Livre, pages |
[9, 382] |
Εἷς,
δύο,
τρεῖς·
ὁ
δὲ
|
δὴ |
τέταρτος
ἡμῖν,
ὦ
φίλε
Τίμαιε, |
[9, 387] |
ἄλλα
(καὶ
τάδε·
Ὁδὶ
δὲ
|
δὴ |
τίς
ἐστιν
ὄρνις;
Οὐκ
ἐρεῖς; |
[9, 399] |
κἀκροκώλιον.
(Θεόπομπος
Καλλαίσχρῳ·
Ἰχθύων
δὲ
|
δὴ
|
ὑπογάστρι´,
ὦ
Δάματερ.
Ἐν
δὲ |
[9, 384] |
Μυρτίλος
ἔφη.
Ἀντικλείδης
δ´
ἐν
|
ηʹ |
Νόστων
Ἐν
δείπνῳ,
φησίν,
μελλόντων |
[9, 398] |
πάντων
τῶν
δασυνομένων
ὀνομάτων
τὸ
|
Η> |
προγράφουσι,
τὸ
ἡγεμονικὸν
αὐτῆς
διασημαίνοντες. |
[9, 398] |
(Οἶμαι
δὲ
καὶ
διὰ
τοῦ
|
Η> |
στοιχείου
τυπώσασθαι
τοὺς
παλαιοὺς
τὴν |
[9, 409] |
εὐώδεσι
χρίεσθαι
τὰς
χεῖρας
Ἐπιγένης
|
ἢ |
Ἀντιφάνης
φησὶν
ἐν
Ἀργυρίου
ἀφανισμῷ |
[9, 381] |
τὰ
τοιαῦτα
ἐκμανθάνειν
τοὺς
μαγείρους
|
ἢ |
ἅπερ
παρά
τινι
τῶν
πολιτῶν |
[9, 376] |
σιτίζεσθαι.
Σώφρων·
Βόες
δὲ
λαρινεύονται
|
ἢ |
ἀπό
τινος
κώμης
Ἠπειρωτικῆς
(Λαρίνης |
[9, 376] |
ἀπό
τινος
κώμης
Ἠπειρωτικῆς
(Λαρίνης
|
ἢ |
ἀπὸ
τοῦ
βουκολοῦντος
αὐτάς·
Λαρῖνος |
[9, 375] |
θρεμμάτων
μὴ
σφάττειν
πρόβατον
ἄπεκτον
|
ἢ |
ἄτοκον·
διὸ
τὰ
ἤδη
τέλεια |
[9, 406] |
τῆς
φακῆς
ἐάσατε
ἡμᾶς
μεταλαβεῖν
|
ἢ |
αὐτῆς
γε
τῆς
χύτρας,
μὴ |
[9, 393] |
ὄρνιθος.
Βοῖος
δ´
ἐν
Ὀρνιθογονίᾳ
|
ἢ |
Βοιώ,
ὥς
φησι
Φιλόχορος,
ὑπὸ |
[9, 381] |
εἴ
τι
κομψὸν
ἢ
σοφὸν
|
ἢ |
γλαφυρὸν
οἶσθα
τῶν
σεαυτοῦ
πραγμάτων, |
[9, 374] |
θηλειῶν
τοὔνομα
τάττει
Ἀριστοφάνης
Ταγηνισταῖς
|
Ἢ |
δέλφακος
ὀπωρινῆς
ἠτριαῖον
Καὶ
ἐν |
[9, 392] |
ἄρχον
ἕν
τι
τῶν
ἀμεταβόλων
|
ἢ |
δι´
ὧν
ἡ
πρώτη
συζυγία |
[9, 390] |
οὐ
διαβαίνουσιν
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
|
ἢ |
διαβαίνοντες
τῇ
φωνῇ
διάδηλοι
γίγνονται, |
[9, 376] |
ὅστις
ἂν
θώρακ´
ἔχῃ
φολιδωτὸν
|
ἢ |
δράκοντα
σεσιδηρωμένον,
ἐφάνη
Βριάρεως·
ἂν |
[9, 405] |
τοὺς
Ἡγησίππου
Ἀδελφούς·
σὺ
οὖν
|
(ἢ |
δρῶν
τι
φαίνου
καινὸν
παρὰ |
[9, 382] |
ἐπαινεθεὶς
Τί
τοιοῦτον
εὑρήκασιν,
ἔφη,
|
ἢ |
εἰρήκασιν
οἱ
πρὸ
ἐμοῦ;
Ἢ |
[9, 382] |
ἢ
εἰρήκασιν
οἱ
πρὸ
ἐμοῦ;
|
Ἢ |
ἐπιμετρίους
ἐμαυτὸν
ἄγω
οὐ
μεγαλαυχούμενος |
[9, 370] |
ἢ
οὔλη
καπυροῖσιν
ὀραμνῖτις
πετάλοισιν
|
ἢ |
ἐπιφοινίσσουσα
καὶ
αὐχμηρῇσιν
ὁμοίη
βατραχέη |
[9, 381] |
ἑαυτῶν
ἔχει,
περικόμματος
δὲ
τάξιν
|
ἢ |
θέσιν
φέρει,
εἰς
αὔριον
σὲ |
[9, 401] |
καὶ
χελιδονίαι
λαγωοί.
