HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


η  =  260 formes différentes pour 677 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[9, 382]   Εἷς, δύο, τρεῖς· δὲ  δὴ   τέταρτος ἡμῖν, φίλε Τίμαιε,
[9, 387]   ἄλλα (καὶ τάδε· Ὁδὶ δὲ  δὴ   τίς ἐστιν ὄρνις; Οὐκ ἐρεῖς;
[9, 399]   κἀκροκώλιον. (Θεόπομπος Καλλαίσχρῳ· Ἰχθύων δὲ  δὴ   ὑπογάστρι´, Δάματερ. Ἐν δὲ
[9, 384]   Μυρτίλος ἔφη. Ἀντικλείδης δ´ ἐν  ηʹ   Νόστων Ἐν δείπνῳ, φησίν, μελλόντων
[9, 398]   πάντων τῶν δασυνομένων ὀνομάτων τὸ  Η>   προγράφουσι, τὸ ἡγεμονικὸν αὐτῆς διασημαίνοντες.
[9, 398]   (Οἶμαι δὲ καὶ διὰ τοῦ  Η>   στοιχείου τυπώσασθαι τοὺς παλαιοὺς τὴν
[9, 409]   εὐώδεσι χρίεσθαι τὰς χεῖρας Ἐπιγένης     Ἀντιφάνης φησὶν ἐν Ἀργυρίου ἀφανισμῷ
[9, 381]   τὰ τοιαῦτα ἐκμανθάνειν τοὺς μαγείρους     ἅπερ παρά τινι τῶν πολιτῶν
[9, 376]   σιτίζεσθαι. Σώφρων· Βόες δὲ λαρινεύονται     ἀπό τινος κώμης Ἠπειρωτικῆς (Λαρίνης
[9, 376]   ἀπό τινος κώμης Ἠπειρωτικῆς (Λαρίνης     ἀπὸ τοῦ βουκολοῦντος αὐτάς· Λαρῖνος
[9, 375]   θρεμμάτων μὴ σφάττειν πρόβατον ἄπεκτον     ἄτοκον· διὸ τὰ ἤδη τέλεια
[9, 406]   τῆς φακῆς ἐάσατε ἡμᾶς μεταλαβεῖν     αὐτῆς γε τῆς χύτρας, μὴ
[9, 393]   ὄρνιθος. Βοῖος δ´ ἐν Ὀρνιθογονίᾳ     Βοιώ, ὥς φησι Φιλόχορος, ὑπὸ
[9, 381]   εἴ τι κομψὸν σοφὸν     γλαφυρὸν οἶσθα τῶν σεαυτοῦ πραγμάτων,
[9, 374]   θηλειῶν τοὔνομα τάττει Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς     δέλφακος ὀπωρινῆς ἠτριαῖον Καὶ ἐν
[9, 392]   ἄρχον ἕν τι τῶν ἀμεταβόλων     δι´ ὧν πρώτη συζυγία
[9, 390]   οὐ διαβαίνουσιν εἰς τὴν Ἀττικὴν     διαβαίνοντες τῇ φωνῇ διάδηλοι γίγνονται,
[9, 376]   ὅστις ἂν θώρακ´ ἔχῃ φολιδωτὸν     δράκοντα σεσιδηρωμένον, ἐφάνη Βριάρεως· ἂν
[9, 405]   τοὺς Ἡγησίππου Ἀδελφούς· σὺ οὖν  (ἢ   δρῶν τι φαίνου καινὸν παρὰ
[9, 382]   ἐπαινεθεὶς Τί τοιοῦτον εὑρήκασιν, ἔφη,     εἰρήκασιν οἱ πρὸ ἐμοῦ;
[9, 382]   εἰρήκασιν οἱ πρὸ ἐμοῦ;     ἐπιμετρίους ἐμαυτὸν ἄγω οὐ μεγαλαυχούμενος
[9, 370]   οὔλη καπυροῖσιν ὀραμνῖτις πετάλοισιν     ἐπιφοινίσσουσα καὶ αὐχμηρῇσιν ὁμοίη βατραχέη
[9, 381]   ἑαυτῶν ἔχει, περικόμματος δὲ τάξιν     θέσιν φέρει, εἰς αὔριον σὲ
[9, 401]   καὶ χελιδονίαι λαγωοί. Μνημονεύει Δίφιλος     Καλλιάδης ἐν Ἀγνοίᾳ οὕτω· Τί
[9, 392]   ἔχων; (Πρατίνας δ´ ἐν Δυμαίναις     Καρυάτισιν ἁδύφωνον ἰδίως καλεῖ τὸν
[9, 386]   τοῖς ὀψαρίοις τὸ μέσον     κατωτέρω; {Β. Κατωτέρω. {Α. Τί
[9, 367]   ἂν ῥήματα; εἰς ὄξος ἐμβαπτόμενος     λευκοὺς ἅλας; Ἡμεῖς μὲν οὖν
[9, 380]   γὰρ Εὔβουλος ἐν Λάκωσιν     Λήδᾳ ἔφη· ~(ἀλλ´ ἠκούσαμεν καὶ
[9, 377]   καὶ μαθητὰς εἰσίῃ, ~(κυμινοπρίστας πάντας     λιμοὺς καλῶν, ἔπτηξ´ ἕκαστος εὐθύς.
[9, 383]   ὡς ἔοικας, ἦσθ´ ἄρα λογογράφος     μάγειρος. λέγεις οὐ λέγεις·
[9, 405]   φαίνου καινὸν παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν     μὴ κόπτ´ ἐμέ, καὶ δεῖξον
[9, 379]   ὥστ´ προοπτήσαντα χλιαίνειν πάλιν,     μὴ προοπτήσαντα συντελεῖν ταχύ, ἀπεστέρησε
[9, 391]   τῷ φθινοπώρῳ φαινομένους δύο ἡμέραις     μιᾷ, τούτους εἶναι ἐδωδίμους. Διαφέρουσι
[9, 410]   χειρόμακτρα, ὡς καὶ Ἑκαταῖος δηλοῖ     γεγραφὼς τὰς περιηγήσεις ἐν
[9, 388]   ἐν κλεινοῖς Ἀθηναίων πάγοις. Φερεκράτης     πεποιηκὼς τὸν Χείρωνα· Ἔξεισιν
[9, 381]   αὑλητὴς παρ´ ὑμῖν. Φιλύλλιός τε     ποιήσας τὰς Πόλεις φησίν·
[9, 399]   οὕτως διὰ τὸ ῥᾳδίως ἀποψᾶσθαι     οἷόν τις (οὖσα) ἐπιψαύουσα σὰρξ
[9, 389]   πέρδικας ἐπὶ θήραν, ὁπόταν ἴδωσιν     ὄσφρωνται τῶν ἀρρένων κατ´ ἄνεμον
[9, 405]   ἕνεκα τὰ γεγραμμένα, κενὰ μᾶλλον     ὅτε ἦν οὐδέπω γεγραμμένα. Οὐδ´
[9, 390]   (Οἱ δὲ περὶ τὴν Βοιωτίαν     οὐ διαβαίνουσιν εἰς τὴν Ἀττικὴν
[9, 394]   κυνεῖν αὐτὰς (ὅταν μέλλωσιν ἀναβαίνειν     οὐκ ἀνέχεσθαι τὰς θηλείας.
[9, 370]   ἐμπίπτουσα σπειρομένῃς πολύφυλλος ἐνήβησε πρασιῇσιν     οὔλη καπυροῖσιν ὀραμνῖτις πετάλοισιν
[9, 395]   μεθύσαι μόνον· εἰ δὲ νέον     παλαιόν, οὐ πεφρόντικεν. Ἐν δὲ
[9, 396]   Στράττις εἶπεν, ἔφη, ἐν Μακεδόσιν     Παυσανίᾳ Πνικτόν τι τοίνυν ἔστω
[9, 389]   τῶν ἀρρένων κατ´ ἄνεμον στάντων     περιπετομένων, ἐγκύους γίγνεσθαι, τινὲς δὲ
[9, 395]   οὐ πεφρόντικεν. Ἐν δὲ Δορκίδι     Ποππυζούσῃ θηλυκῶς εἴρηκε καὶ ὅτι
[9, 404]   δεῖ, τίνα τρόπον παραθεῖναι δ´     πότ´ πῶς σκευάσαι δεῖ,
[9, 379]   ὑστερίζῃ τῆς τεταγμένης ἀκμῆς, ὥστ´     προοπτήσαντα χλιαίνειν πάλιν, μὴ
[9, 400]   γλαῦκες, ἰκτῖνοι, λαγοί. Τὸ μέντοι     πτῶκα λαγωόν εἰ μέν ἐστιν
[9, 376]   τις ὑμῶν ἐπιδεῖξαι ὅπου ἐγένετο     πῶς αὐτοῦ γαστὴρ πεπλήρωται
[9, 404]   τρόπον παραθεῖναι δ´ πότ´     πῶς σκευάσαι δεῖ, μὴ προίδηται
[9, 395]   σύ γε θρέψαιο Δρακοντιάδας διτοκεύσας     Σικελὰς μεγάροισι πελειάδας· οὐδέ φιν
[9, 381]   Δρόμων νῦν, εἴ τι κομψὸν     σοφὸν γλαφυρὸν οἶσθα τῶν
[9, 373]   Δηλίᾳ τὰ σύγκοπτα λάχανα, κνιστὰ     στέμφυλα) Μυρτίλος ἔφη· Ἀλλὰ
[9, 404]   ἔχει, νωθρότερα πολλῷ δ´ ἐστὶν     τὰ τῶν νέων. (Σίναπυ παρατίθημι
[9, 367]   κρεῖττον πολὺ χρῆμ´ εἰς ἡδονὴν     τἄλλα βεῖν οὐ γάρ τινες
[9, 397]   γὰρ εἶ σύ; Πότερον ὄρνις     ταὧς; Καὶ πάλιν ὄρνις δῆτα.
[9, 405]   οὕτως ἐφ´ ἡμῖν σκευάσαι μὲν     τεμεῖν ἡδύσμαθ´ ἑψῆσαί τε καὶ
[9, 402]   ἀκοὴν παρέχει τοῖς ὠσὶ μᾶλλον     τῇ φάρυγγι, ὥσπερ τὰ παρὰ
[9, 407]   τοῖς νεωνήτοις Σύροις. {Β. Πῶς     τί πράττων; Βούλομαι γὰρ εἰδέναι.
[9, 404]   οἷς μέλλει ποιεῖν τὸ δεῖπνον     τὸ δεῖπνον ἐγχειρεῖν ποιεῖν. Ἂν
[9, 386]   Θερμοτέροις χαιρεοις αἰεὶ τοῖς ὀψαρίοις     τὸ μέσον κατωτέρω; {Β.
[9, 399]   Ἀττικῇ τίς εἶδε πώποτε λέοντας     τοιοῦτον ἕτερον θηρίον; Οὗ δασύποδ´
[9, 392]   μή τι παρὰ τοῖς Φλιασίοις     τοῖς Λάκωσι φωνήεντες, ὡς καὶ
[9, 397]   οὐδὲ πρῴην, ἀλλ´ ἔτη πλέον     τριάκοντά ἐστιν. (Ταὧς δὲ λέγουσιν
[9, 397]   ὄρνις δηλοῖ Ἀντιφάνης ἐν Στρατιώτῃ     Τύχωνι λέγων οὕτως· Τῶν ταὧν
[9, 386]   προσέλαβον. Τούτων ἐὰν δείξῃ τις     φωνήν τι ψυχὴν ἔχον,
[9, 384]   Εἰ μὴ σὺ χηνὸς ἧπαρ     ψυχὴν ἔχεις. Ἦσαν δὲ καὶ
[9, 386]   δείξῃ τις φωνήν τι     ψυχὴν ἔχον, ἀδικεῖν προσομολογῶ παραβαίνων
[9, 368]   οὐδ´ ἀπολήξει, ἔστ´ ἂν ἀοιδάων     γένος Ἑλλαδικόν. Ἑξῆς δὲ τούτων
[9, 404]   γλαῦκον, ἔγχελυν, σπάρον· ὅταν ἐγγὺς     δ´ ὅδ´ ὕστερος, ἀρτύω φακῆν
[9, 389]   τοῦτο ποιεῖ· ὅταν δὲ θήλεια     θηρεύουσα, ᾄδει ἕως ἂν
[9, 389]   ποιεῖ· ὅταν δὲ θήλεια     θηρεύουσα, ᾄδει ἕως ἂν ἀπαντήσῃ
[9, 408]   ἀνὴρ δ´ ὅταν τις ἀγαθὸς     καὶ χρήσιμος πολίτης νικᾷ τε
[9, 366]   Κολοφώνιος ἐν μὲν Θηριακοῖς οὕτως·     μὴν καὶ σικύην χαλκήρεα ἠὲ
[9, 376]   ἀναζητούντων μάγειρος ἔφη· Ἀλλ´     νομίζετέ με ἔλαττον πεπαιδεῦσθαι τῶν
[9, 389]   μαχούμενος. (Καὶ ὁπόταν μὲν ἄρρην     θηρεύων, τοῦτο ποιεῖ· ὅταν
[9, 408]   ἀπήντησεν λέγων τὸ ἐν Ἰλιάδι·  (Ἦ   ῥα καὶ ἀμφίπολον ταμίην ὤτρυν´
[9, 397]   Ἐκλέπει δὲ καὶ ἐπῳάζει καθάπερ     ἀλεκτορίς. Εὔπολις δ´ ἐν Ἀστρατεύτοις
[9, 389]   Ἐπῳάζει δὲ καὶ ἐκτρέφει καθάπερ     ἀλεκτορίς. Ὅταν δὲ γνῷ ὅτι
[9, 397]   Τίκτει δὲ καὶ ὑπηνέμια, ὡς     ἀλεκτορίς, οὐ πλείω δὲ τῶν
[9, 367]   γὰρ καὶ μικρόν, ὥσπερ καὶ     ἀφύη. Σίναπυ δὲ ὅτι σίνεται
[9, 407]   γραψαμένου. Αὕτη παρ´ ἡμῶν, Οὐλπιανέ,     βαλλητύς. Σὺ δ´ ὅταν βουληθῇς
[9, 369]   δὲ πνευματωτική. Κρείττων δέ, φησίν,     βουνιὰς καθέστηκεν· γλυκυτέρα γάρ ἐστι
[9, 369]   γογγυλίδα, καὶ ἴσως αὕτη ἐστὶν     βουνιάς. Νίκανδρος δ´ ἐν τοῖς
[9, 376]   ὅπου ἐγένετο πῶς αὐτοῦ     γαστὴρ πεπλήρωται παντοίων ἀγαθῶν. Καὶ
[9, 369]   Δίφιλος δ´ Σίφνιος ἰατρὸς     γογγυλίς, φησί, λεπτυντική ἐστι καὶ
[9, 384]   μὲν οὖν γύναια τἄλλ´ ἠκκίζετο,     δ´ ἀνδροφόνος Γνάθαινα γελάσασα Καλοί
[9, 394]   καὶ περιστερὰ αἰεὶ φαίνονται,     δ´ οἰνὰς φθινοπώρῳ μόνῳ. Πολυχρονιωτέρα
[9, 398]   αὐτῆς διασημαίνοντες. Εἰ δὲ τοιαύτη     δασύτης, μήποτ´ ἀλόγως κατὰ τὴν
[9, 398]   οὖσα καὶ ἡγεμονικὴ τὴν φύσιν     δασύτης τοῖς τελευταίοις μέρεσι (τῶν
[9, 389]   σχιδανόπους, ζῇ δὲ ἔτη πεντεκαίδεκα,     δὲ θήλεια καὶ πλείονα. (Πολυχρονιώτερα
[9, 395]   τὰ λοιπὰ νήτταις εἰσὶ παραπλήσιοι.  (Ἡ   δὲ λεγομένη οὐρία οὐ πολὺ
[9, 369]   ἔτι δὲ Κνίδῳ καὶ Ἐφέσῳ·     δὲ λειόφυλλος ἀνὰ πᾶσαν, φησί,
[9, 395]   ἐλάττονα τῇ συμμετρίᾳ τὰ ῥύγχη.     δὲ μικρὰ κολυμβίς, πάντων ἐλαχίστη
[9, 369]   τῷ εὐστόμαχος εἶναι καὶ τρόφιμος.     δὲ ὀπτωμένη, φησί, γογγυλὶς μᾶλλον
[9, 392]   τῆς φωνῆς ἔχει τὴν ὀνομασίαν.     δὲ ὀρτυγομήτρα καλουμένη, ἧς μνημονεύει
[9, 369]   ἀνὰ πᾶσαν, φησί, χώραν γίγνεται.     δὲ σελινοῦσσα τὴν ὀνομασίαν ἔχει
[9, 371]   καὶ ὀλιγοσπερμότερον καὶ καλεῖσθαι Σικελικόν.     δὲ σευτλὶς ἕτερον, φησί, τοῦ
[9, 369]   Λαλῶ Πτολεμαίῳ γογγυλίδος ὀπτῶν τόμους.     δὲ ταριχευομένη γογγυλὶς λεπτυντικωτέρα ἐστὶ
[9, 394]   τὸ μέγεθος, χρῶμα δὲ σποδιόν,     δὲ τρυγὼν πάντων ἐλάττων, χρῶμα
[9, 395]   μακρόν τε καὶ στενὸν ἔχει.     δὲ φαλαρὶς καὶ αὐτὴ στενὸν
[9, 394]   φὰψ μέσον περιστερᾶς καὶ οἰνάδος,     δὲ φάσσα ἀλέκτορος τὸ μέγεθος,
[9, 394]   φαίνεται, τὸν δὲ χειμῶνα φωλεύει.     δὲ φὰψ καὶ περιστερὰ
[9, 394]   περιστερᾶς, χρῶμα δ´ ἔχει οἰνωπόν,     δὲ φὰψ μέσον περιστερᾶς καὶ
[9, 369]   ἐστὶ τῆς ἑφθῆς καὶ μάλιστα     διὰ νάπυος γινομένη, ὥς φησιν
[9, 400]   ἰκτῖνοι, λαγοί. Τῇ δὲ λαγὼν     διὰ τοῦ ω> παραπλησίως προσαγορευομένη
[9, 392]   τε τῇ πληθυντικῇ εὐθείᾳ ἑπομένη     ἑνικὴ γενικὴ χρῆται τῷ αὐτῷ
[9, 393]   τε καὶ Ἄρτεμιν. (Ἀγανακτήσασα οὖν     Ἥρα εἰς ἀπρεπῆ τὴν ὄψιν
[9, 397]   δὲ καὶ περισπούδαστος ἦν αὐτῶν     θέα ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ
[9, 389]   ἵνα ἀπολαύῃ τῶν ἀφροδισίων. Ὅθεν     θήλεια γιγνώσκουσα ἀποδιδράσκουσα τίκτει. Τὰ
[9, 389]   ἔλθῃ μαχούμενος αὐτῷ. Ἐνίοτε δὲ     θήλεια τὸν ἄρρενα προσιόντα κατασιγάζει.
