Livre, pages
[15, 666]	(παράθετε. Παίζωμεν δὲ περὶ φιλημάτων.	{Α.	Ἀγεννῶς οὐκ ἐῶ παίζειν. Τίθημι
[15, 666]	{ΗΡ. Πάνυ βούλομαι· ἀλλανεμος ἐστ´.	{Α.	Ἀλλ´ εἰς θυίαν παιστέον. {ΗΡ.
[15, 667]	σφενδόνῃ οὐκ ἂν ἐφικοίμην αὐτός´.	{Α.	Ἀλλὰ μάνθανε. Ἀγκυλοῦντα γὰρ δεῖ
[15, 667]	λαβὼν τὸ ποτήριον δεῖξον νόμῳ.	{Α.	Αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς δακτύλους
[15, 667]	(ἔπειτ´ ἀφήσεις. {Β. Τίνα τρόπον;	{Α.	Δεῦρο βλέπε; Τοιουτονί. {Β. Πόσειδον,
[15, 667]	Πῶς δ´ εἴσεταί τις τοῦτ´;	{Α.	Ἐὰν θίγῃ μόνον αὐτῆς, ἐπὶ
[15, 666]	τοῦ; Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε τίνα τρόπον;	{Α.	Ἐγὼ διδάξω καθ´ ἕν· ὃς
[15, 665]	δεδειπνήκασιν ἤδη; {Β. Σχεδὸν ἅπαντες.	{Α.	Εὖ γε· τί οὐ τρέχων
[15, 665]	τῶν ξυμποτῶν. Νεοκρᾶτά τις ποιείτω.	{Α.	Καὶ δὴ κέκραται. {Β. Τὸν
[15, 667]	{Β. Πόσειδον, ὡς ὑψοῦ σφόδρα.	{Α.	Οὕτω ποιήσεις. {Β. Ἀλλ´ ἐγὼ
[15, 682]	ὁ ποιήσας αὐτὰ ἐν τῷ	αʹ	οὑτωσί· Εἵματα μὲν χροὶ ἕστο
[15, 694]	δ´ ἦν τὰ λεχθέντα ταῦτα·	αʹ	Παλλὰς Τριτογένει´, ἄνασς´ Ἀθηνᾶ, ὄρθου
[15, 693]	ἐγὼ διαρραγῶ, οὐδέν μ´ ὀνήσει.	{Α.	Πῖθι θαρρῶν. Νικόστρατος Πανδρόσῳ· Κἀγώ,
[15, 667]	τὸ μικρόν, τὸ πινακίσκιον λέγεις;	~{Α.	Τοῦτ´ ἐστὶ πλάστιγξ οὗτος ὁ
[15, 699]	οὕτω δ´ εἰπεῖν Νεάνθην ἐν	αʹ	τῶν περὶ Ἄτταλον Ἱστοριῶν· καὶ
[15, 693]	Λαβὲ τῆς Ὑγιείας δὴ σύ.	{Α.	Φέρε, τύχἀγαθῇ. Τύχη τὰ θνητῶν
[15, 695]	ἀφανεῖ πᾶς ἕπεται δόλος. καʹ	Ἁ	ὗς τὰν βάλανον τὰν μὲν
[15, 667]	ἐπ´ αὐτῆς ὀξύβαφα κενά, ἐφ´	ἃ	βάλλοντες τὰς λατάγας ἐκ καρχησίων
[15, 694]	Ἀπόλλω, ἐλαφηβόλον τ´ ἀγροτέραν Ἄρτεμιν,	ἃ	γυναικῶν μέγ´ ἔχει κράτος. δʹ
[15, 689]	φησίν, ἃ μέν ἐστιν χρίματα,	ἃ	δ´ ἀλείμματα. Καὶ ῥόδινον μὲν
[15, 688]	τοῦ ἐκ τῶν ἀρωμάτων σκευαζομένου,	ἃ	δὴ θυώματα ἐκάλουν, ἐπὶ τῆς
[15, 687]	αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι πάτασσε.	Ἃ	δὴ καὶ σημεῖον φέρουσι τοῦ
[15, 683]	ἀργήεις πετάλοισι, κρόκῳ μέσα χροιισθεῖσαι·	ἃ	κρίνα, λείρια δ´ ἄλλοι ἐπιφθέγγονται
[15, 689]	περὶ Ὕλης τῶν μύρων, φησίν,	ἃ	μέν ἐστιν χρίματα, ἃ δ´
[15, 671]	εἰς τὴν αὔριον πωλεῖν ἀδείπνοις	ἃ	παρέθηκ´ αὐτοῖς ἰδεῖν. Τὰ αὐτὰ
[15, 678]	δέ φησιν τὰ παντοδαπὰ στεφανώματα	ἃ	τὰς γυναῖκας φορεῖν οὕτως καλεῖσθαι.
[15, 695]	νόον. ιθʹ Σύν μοι πῖνε,	συνήβα,	συνέρα, συστεφανηφόρει, σύν μοι μαινομένῳ
[15, 666]	ἐν τῇ περὶ Γλωττῶν πραγματείᾳ	λάταγα	Θεσσαλοὺς καὶ Ῥοδίους τὸν ἀπὸ
[15, 668]	ἐν Ἰνάχῳ Ἀφροδισίαν εἴρηκε τὴν	λάταγα·	Ξανθὴ δ´ Ἀφροδισία λάταξ πᾶσιν
[15, 668]	οὐδ´ ὁ Καλλίμαχος Σικελὴν τὴν	λάταγα	προσηγόρευσεν. Μνημονεύει τῶν λατάγων καὶ
[15, 667]	ὃν τὴν καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν	πλάστιγγα,	ἐντεῦθεν δὲ πίπτειν εἰς λεκάνην
[15, 666]	τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν— {Β.	Πλάστιγγα	ποίαν; Τοῦτο τοὐπικείμενον ἄνω τὸ
[15, 666]	τὸν κότταβον ἀφεὶς ἐπὶ τὴν	πλάστιγγα	ποιήσῃ πεσεῖν— {Β. Πλάστιγγα ποίαν;
[15, 679]	αὐτῇ, θεῶν ὁμήγυρις, καὶ ἱερὸν	μέγα	καὶ ἁγνὸν ἐν μέσῃ τῇ
[15, 697]	μολεῖν κεῖνον, ἀνίστω, μὴ κακὸν	μέγα	ποιήσῃ σε κἀμὲ τὴν δειλάκραν.
[15, 677]	ἐν κυνηγίῳ καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανός,	μέγα	χρῆμα ὄντα καὶ πολλῷ χρόνῳ
[15, 695]	ιηʹ Εἴθ´ ἄπυρον καλὸν γενοίμην	μέγα	χρυσίον (καί με καλὴ γυνὴ
[15, 667]	τις ὥσπερ οἰκέτης; Καὶ μετ´	ὀλίγα·	δεῖ λαβὼν τὸ ποτήριον δεῖξον
[15, 680]	τάδε· ἴον, Διὸς ἄνθος, ἴφυον,	φλόγα,	ἡμεροκαλλές. Πρῶτόν τε τῶν ἀνθέων
[15, 671]	ἐπείτε στεφανοῦταί τε λύγῳ καὶ	τρύγα	πίνει μελιηδέα. Ὁ γὰρ τῆς
[15, 673]	ἐπειδὴ στεφανοῦταί τε λύγῳ καὶ	τρύγα	πίνει μελιηδέα. Ταῦτα ἴσασιν οἱ
[15, 686]	δεῦρο τῶν χρηστῶν δύο (καὶ	δᾷδα	χρηστὴν ἡμμένην χρηστῷ πυρί. Οὕτω
[15, 675]	τὴν τρίτην πρὸς ταῖς εἴκοσιν	Ὀλυμπιάδα	ὁ Ἡρόστρατος, πολίτης ἡμέτερος ἐμπορίᾳ
[15, 698]	σπάνις, ἣ πολλοὺς Θασίων εἰς	ὁλκάδα	βάλλει (εὐκούρων βδελυρῶν, ὀλλύντων τ´
[15, 692]	Διὸ καὶ τῶν κατὰ τὴν	Ἑλλάδα	πολλὰς πόλεις καὶ τῶν κατὰ
[15, 675]	ὑπὸ Διονύσου μετενεχθείσης εἰς τὴν	Ἑλλάδα	τῆς ἀμπέλου καὶ πρὸς ἄμετρον
[15, 683]	χελιδόσιν, αἵ τ´ ἀνὰ κόλπῳ	φυλλάδα	νηλείην ἐκχεύετον, ἀρτίγονοι δὲ εἴδοντ´
[15, 699]	φάσκων τὴν ἐκ τοῦ φλοιοῦ	λαμπάδα,	ὃ δὲ πανόν, ἄλλος δὲ
[15, 700]	δὲ ἔφασκον φανὸν λέγεσθαι τὴν	λαμπάδα,	οἳ δὲ τὴν ἔκ τινων
[15, 701]	ἐκ τοῦ φλοιοῦ τῆς ἀμπέλου	λαμπάδα.	Ὅμηρος δὲ τὰς λαμπάδας δετὰς
[15, 696]	δὲ πόθοις Ἀχιλεὺς Αἴας τ´	Ἀίδα	δόμον ἦλθον. Σᾶς δ´ ἕνεκεν
[15, 670]	κέχυται (ἐπὶ τὰν Χάρισι φίλαν	παῖδα	καὶ καλάν. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[15, 695]	τὰν δ´ ἔραται λαβεῖν· (κἀγὼ	παῖδα	καλὴν τὴν μὲν ἔχω, τὴν
[15, 679]	καὶ γένει μέγαν γαστρὸς καλεῖσθαι	παῖδα,	τοῦ πατρὸς παρόν. Ἐπειδὴ οὖν
[15, 679]	γένειον ὧδε χρὴ διηλιφὲς φοροῦντα	κἀντίπαιδα	καὶ γένει μέγαν γαστρὸς καλεῖσθαι
[15, 681]	Θρᾴκῃ. Φιλῖνος δέ φησιν αὐτὴν	ζυγίδα	καλεῖσθαι. Περὶ δὲ τῆς ΛΥΧΝΙΔΟΣ
[15, 681]	ὁ Κορκυραῖος ἐν Ῥιζοτομικῷ καὶ	ἀκακαλλίδα	φησὶ καλεῖσθαι τὸν νάρκισσον καὶ
[15, 697]	καθεστάκει βασιλικῶν τῶν περὶ τὴν	Αἰολίδα.	Ὁ δ´ αὐτὸς οὗτος συγγραφεὺς
[15, 678]	Φιλητᾶς δ´ ἐν τοῖς Ἀτάκτοις	ὑποθυμίδα	Λεσβίους φησὶν καλεῖν μυρσίνης κλῶνα,
[15, 699]	ὃ δὲ λυχνέα, ὃ δὲ	λοφνίδα,	οὕτω καλεῖσθαι φάσκων τὴν ἐκ
[15, 701]	Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις	λοφνίδα	φησὶ καλεῖν Ῥοδίους τὴν ἐκ
[15, 671]	συμπότας δύνασθαι τὴν ἰσότητα πληροῦν.	Οἶδα	γὰρ ὅτι κατ´ ἀρχὰς ἐλέγομεν
[15, 678]	Τίς οὖν οὗτος ὁ κυλιστός;	Οἶδα	γὰρ τὸν Θυατειρηνὸν Νίκανδρον ἐν
[15, 696]	γέρας βεβαίας. Ἐγὼ μὲν οὐκ	οἶδα	εἴ τίς τι κατιδεῖν ἐν
[15, 676]	ῥόδοις καὶ σκόροδα. Παμπόλλους δὲ	οἶδα	λέγοντας τὸν ἐκ τῆς σαμψύχου
[15, 678]	μὴν καὶ ΙΑΚΧΑΝ τινὰ καλούμενον	οἶδα	στέφανον ὑπὸ Σικυωνίων, ὥς φησι
[15, 677]	οὕτως Ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείας ἐμνημόνευσα,	οἶδά	τινα ἐν τῇ καλῇ ταύτῃ
[15, 676]	στεφανωτρίδα βύβλον. Ἐγὼ δὲ οὐκ	οἶδα	τίνα ὠφέλειαν ἢ ἡδονὴν ἔχει
[15, 698]	τίς ς´ ἀνέπεισε καλὴν ἐς	κρηπῖδα	ποσὶν τοιοῖσδ´ ἀναβῆναι; Τοῖσι δ´
[15, 685]	παντοδαποῖς τραγήμασιν, μύρον, στεφάνους, λιβανωτόν,	αὐλητρίδα	λαβέ. Φιλόξενος δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς
[15, 676]	τινα καὶ δὴ καὶ τὴν	στεφανωτρίδα	βύβλον. Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα
[15, 677]	πλοκῆς στεφάνων γένος τι τὴν	ὑπογλωττίδα	ἀποδίδωσιν. Λαβὲ οὖν καὶ παρ´
[15, 678]	Σέλευκος δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις	ΕΛΛΩΤΙΔΑ	καλεῖσθαί φησι τὸν ἐκ μυρρίνης
[15, 678]	Εὐρώπης ὀστᾶ κομίζεσθαι, ἣν ἐκάλουν	Ἑλλωτίδα.	Ἄγεσθαι δὲ καὶ ἐν Κορίνθῳ
[15, 681]	καὶ ἑλίχρυσος, μᾶλά τε καὶ	ῥόδα	καὶ τέρεινα δάφνα. Κρατῖνος δὲ
[15, 685]	ὑάκινθον, καὶ μελιλώτινον λαλῶν καὶ	ῥόδα	προσσεσηρώς· ὦ φιλῶν μὲν ἀμάρακον,
[15, 669]	εἰπόντος τοῦ Κυρηναίου· (Τὰ δὲ	ῥόδα	φυλλοβολεῦντα τὠνδρὸς ἀπὸ στεφάνων πάντ´
[15, 676]	χαίροντες στέψονται ὁμοῦ ῥόδοις καὶ	σκόροδα.	Παμπόλλους δὲ οἶδα λέγοντας τὸν
[15, 698]	ἐν τοῖς ἑξαμέτροις· (Μοῦσά μοι	Εὐρυμεδοντιάδεα,	τὴν παντοχάρυβδιν, τὴν ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς
[15, 671]	τε λύγῳ καὶ τρύγα πίνει	μελιηδέα.	Ὁ γὰρ τῆς λύγου στέφανος
[15, 673]	τε λύγῳ καὶ τρύγα πίνει	μελιηδέα.	Ταῦτα ἴσασιν οἱ θεοὶ ὡς
[15, 695]	Τυδείδην τέ φασι τὸν ἐσθλόν	(Διομήδεα)	ιβʹ Ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ
[15, 693]	(καὶ τῶν) ἐπαινουμένων ἐπὶ τῇ	ἰδέᾳ	ταύτῃ τῆς ποιητικῆς Ἀλκαίου τε
[15, 687]	Τί μὴν πέτεαι συρίγγων κοιλώτερα	στήθεα	χρισάμενος μύρῳ; Τὰ στήθη παρακελευόμενος
[15, 682]	φιλομειδὴς Ἀφροδίτη πλεξάμεναι στεφάνους εὐώδεας	ἄνθεα	γαίης ἂν κεφαλαῖσιν ἔθεντο θεαὶ
[15, 674]	ὅρπακας ἀνήτοιο συνερραις ἁπαλαῖσι χερσίν.	Εὐανθέα	γὰρ πέλεται καὶ Χάριτες μάκαιρα
[15, 680]	τὸ τοῦ Πατάρμιδος μῖσος ἀποφανθῆναι	βασιλέα.	ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΑΙΟΙ στέφανοι, ἠργολαβημένοι καὶ ἐκδόσιμοι.
[15, 685]	τοῖς παισὶ παρακελεύομαι κατὰ τὸν	Σοφοκλέα,	ὃς ἐν Συνδείπνοις φησί· ~(Φορεῖτε,
[15, 673]	λύρη, θυμῆρες πίνοντες ὅπως Διὸς	εὐκλέα	νύμφην μέλπωμεν, νήσου δεσπότιν ἡμετέρης.
[15, 684]	ἄσπορα ναιομένοισι τόποις ἀνεθρέψατο λειμὼν	κάλλεα,	βουφθαλμόν τε καὶ εὐειδὲς Διὸς
[15, 695]	Τροίαν ἄριστον ἐλθεῖν Δαναῶν μετ´	Ἀχιλλέα.	ιϚ Τὸν Τελαμῶνα πρῶτον, Αἴαντα
[15, 695]	Τροίαν λέγουσιν ἐλθεῖν Δαναῶν καὶ	Ἀχιλλέα.	ιζʹ Εἴθε λύρα καλὴ γενοίμην
[15, 698]	μικρὸν μετὰ τοῦτ´ ἔπος εἶπον·	μνέα	μ´ ἀνέπεισε γέροντα καὶ οὐκ
[15, 668]	καὶ μῆλα πέντε καὶ φιλήματ´	ἐννέα.	Ὅτι δὲ ἐσπούδαστο παρὰ τοῖς
[15, 696]	γραφὲν Ἀριστοτέλους εἰς Ἑρμείαν τὸν	Ἀταρνέα	οὐ παιάν ἐστιν, ὡς ὁ
[15, 699]	ἔλεγεν παῖ, λυχνίον, ὃ δὲ	λυχνέα,	ὃ δὲ λοφνίδα, οὕτω καλεῖσθαι
[15, 684]	μελιχροτέρου πλήθουσαν. Θρίων δ´ οἰχομένων	ῥέα	μὲν φλόγες, ἄλλοτε ῥιπαὶ πῆξαν
[15, 685]	ἤλυθ´ ὕδωρ· ἁπαλὸς παιδίσκος ἐν	ἀργυρέᾳ	φέρων προχόῳ ἐπέχευεν. Εἶτ´ ἔφερεν
[15, 678]	δ´ αὐτοὺς ὑπόμνημα τῆς ἐν	Θυρέᾳ	γενομένης νίκης τοὺς προστάτας τῶν
[15, 686]	´πίκωμος ἢ μαζαγρέτας, Ἅιδου τραπεζεύς,	ἀκρατέα	νηδὺν ἔχων. Ἐπεὶ δὲ τοσούτων
[15, 668]	πλάστιγγ´ ἂν ἴδοις παρὰ τὸν	στροφέα	τῆς κηπαίας ἐν τοῖσι κορήμασιν
[15, 685]	ᾔρετο τράπεζα, παρέκειθ´ ἅμα τετριμμένη	μᾶζα	χαριτοβλέφαρος. Τοῦτο δ´ ἦν ἔθος
[15, 685]	παρῆν στέφανος ἐν τάχει, ᾔρετο	τράπεζα,	παρέκειθ´ ἅμα τετριμμένη μᾶζα χαριτοβλέφαρος.
[15, 696]	ἐμὸν κυνέοντι, δεσπόταν καὶ μέγαν	βασιλῆα	φωνέοντες. Τούτων λεχθέντων ὁ Δημόκριτος
[15, 687]	ἡδείαις παρηγοροῦνται προσέτι τε θεραπεύονται,	καθὰ	καὶ Ἄλεξίς φησιν ἐν Πονήρᾳ
[15, 666]	ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων τόξα	καθιστάμεθα.	Δικαίαρχος ὁ Μεσσήνιος, Ἀριστοτέλους μαθητής,
[15, 677]	καὶ τούτῳ πρώτῳ στεφανωσάμενοι δεύτερον	περιτιθέμεθα	τὸν δάφνινον. Κέκληται δὲ στέφανος
[15, 679]	τῶν διηνθημένων; {Β. Τῶν μυρτίνων	βουλόμεθα	τουτωνί· σὺ δὲ τά γ´
[15, 670]	ἔτι ἐν τῷ διαγωνίζεσθαι εἶναι	ποιούμεθα.	(Ἢ ὁ Ἔρως αὐτὸς οὐκ
[15, 686]	τις ἡμῖν, ἵνα καὶ εὐωδίᾳ	ἑστιῴμεθα;	Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης· ὥσπερ
[15, 700]	ἀκοντίων συνδοῦντες ὀρθὰ τρία λυχνείῳ	χρώμεθα.	Δίφιλος δ´ ἐν Ἀγνοίᾳ· (Ἅψαντες
[15, 700]	Ἱππεῦσι· Τῶν δ´ ἀκοντίων συνδοῦντες	ὀρθὰ	τρία λυχνείῳ χρώμεθα. Δίφιλος δ´
[15, 694]	ἀοιδαῖς κεχαρημένος. εʹ Ἐνικήσαμεν ὡς	ἐβουλόμεσθα,	καὶ νίκην ἔδοσαν θεοὶ φέροντες
[15, 694]	καὶ πᾶσιν ἀναγκαῖα τέλος λάβοι·	ἐνταῦθα	γὰρ ἤδη τῶν σοφῶν ἕκαστον
[15, 687]	τοῦ τὸ κυριώτερον τῆς ψυχῆς	ἐνταῦθα	κεῖσθαι· κατὰ γὰρ τὰς ἐν
[15, 692]	μηδὲν ἔξωθεν παραραίνοντες. Ἐπεὶ δ´	ἐνταῦθα	τοῦ λόγου ἐσμέν, συμβαλοῦμαί τι
[15, 695]	κτανέτην (ἰσονόμους τ´ Ἀθήνας ἐποιησάτην.	ιαʹ	Φίλταθ´ Ἁρμόδι´, οὔ τί που
[15, 678]	μυρσίνης κλῶνα, περὶ ὃν πλέκειν	ἴα	καὶ ἄλλα ἄνθη. Καὶ ὑπογλωττὶς
[15, 681]	Καὶ Ἴβυκος· Μύρτα τε καὶ	ἴα	καὶ ἑλίχρυσος, μᾶλά τε καὶ
[15, 694]	ὁπότε τὰ κοινὰ καὶ πᾶσιν	ἀναγκαῖα	τέλος λάβοι· ἐνταῦθα γὰρ ἤδη
[15, 672]	τε αὐτῷ παρατίθεσθαι· καὶ καλεῖσθαι	Τόναια	τὴν ἑορτήν, (ὅτι συντόνως συνέβη
[15, 679]	ἄοσμον δέ. Γαλήνη δ´ ἡ	Σμυρναία	στρουθιον αὐτὸν ὀνομάζει. ΠΟΘΟΣ. Οὕτως
[15, 683]	μὲν σπείροις τε καὶ ὡς	ὡραῖα	φυτεύοις, ἄνθε´ Ἰαονίηθε· γένη γε
[15, 668]	διαγρυπνήσας (τὸν πυραμοῦντα) λήψεται τὰ	κοττάβια	καὶ τῶν παρουσῶν ἣν θέλει
[15, 667]	ἐπειρῶντο καταδύειν· ἀνῃρεῖτο δὲ τὰ	κοττάβια	ὁ πλείω καταδύσας. (Ἀμειψίας Ἀκοκοτταβίζουσιν·
[15, 686]	(τί τοῦτ´, εἶπεν, Ἡράκλεις; Οὐ	σπογγιᾷ	τίς μου παρελθὼν τὸ πρόσωπον
[15, 697]	καὶ αὐτὸς Ἀριστοτέλης ἐν τῇ	Ἀπολογίᾳ	τῆς ἀσεβείας, εἰ μὴ κατέψευσται
[15, 677]	τούτων καὶ κατημαξευμένων ἐρεῖν τι;	Διὰ	δὲ τὴν σὴν γλῶσσαν τῆς
[15, 701]	δὴ τὸ λεγόμενον ἰὴ παιών,	διὰ	δὲ τὸ λίαν ἡμῖν εἶναι
[15, 701]	γίνεται, βραχέων δὲ (λεχθεισῶν) ἰαμβεῖον·	διὰ	δὲ τοῦτο δῆλον ὅτι καὶ
[15, 688]	καὶ ἥ γε στακτὴ καλουμένη	διὰ	μόνης ταύτης. Ὁ δὲ Ὅμηρος
[15, 689]	δὲ καὶ τὰ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ	διὰ	πλοῦτον καὶ διὰ τὴν Ἀρσινόης
[15, 688]	ἐπειδὴ τὰ πολλὰ τῶν μύρων	διὰ	σμύρνης ἐσκευάζετο καὶ ἥ γε
[15, 689]	ἐκ τοῦ κόστου. Ὅτι δὲ	διὰ	σπουδῆς ἦν τοῖς παλαιοτέροις ἡ
[15, 680]	τυχόντων κατὰ τὸν πρῶτον βίον,	(διὰ	στεφάνου δωρεάν, ὃν ἔπεμψεν ἀνθέων
[15, 689]	μὲν μέτριον, ὕστερον δὲ πρῶτον	διὰ	Στρατονίκην τὴν Εὐμένους. Ἡ δὲ
[15, 675]	δεῖπνον κεκραμένῳ πρώτῳ διδομένῳ ποτηρίῳ	Δία	Σωτῆρα ἐπιλέγουσι, τῆς ἐκ τοῦ
[15, 692]	πολιώτεροι; Ἢ ὅτι τὸ μύρον	διὰ	τὰ ἀρώματα ξηραντικόν ἐστι, διὸ
[15, 697]	Ἁμέρα καὶ δή, τὸ φῶς	διὰ	τᾶς θυρίδος οὐκ εἰσορῇς; Τοιούτων
[15, 670]	στεφανοῦσι (τὰ τῶν ἐρωμένων πρόθυρα)	διὰ	ταῦτα δὲ καὶ θύουσιν ἔνιοι
[15, 693]	αὐτὰ ἄξιόν ἐστί σοι ἀπομνημονεῦσαι	διά	τε τὴν ἀρχαιότητα καὶ ἀφέλειαν
[15, 665]	ἐν τοῖς περισπουδάστοις τούτοις συμποσίοις	διά	τε τὴν ποικιλίαν καὶ τὴν
[15, 689]	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ διὰ πλοῦτον καὶ	διὰ	τὴν Ἀρσινόης καὶ Βερενίκης σπουδήν.
