HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

κ = 8 formes différentes pour 93 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, pages

[9, 392]   τῶν βαρυτόνων λέγεται, διὰ τοῦ κ> ἐπὶ γενικῆς κλίνεται, κήρυκος, πέλυκος,

[9, 401]   μίμαρκυς. Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ κʹ τῶν ἱστοριῶν (περὶ τὴν Βισαλτίαν

[9, 394]   κορῶναι καὶ κολοιοί· ἐπῳάζει δ´ ἐκ διαδοχῆς πᾶν τὸ περιστεροειδὲς γένος,

[9, 383]   μὴ καί τις αὐτῶν τὰ (ἐκ Δυσκόλου Μενάνδρου βρενθυόμενος λαρυγγίσῃ τάδε·

[9, 402]   ἐν Ἱπποτρόφῳ τοιαῦτα παρασκευάζει· (Βαῖν´ ἐκ θαλάμων κυπαρισσορόφων ἔξω, Μάνη· στεῖχ´

[9, 374]   δ´ εἶναι τὸ γένος Ῥόδιος ἐκ Καμίρου. Θαυμάζω οὖν πῶς καὶ

[9, 378]   ~(Ἐπεὶ μάγειρον ἂν λάβῃς ἀληθινόν, ἐκ παιδὸς ὀρθῶς εἰς τὸ πρᾶγμ´

[9, 377]   Κινεῖ γὰρ ἁθρόος οὗτος· εἰσελήλυθεν, ἐκ πεντεκαίδεχ´ ἡμερῶν προηλπικὼς τὸ δεῖπνον,

[9, 399]   Συνωνύμων οὕτως γράφει· (Ὀσφύος αἱ ἐκ πλαγίων σάρκες ἐπανεστηκυῖαι ψύαι. Τὰ

[9, 381]   διακλύσας ἐπιμελῶς οἴνῳ πολλάκις ἐκρέμασα ἐκ ποδῶν. Εἶτα πάλιν οἴνῳ διέβρεξα

[9, 369]   λαθαρωκοι. Γογγυλίδος δισσὴ γὰρ ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη μακρή τε στιφρή

[9, 369]   δὲ Ἀλεξανδρείᾳ πικρά. Τὸ δ´ ἐκ Ῥόδου φερόμενον σπέρμα εἰς Ἀλεξάνδρειαν

[9, 388]   κυάνεον, (σκέλη μακρά, ῥύγχος ἠργμένον ἐκ τῆς κεφαλῆς φοινικοῦν, μέγεθος ἀλεκτρυόνος,

[9, 388]   τόπων καὶ πυρὸς καὶ λίθων ἐκ τῆς Λυδίας μετακομισθέντες, φησίν, εἰς

[9, 379]   ψυχὴν ἔχειν ἄπει γεγονὼς μάγειρος ἐκ τῆς οἰκίας ἐν οὐχ ὅλοις

[9, 392]   διαμένειν δὲ τὰς θηλείας, τεκμαιρόμενος ἐκ τῆς χρόας τὴν πιθανότητα· ἀλλάττεσθαι

[9, 374]   ἵππου καὶ ἀπήγγειλέν τι τῶν ἐκ τοῦ ᾄσματος. Ἦν δὲ τὴν

[9, 369]   καὶ θῆλυ· γίνεσθαι δ´ ἄμφω ἐκ τοῦ αὐτοῦ σπέρματος. Ποσειδώνιος δ´

[9, 409]   ὕδωρ εἰς ὃ ἀπέβαπτον δαλὸν ἐκ τοῦ βωμοῦ λαμβάνοντες ἐφ´ οὗ

[9, 374]   Εἴρηται δ´ οὕτως ἐπειδὴ καὶ ἐκ τοῦ λέκτρου ἡμᾶς διεγείρει. Οἱ

[9, 403]   βιβλίων καὶ τὴν θυίαν ἠφάνισαν ἐκ τοῦ μέσου, οἷον λέγω κύμινον,

[9, 392]   ἀγέλας τῶν ζῴων τούτων φερομένας ἐκ τοῦ πελάγους ἱζάνειν εἰς τὴν

[9, 395]   τοῖς λεγομένοις (Καταγωγίοις μιᾶς προπετασθείσης ἐκ τοῦ πελάγους περιστερᾶς καὶ εἰς