[9, 376]   ὑί, καὶ αὕτη προτελὴς αὐτοῖς     θυσία νενόμισται. Τὰ παραπλήσια ἱστορεῖ
[9, 406]   Οὐλπιανὸς ἔφη· Τίς δ´ αὕτη     λιθίνη βαλλητύς; Ἐλευσῖνι γὰρ τῇ
[9, 400]   τοὺς κατοικοῦντας. Κατ´ ἀρχὰς δ´     μὲν Ἀστυπάλαια οὐκ εἶχεν λαγώς,
[9, 394]   κατὰ γενικὴν κλίσιν φαβῶν εἴρηκεν.     μὲν οὖν οἰνάς, φησὶν
[9, 401]   Χελιδόνειος δασύπους, γλυκεῖα δ´     μίμαρκυς. Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ
[9, 369]   ἄλλο ἐστὶν ὅμοιον εἰ μὴ     νῦν προσαγορευομένη βουνιάς. Θεόφραστος δὲ
[9, 394]   εὐδίας γενομένης. Λέγεται δὲ ὅτι     οἰνὰς ἐὰν φαγοῦσα τὸ τῆς
[9, 400]   λαγὸν ἑνικῇ αἰτιατικῇ ἀκόλουθός ἐστιν     παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἀμύκῳ σατυρικῷ
[9, 367]   παρὰ τίνι ἐπὶ τοῦ ἀγγείου     παροψὶς κεῖται. Ἐπὶ μὲν γὰρ
[9, 368]   εἰς Φερεκράτην ἀναφερόμενον ἐπὶ ἡδύσματος     παροψὶς κεῖται καὶ οὐχ, ὡς
[9, 383]   δ´ οὐκ ἂν ταχὺ ἔπεισεν     Πειθὼ μὰ τὴν Γῆν οἶδ´
[9, 394]   πελειὰς δ´ ἔλαττον, καὶ ὅτι     πελειὰς τιθασὸν γίνεται, περιστερὰ δὲ
[9, 394]   φωλεύει. δὲ φὰψ καὶ     περιστερὰ αἰεὶ φαίνονται, δ´
[9, 408]   χαλκίαι, χειρόνιβα, λοιβάσια, λέβητες χαλκίοι.  (Ἡ   πλείων δὲ χρῆσις κατὰ χειρὸς
[9, 392]   τῶν ἀμεταβόλων δι´ ὧν     πρώτη συζυγία τῶν βαρυτόνων λέγεται,
[9, 403]   ἀνάμεστος. Ἔπὶ τούτοις λεγομένοις παρηνέχθη     ῥοδουντία καλουμένη λοπάς· περὶ ἧς
[9, 391]   ἀφροδίσια γίνεσθαι. (Μήποτε οὖν καὶ     Σαπφὼ ἀπὸ τῆς ἱστορίας τὴν
[9, 392]   ὡς καὶ οἱ πέρδικες. Καὶ     σιαλὶς δὲ ἀπὸ τούτου ἂν
[9, 373]   ὄρνιθας καὶ ὀρνίθια νῦν μόνως     συνήθεια καλεῖ τὰς θηλείας, ὧν
[9, 373]   τοῦ εἰδικοῦ, περὶ οὗ φησιν     συνήθεια ὄρνιθας ὠνήσασθαι. Ὅμηρος μὲν
[9, 378]   στρατηγικὰ ἔχω γε τὸν μάγειρον.     τάξις σοφὸν ἁπανταχοῦ μέν ἐστι
[9, 405]   εἰργασμένος. Καπνιζομένη τυραννὶς αὕτη ´σθ´     τέχνη. (Ἀβυρτακοποιὸς παρὰ Σέλευκον ἐγενόμην,
[9, 377]   λέγων ὧδε· Οὐ παντελῶς εὐκαταφρόνητος     τέχνη, ἂν κατανοήσῃς, ἐστὶν ἡμῶν,
[9, 383]   διέφυγεν· ἱεροπρεπής πώς ἐστιν ἡμῶν     τέχνη. Ἐγὼ δ´ ὑμῖν, κατὰ
[9, 377]   εἰδότες· ὑπὸ τῶν τοιούτων δ´     τέχνη λυμαίνεται. ~(Ἐπεὶ μάγειρον ἂν
[9, 405]   τέχνης καιρὸν δ´ ἀπολέσῃς, παραπόλωλεν     τέχνη. {ΣΙΜ. Ἄνθρωπε, μέγας εἶ.
[9, 389]   τὴν φωνήν. Τούτου δὲ αἴτιον     τῇ ψυχῇ γινομένη φαντασία περὶ
[9, 407]   χύτρας ποθοῦντα μαθεῖν πολλάκις τίς     Τηλεμάχου καλουμένη χύτρα καὶ τίς
[9, 389]   πλὴν τῶν ἀλεκτρυόνων. Τούτους δ´     τῆς ἐμφάσεως αἴσθησις εἰς μάχην
[9, 393]   ἐμφαινόμενον καταράττουσι. Διόπερ ἐλαιοβρόχων γενομένων     τῶν πτερῶν αὐτοῖς συγκόλλησις αἰτία
[9, 394]   Πολυχρονιωτέρα δὲ εἶναι λέγεται τούτων     φάσσα· καὶ γὰρ τριάκοντα καὶ
[9, 399]   τὰ κάλλαια· ~(βαρεῖα δ´ ἦν     φωνή. Θαυμασάντων οὖν ἡμῶν τὸ
[9, 401]   τῶν παρασκευαζομένων (πρὶν μαθεῖν εἰ     χρῆσις μὴ εἴη τῶν ὀνομάτων
[9, 369]   κράμβην) μέν ἐστιν οὐλόφυλλος,     δὲ ἀγρία. Δίφιλος δ´
[9, 408]   γεραιὸς χερσὶν ὕδωρ ἐπιχεῦαι ἀκήρατον·     δὲ παρέστη χέρνιβον ἀμφίπολος πρόχοόν
[9, 370]   ὁμοίη βατραχέη κύμη τε κακόχροος,     μὲν ἔοικε πέλμασιν, οἷσι πέδιλα
[9, 369]   ῥαφάνου (λέγω δὲ τὴν κράμβην)     μέν ἐστιν οὐλόφυλλος, δὲ
[9, 406]   γὰρ χεδροπώδης ἥμερος φύσις ἐνσπέρματος     μὲν ἑψήσεως ἕνεκα σπείρεται, οἷον
[9, 375]   χοῖρον τόνδε τῆς αὐτῆς ὑός,     πολλά μ´ ἐν δόμοισιν εἴργασται
[9, 392]   φρυγάνοις διὰ τοὺς ἱέρακας, ἐν     ἐπῳάζει. Ἀλέξανδρος δ´ Μύνδιος
[9, 370]   ἱκέτευε τὴν κράμβην τὴν ἑπτάφυλλον,     θύεσκε Πανδώρη Θαργηλίοισιν ἔγχυτον πρὸ
[9, 375]   τέκνωσιν ἐπὶ τῆς Δίκτης, ἐν     καὶ ἀπόρρητος γίνεται θυσία. ~(Λέγεται
[9, 386]   ὑπὸ ἀπραγμοσύνης πόλιν ζητοῦντες ἐν     κατοικήσουσιν ἀπράγμονα· καὶ αὐτοῖς ἀρέσκει
[9, 405]   ~(στρατηγὸς πᾶς καλεῖθ´ ὃς ἂν  λάβῃ   δύναμιν, μέντοι δυνάμενος κἀν
[9, 380]   (ἵνα μὴ αὐλητὴς πληγὰς  λάβῃ·   γὰρ Εὔβουλος ἐν Λάκωσιν
[9, 400]   ὅταν δ´ εἰς τὰς χεῖρας  λάβῃ   τις, μεγάλην ἔχει διαφορὰν καὶ
[9, 369]   Δίφιλος δ´ Σίφνιός φησι·  Κράμβη   δὲ καλλίστη γίνεται καὶ γλυκεῖα
[9, 369]   γινομένη, ὥς φησιν Δίφιλος.  ΚΡΑΜΒΗ.   Εὔδημος Ἀθηναῖος ἐν τῷ
[9, 370]   δ´ ἐν Γεωργικοῖς· ~(Λείη μὲν  κράμβη,   ὁτὲ δ´ ἀγριὰς ἐμπίπτουσα σπειρομένῃς
[9, 370]   Ἀθήνησι δὲ καὶ ταῖς τετοκυίαις  κράμβη   παρεσκευάζετο ὥς τι ἀντιφάρμακον εἰς
[9, 376]   ἐπιδείξατε πῶς τε χοῖρος  ἐσφάγη   καὶ πῶς ἐξ ἡμισείας μέν
[9, 381]   γεμιστοῦ χοίρου. μὲν χοῖρος  ἐσφάγη   ὑπὸ τὸν ὦμον σφαγὴν βραχεῖαν
[9, 410]   ἀτιμίας πλέως. Σαπφὼ δ´ (ὅταν  λέγῃ   ἐν τῷ πέμπτῳ τῶν μελῶν
[9, 382]   μὰ τοὺς θεοὺς ὅς´ ἂν  λέγῃ   συνίημι· καινὰ ῥήματα πεπορισμένος πάρεστιν.
[9, 375]   ἀρρενικῶς ἔφη Τὸν δέλφακα ἀπῆγε  σιγῇ   Ἦν δὲ καὶ παλαιὸς νόμος,
[9, 389]   προσέχει. Ὅθεν πολλάκις διὰ ταῦτα  σιγῇ   προσέρχεται, ὅπως μὴ ἄλλος ἀκούσας
[9, 408]   ἐστὶ τοῦτο. Φιλύλλιος δὲ ἐν  Αὔγῃ   κατὰ χειρῶν εἴρηκεν οὕτως· Καὶ
[9, 378]   τῷ λαλεῖν λάβωμεν εὔκαιρον χρόνον.  {ΔΗ.   Ἄπολλον, ἐργῶδές γ´. {Α. Ἄκουσον,
[9, 378]   τέχνης ἔσπευδε ταῦθ´ ἡμᾶς μαθεῖν.  {ΔΗ.   Ἆρα σύ με κόπτειν οἷος
[9, 408]   κατὰ χειρῶν εἴρηκεν οὕτως· Καὶ  δὴ   δεδειπνήκασιν αἱ γυναῖκες· ἀλλ´ ἀφαιρεῖν
[9, 381]   πρὸς τοὺς μαθητὰς διαλεγόμενον· (Ἄγε  δὴ   Δρόμων νῦν, εἴ τι κομψὸν
[9, 378]   ἐθαύμασας τί τῇ τέχνῃ συμβάλλεται.  {ΔΗ.   Ἐγὼ δ´ ἐθαύμας´; {Α. Ἀλλ´
[9, 394]   πᾶσαν ὥραν τοῦ ἔτους· διὸ  δὴ   καὶ δεκάκις τοῦ ἐνιαυτοῦ τιθέασιν,
[9, 374]   ἀπώλεσα οὐχ ἑκών· καὶ ταῦτα  δή   με συμβολατεύειν ἔφα τοῖς Ἀχαιοῖσιν
[9, 392]   υξ> ληγόντων ὀνομάτων ἐζήτηται τί  δή   ποτε τῷ αὐτῷ οὐ χρῶνται
[9, 392]   Ἀγροίκῳ ὀρτύγιον εἴρηκεν οὕτως· Ὡς  δὴ   σὺ τί ποιεῖν δυνάμενος ὀρτυγίου
[9, 395]   τόπος τότε βούτυρον,  δὴ   τεκμηρίῳ χρῶνται τῆς θείας ἐπανόδου.
