Livre, pages
[15, 677]	πράγματος δισσῶν λόγων ἀγῶνα θεῖτ´	ἄν,	εἰ λέγειν εἴη σοφός. ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ.
[15, 688]	τοῦ σώματος· ὀρχῇ γὰρ εὐθύς,	ἄν	μ´ ἴδῃς δεδοικότα. Πλάτων δέ
[15, 697]	ὁ λόγος, φησίν· Οὐ γὰρ	ἄν	ποτε Ἑρμείᾳ θύειν ὡς ἀθανάτῳ
[15, 670]	ὑπονοίᾳ τὸ πάθος, ὡς οὐκ	ἄν	ποτε τοῦ στεφάνου περιρέοντος, εἰ
[15, 700]	κάπηλος γὰρ οὑκ τῶν γειτόνων	ἄν	τ´ οἶνον ἄν τε φανὸν
[15, 700]	ἄν τε φανὸν ἀποδῶταί τινι	ἄν	τ´ ὄξος, ἀπέπεμψ´ ὁ κατάρατος
[15, 700]	τῶν γειτόνων ἄν τ´ οἶνον	ἄν	τε φανὸν ἀποδῶταί τινι ἄν
[15, 673]	τῶν κατὰ Πολυκράτην χρόνων, ὡς	ἄν	τις εἰκάσειε, τῇ νήσῳ συνηθεστέραν
[15, 677]	τὸν Εὐριπίδην· Ἐκ παντὸς (γὰρ)	ἄν	τις πράγματος δισσῶν λόγων ἀγῶνα
[15, 665]	πάνσοφον Εὐριπίδην, ἑταῖρε Τιμόκρατες, οὐκ	ἂν	δυναίμην ἀπομνημονεύειν ἔτι σοι τῶν
[15, 693]	{Β. Ὁ Ζεὺς ὁ σωτήρ,	ἂν	ἐγὼ διαρραγῶ, οὐδέν μ´ ὀνήσει.
[15, 701]	Ἀπόλλωνα. Τοῦτο δ´ ἐστὶν ὡς	ἂν	εἴποι τις ἄφιε παῖ καὶ
[15, 667]	Ἀλλ´ ἐγὼ μὲν σφενδόνῃ οὐκ	ἂν	ἐφικοίμην αὐτός´. {Α. Ἀλλὰ μάνθανε.
[15, 666]	Εἰ μὴ ἰατροὶ ἦσαν, οὐδὲν	ἂν	ἦν τῶν γραμματικῶν μωρότερον. Τίς
[15, 668]	ἀίει· τὴν δὲ τάλαιναν πλάστιγγ´	ἂν	ἴδοις παρὰ τὸν στροφέα τῆς
[15, 688]	Ἐσμυρισμένας κόμας καὶ στῆθος, ὡς	ἂν	καὶ γέρων ἠράσσατο. Μύρρα γὰρ
[15, 682]	πλεξάμεναι στεφάνους εὐώδεας ἄνθεα γαίης	ἂν	κεφαλαῖσιν ἔθεντο θεαὶ λιπαροκρήδεμνοι, Νύμφαι
[15, 666]	τε συμπίπτοντα. Εὔβουλος Βελλεροφόντῃ· Τίς	ἂν	λάβοιτο τοῦ σκέλους κάτωθέ μου;
[15, 688]	πρῶτος Ἀρχίλοχος κέχρηται λέγων· Οὐκ	ἂν	μύροισι γραῦς ἐοῦς´ ἠλείφετο. Καὶ
[15, 686]	μὴν γυναῖκες ἄλλως τε καὶ	ἂν	νύμφαι τύχωσιν οὖσαι, ὥσπερ ἡ
[15, 666]	οὕτως· Πρὸς κότταβον παίζειν, ἕως	ἂν	σφῷν ἐγὼ τὸ δεῖπνον ἔνδον
[15, 697]	ἀθανατίζειν τὴν φύσιν βουλόμενος ἐπιταφίοις	ἂν	τιμαῖς ἐκόσμησα τὸ σῶμα. Τοιαῦτα
[15, 671]	ὦ οὗτος, διδάξω σε, πρὶν	ἂν	τὸν ἄξιον παρὰ σοῦ λάβω
[15, 666]	Ἐγὼ διδάξω καθ´ ἕν· ὃς	ἂν	τὸν κότταβον ἀφεὶς ἐπὶ τὴν
[15, 666]	μὴ ἰατροὶ ἦσαν, οὐδὲν ἂν	ἦν	τῶν γραμματικῶν μωρότερον. Τίς γὰρ
[15, 686]	κρατῆρ´· ὅδ´ ἁνὴρ οὐ πρὶν	ἂν	φάγῃ καλῶς ὅμοια καὶ βοῦς
[15, 698]	τοὺς τὰς παρῳδίας γράψαντας λογίους	ἂν	φήσαιμι διὰ τὸ παίζειν ἀμφιδεξίως
[15, 694]	πλουτεῖν ἀδόλως, καὶ τὸ τέταρτον	ἡβᾶν	μετὰ τῶν φίλων. σθέντος δὲ
[15, 691]	ὁ Θυατειρηνὸς Νίκανδρος ἐπὶ τοῦ	ἄγαν	χλιδῶντος εἰρῆσθαι ἀκούει, Θεόδωρος δὲ
[15, 669]	φίλον εἰρεσίῃ γλώσσης ἀποπέμψομεν εἰς	μέγαν	αἶνον τοῦδ´ ἐπὶ συμποσίου· δεξιότης
[15, 696]	πεπτηῶτες ἐμὸν κυνέοντι, δεσπόταν καὶ	μέγαν	βασιλῆα φωνέοντες. Τούτων λεχθέντων ὁ
[15, 679]	διηλιφὲς φοροῦντα κἀντίπαιδα καὶ γένει	μέγαν	γαστρὸς καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ πατρὸς
[15, 691]	Δαιταλεῦσιν καὶ ἐν Μαρικᾷ Εὔπολις	Σάγδαν	ἐρυγγάνοντα λέγων. Ὅπερ ὁ Θυατειρηνὸς
[15, 690]	φιλεῖς; Εὔπολις δ´ ἐν Μαρικᾷ·	Ψάγδαν	ἐρυγγάνοντα. Εὔβουλος δ´ ἐν Στεφανοπώλισιν·
[15, 690]	τί σοι δῶ τῶν μύρων·	ψάγδαν	φιλεῖς; Εὔπολις δ´ ἐν Μαρικᾷ·
[15, 682]	ἐπωνυμίαν ἔλαβε τῇ φύσει πρόσφορον.	(Ἐπειδὰν	γὰρ ἐκ διαστήματος αὐτομάτως κράδαι
[15, 667]	δ´ εἴσεταί τις τοῦτ´; {Α.	Ἐὰν	θίγῃ μόνον αὐτῆς, ἐπὶ τὸν
[15, 669]	οὖν διὰ τί, τῶν ἐστεφανωμένων	ἐὰν	λύηται ὁ στέφανος, ἐρᾶν λέγονται.
[15, 669]	τί δὲ λέγονται, τῶν ἐστεφανωμένων	ἐὰν	λύωνται οἱ στέφανοι, ὅτι ἐρῶσιν;
[15, 680]	θʹ ὁ αὐτὸς Θεόφραστός φησιν·	Ἐάν	τις τοῦ ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ τῷ ἄνθει
[15, 677]	ὁ δὲ ἕτερος λώτινος ὀνομάζεται,	κυανέαν	ἔχων τὴν χροιάν. Καὶ (Παγκράτης
[15, 670]	καλὸν ἄνθημα καὶ πέδιλα καὶ	κυνέαν	καὶ τὰν θηροφόνον λογχίδ´, ἐπεί
[15, 672]	αὐτοῦ κατὰ τὴν τοῦ πυρὸς	δωρεάν.	Διόπερ καὶ τοῖς Καρσὶ κατὰ
[15, 693]	αὐτοῦ καὶ τὴν τοῦ θεοῦ	δωρεάν,	καὶ μετὰ τὴν πλήρωσιν διδόασιν,
[15, 680]	τὸν πρῶτον βίον, (διὰ στεφάνου	δωρεάν,	ὃν ἔπεμψεν ἀνθέων πλεξάμενος τῇ
[15, 693]	Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι τὴν	τράπεζαν	ἐκποδών. Ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ. Ἀγαθοῦ
[15, 685]	(Καὶ σὺ μὲν τὴν δευτέραν	τράπεζαν	εὐτρεπῆ ποίει, κόσμησον αὐτὴν παντοδαποῖς
[15, 693]	Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἐκέλευσεν βασταχθῆναι τὴν	τράπεζαν.	Παρὰ δὲ τοῖς Ἐμεσηνοῖς θύοντες
[15, 680]	δὲ ὁ κάτω τόπος καὶ	ἄκανθάν	τινα δένδρον, ὃ τὸν καρπὸν
[15, 695]	ὀλίγη χάρις. ιεʹ Παῖ Τελαμῶνος,	Αἶαν	αἰχμητά, λέγουσί σε ἐς Τροίαν
[15, 695]	Αἰεὶ σφῷν κλέος ἔσσεται κατ´	αἶαν,	φίλταθ´ Ἁρμόδιε καὶ Ἀριστόγειτον, ὅτι
[15, 688]	ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ ἔμπης ἐς	γαῖάν	τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή.
[15, 665]	ἄμυστιν ἀποβλύζουσιν, ἔφη οὐκ εἶναι	παλαιὰν	ταύτην παράδοσιν οὐδ´ εἰδέναι τινὰ
[15, 696]	ἐπιγραφομένοις Ὥροις ᾄδεσθαι ἐν Σάμῳ.	Παιὰν	δ´ ἐστὶν καὶ ὁ εἰς
[15, 696]	δὲ τὸν πρῶτον Αἰγύπτου βασιλεύσαντα	παιάν	ἐστιν, ὃν ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει
[15, 696]	εἰς Ἑρμείαν τὸν Ἀταρνέα οὐ	παιάν	ἐστιν, ὡς ὁ τὴν τῆς
[15, 692]	ἐν Ἀγροικίσιν ἔφη· Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο,	παιὰν	ᾔδετο, μεγάλην Διὸς Σωτῆρος ἄκατον
[15, 701]	πρώτων δύο συλλαβῶν λεγομένων ἰὴ	παιάν	ἡρῷον γίνεται, βραχέων δὲ (λεχθεισῶν)
[15, 701]	εἰπεῖν τὸν θεὸν οὕτως ἵη	παιάν	ἵη παιών. Ἐκ ταύτης γὰρ
[15, 696]	Λύσανδρον τὸν Σπαρτιάτην γραφεὶς ὄντως	παιάν,	ὅν φησι Δοῦρις ἐν τοῖς
[15, 697]	ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ τὸ	ἰηπαιὰν	ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν Γόργων ἐν
[15, 687]	τὴν δοθεῖσαν ὑπὸ τῆς τύχης	χορηγίαν,	παρέγραψε τὸ ῥαβδοδίαιτος ἀνήρ. Ἀλλ´
[15, 692]	καὶ ἐκ θατέρου μέρους ἢ	σχεδίαν	ἢ στέφανον ἢ πλοῖον. Τοῦτον
[15, 676]	τὸ γὰρ παρὰ Κρατίνῳ κατὰ	παιδιὰν	εἴρηται· ναρκισσίνους ὀλίσβους. Καὶ ὃς
[15, 687]	φόβοις γινομένας ἀγωνίας πάλλεσθαι τὴν	καρδίαν	ἐπιδηλότατα συμβαίνει. ~(Καὶ ὁ Ἀγαμέμνων
[15, 699]	τῇ Γιγαντομαχίᾳ. Γέγραφε δὲ καὶ	κωμῳδίαν	εἰς τὸν ἀρχαῖον τρόπον, ἣν
[15, 681]	τῷ στύφειν, πολὺ δ´ ἀρίστην	εὐωδίαν	καὶ δυναμένην τέρπειν, (ἀλλὰ πρὸς
[15, 684]	~τὴν δὲ δρόσοισιν ἐισκομένην βοτέονται	(κώδειαν,	καρποῖο μελιχροτέρου πλήθουσαν. Θρίων δ´
[15, 683]	μήκωνος ἄπο πλαταγώνια βάλλοις, ἄβρωτον	κώδειαν	ὄφρα κνώπεσσι φυλάξῃ· φυλλάσιν ἦ
[15, 687]	Καίτοι Σαπφώ, γυνὴ μὲν πρὸς	ἀλήθειαν	οὖσα καὶ ποιήτρια, ὅμως ᾐδέσθη
[15, 670]	ὧν (οἴονταί τε καὶ πρὸς	ἀλήθειαν	τὸν τῆς ψυχῆς κόσμον ἐσκύλευνται,
[15, 694]	τοῦθ´, ὁρᾷς, ἐμαίνετο· μετὰ τὴν	ὑγίειαν	γὰρ τὸ πλουτεῖν διαφέρει· καλὸς
[15, 702]	ἐκπιεῖν παιδὶ τὸν εἰς τὴν	Ὑγίειαν	παιᾶνα ᾄσας τὸν ποιηθέντα ὑπὸ
[15, 674]	δ´ ὀφρύσιν σελίνων στεφανίσκους θέμενοι	θάλειαν	ἑορτὴν ἀγάγωμεν Διονύσῳ. Ἐστεφανοῦντο δὲ
[15, 682]	ταῦτα συμπλεκόμενα περιβόλου παρέχεται δυσπάροδον	ἀσφάλειαν.	Ἀνθῶν δὲ στεφανωτικῶν μέμνηται ὁ
[15, 693]	διά τε τὴν ἀρχαιότητα καὶ	ἀφέλειαν	τῶν ποιησάντων, (καὶ τῶν) ἐπαινουμένων
[15, 676]	Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα τίνα	ὠφέλειαν	ἢ ἡδονὴν ἔχει τὸ βύβλῳ
[15, 680]	τοῦ ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ τῷ ἄνθει στεφανῶται,	εὔκλειαν	ἴσχει μύρῳ ῥαίνων. Μνημονεύει αὐτοῦ
[15, 696]	ὁμολογοῦντος τοῦ γεγραφότος τετελευτηκέναι τὸν	Ἑρμείαν	δι´ ὧν εἴρηκεν Σᾶς γὰρ
[15, 696]	τοῖς συσσιτίοις ὁσημέραι εἰς τὸν	Ἑρμείαν	παιᾶνα. Ὅτι δὲ παιᾶνος οὐδεμίαν
[15, 696]	τοῦ πολυμαθεστάτου γραφὲν Ἀριστοτέλους εἰς	Ἑρμείαν	τὸν Ἀταρνέα οὐ παιάν ἐστιν,
[15, 672]	θεασαμένην δὲ τὴν τῆς Ἥρας	ἐπιφάνειαν	καὶ τῆς οἴκοθεν σωτηρίας χαριστήριον
[15, 693]	ἀπὸ τῆς τραπέζης, (καὶ) ὥσπερ	ἱκετείαν	τινὰ ποιούμενοι τοῦ θεοῦ μηθὲν
[15, 690]	χρισθέντα καὶ ψυκτηρίοις πτεροῖς ἀναστήσαντα	προσθίαν	τρίχα. Ἴων Ὀμφάλῃ· Βακκάρεις δὲ
[15, 701]	ἰὴ παιών, διὰ δὲ τὸ	λίαν	ἡμῖν εἶναι σύνηθες λανθάνον ὂν
[15, 692]	μειζόνων ὀρεγόμενον πραγμάτων (εἰς τὴν	Ἰταλίαν	διαπλεῦσαι καὶ οἰκῆσαι τὸ πλησίον
[15, 692]	πόλεις καὶ τῶν κατὰ τὴν	Ἰταλίαν	καὶ Σικελίαν ἐπὶ τοῦ νομίσματος
[15, 692]	τῶν κατὰ τὴν Ἰταλίαν καὶ	Σικελίαν	ἐπὶ τοῦ νομίσματος ἐγχαράττειν πρόσωπον
[15, 665]	τούτοις συμποσίοις διά τε τὴν	ποικιλίαν	καὶ τὴν ὁμοιότητα τῶν ἀεὶ
[15, 683]	κλαδέεσσι πλανήτην· βλαστοδρεπιδεχυτοιο καὶ εἰς	μίαν	ὄρσεο κόρσην, σπεῖραν ὑπὸ σπυρίδεσσι
[15, 696]	Ἑρμείαν παιᾶνα. Ὅτι δὲ παιᾶνος	οὐδεμίαν	ἔμφασιν παρέχει τὸ ἆσμα, ἀλλὰ
[15, 701]	ἐπὶ τοῖς δεινοῖς ἀλεξητήριόν τινα	παροιμίαν	λέγουσιν (ἰὴ παιών καὶ οὐχὶ
[15, 701]	τὸ τοιοῦτο λέγοντες οὐχ ὡς	παροιμίαν	τὸ δὲ ὑφ´ Ἡρακλείδου τοῦ
[15, 693]	μηθὲν ἀσχημονεῖν μηδ´ ἔχειν ἰσχυρὰν	ἐπιθυμίαν	τοῦ πότου τούτου καὶ λαμβάνειν
[15, 682]	τὸ καλούμενον φιλάδελφον, ὃ τὴν	ἐπωνυμίαν	ἔλαβε τῇ φύσει πρόσφορον. (Ἐπειδὰν
[15, 700]	δὲ ἐν Κραπατάλλοις τὴν νῦν	λυχνίαν	καλουμένην λύχνειον κέκληκεν διὰ τούτων·
[15, 681]	δὲ ὁλόκυρον, οἱ δὲ Ἀθήνησιν	ἰωνιάν,	οἱ δὲ κατ´ Εὔβοιαν σιδηρῖτιν.
[15, 694]	εἰ τύχοιεν ὄντες· διόπερ ὡς	ἀταξίαν	τινὰ μόνον παρὰ τἄλλα ἔχον
[15, 667]	πρόεσιν διὰ τὸ ἐπαγκυλοῦν τὴν	δεξιὰν	χεῖρα ἐν τοῖς ἀποκοτταβισμοῖς. Οἳ
[15, 681]	Ἀθήνησιν ἰωνιάν, οἱ δὲ κατ´	Εὔβοιαν	σιδηρῖτιν. Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ
[15, 689]	οἰνάνθινον εὐστόμαχον ὂν καὶ τὴν	διάνοιαν	ἀπαραπόδιστον φυλάσσει. Καὶ τὸ σαμψούχινον
[15, 666]	πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν— {Β. Πλάστιγγα	ποίαν;	Τοῦτο τοὐπικείμενον ἄνω τὸ μικρόν,
[15, 695]	Αἶαν αἰχμητά, λέγουσί σε ἐς	Τροίαν	ἄριστον ἐλθεῖν Δαναῶν μετ´ Ἀχιλλέα.
[15, 695]	πρῶτον, Αἴαντα δὲ δεύτερον ἐς	Τροίαν	λέγουσιν ἐλθεῖν Δαναῶν καὶ Ἀχιλλέα.
[15, 680]	ὅτι οἱ Αἰθίοπες στελλόμενοι εἰς	Τροίαν	ὑπὸ τοῦ Τιθωνοῦ, ἐπεὶ ἤκουσαν
[15, 677]	λώτινος ὀνομάζεται, κυανέαν ἔχων τὴν	χροιάν.	Καὶ (Παγκράτης τις τῶν ἐπιχωρίων
[15, 694]	καὶ πατήρ. βʹ Πλούτου μητέρ´	Ὀλυμπίαν	ἀείδω Δήμητρα στεφανηφόροις ἐν ὥραις,
[15, 676]	ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς ἐμπλέουσιν τὴν	σωτηρίαν	(διὰ τὴν πολλὴν ναυτίαν γενομένου
[15, 673]	ὑπάρχων ἐπιχώριος καὶ τὴν ἐπιχώριον	ἱστορίαν	ἠγαπηκὼς ἐν πλείοσιν. Λέγει δ´
[15, 673]	ἐν τοῖς περὶ Ἠθῶν καθ´	ἱστορίαν	καὶ λέξιν ζητουμένων, ἕκτον δὲ
[15, 674]	(οἶδεν τὴν κατὰ τὴν λύγον	ἱστορίαν	καὶ ὅτι οὔτε τὰ Νικαινέτου
[15, 681]	μέλαν, φησί, τὴν μὲν αὐτὴν	θεωρίαν	ἔχει, εὐῶδες δ´ ἐστὶ πολὺ
[15, 686]	ὁ θαυμασιώτατος δὲ Χρύσιππος τὴν	ὀνομασίαν	φησὶ λαβεῖν τὰ μύρα ἀπὸ
[15, 668]	Διὸ καὶ Σοφοκλῆς ἐν Ἰνάχῳ	Ἀφροδισίαν	εἴρηκε τὴν λάταγα· Ξανθὴ δ´
[15, 684]	ἅμα τῇ χελιδόνι ἀνθεῖ. Καὶ	ἀμβροσίαν	δὲ ἄνθος τι ἀναγράφει ὁ
[15, 681]	ἴον καλεῖσθαι. Κορίνθιοι δ´ αὐτὸ	ἀμβροσίαν	καλοῦσιν, ὥς φησι Νίκανδρος ἐν
[15, 684]	τῆς κεφαλῆς Ἀλεξάνδρου τὴν καλουμένην	ἀμβροσίαν	φύεσθαι ἐν Κῷ. Προείρηται δ´
[15, 674]	λόγου. Σαπφὼ δ´ ἁπλούστερον τὴν	αἰτίαν	ἀποδίδωσιν τοῦ στεφανοῦσθαι ἡμᾶς, λέγουσα
[15, 686]	Καὶ κατὰ τὸν Φλιάσιον δὲ	Ἀριστίαν·	καὶ γὰρ οὗτος ἐν ταῖς
[15, 701]	εἴρηκεν Ἡρόδοτος ἐν δευτέρᾳ Ἱστοριῶν.	Λυχνοκαυτίαν	δὲ ἣν οἱ πολλοὶ λέγουσιν
[15, 676]	τὴν σωτηρίαν (διὰ τὴν πολλὴν	ναυτίαν	γενομένου τε ἐμέτου πολλοῦ) καὶ
[15, 666]	θυίαν παιστέον. {ΗΡ. Φέρε τὴν	θυίαν,	αἶρ´ ὕδωρ, ποτήρια (παράθετε. Παίζωμεν
[15, 666]	ἀλλανεμος ἐστ´. {Α. Ἀλλ´ εἰς	θυίαν	παιστέον. {ΗΡ. Φέρε τὴν θυίαν,
[15, 701]	δὲ ἣν οἱ πολλοὶ λέγουσιν	λυχναψίαν	(Κηφισόδωρος ἐν Ὑί. Καὶ ὁ
[15, 679]	τίς γὰρ αὐτὸν ἔχουσα φιλήσει.	(Κἀν	τοῖς ἑξῆς τάδε φησί· Στεφάνους
[15, 685]	τι ποιημάτιον ὃ ἐπιγράφεται Τρίφυλλον.	Κἀν	τοῖς ἐπιγραφομένοις δὲ Ἀγαθοῖς ὁ
[15, 697]	Ὁ δ´ αὐτὸς οὗτος συγγραφεὺς	κἀν	τῷ ἐννεακαιδεκάτῳ τῆς αὐτῆς πραγματείας
[15, 673]	Ἀντιφῶντος, οὐδὲν ἴδιον προσεξευρών, ὥσπερ	κἀν	τῷ Περὶ τοῦ λυγίνου στεφάνου.
[15, 677]	στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν, ὅταν πίνητέ που·	(κἂν	καλλιερῆτε, γλῶτταν ἀγαθὴν πέμπετε. Θεόδωρος
[15, 668]	φησι· Πολλοὶ καὶ φιλέοντες Ἀκόντιον	ἧκαν	ἔραζε (οἰνοπόται Σικελὰς ἐκ κυλίκων
[15, 670]	τὰν Χάρισι φίλαν παῖδα καὶ	καλάν.	Ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ ἱερώτατος
[15, 672]	μαντεῖον τοῦ θεοῦ παραγενομένων εἰς	Ὕβλαν	καὶ πυνθανομένων περὶ τῶν ἀπηντημένων,
[15, 680]	ἥ τε οἰνάνθη καὶ τὸ	μέλαν	ἴον καὶ τῶν ἀγρίων ὅ
[15, 681]	(ἀλλὰ πρὸς ὀλίγιστον. Τὸ δὲ	μέλαν,	φησί, τὴν μὲν αὐτὴν θεωρίαν
[15, 670]	ἄλλᾳ κέχυται (ἐπὶ τὰν Χάρισι	φίλαν	παῖδα καὶ καλάν. Ἀλλὰ μὴν
[15, 687]	διὰ τὸ τὴν ἀρετὴν φῆσαι	τιμᾶν	ἀνεκτέον. Ταῦτα μὲν ὁ Κλέαρχος.
[15, 695]	φίλον μὴ προδίδωσιν, μεγάλην ἔχει	τιμὰν	ἔν τε βροτοῖς ἔν τε
[15, 666]	(τῇ περὶ τῶν Καθόλου πραγματείᾳ	ἐπιτιμᾶν	τοῖς τοῦτο ποιοῦσιν, βλαπτικὸν ὀφθαλμῶν
[15, 700]	ὁ αὐτὸς Ἄλεξις· Οἶμαί γ´	ἐπιτιμᾶν	τῶν ἀπαντώντων τινὰς ἡμῖν, ὅτι
[15, 680]	ἴσχει μύρῳ ῥαίνων. Μνημονεύει αὐτοῦ	Ἀλκμὰν	ἐν τούτοις· ~(Καὶ τὶν εὔχομαι
[15, 682]	Τῶν δὲ καλχῶν μέμνηται καὶ	Ἀλκμὰν	ἐν τούτοις· Χρύσιον ὅρμον ἔχων
[15, 694]	ποτ´ ἔτικτε τέκνα Λατώ, Φοῖβον	χρυσοκόμαν,	ἄνακτ´ Ἀπόλλω, ἐλαφηβόλον τ´ ἀγροτέραν
[15, 694]	φέροντες παρὰ Πανδρόσου (ὡς φίλην	Ἀθηνᾶν.	Εἶθ´ ἐξῆν ὁποῖός τις ἦν
[15, 687]	παράγει καὶ κατοπτριζομένην, τὴν δὲ	Ἀθηνᾶν	Φρόνησιν οὖσαν καὶ Νοῦν, ἔτι
[15, 684]	ποτιδεγμένα· πολλάκι δ´ ἴχνη στιφροῖς	ὠλίσθηναν	ἐνιχρίμψαντε καρείοις· ἁδρύνει δὲ βλάστα
[15, 668]	οὐδὲν λατάγων ἀίει· τὴν δὲ	τάλαιναν	πλάστιγγ´ ἂν ἴδοις παρὰ τὸν
[15, 682]	ἐν τούτοις· Χρύσιον ὅρμον ἔχων	ῥαδινᾶν	πετάλοισι καλχᾶν. (Μνημονεύει αὐτῶν καὶ
[15, 689]	καλουμένην στακτὴν λέγει, (διὰ τὴν	σμύρναν	ἣν εἰς Αἴγυπτον καταγομένην κομίζεσθαι
[15, 687]	λέγουσα ὧδε· (Ἐγὼ δὲ φίλημ´	ἁβροσύναν,	καί μοι τὸ λαμπρὸν ἔρος
[15, 683]	Ἴωνι Πισαίοις ποθέσασαι ἐνὶ κλήροισιν	ὄρεξαν.	Ἤνυσε γὰρ χλούνηνδε μετεσσύμενος σκυλάκεσσιν,
[15, 684]	ῥέα μὲν φλόγες, ἄλλοτε ῥιπαὶ	πῆξαν	σάρκα τυπῇσι· τὰ δ´ οὐ
[15, 695]	τε καὶ εὐπατρίδας, οἳ τότ´	ἔδειξαν	οἵων πατέρων κύρησαν. κεʹ (Ὅστις
[15, 684]	τυπῇσι· τὰ δ´ οὐ βάσιν	ἐστήριξαν,	(Θρῖα δ´ οὐ λέγει τὰ
[15, 694]	μέγ´ ἔχει κράτος. δʹ Ὦ	Πάν,	Ἀρκαδίας μέδων κλεεννᾶς, ὀρχηστὰ Βρομίαις
[15, 694]	Βρομίαις ὀπαδὲ Νύμφαις, γελάσειας, ὦ	Πάν,	ἐπ´ ἐμαῖς εὔφροσι ταῖσδ´ ἀοιδαῖς
[15, 670]	φασίν. Ἢ ὅτι λύεται μὲν	πᾶν	τὸ δεδεμένον, ὁ δὲ ἔρως
[15, 691]	φησιν ἐν Ἐκπωματοποιῷ· Αεὶ φιλόμυρον	πᾶν	τὸ Σάρδεων γένος, ἀλλὰ καὶ
[15, 691]	ἡμεῖς νῦν ποιοῦμεν, ἀρυσαμένους ἀλείφεσθαι	πᾶν	τὸ σῶμα καὶ μάλιστα τὴν
[15, 669]	ἐστεφανωμένων ἐὰν λύηται ὁ στέφανος,	ἐρᾶν	λέγονται. Πότερον ὅτι ὁ ἔρως
[15, 670]	ἡττῶνται ὑπὸ αὐτοῦ· δι´ ὃ	ἐρᾶν	οἱ λοιποὶ τοὺς τοιούτους φασίν.
[15, 670]	γὰρ μᾶλλον τῶν ἐν τῷ	ἐρᾶν	ὄντων καλλωπίζονται. Εἰ μὴ ἄρα
[15, 670]	ἀνάλυσιν καταδεδεμένων τινῶν εἶναι νομίζοντες	ἐρᾶν	φασι τοὺς τοιούτους· καταδέδενται γὰρ
[15, 670]	περὶ τὸν ἔρωτα δεσμοῦ νομίζοντες	ἐρᾶν	φασιν τοὺς τοιούτους; Ἢ διὰ
[15, 694]	χρυσοκόμαν, ἄνακτ´ Ἀπόλλω, ἐλαφηβόλον τ´	ἀγροτέραν	Ἄρτεμιν, ἃ γυναικῶν μέγ´ ἔχει
[15, 673]	ἄν τις εἰκάσειε, τῇ νήσῳ	συνηθεστέραν	ὑπάρχειν. Ὁ γοῦν Ἀνακρέων φησίν·
[15, 685]	τούτων· (Καὶ σὺ μὲν τὴν	δευτέραν	τράπεζαν εὐτρεπῆ ποίει, κόσμησον αὐτὴν
[15, 667]	δέ τις τῷ Ἡρακλεῖ μὴ	σκληρὰν	ἔχειν τὴν χεῖρα μέλλοντα κοτταβίζειν.
[15, 698]	μοι Εὐρυμεδοντιάδεα, τὴν παντοχάρυβδιν, τὴν	ἐγγαστριμάχαιραν,	ὃς ἐσθίει οὐ κατὰ κόσμον,
[15, 683]	καὶ εἰς μίαν ὄρσεο κόρσην,	σπεῖραν	ὑπὸ σπυρίδεσσι νεοπλέκτοισι καθάπτων, ὄφρα
[15, 697]	μέγα ποιήσῃ σε κἀμὲ τὴν	δειλάκραν.	Ἁμέρα καὶ δή, τὸ φῶς
[15, 701]	τὰς ἁπασῶν τελευταίας συλλαβὰς εἰς	μακρὰν	ποιήσει τις, ὁ Ἱππώνακτος ἴαμβος
[15, 692]	εἰς τὸ μετέωρον τῶν οἴνων	φορὰν	ὑποπτεύσαντες ἐπεσπάσθησαν κεφαλὴν λιπαίνειν, ὡς
[15, 701]	Ἀγάθωνα φωσφόρους. Καὶ ταῦτ´ εἰπὼν	Οὐρὰν	ὑπίλας ὑπὸ λεοντόπουν βάσιν, ὑπεξῆλθεν
[15, 693]	θεοῦ μηθὲν ἀσχημονεῖν μηδ´ ἔχειν	ἰσχυρὰν	ἐπιθυμίαν τοῦ πότου τούτου καὶ
[15, 682]	καλούμενον ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ κατὰ τὴν Παρθικὴν	χώραν,	περὶ οὗ τάδε φησίν· καὶ
[15, 675]	πολίτης ἡμέτερος ἐμπορίᾳ χρώμενος καὶ	χώραν	πολλὴν περιπλέων, ~προσσχών ποτε καὶ
[15, 696]	τε κοῦροι πόλλ´ ἀνέτλασαν ἔργοις	σὰν	ἀγρεύοντες δύναμιν. (Σοῖς δὲ πόθοις
[15, 699]	δηλοῖ· (Ὡς Ἀγαθοκλῆος λάσιαι φρένες	ἤλασαν	ἔξω πατρίδος. Ἀρχαίων ἦν ὅδ´
[15, 696]	Ἡρακλέης Λήδας τε κοῦροι πόλλ´	ἀνέτλασαν	ἔργοις σὰν ἀγρεύοντες δύναμιν. (Σοῖς
[15, 677]	ὄντα καὶ πολλῷ χρόνῳ κατανεμηθέντα	πᾶσαν	τὴν Λιβύην, ἧς καὶ πολλὰ
[15, 672]	περιειλῆσαι πάντοθεν. Τὴν δὲ Ἀδμήτην	λύσασαν	αὐτὸ ἁγνίσαι καὶ στῆσαι πάλιν
[15, 675]	ἐκτρεπόμενοι παρέπαιον, οἳ δὲ νεκροῖς	ἐῴκεσαν	ἀπὸ τῆς καρώσεως. Ἐπ´ ἀκτῆς
[15, 700]	´ργασία; {Β. Τυρρηνική. Ποικίλαι γὰρ	ἦσαν	αἱ παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖς ἐργασίαι,
[15, 697]	γὰρ δὴ πάντες ὅσοι πάρος	ἦσαν	ἄριστοι, Εὔβοιός τε καὶ Ἑρμογένης
[15, 676]	συνιδεῖν οὐκ ἦν ὅπου γῆς	ἦσαν,	κατέφυγον ἅπαντες ἐπὶ τὸ τῆς
[15, 666]	ἐλέχθη τὸ Εἰ μὴ ἰατροὶ	ἦσαν,	οὐδὲν ἂν ἦν τῶν γραμματικῶν
[15, 692]	μετέωρον τῶν οἴνων φορὰν ὑποπτεύσαντες	ἐπεσπάσθησαν	κεφαλὴν λιπαίνειν, ὡς ἐλάσσονος τῆς
[15, 681]	παλαιότατον τῆς πολιτικῆς κόσμον συμπατήσαντες	ἐξετραχηλίσθησαν.	Διόπερ καλῶς περὶ αὐτῶν εἴρηκεν
[15, 682]	οἱ Χάριτές τε καὶ Ὧραι	ποίησαν	καὶ ἔβαψαν ἐν ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν,
[15, 695]	οἳ τότ´ ἔδειξαν οἵων πατέρων	κύρησαν.	κεʹ (Ὅστις ἄνδρα φίλον μὴ
[15, 667]	δὲ πίπτειν εἰς λεκάνην ὑποκειμένην	πληγεῖσαν	τῷ κοττάβῳ· καί τις ἦν
[15, 687]	φορτικῶς μετακαλεσαμένῳ εἰς τρυφὴν τὴν	δοθεῖσαν	ὑπὸ τῆς τύχης χορηγίαν, παρέγραψε
[15, 675]	ὄψιν ἢ πρὸς ὀσμὴν ἐπιτερποῦς	ἐφρόντισαν.	Διὸ μυρσίνης μὲν στέφανον στύφοντα
[15, 694]	Ἐνικήσαμεν ὡς ἐβουλόμεσθα, καὶ νίκην	ἔδοσαν	θεοὶ φέροντες παρὰ Πανδρόσου (ὡς
[15, 672]	τὸ βρέτας καὶ διακομίσαντας ἐπὶ	θάλασσαν	εἰς τὸ σκάφος ἐμβαλέσθαι· λυσαμένους
[15, 677]	ἐν Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι φορεῖτε	γλῶσσαν	ἐν ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν, ὅταν
[15, 677]	τι; Διὰ δὲ τὴν σὴν	γλῶσσαν	τῆς ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς Πλάτων
[15, 668]	τῆς κηπαίας ἐν τοῖσι κορήμασιν	οὖσαν.	Ἀχαιὸς δ´ ἐν Λίνῳ περὶ
[15, 687]	τὴν μὲν Ἀφροδίτην Ἡδονήν τινα	οὖσαν	δαίμονα μύρῳ τε ἀλειφομένην παράγει
[15, 682]	τινά φησιν εἶναι πολλῶν σταδίων	οὖσαν,	ἧς περὶ τὸν κύκλον πεφυκέναι
[15, 687]	κατοπτριζομένην, τὴν δὲ Ἀθηνᾶν Φρόνησιν	οὖσαν	καὶ Νοῦν, ἔτι δ´ Ἀρετὴν
[15, 672]	φησιν τὴν Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους	φυγοῦσαν	ἐλθεῖν εἰς Σάμον, θεασαμένην δὲ
[15, 701]	φησιν ἐκ Χαλκίδος τῆς Εὐβοίας	ἀνακομίζουσαν	εἰς Δελφοὺς Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν
[15, 684]	ἐισκομένην βοτέονται (κώδειαν, καρποῖο μελιχροτέρου	πλήθουσαν.	Θρίων δ´ οἰχομένων ῥέα μὲν
[15, 680]	Τροίαν ὑπὸ τοῦ Τιθωνοῦ, ἐπεὶ	ἤκουσαν	τὸν Μέμνονα τετελευτηκέναι, ἐν τούτῳ
[15, 673]	εὐωχίαις ἀποδιδόντας τῇ θεῷ τὴν	προσήκουσαν.	Ὅθεν τοὺς Κᾶρας ὑπακοῦσαι βουλομένους
[15, 694]	τέ τινα καὶ γνώμην ἔχειν	δοκοῦσαν	χρησίμην (τε) εἰς τὸν βίον.
[15, 669]	καὶ τάδε μανθάνετε, εἰς τὴν	παροῦσαν	ζήτησιν ἐπιτήδεια ὄντα. Ὁρῶ γὰρ
[15, 665]	τοῖς συμπόταις· κἄλλην τρίγωνον εἶδον	ἔχουσαν,	εἶτ´ ᾖδεν πρὸς αὐτὸ μέλος
[15, 688]	μαλακὴν καὶ ἄναιμον, εἶτα σήραγγας	ἔχουσαν	οἷον σπόγγου κατατετρημένας, ἵν´ ἐν
[15, 700]	ἔφαινεν οὐδὲ ἕν. {Β. Ἔπειτα	φυσᾶν	δυστυχὴς οὐκ ἠδύνω; Φερεκράτης δὲ
[15, 665]	ἤδη πρὸ χειρὸς εἶναι καὶ	προαναφυσᾶν.	Τὸ μύρον ἤδη παράχεον βαδίζων
[15, 695]	ἕπεται δόλος. καʹ Ἁ ὗς	τὰν	βάλανον τὰν μὲν ἔχει, τὰν
[15, 695]	τὰν βάλανον τὰν μὲν ἔχει,	τὰν	δ´ ἔραται λαβεῖν· (κἀγὼ παῖδα
[15, 670]	καὶ πέδιλα καὶ κυνέαν καὶ	τὰν	θηροφόνον λογχίδ´, ἐπεί μοι νόος
[15, 695]	καʹ Ἁ ὗς τὰν βάλανον	τὰν	μὲν ἔχει, τὰν δ´ ἔραται
[15, 670]	μοι νόος ἄλλᾳ κέχυται (ἐπὶ	τὰν	Χάρισι φίλαν παῖδα καὶ καλάν.
[15, 670]	τοῦ ἔρωτος· τοῦτο δ´ ἔστιν	ὅταν	κατεργασάμενοι τὸν ἐρώμενον ἀπαλλαγῶσιν τῆς
[15, 681]	δὲ ἔπη ὀλίγον ὕστερον παραθήσομαι,	ὅταν	περὶ πάντων τῶν στεφανωματικῶν ἀνθῶν
[15, 677]	γλῶσσαν ἐν ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν,	ὅταν	πίνητέ που· (κἂν καλλιερῆτε, γλῶτταν
[15, 692]	Συρίᾳ ἐν τοῖς βασιλικοῖς συμποσίοις	ὅταν	τοῖς εὐωχουμένοις δοθῶσιν οἱ στέφανοι,
[15, 680]	κλωνίων περιφερῶν. (Ἀνθεῖ δ´ οὗτος	ὅταν	ὥρα ᾖ, καὶ ἐστὶ τῷ
[15, 696]	πάντες γόνυ πεπτηῶτες ἐμὸν κυνέοντι,	δεσπόταν	καὶ μέγαν βασιλῆα φωνέοντες. Τούτων
[15, 677]	ὅταν πίνητέ που· (κἂν καλλιερῆτε,	γλῶτταν	ἀγαθὴν πέμπετε. Θεόδωρος δ´ ἐν
[15, 694]	ἀνδρὶ θνητῷ, δεύτερον δὲ καλὸν	φυὰν	γενέσθαι, τὸ τρίτον δὲ πλουτεῖν
[15, 678]	φησιν Πάμφιλος. Ἀλλὰ μὴν καὶ	ΙΑΚΧΑΝ	τινὰ καλούμενον οἶδα στέφανον ὑπὸ
[15, 682]	Χρύσιον ὅρμον ἔχων ῥαδινᾶν πετάλοισι	καλχᾶν.	(Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος ἐν
[15, 682]	τε καὶ Ὧραι ποίησαν καὶ	ἔβαψαν	ἐν ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν, οἷα φοροῦς´
[15, 699]	ἕλην· οὕτω δ´ εἰπεῖν Νεάνθην	ἐν	αʹ τῶν περὶ Ἄτταλον Ἱστοριῶν·
[15, 700]	μεστός. Πρότερος δὲ τούτων Αἰσχύλος	ἐν	Ἀγαμέμνονι μέμνηται τοῦ πανοῦ. Πρὸ
[15, 668]	τῶν ἀναιρουμένων χαρᾶς. (Μνημονεύει Εὔβουλος	ἐν	Ἀγκυλίωνι λέγων οὑτωσί· Καὶ γὰρ
[15, 700]	τρία λυχνείῳ χρώμεθα. Δίφιλος δ´	ἐν	Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες λύχνον λυχνεῖον ἐζητοῦμεν.
[15, 692]	αὐτῶν μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης μὲν γὰρ	ἐν	Ἀγροικίσιν ἔφη· Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο, παιὰν
[15, 682]	καλχᾶν. (Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος	ἐν	Ἀγρωστίνῳ. Τῶν δὲ ΡΟΔΩΝ, φησὶ
[15, 690]	τούτου τοῦ Πέρωνος καὶ Θεόπομπος	ἐν	Ἀδμήτῳ καὶ Ἡδυχάρει. Ἀντιφάνης δ´
[15, 689]	Βερενίκη ἡ μεγάλη. Οἰνάνθινον δὲ	ἐν	Ἀδραμυττίῳ πάλαι μὲν μέτριον, ὕστερον
[15, 688]	Σιδῶνος. Τὸ δὲ παναθηναικὸν λεγόμενον	ἐν	Ἀθήναις· τὸ δὲ μετώπιον καὶ
[15, 689]	δὲ Αἰγυπτίου μύρου μνημονεύων Ἀχαιὸς	ἐν	Ἄθλοις φησιν· Ἰσάργυρόν τ´ εἰς
[15, 689]	κύπρινον καὶ κρόκινον· βέλτιστον δ´	ἐν	Αἰγίνῃ καὶ Κιλικίᾳ. Ἀπὸ δὲ
[15, 679]	στεφάνων ἑλικτῶν Περὶ δὲ τῶν	ἐν	Αἰγύπτῳ αἰεὶ ἀνθούντων στεφάνων Ἑλλάνικος
[15, 688]	μήλινον. (Κύπρινον δὲ προκέκριται τὸ	ἐν	Αἰγύπτῳ, δευτερεῦον δ´ ἐστὶ τὸ
[15, 676]	γίνεται κατὰ τὴν ὀδμὴν ἡ	ἐν	Αἰγύπτῳ μυρρίνη παρὰ τὰς ἐν
[15, 680]	τοὺς (στεφάνους) ἀπέθεντο οἱ θεοὶ	ἐν	Αἰγύπτῳ πυθόμενοι βασιλεύειν τὸν Βάβυν,
[15, 688]	δὲ μετώπιον καὶ Μενδήσιον κάλλιστα	ἐν	Αἰγύπτῳ σκευάζεται· σκευάζεται δὲ τὸ
[15, 690]	οἵη περ κρόκος. Ἀχαιὸς δ´	ἐν	Αἴθωνι σατυρικῷ· Βακκάρει χρισθέντα καὶ
[15, 699]	νῦν καλούμενοι φανοὶ ὠνομάζοντο Ἀριστοφάνης	ἐν	Αἰολοσίκωνι παρίστησιν· Καὶ διαστίλβονθ´ ὁρῶμεν,
[15, 668]	πεμμάτιά τινα ἐν ταῖς παννυχίσιν,	ἐν	αἷς πλεῖστον ὅσον χρόνον διηγρύπνουν
[15, 686]	ἑταίρους. Περιενεγκόντων δὲ τῶν παίδων	ἐν	ἀλαβάστοις καὶ ἄλλοις χρυσοῖς σκεύεσιν
[15, 689]	οὔ. Ἤκμαζε δὲ καὶ τὰ	ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ διὰ πλοῦτον καὶ διὰ
[15, 676]	ἐν Αἰγύπτῳ μυρρίνη παρὰ τὰς	ἐν	ἄλλαις χώραις, ὡς καὶ Θεόφραστος
[15, 672]	χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ τίσιν ἑκούσιον	ἐν	ἀλυπίᾳ κειμένην δοῦναι θελήσαντος, ταύτην
[15, 690]	μύρον ἡ βάκκαρις. Αἰσχύλος γὰρ	ἐν	Ἀμυμώνῃ ἀντιδιαστέλλων φησίν· Κἄγωγε τὰς
[15, 682]	καὶ Ὧραι ποίησαν καὶ ἔβαψαν	ἐν	ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν, οἷα φοροῦς´ ὧραι,
[15, 690]	Ἀδμήτῳ καὶ Ἡδυχάρει. Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Ἀντείᾳ) Πρὸς τῷ μυροπώλῃ γευόμενον
[15, 685]	δ´ ἤλυθ´ ὕδωρ· ἁπαλὸς παιδίσκος	ἐν	ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ ἐπέχευεν. Εἶτ´
[15, 678]	στεφάνου ἐστὶν εἶδος. Θεόδωρος δ´	ἐν	Ἀττικαῖς Γλώσσαις στεφάνων πλοκῆς γένος
[15, 678]	τῶν Ἑλλωτίων ἑορτῇ. Φασὶ δ´	ἐν	αὐτῷ τὰ τῆς Εὐρώπης ὀστᾶ
[15, 676]	καλέσας δὲ καὶ ἐφ´ ἑστίασιν	ἐν	αὐτῷ τῷ ἱερῷ τοὺς (προσήκοντας
[15, 666]	ὥσπερ κοττάβειον αἴρομαι. Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Ἀφροδίτης Γοναῖς· Τονδὶ λέγω, σὺ
[15, 681]	ῥόδοις, κρίνεσιν, κοσμοσανδάλοις. (Κλέαρχος δ´	ἐν	βʹ Βίων ὅρα, φησίν, τοὺς
[15, 674]	περιπατητικός, Κεῖος δὲ τὸ γένος,	ἐν	βʹ Ἐρωτικῶν Ὁμοίων φασὶν ὅτι
[15, 689]	πρὸς τοὺς Ἕλληνας. Ἱκέσιος δ´	ἐν	βʹ περὶ Ὕλης τῶν μύρων,
[15, 666]	δὲ καὶ χαλκοῦν ἦν, Εὔπολις	ἐν	Βάπταις λέγει· χαλκῷ περὶ κοττάβῳ.
[15, 687]	ὀσμαὶ μόνον, ὥς φησιν Κλέαρχος	ἐν	γʹ περὶ Βίων, ἀλλὰ καὶ
[15, 690]	ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει Κράτης	ἐν	Γείτοσιν λέγων οὕτως· Γλυκύτατον δ´
[15, 681]	ἀμβροσίαν καλοῦσιν, ὥς φησι Νίκανδρος	ἐν	Γλώσσαις. Διοκλῆς δ´ ἐν τῷ
[15, 679]	ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ Κολοφώνιος	ἐν	Γλώσσαις· καὶ ἴσως ὁ ἀπὸ
[15, 686]	τούτου ὄζουσιν. Ἐλαίου δὲ τοῦ	ἐν	γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα ἡδίων
[15, 677]	ὥς φησι Σῆμος ὁ Δήλιος	ἐν	δʹ Δηλιάδος, τὸ παρὰ μὲν
[15, 682]	ἀντὶ τοῦ εὔοσμον. Ἀπολλόδωρος δ´	ἐν	δʹ Παρθικῶν ἄνθος τι ἀναγράφει
[15, 691]	καὶ σάγδας ὁμοῦ. Καὶ Ἀριστοφάνης	ἐν	Δαιταλεῦσιν καὶ ἐν Μαρικᾷ Εὔπολις
[15, 694]	καὶ Ἀνακρέοντος, ~ὡς Ἀριστοφάνης παρίστησιν	ἐν	Δαιταλεῦσιν (λέγων οὕτως· σον δή
[15, 690]	οὕτως· Βρενθείω βασιληίω. ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης	ἐν	Δαιταλεῦσιν· Φέρ´ ἴδω, τί σοι
[15, 689]	καὶ πολύοσμος· ἀπὸ δὲ τῆς	ἐν	(δὲ) Ἑλλάδι οὐ γίνεται διὰ
[15, 700]	ἦν τις κηδεμὼν τῶν δακτύλων.	Ἐν	δὲ Θεοφορήτῳ ὁ αὐτὸς Ἄλεξις·
[15, 689]	τὸ τήλινον, νῦν δὲ οὔ.	Ἐν	δὲ Περγάμῳ πρότερον μὲν ἐξόχως,
[15, 699]	τὸν λυχνοῦχον οἴχεται κἄλαθέ σε;	Ἐν	δὲ τοῖς ἑξῆς καὶ λυχνίδιον
[15, 693]	τι κἀσύντακτόν ἐστιν, ὦ πάτερ.	(Ἐν	δὲ τῷ αὐτῷ δράματι καὶ
[15, 699]	κενῷ λυχνούχῳ, πάντα τῆς ἐξωμίδος.	Ἐν	δὲ τῷ δευτέρῳ Νιόβῳ προειπὼν
[15, 680]	ἔτι δὲ ὁ πόθος καλούμενος.	Ἐν	δὲ τῷ θʹ ὁ αὐτὸς
[15, 678]	ἔχαιρε καὶ Ζῶν τοῖς τοιούτοις.	Ἐν	δὲ τῷ Σκίρωνί φησι· Ὥσπερ
[15, 700]	στρατιωτικὸν λυχνεῖον σύνθετον οὕτως ὀνομάζει.	Ἐν	δὲ Φορμοφόροις δράματι· Τῇδ´ ἐξιόντι
[15, 701]	γενόμενον ἀνάκειται παρὰ τὴν πλάτανον	ἐν	Δελφοῖς, εἶπεν ἵε παῖ. Τυχεῖν
[15, 696]	Ἀριστοτέλους. δεται δὲ καὶ οὗτος	ἐν	Δελφοῖς, λυρίζοντός γέ τινος παιδός.
[15, 701]	Λύχνα δὲ οὐδετέρως εἴρηκεν Ἡρόδοτος	ἐν	δευτέρᾳ Ἱστοριῶν. Λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν
[15, 693]	καλὰ καὶ χρήσιμα. Φιλόχορος δ´	ἐν	δευτέρῳ Ἀτθίδος Καὶ θέσμιον, φησίν,
[15, 694]	ὥς φησιν Ἀρτέμων ὁ Κασανδρεὺς	ἐν	δευτέρῳ Βιβλίων Χρήσεως, ἐν οἷς
[15, 683]	ὄρος πολυπιδάκου Ἴδης. ~(Νίκανδρος δ´	ἐν	δευτέρῳ Γεωργικῶν καταλέγων καὶ αὐτὸς
[15, 681]	κατ´ Εὔβοιαν σιδηρῖτιν. Νίκανδρος δ´	ἐν	δευτέρῳ Γεωργικῶν τὰ δὲ ἔπη
[15, 674]	παῖδας ἀστεφανώτους ἀκολουθεῖν. Ἀριστοτέλης δ´	ἐν	δευτέρῳ Ἐρωτικῶνκαὶ Ἀρίστων ὁ περιπατητικός,
[15, 697]	(Καὶ ὅς· Κλέαρχος, ὦ λῷστε,	ἐν	δευτέρῳ περὶ Παιδείας οὑτωσί φησιν·
[15, 681]	ἔχοντες πορφυροῦς κεκρυφάλους; Ἱκέσιος δ´	ἐν	δευτέρῳ περὶ Ὕλης τὸ ΛΕΥΚΟΙΟΝ
[15, 694]	δὲ τάνδ´ ἀμφέπετον πόλιν. γʹ	(Ἐν	Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε τέκνα Λατώ,
[15, 693]	Λαβοῦς´ ἀπένεγκε ταύτην ἐκποδών. Ξέναρχος	ἐν	Διδύμοις· Ὡς ὑπό τι νυστάζειν
[15, 678]	στεφάνων πλοκῆς γένος παρὰ Πλάτωνι	ἐν	Διὶ Κακουμένῳ. (Εὑρίσκω δὲ καὶ
[15, 677]	ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς Πλάτων ἐμνήσθη	ἐν	Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι φορεῖτε γλῶσσαν
[15, 666]	χαλκῷ περὶ κοττάβῳ. Πλάτων δὲ	ἐν	Διὶ Κακουμένῳ παιδιᾶς εἶδος παροίνιον
[15, 679]	δ´ αὐτῶν Χαιρήμων ὁ τραγῳδιοποιὸς	ἐν	Διονύσῳ διὰ τούτων· Κισσῷ τε
[15, 668]	ἀραγμὸς Κύπριδος προσῳδὸν ἀχεῖ μέλος	ἐν	δόμοισιν. Καὶ Καλλίμαχος δέ φησι·
[15, 678]	Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ καὶ Ἀντιφάνης	ἐν	Ἑαυτοῦ Ἐρῶντι, (Εὔβουλος δ´ ἐν
[15, 670]	μὴν καὶ ὁ ἱερώτατος Πλάτων	ἐν	ἑβδόμῳ Νόμων πρόβλημά τι προβάλλει
[15, 685]	δ´ εἴρηκε τὸν μεθύσην Ἄλεξις	ἐν	Εἰσοικιζομένῳ παύσομαί σε ἐρεσχηλῶν καὶ
[15, 691]	μέντοι, οὐ μυρίσμασιν ἔλεγεν Ἀριστοφάνης	ἐν	Ἐκκλησιαζούσαις· Ἥτις μεμύρισμαι τὴν κεφαλὴν
[15, 691]	φιλόμυρον ἦν, ὡς Ἄλεξίς φησιν	ἐν	Ἐκπωματοποιῷ· Αεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ
[15, 679]	καλουμένου ἄνθους, οὗ μνημονεύει Θεόφραστος	ἐν	ἕκτῳ Φυτικῆς Ἱστορίας ἐν τούτοις·
[15, 696]	παρθένε, μορφᾶς (καὶ θανεῖν ζηλωτὸς	ἐν	Ἑλλάδι πότμος καὶ πόνους τλῆναι
[15, 684]	ἀστράπτουσαι τηλόθεν ὀξυτέρῃσιν ἐφελκόμεναι χροιῇσιν.	(Ἐν	ἐνίοις δὲ γράφεται ἐφελκόμεναι φιλοχροιαῖς.
[15, 667]	εἶδος τὴν ἀγκύλην φασί. Βακχυλίδης	ἐν	Ἐρωτικοῖς· Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης
[15, 698]	ὁ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητὴς	ἐν	Εὐνείδαις καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν
[15, 673]	αὐτοὺς ἀβλαβεῖς ἔσεσθαι (καὶ) δίκην	ἐν	εὐωχίαις ἀποδιδόντας τῇ θεῷ τὴν
[15, 666]	παροίνιον τὸν κότταβον εἶναι ἀποδίδωσιν,	ἐν	ᾗ ἐξίσταντο καὶ τῶν σκευαρίων
[15, 697]	αὐτοῦ πᾶσα πλήρης ἡ Φοινίκη,	ἐν	ᾗ καὶ αὐτὸς περιῄει καλαμίζων
[15, 688]	Μύρων γράφων οὕτως· Ἶρις μὲν	ἐν	Ἤλιδι χρηστοτάτη καὶ ἐν Κυζίκῳ·
[15, 680]	στέφανοι, ἠργολαβημένοι καὶ ἐκδόσιμοι. Ἀριστοφάνης	ἐν	Θεσμοφοριαζούσαις· Πλέξαι στεφάνους συνθηματιαίους εἴκοσιν.
[15, 690]	θυώμασι καὶ βακκάρι. Ἀριστοφάνης δ´	ἐν	Θεσμοφοριαζούσαις· (Ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ´, οἷον
[15, 694]	Ἀναξανδρίδην αὐτὸ διακεχλευακέναι τὸν κωμῳδιοποιὸν	ἐν	Θησαυρῷ λέγοντα οὕτως· (Ὁ τὸ
[15, 689]	ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης γοῦν	ἐν	Θορικίοις ἢ Διορύττοντί φησιν· Λοῦται
[15, 681]	πλήρη ἐστὶ τοῦ ἄνθους, καθάπερ	ἐν	Θρᾴκῃ. Φιλῖνος δέ φησιν αὐτὴν
[15, 678]	Φέρειν δ´ αὐτοὺς ὑπόμνημα τῆς	ἐν	Θυρέᾳ γενομένης νίκης τοὺς προστάτας
[15, 695]	Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων, ὅτ´ Ἀθηναίης	ἐν	θυσίαις ἄνδρα τύραννον Ἵππαρχον ἐκαινέτην
[15, 700]	ἐνιαυτόν. Ἕρμιππος δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Ἰάμβοις τὸ στρατιωτικὸν λυχνεῖον σύνθετον
[15, 681]	εὔοσμος ἐστίν. Ἀρίστη δ´ ἐστὶν	ἐν	Ἰλλυριοῖς τοῖς ἀνῳκισμένοις τῆς θαλάσσης.
[15, 668]	λεγομένους κοσσάβους. Διὸ καὶ Σοφοκλῆς	ἐν	Ἰνάχῳ Ἀφροδισίαν εἴρηκε τὴν λάταγα·
[15, 684]	ἄνθος τι ἀναγράφει ὁ Καρύστιος	ἐν	Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι λέγων οὕτως· Νίκανδρός
[15, 700]	λύχνον λυχνεῖον ἐζητοῦμεν. Εὐφορίων δ´	ἐν	Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν φησι τὸν
[15, 684]	καὶ παιδὸς ἔρωτες λεύκῃ ἰσαιόμενοι,	ἐν	καὶ κρόκος εἴαρι μύων κύπρος
[15, 691]	ΝΑΡΔΙΝΟΥ δὲ μύρου μέμνηται Μένανδρος	ἐν	Κεκρυφάλῳ οὕτως· (Ἡδὺ τὸ μύρον,
[15, 699]	ὁδοιποροῦσιν. Θεοδωρίδας γοῦν ὁ Συρακόσιος	(ἐν	Κενταύροις διθυράμβῳ φησίν· Πίσσα δ´
[15, 699]	παρίστησιν· Καὶ διαστίλβονθ´ ὁρῶμεν, ὥσπερ	ἐν	κενῷ λυχνούχῳ, πάντα τῆς ἐξωμίδος.
[15, 681]	αὐτῶν εἴρηκεν ὁ κωμῳδιοποιὸς Ἀντιφάνης	ἐν	Κιθαριστῇ· Οὐκ ἐφύσων οἱ Λάκωνες
[15, 683]	Μίδης ἅπερ Ἀσίδος ἀρχὴν λείπων	ἐν	κλήροισιν ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν, αἰὲν ἐς
[15, 701]	Μεταγένης ἐν Φιλοθύτῃ καὶ Φιλωνίδης	ἐν	Κοθόρνοις. Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς
[15, 678]	ἐκάλουν Ἑλλωτίδα. Ἄγεσθαι δὲ καὶ	ἐν	Κορίνθῳ τὰ Ἑλλώτια. ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ. Οὕτω
[15, 700]	δυστυχὴς οὐκ ἠδύνω; Φερεκράτης δὲ	ἐν	Κραπατάλλοις τὴν νῦν λυχνίαν καλουμένην
[15, 678]	ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ δὲ στεφάνων μνημονεύει Ἄλεξις	ἐν	Κρατείᾳ ἢ Φαρμακοπώλῃ οὕτως· Στεφάνους
[15, 687]	Κλέαρχος. Σοφοκλῆς δ´ ὁ ποιητὴς	ἐν	Κρίσει τῷ δράματι τὴν μὲν
[15, 688]	μὲν ἐν Ἤλιδι χρηστοτάτη καὶ	ἐν	Κυζίκῳ· ῥόδινον δὲ κράτιστον ἐν
[15, 667]	Τροφωνίῳ καὶ Καλλίας ἢ Διοκλῆς	ἐν	Κύκλωψι καὶ Εὔπολις Ἕρμιππός τε
[15, 677]	τὴν πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην	ἐν	κυνηγίῳ καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανός, μέγα
[15, 681]	Ἀφροδίτη ἐλούσατο. Εἶναι δ´ ἀρίστην	ἐν	Κύπρῳ καὶ Λήμνῳ, ἔτι δὲ
[15, 689]	καὶ τὸ οἰνάνθινον· αὕτη δ´	ἐν	Κύπρῳ φύεται ὀρεινὴ καὶ πολύοσμος·
[15, 682]	τὸ κάτω. (Εὐοσμότατα δὲ τὰ	ἐν	Κυρήνῃ, διὸ καὶ τὸ μύρον
[15, 689]	Βερενίκης σπουδήν. Ἐγίνετο δὲ καὶ	ἐν	Κυρήνῃ ῥόδινον χρηστότατον καθ´ ὃν
[15, 684]	Ἀλεξάνδρου τὴν καλουμένην ἀμβροσίαν φύεσθαι	ἐν	Κῷ. Προείρηται δ´ ἄνω περὶ
[15, 691]	δ´ ἐστὶ καὶ τοῦτο Ἐπίλυκος	ἐν	Κωραλίσκῳ· Βάκκαρίς τε καὶ σάγδας
[15, 674]	Σωσίβιος ἐν τοῖς περὶ τῶν	ἐν	Λακεδαίμονι Θυσιῶνγράφων οὕτως· (Ἐν ταύτῃ
[15, 667]	Μνημονεύει δὲ τοῦ μάνου Νικοχάρης	ἐν	Λάκωσιν. Ἕτερον δ´ ἐστὶν εἶδος
[15, 685]	Ὑπ´ ἀναδενδράδων ἁπαλὰς ἀσπαλάθους πατοῦντες	(ἐν	λειμῶνι λωτοφόρῳ κύπειρόν τε δροσώδη
[15, 667]	δ´ ἐστὶν εἶδος παιδιᾶς τῆς	ἐν	λεκάνῃ. Αὕτη δ´ ὕδατος πληροῦται
[15, 690]	ΒΡΕΝΘΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει Φερεκράτης	ἐν	Λήροις οὕτως· Ἔστην δὲ κἀκέλευον
[15, 677]	καλουμένου λωτοῦ. Φύεται δ´ οὗτος	ἐν	λίμναις θέρους ὥρᾳ, καὶ εἰσὶν
[15, 687]	ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς	ἐν	Λίνδῳ πᾶσιν αὑτοῦ ἔργοις· Ἁβροδίαιτος
[15, 668]	τοῖσι κορήμασιν οὖσαν. Ἀχαιὸς δ´	ἐν	Λίνῳ περὶ τῶν Σατύρων λέγων
[15, 690]	βακκάριδος καὶ Σοφοκλῆς. Μάγνης δ´	ἐν	Λυδοῖς· Λούσαντα χρὴ καὶ βακκάριδι
[15, 695]	τί που τέθνηκας· νήσσοις δ´	ἐν	μακάρων σέ φασιν εἶναι, ἵνα
[15, 681]	καλοῦσιν. ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ δὲ μνημονεύει Κρατῖνος	ἐν	Μαλθακοῖς διὰ τούτων· Κεφαλὴν ἀνθέμοις
[15, 681]	ἡλίῳ ἀνατέλλοντι θάλλει, μνημονεύει Κρατῖνος	ἐν	Μαλθακοῖς λέγων οὕτως· Ἡμεροκαλλεῖ τε
[15, 685]	σισυμβρίων κοσμοσανδάλων τε. Καὶ Κρατῖνος	ἐν	Μαλθακοῖς· Παντοίοις γε μὴν κεφαλὴν
[15, 681]	καὶ τέρεινα δάφνα. Κρατῖνος δὲ	ἐν	Μαλθακοῖς φησιν· Ἑρπύλλῳ, κρόκοις, ὑακίνθοις,
[15, 691]	Καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν καὶ	ἐν	Μαρικᾷ Εὔπολις Σάγδαν ἐρυγγάνοντα λέγων.
[15, 690]	μύρων· ψάγδαν φιλεῖς; Εὔπολις δ´	ἐν	Μαρικᾷ· Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα. Εὔβουλος δ´
[15, 678]	τῶν ἐκκυλίστων οἴκαδε. Ἄλεξις δ´	ἐν	μὲν Ἀγωνίδι ἢ Ἱππίσκῳ· Ὁ
[15, 679]	καὶ ἱερὸν μέγα καὶ ἁγνὸν	ἐν	μέσῃ τῇ πόλει λίθινον καὶ
[15, 690]	Φερεκράτης ἐν Πετάλῃ, Στράττις δ´	ἐν	Μηδείᾳ οὕτως· Καὶ λέγ´, ὅτι
[15, 691]	εʹ μνῶν, ὡς δὲ Μένανδρος	ἐν	Μισογύνῃ ιʹ (Ἀντιφάνης δ´ ἐν
[15, 677]	ἐννοίας εὑρέσει καὶ καινότητι τὴν	ἐν	Μουσῶν αὐτῷ σίτησιν ἔχειν ἐχαρίσατο.
[15, 695]	καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν. ιʹ	Ἐν	μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος φορήσω,
[15, 695]	φασι τὸν ἐσθλόν (Διομήδεα) ιβʹ	Ἐν	μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος φορήσω,
[15, 666]	ἔβαλλον τὰς λάταγας, ὡς Κρατῖνος	ἐν	Νεμέσει δείκνυσιν· ὅτι δὲ καὶ
[15, 667]	τὸν ποδανιπτῆρ´, ἐγχέασα θὔδατος. Κρατῖνος	ἐν	Νεμέσει· Τὸ δὲ κοττάβῳ προθέντας
[15, 690]	χροὸς ἄμεινον ἢ τὸν Πέλοπος	ἐν	νήσῳ τρόπον. Ἐν τούτοις Σαρδιανὸν
[15, 701]	λύχνον Φρύνιχος φησί. ~Καὶ Πλάτων	ἐν	Νυκτὶ μακρᾷ· Ἐνταῦθ´ ἐπ´ ἄκρων
[15, 699]	ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου. Πλάτων δ´	ἐν	Νυκτὶ Μακρᾷ· Ἔξουσιν οἱ πομπεῖς
[15, 691]	δὲ μύρου μνημονεύει καὶ Ἄμφις	ἐν	Ὀδυσσεῖ διὰ τούτων· Ἐρίοισι τοὺς
[15, 677]	(Καὶ Κρατῖνος δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Ὀδυσσεῦσι κέκληκεν τὸν λωτὸν στεφάνωμα
[15, 698]	(πεσσομένης ἀλόχου τὸν ἀχαικὸν ἄρτον	ἐν	οἴκοις, καί ποτέ τις εἴπῃ
[15, 666]	τῷ πότῳ, ὡς Εὐριπίδης παρίστησιν	ἐν	Οἰνεῖ λέγων οὕτως· Πυκνοῖς δ´
[15, 678]	ἐν Ἑαυτοῦ Ἐρῶντι, (Εὔβουλος δ´	ἐν	Οἰνομάῳ ἢ Πέλοπι· Περιφοραῖς κυκλούμενος
[15, 687]	μύρῳ; Τὰ στήθη παρακελευόμενος μυροῦν,	ἐν	οἷς ἐστιν ἡ καρδία, ὡς
[15, 694]	Κασανδρεὺς ἐν δευτέρῳ Βιβλίων Χρήσεως,	ἐν	οἷς τὰ περὶ τὰς συνουσίας
[15, 690]	Πλαγγόνος. Ὁμοίως ἱστορεῖ καὶ Σωσίβιος	ἐν	Ὁμοιότησιν. (Ὡς καὶ τὸ ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ·
[15, 669]	γὰρ τὸν νεώτερον Κρατῖνον, ὃς	ἐν	Ὀμφάλῃ φησίν· Πίνειν μένοντα τὸν
[15, 667]	ἀντείνασα πῆχυν. Καὶ Αἰσχύλος δ´	ἐν	Ὀστολόγοις ἀγκυλητοὺς λέγει κοττάβους διὰ
[15, 669]	στέφανοι, ὅτι ἐρῶσιν; Τοῦτο γὰρ	ἐν	παισὶ τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων ἐπιγράμματα,
[15, 691]	τοιούτῳ ἀλείμματι μυρίσασθαι εἴρηκεν Ἀλκαῖος	ἐν	Παλαίστραις διὰ τούτων· Μυρίσασά μ´
[15, 668]	ταῖς παννυχίσιν, οὗ μνημονεύει Κάλλιππος	ἐν	Παννυχίδι διὰ τούτων· Ὁ διαγρυπνήσας
[15, 691]	καὶ ὡς μὲν Ἵππαρχός φησιν	ἐν	Παννυχίδι εʹ μνῶν, ὡς δὲ
[15, 701]	τέλος ἔχουσιν ἐπιφθεγγόμενοι οἳ μὲν	ἐν	παροιμίᾳ φασὶν οὕτως τοῦτο δὴ
[15, 667]	Νεμέσει· Τὸ δὲ κοττάβῳ προθέντας	ἐν	πατρικοῖσι νόμοις τὸ κεινεου ὀξυβάφοις
[15, 700]	σείειν, ἀλλ´ ἀποσείειν αὐτόθεν. Νικόστρατος	ἐν	Πατριώταις· Ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ
[15, 690]	Ἀριστοφάνης ἐν Τελμησσεῦσι καὶ Φερεκράτης	ἐν	Πετάλῃ, Στράττις δ´ ἐν Μηδείᾳ
[15, 673]	καὶ τὴν ἐπιχώριον ἱστορίαν ἠγαπηκὼς	ἐν	πλείοσιν. Λέγει δ´ οὕτως· Οὐκ
[15, 668]	πᾶσιν ἐπεκτύπει δόμοις. Καὶ Εὐριπίδης	ἐν	Πλεισθένει· Πολὺς δὲ κοσσάβων ἀραγμὸς
[15, 687]	θεραπεύονται, καθὰ καὶ Ἄλεξίς φησιν	ἐν	Πονήρᾳ οὕτως· Ὑγιείας μέρος μέγιστον
[15, 695]	παλάμην ἔχοι. Ἐπεὶ δέ κ´	ἐν	πόντῳ γένηται, τῷ παρεόντι τρέχειν
[15, 669]	περιαίρεσιν φρυκτόν τινα, φησὶ Κλέαρχος	ἐν	πρώτῳ Ἐρωτικῶν, καὶ σημεῖον νομίζουσιν
[15, 683]	βρωμήταο διεκτέλλον πεφάτισται. Ἶρις δ´	ἐν	ῥίζῃσιν ἀγαλλίας ἥ θ´ ὑακίνθῳ
[15, 681]	λείριον. Εὔμαχος δ´ ὁ Κορκυραῖος	ἐν	Ῥιζοτομικῷ καὶ ἀκακαλλίδα φησὶ καλεῖσθαι
[15, 678]	στέφανον καὶ μνημονεύοντα αὐτοῦ Ἄρχιππον	ἐν	Ῥίνωνι διὰ τούτων· Ἀθῷος ἀποδοὺς
[15, 697]	Γόργων ἐν τῷ Περὶ τῶν	ἐν	Ῥόδῳ θυσιῶν. Ἐπ´ Ἀντιγόνῳ δὲ
[15, 688]	ἐν Σόλοις τῆς Κιλικίας καὶ	ἐν	Ῥόδῳ· νάρδινον δὲ τὸ ἐν
[15, 696]	τοῖς Σαμίων ἐπιγραφομένοις Ὥροις ᾄδεσθαι	ἐν	Σάμῳ. Παιὰν δ´ ἐστὶν καὶ
[15, 681]	κομίζοντες ἐκ τῶν ὀρῶν φυτεύουσιν	ἐν	Σικυῶνι καὶ Ἀθήνησιν ἐκ τοῦ
[15, 688]	πόλεως καὶ Καπύης· κρόκινον δ´	ἐν	Σόλοις τῆς Κιλικίας καὶ ἐν
[15, 690]	Μαρικᾷ· Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα. Εὔβουλος δ´	ἐν	Στεφανοπώλισιν· Αἰγυπτίῳ ψάγδανι τρὶς λελουμένη.
[15, 685]	παρακελεύομαι κατὰ τὸν Σοφοκλέα, ὃς	ἐν	Συνδείπνοις φησί· ~(Φορεῖτε, μασσέτω τις,
[15, 678]	οἱ παρὰ Βάτωνι τῷ κωμῳδιοποιῷ	ἐν	Συνεξαπατῶντι φιλόσοφοι, περὶ ὧν καὶ
[15, 692]	συμποσίου. Φησὶ γὰρ ὁ φιλόσοφος·	Ἐν	Συρίᾳ ἐν τοῖς βασιλικοῖς συμποσίοις
[15, 699]	τοῦ δέοντος προσαγαγών. Εὐμήδης δ´	ἐν	Σφαττομένῳ προειπών· (Ἐπικράτης δ´ ἐν
[15, 677]	καλούμενον στέφανον Ἀριστοφάνης μνήμης ἠξίωσεν	ἐν	Ταγηνισταῖς λέγων οὕτως· Τί οὖν
[15, 701]	Λητὼ τῶν (παίδων τὸν ἕτερον	ἐν	ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα, ἐπιβᾶσα τῷ
[15, 694]	σκολιὸς ἦν λέγουσιν γὰρ τὰ	ἐν	ταῖς ἀνειμέναις εἶναι σκολιά ἀλλὰ
[15, 677]	γλῶτταν ἀγαθὴν πέμπετε. Θεόδωρος δ´	ἐν	ταῖς Ἀττικαῖς Φωναῖς, ὥς φησιν
[15, 678]	Ἰακχαῖον θηκαμένη στέφανον. Σέλευκος δ´	ἐν	ταῖς Γλώσσαις ΕΛΛΩΤΙΔΑ καλεῖσθαί φησι
[15, 701]	Φιλωνίδης ἐν Κοθόρνοις. Κλείταρχος δ´	ἐν	ταῖς Γλώσσαις λοφνίδα φησὶ καλεῖν
[15, 677]	τὸν δεσπότην ἐγκώμιον. Σιληνὸς δ´	ἐν	ταῖς Γλώσσαις φησίν· Ἴσθμιον στέφανον.
[15, 678]	ὑπὸ Σικυωνίων, ὥς φησι Τιμαχίδας	ἐν	ταῖς Γλώσσαις. Φιλητᾶς δ´ οὕτως
[15, 686]	δὲ Ἀριστίαν· καὶ γὰρ οὗτος	ἐν	ταῖς ἐπιγραφομέναις Κηρσὶν ἔφη· Σύνδειπνος
[15, 668]	Ἐγίνετο δὲ καὶ πεμμάτιά τινα	ἐν	ταῖς παννυχίσιν, ἐν αἷς πλεῖστον
[15, 668]	καὶ ἄλλο κοτταβίων εἶδος προτιθέμενον	ἐν	ταῖς παννυχίσιν, οὗ μνημονεύει Κάλλιππος
[15, 693]	Σικελιώτης Διονύσιος. Τῷ γὰρ Ἀσκληπιῷ	ἐν	ταῖς Συρακούσαις ἀνακειμένης τραπέζης χρυσῆς
[15, 688]	ἐν Ῥόδῳ· νάρδινον δὲ τὸ	ἐν	Τάρσῳ· οἰνάνθη δὲ ἡ Κυπρία
[15, 695]	βαλανεὺς τωὐτὸν ἔχους´ ἐμπεδέως ἔθος·	ἐν	ταὐτᾷ πυέλῳ τόν τ´ ἀγαθὸν
[15, 674]	τῶν ἐν Λακεδαίμονι Θυσιῶνγράφων οὕτως·	(Ἐν	ταύτῃ συμβαίνει τοὺς μὲν ἀπὸ
[15, 685]	δόμους, εὐθὺς ἀνεκλίνετο· παρῆν στέφανος	ἐν	τάχει, ᾔρετο τράπεζα, παρέκειθ´ ἅμα
[15, 690]	Μέγαλλον. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Ἀριστοφάνης	ἐν	Τελμησσεῦσι καὶ Φερεκράτης ἐν Πετάλῃ,
[15, 684]	κρίνον οὕτω λέγουσι. (Τιμαχίδας δ´	ἐν	τετάρτῳ Δείπνου καὶ θήσειόν τι
[15, 684]	καρείοις· ἁδρύνει δὲ βλάστα βαθεῖ´	ἐν	τεύχεϊ κόπρος, (σαμψύχου λιβάνου τε
[15, 697]	Ἀλλὰ μὴν καὶ αὐτὸς Ἀριστοτέλης	ἐν	τῇ Ἀπολογίᾳ τῆς ἀσεβείας, εἰ
[15, 668]	νῦν ὅπως τὴν νύχθ´ ὅλην	ἐν	τῇ δεκάτῃ τοῦ παιδίου χορεύσετε
[15, 674]	τοῦτ´ ἴδιον εἴρηκεν ὅτι Φύλαρχος	ἐν	τῇ ἑβδόμῃ τῶν Ἱστοριῶν (οἶδεν
[15, 678]	τοὺς προστάτας τῶν ἀγομένων χορῶν	ἐν	τῇ ἑορτῇ ταύτῃ, (ὅτε καὶ
[15, 674]	ἀντίποινα τοῦ ἐκείνου δεσμοῦ, καίτοι	ἐν	τῇ ἐπιγραφομένῃ Σφιγγὶ εἰπών· (Τῷ
[15, 681]	λωτῷ. Θεμισταγόρας δ´ ὁ Ἐφέσιος	ἐν	τῇ ἐπιγραφομένῃ Χρυσέῃ Βύβλῳ ἀπὸ
[15, 693]	τῷ Ἡλίῳ, (ὥς φησι Φύλαρχος	ἐν	τῇ ιβʹ τῶν Ἱστοριῶν, μέλι
[15, 673]	οἱ θεοὶ ὡς πρῶτος αὐτὸς	ἐν	τῇ καλῇ Ἀλεξανδρείᾳ εὗρον κτησάμενος
[15, 677]	δὲ Ἀλεξανδρείας ἐμνημόνευσα, οἶδά τινα	ἐν	τῇ καλῇ ταύτῃ πόλει καλούμενον
[15, 687]	ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ νομίζειν	ἐν	τῇ καρδίᾳ τὴν ψυχὴν καθιδρῦσθαι,
[15, 674]	διὰ τὸ πάσας τὰς αἰσθήσεις	ἐν	τῇ κεφαλῇ εἶναι ταύτην στεφανοῦσθαι
[15, 682]	χείλεσι. Νικόλαος δ´ ὁ Δαμασκηνὸς	ἐν	τῇ ὀγδόῃ τῶν Ἱστοριῶν πρὸς
[15, 666]	εἰς τὸ κοττάβιον. Κλείταρχος δ´	ἐν	τῇ περὶ Γλωττῶν πραγματείᾳ λάταγα
[15, 666]	ὃ καὶ Ἐρασίστρατον τὸν Ἰουλιήτην	ἐν	(τῇ περὶ τῶν Καθόλου πραγματείᾳ
[15, 696]	δ´ αὐτὸν Πολέμων ὁ περιηγητὴς	ἐν	τῇ πρὸς Ἀράνθιον Ἐπιστολῇ. Καὶ
[15, 673]	Ἀνακρέοντι λυγίνου στεφάνου· ὅπερ νῦν	ἐν	τῇ Ῥώμῃ εὕρομεν παρὰ τῇ
[15, 678]	Φιλητᾶς δ´ οὕτως γράφει· Ἰάκχα,	ἐν	τῇ Σικυωνίᾳ στεφάνωμα εὐῶδες· Ἕστηκ´
[15, 688]	ἔχουσαν οἷον σπόγγου κατατετρημένας, ἵν´	ἐν	τῇ τῶν δεινῶν προσδοκίᾳ πολλάκις
[15, 678]	περίμετρον πηχῶν κʹ (πομπεύειν τε	ἐν	τῇ τῶν Ἑλλωτίων ἑορτῇ. Φασὶ
[15, 674]	γὰρ καὶ Λακεδαιμόνιοι καλάμῳ στεφανοῦνται	ἐν	τῇ τῶν Προμαχείων ἑορτῇ, ὥς
[15, 669]	τὸν λόγον τοῦτον ἀνέγραψε (Καλλίμαχος	ἐν	τῇ τῶν Ῥητορικῶν Ἀναγραφῇ λέξω
[15, 679]	Αἰγύπτῳ αἰεὶ ἀνθούντων στεφάνων Ἑλλάνικος	ἐν	τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· Πόλις
[15, 667]	τὸ ἐπαγκυλοῦν τὴν δεξιὰν χεῖρα	ἐν	τοῖς ἀποκοτταβισμοῖς. Οἳ δὲ ποτηρίου
[15, 673]	βιβλίον Περὶ τοῦ παρὰ Ξενοφῶντι	ἐν	τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος, οὐδὲν ἴδιον
[15, 678]	καὶ Ἀνακρέοντος ποιήσεως. Φιλητᾶς δ´	ἐν	τοῖς Ἀτάκτοις ὑποθυμίδα Λεσβίους φησὶν
[15, 678]	Οἶδα γὰρ τὸν Θυατειρηνὸν Νίκανδρον	ἐν	τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασι λέγοντα τάδε·
[15, 668]	ῥάβδον δ´ ὄψει τὴν κοτταβικὴν	ἐν	τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην, μάνης δ´
[15, 692]	γὰρ ὁ φιλόσοφος· Ἐν Συρίᾳ	ἐν	τοῖς βασιλικοῖς συμποσίοις ὅταν τοῖς
[15, 678]	Σὺ γὰρ εἶ ὁ τὰ	ἐν	τοῖς βιβλίοις ἀπόρρητα οὐ μόνον
[15, 682]	ἡ τοῦ κρόκου. Τιμαχίδας δὲ	ἐν	τοῖς Δείπνοις τὸ ῥόδον φησὶ
[15, 668]	καὶ ὁ Χαλκοῦς καλούμενος Διονύσιος	ἐν	τοῖς Ἐλεγείοις διὰ τούτων· Κότταβον
[15, 666]	ὡς Κριτίας φησὶν ὁ Καλλαίσχρου	ἐν	τοῖς Ἐλεγείοις διὰ τούτων· Κότταβος
[15, 677]	ὀλίσβους. Καὶ ὃς γελάσας ~Πρῶτον	ἐν	τοῖς Ἕλλησι στέφανος ὠνομάσθη, ὥς
[15, 698]	τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει γὰρ οὗτος	ἐν	τοῖς ἑξαμέτροις· (Μοῦσά μοι Εὐρυμεδοντιάδεα,
[15, 673]	στεφανώσεως καὶ Νικαίνετος ὁ ἐποποιὸς	ἐν	τοῖς Ἐπιγράμμασιν, ποιητὴς ὑπάρχων ἐπιχώριος
[15, 673]	ζητουμένων, ἕκτον δὲ περὶ τῶν	ἐν	τοῖς Ἠθικοῖς Νικομαχείοις (Ἀριστοτέλους, ἐννοίας
[15, 680]	καλούμενον ἀπὸ τοῦ τοὺς χορευτὰς	ἐν	τοῖς θεάτροις αὐτῷ χρῆσθαι, αὐτούς
[15, 667]	Κύκλωψι καὶ Εὔπολις Ἕρμιππός τε	ἐν	τοῖς Ἰάμβοις. Τὸ δὲ καλούμενον
[15, 677]	ὁ Ῥόδιος καὶ αὐτὸς γένος	ἐν	τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας γράφων οὕτως
[15, 673]	βιβλία Περὶ τῶν παρὰ Θεοφράστῳ	ἐν	τοῖς περὶ Ἠθῶν καθ´ ἱστορίαν
[15, 678]	παρὰ Λακεδαιμονίοις, ὥς φησι Σωσίβιος	ἐν	τοῖς περὶ Θυσιῶν, ψιλίνους αὐτοὺς
[15, 677]	Ἀττικαῖς Φωναῖς, ὥς φησιν Πάμφιλος	ἐν	τοῖς περὶ Ὀνομάτων, πλοκῆς στεφάνων
[15, 674]	Προμαχείων ἑορτῇ, ὥς φησι Σωσίβιος	ἐν	τοῖς περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι
[15, 665]	ἔτι σοι τῶν πολλάκις λεχθέντων	ἐν	τοῖς περισπουδάστοις τούτοις συμποσίοις διά
[15, 699]	δὲ Εὔβοιος πολλὰ μὲν εἴρηκεν	ἐν	τοῖς ποιήμασιν χαρίεντα, περὶ μὲν
[15, 692]	τὴν ἀφορμὴν (τοῦ τὴν κεφαλὴν	ἐν	τοῖς πότοις λιπαίνειν ἐντεῦθεν γενέσθαι·
[15, 690]	ψάγδανι τρὶς λελουμένη. Πολέμων δ´	ἐν	τοῖς πρὸς Ἀδαῖον παρὰ Ἠλείοις
[15, 696]	ὄντως παιάν, ὅν φησι Δοῦρις	ἐν	τοῖς Σαμίων ἐπιγραφομένοις Ὥροις ᾄδεσθαι
[15, 680]	ἐπὶ τὸν στέφανον ἀγωνιζομένους, καθὼς	ἐν	τοῖς Σιμωνίδου Ἐπιγράμμασιν ἰδεῖν ἔστιν
[15, 685]	Λουσάμενοι δὲ πρὸ λαμπρᾶς ἡμέρας	ἐν	τοῖς στεφανώμασιν, οἳ δ´ ἐν
[15, 696]	Εὐρυμέδοντος, ὡς ἀσεβοῦντος καὶ ᾄδοντος	ἐν	τοῖς συσσιτίοις ὁσημέραι εἰς τὸν
[15, 687]	ἐνταῦθα κεῖσθαι· κατὰ γὰρ τὰς	ἐν	τοῖς φόβοις γινομένας ἀγωνίας πάλλεσθαι
[15, 692]	Ζητεῖ δ´ ὁ πολυμαθέστατος Ἀριστοτέλης	ἐν	τοῖς Φυσικοῖς Προβλήμασι Διὰ τί
[15, 668]	παρὰ τὸν στροφέα τῆς κηπαίας	ἐν	τοῖσι κορήμασιν οὖσαν. Ἀχαιὸς δ´
[15, 685]	παρ´ Αἰγυπτίοις, ὡς Νικόστρατός φησιν	ἐν	Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον γὰρ ὑποστησάμενος τὸν
[15, 692]	ἄκατον ἦρέ τις. Ἄλεξις δ´	ἐν	Τοκιστῇ ἢ Καταψευδομένῳ· ~Ἀλλ´ ἔγχεον
[15, 674]	τράχηλον στεφάνους ὑποθυμίδας, ὡς Ἀλκαῖος	ἐν	τούτοις· (Ἀλλ´ ἀνήτω μὲν περὶ
[15, 679]	Θεόφραστος ἐν ἕκτῳ Φυτικῆς Ἱστορίας	ἐν	τούτοις· Ἀνθεῖ δὲ καὶ ἡ
[15, 673]	νύμφην μέλπωμεν, νήσου δεσπότιν ἡμετέρης.	Ἐν	τούτοις γὰρ ἀμφιβόλως εἰρηκὼς ὁ
[15, 696]	οἶδα εἴ τίς τι κατιδεῖν	ἐν	τούτοις (δύναται παιανικὸν ἰδίωμα, σαφῶς
[15, 685]	τ´ ἴων λείμακα καὶ τριφύλλου.	Ἐν	τούτοις ζητῶ τί τὸ τρίφυλλον.
[15, 680]	μύρῳ ῥαίνων. Μνημονεύει αὐτοῦ Ἀλκμὰν	ἐν	τούτοις· ~(Καὶ τὶν εὔχομαι φέροισα
[15, 690]	τὸν Πέλοπος ἐν νήσῳ τρόπον.	Ἐν	τούτοις Σαρδιανὸν κόσμον εἴρηκε τὸ
[15, 682]	δὲ καλχῶν μέμνηται καὶ Ἀλκμὰν	ἐν	τούτοις· Χρύσιον ὅρμον ἔχων ῥαδινᾶν
[15, 680]	ἐπεὶ ἤκουσαν τὸν Μέμνονα τετελευτηκέναι,	ἐν	τούτῳ τῷ τόπῳ τοὺς στεφάνους
[15, 671]	τὰ ἐξ Ὕπνου Ἀλέξιδος· Οὐδ´	ἐν	Τριβαλλοῖς ταῦτά γ´ ἐστὶν ἔννομα·
[15, 699]	ἐν Σφαττομένῳ προειπών· (Ἐπικράτης δ´	ἐν	Τριόδοντι ἢ Ῥωποπώλῃ προειπών· Λαβὲ
[15, 689]	καὶ τὸν αὐχένα Καὶ Κηφισόδωρος	ἐν	Τροφωνίῳ· Ἔπειτ´ ἀλείφεσθαι πρίω τὸ
[15, 667]	τραγήματα. Ὁμοίως δὲ διεξέρχονται Κηφισόδωρος	ἐν	Τροφωνίῳ καὶ Καλλίας ἢ Διοκλῆς
[15, 682]	ὅστις ἐστὶν ὁ ποιήσας αὐτὰ	ἐν	τῷ αʹ οὑτωσί· Εἵματα μὲν
[15, 697]	Καὶ ὅ γε Σκήψιος Δημήτριος	ἐν	τῷ δεκάτῳ τοῦ Τρωικοῦ Διακόσμου
[15, 671]	λύγῳ τινὲς στεφανοῦνται; Φησὶν γὰρ	ἐν	τῷ δευτέρῳ τῶν Μελῶν· (Μεγίστης
[15, 670]	τοῦ στεφάνου σημεῖον τοῦ ἔτι	ἐν	τῷ διαγωνίζεσθαι εἶναι ποιούμεθα. (Ἢ
[15, 667]	Δικαίαρχός φησιν καὶ Πλάτων δ´	ἐν	τῷ Διὶ (τῷ) Κακουμένῳ. Παρακελεύεται
[15, 676]	κήρυκας εὐχαῖς προὐβάλοντο δαιμόνων. (Καὶ	ἐν	τῷ Διονύσῳ δὲ ὁ αὐτὸς
[15, 698]	πρώτῳ τῶν Σίλλων. Πολέμων δ´	ἐν	τῷ δωδεκάτῳ τῶν πρὸς Τίμαιον
[15, 687]	ἀνδρῶν, οὐκ οἶδας ὅτι αἱ	ἐν	τῷ ἐγκεφάλῳ ἡμῶν αἰσθήσεις ὀδμαῖς
[15, 691]	ὑπαρχόντων, ὡς λῆρον εἶναι τὰ	ἐν	τῷ Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδος ταυτί· Οὐ
[15, 682]	Τῶν δὲ ΡΟΔΩΝ, φησὶ Θεόφραστος	ἐν	τῷ ἕκτῳ, πολλαί εἰσι διαφοραί.