[15, 691]	ἀποβεβαμμένας εἰς οὐχὶ ταὐτόν, μὰ	Δία,	τὴν αὐτὴν μύρον, ἰδίῳ δ´
[15, 676]	ἀπειρηκόσι τοῖς ἐμπλέουσιν τὴν σωτηρίαν	(διὰ	τὴν πολλὴν ναυτίαν γενομένου τε
[15, 670]	διὰ τὸ πολλάκις τοὺς ἐρῶντας	διὰ	τὴν πτοίησιν, (ὡς ἔοικεν, στεφανουμένους
[15, 689]	Δίδυμος, τὴν καλουμένην στακτὴν λέγει,	(διὰ	τὴν σμύρναν ἣν εἰς Αἴγυπτον
[15, 693]	ἦν βαστάζεσθαι τὰς τραπέζας ἔδειξεν	διὰ	τῆς αὑτοῦ ἀσεβείας ὁ Σικελιώτης
[15, 669]	φέροντας ἡμῖν στεφάνους καὶ μύρα.	Διὰ	τί δὲ λέγονται, τῶν ἐστεφανωμένων
[15, 685]	καὶ μετὰ ταῦτα ἡμῖν εἰπὲ	διὰ	τί Κρατῖνος εἴρηκε τὸν μελίλωτον
[15, 669]	ταύτην ζήτησιν ἀπολύσασθαι, Δημόκριτε, καὶ	διὰ	τί οἱ ἐρῶντες στεφανοῦσι τὰς
[15, 692]	Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς Φυσικοῖς Προβλήμασι	Διὰ	τί οἱ μυριζόμενοι πολιώτεροι; Ἢ
[15, 671]	ῥοδίνους, τὸν δὲ Ναυκρατίτην. Καὶ	διὰ	τί παρὰ τῷ αὐτῷ ποιητῇ
[15, 669]	σὸν εὖ θέμενος. (Φὴς οὖν	διὰ	τί, τῶν ἐστεφανωμένων ἐὰν λύηται
[15, 689]	ἐν (δὲ) Ἑλλάδι οὐ γίνεται	διὰ	τὸ ἄοσμον. (Ἀπὸ δὲ ῥιζῶν
[15, 682]	ἄνθη τῆς ἴριδος λέγεσθαι λύκους	διὰ	τὸ ἐμφερῆ εἶναι λύκου χείλεσι.
[15, 667]	ἀγκύλης τὴν τοῦ κοττάβου πρόεσιν	διὰ	τὸ ἐπαγκυλοῦν τὴν δεξιὰν χεῖρα
[15, 670]	οἱ ἐρῶντες. Εἰ μὴ ἄρα	διὰ	τὸ κατεστέφθαι τῷ ἔρωτι (τοὺς
[15, 687]	ἐπὶ τὴν ὄσφρηριν, ἀλλὰ καὶ	διὰ	τὸ νομίζειν ἐν τῇ καρδίᾳ
[15, 698]	παρῳδίας γράψαντας λογίους ἂν φήσαιμι	διὰ	τὸ παίζειν ἀμφιδεξίως καὶ τῶν
[15, 677]	Ὀδυσσεῦσι κέκληκεν τὸν λωτὸν στεφάνωμα	διὰ	τὸ πάντα τὰ φυλλώδη ὑπὸ
[15, 674]	μηχανησάμενοι τὸν στέφανον. (Βέλτιον δὲ	διὰ	τὸ πάσας τὰς αἰσθήσεις ἐν
[15, 670]	ἐρᾶν φασιν τοὺς τοιούτους; Ἢ	διὰ	τὸ πολλάκις τοὺς ἐρῶντας διὰ
[15, 669]	ῥήτορος Διονυσίου Χαλκοῦς δὲ προσηγορεύθη	διὰ	τὸ συμβουλεῦσαι Ἀθηναίοις χαλκῷ νομίσματι
[15, 674]	κεφαλῇ εἶναι ταύτην στεφανοῦσθαι ἢ	διὰ	τὸ συμφέρειν ἐσκεπάσθαι καὶ συνδεδέσθαι
[15, 687]	τὸ ῥαβδοδίαιτος ἀνήρ. Ἀλλ´ ὅμως	διὰ	τὸ τὴν ἀρετὴν φῆσαι τιμᾶν
[15, 680]	Αἰγυπτίων αὐτῷ πολεμούντων· ὑφ´ ὧν	διὰ	τὸ τοῦ Πατάρμιδος μῖσος ἀποφανθῆναι
[15, 675]	καὶ ἄλυπον ἔσχον ἀπόλαυσιν. Καὶ	διὰ	τοῦθ´ οἱ Ἕλληνες τῷ μὲν
[15, 674]	Ὁμοίων φασὶν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι	διὰ	τοὺς περὶ τὸν οἶνον πόνους
[15, 669]	ἐρώντων ἤθους περιαιρεῖται τὸν κόσμον,	διὰ	τοῦτο τὴν τοῦ ἐπιφανοῦς κόσμου
[15, 692]	μετέωρον ἕλκεσθαι τὸ λαμβανόμενον· καὶ	διὰ	τοῦτο τῶν πυρετῶν διακαιόντων τὰ
[15, 678]	μνημονεύοντα αὐτοῦ Ἄρχιππον ἐν Ῥίνωνι	διὰ	τούτων· Ἀθῷος ἀποδοὺς θοἰμάτιον ἀπέρχεται,
[15, 699]	ἑξῆς καὶ λυχνίδιον αὐτὸν καλεῖ	διὰ	τούτων· Ἀλλ´ ὥσπερ (ὁ) λύχνος
[15, 690]	ΒΑΚΚΑΡΙΣ· οὗ μνημονεύει καὶ Ἱππῶναξ	διὰ	τούτων· (Βακκάρι δὲ τὰς ῥῖνας
[15, 691]	μνημονεύει καὶ Ἄμφις ἐν Ὀδυσσεῖ	διὰ	τούτων· Ἐρίοισι τοὺς τοίχους κύκλῳ
[15, 667]	ἐν Ὀστολόγοις ἀγκυλητοὺς λέγει κοττάβους	διὰ	τούτων· Εὐρύμαχος, οὐ γὰρ ἄλλος,
[15, 685]	ὡς παρίστησι Νικόστρατος ἐν Ψευδοστιγματίᾳ	διὰ	τούτων· (Καὶ σὺ μὲν τὴν
[15, 681]	δὲ μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς	διὰ	τούτων· Κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτομαι, λειρίοις,
[15, 679]	Χαιρήμων ὁ τραγῳδιοποιὸς ἐν Διονύσῳ	διὰ	τούτων· Κισσῷ τε ναρκίσσῳ τε
[15, 668]	καλούμενος Διονύσιος ἐν τοῖς Ἐλεγείοις	διὰ	τούτων· Κότταβον ἐνθάδε σοι τρίτον
[15, 666]	ὁ Καλλαίσχρου ἐν τοῖς Ἐλεγείοις	διὰ	τούτων· Κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι
[15, 691]	μυρίσασθαι εἴρηκεν Ἀλκαῖος ἐν Παλαίστραις	διὰ	τούτων· Μυρίσασά μ´ ἐγκατέκλεισεν ἀνθ´
[15, 668]	οὗ μνημονεύει Κάλλιππος ἐν Παννυχίδι	διὰ	τούτων· Ὁ διαγρυπνήσας (τὸν πυραμοῦντα)
[15, 700]	νῦν λυχνίαν καλουμένην λύχνειον κέκληκεν	διὰ	τούτων· Τίς τῶν λυχνείων ἡ
[15, 687]	ἐρίων. ~(Σόλων τε ὁ σοφὸς	διὰ	τῶν Νόμων κεκώλυκε τοὺς ἄνδρας
[15, 668]	τοῦ καὶ οἰκήματα ἐπιτήδεια τῇ	παιδιᾷ	κατασκευάζεσθαι, ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος ἐν
[15, 666]	τῶν κοττάβων εὕρεσις Σικελική ἐστιν	παιδιά,	ταύτην πρώτων εὑρόντων Σικελῶν, ὡς
[15, 688]	Ὁμηρικός· Αἰνῶς γὰρ Δαναῶν πέρι	δείδια,	οὐδέ μοι ἦτορ ἔμπεδον, ἀλλ´
[15, 692]	εἰσίασίν τινες μύρων Βαβυλωνίων ἔχοντες	ἀσκίδια	καὶ πόρρωθεν ἐκ τούτων περιπορευόμενοι
[15, 674]	ἐμύρουν ταῦτα, ἐπεὶ αὐτόθι ἡ	καρδία.	Ἐκάλουν δὲ καὶ οἷς περιεδέοντο
[15, 688]	ἀγωνιῶντα παράγει λέγοντα· (Ὦ πονηρὰ	καρδία,	ἐπιχαιρέκακον ὡς εἶ μόνον τοῦ
[15, 687]	διὰ τὸ νομίζειν ἐν τῇ	καρδίᾳ	τὴν ψυχὴν καθιδρῦσθαι, (ὡς Πραξαγόρας
[15, 687]	μυροῦν, ἐν οἷς ἐστιν ἡ	καρδία,	ὡς καὶ ταύτης δηλονότι παρηγορουμένης
[15, 686]	ἐνέγκαι τις ἡμῖν, ἵνα καὶ	εὐωδίᾳ	ἑστιῴμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης·
[15, 669]	Ὁμηρίδαις μόνος ἀνασπάσας λήψεται τὰ	κοττάβεια·	Ἀγγελίας ἀγαθῆς δεῦρ´ ἴτε πευσόμενοι
[15, 666]	Ἀγεννῶς οὐκ ἐῶ παίζειν. Τίθημι	κοττάβεια	σφῷν ἐγὼ τασδί τε τὰς
[15, 665]	τὰ ἐκ τῶν Λακώνων Πλάτωνος	ἰαμβεῖα·	Ἄνδρες δεδειπνήκασιν ἤδη; {Β. Σχεδὸν
[15, 671]	παρέθηκ´ αὐτοῖς ἰδεῖν. Τὰ αὐτὰ	ἰαμβεῖα	φέρεται καὶ παρὰ Ἀντιφάνει ἐν
[15, 690]	ἐν Πετάλῃ, Στράττις δ´ ἐν	Μηδείᾳ	οὕτως· Καὶ λέγ´, ὅτι φέρεις
[15, 669]	μανθάνετε, εἰς τὴν παροῦσαν ζήτησιν	ἐπιτήδεια	ὄντα. Ὁρῶ γὰρ καὶ τοὺς
[15, 689]	τὸ σαμψούχινον δὲ καὶ ἑρπύλλινον	ἐπιτήδεια	πρὸς πότον καὶ κρόκινον τὸ
[15, 668]	(δῆλον ἐκ τοῦ καὶ οἰκήματα	ἐπιτήδεια	τῇ παιδιᾷ κατασκευάζεσθαι, ὡς ἱστορεῖ
[15, 692]	αὔανσις τριχὸς ἡ πολιὰ εἴτ´	ἔνδεια	θερμοῦ, ἡ ξηρότης μαραίνει. (Διὸ
[15, 675]	περὶ τὰ πένθη τοὐναντίον παρασκευάζομεν.	Ὁμοπαθείᾳ	γὰρ τοῦ κεκμηκότος κολοβοῦμεν ἡμᾶς
[15, 690]	τὸ μύρον, ἐπεὶ διαβόητοι ἐπὶ	ἡδυπαθείᾳ	οἱ Λυδοί· καὶ τὸ παρὰ
[15, 702]	ὑπὸ Ἀρίφρονος τοῦ Σικυωνίου τόνδε·	Ὑγίεια,	πρεσβίστα μακάρων, μετὰ σοῦ ναίοιμι
[15, 702]	ἀμπνοὰ πέφανται, μετὰ σεῖο, μάκαιρ´	Ὑγίεια,	τέθαλε πάντα καὶ λάμπει Χαρίτων
[15, 686]	γάρ τοι ἐσθὴς ἄλλη μὲν	γυναικεία,	ἄλλη δὲ ἀνδρεία (κάλλη) (οὕτω
[15, 687]	εἶχεν αὐτῇ· ταῦτα δ´ ἐστὶν	οἰκεῖα	τῆς ἀρετῆς. Παρράσιος δὲ ὁ
[15, 692]	ποιεῖ πολιούς· ἐκπίνεται γὰρ ἡ	οἰκεία	τῆς τριχὸς ὑγρότης. Ἥδιστον δέ,
[15, 674]	προσφέρομεν πρὸς τοὺς θεούς, ἀλλὰ	τέλεια	καὶ ὅλα. Τὸ δὲ πλῆρες
[15, 697]	φησίν· Οὐ γὰρ ἄν ποτε	Ἑρμείᾳ	θύειν ὡς ἀθανάτῳ προαιρούμενος ὡς
[15, 684]	ὀρφνοτέρας, ἃς στύξε μετ´ ἄνθεσι	Περσεφόνεια.	Σὺν δὲ καὶ ὑψῆέν τε
[15, 698]	ᾧ καὶ τεθνειῶτι λαλεῖν πόρε	Φερσεφόνεια.	Σὺ δὲ καὶ ζῶν, καλὲ
[15, 683]	στομίοισιν. Σὺν καὶ ἅπερ τ´	ὀξεῖα	χροιῇ λυχνὶς οὐδὲ θρυαλλίς, οὐδὲ
[15, 686]	ἄλλη μὲν γυναικεία, ἄλλη δὲ	ἀνδρεία	(κάλλη) (οὕτω καὶ ὀσμὴ ἄλλη
[15, 689]	Ἤκμαζε δὲ καὶ τὰ ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ	διὰ πλοῦτον καὶ διὰ τὴν
[15, 673]	πρῶτος αὐτὸς ἐν τῇ καλῇ	Ἀλεξανδρείᾳ	εὗρον κτησάμενος τὸ τοῦ Μηνοδότου
[15, 677]	ὃν κατὰ τὴν πλησίον τῇ	Ἀλεξανδρείᾳ	Λιβύην ἐν κυνηγίῳ καταβεβλήκει ὁ
[15, 677]	Ἀδριανῷ τῷ αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ	Ἀλεξανδρείᾳ	μετὰ πολλῆς τερατείας ἐπέδειξεν τὸν
[15, 667]	κοττάβῳ· καί τις ἦν ἀκριβὴς	εὐχέρεια	τῆς βολῆς. Μνημονεύει δὲ τοῦ
[15, 666]	ἐν (τῇ περὶ τῶν Καθόλου	πραγματείᾳ	ἐπιτιμᾶν τοῖς τοῦτο ποιοῦσιν, βλαπτικὸν
[15, 666]	δ´ ἐν τῇ περὶ Γλωττῶν	πραγματείᾳ	λάταγα Θεσσαλοὺς καὶ Ῥοδίους τὸν
[15, 678]	δὲ στεφάνων μνημονεύει Ἄλεξις ἐν	Κρατείᾳ	ἢ Φαρμακοπώλῃ οὕτως· Στεφάνους τε
[15, 690]	καὶ Ἡδυχάρει. Ἀντιφάνης δ´ ἐν	Ἀντείᾳ)	Πρὸς τῷ μυροπώλῃ γευόμενον κατελίμπανον
[15, 689]	μύρον ἴρινον καὶ ῥόδινον, ἄγαμαι,	Ξανθία·	καὶ τοῖς ποσὶν χωρὶς πρίω
[15, 689]	φοινικίνῳ δὲ τὰς γνάθους καὶ	τιτθία,	(σισυμβρίνῳ δὲ τὸν ἕτερον βραχίονα,
[15, 689]	βέλτιστον δ´ ἐν Αἰγίνῃ καὶ	Κιλικίᾳ.	Ἀπὸ δὲ φύλλων τὸ μύρρινον
[15, 688]	ἵν´ ἐν τῇ τῶν δεινῶν	προσδοκίᾳ	πολλάκις ἁλλομένη τὸν παλμὸν εἰς
[15, 673]	Ἐκδόντος γὰρ τούτου πέντε μὲν	βιβλία	Περὶ τῶν παρὰ Θεοφράστῳ ἐν
[15, 671]	ἀνέστροφέν σου τὸν βίον τὰ	βιβλία·	πεφιλοσόφηκας γῇ τε κοὐρανῷ λαλῶν,
[15, 698]	καὶ σῴζεται αὐτοῦ τῶν παρῳδιῶν	βιβλία	τέσσαρα. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Τίμων
[15, 680]	ἀνθέων πλεξάμενος τῇ ὥρᾳ περικαλλεστάτων	γενέθλια	ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῷ τῆς Αἰγύπτου
[15, 692]	ξηρότης μαραίνει. (Διὸ καὶ τὰ	πιλία	θᾶττον ποιεῖ πολιούς· ἐκπίνεται γὰρ
[15, 686]	τοιαυτὶ λέγοντα· Νὴ Δί´, ὦ	Καλλία,	τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς· οὐ γὰρ
[15, 694]	τὰ ἐν ταῖς ἀνειμέναις εἶναι	σκολιά	ἀλλὰ τριῶν γενῶν ὄντων, ὥς
[15, 694]	ἐπὶ τῇ τῶν σκολίων ποιήσει.	Σκόλια	δὲ καλοῦνται οὐ κατὰ τὸν
[15, 695]	τὸν ἑταῖρον ἔμμεν καὶ μὴ	σκολιὰ	φρονεῖν. ιʹ Ἐν μύρτου κλαδὶ
[15, 692]	Εἴτε γὰρ αὔανσις τριχὸς ἡ	πολιὰ	εἴτ´ ἔνδεια θερμοῦ, ἡ ξηρότης
[15, 701]	ἄνδρες φίλοι, μαθεῖν βούλομαι εἴτε	παροιμία	ἐστὶν εἴτε ἐφύμνιον εἴτε τι
[15, 701]	εἶναι σύνηθες λανθάνον ὂν ἐν	παροιμίᾳ.	Οἳ δὲ τὸ τοιοῦτο λέγοντες
[15, 701]	ἔχουσιν ἐπιφθεγγόμενοι οἳ μὲν ἐν	παροιμίᾳ	φασὶν οὕτως τοῦτο δὴ τὸ
[15, 684]	βρετάεσσιν, ὅτε πρώτιστον ἴδωνται· πολλάκι	θελμια	καλά, τοτὲ χρυσανθὲς ἀμέργων λείριά
[15, 687]	πᾶσιν ὡς ἡ τοῦ ζῆν	ἐπιθυμία	τὸ λαμπρὸν καὶ τὸ καλὸν
[15, 677]	δέ φησι· Ἴσθμιος στέφανος ἤγουν	ὁμωνυμία	ἀμφοτέρωθι οἷον τῆς κεφαλῆς καὶ
[15, 667]	πλείω καταδύσας. (Ἀμειψίας Ἀκοκοτταβίζουσιν· Ἡ	Μανία,	φέρ´ ὀξύβαφα καὶ κανθάρους καὶ
[15, 702]	(οὐ Σωκράτους νέου καὶ καλοῦ	παίγνια,	ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. Κατὰ
[15, 682]	(εἰσὶν) πεντάφυλλα, τὰ δὲ δωδεκάφυλλα,	ἔνια	δ´ ἐστὶ καὶ ἑκατοντάφυλλα περὶ
[15, 674]	δὲ καὶ διαφωνοῦντα αὐτὸν κατ´	ἔνια	τῶν ἱστορηθέντων παρὰ τῷ Μηνοδότῳ.
[15, 672]	ἐκεῖνον τὸν χρόνον τῶν Καρῶν	δεισιδαιμονίᾳ	περισχεθέντων ἐπὶ τὸ μαντεῖον τοῦ
[15, 666]	κατακτούς τινας κοττάβους. Ἐστὶν δὲ	λυχνία	ἀναγόμενα πάλιν τε συμπίπτοντα. Εὔβουλος
[15, 683]	Καὶ δ´ αὐτῆς μήκωνος ἄπο	πλαταγώνια	βάλλοις, ἄβρωτον κώδειαν ὄφρα κνώπεσσι
[15, 691]	φίλοι, ποία ἡδονή, μᾶλλον δ´	ὑοσαλακωνία	θαἰμάτια μολύνεσθαι, ἐξὸν ταῖς χερσίν,
[15, 680]	ἀκάνθας. Ἐστὶ δὲ παραπλήσια τὰ	κλωνία	στεφάνοις, ἐφ´ ὧν τὸ ἄνθος
[15, 680]	ἑλίχρυσος καὶ τῆς ἀνεμώνης ἡ	λειμωνία	καλουμένη καὶ (ξίφιον καὶ ὑάκινθος.
[15, 694]	κἀνακρέοντος. Καὶ Πράξιλλα δ´ ἡ	Σικυωνία	ἐθαυμάζετο ἐπὶ τῇ τῶν σκολίων
[15, 678]	οὕτως γράφει· Ἰάκχα, ἐν τῇ	Σικυωνίᾳ	στεφάνωμα εὐῶδες· Ἕστηκ´ ἀμφὶ κόμας
[15, 671]	ἀλλὰ τὰ χρησιμώτατα καὶ ἀκοῆς	ἄξια.	(Ἐπὶ τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς δυσχεράνας
[15, 699]	καὶ λυχνοῦχον, ἐπιφέρει· Ἐεγὼ δὲ	δεξιᾷ	γε τόνδ´ ἔχω τινά, σιδηρότευκτον
[15, 700]	δὲ Φορμοφόροις δράματι· Τῇδ´ ἐξιόντι	δεξιᾷ,	ὦ λυχνίδιον. Πανὸς δ´ ὀνομάζεται
[15, 669]	ἀπ´ ἐμοῦ ποίησιν. Ἐγὼ δ´	ἐπιδέξια	πέμπω σοὶ πρώτῳ Χαρίτων ἐγκεράσας
[15, 669]	ἐλεγείων καὶ τόδε· ~(Ὕμνους οἰνοχοεῖν	ἐπιδέξια	σοί τε καὶ ἡμῖν τόνδε
[15, 682]	καλύκεσσιν (ἄνθεσι ναρκίσσου καλλιρρόου δ´	οια	Ἀφροδίτη ὥραις παντοίαις τεθυωμένα εἵματα
[15, 691]	θυμίαμα τοῦτο; Ἀναξανδρίδης Τηρεῖ· Ἀλλ´	οἷα	νύμφη βασιλὶς ὠνομασμένη μύροις μεγαλλείοις
[15, 682]	καὶ ἔβαψαν ἐν ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν,	οἷα	φοροῦς´ ὧραι, ἔν τε κρόκῳ
[15, 693]	καὶ κατεπόντωσέν μ´, ὁρᾷς. Ἔριφος	Μελιβοίᾳ·	Ἐκπεπήδηκας πρὶν Ἀγαθοῦ πρῶτον Δαίμονος
[15, 692]	πρῶτον εὑρεῖν καὶ σχεδίας καὶ	πλοῖα	καὶ νόμισμα χαλκοῦν πρῶτον χαράξαι.