Μνημονεύει
Δίφιλος
|
ἢ |
Καλλιάδης
ἐν
Ἀγνοίᾳ
οὕτω·
Τί |
[9, 392] |
ἔχων;
(Πρατίνας
δ´
ἐν
Δυμαίναις
|
ἢ |
Καρυάτισιν
ἁδύφωνον
ἰδίως
καλεῖ
τὸν |
[9, 386] |
τοῖς
ὀψαρίοις
ἢ
τὸ
μέσον
|
ἢ |
κατωτέρω;
{Β.
Κατωτέρω.
{Α.
Τί |
[9, 367] |
ἂν
ῥήματα;
εἰς
ὄξος
ἐμβαπτόμενος
|
ἢ |
λευκοὺς
ἅλας;
Ἡμεῖς
μὲν
οὖν |
[9, 380] |
ὁ
γὰρ
Εὔβουλος
ἐν
Λάκωσιν
|
ἢ |
Λήδᾳ
ἔφη·
~(ἀλλ´
ἠκούσαμεν
καὶ |
[9, 377] |
καὶ
μαθητὰς
εἰσίῃ,
~(κυμινοπρίστας
πάντας
|
ἢ |
λιμοὺς
καλῶν,
ἔπτηξ´
ἕκαστος
εὐθύς. |
[9, 383] |
ὡς
ἔοικας,
ἦσθ´
ἄρα
λογογράφος
|
ἢ |
μάγειρος.
Ὃ
λέγεις
οὐ
λέγεις· |
[9, 405] |
φαίνου
καινὸν
παρὰ
τοὺς
ἔμπροσθεν
|
ἢ |
μὴ
κόπτ´
ἐμέ,
καὶ
δεῖξον |
[9, 379] |
ὥστ´
ἢ
προοπτήσαντα
χλιαίνειν
πάλιν,
|
ἢ |
μὴ
προοπτήσαντα
συντελεῖν
ταχύ,
ἀπεστέρησε |
[9, 391] |
τῷ
φθινοπώρῳ
φαινομένους
δύο
ἡμέραις
|
ἢ |
μιᾷ,
τούτους
εἶναι
ἐδωδίμους.
Διαφέρουσι |
[9, 410] |
χειρόμακτρα,
ὡς
καὶ
Ἑκαταῖος
δηλοῖ
|
ἢ |
ὁ
γεγραφὼς
τὰς
περιηγήσεις
ἐν |
[9, 388] |
ἐν
κλεινοῖς
Ἀθηναίων
πάγοις.
Φερεκράτης
|
ἢ |
ὁ
πεποιηκὼς
τὸν
Χείρωνα·
Ἔξεισιν |
[9, 381] |
αὑλητὴς
παρ´
ὑμῖν.
Φιλύλλιός
τε
|
ἢ |
ὁ
ποιήσας
τὰς
Πόλεις
φησίν· |
[9, 399] |
οὕτως
διὰ
τὸ
ῥᾳδίως
ἀποψᾶσθαι
|
ἢ |
οἷόν
τις
(οὖσα)
ἐπιψαύουσα
σὰρξ |
[9, 389] |
πέρδικας
ἐπὶ
θήραν,
ὁπόταν
ἴδωσιν
|
ἢ |
ὄσφρωνται
τῶν
ἀρρένων
κατ´
ἄνεμον |
[9, 405] |
ἕνεκα
τὰ
γεγραμμένα,
κενὰ
μᾶλλον
|
ἢ |
ὅτε
ἦν
οὐδέπω
γεγραμμένα.
