζον |
τὴν
παραίνεσίν
τέ
τινα
καὶ |
[15, 675] |
παρὰ
δεῖπνον
ἀκράτῳ
προσδιδομένῳ
τὸν
|
Ἀγαθὸν |
ἐπιφωνοῦσι
Δαίμονα,
τιμῶντες
τὸν
εὑρόντα |
[15, 695] |
ἐν
ταὐτᾷ
πυέλῳ
τόν
τ´
|
ἀγαθὸν |
τόν
τε
κακὸν
λόει.
κγʹ |
[15, 675] |
(καὶ
ἐπὶ
τὸν
κίσσινον
στέφανον
|
ἦλθον |
αὐτόματόν
τε
καὶ
πολὺν
ὄντα |
[15, 696] |
Ἀχιλεὺς
Αἴας
τ´
Ἀίδα
δόμον
|
ἦλθον. |
Σᾶς
δ´
ἕνεκεν
φιλίου
μορφᾶς |
[15, 676] |
Θεόφραστος
ἱστορεῖ.
Ἔτι
τούτων
λεγομένων
|
ἐπεισῆλθον |
παῖδες
στεφάνους
φέροντες
τῶν
ἀκμαζόντων |
[15, 702] |
ἤδη
μελλόντων
καὶ
ἡμῶν
ἀνίστασθαι
|
ἐπεισῆλθον |
παῖδες
φέροντες
ὃ
μέν
τις |
[15, 684] |
Διὸς
ἄνθος,
(χάλκας,
σὺν
δ´
|
ὑάκινθον |
ἰωνιάδας
τε
χαμηλὰς
ὀρφνοτέρας,
ἃς |
[15, 685] |
μαλάχας
μὲν
ἐξερῶν,
ἀναπνέων
δ´
|
ὑάκινθον, |
καὶ
μελιλώτινον
λαλῶν
καὶ
ῥόδα |
[15, 677] |
Οὔλην
ἕρπυλλον,
λευκὸν
κρίνον
ἠδ´
|
ὑάκινθον
|
πορφυρέην
γλαυκοῦ
τε
χελιδονίοιο
πέτηλα
|
[15, 671] |
τὸν
ἄξιον
παρὰ
σοῦ
λάβω
|
μισθόν. |
Οὐ
γὰρ
ἐγὼ
τὰς
ἐκ |
[15, 680] |
δὲ
ἄνθη
καταλέγει
Θεόφραστος
τάδε·
|
ἴον, |
Διὸς
ἄνθος,
ἴφυον,
φλόγα,
ἡμεροκαλλές. |
[15, 680] |
τε
οἰνάνθη
καὶ
τὸ
μέλαν
|
ἴον |
καὶ
τῶν
ἀγρίων
ὅ
τε |
[15, 681] |
μὲν
λείριον,
ὑφ´
ὧν
δὲ
|
ἴον |
καλεῖσθαι.
Κορίνθιοι
δ´
αὐτὸ
ἀμβροσίαν |
[15, 681] |
τῶν
στεφανωματικῶν
ἀνθῶν
διεξέρχωμαι
τὸ
|
ἴον, |
φησίν,
Ἰωνιάδες
τινὲς
νύμφαι
Ἴωνι |
[15, 690] |
Πολέμων
δ´
ἐν
τοῖς
πρὸς
|
Ἀδαῖον |
παρὰ
Ἠλείοις
φησὶ
μύρον
τι |
[15, 676] |
Πάφῳ
τῆς
(Κύπρου
ἀγαλμάτιον
Ἀφροδίτης
|
σπιθαμιαῖον, |
ἀρχαῖον
τῇ
τέχνῃ,
ὠνησάμενος
ᾔει |
[15, 700] |
τὰς
λαμπάδας
δᾷδας
καλεῖ.
Οὐ
|
παλαιὸν |
δ´
εὕρημα
λύχνος·
φλογὶ
δ´ |
[15, 689] |
Εὐμένους.
Ἡ
δὲ
Συρία
τὸ
|
παλαιὸν |
χρηστὰ
πάντα
παρείχετο,
μάλιστα
δὲ |
[15, 688] |
μὲν
χρῆσιν
οἶδε
τῶν
μύρων,
|
(ἔλαιον |
δ´
αὐτὰ
καλεῖ
μετ´
ἐπιθέτου· |
[15, 701] |
περὶ
τὸ
τοῦ
κληθέντος
Πύθωνος
|
σπήλαιον. |
Καὶ
φερομένου
τοῦ
Πύθωνος
ἐπ´ |
[15, 686] |
τὰ
μύρα
κατασκευάζοντας
ὡς
διαφθείροντας
|
τοὔλαιον· |
καὶ
τοὺς
τὰ
ἔρια
δὲ |
[15, 696] |
Ἀράνθιον
Ἐπιστολῇ.
Καὶ
ὁ
εἰς
|
Πτολεμαῖον |
δὲ
τὸν
πρῶτον
Αἰγύπτου
βασιλεύσαντα |
[15, 698] |
ἐν
τῷ
δωδεκάτῳ
τῶν
πρὸς
|
Τίμαιον |
περὶ
τῶν
τὰς
παρῳδίας
γεγραφότων |
[15, 690] |
Μεγάλλου
τοῦ
Σικελιώτου·
οἳ
δ´
|
Ἀθηναῖόν |
φασιν
εἶναι
τὸν
Μέγαλλον.
Μνημονεύει |
[15, 675] |
αὐτῶν,
(οἳ
μὲν
μανιωδῶς
ἐκτρεπόμενοι
|
παρέπαιον, |
οἳ
δὲ
νεκροῖς
ἐῴκεσαν
ἀπὸ |
[15, 680] |
δὲ
ῥόδον
ὑστερεῖ
τούτων
καὶ
|
τελευταῖον |
μὲν
φαίνεται,
πρῶτον
δὲ
παύεται. |
[15, 678] |
κόμας
εὐώδεας
ἀγχόθι
πατρὸς
καλὸν
|
Ἰακχαῖον |
θηκαμένη
στέφανον.
Σέλευκος
δ´
ἐν |
[15, 673] |
προμάλου
δέμνιον
ἐνδαπίης,
καὶ
λύγος,
|
ἀρχαῖον |
Καρῶν
στέφος.
ἀλλὰ
φερέσθω
Οἶνος |
[15, 674] |
(Τῷ
δὲ
ξένῳ
γε
στέφανον,
|
ἀρχαῖον |
στέφος,
δεσμῶν
ἄριστος
ἐκ
Προμηθέως |
[15, 673] |
(δὲ)
λέγειν
αὐτὴν
τῶν
Καρῶν
|
ἀρχαῖον |
στέφος
πρόδηλον
καθίστησι
τὸ
ζητούμενον. |
[15, 676] |
τῆς
(Κύπρου
ἀγαλμάτιον
Ἀφροδίτης
σπιθαμιαῖον,
|
ἀρχαῖον |
τῇ
τέχνῃ,
ὠνησάμενος
ᾔει
φέρων |
[15, 669] |
τε
καὶ
ἡμῖν
τόνδε
τὸν
|
ἀρχαῖον |
τηλεδαπόν
τε
φίλον
εἰρεσίῃ
γλώσσης |
[15, 699] |
δὲ
καὶ
κωμῳδίαν
εἰς
τὸν
|
ἀρχαῖον |
τρόπον,
ἣν
ἐπιγράφουσιν
Φιλίνην.
Ὁ |
[15, 680] |
τῶν
τυχόντων
κατὰ
τὸν
πρῶτον
|
βίον, |
(διὰ
στεφάνου
δωρεάν,
ὃν
ἔπεμψεν |
[15, 671] |
πόνηρε,
γράμματα·
ἀνέστροφέν
σου
τὸν
|
βίον |
τὰ
βιβλία·
πεφιλοσόφηκας
γῇ
τε |
[15, 694] |
δοκοῦσαν
χρησίμην
(τε)
εἰς
τὸν
|
βίον. |
Τῶν
οὖν
δειπνοσοφιστῶν
ὃ
μέν |
[15, 699] |
οὗτοι
ἑλάνας
καλοῦσιν.
Ἀμερίας
δὲ
|
γράβιον |
τὸν
φανόν.
Σέλευκος
δὲ
οὕτως |
[15, 699] |
οὕτως
ἐξηγεῖται
ταύτην
τὴν
λέξιν·
|
Γγράβιόν |
ἐστιν
τὸ
πρίνινον
ἢ
δρύινον |
[15, 666] |
ἐρρίπτουν
οἱ
παίζοντες
εἰς
τὸ
|
κοττάβιον. |
Κλείταρχος
δ´
ἐν
τῇ
περὶ |
[15, 667] |
Ἰάμβοις.
Τὸ
δὲ
καλούμενον
κατακτὸν
|
κοττάβιον |
τοιοῦτόν
ἐστιν·
(λυχνίον
ἐστὶν
ὑψηλόν, |
[15, 674] |
λυγίνου
στεφάνου.
~Μόνον
γὰρ
τοῦτ´
|
ἴδιον |
εἴρηκεν
ὅτι
Φύλαρχος
ἐν
τῇ |
[15, 673] |
ἐν
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν
Ἀντιφῶντος,
οὐδὲν
|
ἴδιον |
προσεξευρών,
ὥσπερ
κἀν
τῷ
Περὶ |
[15, 691] |
Κεκρυφάλῳ
οὕτως·
(Ἡδὺ
τὸ
μύρον,
|
παιδίον. |
{Β.
Ἡδύ·
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[15, 679] |
δὲ
Εὔβουλος
καὶ
ἄλλους
στεφάνους·
|
Αἰγίδιον, |
σὺ
δὲ
τόνδε
φορήσεις
στέφανον |
[15, 676] |
τοῦ
ἀγάλματος,
ἔχων
καὶ
τὰς
|
αἰφνίδιον |
αὐτῷ
ἀναφανείσας
χλωρὰς
μυρρίνας,
ἀνέθηκεν |
[15, 676] |
φερομένῳ
τῆς
Αἰγύπτου
ἐπεὶ
χειμὼν
|
αἰφνίδιον |
ἐπέπεσεν
καὶ
(οὐ)
συνιδεῖν
οὐκ |
[15, 676] |
(προσφιλὴς
γὰρ
τοῖς
Ναυκρατίταις
ἦν)
|
αἰφνίδιον |
ἐποίησε
πάντα
τὰ
παρακείμενα
αὐτῇ |
[15, 699] |
Ἐν
δὲ
τοῖς
ἑξῆς
καὶ
|
λυχνίδιον |
αὐτὸν
καλεῖ
διὰ
τούτων·
Ἀλλ´ |
[15, 700] |
δράματι·
Τῇδ´
ἐξιόντι
δεξιᾷ,
ὦ
|
λυχνίδιον. |
Πανὸς
δ´
ὀνομάζεται
τὸ
διακεκομμένον |
[15, 679] |
Αἰγυπτιακοῖς
οὕτως
γράφει·
Πόλις
ἐπιποταμίη,
|
Τίνδιον |
ὄνομα
αὐτῇ,
θεῶν
ὁμήγυρις,
καὶ |
[15, 666] |
κάτωθέ
μου;
(Ἄνω
γὰρ
ὥσπερ
|
κοττάβειον |
αἴρομαι.
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Ἀφροδίτης |
[15, 667] |
ἐγὼ
δὲ
χαλκίον
(τοῦτ´
ἐστὶν
|
κοττάβειον) |
ἱστάναι
καὶ
μυρρίνας.
~(Ἕρμιππος
Μοίραις· |
[15, 701] |
ἡρῷον
γίνεται,
βραχέων
δὲ
(λεχθεισῶν)
|
ἰαμβεῖον· |
διὰ
δὲ
τοῦτο
δῆλον
ὅτι |
[15, 699] |
ὁ
Αἰτωλὸς
ὁ
τραγῳδοδιδάσκαλος
ποιήσας
|
ἐλεγεῖον |
τρόπον
τοῦτον
δηλοῖ·
(Ὡς
Ἀγαθοκλῆος |
[15, 689] |
ἑκάστῳ
τῶν
μελῶν
ἡμῶν
ἐστιν
|
ἐπιτήδειον. |
Ἀντιφάνης
γοῦν
ἐν
Θορικίοις
ἢ |
[15, 689] |
Καὶ
ῥόδινον
μὲν
πρὸς
πότον
|
ἐπιτήδειον, |
ἔτι
δὲ
μύρσινον,
μήλινον·
τοῦτο |
[15, 679] |
προκειμένου,
ἵνα
μὴ
κατὰ
τὸν
|
θεῖον |
Πλάτωνα
ὑπολάβωμέν
σε
ἀποθανόντα
μεταμορφωθῆναι |
[15, 672] |
ἀπαίρειν
οὐ
δύνασθαι.
Ἡγησαμένους
οὖν
|
θεῖόν |
τι
τοῦτ´
εἶναι
πάλιν
ἐξενεγκαμένους |
[15, 690] |
Ἔστην
δὲ
κἀκέλευον
ἐγχέασθε
νῷν
|
βρένθειον, |
ἵνα
τοῖς
εἰσιοῦσιν
ἐγχέῃ.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ |
[15, 674] |
κροτάφῳ
προσέβαλόν
τινα
καὶ
κόσμον
|
οἰκεῖον |
τῇ
παρὰ
τὸν
οἶνον
διαγωγῇ, |
[15, 674] |
καὶ
ὅλα.
Τὸ
δὲ
πλῆρες
|
τέλειόν |
ἐστιν.
Τὸ
δὲ
στέφειν
πλήρωσίν |
[15, 690] |
ἐν
Ὁμοιότησιν.
(Ὡς
καὶ
τὸ
|
ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ· |
ὠνομάσθη
γὰρ
καὶ
τοῦτο
ἀπὸ |
[15, 670] |
στεφάνου
κόσμος
οὐδὲν
ἔχων
μόνιμον
|
σημεῖόν |
ἐστι
πάθους
ἀβεβαίου
μὲν
κεκαλλωπισμένου |
[15, 669] |
Κλέαρχος
ἐν
πρώτῳ
Ἐρωτικῶν,
καὶ
|
σημεῖον |
νομίζουσιν
τοῦ
καὶ
τὸν
τοῦ |
[15, 670] |
Τὴν
ἀφαίρεσιν
οὖν
τοῦ
στεφάνου
|
σημεῖον |
τοῦ
ἔτι
ἐν
τῷ
διαγωνίζεσθαι |
[15, 670] |
τὴν
τοῦ
στεφάνου
δὴ
λύσιν
|
σημεῖον |
τοῦ
περὶ
τὸν
ἔρωτα
δεσμοῦ |
[15, 687] |
στήθεσσι
πάτασσε.
Ἃ
δὴ
καὶ
|
σημεῖον |
φέρουσι
τοῦ
τὸ
κυριώτερον
τῆς |
[15, 700] |
Σικελίας
τύραννον
Ταραντίνοις
εἰς
τὸ
|
πρυτανεῖον |
ἀναθεῖναι
λυχνεῖον
δυνάμενον
καίειν
τοσούτους |
[15, 679] |
φησίν,
οὖσί
σοι
παραπλησίοις·
~(Οὔτοι
|
γένειον |
ὧδε
χρὴ
διηλιφὲς
φοροῦντα
κἀντίπαιδα |
[15, 684] |
φιλοχροιαῖς.
(Πᾶς
δέ
τις
ἢ
|
ἑλένειον |
ἢ
ἀστέρα
φωτίζοντα
δρέψας
εἰνοδίοισι |
[15, 700] |
Ταραντίνοις
εἰς
τὸ
πρυτανεῖον
ἀναθεῖναι
|
λυχνεῖον |
δυνάμενον
καίειν
τοσούτους
λύχνους
ὅσος |
[15, 700] |
δ´
ἐν
Ἀγνοίᾳ·
(Ἅψαντες
λύχνον
|
λυχνεῖον |
ἐζητοῦμεν.
Εὐφορίων
δ´
ἐν
Ἱστορικοῖς |
[15, 700] |
Κραπατάλλοις
τὴν
νῦν
λυχνίαν
καλουμένην
|
λύχνειον |
κέκληκεν
διὰ
τούτων·
Τίς
τῶν |
[15, 700] |
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ἰάμβοις
τὸ
στρατιωτικὸν
|
λυχνεῖον |
σύνθετον
οὕτως
ὀνομάζει.
Ἐν
δὲ |
[15, 677] |
καλῇ
ταύτῃ
πόλει
καλούμενον
στέφανον
|
ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ |
γινόμενον
ἐκ
τοῦ
αὐτόθι
καλουμένου |
[15, 677] |
λωτόν,
φάσκων
αὐτὸν
δεῖν
καλεῖν
|
Ἀντινόειον, |
ἀναπεμφθέντα
ὑπὸ
τῆς
γῆς
ὅτε |
[15, 680] |
ἀγρίων
ἀνεμώνης
γένος
τὸ
καλούμενον
|
ὄρειον |
καὶ
τὸ
τοῦ
βολβοῦ
κώδυον. |
[15, 665] |
~(Εἴ
μοι
τὸ
|
Νεστόρειον |
εὔγλωσσον
μέλος
Ἀντήνορός
τε
τοῦ |
[15, 684] |
θήσειόν
τι
ἀναγράφει
καλούμενον
ἄνθος·
|
Θήσειόν |
θ´
ἁπαλὸν
μήλῳ
ἐναλίγκιον
ἄνθος, |
[15, 684] |
δ´
ἐν
τετάρτῳ
Δείπνου
καὶ
|
θήσειόν |
τι
ἀναγράφει
καλούμενον
ἄνθος·
Θήσειόν |
[15, 672] |
Καρῶν
δεισιδαιμονίᾳ
περισχεθέντων
ἐπὶ
τὸ
|
μαντεῖον |
τοῦ
θεοῦ
παραγενομένων
εἰς
Ὕβλαν |
[15, 696] |
καὶ
ξίφος
καὶ
τὸ
καλὸν
|
λαισήιον, |
πρόβλημα
χρωτός,
πάντες
γόνυ
πεπτηῶτες |
[15, 695] |
καὶ
ξίφος
καὶ
τὸ
καλὸν
|
λαισήιον, |
πρόβλημα
χρωτός.
~Τούτῳ
γὰρ
ἀρῶ, |
[15, 696] |
ὁ
περιηγητὴς
ἐν
τῇ
πρὸς
|
Ἀράνθιον |
Ἐπιστολῇ.
Καὶ
ὁ
εἰς
Πτολεμαῖον |
[15, 696] |
ὁ
εἰς
Ἀγήμονα
δὲ
τὸν
|
Κορίνθιον |
Ἀλκυόνης
πατέρα,
ὃν
ᾄδουσιν
Κορίνθιοι, |
[15, 679] |
μάκαρ,
ἥτις
ἔχους´
ἐνὶ
δωματίῳ
|
στρουθίον |
ἀεροφόρητον
λεπτότατον
περὶ
σῶμα
συνίλλεται |
[15, 679] |
δέ.
Γαλήνη
δ´
ἡ
Σμυρναία
|
στρουθιον |
αὐτὸν
ὀνομάζει.
ΠΟΘΟΣ.
Οὕτως
τις |
[15, 679] |
ἶρις
τοῦ
θέρους
καὶ
τὸ
|
στρούθιον |
καλούμενον,
ὃ
τῇ
μὲν
ὄψει |
[15, 672] |
αὐτόματον
ἀποδεδρακέναι
πρός
τι
λύγου
|
θωράκιον |
ἀπερείσασθαι
καὶ
τοὺς
εὐμηκεστάτους
τῶν |
[15, 684] |
ἄνθος·
Θήσειόν
θ´
ἁπαλὸν
μήλῳ
|
ἐναλίγκιον |
ἄνθος,
Λευκερέης
ἱερὸν
περικαλλέος,
ὅ |
[15, 667] |
Ἀριστοφάνης
Δαιταλεῦσιν
Ἔγνωκ´,
ἐγὼ
δὲ
|
χαλκίον |
(τοῦτ´
ἐστὶν
κοττάβειον)
ἱστάναι
καὶ |
[15, 683] |
δὲ
στέφος
αὐτὸ
κορυμβηλοῖο
φυτεύσαις
|
θράσκιον |
ἢ
ἀργωπὸν
ἠὲ
κλαδέεσσι
πλανήτην· |
[15, 666] |
τοὐπικείμενον
ἄνω
τὸ
μικρόν,
τὸ
|
πινακίσκιον |
λέγεις;
~{Α.
Τοῦτ´
ἐστὶ
πλάστιγξ |
[15, 673] |
σφετερισάμενος
καὶ
ταῦτα
ἐπέγραψέν
τι
|
βιβλίον |
Περὶ
τοῦ
παρὰ
Ξενοφῶντι
ἐν |
[15, 702] |
γὰρ
τὸν
Χαλκοῦν
Διονύσιον·
Τί
|
κάλλιον |
ἀρχομένοισιν
ἢ
καταπαυομένοις
ἢ
τὸ |
[15, 697] |
εἰώθασιν·
Κἀγὼ
παιδοφιλήσω·
πολύ
μοι
|
κάλλιον |
ἢ
γαμεῖν·
(παῖς
μὲν
γὰρ |
[15, 695] |
τε
θεοῖσιν
κατ´
ἐμὸν
νόον.
|
Σκόλιον |
δέ
φασί
τινες
καὶ
τὸ |
[15, 694] |
γινόμενον
(ἀλλ´
ὅπου
ἔτυχεν
εἶναι)
|
σκόλιον |
ἐκλήθη.
Τὸ
δὲ
τοιοῦτον
ᾔδετο |
[15, 694] |
Θησαυρῷ
λέγοντα
οὕτως·
(Ὁ
τὸ
|
σκόλιον |
εὑρὼν
ἐκεῖνος,
ὅστις
ἦν,
τὸ |
[15, 665] |
καὶ
πίνοντές
εἰσι
πόρρω·
καὶ
|
σκόλιον |
ᾖσται,
κότταβος
δ´
ἐξοίχεται
θύραζε. |
[15, 694] |
(λέγων
οὕτως·
σον
δή
μοι
|
σκόλιόν |
τι
λαβὼν
Ἀλκαίου
κἀνακρέοντος.
Καὶ |
[15, 677] |
Ῥόδιοι
ἀποδιδόασιν
ἓν
ἀνθ´
ἑνὸς
|
Ἴσθμιον, |
στέφανον.
Οὗ
μνημονεύει
(καὶ
Καλλίξεινος |
[15, 677] |
δ´
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
φησίν·
|
Ἴσθμιον |
στέφανον.
Φιλητᾶς
δέ
φησι·
Ἴσθμιος |
[15, 677] |
τοῦ
φρέατος
καὶ
τοῦ
ἐγχειριδίου
|
ἴσθμιον. |
Τιμαχίδας
δὲ
καὶ
Σιμμίας
οἱ |
[15, 693] |
δ´
ἐν
δευτέρῳ
Ἀτθίδος
Καὶ
|
θέσμιον, |
φησίν,
ἐτέθη
τότε
προσφέρεσθαι
(μετὰ |
[15, 677] |
χοροὶ
ᾄδωμεν
εἰς
τὸν
δεσπότην
|
ἐγκώμιον. |
Σιληνὸς
δ´
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις |
[15, 666] |
ἐν
Διὶ
Κακουμένῳ
παιδιᾶς
εἶδος
|
παροίνιον |
τὸν
κότταβον
εἶναι
ἀποδίδωσιν,
ἐν |
[15, 673] |
πλευροῖσι
χαμευνάς,
(ἐγγύθι
πὰρ
προμάλου
|
δέμνιον |
ἐνδαπίης,
καὶ
λύγος,
ἀρχαῖον
Καρῶν |
[15, 701] |
βούλομαι
εἴτε
παροιμία
ἐστὶν
εἴτε
|
ἐφύμνιον |
εἴτε
τι
ἄλλο.
Πρὸς
ὃν |
[15, 690] |
παρὰ
Ἠλείοις
φησὶ
μύρον
τι
|
ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ |
καλεῖσθαι,
εὑρεθὲν
ὑπό
τινος
Πλαγγόνος. |
[15, 684] |
τὸ
ἡλιοτρόπιον
καλούμενον
καὶ
τὸ
|
χελιδόνιον· |
καὶ
γὰρ
τοῦτο
ἅμα
τῇ |
[15, 684] |
γίνεται
ὅτι
ἕτερόν
(ἐστιν
τὸ
|
χελιδόνιον |
τῆς
ἀνεμώνης·
τινὲς
γὰρ
ταὐτὸ |
[15, 670] |
ἄρα
ἡ
φύσις
οἱονεί
τι
|
δαιμόνιον |
δικαίως
βραβεύουσα
τῶν
πραγμάτων
ἕκαστον |
[15, 666] |
δ´
οὐ
συνιεῖς;
Κότταβος
τὸ
|
λυχνίον |
ἐστί.
Πρόσεχε
τὸν
νοῦν·
ᾠὰ |
[15, 667] |
καλούμενον
κατακτὸν
κοττάβιον
τοιοῦτόν
ἐστιν·
|
(λυχνίον |
ἐστὶν
ὑψηλόν,
ἔχον
τὸν
μάνην |
[15, 699] |
ὃ
μέν
τις
ἔλεγεν
παῖ,
|
λυχνίον, |
ὃ
δὲ
λυχνέα,
ὃ
δὲ |
[15, 693] |
ἐκείνων
σκολίων·
ἅπερ
καὶ
αὐτὰ
|
ἄξιόν |
ἐστί
σοι
ἀπομνημονεῦσαι
διά
τε |
[15, 670] |
πρόβλημά
τι
προβάλλει
στεφανωτικόν,
ὅπερ
|
ἄξιόν |
ἐστιν
ἐπιλύσασθαι,
οὕτως
λέγοντος
τοῦ |
[15, 671] |
διδάξω
σε,
πρὶν
ἂν
τὸν
|
ἄξιον |
παρὰ
σοῦ
λάβω
μισθόν.
Οὐ |
[15, 690] |
ἐν
Θεσμοφοριαζούσαις·
(Ὦ
Ζεῦ
πολυτίμηθ´,
|
οἷον |
ἔπνευσεν
ὁ
μιαρὸς
φάσκωλος
εὐθὺς |
[15, 690] |
ὅτι
φέρεις
αὐτῇ
μύρον
τοιοῦτον
|
οἷον |
οὐ
Μέγαλλος
πώποτε
ἥψησεν
οὐδὲ |
[15, 688] |
καὶ
ἄναιμον,
εἶτα
σήραγγας
ἔχουσαν
|
οἷον |
σπόγγου
κατατετρημένας,
ἵν´
ἐν
τῇ |
[15, 677] |
Ἴσθμιος
στέφανος
ἤγουν
ὁμωνυμία
ἀμφοτέρωθι
|
οἷον |
τῆς
κεφαλῆς
καὶ
τοῦ
πρώτου |
[15, 699] |
Ῥόδιος
δέλετρον
τὸν
φανὸν
καλεῖσθαι,
|
οἷον, |
φησίν,
οἱ
νυκτερευόμενοι
τῶν
νέων |
[15, 698] |
τὸν
Βοιωτὸν
δὲ
καὶ
τὸν
|
Εὔβοιον |
τοὺς
τὰς
παρῳδίας
γράψαντας
λογίους |
[15, 680] |
τῶν
ἀνθέων
ἐκφαίνεσθαί
φησιν
τὸ
|
λευκόιον, |
ἅμα
δὲ
αὐτῷ
καὶ
τὸ |
[15, 681] |
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
Ὕλης
τὸ
|
ΛΕΥΚΟΙΟΝ |
φησι
μεσότητά
τινα
ἔχειν
ἐν |
[15, 666] |
πέντε
νικητήριον.
{Β.
Περὶ
τοῦ;
|
Γελοῖον. |
Κοτταβιεῖτε
τίνα
τρόπον;
{Α.
Ἐγὼ |
[15, 692] |
ἢ
σχεδίαν
ἢ
στέφανον
ἢ
|
πλοῖον. |
Τοῦτον
δὲ
τὴν
ἀδελφὴν
γήμαντα |
[15, 700] |
μέμνηται
Ἄλεξις·
καὶ
τάχα
τούτῳ
|
ὅμοιόν |
ἐστι
τὸ
παρὰ
Θεοπόμπῳ
ὀβελισκόλυχνον. |
[15, 681] |
κλάδοις.
Ἐστὶ
δὲ
τὸ
ἄνθος
|
ὅμοιον |
λωτῷ.
Θεμισταγόρας
δ´
ὁ
Ἐφέσιος |
[15, 686] |
δοῦλος
καὶ
ἐλεύθερος
εὐθὺς
ἅπας
|
ὅμοιον |
ὄζει·
αἱ
δ´
ἀπὸ
τῶν |
[15, 679] |
ὃ
μὲν
ἔχων
τὸ
ἄνθος
|
ὅμοιον |
ὑακίνθῳ,
ὁ
δ´
ἕτερος
ἄχρως, |
[15, 689] |
δῆλον
ἐκ
τοῦ
καὶ
ἐπίστασθαι
|
ποῖόν |
τι
ἑκάστῳ
τῶν
μελῶν
ἡμῶν |
[15, 678] |
ἐκ
ῥόδων.
Καὶ
τὸ
εἶδος
|
ὁποῖον |
ζητῶ,
ὦ
Κύνουλκε.
Καὶ
μή |
[15, 698] |
τοῦ
γένους
Ἱππώνακτα
φατέον
τὸν
|
ἰαμβοποιόν. |
Λέγει
γὰρ
οὗτος
ἐν
τοῖς |
[15, 694] |
ἔφη
Ἀναξανδρίδην
αὐτὸ
διακεχλευακέναι
τὸν
|
κωμῳδιοποιὸν |
ἐν
Θησαυρῷ
λέγοντα
οὕτως·
(Ὁ |
[15, 696] |
καὶ
πόνους
τλῆναι
μαλεροὺς
ἀκάμαντας·
|
τοῖον |
ἐπὶ
φρένα
βάλλεις
καρπόν
τ´ |
[15, 684] |
δεῖ
συνακολουθοῦντα
τοῖς
ἄστροις
τὸ
|
ἡλιοτρόπιον |
καλούμενον
καὶ
τὸ
χελιδόνιον·
καὶ |
[15, 688] |
Αἰγύπτῳ
σκευάζεται·
σκευάζεται
δὲ
τὸ
|
μετώπιον |
ἐξ
ἐλαίου
τοῦ
ἀπὸ
τῶν |
[15, 688] |
λεγόμενον
ἐν
Ἀθήναις·
τὸ
δὲ
|
μετώπιον |
καὶ
Μενδήσιον
κάλλιστα
ἐν
Αἰγύπτῳ |
[15, 684] |
μύων
κύπρος
τ´
ὀσμηρόν
τε
|
σισύμβριον |
ὅσσα
τε
κοίλοις
ἄσπορα
ναιομένοισι |
[15, 680] |
καὶ
τὸ
φλόγινον
καλούμενον
τὸ
|
ἄγριον, |
ἔπειτα
νάρκισσον
καὶ
λείριον
καὶ |
[15, 681] |
δ´
ΕΡΠΥΛΛΟΥ,
φησὶ
Θεόφραστος,
(τὴν
|
ἄγριον |
κομίζοντες
ἐκ
τῶν
ὀρῶν
φυτεύουσιν |
[15, 695] |
ἀγαθοῖς
ἀνδράσιν
οἰνοχοεῖν.
κδʹ
Αἰαῖ,
|
Λειψύδριον |
προδωσέταιρον,
οἵους
ἄνδρας
ἀπώλεσας,
μάχεσθαι
|
[15, 687] |
τέχνην
τρυφήσας
καὶ
τὸ
λεγόμενον
|
ἐλευθέριον |
ἐκ
ῥαβδίων
(ἔκ
τινων
ποτηρίων) |
[15, 694] |
καλὸς
δὲ
πεινῶν
ἐστιν
αἰσχρὸν
|
θηρίον. |
~(Ἑξῆς
δ´
ἐλέχθη
καὶ
τάδε· |
[15, 692] |
ὑμῖν
εἰς
ἔρωτα
κατὰ
τὸν
|
Κυθήριον |
ποιητήν,
ὅτι
Ἰανὸς
ὁ
παρ´ |
[15, 702] |
παῖδες
φέροντες
ὃ
μέν
τις
|
θυμιατήριον, |
ὃ
δὲ
(τοῦ
λιβανωτοῦ,
τοῖς |
[15, 666] |
τὸν
νοῦν·
ᾠὰ
μὲν
πέντε
|
νικητήριον. |
{Β.
Περὶ
τοῦ;
Γελοῖον.
Κοτταβιεῖτε |
[15, 668] |
τοῦ
παιδίου
χορεύσετε
θήσω
δὲ
|
νικητήριον |
τρεῖς
ταινίας
καὶ
μῆλα
πέντε |
[15, 701] |
καὶ
ψιλοῦντες
ἐπὶ
τοῖς
δεινοῖς
|
ἀλεξητήριόν |
τινα
παροιμίαν
λέγουσιν
(ἰὴ
παιών |
[15, 667] |
μετ´
ὀλίγα·
δεῖ
λαβὼν
τὸ
|
ποτήριον |
δεῖξον
νόμῳ.
{Α.
Αὐλητικῶς
δεῖ |
[15, 692] |
τῶν
μὲν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
αἰτούντων
|
ποτήριον, |
τῶν
δὲ
Διὸς
Σωτῆρος,
ἄλλων |
[15, 672] |
ἐπιφάνειαν
καὶ
τῆς
οἴκοθεν
σωτηρίας
|
χαριστήριον |
βουλομένην
ἀποδοῦναι
ἐπιμεληθῆναι
τοῦ
(ἱεροῦ |
[15, 681] |
(ὁ
Θεόφραστος
καλεῖσθαί
φησι
καὶ
|
λείριον. |
Εἶθ´
ὑποβὰς
ὡς
διαλλάσσοντα
τίθησιν |
[15, 681] |
ὡς
διαλλάσσοντα
τίθησιν
νάρκισσον
καὶ
|
λείριον. |
Εὔμαχος
δ´
ὁ
Κορκυραῖος
ἐν |
[15, 680] |
τὸ
ἄγριον,
ἔπειτα
νάρκισσον
καὶ
|
λείριον |
καὶ
τῶν
ἀγρίων
ἀνεμώνης
γένος |
[15, 681] |
τὸ
ΚΡΙΝΟΝ
ὑφ´
ὧν
μὲν
|
λείριον, |
ὑφ´
ὧν
δὲ
ἴον
καλεῖσθαι. |
[15, 689] |
δὲ
ἐν
Ἀδραμυττίῳ
πάλαι
μὲν
|
μέτριον, |
ὕστερον
δὲ
πρῶτον
διὰ
Στρατονίκην |
[15, 693] |
καὶ
ἀεὶ
περιπολεύοντα
τὸν
κόσμον
|
ἀλλότριον |
εἶναι
μέθης.
Ἐμέμνηντο
δ´
οἱ |
[15, 692] |
μύρων
τι
λεγόμενον
ἐτήρησα,
οὐκ
|
ἀλλότριον |
ἡμῶν
τοῦ
συμποσίου.
Φησὶ
γὰρ |
[15, 675] |
πρὸς
δὲ
τοῖς
δάφνινον
οὐκ
|
ἀλλότριον |
πότου
ἡγητέον.
Λευκόινον
δὲ
κινητικὸν |
[15, 671] |
δεῖν
τὸ
δεῖπνον
εἰς
τὴν
|
αὔριον
|
πωλεῖν
ἀδείπνοις
ἃ
παρέθηκ´
αὐτοῖς |
[15, 669] |
Θεόδωρε
(τοῦτο
γάρ
σου
τὸ
|
κύριον |
ὄνομα)
Δέχου
τήνδε
προπινομένην
τὴν |
[15, 668] |
κλίνην,
εἰς
ὅσον
αἱ
λάταγες
|
χωρίον |
ἐκτέταται.
Ἐπὶ
τούτοις
ὁ
Οὐλπιανὸς |
[15, 672] |
ὁ
γραμματικώτατος,
ἑταῖρε,
ἐξηγούμενος
τὸ
|
χωρίον |
(ἔφη
ὅτι
καὶ
λύγοις
ἐστεφανοῦντο |
[15, 673] |
ποιητὴς
ὑπάρχων
ἐπιχώριος
καὶ
τὴν
|
ἐπιχώριον |
ἱστορίαν
ἠγαπηκὼς
ἐν
πλείοσιν.
Λέγει |
[15, 702] |
δοὺς
κατὰ
τὸ
νόμιμον
τὸ
|
ἐπιχώριον |
τὸ
λοιπὸν
τοῦ
ἀκράτου
τῷ |
[15, 686] |
ἐργάτης
ἐργάζεται.
Καὶ
κατὰ
τὸν
|
Φλιάσιον |
δὲ
Ἀριστίαν·
καὶ
γὰρ
οὗτος |
[15, 688] |
Ἀθήναις·
τὸ
δὲ
μετώπιον
καὶ
|
Μενδήσιον |
κάλλιστα
ἐν
Αἰγύπτῳ
σκευάζεται·
σκευάζεται |
[15, 692] |
Ἰταλίαν
διαπλεῦσαι
καὶ
οἰκῆσαι
τὸ
|
πλησίον |
Ῥώμης
ὄρος
κείμενον
τὸ
ἀπ´ |
[15, 677] |
Μαυρουσίου
λέοντος,
ὃν
κατὰ
τὴν
|
πλησίον |
τῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
Λιβύην
ἐν
κυνηγίῳ |
[15, 676] |
εἰς
τὴν
Ναύκρατιν.
Καὶ
αὐτῷ
|
πλησίον |
φερομένῳ
τῆς
Αἰγύπτου
ἐπεὶ
χειμὼν |
[15, 672] |
καὶ
τοῖς
Καρσὶ
κατὰ
τὸ
|
παραπλήσιον |
ὁ
θεὸς
παρεκελεύσατο
στεφανώματι
χρωμένοις |
[15, 668] |
φησιν·
Ἐξεπήδης´
ἀρτίως
πέττουσα
τὸν
|
χαρίσιον. |
Ὅτι
δὲ
καὶ
φίλημα
ἦν |
[15, 675] |
πινόντων
ἐπιπεσὼν
ὄμβρος
τὸ
μὲν
|
συμπόσιον |
διέλυσεν,
τὸν
δὲ
κρατῆρα,
ὃς |
[15, 669] |
αὐτόν,
ἐπεὶ
θόρυβος
κατεῖχεν
τὸ
|
συμπόσιον, |
ἔφη·
τίς
οὗτος
ὁ
τῶν |
[15, 669] |
λαβὼν
τόδε
δῶρον
ἀοιδὰς
ἀντιπρόπιθι,
|
συμπόσιον |
κοσμῶν
καὶ
τὸ
σὸν
εὖ |
[15, 671] |
ἀρκέσει
οὕτως.
Εἰσῆλθεν
εἰς
τὸ
|
συμπόσιον |
ὁ
πρῶτος
καὶ
ἔλαβεν
στεφάνους |
[15, 695] |
καί
με
καλοὶ
παῖδες
φέροιεν
|
Διονύσιον |
ἐς
χορόν.
ιηʹ
Εἴθ´
ἄπυρον |
[15, 702] |
σπουδάσματα.
Κατὰ
γὰρ
τὸν
Χαλκοῦν
|
Διονύσιον· |
Τί
κάλλιον
ἀρχομένοισιν
ἢ
καταπαυομένοις |
[15, 700] |
Εὐφορίων
δ´
ἐν
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν
|
Διονύσιόν |
φησι
τὸν
νεώτερον
Σικελίας
τύραννον |
[15, 672] |
τῶν
χαλεπωτάτων
δεσμῶν·
καὶ
τίσιν
|
ἑκούσιον |
ἐν
ἀλυπίᾳ
κειμένην
δοῦναι
θελήσαντος, |
[15, 672] |
ἀποδοῦναι
τῇ
θεῷ
δι´
ἑαυτῶν
|
ἑκούσιον |
καὶ
χωρὶς
δυσχεροῦς
συμφορᾶς,
ἣν |
[15, 695] |
Εἴθ´
ἄπυρον
καλὸν
γενοίμην
μέγα
|
χρυσίον
|
(καί
με
καλὴ
γυνὴ
φοροίη |
[15, 682] |
μέμνηται
καὶ
Ἀλκμὰν
ἐν
τούτοις·
|
Χρύσιον |
ὅρμον
ἔχων
ῥαδινᾶν
πετάλοισι
καλχᾶν. |
[15, 685] |
γὰρ
εἰς
Δημαρέτην
ἀναφέρεταί
τι
|
ποιημάτιον |
ὃ
ἐπιγράφεται
Τρίφυλλον.
Κἀν
τοῖς |
[15, 678] |
Ῥίνωνι
διὰ
τούτων·
Ἀθῷος
ἀποδοὺς
|
θοἰμάτιον |
ἀπέρχεται,
στέφανον
ἔχων
τῶν
ἐκκυλίστων |
[15, 676] |
ποτε
καὶ
Πάφῳ
τῆς
(Κύπρου
|
ἀγαλμάτιον |
Ἀφροδίτης
σπιθαμιαῖον,
ἀρχαῖον
τῇ
τέχνῃ, |
[15, 673] |
εὗρον
κτησάμενος
τὸ
τοῦ
Μηνοδότου
|
συγγραμμάτιον |
καὶ
ἐπιδείξας
πολλοῖς
ἐξ
αὐτοῦ |
[15, 675] |
τὸν
καὶ
τῶν
ὄμβρων
ἀρχηγὸν
|
αἴτιον |
ὑπολαβόντες.
Ἔδει
μὲν
οὖν
βοηθημάτων |
[15, 674] |
οἶνον
διαγωγῇ,
μηχανησάμενοι
τὸν
στέφανον.
|
(Βέλτιον |
δὲ
διὰ
τὸ
πάσας
τὰς |
[15, 675] |
Διὸ
καὶ
περὶ
τὰ
πένθη
|
τοὐναντίον |
παρασκευάζομεν.
Ὁμοπαθείᾳ
γὰρ
τοῦ
κεκμηκότος |
[15, 668] |
δέ
φησι·
Πολλοὶ
καὶ
φιλέοντες
|
Ἀκόντιον |
ἧκαν
ἔραζε
(οἰνοπόται
Σικελὰς
ἐκ |
[15, 685] |
ὡς
Νικόστρατός
φησιν
ἐν
Τοκιστῇ.
|
Αἰγύπτιον |
γὰρ
ὑποστησάμενος
τὸν
τοκιστήν
φησιν· |
[15, 665] |
Τὸ
μύρον
ἤδη
παράχεον
βαδίζων
|
Αἰγύπτιον |
κᾆτ´
ἴρινον·
στέφανον
δ´
ἔπειθ´ |
[15, 697] |
τῷ
προσαγορευθέντι
Μεγάλῳ
πλεῖστον
ἰσχύσαντος
|
υἱὸν |
γενέσθαι
Σέλευκον
τὸν
τῶν
ἱλαρῶν |
[15, 692] |
δὲ
τὴν
ἀδελφὴν
γήμαντα
Καμήσην
|
υἱὸν |
μὲν
Αἴθηκα,
θυγατέρα
δὲ
Ὀλιστήνην |
[15, 680] |
ἀνεμώνης
ἡ
λειμωνία
καλουμένη
καὶ
|
(ξίφιον |
καὶ
ὑάκινθος.
Τὸ
δὲ
ῥόδον |
[15, 679] |
σῶμα
συνίλλεται
(τε)
ἡδυπότατον
περὶ
|
νυμφίον |
εὔτριχα,
Κισσὸς
ὅπως
Καλάμῳ
περιφύεται
|
[15, 677] |
ἄν,
εἰ
λέγειν
εἴη
σοφός.
|
ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ. |
Οὕτως
τοῦτον
καλούμενον
στέφανον
Ἀριστοφάνης |
[15, 688] |
Αἰγύπτῳ,
δευτερεῦον
δ´
ἐστὶ
τὸ
|
Κυπριακὸν |
καὶ
τὸ
ἐν
Φοινίκῃ
καὶ |
[15, 695] |
τόν
τ´
ἀγαθὸν
τόν
τε
|
κακὸν |
λόει.
κγʹ
Ἔγχει
καὶ
Κήδωνι, |
[15, 697] |
καὶ
μολεῖν
κεῖνον,
ἀνίστω,
μὴ
|
κακὸν
|
μέγα
ποιήσῃ
σε
κἀμὲ
τὴν |
[15, 698] |
κόσμον,
ἔννεφ´,
ὅπως
ψηφῖδι
κακὸς
|
κακὸν |
οἶτον
ὀλεῖται
βουλῇ
δημοσίῃ
παρὰ |
[15, 672] |
εἰ
τοῦτο
γένοιτο,
πάντως
τι
|
κακὸν |
πρὸς
τῶν
τὴν
Σάμον
κατοικούντων |
[15, 688] |
παράγει
λέγοντα·
(Ὦ
πονηρὰ
καρδία,
|
ἐπιχαιρέκακον |
ὡς
εἶ
μόνον
τοῦ
σώματος· |
[15, 688] |
τὸν
παλμὸν
εἰς
ὑπεῖκον
καὶ
|
μαλακὸν |
ποιῆται.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τοὺς |
[15, 675] |
καὶ
κουφισθεὶς
εὗρεν
κεφαλαλγίας
δεσμὸν
|
φάρμακον. |
Τούτῳ
οὖν
βοηθήματι
πρὸς
πότους |
[15, 681] |
ἐν
τῷ
περὶ
Θανασίμων
Φαρμάκων
|
ΑΜΑΡΑΚΟΝ, |
φησίν,
ὃν
σάμψουχόν
τινες
καλοῦσιν. |
[15, 685] |
ῥόδα
προσσεσηρώς·
ὦ
φιλῶν
μὲν
|
ἀμάρακον, |
προσκυνῶν
δὲ
σέλινα,
γελῶν
δ´ |
[15, 676] |
ἡλίου
ἐκλάμψαντος
κατιδόντες
τοὺς
ὅρμους
|
ἧκον |
εἰς
τὴν
Ναύκρατιν.
Καὶ
ὁ |
[15, 688] |
τὸ
ἀπὸ
Σιδῶνος.
Τὸ
δὲ
|
παναθηναικὸν |
λεγόμενον
ἐν
Ἀθήναις·
τὸ
δὲ |
[15, 698] |
Ἀχαιάδων
νεμεσήσῃ
(πεσσομένης
ἀλόχου
τὸν
|
ἀχαικὸν |
ἄρτον
ἐν
οἴκοις,
καί
ποτέ |
[15, 688] |
πολλάκις
ἁλλομένη
τὸν
παλμὸν
εἰς
|
ὑπεῖκον |
καὶ
μαλακὸν
ποιῆται.
Ἀλλὰ
μὴν |
[15, 666] |
καὶ
τὴν
λατάγην
φησὶν
εἶναι
|
Σικελικὸν |
ὄνομα.
(Λατάγη
δ´
ἐστὶν
τὸ |
[15, 696] |
Οὐκ
ἔχει
δ´
οὐδὲ
τὸ
|
παιανικὸν |
ἐπίρρημα,
καθάπερ
ὁ
εἰς
Λύσανδρον |
[15, 696] |
ὃν
ᾄδουσιν
Κορίνθιοι,
ἔχει
τὸ
|
παιανικὸν |
ἐπίφθεγμα.
Παρέθετο
δ´
αὐτὸν
Πολέμων |
[15, 696] |
τι
κατιδεῖν
ἐν
τούτοις
(δύναται
|
παιανικὸν |
ἰδίωμα,
σαφῶς
ὁμολογοῦντος
τοῦ
γεγραφότος |
[15, 691] |
ἀλαβάστου,
πρᾶγμά
τι
γινόμενον
ἀεί,
|
κρονικόν, |
ἀλλὰ
τέτταρας
περιστερὰς
ἀφῆκεν
ἀποβεβαμμένας
|
[15, 665] |
εἶτ´
ᾖδεν
πρὸς
αὐτὸ
μέλος
|
Ἰωνικόν |
τι.
Μετὰ
ταῦτ´,
οἶμαι,
καὶ |
[15, 698] |
ἐγγυαλίξων,
μή
τίς
μοι
κατὰ
|
οἶκον |
Ἀχαιάδων
νεμεσήσῃ
(πεσσομένης
ἀλόχου
τὸν |
[15, 665] |
Αὐλοὺς
δ´
ἔχουσά
τις
κορίσκη
|
Καρικὸν |
μέλος
τι
μελίζεται
τοῖς
συμπόταις· |
[15, 676] |
τῶν
ῥόδων
ἔχει
τι
κεφαλαλγίας
|
παρηγορικὸν |
πρὸς
τῷ
καὶ
ἐμψύχειν.
Γελοῖοι |
[15, 675] |
ῥόδινον
ἔχοντά
τι
καὶ
κεφαλαλγίας
|
παρηγορικὸν |
σὺν
τῷ
καὶ
κατὰ
ποσὸν |
[15, 666] |
δεικνύων
καὶ
τῆς
κάτω
κοιλίας
|
ἐπισχετικόν. |
Πρὸς
ὃν
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
Ὄρσ´ |
[15, 675] |
ἀλλότριον
πότου
ἡγητέον.
Λευκόινον
δὲ
|
κινητικὸν |
ὄντα
κεφαλῆς
καὶ
ἀμαράκινον
καὶ |
[15, 692] |
τὸ
μύρον
διὰ
τὰ
ἀρώματα
|
ξηραντικόν |
ἐστι,
διὸ
καὶ
αὐχμηροὶ
οἱ |
[15, 666] |
πραγματείᾳ
ἐπιτιμᾶν
τοῖς
τοῦτο
ποιοῦσιν,
|
βλαπτικὸν |
ὀφθαλμῶν
τὸ
ἐπιχείρημα
δεικνύων
καὶ |
[15, 689] |
λευκόινον
καὶ
εὐῶδες
καὶ
σφόδρα
|
πεπτικόν. |
Θεόφραστος
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[15, 700] |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ἰάμβοις
τὸ
|
στρατιωτικὸν |
λυχνεῖον
σύνθετον
οὕτως
ὀνομάζει.
Ἐν |
[15, 670] |
ἑβδόμῳ
Νόμων
πρόβλημά
τι
προβάλλει
|
στεφανωτικόν, |
ὅπερ
ἄξιόν
ἐστιν
ἐπιλύσασθαι,
οὕτως |
[15, 686] |
χρυσοῖς
σκεύεσιν
μύρα,
νυστάζοντα
τὸν
|
Κύνουλκον |
θεασάμενός
τις
πολλῷ
τῷ
μύρῳ |
[15, 671] |
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἀποβλέψας
πρὸς
τὸν
|
Κύνουλκον
|
Οἵῳ
μ´
ὁ
δαίμων,
ἔφη, |
[15, 700] |
ἅψεις
μοι
λύχνον;
(Ἄλλοι
δὲ
|
ἔφασκον |
φανὸν
λέγεσθαι
τὴν
λαμπάδα,
οἳ |
[15, 674] |
οἶνον
πόνους
τῶν
κεφαλαλγιῶν
δεσμοὺς
|
εὕρισκον |
τοὺς
τυχόντας,
τῆς
τῶν
κροτάφων |
[15, 685] |
τὸν
τοκιστήν
φησιν·
Καταλαμβάνομεν
τὸν
|
πορνοβοσκὸν |
καὶ
δύο
(ἑτέρους
κατὰ
χειρὸς |
[15, 688] |
πάντα
κάθηρεν,
ἀλείψατο
δὲ
χρόα
|
λευκὸν
|
(ἀμβροσίῳ
ἑανῷ,
τό
ῥά
οἱ |
[15, 667] |
ἀγκύλης
ἵησι
τοῖσδε
τοῖς
νεανίαις,
|
λευκὸν |
ἀντείνασα
πῆχυν.
Καὶ
Αἰσχύλος
δ´ |
[15, 677] |
οὐκ
ἀγλαφύρως
εἴρηκεν·
Οὔλην
ἕρπυλλον,
|
λευκὸν |
κρίνον
ἠδ´
ὑάκινθον
πορφυρέην
γλαυκοῦ |
[15, 697] |
Μεγάλῳ
πλεῖστον
ἰσχύσαντος
υἱὸν
γενέσθαι
|
Σέλευκον |
τὸν
τῶν
ἱλαρῶν
ᾀσμάτων
ποιητήν· |
[15, 668] |
δυσέρωτες
(ἡμεῖς
προστίθεμεν
γυμνασίῳ
Βρομίου
|
κώρυκον. |
Οἱ
δὲ
παρόντες
ἐνείρετε
χεῖρας |
[15, 680] |
τούτῳ
τῷ
τόπῳ
τοὺς
στεφάνους
|
ἀνέβαλον |
ἐπὶ
τὰς
ἀκάνθας.
Ἐστὶ
δὲ |
[15, 674] |
δ´
ὕστερον
ἅμα
τῷ
κροτάφῳ
|
προσέβαλόν |
τινα
καὶ
κόσμον
οἰκεῖον
τῇ |
[15, 681] |
Βίων
ὅρα,
φησίν,
τοὺς
τὸ
|
κοσμοσάνδαλον |
ἀνείροντας
Λακεδαιμονίους,
οἳ
τὸν
παλαιότατον |
[15, 672] |
τὸ
βρέτας
ἀποθέσθαι
παρὰ
τὸν
|
αἰγιαλόν· |
καὶ
ψαιστὰ
αὐτῷ
ποιήσαντας
περιδεεῖς |
[15, 701] |
πρίω,
ἵνα
κἀγὼ
κατὰ
τὸν
|
καλὸν |
Ἀγάθωνα
ἀναφωνήσω
τάδε
τὰ
τοῦ |
[15, 682] |
Χάριτες,
ἅμα
δὲ
χρυσῆ
Ἀφροδίτη,
|
καλὸν |
ἀείδουσαι
κατ´
ὄρος
πολυπιδάκου
Ἴδης. |
[15, 670] |
λέγοντα·
Τόδ´
ἀνατίθημί
σοι
ῥόδον,
|
καλὸν |
ἄνθημα
καὶ
πέδιλα
καὶ
κυνέαν
|
[15, 679] |
καλούμενον,
ὃ
τῇ
μὲν
ὄψει
|
καλὸν |
ἄνθος,
ἄοσμον
δέ.
Γαλήνη
δ´ |
[15, 687] |
(τὸ
τῆς
ἀρετῆς
ἁβρὸν
καὶ
|
καλόν, |
ἅτε
φορτικῶς
μετακαλεσαμένῳ
εἰς
τρυφὴν |
[15, 695] |
ἐς
χορόν.
ιηʹ
Εἴθ´
ἄπυρον
|
καλὸν |
γενοίμην
μέγα
χρυσίον
(καί
με |
[15, 687] |
ἐπιθυμία
τὸ
λαμπρὸν
καὶ
τὸ
|
καλὸν |
εἶχεν
αὐτῇ·
ταῦτα
δ´
ἐστὶν |
[15, 673] |
Ἡφαιστίων
συγγραφεὺς
καὶ)
περὶ
τὸν
|
καλὸν |
ἡμῶν
Ἄδραστον
ἐγένετο.
Ἐκδόντος
γὰρ |
[15, 678] |
ἀμφὶ
κόμας
εὐώδεας
ἀγχόθι
πατρὸς
|
καλὸν |
Ἰακχαῖον
θηκαμένη
στέφανον.
Σέλευκος
δ´ |
[15, 696] |
δόρυ
καὶ
ξίφος
καὶ
τὸ
|
καλὸν |
λαισήιον,
πρόβλημα
χρωτός,
πάντες
γόνυ |
[15, 695] |
δόρυ
καὶ
ξίφος
καὶ
τὸ
|
καλὸν |
λαισήιον,
πρόβλημα
χρωτός.
~Τούτῳ
γὰρ |
[15, 687] |
λαμπρὸν
ἔρος
ἀελίω
καὶ
τὸ
|
καλὸν |
λέλογχε,
φανερὸν
ποιοῦσα
πᾶσιν
ὡς |
[15, 686] |
Ἢ
οὐκ
οἴδατε
καὶ
τὸν
|
καλὸν |
Ξενοφῶντα
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
ποιοῦντα |
[15, 687] |
καὶ
ποιήτρια,
ὅμως
ᾐδέσθη
τὸ
|
καλὸν |
τῆς
ἁβρότητος
ἀφελεῖν
λέγουσα
ὧδε· |
[15, 694] |
ὠνόμασεν
ὀρθῶς·
δεύτερον
δ´
εἶναι
|
καλόν, |
τρίτον
δὲ
πλουτεῖν,
τοῦθ´,
ὁρᾷς, |
[15, 694] |
ἄριστον
ἀνδρὶ
θνητῷ,
δεύτερον
δὲ
|
καλὸν |
φυὰν
γενέσθαι,
τὸ
τρίτον
δὲ |
[15, 684] |
ἀναγράφει
καλούμενον
ἄνθος·
Θήσειόν
θ´
|
ἁπαλὸν |
μήλῳ
ἐναλίγκιον
ἄνθος,
Λευκερέης
ἱερὸν |
[15, 689] |
τήλινον
καὶ
γλυκύ
ἐστι
καὶ
|
ἁπαλόν. |
Τὸ
δὲ
λευκόινον
καὶ
εὐῶδες |
[15, 681] |
φησὶ
καλεῖσθαι
τὸν
νάρκισσον
καὶ
|
κρόταλον. |
Τοῦ
δὲ
ἡμεροκαλλοῦς
καλουμένου
ἄνθους, |
[15, 699] |
Νεάνθην
ἐν
αʹ
τῶν
περὶ
|
Ἄτταλον |
Ἱστοριῶν·
καὶ
ἄλλος
ὅ
τι |
[15, 692] |
ἐπὶ
τοῦ
νομίσματος
ἐγχαράττειν
πρόσωπον
|
δικέφαλον |
καὶ
ἐκ
θατέρου
μέρους
ἢ |
[15, 676] |
καὶ
δὴ
καὶ
τὴν
στεφανωτρίδα
|
βύβλον. |
Ἐγὼ
δὲ
οὐκ
οἶδα
τίνα |
[15, 684] |
Ἡγεσιλάου.