[15, 686]	οὐ πρὶν ἂν φάγῃ καλῶς	ὅμοια	καὶ βοῦς ἐργάτης ἐργάζεται. Καὶ
[15, 682]	ἔτους ἄνθη ἥδιστα καὶ εὐχρούστατα,	ὅμοια	ταῖς καλουμέναις ΚΑΛΧΑΙΣ. Τῶν δὲ
[15, 700]	λυχνείῳ χρώμεθα. Δίφιλος δ´ ἐν	Ἀγνοίᾳ·	(Ἅψαντες λύχνον λυχνεῖον ἐζητοῦμεν. Εὐφορίων
[15, 670]	αὑτῶν τὸν στέφανον ἀντιστρέφομεν τῇ	ὑπονοίᾳ	τὸ πάθος, ὡς οὐκ ἄν
[15, 693]	Τύχη τὰ θνητῶν πράγμαθ´, ἡ	πρόνοια	δὲ τυφλόν τι κἀσύντακτόν ἐστιν,
[15, 691]	ἰρίνῳ μύρῳ. Πρὸς θεῶν, φίλοι,	ποία	ἡδονή, μᾶλλον δ´ ὑοσαλακωνία θαἰμάτια
[15, 699]	χλούνην, φλύων ἀνθηρῇ σὺν κακοδαμονίῃ.	Τοῖα	Συρηκοσίοις καὶ ἔχων χάριν. Ὃς
[15, 672]	δεσμῶν· καὶ τίσιν ἑκούσιον ἐν	ἀλυπίᾳ	κειμένην δοῦναι θελήσαντος, ταύτην ἐκείνῳ
[15, 686]	διαφθείροντας τοὔλαιον· καὶ τοὺς τὰ	ἔρια	δὲ βάπτοντας ὡς ἀφανίζοντας τὴν
[15, 668]	Καὶ γὰρ πάλαι πέττει τὰ	νικητήρια.	Εἶθ´ ἑξῆς φησιν· Ἐξεπήδης´ ἀρτίως
[15, 666]	Φέρε τὴν θυίαν, αἶρ´ ὕδωρ,	ποτήρια	(παράθετε. Παίζωμεν δὲ περὶ φιλημάτων.
[15, 684]	τὰ δ´ οὐ βάσιν ἐστήριξαν,	(Θρῖα	δ´ οὐ λέγει τὰ τῆς
[15, 683]	κρόκῳ μέσα χροιισθεῖσαι· ἃ κρίνα,	λείρια	δ´ ἄλλοι ἐπιφθέγγονται ἀοιδῶν, οἳ
[15, 684]	θελμια καλά, τοτὲ χρυσανθὲς ἀμέργων	λείριά	τε στήλαισιν ἐπιφθίνοντα καμόντων καὶ
[15, 675]	Ὀλυμπιάδα ὁ Ἡρόστρατος, πολίτης ἡμέτερος	ἐμπορίᾳ	χρώμενος καὶ χώραν πολλὴν περιπλέων,
[15, 682]	Μιλήσιος ἐν τῷ περὶ Ἁλικαρνασσοῦ	Κυπρία	Ἁλικαρνασσέως (δ´) αὐτὰ εἶναί φησι
[15, 682]	στεφανωτικῶν μέμνηται ὁ μὲν τὰ	Κύπρια	Ἔπη πεποιηκὼς (Ἡγησίας ἢ Στασῖνος·
[15, 688]	ἐν Τάρσῳ· οἰνάνθη δὲ ἡ	Κυπρία	καὶ Ἀδραμυττηνή· ἀμαράκινον Κῷον καὶ
[15, 700]	Τῶν δ´ ἀκοντίων συνδοῦντες ὀρθὰ	τρία	λυχνείῳ χρώμεθα. Δίφιλος δ´ ἐν
[15, 687]	μὲν πρὸς ἀλήθειαν οὖσα καὶ	ποιήτρια,	ὅμως ᾐδέσθη τὸ καλὸν τῆς
[15, 692]	Φησὶ γὰρ ὁ φιλόσοφος· Ἐν	Συρίᾳ	ἐν τοῖς βασιλικοῖς συμποσίοις ὅταν
[15, 689]	Στρατονίκην τὴν Εὐμένους. Ἡ δὲ	Συρία	τὸ παλαιὸν χρηστὰ πάντα παρείχετο,
[15, 700]	τούτων· Τίς τῶν λυχνείων ἡ	´ργασία;	{Β. Τυρρηνική. Ποικίλαι γὰρ ἦσαν
[15, 672]	πρυμνήσια καὶ τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους	εἰρεσίᾳ	τε πάσῃ χρωμένους ἀπαίρειν οὐ
[15, 680]	ἐπὶ τὰς ἀκάνθας. Ἐστὶ δὲ	παραπλήσια	τὰ κλωνία στεφάνοις, ἐφ´ ὧν
[15, 672]	ἐμβαλέσθαι· λυσαμένους δ´ αὐτοὺς τὰ	πρυμνήσια	καὶ τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους εἰρεσίᾳ
[15, 668]	εἴρηκε τὴν λάταγα· Ξανθὴ δ´	Ἀφροδισία	λάταξ πᾶσιν ἐπεκτύπει δόμοις. Καὶ
[15, 685]	μύρων πρότερον εἴσοδος εἰς τὰ	συμπόσια	ἡγεῖτο τῆς δευτέρας τραπέζης, ὡς
[15, 685]	τραπέζης, ὡς παρίστησι Νικόστρατος ἐν	Ψευδοστιγματίᾳ	διὰ τούτων· (Καὶ σὺ μὲν
[15, 691]	δ´ αὗται κύκλῳ ἔρραινον ἡμῶν	θαἰμάτια	καὶ στρώματα. (Μή μοι φθονήσητ´,
[15, 691]	ποία ἡδονή, μᾶλλον δ´ ὑοσαλακωνία	θαἰμάτια	μολύνεσθαι, ἐξὸν ταῖς χερσίν, ὥσπερ
[15, 667]	Ἀντιφάνης· ᾠὰ γάρ ἐστι καὶ	πεμμάτια	καὶ τραγήματα. Ὁμοίως δὲ διεξέρχονται
[15, 668]	θέλει φιλήσει. Ἐγίνετο δὲ καὶ	πεμμάτιά	τινα ἐν ταῖς παννυχίσιν, ἐν
[15, 668]	διηγρύπνουν χορεύοντες· καὶ διωνομάζετο τὰ	πεμμάτια	τότε χαρίσιοι ἀπὸ τῆς τῶν
[15, 693]	ἐτέθη τότε προσφέρεσθαι (μετὰ τὰ	σιτία	πᾶσιν ἀκράτου μὲν ὅσον γεῦμα
[15, 685]	Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ εἰσῆλθε τὰ	γερόντια	τότ´ εἰς δόμους, εὐθὺς ἀνεκλίνετο·
[15, 678]	δὲ καὶ ἐν Κορίνθῳ τὰ	Ἑλλώτια.	ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ. Οὕτω καλοῦνταί τινες στέφανοι
[15, 688]	ἐκθρώσκει, τρομέει δ´ ὕπο φαίδιμα	γυῖα.	Καὶ ὁ Σοφοκλῆς δὲ τὰς
[15, 677]	δύο, ἣ μὲν τῷ ῥόδῳ	ἐοικυῖα·	ἐκ τούτου δὲ ὁ πλεκόμενος
[15, 699]	ἄλλαις τε παρῳδίαις καὶ τῇ	Γιγαντομαχίᾳ.	Γέγραφε δὲ καὶ κωμῳδίαν εἰς
[15, 695]	δ´ ἀφανεῖ πᾶς ἕπεται δόλος.	καʹ	Ἁ ὗς τὰν βάλανον τὰν
[15, 691]	μύρῳ καὶ τὴν βασιλικὴν θυμιᾶτε	μίνδακα.	{Β. Ἀκήκοας σύ, δέσποτ´, ἤδη
[15, 677]	Χλανίδ´ ἐχρῆν λευκὴν λαβεῖν· (εἶτ´	ἰσθμιακὰ	λαβόντες ὥσπερ οἱ χοροὶ ᾄδωμεν
[15, 698]	οἳ (καὶ) νῦν κεῖθι κακῶς	κακὰ	ῥαψῳδοῦσιν· οἷς καὶ ἐγὼ μετὰ
[15, 685]	δροσώδη κἀνθρύσκου μαλακῶν τ´ ἴων	λείμακα	καὶ τριφύλλου. Ἐν τούτοις ζητῶ
[15, 668]	Μοίραις· Χλανίδες δ´ οὖλαι καταβέβληνται,	θώρακα	δ´ ἅπας ἐμπερονᾶται, κνημὶς δὲ
[15, 673]	Ἀνακρέων φησίν· Μεγίστης ὁ φιλόφρων	δέκα	δὴ μῆνες ἐπειδὴ στεφανοῦταί τε
[15, 671]	Μελῶν· (Μεγίστης δ´ ὁ φιλόφρων	δέκα	δὴ μῆνες ἐπείτε στεφανοῦταί τε
[15, 671]	δώδεκα καὶ τῷ ἕκτῳ ἐκ	δέκα.	Καὶ οὕτως ἰσότης ἀναπληροῦται τῶν
[15, 671]	δεκαπέντε (γίνονται) πέμπτῳ δὲ ἐκ	δώδεκα	καὶ τῷ ἕκτῳ ἐκ δέκα.
[15, 665]	τούτων οἳ ἀπὸ βαλανείου καθάρσεως	ἕνεκα	τοῦ στομάχου πίνοντες ἄμυστιν ἀποβλύζουσιν,
[15, 674]	ἐν ᾧ εὐωχεῖτο τόπῳ, συνδέσεως	ἕνεκα	τῶν κροτάφων. Καὶ γὰρ καὶ
[15, 692]	ἀδελφὴν γήμαντα Καμήσην υἱὸν μὲν	Αἴθηκα,	θυγατέρα δὲ Ὀλιστήνην γεννῆσαι. Καὶ
[15, 674]	τάδε· Σὺ δὲ στεφάνοις, ὦ	Δίκα,	περθέσθ´ ἐραταῖς φόβαισιν ὅρπακας ἀνήτοιο
[15, 691]	Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν καὶ ἐν	Μαρικᾷ	Εὔπολις Σάγδαν ἐρυγγάνοντα λέγων. Ὅπερ
[15, 690]	ψάγδαν φιλεῖς; Εὔπολις δ´ ἐν	Μαρικᾷ·	Ψάγδαν ἐρυγγάνοντα. Εὔβουλος δ´ ἐν
[15, 680]	τῶν παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων.	Στεφανωματικὰ	δὲ ἄνθη καταλέγει Θεόφραστος τάδε·
[15, 672]	τὸν καθηγούμενον τῶν θεῶν. Ὅθεν	αὐτίκα	τὸν δεδηλωμένον στέφανον τῷ Προμηθεῖ
[15, 683]	δευτέρῳ Γεωργικῶν καταλέγων καὶ αὐτὸς	στεφανωτικὰ	ἄνθη καὶ περὶ Ἰωνιάδων Νυμφῶν
[15, 684]	μὲν φλόγες, ἄλλοτε ῥιπαὶ πῆξαν	σάρκα	τυπῇσι· τὰ δ´ οὐ βάσιν
[15, 682]	ἐκτός· οὐκ εὔοσμα δὲ οὐδὲ	μεγάλα	τοῖς μεγέθεσιν. Τὰ δὲ πεντάφυλλα
[15, 685]	σέλινα, γελῶν δ´ ἱπποσέλινα καὶ	κοσμοσάνδαλα	βαίνων, ἔγχει κἀπιβόα τρίτον παιῶν´,
[15, 693]	καὶ λαμβάνειν ἐξ αὐτοῦ τὰ	καλὰ	καὶ χρήσιμα. Φιλόχορος δ´ ἐν
[15, 684]	ὅτε πρώτιστον ἴδωνται· πολλάκι θελμια	καλά,	τοτὲ χρυσανθὲς ἀμέργων λείριά τε
[15, 681]	τε καὶ ἴα καὶ ἑλίχρυσος,	μᾶλά	τε καὶ ῥόδα καὶ τέρεινα
[15, 674]	Καὶ πολλαὶς ὑποθυμίδας πλεκταὶς ἀμπ´	ἀπαλᾷ	δέρᾳ. Καὶ Ἀνακρέων· Πλεκτὰς δ´
[15, 695]	Ὁ δὲ καρκίνος ὧδ´ ἔφη,	χαλᾷ	τὸν ὄφιν λαβών· εὐθὺν χρὴ
[15, 671]	(ἐξ ἴσου πάντες ἕξουσιν ἤτοι	μῆλα	ἢ στεφάνους. Φημὶ οὖν τὸν
[15, 668]	δὲ νικητήριον τρεῖς ταινίας καὶ	μῆλα	πέντε καὶ φιλήματ´ ἐννέα. Ὅτι
[15, 677]	ὑάκινθον πορφυρέην γλαυκοῦ τε χελιδονίοιο	πέτηλα	καὶ ῥόδον εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν·
[15, 666]	βαλόντα δὲ στέφειν ἐγὼ ´τετάγμην,	ἆθλα	κότταβον διδούς. (Ἐκαλεῖτο δὲ κότταβος
[15, 670]	σοι ῥόδον, καλὸν ἄνθημα καὶ	πέδιλα	καὶ κυνέαν καὶ τὰν θηροφόνον
[15, 682]	τάδε φησίν· καὶ μυρσίνης γένη	ποικίλα	μῖλάξ τε καὶ τὸ καλούμενον
[15, 694]	πάντες μὲν ᾖδον, οὐ μὴν	ἀλλά	γε κατά τινα περίοδον ἐξ
[15, 675]	δὲ κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο. ~Καί·	Ἀλλὰ	θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει. Τοὺς
[15, 687]	Κλέαρχος ἐν γʹ περὶ Βίων,	ἀλλὰ	καὶ αἱ χροιαὶ τρυφερὸν ἔχουσαί
[15, 686]	γὰρ μόνον δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας,	ἀλλὰ	καὶ ἀκροάματα καὶ θεάματα ἥδιστα
[15, 691]	φιλόμυρον πᾶν τὸ Σάρδεων γένος,	ἀλλὰ	καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι οἱ
[15, 687]	φύσιν ἀναφερομένης ἐπὶ τὴν ὄσφρηριν,	ἀλλὰ	καὶ διὰ τὸ νομίζειν ἐν
[15, 678]	βιβλίοις ἀπόρρητα οὐ μόνον ἐκλέγων	ἀλλὰ	καὶ ἐξορύττων, καθάπερ οἱ παρὰ
[15, 679]	μόνον τῶν τοῦ γλαύκου κρανίων	ἀλλὰ	καὶ τῆς ἀειζώου βοτάνης, ἧς
[15, 667]	οὐκ ἂν ἐφικοίμην αὐτός´. {Α.	Ἀλλὰ	μάνθανε. Ἀγκυλοῦντα γὰρ δεῖ σφόδρα
[15, 697]	ποιησάντων καὶ τοῦ Ἑρμοκλέους προκριθέντος.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ αὐτὸς Ἀριστοτέλης ἐν
[15, 678]	περιτιθέασιν Λάκωνες, ὥς φησιν Πάμφιλος.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ ΙΑΚΧΑΝ τινὰ καλούμενον
[15, 670]	Χάρισι φίλαν παῖδα καὶ καλάν.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ ὁ ἱερώτατος Πλάτων
[15, 696]	Τούτων λεχθέντων ὁ Δημόκριτος ἔφη·	ἀλλὰ	μὴν καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ
[15, 688]	εἰς ὑπεῖκον καὶ μαλακὸν ποιῆται.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ τοὺς στεφάνους τοὺς
[15, 673]	Οὐκ ἐθέλω, Φιλόθηρε, κατὰ πτόλιν,	ἀλλὰ	παρ´ Ἥρῃ δαίνυσθαι ζεφύρου πνεύμασι
[15, 681]	ἀρίστην εὐωδίαν καὶ δυναμένην τέρπειν,	(ἀλλὰ	πρὸς ὀλίγιστον. Τὸ δὲ μέλαν,
[15, 683]	καὶ περὶ ῥόδων τάδε λέγει·	Ἀλλὰ	τὰ μὲν σπείροις τε καὶ
[15, 684]	οὐ λέγει τὰ τῆς συκῆς,	ἀλλὰ	τὰ τῆς μήκωνος) Οὔτε τι
[15, 671]	ἀκάνθας ὥσπερ σὺ ἀναγινώσκων ἐκλέγω,	ἀλλὰ	τὰ χρησιμώτατα καὶ ἀκοῆς ἄξια.
[15, 674]	κολοβὸν προσφέρομεν πρὸς τοὺς θεούς,	ἀλλὰ	τέλεια καὶ ὅλα. Τὸ δὲ
[15, 691]	πρᾶγμά τι γινόμενον ἀεί, κρονικόν,	ἀλλὰ	τέτταρας περιστερὰς ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένας εἰς
[15, 689]	Διορύττοντί φησιν· Λοῦται δ´ ἀληθῶς·	ἀλλὰ	τί; {Β. Ἐκ χρυσοκολλήτου δὲ
[15, 694]	ἐν ταῖς ἀνειμέναις εἶναι σκολιά	ἀλλὰ	τριῶν γενῶν ὄντων, ὥς φησιν
[15, 670]	αὐτῶν) ἢ οὐ τοῖς ἐρωμένοις	ἀλλὰ	τῷ Ἔρωτι ποιούμενοι τὴν τῶν
[15, 702]	Σωκράτους νέου καὶ καλοῦ παίγνια,	ἀλλὰ	τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. Κατὰ γὰρ
[15, 696]	οὐδεμίαν ἔμφασιν παρέχει τὸ ἆσμα,	ἀλλὰ	τῶν σκολίων ἕν τι καὶ
[15, 673]	καὶ λύγος, ἀρχαῖον Καρῶν στέφος.	ἀλλὰ	φερέσθω Οἶνος καὶ Μουσῶν ἡ
[15, 678]	περὶ ὃν πλέκειν ἴα καὶ	ἄλλα	ἄνθη. Καὶ ὑπογλωττὶς δὲ στεφάνου
[15, 702]	ἄρκυσιν θηρεύομεν, ἢ εἴ τις	ἄλλα	θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις ἢ πόνων
[15, 670]	θηροφόνον λογχίδ´, ἐπεί μοι νόος	ἄλλᾳ	κέχυται (ἐπὶ τὰν Χάρισι φίλαν
[15, 669]	Ἢ καθάπερ ἐπὶ τῆς μαντικῆς	ἄλλα	πολλά, καὶ τοῦτο σημειοῦνταί τινες;
[15, 679]	τουτωνί· σὺ δὲ τά γ´	ἄλλα	πώλει πάντα πλὴν τῶν μυρτίνων.
[15, 676]	Αἴγυπτον δῶρα πέμψαι τοὺς Αἰγυπτίους	ἄλλα	τέ τινα καὶ δὴ καὶ
[15, 673]	τὴν θεόν. ~(Καταλῦσαι δὲ καὶ	τἄλλα	γένη τῶν στεφάνων ἐπέταξε χωρὶς
[15, 694]	ὡς ἀταξίαν τινὰ μόνον παρὰ	τἄλλα	ἔχον τὸ μήθ´ ἅμα μήθ´
[15, 694]	τι λαβὼν Ἀλκαίου κἀνακρέοντος. Καὶ	Πράξιλλα	δ´ ἡ Σικυωνία ἐθαυμάζετο ἐπὶ
[15, 675]	στεφάνου τίς ἐστι τὴν ἄνθην	πολλὰ	ἀναζητήσας καὶ πολλῶν πυθόμενος, ὡς
[15, 677]	πᾶσαν τὴν Λιβύην, ἧς καὶ	πολλὰ	ἀοίκητα ἐπεποιήκει οὗτος ὁ λέων.
[15, 686]	εὐτυχῶς, οὐδένα καιρὸν νόσῳ παραδούς,	πολλὰ	δὲ λυπήσας ἡμᾶς τοὺς ἑταίρους.
[15, 669]	καθάπερ ἐπὶ τῆς μαντικῆς ἄλλα	πολλά,	καὶ τοῦτο σημειοῦνταί τινες; ~(Ὁ
[15, 699]	ἐπιγράφουσιν Φιλίνην. Ὁ δὲ Εὔβοιος	πολλὰ	μὲν εἴρηκεν ἐν τοῖς ποιήμασιν
[15, 682]	Παγγαίου φυτεύουσιν· ἐκεῖ γὰρ γίγνεται	πολλά.	Μικρὰ δὲ σφόδρα τὰ ἐντὸς
[15, 688]	σμύρνα παρ´ Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ τὰ	πολλὰ	τῶν μύρων διὰ σμύρνης ἐσκευάζετο
[15, 682]	Μικρὰ δὲ σφόδρα τὰ ἐντὸς	φύλλα·	ἡ γὰρ ἔκφυσις αὐτῶν οὕτως
[15, 682]	αὐτῶν (εἰσὶν) πεντάφυλλα, τὰ δὲ	δωδεκάφυλλα,	ἔνια δ´ ἐστὶ καὶ ἑκατοντάφυλλα
[15, 682]	μεγάλα τοῖς μεγέθεσιν. Τὰ δὲ	πεντάφυλλα	εὐώδη μᾶλλον ὧν τραχὺ τὸ
[15, 682]	μὲν γὰρ πλεῖστα αὐτῶν (εἰσὶν)	πεντάφυλλα,	τὰ δὲ δωδεκάφυλλα, ἔνια δ´
[15, 682]	δωδεκάφυλλα, ἔνια δ´ ἐστὶ καὶ	ἑκατοντάφυλλα	περὶ Φιλίππους. Λαμβάνοντες γὰρ ἐκ
[15, 681]	τοῦ Ὑμηττοῦ. Παρ´ ἄλλοις δὲ	ὅλα	ὄρη πλήρη ἐστὶ τοῦ ἄνθους,
[15, 693]	βωμοῖς, δεῖν λέγοντες τὸν τὰ	ὅλα	συνέχοντα καὶ διακρατοῦντα θεὸν καὶ
[15, 674]	τοὺς θεούς, ἀλλὰ τέλεια καὶ	ὅλα.	Τὸ δὲ πλῆρες τέλειόν ἐστιν.