[15, 679]	οὗ μνημονεύει ὁ αὐτὸς Θεόφραστος	ἐν	τῷ ἕκτῳ τῶν Φυτικῶν γράφων
[15, 685]	λαβέ. Φιλόξενος δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ ἀρχὴν ποιεῖται
[15, 702]	ἔφυ. Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Φακῆ λέγει
[15, 670]	ἔρως· οὐδένες γὰρ μᾶλλον τῶν	ἐν	τῷ ἐρᾶν ὄντων καλλωπίζονται. Εἰ
[15, 674]	στήθεσι λωτίνας ἔθεντο. Αἰσχύλος δ´	ἐν	τῷ Λυομένῳ Προμηθεῖ σαφῶς φησιν
[15, 689]	τοῖς μύροις διέφερεν καὶ μάλιστα	(ἐν)	τῷ μεγαλλείῳ, νῦν δὲ οὔ.
[15, 682]	αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι, ἐμψύχων περιπλοκὴν	ἐν	τῷ μένουσιν ἡνωμέναι καὶ καθάπερ
[15, 685]	ἐν τοῖς στεφανώμασιν, οἳ δ´	ἐν	τῷ μύρῳ λαλεῖτε περὶ σισυμβρίων
[15, 682]	γὰρ ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἢ Μιλήσιος	ἐν	τῷ περὶ Ἁλικαρνασσοῦ Κυπρία Ἁλικαρνασσέως
[15, 666]	Δικαίαρχος ὁ Μεσσήνιος, Ἀριστοτέλους μαθητής,	ἐν	τῷ περὶ Ἀλκαίου καὶ τὴν
[15, 668]	παιδιᾷ κατασκευάζεσθαι, ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος	ἐν	τῷ περὶ Ἀλκαίου. Οὐκ ἀπεικότως
[15, 681]	Νίκανδρος ἐν Γλώσσαις. Διοκλῆς δ´	ἐν	τῷ περὶ Θανασίμων Φαρμάκων ΑΜΑΡΑΚΟΝ,
[15, 681]	ἐστὶ πολὺ μᾶλλον. Ἀπολλόδωρος δὲ	ἐν	τῷ περὶ Θηρίων φησί· χαμαίπιτυν,
[15, 692]	δὲ τοῦτο Δράκων ὁ Κερκυραῖος	ἐν	τῷ περὶ Λίθων γράφων οὕτως·
[15, 693]	πρὶν Διὸς σωτῆρος. Θεόφραστος δ´	ἐν	τῷ περὶ Μέθης Τὸν ἄκρατον,
[15, 688]	ὡς Ἀπολλώνιός φησιν ὁ Ἡροφίλειος	ἐν	τῷ περὶ Μύρων γράφων οὕτως·
[15, 692]	κεφαλήν. ~Φησὶν γὰρ ὁ Φιλωνίδης	ἐν	τῷ περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων
[15, 675]	Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν καὶ Ἀπολλόδωρος	ἐν	τῷ περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων
[15, 675]	ἀφαιρέσει. Φιλωνίδης δ´ ὁ ἰατρὸς	ἐν	τῷ περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων
[15, 689]	καὶ σφόδρα πεπτικόν. Θεόφραστος δὲ	ἐν	τῷ περὶ Ὀδμῶν συντίθεσθαί φησι
[15, 680]	στεφάνους συνθηματιαίους εἴκοσιν. (ΧΟΡΩΝΟΝ. Ἀπίων	ἐν	τῷ περὶ τῆς Ῥωμαικῆς Διαλέκτου
[15, 697]	ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν Γόργων	ἐν	τῷ Περὶ τῶν ἐν Ῥόδῳ
[15, 680]	ὅς ἐστι Τυφών. Δημήτριος δ´	ἐν	τῷ Περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον
[15, 681]	ἐχαρίσαντο πρώτῳ. Τὸν δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ	ἐν	τῷ περὶ Φυτῶν Ἱστορίας (ὁ
[15, 679]	Πλάτωνα ὑπολάβωμέν σε ἀποθανόντα μεταμορφωθῆναι	(ἐν	τῷ περὶ Ψυχῆς) Τοὺς μὲν
[15, 677]	στεφανώματα λέγεσθαι. Ὁ δὲ Παγκράτης	ἐν	τῷ ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως εἴρηκεν·
[15, 675]	Ἔδει μὲν οὖν βοηθημάτων τοῖς	ἐν	τῷ πότῳ κεφαλὴν ἐπιθλιβεῖσιν, ἦν
[15, 666]	τὸ τιθέμενον ἆθλον τοῖς νικῶσιν	ἐν	τῷ πότῳ, ὡς Εὐριπίδης παρίστησιν
[15, 701]	τῶν τοῦ σοφοῦ Ἀριστοτέλους μαθητῶν	ἐν	τῷ προτέρῳ περὶ Παροιμιῶν Τὴν
[15, 696]	διαλεκτικός, φησὶν (Ἕρμιππος ὁ Καλλιμάχειος	ἐν	τῷ πρώτῳ περὶ Ἀριστοτέλους. δεται
[15, 680]	λέξιν Παρθένιος (ὁ τοῦ Διονυσίου	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν παρὰ τοῖς
[15, 698]	τέσσαρα. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Τίμων	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν Σίλλων. Πολέμων
[15, 681]	ΛΥΧΝΙΔΟΣ λέγων Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν	ἐν	τῷ Ῥιζοτομικῷ φησιν ἀναφῦναι αὐτὴν
[15, 681]	ΛΕΥΚΟΙΟΝ φησι μεσότητά τινα ἔχειν	ἐν	τῷ στύφειν, πολὺ δ´ ἀρίστην
[15, 686]	οἴδατε καὶ τὸν καλὸν Ξενοφῶντα	ἐν	τῷ Συμποσίῳ ποιοῦντα τὸν Σωκράτην
[15, 674]	στεφανοῦσθαι τοὺς θύοντας. (Ἀριστοτέλης δ´	ἐν	τῷ Συμποσίῳ φησὶν ὅτι οὐδὲν
[15, 675]	σκιάζοντα τὸ μέτωπον καὶ τοὺς	ἐν	τῷ σφίγγειν τόνους ὑπομένοντα, προσέτι
[15, 676]	αὐτῷ ἀναφανείσας χλωρὰς μυρρίνας, ἀνέθηκεν	ἐν	τῷ τῆς Ἀφροδίτης ἱερῷ, θύσας
[15, 700]	ὁ γλυκύτατος ἥλιος; Ἀναξανδρίδης δὲ	ἐν	Ὕβρει· Οὔκουν λαβὼν τὸν φανὸν
[15, 701]	οἱ πολλοὶ λέγουσιν λυχναψίαν (Κηφισόδωρος	ἐν	Ὑί. Καὶ ὁ Κύνουλκος αἰεί
[15, 671]	ἰαμβεῖα φέρεται καὶ παρὰ Ἀντιφάνει	ἐν	Ὕπνῳ Καὶ ὁ Κύνουλκος· ἐπεὶ
[15, 677]	Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι φορεῖτε γλῶσσαν	ἐν	ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´ ὑπογλωττίσιν, ὅταν πίνητέ
[15, 688]	ἐν Κυζίκῳ· ῥόδινον δὲ κράτιστον	ἐν	Φασήλιδι, καὶ τὸ ἐκ Νέας
[15, 701]	τοῦ διμύξου λύχνου καὶ Μεταγένης	ἐν	Φιλοθύτῃ καὶ Φιλωνίδης ἐν Κοθόρνοις.
[15, 688]	ἐστὶ τὸ Κυπριακὸν καὶ τὸ	ἐν	Φοινίκῃ καὶ ταύτης τὸ ἀπὸ
[15, 691]	ἐν Μισογύνῃ ιʹ (Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Φρεαρρίῳ στακτῆς τοῦ μύρου μνημονεύων
[15, 685]	δευτέρας τραπέζης, ὡς παρίστησι Νικόστρατος	ἐν	Ψευδοστιγματίᾳ διὰ τούτων· (Καὶ σὺ
[15, 674]	ὡς παρακειμένης ἐκ τοῦ δαψιλοῦς	ἐν	ᾧ εὐωχεῖτο τόπῳ, συνδέσεως ἕνεκα
[15, 675]	Ναυκρατίτου ἐπιγραφομένῳ βιβλίῳ Περὶ Ἀφροδίτης,	ἐν	ᾧ ταυτὶ γέγραπται· Κατὰ δὲ
[15, 694]	μητέρ´ Ὀλυμπίαν ἀείδω Δήμητρα στεφανηφόροις	ἐν	ὥραις, σέ τε, παῖ Διός,
[15, 682]	φοροῦς´ ὧραι, ἔν τε κρόκῳ	ἔν	θ´ ὑακίνθῳ ἔν τε ἴῳ
[15, 682]	ἐνὶ ἄνθει καλῷ, ἡδέι νεκταρέῳ,	ἔν	τ´ ἀμβροσίαις καλύκεσσιν (ἄνθεσι ναρκίσσου
[15, 695]	μὴ προδίδωσιν, μεγάλην ἔχει τιμὰν	ἔν	τε βροτοῖς ἔν τε θεοῖσιν
[15, 695]	ἔχει τιμὰν ἔν τε βροτοῖς	ἔν	τε θεοῖσιν κατ´ ἐμὸν νόον.
[15, 682]	τε κρόκῳ ἔν θ´ ὑακίνθῳ	ἔν	τε ἴῳ θαλέθοντι ῥόδου τ´
[15, 682]	ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν, οἷα φοροῦς´ ὧραι,	ἔν	τε κρόκῳ ἔν θ´ ὑακίνθῳ
[15, 698]	δὲ καὶ Ἐπίχαρμος ὁ Συρακόσιος	ἔν	τισι τῶν δραμάτων ἐπ´ ὀλίγον
[15, 700]	φανὸς ἡμῖν οὐκ ἔφαινεν οὐδὲ	ἕν.	{Β. Ἔπειτα φυσᾶν δυστυχὴς οὐκ
[15, 698]	μὲν ζητεῖς, λέγεις δὲ οὐδὲ	ἕν.	Καὶ ὃς Τίς ἡδέως, ἔφη,
[15, 666]	τρόπον; {Α. Ἐγὼ διδάξω καθ´	ἕν·	ὃς ἂν τὸν κότταβον ἀφεὶς
[15, 696]	τὸ ἆσμα, ἀλλὰ τῶν σκολίων	ἕν	τι καὶ αὐτὸ εἶδός ἐστιν
[15, 677]	καὶ Σιμμίας οἱ Ῥόδιοι ἀποδιδόασιν	ἓν	ἀνθ´ ἑνὸς Ἴσθμιον, στέφανον. Οὗ
[15, 671]	τὸ συμπόσιον ὁ πρῶτος καὶ	ἔλαβεν	στεφάνους ἑξήκοντα· ἐπεισελθόντι τῷ δευτέρῳ
[15, 691]	λάθρᾳ. Μυρώμασιν μέντοι, οὐ μυρίσμασιν	ἔλεγεν	Ἀριστοφάνης ἐν Ἐκκλησιαζούσαις· Ἥτις μεμύρισμαι
[15, 699]	κατελάμβανεν ἡμᾶς, ὃ μέν τις	ἔλεγεν	παῖ, λυχνίον, ὃ δὲ λυχνέα,
[15, 665]	κἄλλην τρίγωνον εἶδον ἔχουσαν, εἶτ´	ᾖδεν	πρὸς αὐτὸ μέλος Ἰωνικόν τι.
[15, 686]	ἔχων. Ἐπεὶ δὲ τοσούτων λεχθέντων	μηδὲν	ἀποκρίνεται, κελεύω αὐτὸν κατὰ τοὺς
[15, 692]	κατακειμένων δροσίζουσι τοῖς μύροις, ἄλλο	μηδὲν	ἔξωθεν παραραίνοντες. Ἐπεὶ δ´ ἐνταῦθα
[15, 690]	ἥψησεν οὐδὲ Δεινίας ᾁγύπτιος οὔτ´	εἶδεν	οὔτ´ ἐκτήσατο. ~(Τοῦ μεγαλλείου δὲ
[15, 666]	μωρότερον. Τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ	οἶδεν	ὅτι οὐκ ἦν οὗτος ὁ
[15, 674]	καὶ ὅτι οὔτε τὰ Νικαινέτου	οἶδεν	οὔτε τὰ Ἀνακρέοντος ὁ συγγραφεύς·
[15, 674]	ἐν τῇ ἑβδόμῃ τῶν Ἱστοριῶν	(οἶδεν	τὴν κατὰ τὴν λύγον ἱστορίαν
[15, 666]	τὸ Εἰ μὴ ἰατροὶ ἦσαν,	οὐδὲν	ἂν ἦν τῶν γραμματικῶν μωρότερον.
[15, 675]	ἀναζητήσας καὶ πολλῶν πυθόμενος, ὡς	οὐδὲν	ἐμάνθανον, ἐνέτυχον ὀψέ ποτε Πολυχάρμου
[15, 670]	γὰρ ἐκ τοῦ στεφάνου κόσμος	οὐδὲν	ἔχων μόνιμον σημεῖόν ἐστι πάθους
[15, 667]	τούτων· Εὐρύμαχος, οὐ γὰρ ἄλλος,	οὐδὲν	ἧσσον ὕβριζ´ ὑβρισμοὺς οὐκ ἐναισίους
[15, 673]	Ξενοφῶντι ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος,	οὐδὲν	ἴδιον προσεξευρών, ὥσπερ κἀν τῷ
[15, 674]	ἐν τῷ Συμποσίῳ φησὶν ὅτι	οὐδὲν	κολοβὸν προσφέρομεν πρὸς τοὺς θεούς,
[15, 668]	τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην, μάνης δ´	οὐδὲν	λατάγων ἀίει· τὴν δὲ τάλαιναν
[15, 693]	ὁ σωτήρ, ἂν ἐγὼ διαρραγῶ,	οὐδέν	μ´ ὀνήσει. {Α. Πῖθι θαρρῶν.
[15, 697]	δοκοῦν ἑαυτῷ κατᾳσαι δεῖ, προσέχων	οὐδὲν	τῷ προκαθημένῳ καὶ διδάσκοντι τὸν
[15, 699]	φησίν· Πίσσα δ´ ἀπὸ γραβίων	ἔσταζεν,	Ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ νῦν
[15, 688]	ἑανῷ, τό ῥά οἱ τεθυωμένον	ἦεν·	τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς ποτὶ
[15, 684]	ἄνθεσι Περσεφόνεια. Σὺν δὲ καὶ	ὑψῆέν	τε πανόσμεον ὅσσα τε τύμβοι
[15, 690]	φησὶ μύρον τι ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ καλεῖσθαι,	εὑρεθὲν	ὑπό τινος Πλαγγόνος. Ὁμοίως ἱστορεῖ
[15, 702]	πάντα καὶ λάμπει Χαρίτων ὄαροι·	σέθεν	δὲ χωρὶς οὔτις εὐδαίμων ἔφυ.
[15, 695]	τὸ ὑπὸ Ὑβρίου τοῦ Κρητὸς	ποιηθέν.	Ἔχει δ´ οὕτως· Ἔστι μοι
[15, 693]	ἱκετείαν τινὰ ποιούμενοι τοῦ θεοῦ	μηθὲν	ἀσχημονεῖν μηδ´ ἔχειν ἰσχυρὰν ἐπιθυμίαν
[15, 698]	ἐπὶ κέρδος ἀπείσομαι εἰς Θασίους	μηθὲν	πημαίνων κλυτὸν ἄργυρον ἐγγυαλίξων, μή
[15, 701]	Οὐρὰν ὑπίλας ὑπὸ λεοντόπουν βάσιν,	ὑπεξῆλθεν	τοῦ συμποσίου ὑπνηλὸς κάρτα γενόμενος.
[15, 671]	σοι καὶ ὁ τῶν συρβηνέων	ἐπῆλθεν	χορός; Τίς τῶν ἀξίων λόγου
[15, 671]	συμπληρωθέντος τοῦ συμποσίου ἀρκέσει οὕτως.	Εἰσῆλθεν	εἰς τὸ συμπόσιον ὁ πρῶτος
[15, 699]	κωμῳδίας ποιητής. Τούτων δὲ πρῶτος	εἰσῆλθεν	εἰς τοὺς ἀγῶνας τοὺς θυμελικοὺς
[15, 670]	τοῦ ἐμποδὼν ποιεῖται τὴν ἀνάθεσιν.	Ὅθεν	Λυκοφρονίδης τὸν ἐρῶντα ἐκεῖνον αἰπόλον
[15, 673]	ἀποδιδόντας τῇ θεῷ τὴν προσήκουσαν.	Ὅθεν	τοὺς Κᾶρας ὑπακοῦσαι βουλομένους τοῖς
[15, 702]	θηρεύομεν, ἢ εἴ τις ἄλλα	θεόθεν	ἀνθρώποισι τέρψις ἢ πόνων ἀμπνοὰ
[15, 672]	τῆς Ἥρας ἐπιφάνειαν καὶ τῆς	οἴκοθεν	σωτηρίας χαριστήριον βουλομένην ἀποδοῦναι ἐπιμεληθῆναι
[15, 684]	αὐταί τ´ ἠιθέας ἀνεμωνίδες ἀστράπτουσαι	τηλόθεν	ὀξυτέρῃσιν ἐφελκόμεναι χροιῇσιν. (Ἐν ἐνίοις
[15, 671]	ἐστιν ἐπιμελὲς τῶν σῶν λόγων.	Πόθεν	γάρ σοι καὶ ὁ τῶν
[15, 672]	τῶν κλάδων ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι	πάντοθεν.	Τὴν δὲ Ἀδμήτην λύσασαν αὐτὸ
[15, 700]	τ´ οὐχὶ σείειν, ἀλλ´ ἀποσείειν	αὐτόθεν.	Νικόστρατος ἐν Πατριώταις· Ὁ κάπηλος
[15, 689]	κάτω βιάζεται· λαμβάνει γὰρ αὑτοῦ	καθύπερθεν	τὸ ἧττον. Τοῦ δὲ Αἰγυπτίου
[15, 673]	ἐκ τοῦ χρηστηρίου καταλῦσαι τὰς	ἔμπροσθεν	εἰθισμένας στεφανώσεις αὐτούς τε κατὰ
[15, 692]	τὸ μὲν ὀπίσω τὸ δ´	ἔμπροσθεν	ἔχοντα πρόσωπον. Ἀπὸ τούτου καὶ
[15, 672]	δυσχεροῦς συμφορᾶς, ἣν ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	χρόνοις ἀφώρισεν (ὁ Ζεὺς τῷ
[15, 692]	κεφαλὴν ἐν τοῖς πότοις λιπαίνειν	ἐντεῦθεν	γενέσθαι· τοῖς αὐχμῶσι γὰρ τὰς
[15, 675]	αὐτὸ ἐλασσωμάτων ἀλεξητῆρα βουλόμενος εἶναι.	Ἐντεῦθεν	δὲ εἰς ἡδονὴν τραπέντες τὸ
[15, 667]	τὴν καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα,	ἐντεῦθεν	δὲ πίπτειν εἰς λεκάνην ὑποκειμένην
[15, 671]	γῇ τε κοὐρανῷ λαλῶν, οἷς	οὐθέν	ἐστιν ἐπιμελὲς τῶν σῶν λόγων.
[15, 701]	δὲ ὑφ´ Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ	λεχθὲν	φανερῶς πέπλασται, ἐπὶ σπονδαῖς τοῦτο
[15, 672]	περιδεεῖς ἀπαλλάττεσθαι. Τῆς δὲ Ἀδμήτης	ἕωθεν	δηλωσάσης ὅτι τὸ βρέτας ἠφανίσθη
[15, 666]	ὑγρόν, ὃ συνεστραμμένῃ τῇ χειρὶ	ἄνωθεν	ἐρρίπτουν οἱ παίζοντες εἰς τὸ
[15, 692]	δροσίζουσι τοῖς μύροις, ἄλλο μηδὲν	ἔξωθεν	παραραίνοντες. Ἐπεὶ δ´ ἐνταῦθα τοῦ
[15, 672]	καὶ τοὺς εὐμηκεστάτους τῶν κλάδων	ἑκατέρωθεν	ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι πάντοθεν. Τὴν δὲ
[15, 683]	(μέσφα συνωρίζωσιν ὑπερφιάλοιο μετώπου, χλωροῖς	ἀμφοτέρωθεν	ἐπηρεφέες πετάλοισιν. Σπέρματι μὴν κάλυκες
[15, 692]	μύρων Βαβυλωνίων ἔχοντες ἀσκίδια καὶ	πόρρωθεν	ἐκ τούτων περιπορευόμενοι τοὺς μὲν
[15, 683]	λείπων ἐν κλήροισιν ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν,	αἰὲν	ἐς ἑξήκοντα πέριξ κομόωντα πετήλοις·
[15, 692]	τῆς βίας γενησομένης, εἰ ταύτην	προτέγξαιεν.	(Προστιθεὶς δ´ ὁ βίος ἀεὶ
[15, 668]	ἆθλον ἑξῆς λέγει ὁ Εὔβουλος·	Εἶεν	γυναῖκες· νῦν ὅπως τὴν νύχθ´
[15, 685]	χειρὸς ἀρτίως εἰληφότας καὶ στέφανον.	Εἶεν·	καλὸς ὁ καιρός, Χαιρεφῶν. Σὺ
[15, 695]	ἐλεφαντίνη, καί με καλοὶ παῖδες	φέροιεν	Διονύσιον ἐς χορόν. ιηʹ Εἴθ´
[15, 694]	καὶ κατὰ τόπον τινὰ εἰ	τύχοιεν	ὄντες· διόπερ ὡς ἀταξίαν τινὰ
[15, 688]	αὐτῷ τὸν Ἕκτορος νεκρὸν ῥοδόεντι	ἔχριεν	ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ. Καὶ τοῦτο μὲν
[15, 688]	καλεῖ μετ´ ἐπιθέτου· Ῥοδόεντι δ´	ἔχριεν	ἐλαίῳ. Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ λέγει
[15, 686]	γὰρ ἀνδρὸς μὲν δή που	ἕνεκεν	ἀνδρῶν οὐδεὶς μύρῳ χρίεται. Αἵ
[15, 673]	εἰρηκὼς ὁ Νικαίνετος πότερον στρωμνῆς	ἕνεκεν	ἢ στεφανώσεως ἀρκεῖται τῇ λύγῳ,
[15, 696]	Ἀίδα δόμον ἦλθον. Σᾶς δ´	ἕνεκεν	φιλίου μορφᾶς καὶ Ἀταρνέος ἔντροφος
[15, 676]	αἰφνίδιον αὐτῷ ἀναφανείσας χλωρὰς μυρρίνας,	ἀνέθηκεν	ἐν τῷ τῆς Ἀφροδίτης ἱερῷ,
[15, 700]	τὴν νῦν λυχνίαν καλουμένην λύχνειον	κέκληκεν	διὰ τούτων· Τίς τῶν λυχνείων
[15, 677]	δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ὀδυσσεῦσι	κέκληκεν	τὸν λωτὸν στεφάνωμα διὰ τὸ
[15, 691]	χρίσασθαι τῷ τοιούτῳ ἀλείμματι μυρίσασθαι	εἴρηκεν	Ἀλκαῖος ἐν Παλαίστραις διὰ τούτων·
[15, 699]	Ὁ δὲ Εὔβοιος πολλὰ μὲν	εἴρηκεν	ἐν τοῖς ποιήμασιν χαρίεντα, περὶ
[15, 701]	καλάμων δέσμην. Λύχνα δὲ οὐδετέρως	εἴρηκεν	Ἡρόδοτος ἐν δευτέρᾳ Ἱστοριῶν. Λυχνοκαυτίαν
[15, 675]	ἄλλως κεφαλὴν περιστατέον. Τὰ αὐτὰ	εἴρηκεν	καὶ Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ περὶ
[15, 681]	ἐξετραχηλίσθησαν. Διόπερ καλῶς περὶ αὐτῶν	εἴρηκεν	ὁ κωμῳδιοποιὸς Ἀντιφάνης ἐν Κιθαριστῇ·
[15, 674]	στεφάνου. ~Μόνον γὰρ τοῦτ´ ἴδιον	εἴρηκεν	ὅτι Φύλαρχος ἐν τῇ ἑβδόμῃ
[15, 677]	ἐν τῷ ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως	εἴρηκεν·	Οὔλην ἕρπυλλον, λευκὸν κρίνον ἠδ´
[15, 696]	τετελευτηκέναι τὸν Ἑρμείαν δι´ ὧν	εἴρηκεν	Σᾶς γὰρ φιλίου μορφᾶς Ἀταρνέος
[15, 676]	φορεῖσθαι. Καὶ ὁ Φιλωνίδης δὲ	εἴρηκεν	ὡς ὁ τῆς μυρρίνης στέφανος
[15, 691]	ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ τέτταρας περιστερὰς	ἀφῆκεν	ἀποβεβαμμένας εἰς οὐχὶ ταὐτόν, μὰ
[15, 673]	τῆς δάφνης στέφανον. Μνημονεύειν δ´	ἔοικεν	ἐπὶ ποσόν τι τῆς κατὰ
[15, 675]	ἀναπληροῖ ἡ τοῦ λέγειν πιθανότης	(ἔοικεν	οὖν ὁ στέφανος τοῦτο ποιεῖν
[15, 670]	ἐρῶντας διὰ τὴν πτοίησιν, (ὡς	ἔοικεν,	στεφανουμένους περιαιρεῖν αὑτῶν τὸν στέφανον
[15, 699]	μὲν γάρ τις τὸν γλωσσογράφον	ἔφασκεν	Ἀθηναίους λέγειν τὰς λαμπάδας φανούς.
[15, 676]	τοὺς (προσήκοντας καὶ τοὺς οἰκειοτάτους	ἔδωκεν	ἑκάστῳ καὶ στέφανον ἐκ τῆς
[15, 673]	ἐξιδιοποιήσατο τὴν λύσιν καὶ σύγγραμμα	ἐξέδωκεν	ἐπιγράψας Περὶ τοῦ παρ´ Ἀνακρέοντι
[15, 692]	Καὶ μετὰ ταῦτα πλείστων τῶν	μὲν	Ἀγαθοῦ Δαίμονος αἰτούντων ποτήριον, τῶν
[15, 678]	ἐκκυλίστων οἴκαδε. Ἄλεξις δ´ ἐν	μὲν	Ἀγωνίδι ἢ Ἱππίσκῳ· Ὁ τρίτος
[15, 692]	τὴν ἀδελφὴν γήμαντα Καμήσην υἱὸν	μὲν	Αἴθηκα, θυγατέρα δὲ Ὀλιστήνην γεννῆσαι.
[15, 686]	ποθεινοτέρα. Καὶ γὰρ δὴ μύρῳ	μὲν	ἀλειψάμενος δοῦλος καὶ ἐλεύθερος εὐθὺς
[15, 685]	καὶ ῥόδα προσσεσηρώς· ὦ φιλῶν	μὲν	ἀμάρακον, προσκυνῶν δὲ σέλινα, γελῶν
[15, 683]	χροιῇ λυχνὶς οὐδὲ θρυαλλίς, οὐδὲ	μὲν	ἀνθεμίδων κενεὴ γηρύσεται ἀκμή, οὐδὲ
[15, 674]	οὕτως· (Ἐν ταύτῃ συμβαίνει τοὺς	μὲν	ἀπὸ τῆς χώρας καλάμοις στεφανοῦσθαι
[15, 694]	νομίζειν ἀδόλῳ φρενί. ζʹ Ὑγιαίνειν	μὲν	ἄριστον ἀνδρὶ θνητῷ, δεύτερον δὲ
[15, 681]	Τὸ δὲ μέλαν, φησί, τὴν	μὲν	αὐτὴν θεωρίαν ἔχει, εὐῶδες δ´
[15, 672]	ἠφανίσθη καὶ ζητήσεως γενομένης εὑρεῖν	μὲν	αὐτὸ τοὺς ζητοῦντας ἐπὶ τῆς
[15, 687]	ἐν Κρίσει τῷ δράματι τὴν	μὲν	Ἀφροδίτην Ἡδονήν τινα οὖσαν δαίμονα
[15, 673]	ἐγένετο. Ἐκδόντος γὰρ τούτου πέντε	μὲν	βιβλία Περὶ τῶν παρὰ Θεοφράστῳ
[15, 667]	ὑβρισμοὺς οὐκ ἐναισίους ἐμοί. Ἦν	μὲν	γὰρ αὐτῷ κότταβος ἀεὶ τοὐμὸν
[15, 697]	κατὰ τὸν παρῳδὸν Μάτρωνα· Οἳ	μὲν	γὰρ δὴ πάντες ὅσοι πάρος
[15, 692]	ὧν καὶ αὐτῶν μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης	μὲν	γὰρ ἐν Ἀγροικίσιν ἔφη· Ἁρμόδιος
[15, 697]	μοι κάλλιον ἢ γαμεῖν· (παῖς	μὲν	γὰρ παρεὼν κἠν πολέμῳ μᾶλλον
[15, 682]	ἕκτῳ, πολλαί εἰσι διαφοραί. Τὰ	μὲν	γὰρ πλεῖστα αὐτῶν (εἰσὶν) πεντάφυλλα,
[15, 679]	(ἐν τῷ περὶ Ψυχῆς) Τοὺς	μὲν	γὰρ τὰς γαστριμαργίας τε καὶ
[15, 699]	πίστεων παρὰ πάντων λεγομένων. Σιληνὸν	μὲν	γάρ τις τὸν γλωσσογράφον ἔφασκεν
[15, 686]	ὥσπερ γάρ τοι ἐσθὴς ἄλλη	μὲν	γυναικεία, ἄλλη δὲ ἀνδρεία (κάλλη)
[15, 686]	(κάλλη) (οὕτω καὶ ὀσμὴ ἄλλη	μὲν	γυναικί, ἄλλη δὲ ἀνδρὶ πρέπει.
[15, 686]	ἀνδρὶ πρέπει. Καὶ γὰρ ἀνδρὸς	μὲν	δή που ἕνεκεν ἀνδρῶν οὐδεὶς
[15, 697]	Ἑρμογένης δῖοί τε Φίλιπποι, οἳ	μὲν	δὴ τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀίδαο
[15, 699]	Φιλίνην. Ὁ δὲ Εὔβοιος πολλὰ	μὲν	εἴρηκεν ἐν τοῖς ποιήμασιν χαρίεντα,
[15, 675]	δὲ εἰς ἡδονὴν τραπέντες τὸ	μὲν	εἰς συμφέρον καὶ τοῖς ἐκ
[15, 688]	περὶ Μύρων γράφων οὕτως· Ἶρις	μὲν	ἐν Ἤλιδι χρηστοτάτη καὶ ἐν
[15, 701]	τοῖς τέλος ἔχουσιν ἐπιφθεγγόμενοι οἳ	μὲν	ἐν παροιμίᾳ φασὶν οὕτως τοῦτο
[15, 682]	οὕτως ἐστὶν ὥστ´ εἶναι τὰ	μὲν	ἐντός, τὰ δὲ ἐκτός· οὐκ
[15, 688]	ἔχριεν ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ. Καὶ τοῦτο	μὲν	ἐξ ἀνθέων. Περὶ δὲ τοῦ
[15, 685]	τινων στεφανωτικῶν φησιν· Ὦ μαλάχας	μὲν	ἐξερῶν, ἀναπνέων δ´ ὑάκινθον, καὶ
[15, 689]	οὔ. Ἐν δὲ Περγάμῳ πρότερον	μὲν	ἐξόχως, νῦν δὲ οὔ, μυρεψοῦ
[15, 670]	τὴν τῶν στεφάνων ἀνάθεσιν τοῦ	μὲν	Ἔρωτος τὸν ἐρώμενον ἄγαλμα, τούτου
[15, 689]	Ὕλης τῶν μύρων, φησίν, ἃ	μέν	ἐστιν χρίματα, ἃ δ´ ἀλείμματα.
[15, 695]	Ἁ ὗς τὰν βάλανον τὰν	μὲν	ἔχει, τὰν δ´ ἔραται λαβεῖν·
[15, 695]	λαβεῖν· (κἀγὼ παῖδα καλὴν τὴν	μὲν	ἔχω, τὴν δ´ ἔραμαι λαβεῖν.
[15, 679]	Οὗτος δέ ἐστι διττός, ὃ	μὲν	ἔχων τὸ ἄνθος ὅμοιον ὑακίνθῳ,
[15, 698]	καὶ ζῶν, καλὲ Οὐλπιανέ, πάντα	μὲν	ζητεῖς, λέγεις δὲ οὐδὲ ἕν.
[15, 666]	μάθε παρ´ (ἐμοῦ ὅτι πρῶτον	μὲν	ἡ τῶν κοττάβων εὕρεσις Σικελική
[15, 665]	Τὸν λιβανωτὸν ἐπιτιθεὶς εἶπε (Σπονδὴ	μὲν	ἤδη γέγονε καὶ πίνοντές εἰσι
[15, 694]	δὲ δεύτερον (ὃ δὴ πάντες	μὲν	ᾖδον, οὐ μὴν ἀλλά γε
[15, 677]	ἐν δʹ Δηλιάδος, τὸ παρὰ	μὲν	ἡμῖν στέφος, (παρὰ δέ τισι
[15, 683]	φυτεύοις, ἄνθε´ Ἰαονίηθε· γένη γε	μὲν	ἰάσι δισσά, ὠχρόν τε χρυσῷ
[15, 691]	τοῦ μύρου κοτύλη, καὶ ὡς	μὲν	Ἵππαρχός φησιν ἐν Παννυχίδι εʹ
[15, 667]	εὖ προεμένῳ τὸν κότταβον προείρηκε	μὲν	καὶ ὁ Ἀντιφάνης· ᾠὰ γάρ
[15, 670]	μόνιμον σημεῖόν ἐστι πάθους ἀβεβαίου	μὲν	κεκαλλωπισμένου δέ. Τοιοῦτος δ´ ἐστὶν
[15, 681]	δὲ τὸ ΚΡΙΝΟΝ ὑφ´ ὧν	μὲν	λείριον, ὑφ´ ὧν δὲ ἴον
[15, 688]	πλευμόνος αὐτῇ φύσιν περιθεῖναι, πρῶτον	μὲν	μαλακὴν καὶ ἄναιμον, εἶτα σήραγγας
[15, 675]	ἄκρατόν τε προσφερομένων αὐτῶν, (οἳ	μὲν	μανιωδῶς ἐκτρεπόμενοι παρέπαιον, οἳ δὲ
[15, 689]	Οἰνάνθινον δὲ ἐν Ἀδραμυττίῳ πάλαι	μὲν	μέτριον, ὕστερον δὲ πρῶτον διὰ
[15, 681]	ἡμεροκαλλοῦς καλουμένου ἄνθους, ὃ τὴν	μὲν	νύκτα μαραίνεται, ἅμα δὲ τῷ
[15, 679]	τὸν ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ καλούμενον, οὗ μέμνηται	μὲν	ὁ Ἀσκληπιάδης παρατιθέμενος τὰ ἐκ
[15, 687]	ἀρετὴν φῆσαι τιμᾶν ἀνεκτέον. Ταῦτα	μὲν	ὁ Κλέαρχος. Σοφοκλῆς δ´ ὁ
[15, 692]	λόγος ἔχει διπρόσωπον γεγονέναι, τὸ	μὲν	ὀπίσω τὸ δ´ ἔμπροσθεν ἔχοντα
[15, 693]	(μετὰ τὰ σιτία πᾶσιν ἀκράτου	μὲν	ὅσον γεῦμα καὶ δεῖγμα τῆς
[15, 696]	φιλίας τε γέρας βεβαίας. Ἐγὼ	μὲν	οὐκ οἶδα εἴ τίς τι
[15, 675]	ὄμβρων ἀρχηγὸν αἴτιον ὑπολαβόντες. Ἔδει	μὲν	οὖν βοηθημάτων τοῖς ἐν τῷ
[15, 676]	καὶ τότε ἐκάλεσε Ναυκρατίτην. Ὁ	μὲν	οὖν Πολύχαρμος ταῦτα. Οἷς κἀγὼ
[15, 698]	προγενεστέρων ποιητῶν ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν	μὲν	οὖν τοῦ γένους Ἱππώνακτα φατέον
[15, 679]	τὸ στρούθιον καλούμενον, ὃ τῇ	μὲν	ὄψει καλὸν ἄνθος, ἄοσμον δέ.
[15, 670]	τοιούτους φασίν. Ἢ ὅτι λύεται	μὲν	πᾶν τὸ δεδεμένον, ὁ δὲ
[15, 675]	διὰ τοῦθ´ οἱ Ἕλληνες τῷ	μὲν	παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν
[15, 670]	δ´ ὁ ἐρῶν τοῦτο δρᾷ	μὲν	παρόντος, μὴ παρόντος δὲ τοῦ
[15, 666]	ἐστί. Πρόσεχε τὸν νοῦν· ᾠὰ	μὲν	πέντε νικητήριον. {Β. Περὶ τοῦ;
[15, 674]	Ἀλκαῖος ἐν τούτοις· (Ἀλλ´ ἀνήτω	μὲν	περὶ ταῖς δέραισι περθέτω πλεκτὰς
[15, 670]	τῶν ἀριθμῶν τῶν αὐτῶν. Ὁ	μὲν	Πλάτων οὕτως εἶπεν. Ἐστὶν δ´
[15, 687]	τι τρυφερόν; Καίτοι Σαπφώ, γυνὴ	μὲν	πρὸς ἀλήθειαν οὖσα καὶ ποιήτρια,
[15, 689]	ἃ δ´ ἀλείμματα. Καὶ ῥόδινον	μὲν	πρὸς πότον ἐπιτήδειον, ἔτι δὲ
[15, 678]	ἐπιτελοῦσιν. Χοροὶ δ´ εἰσὶν τὸ	μὲν	πρόσω παίδων τὸ δ´ ἐξ
[15, 688]	ἐπὶ τῆς Ἥρας λέγει· Ἀμβροσίῃ	μὲν	πρῶτον ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος λύματα
[15, 694]	συνουσίας ἦν ᾀδόμενα, ὧν τὸ	μὲν	πρῶτον ἦν ὃ δὴ πάντας
[15, 689]	συντίθεσθαί φησι μύρα ἀπ´ ἀνθέων	μὲν	ῥόδινον καὶ λευκόινον καὶ σούσινον
[15, 671]	ἀνὴρ τρεῖς ἕκαστος εἶχεν, τοὺς	μὲν	ῥοδίνους, τὸν δὲ Ναυκρατίτην. Καὶ
[15, 683]	ῥόδων τάδε λέγει· Ἀλλὰ τὰ	μὲν	σπείροις τε καὶ ὡς ὡραῖα
[15, 675]	ὀσμὴν ἐπιτερποῦς ἐφρόντισαν. Διὸ μυρσίνης	μὲν	στέφανον στύφοντα καὶ τὴν οἴνων
[15, 692]	πόρρωθεν ἐκ τούτων περιπορευόμενοι τοὺς	μὲν	στεφάνους (τῶν κατακειμένων δροσίζουσι τοῖς
[15, 675]	τινων πινόντων ἐπιπεσὼν ὄμβρος τὸ	μὲν	συμπόσιον διέλυσεν, τὸν δὲ κρατῆρα,
[15, 667]	Οὕτω ποιήσεις. {Β. Ἀλλ´ ἐγὼ	μὲν	σφενδόνῃ οὐκ ἂν ἐφικοίμην αὐτός´.
[15, 682]	Ἀνθῶν δὲ στεφανωτικῶν μέμνηται ὁ	μὲν	τὰ Κύπρια Ἔπη πεποιηκὼς (Ἡγησίας
[15, 673]	αὐτούς τε κατὰ πλῆθος χρῆσθαι	μὲν	τῇ λύγῳ, τοῖς δὲ θεραπεύουσιν
[15, 685]	Ψευδοστιγματίᾳ διὰ τούτων· (Καὶ σὺ	μὲν	τὴν δευτέραν τράπεζαν εὐτρεπῆ ποίει,
[15, 699]	ἐν τοῖς ποιήμασιν χαρίεντα, περὶ	μὲν	(τῆς τῶν βαλανέων μάχης· Βάλλον
[15, 686]	τούτου καὶ ἡ Κριτοβούλου, μύρου	μέν	τι καὶ προσδέονται· αὐταὶ γὰρ
[15, 694]	βίον. Τῶν οὖν δειπνοσοφιστῶν ὃ	μέν	τις ἔλεγε τῶν σκολίων τόδε,
[15, 699]	ποτε ἑσπέρα κατελάμβανεν ἡμᾶς, ὃ	μέν	τις ἔλεγεν παῖ, λυχνίον, ὃ
[15, 702]	ἀνίστασθαι ἐπεισῆλθον παῖδες φέροντες ὃ	μέν	τις θυμιατήριον, ὃ δὲ (τοῦ
[15, 670]	αὑτοῦ στεφανοῦσθαι καὶ ἀνακηρύττεσθαι τῶν	μὲν	τὸν στέφανον περιαιρεῖ, τοῖς δὲ
[15, 689]	χρυσοκολλήτου δὲ κάλπιδος μύρῳ Αἰγυπτίῳ	μὲν	τοὺς πόδας καὶ τὰ σκέλη,
[15, 675]	ταῖς αὐταῖς λέξεσι. Καὶ περὶ	μὲν	τούτων, (ὦ ἑταῖροι, ταῦτα. Περὶ
[15, 667]	νόμοις τὸ κεινεου ὀξυβάφοις βάλλειν	μὲν	τῶ πόντω δὲ βάλλοντι νέμω
[15, 677]	εἰσὶν αὐτοῦ χροιαὶ δύο, ἣ	μὲν	τῷ ῥόδῳ ἐοικυῖα· ἐκ τούτου
[15, 701]	εἶναι τῶν μέτρων, ὅτι μακρῶν	μὲν	τῶν πρώτων δύο συλλαβῶν λεγομένων
[15, 694]	εὑρὼν ἐκεῖνος, ὅστις ἦν, τὸ	μὲν	ὑγιαίνειν πρῶτον ὡς ἄριστον ὂν
[15, 673]	πνεύμασι τερπόμενος. Ἀρκεῖ μοι λιτὴ	μὲν	ὑπὸ πλευροῖσι χαμευνάς, (ἐγγύθι πὰρ
[15, 680]	ῥόδον ὑστερεῖ τούτων καὶ τελευταῖον	μὲν	φαίνεται, πρῶτον δὲ παύεται. Τὰ
[15, 684]	πλήθουσαν. Θρίων δ´ οἰχομένων ῥέα	μὲν	φλόγες, ἄλλοτε ῥιπαὶ πῆξαν σάρκα
[15, 688]	ταύτης. Ὁ δὲ Ὅμηρος τὴν	μὲν	χρῆσιν οἶδε τῶν μύρων, (ἔλαιον
[15, 682]	ἐν τῷ αʹ οὑτωσί· Εἵματα	μὲν	χροὶ ἕστο τά οἱ Χάριτές
[15, 683]	ἐμπήξειας, ὅσον διπάλαιστα τελέσκων. Πρῶτα	μὲν	Ὠδονίηθε Μίδης ἅπερ Ἀσίδος ἀρχὴν
[15, 694]	εὔφροσι ταῖσδ´ ἀοιδαῖς κεχαρημένος. εʹ	Ἐνικήσαμεν	ὡς ἐβουλόμεσθα, καὶ νίκην ἔδοσαν
[15, 674]	τιμῇ τοῦ Προμηθέως τὸν στέφανον	περιτίθεμεν	τῇ κεφαλῇ, ἀντίποινα τοῦ ἐκείνου
[15, 668]	τρίτον ἑστάναι οἱ δυσέρωτες (ἡμεῖς	προστίθεμεν	γυμνασίῳ Βρομίου κώρυκον. Οἱ δὲ
[15, 695]	λαβών· εὐθὺν χρὴ τὸν ἑταῖρον	ἔμμεν	καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν. ιʹ
[15, 671]	Οἶδα γὰρ ὅτι κατ´ ἀρχὰς	ἐλέγομεν	μὴ συνδειπνεῖν τῶν πέντε γε
[15, 675]	καὶ περὶ τὰ πένθη τοὐναντίον	παρασκευάζομεν.	Ὁμοπαθείᾳ γὰρ τοῦ κεκμηκότος κολοβοῦμεν
[15, 685]	γὰρ ὑποστησάμενος τὸν τοκιστήν φησιν·	Καταλαμβάνομεν	τὸν πορνοβοσκὸν καὶ δύο (ἑτέρους
[15, 698]	καλέ μου ἑταῖρε, ἕως ἔτι	ἐμμένομεν	ταῖς σπονδαῖς. Καὶ ὁ Κύνουλκος·
[15, 674]	Συμποσίῳ φησὶν ὅτι οὐδὲν κολοβὸν	προσφέρομεν	πρὸς τοὺς θεούς, ἀλλὰ τέλεια
[15, 673]	ὅπερ νῦν ἐν τῇ Ῥώμῃ	εὕρομεν	παρὰ τῇ ἀντικοττυραι Δημητρίῳ. Τοιοῦτος
[15, 702]	πόθων, (οὓς κρυφίοις Ἀφροδίτας ἄρκυσιν	θηρεύομεν,	ἢ εἴ τις ἄλλα θεόθεν
[15, 692]	ἡμῖν θεός, ὃν καὶ πατέρα	προσαγορεύομεν,	πρῶτος εὗρεν στέφανον. Ἱστορεῖ δὲ
[15, 670]	στεφανουμένους περιαιρεῖν αὑτῶν τὸν στέφανον	ἀντιστρέφομεν	τῇ ὑπονοίᾳ τὸ πάθος, ὡς
[15, 669]	τηλεδαπόν τε φίλον εἰρεσίῃ γλώσσης	ἀποπέμψομεν	εἰς μέγαν αἶνον τοῦδ´ ἐπὶ
[15, 671]	πλείους· ὅτι δ´ ἡμεῖς ψαμμακόσιοι	ἐσμὲν	δῆλον. Ὁ οὖν τῶν ἑξήκοντα
[15, 692]	Ἐπεὶ δ´ ἐνταῦθα τοῦ λόγου	ἐσμέν,	συμβαλοῦμαί τι μέλος ὑμῖν εἰς
[15, 675]	παρασκευάζομεν. Ὁμοπαθείᾳ γὰρ τοῦ κεκμηκότος	κολοβοῦμεν	ἡμᾶς αὐτοὺς τῇ τε κουρᾷ
[15, 691]	ταῖς χερσίν, ὥσπερ ἡμεῖς νῦν	ποιοῦμεν,	ἀρυσαμένους ἀλείφεσθαι πᾶν τὸ σῶμα
[15, 700]	ἐν Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες λύχνον λυχνεῖον	ἐζητοῦμεν.	Εὐφορίων δ´ ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν
[15, 679]	μὴ κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα	ὑπολάβωμέν	σε ἀποθανόντα μεταμορφωθῆναι (ἐν τῷ
[15, 674]	σελίνων στεφανίσκους θέμενοι θάλειαν ἑορτὴν	ἀγάγωμεν	Διονύσῳ. Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ τὰ
[15, 677]	ἰσθμιακὰ λαβόντες ὥσπερ οἱ χοροὶ	ᾄδωμεν	εἰς τὸν δεσπότην ἐγκώμιον. Σιληνὸς
[15, 666]	θυίαν, αἶρ´ ὕδωρ, ποτήρια (παράθετε.	Παίζωμεν	δὲ περὶ φιλημάτων. {Α. Ἀγεννῶς
[15, 677]	Ταγηνισταῖς λέγων οὕτως· Τί οὖν	ποιῶμεν;	Χλανίδ´ ἐχρῆν λευκὴν λαβεῖν· (εἶτ´
[15, 677]	ἐπιχωρίων ποιητής, ὃν καὶ ἡμεῖς	ἔγνωμεν,	Ἀδριανῷ τῷ αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ
[15, 673]	πίνοντες ὅπως Διὸς εὐκλέα νύμφην	μέλπωμεν,	νήσου δεσπότιν ἡμετέρης. Ἐν τούτοις
[15, 699]	ἐν Αἰολοσίκωνι παρίστησιν· Καὶ διαστίλβονθ´	ὁρῶμεν,	ὥσπερ ἐν κενῷ λυχνούχῳ, πάντα
[15, 699]	τοιούτων λεγομένων, ἐπεί ποτε ἑσπέρα	κατελάμβανεν	ἡμᾶς, ὃ μέν τις ἔλεγεν
[15, 686]	ὥσπερ αὐτὸς αὑτοῦ σιωπὴν καταμαντευσάμενος	ἀπέθανεν	εὐτυχῶς, οὐδένα καιρὸν νόσῳ παραδούς,
[15, 700]	Συμπλεούσαις· Ὁ φανὸς ἡμῖν οὐκ	ἔφαινεν	οὐδὲ ἕν. {Β. Ἔπειτα φυσᾶν
[15, 693]	ἔθος ἦν βαστάζεσθαι τὰς τραπέζας	ἔδειξεν	διὰ τῆς αὑτοῦ ἀσεβείας ὁ
[15, 677]	τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ πολλῆς τερατείας	ἐπέδειξεν	τὸν ῥοδίζοντα λωτόν, φάσκων αὐτὸν
[15, 692]	τῶν κράσεων μεμνημένους τῶν ποιητῶν	ἔδοξεν	παρατίθεσθαι, ὧν καὶ αὐτῶν μνησθήσομαι.
[15, 670]	αὐτῶν. Ὁ μὲν Πλάτων οὕτως	εἶπεν.	Ἐστὶν δ´ ὃ λέγει τοιοῦτον·
[15, 686]	μόλις ἑαυτὸν ἀναλαβὼν (τί τοῦτ´,	εἶπεν,	Ἡράκλεις; Οὐ σπογγιᾷ τίς μου
[15, 701]	παρὰ τὴν πλάτανον ἐν Δελφοῖς,	εἶπεν	ἵε παῖ. Τυχεῖν δὲ τόξα
[15, 676]	Καὶ ὁ Μυρτίλος Λέγε, καλέ,	εἶπεν,	Οὐλπιανέ, στεφάνων ὀνόματα. Οἱ γὰρ
[15, 685]	ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ ἐπέχευεν. Εἶτ´	ἔφερεν	στέφανον λεπτᾶς ἀπὸ μυρτίδος εὐγνήτων
[15, 689]	τοι πρότερον, φησί, τοῖς μύροις	διέφερεν	καὶ μάλιστα (ἐν) τῷ μεγαλλείῳ,
[15, 688]	ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος λύματα πάντα	κάθηρεν,	ἀλείψατο δὲ χρόα λευκὸν (ἀμβροσίῳ
[15, 675]	Ἀνδρέας, εἶτα πιέσας καὶ κουφισθεὶς	εὗρεν	κεφαλαλγίας δεσμὸν φάρμακον. Τούτῳ οὖν
[15, 692]	ὃν καὶ πατέρα προσαγορεύομεν, πρῶτος	εὗρεν	στέφανον. Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο Δράκων
[15, 698]	Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον ἔχουσα, καὶ	ἤλασεν	εἶπέ τε φωνῇ· ~(δεινὰ παθοῦσα
[15, 694]	ὑγιαίνειν πρῶτον ὡς ἄριστον ὂν	ὠνόμασεν	ὀρθῶς· δεύτερον δ´ εἶναι καλόν,
[15, 676]	τῆς Αἰγύπτου ἐπεὶ χειμὼν αἰφνίδιον	ἐπέπεσεν	καὶ (οὐ) συνιδεῖν οὐκ ἦν
[15, 699]	θυμελικοὺς Ἡγήμων καὶ παρ´ Ἀθηναίοις	ἐνίκησεν	ἄλλαις τε παρῳδίαις καὶ τῇ
[15, 692]	ἐπὶ τὴν τῶν μύρων χρῆσιν	ὥρμησεν.	Χρηστέον οὖν, ὦ Κύνουλκε Θεόδωρε,
[15, 671]	(Ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς δυσχεράνας	ἀνεβόησεν	τὰ ἐξ Ὕπνου Ἀλέξιδος· Οὐδ´
[15, 690]	τοιοῦτον οἷον οὐ Μέγαλλος πώποτε	ἥψησεν	οὐδὲ Δεινίας ᾁγύπτιος οὔτ´ εἶδεν
[15, 691]	Παλαίστραις διὰ τούτων· Μυρίσασά μ´	ἐγκατέκλεισεν	ἀνθ´ αὑτῆς λάθρᾳ. Μυρώμασιν μέντοι,
[15, 671]	μ´ ὁ δαίμων, ἔφη, φιλοσόφῳ	συνῴκισεν·	κατὰ τὸ Θεογνήτου τοῦ κωμῳδιοποιοῦ
[15, 686]	πολλῷ τῷ μύρῳ τὸ πρόσωπον	ἐπέχρισεν.	Ὃ δὲ διεγερθεὶς καὶ μόλις
[15, 672]	ἣν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις	ἀφώρισεν	(ὁ Ζεὺς τῷ Προμηθεῖ χάριν
[15, 693]	προπιὼν αὐτῷ ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος	ἐκέλευσεν	βασταχθῆναι τὴν τράπεζαν. Παρὰ δὲ
[15, 690]	Θεσμοφοριαζούσαις· (Ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ´, οἷον	ἔπνευσεν	ὁ μιαρὸς φάσκωλος εὐθὺς λυόμενός
[15, 668]	ὁ Καλλίμαχος Σικελὴν τὴν λάταγα	προσηγόρευσεν.	Μνημονεύει τῶν λατάγων καὶ τῶν
[15, 675]	ἐπιπεσὼν ὄμβρος τὸ μὲν συμπόσιον	διέλυσεν,	τὸν δὲ κρατῆρα, ὃς εἶχεν
[15, 677]	τοῦτον καλούμενον στέφανον Ἀριστοφάνης μνήμης	ἠξίωσεν	ἐν Ταγηνισταῖς λέγων οὕτως· Τί
[15, 676]	χλωρᾶς πλήρη (ὀδμῆς τε ἡδίστης	ἐπλήρωσεν	τὴν ναῦν ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς
[15, 675]	ὃς εἶχεν ὀλίγον οἶνον ὑπολελειμμένον,	ἐπλήρωσεν	ὕδατος. Γενομένης δ´ αἰθρίας εἰς
[15, 696]	φιλίου μορφᾶς Ἀταρνέος ἔντροφος ἠελίου	χήρωσεν	αὐγάς. Οὐκ ἔχει δ´ οὐδὲ
[15, 696]	μορφᾶς καὶ Ἀταρνέος ἔντροφος ἠελίου	χήρωσεν	αὐγάς. Τοιγὰρ ἀοίδιμον ἔργοις ἀθάνατόν
[15, 693]	τάχιστά γε ἀπώλεσε ναύτην καὶ	κατεπόντωσέν	μ´, ὁρᾷς. Ἔριφος Μελιβοίᾳ· Ἐκπεπήδηκας
[15, 683]	αὐγῇσιν ἀνερχομένῃς ἰσάουσα. (Ἔρπυλλον δὲ	φριαλευσοτεν	βώλοισι φυτεύσεις, ὄφρα κλάδοις μακροῖσιν
[15, 685]	παιδίσκος ἐν ἀργυρέᾳ φέρων προχόῳ	ἐπέχευεν.	Εἶτ´ ἔφερεν στέφανον λεπτᾶς ἀπὸ
[15, 699]	ἔχων χάριν. Ὃς δὲ Βοιωτοῦ	ἔκλυεν,	Εὐβοίῳ τέρψεται οὐδ´ ὀλίγον. (Πολλῶν
[15, 677]	εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν· οὔπω γὰρ	φύεν	ἄνθος ἐπώνυμον Ἀντινόοιο. ~(ΠΥΛΕΩΝ. Οὕτως
[15, 696]	καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ πολυμαθεστάτου	γραφὲν	Ἀριστοτέλους εἰς Ἑρμείαν τὸν Ἀταρνέα
[15, 683]	Ἀσίδος ἀρχὴν λείπων ἐν κλήροισιν	ἀνέτρεφεν	Ἠμαθίοισιν, αἰὲν ἐς ἑξήκοντα πέριξ
[15, 671]	(Ἐπαρίστερ´ ἔμαθες, ὦ πόνηρε, γράμματα·	ἀνέστροφέν	σου τὸν βίον τὰ βιβλία·
[15, 687]	τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ καλὸν	εἶχεν	αὐτῇ· ταῦτα δ´ ἐστὶν οἰκεῖα
[15, 675]	διέλυσεν, τὸν δὲ κρατῆρα, ὃς	εἶχεν	ὀλίγον οἶνον ὑπολελειμμένον, ἐπλήρωσεν ὕδατος.
[15, 671]	Στεφάνους δ´ ἀνὴρ τρεῖς ἕκαστος	εἶχεν,	τοὺς μὲν ῥοδίνους, τὸν δὲ
[15, 669]	εἶχε πρὸς αὐτόν, ἐπεὶ θόρυβος	κατεῖχεν	τὸ συμπόσιον, ἔφη· τίς οὗτος
[15, 694]	μήθ´ ἑξῆς γινόμενον (ἀλλ´ ὅπου	ἔτυχεν	εἶναι) σκόλιον ἐκλήθη. Τὸ δὲ
[15, 687]	ἀνὴρ ἀρετήν τε σέβων τάδ´	ἔγραψεν	Παρράσιος. κομψός τις, ὡς ἐμοὶ
[15, 673]	Ἀντιφῶντος εἰπόντος, σφετερισάμενος καὶ ταῦτα	ἐπέγραψέν	τι βιβλίον Περὶ τοῦ παρὰ
[15, 680]	βίον, (διὰ στεφάνου δωρεάν, ὃν	ἔπεμψεν	ἀνθέων πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων
[15, 694]	οἷς τὰ περὶ τὰς συνουσίας	ἦν	ᾀδόμενα, ὧν τὸ μὲν πρῶτον
[15, 668]	χαρίσιον. Ὅτι δὲ καὶ φίλημα	ἦν	ἆθλον ἑξῆς λέγει ὁ Εὔβουλος·
[15, 676]	θεὸς (προσφιλὴς γὰρ τοῖς Ναυκρατίταις	ἦν)	αἰφνίδιον ἐποίησε πάντα τὰ παρακείμενα
[15, 667]	πληγεῖσαν τῷ κοττάβῳ· καί τις	ἦν	ἀκριβὴς εὐχέρεια τῆς βολῆς. Μνημονεύει
[15, 693]	τοῦ Ἀγαθοῦ Δαίμονος κράσεως ἔθος	ἦν	βαστάζεσθαι τὰς τραπέζας ἔδειξεν διὰ
[15, 675]	Δαίμονα, τιμῶντες τὸν εὑρόντα (δαίμονα)	ἦν	δ´ οὗτος ὁ Διόνυσος. (Τῷ
[15, 675]	ἐν τῷ πότῳ κεφαλὴν ἐπιθλιβεῖσιν,	ἦν	δὲ δεσμὸς ἐξ αὐτῶν προχειρότατος
[15, 668]	(οἰνοπόται Σικελὰς ἐκ κυλίκων λάταγας.	Ἦν	δέ τι καὶ ἄλλο κοτταβίων
[15, 685]	τετριμμένη μᾶζα χαριτοβλέφαρος. Τοῦτο δ´	ἦν	ἔθος καὶ παρ´ Αἰγυπτίοις, ὡς
[15, 694]	Ἀθηνᾶν. Εἶθ´ ἐξῆν ὁποῖός τις	ἦν	ἕκαστος (τὸ στῆθος διελόντ´, ἔπειτα
[15, 698]	γεγόνασιν, ὦ ἑταῖρε· ἐνδοξότατος δ´	ἦν	Εὔβοιος ὁ Πάριος, γενόμενος τοῖς
[15, 666]	δείκνυσιν· ὅτι δὲ καὶ χαλκοῦν	ἦν,	Εὔπολις ἐν Βάπταις λέγει· χαλκῷ
[15, 665]	οἶμαι, καὶ περὶ κοττάβων ζήτησις	ἦν	(καὶ τῶν ἀποκοτταβιζόντων. Οὓς οἰηθείς
[15, 694]	τῆς μελοποιίας τρόπον ὅτι σκολιὸς	ἦν	λέγουσιν γὰρ τὰ ἐν ταῖς
[15, 667]	ὕβριζ´ ὑβρισμοὺς οὐκ ἐναισίους ἐμοί.	Ἦν	μὲν γὰρ αὐτῷ κότταβος ἀεὶ
[15, 694]	ᾀδόμενα, ὧν τὸ μὲν πρῶτον	ἦν	ὃ δὴ πάντας ᾄδειν νόμος
[15, 699]	φρένες ἤλασαν ἔξω πατρίδος. Ἀρχαίων	ἦν	ὅδ´ ἀνὴρ προγόνων, εἰδὼς ἐκ
[15, 676]	ἐπέπεσεν καὶ (οὐ) συνιδεῖν οὐκ	ἦν	ὅπου γῆς ἦσαν, κατέφυγον ἅπαντες
[15, 666]	ἡμῶν οὐκ οἶδεν ὅτι οὐκ	ἦν	οὗτος ὁ ἀποκοτταβισμὸς ἀρχαῖος; Εἰ
[15, 694]	δέ τις τόδε· πάντα δ´	ἦν	τὰ λεχθέντα ταῦτα· αʹ Παλλὰς
[15, 700]	μετὰ λυχνούχου περιπατεῖν τῆς νυκτὸς	ἦν	τις κηδεμὼν τῶν δακτύλων. Ἐν
[15, 699]	μήτε σύ, Πηλείδη. Ὅτι δὲ	ἦν	τις περὶ αὐτοὺς δόξα παρὰ
[15, 694]	ὃ δὴ πάντας ᾄδειν νόμος	ἦν,	τὸ δὲ δεύτερον (ὃ δὴ
[15, 694]	τὸ σκόλιον εὑρὼν ἐκεῖνος, ὅστις	ἦν,	τὸ μὲν ὑγιαίνειν πρῶτον ὡς
[15, 689]	κόστου. Ὅτι δὲ διὰ σπουδῆς	ἦν	τοῖς παλαιοτέροις ἡ τῶν μύρων
[15, 691]	τὸ τῶν Σαρδιανῶν γένος φιλόμυρον	ἦν,	ὡς Ἄλεξίς φησιν ἐν Ἐκπωματοποιῷ·
[15, 689]	στακτὴν λέγει, (διὰ τὴν σμύρναν	ἣν	εἰς Αἴγυπτον καταγομένην κομίζεσθαι πρὸς
[15, 678]	τὰ τῆς Εὐρώπης ὀστᾶ κομίζεσθαι,	ἣν	ἐκάλουν Ἑλλωτίδα. Ἄγεσθαι δὲ καὶ
[15, 672]	ἑκούσιον καὶ χωρὶς δυσχεροῦς συμφορᾶς,	ἣν	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις ἀφώρισεν
[15, 699]	κωμῳδίαν εἰς τὸν ἀρχαῖον τρόπον,	ἣν	ἐπιγράφουσιν Φιλίνην. Ὁ δὲ Εὔβοιος
[15, 668]	τὰ κοττάβια καὶ τῶν παρουσῶν	ἣν	θέλει φιλήσει. Ἐγίνετο δὲ καὶ
[15, 701]	ἐν δευτέρᾳ Ἱστοριῶν. Λυχνοκαυτίαν δὲ	ἣν	οἱ πολλοὶ λέγουσιν λυχναψίαν (Κηφισόδωρος
[15, 672]	καὶ χωρὶς δυσχεροῦς συμφορᾶς, ἣν	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις ἀφώρισεν (ὁ
[15, 666]	τῷ περὶ Ἀλκαίου καὶ τὴν	λατάγην	φησὶν εἶναι Σικελικὸν ὄνομα. (Λατάγη
[15, 695]	εἶναι, ἵνα περ ποδώκης Ἀχιλεύς,	Τυδείδην	τέ φασι τὸν ἐσθλόν (Διομήδεα)
[15, 677]	καὶ παρ´ ἐμοῦ κατὰ τὸν	Εὐριπίδην·	Ἐκ παντὸς (γὰρ) ἄν τις
[15, 665]	δοίη θεός, κατὰ τὸν πάνσοφον	Εὐριπίδην,	ἑταῖρε Τιμόκρατες, οὐκ ἂν δυναίμην
[15, 694]	ἄριστα εἰρημένου, ὁ Μυρτίλος ἔφη	Ἀναξανδρίδην	αὐτὸ διακεχλευακέναι τὸν κωμῳδιοποιὸν ἐν
[15, 695]	τάδε· ηʹ Ἐκ γῆς χρὴ	κατίδην	πλόον, εἴ τις δύναιτο καὶ
[15, 689]	διὰ τὴν Ἀρσινόης καὶ Βερενίκης	σπουδήν.	Ἐγίνετο δὲ καὶ ἐν Κυρήνῃ
[15, 686]	φησιν· Στεφάνων τε τούτων τῶν	χύδην	πεπλεγμένων. Κἀγὼ δ´ ἐπὶ τούτοις
[15, 694]	γὰρ ἤδη τῶν σοφῶν ἕκαστον	ᾠδήν	τινα καλὴν εἰς μέσον ἠξίουν
[15, 677]	ἕρπυλλον, λευκὸν κρίνον ἠδ´ ὑάκινθον	πορφυρέην	γλαυκοῦ τε χελιδονίοιο πέτηλα καὶ
[15, 687]	ποιοῦσα πᾶσιν ὡς ἡ τοῦ	ζῆν	ἐπιθυμία τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ
[15, 677]	πίνητέ που· (κἂν καλλιερῆτε, γλῶτταν	ἀγαθὴν	πέμπετε. Θεόδωρος δ´ ἐν ταῖς
[15, 675]	Ναυκρατίτου στεφάνου τίς ἐστι τὴν	ἄνθην	πολλὰ ἀναζητήσας καὶ πολλῶν πυθόμενος,
[15, 699]	τὴν ἕλην· οὕτω δ´ εἰπεῖν	Νεάνθην	ἐν αʹ τῶν περὶ Ἄτταλον
[15, 699]	δ´ ὡνὴρ εὖ παρ´ Ὁμηρείην	ἀγλαίην	ἐπέων πισσύγγους ἢ φῶρας ἀναιδέας
[15, 687]	δέ φησιν· Στῆθος δὲ πλήξας	κραδίην	ἠνίπαπε μύθῳ. Καί· Κραδίη δέ
[15, 683]	αἵ τ´ ἀνὰ κόλπῳ φυλλάδα	νηλείην	ἐκχεύετον, ἀρτίγονοι δὲ εἴδοντ´ ἠμύουσαι
[15, 699]	Ἔγραφε δ´ ὡνὴρ εὖ παρ´	Ὁμηρείην	ἀγλαίην ἐπέων πισσύγγους ἢ φῶρας
[15, 683]	ἐπιφθέγγονται ἀοιδῶν, οἳ δὲ καὶ	ἀμβροσίην,	πολέες δέ τε χάρμ´ Ἀφροδίτης·
[15, 697]	γαμεῖν· (παῖς μὲν γὰρ παρεὼν	κἠν	πολέμῳ μᾶλλον ἐπωφελεῖ. Καὶ μετὰ
[15, 688]	αὐτῇ φύσιν περιθεῖναι, πρῶτον μὲν	μαλακὴν	καὶ ἄναιμον, εἶτα σήραγγας ἔχουσαν
[15, 682]	ζωοφυτοῦσιν· διὸ καὶ τοῖς ἡμέροις	φυλακὴν	ἀπ´ αὐτῶν κατασκευάζουσιν. Ἀφαιροῦντες γὰρ
[15, 698]	Ἡγήμων ὁ Θάσιος, ὃν ἐκάλουν	Φακῆν.	Λέγει γὰρ οὕτως· (Ἐς δὲ
[15, 668]	λευκῆς, ῥάβδον δ´ ὄψει τὴν	κοτταβικὴν	ἐν τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην, μάνης
[15, 673]	κατακολουθήσαντας αὐτοὺς ἀβλαβεῖς ἔσεσθαι (καὶ)	δίκην	ἐν εὐωχίαις ἀποδιδόντας τῇ θεῷ
[15, 682]	ἀναγράφει καλούμενον ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ κατὰ τὴν	Παρθικὴν	χώραν, περὶ οὗ τάδε φησίν·
[15, 691]	τῷ μεγαλλείῳ μύρῳ καὶ τὴν	βασιλικὴν	θυμιᾶτε μίνδακα. {Β. Ἀκήκοας σύ,
[15, 694]	εʹ Ἐνικήσαμεν ὡς ἐβουλόμεσθα, καὶ	νίκην	ἔδοσαν θεοὶ φέροντες παρὰ Πανδρόσου
[15, 689]	μέτριον, ὕστερον δὲ πρῶτον διὰ	Στρατονίκην	τὴν Εὐμένους. Ἡ δὲ Συρία
[15, 682]	διαστήματος αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι, ἐμψύχων	περιπλοκὴν	ἐν τῷ μένουσιν ἡνωμέναι καὶ
[15, 677]	Τί οὖν ποιῶμεν; Χλανίδ´ ἐχρῆν	λευκὴν	λαβεῖν· (εἶτ´ ἰσθμιακὰ λαβόντες ὥσπερ
[15, 692]	ἔφη· Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο, παιὰν ᾔδετο,	μεγάλην	Διὸς Σωτῆρος ἄκατον ἦρέ τις.
[15, 695]	(Ὅστις ἄνδρα φίλον μὴ προδίδωσιν,	μεγάλην	ἔχει τιμὰν ἔν τε βροτοῖς
[15, 694]	καλὴν εἰς μέσον ἠξίουν προφέρειν.	(Καλὴν	δὲ ταύτην ἐνόμιζον τὴν παραίνεσίν
[15, 694]	τῶν σοφῶν ἕκαστον ᾠδήν τινα	καλὴν	εἰς μέσον ἠξίουν προφέρειν. (Καλὴν
[15, 698]	ἀνδρῶν βδελυρώτατε, τίς ς´ ἀνέπεισε	καλὴν	ἐς κρηπῖδα ποσὶν τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι;
[15, 695]	δ´ ἔραται λαβεῖν· (κἀγὼ παῖδα	καλὴν	τὴν μὲν ἔχω, τὴν δ´
[15, 685]	ἐν Μαλθακοῖς· Παντοίοις γε μὴν	κεφαλὴν	ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, (λειρίοις ῥόδοις κρίνεσιν
[15, 681]	Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς διὰ τούτων·	Κεφαλὴν	ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, λειρίοις, ῥόδοις, κρίνεσιν,
[15, 675]	πότους χρώμενοι τοῖς παραπίπτουσι τὴν	κεφαλὴν	ἐδέσμευον· (καὶ ἐπὶ τὸν κίσσινον
[15, 692]	Στεφάνων τὴν ἀφορμὴν (τοῦ τὴν	κεφαλὴν	ἐν τοῖς πότοις λιπαίνειν ἐντεῦθεν
[15, 692]	διακαιόντων τὰ σώματα τέγγουσι τὴν	κεφαλὴν	ἐπιβρέγμασιν, ἵνα μὴ πρὸς τὸ
[15, 675]	βοηθημάτων τοῖς ἐν τῷ πότῳ	κεφαλὴν	ἐπιθλιβεῖσιν, ἦν δὲ δεσμὸς ἐξ
[15, 692]	τῶν οἴνων φορὰν ὑποπτεύσαντες ἐπεσπάσθησαν	κεφαλὴν	λιπαίνειν, ὡς ἐλάσσονος τῆς βίας
[15, 691]	ἐν Ἐκκλησιαζούσαις· Ἥτις μεμύρισμαι τὴν	κεφαλὴν	μυρώμασιν. (Τῆς δὲ λεγομένης σάγδας
[15, 675]	καροῦν δυναμένους ἢ βαρύνειν ἄλλως	κεφαλὴν	περιστατέον. Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν καὶ
[15, 672]	τῇ λύγῳ καταδεῖν τὴν ἑαυτῶν	κεφαλὴν	τοῖς κλάδοις οἷς αὐτοὶ κατέλαβον
[15, 691]	τὸ σῶμα καὶ μάλιστα τὴν	κεφαλήν.	~Φησὶν γὰρ ὁ Φιλωνίδης ἐν
[15, 675]	τοῦτο ὁδηγούσης. Ἀλγήσας γάρ τις	κεφαλήν,	ὥς φησιν Ἀνδρέας, εἶτα πιέσας
[15, 699]	οὕτω φάσκων καλεῖσθαι παρὰ τὴν	ἕλην·	οὕτω δ´ εἰπεῖν Νεάνθην ἐν
[15, 668]	ἀπεικότως οὖν οὐδ´ ὁ Καλλίμαχος	Σικελὴν	τὴν λάταγα προσηγόρευσεν. Μνημονεύει τῶν
[15, 694]	θεοὶ φέροντες παρὰ Πανδρόσου (ὡς	φίλην	Ἀθηνᾶν. Εἶθ´ ἐξῆν ὁποῖός τις
[15, 665]	μέλος τι μελίζεται τοῖς συμπόταις·	κἄλλην	τρίγωνον εἶδον ἔχουσαν, εἶτ´ ᾖδεν
[15, 676]	ἐμπλέουσιν τὴν σωτηρίαν (διὰ τὴν	πολλὴν	ναυτίαν γενομένου τε ἐμέτου πολλοῦ)
[15, 675]	ἡμέτερος ἐμπορίᾳ χρώμενος καὶ χώραν	πολλὴν	περιπλέων, ~προσσχών ποτε καὶ Πάφῳ
[15, 668]	γυναῖκες· νῦν ὅπως τὴν νύχθ´	ὅλην	ἐν τῇ δεκάτῃ τοῦ παιδίου
[15, 676]	τὸ βύβλῳ στεφανοῦσθαι μετὰ ῥόδων,	πλὴν	εἰ μή τι οἱ τούτοις
[15, 670]	δεδεμένων περὶ τὸ στεφανοῦσθαι σπουδάζουσιν	πλὴν	οἱ ἐρῶντες) τὴν τοῦ στεφάνου
[15, 679]	τά γ´ ἄλλα πώλει πάντα	πλὴν	τῶν μυρτίνων. ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος Στρατιώτῃ·
[15, 667]	Οἳ δὲ ποτηρίου εἶδος τὴν	ἀγκύλην	φασί. Βακχυλίδης ἐν Ἐρωτικοῖς· Εὖτε
[15, 677]	τῷ ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως εἴρηκεν·	Οὔλην	ἕρπυλλον, λευκὸν κρίνον ἠδ´ ὑάκινθον
[15, 694]	δὴ πάντες μὲν ᾖδον, οὐ	μὴν	ἀλλά γε κατά τινα περίοδον
[15, 686]	οὐδεὶς μύρῳ χρίεται. Αἵ γε	μὴν	γυναῖκες ἄλλως τε καὶ ἂν
[15, 697]	καὶ τοῦ Ἑρμοκλέους προκριθέντος. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ αὐτὸς Ἀριστοτέλης ἐν τῇ
[15, 678]	Λάκωνες, ὥς φησιν Πάμφιλος. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ ΙΑΚΧΑΝ τινὰ καλούμενον οἶδα
[15, 670]	φίλαν παῖδα καὶ καλάν. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ ὁ ἱερώτατος Πλάτων ἐν
[15, 696]	λεχθέντων ὁ Δημόκριτος ἔφη· ἀλλὰ	μὴν	καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ πολυμαθεστάτου
[15, 688]	ὑπεῖκον καὶ μαλακὸν ποιῆται. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ τοὺς στεφάνους τοὺς περικειμένους
[15, 683]	χλωροῖς ἀμφοτέρωθεν ἐπηρεφέες πετάλοισιν. Σπέρματι	μὴν	κάλυκες κεφαλήγονοι ἀντελέουσιν, ἀργήεις πετάλοισι,
[15, 685]	Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς· Παντοίοις γε	μὴν	κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, (λειρίοις ῥόδοις
[15, 687]	δὲ Ἀνακρέων λέγει που· Τί	μὴν	πέτεαι συρίγγων κοιλώτερα στήθεα χρισάμενος
[15, 695]	πλόον, εἴ τις δύναιτο καὶ	παλάμην	ἔχοι. Ἐπεὶ δέ κ´ ἐν
[15, 666]	τὸν βαλόντα δὲ στέφειν ἐγὼ	´τετάγμην,	ἆθλα κότταβον διδούς. (Ἐκαλεῖτο δὲ
[15, 676]	(Διάφορος δὲ γίνεται κατὰ τὴν	ὀδμὴν	ἡ ἐν Αἰγύπτῳ μυρρίνη παρὰ
[15, 665]	Εὐριπίδην, ἑταῖρε Τιμόκρατες, οὐκ ἂν	δυναίμην	ἀπομνημονεύειν ἔτι σοι τῶν πολλάκις
[15, 667]	ἐγὼ μὲν σφενδόνῃ οὐκ ἂν	ἐφικοίμην	αὐτός´. {Α. Ἀλλὰ μάνθανε. Ἀγκυλοῦντα
[15, 695]	Ἀχιλλέα. ιζʹ Εἴθε λύρα καλὴ	γενοίμην	ἐλεφαντίνη, καί με καλοὶ παῖδες
[15, 695]	χορόν. ιηʹ Εἴθ´ ἄπυρον καλὸν	γενοίμην	μέγα χρυσίον (καί με καλὴ
[15, 694]	τινα καὶ γνώμην ἔχειν δοκοῦσαν	χρησίμην	(τε) εἰς τὸν βίον. Τῶν
[15, 689]	δὲ τὰς ὀφρῦς καὶ τὴν	κόμην,	ἑρπυλλίνῳ δὲ τὸ γόνυ καὶ
[15, 691]	μοι φθονήσητ´, ἄνδρες Ἑλλήνων ἄκροι·	ἠλειφόμην	ὑόμενος ἰρίνῳ μύρῳ. Πρὸς θεῶν,
[15, 690]	τε καὶ μύρα. Καὶ Σιμωνίδης·	Κἠλειφόμην	μύροισι καὶ θυώμασι καὶ βακκάρι.
[15, 692]	ξηρόν, ταύτῃ δὲ καὶ πολύκενον,	ὁρμὴν	τὰ παρακείμενα λαμβάνῃ. Τοῦτο δὴ
[15, 692]	περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων τὴν	ἀφορμὴν	(τοῦ τὴν κεφαλὴν ἐν τοῖς
[15, 698]	σμικρὸν τυροῦντ´ ἐσιδοῦσα, ὡς φιλίων	ωρμην	παρ´ Ἀθηναίοισιν ἀείσας πεντήκοντ´ ἔλαβε
[15, 701]	Κολοφώνιος ἑλάνην τὴν τῶν καλάμων	δέσμην.	Λύχνα δὲ οὐδετέρως εἴρηκεν Ἡρόδοτος
[15, 700]	τὴν ἔκ τινων ξύλων τετμημένων	δέσμην.	Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Ὁ φανός ἐστι
[15, 675]	τοῦ πρὸς ὄψιν ἢ πρὸς	ὀσμὴν	ἐπιτερποῦς ἐφρόντισαν. Διὸ μυρσίνης μὲν
[15, 694]	τὴν παραίνεσίν τέ τινα καὶ	γνώμην	ἔχειν δοκοῦσαν χρησίμην (τε) εἰς
[15, 684]	τῆς μήκωνος) Οὔτε τι παι	βρώμην	ποτιδεγμένα· πολλάκι δ´ ἴχνη στιφροῖς
[15, 667]	πλάστιγγα, ἐντεῦθεν δὲ πίπτειν εἰς	λεκάνην	ὑποκειμένην πληγεῖσαν τῷ κοττάβῳ· καί
[15, 699]	δὲ λύχνον ἕτερος, ἄλλος δὲ	ἑλάνην,	ὃ δέ τις ἑλάνας, τὰς
[15, 701]	φησίν. Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιος	ἑλάνην	τὴν τῶν καλάμων δέσμην. Λύχνα
[15, 667]	(λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον τὸν	μάνην	καλούμενον, ἐφ´ ὃν τὴν καταβαλλομένην
[15, 667]	θίγῃ μόνον αὐτῆς, ἐπὶ τὸν	μάνην	πεσεῖται καὶ ψόφος ἔσται πάνυ
[15, 681]	πολὺ δ´ ἀρίστην εὐωδίαν καὶ	δυναμένην	τέρπειν, (ἀλλὰ πρὸς ὀλίγιστον. Τὸ
[15, 672]	Ἄργους φυγοῦσαν ἐλθεῖν εἰς Σάμον,	θεασαμένην	δὲ τὴν τῆς Ἥρας ἐπιφάνειαν
[15, 672]	καὶ τίσιν ἑκούσιον ἐν ἀλυπίᾳ	κειμένην	δοῦναι θελήσαντος, ταύτην ἐκείνῳ ἐπιτάξαι
[15, 667]	ἐντεῦθεν δὲ πίπτειν εἰς λεκάνην	ὑποκειμένην	πληγεῖσαν τῷ κοττάβῳ· καί τις
[15, 686]	χρηστῶν δύο (καὶ δᾷδα χρηστὴν	ἡμμένην	χρηστῷ πυρί. Οὕτω γὰρ τὴν
[15, 689]	τὴν σμύρναν ἣν εἰς Αἴγυπτον	καταγομένην	κομίζεσθαι πρὸς τοὺς Ἕλληνας. Ἱκέσιος
[15, 668]	τὴν κοτταβικὴν ἐν τοῖς ἀχύροισι	κυλινδομένην,	μάνης δ´ οὐδὲν λατάγων ἀίει·
[15, 687]	δ´ Ἀρετὴν ἐλαίῳ χριομένην καὶ	γυμναζομένην.	(Τούτοις ἀπαντήσας ὁ Μασσούριος ἔφη·
[15, 687]	μύρῳ τε ἀλειφομένην παράγει καὶ	κατοπτριζομένην,	τὴν δὲ Ἀθηνᾶν Φρόνησιν οὖσαν
[15, 687]	Νοῦν, ἔτι δ´ Ἀρετὴν ἐλαίῳ	χριομένην	καὶ γυμναζομένην. (Τούτοις ἀπαντήσας ὁ
[15, 684]	ἐφίζει ἑρπετά, ~τὴν δὲ δρόσοισιν	ἐισκομένην	βοτέονται (κώδειαν, καρποῖο μελιχροτέρου πλήθουσαν.
[15, 667]	μάνην καλούμενον, ἐφ´ ὃν τὴν	καταβαλλομένην	ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα, ἐντεῦθεν δὲ
[15, 672]	καὶ τῆς οἴκοθεν σωτηρίας χαριστήριον	βουλομένην	ἀποδοῦναι ἐπιμεληθῆναι τοῦ (ἱεροῦ τοῦ
[15, 669]	τὸ κύριον ὄνομα) Δέχου τήνδε	προπινομένην	τὴν ἀπ´ ἐμοῦ ποίησιν. Ἐγὼ
[15, 687]	τινα οὖσαν δαίμονα μύρῳ τε	ἀλειφομένην	παράγει καὶ κατοπτριζομένην, τὴν δὲ
[15, 684]	ἀνδριάντος τῆς κεφαλῆς Ἀλεξάνδρου τὴν	καλουμένην	ἀμβροσίαν φύεσθαι ἐν Κῷ. Προείρηται
[15, 700]	ἐν Κραπατάλλοις τὴν νῦν λυχνίαν	καλουμένην	λύχνειον κέκληκεν διὰ τούτων· Τίς
[15, 689]	Μήποτε, φησὶν ὁ Δίδυμος, τὴν	καλουμένην	στακτὴν λέγει, (διὰ τὴν σμύρναν
[15, 692]	υἱὸν μὲν Αἴθηκα, θυγατέρα δὲ	Ὀλιστήνην	γεννῆσαι. Καὶ αὐτὸν ὡς μειζόνων
[15, 699]	τὸν ἀρχαῖον τρόπον, ἣν ἐπιγράφουσιν	Φιλίνην.	Ὁ δὲ Εὔβοιος πολλὰ μὲν
[15, 668]	βηματίσαισθε τὸν αἰθέρα τὸν κατὰ	κλίνην,	εἰς ὅσον αἱ λάταγες χωρίον
[15, 672]	τῶν ἀπηντημένων, θεσπίσαι τὸν Ἀπόλλωνα	ποινὴν	αὐτοὺς ἀποδοῦναι τῇ θεῷ δι´
[15, 682]	ταῖς ἑκατὸν περὶ τὰς Ἄλπεις	λίμνην	τινά φησιν εἶναι πολλῶν σταδίων
[15, 676]	οὐκ οἶδα τίνα ὠφέλειαν ἢ	ἡδονὴν	ἔχει τὸ βύβλῳ στεφανοῦσθαι μετὰ
[15, 687]	τῷ δράματι τὴν μὲν Ἀφροδίτην	Ἡδονήν	τινα οὖσαν δαίμονα μύρῳ τε
[15, 675]	βουλόμενος εἶναι. Ἐντεῦθεν δὲ εἰς	ἡδονὴν	τραπέντες τὸ μὲν εἰς συμφέρον
[15, 699]	ἢ φῶρας ἀναιδέας ἤ τινα	χλούνην,	φλύων ἀνθηρῇ σὺν κακοδαμονίῃ. Τοῖα
[15, 687]	παρὰ μέλος ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ	τέχνην	τρυφήσας καὶ τὸ λεγόμενον ἐλευθέριον
[15, 694]	Πανδρόσου (ὡς φίλην Ἀθηνᾶν. Εἶθ´	ἐξῆν	ὁποῖός τις ἦν ἕκαστος (τὸ
[15, 692]	δέ, ἄνδρες φίλοι, ἀναγινώσκων τὴν	ὀγδόην	καὶ εἰκοστὴν τῶν Ποσειδωνίου Ἱστοριῶν
[15, 673]	δὲ παρ´ ἐμοῦ ὁ πᾶσιν	κλοπὴν	ὀνειδίζων Ἡφαιστίων ἐξιδιοποιήσατο τὴν λύσιν
[15, 686]	πολλὰς ἡμέρας ὥσπερ αὐτὸς αὑτοῦ	σιωπὴν	καταμαντευσάμενος ἀπέθανεν εὐτυχῶς, οὐδένα καιρὸν
[15, 685]	τότ´ εἰς δόμους, εὐθὺς ἀνεκλίνετο·	παρῆν	στέφανος ἐν τάχει, ᾔρετο τράπεζα,
[15, 674]	πέλεται καὶ Χάριτες μάκαιρα μᾶλλον	προσόρην,	ἀστεφανώτοισι δ´ ἀπυστρέφονται. Ὡς εὐανθέστερον
[15, 684]	γεραὸν πώγωνα καὶ ἐντραπέας κυκλαμίνους	σαύρην	θ´, ἣ χθονίου πέφαται στέφος
[15, 665]	παροίσω· (τῇ παιδὶ τοὺς αὐλοὺς	ἐχρῆν	ἤδη πρὸ χειρὸς εἶναι καὶ
[15, 677]	οὕτως· Τί οὖν ποιῶμεν; Χλανίδ´	ἐχρῆν	λευκὴν λαβεῖν· (εἶτ´ ἰσθμιακὰ λαβόντες
[15, 677]	ἐρεῖν τι; Διὰ δὲ τὴν	σὴν	γλῶσσαν τῆς ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς
[15, 692]	Τοῦτον δὲ τὴν ἀδελφὴν γήμαντα	Καμήσην	υἱὸν μὲν Αἴθηκα, θυγατέρα δὲ
[15, 683]	βλαστοδρεπιδεχυτοιο καὶ εἰς μίαν ὄρσεο	κόρσην,	σπεῖραν ὑπὸ σπυρίδεσσι νεοπλέκτοισι καθάπτων,
[15, 685]	γεγενημένον οὕτως δ´ εἴρηκε τὸν	μεθύσην	Ἄλεξις ἐν Εἰσοικιζομένῳ παύσομαί σε
[15, 698]	μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη,	χρυσῆν	ῥάβδον ἔχουσα, καὶ ἤλασεν εἶπέ
[15, 687]	τοὺς μεταχειριζομένους. Ὑμεῖς δὲ οἴεσθε	τὴν	ἁβρότητα χωρὶς ἀρετῆς ἔχειν τι
[15, 667]	ἀποκοτταβισμοῖς. Οἳ δὲ ποτηρίου εἶδος	τὴν	ἀγκύλην φασί. Βακχυλίδης ἐν Ἐρωτικοῖς·
[15, 681]	Τῆς δ´ ΕΡΠΥΛΛΟΥ, φησὶ Θεόφραστος,	(τὴν	ἄγριον κομίζοντες ἐκ τῶν ὀρῶν
[15, 692]	στέφανον ἢ πλοῖον. Τοῦτον δὲ	τὴν	ἀδελφὴν γήμαντα Καμήσην υἱὸν μὲν
[15, 676]	δὲ τὸ ἄνθος τοῦτο κατὰ	τὴν	Αἴγυπτον. (Διάφορος δὲ γίνεται κατὰ
[15, 697]	δικαστὴν καθεστάκει βασιλικῶν τῶν περὶ	τὴν	Αἰολίδα. Ὁ δ´ αὐτὸς οὗτος
[15, 674]	Προμηθέως λόγου. Σαπφὼ δ´ ἁπλούστερον	τὴν	αἰτίαν ἀποδίδωσιν τοῦ στεφανοῦσθαι ἡμᾶς,
[15, 670]	τοῦ ἐρωμένου τοῦ ἐμποδὼν ποιεῖται	τὴν	ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης τὸν ἐρῶντα
[15, 675]	τοῦ Ναυκρατίτου στεφάνου τίς ἐστι	τὴν	ἄνθην πολλὰ ἀναζητήσας καὶ πολλῶν
[15, 667]	φασί. Βακχυλίδης ἐν Ἐρωτικοῖς· Εὖτε	τὴν	ἀπ´ ἀγκύλης ἵησι τοῖσδε τοῖς
[15, 669]	κύριον ὄνομα) Δέχου τήνδε προπινομένην	τὴν	ἀπ´ ἐμοῦ ποίησιν. Ἐγὼ δ´
[15, 687]	ἀνήρ. Ἀλλ´ ὅμως διὰ τὸ	τὴν	ἀρετὴν φῆσαι τιμᾶν ἀνεκτέον. Ταῦτα
[15, 689]	Ἀλεξανδρείᾳ διὰ πλοῦτον καὶ διὰ	τὴν	Ἀρσινόης καὶ Βερενίκης σπουδήν. Ἐγίνετο
[15, 693]	ἐστί σοι ἀπομνημονεῦσαι διά τε	τὴν	ἀρχαιότητα καὶ ἀφέλειαν τῶν ποιησάντων,
[15, 671]	δείξαντα δεῖν τὸ δεῖπνον εἰς	τὴν	αὔριον πωλεῖν ἀδείπνοις ἃ παρέθηκ´
[15, 691]	εἰς οὐχὶ ταὐτόν, μὰ Δία,	τὴν	αὐτὴν μύρον, ἰδίῳ δ´ ἑκάστην.