Ἐκ
τούτων
τῶν
ἐπῶν
|
δῆλον |
γίνεται
ὅτι
ἕτερόν
(ἐστιν
τὸ |
[15, 689] |
παλαιοτέροις
ἡ
τῶν
μύρων
χρῆσις
|
δῆλον |
ἐκ
τοῦ
καὶ
ἐπίστασθαι
ποῖόν |
[15, 668] |
παρὰ
τοῖς
Σικελιώταις
ὁ
κότταβος
|
(δῆλον |
ἐκ
τοῦ
καὶ
οἰκήματα
ἐπιτήδεια |
[15, 671] |
ὅτι
δ´
ἡμεῖς
ψαμμακόσιοι
ἐσμὲν
|
δῆλον. |
Ὁ
οὖν
τῶν
ἑξήκοντα
ἀριθμὸς |
[15, 701] |
(λεχθεισῶν)
ἰαμβεῖον·
διὰ
δὲ
τοῦτο
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
τὸν
χωλίαμβον
ἀναθετέον |
[15, 673] |
αὐτὴν
τῶν
Καρῶν
ἀρχαῖον
στέφος
|
πρόδηλον |
καθίστησι
τὸ
ζητούμενον.
Συνέβη
δὲ |
[15, 674] |
δὲ
καὶ
οἷς
περιεδέοντο
τὸν
|
τράχηλον |
στεφάνους
ὑποθυμίδας,
ὡς
Ἀλκαῖος
ἐν |
[15, 667] |
κοττάβιον
τοιοῦτόν
ἐστιν·
(λυχνίον
ἐστὶν
|
ὑψηλόν, |
ἔχον
τὸν
μάνην
καλούμενον,
ἐφ´ |
[15, 667] |
νέμω
πλεῖστα
τύχης
τὸ
δ´
|
ἆθλον. |
Ἀριστοφάνης
Δαιταλεῦσιν
Ἔγνωκ´,
ἐγὼ
δὲ |
[15, 668] |
Ὅτι
δὲ
καὶ
φίλημα
ἦν
|
ἆθλον |
ἑξῆς
λέγει
ὁ
Εὔβουλος·
Εἶεν |
[15, 667] |
ἡβῶσα
χεὶρ
ἐφίετο.
Ὅτι
δὲ
|
ἆθλον |
προὔκειτο
τῷ
εὖ
προεμένῳ
τὸν |
[15, 666] |
δ´
ἐκαλεῖτο
καὶ
τὸ
τιθέμενον
|
ἆθλον |
τοῖς
νικῶσιν
ἐν
τῷ
πότῳ, |
[15, 695] |
Ἀχιλεύς,
Τυδείδην
τέ
φασι
τὸν
|
ἐσθλόν |
(Διομήδεα)
ιβʹ
Ἐν
μύρτου
κλαδὶ |
[15, 679] |
σὺ
δὲ
τόνδε
φορήσεις
στέφανον
|
πολυποίκιλον |
ἀνθέων,
γρυπότατον,
χαριέστατον,
ὦ
Ζεῦ· |
[15, 669] |
τόνδε
τὸν
ἀρχαῖον
τηλεδαπόν
τε
|
φίλον
|
εἰρεσίῃ
γλώσσης
ἀποπέμψομεν
εἰς
μέγαν |
[15, 695] |
πατέρων
κύρησαν.
κεʹ
(Ὅστις
ἄνδρα
|
φίλον |
μὴ
προδίδωσιν,
μεγάλην
ἔχει
τιμὰν |
[15, 694] |
νοῦν
ἐσιδόντα,
κλείσαντα
πάλιν,
ἄνδρα
|
φίλον |
νομίζειν
ἀδόλῳ
φρενί.
ζʹ
Ὑγιαίνειν |
[15, 682] |
σταδίων
οὖσαν,
ἧς
περὶ
τὸν
|
κύκλον |
πεφυκέναι
δι´
ἔτους
ἄνθη
ἥδιστα |
[15, 692] |
ὄρος
κείμενον
τὸ
ἀπ´
αὐτοῦ
|
Ἰανοῦκλον |
ὀνομαζόμενον.
Τοσαῦτα
καὶ
περὶ
μύρων |
[15, 676] |
Οἷς
κἀγὼ
πείθομαι,
ἡγούμενος
οὐκ
|
ἄλλον |
τινὰ
εἶναι
Ναυκρατίτην
στέφανον
ἢ |
[15, 699] |
μὲν
(τῆς
τῶν
βαλανέων
μάχης·
|
Βάλλον |
δ´
ἀλλήλους
χαλκήρεσιν
ἐγχείῃσιν.
Περὶ |
[15, 666] |
Οἰνεῖ
λέγων
οὕτως·
Πυκνοῖς
δ´
|
ἔβαλλον |
Βακχίου
τοξεύμασιν
κάρα
γέροντος·
τὸν |
[15, 698] |
δὲ
Θάσον
μ´
ἐλθόντα
μετεωρίζοντες
|
ἔβαλλον
|
πολλοῖσι
σπελέθοισι,
καὶ
ὧδέ
τις |
[15, 666] |
καὶ
τὸ
ἄγγος
εἰς
ὃ
|
ἔβαλλον |
τὰς
λάταγας,
ὡς
Κρατῖνος
ἐν |
[15, 690] |
δ´
Ἀθηναῖόν
φασιν
εἶναι
τὸν
|
Μέγαλλον. |
Μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
Ἀριστοφάνης
ἐν |
[15, 681] |
ἔχει,
εὐῶδες
δ´
ἐστὶ
πολὺ
|
μᾶλλον. |
Ἀπολλόδωρος
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[15, 691] |
Πρὸς
θεῶν,
φίλοι,
ποία
ἡδονή,
|
μᾶλλον |
δ´
ὑοσαλακωνία
θαἰμάτια
μολύνεσθαι,
ἐξὸν |
[15, 697] |
μὲν
γὰρ
παρεὼν
κἠν
πολέμῳ
|
μᾶλλον |
ἐπωφελεῖ.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἀποβλέψας |
[15, 679] |
γράφων
ὧδε·
(Τὰ
δὲ
θερινὰ
|
μᾶλλον, |
ἥ
τε
λυχνὶς
καὶ
τὸ |
[15, 680] |
δὲ
παύεται.
Τὰ
δὲ
θερινὰ
|
μᾶλλον, |
ἥ
τε
λυχνὶς
καὶ
τὸ |
[15, 699] |
δὴ
θάρσησα
καὶ
ἤειδον
πολὺ
|
μᾶλλον |
Πεποίηκε
δὲ
παρῳδίας
καὶ
Ἕρμιππος |
[15, 674] |
γὰρ
πέλεται
καὶ
Χάριτες
μάκαιρα
|
μᾶλλον |
προσόρην,
ἀστεφανώτοισι
δ´
ἀπυστρέφονται.
Ὡς |
[15, 674] |
Ὡς
εὐανθέστερον
γὰρ
καὶ
κεχαρισμένον
|
μᾶλλον |
τοῖς
θεοῖς
παραγγέλλει
στεφανοῦσθαι
τοὺς |
[15, 699] |
ἑαυτόν,
ὑπὸ
μάλης
τῇ
γαστρὶ
|
μᾶλλον |
τοῦ
δέοντος
προσαγαγών.
Εὐμήδης
δ´ |
[15, 670] |
ἐστὶν
ὁ
ἔρως·
οὐδένες
γὰρ
|
μᾶλλον |
τῶν
ἐν
τῷ
ἐρᾶν
ὄντων |
[15, 697] |
γὰρ
τὰς
καπυρωτέρας
ᾠδὰς
ἀσπάζεται
|
μᾶλλον |
τῶν
ἐσπουδασμένων·
οἷαί
εἰσιν
αἱ |
[15, 670] |
ταῖς
τῶν
ἐρωμένων
θύραις.
Ἢ
|
μᾶλλον |
ὑφ´
ὧν
(οἴονταί
τε
καὶ |
[15, 682] |
μεγέθεσιν.
Τὰ
δὲ
πεντάφυλλα
εὐώδη
|
μᾶλλον |
ὧν
τραχὺ
τὸ
κάτω.
(Εὐοσμότατα |
[15, 683] |
ἐπὶ
μέσσον
ὄνειδος
(ὅπλον
βρωμήταο
|
διεκτέλλον |
πεφάτισται.
Ἶρις
δ´
ἐν
ῥίζῃσιν |
[15, 683] |
τε
θεοῦ
αὐγῇσιν
ἀνερχομένῃς
ἰσάουσα.
|
(Ἔρπυλλον |
δὲ
φριαλευσοτεν
βώλοισι
φυτεύσεις,
ὄφρα |
[15, 677] |
ποιήματι
οὐκ
ἀγλαφύρως
εἴρηκεν·
Οὔλην
|
ἕρπυλλον, |
λευκὸν
κρίνον
ἠδ´
ὑάκινθον
πορφυρέην |
[15, 685] |
Ἐν
τούτοις
ζητῶ
τί
τὸ
|
τρίφυλλον. |
Καὶ
γὰρ
εἰς
Δημαρέτην
ἀναφέρεταί |
[15, 685] |
ἀναφέρεταί
τι
ποιημάτιον
ὃ
ἐπιγράφεται
|
Τρίφυλλον. |
Κἀν
τοῖς
ἐπιγραφομένοις
δὲ
Ἀγαθοῖς |
[15, 694] |
Λατώ,
Φοῖβον
χρυσοκόμαν,
ἄνακτ´
Ἀπόλλω,
|
ἐλαφηβόλον |
τ´
ἀγροτέραν
Ἄρτεμιν,
ἃ
γυναικῶν |
[15, 670] |
Ὅθεν
Λυκοφρονίδης
τὸν
ἐρῶντα
ἐκεῖνον
|
αἰπόλον |
ἐποίησε
λέγοντα·
Τόδ´
ἀνατίθημί
σοι |
[15, 683] |
δέ
που
ἐπὶ
μέσσον
ὄνειδος
|
(ὅπλον |
βρωμήταο
διεκτέλλον
πεφάτισται.
Ἶρις
δ´ |
[15, 680] |
δένδρον,
ὃ
τὸν
καρπὸν
φέρει
|
στρογγύλον |
ἐπί
τινων
κλωνίων
περιφερῶν.
(Ἀνθεῖ |
[15, 700] |
Πανὸς
δ´
ὀνομάζεται
τὸ
διακεκομμένον
|
ξύλον |
καὶ
συνδεδεμένον·
(τούτῳ
δ´
ἐχρῶντο |
[15, 699] |
ἐστιν
τὸ
πρίνινον
ἢ
δρύινον
|
ξύλον, |
ὃ
περιεθλασμένον
καὶ
κατεσχισμένον
ἐξάπτεσθαι |
[15, 666] |
ἃς
αὕτη
φορεῖ,
καὶ
τὸν
|
κότυλον |
τὸν
σόν.
{ΗΡ.
Βαβαιάξ·
οὑτοσὶ
|
[15, 693] |
θνητῶν
πράγμαθ´,
ἡ
πρόνοια
δὲ
|
τυφλόν |
τι
κἀσύντακτόν
ἐστιν,
ὦ
πάτερ. |
[15, 672] |
ὅπερ
ἐπιγράφεται
Τῶν
κατὰ
τὴν
|
Σάμον |
ἐνδόξων
ἀναγραφή,
εὗρον
τὸ
ζητούμενον. |
[15, 672] |
ἐξ
Ἄργους
φυγοῦσαν
ἐλθεῖν
εἰς
|
Σάμον, |
θεασαμένην
δὲ
τὴν
τῆς
Ἥρας |
[15, 672] |
τι
κακὸν
πρὸς
τῶν
τὴν
|
Σάμον |
κατοικούντων
ἡ
Ἀδμήτη
πείσεται.
Τοὺς |
[15, 692] |
Ἀπὸ
τούτου
καὶ
τὸν
Ἰανὸν
|
ποταμὸν |
καὶ
τὸ
ὄρος
Ἰανὸν
ὀνομάζεσθαι, |
[15, 696] |
πρόβλημα
χρωτός,
πάντες
γόνυ
πεπτηῶτες
|
ἐμὸν |
κυνέοντι,
δεσπόταν
καὶ
μέγαν
βασιλῆα |
[15, 695] |
βροτοῖς
ἔν
τε
θεοῖσιν
κατ´
|
ἐμὸν |
νόον.
Σκόλιον
δέ
φασί
τινες |
[15, 671] |
Φημὶ
οὖν
τὸν
τῶν
ἑξήκοντα
|
ἀριθμὸν |
εἰς
ἓξ
συμπότας
δύνασθαι
τὴν |
[15, 671] |
ὃ
λέγει
τοιοῦτον·
~ἕνα
βούλεσθαι
|
ἀριθμὸν |
εὑρεῖν,
ᾧ
ἕως
τοῦ
τελευταίου |
[15, 699] |
δευτέρῳ
Νιόβῳ
προειπὼν
λυχνοῦχον
Οἴμοι
|
κακόδαιμον, |
φησίν,
ὁ
λυχνοῦχος
ἡμῖν
οἴχεται. |
[15, 688] |
περιθεῖναι,
πρῶτον
μὲν
μαλακὴν
καὶ
|
ἄναιμον, |
εἶτα
σήραγγας
ἔχουσαν
οἷον
σπόγγου |
[15, 696] |
ἔντροφος
ἠελίου
χήρωσεν
αὐγάς.
Τοιγὰρ
|
ἀοίδιμον |
ἔργοις
ἀθάνατόν
τέ
μιν
αὐξήσουσι |
[15, 702] |
οἴνου
καὶ
δοὺς
κατὰ
τὸ
|
νόμιμον |
τὸ
ἐπιχώριον
τὸ
λοιπὸν
τοῦ |
[15, 670] |
τοῦ
στεφάνου
κόσμος
οὐδὲν
ἔχων
|
μόνιμον |
σημεῖόν
ἐστι
πάθους
ἀβεβαίου
μὲν |
[15, 689] |
ἐστὶν
καὶ
εὐστόμαχον
καὶ
ληθαργικοῖς
|
χρήσιμον. |
Τὸ
δ´
οἰνάνθινον
εὐστόμαχον
ὂν |
[15, 684] |
ναιομένοισι
τόποις
ἀνεθρέψατο
λειμὼν
κάλλεα,
|
βουφθαλμόν |
τε
καὶ
εὐειδὲς
Διὸς
ἄνθος, |
[15, 688] |
δεινῶν
προσδοκίᾳ
πολλάκις
ἁλλομένη
τὸν
|
παλμὸν |
εἰς
ὑπεῖκον
καὶ
μαλακὸν
ποιῆται. |
[15, 696] |
πόθοις
Ἀχιλεὺς
Αἴας
τ´
Ἀίδα
|
δόμον |
ἦλθον.
Σᾶς
δ´
ἕνεκεν
φιλίου |
[15, 682] |
καὶ
Ἀλκμὰν
ἐν
τούτοις·
Χρύσιον
|
ὅρμον |
ἔχων
ῥαδινᾶν
πετάλοισι
καλχᾶν.
(Μνημονεύει |
[15, 672] |
Τυρρηνοὺς
ἐλθόντας
εἰς
τὸν
Ἡραίτην
|
ὅρμον |
καὶ
ἀποβάντας
εὐθέως
ἔχεσθαι
τῆς |
[15, 675] |
πιέσας
καὶ
κουφισθεὶς
εὗρεν
κεφαλαλγίας
|
δεσμὸν |
φάρμακον.
Τούτῳ
οὖν
βοηθήματι
πρὸς |
[15, 689] |
Ἑλλάδι
οὐ
γίνεται
διὰ
τὸ
|
ἄοσμον. |
(Ἀπὸ
δὲ
ῥιζῶν
τό
τ´ |
[15, 679] |
τῇ
μὲν
ὄψει
καλὸν
ἄνθος,
|
ἄοσμον |
δέ.
Γαλήνη
δ´
ἡ
Σμυρναία |
[15, 693] |
θεὸν
καὶ
ἀεὶ
περιπολεύοντα
τὸν
|
κόσμον |
ἀλλότριον
εἶναι
μέθης.
Ἐμέμνηντο
δ´ |
[15, 669] |
τῶν
ἐρώντων
ἤθους
περιαιρεῖται
τὸν
|
κόσμον, |
διὰ
τοῦτο
τὴν
τοῦ
ἐπιφανοῦς |
[15, 690] |
δὲ
καὶ
μύρα
καὶ
Σαρδιανὸν
|
κόσμον |
εἰδέναι
χροὸς
ἄμεινον
ἢ
τὸν |
[15, 690] |
νήσῳ
τρόπον.
Ἐν
τούτοις
Σαρδιανὸν
|
κόσμον |
εἴρηκε
τὸ
μύρον,
ἐπεὶ
διαβόητοι |
[15, 698] |
ἐγγαστριμάχαιραν,
ὃς
ἐσθίει
οὐ
κατὰ
|
κόσμον, |
ἔννεφ´,
ὅπως
ψηφῖδι
κακὸς
κακὸν |
[15, 670] |
πρὸς
ἀλήθειαν
τὸν
τῆς
ψυχῆς
|
κόσμον |
ἐσκύλευνται,
(καὶ)
τούτοις
καὶ
τὸν |
[15, 674] |
τῷ
κροτάφῳ
προσέβαλόν
τινα
καὶ
|
κόσμον |
οἰκεῖον
τῇ
παρὰ
τὸν
οἶνον |
[15, 669] |
τοῦ
καὶ
τὸν
τοῦ
ἤθους
|
κόσμον |
περιῃρῆσθαι
τοὺς
τοιούτους.
Ἢ
καθάπερ |
[15, 681] |
οἳ
τὸν
παλαιότατον
τῆς
πολιτικῆς
|
κόσμον |
συμπατήσαντες
ἐξετραχηλίσθησαν.
Διόπερ
καλῶς
περὶ |
[15, 670] |
τούτοις
καὶ
τὸν
τοῦ
σώματος
|
κόσμον |
ὑπὸ
τοῦ
πάθους
ἐξαγόμενοι
(καὶ) |
[15, 689] |
εἰς
χεῖρα
Κυπρίου
λίθου
δώσουσι
|
κόσμον |
χριμάτων
τ´
Αἰγυπτίων
Μήποτε,
φησὶν |
[15, 682] |
Ἀρκάδας
καλεῖν
εὔομφον
ἀντὶ
τοῦ
|
εὔοσμον. |
Ἀπολλόδωρος
δ´
ἐν
δʹ
Παρθικῶν |
[15, 688] |
οὐκ
ἀπὸ
τοῦ
τὴν
ψυχὴν
|
θυμὸν |
καλεῖσθαι,
ὥς
τινες
ἀξιοῦσιν.
Τῷ |
[15, 677] |
ζεφύροισιν·
οὔπω
γὰρ
φύεν
ἄνθος
|
ἐπώνυμον |
Ἀντινόοιο.
~(ΠΥΛΕΩΝ.
Οὕτως
καλεῖται
ὁ |
[15, 667] |
μὲν
γὰρ
αὐτῷ
κότταβος
ἀεὶ
|
τοὐμὸν |
κάρα,
(τοῦ
δ´
ἀγκυλητοῦ
κοσσάβιός |
[15, 701] |
τὸ
λίαν
ἡμῖν
εἶναι
σύνηθες
|
λανθάνον |
ὂν
ἐν
παροιμίᾳ.
Οἳ
δὲ |
[15, 675] |
καὶ
πολλῶν
πυθόμενος,
ὡς
οὐδὲν
|
ἐμάνθανον, |
ἐνέτυχον
ὀψέ
ποτε
Πολυχάρμου
Ναυκρατίτου |
[15, 692] |
τῷ
περὶ
Λίθων
γράφων
οὕτως·
|
Ἰανὸν |
δὲ
λόγος
ἔχει
διπρόσωπον
γεγονέναι, |
[15, 692] |
Ἰανὸν
ποταμὸν
καὶ
τὸ
ὄρος
|
Ἰανὸν |
ὀνομάζεσθαι,
(κατοικήσαντος
αὐτοῦ
ἐπὶ
τοῦ |
[15, 692] |
πρόσωπον.
Ἀπὸ
τούτου
καὶ
τὸν
|
Ἰανὸν |
ποταμὸν
καὶ
τὸ
ὄρος
Ἰανὸν |
[15, 690] |
Βακκάρεις
δὲ
καὶ
μύρα
καὶ
|
Σαρδιανὸν |
κόσμον
εἰδέναι
χροὸς
ἄμεινον
ἢ |
[15, 690] |
ἐν
νήσῳ
τρόπον.
Ἐν
τούτοις
|
Σαρδιανὸν |
κόσμον
εἴρηκε
τὸ
μύρον,
ἐπεὶ |
[15, 695] |
δόλος.
καʹ
Ἁ
ὗς
τὰν
|
βάλανον |
τὰν
μὲν
ἔχει,
τὰν
δ´ |
[15, 699] |
τοῦ
φλοιοῦ
λαμπάδα,
ὃ
δὲ
|
πανόν, |
ἄλλος
δὲ
φανόν,
ὃ
δὲ |
[15, 700] |
λαμπάδι.
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς·
Οἶς´
εἰσιὼν
|
πανόν, |
λύχνον,
λυχνοῦχον,
ὅ
τι
πάρεστι· |
[15, 690] |
Ἀντείᾳ)
Πρὸς
τῷ
μυροπώλῃ
γευόμενον
|
κατελίμπανον
|
αὐτὸν
περὶ
μύρον
μέλλει
τε |
[15, 688] |
ἔμπης
ἐς
γαῖάν
τε
καὶ
|
οὐρανὸν |
ἵκετ´
ἀυτμή.
Γίνεται
δὲ
μύρα |
[15, 701] |
μίμημα
γενόμενον
ἀνάκειται
παρὰ
τὴν
|
πλάτανον |
ἐν
Δελφοῖς,
εἶπεν
ἵε
παῖ. |
[15, 700] |
ἄν
τ´
οἶνον
ἄν
τε
|
φανὸν |
ἀποδῶταί
τινι
ἄν
τ´
ὄξος, |
[15, 700] |
ἐν
Ὕβρει·
Οὔκουν
λαβὼν
τὸν
|
φανὸν |
ἅψεις
μοι
λύχνον;
(Ἄλλοι
δὲ |
[15, 699] |
δὲ
ὁ
Ῥόδιος
δέλετρον
τὸν
|
φανὸν |
καλεῖσθαι,
οἷον,
φησίν,
οἱ
νυκτερευόμενοι |
[15, 700] |
μοι
λύχνον;
(Ἄλλοι
δὲ
ἔφασκον
|
φανὸν |
λέγεσθαι
τὴν
λαμπάδα,
οἳ
δὲ |
[15, 699] |
ὃ
δὲ
πανόν,
ἄλλος
δὲ
|
φανόν, |
ὃ
δὲ
λυχνοῦχον,
ὃ
δὲ |
[15, 699] |
καλοῦσιν.
Ἀμερίας
δὲ
γράβιον
τὸν
|
φανόν. |
Σέλευκος
δὲ
οὕτως
ἐξηγεῖται
ταύτην |
[15, 680] |
τε
περικειμένους
καὶ
ἐπὶ
τὸν
|
στέφανον |
ἀγωνιζομένους,
καθὼς
ἐν
τοῖς
Σιμωνίδου |
[15, 678] |
οὗτος
δ´
ἔχει
σύκων
κυλιστὸν
|
στέφανον. |
ἀλλ´
ἔχαιρε
καὶ
Ζῶν
τοῖς |
[15, 679] |
εἶχε
γὰρ
ὁ
παῖς
ἀφύλλου
|
στέφανον |
ἀμφικείμενον.
Καλοῦνται
δέ
τινες
καὶ |
[15, 677] |
τῇ
καλῇ
ταύτῃ
πόλει
καλούμενον
|
στέφανον |
ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ
γινόμενον
ἐκ
τοῦ
αὐτόθι |
[15, 670] |
ἔοικεν,
στεφανουμένους
περιαιρεῖν
αὑτῶν
τὸν
|
στέφανον |
ἀντιστρέφομεν
τῇ
ὑπονοίᾳ
τὸ
πάθος, |
[15, 677] |
σοφός.
ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ.
Οὕτως
τοῦτον
καλούμενον
|
στέφανον |
Ἀριστοφάνης
μνήμης
ἠξίωσεν
ἐν
Ταγηνισταῖς |
[15, 674] |
εἰπών·
(Τῷ
δὲ
ξένῳ
γε
|
στέφανον, |
ἀρχαῖον
στέφος,
δεσμῶν
ἄριστος
ἐκ |
[15, 674] |
τὸν
οἶνον
διαγωγῇ,
μηχανησάμενοι
τὸν
|
στέφανον. |
(Βέλτιον
δὲ
διὰ
τὸ
πάσας |
[15, 665] |
παράχεον
βαδίζων
Αἰγύπτιον
κᾆτ´
ἴρινον·
|
στέφανον |
δ´
ἔπειθ´
ἑκάστῳ
δώσω
φέρων |
[15, 685] |
κατὰ
χειρὸς
ἀρτίως
εἰληφότας
καὶ
|
στέφανον. |
Εἶεν·
καλὸς
ὁ
καιρός,
Χαιρεφῶν. |
[15, 676] |
λέγοντας
τὸν
ἐκ
τῆς
σαμψύχου
|
στέφανον |
εἶναι
τὸν
Ναυκρατίτην·
πολὺ
δὲ |
[15, 676] |
τοὺς
οἰκειοτάτους
ἔδωκεν
ἑκάστῳ
καὶ
|
στέφανον |
ἐκ
τῆς
μυρρίνης,
ὃν
καὶ |
[15, 678] |
τούτων·
Ἀθῷος
ἀποδοὺς
θοἰμάτιον
ἀπέρχεται,
|
στέφανον |
ἔχων
τῶν
ἐκκυλίστων
οἴκαδε.
Ἄλεξις |
[15, 692] |
θατέρου
μέρους
ἢ
σχεδίαν
ἢ
|
στέφανον |
ἢ
πλοῖον.
Τοῦτον
δὲ
τὴν |
[15, 676] |
οὐκ
ἄλλον
τινὰ
εἶναι
Ναυκρατίτην
|
στέφανον |
ἢ
τὸν
ἐκ
τῆς
μυρρίνης, |
[15, 675] |
ἐδέσμευον·
(καὶ
ἐπὶ
τὸν
κίσσινον
|
στέφανον |
ἦλθον
αὐτόματόν
τε
καὶ
πολὺν |
[15, 692] |
καὶ
πατέρα
προσαγορεύομεν,
πρῶτος
εὗρεν
|
στέφανον. |
Ἱστορεῖ
δὲ
τοῦτο
Δράκων
ὁ |
[15, 676] |
ὅτι
διαλελυμένως
τις
εἴρηκε
ῥόδων
|
στέφανον |
καὶ
ἴων
στέφανον·
τὸ
γὰρ |
[15, 678] |
τοῖς
κωμικοῖς
ΚΥΛΙΣΤΟΝ
τινα
καλούμενον
|
στέφανον |
καὶ
μνημονεύοντα
αὐτοῦ
Ἄρχιππον
ἐν |
[15, 685] |
φέρων
προχόῳ
ἐπέχευεν.
Εἶτ´
ἔφερεν
|
στέφανον |
λεπτᾶς
ἀπὸ
μυρτίδος
εὐγνήτων
κλαδέων |
[15, 679] |
δ´
αὐτοῦ
ἐπὶ
ἕτερον,
φησί,
|
στέφανον |
μεταβήσομαι,
ὁ
Οὐλπιανός,
τὸν
ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ |
[15, 673] |
νῦν
ἔτι
διαμένοντα
τῆς
δάφνης
|
στέφανον. |
Μνημονεύειν
δ´
ἔοικεν
ἐπὶ
ποσόν |
[15, 678] |
φησι
τὸν
ἐκ
μυρρίνης
πλεκόμενον
|
στέφανον, |
ὄντα
τὴν
περίμετρον
πηχῶν
κʹ |
[15, 677] |
ἀποδιδόασιν
ἓν
ἀνθ´
ἑνὸς
Ἴσθμιον,
|
στέφανον. |
Οὗ
μνημονεύει
(καὶ
Καλλίξεινος
ὁ |
[15, 680] |
τῆς
Ῥωμαικῆς
Διαλέκτου
φησὶν
τὸν
|
στέφανον |
πάλαι
χορωνὸν
καλούμενον
ἀπὸ
τοῦ |
[15, 684] |
καὶ
τὸν
τῆς
Ἀριάδνης
καλούμενον
|
στέφανον |
πεπλέχθαι.
~Καὶ
ὁ
Φερεκράτης
(δὲ |
[15, 670] |
καὶ
ἀνακηρύττεσθαι
τῶν
μὲν
τὸν
|
στέφανον |
περιαιρεῖ,
τοῖς
δὲ
λοιποῖς
ἐνδίδωσιν |
[15, 674] |
(τε)
τιμῇ
τοῦ
Προμηθέως
τὸν
|
στέφανον |
περιτίθεμεν
τῇ
κεφαλῇ,
ἀντίποινα
τοῦ |
[15, 679] |
Αἰγίδιον,
σὺ
δὲ
τόνδε
φορήσεις
|
στέφανον |
πολυποίκιλον
ἀνθέων,
γρυπότατον,
χαριέστατον,
ὦ |
[15, 692] |
τοῦ
ὄρους.
Τοῦτον
δὲ
καὶ
|
στέφανον |
πρῶτον
εὑρεῖν
καὶ
σχεδίας
καὶ |
[15, 678] |
ἀγχόθι
πατρὸς
καλὸν
Ἰακχαῖον
θηκαμένη
|
στέφανον. |
Σέλευκος
δ´
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις |
[15, 675] |
ἐπιτερποῦς
ἐφρόντισαν.
Διὸ
μυρσίνης
μὲν
|
στέφανον |
στύφοντα
καὶ
τὴν
οἴνων
ἀναθυμίασιν |
[15, 685] |
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
ἀρχὴν
ποιεῖται
τὸν
|
στέφανον |
τῆς
εὐωχίας
οὑτωσὶ
λέγων·
Κατὰ |
[15, 676] |
εἴρηκε
ῥόδων
στέφανον
καὶ
ἴων
|
στέφανον· |
τὸ
γὰρ
παρὰ
Κρατίνῳ
κατὰ |
[15, 676] |
καὶ
οἱ
λέγοντες
Ναυκρατίτην
εἶναι
|
στέφανον |
τὸν
ἐκ
τῆς
βύβλου
τῆς |
[15, 672] |
θεῶν.
Ὅθεν
αὐτίκα
τὸν
δεδηλωμένον
|
στέφανον |
τῷ
Προμηθεῖ
περιγενέσθαι
καὶ
μετ´ |
[15, 678] |
καὶ
ΙΑΚΧΑΝ
τινὰ
καλούμενον
οἶδα
|
στέφανον |
ὑπὸ
Σικυωνίων,
ὥς
φησι
Τιμαχίδας |
[15, 677] |
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
φησίν·
Ἴσθμιον
|
στέφανον. |
Φιλητᾶς
δέ
φησι·
Ἴσθμιος
στέφανος |
[15, 679] |
ὁμήγυρις,
καὶ
ἱερὸν
μέγα
καὶ
|
ἁγνὸν |
ἐν
μέσῃ
τῇ
πόλει
λίθινον |
[15, 683] |
ἅσσα
τ´
Ἰωνιάδες
Νύμφαι
στέφος
|
ἁγνὸν |
Ἴωνι
Πισαίοις
ποθέσασαι
ἐνὶ
κλήροισιν |
[15, 692] |
τὸ
ξηρόν,
ταύτῃ
δὲ
καὶ
|
πολύκενον, |
ὁρμὴν
τὰ
παρακείμενα
λαμβάνῃ.
Τοῦτο |
[15, 700] |
εἰς
τὸ
πρυτανεῖον
ἀναθεῖναι
λυχνεῖον
|
δυνάμενον |
καίειν
τοσούτους
λύχνους
ὅσος
ὁ |
[15, 693] |
θεοῦ,
τὸν
δὲ
λοιπὸν
ἤδη
|
κεκραμένον. |
Δι´
ὃ
καὶ
τροφοὺς
τοῦ |
[15, 665] |
τῶν
ἀρχαίων
ταύτῃ
τῇ
καθάρσει
|
χρησάμενον. |
~Δι´
ὃ
καὶ
Ἐρασίστρατον
τὸν |
[15, 670] |
ὅτι
λύεται
μὲν
πᾶν
τὸ
|
δεδεμένον, |
ὁ
δὲ
ἔρως
στεφανουμένων
τινῶν |
[15, 700] |
ὀνομάζεται
τὸ
διακεκομμένον
ξύλον
καὶ
|
συνδεδεμένον· |
(τούτῳ
δ´
ἐχρῶντο
λαμπάδι.
Μένανδρος |
[15, 666] |
Κότταβος
δ´
ἐκαλεῖτο
καὶ
τὸ
|
τιθέμενον |
ἆθλον
τοῖς
νικῶσιν
ἐν
τῷ |
[15, 668] |
τι
καὶ
ἄλλο
κοτταβίων
εἶδος
|
προτιθέμενον |
ἐν
ταῖς
παννυχίσιν,
οὗ
μνημονεύει |
[15, 685] |
δέ
σε
ὁρῶ
ἔξοινον
ἤδη
|
γεγενημένον |
οὕτως
δ´
εἴρηκε
τὸν
μεθύσην |
[15, 692] |
οἰκῆσαι
τὸ
πλησίον
Ῥώμης
ὄρος
|
κείμενον |
τὸ
ἀπ´
αὐτοῦ
Ἰανοῦκλον
ὀνομαζόμενον. |
[15, 666] |
πεσεῖν—
{Β.
Πλάστιγγα
ποίαν;
Τοῦτο
|
τοὐπικείμενον
|
ἄνω
τὸ
μικρόν,
τὸ
πινακίσκιον |
[15, 679] |
γὰρ
ὁ
παῖς
ἀφύλλου
στέφανον
|
ἀμφικείμενον. |
Καλοῦνται
δέ
τινες
καὶ
ΕΛΙΚΤΟΙ |
[15, 690] |
Λυδοῖς·
Λούσαντα
χρὴ
καὶ
βακκάριδι
|
κεχριμένον. |
Καὶ
μήποτε
οὔκ
ἐστι
μύρον |
[15, 675] |
κρατῆρα,
ὃς
εἶχεν
ὀλίγον
οἶνον
|
ὑπολελειμμένον, |
ἐπλήρωσεν
ὕδατος.
Γενομένης
δ´
αἰθρίας |
[15, 700] |
λυχνίδιον.
Πανὸς
δ´
ὀνομάζεται
τὸ
|
διακεκομμένον |
ξύλον
καὶ
συνδεδεμένον·
(τούτῳ
δ´ |
[15, 687] |
ἑαυτοῦ
τέχνην
τρυφήσας
καὶ
τὸ
|
λεγόμενον |
ἐλευθέριον
ἐκ
ῥαβδίων
(ἔκ
τινων |
[15, 688] |
ἀπὸ
Σιδῶνος.
Τὸ
δὲ
παναθηναικὸν
|
λεγόμενον |
ἐν
Ἀθήναις·
τὸ
δὲ
μετώπιον |
[15, 692] |
Ποσειδωνίου
Ἱστοριῶν
περὶ
μύρων
τι
|
λεγόμενον |
ἐτήρησα,
οὐκ
ἀλλότριον
ἡμῶν
τοῦ |
[15, 701] |
φασὶν
οὕτως
τοῦτο
δὴ
τὸ
|
λεγόμενον |
ἰὴ
παιών,
διὰ
δὲ
τὸ |
[15, 692] |
γεννῆσαι.
Καὶ
αὐτὸν
ὡς
μειζόνων
|
ὀρεγόμενον |
πραγμάτων
(εἰς
τὴν
Ἰταλίαν
διαπλεῦσαι |
[15, 677] |
χελιδονίοιο
πέτηλα
καὶ
ῥόδον
εἰαρινοῖσιν
|
ἀνοιγόμενον |
ζεφύροισιν·
οὔπω
γὰρ
φύεν
ἄνθος |
[15, 693] |
οἶνον
τὸν
ἐπὶ
τῷ
δείπνῳ
|
διδόμενον, |
(ὃν
δὴ
λέγουσιν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος |
[15, 689] |
μένει·
μέλι
δὲ
χρηστὸν
χείρονι
|
ἐπιχεόμενον |
εἰς
τὸ
κάτω
βιάζεται·
λαμβάνει |
[15, 689] |
Μύρον
δὲ
χρηστὸν
μύρῳ
εὐτελεῖ
|
ἐπιχεόμενον |
ἐπιπολῆς
μένει·
μέλι
δὲ
χρηστὸν |
[15, 692] |
κείμενον
τὸ
ἀπ´
αὐτοῦ
Ἰανοῦκλον
|
ὀνομαζόμενον. |
Τοσαῦτα
καὶ
περὶ
μύρων
ἐλέχθη. |
[15, 678] |
καλεῖσθαί
φησι
τὸν
ἐκ
μυρρίνης
|
πλεκόμενον |
στέφανον,
ὄντα
τὴν
περίμετρον
πηχῶν |
[15, 692] |
εἰς
τὸ
μετέωρον
ἕλκεσθαι
τὸ
|
λαμβανόμενον· |
καὶ
διὰ
τοῦτο
τῶν
πυρετῶν |
[15, 701] |
ὃ
τῆς
τότε
πράξεως
μίμημα
|
γενόμενον |
ἀνάκειται
παρὰ
τὴν
πλάτανον
ἐν |
[15, 691] |
ἐμυρίζετ´
ἐξ
ἀλαβάστου,
πρᾶγμά
τι
|
γινόμενον |
ἀεί,
κρονικόν,
ἀλλὰ
τέτταρας
περιστερὰς |
[15, 694] |
τὸ
μήθ´
ἅμα
μήθ´
ἑξῆς
|
γινόμενον |
(ἀλλ´
ὅπου
ἔτυχεν
εἶναι)
σκόλιον |
[15, 677] |
ταύτῃ
πόλει
καλούμενον
στέφανον
ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ
|
γινόμενον |
ἐκ
τοῦ
αὐτόθι
καλουμένου
λωτοῦ. |
[15, 693] |
διδόασιν,
ὅπως
ἐλάχιστον
ᾖ
τὸ
|
πινόμενον· |
καὶ
τρίτον
προσκυνήσαντες
λαμβάνουσιν
ἀπὸ |
[15, 702] |
μακάρων,
μετὰ
σοῦ
ναίοιμι
τὸ
|
λειπόμενον |
βιοτᾶς,
σὺ
δέ
μοι
πρόφρων |
[15, 666] |
ὄνομα.
(Λατάγη
δ´
ἐστὶν
τὸ
|
ὑπολειπόμενον |
ἀπὸ
τοῦ
ἐκποθέντος
ποτηρίου
ὑγρόν, |
[15, 690] |
ἐν
Ἀντείᾳ)
Πρὸς
τῷ
μυροπώλῃ
|
γευόμενον |
κατελίμπανον
αὐτὸν
περὶ
μύρον
μέλλει |
[15, 677] |
στέφος,
(παρὰ
δέ
τισι
στέμμα
|
προσαγορευόμενον, |
διὸ
καὶ
τούτῳ
πρώτῳ
στεφανωσάμενοι |
[15, 675] |
στύφοντα
καὶ
τὴν
οἴνων
ἀναθυμίασιν
|
ἀποκρουόμενον, |
ἔτι
δὲ
ῥόδινον
ἔχοντά
τι |
[15, 676] |
τῆς
στεφανωτρίδος
καλουμένης
παρ´
Αἰγυπτίοις
|
(στεφόμενον) |
παρατιθέμενοι
Θεοπόμπου
ἐκ
τῆς
τρίτης |
[15, 699] |
πρίνινον
ἢ
δρύινον
ξύλον,
ὃ
|
περιεθλασμένον |
καὶ
κατεσχισμένον
ἐξάπτεσθαι
καὶ
φαίνειν |
[15, 674] |
ἀπυστρέφονται.
Ὡς
εὐανθέστερον
γὰρ
καὶ
|
κεχαρισμένον |
μᾶλλον
τοῖς
θεοῖς
παραγγέλλει
στεφανοῦσθαι |
[15, 699] |
δρύινον
ξύλον,
ὃ
περιεθλασμένον
καὶ
|
κατεσχισμένον |
ἐξάπτεσθαι
καὶ
φαίνειν
τοῖς
ὁδοιποροῦσιν. |
[15, 686] |
μου
παρελθὼν
τὸ
πρόσωπον
ἐκκαθαρίσει
|
μεμολυσμένον |
μαγγανείαις
πολλαῖς;
Ἢ
οὐκ
οἴδατε |
[15, 672] |
θελήσαντος,
ταύτην
ἐκείνῳ
ἐπιτάξαι
τὸν
|
καθηγούμενον |
τῶν
θεῶν.
Ὅθεν
αὐτίκα
τὸν |
[15, 701] |
γὰρ
τῆς
πίστεως
τὸ
τρίμετρον
|
καλούμενον |
ἀνατίθησι
τῷ
θεῷ,
(φάσκων
τοῦ |
[15, 684] |
Δείπνου
καὶ
θήσειόν
τι
ἀναγράφει
|
καλούμενον |
ἄνθος·
Θήσειόν
θ´
ἁπαλὸν
μήλῳ |
[15, 680] |
φησὶν
τὸν
στέφανον
πάλαι
χορωνὸν
|
καλούμενον |
ἀπὸ
τοῦ
τοὺς
χορευτὰς
ἐν |
[15, 667] |
ἐστὶν
ὑψηλόν,
ἔχον
τὸν
μάνην
|
καλούμενον, |
ἐφ´
ὃν
τὴν
καταβαλλομένην
ἔδει |
[15, 684] |
συνακολουθοῦντα
τοῖς
ἄστροις
τὸ
ἡλιοτρόπιον
|
καλούμενον |
καὶ
τὸ
χελιδόνιον·
καὶ
γὰρ |
[15, 667] |
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις.
Τὸ
δὲ
|
καλούμενον |
κατακτὸν
κοττάβιον
τοιοῦτόν
ἐστιν·
(λυχνίον |
[15, 679] |
τοῦ
θέρους
καὶ
τὸ
στρούθιον
|
καλούμενον, |
ὃ
τῇ
μὲν
ὄψει
καλὸν |
[15, 678] |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ΙΑΚΧΑΝ
τινὰ
|
καλούμενον |
οἶδα
στέφανον
ὑπὸ
Σικυωνίων,
ὥς |
[15, 680] |
τῶν
ἀγρίων
ἀνεμώνης
γένος
τὸ
|
καλούμενον |
ὄρειον
καὶ
τὸ
τοῦ
βολβοῦ |
[15, 679] |
μεταβήσομαι,
ὁ
Οὐλπιανός,
τὸν
ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ
|
καλούμενον, |
οὗ
μέμνηται
μὲν
ὁ
Ἀσκληπιάδης |
[15, 677] |
ἐν
τῇ
καλῇ
ταύτῃ
πόλει
|
καλούμενον |
στέφανον
ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ
γινόμενον
ἐκ
τοῦ |
[15, 677] |
εἴη
σοφός.
ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ.
Οὕτως
τοῦτον
|
καλούμενον |
στέφανον
Ἀριστοφάνης
μνήμης
ἠξίωσεν
ἐν |
[15, 678] |
παρὰ
τοῖς
κωμικοῖς
ΚΥΛΙΣΤΟΝ
τινα
|
καλούμενον |
στέφανον
καὶ
μνημονεύοντα
αὐτοῦ
Ἄρχιππον |
[15, 684] |
ἄνθους
καὶ
τὸν
τῆς
Ἀριάδνης
|
καλούμενον |
στέφανον
πεπλέχθαι.
~Καὶ
ὁ
Φερεκράτης |
[15, 680] |
δὲ
αὐτῷ
καὶ
τὸ
φλόγινον
|
καλούμενον |
τὸ
ἄγριον,
ἔπειτα
νάρκισσον
καὶ |
[15, 682] |
δʹ
Παρθικῶν
ἄνθος
τι
ἀναγράφει
|
καλούμενον |
ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ
κατὰ
τὴν
Παρθικὴν
χώραν, |
[15, 682] |
ποικίλα
μῖλάξ
τε
καὶ
τὸ
|
καλούμενον |
φιλάδελφον,
ὃ
τὴν
ἐπωνυμίαν
ἔλαβε |
[15, 672] |
Σάμον
ἐνδόξων
ἀναγραφή,
εὗρον
τὸ
|
ζητούμενον. |
Ἀδμήτην
γάρ
φησιν
τὴν
Εὐρυσθέως |
[15, 673] |
αὐτοῦ
τὸ
παρὰ
τῷ
Ἀνακρέοντι
|
ζητούμενον. |
(Λαβὼν
δὲ
παρ´
ἐμοῦ
ὁ |
[15, 673] |
ἀρχαῖον
στέφος
πρόδηλον
καθίστησι
τὸ
|
ζητούμενον. |
Συνέβη
δὲ
τὴν
τῆς
λύγου |
[15, 672] |
τῶν
θεῶν.
Ὅθεν
αὐτίκα
τὸν
|
δεδηλωμένον |
στέφανον
τῷ
Προμηθεῖ
περιγενέσθαι
καὶ |
[15, 675] |
ὄντα
καὶ
κατὰ
πάντα
τόπον
|
γεννώμενον, |
ἔχοντα
καὶ
πρόσοψιν
οὐκ
ἀτερπῆ, |
[15, 670] |
ἀνάθεσιν
τοῦ
μὲν
Ἔρωτος
τὸν
|
ἐρώμενον |
ἄγαλμα,
τούτου
δὲ
ναὸν
ὄντα |
[15, 670] |
δ´
ἔστιν
ὅταν
κατεργασάμενοι
τὸν
|
ἐρώμενον |
ἀπαλλαγῶσιν
τῆς
ἐπιθυμίας.
Τὴν
ἀφαίρεσιν |
[15, 688] |
(ἀμβροσίῳ
ἑανῷ,
τό
ῥά
οἱ
|
τεθυωμένον |
ἦεν·
τοῦ
καὶ
κινυμένοιο
Διὸς |
[15, 688] |
Καὶ
ἀλλαχοῦ
δὲ
λέγει
τι
|
τεθυωμένον. |
Καὶ
ἡ
Ἀφροδίτη
δὲ
παρ´ |
[15, 699] |
τούτοις
πίστεων
παρὰ
πάντων
λεγομένων.
|
Σιληνὸν |
μὲν
γάρ
τις
τὸν
γλωσσογράφον |
[15, 678] |
ὁ
κυλιστός;
Οἶδα
γὰρ
τὸν
|
Θυατειρηνὸν |
Νίκανδρον
ἐν
τοῖς
Ἀττικοῖς
Ὀνόμασι |
[15, 669] |
εἰρεσίῃ
γλώσσης
ἀποπέμψομεν
εἰς
μέγαν
|
αἶνον
|
τοῦδ´
ἐπὶ
συμποσίου·
δεξιότης
δὲ |
[15, 691] |
ἑκάστην.
Πετόμεναι
δ´
αὗται
κύκλῳ
|
ἔρραινον |
ἡμῶν
θαἰμάτια
καὶ
στρώματα.
(Μή |
[15, 680] |
ἅμα
δὲ
αὐτῷ
καὶ
τὸ
|
φλόγινον |
καλούμενον
τὸ
ἄγριον,
ἔπειτα
νάρκισσον |
[15, 689] |
σῶμά
μοι
μύρον
ἴρινον
καὶ
|
ῥόδινον, |
ἄγαμαι,
Ξανθία·
καὶ
τοῖς
ποσὶν |
[15, 688] |
Ἤλιδι
χρηστοτάτη
καὶ
ἐν
Κυζίκῳ·
|
ῥόδινον |
δὲ
κράτιστον
ἐν
Φασήλιδι,
καὶ |
[15, 675] |
οἴνων
ἀναθυμίασιν
ἀποκρουόμενον,
ἔτι
δὲ
|
ῥόδινον |
ἔχοντά
τι
καὶ
κεφαλαλγίας
παρηγορικὸν |
[15, 689] |
φησι
μύρα
ἀπ´
ἀνθέων
μὲν
|
ῥόδινον |
καὶ
λευκόινον
καὶ
σούσινον
(καὶ |
[15, 689] |
χρίματα,
ἃ
δ´
ἀλείμματα.
Καὶ
|
ῥόδινον |
μὲν
πρὸς
πότον
ἐπιτήδειον,
ἔτι |
[15, 689] |
Ἐγίνετο
δὲ
καὶ
ἐν
Κυρήνῃ
|
ῥόδινον |
χρηστότατον
καθ´
ὃν
χρόνον
ἔζη |
[15, 688] |
τῆς
Κιλικίας
καὶ
ἐν
Ῥόδῳ·
|
νάρδινον |
δὲ
τὸ
ἐν
Τάρσῳ·
οἰνάνθη |
[15, 689] |
τό
τ´
ἴρινον,
καὶ
τὸ
|
νάρδινον, |
καὶ
τὸ
ἀμαράκινον
ἐκ
τοῦ |
[15, 691] |
{Β.
Ἡδύ·
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
Νάρδινον. |
Τὸ
δὲ
χρίσασθαι
τῷ
τοιούτῳ |
[15, 697] |
ἄμμ´,
ἱκετεύω.
(Πρὶν
καὶ
μολεῖν
|
κεῖνον, |
ἀνίστω,
μὴ
κακὸν
μέγα
ποιήσῃ |
[15, 670] |
ἀνάθεσιν.
Ὅθεν
Λυκοφρονίδης
τὸν
ἐρῶντα
|
ἐκεῖνον |
αἰπόλον
ἐποίησε
λέγοντα·
Τόδ´
ἀνατίθημί |
[15, 668] |
ἐς
σφαίρας
κυλίκων·
καὶ
πρὶν
|
ἐκεῖνον |
ἰδεῖν,
ὄμματι
βηματίσαισθε
τὸν
αἰθέρα |
[15, 672] |
ποιησαμένων.
Ἱστορεῖται
δ´
ὑπ´
αὐτὸν
|
ἐκεῖνον |
τὸν
χρόνον
τῶν
Καρῶν
δεισιδαιμονίᾳ |
[15, 690] |
καὶ
Σαρδιανὸν
κόσμον
εἰδέναι
χροὸς
|
ἄμεινον |
ἢ
τὸν
Πέλοπος
ἐν
νήσῳ |
[15, 679] |
ἁγνὸν
ἐν
μέσῃ
τῇ
πόλει
|
λίθινον |
καὶ
θύρετρα
λίθινα.
Ἔσω
τοῦ |
[15, 689] |
φύλλων
τὸ
μύρρινον
καὶ
τὸ
|
οἰνάνθινον· |
αὕτη
δ´
ἐν
Κύπρῳ
φύεται |
[15, 689] |
χρόνον
ἔζη
Βερενίκη
ἡ
μεγάλη.
|
Οἰνάνθινον |
δὲ
ἐν
Ἀδραμυττίῳ
πάλαι
μὲν |
[15, 689] |
καὶ
ληθαργικοῖς
χρήσιμον.
Τὸ
δ´
|
οἰνάνθινον |
εὐστόμαχον
ὂν
καὶ
τὴν
διάνοιαν |
[15, 679] |
στέφανον
μεταβήσομαι,
ὁ
Οὐλπιανός,
τὸν
|
ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ |
καλούμενον,
οὗ
μέμνηται
μὲν
ὁ |
[15, 689] |
καὶ
τὸ
νάρδινον,
καὶ
τὸ
|
ἀμαράκινον |
ἐκ
τοῦ
κόστου.
Ὅτι
δὲ |
[15, 675] |
δὲ
κινητικὸν
ὄντα
κεφαλῆς
καὶ
|
ἀμαράκινον |
καὶ
ἅπαντας
τοὺς
καροῦν
δυναμένους |
[15, 688] |
δὲ
ἡ
Κυπρία
καὶ
Ἀδραμυττηνή·
|
ἀμαράκινον |
Κῷον
καὶ
μήλινον.
(Κύπρινον
δὲ |
[15, 689] |
ἑρπύλλινον,
ἔτι
δὲ
κύπρινον
καὶ
|
κρόκινον· |
βέλτιστον
δ´
ἐν
Αἰγίνῃ
καὶ |
[15, 688] |
Νέας
δὲ
πόλεως
καὶ
Καπύης·
|
κρόκινον |
δ´
ἐν
Σόλοις
τῆς
Κιλικίας |
[15, 689] |
ἑρπύλλινον
ἐπιτήδεια
πρὸς
πότον
καὶ
|
κρόκινον |
τὸ
χωρὶς
σμύρνης
(πολλῆς.
Καὶ |
[15, 688] |
καὶ
Ἀδραμυττηνή·
ἀμαράκινον
Κῷον
καὶ
|
μήλινον. |
(Κύπρινον
δὲ
προκέκριται
τὸ
ἐν |
[15, 689] |
πότον
ἐπιτήδειον,
ἔτι
δὲ
μύρσινον,
|
μήλινον· |
τοῦτο
δ´
ἐστὶν
καὶ
εὐστόμαχον |
[15, 689] |
ἔτι
δὲ
νάρδος.
Τὸ
δὲ
|
τήλινον |
καὶ
γλυκύ
ἐστι
καὶ
ἁπαλόν. |
[15, 689] |
πάντα
παρείχετο,
μάλιστα
δὲ
τὸ
|
τήλινον, |
νῦν
δὲ
οὔ.
Ἐν
δὲ |
[15, 689] |
Καὶ
τὸ
σαμψούχινον
δὲ
καὶ
|
ἑρπύλλινον |
ἐπιτήδεια
πρὸς
πότον
καὶ
κρόκινον |
[15, 689] |
ἔτι
δὲ
τὸ
σισύμβρινον
καὶ
|
ἑρπύλλινον, |
ἔτι
δὲ
κύπρινον
καὶ
κρόκινον· |
[15, 699] |
τὴν
λέξιν·
Γγράβιόν
ἐστιν
τὸ
|
πρίνινον |
ἢ
δρύινον
ξύλον,
ὃ
περιεθλασμένον |
[15, 677] |
πρώτῳ
στεφανωσάμενοι
δεύτερον
περιτιθέμεθα
τὸν
|
δάφνινον. |
Κέκληται
δὲ
στέφανος
ἀπὸ
τοῦ |
[15, 675] |
ποσὸν
ψύχειν,
πρὸς
δὲ
τοῖς
|
δάφνινον |
οὐκ
ἀλλότριον
πότου
ἡγητέον.
Λευκόινον |
[15, 700] |
οὑκ
τῶν
γειτόνων
ἄν
τ´
|
οἶνον |
ἄν
τε
φανὸν
ἀποδῶταί
τινι
|
[15, 696] |
θερίζω,
(τούτῳ
πατέω
τὸν
ἁδὺν
|
οἶνον |
ἀπ´
ἀμπέλω,
τούτῳ
δεσπότας
μνοίας |
[15, 674] |
κόσμον
οἰκεῖον
τῇ
παρὰ
τὸν
|
οἶνον |
διαγωγῇ,
μηχανησάμενοι
τὸν
στέφανον.
(Βέλτιον |
[15, 674] |
συνδεδέσθαι
τοὺς
κροτάφους
πρὸς
τὸν
|
οἶνον. |
Ἐστεφανοῦντο
δὲ
καὶ
τὸ
μέτωπον, |
[15, 693] |
ιβʹ
τῶν
Ἱστοριῶν,
μέλι
σπένδουσιν,
|
οἶνον |
οὐ
φέροντες
τοῖς
βωμοῖς,
δεῖν |
[15, 674] |
ἀρχαῖοι
διὰ
τοὺς
περὶ
τὸν
|
οἶνον |
πόνους
τῶν
κεφαλαλγιῶν
δεσμοὺς
εὕρισκον |
[15, 702] |
Κρεανομοῦμαι
καὶ
τὸν
ἐκ
Τυρρηνίας
|
οἶνον |
σὺν
ὀκτὼ
λαμβάνειν
ἐπίσταμαι.
Ταῦτα, |
[15, 667] |
Αὐλητικῶς
δεῖ
καρκινοῦν
τοὺς
δακτύλους
|
οἶνόν |
τε
μικρὸν
ἐγχέαι
καὶ
μὴ |
[15, 693] |
περὶ
Μέθης
Τὸν
ἄκρατον,
φησίν,
|
οἶνον |
τὸν
ἐπὶ
τῷ
δείπνῳ
διδόμενον, |
[15, 675] |
δὲ
κρατῆρα,
ὃς
εἶχεν
ὀλίγον
|
οἶνον |
ὑπολελειμμένον,
ἐπλήρωσεν
ὕδατος.