Οὐδ´ |
[9, 390] |
(Οἱ
δὲ
περὶ
τὴν
Βοιωτίαν
|
ἢ |
οὐ
διαβαίνουσιν
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν |
[9, 394] |
κυνεῖν
αὐτὰς
(ὅταν
μέλλωσιν
ἀναβαίνειν
|
ἢ |
οὐκ
ἀνέχεσθαι
τὰς
θηλείας.
Ὁ |
[9, 370] |
ἐμπίπτουσα
σπειρομένῃς
πολύφυλλος
ἐνήβησε
πρασιῇσιν
|
ἢ |
οὔλη
καπυροῖσιν
ὀραμνῖτις
πετάλοισιν
ἢ |
[9, 395] |
μεθύσαι
μόνον·
εἰ
δὲ
νέον
|
ἢ |
παλαιόν,
οὐ
πεφρόντικεν.
Ἐν
δὲ |
[9, 396] |
Στράττις
εἶπεν,
ἔφη,
ἐν
Μακεδόσιν
|
ἢ |
Παυσανίᾳ
Πνικτόν
τι
τοίνυν
ἔστω |
[9, 389] |
τῶν
ἀρρένων
κατ´
ἄνεμον
στάντων
|
ἢ |
περιπετομένων,
ἐγκύους
γίγνεσθαι,
τινὲς
δὲ |
[9, 395] |
οὐ
πεφρόντικεν.
Ἐν
δὲ
Δορκίδι
|
ἢ |
Ποππυζούσῃ
θηλυκῶς
εἴρηκε
καὶ
ὅτι |
[9, 404] |
δεῖ,
τίνα
τρόπον
παραθεῖναι
δ´
|
ἢ |
πότ´
ἢ
πῶς
σκευάσαι
δεῖ, |
[9, 379] |
ὑστερίζῃ
τῆς
τεταγμένης
ἀκμῆς,
ὥστ´
|
ἢ |
προοπτήσαντα
χλιαίνειν
πάλιν,
ἢ
μὴ |
[9, 400] |
γλαῦκες,
ἰκτῖνοι,
λαγοί.
Τὸ
μέντοι
|
Ἢ |
πτῶκα
λαγωόν
εἰ
μέν
ἐστιν |
[9, 376] |
τις
ὑμῶν
ἐπιδεῖξαι
ὅπου
ἐγένετο
|
ἢ |
πῶς
αὐτοῦ
ἡ
γαστὴρ
πεπλήρωται |
[9, 404] |
τρόπον
παραθεῖναι
δ´
ἢ
πότ´
|
ἢ |
πῶς
σκευάσαι
δεῖ,
μὴ
προίδηται |
[9, 395] |
σύ
γε
θρέψαιο
Δρακοντιάδας
διτοκεύσας
|
ἢ |
Σικελὰς
μεγάροισι
πελειάδας·
οὐδέ
φιν |
[9, 381] |
Δρόμων
νῦν,
εἴ
τι
κομψὸν
|
ἢ |
σοφὸν
ἢ
γλαφυρὸν
οἶσθα
τῶν |
[9, 373] |
Δηλίᾳ
τὰ
σύγκοπτα
λάχανα,
κνιστὰ
|
ἢ |
στέμφυλα)
ὁ
Μυρτίλος
ἔφη·
Ἀλλὰ |
[9, 404] |
ἔχει,
νωθρότερα
πολλῷ
δ´
ἐστὶν
|
ἢ |
τὰ
τῶν
νέων.
(Σίναπυ
παρατίθημι |
[9, 367] |
κρεῖττον
πολὺ
χρῆμ´
εἰς
ἡδονὴν
|
ἢ |
τἄλλα
βεῖν
οὐ
γάρ
τινες |
[9, 397] |
γὰρ
εἶ
σύ;
Πότερον
ὄρνις
|
ἢ |
ταὧς;
Καὶ
πάλιν
ὄρνις
δῆτα. |
[9, 405] |
οὕτως
ἐφ´
ἡμῖν
σκευάσαι
μὲν
|
ἢ |
τεμεῖν
ἡδύσμαθ´
ἑψῆσαί
τε
καὶ |
[9, 402] |
ἀκοὴν
παρέχει
τοῖς
ὠσὶ
μᾶλλον
|
ἢ |
τῇ
φάρυγγι,
ὥσπερ
τὰ
παρὰ |
[9, 407] |
τοῖς
νεωνήτοις
Σύροις.