[9, 407]   γραφαί, καὶ βρέξας τὸν δάκτυλον ἐκ τοῦ στόματος διήλειψε τὴν δίκην

[9, 391]   Διόπερ καὶ τοὺς ἐξαπατωμένους ῥᾳδίως ἐκ τοῦ τυχόντος οἱ κωμικοὶ ὤτους

[9, 373]   καλὸν (ἡμῖν τι καὶ θαυμαστὸν ἐκ τοῦδ´ ὄρνεον. Στράττις Ψυχασταῖς· Αἱ

[9, 408]   Κηφισόδωρος περὶ τὸ βῆμ´, ἐπέρδετο. ~(Ἐκ τούτων δῆλόν ἐστιν ὅτι Τηλέμαχος

[9, 406]   (ὁ) κύαμος, πισός· ἐτνηρὸν γὰρ ἐκ τούτων ἕψημα γίνεται· τὰ δὲ

[9, 403]   παλαιὰ καὶ θρυλούμενα ἀρτύματ´ ἐξήλειψαν ἐκ τῶν βιβλίων καὶ τὴν θυίαν

[9, 373]   τῷ πατρί; Τὸν δ´ ἀλεκτρυόνα ἐκ τῶν ἐναντίων οἱ ἀρχαῖοι καὶ

[9, 390]   τὸ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ ποιοῦσιν ἐκ τῶν λεκανίδων λαμβάνοντες καὶ ταχέως

[9, 376]   καλῶν ζωμῶν πλέες καὶ τὰ ἐκ τῶν σαρκῶν εἰς λεπτὰ κατακνιζόμενα

[9, 398]   τοῖς Μυσοῖς καὶ Παίοσιν ὑπεμνήσθην ἐκ τῶν ὑπ´ Ἀριστοφάνους εἰρημένων τὸν

[9, 397]   πόθον τῆς τῶν ὀρνίθων θέας ἔκ τε Λακεδαίμονος καὶ Θετταλίας καὶ

[9, 408]   {Α. Λέγ´ αὐτό· καὶ γὰρ οὐκ ἀγέλοιόν ἐστ´ ἴσως. {Β. Ἔτνος

[9, 402]   τῷ ἐπιγραφομένῳ Μελεάγρῳ τοῦτο ἱστόρηται. (Οὐκ ἀγνοῶ δ´ ὅτι οἱ περὶ

[9, 405]   μὲν λήψει σχεδὸν αἰεὶ γάρ· οὐκ αἰεὶ δὲ τὴν τούτων χάριν

[9, 393]   φησιν Ἀλέξανδρος πολλοῖς τελευτῶσιν παρακολουθήσας οὐκ ἀκοῦσαι ᾀδόντων. Ὁ δὲ τὰ

[9, 406]   καὶ καλουμένην Βαλλητύν· περὶ ἧς οὐκ ἄν τι εἴποιμι μὴ παρ´

[9, 376]   ζῷον τοῦτο περίσεπτον ἡγοῦνται καὶ οὐκ ἄν, φησί, τῶν κρεῶν δαίσαιντο.

[9, 371]   μὲν Εὐβούλῳ ἐν Πορνοβοσκῷ οὕτως· (Οὐκ ἂν δυναίμην ἐμφαγεῖν ἄρτον τινά·

[9, 372]   μέγιστον· εἰ μὴ γὰρ ἦν, οὐκ ἂν ἐπεθύμουν οὐδ´ ἂν ἐδαπανῶντο.

[9, 383]   ἀνθρωπίνως λαλεῖν τε. Τὸν δ´ οὐκ ἂν ταχὺ ἔπεισεν ἡ Πειθὼ

[9, 407]   οἰκείων ἀπολωλότων. (Ἔκλαιον οὖν ἐγκαλυψάμενοι, οὐκ ἀνέστησαν δ´, ἵνα μὴ γένωνται

[9, 394]   αὐτὰς (ὅταν μέλλωσιν ἀναβαίνειν ἢ οὐκ ἀνέχεσθαι τὰς θηλείας. Ὁ δὲ

[9, 393]   οἷον ἔχουσι, χέννια τίλλοντες καλκατιαδεισαλέοντα. Οὐκ ἀπελείποντο δὲ ἡμῶν τοῦ συμποσίου

[9, 383]   τὰ κρέα δ´ ἔσται τ´ οὐκ ἀπεξηραμμένα, ἔγχυλα δ´ ἀτρεμεὶ καὶ

[9, 394]   τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα ζῇ ἔτη. Οὐκ ἀπολείπουσι δ´ ἕως θανάτου οὔτε

[9, 380]   μάγειρος ἔφη· Λέξω τοίνυν κἀγὼ οὐκ ἀρχαίαν ἐπίνοιαν, ἀλλ´ εὕρεσιν ἐμήν

[9, 397]   Ἐλεατικὸς Παλαμήδης ὁ ὀνοματολόγος ἔφη· Οὐκ ἄχαρι κρέας τὸ τῶν δορκώνων.