[15, 670]	τὸν ἐρώμενον ἀπαλλαγῶσιν τῆς ἐπιθυμίας.	Τὴν	ἀφαίρεσιν οὖν τοῦ στεφάνου σημεῖον
[15, 692]	τῷ περὶ Μύρων καὶ Στεφάνων	τὴν	ἀφορμὴν (τοῦ τὴν κεφαλὴν ἐν
[15, 691]	ἀλείφειν τῷ μεγαλλείῳ μύρῳ καὶ	τὴν	βασιλικὴν θυμιᾶτε μίνδακα. {Β. Ἀκήκοας
[15, 673]	στεφάνων ἐπέταξε χωρὶς τῆς δάφνης·	τὴν	δ´ αὐτὸς ἔφη τοῖς τὴν
[15, 695]	παῖδα καλὴν τὴν μὲν ἔχω,	τὴν	δ´ ἔραμαι λαβεῖν. κβʹ Πόρνη
[15, 672]	κλάδων ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι πάντοθεν.	Τὴν	δὲ Ἀδμήτην λύσασαν αὐτὸ ἁγνίσαι
[15, 687]	τε ἀλειφομένην παράγει καὶ κατοπτριζομένην,	τὴν	δὲ Ἀθηνᾶν Φρόνησιν οὖσαν καὶ
[15, 684]	γὰρ πάντα διοιγομέναισιν ἐφίζει ἑρπετά,	~τὴν	δὲ δρόσοισιν ἐισκομένην βοτέονται (κώδειαν,
[15, 668]	μάνης δ´ οὐδὲν λατάγων ἀίει·	τὴν	δὲ τάλαιναν πλάστιγγ´ ἂν ἴδοις
[15, 670]	τοὺς ἐρῶντας καὶ καταδεδεμένους γίνονται,	τὴν	δὲ τοῦ στεφάνου ἀνάλυσιν καταδεδεμένων
[15, 697]	κακὸν μέγα ποιήσῃ σε κἀμὲ	τὴν	δειλάκραν. Ἁμέρα καὶ δή, τὸ
[15, 667]	κοττάβου πρόεσιν διὰ τὸ ἐπαγκυλοῦν	τὴν	δεξιὰν χεῖρα ἐν τοῖς ἀποκοτταβισμοῖς.
[15, 685]	διὰ τούτων· (Καὶ σὺ μὲν	τὴν	δευτέραν τράπεζαν εὐτρεπῆ ποίει, κόσμησον
[15, 689]	δ´ οἰνάνθινον εὐστόμαχον ὂν καὶ	τὴν	διάνοιαν ἀπαραπόδιστον φυλάσσει. Καὶ τὸ
[15, 687]	ἅτε φορτικῶς μετακαλεσαμένῳ εἰς τρυφὴν	τὴν	δοθεῖσαν ὑπὸ τῆς τύχης χορηγίαν,
[15, 687]	ζωγράφος, καίπερ παρὰ μέλος ὑπὲρ	τὴν	ἑαυτοῦ τέχνην τρυφήσας καὶ τὸ
[15, 672]	στεφανώματι χρωμένοις τῇ λύγῳ καταδεῖν	τὴν	ἑαυτῶν κεφαλὴν τοῖς κλάδοις οἷς
[15, 698]	(Μοῦσά μοι Εὐρυμεδοντιάδεα, τὴν παντοχάρυβδιν,	τὴν	ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς ἐσθίει οὐ κατὰ
[15, 692]	λογισάμενοι καὶ ἐπὶ τῶν πότων	τὴν	εἰς τὸ μετέωρον τῶν οἴνων
[15, 699]	δὲ λοφνίδα, οὕτω καλεῖσθαι φάσκων	τὴν	ἐκ τοῦ φλοιοῦ λαμπάδα, ὃ
[15, 701]	Γλώσσαις λοφνίδα φησὶ καλεῖν Ῥοδίους	τὴν	ἐκ τοῦ φλοιοῦ τῆς ἀμπέλου
[15, 676]	ὡς ὁ τῆς μυρρίνης στέφανος	τὴν	ἐκ τῶν οἴνων ἀναθυμίασιν ἀποκρούεται
[15, 700]	λέγεσθαι τὴν λαμπάδα, οἳ δὲ	τὴν	ἔκ τινων ξύλων τετμημένων δέσμην.
[15, 699]	λαμπάδας οὕτω φάσκων καλεῖσθαι παρὰ	τὴν	ἕλην· οὕτω δ´ εἰπεῖν Νεάνθην
[15, 692]	χαράξαι. Διὸ καὶ τῶν κατὰ	τὴν	Ἑλλάδα πολλὰς πόλεις καὶ τῶν
[15, 675]	θαλάσσης ὑπὸ Διονύσου μετενεχθείσης εἰς	τὴν	Ἑλλάδα τῆς ἀμπέλου καὶ πρὸς
[15, 677]	τῆς ἐννοίας εὑρέσει καὶ καινότητι	τὴν	ἐν Μουσῶν αὐτῷ σίτησιν ἔχειν
[15, 672]	αὐτῷ παρατίθεσθαι· καὶ καλεῖσθαι Τόναια	τὴν	ἑορτήν, (ὅτι συντόνως συνέβη περιειληθῆναι
[15, 694]	ὑποδοχῆς, τὸ τρίτον δὲ καὶ	τὴν	ἐπὶ πᾶσι τάξιν ἔχον, οὗ
[15, 673]	Ἐπιγράμμασιν, ποιητὴς ὑπάρχων ἐπιχώριος καὶ	τὴν	ἐπιχώριον ἱστορίαν ἠγαπηκὼς ἐν πλείοσιν.
[15, 682]	καὶ τὸ καλούμενον φιλάδελφον, ὃ	τὴν	ἐπωνυμίαν ἔλαβε τῇ φύσει πρόσφορον.
[15, 689]	ὕστερον δὲ πρῶτον διὰ Στρατονίκην	τὴν	Εὐμένους. Ἡ δὲ Συρία τὸ
[15, 672]	τὸ ζητούμενον. Ἀδμήτην γάρ φησιν	τὴν	Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν ἐλθεῖν
[15, 672]	ἔτος ἀποκομίζεσθαι τὸ βρέτας εἰς	τὴν	ᾐόνα καὶ ἀφαγνίζεσθαι ψαιστά τε
[15, 673]	τῇ λύγῳ, τοῖς δὲ θεραπεύουσιν	τὴν	θεὸν ἐπιτρέψαι (φορεῖν τὸν καὶ
[15, 673]	τὴν δ´ αὐτὸς ἔφη τοῖς	τὴν	θεὸν θεραπεύουσι μόνοις ἀπονέμειν δῶρον.
[15, 672]	τοῖς κλάδοις οἷς αὐτοὶ κατέλαβον	τὴν	θεόν. ~(Καταλῦσαι δὲ καὶ τἄλλα
[15, 666]	εἰς θυίαν παιστέον. {ΗΡ. Φέρε	τὴν	θυίαν, αἶρ´ ὕδωρ, ποτήρια (παράθετε.
[15, 671]	ἀριθμὸν εἰς ἓξ συμπότας δύνασθαι	τὴν	ἰσότητα πληροῦν. Οἶδα γὰρ ὅτι
[15, 693]	ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες μόνον τῇ γεύσει	τὴν	ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ τὴν τοῦ
[15, 692]	ὡς μειζόνων ὀρεγόμενον πραγμάτων (εἰς	τὴν	Ἰταλίαν διαπλεῦσαι καὶ οἰκῆσαι τὸ
[15, 692]	πολλὰς πόλεις καὶ τῶν κατὰ	τὴν	Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν ἐπὶ τοῦ
[15, 701]	δ´ ὁ Κολοφώνιος ἑλάνην τὴν	τῶν	καλάμων δέσμην. Λύχνα δὲ οὐδετέρως
[15, 684]	ἐξ ἀνδριάντος τῆς κεφαλῆς Ἀλεξάνδρου	τὴν	καλουμένην ἀμβροσίαν φύεσθαι ἐν Κῷ.
[15, 689]	Αἰγυπτίων Μήποτε, φησὶν ὁ Δίδυμος,	τὴν	καλουμένην στακτὴν λέγει, (διὰ τὴν
[15, 687]	τοῖς φόβοις γινομένας ἀγωνίας πάλλεσθαι	τὴν	καρδίαν ἐπιδηλότατα συμβαίνει. ~(Καὶ ὁ
[15, 674]	τῇ ἑβδόμῃ τῶν Ἱστοριῶν (οἶδεν	τὴν	κατὰ τὴν λύγον ἱστορίαν καὶ
[15, 667]	τὸν μάνην καλούμενον, ἐφ´ ὃν	τὴν	καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα, ἐντεῦθεν
[15, 675]	πρὸς πότους χρώμενοι τοῖς παραπίπτουσι	τὴν	κεφαλὴν ἐδέσμευον· (καὶ ἐπὶ τὸν
[15, 692]	καὶ Στεφάνων τὴν ἀφορμὴν (τοῦ	τὴν	κεφαλὴν ἐν τοῖς πότοις λιπαίνειν
[15, 692]	πυρετῶν διακαιόντων τὰ σώματα τέγγουσι	τὴν	κεφαλὴν ἐπιβρέγμασιν, ἵνα μὴ πρὸς
[15, 691]	Ἀριστοφάνης ἐν Ἐκκλησιαζούσαις· Ἥτις μεμύρισμαι	τὴν	κεφαλὴν μυρώμασιν. (Τῆς δὲ λεγομένης
[15, 691]	πᾶν τὸ σῶμα καὶ μάλιστα	τὴν	κεφαλήν. ~Φησὶν γὰρ ὁ Φιλωνίδης
[15, 689]	ἀμαρακίνῳ δὲ τὰς ὀφρῦς καὶ	τὴν	κόμην, ἑρπυλλίνῳ δὲ τὸ γόνυ
[15, 668]	ἔρως λευκῆς, ῥάβδον δ´ ὄψει	τὴν	κοτταβικὴν ἐν τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην,
[15, 700]	(Ἄλλοι δὲ ἔφασκον φανὸν λέγεσθαι	τὴν	λαμπάδα, οἳ δὲ τὴν ἔκ
[15, 668]	Σοφοκλῆς ἐν Ἰνάχῳ Ἀφροδισίαν εἴρηκε	τὴν	λάταγα· Ξανθὴ δ´ Ἀφροδισία λάταξ
[15, 668]	οὖν οὐδ´ ὁ Καλλίμαχος Σικελὴν	τὴν	λάταγα προσηγόρευσεν. Μνημονεύει τῶν λατάγων
[15, 666]	ἐν τῷ περὶ Ἀλκαίου καὶ	τὴν	λατάγην φησὶν εἶναι Σικελικὸν ὄνομα.
[15, 699]	Σέλευκος δὲ οὕτως ἐξηγεῖται ταύτην	τὴν	λέξιν· Γγράβιόν ἐστιν τὸ πρίνινον
[15, 701]	παιών. Ἔνιοι δὲ παρεγκλίνοντές τε	τὴν	λέξιν καὶ ψιλοῦντες ἐπὶ τοῖς
[15, 680]	ὁ ἱατρός. Παρέθετο δ´ αὐτοῦ	τὴν	λέξιν Παρθένιος (ὁ τοῦ Διονυσίου
[15, 686]	ἔρια δὲ βάπτοντας ὡς ἀφανίζοντας	τὴν	λευκότητα τῶν ἐρίων. ~(Σόλων τε
[15, 701]	ἐν τῷ προτέρῳ περὶ Παροιμιῶν	Τὴν	Λητώ φησιν ἐκ Χαλκίδος τῆς
[15, 677]	καὶ πολλῷ χρόνῳ κατανεμηθέντα πᾶσαν	τὴν	Λιβύην, ἧς καὶ πολλὰ ἀοίκητα
[15, 686]	χρηστῷ πυρί. Οὕτω γὰρ τὴν	τῶν	λόγων ἔξοδον ὥσπερ δράματος ποιήσομαι.
[15, 674]	τῶν Ἱστοριῶν (οἶδεν τὴν κατὰ	τὴν	λύγον ἱστορίαν καὶ ὅτι οὔτε
[15, 672]	δὲ ἀγροίκων εἶναι λέγει στεφάνωμα	τὴν	λύγον. Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ
[15, 673]	ἐπὶ ποσόν τι τῆς κατὰ	τὴν	λύγον στεφανώσεως καὶ Νικαίνετος ὁ
[15, 673]	πᾶσιν κλοπὴν ὀνειδίζων Ἡφαιστίων ἐξιδιοποιήσατο	τὴν	λύσιν καὶ σύγγραμμα ἐξέδωκεν ἐπιγράψας
[15, 681]	ὀλίγιστον. Τὸ δὲ μέλαν, φησί,	τὴν	μὲν αὐτὴν θεωρίαν ἔχει, εὐῶδες
[15, 687]	ποιητὴς ἐν Κρίσει τῷ δράματι	τὴν	μὲν Ἀφροδίτην Ἡδονήν τινα οὖσαν
[15, 695]	ἔραται λαβεῖν· (κἀγὼ παῖδα καλὴν	τὴν	μὲν ἔχω, τὴν δ´ ἔραμαι
[15, 681]	δὲ ἡμεροκαλλοῦς καλουμένου ἄνθους, ὃ	τὴν	μὲν νύκτα μαραίνεται, ἅμα δὲ
[15, 688]	μόνης ταύτης. Ὁ δὲ Ὅμηρος	τὴν	μὲν χρῆσιν οἶδε τῶν μύρων,
[15, 692]	καὶ τρυφὴν ἀγόντων ἐπὶ τὴν	τῶν	μύρων χρῆσιν ὥρμησεν. Χρηστέον οὖν,
[15, 676]	τέχνῃ, ὠνησάμενος ᾔει φέρων εἰς	τὴν	Ναύκρατιν. Καὶ αὐτῷ πλησίον φερομένῳ
[15, 676]	κατιδόντες τοὺς ὅρμους ἧκον εἰς	τὴν	Ναύκρατιν. Καὶ ὁ Ἡρόστρατος ἐξορμήσας
[15, 676]	πλήρη (ὀδμῆς τε ἡδίστης ἐπλήρωσεν	τὴν	ναῦν ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς ἐμπλέουσιν
[15, 700]	ἠδύνω; Φερεκράτης δὲ ἐν Κραπατάλλοις	τὴν	νῦν λυχνίαν καλουμένην λύχνειον κέκληκεν
[15, 668]	Εὔβουλος· Εἶεν γυναῖκες· νῦν ὅπως	τὴν	νύχθ´ ὅλην ἐν τῇ δεκάτῃ
[15, 669]	κυλίκων ἔριδας διαλύσατε καὶ κατάθεσθε	(τὴν	ξύνεσιν παρ´ ἐμοὶ καὶ τάδε
[15, 692]	Ἥδιστον δέ, ἄνδρες φίλοι, ἀναγινώσκων	τὴν	ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν τῶν Ποσειδωνίου
[15, 676]	Αἴγυπτον. (Διάφορος δὲ γίνεται κατὰ	τὴν	ὀδμὴν ἡ ἐν Αἰγύπτῳ μυρρίνη
[15, 670]	ἄγαλμα, τούτου δὲ ναὸν ὄντα	τὴν	οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ τῶν ἐρωμένων
[15, 675]	μυρσίνης μὲν στέφανον στύφοντα καὶ	τὴν	οἴνων ἀναθυμίασιν ἀποκρουόμενον, ἔτι δὲ
[15, 665]	διά τε τὴν ποικιλίαν καὶ	τὴν	ὁμοιότητα τῶν ἀεὶ καινῶς προσευρισκομένων.
[15, 686]	Καὶ ὁ θαυμασιώτατος δὲ Χρύσιππος	τὴν	ὀνομασίαν φησὶ λαβεῖν τὰ μύρα
[15, 687]	στήθους κατὰ φύσιν ἀναφερομένης ἐπὶ	τὴν	ὄσφρηριν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ
[15, 675]	ἔπεσι στέφει. Τοὺς γὰρ αὖ	τὴν	ὄψιν ἀμόρφους, φησίν, ἀναπληροῖ ἡ
[15, 698]	τοῖς ἑξαμέτροις· (Μοῦσά μοι Εὐρυμεδοντιάδεα,	τὴν	παντοχάρυβδιν, τὴν ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς ἐσθίει
[15, 694]	προφέρειν. (Καλὴν δὲ ταύτην ἐνόμιζον	τὴν	παραίνεσίν τέ τινα καὶ γνώμην
[15, 682]	τι ἀναγράφει καλούμενον ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ κατὰ	τὴν	Παρθικὴν χώραν, περὶ οὗ τάδε
[15, 669]	ἐμοὶ καὶ τάδε μανθάνετε, εἰς	τὴν	παροῦσαν ζήτησιν ἐπιτήδεια ὄντα. Ὁρῶ
[15, 678]	ἐκ μυρρίνης πλεκόμενον στέφανον, ὄντα	τὴν	περίμετρον πηχῶν κʹ (πομπεύειν τε
[15, 666]	ἂν τὸν κότταβον ἀφεὶς ἐπὶ	τὴν	πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν— {Β. Πλάστιγγα
[15, 701]	πράξεως μίμημα γενόμενον ἀνάκειται παρὰ	τὴν	πλάτανον ἐν Δελφοῖς, εἶπεν ἵε
[15, 693]	τοῦ θεοῦ δωρεάν, καὶ μετὰ	τὴν	πλήρωσιν διδόασιν, ὅπως ἐλάχιστον ᾖ
[15, 677]	τοῦ Μαυρουσίου λέοντος, ὃν κατὰ	τὴν	πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην ἐν
[15, 665]	περισπουδάστοις τούτοις συμποσίοις διά τε	τὴν	ποικιλίαν καὶ τὴν ὁμοιότητα τῶν
[15, 676]	τοῖς ἐμπλέουσιν τὴν σωτηρίαν (διὰ	τὴν	πολλὴν ναυτίαν γενομένου τε ἐμέτου
[15, 673]	ἐν εὐωχίαις ἀποδιδόντας τῇ θεῷ	τὴν	προσήκουσαν. Ὅθεν τοὺς Κᾶρας ὑπακοῦσαι
[15, 670]	τὸ πολλάκις τοὺς ἐρῶντας διὰ	τὴν	πτοίησιν, (ὡς ἔοικεν, στεφανουμένους περιαιρεῖν
[15, 672]	συγγράμματι, ὅπερ ἐπιγράφεται Τῶν κατὰ	τὴν	Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή, εὗρον τὸ
[15, 677]	κατημαξευμένων ἐρεῖν τι; Διὰ δὲ	τὴν	σὴν γλῶσσαν τῆς ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι,
[15, 689]	τὴν καλουμένην στακτὴν λέγει, (διὰ	τὴν	σμύρναν ἣν εἰς Αἴγυπτον καταγομένην
[15, 670]	ἀλλὰ τῷ Ἔρωτι ποιούμενοι τὴν	τῶν	στεφάνων ἀνάθεσιν τοῦ μὲν Ἔρωτος
[15, 682]	Οὗτος ὁ ποιητὴς καὶ τὴν	τῶν	στεφάνων χρῆσιν εἰδὼς φαίνεται δι´
[15, 676]	τέ τινα καὶ δὴ καὶ	τὴν	στεφανωτρίδα βύβλον. Ἐγὼ δὲ οὐκ
[15, 676]	ναῦν ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς ἐμπλέουσιν	τὴν	σωτηρίαν (διὰ τὴν πολλὴν ναυτίαν
[15, 696]	οὐ παιάν ἐστιν, ὡς ὁ	τὴν	τῆς ἀσεβείας κατὰ τοῦ φιλοσόφου
[15, 672]	ἐλθεῖν εἰς Σάμον, θεασαμένην δὲ	τὴν	τῆς Ἥρας ἐπιφάνειαν καὶ τῆς
[15, 673]	καθίστησι τὸ ζητούμενον. Συνέβη δὲ	τὴν	τῆς λύγου στεφάνωσιν καὶ μέχρι
[15, 669]	περιαιρεῖται τὸν κόσμον, διὰ τοῦτο	τὴν	τοῦ ἐπιφανοῦς κόσμου περιαίρεσιν φρυκτόν
[15, 693]	γεύσει τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ	τὴν	τοῦ θεοῦ δωρεάν, καὶ μετὰ
[15, 667]	κοτταβίζειν. (Ἐκάλουν δ´ ἀπ´ ἀγκύλης	τὴν	τοῦ κοττάβου πρόεσιν διὰ τὸ
[15, 688]	τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν καὶ	τὴν	τοῦ πλευμόνος αὐτῇ φύσιν περιθεῖναι,
[15, 672]	εὐεργετηθεῖσιν ἀνθρώποις ὑπ´ αὐτοῦ κατὰ	τὴν	τοῦ πυρὸς δωρεάν. Διόπερ καὶ
[15, 670]	στεφανοῦσθαι σπουδάζουσιν πλὴν οἱ ἐρῶντες)	τὴν	τοῦ στεφάνου δὴ λύσιν σημεῖον
[15, 693]	θᾶττον Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι	τὴν	τράπεζαν ἐκποδών. Ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ.
[15, 693]	ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἐκέλευσεν βασταχθῆναι	τὴν	τράπεζαν. Παρὰ δὲ τοῖς Ἐμεσηνοῖς
[15, 675]	ᾧ ταυτὶ γέγραπται· Κατὰ δὲ	τὴν	τρίτην πρὸς ταῖς εἴκοσιν Ὀλυμπιάδα
[15, 701]	Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιος ἑλάνην	τὴν	τῶν καλάμων δέσμην. Λύχνα δὲ
[15, 686]	ἡμμένην χρηστῷ πυρί. Οὕτω γὰρ	τὴν	τῶν λόγων ἔξοδον ὥσπερ δράματος
[15, 692]	ἀπόλαυσιν καὶ τρυφὴν ἀγόντων ἐπὶ	τὴν	τῶν μύρων χρῆσιν ὥρμησεν. Χρηστέον
[15, 670]	ἐρωμένοις ἀλλὰ τῷ Ἔρωτι ποιούμενοι	τὴν	τῶν στεφάνων ἀνάθεσιν τοῦ μὲν
[15, 682]	ἕστο. Οὗτος ὁ ποιητὴς καὶ	τὴν	τῶν στεφάνων χρῆσιν εἰδὼς φαίνεται
[15, 694]	πλουτεῖν, τοῦθ´, ὁρᾷς, ἐμαίνετο· μετὰ	τὴν	ὑγίειαν γὰρ τὸ πλουτεῖν διαφέρει·
[15, 702]	διδόντι ἐκπιεῖν παιδὶ τὸν εἰς	τὴν	Ὑγίειαν παιᾶνα ᾄσας τὸν ποιηθέντα
[15, 677]	Ὀνομάτων, πλοκῆς στεφάνων γένος τι	τὴν	ὑπογλωττίδα ἀποδίδωσιν. Λαβὲ οὖν καὶ
[15, 697]	θνητῷ μνῆμα κατεσκεύαζον (καὶ ἀθανατίζειν	τὴν	φύσιν βουλόμενος ἐπιταφίοις ἂν τιμαῖς
[15, 697]	αἱ Λοκρικαὶ καλούμεναι, μοιχικαί τινες	τὴν	φύσιν ὑπάρχουσαι, ὡς καὶ ἥδε·
[15, 667]	μάνθανε. Ἀγκυλοῦντα γὰρ δεῖ σφόδρα	τὴν	χεῖρα εὐρύθμως πέμπειν τὸν κότταβον,
[15, 667]	τῷ Ἡρακλεῖ μὴ σκληρὰν ἔχειν	τὴν	χεῖρα μέλλοντα κοτταβίζειν. (Ἐκάλουν δ´
[15, 669]	Σὸν οὖν ἐστιν, ὦ μουσικώτατε,	τὴν	χιλιέτη μου ταύτην ζήτησιν ἀπολύσασθαι,
[15, 677]	ἕτερος λώτινος ὀνομάζεται, κυανέαν ἔχων	τὴν	χροιάν. Καὶ (Παγκράτης τις τῶν
[15, 688]	ἀνθῶν ἀναθυμιάσεως, οὐκ ἀπὸ τοῦ	τὴν	ψυχὴν θυμὸν καλεῖσθαι, ὥς τινες
[15, 687]	τὸ νομίζειν ἐν τῇ καρδίᾳ	τὴν	ψυχὴν καθιδρῦσθαι, (ὡς Πραξαγόρας καὶ
[15, 696]	καθάπερ ὁ εἰς Λύσανδρον τὸν	Σπαρτιάτην	γραφεὶς ὄντως παιάν, ὅν φησι
[15, 673]	στεφάνωσιν καὶ μέχρι τῶν κατὰ	Πολυκράτην	χρόνων, ὡς ἄν τις εἰκάσειε,
[15, 686]	ἐν τῷ Συμποσίῳ ποιοῦντα τὸν	Σωκράτην	τοιαυτὶ λέγοντα· Νὴ Δί´, ὦ
[15, 695]	τύραννον κτανέτην (ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας	ἐποιησάτην.	ιαʹ Φίλταθ´ Ἁρμόδι´, οὔ τί
[15, 695]	τύραννον κτανέτην ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας	ἐποιησάτην.	ιδʹ (Ἀδμήτου λόγον, ὦ ἑταῖρε,
[15, 695]	καὶ Ἀριστογείτων, ὅτε τὸν τύραννον	κτανέτην	(ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην. ιαʹ
[15, 695]	καὶ Ἀριστόγειτον, ὅτι τὸν τύραννον	κτανέτην	ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην. ιδʹ
[15, 695]	ἐν θυσίαις ἄνδρα τύραννον Ἵππαρχον	ἐκαινέτην	ιγʹ Αἰεὶ σφῷν κλέος ἔσσεται
[15, 687]	οὖσαν καὶ Νοῦν, ἔτι δ´	Ἀρετὴν	ἐλαίῳ χριομένην καὶ γυμναζομένην. (Τούτοις
[15, 687]	πᾶσιν αὑτοῦ ἔργοις· Ἁβροδίαιτος ἀνὴρ	ἀρετήν	τε σέβων τάδ´ ἔγραψεν Παρράσιος.
[15, 687]	Ἀλλ´ ὅμως διὰ τὸ τὴν	ἀρετὴν	φῆσαι τιμᾶν ἀνεκτέον. Ταῦτα μὲν
[15, 685]	τὸ τρίφυλλον. Καὶ γὰρ εἰς	Δημαρέτην	ἀναφέρεταί τι ποιημάτιον ὃ ἐπιγράφεται
[15, 698]	τῶν προγενεστέρων ποιητῶν ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας.	Εὑρετὴν	μὲν οὖν τοῦ γένους Ἱππώνακτα
[15, 675]	βίος ἀνεῖναι τὸ στέφος, τὸν	εὑρετὴν	τοῦ πώματος καὶ τῶν δι´
[15, 666]	~Δι´ ὃ καὶ Ἐρασίστρατον τὸν	Ἰουλιήτην	ἐν (τῇ περὶ τῶν Καθόλου
[15, 692]	εἰς ἔρωτα κατὰ τὸν Κυθήριον	ποιητήν,	ὅτι Ἰανὸς ὁ παρ´ ἡμῖν
[15, 697]	Σέλευκον τὸν τῶν ἱλαρῶν ᾀσμάτων	ποιητήν·	οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν εἰώθασιν· Κἀγὼ
[15, 672]	ἐνδόξων ἀναγραφή, εὗρον τὸ ζητούμενον.	Ἀδμήτην	γάρ φησιν τὴν Εὐρυσθέως ἐξ
[15, 672]	ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι πάντοθεν. Τὴν δὲ	Ἀδμήτην	λύσασαν αὐτὸ ἁγνίσαι καὶ στῆσαι
[15, 683]	θράσκιον ἢ ἀργωπὸν ἠὲ κλαδέεσσι	πλανήτην·	βλαστοδρεπιδεχυτοιο καὶ εἰς μίαν ὄρσεο
[15, 672]	δὲ Τυρρηνοὺς ἐλθόντας εἰς τὸν	Ἡραίτην	ὅρμον καὶ ἀποβάντας εὐθέως ἔχεσθαι
[15, 687]	Κρίσει τῷ δράματι τὴν μὲν	Ἀφροδίτην	Ἡδονήν τινα οὖσαν δαίμονα μύρῳ
[15, 675]	ταυτὶ γέγραπται· Κατὰ δὲ τὴν	τρίτην	πρὸς ταῖς εἴκοσιν Ὀλυμπιάδα ὁ
[15, 676]	οὖν εἰσιν καὶ οἱ λέγοντες	Ναυκρατίτην	εἶναι στέφανον τὸν ἐκ τῆς
[15, 671]	τοὺς μὲν ῥοδίνους, τὸν δὲ	Ναυκρατίτην.	Καὶ διὰ τί παρὰ τῷ
[15, 676]	μυρρίνης, ὃν καὶ τότε ἐκάλεσε	Ναυκρατίτην.	Ὁ μὲν οὖν Πολύχαρμος ταῦτα.
[15, 676]	τῆς σαμψύχου στέφανον εἶναι τὸν	Ναυκρατίτην·	πολὺ δὲ τὸ ἄνθος τοῦτο
[15, 676]	ἡγούμενος οὐκ ἄλλον τινὰ εἶναι	Ναυκρατίτην	στέφανον ἢ τὸν ἐκ τῆς
[15, 689]	φησὶν ὁ Δίδυμος, τὴν καλουμένην	στακτὴν	λέγει, (διὰ τὴν σμύρναν ἣν
[15, 699]	ἄκρον ἰὼν παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι	πότην	ἶσον. Ἔγραφε δ´ ὡνὴρ εὖ
[15, 677]	οἱ χοροὶ ᾄδωμεν εἰς τὸν	δεσπότην	ἐγκώμιον. Σιληνὸς δ´ ἐν ταῖς
[15, 674]	ὀφρύσιν σελίνων στεφανίσκους θέμενοι θάλειαν	ἑορτὴν	ἀγάγωμεν Διονύσῳ. Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ
[15, 672]	παρατίθεσθαι· καὶ καλεῖσθαι Τόναια τὴν	ἑορτήν,	(ὅτι συντόνως συνέβη περιειληθῆναι τὸ
[15, 691]	τὴν αὐτὴν μύρον, ἰδίῳ δ´	ἑκάστην.	Πετόμεναι δ´ αὗται κύκλῳ ἔρραινον
[15, 697]	μετὰ Φιλέταιρον ἄρξας Περγάμου (Ἄτταλος	δικαστὴν	καθεστάκει βασιλικῶν τῶν περὶ τὴν
[15, 690]	μνημονεύει Φερεκράτης ἐν Λήροις οὕτως·	Ἔστην	δὲ κἀκέλευον ἐγχέασθε νῷν βρένθειον,
[15, 686]	τῶν χρηστῶν δύο (καὶ δᾷδα	χρηστὴν	ἡμμένην χρηστῷ πυρί. Οὕτω γὰρ
[15, 685]	Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον γὰρ ὑποστησάμενος τὸν	τοκιστήν	φησιν· Καταλαμβάνομεν τὸν πορνοβοσκὸν καὶ
[15, 681]	ἡ Ἀφροδίτη ἐλούσατο. Εἶναι δ´	ἀρίστην	ἐν Κύπρῳ καὶ Λήμνῳ, ἔτι
[15, 681]	ἐν τῷ στύφειν, πολὺ δ´	ἀρίστην	εὐωδίαν καὶ δυναμένην τέρπειν, (ἀλλὰ
[15, 692]	φίλοι, ἀναγινώσκων τὴν ὀγδόην καὶ	εἰκοστὴν	τῶν Ποσειδωνίου Ἱστοριῶν περὶ μύρων
[15, 676]	τῆς Ἀφροδίτης ἄγαλμα σῴζειν αὑτοὺς	αὐτὴν	δεόμενοι. Ἡ δὲ θεὸς (προσφιλὴς
[15, 681]	ἐν τῷ Ῥιζοτομικῷ φησιν ἀναφῦναι	αὐτὴν	ἐκ τῶν Ἀφροδίτης λουτρῶν, ὅτε
[15, 681]	ἐν Θρᾴκῃ. Φιλῖνος δέ φησιν	αὐτὴν	ζυγίδα καλεῖσθαι. Περὶ δὲ τῆς
[15, 681]	δὲ μέλαν, φησί, τὴν μὲν	αὐτὴν	θεωρίαν ἔχει, εὐῶδες δ´ ἐστὶ
[15, 691]	οὐχὶ ταὐτόν, μὰ Δία, τὴν	αὐτὴν	μύρον, ἰδίῳ δ´ ἑκάστην. Πετόμεναι
[15, 685]	δευτέραν τράπεζαν εὐτρεπῆ ποίει, κόσμησον	αὐτὴν	παντοδαποῖς τραγήμασιν, μύρον, στεφάνους, λιβανωτόν,
[15, 673]	τῇ λύγῳ, (τῷ (δὲ) λέγειν	αὐτὴν	τῶν Καρῶν ἀρχαῖον στέφος πρόδηλον
[15, 693]	Σωτῆρος Διὸς τάχιστά γε ἀπώλεσε	ναύτην	καὶ κατεπόντωσέν μ´, ὁρᾷς. Ἔριφος
[15, 672]	ἐν ἀλυπίᾳ κειμένην δοῦναι θελήσαντος,	ταύτην	ἐκείνῳ ἐπιτάξαι τὸν καθηγούμενον τῶν
[15, 693]	Ἀγαθοῦ Δαίμονος δέχομαι. Λαβοῦς´ ἀπένεγκε	ταύτην	ἐκποδών. Ξέναρχος ἐν Διδύμοις· Ὡς
[15, 694]	μέσον ἠξίουν προφέρειν. (Καλὴν δὲ	ταύτην	ἐνόμιζον τὴν παραίνεσίν τέ τινα
[15, 669]	ὦ μουσικώτατε, τὴν χιλιέτη μου	ταύτην	ζήτησιν ἀπολύσασθαι, Δημόκριτε, καὶ διὰ
[15, 665]	ἀποβλύζουσιν, ἔφη οὐκ εἶναι παλαιὰν	ταύτην	παράδοσιν οὐδ´ εἰδέναι τινὰ τῶν
[15, 692]	ἐλάσσονος τῆς βίας γενησομένης, εἰ	ταύτην	προτέγξαιεν. (Προστιθεὶς δ´ ὁ βίος
[15, 666]	κοττάβων εὕρεσις Σικελική ἐστιν παιδιά,	ταύτην	πρώτων εὑρόντων Σικελῶν, ὡς Κριτίας
[15, 674]	αἰσθήσεις ἐν τῇ κεφαλῇ εἶναι	ταύτην	στεφανοῦσθαι ἢ διὰ τὸ συμφέρειν
[15, 699]	φανόν. Σέλευκος δὲ οὕτως ἐξηγεῖται	ταύτην	τὴν λέξιν· Γγράβιόν ἐστιν τὸ
[15, 680]	Ἑλλάνικος καὶ Ἄμασιν Αἰγύπτου βασιλεῦσαι,	ἰδιώτην	ὄντα καὶ τῶν τυχόντων κατὰ
[15, 672]	τὸ βρέτας ὑπὸ τῶν τὴν	πρώτην	αὐτοῦ ζήτησιν ποιησαμένων. Ἱστορεῖται δ´
[15, 677]	κατὰ τὴν πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ	Λιβύην	ἐν κυνηγίῳ καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανός,
[15, 677]	πολλῷ χρόνῳ κατανεμηθέντα πᾶσαν τὴν	Λιβύην,	ἧς καὶ πολλὰ ἀοίκητα ἐπεποιήκει
[15, 683]	δισσά, ὠχρόν τε χρυσῷ τε	φυὴν	εἰς ὦπα προσεικές, ἅσσα τ´
[15, 696]	τῆς ἀσεβείας κατὰ τοῦ φιλοσόφου	γραφὴν	ἀπενεγκάμενος (Δημόφιλος εἰς αἰδωτε παρασκευασθεὶς
[15, 692]	ἢ πλοῖον. Τοῦτον δὲ τὴν	ἀδελφὴν	γήμαντα Καμήσην υἱὸν μὲν Αἴθηκα,
[15, 673]	θυμῆρες πίνοντες ὅπως Διὸς εὐκλέα	νύμφην	μέλπωμεν, νήσου δεσπότιν ἡμετέρης. Ἐν
[15, 675]	ἐπεστέψαντο ποτοῖο. ~Καί· Ἀλλὰ θεὸς	μορφὴν	ἔπεσι στέφει. Τοὺς γὰρ αὖ
[15, 692]	καὶ τῶν εἰς ἀπόλαυσιν καὶ	τρυφὴν	ἀγόντων ἐπὶ τὴν τῶν μύρων
[15, 687]	καλόν, ἅτε φορτικῶς μετακαλεσαμένῳ εἰς	τρυφὴν	τὴν δοθεῖσαν ὑπὸ τῆς τύχης
[15, 683]	μὲν Ὠδονίηθε Μίδης ἅπερ Ἀσίδος	ἀρχὴν	λείπων ἐν κλήροισιν ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν,
[15, 685]	διθυραμβοποιὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ	ἀρχὴν	ποιεῖται τὸν στέφανον τῆς εὐωχίας
[15, 688]	ἀναθυμιάσεως, οὐκ ἀπὸ τοῦ τὴν	ψυχὴν	θυμὸν καλεῖσθαι, ὥς τινες ἀξιοῦσιν.
[15, 687]	νομίζειν ἐν τῇ καρδίᾳ τὴν	ψυχὴν	καθιδρῦσθαι, (ὡς Πραξαγόρας καὶ Φυλότιμος
[15, 691]	μύρου μνημονεύων φησίν· Στακτὴ δυοῖν	μναῖν	οὐκ ἀρέσκει μ´ οὐδαμῶς. Οὐ
[15, 698]	ἑξαμέτροις· (Μοῦσά μοι Εὐρυμεδοντιάδεα, τὴν	παντοχάρυβδιν,	τὴν ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς ἐσθίει οὐ
[15, 697]	οἳ μὲν δὴ τεθνᾶσι καὶ	εἰν	Ἀίδαο δόμοισιν· ~(ἔστι δέ τις
[15, 677]	οὖν ποιῶμεν; Χλανίδ´ ἐχρῆν λευκὴν	λαβεῖν·	(εἶτ´ ἰσθμιακὰ λαβόντες ὥσπερ οἱ
[15, 695]	μὲν ἔχει, τὰν δ´ ἔραται	λαβεῖν·	(κἀγὼ παῖδα καλὴν τὴν μὲν
[15, 695]	μὲν ἔχω, τὴν δ´ ἔραμαι	λαβεῖν.	κβʹ Πόρνη καὶ βαλανεὺς τωὐτὸν
[15, 693]	Ἐκπεπήδηκας πρὶν Ἀγαθοῦ πρῶτον Δαίμονος	λαβεῖν,	πρὶν Διὸς σωτῆρος. Θεόφραστος δ´
[15, 686]	δὲ Χρύσιππος τὴν ὀνομασίαν φησὶ	λαβεῖν	τὰ μύρα ἀπὸ τοῦ μετὰ
[15, 675]	μέτωπον καὶ τοὺς ἐν τῷ	σφίγγειν	τόνους ὑπομένοντα, προσέτι δὲ ψύχοντα
[15, 673]	ἀρκεῖται τῇ λύγῳ, (τῷ (δὲ)	λέγειν	αὐτὴν τῶν Καρῶν ἀρχαῖον στέφος
[15, 677]	λόγων ἀγῶνα θεῖτ´ ἄν, εἰ	λέγειν	εἴη σοφός. ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ. Οὕτως τοῦτον
[15, 686]	Κἀγὼ δ´ ἐπὶ τούτοις τοῦ	λέγειν	ἤδη παύσομαι τὸ τήμερον, παραχωρῶν
[15, 666]	τὸν ἀπὸ τῶν ποτηρίων κότταβον	λέγειν.	Κότταβος δ´ ἐκαλεῖτο καὶ τὸ
[15, 674]	τῷ Μηνοδότῳ. Δύναται δέ τις	λέγειν	περὶ τῆς λύγου ἁπλούστερον, ὅτι
[15, 675]	ἀμόρφους, φησίν, ἀναπληροῖ ἡ τοῦ	λέγειν	πιθανότης (ἔοικεν οὖν ὁ στέφανος
[15, 699]	τις τὸν γλωσσογράφον ἔφασκεν Ἀθηναίους	λέγειν	τὰς λαμπάδας φανούς. Τιμαχίδας δὲ
[15, 697]	δέον μηδένα τῶν σπουδῆς ἀξίων	λέγειν	τι τοῦ γάστρωνος παρόντος Οὐλπιανοῦ.
[15, 677]	τὸν ῥοδίζοντα λωτόν, φάσκων αὐτὸν	δεῖν	καλεῖν Ἀντινόειον, ἀναπεμφθέντα ὑπὸ τῆς
[15, 693]	οἶνον οὐ φέροντες τοῖς βωμοῖς,	δεῖν	λέγοντες τὸν τὰ ὅλα συνέχοντα
[15, 671]	τὸν θύοντα τοῖς κεκλημένοις δείξαντα	δεῖν	τὸ δεῖπνον εἰς τὴν αὔριον
[15, 670]	βραβεύουσα τῶν πραγμάτων ἕκαστον οἴεται	δεῖν	τοὺς ἐρῶντας μὴ στεφανοῦσθαι πρὶν
[15, 697]	ἱλαρῶν ᾀσμάτων ποιητήν· οὗπερ συνεχῶς	ᾄδειν	εἰώθασιν· Κἀγὼ παιδοφιλήσω· πολύ μοι
[15, 694]	πρῶτον ἦν ὃ δὴ πάντας	ᾄδειν	νόμος ἦν, τὸ δὲ δεύτερον
[15, 697]	καὶ Δημητρίῳ φησὶν Φιλόχορος Ἀθηναίους	ᾄδειν	παιᾶνας τοὺς πεποιημένους ὑπὸ Ἑρμίππου
[15, 672]	παρεκελεύσατο στεφανώματι χρωμένοις τῇ λύγῳ	καταδεῖν	τὴν ἑαυτῶν κεφαλὴν τοῖς κλάδοις
[15, 680]	καθὼς ἐν τοῖς Σιμωνίδου Ἐπιγράμμασιν	ἰδεῖν	ἔστιν οὕτως καλουμένου· Φοῖβον, ὃς
[15, 668]	σφαίρας κυλίκων· καὶ πρὶν ἐκεῖνον	ἰδεῖν,	ὄμματι βηματίσαισθε τὸν αἰθέρα τὸν
[15, 671]	πωλεῖν ἀδείπνοις ἃ παρέθηκ´ αὐτοῖς	ἰδεῖν.	Τὰ αὐτὰ ἰαμβεῖα φέρεται καὶ
[15, 676]	χειμὼν αἰφνίδιον ἐπέπεσεν καὶ (οὐ)	συνιδεῖν	οὐκ ἦν ὅπου γῆς ἦσαν,
[15, 696]	οὐκ οἶδα εἴ τίς τι	κατιδεῖν	ἐν τούτοις (δύναται παιανικὸν ἰδίωμα,
[15, 693]	ἐν Διδύμοις· Ὡς ὑπό τι	νυστάζειν	γε καὐτὸς ἄρχομαι· (ἡ τἀγαθοῦ
[15, 698]	λογίους ἂν φήσαιμι διὰ τὸ	παίζειν	ἀμφιδεξίως καὶ τῶν προγενεστέρων ποιητῶν
[15, 666]	Λέγει δ´ οὕτως· Πρὸς κότταβον	παίζειν,	ἕως ἂν σφῷν ἐγὼ τὸ
[15, 666]	φιλημάτων. {Α. Ἀγεννῶς οὐκ ἐῶ	παίζειν.	Τίθημι κοττάβεια σφῷν ἐγὼ τασδί
[15, 667]	σκληρὰν ἔχειν τὴν χεῖρα μέλλοντα	κοτταβίζειν.	(Ἐκάλουν δ´ ἀπ´ ἀγκύλης τὴν
[15, 694]	ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον	νομίζειν	ἀδόλῳ φρενί. ζʹ Ὑγιαίνειν μὲν
[15, 687]	ὄσφρηριν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ	νομίζειν	ἐν τῇ καρδίᾳ τὴν ψυχὴν
[15, 697]	ὡς θνητῷ μνῆμα κατεσκεύαζον (καὶ	ἀθανατίζειν	τὴν φύσιν βουλόμενος ἐπιταφίοις ἂν
[15, 666]	σὺ καὶ τοὺς Ἀμειψίου Ἀποκοτταβίζοντας	ἀποβλύζειν	ὑπολαμβάνεις. Ἐπεὶ οὖν ἄπειρος εἶ
[15, 676]	ἐπὶ τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἄγαλμα	σῴζειν	αὑτοὺς αὐτὴν δεόμενοι. Ἡ δὲ
[15, 701]	(Τὸ ἰὴ παιών, ἄνδρες φίλοι,	μαθεῖν	βούλομαι εἴτε παροιμία ἐστὶν εἴτε
[15, 669]	ὧν ἐστι καὶ τοῦτο, ἐπεζήτουν	μαθεῖν,	εἰπόντος τοῦ Κυρηναίου· (Τὰ δὲ
[15, 678]	τραχήλους περιετίθεντο, ὡς σαφῶς ἔστιν	μαθεῖν	ἐκ τῆς Ἀλκαίου καὶ Ἀνακρέοντος
[15, 695]	δὲ δεύτερον ἐς Τροίαν λέγουσιν	ἐλθεῖν	Δαναῶν καὶ Ἀχιλλέα. ιζʹ Εἴθε
[15, 695]	λέγουσί σε ἐς Τροίαν ἄριστον	ἐλθεῖν	Δαναῶν μετ´ Ἀχιλλέα. ιϚ Τὸν
[15, 672]	τὴν Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν	ἐλθεῖν	εἰς Σάμον, θεασαμένην δὲ τὴν
[15, 674]	ἐκ τῆς ἀγωγῆς παῖδας ἀστεφανώτους	ἀκολουθεῖν.	Ἀριστοτέλης δ´ ἐν δευτέρῳ Ἐρωτικῶνκαὶ
[15, 700]	τὸ πρυτανεῖον ἀναθεῖναι λυχνεῖον δυνάμενον	καίειν	τοσούτους λύχνους ὅσος ὁ τῶν
[15, 700]	ὕδατος οὑτοσί· δεῖ τ´ οὐχὶ	σείειν,	ἀλλ´ ἀποσείειν αὐτόθεν. Νικόστρατος ἐν
[15, 700]	δεῖ τ´ οὐχὶ σείειν, ἀλλ´	ἀποσείειν	αὐτόθεν. Νικόστρατος ἐν Πατριώταις· Ὁ
[15, 675]	(ἔοικεν οὖν ὁ στέφανος τοῦτο	ποιεῖν	βούλεσθαι. Διὸ καὶ περὶ τὰ
[15, 687]	μέρος μέγιστον ὀσμὰς ἐγκεφάλῳ χρηστὰς	ποιεῖν.	Καὶ ὁ ἀνδρειότατος δέ, προσέτι
[15, 668]	Ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς ᾔτει	πιεῖν	μεγάλῃ κύλικι, ἐπιλέγων ἐκ τῶν
[15, 702]	λοιπὸν τοῦ ἀκράτου τῷ διδόντι	ἐκπιεῖν	παιδὶ τὸν εἰς τὴν Ὑγίειαν
[15, 686]	διαλέξει κατὰ τὸν Ἀντιφά Στεφάνους	ἐνεγκεῖν	δεῦρο τῶν χρηστῶν δύο (καὶ
[15, 678]	καλεῖν μυρσίνης κλῶνα, περὶ ὃν	πλέκειν	ἴα καὶ ἄλλα ἄνθη. Καὶ
[15, 697]	πεφροντικέναι, κύον ἀδδεές Ἀλλ´ ἐπεὶ	διδάσκειν	μέ τι ἐπαγγέλλῃ, σπονδάς σοι
[15, 677]	ῥοδίζοντα λωτόν, φάσκων αὐτὸν δεῖν	καλεῖν	Ἀντινόειον, ἀναπεμφθέντα ὑπὸ τῆς γῆς
[15, 682]	τὸ ῥόδον φησὶ τοὺς Ἀρκάδας	καλεῖν	εὔομφον ἀντὶ τοῦ εὔοσμον. Ἀπολλόδωρος
[15, 678]	τοῖς Ἀτάκτοις ὑποθυμίδα Λεσβίους φησὶν	καλεῖν	μυρσίνης κλῶνα, περὶ ὃν πλέκειν
[15, 701]	ἐν ταῖς Γλώσσαις λοφνίδα φησὶ	καλεῖν	Ῥοδίους τὴν ἐκ τοῦ φλοιοῦ
[15, 698]	οὔτε θεάτρων, ᾧ καὶ τεθνειῶτι	λαλεῖν	πόρε Φερσεφόνεια. Σὺ δὲ καὶ
[15, 687]	ᾐδέσθη τὸ καλὸν τῆς ἁβρότητος	ἀφελεῖν	λέγουσα ὧδε· (Ἐγὼ δὲ φίλημ´
[15, 674]	τυχόντας, τῆς τῶν κροτάφων συνδέσεως	ὠφελεῖν	δοκούσης· οἱ δ´ ὕστερον ἅμα
[15, 699]	εἰδὼς ἐκ νεότητος ἀεὶ ξείνοισιν	ὁμιλεῖν	ξεῖνος· Μιμνέρμου δ´ εἰς ἔπος
[15, 667]	πατρικοῖσι νόμοις τὸ κεινεου ὀξυβάφοις	βάλλειν	μὲν τῶ πόντω δὲ βάλλοντι
[15, 697]	προδῷς ἄμμ´, ἱκετεύω. (Πρὶν καὶ	μολεῖν	κεῖνον, ἀνίστω, μὴ κακὸν μέγα
[15, 671]	τὸ δεῖπνον εἰς τὴν αὔριον	πωλεῖν	ἀδείπνοις ἃ παρέθηκ´ αὐτοῖς ἰδεῖν.
[15, 687]	τῶν Νόμων κεκώλυκε τοὺς ἄνδρας	μυροπωλεῖν.	Νῦν δὲ τῶν ἀνθρώπων οὐχ
[15, 697]	παιδοφιλήσω· πολύ μοι κάλλιον ἢ	γαμεῖν·	(παῖς μὲν γὰρ παρεὼν κἠν
[15, 673]	τοῖς τὴν θεὸν θεραπεύουσι μόνοις	ἀπονέμειν	δῶρον. Τοῖς τε χρησθεῖσιν ἐκ
[15, 684]	δέ φησι· Τὰς δ´ ἀνθήσεις	λαμβάνειν	δεῖ συνακολουθοῦντα τοῖς ἄστροις τὸ
[15, 693]	ἐπιθυμίαν τοῦ πότου τούτου καὶ	λαμβάνειν	ἐξ αὐτοῦ τὰ καλὰ καὶ
[15, 702]	ἐκ Τυρρηνίας οἶνον σὺν ὀκτὼ	λαμβάνειν	ἐπίσταμαι. Ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες, κατὰ
[15, 696]	σᾶς πέρι, παρθένε, μορφᾶς (καὶ	θανεῖν	ζηλωτὸς ἐν Ἑλλάδι πότμος καὶ
[15, 694]	φίλον νομίζειν ἀδόλῳ φρενί. ζʹ	Ὑγιαίνειν	μὲν ἄριστον ἀνδρὶ θνητῷ, δεύτερον
[15, 694]	ἐκεῖνος, ὅστις ἦν, τὸ μὲν	ὑγιαίνειν	πρῶτον ὡς ἄριστον ὂν ὠνόμασεν
[15, 692]	τὴν κεφαλὴν ἐν τοῖς πότοις	λιπαίνειν	ἐντεῦθεν γενέσθαι· τοῖς αὐχμῶσι γὰρ
[15, 692]	οἴνων φορὰν ὑποπτεύσαντες ἐπεσπάσθησαν κεφαλὴν	λιπαίνειν,	ὡς ἐλάσσονος τῆς βίας γενησομένης,
[15, 699]	περιεθλασμένον καὶ κατεσχισμένον ἐξάπτεσθαι καὶ	φαίνειν	τοῖς ὁδοιποροῦσιν. Θεοδωρίδας γοῦν ὁ
[15, 669]	Κρατῖνον, ὃς ἐν Ὀμφάλῃ φησίν·	Πίνειν	μένοντα τὸν καλῶς εὐδαίμονα (κρεῖττον·
[15, 693]	τινὰ ποιούμενοι τοῦ θεοῦ μηθὲν	ἀσχημονεῖν	μηδ´ ἔχειν ἰσχυρὰν ἐπιθυμίαν τοῦ
[15, 695]	ἑταῖρον ἔμμεν καὶ μὴ σκολιὰ	φρονεῖν.	ιʹ Ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ
[15, 671]	ὅτι κατ´ ἀρχὰς ἐλέγομεν μὴ	συνδειπνεῖν	τῶν πέντε γε πλείους· ὅτι
[15, 675]	ἅπαντας τοὺς καροῦν δυναμένους ἢ	βαρύνειν	ἄλλως κεφαλὴν περιστατέον. Τὰ αὐτὰ
[15, 669]	αὐτῶν ἐλεγείων καὶ τόδε· ~(Ὕμνους	οἰνοχοεῖν	ἐπιδέξια σοί τε καὶ ἡμῖν
[15, 695]	δὴ χρὴ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν	οἰνοχοεῖν.	κδʹ Αἰαῖ, Λειψύδριον προδωσέταιρον, οἵους
[15, 699]	παρὰ τὴν ἕλην· οὕτω δ´	εἰπεῖν	Νεάνθην ἐν αʹ τῶν περὶ
[15, 701]	σπονδαῖς τοῦτο πρῶτον εἰς τρὶς	εἰπεῖν	τὸν θεὸν οὕτως ἵη παιάν
[15, 667]	δεῖ σφόδρα τὴν χεῖρα εὐρύθμως	πέμπειν	τὸν κότταβον, ὡς Δικαίαρχός φησιν
[15, 681]	δ´ ἀρίστην εὐωδίαν καὶ δυναμένην	τέρπειν,	(ἀλλὰ πρὸς ὀλίγιστον. Τὸ δὲ
[15, 677]	τῶν κοινῶν τούτων καὶ κατημαξευμένων	ἐρεῖν	τι; Διὰ δὲ τὴν σὴν
[15, 678]	νῦν ὀνομάζεσθαι, ὄντας ἐκ φοινίκων.	Φέρειν	δ´ αὐτοὺς ὑπόμνημα τῆς ἐν
[15, 690]	μύρον μέλλει τε συνθείς σοι	φέρειν	τὰ κινναμώμινα ταῦτα καὶ τὰ
[15, 674]	ταύτην στεφανοῦσθαι ἢ διὰ τὸ	συμφέρειν	ἐσκεπάσθαι καὶ συνδεδέσθαι τοὺς κροτάφους
[15, 694]	τινα καλὴν εἰς μέσον ἠξίουν	προφέρειν.	(Καλὴν δὲ ταύτην ἐνόμιζον τὴν
[15, 670]	τὴν πτοίησιν, (ὡς ἔοικεν, στεφανουμένους	περιαιρεῖν	αὑτῶν τὸν στέφανον ἀντιστρέφομεν τῇ
[15, 672]	ἀνελομένους εἰρεσίᾳ τε πάσῃ χρωμένους	ἀπαίρειν	οὐ δύνασθαι. Ἡγησαμένους οὖν θεῖόν
[15, 678]	παντοδαπὰ στεφανώματα ἃ τὰς γυναῖκας	φορεῖν	οὕτως καλεῖσθαι. (ΥΠΟΘΥΜΙΣ δὲ καὶ
[15, 673]	δὲ θεραπεύουσιν τὴν θεὸν ἐπιτρέψαι	(φορεῖν	τὸν καὶ νῦν ἔτι διαμένοντα
[15, 692]	Τοῦτον δὲ καὶ στέφανον πρῶτον	εὑρεῖν	καὶ σχεδίας καὶ πλοῖα καὶ
[15, 672]	βρέτας ἠφανίσθη καὶ ζητήσεως γενομένης	εὑρεῖν	μὲν αὐτὸ τοὺς ζητοῦντας ἐπὶ
[15, 671]	λέγει τοιοῦτον· ~ἕνα βούλεσθαι ἀριθμὸν	εὑρεῖν,	ᾧ ἕως τοῦ τελευταίου εἰσελθόντος
[15, 666]	ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ	πεσεῖν—	{Β. Πλάστιγγα ποίαν; Τοῦτο τοὐπικείμενον
[15, 667]	ἐφ´ ὃν τὴν καταβαλλομένην ἔδει	πεσεῖν	πλάστιγγα, ἐντεῦθεν δὲ πίπτειν εἰς
[15, 700]	~(Ὁ πρῶτος εὑρὼν μετὰ λυχνούχου	περιπατεῖν	τῆς νυκτὸς ἦν τις κηδεμὼν
[15, 671]	φιλότης. Σιωπῶντος δ´ αὐτοῦ καὶ	ἀναζητεῖν	προσποιουμένου ὁ Δημόκριτος ἔφη· ~Ἀρίσταρχος
[15, 667]	ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα, ἐντεῦθεν δὲ	πίπτειν	εἰς λεκάνην ὑποκειμένην πληγεῖσαν τῷ
[15, 692]	καὶ Σικελίαν ἐπὶ τοῦ νομίσματος	ἐγχαράττειν	πρόσωπον δικέφαλον καὶ ἐκ θατέρου
[15, 694]	φυὰν γενέσθαι, τὸ τρίτον δὲ	πλουτεῖν	ἀδόλως, καὶ τὸ τέταρτον ἡβᾶν
[15, 694]	μετὰ τὴν ὑγίειαν γὰρ τὸ	πλουτεῖν	διαφέρει· καλὸς δὲ πεινῶν ἐστιν
[15, 694]	δ´ εἶναι καλόν, τρίτον δὲ	πλουτεῖν,	τοῦθ´, ὁρᾷς, ἐμαίνετο· μετὰ τὴν
[15, 667]	τὰς λατάγας ἐκ καρχησίων ἐπειρῶντο	καταδύειν·	ἀνῃρεῖτο δὲ τὰ κοττάβια ὁ
[15, 680]	οἱ θεοὶ ἐν Αἰγύπτῳ πυθόμενοι	βασιλεύειν	τὸν Βάβυν, ὅς ἐστι Τυφών.
[15, 673]	ἔτι διαμένοντα τῆς δάφνης στέφανον.	Μνημονεύειν	δ´ ἔοικεν ἐπὶ ποσόν τι
[15, 665]	ἑταῖρε Τιμόκρατες, οὐκ ἂν δυναίμην	ἀπομνημονεύειν	ἔτι σοι τῶν πολλάκις λεχθέντων
[15, 678]	ὄντα τὴν περίμετρον πηχῶν κʹ	(πομπεύειν	τε ἐν τῇ τῶν Ἑλλωτίων
[15, 697]	Οὐ γὰρ ἄν ποτε Ἑρμείᾳ	θύειν	ὡς ἀθανάτῳ προαιρούμενος ὡς θνητῷ
[15, 678]	εἴπῃς ὅτι δεῖ τοὺς ἁδροὺς	ἀκούειν.	Σὺ γὰρ εἶ ὁ τὰ
[15, 666]	κάρα γέροντος· τὸν βαλόντα δὲ	στέφειν	ἐγὼ ´τετάγμην, ἆθλα κότταβον διδούς.
[15, 674]	πλῆρες τέλειόν ἐστιν. Τὸ δὲ	στέφειν	πλήρωσίν τινα σημαίνει. Ὅμηρος· Κοῦροι
[15, 677]	Κέκληται δὲ στέφανος ἀπὸ τοῦ	στέφειν.	Σὺ δὲ οἴει με, ἔφη,
[15, 691]	τοὺς τοίχους κύκλῳ Μιλησίοις, ἔπειτ´	ἀλείφειν	τῷ μεγαλλείῳ μύρῳ καὶ τὴν
[15, 681]	μεσότητά τινα ἔχειν ἐν τῷ	στύφειν,	πολὺ δ´ ἀρίστην εὐωδίαν καὶ
[15, 694]	παραίνεσίν τέ τινα καὶ γνώμην	ἔχειν	δοκοῦσαν χρησίμην (τε) εἰς τὸν
[15, 696]	κέκλημαι. Τοὶ δὲ μὴ τολμῶντ´	ἔχειν	δόρυ καὶ ξίφος καὶ τὸ
[15, 681]	τὸ ΛΕΥΚΟΙΟΝ φησι μεσότητά τινα	ἔχειν	ἐν τῷ στύφειν, πολὺ δ´
[15, 677]	τὴν ἐν Μουσῶν αὐτῷ σίτησιν	ἔχειν	ἐχαρίσατο. (Καὶ Κρατῖνος δ´ ὁ
[15, 693]	τοῦ θεοῦ μηθὲν ἀσχημονεῖν μηδ´	ἔχειν	ἰσχυρὰν ἐπιθυμίαν τοῦ πότου τούτου
[15, 667]	τις τῷ Ἡρακλεῖ μὴ σκληρὰν	ἔχειν	τὴν χεῖρα μέλλοντα κοτταβίζειν. (Ἐκάλουν
[15, 687]	οἴεσθε τὴν ἁβρότητα χωρὶς ἀρετῆς	ἔχειν	τι τρυφερόν; Καίτοι Σαπφώ, γυνὴ
[15, 698]	ἀμφιδεξίως καὶ τῶν προγενεστέρων ποιητῶν	ὑπερέχειν	ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν μὲν οὖν τοῦ
[15, 695]	ἐν πόντῳ γένηται, τῷ παρεόντι	τρέχειν	ἀνάγκη. θʹ Ὁ δὲ καρκίνος
[15, 673]	τις εἰκάσειε, τῇ νήσῳ συνηθεστέραν	ὑπάρχειν.	Ὁ γοῦν Ἀνακρέων φησίν· Μεγίστης
[15, 701]	ἐν Δελφοῖς, εἶπεν ἵε παῖ.	Τυχεῖν	δὲ τόξα μετὰ χεῖρας ἔχοντα
[15, 675]	σὺν τῷ καὶ κατὰ ποσὸν	ψύχειν,	πρὸς δὲ τοῖς δάφνινον οὐκ
[15, 676]	κεφαλαλγίας παρηγορικὸν πρὸς τῷ καὶ	ἐμψύχειν.	Γελοῖοι οὖν εἰσιν καὶ οἱ
[15, 694]	ἔπειτα τὸν νοῦν ἐσιδόντα, κλείσαντα	πάλιν,	ἄνδρα φίλον νομίζειν ἀδόλῳ φρενί.
[15, 672]	οὖν θεῖόν τι τοῦτ´ εἶναι	πάλιν	ἐξενεγκαμένους τῆς νεὼς τὸ βρέτας
[15, 672]	λύσασαν αὐτὸ ἁγνίσαι καὶ στῆσαι	πάλιν	ἐπὶ τοῦ βάθρου, καθάπερ πρότερον
[15, 679]	Ἀνθηδόνιος ἐκεῖνος δαίμων ἐμφορηθεὶς ἀθάνατος	πάλιν	ητις γέγονε, λέγε ἡμῖν περὶ
[15, 671]	πάντας ἐξ εἴκοσιν ἔχουσι, τετάρτῳ	πάλιν	ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ δεκαπέντε (γίνονται)
[15, 666]	κοττάβους. Ἐστὶν δὲ λυχνία ἀναγόμενα	πάλιν	τε συμπίπτοντα. Εὔβουλος Βελλεροφόντῃ· Τίς
[15, 694]	χαίρετον, εὖ δὲ τάνδ´ ἀμφέπετον	πόλιν.	γʹ (Ἐν Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε
[15, 680]	τῶν κατ´ Αἴγυπτον περὶ Ἄβυδον	πόλιν	τὰς ἀκάνθας ταύτας εἶναί φησιν
[15, 694]	Τριτογένει´, ἄνασς´ Ἀθηνᾶ, ὄρθου τήνδε	πόλιν	τε καὶ πολίτας, ἄτερ ἀλγέων
[15, 673]	οὕτως· Οὐκ ἐθέλω, Φιλόθηρε, κατὰ	πτόλιν,	ἀλλὰ παρ´ Ἥρῃ δαίνυσθαι ζεφύρου
[15, 696]	Τοιγὰρ ἀοίδιμον ἔργοις ἀθάνατόν τέ	μιν	αὐξήσουσι Μοῦσαι, Μνημοσύνης θύγατρες, Διὸς
[15, 696]	πόλλ´ ἀνέτλασαν ἔργοις σὰν ἀγρεύοντες	δύναμιν.	(Σοῖς δὲ πόθοις Ἀχιλεὺς Αἴας
[15, 694]	ἄνακτ´ Ἀπόλλω, ἐλαφηβόλον τ´ ἀγροτέραν	Ἄρτεμιν,	ἃ γυναικῶν μέγ´ ἔχει κράτος.
[15, 701]	ἀνακομίζουσαν εἰς Δελφοὺς Ἀπόλλωνα καὶ	Ἄρτεμιν	γενέσθαι περὶ τὸ τοῦ κληθέντος
[15, 701]	παιών, διὰ δὲ τὸ λίαν	ἡμῖν	εἶναι σύνηθες λανθάνον ὂν ἐν
[15, 685]	γαστρίζου, Κύνουλκε· καὶ μετὰ ταῦτα	ἡμῖν	εἰπὲ διὰ τί Κρατῖνος εἴρηκε
[15, 692]	ποιητήν, ὅτι Ἰανὸς ὁ παρ´	ἡμῖν	θεός, ὃν καὶ πατέρα προσαγορεύομεν,
[15, 686]	εἰ καὶ μύρον ἐνέγκαι τις	ἡμῖν,	ἵνα καὶ εὐωδίᾳ ἑστιῴμεθα; Μηδαμῶς,
[15, 699]	Οἴμοι κακόδαιμον, φησίν, ὁ λυχνοῦχος	ἡμῖν	οἴχεται. Εἶτ´ ἐπιφέρει· Καὶ πῶς
[15, 700]	γ´ ἐπιτιμᾶν τῶν ἀπαντώντων τινὰς	ἡμῖν,	ὅτι τηνικαῦτα μεθύων περιπατῶ. Ποῖος
[15, 700]	ὕδωρ. (Φιλιππίδης Συμπλεούσαις· Ὁ φανὸς	ἡμῖν	οὐκ ἔφαινεν οὐδὲ ἕν. {Β.
[15, 679]	ἀθάνατος πάλιν ητις γέγονε, λέγε	ἡμῖν	περὶ τοῦ προκειμένου, ἵνα μὴ
[15, 669]	καὶ τοὺς παῖδας ἤδη φέροντας	ἡμῖν	στεφάνους καὶ μύρα. Διὰ τί
[15, 677]	δʹ Δηλιάδος, τὸ παρὰ μὲν	ἡμῖν	στέφος, (παρὰ δέ τισι στέμμα
[15, 671]	ἡ λύγος ἐπιτήδειος. Εἰπὲ οὖν	ἡμῖν	τι περὶ τούτων ζητήσεως ἀξίων
[15, 671]	στεφάνων ζητήσεις ἤδη γεγόνασιν, (εἰπὲ	ἡμῖν	τίς ἐστιν ὁ παρὰ τῷ
[15, 669]	οἰνοχοεῖν ἐπιδέξια σοί τε καὶ	ἡμῖν	τόνδε τὸν ἀρχαῖον τηλεδαπόν τε
[15, 676]	ἐπιγραφομένων Αἰλίου Ἀσκληπιάδου Στεφάνων φέρε	ἡμῖν	ὡς ἀνηκόοις αὐτῶν, ἀλλ´ ἄλλο
[15, 692]	λόγου ἐσμέν, συμβαλοῦμαί τι μέλος	ὑμῖν	εἰς ἔρωτα κατὰ τὸν Κυθήριον
[15, 696]	ἐξ αὐτῆς τῆς λέξεως φανερὸν	ὑμῖν	ποιήσω· Ἀρετὰ πολύμοχθε γένει βροτείῳ,
[15, 694]	δὲ καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσι	τάξιν	ἔχον, οὗ μετεῖχον οὐκέτι πάντες,
[15, 699]	δὲ οὕτως ἐξηγεῖται ταύτην τὴν	λέξιν·	Γγράβιόν ἐστιν τὸ πρίνινον ἢ
[15, 673]	περὶ Ἠθῶν καθ´ ἱστορίαν καὶ	λέξιν	ζητουμένων, ἕκτον δὲ περὶ τῶν
[15, 701]	Ἔνιοι δὲ παρεγκλίνοντές τε τὴν	λέξιν	καὶ ψιλοῦντες ἐπὶ τοῖς δεινοῖς
[15, 680]	ἱατρός. Παρέθετο δ´ αὐτοῦ τὴν	λέξιν	Παρθένιος (ὁ τοῦ Διονυσίου ἐν
[15, 686]	καὶ παροῦσα ἡδίων ἢ μύρου	γυναιξὶν	(ἡδίων) καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα. Καὶ
[15, 691]	τοῦ μύρου μνημονεύων φησίν· Στακτὴ	δυοῖν	μναῖν οὐκ ἀρέσκει μ´ οὐδαμῶς.
[15, 670]	τῶν ἐρωμένων θύρας ἤτοι τιμῆς	χάριν	καθαπερεί τινος θεοῦ τὰ πρόθυρα
[15, 699]	κουρέως τῷ κεραμεῖ τῆς γυναικὸς	χάριν·	Μήτε σὺ τόνδ´ ἀγαθός περ
[15, 699]	κακοδαμονίῃ. Τοῖα Συρηκοσίοις καὶ ἔχων	χάριν.	Ὃς δὲ Βοιωτοῦ ἔκλυεν, Εὐβοίῳ
[15, 672]	ἀφώρισεν (ὁ Ζεὺς τῷ Προμηθεῖ	χάριν	τῆς κλοπῆς τοῦ πυρός, λύσας
[15, 689]	σοῖς ποσὶν ἐγὼ πρίωμαι; Λαικάσομἄρα	βάκχαριν;	Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ ~Μύρον τε παρὰ
[15, 689]	τοῖς ποσὶν χωρὶς πρίω μοι	βάκχαριν.	{Β. Ὦ λακκόπρωκτε, βάκχαριν τοῖς
[15, 689]	μοι βάκχαριν. {Β. Ὦ λακκόπρωκτε,	βάκχαριν	τοῖς σοῖς ποσὶν ἐγὼ πρίωμαι;
[15, 687]	κατὰ φύσιν ἀναφερομένης ἐπὶ τὴν	ὄσφρηριν,	ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ νομίζειν
[15, 693]	μ´, ὁρᾷς. Ἔριφος Μελιβοίᾳ· Ἐκπεπήδηκας	πρὶν	Ἀγαθοῦ πρῶτον Δαίμονος λαβεῖν, πρὶν
[15, 671]	ἔφη, ὦ οὗτος, διδάξω σε,	πρὶν	ἂν τὸν ἄξιον παρὰ σοῦ
[15, 686]	βαθὺν κρατῆρ´· ὅδ´ ἁνὴρ οὐ	πρὶν	ἂν φάγῃ καλῶς ὅμοια καὶ
[15, 693]	πρὶν Ἀγαθοῦ πρῶτον Δαίμονος λαβεῖν,	πρὶν	Διὸς σωτῆρος. Θεόφραστος δ´ ἐν
[15, 668]	ἅπαντες ἐς σφαίρας κυλίκων· καὶ	πρὶν	ἐκεῖνον ἰδεῖν, ὄμματι βηματίσαισθε τὸν
[15, 697]	πάσχεις· μὴ προδῷς ἄμμ´, ἱκετεύω.	(Πρὶν	καὶ μολεῖν κεῖνον, ἀνίστω, μὴ
[15, 670]	δεῖν τοὺς ἐρῶντας μὴ στεφανοῦσθαι	πρὶν	κρατήσωσιν τοῦ ἔρωτος· τοῦτο δ´
[15, 684]	σάρκα τυπῇσι· τὰ δ´ οὐ	βάσιν	ἐστήριξαν, (Θρῖα δ´ οὐ λέγει
[15, 701]	εἰπὼν Οὐρὰν ὑπίλας ὑπὸ λεοντόπουν	βάσιν,	ὑπεξῆλθεν τοῦ συμποσίου ὑπνηλὸς κάρτα
[15, 683]	ἀγασσαμένη ἐπιμεμφής, (Ληθαίου Μάγνητος ἐφ´	ὕδασιν	εὐθαλέουσα. Κισσοῦ δ´ ἄλλοτε κλῶνας
[15, 670]	πάθους ἐξαγόμενοι (καὶ) σκυλεύοντες ἑαυτοὺς	ἀνατιθέασιν.	Πᾶς δ´ ὁ ἐρῶν τοῦτο
[15, 678]	ὁ στέφανος ὃν τῇ Ἥρᾳ	περιτιθέασιν	Λάκωνες, ὥς φησιν Πάμφιλος. Ἀλλὰ
[15, 697]	ᾀσμάτων ποιητήν· οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν	εἰώθασιν·	Κἀγὼ παιδοφιλήσω· πολύ μοι κάλλιον
[15, 676]	στέφανος τὴν ἐκ τῶν οἴνων	ἀναθυμίασιν	ἀποκρούεται καὶ ὁ τῶν ῥόδων
[15, 675]	στέφανον στύφοντα καὶ τὴν οἴνων	ἀναθυμίασιν	ἀποκρουόμενον, ἔτι δὲ ῥόδινον ἔχοντά
[15, 692]	τοῖς εὐωχουμένοις δοθῶσιν οἱ στέφανοι,	εἰσίασίν	τινες μύρων Βαβυλωνίων ἔχοντες ἀσκίδια
[15, 676]	τἄγαλμα, καλέσας δὲ καὶ ἐφ´	ἑστίασιν	ἐν αὐτῷ τῷ ἱερῷ τοὺς
[15, 688]	τῷ στήθει ὑποθυμιάδας οἱ ποιηταὶ	κεκλήκασιν	(ἀπὸ τῆς τῶν ἀνθῶν ἀναθυμιάσεως,
[15, 665]	τῶν Λακώνων Πλάτωνος ἰαμβεῖα· Ἄνδρες	δεδειπνήκασιν	ἤδη; {Β. Σχεδὸν ἅπαντες. {Α.
[15, 672]	ἄλλοι δὲ ἐξηγηταὶ ἀπροσδιόνυσά τινα	εἰρήκασιν	περὶ τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ δ´
[15, 687]	Πραξαγόρας καὶ Φυλότιμος οἱ ἰατροὶ	παραδεδώκασιν.	Καὶ Ὅμηρος δέ φησιν· Στῆθος
[15, 683]	ἄβρωτον κώδειαν ὄφρα κνώπεσσι φυλάξῃ·	φυλλάσιν	ἦ γὰρ πάντα διοιγομέναισιν ἐφίζει
[15, 680]	Ὁ δὲ προειρημένος Ἑλλάνικος καὶ	Ἄμασιν	Αἰγύπτου βασιλεῦσαι, ἰδιώτην ὄντα καὶ
[15, 680]	καὶ ἐπὶ δεῖπνον καλέσαι τὸν	Ἄμασιν	καὶ μετὰ ταῦτα τῶν φίλων
[15, 692]	τὰ σώματα τέγγουσι τὴν κεφαλὴν	ἐπιβρέγμασιν,	ἵνα μὴ πρὸς τὸ ξηρόν,
[15, 685]	εὐτρεπῆ ποίει, κόσμησον αὐτὴν παντοδαποῖς	τραγήμασιν,	μύρον, στεφάνους, λιβανωτόν, αὐλητρίδα λαβέ.
[15, 699]	πολλὰ μὲν εἴρηκεν ἐν τοῖς	ποιήμασιν	χαρίεντα, περὶ μὲν (τῆς τῶν
[15, 700]	ἐζητοῦμεν. Εὐφορίων δ´ ἐν Ἱστορικοῖς	Ὑπομνήμασιν	Διονύσιόν φησι τὸν νεώτερον Σικελίας
[15, 668]	στροφέα τῆς κηπαίας ἐν τοῖσι	κορήμασιν	οὖσαν. Ἀχαιὸς δ´ ἐν Λίνῳ
[15, 680]	ἀγωνιζομένους, καθὼς ἐν τοῖς Σιμωνίδου	Ἐπιγράμμασιν	ἰδεῖν ἔστιν οὕτως καλουμένου· Φοῖβον,
[15, 673]	Νικαίνετος ὁ ἐποποιὸς ἐν τοῖς	Ἐπιγράμμασιν,	ποιητὴς ὑπάρχων ἐπιχώριος καὶ τὴν
[15, 691]	αὑτῆς λάθρᾳ. Μυρώμασιν μέντοι, οὐ	μυρίσμασιν	ἔλεγεν Ἀριστοφάνης ἐν Ἐκκλησιαζούσαις· Ἥτις
[15, 673]	τοῦ παρὰ Ξενοφῶντι ἐν τοῖς	Ἀπομνημονεύμασιν	Ἀντιφῶντος, οὐδὲν ἴδιον προσεξευρών, ὥσπερ
[15, 666]	οὕτως· Πυκνοῖς δ´ ἔβαλλον Βακχίου	τοξεύμασιν	κάρα γέροντος· τὸν βαλόντα δὲ
[15, 685]	πρὸ λαμπρᾶς ἡμέρας ἐν τοῖς	στεφανώμασιν,	οἳ δ´ ἐν τῷ μύρῳ
[15, 691]	μ´ ἐγκατέκλεισεν ἀνθ´ αὑτῆς λάθρᾳ.	Μυρώμασιν	μέντοι, οὐ μυρίσμασιν ἔλεγεν Ἀριστοφάνης
[15, 691]	Ἐκκλησιαζούσαις· Ἥτις μεμύρισμαι τὴν κεφαλὴν	μυρώμασιν.	(Τῆς δὲ λεγομένης σάγδας μύρον
[15, 675]	καὶ τοῖς ἐκ μέθης παραβοηθοῦν	ἐλαττώμασιν	(ὁ στέφανος τοῦ πρὸς ὄψιν
[15, 671]	ἐπεὶ περὶ στεφάνων ζητήσεις ἤδη	γεγόνασιν,	(εἰπὲ ἡμῖν τίς ἐστιν ὁ
[15, 698]	Κύνουλκος· Πολλοί τινες παρῳδιῶν ποιηταὶ	γεγόνασιν,	ὦ ἑταῖρε· ἐνδοξότατος δ´ ἦν
[15, 693]	δωρεάν, καὶ μετὰ τὴν πλήρωσιν	διδόασιν,	ὅπως ἐλάχιστον ᾖ τὸ πινόμενον·
[15, 677]	δὲ καὶ Σιμμίας οἱ Ῥόδιοι	ἀποδιδόασιν	ἓν ἀνθ´ ἑνὸς Ἴσθμιον, στέφανον.
[15, 693]	τότε προσφέρεσθαι (μετὰ τὰ σιτία	πᾶσιν	ἀκράτου μὲν ὅσον γεῦμα καὶ
[15, 694]	ᾔδετο ὁπότε τὰ κοινὰ καὶ	πᾶσιν	ἀναγκαῖα τέλος λάβοι· ἐνταῦθα γὰρ
[15, 687]	ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς ἐν Λίνδῳ	πᾶσιν	αὑτοῦ ἔργοις· Ἁβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν
[15, 668]	λάταγα· Ξανθὴ δ´ Ἀφροδισία λάταξ	πᾶσιν	ἐπεκτύπει δόμοις. Καὶ Εὐριπίδης ἐν
[15, 673]	(Λαβὼν δὲ παρ´ ἐμοῦ ὁ	πᾶσιν	κλοπὴν ὀνειδίζων Ἡφαιστίων ἐξιδιοποιήσατο τὴν
[15, 698]	τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι; Τοῖσι δ´ ἐγὼ	πᾶσιν	μικρὸν μετὰ τοῦτ´ ἔπος εἶπον·
[15, 687]	τὸ καλὸν λέλογχε, φανερὸν ποιοῦσα	πᾶσιν	ὡς ἡ τοῦ ζῆν ἐπιθυμία
[15, 684]	νέας κλάδας ἠδ´ ὅσα κῆποι	ἀνδράσιν	ἐργοπόνοις στεφάνους ἔπι πορσαίνουσιν. Ἦ
[15, 695]	εἰ δὴ χρὴ τοῖς ἀγαθοῖς	ἀνδράσιν	οἰνοχοεῖν. κδʹ Αἰαῖ, Λειψύδριον προδωσέταιρον,
[15, 673]	καὶ τρύγα πίνει μελιηδέα. Ταῦτα	ἴσασιν	οἱ θεοὶ ὡς πρῶτος αὐτὸς
[15, 695]	νήσσοις δ´ ἐν μακάρων σέ	φασιν	εἶναι, ἵνα περ ποδώκης Ἀχιλεύς,
[15, 690]	τοῦ Σικελιώτου· οἳ δ´ Ἀθηναῖόν	φασιν	εἶναι τὸν Μέγαλλον. Μνημονεύει δ´
[15, 670]	ἐρᾶν οἱ λοιποὶ τοὺς τοιούτους	φασίν.	Ἢ ὅτι λύεται μὲν πᾶν
[15, 674]	γένος, ἐν βʹ Ἐρωτικῶν Ὁμοίων	φασὶν	ὅτι οἱ ἀρχαῖοι διὰ τοὺς
[15, 701]	ἐπιφθεγγόμενοι οἳ μὲν ἐν παροιμίᾳ	φασὶν	οὕτως τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον
[15, 701]	παῖ. Διόπερ ἀπὸ τούτου λεχθῆναί	φασιν	τὸ ἵε παῖ καὶ ἵε
[15, 670]	τὸν ἔρωτα δεσμοῦ νομίζοντες ἐρᾶν	φασιν	τοὺς τοιούτους; Ἢ διὰ τὸ
[15, 696]	παιᾶνα. Ὅτι δὲ παιᾶνος οὐδεμίαν	ἔμφασιν	παρέχει τὸ ἆσμα, ἀλλὰ τῶν
[15, 692]	δ´ ὁ βίος ἀεὶ τοῖς	χρειώδεσιν	καὶ τῶν εἰς ἀπόλαυσιν καὶ
[15, 670]	ἐρωμένου τοῦ ἐμποδὼν ποιεῖται τὴν	ἀνάθεσιν.	Ὅθεν Λυκοφρονίδης τὸν ἐρῶντα ἐκεῖνον
[15, 670]	Ἔρωτι ποιούμενοι τὴν τῶν στεφάνων	ἀνάθεσιν	τοῦ μὲν Ἔρωτος τὸν ἐρώμενον
[15, 682]	εὔοσμα δὲ οὐδὲ μεγάλα τοῖς	μεγέθεσιν.	Τὰ δὲ πεντάφυλλα εὐώδη μᾶλλον
[15, 682]	Ὧραι ποίησαν καὶ ἔβαψαν ἐν	ἄνθεσιν	εἰαρινοῖσιν, οἷα φοροῦς´ ὧραι, ἔν
[15, 683]	αἰαστῇ προσέοικε, χελιδονίοισι δὲ τέλλει	ἄνθεσιν	ἰσοδρομεῦσα, χελιδόσιν, αἵ τ´ ἀνὰ
[15, 694]	(Καλὴν δὲ ταύτην ἐνόμιζον τὴν	παραίνεσίν	τέ τινα καὶ γνώμην ἔχειν
[15, 685]	κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, (λειρίοις ῥόδοις	κρίνεσιν	κοσμοσανδάλοις ἴοις καὶ σισυμβρίοις ἀνεμωνῶν
[15, 681]	Κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, λειρίοις, ῥόδοις,	κρίνεσιν,	κοσμοσανδάλοις. (Κλέαρχος δ´ ἐν βʹ
[15, 669]	ἔριδας διαλύσατε καὶ κατάθεσθε (τὴν	ξύνεσιν	παρ´ ἐμοὶ καὶ τάδε μανθάνετε,
[15, 667]	ἀπ´ ἀγκύλης τὴν τοῦ κοττάβου	πρόεσιν	διὰ τὸ ἐπαγκυλοῦν τὴν δεξιὰν
[15, 684]	ὅσσα τε τύμβοι φάσγανα παρθενικαῖς	νεοδουπέσιν	ἀμφιχέονται, αὐταί τ´ ἠιθέας ἀνεμωνίδες
[15, 699]	βαλανέων μάχης· Βάλλον δ´ ἀλλήλους	χαλκήρεσιν	ἐγχείῃσιν. Περὶ δὲ τοῦ λοιδορουμένου
[15, 669]	τοῦτο τὴν τοῦ ἐπιφανοῦς κόσμου	περιαίρεσιν	φρυκτόν τινα, φησὶ Κλέαρχος ἐν
[15, 670]	ἐρώμενον ἀπαλλαγῶσιν τῆς ἐπιθυμίας. Τὴν	ἀφαίρεσιν	οὖν τοῦ στεφάνου σημεῖον τοῦ
[15, 686]	ἐν ἀλαβάστοις καὶ ἄλλοις χρυσοῖς	σκεύεσιν	μύρα, νυστάζοντα τὸν Κύνουλκον θεασάμενός
[15, 683]	κλάδοις μακροῖσιν ἐφερπύζων διάηται ἠὲ	κατακρεμάησιν	ἐφιμείρων ποτὰ Νυμφέων. Καὶ δ´
[15, 683]	κάρη ὑψοῖ, φλόξ τε θεοῦ	αὐγῇσιν	ἀνερχομένῃς ἰσάουσα. (Ἔρπυλλον δὲ φριαλευσοτεν
[15, 680]	καλουμένου· Φοῖβον, ὃς ἁγεῖται τοῖς	Τυνδαρίδῃσιν	ἀοιδᾶς, ἁμέτεροι τέττιγες ἐπεστέψαντο χορωνῷ.