{Β.
Πῶς
|
ἢ |
τί
πράττων;
Βούλομαι
γὰρ
εἰδέναι. |
[9, 404] |
οἷς
μέλλει
ποιεῖν
τὸ
δεῖπνον
|
ἢ |
τὸ
δεῖπνον
ἐγχειρεῖν
ποιεῖν.
Ἂν |
[9, 386] |
Θερμοτέροις
χαιρεοις
αἰεὶ
τοῖς
ὀψαρίοις
|
ἢ |
τὸ
μέσον
ἢ
κατωτέρω;
{Β. |
[9, 399] |
Ἀττικῇ
τίς
εἶδε
πώποτε
λέοντας
|
ἢ |
τοιοῦτον
ἕτερον
θηρίον;
Οὗ
δασύποδ´ |
[9, 392] |
μή
τι
παρὰ
τοῖς
Φλιασίοις
|
ἢ |
τοῖς
Λάκωσι
φωνήεντες,
ὡς
καὶ |
[9, 397] |
οὐδὲ
πρῴην,
ἀλλ´
ἔτη
πλέον
|
ἢ |
τριάκοντά
ἐστιν.
(Ταὧς
δὲ
λέγουσιν |
[9, 397] |
ὄρνις
δηλοῖ
Ἀντιφάνης
ἐν
Στρατιώτῃ
|
ἢ |
Τύχωνι
λέγων
οὕτως·
Τῶν
ταὧν |
[9, 386] |
προσέλαβον.
Τούτων
ἐὰν
δείξῃ
τις
|
ἢ |
φωνήν
τι
ἢ
ψυχὴν
ἔχον, |
[9, 384] |
Εἰ
μὴ
σὺ
χηνὸς
ἧπαρ
|
ἢ |
ψυχὴν
ἔχεις.
Ἦσαν
δὲ
καὶ |
[9, 386] |
δείξῃ
τις
ἢ
φωνήν
τι
|
ἢ |
ψυχὴν
ἔχον,
ἀδικεῖν
προσομολογῶ
παραβαίνων |
[9, 368] |
οὐδ´
ἀπολήξει,
ἔστ´
ἂν
ἀοιδάων
|
ᾖ |
γένος
Ἑλλαδικόν.
Ἑξῆς
δὲ
τούτων |
[9, 404] |
γλαῦκον,
ἔγχελυν,
σπάρον·
ὅταν
ἐγγὺς
|
ᾖ |
δ´
ὅδ´
ὕστερος,
ἀρτύω
φακῆν
|
[9, 389] |
τοῦτο
ποιεῖ·
ὅταν
δὲ
θήλεια
|
ᾖ |
ἡ
θηρεύουσα,
ᾄδει
ἕως
ἂν |
[9, 389] |
ποιεῖ·
ὅταν
δὲ
θήλεια
ᾖ
|
ἡ |
θηρεύουσα,
ᾄδει
ἕως
ἂν
ἀπαντήσῃ |
[9, 408] |
ἀνὴρ
δ´
ὅταν
τις
ἀγαθὸς
|
ᾖ |
καὶ
χρήσιμος
πολίτης
νικᾷ
τε |
[9, 366] |
Κολοφώνιος
ἐν
μὲν
Θηριακοῖς
οὕτως·
|
Ἦ |
μὴν
καὶ
σικύην
χαλκήρεα
ἠὲ |
[9, 376] |
ἀναζητούντων
ὁ
μάγειρος
ἔφη·
Ἀλλ´
|
ἦ |
νομίζετέ
με
ἔλαττον
πεπαιδεῦσθαι
τῶν |
[9, 389] |
μαχούμενος.
(Καὶ
ὁπόταν
μὲν
ἄρρην
|
ᾖ |
ὁ
θηρεύων,
τοῦτο
ποιεῖ·
ὅταν |
[9, 408] |
ἀπήντησεν
λέγων
τὸ
ἐν
Ἰλιάδι·
|
(Ἦ |
ῥα
καὶ
ἀμφίπολον
ταμίην
ὤτρυν´ |
[9, 397] |
Ἐκλέπει
δὲ
καὶ
ἐπῳάζει
καθάπερ
|
ἡ |
ἀλεκτορίς.