[9, 408]   τοὺς Καλλιμάχου πίνακας χλευάζει τοὺς οὐκ εἰδότας τὴν διαφορὰν τοῦ τε

[9, 405]   τὴν τυραννικὴν φακῆν. Τὸ μέγιστον οὐκ εἴρηκα· Λαχάρους (τινός) ὅτ´ ἦν

[9, 397]   ἔτους ᾠὰ δώδεκα· ταῦτα δὲ οὐκ εἰς ἅπαξ, ἀλλὰ παρ´ ἡμέρας

[9, 400]   ἀρχὰς δ´ ἡ μὲν Ἀστυπάλαια οὐκ εἶχεν λαγώς, ἀλλὰ πέρδικας Πολύγονον

[9, 380]   τὸν νεφρόν. Πολὺν ἐποίησας θόρυβον· οὐκ εἶχεν νεφρόν. (Ἔλεγον. Ἔκυπτον οἱ

[9, 380]   ἔφη· Ἀριστοφάνης ἐν Προάγωνι· Τί οὐκ ἐκέλευσας παραφέρειν τὰ ποτήρια; (Σώφρων

[9, 372]   τραπέζης. Ἑώρακα δὲ καὶ αὐτὸς οὐκ ἐλάττω γηθυλλίδα γογγυλίδος καὶ τῆς

[9, 387]   μὴ αὔριον ἀποδῷς τὰ ὡμολογημένα, οὐκ ἐξαπατήσεως δημοσίᾳ σε γράψομαι, ἀλλὰ

[9, 396]   Βαβυλῶνι ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ οὐκ ἔξεστι θύειν ὅτι μὴ γαλαθηνὰ

[9, 387]   τῶν ὀρνίθων ἔγωγε ἀκούω καὶ οὐκ ἐπὶ ἵππων ὡς πολλοί· Τοὺς

[9, 398]   τὴν ἐνοῦσαν τῇ προσῳδίᾳ φύσιν οὐκ ἐπὶ τῶν φωνηέντων αὐτὴν τιθέασιν

[9, 386]   λέγεις σύ; Ποδαπὸς οὑτοσὶ ἅνθρωπος; Οὐκ ἐπίστασαι ζῆν· ψυχρά σοι ἅπαντα

[9, 387]   δὲ δὴ τίς ἐστιν ὄρνις; Οὐκ ἐρεῖς; {Β. Ἐπικεχοδὼς ἔγωγε φασιανικός.

[9, 380]   καὶ λιπαρούντων δεικνύναι τὴν σοφίαν, Οὐκ ἐρῶ, φησί, τῆτες, μὰ τοὺς

[9, 386]   Γυναικομανίᾳ οὑτωσὶ λέγων· Εὐρύβατε κνισολοῖχε, οὐκ ἔσθ´ ὅπως οὐκ ὀλβιογάστωρ εἶ

[9, 377]   παραινεῖ· Ὅταν ἐρανισταῖς, Καρίων, διακονῇς, οὐκ ἔστι παίζειν οὐδ´ ἃ μεμάθηκας

[9, 408]   νικᾷ τε πάντας χρηστὸς ὤν, οὐκ ἔστι χειρόνιπτρον. Ἐπίχαρμος δ´ ἐν

[9, 397]   εἴ τις ἔλθοι βουλόμενος θεάσασθαι, οὐκ ἔστιν ὅστις ἔτυχε. Καὶ ταῦτα

[9, 405]   ἐπεὶ εἶπ´ ἀρτίως ὅρον γὰρ οὐκ ἔσχηκεν οὗ ὁ καιρός αὐτὴ

[9, 367]   εἴσω ποικίλων παροψίδων κόσμου βρύουσαν, οὐκ ἔτ´ εἰς ἔμ´ ἔβλεπεν. Καὶ

[9, 372]   ὁμοῦ ταῖς γογγυλίσιν ἀροῦσιν, ὥστ´ οὐκ ἔτ´ οὐδεὶς οἶδ´ ὁπηνίκ´ ἐστὶ

[9, 367]   παντὸς ὁμοίως, ὀρθῶς δ´ ἀντιλέγειν οὐκ ἔτι τοῦτ´ ἐν ἔθει· καὶ

[9, 386]   παλαιῶν, ἐγώ σοι ἦρι μάλ´ οὐκ ἐφ´ Ἑλλήσποντον πλεύσας, ἀλλ´ εἰς

[9, 390]   μεγάλοι, γλῶσσα ὀστώδης, πρόλοβον δ´ οὐκ ἔχει (Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιος

[9, 397]   ἔστιν ὅστις ἔτυχε. Καὶ ταῦτα οὐκ ἐχθὲς οὐδὲ πρῴην, ἀλλ´ ἔτη

[9, 392]   ὄρτυξ λεπτοτράχηλός ἐστι τοῦ ἄρρενος οὐκ ἔχων τὰ ὑπὸ τῷ γενείῳ

[9, 380]   πεπλευκότες, ~(λεπτὸν ἔριφον καὶ μικρόν. Οὐκ ἦν ἐκφορὰ Λύκῳ κρεῶν τότ´

[9, 382]   ὁ δεῖνα· κατ´ ὄνομ´ ἀνελογιζόμην· οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς οὐδὲ εἷς

[9, 379]   μακρὰν τούτου ἐστὶ λέγων τοιάδε· Οὐκ ἴστε ταῖς πλείσταισι τῶν τεχνῶν

[9, 386]   τῶν ὁμοτέχνων μου ποιεῖ. {Β. Οὐκ οἴομ´ οὐδ´ ἄλλ´ οὐδὲν ὧν

[9, 382]   ἄρα παρέσται δαιτυμὼν οὐδεὶς ὅλως; Οὐκ οἴομαί γε Δαιτυμών. Ἐλογιζόμην· ἥξει

[9, 382]   ὥσθ´ ἁπλῶς μοι διαλέγου. (Ὅμηρον οὐκ οἶσθα λέγοντα; Καὶ μάλα ἐξῆν

[9, 379]   ἄνδρες δικασταί, (δικαστὰς γὰρ ὑμᾶς οὐκ ὀκνήσαιμ´ ἂν καλεῖν, ἀναμένων τὴν

[9, 386]   Εὐρύβατε κνισολοῖχε, οὐκ ἔσθ´ ὅπως οὐκ ὀλβιογάστωρ εἶ σύ. (Φασιανικοῦ δὲ

[9, 382]   οὗτοι ἅμα ἴσως ταῦτ´ ἐκμανθάνοντες οὐκ ὀλίγην ὑμῖν θυμηδίαν παρέχουσιν. (Καὶ

[9, 369]   βουνιάς. Θεόφραστος δὲ βουνιάδα μὲν οὐκ ὀνομάζει, ἄρρενα δὲ καλεῖ τινα

[9, 394]   περὶ ζῴων μορίων τὴν φάβα οὐκ ὀνομάζει, καίτοι Αἰσχύλου ἐν τῷ

[9, 406]   (Ἀλλ´ ἔγωγε, φησὶν ὁ Δημόκριτος, οὐκ ὢν Λαβάργυρος ὡρολογητὴς κατὰ τὸν

[9, 378]   οἷος εἶ γε, φίλτατε; {Α. Οὔκ, ἀλλ´ ἐν ὅσῳ προσέρχετ´ ἐξ

[9, 385]   παρέθηκέ τις ἡμῖν. Φιλήμων Θησαυρῷ· Οὔκ ἐστ´ ἀληθὲς παραλογίσασθ´ οὐδ´ ἔχειν

[9, 367]   Σκύθαις ἔφη· Τουτὶ τὸ κακὸν οὔκ ἐστ´ ἔτι (κακόν. Τὸ θυγάτριόν

[9, 390]   ἐστι μὲν παρόμοιος τῇ γλαυκί, οὔκ ἐστι δὲ νυκτερινός. Ἔχει τε

[9, 382]   πάνυ. (Σῦν ἄρα θύεις ἐρυσίχθον´; Οὔκ, ἔφην ἐγώ. Βοῦν δ´ εὐρυμέτωπον;