[9, 394]   τόπον περιστεραὶ ἀφανεῖς γίνονται ὡς  δὴ   τῇ θεῷ συναποδημοῦσαι. ~Καὶ μεθ´
[9, 372]   τὸν Ἀπόλλωνα κιττῆσαι γηθυλλίδος· διὸ  δὴ   τῆς τιμῆς τετυχηκέναι ταύτης. ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ.
[9, 379]   στρατηγικοῖσιν ἐξετάζεται μαθήμασιν. {ΔΗ. Τίς  δή   τι παραδείξας ἐμοὶ τὰ δέοντ´
[9, 400]   καὶ ὄρνιθος καὶ ἀνθρώπου, οὕτω  δή   τι πολύγονόν ἐστιν, ἐπικυίσκει τε
[9, 378]   τε· τοῖς λοιποῖς δὲ προσπέρδου.  {ΔΗ.   Τί φής; {Α. Ἐγώ; Τὸ
[9, 379]   ~(ἐν τοῖς στρατηγικοῖσιν ἐξετάζεται μαθήμασιν.  {ΔΗ.   Τίς δή τι παραδείξας ἐμοὶ
[9, 407]   Διόνυσον τεχνίτας προσῆλθε μετ´ αὐτῶν  Ἀλκιβιάδῃ   βοηθεῖν ἀξιῶν. (Ὃ δὲ θαρρεῖν
[9, 386]   Οὐκοῦν τὸ μέσον ἔστω. {Β.  Δηλαδή.   {Α. Τοῦθ´ ἕτερος οὐδεὶς τῶν
[9, 381]   ὠμὸν ἀφελεῖν. Καὶ τῆς φορίνης  ἤδη   γενομένης κραμβαλέας εἴκασα καὶ τἄλλο
[9, 370]   ταῖς θλασταῖς ἐλάαις. Ἀλκαῖος Παλαίστρᾳ·  Ἤδη   δ´ ἧψε χύτραν ῥαφάνων. Πολύζηλος
[9, 375]   ζῴου Κρατῖνός φησιν ἐν Ἀρχιλόχοις·  Ἤδη   δέλφακες, χοῖροι δὲ τοῖσιν ἄλλοις.
[9, 401]   ἄνδρες γάστρωνες, εἰ μὴ κόρον  ἤδη   ἔχετε τοσούτων ἐμπλησθέντες, (ὑπερβάλλειν μοι
[9, 403]   σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς· ἥκειν  ἤδη   καὶ μὴ μέλλειν (τῷ τε
[9, 383]   τῶν ῥημάτων, πλὴν ἱκέτευον αὐτὸν  ἤδη   μεταβαλεῖν ἀνθρωπίνως λαλεῖν τε. Τὸν
[9, 382]   πρὸς τῆς Ἑστίας; Κατ´ ἐκεῖνον  ἤδη   πρόσεχε καὶ τὰ λοιπά μοι.
[9, 379]   κάεται δ´ ἐμοὶ τὸ πῦρ·  (ἤδη   πυκνοὶ δ´ ᾄττουσιν Ἡφαίστου κύνες
[9, 392]   οὕτως· Ὄρτυγας ἔθρεψας σύ τινας  ἤδη   πώποτε; {Β. Ἔγωγε μίκρ´ ἄττ´
[9, 367]   Λεωνίδης, εἰπεῖν εἰμι δίκαιος πολλὰ  ἤδη   σιωπήσας· (Πολλοῖς δ´ ἀντιλέγειν Κατὰ
[9, 375]   (Τῶν δὲ συῶν τὰ μὲν  ἤδη   συμπεπηγότα δέλφακες, τὰ δ´ ἁπαλὰ
[9, 408]   γυναῖκες· ἀλλ´ ἀφαιρεῖν ὥρα ´στὶν  ἤδη   τὰς τραπέζας, εἶτα παρακορῆσαι, ἔπειτα
[9, 375]   ἄπεκτον ἄτοκον· διὸ τὰ  ἤδη   τέλεια ἤσθιον· (Ἀτὰρ σιάλους γε
[9, 385]   ἐπὶ τοῦ ἰχθύος ἐν Πεισάνδρῳ·  (Ἤδη   φαγών τι πώποθ´, οἷα γίνεται,
[9, 390]   ὦτος, μάλιστα ὧν ἂν  ἴδῃ   ποιοῦντα ἄνθρωπον. Ποιεῖ δ´ οὖν
[9, 390]   δ´ οὖν ταὐτὰ ὅσα ἂν  ἴδῃ   τοὺς κυνηγοῦντας πράττοντας. Οἳ δὲ
[9, 393]   περιστερῶν μὲν εἶναι ἓν γένος,  εἴδη   δὲ πέντε, γράφων οὕτως· ~(Περιστερά,
[9, 374]   ὁλόφωνος ἀλέκτωρ. Εἴρηται δ´ οὕτως  ἐπειδὴ   καὶ ἐκ τοῦ λέκτρου ἡμᾶς
[9, 400]   Δεῖ δὲ ὀξυτονεῖν τὴν λέξιν,  (ἐπειδὴ   τὰ εἰς ος> λήγοντα τῶν
[9, 372]   Ἀθηνῶν. (Τούτοις δ´ ὑπάρχει ταῦτ´,  ἐπειδὴ   τοὺς θεοὺς σέβουσιν. {Β. Ἀπέλαυσαν
[9, 382]   παρὰ Στράτωνι μάγειρος ἐν τῷ  Φοινικίδῃ,   περὶ οὗ τοιαῦτα λέγει
[9, 409]   κωμικοῖς παροξυτόνως ἀνέγνωσται χερνίβα· παρ´  Εὐριπίδῃ   ἐν Ἡρακλεῖ· (Εἰς χερνίβ´ ὡς
[9, 375]   καλοῦσι τὴν θήλειαν, ὡς Ἱππῶναξ·  Σπονδῇ   τε καὶ σπλάγχνοισιν ἀγρίης χοίρου.
[9, 406]   γίνεται· τὰ δὲ πάλιν αὖθις  λεκιθώδη,   καθάπερ ἄρακος· τὸ δὲ φακῆς,
[9, 375]   χοίρου. (Καὶ Σοφοκλῆς Ἐπιταιναρίοις· Τοιγὰρ  ϊωδὴ   φυλάξαι χοῖρος ὥστε δεσμίων. Πτολεμαῖος
[9, 368]   ἡμίκραιρ´ ἀριστερά. Ξενοφῶν Κυνηγετικῷ· Κωλῆν  σαρκώδη,   λαγόνας ὑγράς. Καὶ Ξενοφάνης δ´
[9, 371]   Κἀν τῷ πρώτῳ δέ φησι·  πετασώδη   τὴν τῶν σπερμάτων ἀπείληφε φύσιν
[9, 383]   ἀπεξηραμμένα, ἔγχυλα δ´ ἀτρεμεὶ καὶ  δροσώδη   τὴν σχέσιν. {Α. Ἄπολλον, ὡς
[9, 409]   κἀπονίψει κατὰ τρόπον (τὰς χεῖρας  εὐώδη   λαβὼν (τὴν) γῆν. Καὶ Φιλόξενος
[9, 370]   ἐπιφοινίσσουσα καὶ αὐχμηρῇσιν ὁμοίη  βατραχέη   κύμη τε κακόχροος, μὲν
[9, 389]   πέρδιξ ἐστὶ μὲν χερσαῖος, σχιδανόπους,  ζῇ   δὲ ἔτη πεντεκαίδεκα, δὲ
[9, 394]   καὶ γὰρ τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα  ζῇ   ἔτη. Οὐκ ἀπολείπουσι δ´ ἕως
[9, 379]   ὠφέλησε τὴν τέχνην· ἂν δ´  ὑστερίζῃ   τῆς τεταγμένης ἀκμῆς, ὥστ´
[9, 372]   πλακείσας αὐλοτέροις καυλοῖς τε μιγήμεναι  εὐφαοριζη.   ~(ΟΡΝΕΙΣ. Ἐπεὶ δὲ καὶ ὄρνεις
[9, 393]   αὐτῶν καὶ πρὸ τούτου βρόχον  θῇ,   τρέχοντες πρὸς τὸν ἐμφαινόμενον ἐν
[9, 379]   τῷ δράματι ποιήσας τινὰ μάγειρον  πολυμαθῆ   (καὶ εὐπαίδευτον μνημονεύοντά τε τῶν
[9, 393]   διαφέρουσιν, ὅμως ὅταν ἐλαίου κρατὴρ  τεθῇ   πλήρης, οἱ στάντες αὐτῶν ἐπὶ
[9, 391]   προόντες ὀχεύουσι μέχρι ἂν ἄλλος  ἀνατεθῇ·   (εἰ δὲ μὴ ἀνατεθείη, μάχονται
[9, 407]   καὶ τραγῳδίας) ἐν μὲν δράματι  Λήθῃ   φησί· Μετὰ τοῦτον αὐτῷ Τηλέμαχος
[9, 390]   δὲ κρέα αὐτῶν ἡδέα ἐστίν.  Ἀληθῆ   λέγειν φησὶ τὸν Ξενοφῶντα
[9, 403]   δεῖπνον θαυμαστὸν ὅς´ ἔστ´ ἀγαθῶν  πλήθη.   Πᾶς δὲ κατ´ οἴκους μάττει,
[9, 396]   ὕλῃ κεροέσσης ἀπολειφθεὶς ἀπὸ μητρὸς  ἐπτοήθη.   Κράτης Γείτοσι· Νῦν μὲν γὰρ
[9, 389]   τιθασοὶ τοὺς ἀγρίους. Ἐπειδὰν δὲ  κρατηθῇ   τις ὑπὸ τοῦ δευτέρου, οὗτος
[9, 389]   μὴ ἄλλος ἀκούσας τῆς φωνῆς  ἔλθῃ   μαχούμενος αὐτῷ. Ἐνίοτε δὲ
[9, 402]   πρὸς τὸν προειρημένον Λυγκέα ἐπιστολῇ  ἐμνήσθη   συάγρων πολλῶν. Ἐπεὶ δὲ σὺ
[9, 379]   ἐν τίνι ἐπλεονέκτει, ὅμως οὐδενὸς  ἐμνήσθη   τοιούτου ὧν ἐγὼ ὑμῖν πολλάκις
[9, 385]   ἐν Ἀναγύρῳ Ἀριστοφάνους· Εἰ μὴ  παραμυθῇ   μ´ ὀψαρίοις ἑκάστοτε, ἀντὶ τοῦ
[9, 406]   καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ αὐτμή. Τοσαύτη  διεχύθη   ἀπὸ τῶν ῥόδων εὐωδία. Μετὰ
[9, 400]   τῶν ὀνομάτων ὁμότονά ἐστι, κἂν  μεταληφθῇ   εἰς τὸ ω> παρ´ Ἀττικοῖς·
[9, 403]   ἀγαθῶν ἀνάμεστος. Ἔπὶ τούτοις λεγομένοις  παρηνέχθη   ῥοδουντία καλουμένη λοπάς· περὶ
[9, 399]   μετ´ οὐ πολὺ καὶ ἐσκευασμένος  παρηνέχθη,   καὶ τὰ κρέα αὐτοῦ ἦν
[9, 374]   οὖν πῶς καὶ Τηρεὺς  περιεσώθη   μὴ τυχὼν νίκης καὶ ἄλλα
[9, 401]   μαθεῖν εἰ χρῆσις μὴ  εἴη   τῶν ὀνομάτων παλαιά. Μινδυνεύεις οὖν
[9, 392]   σιαλὶς δὲ ἀπὸ τούτου ἂν  εἴη,   φησὶν Δίδυμος, ὠνομασμένη. Σχεδὸν
[9, 391]   ἄλλος ἀνατεθῇ· (εἰ δὲ μὴ  ἀνατεθείη,   μάχονται πρὸς ἀλλήλους καὶ
[9, 370]   ἐπιχωριάζει. Νίκανδρος δ´ ἐν Γεωργικοῖς·  ~(Λείη   μὲν κράμβη, ὁτὲ δ´ ἀγριὰς
[9, 370]   πετάλοισιν ἐπιφοινίσσουσα καὶ αὐχμηρῇσιν  ὁμοίη   βατραχέη κύμη τε κακόχροος,
[9, 375]   καὶ Ἱππῶναξ δ´ ἔφη Ὡς  Ἐφεσίη   δέλφαξ Κυρίως δ´ αἱ θήλειαι
[9, 376]   πρὸς τὸν ἰδιώτην καὶ μαθητὰς  εἰσίῃ,   ~(κυμινοπρίστας πάντας λιμοὺς καλῶν,
[9, 402]   οὓς φράζω; τούτοις τοίνυν ἄγγελλ´,  ὁτιὴ   ψυχρὸν τοὔψον, τὸ ποτὸν θερμόν,
[9, 406]   εἶπέ τε μῦθον· (δεινὰ παθοῦσα,  Φακῆ   βδελυρή, χώρει ´ς τὸν ἀγῶνα.
[9, 406]   Θάσιος τὰς παρῳδίας γράψας  Φακῆ   ἐπεκαλεῖτο καὶ ἐποίησεν ἔν τινι
[9, 407]   δὲ κἀν χειμῶνι κἀν θέρει  φακῆ.   Εὐδοκίμει δ´ ἀνὴρ μάλιστα
[9, 406]   οἷον ὄροβος μὲν ἀροτήρων βοῶν,  ἀφάκη   δὲ προβάτων. Πισοῦ δὲ τοῦ
[9, 406]   ἄρακος· τὸ δὲ φακῆς, οἷον  ἀφάκη,   φακός· τὸ δὲ χόρτου ἕνεκα
[9, 393]   Ἀλέξανδρος ὅτι ἐστὶ τὸ μέγεθος  ἡλίκη   τρυγών, σκέλη δὲ μακρά, δυσθαλὴς
[9, 400]   ἐροῦσι. (Τῇ δὲ τὸν λαγὸν  ἑνικῇ   αἰτιατικῇ ἀκόλουθός ἐστιν παρὰ
[9, 392]   τῇ πληθυντικῇ εὐθείᾳ ἑπομένη  ἑνικὴ   γενικὴ χρῆται τῷ αὐτῷ συμφώνῳ
[9, 392]   πληθυντικῇ εὐθείᾳ ἑπομένη ἑνικὴ  γενικὴ   χρῆται τῷ αὐτῷ συμφώνῳ τῆς
[9, 398]   ζωὄς. ~Φίλαρχος γὰρ οὖσα καὶ  ἡγεμονικὴ   τὴν φύσιν δασύτης τοῖς
[9, 388]   ὡς πλεοναζόντων αὐτῶν ἐν τῇ  Μεγαρικῇ.   Περισπῶσι δ´ οἱ Ἀττικοὶ παρὰ
[9, 376]   ἡδυσμάτων πάντων κράτιστόν ἐστιν ἐν  μαγειρικῇ   (ἀλαζονεία· τὸ καθ´ ὅλου δὲ
[9, 382]   (Καὶ παῖς ἐπὶ τῇ  μαγειρικῇ   σοφίᾳ ἐπαινεθεὶς Τί τοιοῦτον εὑρήκασιν,
[9, 400]   (Τῇ δὲ τὸν λαγὸν ἑνικῇ  αἰτιατικῇ   ἀκόλουθός ἐστιν παρὰ Σοφοκλεῖ
[9, 392]   τὸ ὄνυχος. Καθόλου τε τῇ  πληθυντικῇ   εὐθείᾳ ἑπομένη ἑνικὴ γενικὴ
[9, 400]   παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἀμύκῳ σατυρικῷ  πληθυντικὴ   ὀνομαστική· Γέρανοι, χελῶναι, γλαῦκες, ἰκτῖνοι,
[9, 369]   Σίφνιος ἰατρὸς γογγυλίς, φησί,  λεπτυντική   ἐστι καὶ δριμεῖα καὶ δύσπεπτος,
[9, 400]   Σοφοκλεῖ ἐν Ἀμύκῳ σατυρικῷ πληθυντικὴ  ὀνομαστική·   Γέρανοι, χελῶναι, γλαῦκες, ἰκτῖνοι, λαγοί.