Εὔπολις
δ´
ἐν
Ἀστρατεύτοις |
[9, 389] |
Ἐπῳάζει
δὲ
καὶ
ἐκτρέφει
καθάπερ
|
ἡ |
ἀλεκτορίς.
Ὅταν
δὲ
γνῷ
ὅτι |
[9, 397] |
Τίκτει
δὲ
καὶ
ὑπηνέμια,
ὡς
|
ἡ |
ἀλεκτορίς,
οὐ
πλείω
δὲ
τῶν |
[9, 367] |
γὰρ
καὶ
μικρόν,
ὥσπερ
καὶ
|
ἡ |
ἀφύη.
Σίναπυ
δὲ
ὅτι
σίνεται |
[9, 407] |
γραψαμένου.
Αὕτη
παρ´
ἡμῶν,
Οὐλπιανέ,
|
ἡ |
βαλλητύς.
Σὺ
δ´
ὅταν
βουληθῇς |
[9, 369] |
δὲ
πνευματωτική.
Κρείττων
δέ,
φησίν,
|
ἡ |
βουνιὰς
καθέστηκεν·
γλυκυτέρα
γάρ
ἐστι |
[9, 369] |
γογγυλίδα,
καὶ
ἴσως
αὕτη
ἐστὶν
|
ἡ |
βουνιάς.
Νίκανδρος
δ´
ἐν
τοῖς |
[9, 376] |
ὅπου
ἐγένετο
ἢ
πῶς
αὐτοῦ
|
ἡ |
γαστὴρ
πεπλήρωται
παντοίων
ἀγαθῶν.
Καὶ |
[9, 369] |
Δίφιλος
δ´
ὁ
Σίφνιος
ἰατρὸς
|
Ἡ |
γογγυλίς,
φησί,
λεπτυντική
ἐστι
καὶ |
[9, 384] |
μὲν
οὖν
γύναια
τἄλλ´
ἠκκίζετο,
|
ἡ |
δ´
ἀνδροφόνος
Γνάθαινα
γελάσασα
Καλοί |
[9, 394] |
καὶ
ἡ
περιστερὰ
αἰεὶ
φαίνονται,
|
ἡ |
δ´
οἰνὰς
φθινοπώρῳ
μόνῳ.
Πολυχρονιωτέρα |
[9, 398] |
αὐτῆς
διασημαίνοντες.
Εἰ
δὲ
τοιαύτη
|
ἡ |
δασύτης,
μήποτ´
ἀλόγως
κατὰ
τὴν |
[9, 398] |
οὖσα
καὶ
ἡγεμονικὴ
τὴν
φύσιν
|
ἡ |
δασύτης
τοῖς
τελευταίοις
μέρεσι
(τῶν |
[9, 389] |
σχιδανόπους,
ζῇ
δὲ
ἔτη
πεντεκαίδεκα,
|
ἡ |
δὲ
θήλεια
καὶ
πλείονα.
(Πολυχρονιώτερα |
[9, 395] |
τὰ
λοιπὰ
νήτταις
εἰσὶ
παραπλήσιοι.
|
(Ἡ |
δὲ
λεγομένη
οὐρία
οὐ
πολὺ |
[9, 369] |
ἔτι
δὲ
Κνίδῳ
καὶ
Ἐφέσῳ·
|
ἡ |
δὲ
λειόφυλλος
ἀνὰ
πᾶσαν,
φησί, |
[9, 395] |
ἐλάττονα
τῇ
συμμετρίᾳ
τὰ
ῥύγχη.
|
Ἡ |
δὲ
μικρὰ
κολυμβίς,
πάντων
ἐλαχίστη |
[9, 369] |
τῷ
εὐστόμαχος
εἶναι
καὶ
τρόφιμος.
|
Ἡ |
δὲ
ὀπτωμένη,
φησί,
γογγυλὶς
μᾶλλον |
[9, 392] |
τῆς
φωνῆς
ἔχει
τὴν
ὀνομασίαν.
|
Ἡ |
δὲ
ὀρτυγομήτρα
καλουμένη,
ἧς
μνημονεύει |
[9, 369] |
ἀνὰ
πᾶσαν,
φησί,
χώραν
γίγνεται.
|
Ἡ |
δὲ
σελινοῦσσα
τὴν
ὀνομασίαν
ἔχει |
[9, 371] |
καὶ
ὀλιγοσπερμότερον
καὶ
καλεῖσθαι
Σικελικόν.