Livre, pages
[9, 392]	τῶν βαρυτόνων λέγεται, διὰ τοῦ	κ>	ἐπὶ γενικῆς κλίνεται, κήρυκος, πέλυκος,
[9, 401]	μίμαρκυς. Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ	κʹ	τῶν ἱστοριῶν (περὶ τὴν Βισαλτίαν
[9, 394]	κορῶναι καὶ κολοιοί· ἐπῳάζει δ´	ἐκ	διαδοχῆς πᾶν τὸ περιστεροειδὲς γένος,
[9, 383]	μὴ καί τις αὐτῶν τὰ	(ἐκ	Δυσκόλου Μενάνδρου βρενθυόμενος λαρυγγίσῃ τάδε·
[9, 402]	ἐν Ἱπποτρόφῳ τοιαῦτα παρασκευάζει· (Βαῖν´	ἐκ	θαλάμων κυπαρισσορόφων ἔξω, Μάνη· στεῖχ´
[9, 374]	δ´ εἶναι τὸ γένος Ῥόδιος	ἐκ	Καμίρου. Θαυμάζω οὖν πῶς καὶ
[9, 378]	~(Ἐπεὶ μάγειρον ἂν λάβῃς ἀληθινόν,	ἐκ	παιδὸς ὀρθῶς εἰς τὸ πρᾶγμ´
[9, 377]	Κινεῖ γὰρ ἁθρόος οὗτος· εἰσελήλυθεν,	ἐκ	πεντεκαίδεχ´ ἡμερῶν προηλπικὼς τὸ δεῖπνον,
[9, 399]	Συνωνύμων οὕτως γράφει· (Ὀσφύος αἱ	ἐκ	πλαγίων σάρκες ἐπανεστηκυῖαι ψύαι. Τὰ
[9, 381]	διακλύσας ἐπιμελῶς οἴνῳ πολλάκις ἐκρέμασα	ἐκ	ποδῶν. Εἶτα πάλιν οἴνῳ διέβρεξα
[9, 369]	λαθαρωκοι. Γογγυλίδος δισσὴ γὰρ ἰδ´	ἐκ	ῥαφάνοιο γενέθλη μακρή τε στιφρή
[9, 369]	δὲ Ἀλεξανδρείᾳ πικρά. Τὸ δ´	ἐκ	Ῥόδου φερόμενον σπέρμα εἰς Ἀλεξάνδρειαν
[9, 388]	κυάνεον, (σκέλη μακρά, ῥύγχος ἠργμένον	ἐκ	τῆς κεφαλῆς φοινικοῦν, μέγεθος ἀλεκτρυόνος,
[9, 388]	τόπων καὶ πυρὸς καὶ λίθων	ἐκ	τῆς Λυδίας μετακομισθέντες, φησίν, εἰς
[9, 379]	ψυχὴν ἔχειν ἄπει γεγονὼς μάγειρος	ἐκ	τῆς οἰκίας ἐν οὐχ ὅλοις
[9, 392]	διαμένειν δὲ τὰς θηλείας, τεκμαιρόμενος	ἐκ	τῆς χρόας τὴν πιθανότητα· ἀλλάττεσθαι
[9, 374]	ἵππου καὶ ἀπήγγειλέν τι τῶν	ἐκ	τοῦ ᾄσματος. Ἦν δὲ τὴν
[9, 369]	καὶ θῆλυ· γίνεσθαι δ´ ἄμφω	ἐκ	τοῦ αὐτοῦ σπέρματος. Ποσειδώνιος δ´
[9, 409]	ὕδωρ εἰς ὃ ἀπέβαπτον δαλὸν	ἐκ	τοῦ βωμοῦ λαμβάνοντες ἐφ´ οὗ
[9, 374]	Εἴρηται δ´ οὕτως ἐπειδὴ καὶ	ἐκ	τοῦ λέκτρου ἡμᾶς διεγείρει. Οἱ
[9, 403]	βιβλίων καὶ τὴν θυίαν ἠφάνισαν	ἐκ	τοῦ μέσου, οἷον λέγω κύμινον,
[9, 392]	ἀγέλας τῶν ζῴων τούτων φερομένας	ἐκ	τοῦ πελάγους ἱζάνειν εἰς τὴν
[9, 395]	τοῖς λεγομένοις (Καταγωγίοις μιᾶς προπετασθείσης	ἐκ	τοῦ πελάγους περιστερᾶς καὶ εἰς