[15, 683]	διεκτέλλον πεφάτισται. Ἶρις δ´ ἐν	ῥίζῃσιν	ἀγαλλίας ἥ θ´ ὑακίνθῳ αἰαστῇ
[15, 681]	λείριον. Εἶθ´ ὑποβὰς ὡς διαλλάσσοντα	τίθησιν	νάρκισσον καὶ λείριον. Εὔμαχος δ´
[15, 685]	ἑρπύλλῳ κρόκοις ὑακίνθοις ἑλειχρύσου κλάδοις	οἰνάνθῃσιν	ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ φιλουμένῳ, ἀνθρύσκου
[15, 670]	περιαιρεῖ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐνδίδωσιν	αἴσθησιν	μηνύων ὅτι ἡττῶνται ὑπὸ αὐτοῦ·
[15, 699]	μάχης· Βάλλον δ´ ἀλλήλους χαλκήρεσιν	ἐγχείῃσιν.	Περὶ δὲ τοῦ λοιδορουμένου κουρέως
[15, 669]	τήνδε προπινομένην τὴν ἀπ´ ἐμοῦ	ποίησιν.	Ἐγὼ δ´ ἐπιδέξια πέμπω σοὶ
[15, 684]	ἀνεμωνίδες ἀστράπτουσαι τηλόθεν ὀξυτέρῃσιν ἐφελκόμεναι	χροιῇσιν.	(Ἐν ἐνίοις δὲ γράφεται ἐφελκόμεναι
[15, 670]	πολλάκις τοὺς ἐρῶντας διὰ τὴν	πτοίησιν,	(ὡς ἔοικεν, στεφανουμένους περιαιρεῖν αὑτῶν
[15, 670]	τούτου δὲ ναὸν ὄντα τὴν	οἴκησιν	στεφανοῦσι (τὰ τῶν ἐρωμένων πρόθυρα)
[15, 681]	ὀρῶν φυτεύουσιν ἐν Σικυῶνι καὶ	Ἀθήνησιν	ἐκ τοῦ Ὑμηττοῦ. Παρ´ ἄλλοις
[15, 691]	αὐτὸ εἶναι. Παμπόλλου δ´ ἐπιπράσκετο	Ἀθήνησιν	ἡ τοῦ μύρου κοτύλη, καὶ
[15, 681]	οἳ δὲ ὁλόκυρον, οἱ δὲ	Ἀθήνησιν	ἰωνιάν, οἱ δὲ κατ´ Εὔβοιαν
[15, 687]	καὶ κατοπτριζομένην, τὴν δὲ Ἀθηνᾶν	Φρόνησιν	οὖσαν καὶ Νοῦν, ἔτι δ´
[15, 684]	τ´ ἠιθέας ἀνεμωνίδες ἀστράπτουσαι τηλόθεν	ὀξυτέρῃσιν	ἐφελκόμεναι χροιῇσιν. (Ἐν ἐνίοις δὲ
[15, 682]	ποιητὴς καὶ τὴν τῶν στεφάνων	χρῆσιν	εἰδὼς φαίνεται δι´ ὧν λέγει·
[15, 688]	Ὁ δὲ Ὅμηρος τὴν μὲν	χρῆσιν	οἶδε τῶν μύρων, (ἔλαιον δ´
[15, 692]	ἀγόντων ἐπὶ τὴν τῶν μύρων	χρῆσιν	ὥρμησεν. Χρηστέον οὖν, ὦ Κύνουλκε
[15, 669]	μουσικώτατε, τὴν χιλιέτη μου ταύτην	ζήτησιν	ἀπολύσασθαι, Δημόκριτε, καὶ διὰ τί
[15, 669]	τάδε μανθάνετε, εἰς τὴν παροῦσαν	ζήτησιν	ἐπιτήδεια ὄντα. Ὁρῶ γὰρ καὶ
[15, 672]	ὑπὸ τῶν τὴν πρώτην αὐτοῦ	ζήτησιν	ποιησαμένων. Ἱστορεῖται δ´ ὑπ´ αὐτὸν
[15, 677]	καινότητι τὴν ἐν Μουσῶν αὐτῷ	σίτησιν	ἔχειν ἐχαρίσατο. (Καὶ Κρατῖνος δ´
[15, 690]	Ὁμοίως ἱστορεῖ καὶ Σωσίβιος ἐν	Ὁμοιότησιν.	(Ὡς καὶ τὸ ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ· ὠνομάσθη
[15, 694]	τε καὶ Ἀνακρέοντος, ~ὡς Ἀριστοφάνης	παρίστησιν	ἐν Δαιταλεῦσιν (λέγων οὕτως· σον
[15, 666]	ἐν τῷ πότῳ, ὡς Εὐριπίδης	παρίστησιν	ἐν Οἰνεῖ λέγων οὕτως· Πυκνοῖς
[15, 699]	φανοὶ ὠνομάζοντο Ἀριστοφάνης ἐν Αἰολοσίκωνι	παρίστησιν·	Καὶ διαστίλβονθ´ ὁρῶμεν, ὥσπερ ἐν
[15, 689]	βʹ περὶ Ὕλης τῶν μύρων,	φησίν,	ἃ μέν ἐστιν χρίματα, ἃ
[15, 676]	τῆς τρίτης τῶν Ἑλληνικῶν, ὅς	φησιν	Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι παραγενομένῳ εἰς
[15, 693]	Ἀλλ´ ὅ γε Νικόστρατος οὕτως	φησίν·	Ἄλλ´ ἐγχέασα θᾶττον Ἀγαθοῦ Δαίμονος
[15, 675]	γὰρ αὖ τὴν ὄψιν ἀμόρφους,	φησίν,	ἀναπληροῖ ἡ τοῦ λέγειν πιθανότης
[15, 681]	ὁ Μακεδὼν ἐν τῷ Ῥιζοτομικῷ	φησιν	ἀναφῦναι αὐτὴν ἐκ τῶν Ἀφροδίτης
[15, 675]	Ἀλγήσας γάρ τις κεφαλήν, ὥς	φησιν	Ἀνδρέας, εἶτα πιέσας καὶ κουφισθεὶς
[15, 680]	ἀκίνου τοῦ φυτοῦ πλεκόμενοι, ὥς	φησιν	Ἄνδρων ὁ ἱατρός. Παρέθετο δ´
[15, 694]	ἀλλὰ τριῶν γενῶν ὄντων, ὥς	φησιν	Ἀρτέμων ὁ Κασανδρεὺς ἐν δευτέρῳ
[15, 681]	καθάπερ ἐν Θρᾴκῃ. Φιλῖνος δέ	φησιν	αὐτὴν ζυγίδα καλεῖσθαι. Περὶ δὲ
[15, 691]	ἀκούει, Θεόδωρος δὲ θυμίαμά τί	φησιν	αὐτὸ εἶναι. Παμπόλλου δ´ ἐπιπράσκετο
[15, 671]	αὐτῷ ποιητῇ λύγῳ τινὲς στεφανοῦνται;	Φησὶν	γὰρ ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν
[15, 692]	σῶμα καὶ μάλιστα τὴν κεφαλήν.	~Φησὶν	γὰρ ὁ Φιλωνίδης ἐν τῷ
[15, 671]	Ἀνακρέοντι Ναυκρατίτης στέφανος, ὦ Οὐλπιανέ.	Φησὶν	γὰρ οὕτως ὁ μελιχρὸς ποιητής·
[15, 697]	γὰρ τὸ ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς	φησιν	Γόργων ἐν τῷ Περὶ τῶν
[15, 680]	πόλιν τὰς ἀκάνθας ταύτας εἶναί	φησιν	γράφων οὕτως· Ἔχει δὲ ὁ
[15, 680]	τῷ θʹ ὁ αὐτὸς Θεόφραστός	φησιν·	Ἐάν τις τοῦ ΕΛΙΧΡΥΣΟΥ τῷ
[15, 682]	περὶ τὰς Ἄλπεις λίμνην τινά	φησιν	εἶναι πολλῶν σταδίων οὖσαν, ἧς
[15, 666]	περὶ Ἀλκαίου καὶ τὴν λατάγην	φησὶν	εἶναι Σικελικὸν ὄνομα. (Λατάγη δ´
[15, 701]	προτέρῳ περὶ Παροιμιῶν Τὴν Λητώ	φησιν	ἐκ Χαλκίδος τῆς Εὐβοίας ἀνακομίζουσαν
[15, 691]	γένος φιλόμυρον ἦν, ὡς Ἄλεξίς	φησιν	ἐν Ἐκπωματοποιῷ· Αεὶ φιλόμυρον πᾶν
[15, 691]	κοτύλη, καὶ ὡς μὲν Ἵππαρχός	φησιν	ἐν Παννυχίδι εʹ μνῶν, ὡς
[15, 687]	τε θεραπεύονται, καθὰ καὶ Ἄλεξίς	φησιν	ἐν Πονήρᾳ οὕτως· Ὑγιείας μέρος
[15, 685]	καὶ παρ´ Αἰγυπτίοις, ὡς Νικόστρατός	φησιν	ἐν Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον γὰρ ὑποστησάμενος
[15, 684]	Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι λέγων οὕτως· Νίκανδρός	φησιν	ἐξ ἀνδριάντος τῆς κεφαλῆς Ἀλεξάνδρου
[15, 668]	πέττει τὰ νικητήρια. Εἶθ´ ἑξῆς	φησιν·	Ἐξεπήδης´ ἀρτίως πέττουσα τὸν χαρίσιον.
[15, 696]	ὃν ἐτεκτήνατο Ἀλεξῖνος ὁ διαλεκτικός,	φησὶν	(Ἕρμιππος ὁ Καλλιμάχειος ἐν τῷ
[15, 681]	δάφνα. Κρατῖνος δὲ ἐν Μαλθακοῖς	φησιν·	Ἑρπύλλῳ, κρόκοις, ὑακίνθοις, ἑλιχρύσου κλάδοις.
[15, 693]	ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδος Καὶ θέσμιον,	φησίν,	ἐτέθη τότε προσφέρεσθαι (μετὰ τὰ
[15, 675]	καὶ Στεφάνων Ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς,	φησίν,	θαλάσσης ὑπὸ Διονύσου μετενεχθείσης εἰς
[15, 689]	μύρου μνημονεύων Ἀχαιὸς ἐν Ἄθλοις	φησιν·	Ἰσάργυρόν τ´ εἰς χεῖρα Κυπρίου
[15, 677]	Σιληνὸς δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις	φησίν·	Ἴσθμιον στέφανον. Φιλητᾶς δέ φησι·
[15, 681]	στεφανωματικῶν ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ ἴον,	φησίν,	Ἰωνιάδες τινὲς νύμφαι Ἴωνι ἐχαρίσαντο
[15, 690]	Αἰσχύλος γὰρ ἐν Ἀμυμώνῃ ἀντιδιαστέλλων	φησίν·	Κἄγωγε τὰς σὰς βακκάρεις τε
[15, 682]	Παρθικὴν χώραν, περὶ οὗ τάδε	φησίν·	καὶ μυρσίνης γένη ποικίλα μῖλάξ
[15, 667]	πέμπειν τὸν κότταβον, ὡς Δικαίαρχός	φησιν	καὶ Πλάτων δ´ ἐν τῷ
[15, 678]	ἐν τοῖς Ἀτάκτοις ὑποθυμίδα Λεσβίους	φησὶν	καλεῖν μυρσίνης κλῶνα, περὶ ὃν
[15, 685]	Αἰγύπτιον γὰρ ὑποστησάμενος τὸν τοκιστήν	φησιν·	Καταλαμβάνομεν τὸν πορνοβοσκὸν καὶ δύο
[15, 687]	οὐχ αἱ ὀσμαὶ μόνον, ὥς	φησιν	Κλέαρχος ἐν γʹ περὶ Βίων,
[15, 697]	ἐν δευτέρῳ περὶ Παιδείας οὑτωσί	φησιν·	Λείπεταί τις ὁ συρβηνέων χορός,
[15, 685]	Ἀγαθοῖς ὁ Φερεκράτης ἢ Στράττις	φησίν·	Λουσάμενοι δὲ πρὸ λαμπρᾶς ἡμέρας
[15, 689]	γοῦν ἐν Θορικίοις ἢ Διορύττοντί	φησιν·	Λοῦται δ´ ἀληθῶς· ἀλλὰ τί;
[15, 673]	συνηθεστέραν ὑπάρχειν. Ὁ γοῦν Ἀνακρέων	φησίν·	Μεγίστης ὁ φιλόφρων δέκα δὴ
[15, 669]	ὁ Δημόκριτος ἀλλ´ ἵνα κἀγώ,	φησίν,	μνημονεύσω τῶν τοῦ Χαλκοῦ ποιητοῦ
[15, 701]	ἡ λαμπὰς καλεῖται, ὡς Ἀμερίας	φησίν.	Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιος ἑλάνην
[15, 689]	κόσμον χριμάτων τ´ Αἰγυπτίων Μήποτε,	φησὶν	ὁ Δίδυμος, τὴν καλουμένην στακτὴν
[15, 688]	κάλλιστα κατὰ τόπους, ὡς Ἀπολλώνιός	φησιν	ὁ Ἡροφίλειος ἐν τῷ περὶ
[15, 681]	ἄνθος ὀνομασθῆναι. Τὰ δὲ κρίνα	φησὶν	ὁ Θεόφραστος εἶναι καὶ πορφυρανθῆ.
[15, 666]	πρώτων εὑρόντων Σικελῶν, ὡς Κριτίας	φησὶν	ὁ Καλλαίσχρου ἐν τοῖς Ἐλεγείοις
[15, 679]	τις στέφανος ὀνομάζεται, ὡς Νίκανδρός	φησιν	ὁ Κολοφώνιος ἐν Γλώσσαις· καὶ
[15, 699]	Νιόβῳ προειπὼν λυχνοῦχον Οἴμοι κακόδαιμον,	φησίν,	ὁ λυχνοῦχος ἡμῖν οἴχεται. Εἶτ´
[15, 688]	συμβαίνει. ~(Καὶ ὁ Ἀγαμέμνων δέ	φησιν	ὁ Ὁμηρικός· Αἰνῶς γὰρ Δαναῶν
[15, 699]	δέλετρον τὸν φανὸν καλεῖσθαι, οἷον,	φησίν,	οἱ νυκτερευόμενοι τῶν νέων ἔχουσιν
[15, 693]	τῷ περὶ Μέθης Τὸν ἄκρατον,	φησίν,	οἶνον τὸν ἐπὶ τῷ δείπνῳ
[15, 681]	τῷ περὶ Θανασίμων Φαρμάκων ΑΜΑΡΑΚΟΝ,	φησίν,	ὃν σάμψουχόν τινες καλοῦσιν. ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ
[15, 674]	ἐν τῷ Λυομένῳ Προμηθεῖ σαφῶς	φησιν	ὅτι Ἐπὶ (τε) τιμῇ τοῦ
[15, 674]	(Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῷ Συμποσίῳ	φησὶν	ὅτι οὐδὲν κολοβὸν προσφέρομεν πρὸς
[15, 697]	εἰ μὴ κατέψευσται ὁ λόγος,	φησίν·	Οὐ γὰρ ἄν ποτε Ἑρμείᾳ
[15, 678]	περὶ ὧν καὶ Σοφοκλῆς Συνδείπνῳ	φησίν,	οὖσί σοι παραπλησίοις· ~(Οὔτοι γένειον
[15, 697]	τῷ δεκάτῳ τοῦ Τρωικοῦ Διακόσμου	φησὶν	οὕτως· Κτησιφῶν ὁ Ἀθηναῖος ποιητὴς
[15, 678]	τῇ Ἥρᾳ περιτιθέασιν Λάκωνες, ὥς	φησιν	Πάμφιλος. Ἀλλὰ μὴν καὶ ΙΑΚΧΑΝ
[15, 677]	ἐν ταῖς Ἀττικαῖς Φωναῖς, ὥς	φησιν	Πάμφιλος ἐν τοῖς περὶ Ὀνομάτων,
[15, 669]	νεώτερον Κρατῖνον, ὃς ἐν Ὀμφάλῃ	φησίν·	Πίνειν μένοντα τὸν καλῶς εὐδαίμονα
[15, 699]	ὁ Συρακόσιος (ἐν Κενταύροις διθυράμβῳ	φησίν·	Πίσσα δ´ ἀπὸ γραβίων ἔσταζεν,
[15, 668]	Λίνῳ περὶ τῶν Σατύρων λέγων	φησίν·	Ῥιπτοῦντες, ἐκβάλλοντες, ἀγνύντες, τί μου
[15, 691]	Φρεαρρίῳ στακτῆς τοῦ μύρου μνημονεύων	φησίν·	Στακτὴ δυοῖν μναῖν οὐκ ἀρέσκει
[15, 686]	χυδαίων στεφάνων μνημονεύων ὁ κωμῳδιοποιός	φησιν·	Στεφάνων τε τούτων τῶν χύδην
[15, 687]	ἰατροὶ παραδεδώκασιν. Καὶ Ὅμηρος δέ	φησιν·	Στῆθος δὲ πλήξας κραδίην ἠνίπαπε
[15, 678]	τὰ πάντα στεφανώματα. Τιμαχίδας δέ	φησιν	τὰ παντοδαπὰ στεφανώματα ἃ τὰς
[15, 672]	εὗρον τὸ ζητούμενον. Ἀδμήτην γάρ	φησιν	τὴν Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν
[15, 680]	Πρῶτόν τε τῶν ἀνθέων ἐκφαίνεσθαί	φησιν	τὸ λευκόιον, ἅμα δὲ αὐτῷ
[15, 680]	τῷ περὶ τῆς Ῥωμαικῆς Διαλέκτου	φησὶν	τὸν στέφανον πάλαι χορωνὸν καλούμενον
[15, 681]	δ´ ἐν βʹ Βίων ὅρα,	φησίν,	τοὺς τὸ κοσμοσάνδαλον ἀνείροντας Λακεδαιμονίους,
[15, 685]	τοὺς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένους Μεταλλεῖς	φησιν·	Ὑπ´ ἀναδενδράδων ἁπαλὰς ἀσπαλάθους πατοῦντες
[15, 697]	Ἐπ´ Ἀντιγόνῳ δὲ καὶ Δημητρίῳ	φησὶν	Φιλόχορος Ἀθηναίους ᾄδειν παιᾶνας τοὺς
[15, 685]	καὶ αὐτὸς ἀνθῶν τινων στεφανωτικῶν	φησιν·	Ὦ μαλάχας μὲν ἐξερῶν, ἀναπνέων
[15, 674]	στεφάνοις, ὦ Δίκα, περθέσθ´ ἐραταῖς	φόβαισιν	ὅρπακας ἀνήτοιο συνερραις ἁπαλαῖσι χερσίν.
[15, 682]	στεφάνους εὐώδεας ἄνθεα γαίης ἂν	κεφαλαῖσιν	ἔθεντο θεαὶ λιπαροκρήδεμνοι, Νύμφαι καὶ
[15, 684]	τοτὲ χρυσανθὲς ἀμέργων λείριά τε	στήλαισιν	ἐπιφθίνοντα καμόντων καὶ γεραὸν πώγωνα
[15, 683]	φυλάξῃ· φυλλάσιν ἦ γὰρ πάντα	διοιγομέναισιν	ἐφίζει ἑρπετά, ~τὴν δὲ δρόσοισιν
[15, 683]	λύθρον ἑῶν ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος	Νύμφαισιν	Ἰαονίδεσσι νυχεύσων. Αὐτὰρ ἀκανθοβόλοιο ῥόδου
[15, 697]	ἀσπάζεται μᾶλλον τῶν ἐσπουδασμένων· οἷαί	εἰσιν	αἱ Λοκρικαὶ καλούμεναι, μοιχικαί τινες
[15, 677]	ἐν λίμναις θέρους ὥρᾳ, καὶ	εἰσὶν	αὐτοῦ χροιαὶ δύο, ἣ μὲν
[15, 676]	τῷ καὶ ἐμψύχειν. Γελοῖοι οὖν	εἰσιν	καὶ οἱ λέγοντες Ναυκρατίτην εἶναι
[15, 682]	Τὰ μὲν γὰρ πλεῖστα αὐτῶν	(εἰσὶν)	πεντάφυλλα, τὰ δὲ δωδεκάφυλλα, ἔνια
[15, 678]	τὰς Γυμνοπαιδιὰς ἐπιτελοῦσιν. Χοροὶ δ´	εἰσὶν	τὸ μὲν πρόσω παίδων τὸ
[15, 675]	τοῖς ἐν τῷ πότῳ κεφαλὴν	ἐπιθλιβεῖσιν,	ἦν δὲ δεσμὸς ἐξ αὐτῶν
[15, 672]	καὶ μετ´ οὐ πολὺ τοῖς	εὐεργετηθεῖσιν	ἀνθρώποις ὑπ´ αὐτοῦ κατὰ τὴν
[15, 673]	μόνοις ἀπονέμειν δῶρον. Τοῖς τε	χρησθεῖσιν	ἐκ τῆς μαντείας κατακολουθήσαντας αὐτοὺς
[15, 692]	μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης μὲν γὰρ ἐν	Ἀγροικίσιν	ἔφη· Ἁρμόδιος ἐπεκαλεῖτο, παιὰν ᾔδετο,
[15, 690]	Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα. Εὔβουλος δ´ ἐν	Στεφανοπώλισιν·	Αἰγυπτίῳ ψάγδανι τρὶς λελουμένη. Πολέμων
[15, 695]	ἔν τε βροτοῖς ἔν τε	θεοῖσιν	κατ´ ἐμὸν νόον. Σκόλιον δέ
[15, 698]	ἐσιδοῦσα, ὡς φιλίων ωρμην παρ´	Ἀθηναίοισιν	ἀείσας πεντήκοντ´ ἔλαβε δραχμάς, σὺ
[15, 683]	ἀρχὴν λείπων ἐν κλήροισιν ἀνέτρεφεν	Ἠμαθίοισιν,	αἰὲν ἐς ἑξήκοντα πέριξ κομόωντα
[15, 683]	δὲ εἴδοντ´ ἠμύουσαι αἰεὶ κάλυκες	στομίοισιν.	Σὺν καὶ ἅπερ τ´ ὀξεῖα
[15, 683]	ὑπερφιάλοιο μετώπου, χλωροῖς ἀμφοτέρωθεν ἐπηρεφέες	πετάλοισιν.	Σπέρματι μὴν κάλυκες κεφαλήγονοι ἀντελέουσιν,
[15, 697]	δὴ τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀίδαο	δόμοισιν·	~(ἔστι δέ τις Κλεόνικος, ὃν
[15, 668]	Κύπριδος προσῳδὸν ἀχεῖ μέλος ἐν	δόμοισιν.	Καὶ Καλλίμαχος δέ φησι· Πολλοὶ
[15, 702]	τὸν Χαλκοῦν Διονύσιον· Τί κάλλιον	ἀρχομένοισιν	ἢ καταπαυομένοις ἢ τὸ ποθεινότατον;
[15, 699]	προγόνων, εἰδὼς ἐκ νεότητος ἀεὶ	ξείνοισιν	ὁμιλεῖν ξεῖνος· Μιμνέρμου δ´ εἰς
[15, 677]	τε χελιδονίοιο πέτηλα καὶ ῥόδον	εἰαρινοῖσιν	ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν· οὔπω γὰρ φύεν
[15, 682]	ποίησαν καὶ ἔβαψαν ἐν ἄνθεσιν	εἰαρινοῖσιν,	οἷα φοροῦς´ ὧραι, ἔν τε
[15, 683]	ἅπερ Ἀσίδος ἀρχὴν λείπων ἐν	κλήροισιν	ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν, αἰὲν ἐς ἑξήκοντα
[15, 683]	ἁγνὸν Ἴωνι Πισαίοις ποθέσασαι ἐνὶ	κλήροισιν	ὄρεξαν. Ἤνυσε γὰρ χλούνηνδε μετεσσύμενος
[15, 683]	φριαλευσοτεν βώλοισι φυτεύσεις, ὄφρα κλάδοις	μακροῖσιν	ἐφερπύζων διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν ἐφιμείρων
[15, 677]	πέτηλα καὶ ῥόδον εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον	ζεφύροισιν·	οὔπω γὰρ φύεν ἄνθος ἐπώνυμον
[15, 684]	διοιγομέναισιν ἐφίζει ἑρπετά, ~τὴν δὲ	δρόσοισιν	ἐισκομένην βοτέονται (κώδειαν, καρποῖο μελιχροτέρου
[15, 698]	ῥαψῳδοῦσιν· οἷς καὶ ἐγὼ μετὰ	τοῖσιν	τὰ χρηίζων ἐποίθησα. Αὖθις δ´
[15, 683]	Κισσοῦ δ´ ἄλλοτε κλῶνας ἐυρρίζου	καπέτοισιν,	πολλάκι δὲ στέφος αὐτὸ κορυμβηλοῖο
[15, 672]	ἐκ τῶν χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ	τίσιν	ἑκούσιον ἐν ἀλυπίᾳ κειμένην δοῦναι
[15, 677]	φορεῖτε γλῶσσαν ἐν ὑποδήμασι, στεφανοῦσθ´	ὑπογλωττίσιν,	ὅταν πίνητέ που· (κἂν καλλιερῆτε,
[15, 668]	καὶ πεμμάτιά τινα ἐν ταῖς	παννυχίσιν,	ἐν αἷς πλεῖστον ὅσον χρόνον
[15, 668]	κοτταβίων εἶδος προτιθέμενον ἐν ταῖς	παννυχίσιν,	οὗ μνημονεύει Κάλλιππος ἐν Παννυχίδι
[15, 665]	ἔφη οὐκ εἶναι παλαιὰν ταύτην	παράδοσιν	οὐδ´ εἰδέναι τινὰ τῶν ἀρχαίων
[15, 683]	χελιδονίοισι δὲ τέλλει ἄνθεσιν ἰσοδρομεῦσα,	χελιδόσιν,	αἵ τ´ ἀνὰ κόλπῳ φυλλάδα
[15, 670]	τέ τινων διανομαὶ καὶ στεφάνων	πλείοσιν	ἅμα καὶ ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων τῶν
[15, 673]	τὴν ἐπιχώριον ἱστορίαν ἠγαπηκὼς ἐν	πλείοσιν.	Λέγει δ´ οὕτως· Οὐκ ἐθέλω,
[15, 671]	ἐπεισελθόντι συνδιαιρούμενοι τοὺς πάντας ἐξ	εἴκοσιν	ἔχουσι, τετάρτῳ πάλιν ὁμοίως κοινωνήσαντες
[15, 675]	δὲ τὴν τρίτην πρὸς ταῖς	εἴκοσιν	Ὀλυμπιάδα ὁ Ἡρόστρατος, πολίτης ἡμέτερος
[15, 680]	ἐν Θεσμοφοριαζούσαις· Πλέξαι στεφάνους συνθηματιαίους	εἴκοσιν.	(ΧΟΡΩΝΟΝ. Ἀπίων ἐν τῷ περὶ
[15, 689]	Ὦ λακκόπρωκτε, βάκχαριν τοῖς σοῖς	ποσὶν	ἐγὼ πρίωμαι; Λαικάσομἄρα βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης
[15, 698]	ς´ ἀνέπεισε καλὴν ἐς κρηπῖδα	ποσὶν	τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι; Τοῖσι δ´ ἐγὼ
[15, 689]	ῥόδινον, ἄγαμαι, Ξανθία· καὶ τοῖς	ποσὶν	χωρὶς πρίω μοι βάκχαριν. {Β.
[15, 693]	δὴ λέγουσιν Ἀγαθοῦ Δαίμονος εἶναι	πρόποσιν,	ὀλίγον τε προσφέρουσιν, ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες
[15, 690]	δὲ μύρου μνημονεύει Κράτης ἐν	Γείτοσιν	λέγων οὕτως· Γλυκύτατον δ´ ὦζε
[15, 670]	καὶ στεφάνων πλείοσιν ἅμα καὶ	ἐλάττοσιν	ἁρμοττόντων τῶν ἀριθμῶν τῶν αὐτῶν.
[15, 674]	φόβαισιν ὅρπακας ἀνήτοιο συνερραις ἁπαλαῖσι	χερσίν.	Εὐανθέα γὰρ πέλεται καὶ Χάριτες
[15, 691]	ὑοσαλακωνία θαἰμάτια μολύνεσθαι, ἐξὸν ταῖς	χερσίν,	ὥσπερ ἡμεῖς νῦν ποιοῦμεν, ἀρυσαμένους
[15, 686]	γὰρ οὗτος ἐν ταῖς ἐπιγραφομέναις	Κηρσὶν	ἔφη· Σύνδειπνος ἢ ´πίκωμος ἢ
[15, 684]	θεῶν παρακάββαλε σηκοῖς ἢ αὐτοῖς	βρετάεσσιν,	ὅτε πρώτιστον ἴδωνται· πολλάκι θελμια
[15, 683]	ὄρεξαν. Ἤνυσε γὰρ χλούνηνδε μετεσσύμενος	σκυλάκεσσιν,	Ἀλφειῷ καὶ λύθρον ἑῶν ἐπλύνατο
[15, 682]	ἡδέι νεκταρέῳ, ἔν τ´ ἀμβροσίαις	καλύκεσσιν	(ἄνθεσι ναρκίσσου καλλιρρόου δ´ οια
[15, 675]	μίγματος προσηνῆ καὶ ἄλυπον ἔσχον	ἀπόλαυσιν.	Καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ Ἕλληνες
[15, 692]	τοῖς χρειώδεσιν καὶ τῶν εἰς	ἀπόλαυσιν	καὶ τρυφὴν ἀγόντων ἐπὶ τὴν
[15, 675]	τῆς ἀμπέλου καὶ πρὸς ἄμετρον	ἀπόλαυσιν	τῶν πολλῶν ἐκτρεπομένων ἄκρατόν τε
[15, 667]	τύχης τὸ δ´ ἆθλον. Ἀριστοφάνης	Δαιταλεῦσιν	Ἔγνωκ´, ἐγὼ δὲ χαλκίον (τοῦτ´
[15, 691]	σάγδας ὁμοῦ. Καὶ Ἀριστοφάνης ἐν	Δαιταλεῦσιν	καὶ ἐν Μαρικᾷ Εὔπολις Σάγδαν
[15, 694]	Ἀνακρέοντος, ~ὡς Ἀριστοφάνης παρίστησιν ἐν	Δαιταλεῦσιν	(λέγων οὕτως· σον δή μοι
[15, 690]	Βρενθείω βασιληίω. ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης ἐν	Δαιταλεῦσιν·	Φέρ´ ἴδω, τί σοι δῶ
[15, 688]	Μύρρα γὰρ ἡ σμύρνα παρ´	Αἰολεῦσιν,	ἐπειδὴ τὰ πολλὰ τῶν μύρων
[15, 678]	δὲ καὶ ὑποθυμίδες στέφανοι παρ´	Αἰολεῦσιν	καὶ Ἴωσιν, οὓς περὶ τοὺς
[15, 702]	ἢ πόθων, (οὓς κρυφίοις Ἀφροδίτας	ἄρκυσιν	θηρεύομεν, ἢ εἴ τις ἄλλα
[15, 673]	κλοπὴν ὀνειδίζων Ἡφαιστίων ἐξιδιοποιήσατο τὴν	λύσιν	καὶ σύγγραμμα ἐξέδωκεν ἐπιγράψας Περὶ
[15, 670]	ἐρῶντες) τὴν τοῦ στεφάνου δὴ	λύσιν	σημεῖον τοῦ περὶ τὸν ἔρωτα
[15, 670]	γίνονται, τὴν δὲ τοῦ στεφάνου	ἀνάλυσιν	καταδεδεμένων τινῶν εἶναι νομίζοντες ἐρᾶν
[15, 666]	λάταγας, ὡς Κρατῖνος ἐν Νεμέσει	δείκνυσιν·	ὅτι δὲ καὶ χαλκοῦν ἦν,
[15, 693]	τῷ δείπνῳ διδόμενον, (ὃν δὴ	λέγουσιν	Ἀγαθοῦ Δαίμονος εἶναι πρόποσιν, ὀλίγον
[15, 694]	μελοποιίας τρόπον ὅτι σκολιὸς ἦν	λέγουσιν	γὰρ τὰ ἐν ταῖς ἀνειμέναις
[15, 695]	Αἴαντα δὲ δεύτερον ἐς Τροίαν	λέγουσιν	ἐλθεῖν Δαναῶν καὶ Ἀχιλλέα. ιζʹ
[15, 701]	τοῖς δεινοῖς ἀλεξητήριόν τινα παροιμίαν	λέγουσιν	(ἰὴ παιών καὶ οὐχὶ ἵε
[15, 701]	Λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν οἱ πολλοὶ	λέγουσιν	λυχναψίαν (Κηφισόδωρος ἐν Ὑί. Καὶ
[15, 696]	τὸν Κορίνθιον Ἀλκυόνης πατέρα, ὃν	ᾄδουσιν	Κορίνθιοι, ἔχει τὸ παιανικὸν ἐπίφθεγμα.
[15, 696]	Αἰγύπτου βασιλεύσαντα παιάν ἐστιν, ὃν	ᾄδουσιν	Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ τὸ ἰηπαιὰν
[15, 693]	τῇ ιβʹ τῶν Ἱστοριῶν, μέλι	σπένδουσιν,	οἶνον οὐ φέροντες τοῖς βωμοῖς,
[15, 698]	(καὶ) νῦν κεῖθι κακῶς κακὰ	ῥαψῳδοῦσιν·	οἷς καὶ ἐγὼ μετὰ τοῖσιν
[15, 683]	πετάλοισιν. Σπέρματι μὴν κάλυκες κεφαλήγονοι	ἀντελέουσιν,	ἀργήεις πετάλοισι, κρόκῳ μέσα χροιισθεῖσαι·
[15, 676]	τὴν ναῦν ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς	ἐμπλέουσιν	τὴν σωτηρίαν (διὰ τὴν πολλὴν
[15, 670]	τῶν δεδεμένων περὶ τὸ στεφανοῦσθαι	σπουδάζουσιν	πλὴν οἱ ἐρῶντες) τὴν τοῦ
[15, 676]	κατὰ τὸν Χαιρήμονος Κένταυρον· Στεφάνους	ἑτοιμάζουσιν,	οὓς εὐφημίας κήρυκας εὐχαῖς προὐβάλοντο
[15, 682]	τοῖς ἡμέροις φυλακὴν ἀπ´ αὐτῶν	κατασκευάζουσιν.	Ἀφαιροῦντες γὰρ τῶν ῥάβδων τὰς
[15, 667]	κοττάβια ὁ πλείω καταδύσας. (Ἀμειψίας	Ἀκοκοτταβίζουσιν·	Ἡ Μανία, φέρ´ ὀξύβαφα καὶ
[15, 669]	ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν, καὶ σημεῖον	νομίζουσιν	τοῦ καὶ τὸν τοῦ ἤθους
[15, 686]	καὶ προσδέονται· αὐταὶ γὰρ τούτου	ὄζουσιν.	Ἐλαίου δὲ τοῦ ἐν γυμνασίοις
[15, 665]	ἕνεκα τοῦ στομάχου πίνοντες ἄμυστιν	ἀποβλύζουσιν,	ἔφη οὐκ εἶναι παλαιὰν ταύτην
[15, 688]	ψυχὴν θυμὸν καλεῖσθαι, ὥς τινες	ἀξιοῦσιν.	Τῷ δὲ τοῦ μύρου ὀνόματι
[15, 666]	Καθόλου πραγματείᾳ ἐπιτιμᾶν τοῖς τοῦτο	ποιοῦσιν,	βλαπτικὸν ὀφθαλμῶν τὸ ἐπιχείρημα δεικνύων
[15, 690]	ἐγχέασθε νῷν βρένθειον, ἵνα τοῖς	εἰσιοῦσιν	ἐγχέῃ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ δὲ μύρου μνημονεύει
[15, 699]	νέων ἔχουσιν οὓς οὗτοι ἑλάνας	καλοῦσιν.	Ἀμερίας δὲ γράβιον τὸν φανόν.
[15, 681]	ΑΜΑΡΑΚΟΝ, φησίν, ὃν σάμψουχόν τινες	καλοῦσιν.	ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ δὲ μνημονεύει Κρατῖνος ἐν
[15, 681]	καλεῖσθαι. Κορίνθιοι δ´ αὐτὸ ἀμβροσίαν	καλοῦσιν,	ὥς φησι Νίκανδρος ἐν Γλώσσαις.
[15, 678]	ταύτῃ, (ὅτε καὶ τὰς Γυμνοπαιδιὰς	ἐπιτελοῦσιν.	Χοροὶ δ´ εἰσὶν τὸ μὲν
[15, 686]	καὶ χρόνου πολλοῦ δέονται, εἰ	μέλλουσιν	ἡδεῖαί τε καὶ ἐλευθέριαι ἔσεσθαι.
[15, 693]	τὸ πινόμενον· καὶ τρίτον προσκυνήσαντες	λαμβάνουσιν	ἀπὸ τῆς τραπέζης, (καὶ) ὥσπερ
[15, 670]	καθαπερεί τινος θεοῦ τὰ πρόθυρα	(στεφανοῦσιν	αὐτῶν) ἢ οὐ τοῖς ἐρωμένοις
[15, 670]	μικρὸν καὶ τὸν τυχόντα μεῖναι.	Στεφανοῦσιν	δὲ τὰς τῶν ἐρωμένων θύρας
[15, 682]	συμπέσωσι, ἐμψύχων περιπλοκὴν ἐν τῷ	μένουσιν	ἡνωμέναι καὶ καθάπερ ἀπὸ ῥίζης
[15, 684]	κῆποι ἀνδράσιν ἐργοπόνοις στεφάνους ἔπι	πορσαίνουσιν.	Ἦ γὰρ καὶ λεπταὶ πτερίδες
[15, 699]	Πλάτων δ´ ἐν Νυκτὶ Μακρᾷ·	Ἔξουσιν	οἱ πομπεῖς λυχνούχους δηλαδή. Φερεκράτης
[15, 671]	τελευταίου εἰσελθόντος (ἐξ ἴσου πάντες	ἕξουσιν	ἤτοι μῆλα ἢ στεφάνους. Φημὶ
[15, 693]	Δαίμονος εἶναι πρόποσιν, ὀλίγον τε	προσφέρουσιν,	ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες μόνον τῇ γεύσει
[15, 699]	κατεσχισμένον ἐξάπτεσθαι καὶ φαίνειν τοῖς	ὁδοιποροῦσιν.	Θεοδωρίδας γοῦν ὁ Συρακόσιος (ἐν
[15, 682]	(καὶ) τὸ λοιπὸν ἀνατρέχουσιν καὶ	ζωοφυτοῦσιν·	διὸ καὶ τοῖς ἡμέροις φυλακὴν
[15, 673]	μὲν τῇ λύγῳ, τοῖς δὲ	θεραπεύουσιν	τὴν θεὸν ἐπιτρέψαι (φορεῖν τὸν
[15, 682]	Λαμβάνοντες γὰρ ἐκ τοῦ Παγγαίου	φυτεύουσιν·	ἐκεῖ γὰρ γίγνεται πολλά. Μικρὰ
[15, 681]	ἄγριον κομίζοντες ἐκ τῶν ὀρῶν	φυτεύουσιν	ἐν Σικυῶνι καὶ Ἀθήνησιν ἐκ
[15, 682]	καὶ διαπλέξαντες (τε) δικτύου τρόπῳ	φυτεύουσιν	κύκλῳ τῶν κηπευμάτων· καὶ ταῦτα
[15, 670]	πρόθυρα) διὰ ταῦτα δὲ καὶ	θύουσιν	ἔνιοι ἐπὶ ταῖς τῶν ἐρωμένων
[15, 690]	καὶ τὸ παρὰ Ἀνακρέοντι (λυδοπαθὴς	ἀκούουσιν	ἀντὶ τοῦ ἡδυπαθής. Μνημονεύει τῆς
[15, 699]	εἰς τὸν ἀρχαῖον τρόπον, ἣν	ἐπιγράφουσιν	Φιλίνην. Ὁ δὲ Εὔβοιος πολλὰ
[15, 692]	τοῖς ἐλάχιστα καροῦν δυναμένοις, τοῖς	στύφουσιν	δὲ καὶ ψύχουσιν ἐπ´ ὀλίγον.
[15, 701]	δὲ καὶ ἐπὶ τοῖς τέλος	ἔχουσιν	ἐπιφθεγγόμενοι οἳ μὲν ἐν παροιμίᾳ
[15, 699]	φησίν, οἱ νυκτερευόμενοι τῶν νέων	ἔχουσιν	οὓς οὗτοι ἑλάνας καλοῦσιν. Ἀμερίας
[15, 682]	ῥίζης μιᾶς (καὶ) τὸ λοιπὸν	ἀνατρέχουσιν	καὶ ζωοφυτοῦσιν· διὸ καὶ τοῖς
[15, 692]	δυναμένοις, τοῖς στύφουσιν δὲ καὶ	ψύχουσιν	ἐπ´ ὀλίγον. Ζητεῖ δ´ ὁ
[15, 674]	καλὸς Ἀνακρέων ἔφη· Ἐπὶ δ´	ὀφρύσιν	σελίνων στεφανίσκους θέμενοι θάλειαν ἑορτὴν
[15, 687]	εὐωδίας ἀπὸ τοῦ στήθους κατὰ	φύσιν	ἀναφερομένης ἐπὶ τὴν ὄσφρηριν, ἀλλὰ
[15, 697]	μνῆμα κατεσκεύαζον (καὶ ἀθανατίζειν τὴν	φύσιν	βουλόμενος ἐπιταφίοις ἂν τιμαῖς ἐκόσμησα
[15, 688]	καὶ τὴν τοῦ πλευμόνος αὐτῇ	φύσιν	περιθεῖναι, πρῶτον μὲν μαλακὴν καὶ
[15, 697]	Λοκρικαὶ καλούμεναι, μοιχικαί τινες τὴν	φύσιν	ὑπάρχουσαι, ὡς καὶ ἥδε· Ὦ
[15, 670]	ἔστιν ὅταν κατεργασάμενοι τὸν ἐρώμενον	ἀπαλλαγῶσιν	τῆς ἐπιθυμίας. Τὴν ἀφαίρεσιν οὖν
[15, 671]	στεφάνους ἑξήκοντα· ἐπεισελθόντι τῷ δευτέρῳ	δίδωσιν	τοὺς ἡμίσεις καὶ ἑκατέρῳ γίνονται
[15, 670]	στέφανον περιαιρεῖ, τοῖς δὲ λοιποῖς	ἐνδίδωσιν	αἴσθησιν μηνύων ὅτι ἡττῶνται ὑπὸ
[15, 666]	εἶδος παροίνιον τὸν κότταβον εἶναι	ἀποδίδωσιν,	ἐν ᾗ ἐξίσταντο καὶ τῶν
[15, 677]	στεφάνων γένος τι τὴν ὑπογλωττίδα	ἀποδίδωσιν.	Λαβὲ οὖν καὶ παρ´ ἐμοῦ
[15, 674]	Σαπφὼ δ´ ἁπλούστερον τὴν αἰτίαν	ἀποδίδωσιν	τοῦ στεφανοῦσθαι ἡμᾶς, λέγουσα τάδε·
[15, 695]	κεʹ (Ὅστις ἄνδρα φίλον μὴ	προδίδωσιν,	μεγάλην ἔχει τιμὰν ἔν τε
[15, 683]	δύο κροκόωντες ἐπιζυγέοντε κορύμβοι (μέσφα	συνωρίζωσιν	ὑπερφιάλοιο μετώπου, χλωροῖς ἀμφοτέρωθεν ἐπηρεφέες
[15, 692]	βασιλικοῖς συμποσίοις ὅταν τοῖς εὐωχουμένοις	δοθῶσιν	οἱ στέφανοι, εἰσίασίν τινες μύρων
[15, 678]	ὑποθυμίδες στέφανοι παρ´ Αἰολεῦσιν καὶ	Ἴωσιν,	οὓς περὶ τοὺς τραχήλους περιετίθεντο,
[15, 667]	δὲ τοῦ μάνου Νικοχάρης ἐν	Λάκωσιν.	Ἕτερον δ´ ἐστὶν εἶδος παιδιᾶς
[15, 666]	καὶ τὸ τιθέμενον ἆθλον τοῖς	νικῶσιν	ἐν τῷ πότῳ, ὡς Εὐριπίδης
[15, 673]	Συνέβη δὲ τὴν τῆς λύγου	στεφάνωσιν	καὶ μέχρι τῶν κατὰ Πολυκράτην
[15, 669]	ἐὰν λύωνται οἱ στέφανοι, ὅτι	ἐρῶσιν;	Τοῦτο γὰρ ἐν παισὶ τὰ
[15, 693]	θεοῦ δωρεάν, καὶ μετὰ τὴν	πλήρωσιν	διδόασιν, ὅπως ἐλάχιστον ᾖ τὸ
[15, 674]	τέλειόν ἐστιν. Τὸ δὲ στέφειν	πλήρωσίν	τινα σημαίνει. Ὅμηρος· Κοῦροι δὲ
[15, 670]	τοὺς ἐρῶντας μὴ στεφανοῦσθαι πρὶν	κρατήσωσιν	τοῦ ἔρωτος· τοῦτο δ´ ἔστιν
[15, 686]	ἄλλως τε καὶ ἂν νύμφαι	τύχωσιν	οὖσαι, ὥσπερ ἡ Νικηράτου τε
[15, 681]	αὐτοῦ Ἀλκμὰν ἐν τούτοις· ~(Καὶ	τὶν	εὔχομαι φέροισα τόνδ´ ἑλιχρύσω πυλεῶνα
[15, 676]	ὠνησάμενος ᾔει φέρων εἰς τὴν	Ναύκρατιν.	Καὶ αὐτῷ πλησίον φερομένῳ τῆς
[15, 676]	τοὺς ὅρμους ἧκον εἰς τὴν	Ναύκρατιν.	Καὶ ὁ Ἡρόστρατος ἐξορμήσας τῆς
[15, 681]	ἰωνιάν, οἱ δὲ κατ´ Εὔβοιαν	σιδηρῖτιν.	Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν
[15, 673]	Διὸς εὐκλέα νύμφην μέλπωμεν, νήσου	δεσπότιν	ἡμετέρης. Ἐν τούτοις γὰρ ἀμφιβόλως
[15, 694]	πλουτεῖν διαφέρει· καλὸς δὲ πεινῶν	ἐστιν	αἰσχρὸν θηρίον. ~(Ἑξῆς δ´ ἐλέχθη
[15, 700]	λύχνους ὅσος ὁ τῶν ἡμερῶν	ἐστιν	ἀριθμὸς εἰς τὸν ἐνιαυτόν. Ἕρμιππος
[15, 681]	τε τῶν Εὐρωπαίων ἀνθέων εὔοσμος	ἐστίν.	Ἀρίστη δ´ ἐστὶν ἐν Ἰλλυριοῖς
[15, 670]	Ὁ μὲν Πλάτων οὕτως εἶπεν.	Ἐστὶν	δ´ ὃ λέγει τοιοῦτον· ~ἕνα
[15, 666]	δὲ καὶ κατακτούς τινας κοττάβους.	Ἐστὶν	δὲ λυχνία ἀναγόμενα πάλιν τε
[15, 678]	ἄνθη. Καὶ ὑπογλωττὶς δὲ στεφάνου	ἐστὶν	εἶδος. Θεόδωρος δ´ ἐν Ἀττικαῖς
[15, 667]	Νικοχάρης ἐν Λάκωσιν. Ἕτερον δ´	ἐστὶν	εἶδος παιδιᾶς τῆς ἐν λεκάνῃ.
[15, 701]	φίλοι, μαθεῖν βούλομαι εἴτε παροιμία	ἐστὶν	εἴτε ἐφύμνιον εἴτε τι ἄλλο.
[15, 681]	ἀνθέων εὔοσμος ἐστίν. Ἀρίστη δ´	ἐστὶν	ἐν Ἰλλυριοῖς τοῖς ἀνῳκισμένοις τῆς
[15, 671]	Οὐδ´ ἐν Τριβαλλοῖς ταῦτά γ´	ἐστὶν	ἔννομα· οὗ φασι τὸν θύοντα
[15, 696]	ἕν τι καὶ αὐτὸ εἶδός	ἐστιν	ἐξ αὐτῆς τῆς λέξεως φανερὸν
[15, 670]	τι προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ ἄξιόν	ἐστιν	ἐπιλύσασθαι, οὕτως λέγοντος τοῦ φιλοσόφου·
[15, 671]	τε κοὐρανῷ λαλῶν, οἷς οὐθέν	ἐστιν	ἐπιμελὲς τῶν σῶν λόγων. Πόθεν
[15, 689]	τι ἑκάστῳ τῶν μελῶν ἡμῶν	ἐστιν	ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης γοῦν ἐν Θορικίοις
[15, 687]	στήθη παρακελευόμενος μυροῦν, ἐν οἷς	ἐστιν	ἡ καρδία, ὡς καὶ ταύτης
[15, 697]	ἀλλ´ αὐτὸς πολὺ τούτων ἀτακτότερός	ἐστιν	θεατής. Καὶ κατὰ τὸν παρῳδὸν
[15, 689]	δὲ μύρσινον, μήλινον· τοῦτο δ´	ἐστὶν	καὶ εὐστόμαχον καὶ ληθαργικοῖς χρήσιμον.
[15, 696]	ᾄδεσθαι ἐν Σάμῳ. Παιὰν δ´	ἐστὶν	καὶ ὁ εἰς Κρατερὸν τὸν
[15, 667]	Ἔγνωκ´, ἐγὼ δὲ χαλκίον (τοῦτ´	ἐστὶν	κοττάβειον) ἱστάναι καὶ μυρρίνας. ~(Ἕρμιππος
[15, 667]	δὲ καλούμενον κατακτὸν κοττάβιον τοιοῦτόν	ἐστιν·	(λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον τὸν
[15, 685]	κἀπιβόα τρίτον παιῶν´, ὡς νόμος	ἐστίν.	Ὁ δὲ πεποιηκὼς τοὺς εἰς
[15, 670]	μὲν κεκαλλωπισμένου δέ. Τοιοῦτος δ´	ἐστὶν	ὁ ἔρως· οὐδένες γὰρ μᾶλλον
[15, 698]	τοῖς χρόνοις κατὰ Φίλιππον. Οὗτός	ἐστιν	ὁ καὶ (Ἀθηναίοις λοιδορησάμενος, καὶ
[15, 671]	ἤδη γεγόνασιν, (εἰπὲ ἡμῖν τίς	ἐστιν	ὁ παρὰ τῷ χαρίεντι Ἀνακρέοντι
[15, 682]	ποιήματα· λέγει δ´ οὖν ὅστις	ἐστὶν	ὁ ποιήσας αὐτὰ ἐν τῷ
[15, 687]	καλὸν εἶχεν αὐτῇ· ταῦτα δ´	ἐστὶν	οἰκεῖα τῆς ἀρετῆς. Παρράσιος δὲ
[15, 696]	τὸν πρῶτον Αἰγύπτου βασιλεύσαντα παιάν	ἐστιν,	ὃν ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ
[15, 670]	δὲ ἔρως στεφανουμένων τινῶν δεσμός	ἐστιν	(οὐθένες γὰρ ἄλλοι τῶν δεδεμένων
[15, 666]	ἡ τῶν κοττάβων εὕρεσις Σικελική	ἐστιν	παιδιά, ταύτην πρώτων εὑρόντων Σικελῶν,
[15, 674]	ὅλα. Τὸ δὲ πλῆρες τέλειόν	ἐστιν.	Τὸ δὲ στέφειν πλήρωσίν τινα
[15, 699]	ἐξηγεῖται ταύτην τὴν λέξιν· Γγράβιόν	ἐστιν	τὸ πρίνινον ἢ δρύινον ξύλον,
[15, 666]	εἶναι Σικελικὸν ὄνομα. (Λατάγη δ´	ἐστὶν	τὸ ὑπολειπόμενον ἀπὸ τοῦ ἐκποθέντος
[15, 684]	ἐπῶν δῆλον γίνεται ὅτι ἕτερόν	(ἐστιν	τὸ χελιδόνιον τῆς ἀνεμώνης· τινὲς
[15, 667]	κατακτὸν κοττάβιον τοιοῦτόν ἐστιν· (λυχνίον	ἐστὶν	ὑψηλόν, ἔχον τὸν μάνην καλούμενον,
[15, 700]	τηνικαῦτα μεθύων περιπατῶ. Ποῖος γάρ	ἐστιν	φανός, ὦ πρὸς τῶν θεῶν,
[15, 689]	τῶν μύρων, φησίν, ἃ μέν	ἐστιν	χρίματα, ἃ δ´ ἀλείμματα. Καὶ
[15, 669]	πάντ´ ἐγένοντο χαμαί. Σὸν οὖν	ἐστιν,	ὦ μουσικώτατε, τὴν χιλιέτη μου
[15, 693]	πρόνοια δὲ τυφλόν τι κἀσύντακτόν	ἐστιν,	ὦ πάτερ. (Ἐν δὲ τῷ
[15, 701]	ἔχοντα τὸν Ἀπόλλωνα. Τοῦτο δ´	ἐστὶν	ὡς ἂν εἴποι τις ἄφιε
[15, 696]	Ἑρμείαν τὸν Ἀταρνέα οὐ παιάν	ἐστιν,	ὡς ὁ τὴν τῆς ἀσεβείας
[15, 682]	ἡ γὰρ ἔκφυσις αὐτῶν οὕτως	ἐστὶν	ὥστ´ εἶναι τὰ μὲν ἐντός,
[15, 678]	τοὺς τραχήλους περιετίθεντο, ὡς σαφῶς	ἔστιν	μαθεῖν ἐκ τῆς Ἀλκαίου καὶ
[15, 670]	κρατήσωσιν τοῦ ἔρωτος· τοῦτο δ´	ἔστιν	ὅταν κατεργασάμενοι τὸν ἐρώμενον ἀπαλλαγῶσιν
[15, 680]	ἐν τοῖς Σιμωνίδου Ἐπιγράμμασιν ἰδεῖν	ἔστιν	οὕτως καλουμένου· Φοῖβον, ὃς ἁγεῖται
[15, 665]	καθάρσεως ἕνεκα τοῦ στομάχου πίνοντες	ἄμυστιν	ἀποβλύζουσιν, ἔφη οὐκ εἶναι παλαιὰν
[15, 695]	καρκίνος ὧδ´ ἔφη, χαλᾷ τὸν	ὄφιν	λαβών· εὐθὺν χρὴ τὸν ἑταῖρον
[15, 675]	στέφει. Τοὺς γὰρ αὖ τὴν	ὄψιν	ἀμόρφους, φησίν, ἀναπληροῖ ἡ τοῦ
[15, 675]	ἐλαττώμασιν (ὁ στέφανος τοῦ πρὸς	ὄψιν	ἢ πρὸς ὀσμὴν ἐπιτερποῦς ἐφρόντισαν.
[15, 675]	πάντα τόπον γεννώμενον, ἔχοντα καὶ	πρόσοψιν	οὐκ ἀτερπῆ, χλωροῖς πετάλοις καὶ
[15, 701]	λίαν ἡμῖν εἶναι σύνηθες λανθάνον	ὂν	ἐν παροιμίᾳ. Οἳ δὲ τὸ
[15, 689]	χρήσιμον. Τὸ δ´ οἰνάνθινον εὐστόμαχον	ὂν	καὶ τὴν διάνοιαν ἀπαραπόδιστον φυλάσσει.
[15, 701]	ἡμῖν εἶναι σύνηθες λανθάνον ὂν	ἐν	παροιμίᾳ. Οἳ δὲ τὸ τοιοῦτο
[15, 694]	μὲν ὑγιαίνειν πρῶτον ὡς ἄριστον	ὂν	ὠνόμασεν ὀρθῶς· δεύτερον δ´ εἶναι
[15, 696]	τὸν Σπαρτιάτην γραφεὶς ὄντως παιάν,	ὅν	φησι Δοῦρις ἐν τοῖς Σαμίων
[15, 696]	δὲ τὸν Κορίνθιον Ἀλκυόνης πατέρα,	ὃν	ᾄδουσιν Κορίνθιοι, ἔχει τὸ παιανικὸν
[15, 696]	πρῶτον Αἰγύπτου βασιλεύσαντα παιάν ἐστιν,	ὃν	ᾄδουσιν Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ τὸ
[15, 698]	δόμοισιν· ~(ἔστι δέ τις Κλεόνικος,	ὃν	ἀθάνατον λάχε γῆρας, οὔτε ποιητάων
[15, 693]	τὸν ἐπὶ τῷ δείπνῳ διδόμενον,	(ὃν	δὴ λέγουσιν Ἀγαθοῦ Δαίμονος εἶναι
[15, 698]	κατ´ αὐτὸν Ἡγήμων ὁ Θάσιος,	ὃν	ἐκάλουν Φακῆν. Λέγει γὰρ οὕτως·
[15, 680]	πρῶτον βίον, (διὰ στεφάνου δωρεάν,	ὃν	ἔπεμψεν ἀνθέων πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ
[15, 696]	εἰς Κρατερὸν τὸν Μακεδόνα γραφείς,	ὃν	ἐτεκτήνατο Ἀλεξῖνος ὁ διαλεκτικός, φησὶν
[15, 677]	(Παγκράτης τις τῶν ἐπιχωρίων ποιητής,	ὃν	καὶ ἡμεῖς ἔγνωμεν, Ἀδριανῷ τῷ
[15, 697]	Ἀθηναῖος ποιητὴς τῶν καλουμένων κολάβρων,	ὃν	καὶ ὁ πρῶτος μετὰ Φιλέταιρον
[15, 692]	Ἰανὸς ὁ παρ´ ἡμῖν θεός,	ὃν	καὶ πατέρα προσαγορεύομεν, πρῶτος εὗρεν
[15, 676]	καὶ στέφανον ἐκ τῆς μυρρίνης,	ὃν	καὶ τότε ἐκάλεσε Ναυκρατίτην. Ὁ
[15, 677]	αἷμα ἐδέξατο τοῦ Μαυρουσίου λέοντος,	ὃν	κατὰ τὴν πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ
[15, 701]	ἐφύμνιον εἴτε τι ἄλλο. Πρὸς	ὃν	ὁ Δημόκριτος ἔφη· Κλέαρχος ὁ
[15, 669]	ἄλλοισι καὶ πόνος μέλοι. Πρὸς	ὃν	ὁ Κύνουλκος ἀεὶ τῷ Σύρῳ
[15, 666]	τῆς κάτω κοιλίας ἐπισχετικόν. Πρὸς	ὃν	Οὐλπιανὸς ἔφη· Ὄρσ´ Ἀσκληπιάδη, καλέει
[15, 678]	φησὶν καλεῖν μυρσίνης κλῶνα, περὶ	ὃν	πλέκειν ἴα καὶ ἄλλα ἄνθη.
[15, 681]	περὶ Θανασίμων Φαρμάκων ΑΜΑΡΑΚΟΝ, φησίν,	ὃν	σάμψουχόν τινες καλοῦσιν. ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ δὲ
[15, 666]	Σικελῆς ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον,	ὃν	σκοπὸν ἐς λατάγων τόξα καθιστάμεθα.
[15, 678]	~(ΠΥΛΕΩΝ. Οὕτως καλεῖται ὁ στέφανος	ὃν	τῇ Ἥρᾳ περιτιθέασιν Λάκωνες, ὥς
[15, 667]	ἔχον τὸν μάνην καλούμενον, ἐφ´	ὃν	τὴν καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα,
[15, 689]	ἐν Κυρήνῃ ῥόδινον χρηστότατον καθ´	ὃν	χρόνον ἔζη Βερενίκη ἡ μεγάλη.
[15, 670]	τὸν ἐρώμενον ἄγαλμα, τούτου δὲ	ναὸν	ὄντα τὴν οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ
[15, 684]	τε στήλαισιν ἐπιφθίνοντα καμόντων καὶ	γεραὸν	πώγωνα καὶ ἐντραπέας κυκλαμίνους σαύρην
[15, 672]	κεφαλὴν τοῖς κλάδοις οἷς αὐτοὶ	κατέλαβον	τὴν θεόν. ~(Καταλῦσαι δὲ καὶ
[15, 666]	καθ´ ἕν· ὃς ἂν τὸν	κότταβον	ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ
[15, 666]	δὲ στέφειν ἐγὼ ´τετάγμην, ἆθλα	κότταβον	διδούς. (Ἐκαλεῖτο δὲ κότταβος καὶ
[15, 666]	Κακουμένῳ παιδιᾶς εἶδος παροίνιον τὸν	κότταβον	εἶναι ἀποδίδωσιν, ἐν ᾗ ἐξίσταντο
[15, 668]	ἐν τοῖς Ἐλεγείοις διὰ τούτων·	Κότταβον	ἐνθάδε σοι τρίτον ἑστάναι οἱ
[15, 666]	Ῥοδίους τὸν ἀπὸ τῶν ποτηρίων	κότταβον	λέγειν. Κότταβος δ´ ἐκαλεῖτο καὶ
[15, 666]	δυσκυβοῦντες. Λέγει δ´ οὕτως· Πρὸς	κότταβον	παίζειν, ἕως ἂν σφῷν ἐγὼ
[15, 665]	Σπονδὰς δ´ ἔπειτα παραχέας τὸν	κότταβον	παροίσω· (τῇ παιδὶ τοὺς αὐλοὺς
[15, 667]	προὔκειτο τῷ εὖ προεμένῳ τὸν	κότταβον	προείρηκε μὲν καὶ ὁ Ἀντιφάνης·
[15, 667]	τὴν χεῖρα εὐρύθμως πέμπειν τὸν	κότταβον,	ὡς Δικαίαρχός φησιν καὶ Πλάτων
[15, 680]	Ἐπιγράμμασιν ἰδεῖν ἔστιν οὕτως καλουμένου·	Φοῖβον,	ὃς ἁγεῖται τοῖς Τυνδαρίδῃσιν ἀοιδᾶς,
[15, 694]	Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε τέκνα Λατώ,	Φοῖβον	χρυσοκόμαν, ἄνακτ´ Ἀπόλλω, ἐλαφηβόλον τ´
[15, 701]	τοῦτο δῆλον ὅτι καὶ τὸν	χωλίαμβον	ἀναθετέον αὐτῷ. Βραχειῶν γὰρ γινομένων
[15, 674]	τῷ Συμποσίῳ φησὶν ὅτι οὐδὲν	κολοβὸν	προσφέρομεν πρὸς τοὺς θεούς, ἀλλὰ
[15, 680]	αὐτὸν ἔχοντα ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ	στρατηγόν,	Αἰγυπτίων αὐτῷ πολεμούντων· ὑφ´ ὧν
[15, 675]	κράσεως τὸν καὶ τῶν ὄμβρων	ἀρχηγὸν	αἴτιον ὑπολαβόντες. Ἔδει μὲν οὖν
[15, 692]	στύφουσιν δὲ καὶ ψύχουσιν ἐπ´	ὀλίγον.	Ζητεῖ δ´ ὁ πολυμαθέστατος Ἀριστοτέλης
[15, 698]	ἔν τισι τῶν δραμάτων ἐπ´	ὀλίγον	καὶ Κρατῖνος ὁ τῆς ἀρχαίας
[15, 675]	τὸν δὲ κρατῆρα, ὃς εἶχεν	ὀλίγον	οἶνον ὑπολελειμμένον, ἐπλήρωσεν ὕδατος. Γενομένης
[15, 699]	Βοιωτοῦ ἔκλυεν, Εὐβοίῳ τέρψεται οὐδ´	ὀλίγον.	(Πολλῶν οὖν ἑκάστοτε τοιούτων λεγομένων,
[15, 697]	ἐφ´ οἷς εἴρηκας ἢ κἀπ´	ὀλίγον	σου πεφροντικέναι, κύον ἀδδεές Ἀλλ´
[15, 693]	λέγουσιν Ἀγαθοῦ Δαίμονος εἶναι πρόποσιν,	ὀλίγον	τε προσφέρουσιν, ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες μόνον
[15, 681]	δευτέρῳ Γεωργικῶν τὰ δὲ ἔπη	ὀλίγον	ὕστερον παραθήσομαι, ὅταν περὶ πάντων
[15, 686]	τε τὸν περὶ τῶν μύρων	λόγον	τοῖς βουλομένοις διεξέρχεσθαι τῷ τε
[15, 669]	χαλκῷ νομίσματι χρήσασθαι, καὶ τὸν	λόγον	τοῦτον ἀνέγραψε (Καλλίμαχος ἐν τῇ
[15, 695]	τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην. ιδʹ (Ἀδμήτου	λόγον,	ὦ ἑταῖρε, μαθὼν τοὺς ἀγαθοὺς
[15, 666]	ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς	ἔργον,	ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων τόξα
[15, 688]	δέ φησι τὸν τῶν ὅλων	δημιουργὸν	καὶ τὴν τοῦ πλευμόνος αὐτῇ
[15, 674]	Ἱστοριῶν (οἶδεν τὴν κατὰ τὴν	λύγον	ἱστορίαν καὶ ὅτι οὔτε τὰ
[15, 672]	ἀγροίκων εἶναι λέγει στεφάνωμα τὴν	λύγον.	Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ ἐξηγηταὶ
[15, 673]	ποσόν τι τῆς κατὰ τὴν	λύγον	στεφανώσεως καὶ Νικαίνετος ὁ ἐποποιὸς
[15, 676]	οὐκ ἦν ὅπου γῆς ἦσαν,	κατέφυγον	ἅπαντες ἐπὶ τὸ τῆς Ἀφροδίτης
[15, 668]	δ´ οὐδεὶς ἔτ´ ἔρως λευκῆς,	ῥάβδον	δ´ ὄψει τὴν κοτταβικὴν ἐν
[15, 698]	ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη, χρυσῆν	ῥάβδον	ἔχουσα, καὶ ἤλασεν εἶπέ τε
[15, 688]	πέρι δείδια, οὐδέ μοι ἦτορ	ἔμπεδον,	ἀλλ´ ἀλαλύκτημαι· κραδίη δέ μοι
[15, 665]	ἰαμβεῖα· Ἄνδρες δεδειπνήκασιν ἤδη; {Β.	Σχεδὸν	ἅπαντες. {Α. Εὖ γε· τί
[15, 693]	Δαίμονος κράσεως μνημονεύει, ἧς καὶ	σχεδὸν	πάντες οἱ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας
[15, 694]	δεύτερον (ὃ δὴ πάντες μὲν	ᾖδον,	οὐ μὴν ἀλλά γε κατά
[15, 665]	μελίζεται τοῖς συμπόταις· κἄλλην τρίγωνον	εἶδον	ἔχουσαν, εἶτ´ ᾖδεν πρὸς αὐτὸ
[15, 699]	Καὶ τότε δὴ θάρσησα καὶ	ἤειδον	πολὺ μᾶλλον Πεποίηκε δὲ παρῳδίας
[15, 667]	{Α. Δεῦρο βλέπε; Τοιουτονί. {Β.	Πόσειδον,	ὡς ὑψοῦ σφόδρα. {Α. Οὕτω
[15, 666]	ἂν σφῷν ἐγὼ τὸ δεῖπνον	ἔνδον	σκευάσω. {ΗΡ. Πάνυ βούλομαι· ἀλλανεμος
[15, 687]	μύθῳ. Καί· Κραδίη δέ οἱ	ἔνδον	ὑλάκτει. Καί· Ἕκτορι δ´ αὐτῷ
[15, 694]	μὴν ἀλλά γε κατά τινα	περίοδον	ἐξ ὑποδοχῆς, τὸ τρίτον δὲ
[15, 686]	Οὕτω γὰρ τὴν τῶν λόγων	ἔξοδον	ὥσπερ δράματος ποιήσομαι. Καὶ μετ´
[15, 677]	γλαυκοῦ τε χελιδονίοιο πέτηλα καὶ	ῥόδον	εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν· οὔπω γὰρ
[15, 670]	ἐποίησε λέγοντα· Τόδ´ ἀνατίθημί σοι	ῥόδον,	καλὸν ἄνθημα καὶ πέδιλα καὶ
[15, 680]	(ξίφιον καὶ ὑάκινθος. Τὸ δὲ	ῥόδον	ὑστερεῖ τούτων καὶ τελευταῖον μὲν
[15, 682]	δὲ ἐν τοῖς Δείπνοις τὸ	ῥόδον	φησὶ τοὺς Ἀρκάδας καλεῖν εὔομφον
[15, 682]	καὶ ταῦτα συμπλεκόμενα περιβόλου παρέχεται	δυσπάροδον	ἀσφάλειαν. Ἀνθῶν δὲ στεφανωτικῶν μέμνηται
[15, 680]	Περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον περὶ	Ἄβυδον	πόλιν τὰς ἀκάνθας ταύτας εἶναί
[15, 697]	ἐστιν θεατής. Καὶ κατὰ τὸν	παρῳδὸν	Μάτρωνα· Οἳ μὲν γὰρ δὴ
[15, 668]	Πολὺς δὲ κοσσάβων ἀραγμὸς Κύπριδος	προσῳδὸν	ἀχεῖ μέλος ἐν δόμοισιν. Καὶ
[15, 697]	κυλίκων; Κατὰ τὸν σὸν Φίλωνα,	δέον	μηδένα τῶν σπουδῆς ἀξίων λέγειν
[15, 673]	λύγῳ, τοῖς δὲ θεραπεύουσιν τὴν	θεὸν	ἐπιτρέψαι (φορεῖν τὸν καὶ νῦν
[15, 673]	δ´ αὐτὸς ἔφη τοῖς τὴν	θεὸν	θεραπεύουσι μόνοις ἀπονέμειν δῶρον. Τοῖς
[15, 693]	τὰ ὅλα συνέχοντα καὶ διακρατοῦντα	θεὸν	καὶ ἀεὶ περιπολεύοντα τὸν κόσμον
[15, 672]	κλάδοις οἷς αὐτοὶ κατέλαβον τὴν	θεόν.	~(Καταλῦσαι δὲ καὶ τἄλλα γένη
[15, 701]	πρῶτον εἰς τρὶς εἰπεῖν τὸν	θεὸν	οὕτως ἵη παιάν ἵη παιών.
[15, 684]	Σὺν δὲ καὶ ὑψῆέν τε	πανόσμεον	ὅσσα τε τύμβοι φάσγανα παρθενικαῖς
[15, 675]	δυναμένους ἢ βαρύνειν ἄλλως κεφαλὴν	περιστατέον.	Τὰ αὐτὰ εἴρηκεν καὶ Ἀπολλόδωρος
[15, 698]	μὲν οὖν τοῦ γένους Ἱππώνακτα	φατέον	τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει γὰρ οὗτος
[15, 701]	δῆλον ὅτι καὶ τὸν χωλίαμβον	ἀναθετέον	αὐτῷ. Βραχειῶν γὰρ γινομένων εἰ
[15, 675]	τοῖς δάφνινον οὐκ ἀλλότριον πότου	ἡγητέον.	Λευκόινον δὲ κινητικὸν ὄντα κεφαλῆς
[15, 687]	τὸ τὴν ἀρετὴν φῆσαι τιμᾶν	ἀνεκτέον.	Ταῦτα μὲν ὁ Κλέαρχος. Σοφοκλῆς
[15, 692]	τὴν τῶν μύρων χρῆσιν ὥρμησεν.	Χρηστέον	οὖν, ὦ Κύνουλκε Θεόδωρε, μύροις
[15, 666]	ἐστ´. {Α. Ἀλλ´ εἰς θυίαν	παιστέον.	{ΗΡ. Φέρε τὴν θυίαν, αἶρ´
[15, 665]	καὶ προαναφυσᾶν. Τὸ μύρον ἤδη	παράχεον	βαδίζων Αἰγύπτιον κᾆτ´ ἴρινον· στέφανον
[15, 693]	ἐν Τοκιστῇ ἢ Καταψευδομένῳ· ~Ἀλλ´	ἔγχεον	(αὐτῷ Διός γε τήνδε Σωτῆρος,
[15, 693]	φιλτάτη· μετανιπτρίδ´ αὐτῷ τῆς Ὑγιείας	ἔγχεον.	{Β. Λαβὲ τῆς Ὑγιείας δὴ
[15, 697]	ἀθανάτῳ προαιρούμενος ὡς θνητῷ μνῆμα	κατεσκεύαζον	(καὶ ἀθανατίζειν τὴν φύσιν βουλόμενος
[15, 694]	ἠξίουν προφέρειν. (Καλὴν δὲ ταύτην	ἐνόμιζον	τὴν παραίνεσίν τέ τινα καὶ
[15, 675]	παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν	Ἀγαθὸν	ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα, τιμῶντες τὸν εὑρόντα
[15, 695]	ἐν ταὐτᾷ πυέλῳ τόν τ´	ἀγαθὸν	τόν τε κακὸν λόει. κγʹ
[15, 675]	(καὶ ἐπὶ τὸν κίσσινον στέφανον	ἦλθον	αὐτόματόν τε καὶ πολὺν ὄντα
[15, 696]	Ἀχιλεὺς Αἴας τ´ Ἀίδα δόμον	ἦλθον.	Σᾶς δ´ ἕνεκεν φιλίου μορφᾶς
[15, 676]	Θεόφραστος ἱστορεῖ. Ἔτι τούτων λεγομένων	ἐπεισῆλθον	παῖδες στεφάνους φέροντες τῶν ἀκμαζόντων
[15, 702]	ἤδη μελλόντων καὶ ἡμῶν ἀνίστασθαι	ἐπεισῆλθον	παῖδες φέροντες ὃ μέν τις
[15, 684]	Διὸς ἄνθος, (χάλκας, σὺν δ´	ὑάκινθον	ἰωνιάδας τε χαμηλὰς ὀρφνοτέρας, ἃς
[15, 685]	μαλάχας μὲν ἐξερῶν, ἀναπνέων δ´	ὑάκινθον,	καὶ μελιλώτινον λαλῶν καὶ ῥόδα
[15, 677]	Οὔλην ἕρπυλλον, λευκὸν κρίνον ἠδ´	ὑάκινθον	πορφυρέην γλαυκοῦ τε χελιδονίοιο πέτηλα
[15, 671]	τὸν ἄξιον παρὰ σοῦ λάβω	μισθόν.	Οὐ γὰρ ἐγὼ τὰς ἐκ
[15, 680]	δὲ ἄνθη καταλέγει Θεόφραστος τάδε·	ἴον,	Διὸς ἄνθος, ἴφυον, φλόγα, ἡμεροκαλλές.
[15, 680]	τε οἰνάνθη καὶ τὸ μέλαν	ἴον	καὶ τῶν ἀγρίων ὅ τε
[15, 681]	μὲν λείριον, ὑφ´ ὧν δὲ	ἴον	καλεῖσθαι. Κορίνθιοι δ´ αὐτὸ ἀμβροσίαν
[15, 681]	τῶν στεφανωματικῶν ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ	ἴον,	φησίν, Ἰωνιάδες τινὲς νύμφαι Ἴωνι
[15, 690]	Πολέμων δ´ ἐν τοῖς πρὸς	Ἀδαῖον	παρὰ Ἠλείοις φησὶ μύρον τι
[15, 676]	Πάφῳ τῆς (Κύπρου ἀγαλμάτιον Ἀφροδίτης	σπιθαμιαῖον,	ἀρχαῖον τῇ τέχνῃ, ὠνησάμενος ᾔει
[15, 700]	τὰς λαμπάδας δᾷδας καλεῖ. Οὐ	παλαιὸν	δ´ εὕρημα λύχνος· φλογὶ δ´
[15, 689]	Εὐμένους. Ἡ δὲ Συρία τὸ	παλαιὸν	χρηστὰ πάντα παρείχετο, μάλιστα δὲ
[15, 688]	μὲν χρῆσιν οἶδε τῶν μύρων,	(ἔλαιον	δ´ αὐτὰ καλεῖ μετ´ ἐπιθέτου·
[15, 701]	περὶ τὸ τοῦ κληθέντος Πύθωνος	σπήλαιον.	Καὶ φερομένου τοῦ Πύθωνος ἐπ´
[15, 686]	τὰ μύρα κατασκευάζοντας ὡς διαφθείροντας	τοὔλαιον·	καὶ τοὺς τὰ ἔρια δὲ
[15, 696]	Ἀράνθιον Ἐπιστολῇ. Καὶ ὁ εἰς	Πτολεμαῖον	δὲ τὸν πρῶτον Αἰγύπτου βασιλεύσαντα
[15, 698]	ἐν τῷ δωδεκάτῳ τῶν πρὸς	Τίμαιον	περὶ τῶν τὰς παρῳδίας γεγραφότων
[15, 690]	Μεγάλλου τοῦ Σικελιώτου· οἳ δ´	Ἀθηναῖόν	φασιν εἶναι τὸν Μέγαλλον. Μνημονεύει
[15, 675]	αὐτῶν, (οἳ μὲν μανιωδῶς ἐκτρεπόμενοι	παρέπαιον,	οἳ δὲ νεκροῖς ἐῴκεσαν ἀπὸ
[15, 680]	δὲ ῥόδον ὑστερεῖ τούτων καὶ	τελευταῖον	μὲν φαίνεται, πρῶτον δὲ παύεται.
[15, 678]	κόμας εὐώδεας ἀγχόθι πατρὸς καλὸν	Ἰακχαῖον	θηκαμένη στέφανον. Σέλευκος δ´ ἐν
[15, 673]	προμάλου δέμνιον ἐνδαπίης, καὶ λύγος,	ἀρχαῖον	Καρῶν στέφος. ἀλλὰ φερέσθω Οἶνος
[15, 674]	(Τῷ δὲ ξένῳ γε στέφανον,	ἀρχαῖον	στέφος, δεσμῶν ἄριστος ἐκ Προμηθέως
[15, 673]	(δὲ) λέγειν αὐτὴν τῶν Καρῶν	ἀρχαῖον	στέφος πρόδηλον καθίστησι τὸ ζητούμενον.
[15, 676]	τῆς (Κύπρου ἀγαλμάτιον Ἀφροδίτης σπιθαμιαῖον,	ἀρχαῖον	τῇ τέχνῃ, ὠνησάμενος ᾔει φέρων
[15, 669]	τε καὶ ἡμῖν τόνδε τὸν	ἀρχαῖον	τηλεδαπόν τε φίλον εἰρεσίῃ γλώσσης
[15, 699]	δὲ καὶ κωμῳδίαν εἰς τὸν	ἀρχαῖον	τρόπον, ἣν ἐπιγράφουσιν Φιλίνην. Ὁ
[15, 680]	τῶν τυχόντων κατὰ τὸν πρῶτον	βίον,	(διὰ στεφάνου δωρεάν, ὃν ἔπεμψεν
[15, 671]	πόνηρε, γράμματα· ἀνέστροφέν σου τὸν	βίον	τὰ βιβλία· πεφιλοσόφηκας γῇ τε
[15, 694]	δοκοῦσαν χρησίμην (τε) εἰς τὸν	βίον.	Τῶν οὖν δειπνοσοφιστῶν ὃ μέν
[15, 699]	οὗτοι ἑλάνας καλοῦσιν. Ἀμερίας δὲ	γράβιον	τὸν φανόν. Σέλευκος δὲ οὕτως
[15, 699]	οὕτως ἐξηγεῖται ταύτην τὴν λέξιν·	Γγράβιόν	ἐστιν τὸ πρίνινον ἢ δρύινον
[15, 666]	ἐρρίπτουν οἱ παίζοντες εἰς τὸ	κοττάβιον.	Κλείταρχος δ´ ἐν τῇ περὶ
[15, 667]	Ἰάμβοις. Τὸ δὲ καλούμενον κατακτὸν	κοττάβιον	τοιοῦτόν ἐστιν· (λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν,
[15, 674]	λυγίνου στεφάνου. ~Μόνον γὰρ τοῦτ´	ἴδιον	εἴρηκεν ὅτι Φύλαρχος ἐν τῇ
[15, 673]	ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος, οὐδὲν	ἴδιον	προσεξευρών, ὥσπερ κἀν τῷ Περὶ
[15, 691]	Κεκρυφάλῳ οὕτως· (Ἡδὺ τὸ μύρον,	παιδίον.	{Β. Ἡδύ· πῶς γὰρ οὔ;
[15, 679]	δὲ Εὔβουλος καὶ ἄλλους στεφάνους·	Αἰγίδιον,	σὺ δὲ τόνδε φορήσεις στέφανον
[15, 676]	τοῦ ἀγάλματος, ἔχων καὶ τὰς	αἰφνίδιον	αὐτῷ ἀναφανείσας χλωρὰς μυρρίνας, ἀνέθηκεν
[15, 676]	φερομένῳ τῆς Αἰγύπτου ἐπεὶ χειμὼν	αἰφνίδιον	ἐπέπεσεν καὶ (οὐ) συνιδεῖν οὐκ
[15, 676]	(προσφιλὴς γὰρ τοῖς Ναυκρατίταις ἦν)	αἰφνίδιον	ἐποίησε πάντα τὰ παρακείμενα αὐτῇ
[15, 699]	Ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς καὶ	λυχνίδιον	αὐτὸν καλεῖ διὰ τούτων· Ἀλλ´
[15, 700]	δράματι· Τῇδ´ ἐξιόντι δεξιᾷ, ὦ	λυχνίδιον.	Πανὸς δ´ ὀνομάζεται τὸ διακεκομμένον
[15, 679]	Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· Πόλις ἐπιποταμίη,	Τίνδιον	ὄνομα αὐτῇ, θεῶν ὁμήγυρις, καὶ
[15, 666]	κάτωθέ μου; (Ἄνω γὰρ ὥσπερ	κοττάβειον	αἴρομαι. Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀφροδίτης
[15, 667]	ἐγὼ δὲ χαλκίον (τοῦτ´ ἐστὶν	κοττάβειον)	ἱστάναι καὶ μυρρίνας. ~(Ἕρμιππος Μοίραις·
[15, 701]	ἡρῷον γίνεται, βραχέων δὲ (λεχθεισῶν)	ἰαμβεῖον·	διὰ δὲ τοῦτο δῆλον ὅτι
[15, 699]	ὁ Αἰτωλὸς ὁ τραγῳδοδιδάσκαλος ποιήσας	ἐλεγεῖον	τρόπον τοῦτον δηλοῖ· (Ὡς Ἀγαθοκλῆος
[15, 689]	ἑκάστῳ τῶν μελῶν ἡμῶν ἐστιν	ἐπιτήδειον.	Ἀντιφάνης γοῦν ἐν Θορικίοις ἢ
[15, 689]	Καὶ ῥόδινον μὲν πρὸς πότον	ἐπιτήδειον,	ἔτι δὲ μύρσινον, μήλινον· τοῦτο
[15, 679]	προκειμένου, ἵνα μὴ κατὰ τὸν	θεῖον	Πλάτωνα ὑπολάβωμέν σε ἀποθανόντα μεταμορφωθῆναι
[15, 672]	ἀπαίρειν οὐ δύνασθαι. Ἡγησαμένους οὖν	θεῖόν	τι τοῦτ´ εἶναι πάλιν ἐξενεγκαμένους
[15, 690]	Ἔστην δὲ κἀκέλευον ἐγχέασθε νῷν	βρένθειον,	ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέῃ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
[15, 674]	κροτάφῳ προσέβαλόν τινα καὶ κόσμον	οἰκεῖον	τῇ παρὰ τὸν οἶνον διαγωγῇ,
[15, 674]	καὶ ὅλα. Τὸ δὲ πλῆρες	τέλειόν	ἐστιν. Τὸ δὲ στέφειν πλήρωσίν
[15, 690]	ἐν Ὁμοιότησιν. (Ὡς καὶ τὸ	ΜΕΓΑΛΛΕΙΟΝ·	ὠνομάσθη γὰρ καὶ τοῦτο ἀπὸ
[15, 670]	στεφάνου κόσμος οὐδὲν ἔχων μόνιμον	σημεῖόν	ἐστι πάθους ἀβεβαίου μὲν κεκαλλωπισμένου
[15, 669]	Κλέαρχος ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν, καὶ	σημεῖον	νομίζουσιν τοῦ καὶ τὸν τοῦ
[15, 670]	Τὴν ἀφαίρεσιν οὖν τοῦ στεφάνου	σημεῖον	τοῦ ἔτι ἐν τῷ διαγωνίζεσθαι
[15, 670]	τὴν τοῦ στεφάνου δὴ λύσιν	σημεῖον	τοῦ περὶ τὸν ἔρωτα δεσμοῦ
[15, 687]	στήθεσσι πάτασσε. Ἃ δὴ καὶ	σημεῖον	φέρουσι τοῦ τὸ κυριώτερον τῆς
[15, 700]	Σικελίας τύραννον Ταραντίνοις εἰς τὸ	πρυτανεῖον	ἀναθεῖναι λυχνεῖον δυνάμενον καίειν τοσούτους
[15, 679]	φησίν, οὖσί σοι παραπλησίοις· ~(Οὔτοι	γένειον	ὧδε χρὴ διηλιφὲς φοροῦντα κἀντίπαιδα
[15, 684]	φιλοχροιαῖς. (Πᾶς δέ τις ἢ	ἑλένειον	ἢ ἀστέρα φωτίζοντα δρέψας εἰνοδίοισι
[15, 700]	Ταραντίνοις εἰς τὸ πρυτανεῖον ἀναθεῖναι	λυχνεῖον	δυνάμενον καίειν τοσούτους λύχνους ὅσος
[15, 700]	δ´ ἐν Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες λύχνον	λυχνεῖον	ἐζητοῦμεν. Εὐφορίων δ´ ἐν Ἱστορικοῖς
[15, 700]	Κραπατάλλοις τὴν νῦν λυχνίαν καλουμένην	λύχνειον	κέκληκεν διὰ τούτων· Τίς τῶν
[15, 700]	κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἰάμβοις τὸ στρατιωτικὸν	λυχνεῖον	σύνθετον οὕτως ὀνομάζει. Ἐν δὲ
[15, 677]	καλῇ ταύτῃ πόλει καλούμενον στέφανον	ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ	γινόμενον ἐκ τοῦ αὐτόθι καλουμένου
[15, 677]	λωτόν, φάσκων αὐτὸν δεῖν καλεῖν	Ἀντινόειον,	ἀναπεμφθέντα ὑπὸ τῆς γῆς ὅτε
[15, 680]	ἀγρίων ἀνεμώνης γένος τὸ καλούμενον	ὄρειον	καὶ τὸ τοῦ βολβοῦ κώδυον.
[15, 665]	~(Εἴ μοι τὸ	Νεστόρειον	εὔγλωσσον μέλος Ἀντήνορός τε τοῦ
[15, 684]	θήσειόν τι ἀναγράφει καλούμενον ἄνθος·	Θήσειόν	θ´ ἁπαλὸν μήλῳ ἐναλίγκιον ἄνθος,
[15, 684]	δ´ ἐν τετάρτῳ Δείπνου καὶ	θήσειόν	τι ἀναγράφει καλούμενον ἄνθος· Θήσειόν
[15, 672]	Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ περισχεθέντων ἐπὶ τὸ	μαντεῖον	τοῦ θεοῦ παραγενομένων εἰς Ὕβλαν
[15, 696]	καὶ ξίφος καὶ τὸ καλὸν	λαισήιον,	πρόβλημα χρωτός, πάντες γόνυ πεπτηῶτες
[15, 695]	καὶ ξίφος καὶ τὸ καλὸν	λαισήιον,	πρόβλημα χρωτός. ~Τούτῳ γὰρ ἀρῶ,
[15, 696]	ὁ περιηγητὴς ἐν τῇ πρὸς	Ἀράνθιον	Ἐπιστολῇ. Καὶ ὁ εἰς Πτολεμαῖον
[15, 696]	ὁ εἰς Ἀγήμονα δὲ τὸν	Κορίνθιον	Ἀλκυόνης πατέρα, ὃν ᾄδουσιν Κορίνθιοι,
[15, 679]	μάκαρ, ἥτις ἔχους´ ἐνὶ δωματίῳ	στρουθίον	ἀεροφόρητον λεπτότατον περὶ σῶμα συνίλλεται
[15, 679]	δέ. Γαλήνη δ´ ἡ Σμυρναία	στρουθιον	αὐτὸν ὀνομάζει. ΠΟΘΟΣ. Οὕτως τις
[15, 679]	ἶρις τοῦ θέρους καὶ τὸ	στρούθιον	καλούμενον, ὃ τῇ μὲν ὄψει
[15, 672]	αὐτόματον ἀποδεδρακέναι πρός τι λύγου	θωράκιον	ἀπερείσασθαι καὶ τοὺς εὐμηκεστάτους τῶν
[15, 684]	ἄνθος· Θήσειόν θ´ ἁπαλὸν μήλῳ	ἐναλίγκιον	ἄνθος, Λευκερέης ἱερὸν περικαλλέος, ὅ
[15, 667]	Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν Ἔγνωκ´, ἐγὼ δὲ	χαλκίον	(τοῦτ´ ἐστὶν κοττάβειον) ἱστάναι καὶ
[15, 683]	δὲ στέφος αὐτὸ κορυμβηλοῖο φυτεύσαις	θράσκιον	ἢ ἀργωπὸν ἠὲ κλαδέεσσι πλανήτην·
[15, 666]	τοὐπικείμενον ἄνω τὸ μικρόν, τὸ	πινακίσκιον	λέγεις; ~{Α. Τοῦτ´ ἐστὶ πλάστιγξ
[15, 673]	σφετερισάμενος καὶ ταῦτα ἐπέγραψέν τι	βιβλίον	Περὶ τοῦ παρὰ Ξενοφῶντι ἐν
[15, 702]	γὰρ τὸν Χαλκοῦν Διονύσιον· Τί	κάλλιον	ἀρχομένοισιν ἢ καταπαυομένοις ἢ τὸ
[15, 697]	εἰώθασιν· Κἀγὼ παιδοφιλήσω· πολύ μοι	κάλλιον	ἢ γαμεῖν· (παῖς μὲν γὰρ
[15, 695]	τε θεοῖσιν κατ´ ἐμὸν νόον.	Σκόλιον	δέ φασί τινες καὶ τὸ
[15, 694]	γινόμενον (ἀλλ´ ὅπου ἔτυχεν εἶναι)	σκόλιον	ἐκλήθη. Τὸ δὲ τοιοῦτον ᾔδετο
[15, 694]	Θησαυρῷ λέγοντα οὕτως· (Ὁ τὸ	σκόλιον	εὑρὼν ἐκεῖνος, ὅστις ἦν, τὸ
[15, 665]	καὶ πίνοντές εἰσι πόρρω· καὶ	σκόλιον	ᾖσται, κότταβος δ´ ἐξοίχεται θύραζε.
[15, 694]	(λέγων οὕτως· σον δή μοι	σκόλιόν	τι λαβὼν Ἀλκαίου κἀνακρέοντος. Καὶ
[15, 677]	Ῥόδιοι ἀποδιδόασιν ἓν ἀνθ´ ἑνὸς	Ἴσθμιον,	στέφανον. Οὗ μνημονεύει (καὶ Καλλίξεινος
[15, 677]	δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις φησίν·	Ἴσθμιον	στέφανον. Φιλητᾶς δέ φησι· Ἴσθμιος
[15, 677]	τοῦ φρέατος καὶ τοῦ ἐγχειριδίου	ἴσθμιον.	Τιμαχίδας δὲ καὶ Σιμμίας οἱ
[15, 693]	δ´ ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδος Καὶ	θέσμιον,	φησίν, ἐτέθη τότε προσφέρεσθαι (μετὰ
[15, 677]	χοροὶ ᾄδωμεν εἰς τὸν δεσπότην	ἐγκώμιον.	Σιληνὸς δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις
[15, 666]	ἐν Διὶ Κακουμένῳ παιδιᾶς εἶδος	παροίνιον	τὸν κότταβον εἶναι ἀποδίδωσιν, ἐν
[15, 673]	πλευροῖσι χαμευνάς, (ἐγγύθι πὰρ προμάλου	δέμνιον	ἐνδαπίης, καὶ λύγος, ἀρχαῖον Καρῶν
[15, 701]	βούλομαι εἴτε παροιμία ἐστὶν εἴτε	ἐφύμνιον	εἴτε τι ἄλλο. Πρὸς ὃν
[15, 690]	παρὰ Ἠλείοις φησὶ μύρον τι	ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ	καλεῖσθαι, εὑρεθὲν ὑπό τινος Πλαγγόνος.
[15, 684]	τὸ ἡλιοτρόπιον καλούμενον καὶ τὸ	χελιδόνιον·	καὶ γὰρ τοῦτο ἅμα τῇ
[15, 684]	γίνεται ὅτι ἕτερόν (ἐστιν τὸ	χελιδόνιον	τῆς ἀνεμώνης· τινὲς γὰρ ταὐτὸ
[15, 670]	ἄρα ἡ φύσις οἱονεί τι	δαιμόνιον	δικαίως βραβεύουσα τῶν πραγμάτων ἕκαστον
[15, 666]	δ´ οὐ συνιεῖς; Κότταβος τὸ	λυχνίον	ἐστί. Πρόσεχε τὸν νοῦν· ᾠὰ
[15, 667]	καλούμενον κατακτὸν κοττάβιον τοιοῦτόν ἐστιν·	(λυχνίον	ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον τὸν μάνην
[15, 699]	ὃ μέν τις ἔλεγεν παῖ,	λυχνίον,	ὃ δὲ λυχνέα, ὃ δὲ
[15, 693]	ἐκείνων σκολίων· ἅπερ καὶ αὐτὰ	ἄξιόν	ἐστί σοι ἀπομνημονεῦσαι διά τε
[15, 670]	πρόβλημά τι προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ	ἄξιόν	ἐστιν ἐπιλύσασθαι, οὕτως λέγοντος τοῦ
[15, 671]	διδάξω σε, πρὶν ἂν τὸν	ἄξιον	παρὰ σοῦ λάβω μισθόν. Οὐ
[15, 690]	ἐν Θεσμοφοριαζούσαις· (Ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ´,	οἷον	ἔπνευσεν ὁ μιαρὸς φάσκωλος εὐθὺς
[15, 690]	ὅτι φέρεις αὐτῇ μύρον τοιοῦτον	οἷον	οὐ Μέγαλλος πώποτε ἥψησεν οὐδὲ
[15, 688]	καὶ ἄναιμον, εἶτα σήραγγας ἔχουσαν	οἷον	σπόγγου κατατετρημένας, ἵν´ ἐν τῇ
[15, 677]	Ἴσθμιος στέφανος ἤγουν ὁμωνυμία ἀμφοτέρωθι	οἷον	τῆς κεφαλῆς καὶ τοῦ πρώτου
[15, 699]	Ῥόδιος δέλετρον τὸν φανὸν καλεῖσθαι,	οἷον,	φησίν, οἱ νυκτερευόμενοι τῶν νέων
[15, 698]	τὸν Βοιωτὸν δὲ καὶ τὸν	Εὔβοιον	τοὺς τὰς παρῳδίας γράψαντας λογίους
[15, 680]	τῶν ἀνθέων ἐκφαίνεσθαί φησιν τὸ	λευκόιον,	ἅμα δὲ αὐτῷ καὶ τὸ
[15, 681]	ἐν δευτέρῳ περὶ Ὕλης τὸ	ΛΕΥΚΟΙΟΝ	φησι μεσότητά τινα ἔχειν ἐν
[15, 666]	πέντε νικητήριον. {Β. Περὶ τοῦ;	Γελοῖον.	Κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον; {Α. Ἐγὼ
[15, 692]	ἢ σχεδίαν ἢ στέφανον ἢ	πλοῖον.	Τοῦτον δὲ τὴν ἀδελφὴν γήμαντα
[15, 700]	μέμνηται Ἄλεξις· καὶ τάχα τούτῳ	ὅμοιόν	ἐστι τὸ παρὰ Θεοπόμπῳ ὀβελισκόλυχνον.