Γενομένης
δ´ |
[15, 675] |
δάφνινον
οὐκ
ἀλλότριον
πότου
ἡγητέον.
|
Λευκόινον |
δὲ
κινητικὸν
ὄντα
κεφαλῆς
καὶ |
[15, 689] |
ἐστι
καὶ
ἁπαλόν.
Τὸ
δὲ
|
λευκόινον |
καὶ
εὐῶδες
καὶ
σφόδρα
πεπτικόν. |
[15, 689] |
ἀπ´
ἀνθέων
μὲν
ῥόδινον
καὶ
|
λευκόινον |
καὶ
σούσινον
(καὶ
γὰρ
τοῦτο |
[15, 685] |
μελιλώτῳ.
Ἐπεὶ
δέ
σε
ὁρῶ
|
ἔξοινον |
ἤδη
γεγενημένον
οὕτως
δ´
εἴρηκε |
[15, 689] |
τῶν
κρίνων)
ἔτι
δὲ
τὸ
|
σισύμβρινον |
καὶ
ἑρπύλλινον,
ἔτι
δὲ
κύπρινον |
[15, 689] |
πρίω
τὸ
σῶμά
μοι
μύρον
|
ἴρινον |
καὶ
ῥόδινον,
ἄγαμαι,
Ξανθία·
καὶ |
[15, 689] |
(Ἀπὸ
δὲ
ῥιζῶν
τό
τ´
|
ἴρινον, |
καὶ
τὸ
νάρδινον,
καὶ
τὸ |
[15, 665] |
ἤδη
παράχεον
βαδίζων
Αἰγύπτιον
κᾆτ´
|
ἴρινον· |
στέφανον
δ´
ἔπειθ´
ἑκάστῳ
δώσω |
[15, 677] |
ἀγλαφύρως
εἴρηκεν·
Οὔλην
ἕρπυλλον,
λευκὸν
|
κρίνον |
ἠδ´
ὑάκινθον
πορφυρέην
γλαυκοῦ
τε |
[15, 679] |
τὸ
Διὸς
ἄνθος
καὶ
τὸ
|
κρίνον |
καὶ
τὸ
ἴφυον
καὶ
ἀμάρακος |
[15, 680] |
τὸ
Διὸς
ἄνθος
καὶ
τὸ
|
κρίνον |
καὶ
τὸ
ἴφυον
καὶ
ἀμάρακος |
[15, 684] |
ἄνω
περὶ
αὐτῆς
ὅτι
τὸ
|
κρίνον |
οὕτω
λέγουσι.
(Τιμαχίδας
δ´
ἐν |
[15, 681] |
καὶ
πορφυρανθῆ.
Φιλῖνος
δὲ
τὸ
|
ΚΡΙΝΟΝ |
ὑφ´
ὧν
μὲν
λείριον,
ὑφ´ |
[15, 688] |
Ἀδραμυττηνή·
ἀμαράκινον
Κῷον
καὶ
μήλινον.
|
(Κύπρινον |
δὲ
προκέκριται
τὸ
ἐν
Αἰγύπτῳ, |
[15, 689] |
σισύμβρινον
καὶ
ἑρπύλλινον,
ἔτι
δὲ
|
κύπρινον |
καὶ
κρόκινον·
βέλτιστον
δ´
ἐν |
[15, 689] |
Κιλικίᾳ.
Ἀπὸ
δὲ
φύλλων
τὸ
|
μύρρινον |
καὶ
τὸ
οἰνάνθινον·
αὕτη
δ´ |
[15, 689] |
πρὸς
πότον
ἐπιτήδειον,
ἔτι
δὲ
|
μύρσινον, |
μήλινον·
τοῦτο
δ´
ἐστὶν
καὶ |
[15, 675] |
κεφαλὴν
ἐδέσμευον·
(καὶ
ἐπὶ
τὸν
|
κίσσινον |
στέφανον
ἦλθον
αὐτόματόν
τε
καὶ |
[15, 689] |
μὲν
ῥόδινον
καὶ
λευκόινον
καὶ
|
σούσινον |
(καὶ
γὰρ
τοῦτο
ἐκ
τῶν |
[15, 669] |
πέμπει.
Κατὰ
γὰρ
τὸν
νεώτερον
|
Κρατῖνον, |
ὃς
ἐν
Ὀμφάλῃ
φησίν·
Πίνειν |
[15, 685] |
ἐξερῶν,
ἀναπνέων
δ´
ὑάκινθον,
καὶ
|
μελιλώτινον |
λαλῶν
καὶ
ῥόδα
προσσεσηρώς·
ὦ |
[15, 689] |
παρ´
οὐδενί
πω
γεγονὸς
ἐσκευάζετο
|
λιβανώτινον |
μύρον.
Μύρον
δὲ
χρηστὸν
μύρῳ |
[15, 699] |
Γγράβιόν
ἐστιν
τὸ
πρίνινον
ἢ
|
δρύινον |
ξύλον,
ὃ
περιεθλασμένον
καὶ
κατεσχισμένον |
[15, 689] |
διάνοιαν
ἀπαραπόδιστον
φυλάσσει.
Καὶ
τὸ
|
σαμψούχινον |
δὲ
καὶ
ἑρπύλλινον
ἐπιτήδεια
πρὸς |
[15, 695] |
ὅτ´
Ἀθηναίης
ἐν
θυσίαις
ἄνδρα
|
τύραννον |
Ἵππαρχον
ἐκαινέτην
ιγʹ
Αἰεὶ
σφῷν |
[15, 695] |
Ἁρμόδιε
καὶ
Ἀριστόγειτον,
ὅτι
τὸν
|
τύραννον |
κτανέτην
ἰσονόμους
τ´
Ἀθήνας
ἐποιησάτην. |
[15, 695] |
Ἁρμόδιος
καὶ
Ἀριστογείτων,
ὅτε
τὸν
|
τύραννον |
κτανέτην
(ἰσονόμους
τ´
Ἀθήνας
ἐποιησάτην. |
[15, 700] |
Διονύσιόν
φησι
τὸν
νεώτερον
Σικελίας
|
τύραννον |
Ταραντίνοις
εἰς
τὸ
πρυτανεῖον
ἀναθεῖναι |
[15, 667] |
τις
τοῦτ´;
{Α.
Ἐὰν
θίγῃ
|
μόνον
|
αὐτῆς,
ἐπὶ
τὸν
μάνην
πεσεῖται |
[15, 674] |
τῷ
Περὶ
τοῦ
λυγίνου
στεφάνου.
|
~Μόνον |
γὰρ
τοῦτ´
ἴδιον
εἴρηκεν
ὅτι |
[15, 691] |
οὐκ
ἀρέσκει
μ´
οὐδαμῶς.
Οὐ
|
μόνον |
δὲ
τὸ
τῶν
Σαρδιανῶν
γένος |
[15, 686] |
τελέως
ἡμᾶς
ἑστιᾷς·
οὐ
γὰρ
|
μόνον |
δεῖπνον
ἄμεμπτον
παρέθηκας,
ἀλλὰ
καὶ |
[15, 697] |
τριακοντούτιδας
ἀλλ´
ἑκατοντούτιδας.
Σὺ
δὲ
|
μόνον |
δίδασκε
τίς
ὁ
συρβηνέων
χορός. |
[15, 678] |
ἐν
τοῖς
βιβλίοις
ἀπόρρητα
οὐ
|
μόνον |
ἐκλέγων
ἀλλὰ
καὶ
ἐξορύττων,
καθάπερ |
[15, 694] |
ὄντες·
διόπερ
ὡς
ἀταξίαν
τινὰ
|
μόνον |
παρὰ
τἄλλα
ἔχον
τὸ
μήθ´ |
[15, 700] |
λυχνοῦχον,
ὅ
τι
πάρεστι·
φῶς
|
μόνον |
πολὺ
ποίει.
Δίφιλος
Στρατιώτῃ·
Ἀλλ´ |
[15, 693] |
ὀλίγον
τε
προσφέρουσιν,
ὥσπερ
ἀναμιμνήσκοντες
|
μόνον |
τῇ
γεύσει
τὴν
ἰσχὺν
αὐτοῦ |
[15, 687] |
εὐώδεσι.
Τοῦτο
δ´
ἔπρασσον
οὐ
|
μόνον |
τῆς
εὐωδίας
ἀπὸ
τοῦ
στήθους |
[15, 688] |
πονηρὰ
καρδία,
ἐπιχαιρέκακον
ὡς
εἶ
|
μόνον |
τοῦ
σώματος·
ὀρχῇ
γὰρ
εὐθύς, |
[15, 679] |
ἤδη
καὶ
σὺ
πεπλήρωσαι
οὐ
|
μόνον |
τῶν
τοῦ
γλαύκου
κρανίων
ἀλλὰ |
[15, 687] |
τῶν
ἀνθρώπων
οὐχ
αἱ
ὀσμαὶ
|
μόνον, |
ὥς
φησιν
Κλέαρχος
ἐν
γʹ |
[15, 668] |
παννυχίσιν,
ἐν
αἷς
πλεῖστον
ὅσον
|
χρόνον |
διηγρύπνουν
χορεύοντες·
καὶ
διωνομάζετο
τὰ |
[15, 689] |
Κυρήνῃ
ῥόδινον
χρηστότατον
καθ´
ὃν
|
χρόνον |
ἔζη
Βερενίκη
ἡ
μεγάλη.
Οἰνάνθινον |
[15, 672] |
δ´
ὑπ´
αὐτὸν
ἐκεῖνον
τὸν
|
χρόνον |
τῶν
Καρῶν
δεισιδαιμονίᾳ
περισχεθέντων
ἐπὶ |
[15, 670] |
πέδιλα
καὶ
κυνέαν
καὶ
τὰν
|
θηροφόνον |
λογχίδ´,
ἐπεί
μοι
νόος
ἄλλᾳ |
[15, 675] |
οἱ
Ἕλληνες
τῷ
μὲν
παρὰ
|
δεῖπνον |
ἀκράτῳ
προσδιδομένῳ
τὸν
Ἀγαθὸν
ἐπιφωνοῦσι |
[15, 686] |
ἡμᾶς
ἑστιᾷς·
οὐ
γὰρ
μόνον
|
δεῖπνον |
ἄμεμπτον
παρέθηκας,
ἀλλὰ
καὶ
ἀκροάματα |
[15, 671] |
τοῖς
κεκλημένοις
δείξαντα
δεῖν
τὸ
|
δεῖπνον |
εἰς
τὴν
αὔριον
πωλεῖν
ἀδείπνοις |
[15, 666] |
ἕως
ἂν
σφῷν
ἐγὼ
τὸ
|
δεῖπνον |
ἔνδον
σκευάσω.
{ΗΡ.
Πάνυ
βούλομαι· |
[15, 665] |
καὶ
περὶ
τῶν
μετὰ
τὸ
|
δεῖπνον |
ἐπιτελουμένων,
ἅπερ
καὶ
μόλις
ἀναπεμπάζομαι, |
[15, 680] |
κάλλει
τοῦ
στεφάνου
καὶ
ἐπὶ
|
δεῖπνον |
καλέσαι
τὸν
Ἄμασιν
καὶ
μετὰ |
[15, 675] |
ὁ
Διόνυσος.
(Τῷ
δὲ
μετὰ
|
δεῖπνον |
κεκραμένῳ
πρώτῳ
διδομένῳ
ποτηρίῳ
Δία |
[15, 699] |
τὸν
λυχνοῦχον
ἔκφερ´
ἐνθεὶς
τὸν
|
λύχνον. |
Ἄλεξις
δ´
Ἐκκηρυττομένῳ·
Ὥστ´
ἐξελὼν |
[15, 700] |
λαβὼν
τὸν
φανὸν
ἅψεις
μοι
|
λύχνον; |
(Ἄλλοι
δὲ
ἔφασκον
φανὸν
λέγεσθαι |
[15, 701] |
ἐπ´
ἄκρων
τῶν
κροτάφων
ἕξει
|
λύχνον
|
δίμυξον.
Μνημονεύει
τοῦ
διμύξου
λύχνου |
[15, 699] |
δὲ
λύχνον,
καὶ
δίμυξον
δὲ
|
λύχνον |
ἕτερος,
ἄλλος
δὲ
ἑλάνην,
ὃ |
[15, 699] |
ὃ
δὲ
λυχνοῦχον,
ὃ
δὲ
|
λύχνον, |
καὶ
δίμυξον
δὲ
λύχνον
ἕτερος, |
[15, 700] |
Δίφιλος
δ´
ἐν
Ἀγνοίᾳ·
(Ἅψαντες
|
λύχνον
|
λυχνεῖον
ἐζητοῦμεν.
Εὐφορίων
δ´
ἐν |
[15, 700] |
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς·
Οἶς´
εἰσιὼν
πανόν,
|
λύχνον, |
λυχνοῦχον,
ὅ
τι
πάρεστι·
φῶς
|
[15, 699] |
ἐξελὼν
ἐκ
τοῦ
λυχνούχου
τὸν
|
λύχνον
|
μικροῦ
κατακαύσας
ἔλαθ´
ἑαυτόν,
ὑπὸ |
[15, 700] |
τῶν
ἄλλων
ξύλων
ἐχρῶντο.
Κοιμίσαι
|
λύχνον |
Φρύνιχος
φησί.
~Καὶ
Πλάτων
ἐν |
[15, 700] |
ὅμοιόν
ἐστι
τὸ
παρὰ
Θεοπόμπῳ
|
ὀβελισκόλυχνον. |
Φιλύλλιος
δὲ
τὰς
λαμπάδας
δᾷδας |
[15, 665] |
τι
μελίζεται
τοῖς
συμπόταις·
κἄλλην
|
τρίγωνον |
εἶδον
ἔχουσαν,
εἶτ´
ᾖδεν
πρὸς |
[15, 680] |
Θεσμοφοριαζούσαις·
Πλέξαι
στεφάνους
συνθηματιαίους
εἴκοσιν.
|
(ΧΟΡΩΝΟΝ. |
Ἀπίων
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς |
[15, 680] |
Διαλέκτου
φησὶν
τὸν
στέφανον
πάλαι
|
χορωνὸν |
καλούμενον
ἀπὸ
τοῦ
τοὺς
χορευτὰς |
[15, 691] |
μᾶλλον
δ´
ὑοσαλακωνία
θαἰμάτια
μολύνεσθαι,
|
ἐξὸν |
ταῖς
χερσίν,
ὥσπερ
ἡμεῖς
νῦν |
[15, 667] |
ὀλίγα·
δεῖ
λαβὼν
τὸ
ποτήριον
|
δεῖξον |
νόμῳ.
{Α.
Αὐλητικῶς
δεῖ
καρκινοῦν |
[15, 699] |
λυχνοῦχον,
ὃ
δὲ
λύχνον,
καὶ
|
δίμυξον |
δὲ
λύχνον
ἕτερος,
ἄλλος
δὲ |
[15, 701] |
ἄκρων
τῶν
κροτάφων
ἕξει
λύχνον
|
δίμυξον. |
Μνημονεύει
τοῦ
διμύξου
λύχνου
καὶ |
[15, 695] |
ηʹ
Ἐκ
γῆς
χρὴ
κατίδην
|
πλόον, |
εἴ
τις
δύναιτο
καὶ
παλάμην |
[15, 695] |
καλὴ
γυνὴ
φοροίη
καθαρὸν
θεμένη
|
νόον. |
ιθʹ
Σύν
μοι
πῖνε,
συνήβα, |
[15, 695] |
ἔν
τε
θεοῖσιν
κατ´
ἐμὸν
|
νόον. |
Σκόλιον
δέ
φασί
τινες
καὶ |
[15, 669] |
καὶ
ἡμῖν
τόνδε
τὸν
ἀρχαῖον
|
τηλεδαπόν |
τε
φίλον
εἰρεσίῃ
γλώσσης
ἀποπέμψομεν |
[15, 670] |
ἐπίμονος
αὐτῶν
ὁ
στέφανος
γίνεται·
|
χαλεπὸν |
γὰρ
ἐπὶ
μεγάλῳ
καὶ
θείῳ |
[15, 698] |
πᾶσιν
μικρὸν
μετὰ
τοῦτ´
ἔπος
|
εἶπον· |
μνέα
μ´
ἀνέπεισε
γέροντα
καὶ |
[15, 682] |
ἀπὸ
ῥίζης
μιᾶς
(καὶ)
τὸ
|
λοιπὸν |
ἀνατρέχουσιν
καὶ
ζωοφυτοῦσιν·
διὸ
καὶ |
[15, 693] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
θεοῦ,
τὸν
δὲ
|
λοιπὸν |
ἤδη
κεκραμένον.
Δι´
ὃ
καὶ |
[15, 702] |
τὸ
νόμιμον
τὸ
ἐπιχώριον
τὸ
|
λοιπὸν |
τοῦ
ἀκράτου
τῷ
διδόντι
ἐκπιεῖν |
[15, 666] |
ἐστι
χθονὸς
ἐκπρεπὲς
ἔργον,
ὃν
|
σκοπὸν |
ἐς
λατάγων
τόξα
καθιστάμεθα.
Δικαίαρχος |
[15, 667] |
πολύν·
(ἔπειτ´
ἀφήσεις.
{Β.
Τίνα
|
τρόπον; |
{Α.
Δεῦρο
βλέπε;
Τοιουτονί.
{Β. |
[15, 666] |
Περὶ
τοῦ;
Γελοῖον.
Κοτταβιεῖτε
τίνα
|
τρόπον; |
{Α.
Ἐγὼ
διδάξω
καθ´
ἕν· |
[15, 690] |
ἢ
τὸν
Πέλοπος
ἐν
νήσῳ
|
τρόπον. |
Ἐν
τούτοις
Σαρδιανὸν
κόσμον
εἴρηκε |
[15, 699] |
καὶ
κωμῳδίαν
εἰς
τὸν
ἀρχαῖον
|
τρόπον, |
ἣν
ἐπιγράφουσιν
Φιλίνην.
Ὁ
δὲ |
[15, 694] |
οὐ
κατὰ
τὸν
τῆς
μελοποιίας
|
τρόπον |
ὅτι
σκολιὸς
ἦν
λέγουσιν
γὰρ |
[15, 699] |
Αἰτωλὸς
ὁ
τραγῳδοδιδάσκαλος
ποιήσας
ἐλεγεῖον
|
τρόπον |
τοῦτον
δηλοῖ·
(Ὡς
Ἀγαθοκλῆος
λάσιαι |
[15, 675] |
πολὺν
ὄντα
καὶ
κατὰ
πάντα
|
τόπον |
γεννώμενον,
ἔχοντα
καὶ
πρόσοψιν
οὐκ |
[15, 675] |
αἰθρίας
εἰς
τὸν
αὐτὸν
ὑποστρέψαντες
|
τόπον, |
γευσάμενοι
τοῦ
μίγματος
προσηνῆ
καὶ |
[15, 694] |
δοκοῦντες
εἶναι
μόνοι,
καὶ
κατὰ
|
τόπον |
τινὰ
εἰ
τύχοιεν
ὄντες·
διόπερ |
[15, 698] |
Πάριος,
γενόμενος
τοῖς
χρόνοις
κατὰ
|
Φίλιππον. |
Οὗτός
ἐστιν
ὁ
καὶ
(Ἀθηναίοις |
[15, 678] |
καλούμενον
στέφανον
καὶ
μνημονεύοντα
αὐτοῦ
|
Ἄρχιππον |
ἐν
Ῥίνωνι
διὰ
τούτων·
Ἀθῷος |
[15, 696] |
ἀκάμαντας·
τοῖον
ἐπὶ
φρένα
βάλλεις
|
καρπόν |
τ´
ἀθάνατον
χρυσοῦ
τε
κρείσσω
|
[15, 680] |
ἄκανθάν
τινα
δένδρον,
ὃ
τὸν
|
καρπὸν |
φέρει
στρογγύλον
ἐπί
τινων
κλωνίων |
[15, 675] |
γευσάμενοι
τοῦ
μίγματος
προσηνῆ
καὶ
|
ἄλυπον |
ἔσχον
ἀπόλαυσιν.
Καὶ
διὰ
τοῦθ´ |
[15, 683] |
αὐτὸ
κορυμβηλοῖο
φυτεύσαις
θράσκιον
ἢ
|
ἀργωπὸν |
ἠὲ
κλαδέεσσι
πλανήτην·
βλαστοδρεπιδεχυτοιο
καὶ |
[15, 692] |
ὀπίσω
τὸ
δ´
ἔμπροσθεν
ἔχοντα
|
πρόσωπον. |
Ἀπὸ
τούτου
καὶ
τὸν
Ἰανὸν |
[15, 692] |
Σικελίαν
ἐπὶ
τοῦ
νομίσματος
ἐγχαράττειν
|
πρόσωπον |
δικέφαλον
καὶ
ἐκ
θατέρου
μέρους |
[15, 686] |
σπογγιᾷ
τίς
μου
παρελθὼν
τὸ
|
πρόσωπον |
ἐκκαθαρίσει
μεμολυσμένον
μαγγανείαις
πολλαῖς;
Ἢ |
[15, 686] |
τις
πολλῷ
τῷ
μύρῳ
τὸ
|
πρόσωπον |
ἐπέχρισεν.
Ὃ
δὲ
διεγερθεὶς
καὶ |
[15, 692] |
οὕτως·
Ἰανὸν
δὲ
λόγος
ἔχει
|
διπρόσωπον |
γεγονέναι,
τὸ
μὲν
ὀπίσω
τὸ |
[15, 675] |
πετάλοις
καὶ
κορύμβοις
σκιάζοντα
τὸ
|
μέτωπον |
καὶ
τοὺς
ἐν
τῷ
σφίγγειν |
[15, 674] |
οἶνον.
Ἐστεφανοῦντο
δὲ
καὶ
τὸ
|
μέτωπον, |
ὡς
ὁ
καλὸς
Ἀνακρέων
ἔφη· |
[15, 695] |
(καί
με
καλὴ
γυνὴ
φοροίη
|
καθαρὸν |
θεμένη
νόον.
ιθʹ
Σύν
μοι |
[15, 679] |
γαστρὸς
καλεῖσθαι
παῖδα,
τοῦ
πατρὸς
|
παρόν. |
Ἐπειδὴ
οὖν
ἤδη
καὶ
σὺ |
[15, 687] |
ὑπεραλγήσας
ῥυπαίνοντι
(τὸ
τῆς
ἀρετῆς
|
ἁβρὸν |
καὶ
καλόν,
ἅτε
φορτικῶς
μετακαλεσαμένῳ |
[15, 666] |
ὑπολειπόμενον
ἀπὸ
τοῦ
ἐκποθέντος
ποτηρίου
|
ὑγρόν, |
ὃ
συνεστραμμένῃ
τῇ
χειρὶ
ἄνωθεν |
[15, 678] |
κυλιστός;
Οἶδα
γὰρ
τὸν
Θυατειρηνὸν
|
Νίκανδρον |
ἐν
τοῖς
Ἀττικοῖς
Ὀνόμασι
λέγοντα |
[15, 696] |
παιανικὸν
ἐπίρρημα,
καθάπερ
ὁ
εἰς
|
Λύσανδρον |
τὸν
Σπαρτιάτην
γραφεὶς
ὄντως
παιάν, |
[15, 680] |
κάτω
τόπος
καὶ
ἄκανθάν
τινα
|
δένδρον, |
ὃ
τὸν
καρπὸν
φέρει
στρογγύλον |
[15, 679] |
ὄνομα
αὐτῇ,
θεῶν
ὁμήγυρις,
καὶ
|
ἱερὸν |
μέγα
καὶ
ἁγνὸν
ἐν
μέσῃ |
[15, 684] |
ἁπαλὸν
μήλῳ
ἐναλίγκιον
ἄνθος,
Λευκερέης
|
ἱερὸν |
περικαλλέος,
ὅ
ῥα
μάλιστα
φίλατο. |
[15, 686] |
τοῦ
λέγειν
ἤδη
παύσομαι
τὸ
|
τήμερον, |
παραχωρῶν
τε
τὸν
περὶ
τῶν |
[15, 687] |
ἀελίω
καὶ
τὸ
καλὸν
λέλογχε,
|
φανερὸν |
ποιοῦσα
πᾶσιν
ὡς
ἡ
τοῦ |
[15, 696] |
ἐστιν
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
λέξεως
|
φανερὸν |
ὑμῖν
ποιήσω·
Ἀρετὰ
πολύμοχθε
γένει |
[15, 701] |
θεῷ,
(φάσκων
τοῦ
θεοῦ
τοῦθ´
|
ἑκάτερον |
εἶναι
τῶν
μέτρων,
ὅτι
μακρῶν |
[15, 696] |
δ´
ἐστὶν
καὶ
ὁ
εἰς
|
Κρατερὸν |
τὸν
Μακεδόνα
γραφείς,
ὃν
ἐτεκτήνατο |
[15, 689] |
καὶ
τιτθία,
(σισυμβρίνῳ
δὲ
τὸν
|
ἕτερον |
βραχίονα,
ἀμαρακίνῳ
δὲ
τὰς
ὀφρῦς |
[15, 667] |
τοῦ
μάνου
Νικοχάρης
ἐν
Λάκωσιν.
|
Ἕτερον |
δ´
ἐστὶν
εἶδος
παιδιᾶς
τῆς |
[15, 701] |
ἡ
Λητὼ
τῶν
(παίδων
τὸν
|
ἕτερον |
ἐν
ταῖς
ἀγκάλαις
ἔχουσα,
ἐπιβᾶσα |
[15, 684] |
τῶν
ἐπῶν
δῆλον
γίνεται
ὅτι
|
ἕτερόν |
(ἐστιν
τὸ
χελιδόνιον
τῆς
ἀνεμώνης· |
[15, 679] |
ἐνδύεσθαι.
Ἀποροῦντος
δ´
αὐτοῦ
ἐπὶ
|
ἕτερον, |
φησί,
στέφανον
μεταβήσομαι,
ὁ
Οὐλπιανός, |
[15, 669] |
λύηται
ὁ
στέφανος,
ἐρᾶν
λέγονται.
|
Πότερον |
ὅτι
ὁ
ἔρως
τοῦ
τῶν |
[15, 673] |
γὰρ
ἀμφιβόλως
εἰρηκὼς
ὁ
Νικαίνετος
|
πότερον |
στρωμνῆς
ἕνεκεν
ἢ
στεφανώσεως
ἀρκεῖται |
[15, 672] |
(ἱεροῦ
τοῦ
καὶ
νῦν
ὑπάρχοντος,
|
πρότερον |
δὲ
ὑπὸ
Λελέγων
καὶ
Νυμφῶν |
[15, 685] |
δὲ
τῶν
στεφάνων
καὶ
μύρων
|
πρότερον |
εἴσοδος
εἰς
τὰ
συμπόσια
ἡγεῖτο |
[15, 671] |
τούτου
χοροῦ;
Καὶ
ὃς
οὐ
|
πρότερον, |
ἔφη,
ὦ
οὗτος,
διδάξω
σε, |
[15, 672] |
πάλιν
ἐπὶ
τοῦ
βάθρου,
καθάπερ
|
πρότερον |
ἵδρυτο.
Διόπερ
ἐξ
ἐκείνου
καθ´ |
[15, 689] |
δὲ
οὔ.
Ἐν
δὲ
Περγάμῳ
|
πρότερον |
μὲν
ἐξόχως,
νῦν
δὲ
οὔ, |
[15, 689] |
οἱ
τόποι.
~(Ἔφεσός
γέ
τοι
|
πρότερον, |
φησί,
τοῖς
μύροις
διέφερεν
καὶ |
[15, 666] |
οὐδὲν
ἂν
ἦν
τῶν
γραμματικῶν
|
μωρότερον. |
Τίς
γὰρ
ἡμῶν
οὐκ
οἶδεν |
[15, 674] |
προσόρην,
ἀστεφανώτοισι
δ´
ἀπυστρέφονται.
Ὡς
|
εὐανθέστερον |
γὰρ
καὶ
κεχαρισμένον
μᾶλλον
τοῖς |
[15, 674] |
συνδέσεως
ὠφελεῖν
δοκούσης·
οἱ
δ´
|
ὕστερον |
ἅμα
τῷ
κροτάφῳ
προσέβαλόν
τινα |
[15, 689] |
ἐν
Ἀδραμυττίῳ
πάλαι
μὲν
μέτριον,
|
ὕστερον |
δὲ
πρῶτον
διὰ
Στρατονίκην
τὴν |
[15, 681] |
Γεωργικῶν
τὰ
δὲ
ἔπη
ὀλίγον
|
ὕστερον |
παραθήσομαι,
ὅταν
περὶ
πάντων
τῶν |
[15, 674] |
τις
λέγειν
περὶ
τῆς
λύγου
|
ἁπλούστερον, |
ὅτι
ὁ
Μεγίστης
τῇ
λύγῳ |
[15, 674] |
ἐκ
Προμηθέως
λόγου.
Σαπφὼ
δ´
|
ἁπλούστερον |
τὴν
αἰτίαν
ἀποδίδωσιν
τοῦ
στεφανοῦσθαι |
[15, 694] |
ὡς
ἄριστον
ὂν
ὠνόμασεν
ὀρθῶς·
|
δεύτερον |
δ´
εἶναι
καλόν,
τρίτον
δὲ |
[15, 694] |
Ὑγιαίνειν
μὲν
ἄριστον
ἀνδρὶ
θνητῷ,
|
δεύτερον |
δὲ
καλὸν
φυὰν
γενέσθαι,
τὸ |
[15, 695] |
Τὸν
Τελαμῶνα
πρῶτον,
Αἴαντα
δὲ
|
δεύτερον
|
ἐς
Τροίαν
λέγουσιν
ἐλθεῖν
Δαναῶν |
[15, 694] |
ᾄδειν
νόμος
ἦν,
τὸ
δὲ
|
δεύτερον |
(ὃ
δὴ
πάντες
μὲν
ᾖδον, |
[15, 677] |
διὸ
καὶ
τούτῳ
πρώτῳ
στεφανωσάμενοι
|
δεύτερον |
περιτιθέμεθα
τὸν
δάφνινον.
Κέκληται
δὲ |
[15, 669] |
σέλματα
πέμπει.
Κατὰ
γὰρ
τὸν
|
νεώτερον |
Κρατῖνον,
ὃς
ἐν
Ὀμφάλῃ
φησίν· |
[15, 700] |
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν
Διονύσιόν
φησι
τὸν
|
νεώτερον |
Σικελίας
τύραννον
Ταραντίνοις
εἰς
τὸ |
[15, 687] |
καὶ
σημεῖον
φέρουσι
τοῦ
τὸ
|
κυριώτερον |
τῆς
ψυχῆς
ἐνταῦθα
κεῖσθαι·
κατὰ |
[15, 675] |
ἡδονὴν
τραπέντες
τὸ
μὲν
εἰς
|
συμφέρον |
καὶ
τοῖς
ἐκ
μέθης
παραβοηθοῦν |
[15, 687] |
Βίων,
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
χροιαὶ
|
τρυφερὸν |
ἔχουσαί
τι
συνεκθηλύνουσι
τοὺς
μεταχειριζομένους. |
[15, 687] |
ἁβρότητα
χωρὶς
ἀρετῆς
ἔχειν
τι
|
τρυφερόν; |
Καίτοι
Σαπφώ,
γυνὴ
μὲν
πρὸς |
[15, 691] |
πολυτίμων
τῶν
καλλίστων
ὑπαρχόντων,
ὡς
|
λῆρον |
εἶναι
τὰ
ἐν
τῷ
Εἰσοικιζομένῳ |
[15, 684] |
κρόκος
εἴαρι
μύων
κύπρος
τ´
|
ὀσμηρόν |
τε
σισύμβριον
ὅσσα
τε
κοίλοις
|
[15, 692] |
ἐπιβρέγμασιν,
ἵνα
μὴ
πρὸς
τὸ
|
ξηρόν, |
ταύτῃ
δὲ
καὶ
πολύκενον,
ὁρμὴν |
[15, 683] |
χλούνηνδε
μετεσσύμενος
σκυλάκεσσιν,
Ἀλφειῷ
καὶ
|
λύθρον |
ἑῶν
ἐπλύνατο
γυίων,
(ἑσπέριος
Νύμφαισιν |
[15, 686] |
σιωπὴν
καταμαντευσάμενος
ἀπέθανεν
εὐτυχῶς,
οὐδένα
|
καιρὸν |
νόσῳ
παραδούς,
πολλὰ
δὲ
λυπήσας |
[15, 695] |
ὄφιν
λαβών·
εὐθὺν
χρὴ
τὸν
|
ἑταῖρον |
ἔμμεν
καὶ
μὴ
σκολιὰ
φρονεῖν. |
[15, 697] |
ὃν
καὶ
ὁ
πρῶτος
μετὰ
|
Φιλέταιρον |
ἄρξας
Περγάμου
(Ἄτταλος
δικαστὴν
καθεστάκει |
[15, 695] |
ἀνδράσιν
οἰνοχοεῖν.
κδʹ
Αἰαῖ,
Λειψύδριον
|
προδωσέταιρον, |
οἵους
ἄνδρας
ἀπώλεσας,
μάχεσθαι
ἀγαθούς |
[15, 685] |
ἀσπαλάθους
πατοῦντες
(ἐν
λειμῶνι
λωτοφόρῳ
|
κύπειρόν |
τε
δροσώδη
κἀνθρύσκου
μαλακῶν
τ´ |
[15, 699] |
ξεῖνος·
Μιμνέρμου
δ´
εἰς
ἔπος
|
ἄκρον |
ἰὼν
παιδομανεῖ
σὺν
ἔρωτι
πότην |
[15, 688] |
δὲ
παρ´
αὐτῷ
τὸν
Ἕκτορος
|
νεκρὸν |
ῥοδόεντι
ἔχριεν
ἐλαίῳ
ἀμβροσίῳ.
Καὶ |
[15, 667] |
καρκινοῦν
τοὺς
δακτύλους
οἶνόν
τε
|
μικρὸν |
ἐγχέαι
καὶ
μὴ
πολύν·
(ἔπειτ´ |
[15, 698] |
πεντήκοντ´
ἔλαβε
δραχμάς,
σὺ
δὲ
|
μικρὸν |
ἐπέψω.
Ταῦτά
μοι
ὁρμαίνοντι
παρίστατο |
[15, 670] |
ἐπὶ
μεγάλῳ
καὶ
θείῳ
στεφάνῳ
|
μικρὸν |
καὶ
τὸν
τυχόντα
μεῖναι.
Στεφανοῦσιν |
[15, 698] |
ἀναβῆναι;
Τοῖσι
δ´
ἐγὼ
πᾶσιν
|
μικρὸν |
μετὰ
τοῦτ´
ἔπος
εἶπον·
μνέα |
[15, 666] |
ποίαν;
Τοῦτο
τοὐπικείμενον
ἄνω
τὸ
|
μικρόν, |
τὸ
πινακίσκιον
λέγεις;
~{Α.
Τοῦτ´ |
[15, 698] |
οἴκοις,
καί
ποτέ
τις
εἴπῃ
|
σμικρὸν |
τυροῦντ´
ἐσιδοῦσα,
ὡς
φιλίων
ωρμην |
[15, 682] |
τὴν
ἐπωνυμίαν
ἔλαβε
τῇ
φύσει
|
πρόσφορον. |
(Ἐπειδὰν
γὰρ
ἐκ
διαστήματος
αὐτομάτως |
[15, 697] |
τῷ
προκαθημένῳ
καὶ
διδάσκοντι
τὸν
|
χορόν, |
ἀλλ´
αὐτὸς
πολὺ
τούτων
ἀτακτότερός |
[15, 695] |
καλοὶ
παῖδες
φέροιεν
Διονύσιον
ἐς
|
χορόν. |
ιηʹ
Εἴθ´
ἄπυρον
καλὸν
γενοίμην |
[15, 697] |
ἔρχομαί
σοι
λέξων
τὸν
συρβηνέων
|
χορὸν |
ὅστις
ἐστί.
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανὸς |
[15, 687] |
φίλημ´
ἁβροσύναν,
καί
μοι
τὸ
|
λαμπρὸν |
ἔρος
ἀελίω
καὶ
τὸ
καλὸν |
[15, 687] |
ἡ
τοῦ
ζῆν
ἐπιθυμία
τὸ
|
λαμπρὸν |
καὶ
τὸ
καλὸν
εἶχεν
αὐτῇ· |
[15, 699] |
φανούς.
Τιμαχίδας
δὲ
ὁ
Ῥόδιος
|
δέλετρον |
τὸν
φανὸν
καλεῖσθαι,
οἷον,
φησίν, |
[15, 675] |
Ἑλλάδα
τῆς
ἀμπέλου
καὶ
πρὸς
|
ἄμετρον |
ἀπόλαυσιν
τῶν
πολλῶν
ἐκτρεπομένων
ἄκρατόν |
[15, 678] |
μυρρίνης
πλεκόμενον
στέφανον,
ὄντα
τὴν
|
περίμετρον |
πηχῶν
κʹ
(πομπεύειν
τε
ἐν |
[15, 701] |
ταύτης
γὰρ
τῆς
πίστεως
τὸ
|
τρίμετρον |
καλούμενον
ἀνατίθησι
τῷ
θεῷ,
(φάσκων |
[15, 665] |
τὰς
τραπέζας
ἐκφέρεις;
Ἐγὼ
δὲ
|
λίτρον |
παραχέων
ἔρχομαι.
{Β.
Κἀγὼ
δὲ |
[15, 676] |
γὰρ
παῖδες
κατὰ
τὸν
Χαιρήμονος
|
Κένταυρον· |
Στεφάνους
ἑτοιμάζουσιν,
οὓς
εὐφημίας
κήρυκας |
[15, 698] |
εἰς
Θασίους
μηθὲν
πημαίνων
κλυτὸν
|
ἄργυρον |
ἐγγυαλίξων,
μή
τίς
μοι
κατὰ |
[15, 689] |
μνημονεύων
Ἀχαιὸς
ἐν
Ἄθλοις
φησιν·
|
Ἰσάργυρόν |
τ´
εἰς
χεῖρα
Κυπρίου
λίθου
|
[15, 673] |
αὐτὸς
ἐν
τῇ
καλῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
|
εὗρον |
κτησάμενος
τὸ
τοῦ
Μηνοδότου
συγγραμμάτιον |
[15, 672] |
κατὰ
τὴν
Σάμον
ἐνδόξων
ἀναγραφή,
|
εὗρον |
τὸ
ζητούμενον.
Ἀδμήτην
γάρ
φησιν |
[15, 681] |
Θηρίων
φησί·
χαμαίπιτυν,
οἳ
δὲ
|
ὁλόκυρον, |
οἱ
δὲ
Ἀθήνησιν
ἰωνιάν,
οἱ |
[15, 687] |
Ἀλκαῖος
ἔφη·
Κὰδ
δὲ
χευάτω
|
μύρον |
ἁδὺ
καττῶ
στήθεος
ἄμμι.
(Καὶ |
[15, 688] |
οἱ
τεχνῖται
τὸ
χρηστότατον
ποιοῦσι
|
μύρον, |
ἀλλ´
οὐχ
οἱ
τόποι.
~(Ἔφεσός |
[15, 690] |
δὲ
τῶν
κωμῳδιοποιῶν
ὀνομάζεταί
τι
|
μύρον |
ΒΑΚΚΑΡΙΣ·
οὗ
μνημονεύει
καὶ
Ἱππῶναξ |
[15, 691] |
μυρώμασιν.
(Τῆς
δὲ
λεγομένης
σάγδας
|
μύρον |
δ´
ἐστὶ
καὶ
τοῦτο
Ἐπίλυκος |
[15, 689] |
πω
γεγονὸς
ἐσκευάζετο
λιβανώτινον
μύρον.
|
Μύρον |
δὲ
χρηστὸν
μύρῳ
εὐτελεῖ
ἐπιχεόμενον |
[15, 692] |
μυριζόμενοι
πολιώτεροι;
Ἢ
ὅτι
τὸ
|
μύρον |
διὰ
τὰ
ἀρώματα
ξηραντικόν
ἐστι, |
[15, 686] |
παρέχεις.
Τί
οὖν
εἰ
καὶ
|
μύρον |
ἐνέγκαι
τις
ἡμῖν,
ἵνα
καὶ |
[15, 690] |
τούτοις
Σαρδιανὸν
κόσμον
εἴρηκε
τὸ
|
μύρον, |
ἐπεὶ
διαβόητοι
ἐπὶ
ἡδυπαθείᾳ
οἱ |
[15, 690] |
κεχριμένον.
Καὶ
μήποτε
οὔκ
ἐστι
|
μύρον |
ἡ
βάκκαρις.
Αἰσχύλος
γὰρ
ἐν |
[15, 665] |
χειρὸς
εἶναι
καὶ
προαναφυσᾶν.
Τὸ
|
μύρον |
ἤδη
παράχεον
βαδίζων
Αἰγύπτιον
κᾆτ´ |
[15, 682] |
ἐν
Κυρήνῃ,
διὸ
καὶ
τὸ
|
μύρον |
ἥδιστον.
Καὶ
τῶν
ἴων
δὲ |
[15, 691] |
ταὐτόν,
μὰ
Δία,
τὴν
αὐτὴν
|
μύρον, |
ἰδίῳ
δ´
ἑκάστην.
Πετόμεναι
δ´ |
[15, 689] |
ἀλείφεσθαι
πρίω
τὸ
σῶμά
μοι
|
μύρον |
ἴρινον
καὶ
ῥόδινον,
ἄγαμαι,
Ξανθία· |
[15, 690] |
μυροπώλῃ
γευόμενον
κατελίμπανον
αὐτὸν
περὶ
|
μύρον |
μέλλει
τε
συνθείς
σοι
φέρειν
|
[15, 689] |
οὐδενί
πω
γεγονὸς
ἐσκευάζετο
λιβανώτινον
|
μύρον. |
Μύρον
δὲ
χρηστὸν
μύρῳ
εὐτελεῖ |
[15, 691] |
ἐν
Κεκρυφάλῳ
οὕτως·
(Ἡδὺ
τὸ
|
μύρον, |
παιδίον.
{Β.
Ἡδύ·
πῶς
γὰρ |
[15, 685] |
ποίει,
κόσμησον
αὐτὴν
παντοδαποῖς
τραγήμασιν,
|
μύρον, |
στεφάνους,
λιβανωτόν,
αὐλητρίδα
λαβέ.
Φιλόξενος |
[15, 690] |
πρίωμαι;
Λαικάσομἄρα
βάκχαριν;
Ἀναξανδρίδης
Πρωτεσιλάῳ
|
~Μύρον |
τε
παρὰ
Πέρωνος,
οὗπερ
ἀπέδοτο
|
[15, 690] |
πρὸς
Ἀδαῖον
παρὰ
Ἠλείοις
φησὶ
|
μύρον |
τι
ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ
καλεῖσθαι,
εὑρεθὲν
ὑπό |
[15, 690] |
Καὶ
λέγ´,
ὅτι
φέρεις
αὐτῇ
|
μύρον
|
τοιοῦτον
οἷον
οὐ
Μέγαλλος
πώποτε
|
[15, 691] |
δὲ
τὸ
τῶν
Σαρδιανῶν
γένος
|
φιλόμυρον |
ἦν,
ὡς
Ἄλεξίς
φησιν
ἐν |
[15, 691] |
Ἄλεξίς
φησιν
ἐν
Ἐκπωματοποιῷ·
Αεὶ
|
φιλόμυρον |
πᾶν
τὸ
Σάρδεων
γένος,
ἀλλὰ |
[15, 695] |
Διονύσιον
ἐς
χορόν.
ιηʹ
Εἴθ´
|
ἄπυρον |
καλὸν
γενοίμην
μέγα
χρυσίον
(καί |
[15, 668] |
ἅπας
ἐμπερονᾶται,
κνημὶς
δὲ
περὶ
|
σφυρὸν |
ἀρθροῦται,
βλαύτης
δ´
οὐδεὶς
ἔτ´ |
[15, 694] |
διαφέρει·
καλὸς
δὲ
πεινῶν
ἐστιν
|
αἰσχρὸν |
θηρίον.
~(Ἑξῆς
δ´
ἐλέχθη
καὶ |
[15, 683] |
γένη
γε
μὲν
ἰάσι
δισσά,
|
ὠχρόν |
τε
χρυσῷ
τε
φυὴν
εἰς |
[15, 669] |
χάριτας.
Καὶ
σὺ
λαβὼν
τόδε
|
δῶρον |
ἀοιδὰς
ἀντιπρόπιθι,
συμπόσιον
κοσμῶν
καὶ |
[15, 673] |
τὴν
θεὸν
θεραπεύουσι
μόνοις
ἀπονέμειν
|
δῶρον. |
Τοῖς
τε
χρησθεῖσιν
ἐκ
τῆς |
[15, 692] |
γὰρ
τὰς
κεφαλὰς
εἰς
τὸ
|
μετέωρον |
ἕλκεσθαι
τὸ
λαμβανόμενον·
καὶ
διὰ |
[15, 692] |
τῶν
πότων
τὴν
εἰς
τὸ
|
μετέωρον |
τῶν
οἴνων
φορὰν
ὑποπτεύσαντες
ἐπεσπάσθησαν |
[15, 694] |
παρίστησιν
ἐν
Δαιταλεῦσιν
(λέγων
οὕτως·
|
σον |
δή
μοι
σκόλιόν
τι
λαβὼν |
[15, 669] |
ἀντιπρόπιθι,
συμπόσιον
κοσμῶν
καὶ
τὸ
|
σὸν |
εὖ
θέμενος.
(Φὴς
οὖν
διὰ |
[15, 666] |
φορεῖ,
καὶ
τὸν
κότυλον
τὸν
|
σόν. |
{ΗΡ.
Βαβαιάξ·
οὑτοσὶ
μείζων
ἀγὼν |
[15, 669] |
ἀπὸ
στεφάνων
πάντ´
ἐγένοντο
χαμαί.
|
Σὸν |
οὖν
ἐστιν,
ὦ
μουσικώτατε,
τὴν |
[15, 697] |
ἀνέμνασας
κείνων
κυλίκων;
Κατὰ
τὸν
|
σὸν |
Φίλωνα,
δέον
μηδένα
τῶν
σπουδῆς |
[15, 698] |
Λέγει
γὰρ
οὕτως·
(Ἐς
δὲ
|
Θάσον |
μ´
ἐλθόντα
μετεωρίζοντες
ἔβαλλον
πολλοῖσι |
[15, 694] |
ἕκαστον
ᾠδήν
τινα
καλὴν
εἰς
|
μέσον |
ἠξίουν
προφέρειν.
(Καλὴν
δὲ
ταύτην |
[15, 685] |
τὴν
δευτέραν
τράπεζαν
εὐτρεπῆ
ποίει,
|
κόσμησον |
αὐτὴν
παντοδαποῖς
τραγήμασιν,
μύρον,
στεφάνους, |
[15, 699] |
ἰὼν
παιδομανεῖ
σὺν
ἔρωτι
πότην
|
ἶσον. |
Ἔγραφε
δ´
ὡνὴρ
εὖ
παρ´ |
[15, 668] |
αἰθέρα
τὸν
κατὰ
κλίνην,
εἰς
|
ὅσον |
αἱ
λάταγες
χωρίον
ἐκτέταται.
Ἐπὶ |
[15, 693] |
τὰ
σιτία
πᾶσιν
ἀκράτου
μὲν
|
ὅσον |
γεῦμα
καὶ
δεῖγμα
τῆς
δυνάμεως |
[15, 683] |
κατατέμνεο
βλάστας
τάφροις
τ´
ἐμπήξειας,
|
ὅσον |
διπάλαιστα
τελέσκων.
Πρῶτα
μὲν
Ὠδονίηθε |
[15, 668] |
λάταξ
τοῦτο
δὲ
λέγοντες
παρ´
|
ὅσον |
τῶν
ἐρωμένων
ἐμέμνηντο,
ἀφιέντες
ἐπ´ |
[15, 668] |
ταῖς
παννυχίσιν,
ἐν
αἷς
πλεῖστον
|
ὅσον |
χρόνον
διηγρύπνουν
χορεύοντες·
καὶ
διωνομάζετο |
[15, 673] |
στέφανον.
Μνημονεύειν
δ´
ἔοικεν
ἐπὶ
|
ποσόν |
τι
τῆς
κατὰ
τὴν
λύγον |
[15, 675] |
παρηγορικὸν
σὺν
τῷ
καὶ
κατὰ
|
ποσὸν |
ψύχειν,
πρὸς
δὲ
τοῖς
δάφνινον |
[15, 687] |
παρηγορουμένης
τοῖς
εὐώδεσι.
Τοῦτο
δ´
|
ἔπρασσον |
οὐ
μόνον
τῆς
εὐωδίας
ἀπὸ |
[15, 683] |
χροιῇ.
Τὸ
δέ
που
ἐπὶ
|
μέσσον |
ὄνειδος
(ὅπλον
βρωμήταο
διεκτέλλον
πεφάτισται. |
[15, 667] |
Εὐρύμαχος,
οὐ
γὰρ
ἄλλος,
οὐδὲν
|
ἧσσον |
ὕβριζ´
ὑβρισμοὺς
οὐκ
ἐναισίους
ἐμοί. |
[15, 681] |
Ἴωνι
ἐχαρίσαντο
πρώτῳ.
Τὸν
δὲ
|
ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ |
ἐν
τῷ
περὶ
Φυτῶν
Ἱστορίας |
[15, 681] |
καὶ
ἀκακαλλίδα
φησὶ
καλεῖσθαι
τὸν
|
νάρκισσον |
καὶ
κρόταλον.
Τοῦ
δὲ
ἡμεροκαλλοῦς |
[15, 681] |
Εἶθ´
ὑποβὰς
ὡς
διαλλάσσοντα
τίθησιν
|
νάρκισσον |
καὶ
λείριον.
Εὔμαχος
δ´
ὁ |
[15, 680] |
φλόγινον
καλούμενον
τὸ
ἄγριον,
ἔπειτα
|
νάρκισσον |
καὶ
λείριον
καὶ
τῶν
ἀγρίων |
[15, 665] |
~(Εἴ
μοι
τὸ
Νεστόρειον
|
εὔγλωσσον |
μέλος
Ἀντήνορός
τε
τοῦ
Φρυγὸς |
[15, 699] |
πομπεῖς
λυχνούχους
δηλαδή.
Φερεκράτης
Δουλοδιδασκάλῳ·
|
Ἄνυσόν |
ποτ´
ἐξελθών,
κρότος
γὰρ
γίγνεται, |
[15, 675] |
μὲν
παρὰ
δεῖπνον
ἀκράτῳ
προσδιδομένῳ
|
τὸν |
Ἀγαθὸν
ἐπιφωνοῦσι
Δαίμονα,
τιμῶντες
τὸν |
[15, 699] |
παθοῦσα
Φακῆ
βδελυρά,
χώρει
´ς
|
τὸν |
ἀγῶνα.
Καὶ
τότε
δὴ
θάρσησα |
[15, 688] |
χορεύει
τάρβους
θυγάτηρ.
Ἀναξανδρίδης
δὲ
|
τὸν |
ἀγωνιῶντα
παράγει
λέγοντα·
(Ὦ
πονηρὰ |
[15, 696] |
ἀρῶ,
τούτῳ
θερίζω,
(τούτῳ
πατέω
|
τὸν |
ἁδὺν
οἶνον
ἀπ´
ἀμπέλω,
τούτῳ |
[15, 672] |
νεὼς
τὸ
βρέτας
ἀποθέσθαι
παρὰ
|
τὸν |
αἰγιαλόν·
καὶ
ψαιστὰ
αὐτῷ
ποιήσαντας |
[15, 668] |
πρὶν
ἐκεῖνον
ἰδεῖν,
ὄμματι
βηματίσαισθε
|
τὸν |
αἰθέρα
τὸν
κατὰ
κλίνην,
εἰς |
[15, 693] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
|
Τὸν |
ἄκρατον,
φησίν,
οἶνον
τὸν
ἐπὶ |
[15, 680] |
στεφάνου
καὶ
ἐπὶ
δεῖπνον
καλέσαι
|
τὸν |
Ἄμασιν
καὶ
μετὰ
ταῦτα
τῶν |
[15, 686] |
στεφανηφόρῳ
ταύτῃ
μου
διαλέξει
κατὰ
|
τὸν |
Ἀντιφά
Στεφάνους
ἐνεγκεῖν
δεῦρο
τῶν |
[15, 671] |
οὗτος,
διδάξω
σε,
πρὶν
ἂν
|
τὸν |
ἄξιον
παρὰ
σοῦ
λάβω
μισθόν. |
[15, 666] |
πραγματείᾳ
λάταγα
Θεσσαλοὺς
καὶ
Ῥοδίους
|
τὸν |
ἀπὸ
τῶν
ποτηρίων
κότταβον
λέγειν. |
[15, 672] |
πυνθανομένων
περὶ
τῶν
ἀπηντημένων,
θεσπίσαι
|
τὸν |
Ἀπόλλωνα
ποινὴν
αὐτοὺς
ἀποδοῦναι
τῇ |
[15, 701] |
δὲ
τόξα
μετὰ
χεῖρας
ἔχοντα
|
τὸν |
Ἀπόλλωνα.
Τοῦτο
δ´
ἐστὶν
ὡς |
[15, 669] |
σοί
τε
καὶ
ἡμῖν
τόνδε
|
τὸν |
ἀρχαῖον
τηλεδαπόν
τε
φίλον
εἰρεσίῃ |
[15, 699] |
Γέγραφε
δὲ
καὶ
κωμῳδίαν
εἰς
|
τὸν |
ἀρχαῖον
τρόπον,
ἣν
ἐπιγράφουσιν
Φιλίνην. |
[15, 696] |
πολυμαθεστάτου
γραφὲν
Ἀριστοτέλους
εἰς
Ἑρμείαν
|
τὸν |
Ἀταρνέα
οὐ
παιάν
ἐστιν,
ὡς |
[15, 675] |
ὕδατος.
Γενομένης
δ´
αἰθρίας
εἰς
|
τὸν |
αὐτὸν
ὑποστρέψαντες
τόπον,
γευσάμενοι
τοῦ |
[15, 689] |
ἑρπυλλίνῳ
δὲ
τὸ
γόνυ
καὶ
|
τὸν |
αὐχένα
Καὶ
Κηφισόδωρος
ἐν
Τροφωνίῳ· |
[15, 698] |
οἶκον
Ἀχαιάδων
νεμεσήσῃ
(πεσσομένης
ἀλόχου
|
τὸν |
ἀχαικὸν
ἄρτον
ἐν
οἴκοις,
καί |
[15, 680] |
θεοὶ
ἐν
Αἰγύπτῳ
πυθόμενοι
βασιλεύειν
|
τὸν |
Βάβυν,
ὅς
ἐστι
Τυφών.
Δημήτριος |
[15, 666] |
ἔβαλλον
Βακχίου
τοξεύμασιν
κάρα
γέροντος·
|
τὸν |
βαλόντα
δὲ
στέφειν
ἐγὼ
´τετάγμην, |
[15, 671] |
ὦ
πόνηρε,
γράμματα·
ἀνέστροφέν
σου
|
τὸν |
βίον
τὰ
βιβλία·
πεφιλοσόφηκας
γῇ |
[15, 694] |
ἔχειν
δοκοῦσαν
χρησίμην
(τε)
εἰς
|
τὸν |
βίον.
Τῶν
οὖν
δειπνοσοφιστῶν
ὃ |
[15, 698] |
γεγραφότων
ἱστορῶν
τάδε
γράφει·
Καὶ
|
τὸν |
Βοιωτὸν
δὲ
καὶ
τὸν
Εὔβοιον |
[15, 699] |
λεγομένων.
Σιληνὸν
μὲν
γάρ
τις
|
τὸν |
γλωσσογράφον
ἔφασκεν
Ἀθηναίους
λέγειν
τὰς |
[15, 677] |
τούτῳ
πρώτῳ
στεφανωσάμενοι
δεύτερον
περιτιθέμεθα
|
τὸν |
δάφνινον.
Κέκληται
δὲ
στέφανος
ἀπὸ |
[15, 675] |
ὄμβρος
τὸ
μὲν
συμπόσιον
διέλυσεν,
|
τὸν |
δὲ
κρατῆρα,
ὃς
εἶχεν
ὀλίγον |
[15, 693] |
τῆς
δυνάμεως
τοῦ
ἀγαθοῦ
θεοῦ,
|
τὸν |
δὲ
λοιπὸν
ἤδη
κεκραμένον.
Δι´ |
[15, 681] |
τινὲς
νύμφαι
Ἴωνι
ἐχαρίσαντο
πρώτῳ.
|
Τὸν |
δὲ
ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ
ἐν
τῷ
περὶ |
[15, 671] |
ἕκαστος
εἶχεν,
τοὺς
μὲν
ῥοδίνους,
|
τὸν |
δὲ
Ναυκρατίτην.
Καὶ
διὰ
τί |
[15, 672] |
καθηγούμενον
τῶν
θεῶν.
Ὅθεν
αὐτίκα
|
τὸν |
δεδηλωμένον
στέφανον
τῷ
Προμηθεῖ
περιγενέσθαι |
[15, 677] |
ὥσπερ
οἱ
χοροὶ
ᾄδωμεν
εἰς
|
τὸν |
δεσπότην
ἐγκώμιον.