[15, 691]	ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένας εἰς οὐχὶ ταὐτόν,	μὰ	Δία, τὴν αὐτὴν μύρον, ἰδίῳ
[15, 680]	ἀνθέων ἐκφαίνεσθαί φησιν τὸ λευκόιον,	ἅμα	δὲ αὐτῷ καὶ τὸ φλόγινον
[15, 681]	ὃ τὴν μὲν νύκτα μαραίνεται,	ἅμα	δὲ τῷ ἡλίῳ ἀνατέλλοντι θάλλει,
[15, 682]	θεαὶ λιπαροκρήδεμνοι, Νύμφαι καὶ Χάριτες,	ἅμα	δὲ χρυσῆ Ἀφροδίτη, καλὸν ἀείδουσαι
[15, 670]	τινων διανομαὶ καὶ στεφάνων πλείοσιν	ἅμα	καὶ ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων τῶν ἀριθμῶν
[15, 694]	παρὰ τἄλλα ἔχον τὸ μήθ´	ἅμα	μήθ´ ἑξῆς γινόμενον (ἀλλ´ ὅπου
[15, 685]	ἐν τάχει, ᾔρετο τράπεζα, παρέκειθ´	ἅμα	τετριμμένη μᾶζα χαριτοβλέφαρος. Τοῦτο δ´
[15, 684]	τὸ χελιδόνιον· καὶ γὰρ τοῦτο	ἅμα	τῇ χελιδόνι ἀνθεῖ. Καὶ ἀμβροσίαν
[15, 674]	ὠφελεῖν δοκούσης· οἱ δ´ ὕστερον	ἅμα	τῷ κροτάφῳ προσέβαλόν τινα καὶ
[15, 691]	χλιδῶντος εἰρῆσθαι ἀκούει, Θεόδωρος δὲ	θυμίαμά	τί φησιν αὐτὸ εἶναι. Παμπόλλου
[15, 691]	σύ, δέσποτ´, ἤδη πώποτε τὸ	θυμίαμα	τοῦτο; Ἀναξανδρίδης Τηρεῖ· Ἀλλ´ οἷα
[15, 685]	(δὲ ἢ ὁ πεποιηκὼς τὸ	δρᾶμα	τοὺς Πέρσας μνημονεύων καὶ αὐτὸς
[15, 696]	ποιήσω· Ἀρετὰ πολύμοχθε γένει βροτείῳ,	θήραμα	κάλλιστον βίῳ, σᾶς πέρι, παρθένε,
[15, 691]	Οὐ γὰρ ἐμυρίζετ´ ἐξ ἀλαβάστου,	πρᾶγμά	τι γινόμενον ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ
[15, 696]	ᾄδουσιν Κορίνθιοι, ἔχει τὸ παιανικὸν	ἐπίφθεγμα.	Παρέθετο δ´ αὐτὸν Πολέμων ὁ
[15, 697]	Ῥόδιοι· ~(ἔχει γὰρ τὸ ἰηπαιὰν	ἐπίφθεγμα,	ὥς φησιν Γόργων ἐν τῷ
[15, 693]	ἀκράτου μὲν ὅσον γεῦμα καὶ	δεῖγμα	τῆς δυνάμεως τοῦ ἀγαθοῦ θεοῦ,
[15, 683]	ἀνθεμίδων κενεὴ γηρύσεται ἀκμή, οὐδὲ	βοάνθεμα	κεῖνα τά τ´ αἰπύτατον κάρη
[15, 670]	Τόδ´ ἀνατίθημί σοι ῥόδον, καλὸν	ἄνθημα	καὶ πέδιλα καὶ κυνέαν καὶ
[15, 670]	ἱερώτατος Πλάτων ἐν ἑβδόμῳ Νόμων	πρόβλημά	τι προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ ἄξιόν
[15, 696]	ξίφος καὶ τὸ καλὸν λαισήιον,	πρόβλημα	χρωτός, πάντες γόνυ πεπτηῶτες ἐμὸν
[15, 695]	ξίφος καὶ τὸ καλὸν λαισήιον,	πρόβλημα	χρωτός. ~Τούτῳ γὰρ ἀρῶ, τούτῳ
[15, 668]	τὸν χαρίσιον. Ὅτι δὲ καὶ	φίλημα	ἦν ἆθλον ἑξῆς λέγει ὁ
[15, 701]	Λητοῦς, ὃ τῆς τότε πράξεως	μίμημα	γενόμενον ἀνάκειται παρὰ τὴν πλάτανον
[15, 697]	ὡς ἀθανάτῳ προαιρούμενος ὡς θνητῷ	μνῆμα	κατεσκεύαζον (καὶ ἀθανατίζειν τὴν φύσιν
[15, 678]	ἐκ φοινίκων. Φέρειν δ´ αὐτοὺς	ὑπόμνημα	τῆς ἐν Θυρέᾳ γενομένης νίκης
[15, 666]	τοῦτο ποιοῦσιν, βλαπτικὸν ὀφθαλμῶν τὸ	ἐπιχείρημα	δεικνύων καὶ τῆς κάτω κοιλίας
[15, 696]	ἔχει δ´ οὐδὲ τὸ παιανικὸν	ἐπίρρημα,	καθάπερ ὁ εἰς Λύσανδρον τὸν
[15, 700]	δᾷδας καλεῖ. Οὐ παλαιὸν δ´	εὕρημα	λύχνος· φλογὶ δ´ οἱ παλαιοὶ
[15, 677]	κυνηγίῳ καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανός, μέγα	χρῆμα	ὄντα καὶ πολλῷ χρόνῳ κατανεμηθέντα
[15, 677]	ὑπὸ τῆς γῆς ὅτε τὸ	αἷμα	ἐδέξατο τοῦ Μαυρουσίου λέοντος, ὃν
[15, 688]	στηθέων ἐκθρώσκει, τρομέει δ´ ὕπο	φαίδιμα	γυῖα. Καὶ ὁ Σοφοκλῆς δὲ
[15, 693]	ἐξ αὐτοῦ τὰ καλὰ καὶ	χρήσιμα.	Φιλόχορος δ´ ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδος
[15, 676]	ἅπαντες ἐπὶ τὸ τῆς Ἀφροδίτης	ἄγαλμα	σῴζειν αὑτοὺς αὐτὴν δεόμενοι. Ἡ
[15, 670]	τοῦ μὲν Ἔρωτος τὸν ἐρώμενον	ἄγαλμα,	τούτου δὲ ναὸν ὄντα τὴν
[15, 676]	θεῷ καὶ ἀναθεὶς τῇ Ἀφροδίτῃ	τἄγαλμα,	καλέσας δὲ καὶ ἐφ´ ἑστίασιν
[15, 673]	Ἡφαιστίων ἐξιδιοποιήσατο τὴν λύσιν καὶ	σύγγραμμα	ἐξέδωκεν ἐπιγράψας Περὶ τοῦ παρ´
[15, 677]	ἡμῖν στέφος, (παρὰ δέ τισι	στέμμα	προσαγορευόμενον, διὸ καὶ τούτῳ πρώτῳ
[15, 671]	ἐν Τριβαλλοῖς ταῦτά γ´ ἐστὶν	ἔννομα·	οὗ φασι τὸν θύοντα τοῖς
[15, 679]	οὕτως γράφει· Πόλις ἐπιποταμίη, Τίνδιον	ὄνομα	αὐτῇ, θεῶν ὁμήγυρις, καὶ ἱερὸν
[15, 669]	(τοῦτο γάρ σου τὸ κύριον	ὄνομα)	Δέχου τήνδε προπινομένην τὴν ἀπ´
[15, 666]	τὴν λατάγην φησὶν εἶναι Σικελικὸν	ὄνομα.	(Λατάγη δ´ ἐστὶν τὸ ὑπολειπόμενον
[15, 681]	τῆς (πρώτης δρεψαμένης νύμφης Ἑλιχρύσης	ὄνομα	τὸ ἄνθος ὀνομασθῆναι. Τὰ δὲ
[15, 697]	εἴρηται γάρ, ὦ καλὲ Οὐλπιανέ,	τοὔνομα.	Καὶ ὅ γε Σκήψιος Δημήτριος
[15, 697]	ὁ Οὐλπιανὸς Οἴει γάρ, ἔφη,	κάθαρμα,	θυμοῦσθαί με ἐφ´ οἷς εἴρηκας
[15, 696]	παιᾶνος οὐδεμίαν ἔμφασιν παρέχει τὸ	ἆσμα,	ἀλλὰ τῶν σκολίων ἕν τι
[15, 671]	κατὰ τὸ Θεογνήτου τοῦ κωμῳδιοποιοῦ	Φάσμα	(Ἐπαρίστερ´ ἔμαθες, ὦ πόνηρε, γράμματα·
[15, 692]	καὶ σχεδίας καὶ πλοῖα καὶ	νόμισμα	χαλκοῦν πρῶτον χαράξαι. Διὸ καὶ
[15, 682]	ἐντός, τὰ δὲ ἐκτός· οὐκ	εὔοσμα	δὲ οὐδὲ μεγάλα τοῖς μεγέθεσιν.
[15, 693]	σιτία πᾶσιν ἀκράτου μὲν ὅσον	γεῦμα	καὶ δεῖγμα τῆς δυνάμεως τοῦ
[15, 696]	κατιδεῖν ἐν τούτοις (δύναται παιανικὸν	ἰδίωμα,	σαφῶς ὁμολογοῦντος τοῦ γεγραφότος τετελευτηκέναι
[15, 677]	ἐν Ὀδυσσεῦσι κέκληκεν τὸν λωτὸν	στεφάνωμα	διὰ τὸ πάντα τὰ φυλλώδη
[15, 678]	γράφει· Ἰάκχα, ἐν τῇ Σικυωνίᾳ	στεφάνωμα	εὐῶδες· Ἕστηκ´ ἀμφὶ κόμας εὐώδεας
[15, 672]	Τεναρος δὲ ἀγροίκων εἶναι λέγει	στεφάνωμα	τὴν λύγον. Καὶ οἱ ἄλλοι
[15, 691]	ποιοῦμεν, ἀρυσαμένους ἀλείφεσθαι πᾶν τὸ	σῶμα	καὶ μάλιστα τὴν κεφαλήν. ~Φησὶν
[15, 689]	Τροφωνίῳ· Ἔπειτ´ ἀλείφεσθαι πρίω τὸ	σῶμά	μοι μύρον ἴρινον καὶ ῥόδινον,
[15, 679]	δωματίῳ στρουθίον ἀεροφόρητον λεπτότατον περὶ	σῶμα	συνίλλεται (τε) ἡδυπότατον περὶ νυμφίον
[15, 697]	ἐπιταφίοις ἂν τιμαῖς ἐκόσμησα τὸ	σῶμα.	Τοιαῦτα λέγοντος τοῦ Δημοκρίτου ὁ
[15, 683]	ἄνθεσιν ἰσοδρομεῦσα, χελιδόσιν, αἵ τ´	ἀνὰ	κόλπῳ φυλλάδα νηλείην ἐκχεύετον, ἀρτίγονοι
[15, 684]	τε πανόσμεον ὅσσα τε τύμβοι	φάσγανα	παρθενικαῖς νεοδουπέσιν ἀμφιχέονται, αὐταί τ´
[15, 702]	παιδὶ τὸν εἰς τὴν Ὑγίειαν	παιᾶνα	ᾄσας τὸν ποιηθέντα ὑπὸ Ἀρίφρονος
[15, 696]	συσσιτίοις ὁσημέραι εἰς τὸν Ἑρμείαν	παιᾶνα.	Ὅτι δὲ παιᾶνος οὐδεμίαν ἔμφασιν
[15, 680]	καὶ μετὰ ταῦτα τῶν φίλων	ἕνα	αὐτὸν ἔχοντα ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ
[15, 671]	Ἐστὶν δ´ ὃ λέγει τοιοῦτον·	~ἕνα	βούλεσθαι ἀριθμὸν εὑρεῖν, ᾧ ἕως
[15, 697]	Κατὰ τὸν σὸν Φίλωνα, δέον	μηδένα	τῶν σπουδῆς ἀξίων λέγειν τι
[15, 686]	αὑτοῦ σιωπὴν καταμαντευσάμενος ἀπέθανεν εὐτυχῶς,	οὐδένα	καιρὸν νόσῳ παραδούς, πολλὰ δὲ
[15, 667]	ἐπινεῖ τε ἐπ´ αὐτῆς ὀξύβαφα	κενά,	ἐφ´ ἃ βάλλοντες τὰς λατάγας
[15, 684]	μήκωνος) Οὔτε τι παι βρώμην	ποτιδεγμένα·	πολλάκι δ´ ἴχνη στιφροῖς ὠλίσθηναν
[15, 676]	ἦν) αἰφνίδιον ἐποίησε πάντα τὰ	παρακείμενα	αὐτῇ μυρρίνης χλωρᾶς πλήρη (ὀδμῆς
[15, 692]	δὲ καὶ πολύκενον, ὁρμὴν τὰ	παρακείμενα	λαμβάνῃ. Τοῦτο δὴ λογισάμενοι καὶ
[15, 666]	τινας κοττάβους. Ἐστὶν δὲ λυχνία	ἀναγόμενα	πάλιν τε συμπίπτοντα. Εὔβουλος Βελλεροφόντῃ·
[15, 694]	τὰ περὶ τὰς συνουσίας ἦν	ᾀδόμενα,	ὧν τὸ μὲν πρῶτον ἦν
[15, 682]	κύκλῳ τῶν κηπευμάτων· καὶ ταῦτα	συμπλεκόμενα	περιβόλου παρέχεται δυσπάροδον ἀσφάλειαν. Ἀνθῶν
[15, 682]	δ´ οια Ἀφροδίτη ὥραις παντοίαις	τεθυωμένα	εἵματα ἕστο. Οὗτος ὁ ποιητὴς
[15, 696]	τλῆναι μαλεροὺς ἀκάμαντας· τοῖον ἐπὶ	φρένα	βάλλεις καρπόν τ´ ἀθάνατον χρυσοῦ
[15, 689]	δὲ τὸ γόνυ καὶ τὸν	αὐχένα	Καὶ Κηφισόδωρος ἐν Τροφωνίῳ· Ἔπειτ´
[15, 694]	ταῦτα· αʹ Παλλὰς Τριτογένει´, ἄνασς´	Ἀθηνᾶ,	ὄρθου τήνδε πόλιν τε καὶ
[15, 701]	παῖ δωρόδειπνε, ἀσσαρίου κανδήλας πρίω,	ἵνα	κἀγὼ κατὰ τὸν καλὸν Ἀγάθωνα
[15, 669]	θύρας. Καὶ ὁ Δημόκριτος ἀλλ´	ἵνα	κἀγώ, φησίν, μνημονεύσω τῶν τοῦ
[15, 686]	καὶ μύρον ἐνέγκαι τις ἡμῖν,	ἵνα	καὶ εὐωδίᾳ ἑστιῴμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη
[15, 679]	λέγε ἡμῖν περὶ τοῦ προκειμένου,	ἵνα	μὴ κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα
[15, 669]	τῶν ἐπῶν μεμνημένος τινῶν ἐρῶ,	ἵνα	μὴ ὁ Οὐλπιανὸς βρενθύηται ὡς
[15, 692]	σώματα τέγγουσι τὴν κεφαλὴν ἐπιβρέγμασιν,	ἵνα	μὴ πρὸς τὸ ξηρόν, ταύτῃ
[15, 695]	ἐν μακάρων σέ φασιν εἶναι,	ἵνα	περ ποδώκης Ἀχιλεύς, Τυδείδην τέ
[15, 690]	δὲ κἀκέλευον ἐγχέασθε νῷν βρένθειον,	ἵνα	τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέῃ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ δὲ
[15, 690]	τὰ κινναμώμινα ταῦτα καὶ τὰ	νάρδινα.	Παρὰ πολλοῖς δὲ τῶν κωμῳδιοποιῶν
[15, 699]	καὶ ἤλασεν εἶπέ τε φωνῇ·	~(δεινὰ	παθοῦσα Φακῆ βδελυρά, χώρει ´ς
[15, 683]	κενεὴ γηρύσεται ἀκμή, οὐδὲ βοάνθεμα	κεῖνα	τά τ´ αἰπύτατον κάρη ὑψοῖ,
[15, 676]	αὐτῶν, ἀλλ´ ἄλλο τι παρ´	ἐκεῖνα	λέγε. Δεῖξαι γὰρ οὐκ ἔχεις
[15, 681]	μᾶλά τε καὶ ῥόδα καὶ	τέρεινα	δάφνα. Κρατῖνος δὲ ἐν Μαλθακοῖς
[15, 679]	τῇ πόλει λίθινον καὶ θύρετρα	λίθινα.	Ἔσω τοῦ ἱεροῦ ἄκανθαι πεφύκασι
[15, 685]	φιλῶν μὲν ἀμάρακον, προσκυνῶν δὲ	σέλινα,	γελῶν δ´ ἱπποσέλινα καὶ κοσμοσάνδαλα
[15, 685]	προσκυνῶν δὲ σέλινα, γελῶν δ´	ἱπποσέλινα	καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων, ἔγχει κἀπιβόα
[15, 690]	τε συνθείς σοι φέρειν τὰ	κινναμώμινα	ταῦτα καὶ τὰ νάρδινα. Παρὰ
[15, 694]	δὲ τοιοῦτον ᾔδετο ὁπότε τὰ	κοινὰ	καὶ πᾶσιν ἀναγκαῖα τέλος λάβοι·
[15, 674]	τὸν στέφανον περιτίθεμεν τῇ κεφαλῇ,	ἀντίποινα	τοῦ ἐκείνου δεσμοῦ, καίτοι ἐν
[15, 679]	Φυτικῶν γράφων ὧδε· (Τὰ δὲ	θερινὰ	μᾶλλον, ἥ τε λυχνὶς καὶ
[15, 680]	πρῶτον δὲ παύεται. Τὰ δὲ	θερινὰ	μᾶλλον, ἥ τε λυχνὶς καὶ
[15, 683]	πετάλοισι, κρόκῳ μέσα χροιισθεῖσαι· ἃ	κρίνα,	λείρια δ´ ἄλλοι ἐπιφθέγγονται ἀοιδῶν,
[15, 681]	τὸ ἄνθος ὀνομασθῆναι. Τὰ δὲ	κρίνα	φησὶν ὁ Θεόφραστος εἶναι καὶ
[15, 680]	ὁ κάτω τόπος καὶ ἄκανθάν	τινα	δένδρον, ὃ τὸν καρπὸν φέρει
[15, 694]	εἶναι μόνοι, καὶ κατὰ τόπον	τινὰ	εἰ τύχοιεν ὄντες· διόπερ ὡς
[15, 676]	κἀγὼ πείθομαι, ἡγούμενος οὐκ ἄλλον	τινὰ	εἶναι Ναυκρατίτην στέφανον ἢ τὸν
[15, 672]	οἱ ἄλλοι δὲ ἐξηγηταὶ ἀπροσδιόνυσά	τινα	εἰρήκασιν περὶ τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ
[15, 668]	φιλήσει. Ἐγίνετο δὲ καὶ πεμμάτιά	τινα	ἐν ταῖς παννυχίσιν, ἐν αἷς
[15, 677]	Ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείας ἐμνημόνευσα, οἶδά	τινα	ἐν τῇ καλῇ ταύτῃ πόλει
[15, 681]	Ὕλης τὸ ΛΕΥΚΟΙΟΝ φησι μεσότητά	τινα	ἔχειν ἐν τῷ στύφειν, πολὺ
[15, 694]	ταύτην ἐνόμιζον τὴν παραίνεσίν τέ	τινα	καὶ γνώμην ἔχειν δοκοῦσαν χρησίμην
[15, 676]	πέμψαι τοὺς Αἰγυπτίους ἄλλα τέ	τινα	καὶ δὴ καὶ τὴν στεφανωτρίδα
[15, 674]	ὕστερον ἅμα τῷ κροτάφῳ προσέβαλόν	τινα	καὶ κόσμον οἰκεῖον τῇ παρὰ
[15, 694]	ἤδη τῶν σοφῶν ἕκαστον ᾠδήν	τινα	καλὴν εἰς μέσον ἠξίουν προφέρειν.
[15, 678]	Πάμφιλος. Ἀλλὰ μὴν καὶ ΙΑΚΧΑΝ	τινὰ	καλούμενον οἶδα στέφανον ὑπὸ Σικυωνίων,
[15, 678]	καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς ΚΥΛΙΣΤΟΝ	τινα	καλούμενον στέφανον καὶ μνημονεύοντα αὐτοῦ
[15, 694]	τύχοιεν ὄντες· διόπερ ὡς ἀταξίαν	τινὰ	μόνον παρὰ τἄλλα ἔχον τὸ
[15, 687]	δράματι τὴν μὲν Ἀφροδίτην Ἡδονήν	τινα	οὖσαν δαίμονα μύρῳ τε ἀλειφομένην
[15, 701]	ψιλοῦντες ἐπὶ τοῖς δεινοῖς ἀλεξητήριόν	τινα	παροιμίαν λέγουσιν (ἰὴ παιών καὶ
[15, 694]	οὐ μὴν ἀλλά γε κατά	τινα	περίοδον ἐξ ὑποδοχῆς, τὸ τρίτον
[15, 693]	τῆς τραπέζης, (καὶ) ὥσπερ ἱκετείαν	τινὰ	ποιούμενοι τοῦ θεοῦ μηθὲν ἀσχημονεῖν
[15, 674]	ἐστιν. Τὸ δὲ στέφειν πλήρωσίν	τινα	σημαίνει. Ὅμηρος· Κοῦροι δὲ κρητῆρας
[15, 699]	δὲ δεξιᾷ γε τόνδ´ ἔχω	τινά,	σιδηρότευκτον ἐναλίων θηρῶν βέλος, κερατίνου
[15, 667]	μὴ πολύν· (ἔπειτ´ ἀφήσεις. {Β.	Τίνα	τρόπον; {Α. Δεῦρο βλέπε; Τοιουτονί.
[15, 666]	{Β. Περὶ τοῦ; Γελοῖον. Κοτταβιεῖτε	τίνα	τρόπον; {Α. Ἐγὼ διδάξω καθ´
[15, 665]	παλαιὰν ταύτην παράδοσιν οὐδ´ εἰδέναι	τινὰ	τῶν ἀρχαίων ταύτῃ τῇ καθάρσει
[15, 669]	τοῦ ἐπιφανοῦς κόσμου περιαίρεσιν φρυκτόν	τινα,	φησὶ Κλέαρχος ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν,
[15, 682]	ἑκατὸν περὶ τὰς Ἄλπεις λίμνην	τινά	φησιν εἶναι πολλῶν σταδίων οὖσαν,
[15, 699]	πισσύγγους ἢ φῶρας ἀναιδέας ἤ	τινα	χλούνην, φλύων ἀνθηρῇ σὺν κακοδαμονίῃ.
[15, 676]	βύβλον. Ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα	τίνα	ὠφέλειαν ἢ ἡδονὴν ἔχει τὸ
[15, 694]	γʹ (Ἐν Δήλῳ ποτ´ ἔτικτε	τέκνα	Λατώ, Φοῖβον χρυσοκόμαν, ἄνακτ´ Ἀπόλλω,
[15, 696]	καὶ ὁ εἰς Κρατερὸν τὸν	Μακεδόνα	γραφείς, ὃν ἐτεκτήνατο Ἀλεξῖνος ὁ
[15, 672]	ἀποκομίζεσθαι τὸ βρέτας εἰς τὴν	ᾐόνα	καὶ ἀφαγνίζεσθαι ψαιστά τε αὐτῷ
[15, 689]	τιτθία, (σισυμβρίνῳ δὲ τὸν ἕτερον	βραχίονα,	ἀμαρακίνῳ δὲ τὰς ὀφρῦς καὶ
[15, 696]	τινος παιδός. Καὶ ὁ εἰς	Ἀγήμονα	δὲ τὸν Κορίνθιον Ἀλκυόνης πατέρα,
[15, 675]	ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα, τιμῶντες τὸν εὑρόντα	(δαίμονα)	ἦν δ´ οὗτος ὁ Διόνυσος.
[15, 687]	μὲν Ἀφροδίτην Ἡδονήν τινα οὖσαν	δαίμονα	μύρῳ τε ἀλειφομένην παράγει καὶ
[15, 675]	ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι	Δαίμονα,	τιμῶντες τὸν εὑρόντα (δαίμονα) ἦν
[15, 669]	φησίν· Πίνειν μένοντα τὸν καλῶς	εὐδαίμονα	(κρεῖττον· μάχαι δ´ ἄλλοισι καὶ
[15, 680]	τοῦ Τιθωνοῦ, ἐπεὶ ἤκουσαν τὸν	Μέμνονα	τετελευτηκέναι, ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ
[15, 688]	γέρων ἠράσσατο. Μύρρα γὰρ ἡ	σμύρνα	παρ´ Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ τὰ πολλὰ
[15, 681]	τε καὶ ῥόδα καὶ τέρεινα	δάφνα.	Κρατῖνος δὲ ἐν Μαλθακοῖς φησιν·
[15, 701]	ἑλάνην τὴν τῶν καλάμων δέσμην.	Λύχνα	δὲ οὐδετέρως εἴρηκεν Ἡρόδοτος ἐν
[15, 677]	ἄν τις πράγματος δισσῶν λόγων	ἀγῶνα	θεῖτ´ ἄν, εἰ λέγειν εἴη
[15, 699]	Φακῆ βδελυρά, χώρει ´ς τὸν	ἀγῶνα.	Καὶ τότε δὴ θάρσησα καὶ
[15, 684]	στήλαισιν ἐπιφθίνοντα καμόντων καὶ γεραὸν	πώγωνα	καὶ ἐντραπέας κυκλαμίνους σαύρην θ´,
[15, 681]	τὶν εὔχομαι φέροισα τόνδ´ ἑλιχρύσω	πυλεῶνα	κἠράτω κυπαίρω. Καὶ Ἴβυκος· Μύρτα
[15, 701]	ἵνα κἀγὼ κατὰ τὸν καλὸν	Ἀγάθωνα	ἀναφωνήσω τάδε τὰ τοῦ ἡδίστου
[15, 701]	ἡδίστου Ἀριστοφάνους· Ἐκφέρετε πεύκας κατ´	Ἀγάθωνα	φωσφόρους. Καὶ ταῦτ´ εἰπὼν Οὐρὰν
[15, 697]	κείνων κυλίκων; Κατὰ τὸν σὸν	Φίλωνα,	δέον μηδένα τῶν σπουδῆς ἀξίων
[15, 678]	ὑποθυμίδα Λεσβίους φησὶν καλεῖν μυρσίνης	κλῶνα,	περὶ ὃν πλέκειν ἴα καὶ
[15, 701]	τῆς Εὐβοίας ἀνακομίζουσαν εἰς Δελφοὺς	Ἀπόλλωνα	καὶ Ἄρτεμιν γενέσθαι περὶ τὸ
[15, 672]	περὶ τῶν ἀπηντημένων, θεσπίσαι τὸν	Ἀπόλλωνα	ποινὴν αὐτοὺς ἀποδοῦναι τῇ θεῷ
[15, 701]	τόξα μετὰ χεῖρας ἔχοντα τὸν	Ἀπόλλωνα.	Τοῦτο δ´ ἐστὶν ὡς ἂν
[15, 695]	Δαναῶν μετ´ Ἀχιλλέα. ιϚ Τὸν	Τελαμῶνα	πρῶτον, Αἴαντα δὲ δεύτερον ἐς
[15, 697]	θεατής. Καὶ κατὰ τὸν παρῳδὸν	Μάτρωνα·	Οἳ μὲν γὰρ δὴ πάντες
[15, 702]	Ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες, κατὰ τὸν	Πλάτωνα	(οὐ Σωκράτους νέου καὶ καλοῦ
[15, 679]	ἵνα μὴ κατὰ τὸν θεῖον	Πλάτωνα	ὑπολάβωμέν σε ἀποθανόντα μεταμορφωθῆναι (ἐν
[15, 699]	δὲ ἦν τις περὶ αὐτοὺς	δόξα	παρὰ τοῖς Σικελιώταις Ἀλέξανδρος ὁ
[15, 666]	ἔργον, ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων	τόξα	καθιστάμεθα. Δικαίαρχος ὁ Μεσσήνιος, Ἀριστοτέλους
[15, 701]	εἶπεν ἵε παῖ. Τυχεῖν δὲ	τόξα	μετὰ χεῖρας ἔχοντα τὸν Ἀπόλλωνα.