[15, 681]	κλάδοις. Ἐστὶ δὲ τὸ ἄνθος	ὅμοιον	λωτῷ. Θεμισταγόρας δ´ ὁ Ἐφέσιος
[15, 686]	δοῦλος καὶ ἐλεύθερος εὐθὺς ἅπας	ὅμοιον	ὄζει· αἱ δ´ ἀπὸ τῶν
[15, 679]	ὃ μὲν ἔχων τὸ ἄνθος	ὅμοιον	ὑακίνθῳ, ὁ δ´ ἕτερος ἄχρως,
[15, 689]	δῆλον ἐκ τοῦ καὶ ἐπίστασθαι	ποῖόν	τι ἑκάστῳ τῶν μελῶν ἡμῶν
[15, 678]	ἐκ ῥόδων. Καὶ τὸ εἶδος	ὁποῖον	ζητῶ, ὦ Κύνουλκε. Καὶ μή
[15, 698]	τοῦ γένους Ἱππώνακτα φατέον τὸν	ἰαμβοποιόν.	Λέγει γὰρ οὗτος ἐν τοῖς
[15, 694]	ἔφη Ἀναξανδρίδην αὐτὸ διακεχλευακέναι τὸν	κωμῳδιοποιὸν	ἐν Θησαυρῷ λέγοντα οὕτως· (Ὁ
[15, 696]	καὶ πόνους τλῆναι μαλεροὺς ἀκάμαντας·	τοῖον	ἐπὶ φρένα βάλλεις καρπόν τ´
[15, 684]	δεῖ συνακολουθοῦντα τοῖς ἄστροις τὸ	ἡλιοτρόπιον	καλούμενον καὶ τὸ χελιδόνιον· καὶ
[15, 688]	Αἰγύπτῳ σκευάζεται· σκευάζεται δὲ τὸ	μετώπιον	ἐξ ἐλαίου τοῦ ἀπὸ τῶν
[15, 688]	λεγόμενον ἐν Ἀθήναις· τὸ δὲ	μετώπιον	καὶ Μενδήσιον κάλλιστα ἐν Αἰγύπτῳ
[15, 684]	μύων κύπρος τ´ ὀσμηρόν τε	σισύμβριον	ὅσσα τε κοίλοις ἄσπορα ναιομένοισι
[15, 680]	καὶ τὸ φλόγινον καλούμενον τὸ	ἄγριον,	ἔπειτα νάρκισσον καὶ λείριον καὶ
[15, 681]	δ´ ΕΡΠΥΛΛΟΥ, φησὶ Θεόφραστος, (τὴν	ἄγριον	κομίζοντες ἐκ τῶν ὀρῶν φυτεύουσιν
[15, 695]	ἀγαθοῖς ἀνδράσιν οἰνοχοεῖν. κδʹ Αἰαῖ,	Λειψύδριον	προδωσέταιρον, οἵους ἄνδρας ἀπώλεσας, μάχεσθαι
[15, 687]	τέχνην τρυφήσας καὶ τὸ λεγόμενον	ἐλευθέριον	ἐκ ῥαβδίων (ἔκ τινων ποτηρίων)
[15, 694]	καλὸς δὲ πεινῶν ἐστιν αἰσχρὸν	θηρίον.	~(Ἑξῆς δ´ ἐλέχθη καὶ τάδε·
[15, 692]	ὑμῖν εἰς ἔρωτα κατὰ τὸν	Κυθήριον	ποιητήν, ὅτι Ἰανὸς ὁ παρ´
[15, 702]	παῖδες φέροντες ὃ μέν τις	θυμιατήριον,	ὃ δὲ (τοῦ λιβανωτοῦ, τοῖς
[15, 666]	τὸν νοῦν· ᾠὰ μὲν πέντε	νικητήριον.	{Β. Περὶ τοῦ; Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε
[15, 668]	τοῦ παιδίου χορεύσετε θήσω δὲ	νικητήριον	τρεῖς ταινίας καὶ μῆλα πέντε
[15, 701]	καὶ ψιλοῦντες ἐπὶ τοῖς δεινοῖς	ἀλεξητήριόν	τινα παροιμίαν λέγουσιν (ἰὴ παιών
[15, 667]	μετ´ ὀλίγα· δεῖ λαβὼν τὸ	ποτήριον	δεῖξον νόμῳ. {Α. Αὐλητικῶς δεῖ
[15, 692]	τῶν μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονος αἰτούντων	ποτήριον,	τῶν δὲ Διὸς Σωτῆρος, ἄλλων
[15, 672]	ἐπιφάνειαν καὶ τῆς οἴκοθεν σωτηρίας	χαριστήριον	βουλομένην ἀποδοῦναι ἐπιμεληθῆναι τοῦ (ἱεροῦ
[15, 681]	(ὁ Θεόφραστος καλεῖσθαί φησι καὶ	λείριον.	Εἶθ´ ὑποβὰς ὡς διαλλάσσοντα τίθησιν
[15, 681]	ὡς διαλλάσσοντα τίθησιν νάρκισσον καὶ	λείριον.	Εὔμαχος δ´ ὁ Κορκυραῖος ἐν
[15, 680]	τὸ ἄγριον, ἔπειτα νάρκισσον καὶ	λείριον	καὶ τῶν ἀγρίων ἀνεμώνης γένος
[15, 681]	τὸ ΚΡΙΝΟΝ ὑφ´ ὧν μὲν	λείριον,	ὑφ´ ὧν δὲ ἴον καλεῖσθαι.
[15, 689]	δὲ ἐν Ἀδραμυττίῳ πάλαι μὲν	μέτριον,	ὕστερον δὲ πρῶτον διὰ Στρατονίκην
[15, 693]	καὶ ἀεὶ περιπολεύοντα τὸν κόσμον	ἀλλότριον	εἶναι μέθης. Ἐμέμνηντο δ´ οἱ
[15, 692]	μύρων τι λεγόμενον ἐτήρησα, οὐκ	ἀλλότριον	ἡμῶν τοῦ συμποσίου. Φησὶ γὰρ
[15, 675]	πρὸς δὲ τοῖς δάφνινον οὐκ	ἀλλότριον	πότου ἡγητέον. Λευκόινον δὲ κινητικὸν
[15, 671]	δεῖν τὸ δεῖπνον εἰς τὴν	αὔριον	πωλεῖν ἀδείπνοις ἃ παρέθηκ´ αὐτοῖς
[15, 669]	Θεόδωρε (τοῦτο γάρ σου τὸ	κύριον	ὄνομα) Δέχου τήνδε προπινομένην τὴν
[15, 668]	κλίνην, εἰς ὅσον αἱ λάταγες	χωρίον	ἐκτέταται. Ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς
[15, 672]	ὁ γραμματικώτατος, ἑταῖρε, ἐξηγούμενος τὸ	χωρίον	(ἔφη ὅτι καὶ λύγοις ἐστεφανοῦντο
[15, 673]	ποιητὴς ὑπάρχων ἐπιχώριος καὶ τὴν	ἐπιχώριον	ἱστορίαν ἠγαπηκὼς ἐν πλείοσιν. Λέγει
[15, 702]	δοὺς κατὰ τὸ νόμιμον τὸ	ἐπιχώριον	τὸ λοιπὸν τοῦ ἀκράτου τῷ
[15, 686]	ἐργάτης ἐργάζεται. Καὶ κατὰ τὸν	Φλιάσιον	δὲ Ἀριστίαν· καὶ γὰρ οὗτος
[15, 688]	Ἀθήναις· τὸ δὲ μετώπιον καὶ	Μενδήσιον	κάλλιστα ἐν Αἰγύπτῳ σκευάζεται· σκευάζεται
[15, 692]	Ἰταλίαν διαπλεῦσαι καὶ οἰκῆσαι τὸ	πλησίον	Ῥώμης ὄρος κείμενον τὸ ἀπ´
[15, 677]	Μαυρουσίου λέοντος, ὃν κατὰ τὴν	πλησίον	τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην ἐν κυνηγίῳ
[15, 676]	εἰς τὴν Ναύκρατιν. Καὶ αὐτῷ	πλησίον	φερομένῳ τῆς Αἰγύπτου ἐπεὶ χειμὼν
[15, 672]	καὶ τοῖς Καρσὶ κατὰ τὸ	παραπλήσιον	ὁ θεὸς παρεκελεύσατο στεφανώματι χρωμένοις
[15, 668]	φησιν· Ἐξεπήδης´ ἀρτίως πέττουσα τὸν	χαρίσιον.	Ὅτι δὲ καὶ φίλημα ἦν
[15, 675]	πινόντων ἐπιπεσὼν ὄμβρος τὸ μὲν	συμπόσιον	διέλυσεν, τὸν δὲ κρατῆρα, ὃς
[15, 669]	αὐτόν, ἐπεὶ θόρυβος κατεῖχεν τὸ	συμπόσιον,	ἔφη· τίς οὗτος ὁ τῶν
[15, 669]	λαβὼν τόδε δῶρον ἀοιδὰς ἀντιπρόπιθι,	συμπόσιον	κοσμῶν καὶ τὸ σὸν εὖ
[15, 671]	ἀρκέσει οὕτως. Εἰσῆλθεν εἰς τὸ	συμπόσιον	ὁ πρῶτος καὶ ἔλαβεν στεφάνους
[15, 695]	καί με καλοὶ παῖδες φέροιεν	Διονύσιον	ἐς χορόν. ιηʹ Εἴθ´ ἄπυρον
[15, 702]	σπουδάσματα. Κατὰ γὰρ τὸν Χαλκοῦν	Διονύσιον·	Τί κάλλιον ἀρχομένοισιν ἢ καταπαυομένοις
[15, 700]	Εὐφορίων δ´ ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν	Διονύσιόν	φησι τὸν νεώτερον Σικελίας τύραννον
[15, 672]	τῶν χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ τίσιν	ἑκούσιον	ἐν ἀλυπίᾳ κειμένην δοῦναι θελήσαντος,
[15, 672]	ἀποδοῦναι τῇ θεῷ δι´ ἑαυτῶν	ἑκούσιον	καὶ χωρὶς δυσχεροῦς συμφορᾶς, ἣν
[15, 695]	Εἴθ´ ἄπυρον καλὸν γενοίμην μέγα	χρυσίον	(καί με καλὴ γυνὴ φοροίη
[15, 682]	μέμνηται καὶ Ἀλκμὰν ἐν τούτοις·	Χρύσιον	ὅρμον ἔχων ῥαδινᾶν πετάλοισι καλχᾶν.
[15, 685]	γὰρ εἰς Δημαρέτην ἀναφέρεταί τι	ποιημάτιον	ὃ ἐπιγράφεται Τρίφυλλον. Κἀν τοῖς
[15, 678]	Ῥίνωνι διὰ τούτων· Ἀθῷος ἀποδοὺς	θοἰμάτιον	ἀπέρχεται, στέφανον ἔχων τῶν ἐκκυλίστων
[15, 676]	ποτε καὶ Πάφῳ τῆς (Κύπρου	ἀγαλμάτιον	Ἀφροδίτης σπιθαμιαῖον, ἀρχαῖον τῇ τέχνῃ,
[15, 673]	εὗρον κτησάμενος τὸ τοῦ Μηνοδότου	συγγραμμάτιον	καὶ ἐπιδείξας πολλοῖς ἐξ αὐτοῦ
[15, 675]	τὸν καὶ τῶν ὄμβρων ἀρχηγὸν	αἴτιον	ὑπολαβόντες. Ἔδει μὲν οὖν βοηθημάτων
[15, 674]	οἶνον διαγωγῇ, μηχανησάμενοι τὸν στέφανον.	(Βέλτιον	δὲ διὰ τὸ πάσας τὰς
[15, 675]	Διὸ καὶ περὶ τὰ πένθη	τοὐναντίον	παρασκευάζομεν. Ὁμοπαθείᾳ γὰρ τοῦ κεκμηκότος
[15, 668]	δέ φησι· Πολλοὶ καὶ φιλέοντες	Ἀκόντιον	ἧκαν ἔραζε (οἰνοπόται Σικελὰς ἐκ
[15, 685]	ὡς Νικόστρατός φησιν ἐν Τοκιστῇ.	Αἰγύπτιον	γὰρ ὑποστησάμενος τὸν τοκιστήν φησιν·
[15, 665]	Τὸ μύρον ἤδη παράχεον βαδίζων	Αἰγύπτιον	κᾆτ´ ἴρινον· στέφανον δ´ ἔπειθ´
[15, 697]	τῷ προσαγορευθέντι Μεγάλῳ πλεῖστον ἰσχύσαντος	υἱὸν	γενέσθαι Σέλευκον τὸν τῶν ἱλαρῶν
[15, 692]	δὲ τὴν ἀδελφὴν γήμαντα Καμήσην	υἱὸν	μὲν Αἴθηκα, θυγατέρα δὲ Ὀλιστήνην
[15, 680]	ἀνεμώνης ἡ λειμωνία καλουμένη καὶ	(ξίφιον	καὶ ὑάκινθος. Τὸ δὲ ῥόδον
[15, 679]	σῶμα συνίλλεται (τε) ἡδυπότατον περὶ	νυμφίον	εὔτριχα, Κισσὸς ὅπως Καλάμῳ περιφύεται
[15, 677]	ἄν, εἰ λέγειν εἴη σοφός.	ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ.	Οὕτως τοῦτον καλούμενον στέφανον Ἀριστοφάνης
[15, 688]	Αἰγύπτῳ, δευτερεῦον δ´ ἐστὶ τὸ	Κυπριακὸν	καὶ τὸ ἐν Φοινίκῃ καὶ
[15, 695]	τόν τ´ ἀγαθὸν τόν τε	κακὸν	λόει. κγʹ Ἔγχει καὶ Κήδωνι,
[15, 697]	καὶ μολεῖν κεῖνον, ἀνίστω, μὴ	κακὸν	μέγα ποιήσῃ σε κἀμὲ τὴν
[15, 698]	κόσμον, ἔννεφ´, ὅπως ψηφῖδι κακὸς	κακὸν	οἶτον ὀλεῖται βουλῇ δημοσίῃ παρὰ
[15, 672]	εἰ τοῦτο γένοιτο, πάντως τι	κακὸν	πρὸς τῶν τὴν Σάμον κατοικούντων
[15, 688]	παράγει λέγοντα· (Ὦ πονηρὰ καρδία,	ἐπιχαιρέκακον	ὡς εἶ μόνον τοῦ σώματος·
[15, 688]	τὸν παλμὸν εἰς ὑπεῖκον καὶ	μαλακὸν	ποιῆται. Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὺς
[15, 675]	καὶ κουφισθεὶς εὗρεν κεφαλαλγίας δεσμὸν	φάρμακον.	Τούτῳ οὖν βοηθήματι πρὸς πότους
[15, 681]	ἐν τῷ περὶ Θανασίμων Φαρμάκων	ΑΜΑΡΑΚΟΝ,	φησίν, ὃν σάμψουχόν τινες καλοῦσιν.
[15, 685]	ῥόδα προσσεσηρώς· ὦ φιλῶν μὲν	ἀμάρακον,	προσκυνῶν δὲ σέλινα, γελῶν δ´
[15, 676]	ἡλίου ἐκλάμψαντος κατιδόντες τοὺς ὅρμους	ἧκον	εἰς τὴν Ναύκρατιν. Καὶ ὁ
[15, 688]	τὸ ἀπὸ Σιδῶνος. Τὸ δὲ	παναθηναικὸν	λεγόμενον ἐν Ἀθήναις· τὸ δὲ
[15, 698]	Ἀχαιάδων νεμεσήσῃ (πεσσομένης ἀλόχου τὸν	ἀχαικὸν	ἄρτον ἐν οἴκοις, καί ποτέ
[15, 688]	πολλάκις ἁλλομένη τὸν παλμὸν εἰς	ὑπεῖκον	καὶ μαλακὸν ποιῆται. Ἀλλὰ μὴν
[15, 666]	καὶ τὴν λατάγην φησὶν εἶναι	Σικελικὸν	ὄνομα. (Λατάγη δ´ ἐστὶν τὸ
[15, 696]	Οὐκ ἔχει δ´ οὐδὲ τὸ	παιανικὸν	ἐπίρρημα, καθάπερ ὁ εἰς Λύσανδρον
[15, 696]	ὃν ᾄδουσιν Κορίνθιοι, ἔχει τὸ	παιανικὸν	ἐπίφθεγμα. Παρέθετο δ´ αὐτὸν Πολέμων
[15, 696]	τι κατιδεῖν ἐν τούτοις (δύναται	παιανικὸν	ἰδίωμα, σαφῶς ὁμολογοῦντος τοῦ γεγραφότος
[15, 691]	ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι γινόμενον ἀεί,	κρονικόν,	ἀλλὰ τέτταρας περιστερὰς ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένας
[15, 665]	εἶτ´ ᾖδεν πρὸς αὐτὸ μέλος	Ἰωνικόν	τι. Μετὰ ταῦτ´, οἶμαι, καὶ
[15, 698]	ἐγγυαλίξων, μή τίς μοι κατὰ	οἶκον	Ἀχαιάδων νεμεσήσῃ (πεσσομένης ἀλόχου τὸν
[15, 665]	Αὐλοὺς δ´ ἔχουσά τις κορίσκη	Καρικὸν	μέλος τι μελίζεται τοῖς συμπόταις·
[15, 676]	τῶν ῥόδων ἔχει τι κεφαλαλγίας	παρηγορικὸν	πρὸς τῷ καὶ ἐμψύχειν. Γελοῖοι
[15, 675]	ῥόδινον ἔχοντά τι καὶ κεφαλαλγίας	παρηγορικὸν	σὺν τῷ καὶ κατὰ ποσὸν
[15, 666]	δεικνύων καὶ τῆς κάτω κοιλίας	ἐπισχετικόν.	Πρὸς ὃν Οὐλπιανὸς ἔφη· Ὄρσ´
[15, 675]	ἀλλότριον πότου ἡγητέον. Λευκόινον δὲ	κινητικὸν	ὄντα κεφαλῆς καὶ ἀμαράκινον καὶ
[15, 692]	τὸ μύρον διὰ τὰ ἀρώματα	ξηραντικόν	ἐστι, διὸ καὶ αὐχμηροὶ οἱ
[15, 666]	πραγματείᾳ ἐπιτιμᾶν τοῖς τοῦτο ποιοῦσιν,	βλαπτικὸν	ὀφθαλμῶν τὸ ἐπιχείρημα δεικνύων καὶ
[15, 689]	λευκόινον καὶ εὐῶδες καὶ σφόδρα	πεπτικόν.	Θεόφραστος δὲ ἐν τῷ περὶ
[15, 700]	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἰάμβοις τὸ	στρατιωτικὸν	λυχνεῖον σύνθετον οὕτως ὀνομάζει. Ἐν
[15, 670]	ἑβδόμῳ Νόμων πρόβλημά τι προβάλλει	στεφανωτικόν,	ὅπερ ἄξιόν ἐστιν ἐπιλύσασθαι, οὕτως
[15, 686]	χρυσοῖς σκεύεσιν μύρα, νυστάζοντα τὸν	Κύνουλκον	θεασάμενός τις πολλῷ τῷ μύρῳ
[15, 671]	ὁ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς τὸν	Κύνουλκον	Οἵῳ μ´ ὁ δαίμων, ἔφη,
[15, 700]	ἅψεις μοι λύχνον; (Ἄλλοι δὲ	ἔφασκον	φανὸν λέγεσθαι τὴν λαμπάδα, οἳ
[15, 674]	οἶνον πόνους τῶν κεφαλαλγιῶν δεσμοὺς	εὕρισκον	τοὺς τυχόντας, τῆς τῶν κροτάφων
[15, 685]	τὸν τοκιστήν φησιν· Καταλαμβάνομεν τὸν	πορνοβοσκὸν	καὶ δύο (ἑτέρους κατὰ χειρὸς
[15, 688]	πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ χρόα	λευκὸν	(ἀμβροσίῳ ἑανῷ, τό ῥά οἱ
[15, 667]	ἀγκύλης ἵησι τοῖσδε τοῖς νεανίαις,	λευκὸν	ἀντείνασα πῆχυν. Καὶ Αἰσχύλος δ´
[15, 677]	οὐκ ἀγλαφύρως εἴρηκεν· Οὔλην ἕρπυλλον,	λευκὸν	κρίνον ἠδ´ ὑάκινθον πορφυρέην γλαυκοῦ
[15, 697]	Μεγάλῳ πλεῖστον ἰσχύσαντος υἱὸν γενέσθαι	Σέλευκον	τὸν τῶν ἱλαρῶν ᾀσμάτων ποιητήν·
[15, 668]	δυσέρωτες (ἡμεῖς προστίθεμεν γυμνασίῳ Βρομίου	κώρυκον.	Οἱ δὲ παρόντες ἐνείρετε χεῖρας
[15, 680]	τούτῳ τῷ τόπῳ τοὺς στεφάνους	ἀνέβαλον	ἐπὶ τὰς ἀκάνθας. Ἐστὶ δὲ
[15, 674]	δ´ ὕστερον ἅμα τῷ κροτάφῳ	προσέβαλόν	τινα καὶ κόσμον οἰκεῖον τῇ
[15, 681]	Βίων ὅρα, φησίν, τοὺς τὸ	κοσμοσάνδαλον	ἀνείροντας Λακεδαιμονίους, οἳ τὸν παλαιότατον
[15, 672]	τὸ βρέτας ἀποθέσθαι παρὰ τὸν	αἰγιαλόν·	καὶ ψαιστὰ αὐτῷ ποιήσαντας περιδεεῖς
[15, 701]	πρίω, ἵνα κἀγὼ κατὰ τὸν	καλὸν	Ἀγάθωνα ἀναφωνήσω τάδε τὰ τοῦ
[15, 682]	Χάριτες, ἅμα δὲ χρυσῆ Ἀφροδίτη,	καλὸν	ἀείδουσαι κατ´ ὄρος πολυπιδάκου Ἴδης.
[15, 670]	λέγοντα· Τόδ´ ἀνατίθημί σοι ῥόδον,	καλὸν	ἄνθημα καὶ πέδιλα καὶ κυνέαν
[15, 679]	καλούμενον, ὃ τῇ μὲν ὄψει	καλὸν	ἄνθος, ἄοσμον δέ. Γαλήνη δ´
[15, 687]	(τὸ τῆς ἀρετῆς ἁβρὸν καὶ	καλόν,	ἅτε φορτικῶς μετακαλεσαμένῳ εἰς τρυφὴν
[15, 695]	ἐς χορόν. ιηʹ Εἴθ´ ἄπυρον	καλὸν	γενοίμην μέγα χρυσίον (καί με
[15, 687]	ἐπιθυμία τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ	καλὸν	εἶχεν αὐτῇ· ταῦτα δ´ ἐστὶν
[15, 673]	Ἡφαιστίων συγγραφεὺς καὶ) περὶ τὸν	καλὸν	ἡμῶν Ἄδραστον ἐγένετο. Ἐκδόντος γὰρ
[15, 678]	ἀμφὶ κόμας εὐώδεας ἀγχόθι πατρὸς	καλὸν	Ἰακχαῖον θηκαμένη στέφανον. Σέλευκος δ´
[15, 696]	δόρυ καὶ ξίφος καὶ τὸ	καλὸν	λαισήιον, πρόβλημα χρωτός, πάντες γόνυ
[15, 695]	δόρυ καὶ ξίφος καὶ τὸ	καλὸν	λαισήιον, πρόβλημα χρωτός. ~Τούτῳ γὰρ
[15, 687]	λαμπρὸν ἔρος ἀελίω καὶ τὸ	καλὸν	λέλογχε, φανερὸν ποιοῦσα πᾶσιν ὡς
[15, 686]	Ἢ οὐκ οἴδατε καὶ τὸν	καλὸν	Ξενοφῶντα ἐν τῷ Συμποσίῳ ποιοῦντα
[15, 687]	καὶ ποιήτρια, ὅμως ᾐδέσθη τὸ	καλὸν	τῆς ἁβρότητος ἀφελεῖν λέγουσα ὧδε·
[15, 694]	ὠνόμασεν ὀρθῶς· δεύτερον δ´ εἶναι	καλόν,	τρίτον δὲ πλουτεῖν, τοῦθ´, ὁρᾷς,
[15, 694]	ἄριστον ἀνδρὶ θνητῷ, δεύτερον δὲ	καλὸν	φυὰν γενέσθαι, τὸ τρίτον δὲ
[15, 684]	ἀναγράφει καλούμενον ἄνθος· Θήσειόν θ´	ἁπαλὸν	μήλῳ ἐναλίγκιον ἄνθος, Λευκερέης ἱερὸν
[15, 689]	τήλινον καὶ γλυκύ ἐστι καὶ	ἁπαλόν.	Τὸ δὲ λευκόινον καὶ εὐῶδες
[15, 681]	φησὶ καλεῖσθαι τὸν νάρκισσον καὶ	κρόταλον.	Τοῦ δὲ ἡμεροκαλλοῦς καλουμένου ἄνθους,
[15, 699]	Νεάνθην ἐν αʹ τῶν περὶ	Ἄτταλον	Ἱστοριῶν· καὶ ἄλλος ὅ τι
[15, 692]	ἐπὶ τοῦ νομίσματος ἐγχαράττειν πρόσωπον	δικέφαλον	καὶ ἐκ θατέρου μέρους ἢ
[15, 676]	καὶ δὴ καὶ τὴν στεφανωτρίδα	βύβλον.	Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα τίνα
[15, 684]	Ἡγεσιλάου. Ἐκ τούτων τῶν ἐπῶν	δῆλον	γίνεται ὅτι ἕτερόν (ἐστιν τὸ
[15, 689]	παλαιοτέροις ἡ τῶν μύρων χρῆσις	δῆλον	ἐκ τοῦ καὶ ἐπίστασθαι ποῖόν
[15, 668]	παρὰ τοῖς Σικελιώταις ὁ κότταβος	(δῆλον	ἐκ τοῦ καὶ οἰκήματα ἐπιτήδεια
[15, 671]	ὅτι δ´ ἡμεῖς ψαμμακόσιοι ἐσμὲν	δῆλον.	Ὁ οὖν τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸς
[15, 701]	(λεχθεισῶν) ἰαμβεῖον· διὰ δὲ τοῦτο	δῆλον	ὅτι καὶ τὸν χωλίαμβον ἀναθετέον
[15, 673]	αὐτὴν τῶν Καρῶν ἀρχαῖον στέφος	πρόδηλον	καθίστησι τὸ ζητούμενον. Συνέβη δὲ
[15, 674]	δὲ καὶ οἷς περιεδέοντο τὸν	τράχηλον	στεφάνους ὑποθυμίδας, ὡς Ἀλκαῖος ἐν
[15, 667]	κοττάβιον τοιοῦτόν ἐστιν· (λυχνίον ἐστὶν	ὑψηλόν,	ἔχον τὸν μάνην καλούμενον, ἐφ´
[15, 667]	νέμω πλεῖστα τύχης τὸ δ´	ἆθλον.	Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν Ἔγνωκ´, ἐγὼ δὲ
[15, 668]	Ὅτι δὲ καὶ φίλημα ἦν	ἆθλον	ἑξῆς λέγει ὁ Εὔβουλος· Εἶεν
[15, 667]	ἡβῶσα χεὶρ ἐφίετο. Ὅτι δὲ	ἆθλον	προὔκειτο τῷ εὖ προεμένῳ τὸν
[15, 666]	δ´ ἐκαλεῖτο καὶ τὸ τιθέμενον	ἆθλον	τοῖς νικῶσιν ἐν τῷ πότῳ,
[15, 695]	Ἀχιλεύς, Τυδείδην τέ φασι τὸν	ἐσθλόν	(Διομήδεα) ιβʹ Ἐν μύρτου κλαδὶ
[15, 679]	σὺ δὲ τόνδε φορήσεις στέφανον	πολυποίκιλον	ἀνθέων, γρυπότατον, χαριέστατον, ὦ Ζεῦ·
[15, 669]	τόνδε τὸν ἀρχαῖον τηλεδαπόν τε	φίλον	εἰρεσίῃ γλώσσης ἀποπέμψομεν εἰς μέγαν
[15, 695]	πατέρων κύρησαν. κεʹ (Ὅστις ἄνδρα	φίλον	μὴ προδίδωσιν, μεγάλην ἔχει τιμὰν
[15, 694]	νοῦν ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα	φίλον	νομίζειν ἀδόλῳ φρενί. ζʹ Ὑγιαίνειν
[15, 682]	σταδίων οὖσαν, ἧς περὶ τὸν	κύκλον	πεφυκέναι δι´ ἔτους ἄνθη ἥδιστα
[15, 692]	ὄρος κείμενον τὸ ἀπ´ αὐτοῦ	Ἰανοῦκλον	ὀνομαζόμενον. Τοσαῦτα καὶ περὶ μύρων
[15, 676]	Οἷς κἀγὼ πείθομαι, ἡγούμενος οὐκ	ἄλλον	τινὰ εἶναι Ναυκρατίτην στέφανον ἢ
[15, 699]	μὲν (τῆς τῶν βαλανέων μάχης·	Βάλλον	δ´ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν. Περὶ
[15, 666]	Οἰνεῖ λέγων οὕτως· Πυκνοῖς δ´	ἔβαλλον	Βακχίου τοξεύμασιν κάρα γέροντος· τὸν
[15, 698]	δὲ Θάσον μ´ ἐλθόντα μετεωρίζοντες	ἔβαλλον	πολλοῖσι σπελέθοισι, καὶ ὧδέ τις
[15, 666]	καὶ τὸ ἄγγος εἰς ὃ	ἔβαλλον	τὰς λάταγας, ὡς Κρατῖνος ἐν
[15, 690]	δ´ Ἀθηναῖόν φασιν εἶναι τὸν	Μέγαλλον.	Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Ἀριστοφάνης ἐν
[15, 681]	ἔχει, εὐῶδες δ´ ἐστὶ πολὺ	μᾶλλον.	Ἀπολλόδωρος δὲ ἐν τῷ περὶ
[15, 691]	Πρὸς θεῶν, φίλοι, ποία ἡδονή,	μᾶλλον	δ´ ὑοσαλακωνία θαἰμάτια μολύνεσθαι, ἐξὸν
[15, 697]	μὲν γὰρ παρεὼν κἠν πολέμῳ	μᾶλλον	ἐπωφελεῖ. Καὶ μετὰ ταῦτα ἀποβλέψας
[15, 679]	γράφων ὧδε· (Τὰ δὲ θερινὰ	μᾶλλον,	ἥ τε λυχνὶς καὶ τὸ
[15, 680]	δὲ παύεται. Τὰ δὲ θερινὰ	μᾶλλον,	ἥ τε λυχνὶς καὶ τὸ
[15, 699]	δὴ θάρσησα καὶ ἤειδον πολὺ	μᾶλλον	Πεποίηκε δὲ παρῳδίας καὶ Ἕρμιππος
[15, 674]	γὰρ πέλεται καὶ Χάριτες μάκαιρα	μᾶλλον	προσόρην, ἀστεφανώτοισι δ´ ἀπυστρέφονται. Ὡς
[15, 674]	Ὡς εὐανθέστερον γὰρ καὶ κεχαρισμένον	μᾶλλον	τοῖς θεοῖς παραγγέλλει στεφανοῦσθαι τοὺς
[15, 699]	ἑαυτόν, ὑπὸ μάλης τῇ γαστρὶ	μᾶλλον	τοῦ δέοντος προσαγαγών. Εὐμήδης δ´
[15, 670]	ἐστὶν ὁ ἔρως· οὐδένες γὰρ	μᾶλλον	τῶν ἐν τῷ ἐρᾶν ὄντων
[15, 697]	γὰρ τὰς καπυρωτέρας ᾠδὰς ἀσπάζεται	μᾶλλον	τῶν ἐσπουδασμένων· οἷαί εἰσιν αἱ
[15, 670]	ταῖς τῶν ἐρωμένων θύραις. Ἢ	μᾶλλον	ὑφ´ ὧν (οἴονταί τε καὶ
[15, 682]	μεγέθεσιν. Τὰ δὲ πεντάφυλλα εὐώδη	μᾶλλον	ὧν τραχὺ τὸ κάτω. (Εὐοσμότατα
[15, 683]	ἐπὶ μέσσον ὄνειδος (ὅπλον βρωμήταο	διεκτέλλον	πεφάτισται. Ἶρις δ´ ἐν ῥίζῃσιν
[15, 683]	τε θεοῦ αὐγῇσιν ἀνερχομένῃς ἰσάουσα.	(Ἔρπυλλον	δὲ φριαλευσοτεν βώλοισι φυτεύσεις, ὄφρα
[15, 677]	ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρως εἴρηκεν· Οὔλην	ἕρπυλλον,	λευκὸν κρίνον ἠδ´ ὑάκινθον πορφυρέην
[15, 685]	Ἐν τούτοις ζητῶ τί τὸ	τρίφυλλον.	Καὶ γὰρ εἰς Δημαρέτην ἀναφέρεταί
[15, 685]	ἀναφέρεταί τι ποιημάτιον ὃ ἐπιγράφεται	Τρίφυλλον.	Κἀν τοῖς ἐπιγραφομένοις δὲ Ἀγαθοῖς
[15, 694]	Λατώ, Φοῖβον χρυσοκόμαν, ἄνακτ´ Ἀπόλλω,	ἐλαφηβόλον	τ´ ἀγροτέραν Ἄρτεμιν, ἃ γυναικῶν
[15, 670]	Ὅθεν Λυκοφρονίδης τὸν ἐρῶντα ἐκεῖνον	αἰπόλον	ἐποίησε λέγοντα· Τόδ´ ἀνατίθημί σοι
[15, 683]	δέ που ἐπὶ μέσσον ὄνειδος	(ὅπλον	βρωμήταο διεκτέλλον πεφάτισται. Ἶρις δ´
[15, 680]	δένδρον, ὃ τὸν καρπὸν φέρει	στρογγύλον	ἐπί τινων κλωνίων περιφερῶν. (Ἀνθεῖ
[15, 700]	Πανὸς δ´ ὀνομάζεται τὸ διακεκομμένον	ξύλον	καὶ συνδεδεμένον· (τούτῳ δ´ ἐχρῶντο
[15, 699]	ἐστιν τὸ πρίνινον ἢ δρύινον	ξύλον,	ὃ περιεθλασμένον καὶ κατεσχισμένον ἐξάπτεσθαι
[15, 666]	ἃς αὕτη φορεῖ, καὶ τὸν	κότυλον	τὸν σόν. {ΗΡ. Βαβαιάξ· οὑτοσὶ
[15, 693]	θνητῶν πράγμαθ´, ἡ πρόνοια δὲ	τυφλόν	τι κἀσύντακτόν ἐστιν, ὦ πάτερ.
[15, 672]	ὅπερ ἐπιγράφεται Τῶν κατὰ τὴν	Σάμον	ἐνδόξων ἀναγραφή, εὗρον τὸ ζητούμενον.
[15, 672]	ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν ἐλθεῖν εἰς	Σάμον,	θεασαμένην δὲ τὴν τῆς Ἥρας
[15, 672]	τι κακὸν πρὸς τῶν τὴν	Σάμον	κατοικούντων ἡ Ἀδμήτη πείσεται. Τοὺς
[15, 692]	Ἀπὸ τούτου καὶ τὸν Ἰανὸν	ποταμὸν	καὶ τὸ ὄρος Ἰανὸν ὀνομάζεσθαι,
[15, 696]	πρόβλημα χρωτός, πάντες γόνυ πεπτηῶτες	ἐμὸν	κυνέοντι, δεσπόταν καὶ μέγαν βασιλῆα
[15, 695]	βροτοῖς ἔν τε θεοῖσιν κατ´	ἐμὸν	νόον. Σκόλιον δέ φασί τινες
[15, 671]	Φημὶ οὖν τὸν τῶν ἑξήκοντα	ἀριθμὸν	εἰς ἓξ συμπότας δύνασθαι τὴν
[15, 671]	ὃ λέγει τοιοῦτον· ~ἕνα βούλεσθαι	ἀριθμὸν	εὑρεῖν, ᾧ ἕως τοῦ τελευταίου
[15, 699]	δευτέρῳ Νιόβῳ προειπὼν λυχνοῦχον Οἴμοι	κακόδαιμον,	φησίν, ὁ λυχνοῦχος ἡμῖν οἴχεται.
[15, 688]	περιθεῖναι, πρῶτον μὲν μαλακὴν καὶ	ἄναιμον,	εἶτα σήραγγας ἔχουσαν οἷον σπόγγου
[15, 696]	ἔντροφος ἠελίου χήρωσεν αὐγάς. Τοιγὰρ	ἀοίδιμον	ἔργοις ἀθάνατόν τέ μιν αὐξήσουσι
[15, 702]	οἴνου καὶ δοὺς κατὰ τὸ	νόμιμον	τὸ ἐπιχώριον τὸ λοιπὸν τοῦ
[15, 670]	τοῦ στεφάνου κόσμος οὐδὲν ἔχων	μόνιμον	σημεῖόν ἐστι πάθους ἀβεβαίου μὲν
[15, 689]	ἐστὶν καὶ εὐστόμαχον καὶ ληθαργικοῖς	χρήσιμον.	Τὸ δ´ οἰνάνθινον εὐστόμαχον ὂν
[15, 684]	ναιομένοισι τόποις ἀνεθρέψατο λειμὼν κάλλεα,	βουφθαλμόν	τε καὶ εὐειδὲς Διὸς ἄνθος,
[15, 688]	δεινῶν προσδοκίᾳ πολλάκις ἁλλομένη τὸν	παλμὸν	εἰς ὑπεῖκον καὶ μαλακὸν ποιῆται.
[15, 696]	πόθοις Ἀχιλεὺς Αἴας τ´ Ἀίδα	δόμον	ἦλθον. Σᾶς δ´ ἕνεκεν φιλίου
[15, 682]	καὶ Ἀλκμὰν ἐν τούτοις· Χρύσιον	ὅρμον	ἔχων ῥαδινᾶν πετάλοισι καλχᾶν. (Μνημονεύει
[15, 672]	Τυρρηνοὺς ἐλθόντας εἰς τὸν Ἡραίτην	ὅρμον	καὶ ἀποβάντας εὐθέως ἔχεσθαι τῆς
[15, 675]	πιέσας καὶ κουφισθεὶς εὗρεν κεφαλαλγίας	δεσμὸν	φάρμακον. Τούτῳ οὖν βοηθήματι πρὸς
[15, 689]	Ἑλλάδι οὐ γίνεται διὰ τὸ	ἄοσμον.	(Ἀπὸ δὲ ῥιζῶν τό τ´
[15, 679]	τῇ μὲν ὄψει καλὸν ἄνθος,	ἄοσμον	δέ. Γαλήνη δ´ ἡ Σμυρναία
[15, 693]	θεὸν καὶ ἀεὶ περιπολεύοντα τὸν	κόσμον	ἀλλότριον εἶναι μέθης. Ἐμέμνηντο δ´
[15, 669]	τῶν ἐρώντων ἤθους περιαιρεῖται τὸν	κόσμον,	διὰ τοῦτο τὴν τοῦ ἐπιφανοῦς
[15, 690]	δὲ καὶ μύρα καὶ Σαρδιανὸν	κόσμον	εἰδέναι χροὸς ἄμεινον ἢ τὸν
[15, 690]	νήσῳ τρόπον. Ἐν τούτοις Σαρδιανὸν	κόσμον	εἴρηκε τὸ μύρον, ἐπεὶ διαβόητοι
[15, 698]	ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς ἐσθίει οὐ κατὰ	κόσμον,	ἔννεφ´, ὅπως ψηφῖδι κακὸς κακὸν
[15, 670]	πρὸς ἀλήθειαν τὸν τῆς ψυχῆς	κόσμον	ἐσκύλευνται, (καὶ) τούτοις καὶ τὸν
[15, 674]	τῷ κροτάφῳ προσέβαλόν τινα καὶ	κόσμον	οἰκεῖον τῇ παρὰ τὸν οἶνον
[15, 669]	τοῦ καὶ τὸν τοῦ ἤθους	κόσμον	περιῃρῆσθαι τοὺς τοιούτους. Ἢ καθάπερ
[15, 681]	οἳ τὸν παλαιότατον τῆς πολιτικῆς	κόσμον	συμπατήσαντες ἐξετραχηλίσθησαν. Διόπερ καλῶς περὶ
[15, 670]	τούτοις καὶ τὸν τοῦ σώματος	κόσμον	ὑπὸ τοῦ πάθους ἐξαγόμενοι (καὶ)
[15, 689]	εἰς χεῖρα Κυπρίου λίθου δώσουσι	κόσμον	χριμάτων τ´ Αἰγυπτίων Μήποτε, φησὶν
[15, 682]	Ἀρκάδας καλεῖν εὔομφον ἀντὶ τοῦ	εὔοσμον.	Ἀπολλόδωρος δ´ ἐν δʹ Παρθικῶν
[15, 688]	οὐκ ἀπὸ τοῦ τὴν ψυχὴν	θυμὸν	καλεῖσθαι, ὥς τινες ἀξιοῦσιν. Τῷ
[15, 677]	ζεφύροισιν· οὔπω γὰρ φύεν ἄνθος	ἐπώνυμον	Ἀντινόοιο. ~(ΠΥΛΕΩΝ. Οὕτως καλεῖται ὁ
[15, 667]	μὲν γὰρ αὐτῷ κότταβος ἀεὶ	τοὐμὸν	κάρα, (τοῦ δ´ ἀγκυλητοῦ κοσσάβιός
[15, 701]	τὸ λίαν ἡμῖν εἶναι σύνηθες	λανθάνον	ὂν ἐν παροιμίᾳ. Οἳ δὲ
[15, 675]	καὶ πολλῶν πυθόμενος, ὡς οὐδὲν	ἐμάνθανον,	ἐνέτυχον ὀψέ ποτε Πολυχάρμου Ναυκρατίτου
[15, 692]	τῷ περὶ Λίθων γράφων οὕτως·	Ἰανὸν	δὲ λόγος ἔχει διπρόσωπον γεγονέναι,
[15, 692]	Ἰανὸν ποταμὸν καὶ τὸ ὄρος	Ἰανὸν	ὀνομάζεσθαι, (κατοικήσαντος αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ
[15, 692]	πρόσωπον. Ἀπὸ τούτου καὶ τὸν	Ἰανὸν	ποταμὸν καὶ τὸ ὄρος Ἰανὸν
[15, 690]	Βακκάρεις δὲ καὶ μύρα καὶ	Σαρδιανὸν	κόσμον εἰδέναι χροὸς ἄμεινον ἢ
[15, 690]	ἐν νήσῳ τρόπον. Ἐν τούτοις	Σαρδιανὸν	κόσμον εἴρηκε τὸ μύρον, ἐπεὶ
[15, 695]	δόλος. καʹ Ἁ ὗς τὰν	βάλανον	τὰν μὲν ἔχει, τὰν δ´
[15, 699]	τοῦ φλοιοῦ λαμπάδα, ὃ δὲ	πανόν,	ἄλλος δὲ φανόν, ὃ δὲ
[15, 700]	λαμπάδι. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Οἶς´ εἰσιὼν	πανόν,	λύχνον, λυχνοῦχον, ὅ τι πάρεστι·
[15, 690]	Ἀντείᾳ) Πρὸς τῷ μυροπώλῃ γευόμενον	κατελίμπανον	αὐτὸν περὶ μύρον μέλλει τε
[15, 688]	ἔμπης ἐς γαῖάν τε καὶ	οὐρανὸν	ἵκετ´ ἀυτμή. Γίνεται δὲ μύρα
[15, 701]	μίμημα γενόμενον ἀνάκειται παρὰ τὴν	πλάτανον	ἐν Δελφοῖς, εἶπεν ἵε παῖ.
[15, 700]	ἄν τ´ οἶνον ἄν τε	φανὸν	ἀποδῶταί τινι ἄν τ´ ὄξος,
[15, 700]	ἐν Ὕβρει· Οὔκουν λαβὼν τὸν	φανὸν	ἅψεις μοι λύχνον; (Ἄλλοι δὲ
[15, 699]	δὲ ὁ Ῥόδιος δέλετρον τὸν	φανὸν	καλεῖσθαι, οἷον, φησίν, οἱ νυκτερευόμενοι
[15, 700]	μοι λύχνον; (Ἄλλοι δὲ ἔφασκον	φανὸν	λέγεσθαι τὴν λαμπάδα, οἳ δὲ
[15, 699]	ὃ δὲ πανόν, ἄλλος δὲ	φανόν,	ὃ δὲ λυχνοῦχον, ὃ δὲ
[15, 699]	καλοῦσιν. Ἀμερίας δὲ γράβιον τὸν	φανόν.	Σέλευκος δὲ οὕτως ἐξηγεῖται ταύτην
[15, 680]	τε περικειμένους καὶ ἐπὶ τὸν	στέφανον	ἀγωνιζομένους, καθὼς ἐν τοῖς Σιμωνίδου
[15, 678]	οὗτος δ´ ἔχει σύκων κυλιστὸν	στέφανον.	ἀλλ´ ἔχαιρε καὶ Ζῶν τοῖς
[15, 679]	εἶχε γὰρ ὁ παῖς ἀφύλλου	στέφανον	ἀμφικείμενον. Καλοῦνται δέ τινες καὶ
[15, 677]	τῇ καλῇ ταύτῃ πόλει καλούμενον	στέφανον	ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ γινόμενον ἐκ τοῦ αὐτόθι
[15, 670]	ἔοικεν, στεφανουμένους περιαιρεῖν αὑτῶν τὸν	στέφανον	ἀντιστρέφομεν τῇ ὑπονοίᾳ τὸ πάθος,
[15, 677]	σοφός. ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ. Οὕτως τοῦτον καλούμενον	στέφανον	Ἀριστοφάνης μνήμης ἠξίωσεν ἐν Ταγηνισταῖς
[15, 674]	εἰπών· (Τῷ δὲ ξένῳ γε	στέφανον,	ἀρχαῖον στέφος, δεσμῶν ἄριστος ἐκ
[15, 674]	τὸν οἶνον διαγωγῇ, μηχανησάμενοι τὸν	στέφανον.	(Βέλτιον δὲ διὰ τὸ πάσας
[15, 665]	παράχεον βαδίζων Αἰγύπτιον κᾆτ´ ἴρινον·	στέφανον	δ´ ἔπειθ´ ἑκάστῳ δώσω φέρων
[15, 685]	κατὰ χειρὸς ἀρτίως εἰληφότας καὶ	στέφανον.	Εἶεν· καλὸς ὁ καιρός, Χαιρεφῶν.
[15, 676]	λέγοντας τὸν ἐκ τῆς σαμψύχου	στέφανον	εἶναι τὸν Ναυκρατίτην· πολὺ δὲ
[15, 676]	τοὺς οἰκειοτάτους ἔδωκεν ἑκάστῳ καὶ	στέφανον	ἐκ τῆς μυρρίνης, ὃν καὶ
[15, 678]	τούτων· Ἀθῷος ἀποδοὺς θοἰμάτιον ἀπέρχεται,	στέφανον	ἔχων τῶν ἐκκυλίστων οἴκαδε. Ἄλεξις
[15, 692]	θατέρου μέρους ἢ σχεδίαν ἢ	στέφανον	ἢ πλοῖον. Τοῦτον δὲ τὴν
[15, 676]	οὐκ ἄλλον τινὰ εἶναι Ναυκρατίτην	στέφανον	ἢ τὸν ἐκ τῆς μυρρίνης,
[15, 675]	ἐδέσμευον· (καὶ ἐπὶ τὸν κίσσινον	στέφανον	ἦλθον αὐτόματόν τε καὶ πολὺν
[15, 692]	καὶ πατέρα προσαγορεύομεν, πρῶτος εὗρεν	στέφανον.	Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο Δράκων ὁ
[15, 676]	ὅτι διαλελυμένως τις εἴρηκε ῥόδων	στέφανον	καὶ ἴων στέφανον· τὸ γὰρ
[15, 678]	τοῖς κωμικοῖς ΚΥΛΙΣΤΟΝ τινα καλούμενον	στέφανον	καὶ μνημονεύοντα αὐτοῦ Ἄρχιππον ἐν
[15, 685]	φέρων προχόῳ ἐπέχευεν. Εἶτ´ ἔφερεν	στέφανον	λεπτᾶς ἀπὸ μυρτίδος εὐγνήτων κλαδέων
[15, 679]	δ´ αὐτοῦ ἐπὶ ἕτερον, φησί,	στέφανον	μεταβήσομαι, ὁ Οὐλπιανός, τὸν ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ
[15, 673]	νῦν ἔτι διαμένοντα τῆς δάφνης	στέφανον.	Μνημονεύειν δ´ ἔοικεν ἐπὶ ποσόν
[15, 678]	φησι τὸν ἐκ μυρρίνης πλεκόμενον	στέφανον,	ὄντα τὴν περίμετρον πηχῶν κʹ
[15, 677]	ἀποδιδόασιν ἓν ἀνθ´ ἑνὸς Ἴσθμιον,	στέφανον.	Οὗ μνημονεύει (καὶ Καλλίξεινος ὁ
[15, 680]	τῆς Ῥωμαικῆς Διαλέκτου φησὶν τὸν	στέφανον	πάλαι χορωνὸν καλούμενον ἀπὸ τοῦ
[15, 684]	καὶ τὸν τῆς Ἀριάδνης καλούμενον	στέφανον	πεπλέχθαι. ~Καὶ ὁ Φερεκράτης (δὲ
[15, 670]	καὶ ἀνακηρύττεσθαι τῶν μὲν τὸν	στέφανον	περιαιρεῖ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐνδίδωσιν
[15, 674]	(τε) τιμῇ τοῦ Προμηθέως τὸν	στέφανον	περιτίθεμεν τῇ κεφαλῇ, ἀντίποινα τοῦ
[15, 679]	Αἰγίδιον, σὺ δὲ τόνδε φορήσεις	στέφανον	πολυποίκιλον ἀνθέων, γρυπότατον, χαριέστατον, ὦ
[15, 692]	τοῦ ὄρους. Τοῦτον δὲ καὶ	στέφανον	πρῶτον εὑρεῖν καὶ σχεδίας καὶ
[15, 678]	ἀγχόθι πατρὸς καλὸν Ἰακχαῖον θηκαμένη	στέφανον.	Σέλευκος δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις
[15, 675]	ἐπιτερποῦς ἐφρόντισαν. Διὸ μυρσίνης μὲν	στέφανον	στύφοντα καὶ τὴν οἴνων ἀναθυμίασιν
[15, 685]	ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ ἀρχὴν ποιεῖται τὸν	στέφανον	τῆς εὐωχίας οὑτωσὶ λέγων· Κατὰ
[15, 676]	εἴρηκε ῥόδων στέφανον καὶ ἴων	στέφανον·	τὸ γὰρ παρὰ Κρατίνῳ κατὰ
[15, 676]	καὶ οἱ λέγοντες Ναυκρατίτην εἶναι	στέφανον	τὸν ἐκ τῆς βύβλου τῆς
[15, 672]	θεῶν. Ὅθεν αὐτίκα τὸν δεδηλωμένον	στέφανον	τῷ Προμηθεῖ περιγενέσθαι καὶ μετ´
[15, 678]	καὶ ΙΑΚΧΑΝ τινὰ καλούμενον οἶδα	στέφανον	ὑπὸ Σικυωνίων, ὥς φησι Τιμαχίδας
[15, 677]	ἐν ταῖς Γλώσσαις φησίν· Ἴσθμιον	στέφανον.	Φιλητᾶς δέ φησι· Ἴσθμιος στέφανος
[15, 679]	ὁμήγυρις, καὶ ἱερὸν μέγα καὶ	ἁγνὸν	ἐν μέσῃ τῇ πόλει λίθινον
[15, 683]	ἅσσα τ´ Ἰωνιάδες Νύμφαι στέφος	ἁγνὸν	Ἴωνι Πισαίοις ποθέσασαι ἐνὶ κλήροισιν
[15, 692]	τὸ ξηρόν, ταύτῃ δὲ καὶ	πολύκενον,	ὁρμὴν τὰ παρακείμενα λαμβάνῃ. Τοῦτο
[15, 700]	εἰς τὸ πρυτανεῖον ἀναθεῖναι λυχνεῖον	δυνάμενον	καίειν τοσούτους λύχνους ὅσος ὁ
[15, 693]	θεοῦ, τὸν δὲ λοιπὸν ἤδη	κεκραμένον.	Δι´ ὃ καὶ τροφοὺς τοῦ
[15, 665]	τῶν ἀρχαίων ταύτῃ τῇ καθάρσει	χρησάμενον.	~Δι´ ὃ καὶ Ἐρασίστρατον τὸν
[15, 670]	ὅτι λύεται μὲν πᾶν τὸ	δεδεμένον,	ὁ δὲ ἔρως στεφανουμένων τινῶν
[15, 700]	ὀνομάζεται τὸ διακεκομμένον ξύλον καὶ	συνδεδεμένον·	(τούτῳ δ´ ἐχρῶντο λαμπάδι. Μένανδρος
[15, 666]	Κότταβος δ´ ἐκαλεῖτο καὶ τὸ	τιθέμενον	ἆθλον τοῖς νικῶσιν ἐν τῷ
[15, 668]	τι καὶ ἄλλο κοτταβίων εἶδος	προτιθέμενον	ἐν ταῖς παννυχίσιν, οὗ μνημονεύει
[15, 685]	δέ σε ὁρῶ ἔξοινον ἤδη	γεγενημένον	οὕτως δ´ εἴρηκε τὸν μεθύσην
[15, 692]	οἰκῆσαι τὸ πλησίον Ῥώμης ὄρος	κείμενον	τὸ ἀπ´ αὐτοῦ Ἰανοῦκλον ὀνομαζόμενον.
[15, 666]	πεσεῖν— {Β. Πλάστιγγα ποίαν; Τοῦτο	τοὐπικείμενον	ἄνω τὸ μικρόν, τὸ πινακίσκιον
[15, 679]	γὰρ ὁ παῖς ἀφύλλου στέφανον	ἀμφικείμενον.	Καλοῦνται δέ τινες καὶ ΕΛΙΚΤΟΙ
[15, 690]	Λυδοῖς· Λούσαντα χρὴ καὶ βακκάριδι	κεχριμένον.	Καὶ μήποτε οὔκ ἐστι μύρον
[15, 675]	κρατῆρα, ὃς εἶχεν ὀλίγον οἶνον	ὑπολελειμμένον,	ἐπλήρωσεν ὕδατος. Γενομένης δ´ αἰθρίας
[15, 700]	λυχνίδιον. Πανὸς δ´ ὀνομάζεται τὸ	διακεκομμένον	ξύλον καὶ συνδεδεμένον· (τούτῳ δ´
[15, 687]	ἑαυτοῦ τέχνην τρυφήσας καὶ τὸ	λεγόμενον	ἐλευθέριον ἐκ ῥαβδίων (ἔκ τινων
[15, 688]	ἀπὸ Σιδῶνος. Τὸ δὲ παναθηναικὸν	λεγόμενον	ἐν Ἀθήναις· τὸ δὲ μετώπιον
[15, 692]	Ποσειδωνίου Ἱστοριῶν περὶ μύρων τι	λεγόμενον	ἐτήρησα, οὐκ ἀλλότριον ἡμῶν τοῦ
[15, 701]	φασὶν οὕτως τοῦτο δὴ τὸ	λεγόμενον	ἰὴ παιών, διὰ δὲ τὸ
[15, 692]	γεννῆσαι. Καὶ αὐτὸν ὡς μειζόνων	ὀρεγόμενον	πραγμάτων (εἰς τὴν Ἰταλίαν διαπλεῦσαι
[15, 677]	χελιδονίοιο πέτηλα καὶ ῥόδον εἰαρινοῖσιν	ἀνοιγόμενον	ζεφύροισιν· οὔπω γὰρ φύεν ἄνθος
[15, 693]	οἶνον τὸν ἐπὶ τῷ δείπνῳ	διδόμενον,	(ὃν δὴ λέγουσιν Ἀγαθοῦ Δαίμονος
[15, 689]	μένει· μέλι δὲ χρηστὸν χείρονι	ἐπιχεόμενον	εἰς τὸ κάτω βιάζεται· λαμβάνει
[15, 689]	Μύρον δὲ χρηστὸν μύρῳ εὐτελεῖ	ἐπιχεόμενον	ἐπιπολῆς μένει· μέλι δὲ χρηστὸν
[15, 692]	κείμενον τὸ ἀπ´ αὐτοῦ Ἰανοῦκλον	ὀνομαζόμενον.	Τοσαῦτα καὶ περὶ μύρων ἐλέχθη.
[15, 678]	καλεῖσθαί φησι τὸν ἐκ μυρρίνης	πλεκόμενον	στέφανον, ὄντα τὴν περίμετρον πηχῶν
[15, 692]	εἰς τὸ μετέωρον ἕλκεσθαι τὸ	λαμβανόμενον·	καὶ διὰ τοῦτο τῶν πυρετῶν
[15, 701]	ὃ τῆς τότε πράξεως μίμημα	γενόμενον	ἀνάκειται παρὰ τὴν πλάτανον ἐν
[15, 691]	ἐμυρίζετ´ ἐξ ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι	γινόμενον	ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ τέτταρας περιστερὰς
[15, 694]	τὸ μήθ´ ἅμα μήθ´ ἑξῆς	γινόμενον	(ἀλλ´ ὅπου ἔτυχεν εἶναι) σκόλιον
[15, 677]	ταύτῃ πόλει καλούμενον στέφανον ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ	γινόμενον	ἐκ τοῦ αὐτόθι καλουμένου λωτοῦ.
[15, 693]	διδόασιν, ὅπως ἐλάχιστον ᾖ τὸ	πινόμενον·	καὶ τρίτον προσκυνήσαντες λαμβάνουσιν ἀπὸ
[15, 702]	μακάρων, μετὰ σοῦ ναίοιμι τὸ	λειπόμενον	βιοτᾶς, σὺ δέ μοι πρόφρων
[15, 666]	ὄνομα. (Λατάγη δ´ ἐστὶν τὸ	ὑπολειπόμενον	ἀπὸ τοῦ ἐκποθέντος ποτηρίου ὑγρόν,
[15, 690]	ἐν Ἀντείᾳ) Πρὸς τῷ μυροπώλῃ	γευόμενον	κατελίμπανον αὐτὸν περὶ μύρον μέλλει
[15, 677]	στέφος, (παρὰ δέ τισι στέμμα	προσαγορευόμενον,	διὸ καὶ τούτῳ πρώτῳ στεφανωσάμενοι
[15, 675]	στύφοντα καὶ τὴν οἴνων ἀναθυμίασιν	ἀποκρουόμενον,	ἔτι δὲ ῥόδινον ἔχοντά τι
[15, 676]	τῆς στεφανωτρίδος καλουμένης παρ´ Αἰγυπτίοις	(στεφόμενον)	παρατιθέμενοι Θεοπόμπου ἐκ τῆς τρίτης
[15, 699]	πρίνινον ἢ δρύινον ξύλον, ὃ	περιεθλασμένον	καὶ κατεσχισμένον ἐξάπτεσθαι καὶ φαίνειν
[15, 674]	ἀπυστρέφονται. Ὡς εὐανθέστερον γὰρ καὶ	κεχαρισμένον	μᾶλλον τοῖς θεοῖς παραγγέλλει στεφανοῦσθαι
[15, 699]	δρύινον ξύλον, ὃ περιεθλασμένον καὶ	κατεσχισμένον	ἐξάπτεσθαι καὶ φαίνειν τοῖς ὁδοιποροῦσιν.
[15, 686]	μου παρελθὼν τὸ πρόσωπον ἐκκαθαρίσει	μεμολυσμένον	μαγγανείαις πολλαῖς; Ἢ οὐκ οἴδατε
[15, 672]	θελήσαντος, ταύτην ἐκείνῳ ἐπιτάξαι τὸν	καθηγούμενον	τῶν θεῶν. Ὅθεν αὐτίκα τὸν
[15, 701]	γὰρ τῆς πίστεως τὸ τρίμετρον	καλούμενον	ἀνατίθησι τῷ θεῷ, (φάσκων τοῦ
[15, 684]	Δείπνου καὶ θήσειόν τι ἀναγράφει	καλούμενον	ἄνθος· Θήσειόν θ´ ἁπαλὸν μήλῳ
[15, 680]	φησὶν τὸν στέφανον πάλαι χορωνὸν	καλούμενον	ἀπὸ τοῦ τοὺς χορευτὰς ἐν
[15, 667]	ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον τὸν μάνην	καλούμενον,	ἐφ´ ὃν τὴν καταβαλλομένην ἔδει
[15, 684]	συνακολουθοῦντα τοῖς ἄστροις τὸ ἡλιοτρόπιον	καλούμενον	καὶ τὸ χελιδόνιον· καὶ γὰρ
[15, 667]	ἐν τοῖς Ἰάμβοις. Τὸ δὲ	καλούμενον	κατακτὸν κοττάβιον τοιοῦτόν ἐστιν· (λυχνίον
[15, 679]	τοῦ θέρους καὶ τὸ στρούθιον	καλούμενον,	ὃ τῇ μὲν ὄψει καλὸν
[15, 678]	Ἀλλὰ μὴν καὶ ΙΑΚΧΑΝ τινὰ	καλούμενον	οἶδα στέφανον ὑπὸ Σικυωνίων, ὥς
[15, 680]	τῶν ἀγρίων ἀνεμώνης γένος τὸ	καλούμενον	ὄρειον καὶ τὸ τοῦ βολβοῦ
[15, 679]	μεταβήσομαι, ὁ Οὐλπιανός, τὸν ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ	καλούμενον,	οὗ μέμνηται μὲν ὁ Ἀσκληπιάδης
[15, 677]	ἐν τῇ καλῇ ταύτῃ πόλει	καλούμενον	στέφανον ΑΝΤΙΝΟΕΙΟΝ γινόμενον ἐκ τοῦ
[15, 677]	εἴη σοφός. ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ. Οὕτως τοῦτον	καλούμενον	στέφανον Ἀριστοφάνης μνήμης ἠξίωσεν ἐν
[15, 678]	παρὰ τοῖς κωμικοῖς ΚΥΛΙΣΤΟΝ τινα	καλούμενον	στέφανον καὶ μνημονεύοντα αὐτοῦ Ἄρχιππον
[15, 684]	ἄνθους καὶ τὸν τῆς Ἀριάδνης	καλούμενον	στέφανον πεπλέχθαι. ~Καὶ ὁ Φερεκράτης
[15, 680]	δὲ αὐτῷ καὶ τὸ φλόγινον	καλούμενον	τὸ ἄγριον, ἔπειτα νάρκισσον καὶ
[15, 682]	δʹ Παρθικῶν ἄνθος τι ἀναγράφει	καλούμενον	ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ κατὰ τὴν Παρθικὴν χώραν,
[15, 682]	ποικίλα μῖλάξ τε καὶ τὸ	καλούμενον	φιλάδελφον, ὃ τὴν ἐπωνυμίαν ἔλαβε
[15, 672]	Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή, εὗρον τὸ	ζητούμενον.	Ἀδμήτην γάρ φησιν τὴν Εὐρυσθέως
[15, 673]	αὐτοῦ τὸ παρὰ τῷ Ἀνακρέοντι	ζητούμενον.	(Λαβὼν δὲ παρ´ ἐμοῦ ὁ
[15, 673]	ἀρχαῖον στέφος πρόδηλον καθίστησι τὸ	ζητούμενον.	Συνέβη δὲ τὴν τῆς λύγου
[15, 672]	τῶν θεῶν. Ὅθεν αὐτίκα τὸν	δεδηλωμένον	στέφανον τῷ Προμηθεῖ περιγενέσθαι καὶ
[15, 675]	ὄντα καὶ κατὰ πάντα τόπον	γεννώμενον,	ἔχοντα καὶ πρόσοψιν οὐκ ἀτερπῆ,
[15, 670]	ἀνάθεσιν τοῦ μὲν Ἔρωτος τὸν	ἐρώμενον	ἄγαλμα, τούτου δὲ ναὸν ὄντα
[15, 670]	δ´ ἔστιν ὅταν κατεργασάμενοι τὸν	ἐρώμενον	ἀπαλλαγῶσιν τῆς ἐπιθυμίας. Τὴν ἀφαίρεσιν
[15, 688]	(ἀμβροσίῳ ἑανῷ, τό ῥά οἱ	τεθυωμένον	ἦεν· τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς
[15, 688]	Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ λέγει τι	τεθυωμένον.	Καὶ ἡ Ἀφροδίτη δὲ παρ´
[15, 699]	τούτοις πίστεων παρὰ πάντων λεγομένων.	Σιληνὸν	μὲν γάρ τις τὸν γλωσσογράφον
[15, 678]	ὁ κυλιστός; Οἶδα γὰρ τὸν	Θυατειρηνὸν	Νίκανδρον ἐν τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασι
[15, 669]	εἰρεσίῃ γλώσσης ἀποπέμψομεν εἰς μέγαν	αἶνον	τοῦδ´ ἐπὶ συμποσίου· δεξιότης δὲ
[15, 691]	ἑκάστην. Πετόμεναι δ´ αὗται κύκλῳ	ἔρραινον	ἡμῶν θαἰμάτια καὶ στρώματα. (Μή
[15, 680]	ἅμα δὲ αὐτῷ καὶ τὸ	φλόγινον	καλούμενον τὸ ἄγριον, ἔπειτα νάρκισσον
[15, 689]	σῶμά μοι μύρον ἴρινον καὶ	ῥόδινον,	ἄγαμαι, Ξανθία· καὶ τοῖς ποσὶν
[15, 688]	Ἤλιδι χρηστοτάτη καὶ ἐν Κυζίκῳ·	ῥόδινον	δὲ κράτιστον ἐν Φασήλιδι, καὶ
[15, 675]	οἴνων ἀναθυμίασιν ἀποκρουόμενον, ἔτι δὲ	ῥόδινον	ἔχοντά τι καὶ κεφαλαλγίας παρηγορικὸν
[15, 689]	φησι μύρα ἀπ´ ἀνθέων μὲν	ῥόδινον	καὶ λευκόινον καὶ σούσινον (καὶ
[15, 689]	χρίματα, ἃ δ´ ἀλείμματα. Καὶ	ῥόδινον	μὲν πρὸς πότον ἐπιτήδειον, ἔτι
[15, 689]	Ἐγίνετο δὲ καὶ ἐν Κυρήνῃ	ῥόδινον	χρηστότατον καθ´ ὃν χρόνον ἔζη
[15, 688]	τῆς Κιλικίας καὶ ἐν Ῥόδῳ·	νάρδινον	δὲ τὸ ἐν Τάρσῳ· οἰνάνθη
[15, 689]	τό τ´ ἴρινον, καὶ τὸ	νάρδινον,	καὶ τὸ ἀμαράκινον ἐκ τοῦ
[15, 691]	{Β. Ἡδύ· πῶς γὰρ οὔ;	Νάρδινον.	Τὸ δὲ χρίσασθαι τῷ τοιούτῳ
[15, 697]	ἄμμ´, ἱκετεύω. (Πρὶν καὶ μολεῖν	κεῖνον,	ἀνίστω, μὴ κακὸν μέγα ποιήσῃ
[15, 670]	ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης τὸν ἐρῶντα	ἐκεῖνον	αἰπόλον ἐποίησε λέγοντα· Τόδ´ ἀνατίθημί
[15, 668]	ἐς σφαίρας κυλίκων· καὶ πρὶν	ἐκεῖνον	ἰδεῖν, ὄμματι βηματίσαισθε τὸν αἰθέρα
[15, 672]	ποιησαμένων. Ἱστορεῖται δ´ ὑπ´ αὐτὸν	ἐκεῖνον	τὸν χρόνον τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ
[15, 690]	καὶ Σαρδιανὸν κόσμον εἰδέναι χροὸς	ἄμεινον	ἢ τὸν Πέλοπος ἐν νήσῳ
[15, 679]	ἁγνὸν ἐν μέσῃ τῇ πόλει	λίθινον	καὶ θύρετρα λίθινα. Ἔσω τοῦ
[15, 689]	φύλλων τὸ μύρρινον καὶ τὸ	οἰνάνθινον·	αὕτη δ´ ἐν Κύπρῳ φύεται
[15, 689]	χρόνον ἔζη Βερενίκη ἡ μεγάλη.	Οἰνάνθινον	δὲ ἐν Ἀδραμυττίῳ πάλαι μὲν
[15, 689]	καὶ ληθαργικοῖς χρήσιμον. Τὸ δ´	οἰνάνθινον	εὐστόμαχον ὂν καὶ τὴν διάνοιαν
[15, 679]	στέφανον μεταβήσομαι, ὁ Οὐλπιανός, τὸν	ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ	καλούμενον, οὗ μέμνηται μὲν ὁ
[15, 689]	καὶ τὸ νάρδινον, καὶ τὸ	ἀμαράκινον	ἐκ τοῦ κόστου. Ὅτι δὲ
[15, 675]	δὲ κινητικὸν ὄντα κεφαλῆς καὶ	ἀμαράκινον	καὶ ἅπαντας τοὺς καροῦν δυναμένους
[15, 688]	δὲ ἡ Κυπρία καὶ Ἀδραμυττηνή·	ἀμαράκινον	Κῷον καὶ μήλινον. (Κύπρινον δὲ
[15, 689]	ἑρπύλλινον, ἔτι δὲ κύπρινον καὶ	κρόκινον·	βέλτιστον δ´ ἐν Αἰγίνῃ καὶ
[15, 688]	Νέας δὲ πόλεως καὶ Καπύης·	κρόκινον	δ´ ἐν Σόλοις τῆς Κιλικίας
[15, 689]	ἑρπύλλινον ἐπιτήδεια πρὸς πότον καὶ	κρόκινον	τὸ χωρὶς σμύρνης (πολλῆς. Καὶ
[15, 688]	καὶ Ἀδραμυττηνή· ἀμαράκινον Κῷον καὶ	μήλινον.	(Κύπρινον δὲ προκέκριται τὸ ἐν
[15, 689]	πότον ἐπιτήδειον, ἔτι δὲ μύρσινον,	μήλινον·	τοῦτο δ´ ἐστὶν καὶ εὐστόμαχον
[15, 689]	ἔτι δὲ νάρδος. Τὸ δὲ	τήλινον	καὶ γλυκύ ἐστι καὶ ἁπαλόν.
[15, 689]	πάντα παρείχετο, μάλιστα δὲ τὸ	τήλινον,	νῦν δὲ οὔ. Ἐν δὲ
[15, 689]	Καὶ τὸ σαμψούχινον δὲ καὶ	ἑρπύλλινον	ἐπιτήδεια πρὸς πότον καὶ κρόκινον
[15, 689]	ἔτι δὲ τὸ σισύμβρινον καὶ	ἑρπύλλινον,	ἔτι δὲ κύπρινον καὶ κρόκινον·
[15, 699]	τὴν λέξιν· Γγράβιόν ἐστιν τὸ	πρίνινον	ἢ δρύινον ξύλον, ὃ περιεθλασμένον
[15, 677]	πρώτῳ στεφανωσάμενοι δεύτερον περιτιθέμεθα τὸν	δάφνινον.	Κέκληται δὲ στέφανος ἀπὸ τοῦ
[15, 675]	ποσὸν ψύχειν, πρὸς δὲ τοῖς	δάφνινον	οὐκ ἀλλότριον πότου ἡγητέον. Λευκόινον
[15, 700]	οὑκ τῶν γειτόνων ἄν τ´	οἶνον	ἄν τε φανὸν ἀποδῶταί τινι
[15, 696]	θερίζω, (τούτῳ πατέω τὸν ἁδὺν	οἶνον	ἀπ´ ἀμπέλω, τούτῳ δεσπότας μνοίας
[15, 674]	κόσμον οἰκεῖον τῇ παρὰ τὸν	οἶνον	διαγωγῇ, μηχανησάμενοι τὸν στέφανον. (Βέλτιον
[15, 674]	συνδεδέσθαι τοὺς κροτάφους πρὸς τὸν	οἶνον.	Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ τὸ μέτωπον,
[15, 693]	ιβʹ τῶν Ἱστοριῶν, μέλι σπένδουσιν,	οἶνον	οὐ φέροντες τοῖς βωμοῖς, δεῖν
[15, 674]	ἀρχαῖοι διὰ τοὺς περὶ τὸν	οἶνον	πόνους τῶν κεφαλαλγιῶν δεσμοὺς εὕρισκον
[15, 702]	Κρεανομοῦμαι καὶ τὸν ἐκ Τυρρηνίας	οἶνον	σὺν ὀκτὼ λαμβάνειν ἐπίσταμαι. Ταῦτα,
[15, 667]	Αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς δακτύλους	οἶνόν	τε μικρὸν ἐγχέαι καὶ μὴ
[15, 693]	περὶ Μέθης Τὸν ἄκρατον, φησίν,	οἶνον	τὸν ἐπὶ τῷ δείπνῳ διδόμενον,
[15, 675]	δὲ κρατῆρα, ὃς εἶχεν ὀλίγον	οἶνον	ὑπολελειμμένον, ἐπλήρωσεν ὕδατος. Γενομένης δ´
[15, 675]	δάφνινον οὐκ ἀλλότριον πότου ἡγητέον.	Λευκόινον	δὲ κινητικὸν ὄντα κεφαλῆς καὶ
[15, 689]	ἐστι καὶ ἁπαλόν. Τὸ δὲ	λευκόινον	καὶ εὐῶδες καὶ σφόδρα πεπτικόν.
[15, 689]	ἀπ´ ἀνθέων μὲν ῥόδινον καὶ	λευκόινον	καὶ σούσινον (καὶ γὰρ τοῦτο
[15, 685]	μελιλώτῳ. Ἐπεὶ δέ σε ὁρῶ	ἔξοινον	ἤδη γεγενημένον οὕτως δ´ εἴρηκε
[15, 689]	τῶν κρίνων) ἔτι δὲ τὸ	σισύμβρινον	καὶ ἑρπύλλινον, ἔτι δὲ κύπρινον
[15, 689]	πρίω τὸ σῶμά μοι μύρον	ἴρινον	καὶ ῥόδινον, ἄγαμαι, Ξανθία· καὶ
[15, 689]	(Ἀπὸ δὲ ῥιζῶν τό τ´	ἴρινον,	καὶ τὸ νάρδινον, καὶ τὸ
[15, 665]	ἤδη παράχεον βαδίζων Αἰγύπτιον κᾆτ´	ἴρινον·	στέφανον δ´ ἔπειθ´ ἑκάστῳ δώσω
[15, 677]	ἀγλαφύρως εἴρηκεν· Οὔλην ἕρπυλλον, λευκὸν	κρίνον	ἠδ´ ὑάκινθον πορφυρέην γλαυκοῦ τε
[15, 679]	τὸ Διὸς ἄνθος καὶ τὸ	κρίνον	καὶ τὸ ἴφυον καὶ ἀμάρακος
[15, 680]	τὸ Διὸς ἄνθος καὶ τὸ	κρίνον	καὶ τὸ ἴφυον καὶ ἀμάρακος
[15, 684]	ἄνω περὶ αὐτῆς ὅτι τὸ	κρίνον	οὕτω λέγουσι. (Τιμαχίδας δ´ ἐν
[15, 681]	καὶ πορφυρανθῆ. Φιλῖνος δὲ τὸ	ΚΡΙΝΟΝ	ὑφ´ ὧν μὲν λείριον, ὑφ´
[15, 688]	Ἀδραμυττηνή· ἀμαράκινον Κῷον καὶ μήλινον.	(Κύπρινον	δὲ προκέκριται τὸ ἐν Αἰγύπτῳ,
[15, 689]	σισύμβρινον καὶ ἑρπύλλινον, ἔτι δὲ	κύπρινον	καὶ κρόκινον· βέλτιστον δ´ ἐν
[15, 689]	Κιλικίᾳ. Ἀπὸ δὲ φύλλων τὸ	μύρρινον	καὶ τὸ οἰνάνθινον· αὕτη δ´
[15, 689]	πρὸς πότον ἐπιτήδειον, ἔτι δὲ	μύρσινον,	μήλινον· τοῦτο δ´ ἐστὶν καὶ
[15, 675]	κεφαλὴν ἐδέσμευον· (καὶ ἐπὶ τὸν	κίσσινον	στέφανον ἦλθον αὐτόματόν τε καὶ
[15, 689]	μὲν ῥόδινον καὶ λευκόινον καὶ	σούσινον	(καὶ γὰρ τοῦτο ἐκ τῶν
[15, 669]	πέμπει. Κατὰ γὰρ τὸν νεώτερον	Κρατῖνον,	ὃς ἐν Ὀμφάλῃ φησίν· Πίνειν
[15, 685]	ἐξερῶν, ἀναπνέων δ´ ὑάκινθον, καὶ	μελιλώτινον	λαλῶν καὶ ῥόδα προσσεσηρώς· ὦ
[15, 689]	παρ´ οὐδενί πω γεγονὸς ἐσκευάζετο	λιβανώτινον	μύρον. Μύρον δὲ χρηστὸν μύρῳ
[15, 699]	Γγράβιόν ἐστιν τὸ πρίνινον ἢ	δρύινον	ξύλον, ὃ περιεθλασμένον καὶ κατεσχισμένον
[15, 689]	διάνοιαν ἀπαραπόδιστον φυλάσσει. Καὶ τὸ	σαμψούχινον	δὲ καὶ ἑρπύλλινον ἐπιτήδεια πρὸς
[15, 695]	ὅτ´ Ἀθηναίης ἐν θυσίαις ἄνδρα	τύραννον	Ἵππαρχον ἐκαινέτην ιγʹ Αἰεὶ σφῷν
[15, 695]	Ἁρμόδιε καὶ Ἀριστόγειτον, ὅτι τὸν	τύραννον	κτανέτην ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην.
[15, 695]	Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων, ὅτε τὸν	τύραννον	κτανέτην (ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην.
[15, 700]	Διονύσιόν φησι τὸν νεώτερον Σικελίας	τύραννον	Ταραντίνοις εἰς τὸ πρυτανεῖον ἀναθεῖναι
[15, 667]	τις τοῦτ´; {Α. Ἐὰν θίγῃ	μόνον	αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται
[15, 674]	τῷ Περὶ τοῦ λυγίνου στεφάνου.	~Μόνον	γὰρ τοῦτ´ ἴδιον εἴρηκεν ὅτι
[15, 691]	οὐκ ἀρέσκει μ´ οὐδαμῶς. Οὐ	μόνον	δὲ τὸ τῶν Σαρδιανῶν γένος
[15, 686]	τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς· οὐ γὰρ	μόνον	δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ
[15, 697]	τριακοντούτιδας ἀλλ´ ἑκατοντούτιδας. Σὺ δὲ	μόνον	δίδασκε τίς ὁ συρβηνέων χορός.
[15, 678]	ἐν τοῖς βιβλίοις ἀπόρρητα οὐ	μόνον	ἐκλέγων ἀλλὰ καὶ ἐξορύττων, καθάπερ
[15, 694]	ὄντες· διόπερ ὡς ἀταξίαν τινὰ	μόνον	παρὰ τἄλλα ἔχον τὸ μήθ´
[15, 700]	λυχνοῦχον, ὅ τι πάρεστι· φῶς	μόνον	πολὺ ποίει. Δίφιλος Στρατιώτῃ· Ἀλλ´
[15, 693]	ὀλίγον τε προσφέρουσιν, ὥσπερ ἀναμιμνήσκοντες	μόνον	τῇ γεύσει τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ
[15, 687]	εὐώδεσι. Τοῦτο δ´ ἔπρασσον οὐ	μόνον	τῆς εὐωδίας ἀπὸ τοῦ στήθους
[15, 688]	πονηρὰ καρδία, ἐπιχαιρέκακον ὡς εἶ	μόνον	τοῦ σώματος· ὀρχῇ γὰρ εὐθύς,
[15, 679]	ἤδη καὶ σὺ πεπλήρωσαι οὐ	μόνον	τῶν τοῦ γλαύκου κρανίων ἀλλὰ
[15, 687]	τῶν ἀνθρώπων οὐχ αἱ ὀσμαὶ	μόνον,	ὥς φησιν Κλέαρχος ἐν γʹ
[15, 668]	παννυχίσιν, ἐν αἷς πλεῖστον ὅσον	χρόνον	διηγρύπνουν χορεύοντες· καὶ διωνομάζετο τὰ
[15, 689]	Κυρήνῃ ῥόδινον χρηστότατον καθ´ ὃν	χρόνον	ἔζη Βερενίκη ἡ μεγάλη. Οἰνάνθινον
[15, 672]	δ´ ὑπ´ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν	χρόνον	τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ περισχεθέντων ἐπὶ
[15, 670]	πέδιλα καὶ κυνέαν καὶ τὰν	θηροφόνον	λογχίδ´, ἐπεί μοι νόος ἄλλᾳ
[15, 675]	οἱ Ἕλληνες τῷ μὲν παρὰ	δεῖπνον	ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι
[15, 686]	ἡμᾶς ἑστιᾷς· οὐ γὰρ μόνον	δεῖπνον	ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ ἀκροάματα
[15, 671]	τοῖς κεκλημένοις δείξαντα δεῖν τὸ	δεῖπνον	εἰς τὴν αὔριον πωλεῖν ἀδείπνοις
[15, 666]	ἕως ἂν σφῷν ἐγὼ τὸ	δεῖπνον	ἔνδον σκευάσω. {ΗΡ. Πάνυ βούλομαι·
[15, 665]	καὶ περὶ τῶν μετὰ τὸ	δεῖπνον	ἐπιτελουμένων, ἅπερ καὶ μόλις ἀναπεμπάζομαι,
[15, 680]	κάλλει τοῦ στεφάνου καὶ ἐπὶ	δεῖπνον	καλέσαι τὸν Ἄμασιν καὶ μετὰ
[15, 675]	ὁ Διόνυσος. (Τῷ δὲ μετὰ	δεῖπνον	κεκραμένῳ πρώτῳ διδομένῳ ποτηρίῳ Δία
[15, 699]	τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ´ ἐνθεὶς τὸν	λύχνον.	Ἄλεξις δ´ Ἐκκηρυττομένῳ· Ὥστ´ ἐξελὼν
[15, 700]	λαβὼν τὸν φανὸν ἅψεις μοι	λύχνον;	(Ἄλλοι δὲ ἔφασκον φανὸν λέγεσθαι
[15, 701]	ἐπ´ ἄκρων τῶν κροτάφων ἕξει	λύχνον	δίμυξον. Μνημονεύει τοῦ διμύξου λύχνου
[15, 699]	δὲ λύχνον, καὶ δίμυξον δὲ	λύχνον	ἕτερος, ἄλλος δὲ ἑλάνην, ὃ
[15, 699]	ὃ δὲ λυχνοῦχον, ὃ δὲ	λύχνον,	καὶ δίμυξον δὲ λύχνον ἕτερος,
[15, 700]	Δίφιλος δ´ ἐν Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες	λύχνον	λυχνεῖον ἐζητοῦμεν. Εὐφορίων δ´ ἐν
[15, 700]	Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Οἶς´ εἰσιὼν πανόν,	λύχνον,	λυχνοῦχον, ὅ τι πάρεστι· φῶς
[15, 699]	ἐξελὼν ἐκ τοῦ λυχνούχου τὸν	λύχνον	μικροῦ κατακαύσας ἔλαθ´ ἑαυτόν, ὑπὸ
[15, 700]	τῶν ἄλλων ξύλων ἐχρῶντο. Κοιμίσαι	λύχνον	Φρύνιχος φησί. ~Καὶ Πλάτων ἐν
[15, 700]	ὅμοιόν ἐστι τὸ παρὰ Θεοπόμπῳ	ὀβελισκόλυχνον.	Φιλύλλιος δὲ τὰς λαμπάδας δᾷδας
[15, 665]	τι μελίζεται τοῖς συμπόταις· κἄλλην	τρίγωνον	εἶδον ἔχουσαν, εἶτ´ ᾖδεν πρὸς
[15, 680]	Θεσμοφοριαζούσαις· Πλέξαι στεφάνους συνθηματιαίους εἴκοσιν.	(ΧΟΡΩΝΟΝ.	Ἀπίων ἐν τῷ περὶ τῆς
[15, 680]	Διαλέκτου φησὶν τὸν στέφανον πάλαι	χορωνὸν	καλούμενον ἀπὸ τοῦ τοὺς χορευτὰς
[15, 691]	μᾶλλον δ´ ὑοσαλακωνία θαἰμάτια μολύνεσθαι,	ἐξὸν	ταῖς χερσίν, ὥσπερ ἡμεῖς νῦν
[15, 667]	ὀλίγα· δεῖ λαβὼν τὸ ποτήριον	δεῖξον	νόμῳ. {Α. Αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν
[15, 699]	λυχνοῦχον, ὃ δὲ λύχνον, καὶ	δίμυξον	δὲ λύχνον ἕτερος, ἄλλος δὲ
[15, 701]	ἄκρων τῶν κροτάφων ἕξει λύχνον	δίμυξον.	Μνημονεύει τοῦ διμύξου λύχνου καὶ
[15, 695]	ηʹ Ἐκ γῆς χρὴ κατίδην	πλόον,	εἴ τις δύναιτο καὶ παλάμην
[15, 695]	καλὴ γυνὴ φοροίη καθαρὸν θεμένη	νόον.	ιθʹ Σύν μοι πῖνε, συνήβα,
[15, 695]	ἔν τε θεοῖσιν κατ´ ἐμὸν	νόον.	Σκόλιον δέ φασί τινες καὶ
[15, 669]	καὶ ἡμῖν τόνδε τὸν ἀρχαῖον	τηλεδαπόν	τε φίλον εἰρεσίῃ γλώσσης ἀποπέμψομεν
[15, 670]	ἐπίμονος αὐτῶν ὁ στέφανος γίνεται·	χαλεπὸν	γὰρ ἐπὶ μεγάλῳ καὶ θείῳ
[15, 698]	πᾶσιν μικρὸν μετὰ τοῦτ´ ἔπος	εἶπον·	μνέα μ´ ἀνέπεισε γέροντα καὶ
[15, 682]	ἀπὸ ῥίζης μιᾶς (καὶ) τὸ	λοιπὸν	ἀνατρέχουσιν καὶ ζωοφυτοῦσιν· διὸ καὶ
[15, 693]	τοῦ ἀγαθοῦ θεοῦ, τὸν δὲ	λοιπὸν	ἤδη κεκραμένον. Δι´ ὃ καὶ
[15, 702]	τὸ νόμιμον τὸ ἐπιχώριον τὸ	λοιπὸν	τοῦ ἀκράτου τῷ διδόντι ἐκπιεῖν
[15, 666]	ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν	σκοπὸν	ἐς λατάγων τόξα καθιστάμεθα. Δικαίαρχος
[15, 667]	πολύν· (ἔπειτ´ ἀφήσεις. {Β. Τίνα	τρόπον;	{Α. Δεῦρο βλέπε; Τοιουτονί. {Β.