[9, 399]   δὲ ὧδε· Ἐν τῇ γὰρ  Ἀττικῇ   τίς εἶδε πώποτε λέοντας
[9, 369]   δριμεῖα καὶ δύσπεπτος, ἔτι δὲ  πνευματωτική.   Κρείττων δέ, φησίν, βουνιὰς
[9, 398]   μεγάλαις γραμμαῖς ποικίλος, καρποφάγος. Ὅταν  ᾠοτοκῇ   δέ, τετράζει τῇ φωνῇ. Καὶ
[9, 403]   ἠλακατῆνες, κυνὸς οὐραῖον τῶν καρχαριῶν,  νάρκη,   βάτραχος, πέρκη, σαῦρος, τριχίας, φυκίς,
[9, 403]   οὐραῖον τῶν καρχαριῶν, νάρκη, βάτραχος,  πέρκη,   σαῦρος, τριχίας, φυκίς, βρίγκος, τρίγλη,
[9, 374]   δέλφακα. Καὶ Ἀναξίλας δ´ ἐν  Κίρκῃ   καὶ ἀρσενικῶς εἴρηκε τὸν δέλφακα
[9, 368]   κωλέα συνῃρημένον ἐστὶν ὡς συκέα  συκῆ,   λεοντέα λεοντῆ, κωλέα κωλῆ. Ἀριστοφάνης
[9, 399]   κατάτυρα καὶ κατέλαια λίαν, ὥσπερ  γαλῇ   ὀψοποιούντων. Ναυσικράτης δ´ κωμῳδιοποιὸς
[9, 385]   ἵνα μηδενὸς μεταλαμβάνῃ, ἀλλὰ πάντα  λαλῇ,   ἔφη· Κρατῖνος ἐν Ὀδυσσεῦσιν εἴρηκε
[9, 395]   ἀγγέλλοντα τὸν περιστερόν. Ἐν δὲ  Πετάλῃ·   (Ἀλλ´, περιστέριον, ὅμοιον Κλεισθένει
[9, 390]   μέγεθος ἀλεκτρυόνος μεγάλου, χρῶμα ὄρτυγος,  κεφαλὴ   προμήκης, ῥύγχος ὀξύ, τράχηλος λεπτός,
[9, 403]   πέρκη, σαῦρος, τριχίας, φυκίς, βρίγκος,  τρίγλη,   κόκκυξ, τρυγών, σμύραινα, φάγρος, (μύλλος,
[9, 390]   ἵππων περιθοῖτο, θηρεύσει ὅσους ἂν  θέλῃ·   προσίασι γάρ. ἐν ἄλλοις δὲ
[9, 368]   λέγουσι καὶ κωλῆν. Εὔπολις Αὐτολύκῳ·  Σκέλη   δὲ καὶ κωλῆνες εὐθὺ τοὐρόφου.
[9, 393]   ἐστὶ τὸ μέγεθος ἡλίκη τρυγών,  σκέλη   δὲ μακρά, δυσθαλὴς καὶ δειλή.
[9, 388]   εἶναι ἔχειν τε χρῶμα κυάνεον,  (σκέλη   μακρά, ῥύγχος ἠργμένον ἐκ τῆς
[9, 389]   τῆς νεοττιᾶς κυλινδεῖται παρὰ τὰ  σκέλη   τοῦ θηρεύοντος, ἐλπίδα ἐμποιῶν τοῦ
[9, 396]   φίλον· ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ μηκάδων  μέλη,   χλόην καταμπέχοντα σάρκα νεογενῆ. {Β.
[9, 391]   τοῦ σ> κῶπας εἶναι, καὶ  Ἀριστοτέλη   οὕτως αὐτοὺς ὠνομακέναι. Φαίνεσθαί τε
[9, 384]   ἠξίωται παρὰ τοῖς ἀρχαίοις τὰ  πολυτελῆ   ταῦτα τῶν χηνῶν ἥπατα. ὅτι
[9, 369]   δισσὴ γὰρ ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο  γενέθλη   μακρή τε στιφρή τε φαείνεται
[9, 393]   σκέλη δὲ μακρά, δυσθαλὴς καὶ  δειλή.   Περὶ δὲ τῆς τῶν ὀρτύγων
[9, 380]   Λάκωσιν ἔφη Πάσας παραφερέτω. Ἄλεξις  Παμφίλῃ·   Παρέθηκε τὴν τράπεζαν, εἶτα παραφέρων
[9, 384]   μέλλον γίνεσθαι ἔφη· Χῖοι,  πολλὴ   γὰρ Ἐρυθραίους ἔχει ὕβρις· φεύγετε
[9, 380]   νεφρόν. (Ἔλεγον. Ἔκυπτον οἱ παρόντες  ἀποβολῇ.   Ἔθυσαν ἕτερον. Τοῦ δὲ δευτέρου
[9, 401]   Σάμιος ἐν τῇ πρὸς Ἀπολλόδωρον  ἐπιστολῇ   γράφει οὕτως· ~(Ἵνα τὰ μὲν
[9, 393]   Κλεομένης ἐν τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον  ἐπιστολῇ   γράφων οὕτως· Φαληρίδας ταριχηρὰς μυρίας,
[9, 402]   τῇ πρὸς τὸν προειρημένον Λυγκέα  ἐπιστολῇ   ἐμνήσθη συάγρων πολλῶν. Ἐπεὶ δὲ
[9, 409]   ἐν τῇ περὶ ὀνομάτων ἀδόξων  ἐπιστολῇ.   Περὶ δὲ τοῦ εὐώδεσι χρίεσθαι
[9, 396]   νεοθηλέα γαλαθηνόν, ὅς τ´ ἐν  ὕλῃ   κεροέσσης ἀπολειφθεὶς ἀπὸ μητρὸς ἐπτοήθη.
[9, 370]   σπειρομένῃς πολύφυλλος ἐνήβησε πρασιῇσιν  οὔλη   καπυροῖσιν ὀραμνῖτις πετάλοισιν ἐπιφοινίσσουσα
[9, 385]   με πᾶνἐπερωτᾶν τι ἂν  βούλῃ·   νῦν γὰρ πεινῶν δεινῶς πώς
[9, 404]   διαφέροντ´ Ἀσπενδίου. Γεύσω δ´, ἐὰν  βούλῃ,   σὲ τῶν εὑρημένων· οὐ ταὐτὰ
[9, 403]   κίνδου, κισθοῦ, μίνθου· τοιάδε δόμους  ὁμίχλη   κατέχει πάντων ἀγαθῶν ἀνάμεστος. Ἔπὶ
[9, 368]   συκέα συκῆ, λεοντέα λεοντῆ, κωλέα  κωλῆ.   Ἀριστοφάνης Πλούτῳ δευτέρῳ· Οἴμοι δὲ
[9, 368]   Ἀμειψίας Κόννῳ· Δίδοται μάλισθ´ ἱερώσυνα,  κωλῆ,   τὸ πλευρὸν, ἡμίκραιρ´ ἀριστερά. Ξενοφῶν
[9, 381]   αὔριον σὲ κἀμὲ ταῦτ´ εὐφρανάτω.  Λαφυροπώλῃ   παντάπασι μεταδίδου, τὴν πάροδον ἵν´
[9, 389]   διὰ ταῦτα σιγῇ προσέρχεται, ὅπως  μὴ   ἄλλος ἀκούσας τῆς φωνῆς ἔλθῃ
[9, 391]   ἂν ἄλλος ἀνατεθῇ· (εἰ δὲ  μὴ   ἀνατεθείη, μάχονται πρὸς ἀλλήλους καὶ
[9, 387]   δὲ κατὰ τὰς συνθήκας ἂν  μὴ   αὔριον ἀποδῷς τὰ ὡμολογημένα, οὐκ
[9, 394]   ἄρρην ἐμπτύει αὐτοῖς, ὡς  μὴ   βασκανθῶσι. Τίκτει δὲ ᾠὰ δύο,
[9, 380]   πᾶσι διὰ τὸν τηλικόνδε ὅρκον  μὴ   βιάζεσθαι τὸν ἄνθρωπον, ἐπ´ ἄλλο
[9, 396]   βωμοῦ οὐκ ἔξεστι θύειν ὅτι  μὴ   γαλαθηνὰ μοῦνα. Ἀντιφάνης Φιλεταίρῳ· (Κομψός
[9, 372]   Κακὸν μὲν οὖν μέγιστον· εἰ  μὴ   γὰρ ἦν, οὐκ ἂν ἐπεθύμουν
[9, 396]   εὗρες τὰ τοιαῦτα κρεᾴδια. Οὐ  μὴ   γὰρ ὀνομάσω πρὶν μαθεῖν.
[9, 407]   ἐγκαλυψάμενοι, οὐκ ἀνέστησαν δ´, ἵνα  μὴ   γένωνται διαφανεῖς τοῖς ἀπὸ τῶν
[9, 383]   Εὐρώπην (Ἐπιτιμῶντες δέ τινί φασιν  μὴ   δεῖν τὸν Οἰνέα Πηλέα ποιεῖν.
[9, 406]   ἐγώ, (ὁ Αἰμιλιανὸς ἔφη, εἰ  μὴ   δείξεις τι φέρεις. Καὶ
[9, 401]   (πρὶν μαθεῖν εἰ χρῆσις  μὴ   εἴη τῶν ὀνομάτων παλαιά. Μινδυνεύεις
[9, 396]   Αὐτὸς ἐγώ, φησίν, ἀποπνιγήσομαι, εἰ  μὴ   εἴπῃς ὅπου καὶ σὺ εὗρες
[9, 391]   Φαίνεσθαί τε τούτους ἀεὶ καὶ  μὴ   ἐσθίεσθαι. Τοὺς δ´ ἐν τῷ
[9, 394]   τοῦ χειμῶνος μὴ φθέγγεσθαι, εἰ  μὴ   εὐδίας γενομένης. Λέγεται δὲ ὅτι
[9, 369]   οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ὅμοιον εἰ  μὴ   νῦν προσαγορευομένη βουνιάς. Θεόφραστος
[9, 385]   δὲ τί ἐστι; Πλὴν εἰ  μὴ   καὶ κόττανα ἡμᾶς καὶ λέπιδιν,
[9, 406]   αὐτῆς γε τῆς χύτρας,  μὴ   καὶ λίθοις τις ὑμῶν βεβλήσεται,
[9, 401]   νυκτῶν φροντίδες ἑσπέριοι. Ἵν´ οὖν  μὴ   καὶ σὺ ζητῶν τὸν σύαγρον
[9, 383]   μαγείρων μὲν ἅλις, ἄνδρες δαιταλεῖς,  μὴ   καί τις αὐτῶν τὰ (ἐκ
[9, 375]   συνάγειν βουλομένους καὶ πληθῦσαι τῷ  μὴ   καταθύεσθαι. Χοῖρον δ´ οἱ Ἴωνες
[9, 377]   μικρός· εἴ σε λήψομαι νῦν  μὴ   κατεσθίοντα καὶ τοὺς ἄνθρακας, ἀπόλωλας.
[9, 382]   Σφόδρ´ ἠγανάκτης´ ὥσπερ ἠδικημένος, εἰ  μὴ   κέκληκα Δαιτυμόνα. Καινὸν πάνυ. (Σῦν
[9, 373]   τὸ δρᾶμα τὸν Τηρέα αὐτοῦ  μὴ   κεκριμένον ἐν τοῖς πρώτοις, ~ἐκθήσομαι
[9, 386]   πρὸς θεῶν ἔθυσας τὸν ἔριφον·  μὴ   κόπτ´ ἔμ´, ἀλλὰ τὰ κρέα.