[15, 685]	ἱπποσέλινα καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων, ἔγχει	κἀπιβόα	τρίτον παιῶν´, ὡς νόμος ἐστίν.
[15, 702]	θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις ἢ πόνων	ἀμπνοὰ	πέφανται, μετὰ σεῖο, μάκαιρ´ Ὑγίεια,
[15, 688]	λύματα πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ	χρόα	λευκὸν (ἀμβροσίῳ ἑανῷ, τό ῥά
[15, 678]	στεφανώματα. Τιμαχίδας δέ φησιν τὰ	παντοδαπὰ	στεφανώματα ἃ τὰς γυναῖκας φορεῖν
[15, 683]	τε χρυσῷ τε φυὴν εἰς	ὦπα	προσεικές, ἅσσα τ´ Ἰωνιάδες Νύμφαι
[15, 684]	ἄνθος, Λευκερέης ἱερὸν περικαλλέος, ὅ	ῥα	μάλιστα φίλατο. Ἀπὸ τούτου δέ
[15, 688]	χρόα λευκὸν (ἀμβροσίῳ ἑανῷ, τό	ῥά	οἱ τεθυωμένον ἦεν· τοῦ καὶ
[15, 670]	γὰρ οἱ ἐρῶντες. Εἰ μὴ	ἄρα	διὰ τὸ κατεστέφθαι τῷ ἔρωτι
[15, 670]	ἐρᾶν ὄντων καλλωπίζονται. Εἰ μὴ	ἄρα	ἡ φύσις οἱονεί τι δαιμόνιον
[15, 666]	Πυκνοῖς δ´ ἔβαλλον Βακχίου τοξεύμασιν	κάρα	γέροντος· τὸν βαλόντα δὲ στέφειν
[15, 685]	φόβῃ τῷ τ´ ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ	κάρα	πυκάζομαι· καὶ κύτισος αὐτόματος παρὰ
[15, 667]	γὰρ αὐτῷ κότταβος ἀεὶ τοὐμὸν	κάρα,	(τοῦ δ´ ἀγκυλητοῦ κοσσάβιός ἐστι
[15, 689]	τοῖς σοῖς ποσὶν ἐγὼ πρίωμαι;	Λαικάσομἄρα	βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ ~Μύρον τε
[15, 679]	τινες καὶ ΕΛΙΚΤΟΙ στέφανοι, ὥσπερ	παρὰ	Ἀλεξανδρεῦσι μέχρι καὶ νῦν. (Μνημονεύει
[15, 690]	ἡδυπαθείᾳ οἱ Λυδοί· καὶ τὸ	παρὰ	Ἀνακρέοντι (λυδοπαθὴς ἀκούουσιν ἀντὶ τοῦ
[15, 697]	φησί ποτε τοῦ ἱστοριογράφου τοῦ	παρὰ	Ἀντιόχῳ τῷ προσαγορευθέντι Μεγάλῳ πλεῖστον
[15, 671]	Τὰ αὐτὰ ἰαμβεῖα φέρεται καὶ	παρὰ	Ἀντιφάνει ἐν Ὕπνῳ Καὶ ὁ
[15, 673]	ἐννοίας ἀμφιλαφεῖς παραθεμένου περὶ τοῦ	παρὰ	Ἀντιφῶντι τῷ τραγῳδιοποιῷ Πληξίππου καὶ
[15, 678]	ἀλλὰ καὶ ἐξορύττων, καθάπερ οἱ	παρὰ	Βάτωνι τῷ κωμῳδιοποιῷ ἐν Συνεξαπατῶντι
[15, 677]	τὸ παρὰ μὲν ἡμῖν στέφος,	(παρὰ	δέ τισι στέμμα προσαγορευόμενον, διὸ
[15, 693]	Δαίμονος ἐκέλευσεν βασταχθῆναι τὴν τράπεζαν.	Παρὰ	δὲ τοῖς Ἐμεσηνοῖς θύοντες τῷ
[15, 675]	τοῦθ´ οἱ Ἕλληνες τῷ μὲν	παρὰ	δεῖπνον ἀκράτῳ προσδιδομένῳ τὸν Ἀγαθὸν
[15, 690]	δ´ ἐν τοῖς πρὸς Ἀδαῖον	παρὰ	Ἠλείοις φησὶ μύρον τι ΠΛΑΓΓΟΝΙΟΝ
[15, 700]	τάχα τούτῳ ὅμοιόν ἐστι τὸ	παρὰ	Θεοπόμπῳ ὀβελισκόλυχνον. Φιλύλλιος δὲ τὰς
[15, 673]	πέντε μὲν βιβλία Περὶ τῶν	παρὰ	Θεοφράστῳ ἐν τοῖς περὶ Ἠθῶν
[15, 698]	κακὸν οἶτον ὀλεῖται βουλῇ δημοσίῃ	παρὰ	θῖν´ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο. κέχρηται δὲ
[15, 676]	καὶ ἴων στέφανον· τὸ γὰρ	παρὰ	Κρατίνῳ κατὰ παιδιὰν εἴρηται· ναρκισσίνους
[15, 678]	ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ. Οὕτω καλοῦνταί τινες στέφανοι	παρὰ	Λακεδαιμονίοις, ὥς φησι Σωσίβιος ἐν
[15, 685]	κάρα πυκάζομαι· καὶ κύτισος αὐτόματος	παρὰ	Μέδοντος ἔρχεται. Ἡ δὲ τῶν
[15, 687]	Παρράσιος δὲ ὁ ζωγράφος, καίπερ	παρὰ	μέλος ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ τέχνην
[15, 677]	Δήλιος ἐν δʹ Δηλιάδος, τὸ	παρὰ	μὲν ἡμῖν στέφος, (παρὰ δέ
[15, 673]	ἐπέγραψέν τι βιβλίον Περὶ τοῦ	παρὰ	Ξενοφῶντι ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν Ἀντιφῶντος,
[15, 694]	καὶ νίκην ἔδοσαν θεοὶ φέροντες	παρὰ	Πανδρόσου (ὡς φίλην Ἀθηνᾶν. Εἶθ´
[15, 699]	τυχόντα τῶν ἐπὶ τούτοις πίστεων	παρὰ	πάντων λεγομένων. Σιληνὸν μὲν γάρ
[15, 690]	βάκχαριν; Ἀναξανδρίδης Πρωτεσιλάῳ ~Μύρον τε	παρὰ	Πέρωνος, οὗπερ ἀπέδοτο (ἐχθὲς Μελανώπῳ,
[15, 678]	Ἀττικαῖς Γλώσσαις στεφάνων πλοκῆς γένος	παρὰ	Πλάτωνι ἐν Διὶ Κακουμένῳ. (Εὑρίσκω
[15, 690]	κινναμώμινα ταῦτα καὶ τὰ νάρδινα.	Παρὰ	πολλοῖς δὲ τῶν κωμῳδιοποιῶν ὀνομάζεταί
[15, 692]	οὖν, ὦ Κύνουλκε Θεόδωρε, μύροις	παρὰ	πότον τοῖς ἐλάχιστα καροῦν δυναμένοις,
[15, 671]	σε, πρὶν ἂν τὸν ἄξιον	παρὰ	σοῦ λάβω μισθόν. Οὐ γὰρ
[15, 694]	διόπερ ὡς ἀταξίαν τινὰ μόνον	παρὰ	τἄλλα ἔχον τὸ μήθ´ ἅμα
[15, 676]	ὀδμὴν ἡ ἐν Αἰγύπτῳ μυρρίνη	παρὰ	τὰς ἐν ἄλλαις χώραις, ὡς
[15, 673]	νῦν ἐν τῇ Ῥώμῃ εὕρομεν	παρὰ	τῇ ἀντικοττυραι Δημητρίῳ. Τοιοῦτος δέ
[15, 699]	τὰς λαμπάδας οὕτω φάσκων καλεῖσθαι	παρὰ	τὴν ἕλην· οὕτω δ´ εἰπεῖν
[15, 701]	τότε πράξεως μίμημα γενόμενον ἀνάκειται	παρὰ	τὴν πλάτανον ἐν Δελφοῖς, εἶπεν
[15, 680]	Διονυσίου ἐν τῷ πρώτῳ τῶν	παρὰ	τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων. Στεφανωματικὰ δὲ
[15, 678]	Διὶ Κακουμένῳ. (Εὑρίσκω δὲ καὶ	παρὰ	τοῖς κωμικοῖς ΚΥΛΙΣΤΟΝ τινα καλούμενον
[15, 699]	ἦν τις περὶ αὐτοὺς δόξα	παρὰ	τοῖς Σικελιώταις Ἀλέξανδρος ὁ Αἰτωλὸς
[15, 668]	φιλήματ´ ἐννέα. Ὅτι δὲ ἐσπούδαστο	παρὰ	τοῖς Σικελιώταις ὁ κότταβος (δῆλον
[15, 700]	Τυρρηνική. Ποικίλαι γὰρ ἦσαν αἱ	παρὰ	τοῖς Τυρρηνοῖς ἐργασίαι, φιλοτέχνων ὄντων
[15, 672]	τῆς νεὼς τὸ βρέτας ἀποθέσθαι	παρὰ	τὸν αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ αὐτῷ
[15, 674]	τινα καὶ κόσμον οἰκεῖον τῇ	παρὰ	τὸν οἶνον διαγωγῇ, μηχανησάμενοι τὸν
[15, 668]	δὲ τάλαιναν πλάστιγγ´ ἂν ἴδοις	παρὰ	τὸν στροφέα τῆς κηπαίας ἐν
[15, 673]	ἐπιδείξας πολλοῖς ἐξ αὐτοῦ τὸ	παρὰ	τῷ Ἀνακρέοντι ζητούμενον. (Λαβὼν δὲ
[15, 671]	δὲ Ναυκρατίτην. Καὶ διὰ τί	παρὰ	τῷ αὐτῷ ποιητῇ λύγῳ τινὲς
[15, 674]	αὐτὸν κατ´ ἔνια τῶν ἱστορηθέντων	παρὰ	τῷ Μηνοδότῳ. Δύναται δέ τις
[15, 671]	(εἰπὲ ἡμῖν τίς ἐστιν ὁ	παρὰ	τῷ χαρίεντι Ἀνακρέοντι Ναυκρατίτης στέφανος,
[15, 698]	σῴζεται αὐτοῦ τῶν παρῳδιῶν βιβλία	τέσσαρα.	Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Τίμων ἐν
[15, 670]	Πᾶς δ´ ὁ ἐρῶν τοῦτο	δρᾷ	μὲν παρόντος, μὴ παρόντος δὲ
[15, 688]	λεγούσας· Θυμῷ δ´ οὔ τις	φαιδρὰ	χορεύει τάρβους θυγάτηρ. Ἀναξανδρίδης δὲ
[15, 695]	Ἀριστογείτων, ὅτ´ Ἀθηναίης ἐν θυσίαις	ἄνδρα	τύραννον Ἵππαρχον ἐκαινέτην ιγʹ Αἰεὶ
[15, 695]	οἵων πατέρων κύρησαν. κεʹ (Ὅστις	ἄνδρα	φίλον μὴ προδίδωσιν, μεγάλην ἔχει
[15, 694]	τὸν νοῦν ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν,	ἄνδρα	φίλον νομίζειν ἀδόλῳ φρενί. ζʹ
[15, 667]	Τοιουτονί. {Β. Πόσειδον, ὡς ὑψοῦ	σφόδρα.	{Α. Οὕτω ποιήσεις. {Β. Ἀλλ´
[15, 689]	δὲ λευκόινον καὶ εὐῶδες καὶ	σφόδρα	πεπτικόν. Θεόφραστος δὲ ἐν τῷ
[15, 682]	γὰρ γίγνεται πολλά. Μικρὰ δὲ	σφόδρα	τὰ ἐντὸς φύλλα· ἡ γὰρ
[15, 667]	Ἀλλὰ μάνθανε. Ἀγκυλοῦντα γὰρ δεῖ	σφόδρα	τὴν χεῖρα εὐρύθμως πέμπειν τὸν
[15, 674]	πολλαὶς ὑποθυμίδας πλεκταὶς ἀμπ´ ἀπαλᾷ	δέρᾳ.	Καὶ Ἀνακρέων· Πλεκτὰς δ´ ὑποθυμίδας
[15, 668]	ἐκεῖνον ἰδεῖν, ὄμματι βηματίσαισθε τὸν	αἰθέρα	τὸν κατὰ κλίνην, εἰς ὅσον
[15, 697]	ποιήσῃ σε κἀμὲ τὴν δειλάκραν.	Ἁμέρα	καὶ δή, τὸ φῶς διὰ
[15, 695]	ιθʹ Σύν μοι πῖνε, συνήβα,	συνέρα,	συστεφανηφόρει, σύν μοι μαινομένῳ μαίνεο,
[15, 699]	ἑκάστοτε τοιούτων λεγομένων, ἐπεί ποτε	ἑσπέρα	κατελάμβανεν ἡμᾶς, ὃ μέν τις
[15, 692]	γήμαντα Καμήσην υἱὸν μὲν Αἴθηκα,	θυγατέρα	δὲ Ὀλιστήνην γεννῆσαι. Καὶ αὐτὸν
[15, 696]	Ἀγήμονα δὲ τὸν Κορίνθιον Ἀλκυόνης	πατέρα,	ὃν ᾄδουσιν Κορίνθιοι, ἔχει τὸ
[15, 692]	παρ´ ἡμῖν θεός, ὃν καὶ	πατέρα	προσαγορεύομεν, πρῶτος εὗρεν στέφανον. Ἱστορεῖ
[15, 686]	μύρου γυναιξὶν (ἡδίων) καὶ ἀποῦσα	ποθεινοτέρα.	Καὶ γὰρ δὴ μύρῳ μὲν
[15, 684]	δέ τις ἢ ἑλένειον ἢ	ἀστέρα	φωτίζοντα δρέψας εἰνοδίοισι θεῶν παρακάββαλε
[15, 701]	δὲ οὐδετέρως εἴρηκεν Ἡρόδοτος ἐν	δευτέρᾳ	Ἱστοριῶν. Λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν οἱ
[15, 683]	ἐς ἑξήκοντα πέριξ κομόωντα πετήλοις·	δεύτερα	Νισαίης Μεγαρηίδος, οὐδὲ Φάσηλις οὐδ´
[15, 687]	που· Τί μὴν πέτεαι συρίγγων	κοιλώτερα	στήθεα χρισάμενος μύρῳ; Τὰ στήθη
[15, 678]	καλεῖται ὁ στέφανος ὃν τῇ	Ἥρᾳ	περιτιθέασιν Λάκωνες, ὥς φησιν Πάμφιλος.
[15, 671]	ζητήσεως ἀξίων ὄντων καὶ μὴ	ὀνόματαθήρα,	φιλότης. Σιωπῶντος δ´ αὐτοῦ καὶ
[15, 688]	τὸν ἀγωνιῶντα παράγει λέγοντα· (Ὦ	πονηρὰ	καρδία, ἐπιχαιρέκακον ὡς εἶ μόνον
[15, 687]	καθὰ καὶ Ἄλεξίς φησιν ἐν	Πονήρᾳ	οὕτως· Ὑγιείας μέρος μέγιστον ὀσμὰς
[15, 675]	μὲν συμπόσιον διέλυσεν, τὸν δὲ	κρατῆρα,	ὃς εἶχεν ὀλίγον οἶνον ὑπολελειμμένον,
[15, 675]	καὶ τῶν δι´ αὐτὸ ἐλασσωμάτων	ἀλεξητῆρα	βουλόμενος εἶναι. Ἐντεῦθεν δὲ εἰς
[15, 675]	κεκραμένῳ πρώτῳ διδομένῳ ποτηρίῳ Δία	Σωτῆρα	ἐπιλέγουσι, τῆς ἐκ τοῦ μίγματος
[15, 691]	Μυρίσασά μ´ ἐγκατέκλεισεν ἀνθ´ αὑτῆς	λάθρᾳ.	Μυρώμασιν μέντοι, οὐ μυρίσμασιν ἔλεγεν
[15, 674]	Εὐανθέα γὰρ πέλεται καὶ Χάριτες	μάκαιρα	μᾶλλον προσόρην, ἀστεφανώτοισι δ´ ἀπυστρέφονται.
[15, 667]	διὰ τὸ ἐπαγκυλοῦν τὴν δεξιὰν	χεῖρα	ἐν τοῖς ἀποκοτταβισμοῖς. Οἳ δὲ
[15, 667]	Ἀγκυλοῦντα γὰρ δεῖ σφόδρα τὴν	χεῖρα	εὐρύθμως πέμπειν τὸν κότταβον, ὡς
[15, 689]	Ἄθλοις φησιν· Ἰσάργυρόν τ´ εἰς	χεῖρα	Κυπρίου λίθου δώσουσι κόσμον χριμάτων
[15, 667]	Ἡρακλεῖ μὴ σκληρὰν ἔχειν τὴν	χεῖρα	μέλλοντα κοτταβίζειν. (Ἐκάλουν δ´ ἀπ´
[15, 701]	φησί. ~Καὶ Πλάτων ἐν Νυκτὶ	μακρᾷ·	Ἐνταῦθ´ ἐπ´ ἄκρων τῶν κροτάφων
[15, 699]	λυχνιδίου. Πλάτων δ´ ἐν Νυκτὶ	Μακρᾷ·	Ἔξουσιν οἱ πομπεῖς λυχνούχους δηλαδή.
[15, 682]	φυτεύουσιν· ἐκεῖ γὰρ γίγνεται πολλά.	Μικρὰ	δὲ σφόδρα τὰ ἐντὸς φύλλα·
[15, 681]	(Κλέαρχος δ´ ἐν βʹ Βίων	ὅρα,	φησίν, τοὺς τὸ κοσμοσάνδαλον ἀνείροντας
[15, 684]	τε σισύμβριον ὅσσα τε κοίλοις	ἄσπορα	ναιομένοισι τόποις ἀνεθρέψατο λειμὼν κάλλεα,
[15, 688]	ὡς ἂν καὶ γέρων ἠράσσατο.	Μύρρα	γὰρ ἡ σμύρνα παρ´ Αἰολεῦσιν,
[15, 679]	μέσῃ τῇ πόλει λίθινον καὶ	θύρετρα	λίθινα. Ἔσω τοῦ ἱεροῦ ἄκανθαι
[15, 694]	βʹ Πλούτου μητέρ´ Ὀλυμπίαν ἀείδω	Δήμητρα	στεφανηφόροις ἐν ὥραις, σέ τε,
[15, 670]	οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ τῶν ἐρωμένων	πρόθυρα)	διὰ ταῦτα δὲ καὶ θύουσιν
[15, 670]	χάριν καθαπερεί τινος θεοῦ τὰ	πρόθυρα	(στεφανοῦσιν αὐτῶν) ἢ οὐ τοῖς
[15, 695]	Δαναῶν καὶ Ἀχιλλέα. ιζʹ Εἴθε	λύρα	καλὴ γενοίμην ἐλεφαντίνη, καί με
[15, 699]	τε φωνῇ· ~(δεινὰ παθοῦσα Φακῆ	βδελυρά,	χώρει ´ς τὸν ἀγῶνα. Καὶ
[15, 689]	τῷ περὶ Ὀδμῶν συντίθεσθαί φησι	μύρα	ἀπ´ ἀνθέων μὲν ῥόδινον καὶ
[15, 686]	τὴν ὀνομασίαν φησὶ λαβεῖν τὰ	μύρα	ἀπὸ τοῦ μετὰ πολλοῦ μόρου
[15, 669]	ἤδη φέροντας ἡμῖν στεφάνους καὶ	μύρα.	Διὰ τί δὲ λέγονται, τῶν
[15, 690]	Ἴων Ὀμφάλῃ· Βακκάρεις δὲ καὶ	μύρα	καὶ Σαρδιανὸν κόσμον εἰδέναι χροὸς
[15, 690]	τὰς σὰς βακκάρεις τε καὶ	μύρα.	Καὶ Σιμωνίδης· Κἠλειφόμην μύροισι καὶ
[15, 688]	οὐρανὸν ἵκετ´ ἀυτμή. Γίνεται δὲ	μύρα	κάλλιστα κατὰ τόπους, ὡς Ἀπολλώνιός
[15, 686]	ἐξελαύνουσι τῆς Σπάρτης τοὺς τὰ	μύρα	κατασκευάζοντας ὡς διαφθείροντας τοὔλαιον· καὶ
[15, 686]	ἀλαβάστοις καὶ ἄλλοις χρυσοῖς σκεύεσιν	μύρα,	νυστάζοντα τὸν Κύνουλκον θεασάμενός τις
[15, 675]	κολοβοῦμεν ἡμᾶς αὐτοὺς τῇ τε	κουρᾷ	τῶν τριχῶν καὶ τῇ τῶν
[15, 683]	σπεῖραν ὑπὸ σπυρίδεσσι νεοπλέκτοισι καθάπτων,	ὄφρα	δύο κροκόωντες ἐπιζυγέοντε κορύμβοι (μέσφα
[15, 683]	(Ἔρπυλλον δὲ φριαλευσοτεν βώλοισι φυτεύσεις,	ὄφρα	κλάδοις μακροῖσιν ἐφερπύζων διάηται ἠὲ
[15, 683]	ἄπο πλαταγώνια βάλλοις, ἄβρωτον κώδειαν	ὄφρα	κνώπεσσι φυλάξῃ· φυλλάσιν ἦ γὰρ
[15, 680]	περιφερῶν. (Ἀνθεῖ δ´ οὗτος ὅταν	ὥρα	ᾖ, καὶ ἐστὶ τῷ χρώματι
[15, 677]	δ´ οὗτος ἐν λίμναις θέρους	ὥρᾳ,	καὶ εἰσὶν αὐτοῦ χροιαὶ δύο,
[15, 680]	ὃν ἔπεμψεν ἀνθέων πλεξάμενος τῇ	ὥρᾳ	περικαλλεστάτων γενέθλια ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῷ
[15, 676]	τῷ Λάκωνι παραγενομένῳ εἰς Αἴγυπτον	δῶρα	πέμψαι τοὺς Αἰγυπτίους ἄλλα τέ
[15, 701]	ἕτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα,	ἐπιβᾶσα	τῷ λίθῳ τῷ νῦν ἔτι
[15, 693]	γε Νικόστρατος οὕτως φησίν· Ἄλλ´	ἐγχέασα	θᾶττον Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἀπενεγκάτω μοι
[15, 667]	καὶ κανθάρους καὶ τὸν ποδανιπτῆρ´,	ἐγχέασα	θὔδατος. Κρατῖνος ἐν Νεμέσει· Τὸ
[15, 667]	ἵησι τοῖσδε τοῖς νεανίαις, λευκὸν	ἀντείνασα	πῆχυν. Καὶ Αἰσχύλος δ´ ἐν
[15, 697]	εἰσορῇς; Τοιούτων γὰρ ᾀσμάτων αὐτοῦ	πᾶσα	πλήρης ἡ Φοινίκη, ἐν ᾗ
[15, 691]	Ἀλκαῖος ἐν Παλαίστραις διὰ τούτων·	Μυρίσασά	μ´ ἐγκατέκλεισεν ἀνθ´ αὑτῆς λάθρᾳ.