[15, 666]	Περὶ τοῦ; Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε τίνα	τρόπον;	{Α. Ἐγὼ διδάξω καθ´ ἕν·
[15, 690]	ἢ τὸν Πέλοπος ἐν νήσῳ	τρόπον.	Ἐν τούτοις Σαρδιανὸν κόσμον εἴρηκε
[15, 699]	καὶ κωμῳδίαν εἰς τὸν ἀρχαῖον	τρόπον,	ἣν ἐπιγράφουσιν Φιλίνην. Ὁ δὲ
[15, 694]	οὐ κατὰ τὸν τῆς μελοποιίας	τρόπον	ὅτι σκολιὸς ἦν λέγουσιν γὰρ
[15, 699]	Αἰτωλὸς ὁ τραγῳδοδιδάσκαλος ποιήσας ἐλεγεῖον	τρόπον	τοῦτον δηλοῖ· (Ὡς Ἀγαθοκλῆος λάσιαι
[15, 675]	πολὺν ὄντα καὶ κατὰ πάντα	τόπον	γεννώμενον, ἔχοντα καὶ πρόσοψιν οὐκ
[15, 675]	αἰθρίας εἰς τὸν αὐτὸν ὑποστρέψαντες	τόπον,	γευσάμενοι τοῦ μίγματος προσηνῆ καὶ
[15, 694]	δοκοῦντες εἶναι μόνοι, καὶ κατὰ	τόπον	τινὰ εἰ τύχοιεν ὄντες· διόπερ
[15, 698]	Πάριος, γενόμενος τοῖς χρόνοις κατὰ	Φίλιππον.	Οὗτός ἐστιν ὁ καὶ (Ἀθηναίοις
[15, 678]	καλούμενον στέφανον καὶ μνημονεύοντα αὐτοῦ	Ἄρχιππον	ἐν Ῥίνωνι διὰ τούτων· Ἀθῷος
[15, 696]	ἀκάμαντας· τοῖον ἐπὶ φρένα βάλλεις	καρπόν	τ´ ἀθάνατον χρυσοῦ τε κρείσσω
[15, 680]	ἄκανθάν τινα δένδρον, ὃ τὸν	καρπὸν	φέρει στρογγύλον ἐπί τινων κλωνίων
[15, 675]	γευσάμενοι τοῦ μίγματος προσηνῆ καὶ	ἄλυπον	ἔσχον ἀπόλαυσιν. Καὶ διὰ τοῦθ´
[15, 683]	αὐτὸ κορυμβηλοῖο φυτεύσαις θράσκιον ἢ	ἀργωπὸν	ἠὲ κλαδέεσσι πλανήτην· βλαστοδρεπιδεχυτοιο καὶ
[15, 692]	ὀπίσω τὸ δ´ ἔμπροσθεν ἔχοντα	πρόσωπον.	Ἀπὸ τούτου καὶ τὸν Ἰανὸν
[15, 692]	Σικελίαν ἐπὶ τοῦ νομίσματος ἐγχαράττειν	πρόσωπον	δικέφαλον καὶ ἐκ θατέρου μέρους
[15, 686]	σπογγιᾷ τίς μου παρελθὼν τὸ	πρόσωπον	ἐκκαθαρίσει μεμολυσμένον μαγγανείαις πολλαῖς; Ἢ
[15, 686]	τις πολλῷ τῷ μύρῳ τὸ	πρόσωπον	ἐπέχρισεν. Ὃ δὲ διεγερθεὶς καὶ
[15, 692]	οὕτως· Ἰανὸν δὲ λόγος ἔχει	διπρόσωπον	γεγονέναι, τὸ μὲν ὀπίσω τὸ
[15, 675]	πετάλοις καὶ κορύμβοις σκιάζοντα τὸ	μέτωπον	καὶ τοὺς ἐν τῷ σφίγγειν
[15, 674]	οἶνον. Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ τὸ	μέτωπον,	ὡς ὁ καλὸς Ἀνακρέων ἔφη·
[15, 695]	(καί με καλὴ γυνὴ φοροίη	καθαρὸν	θεμένη νόον. ιθʹ Σύν μοι
[15, 679]	γαστρὸς καλεῖσθαι παῖδα, τοῦ πατρὸς	παρόν.	Ἐπειδὴ οὖν ἤδη καὶ σὺ
[15, 687]	ὑπεραλγήσας ῥυπαίνοντι (τὸ τῆς ἀρετῆς	ἁβρὸν	καὶ καλόν, ἅτε φορτικῶς μετακαλεσαμένῳ
[15, 666]	ὑπολειπόμενον ἀπὸ τοῦ ἐκποθέντος ποτηρίου	ὑγρόν,	ὃ συνεστραμμένῃ τῇ χειρὶ ἄνωθεν
[15, 678]	κυλιστός; Οἶδα γὰρ τὸν Θυατειρηνὸν	Νίκανδρον	ἐν τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασι λέγοντα
[15, 696]	παιανικὸν ἐπίρρημα, καθάπερ ὁ εἰς	Λύσανδρον	τὸν Σπαρτιάτην γραφεὶς ὄντως παιάν,
[15, 680]	κάτω τόπος καὶ ἄκανθάν τινα	δένδρον,	ὃ τὸν καρπὸν φέρει στρογγύλον
[15, 679]	ὄνομα αὐτῇ, θεῶν ὁμήγυρις, καὶ	ἱερὸν	μέγα καὶ ἁγνὸν ἐν μέσῃ
[15, 684]	ἁπαλὸν μήλῳ ἐναλίγκιον ἄνθος, Λευκερέης	ἱερὸν	περικαλλέος, ὅ ῥα μάλιστα φίλατο.
[15, 686]	τοῦ λέγειν ἤδη παύσομαι τὸ	τήμερον,	παραχωρῶν τε τὸν περὶ τῶν
[15, 687]	ἀελίω καὶ τὸ καλὸν λέλογχε,	φανερὸν	ποιοῦσα πᾶσιν ὡς ἡ τοῦ
[15, 696]	ἐστιν ἐξ αὐτῆς τῆς λέξεως	φανερὸν	ὑμῖν ποιήσω· Ἀρετὰ πολύμοχθε γένει
[15, 701]	θεῷ, (φάσκων τοῦ θεοῦ τοῦθ´	ἑκάτερον	εἶναι τῶν μέτρων, ὅτι μακρῶν
[15, 696]	δ´ ἐστὶν καὶ ὁ εἰς	Κρατερὸν	τὸν Μακεδόνα γραφείς, ὃν ἐτεκτήνατο
[15, 689]	καὶ τιτθία, (σισυμβρίνῳ δὲ τὸν	ἕτερον	βραχίονα, ἀμαρακίνῳ δὲ τὰς ὀφρῦς
[15, 667]	τοῦ μάνου Νικοχάρης ἐν Λάκωσιν.	Ἕτερον	δ´ ἐστὶν εἶδος παιδιᾶς τῆς
[15, 701]	ἡ Λητὼ τῶν (παίδων τὸν	ἕτερον	ἐν ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα, ἐπιβᾶσα
[15, 684]	τῶν ἐπῶν δῆλον γίνεται ὅτι	ἕτερόν	(ἐστιν τὸ χελιδόνιον τῆς ἀνεμώνης·
[15, 679]	ἐνδύεσθαι. Ἀποροῦντος δ´ αὐτοῦ ἐπὶ	ἕτερον,	φησί, στέφανον μεταβήσομαι, ὁ Οὐλπιανός,
[15, 669]	λύηται ὁ στέφανος, ἐρᾶν λέγονται.	Πότερον	ὅτι ὁ ἔρως τοῦ τῶν
[15, 673]	γὰρ ἀμφιβόλως εἰρηκὼς ὁ Νικαίνετος	πότερον	στρωμνῆς ἕνεκεν ἢ στεφανώσεως ἀρκεῖται
[15, 672]	(ἱεροῦ τοῦ καὶ νῦν ὑπάρχοντος,	πρότερον	δὲ ὑπὸ Λελέγων καὶ Νυμφῶν
[15, 685]	δὲ τῶν στεφάνων καὶ μύρων	πρότερον	εἴσοδος εἰς τὰ συμπόσια ἡγεῖτο
[15, 671]	τούτου χοροῦ; Καὶ ὃς οὐ	πρότερον,	ἔφη, ὦ οὗτος, διδάξω σε,
[15, 672]	πάλιν ἐπὶ τοῦ βάθρου, καθάπερ	πρότερον	ἵδρυτο. Διόπερ ἐξ ἐκείνου καθ´
[15, 689]	δὲ οὔ. Ἐν δὲ Περγάμῳ	πρότερον	μὲν ἐξόχως, νῦν δὲ οὔ,
[15, 689]	οἱ τόποι. ~(Ἔφεσός γέ τοι	πρότερον,	φησί, τοῖς μύροις διέφερεν καὶ
[15, 666]	οὐδὲν ἂν ἦν τῶν γραμματικῶν	μωρότερον.	Τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ οἶδεν
[15, 674]	προσόρην, ἀστεφανώτοισι δ´ ἀπυστρέφονται. Ὡς	εὐανθέστερον	γὰρ καὶ κεχαρισμένον μᾶλλον τοῖς
[15, 674]	συνδέσεως ὠφελεῖν δοκούσης· οἱ δ´	ὕστερον	ἅμα τῷ κροτάφῳ προσέβαλόν τινα
[15, 689]	ἐν Ἀδραμυττίῳ πάλαι μὲν μέτριον,	ὕστερον	δὲ πρῶτον διὰ Στρατονίκην τὴν
[15, 681]	Γεωργικῶν τὰ δὲ ἔπη ὀλίγον	ὕστερον	παραθήσομαι, ὅταν περὶ πάντων τῶν
[15, 674]	τις λέγειν περὶ τῆς λύγου	ἁπλούστερον,	ὅτι ὁ Μεγίστης τῇ λύγῳ
[15, 674]	ἐκ Προμηθέως λόγου. Σαπφὼ δ´	ἁπλούστερον	τὴν αἰτίαν ἀποδίδωσιν τοῦ στεφανοῦσθαι
[15, 694]	ὡς ἄριστον ὂν ὠνόμασεν ὀρθῶς·	δεύτερον	δ´ εἶναι καλόν, τρίτον δὲ
[15, 694]	Ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρὶ θνητῷ,	δεύτερον	δὲ καλὸν φυὰν γενέσθαι, τὸ
[15, 695]	Τὸν Τελαμῶνα πρῶτον, Αἴαντα δὲ	δεύτερον	ἐς Τροίαν λέγουσιν ἐλθεῖν Δαναῶν
[15, 694]	ᾄδειν νόμος ἦν, τὸ δὲ	δεύτερον	(ὃ δὴ πάντες μὲν ᾖδον,
[15, 677]	διὸ καὶ τούτῳ πρώτῳ στεφανωσάμενοι	δεύτερον	περιτιθέμεθα τὸν δάφνινον. Κέκληται δὲ
[15, 669]	σέλματα πέμπει. Κατὰ γὰρ τὸν	νεώτερον	Κρατῖνον, ὃς ἐν Ὀμφάλῃ φησίν·
[15, 700]	Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν φησι τὸν	νεώτερον	Σικελίας τύραννον Ταραντίνοις εἰς τὸ
[15, 687]	καὶ σημεῖον φέρουσι τοῦ τὸ	κυριώτερον	τῆς ψυχῆς ἐνταῦθα κεῖσθαι· κατὰ
[15, 675]	ἡδονὴν τραπέντες τὸ μὲν εἰς	συμφέρον	καὶ τοῖς ἐκ μέθης παραβοηθοῦν
[15, 687]	Βίων, ἀλλὰ καὶ αἱ χροιαὶ	τρυφερὸν	ἔχουσαί τι συνεκθηλύνουσι τοὺς μεταχειριζομένους.
[15, 687]	ἁβρότητα χωρὶς ἀρετῆς ἔχειν τι	τρυφερόν;	Καίτοι Σαπφώ, γυνὴ μὲν πρὸς
[15, 691]	πολυτίμων τῶν καλλίστων ὑπαρχόντων, ὡς	λῆρον	εἶναι τὰ ἐν τῷ Εἰσοικιζομένῳ
[15, 684]	κρόκος εἴαρι μύων κύπρος τ´	ὀσμηρόν	τε σισύμβριον ὅσσα τε κοίλοις
[15, 692]	ἐπιβρέγμασιν, ἵνα μὴ πρὸς τὸ	ξηρόν,	ταύτῃ δὲ καὶ πολύκενον, ὁρμὴν
[15, 683]	χλούνηνδε μετεσσύμενος σκυλάκεσσιν, Ἀλφειῷ καὶ	λύθρον	ἑῶν ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος Νύμφαισιν
[15, 686]	σιωπὴν καταμαντευσάμενος ἀπέθανεν εὐτυχῶς, οὐδένα	καιρὸν	νόσῳ παραδούς, πολλὰ δὲ λυπήσας
[15, 695]	ὄφιν λαβών· εὐθὺν χρὴ τὸν	ἑταῖρον	ἔμμεν καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν.
[15, 697]	ὃν καὶ ὁ πρῶτος μετὰ	Φιλέταιρον	ἄρξας Περγάμου (Ἄτταλος δικαστὴν καθεστάκει
[15, 695]	ἀνδράσιν οἰνοχοεῖν. κδʹ Αἰαῖ, Λειψύδριον	προδωσέταιρον,	οἵους ἄνδρας ἀπώλεσας, μάχεσθαι ἀγαθούς
[15, 685]	ἀσπαλάθους πατοῦντες (ἐν λειμῶνι λωτοφόρῳ	κύπειρόν	τε δροσώδη κἀνθρύσκου μαλακῶν τ´
[15, 699]	ξεῖνος· Μιμνέρμου δ´ εἰς ἔπος	ἄκρον	ἰὼν παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι πότην
[15, 688]	δὲ παρ´ αὐτῷ τὸν Ἕκτορος	νεκρὸν	ῥοδόεντι ἔχριεν ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ. Καὶ
[15, 667]	καρκινοῦν τοὺς δακτύλους οἶνόν τε	μικρὸν	ἐγχέαι καὶ μὴ πολύν· (ἔπειτ´
[15, 698]	πεντήκοντ´ ἔλαβε δραχμάς, σὺ δὲ	μικρὸν	ἐπέψω. Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο
[15, 670]	ἐπὶ μεγάλῳ καὶ θείῳ στεφάνῳ	μικρὸν	καὶ τὸν τυχόντα μεῖναι. Στεφανοῦσιν
[15, 698]	ἀναβῆναι; Τοῖσι δ´ ἐγὼ πᾶσιν	μικρὸν	μετὰ τοῦτ´ ἔπος εἶπον· μνέα
[15, 666]	ποίαν; Τοῦτο τοὐπικείμενον ἄνω τὸ	μικρόν,	τὸ πινακίσκιον λέγεις; ~{Α. Τοῦτ´
[15, 698]	οἴκοις, καί ποτέ τις εἴπῃ	σμικρὸν	τυροῦντ´ ἐσιδοῦσα, ὡς φιλίων ωρμην
[15, 682]	τὴν ἐπωνυμίαν ἔλαβε τῇ φύσει	πρόσφορον.	(Ἐπειδὰν γὰρ ἐκ διαστήματος αὐτομάτως
[15, 697]	τῷ προκαθημένῳ καὶ διδάσκοντι τὸν	χορόν,	ἀλλ´ αὐτὸς πολὺ τούτων ἀτακτότερός
[15, 695]	καλοὶ παῖδες φέροιεν Διονύσιον ἐς	χορόν.	ιηʹ Εἴθ´ ἄπυρον καλὸν γενοίμην
[15, 697]	ἔρχομαί σοι λέξων τὸν συρβηνέων	χορὸν	ὅστις ἐστί. Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς
[15, 687]	φίλημ´ ἁβροσύναν, καί μοι τὸ	λαμπρὸν	ἔρος ἀελίω καὶ τὸ καλὸν
[15, 687]	ἡ τοῦ ζῆν ἐπιθυμία τὸ	λαμπρὸν	καὶ τὸ καλὸν εἶχεν αὐτῇ·
[15, 699]	φανούς. Τιμαχίδας δὲ ὁ Ῥόδιος	δέλετρον	τὸν φανὸν καλεῖσθαι, οἷον, φησίν,
[15, 675]	Ἑλλάδα τῆς ἀμπέλου καὶ πρὸς	ἄμετρον	ἀπόλαυσιν τῶν πολλῶν ἐκτρεπομένων ἄκρατόν
[15, 678]	μυρρίνης πλεκόμενον στέφανον, ὄντα τὴν	περίμετρον	πηχῶν κʹ (πομπεύειν τε ἐν
[15, 701]	ταύτης γὰρ τῆς πίστεως τὸ	τρίμετρον	καλούμενον ἀνατίθησι τῷ θεῷ, (φάσκων
[15, 665]	τὰς τραπέζας ἐκφέρεις; Ἐγὼ δὲ	λίτρον	παραχέων ἔρχομαι. {Β. Κἀγὼ δὲ
[15, 676]	γὰρ παῖδες κατὰ τὸν Χαιρήμονος	Κένταυρον·	Στεφάνους ἑτοιμάζουσιν, οὓς εὐφημίας κήρυκας
[15, 698]	εἰς Θασίους μηθὲν πημαίνων κλυτὸν	ἄργυρον	ἐγγυαλίξων, μή τίς μοι κατὰ
[15, 689]	μνημονεύων Ἀχαιὸς ἐν Ἄθλοις φησιν·	Ἰσάργυρόν	τ´ εἰς χεῖρα Κυπρίου λίθου
[15, 673]	αὐτὸς ἐν τῇ καλῇ Ἀλεξανδρείᾳ	εὗρον	κτησάμενος τὸ τοῦ Μηνοδότου συγγραμμάτιον
[15, 672]	κατὰ τὴν Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή,	εὗρον	τὸ ζητούμενον. Ἀδμήτην γάρ φησιν
[15, 681]	Θηρίων φησί· χαμαίπιτυν, οἳ δὲ	ὁλόκυρον,	οἱ δὲ Ἀθήνησιν ἰωνιάν, οἱ
[15, 687]	Ἀλκαῖος ἔφη· Κὰδ δὲ χευάτω	μύρον	ἁδὺ καττῶ στήθεος ἄμμι. (Καὶ
[15, 688]	οἱ τεχνῖται τὸ χρηστότατον ποιοῦσι	μύρον,	ἀλλ´ οὐχ οἱ τόποι. ~(Ἔφεσός
[15, 690]	δὲ τῶν κωμῳδιοποιῶν ὀνομάζεταί τι	μύρον	ΒΑΚΚΑΡΙΣ· οὗ μνημονεύει καὶ Ἱππῶναξ
[15, 691]	μυρώμασιν. (Τῆς δὲ λεγομένης σάγδας	μύρον	δ´ ἐστὶ καὶ τοῦτο Ἐπίλυκος
[15, 689]	πω γεγονὸς ἐσκευάζετο λιβανώτινον μύρον.	Μύρον	δὲ χρηστὸν μύρῳ εὐτελεῖ ἐπιχεόμενον
[15, 692]	μυριζόμενοι πολιώτεροι; Ἢ ὅτι τὸ	μύρον	διὰ τὰ ἀρώματα ξηραντικόν ἐστι,
[15, 686]	παρέχεις. Τί οὖν εἰ καὶ	μύρον	ἐνέγκαι τις ἡμῖν, ἵνα καὶ
[15, 690]	τούτοις Σαρδιανὸν κόσμον εἴρηκε τὸ	μύρον,	ἐπεὶ διαβόητοι ἐπὶ ἡδυπαθείᾳ οἱ
[15, 690]	κεχριμένον. Καὶ μήποτε οὔκ ἐστι	μύρον	ἡ βάκκαρις. Αἰσχύλος γὰρ ἐν
[15, 665]	χειρὸς εἶναι καὶ προαναφυσᾶν. Τὸ	μύρον	ἤδη παράχεον βαδίζων Αἰγύπτιον κᾆτ´
[15, 682]	ἐν Κυρήνῃ, διὸ καὶ τὸ	μύρον	ἥδιστον. Καὶ τῶν ἴων δὲ
[15, 691]	ταὐτόν, μὰ Δία, τὴν αὐτὴν	μύρον,	ἰδίῳ δ´ ἑκάστην. Πετόμεναι δ´
[15, 689]	ἀλείφεσθαι πρίω τὸ σῶμά μοι	μύρον	ἴρινον καὶ ῥόδινον, ἄγαμαι, Ξανθία·
[15, 690]	μυροπώλῃ γευόμενον κατελίμπανον αὐτὸν περὶ	μύρον	μέλλει τε συνθείς σοι φέρειν
[15, 689]	οὐδενί πω γεγονὸς ἐσκευάζετο λιβανώτινον	μύρον.	Μύρον δὲ χρηστὸν μύρῳ εὐτελεῖ
[15, 691]	ἐν Κεκρυφάλῳ οὕτως· (Ἡδὺ τὸ	μύρον,	παιδίον. {Β. Ἡδύ· πῶς γὰρ
[15, 685]	ποίει, κόσμησον αὐτὴν παντοδαποῖς τραγήμασιν,	μύρον,	στεφάνους, λιβανωτόν, αὐλητρίδα λαβέ. Φιλόξενος
[15, 690]	πρίωμαι; Λαικάσομἄρα βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ	~Μύρον	τε παρὰ Πέρωνος, οὗπερ ἀπέδοτο
[15, 690]	πρὸς Ἀδαῖον παρὰ Ἠλείοις φησὶ	μύρον	τι ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ καλεῖσθαι, εὑρεθὲν ὑπό
[15, 690]	Καὶ λέγ´, ὅτι φέρεις αὐτῇ	μύρον	τοιοῦτον οἷον οὐ Μέγαλλος πώποτε
[15, 691]	δὲ τὸ τῶν Σαρδιανῶν γένος	φιλόμυρον	ἦν, ὡς Ἄλεξίς φησιν ἐν
[15, 691]	Ἄλεξίς φησιν ἐν Ἐκπωματοποιῷ· Αεὶ	φιλόμυρον	πᾶν τὸ Σάρδεων γένος, ἀλλὰ
[15, 695]	Διονύσιον ἐς χορόν. ιηʹ Εἴθ´	ἄπυρον	καλὸν γενοίμην μέγα χρυσίον (καί
[15, 668]	ἅπας ἐμπερονᾶται, κνημὶς δὲ περὶ	σφυρὸν	ἀρθροῦται, βλαύτης δ´ οὐδεὶς ἔτ´
[15, 694]	διαφέρει· καλὸς δὲ πεινῶν ἐστιν	αἰσχρὸν	θηρίον. ~(Ἑξῆς δ´ ἐλέχθη καὶ
[15, 683]	γένη γε μὲν ἰάσι δισσά,	ὠχρόν	τε χρυσῷ τε φυὴν εἰς
[15, 669]	χάριτας. Καὶ σὺ λαβὼν τόδε	δῶρον	ἀοιδὰς ἀντιπρόπιθι, συμπόσιον κοσμῶν καὶ
[15, 673]	τὴν θεὸν θεραπεύουσι μόνοις ἀπονέμειν	δῶρον.	Τοῖς τε χρησθεῖσιν ἐκ τῆς
[15, 692]	γὰρ τὰς κεφαλὰς εἰς τὸ	μετέωρον	ἕλκεσθαι τὸ λαμβανόμενον· καὶ διὰ
[15, 692]	τῶν πότων τὴν εἰς τὸ	μετέωρον	τῶν οἴνων φορὰν ὑποπτεύσαντες ἐπεσπάσθησαν
[15, 694]	παρίστησιν ἐν Δαιταλεῦσιν (λέγων οὕτως·	σον	δή μοι σκόλιόν τι λαβὼν
[15, 669]	ἀντιπρόπιθι, συμπόσιον κοσμῶν καὶ τὸ	σὸν	εὖ θέμενος. (Φὴς οὖν διὰ
[15, 666]	φορεῖ, καὶ τὸν κότυλον τὸν	σόν.	{ΗΡ. Βαβαιάξ· οὑτοσὶ μείζων ἀγὼν
[15, 669]	ἀπὸ στεφάνων πάντ´ ἐγένοντο χαμαί.	Σὸν	οὖν ἐστιν, ὦ μουσικώτατε, τὴν
[15, 697]	ἀνέμνασας κείνων κυλίκων; Κατὰ τὸν	σὸν	Φίλωνα, δέον μηδένα τῶν σπουδῆς
[15, 698]	Λέγει γὰρ οὕτως· (Ἐς δὲ	Θάσον	μ´ ἐλθόντα μετεωρίζοντες ἔβαλλον πολλοῖσι
[15, 694]	ἕκαστον ᾠδήν τινα καλὴν εἰς	μέσον	ἠξίουν προφέρειν. (Καλὴν δὲ ταύτην
[15, 685]	τὴν δευτέραν τράπεζαν εὐτρεπῆ ποίει,	κόσμησον	αὐτὴν παντοδαποῖς τραγήμασιν, μύρον, στεφάνους,
[15, 699]	ἰὼν παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι πότην	ἶσον.	Ἔγραφε δ´ ὡνὴρ εὖ παρ´
[15, 668]	αἰθέρα τὸν κατὰ κλίνην, εἰς	ὅσον	αἱ λάταγες χωρίον ἐκτέταται. Ἐπὶ
[15, 693]	τὰ σιτία πᾶσιν ἀκράτου μὲν	ὅσον	γεῦμα καὶ δεῖγμα τῆς δυνάμεως
[15, 683]	κατατέμνεο βλάστας τάφροις τ´ ἐμπήξειας,	ὅσον	διπάλαιστα τελέσκων. Πρῶτα μὲν Ὠδονίηθε
[15, 668]	λάταξ τοῦτο δὲ λέγοντες παρ´	ὅσον	τῶν ἐρωμένων ἐμέμνηντο, ἀφιέντες ἐπ´
[15, 668]	ταῖς παννυχίσιν, ἐν αἷς πλεῖστον	ὅσον	χρόνον διηγρύπνουν χορεύοντες· καὶ διωνομάζετο
[15, 673]	στέφανον. Μνημονεύειν δ´ ἔοικεν ἐπὶ	ποσόν	τι τῆς κατὰ τὴν λύγον
[15, 675]	παρηγορικὸν σὺν τῷ καὶ κατὰ	ποσὸν	ψύχειν, πρὸς δὲ τοῖς δάφνινον
[15, 687]	παρηγορουμένης τοῖς εὐώδεσι. Τοῦτο δ´	ἔπρασσον	οὐ μόνον τῆς εὐωδίας ἀπὸ
[15, 683]	χροιῇ. Τὸ δέ που ἐπὶ	μέσσον	ὄνειδος (ὅπλον βρωμήταο διεκτέλλον πεφάτισται.
[15, 667]	Εὐρύμαχος, οὐ γὰρ ἄλλος, οὐδὲν	ἧσσον	ὕβριζ´ ὑβρισμοὺς οὐκ ἐναισίους ἐμοί.
[15, 681]	Ἴωνι ἐχαρίσαντο πρώτῳ. Τὸν δὲ	ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ	ἐν τῷ περὶ Φυτῶν Ἱστορίας
[15, 681]	καὶ ἀκακαλλίδα φησὶ καλεῖσθαι τὸν	νάρκισσον	καὶ κρόταλον. Τοῦ δὲ ἡμεροκαλλοῦς
[15, 681]	Εἶθ´ ὑποβὰς ὡς διαλλάσσοντα τίθησιν	νάρκισσον	καὶ λείριον. Εὔμαχος δ´ ὁ
[15, 680]	φλόγινον καλούμενον τὸ ἄγριον, ἔπειτα	νάρκισσον	καὶ λείριον καὶ τῶν ἀγρίων
[15, 665]	~(Εἴ μοι τὸ Νεστόρειον	εὔγλωσσον	μέλος Ἀντήνορός τε τοῦ Φρυγὸς
[15, 699]	πομπεῖς λυχνούχους δηλαδή. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ·	Ἄνυσόν	ποτ´ ἐξελθών, κρότος γὰρ γίγνεται,
[15, 675]	μὲν παρὰ δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ	τὸν	Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα, τιμῶντες τὸν
[15, 699]	παθοῦσα Φακῆ βδελυρά, χώρει ´ς	τὸν	ἀγῶνα. Καὶ τότε δὴ θάρσησα
[15, 688]	χορεύει τάρβους θυγάτηρ. Ἀναξανδρίδης δὲ	τὸν	ἀγωνιῶντα παράγει λέγοντα· (Ὦ πονηρὰ
[15, 696]	ἀρῶ, τούτῳ θερίζω, (τούτῳ πατέω	τὸν	ἁδὺν οἶνον ἀπ´ ἀμπέλω, τούτῳ
[15, 672]	νεὼς τὸ βρέτας ἀποθέσθαι παρὰ	τὸν	αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ αὐτῷ ποιήσαντας
[15, 668]	πρὶν ἐκεῖνον ἰδεῖν, ὄμματι βηματίσαισθε	τὸν	αἰθέρα τὸν κατὰ κλίνην, εἰς
[15, 693]	δ´ ἐν τῷ περὶ Μέθης	Τὸν	ἄκρατον, φησίν, οἶνον τὸν ἐπὶ
[15, 680]	στεφάνου καὶ ἐπὶ δεῖπνον καλέσαι	τὸν	Ἄμασιν καὶ μετὰ ταῦτα τῶν
[15, 686]	στεφανηφόρῳ ταύτῃ μου διαλέξει κατὰ	τὸν	Ἀντιφά Στεφάνους ἐνεγκεῖν δεῦρο τῶν
[15, 671]	οὗτος, διδάξω σε, πρὶν ἂν	τὸν	ἄξιον παρὰ σοῦ λάβω μισθόν.
[15, 666]	πραγματείᾳ λάταγα Θεσσαλοὺς καὶ Ῥοδίους	τὸν	ἀπὸ τῶν ποτηρίων κότταβον λέγειν.
[15, 672]	πυνθανομένων περὶ τῶν ἀπηντημένων, θεσπίσαι	τὸν	Ἀπόλλωνα ποινὴν αὐτοὺς ἀποδοῦναι τῇ
[15, 701]	δὲ τόξα μετὰ χεῖρας ἔχοντα	τὸν	Ἀπόλλωνα. Τοῦτο δ´ ἐστὶν ὡς
[15, 669]	σοί τε καὶ ἡμῖν τόνδε	τὸν	ἀρχαῖον τηλεδαπόν τε φίλον εἰρεσίῃ
[15, 699]	Γέγραφε δὲ καὶ κωμῳδίαν εἰς	τὸν	ἀρχαῖον τρόπον, ἣν ἐπιγράφουσιν Φιλίνην.
[15, 696]	πολυμαθεστάτου γραφὲν Ἀριστοτέλους εἰς Ἑρμείαν	τὸν	Ἀταρνέα οὐ παιάν ἐστιν, ὡς
[15, 675]	ὕδατος. Γενομένης δ´ αἰθρίας εἰς	τὸν	αὐτὸν ὑποστρέψαντες τόπον, γευσάμενοι τοῦ
[15, 689]	ἑρπυλλίνῳ δὲ τὸ γόνυ καὶ	τὸν	αὐχένα Καὶ Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνίῳ·
[15, 698]	οἶκον Ἀχαιάδων νεμεσήσῃ (πεσσομένης ἀλόχου	τὸν	ἀχαικὸν ἄρτον ἐν οἴκοις, καί
[15, 680]	θεοὶ ἐν Αἰγύπτῳ πυθόμενοι βασιλεύειν	τὸν	Βάβυν, ὅς ἐστι Τυφών. Δημήτριος
[15, 666]	ἔβαλλον Βακχίου τοξεύμασιν κάρα γέροντος·	τὸν	βαλόντα δὲ στέφειν ἐγὼ ´τετάγμην,
[15, 671]	ὦ πόνηρε, γράμματα· ἀνέστροφέν σου	τὸν	βίον τὰ βιβλία· πεφιλοσόφηκας γῇ
[15, 694]	ἔχειν δοκοῦσαν χρησίμην (τε) εἰς	τὸν	βίον. Τῶν οὖν δειπνοσοφιστῶν ὃ
[15, 698]	γεγραφότων ἱστορῶν τάδε γράφει· Καὶ	τὸν	Βοιωτὸν δὲ καὶ τὸν Εὔβοιον
[15, 699]	λεγομένων. Σιληνὸν μὲν γάρ τις	τὸν	γλωσσογράφον ἔφασκεν Ἀθηναίους λέγειν τὰς
[15, 677]	τούτῳ πρώτῳ στεφανωσάμενοι δεύτερον περιτιθέμεθα	τὸν	δάφνινον. Κέκληται δὲ στέφανος ἀπὸ
[15, 675]	ὄμβρος τὸ μὲν συμπόσιον διέλυσεν,	τὸν	δὲ κρατῆρα, ὃς εἶχεν ὀλίγον
[15, 693]	τῆς δυνάμεως τοῦ ἀγαθοῦ θεοῦ,	τὸν	δὲ λοιπὸν ἤδη κεκραμένον. Δι´
[15, 681]	τινὲς νύμφαι Ἴωνι ἐχαρίσαντο πρώτῳ.	Τὸν	δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ ἐν τῷ περὶ
[15, 671]	ἕκαστος εἶχεν, τοὺς μὲν ῥοδίνους,	τὸν	δὲ Ναυκρατίτην. Καὶ διὰ τί
[15, 672]	καθηγούμενον τῶν θεῶν. Ὅθεν αὐτίκα	τὸν	δεδηλωμένον στέφανον τῷ Προμηθεῖ περιγενέσθαι
[15, 677]	ὥσπερ οἱ χοροὶ ᾄδωμεν εἰς	τὸν	δεσπότην ἐγκώμιον. Σιληνὸς δ´ ἐν
[15, 702]	ἀκράτου τῷ διδόντι ἐκπιεῖν παιδὶ	τὸν	εἰς τὴν Ὑγίειαν παιᾶνα ᾄσας
[15, 678]	ταῖς Γλώσσαις ΕΛΛΩΤΙΔΑ καλεῖσθαί φησι	τὸν	ἐκ μυρρίνης πλεκόμενον στέφανον, ὄντα
[15, 676]	οἱ λέγοντες Ναυκρατίτην εἶναι στέφανον	τὸν	ἐκ τῆς βύβλου τῆς στεφανωτρίδος
[15, 676]	τινὰ εἶναι Ναυκρατίτην στέφανον ἢ	τὸν	ἐκ τῆς μυρρίνης, τῷ καὶ
[15, 676]	σκόροδα. Παμπόλλους δὲ οἶδα λέγοντας	τὸν	ἐκ τῆς σαμψύχου στέφανον εἶναι
[15, 702]	Φακῆ λέγει οὕτως· Κρεανομοῦμαι καὶ	τὸν	ἐκ Τυρρηνίας οἶνον σὺν ὀκτὼ
[15, 688]	ἡ Ἀφροδίτη δὲ παρ´ αὐτῷ	τὸν	Ἕκτορος νεκρὸν ῥοδόεντι ἔχριεν ἐλαίῳ
[15, 700]	τῶν ἡμερῶν ἐστιν ἀριθμὸς εἰς	τὸν	ἐνιαυτόν. Ἕρμιππος δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς
[15, 671]	ἢ στεφάνους. Φημὶ οὖν τὸν	τῶν	ἑξήκοντα ἀριθμὸν εἰς ἓξ συμπότας
[15, 693]	Μέθης Τὸν ἄκρατον, φησίν, οἶνον	τὸν	ἐπὶ τῷ δείπνῳ διδόμενον, (ὃν
[15, 696]	σαφῶς ὁμολογοῦντος τοῦ γεγραφότος τετελευτηκέναι	τὸν	Ἑρμείαν δι´ ὧν εἴρηκεν Σᾶς
[15, 696]	ἐν τοῖς συσσιτίοις ὁσημέραι εἰς	τὸν	Ἑρμείαν παιᾶνα. Ὅτι δὲ παιᾶνος
[15, 670]	στεφάνων ἀνάθεσιν τοῦ μὲν Ἔρωτος	τὸν	ἐρώμενον ἄγαλμα, τούτου δὲ ναὸν
[15, 670]	τοῦτο δ´ ἔστιν ὅταν κατεργασάμενοι	τὸν	ἐρώμενον ἀπαλλαγῶσιν τῆς ἐπιθυμίας. Τὴν
[15, 670]	ποιεῖται τὴν ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης	τὸν	ἐρῶντα ἐκεῖνον αἰπόλον ἐποίησε λέγοντα·
[15, 670]	δὴ λύσιν σημεῖον τοῦ περὶ	τὸν	ἔρωτα δεσμοῦ νομίζοντες ἐρᾶν φασιν
[15, 695]	ποδώκης Ἀχιλεύς, Τυδείδην τέ φασι	τὸν	ἐσθλόν (Διομήδεα) ιβʹ Ἐν μύρτου
[15, 695]	τὸν ὄφιν λαβών· εὐθὺν χρὴ	τὸν	ἑταῖρον ἔμμεν καὶ μὴ σκολιὰ
[15, 689]	γνάθους καὶ τιτθία, (σισυμβρίνῳ δὲ	τὸν	ἕτερον βραχίονα, ἀμαρακίνῳ δὲ τὰς
[15, 701]	αὐτοὺς ἡ Λητὼ τῶν (παίδων	τὸν	ἕτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα,
[15, 698]	Καὶ τὸν Βοιωτὸν δὲ καὶ	τὸν	Εὔβοιον τοὺς τὰς παρῳδίας γράψαντας
[15, 675]	ὁ βίος ἀνεῖναι τὸ στέφος,	τὸν	εὑρετὴν τοῦ πώματος καὶ τῶν
[15, 677]	οὖν καὶ παρ´ ἐμοῦ κατὰ	τὸν	Εὐριπίδην· Ἐκ παντὸς (γὰρ) ἄν
[15, 675]	τὸν Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα, τιμῶντες	τὸν	εὑρόντα (δαίμονα) ἦν δ´ οὗτος
[15, 672]	Τοὺς δὲ Τυρρηνοὺς ἐλθόντας εἰς	τὸν	Ἡραίτην ὅρμον καὶ ἀποβάντας εὐθέως
[15, 679]	τοῦ προκειμένου, ἵνα μὴ κατὰ	τὸν	θεῖον Πλάτωνα ὑπολάβωμέν σε ἀποθανόντα
[15, 701]	τοῦτο πρῶτον εἰς τρὶς εἰπεῖν	τὸν	θεὸν οὕτως ἵη παιάν ἵη
[15, 678]	οὗτος ὁ κυλιστός; Οἶδα γὰρ	τὸν	Θυατειρηνὸν Νίκανδρον ἐν τοῖς Ἀττικοῖς
[15, 671]	γ´ ἐστὶν ἔννομα· οὗ φασι	τὸν	θύοντα τοῖς κεκλημένοις δείξαντα δεῖν
[15, 698]	οὖν τοῦ γένους Ἱππώνακτα φατέον	τὸν	ἰαμβοποιόν. Λέγει γὰρ οὗτος ἐν
[15, 692]	ἔχοντα πρόσωπον. Ἀπὸ τούτου καὶ	τὸν	Ἰανὸν ποταμὸν καὶ τὸ ὄρος
[15, 697]	ἰσχύσαντος υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον τὸν	τῶν	ἱλαρῶν ᾀσμάτων ποιητήν· οὗπερ συνεχῶς
[15, 666]	χρησάμενον. ~Δι´ ὃ καὶ Ἐρασίστρατον	τὸν	Ἰουλιήτην ἐν (τῇ περὶ τῶν
[15, 672]	δοῦναι θελήσαντος, ταύτην ἐκείνῳ ἐπιτάξαι	τὸν	καθηγούμενον τῶν θεῶν. Ὅθεν αὐτίκα
[15, 673]	θεραπεύουσιν τὴν θεὸν ἐπιτρέψαι (φορεῖν	τὸν	καὶ νῦν ἔτι διαμένοντα τῆς
[15, 675]	ἐκ τοῦ μίγματος ἀλύπου κράσεως	τὸν	καὶ τῶν ὄμβρων ἀρχηγὸν αἴτιον
[15, 701]	κανδήλας πρίω, ἵνα κἀγὼ κατὰ	τὸν	καλὸν Ἀγάθωνα ἀναφωνήσω τάδε τὰ
[15, 673]	(ὁ Ἡφαιστίων συγγραφεὺς καὶ) περὶ	τὸν	καλὸν ἡμῶν Ἄδραστον ἐγένετο. Ἐκδόντος
[15, 686]	πολλαῖς; Ἢ οὐκ οἴδατε καὶ	τὸν	καλὸν Ξενοφῶντα ἐν τῷ Συμποσίῳ
[15, 669]	ἐν Ὀμφάλῃ φησίν· Πίνειν μένοντα	τὸν	καλῶς εὐδαίμονα (κρεῖττον· μάχαι δ´
[15, 680]	καὶ ἄκανθάν τινα δένδρον, ὃ	τὸν	καρπὸν φέρει στρογγύλον ἐπί τινων
[15, 668]	ἰδεῖν, ὄμματι βηματίσαισθε τὸν αἰθέρα	τὸν	κατὰ κλίνην, εἰς ὅσον αἱ
[15, 675]	τὴν κεφαλὴν ἐδέσμευον· (καὶ ἐπὶ	τὸν	κίσσινον στέφανον ἦλθον αὐτόματόν τε
[15, 696]	Καὶ ὁ εἰς Ἀγήμονα δὲ	τὸν	Κορίνθιον Ἀλκυόνης πατέρα, ὃν ᾄδουσιν
[15, 693]	διακρατοῦντα θεὸν καὶ ἀεὶ περιπολεύοντα	τὸν	κόσμον ἀλλότριον εἶναι μέθης. Ἐμέμνηντο
[15, 669]	τοῦ τῶν ἐρώντων ἤθους περιαιρεῖται	τὸν	κόσμον, διὰ τοῦτο τὴν τοῦ
[15, 666]	διδάξω καθ´ ἕν· ὃς ἂν	τὸν	κότταβον ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα
[15, 666]	Διὶ Κακουμένῳ παιδιᾶς εἶδος παροίνιον	τὸν	κότταβον εἶναι ἀποδίδωσιν, ἐν ᾗ
[15, 665]	παρακορήσων. Σπονδὰς δ´ ἔπειτα παραχέας	τὸν	κότταβον παροίσω· (τῇ παιδὶ τοὺς
[15, 667]	ἆθλον προὔκειτο τῷ εὖ προεμένῳ	τὸν	κότταβον προείρηκε μὲν καὶ ὁ
[15, 667]	σφόδρα τὴν χεῖρα εὐρύθμως πέμπειν	τὸν	κότταβον, ὡς Δικαίαρχός φησιν καὶ
[15, 666]	κρηπῖδας, ἃς αὕτη φορεῖ, καὶ	τὸν	κότυλον τὸν σόν. {ΗΡ. Βαβαιάξ·
[15, 692]	μέλος ὑμῖν εἰς ἔρωτα κατὰ	τὸν	Κυθήριον ποιητήν, ὅτι Ἰανὸς ὁ
[15, 682]	πολλῶν σταδίων οὖσαν, ἧς περὶ	τὸν	κύκλον πεφυκέναι δι´ ἔτους ἄνθη
[15, 686]	ἄλλοις χρυσοῖς σκεύεσιν μύρα, νυστάζοντα	τὸν	Κύνουλκον θεασάμενός τις πολλῷ τῷ
[15, 671]	Δημοκρίτου ὁ Οὐλπιανὸς ἀποβλέψας πρὸς	τὸν	Κύνουλκον Οἵῳ μ´ ὁ δαίμων,
[15, 694]	Μυρτίλος ἔφη Ἀναξανδρίδην αὐτὸ διακεχλευακέναι	τὸν	κωμῳδιοποιὸν ἐν Θησαυρῷ λέγοντα οὕτως·
[15, 665]	{Α. Καὶ δὴ κέκραται. {Β.	Τὸν	λιβανωτὸν ἐπιτιθεὶς εἶπε (Σπονδὴ μὲν
[15, 669]	Ἀθηναίοις χαλκῷ νομίσματι χρήσασθαι, καὶ	τὸν	λόγον τοῦτον ἀνέγραψε (Καλλίμαχος ἐν
[15, 699]	καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ´ ἐνθεὶς	τὸν	λύχνον. Ἄλεξις δ´ Ἐκκηρυττομένῳ· Ὥστ´
[15, 699]	Ὥστ´ ἐξελὼν ἐκ τοῦ λυχνούχου	τὸν	λύχνον μικροῦ κατακαύσας ἔλαθ´ ἑαυτόν,
[15, 699]	ἐξελθών, κρότος γὰρ γίγνεται, καὶ	τὸν	λυχνοῦχον ἔκφερ´ ἐνθεὶς τὸν λύχνον.
[15, 699]	Εἶτ´ ἐπιφέρει· Καὶ πῶς ὑπερβὰς	τὸν	λυχνοῦχον οἴχεται κἄλαθέ σε; Ἐν
[15, 677]	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ὀδυσσεῦσι κέκληκεν	τὸν	λωτὸν στεφάνωμα διὰ τὸ πάντα
[15, 696]	ἐστὶν καὶ ὁ εἰς Κρατερὸν	τὸν	Μακεδόνα γραφείς, ὃν ἐτεκτήνατο Ἀλεξῖνος
[15, 667]	ἐστιν· (λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον	τὸν	μάνην καλούμενον, ἐφ´ ὃν τὴν
[15, 667]	Ἐὰν θίγῃ μόνον αὐτῆς, ἐπὶ	τὸν	μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος ἔσται
[15, 690]	οἳ δ´ Ἀθηναῖόν φασιν εἶναι	τὸν	Μέγαλλον. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Ἀριστοφάνης
[15, 685]	ἤδη γεγενημένον οὕτως δ´ εἴρηκε	τὸν	μεθύσην Ἄλεξις ἐν Εἰσοικιζομένῳ παύσομαί
[15, 685]	εἰπὲ διὰ τί Κρατῖνος εἴρηκε	τὸν	μελίλωτον τῷ τ´ ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ.
[15, 680]	ὑπὸ τοῦ Τιθωνοῦ, ἐπεὶ ἤκουσαν	τὸν	Μέμνονα τετελευτηκέναι, ἐν τούτῳ τῷ
[15, 681]	Ῥιζοτομικῷ καὶ ἀκακαλλίδα φησὶ καλεῖσθαι	τὸν	νάρκισσον καὶ κρόταλον. Τοῦ δὲ
[15, 676]	ἐκ τῆς σαμψύχου στέφανον εἶναι	τὸν	Ναυκρατίτην· πολὺ δὲ τὸ ἄνθος
[15, 669]	ἐπὶ σέλματα πέμπει. Κατὰ γὰρ	τὸν	νεώτερον Κρατῖνον, ὃς ἐν Ὀμφάλῃ
[15, 700]	ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν φησι	τὸν	νεώτερον Σικελίας τύραννον Ταραντίνοις εἰς
[15, 694]	ἕκαστος (τὸ στῆθος διελόντ´, ἔπειτα	τὸν	νοῦν ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα
[15, 666]	Κότταβος τὸ λυχνίον ἐστί. Πρόσεχε	τὸν	νοῦν· ᾠὰ μὲν πέντε νικητήριον.
[15, 674]	καὶ κόσμον οἰκεῖον τῇ παρὰ	τὸν	οἶνον διαγωγῇ, μηχανησάμενοι τὸν στέφανον.
[15, 674]	καὶ συνδεδέσθαι τοὺς κροτάφους πρὸς	τὸν	οἶνον. Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ τὸ
[15, 674]	οἱ ἀρχαῖοι διὰ τοὺς περὶ	τὸν	οἶνον πόνους τῶν κεφαλαλγιῶν δεσμοὺς
[15, 688]	δεδοικότα. Πλάτων δέ φησι τὸν	τῶν	ὅλων δημιουργὸν καὶ τὴν τοῦ
[15, 695]	δὲ καρκίνος ὧδ´ ἔφη, χαλᾷ	τὸν	ὄφιν λαβών· εὐθὺν χρὴ τὸν
[15, 681]	τὸ κοσμοσάνδαλον ἀνείροντας Λακεδαιμονίους, οἳ	τὸν	παλαιότατον τῆς πολιτικῆς κόσμον συμπατήσαντες
[15, 688]	τῶν δεινῶν προσδοκίᾳ πολλάκις ἁλλομένη	τὸν	παλμὸν εἰς ὑπεῖκον καὶ μαλακὸν
[15, 665]	τοῦ Φρυγὸς δοίη θεός, κατὰ	τὸν	πάνσοφον Εὐριπίδην, ἑταῖρε Τιμόκρατες, οὐκ
[15, 697]	ἀτακτότερός ἐστιν θεατής. Καὶ κατὰ	τὸν	παρῳδὸν Μάτρωνα· Οἳ μὲν γὰρ
[15, 690]	κόσμον εἰδέναι χροὸς ἄμεινον ἢ	τὸν	Πέλοπος ἐν νήσῳ τρόπον. Ἐν
[15, 686]	παύσομαι τὸ τήμερον, παραχωρῶν τε	τὸν	περὶ τῶν μύρων λόγον τοῖς
[15, 702]	ἐπίσταμαι. Ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες, κατὰ	τὸν	Πλάτωνα (οὐ Σωκράτους νέου καὶ
[15, 667]	φέρ´ ὀξύβαφα καὶ κανθάρους καὶ	τὸν	ποδανιπτῆρ´, ἐγχέασα θὔδατος. Κρατῖνος ἐν
[15, 702]	εἰς τὴν Ὑγίειαν παιᾶνα ᾄσας	τὸν	ποιηθέντα ὑπὸ Ἀρίφρονος τοῦ Σικυωνίου
[15, 685]	ὑποστησάμενος τὸν τοκιστήν φησιν· Καταλαμβάνομεν	τὸν	πορνοβοσκὸν καὶ δύο (ἑτέρους κατὰ
[15, 696]	Καὶ ὁ εἰς Πτολεμαῖον δὲ	τὸν	πρῶτον Αἰγύπτου βασιλεύσαντα παιάν ἐστιν,
[15, 680]	ὄντα καὶ τῶν τυχόντων κατὰ	τὸν	πρῶτον βίον, (διὰ στεφάνου δωρεάν,
[15, 668]	Παννυχίδι διὰ τούτων· Ὁ διαγρυπνήσας	(τὸν	πυραμοῦντα) λήψεται τὰ κοττάβια καὶ
[15, 677]	Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ πολλῆς τερατείας ἐπέδειξεν	τὸν	ῥοδίζοντα λωτόν, φάσκων αὐτὸν δεῖν
[15, 666]	αὕτη φορεῖ, καὶ τὸν κότυλον	τὸν	σόν. {ΗΡ. Βαβαιάξ· οὑτοσὶ μείζων
[15, 697]	μ´ ἀνέμνασας κείνων κυλίκων; Κατὰ	τὸν	σὸν Φίλωνα, δέον μηδένα τῶν
[15, 685]	καὶ τοῖς παισὶ παρακελεύομαι κατὰ	τὸν	Σοφοκλέα, ὃς ἐν Συνδείπνοις φησί·
[15, 696]	ἐπίρρημα, καθάπερ ὁ εἰς Λύσανδρον	τὸν	Σπαρτιάτην γραφεὶς ὄντως παιάν, ὅν
[15, 680]	αὐτούς τε περικειμένους καὶ ἐπὶ	τὸν	στέφανον ἀγωνιζομένους, καθὼς ἐν τοῖς
[15, 670]	(ὡς ἔοικεν, στεφανουμένους περιαιρεῖν αὑτῶν	τὸν	στέφανον ἀντιστρέφομεν τῇ ὑπονοίᾳ τὸ
[15, 674]	παρὰ τὸν οἶνον διαγωγῇ, μηχανησάμενοι	τὸν	στέφανον. (Βέλτιον δὲ διὰ τὸ
[15, 680]	περὶ τῆς Ῥωμαικῆς Διαλέκτου φησὶν	τὸν	στέφανον πάλαι χορωνὸν καλούμενον ἀπὸ
[15, 670]	στεφανοῦσθαι καὶ ἀνακηρύττεσθαι τῶν μὲν	τὸν	στέφανον περιαιρεῖ, τοῖς δὲ λοιποῖς
[15, 674]	Ἐπὶ (τε) τιμῇ τοῦ Προμηθέως	τὸν	στέφανον περιτίθεμεν τῇ κεφαλῇ, ἀντίποινα
[15, 685]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ ἀρχὴν ποιεῖται	τὸν	στέφανον τῆς εὐωχίας οὑτωσὶ λέγων·
[15, 679]	φησί, στέφανον μεταβήσομαι, ὁ Οὐλπιανός,	τὸν	ΣΤΡΟΥΘΙΝΟΝ καλούμενον, οὗ μέμνηται μὲν
[15, 668]	τάλαιναν πλάστιγγ´ ἂν ἴδοις παρὰ	τὸν	στροφέα τῆς κηπαίας ἐν τοῖσι
[15, 697]	μοι ὀργίζῃ, ἔρχομαί σοι λέξων	τὸν	συρβηνέων χορὸν ὅστις ἐστί. Καὶ
[15, 686]	Ξενοφῶντα ἐν τῷ Συμποσίῳ ποιοῦντα	τὸν	Σωκράτην τοιαυτὶ λέγοντα· Νὴ Δί´,
[15, 695]	ἐμπεδέως ἔθος· ἐν ταὐτᾷ πυέλῳ	τόν	τ´ ἀγαθὸν τόν τε κακὸν
[15, 693]	φέροντες τοῖς βωμοῖς, δεῖν λέγοντες	τὸν	τὰ ὅλα συνέχοντα καὶ διακρατοῦντα
[15, 695]	ταὐτᾷ πυέλῳ τόν τ´ ἀγαθὸν	τόν	τε κακὸν λόει. κγʹ Ἔγχει
[15, 695]	ἐλθεῖν Δαναῶν μετ´ Ἀχιλλέα. ιϚ	Τὸν	Τελαμῶνα πρῶτον, Αἴαντα δὲ δεύτερον
[15, 684]	δέ φησι τοῦ ἄνθους καὶ	τὸν	τῆς Ἀριάδνης καλούμενον στέφανον πεπλέχθαι.
[15, 694]	Σκόλια δὲ καλοῦνται οὐ κατὰ	τὸν	τῆς μελοποιίας τρόπον ὅτι σκολιὸς
[15, 670]	(οἴονταί τε καὶ πρὸς ἀλήθειαν	τὸν	τῆς ψυχῆς κόσμον ἐσκύλευνται, (καὶ)
[15, 685]	ἐν Τοκιστῇ. Αἰγύπτιον γὰρ ὑποστησάμενος	τὸν	τοκιστήν φησιν· Καταλαμβάνομεν τὸν πορνοβοσκὸν
[15, 669]	καὶ σημεῖον νομίζουσιν τοῦ καὶ	τὸν	τοῦ ἤθους κόσμον περιῃρῆσθαι τοὺς
[15, 670]	κόσμον ἐσκύλευνται, (καὶ) τούτοις καὶ	τὸν	τοῦ σώματος κόσμον ὑπὸ τοῦ
[15, 674]	Ἐκάλουν δὲ καὶ οἷς περιεδέοντο	τὸν	τράχηλον στεφάνους ὑποθυμίδας, ὡς Ἀλκαῖος
[15, 695]	φίλταθ´ Ἁρμόδιε καὶ Ἀριστόγειτον, ὅτι	τὸν	τύραννον κτανέτην ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας
[15, 695]	ὥσπερ Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων, ὅτε	τὸν	τύραννον κτανέτην (ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας
[15, 670]	καὶ θείῳ στεφάνῳ μικρὸν καὶ	τὸν	τυχόντα μεῖναι. Στεφανοῦσιν δὲ τὰς
[15, 699]	ποτε, (ὡς τάραχον γίνεσθαι οὐ	τὸν	τυχόντα τῶν ἐπὶ τούτοις πίστεων
[15, 671]	μῆλα ἢ στεφάνους. Φημὶ οὖν	τὸν	τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸν εἰς ἓξ
[15, 697]	πλεῖστον ἰσχύσαντος υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον	τὸν	τῶν ἱλαρῶν ᾀσμάτων ποιητήν· οὗπερ
[15, 688]	ἴδῃς δεδοικότα. Πλάτων δέ φησι	τὸν	τῶν ὅλων δημιουργὸν καὶ τὴν
[15, 700]	δὲ ἐν Ὕβρει· Οὔκουν λαβὼν	τὸν	φανὸν ἅψεις μοι λύχνον; (Ἄλλοι
[15, 699]	Τιμαχίδας δὲ ὁ Ῥόδιος δέλετρον	τὸν	φανὸν καλεῖσθαι, οἷον, φησίν, οἱ
[15, 699]	ἑλάνας καλοῦσιν. Ἀμερίας δὲ γράβιον	τὸν	φανόν. Σέλευκος δὲ οὕτως ἐξηγεῖται
[15, 686]	βοῦς ἐργάτης ἐργάζεται. Καὶ κατὰ	τὸν	Φλιάσιον δὲ Ἀριστίαν· καὶ γὰρ
[15, 676]	ὀνόματα. Οἱ γὰρ παῖδες κατὰ	τὸν	Χαιρήμονος Κένταυρον· Στεφάνους ἑτοιμάζουσιν, οὓς
[15, 702]	τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. Κατὰ γὰρ	τὸν	Χαλκοῦν Διονύσιον· Τί κάλλιον ἀρχομένοισιν
[15, 668]	ἑξῆς φησιν· Ἐξεπήδης´ ἀρτίως πέττουσα	τὸν	χαρίσιον. Ὅτι δὲ καὶ φίλημα
[15, 697]	οὐδὲν τῷ προκαθημένῳ καὶ διδάσκοντι	τὸν	χορόν, ἀλλ´ αὐτὸς πολὺ τούτων
[15, 672]	Ἱστορεῖται δ´ ὑπ´ αὐτὸν ἐκεῖνον	τὸν	χρόνον τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ περισχεθέντων
[15, 701]	δὲ τοῦτο δῆλον ὅτι καὶ	τὸν	χωλίαμβον ἀναθετέον αὐτῷ. Βραχειῶν γὰρ
[15, 692]	παιὰν ᾔδετο, μεγάλην Διὸς Σωτῆρος	ἄκατον	ἦρέ τις. Ἄλεξις δ´ ἐν
[15, 682]	ὀγδόῃ τῶν Ἱστοριῶν πρὸς ταῖς	ἑκατὸν	περὶ τὰς Ἄλπεις λίμνην τινά
[15, 672]	δὲ δὴ βαρβάρους Κᾶρας ὑπονοήσαντας	αὐτόματον	ἀποδεδρακέναι πρός τι λύγου θωράκιον
[15, 675]	ἐπὶ τὸν κίσσινον στέφανον ἦλθον	αὐτόματόν	τε καὶ πολὺν ὄντα καὶ
[15, 698]	~(ἔστι δέ τις Κλεόνικος, ὃν	ἀθάνατον	λάχε γῆρας, οὔτε ποιητάων ἀδαήμων
[15, 696]	χήρωσεν αὐγάς. Τοιγὰρ ἀοίδιμον ἔργοις	ἀθάνατόν	τέ μιν αὐξήσουσι Μοῦσαι, Μνημοσύνης
[15, 696]	ἐπὶ φρένα βάλλεις καρπόν τ´	ἀθάνατον	χρυσοῦ τε κρείσσω καὶ γονέων
[15, 693]	ἀνακειμένης τραπέζης χρυσῆς προπιὼν αὐτῷ	ἄκρατον	Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἐκέλευσεν βασταχθῆναι τὴν
[15, 675]	ἄμετρον ἀπόλαυσιν τῶν πολλῶν ἐκτρεπομένων	ἄκρατόν	τε προσφερομένων αὐτῶν, (οἳ μὲν
[15, 693]	ἐν τῷ περὶ Μέθης Τὸν	ἄκρατον,	φησίν, οἶνον τὸν ἐπὶ τῷ
[15, 666]	καθάρσει χρησάμενον. ~Δι´ ὃ καὶ	Ἐρασίστρατον	τὸν Ἰουλιήτην ἐν (τῇ περὶ
[15, 681]	κοσμοσάνδαλον ἀνείροντας Λακεδαιμονίους, οἳ τὸν	παλαιότατον	τῆς πολιτικῆς κόσμον συμπατήσαντες ἐξετραχηλίσθησαν.
[15, 702]	ἀρχομένοισιν ἢ καταπαυομένοις ἢ τὸ	ποθεινότατον;
[15, 679]	λεπτότατον περὶ σῶμα συνίλλεται (τε)	ἡδυπότατον	περὶ νυμφίον εὔτριχα, Κισσὸς ὅπως
[15, 679]	τόνδε φορήσεις στέφανον πολυποίκιλον ἀνθέων,	γρυπότατον,	χαριέστατον, ὦ Ζεῦ· τίς γὰρ
[15, 679]	ἔχους´ ἐνὶ δωματίῳ στρουθίον ἀεροφόρητον	λεπτότατον	περὶ σῶμα συνίλλεται (τε) ἡδυπότατον
[15, 689]	δὲ καὶ ἐν Κυρήνῃ ῥόδινον	χρηστότατον	καθ´ ὃν χρόνον ἔζη Βερενίκη
[15, 688]	ὕλη καὶ οἱ τεχνῖται τὸ	χρηστότατον	ποιοῦσι μύρον, ἀλλ´ οὐχ οἱ
[15, 679]	φορήσεις στέφανον πολυποίκιλον ἀνθέων, γρυπότατον,	χαριέστατον,	ὦ Ζεῦ· τίς γὰρ αὐτὸν
[15, 690]	Κράτης ἐν Γείτοσιν λέγων οὕτως·	Γλυκύτατον	δ´ ὦζε βασιλείου μύρου. (Σαπφὼ
[15, 683]	οὐδὲ βοάνθεμα κεῖνα τά τ´	αἰπύτατον	κάρη ὑψοῖ, φλόξ τε θεοῦ
[15, 700]	ἐν Ἰάμβοις τὸ στρατιωτικὸν λυχνεῖον	σύνθετον	οὕτως ὀνομάζει. Ἐν δὲ Φορμοφόροις
[15, 694]	Φερσεφόνη· χαίρετον, εὖ δὲ τάνδ´	ἀμφέπετον	πόλιν. γʹ (Ἐν Δήλῳ ποτ´
[15, 694]	σέ τε, παῖ Διός, Φερσεφόνη·	χαίρετον,	εὖ δὲ τάνδ´ ἀμφέπετον πόλιν.
[15, 683]	τ´ ἀνὰ κόλπῳ φυλλάδα νηλείην	ἐκχεύετον,	ἀρτίγονοι δὲ εἴδοντ´ ἠμύουσαι αἰεὶ
[15, 679]	ἥτις ἔχους´ ἐνὶ δωματίῳ στρουθίον	ἀεροφόρητον	λεπτότατον περὶ σῶμα συνίλλεται (τε)
[15, 695]	κατ´ αἶαν, φίλταθ´ Ἁρμόδιε καὶ	Ἀριστόγειτον,	ὅτι τὸν τύραννον κτανέτην ἰσονόμους
[15, 698]	ἔννεφ´, ὅπως ψηφῖδι κακὸς κακὸν	οἶτον	ὀλεῖται βουλῇ δημοσίῃ παρὰ θῖν´
[15, 694]	τινα περίοδον ἐξ ὑποδοχῆς, τὸ	τρίτον	δὲ καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσι
[15, 694]	δὲ καλὸν φυὰν γενέσθαι, τὸ	τρίτον	δὲ πλουτεῖν ἀδόλως, καὶ τὸ
[15, 694]	ὀρθῶς· δεύτερον δ´ εἶναι καλόν,	τρίτον	δὲ πλουτεῖν, τοῦθ´, ὁρᾷς, ἐμαίνετο·
[15, 668]	διὰ τούτων· Κότταβον ἐνθάδε σοι	τρίτον	ἑστάναι οἱ δυσέρωτες (ἡμεῖς προστίθεμεν
[15, 685]	καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων, ἔγχει κἀπιβόα	τρίτον	παιῶν´, ὡς νόμος ἐστίν. Ὁ
[15, 693]	ἐλάχιστον ᾖ τὸ πινόμενον· καὶ	τρίτον	προσκυνήσαντες λαμβάνουσιν ἀπὸ τῆς τραπέζης,
[15, 667]	τοῖς Ἰάμβοις. Τὸ δὲ καλούμενον	κατακτὸν	κοττάβιον τοιοῦτόν ἐστιν· (λυχνίον ἐστὶν
[15, 693]	ἡ πρόνοια δὲ τυφλόν τι	κἀσύντακτόν	ἐστιν, ὦ πάτερ. (Ἐν δὲ
[15, 673]	καθ´ ἱστορίαν καὶ λέξιν ζητουμένων,	ἕκτον	δὲ περὶ τῶν ἐν τοῖς
[15, 699]	δεξιᾷ γε τόνδ´ ἔχω τινά,	σιδηρότευκτον	ἐναλίων θηρῶν βέλος, κερατίνου τε
[15, 669]	τὴν τοῦ ἐπιφανοῦς κόσμου περιαίρεσιν	φρυκτόν	τινα, φησὶ Κλέαρχος ἐν πρώτῳ
[15, 689]	ἀλείμματα. Καὶ ῥόδινον μὲν πρὸς	πότον	ἐπιτήδειον, ἔτι δὲ μύρσινον, μήλινον·
[15, 689]	ἡ στακτὴ δὲ ἐπιτήδειος πρὸς	πότον,	ἔτι δὲ νάρδος. Τὸ δὲ
[15, 689]	δὲ καὶ ἑρπύλλινον ἐπιτήδεια πρὸς	πότον	καὶ κρόκινον τὸ χωρὶς σμύρνης
[15, 692]	ὦ Κύνουλκε Θεόδωρε, μύροις παρὰ	πότον	τοῖς ἐλάχιστα καροῦν δυναμένοις, τοῖς
[15, 685]	λεπτᾶς ἀπὸ μυρτίδος εὐγνήτων κλαδέων	δισύναπτον.	(Εὔβουλος Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ εἰσῆλθε
[15, 686]	ἑστιᾷς· οὐ γὰρ μόνον δεῖπνον	ἄμεμπτον	παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ ἀκροάματα καὶ
[15, 676]	τὸ ἄνθος τοῦτο κατὰ τὴν	Αἴγυπτον.	(Διάφορος δὲ γίνεται κατὰ τὴν
[15, 676]	Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι παραγενομένῳ εἰς	Αἴγυπτον	δῶρα πέμψαι τοὺς Αἰγυπτίους ἄλλα
[15, 689]	(διὰ τὴν σμύρναν ἣν εἰς	Αἴγυπτον	καταγομένην κομίζεσθαι πρὸς τοὺς Ἕλληνας.
[15, 680]	ἐν τῷ Περὶ τῶν κατ´	Αἴγυπτον	περὶ Ἄβυδον πόλιν τὰς ἀκάνθας
[15, 698]	νεμεσήσῃ (πεσσομένης ἀλόχου τὸν ἀχαικὸν	ἄρτον	ἐν οἴκοις, καί ποτέ τις
[15, 694]	δὲ πλουτεῖν ἀδόλως, καὶ τὸ	τέταρτον	ἡβᾶν μετὰ τῶν φίλων. σθέντος
[15, 672]	ἵδρυτο. Διόπερ ἐξ ἐκείνου καθ´	ἕκαστον	ἔτος ἀποκομίζεσθαι τὸ βρέτας εἰς
[15, 670]	δαιμόνιον δικαίως βραβεύουσα τῶν πραγμάτων	ἕκαστον	οἴεται δεῖν τοὺς ἐρῶντας μὴ
[15, 694]	ἐνταῦθα γὰρ ἤδη τῶν σοφῶν	ἕκαστον	ᾠδήν τινα καλὴν εἰς μέσον
[15, 673]	καὶ) περὶ τὸν καλὸν ἡμῶν	Ἄδραστον	ἐγένετο. Ἐκδόντος γὰρ τούτου πέντε
[15, 689]	ἐσκευάζετο λιβανώτινον μύρον. Μύρον δὲ	χρηστὸν	μύρῳ εὐτελεῖ ἐπιχεόμενον ἐπιπολῆς μένει·
[15, 689]	ἐπιχεόμενον ἐπιπολῆς μένει· μέλι δὲ	χρηστὸν	χείρονι ἐπιχεόμενον εἰς τὸ κάτω
[15, 687]	ἐν Πονήρᾳ οὕτως· Ὑγιείας μέρος	μέγιστον	ὀσμὰς ἐγκεφάλῳ χρηστὰς ποιεῖν. Καὶ
[15, 681]	καὶ δυναμένην τέρπειν, (ἀλλὰ πρὸς	ὀλίγιστον.	Τὸ δὲ μέλαν, φησί, τὴν
[15, 692]	ἡ οἰκεία τῆς τριχὸς ὑγρότης.	Ἥδιστον	δέ, ἄνδρες φίλοι, ἀναγινώσκων τὴν
[15, 682]	Κυρήνῃ, διὸ καὶ τὸ μύρον	ἥδιστον.	Καὶ τῶν ἴων δὲ καὶ
[15, 689]	εὐστόμαχον ὂν καὶ τὴν διάνοιαν	ἀπαραπόδιστον	φυλάσσει. Καὶ τὸ σαμψούχινον δὲ
[15, 697]	παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ προσαγορευθέντι Μεγάλῳ	πλεῖστον	ἰσχύσαντος υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον τὸν
[15, 668]	ἐν ταῖς παννυχίσιν, ἐν αἷς	πλεῖστον	ὅσον χρόνον διηγρύπνουν χορεύοντες· καὶ
[15, 696]	Ἀρετὰ πολύμοχθε γένει βροτείῳ, θήραμα	κάλλιστον	βίῳ, σᾶς πέρι, παρθένε, μορφᾶς
[15, 668]	ἀγνύντες, τί μου (λέγοντες· ὦ	κάλλιστον	Ἡρακλεῖ λάταξ τοῦτο δὲ λέγοντες
[15, 678]	τρίτος οὗτος δ´ ἔχει σύκων	κυλιστὸν	στέφανον. ἀλλ´ ἔχαιρε καὶ Ζῶν
[15, 678]	δὲ καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς	ΚΥΛΙΣΤΟΝ	τινα καλούμενον στέφανον καὶ μνημονεύοντα
[15, 694]	ἀδόλῳ φρενί. ζʹ Ὑγιαίνειν μὲν	ἄριστον	ἀνδρὶ θνητῷ, δεύτερον δὲ καλὸν
[15, 695]	αἰχμητά, λέγουσί σε ἐς Τροίαν	ἄριστον	ἐλθεῖν Δαναῶν μετ´ Ἀχιλλέα. ιϚ
[15, 694]	τὸ μὲν ὑγιαίνειν πρῶτον ὡς	ἄριστον	ὂν ὠνόμασεν ὀρθῶς· δεύτερον δ´
[15, 688]	καὶ ἐν Κυζίκῳ· ῥόδινον δὲ	κράτιστον	ἐν Φασήλιδι, καὶ τὸ ἐκ
[15, 689]	ἔτι δὲ κύπρινον καὶ κρόκινον·	βέλτιστον	δ´ ἐν Αἰγίνῃ καὶ Κιλικίᾳ.
[15, 684]	σηκοῖς ἢ αὐτοῖς βρετάεσσιν, ὅτε	πρώτιστον	ἴδωνται· πολλάκι θελμια καλά, τοτὲ
[15, 693]	μετὰ τὴν πλήρωσιν διδόασιν, ὅπως	ἐλάχιστον	ᾖ τὸ πινόμενον· καὶ τρίτον
[15, 693]	Νικόστρατος οὕτως φησίν· Ἄλλ´ ἐγχέασα	θᾶττον	Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι τὴν
[15, 692]	μαραίνει. (Διὸ καὶ τὰ πιλία	θᾶττον	ποιεῖ πολιούς· ἐκπίνεται γὰρ ἡ
[15, 689]	λαμβάνει γὰρ αὑτοῦ καθύπερθεν τὸ	ἧττον.	Τοῦ δὲ Αἰγυπτίου μύρου μνημονεύων
[15, 669]	Πίνειν μένοντα τὸν καλῶς εὐδαίμονα	(κρεῖττον·	μάχαι δ´ ἄλλοισι καὶ πόνος
[15, 685]	Ὁ δὲ πεποιηκὼς τοὺς εἰς	αὐτὸν	ἀναφερομένους Μεταλλεῖς φησιν· Ὑπ´ ἀναδενδράδων
[15, 677]	ἐπέδειξεν τὸν ῥοδίζοντα λωτόν, φάσκων	αὐτὸν	δεῖν καλεῖν Ἀντινόειον, ἀναπεμφθέντα ὑπὸ
[15, 672]	τῆς κλοπῆς τοῦ πυρός, λύσας	αὐτὸν	ἐκ τῶν χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ
[15, 672]	ζήτησιν ποιησαμένων. Ἱστορεῖται δ´ ὑπ´	αὐτὸν	ἐκεῖνον τὸν χρόνον τῶν Καρῶν
[15, 669]	φιλονεικίας παυόμενος ἧς εἶχε πρὸς	αὐτόν,	ἐπεὶ θόρυβος κατεῖχεν τὸ συμπόσιον,
[15, 697]	Καὶ μετὰ ταῦτα ἀποβλέψας εἰς	αὐτὸν	ἔφη· ἀλλ´ ἐπειδή μοι ὀργίζῃ,
[15, 680]	μετὰ ταῦτα τῶν φίλων ἕνα	αὐτὸν	ἔχοντα ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ στρατηγόν,
[15, 679]	χαριέστατον, ὦ Ζεῦ· τίς γὰρ	αὐτὸν	ἔχουσα φιλήσει. (Κἀν τοῖς ἑξῆς
[15, 698]	ἐν Εὐνείδαις καὶ τῶν κατ´	αὐτὸν	Ἡγήμων ὁ Θάσιος, ὃν ἐκάλουν
[15, 699]	δὲ τοῖς ἑξῆς καὶ λυχνίδιον	αὐτὸν	καλεῖ διὰ τούτων· Ἀλλ´ ὥσπερ
[15, 674]	συγγραφεύς· ἀπέδειξε δὲ καὶ διαφωνοῦντα	αὐτὸν	κατ´ ἔνια τῶν ἱστορηθέντων παρὰ
[15, 686]	τοσούτων λεχθέντων μηδὲν ἀποκρίνεται, κελεύω	αὐτὸν	κατὰ τοὺς Ἀλέξιδος Διδύμους ΧΥΔΑΙΟΙΣ
[15, 679]	Γαλήνη δ´ ἡ Σμυρναία στρουθιον	αὐτὸν	ὀνομάζει. ΠΟΘΟΣ. Οὕτως τις στέφανος
[15, 690]	Πρὸς τῷ μυροπώλῃ γευόμενον κατελίμπανον	αὐτὸν	περὶ μύρον μέλλει τε συνθείς
[15, 696]	τὸ παιανικὸν ἐπίφθεγμα. Παρέθετο δ´	αὐτὸν	Πολέμων ὁ περιηγητὴς ἐν τῇ
[15, 675]	Γενομένης δ´ αἰθρίας εἰς τὸν	αὐτὸν	ὑποστρέψαντες τόπον, γευσάμενοι τοῦ μίγματος
[15, 692]	θυγατέρα δὲ Ὀλιστήνην γεννῆσαι. Καὶ	αὐτὸν	ὡς μειζόνων ὀρεγόμενον πραγμάτων (εἰς
[15, 686]	Ὃ δὲ διεγερθεὶς καὶ μόλις	ἑαυτὸν	ἀναλαβὼν (τί τοῦτ´, εἶπεν, Ἡράκλεις;
[15, 699]	τὸν λύχνον μικροῦ κατακαύσας ἔλαθ´	ἑαυτόν,	ὑπὸ μάλης τῇ γαστρὶ μᾶλλον
[15, 700]	ἡμερῶν ἐστιν ἀριθμὸς εἰς τὸν	ἐνιαυτόν.	Ἕρμιππος δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν
[15, 691]	περιστερὰς ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένας εἰς οὐχὶ	ταὐτόν,	μὰ Δία, τὴν αὐτὴν μύρον,
[15, 698]	ἀπείσομαι εἰς Θασίους μηθὲν πημαίνων	κλυτὸν	ἄργυρον ἐγγυαλίξων, μή τίς μοι
[15, 670]	εἶπεν. Ἐστὶν δ´ ὃ λέγει	τοιοῦτον·	~ἕνα βούλεσθαι ἀριθμὸν εὑρεῖν, ᾧ
[15, 667]	Τὸ δὲ καλούμενον κατακτὸν κοττάβιον	τοιοῦτόν	ἐστιν· (λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον
[15, 694]	εἶναι) σκόλιον ἐκλήθη. Τὸ δὲ	τοιοῦτον	ᾔδετο ὁπότε τὰ κοινὰ καὶ
[15, 690]	λέγ´, ὅτι φέρεις αὐτῇ μύρον	τοιοῦτον	οἷον οὐ Μέγαλλος πώποτε ἥψησεν
[15, 689]	καὶ τὰ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ διὰ	πλοῦτον	καὶ διὰ τὴν Ἀρσινόης καὶ
[15, 669]	νομίσματι χρήσασθαι, καὶ τὸν λόγον	τοῦτον	ἀνέγραψε (Καλλίμαχος ἐν τῇ τῶν
[15, 680]	τῷ τῆς Αἰγύπτου τότε βασιλεύοντι.	Τοῦτον	γὰρ ἡσθέντα τῷ κάλλει τοῦ
[15, 692]	(κατοικήσαντος αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ὄρους.	Τοῦτον	δὲ καὶ στέφανον πρῶτον εὑρεῖν
[15, 692]	σχεδίαν ἢ στέφανον ἢ πλοῖον.	Τοῦτον	δὲ τὴν ἀδελφὴν γήμαντα Καμήσην
[15, 699]	ὁ τραγῳδοδιδάσκαλος ποιήσας ἐλεγεῖον τρόπον	τοῦτον	δηλοῖ· (Ὡς Ἀγαθοκλῆος λάσιαι φρένες
[15, 677]	λέγειν εἴη σοφός. ΙΣΘΜΙΑΚΟΝ. Οὕτως	τοῦτον	καλούμενον στέφανον Ἀριστοφάνης μνήμης ἠξίωσεν
[15, 695]	λαβεῖν. κβʹ Πόρνη καὶ βαλανεὺς	τωὐτὸν	ἔχους´ ἐμπεδέως ἔθος· ἐν ταὐτᾷ
[15, 698]	ἱστορῶν τάδε γράφει· Καὶ τὸν	Βοιωτὸν	δὲ καὶ τὸν Εὔβοιον τοὺς
[15, 677]	κωμῳδιοποιὸς ἐν Ὀδυσσεῦσι κέκληκεν τὸν	λωτὸν	στεφάνωμα διὰ τὸ πάντα τὰ
[15, 677]	πολλῆς τερατείας ἐπέδειξεν τὸν ῥοδίζοντα	λωτόν,	φάσκων αὐτὸν δεῖν καλεῖν Ἀντινόειον,
[15, 685]	διὰ τί Κρατῖνος εἴρηκε τὸν	μελίλωτον	τῷ τ´ ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ. Ἐπεὶ
[15, 685]	αὐτὴν παντοδαποῖς τραγήμασιν, μύρον, στεφάνους,	λιβανωτόν,	αὐλητρίδα λαβέ. Φιλόξενος δ´ ὁ
[15, 665]	Καὶ δὴ κέκραται. {Β. Τὸν	λιβανωτὸν	ἐπιτιθεὶς εἶπε (Σπονδὴ μὲν ἤδη
[15, 683]	αὐτῆς μήκωνος ἄπο πλαταγώνια βάλλοις,	ἄβρωτον	κώδειαν ὄφρα κνώπεσσι φυλάξῃ· φυλλάσιν
[15, 695]	μετ´ Ἀχιλλέα. ιϚ Τὸν Τελαμῶνα	πρῶτον,	Αἴαντα δὲ δεύτερον ἐς Τροίαν
[15, 696]	ὁ εἰς Πτολεμαῖον δὲ τὸν	πρῶτον	Αἰγύπτου βασιλεύσαντα παιάν ἐστιν, ὃν
[15, 688]	τῆς Ἥρας λέγει· Ἀμβροσίῃ μὲν	πρῶτον	ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος λύματα πάντα
[15, 680]	καὶ τῶν τυχόντων κατὰ τὸν	πρῶτον	βίον, (διὰ στεφάνου δωρεάν, ὃν
[15, 693]	Ἔριφος Μελιβοίᾳ· Ἐκπεπήδηκας πρὶν Ἀγαθοῦ	πρῶτον	Δαίμονος λαβεῖν, πρὶν Διὸς σωτῆρος.
[15, 680]	τούτων καὶ τελευταῖον μὲν φαίνεται,	πρῶτον	δὲ παύεται. Τὰ δὲ θερινὰ
[15, 689]	πάλαι μὲν μέτριον, ὕστερον δὲ	πρῶτον	διὰ Στρατονίκην τὴν Εὐμένους. Ἡ
[15, 701]	φανερῶς πέπλασται, ἐπὶ σπονδαῖς τοῦτο	πρῶτον	εἰς τρὶς εἰπεῖν τὸν θεὸν
[15, 677]	ναρκισσίνους ὀλίσβους. Καὶ ὃς γελάσας	~Πρῶτον	ἐν τοῖς Ἕλλησι στέφανος ὠνομάσθη,
[15, 692]	ὄρους. Τοῦτον δὲ καὶ στέφανον	πρῶτον	εὑρεῖν καὶ σχεδίας καὶ πλοῖα
[15, 694]	ἦν ᾀδόμενα, ὧν τὸ μὲν	πρῶτον	ἦν ὃ δὴ πάντας ᾄδειν
[15, 666]	θεωρίας, μάθε παρ´ (ἐμοῦ ὅτι	πρῶτον	μὲν ἡ τῶν κοττάβων εὕρεσις
[15, 688]	τοῦ πλευμόνος αὐτῇ φύσιν περιθεῖναι,	πρῶτον	μὲν μαλακὴν καὶ ἄναιμον, εἶτα
[15, 680]	Διὸς ἄνθος, ἴφυον, φλόγα, ἡμεροκαλλές.	Πρῶτόν	τε τῶν ἀνθέων ἐκφαίνεσθαί φησιν
[15, 692]	καὶ πλοῖα καὶ νόμισμα χαλκοῦν	πρῶτον	χαράξαι. Διὸ καὶ τῶν κατὰ
[15, 686]	ἐλευθερίων μόχθων (ὀσμαὶ ἐπιτηδευμάτων τε	πρῶτον	χρηστῶν καὶ χρόνου πολλοῦ δέονται,
[15, 694]	ὅστις ἦν, τὸ μὲν ὑγιαίνειν	πρῶτον	ὡς ἄριστον ὂν ὠνόμασεν ὀρθῶς·
[15, 680]	ὄρειον καὶ τὸ τοῦ βολβοῦ	κώδυον.	Συμπλέκουσι γὰρ καὶ τοῦτ´ ἔνιοι
[15, 690]	ἐν Λήροις οὕτως· Ἔστην δὲ	κἀκέλευον	ἐγχέασθε νῷν βρένθειον, ἵνα τοῖς
[15, 675]	χρώμενοι τοῖς παραπίπτουσι τὴν κεφαλὴν	ἐδέσμευον·	(καὶ ἐπὶ τὸν κίσσινον στέφανον
[15, 688]	δὲ προκέκριται τὸ ἐν Αἰγύπτῳ,	δευτερεῦον	δ´ ἐστὶ τὸ Κυπριακὸν καὶ
[15, 697]	ἢ κἀπ´ ὀλίγον σου πεφροντικέναι,	κύον	ἀδδεές Ἀλλ´ ἐπεὶ διδάσκειν μέ
[15, 679]	καὶ τὸ κρίνον καὶ τὸ	ἴφυον	καὶ ἀμάρακος ὁ Φρύγιος, ἔτι
[15, 680]	καὶ τὸ κρίνον καὶ τὸ	ἴφυον	καὶ ἀμάρακος ὁ Φρύγιος, ἔτι
[15, 680]	Θεόφραστος τάδε· ἴον, Διὸς ἄνθος,	ἴφυον,	φλόγα, ἡμεροκαλλές. Πρῶτόν τε τῶν
[15, 699]	Σιληνὸν μὲν γάρ τις τὸν	γλωσσογράφον	ἔφασκεν Ἀθηναίους λέγειν τὰς λαμπάδας
[15, 690]	τούτων· (Βακκάρι δὲ τὰς ῥῖνας	ἤλειφον·	ἐσθ´ οἵη περ κρόκος. Ἀχαιὸς
[15, 682]	Παρθικῶν ἄνθος τι ἀναγράφει καλούμενον	ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ	κατὰ τὴν Παρθικὴν χώραν, περὶ
[15, 682]	μῖλάξ τε καὶ τὸ καλούμενον	φιλάδελφον,	ὃ τὴν ἐπωνυμίαν ἔλαβε τῇ
[15, 682]	ῥόδον φησὶ τοὺς Ἀρκάδας καλεῖν	εὔομφον	ἀντὶ τοῦ εὔοσμον. Ἀπολλόδωρος δ´
[15, 665]	Φρυγὸς δοίη θεός, κατὰ τὸν	πάνσοφον	Εὐριπίδην, ἑταῖρε Τιμόκρατες, οὐκ ἂν
[15, 689]	μήλινον· τοῦτο δ´ ἐστὶν καὶ	εὐστόμαχον	καὶ ληθαργικοῖς χρήσιμον. Τὸ δ´
[15, 689]	ληθαργικοῖς χρήσιμον. Τὸ δ´ οἰνάνθινον	εὐστόμαχον	ὂν καὶ τὴν διάνοιαν ἀπαραπόδιστον
[15, 699]	ὅ τι δή ποτε, (ὡς	τάραχον	γίνεσθαι οὐ τὸν τυχόντα τῶν
[15, 694]	καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσι τάξιν	ἔχον,	οὗ μετεῖχον οὐκέτι πάντες, ἀλλ´
[15, 694]	ἀταξίαν τινὰ μόνον παρὰ τἄλλα	ἔχον	τὸ μήθ´ ἅμα μήθ´ ἑξῆς
[15, 667]	τοιοῦτόν ἐστιν· (λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν,	ἔχον	τὸν μάνην καλούμενον, ἐφ´ ὃν
[15, 694]	ἐπὶ πᾶσι τάξιν ἔχον, οὗ	μετεῖχον	οὐκέτι πάντες, ἀλλ´ οἱ συνετοὶ
[15, 695]	Ἀθηναίης ἐν θυσίαις ἄνδρα τύραννον	Ἵππαρχον	ἐκαινέτην ιγʹ Αἰεὶ σφῷν κλέος
[15, 675]	τοῦ μίγματος προσηνῆ καὶ ἄλυπον	ἔσχον	ἀπόλαυσιν. Καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ
[15, 699]	κρότος γὰρ γίγνεται, καὶ τὸν	λυχνοῦχον	ἔκφερ´ ἐνθεὶς τὸν λύχνον. Ἄλεξις
[15, 699]	Ῥωποπώλῃ προειπών· Λαβὲ τριόδοντα καὶ	λυχνοῦχον,	ἐπιφέρει· Ἐεγὼ δὲ δεξιᾷ γε
[15, 700]	Ἀνεψιοῖς· Οἶς´ εἰσιὼν πανόν, λύχνον,	λυχνοῦχον,	ὅ τι πάρεστι· φῶς μόνον
[15, 699]	ἄλλος δὲ φανόν, ὃ δὲ	λυχνοῦχον,	ὃ δὲ λύχνον, καὶ δίμυξον
[15, 699]	δὲ τῷ δευτέρῳ Νιόβῳ προειπὼν	λυχνοῦχον	Οἴμοι κακόδαιμον, φησίν, ὁ λυχνοῦχος
[15, 699]	ἐπιφέρει· Καὶ πῶς ὑπερβὰς τὸν	λυχνοῦχον	οἴχεται κἄλαθέ σε; Ἐν δὲ
[15, 700]	τοῦ πανοῦ. Πρὸ ἡμῶν καὶ	ξυλολυχνοῦχον.	Ξυλολύχνου δὲ μέμνηται Ἄλεξις· καὶ
[15, 681]	Θανασίμων Φαρμάκων ΑΜΑΡΑΚΟΝ, φησίν, ὃν	σάμψουχόν	τινες καλοῦσιν. ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ δὲ μνημονεύει
[15, 675]	πολλῶν πυθόμενος, ὡς οὐδὲν ἐμάνθανον,	ἐνέτυχον	ὀψέ ποτε Πολυχάρμου Ναυκρατίτου ἐπιγραφομένῳ
[15, 688]	ἡ Κυπρία καὶ Ἀδραμυττηνή· ἀμαράκινον	Κῷον	καὶ μήλινον. (Κύπρινον δὲ προκέκριται
[15, 701]	δύο συλλαβῶν λεγομένων ἰὴ παιάν	ἡρῷον	γίνεται, βραχέων δὲ (λεχθεισῶν) ἰαμβεῖον·
[15, 676]	(ὀδμῆς τε ἡδίστης ἐπλήρωσεν τὴν	ναῦν	ἤδη ἀπειρηκόσι τοῖς ἐμπλέουσιν τὴν
[15, 680]	ἐν Αἰγύπτῳ πυθόμενοι βασιλεύειν τὸν	Βάβυν,	ὅς ἐστι Τυφών. Δημήτριος δ´
[15, 696]	τούτῳ θερίζω, (τούτῳ πατέω τὸν	ἁδὺν	οἶνον ἀπ´ ἀμπέλω, τούτῳ δεσπότας
[15, 686]	ἢ μαζαγρέτας, Ἅιδου τραπεζεύς, ἀκρατέα	νηδὺν	ἔχων. Ἐπεὶ δὲ τοσούτων λεχθέντων
[15, 686]	φησί· ~(Φορεῖτε, μασσέτω τις, ἐγχείτω	βαθὺν	κρατῆρ´· ὅδ´ ἁνὴρ οὐ πρὶν
[15, 695]	ἔφη, χαλᾷ τὸν ὄφιν λαβών·	εὐθὺν	χρὴ τὸν ἑταῖρον ἔμμεν καὶ
[15, 667]	τε μικρὸν ἐγχέαι καὶ μὴ	πολύν·	(ἔπειτ´ ἀφήσεις. {Β. Τίνα τρόπον;
[15, 675]	στέφανον ἦλθον αὐτόματόν τε καὶ	πολὺν	ὄντα καὶ κατὰ πάντα τόπον
[15, 690]	(ἐχθὲς Μελανώπῳ, πολυτελοῦς Αἰγυπτίου, ᾧ	νῦν	ἀλείφει τοὺς πόδας Καλλιστράτου. Μνημονεύει
[15, 681]	οἱ Λάκωνες ὡς ἀπόρθητοί ποτε;	Νῦν	δ´ ὁμηρεύους´ ἔχοντες πορφυροῦς κεκρυφάλους;
[15, 689]	παρείχετο, μάλιστα δὲ τὸ τήλινον,	νῦν	δὲ οὔ. Ἐν δὲ Περγάμῳ
[15, 689]	καὶ μάλιστα (ἐν) τῷ μεγαλλείῳ,	νῦν	δὲ οὔ. Ἤκμαζε δὲ καὶ
[15, 689]	δὲ Περγάμῳ πρότερον μὲν ἐξόχως,	νῦν	δὲ οὔ, μυρεψοῦ τινος (ἐκπονήσαντος
[15, 687]	Νόμων κεκώλυκε τοὺς ἄνδρας μυροπωλεῖν.	Νῦν	δὲ τῶν ἀνθρώπων οὐχ αἱ
[15, 673]	παρ´ Ἀνακρέοντι λυγίνου στεφάνου· ὅπερ	νῦν	ἐν τῇ Ῥώμῃ εὕρομεν παρὰ
[15, 673]	θεὸν ἐπιτρέψαι (φορεῖν τὸν καὶ	νῦν	ἔτι διαμένοντα τῆς δάφνης στέφανον.