[9, 407]	γραφαί, καὶ βρέξας τὸν δάκτυλον	ἐκ	τοῦ στόματος διήλειψε τὴν δίκην
[9, 391]	Διόπερ καὶ τοὺς ἐξαπατωμένους ῥᾳδίως	ἐκ	τοῦ τυχόντος οἱ κωμικοὶ ὤτους
[9, 373]	καλὸν (ἡμῖν τι καὶ θαυμαστὸν	ἐκ	τοῦδ´ ὄρνεον. Στράττις Ψυχασταῖς· Αἱ
[9, 408]	Κηφισόδωρος περὶ τὸ βῆμ´, ἐπέρδετο.	~(Ἐκ	τούτων δῆλόν ἐστιν ὅτι Τηλέμαχος
[9, 406]	(ὁ) κύαμος, πισός· ἐτνηρὸν γὰρ	ἐκ	τούτων ἕψημα γίνεται· τὰ δὲ
[9, 403]	παλαιὰ καὶ θρυλούμενα ἀρτύματ´ ἐξήλειψαν	ἐκ	τῶν βιβλίων καὶ τὴν θυίαν
[9, 373]	τῷ πατρί; Τὸν δ´ ἀλεκτρυόνα	ἐκ	τῶν ἐναντίων οἱ ἀρχαῖοι καὶ
[9, 390]	τὸ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ ποιοῦσιν	ἐκ	τῶν λεκανίδων λαμβάνοντες καὶ ταχέως
[9, 376]	καλῶν ζωμῶν πλέες καὶ τὰ	ἐκ	τῶν σαρκῶν εἰς λεπτὰ κατακνιζόμενα
[9, 398]	τοῖς Μυσοῖς καὶ Παίοσιν ὑπεμνήσθην	ἐκ	τῶν ὑπ´ Ἀριστοφάνους εἰρημένων τὸν
[9, 397]	πόθον τῆς τῶν ὀρνίθων θέας	ἔκ	τε Λακεδαίμονος καὶ Θετταλίας καὶ
[9, 408]	{Α. Λέγ´ αὐτό· καὶ γὰρ	οὐκ	ἀγέλοιόν ἐστ´ ἴσως. {Β. Ἔτνος
[9, 402]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Μελεάγρῳ τοῦτο ἱστόρηται.	(Οὐκ	ἀγνοῶ δ´ ὅτι οἱ περὶ
[9, 405]	μὲν λήψει σχεδὸν αἰεὶ γάρ·	οὐκ	αἰεὶ δὲ τὴν τούτων χάριν
[9, 393]	φησιν Ἀλέξανδρος πολλοῖς τελευτῶσιν παρακολουθήσας	οὐκ	ἀκοῦσαι ᾀδόντων. Ὁ δὲ τὰ
[9, 406]	καὶ καλουμένην Βαλλητύν· περὶ ἧς	οὐκ	ἄν τι εἴποιμι μὴ παρ´
[9, 376]	ζῷον τοῦτο περίσεπτον ἡγοῦνται καὶ	οὐκ	ἄν, φησί, τῶν κρεῶν δαίσαιντο.
[9, 371]	μὲν Εὐβούλῳ ἐν Πορνοβοσκῷ οὕτως·	(Οὐκ	ἂν δυναίμην ἐμφαγεῖν ἄρτον τινά·
[9, 372]	μέγιστον· εἰ μὴ γὰρ ἦν,	οὐκ	ἂν ἐπεθύμουν οὐδ´ ἂν ἐδαπανῶντο.
[9, 383]	ἀνθρωπίνως λαλεῖν τε. Τὸν δ´	οὐκ	ἂν ταχὺ ἔπεισεν ἡ Πειθὼ
[9, 407]	οἰκείων ἀπολωλότων. (Ἔκλαιον οὖν ἐγκαλυψάμενοι,	οὐκ	ἀνέστησαν δ´, ἵνα μὴ γένωνται
[9, 394]	αὐτὰς (ὅταν μέλλωσιν ἀναβαίνειν ἢ	οὐκ	ἀνέχεσθαι τὰς θηλείας. Ὁ δὲ
[9, 393]	οἷον ἔχουσι, χέννια τίλλοντες καλκατιαδεισαλέοντα.	Οὐκ	ἀπελείποντο δὲ ἡμῶν τοῦ συμποσίου