|
Ἡ |
δὲ
σευτλὶς
ἕτερον,
φησί,
τοῦ |
[9, 369] |
Λαλῶ
Πτολεμαίῳ
γογγυλίδος
ὀπτῶν
τόμους.
|
Ἡ |
δὲ
ταριχευομένη
γογγυλὶς
λεπτυντικωτέρα
ἐστὶ |
[9, 394] |
τὸ
μέγεθος,
χρῶμα
δὲ
σποδιόν,
|
ἡ |
δὲ
τρυγὼν
πάντων
ἐλάττων,
χρῶμα |
[9, 395] |
μακρόν
τε
καὶ
στενὸν
ἔχει.
|
Ἡ |
δὲ
φαλαρὶς
καὶ
αὐτὴ
στενὸν |
[9, 394] |
φὰψ
μέσον
περιστερᾶς
καὶ
οἰνάδος,
|
ἡ |
δὲ
φάσσα
ἀλέκτορος
τὸ
μέγεθος, |
[9, 394] |
φαίνεται,
τὸν
δὲ
χειμῶνα
φωλεύει.
|
Ἡ |
δὲ
φὰψ
καὶ
ἡ
περιστερὰ |
[9, 394] |
περιστερᾶς,
χρῶμα
δ´
ἔχει
οἰνωπόν,
|
ἡ |
δὲ
φὰψ
μέσον
περιστερᾶς
καὶ |
[9, 369] |
ἐστὶ
τῆς
ἑφθῆς
καὶ
μάλιστα
|
ἡ |
διὰ
νάπυος
γινομένη,
ὥς
φησιν |
[9, 400] |
ἰκτῖνοι,
λαγοί.
Τῇ
δὲ
λαγὼν
|
ἡ |
διὰ
τοῦ
ω>
παραπλησίως
προσαγορευομένη |
[9, 392] |
τε
τῇ
πληθυντικῇ
εὐθείᾳ
ἑπομένη
|
ἡ |
ἑνικὴ
γενικὴ
χρῆται
τῷ
αὐτῷ |
[9, 393] |
τε
καὶ
Ἄρτεμιν.
(Ἀγανακτήσασα
οὖν
|
ἡ |
Ἥρα
εἰς
ἀπρεπῆ
τὴν
ὄψιν |
[9, 397] |
δὲ
καὶ
περισπούδαστος
ἦν
αὐτῶν
|
ἡ |
θέα
ἐν
τῷ
αὐτῷ
λόγῳ |
[9, 389] |
ἵνα
ἀπολαύῃ
τῶν
ἀφροδισίων.
Ὅθεν
|
ἡ |
θήλεια
γιγνώσκουσα
ἀποδιδράσκουσα
τίκτει.
Τὰ |
[9, 389] |
ἔλθῃ
μαχούμενος
αὐτῷ.
Ἐνίοτε
δὲ
|
ἡ |
θήλεια
τὸν
ἄρρενα
προσιόντα
κατασιγάζει. |
[9, 376] |
ὑί,
καὶ
αὕτη
προτελὴς
αὐτοῖς
|
ἡ |
θυσία
νενόμισται.
Τὰ
παραπλήσια
ἱστορεῖ |
[9, 406] |
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
Τίς
δ´
αὕτη
|
ἡ |
λιθίνη
βαλλητύς;
Ἐλευσῖνι
γὰρ
τῇ |
[9, 400] |
τοὺς
κατοικοῦντας.
Κατ´
ἀρχὰς
δ´
|
ἡ |
μὲν
Ἀστυπάλαια
οὐκ
εἶχεν
λαγώς, |
[9, 394] |
κατὰ
γενικὴν
κλίσιν
φαβῶν
εἴρηκεν.
|
Ἡ |
μὲν
οὖν
οἰνάς,
φησὶν
ὁ |
[9, 401] |
Χελιδόνειος
ὁ
δασύπους,
γλυκεῖα
δ´
|
ἡ |
μίμαρκυς.
Θεόπομπος
δὲ
ἐν
τῇ |
[9, 369] |
ἄλλο
ἐστὶν
ὅμοιον
εἰ
μὴ
|
ἡ |
νῦν
προσαγορευομένη
βουνιάς.