[15, 701]	ἔχουσα, ἐπιβᾶσα τῷ λίθῳ τῷ	νῦν	ἔτι κειμένῳ ὑπὸ τῷ ποδὶ
[15, 699]	ἔσταζεν, Ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ	νῦν	καλούμενοι φανοὶ ὠνομάζοντο Ἀριστοφάνης ἐν
[15, 698]	ὀλλυμένων τε ἀνδρῶν, οἳ (καὶ)	νῦν	κεῖθι κακῶς κακὰ ῥαψῳδοῦσιν· οἷς
[15, 700]	Φερεκράτης δὲ ἐν Κραπατάλλοις τὴν	νῦν	λυχνίαν καλουμένην λύχνειον κέκληκεν διὰ
[15, 679]	ὥσπερ παρὰ Ἀλεξανδρεῦσι μέχρι καὶ	νῦν.	(Μνημονεύει δ´ αὐτῶν Χαιρήμων ὁ
[15, 678]	περὶ Θυσιῶν, ψιλίνους αὐτοὺς φάσκων	νῦν	ὀνομάζεσθαι, ὄντας ἐκ φοινίκων. Φέρειν
[15, 668]	λέγει ὁ Εὔβουλος· Εἶεν γυναῖκες·	νῦν	ὅπως τὴν νύχθ´ ὅλην ἐν
[15, 691]	τῆς χρήσεως, ὥσπερ οὐδὲ ἡμεῖς	(νῦν	οὕτω πολυτίμων τῶν καλλίστων ὑπαρχόντων,
[15, 691]	ἐξὸν ταῖς χερσίν, ὥσπερ ἡμεῖς	νῦν	ποιοῦμεν, ἀρυσαμένους ἀλείφεσθαι πᾶν τὸ
[15, 672]	ἐπιμεληθῆναι τοῦ (ἱεροῦ τοῦ καὶ	νῦν	ὑπάρχοντος, πρότερον δὲ ὑπὸ Λελέγων
[15, 666]	Ἀμειψίου Ἀποκοτταβίζοντας ἀποβλύζειν ὑπολαμβάνεις. Ἐπεὶ	οὖν	ἄπειρος εἶ τῆς τοιαύτης θεωρίας,
[15, 675]	εὗρεν κεφαλαλγίας δεσμὸν φάρμακον. Τούτῳ	οὖν	βοηθήματι πρὸς πότους χρώμενοι τοῖς
[15, 675]	ἀρχηγὸν αἴτιον ὑπολαβόντες. Ἔδει μὲν	οὖν	βοηθημάτων τοῖς ἐν τῷ πότῳ
[15, 694]	(τε) εἰς τὸν βίον. Τῶν	οὖν	δειπνοσοφιστῶν ὃ μέν τις ἔλεγε
[15, 669]	τὸ σὸν εὖ θέμενος. (Φὴς	οὖν	διὰ τί, τῶν ἐστεφανωμένων ἐὰν
[15, 686]	καὶ θεάματα ἥδιστα παρέχεις. Τί	οὖν	εἰ καὶ μύρον ἐνέγκαι τις
[15, 676]	πρὸς τῷ καὶ ἐμψύχειν. Γελοῖοι	οὖν	εἰσιν καὶ οἱ λέγοντες Ναυκρατίτην
[15, 699]	Εὐβοίῳ τέρψεται οὐδ´ ὀλίγον. (Πολλῶν	οὖν	ἑκάστοτε τοιούτων λεγομένων, ἐπεί ποτε
[15, 677]	ἐπεποιήκει οὗτος ὁ λέων. Ἡσθεὶς	οὖν	ἐπὶ τῇ τῆς ἐννοίας εὑρέσει
[15, 669]	στεφάνων πάντ´ ἐγένοντο χαμαί. Σὸν	οὖν	ἐστιν, ὦ μουσικώτατε, τὴν χιλιέτη
[15, 679]	παῖδα, τοῦ πατρὸς παρόν. Ἐπειδὴ	οὖν	ἤδη καὶ σὺ πεπλήρωσαι οὐ
[15, 671]	πλέγματα ἡ λύγος ἐπιτήδειος. Εἰπὲ	οὖν	ἡμῖν τι περὶ τούτων ζητήσεως
[15, 672]	χρωμένους ἀπαίρειν οὐ δύνασθαι. Ἡγησαμένους	οὖν	θεῖόν τι τοῦτ´ εἶναι πάλιν
[15, 677]	τι τὴν ὑπογλωττίδα ἀποδίδωσιν. Λαβὲ	οὖν	καὶ παρ´ ἐμοῦ κατὰ τὸν
[15, 675]	ἡ τοῦ λέγειν πιθανότης (ἔοικεν	οὖν	ὁ στέφανος τοῦτο ποιεῖν βούλεσθαι.
[15, 682]	εἶναί φησι ποιήματα· λέγει δ´	οὖν	ὅστις ἐστὶν ὁ ποιήσας αὐτὰ
[15, 668]	τῷ περὶ Ἀλκαίου. Οὐκ ἀπεικότως	οὖν	οὐδ´ ὁ Καλλίμαχος Σικελὴν τὴν
[15, 678]	κυκλούμενος ὥσπερ κυλιστὸς στέφανος. Τίς	οὖν	οὗτος ὁ κυλιστός; Οἶδα γὰρ
[15, 677]	ἐν Ταγηνισταῖς λέγων οὕτως· Τί	οὖν	ποιῶμεν; Χλανίδ´ ἐχρῆν λευκὴν λαβεῖν·
[15, 676]	τότε ἐκάλεσε Ναυκρατίτην. Ὁ μὲν	οὖν	Πολύχαρμος ταῦτα. Οἷς κἀγὼ πείθομαι,
[15, 671]	ἤτοι μῆλα ἢ στεφάνους. Φημὶ	οὖν	τὸν τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸν εἰς
[15, 698]	ποιητῶν ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν μὲν	οὖν	τοῦ γένους Ἱππώνακτα φατέον τὸν
[15, 670]	ἀπαλλαγῶσιν τῆς ἐπιθυμίας. Τὴν ἀφαίρεσιν	οὖν	τοῦ στεφάνου σημεῖον τοῦ ἔτι
[15, 671]	ἡμεῖς ψαμμακόσιοι ἐσμὲν δῆλον. Ὁ	οὖν	τῶν ἑξήκοντα ἀριθμὸς εἰς ἓξ
[15, 692]	τῶν μύρων χρῆσιν ὥρμησεν. Χρηστέον	οὖν,	ὦ Κύνουλκε Θεόδωρε, μύροις παρὰ
[15, 673]	τῇ νήσῳ συνηθεστέραν ὑπάρχειν. Ὁ	γοῦν	Ἀνακρέων φησίν· Μεγίστης ὁ φιλόφρων
[15, 687]	(ἔκ τινων ποτηρίων) ἑλκύσας, λόγῳ	γοῦν	ἀντελάβετο τῆς ἀρετῆς, ἐπιγραψάμενος τοῖς
[15, 689]	μελῶν ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης	γοῦν	ἐν Θορικίοις ἢ Διορύττοντί φησιν·
[15, 699]	καὶ φαίνειν τοῖς ὁδοιποροῦσιν. Θεοδωρίδας	γοῦν	ὁ Συρακόσιος (ἐν Κενταύροις διθυράμβῳ
[15, 677]	Φιλητᾶς δέ φησι· Ἴσθμιος στέφανος	ἤγουν	ὁμωνυμία ἀμφοτέρωθι οἷον τῆς κεφαλῆς
[15, 675]	συμφέρον καὶ τοῖς ἐκ μέθης	παραβοηθοῦν	ἐλαττώμασιν (ὁ στέφανος τοῦ πρὸς
[15, 694]	ᾠδήν τινα καλὴν εἰς μέσον	ἠξίουν	προφέρειν. (Καλὴν δὲ ταύτην ἐνόμιζον
[15, 702]	δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. Κατὰ γὰρ τὸν	Χαλκοῦν	Διονύσιον· Τί κάλλιον ἀρχομένοισιν ἢ
[15, 666]	Νεμέσει δείκνυσιν· ὅτι δὲ καὶ	χαλκοῦν	ἦν, Εὔπολις ἐν Βάπταις λέγει·
[15, 692]	σχεδίας καὶ πλοῖα καὶ νόμισμα	χαλκοῦν	πρῶτον χαράξαι. Διὸ καὶ τῶν
[15, 697]	συρβηνέων χορός, ὧν ἕκαστος τὸ	δοκοῦν	ἑαυτῷ κατᾳσαι δεῖ, προσέχων οὐδὲν
[15, 700]	ἥλιος; Ἀναξανδρίδης δὲ ἐν Ὕβρει·	Οὔκουν	λαβὼν τὸν φανὸν ἅψεις μοι
[15, 667]	ἔχειν τὴν χεῖρα μέλλοντα κοτταβίζειν.	(Ἐκάλουν	δ´ ἀπ´ ἀγκύλης τὴν τοῦ
[15, 666]	μείζων ἀγὼν τῆς Ἰσθμιάδος ἐπέρχεται.	Ἐκάλουν	δὲ καὶ κατακτούς τινας κοττάβους.
[15, 674]	ταῦτα, ἐπεὶ αὐτόθι ἡ καρδία.	Ἐκάλουν	δὲ καὶ οἷς περιεδέοντο τὸν
[15, 678]	τῆς Εὐρώπης ὀστᾶ κομίζεσθαι, ἣν	ἐκάλουν	Ἑλλωτίδα. Ἄγεσθαι δὲ καὶ ἐν
[15, 688]	ἀρωμάτων σκευαζομένου, ἃ δὴ θυώματα	ἐκάλουν,	ἐπὶ τῆς Ἥρας λέγει· Ἀμβροσίῃ
[15, 698]	αὐτὸν Ἡγήμων ὁ Θάσιος, ὃν	ἐκάλουν	Φακῆν. Λέγει γὰρ οὕτως· (Ἐς
[15, 667]	τοῦ κοττάβου πρόεσιν διὰ τὸ	ἐπαγκυλοῦν	τὴν δεξιὰν χεῖρα ἐν τοῖς
[15, 694]	(τὸ στῆθος διελόντ´, ἔπειτα τὸν	νοῦν	ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον
[15, 687]	δὲ Ἀθηνᾶν Φρόνησιν οὖσαν καὶ	Νοῦν,	ἔτι δ´ Ἀρετὴν ἐλαίῳ χριομένην
[15, 666]	τὸ λυχνίον ἐστί. Πρόσεχε τὸν	νοῦν·	ᾠὰ μὲν πέντε νικητήριον. {Β.
[15, 667]	δεῖξον νόμῳ. {Α. Αὐλητικῶς δεῖ	καρκινοῦν	τοὺς δακτύλους οἶνόν τε μικρὸν
[15, 668]	ἐν αἷς πλεῖστον ὅσον χρόνον	διηγρύπνουν	χορεύοντες· καὶ διωνομάζετο τὰ πεμμάτια
[15, 701]	ταῦτ´ εἰπὼν Οὐρὰν ὑπίλας ὑπὸ	λεοντόπουν	βάσιν, ὑπεξῆλθεν τοῦ συμποσίου ὑπνηλὸς
[15, 692]	μύροις παρὰ πότον τοῖς ἐλάχιστα	καροῦν	δυναμένοις, τοῖς στύφουσιν δὲ καὶ
[15, 675]	καὶ ἀμαράκινον καὶ ἅπαντας τοὺς	καροῦν	δυναμένους ἢ βαρύνειν ἄλλως κεφαλὴν
[15, 671]	ἓξ συμπότας δύνασθαι τὴν ἰσότητα	πληροῦν.	Οἶδα γὰρ ὅτι κατ´ ἀρχὰς
[15, 687]	χρισάμενος μύρῳ; Τὰ στήθη παρακελευόμενος	μυροῦν,	ἐν οἷς ἐστιν ἡ καρδία,
[15, 674]	δὲ καὶ τὰ στήθη καὶ	ἐμύρουν	ταῦτα, ἐπεὶ αὐτόθι ἡ καρδία.
[15, 669]	ἐπιγράμματα, ὧν ἐστι καὶ τοῦτο,	ἐπεζήτουν	μαθεῖν, εἰπόντος τοῦ Κυρηναίου· (Τὰ
[15, 666]	ὃ συνεστραμμένῃ τῇ χειρὶ ἄνωθεν	ἐρρίπτουν	οἱ παίζοντες εἰς τὸ κοττάβιον.
[15, 683]	Μεγαρηίδος, οὐδὲ Φάσηλις οὐδ´ αὐτὴ	Λεύκοφρυν	ἀγασσαμένη ἐπιμεμφής, (Ληθαίου Μάγνητος ἐφ´
[15, 682]	δι´ ὧν λέγει· Ἣ δὲ	σὺν	ἀμφιπόλοισι φιλομειδὴς Ἀφροδίτη πλεξάμεναι στεφάνους
[15, 684]	καὶ εὐειδὲς Διὸς ἄνθος, (χάλκας,	σὺν	δ´ ὑάκινθον ἰωνιάδας τε χαμηλὰς
[15, 684]	ἃς στύξε μετ´ ἄνθεσι Περσεφόνεια.	Σὺν	δὲ καὶ ὑψῆέν τε πανόσμεον
[15, 699]	εἰς ἔπος ἄκρον ἰὼν παιδομανεῖ	σὺν	ἔρωτι πότην ἶσον. Ἔγραφε δ´
[15, 683]	εἴδοντ´ ἠμύουσαι αἰεὶ κάλυκες στομίοισιν.	Σὺν	καὶ ἅπερ τ´ ὀξεῖα χροιῇ
[15, 699]	ἤ τινα χλούνην, φλύων ἀνθηρῇ	σὺν	κακοδαμονίῃ. Τοῖα Συρηκοσίοις καὶ ἔχων
[15, 695]	μοι πῖνε, συνήβα, συνέρα, συστεφανηφόρει,	σύν	μοι μαινομένῳ μαίνεο, σὺν σώφρονι
[15, 695]	φοροίη καθαρὸν θεμένη νόον. ιθʹ	Σύν	μοι πῖνε, συνήβα, συνέρα, συστεφανηφόρει,
[15, 702]	καὶ τὸν ἐκ Τυρρηνίας οἶνον	σὺν	ὀκτὼ λαμβάνειν ἐπίσταμαι. Ταῦτα, φίλτατε
[15, 695]	συστεφανηφόρει, σύν μοι μαινομένῳ μαίνεο,	σὺν	σώφρονι σωφρόνει. κʹ Ὑπὸ παντὶ
[15, 675]	ἔχοντά τι καὶ κεφαλαλγίας παρηγορικὸν	σὺν	τῷ καὶ κατὰ ποσὸν ψύχειν,
[15, 681]	ἐν τῷ περὶ Θηρίων φησί·	χαμαίπιτυν,	οἳ δὲ ὁλόκυρον, οἱ δὲ
[15, 667]	τοῖσδε τοῖς νεανίαις, λευκὸν ἀντείνασα	πῆχυν.	Καὶ Αἰσχύλος δ´ ἐν Ὀστολόγοις
[15, 693]	ἀναμιμνήσκοντες μόνον τῇ γεύσει τὴν	ἰσχὺν	αὐτοῦ καὶ τὴν τοῦ θεοῦ
[15, 701]	ἔφη· Κλέαρχος ὁ Σολεὺς οὐδενὸς	ὢν	δεύτερος τῶν τοῦ σοφοῦ Ἀριστοτέλους
[15, 681]	ὑφ´ ὧν μὲν λείριον, ὑφ´	ὧν	δὲ ἴον καλεῖσθαι. Κορίνθιοι δ´
[15, 680]	στρατηγόν, Αἰγυπτίων αὐτῷ πολεμούντων· ὑφ´	ὧν	διὰ τὸ τοῦ Πατάρμιδος μῖσος
[15, 696]	γεγραφότος τετελευτηκέναι τὸν Ἑρμείαν δι´	ὧν	εἴρηκεν Σᾶς γὰρ φιλίου μορφᾶς
[15, 697]	Λείπεταί τις ὁ συρβηνέων χορός,	ὧν	ἕκαστος τὸ δοκοῦν ἑαυτῷ κατᾳσαι
[15, 669]	παισὶ τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων ἐπιγράμματα,	ὧν	ἐστι καὶ τοῦτο, ἐπεζήτουν μαθεῖν,
[15, 692]	μεμνημένους τῶν ποιητῶν ἔδοξεν παρατίθεσθαι,	ὧν	καὶ αὐτῶν μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης μὲν
[15, 678]	κωμῳδιοποιῷ ἐν Συνεξαπατῶντι φιλόσοφοι, περὶ	ὧν	καὶ Σοφοκλῆς Συνδείπνῳ φησίν, οὖσί
[15, 682]	στεφάνων χρῆσιν εἰδὼς φαίνεται δι´	ὧν	λέγει· Ἣ δὲ σὺν ἀμφιπόλοισι
[15, 681]	Φιλῖνος δὲ τὸ ΚΡΙΝΟΝ ὑφ´	ὧν	μὲν λείριον, ὑφ´ ὧν δὲ
[15, 670]	ἐρωμένων θύραις. Ἢ μᾶλλον ὑφ´	ὧν	(οἴονταί τε καὶ πρὸς ἀλήθειαν
[15, 680]	παραπλήσια τὰ κλωνία στεφάνοις, ἐφ´	ὧν	τὸ ἄνθος φύεται. Ὁ δὲ
[15, 694]	περὶ τὰς συνουσίας ἦν ᾀδόμενα,	ὧν	τὸ μὲν πρῶτον ἦν ὃ
[15, 682]	Τὰ δὲ πεντάφυλλα εὐώδη μᾶλλον	ὧν	τραχὺ τὸ κάτω. (Εὐοσμότατα δὲ
[15, 695]	δεύτερον ἐς Τροίαν λέγουσιν ἐλθεῖν	Δαναῶν	καὶ Ἀχιλλέα. ιζʹ Εἴθε λύρα
[15, 695]	σε ἐς Τροίαν ἄριστον ἐλθεῖν	Δαναῶν	μετ´ Ἀχιλλέα. ιϚ Τὸν Τελαμῶνα
[15, 688]	φησιν ὁ Ὁμηρικός· Αἰνῶς γὰρ	Δαναῶν	πέρι δείδια, οὐδέ μοι ἦτορ
[15, 698]	ὃν ἀθάνατον λάχε γῆρας, οὔτε	ποιητάων	ἀδαήμων οὔτε θεάτρων, ᾧ καὶ
[15, 694]	σον δή μοι σκόλιόν τι	λαβὼν	Ἀλκαίου κἀνακρέοντος. Καὶ Πράξιλλα δ´
[15, 673]	τὸ παρὰ τῷ Ἀνακρέοντι ζητούμενον.	(Λαβὼν	δὲ παρ´ ἐμοῦ ὁ πᾶσιν
[15, 695]	ὧδ´ ἔφη, χαλᾷ τὸν ὄφιν	λαβών·	εὐθὺν χρὴ τὸν ἑταῖρον ἔμμεν
[15, 667]	οἰκέτης; Καὶ μετ´ ὀλίγα· δεῖ	λαβὼν	τὸ ποτήριον δεῖξον νόμῳ. {Α.
[15, 669]	Χαρίτων ἐγκεράσας χάριτας. Καὶ σὺ	λαβὼν	τόδε δῶρον ἀοιδὰς ἀντιπρόπιθι, συμπόσιον
[15, 700]	Ἀναξανδρίδης δὲ ἐν Ὕβρει· Οὔκουν	λαβὼν	τὸν φανὸν ἅψεις μοι λύχνον;
[15, 686]	δὲ διεγερθεὶς καὶ μόλις ἑαυτὸν	ἀναλαβὼν	(τί τοῦτ´, εἶπεν, Ἡράκλεις; Οὐ
[15, 701]	μακρῶν μὲν τῶν πρώτων δύο	συλλαβῶν	λεγομένων ἰὴ παιάν ἡρῷον γίνεται,
[15, 668]	Εὐριπίδης ἐν Πλεισθένει· Πολὺς δὲ	κοσσάβων	ἀραγμὸς Κύπριδος προσῳδὸν ἀχεῖ μέλος
[15, 666]	ὅτι πρῶτον μὲν ἡ τῶν	κοττάβων	εὕρεσις Σικελική ἐστιν παιδιά, ταύτην
[15, 665]	Μετὰ ταῦτ´, οἶμαι, καὶ περὶ	κοττάβων	ζήτησις ἦν (καὶ τῶν ἀποκοτταβιζόντων.
[15, 668]	Μνημονεύει τῶν λατάγων καὶ τῶν	κοττάβων	καὶ ὁ Χαλκοῦς καλούμενος Διονύσιος
[15, 687]	ἔργοις· Ἁβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν τε	σέβων	τάδ´ ἔγραψεν Παρράσιος. κομψός τις,
[15, 666]	σόν. {ΗΡ. Βαβαιάξ· οὑτοσὶ μείζων	ἀγὼν	τῆς Ἰσθμιάδος ἐπέρχεται. Ἐκάλουν δὲ
[15, 699]	τῇ γαστρὶ μᾶλλον τοῦ δέοντος	προσαγαγών.	Εὐμήδης δ´ ἐν Σφαττομένῳ προειπών·
[15, 668]	ἀχύροισι κυλινδομένην, μάνης δ´ οὐδὲν	λατάγων	ἀίει· τὴν δὲ τάλαιναν πλάστιγγ´
[15, 668]	τὴν λάταγα προσηγόρευσεν. Μνημονεύει τῶν	λατάγων	καὶ τῶν κοττάβων καὶ ὁ
[15, 666]	ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν σκοπὸν ἐς	λατάγων	τόξα καθιστάμεθα. Δικαίαρχος ὁ Μεσσήνιος,
[15, 687]	λέγει που· Τί μὴν πέτεαι	συρίγγων	κοιλώτερα στήθεα χρισάμενος μύρῳ; Τὰ
[15, 681]	καλεῖσθαι. Περὶ δὲ τῆς ΛΥΧΝΙΔΟΣ	λέγων	Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν τῷ
[15, 685]	τὸν στέφανον τῆς εὐωχίας οὑτωσὶ	λέγων·	Κατὰ χειρὸς δ´ ἤλυθ´ ὕδωρ·
[15, 691]	ἐν Μαρικᾷ Εὔπολις Σάγδαν ἐρυγγάνοντα	λέγων.	Ὅπερ ὁ Θυατειρηνὸς Νίκανδρος ἐπὶ
[15, 688]	μύρου ὀνόματι πρῶτος Ἀρχίλοχος κέχρηται	λέγων·	Οὐκ ἂν μύροισι γραῦς ἐοῦς´
[15, 690]	μύρου μνημονεύει Κράτης ἐν Γείτοσιν	λέγων	οὕτως· Γλυκύτατον δ´ ὦζε βασιλείου
[15, 681]	θάλλει, μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς	λέγων	οὕτως· Ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ φιλουμένῳ.
[15, 684]	ὁ Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι	λέγων	οὕτως· Νίκανδρός φησιν ἐξ ἀνδριάντος
[15, 666]	ὡς Εὐριπίδης παρίστησιν ἐν Οἰνεῖ	λέγων	οὕτως· Πυκνοῖς δ´ ἔβαλλον Βακχίου
[15, 694]	~ὡς Ἀριστοφάνης παρίστησιν ἐν Δαιταλεῦσιν	(λέγων	οὕτως· σον δή μοι σκόλιόν
[15, 677]	Ἀριστοφάνης μνήμης ἠξίωσεν ἐν Ταγηνισταῖς	λέγων	οὕτως· Τί οὖν ποιῶμεν; Χλανίδ´
[15, 668]	χαρᾶς. (Μνημονεύει Εὔβουλος ἐν Ἀγκυλίωνι	λέγων	οὑτωσί· Καὶ γὰρ πάλαι πέττει
[15, 668]	ἐν Λίνῳ περὶ τῶν Σατύρων	λέγων	φησίν· Ῥιπτοῦντες, ἐκβάλλοντες, ἀγνύντες, τί
[15, 683]	~(Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν	καταλέγων	καὶ αὐτὸς στεφανωτικὰ ἄνθη καὶ
[15, 672]	νῦν ὑπάρχοντος, πρότερον δὲ ὑπὸ	Λελέγων	καὶ Νυμφῶν καθιδρυμένου· τοὺς δ´
[15, 668]	Οὐλπιανὸς ᾔτει πιεῖν μεγάλῃ κύλικι,	ἐπιλέγων	ἐκ τῶν αὐτῶν ἐλεγείων καὶ
[15, 678]	τοῖς βιβλίοις ἀπόρρητα οὐ μόνον	ἐκλέγων	ἀλλὰ καὶ ἐξορύττων, καθάπερ οἱ
[15, 677]	(γὰρ) ἄν τις πράγματος δισσῶν	λόγων	ἀγῶνα θεῖτ´ ἄν, εἰ λέγειν
[15, 686]	πυρί. Οὕτω γὰρ τὴν τῶν	λόγων	ἔξοδον ὥσπερ δράματος ποιήσομαι. Καὶ
[15, 671]	οὐθέν ἐστιν ἐπιμελὲς τῶν σῶν	λόγων.	Πόθεν γάρ σοι καὶ ὁ
[15, 684]	πολλάκι θελμια καλά, τοτὲ χρυσανθὲς	ἀμέργων	λείριά τε στήλαισιν ἐπιφθίνοντα καμόντων
[15, 697]	τὸ ἰηπαιὰν ἐπίφθεγμα, ὥς φησιν	Γόργων	ἐν τῷ Περὶ τῶν ἐν
[15, 698]	μή τίς μοι κατὰ οἶκον	Ἀχαιάδων	νεμεσήσῃ (πεσσομένης ἀλόχου τὸν ἀχαικὸν
[15, 683]	αὐτὸς στεφανωτικὰ ἄνθη καὶ περὶ	Ἰωνιάδων	Νυμφῶν καὶ περὶ ῥόδων τάδε
[15, 672]	ἀπερείσασθαι καὶ τοὺς εὐμηκεστάτους τῶν	κλάδων	ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι πάντοθεν. Τὴν
[15, 685]	αὐτὸν ἀναφερομένους Μεταλλεῖς φησιν· Ὑπ´	ἀναδενδράδων	ἁπαλὰς ἀσπαλάθους πατοῦντες (ἐν λειμῶνι
[15, 682]	αὐτῶν κατασκευάζουσιν. Ἀφαιροῦντες γὰρ τῶν	ῥάβδων	τὰς λεπτοτάτας καὶ διαπλέξαντες (τε)
[15, 681]	τῆς ΛΥΧΝΙΔΟΣ λέγων Ἀμερίας ὁ	Μακεδὼν	ἐν τῷ Ῥιζοτομικῷ φησιν ἀναφῦναι
[15, 694]	κράτος. δʹ Ὦ Πάν, Ἀρκαδίας	μέδων	κλεεννᾶς, ὀρχηστὰ Βρομίαις ὀπαδὲ Νύμφαις,
[15, 686]	τοὺς ἑταίρους. Περιενεγκόντων δὲ τῶν	παίδων	ἐν ἀλαβάστοις καὶ ἄλλοις χρυσοῖς
[15, 678]	δ´ εἰσὶν τὸ μὲν πρόσω	παίδων	τὸ δ´ ἐξ ἀρίστου ἀνδρῶν,
[15, 701]	ἐπ´ αὐτοὺς ἡ Λητὼ τῶν	(παίδων	τὸν ἕτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις
[15, 679]	παρατιθέμενος τὰ ἐκ τῶν Εὐβούλου	Στεφανοπωλίδων	ταῦτα· Ὦ μάκαρ, ἥτις ἔχους´
[15, 683]	λυχνὶς οὐδὲ θρυαλλίς, οὐδὲ μὲν	ἀνθεμίδων	κενεὴ γηρύσεται ἀκμή, οὐδὲ βοάνθεμα
[15, 683]	κρίνα, λείρια δ´ ἄλλοι ἐπιφθέγγονται	ἀοιδῶν,	οἳ δὲ καὶ ἀμβροσίην, πολέες
[15, 693]	Δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι τὴν τράπεζαν	ἐκποδών.	Ἱκανῶς κεχόρτασμαι γάρ. Ἀγαθοῦ Δαίμονος
[15, 693]	Δαίμονος δέχομαι. Λαβοῦς´ ἀπένεγκε ταύτην	ἐκποδών.	Ξέναρχος ἐν Διδύμοις· Ὡς ὑπό
[15, 670]	παρόντος δὲ τοῦ ἐρωμένου τοῦ	ἐμποδὼν	ποιεῖται τὴν ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης
[15, 676]	ἀναθυμίασιν ἀποκρούεται καὶ ὁ τῶν	ῥόδων	ἔχει τι κεφαλαλγίας παρηγορικὸν πρὸς
[15, 678]	στέφανοι καὶ μάλιστα οἱ ἐκ	ῥόδων.	Καὶ τὸ εἶδος ὁποῖον ζητῶ,
[15, 676]	ἔχει τὸ βύβλῳ στεφανοῦσθαι μετὰ	ῥόδων,	πλὴν εἰ μή τι οἱ
[15, 676]	ἔχεις ὅτι διαλελυμένως τις εἴρηκε	ῥόδων	στέφανον καὶ ἴων στέφανον· τὸ
[15, 683]	περὶ Ἰωνιάδων Νυμφῶν καὶ περὶ	ῥόδων	τάδε λέγει· Ἀλλὰ τὰ μὲν
[15, 676]	μυρρίνης, τῷ καὶ μετὰ τῶν	ῥόδων	ὑπὸ τοῦ Ἀνακρέοντος φορεῖσθαι. Καὶ
[15, 682]	Ἐπίχαρμος ἐν Ἀγρωστίνῳ. Τῶν δὲ	ΡΟΔΩΝ,	φησὶ Θεόφραστος ἐν τῷ ἕκτῳ,
[15, 699]	Μήτε σὺ τόνδ´ ἀγαθός περ	ἐὼν	ἀποαίρεο, κουρεῦ, μήτε σύ, Πηλείδη.
[15, 670]	(Ἢ ὁ Ἔρως αὐτὸς οὐκ	ἐῶν	καθ´ αὑτοῦ στεφανοῦσθαι καὶ ἀνακηρύττεσθαι
[15, 683]	μετεσσύμενος σκυλάκεσσιν, Ἀλφειῷ καὶ λύθρον	ἑῶν	ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι
[15, 694]	πόλιν τε καὶ πολίτας, ἄτερ	ἀλγέων	(τε) καὶ στάσεων καὶ θανάτων
[15, 685]	στέφανον λεπτᾶς ἀπὸ μυρτίδος εὐγνήτων	κλαδέων	δισύναπτον. (Εὔβουλος Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ
[15, 691]	Ἐκπωματοποιῷ· Αεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ	Σάρδεων	γένος, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ
[15, 672]	ἐπιτάξαι τὸν καθηγούμενον τῶν θεῶν.	Ὅθεν	αὐτίκα τὸν δεδηλωμένον στέφανον τῷ
[15, 693]	(αὐτῷ Διός γε τήνδε Σωτῆρος,	θεῶν	θνητοῖς ἁπάντων χρησιμωτάτου πολύ. {Β.
[15, 672]	ἐκείνῳ ἐπιτάξαι τὸν καθηγούμενον τῶν	θεῶν.	Ὅθεν αὐτίκα τὸν δεδηλωμένον στέφανον
[15, 679]	Πόλις ἐπιποταμίη, Τίνδιον ὄνομα αὐτῇ,	θεῶν	ὁμήγυρις, καὶ ἱερὸν μέγα καὶ
[15, 684]	ἢ ἀστέρα φωτίζοντα δρέψας εἰνοδίοισι	θεῶν	παρακάββαλε σηκοῖς ἢ αὐτοῖς βρετάεσσιν,
[15, 700]	ἐστιν φανός, ὦ πρὸς τῶν	θεῶν,	τοιοῦτος οἷος ὁ γλυκύτατος ἥλιος;
[15, 667]	ἔσται πάνυ πολύς. {Β. Πρὸς	θεῶν,	τῷ κοττάβῳ πρόσεστι καὶ Μάνης
[15, 691]	ἠλειφόμην ὑόμενος ἰρίνῳ μύρῳ. Πρὸς	θεῶν,	φίλοι, ποία ἡδονή, μᾶλλον δ´
[15, 688]	ἀλαλύκτημαι· κραδίη δέ μοι ἔξω	στηθέων	ἐκθρώσκει, τρομέει δ´ ὕπο φαίδιμα
[15, 682]	ἴων δὲ καὶ τῶν ἄλλων	ἀνθέων	ἄκρατοι μάλιστα καὶ θεῖαι αἱ
[15, 679]	δὲ τόνδε φορήσεις στέφανον πολυποίκιλον	ἀνθέων,	γρυπότατον, χαριέστατον, ὦ Ζεῦ· τίς
[15, 680]	φλόγα, ἡμεροκαλλές. Πρῶτόν τε τῶν	ἀνθέων	ἐκφαίνεσθαί φησιν τὸ λευκόιον, ἅμα
[15, 681]	θέρους μόνη τε τῶν Εὐρωπαίων	ἀνθέων	εὔοσμος ἐστίν. Ἀρίστη δ´ ἐστὶν
[15, 689]	Ὀδμῶν συντίθεσθαί φησι μύρα ἀπ´	ἀνθέων	μὲν ῥόδινον καὶ λευκόινον καὶ
[15, 688]	ἀμβροσίῳ. Καὶ τοῦτο μὲν ἐξ	ἀνθέων.	Περὶ δὲ τοῦ ἐκ τῶν
[15, 680]	(διὰ στεφάνου δωρεάν, ὃν ἔπεμψεν	ἀνθέων	πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων γενέθλια
[15, 702]	τις ἢ πλούτου χάρις ἢ	τεκέων	ἢ τᾶς ἰσοδαίμονος ἀνθρώποις βασιληίδος
[15, 677]	πολλὰ ἀοίκητα ἐπεποιήκει οὗτος ὁ	λέων.	Ἡσθεὶς οὖν ἐπὶ τῇ τῆς
[15, 675]	ἐμπορίᾳ χρώμενος καὶ χώραν πολλὴν	περιπλέων,	~προσσχών ποτε καὶ Πάφῳ τῆς
[15, 678]	γὰρ φύεν ἄνθος ἐπώνυμον Ἀντινόοιο.	~(ΠΥΛΕΩΝ.	Οὕτως καλεῖται ὁ στέφανος ὃν
[15, 699]	οἷον, φησίν, οἱ νυκτερευόμενοι τῶν	νέων	ἔχουσιν οὓς οὗτοι ἑλάνας καλοῦσιν.
[15, 699]	χαρίεντα, περὶ μὲν (τῆς τῶν	βαλανέων	μάχης· Βάλλον δ´ ἀλλήλους χαλκήρεσιν
[15, 671]	γάρ σοι καὶ ὁ τῶν	συρβηνέων	ἐπῆλθεν χορός; Τίς τῶν ἀξίων
[15, 697]	ὀργίζῃ, ἔρχομαί σοι λέξων τὸν	συρβηνέων	χορὸν ὅστις ἐστί. Καὶ ὁ
[15, 669]	ἔφη· τίς οὗτος ὁ τῶν	συρβηνέων	χορός; Καὶ αὐτὸς δὲ τούτων
[15, 697]	δὲ μόνον δίδασκε τίς ὁ	συρβηνέων	χορός. (Καὶ ὅς· Κλέαρχος, ὦ
[15, 697]	οὑτωσί φησιν· Λείπεταί τις ὁ	συρβηνέων	χορός, ὧν ἕκαστος τὸ δοκοῦν
[15, 696]	ἀθάνατον χρυσοῦ τε κρείσσω καὶ	γονέων	μαλακαυγήτοιό θ´ ὕπνου. Σεῦ δ´
[15, 685]	φησιν· Ὦ μαλάχας μὲν ἐξερῶν,	ἀναπνέων	δ´ ὑάκινθον, καὶ μελιλώτινον λαλῶν
[15, 680]	πρώτῳ τῶν παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς	Λέξεων.	Στεφανωματικὰ δὲ ἄνθη καταλέγει Θεόφραστος
[15, 699]	ὡνὴρ εὖ παρ´ Ὁμηρείην ἀγλαίην	ἐπέων	πισσύγγους ἢ φῶρας ἀναιδέας ἤ
[15, 697]	ἢ γαμεῖν· (παῖς μὲν γὰρ	παρεὼν	κἠν πολέμῳ μᾶλλον ἐπωφελεῖ. Καὶ
[15, 674]	τὸ μέτωπον, ὡς ὁ καλὸς	Ἀνακρέων	ἔφη· Ἐπὶ δ´ ὀφρύσιν σελίνων
[15, 687]	ἄμμι. (Καὶ ὁ σοφὸς δὲ	Ἀνακρέων	λέγει που· Τί μὴν πέτεαι
[15, 674]	πλεκταὶς ἀμπ´ ἀπαλᾷ δέρᾳ. Καὶ	Ἀνακρέων·	Πλεκτὰς δ´ ὑποθυμίδας περὶ στήθεσι
[15, 673]	νήσῳ συνηθεστέραν ὑπάρχειν. Ὁ γοῦν	Ἀνακρέων	φησίν· Μεγίστης ὁ φιλόφρων δέκα
[15, 692]	ἑτέρου ἐπιλεγόντων, τοὺς τούτων τῶν	κράσεων	μεμνημένους τῶν ποιητῶν ἔδοξεν παρατίθεσθαι,
[15, 694]	πολίτας, ἄτερ ἀλγέων (τε) καὶ	στάσεων	καὶ θανάτων ἀώρων σύ τε
[15, 699]	τὸν τυχόντα τῶν ἐπὶ τούτοις	πίστεων	παρὰ πάντων λεγομένων. Σιληνὸν μὲν
[15, 683]	διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν ἐφιμείρων ποτὰ	Νυμφέων.	Καὶ δ´ αὐτῆς μήκωνος ἄπο
[15, 665]	τραπέζας ἐκφέρεις; Ἐγὼ δὲ λίτρον	παραχέων	ἔρχομαι. {Β. Κἀγὼ δὲ παρακορήσων.
[15, 701]	λεγομένων ἰὴ παιάν ἡρῷον γίνεται,	βραχέων	δὲ (λεχθεισῶν) ἰαμβεῖον· διὰ δὲ
[15, 698]	πόρε Φερσεφόνεια. Σὺ δὲ καὶ	ζῶν,	καλὲ Οὐλπιανέ, πάντα μὲν ζητεῖς,
[15, 678]	κυλιστὸν στέφανον. ἀλλ´ ἔχαιρε καὶ	Ζῶν	τοῖς τοιούτοις. Ἐν δὲ τῷ
[15, 665]	προαναφυσᾶν. Τὸ μύρον ἤδη παράχεον	βαδίζων	Αἰγύπτιον κᾆτ´ ἴρινον· στέφανον δ´
[15, 673]	παρ´ ἐμοῦ ὁ πᾶσιν κλοπὴν	ὀνειδίζων	Ἡφαιστίων ἐξιδιοποιήσατο τὴν λύσιν καὶ
[15, 666]	τὸν σόν. {ΗΡ. Βαβαιάξ· οὑτοσὶ	μείζων	ἀγὼν τῆς Ἰσθμιάδος ἐπέρχεται. Ἐκάλουν
[15, 698]	καὶ ἐγὼ μετὰ τοῖσιν τὰ	χρηίζων	ἐποίθησα. Αὖθις δ´ οὐκ ἐπὶ
[15, 697]	ἐν ᾗ καὶ αὐτὸς περιῄει	καλαμίζων	μετὰ τῶν τοὺς κολάβρους καλουμένους
[15, 689]	διὰ τὸ ἄοσμον. (Ἀπὸ δὲ	ῥιζῶν	τό τ´ ἴρινον, καὶ τὸ
[15, 683]	βώλοισι φυτεύσεις, ὄφρα κλάδοις μακροῖσιν	ἐφερπύζων	διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν ἐφιμείρων ποτὰ
[15, 695]	ιδʹ (Ἀδμήτου λόγον, ὦ ἑταῖρε,	μαθὼν	τοὺς ἀγαθοὺς φίλει, τῶν δειλῶν
[15, 673]	παρὰ Θεοφράστῳ ἐν τοῖς περὶ	Ἠθῶν	καθ´ ἱστορίαν καὶ λέξιν ζητουμένων,
[15, 692]	ὁ Κερκυραῖος ἐν τῷ περὶ	Λίθων	γράφων οὕτως· Ἰανὸν δὲ λόγος
[15, 699]	δηλαδή. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Ἄνυσόν ποτ´	ἐξελθών,	κρότος γὰρ γίγνεται, καὶ τὸν
[15, 686]	Ἡράκλεις; Οὐ σπογγιᾷ τίς μου	παρελθὼν	τὸ πρόσωπον ἐκκαθαρίσει μεμολυσμένον μαγγανείαις
[15, 688]	ποιηταὶ κεκλήκασιν (ἀπὸ τῆς τῶν	ἀνθῶν	ἀναθυμιάσεως, οὐκ ἀπὸ τοῦ τὴν
[15, 682]	συμπλεκόμενα περιβόλου παρέχεται δυσπάροδον ἀσφάλειαν.	Ἀνθῶν	δὲ στεφανωτικῶν μέμνηται ὁ μὲν
[15, 681]	ὅταν περὶ πάντων τῶν στεφανωματικῶν	ἀνθῶν	διεξέρχωμαι τὸ ἴον, φησίν, Ἰωνιάδες
[15, 685]	τοὺς Πέρσας μνημονεύων καὶ αὐτὸς	ἀνθῶν	τινων στεφανωτικῶν φησιν· Ὦ μαλάχας
[15, 702]	ἰσοδαίμονος ἀνθρώποις βασιληίδος ἀρχᾶς ἢ	πόθων,	(οὓς κρυφίοις Ἀφροδίτας ἄρκυσιν θηρεύομεν,
[15, 686]	αἱ δ´ ἀπὸ τῶν ἐλευθερίων	μόχθων	(ὀσμαὶ ἐπιτηδευμάτων τε πρῶτον χρηστῶν
[15, 699]	Μιμνέρμου δ´ εἰς ἔπος ἄκρον	ἰὼν	παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι πότην ἶσον.
[15, 682]	τὸ μύρον ἥδιστον. Καὶ τῶν	ἴων	δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἀνθέων
[15, 685]	τε δροσώδη κἀνθρύσκου μαλακῶν τ´	ἴων	λείμακα καὶ τριφύλλου. Ἐν τούτοις
[15, 690]	ψυκτηρίοις πτεροῖς ἀναστήσαντα προσθίαν τρίχα.	Ἴων	Ὀμφάλῃ· Βακκάρεις δὲ καὶ μύρα
[15, 676]	τις εἴρηκε ῥόδων στέφανον καὶ	ἴων	στέφανον· τὸ γὰρ παρὰ Κρατίνῳ
[15, 686]	ἐξάγεσθαι τοῦ συμποσίου. Τῶν (δὲ	χυδαίων	στεφάνων μνημονεύων ὁ κωμῳδιοποιός φησιν·
[15, 677]	πάντα τὰ φυλλώδη ὑπὸ τῶν	Ἀθηναίων	στεφανώματα λέγεσθαι. Ὁ δὲ Παγκράτης
[15, 701]	ὁ Ποντιανὸς ἔφη· (Τὸ ἰὴ	παιών,	ἄνδρες φίλοι, μαθεῖν βούλομαι εἴτε
[15, 701]	τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον ἰὴ	παιών,	διὰ δὲ τὸ λίαν ἡμῖν
[15, 701]	θεὸν οὕτως ἵη παιάν ἵη	παιών.	Ἐκ ταύτης γὰρ τῆς πίστεως
[15, 701]	τὸ ἵε παῖ καὶ ἵε	παιών.	Ἔνιοι δὲ παρεγκλίνοντές τε τὴν
[15, 701]	Τῶν δὲ πολλῶν τὸ ἰὴ	παιὼν	ἐπιφθεγγομένων ὁ Ποντιανὸς ἔφη· (Τὸ
[15, 701]	ἀλεξητήριόν τινα παροιμίαν λέγουσιν (ἰὴ	παιών	καὶ οὐχὶ ἵε παῖ. Πολλοὶ
[15, 681]	τοῦ θέρους μόνη τε τῶν	Εὐρωπαίων	ἀνθέων εὔοσμος ἐστίν. Ἀρίστη δ´
[15, 699]	λάσιαι φρένες ἤλασαν ἔξω πατρίδος.	Ἀρχαίων	ἦν ὅδ´ ἀνὴρ προγόνων, εἰδὼς
[15, 665]	παράδοσιν οὐδ´ εἰδέναι τινὰ τῶν	ἀρχαίων	ταύτῃ τῇ καθάρσει χρησάμενον. ~Δι´
[15, 687]	φησιν Κλέαρχος ἐν γʹ περὶ	Βίων,	ἀλλὰ καὶ αἱ χροιαὶ τρυφερὸν
[15, 681]	κοσμοσανδάλοις. (Κλέαρχος δ´ ἐν βʹ	Βίων	ὅρα, φησίν, τοὺς τὸ κοσμοσάνδαλον
[15, 699]	διθυράμβῳ φησίν· Πίσσα δ´ ἀπὸ	γραβίων	ἔσταζεν, Ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ
[15, 668]	Ἦν δέ τι καὶ ἄλλο	κοτταβίων	εἶδος προτιθέμενον ἐν ταῖς παννυχίσιν,
[15, 674]	περὶ τὸν οἶνον πόνους τῶν	κεφαλαλγιῶν	δεσμοὺς εὕρισκον τοὺς τυχόντας, τῆς
[15, 682]	λίμνην τινά φησιν εἶναι πολλῶν	σταδίων	οὖσαν, ἧς περὶ τὸν κύκλον
[15, 687]	καὶ τὸ λεγόμενον ἐλευθέριον ἐκ	ῥαβδίων	(ἔκ τινων ποτηρίων) ἑλκύσας, λόγῳ
[15, 686]	ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα	ἡδίων	ἢ μύρου γυναιξὶν (ἡδίων) καὶ
[15, 686]	παροῦσα ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶν	(ἡδίων)	καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα. Καὶ γὰρ
[15, 698]	λοιδορησάμενος, καὶ σῴζεται αὐτοῦ τῶν	παρῳδιῶν	βιβλία τέσσαρα. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ
[15, 698]	Καὶ ὁ Κύνουλκος· Πολλοί τινες	παρῳδιῶν	ποιηταὶ γεγόνασιν, ὦ ἑταῖρε· ἐνδοξότατος
[15, 668]	κύλικι, ἐπιλέγων ἐκ τῶν αὐτῶν	ἐλεγείων	καὶ τόδε· ~(Ὕμνους οἰνοχοεῖν ἐπιδέξια
[15, 669]	τι καὶ αὐτὸς ἐκ τῶν	Ἐλεγείων.	Σὺ δέ, ὦ Θεόδωρε (τοῦτο
[15, 700]	κέκληκεν διὰ τούτων· Τίς τῶν	λυχνείων	ἡ ´ργασία; {Β. Τυρρηνική. Ποικίλαι
[15, 666]	Οὐλπιανὸς ἔφη· Ὄρσ´ Ἀσκληπιάδη, καλέει	κρείων	σε Χαρωνεύς. Οὐ γὰρ κακῶς
[15, 674]	καλάμῳ στεφανοῦνται ἐν τῇ τῶν	Προμαχείων	ἑορτῇ, ὥς φησι Σωσίβιος ἐν
[15, 701]	καὶ τὸν χωλίαμβον ἀναθετέον αὐτῷ.	Βραχειῶν	γὰρ γινομένων εἰ δύο τὰς
[15, 699]	γε τόνδ´ ἔχω τινά, σιδηρότευκτον	ἐναλίων	θηρῶν βέλος, κερατίνου τε φωσφόρου
[15, 671]	γὰρ ἐγὼ τὰς ἐκ τῶν	βιβλίων	ἀκάνθας ὥσπερ σὺ ἀναγινώσκων ἐκλέγω,
[15, 694]	Ἀρτέμων ὁ Κασανδρεὺς ἐν δευτέρῳ	Βιβλίων	Χρήσεως, ἐν οἷς τὰ περὶ
[15, 698]	εἴπῃ σμικρὸν τυροῦντ´ ἐσιδοῦσα, ὡς	φιλίων	ωρμην παρ´ Ἀθηναίοισιν ἀείσας πεντήκοντ´
[15, 693]	πολλοὶ καὶ τῶν Ἀττικῶν ἐκείνων	σκολίων·	ἅπερ καὶ αὐτὰ ἄξιόν ἐστί
[15, 696]	παρέχει τὸ ἆσμα, ἀλλὰ τῶν	σκολίων	ἕν τι καὶ αὐτὸ εἶδός
[15, 694]	Σικυωνία ἐθαυμάζετο ἐπὶ τῇ τῶν	σκολίων	ποιήσει. Σκόλια δὲ καλοῦνται οὐ
[15, 694]	ὃ μέν τις ἔλεγε τῶν	σκολίων	τόδε, ὃ δέ τις τόδε·
[15, 696]	ὅν φησι Δοῦρις ἐν τοῖς	Σαμίων	ἐπιγραφομένοις Ὥροις ᾄδεσθαι ἐν Σάμῳ.
[15, 701]	μαθητῶν ἐν τῷ προτέρῳ περὶ	Παροιμιῶν	Τὴν Λητώ φησιν ἐκ Χαλκίδος
[15, 679]	οὐ μόνον τῶν τοῦ γλαύκου	κρανίων	ἀλλὰ καὶ τῆς ἀειζώου βοτάνης,
[15, 680]	καρπὸν φέρει στρογγύλον ἐπί τινων	κλωνίων	περιφερῶν. (Ἀνθεῖ δ´ οὗτος ὅταν
[15, 692]	οἱ στέφανοι, εἰσίασίν τινες μύρων	Βαβυλωνίων	ἔχοντες ἀσκίδια καὶ πόρρωθεν ἐκ
[15, 678]	τινὰ καλούμενον οἶδα στέφανον ὑπὸ	Σικυωνίων,	ὥς φησι Τιμαχίδας ἐν ταῖς
[15, 697]	Φίλωνα, δέον μηδένα τῶν σπουδῆς	ἀξίων	λέγειν τι τοῦ γάστρωνος παρόντος
[15, 671]	συρβηνέων ἐπῆλθεν χορός; Τίς τῶν	ἀξίων	λόγου μέμνηται τοῦ μουσικοῦ τούτου
[15, 671]	ἡμῖν τι περὶ τούτων ζητήσεως	ἀξίων	ὄντων καὶ μὴ ὀνόματαθήρα, φιλότης.
[15, 695]	καὶ εὐπατρίδας, οἳ τότ´ ἔδειξαν	οἵων	πατέρων κύρησαν. κεʹ (Ὅστις ἄνδρα
[15, 674]	τὸ γένος, ἐν βʹ Ἐρωτικῶν	Ὁμοίων	φασὶν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι διὰ
[15, 690]	νάρδινα. Παρὰ πολλοῖς δὲ τῶν	κωμῳδιοποιῶν	ὀνομάζεταί τι μύρον ΒΑΚΚΑΡΙΣ· οὗ
[15, 680]	Πλέξαι στεφάνους συνθηματιαίους εἴκοσιν. (ΧΟΡΩΝΟΝ.	Ἀπίων	ἐν τῷ περὶ τῆς Ῥωμαικῆς
[15, 693]	ταῖς Συρακούσαις ἀνακειμένης τραπέζης χρυσῆς	προπιὼν	αὐτῷ ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἐκέλευσεν
[15, 666]	ἐν ᾗ ἐξίσταντο καὶ τῶν	σκευαρίων	οἱ δυσκυβοῦντες. Λέγει δ´ οὕτως·
[15, 685]	ἐν τῷ μύρῳ λαλεῖτε περὶ	σισυμβρίων	κοσμοσανδάλων τε. Καὶ Κρατῖνος ἐν
[15, 680]	νάρκισσον καὶ λείριον καὶ τῶν	ἀγρίων	ἀνεμώνης γένος τὸ καλούμενον ὄρειον
[15, 680]	τὸ μέλαν ἴον καὶ τῶν	ἀγρίων	ὅ τε ἑλίχρυσος καὶ τῆς
[15, 686]	ὡς ἀφανίζοντας τὴν λευκότητα τῶν	ἐρίων.	~(Σόλων τε ὁ σοφὸς διὰ
[15, 686]	ὄζει· αἱ δ´ ἀπὸ τῶν	ἐλευθερίων	μόχθων (ὀσμαὶ ἐπιτηδευμάτων τε πρῶτον
[15, 679]	ὄνων γένη καὶ τῶν τοιούτων	θηρίων	εἰκὸς ἐνδύεσθαι. Ἀποροῦντος δ´ αὐτοῦ
[15, 681]	Ἀπολλόδωρος δὲ ἐν τῷ περὶ	Θηρίων	φησί· χαμαίπιτυν, οἳ δὲ ὁλόκυρον,
[15, 687]	ἐλευθέριον ἐκ ῥαβδίων (ἔκ τινων	ποτηρίων)	ἑλκύσας, λόγῳ γοῦν ἀντελάβετο τῆς
[15, 666]	καὶ Ῥοδίους τὸν ἀπὸ τῶν	ποτηρίων	κότταβον λέγειν. Κότταβος δ´ ἐκαλεῖτο
[15, 684]	βοτέονται (κώδειαν, καρποῖο μελιχροτέρου πλήθουσαν.	Θρίων	δ´ οἰχομένων ῥέα μὲν φλόγες,
[15, 699]	ἐν αʹ τῶν περὶ Ἄτταλον	Ἱστοριῶν·	καὶ ἄλλος ὅ τι δή
[15, 701]	οὐδετέρως εἴρηκεν Ἡρόδοτος ἐν δευτέρᾳ	Ἱστοριῶν.	Λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν οἱ πολλοὶ
[15, 693]	Φύλαρχος ἐν τῇ ιβʹ τῶν	Ἱστοριῶν,	μέλι σπένδουσιν, οἶνον οὐ φέροντες
[15, 674]	Φύλαρχος ἐν τῇ ἑβδόμῃ τῶν	Ἱστοριῶν	(οἶδεν τὴν κατὰ τὴν λύγον
[15, 692]	ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν τῶν Ποσειδωνίου	Ἱστοριῶν	περὶ μύρων τι λεγόμενον ἐτήρησα,
[15, 682]	Δαμασκηνὸς ἐν τῇ ὀγδόῃ τῶν	Ἱστοριῶν	πρὸς ταῖς ἑκατὸν περὶ τὰς
[15, 700]	Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες λύχνον λυχνεῖον ἐζητοῦμεν.	Εὐφορίων	δ´ ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν
[15, 694]	ταῖς ἀνειμέναις εἶναι σκολιά ἀλλὰ	τριῶν	γενῶν ὄντων, ὥς φησιν Ἀρτέμων
[15, 677]	χροιάν. Καὶ (Παγκράτης τις τῶν	ἐπιχωρίων	ποιητής, ὃν καὶ ἡμεῖς ἔγνωμεν,
[15, 698]	ἀναβῆναι καὶ σπάνις, ἣ πολλοὺς	Θασίων	εἰς ὁλκάδα βάλλει (εὐκούρων βδελυρῶν,
[15, 667]	ἃ βάλλοντες τὰς λατάγας ἐκ	καρχησίων	ἐπειρῶντο καταδύειν· ἀνῃρεῖτο δὲ τὰ
[15, 700]	ἐχρῶντο λαμπάδι. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Οἶς´	εἰσιὼν	πανόν, λύχνον, λυχνοῦχον, ὅ τι
[15, 697]	τῷ Περὶ τῶν ἐν Ῥόδῳ	θυσιῶν.	Ἐπ´ Ἀντιγόνῳ δὲ καὶ Δημητρίῳ
[15, 678]	φησι Σωσίβιος ἐν τοῖς περὶ	Θυσιῶν,	ψιλίνους αὐτοὺς φάσκων νῦν ὀνομάζεσθαι,
[15, 700]	Ἀντιφάνης δ´ Ἱππεῦσι· Τῶν δ´	ἀκοντίων	συνδοῦντες ὀρθὰ τρία λυχνείῳ χρώμεθα.
[15, 680]	ἔχοντα ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ στρατηγόν,	Αἰγυπτίων	αὐτῷ πολεμούντων· ὑφ´ ὧν διὰ
[15, 689]	λίθου δώσουσι κόσμον χριμάτων τ´	Αἰγυπτίων	Μήποτε, φησὶν ὁ Δίδυμος, τὴν
[15, 680]	δέ τις μῦθος ὑπὸ τῶν	Αἰγυπτίων	ὅτι οἱ Αἰθίοπες στελλόμενοι εἰς
[15, 673]	ἐμοῦ ὁ πᾶσιν κλοπὴν ὀνειδίζων	Ἡφαιστίων	ἐξιδιοποιήσατο τὴν λύσιν καὶ σύγγραμμα
[15, 673]	Τοιοῦτος δέ τις καὶ (ὁ	Ἡφαιστίων	συγγραφεὺς καὶ) περὶ τὸν καλὸν
[15, 678]	(πομπεύειν τε ἐν τῇ τῶν	Ἑλλωτίων	ἑορτῇ. Φασὶ δ´ ἐν αὐτῷ
[15, 683]	Ἀλφειῷ καὶ λύθρον ἑῶν ἐπλύνατο	γυίων,	(ἑσπέριος Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι νυχεύσων. Αὐτὰρ
[15, 685]	λωτοφόρῳ κύπειρόν τε δροσώδη κἀνθρύσκου	μαλακῶν	τ´ ἴων λείμακα καὶ τριφύλλου.
[15, 681]	δ´ ἐν τῷ περὶ Θανασίμων	Φαρμάκων	ΑΜΑΡΑΚΟΝ, φησίν, ὃν σάμψουχόν τινες
[15, 692]	εὗρεν στέφανον. Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο	Δράκων	ὁ Κερκυραῖος ἐν τῷ περὶ
[15, 694]	ἐλαφηβόλον τ´ ἀγροτέραν Ἄρτεμιν, ἃ	γυναικῶν	μέγ´ ἔχει κράτος. δʹ Ὦ
[15, 683]	Ἴδης. ~(Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ	Γεωργικῶν	καταλέγων καὶ αὐτὸς στεφανωτικὰ ἄνθη
[15, 681]	σιδηρῖτιν. Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ	Γεωργικῶν	τὰ δὲ ἔπη ὀλίγον ὕστερον
[15, 682]	εὔοσμον. Ἀπολλόδωρος δ´ ἐν δʹ	Παρθικῶν	ἄνθος τι ἀναγράφει καλούμενον ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ
[15, 697]	ἄρξας Περγάμου (Ἄτταλος δικαστὴν καθεστάκει	βασιλικῶν	τῶν περὶ τὴν Αἰολίδα. Ὁ
[15, 669]	ἀγαθῆς δεῦρ´ ἴτε πευσόμενοι καὶ	κυλίκων	ἔριδας διαλύσατε καὶ κατάθεσθε (τὴν
[15, 668]	ἐνείρετε χεῖρας ἅπαντες ἐς σφαίρας	κυλίκων·	καὶ πρὶν ἐκεῖνον ἰδεῖν, ὄμματι
[15, 697]	ἔφη· Τί μ´ ἀνέμνασας κείνων	κυλίκων;	Κατὰ τὸν σὸν Φίλωνα, δέον
[15, 668]	ἧκαν ἔραζε (οἰνοπόται Σικελὰς ἐκ	κυλίκων	λάταγας. Ἦν δέ τι καὶ
[15, 676]	Θεοπόμπου ἐκ τῆς τρίτης τῶν	Ἑλληνικῶν,	ὅς φησιν Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι
[15, 678]	φάσκων νῦν ὀνομάζεσθαι, ὄντας ἐκ	φοινίκων.	Φέρειν δ´ αὐτοὺς ὑπόμνημα τῆς
[15, 672]	ἐστεφανοῦντο οἱ ἀρχαῖοι. Τεναρος δὲ	ἀγροίκων	εἶναι λέγει στεφάνωμα τὴν λύγον.
[15, 669]	ἀνέγραψε (Καλλίμαχος ἐν τῇ τῶν	Ῥητορικῶν	Ἀναγραφῇ λέξω τι καὶ αὐτὸς
[15, 666]	ἦσαν, οὐδὲν ἂν ἦν τῶν	γραμματικῶν	μωρότερον. Τίς γὰρ ἡμῶν οὐκ
[15, 681]	παραθήσομαι, ὅταν περὶ πάντων τῶν	στεφανωματικῶν	ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ ἴον, φησίν,
[15, 693]	δ´ οἱ πολλοὶ καὶ τῶν	Ἀττικῶν	ἐκείνων σκολίων· ἅπερ καὶ αὐτὰ
[15, 679]	Θεόφραστος ἐν τῷ ἕκτῳ τῶν	Φυτικῶν	γράφων ὧδε· (Τὰ δὲ θερινὰ
[15, 682]	παρέχεται δυσπάροδον ἀσφάλειαν. Ἀνθῶν δὲ	στεφανωτικῶν	μέμνηται ὁ μὲν τὰ Κύπρια
[15, 685]	μνημονεύων καὶ αὐτὸς ἀνθῶν τινων	στεφανωτικῶν	φησιν· Ὦ μαλάχας μὲν ἐξερῶν,
[15, 669]	τινα, φησὶ Κλέαρχος ἐν πρώτῳ	Ἐρωτικῶν,	καὶ σημεῖον νομίζουσιν τοῦ καὶ
[15, 674]	δὲ τὸ γένος, ἐν βʹ	Ἐρωτικῶν	Ὁμοίων φασὶν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι
[15, 677]	τερατείας ἐπέδειξεν τὸν ῥοδίζοντα λωτόν,	φάσκων	αὐτὸν δεῖν καλεῖν Ἀντινόειον, ἀναπεμφθέντα
[15, 699]	τις ἑλάνας, τὰς λαμπάδας οὕτω	φάσκων	καλεῖσθαι παρὰ τὴν ἕλην· οὕτω
[15, 678]	τοῖς περὶ Θυσιῶν, ψιλίνους αὐτοὺς	φάσκων	νῦν ὀνομάζεσθαι, ὄντας ἐκ φοινίκων.
[15, 699]	ὃ δὲ λοφνίδα, οὕτω καλεῖσθαι	φάσκων	τὴν ἐκ τοῦ φλοιοῦ λαμπάδα,
[15, 701]	τρίμετρον καλούμενον ἀνατίθησι τῷ θεῷ,	(φάσκων	τοῦ θεοῦ τοῦθ´ ἑκάτερον εἶναι
[15, 683]	τάφροις τ´ ἐμπήξειας, ὅσον διπάλαιστα	τελέσκων.	Πρῶτα μὲν Ὠδονίηθε Μίδης ἅπερ
[15, 671]	τῶν βιβλίων ἀκάνθας ὥσπερ σὺ	ἀναγινώσκων	ἐκλέγω, ἀλλὰ τὰ χρησιμώτατα καὶ
[15, 669]	γὰρ ἐν παισὶ τὰ Καλλιμάχου	ἀναγινώσκων	ἐπιγράμματα, ὧν ἐστι καὶ τοῦτο,
[15, 692]	ὑγρότης. Ἥδιστον δέ, ἄνδρες φίλοι,	ἀναγινώσκων	τὴν ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν τῶν
[15, 678]	Ὁ τρίτος οὗτος δ´ ἔχει	σύκων	κυλιστὸν στέφανον. ἀλλ´ ἔχαιρε καὶ
[15, 681]	φησίν, ὃν σάμψουχόν τινες καλοῦσιν.	ΚΟΣΜΟΣΑΝΔΑΛΩΝ	δὲ μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς
[15, 685]	τῷ μύρῳ λαλεῖτε περὶ σισυμβρίων	κοσμοσανδάλων	τε. Καὶ Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς·
[15, 685]	ἀναπνέων δ´ ὑάκινθον, καὶ μελιλώτινον	λαλῶν	καὶ ῥόδα προσσεσηρώς· ὦ φιλῶν
[15, 671]	βιβλία· πεφιλοσόφηκας γῇ τε κοὐρανῷ	λαλῶν,	οἷς οὐθέν ἐστιν ἐπιμελὲς τῶν
[15, 685]	μὲν ἀμάρακον, προσκυνῶν δὲ σέλινα,	γελῶν	δ´ ἱπποσέλινα καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων,
[15, 666]	ἐστιν παιδιά, ταύτην πρώτων εὑρόντων	Σικελῶν,	ὡς Κριτίας φησὶν ὁ Καλλαίσχρου
[15, 689]	ἐπίστασθαι ποῖόν τι ἑκάστῳ τῶν	μελῶν	ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης γοῦν
[15, 671]	γὰρ ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν	Μελῶν·	(Μεγίστης δ´ ὁ φιλόφρων δέκα
[15, 699]	λύχνον. Ἄλεξις δ´ Ἐκκηρυττομένῳ· Ὥστ´	ἐξελὼν	ἐκ τοῦ λυχνούχου τὸν λύχνον
[15, 670]	ἐπιλύσασθαι, οὕτως λέγοντος τοῦ φιλοσόφου·	Μήλων	τέ τινων διανομαὶ καὶ στεφάνων
[15, 685]	Ἄλεξις ἐν Εἰσοικιζομένῳ παύσομαί σε	ἐρεσχηλῶν	καὶ τοῖς παισὶ παρακελεύομαι κατὰ
[15, 695]	μαθὼν τοὺς ἀγαθοὺς φίλει, τῶν	δειλῶν	δ´ ἀπέχου, γνοὺς ὅτι δειλοῖς
[15, 680]	Ἄμασιν καὶ μετὰ ταῦτα τῶν	φίλων	ἕνα αὐτὸν ἔχοντα ἐκπέμψαι ποτὲ
[15, 685]	λαλῶν καὶ ῥόδα προσσεσηρώς· ὦ	φιλῶν	μὲν ἀμάρακον, προσκυνῶν δὲ σέλινα,
[15, 694]	τὸ τέταρτον ἡβᾶν μετὰ τῶν	φίλων.	σθέντος δὲ τούτου καὶ πάντων
[15, 682]	τῶν ἴων δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	ἀνθέων ἄκρατοι μάλιστα καὶ θεῖαι
[15, 692]	ποτήριον, τῶν δὲ Διὸς Σωτῆρος,	ἄλλων	δὲ Ὑγείας καὶ ἑτέρων ἑτέρου
[15, 700]	τῆς τε δᾳδὸς καὶ τῶν	ἄλλων	ξύλων ἐχρῶντο. Κοιμίσαι λύχνον Φρύνιχος
[15, 690]	βάκκαρις. Αἰσχύλος γὰρ ἐν Ἀμυμώνῃ	ἀντιδιαστέλλων	φησίν· Κἄγωγε τὰς σὰς βακκάρεις
[15, 697]	πεποιημένους ὑπὸ Ἑρμίππου τοῦ Κυζικηνοῦ,	ἐφαμίλλων	γενομένων τῶν παιᾶνας ποιησάντων καὶ
[15, 698]	Τίμων ἐν τῷ πρώτῳ τῶν	Σίλλων.	Πολέμων δ´ ἐν τῷ δωδεκάτῳ
[15, 675]	καὶ πρὸς ἄμετρον ἀπόλαυσιν τῶν	πολλῶν	ἐκτρεπομένων ἄκρατόν τε προσφερομένων αὐτῶν,
[15, 699]	ἔκλυεν, Εὐβοίῳ τέρψεται οὐδ´ ὀλίγον.	(Πολλῶν	οὖν ἑκάστοτε τοιούτων λεγομένων, ἐπεί
[15, 675]	τὴν ἄνθην πολλὰ ἀναζητήσας καὶ	πολλῶν	πυθόμενος, ὡς οὐδὲν ἐμάνθανον, ἐνέτυχον
[15, 682]	Ἄλπεις λίμνην τινά φησιν εἶναι	πολλῶν	σταδίων οὖσαν, ἧς περὶ τὸν
[15, 701]	ὑπνηλὸς κάρτα γενόμενος. Τῶν δὲ	πολλῶν	τὸ ἰὴ παιὼν ἐπιφθεγγομένων ὁ
[15, 689]	Αἰγίνῃ καὶ Κιλικίᾳ. Ἀπὸ δὲ	φύλλων	τὸ μύρρινον καὶ τὸ οἰνάνθινον·
[15, 688]	Πλάτων δέ φησι τὸν τῶν	ὅλων	δημιουργὸν καὶ τὴν τοῦ πλευμόνος
[15, 687]	ἀφανίζοντας τὴν λευκότητα τῶν ἐρίων.	~(Σόλων	τε ὁ σοφὸς διὰ τῶν
[15, 700]	τε δᾳδὸς καὶ τῶν ἄλλων	ξύλων	ἐχρῶντο. Κοιμίσαι λύχνον Φρύνιχος φησί.
[15, 700]	οἳ δὲ τὴν ἔκ τινων	ξύλων	τετμημένων δέσμην. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Ὁ
[15, 700]	νυκτὸς ἦν τις κηδεμὼν τῶν	δακτύλων.	Ἐν δὲ Θεοφορήτῳ ὁ αὐτὸς
[15, 701]	ὁ Κολοφώνιος ἑλάνην τὴν τῶν	καλάμων	δέσμην. Λύχνα δὲ οὐδετέρως εἴρηκεν
[15, 689]	Θεόφραστος δὲ ἐν τῷ περὶ	Ὀδμῶν	συντίθεσθαί φησι μύρα ἀπ´ ἀνθέων
[15, 700]	περιπατεῖν τῆς νυκτὸς ἦν τις	κηδεμὼν	τῶν δακτύλων. Ἐν δὲ Θεοφορήτῳ
[15, 690]	Στεφανοπώλισιν· Αἰγυπτίῳ ψάγδανι τρὶς λελουμένη.	Πολέμων	δ´ ἐν τοῖς πρὸς Ἀδαῖον
[15, 698]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Σίλλων.	Πολέμων	δ´ ἐν τῷ δωδεκάτῳ τῶν
[15, 696]	παιανικὸν ἐπίφθεγμα. Παρέθετο δ´ αὐτὸν	Πολέμων	ὁ περιηγητὴς ἐν τῇ πρὸς
[15, 667]	δ´ ἀγκυλητοῦ κοσσάβιός ἐστι σκοπὸς	ἐκτεμὼν	ἡβῶσα χεὶρ ἐφίετο. Ὅτι δὲ
[15, 694]	τριῶν γενῶν ὄντων, ὥς φησιν	Ἀρτέμων	ὁ Κασανδρεὺς ἐν δευτέρῳ Βιβλίων
[15, 673]	συγγραφεὺς καὶ) περὶ τὸν καλὸν	ἡμῶν	Ἄδραστον ἐγένετο. Ἐκδόντος γὰρ τούτου
[15, 687]	ὅτι αἱ ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ	ἡμῶν	αἰσθήσεις ὀδμαῖς ἡδείαις παρηγοροῦνται προσέτι
[15, 702]	~Μετὰ ταῦτ´ ἤδη μελλόντων καὶ	ἡμῶν	ἀνίστασθαι ἐπεισῆλθον παῖδες φέροντες ὃ
[15, 666]	γὰρ κακῶς τινι τῶν ἑταίρων	ἡμῶν	ἐλέχθη τὸ Εἰ μὴ ἰατροὶ
[15, 689]	ποῖόν τι ἑκάστῳ τῶν μελῶν	ἡμῶν	ἐστιν ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης γοῦν ἐν
[15, 691]	Πετόμεναι δ´ αὗται κύκλῳ ἔρραινον	ἡμῶν	θαἰμάτια καὶ στρώματα. (Μή μοι
[15, 700]	Ἀγαμέμνονι μέμνηται τοῦ πανοῦ. Πρὸ	ἡμῶν	καὶ ξυλολυχνοῦχον. Ξυλολύχνου δὲ μέμνηται
[15, 666]	τῶν γραμματικῶν μωρότερον. Τίς γὰρ	ἡμῶν	οὐκ οἶδεν ὅτι οὐκ ἦν
[15, 692]	τι λεγόμενον ἐτήρησα, οὐκ ἀλλότριον	ἡμῶν	τοῦ συμποσίου. Φησὶ γὰρ ὁ
[15, 698]	ἀθάνατον λάχε γῆρας, οὔτε ποιητάων	ἀδαήμων	οὔτε θεάτρων, ᾧ καὶ τεθνειῶτι
[15, 699]	εἰς τοὺς ἀγῶνας τοὺς θυμελικοὺς	Ἡγήμων	καὶ παρ´ Ἀθηναίοις ἐνίκησεν ἄλλαις
[15, 698]	Εὐνείδαις καὶ τῶν κατ´ αὐτὸν	Ἡγήμων	ὁ Θάσιος, ὃν ἐκάλουν Φακῆν.
[15, 679]	καὶ νῦν. (Μνημονεύει δ´ αὐτῶν	Χαιρήμων	ὁ τραγῳδιοποιὸς ἐν Διονύσῳ διὰ
[15, 670]	ἅμα καὶ ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων τῶν	ἀριθμῶν	τῶν αὐτῶν. Ὁ μὲν Πλάτων
[15, 679]	βοτάνης, ἧς ὁ Ἀνθηδόνιος ἐκεῖνος	δαίμων	ἐμφορηθεὶς ἀθάνατος πάλιν ητις γέγονε,
[15, 671]	τὸν Κύνουλκον Οἵῳ μ´ ὁ	δαίμων,	ἔφη, φιλοσόφῳ συνῴκισεν· κατὰ τὸ
[15, 702]	ὄαροι· σέθεν δὲ χωρὶς οὔτις	εὐδαίμων	ἔφυ. Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος
[15, 684]	κοίλοις ἄσπορα ναιομένοισι τόποις ἀνεθρέψατο	λειμὼν	κάλλεα, βουφθαλμόν τε καὶ εὐειδὲς
[15, 676]	πλησίον φερομένῳ τῆς Αἰγύπτου ἐπεὶ	χειμὼν	αἰφνίδιον ἐπέπεσεν καὶ (οὐ) συνιδεῖν
[15, 681]	Διοκλῆς δ´ ἐν τῷ περὶ	Θανασίμων	Φαρμάκων ΑΜΑΡΑΚΟΝ, φησίν, ὃν σάμψουχόν
[15, 698]	βιβλία τέσσαρα. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ	Τίμων	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Σίλλων.
[15, 691]	ὥσπερ οὐδὲ ἡμεῖς (νῦν οὕτω	πολυτίμων	τῶν καλλίστων ὑπαρχόντων, ὡς λῆρον
[15, 666]	ἐπιτιμᾶν τοῖς τοῦτο ποιοῦσιν, βλαπτικὸν	ὀφθαλμῶν	τὸ ἐπιχείρημα δεικνύων καὶ τῆς
[15, 687]	τε ὁ σοφὸς διὰ τῶν	Νόμων	κεκώλυκε τοὺς ἄνδρας μυροπωλεῖν. Νῦν
[15, 670]	ὁ ἱερώτατος Πλάτων ἐν ἑβδόμῳ	Νόμων	πρόβλημά τι προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ
[15, 674]	ξένῳ γε στέφανον, ἀρχαῖον στέφος,	δεσμῶν	ἄριστος ἐκ Προμηθέως λόγου. Σαπφὼ
[15, 672]	λύσας αὐτὸν ἐκ τῶν χαλεπωτάτων	δεσμῶν·	καὶ τίσιν ἑκούσιον ἐν ἀλυπίᾳ
[15, 669]	τόδε δῶρον ἀοιδὰς ἀντιπρόπιθι, συμπόσιον	κοσμῶν	καὶ τὸ σὸν εὖ θέμενος.
[15, 690]	οὕτως· Ἔστην δὲ κἀκέλευον ἐγχέασθε	νῷν	βρένθειον, ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέῃ.
[15, 691]	Οὐ μόνον δὲ τὸ τῶν	Σαρδιανῶν	γένος φιλόμυρον ἦν, ὡς Ἄλεξίς
[15, 670]	τῷ Ἔρωτι ποιούμενοι τὴν τῶν	στεφάνων	ἀνάθεσιν τοῦ μὲν Ἔρωτος τὸν
[15, 675]	τῶν τριχῶν καὶ τῇ τῶν	στεφάνων	ἀφαιρέσει. Φιλωνίδης δ´ ὁ ἰατρὸς
[15, 677]	ἐν τοῖς περὶ Ὀνομάτων, πλοκῆς	στεφάνων	γένος τι τὴν ὑπογλωττίδα ἀποδίδωσιν.
[15, 675]	ἐν τῷ περὶ Μύρων καὶ	Στεφάνων	Ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς, φησίν, θαλάσσης
[15, 679]	τε ναρκίσσῳ τε τριέλικας κύκλῳ	στεφάνων	ἑλικτῶν Περὶ δὲ τῶν ἐν
[15, 679]	τῶν ἐν Αἰγύπτῳ αἰεὶ ἀνθούντων	στεφάνων	Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως
[15, 673]	δὲ καὶ τἄλλα γένη τῶν	στεφάνων	ἐπέταξε χωρὶς τῆς δάφνης· τὴν
[15, 671]	Καὶ ὁ Κύνουλκος· ἐπεὶ περὶ	στεφάνων	ζητήσεις ἤδη γεγόνασιν, (εἰπὲ ἡμῖν
[15, 685]	Μέδοντος ἔρχεται. Ἡ δὲ τῶν	στεφάνων	καὶ μύρων πρότερον εἴσοδος εἰς
[15, 678]	τοῦ Λάκωνος παιᾶνας. ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ δὲ	στεφάνων	μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Κρατείᾳ ἢ
[15, 686]	τοῦ συμποσίου. Τῶν (δὲ χυδαίων	στεφάνων	μνημονεύων ὁ κωμῳδιοποιός φησιν· Στεφάνων
[15, 676]	Μυρτίλος Λέγε, καλέ, εἶπεν, Οὐλπιανέ,	στεφάνων	ὀνόματα. Οἱ γὰρ παῖδες κατὰ
[15, 669]	δὲ ῥόδα φυλλοβολεῦντα τὠνδρὸς ἀπὸ	στεφάνων	πάντ´ ἐγένοντο χαμαί. Σὸν οὖν
[15, 670]	Μήλων τέ τινων διανομαὶ καὶ	στεφάνων	πλείοσιν ἅμα καὶ ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων
[15, 678]	Θεόδωρος δ´ ἐν Ἀττικαῖς Γλώσσαις	στεφάνων	πλοκῆς γένος παρὰ Πλάτωνι ἐν
[15, 675]	ἐν τῷ περὶ Μύρων καὶ	Στεφάνων	ταῖς αὐταῖς λέξεσι. Καὶ περὶ
[15, 671]	Καὶ οὕτως ἰσότης ἀναπληροῦται τῶν	στεφάνων.	Ταῦτ´ εἰπόντος τοῦ Δημοκρίτου ὁ
[15, 686]	στεφάνων μνημονεύων ὁ κωμῳδιοποιός φησιν·	Στεφάνων	τε τούτων τῶν χύδην πεπλεγμένων.
[15, 692]	ἐν τῷ περὶ Μύρων καὶ	Στεφάνων	τὴν ἀφορμὴν (τοῦ τὴν κεφαλὴν
[15, 676]	ἐκ τῶν ἐπιγραφομένων Αἰλίου Ἀσκληπιάδου	Στεφάνων	φέρε ἡμῖν ὡς ἀνηκόοις αὐτῶν,
[15, 682]	ὁ ποιητὴς καὶ τὴν τῶν	στεφάνων	χρῆσιν εἰδὼς φαίνεται δι´ ὧν
[15, 694]	ἀνειμέναις εἶναι σκολιά ἀλλὰ τριῶν	γενῶν	ὄντων, ὥς φησιν Ἀρτέμων ὁ
[15, 672]	τῶν τὴν πρώτην αὐτοῦ ζήτησιν	ποιησαμένων.	Ἱστορεῖται δ´ ὑπ´ αὐτὸν ἐκεῖνον
[15, 686]	Στεφάνων τε τούτων τῶν χύδην	πεπλεγμένων.	Κἀγὼ δ´ ἐπὶ τούτοις τοῦ
[15, 670]	ἐστιν (οὐθένες γὰρ ἄλλοι τῶν	δεδεμένων	περὶ τὸ στεφανοῦσθαι σπουδάζουσιν πλὴν
[15, 670]	τὴν δὲ τοῦ στεφάνου ἀνάλυσιν	καταδεδεμένων	τινῶν εἶναι νομίζοντες ἐρᾶν φασι
[15, 679]	ἑρπυλλίνους ἢ μυρτίνους ἢ τῶν	διηνθημένων;	{Β. Τῶν μυρτίνων βουλόμεθα τουτωνί·
[15, 700]	δὲ τὴν ἔκ τινων ξύλων	τετμημένων	δέσμην. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς· Ὁ φανός
[15, 672]	Ὕβλαν καὶ πυνθανομένων περὶ τῶν	ἀπηντημένων,	θεσπίσαι τὸν Ἀπόλλωνα ποινὴν αὐτοὺς
[15, 692]	περιπορευόμενοι τοὺς μὲν στεφάνους (τῶν	κατακειμένων	δροσίζουσι τοῖς μύροις, ἄλλο μηδὲν
[15, 678]	γενομένης νίκης τοὺς προστάτας τῶν	ἀγομένων	χορῶν ἐν τῇ ἑορτῇ ταύτῃ,
[15, 701]	δὲ πολλῶν τὸ ἰὴ παιὼν	ἐπιφθεγγομένων	ὁ Ποντιανὸς ἔφη· (Τὸ ἰὴ
[15, 699]	ὀλίγον. (Πολλῶν οὖν ἑκάστοτε τοιούτων	λεγομένων,	ἐπεί ποτε ἑσπέρα κατελάμβανεν ἡμᾶς,
[15, 676]	καὶ Θεόφραστος ἱστορεῖ. Ἔτι τούτων	λεγομένων	ἐπεισῆλθον παῖδες στεφάνους φέροντες τῶν
[15, 701]	μὲν τῶν πρώτων δύο συλλαβῶν	λεγομένων	ἰὴ παιάν ἡρῷον γίνεται, βραχέων
[15, 699]	ἐπὶ τούτοις πίστεων παρὰ πάντων	λεγομένων.	Σιληνὸν μὲν γάρ τις τὸν
[15, 665]	τὴν ὁμοιότητα τῶν ἀεὶ καινῶς	προσευρισκομένων.	Καὶ γὰρ καὶ (περὶ τάξεως
[15, 672]	θεοῦ παραγενομένων εἰς Ὕβλαν καὶ	πυνθανομένων	περὶ τῶν ἀπηντημένων, θεσπίσαι τὸν
[15, 697]	ὑπὸ Ἑρμίππου τοῦ Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων	γενομένων	τῶν παιᾶνας ποιησάντων καὶ τοῦ
[15, 672]	ἐπὶ τὸ μαντεῖον τοῦ θεοῦ	παραγενομένων	εἰς Ὕβλαν καὶ πυνθανομένων περὶ
[15, 701]	χωλίαμβον ἀναθετέον αὐτῷ. Βραχειῶν γὰρ	γινομένων	εἰ δύο τὰς ἁπασῶν τελευταίας
[15, 675]	πρὸς ἄμετρον ἀπόλαυσιν τῶν πολλῶν	ἐκτρεπομένων	ἄκρατόν τε προσφερομένων αὐτῶν, (οἳ
[15, 675]	τῶν πολλῶν ἐκτρεπομένων ἄκρατόν τε	προσφερομένων	αὐτῶν, (οἳ μὲν μανιωδῶς ἐκτρεπόμενοι
[15, 676]	δὲ μὴ τὰ ἐκ τῶν	ἐπιγραφομένων	Αἰλίου Ἀσκληπιάδου Στεφάνων φέρε ἡμῖν
[15, 684]	καρποῖο μελιχροτέρου πλήθουσαν. Θρίων δ´	οἰχομένων	ῥέα μὲν φλόγες, ἄλλοτε ῥιπαὶ
[15, 697]	καπυρωτέρας ᾠδὰς ἀσπάζεται μᾶλλον τῶν	ἐσπουδασμένων·	οἷαί εἰσιν αἱ Λοκρικαὶ καλούμεναι,
[15, 677]	ποικιλόμυθε, τῶν κοινῶν τούτων καὶ	κατημαξευμένων	ἐρεῖν τι; Διὰ δὲ τὴν
[15, 698]	βάλλει (εὐκούρων βδελυρῶν, ὀλλύντων τ´	ὀλλυμένων	τε ἀνδρῶν, οἳ (καὶ) νῦν
[15, 697]	Κτησιφῶν ὁ Ἀθηναῖος ποιητὴς τῶν	καλουμένων	κολάβρων, ὃν καὶ ὁ πρῶτος
[15, 665]	περὶ τῶν μετὰ τὸ δεῖπνον	ἐπιτελουμένων,	ἅπερ καὶ μόλις ἀναπεμπάζομαι, εἰπόντος
[15, 670]	τὸ δεδεμένον, ὁ δὲ ἔρως	στεφανουμένων	τινῶν δεσμός ἐστιν (οὐθένες γὰρ
[15, 693]	ἀφέλειαν τῶν ποιησάντων, (καὶ τῶν)	ἐπαινουμένων	ἐπὶ τῇ ἰδέᾳ ταύτῃ τῆς
[15, 668]	τότε χαρίσιοι ἀπὸ τῆς τῶν	ἀναιρουμένων	χαρᾶς. (Μνημονεύει Εὔβουλος ἐν Ἀγκυλίωνι
[15, 673]	Ἠθῶν καθ´ ἱστορίαν καὶ λέξιν	ζητουμένων,	ἕκτον δὲ περὶ τῶν ἐν
[15, 678]	δ´ ἐξ ἀρίστου ἀνδρῶν, γυμνῶν	ὀρχουμένων	καὶ ᾀδόντων Θαλητᾶ καὶ Ἀλκμᾶνος
[15, 669]	(Φὴς οὖν διὰ τί, τῶν	ἐστεφανωμένων	ἐὰν λύηται ὁ στέφανος, ἐρᾶν
[15, 669]	Διὰ τί δὲ λέγονται, τῶν	ἐστεφανωμένων	ἐὰν λύωνται οἱ στέφανοι, ὅτι
[15, 668]	δὲ λέγοντες παρ´ ὅσον τῶν	ἐρωμένων	ἐμέμνηντο, ἀφιέντες ἐπ´ αὐτοῖς τοὺς
[15, 670]	θύουσιν ἔνιοι ἐπὶ ταῖς τῶν	ἐρωμένων	θύραις. Ἢ μᾶλλον ὑφ´ ὧν
[15, 670]	μεῖναι. Στεφανοῦσιν δὲ τὰς τῶν	ἐρωμένων	θύρας ἤτοι τιμῆς χάριν καθαπερεί
[15, 669]	οἱ ἐρῶντες στεφανοῦσι τὰς τῶν	ἐρωμένων	θύρας. Καὶ ὁ Δημόκριτος ἀλλ´
[15, 670]	τὴν οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ τῶν	ἐρωμένων	πρόθυρα) διὰ ταῦτα δὲ καὶ
[15, 691]	στρώματα. (Μή μοι φθονήσητ´, ἄνδρες	Ἑλλήνων	ἄκροι· ἠλειφόμην ὑόμενος ἰρίνῳ μύρῳ.
[15, 700]	Τυρρηνοῖς ἐργασίαι, φιλοτέχνων ὄντων τῶν	Τυρρηνῶν.	Ἀντιφάνης δ´ Ἱππεῦσι· Τῶν δ´
[15, 685]	γελῶν δ´ ἱπποσέλινα καὶ κοσμοσάνδαλα	βαίνων,	ἔγχει κἀπιβόα τρίτον παιῶν´, ὡς
[15, 698]	κέρδος ἀπείσομαι εἰς Θασίους μηθὲν	πημαίνων	κλυτὸν ἄργυρον ἐγγυαλίξων, μή τίς
[15, 680]	ἄνθει στεφανῶται, εὔκλειαν ἴσχει μύρῳ	ῥαίνων.	Μνημονεύει αὐτοῦ Ἀλκμὰν ἐν τούτοις·
[15, 688]	κατατετρημένας, ἵν´ ἐν τῇ τῶν	δεινῶν	προσδοκίᾳ πολλάκις ἁλλομένη τὸν παλμὸν
[15, 697]	Κύνουλκος ἔφη· Τί μ´ ἀνέμνασας	κείνων	κυλίκων; Κατὰ τὸν σὸν Φίλωνα,
[15, 693]	οἱ πολλοὶ καὶ τῶν Ἀττικῶν	ἐκείνων	σκολίων· ἅπερ καὶ αὐτὰ ἄξιόν
[15, 694]	τὸ πλουτεῖν διαφέρει· καλὸς δὲ	πεινῶν	ἐστιν αἰσχρὸν θηρίον. ~(Ἑξῆς δ´
[15, 674]	Ἀνακρέων ἔφη· Ἐπὶ δ´ ὀφρύσιν	σελίνων	στεφανίσκους θέμενοι θάλειαν ἑορτὴν ἀγάγωμεν
[15, 676]	μυρρίνης στέφανος τὴν ἐκ τῶν	οἴνων	ἀναθυμίασιν ἀποκρούεται καὶ ὁ τῶν
[15, 675]	μὲν στέφανον στύφοντα καὶ τὴν	οἴνων	ἀναθυμίασιν ἀποκρουόμενον, ἔτι δὲ ῥόδινον
[15, 692]	τὴν εἰς τὸ μετέωρον τῶν	οἴνων	φορὰν ὑποπτεύσαντες ἐπεσπάσθησαν κεφαλὴν λιπαίνειν,
[15, 677]	με, ἔφη, Θετταλὲ ποικιλόμυθε, τῶν	κοινῶν	τούτων καὶ κατημαξευμένων ἐρεῖν τι;
[15, 689]	(καὶ γὰρ τοῦτο ἐκ τῶν	κρίνων)	ἔτι δὲ τὸ σισύμβρινον καὶ
[15, 670]	δεδεμένον, ὁ δὲ ἔρως στεφανουμένων	τινῶν	δεσμός ἐστιν (οὐθένες γὰρ ἄλλοι
[15, 670]	λέγοντος τοῦ φιλοσόφου· Μήλων τέ	τινων	διανομαὶ καὶ στεφάνων πλείοσιν ἅμα
[15, 670]	δὲ τοῦ στεφάνου ἀνάλυσιν καταδεδεμένων	τινῶν	εἶναι νομίζοντες ἐρᾶν φασι τοὺς
[15, 669]	δὲ τούτων τῶν ἐπῶν μεμνημένος	τινῶν	ἐρῶ, ἵνα μὴ ὁ Οὐλπιανὸς
[15, 680]	τὸν καρπὸν φέρει στρογγύλον ἐπί	τινων	κλωνίων περιφερῶν. (Ἀνθεῖ δ´ οὗτος
[15, 700]	λαμπάδα, οἳ δὲ τὴν ἔκ	τινων	ξύλων τετμημένων δέσμην. Μένανδρος Ἀνεψιοῖς·
[15, 675]	τῆς καρώσεως. Ἐπ´ ἀκτῆς δέ	τινων	πινόντων ἐπιπεσὼν ὄμβρος τὸ μὲν
[15, 687]	λεγόμενον ἐλευθέριον ἐκ ῥαβδίων (ἔκ	τινων	ποτηρίων) ἑλκύσας, λόγῳ γοῦν ἀντελάβετο
[15, 685]	Πέρσας μνημονεύων καὶ αὐτὸς ἀνθῶν	τινων	στεφανωτικῶν φησιν· Ὦ μαλάχας μὲν
[15, 679]	ἢ τῶν διηνθημένων; {Β. Τῶν	μυρτίνων	βουλόμεθα τουτωνί· σὺ δὲ τά
[15, 679]	ἄλλα πώλει πάντα πλὴν τῶν	μυρτίνων.	ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος Στρατιώτῃ· Φιλύρας εἶχε
[15, 678]	τοὺς Διονυσοδότου τοῦ Λάκωνος παιᾶνας.	ΜΕΛΙΛΩΤΙΝΩΝ	δὲ στεφάνων μνημονεύει Ἄλεξις ἐν
[15, 691]	Ἵππαρχός φησιν ἐν Παννυχίδι εʹ	μνῶν,	ὡς δὲ Μένανδρος ἐν Μισογύνῃ
[15, 688]	καρδίαν ἐπιδηλότατα συμβαίνει. ~(Καὶ ὁ	Ἀγαμέμνων	δέ φησιν ὁ Ὁμηρικός· Αἰνῶς
[15, 678]	τὸ δ´ ἐξ ἀρίστου ἀνδρῶν,	γυμνῶν	ὀρχουμένων καὶ ᾀδόντων Θαλητᾶ καὶ
[15, 679]	μὴ διευλαβουμένους εἰς τὰ τῶν	ὄνων	γένη καὶ τῶν τοιούτων θηρίων
[15, 699]	πατρίδος. Ἀρχαίων ἦν ὅδ´ ἀνὴρ	προγόνων,	εἰδὼς ἐκ νεότητος ἀεὶ ξείνοισιν
[15, 692]	Ὀλιστήνην γεννῆσαι. Καὶ αὐτὸν ὡς	μειζόνων	ὀρεγόμενον πραγμάτων (εἰς τὴν Ἰταλίαν
[15, 676]	οὓς εὐφημίας κήρυκας εὐχαῖς προὐβάλοντο	δαιμόνων.	(Καὶ ἐν τῷ Διονύσῳ δὲ
[15, 702]	ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις ἢ	πόνων	ἀμπνοὰ πέφανται, μετὰ σεῖο, μάκαιρ´
[15, 673]	καὶ μέχρι τῶν κατὰ Πολυκράτην	χρόνων,	ὡς ἄν τις εἰκάσειε, τῇ
[15, 700]	Ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ τῶν	γειτόνων	ἄν τ´ οἶνον ἄν τε
[15, 685]	προσσεσηρώς· ὦ φιλῶν μὲν ἀμάρακον,	προσκυνῶν	δὲ σέλινα, γελῶν δ´ ἱπποσέλινα
[15, 700]	αἱ παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖς ἐργασίαι,	φιλοτέχνων	ὄντων τῶν Τυρρηνῶν. Ἀντιφάνης δ´
[15, 665]	τῶν ἑταίρων τὰ ἐκ τῶν	Λακώνων	Πλάτωνος ἰαμβεῖα· Ἄνδρες δεδειπνήκασιν ἤδη;
[15, 685]	κρίνεσιν κοσμοσανδάλοις ἴοις καὶ σισυμβρίοις	ἀνεμωνῶν	κάλυξί τ´ ἠριναῖς ἑρπύλλῳ κρόκοις
[15, 697]	ἐπειδή μοι ὀργίζῃ, ἔρχομαί σοι	λέξων	τὸν συρβηνέων χορὸν ὅστις ἐστί.