[9, 405]   καινὸν παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν  μὴ   κόπτ´ ἐμέ, καὶ δεῖξον
[9, 401]   γε, ἔφη, ἄνδρες γάστρωνες, εἰ  μὴ   κόρον ἤδη ἔχετε τοσούτων ἐμπλησθέντες,
[9, 394]   πρεσβύτερος, φησί, καὶ προαναβαίνει καὶ  μὴ   κύσας· οἱ δὲ νεώτεροι αἰεὶ
[9, 403]   μὴ μέλλειν (τῷ τε μαγείρῳ  μὴ   λυμαίνεσθ´, ὡς τῶν ὄψων ἑφθῶν
[9, 399]   ἁλίπαστον, ἀφαρπάζων ὀβελίσκου μικρὸν ἐνωμότερον.  Μὴ   λυπείτω δέ σ´ ὁρῶντα ἰχῶρα
[9, 403]   ἐξ ἀρχῆς· ἥκειν ἤδη καὶ  μὴ   μέλλειν (τῷ τε μαγείρῳ μὴ
[9, 386]   κάπνην ἔχει; {Β. Δηλονότι. {Α.  Μή   μοι δῆλον, ἀλλ´ ἔχει κάπνην;
[9, 406]   οὕτως, ἵνα καὶ ἥδυσμα στεφανωτικὸν  μὴ   μόνον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς λαβὼν
[9, 374]   περὶ τὰς κωμῳδίας· (ὅτε γὰρ  μὴ   νικῴη, λαμβάνων ἔδωκεν εἰς τὸν
[9, 380]   ἐπίνοιαν, ἀλλ´ εὕρεσιν ἐμήν (ἵνα  μὴ   αὐλητὴς πληγὰς λάβῃ·
[9, 405]   δ´ ἠγνόηκε κοὐδὲ ἓν λέγει.  (Μὴ   πάντ´ ἄκουε μηδὲ πάντα μάνθανε
[9, 406]   ἧς οὐκ ἄν τι εἴποιμι  μὴ   παρ´ ἑκάστου μισθὸν λαβών. (Ἀλλ´
[9, 385]   δὲ ἐν Ἀναγύρῳ Ἀριστοφάνους· Εἰ  μὴ   παραμυθῇ μ´ ὀψαρίοις ἑκάστοτε, ἀντὶ
[9, 394]   δ´ ἀλλήλας ἀναβαίνουσιν, ὅταν ἄρρην  μὴ   παρῇ, κυνήσασαι· καὶ οὐδὲν προιέμεναι
[9, 388]   τε, φησίν, τροφῆς μεταλαμβάνει, εἰ  μὴ   περιπατήσει τόπον τινὰ ἐξευρὼν ἑαυτῷ
[9, 404]   πάτερ, πῦρ τ´ ὀξὺ καὶ  μὴ   πολλάκις φυσώμενον ἐποίουν· ἀπὸ τούτου
[9, 397]   Ἀστρατεύτοις φησὶ περὶ αὐτοῦ οὕτως·  (Μή   ποτε θρέψω παρὰ Φερσεφόνῃ τοιόνδε
[9, 393]   καὶ τῷ ἀετῷ, αὐτὸς μάχης  μὴ   προαρξάμενος. Εἰσὶ δ´ ᾠδικοὶ καὶ
[9, 404]   πότ´ πῶς σκευάσαι δεῖ,  μὴ   προίδηται τοῦτο μηδὲ φροντίσῃ, οὐκέτι
[9, 379]   προοπτήσαντα χλιαίνειν πάλιν,  μὴ   προοπτήσαντα συντελεῖν ταχύ, ἀπεστέρησε τῆς
[9, 387]   τὰ μὲν γὰρ βαρέα καὶ  μὴ   πτητικά, καθάπερ ἀτταγήν, πέρδιξ, ἀλεκτρυών,
[9, 387]   κονιστικοὶ οὔτε λοῦνται. (Ὅσοι δὲ  μὴ   πτητικοί, ἀλλ´ ἐπίγειοι, κονιστικοί, οἷον
[9, 384]   ἐν Στεφανοπώλισι λέγων οὕτως· Εἰ  μὴ   σὺ χηνὸς ἧπαρ ψυχὴν
[9, 375]   τῆς ἐπιγονῆς ἕνεκα τῶν θρεμμάτων  μὴ   σφάττειν πρόβατον ἄπεκτον ἄτοκον·
[9, 392]   καλεῖ τὸν ὄρτυγα, πλὴν εἰ  μή   τι παρὰ τοῖς Φλιασίοις
[9, 388]   πορφυρίωνα ἐν σκότῳ καταδυόμενον, ἵνα  μή   τις αὐτὸν θεάσηται. (Ἐχθραίνει γὰρ
[9, 380]   δρᾶμα, τοῦτο δ´ ἐστὶ παίγνιον.  Μή   τις τούτων τῶν δευτέρων ἑπτὰ
[9, 382]   μ´ ἀπολλύναι; Οὕτω λαλεῖν εἴωθα.  Μὴ   τοίνυν λάλει οὕτω παρ´ ἔμοιγ´
[9, 392]   πέλυκος, Ἔρυκος, Βέβρυκος, ὅσα δὲ  μὴ   τοῦτον ἔχει τὸν χαρακτῆρα, διὰ
[9, 402]   δ´ αἰγιδίων κατὰ ταὔθ´  μὴ   τυρὸν ποιεῖ, ἐρίφου. Διὰ τὴν
[9, 374]   πῶς καὶ Τηρεὺς περιεσώθη  μὴ   τυχὼν νίκης καὶ ἄλλα δράματα
[9, 394]   τὴν τρυγόνα καὶ τοῦ χειμῶνος  μὴ   φθέγγεσθαι, εἰ μὴ εὐδίας γενομένης.
[9, 380]   μέγας εἶ, γίνωσκε· τοῦ γὰρ  μὴ   χανεῖν λύκον διὰ κενῆς σὺ
[9, 367]   σίνεται τοὺς ὦπας ἐν τῇ  ὀδμῇ,   ὡς καὶ τὸ κρόμμυον ὅτι
[9, 406]   λιθίνη βαλλητύς; Ἐλευσῖνι γὰρ τῇ  ἐμῇ   οἶδά τινα πανήγυριν ἀγομένην καὶ
[9, 397]   ἀναπτόμενοι. Ἐὰν δὲ τῶν πτερύγων  ἀποτέμῃ,   τὸ κάλλος ἀφαιρήσεται· τὰ πτερὰ
[9, 398]   ἄλλῳ τινὶ αὐτοῦ τις γίνεται  μνήμη.   Ἀλέξανδρος γὰρ Μύνδιος ἐν
[9, 405]   ἔτι φορτηγικῶν μοι βρωμάτων ἀγωνίαις  τἠμῇ   ποιήσω νυστάσαι παροψίδι. Πρὸς ταῦτα
[9, 385]   ποτε καὶ ἰχθύος μεγάλου ἐν  ὀξάλμῃ   καὶ εἰπόντος τινὸς ἥδιστον εἶναι
[9, 385]   ἀγείρων Οὐλπιανὸς Ποῦ κεῖται, ἔφη,  ὀξάλμη;   Ὀψάριον γὰρ παρ´ οὐδενὶ τῶν
[9, 385]   εἶναι ὀψάριον πᾶν τὸ ἐν  ὀξάλμῃ   παρατιθέμενον, συναγαγὼν τὰς ὀφρῦς
[9, 401]   τοὺς Μήδους συμμαχίας ἐν τῇ  ἐβδόμῃ.   Καὶ Αἰτωλῶν δὲ οἶδα στρατηγὸν
[9, 369]   ἀπὸ τῆς στοᾶς ἐν τῇ  ἑβδόμῃ   καὶ εἰκοστῇ τῶν ἱστοριῶν περὶ
[9, 410]   μέμνηται Κρατῖνος ἐν Ἀρχιλόχοις· Ὠμολίνοις  κόμη   βρύους´ ἀτιμίας πλέως. Σαπφὼ δ´
[9, 403]   ἀπὸ γᾶς ἁγίας, ἁλίας Συρίας  ὀσμὴ   σεμνὴ μυκτῆρα δονεῖ λιβάνου, μάρου,
[9, 406]   γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´  αὐτμή.   Τοσαύτη διεχύθη ἀπὸ τῶν ῥόδων
[9, 369]   καλλίστη γίνεται καὶ γλυκεῖα ἐν  Κύμῃ,   ἐν δὲ Ἀλεξανδρείᾳ πικρά. Τὸ
[9, 369]   (Φύεται δ´ ἐν Ἐρετρίᾳ καὶ  Κύμῃ   καὶ Ῥόδῳ, ἔτι δὲ Κνίδῳ
[9, 370]   ἐπιφοινίσσουσα καὶ αὐχμηρῇσιν ὁμοίη βατραχέη  κύμη   τε κακόχροος, μὲν ἔοικε
[9, 366]   δὲ τούτοις πίνομεν οἰνάριον, ἧδος  νὴ   Δί´ οἰκίας τρόπον. {Β. Πῶς
[9, 381]   ἔφη· ~(ἀλλ´ ἠκούσαμεν καὶ τοῦτο,  νὴ   τὴν Ἑστίαν, οἴκοι ποθ´ ὡς
[9, 384]   Καλοί γε, φησίν, οἱ νεφροί,  νὴ   τὴν φίλην Δήμητρα. Καὶ δύ´
[9, 368]   ἐπὶ τοῦ ἀγγείου. Φησὶ γάρ·  Νὴ   τὸν Δί´ ὥσπερ αἱ παροψίδες
[9, 382]   δοκεῖς; Οὐδεὶς παρέσται. Τοῦτο γὰρ  νὴ   τὸν Δία (ἐστὶ κατάλοιπον μέροπας
[9, 408]   λέγων οὕτως· Πρὸς ἐμαυτὸν ἐνθυμούμενος,  νὴ   τοὺς θεούς, ὅσῳ διαφέρει σῦκα
[9, 404]   φησίν; Σφόδρα μοι κεχάρισαι, Σιμία,  νὴ   τοὺς θεούς, (ταυτὶ προείπας· τὸν
[9, 385]   πως συναπογραφόμενος αὐτῷ, ἵνα μηδενὸς  μεταλαμβάνῃ,   ἀλλὰ πάντα λαλῇ, ἔφη· Κρατῖνος
[9, 377]   τοὺς γάμους, ἀνδροφόνον. Ἂν τοῦτ´  αἰσθάνῃ,   ἐμὸς εἶ μαθητὴς καὶ μάγειρος
[9, 402]   (Βαῖν´ ἐκ θαλάμων κυπαρισσορόφων ἔξω,  Μάνη·   στεῖχ´ εἰς ἀγορὰν πρὸς τοὺς
[9, 376]   ἔχῃ φολιδωτὸν δράκοντα σεσιδηρωμένον,  ἐφάνη   Βριάρεως· ἂν τύχῃ δ´, ἐστὶν
[9, 398]   ἔχων ἐχεγγυώτατον μάρτυρα τὸν χαρίεντα  Ἀριστοφάνη.   Ἅμα δὲ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ
[9, 366]   τοῖς περὶ τῆς Ἀττικῆς λέξεως  Ἀριστοφάνη   παριστᾷ λέγοντα· ~(Κἄβλεπε σίναπυ καὶ
[9, 369]   Θεόφραστος δὲ γογγυλίδων φησὶν εἶναι  γένη   δύο, ἄρρεν καὶ θῆλυ· γίνεσθαι
[9, 391]   πτερά. (Καλλίμαχος δέ φησι δύο  γένη   εἶναι σκωπῶν καὶ τοὺς μὲν
[9, 369]   περὶ λαχάνων κράμβης φησὶν εἶναι  γένη   τρία, τῆς τε καλουμένης ἁλμυρίδος
[9, 371]   ἐν τῷ περὶ λαχάνων δʹ  γένη   φησὶν εἶναι τεύτλων, σπαστόν, καυλωτόν,
[9, 391]   Ἀλέξανδρος δ´ Μύνδιος δύο  γένη   φησὶν εἶναι τῶν στρουθῶν, τὸ
[9, 396]   μηκάδων μέλη, χλόην καταμπέχοντα σάρκα  νεογενῆ.   {Β. Τί λέγεις; {Α. Τραγῳδίαν
[9, 370]   ἡδύσμασιν ἄρνεια καταπεπασμέν´ οὐδὲ θρυμματὶς  τεταραγμένη   καὶ λοπάδες ἀνθρώπων φθοραί. Καὶ
[9, 395]   νήτταις εἰσὶ παραπλήσιοι. (Ἡ δὲ  λεγομένη   οὐρία οὐ πολὺ λείπεται νήττης,
[9, 401]   μάθε ὅτι Ἀντιφάνης μὲν ἐν  Ἁρπαζομένῃ   οὕτως ὠνόμασε· (Λαβὼν ἐπανάξω σύαγρον
[9, 405]   οὐδεὶς ὑποκριτής ἐσθ´ ὅλως εἰργασμένος.  Καπνιζομένη   τυραννὶς αὕτη ´σθ´ τέχνη.
[9, 389]   δὲ αἴτιον τῇ ψυχῇ  γινομένη   φαντασία περὶ τῶν πλησιασμῶν. Φανερώτατον
[9, 369]   καὶ μάλιστα διὰ νάπυος  γινομένη,   ὥς φησιν Δίφιλος. ΚΡΑΜΒΗ.
[9, 392]   Καθόλου τε τῇ πληθυντικῇ εὐθείᾳ  ἑπομένη   ἑνικὴ γενικὴ χρῆται τῷ
[9, 369]   ὅμοιον εἰ μὴ νῦν  προσαγορευομένη   βουνιάς. Θεόφραστος δὲ βουνιάδα μὲν
[9, 400]   διὰ τοῦ ω> παραπλησίως  προσαγορευομένη   λαγῲ παρ´ Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξιν·
[9, 369]   γογγυλίδος ὀπτῶν τόμους. δὲ  ταριχευομένη   γογγυλὶς λεπτυντικωτέρα ἐστὶ τῆς ἑφθῆς
[9, 410]   τὰς περιηγήσεις ἐν τῇ Ἀσίᾳ  ἐπιγραφομένῃ·   Γυναῖκες δ´ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
[9, 394]   δὲ δωδεκάκις. Τεκοῦσα γὰρ τῇ  ἐχομένῃ   ἡμέρᾳ συλλαμβάνει. Ἔτι ἐν τῷ
[9, 392]   ἂν εἴη, φησὶν Δίδυμος,  ὠνομασμένη.   Σχεδὸν γὰρ τὰ πλεῖστα τῶν
[9, 375]   χιόνινον. Ἔφασάν τε τὸν βασιλέα  Εὐμένη   τὰ τοιαῦτα ἐπιμελῶς ὠνεῖσθαι παρ´
[9, 401]   τῆς Δικαιαρχείας ὑπ´ ὀλίγων μὲν  κατοικουμένη,   πολλοὺς δὲ ἔχουσα τοὺς κουνίκλους
[9, 392]   τὴν ὀνομασίαν. δὲ ὀρτυγομήτρα  καλουμένη,   ἧς μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Χείρωσι
[9, 403]   τούτοις λεγομένοις παρηνέχθη ῥοδουντία  καλουμένη   λοπάς· περὶ ἧς ἐξετραγῴδησεν
[9, 407]   μαθεῖν πολλάκις τίς Τηλεμάχου  καλουμένη   χύτρα καὶ τίς Τηλέμαχος.
[9, 383]   ἕλξει δι´ αὑτῆς νοτίδα καὶ  ζυμουμένη   ὥσπερ κίσηρις λήψεται διεξόδους σομφάς,
[9, 393]   ὄνομα Γεράνα. Αὕτη κατὰ θεὸν  τιμωμένη   πρὸς τῶν πολιτῶν αὐτὴ τοὺς
[9, 369]   εἶναι καὶ τρόφιμος. δὲ  ὀπτωμένη,   φησί, γογγυλὶς μᾶλλον πέττεται, περιττότερον
[9, 406]   Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς  Ἀθήνη,   χρυσῆν ῥάβδον ἔχουσα, καὶ ἤλασεν
[9, 374]   αὐτοῦ. Καὶ Θεόπομπος δὲ ἐν  Εἰρήνῃ   ἐπὶ τῆς θηλείας ἔταξε τὸν
[9, 368]   ἔμβαμμα λέγουσιν, ὡς Θεόπομπος ἐν  Εἰρήνῃ·   μὲν ἄρτος ἡδύ, τὸ
[9, 393]   Ἀλεξανδρέων διαλέκτου. (Ἀριστοφάνης δ´ ἐν  Εἰρήνῃ   συνεσταλμένως ἔφη διὰ τὸ μέτρον·
[9, 389]   ἀποδιώκουσιν ἀπὸ τῆς θηλείας, ὅτι  ἐκείνῃ,   ἀλλ´ οὐχ ἑαυτοῖς προσέχει. Ὅθεν
[9, 407]   τοὺς Ἀθηναίους ἐκήλησεν, ὡς ἐν  ἐκείνῃ   τῇ ἡμέρᾳ πλεῖστα αὐτοὺς γελάσαι,
[9, 398]   πραγμάτων τεθέαμαι ἐπὶ τῇ χώρᾳ  ἐκείνῃ   τοὔρνεον. Καὶ μαθὼν οὕτω καλούμενον
[9, 406]   ἔφη· Τίς δ´ αὕτη  λιθίνη   βαλλητύς; Ἐλευσῖνι γὰρ τῇ ἐμῇ
[9, 370]   φάττας καὶ κίχλας ὁμοῦ σπίνοις  κοινῇ   τε χναύειν τευθίσιν σηπίδια πιλεῖν
[9, 403]   γᾶς ἁγίας, ἁλίας Συρίας ὀσμὴ  σεμνὴ   μυκτῆρα δονεῖ λιβάνου, μάρου, σμύρνης,
[9, 391]   συλλαμβάνει τῇ περὶ τὴν μίμησιν  ἡδονῇ   κατεχομένους. Τὸ δ´ αὐτὸ ποιεῖν
[9, 369]   λειοφύλλου καὶ σελινούσσης· τῇ δ´  ἡδονῇ   πρώτην κεκρίσθαι τὴν ἁλμυρίδα. (Φύεται
[9, 408]   ἐν Χρυσῷ γένει καὶ Ἀμειψίας  Σφενδόνῃ   Ἀλκαῖός τε ἐν Ἱερῷ γάμῳ.