[15, 683]	κεφαλήγονοι ἀντελέουσιν, ἀργήεις πετάλοισι, κρόκῳ	μέσα	χροιισθεῖσαι· ἃ κρίνα, λείρια δ´
[15, 698]	ἐγὼ μετὰ τοῖσιν τὰ χρηίζων	ἐποίθησα.	Αὖθις δ´ οὐκ ἐπὶ κέρδος
[15, 697]	φύσιν βουλόμενος ἐπιταφίοις ἂν τιμαῖς	ἐκόσμησα	τὸ σῶμα. Τοιαῦτα λέγοντος τοῦ
[15, 692]	Ἱστοριῶν περὶ μύρων τι λεγόμενον	ἐτήρησα,	οὐκ ἀλλότριον ἡμῶν τοῦ συμποσίου.
[15, 699]	τὸν ἀγῶνα. Καὶ τότε δὴ	θάρσησα	καὶ ἤειδον πολὺ μᾶλλον Πεποίηκε
[15, 681]	τῶν Ἀφροδίτης λουτρῶν, ὅτε Ἡφαίστῳ	συγκοιμηθεῖσα	ἡ Ἀφροδίτη ἐλούσατο. Εἶναι δ´
[15, 693]	γὰρ Δαίμονος συνέσεισέ με ἄκρατος	ἐκποθεῖσα	φιάλη παντελῶς. Ἡ τοῦ δὲ
[15, 681]	ἐν τούτοις· ~(Καὶ τὶν εὔχομαι	φέροισα	τόνδ´ ἑλιχρύσω πυλεῶνα κἠράτω κυπαίρω.
[15, 673]	τῷ τραγῳδιοποιῷ Πληξίππου καὶ πλεῖστα	ὅσα	καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ Ἀντιφῶντος
[15, 684]	λιβάνου τε νέας κλάδας ἠδ´	ὅσα	κῆποι ἀνδράσιν ἐργοπόνοις στεφάνους ἔπι
[15, 683]	τε φυὴν εἰς ὦπα προσεικές,	ἅσσα	τ´ Ἰωνιάδες Νύμφαι στέφος ἁγνὸν
[15, 673]	φερέσθω Οἶνος καὶ Μουσῶν ἡ	χαρίεσσα	λύρη, θυμῆρες πίνοντες ὅπως Διὸς
[15, 683]	Ἰαονίηθε· γένη γε μὲν ἰάσι	δισσά,	ὠχρόν τε χρυσῷ τε φυὴν
[15, 699]	Συρακόσιος (ἐν Κενταύροις διθυράμβῳ φησίν·	Πίσσα	δ´ ἀπὸ γραβίων ἔσταζεν, Ὅτι
[15, 684]	κύπρος τ´ ὀσμηρόν τε σισύμβριον	ὅσσα	τε κοίλοις ἄσπορα ναιομένοισι τόποις
[15, 684]	δὲ καὶ ὑψῆέν τε πανόσμεον	ὅσσα	τε τύμβοι φάσγανα παρθενικαῖς νεοδουπέσιν
[15, 683]	προσέοικε, χελιδονίοισι δὲ τέλλει ἄνθεσιν	ἰσοδρομεῦσα,	χελιδόσιν, αἵ τ´ ἀνὰ κόλπῳ
[15, 677]	γράφων οὕτως Ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείας	ἐμνημόνευσα,	οἶδά τινα ἐν τῇ καλῇ
[15, 672]	Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ ἐξηγηταὶ	ἀπροσδιόνυσά	τινα εἰρήκασιν περὶ τοῦ προκειμένου.
[15, 687]	Σαπφώ, γυνὴ μὲν πρὸς ἀλήθειαν	οὖσα	καὶ ποιήτρια, ὅμως ᾐδέσθη τὸ
[15, 683]	φλόξ τε θεοῦ αὐγῇσιν ἀνερχομένῃς	ἰσάουσα.	(Ἔρπυλλον δὲ φριαλευσοτεν βώλοισι φυτεύσεις,
[15, 690]	τε βασιλείου καὶ τοῦ βρενθείου,	λέγουσα	οὕτως· Βρενθείω βασιληίω. ΨΑΓΔΗΣ Ἀριστοφάνης
[15, 674]	αἰτίαν ἀποδίδωσιν τοῦ στεφανοῦσθαι ἡμᾶς,	λέγουσα	τάδε· Σὺ δὲ στεφάνοις, ὦ
[15, 687]	τὸ καλὸν τῆς ἁβρότητος ἀφελεῖν	λέγουσα	ὧδε· (Ἐγὼ δὲ φίλημ´ ἁβροσύναν,
[15, 698]	ποτέ τις εἴπῃ σμικρὸν τυροῦντ´	ἐσιδοῦσα,	ὡς φιλίων ωρμην παρ´ Ἀθηναίοισιν
[15, 683]	ἐπιμεμφής, (Ληθαίου Μάγνητος ἐφ´ ὕδασιν	εὐθαλέουσα.	Κισσοῦ δ´ ἄλλοτε κλῶνας ἐυρρίζου
[15, 699]	ἤλασεν εἶπέ τε φωνῇ· ~(δεινὰ	παθοῦσα	Φακῆ βδελυρά, χώρει ´ς τὸν
[15, 687]	καὶ τὸ καλὸν λέλογχε, φανερὸν	ποιοῦσα	πᾶσιν ὡς ἡ τοῦ ζῆν
[15, 698]	γὰρ οὗτος ἐν τοῖς ἑξαμέτροις·	(Μοῦσά	μοι Εὐρυμεδοντιάδεα, τὴν παντοχάρυβδιν, τὴν
[15, 686]	ἢ μύρου γυναιξὶν (ἡδίων) καὶ	ἀποῦσα	ποθεινοτέρα. Καὶ γὰρ δὴ μύρῳ
[15, 686]	τοῦ ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ	παροῦσα	ἡδίων ἢ μύρου γυναιξὶν (ἡδίων)
[15, 668]	Εἶθ´ ἑξῆς φησιν· Ἐξεπήδης´ ἀρτίως	πέττουσα	τὸν χαρίσιον. Ὅτι δὲ καὶ
[15, 670]	φύσις οἱονεί τι δαιμόνιον δικαίως	βραβεύουσα	τῶν πραγμάτων ἕκαστον οἴεται δεῖν
[15, 701]	τὸν ἕτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις	ἔχουσα,	ἐπιβᾶσα τῷ λίθῳ τῷ νῦν
[15, 698]	παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον	ἔχουσα,	καὶ ἤλασεν εἶπέ τε φωνῇ·
[15, 665]	δ´ ἐξοίχεται θύραζε. Αὐλοὺς δ´	ἔχουσά	τις κορίσκη Καρικὸν μέλος τι
[15, 679]	ὦ Ζεῦ· τίς γὰρ αὐτὸν	ἔχουσα	φιλήσει. (Κἀν τοῖς ἑξῆς τάδε
[15, 667]	ἀγκυλητοῦ κοσσάβιός ἐστι σκοπὸς ἐκτεμὼν	ἡβῶσα	χεὶρ ἐφίετο. Ὅτι δὲ ἆθλον
[15, 674]	οὔτε τὰ Νικαινέτου οἶδεν οὔτε	τὰ	Ἀνακρέοντος ὁ συγγραφεύς· ἀπέδειξε δὲ
[15, 682]	τῆς θαλάσσης. ~(Φιλῖνος δέ φησι	τὰ	ἄνθη τῆς ἴριδος λέγεσθαι λύκους
[15, 692]	Ἢ ὅτι τὸ μύρον διὰ	τὰ	ἀρώματα ξηραντικόν ἐστι, διὸ καὶ
[15, 675]	ἢ βαρύνειν ἄλλως κεφαλὴν περιστατέον.	Τὰ	αὐτὰ εἴρηκεν καὶ Ἀπολλόδωρος ἐν
[15, 671]	ἀδείπνοις ἃ παρέθηκ´ αὐτοῖς ἰδεῖν.	Τὰ	αὐτὰ ἰαμβεῖα φέρεται καὶ παρὰ
[15, 671]	γράμματα· ἀνέστροφέν σου τὸν βίον	τὰ	βιβλία· πεφιλοσόφηκας γῇ τε κοὐρανῷ
[15, 679]	μυρτίνων βουλόμεθα τουτωνί· σὺ δὲ	τά	γ´ ἄλλα πώλει πάντα πλὴν
[15, 685]	(Εὔβουλος Τιτθαῖς· Ὡς γὰρ εἰσῆλθε	τὰ	γερόντια τότ´ εἰς δόμους, εὐθὺς
[15, 684]	ἄλλοτε ῥιπαὶ πῆξαν σάρκα τυπῇσι·	τὰ	δ´ οὐ βάσιν ἐστήριξαν, (Θρῖα
[15, 682]	γὰρ πλεῖστα αὐτῶν (εἰσὶν) πεντάφυλλα,	τὰ	δὲ δωδεκάφυλλα, ἔνια δ´ ἐστὶ
[15, 682]	ὥστ´ εἶναι τὰ μὲν ἐντός,	τὰ	δὲ ἐκτός· οὐκ εὔοσμα δὲ
[15, 681]	Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν	τὰ	δὲ ἔπη ὀλίγον ὕστερον παραθήσομαι,
[15, 679]	ἕκτῳ τῶν Φυτικῶν γράφων ὧδε·	(Τὰ	δὲ θερινὰ μᾶλλον, ἥ τε
[15, 680]	μὲν φαίνεται, πρῶτον δὲ παύεται.	Τὰ	δὲ θερινὰ μᾶλλον, ἥ τε
[15, 681]	Ἑλιχρύσης ὄνομα τὸ ἄνθος ὀνομασθῆναι.	Τὰ	δὲ κρίνα φησὶν ὁ Θεόφραστος
[15, 682]	δὲ οὐδὲ μεγάλα τοῖς μεγέθεσιν.	Τὰ	δὲ πεντάφυλλα εὐώδη μᾶλλον ὧν
[15, 669]	ἐπεζήτουν μαθεῖν, εἰπόντος τοῦ Κυρηναίου·	(Τὰ	δὲ ῥόδα φυλλοβολεῦντα τὠνδρὸς ἀπὸ
[15, 676]	ἀγγέλους εὐφημίας. Σὺ δὲ μὴ	τὰ	ἐκ τῶν ἐπιγραφομένων Αἰλίου Ἀσκληπιάδου
[15, 679]	μέμνηται μὲν ὁ Ἀσκληπιάδης παρατιθέμενος	τὰ	ἐκ τῶν Εὐβούλου Στεφανοπωλίδων ταῦτα·
[15, 665]	ἀναπεμπάζομαι, εἰπόντος τινὸς τῶν ἑταίρων	τὰ	ἐκ τῶν Λακώνων Πλάτωνος ἰαμβεῖα·
[15, 678]	Ἄγεσθαι δὲ καὶ ἐν Κορίνθῳ	τὰ	Ἑλλώτια. ΘΥΡΕΑΤΙΚΟΙ. Οὕτω καλοῦνταί τινες
[15, 689]	δὲ οὔ. Ἤκμαζε δὲ καὶ	τὰ	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ διὰ πλοῦτον καὶ
[15, 682]	τραχὺ τὸ κάτω. (Εὐοσμότατα δὲ	τὰ	ἐν Κυρήνῃ, διὸ καὶ τὸ
[15, 694]	ὅτι σκολιὸς ἦν λέγουσιν γὰρ	τὰ	ἐν ταῖς ἀνειμέναις εἶναι σκολιά
[15, 678]	ἀκούειν. Σὺ γὰρ εἶ ὁ	τὰ	ἐν τοῖς βιβλίοις ἀπόρρητα οὐ
[15, 691]	καλλίστων ὑπαρχόντων, ὡς λῆρον εἶναι	τὰ	ἐν τῷ Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδος ταυτί·
[15, 682]	γίγνεται πολλά. Μικρὰ δὲ σφόδρα	τὰ	ἐντὸς φύλλα· ἡ γὰρ ἔκφυσις
[15, 671]	τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς δυσχεράνας ἀνεβόησεν	τὰ	ἐξ Ὕπνου Ἀλέξιδος· Οὐδ´ ἐν
[15, 686]	ὡς διαφθείροντας τοὔλαιον· καὶ τοὺς	τὰ	ἔρια δὲ βάπτοντας ὡς ἀφανίζοντας
[15, 693]	σύ. {Α. Φέρε, τύχἀγαθῇ. Τύχη	τὰ	θνητῶν πράγμαθ´, ἡ πρόνοια δὲ
[15, 693]	τούτου καὶ λαμβάνειν ἐξ αὐτοῦ	τὰ	καλὰ καὶ χρήσιμα. Φιλόχορος δ´
[15, 669]	ἐρῶσιν; Τοῦτο γὰρ ἐν παισὶ	τὰ	Καλλιμάχου ἀναγινώσκων ἐπιγράμματα, ὧν ἐστι
[15, 690]	μέλλει τε συνθείς σοι φέρειν	τὰ	κινναμώμινα ταῦτα καὶ τὰ νάρδινα.
[15, 680]	τὰς ἀκάνθας. Ἐστὶ δὲ παραπλήσια	τὰ	κλωνία στεφάνοις, ἐφ´ ὧν τὸ
[15, 694]	Τὸ δὲ τοιοῦτον ᾔδετο ὁπότε	τὰ	κοινὰ καὶ πᾶσιν ἀναγκαῖα τέλος
[15, 669]	τοῖς Ὁμηρίδαις μόνος ἀνασπάσας λήψεται	τὰ	κοττάβεια· Ἀγγελίας ἀγαθῆς δεῦρ´ ἴτε
[15, 668]	Ὁ διαγρυπνήσας (τὸν πυραμοῦντα) λήψεται	τὰ	κοττάβια καὶ τῶν παρουσῶν ἣν
[15, 667]	καρχησίων ἐπειρῶντο καταδύειν· ἀνῃρεῖτο δὲ	τὰ	κοττάβια ὁ πλείω καταδύσας. (Ἀμειψίας
[15, 682]	δὲ στεφανωτικῶν μέμνηται ὁ μὲν	τὰ	Κύπρια Ἔπη πεποιηκὼς (Ἡγησίας ἢ
[15, 694]	τις τόδε· πάντα δ´ ἦν	τὰ	λεχθέντα ταῦτα· αʹ Παλλὰς Τριτογένει´,
[15, 682]	τῷ ἕκτῳ, πολλαί εἰσι διαφοραί.	Τὰ	μὲν γὰρ πλεῖστα αὐτῶν (εἰσὶν)
[15, 682]	αὐτῶν οὕτως ἐστὶν ὥστ´ εἶναι	τὰ	μὲν ἐντός, τὰ δὲ ἐκτός·
[15, 683]	περὶ ῥόδων τάδε λέγει· Ἀλλὰ	τὰ	μὲν σπείροις τε καὶ ὡς
[15, 686]	Χρύσιππος τὴν ὀνομασίαν φησὶ λαβεῖν	τὰ	μύρα ἀπὸ τοῦ μετὰ πολλοῦ
[15, 686]	τε ἐξελαύνουσι τῆς Σπάρτης τοὺς	τὰ	μύρα κατασκευάζοντας ὡς διαφθείροντας τοὔλαιον·
[15, 690]	φέρειν τὰ κινναμώμινα ταῦτα καὶ	τὰ	νάρδινα. Παρὰ πολλοῖς δὲ τῶν
[15, 674]	λύγον ἱστορίαν καὶ ὅτι οὔτε	τὰ	Νικαινέτου οἶδεν οὔτε τὰ Ἀνακρέοντος
[15, 668]	οὑτωσί· Καὶ γὰρ πάλαι πέττει	τὰ	νικητήρια. Εἶθ´ ἑξῆς φησιν· Ἐξεπήδης´
[15, 682]	οὑτωσί· Εἵματα μὲν χροὶ ἕστο	τά	οἱ Χάριτές τε καὶ Ὧραι
[15, 693]	τοῖς βωμοῖς, δεῖν λέγοντες τὸν	τὰ	ὅλα συνέχοντα καὶ διακρατοῦντα θεὸν
[15, 678]	κρεμαμένους μελιλωτίνους. ΕΠΙΘΥΜΙΣ. Σέλευκός φησι	τὰ	πάντα στεφανώματα. Τιμαχίδας δέ φησιν
[15, 678]	πάντα στεφανώματα. Τιμαχίδας δέ φησιν	τὰ	παντοδαπὰ στεφανώματα ἃ τὰς γυναῖκας
[15, 676]	Ναυκρατίταις ἦν) αἰφνίδιον ἐποίησε πάντα	τὰ	παρακείμενα αὐτῇ μυρρίνης χλωρᾶς πλήρη
[15, 692]	ταύτῃ δὲ καὶ πολύκενον, ὁρμὴν	τὰ	παρακείμενα λαμβάνῃ. Τοῦτο δὴ λογισάμενοι
[15, 668]	χρόνον διηγρύπνουν χορεύοντες· καὶ διωνομάζετο	τὰ	πεμμάτια τότε χαρίσιοι ἀπὸ τῆς
[15, 675]	ποιεῖν βούλεσθαι. Διὸ καὶ περὶ	τὰ	πένθη τοὐναντίον παρασκευάζομεν. Ὁμοπαθείᾳ γὰρ
[15, 694]	δευτέρῳ Βιβλίων Χρήσεως, ἐν οἷς	τὰ	περὶ τὰς συνουσίας ἦν ᾀδόμενα,
[15, 692]	ἡ ξηρότης μαραίνει. (Διὸ καὶ	τὰ	πιλία θᾶττον ποιεῖ πολιούς· ἐκπίνεται
[15, 688]	ἡ σμύρνα παρ´ Αἰολεῦσιν, ἐπειδὴ	τὰ	πολλὰ τῶν μύρων διὰ σμύρνης
[15, 670]	τιμῆς χάριν καθαπερεί τινος θεοῦ	τὰ	πρόθυρα (στεφανοῦσιν αὐτῶν) ἢ οὐ
[15, 672]	σκάφος ἐμβαλέσθαι· λυσαμένους δ´ αὐτοὺς	τὰ	πρυμνήσια καὶ τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους
[15, 693]	φησίν, ἐτέθη τότε προσφέρεσθαι (μετὰ	τὰ	σιτία πᾶσιν ἀκράτου μὲν ὅσον
[15, 689]	Αἰγυπτίῳ μὲν τοὺς πόδας καὶ	τὰ	σκέλη, φοινικίνῳ δὲ τὰς γνάθους
[15, 674]	ἀγάγωμεν Διονύσῳ. Ἐστεφανοῦντο δὲ καὶ	τὰ	στήθη καὶ ἐμύρουν ταῦτα, ἐπεὶ
[15, 687]	συρίγγων κοιλώτερα στήθεα χρισάμενος μύρῳ;	Τὰ	στήθη παρακελευόμενος μυροῦν, ἐν οἷς
[15, 685]	καὶ μύρων πρότερον εἴσοδος εἰς	τὰ	συμπόσια ἡγεῖτο τῆς δευτέρας τραπέζης,
[15, 692]	διὰ τοῦτο τῶν πυρετῶν διακαιόντων	τὰ	σώματα τέγγουσι τὴν κεφαλὴν ἐπιβρέγμασιν,
[15, 683]	γηρύσεται ἀκμή, οὐδὲ βοάνθεμα κεῖνα	τά	τ´ αἰπύτατον κάρη ὑψοῖ, φλόξ
[15, 678]	ἑορτῇ. Φασὶ δ´ ἐν αὐτῷ	τὰ	τῆς Εὐρώπης ὀστᾶ κομίζεσθαι, ἣν
[15, 684]	λέγει τὰ τῆς συκῆς, ἀλλὰ	τὰ	τῆς μήκωνος) Οὔτε τι παι
[15, 684]	ἐστήριξαν, (Θρῖα δ´ οὐ λέγει	τὰ	τῆς συκῆς, ἀλλὰ τὰ τῆς
[15, 701]	τὸν καλὸν Ἀγάθωνα ἀναφωνήσω τάδε	τὰ	τοῦ ἡδίστου Ἀριστοφάνους· Ἐκφέρετε πεύκας
[15, 670]	ναὸν ὄντα τὴν οἴκησιν στεφανοῦσι	(τὰ	τῶν ἐρωμένων πρόθυρα) διὰ ταῦτα
[15, 679]	μεμελετηκότας καὶ μὴ διευλαβουμένους εἰς	τὰ	τῶν ὄνων γένη καὶ τῶν
[15, 677]	λωτὸν στεφάνωμα διὰ τὸ πάντα	τὰ	φυλλώδη ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων στεφανώματα
[15, 698]	οἷς καὶ ἐγὼ μετὰ τοῖσιν	τὰ	χρηίζων ἐποίθησα. Αὖθις δ´ οὐκ
[15, 671]	ὥσπερ σὺ ἀναγινώσκων ἐκλέγω, ἀλλὰ	τὰ	χρησιμώτατα καὶ ἀκοῆς ἄξια. (Ἐπὶ
[15, 687]	κυριώτερον τῆς ψυχῆς ἐνταῦθα κεῖσθαι·	κατὰ	γὰρ τὰς ἐν τοῖς φόβοις
[15, 669]	Μουσῶν ἐρέτας ἐπὶ σέλματα πέμπει.	Κατὰ	γὰρ τὸν νεώτερον Κρατῖνον, ὃς
[15, 702]	παίγνια, ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα.	Κατὰ	γὰρ τὸν Χαλκοῦν Διονύσιον· Τί
[15, 675]	Ἀφροδίτης, ἐν ᾧ ταυτὶ γέγραπται·	Κατὰ	δὲ τὴν τρίτην πρὸς ταῖς
[15, 668]	ὄμματι βηματίσαισθε τὸν αἰθέρα τὸν	κατὰ	κλίνην, εἰς ὅσον αἱ λάταγες
[15, 698]	τὴν ἐγγαστριμάχαιραν, ὃς ἐσθίει οὐ	κατὰ	κόσμον, ἔννεφ´, ὅπως ψηφῖδι κακὸς
[15, 698]	ἄργυρον ἐγγυαλίξων, μή τίς μοι	κατὰ	οἶκον Ἀχαιάδων νεμεσήσῃ (πεσσομένης ἀλόχου
[15, 676]	στέφανον· τὸ γὰρ παρὰ Κρατίνῳ	κατὰ	παιδιὰν εἴρηται· ναρκισσίνους ὀλίσβους. Καὶ
[15, 675]	τε καὶ πολὺν ὄντα καὶ	κατὰ	πάντα τόπον γεννώμενον, ἔχοντα καὶ
[15, 673]	ἔμπροσθεν εἰθισμένας στεφανώσεις αὐτούς τε	κατὰ	πλῆθος χρῆσθαι μὲν τῇ λύγῳ,
[15, 673]	λύγου στεφάνωσιν καὶ μέχρι τῶν	κατὰ	Πολυκράτην χρόνων, ὡς ἄν τις
[15, 675]	κεφαλαλγίας παρηγορικὸν σὺν τῷ καὶ	κατὰ	ποσὸν ψύχειν, πρὸς δὲ τοῖς
[15, 673]	δ´ οὕτως· Οὐκ ἐθέλω, Φιλόθηρε,	κατὰ	πτόλιν, ἀλλὰ παρ´ Ἥρῃ δαίνυσθαι
[15, 676]	πολὺ δὲ τὸ ἄνθος τοῦτο	κατὰ	τὴν Αἴγυπτον. (Διάφορος δὲ γίνεται
[15, 692]	πρῶτον χαράξαι. Διὸ καὶ τῶν	κατὰ	τὴν Ἑλλάδα πολλὰς πόλεις καὶ
[15, 692]	Ἑλλάδα πολλὰς πόλεις καὶ τῶν	κατὰ	τὴν Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν ἐπὶ
[15, 674]	ἑβδόμῃ τῶν Ἱστοριῶν (οἶδεν τὴν	κατὰ	τὴν λύγον ἱστορίαν καὶ ὅτι
[15, 673]	ἔοικεν ἐπὶ ποσόν τι τῆς	κατὰ	τὴν λύγον στεφανώσεως καὶ Νικαίνετος
[15, 676]	τὴν Αἴγυπτον. (Διάφορος δὲ γίνεται	κατὰ	τὴν ὀδμὴν ἡ ἐν Αἰγύπτῳ
[15, 682]	ἄνθος τι ἀναγράφει καλούμενον ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ	κατὰ	τὴν Παρθικὴν χώραν, περὶ οὗ
[15, 677]	ἐδέξατο τοῦ Μαυρουσίου λέοντος, ὃν	κατὰ	τὴν πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην
[15, 672]	Σαμίου συγγράμματι, ὅπερ ἐπιγράφεται Τῶν	κατὰ	τὴν Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή, εὗρον
[15, 672]	τοῖς εὐεργετηθεῖσιν ἀνθρώποις ὑπ´ αὐτοῦ	κατὰ	τὴν τοῦ πυρὸς δωρεάν. Διόπερ
[15, 694]	ᾖδον, οὐ μὴν ἀλλά γε	κατά	τινα περίοδον ἐξ ὑποδοχῆς, τὸ
[15, 671]	ὁ δαίμων, ἔφη, φιλοσόφῳ συνῴκισεν·	κατὰ	τὸ Θεογνήτου τοῦ κωμῳδιοποιοῦ Φάσμα
[15, 702]	ἐπισπείσας τοῦ οἴνου καὶ δοὺς	κατὰ	τὸ νόμιμον τὸ ἐπιχώριον τὸ
[15, 672]	δωρεάν. Διόπερ καὶ τοῖς Καρσὶ	κατὰ	τὸ παραπλήσιον ὁ θεὸς παρεκελεύσατο
[15, 686]	τῇ στεφανηφόρῳ ταύτῃ μου διαλέξει	κατὰ	τὸν Ἀντιφά Στεφάνους ἐνεγκεῖν δεῦρο
[15, 677]	Λαβὲ οὖν καὶ παρ´ ἐμοῦ	κατὰ	τὸν Εὐριπίδην· Ἐκ παντὸς (γὰρ)
[15, 679]	περὶ τοῦ προκειμένου, ἵνα μὴ	κατὰ	τὸν θεῖον Πλάτωνα ὑπολάβωμέν σε
[15, 701]	ἀσσαρίου κανδήλας πρίω, ἵνα κἀγὼ	κατὰ	τὸν καλὸν Ἀγάθωνα ἀναφωνήσω τάδε
[15, 692]	τι μέλος ὑμῖν εἰς ἔρωτα	κατὰ	τὸν Κυθήριον ποιητήν, ὅτι Ἰανὸς
[15, 665]	τε τοῦ Φρυγὸς δοίη θεός,	κατὰ	τὸν πάνσοφον Εὐριπίδην, ἑταῖρε Τιμόκρατες,
[15, 697]	τούτων ἀτακτότερός ἐστιν θεατής. Καὶ	κατὰ	τὸν παρῳδὸν Μάτρωνα· Οἳ μὲν
[15, 702]	λαμβάνειν ἐπίσταμαι. Ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες,	κατὰ	τὸν Πλάτωνα (οὐ Σωκράτους νέου
[15, 680]	ἰδιώτην ὄντα καὶ τῶν τυχόντων	κατὰ	τὸν πρῶτον βίον, (διὰ στεφάνου
[15, 697]	Τί μ´ ἀνέμνασας κείνων κυλίκων;	Κατὰ	τὸν σὸν Φίλωνα, δέον μηδένα
[15, 685]	ἐρεσχηλῶν καὶ τοῖς παισὶ παρακελεύομαι	κατὰ	τὸν Σοφοκλέα, ὃς ἐν Συνδείπνοις
[15, 694]	ποιήσει. Σκόλια δὲ καλοῦνται οὐ	κατὰ	τὸν τῆς μελοποιίας τρόπον ὅτι
[15, 686]	καὶ βοῦς ἐργάτης ἐργάζεται. Καὶ	κατὰ	τὸν Φλιάσιον δὲ Ἀριστίαν· καὶ
[15, 676]	στεφάνων ὀνόματα. Οἱ γὰρ παῖδες	κατὰ	τὸν Χαιρήμονος Κένταυρον· Στεφάνους ἑτοιμάζουσιν,
[15, 694]	συνετοὶ δοκοῦντες εἶναι μόνοι, καὶ	κατὰ	τόπον τινὰ εἰ τύχοιεν ὄντες·
[15, 688]	ἀυτμή. Γίνεται δὲ μύρα κάλλιστα	κατὰ	τόπους, ὡς Ἀπολλώνιός φησιν ὁ
[15, 696]	ὡς ὁ τὴν τῆς ἀσεβείας	κατὰ	τοῦ φιλοσόφου γραφὴν ἀπενεγκάμενος (Δημόφιλος
[15, 686]	λεχθέντων μηδὲν ἀποκρίνεται, κελεύω αὐτὸν	κατὰ	τοὺς Ἀλέξιδος Διδύμους ΧΥΔΑΙΟΙΣ στεφανωθέντα
[15, 676]	παῖδες στεφάνους φέροντες τῶν ἀκμαζόντων	κατὰ	τοὺς καιρούς. Καὶ ὁ Μυρτίλος
[15, 698]	ὁ Πάριος, γενόμενος τοῖς χρόνοις	κατὰ	Φίλιππον. Οὗτός ἐστιν ὁ καὶ
[15, 687]	τῆς εὐωδίας ἀπὸ τοῦ στήθους	κατὰ	φύσιν ἀναφερομένης ἐπὶ τὴν ὄσφρηριν,
[15, 685]	τὸν πορνοβοσκὸν καὶ δύο (ἑτέρους	κατὰ	χειρὸς ἀρτίως εἰληφότας καὶ στέφανον.