Σιληνὸς
δ´
ἐν |
[15, 702] |
ἀκράτου
τῷ
διδόντι
ἐκπιεῖν
παιδὶ
|
τὸν |
εἰς
τὴν
Ὑγίειαν
παιᾶνα
ᾄσας |
[15, 678] |
ταῖς
Γλώσσαις
ΕΛΛΩΤΙΔΑ
καλεῖσθαί
φησι
|
τὸν |
ἐκ
μυρρίνης
πλεκόμενον
στέφανον,
ὄντα |
[15, 676] |
οἱ
λέγοντες
Ναυκρατίτην
εἶναι
στέφανον
|
τὸν |
ἐκ
τῆς
βύβλου
τῆς
στεφανωτρίδος |
[15, 676] |
τινὰ
εἶναι
Ναυκρατίτην
στέφανον
ἢ
|
τὸν |
ἐκ
τῆς
μυρρίνης,
τῷ
καὶ |
[15, 676] |
σκόροδα.
Παμπόλλους
δὲ
οἶδα
λέγοντας
|
τὸν |
ἐκ
τῆς
σαμψύχου
στέφανον
εἶναι |
[15, 702] |
Φακῆ
λέγει
οὕτως·
Κρεανομοῦμαι
καὶ
|
τὸν |
ἐκ
Τυρρηνίας
οἶνον
σὺν
ὀκτὼ |
[15, 688] |
ἡ
Ἀφροδίτη
δὲ
παρ´
αὐτῷ
|
τὸν |
Ἕκτορος
νεκρὸν
ῥοδόεντι
ἔχριεν
ἐλαίῳ |
[15, 700] |
τῶν
ἡμερῶν
ἐστιν
ἀριθμὸς
εἰς
|
τὸν |
ἐνιαυτόν.
Ἕρμιππος
δὲ
ὁ
κωμῳδιοποιὸς |
[15, 671] |
ἢ
στεφάνους.
Φημὶ
οὖν
τὸν
|
τῶν |
ἑξήκοντα
ἀριθμὸν
εἰς
ἓξ
συμπότας |
[15, 693] |
Μέθης
Τὸν
ἄκρατον,
φησίν,
οἶνον
|
τὸν |
ἐπὶ
τῷ
δείπνῳ
διδόμενον,
(ὃν |
[15, 696] |
σαφῶς
ὁμολογοῦντος
τοῦ
γεγραφότος
τετελευτηκέναι
|
τὸν |
Ἑρμείαν
δι´
ὧν
εἴρηκεν
Σᾶς |
[15, 696] |
ἐν
τοῖς
συσσιτίοις
ὁσημέραι
εἰς
|
τὸν |
Ἑρμείαν
παιᾶνα.
Ὅτι
δὲ
παιᾶνος |
[15, 670] |
στεφάνων
ἀνάθεσιν
τοῦ
μὲν
Ἔρωτος
|
τὸν |
ἐρώμενον
ἄγαλμα,
τούτου
δὲ
ναὸν |
[15, 670] |
τοῦτο
δ´
ἔστιν
ὅταν
κατεργασάμενοι
|
τὸν |
ἐρώμενον
ἀπαλλαγῶσιν
τῆς
ἐπιθυμίας.
Τὴν |
[15, 670] |
ποιεῖται
τὴν
ἀνάθεσιν.
Ὅθεν
Λυκοφρονίδης
|
τὸν |
ἐρῶντα
ἐκεῖνον
αἰπόλον
ἐποίησε
λέγοντα· |
[15, 670] |
δὴ
λύσιν
σημεῖον
τοῦ
περὶ
|
τὸν |
ἔρωτα
δεσμοῦ
νομίζοντες
ἐρᾶν
φασιν |
[15, 695] |
ποδώκης
Ἀχιλεύς,
Τυδείδην
τέ
φασι
|
τὸν |
ἐσθλόν
(Διομήδεα)
ιβʹ
Ἐν
μύρτου |
[15, 695] |
τὸν
ὄφιν
λαβών·
εὐθὺν
χρὴ
|
τὸν |
ἑταῖρον
ἔμμεν
καὶ
μὴ
σκολιὰ |
[15, 689] |
γνάθους
καὶ
τιτθία,
(σισυμβρίνῳ
δὲ
|
τὸν |
ἕτερον
βραχίονα,
ἀμαρακίνῳ
δὲ
τὰς |
[15, 701] |
αὐτοὺς
ἡ
Λητὼ
τῶν
(παίδων
|
τὸν |
ἕτερον
ἐν
ταῖς
ἀγκάλαις
ἔχουσα, |
[15, 698] |
Καὶ
τὸν
Βοιωτὸν
δὲ
καὶ
|
τὸν |
Εὔβοιον
τοὺς
τὰς
παρῳδίας
γράψαντας |
[15, 675] |
ὁ
βίος
ἀνεῖναι
τὸ
στέφος,
|
τὸν |
εὑρετὴν
τοῦ
πώματος
καὶ
τῶν |
[15, 677] |
οὖν
καὶ
παρ´
ἐμοῦ
κατὰ
|
τὸν |
Εὐριπίδην·
Ἐκ
παντὸς
(γὰρ)
ἄν |
[15, 675] |
τὸν
Ἀγαθὸν
ἐπιφωνοῦσι
Δαίμονα,
τιμῶντες
|
τὸν |
εὑρόντα
(δαίμονα)
ἦν
δ´
οὗτος |
[15, 672] |
Τοὺς
δὲ
Τυρρηνοὺς
ἐλθόντας
εἰς
|
τὸν |
Ἡραίτην
ὅρμον
καὶ
ἀποβάντας
εὐθέως |
[15, 679] |
τοῦ
προκειμένου,
ἵνα
μὴ
κατὰ
|
τὸν |
θεῖον
Πλάτωνα
ὑπολάβωμέν
σε
ἀποθανόντα |
[15, 701] |
τοῦτο
πρῶτον
εἰς
τρὶς
εἰπεῖν
|
τὸν |
θεὸν
οὕτως
ἵη
παιάν
ἵη |
[15, 678] |
οὗτος
ὁ
κυλιστός;
Οἶδα
γὰρ
|
τὸν |
Θυατειρηνὸν
Νίκανδρον
ἐν
τοῖς
Ἀττικοῖς |
[15, 671] |
γ´
ἐστὶν
ἔννομα·
οὗ
φασι
|
τὸν |
θύοντα
τοῖς
κεκλημένοις
δείξαντα
δεῖν |
[15, 698] |
οὖν
τοῦ
γένους
Ἱππώνακτα
φατέον
|
τὸν |
ἰαμβοποιόν.
Λέγει
γὰρ
οὗτος
ἐν |
[15, 692] |
ἔχοντα
πρόσωπον.
Ἀπὸ
τούτου
καὶ
|
τὸν |
Ἰανὸν
ποταμὸν
καὶ
τὸ
ὄρος |
[15, 697] |
ἰσχύσαντος
υἱὸν
γενέσθαι
Σέλευκον
τὸν
|
τῶν |
ἱλαρῶν
ᾀσμάτων
ποιητήν·
οὗπερ
συνεχῶς |
[15, 666] |
χρησάμενον.
~Δι´
ὃ
καὶ
Ἐρασίστρατον
|
τὸν |
Ἰουλιήτην
ἐν
(τῇ
περὶ
τῶν |
[15, 672] |
δοῦναι
θελήσαντος,
ταύτην
ἐκείνῳ
ἐπιτάξαι
|
τὸν |
καθηγούμενον
τῶν
θεῶν.
Ὅθεν
αὐτίκα |
[15, 673] |
θεραπεύουσιν
τὴν
θεὸν
ἐπιτρέψαι
(φορεῖν
|
τὸν |
καὶ
νῦν
ἔτι
διαμένοντα
τῆς |
[15, 675] |
ἐκ
τοῦ
μίγματος
ἀλύπου
κράσεως
|
τὸν |
καὶ
τῶν
ὄμβρων
ἀρχηγὸν
αἴτιον |
[15, 701] |
κανδήλας
πρίω,
ἵνα
κἀγὼ
κατὰ
|
τὸν |
καλὸν
Ἀγάθωνα
ἀναφωνήσω
τάδε
τὰ |
[15, 673] |
(ὁ
Ἡφαιστίων
συγγραφεὺς
καὶ)
περὶ
|
τὸν |
καλὸν
ἡμῶν
Ἄδραστον
ἐγένετο.
Ἐκδόντος |
[15, 686] |
πολλαῖς;
Ἢ
οὐκ
οἴδατε
καὶ
|
τὸν |
καλὸν
Ξενοφῶντα
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ |
[15, 669] |
ἐν
Ὀμφάλῃ
φησίν·
Πίνειν
μένοντα
|
τὸν |
καλῶς
εὐδαίμονα
(κρεῖττον·
μάχαι
δ´ |
[15, 680] |
καὶ
ἄκανθάν
τινα
δένδρον,
ὃ
|
τὸν |
καρπὸν
φέρει
στρογγύλον
ἐπί
τινων |
[15, 668] |
ἰδεῖν,
ὄμματι
βηματίσαισθε
τὸν
αἰθέρα
|
τὸν |
κατὰ
κλίνην,
εἰς
ὅσον
αἱ |
[15, 675] |
τὴν
κεφαλὴν
ἐδέσμευον·
(καὶ
ἐπὶ
|
τὸν |
κίσσινον
στέφανον
ἦλθον
αὐτόματόν
τε |
[15, 696] |
Καὶ
ὁ
εἰς
Ἀγήμονα
δὲ
|
τὸν |
Κορίνθιον
Ἀλκυόνης
πατέρα,
ὃν
ᾄδουσιν |
[15, 693] |
διακρατοῦντα
θεὸν
καὶ
ἀεὶ
περιπολεύοντα
|
τὸν |
κόσμον
ἀλλότριον
εἶναι
μέθης.
Ἐμέμνηντο |
[15, 669] |
τοῦ
τῶν
ἐρώντων
ἤθους
περιαιρεῖται
|
τὸν |
κόσμον,
διὰ
τοῦτο
τὴν
τοῦ |
[15, 666] |
διδάξω
καθ´
ἕν·
ὃς
ἂν
|
τὸν |
κότταβον
ἀφεὶς
ἐπὶ
τὴν
πλάστιγγα |
[15, 666] |
Διὶ
Κακουμένῳ
παιδιᾶς
εἶδος
παροίνιον
|
τὸν |
κότταβον
εἶναι
ἀποδίδωσιν,
ἐν
ᾗ |
[15, 665] |
παρακορήσων.
Σπονδὰς
δ´
ἔπειτα
παραχέας
|
τὸν |
κότταβον
παροίσω·
(τῇ
παιδὶ
τοὺς |
[15, 667] |
ἆθλον
προὔκειτο
τῷ
εὖ
προεμένῳ
|
τὸν |
κότταβον
προείρηκε
μὲν
καὶ
ὁ |
[15, 667] |
σφόδρα
τὴν
χεῖρα
εὐρύθμως
πέμπειν
|
τὸν |
κότταβον,
ὡς
Δικαίαρχός
φησιν
καὶ |
[15, 666] |
κρηπῖδας,
ἃς
αὕτη
φορεῖ,
καὶ
|
τὸν |
κότυλον
τὸν
σόν.
{ΗΡ.
Βαβαιάξ· |
[15, 692] |
μέλος
ὑμῖν
εἰς
ἔρωτα
κατὰ
|
τὸν |
Κυθήριον
ποιητήν,
ὅτι
Ἰανὸς
ὁ |
[15, 682] |
πολλῶν
σταδίων
οὖσαν,
ἧς
περὶ
|
τὸν |
κύκλον
πεφυκέναι
δι´
ἔτους
ἄνθη |
[15, 686] |
ἄλλοις
χρυσοῖς
σκεύεσιν
μύρα,
νυστάζοντα
|
τὸν |
Κύνουλκον
θεασάμενός
τις
πολλῷ
τῷ |
[15, 671] |
Δημοκρίτου
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἀποβλέψας
πρὸς
|
τὸν |
Κύνουλκον
Οἵῳ
μ´
ὁ
δαίμων, |
[15, 694] |
Μυρτίλος
ἔφη
Ἀναξανδρίδην
αὐτὸ
διακεχλευακέναι
|
τὸν |
κωμῳδιοποιὸν
ἐν
Θησαυρῷ
λέγοντα
οὕτως· |
[15, 665] |
{Α.
Καὶ
δὴ
κέκραται.
{Β.
|
Τὸν |
λιβανωτὸν
ἐπιτιθεὶς
εἶπε
(Σπονδὴ
μὲν |
[15, 669] |
Ἀθηναίοις
χαλκῷ
νομίσματι
χρήσασθαι,
καὶ
|
τὸν |
λόγον
τοῦτον
ἀνέγραψε
(Καλλίμαχος
ἐν |
[15, 699] |
καὶ
τὸν
λυχνοῦχον
ἔκφερ´
ἐνθεὶς
|
τὸν |
λύχνον.
Ἄλεξις
δ´
Ἐκκηρυττομένῳ·
Ὥστ´ |
[15, 699] |
Ὥστ´
ἐξελὼν
ἐκ
τοῦ
λυχνούχου
|
τὸν |
λύχνον
μικροῦ
κατακαύσας
ἔλαθ´
ἑαυτόν, |
[15, 699] |
ἐξελθών,
κρότος
γὰρ
γίγνεται,
καὶ
|
τὸν |
λυχνοῦχον
ἔκφερ´
ἐνθεὶς
τὸν
λύχνον. |
[15, 699] |
Εἶτ´
ἐπιφέρει·
Καὶ
πῶς
ὑπερβὰς
|
τὸν |
λυχνοῦχον
οἴχεται
κἄλαθέ
σε;
Ἐν |
[15, 677] |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ὀδυσσεῦσι
κέκληκεν
|
τὸν |
λωτὸν
στεφάνωμα
διὰ
τὸ
πάντα |
[15, 696] |
ἐστὶν
καὶ
ὁ
εἰς
Κρατερὸν
|
τὸν |
Μακεδόνα
γραφείς,
ὃν
ἐτεκτήνατο
Ἀλεξῖνος |
[15, 667] |
ἐστιν·
(λυχνίον
ἐστὶν
ὑψηλόν,
ἔχον
|
τὸν |
μάνην
καλούμενον,
ἐφ´
ὃν
τὴν |
[15, 667] |
Ἐὰν
θίγῃ
μόνον
αὐτῆς,
ἐπὶ
|
τὸν |
μάνην
πεσεῖται
καὶ
ψόφος
ἔσται |
[15, 690] |
οἳ
δ´
Ἀθηναῖόν
φασιν
εἶναι
|
τὸν |
Μέγαλλον.
Μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
Ἀριστοφάνης |
[15, 685] |
ἤδη
γεγενημένον
οὕτως
δ´
εἴρηκε
|
τὸν |
μεθύσην
Ἄλεξις
ἐν
Εἰσοικιζομένῳ
παύσομαί |
[15, 685] |
εἰπὲ
διὰ
τί
Κρατῖνος
εἴρηκε
|
τὸν |
μελίλωτον
τῷ
τ´
ἀειφρούρῳ
μελιλώτῳ. |
[15, 680] |
ὑπὸ
τοῦ
Τιθωνοῦ,
ἐπεὶ
ἤκουσαν
|
τὸν |
Μέμνονα
τετελευτηκέναι,
ἐν
τούτῳ
τῷ |
[15, 681] |
Ῥιζοτομικῷ
καὶ
ἀκακαλλίδα
φησὶ
καλεῖσθαι
|
τὸν |
νάρκισσον
καὶ
κρόταλον.
Τοῦ
δὲ |
[15, 676] |
ἐκ
τῆς
σαμψύχου
στέφανον
εἶναι
|
τὸν |
Ναυκρατίτην·
πολὺ
δὲ
τὸ
ἄνθος |
[15, 669] |
ἐπὶ
σέλματα
πέμπει.
Κατὰ
γὰρ
|
τὸν |
νεώτερον
Κρατῖνον,
ὃς
ἐν
Ὀμφάλῃ |
[15, 700] |
ἐν
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν
Διονύσιόν
φησι
|
τὸν |
νεώτερον
Σικελίας
τύραννον
Ταραντίνοις
εἰς |
[15, 694] |
ἕκαστος
(τὸ
στῆθος
διελόντ´,
ἔπειτα
|
τὸν |
νοῦν
ἐσιδόντα,
κλείσαντα
πάλιν,
ἄνδρα |
[15, 666] |
Κότταβος
τὸ
λυχνίον
ἐστί.
Πρόσεχε
|
τὸν |
νοῦν·
ᾠὰ
μὲν
πέντε
νικητήριον. |
[15, 674] |
καὶ
κόσμον
οἰκεῖον
τῇ
παρὰ
|
τὸν |
οἶνον
διαγωγῇ,
μηχανησάμενοι
τὸν
στέφανον. |
[15, 674] |
καὶ
συνδεδέσθαι
τοὺς
κροτάφους
πρὸς
|
τὸν |
οἶνον.
Ἐστεφανοῦντο
δὲ
καὶ
τὸ |
[15, 674] |
οἱ
ἀρχαῖοι
διὰ
τοὺς
περὶ
|
τὸν |
οἶνον
πόνους
τῶν
κεφαλαλγιῶν
δεσμοὺς |
[15, 688] |
δεδοικότα.
Πλάτων
δέ
φησι
τὸν
|
τῶν |
ὅλων
δημιουργὸν
καὶ
τὴν
τοῦ |
[15, 695] |
δὲ
καρκίνος
ὧδ´
ἔφη,
χαλᾷ
|
τὸν |
ὄφιν
λαβών·
εὐθὺν
χρὴ
τὸν |
[15, 681] |
τὸ
κοσμοσάνδαλον
ἀνείροντας
Λακεδαιμονίους,
οἳ
|
τὸν |
παλαιότατον
τῆς
πολιτικῆς
κόσμον
συμπατήσαντες |
[15, 688] |
τῶν
δεινῶν
προσδοκίᾳ
πολλάκις
ἁλλομένη
|
τὸν |
παλμὸν
εἰς
ὑπεῖκον
καὶ
μαλακὸν |
[15, 665] |
τοῦ
Φρυγὸς
δοίη
θεός,
κατὰ
|
τὸν |
πάνσοφον
Εὐριπίδην,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
οὐκ |
[15, 697] |
ἀτακτότερός
ἐστιν
θεατής.
Καὶ
κατὰ
|
τὸν |
παρῳδὸν
Μάτρωνα·
Οἳ
μὲν
γὰρ |
[15, 690] |
κόσμον
εἰδέναι
χροὸς
ἄμεινον
ἢ
|
τὸν |
Πέλοπος
ἐν
νήσῳ
τρόπον.
Ἐν |
[15, 686] |
παύσομαι
τὸ
τήμερον,
παραχωρῶν
τε
|
τὸν |
περὶ
τῶν
μύρων
λόγον
τοῖς |
[15, 702] |
ἐπίσταμαι.
Ταῦτα,
φίλτατε
Τιμόκρατες,
κατὰ
|
τὸν |
Πλάτωνα
(οὐ
Σωκράτους
νέου
καὶ |
[15, 667] |
φέρ´
ὀξύβαφα
καὶ
κανθάρους
καὶ
|
τὸν |
ποδανιπτῆρ´,
ἐγχέασα
θὔδατος.
Κρατῖνος
ἐν |
[15, 702] |
εἰς
τὴν
Ὑγίειαν
παιᾶνα
ᾄσας
|
τὸν |
ποιηθέντα
ὑπὸ
Ἀρίφρονος
τοῦ
Σικυωνίου |
[15, 685] |
ὑποστησάμενος
τὸν
τοκιστήν
φησιν·
Καταλαμβάνομεν
|
τὸν |
πορνοβοσκὸν
καὶ
δύο
(ἑτέρους
κατὰ |
[15, 696] |
Καὶ
ὁ
εἰς
Πτολεμαῖον
δὲ
|
τὸν |
πρῶτον
Αἰγύπτου
βασιλεύσαντα
παιάν
ἐστιν, |
[15, 680] |
ὄντα
καὶ
τῶν
τυχόντων
κατὰ
|
τὸν |
πρῶτον
βίον,
(διὰ
στεφάνου
δωρεάν, |
[15, 668] |
Παννυχίδι
διὰ
τούτων·
Ὁ
διαγρυπνήσας
|
(τὸν |
πυραμοῦντα)
λήψεται
τὰ
κοττάβια
καὶ |
[15, 677] |
Ἀλεξανδρείᾳ
μετὰ
πολλῆς
τερατείας
ἐπέδειξεν
|
τὸν |
ῥοδίζοντα
λωτόν,
φάσκων
αὐτὸν
δεῖν |
[15, 666] |
αὕτη
φορεῖ,
καὶ
τὸν
κότυλον
|
τὸν |
σόν.
{ΗΡ.
Βαβαιάξ·
οὑτοσὶ
μείζων |
[15, 697] |
μ´
ἀνέμνασας
κείνων
κυλίκων;
Κατὰ
|
τὸν |
σὸν
Φίλωνα,
δέον
μηδένα
τῶν |
[15, 685] |
καὶ
τοῖς
παισὶ
παρακελεύομαι
κατὰ
|
τὸν |
Σοφοκλέα,
ὃς
ἐν
Συνδείπνοις
φησί· |
[15, 696] |
ἐπίρρημα,
καθάπερ
ὁ
εἰς
Λύσανδρον
|
τὸν |
Σπαρτιάτην
γραφεὶς
ὄντως
παιάν,
ὅν |
[15, 680] |
αὐτούς
τε
περικειμένους
καὶ
ἐπὶ
|
τὸν |
στέφανον
ἀγωνιζομένους,
καθὼς
ἐν
τοῖς |
[15, 670] |
(ὡς
ἔοικεν,
στεφανουμένους
περιαιρεῖν
αὑτῶν
|
τὸν |
στέφανον
ἀντιστρέφομεν
τῇ
ὑπονοίᾳ
τὸ |
[15, 674] |
παρὰ
τὸν
οἶνον
διαγωγῇ,
μηχανησάμενοι
|
τὸν |
στέφανον.
(Βέλτιον
δὲ
διὰ
τὸ |
[15, 680] |
περὶ
τῆς
Ῥωμαικῆς
Διαλέκτου
φησὶν
|
τὸν |
στέφανον
πάλαι
χορωνὸν
καλούμενον
ἀπὸ |
[15, 670] |
στεφανοῦσθαι
καὶ
ἀνακηρύττεσθαι
τῶν
μὲν
|
τὸν |
στέφανον
περιαιρεῖ,
τοῖς
δὲ
λοιποῖς |
[15, 674] |
Ἐπὶ
(τε)
τιμῇ
τοῦ
Προμηθέως
|
τὸν |
στέφανον
περιτίθεμεν
τῇ
κεφαλῇ,
ἀντίποινα |
[15, 685] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
ἀρχὴν
ποιεῖται
|
τὸν |
στέφανον
τῆς
εὐωχίας
οὑτωσὶ
λέγων· |
[15, 679] |
φησί,
στέφανον
μεταβήσομαι,
ὁ
Οὐλπιανός,
|
τὸν |
ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ
καλούμενον,
οὗ
μέμνηται
μὲν |
[15, 668] |
τάλαιναν
πλάστιγγ´
ἂν
ἴδοις
παρὰ
|
τὸν |
στροφέα
τῆς
κηπαίας
ἐν
τοῖσι |
[15, 697] |
μοι
ὀργίζῃ,
ἔρχομαί
σοι
λέξων
|
τὸν |
συρβηνέων
χορὸν
ὅστις
ἐστί.
Καὶ |
[15, 686] |
Ξενοφῶντα
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
ποιοῦντα
|
τὸν |
Σωκράτην
τοιαυτὶ
λέγοντα·
Νὴ
Δί´, |
[15, 695] |
ἐμπεδέως
ἔθος·
ἐν
ταὐτᾷ
πυέλῳ
|
τόν |
τ´
ἀγαθὸν
τόν
τε
κακὸν |
[15, 693] |
φέροντες
τοῖς
βωμοῖς,
δεῖν
λέγοντες
|
τὸν |
τὰ
ὅλα
συνέχοντα
καὶ
διακρατοῦντα |
[15, 695] |
ταὐτᾷ
πυέλῳ
τόν
τ´
ἀγαθὸν
|
τόν |
τε
κακὸν
λόει.
κγʹ
Ἔγχει |
[15, 695] |
ἐλθεῖν
Δαναῶν
μετ´
Ἀχιλλέα.
ιϚ
|
Τὸν |
Τελαμῶνα
πρῶτον,
Αἴαντα
δὲ
δεύτερον
|
[15, 684] |
δέ
φησι
τοῦ
ἄνθους
καὶ
|
τὸν |
τῆς
Ἀριάδνης
καλούμενον
στέφανον
πεπλέχθαι. |
[15, 694] |
Σκόλια
δὲ
καλοῦνται
οὐ
κατὰ
|
τὸν |
τῆς
μελοποιίας
τρόπον
ὅτι
σκολιὸς |
[15, 670] |
(οἴονταί
τε
καὶ
πρὸς
ἀλήθειαν
|
τὸν |
τῆς
ψυχῆς
κόσμον
ἐσκύλευνται,
(καὶ) |
[15, 685] |
ἐν
Τοκιστῇ.
Αἰγύπτιον
γὰρ
ὑποστησάμενος
|
τὸν |
τοκιστήν
φησιν·
Καταλαμβάνομεν
τὸν
πορνοβοσκὸν |
[15, 669] |
καὶ
σημεῖον
νομίζουσιν
τοῦ
καὶ
|
τὸν |
τοῦ
ἤθους
κόσμον
περιῃρῆσθαι
τοὺς |
[15, 670] |
κόσμον
ἐσκύλευνται,
(καὶ)
τούτοις
καὶ
|
τὸν |
τοῦ
σώματος
κόσμον
ὑπὸ
τοῦ |
[15, 674] |
Ἐκάλουν
δὲ
καὶ
οἷς
περιεδέοντο
|
τὸν |
τράχηλον
στεφάνους
ὑποθυμίδας,
ὡς
Ἀλκαῖος |
[15, 695] |
φίλταθ´
Ἁρμόδιε
καὶ
Ἀριστόγειτον,
ὅτι
|
τὸν |
τύραννον
κτανέτην
ἰσονόμους
τ´
Ἀθήνας |
[15, 695] |
ὥσπερ
Ἁρμόδιος
καὶ
Ἀριστογείτων,
ὅτε
|
τὸν |
τύραννον
κτανέτην
(ἰσονόμους
τ´
Ἀθήνας |
[15, 670] |
καὶ
θείῳ
στεφάνῳ
μικρὸν
καὶ
|
τὸν |
τυχόντα
μεῖναι.
Στεφανοῦσιν
δὲ
τὰς |
[15, 699] |
ποτε,
(ὡς
τάραχον
γίνεσθαι
οὐ
|
τὸν |
τυχόντα
τῶν
ἐπὶ
τούτοις
πίστεων |
[15, 671] |
μῆλα
ἢ
στεφάνους.
Φημὶ
οὖν
|
τὸν |
τῶν
ἑξήκοντα
ἀριθμὸν
εἰς
ἓξ |
[15, 697] |
πλεῖστον
ἰσχύσαντος
υἱὸν
γενέσθαι
Σέλευκον
|
τὸν |
τῶν
ἱλαρῶν
ᾀσμάτων
ποιητήν·
οὗπερ |
[15, 688] |
ἴδῃς
δεδοικότα.
Πλάτων
δέ
φησι
|
τὸν |
τῶν
ὅλων
δημιουργὸν
καὶ
τὴν |
[15, 700] |
δὲ
ἐν
Ὕβρει·
Οὔκουν
λαβὼν
|
τὸν |
φανὸν
ἅψεις
μοι
λύχνον;
(Ἄλλοι |
[15, 699] |
Τιμαχίδας
δὲ
ὁ
Ῥόδιος
δέλετρον
|
τὸν |
φανὸν
καλεῖσθαι,
οἷον,
φησίν,
οἱ |
[15, 699] |
ἑλάνας
καλοῦσιν.
Ἀμερίας
δὲ
γράβιον
|
τὸν |
φανόν.
Σέλευκος
δὲ
οὕτως
ἐξηγεῖται |
[15, 686] |
βοῦς
ἐργάτης
ἐργάζεται.
Καὶ
κατὰ
|
τὸν |
Φλιάσιον
δὲ
Ἀριστίαν·
καὶ
γὰρ |
[15, 676] |
ὀνόματα.
Οἱ
γὰρ
παῖδες
κατὰ
|
τὸν |
Χαιρήμονος
Κένταυρον·
Στεφάνους
ἑτοιμάζουσιν,
οὓς |
[15, 702] |
τῶν
δειπνοσοφιστῶν
σπουδάσματα.
Κατὰ
γὰρ
|
τὸν |
Χαλκοῦν
Διονύσιον·
Τί
κάλλιον
ἀρχομένοισιν
|
[15, 668] |
ἑξῆς
φησιν·
Ἐξεπήδης´
ἀρτίως
πέττουσα
|
τὸν |
χαρίσιον.
Ὅτι
δὲ
καὶ
φίλημα |
[15, 697] |
οὐδὲν
τῷ
προκαθημένῳ
καὶ
διδάσκοντι
|
τὸν |
χορόν,
ἀλλ´
αὐτὸς
πολὺ
τούτων |
[15, 672] |
Ἱστορεῖται
δ´
ὑπ´
αὐτὸν
ἐκεῖνον
|
τὸν |
χρόνον
τῶν
Καρῶν
δεισιδαιμονίᾳ
περισχεθέντων |
[15, 701] |
δὲ
τοῦτο
δῆλον
ὅτι
καὶ
|
τὸν |
χωλίαμβον
ἀναθετέον
αὐτῷ.
Βραχειῶν
γὰρ |
[15, 692] |
παιὰν
ᾔδετο,
μεγάλην
Διὸς
Σωτῆρος
|
ἄκατον |
ἦρέ
τις.
Ἄλεξις
δ´
ἐν |
[15, 682] |
ὀγδόῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
πρὸς
ταῖς
|
ἑκατὸν |
περὶ
τὰς
Ἄλπεις
λίμνην
τινά |
[15, 672] |
δὲ
δὴ
βαρβάρους
Κᾶρας
ὑπονοήσαντας
|
αὐτόματον |
ἀποδεδρακέναι
πρός
τι
λύγου
θωράκιον |
[15, 675] |
ἐπὶ
τὸν
κίσσινον
στέφανον
ἦλθον
|
αὐτόματόν |
τε
καὶ
πολὺν
ὄντα
καὶ |
[15, 698] |
~(ἔστι
δέ
τις
Κλεόνικος,
ὃν
|
ἀθάνατον |
λάχε
γῆρας,
οὔτε
ποιητάων
ἀδαήμων |
[15, 696] |
χήρωσεν
αὐγάς.
Τοιγὰρ
ἀοίδιμον
ἔργοις
|
ἀθάνατόν |
τέ
μιν
αὐξήσουσι
Μοῦσαι,
Μνημοσύνης |
[15, 696] |
ἐπὶ
φρένα
βάλλεις
καρπόν
τ´
|
ἀθάνατον |
χρυσοῦ
τε
κρείσσω
καὶ
γονέων |
[15, 693] |
ἀνακειμένης
τραπέζης
χρυσῆς
προπιὼν
αὐτῷ
|
ἄκρατον |
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
ἐκέλευσεν
βασταχθῆναι
τὴν |
[15, 675] |
ἄμετρον
ἀπόλαυσιν
τῶν
πολλῶν
ἐκτρεπομένων
|
ἄκρατόν |
τε
προσφερομένων
αὐτῶν,
(οἳ
μὲν |
[15, 693] |
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
Τὸν
|
ἄκρατον, |
φησίν,
οἶνον
τὸν
ἐπὶ
τῷ |
[15, 666] |
καθάρσει
χρησάμενον.
~Δι´
ὃ
καὶ
|
Ἐρασίστρατον |
τὸν
Ἰουλιήτην
ἐν
(τῇ
περὶ |
[15, 681] |
κοσμοσάνδαλον
ἀνείροντας
Λακεδαιμονίους,
οἳ
τὸν
|
παλαιότατον |
τῆς
πολιτικῆς
κόσμον
συμπατήσαντες
ἐξετραχηλίσθησαν. |
[15, 702] |
ἀρχομένοισιν
ἢ
καταπαυομένοις
ἢ
τὸ
|
ποθεινότατον; |
|
[15, 679] |
λεπτότατον
περὶ
σῶμα
συνίλλεται
(τε)
|
ἡδυπότατον |
περὶ
νυμφίον
εὔτριχα,
Κισσὸς
ὅπως |
[15, 679] |
τόνδε
φορήσεις
στέφανον
πολυποίκιλον
ἀνθέων,
|
γρυπότατον, |
χαριέστατον,
ὦ
Ζεῦ·
τίς
γὰρ |
[15, 679] |
ἔχους´
ἐνὶ
δωματίῳ
στρουθίον
ἀεροφόρητον
|
λεπτότατον |
περὶ
σῶμα
συνίλλεται
(τε)
ἡδυπότατον |
[15, 689] |
δὲ
καὶ
ἐν
Κυρήνῃ
ῥόδινον
|
χρηστότατον |
καθ´
ὃν
χρόνον
ἔζη
Βερενίκη |
[15, 688] |
ὕλη
καὶ
οἱ
τεχνῖται
τὸ
|
χρηστότατον |
ποιοῦσι
μύρον,
ἀλλ´
οὐχ
οἱ |
[15, 679] |
φορήσεις
στέφανον
πολυποίκιλον
ἀνθέων,
γρυπότατον,
|
χαριέστατον, |
ὦ
Ζεῦ·
τίς
γὰρ
αὐτὸν |
[15, 690] |
Κράτης
ἐν
Γείτοσιν
λέγων
οὕτως·
|
Γλυκύτατον |
δ´
ὦζε
βασιλείου
μύρου.
(Σαπφὼ |
[15, 683] |
οὐδὲ
βοάνθεμα
κεῖνα
τά
τ´
|
αἰπύτατον |
κάρη
ὑψοῖ,
φλόξ
τε
θεοῦ |
[15, 700] |
ἐν
Ἰάμβοις
τὸ
στρατιωτικὸν
λυχνεῖον
|
σύνθετον |
οὕτως
ὀνομάζει.
Ἐν
δὲ
Φορμοφόροις |
[15, 694] |
Φερσεφόνη·
χαίρετον,
εὖ
δὲ
τάνδ´
|
ἀμφέπετον |
πόλιν.
γʹ
(Ἐν
Δήλῳ
ποτ´ |
[15, 694] |
σέ
τε,
παῖ
Διός,
Φερσεφόνη·
|
χαίρετον, |
εὖ
δὲ
τάνδ´
ἀμφέπετον
πόλιν. |
[15, 683] |
τ´
ἀνὰ
κόλπῳ
φυλλάδα
νηλείην
|
ἐκχεύετον, |
ἀρτίγονοι
δὲ
εἴδοντ´
ἠμύουσαι
αἰεὶ |
[15, 679] |
ἥτις
ἔχους´
ἐνὶ
δωματίῳ
στρουθίον
|
ἀεροφόρητον
|
λεπτότατον
περὶ
σῶμα
συνίλλεται
(τε) |
[15, 695] |
κατ´
αἶαν,
φίλταθ´
Ἁρμόδιε
καὶ
|
Ἀριστόγειτον, |
ὅτι
τὸν
τύραννον
κτανέτην
ἰσονόμους |
[15, 698] |
ἔννεφ´,
ὅπως
ψηφῖδι
κακὸς
κακὸν
|
οἶτον |
ὀλεῖται
βουλῇ
δημοσίῃ
παρὰ
θῖν´ |
[15, 694] |
τινα
περίοδον
ἐξ
ὑποδοχῆς,
τὸ
|
τρίτον |
δὲ
καὶ
τὴν
ἐπὶ
πᾶσι |
[15, 694] |
δὲ
καλὸν
φυὰν
γενέσθαι,
τὸ
|
τρίτον |
δὲ
πλουτεῖν
ἀδόλως,
καὶ
τὸ |
[15, 694] |
ὀρθῶς·
δεύτερον
δ´
εἶναι
καλόν,
|
τρίτον |
δὲ
πλουτεῖν,
τοῦθ´,
ὁρᾷς,
ἐμαίνετο· |
[15, 668] |
διὰ
τούτων·
Κότταβον
ἐνθάδε
σοι
|
τρίτον |
ἑστάναι
οἱ
δυσέρωτες
(ἡμεῖς
προστίθεμεν |
[15, 685] |
καὶ
κοσμοσάνδαλα
βαίνων,
ἔγχει
κἀπιβόα
|
τρίτον |
παιῶν´,
ὡς
νόμος
ἐστίν.
Ὁ |
[15, 693] |
ἐλάχιστον
ᾖ
τὸ
πινόμενον·
καὶ
|
τρίτον |
προσκυνήσαντες
λαμβάνουσιν
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης, |
[15, 667] |
τοῖς
Ἰάμβοις.
Τὸ
δὲ
καλούμενον
|
κατακτὸν |
κοττάβιον
τοιοῦτόν
ἐστιν·
(λυχνίον
ἐστὶν |
[15, 693] |
ἡ
πρόνοια
δὲ
τυφλόν
τι
|
κἀσύντακτόν |
ἐστιν,
ὦ
πάτερ.
(Ἐν
δὲ |
[15, 673] |
καθ´
ἱστορίαν
καὶ
λέξιν
ζητουμένων,
|
ἕκτον |
δὲ
περὶ
τῶν
ἐν
τοῖς |
[15, 699] |
δεξιᾷ
γε
τόνδ´
ἔχω
τινά,
|
σιδηρότευκτον |
ἐναλίων
θηρῶν
βέλος,
κερατίνου
τε |
[15, 669] |
τὴν
τοῦ
ἐπιφανοῦς
κόσμου
περιαίρεσιν
|
φρυκτόν |
τινα,
φησὶ
Κλέαρχος
ἐν
πρώτῳ |
[15, 689] |
ἀλείμματα.
Καὶ
ῥόδινον
μὲν
πρὸς
|
πότον |
ἐπιτήδειον,
ἔτι
δὲ
μύρσινον,
μήλινον· |
[15, 689] |
ἡ
στακτὴ
δὲ
ἐπιτήδειος
πρὸς
|
πότον, |
ἔτι
δὲ
νάρδος.
Τὸ
δὲ |
[15, 689] |
δὲ
καὶ
ἑρπύλλινον
ἐπιτήδεια
πρὸς
|
πότον |
καὶ
κρόκινον
τὸ
χωρὶς
σμύρνης |
[15, 692] |
ὦ
Κύνουλκε
Θεόδωρε,
μύροις
παρὰ
|
πότον |
τοῖς
ἐλάχιστα
καροῦν
δυναμένοις,
τοῖς |
[15, 685] |
λεπτᾶς
ἀπὸ
μυρτίδος
εὐγνήτων
κλαδέων
|
δισύναπτον. |
(Εὔβουλος
Τιτθαῖς·
Ὡς
γὰρ
εἰσῆλθε |
[15, 686] |
ἑστιᾷς·
οὐ
γὰρ
μόνον
δεῖπνον
|
ἄμεμπτον |
παρέθηκας,
ἀλλὰ
καὶ
ἀκροάματα
καὶ |
[15, 676] |
τὸ
ἄνθος
τοῦτο
κατὰ
τὴν
|
Αἴγυπτον. |
(Διάφορος
δὲ
γίνεται
κατὰ
τὴν |
[15, 676] |
Ἀγησιλάῳ
τῷ
Λάκωνι
παραγενομένῳ
εἰς
|
Αἴγυπτον |
δῶρα
πέμψαι
τοὺς
Αἰγυπτίους
ἄλλα |
[15, 689] |
(διὰ
τὴν
σμύρναν
ἣν
εἰς
|
Αἴγυπτον |
καταγομένην
κομίζεσθαι
πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας. |
[15, 680] |
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
κατ´
|
Αἴγυπτον |
περὶ
Ἄβυδον
πόλιν
τὰς
ἀκάνθας |
[15, 698] |
νεμεσήσῃ
(πεσσομένης
ἀλόχου
τὸν
ἀχαικὸν
|
ἄρτον |
ἐν
οἴκοις,
καί
ποτέ
τις |
[15, 694] |
δὲ
πλουτεῖν
ἀδόλως,
καὶ
τὸ
|
τέταρτον |
ἡβᾶν
μετὰ
τῶν
φίλων.
σθέντος |
[15, 672] |
ἵδρυτο.
Διόπερ
ἐξ
ἐκείνου
καθ´
|
ἕκαστον |
ἔτος
ἀποκομίζεσθαι
τὸ
βρέτας
εἰς |
[15, 670] |
δαιμόνιον
δικαίως
βραβεύουσα
τῶν
πραγμάτων
|
ἕκαστον |
οἴεται
δεῖν
τοὺς
ἐρῶντας
μὴ |
[15, 694] |
ἐνταῦθα
γὰρ
ἤδη
τῶν
σοφῶν
|
ἕκαστον |
ᾠδήν
τινα
καλὴν
εἰς
μέσον |
[15, 673] |
καὶ)
περὶ
τὸν
καλὸν
ἡμῶν
|
Ἄδραστον |
ἐγένετο.
Ἐκδόντος
γὰρ
τούτου
πέντε |
[15, 689] |
ἐσκευάζετο
λιβανώτινον
μύρον.
Μύρον
δὲ
|
χρηστὸν |
μύρῳ
εὐτελεῖ
ἐπιχεόμενον
ἐπιπολῆς
μένει· |
[15, 689] |
ἐπιχεόμενον
ἐπιπολῆς
μένει·
μέλι
δὲ
|
χρηστὸν |
χείρονι
ἐπιχεόμενον
εἰς
τὸ
κάτω |
[15, 687] |
ἐν
Πονήρᾳ
οὕτως·
Ὑγιείας
μέρος
|
μέγιστον |
ὀσμὰς
ἐγκεφάλῳ
χρηστὰς
ποιεῖν.
Καὶ |
[15, 681] |
καὶ
δυναμένην
τέρπειν,
(ἀλλὰ
πρὸς
|
ὀλίγιστον. |
Τὸ
δὲ
μέλαν,
φησί,
τὴν |
[15, 692] |
ἡ
οἰκεία
τῆς
τριχὸς
ὑγρότης.
|
Ἥδιστον |
δέ,
ἄνδρες
φίλοι,
ἀναγινώσκων
τὴν |
[15, 682] |
Κυρήνῃ,
διὸ
καὶ
τὸ
μύρον
|
ἥδιστον. |
Καὶ
τῶν
ἴων
δὲ
καὶ |
[15, 689] |
εὐστόμαχον
ὂν
καὶ
τὴν
διάνοιαν
|
ἀπαραπόδιστον |
φυλάσσει.
Καὶ
τὸ
σαμψούχινον
δὲ |
[15, 697] |
παρὰ
Ἀντιόχῳ
τῷ
προσαγορευθέντι
Μεγάλῳ
|
πλεῖστον |
ἰσχύσαντος
υἱὸν
γενέσθαι
Σέλευκον
τὸν |
[15, 668] |
ἐν
ταῖς
παννυχίσιν,
ἐν
αἷς
|
πλεῖστον |
ὅσον
χρόνον
διηγρύπνουν
χορεύοντες·
καὶ |
[15, 696] |
Ἀρετὰ
πολύμοχθε
γένει
βροτείῳ,
θήραμα
|
κάλλιστον |
βίῳ,
σᾶς
πέρι,
παρθένε,
μορφᾶς
|
[15, 668] |
ἀγνύντες,
τί
μου
(λέγοντες·
ὦ
|
κάλλιστον |
Ἡρακλεῖ
λάταξ
τοῦτο
δὲ
λέγοντες |
[15, 678] |
τρίτος
οὗτος
δ´
ἔχει
σύκων
|
κυλιστὸν |
στέφανον.
ἀλλ´
ἔχαιρε
καὶ
Ζῶν |
[15, 678] |
δὲ
καὶ
παρὰ
τοῖς
κωμικοῖς
|
ΚΥΛΙΣΤΟΝ |
τινα
καλούμενον
στέφανον
καὶ
μνημονεύοντα |
[15, 694] |
ἀδόλῳ
φρενί.
ζʹ
Ὑγιαίνειν
μὲν
|
ἄριστον |
ἀνδρὶ
θνητῷ,
δεύτερον
δὲ
καλὸν |
[15, 695] |
αἰχμητά,
λέγουσί
σε
ἐς
Τροίαν
|
ἄριστον |
ἐλθεῖν
Δαναῶν
μετ´
Ἀχιλλέα.
ιϚ |
[15, 694] |
τὸ
μὲν
ὑγιαίνειν
πρῶτον
ὡς
|
ἄριστον |
ὂν
ὠνόμασεν
ὀρθῶς·
δεύτερον
δ´ |
[15, 688] |
καὶ
ἐν
Κυζίκῳ·
ῥόδινον
δὲ
|
κράτιστον |
ἐν
Φασήλιδι,
καὶ
τὸ
ἐκ |
[15, 689] |
ἔτι
δὲ
κύπρινον
καὶ
κρόκινον·
|
βέλτιστον |
δ´
ἐν
Αἰγίνῃ
καὶ
Κιλικίᾳ. |
[15, 684] |
σηκοῖς
ἢ
αὐτοῖς
βρετάεσσιν,
ὅτε
|
πρώτιστον |
ἴδωνται·
πολλάκι
θελμια
καλά,
τοτὲ |
[15, 693] |
μετὰ
τὴν
πλήρωσιν
διδόασιν,
ὅπως
|
ἐλάχιστον |
ᾖ
τὸ
πινόμενον·
καὶ
τρίτον |
[15, 693] |
Νικόστρατος
οὕτως
φησίν·
Ἄλλ´
ἐγχέασα
|
θᾶττον |
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
ἀπενεγκάτω
μοι
τὴν |
[15, 692] |
μαραίνει.
(Διὸ
καὶ
τὰ
πιλία
|
θᾶττον |
ποιεῖ
πολιούς·
ἐκπίνεται
γὰρ
ἡ |
[15, 689] |
λαμβάνει
γὰρ
αὑτοῦ
καθύπερθεν
τὸ
|
ἧττον. |
Τοῦ
δὲ
Αἰγυπτίου
μύρου
μνημονεύων |
[15, 669] |
Πίνειν
μένοντα
τὸν
καλῶς
εὐδαίμονα
|
(κρεῖττον· |
μάχαι
δ´
ἄλλοισι
καὶ
πόνος |
[15, 685] |
Ὁ
δὲ
πεποιηκὼς
τοὺς
εἰς
|
αὐτὸν |
ἀναφερομένους
Μεταλλεῖς
φησιν·
Ὑπ´
ἀναδενδράδων |
[15, 677] |
ἐπέδειξεν
τὸν
ῥοδίζοντα
λωτόν,
φάσκων
|
αὐτὸν |
δεῖν
καλεῖν
Ἀντινόειον,
ἀναπεμφθέντα
ὑπὸ |
[15, 672] |
τῆς
κλοπῆς
τοῦ
πυρός,
λύσας
|
αὐτὸν |
ἐκ
τῶν
χαλεπωτάτων
δεσμῶν·
καὶ |
[15, 672] |
ζήτησιν
ποιησαμένων.
Ἱστορεῖται
δ´
ὑπ´
|
αὐτὸν |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
τῶν
Καρῶν |
[15, 669] |
φιλονεικίας
παυόμενος
ἧς
εἶχε
πρὸς
|
αὐτόν, |
ἐπεὶ
θόρυβος
κατεῖχεν
τὸ
συμπόσιον, |
[15, 697] |
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἀποβλέψας
εἰς
|
αὐτὸν |
ἔφη·
ἀλλ´
ἐπειδή
μοι
ὀργίζῃ, |
[15, 680] |
μετὰ
ταῦτα
τῶν
φίλων
ἕνα
|
αὐτὸν |
ἔχοντα
ἐκπέμψαι
ποτὲ
καὶ
στρατηγόν, |
[15, 679] |
χαριέστατον,
ὦ
Ζεῦ·
τίς
γὰρ
|
αὐτὸν |
ἔχουσα
φιλήσει.
(Κἀν
τοῖς
ἑξῆς |
[15, 698] |
ἐν
Εὐνείδαις
καὶ
τῶν
κατ´
|
αὐτὸν |
Ἡγήμων
ὁ
Θάσιος,
ὃν
ἐκάλουν |
[15, 699] |
δὲ
τοῖς
ἑξῆς
καὶ
λυχνίδιον
|
αὐτὸν |
καλεῖ
διὰ
τούτων·
Ἀλλ´
ὥσπερ |
[15, 674] |
συγγραφεύς·
ἀπέδειξε
δὲ
καὶ
διαφωνοῦντα
|
αὐτὸν |
κατ´
ἔνια
τῶν
ἱστορηθέντων
παρὰ |
[15, 686] |
τοσούτων
λεχθέντων
μηδὲν
ἀποκρίνεται,
κελεύω
|
αὐτὸν |
κατὰ
τοὺς
Ἀλέξιδος
Διδύμους
ΧΥΔΑΙΟΙΣ |
[15, 679] |
Γαλήνη
δ´
ἡ
Σμυρναία
στρουθιον
|
αὐτὸν |
ὀνομάζει.
ΠΟΘΟΣ.
Οὕτως
τις
στέφανος |
[15, 690] |
Πρὸς
τῷ
μυροπώλῃ
γευόμενον
κατελίμπανον
|
αὐτὸν |
περὶ
μύρον
μέλλει
τε
συνθείς |
[15, 696] |
τὸ
παιανικὸν
ἐπίφθεγμα.
Παρέθετο
δ´
|
αὐτὸν |
Πολέμων
ὁ
περιηγητὴς
ἐν
τῇ |
[15, 675] |
Γενομένης
δ´
αἰθρίας
εἰς
τὸν
|
αὐτὸν |
ὑποστρέψαντες
τόπον,
γευσάμενοι
τοῦ
μίγματος |
[15, 692] |
θυγατέρα
δὲ
Ὀλιστήνην
γεννῆσαι.
Καὶ
|
αὐτὸν |
ὡς
μειζόνων
ὀρεγόμενον
πραγμάτων
(εἰς |
[15, 686] |
Ὃ
δὲ
διεγερθεὶς
καὶ
μόλις
|
ἑαυτὸν |
ἀναλαβὼν
(τί
τοῦτ´,
εἶπεν,
Ἡράκλεις; |
[15, 699] |
τὸν
λύχνον
μικροῦ
κατακαύσας
ἔλαθ´
|
ἑαυτόν, |
ὑπὸ
μάλης
τῇ
γαστρὶ
μᾶλλον |
[15, 700] |
ἡμερῶν
ἐστιν
ἀριθμὸς
εἰς
τὸν
|
ἐνιαυτόν. |
Ἕρμιππος
δὲ
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν |
[15, 691] |
περιστερὰς
ἀφῆκεν
ἀποβεβαμμένας
εἰς
οὐχὶ
|
ταὐτόν, |
μὰ
Δία,
τὴν
αὐτὴν
μύρον, |
[15, 698] |
ἀπείσομαι
εἰς
Θασίους
μηθὲν
πημαίνων
|
κλυτὸν |
ἄργυρον
ἐγγυαλίξων,
μή
τίς
μοι |
[15, 670] |
εἶπεν.
Ἐστὶν
δ´
ὃ
λέγει
|
τοιοῦτον· |
~ἕνα
βούλεσθαι
ἀριθμὸν
εὑρεῖν,
ᾧ |
[15, 667] |
Τὸ
δὲ
καλούμενον
κατακτὸν
κοττάβιον
|
τοιοῦτόν |
ἐστιν·
(λυχνίον
ἐστὶν
ὑψηλόν,
ἔχον |
[15, 694] |
εἶναι)
σκόλιον
ἐκλήθη.
Τὸ
δὲ
|
τοιοῦτον |
ᾔδετο
ὁπότε
τὰ
κοινὰ
καὶ |
[15, 690] |
λέγ´,
ὅτι
φέρεις
αὐτῇ
μύρον
|
τοιοῦτον |
οἷον
οὐ
Μέγαλλος
πώποτε
ἥψησεν |
[15, 689] |
καὶ
τὰ
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
διὰ
|
πλοῦτον |
καὶ
διὰ
τὴν
Ἀρσινόης
καὶ |
[15, 669] |
νομίσματι
χρήσασθαι,
καὶ
τὸν
λόγον
|
τοῦτον |
ἀνέγραψε
(Καλλίμαχος
ἐν
τῇ
τῶν |
[15, 680] |
τῷ
τῆς
Αἰγύπτου
τότε
βασιλεύοντι.
|
Τοῦτον |
γὰρ
ἡσθέντα
τῷ
κάλλει
τοῦ |
[15, 692] |
(κατοικήσαντος
αὐτοῦ
ἐπὶ
τοῦ
ὄρους.
|
Τοῦτον |
δὲ
καὶ
στέφανον
πρῶτον
εὑρεῖν |
[15, 692] |
σχεδίαν
ἢ
στέφανον
ἢ
πλοῖον.
|
Τοῦτον |
δὲ
τὴν
ἀδελφὴν
γήμαντα
Καμήσην |
[15, 699] |
ὁ
τραγῳδοδιδάσκαλος
ποιήσας
ἐλεγεῖον
τρόπον
|
τοῦτον |
δηλοῖ·
(Ὡς
Ἀγαθοκλῆος
λάσιαι
φρένες |
[15, 677] |
λέγειν
εἴη
σοφός.
ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ.
Οὕτως
|
τοῦτον |
καλούμενον
στέφανον
Ἀριστοφάνης
μνήμης
ἠξίωσεν |
[15, 695] |
λαβεῖν.
κβʹ
Πόρνη
καὶ
βαλανεὺς
|
τωὐτὸν |
ἔχους´
ἐμπεδέως
ἔθος·
ἐν
ταὐτᾷ |
[15, 698] |
ἱστορῶν
τάδε
γράφει·
Καὶ
τὸν
|
Βοιωτὸν |
δὲ
καὶ
τὸν
Εὔβοιον
τοὺς |
[15, 677] |
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ὀδυσσεῦσι
κέκληκεν
τὸν
|
λωτὸν |
στεφάνωμα
διὰ
τὸ
πάντα
τὰ |
[15, 677] |
πολλῆς
τερατείας
ἐπέδειξεν
τὸν
ῥοδίζοντα
|
λωτόν, |
φάσκων
αὐτὸν
δεῖν
καλεῖν
Ἀντινόειον, |
[15, 685] |
διὰ
τί
Κρατῖνος
εἴρηκε
τὸν
|
μελίλωτον |
τῷ
τ´
ἀειφρούρῳ
μελιλώτῳ.
Ἐπεὶ |
[15, 685] |
αὐτὴν
παντοδαποῖς
τραγήμασιν,
μύρον,
στεφάνους,
|
λιβανωτόν, |
αὐλητρίδα
λαβέ.
Φιλόξενος
δ´
ὁ |
[15, 665] |
Καὶ
δὴ
κέκραται.
{Β.
Τὸν
|
λιβανωτὸν |
ἐπιτιθεὶς
εἶπε
(Σπονδὴ
μὲν
ἤδη |
[15, 683] |
αὐτῆς
μήκωνος
ἄπο
πλαταγώνια
βάλλοις,
|
ἄβρωτον |
κώδειαν
ὄφρα
κνώπεσσι
φυλάξῃ·
φυλλάσιν |
[15, 695] |
μετ´
Ἀχιλλέα.
ιϚ
Τὸν
Τελαμῶνα
|
πρῶτον, |
Αἴαντα
δὲ
δεύτερον
ἐς
Τροίαν |
[15, 696] |
ὁ
εἰς
Πτολεμαῖον
δὲ
τὸν
|
πρῶτον |
Αἰγύπτου
βασιλεύσαντα
παιάν
ἐστιν,
ὃν |
[15, 688] |
τῆς
Ἥρας
λέγει·
Ἀμβροσίῃ
μὲν
|
πρῶτον |
ἀπὸ
χροὸς
ἱμερόεντος
λύματα
πάντα |
[15, 680] |
καὶ
τῶν
τυχόντων
κατὰ
τὸν
|
πρῶτον |
βίον,
(διὰ
στεφάνου
δωρεάν,
ὃν |
[15, 693] |
Ἔριφος
Μελιβοίᾳ·
Ἐκπεπήδηκας
πρὶν
Ἀγαθοῦ
|
πρῶτον |
Δαίμονος
λαβεῖν,
πρὶν
Διὸς
σωτῆρος. |
[15, 680] |
τούτων
καὶ
τελευταῖον
μὲν
φαίνεται,
|
πρῶτον |
δὲ
παύεται.
Τὰ
δὲ
θερινὰ |
[15, 689] |
πάλαι
μὲν
μέτριον,
ὕστερον
δὲ
|
πρῶτον |
διὰ
Στρατονίκην
τὴν
Εὐμένους.
Ἡ |
[15, 701] |
φανερῶς
πέπλασται,
ἐπὶ
σπονδαῖς
τοῦτο
|
πρῶτον |
εἰς
τρὶς
εἰπεῖν
τὸν
θεὸν |
[15, 677] |
ναρκισσίνους
ὀλίσβους.
Καὶ
ὃς
γελάσας
|
~Πρῶτον |
ἐν
τοῖς
Ἕλλησι
στέφανος
ὠνομάσθη, |
[15, 692] |
ὄρους.