[9, 367]   ἐν παροψίδι. Καὶ Ἄλεξις ἐν  Ἡσιόνῃ·   Ὡς εἶδε τὴν τράπεζαν ἀνθρώπους
[9, 370]   εἰς τροφήν. Ἔφιππος γοῦν ἐν  Γηρυόνῃ   φησίν· Ἔπειτα πῶς (οὐ στέφανος
[9, 397]   οὕτως· (Μή ποτε θρέψω παρὰ  Φερσεφόνῃ   τοιόνδε ταὧν, ὃς τοὺς εὕδοντας
[9, 388]   τοῦθ´ ὑπονοήσῃ προσημαίνει τῷ δεσπότῃ,  ἀγχόνῃ   τὸ ζῆν περιγράψας. Οὐ πρότερόν
[9, 393]   ἦν τις παρὰ τοῖς Πυγμαίοις  γυνὴ   διάσημος, ὄνομα Γεράνα. Αὕτη κατὰ
[9, 367]   οἷς ἐστι καὶ τάδε· {Α.  Γυνὴ   καθεύδους´ ἐστὶν ἀργόν. {Β. Μανθάνω.
[9, 405]   Καπνιζομένη τυραννὶς αὕτη ´σθ´  τέχνη.   (Ἀβυρτακοποιὸς παρὰ Σέλευκον ἐγενόμην, παρ´
[9, 377]   ὧδε· Οὐ παντελῶς εὐκαταφρόνητος  τέχνη,   ἂν κατανοήσῃς, ἐστὶν ἡμῶν, Δημύλε,
[9, 383]   ἱεροπρεπής πώς ἐστιν ἡμῶν  τέχνη.   Ἐγὼ δ´ ὑμῖν, κατὰ τὸν
[9, 378]   ἁπανταχοῦ μέν ἐστι κἀν πάσῃ  τέχνῃ,   (ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς δ´
[9, 376]   μέγα φρονῶν ἐκεῖνος ἐπὶ τῇ  τέχνῃ   ἔφη· Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν
[9, 377]   ὑπὸ τῶν τοιούτων δ´  τέχνη   λυμαίνεται. ~(Ἐπεὶ μάγειρον ἂν λάβῃς
[9, 405]   καιρὸν δ´ ἀπολέσῃς, παραπόλωλεν  τέχνη.   {ΣΙΜ. Ἄνθρωπε, μέγας εἶ. {Α.
[9, 378]   ἀρχιτεκτονικῆς ἴσως ἐθαύμασας τί τῇ  τέχνῃ   συμβάλλεται. {ΔΗ. Ἐγὼ δ´ ἐθαύμας´;
[9, 405]   εὖ μὲν σὺ χρήσῃ τῇ  τέχνῃ,   τὸν τῆς τέχνης καιρὸν δ´
[9, 382]   οὐχ οὕτως ὠγκύλλετο ἐπὶ τῇ  τέχνῃ   ὡς παρὰ Στράτωνι μάγειρος
[9, 404]   τὸ ζῷον εἰς ὑπερβολήν ἐστιν.  Τελώνῃ   γλαῦκον, ἔγχελυν, σπάρον· ὅταν ἐγγὺς
[9, 390]   τὴν Ἀττικὴν διαβαίνοντες τῇ  φωνῇ   διάδηλοι γίγνονται, καθάπερ προειρήκαμεν. Τοὺς
[9, 399]   κάλλαια· ~(βαρεῖα δ´ ἦν  φωνή.   Θαυμασάντων οὖν ἡμῶν τὸ εὐανθὲς
[9, 398]   Ὅταν ᾠοτοκῇ δέ, τετράζει τῇ  φωνῇ.   Καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας Γάμῳ·
[9, 386]   ἡπάτιον ὀπτὸν προσέλαβον. Τούτων ἐὰν  δείξῃ   τις φωνήν τι
[9, 387]   καὶ δασέα. Καὶ Ἀριστοτέλης ἐν  ὀγδόῃ   ζῴων ἱστορίας γράφει τάδε· Εἰσὶ
[9, 409]   παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.  Πῂ   δέ· Τοῖσι δὲ κήρυκες μὲν
[9, 409]   τοῖς Ἀττικοῖς, (ἐπεί τοι Ὅμηρός  πῃ   μέν φησι νίψασθαι· παρὰ δὲ
[9, 407]   καὶ περιβόητος ἦν λέγων τὰ  ἔπη   πανούργως καὶ ὑποκριτικῶς καὶ διὰ
[9, 393]   δὲ ποιήσας ταῦτα τὰ  ἔπη   πάντα τὰ ὄρνεα ἀνθρώπους ἱστορεῖ
[9, 390]   καὶ (ὑπ´ Ἀλκμᾶνος λέγοντος οὕτως·  Ἔπη   τάδε καὶ μέλος Ἀλκμὰν εὗρε
[9, 393]   (Ἀγανακτήσασα οὖν Ἥρα εἰς  ἀπρεπῆ   τὴν ὄψιν ὄρνιν μετεμόρφωσε πολέμιόν
[9, 367]   μᾶζα καὶ παροψίδες. Ἐν δὲ  Εὐρώπῃ   πάλιν ἐπὶ παροψήματος διὰ πλειόνων
[9, 394]   ἀλλήλας ἀναβαίνουσιν, ὅταν ἄρρην μὴ  παρῇ,   κυνήσασαι· καὶ οὐδὲν προιέμεναι εἰς
[9, 401]   τῆς γῆς κατὰ τὰ τελευταῖς  μέρη   τῆς Δικαιαρχείας ὑπ´ ὀλίγων μὲν
[9, 376]   καὶ ἄλλα ὀρνίθια (ὑπογαστρίων τε  μέρη   χοιρείων καὶ μήτρας τόμους καὶ
[9, 383]   κατὰ τὸν ἥδιστον Δίφιλον, Παρατίθημ´  ὁλοσχερῆ   ἄρν´ ἐς μέσον σύμπτυκτον, ὠνθυλευμένον,
[9, 410]   δὲ τούτων τινὸς θίγῃς, εὐθὺς  ἀποκαθαίρῃ   τὴν χεῖρα εἰς τὰ χειρόμακτρα,
[9, 369]   γὰρ ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη  μακρή   τε στιφρή τε φαείνεται ἐν
[9, 373]   ἠελίοιο. Καὶ ἀλλαχόθι θηλυκῶς Ὄρνιθι  λιγυρῇ.   Καί· Ὡς δ´ ὄρνις ἀπτῆσι
[9, 406]   τε μῦθον· (δεινὰ παθοῦσα, Φακῆ  βδελυρή,   χώρει ´ς τὸν ἀγῶνα. Καὶ
[9, 369]   ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη μακρή τε  στιφρή   τε φαείνεται ἐν πρασιῇσι. Κηφισιακῶν
[9, 410]   λέγων τάδε· ὑμῖν ἀπόνιμμα οἷς  χρὴ   καὶ οἷς θέμις. Ἔπειτα αὖθις
[9, 374]   φησι· Νῦν δὲ πῶς με  χρὴ   καλεῖν; {Β. Ἀλεκτρύαιναν, τὸν δ´
[9, 409]   τούτῳ περιρραίνοντες τοὺς παρόντας ἥγνιζον.  Χρὴ   μέντοι προπαροξυτόνως προφέρεσθαι. Τὰ γὰρ
[9, 370]   κράμβην τὴν ἑπτάφυλλον, θύεσκε  Πανδώρη   Θαργηλίοισιν ἔγχυτον πρὸ φαρμάκου. Καὶ
[9, 378]   σοφὸν ἁπανταχοῦ μέν ἐστι κἀν  πάσῃ   τέχνῃ, (ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς
[9, 389]   ὑπομένει τε ὀχευθῆναι, ἵνα αὐτὸν  ἀποσπάσῃ   τῆς θηρευούσης. Ἐπὶ τοσοῦτον δ´
[9, 388]   τῆς μοιχευομένης, ὥσθ´ ὅταν τοῦθ´  ὑπονοήσῃ   προσημαίνει τῷ δεσπότῃ, ἀγχόνῃ τὸ
[9, 405]   Ἐὰν δ´ εὖ μὲν σὺ  χρήσῃ   τῇ τέχνῃ, τὸν τῆς τέχνης
[9, 389]   θηρεύουσα, ᾄδει ἕως ἂν  ἀπαντήσῃ   ἡγεμὼν αὐτῇ· καὶ οἱ
[9, 383]   τὰ (ἐκ Δυσκόλου Μενάνδρου βρενθυόμενος  λαρυγγίσῃ   τάδε· Οὐδὲ εἷς μάγειρον ἀδικήσας
[9, 372]   θυσίᾳ τῶν Θεοξενίων, ὃς ἂν  κομίσῃ   γηθυλλίδα μεγίστην τῇ Λητοῖ, λαμβάνειν
[9, 404]   δεῖ, μὴ προίδηται τοῦτο μηδὲ  φροντίσῃ,   οὐκέτι μάγειρος, ὀψοποιός ἐστι δέ.
[9, 369]   εἴσω ῥαφάνοις, εἴσω λαθαρωκοι. Γογγυλίδος  δισσὴ   γὰρ ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη
[9, 394]   τῆς ἰξίας σπέρμα ἐπί τινος  ἀφοδεύσῃ   δένδρου, ἰδίαν ἰξίαν φύεσθαι. Δαίμαχος
[9, 395]   πεφρόντικεν. Ἐν δὲ Δορκίδι  Ποππυζούσῃ   θηλυκῶς εἴρηκε καὶ ὅτι αἱ
[9, 389]   προσερχόμενον ἐπαισθάνηται τὸν ἄρρενα τῇ  θηρευούσῃ,   ὑπομένει τε ὀχευθῆναι, ἵνα αὐτὸν
[9, 393]   ταριχηρὰ μύρια. Καὶ Ἵππαρχος ἐν  τῇ   Αἰγυπτίᾳ Ἰλιάδι· Οὐδέ μοι Αἰγυπτίων
[9, 384]   καὶ νεφροὺς ἐκάλουν· Φιλιππίδης ἐν  τῇ   Ἀνανεώσει Γναθαίνης τῆς ἑταίρας τὸ
[9, 400]   τοσοῦτον πλῆθος ἐγένετο περδίκων ἐν  τῇ   Ἀνάφῃ, ὡς κινδυνεῦσαι ἀναστάτους γενέσθαι
[9, 410]   γεγραφὼς τὰς περιηγήσεις ἐν  τῇ   Ἀσίᾳ ἐπιγραφομένῃ· Γυναῖκες δ´ ἐπὶ
[9, 410]   ἔχουσι χειρόμακτρα. Ἡρόδοτος δ´ ἐν  τῇ   βʹ φησί· Μετὰ δὲ ταῦτα
[9, 387]   Ἐρέσιος, Ἀριστοτέλους μαθητής, ἐν  τῇ   γʹ περὶ ζῴων μνημονεύων αὐτῶν
[9, 399]   Ἀττικήν· (λέγει δὲ ὧδε· Ἐν  τῇ   γὰρ Ἀττικῇ τίς εἶδε πώποτε
[9, 400]   μὲν δασὺ τῶν τέκνων ἐν  τῇ   γαστρί, τὸ δὲ ψιλόν, (τὸ
[9, 407]   τοῖς Ἀθηναίοις εὐδοκίμει. Ἐν δὲ  τῇ   Γιγαντομαχίᾳ οὕτω σφόδρα τοὺς Ἀθηναίους
[9, 390]   ὦτός ἐστι μὲν παρόμοιος  τῇ   γλαυκί, οὔκ ἐστι δὲ νυκτερινός.
[9, 369]   ἁλμυρίδος καὶ λειοφύλλου καὶ σελινούσσης·  τῇ   δ´ ἡδονῇ πρώτην κεκρίσθαι τὴν
[9, 400]   Γέρανοι, χελῶναι, γλαῦκες, ἰκτῖνοι, λαγοί.  Τῇ   δὲ λαγὼν διὰ τοῦ
[9, 400]   λαγὸν ὀνομαζόντων ἐκεῖνοι λαγὼν ἐροῦσι.  (Τῇ   δὲ τὸν λαγὸν ἑνικῇ αἰτιατικῇ
[9, 410]   Ἕλληνες Ἅιδην νομίζουσι κἀκεῖθι συγκυβεύειν  τῇ   Δήμητρι, καὶ τὰ μὲν νικᾶν
[9, 400]   δ´ ἐπαναιρέεται. Πολύβιος δ´ ἐν  τῇ   δωδεκάτῃ τῶν ἱστοριῶν γίγνεσθαί φησι
[9, 401]   πρὸς τοὺς Μήδους συμμαχίας ἐν  τῇ   ἐβδόμῃ. Καὶ Αἰτωλῶν δὲ οἶδα
[9, 369]   ἀπὸ τῆς στοᾶς ἐν  τῇ   ἑβδόμῃ καὶ εἰκοστῇ τῶν ἱστοριῶν
[9, 406]   λιθίνη βαλλητύς; Ἐλευσῖνι γὰρ  τῇ   ἐμῇ οἶδά τινα πανήγυριν ἀγομένην
[9, 372]   μέτρια ὄσπρια πανσπερμηδὸν ἐπεγχεύῃσιν ἀλετρίς.  Τῇ   ἔνι μὲν σικύης ὅρμους βάλον
[9, 394]   Αἰγύπτῳ δὲ δωδεκάκις. Τεκοῦσα γὰρ  τῇ   ἐχομένῃ ἡμέρᾳ συλλαμβάνει. Ἔτι ἐν
[9, 407]   Ἀθηναίους ἐκήλησεν, ὡς ἐν ἐκείνῃ  τῇ   ἡμέρᾳ πλεῖστα αὐτοὺς γελάσαι, καίτοι
[9, 394]   περιστεραὶ ἀφανεῖς γίνονται ὡς δὴ  τῇ   θεῷ συναποδημοῦσαι. ~Καὶ μεθ´ ἡμέρας
[9, 391]   κωμικοὶ ὤτους καλοῦσιν. Ἐν γοῦν  τῇ   θήρᾳ αὐτῶν ἐπιτηδειότατος ὀρχεῖται
[9, 389]   ὅταν προσερχόμενον ἐπαισθάνηται τὸν ἄρρενα  τῇ   θηρευούσῃ, ὑπομένει τε ὀχευθῆναι, ἵνα
[9, 372]   γράφων οὕτως· Διατέτακται παρὰ Δελφοῖς  τῇ   θυσίᾳ τῶν Θεοξενίων, ὃς ἂν
[9, 401]   καὶ Ποσειδώνιος φιλόσοφος ἐν  τῇ   ἱστορίᾳ· Καὶἡμεῖς εἴδομεν πολλοὺς κατὰ
[9, 401]   μίμαρκυς. Θεόπομπος δὲ ἐν  τῇ   κʹ τῶν ἱστοριῶν (περὶ τὴν
[9, 378]   ἐστι κἀν πάσῃ τέχνῃ, (ἐν  τῇ   καθ´ ἡμᾶς δ´ ὥσπερ ἡγεῖται
[9, 391]   τῆς περὶ τὸ ζῷον ἐν  τῇ   κινήσει ποικιλίας. (Χαίρουσι δὲ οἱ
[9, 372]   ὃς ἂν κομίσῃ γηθυλλίδα μεγίστην  τῇ   Λητοῖ, λαμβάνειν μοῖραν ἀπὸ τῆς
[9, 382]   παρέχουσιν. (Καὶ παῖς ἐπὶ  τῇ   μαγειρικῇ σοφίᾳ ἐπαινεθεὶς Τί τοιοῦτον
[9, 388]   καὶ ὡς πλεοναζόντων αὐτῶν ἐν  τῇ   Μεγαρικῇ. Περισπῶσι δ´ οἱ Ἀττικοὶ
[9, 393]   Λέγει δὲ καὶ ἐντίθεσθαι αὐτὸν  τῇ   νεοττιᾷ πόαν τὴν λεγομένην λυγαίαν.