[15, 685]	στέφανον τῆς εὐωχίας οὑτωσὶ λέγων·	Κατὰ	χειρὸς δ´ ἤλυθ´ ὕδωρ· ἁπαλὸς
[15, 686]	παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ ἀκροάματα καὶ	θεάματα	ἥδιστα παρέχεις. Τί οὖν εἰ
[15, 686]	δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ	ἀκροάματα	καὶ θεάματα ἥδιστα παρέχεις. Τί
[15, 671]	ἄτοπος· πρὸς δεσμοὺς γὰρ καὶ	πλέγματα	ἡ λύγος ἐπιτήδειος. Εἰπὲ οὖν
[15, 667]	γάρ ἐστι καὶ πεμμάτια καὶ	τραγήματα.	Ὁμοίως δὲ διεξέρχονται Κηφισόδωρος ἐν
[15, 682]	Ἁλικαρνασσέως (δ´) αὐτὰ εἶναί φησι	ποιήματα·	λέγει δ´ οὖν ὅστις ἐστὶν
[15, 668]	κότταβος (δῆλον ἐκ τοῦ καὶ	οἰκήματα	ἐπιτήδεια τῇ παιδιᾷ κατασκευάζεσθαι, ὡς
[15, 682]	οια Ἀφροδίτη ὥραις παντοίαις τεθυωμένα	εἵματα	ἕστο. Οὗτος ὁ ποιητὴς καὶ
[15, 682]	αὐτὰ ἐν τῷ αʹ οὑτωσί·	Εἵματα	μὲν χροὶ ἕστο τά οἱ
[15, 689]	μύρων, φησίν, ἃ μέν ἐστιν	χρίματα,	ἃ δ´ ἀλείμματα. Καὶ ῥόδινον
[15, 669]	λόγου Φαίακος Μουσῶν ἐρέτας ἐπὶ	σέλματα	πέμπει. Κατὰ γὰρ τὸν νεώτερον
[15, 671]	Φάσμα (Ἐπαρίστερ´ ἔμαθες, ὦ πόνηρε,	γράμματα·	ἀνέστροφέν σου τὸν βίον τὰ
[15, 669]	ἐν παισὶ τὰ Καλλιμάχου ἀναγινώσκων	ἐπιγράμματα,	ὧν ἐστι καὶ τοῦτο, ἐπεζήτουν
[15, 689]	μέν ἐστιν χρίματα, ἃ δ´	ἀλείμματα.	Καὶ ῥόδινον μὲν πρὸς πότον
[15, 676]	Λέγε, καλέ, εἶπεν, Οὐλπιανέ, στεφάνων	ὀνόματα.	Οἱ γὰρ παῖδες κατὰ τὸν
[15, 678]	καὶ ᾀδόντων Θαλητᾶ καὶ Ἀλκμᾶνος	ᾄσματα	καὶ τοὺς Διονυσοδότου τοῦ Λάκωνος
[15, 702]	καλοῦ παίγνια, ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν	σπουδάσματα.	Κατὰ γὰρ τὸν Χαλκοῦν Διονύσιον·
[15, 688]	μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος	λύματα	πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ χρόα
[15, 678]	Τιμαχίδας δέ φησιν τὰ παντοδαπὰ	στεφανώματα	ἃ τὰς γυναῖκας φορεῖν οὕτως
[15, 677]	τὰ φυλλώδη ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων	στεφανώματα	λέγεσθαι. Ὁ δὲ Παγκράτης ἐν
[15, 678]	ΕΠΙΘΥΜΙΣ. Σέλευκός φησι τὰ πάντα	στεφανώματα.	Τιμαχίδας δέ φησιν τὰ παντοδαπὰ
[15, 692]	ὅτι τὸ μύρον διὰ τὰ	ἀρώματα	ξηραντικόν ἐστι, διὸ καὶ αὐχμηροὶ
[15, 691]	κύκλῳ ἔρραινον ἡμῶν θαἰμάτια καὶ	στρώματα.	(Μή μοι φθονήσητ´, ἄνδρες Ἑλλήνων
[15, 692]	τοῦτο τῶν πυρετῶν διακαιόντων τὰ	σώματα	τέγγουσι τὴν κεφαλὴν ἐπιβρέγμασιν, ἵνα
[15, 688]	τῶν ἀρωμάτων σκευαζομένου, ἃ δὴ	θυώματα	ἐκάλουν, ἐπὶ τῆς Ἥρας λέγει·
[15, 665]	ἑκάστῳ δώσω φέρων τῶν ξυμποτῶν.	Νεοκρᾶτά	τις ποιείτω. {Α. Καὶ δὴ
[15, 699]	τούτων· Ἀλλ´ ὥσπερ (ὁ) λύχνος	ὁμοιότατα	κάθευδ´ ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου. Πλάτων
[15, 687]	γινομένας ἀγωνίας πάλλεσθαι τὴν καρδίαν	ἐπιδηλότατα	συμβαίνει. ~(Καὶ ὁ Ἀγαμέμνων δέ
[15, 682]	μᾶλλον ὧν τραχὺ τὸ κάτω.	(Εὐοσμότατα	δὲ τὰ ἐν Κυρήνῃ, διὸ
[15, 682]	δι´ ἔτους ἄνθη ἥδιστα καὶ	εὐχρούστατα,	ὅμοια ταῖς καλουμέναις ΚΑΛΧΑΙΣ. Τῶν
[15, 671]	σὺ ἀναγινώσκων ἐκλέγω, ἀλλὰ τὰ	χρησιμώτατα	καὶ ἀκοῆς ἄξια. (Ἐπὶ τούτοις
[15, 675]	οὗτος ὁ Διόνυσος. (Τῷ δὲ	μετὰ	δεῖπνον κεκραμένῳ πρώτῳ διδομένῳ ποτηρίῳ
[15, 700]	Ἄλεξις Μίδωνι· ~(Ὁ πρῶτος εὑρὼν	μετὰ	λυχνούχου περιπατεῖν τῆς νυκτὸς ἦν
[15, 677]	τῷ αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ Ἀλεξανδρείᾳ	μετὰ	πολλῆς τερατείας ἐπέδειξεν τὸν ῥοδίζοντα
[15, 686]	λαβεῖν τὰ μύρα ἀπὸ τοῦ	μετὰ	πολλοῦ μόρου καὶ πόνου ματαίου
[15, 676]	ἡδονὴν ἔχει τὸ βύβλῳ στεφανοῦσθαι	μετὰ	ῥόδων, πλὴν εἰ μή τι
[15, 702]	τέρψις ἢ πόνων ἀμπνοὰ πέφανται,	μετὰ	σεῖο, μάκαιρ´ Ὑγίεια, τέθαλε πάντα
[15, 702]	Σικυωνίου τόνδε· Ὑγίεια, πρεσβίστα μακάρων,	μετὰ	σοῦ ναίοιμι τὸ λειπόμενον βιοτᾶς,
[15, 693]	θέσμιον, φησίν, ἐτέθη τότε προσφέρεσθαι	(μετὰ	τὰ σιτία πᾶσιν ἀκράτου μὲν
[15, 702]	τις, ὁ Ἱππώνακτος ἴαμβος ἔσται.	~Μετὰ	ταῦτ´ ἤδη μελλόντων καὶ ἡμῶν
[15, 665]	πρὸς αὐτὸ μέλος Ἰωνικόν τι.	Μετὰ	ταῦτ´, οἶμαι, καὶ περὶ κοττάβων
[15, 697]	κἠν πολέμῳ μᾶλλον ἐπωφελεῖ. Καὶ	μετὰ	ταῦτα ἀποβλέψας εἰς αὐτὸν ἔφη·
[15, 685]	Σὺ δὲ γαστρίζου, Κύνουλκε· καὶ	μετὰ	ταῦτα ἡμῖν εἰπὲ διὰ τί
[15, 692]	καὶ περὶ μύρων ἐλέχθη. Καὶ	μετὰ	ταῦτα πλείστων τῶν μὲν Ἀγαθοῦ
[15, 680]	δεῖπνον καλέσαι τὸν Ἄμασιν καὶ	μετὰ	ταῦτα τῶν φίλων ἕνα αὐτὸν
[15, 693]	τὴν τοῦ θεοῦ δωρεάν, καὶ	μετὰ	τὴν πλήρωσιν διδόασιν, ὅπως ἐλάχιστον
[15, 694]	δὲ πλουτεῖν, τοῦθ´, ὁρᾷς, ἐμαίνετο·	μετὰ	τὴν ὑγίειαν γὰρ τὸ πλουτεῖν
[15, 665]	πολλάκις ἐλέχθη καὶ περὶ τῶν	μετὰ	τὸ δεῖπνον ἐπιτελουμένων, ἅπερ καὶ
[15, 698]	κακὰ ῥαψῳδοῦσιν· οἷς καὶ ἐγὼ	μετὰ	τοῖσιν τὰ χρηίζων ἐποίθησα. Αὖθις
[15, 676]	ὁ Ἡρόστρατος ἐξορμήσας τῆς νεὼς	μετὰ	τοῦ ἀγάλματος, ἔχων καὶ τὰς
[15, 698]	Τοῖσι δ´ ἐγὼ πᾶσιν μικρὸν	μετὰ	τοῦτ´ ἔπος εἶπον· μνέα μ´
[15, 676]	ἐκ τῆς μυρρίνης, τῷ καὶ	μετὰ	τῶν ῥόδων ὑπὸ τοῦ Ἀνακρέοντος
[15, 697]	ᾗ καὶ αὐτὸς περιῄει καλαμίζων	μετὰ	τῶν τοὺς κολάβρους καλουμένους συντιθέντων·
[15, 694]	ἀδόλως, καὶ τὸ τέταρτον ἡβᾶν	μετὰ	τῶν φίλων. σθέντος δὲ τούτου
[15, 697]	κολάβρων, ὃν καὶ ὁ πρῶτος	μετὰ	Φιλέταιρον ἄρξας Περγάμου (Ἄτταλος δικαστὴν
[15, 701]	ἵε παῖ. Τυχεῖν δὲ τόξα	μετὰ	χεῖρας ἔχοντα τὸν Ἀπόλλωνα. Τοῦτο
[15, 683]	ἦ γὰρ πάντα διοιγομέναισιν ἐφίζει	ἑρπετά,	~τὴν δὲ δρόσοισιν ἐισκομένην βοτέονται
[15, 696]	τῆς λέξεως φανερὸν ὑμῖν ποιήσω·	Ἀρετὰ	πολύμοχθε γένει βροτείῳ, θήραμα κάλλιστον
[15, 677]	τὴν Λιβύην, ἧς καὶ πολλὰ	ἀοίκητα	ἐπεποιήκει οὗτος ὁ λέων. Ἡσθεὶς
[15, 678]	ἀνδρῶν, γυμνῶν ὀρχουμένων καὶ ᾀδόντων	Θαλητᾶ	καὶ Ἀλκμᾶνος ᾄσματα καὶ τοὺς
[15, 695]	χάρις. ιεʹ Παῖ Τελαμῶνος, Αἶαν	αἰχμητά,	λέγουσί σε ἐς Τροίαν ἄριστον
[15, 678]	ὁ τὰ ἐν τοῖς βιβλίοις	ἀπόρρητα	οὐ μόνον ἐκλέγων ἀλλὰ καὶ
[15, 693]	σοι ἀπομνημονεῦσαι διά τε τὴν	ἀρχαιότητα	καὶ ἀφέλειαν τῶν ποιησάντων, (καὶ
[15, 665]	τε τὴν ποικιλίαν καὶ τὴν	ὁμοιότητα	τῶν ἀεὶ καινῶς προσευρισκομένων. Καὶ
[15, 686]	δὲ βάπτοντας ὡς ἀφανίζοντας τὴν	λευκότητα	τῶν ἐρίων. ~(Σόλων τε ὁ
[15, 687]	μεταχειριζομένους. Ὑμεῖς δὲ οἴεσθε τὴν	ἁβρότητα	χωρὶς ἀρετῆς ἔχειν τι τρυφερόν;
[15, 681]	περὶ Ὕλης τὸ ΛΕΥΚΟΙΟΝ φησι	μεσότητά	τινα ἔχειν ἐν τῷ στύφειν,
[15, 671]	εἰς ἓξ συμπότας δύνασθαι τὴν	ἰσότητα	πληροῦν. Οἶδα γὰρ ὅτι κατ´
[15, 675]	τις κεφαλήν, ὥς φησιν Ἀνδρέας,	εἶτα	πιέσας καὶ κουφισθεὶς εὗρεν κεφαλαλγίας
[15, 688]	πρῶτον μὲν μαλακὴν καὶ ἄναιμον,	εἶτα	σήραγγας ἔχουσαν οἷον σπόγγου κατατετρημένας,
[15, 680]	τὸ φλόγινον καλούμενον τὸ ἄγριον,	ἔπειτα	νάρκισσον καὶ λείριον καὶ τῶν
[15, 665]	Κἀγὼ δὲ παρακορήσων. Σπονδὰς δ´	ἔπειτα	παραχέας τὸν κότταβον παροίσω· (τῇ
[15, 694]	ἦν ἕκαστος (τὸ στῆθος διελόντ´,	ἔπειτα	τὸν νοῦν ἐσιδόντα, κλείσαντα πάλιν,
[15, 700]	οὐκ ἔφαινεν οὐδὲ ἕν. {Β.	Ἔπειτα	φυσᾶν δυστυχὴς οὐκ ἠδύνω; Φερεκράτης
[15, 698]	Εὑρετὴν μὲν οὖν τοῦ γένους	Ἱππώνακτα	φατέον τὸν ἰαμβοποιόν. Λέγει γὰρ
[15, 681]	καλουμένου ἄνθους, ὃ τὴν μὲν	νύκτα	μαραίνεται, ἅμα δὲ τῷ ἡλίῳ
[15, 695]	Ἀχιλλέα. ιϚ Τὸν Τελαμῶνα πρῶτον,	Αἴαντα	δὲ δεύτερον ἐς Τροίαν λέγουσιν
[15, 692]	πλοῖον. Τοῦτον δὲ τὴν ἀδελφὴν	γήμαντα	Καμήσην υἱὸν μὲν Αἴθηκα, θυγατέρα
[15, 671]	φασι τὸν θύοντα τοῖς κεκλημένοις	δείξαντα	δεῖν τὸ δεῖπνον εἰς τὴν
[15, 694]	τόδε, ὃ δέ τις τόδε·	πάντα	δ´ ἦν τὰ λεχθέντα ταῦτα·
[15, 683]	κνώπεσσι φυλάξῃ· φυλλάσιν ἦ γὰρ	πάντα	διοιγομέναισιν ἐφίζει ἑρπετά, ~τὴν δὲ
[15, 688]	πρῶτον ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος λύματα	πάντα	κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ χρόα λευκὸν
[15, 702]	μετὰ σεῖο, μάκαιρ´ Ὑγίεια, τέθαλε	πάντα	καὶ λάμπει Χαρίτων ὄαροι· σέθεν
[15, 698]	δὲ καὶ ζῶν, καλὲ Οὐλπιανέ,	πάντα	μὲν ζητεῖς, λέγεις δὲ οὐδὲ
[15, 689]	δὲ Συρία τὸ παλαιὸν χρηστὰ	πάντα	παρείχετο, μάλιστα δὲ τὸ τήλινον,
[15, 679]	δὲ τά γ´ ἄλλα πώλει	πάντα	πλὴν τῶν μυρτίνων. ΦΙΛΥΡΙΝΟΣ. Ξέναρχος
[15, 678]	μελιλωτίνους. ΕΠΙΘΥΜΙΣ. Σέλευκός φησι τὰ	πάντα	στεφανώματα. Τιμαχίδας δέ φησιν τὰ
[15, 676]	τοῖς Ναυκρατίταις ἦν) αἰφνίδιον ἐποίησε	πάντα	τὰ παρακείμενα αὐτῇ μυρρίνης χλωρᾶς
[15, 677]	τὸν λωτὸν στεφάνωμα διὰ τὸ	πάντα	τὰ φυλλώδη ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων
[15, 699]	ὁρῶμεν, ὥσπερ ἐν κενῷ λυχνούχῳ,	πάντα	τῆς ἐξωμίδος. Ἐν δὲ τῷ
[15, 675]	καὶ πολὺν ὄντα καὶ κατὰ	πάντα	τόπον γεννώμενον, ἔχοντα καὶ πρόσοψιν
[15, 690]	Βακκάρει χρισθέντα καὶ ψυκτηρίοις πτεροῖς	ἀναστήσαντα	προσθίαν τρίχα. Ἴων Ὀμφάλῃ· Βακκάρεις
[15, 694]	διελόντ´, ἔπειτα τὸν νοῦν ἐσιδόντα,	κλείσαντα	πάλιν, ἄνδρα φίλον νομίζειν ἀδόλῳ
[15, 696]	Πτολεμαῖον δὲ τὸν πρῶτον Αἰγύπτου	βασιλεύσαντα	παιάν ἐστιν, ὃν ᾄδουσιν Ῥόδιοι·
[15, 690]	Σοφοκλῆς. Μάγνης δ´ ἐν Λυδοῖς·	Λούσαντα	χρὴ καὶ βακκάριδι κεχριμένον. Καὶ
[15, 702]	τὴν Ὑγίειαν παιᾶνα ᾄσας τὸν	ποιηθέντα	ὑπὸ Ἀρίφρονος τοῦ Σικυωνίου τόνδε·
[15, 677]	χρῆμα ὄντα καὶ πολλῷ χρόνῳ	κατανεμηθέντα	πᾶσαν τὴν Λιβύην, ἧς καὶ
[15, 680]	Αἰγύπτου τότε βασιλεύοντι. Τοῦτον γὰρ	ἡσθέντα	τῷ κάλλει τοῦ στεφάνου καὶ
[15, 690]	δ´ ἐν Αἴθωνι σατυρικῷ· Βακκάρει	χρισθέντα	καὶ ψυκτηρίοις πτεροῖς ἀναστήσαντα προσθίαν
[15, 677]	φάσκων αὐτὸν δεῖν καλεῖν Ἀντινόειον,	ἀναπεμφθέντα	ὑπὸ τῆς γῆς ὅτε τὸ
[15, 694]	τόδε· πάντα δ´ ἦν τὰ	λεχθέντα	ταῦτα· αʹ Παλλὰς Τριτογένει´, ἄνασς´
[15, 686]	κατὰ τοὺς Ἀλέξιδος Διδύμους ΧΥΔΑΙΟΙΣ	στεφανωθέντα	στεφάνοις ἐξάγεσθαι τοῦ συμποσίου. Τῶν
[15, 699]	μὲν εἴρηκεν ἐν τοῖς ποιήμασιν	χαρίεντα,	περὶ μὲν (τῆς τῶν βαλανέων
[15, 675]	ἦλθον αὐτόματόν τε καὶ πολὺν	ὄντα	καὶ κατὰ πάντα τόπον γεννώμενον,
[15, 677]	καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανός, μέγα χρῆμα	ὄντα	καὶ πολλῷ χρόνῳ κατανεμηθέντα πᾶσαν
[15, 680]	καὶ Ἄμασιν Αἰγύπτου βασιλεῦσαι, ἰδιώτην	ὄντα	καὶ τῶν τυχόντων κατὰ τὸν
[15, 675]	πότου ἡγητέον. Λευκόινον δὲ κινητικὸν	ὄντα	κεφαλῆς καὶ ἀμαράκινον καὶ ἅπαντας
[15, 669]	εἰς τὴν παροῦσαν ζήτησιν ἐπιτήδεια	ὄντα.	Ὁρῶ γὰρ καὶ τοὺς παῖδας
[15, 670]	ἐρώμενον ἄγαλμα, τούτου δὲ ναὸν	ὄντα	τὴν οἴκησιν στεφανοῦσι (τὰ τῶν
[15, 678]	τὸν ἐκ μυρρίνης πλεκόμενον στέφανον,	ὄντα	τὴν περίμετρον πηχῶν κʹ (πομπεύειν
[15, 686]	Συμποσίῳ ποιοῦντα τὸν Σωκράτην τοιαυτὶ	λέγοντα·	Νὴ Δί´, ὦ Καλλία, τελέως
[15, 694]	διακεχλευακέναι τὸν κωμῳδιοποιὸν ἐν Θησαυρῷ	λέγοντα	οὕτως· (Ὁ τὸ σκόλιον εὑρὼν
[15, 678]	Νίκανδρον ἐν τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασι	λέγοντα	τάδε· Ἐκκύλιστοι στέφανοι καὶ μάλιστα
[15, 670]	τὸν ἐρῶντα ἐκεῖνον αἰπόλον ἐποίησε	λέγοντα·	Τόδ´ ἀνατίθημί σοι ῥόδον, καλὸν
[15, 688]	Ἀναξανδρίδης δὲ τὸν ἀγωνιῶντα παράγει	λέγοντα·	(Ὦ πονηρὰ καρδία, ἐπιχαιρέκακον ὡς
[15, 694]	στῆθος διελόντ´, ἔπειτα τὸν νοῦν	ἐσιδόντα,	κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον νομίζειν
[15, 699]	Τριόδοντι ἢ Ῥωποπώλῃ προειπών· Λαβὲ	τριόδοντα	καὶ λυχνοῦχον, ἐπιφέρει· Ἐεγὼ δὲ
[15, 675]	ἀτερπῆ, χλωροῖς πετάλοις καὶ κορύμβοις	σκιάζοντα	τὸ μέτωπον καὶ τοὺς ἐν
[15, 686]	καὶ ἄλλοις χρυσοῖς σκεύεσιν μύρα,	νυστάζοντα	τὸν Κύνουλκον θεασάμενός τις πολλῷ
[15, 677]	μετὰ πολλῆς τερατείας ἐπέδειξεν τὸν	ῥοδίζοντα	λωτόν, φάσκων αὐτὸν δεῖν καλεῖν
[15, 684]	τις ἢ ἑλένειον ἢ ἀστέρα	φωτίζοντα	δρέψας εἰνοδίοισι θεῶν παρακάββαλε σηκοῖς
[15, 698]	οὕτως· (Ἐς δὲ Θάσον μ´	ἐλθόντα	μετεωρίζοντες ἔβαλλον πολλοῖσι σπελέθοισι, καὶ
[15, 671]	τοὺς ἡμίσεις καὶ ἑκατέρῳ γίνονται	τριάκοντα·	(καὶ τρίτῳ ἐπεισελθόντι συνδιαιρούμενοι τοὺς
[15, 671]	στεφάνους. Φημὶ οὖν τὸν τῶν	ἑξήκοντα	ἀριθμὸν εἰς ἓξ συμπότας δύνασθαι
[15, 671]	ἐσμὲν δῆλον. Ὁ οὖν τῶν	ἑξήκοντα	ἀριθμὸς εἰς ἓξ συμπληρωθέντος τοῦ
[15, 671]	ὁ πρῶτος καὶ ἔλαβεν στεφάνους	ἑξήκοντα·	ἐπεισελθόντι τῷ δευτέρῳ δίδωσιν τοὺς
[15, 683]	κλήροισιν ἀνέτρεφεν Ἠμαθίοισιν, αἰὲν ἐς	ἑξήκοντα	πέριξ κομόωντα πετήλοις· δεύτερα Νισαίης
[15, 666]	Βακχίου τοξεύμασιν κάρα γέροντος· τὸν	βαλόντα	δὲ στέφειν ἐγὼ ´τετάγμην, ἆθλα
[15, 667]	μὴ σκληρὰν ἔχειν τὴν χεῖρα	μέλλοντα	κοτταβίζειν. (Ἐκάλουν δ´ ἀπ´ ἀγκύλης
[15, 690]	Εὔπολις δ´ ἐν Μαρικᾷ· Ψάγδαν	ἐρυγγάνοντα.	Εὔβουλος δ´ ἐν Στεφανοπώλισιν· Αἰγυπτίῳ
[15, 691]	καὶ ἐν Μαρικᾷ Εὔπολις Σάγδαν	ἐρυγγάνοντα	λέγων. Ὅπερ ὁ Θυατειρηνὸς Νίκανδρος
[15, 679]	τὸν θεῖον Πλάτωνα ὑπολάβωμέν σε	ἀποθανόντα	μεταμορφωθῆναι (ἐν τῷ περὶ Ψυχῆς)
[15, 669]	ὃς ἐν Ὀμφάλῃ φησίν· Πίνειν	μένοντα	τὸν καλῶς εὐδαίμονα (κρεῖττον· μάχαι
[15, 673]	(φορεῖν τὸν καὶ νῦν ἔτι	διαμένοντα	τῆς δάφνης στέφανον. Μνημονεύειν δ´
[15, 675]	τοὺς ἐν τῷ σφίγγειν τόνους	ὑπομένοντα,	προσέτι δὲ ψύχοντα χωρὶς ὀδμῆς
[15, 684]	χρυσανθὲς ἀμέργων λείριά τε στήλαισιν	ἐπιφθίνοντα	καμόντων καὶ γεραὸν πώγωνα καὶ
[15, 698]	ἔπος εἶπον· μνέα μ´ ἀνέπεισε	γέροντα	καὶ οὐκ ἐθέλοντ´ ἀναβῆναι καὶ
[15, 675]	Ἀγαθὸν ἐπιφωνοῦσι Δαίμονα, τιμῶντες τὸν	εὑρόντα	(δαίμονα) ἦν δ´ οὗτος ὁ
[15, 681]	καὶ λείριον. Εἶθ´ ὑποβὰς ὡς	διαλλάσσοντα	τίθησιν νάρκισσον καὶ λείριον. Εὔμαχος
[15, 666]	δὲ λυχνία ἀναγόμενα πάλιν τε	συμπίπτοντα.	Εὔβουλος Βελλεροφόντῃ· Τίς ἂν λάβοιτο
[15, 693]	καὶ διακρατοῦντα θεὸν καὶ ἀεὶ	περιπολεύοντα	τὸν κόσμον ἀλλότριον εἶναι μέθης.