Τοῦτον
δὲ
καὶ
στέφανον
|
πρῶτον |
εὑρεῖν
καὶ
σχεδίας
καὶ
πλοῖα |
[15, 694] |
ἦν
ᾀδόμενα,
ὧν
τὸ
μὲν
|
πρῶτον |
ἦν
ὃ
δὴ
πάντας
ᾄδειν |
[15, 666] |
θεωρίας,
μάθε
παρ´
(ἐμοῦ
ὅτι
|
πρῶτον |
μὲν
ἡ
τῶν
κοττάβων
εὕρεσις |
[15, 688] |
τοῦ
πλευμόνος
αὐτῇ
φύσιν
περιθεῖναι,
|
πρῶτον |
μὲν
μαλακὴν
καὶ
ἄναιμον,
εἶτα |
[15, 680] |
Διὸς
ἄνθος,
ἴφυον,
φλόγα,
ἡμεροκαλλές.
|
Πρῶτόν |
τε
τῶν
ἀνθέων
ἐκφαίνεσθαί
φησιν |
[15, 692] |
καὶ
πλοῖα
καὶ
νόμισμα
χαλκοῦν
|
πρῶτον |
χαράξαι.
Διὸ
καὶ
τῶν
κατὰ |
[15, 686] |
ἐλευθερίων
μόχθων
(ὀσμαὶ
ἐπιτηδευμάτων
τε
|
πρῶτον |
χρηστῶν
καὶ
χρόνου
πολλοῦ
δέονται, |
[15, 694] |
ὅστις
ἦν,
τὸ
μὲν
ὑγιαίνειν
|
πρῶτον |
ὡς
ἄριστον
ὂν
ὠνόμασεν
ὀρθῶς· |
[15, 680] |
ὄρειον
καὶ
τὸ
τοῦ
βολβοῦ
|
κώδυον. |
Συμπλέκουσι
γὰρ
καὶ
τοῦτ´
ἔνιοι |
[15, 690] |
ἐν
Λήροις
οὕτως·
Ἔστην
δὲ
|
κἀκέλευον |
ἐγχέασθε
νῷν
βρένθειον,
ἵνα
τοῖς |
[15, 675] |
χρώμενοι
τοῖς
παραπίπτουσι
τὴν
κεφαλὴν
|
ἐδέσμευον· |
(καὶ
ἐπὶ
τὸν
κίσσινον
στέφανον |
[15, 688] |
δὲ
προκέκριται
τὸ
ἐν
Αἰγύπτῳ,
|
δευτερεῦον |
δ´
ἐστὶ
τὸ
Κυπριακὸν
καὶ |
[15, 697] |
ἢ
κἀπ´
ὀλίγον
σου
πεφροντικέναι,
|
κύον |
ἀδδεές
Ἀλλ´
ἐπεὶ
διδάσκειν
μέ |
[15, 679] |
καὶ
τὸ
κρίνον
καὶ
τὸ
|
ἴφυον |
καὶ
ἀμάρακος
ὁ
Φρύγιος,
ἔτι |
[15, 680] |
καὶ
τὸ
κρίνον
καὶ
τὸ
|
ἴφυον |
καὶ
ἀμάρακος
ὁ
Φρύγιος,
ἔτι |
[15, 680] |
Θεόφραστος
τάδε·
ἴον,
Διὸς
ἄνθος,
|
ἴφυον, |
φλόγα,
ἡμεροκαλλές.
Πρῶτόν
τε
τῶν |
[15, 699] |
Σιληνὸν
μὲν
γάρ
τις
τὸν
|
γλωσσογράφον |
ἔφασκεν
Ἀθηναίους
λέγειν
τὰς
λαμπάδας |
[15, 690] |
τούτων·
(Βακκάρι
δὲ
τὰς
ῥῖνας
|
ἤλειφον· |
ἐσθ´
οἵη
περ
κρόκος.
Ἀχαιὸς |
[15, 682] |
Παρθικῶν
ἄνθος
τι
ἀναγράφει
καλούμενον
|
ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ |
κατὰ
τὴν
Παρθικὴν
χώραν,
περὶ |
[15, 682] |
μῖλάξ
τε
καὶ
τὸ
καλούμενον
|
φιλάδελφον, |
ὃ
τὴν
ἐπωνυμίαν
ἔλαβε
τῇ |
[15, 682] |
ῥόδον
φησὶ
τοὺς
Ἀρκάδας
καλεῖν
|
εὔομφον |
ἀντὶ
τοῦ
εὔοσμον.
Ἀπολλόδωρος
δ´ |
[15, 665] |
Φρυγὸς
δοίη
θεός,
κατὰ
τὸν
|
πάνσοφον |
Εὐριπίδην,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες,
οὐκ
ἂν |
[15, 689] |
μήλινον·
τοῦτο
δ´
ἐστὶν
καὶ
|
εὐστόμαχον |
καὶ
ληθαργικοῖς
χρήσιμον.
Τὸ
δ´ |
[15, 689] |
ληθαργικοῖς
χρήσιμον.
Τὸ
δ´
οἰνάνθινον
|
εὐστόμαχον |
ὂν
καὶ
τὴν
διάνοιαν
ἀπαραπόδιστον |
[15, 699] |
ὅ
τι
δή
ποτε,
(ὡς
|
τάραχον |
γίνεσθαι
οὐ
τὸν
τυχόντα
τῶν |
[15, 694] |
καὶ
τὴν
ἐπὶ
πᾶσι
τάξιν
|
ἔχον, |
οὗ
μετεῖχον
οὐκέτι
πάντες,
ἀλλ´ |
[15, 694] |
ἀταξίαν
τινὰ
μόνον
παρὰ
τἄλλα
|
ἔχον |
τὸ
μήθ´
ἅμα
μήθ´
ἑξῆς |
[15, 667] |
τοιοῦτόν
ἐστιν·
(λυχνίον
ἐστὶν
ὑψηλόν,
|
ἔχον |
τὸν
μάνην
καλούμενον,
ἐφ´
ὃν |
[15, 694] |
ἐπὶ
πᾶσι
τάξιν
ἔχον,
οὗ
|
μετεῖχον |
οὐκέτι
πάντες,
ἀλλ´
οἱ
συνετοὶ |
[15, 695] |
Ἀθηναίης
ἐν
θυσίαις
ἄνδρα
τύραννον
|
Ἵππαρχον |
ἐκαινέτην
ιγʹ
Αἰεὶ
σφῷν
κλέος |
[15, 675] |
τοῦ
μίγματος
προσηνῆ
καὶ
ἄλυπον
|
ἔσχον |
ἀπόλαυσιν.
Καὶ
διὰ
τοῦθ´
οἱ |
[15, 699] |
κρότος
γὰρ
γίγνεται,
καὶ
τὸν
|
λυχνοῦχον |
ἔκφερ´
ἐνθεὶς
τὸν
λύχνον.
Ἄλεξις |
[15, 699] |
Ῥωποπώλῃ
προειπών·
Λαβὲ
τριόδοντα
καὶ
|
λυχνοῦχον, |
ἐπιφέρει·
Ἐεγὼ
δὲ
δεξιᾷ
γε |
[15, 700] |
Ἀνεψιοῖς·
Οἶς´
εἰσιὼν
πανόν,
λύχνον,
|
λυχνοῦχον, |
ὅ
τι
πάρεστι·
φῶς
μόνον |
[15, 699] |
ἄλλος
δὲ
φανόν,
ὃ
δὲ
|
λυχνοῦχον, |
ὃ
δὲ
λύχνον,
καὶ
δίμυξον |
[15, 699] |
δὲ
τῷ
δευτέρῳ
Νιόβῳ
προειπὼν
|
λυχνοῦχον
|
Οἴμοι
κακόδαιμον,
φησίν,
ὁ
λυχνοῦχος |
[15, 699] |
ἐπιφέρει·
Καὶ
πῶς
ὑπερβὰς
τὸν
|
λυχνοῦχον |
οἴχεται
κἄλαθέ
σε;
Ἐν
δὲ |
[15, 700] |
τοῦ
πανοῦ.
Πρὸ
ἡμῶν
καὶ
|
ξυλολυχνοῦχον. |
Ξυλολύχνου
δὲ
μέμνηται
Ἄλεξις·
καὶ |
[15, 681] |
Θανασίμων
Φαρμάκων
ΑΜΑΡΑΚΟΝ,
φησίν,
ὃν
|
σάμψουχόν |
τινες
καλοῦσιν.
ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ
δὲ
μνημονεύει |
[15, 675] |
πολλῶν
πυθόμενος,
ὡς
οὐδὲν
ἐμάνθανον,
|
ἐνέτυχον |
ὀψέ
ποτε
Πολυχάρμου
Ναυκρατίτου
ἐπιγραφομένῳ |
[15, 688] |
ἡ
Κυπρία
καὶ
Ἀδραμυττηνή·
ἀμαράκινον
|
Κῷον |
καὶ
μήλινον.
(Κύπρινον
δὲ
προκέκριται |
[15, 701] |
δύο
συλλαβῶν
λεγομένων
ἰὴ
παιάν
|
ἡρῷον |
γίνεται,
βραχέων
δὲ
(λεχθεισῶν)
ἰαμβεῖον· |
[15, 676] |
(ὀδμῆς
τε
ἡδίστης
ἐπλήρωσεν
τὴν
|
ναῦν |
ἤδη
ἀπειρηκόσι
τοῖς
ἐμπλέουσιν
τὴν |
[15, 680] |
ἐν
Αἰγύπτῳ
πυθόμενοι
βασιλεύειν
τὸν
|
Βάβυν, |
ὅς
ἐστι
Τυφών.
Δημήτριος
δ´ |
[15, 696] |
τούτῳ
θερίζω,
(τούτῳ
πατέω
τὸν
|
ἁδὺν |
οἶνον
ἀπ´
ἀμπέλω,
τούτῳ
δεσπότας |
[15, 686] |
ἢ
μαζαγρέτας,
Ἅιδου
τραπεζεύς,
ἀκρατέα
|
νηδὺν |
ἔχων.
Ἐπεὶ
δὲ
τοσούτων
λεχθέντων |
[15, 686] |
φησί·
~(Φορεῖτε,
μασσέτω
τις,
ἐγχείτω
|
βαθὺν
|
κρατῆρ´·
ὅδ´
ἁνὴρ
οὐ
πρὶν |
[15, 695] |
ἔφη,
χαλᾷ
τὸν
ὄφιν
λαβών·
|
εὐθὺν |
χρὴ
τὸν
ἑταῖρον
ἔμμεν
καὶ |
[15, 667] |
τε
μικρὸν
ἐγχέαι
καὶ
μὴ
|
πολύν· |
(ἔπειτ´
ἀφήσεις.
{Β.
Τίνα
τρόπον; |
[15, 675] |
στέφανον
ἦλθον
αὐτόματόν
τε
καὶ
|
πολὺν |
ὄντα
καὶ
κατὰ
πάντα
τόπον |
[15, 690] |
(ἐχθὲς
Μελανώπῳ,
πολυτελοῦς
Αἰγυπτίου,
ᾧ
|
νῦν |
ἀλείφει
τοὺς
πόδας
Καλλιστράτου.
Μνημονεύει |
[15, 681] |
οἱ
Λάκωνες
ὡς
ἀπόρθητοί
ποτε;
|
Νῦν |
δ´
ὁμηρεύους´
ἔχοντες
πορφυροῦς
κεκρυφάλους; |
[15, 689] |
παρείχετο,
μάλιστα
δὲ
τὸ
τήλινον,
|
νῦν |
δὲ
οὔ.
Ἐν
δὲ
Περγάμῳ |
[15, 689] |
καὶ
μάλιστα
(ἐν)
τῷ
μεγαλλείῳ,
|
νῦν |
δὲ
οὔ.
Ἤκμαζε
δὲ
καὶ |
[15, 689] |
δὲ
Περγάμῳ
πρότερον
μὲν
ἐξόχως,
|
νῦν |
δὲ
οὔ,
μυρεψοῦ
τινος
(ἐκπονήσαντος |
[15, 687] |
Νόμων
κεκώλυκε
τοὺς
ἄνδρας
μυροπωλεῖν.
|
Νῦν |
δὲ
τῶν
ἀνθρώπων
οὐχ
αἱ |
[15, 673] |
παρ´
Ἀνακρέοντι
λυγίνου
στεφάνου·
ὅπερ
|
νῦν |
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ
εὕρομεν
παρὰ |
[15, 673] |
θεὸν
ἐπιτρέψαι
(φορεῖν
τὸν
καὶ
|
νῦν |
ἔτι
διαμένοντα
τῆς
δάφνης
στέφανον. |
[15, 701] |
ἔχουσα,
ἐπιβᾶσα
τῷ
λίθῳ
τῷ
|
νῦν |
ἔτι
κειμένῳ
ὑπὸ
τῷ
ποδὶ |
[15, 699] |
ἔσταζεν,
Ὅτι
δὲ
λυχνοῦχοι
οἱ
|
νῦν |
καλούμενοι
φανοὶ
ὠνομάζοντο
Ἀριστοφάνης
ἐν |
[15, 698] |
ὀλλυμένων
τε
ἀνδρῶν,
οἳ
(καὶ)
|
νῦν |
κεῖθι
κακῶς
κακὰ
ῥαψῳδοῦσιν·
οἷς |
[15, 700] |
Φερεκράτης
δὲ
ἐν
Κραπατάλλοις
τὴν
|
νῦν |
λυχνίαν
καλουμένην
λύχνειον
κέκληκεν
διὰ |
[15, 679] |
ὥσπερ
παρὰ
Ἀλεξανδρεῦσι
μέχρι
καὶ
|
νῦν. |
(Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
Χαιρήμων
ὁ |
[15, 678] |
περὶ
Θυσιῶν,
ψιλίνους
αὐτοὺς
φάσκων
|
νῦν |
ὀνομάζεσθαι,
ὄντας
ἐκ
φοινίκων.
Φέρειν |
[15, 668] |
λέγει
ὁ
Εὔβουλος·
Εἶεν
γυναῖκες·
|
νῦν |
ὅπως
τὴν
νύχθ´
ὅλην
ἐν |
[15, 691] |
τῆς
χρήσεως,
ὥσπερ
οὐδὲ
ἡμεῖς
|
(νῦν |
οὕτω
πολυτίμων
τῶν
καλλίστων
ὑπαρχόντων, |
[15, 691] |
ἐξὸν
ταῖς
χερσίν,
ὥσπερ
ἡμεῖς
|
νῦν |
ποιοῦμεν,
ἀρυσαμένους
ἀλείφεσθαι
πᾶν
τὸ |
[15, 672] |
ἐπιμεληθῆναι
τοῦ
(ἱεροῦ
τοῦ
καὶ
|
νῦν |
ὑπάρχοντος,
πρότερον
δὲ
ὑπὸ
Λελέγων |
[15, 666] |
Ἀμειψίου
Ἀποκοτταβίζοντας
ἀποβλύζειν
ὑπολαμβάνεις.
Ἐπεὶ
|
οὖν |
ἄπειρος
εἶ
τῆς
τοιαύτης
θεωρίας, |
[15, 675] |
εὗρεν
κεφαλαλγίας
δεσμὸν
φάρμακον.
Τούτῳ
|
οὖν |
βοηθήματι
πρὸς
πότους
χρώμενοι
τοῖς |
[15, 675] |
ἀρχηγὸν
αἴτιον
ὑπολαβόντες.
Ἔδει
μὲν
|
οὖν |
βοηθημάτων
τοῖς
ἐν
τῷ
πότῳ |
[15, 694] |
(τε)
εἰς
τὸν
βίον.
Τῶν
|
οὖν |
δειπνοσοφιστῶν
ὃ
μέν
τις
ἔλεγε |
[15, 669] |
τὸ
σὸν
εὖ
θέμενος.
(Φὴς
|
οὖν |
διὰ
τί,
τῶν
ἐστεφανωμένων
ἐὰν |
[15, 686] |
καὶ
θεάματα
ἥδιστα
παρέχεις.
Τί
|
οὖν |
εἰ
καὶ
μύρον
ἐνέγκαι
τις |
[15, 676] |
πρὸς
τῷ
καὶ
ἐμψύχειν.
Γελοῖοι
|
οὖν |
εἰσιν
καὶ
οἱ
λέγοντες
Ναυκρατίτην |
[15, 699] |
Εὐβοίῳ
τέρψεται
οὐδ´
ὀλίγον.
(Πολλῶν
|
οὖν |
ἑκάστοτε
τοιούτων
λεγομένων,
ἐπεί
ποτε |
[15, 677] |
ἐπεποιήκει
οὗτος
ὁ
λέων.
Ἡσθεὶς
|
οὖν |
ἐπὶ
τῇ
τῆς
ἐννοίας
εὑρέσει |
[15, 669] |
στεφάνων
πάντ´
ἐγένοντο
χαμαί.
Σὸν
|
οὖν |
ἐστιν,
ὦ
μουσικώτατε,
τὴν
χιλιέτη |
[15, 679] |
παῖδα,
τοῦ
πατρὸς
παρόν.
Ἐπειδὴ
|
οὖν |
ἤδη
καὶ
σὺ
πεπλήρωσαι
οὐ |
[15, 671] |
πλέγματα
ἡ
λύγος
ἐπιτήδειος.
Εἰπὲ
|
οὖν |
ἡμῖν
τι
περὶ
τούτων
ζητήσεως |
[15, 672] |
χρωμένους
ἀπαίρειν
οὐ
δύνασθαι.
Ἡγησαμένους
|
οὖν |
θεῖόν
τι
τοῦτ´
εἶναι
πάλιν |
[15, 677] |
τι
τὴν
ὑπογλωττίδα
ἀποδίδωσιν.
Λαβὲ
|
οὖν |
καὶ
παρ´
ἐμοῦ
κατὰ
τὸν |
[15, 675] |
ἡ
τοῦ
λέγειν
πιθανότης
(ἔοικεν
|
οὖν |
ὁ
στέφανος
τοῦτο
ποιεῖν
βούλεσθαι. |
[15, 682] |
εἶναί
φησι
ποιήματα·
λέγει
δ´
|
οὖν |
ὅστις
ἐστὶν
ὁ
ποιήσας
αὐτὰ |
[15, 668] |
τῷ
περὶ
Ἀλκαίου.
Οὐκ
ἀπεικότως
|
οὖν |
οὐδ´
ὁ
Καλλίμαχος
Σικελὴν
τὴν |
[15, 678] |
κυκλούμενος
ὥσπερ
κυλιστὸς
στέφανος.
Τίς
|
οὖν |
οὗτος
ὁ
κυλιστός;
Οἶδα
γὰρ |
[15, 677] |
ἐν
Ταγηνισταῖς
λέγων
οὕτως·
Τί
|
οὖν |
ποιῶμεν;
Χλανίδ´
ἐχρῆν
λευκὴν
λαβεῖν· |
[15, 676] |
τότε
ἐκάλεσε
Ναυκρατίτην.
Ὁ
μὲν
|
οὖν |
Πολύχαρμος
ταῦτα.
Οἷς
κἀγὼ
πείθομαι, |
[15, 671] |
ἤτοι
μῆλα
ἢ
στεφάνους.
Φημὶ
|
οὖν |
τὸν
τῶν
ἑξήκοντα
ἀριθμὸν
εἰς |
[15, 698] |
ποιητῶν
ὑπερέχειν
ἐπιγεγονότας.
Εὑρετὴν
μὲν
|
οὖν |
τοῦ
γένους
Ἱππώνακτα
φατέον
τὸν |
[15, 670] |
ἀπαλλαγῶσιν
τῆς
ἐπιθυμίας.
Τὴν
ἀφαίρεσιν
|
οὖν |
τοῦ
στεφάνου
σημεῖον
τοῦ
ἔτι |
[15, 671] |
ἡμεῖς
ψαμμακόσιοι
ἐσμὲν
δῆλον.
Ὁ
|
οὖν |
τῶν
ἑξήκοντα
ἀριθμὸς
εἰς
ἓξ |
[15, 692] |
τῶν
μύρων
χρῆσιν
ὥρμησεν.
Χρηστέον
|
οὖν, |
ὦ
Κύνουλκε
Θεόδωρε,
μύροις
παρὰ |
[15, 673] |
τῇ
νήσῳ
συνηθεστέραν
ὑπάρχειν.
Ὁ
|
γοῦν |
Ἀνακρέων
φησίν·
Μεγίστης
ὁ
φιλόφρων |
[15, 687] |
(ἔκ
τινων
ποτηρίων)
ἑλκύσας,
λόγῳ
|
γοῦν |
ἀντελάβετο
τῆς
ἀρετῆς,
ἐπιγραψάμενος
τοῖς |
[15, 689] |
μελῶν
ἡμῶν
ἐστιν
ἐπιτήδειον.
Ἀντιφάνης
|
γοῦν |
ἐν
Θορικίοις
ἢ
Διορύττοντί
φησιν· |
[15, 699] |
καὶ
φαίνειν
τοῖς
ὁδοιποροῦσιν.
Θεοδωρίδας
|
γοῦν |
ὁ
Συρακόσιος
(ἐν
Κενταύροις
διθυράμβῳ |
[15, 677] |
Φιλητᾶς
δέ
φησι·
Ἴσθμιος
στέφανος
|
ἤγουν |
ὁμωνυμία
ἀμφοτέρωθι
οἷον
τῆς
κεφαλῆς |
[15, 675] |
συμφέρον
καὶ
τοῖς
ἐκ
μέθης
|
παραβοηθοῦν |
ἐλαττώμασιν
(ὁ
στέφανος
τοῦ
πρὸς |
[15, 694] |
ᾠδήν
τινα
καλὴν
εἰς
μέσον
|
ἠξίουν |
προφέρειν.
(Καλὴν
δὲ
ταύτην
ἐνόμιζον |
[15, 702] |
δειπνοσοφιστῶν
σπουδάσματα.
Κατὰ
γὰρ
τὸν
|
Χαλκοῦν |
Διονύσιον·
Τί
κάλλιον
ἀρχομένοισιν
ἢ |
[15, 666] |
Νεμέσει
δείκνυσιν·
ὅτι
δὲ
καὶ
|
χαλκοῦν |
ἦν,
Εὔπολις
ἐν
Βάπταις
λέγει· |
[15, 692] |
σχεδίας
καὶ
πλοῖα
καὶ
νόμισμα
|
χαλκοῦν |
πρῶτον
χαράξαι.
Διὸ
καὶ
τῶν |
[15, 697] |
συρβηνέων
χορός,
ὧν
ἕκαστος
τὸ
|
δοκοῦν |
ἑαυτῷ
κατᾳσαι
δεῖ,
προσέχων
οὐδὲν |
[15, 700] |
ἥλιος;
Ἀναξανδρίδης
δὲ
ἐν
Ὕβρει·
|
Οὔκουν |
λαβὼν
τὸν
φανὸν
ἅψεις
μοι |
[15, 667] |
ἔχειν
τὴν
χεῖρα
μέλλοντα
κοτταβίζειν.
|
(Ἐκάλουν |
δ´
ἀπ´
ἀγκύλης
τὴν
τοῦ |
[15, 666] |
μείζων
ἀγὼν
τῆς
Ἰσθμιάδος
ἐπέρχεται.
|
Ἐκάλουν |
δὲ
καὶ
κατακτούς
τινας
κοττάβους. |
[15, 674] |
ταῦτα,
ἐπεὶ
αὐτόθι
ἡ
καρδία.
|
Ἐκάλουν |
δὲ
καὶ
οἷς
περιεδέοντο
τὸν |
[15, 678] |
τῆς
Εὐρώπης
ὀστᾶ
κομίζεσθαι,
ἣν
|
ἐκάλουν |
Ἑλλωτίδα.
Ἄγεσθαι
δὲ
καὶ
ἐν |
[15, 688] |
ἀρωμάτων
σκευαζομένου,
ἃ
δὴ
θυώματα
|
ἐκάλουν, |
ἐπὶ
τῆς
Ἥρας
λέγει·
Ἀμβροσίῃ |
[15, 698] |
αὐτὸν
Ἡγήμων
ὁ
Θάσιος,
ὃν
|
ἐκάλουν |
Φακῆν.
Λέγει
γὰρ
οὕτως·
(Ἐς |
[15, 667] |
τοῦ
κοττάβου
πρόεσιν
διὰ
τὸ
|
ἐπαγκυλοῦν |
τὴν
δεξιὰν
χεῖρα
ἐν
τοῖς |
[15, 694] |
(τὸ
στῆθος
διελόντ´,
ἔπειτα
τὸν
|
νοῦν
|
ἐσιδόντα,
κλείσαντα
πάλιν,
ἄνδρα
φίλον |
[15, 687] |
δὲ
Ἀθηνᾶν
Φρόνησιν
οὖσαν
καὶ
|
Νοῦν, |
ἔτι
δ´
Ἀρετὴν
ἐλαίῳ
χριομένην |
[15, 666] |
τὸ
λυχνίον
ἐστί.
Πρόσεχε
τὸν
|
νοῦν· |
ᾠὰ
μὲν
πέντε
νικητήριον.
{Β. |
[15, 667] |
δεῖξον
νόμῳ.
{Α.
Αὐλητικῶς
δεῖ
|
καρκινοῦν |
τοὺς
δακτύλους
οἶνόν
τε
μικρὸν |
[15, 668] |
ἐν
αἷς
πλεῖστον
ὅσον
χρόνον
|
διηγρύπνουν |
χορεύοντες·
καὶ
διωνομάζετο
τὰ
πεμμάτια |
[15, 701] |
ταῦτ´
εἰπὼν
Οὐρὰν
ὑπίλας
ὑπὸ
|
λεοντόπουν |
βάσιν,
ὑπεξῆλθεν
τοῦ
συμποσίου
ὑπνηλὸς |
[15, 692] |
μύροις
παρὰ
πότον
τοῖς
ἐλάχιστα
|
καροῦν |
δυναμένοις,
τοῖς
στύφουσιν
δὲ
καὶ |
[15, 675] |
καὶ
ἀμαράκινον
καὶ
ἅπαντας
τοὺς
|
καροῦν |
δυναμένους
ἢ
βαρύνειν
ἄλλως
κεφαλὴν |
[15, 671] |
ἓξ
συμπότας
δύνασθαι
τὴν
ἰσότητα
|
πληροῦν. |
Οἶδα
γὰρ
ὅτι
κατ´
ἀρχὰς |
[15, 687] |
χρισάμενος
μύρῳ;
Τὰ
στήθη
παρακελευόμενος
|
μυροῦν, |
ἐν
οἷς
ἐστιν
ἡ
καρδία, |
[15, 674] |
δὲ
καὶ
τὰ
στήθη
καὶ
|
ἐμύρουν |
ταῦτα,
ἐπεὶ
αὐτόθι
ἡ
καρδία. |
[15, 669] |
ἐπιγράμματα,
ὧν
ἐστι
καὶ
τοῦτο,
|
ἐπεζήτουν |
μαθεῖν,
εἰπόντος
τοῦ
Κυρηναίου·
(Τὰ |
[15, 666] |
ὃ
συνεστραμμένῃ
τῇ
χειρὶ
ἄνωθεν
|
ἐρρίπτουν |
οἱ
παίζοντες
εἰς
τὸ
κοττάβιον. |
[15, 683] |
Μεγαρηίδος,
οὐδὲ
Φάσηλις
οὐδ´
αὐτὴ
|
Λεύκοφρυν |
ἀγασσαμένη
ἐπιμεμφής,
(Ληθαίου
Μάγνητος
ἐφ´ |
[15, 682] |
δι´
ὧν
λέγει·
Ἣ
δὲ
|
σὺν |
ἀμφιπόλοισι
φιλομειδὴς
Ἀφροδίτη
πλεξάμεναι
στεφάνους |
[15, 684] |
καὶ
εὐειδὲς
Διὸς
ἄνθος,
(χάλκας,
|
σὺν |
δ´
ὑάκινθον
ἰωνιάδας
τε
χαμηλὰς
|
[15, 684] |
ἃς
στύξε
μετ´
ἄνθεσι
Περσεφόνεια.
|
Σὺν |
δὲ
καὶ
ὑψῆέν
τε
πανόσμεον |
[15, 699] |
εἰς
ἔπος
ἄκρον
ἰὼν
παιδομανεῖ
|
σὺν |
ἔρωτι
πότην
ἶσον.
Ἔγραφε
δ´ |
[15, 683] |
εἴδοντ´
ἠμύουσαι
αἰεὶ
κάλυκες
στομίοισιν.
|
Σὺν |
καὶ
ἅπερ
τ´
ὀξεῖα
χροιῇ |
[15, 699] |
ἤ
τινα
χλούνην,
φλύων
ἀνθηρῇ
|
σὺν |
κακοδαμονίῃ.
Τοῖα
Συρηκοσίοις
καὶ
ἔχων |
[15, 695] |
μοι
πῖνε,
συνήβα,
συνέρα,
συστεφανηφόρει,
|
σύν |
μοι
μαινομένῳ
μαίνεο,
σὺν
σώφρονι |
[15, 695] |
φοροίη
καθαρὸν
θεμένη
νόον.
ιθʹ
|
Σύν |
μοι
πῖνε,
συνήβα,
συνέρα,
συστεφανηφόρει, |
[15, 702] |
καὶ
τὸν
ἐκ
Τυρρηνίας
οἶνον
|
σὺν |
ὀκτὼ
λαμβάνειν
ἐπίσταμαι.
Ταῦτα,
φίλτατε |
[15, 695] |
συστεφανηφόρει,
σύν
μοι
μαινομένῳ
μαίνεο,
|
σὺν |
σώφρονι
σωφρόνει.
κʹ
Ὑπὸ
παντὶ |
[15, 675] |
ἔχοντά
τι
καὶ
κεφαλαλγίας
παρηγορικὸν
|
σὺν |
τῷ
καὶ
κατὰ
ποσὸν
ψύχειν, |
[15, 681] |
ἐν
τῷ
περὶ
Θηρίων
φησί·
|
χαμαίπιτυν, |
οἳ
δὲ
ὁλόκυρον,
οἱ
δὲ |
[15, 667] |
τοῖσδε
τοῖς
νεανίαις,
λευκὸν
ἀντείνασα
|
πῆχυν. |
Καὶ
Αἰσχύλος
δ´
ἐν
Ὀστολόγοις |
[15, 693] |
ἀναμιμνήσκοντες
μόνον
τῇ
γεύσει
τὴν
|
ἰσχὺν |
αὐτοῦ
καὶ
τὴν
τοῦ
θεοῦ |
[15, 701] |
ἔφη·
Κλέαρχος
ὁ
Σολεὺς
οὐδενὸς
|
ὢν |
δεύτερος
τῶν
τοῦ
σοφοῦ
Ἀριστοτέλους |
[15, 681] |
ὑφ´
ὧν
μὲν
λείριον,
ὑφ´
|
ὧν |
δὲ
ἴον
καλεῖσθαι.
Κορίνθιοι
δ´ |
[15, 680] |
στρατηγόν,
Αἰγυπτίων
αὐτῷ
πολεμούντων·
ὑφ´
|
ὧν |
διὰ
τὸ
τοῦ
Πατάρμιδος
μῖσος |
[15, 696] |
γεγραφότος
τετελευτηκέναι
τὸν
Ἑρμείαν
δι´
|
ὧν |
εἴρηκεν
Σᾶς
γὰρ
φιλίου
μορφᾶς |
[15, 697] |
Λείπεταί
τις
ὁ
συρβηνέων
χορός,
|
ὧν |
ἕκαστος
τὸ
δοκοῦν
ἑαυτῷ
κατᾳσαι |
[15, 669] |
παισὶ
τὰ
Καλλιμάχου
ἀναγινώσκων
ἐπιγράμματα,
|
ὧν |
ἐστι
καὶ
τοῦτο,
ἐπεζήτουν
μαθεῖν, |
[15, 692] |
μεμνημένους
τῶν
ποιητῶν
ἔδοξεν
παρατίθεσθαι,
|
ὧν |
καὶ
αὐτῶν
μνησθήσομαι.
Ἀντιφάνης
μὲν |
[15, 678] |
κωμῳδιοποιῷ
ἐν
Συνεξαπατῶντι
φιλόσοφοι,
περὶ
|
ὧν |
καὶ
Σοφοκλῆς
Συνδείπνῳ
φησίν,
οὖσί |
[15, 682] |
στεφάνων
χρῆσιν
εἰδὼς
φαίνεται
δι´
|
ὧν |
λέγει·
Ἣ
δὲ
σὺν
ἀμφιπόλοισι |
[15, 681] |
Φιλῖνος
δὲ
τὸ
ΚΡΙΝΟΝ
ὑφ´
|
ὧν |
μὲν
λείριον,
ὑφ´
ὧν
δὲ |
[15, 670] |
ἐρωμένων
θύραις.
Ἢ
μᾶλλον
ὑφ´
|
ὧν |
(οἴονταί
τε
καὶ
πρὸς
ἀλήθειαν |
[15, 680] |
παραπλήσια
τὰ
κλωνία
στεφάνοις,
ἐφ´
|
ὧν |
τὸ
ἄνθος
φύεται.
Ὁ
δὲ |
[15, 694] |
περὶ
τὰς
συνουσίας
ἦν
ᾀδόμενα,
|
ὧν |
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἦν
ὃ |
[15, 682] |
Τὰ
δὲ
πεντάφυλλα
εὐώδη
μᾶλλον
|
ὧν |
τραχὺ
τὸ
κάτω.
(Εὐοσμότατα
δὲ |
[15, 695] |
δεύτερον
ἐς
Τροίαν
λέγουσιν
ἐλθεῖν
|
Δαναῶν |
καὶ
Ἀχιλλέα.
ιζʹ
Εἴθε
λύρα |
[15, 695] |
σε
ἐς
Τροίαν
ἄριστον
ἐλθεῖν
|
Δαναῶν |
μετ´
Ἀχιλλέα.
ιϚ
Τὸν
Τελαμῶνα |
[15, 688] |
φησιν
ὁ
Ὁμηρικός·
Αἰνῶς
γὰρ
|
Δαναῶν |
πέρι
δείδια,
οὐδέ
μοι
ἦτορ
|
[15, 698] |
ὃν
ἀθάνατον
λάχε
γῆρας,
οὔτε
|
ποιητάων |
ἀδαήμων
οὔτε
θεάτρων,
ᾧ
καὶ |
[15, 694] |
σον
δή
μοι
σκόλιόν
τι
|
λαβὼν |
Ἀλκαίου
κἀνακρέοντος.
Καὶ
Πράξιλλα
δ´ |
[15, 673] |
τὸ
παρὰ
τῷ
Ἀνακρέοντι
ζητούμενον.
|
(Λαβὼν |
δὲ
παρ´
ἐμοῦ
ὁ
πᾶσιν |
[15, 695] |
ὧδ´
ἔφη,
χαλᾷ
τὸν
ὄφιν
|
λαβών· |
εὐθὺν
χρὴ
τὸν
ἑταῖρον
ἔμμεν
|
[15, 667] |
οἰκέτης;
Καὶ
μετ´
ὀλίγα·
δεῖ
|
λαβὼν |
τὸ
ποτήριον
δεῖξον
νόμῳ.
{Α. |
[15, 669] |
Χαρίτων
ἐγκεράσας
χάριτας.
Καὶ
σὺ
|
λαβὼν |
τόδε
δῶρον
ἀοιδὰς
ἀντιπρόπιθι,
συμπόσιον |
[15, 700] |
Ἀναξανδρίδης
δὲ
ἐν
Ὕβρει·
Οὔκουν
|
λαβὼν |
τὸν
φανὸν
ἅψεις
μοι
λύχνον; |
[15, 686] |
δὲ
διεγερθεὶς
καὶ
μόλις
ἑαυτὸν
|
ἀναλαβὼν |
(τί
τοῦτ´,
εἶπεν,
Ἡράκλεις;
Οὐ |
[15, 701] |
μακρῶν
μὲν
τῶν
πρώτων
δύο
|
συλλαβῶν |
λεγομένων
ἰὴ
παιάν
ἡρῷον
γίνεται, |
[15, 668] |
Εὐριπίδης
ἐν
Πλεισθένει·
Πολὺς
δὲ
|
κοσσάβων |
ἀραγμὸς
Κύπριδος
προσῳδὸν
ἀχεῖ
μέλος |
[15, 666] |
ὅτι
πρῶτον
μὲν
ἡ
τῶν
|
κοττάβων |
εὕρεσις
Σικελική
ἐστιν
παιδιά,
ταύτην |
[15, 665] |
Μετὰ
ταῦτ´,
οἶμαι,
καὶ
περὶ
|
κοττάβων |
ζήτησις
ἦν
(καὶ
τῶν
ἀποκοτταβιζόντων. |
[15, 668] |
Μνημονεύει
τῶν
λατάγων
καὶ
τῶν
|
κοττάβων |
καὶ
ὁ
Χαλκοῦς
καλούμενος
Διονύσιος |
[15, 687] |
ἔργοις·
Ἁβροδίαιτος
ἀνὴρ
ἀρετήν
τε
|
σέβων |
τάδ´
ἔγραψεν
Παρράσιος.
κομψός
τις, |
[15, 666] |
σόν.
{ΗΡ.
Βαβαιάξ·
οὑτοσὶ
μείζων
|
ἀγὼν |
τῆς
Ἰσθμιάδος
ἐπέρχεται.
Ἐκάλουν
δὲ |
[15, 699] |
τῇ
γαστρὶ
μᾶλλον
τοῦ
δέοντος
|
προσαγαγών. |
Εὐμήδης
δ´
ἐν
Σφαττομένῳ
προειπών· |
[15, 668] |
ἀχύροισι
κυλινδομένην,
μάνης
δ´
οὐδὲν
|
λατάγων |
ἀίει·
τὴν
δὲ
τάλαιναν
πλάστιγγ´ |
[15, 668] |
τὴν
λάταγα
προσηγόρευσεν.
Μνημονεύει
τῶν
|
λατάγων |
καὶ
τῶν
κοττάβων
καὶ
ὁ |
[15, 666] |
ἐκπρεπὲς
ἔργον,
ὃν
σκοπὸν
ἐς
|
λατάγων |
τόξα
καθιστάμεθα.
Δικαίαρχος
ὁ
Μεσσήνιος, |
[15, 687] |
λέγει
που·
Τί
μὴν
πέτεαι
|
συρίγγων |
κοιλώτερα
στήθεα
χρισάμενος
μύρῳ;
Τὰ |
[15, 681] |
καλεῖσθαι.
Περὶ
δὲ
τῆς
ΛΥΧΝΙΔΟΣ
|
λέγων |
Ἀμερίας
ὁ
Μακεδὼν
ἐν
τῷ |
[15, 685] |
τὸν
στέφανον
τῆς
εὐωχίας
οὑτωσὶ
|
λέγων· |
Κατὰ
χειρὸς
δ´
ἤλυθ´
ὕδωρ· |
[15, 691] |
ἐν
Μαρικᾷ
Εὔπολις
Σάγδαν
ἐρυγγάνοντα
|
λέγων. |
Ὅπερ
ὁ
Θυατειρηνὸς
Νίκανδρος
ἐπὶ |
[15, 688] |
μύρου
ὀνόματι
πρῶτος
Ἀρχίλοχος
κέχρηται
|
λέγων· |
Οὐκ
ἂν
μύροισι
γραῦς
ἐοῦς´ |
[15, 690] |
μύρου
μνημονεύει
Κράτης
ἐν
Γείτοσιν
|
λέγων |
οὕτως·
Γλυκύτατον
δ´
ὦζε
βασιλείου |
[15, 681] |
θάλλει,
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν
Μαλθακοῖς
|
λέγων |
οὕτως·
Ἡμεροκαλλεῖ
τε
τῷ
φιλουμένῳ. |
[15, 684] |
ὁ
Καρύστιος
ἐν
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασι
|
λέγων |
οὕτως·
Νίκανδρός
φησιν
ἐξ
ἀνδριάντος |
[15, 666] |
ὡς
Εὐριπίδης
παρίστησιν
ἐν
Οἰνεῖ
|
λέγων |
οὕτως·
Πυκνοῖς
δ´
ἔβαλλον
Βακχίου |
[15, 694] |
~ὡς
Ἀριστοφάνης
παρίστησιν
ἐν
Δαιταλεῦσιν
|
(λέγων |
οὕτως·
σον
δή
μοι
σκόλιόν |
[15, 677] |
Ἀριστοφάνης
μνήμης
ἠξίωσεν
ἐν
Ταγηνισταῖς
|
λέγων |
οὕτως·
Τί
οὖν
ποιῶμεν;
Χλανίδ´ |
[15, 668] |
χαρᾶς.
(Μνημονεύει
Εὔβουλος
ἐν
Ἀγκυλίωνι
|
λέγων |
οὑτωσί·
Καὶ
γὰρ
πάλαι
πέττει |
[15, 668] |
ἐν
Λίνῳ
περὶ
τῶν
Σατύρων
|
λέγων |
φησίν·
Ῥιπτοῦντες,
ἐκβάλλοντες,
ἀγνύντες,
τί |
[15, 683] |
~(Νίκανδρος
δ´
ἐν
δευτέρῳ
Γεωργικῶν
|
καταλέγων |
καὶ
αὐτὸς
στεφανωτικὰ
ἄνθη
καὶ |
[15, 672] |
νῦν
ὑπάρχοντος,
πρότερον
δὲ
ὑπὸ
|
Λελέγων |
καὶ
Νυμφῶν
καθιδρυμένου·
τοὺς
δ´ |
[15, 668] |
Οὐλπιανὸς
ᾔτει
πιεῖν
μεγάλῃ
κύλικι,
|
ἐπιλέγων |
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
ἐλεγείων
καὶ |
[15, 678] |
τοῖς
βιβλίοις
ἀπόρρητα
οὐ
μόνον
|
ἐκλέγων |
ἀλλὰ
καὶ
ἐξορύττων,
καθάπερ
οἱ |
[15, 677] |
(γὰρ)
ἄν
τις
πράγματος
δισσῶν
|
λόγων
|
ἀγῶνα
θεῖτ´
ἄν,
εἰ
λέγειν |
[15, 686] |
πυρί.
Οὕτω
γὰρ
τὴν
τῶν
|
λόγων |
ἔξοδον
ὥσπερ
δράματος
ποιήσομαι.
Καὶ |
[15, 671] |
οὐθέν
ἐστιν
ἐπιμελὲς
τῶν
σῶν
|
λόγων. |
Πόθεν
γάρ
σοι
καὶ
ὁ |
[15, 684] |
πολλάκι
θελμια
καλά,
τοτὲ
χρυσανθὲς
|
ἀμέργων
|
λείριά
τε
στήλαισιν
ἐπιφθίνοντα
καμόντων |
[15, 697] |
τὸ
ἰηπαιὰν
ἐπίφθεγμα,
ὥς
φησιν
|
Γόργων |
ἐν
τῷ
Περὶ
τῶν
ἐν |
[15, 698] |
μή
τίς
μοι
κατὰ
οἶκον
|
Ἀχαιάδων |
νεμεσήσῃ
(πεσσομένης
ἀλόχου
τὸν
ἀχαικὸν |
[15, 683] |
αὐτὸς
στεφανωτικὰ
ἄνθη
καὶ
περὶ
|
Ἰωνιάδων |
Νυμφῶν
καὶ
περὶ
ῥόδων
τάδε |
[15, 672] |
ἀπερείσασθαι
καὶ
τοὺς
εὐμηκεστάτους
τῶν
|
κλάδων |
ἑκατέρωθεν
ἐπισπασαμένους
περιειλῆσαι
πάντοθεν.
Τὴν |
[15, 685] |
αὐτὸν
ἀναφερομένους
Μεταλλεῖς
φησιν·
Ὑπ´
|
ἀναδενδράδων |
ἁπαλὰς
ἀσπαλάθους
πατοῦντες
(ἐν
λειμῶνι |
[15, 682] |
αὐτῶν
κατασκευάζουσιν.
Ἀφαιροῦντες
γὰρ
τῶν
|
ῥάβδων |
τὰς
λεπτοτάτας
καὶ
διαπλέξαντες
(τε) |
[15, 681] |
τῆς
ΛΥΧΝΙΔΟΣ
λέγων
Ἀμερίας
ὁ
|
Μακεδὼν |
ἐν
τῷ
Ῥιζοτομικῷ
φησιν
ἀναφῦναι |
[15, 694] |
κράτος.
δʹ
Ὦ
Πάν,
Ἀρκαδίας
|
μέδων |
κλεεννᾶς,
ὀρχηστὰ
Βρομίαις
ὀπαδὲ
Νύμφαις, |
[15, 686] |
τοὺς
ἑταίρους.
Περιενεγκόντων
δὲ
τῶν
|
παίδων |
ἐν
ἀλαβάστοις
καὶ
ἄλλοις
χρυσοῖς |
[15, 678] |
δ´
εἰσὶν
τὸ
μὲν
πρόσω
|
παίδων |
τὸ
δ´
ἐξ
ἀρίστου
ἀνδρῶν, |
[15, 701] |
ἐπ´
αὐτοὺς
ἡ
Λητὼ
τῶν
|
(παίδων |
τὸν
ἕτερον
ἐν
ταῖς
ἀγκάλαις |
[15, 679] |
παρατιθέμενος
τὰ
ἐκ
τῶν
Εὐβούλου
|
Στεφανοπωλίδων |
ταῦτα·
Ὦ
μάκαρ,
ἥτις
ἔχους´ |
[15, 683] |
λυχνὶς
οὐδὲ
θρυαλλίς,
οὐδὲ
μὲν
|
ἀνθεμίδων |
κενεὴ
γηρύσεται
ἀκμή,
οὐδὲ
βοάνθεμα |
[15, 683] |
κρίνα,
λείρια
δ´
ἄλλοι
ἐπιφθέγγονται
|
ἀοιδῶν, |
οἳ
δὲ
καὶ
ἀμβροσίην,
πολέες |
[15, 693] |
Δαίμονος
ἀπενεγκάτω
μοι
τὴν
τράπεζαν
|
ἐκποδών. |
Ἱκανῶς
κεχόρτασμαι
γάρ.
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
|
[15, 693] |
Δαίμονος
δέχομαι.
Λαβοῦς´
ἀπένεγκε
ταύτην
|
ἐκποδών. |
Ξέναρχος
ἐν
Διδύμοις·
Ὡς
ὑπό |
[15, 670] |
παρόντος
δὲ
τοῦ
ἐρωμένου
τοῦ
|
ἐμποδὼν |
ποιεῖται
τὴν
ἀνάθεσιν.
Ὅθεν
Λυκοφρονίδης |
[15, 676] |
ἀναθυμίασιν
ἀποκρούεται
καὶ
ὁ
τῶν
|
ῥόδων |
ἔχει
τι
κεφαλαλγίας
παρηγορικὸν
πρὸς |
[15, 678] |
στέφανοι
καὶ
μάλιστα
οἱ
ἐκ
|
ῥόδων. |
Καὶ
τὸ
εἶδος
ὁποῖον
ζητῶ, |
[15, 676] |
ἔχει
τὸ
βύβλῳ
στεφανοῦσθαι
μετὰ
|
ῥόδων, |
πλὴν
εἰ
μή
τι
οἱ |
[15, 676] |
ἔχεις
ὅτι
διαλελυμένως
τις
εἴρηκε
|
ῥόδων |
στέφανον
καὶ
ἴων
στέφανον·
τὸ |
[15, 683] |
περὶ
Ἰωνιάδων
Νυμφῶν
καὶ
περὶ
|
ῥόδων |
τάδε
λέγει·
Ἀλλὰ
τὰ
μὲν |
[15, 676] |
μυρρίνης,
τῷ
καὶ
μετὰ
τῶν
|
ῥόδων |
ὑπὸ
τοῦ
Ἀνακρέοντος
φορεῖσθαι.
Καὶ |
[15, 682] |
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἀγρωστίνῳ.
Τῶν
δὲ
|
ΡΟΔΩΝ, |
φησὶ
Θεόφραστος
ἐν
τῷ
ἕκτῳ, |
[15, 699] |
Μήτε
σὺ
τόνδ´
ἀγαθός
περ
|
ἐὼν |
ἀποαίρεο,
κουρεῦ,
μήτε
σύ,
Πηλείδη. |
[15, 670] |
(Ἢ
ὁ
Ἔρως
αὐτὸς
οὐκ
|
ἐῶν |
καθ´
αὑτοῦ
στεφανοῦσθαι
καὶ
ἀνακηρύττεσθαι |
[15, 683] |
μετεσσύμενος
σκυλάκεσσιν,
Ἀλφειῷ
καὶ
λύθρον
|
ἑῶν |
ἐπλύνατο
γυίων,
(ἑσπέριος
Νύμφαισιν
Ἰαονίδεσσι |
[15, 694] |
πόλιν
τε
καὶ
πολίτας,
ἄτερ
|
ἀλγέων |
(τε)
καὶ
στάσεων
καὶ
θανάτων |
[15, 685] |
στέφανον
λεπτᾶς
ἀπὸ
μυρτίδος
εὐγνήτων
|
κλαδέων |
δισύναπτον.
(Εὔβουλος
Τιτθαῖς·
Ὡς
γὰρ |
[15, 691] |
Ἐκπωματοποιῷ·
Αεὶ
φιλόμυρον
πᾶν
τὸ
|
Σάρδεων |
γένος,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτοὶ
οἱ |
[15, 672] |
ἐπιτάξαι
τὸν
καθηγούμενον
τῶν
θεῶν.
|
Ὅθεν |
αὐτίκα
τὸν
δεδηλωμένον
στέφανον
τῷ |
[15, 693] |
(αὐτῷ
Διός
γε
τήνδε
Σωτῆρος,
|
θεῶν
|
θνητοῖς
ἁπάντων
χρησιμωτάτου
πολύ.
{Β. |
[15, 672] |
ἐκείνῳ
ἐπιτάξαι
τὸν
καθηγούμενον
τῶν
|
θεῶν. |
Ὅθεν
αὐτίκα
τὸν
δεδηλωμένον
στέφανον |
[15, 679] |
Πόλις
ἐπιποταμίη,
Τίνδιον
ὄνομα
αὐτῇ,
|
θεῶν |
ὁμήγυρις,
καὶ
ἱερὸν
μέγα
καὶ |
[15, 684] |
ἢ
ἀστέρα
φωτίζοντα
δρέψας
εἰνοδίοισι
|
θεῶν |
παρακάββαλε
σηκοῖς
ἢ
αὐτοῖς
βρετάεσσιν, |
[15, 700] |
ἐστιν
φανός,
ὦ
πρὸς
τῶν
|
θεῶν, |
τοιοῦτος
οἷος
ὁ
γλυκύτατος
ἥλιος; |
[15, 667] |
ἔσται
πάνυ
πολύς.
{Β.
Πρὸς
|
θεῶν, |
τῷ
κοττάβῳ
πρόσεστι
καὶ
Μάνης |
[15, 691] |
ἠλειφόμην
ὑόμενος
ἰρίνῳ
μύρῳ.
Πρὸς
|
θεῶν, |
φίλοι,
ποία
ἡδονή,
μᾶλλον
δ´ |
[15, 688] |
ἀλαλύκτημαι·
κραδίη
δέ
μοι
ἔξω
|
στηθέων |
ἐκθρώσκει,
τρομέει
δ´
ὕπο
φαίδιμα |
[15, 682] |
ἴων
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἀνθέων |
ἄκρατοι
μάλιστα
καὶ
θεῖαι
αἱ |
[15, 679] |
δὲ
τόνδε
φορήσεις
στέφανον
πολυποίκιλον
|
ἀνθέων, |
γρυπότατον,
χαριέστατον,
ὦ
Ζεῦ·
τίς |
[15, 680] |
φλόγα,
ἡμεροκαλλές.
Πρῶτόν
τε
τῶν
|
ἀνθέων |
ἐκφαίνεσθαί
φησιν
τὸ
λευκόιον,
ἅμα |
[15, 681] |
θέρους
μόνη
τε
τῶν
Εὐρωπαίων
|
ἀνθέων |
εὔοσμος
ἐστίν.
Ἀρίστη
δ´
ἐστὶν |
[15, 689] |
Ὀδμῶν
συντίθεσθαί
φησι
μύρα
ἀπ´
|
ἀνθέων |
μὲν
ῥόδινον
καὶ
λευκόινον
καὶ |
[15, 688] |
ἀμβροσίῳ.
Καὶ
τοῦτο
μὲν
ἐξ
|
ἀνθέων. |
Περὶ
δὲ
τοῦ
ἐκ
τῶν |
[15, 680] |
(διὰ
στεφάνου
δωρεάν,
ὃν
ἔπεμψεν
|
ἀνθέων |
πλεξάμενος
τῇ
ὥρᾳ
περικαλλεστάτων
γενέθλια |
[15, 702] |
τις
ἢ
πλούτου
χάρις
ἢ
|
τεκέων |
ἢ
τᾶς
ἰσοδαίμονος
ἀνθρώποις
βασιληίδος |
[15, 677] |
πολλὰ
ἀοίκητα
ἐπεποιήκει
οὗτος
ὁ
|
λέων. |
Ἡσθεὶς
οὖν
ἐπὶ
τῇ
τῆς |
[15, 675] |
ἐμπορίᾳ
χρώμενος
καὶ
χώραν
πολλὴν
|
περιπλέων, |
~προσσχών
ποτε
καὶ
Πάφῳ
τῆς |
[15, 678] |
γὰρ
φύεν
ἄνθος
ἐπώνυμον
Ἀντινόοιο.
|
~(ΠΥΛΕΩΝ. |
Οὕτως
καλεῖται
ὁ
στέφανος
ὃν |
[15, 699] |
οἷον,
φησίν,
οἱ
νυκτερευόμενοι
τῶν
|
νέων |
ἔχουσιν
οὓς
οὗτοι
ἑλάνας
καλοῦσιν. |
[15, 699] |
χαρίεντα,
περὶ
μὲν
(τῆς
τῶν
|
βαλανέων |
μάχης·
Βάλλον
δ´
ἀλλήλους
χαλκήρεσιν |
[15, 671] |
γάρ
σοι
καὶ
ὁ
τῶν
|
συρβηνέων |
ἐπῆλθεν
χορός;
Τίς
τῶν
ἀξίων |
[15, 697] |
ὀργίζῃ,
ἔρχομαί
σοι
λέξων
τὸν
|
συρβηνέων |
χορὸν
ὅστις
ἐστί.
Καὶ
ὁ |
[15, 669] |
ἔφη·
τίς
οὗτος
ὁ
τῶν
|
συρβηνέων |
χορός;
Καὶ
αὐτὸς
δὲ
τούτων |
[15, 697] |
δὲ
μόνον
δίδασκε
τίς
ὁ
|
συρβηνέων |
χορός.
(Καὶ
ὅς·
Κλέαρχος,
ὦ |
[15, 697] |
οὑτωσί
φησιν·
Λείπεταί
τις
ὁ
|
συρβηνέων |
χορός,
ὧν
ἕκαστος
τὸ
δοκοῦν |
[15, 696] |
ἀθάνατον
χρυσοῦ
τε
κρείσσω
καὶ
|
γονέων |
μαλακαυγήτοιό
θ´
ὕπνου.
Σεῦ
δ´ |
[15, 685] |
φησιν·
Ὦ
μαλάχας
μὲν
ἐξερῶν,
|
ἀναπνέων |
δ´
ὑάκινθον,
καὶ
μελιλώτινον
λαλῶν |
[15, 680] |
πρώτῳ
τῶν
παρὰ
τοῖς
ἱστορικοῖς
|
Λέξεων. |
Στεφανωματικὰ
δὲ
ἄνθη
καταλέγει
Θεόφραστος |
[15, 699] |
ὡνὴρ
εὖ
παρ´
Ὁμηρείην
ἀγλαίην
|
ἐπέων
|
πισσύγγους
ἢ
φῶρας
ἀναιδέας
ἤ |
[15, 697] |
ἢ
γαμεῖν·
(παῖς
μὲν
γὰρ
|
παρεὼν |
κἠν
πολέμῳ
μᾶλλον
ἐπωφελεῖ.
Καὶ |
[15, 674] |
τὸ
μέτωπον,
ὡς
ὁ
καλὸς
|
Ἀνακρέων |
ἔφη·
Ἐπὶ
δ´
ὀφρύσιν
σελίνων |
[15, 687] |
ἄμμι.
(Καὶ
ὁ
σοφὸς
δὲ
|
Ἀνακρέων |
λέγει
που·
Τί
μὴν
πέτεαι
|
[15, 674] |
πλεκταὶς
ἀμπ´
ἀπαλᾷ
δέρᾳ.
Καὶ
|
Ἀνακρέων· |
Πλεκτὰς
δ´
ὑποθυμίδας
περὶ
στήθεσι |
[15, 673] |
νήσῳ
συνηθεστέραν
ὑπάρχειν.
Ὁ
γοῦν
|
Ἀνακρέων |
φησίν·
Μεγίστης
ὁ
φιλόφρων
δέκα |
[15, 692] |
ἑτέρου
ἐπιλεγόντων,
τοὺς
τούτων
τῶν
|
κράσεων |
μεμνημένους
τῶν
ποιητῶν
ἔδοξεν
παρατίθεσθαι, |
[15, 694] |
πολίτας,
ἄτερ
ἀλγέων
(τε)
καὶ
|
στάσεων
|
καὶ
θανάτων
ἀώρων
σύ
τε |
[15, 699] |
τὸν
τυχόντα
τῶν
ἐπὶ
τούτοις
|
πίστεων |
παρὰ
πάντων
λεγομένων.