[9, 383]	τὰ κρέα δ´ ἔσται τ´	οὐκ	ἀπεξηραμμένα, ἔγχυλα δ´ ἀτρεμεὶ καὶ
[9, 394]	τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα ζῇ ἔτη.	Οὐκ	ἀπολείπουσι δ´ ἕως θανάτου οὔτε
[9, 380]	μάγειρος ἔφη· Λέξω τοίνυν κἀγὼ	οὐκ	ἀρχαίαν ἐπίνοιαν, ἀλλ´ εὕρεσιν ἐμήν
[9, 397]	Ἐλεατικὸς Παλαμήδης ὁ ὀνοματολόγος ἔφη·	Οὐκ	ἄχαρι κρέας τὸ τῶν δορκώνων.
[9, 408]	τοὺς Καλλιμάχου πίνακας χλευάζει τοὺς	οὐκ	εἰδότας τὴν διαφορὰν τοῦ τε
[9, 405]	τὴν τυραννικὴν φακῆν. Τὸ μέγιστον	οὐκ	εἴρηκα· Λαχάρους (τινός) ὅτ´ ἦν
[9, 397]	ἔτους ᾠὰ δώδεκα· ταῦτα δὲ	οὐκ	εἰς ἅπαξ, ἀλλὰ παρ´ ἡμέρας
[9, 400]	ἀρχὰς δ´ ἡ μὲν Ἀστυπάλαια	οὐκ	εἶχεν λαγώς, ἀλλὰ πέρδικας Πολύγονον
[9, 380]	τὸν νεφρόν. Πολὺν ἐποίησας θόρυβον·	οὐκ	εἶχεν νεφρόν. (Ἔλεγον. Ἔκυπτον οἱ
[9, 380]	ἔφη· Ἀριστοφάνης ἐν Προάγωνι· Τί	οὐκ	ἐκέλευσας παραφέρειν τὰ ποτήρια; (Σώφρων
[9, 372]	τραπέζης. Ἑώρακα δὲ καὶ αὐτὸς	οὐκ	ἐλάττω γηθυλλίδα γογγυλίδος καὶ τῆς
[9, 387]	μὴ αὔριον ἀποδῷς τὰ ὡμολογημένα,	οὐκ	ἐξαπατήσεως δημοσίᾳ σε γράψομαι, ἀλλὰ
[9, 396]	Βαβυλῶνι ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ	οὐκ	ἔξεστι θύειν ὅτι μὴ γαλαθηνὰ
[9, 387]	τῶν ὀρνίθων ἔγωγε ἀκούω καὶ	οὐκ	ἐπὶ ἵππων ὡς πολλοί· Τοὺς
[9, 398]	τὴν ἐνοῦσαν τῇ προσῳδίᾳ φύσιν	οὐκ	ἐπὶ τῶν φωνηέντων αὐτὴν τιθέασιν
[9, 386]	λέγεις σύ; Ποδαπὸς οὑτοσὶ ἅνθρωπος;	Οὐκ	ἐπίστασαι ζῆν· ψυχρά σοι ἅπαντα
[9, 387]	δὲ δὴ τίς ἐστιν ὄρνις;	Οὐκ	ἐρεῖς; {Β. Ἐπικεχοδὼς ἔγωγε φασιανικός.
[9, 380]	καὶ λιπαρούντων δεικνύναι τὴν σοφίαν,	Οὐκ	ἐρῶ, φησί, τῆτες, μὰ τοὺς
[9, 386]	Γυναικομανίᾳ οὑτωσὶ λέγων· Εὐρύβατε κνισολοῖχε,	οὐκ	ἔσθ´ ὅπως οὐκ ὀλβιογάστωρ εἶ
[9, 377]	παραινεῖ· Ὅταν ἐρανισταῖς, Καρίων, διακονῇς,	οὐκ	ἔστι παίζειν οὐδ´ ἃ μεμάθηκας
[9, 408]	νικᾷ τε πάντας χρηστὸς ὤν,	οὐκ	ἔστι χειρόνιπτρον. Ἐπίχαρμος δ´ ἐν
[9, 397]	εἴ τις ἔλθοι βουλόμενος θεάσασθαι,	οὐκ	ἔστιν ὅστις ἔτυχε. Καὶ ταῦτα
[9, 405]	ἐπεὶ εἶπ´ ἀρτίως ὅρον γὰρ	οὐκ	ἔσχηκεν οὗ ὁ καιρός αὐτὴ
[9, 367]	εἴσω ποικίλων παροψίδων κόσμου βρύουσαν,	οὐκ	ἔτ´ εἰς ἔμ´ ἔβλεπεν. Καὶ