Θεόφραστος
δὲ |
[9, 394] |
εὐδίας
γενομένης.
Λέγεται
δὲ
ὅτι
|
ἡ |
οἰνὰς
ἐὰν
φαγοῦσα
τὸ
τῆς |
[9, 400] |
λαγὸν
ἑνικῇ
αἰτιατικῇ
ἀκόλουθός
ἐστιν
|
ἡ |
παρὰ
Σοφοκλεῖ
ἐν
Ἀμύκῳ
σατυρικῷ |
[9, 367] |
παρὰ
τίνι
ἐπὶ
τοῦ
ἀγγείου
|
ἡ |
παροψὶς
κεῖται.
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ |
[9, 368] |
εἰς
Φερεκράτην
ἀναφερόμενον
ἐπὶ
ἡδύσματος
|
ἡ |
παροψὶς
κεῖται
καὶ
οὐχ,
ὡς |
[9, 383] |
δ´
οὐκ
ἂν
ταχὺ
ἔπεισεν
|
ἡ |
Πειθὼ
μὰ
τὴν
Γῆν
οἶδ´ |
[9, 394] |
πελειὰς
δ´
ἔλαττον,
καὶ
ὅτι
|
ἡ |
πελειὰς
τιθασὸν
γίνεται,
περιστερὰ
δὲ |
[9, 394] |
φωλεύει.
Ἡ
δὲ
φὰψ
καὶ
|
ἡ |
περιστερὰ
αἰεὶ
φαίνονται,
ἡ
δ´ |
[9, 408] |
χαλκίαι,
χειρόνιβα,
λοιβάσια,
λέβητες
χαλκίοι.
|
(Ἡ |
πλείων
δὲ
χρῆσις
κατὰ
χειρὸς |
[9, 392] |
τῶν
ἀμεταβόλων
ἢ
δι´
ὧν
|
ἡ |
πρώτη
συζυγία
τῶν
βαρυτόνων
λέγεται, |
[9, 403] |
ἀνάμεστος.
Ἔπὶ
τούτοις
λεγομένοις
παρηνέχθη
|
ἡ |
ῥοδουντία
καλουμένη
λοπάς·
περὶ
ἧς |
[9, 391] |
ἀφροδίσια
γίνεσθαι.
(Μήποτε
οὖν
καὶ
|
ἡ |
Σαπφὼ
ἀπὸ
τῆς
ἱστορίας
τὴν |
[9, 392] |
ὡς
καὶ
οἱ
πέρδικες.
Καὶ
|
ἡ |
σιαλὶς
δὲ
ἀπὸ
τούτου
ἂν |
[9, 373] |
ὄρνιθας
καὶ
ὀρνίθια
νῦν
μόνως
|
ἡ |
συνήθεια
καλεῖ
τὰς
θηλείας,
ὧν |
[9, 373] |
τοῦ
εἰδικοῦ,
περὶ
οὗ
φησιν
|
ἡ |
συνήθεια
ὄρνιθας
ὠνήσασθαι.
Ὅμηρος
μὲν |
[9, 378] |
στρατηγικὰ
ἔχω
γε
τὸν
μάγειρον.
|
Ἡ |
τάξις
σοφὸν
ἁπανταχοῦ
μέν
ἐστι |
[9, 405] |
εἰργασμένος.
Καπνιζομένη
τυραννὶς
αὕτη
´σθ´
|
ἡ |
τέχνη.
(Ἀβυρτακοποιὸς
παρὰ
Σέλευκον
ἐγενόμην, |
[9, 377] |
λέγων
ὧδε·
Οὐ
παντελῶς
εὐκαταφρόνητος
|
ἡ |
τέχνη,
ἂν
κατανοήσῃς,
ἐστὶν
ἡμῶν, |
[9, 383] |
διέφυγεν·
ἱεροπρεπής
πώς
ἐστιν
ἡμῶν
|
ἡ |
τέχνη.
Ἐγὼ
δ´
ὑμῖν,
κατὰ |
[9, 377] |
εἰδότες·
ὑπὸ
τῶν
τοιούτων
δ´
|
ἡ |
τέχνη
λυμαίνεται.
~(Ἐπεὶ
μάγειρον
ἂν |
[9, 405] |
τέχνης
καιρὸν
δ´
ἀπολέσῃς,
παραπόλωλεν
|
ἡ |
τέχνη.
{ΣΙΜ.