[15, 678]	ΚΥΛΙΣΤΟΝ τινα καλούμενον στέφανον καὶ	μνημονεύοντα	αὐτοῦ Ἄρχιππον ἐν Ῥίνωνι διὰ
[15, 671]	ἐστὶν ἔννομα· οὗ φασι τὸν	θύοντα	τοῖς κεκλημένοις δείξαντα δεῖν τὸ
[15, 675]	ἐφρόντισαν. Διὸ μυρσίνης μὲν στέφανον	στύφοντα	καὶ τὴν οἴνων ἀναθυμίασιν ἀποκρουόμενον,
[15, 680]	ταῦτα τῶν φίλων ἕνα αὐτὸν	ἔχοντα	ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων
[15, 675]	καὶ κατὰ πάντα τόπον γεννώμενον,	ἔχοντα	καὶ πρόσοψιν οὐκ ἀτερπῆ, χλωροῖς
[15, 692]	μὲν ὀπίσω τὸ δ´ ἔμπροσθεν	ἔχοντα	πρόσωπον. Ἀπὸ τούτου καὶ τὸν
[15, 675]	ἀναθυμίασιν ἀποκρουόμενον, ἔτι δὲ ῥόδινον	ἔχοντά	τι καὶ κεφαλαλγίας παρηγορικὸν σὺν
[15, 701]	Τυχεῖν δὲ τόξα μετὰ χεῖρας	ἔχοντα	τὸν Ἀπόλλωνα. Τοῦτο δ´ ἐστὶν
[15, 693]	δεῖν λέγοντες τὸν τὰ ὅλα	συνέχοντα	καὶ διακρατοῦντα θεὸν καὶ ἀεὶ
[15, 670]	θείῳ στεφάνῳ μικρὸν καὶ τὸν	τυχόντα	μεῖναι. Στεφανοῦσιν δὲ τὰς τῶν
[15, 699]	(ὡς τάραχον γίνεσθαι οὐ τὸν	τυχόντα	τῶν ἐπὶ τούτοις πίστεων παρὰ
[15, 675]	σφίγγειν τόνους ὑπομένοντα, προσέτι δὲ	ψύχοντα	χωρὶς ὀδμῆς καρούσης. Καὶ ταύτῃ
[15, 669]	τοῦ Κυρηναίου· (Τὰ δὲ ῥόδα	φυλλοβολεῦντα	τὠνδρὸς ἀπὸ στεφάνων πάντ´ ἐγένοντο
[15, 684]	Τὰς δ´ ἀνθήσεις λαμβάνειν δεῖ	συνακολουθοῦντα	τοῖς ἄστροις τὸ ἡλιοτρόπιον καλούμενον
[15, 686]	καλὸν Ξενοφῶντα ἐν τῷ Συμποσίῳ	ποιοῦντα	τὸν Σωκράτην τοιαυτὶ λέγοντα· Νὴ
[15, 667]	ἐφικοίμην αὐτός´. {Α. Ἀλλὰ μάνθανε.	Ἀγκυλοῦντα	γὰρ δεῖ σφόδρα τὴν χεῖρα
[15, 668]	διὰ τούτων· Ὁ διαγρυπνήσας (τὸν	πυραμοῦντα)	λήψεται τὰ κοττάβια καὶ τῶν
[15, 674]	ὁ συγγραφεύς· ἀπέδειξε δὲ καὶ	διαφωνοῦντα	αὐτὸν κατ´ ἔνια τῶν ἱστορηθέντων
[15, 679]	~(Οὔτοι γένειον ὧδε χρὴ διηλιφὲς	φοροῦντα	κἀντίπαιδα καὶ γένει μέγαν γαστρὸς
[15, 693]	τὸν τὰ ὅλα συνέχοντα καὶ	διακρατοῦντα	θεὸν καὶ ἀεὶ περιπολεύοντα τὸν
[15, 688]	τάρβους θυγάτηρ. Ἀναξανδρίδης δὲ τὸν	ἀγωνιῶντα	παράγει λέγοντα· (Ὦ πονηρὰ καρδία,
[15, 683]	Ἠμαθίοισιν, αἰὲν ἐς ἑξήκοντα πέριξ	κομόωντα	πετήλοις· δεύτερα Νισαίης Μεγαρηίδος, οὐδὲ
[15, 670]	τὴν ἀνάθεσιν. Ὅθεν Λυκοφρονίδης τὸν	ἐρῶντα	ἐκεῖνον αἰπόλον ἐποίησε λέγοντα· Τόδ´
[15, 686]	οὐκ οἴδατε καὶ τὸν καλὸν	Ξενοφῶντα	ἐν τῷ Συμποσίῳ ποιοῦντα τὸν
[15, 688]	γὰρ εὐθύς, ἄν μ´ ἴδῃς	δεδοικότα.	Πλάτων δέ φησι τὸν τῶν
[15, 683]	ἐφερπύζων διάηται ἠὲ κατακρεμάησιν ἐφιμείρων	ποτὰ	Νυμφέων. Καὶ δ´ αὐτῆς μήκωνος
[15, 701]	βάσιν, ὑπεξῆλθεν τοῦ συμποσίου ὑπνηλὸς	κάρτα	γενόμενος. Τῶν δὲ πολλῶν τὸ
[15, 681]	πυλεῶνα κἠράτω κυπαίρω. Καὶ Ἴβυκος·	Μύρτα	τε καὶ ἴα καὶ ἑλίχρυσος,
[15, 684]	ὠλίσθηναν ἐνιχρίμψαντε καρείοις· ἁδρύνει δὲ	βλάστα	βαθεῖ´ ἐν τεύχεϊ κόπρος, (σαμψύχου
[15, 689]	Ἡ δὲ Συρία τὸ παλαιὸν	χρηστὰ	πάντα παρείχετο, μάλιστα δὲ τὸ
[15, 694]	Ὦ Πάν, Ἀρκαδίας μέδων κλεεννᾶς,	ὀρχηστὰ	Βρομίαις ὀπαδὲ Νύμφαις, γελάσειας, ὦ
[15, 683]	βλάστας τάφροις τ´ ἐμπήξειας, ὅσον	διπάλαιστα	τελέσκων. Πρῶτα μὲν Ὠδονίηθε Μίδης
[15, 672]	ἀποθέσθαι παρὰ τὸν αἰγιαλόν· καὶ	ψαιστὰ	αὐτῷ ποιήσαντας περιδεεῖς ἀπαλλάττεσθαι. Τῆς
[15, 672]	εἰς τὴν ᾐόνα καὶ ἀφαγνίζεσθαι	ψαιστά	τε αὐτῷ παρατίθεσθαι· καὶ καλεῖσθαι
[15, 702]	Ἀρίφρονος τοῦ Σικυωνίου τόνδε· Ὑγίεια,	πρεσβίστα	μακάρων, μετὰ σοῦ ναίοιμι τὸ
[15, 682]	κύκλον πεφυκέναι δι´ ἔτους ἄνθη	ἥδιστα	καὶ εὐχρούστατα, ὅμοια ταῖς καλουμέναις
[15, 686]	ἀλλὰ καὶ ἀκροάματα καὶ θεάματα	ἥδιστα	παρέχεις. Τί οὖν εἰ καὶ
[15, 682]	εἰσι διαφοραί. Τὰ μὲν γὰρ	πλεῖστα	αὐτῶν (εἰσὶν) πεντάφυλλα, τὰ δὲ
[15, 673]	Ἀντιφῶντι τῷ τραγῳδιοποιῷ Πληξίππου καὶ	πλεῖστα	ὅσα καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ
[15, 667]	τῶ πόντω δὲ βάλλοντι νέμω	πλεῖστα	τύχης τὸ δ´ ἆθλον. Ἀριστοφάνης
[15, 689]	τὸ παλαιὸν χρηστὰ πάντα παρείχετο,	μάλιστα	δὲ τὸ τήλινον, νῦν δὲ
[15, 689]	φησί, τοῖς μύροις διέφερεν καὶ	μάλιστα	(ἐν) τῷ μεγαλλείῳ, νῦν δὲ
[15, 682]	καὶ τῶν ἄλλων ἀνθέων ἄκρατοι	μάλιστα	καὶ θεῖαι αἱ ὀσμαί· διαφερόντως
[15, 678]	λέγοντα τάδε· Ἐκκύλιστοι στέφανοι καὶ	μάλιστα	οἱ ἐκ ῥόδων. Καὶ τὸ
[15, 691]	ἀλείφεσθαι πᾶν τὸ σῶμα καὶ	μάλιστα	τὴν κεφαλήν. ~Φησὶν γὰρ ὁ
[15, 670]	Ἢ ὅτι ἀναλύσεις περὶ μόνους	μάλιστα	τοὺς ἐρῶντας καὶ καταδεδεμένους γίνονται,
[15, 684]	Λευκερέης ἱερὸν περικαλλέος, ὅ ῥα	μάλιστα	φίλατο. Ἀπὸ τούτου δέ φησι
[15, 688]	τὸ δὲ μετώπιον καὶ Μενδήσιον	κάλλιστα	ἐν Αἰγύπτῳ σκευάζεται· σκευάζεται δὲ
[15, 688]	ἵκετ´ ἀυτμή. Γίνεται δὲ μύρα	κάλλιστα	κατὰ τόπους, ὡς Ἀπολλώνιός φησιν
[15, 694]	καλὸς Πλάτων αὐτοῦ μέμνηται ὡς	ἄριστα	εἰρημένου, ὁ Μυρτίλος ἔφη Ἀναξανδρίδην
[15, 692]	Θεόδωρε, μύροις παρὰ πότον τοῖς	ἐλάχιστα	καροῦν δυναμένοις, τοῖς στύφουσιν δὲ
[15, 693]	Ἡ τοῦ δὲ Σωτῆρος Διὸς	τάχιστά	γε ἀπώλεσε ναύτην καὶ κατεπόντωσέν
[15, 678]	ἐν αὐτῷ τὰ τῆς Εὐρώπης	ὀστᾶ	κομίζεσθαι, ἣν ἐκάλουν Ἑλλωτίδα. Ἄγεσθαι
[15, 693]	Ἀττικῶν ἐκείνων σκολίων· ἅπερ καὶ	αὐτὰ	ἄξιόν ἐστί σοι ἀπομνημονεῦσαι διά
[15, 682]	περὶ Ἁλικαρνασσοῦ Κυπρία Ἁλικαρνασσέως (δ´)	αὐτὰ	εἶναί φησι ποιήματα· λέγει δ´
[15, 675]	βαρύνειν ἄλλως κεφαλὴν περιστατέον. Τὰ	αὐτὰ	εἴρηκεν καὶ Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ
[15, 682]	οὖν ὅστις ἐστὶν ὁ ποιήσας	αὐτὰ	ἐν τῷ αʹ οὑτωσί· Εἵματα
[15, 671]	ἃ παρέθηκ´ αὐτοῖς ἰδεῖν. Τὰ	αὐτὰ	ἰαμβεῖα φέρεται καὶ παρὰ Ἀντιφάνει
[15, 688]	οἶδε τῶν μύρων, (ἔλαιον δ´	αὐτὰ	καλεῖ μετ´ ἐπιθέτου· Ῥοδόεντι δ´
[15, 697]	ἂν τιμαῖς ἐκόσμησα τὸ σῶμα.	Τοιαῦτα	λέγοντος τοῦ Δημοκρίτου ὁ Κύνουλκος
[15, 700]	τῶν ἀπαντώντων τινὰς ἡμῖν, ὅτι	τηνικαῦτα	μεθύων περιπατῶ. Ποῖος γάρ ἐστιν
[15, 692]	τὸ ἀπ´ αὐτοῦ Ἰανοῦκλον ὀνομαζόμενον.	Τοσαῦτα	καὶ περὶ μύρων ἐλέχθη. Καὶ
[15, 694]	πάντα δ´ ἦν τὰ λεχθέντα	ταῦτα·	αʹ Παλλὰς Τριτογένει´, ἄνασς´ Ἀθηνᾶ,
[15, 697]	πολέμῳ μᾶλλον ἐπωφελεῖ. Καὶ μετὰ	ταῦτα	ἀποβλέψας εἰς αὐτὸν ἔφη· ἀλλ´
[15, 671]	Ὕπνου Ἀλέξιδος· Οὐδ´ ἐν Τριβαλλοῖς	ταῦτά	γ´ ἐστὶν ἔννομα· οὗ φασι
[15, 687]	καὶ τὸ καλὸν εἶχεν αὐτῇ·	ταῦτα	δ´ ἐστὶν οἰκεῖα τῆς ἀρετῆς.
[15, 670]	(τὰ τῶν ἐρωμένων πρόθυρα) διὰ	ταῦτα	δὲ καὶ θύουσιν ἔνιοι ἐπὶ
[15, 673]	τοῦ Ἀντιφῶντος εἰπόντος, σφετερισάμενος καὶ	ταῦτα	ἐπέγραψέν τι βιβλίον Περὶ τοῦ
[15, 674]	καὶ τὰ στήθη καὶ ἐμύρουν	ταῦτα,	ἐπεὶ αὐτόθι ἡ καρδία. Ἐκάλουν
[15, 685]	δὲ γαστρίζου, Κύνουλκε· καὶ μετὰ	ταῦτα	ἡμῖν εἰπὲ διὰ τί Κρατῖνος
[15, 673]	λύγῳ καὶ τρύγα πίνει μελιηδέα.	Ταῦτα	ἴσασιν οἱ θεοὶ ὡς πρῶτος
[15, 690]	συνθείς σοι φέρειν τὰ κινναμώμινα	ταῦτα	καὶ τὰ νάρδινα. Παρὰ πολλοῖς
[15, 687]	τὴν ἀρετὴν φῆσαι τιμᾶν ἀνεκτέον.	Ταῦτα	μὲν ὁ Κλέαρχος. Σοφοκλῆς δ´
[15, 698]	δραχμάς, σὺ δὲ μικρὸν ἐπέψω.	Ταῦτά	μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη,
[15, 676]	Ναυκρατίτην. Ὁ μὲν οὖν Πολύχαρμος	ταῦτα.	Οἷς κἀγὼ πείθομαι, ἡγούμενος οὐκ
[15, 675]	περὶ μὲν τούτων, (ὦ ἑταῖροι,	ταῦτα.	Περὶ δὲ τοῦ Ναυκρατίτου στεφάνου
[15, 692]	περὶ μύρων ἐλέχθη. Καὶ μετὰ	ταῦτα	πλείστων τῶν μὲν Ἀγαθοῦ Δαίμονος
[15, 682]	φυτεύουσιν κύκλῳ τῶν κηπευμάτων· καὶ	ταῦτα	συμπλεκόμενα περιβόλου παρέχεται δυσπάροδον ἀσφάλειαν.
[15, 680]	καλέσαι τὸν Ἄμασιν καὶ μετὰ	ταῦτα	τῶν φίλων ἕνα αὐτὸν ἔχοντα
[15, 702]	οἶνον σὺν ὀκτὼ λαμβάνειν ἐπίσταμαι.	Ταῦτα,	φίλτατε Τιμόκρατες, κατὰ τὸν Πλάτωνα
[15, 679]	τὰ ἐκ τῶν Εὐβούλου Στεφανοπωλίδων	ταῦτα·	Ὦ μάκαρ, ἥτις ἔχους´ ἐνὶ
[15, 695]	τωὐτὸν ἔχους´ ἐμπεδέως ἔθος· ἐν	ταὐτᾷ	πυέλῳ τόν τ´ ἀγαθὸν τόν
[15, 670]	λύσιν σημεῖον τοῦ περὶ τὸν	ἔρωτα	δεσμοῦ νομίζοντες ἐρᾶν φασιν τοὺς
[15, 692]	συμβαλοῦμαί τι μέλος ὑμῖν εἰς	ἔρωτα	κατὰ τὸν Κυθήριον ποιητήν, ὅτι
[15, 683]	τ´ ἐμπήξειας, ὅσον διπάλαιστα τελέσκων.	Πρῶτα	μὲν Ὠδονίηθε Μίδης ἅπερ Ἀσίδος
[15, 667]	(Ἀμειψίας Ἀκοκοτταβίζουσιν· Ἡ Μανία, φέρ´	ὀξύβαφα	καὶ κανθάρους καὶ τὸν ποδανιπτῆρ´,
[15, 667]	πληροῦται ἐπινεῖ τε ἐπ´ αὐτῆς	ὀξύβαφα	κενά, ἐφ´ ἃ βάλλοντες τὰς
[15, 686]	ταύτῃ μου διαλέξει κατὰ τὸν	Ἀντιφά	Στεφάνους ἐνεγκεῖν δεῦρο τῶν χρηστῶν
[15, 683]	ὄφρα δύο κροκόωντες ἐπιζυγέοντε κορύμβοι	(μέσφα	συνωρίζωσιν ὑπερφιάλοιο μετώπου, χλωροῖς ἀμφοτέρωθεν
[15, 700]	Ξυλολύχνου δὲ μέμνηται Ἄλεξις· καὶ	τάχα	τούτῳ ὅμοιόν ἐστι τὸ παρὰ
[15, 690]	καὶ ψυκτηρίοις πτεροῖς ἀναστήσαντα προσθίαν	τρίχα.	Ἴων Ὀμφάλῃ· Βακκάρεις δὲ καὶ
[15, 679]	συνίλλεται (τε) ἡδυπότατον περὶ νυμφίον	εὔτριχα,	Κισσὸς ὅπως Καλάμῳ περιφύεται αὐξόμενος
[15, 678]	Γλώσσαις. Φιλητᾶς δ´ οὕτως γράφει·	Ἰάκχα,	ἐν τῇ Σικυωνίᾳ στεφάνωμα εὐῶδες·
[15, 667]	προείρηκε μὲν καὶ ὁ Ἀντιφάνης·	ᾠὰ	γάρ ἐστι καὶ πεμμάτια καὶ
[15, 666]	λυχνίον ἐστί. Πρόσεχε τὸν νοῦν·	ᾠὰ	μὲν πέντε νικητήριον. {Β. Περὶ