Σιληνὸν
μὲν |
[15, 683] |
διάηται
ἠὲ
κατακρεμάησιν
ἐφιμείρων
ποτὰ
|
Νυμφέων. |
Καὶ
δ´
αὐτῆς
μήκωνος
ἄπο |
[15, 665] |
τραπέζας
ἐκφέρεις;
Ἐγὼ
δὲ
λίτρον
|
παραχέων |
ἔρχομαι.
{Β.
Κἀγὼ
δὲ
παρακορήσων. |
[15, 701] |
λεγομένων
ἰὴ
παιάν
ἡρῷον
γίνεται,
|
βραχέων |
δὲ
(λεχθεισῶν)
ἰαμβεῖον·
διὰ
δὲ |
[15, 698] |
πόρε
Φερσεφόνεια.
Σὺ
δὲ
καὶ
|
ζῶν, |
καλὲ
Οὐλπιανέ,
πάντα
μὲν
ζητεῖς, |
[15, 678] |
κυλιστὸν
στέφανον.
ἀλλ´
ἔχαιρε
καὶ
|
Ζῶν |
τοῖς
τοιούτοις.
Ἐν
δὲ
τῷ |
[15, 665] |
προαναφυσᾶν.
Τὸ
μύρον
ἤδη
παράχεον
|
βαδίζων
|
Αἰγύπτιον
κᾆτ´
ἴρινον·
στέφανον
δ´ |
[15, 673] |
παρ´
ἐμοῦ
ὁ
πᾶσιν
κλοπὴν
|
ὀνειδίζων |
Ἡφαιστίων
ἐξιδιοποιήσατο
τὴν
λύσιν
καὶ |
[15, 666] |
τὸν
σόν.
{ΗΡ.
Βαβαιάξ·
οὑτοσὶ
|
μείζων |
ἀγὼν
τῆς
Ἰσθμιάδος
ἐπέρχεται.
Ἐκάλουν |
[15, 698] |
καὶ
ἐγὼ
μετὰ
τοῖσιν
τὰ
|
χρηίζων |
ἐποίθησα.
Αὖθις
δ´
οὐκ
ἐπὶ |
[15, 697] |
ἐν
ᾗ
καὶ
αὐτὸς
περιῄει
|
καλαμίζων |
μετὰ
τῶν
τοὺς
κολάβρους
καλουμένους |
[15, 689] |
διὰ
τὸ
ἄοσμον.
(Ἀπὸ
δὲ
|
ῥιζῶν |
τό
τ´
ἴρινον,
καὶ
τὸ |
[15, 683] |
βώλοισι
φυτεύσεις,
ὄφρα
κλάδοις
μακροῖσιν
|
ἐφερπύζων |
διάηται
ἠὲ
κατακρεμάησιν
ἐφιμείρων
ποτὰ |
[15, 695] |
ιδʹ
(Ἀδμήτου
λόγον,
ὦ
ἑταῖρε,
|
μαθὼν |
τοὺς
ἀγαθοὺς
φίλει,
τῶν
δειλῶν |
[15, 673] |
παρὰ
Θεοφράστῳ
ἐν
τοῖς
περὶ
|
Ἠθῶν |
καθ´
ἱστορίαν
καὶ
λέξιν
ζητουμένων, |
[15, 692] |
ὁ
Κερκυραῖος
ἐν
τῷ
περὶ
|
Λίθων |
γράφων
οὕτως·
Ἰανὸν
δὲ
λόγος |
[15, 699] |
δηλαδή.
Φερεκράτης
Δουλοδιδασκάλῳ·
Ἄνυσόν
ποτ´
|
ἐξελθών, |
κρότος
γὰρ
γίγνεται,
καὶ
τὸν |
[15, 686] |
Ἡράκλεις;
Οὐ
σπογγιᾷ
τίς
μου
|
παρελθὼν |
τὸ
πρόσωπον
ἐκκαθαρίσει
μεμολυσμένον
μαγγανείαις |
[15, 688] |
ποιηταὶ
κεκλήκασιν
(ἀπὸ
τῆς
τῶν
|
ἀνθῶν |
ἀναθυμιάσεως,
οὐκ
ἀπὸ
τοῦ
τὴν |
[15, 682] |
συμπλεκόμενα
περιβόλου
παρέχεται
δυσπάροδον
ἀσφάλειαν.
|
Ἀνθῶν |
δὲ
στεφανωτικῶν
μέμνηται
ὁ
μὲν |
[15, 681] |
ὅταν
περὶ
πάντων
τῶν
στεφανωματικῶν
|
ἀνθῶν |
διεξέρχωμαι
τὸ
ἴον,
φησίν,
Ἰωνιάδες |
[15, 685] |
τοὺς
Πέρσας
μνημονεύων
καὶ
αὐτὸς
|
ἀνθῶν |
τινων
στεφανωτικῶν
φησιν·
Ὦ
μαλάχας |
[15, 702] |
ἰσοδαίμονος
ἀνθρώποις
βασιληίδος
ἀρχᾶς
ἢ
|
πόθων, |
(οὓς
κρυφίοις
Ἀφροδίτας
ἄρκυσιν
θηρεύομεν, |
[15, 686] |
αἱ
δ´
ἀπὸ
τῶν
ἐλευθερίων
|
μόχθων |
(ὀσμαὶ
ἐπιτηδευμάτων
τε
πρῶτον
χρηστῶν |
[15, 699] |
Μιμνέρμου
δ´
εἰς
ἔπος
ἄκρον
|
ἰὼν
|
παιδομανεῖ
σὺν
ἔρωτι
πότην
ἶσον. |
[15, 682] |
τὸ
μύρον
ἥδιστον.
Καὶ
τῶν
|
ἴων |
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀνθέων |
[15, 685] |
τε
δροσώδη
κἀνθρύσκου
μαλακῶν
τ´
|
ἴων |
λείμακα
καὶ
τριφύλλου.
Ἐν
τούτοις |
[15, 690] |
ψυκτηρίοις
πτεροῖς
ἀναστήσαντα
προσθίαν
τρίχα.
|
Ἴων |
Ὀμφάλῃ·
Βακκάρεις
δὲ
καὶ
μύρα
|
[15, 676] |
τις
εἴρηκε
ῥόδων
στέφανον
καὶ
|
ἴων |
στέφανον·
τὸ
γὰρ
παρὰ
Κρατίνῳ |
[15, 686] |
ἐξάγεσθαι
τοῦ
συμποσίου.
Τῶν
(δὲ
|
χυδαίων |
στεφάνων
μνημονεύων
ὁ
κωμῳδιοποιός
φησιν· |
[15, 677] |
πάντα
τὰ
φυλλώδη
ὑπὸ
τῶν
|
Ἀθηναίων |
στεφανώματα
λέγεσθαι.
Ὁ
δὲ
Παγκράτης |
[15, 701] |
ὁ
Ποντιανὸς
ἔφη·
(Τὸ
ἰὴ
|
παιών, |
ἄνδρες
φίλοι,
μαθεῖν
βούλομαι
εἴτε |
[15, 701] |
τοῦτο
δὴ
τὸ
λεγόμενον
ἰὴ
|
παιών, |
διὰ
δὲ
τὸ
λίαν
ἡμῖν |
[15, 701] |
θεὸν
οὕτως
ἵη
παιάν
ἵη
|
παιών. |
Ἐκ
ταύτης
γὰρ
τῆς
πίστεως |
[15, 701] |
τὸ
ἵε
παῖ
καὶ
ἵε
|
παιών. |
Ἔνιοι
δὲ
παρεγκλίνοντές
τε
τὴν |
[15, 701] |
Τῶν
δὲ
πολλῶν
τὸ
ἰὴ
|
παιὼν |
ἐπιφθεγγομένων
ὁ
Ποντιανὸς
ἔφη·
(Τὸ |
[15, 701] |
ἀλεξητήριόν
τινα
παροιμίαν
λέγουσιν
(ἰὴ
|
παιών |
καὶ
οὐχὶ
ἵε
παῖ.
Πολλοὶ |
[15, 681] |
τοῦ
θέρους
μόνη
τε
τῶν
|
Εὐρωπαίων |
ἀνθέων
εὔοσμος
ἐστίν.
Ἀρίστη
δ´ |
[15, 699] |
λάσιαι
φρένες
ἤλασαν
ἔξω
πατρίδος.
|
Ἀρχαίων |
ἦν
ὅδ´
ἀνὴρ
προγόνων,
εἰδὼς |
[15, 665] |
παράδοσιν
οὐδ´
εἰδέναι
τινὰ
τῶν
|
ἀρχαίων |
ταύτῃ
τῇ
καθάρσει
χρησάμενον.
~Δι´ |
[15, 687] |
φησιν
Κλέαρχος
ἐν
γʹ
περὶ
|
Βίων, |
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
χροιαὶ
τρυφερὸν |
[15, 681] |
κοσμοσανδάλοις.
(Κλέαρχος
δ´
ἐν
βʹ
|
Βίων |
ὅρα,
φησίν,
τοὺς
τὸ
κοσμοσάνδαλον |
[15, 699] |
διθυράμβῳ
φησίν·
Πίσσα
δ´
ἀπὸ
|
γραβίων |
ἔσταζεν,
Ὅτι
δὲ
λυχνοῦχοι
οἱ |
[15, 668] |
Ἦν
δέ
τι
καὶ
ἄλλο
|
κοτταβίων |
εἶδος
προτιθέμενον
ἐν
ταῖς
παννυχίσιν, |
[15, 674] |
περὶ
τὸν
οἶνον
πόνους
τῶν
|
κεφαλαλγιῶν |
δεσμοὺς
εὕρισκον
τοὺς
τυχόντας,
τῆς |
[15, 682] |
λίμνην
τινά
φησιν
εἶναι
πολλῶν
|
σταδίων |
οὖσαν,
ἧς
περὶ
τὸν
κύκλον |
[15, 687] |
καὶ
τὸ
λεγόμενον
ἐλευθέριον
ἐκ
|
ῥαβδίων |
(ἔκ
τινων
ποτηρίων)
ἑλκύσας,
λόγῳ |
[15, 686] |
ἐν
γυμνασίοις
ὀσμὴ
καὶ
παροῦσα
|
ἡδίων |
ἢ
μύρου
γυναιξὶν
(ἡδίων)
καὶ |
[15, 686] |
παροῦσα
ἡδίων
ἢ
μύρου
γυναιξὶν
|
(ἡδίων) |
καὶ
ἀποῦσα
ποθεινοτέρα.
Καὶ
γὰρ |
[15, 698] |
λοιδορησάμενος,
καὶ
σῴζεται
αὐτοῦ
τῶν
|
παρῳδιῶν |
βιβλία
τέσσαρα.
Μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ |
[15, 698] |
Καὶ
ὁ
Κύνουλκος·
Πολλοί
τινες
|
παρῳδιῶν |
ποιηταὶ
γεγόνασιν,
ὦ
ἑταῖρε·
ἐνδοξότατος |
[15, 668] |
κύλικι,
ἐπιλέγων
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
|
ἐλεγείων |
καὶ
τόδε·
~(Ὕμνους
οἰνοχοεῖν
ἐπιδέξια |
[15, 669] |
τι
καὶ
αὐτὸς
ἐκ
τῶν
|
Ἐλεγείων. |
Σὺ
δέ,
ὦ
Θεόδωρε
(τοῦτο |
[15, 700] |
κέκληκεν
διὰ
τούτων·
Τίς
τῶν
|
λυχνείων |
ἡ
´ργασία;
{Β.
Τυρρηνική.
Ποικίλαι |
[15, 666] |
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
Ὄρσ´
Ἀσκληπιάδη,
καλέει
|
κρείων |
σε
Χαρωνεύς.
Οὐ
γὰρ
κακῶς |
[15, 674] |
καλάμῳ
στεφανοῦνται
ἐν
τῇ
τῶν
|
Προμαχείων |
ἑορτῇ,
ὥς
φησι
Σωσίβιος
ἐν |
[15, 701] |
καὶ
τὸν
χωλίαμβον
ἀναθετέον
αὐτῷ.
|
Βραχειῶν |
γὰρ
γινομένων
εἰ
δύο
τὰς |
[15, 699] |
γε
τόνδ´
ἔχω
τινά,
σιδηρότευκτον
|
ἐναλίων |
θηρῶν
βέλος,
κερατίνου
τε
φωσφόρου |
[15, 671] |
γὰρ
ἐγὼ
τὰς
ἐκ
τῶν
|
βιβλίων |
ἀκάνθας
ὥσπερ
σὺ
ἀναγινώσκων
ἐκλέγω, |
[15, 694] |
Ἀρτέμων
ὁ
Κασανδρεὺς
ἐν
δευτέρῳ
|
Βιβλίων |
Χρήσεως,
ἐν
οἷς
τὰ
περὶ |
[15, 698] |
εἴπῃ
σμικρὸν
τυροῦντ´
ἐσιδοῦσα,
ὡς
|
φιλίων |
ωρμην
παρ´
Ἀθηναίοισιν
ἀείσας
πεντήκοντ´ |
[15, 693] |
πολλοὶ
καὶ
τῶν
Ἀττικῶν
ἐκείνων
|
σκολίων· |
ἅπερ
καὶ
αὐτὰ
ἄξιόν
ἐστί |
[15, 696] |
παρέχει
τὸ
ἆσμα,
ἀλλὰ
τῶν
|
σκολίων |
ἕν
τι
καὶ
αὐτὸ
εἶδός |
[15, 694] |
Σικυωνία
ἐθαυμάζετο
ἐπὶ
τῇ
τῶν
|
σκολίων |
ποιήσει.
Σκόλια
δὲ
καλοῦνται
οὐ |
[15, 694] |
ὃ
μέν
τις
ἔλεγε
τῶν
|
σκολίων |
τόδε,
ὃ
δέ
τις
τόδε· |
[15, 696] |
ὅν
φησι
Δοῦρις
ἐν
τοῖς
|
Σαμίων |
ἐπιγραφομένοις
Ὥροις
ᾄδεσθαι
ἐν
Σάμῳ. |
[15, 701] |
μαθητῶν
ἐν
τῷ
προτέρῳ
περὶ
|
Παροιμιῶν |
Τὴν
Λητώ
φησιν
ἐκ
Χαλκίδος |
[15, 679] |
οὐ
μόνον
τῶν
τοῦ
γλαύκου
|
κρανίων |
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
ἀειζώου
βοτάνης, |
[15, 680] |
καρπὸν
φέρει
στρογγύλον
ἐπί
τινων
|
κλωνίων |
περιφερῶν.
(Ἀνθεῖ
δ´
οὗτος
ὅταν |
[15, 692] |
οἱ
στέφανοι,
εἰσίασίν
τινες
μύρων
|
Βαβυλωνίων |
ἔχοντες
ἀσκίδια
καὶ
πόρρωθεν
ἐκ |
[15, 678] |
τινὰ
καλούμενον
οἶδα
στέφανον
ὑπὸ
|
Σικυωνίων, |
ὥς
φησι
Τιμαχίδας
ἐν
ταῖς |
[15, 697] |
Φίλωνα,
δέον
μηδένα
τῶν
σπουδῆς
|
ἀξίων |
λέγειν
τι
τοῦ
γάστρωνος
παρόντος |
[15, 671] |
συρβηνέων
ἐπῆλθεν
χορός;
Τίς
τῶν
|
ἀξίων |
λόγου
μέμνηται
τοῦ
μουσικοῦ
τούτου |
[15, 671] |
ἡμῖν
τι
περὶ
τούτων
ζητήσεως
|
ἀξίων |
ὄντων
καὶ
μὴ
ὀνόματαθήρα,
φιλότης. |
[15, 695] |
καὶ
εὐπατρίδας,
οἳ
τότ´
ἔδειξαν
|
οἵων |
πατέρων
κύρησαν.
κεʹ
(Ὅστις
ἄνδρα |
[15, 674] |
τὸ
γένος,
ἐν
βʹ
Ἐρωτικῶν
|
Ὁμοίων |
φασὶν
ὅτι
οἱ
ἀρχαῖοι
διὰ |
[15, 690] |
νάρδινα.
Παρὰ
πολλοῖς
δὲ
τῶν
|
κωμῳδιοποιῶν |
ὀνομάζεταί
τι
μύρον
ΒΑΚΚΑΡΙΣ·
οὗ |
[15, 680] |
Πλέξαι
στεφάνους
συνθηματιαίους
εἴκοσιν.
(ΧΟΡΩΝΟΝ.
|
Ἀπίων |
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς
Ῥωμαικῆς |
[15, 693] |
ταῖς
Συρακούσαις
ἀνακειμένης
τραπέζης
χρυσῆς
|
προπιὼν |
αὐτῷ
ἄκρατον
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
ἐκέλευσεν |
[15, 666] |
ἐν
ᾗ
ἐξίσταντο
καὶ
τῶν
|
σκευαρίων |
οἱ
δυσκυβοῦντες.
Λέγει
δ´
οὕτως· |
[15, 685] |
ἐν
τῷ
μύρῳ
λαλεῖτε
περὶ
|
σισυμβρίων |
κοσμοσανδάλων
τε.
Καὶ
Κρατῖνος
ἐν |
[15, 680] |
νάρκισσον
καὶ
λείριον
καὶ
τῶν
|
ἀγρίων |
ἀνεμώνης
γένος
τὸ
καλούμενον
ὄρειον |
[15, 680] |
τὸ
μέλαν
ἴον
καὶ
τῶν
|
ἀγρίων |
ὅ
τε
ἑλίχρυσος
καὶ
τῆς |
[15, 686] |
ὡς
ἀφανίζοντας
τὴν
λευκότητα
τῶν
|
ἐρίων. |
~(Σόλων
τε
ὁ
σοφὸς
διὰ |
[15, 686] |
ὄζει·
αἱ
δ´
ἀπὸ
τῶν
|
ἐλευθερίων |
μόχθων
(ὀσμαὶ
ἐπιτηδευμάτων
τε
πρῶτον |
[15, 679] |
ὄνων
γένη
καὶ
τῶν
τοιούτων
|
θηρίων |
εἰκὸς
ἐνδύεσθαι.
Ἀποροῦντος
δ´
αὐτοῦ |
[15, 681] |
Ἀπολλόδωρος
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ
|
Θηρίων |
φησί·
χαμαίπιτυν,
οἳ
δὲ
ὁλόκυρον, |
[15, 687] |
ἐλευθέριον
ἐκ
ῥαβδίων
(ἔκ
τινων
|
ποτηρίων) |
ἑλκύσας,
λόγῳ
γοῦν
ἀντελάβετο
τῆς |
[15, 666] |
καὶ
Ῥοδίους
τὸν
ἀπὸ
τῶν
|
ποτηρίων |
κότταβον
λέγειν.
Κότταβος
δ´
ἐκαλεῖτο |
[15, 684] |
βοτέονται
(κώδειαν,
καρποῖο
μελιχροτέρου
πλήθουσαν.
|
Θρίων |
δ´
οἰχομένων
ῥέα
μὲν
φλόγες, |
[15, 699] |
ἐν
αʹ
τῶν
περὶ
Ἄτταλον
|
Ἱστοριῶν· |
καὶ
ἄλλος
ὅ
τι
δή |
[15, 701] |
οὐδετέρως
εἴρηκεν
Ἡρόδοτος
ἐν
δευτέρᾳ
|
Ἱστοριῶν. |
Λυχνοκαυτίαν
δὲ
ἣν
οἱ
πολλοὶ |
[15, 693] |
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
ιβʹ
τῶν
|
Ἱστοριῶν, |
μέλι
σπένδουσιν,
οἶνον
οὐ
φέροντες |
[15, 674] |
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
τῶν
|
Ἱστοριῶν |
(οἶδεν
τὴν
κατὰ
τὴν
λύγον |
[15, 692] |
ὀγδόην
καὶ
εἰκοστὴν
τῶν
Ποσειδωνίου
|
Ἱστοριῶν |
περὶ
μύρων
τι
λεγόμενον
ἐτήρησα, |
[15, 682] |
Δαμασκηνὸς
ἐν
τῇ
ὀγδόῃ
τῶν
|
Ἱστοριῶν |
πρὸς
ταῖς
ἑκατὸν
περὶ
τὰς |
[15, 700] |
Ἀγνοίᾳ·
(Ἅψαντες
λύχνον
λυχνεῖον
ἐζητοῦμεν.
|
Εὐφορίων |
δ´
ἐν
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν
Διονύσιόν |
[15, 694] |
ταῖς
ἀνειμέναις
εἶναι
σκολιά
ἀλλὰ
|
τριῶν |
γενῶν
ὄντων,
ὥς
φησιν
Ἀρτέμων |
[15, 677] |
χροιάν.
Καὶ
(Παγκράτης
τις
τῶν
|
ἐπιχωρίων |
ποιητής,
ὃν
καὶ
ἡμεῖς
ἔγνωμεν, |
[15, 698] |
ἀναβῆναι
καὶ
σπάνις,
ἣ
πολλοὺς
|
Θασίων |
εἰς
ὁλκάδα
βάλλει
(εὐκούρων
βδελυρῶν, |
[15, 667] |
ἃ
βάλλοντες
τὰς
λατάγας
ἐκ
|
καρχησίων |
ἐπειρῶντο
καταδύειν·
ἀνῃρεῖτο
δὲ
τὰ |
[15, 700] |
ἐχρῶντο
λαμπάδι.
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς·
Οἶς´
|
εἰσιὼν
|
πανόν,
λύχνον,
λυχνοῦχον,
ὅ
τι |
[15, 697] |
τῷ
Περὶ
τῶν
ἐν
Ῥόδῳ
|
θυσιῶν. |
Ἐπ´
Ἀντιγόνῳ
δὲ
καὶ
Δημητρίῳ |
[15, 678] |
φησι
Σωσίβιος
ἐν
τοῖς
περὶ
|
Θυσιῶν, |
ψιλίνους
αὐτοὺς
φάσκων
νῦν
ὀνομάζεσθαι, |
[15, 700] |
Ἀντιφάνης
δ´
Ἱππεῦσι·
Τῶν
δ´
|
ἀκοντίων
|
συνδοῦντες
ὀρθὰ
τρία
λυχνείῳ
χρώμεθα. |
[15, 680] |
ἔχοντα
ἐκπέμψαι
ποτὲ
καὶ
στρατηγόν,
|
Αἰγυπτίων |
αὐτῷ
πολεμούντων·
ὑφ´
ὧν
διὰ |
[15, 689] |
λίθου
δώσουσι
κόσμον
χριμάτων
τ´
|
Αἰγυπτίων |
Μήποτε,
φησὶν
ὁ
Δίδυμος,
τὴν |
[15, 680] |
δέ
τις
μῦθος
ὑπὸ
τῶν
|
Αἰγυπτίων |
ὅτι
οἱ
Αἰθίοπες
στελλόμενοι
εἰς |
[15, 673] |
ἐμοῦ
ὁ
πᾶσιν
κλοπὴν
ὀνειδίζων
|
Ἡφαιστίων |
ἐξιδιοποιήσατο
τὴν
λύσιν
καὶ
σύγγραμμα |
[15, 673] |
Τοιοῦτος
δέ
τις
καὶ
(ὁ
|
Ἡφαιστίων |
συγγραφεὺς
καὶ)
περὶ
τὸν
καλὸν |
[15, 678] |
(πομπεύειν
τε
ἐν
τῇ
τῶν
|
Ἑλλωτίων |
ἑορτῇ.
Φασὶ
δ´
ἐν
αὐτῷ |
[15, 683] |
Ἀλφειῷ
καὶ
λύθρον
ἑῶν
ἐπλύνατο
|
γυίων, |
(ἑσπέριος
Νύμφαισιν
Ἰαονίδεσσι
νυχεύσων.
Αὐτὰρ |
[15, 685] |
λωτοφόρῳ
κύπειρόν
τε
δροσώδη
κἀνθρύσκου
|
μαλακῶν |
τ´
ἴων
λείμακα
καὶ
τριφύλλου. |
[15, 681] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Θανασίμων
|
Φαρμάκων |
ΑΜΑΡΑΚΟΝ,
φησίν,
ὃν
σάμψουχόν
τινες |
[15, 692] |
εὗρεν
στέφανον.
Ἱστορεῖ
δὲ
τοῦτο
|
Δράκων |
ὁ
Κερκυραῖος
ἐν
τῷ
περὶ |
[15, 694] |
ἐλαφηβόλον
τ´
ἀγροτέραν
Ἄρτεμιν,
ἃ
|
γυναικῶν |
μέγ´
ἔχει
κράτος.
δʹ
Ὦ |
[15, 683] |
Ἴδης.
~(Νίκανδρος
δ´
ἐν
δευτέρῳ
|
Γεωργικῶν |
καταλέγων
καὶ
αὐτὸς
στεφανωτικὰ
ἄνθη |
[15, 681] |
σιδηρῖτιν.
Νίκανδρος
δ´
ἐν
δευτέρῳ
|
Γεωργικῶν |
τὰ
δὲ
ἔπη
ὀλίγον
ὕστερον |
[15, 682] |
εὔοσμον.
Ἀπολλόδωρος
δ´
ἐν
δʹ
|
Παρθικῶν |
ἄνθος
τι
ἀναγράφει
καλούμενον
ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ |
[15, 697] |
ἄρξας
Περγάμου
(Ἄτταλος
δικαστὴν
καθεστάκει
|
βασιλικῶν |
τῶν
περὶ
τὴν
Αἰολίδα.
Ὁ |
[15, 669] |
ἀγαθῆς
δεῦρ´
ἴτε
πευσόμενοι
καὶ
|
κυλίκων |
ἔριδας
διαλύσατε
καὶ
κατάθεσθε
(τὴν |
[15, 668] |
ἐνείρετε
χεῖρας
ἅπαντες
ἐς
σφαίρας
|
κυλίκων· |
καὶ
πρὶν
ἐκεῖνον
ἰδεῖν,
ὄμματι |
[15, 697] |
ἔφη·
Τί
μ´
ἀνέμνασας
κείνων
|
κυλίκων; |
Κατὰ
τὸν
σὸν
Φίλωνα,
δέον |
[15, 668] |
ἧκαν
ἔραζε
(οἰνοπόται
Σικελὰς
ἐκ
|
κυλίκων |
λάταγας.
Ἦν
δέ
τι
καὶ |
[15, 676] |
Θεοπόμπου
ἐκ
τῆς
τρίτης
τῶν
|
Ἑλληνικῶν, |
ὅς
φησιν
Ἀγησιλάῳ
τῷ
Λάκωνι |
[15, 678] |
φάσκων
νῦν
ὀνομάζεσθαι,
ὄντας
ἐκ
|
φοινίκων. |
Φέρειν
δ´
αὐτοὺς
ὑπόμνημα
τῆς |
[15, 672] |
ἐστεφανοῦντο
οἱ
ἀρχαῖοι.
Τεναρος
δὲ
|
ἀγροίκων |
εἶναι
λέγει
στεφάνωμα
τὴν
λύγον. |
[15, 669] |
ἀνέγραψε
(Καλλίμαχος
ἐν
τῇ
τῶν
|
Ῥητορικῶν |
Ἀναγραφῇ
λέξω
τι
καὶ
αὐτὸς |
[15, 666] |
ἦσαν,
οὐδὲν
ἂν
ἦν
τῶν
|
γραμματικῶν |
μωρότερον.
Τίς
γὰρ
ἡμῶν
οὐκ |
[15, 681] |
παραθήσομαι,
ὅταν
περὶ
πάντων
τῶν
|
στεφανωματικῶν |
ἀνθῶν
διεξέρχωμαι
τὸ
ἴον,
φησίν, |
[15, 693] |
δ´
οἱ
πολλοὶ
καὶ
τῶν
|
Ἀττικῶν |
ἐκείνων
σκολίων·
ἅπερ
καὶ
αὐτὰ |
[15, 679] |
Θεόφραστος
ἐν
τῷ
ἕκτῳ
τῶν
|
Φυτικῶν |
γράφων
ὧδε·
(Τὰ
δὲ
θερινὰ |
[15, 682] |
παρέχεται
δυσπάροδον
ἀσφάλειαν.
Ἀνθῶν
δὲ
|
στεφανωτικῶν |
μέμνηται
ὁ
μὲν
τὰ
Κύπρια |
[15, 685] |
μνημονεύων
καὶ
αὐτὸς
ἀνθῶν
τινων
|
στεφανωτικῶν |
φησιν·
Ὦ
μαλάχας
μὲν
ἐξερῶν, |
[15, 669] |
τινα,
φησὶ
Κλέαρχος
ἐν
πρώτῳ
|
Ἐρωτικῶν, |
καὶ
σημεῖον
νομίζουσιν
τοῦ
καὶ |
[15, 674] |
δὲ
τὸ
γένος,
ἐν
βʹ
|
Ἐρωτικῶν |
Ὁμοίων
φασὶν
ὅτι
οἱ
ἀρχαῖοι |
[15, 677] |
τερατείας
ἐπέδειξεν
τὸν
ῥοδίζοντα
λωτόν,
|
φάσκων |
αὐτὸν
δεῖν
καλεῖν
Ἀντινόειον,
ἀναπεμφθέντα |
[15, 699] |
τις
ἑλάνας,
τὰς
λαμπάδας
οὕτω
|
φάσκων |
καλεῖσθαι
παρὰ
τὴν
ἕλην·
οὕτω |
[15, 678] |
τοῖς
περὶ
Θυσιῶν,
ψιλίνους
αὐτοὺς
|
φάσκων |
νῦν
ὀνομάζεσθαι,
ὄντας
ἐκ
φοινίκων. |
[15, 699] |
ὃ
δὲ
λοφνίδα,
οὕτω
καλεῖσθαι
|
φάσκων |
τὴν
ἐκ
τοῦ
φλοιοῦ
λαμπάδα, |
[15, 701] |
τρίμετρον
καλούμενον
ἀνατίθησι
τῷ
θεῷ,
|
(φάσκων |
τοῦ
θεοῦ
τοῦθ´
ἑκάτερον
εἶναι |
[15, 683] |
τάφροις
τ´
ἐμπήξειας,
ὅσον
διπάλαιστα
|
τελέσκων. |
Πρῶτα
μὲν
Ὠδονίηθε
Μίδης
ἅπερ |
[15, 671] |
τῶν
βιβλίων
ἀκάνθας
ὥσπερ
σὺ
|
ἀναγινώσκων |
ἐκλέγω,
ἀλλὰ
τὰ
χρησιμώτατα
καὶ |
[15, 669] |
γὰρ
ἐν
παισὶ
τὰ
Καλλιμάχου
|
ἀναγινώσκων |
ἐπιγράμματα,
ὧν
ἐστι
καὶ
τοῦτο, |
[15, 692] |
ὑγρότης.
Ἥδιστον
δέ,
ἄνδρες
φίλοι,
|
ἀναγινώσκων |
τὴν
ὀγδόην
καὶ
εἰκοστὴν
τῶν |
[15, 678] |
Ὁ
τρίτος
οὗτος
δ´
ἔχει
|
σύκων |
κυλιστὸν
στέφανον.
ἀλλ´
ἔχαιρε
καὶ
|
[15, 681] |
φησίν,
ὃν
σάμψουχόν
τινες
καλοῦσιν.
|
ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ |
δὲ
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν
Μαλθακοῖς |
[15, 685] |
τῷ
μύρῳ
λαλεῖτε
περὶ
σισυμβρίων
|
κοσμοσανδάλων |
τε.
Καὶ
Κρατῖνος
ἐν
Μαλθακοῖς· |
[15, 685] |
ἀναπνέων
δ´
ὑάκινθον,
καὶ
μελιλώτινον
|
λαλῶν |
καὶ
ῥόδα
προσσεσηρώς·
ὦ
φιλῶν |
[15, 671] |
βιβλία·
πεφιλοσόφηκας
γῇ
τε
κοὐρανῷ
|
λαλῶν, |
οἷς
οὐθέν
ἐστιν
ἐπιμελὲς
τῶν |
[15, 685] |
μὲν
ἀμάρακον,
προσκυνῶν
δὲ
σέλινα,
|
γελῶν |
δ´
ἱπποσέλινα
καὶ
κοσμοσάνδαλα
βαίνων, |
[15, 666] |
ἐστιν
παιδιά,
ταύτην
πρώτων
εὑρόντων
|
Σικελῶν, |
ὡς
Κριτίας
φησὶν
ὁ
Καλλαίσχρου |
[15, 689] |
ἐπίστασθαι
ποῖόν
τι
ἑκάστῳ
τῶν
|
μελῶν |
ἡμῶν
ἐστιν
ἐπιτήδειον.
Ἀντιφάνης
γοῦν |
[15, 671] |
γὰρ
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
τῶν
|
Μελῶν· |
(Μεγίστης
δ´
ὁ
φιλόφρων
δέκα |
[15, 699] |
λύχνον.
Ἄλεξις
δ´
Ἐκκηρυττομένῳ·
Ὥστ´
|
ἐξελὼν |
ἐκ
τοῦ
λυχνούχου
τὸν
λύχνον
|
[15, 670] |
ἐπιλύσασθαι,
οὕτως
λέγοντος
τοῦ
φιλοσόφου·
|
Μήλων |
τέ
τινων
διανομαὶ
καὶ
στεφάνων |
[15, 685] |
Ἄλεξις
ἐν
Εἰσοικιζομένῳ
παύσομαί
σε
|
ἐρεσχηλῶν |
καὶ
τοῖς
παισὶ
παρακελεύομαι
κατὰ |
[15, 695] |
μαθὼν
τοὺς
ἀγαθοὺς
φίλει,
τῶν
|
δειλῶν |
δ´
ἀπέχου,
γνοὺς
ὅτι
δειλοῖς |
[15, 680] |
Ἄμασιν
καὶ
μετὰ
ταῦτα
τῶν
|
φίλων |
ἕνα
αὐτὸν
ἔχοντα
ἐκπέμψαι
ποτὲ |
[15, 685] |
λαλῶν
καὶ
ῥόδα
προσσεσηρώς·
ὦ
|
φιλῶν |
μὲν
ἀμάρακον,
προσκυνῶν
δὲ
σέλινα, |
[15, 694] |
τὸ
τέταρτον
ἡβᾶν
μετὰ
τῶν
|
φίλων. |
σθέντος
δὲ
τούτου
καὶ
πάντων |
[15, 682] |
τῶν
ἴων
δὲ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἀνθέων
ἄκρατοι
μάλιστα
καὶ
θεῖαι |
[15, 692] |
ποτήριον,
τῶν
δὲ
Διὸς
Σωτῆρος,
|
ἄλλων |
δὲ
Ὑγείας
καὶ
ἑτέρων
ἑτέρου |
[15, 700] |
τῆς
τε
δᾳδὸς
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ξύλων
ἐχρῶντο.
Κοιμίσαι
λύχνον
Φρύνιχος |
[15, 690] |
βάκκαρις.
Αἰσχύλος
γὰρ
ἐν
Ἀμυμώνῃ
|
ἀντιδιαστέλλων |
φησίν·
Κἄγωγε
τὰς
σὰς
βακκάρεις |
[15, 697] |
πεποιημένους
ὑπὸ
Ἑρμίππου
τοῦ
Κυζικηνοῦ,
|
ἐφαμίλλων |
γενομένων
τῶν
παιᾶνας
ποιησάντων
καὶ |
[15, 698] |
Τίμων
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
|
Σίλλων. |
Πολέμων
δ´
ἐν
τῷ
δωδεκάτῳ |
[15, 675] |
καὶ
πρὸς
ἄμετρον
ἀπόλαυσιν
τῶν
|
πολλῶν |
ἐκτρεπομένων
ἄκρατόν
τε
προσφερομένων
αὐτῶν, |
[15, 699] |
ἔκλυεν,
Εὐβοίῳ
τέρψεται
οὐδ´
ὀλίγον.
|
(Πολλῶν |
οὖν
ἑκάστοτε
τοιούτων
λεγομένων,
ἐπεί |
[15, 675] |
τὴν
ἄνθην
πολλὰ
ἀναζητήσας
καὶ
|
πολλῶν |
πυθόμενος,
ὡς
οὐδὲν
ἐμάνθανον,
ἐνέτυχον |
[15, 682] |
Ἄλπεις
λίμνην
τινά
φησιν
εἶναι
|
πολλῶν |
σταδίων
οὖσαν,
ἧς
περὶ
τὸν |
[15, 701] |
ὑπνηλὸς
κάρτα
γενόμενος.
Τῶν
δὲ
|
πολλῶν |
τὸ
ἰὴ
παιὼν
ἐπιφθεγγομένων
ὁ |
[15, 689] |
Αἰγίνῃ
καὶ
Κιλικίᾳ.
Ἀπὸ
δὲ
|
φύλλων |
τὸ
μύρρινον
καὶ
τὸ
οἰνάνθινον· |
[15, 688] |
Πλάτων
δέ
φησι
τὸν
τῶν
|
ὅλων |
δημιουργὸν
καὶ
τὴν
τοῦ
πλευμόνος |
[15, 687] |
ἀφανίζοντας
τὴν
λευκότητα
τῶν
ἐρίων.
|
~(Σόλων |
τε
ὁ
σοφὸς
διὰ
τῶν |
[15, 700] |
τε
δᾳδὸς
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ξύλων |
ἐχρῶντο.
Κοιμίσαι
λύχνον
Φρύνιχος
φησί. |
[15, 700] |
οἳ
δὲ
τὴν
ἔκ
τινων
|
ξύλων |
τετμημένων
δέσμην.
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς·
Ὁ |
[15, 700] |
νυκτὸς
ἦν
τις
κηδεμὼν
τῶν
|
δακτύλων. |
Ἐν
δὲ
Θεοφορήτῳ
ὁ
αὐτὸς |
[15, 701] |
ὁ
Κολοφώνιος
ἑλάνην
τὴν
τῶν
|
καλάμων |
δέσμην.
Λύχνα
δὲ
οὐδετέρως
εἴρηκεν |
[15, 689] |
Θεόφραστος
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ
|
Ὀδμῶν |
συντίθεσθαί
φησι
μύρα
ἀπ´
ἀνθέων |
[15, 700] |
περιπατεῖν
τῆς
νυκτὸς
ἦν
τις
|
κηδεμὼν |
τῶν
δακτύλων.
Ἐν
δὲ
Θεοφορήτῳ |
[15, 690] |
Στεφανοπώλισιν·
Αἰγυπτίῳ
ψάγδανι
τρὶς
λελουμένη.
|
Πολέμων |
δ´
ἐν
τοῖς
πρὸς
Ἀδαῖον |
[15, 698] |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Σίλλων.
|
Πολέμων |
δ´
ἐν
τῷ
δωδεκάτῳ
τῶν |
[15, 696] |
παιανικὸν
ἐπίφθεγμα.
Παρέθετο
δ´
αὐτὸν
|
Πολέμων |
ὁ
περιηγητὴς
ἐν
τῇ
πρὸς |
[15, 667] |
δ´
ἀγκυλητοῦ
κοσσάβιός
ἐστι
σκοπὸς
|
ἐκτεμὼν |
ἡβῶσα
χεὶρ
ἐφίετο.
Ὅτι
δὲ |
[15, 694] |
τριῶν
γενῶν
ὄντων,
ὥς
φησιν
|
Ἀρτέμων |
ὁ
Κασανδρεὺς
ἐν
δευτέρῳ
Βιβλίων |
[15, 673] |
συγγραφεὺς
καὶ)
περὶ
τὸν
καλὸν
|
ἡμῶν |
Ἄδραστον
ἐγένετο.
Ἐκδόντος
γὰρ
τούτου |
[15, 687] |
ὅτι
αἱ
ἐν
τῷ
ἐγκεφάλῳ
|
ἡμῶν |
αἰσθήσεις
ὀδμαῖς
ἡδείαις
παρηγοροῦνται
προσέτι |
[15, 702] |
~Μετὰ
ταῦτ´
ἤδη
μελλόντων
καὶ
|
ἡμῶν |
ἀνίστασθαι
ἐπεισῆλθον
παῖδες
φέροντες
ὃ |
[15, 666] |
γὰρ
κακῶς
τινι
τῶν
ἑταίρων
|
ἡμῶν |
ἐλέχθη
τὸ
Εἰ
μὴ
ἰατροὶ |
[15, 689] |
ποῖόν
τι
ἑκάστῳ
τῶν
μελῶν
|
ἡμῶν |
ἐστιν
ἐπιτήδειον.
Ἀντιφάνης
γοῦν
ἐν |
[15, 691] |
Πετόμεναι
δ´
αὗται
κύκλῳ
ἔρραινον
|
ἡμῶν |
θαἰμάτια
καὶ
στρώματα.
(Μή
μοι |
[15, 700] |
Ἀγαμέμνονι
μέμνηται
τοῦ
πανοῦ.
Πρὸ
|
ἡμῶν |
καὶ
ξυλολυχνοῦχον.
Ξυλολύχνου
δὲ
μέμνηται |
[15, 666] |
τῶν
γραμματικῶν
μωρότερον.
Τίς
γὰρ
|
ἡμῶν |
οὐκ
οἶδεν
ὅτι
οὐκ
ἦν |
[15, 692] |
τι
λεγόμενον
ἐτήρησα,
οὐκ
ἀλλότριον
|
ἡμῶν |
τοῦ
συμποσίου.
Φησὶ
γὰρ
ὁ |
[15, 698] |
ἀθάνατον
λάχε
γῆρας,
οὔτε
ποιητάων
|
ἀδαήμων |
οὔτε
θεάτρων,
ᾧ
καὶ
τεθνειῶτι |
[15, 699] |
εἰς
τοὺς
ἀγῶνας
τοὺς
θυμελικοὺς
|
Ἡγήμων |
καὶ
παρ´
Ἀθηναίοις
ἐνίκησεν
ἄλλαις |
[15, 698] |
Εὐνείδαις
καὶ
τῶν
κατ´
αὐτὸν
|
Ἡγήμων |
ὁ
Θάσιος,
ὃν
ἐκάλουν
Φακῆν. |
[15, 679] |
καὶ
νῦν.
(Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
|
Χαιρήμων |
ὁ
τραγῳδιοποιὸς
ἐν
Διονύσῳ
διὰ |
[15, 670] |
ἅμα
καὶ
ἐλάττοσιν
ἁρμοττόντων
τῶν
|
ἀριθμῶν |
τῶν
αὐτῶν.
Ὁ
μὲν
Πλάτων |
[15, 679] |
βοτάνης,
ἧς
ὁ
Ἀνθηδόνιος
ἐκεῖνος
|
δαίμων |
ἐμφορηθεὶς
ἀθάνατος
πάλιν
ητις
γέγονε, |
[15, 671] |
τὸν
Κύνουλκον
Οἵῳ
μ´
ὁ
|
δαίμων, |
ἔφη,
φιλοσόφῳ
συνῴκισεν·
κατὰ
τὸ |
[15, 702] |
ὄαροι·
σέθεν
δὲ
χωρὶς
οὔτις
|
εὐδαίμων |
ἔφυ.
Σώπατρος
γὰρ
ὁ
φλυακογράφος |
[15, 684] |
κοίλοις
ἄσπορα
ναιομένοισι
τόποις
ἀνεθρέψατο
|
λειμὼν
|
κάλλεα,
βουφθαλμόν
τε
καὶ
εὐειδὲς |
[15, 676] |
πλησίον
φερομένῳ
τῆς
Αἰγύπτου
ἐπεὶ
|
χειμὼν |
αἰφνίδιον
ἐπέπεσεν
καὶ
(οὐ)
συνιδεῖν |
[15, 681] |
Διοκλῆς
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
|
Θανασίμων |
Φαρμάκων
ΑΜΑΡΑΚΟΝ,
φησίν,
ὃν
σάμψουχόν |
[15, 698] |
βιβλία
τέσσαρα.
Μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
|
Τίμων |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Σίλλων. |
[15, 691] |
ὥσπερ
οὐδὲ
ἡμεῖς
(νῦν
οὕτω
|
πολυτίμων |
τῶν
καλλίστων
ὑπαρχόντων,
ὡς
λῆρον |
[15, 666] |
ἐπιτιμᾶν
τοῖς
τοῦτο
ποιοῦσιν,
βλαπτικὸν
|
ὀφθαλμῶν |
τὸ
ἐπιχείρημα
δεικνύων
καὶ
τῆς |
[15, 687] |
τε
ὁ
σοφὸς
διὰ
τῶν
|
Νόμων |
κεκώλυκε
τοὺς
ἄνδρας
μυροπωλεῖν.
Νῦν |
[15, 670] |
ὁ
ἱερώτατος
Πλάτων
ἐν
ἑβδόμῳ
|
Νόμων |
πρόβλημά
τι
προβάλλει
στεφανωτικόν,
ὅπερ |
[15, 674] |
ξένῳ
γε
στέφανον,
ἀρχαῖον
στέφος,
|
δεσμῶν |
ἄριστος
ἐκ
Προμηθέως
λόγου.
Σαπφὼ |
[15, 672] |
λύσας
αὐτὸν
ἐκ
τῶν
χαλεπωτάτων
|
δεσμῶν· |
καὶ
τίσιν
ἑκούσιον
ἐν
ἀλυπίᾳ |
[15, 669] |
τόδε
δῶρον
ἀοιδὰς
ἀντιπρόπιθι,
συμπόσιον
|
κοσμῶν |
καὶ
τὸ
σὸν
εὖ
θέμενος. |
[15, 690] |
οὕτως·
Ἔστην
δὲ
κἀκέλευον
ἐγχέασθε
|
νῷν
|
βρένθειον,
ἵνα
τοῖς
εἰσιοῦσιν
ἐγχέῃ. |
[15, 691] |
Οὐ
μόνον
δὲ
τὸ
τῶν
|
Σαρδιανῶν |
γένος
φιλόμυρον
ἦν,
ὡς
Ἄλεξίς |
[15, 670] |
τῷ
Ἔρωτι
ποιούμενοι
τὴν
τῶν
|
στεφάνων |
ἀνάθεσιν
τοῦ
μὲν
Ἔρωτος
τὸν |
[15, 675] |
τῶν
τριχῶν
καὶ
τῇ
τῶν
|
στεφάνων |
ἀφαιρέσει.
Φιλωνίδης
δ´
ὁ
ἰατρὸς |
[15, 677] |
ἐν
τοῖς
περὶ
Ὀνομάτων,
πλοκῆς
|
στεφάνων |
γένος
τι
τὴν
ὑπογλωττίδα
ἀποδίδωσιν. |
[15, 675] |
ἐν
τῷ
περὶ
Μύρων
καὶ
|
Στεφάνων |
Ἐκ
τῆς
Ἐρυθρᾶς,
φησίν,
θαλάσσης |
[15, 679] |
τε
ναρκίσσῳ
τε
τριέλικας
κύκλῳ
|
στεφάνων |
ἑλικτῶν
Περὶ
δὲ
τῶν
ἐν |
[15, 679] |
τῶν
ἐν
Αἰγύπτῳ
αἰεὶ
ἀνθούντων
|
στεφάνων |
Ἑλλάνικος
ἐν
τοῖς
Αἰγυπτιακοῖς
οὕτως |
[15, 673] |
δὲ
καὶ
τἄλλα
γένη
τῶν
|
στεφάνων |
ἐπέταξε
χωρὶς
τῆς
δάφνης·
τὴν |
[15, 671] |
Καὶ
ὁ
Κύνουλκος·
ἐπεὶ
περὶ
|
στεφάνων |
ζητήσεις
ἤδη
γεγόνασιν,
(εἰπὲ
ἡμῖν |
[15, 685] |
Μέδοντος
ἔρχεται.
Ἡ
δὲ
τῶν
|
στεφάνων |
καὶ
μύρων
πρότερον
εἴσοδος
εἰς |
[15, 678] |
τοῦ
Λάκωνος
παιᾶνας.
ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ
δὲ
|
στεφάνων |
μνημονεύει
Ἄλεξις
ἐν
Κρατείᾳ
ἢ |
[15, 686] |
τοῦ
συμποσίου.
Τῶν
(δὲ
χυδαίων
|
στεφάνων |
μνημονεύων
ὁ
κωμῳδιοποιός
φησιν·
Στεφάνων |
[15, 676] |
Μυρτίλος
Λέγε,
καλέ,
εἶπεν,
Οὐλπιανέ,
|
στεφάνων |
ὀνόματα.
Οἱ
γὰρ
παῖδες
κατὰ |
[15, 669] |
δὲ
ῥόδα
φυλλοβολεῦντα
τὠνδρὸς
ἀπὸ
|
στεφάνων |
πάντ´
ἐγένοντο
χαμαί.
Σὸν
οὖν |
[15, 670] |
Μήλων
τέ
τινων
διανομαὶ
καὶ
|
στεφάνων |
πλείοσιν
ἅμα
καὶ
ἐλάττοσιν
ἁρμοττόντων |
[15, 678] |
Θεόδωρος
δ´
ἐν
Ἀττικαῖς
Γλώσσαις
|
στεφάνων |
πλοκῆς
γένος
παρὰ
Πλάτωνι
ἐν |
[15, 675] |
ἐν
τῷ
περὶ
Μύρων
καὶ
|
Στεφάνων |
ταῖς
αὐταῖς
λέξεσι.
Καὶ
περὶ |
[15, 671] |
Καὶ
οὕτως
ἰσότης
ἀναπληροῦται
τῶν
|
στεφάνων. |
Ταῦτ´
εἰπόντος
τοῦ
Δημοκρίτου
ὁ |
[15, 686] |
στεφάνων
μνημονεύων
ὁ
κωμῳδιοποιός
φησιν·
|
Στεφάνων |
τε
τούτων
τῶν
χύδην
πεπλεγμένων. |
[15, 692] |
ἐν
τῷ
περὶ
Μύρων
καὶ
|
Στεφάνων |
τὴν
ἀφορμὴν
(τοῦ
τὴν
κεφαλὴν |
[15, 676] |
ἐκ
τῶν
ἐπιγραφομένων
Αἰλίου
Ἀσκληπιάδου
|
Στεφάνων |
φέρε
ἡμῖν
ὡς
ἀνηκόοις
αὐτῶν, |
[15, 682] |
ὁ
ποιητὴς
καὶ
τὴν
τῶν
|
στεφάνων |
χρῆσιν
εἰδὼς
φαίνεται
δι´
ὧν |
[15, 694] |
ἀνειμέναις
εἶναι
σκολιά
ἀλλὰ
τριῶν
|
γενῶν |
ὄντων,
ὥς
φησιν
Ἀρτέμων
ὁ |
[15, 672] |
τῶν
τὴν
πρώτην
αὐτοῦ
ζήτησιν
|
ποιησαμένων. |
Ἱστορεῖται
δ´
ὑπ´
αὐτὸν
ἐκεῖνον |
[15, 686] |
Στεφάνων
τε
τούτων
τῶν
χύδην
|
πεπλεγμένων. |
Κἀγὼ
δ´
ἐπὶ
τούτοις
τοῦ |
[15, 670] |
ἐστιν
(οὐθένες
γὰρ
ἄλλοι
τῶν
|
δεδεμένων |
περὶ
τὸ
στεφανοῦσθαι
σπουδάζουσιν
πλὴν |
[15, 670] |
τὴν
δὲ
τοῦ
στεφάνου
ἀνάλυσιν
|
καταδεδεμένων |
τινῶν
εἶναι
νομίζοντες
ἐρᾶν
φασι |
[15, 679] |
ἑρπυλλίνους
ἢ
μυρτίνους
ἢ
τῶν
|
διηνθημένων; |
{Β.
Τῶν
μυρτίνων
βουλόμεθα
τουτωνί· |
[15, 700] |
δὲ
τὴν
ἔκ
τινων
ξύλων
|
τετμημένων |
δέσμην.
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς·
Ὁ
φανός |
[15, 672] |
Ὕβλαν
καὶ
πυνθανομένων
περὶ
τῶν
|
ἀπηντημένων, |
θεσπίσαι
τὸν
Ἀπόλλωνα
ποινὴν
αὐτοὺς |
[15, 692] |
περιπορευόμενοι
τοὺς
μὲν
στεφάνους
(τῶν
|
κατακειμένων |
δροσίζουσι
τοῖς
μύροις,
ἄλλο
μηδὲν |
[15, 678] |
γενομένης
νίκης
τοὺς
προστάτας
τῶν
|
ἀγομένων |
χορῶν
ἐν
τῇ
ἑορτῇ
ταύτῃ, |
[15, 701] |
δὲ
πολλῶν
τὸ
ἰὴ
παιὼν
|
ἐπιφθεγγομένων |
ὁ
Ποντιανὸς
ἔφη·
(Τὸ
ἰὴ |
[15, 699] |
ὀλίγον.
(Πολλῶν
οὖν
ἑκάστοτε
τοιούτων
|
λεγομένων, |
ἐπεί
ποτε
ἑσπέρα
κατελάμβανεν
ἡμᾶς, |
[15, 676] |
καὶ
Θεόφραστος
ἱστορεῖ.
Ἔτι
τούτων
|
λεγομένων |
ἐπεισῆλθον
παῖδες
στεφάνους
φέροντες
τῶν |
[15, 701] |
μὲν
τῶν
πρώτων
δύο
συλλαβῶν
|
λεγομένων |
ἰὴ
παιάν
ἡρῷον
γίνεται,
βραχέων |
[15, 699] |
ἐπὶ
τούτοις
πίστεων
παρὰ
πάντων
|
λεγομένων. |
Σιληνὸν
μὲν
γάρ
τις
τὸν |
[15, 665] |
τὴν
ὁμοιότητα
τῶν
ἀεὶ
καινῶς
|
προσευρισκομένων. |
Καὶ
γὰρ
καὶ
(περὶ
τάξεως |
[15, 672] |
θεοῦ
παραγενομένων
εἰς
Ὕβλαν
καὶ
|
πυνθανομένων |
περὶ
τῶν
ἀπηντημένων,
θεσπίσαι
τὸν |
[15, 697] |
ὑπὸ
Ἑρμίππου
τοῦ
Κυζικηνοῦ,
ἐφαμίλλων
|
γενομένων |
τῶν
παιᾶνας
ποιησάντων
καὶ
τοῦ |
[15, 672] |
ἐπὶ
τὸ
μαντεῖον
τοῦ
θεοῦ
|
παραγενομένων |
εἰς
Ὕβλαν
καὶ
πυνθανομένων
περὶ |
[15, 701] |
χωλίαμβον
ἀναθετέον
αὐτῷ.
Βραχειῶν
γὰρ
|
γινομένων |
εἰ
δύο
τὰς
ἁπασῶν
τελευταίας |
[15, 675] |
πρὸς
ἄμετρον
ἀπόλαυσιν
τῶν
πολλῶν
|
ἐκτρεπομένων |
ἄκρατόν
τε
προσφερομένων
αὐτῶν,
(οἳ |
[15, 675] |
τῶν
πολλῶν
ἐκτρεπομένων
ἄκρατόν
τε
|
προσφερομένων |
αὐτῶν,
(οἳ
μὲν
μανιωδῶς
ἐκτρεπόμενοι |
[15, 676] |
δὲ
μὴ
τὰ
ἐκ
τῶν
|
ἐπιγραφομένων |
Αἰλίου
Ἀσκληπιάδου
Στεφάνων
φέρε
ἡμῖν |
[15, 684] |
καρποῖο
μελιχροτέρου
πλήθουσαν.
Θρίων
δ´
|
οἰχομένων |
ῥέα
μὲν
φλόγες,
ἄλλοτε
ῥιπαὶ
|
[15, 697] |
καπυρωτέρας
ᾠδὰς
ἀσπάζεται
μᾶλλον
τῶν
|
ἐσπουδασμένων· |
οἷαί
εἰσιν
αἱ
Λοκρικαὶ
καλούμεναι, |
[15, 677] |
ποικιλόμυθε,
τῶν
κοινῶν
τούτων
καὶ
|
κατημαξευμένων |
ἐρεῖν
τι;
Διὰ
δὲ
τὴν |
[15, 698] |
βάλλει
(εὐκούρων
βδελυρῶν,
ὀλλύντων
τ´
|
ὀλλυμένων |
τε
ἀνδρῶν,
οἳ
(καὶ)
νῦν |
[15, 697] |
Κτησιφῶν
ὁ
Ἀθηναῖος
ποιητὴς
τῶν
|
καλουμένων |
κολάβρων,
ὃν
καὶ
ὁ
πρῶτος |
[15, 665] |
περὶ
τῶν
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
|
ἐπιτελουμένων, |
ἅπερ
καὶ
μόλις
ἀναπεμπάζομαι,
εἰπόντος |
[15, 670] |
τὸ
δεδεμένον,
ὁ
δὲ
ἔρως
|
στεφανουμένων |
τινῶν
δεσμός
ἐστιν
(οὐθένες
γὰρ |
[15, 693] |
ἀφέλειαν
τῶν
ποιησάντων,
(καὶ
τῶν)
|
ἐπαινουμένων |
ἐπὶ
τῇ
ἰδέᾳ
ταύτῃ
τῆς |
[15, 668] |
τότε
χαρίσιοι
ἀπὸ
τῆς
τῶν
|
ἀναιρουμένων |
χαρᾶς.