[9, 372]	ὁμοῦ ταῖς γογγυλίσιν ἀροῦσιν, ὥστ´	οὐκ	ἔτ´ οὐδεὶς οἶδ´ ὁπηνίκ´ ἐστὶ
[9, 367]	παντὸς ὁμοίως, ὀρθῶς δ´ ἀντιλέγειν	οὐκ	ἔτι τοῦτ´ ἐν ἔθει· καὶ
[9, 386]	παλαιῶν, ἐγώ σοι ἦρι μάλ´	οὐκ	ἐφ´ Ἑλλήσποντον πλεύσας, ἀλλ´ εἰς
[9, 390]	μεγάλοι, γλῶσσα ὀστώδης, πρόλοβον δ´	οὐκ	ἔχει (Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιος
[9, 397]	ἔστιν ὅστις ἔτυχε. Καὶ ταῦτα	οὐκ	ἐχθὲς οὐδὲ πρῴην, ἀλλ´ ἔτη
[9, 392]	ὄρτυξ λεπτοτράχηλός ἐστι τοῦ ἄρρενος	οὐκ	ἔχων τὰ ὑπὸ τῷ γενείῳ
[9, 380]	πεπλευκότες, ~(λεπτὸν ἔριφον καὶ μικρόν.	Οὐκ	ἦν ἐκφορὰ Λύκῳ κρεῶν τότ´
[9, 382]	ὁ δεῖνα· κατ´ ὄνομ´ ἀνελογιζόμην·	οὐκ	ἦν ἐν αὐτοῖς οὐδὲ εἷς
[9, 379]	μακρὰν τούτου ἐστὶ λέγων τοιάδε·	Οὐκ	ἴστε ταῖς πλείσταισι τῶν τεχνῶν
[9, 386]	τῶν ὁμοτέχνων μου ποιεῖ. {Β.	Οὐκ	οἴομ´ οὐδ´ ἄλλ´ οὐδὲν ὧν
[9, 382]	ἄρα παρέσται δαιτυμὼν οὐδεὶς ὅλως;	Οὐκ	οἴομαί γε Δαιτυμών. Ἐλογιζόμην· ἥξει
[9, 382]	ὥσθ´ ἁπλῶς μοι διαλέγου. (Ὅμηρον	οὐκ	οἶσθα λέγοντα; Καὶ μάλα ἐξῆν
[9, 379]	ἄνδρες δικασταί, (δικαστὰς γὰρ ὑμᾶς	οὐκ	ὀκνήσαιμ´ ἂν καλεῖν, ἀναμένων τὴν
[9, 386]	Εὐρύβατε κνισολοῖχε, οὐκ ἔσθ´ ὅπως	οὐκ	ὀλβιογάστωρ εἶ σύ. (Φασιανικοῦ δὲ
[9, 382]	οὗτοι ἅμα ἴσως ταῦτ´ ἐκμανθάνοντες	οὐκ	ὀλίγην ὑμῖν θυμηδίαν παρέχουσιν. (Καὶ
[9, 369]	βουνιάς. Θεόφραστος δὲ βουνιάδα μὲν	οὐκ	ὀνομάζει, ἄρρενα δὲ καλεῖ τινα
[9, 394]	περὶ ζῴων μορίων τὴν φάβα	οὐκ	ὀνομάζει, καίτοι Αἰσχύλου ἐν τῷ
[9, 406]	(Ἀλλ´ ἔγωγε, φησὶν ὁ Δημόκριτος,	οὐκ	ὢν Λαβάργυρος ὡρολογητὴς κατὰ τὸν
[9, 378]	οἷος εἶ γε, φίλτατε; {Α.	Οὔκ,	ἀλλ´ ἐν ὅσῳ προσέρχετ´ ἐξ
[9, 385]	παρέθηκέ τις ἡμῖν. Φιλήμων Θησαυρῷ·	Οὔκ	ἐστ´ ἀληθὲς παραλογίσασθ´ οὐδ´ ἔχειν
[9, 367]	Σκύθαις ἔφη· Τουτὶ τὸ κακὸν	οὔκ	ἐστ´ ἔτι (κακόν. Τὸ θυγάτριόν
[9, 390]	ἐστι μὲν παρόμοιος τῇ γλαυκί,	οὔκ	ἐστι δὲ νυκτερινός. Ἔχει τε
[9, 382]	πάνυ. (Σῦν ἄρα θύεις ἐρυσίχθον´;	Οὔκ,	ἔφην ἐγώ. Βοῦν δ´ εὐρυμέτωπον;

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/09/2009