[9, 390]   καρδίας. Οἱ δ´ ἐν Σκιάθῳ  τῇ   νήσῳ κοχλίας ἐσθίουσι. Τίκτουσι δ´
[9, 367]   ὅτι σίνεται τοὺς ὦπας ἐν  τῇ   ὀδμῇ, ὡς καὶ τὸ κρόμμυον
[9, 409]   κυνάδας, ὥς φησι Πολέμων ἐν  τῇ   περὶ ὀνομάτων ἀδόξων ἐπιστολῇ. Περὶ
[9, 391]   ὄπισθεν στὰς καὶ λαθὼν συλλαμβάνει  τῇ   περὶ τὴν μίμησιν ἡδονῇ κατεχομένους.
[9, 378]   καὶ τὰ βρώματα σχεδὸν (ἐν  τῇ   περιφορᾷ τῆς ὅλης συντάξεως ἑτέραν
[9, 393]   τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ τῶν ἐν  τῇ   Πλάτωνος Πολιτείᾳ μαθηματικῶς εἰρημένων γράφων
[9, 392]   δὲ τὸ ὄνυχος. Καθόλου τε  τῇ   πληθυντικῇ εὐθείᾳ ἑπομένη ἑνικὴ
[9, 398]   μνήμης ἠξιῶσθαι τὸ ζῷον ἐν  τῇ   πολυταλάντῳ πραγματείᾳ (ὀκτακόσια γὰρ εἰληφέναι
[9, 393]   ἐστὶν ὀρτύγιον) μνημονεύει Κλεομένης ἐν  τῇ   πρὸς Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ γράφων οὕτως·
[9, 401]   Λυγκεὺς δ´ Σάμιος ἐν  τῇ   πρὸς Ἀπολλόδωρον ἐπιστολῇ γράφει οὕτως·
[9, 402]   ἐν τοῖς πρὸ τούτων ἐν  τῇ   πρὸς τὸν προειρημένον Λυγκέα ἐπιστολῇ
[9, 398]   διὰ τῆς τάξεως τὴν ἐνοῦσαν  τῇ   προσῳδίᾳ φύσιν οὐκ ἐπὶ τῶν
[9, 396]   γαλαθηνοῦ μυός. Ἡρόδοτος δ´ ἐν  τῇ   πρώτῃ φησὶν ὅτι ἐν Βαβυλῶνι
[9, 390]   ἐστὶν ἕτερονγένος ἐν Ἰταλίᾳ ἀμαυρὸν  τῇ   πτερώσει καὶ μικρότεροντῇ ἕξει, τὸ
[9, 395]   ἄρρενες σιμά τε καὶ ἐλάττονα  τῇ   συμμετρίᾳ τὰ ῥύγχη. δὲ
[9, 407]   τῶν ἄλλων πόλεων θεωροῦσιν ἀχθόμενοι  τῇ   συμφορᾷ· διέμειναν δ´ ἀκροώμενοι καίτοι
[9, 408]   εἴρηται, καθάπερ ἡμεῖς λέγομεν ἐν  τῇ   συνηθείᾳ. Καί τις αὐτῷ ἀπήντησεν
[9, 387]   Ἀγαθαρχίδης δ´ Κνίδιος ἐν  τῇ   τετάρτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν Εὐρωπιακῶν
[9, 399]   οὖθαρ φορῶ. Ἡρόδοτος δ´ ἐν  τῇ   τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν φησιν σπανίως
[9, 376]   σοφίαν, μέγα φρονῶν ἐκεῖνος ἐπὶ  τῇ   τέχνῃ ἔφη· Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[9, 405]   δ´ εὖ μὲν σὺ χρήσῃ  τῇ   τέχνῃ, τὸν τῆς τέχνης καιρὸν
[9, 382]   καὶ οὐχ οὕτως ὠγκύλλετο ἐπὶ  τῇ   τέχνῃ ὡς παρὰ Στράτωνι
[9, 381]   τῷ ἑτοίμῳ τῶν λεγομένων καὶ  τῇ   τῆς τέχνης περιεργίᾳ καλὸς
[9, 384]   Χῖος ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς κἀν  τῇ   τρισκαιδεκάτῃ δὲ τῶν Φιλιππικῶν Ἀγησιλάῳ
[9, 388]   (Ἐχθραίνει γὰρ τοὺς προσιόντας αὐτοῦ  τῇ   τροφῇ. Τῆς δὲ πορφυρίδος καὶ
[9, 402]   παρέχει τοῖς ὠσὶ μᾶλλον  τῇ   φάρυγγι, ὥσπερ τὰ παρὰ Ἀντιφάνει
[9, 377]   Οἱ πολέμιοι πάρεισιν· βαθὺς  τῇ   φύσει στρατηγὸς ἔστη καὶ τὸ
[9, 390]   εἰς τὴν Ἀττικὴν διαβαίνοντες  τῇ   φωνῇ διάδηλοι γίγνονται, καθάπερ προειρήκαμεν.
[9, 398]   καρποφάγος. Ὅταν ᾠοτοκῇ δέ, τετράζει  τῇ   φωνῇ. Καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας
[9, 371]   λευκόν, πάνδημον· τοῦτο δ´ εἶναι  τῇ   χρόᾳ φαιόν. Δίφιλος δ´
[9, 375]   δ´ ἄρτιον πρὸς τὸ μῆκος,  τῇ   χροιᾷ χιόνινον. Ἔφασάν τε τὸν
[9, 398]   ἐπαρχίας ἐκείνης πραγμάτων τεθέαμαι ἐπὶ  τῇ   χώρᾳ ἐκείνῃ τοὔρνεον. Καὶ μαθὼν
[9, 389]   φωνήν. Τούτου δὲ αἴτιον  τῇ   ψυχῇ γινομένη φαντασία περὶ τῶν
[9, 411]   αὐτὸν ὀνομάζει. ~(Ἡρόδωρος δ´ ἐν  ἑπτακαιδεκάτῃ   τοῦ καθ´ Ἡρακλέα λόγου Εὔνομον.
[9, 384]   ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς κἀν τῇ  τρισκαιδεκάτῃ   δὲ τῶν Φιλιππικῶν Ἀγησιλάῳ τῷ
[9, 400]   ἐπαναιρέεται. Πολύβιος δ´ ἐν τῇ  δωδεκάτῃ   τῶν ἱστοριῶν γίγνεσθαί φησι παρόμοιον
[9, 394]   γὰρ τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα ζῇ  ἔτη.   Οὐκ ἀπολείπουσι δ´ ἕως θανάτου
[9, 389]   μὲν χερσαῖος, σχιδανόπους, ζῇ δὲ  ἔτη   πεντεκαίδεκα, δὲ θήλεια καὶ
[9, 397]   οὐκ ἐχθὲς οὐδὲ πρῴην, ἀλλ´  ἔτη   πλέον τριάκοντά ἐστιν. (Ταὧς
[9, 375]   Πλάτων δ´ κωμῳδιοποιὸς ἐν  Ποιητῇ   ἀρρενικῶς ἔφη Τὸν δέλφακα ἀπῆγε
[9, 375]   Κυζίκου φησὶν οὕτως· Μυθεύουσιν ἐν  Κρήτῃ   γενέσθαι τὴν Διὸς τέκνωσιν ἐπὶ
[9, 394]   πλευρὰ πρὸς πτύοις πεπλεγμένην. Κἀν  Φιλοκτήτῃ   δὲ κατὰ γενικὴν κλίσιν φαβῶν
[9, 371]   τῶν γηθυλλίδων καὶ Ἐπίχαρμος ἐν  Φιλοκτήτῃ   οὕτως· Ἐν δὲ σκόροδα δύο
[9, 405]   Δημήτριον, ὃς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ  Ἀρεοπαγίτῃ   ταῦτ´ εἴρηκεν· Ὅσον ἀπὸ ταύτης
[9, 409]   βέβλεμμαι κατῶβλεψ, παρὰ Ἀρχελάῳ τῷ  Χερρονησίτῃ   ἐν τοῖς Ἰδιοφυέσιν. Ἐν δὲ
[9, 399]   ἐπὶ τῶν ἰχθύων λέγεται. Στράττις  Ἀταλάντῃ·   Ὑπογάστριον θύννου τι κἀκροκώλιον. (Θεόπομπος
[9, 368]   ἐστὶν ὡς συκέα συκῆ, λεοντέα  λεοντῆ,   κωλέα κωλῆ. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ δευτέρῳ·
[9, 390]   Ἰταλίᾳ ἀμαυρὸν τῇ πτερώσει καὶ  μικρότεροντῇ   ἕξει, τὸ ῥύγχος οὐχὶ κινναβάρινον
[9, 403]   λέγων· βολβός, ἐλαία, σκόροδον, καυλός,  κολοκύντη,   ἔτνος, θρῖον, φυλλάς, θύννου τεμάχη,
[9, 372]   δὴ τῆς τιμῆς τετυχηκέναι ταύτης.  ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ.   Χειμῶνος δὲ ὥρᾳ ποτὲ κολοκυντῶν
[9, 388]   ὅταν τοῦθ´ ὑπονοήσῃ προσημαίνει τῷ  δεσπότῃ,   ἀγχόνῃ τὸ ζῆν περιγράψας. Οὐ
[9, 381]   ὡς ὅς´ ἂν μάγειρος  ἐξαμάρτῃ,   τύπτεται, ὥς φασιν, αὑλητὴς παρ´
[9, 401]   Σύαγρον, οὗ μνημονεύει Φύλαρχος ἐν  τετάρτῃ   ἱστοριῶν. Καὶ Δημόκριτος ἔφη·
[9, 387]   δ´ Κνίδιος ἐν τῇ  τετάρτῃ   καὶ τριακοστῇ τῶν Εὐρωπιακῶν περὶ
[9, 387]   Καλλίξενος δ´ Ῥόδιος ἐν  τετάρτῃ   περὶ Ἀλεξανδρείας (διαγράφων τὴν γενομένην
[9, 399]   φορῶ. Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ  τετάρτῃ   τῶν ἱστοριῶν φησιν σπανίως δ´
[9, 408]   εἶτα παρακορῆσαι, ἔπειτα κατὰ χειρῶν  ἑκάστῃ   καὶ μύρον τι δοῦναι. Μένανδρος
[9, 380]   Οὐλπιανὸς Ἔφιππος, ἔφη, ἐν  Πελταστῇ   Ἔνθ´ ὄνων ἵππων τε στάσεις
[9, 377]   βαθὺς τῇ φύσει στρατηγὸς  ἔστη   καὶ τὸ πρᾶγμ´ ἐδέξατο. Πολέμιός
[9, 407]   γενομένων περὶ Σικελίαν ἀτυχημάτων. Οὐδεὶς  ἀπέστη   καίτοι σχεδὸν πᾶσι τῶν οἰκείων
[9, 408]   ὕδωρ ἐπιχεῦαι ἀκήρατον· δὲ  παρέστη   χέρνιβον ἀμφίπολος πρόχοόν θ´ ἅμα
[9, 385]   οἷα γίνεται, ὀψάριον ἔκαμες καὶ  προσέστη   τοῦτό σοι; {Β. Ἔγωγε πέρυσι
[9, 369]   Σίφνιός φησι· Κράμβη δὲ  καλλίστη   γίνεται καὶ γλυκεῖα ἐν Κύμῃ,
[9, 390]   δὲ ὠτίδας ἄν τις ταχὺ  ἀνιστῇ   ἔστι λαμβάνειν· πέτονταί τε γὰρ
[9, 395]   δὲ μικρὰ κολυμβίς, πάντων  ἐλαχίστη   τῶν ἐνύδρων, ῥυπαρομέλαινα τὴν χροιὰν
[9, 387]   Κνίδιος ἐν τῇ τετάρτῃ καὶ  τριακοστῇ   τῶν Εὐρωπιακῶν περὶ τοῦ Φάσιδος
[9, 369]   στοᾶς ἐν τῇ ἑβδόμῃ καὶ  εἰκοστῇ   τῶν ἱστοριῶν περὶ τὴν Δαλματίαν
[9, 391]   καί εἰσι παραπλήσιοι τρυγόνι καὶ  φάττῃ.   Καὶ Σπεύσιππος δ´ ἐν δευτέρῳ
[9, 405]   οὐκ ἔσχηκεν οὗ καιρός  αὐτὴ   δ´ ἑαυτῆς ἐστι δεσπότης. Ἐὰν
[9, 389]   ἕως ἂν ἀπαντήσῃ ἡγεμὼν  αὐτῇ·   καὶ οἱ ἄλλοι ἀθροισθέντες ἀποδιώκουσιν
[9, 373]   κακῶς δέ τέ οἱ πέλει  αὐτῇ.   (Μένανδρος δ´ ἐν Ἐπικλήρῳ πρώτῃ
[9, 395]   ἔχει. δὲ φαλαρὶς καὶ  αὐτὴ   στενὸν ἔχουσα τὸ ῥύγχος στρογγυλωτέρα
[9, 393]   θεὸν τιμωμένη πρὸς τῶν πολιτῶν  αὐτὴ   τοὺς ὄντως θεοὺς ταπεινῶς ἦγε,
[9, 405]   ἐσθ´ ὅλως εἰργασμένος. Καπνιζομένη τυραννὶς  αὕτη   ´σθ´ τέχνη. (Ἀβυρτακοποιὸς παρὰ
[9, 394]   πάντων ἐλάττων, χρῶμα δὲ τεφρόν.  (Αὕτη   δὲ θέρους φαίνεται, τὸν δὲ
[9, 369]   καλεῖ τινα γογγυλίδα, καὶ ἴσως  αὕτη   ἐστὶν βουνιάς. Νίκανδρος δ´
[9, 406]   Οὐλπιανὸς ἔφη· Τίς δ´  αὕτη   λιθίνη βαλλητύς; Ἐλευσῖνι γὰρ
[9, 393]   Πυγμαίοις γυνὴ διάσημος, ὄνομα Γεράνα.  Αὕτη   κατὰ θεὸν τιμωμένη πρὸς τῶν
[9, 407]   καὶ τοῦ τὴν δίκην γραψαμένου.  Αὕτη   παρ´ ἡμῶν, Οὐλπιανέ, βαλλητύς.