(Μνημονεύει
Εὔβουλος
ἐν
Ἀγκυλίωνι |
[15, 673] |
Ἠθῶν
καθ´
ἱστορίαν
καὶ
λέξιν
|
ζητουμένων, |
ἕκτον
δὲ
περὶ
τῶν
ἐν |
[15, 678] |
δ´
ἐξ
ἀρίστου
ἀνδρῶν,
γυμνῶν
|
ὀρχουμένων |
καὶ
ᾀδόντων
Θαλητᾶ
καὶ
Ἀλκμᾶνος |
[15, 669] |
(Φὴς
οὖν
διὰ
τί,
τῶν
|
ἐστεφανωμένων |
ἐὰν
λύηται
ὁ
στέφανος,
ἐρᾶν |
[15, 669] |
Διὰ
τί
δὲ
λέγονται,
τῶν
|
ἐστεφανωμένων |
ἐὰν
λύωνται
οἱ
στέφανοι,
ὅτι |
[15, 668] |
δὲ
λέγοντες
παρ´
ὅσον
τῶν
|
ἐρωμένων |
ἐμέμνηντο,
ἀφιέντες
ἐπ´
αὐτοῖς
τοὺς |
[15, 670] |
θύουσιν
ἔνιοι
ἐπὶ
ταῖς
τῶν
|
ἐρωμένων |
θύραις.
Ἢ
μᾶλλον
ὑφ´
ὧν |
[15, 670] |
μεῖναι.
Στεφανοῦσιν
δὲ
τὰς
τῶν
|
ἐρωμένων |
θύρας
ἤτοι
τιμῆς
χάριν
καθαπερεί |
[15, 669] |
οἱ
ἐρῶντες
στεφανοῦσι
τὰς
τῶν
|
ἐρωμένων |
θύρας.
Καὶ
ὁ
Δημόκριτος
ἀλλ´ |
[15, 670] |
τὴν
οἴκησιν
στεφανοῦσι
(τὰ
τῶν
|
ἐρωμένων |
πρόθυρα)
διὰ
ταῦτα
δὲ
καὶ |
[15, 691] |
στρώματα.
(Μή
μοι
φθονήσητ´,
ἄνδρες
|
Ἑλλήνων |
ἄκροι·
ἠλειφόμην
ὑόμενος
ἰρίνῳ
μύρῳ. |
[15, 700] |
Τυρρηνοῖς
ἐργασίαι,
φιλοτέχνων
ὄντων
τῶν
|
Τυρρηνῶν. |
Ἀντιφάνης
δ´
Ἱππεῦσι·
Τῶν
δ´ |
[15, 685] |
γελῶν
δ´
ἱπποσέλινα
καὶ
κοσμοσάνδαλα
|
βαίνων, |
ἔγχει
κἀπιβόα
τρίτον
παιῶν´,
ὡς |
[15, 698] |
κέρδος
ἀπείσομαι
εἰς
Θασίους
μηθὲν
|
πημαίνων |
κλυτὸν
ἄργυρον
ἐγγυαλίξων,
μή
τίς |
[15, 680] |
ἄνθει
στεφανῶται,
εὔκλειαν
ἴσχει
μύρῳ
|
ῥαίνων. |
Μνημονεύει
αὐτοῦ
Ἀλκμὰν
ἐν
τούτοις· |
[15, 688] |
κατατετρημένας,
ἵν´
ἐν
τῇ
τῶν
|
δεινῶν |
προσδοκίᾳ
πολλάκις
ἁλλομένη
τὸν
παλμὸν |
[15, 697] |
Κύνουλκος
ἔφη·
Τί
μ´
ἀνέμνασας
|
κείνων |
κυλίκων;
Κατὰ
τὸν
σὸν
Φίλωνα, |
[15, 693] |
οἱ
πολλοὶ
καὶ
τῶν
Ἀττικῶν
|
ἐκείνων |
σκολίων·
ἅπερ
καὶ
αὐτὰ
ἄξιόν |
[15, 694] |
τὸ
πλουτεῖν
διαφέρει·
καλὸς
δὲ
|
πεινῶν |
ἐστιν
αἰσχρὸν
θηρίον.
~(Ἑξῆς
δ´ |
[15, 674] |
Ἀνακρέων
ἔφη·
Ἐπὶ
δ´
ὀφρύσιν
|
σελίνων |
στεφανίσκους
θέμενοι
θάλειαν
ἑορτὴν
ἀγάγωμεν |
[15, 676] |
μυρρίνης
στέφανος
τὴν
ἐκ
τῶν
|
οἴνων |
ἀναθυμίασιν
ἀποκρούεται
καὶ
ὁ
τῶν |
[15, 675] |
μὲν
στέφανον
στύφοντα
καὶ
τὴν
|
οἴνων |
ἀναθυμίασιν
ἀποκρουόμενον,
ἔτι
δὲ
ῥόδινον |
[15, 692] |
τὴν
εἰς
τὸ
μετέωρον
τῶν
|
οἴνων |
φορὰν
ὑποπτεύσαντες
ἐπεσπάσθησαν
κεφαλὴν
λιπαίνειν, |
[15, 677] |
με,
ἔφη,
Θετταλὲ
ποικιλόμυθε,
τῶν
|
κοινῶν |
τούτων
καὶ
κατημαξευμένων
ἐρεῖν
τι; |
[15, 689] |
(καὶ
γὰρ
τοῦτο
ἐκ
τῶν
|
κρίνων) |
ἔτι
δὲ
τὸ
σισύμβρινον
καὶ |
[15, 670] |
δεδεμένον,
ὁ
δὲ
ἔρως
στεφανουμένων
|
τινῶν |
δεσμός
ἐστιν
(οὐθένες
γὰρ
ἄλλοι |
[15, 670] |
λέγοντος
τοῦ
φιλοσόφου·
Μήλων
τέ
|
τινων |
διανομαὶ
καὶ
στεφάνων
πλείοσιν
ἅμα |
[15, 670] |
δὲ
τοῦ
στεφάνου
ἀνάλυσιν
καταδεδεμένων
|
τινῶν |
εἶναι
νομίζοντες
ἐρᾶν
φασι
τοὺς |
[15, 669] |
δὲ
τούτων
τῶν
ἐπῶν
μεμνημένος
|
τινῶν |
ἐρῶ,
ἵνα
μὴ
ὁ
Οὐλπιανὸς |
[15, 680] |
τὸν
καρπὸν
φέρει
στρογγύλον
ἐπί
|
τινων |
κλωνίων
περιφερῶν.
(Ἀνθεῖ
δ´
οὗτος |
[15, 700] |
λαμπάδα,
οἳ
δὲ
τὴν
ἔκ
|
τινων |
ξύλων
τετμημένων
δέσμην.
Μένανδρος
Ἀνεψιοῖς· |
[15, 675] |
τῆς
καρώσεως.
Ἐπ´
ἀκτῆς
δέ
|
τινων |
πινόντων
ἐπιπεσὼν
ὄμβρος
τὸ
μὲν |
[15, 687] |
λεγόμενον
ἐλευθέριον
ἐκ
ῥαβδίων
(ἔκ
|
τινων |
ποτηρίων)
ἑλκύσας,
λόγῳ
γοῦν
ἀντελάβετο |
[15, 685] |
Πέρσας
μνημονεύων
καὶ
αὐτὸς
ἀνθῶν
|
τινων |
στεφανωτικῶν
φησιν·
Ὦ
μαλάχας
μὲν |
[15, 679] |
ἢ
τῶν
διηνθημένων;
{Β.
Τῶν
|
μυρτίνων |
βουλόμεθα
τουτωνί·
σὺ
δὲ
τά |
[15, 679] |
ἄλλα
πώλει
πάντα
πλὴν
τῶν
|
μυρτίνων. |
ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ.
Ξέναρχος
Στρατιώτῃ·
Φιλύρας
εἶχε |
[15, 678] |
τοὺς
Διονυσοδότου
τοῦ
Λάκωνος
παιᾶνας.
|
ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ |
δὲ
στεφάνων
μνημονεύει
Ἄλεξις
ἐν |
[15, 691] |
Ἵππαρχός
φησιν
ἐν
Παννυχίδι
εʹ
|
μνῶν, |
ὡς
δὲ
Μένανδρος
ἐν
Μισογύνῃ |
[15, 688] |
καρδίαν
ἐπιδηλότατα
συμβαίνει.
~(Καὶ
ὁ
|
Ἀγαμέμνων |
δέ
φησιν
ὁ
Ὁμηρικός·
Αἰνῶς |
[15, 678] |
τὸ
δ´
ἐξ
ἀρίστου
ἀνδρῶν,
|
γυμνῶν |
ὀρχουμένων
καὶ
ᾀδόντων
Θαλητᾶ
καὶ |
[15, 679] |
μὴ
διευλαβουμένους
εἰς
τὰ
τῶν
|
ὄνων |
γένη
καὶ
τῶν
τοιούτων
θηρίων |
[15, 699] |
πατρίδος.
Ἀρχαίων
ἦν
ὅδ´
ἀνὴρ
|
προγόνων, |
εἰδὼς
ἐκ
νεότητος
ἀεὶ
ξείνοισιν |
[15, 692] |
Ὀλιστήνην
γεννῆσαι.
Καὶ
αὐτὸν
ὡς
|
μειζόνων |
ὀρεγόμενον
πραγμάτων
(εἰς
τὴν
Ἰταλίαν |
[15, 676] |
οὓς
εὐφημίας
κήρυκας
εὐχαῖς
προὐβάλοντο
|
δαιμόνων. |
(Καὶ
ἐν
τῷ
Διονύσῳ
δὲ |
[15, 702] |
ἄλλα
θεόθεν
ἀνθρώποισι
τέρψις
ἢ
|
πόνων
|
ἀμπνοὰ
πέφανται,
μετὰ
σεῖο,
μάκαιρ´ |
[15, 673] |
καὶ
μέχρι
τῶν
κατὰ
Πολυκράτην
|
χρόνων, |
ὡς
ἄν
τις
εἰκάσειε,
τῇ |
[15, 700] |
Ὁ
κάπηλος
γὰρ
οὑκ
τῶν
|
γειτόνων
|
ἄν
τ´
οἶνον
ἄν
τε |
[15, 685] |
προσσεσηρώς·
ὦ
φιλῶν
μὲν
ἀμάρακον,
|
προσκυνῶν |
δὲ
σέλινα,
γελῶν
δ´
ἱπποσέλινα |
[15, 700] |
αἱ
παρὰ
τοῖς
Τυρρηνοῖς
ἐργασίαι,
|
φιλοτέχνων |
ὄντων
τῶν
Τυρρηνῶν.
Ἀντιφάνης
δ´ |
[15, 665] |
τῶν
ἑταίρων
τὰ
ἐκ
τῶν
|
Λακώνων |
Πλάτωνος
ἰαμβεῖα·
Ἄνδρες
δεδειπνήκασιν
ἤδη; |
[15, 685] |
κρίνεσιν
κοσμοσανδάλοις
ἴοις
καὶ
σισυμβρίοις
|
ἀνεμωνῶν |
κάλυξί
τ´
ἠριναῖς
ἑρπύλλῳ
κρόκοις |
[15, 697] |
ἐπειδή
μοι
ὀργίζῃ,
ἔρχομαί
σοι
|
λέξων |
τὸν
συρβηνέων
χορὸν
ὅστις
ἐστί. |
[15, 698] |
Θασίους
μηθὲν
πημαίνων
κλυτὸν
ἄργυρον
|
ἐγγυαλίξων, |
μή
τίς
μοι
κατὰ
οἶκον |
[15, 672] |
ἐπιγράφεται
Τῶν
κατὰ
τὴν
Σάμον
|
ἐνδόξων |
ἀναγραφή,
εὗρον
τὸ
ζητούμενον.
Ἀδμήτην |
[15, 684] |
στέφος
Ἡγεσιλάου.
Ἐκ
τούτων
τῶν
|
ἐπῶν |
δῆλον
γίνεται
ὅτι
ἕτερόν
(ἐστιν |
[15, 669] |
Καὶ
αὐτὸς
δὲ
τούτων
τῶν
|
ἐπῶν |
μεμνημένος
τινῶν
ἐρῶ,
ἵνα
μὴ |
[15, 698] |
ὃς
Τίς
ἡδέως,
ἔφη,
τῶν
|
ἐπῶν |
ὦ
καλέ
μου
ἑταῖρε,
ἕως |
[15, 701] |
κατ´
Ἀγάθωνα
φωσφόρους.
Καὶ
ταῦτ´
|
εἰπὼν
|
Οὐρὰν
ὑπίλας
ὑπὸ
λεοντόπουν
βάσιν, |
[15, 674] |
καίτοι
ἐν
τῇ
ἐπιγραφομένῃ
Σφιγγὶ
|
εἰπών· |
(Τῷ
δὲ
ξένῳ
γε
στέφανον, |
[15, 683] |
Ὠδονίηθε
Μίδης
ἅπερ
Ἀσίδος
ἀρχὴν
|
λείπων |
ἐν
κλήροισιν
ἀνέτρεφεν
Ἠμαθίοισιν,
αἰὲν |
[15, 699] |
προσαγαγών.
Εὐμήδης
δ´
ἐν
Σφαττομένῳ
|
προειπών· |
(Ἐπικράτης
δ´
ἐν
Τριόδοντι
ἢ |
[15, 699] |
δ´
ἐν
Τριόδοντι
ἢ
Ῥωποπώλῃ
|
προειπών· |
Λαβὲ
τριόδοντα
καὶ
λυχνοῦχον,
ἐπιφέρει· |
[15, 699] |
Ἐν
δὲ
τῷ
δευτέρῳ
Νιόβῳ
|
προειπὼν |
λυχνοῦχον
Οἴμοι
κακόδαιμον,
φησίν,
ὁ |
[15, 691] |
τῶν
καλλίστων
εἰσηγηταὶ
τῷ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
βίῳ
γενόμενοι,
παρ´
οἷς
ἀνυπερβλήτου |
[15, 687] |
ἄνδρας
μυροπωλεῖν.
Νῦν
δὲ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
οὐχ
αἱ
ὀσμαὶ
μόνον,
ὥς |
[15, 673] |
(τῷ
(δὲ)
λέγειν
αὐτὴν
τῶν
|
Καρῶν |
ἀρχαῖον
στέφος
πρόδηλον
καθίστησι
τὸ |
[15, 672] |
αὐτὸν
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
τῶν
|
Καρῶν |
δεισιδαιμονίᾳ
περισχεθέντων
ἐπὶ
τὸ
μαντεῖον |
[15, 673] |
δέμνιον
ἐνδαπίης,
καὶ
λύγος,
ἀρχαῖον
|
Καρῶν |
στέφος.
ἀλλὰ
φερέσθω
Οἶνος
καὶ |
[15, 702] |
τοῦ
Σικυωνίου
τόνδε·
Ὑγίεια,
πρεσβίστα
|
μακάρων, |
μετὰ
σοῦ
ναίοιμι
τὸ
λειπόμενον |
[15, 695] |
που
τέθνηκας·
νήσσοις
δ´
ἐν
|
μακάρων |
σέ
φασιν
εἶναι,
ἵνα
περ |
[15, 697] |
υἱὸν
γενέσθαι
Σέλευκον
τὸν
τῶν
|
ἱλαρῶν |
ᾀσμάτων
ποιητήν·
οὗπερ
συνεχῶς
ᾄδειν |
[15, 697] |
ὁ
Ἀθηναῖος
ποιητὴς
τῶν
καλουμένων
|
κολάβρων, |
ὃν
καὶ
ὁ
πρῶτος
μετὰ |
[15, 675] |
ἀλύπου
κράσεως
τὸν
καὶ
τῶν
|
ὄμβρων |
ἀρχηγὸν
αἴτιον
ὑπολαβόντες.
Ἔδει
μὲν |
[15, 698] |
τις
εἶπε
παραστάς·
ὦ
πάντων
|
ἀνδρῶν |
βδελυρώτατε,
τίς
ς´
ἀνέπεισε
καλὴν |
[15, 678] |
παίδων
τὸ
δ´
ἐξ
ἀρίστου
|
ἀνδρῶν, |
γυμνῶν
ὀρχουμένων
καὶ
ᾀδόντων
Θαλητᾶ |
[15, 698] |
βδελυρῶν,
ὀλλύντων
τ´
ὀλλυμένων
τε
|
ἀνδρῶν, |
οἳ
(καὶ)
νῦν
κεῖθι
κακῶς |
[15, 686] |
ἀνδρὸς
μὲν
δή
που
ἕνεκεν
|
ἀνδρῶν |
οὐδεὶς
μύρῳ
χρίεται.
Αἵ
γε |
[15, 687] |
ὁ
Μασσούριος
ἔφη·
Ὦ
δαιμόνιε
|
ἀνδρῶν, |
οὐκ
οἶδας
ὅτι
αἱ
ἐν |
[15, 680] |
τοῦ
φυτοῦ
πλεκόμενοι,
ὥς
φησιν
|
Ἄνδρων |
ὁ
ἱατρός.
Παρέθετο
δ´
αὐτοῦ |
[15, 670] |
ἑαυτοὺς
ἀνατιθέασιν.
Πᾶς
δ´
ὁ
|
ἐρῶν |
τοῦτο
δρᾷ
μὲν
παρόντος,
μὴ |
[15, 688] |
καὶ
στῆθος,
ὡς
ἂν
καὶ
|
γέρων |
ἠράσσατο.
Μύρρα
γὰρ
ἡ
σμύρνα |
[15, 700] |
τοσούτους
λύχνους
ὅσος
ὁ
τῶν
|
ἡμερῶν |
ἐστιν
ἀριθμὸς
εἰς
τὸν
ἐνιαυτόν. |
[15, 685] |
στεφανωτικῶν
φησιν·
Ὦ
μαλάχας
μὲν
|
ἐξερῶν, |
ἀναπνέων
δ´
ὑάκινθον,
καὶ
μελιλώτινον |
[15, 695] |
εὐπατρίδας,
οἳ
τότ´
ἔδειξαν
οἵων
|
πατέρων |
κύρησαν.
κεʹ
(Ὅστις
ἄνδρα
φίλον |
[15, 692] |
Σωτῆρος,
ἄλλων
δὲ
Ὑγείας
καὶ
|
ἑτέρων |
ἑτέρου
ἐπιλεγόντων,
τοὺς
τούτων
τῶν |
[15, 698] |
τὸ
παίζειν
ἀμφιδεξίως
καὶ
τῶν
|
προγενεστέρων |
ποιητῶν
ὑπερέχειν
ἐπιγεγονότας.
Εὑρετὴν
μὲν |
[15, 676] |
ἀρχαῖον
τῇ
τέχνῃ,
ὠνησάμενος
ᾔει
|
φέρων |
εἰς
τὴν
Ναύκρατιν.
Καὶ
αὐτῷ |
[15, 685] |
ὕδωρ·
ἁπαλὸς
παιδίσκος
ἐν
ἀργυρέᾳ
|
φέρων
|
προχόῳ
ἐπέχευεν.
Εἶτ´
ἔφερεν
στέφανον |
[15, 665] |
στέφανον
δ´
ἔπειθ´
ἑκάστῳ
δώσω
|
φέρων |
τῶν
ξυμποτῶν.
Νεοκρᾶτά
τις
ποιείτω. |
[15, 680] |
φέρει
στρογγύλον
ἐπί
τινων
κλωνίων
|
περιφερῶν. |
(Ἀνθεῖ
δ´
οὗτος
ὅταν
ὥρα |
[15, 670] |
τοῦ
στεφάνου
περιρέοντος,
εἰ
μὴ
|
ἤρων; |
Ἢ
ὅτι
ἀναλύσεις
περὶ
μόνους |
[15, 699] |
τόνδ´
ἔχω
τινά,
σιδηρότευκτον
ἐναλίων
|
θηρῶν |
βέλος,
κερατίνου
τε
φωσφόρου
λύχνου |
[15, 666] |
Οὐ
γὰρ
κακῶς
τινι
τῶν
|
ἑταίρων |
ἡμῶν
ἐλέχθη
τὸ
Εἰ
μὴ |
[15, 665] |
μόλις
ἀναπεμπάζομαι,
εἰπόντος
τινὸς
τῶν
|
ἑταίρων |
τὰ
ἐκ
τῶν
Λακώνων
Πλάτωνος |
[15, 683] |
μακροῖσιν
ἐφερπύζων
διάηται
ἠὲ
κατακρεμάησιν
|
ἐφιμείρων |
ποτὰ
Νυμφέων.
Καὶ
δ´
αὐτῆς |
[15, 701] |
ἐν
Νυκτὶ
μακρᾷ·
Ἐνταῦθ´
ἐπ´
|
ἄκρων |
τῶν
κροτάφων
ἕξει
λύχνον
δίμυξον. |
[15, 701] |
ἑκάτερον
εἶναι
τῶν
μέτρων,
ὅτι
|
μακρῶν |
μὲν
τῶν
πρώτων
δύο
συλλαβῶν |
[15, 688] |
ἐξ
ἐλαίου
τοῦ
ἀπὸ
τῶν
|
πικρῶν |
καρύων.
Οἱ
δὲ
χορηγοῦντες,
φησί, |
[15, 681] |
(τὴν
ἄγριον
κομίζοντες
ἐκ
τῶν
|
ὀρῶν |
φυτεύουσιν
ἐν
Σικυῶνι
καὶ
Ἀθήνησιν |
[15, 698] |
περὶ
τῶν
τὰς
παρῳδίας
γεγραφότων
|
ἱστορῶν |
τάδε
γράφει·
Καὶ
τὸν
Βοιωτὸν |
[15, 665] |
γὰρ
καὶ
(περὶ
τάξεως
τῶν
|
περιφορῶν |
πολλάκις
ἐλέχθη
καὶ
περὶ
τῶν |
[15, 678] |
νίκης
τοὺς
προστάτας
τῶν
ἀγομένων
|
χορῶν |
ἐν
τῇ
ἑορτῇ
ταύτῃ,
(ὅτε |
[15, 693] |
οὐδέν
μ´
ὀνήσει.
{Α.
Πῖθι
|
θαρρῶν. |
Νικόστρατος
Πανδρόσῳ·
Κἀγώ,
φιλτάτη·
μετανιπτρίδ´ |
[15, 698] |
γῆρας,
οὔτε
ποιητάων
ἀδαήμων
οὔτε
|
θεάτρων, |
ᾧ
καὶ
τεθνειῶτι
λαλεῖν
πόρε |
[15, 665] |
Οὓς
οἰηθείς
τις
τῶν
παρόντων
|
ἰατρῶν |
εἶναι
τούτων
οἳ
ἀπὸ
βαλανείου |
[15, 701] |
θεοῦ
τοῦθ´
ἑκάτερον
εἶναι
τῶν
|
μέτρων, |
ὅτι
μακρῶν
μὲν
τῶν
πρώτων |
[15, 681] |
ἀναφῦναι
αὐτὴν
ἐκ
τῶν
Ἀφροδίτης
|
λουτρῶν, |
ὅτε
Ἡφαίστῳ
συγκοιμηθεῖσα
ἡ
Ἀφροδίτη |
[15, 694] |
λέγοντα
οὕτως·
(Ὁ
τὸ
σκόλιον
|
εὑρὼν |
ἐκεῖνος,
ὅστις
ἦν,
τὸ
μὲν |
[15, 700] |
σέλας.
Ἄλεξις
Μίδωνι·
~(Ὁ
πρῶτος
|
εὑρὼν |
μετὰ
λυχνούχου
περιπατεῖν
τῆς
νυκτὸς |
[15, 673] |
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν
Ἀντιφῶντος,
οὐδὲν
ἴδιον
|
προσεξευρών, |
ὥσπερ
κἀν
τῷ
Περὶ
τοῦ |
[15, 698] |
Θασίων
εἰς
ὁλκάδα
βάλλει
(εὐκούρων
|
βδελυρῶν, |
ὀλλύντων
τ´
ὀλλυμένων
τε
ἀνδρῶν, |
[15, 692] |
δοθῶσιν
οἱ
στέφανοι,
εἰσίασίν
τινες
|
μύρων |
Βαβυλωνίων
ἔχοντες
ἀσκίδια
καὶ
πόρρωθεν |
[15, 688] |
ὁ
Ἡροφίλειος
ἐν
τῷ
περὶ
|
Μύρων |
γράφων
οὕτως·
Ἶρις
μὲν
ἐν |
[15, 688] |
Αἰολεῦσιν,
ἐπειδὴ
τὰ
πολλὰ
τῶν
|
μύρων |
διὰ
σμύρνης
ἐσκευάζετο
καὶ
ἥ |
[15, 688] |
τὴν
μὲν
χρῆσιν
οἶδε
τῶν
|
μύρων, |
(ἔλαιον
δ´
αὐτὰ
καλεῖ
μετ´ |
[15, 692] |
Ἰανοῦκλον
ὀνομαζόμενον.
Τοσαῦτα
καὶ
περὶ
|
μύρων |
ἐλέχθη.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
πλείστων |
[15, 675] |
ὁ
ἰατρὸς
ἐν
τῷ
περὶ
|
Μύρων |
καὶ
Στεφάνων
Ἐκ
τῆς
Ἐρυθρᾶς, |
[15, 675] |
καὶ
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τῷ
περὶ
|
Μύρων |
καὶ
Στεφάνων
ταῖς
αὐταῖς
λέξεσι. |
[15, 692] |
ὁ
Φιλωνίδης
ἐν
τῷ
περὶ
|
Μύρων |
καὶ
Στεφάνων
τὴν
ἀφορμὴν
(τοῦ |
[15, 686] |
παραχωρῶν
τε
τὸν
περὶ
τῶν
|
μύρων |
λόγον
τοῖς
βουλομένοις
διεξέρχεσθαι
τῷ |
[15, 685] |
Ἡ
δὲ
τῶν
στεφάνων
καὶ
|
μύρων |
πρότερον
εἴσοδος
εἰς
τὰ
συμπόσια |
[15, 692] |
εἰκοστὴν
τῶν
Ποσειδωνίου
Ἱστοριῶν
περὶ
|
μύρων |
τι
λεγόμενον
ἐτήρησα,
οὐκ
ἀλλότριον |
[15, 691] |
ἀνυπερβλήτου
τιμῆς,
ὡς
προείρηται,
τῶν
|
μύρων |
ὑπαρχούσης
οὐκ
ἀπείχοντο
τῆς
χρήσεως, |
[15, 689] |
ἐν
βʹ
περὶ
Ὕλης
τῶν
|
μύρων, |
φησίν,
ἃ
μέν
ἐστιν
χρίματα, |
[15, 692] |
τρυφὴν
ἀγόντων
ἐπὶ
τὴν
τῶν
|
μύρων |
χρῆσιν
ὥρμησεν.
Χρηστέον
οὖν,
ὦ |
[15, 689] |
ἦν
τοῖς
παλαιοτέροις
ἡ
τῶν
|
μύρων |
χρῆσις
δῆλον
ἐκ
τοῦ
καὶ |
[15, 690] |
ἴδω,
τί
σοι
δῶ
τῶν
|
μύρων· |
ψάγδαν
φιλεῖς;
Εὔπολις
δ´
ἐν |
[15, 698] |
πολλοὺς
Θασίων
εἰς
ὁλκάδα
βάλλει
|
(εὐκούρων |
βδελυρῶν,
ὀλλύντων
τ´
ὀλλυμένων
τε
|
[15, 668] |
δ´
ἐν
Λίνῳ
περὶ
τῶν
|
Σατύρων |
λέγων
φησίν·
Ῥιπτοῦντες,
ἐκβάλλοντες,
ἀγνύντες, |
[15, 673] |
γοῦν
Ἀνακρέων
φησίν·
Μεγίστης
ὁ
|
φιλόφρων |
δέκα
δὴ
μῆνες
ἐπειδὴ
στεφανοῦταί |
[15, 671] |
τῶν
Μελῶν·
(Μεγίστης
δ´
ὁ
|
φιλόφρων |
δέκα
δὴ
μῆνες
ἐπείτε
στεφανοῦταί |
[15, 702] |
λειπόμενον
βιοτᾶς,
σὺ
δέ
μοι
|
πρόφρων |
σύνοικος
εἴης·
εἰ
γάρ
τις |
[15, 694] |
(τε)
καὶ
στάσεων
καὶ
θανάτων
|
ἀώρων |
σύ
τε
καὶ
πατήρ.
βʹ |
[15, 686] |
λέγειν
ἤδη
παύσομαι
τὸ
τήμερον,
|
παραχωρῶν |
τε
τὸν
περὶ
τῶν
μύρων |
[15, 671] |
οἷς
οὐθέν
ἐστιν
ἐπιμελὲς
τῶν
|
σῶν |
λόγων.
Πόθεν
γάρ
σοι
καὶ |
[15, 701] |
γὰρ
γινομένων
εἰ
δύο
τὰς
|
ἁπασῶν |
τελευταίας
συλλαβὰς
εἰς
μακρὰν
ποιήσει |
[15, 675] |
Ἐπ´
ἀκτῆς
δέ
τινων
πινόντων
|
ἐπιπεσὼν |
ὄμβρος
τὸ
μὲν
συμπόσιον
διέλυσεν, |
[15, 665] |
παραχέων
ἔρχομαι.
{Β.
Κἀγὼ
δὲ
|
παρακορήσων. |
Σπονδὰς
δ´
ἔπειτα
παραχέας
τὸν |
[15, 701] |
παιάν
ἡρῷον
γίνεται,
βραχέων
δὲ
|
(λεχθεισῶν) |
ἰαμβεῖον·
διὰ
δὲ
τοῦτο
δῆλον |
[15, 677] |
παντὸς
(γὰρ)
ἄν
τις
πράγματος
|
δισσῶν |
λόγων
ἀγῶνα
θεῖτ´
ἄν,
εἰ |
[15, 683] |
ἐπλύνατο
γυίων,
(ἑσπέριος
Νύμφαισιν
Ἰαονίδεσσι
|
νυχεύσων. |
Αὐτὰρ
ἀκανθοβόλοιο
ῥόδου
κατατέμνεο
βλάστας
|
[15, 677] |
εὑρέσει
καὶ
καινότητι
τὴν
ἐν
|
Μουσῶν |
αὐτῷ
σίτησιν
ἔχειν
ἐχαρίσατο.
(Καὶ |
[15, 669] |
συμποσίου·
δεξιότης
δὲ
λόγου
Φαίακος
|
Μουσῶν |
ἐρέτας
ἐπὶ
σέλματα
πέμπει.
Κατὰ |
[15, 673] |
στέφος.
ἀλλὰ
φερέσθω
Οἶνος
καὶ
|
Μουσῶν |
ἡ
χαρίεσσα
λύρη,
θυμῆρες
πίνοντες |
[15, 668] |
λήψεται
τὰ
κοττάβια
καὶ
τῶν
|
παρουσῶν |
ἣν
θέλει
φιλήσει.
Ἐγίνετο
δὲ |
[15, 681] |
κωμῳδιοποιὸς
Ἀντιφάνης
ἐν
Κιθαριστῇ·
Οὐκ
|
ἐφύσων |
οἱ
Λάκωνες
ὡς
ἀπόρθητοί
ποτε; |
[15, 678] |
Θυρέᾳ
γενομένης
νίκης
τοὺς
προστάτας
|
τῶν |
ἀγομένων
χορῶν
ἐν
τῇ
ἑορτῇ |
[15, 680] |
ἔπειτα
νάρκισσον
καὶ
λείριον
καὶ
|
τῶν |
ἀγρίων
ἀνεμώνης
γένος
τὸ
καλούμενον |
[15, 680] |
καὶ
τὸ
μέλαν
ἴον
καὶ
|
τῶν |
ἀγρίων
ὅ
τε
ἑλίχρυσος
καὶ |
[15, 665] |
τὴν
ποικιλίαν
καὶ
τὴν
ὁμοιότητα
|
τῶν |
ἀεὶ
καινῶς
προσευρισκομένων.
Καὶ
γὰρ |
[15, 677] |
τὸ
πάντα
τὰ
φυλλώδη
ὑπὸ
|
τῶν |
Ἀθηναίων
στεφανώματα
λέγεσθαι.
Ὁ
δὲ |
[15, 680] |
Λέγεται
δέ
τις
μῦθος
ὑπὸ
|
τῶν |
Αἰγυπτίων
ὅτι
οἱ
Αἰθίοπες
στελλόμενοι |
[15, 676] |
λεγομένων
ἐπεισῆλθον
παῖδες
στεφάνους
φέροντες
|
τῶν |
ἀκμαζόντων
κατὰ
τοὺς
καιρούς.
Καὶ |
[15, 682] |
Καὶ
τῶν
ἴων
δὲ
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἀνθέων
ἄκρατοι
μάλιστα
καὶ |
[15, 700] |
παλαιοὶ
τῆς
τε
δᾳδὸς
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ξύλων
ἐχρῶντο.
Κοιμίσαι
λύχνον |
[15, 668] |
πεμμάτια
τότε
χαρίσιοι
ἀπὸ
τῆς
|
τῶν |
ἀναιρουμένων
χαρᾶς.
(Μνημονεύει
Εὔβουλος
ἐν |
[15, 680] |
ἴφυον,
φλόγα,
ἡμεροκαλλές.
Πρῶτόν
τε
|
τῶν |
ἀνθέων
ἐκφαίνεσθαί
φησιν
τὸ
λευκόιον, |
[15, 691] |
πάντων
τῶν
καλλίστων
εἰσηγηταὶ
τῷ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
βίῳ
γενόμενοι,
παρ´
οἷς |
[15, 687] |
τοὺς
ἄνδρας
μυροπωλεῖν.
Νῦν
δὲ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οὐχ
αἱ
ὀσμαὶ
μόνον, |
[15, 688] |
οἱ
ποιηταὶ
κεκλήκασιν
(ἀπὸ
τῆς
|
τῶν |
ἀνθῶν
ἀναθυμιάσεως,
οὐκ
ἀπὸ
τοῦ |
[15, 671] |
τῶν
συρβηνέων
ἐπῆλθεν
χορός;
Τίς
|
τῶν |
ἀξίων
λόγου
μέμνηται
τοῦ
μουσικοῦ |
[15, 700] |
αὐτὸς
Ἄλεξις·
Οἶμαί
γ´
ἐπιτιμᾶν
|
τῶν |
ἀπαντώντων
τινὰς
ἡμῖν,
ὅτι
τηνικαῦτα |
[15, 672] |
εἰς
Ὕβλαν
καὶ
πυνθανομένων
περὶ
|
τῶν |
ἀπηντημένων,
θεσπίσαι
τὸν
Ἀπόλλωνα
ποινὴν |
[15, 669] |
ὁ
Οὐλπιανὸς
βρενθύηται
ὡς
ἐκ
|
τῶν |
ἀποθέτων
τοῖς
Ὁμηρίδαις
μόνος
ἀνασπάσας |
[15, 665] |
περὶ
κοττάβων
ζήτησις
ἦν
(καὶ
|
τῶν |
ἀποκοτταβιζόντων.
Οὓς
οἰηθείς
τις
τῶν |
[15, 670] |
πλείοσιν
ἅμα
καὶ
ἐλάττοσιν
ἁρμοττόντων
|
τῶν |
ἀριθμῶν
τῶν
αὐτῶν.
Ὁ
μὲν |
[15, 665] |
ταύτην
παράδοσιν
οὐδ´
εἰδέναι
τινὰ
|
τῶν |
ἀρχαίων
ταύτῃ
τῇ
καθάρσει
χρησάμενον. |
[15, 688] |
ἀνθέων.
Περὶ
δὲ
τοῦ
ἐκ
|
τῶν |
ἀρωμάτων
σκευαζομένου,
ἃ
δὴ
θυώματα |
[15, 693] |
Ἐμέμνηντο
δ´
οἱ
πολλοὶ
καὶ
|
τῶν |
Ἀττικῶν
ἐκείνων
σκολίων·
ἅπερ
καὶ |
[15, 668] |
πιεῖν
μεγάλῃ
κύλικι,
ἐπιλέγων
ἐκ
|
τῶν |
αὐτῶν
ἐλεγείων
καὶ
τόδε·
~(Ὕμνους |
[15, 670] |
καὶ
ἐλάττοσιν
ἁρμοττόντων
τῶν
ἀριθμῶν
|
τῶν |
αὐτῶν.
Ὁ
μὲν
Πλάτων
οὕτως |
[15, 681] |
Ῥιζοτομικῷ
φησιν
ἀναφῦναι
αὐτὴν
ἐκ
|
τῶν |
Ἀφροδίτης
λουτρῶν,
ὅτε
Ἡφαίστῳ
συγκοιμηθεῖσα |
[15, 699] |
ποιήμασιν
χαρίεντα,
περὶ
μὲν
(τῆς
|
τῶν |
βαλανέων
μάχης·
Βάλλον
δ´
ἀλλήλους |
[15, 671] |
Οὐ
γὰρ
ἐγὼ
τὰς
ἐκ
|
τῶν |
βιβλίων
ἀκάνθας
ὥσπερ
σὺ
ἀναγινώσκων |
[15, 700] |
Πατριώταις·
Ὁ
κάπηλος
γὰρ
οὑκ
|
τῶν |
γειτόνων
ἄν
τ´
οἶνον
ἄν |
[15, 666] |
ἰατροὶ
ἦσαν,
οὐδὲν
ἂν
ἦν
|
τῶν |
γραμματικῶν
μωρότερον.
Τίς
γὰρ
ἡμῶν |
[15, 700] |
τῶν
Τυρρηνῶν.
Ἀντιφάνης
δ´
Ἱππεῦσι·
|
Τῶν |
δ´
ἀκοντίων
συνδοῦντες
ὀρθὰ
τρία |
[15, 700] |
τῆς
νυκτὸς
ἦν
τις
κηδεμὼν
|
τῶν |
δακτύλων.
Ἐν
δὲ
Θεοφορήτῳ
ὁ |
[15, 692] |
μὲν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
αἰτούντων
ποτήριον,
|
τῶν |
δὲ
Διὸς
Σωτῆρος,
ἄλλων
δὲ |
[15, 682] |
εὐχρούστατα,
ὅμοια
ταῖς
καλουμέναις
ΚΑΛΧΑΙΣ.
|
Τῶν |
δὲ
καλχῶν
μέμνηται
καὶ
Ἀλκμὰν |
[15, 701] |
τοῦ
συμποσίου
ὑπνηλὸς
κάρτα
γενόμενος.
|
Τῶν |
δὲ
πολλῶν
τὸ
ἰὴ
παιὼν |
[15, 682] |
αὐτῶν
καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἀγρωστίνῳ.
|
Τῶν |
δὲ
ΡΟΔΩΝ,
φησὶ
Θεόφραστος
ἐν |
[15, 686] |
στεφανωθέντα
στεφάνοις
ἐξάγεσθαι
τοῦ
συμποσίου.
|
Τῶν |
(δὲ
χυδαίων
στεφάνων
μνημονεύων
ὁ |
[15, 670] |
δεσμός
ἐστιν
(οὐθένες
γὰρ
ἄλλοι
|
τῶν |
δεδεμένων
περὶ
τὸ
στεφανοῦσθαι
σπουδάζουσιν |
[15, 695] |
ἑταῖρε,
μαθὼν
τοὺς
ἀγαθοὺς
φίλει,
|
τῶν |
δειλῶν
δ´
ἀπέχου,
γνοὺς
ὅτι |
[15, 688] |
σπόγγου
κατατετρημένας,
ἵν´
ἐν
τῇ
|
τῶν |
δεινῶν
προσδοκίᾳ
πολλάκις
ἁλλομένη
τὸν |
[15, 702] |
νέου
καὶ
καλοῦ
παίγνια,
ἀλλὰ
|
τῶν |
δειπνοσοφιστῶν
σπουδάσματα.
Κατὰ
γὰρ
τὸν |
[15, 675] |
τὸν
εὑρετὴν
τοῦ
πώματος
καὶ
|
τῶν |
δι´
αὐτὸ
ἐλασσωμάτων
ἀλεξητῆρα
βουλόμενος |
[15, 679] |
πότερ´
ἑρπυλλίνους
ἢ
μυρτίνους
ἢ
|
τῶν |
διηνθημένων;
{Β.
Τῶν
μυρτίνων
βουλόμεθα |
[15, 698] |
Ἐπίχαρμος
ὁ
Συρακόσιος
ἔν
τισι
|
τῶν |
δραμάτων
ἐπ´
ὀλίγον
καὶ
Κρατῖνος |
[15, 692] |
βίος
ἀεὶ
τοῖς
χρειώδεσιν
καὶ
|
τῶν |
εἰς
ἀπόλαυσιν
καὶ
τρυφὴν
ἀγόντων |
[15, 678] |
ἀποδοὺς
θοἰμάτιον
ἀπέρχεται,
στέφανον
ἔχων
|
τῶν |
ἐκκυλίστων
οἴκαδε.
Ἄλεξις
δ´
ἐν |
[15, 669] |
λέξω
τι
καὶ
αὐτὸς
ἐκ
|
τῶν |
Ἐλεγείων.
Σὺ
δέ,
ὦ
Θεόδωρε |
[15, 686] |
ὅμοιον
ὄζει·
αἱ
δ´
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐλευθερίων
μόχθων
(ὀσμαὶ
ἐπιτηδευμάτων
τε |
[15, 676] |
παρατιθέμενοι
Θεοπόμπου
ἐκ
τῆς
τρίτης
|
τῶν |
Ἑλληνικῶν,
ὅς
φησιν
Ἀγησιλάῳ
τῷ |
[15, 678] |
κʹ
(πομπεύειν
τε
ἐν
τῇ
|
τῶν |
Ἑλλωτίων
ἑορτῇ.
Φασὶ
δ´
ἐν |
[15, 679] |
κύκλῳ
στεφάνων
ἑλικτῶν
Περὶ
δὲ
|
τῶν |
ἐν
Αἰγύπτῳ
αἰεὶ
ἀνθούντων
στεφάνων |
[15, 674] |
φησι
Σωσίβιος
ἐν
τοῖς
περὶ
|
τῶν |
ἐν
Λακεδαίμονι
Θυσιῶνγράφων
οὕτως·
(Ἐν |
[15, 697] |
φησιν
Γόργων
ἐν
τῷ
Περὶ
|
τῶν |
ἐν
Ῥόδῳ
θυσιῶν.
Ἐπ´
Ἀντιγόνῳ |
[15, 673] |
λέξιν
ζητουμένων,
ἕκτον
δὲ
περὶ
|
τῶν |
ἐν
τοῖς
Ἠθικοῖς
Νικομαχείοις
(Ἀριστοτέλους, |
[15, 670] |
ὁ
ἔρως·
οὐδένες
γὰρ
μᾶλλον
|
τῶν |
ἐν
τῷ
ἐρᾶν
ὄντων
καλλωπίζονται. |
[15, 671] |
ψαμμακόσιοι
ἐσμὲν
δῆλον.
Ὁ
οὖν
|
τῶν |
ἑξήκοντα
ἀριθμὸς
εἰς
ἓξ
συμπληρωθέντος |
[15, 693] |
καὶ
ἀφέλειαν
τῶν
ποιησάντων,
(καὶ
|
τῶν) |
ἐπαινουμένων
ἐπὶ
τῇ
ἰδέᾳ
ταύτῃ |
[15, 699] |
τάραχον
γίνεσθαι
οὐ
τὸν
τυχόντα
|
τῶν |
ἐπὶ
τούτοις
πίστεων
παρὰ
πάντων |
[15, 676] |
Σὺ
δὲ
μὴ
τὰ
ἐκ
|
τῶν |
ἐπιγραφομένων
Αἰλίου
Ἀσκληπιάδου
Στεφάνων
φέρε |
[15, 677] |
τὴν
χροιάν.
Καὶ
(Παγκράτης
τις
|
τῶν |
ἐπιχωρίων
ποιητής,
ὃν
καὶ
ἡμεῖς |
[15, 684] |
πέφαται
στέφος
Ἡγεσιλάου.
Ἐκ
τούτων
|
τῶν |
ἐπῶν
δῆλον
γίνεται
ὅτι
ἕτερόν |
[15, 669] |
χορός;
Καὶ
αὐτὸς
δὲ
τούτων
|
τῶν |
ἐπῶν
μεμνημένος
τινῶν
ἐρῶ,
ἵνα |
[15, 698] |
Καὶ
ὃς
Τίς
ἡδέως,
ἔφη,
|
τῶν |
ἐπῶν
ὦ
καλέ
μου
ἑταῖρε, |
[15, 686] |
βάπτοντας
ὡς
ἀφανίζοντας
τὴν
λευκότητα
|
τῶν |
ἐρίων.
~(Σόλων
τε
ὁ
σοφὸς |
[15, 668] |
τοῦτο
δὲ
λέγοντες
παρ´
ὅσον
|
τῶν |
ἐρωμένων
ἐμέμνηντο,
ἀφιέντες
ἐπ´
αὐτοῖς |
[15, 670] |
καὶ
θύουσιν
ἔνιοι
ἐπὶ
ταῖς
|
τῶν |
ἐρωμένων
θύραις.
Ἢ
μᾶλλον
ὑφ´ |
[15, 670] |
τυχόντα
μεῖναι.
Στεφανοῦσιν
δὲ
τὰς
|
τῶν |
ἐρωμένων
θύρας
ἤτοι
τιμῆς
χάριν |
[15, 669] |
τί
οἱ
ἐρῶντες
στεφανοῦσι
τὰς
|
τῶν |
ἐρωμένων
θύρας.
Καὶ
ὁ
Δημόκριτος |
[15, 670] |
ὄντα
τὴν
οἴκησιν
στεφανοῦσι
(τὰ
|
τῶν |
ἐρωμένων
πρόθυρα)
διὰ
ταῦτα
δὲ |
[15, 669] |
Πότερον
ὅτι
ὁ
ἔρως
τοῦ
|
τῶν |
ἐρώντων
ἤθους
περιαιρεῖται
τὸν
κόσμον, |
[15, 697] |
τὰς
καπυρωτέρας
ᾠδὰς
ἀσπάζεται
μᾶλλον
|
τῶν |
ἐσπουδασμένων·
οἷαί
εἰσιν
αἱ
Λοκρικαὶ |
[15, 669] |
θέμενος.
(Φὴς
οὖν
διὰ
τί,
|
τῶν |
ἐστεφανωμένων
ἐὰν
λύηται
ὁ
στέφανος, |
[15, 669] |
μύρα.
Διὰ
τί
δὲ
λέγονται,
|
τῶν |
ἐστεφανωμένων
ἐὰν
λύωνται
οἱ
στέφανοι, |
[15, 666] |
Χαρωνεύς.
Οὐ
γὰρ
κακῶς
τινι
|
τῶν |
ἑταίρων
ἡμῶν
ἐλέχθη
τὸ
Εἰ |
[15, 665] |
καὶ
μόλις
ἀναπεμπάζομαι,
εἰπόντος
τινὸς
|
τῶν |
ἑταίρων
τὰ
ἐκ
τῶν
Λακώνων |
[15, 679] |
ὁ
Ἀσκληπιάδης
παρατιθέμενος
τὰ
ἐκ
|
τῶν |
Εὐβούλου
Στεφανοπωλίδων
ταῦτα·
Ὦ
μάκαρ, |
[15, 681] |
ἀνθεῖ
τοῦ
θέρους
μόνη
τε
|
τῶν |
Εὐρωπαίων
ἀνθέων
εὔοσμος
ἐστίν.
Ἀρίστη |
[15, 700] |
καίειν
τοσούτους
λύχνους
ὅσος
ὁ
|
τῶν |
ἡμερῶν
ἐστιν
ἀριθμὸς
εἰς
τὸν |
[15, 672] |
ταύτην
ἐκείνῳ
ἐπιτάξαι
τὸν
καθηγούμενον
|
τῶν |
θεῶν.
Ὅθεν
αὐτίκα
τὸν
δεδηλωμένον |
[15, 700] |
γάρ
ἐστιν
φανός,
ὦ
πρὸς
|
τῶν |
θεῶν,
τοιοῦτος
οἷος
ὁ
γλυκύτατος |
[15, 674] |
καὶ
διαφωνοῦντα
αὐτὸν
κατ´
ἔνια
|
τῶν |
ἱστορηθέντων
παρὰ
τῷ
Μηνοδότῳ.
Δύναται |
[15, 693] |
φησι
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
ιβʹ
|
τῶν |
Ἱστοριῶν,
μέλι
σπένδουσιν,
οἶνον
οὐ |
[15, 674] |
ὅτι
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
|
τῶν |
Ἱστοριῶν
(οἶδεν
τὴν
κατὰ
τὴν |
[15, 682] |
ὁ
Δαμασκηνὸς
ἐν
τῇ
ὀγδόῃ
|
τῶν |
Ἱστοριῶν
πρὸς
ταῖς
ἑκατὸν
περὶ |
[15, 682] |
καὶ
τὸ
μύρον
ἥδιστον.
Καὶ
|
τῶν |
ἴων
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[15, 666] |
τὸν
Ἰουλιήτην
ἐν
(τῇ
περὶ
|
τῶν |
Καθόλου
πραγματείᾳ
ἐπιτιμᾶν
τοῖς
τοῦτο |
[15, 691] |
αὐτοὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
οἱ
πάντων
|
τῶν |
καλλίστων
εἰσηγηταὶ
τῷ
τῶν
ἀνθρώπων |
[15, 691] |
οὐδὲ
ἡμεῖς
(νῦν
οὕτω
πολυτίμων
|
τῶν |
καλλίστων
ὑπαρχόντων,
ὡς
λῆρον
εἶναι |
[15, 697] |
οὕτως·
Κτησιφῶν
ὁ
Ἀθηναῖος
ποιητὴς
|
τῶν |
καλουμένων
κολάβρων,
ὃν
καὶ
ὁ |
[15, 673] |
λύγῳ,
(τῷ
(δὲ)
λέγειν
αὐτὴν
|
τῶν |
Καρῶν
ἀρχαῖον
στέφος
πρόδηλον
καθίστησι |
[15, 672] |
ὑπ´
αὐτὸν
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
|
τῶν |
Καρῶν
δεισιδαιμονίᾳ
περισχεθέντων
ἐπὶ
τὸ |
[15, 680] |
Δημήτριος
δ´
ἐν
τῷ
Περὶ
|
τῶν |
κατ´
Αἴγυπτον
περὶ
Ἄβυδον
πόλιν |
[15, 698] |
κωμῳδίας
ποιητὴς
ἐν
Εὐνείδαις
καὶ
|
τῶν |
κατ´
αὐτὸν
Ἡγήμων
ὁ
Θάσιος, |
[15, 673] |
τῆς
λύγου
στεφάνωσιν
καὶ
μέχρι
|
τῶν |
κατὰ
Πολυκράτην
χρόνων,
ὡς
ἄν |
[15, 692] |
χαλκοῦν
πρῶτον
χαράξαι.
Διὸ
καὶ
|
τῶν |
κατὰ
τὴν
Ἑλλάδα
πολλὰς
πόλεις |
[15, 692] |
τὴν
Ἑλλάδα
πολλὰς
πόλεις
καὶ
|
τῶν |
κατὰ
τὴν
Ἰταλίαν
καὶ
Σικελίαν |
[15, 672] |
τοῦ
Σαμίου
συγγράμματι,
ὅπερ
ἐπιγράφεται
|
Τῶν |
κατὰ
τὴν
Σάμον
ἐνδόξων
ἀναγραφή, |
[15, 692] |
τούτων
περιπορευόμενοι
τοὺς
μὲν
στεφάνους
|
(τῶν |
κατακειμένων
δροσίζουσι
τοῖς
μύροις,
ἄλλο |
[15, 674] |
τοὺς
περὶ
τὸν
οἶνον
πόνους
|
τῶν |
κεφαλαλγιῶν
δεσμοὺς
εὕρισκον
τοὺς
τυχόντας, |
[15, 682] |
(τε)
δικτύου
τρόπῳ
φυτεύουσιν
κύκλῳ
|
τῶν |
κηπευμάτων·
καὶ
ταῦτα
συμπλεκόμενα
περιβόλου |
[15, 672] |
θωράκιον
ἀπερείσασθαι
καὶ
τοὺς
εὐμηκεστάτους
|
τῶν |
κλάδων
ἑκατέρωθεν
ἐπισπασαμένους
περιειλῆσαι
πάντοθεν. |
[15, 677] |
οἴει
με,
ἔφη,
Θετταλὲ
ποικιλόμυθε,
|
τῶν |
κοινῶν
τούτων
καὶ
κατημαξευμένων
ἐρεῖν |
[15, 666] |
(ἐμοῦ
ὅτι
πρῶτον
μὲν
ἡ
|
τῶν |
κοττάβων
εὕρεσις
Σικελική
ἐστιν
παιδιά, |
[15, 668] |
προσηγόρευσεν.
Μνημονεύει
τῶν
λατάγων
καὶ
|
τῶν |
κοττάβων
καὶ
ὁ
Χαλκοῦς
καλούμενος |
[15, 692] |
ἑτέρων
ἑτέρου
ἐπιλεγόντων,
τοὺς
τούτων
|
τῶν |
κράσεων
μεμνημένους
τῶν
ποιητῶν
ἔδοξεν |
[15, 689] |
σούσινον
(καὶ
γὰρ
τοῦτο
ἐκ
|
τῶν |
κρίνων)
ἔτι
δὲ
τὸ
σισύμβρινον |
[15, 701] |
Νυκτὶ
μακρᾷ·
Ἐνταῦθ´
ἐπ´
ἄκρων
|
τῶν |
κροτάφων
ἕξει
λύχνον
δίμυξον.
Μνημονεύει |
[15, 674] |
ᾧ
εὐωχεῖτο
τόπῳ,
συνδέσεως
ἕνεκα
|
τῶν |
κροτάφων.
Καὶ
γὰρ
καὶ
Λακεδαιμόνιοι |
[15, 674] |
δεσμοὺς
εὕρισκον
τοὺς
τυχόντας,
τῆς
|
τῶν |
κροτάφων
συνδέσεως
ὠφελεῖν
δοκούσης·
οἱ |
[15, 690] |
τὰ
νάρδινα.
Παρὰ
πολλοῖς
δὲ
|
τῶν |
κωμῳδιοποιῶν
ὀνομάζεταί
τι
μύρον
ΒΑΚΚΑΡΙΣ· |
[15, 665] |
τινὸς
τῶν
ἑταίρων
τὰ
ἐκ
|
τῶν |
Λακώνων
Πλάτωνος
ἰαμβεῖα·
Ἄνδρες
δεδειπνήκασιν |
[15, 668] |
Σικελὴν
τὴν
λάταγα
προσηγόρευσεν.
Μνημονεύει
|
τῶν |
λατάγων
καὶ
τῶν
κοττάβων
καὶ |
[15, 700] |
λύχνειον
κέκληκεν
διὰ
τούτων·
Τίς
|
τῶν |
λυχνείων
ἡ
´ργασία;
{Β.
Τυρρηνική. |
[15, 689] |
καὶ
ἐπίστασθαι
ποῖόν
τι
ἑκάστῳ
|
τῶν |
μελῶν
ἡμῶν
ἐστιν
ἐπιτήδειον.
Ἀντιφάνης |
[15, 671] |
Φησὶν
γὰρ
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
|
τῶν |
Μελῶν·
(Μεγίστης
δ´
ὁ
φιλόφρων |
[15, 692] |
ἐλέχθη.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
πλείστων
|
τῶν |
μὲν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
αἰτούντων
ποτήριον, |
[15, 670] |
καθ´
αὑτοῦ
στεφανοῦσθαι
καὶ
ἀνακηρύττεσθαι
|
τῶν |
μὲν
τὸν
στέφανον
περιαιρεῖ,
τοῖς |
[15, 665] |
περιφορῶν
πολλάκις
ἐλέχθη
καὶ
περὶ
|
τῶν |
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
ἐπιτελουμένων,
ἅπερ |
[15, 701] |
τοῦ
θεοῦ
τοῦθ´
ἑκάτερον
εἶναι
|
τῶν |
μέτρων,
ὅτι
μακρῶν
μὲν
τῶν |
[15, 679] |
μυρτίνους
ἢ
τῶν
διηνθημένων;
{Β.
|
Τῶν |
μυρτίνων
βουλόμεθα
τουτωνί·
σὺ
δὲ
|
[15, 679] |
γ´
ἄλλα
πώλει
πάντα
πλὴν
|
τῶν |
μυρτίνων.
ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ.
Ξέναρχος
Στρατιώτῃ·
Φιλύρας |
[15, 688] |
παρ´
Αἰολεῦσιν,
ἐπειδὴ
τὰ
πολλὰ
|
τῶν |
μύρων
διὰ
σμύρνης
ἐσκευάζετο
καὶ |
[15, 688] |
Ὅμηρος
τὴν
μὲν
χρῆσιν
οἶδε
|
τῶν |
μύρων,
(ἔλαιον
δ´
αὐτὰ
καλεῖ |
[15, 686] |
τήμερον,
παραχωρῶν
τε
τὸν
περὶ
|
τῶν |
μύρων
λόγον
τοῖς
βουλομένοις
διεξέρχεσθαι |
[15, 691] |
οἷς
ἀνυπερβλήτου
τιμῆς,
ὡς
προείρηται,
|
τῶν |
μύρων
ὑπαρχούσης
οὐκ
ἀπείχοντο
τῆς |
[15, 689] |
δ´
ἐν
βʹ
περὶ
Ὕλης
|
τῶν |
μύρων,
φησίν,
ἃ
μέν
ἐστιν |
[15, 689] |
σπουδῆς
ἦν
τοῖς
παλαιοτέροις
ἡ
|
τῶν |
μύρων
χρῆσις
δῆλον
ἐκ
τοῦ |
[15, 690] |
Φέρ´
ἴδω,
τί
σοι
δῶ
|
τῶν |
μύρων·
ψάγδαν
φιλεῖς;
Εὔπολις
δ´ |
[15, 699] |
καλεῖσθαι,
οἷον,
φησίν,
οἱ
νυκτερευόμενοι
|
τῶν |
νέων
ἔχουσιν
οὓς
οὗτοι
ἑλάνας |
[15, 687] |
~(Σόλων
τε
ὁ
σοφὸς
διὰ
|
τῶν |
Νόμων
κεκώλυκε
τοὺς
ἄνδρας
μυροπωλεῖν. |
[15, 665] |
δ´
ἔπειθ´
ἑκάστῳ
δώσω
φέρων
|
τῶν |
ξυμποτῶν.