[15, 698]	Θασίους μηθὲν πημαίνων κλυτὸν ἄργυρον	ἐγγυαλίξων,	μή τίς μοι κατὰ οἶκον
[15, 672]	ἐπιγράφεται Τῶν κατὰ τὴν Σάμον	ἐνδόξων	ἀναγραφή, εὗρον τὸ ζητούμενον. Ἀδμήτην
[15, 684]	στέφος Ἡγεσιλάου. Ἐκ τούτων τῶν	ἐπῶν	δῆλον γίνεται ὅτι ἕτερόν (ἐστιν
[15, 669]	Καὶ αὐτὸς δὲ τούτων τῶν	ἐπῶν	μεμνημένος τινῶν ἐρῶ, ἵνα μὴ
[15, 698]	ὃς Τίς ἡδέως, ἔφη, τῶν	ἐπῶν	ὦ καλέ μου ἑταῖρε, ἕως
[15, 701]	κατ´ Ἀγάθωνα φωσφόρους. Καὶ ταῦτ´	εἰπὼν	Οὐρὰν ὑπίλας ὑπὸ λεοντόπουν βάσιν,
[15, 674]	καίτοι ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Σφιγγὶ	εἰπών·	(Τῷ δὲ ξένῳ γε στέφανον,
[15, 683]	Ὠδονίηθε Μίδης ἅπερ Ἀσίδος ἀρχὴν	λείπων	ἐν κλήροισιν ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν, αἰὲν
[15, 699]	προσαγαγών. Εὐμήδης δ´ ἐν Σφαττομένῳ	προειπών·	(Ἐπικράτης δ´ ἐν Τριόδοντι ἢ
[15, 699]	δ´ ἐν Τριόδοντι ἢ Ῥωποπώλῃ	προειπών·	Λαβὲ τριόδοντα καὶ λυχνοῦχον, ἐπιφέρει·
[15, 699]	Ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ Νιόβῳ	προειπὼν	λυχνοῦχον Οἴμοι κακόδαιμον, φησίν, ὁ
[15, 691]	τῶν καλλίστων εἰσηγηταὶ τῷ τῶν	ἀνθρώπων	βίῳ γενόμενοι, παρ´ οἷς ἀνυπερβλήτου
[15, 687]	ἄνδρας μυροπωλεῖν. Νῦν δὲ τῶν	ἀνθρώπων	οὐχ αἱ ὀσμαὶ μόνον, ὥς
[15, 673]	(τῷ (δὲ) λέγειν αὐτὴν τῶν	Καρῶν	ἀρχαῖον στέφος πρόδηλον καθίστησι τὸ
[15, 672]	αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν χρόνον τῶν	Καρῶν	δεισιδαιμονίᾳ περισχεθέντων ἐπὶ τὸ μαντεῖον
[15, 673]	δέμνιον ἐνδαπίης, καὶ λύγος, ἀρχαῖον	Καρῶν	στέφος. ἀλλὰ φερέσθω Οἶνος καὶ
[15, 702]	τοῦ Σικυωνίου τόνδε· Ὑγίεια, πρεσβίστα	μακάρων,	μετὰ σοῦ ναίοιμι τὸ λειπόμενον
[15, 695]	που τέθνηκας· νήσσοις δ´ ἐν	μακάρων	σέ φασιν εἶναι, ἵνα περ
[15, 697]	υἱὸν γενέσθαι Σέλευκον τὸν τῶν	ἱλαρῶν	ᾀσμάτων ποιητήν· οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν
[15, 697]	ὁ Ἀθηναῖος ποιητὴς τῶν καλουμένων	κολάβρων,	ὃν καὶ ὁ πρῶτος μετὰ
[15, 675]	ἀλύπου κράσεως τὸν καὶ τῶν	ὄμβρων	ἀρχηγὸν αἴτιον ὑπολαβόντες. Ἔδει μὲν
[15, 698]	τις εἶπε παραστάς· ὦ πάντων	ἀνδρῶν	βδελυρώτατε, τίς ς´ ἀνέπεισε καλὴν
[15, 678]	παίδων τὸ δ´ ἐξ ἀρίστου	ἀνδρῶν,	γυμνῶν ὀρχουμένων καὶ ᾀδόντων Θαλητᾶ
[15, 698]	βδελυρῶν, ὀλλύντων τ´ ὀλλυμένων τε	ἀνδρῶν,	οἳ (καὶ) νῦν κεῖθι κακῶς
[15, 686]	ἀνδρὸς μὲν δή που ἕνεκεν	ἀνδρῶν	οὐδεὶς μύρῳ χρίεται. Αἵ γε
[15, 687]	ὁ Μασσούριος ἔφη· Ὦ δαιμόνιε	ἀνδρῶν,	οὐκ οἶδας ὅτι αἱ ἐν
[15, 680]	τοῦ φυτοῦ πλεκόμενοι, ὥς φησιν	Ἄνδρων	ὁ ἱατρός. Παρέθετο δ´ αὐτοῦ
[15, 670]	ἑαυτοὺς ἀνατιθέασιν. Πᾶς δ´ ὁ	ἐρῶν	τοῦτο δρᾷ μὲν παρόντος, μὴ
[15, 688]	καὶ στῆθος, ὡς ἂν καὶ	γέρων	ἠράσσατο. Μύρρα γὰρ ἡ σμύρνα
[15, 700]	τοσούτους λύχνους ὅσος ὁ τῶν	ἡμερῶν	ἐστιν ἀριθμὸς εἰς τὸν ἐνιαυτόν.
[15, 685]	στεφανωτικῶν φησιν· Ὦ μαλάχας μὲν	ἐξερῶν,	ἀναπνέων δ´ ὑάκινθον, καὶ μελιλώτινον
[15, 695]	εὐπατρίδας, οἳ τότ´ ἔδειξαν οἵων	πατέρων	κύρησαν. κεʹ (Ὅστις ἄνδρα φίλον
[15, 692]	Σωτῆρος, ἄλλων δὲ Ὑγείας καὶ	ἑτέρων	ἑτέρου ἐπιλεγόντων, τοὺς τούτων τῶν
[15, 698]	τὸ παίζειν ἀμφιδεξίως καὶ τῶν	προγενεστέρων	ποιητῶν ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν μὲν
[15, 676]	ἀρχαῖον τῇ τέχνῃ, ὠνησάμενος ᾔει	φέρων	εἰς τὴν Ναύκρατιν. Καὶ αὐτῷ
[15, 685]	ὕδωρ· ἁπαλὸς παιδίσκος ἐν ἀργυρέᾳ	φέρων	προχόῳ ἐπέχευεν. Εἶτ´ ἔφερεν στέφανον
[15, 665]	στέφανον δ´ ἔπειθ´ ἑκάστῳ δώσω	φέρων	τῶν ξυμποτῶν. Νεοκρᾶτά τις ποιείτω.
[15, 680]	φέρει στρογγύλον ἐπί τινων κλωνίων	περιφερῶν.	(Ἀνθεῖ δ´ οὗτος ὅταν ὥρα
[15, 670]	τοῦ στεφάνου περιρέοντος, εἰ μὴ	ἤρων;	Ἢ ὅτι ἀναλύσεις περὶ μόνους
[15, 699]	τόνδ´ ἔχω τινά, σιδηρότευκτον ἐναλίων	θηρῶν	βέλος, κερατίνου τε φωσφόρου λύχνου
[15, 666]	Οὐ γὰρ κακῶς τινι τῶν	ἑταίρων	ἡμῶν ἐλέχθη τὸ Εἰ μὴ
[15, 665]	μόλις ἀναπεμπάζομαι, εἰπόντος τινὸς τῶν	ἑταίρων	τὰ ἐκ τῶν Λακώνων Πλάτωνος
[15, 683]	μακροῖσιν ἐφερπύζων διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν	ἐφιμείρων	ποτὰ Νυμφέων. Καὶ δ´ αὐτῆς
[15, 701]	ἐν Νυκτὶ μακρᾷ· Ἐνταῦθ´ ἐπ´	ἄκρων	τῶν κροτάφων ἕξει λύχνον δίμυξον.
[15, 701]	ἑκάτερον εἶναι τῶν μέτρων, ὅτι	μακρῶν	μὲν τῶν πρώτων δύο συλλαβῶν
[15, 688]	ἐξ ἐλαίου τοῦ ἀπὸ τῶν	πικρῶν	καρύων. Οἱ δὲ χορηγοῦντες, φησί,
[15, 681]	(τὴν ἄγριον κομίζοντες ἐκ τῶν	ὀρῶν	φυτεύουσιν ἐν Σικυῶνι καὶ Ἀθήνησιν
[15, 698]	περὶ τῶν τὰς παρῳδίας γεγραφότων	ἱστορῶν	τάδε γράφει· Καὶ τὸν Βοιωτὸν
[15, 665]	γὰρ καὶ (περὶ τάξεως τῶν	περιφορῶν	πολλάκις ἐλέχθη καὶ περὶ τῶν
[15, 678]	νίκης τοὺς προστάτας τῶν ἀγομένων	χορῶν	ἐν τῇ ἑορτῇ ταύτῃ, (ὅτε
[15, 693]	οὐδέν μ´ ὀνήσει. {Α. Πῖθι	θαρρῶν.	Νικόστρατος Πανδρόσῳ· Κἀγώ, φιλτάτη· μετανιπτρίδ´
[15, 698]	γῆρας, οὔτε ποιητάων ἀδαήμων οὔτε	θεάτρων,	ᾧ καὶ τεθνειῶτι λαλεῖν πόρε
[15, 665]	Οὓς οἰηθείς τις τῶν παρόντων	ἰατρῶν	εἶναι τούτων οἳ ἀπὸ βαλανείου
[15, 701]	θεοῦ τοῦθ´ ἑκάτερον εἶναι τῶν	μέτρων,	ὅτι μακρῶν μὲν τῶν πρώτων
[15, 681]	ἀναφῦναι αὐτὴν ἐκ τῶν Ἀφροδίτης	λουτρῶν,	ὅτε Ἡφαίστῳ συγκοιμηθεῖσα ἡ Ἀφροδίτη
[15, 694]	λέγοντα οὕτως· (Ὁ τὸ σκόλιον	εὑρὼν	ἐκεῖνος, ὅστις ἦν, τὸ μὲν
[15, 700]	σέλας. Ἄλεξις Μίδωνι· ~(Ὁ πρῶτος	εὑρὼν	μετὰ λυχνούχου περιπατεῖν τῆς νυκτὸς
[15, 673]	τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος, οὐδὲν ἴδιον	προσεξευρών,	ὥσπερ κἀν τῷ Περὶ τοῦ
[15, 698]	Θασίων εἰς ὁλκάδα βάλλει (εὐκούρων	βδελυρῶν,	ὀλλύντων τ´ ὀλλυμένων τε ἀνδρῶν,
[15, 692]	δοθῶσιν οἱ στέφανοι, εἰσίασίν τινες	μύρων	Βαβυλωνίων ἔχοντες ἀσκίδια καὶ πόρρωθεν
[15, 688]	ὁ Ἡροφίλειος ἐν τῷ περὶ	Μύρων	γράφων οὕτως· Ἶρις μὲν ἐν
[15, 688]	Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ τὰ πολλὰ τῶν	μύρων	διὰ σμύρνης ἐσκευάζετο καὶ ἥ
[15, 688]	τὴν μὲν χρῆσιν οἶδε τῶν	μύρων,	(ἔλαιον δ´ αὐτὰ καλεῖ μετ´
[15, 692]	Ἰανοῦκλον ὀνομαζόμενον. Τοσαῦτα καὶ περὶ	μύρων	ἐλέχθη. Καὶ μετὰ ταῦτα πλείστων
[15, 675]	ὁ ἰατρὸς ἐν τῷ περὶ	Μύρων	καὶ Στεφάνων Ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς,
[15, 675]	καὶ Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ περὶ	Μύρων	καὶ Στεφάνων ταῖς αὐταῖς λέξεσι.
[15, 692]	ὁ Φιλωνίδης ἐν τῷ περὶ	Μύρων	καὶ Στεφάνων τὴν ἀφορμὴν (τοῦ
[15, 686]	παραχωρῶν τε τὸν περὶ τῶν	μύρων	λόγον τοῖς βουλομένοις διεξέρχεσθαι τῷ
[15, 685]	Ἡ δὲ τῶν στεφάνων καὶ	μύρων	πρότερον εἴσοδος εἰς τὰ συμπόσια
[15, 692]	εἰκοστὴν τῶν Ποσειδωνίου Ἱστοριῶν περὶ	μύρων	τι λεγόμενον ἐτήρησα, οὐκ ἀλλότριον
[15, 691]	ἀνυπερβλήτου τιμῆς, ὡς προείρηται, τῶν	μύρων	ὑπαρχούσης οὐκ ἀπείχοντο τῆς χρήσεως,
[15, 689]	ἐν βʹ περὶ Ὕλης τῶν	μύρων,	φησίν, ἃ μέν ἐστιν χρίματα,
[15, 692]	τρυφὴν ἀγόντων ἐπὶ τὴν τῶν	μύρων	χρῆσιν ὥρμησεν. Χρηστέον οὖν, ὦ
[15, 689]	ἦν τοῖς παλαιοτέροις ἡ τῶν	μύρων	χρῆσις δῆλον ἐκ τοῦ καὶ
[15, 690]	ἴδω, τί σοι δῶ τῶν	μύρων·	ψάγδαν φιλεῖς; Εὔπολις δ´ ἐν
[15, 698]	πολλοὺς Θασίων εἰς ὁλκάδα βάλλει	(εὐκούρων	βδελυρῶν, ὀλλύντων τ´ ὀλλυμένων τε
[15, 668]	δ´ ἐν Λίνῳ περὶ τῶν	Σατύρων	λέγων φησίν· Ῥιπτοῦντες, ἐκβάλλοντες, ἀγνύντες,
[15, 673]	γοῦν Ἀνακρέων φησίν· Μεγίστης ὁ	φιλόφρων	δέκα δὴ μῆνες ἐπειδὴ στεφανοῦταί
[15, 671]	τῶν Μελῶν· (Μεγίστης δ´ ὁ	φιλόφρων	δέκα δὴ μῆνες ἐπείτε στεφανοῦταί
[15, 702]	λειπόμενον βιοτᾶς, σὺ δέ μοι	πρόφρων	σύνοικος εἴης· εἰ γάρ τις
[15, 694]	(τε) καὶ στάσεων καὶ θανάτων	ἀώρων	σύ τε καὶ πατήρ. βʹ
[15, 686]	λέγειν ἤδη παύσομαι τὸ τήμερον,	παραχωρῶν	τε τὸν περὶ τῶν μύρων
[15, 671]	οἷς οὐθέν ἐστιν ἐπιμελὲς τῶν	σῶν	λόγων. Πόθεν γάρ σοι καὶ
[15, 701]	γὰρ γινομένων εἰ δύο τὰς	ἁπασῶν	τελευταίας συλλαβὰς εἰς μακρὰν ποιήσει
[15, 675]	Ἐπ´ ἀκτῆς δέ τινων πινόντων	ἐπιπεσὼν	ὄμβρος τὸ μὲν συμπόσιον διέλυσεν,
[15, 665]	παραχέων ἔρχομαι. {Β. Κἀγὼ δὲ	παρακορήσων.	Σπονδὰς δ´ ἔπειτα παραχέας τὸν
[15, 701]	παιάν ἡρῷον γίνεται, βραχέων δὲ	(λεχθεισῶν)	ἰαμβεῖον· διὰ δὲ τοῦτο δῆλον
[15, 677]	παντὸς (γὰρ) ἄν τις πράγματος	δισσῶν	λόγων ἀγῶνα θεῖτ´ ἄν, εἰ
[15, 683]	ἐπλύνατο γυίων, (ἑσπέριος Νύμφαισιν Ἰαονίδεσσι	νυχεύσων.	Αὐτὰρ ἀκανθοβόλοιο ῥόδου κατατέμνεο βλάστας
[15, 677]	εὑρέσει καὶ καινότητι τὴν ἐν	Μουσῶν	αὐτῷ σίτησιν ἔχειν ἐχαρίσατο. (Καὶ
[15, 669]	συμποσίου· δεξιότης δὲ λόγου Φαίακος	Μουσῶν	ἐρέτας ἐπὶ σέλματα πέμπει. Κατὰ
[15, 673]	στέφος. ἀλλὰ φερέσθω Οἶνος καὶ	Μουσῶν	ἡ χαρίεσσα λύρη, θυμῆρες πίνοντες
[15, 668]	λήψεται τὰ κοττάβια καὶ τῶν	παρουσῶν	ἣν θέλει φιλήσει. Ἐγίνετο δὲ
[15, 681]	κωμῳδιοποιὸς Ἀντιφάνης ἐν Κιθαριστῇ· Οὐκ	ἐφύσων	οἱ Λάκωνες ὡς ἀπόρθητοί ποτε;
[15, 678]	Θυρέᾳ γενομένης νίκης τοὺς προστάτας	τῶν	ἀγομένων χορῶν ἐν τῇ ἑορτῇ
[15, 680]	ἔπειτα νάρκισσον καὶ λείριον καὶ	τῶν	ἀγρίων ἀνεμώνης γένος τὸ καλούμενον
[15, 680]	καὶ τὸ μέλαν ἴον καὶ	τῶν	ἀγρίων ὅ τε ἑλίχρυσος καὶ
[15, 665]	τὴν ποικιλίαν καὶ τὴν ὁμοιότητα	τῶν	ἀεὶ καινῶς προσευρισκομένων. Καὶ γὰρ
[15, 677]	τὸ πάντα τὰ φυλλώδη ὑπὸ	τῶν	Ἀθηναίων στεφανώματα λέγεσθαι. Ὁ δὲ
[15, 680]	Λέγεται δέ τις μῦθος ὑπὸ	τῶν	Αἰγυπτίων ὅτι οἱ Αἰθίοπες στελλόμενοι
[15, 676]	λεγομένων ἐπεισῆλθον παῖδες στεφάνους φέροντες	τῶν	ἀκμαζόντων κατὰ τοὺς καιρούς. Καὶ
[15, 682]	Καὶ τῶν ἴων δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ἀνθέων ἄκρατοι μάλιστα καὶ
[15, 700]	παλαιοὶ τῆς τε δᾳδὸς καὶ	τῶν	ἄλλων ξύλων ἐχρῶντο. Κοιμίσαι λύχνον
[15, 668]	πεμμάτια τότε χαρίσιοι ἀπὸ τῆς	τῶν	ἀναιρουμένων χαρᾶς. (Μνημονεύει Εὔβουλος ἐν
[15, 680]	ἴφυον, φλόγα, ἡμεροκαλλές. Πρῶτόν τε	τῶν	ἀνθέων ἐκφαίνεσθαί φησιν τὸ λευκόιον,
[15, 691]	πάντων τῶν καλλίστων εἰσηγηταὶ τῷ	τῶν	ἀνθρώπων βίῳ γενόμενοι, παρ´ οἷς
[15, 687]	τοὺς ἄνδρας μυροπωλεῖν. Νῦν δὲ	τῶν	ἀνθρώπων οὐχ αἱ ὀσμαὶ μόνον,
[15, 688]	οἱ ποιηταὶ κεκλήκασιν (ἀπὸ τῆς	τῶν	ἀνθῶν ἀναθυμιάσεως, οὐκ ἀπὸ τοῦ
[15, 671]	τῶν συρβηνέων ἐπῆλθεν χορός; Τίς	τῶν	ἀξίων λόγου μέμνηται τοῦ μουσικοῦ
[15, 700]	αὐτὸς Ἄλεξις· Οἶμαί γ´ ἐπιτιμᾶν	τῶν	ἀπαντώντων τινὰς ἡμῖν, ὅτι τηνικαῦτα
[15, 672]	εἰς Ὕβλαν καὶ πυνθανομένων περὶ	τῶν	ἀπηντημένων, θεσπίσαι τὸν Ἀπόλλωνα ποινὴν
[15, 669]	ὁ Οὐλπιανὸς βρενθύηται ὡς ἐκ	τῶν	ἀποθέτων τοῖς Ὁμηρίδαις μόνος ἀνασπάσας
[15, 665]	περὶ κοττάβων ζήτησις ἦν (καὶ	τῶν	ἀποκοτταβιζόντων. Οὓς οἰηθείς τις τῶν
[15, 670]	πλείοσιν ἅμα καὶ ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων	τῶν	ἀριθμῶν τῶν αὐτῶν. Ὁ μὲν
[15, 665]	ταύτην παράδοσιν οὐδ´ εἰδέναι τινὰ	τῶν	ἀρχαίων ταύτῃ τῇ καθάρσει χρησάμενον.
[15, 688]	ἀνθέων. Περὶ δὲ τοῦ ἐκ	τῶν	ἀρωμάτων σκευαζομένου, ἃ δὴ θυώματα
[15, 693]	Ἐμέμνηντο δ´ οἱ πολλοὶ καὶ	τῶν	Ἀττικῶν ἐκείνων σκολίων· ἅπερ καὶ
[15, 668]	πιεῖν μεγάλῃ κύλικι, ἐπιλέγων ἐκ	τῶν	αὐτῶν ἐλεγείων καὶ τόδε· ~(Ὕμνους
[15, 670]	καὶ ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων τῶν ἀριθμῶν	τῶν	αὐτῶν. Ὁ μὲν Πλάτων οὕτως
[15, 681]	Ῥιζοτομικῷ φησιν ἀναφῦναι αὐτὴν ἐκ	τῶν	Ἀφροδίτης λουτρῶν, ὅτε Ἡφαίστῳ συγκοιμηθεῖσα
[15, 699]	ποιήμασιν χαρίεντα, περὶ μὲν (τῆς	τῶν	βαλανέων μάχης· Βάλλον δ´ ἀλλήλους
[15, 671]	Οὐ γὰρ ἐγὼ τὰς ἐκ	τῶν	βιβλίων ἀκάνθας ὥσπερ σὺ ἀναγινώσκων
[15, 700]	Πατριώταις· Ὁ κάπηλος γὰρ οὑκ	τῶν	γειτόνων ἄν τ´ οἶνον ἄν
[15, 666]	ἰατροὶ ἦσαν, οὐδὲν ἂν ἦν	τῶν	γραμματικῶν μωρότερον. Τίς γὰρ ἡμῶν
[15, 700]	τῶν Τυρρηνῶν. Ἀντιφάνης δ´ Ἱππεῦσι·	Τῶν	δ´ ἀκοντίων συνδοῦντες ὀρθὰ τρία
[15, 700]	τῆς νυκτὸς ἦν τις κηδεμὼν	τῶν	δακτύλων. Ἐν δὲ Θεοφορήτῳ ὁ
[15, 692]	μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονος αἰτούντων ποτήριον,	τῶν	δὲ Διὸς Σωτῆρος, ἄλλων δὲ
[15, 682]	εὐχρούστατα, ὅμοια ταῖς καλουμέναις ΚΑΛΧΑΙΣ.	Τῶν	δὲ καλχῶν μέμνηται καὶ Ἀλκμὰν
[15, 701]	τοῦ συμποσίου ὑπνηλὸς κάρτα γενόμενος.	Τῶν	δὲ πολλῶν τὸ ἰὴ παιὼν
[15, 682]	αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Ἀγρωστίνῳ.	Τῶν	δὲ ΡΟΔΩΝ, φησὶ Θεόφραστος ἐν
[15, 686]	στεφανωθέντα στεφάνοις ἐξάγεσθαι τοῦ συμποσίου.	Τῶν	(δὲ χυδαίων στεφάνων μνημονεύων ὁ
[15, 670]	δεσμός ἐστιν (οὐθένες γὰρ ἄλλοι	τῶν	δεδεμένων περὶ τὸ στεφανοῦσθαι σπουδάζουσιν
[15, 695]	ἑταῖρε, μαθὼν τοὺς ἀγαθοὺς φίλει,	τῶν	δειλῶν δ´ ἀπέχου, γνοὺς ὅτι
[15, 688]	σπόγγου κατατετρημένας, ἵν´ ἐν τῇ	τῶν	δεινῶν προσδοκίᾳ πολλάκις ἁλλομένη τὸν
[15, 702]	νέου καὶ καλοῦ παίγνια, ἀλλὰ	τῶν	δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. Κατὰ γὰρ τὸν
[15, 675]	τὸν εὑρετὴν τοῦ πώματος καὶ	τῶν	δι´ αὐτὸ ἐλασσωμάτων ἀλεξητῆρα βουλόμενος
[15, 679]	πότερ´ ἑρπυλλίνους ἢ μυρτίνους ἢ	τῶν	διηνθημένων; {Β. Τῶν μυρτίνων βουλόμεθα
[15, 698]	Ἐπίχαρμος ὁ Συρακόσιος ἔν τισι	τῶν	δραμάτων ἐπ´ ὀλίγον καὶ Κρατῖνος
[15, 692]	βίος ἀεὶ τοῖς χρειώδεσιν καὶ	τῶν	εἰς ἀπόλαυσιν καὶ τρυφὴν ἀγόντων
[15, 678]	ἀποδοὺς θοἰμάτιον ἀπέρχεται, στέφανον ἔχων	τῶν	ἐκκυλίστων οἴκαδε. Ἄλεξις δ´ ἐν
[15, 669]	λέξω τι καὶ αὐτὸς ἐκ	τῶν	Ἐλεγείων. Σὺ δέ, ὦ Θεόδωρε
[15, 686]	ὅμοιον ὄζει· αἱ δ´ ἀπὸ	τῶν	ἐλευθερίων μόχθων (ὀσμαὶ ἐπιτηδευμάτων τε
[15, 676]	παρατιθέμενοι Θεοπόμπου ἐκ τῆς τρίτης	τῶν	Ἑλληνικῶν, ὅς φησιν Ἀγησιλάῳ τῷ
[15, 678]	κʹ (πομπεύειν τε ἐν τῇ	τῶν	Ἑλλωτίων ἑορτῇ. Φασὶ δ´ ἐν
[15, 679]	κύκλῳ στεφάνων ἑλικτῶν Περὶ δὲ	τῶν	ἐν Αἰγύπτῳ αἰεὶ ἀνθούντων στεφάνων
[15, 674]	φησι Σωσίβιος ἐν τοῖς περὶ	τῶν	ἐν Λακεδαίμονι Θυσιῶνγράφων οὕτως· (Ἐν
[15, 697]	φησιν Γόργων ἐν τῷ Περὶ	τῶν	ἐν Ῥόδῳ θυσιῶν. Ἐπ´ Ἀντιγόνῳ
[15, 673]	λέξιν ζητουμένων, ἕκτον δὲ περὶ	τῶν	ἐν τοῖς Ἠθικοῖς Νικομαχείοις (Ἀριστοτέλους,
[15, 670]	ὁ ἔρως· οὐδένες γὰρ μᾶλλον	τῶν	ἐν τῷ ἐρᾶν ὄντων καλλωπίζονται.
[15, 671]	ψαμμακόσιοι ἐσμὲν δῆλον. Ὁ οὖν	τῶν	ἑξήκοντα ἀριθμὸς εἰς ἓξ συμπληρωθέντος
[15, 693]	καὶ ἀφέλειαν τῶν ποιησάντων, (καὶ	τῶν)	ἐπαινουμένων ἐπὶ τῇ ἰδέᾳ ταύτῃ
[15, 699]	τάραχον γίνεσθαι οὐ τὸν τυχόντα	τῶν	ἐπὶ τούτοις πίστεων παρὰ πάντων
[15, 676]	Σὺ δὲ μὴ τὰ ἐκ	τῶν	ἐπιγραφομένων Αἰλίου Ἀσκληπιάδου Στεφάνων φέρε
[15, 677]	τὴν χροιάν. Καὶ (Παγκράτης τις	τῶν	ἐπιχωρίων ποιητής, ὃν καὶ ἡμεῖς
[15, 684]	πέφαται στέφος Ἡγεσιλάου. Ἐκ τούτων	τῶν	ἐπῶν δῆλον γίνεται ὅτι ἕτερόν
[15, 669]	χορός; Καὶ αὐτὸς δὲ τούτων	τῶν	ἐπῶν μεμνημένος τινῶν ἐρῶ, ἵνα
[15, 698]	Καὶ ὃς Τίς ἡδέως, ἔφη,	τῶν	ἐπῶν ὦ καλέ μου ἑταῖρε,
[15, 686]	βάπτοντας ὡς ἀφανίζοντας τὴν λευκότητα	τῶν	ἐρίων. ~(Σόλων τε ὁ σοφὸς
[15, 668]	τοῦτο δὲ λέγοντες παρ´ ὅσον	τῶν	ἐρωμένων ἐμέμνηντο, ἀφιέντες ἐπ´ αὐτοῖς
[15, 670]	καὶ θύουσιν ἔνιοι ἐπὶ ταῖς	τῶν	ἐρωμένων θύραις. Ἢ μᾶλλον ὑφ´
[15, 670]	τυχόντα μεῖναι. Στεφανοῦσιν δὲ τὰς	τῶν	ἐρωμένων θύρας ἤτοι τιμῆς χάριν
[15, 669]	τί οἱ ἐρῶντες στεφανοῦσι τὰς	τῶν	ἐρωμένων θύρας. Καὶ ὁ Δημόκριτος
[15, 670]	ὄντα τὴν οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ	τῶν	ἐρωμένων πρόθυρα) διὰ ταῦτα δὲ
[15, 669]	Πότερον ὅτι ὁ ἔρως τοῦ	τῶν	ἐρώντων ἤθους περιαιρεῖται τὸν κόσμον,
[15, 697]	τὰς καπυρωτέρας ᾠδὰς ἀσπάζεται μᾶλλον	τῶν	ἐσπουδασμένων· οἷαί εἰσιν αἱ Λοκρικαὶ
[15, 669]	θέμενος. (Φὴς οὖν διὰ τί,	τῶν	ἐστεφανωμένων ἐὰν λύηται ὁ στέφανος,
[15, 669]	μύρα. Διὰ τί δὲ λέγονται,	τῶν	ἐστεφανωμένων ἐὰν λύωνται οἱ στέφανοι,
[15, 666]	Χαρωνεύς. Οὐ γὰρ κακῶς τινι	τῶν	ἑταίρων ἡμῶν ἐλέχθη τὸ Εἰ
[15, 665]	καὶ μόλις ἀναπεμπάζομαι, εἰπόντος τινὸς	τῶν	ἑταίρων τὰ ἐκ τῶν Λακώνων
[15, 679]	ὁ Ἀσκληπιάδης παρατιθέμενος τὰ ἐκ	τῶν	Εὐβούλου Στεφανοπωλίδων ταῦτα· Ὦ μάκαρ,
[15, 681]	ἀνθεῖ τοῦ θέρους μόνη τε	τῶν	Εὐρωπαίων ἀνθέων εὔοσμος ἐστίν. Ἀρίστη
[15, 700]	καίειν τοσούτους λύχνους ὅσος ὁ	τῶν	ἡμερῶν ἐστιν ἀριθμὸς εἰς τὸν
[15, 672]	ταύτην ἐκείνῳ ἐπιτάξαι τὸν καθηγούμενον	τῶν	θεῶν. Ὅθεν αὐτίκα τὸν δεδηλωμένον
[15, 700]	γάρ ἐστιν φανός, ὦ πρὸς	τῶν	θεῶν, τοιοῦτος οἷος ὁ γλυκύτατος
[15, 674]	καὶ διαφωνοῦντα αὐτὸν κατ´ ἔνια	τῶν	ἱστορηθέντων παρὰ τῷ Μηνοδότῳ. Δύναται
[15, 693]	φησι Φύλαρχος ἐν τῇ ιβʹ	τῶν	Ἱστοριῶν, μέλι σπένδουσιν, οἶνον οὐ
[15, 674]	ὅτι Φύλαρχος ἐν τῇ ἑβδόμῃ	τῶν	Ἱστοριῶν (οἶδεν τὴν κατὰ τὴν
[15, 682]	ὁ Δαμασκηνὸς ἐν τῇ ὀγδόῃ	τῶν	Ἱστοριῶν πρὸς ταῖς ἑκατὸν περὶ
[15, 682]	καὶ τὸ μύρον ἥδιστον. Καὶ	τῶν	ἴων δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[15, 666]	τὸν Ἰουλιήτην ἐν (τῇ περὶ	τῶν	Καθόλου πραγματείᾳ ἐπιτιμᾶν τοῖς τοῦτο
[15, 691]	αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι οἱ πάντων	τῶν	καλλίστων εἰσηγηταὶ τῷ τῶν ἀνθρώπων
[15, 691]	οὐδὲ ἡμεῖς (νῦν οὕτω πολυτίμων	τῶν	καλλίστων ὑπαρχόντων, ὡς λῆρον εἶναι
[15, 697]	οὕτως· Κτησιφῶν ὁ Ἀθηναῖος ποιητὴς	τῶν	καλουμένων κολάβρων, ὃν καὶ ὁ
[15, 673]	λύγῳ, (τῷ (δὲ) λέγειν αὐτὴν	τῶν	Καρῶν ἀρχαῖον στέφος πρόδηλον καθίστησι
[15, 672]	ὑπ´ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν χρόνον	τῶν	Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ περισχεθέντων ἐπὶ τὸ
[15, 680]	Δημήτριος δ´ ἐν τῷ Περὶ	τῶν	κατ´ Αἴγυπτον περὶ Ἄβυδον πόλιν
[15, 698]	κωμῳδίας ποιητὴς ἐν Εὐνείδαις καὶ	τῶν	κατ´ αὐτὸν Ἡγήμων ὁ Θάσιος,
[15, 673]	τῆς λύγου στεφάνωσιν καὶ μέχρι	τῶν	κατὰ Πολυκράτην χρόνων, ὡς ἄν
[15, 692]	χαλκοῦν πρῶτον χαράξαι. Διὸ καὶ	τῶν	κατὰ τὴν Ἑλλάδα πολλὰς πόλεις
[15, 692]	τὴν Ἑλλάδα πολλὰς πόλεις καὶ	τῶν	κατὰ τὴν Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν
[15, 672]	τοῦ Σαμίου συγγράμματι, ὅπερ ἐπιγράφεται	Τῶν	κατὰ τὴν Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή,
[15, 692]	τούτων περιπορευόμενοι τοὺς μὲν στεφάνους	(τῶν	κατακειμένων δροσίζουσι τοῖς μύροις, ἄλλο
[15, 674]	τοὺς περὶ τὸν οἶνον πόνους	τῶν	κεφαλαλγιῶν δεσμοὺς εὕρισκον τοὺς τυχόντας,
[15, 682]	(τε) δικτύου τρόπῳ φυτεύουσιν κύκλῳ	τῶν	κηπευμάτων· καὶ ταῦτα συμπλεκόμενα περιβόλου
[15, 672]	θωράκιον ἀπερείσασθαι καὶ τοὺς εὐμηκεστάτους	τῶν	κλάδων ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι πάντοθεν.
[15, 677]	οἴει με, ἔφη, Θετταλὲ ποικιλόμυθε,	τῶν	κοινῶν τούτων καὶ κατημαξευμένων ἐρεῖν
[15, 666]	(ἐμοῦ ὅτι πρῶτον μὲν ἡ	τῶν	κοττάβων εὕρεσις Σικελική ἐστιν παιδιά,
[15, 668]	προσηγόρευσεν. Μνημονεύει τῶν λατάγων καὶ	τῶν	κοττάβων καὶ ὁ Χαλκοῦς καλούμενος
[15, 692]	ἑτέρων ἑτέρου ἐπιλεγόντων, τοὺς τούτων	τῶν	κράσεων μεμνημένους τῶν ποιητῶν ἔδοξεν
[15, 689]	σούσινον (καὶ γὰρ τοῦτο ἐκ	τῶν	κρίνων) ἔτι δὲ τὸ σισύμβρινον
[15, 701]	Νυκτὶ μακρᾷ· Ἐνταῦθ´ ἐπ´ ἄκρων	τῶν	κροτάφων ἕξει λύχνον δίμυξον. Μνημονεύει
[15, 674]	ᾧ εὐωχεῖτο τόπῳ, συνδέσεως ἕνεκα	τῶν	κροτάφων. Καὶ γὰρ καὶ Λακεδαιμόνιοι
[15, 674]	δεσμοὺς εὕρισκον τοὺς τυχόντας, τῆς	τῶν	κροτάφων συνδέσεως ὠφελεῖν δοκούσης· οἱ
[15, 690]	τὰ νάρδινα. Παρὰ πολλοῖς δὲ	τῶν	κωμῳδιοποιῶν ὀνομάζεταί τι μύρον ΒΑΚΚΑΡΙΣ·
[15, 665]	τινὸς τῶν ἑταίρων τὰ ἐκ	τῶν	Λακώνων Πλάτωνος ἰαμβεῖα· Ἄνδρες δεδειπνήκασιν
[15, 668]	Σικελὴν τὴν λάταγα προσηγόρευσεν. Μνημονεύει	τῶν	λατάγων καὶ τῶν κοττάβων καὶ
[15, 700]	λύχνειον κέκληκεν διὰ τούτων· Τίς	τῶν	λυχνείων ἡ ´ργασία; {Β. Τυρρηνική.
[15, 689]	καὶ ἐπίστασθαι ποῖόν τι ἑκάστῳ	τῶν	μελῶν ἡμῶν ἐστιν ἐπιτήδειον. Ἀντιφάνης
[15, 671]	Φησὶν γὰρ ἐν τῷ δευτέρῳ	τῶν	Μελῶν· (Μεγίστης δ´ ὁ φιλόφρων
[15, 692]	ἐλέχθη. Καὶ μετὰ ταῦτα πλείστων	τῶν	μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονος αἰτούντων ποτήριον,
[15, 670]	καθ´ αὑτοῦ στεφανοῦσθαι καὶ ἀνακηρύττεσθαι	τῶν	μὲν τὸν στέφανον περιαιρεῖ, τοῖς
[15, 665]	περιφορῶν πολλάκις ἐλέχθη καὶ περὶ	τῶν	μετὰ τὸ δεῖπνον ἐπιτελουμένων, ἅπερ
[15, 701]	τοῦ θεοῦ τοῦθ´ ἑκάτερον εἶναι	τῶν	μέτρων, ὅτι μακρῶν μὲν τῶν
[15, 679]	μυρτίνους ἢ τῶν διηνθημένων; {Β.	Τῶν	μυρτίνων βουλόμεθα τουτωνί· σὺ δὲ
[15, 679]	γ´ ἄλλα πώλει πάντα πλὴν	τῶν	μυρτίνων. ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος Στρατιώτῃ· Φιλύρας
[15, 688]	παρ´ Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ τὰ πολλὰ	τῶν	μύρων διὰ σμύρνης ἐσκευάζετο καὶ
[15, 688]	Ὅμηρος τὴν μὲν χρῆσιν οἶδε	τῶν	μύρων, (ἔλαιον δ´ αὐτὰ καλεῖ
[15, 686]	τήμερον, παραχωρῶν τε τὸν περὶ	τῶν	μύρων λόγον τοῖς βουλομένοις διεξέρχεσθαι
[15, 691]	οἷς ἀνυπερβλήτου τιμῆς, ὡς προείρηται,	τῶν	μύρων ὑπαρχούσης οὐκ ἀπείχοντο τῆς
[15, 689]	δ´ ἐν βʹ περὶ Ὕλης	τῶν	μύρων, φησίν, ἃ μέν ἐστιν
[15, 689]	σπουδῆς ἦν τοῖς παλαιοτέροις ἡ	τῶν	μύρων χρῆσις δῆλον ἐκ τοῦ
[15, 690]	Φέρ´ ἴδω, τί σοι δῶ	τῶν	μύρων· ψάγδαν φιλεῖς; Εὔπολις δ´
[15, 699]	καλεῖσθαι, οἷον, φησίν, οἱ νυκτερευόμενοι	τῶν	νέων ἔχουσιν οὓς οὗτοι ἑλάνας
[15, 687]	~(Σόλων τε ὁ σοφὸς διὰ	τῶν	Νόμων κεκώλυκε τοὺς ἄνδρας μυροπωλεῖν.
[15, 665]	δ´ ἔπειθ´ ἑκάστῳ δώσω φέρων	τῶν	ξυμποτῶν. Νεοκρᾶτά τις ποιείτω. {Α.
[15, 676]	τῆς μυρρίνης στέφανος τὴν ἐκ	τῶν	οἴνων ἀναθυμίασιν ἀποκρούεται καὶ ὁ
[15, 692]	πότων τὴν εἰς τὸ μετέωρον	τῶν	οἴνων φορὰν ὑποπτεύσαντες ἐπεσπάσθησαν κεφαλὴν
[15, 675]	μίγματος ἀλύπου κράσεως τὸν καὶ	τῶν	ὄμβρων ἀρχηγὸν αἴτιον ὑπολαβόντες. Ἔδει
[15, 679]	καὶ μὴ διευλαβουμένους εἰς τὰ	τῶν	ὄνων γένη καὶ τῶν τοιούτων
[15, 681]	Θεόφραστος, (τὴν ἄγριον κομίζοντες ἐκ	τῶν	ὀρῶν φυτεύουσιν ἐν Σικυῶνι καὶ
[15, 694]	χρησίμην (τε) εἰς τὸν βίον.	Τῶν	οὖν δειπνοσοφιστῶν ὃ μέν τις
[15, 697]	Ἑρμίππου τοῦ Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων γενομένων	τῶν	παιᾶνας ποιησάντων καὶ τοῦ Ἑρμοκλέους
[15, 686]	ἡμᾶς τοὺς ἑταίρους. Περιενεγκόντων δὲ	τῶν	παίδων ἐν ἀλαβάστοις καὶ ἄλλοις
[15, 701]	Πύθωνος ἐπ´ αὐτοὺς ἡ Λητὼ	τῶν	(παίδων τὸν ἕτερον ἐν ταῖς
[15, 673]	τούτου πέντε μὲν βιβλία Περὶ	τῶν	παρὰ Θεοφράστῳ ἐν τοῖς περὶ
[15, 680]	τοῦ Διονυσίου ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων. Στεφανωματικὰ
[15, 665]	τῶν ἀποκοτταβιζόντων. Οὓς οἰηθείς τις	τῶν	παρόντων ἰατρῶν εἶναι τούτων οἳ
[15, 668]	πυραμοῦντα) λήψεται τὰ κοττάβια καὶ	τῶν	παρουσῶν ἣν θέλει φιλήσει. Ἐγίνετο
[15, 698]	(Ἀθηναίοις λοιδορησάμενος, καὶ σῴζεται αὐτοῦ	τῶν	παρῳδιῶν βιβλία τέσσαρα. Μνημονεύει δ´
[15, 671]	κατ´ ἀρχὰς ἐλέγομεν μὴ συνδειπνεῖν	τῶν	πέντε γε πλείους· ὅτι δ´
[15, 699]	δ´ εἰπεῖν Νεάνθην ἐν αʹ	τῶν	περὶ Ἄτταλον Ἱστοριῶν· καὶ ἄλλος
[15, 697]	Περγάμου (Ἄτταλος δικαστὴν καθεστάκει βασιλικῶν	τῶν	περὶ τὴν Αἰολίδα. Ὁ δ´
[15, 665]	Καὶ γὰρ καὶ (περὶ τάξεως	τῶν	περιφορῶν πολλάκις ἐλέχθη καὶ περὶ
[15, 688]	μετώπιον ἐξ ἐλαίου τοῦ ἀπὸ	τῶν	πικρῶν καρύων. Οἱ δὲ χορηγοῦντες,
[15, 693]	τε τὴν ἀρχαιότητα καὶ ἀφέλειαν	τῶν	ποιησάντων, (καὶ τῶν) ἐπαινουμένων ἐπὶ
[15, 692]	τοὺς τούτων τῶν κράσεων μεμνημένους	τῶν	ποιητῶν ἔδοξεν παρατίθεσθαι, ὧν καὶ
[15, 665]	ἂν δυναίμην ἀπομνημονεύειν ἔτι σοι	τῶν	πολλάκις λεχθέντων ἐν τοῖς περισπουδάστοις
[15, 675]	ἀμπέλου καὶ πρὸς ἄμετρον ἀπόλαυσιν	τῶν	πολλῶν ἐκτρεπομένων ἄκρατόν τε προσφερομένων
[15, 692]	ἀναγινώσκων τὴν ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν	τῶν	Ποσειδωνίου Ἱστοριῶν περὶ μύρων τι
[15, 666]	Θεσσαλοὺς καὶ Ῥοδίους τὸν ἀπὸ	τῶν	ποτηρίων κότταβον λέγειν. Κότταβος δ´
[15, 692]	Τοῦτο δὴ λογισάμενοι καὶ ἐπὶ	τῶν	πότων τὴν εἰς τὸ μετέωρον
[15, 670]	οἱονεί τι δαιμόνιον δικαίως βραβεύουσα	τῶν	πραγμάτων ἕκαστον οἴεται δεῖν τοὺς
[15, 698]	διὰ τὸ παίζειν ἀμφιδεξίως καὶ	τῶν	προγενεστέρων ποιητῶν ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν
[15, 674]	Λακεδαιμόνιοι καλάμῳ στεφανοῦνται ἐν τῇ	τῶν	Προμαχείων ἑορτῇ, ὥς φησι Σωσίβιος
[15, 698]	Πολέμων δ´ ἐν τῷ δωδεκάτῳ	τῶν	πρὸς Τίμαιον περὶ τῶν τὰς
[15, 672]	περιειληθῆναι τὸ βρέτας ὑπὸ τῶν	τὴν	πρώτην αὐτοῦ ζήτησιν ποιησαμένων. Ἱστορεῖται
[15, 701]	τῶν μέτρων, ὅτι μακρῶν μὲν	τῶν	πρώτων δύο συλλαβῶν λεγομένων ἰὴ
[15, 692]	τὸ λαμβανόμενον· καὶ διὰ τοῦτο	τῶν	πυρετῶν διακαιόντων τὰ σώματα τέγγουσι
[15, 682]	ἀπ´ αὐτῶν κατασκευάζουσιν. Ἀφαιροῦντες γὰρ	τῶν	ῥάβδων τὰς λεπτοτάτας καὶ διαπλέξαντες
[15, 669]	τοῦτον ἀνέγραψε (Καλλίμαχος ἐν τῇ	τῶν	Ῥητορικῶν Ἀναγραφῇ λέξω τι καὶ
[15, 676]	οἴνων ἀναθυμίασιν ἀποκρούεται καὶ ὁ	τῶν	ῥόδων ἔχει τι κεφαλαλγίας παρηγορικὸν
[15, 676]	τῆς μυρρίνης, τῷ καὶ μετὰ	τῶν	ῥόδων ὑπὸ τοῦ Ἀνακρέοντος φορεῖσθαι.
[15, 672]	πάντως τι κακὸν πρὸς τῶν	τὴν	Σάμον κατοικούντων ἡ Ἀδμήτη πείσεται.
[15, 691]	οὐδαμῶς. Οὐ μόνον δὲ τὸ	τῶν	Σαρδιανῶν γένος φιλόμυρον ἦν, ὡς
[15, 668]	Ἀχαιὸς δ´ ἐν Λίνῳ περὶ	τῶν	Σατύρων λέγων φησίν· Ῥιπτοῦντες, ἐκβάλλοντες,
[15, 698]	αὐτοῦ Τίμων ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Σίλλων. Πολέμων δ´ ἐν τῷ
[15, 666]	ἀποδίδωσιν, ἐν ᾗ ἐξίσταντο καὶ	τῶν	σκευαρίων οἱ δυσκυβοῦντες. Λέγει δ´
[15, 696]	ἔμφασιν παρέχει τὸ ἆσμα, ἀλλὰ	τῶν	σκολίων ἕν τι καὶ αὐτὸ
[15, 694]	ἡ Σικυωνία ἐθαυμάζετο ἐπὶ τῇ	τῶν	σκολίων ποιήσει. Σκόλια δὲ καλοῦνται
[15, 694]	δειπνοσοφιστῶν ὃ μέν τις ἔλεγε	τῶν	σκολίων τόδε, ὃ δέ τις
[15, 694]	τέλος λάβοι· ἐνταῦθα γὰρ ἤδη	τῶν	σοφῶν ἕκαστον ᾠδήν τινα καλὴν
[15, 697]	τὸν σὸν Φίλωνα, δέον μηδένα	τῶν	σπουδῆς ἀξίων λέγειν τι τοῦ
[15, 681]	ὕστερον παραθήσομαι, ὅταν περὶ πάντων	τῶν	στεφανωματικῶν ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ ἴον,
[15, 675]	κουρᾷ τῶν τριχῶν καὶ τῇ	τῶν	στεφάνων ἀφαιρέσει. Φιλωνίδης δ´ ὁ
[15, 673]	~(Καταλῦσαι δὲ καὶ τἄλλα γένη	τῶν	στεφάνων ἐπέταξε χωρὶς τῆς δάφνης·
[15, 685]	παρὰ Μέδοντος ἔρχεται. Ἡ δὲ	τῶν	στεφάνων καὶ μύρων πρότερον εἴσοδος
[15, 671]	δέκα. Καὶ οὕτως ἰσότης ἀναπληροῦται	τῶν	στεφάνων. Ταῦτ´ εἰπόντος τοῦ Δημοκρίτου
[15, 671]	Πόθεν γάρ σοι καὶ ὁ	τῶν	συρβηνέων ἐπῆλθεν χορός; Τίς τῶν
[15, 669]	συμπόσιον, ἔφη· τίς οὗτος ὁ	τῶν	συρβηνέων χορός; Καὶ αὐτὸς δὲ
[15, 671]	λαλῶν, οἷς οὐθέν ἐστιν ἐπιμελὲς	τῶν	σῶν λόγων. Πόθεν γάρ σοι
[15, 698]	δωδεκάτῳ τῶν πρὸς Τίμαιον περὶ	τῶν	τὰς παρῳδίας γεγραφότων ἱστορῶν τάδε
[15, 672]	συνέβη περιειληθῆναι τὸ βρέτας ὑπὸ	τῶν	τὴν πρώτην αὐτοῦ ζήτησιν ποιησαμένων.
[15, 672]	γένοιτο, πάντως τι κακὸν πρὸς	τῶν	τὴν Σάμον κατοικούντων ἡ Ἀδμήτη
[15, 679]	τὰ τῶν ὄνων γένη καὶ	τῶν	τοιούτων θηρίων εἰκὸς ἐνδύεσθαι. Ἀποροῦντος
[15, 679]	καὶ σὺ πεπλήρωσαι οὐ μόνον	τῶν	τοῦ γλαύκου κρανίων ἀλλὰ καὶ
[15, 701]	ὁ Σολεὺς οὐδενὸς ὢν δεύτερος	τῶν	τοῦ σοφοῦ Ἀριστοτέλους μαθητῶν ἐν
[15, 669]	ἀλλ´ ἵνα κἀγώ, φησίν, μνημονεύσω	τῶν	τοῦ Χαλκοῦ ποιητοῦ καὶ ῥήτορος
[15, 697]	καὶ αὐτὸς περιῄει καλαμίζων μετὰ	τῶν	τοὺς κολάβρους καλουμένους συντιθέντων· εἴρηται
[15, 675]	ἡμᾶς αὐτοὺς τῇ τε κουρᾷ	τῶν	τριχῶν καὶ τῇ τῶν στεφάνων
[15, 700]	τοῖς Τυρρηνοῖς ἐργασίαι, φιλοτέχνων ὄντων	τῶν	Τυρρηνῶν. Ἀντιφάνης δ´ Ἱππεῦσι· Τῶν
[15, 680]	Αἰγύπτου βασιλεῦσαι, ἰδιώτην ὄντα καὶ	τῶν	τυχόντων κατὰ τὸν πρῶτον βίον,
[15, 680]	τὸν Ἄμασιν καὶ μετὰ ταῦτα	τῶν	φίλων ἕνα αὐτὸν ἔχοντα ἐκπέμψαι
[15, 694]	καὶ τὸ τέταρτον ἡβᾶν μετὰ	τῶν	φίλων. σθέντος δὲ τούτου καὶ
[15, 679]	αὐτὸς Θεόφραστος ἐν τῷ ἕκτῳ	τῶν	Φυτικῶν γράφων ὧδε· (Τὰ δὲ
[15, 672]	τοῦ πυρός, λύσας αὐτὸν ἐκ	τῶν	χαλεπωτάτων δεσμῶν· καὶ τίσιν ἑκούσιον
[15, 686]	τὸν Ἀντιφά Στεφάνους ἐνεγκεῖν δεῦρο	τῶν	χρηστῶν δύο (καὶ δᾷδα χρηστὴν
[15, 686]	κωμῳδιοποιός φησιν· Στεφάνων τε τούτων	τῶν	χύδην πεπλεγμένων. Κἀγὼ δ´ ἐπὶ
[15, 694]	μνημονευσάντων ὅτι καὶ ὁ καλὸς	Πλάτων	αὐτοῦ μέμνηται ὡς ἄριστα εἰρημένου,
[15, 699]	ὁμοιότατα κάθευδ´ ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου.	Πλάτων	δ´ ἐν Νυκτὶ Μακρᾷ· Ἔξουσιν
[15, 667]	κότταβον, ὡς Δικαίαρχός φησιν καὶ	Πλάτων	δ´ ἐν τῷ Διὶ (τῷ)
[15, 666]	Βάπταις λέγει· χαλκῷ περὶ κοττάβῳ.	Πλάτων	δὲ ἐν Διὶ Κακουμένῳ παιδιᾶς
[15, 688]	εὐθύς, ἄν μ´ ἴδῃς δεδοικότα.	Πλάτων	δέ φησι τὸν τῶν ὅλων
[15, 677]	γλῶσσαν τῆς ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΟΣ μνησθήσομαι, ἧς	Πλάτων	ἐμνήσθη ἐν Διὶ Κακουμένῳ· Καίτοι
[15, 670]	Ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ ἱερώτατος	Πλάτων	ἐν ἑβδόμῳ Νόμων πρόβλημά τι
[15, 701]	Κοιμίσαι λύχνον Φρύνιχος φησί. ~Καὶ	Πλάτων	ἐν Νυκτὶ μακρᾷ· Ἐνταῦθ´ ἐπ´
[15, 670]	ἀριθμῶν τῶν αὐτῶν. Ὁ μὲν	Πλάτων	οὕτως εἶπεν. Ἐστὶν δ´ ὃ
[15, 698]	ὁ Συρακόσιος ἔν τισι τῶν	δραμάτων	ἐπ´ ὀλίγον καὶ Κρατῖνος ὁ
[15, 692]	Καὶ αὐτὸν ὡς μειζόνων ὀρεγόμενον	πραγμάτων	(εἰς τὴν Ἰταλίαν διαπλεῦσαι καὶ
[15, 670]	τι δαιμόνιον δικαίως βραβεύουσα τῶν	πραγμάτων	ἕκαστον οἴεται δεῖν τοὺς ἐρῶντας
[15, 675]	αἴτιον ὑπολαβόντες. Ἔδει μὲν οὖν	βοηθημάτων	τοῖς ἐν τῷ πότῳ κεφαλὴν
[15, 666]	ποτήρια (παράθετε. Παίζωμεν δὲ περὶ	φιλημάτων.	{Α. Ἀγεννῶς οὐκ ἐῶ παίζειν.
[15, 672]	Ἀργείους πυθομένους καὶ χαλεπαίνοντας πεῖσαι	χρημάτων	ὑποσχέσει Τυρρηνοὺς λῃστρικῷ (τε) βίῳ
[15, 689]	χεῖρα Κυπρίου λίθου δώσουσι κόσμον	χριμάτων	τ´ Αἰγυπτίων Μήποτε, φησὶν ὁ
[15, 677]	φησιν Πάμφιλος ἐν τοῖς περὶ	Ὀνομάτων,	πλοκῆς στεφάνων γένος τι τὴν
[15, 697]	θυρίδος οὐκ εἰσορῇς; Τοιούτων γὰρ	ᾀσμάτων	αὐτοῦ πᾶσα πλήρης ἡ Φοινίκη,
[15, 697]	γενέσθαι Σέλευκον τὸν τῶν ἱλαρῶν	ᾀσμάτων	ποιητήν· οὗπερ συνεχῶς ᾄδειν εἰώθασιν·
[15, 686]	ἀπὸ τῶν ἐλευθερίων μόχθων (ὀσμαὶ	ἐπιτηδευμάτων	τε πρῶτον χρηστῶν καὶ χρόνου
[15, 682]	δικτύου τρόπῳ φυτεύουσιν κύκλῳ τῶν	κηπευμάτων·	καὶ ταῦτα συμπλεκόμενα περιβόλου παρέχεται
[15, 688]	Περὶ δὲ τοῦ ἐκ τῶν	ἀρωμάτων	σκευαζομένου, ἃ δὴ θυώματα ἐκάλουν,
[15, 675]	πώματος καὶ τῶν δι´ αὐτὸ	ἐλασσωμάτων	ἀλεξητῆρα βουλόμενος εἶναι. Ἐντεῦθεν δὲ
[15, 694]	ἀλγέων (τε) καὶ στάσεων καὶ	θανάτων	ἀώρων σύ τε καὶ πατήρ.
[15, 667]	Τοῦτ´ ἐστὶ πλάστιγξ οὗτος ὁ	κρατῶν	γίγνεται. {Β. Πῶς δ´ εἴσεταί
[15, 680]	ἔπεμψεν ἀνθέων πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ	περικαλλεστάτων	γενέθλια ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῷ τῆς
[15, 672]	πυρός, λύσας αὐτὸν ἐκ τῶν	χαλεπωτάτων	δεσμῶν· καὶ τίσιν ἑκούσιον ἐν
[15, 669]	Οὐλπιανὸς βρενθύηται ὡς ἐκ τῶν	ἀποθέτων	τοῖς Ὁμηρίδαις μόνος ἀνασπάσας λήψεται
[15, 692]	λαμβανόμενον· καὶ διὰ τοῦτο τῶν	πυρετῶν	διακαιόντων τὰ σώματα τέγγουσι τὴν
[15, 701]	δεύτερος τῶν τοῦ σοφοῦ Ἀριστοτέλους	μαθητῶν	ἐν τῷ προτέρῳ περὶ Παροιμιῶν
[15, 692]	τούτων τῶν κράσεων μεμνημένους τῶν	ποιητῶν	ἔδοξεν παρατίθεσθαι, ὧν καὶ αὐτῶν
[15, 698]	παίζειν ἀμφιδεξίως καὶ τῶν προγενεστέρων	ποιητῶν	ὑπερέχειν ἐπιγεγονότας. Εὑρετὴν μὲν οὖν
[15, 685]	ἔφερεν στέφανον λεπτᾶς ἀπὸ μυρτίδος	εὐγνήτων	κλαδέων δισύναπτον. (Εὔβουλος Τιτθαῖς· Ὡς
[15, 693]	{Α. Φέρε, τύχἀγαθῇ. Τύχη τὰ	θνητῶν	πράγμαθ´, ἡ πρόνοια δὲ τυφλόν
[15, 695]	ξίφος φορήσω, ὥσπερ Ἁρμόδιος καὶ	Ἀριστογείτων,	ὅτ´ Ἀθηναίης ἐν θυσίαις ἄνδρα
[15, 695]	ξίφος φορήσω, ὥσπερ Ἁρμόδιος καὶ	Ἀριστογείτων,	ὅτε τὸν τύραννον κτανέτην (ἰσονόμους
[15, 669]	δ´ ἐπιδέξια πέμπω σοὶ πρώτῳ	Χαρίτων	ἐγκεράσας χάριτας. Καὶ σὺ λαβὼν
[15, 702]	Ὑγίεια, τέθαλε πάντα καὶ λάμπει	Χαρίτων	ὄαροι· σέθεν δὲ χωρὶς οὔτις
[15, 679]	ναρκίσσῳ τε τριέλικας κύκλῳ στεφάνων	ἑλικτῶν	Περὶ δὲ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ
[15, 698]	ὧδέ τις εἶπε παραστάς· ὦ	πάντων	ἀνδρῶν βδελυρώτατε, τίς ς´ ἀνέπεισε
[15, 694]	φίλων. σθέντος δὲ τούτου καὶ	πάντων	ἡσθέντων ἐπ´ αὐτῷ καὶ μνημονευσάντων
[15, 699]	τῶν ἐπὶ τούτοις πίστεων παρὰ	πάντων	λεγομένων. Σιληνὸν μὲν γάρ τις
[15, 691]	καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι οἱ	πάντων	τῶν καλλίστων εἰσηγηταὶ τῷ τῶν
[15, 681]	ὀλίγον ὕστερον παραθήσομαι, ὅταν περὶ	πάντων	τῶν στεφανωματικῶν ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ
[15, 693]	γε τήνδε Σωτῆρος, θεῶν θνητοῖς	ἁπάντων	χρησιμωτάτου πολύ. {Β. Ὁ Ζεὺς
[15, 697]	Κυζικηνοῦ, ἐφαμίλλων γενομένων τῶν παιᾶνας	ποιησάντων	καὶ τοῦ Ἑρμοκλέους προκριθέντος. Ἀλλὰ
[15, 693]	τὴν ἀρχαιότητα καὶ ἀφέλειαν τῶν	ποιησάντων,	(καὶ τῶν) ἐπαινουμένων ἐπὶ τῇ
[15, 694]	πάντων ἡσθέντων ἐπ´ αὐτῷ καὶ	μνημονευσάντων	ὅτι καὶ ὁ καλὸς Πλάτων
[15, 672]	τὸν χρόνον τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ	περισχεθέντων	ἐπὶ τὸ μαντεῖον τοῦ θεοῦ
[15, 674]	διαφωνοῦντα αὐτὸν κατ´ ἔνια τῶν	ἱστορηθέντων	παρὰ τῷ Μηνοδότῳ. Δύναται δέ
[15, 697]	μετὰ τῶν τοὺς κολάβρους καλουμένους	συντιθέντων·	εἴρηται γάρ, ὦ καλὲ Οὐλπιανέ,
[15, 694]	σθέντος δὲ τούτου καὶ πάντων	ἡσθέντων	ἐπ´ αὐτῷ καὶ μνημονευσάντων ὅτι
[15, 665]	ἀπομνημονεύειν ἔτι σοι τῶν πολλάκις	λεχθέντων	ἐν τοῖς περισπουδάστοις τούτοις συμποσίοις
[15, 686]	νηδὺν ἔχων. Ἐπεὶ δὲ τοσούτων	λεχθέντων	μηδὲν ἀποκρίνεται, κελεύω αὐτὸν κατὰ
[15, 696]	καὶ μέγαν βασιλῆα φωνέοντες. Τούτων	λεχθέντων	ὁ Δημόκριτος ἔφη· ἀλλὰ μὴν
[15, 671]	τι περὶ τούτων ζητήσεως ἀξίων	ὄντων	καὶ μὴ ὀνόματαθήρα, φιλότης. Σιωπῶντος
[15, 670]	μᾶλλον τῶν ἐν τῷ ἐρᾶν	ὄντων	καλλωπίζονται. Εἰ μὴ ἄρα ἡ
[15, 700]	παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖς ἐργασίαι, φιλοτέχνων	ὄντων	τῶν Τυρρηνῶν. Ἀντιφάνης δ´ Ἱππεῦσι·
[15, 694]	εἶναι σκολιά ἀλλὰ τριῶν γενῶν	ὄντων,	ὥς φησιν Ἀρτέμων ὁ Κασανδρεὺς
[15, 692]	τῶν εἰς ἀπόλαυσιν καὶ τρυφὴν	ἀγόντων	ἐπὶ τὴν τῶν μύρων χρῆσιν
[15, 692]	δὲ Ὑγείας καὶ ἑτέρων ἑτέρου	ἐπιλεγόντων,	τοὺς τούτων τῶν κράσεων μεμνημένους
[15, 678]	ἀρίστου ἀνδρῶν, γυμνῶν ὀρχουμένων καὶ	ᾀδόντων	Θαλητᾶ καὶ Ἀλκμᾶνος ᾄσματα καὶ
[15, 676]	ἐπεισῆλθον παῖδες στεφάνους φέροντες τῶν	ἀκμαζόντων	κατὰ τοὺς καιρούς. Καὶ ὁ
[15, 665]	κοττάβων ζήτησις ἦν (καὶ τῶν	ἀποκοτταβιζόντων.	Οὓς οἰηθείς τις τῶν παρόντων
[15, 692]	καὶ διὰ τοῦτο τῶν πυρετῶν	διακαιόντων	τὰ σώματα τέγγουσι τὴν κεφαλὴν
[15, 686]	δὲ λυπήσας ἡμᾶς τοὺς ἑταίρους.	Περιενεγκόντων	δὲ τῶν παίδων ἐν ἀλαβάστοις
[15, 702]	ἴαμβος ἔσται. ~Μετὰ ταῦτ´ ἤδη	μελλόντων	καὶ ἡμῶν ἀνίστασθαι ἐπεισῆλθον παῖδες
[15, 684]	ἀμέργων λείριά τε στήλαισιν ἐπιφθίνοντα	καμόντων	καὶ γεραὸν πώγωνα καὶ ἐντραπέας
[15, 675]	καρώσεως. Ἐπ´ ἀκτῆς δέ τινων	πινόντων	ἐπιπεσὼν ὄμβρος τὸ μὲν συμπόσιον
[15, 665]	ἀποκοτταβιζόντων. Οὓς οἰηθείς τις τῶν	παρόντων	ἰατρῶν εἶναι τούτων οἳ ἀπὸ
[15, 666]	Σικελική ἐστιν παιδιά, ταύτην πρώτων	εὑρόντων	Σικελῶν, ὡς Κριτίας φησὶν ὁ
[15, 670]	στεφάνων πλείοσιν ἅμα καὶ ἐλάττοσιν	ἁρμοττόντων	τῶν ἀριθμῶν τῶν αὐτῶν. Ὁ
[15, 691]	(νῦν οὕτω πολυτίμων τῶν καλλίστων	ὑπαρχόντων,	ὡς λῆρον εἶναι τὰ ἐν
[15, 680]	βασιλεῦσαι, ἰδιώτην ὄντα καὶ τῶν	τυχόντων	κατὰ τὸν πρῶτον βίον, (διὰ
[15, 698]	εἰς ὁλκάδα βάλλει (εὐκούρων βδελυρῶν,	ὀλλύντων	τ´ ὀλλυμένων τε ἀνδρῶν, οἳ
[15, 679]	δὲ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ αἰεὶ	ἀνθούντων	στεφάνων Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς
[15, 672]	κακὸν πρὸς τῶν τὴν Σάμον	κατοικούντων	ἡ Ἀδμήτη πείσεται. Τοὺς δὲ
[15, 680]	ποτὲ καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων αὐτῷ	πολεμούντων·	ὑφ´ ὧν διὰ τὸ τοῦ
[15, 692]	πλείστων τῶν μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονος	αἰτούντων	ποτήριον, τῶν δὲ Διὸς Σωτῆρος,
[15, 669]	ὅτι ὁ ἔρως τοῦ τῶν	ἐρώντων	ἤθους περιαιρεῖται τὸν κόσμον, διὰ
[15, 700]	Ἄλεξις· Οἶμαί γ´ ἐπιτιμᾶν τῶν	ἀπαντώντων	τινὰς ἡμῖν, ὅτι τηνικαῦτα μεθύων
[15, 692]	δὴ λογισάμενοι καὶ ἐπὶ τῶν	πότων	τὴν εἰς τὸ μετέωρον τῶν
[15, 665]	ἔπειθ´ ἑκάστῳ δώσω φέρων τῶν	ξυμποτῶν.	Νεοκρᾶτά τις ποιείτω. {Α. Καὶ
[15, 698]	Τίμαιον περὶ τῶν τὰς παρῳδίας	γεγραφότων	ἱστορῶν τάδε γράφει· Καὶ τὸν
[15, 683]	κόρσην, σπεῖραν ὑπὸ σπυρίδεσσι νεοπλέκτοισι	καθάπτων,	ὄφρα δύο κροκόωντες ἐπιζυγέοντε κορύμβοι
[15, 686]	Ἀντιφά Στεφάνους ἐνεγκεῖν δεῦρο τῶν	χρηστῶν	δύο (καὶ δᾷδα χρηστὴν ἡμμένην
[15, 686]	μόχθων (ὀσμαὶ ἐπιτηδευμάτων τε πρῶτον	χρηστῶν	καὶ χρόνου πολλοῦ δέονται, εἰ
[15, 692]	μύρων ἐλέχθη. Καὶ μετὰ ταῦτα	πλείστων	τῶν μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονος αἰτούντων
[15, 691]	οἱ Ἀθηναῖοι οἱ πάντων τῶν	καλλίστων	εἰσηγηταὶ τῷ τῶν ἀνθρώπων βίῳ
[15, 691]	ἡμεῖς (νῦν οὕτω πολυτίμων τῶν	καλλίστων	ὑπαρχόντων, ὡς λῆρον εἶναι τὰ
[15, 678]	θοἰμάτιον ἀπέρχεται, στέφανον ἔχων τῶν	ἐκκυλίστων	οἴκαδε. Ἄλεξις δ´ ἐν μὲν
[15, 674]	Ἀριστοτέλης δ´ ἐν δευτέρῳ Ἐρωτικῶνκαὶ	Ἀρίστων	ὁ περιπατητικός, Κεῖος δὲ τὸ
[15, 694]	εἰς τὸν βίον. Τῶν οὖν	δειπνοσοφιστῶν	ὃ μέν τις ἔλεγε τῶν
[15, 702]	καὶ καλοῦ παίγνια, ἀλλὰ τῶν	δειπνοσοφιστῶν	σπουδάσματα. Κατὰ γὰρ τὸν Χαλκοῦν
[15, 686]	βουλομένοις διεξέρχεσθαι τῷ τε παιδὶ	προστάττων	ἐπὶ τῇ στεφανηφόρῳ ταύτῃ μου
[15, 678]	οὐ μόνον ἐκλέγων ἀλλὰ καὶ	ἐξορύττων,	καθάπερ οἱ παρὰ Βάτωνι τῷ
[15, 666]	Κλείταρχος δ´ ἐν τῇ περὶ	Γλωττῶν	πραγματείᾳ λάταγα Θεσσαλοὺς καὶ Ῥοδίους
[15, 676]	Στεφάνων φέρε ἡμῖν ὡς ἀνηκόοις	αὐτῶν,	ἀλλ´ ἄλλο τι παρ´ ἐκεῖνα
[15, 681]	συμπατήσαντες ἐξετραχηλίσθησαν. Διόπερ καλῶς περὶ	αὐτῶν	εἴρηκεν ὁ κωμῳδιοποιὸς Ἀντιφάνης ἐν
[15, 682]	διαφοραί. Τὰ μὲν γὰρ πλεῖστα	αὐτῶν	(εἰσὶν) πεντάφυλλα, τὰ δὲ δωδεκάφυλλα,
[15, 668]	μεγάλῃ κύλικι, ἐπιλέγων ἐκ τῶν	αὐτῶν	ἐλεγείων καὶ τόδε· ~(Ὕμνους οἰνοχοεῖν
[15, 670]	τινος θεοῦ τὰ πρόθυρα (στεφανοῦσιν	αὐτῶν)	ἢ οὐ τοῖς ἐρωμένοις ἀλλὰ
[15, 682]	ἔχων ῥαδινᾶν πετάλοισι καλχᾶν. (Μνημονεύει	αὐτῶν	καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Ἀγρωστίνῳ. Τῶν
[15, 682]	καὶ τοῖς ἡμέροις φυλακὴν ἀπ´	αὐτῶν	κατασκευάζουσιν. Ἀφαιροῦντες γὰρ τῶν ῥάβδων
[15, 692]	ποιητῶν ἔδοξεν παρατίθεσθαι, ὧν καὶ	αὐτῶν	μνησθήσομαι. Ἀντιφάνης μὲν γὰρ ἐν
[15, 670]	ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων τῶν ἀριθμῶν τῶν	αὐτῶν.	Ὁ μὲν Πλάτων οὕτως εἶπεν.
[15, 670]	ἔρωτι (τοὺς ἐρῶντας οὐκ ἐπίμονος	αὐτῶν	ὁ στέφανος γίνεται· χαλεπὸν γὰρ
[15, 675]	πολλῶν ἐκτρεπομένων ἄκρατόν τε προσφερομένων	αὐτῶν,	(οἳ μὲν μανιωδῶς ἐκτρεπόμενοι παρέπαιον,
[15, 682]	ἐντὸς φύλλα· ἡ γὰρ ἔκφυσις	αὐτῶν	οὕτως ἐστὶν ὥστ´ εἶναι τὰ
[15, 675]	ἐπιθλιβεῖσιν, ἦν δὲ δεσμὸς ἐξ	αὐτῶν	προχειρότατος καὶ τῆς φύσεως ἐπὶ
[15, 679]	μέχρι καὶ νῦν. (Μνημονεύει δ´	αὐτῶν	Χαιρήμων ὁ τραγῳδιοποιὸς ἐν Διονύσῳ
[15, 670]	πτοίησιν, (ὡς ἔοικεν, στεφανουμένους περιαιρεῖν	αὑτῶν	τὸν στέφανον ἀντιστρέφομεν τῇ ὑπονοίᾳ
[15, 672]	αὐτοὺς ἀποδοῦναι τῇ θεῷ δι´	ἑαυτῶν	ἑκούσιον καὶ χωρὶς δυσχεροῦς συμφορᾶς,
[15, 672]	χρωμένοις τῇ λύγῳ καταδεῖν τὴν	ἑαυτῶν	κεφαλὴν τοῖς κλάδοις οἷς αὐτοὶ
[15, 697]	διὰ τᾶς θυρίδος οὐκ εἰσορῇς;	Τοιούτων	γὰρ ᾀσμάτων αὐτοῦ πᾶσα πλήρης
[15, 679]	τῶν ὄνων γένη καὶ τῶν	τοιούτων	θηρίων εἰκὸς ἐνδύεσθαι. Ἀποροῦντος δ´
[15, 699]	οὐδ´ ὀλίγον. (Πολλῶν οὖν ἑκάστοτε	τοιούτων	λεγομένων, ἐπεί ποτε ἑσπέρα κατελάμβανεν
[15, 686]	ἀκρατέα νηδὺν ἔχων. Ἐπεὶ δὲ	τοσούτων	λεχθέντων μηδὲν ἀποκρίνεται, κελεύω αὐτὸν
[15, 678]	αὐτοῦ Ἄρχιππον ἐν Ῥίνωνι διὰ	τούτων·	Ἀθῷος ἀποδοὺς θοἰμάτιον ἀπέρχεται, στέφανον
[15, 700]	ὕδατός ἐστι μεστός. Πρότερος δὲ	τούτων	Αἰσχύλος ἐν Ἀγαμέμνονι μέμνηται τοῦ
[15, 699]	καὶ λυχνίδιον αὐτὸν καλεῖ διὰ	τούτων·	Ἀλλ´ ὥσπερ (ὁ) λύχνος ὁμοιότατα
[15, 697]	τὸν χορόν, ἀλλ´ αὐτὸς πολὺ	τούτων	ἀτακτότερός ἐστιν θεατής. Καὶ κατὰ
[15, 690]	οὗ μνημονεύει καὶ Ἱππῶναξ διὰ	τούτων·	(Βακκάρι δὲ τὰς ῥῖνας ἤλειφον·
[15, 699]	ὁ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητής.	Τούτων	δὲ πρῶτος εἰσῆλθεν εἰς τοὺς
[15, 691]	καὶ Ἄμφις ἐν Ὀδυσσεῖ διὰ	τούτων·	Ἐρίοισι τοὺς τοίχους κύκλῳ Μιλησίοις,
[15, 667]	Ὀστολόγοις ἀγκυλητοὺς λέγει κοττάβους διὰ	τούτων·	Εὐρύμαχος, οὐ γὰρ ἄλλος, οὐδὲν
[15, 671]	Εἰπὲ οὖν ἡμῖν τι περὶ	τούτων	ζητήσεως ἀξίων ὄντων καὶ μὴ
[15, 677]	ἔφη, Θετταλὲ ποικιλόμυθε, τῶν κοινῶν	τούτων	καὶ κατημαξευμένων ἐρεῖν τι; Διὰ
[15, 685]	παρίστησι Νικόστρατος ἐν Ψευδοστιγματίᾳ διὰ	τούτων·	(Καὶ σὺ μὲν τὴν δευτέραν
[15, 680]	ὑάκινθος. Τὸ δὲ ῥόδον ὑστερεῖ	τούτων	καὶ τελευταῖον μὲν φαίνεται, πρῶτον
[15, 681]	μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς διὰ	τούτων·	Κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, λειρίοις, ῥόδοις,
[15, 679]	ὁ τραγῳδιοποιὸς ἐν Διονύσῳ διὰ	τούτων·	Κισσῷ τε ναρκίσσῳ τε τριέλικας
[15, 668]	Διονύσιος ἐν τοῖς Ἐλεγείοις διὰ	τούτων·	Κότταβον ἐνθάδε σοι τρίτον ἑστάναι
[15, 666]	Καλλαίσχρου ἐν τοῖς Ἐλεγείοις διὰ	τούτων·	Κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς
[15, 676]	ὡς καὶ Θεόφραστος ἱστορεῖ. Ἔτι	τούτων	λεγομένων ἐπεισῆλθον παῖδες στεφάνους φέροντες
[15, 696]	δεσπόταν καὶ μέγαν βασιλῆα φωνέοντες.	Τούτων	λεχθέντων ὁ Δημόκριτος ἔφη· ἀλλὰ
[15, 691]	εἴρηκεν Ἀλκαῖος ἐν Παλαίστραις διὰ	τούτων·	Μυρίσασά μ´ ἐγκατέκλεισεν ἀνθ´ αὑτῆς
[15, 668]	μνημονεύει Κάλλιππος ἐν Παννυχίδι διὰ	τούτων·	Ὁ διαγρυπνήσας (τὸν πυραμοῦντα) λήψεται
[15, 665]	τις τῶν παρόντων ἰατρῶν εἶναι	τούτων	οἳ ἀπὸ βαλανείου καθάρσεως ἕνεκα
[15, 692]	ἔχοντες ἀσκίδια καὶ πόρρωθεν ἐκ	τούτων	περιπορευόμενοι τοὺς μὲν στεφάνους (τῶν
[15, 700]	λυχνίαν καλουμένην λύχνειον κέκληκεν διὰ	τούτων·	Τίς τῶν λυχνείων ἡ ´ργασία;
[15, 684]	χθονίου πέφαται στέφος Ἡγεσιλάου. Ἐκ	τούτων	τῶν ἐπῶν δῆλον γίνεται ὅτι
[15, 669]	συρβηνέων χορός; Καὶ αὐτὸς δὲ	τούτων	τῶν ἐπῶν μεμνημένος τινῶν ἐρῶ,
[15, 692]	καὶ ἑτέρων ἑτέρου ἐπιλεγόντων, τοὺς	τούτων	τῶν κράσεων μεμνημένους τῶν ποιητῶν
[15, 686]	ὁ κωμῳδιοποιός φησιν· Στεφάνων τε	τούτων	τῶν χύδην πεπλεγμένων. Κἀγὼ δ´
[15, 675]	αὐταῖς λέξεσι. Καὶ περὶ μὲν	τούτων,	(ὦ ἑταῖροι, ταῦτα. Περὶ δὲ
[15, 681]	δὲ ΝΑΡΚΙΣΣΟΝ ἐν τῷ περὶ	Φυτῶν	Ἱστορίας (ὁ Θεόφραστος καλεῖσθαί φησι
[15, 701]	μέτρων, ὅτι μακρῶν μὲν τῶν	πρώτων	δύο συλλαβῶν λεγομένων ἰὴ παιάν
[15, 666]	εὕρεσις Σικελική ἐστιν παιδιά, ταύτην	πρώτων	εὑρόντων Σικελῶν, ὡς Κριτίας φησὶν
[15, 689]	ἧττον. Τοῦ δὲ Αἰγυπτίου μύρου	μνημονεύων	Ἀχαιὸς ἐν Ἄθλοις φησιν· Ἰσάργυρόν
[15, 685]	πεποιηκὼς τὸ δρᾶμα τοὺς Πέρσας	μνημονεύων	καὶ αὐτὸς ἀνθῶν τινων στεφανωτικῶν
[15, 686]	συμποσίου. Τῶν (δὲ χυδαίων στεφάνων	μνημονεύων	ὁ κωμῳδιοποιός φησιν· Στεφάνων τε
[15, 691]	ἐν Φρεαρρίῳ στακτῆς τοῦ μύρου	μνημονεύων	φησίν· Στακτὴ δυοῖν μναῖν οὐκ
[15, 700]	ἀπαντώντων τινὰς ἡμῖν, ὅτι τηνικαῦτα	μεθύων	περιπατῶ. Ποῖος γάρ ἐστιν φανός,
[15, 699]	φῶρας ἀναιδέας ἤ τινα χλούνην,	φλύων	ἀνθηρῇ σὺν κακοδαμονίῃ. Τοῖα Συρηκοσίοις
[15, 684]	ἰσαιόμενοι, ἐν καὶ κρόκος εἴαρι	μύων	κύπρος τ´ ὀσμηρόν τε σισύμβριον
[15, 670]	τοῖς δὲ λοιποῖς ἐνδίδωσιν αἴσθησιν	μηνύων	ὅτι ἡττῶνται ὑπὸ αὐτοῦ· δι´
[15, 666]	ποιοῦσιν, βλαπτικὸν ὀφθαλμῶν τὸ ἐπιχείρημα	δεικνύων	καὶ τῆς κάτω κοιλίας ἐπισχετικόν.
[15, 688]	ἐλαίου τοῦ ἀπὸ τῶν πικρῶν	καρύων.	Οἱ δὲ χορηγοῦντες, φησί, καὶ
[15, 677]	γένος ἐν τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας	γράφων	οὕτως Ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείας ἐμνημόνευσα,
[15, 680]	τὰς ἀκάνθας ταύτας εἶναί φησιν	γράφων	οὕτως· Ἔχει δὲ ὁ κάτω
[15, 692]	Κερκυραῖος ἐν τῷ περὶ Λίθων	γράφων	οὕτως· Ἰανὸν δὲ λόγος ἔχει
[15, 688]	Ἡροφίλειος ἐν τῷ περὶ Μύρων	γράφων	οὕτως· Ἶρις μὲν ἐν Ἤλιδι
[15, 679]	ἐν τῷ ἕκτῳ τῶν Φυτικῶν	γράφων	ὧδε· (Τὰ δὲ θερινὰ μᾶλλον,
[15, 674]	τοῖς περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι	Θυσιῶνγράφων	οὕτως· (Ἐν ταύτῃ συμβαίνει τοὺς
[15, 701]	μακρᾷ· Ἐνταῦθ´ ἐπ´ ἄκρων τῶν	κροτάφων	ἕξει λύχνον δίμυξον. Μνημονεύει τοῦ
[15, 674]	εὐωχεῖτο τόπῳ, συνδέσεως ἕνεκα τῶν	κροτάφων.	Καὶ γὰρ καὶ Λακεδαιμόνιοι καλάμῳ
[15, 674]	εὕρισκον τοὺς τυχόντας, τῆς τῶν	κροτάφων	συνδέσεως ὠφελεῖν δοκούσης· οἱ δ´
[15, 685]	στέφανον. Εἶεν· καλὸς ὁ καιρός,	Χαιρεφῶν.	Σὺ δὲ γαστρίζου, Κύνουλκε· καὶ
[15, 697]	τοῦ Τρωικοῦ Διακόσμου φησὶν οὕτως·	Κτησιφῶν	ὁ Ἀθηναῖος ποιητὴς τῶν καλουμένων
[15, 672]	πρότερον δὲ ὑπὸ Λελέγων καὶ	Νυμφῶν	καθιδρυμένου· τοὺς δ´ Ἀργείους πυθομένους
[15, 683]	στεφανωτικὰ ἄνθη καὶ περὶ Ἰωνιάδων	Νυμφῶν	καὶ περὶ ῥόδων τάδε λέγει·
[15, 694]	λάβοι· ἐνταῦθα γὰρ ἤδη τῶν	σοφῶν	ἕκαστον ᾠδήν τινα καλὴν εἰς
[15, 666]	οὐκ ἐῶ παίζειν. Τίθημι κοττάβεια	σφῷν	ἐγὼ τασδί τε τὰς κρηπῖδας,
[15, 666]	Πρὸς κότταβον παίζειν, ἕως ἂν	σφῷν	ἐγὼ τὸ δεῖπνον ἔνδον σκευάσω.
[15, 695]	τύραννον Ἵππαρχον ἐκαινέτην ιγʹ Αἰεὶ	σφῷν	κλέος ἔσσεται κατ´ αἶαν, φίλταθ´
[15, 680]	βασιλεύειν τὸν Βάβυν, ὅς ἐστι	Τυφών.	Δημήτριος δ´ ἐν τῷ Περὶ
[15, 686]	μαζαγρέτας, Ἅιδου τραπεζεύς, ἀκρατέα νηδὺν	ἔχων.	Ἐπεὶ δὲ τοσούτων λεχθέντων μηδὲν
[15, 676]	τῆς νεὼς μετὰ τοῦ ἀγάλματος,	ἔχων	καὶ τὰς αἰφνίδιον αὐτῷ ἀναφανείσας
[15, 670]	ἐκ τοῦ στεφάνου κόσμος οὐδὲν	ἔχων	μόνιμον σημεῖόν ἐστι πάθους ἀβεβαίου
[15, 682]	Ἀλκμὰν ἐν τούτοις· Χρύσιον ὅρμον	ἔχων	ῥαδινᾶν πετάλοισι καλχᾶν. (Μνημονεύει αὐτῶν
[15, 677]	δὲ ἕτερος λώτινος ὀνομάζεται, κυανέαν	ἔχων	τὴν χροιάν. Καὶ (Παγκράτης τις
[15, 679]	δέ ἐστι διττός, ὃ μὲν	ἔχων	τὸ ἄνθος ὅμοιον ὑακίνθῳ, ὁ
[15, 678]	Ἀθῷος ἀποδοὺς θοἰμάτιον ἀπέρχεται, στέφανον	ἔχων	τῶν ἐκκυλίστων οἴκαδε. Ἄλεξις δ´
[15, 699]	σὺν κακοδαμονίῃ. Τοῖα Συρηκοσίοις καὶ	ἔχων	χάριν. Ὃς δὲ Βοιωτοῦ ἔκλυεν,
[15, 665]	{Α. Εὖ γε· τί οὐ	τρέχων	σὺ τὰς τραπέζας ἐκφέρεις; Ἐγὼ
[15, 697]	τὸ δοκοῦν ἑαυτῷ κατᾳσαι δεῖ,	προσέχων	οὐδὲν τῷ προκαθημένῳ καὶ διδάσκοντι
[15, 678]	πλεκόμενον στέφανον, ὄντα τὴν περίμετρον	πηχῶν	κʹ (πομπεύειν τε ἐν τῇ
[15, 675]	αὐτοὺς τῇ τε κουρᾷ τῶν	τριχῶν	καὶ τῇ τῶν στεφάνων ἀφαιρέσει.
[15, 682]	ταῖς καλουμέναις ΚΑΛΧΑΙΣ. Τῶν δὲ	καλχῶν	μέμνηται καὶ Ἀλκμὰν ἐν τούτοις·
[15, 673]	ἐποποιὸς ἐν τοῖς Ἐπιγράμμασιν, ποιητὴς	ὑπάρχων	ἐπιχώριος καὶ τὴν ἐπιχώριον ἱστορίαν
[15, 676]	χρώμενος καὶ χώραν πολλὴν περιπλέων,	~προσσχών	ποτε καὶ Πάφῳ τῆς (Κύπρου
[15, 672]	περὶ τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ δ´	ἐντυχὼν	τῷ Μηνοδότου τοῦ Σαμίου συγγράμματι,
[15, 682]	ἐκ διαστήματος αὐτομάτως κράδαι συμπέσωσι,	ἐμψύχων	περιπλοκὴν ἐν τῷ μένουσιν ἡνωμέναι