[9, 373]   ὄρνιθας ἀφ´ ἡμῶν; Καὶ πάλιν·  Αὕτη   ποτ´ ἐξεσόβησε τὰς ὄρνις μόλις.
[9, 376]   καὶ ἱερὰ ῥέζουσιν ὑί, καὶ  αὕτη   προτελὴς αὐτοῖς θυσία νενόμισται.
[9, 387]   Ἐστὶ δὲ καὶ τοῖς ὄρνισι  τοιαύτη   διαφορά· τὰ μὲν γὰρ βαρέα
[9, 398]   ἡγεμονικὸν αὐτῆς διασημαίνοντες. Εἰ δὲ  τοιαύτη   δασύτης, μήποτ´ ἀλόγως κατὰ
[9, 406]   τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´ αὐτμή.  Τοσαύτη   διεχύθη ἀπὸ τῶν ῥόδων εὐωδία.
[9, 405]   δὲ πρῶτος εἰσήνεγκ´ ἐγὼ τῷ  Σικελιώτῃ   τὴν τυραννικὴν φακῆν. Τὸ μέγιστον
[9, 397]   ὄρνις δηλοῖ Ἀντιφάνης ἐν  Στρατιώτῃ   Τύχωνι λέγων οὕτως· Τῶν
[9, 373]   αὐτῇ. (Μένανδρος δ´ ἐν Ἐπικλήρῳ  πρώτῃ   σαφῶς τὸ ἐπὶ τῆς συνηθείας
[9, 392]   ἀμεταβόλων δι´ ὧν  πρώτη   συζυγία τῶν βαρυτόνων λέγεται, διὰ
[9, 390]   ὀχήματι χρῶνται. Μενεκλῆς δ´ ἐν  πρώτῃ   τῆς Συναγωγῆς Οἱ Πυγμαῖοι, φησί,
[9, 396]   μυός. Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ  πρώτῃ   φησὶν ὅτι ἐν Βαβυλῶνι ἐπὶ
[9, 389]   ᾠὰ τῆς θηλείας συντρίβει, ἵνα  ἀπολαύῃ   τῶν ἀφροδισίων. Ὅθεν θήλεια
[9, 367]   καὶ μικρόν, ὥσπερ καὶ  ἀφύη.   Σίναπυ δὲ ὅτι σίνεται τοὺς
[9, 400]   πλῆθος ἐγένετο περδίκων ἐν τῇ  Ἀνάφῃ,   ὡς κινδυνεῦσαι ἀναστάτους γενέσθαι τοὺς
[9, 401]   τετάρτῃ ἱστοριῶν. Καὶ Δημόκριτος  ἔφη·   Ἀεί ποτε σύ, Οὐλπιανέ,
[9, 376]   οὖν ἡμῶν ἀναζητούντων μάγειρος  ἔφη·   Ἀλλ´ νομίζετέ με ἔλαττον
[9, 380]   Εὔβουλος ἐν Λάκωσιν Λήδᾳ  ἔφη·   ~(ἀλλ´ ἠκούσαμεν καὶ τοῦτο, νὴ
[9, 406]   ἔτι πολλῶν λεγομένων Δημόκριτος  ἔφη·   Ἀλλὰ κἂν τῆς φακῆς ἐάσατε
[9, 373]   κνιστὰ στέμφυλα) Μυρτίλος  ἔφη·   Ἀλλὰ μὴν καὶ ὄρνιθας καὶ
[9, 376]   φρονῶν ἐκεῖνος ἐπὶ τῇ τέχνῃ  ἔφη·   Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν σφαγὴν
[9, 401]   προβληθὲν ἀποδιοπομπησάμενος Ἀλλ´ ὑμεῖς γε,  ἔφη,   ἄνδρες γάστρωνες, εἰ μὴ κόρον
[9, 384]   γραμματικὸς Ἀχαιούς Μυρτίλος  ἔφη.   Ἀντικλείδης δ´ ἐν ηʹ Νόστων
[9, 380]   οἶδα μόνος. Καὶ Μάγνος  ἔφη·   Ἀριστοφάνης ἐν Προάγωνι· Τί οὐκ
[9, 366]   Πρὸς ταῦτα ἀπαντήσας Ζωίλος  ἔφη·   Ἀριστοφάνης, οὗτος, ἐν Λημνίαις
[9, 405]   νυστάσαι παροψίδι. Πρὸς ταῦτα Αἰμιλιανὸς  ἔφη·   Βέλτιστε, πολλοῖς πολλὰ περὶ μαγειρικῆς
[9, 393]   (Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Εἰρήνῃ συνεσταλμένως  ἔφη   διὰ τὸ μέτρον· Ὄρτυγες οἰκογενεῖς.
[9, 406]   ἐνοχλοῦντα νῦν ἐγώ, (ὁ Αἰμιλιανὸς  ἔφη,   εἰ μὴ δείξεις τι
[9, 396]   μαθεῖν. δὲ Στράττις εἶπεν,  ἔφη,   ἐν Μακεδόσιν Παυσανίᾳ Πνικτόν
[9, 380]   λαβών. Καὶ Οὐλπιανὸς Ἔφιππος,  ἔφη,   ἐν Πελταστῇ Ἔνθ´ ὄνων ἵππων
[9, 367]   νᾶπυ. Οὐδεὶς δ´ Ἀττικῶν σίναπυ  ἔφη.   Ἔχει δὲ ἑκάτερον λόγον. Νᾶπυ
[9, 382]   σοφίᾳ ἐπαινεθεὶς Τί τοιοῦτον εὑρήκασιν,  ἔφη,   εἰρήκασιν οἱ πρὸ ἐμοῦ;
[9, 398]   ὀρνέου, εἶδος λίθου) Λαρήνσιος  ἔφη·   καὶ αὐτός, ἀνδρῶν λῷστε, ὅτι
[9, 370]   Πρυτάνεσιν Ναὶ μὰ τὰς κράμβας  ἔφη.   καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Γᾷ καὶ
[9, 366]   κεῖται τὸ τακερόν; Οὐλπιανὸς  ἔφη.   Καὶ σίναπυ δὲ τίς εἴρηκε
[9, 385]   μηδενὸς μεταλαμβάνῃ, ἀλλὰ πάντα λαλῇ,  ἔφη·   Κρατῖνος ἐν Ὀδυσσεῦσιν εἴρηκε τὴν
[9, 374]   καὶ ἀλέκτωρ. Σιμωνίδης Ἱμερόφων´ ἀλέκτωρ  ἔφη.   Κρατῖνος Ὥραις· Ὥσπερ Περσικὸς
[9, 380]   στεφάνοις. Ἐπὶ τούτοις μάγειρος  ἔφη·   Λέξω τοίνυν κἀγὼ οὐκ ἀρχαίαν
[9, 380]   χεῖρας ἐπιβάλλειν. Καὶ Οὐλπιανὸς  ἔφη·   Μὰ τοὺς ἐν Ἀρτεμισίῳ κινδυνεύσαντας,
[9, 397]   δορκώνων. Πρὸς ὃν Μυρτίλος  ἔφη·   Μόνως δορκάδες λέγονται, δόρκωνες δὲ
[9, 372]   οἱ ἀρχαῖοι. (Καὶ Οὐλπιανὸς  ἔφη·   Νίκανδρος Κολοφώνιος ἐν τῷ
[9, 385]   ὀνομάζειν μέλλετε Καὶ ὃς Τιμοκλῆς,  ἔφη,   κωμικὸς ἐν Δακτυλίῳ μέμνηται
[9, 386]   γλωσσαλγίαν. (Ἀλλ´ ἢν ἐμοὶ εἴπῃς  ἔφη   Οὐλπιανός, διδάσκαλε Μυρτίλε,
[9, 384]   ὃν Πλούταρχος· Θεόπομπος μὲν  ἔφη   Χῖος ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς
[9, 385]   ἀκάνθας ἀγείρων Οὐλπιανὸς Ποῦ κεῖται,  ἔφη,   ὀξάλμη; Ὀψάριον γὰρ παρ´ οὐδενὶ
[9, 385]   ἐσθίων καὶ τηρῶν τοὺς λέγοντας  ἔφη·   Ὀξυλίπαρον δὲ τί ἐστι; Πλὴν
[9, 397]   Ἐλεατικὸς Παλαμήδης ὀνοματολόγος  ἔφη·   Οὐκ ἄχαρι κρέας τὸ τῶν
[9, 380]   Καὶ Πλάτων δ´ ἐν Λάκωσιν  ἔφη   Πάσας παραφερέτω. Ἄλεξις Παμφίλῃ· Παρέθηκε
[9, 406]   τι φέρεις. Καὶ ὃς μόλις  ἔφη·   Ῥοδωνιὰν καλῶ μὲν τὴν λοπάδα
[9, 401]   καλοῦ γραφομένου Καλυδωνίου, Προβάλλω, τὶς  ἔφη,   σοὶ ζητεῖν, φροντιστὰ καὶ λογιστὰ
[9, 382]   οὐδέτερον αὐτῶν, προβάτιον δ´. Οὔκουν,  ἔφη,   τὰ μῆλα πρόβατα; Μῆλα πρόβατ´;
[9, 381]   ἑστιάτωρ Λαρήνσιος Καὶ πόσῳ κάλλιον,  ἔφη,   τὰ τοιαῦτα ἐκμανθάνειν τοὺς μαγείρους
[9, 386]   Καὶ Μυρτίλος Ἐπὶ ταύταις,  ἔφη,   ταῖς συνθήκαις λέγω. Τοῦ μὲν
[9, 407]   τοὺς κυάμους. Καὶ ταῦτά γε  ἔφη   τε καὶ παριόντα Φείδιππον πάλιν
[9, 390]   Διὸ καὶ Χαμαιλέων Ποντικὸς  ἔφη   Τὴν εὕρεσιν τῆς μουσικῆς τοῖς
[9, 403]   μαγείρους γενομένους, (ὧν καὶ μνημονεύων  ἔφη·   Τί τοιοῦτον ἐξεῦρεν παρὰ
[9, 407]   Τηλέμαχος. Καὶ Δημόκριτος  ἔφη·   Τιμοκλῆς τῆς κωμῳδίας ποιητὴς
[9, 406]   Θάσιον Ἡγήμονα. Καὶ Οὐλπιανὸς  ἔφη·   Τίς δ´ αὕτη λιθίνη
[9, 384]   καὶ ἄλλων χηνῶν περιττῶς ἐσκευασμένων  ἔφη   τις Οἱ χῆνες σιτευτοί Καὶ
[9, 375]   κωμῳδιοποιὸς ἐν Ποιητῇ ἀρρενικῶς  ἔφη   Τὸν δέλφακα ἀπῆγε σιγῇ Ἦν
[9, 367]   δὲ κωμῳδιοποιὸς ἐν Σκύθαις  ἔφη·   Τουτὶ τὸ κακὸν οὔκ ἐστ´
[9, 395]   ζωμῷ (καὶ) παραφερομένων ἐπεί τις  ἔφη   ~(Τῶν ΠΝΙΚΤΩΝ κρεᾳδίων δός
[9, 396]   τὸ ὄνομα εἴρηται. Καί τις  ἔφη·   Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Γαλαθήν´ ἔκλεπτον οὐ
[9, 384]   (μαθών τις τὸ μέλλον γίνεσθαι  ἔφη·   Χῖοι, πολλὴ γὰρ Ἐρυθραίους
[9, 375]   Χρυσῷ γένει. καὶ Ἱππῶναξ δ´  ἔφη   Ὡς Ἐφεσίη δέλφαξ Κυρίως δ´
[9, 396]   τύραννον ἐλάσαι ὡς γαλαθηνὰ θοινᾶσθαι  βρέφη.   (Θῆσθαι δ´ ἐστὶ τὸ θηλάζειν
[9, 396]   θηλὰς εἰς τὰ στόματα τὰ  βρέφη,   καὶ τιτθὸς ἐνθένδε διὰ
[9, 388]   γὰρ τοὺς προσιόντας αὐτοῦ τῇ  τροφῇ.   Τῆς δὲ πορφυρίδος καὶ Ἀριστοφάνης
[9, 377]   Θεᾷ, Θεῷ, κορύβαντες, αὐλοί, παννυχίδες,  ἀναστροφή·   ἱππόδρομος οὗτός ἐστί σοι μαγειρικῆς.
[9, 409]   τις ἔχρῃζ´, ἐκτρίμματά τε λαμπρὰ  σινδονυφῆ,   δίδοσαν δὲ χρίματά τ´ ἀμβροσίοδμα
[9, 403]   κολοκύντη, ἔτνος, θρῖον, φυλλάς, θύννου  τεμάχη,   γλάνιδος, γαλεοῦ, ῥίνης, γόγγρου· φοξῖνος
[9, 395]   καὶ ἐλάττονα τῇ συμμετρίᾳ τὰ  ῥύγχη.   δὲ μικρὰ κολυμβίς, πάντων
[9, 392]   δισσύλλαβα (ὅταν τῷ υ> παρεδρεύηται,  ἔχῃ   δὲ τῆς τελευταίας συλλαβῆς ἄρχον
[9, 409]   τοῦ παρακειμένου φυλάσσουσιν, (ἄν τε  ἔχῃ   τοῦτον διὰ τῶν δύο μμ>
[9, 376]   Ξεναγὸς οὗτος ὅστις ἂν θώρακ´  ἔχῃ   φολιδωτὸν δράκοντα σεσιδηρωμένον, ἐφάνη
[9, 376]   δράκοντα σεσιδηρωμένον, ἐφάνη Βριάρεως· ἂν  τύχῃ   δ´, ἐστὶν λαγώς. μάγειρος
[9, 381]   Πόλεις φησίν· τι ἂν  τύχῃ   μάγειρος ἀδικήσας, τὸν αὐλητὴν λαβεῖν
[9, 379]   δ´ οὐδέν. Ἂν μὲν οὖν  τύχῃ   ταῦτα μέλλων ἐσθίειν τε
[9, 408]   Εὔπολις ἐν Δήμοις· Κἄν τις  τύχῃ   πρῶτος δραμὼν εἴληφε χειρόνιπτρον· ἀνὴρ
[9, 389]   Τούτου δὲ αἴτιον τῇ  ψυχῇ   γινομένη φαντασία περὶ τῶν πλησιασμῶν.
[9, 404]   μὲν γὰρ ἕν τις τοῦτ´  ἐπιβλέψῃ   μόνον, τοὔψον ποιῆσαι κατὰ τρόπον
[9, 374]   τὰς κωμῳδίας· (ὅτε γὰρ μὴ  νικῴη,   λαμβάνων ἔδωκεν εἰς τὸν λιβανωτὸν
[9, 378]   τῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἴσως ἐθαύμασας τί  τῇ   τέχνῃ συμβάλλεται. {ΔΗ. Ἐγὼ δ´




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/09/2009