Νεοκρᾶτά
τις
ποιείτω.
{Α. |
[15, 676] |
τῆς
μυρρίνης
στέφανος
τὴν
ἐκ
|
τῶν |
οἴνων
ἀναθυμίασιν
ἀποκρούεται
καὶ
ὁ |
[15, 692] |
πότων
τὴν
εἰς
τὸ
μετέωρον
|
τῶν |
οἴνων
φορὰν
ὑποπτεύσαντες
ἐπεσπάσθησαν
κεφαλὴν |
[15, 675] |
μίγματος
ἀλύπου
κράσεως
τὸν
καὶ
|
τῶν |
ὄμβρων
ἀρχηγὸν
αἴτιον
ὑπολαβόντες.
Ἔδει |
[15, 679] |
καὶ
μὴ
διευλαβουμένους
εἰς
τὰ
|
τῶν |
ὄνων
γένη
καὶ
τῶν
τοιούτων |
[15, 681] |
Θεόφραστος,
(τὴν
ἄγριον
κομίζοντες
ἐκ
|
τῶν |
ὀρῶν
φυτεύουσιν
ἐν
Σικυῶνι
καὶ |
[15, 694] |
χρησίμην
(τε)
εἰς
τὸν
βίον.
|
Τῶν |
οὖν
δειπνοσοφιστῶν
ὃ
μέν
τις |
[15, 697] |
Ἑρμίππου
τοῦ
Κυζικηνοῦ,
ἐφαμίλλων
γενομένων
|
τῶν |
παιᾶνας
ποιησάντων
καὶ
τοῦ
Ἑρμοκλέους |
[15, 686] |
ἡμᾶς
τοὺς
ἑταίρους.
Περιενεγκόντων
δὲ
|
τῶν |
παίδων
ἐν
ἀλαβάστοις
καὶ
ἄλλοις |
[15, 701] |
Πύθωνος
ἐπ´
αὐτοὺς
ἡ
Λητὼ
|
τῶν |
(παίδων
τὸν
ἕτερον
ἐν
ταῖς |
[15, 673] |
τούτου
πέντε
μὲν
βιβλία
Περὶ
|
τῶν |
παρὰ
Θεοφράστῳ
ἐν
τοῖς
περὶ |
[15, 680] |
τοῦ
Διονυσίου
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
τῶν |
παρὰ
τοῖς
ἱστορικοῖς
Λέξεων.
Στεφανωματικὰ |
[15, 665] |
τῶν
ἀποκοτταβιζόντων.
Οὓς
οἰηθείς
τις
|
τῶν |
παρόντων
ἰατρῶν
εἶναι
τούτων
οἳ |
[15, 668] |
πυραμοῦντα)
λήψεται
τὰ
κοττάβια
καὶ
|
τῶν |
παρουσῶν
ἣν
θέλει
φιλήσει.
Ἐγίνετο |
[15, 698] |
(Ἀθηναίοις
λοιδορησάμενος,
καὶ
σῴζεται
αὐτοῦ
|
τῶν |
παρῳδιῶν
βιβλία
τέσσαρα.
Μνημονεύει
δ´ |
[15, 671] |
κατ´
ἀρχὰς
ἐλέγομεν
μὴ
συνδειπνεῖν
|
τῶν |
πέντε
γε
πλείους·
ὅτι
δ´ |
[15, 699] |
δ´
εἰπεῖν
Νεάνθην
ἐν
αʹ
|
τῶν |
περὶ
Ἄτταλον
Ἱστοριῶν·
καὶ
ἄλλος |
[15, 697] |
Περγάμου
(Ἄτταλος
δικαστὴν
καθεστάκει
βασιλικῶν
|
τῶν |
περὶ
τὴν
Αἰολίδα.
Ὁ
δ´ |
[15, 665] |
Καὶ
γὰρ
καὶ
(περὶ
τάξεως
|
τῶν |
περιφορῶν
πολλάκις
ἐλέχθη
καὶ
περὶ |
[15, 688] |
μετώπιον
ἐξ
ἐλαίου
τοῦ
ἀπὸ
|
τῶν |
πικρῶν
καρύων.
Οἱ
δὲ
χορηγοῦντες, |
[15, 693] |
τε
τὴν
ἀρχαιότητα
καὶ
ἀφέλειαν
|
τῶν |
ποιησάντων,
(καὶ
τῶν)
ἐπαινουμένων
ἐπὶ |
[15, 692] |
τοὺς
τούτων
τῶν
κράσεων
μεμνημένους
|
τῶν |
ποιητῶν
ἔδοξεν
παρατίθεσθαι,
ὧν
καὶ |
[15, 665] |
ἂν
δυναίμην
ἀπομνημονεύειν
ἔτι
σοι
|
τῶν |
πολλάκις
λεχθέντων
ἐν
τοῖς
περισπουδάστοις |
[15, 675] |
ἀμπέλου
καὶ
πρὸς
ἄμετρον
ἀπόλαυσιν
|
τῶν |
πολλῶν
ἐκτρεπομένων
ἄκρατόν
τε
προσφερομένων |
[15, 692] |
ἀναγινώσκων
τὴν
ὀγδόην
καὶ
εἰκοστὴν
|
τῶν |
Ποσειδωνίου
Ἱστοριῶν
περὶ
μύρων
τι |
[15, 666] |
Θεσσαλοὺς
καὶ
Ῥοδίους
τὸν
ἀπὸ
|
τῶν |
ποτηρίων
κότταβον
λέγειν.
Κότταβος
δ´ |
[15, 692] |
Τοῦτο
δὴ
λογισάμενοι
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
πότων
τὴν
εἰς
τὸ
μετέωρον |
[15, 670] |
οἱονεί
τι
δαιμόνιον
δικαίως
βραβεύουσα
|
τῶν |
πραγμάτων
ἕκαστον
οἴεται
δεῖν
τοὺς |
[15, 698] |
διὰ
τὸ
παίζειν
ἀμφιδεξίως
καὶ
|
τῶν |
προγενεστέρων
ποιητῶν
ὑπερέχειν
ἐπιγεγονότας.
Εὑρετὴν |
[15, 674] |
Λακεδαιμόνιοι
καλάμῳ
στεφανοῦνται
ἐν
τῇ
|
τῶν |
Προμαχείων
ἑορτῇ,
ὥς
φησι
Σωσίβιος |
[15, 698] |
Πολέμων
δ´
ἐν
τῷ
δωδεκάτῳ
|
τῶν |
πρὸς
Τίμαιον
περὶ
τῶν
τὰς |
[15, 672] |
περιειληθῆναι
τὸ
βρέτας
ὑπὸ
τῶν
|
τὴν |
πρώτην
αὐτοῦ
ζήτησιν
ποιησαμένων.
Ἱστορεῖται |
[15, 701] |
τῶν
μέτρων,
ὅτι
μακρῶν
μὲν
|
τῶν |
πρώτων
δύο
συλλαβῶν
λεγομένων
ἰὴ |
[15, 692] |
τὸ
λαμβανόμενον·
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
τῶν |
πυρετῶν
διακαιόντων
τὰ
σώματα
τέγγουσι |
[15, 682] |
ἀπ´
αὐτῶν
κατασκευάζουσιν.
Ἀφαιροῦντες
γὰρ
|
τῶν |
ῥάβδων
τὰς
λεπτοτάτας
καὶ
διαπλέξαντες |
[15, 669] |
τοῦτον
ἀνέγραψε
(Καλλίμαχος
ἐν
τῇ
|
τῶν |
Ῥητορικῶν
Ἀναγραφῇ
λέξω
τι
καὶ |
[15, 676] |
οἴνων
ἀναθυμίασιν
ἀποκρούεται
καὶ
ὁ
|
τῶν |
ῥόδων
ἔχει
τι
κεφαλαλγίας
παρηγορικὸν |
[15, 676] |
τῆς
μυρρίνης,
τῷ
καὶ
μετὰ
|
τῶν |
ῥόδων
ὑπὸ
τοῦ
Ἀνακρέοντος
φορεῖσθαι. |
[15, 672] |
πάντως
τι
κακὸν
πρὸς
τῶν
|
τὴν |
Σάμον
κατοικούντων
ἡ
Ἀδμήτη
πείσεται. |
[15, 691] |
οὐδαμῶς.
Οὐ
μόνον
δὲ
τὸ
|
τῶν |
Σαρδιανῶν
γένος
φιλόμυρον
ἦν,
ὡς |
[15, 668] |
Ἀχαιὸς
δ´
ἐν
Λίνῳ
περὶ
|
τῶν |
Σατύρων
λέγων
φησίν·
Ῥιπτοῦντες,
ἐκβάλλοντες, |
[15, 698] |
αὐτοῦ
Τίμων
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
τῶν |
Σίλλων.
Πολέμων
δ´
ἐν
τῷ |
[15, 666] |
ἀποδίδωσιν,
ἐν
ᾗ
ἐξίσταντο
καὶ
|
τῶν |
σκευαρίων
οἱ
δυσκυβοῦντες.
Λέγει
δ´ |
[15, 696] |
ἔμφασιν
παρέχει
τὸ
ἆσμα,
ἀλλὰ
|
τῶν |
σκολίων
ἕν
τι
καὶ
αὐτὸ |
[15, 694] |
ἡ
Σικυωνία
ἐθαυμάζετο
ἐπὶ
τῇ
|
τῶν |
σκολίων
ποιήσει.
Σκόλια
δὲ
καλοῦνται |
[15, 694] |
δειπνοσοφιστῶν
ὃ
μέν
τις
ἔλεγε
|
τῶν |
σκολίων
τόδε,
ὃ
δέ
τις |
[15, 694] |
τέλος
λάβοι·
ἐνταῦθα
γὰρ
ἤδη
|
τῶν |
σοφῶν
ἕκαστον
ᾠδήν
τινα
καλὴν |
[15, 697] |
τὸν
σὸν
Φίλωνα,
δέον
μηδένα
|
τῶν |
σπουδῆς
ἀξίων
λέγειν
τι
τοῦ |
[15, 681] |
ὕστερον
παραθήσομαι,
ὅταν
περὶ
πάντων
|
τῶν |
στεφανωματικῶν
ἀνθῶν
διεξέρχωμαι
τὸ
ἴον, |
[15, 675] |
κουρᾷ
τῶν
τριχῶν
καὶ
τῇ
|
τῶν |
στεφάνων
ἀφαιρέσει.
Φιλωνίδης
δ´
ὁ |
[15, 673] |
~(Καταλῦσαι
δὲ
καὶ
τἄλλα
γένη
|
τῶν |
στεφάνων
ἐπέταξε
χωρὶς
τῆς
δάφνης· |
[15, 685] |
παρὰ
Μέδοντος
ἔρχεται.
Ἡ
δὲ
|
τῶν |
στεφάνων
καὶ
μύρων
πρότερον
εἴσοδος |
[15, 671] |
δέκα.
Καὶ
οὕτως
ἰσότης
ἀναπληροῦται
|
τῶν |
στεφάνων.
Ταῦτ´
εἰπόντος
τοῦ
Δημοκρίτου |
[15, 671] |
Πόθεν
γάρ
σοι
καὶ
ὁ
|
τῶν |
συρβηνέων
ἐπῆλθεν
χορός;
Τίς
τῶν |
[15, 669] |
συμπόσιον,
ἔφη·
τίς
οὗτος
ὁ
|
τῶν |
συρβηνέων
χορός;
Καὶ
αὐτὸς
δὲ |
[15, 671] |
λαλῶν,
οἷς
οὐθέν
ἐστιν
ἐπιμελὲς
|
τῶν |
σῶν
λόγων.
Πόθεν
γάρ
σοι |
[15, 698] |
δωδεκάτῳ
τῶν
πρὸς
Τίμαιον
περὶ
|
τῶν |
τὰς
παρῳδίας
γεγραφότων
ἱστορῶν
τάδε |
[15, 672] |
συνέβη
περιειληθῆναι
τὸ
βρέτας
ὑπὸ
|
τῶν |
τὴν
πρώτην
αὐτοῦ
ζήτησιν
ποιησαμένων. |
[15, 672] |
γένοιτο,
πάντως
τι
κακὸν
πρὸς
|
τῶν |
τὴν
Σάμον
κατοικούντων
ἡ
Ἀδμήτη |
[15, 679] |
τὰ
τῶν
ὄνων
γένη
καὶ
|
τῶν |
τοιούτων
θηρίων
εἰκὸς
ἐνδύεσθαι.
Ἀποροῦντος |
[15, 679] |
καὶ
σὺ
πεπλήρωσαι
οὐ
μόνον
|
τῶν |
τοῦ
γλαύκου
κρανίων
ἀλλὰ
καὶ |
[15, 701] |
ὁ
Σολεὺς
οὐδενὸς
ὢν
δεύτερος
|
τῶν |
τοῦ
σοφοῦ
Ἀριστοτέλους
μαθητῶν
ἐν |
[15, 669] |
ἀλλ´
ἵνα
κἀγώ,
φησίν,
μνημονεύσω
|
τῶν |
τοῦ
Χαλκοῦ
ποιητοῦ
καὶ
ῥήτορος |
[15, 697] |
καὶ
αὐτὸς
περιῄει
καλαμίζων
μετὰ
|
τῶν |
τοὺς
κολάβρους
καλουμένους
συντιθέντων·
εἴρηται |
[15, 675] |
ἡμᾶς
αὐτοὺς
τῇ
τε
κουρᾷ
|
τῶν |
τριχῶν
καὶ
τῇ
τῶν
στεφάνων |
[15, 700] |
τοῖς
Τυρρηνοῖς
ἐργασίαι,
φιλοτέχνων
ὄντων
|
τῶν |
Τυρρηνῶν.
Ἀντιφάνης
δ´
Ἱππεῦσι·
Τῶν |
[15, 680] |
Αἰγύπτου
βασιλεῦσαι,
ἰδιώτην
ὄντα
καὶ
|
τῶν |
τυχόντων
κατὰ
τὸν
πρῶτον
βίον, |
[15, 680] |
τὸν
Ἄμασιν
καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
τῶν |
φίλων
ἕνα
αὐτὸν
ἔχοντα
ἐκπέμψαι |
[15, 694] |
καὶ
τὸ
τέταρτον
ἡβᾶν
μετὰ
|
τῶν |
φίλων.
σθέντος
δὲ
τούτου
καὶ |
[15, 679] |
αὐτὸς
Θεόφραστος
ἐν
τῷ
ἕκτῳ
|
τῶν |
Φυτικῶν
γράφων
ὧδε·
(Τὰ
δὲ |
[15, 672] |
τοῦ
πυρός,
λύσας
αὐτὸν
ἐκ
|
τῶν |
χαλεπωτάτων
δεσμῶν·
καὶ
τίσιν
ἑκούσιον |
[15, 686] |
τὸν
Ἀντιφά
Στεφάνους
ἐνεγκεῖν
δεῦρο
|
τῶν |
χρηστῶν
δύο
(καὶ
δᾷδα
χρηστὴν |
[15, 686] |
κωμῳδιοποιός
φησιν·
Στεφάνων
τε
τούτων
|
τῶν |
χύδην
πεπλεγμένων.
Κἀγὼ
δ´
ἐπὶ |
[15, 694] |
μνημονευσάντων
ὅτι
καὶ
ὁ
καλὸς
|
Πλάτων |
αὐτοῦ
μέμνηται
ὡς
ἄριστα
εἰρημένου, |
[15, 699] |
ὁμοιότατα
κάθευδ´
ἐπὶ
τοῦ
λυχνιδίου.
|
Πλάτων |
δ´
ἐν
Νυκτὶ
Μακρᾷ·
Ἔξουσιν |
[15, 667] |
κότταβον,
ὡς
Δικαίαρχός
φησιν
καὶ
|
Πλάτων |
δ´
ἐν
τῷ
Διὶ
(τῷ) |
[15, 666] |
Βάπταις
λέγει·
χαλκῷ
περὶ
κοττάβῳ.
|
Πλάτων |
δὲ
ἐν
Διὶ
Κακουμένῳ
παιδιᾶς |
[15, 688] |
εὐθύς,
ἄν
μ´
ἴδῃς
δεδοικότα.
|
Πλάτων |
δέ
φησι
τὸν
τῶν
ὅλων |
[15, 677] |
γλῶσσαν
τῆς
ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ
μνησθήσομαι,
ἧς
|
Πλάτων |
ἐμνήσθη
ἐν
Διὶ
Κακουμένῳ·
Καίτοι |
[15, 670] |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὁ
ἱερώτατος
|
Πλάτων |
ἐν
ἑβδόμῳ
Νόμων
πρόβλημά
τι |
[15, 701] |
Κοιμίσαι
λύχνον
Φρύνιχος
φησί.
~Καὶ
|
Πλάτων |
ἐν
Νυκτὶ
μακρᾷ·
Ἐνταῦθ´
ἐπ´ |
[15, 670] |
ἀριθμῶν
τῶν
αὐτῶν.
Ὁ
μὲν
|
Πλάτων |
οὕτως
εἶπεν.
Ἐστὶν
δ´
ὃ |
[15, 698] |
ὁ
Συρακόσιος
ἔν
τισι
τῶν
|
δραμάτων |
ἐπ´
ὀλίγον
καὶ
Κρατῖνος
ὁ |
[15, 692] |
Καὶ
αὐτὸν
ὡς
μειζόνων
ὀρεγόμενον
|
πραγμάτων |
(εἰς
τὴν
Ἰταλίαν
διαπλεῦσαι
καὶ |
[15, 670] |
τι
δαιμόνιον
δικαίως
βραβεύουσα
τῶν
|
πραγμάτων |
ἕκαστον
οἴεται
δεῖν
τοὺς
ἐρῶντας |
[15, 675] |
αἴτιον
ὑπολαβόντες.
Ἔδει
μὲν
οὖν
|
βοηθημάτων |
τοῖς
ἐν
τῷ
πότῳ
κεφαλὴν |
[15, 666] |
ποτήρια
(παράθετε.
Παίζωμεν
δὲ
περὶ
|
φιλημάτων. |
{Α.
Ἀγεννῶς
οὐκ
ἐῶ
παίζειν. |
[15, 672] |
Ἀργείους
πυθομένους
καὶ
χαλεπαίνοντας
πεῖσαι
|
χρημάτων |
ὑποσχέσει
Τυρρηνοὺς
λῃστρικῷ
(τε)
βίῳ |
[15, 689] |
χεῖρα
Κυπρίου
λίθου
δώσουσι
κόσμον
|
χριμάτων |
τ´
Αἰγυπτίων
Μήποτε,
φησὶν
ὁ |
[15, 677] |
φησιν
Πάμφιλος
ἐν
τοῖς
περὶ
|
Ὀνομάτων, |
πλοκῆς
στεφάνων
γένος
τι
τὴν |
[15, 697] |
θυρίδος
οὐκ
εἰσορῇς;
Τοιούτων
γὰρ
|
ᾀσμάτων |
αὐτοῦ
πᾶσα
πλήρης
ἡ
Φοινίκη, |
[15, 697] |
γενέσθαι
Σέλευκον
τὸν
τῶν
ἱλαρῶν
|
ᾀσμάτων |
ποιητήν·
οὗπερ
συνεχῶς
ᾄδειν
εἰώθασιν· |
[15, 686] |
ἀπὸ
τῶν
ἐλευθερίων
μόχθων
(ὀσμαὶ
|
ἐπιτηδευμάτων |
τε
πρῶτον
χρηστῶν
καὶ
χρόνου |
[15, 682] |
δικτύου
τρόπῳ
φυτεύουσιν
κύκλῳ
τῶν
|
κηπευμάτων· |
καὶ
ταῦτα
συμπλεκόμενα
περιβόλου
παρέχεται |
[15, 688] |
Περὶ
δὲ
τοῦ
ἐκ
τῶν
|
ἀρωμάτων |
σκευαζομένου,
ἃ
δὴ
θυώματα
ἐκάλουν, |
[15, 675] |
πώματος
καὶ
τῶν
δι´
αὐτὸ
|
ἐλασσωμάτων |
ἀλεξητῆρα
βουλόμενος
εἶναι.
Ἐντεῦθεν
δὲ |
[15, 694] |
ἀλγέων
(τε)
καὶ
στάσεων
καὶ
|
θανάτων |
ἀώρων
σύ
τε
καὶ
πατήρ. |
[15, 667] |
Τοῦτ´
ἐστὶ
πλάστιγξ
οὗτος
ὁ
|
κρατῶν |
γίγνεται.
{Β.
Πῶς
δ´
εἴσεταί |
[15, 680] |
ἔπεμψεν
ἀνθέων
πλεξάμενος
τῇ
ὥρᾳ
|
περικαλλεστάτων |
γενέθλια
ἐπιτελοῦντι
Πατάρμιδι
τῷ
τῆς |
[15, 672] |
πυρός,
λύσας
αὐτὸν
ἐκ
τῶν
|
χαλεπωτάτων |
δεσμῶν·
καὶ
τίσιν
ἑκούσιον
ἐν |
[15, 669] |
Οὐλπιανὸς
βρενθύηται
ὡς
ἐκ
τῶν
|
ἀποθέτων |
τοῖς
Ὁμηρίδαις
μόνος
ἀνασπάσας
λήψεται |
[15, 692] |
λαμβανόμενον·
καὶ
διὰ
τοῦτο
τῶν
|
πυρετῶν |
διακαιόντων
τὰ
σώματα
τέγγουσι
τὴν |
[15, 701] |
δεύτερος
τῶν
τοῦ
σοφοῦ
Ἀριστοτέλους
|
μαθητῶν |
ἐν
τῷ
προτέρῳ
περὶ
Παροιμιῶν |
[15, 692] |
τούτων
τῶν
κράσεων
μεμνημένους
τῶν
|
ποιητῶν |
ἔδοξεν
παρατίθεσθαι,
ὧν
καὶ
αὐτῶν |
[15, 698] |
παίζειν
ἀμφιδεξίως
καὶ
τῶν
προγενεστέρων
|
ποιητῶν |
ὑπερέχειν
ἐπιγεγονότας.
Εὑρετὴν
μὲν
οὖν |
[15, 685] |
ἔφερεν
στέφανον
λεπτᾶς
ἀπὸ
μυρτίδος
|
εὐγνήτων
|
κλαδέων
δισύναπτον.
(Εὔβουλος
Τιτθαῖς·
Ὡς |
[15, 693] |
{Α.
Φέρε,
τύχἀγαθῇ.
Τύχη
τὰ
|
θνητῶν |
πράγμαθ´,
ἡ
πρόνοια
δὲ
τυφλόν |
[15, 695] |
ξίφος
φορήσω,
ὥσπερ
Ἁρμόδιος
καὶ
|
Ἀριστογείτων, |
ὅτ´
Ἀθηναίης
ἐν
θυσίαις
ἄνδρα |
[15, 695] |
ξίφος
φορήσω,
ὥσπερ
Ἁρμόδιος
καὶ
|
Ἀριστογείτων, |
ὅτε
τὸν
τύραννον
κτανέτην
(ἰσονόμους |
[15, 669] |
δ´
ἐπιδέξια
πέμπω
σοὶ
πρώτῳ
|
Χαρίτων |
ἐγκεράσας
χάριτας.
Καὶ
σὺ
λαβὼν |
[15, 702] |
Ὑγίεια,
τέθαλε
πάντα
καὶ
λάμπει
|
Χαρίτων |
ὄαροι·
σέθεν
δὲ
χωρὶς
οὔτις |
[15, 679] |
ναρκίσσῳ
τε
τριέλικας
κύκλῳ
στεφάνων
|
ἑλικτῶν |
Περὶ
δὲ
τῶν
ἐν
Αἰγύπτῳ |
[15, 698] |
ὧδέ
τις
εἶπε
παραστάς·
ὦ
|
πάντων |
ἀνδρῶν
βδελυρώτατε,
τίς
ς´
ἀνέπεισε
|
[15, 694] |
φίλων.
σθέντος
δὲ
τούτου
καὶ
|
πάντων |
ἡσθέντων
ἐπ´
αὐτῷ
καὶ
μνημονευσάντων |
[15, 699] |
τῶν
ἐπὶ
τούτοις
πίστεων
παρὰ
|
πάντων |
λεγομένων.
Σιληνὸν
μὲν
γάρ
τις |
[15, 691] |
καὶ
αὐτοὶ
οἱ
Ἀθηναῖοι
οἱ
|
πάντων |
τῶν
καλλίστων
εἰσηγηταὶ
τῷ
τῶν |
[15, 681] |
ὀλίγον
ὕστερον
παραθήσομαι,
ὅταν
περὶ
|
πάντων |
τῶν
στεφανωματικῶν
ἀνθῶν
διεξέρχωμαι
τὸ |
[15, 693] |
γε
τήνδε
Σωτῆρος,
θεῶν
θνητοῖς
|
ἁπάντων |
χρησιμωτάτου
πολύ.
{Β.
Ὁ
Ζεὺς |
[15, 697] |
Κυζικηνοῦ,
ἐφαμίλλων
γενομένων
τῶν
παιᾶνας
|
ποιησάντων |
καὶ
τοῦ
Ἑρμοκλέους
προκριθέντος.
Ἀλλὰ |
[15, 693] |
τὴν
ἀρχαιότητα
καὶ
ἀφέλειαν
τῶν
|
ποιησάντων, |
(καὶ
τῶν)
ἐπαινουμένων
ἐπὶ
τῇ |
[15, 694] |
πάντων
ἡσθέντων
ἐπ´
αὐτῷ
καὶ
|
μνημονευσάντων |
ὅτι
καὶ
ὁ
καλὸς
Πλάτων |
[15, 672] |
τὸν
χρόνον
τῶν
Καρῶν
δεισιδαιμονίᾳ
|
περισχεθέντων |
ἐπὶ
τὸ
μαντεῖον
τοῦ
θεοῦ |
[15, 674] |
διαφωνοῦντα
αὐτὸν
κατ´
ἔνια
τῶν
|
ἱστορηθέντων |
παρὰ
τῷ
Μηνοδότῳ.
Δύναται
δέ |
[15, 697] |
μετὰ
τῶν
τοὺς
κολάβρους
καλουμένους
|
συντιθέντων· |
εἴρηται
γάρ,
ὦ
καλὲ
Οὐλπιανέ, |
[15, 694] |
σθέντος
δὲ
τούτου
καὶ
πάντων
|
ἡσθέντων |
ἐπ´
αὐτῷ
καὶ
μνημονευσάντων
ὅτι |
[15, 665] |
ἀπομνημονεύειν
ἔτι
σοι
τῶν
πολλάκις
|
λεχθέντων |
ἐν
τοῖς
περισπουδάστοις
τούτοις
συμποσίοις |
[15, 686] |
νηδὺν
ἔχων.
Ἐπεὶ
δὲ
τοσούτων
|
λεχθέντων |
μηδὲν
ἀποκρίνεται,
κελεύω
αὐτὸν
κατὰ |
[15, 696] |
καὶ
μέγαν
βασιλῆα
φωνέοντες.
Τούτων
|
λεχθέντων |
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
ἀλλὰ
μὴν |
[15, 671] |
τι
περὶ
τούτων
ζητήσεως
ἀξίων
|
ὄντων |
καὶ
μὴ
ὀνόματαθήρα,
φιλότης.
Σιωπῶντος |
[15, 670] |
μᾶλλον
τῶν
ἐν
τῷ
ἐρᾶν
|
ὄντων |
καλλωπίζονται.
Εἰ
μὴ
ἄρα
ἡ |
[15, 700] |
παρὰ
τοῖς
Τυρρηνοῖς
ἐργασίαι,
φιλοτέχνων
|
ὄντων |
τῶν
Τυρρηνῶν.
Ἀντιφάνης
δ´
Ἱππεῦσι· |
[15, 694] |
εἶναι
σκολιά
ἀλλὰ
τριῶν
γενῶν
|
ὄντων, |
ὥς
φησιν
Ἀρτέμων
ὁ
Κασανδρεὺς |
[15, 692] |
τῶν
εἰς
ἀπόλαυσιν
καὶ
τρυφὴν
|
ἀγόντων |
ἐπὶ
τὴν
τῶν
μύρων
χρῆσιν |
[15, 692] |
δὲ
Ὑγείας
καὶ
ἑτέρων
ἑτέρου
|
ἐπιλεγόντων, |
τοὺς
τούτων
τῶν
κράσεων
μεμνημένους |
[15, 678] |
ἀρίστου
ἀνδρῶν,
γυμνῶν
ὀρχουμένων
καὶ
|
ᾀδόντων |
Θαλητᾶ
καὶ
Ἀλκμᾶνος
ᾄσματα
καὶ |
[15, 676] |
ἐπεισῆλθον
παῖδες
στεφάνους
φέροντες
τῶν
|
ἀκμαζόντων |
κατὰ
τοὺς
καιρούς.
Καὶ
ὁ |
[15, 665] |
κοττάβων
ζήτησις
ἦν
(καὶ
τῶν
|
ἀποκοτταβιζόντων. |
Οὓς
οἰηθείς
τις
τῶν
παρόντων |
[15, 692] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
τῶν
πυρετῶν
|
διακαιόντων |
τὰ
σώματα
τέγγουσι
τὴν
κεφαλὴν |
[15, 686] |
δὲ
λυπήσας
ἡμᾶς
τοὺς
ἑταίρους.
|
Περιενεγκόντων |
δὲ
τῶν
παίδων
ἐν
ἀλαβάστοις |
[15, 702] |
ἴαμβος
ἔσται.
~Μετὰ
ταῦτ´
ἤδη
|
μελλόντων |
καὶ
ἡμῶν
ἀνίστασθαι
ἐπεισῆλθον
παῖδες |
[15, 684] |
ἀμέργων
λείριά
τε
στήλαισιν
ἐπιφθίνοντα
|
καμόντων |
καὶ
γεραὸν
πώγωνα
καὶ
ἐντραπέας |
[15, 675] |
καρώσεως.
Ἐπ´
ἀκτῆς
δέ
τινων
|
πινόντων |
ἐπιπεσὼν
ὄμβρος
τὸ
μὲν
συμπόσιον |
[15, 665] |
ἀποκοτταβιζόντων.
Οὓς
οἰηθείς
τις
τῶν
|
παρόντων |
ἰατρῶν
εἶναι
τούτων
οἳ
ἀπὸ |
[15, 666] |
Σικελική
ἐστιν
παιδιά,
ταύτην
πρώτων
|
εὑρόντων |
Σικελῶν,
ὡς
Κριτίας
φησὶν
ὁ |
[15, 670] |
στεφάνων
πλείοσιν
ἅμα
καὶ
ἐλάττοσιν
|
ἁρμοττόντων |
τῶν
ἀριθμῶν
τῶν
αὐτῶν.
Ὁ |
[15, 691] |
(νῦν
οὕτω
πολυτίμων
τῶν
καλλίστων
|
ὑπαρχόντων, |
ὡς
λῆρον
εἶναι
τὰ
ἐν |
[15, 680] |
βασιλεῦσαι,
ἰδιώτην
ὄντα
καὶ
τῶν
|
τυχόντων |
κατὰ
τὸν
πρῶτον
βίον,
(διὰ |
[15, 698] |
εἰς
ὁλκάδα
βάλλει
(εὐκούρων
βδελυρῶν,
|
ὀλλύντων |
τ´
ὀλλυμένων
τε
ἀνδρῶν,
οἳ |
[15, 679] |
δὲ
τῶν
ἐν
Αἰγύπτῳ
αἰεὶ
|
ἀνθούντων |
στεφάνων
Ἑλλάνικος
ἐν
τοῖς
Αἰγυπτιακοῖς |
[15, 672] |
κακὸν
πρὸς
τῶν
τὴν
Σάμον
|
κατοικούντων |
ἡ
Ἀδμήτη
πείσεται.
Τοὺς
δὲ |
[15, 680] |
ποτὲ
καὶ
στρατηγόν,
Αἰγυπτίων
αὐτῷ
|
πολεμούντων· |
ὑφ´
ὧν
διὰ
τὸ
τοῦ |
[15, 692] |
πλείστων
τῶν
μὲν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
|
αἰτούντων |
ποτήριον,
τῶν
δὲ
Διὸς
Σωτῆρος, |
[15, 669] |
ὅτι
ὁ
ἔρως
τοῦ
τῶν
|
ἐρώντων |
ἤθους
περιαιρεῖται
τὸν
κόσμον,
διὰ |
[15, 700] |
Ἄλεξις·
Οἶμαί
γ´
ἐπιτιμᾶν
τῶν
|
ἀπαντώντων |
τινὰς
ἡμῖν,
ὅτι
τηνικαῦτα
μεθύων |
[15, 692] |
δὴ
λογισάμενοι
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
πότων |
τὴν
εἰς
τὸ
μετέωρον
τῶν |
[15, 665] |
ἔπειθ´
ἑκάστῳ
δώσω
φέρων
τῶν
|
ξυμποτῶν. |
Νεοκρᾶτά
τις
ποιείτω.
{Α.
Καὶ |
[15, 698] |
Τίμαιον
περὶ
τῶν
τὰς
παρῳδίας
|
γεγραφότων |
ἱστορῶν
τάδε
γράφει·
Καὶ
τὸν |
[15, 683] |
κόρσην,
σπεῖραν
ὑπὸ
σπυρίδεσσι
νεοπλέκτοισι
|
καθάπτων, |
ὄφρα
δύο
κροκόωντες
ἐπιζυγέοντε
κορύμβοι
|
[15, 686] |
Ἀντιφά
Στεφάνους
ἐνεγκεῖν
δεῦρο
τῶν
|
χρηστῶν |
δύο
(καὶ
δᾷδα
χρηστὴν
ἡμμένην |
[15, 686] |
μόχθων
(ὀσμαὶ
ἐπιτηδευμάτων
τε
πρῶτον
|
χρηστῶν |
καὶ
χρόνου
πολλοῦ
δέονται,
εἰ |
[15, 692] |
μύρων
ἐλέχθη.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
πλείστων |
τῶν
μὲν
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
αἰτούντων |
[15, 691] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
οἱ
πάντων
τῶν
|
καλλίστων |
εἰσηγηταὶ
τῷ
τῶν
ἀνθρώπων
βίῳ |
[15, 691] |
ἡμεῖς
(νῦν
οὕτω
πολυτίμων
τῶν
|
καλλίστων |
ὑπαρχόντων,
ὡς
λῆρον
εἶναι
τὰ |
[15, 678] |
θοἰμάτιον
ἀπέρχεται,
στέφανον
ἔχων
τῶν
|
ἐκκυλίστων |
οἴκαδε.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
μὲν |
[15, 674] |
Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν
δευτέρῳ
Ἐρωτικῶνκαὶ
|
Ἀρίστων |
ὁ
περιπατητικός,
Κεῖος
δὲ
τὸ |
[15, 694] |
εἰς
τὸν
βίον.
Τῶν
οὖν
|
δειπνοσοφιστῶν |
ὃ
μέν
τις
ἔλεγε
τῶν |
[15, 702] |
καὶ
καλοῦ
παίγνια,
ἀλλὰ
τῶν
|
δειπνοσοφιστῶν |
σπουδάσματα.
Κατὰ
γὰρ
τὸν
Χαλκοῦν |
[15, 686] |
βουλομένοις
διεξέρχεσθαι
τῷ
τε
παιδὶ
|
προστάττων |
ἐπὶ
τῇ
στεφανηφόρῳ
ταύτῃ
μου |
[15, 678] |
οὐ
μόνον
ἐκλέγων
ἀλλὰ
καὶ
|
ἐξορύττων, |
καθάπερ
οἱ
παρὰ
Βάτωνι
τῷ |
[15, 666] |
Κλείταρχος
δ´
ἐν
τῇ
περὶ
|
Γλωττῶν |
πραγματείᾳ
λάταγα
Θεσσαλοὺς
καὶ
Ῥοδίους |
[15, 676] |
Στεφάνων
φέρε
ἡμῖν
ὡς
ἀνηκόοις
|
αὐτῶν, |
ἀλλ´
ἄλλο
τι
παρ´
ἐκεῖνα |
[15, 681] |
συμπατήσαντες
ἐξετραχηλίσθησαν.
Διόπερ
καλῶς
περὶ
|
αὐτῶν |
εἴρηκεν
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
Ἀντιφάνης
ἐν |
[15, 682] |
διαφοραί.
Τὰ
μὲν
γὰρ
πλεῖστα
|
αὐτῶν |
(εἰσὶν)
πεντάφυλλα,
τὰ
δὲ
δωδεκάφυλλα, |
[15, 668] |
μεγάλῃ
κύλικι,
ἐπιλέγων
ἐκ
τῶν
|
αὐτῶν |
ἐλεγείων
καὶ
τόδε·
~(Ὕμνους
οἰνοχοεῖν |
[15, 670] |
τινος
θεοῦ
τὰ
πρόθυρα
(στεφανοῦσιν
|
αὐτῶν) |
ἢ
οὐ
τοῖς
ἐρωμένοις
ἀλλὰ |
[15, 682] |
ἔχων
ῥαδινᾶν
πετάλοισι
καλχᾶν.
(Μνημονεύει
|
αὐτῶν |
καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἀγρωστίνῳ.
Τῶν |
[15, 682] |
καὶ
τοῖς
ἡμέροις
φυλακὴν
ἀπ´
|
αὐτῶν |
κατασκευάζουσιν.
Ἀφαιροῦντες
γὰρ
τῶν
ῥάβδων |
[15, 692] |
ποιητῶν
ἔδοξεν
παρατίθεσθαι,
ὧν
καὶ
|
αὐτῶν |
μνησθήσομαι.
Ἀντιφάνης
μὲν
γὰρ
ἐν |
[15, 670] |
ἐλάττοσιν
ἁρμοττόντων
τῶν
ἀριθμῶν
τῶν
|
αὐτῶν. |
Ὁ
μὲν
Πλάτων
οὕτως
εἶπεν. |
[15, 670] |
ἔρωτι
(τοὺς
ἐρῶντας
οὐκ
ἐπίμονος
|
αὐτῶν |
ὁ
στέφανος
γίνεται·
χαλεπὸν
γὰρ |
[15, 675] |
πολλῶν
ἐκτρεπομένων
ἄκρατόν
τε
προσφερομένων
|
αὐτῶν, |
(οἳ
μὲν
μανιωδῶς
ἐκτρεπόμενοι
παρέπαιον, |
[15, 682] |
ἐντὸς
φύλλα·
ἡ
γὰρ
ἔκφυσις
|
αὐτῶν |
οὕτως
ἐστὶν
ὥστ´
εἶναι
τὰ |
[15, 675] |
ἐπιθλιβεῖσιν,
ἦν
δὲ
δεσμὸς
ἐξ
|
αὐτῶν |
προχειρότατος
καὶ
τῆς
φύσεως
ἐπὶ |
[15, 679] |
μέχρι
καὶ
νῦν.
(Μνημονεύει
δ´
|
αὐτῶν |
Χαιρήμων
ὁ
τραγῳδιοποιὸς
ἐν
Διονύσῳ |
[15, 670] |
πτοίησιν,
(ὡς
ἔοικεν,
στεφανουμένους
περιαιρεῖν
|
αὑτῶν |
τὸν
στέφανον
ἀντιστρέφομεν
τῇ
ὑπονοίᾳ |
[15, 672] |
αὐτοὺς
ἀποδοῦναι
τῇ
θεῷ
δι´
|
ἑαυτῶν |
ἑκούσιον
καὶ
χωρὶς
δυσχεροῦς
συμφορᾶς, |
[15, 672] |
χρωμένοις
τῇ
λύγῳ
καταδεῖν
τὴν
|
ἑαυτῶν |
κεφαλὴν
τοῖς
κλάδοις
οἷς
αὐτοὶ |
[15, 697] |
διὰ
τᾶς
θυρίδος
οὐκ
εἰσορῇς;
|
Τοιούτων |
γὰρ
ᾀσμάτων
αὐτοῦ
πᾶσα
πλήρης |
[15, 679] |
τῶν
ὄνων
γένη
καὶ
τῶν
|
τοιούτων |
θηρίων
εἰκὸς
ἐνδύεσθαι.
Ἀποροῦντος
δ´ |
[15, 699] |
οὐδ´
ὀλίγον.
(Πολλῶν
οὖν
ἑκάστοτε
|
τοιούτων |
λεγομένων,
ἐπεί
ποτε
ἑσπέρα
κατελάμβανεν |
[15, 686] |
ἀκρατέα
νηδὺν
ἔχων.
Ἐπεὶ
δὲ
|
τοσούτων |
λεχθέντων
μηδὲν
ἀποκρίνεται,
κελεύω
αὐτὸν |
[15, 678] |
αὐτοῦ
Ἄρχιππον
ἐν
Ῥίνωνι
διὰ
|
τούτων· |
Ἀθῷος
ἀποδοὺς
θοἰμάτιον
ἀπέρχεται,
στέφανον |
[15, 700] |
ὕδατός
ἐστι
μεστός.
Πρότερος
δὲ
|
τούτων |
Αἰσχύλος
ἐν
Ἀγαμέμνονι
μέμνηται
τοῦ |
[15, 699] |
καὶ
λυχνίδιον
αὐτὸν
καλεῖ
διὰ
|
τούτων· |
Ἀλλ´
ὥσπερ
(ὁ)
λύχνος
ὁμοιότατα |
[15, 697] |
τὸν
χορόν,
ἀλλ´
αὐτὸς
πολὺ
|
τούτων |
ἀτακτότερός
ἐστιν
θεατής.
Καὶ
κατὰ |
[15, 690] |
οὗ
μνημονεύει
καὶ
Ἱππῶναξ
διὰ
|
τούτων· |
(Βακκάρι
δὲ
τὰς
ῥῖνας
ἤλειφον· |
[15, 699] |
ὁ
τῆς
ἀρχαίας
κωμῳδίας
ποιητής.
|
Τούτων |
δὲ
πρῶτος
εἰσῆλθεν
εἰς
τοὺς |
[15, 691] |
καὶ
Ἄμφις
ἐν
Ὀδυσσεῖ
διὰ
|
τούτων· |
Ἐρίοισι
τοὺς
τοίχους
κύκλῳ
Μιλησίοις, |
[15, 667] |
Ὀστολόγοις
ἀγκυλητοὺς
λέγει
κοττάβους
διὰ
|
τούτων· |
Εὐρύμαχος,
οὐ
γὰρ
ἄλλος,
οὐδὲν |
[15, 671] |
Εἰπὲ
οὖν
ἡμῖν
τι
περὶ
|
τούτων |
ζητήσεως
ἀξίων
ὄντων
καὶ
μὴ |
[15, 677] |
ἔφη,
Θετταλὲ
ποικιλόμυθε,
τῶν
κοινῶν
|
τούτων |
καὶ
κατημαξευμένων
ἐρεῖν
τι;
Διὰ |
[15, 685] |
παρίστησι
Νικόστρατος
ἐν
Ψευδοστιγματίᾳ
διὰ
|
τούτων· |
(Καὶ
σὺ
μὲν
τὴν
δευτέραν |
[15, 680] |
ὑάκινθος.
Τὸ
δὲ
ῥόδον
ὑστερεῖ
|
τούτων |
καὶ
τελευταῖον
μὲν
φαίνεται,
πρῶτον |
[15, 681] |
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν
Μαλθακοῖς
διὰ
|
τούτων· |
Κεφαλὴν
ἀνθέμοις
ἐρέπτομαι,
λειρίοις,
ῥόδοις, |
[15, 679] |
ὁ
τραγῳδιοποιὸς
ἐν
Διονύσῳ
διὰ
|
τούτων· |
Κισσῷ
τε
ναρκίσσῳ
τε
τριέλικας |
[15, 668] |
Διονύσιος
ἐν
τοῖς
Ἐλεγείοις
διὰ
|
τούτων· |
Κότταβον
ἐνθάδε
σοι
τρίτον
ἑστάναι |
[15, 666] |
Καλλαίσχρου
ἐν
τοῖς
Ἐλεγείοις
διὰ
|
τούτων· |
Κότταβος
ἐκ
Σικελῆς
ἐστι
χθονὸς |
[15, 676] |
ὡς
καὶ
Θεόφραστος
ἱστορεῖ.
Ἔτι
|
τούτων |
λεγομένων
ἐπεισῆλθον
παῖδες
στεφάνους
φέροντες |
[15, 696] |
δεσπόταν
καὶ
μέγαν
βασιλῆα
φωνέοντες.
|
Τούτων |
λεχθέντων
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
ἀλλὰ |
[15, 691] |
εἴρηκεν
Ἀλκαῖος
ἐν
Παλαίστραις
διὰ
|
τούτων· |
Μυρίσασά
μ´
ἐγκατέκλεισεν
ἀνθ´
αὑτῆς |
[15, 668] |
μνημονεύει
Κάλλιππος
ἐν
Παννυχίδι
διὰ
|
τούτων· |
Ὁ
διαγρυπνήσας
(τὸν
πυραμοῦντα)
λήψεται
|
[15, 665] |
τις
τῶν
παρόντων
ἰατρῶν
εἶναι
|
τούτων |
οἳ
ἀπὸ
βαλανείου
καθάρσεως
ἕνεκα |
[15, 692] |
ἔχοντες
ἀσκίδια
καὶ
πόρρωθεν
ἐκ
|
τούτων |
περιπορευόμενοι
τοὺς
μὲν
στεφάνους
(τῶν |
[15, 700] |
λυχνίαν
καλουμένην
λύχνειον
κέκληκεν
διὰ
|
τούτων· |
Τίς
τῶν
λυχνείων
ἡ
´ργασία; |
[15, 684] |
χθονίου
πέφαται
στέφος
Ἡγεσιλάου.
Ἐκ
|
τούτων |
τῶν
ἐπῶν
δῆλον
γίνεται
ὅτι |
[15, 669] |
συρβηνέων
χορός;
Καὶ
αὐτὸς
δὲ
|
τούτων |
τῶν
ἐπῶν
μεμνημένος
τινῶν
ἐρῶ, |
[15, 692] |
καὶ
ἑτέρων
ἑτέρου
ἐπιλεγόντων,
τοὺς
|
τούτων |
τῶν
κράσεων
μεμνημένους
τῶν
ποιητῶν |
[15, 686] |
ὁ
κωμῳδιοποιός
φησιν·
Στεφάνων
τε
|
τούτων |
τῶν
χύδην
πεπλεγμένων.
Κἀγὼ
δ´ |
[15, 675] |
αὐταῖς
λέξεσι.
Καὶ
περὶ
μὲν
|
τούτων, |
(ὦ
ἑταῖροι,
ταῦτα.
Περὶ
δὲ |
[15, 681] |
δὲ
ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ
ἐν
τῷ
περὶ
|
Φυτῶν |
Ἱστορίας
(ὁ
Θεόφραστος
καλεῖσθαί
φησι |
[15, 701] |
μέτρων,
ὅτι
μακρῶν
μὲν
τῶν
|
πρώτων |
δύο
συλλαβῶν
λεγομένων
ἰὴ
παιάν |
[15, 666] |
εὕρεσις
Σικελική
ἐστιν
παιδιά,
ταύτην
|
πρώτων |
εὑρόντων
Σικελῶν,
ὡς
Κριτίας
φησὶν |
[15, 689] |
ἧττον.
Τοῦ
δὲ
Αἰγυπτίου
μύρου
|
μνημονεύων |
Ἀχαιὸς
ἐν
Ἄθλοις
φησιν·
Ἰσάργυρόν |
[15, 685] |
πεποιηκὼς
τὸ
δρᾶμα
τοὺς
Πέρσας
|
μνημονεύων |
καὶ
αὐτὸς
ἀνθῶν
τινων
στεφανωτικῶν |
[15, 686] |
συμποσίου.
Τῶν
(δὲ
χυδαίων
στεφάνων
|
μνημονεύων |
ὁ
κωμῳδιοποιός
φησιν·
Στεφάνων
τε |
[15, 691] |
ἐν
Φρεαρρίῳ
στακτῆς
τοῦ
μύρου
|
μνημονεύων |
φησίν·
Στακτὴ
δυοῖν
μναῖν
οὐκ |
[15, 700] |
ἀπαντώντων
τινὰς
ἡμῖν,
ὅτι
τηνικαῦτα
|
μεθύων |
περιπατῶ.
Ποῖος
γάρ
ἐστιν
φανός, |
[15, 699] |
φῶρας
ἀναιδέας
ἤ
τινα
χλούνην,
|
φλύων |
ἀνθηρῇ
σὺν
κακοδαμονίῃ.
Τοῖα
Συρηκοσίοις |
[15, 684] |
ἰσαιόμενοι,
ἐν
καὶ
κρόκος
εἴαρι
|
μύων
|
κύπρος
τ´
ὀσμηρόν
τε
σισύμβριον |
[15, 670] |
τοῖς
δὲ
λοιποῖς
ἐνδίδωσιν
αἴσθησιν
|
μηνύων |
ὅτι
ἡττῶνται
ὑπὸ
αὐτοῦ·
δι´ |
[15, 666] |
ποιοῦσιν,
βλαπτικὸν
ὀφθαλμῶν
τὸ
ἐπιχείρημα
|
δεικνύων
|
καὶ
τῆς
κάτω
κοιλίας
ἐπισχετικόν. |
[15, 688] |
ἐλαίου
τοῦ
ἀπὸ
τῶν
πικρῶν
|
καρύων. |
Οἱ
δὲ
χορηγοῦντες,
φησί,
καὶ |
[15, 677] |
γένος
ἐν
τοῖς
περὶ
Ἀλεξανδρείας
|
γράφων |
οὕτως
Ἐπεὶ
δὲ
Ἀλεξανδρείας
ἐμνημόνευσα, |
[15, 680] |
τὰς
ἀκάνθας
ταύτας
εἶναί
φησιν
|
γράφων |
οὕτως·
Ἔχει
δὲ
ὁ
κάτω |
[15, 692] |
Κερκυραῖος
ἐν
τῷ
περὶ
Λίθων
|
γράφων |
οὕτως·
Ἰανὸν
δὲ
λόγος
ἔχει |
[15, 688] |
Ἡροφίλειος
ἐν
τῷ
περὶ
Μύρων
|
γράφων |
οὕτως·
Ἶρις
μὲν
ἐν
Ἤλιδι |
[15, 679] |
ἐν
τῷ
ἕκτῳ
τῶν
Φυτικῶν
|
γράφων |
ὧδε·
(Τὰ
δὲ
θερινὰ
μᾶλλον, |
[15, 674] |
τοῖς
περὶ
τῶν
ἐν
Λακεδαίμονι
|
Θυσιῶνγράφων |
οὕτως·
(Ἐν
ταύτῃ
συμβαίνει
τοὺς |
[15, 701] |
μακρᾷ·
Ἐνταῦθ´
ἐπ´
ἄκρων
τῶν
|
κροτάφων |
ἕξει
λύχνον
δίμυξον.
Μνημονεύει
τοῦ |
[15, 674] |
εὐωχεῖτο
τόπῳ,
συνδέσεως
ἕνεκα
τῶν
|
κροτάφων. |
Καὶ
γὰρ
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
καλάμῳ |
[15, 674] |
εὕρισκον
τοὺς
τυχόντας,
τῆς
τῶν
|
κροτάφων |
συνδέσεως
ὠφελεῖν
δοκούσης·
οἱ
δ´ |
[15, 685] |
στέφανον.
Εἶεν·
καλὸς
ὁ
καιρός,
|
Χαιρεφῶν. |
Σὺ
δὲ
γαστρίζου,
Κύνουλκε·
καὶ |
[15, 697] |
τοῦ
Τρωικοῦ
Διακόσμου
φησὶν
οὕτως·
|
Κτησιφῶν |
ὁ
Ἀθηναῖος
ποιητὴς
τῶν
καλουμένων |
[15, 672] |
πρότερον
δὲ
ὑπὸ
Λελέγων
καὶ
|
Νυμφῶν |
καθιδρυμένου·
τοὺς
δ´
Ἀργείους
πυθομένους |
[15, 683] |
στεφανωτικὰ
ἄνθη
καὶ
περὶ
Ἰωνιάδων
|
Νυμφῶν |
καὶ
περὶ
ῥόδων
τάδε
λέγει· |
[15, 694] |
λάβοι·
ἐνταῦθα
γὰρ
ἤδη
τῶν
|
σοφῶν |
ἕκαστον
ᾠδήν
τινα
καλὴν
εἰς |
[15, 666] |
οὐκ
ἐῶ
παίζειν.
Τίθημι
κοττάβεια
|
σφῷν |
ἐγὼ
τασδί
τε
τὰς
κρηπῖδας, |
[15, 666] |
Πρὸς
κότταβον
παίζειν,
ἕως
ἂν
|
σφῷν |
ἐγὼ
τὸ
δεῖπνον
ἔνδον
σκευάσω. |
[15, 695] |
τύραννον
Ἵππαρχον
ἐκαινέτην
ιγʹ
Αἰεὶ
|
σφῷν |
κλέος
ἔσσεται
κατ´
αἶαν,
φίλταθ´ |
[15, 680] |
βασιλεύειν
τὸν
Βάβυν,
ὅς
ἐστι
|
Τυφών. |
Δημήτριος
δ´
ἐν
τῷ
Περὶ |
[15, 686] |
μαζαγρέτας,
Ἅιδου
τραπεζεύς,
ἀκρατέα
νηδὺν
|
ἔχων. |
Ἐπεὶ
δὲ
τοσούτων
λεχθέντων
μηδὲν |
[15, 676] |
τῆς
νεὼς
μετὰ
τοῦ
ἀγάλματος,
|
ἔχων |
καὶ
τὰς
αἰφνίδιον
αὐτῷ
ἀναφανείσας |
[15, 670] |
ἐκ
τοῦ
στεφάνου
κόσμος
οὐδὲν
|
ἔχων |
μόνιμον
σημεῖόν
ἐστι
πάθους
ἀβεβαίου |
[15, 682] |
Ἀλκμὰν
ἐν
τούτοις·
Χρύσιον
ὅρμον
|
ἔχων |
ῥαδινᾶν
πετάλοισι
καλχᾶν.
(Μνημονεύει
αὐτῶν |
[15, 677] |
δὲ
ἕτερος
λώτινος
ὀνομάζεται,
κυανέαν
|
ἔχων |
τὴν
χροιάν.
Καὶ
(Παγκράτης
τις |
[15, 679] |
δέ
ἐστι
διττός,
ὃ
μὲν
|
ἔχων |
τὸ
ἄνθος
ὅμοιον
ὑακίνθῳ,
ὁ |
[15, 678] |
Ἀθῷος
ἀποδοὺς
θοἰμάτιον
ἀπέρχεται,
στέφανον
|
ἔχων |
τῶν
ἐκκυλίστων
οἴκαδε.
Ἄλεξις
δ´ |
[15, 699] |
σὺν
κακοδαμονίῃ.
Τοῖα
Συρηκοσίοις
καὶ
|
ἔχων |
χάριν.
Ὃς
δὲ
Βοιωτοῦ
ἔκλυεν, |
[15, 665] |
{Α.
Εὖ
γε·
τί
οὐ
|
τρέχων |
σὺ
τὰς
τραπέζας
ἐκφέρεις;
Ἐγὼ |
[15, 697] |
τὸ
δοκοῦν
ἑαυτῷ
κατᾳσαι
δεῖ,
|
προσέχων |
οὐδὲν
τῷ
προκαθημένῳ
καὶ
διδάσκοντι |
[15, 678] |
πλεκόμενον
στέφανον,
ὄντα
τὴν
περίμετρον
|
πηχῶν |
κʹ
(πομπεύειν
τε
ἐν
τῇ |
[15, 675] |
αὐτοὺς
τῇ
τε
κουρᾷ
τῶν
|
τριχῶν |
καὶ
τῇ
τῶν
στεφάνων
ἀφαιρέσει. |
[15, 682] |
ταῖς
καλουμέναις
ΚΑΛΧΑΙΣ.
Τῶν
δὲ
|
καλχῶν |
μέμνηται
καὶ
Ἀλκμὰν
ἐν
τούτοις· |
[15, 673] |
ἐποποιὸς
ἐν
τοῖς
Ἐπιγράμμασιν,
ποιητὴς
|
ὑπάρχων |
ἐπιχώριος
καὶ
τὴν
ἐπιχώριον
ἱστορίαν |
[15, 676] |
χρώμενος
καὶ
χώραν
πολλὴν
περιπλέων,
|
~προσσχών |
ποτε
καὶ
Πάφῳ
τῆς
(Κύπρου |
[15, 672] |
περὶ
τοῦ
προκειμένου.
Ἐγὼ
δ´
|
ἐντυχὼν |
τῷ
Μηνοδότου
τοῦ
Σαμίου
συγγράμματι, |
[15, 682] |
ἐκ
διαστήματος
αὐτομάτως
κράδαι
συμπέσωσι,
|
ἐμψύχων |
περιπλοκὴν
ἐν
τῷ
μένουσιν
ἡνωμέναι |