Ἄνθρωπε,
μέγας
εἶ. |
[9, 389] |
τὴν
φωνήν.
Τούτου
δὲ
αἴτιον
|
ἡ |
τῇ
ψυχῇ
γινομένη
φαντασία
περὶ |
[9, 407] |
χύτρας
ποθοῦντα
μαθεῖν
πολλάκις
τίς
|
ἡ |
Τηλεμάχου
καλουμένη
χύτρα
καὶ
τίς |
[9, 389] |
πλὴν
τῶν
ἀλεκτρυόνων.
Τούτους
δ´
|
ἡ |
τῆς
ἐμφάσεως
αἴσθησις
εἰς
μάχην |
[9, 393] |
ἐμφαινόμενον
καταράττουσι.
Διόπερ
ἐλαιοβρόχων
γενομένων
|
ἡ |
τῶν
πτερῶν
αὐτοῖς
συγκόλλησις
αἰτία |
[9, 394] |
Πολυχρονιωτέρα
δὲ
εἶναι
λέγεται
τούτων
|
ἡ |
φάσσα·
καὶ
γὰρ
τριάκοντα
καὶ |
[9, 399] |
τὰ
κάλλαια·
~(βαρεῖα
δ´
ἦν
|
ἡ |
φωνή.
Θαυμασάντων
οὖν
ἡμῶν
τὸ |
[9, 401] |
τῶν
παρασκευαζομένων
(πρὶν
μαθεῖν
εἰ
|
ἡ |
χρῆσις
μὴ
εἴη
τῶν
ὀνομάτων |
[9, 369] |
κράμβην)
ἣ
μέν
ἐστιν
οὐλόφυλλος,
|
ἣ |
δὲ
ἀγρία.
Δίφιλος
δ´
ὁ |
[9, 408] |
γεραιὸς
χερσὶν
ὕδωρ
ἐπιχεῦαι
ἀκήρατον·
|
ἣ |
δὲ
παρέστη
χέρνιβον
ἀμφίπολος
πρόχοόν |
[9, 370] |
ὁμοίη
βατραχέη
κύμη
τε
κακόχροος,
|
ἣ |
μὲν
ἔοικε
πέλμασιν,
οἷσι
πέδιλα |
[9, 369] |
ῥαφάνου
(λέγω
δὲ
τὴν
κράμβην)
|
ἣ |
μέν
ἐστιν
οὐλόφυλλος,
ἣ
δὲ |
[9, 406] |
γὰρ
χεδροπώδης
ἥμερος
φύσις
ἐνσπέρματος
|
ἣ |
μὲν
ἑψήσεως
ἕνεκα
σπείρεται,
οἷον |
[9, 375] |
χοῖρον
τόνδε
τῆς
αὐτῆς
ὑός,
|
ἣ |
πολλά
μ´
ἐν
δόμοισιν
εἴργασται |
[9, 392] |
φρυγάνοις
διὰ
τοὺς
ἱέρακας,
ἐν
|
ᾗ |
ἐπῳάζει.
Ἀλέξανδρος
δ´
ὁ
Μύνδιος |
[9, 370] |
ἱκέτευε
τὴν
κράμβην
τὴν
ἑπτάφυλλον,
|
ᾗ |
θύεσκε
Πανδώρη
Θαργηλίοισιν
ἔγχυτον
πρὸ |
[9, 375] |
τέκνωσιν
ἐπὶ
τῆς
Δίκτης,
ἐν
|
ᾗ |
καὶ
ἀπόρρητος
γίνεται
θυσία.
~(Λέγεται |
[9, 386] |
ὑπὸ
ἀπραγμοσύνης
πόλιν
ζητοῦντες
ἐν
|
ᾗ |
κατοικήσουσιν
ἀπράγμονα·
καὶ
αὐτοῖς
ἀρέσκει |
[9, 405] |
~(στρατηγὸς
πᾶς
καλεῖθ´
ὃς
ἂν
|
λάβῃ
|
δύναμιν,
ὁ
μέντοι
δυνάμενος
κἀν |
[9, 380] |
(ἵνα
μὴ
ὁ
αὐλητὴς
πληγὰς
|
λάβῃ· |
ὁ
γὰρ
Εὔβουλος
ἐν
Λάκωσιν |
[9, 400] |
ὅταν
δ´
εἰς
τὰς
χεῖρας
|
λάβῃ |
τις,
μεγάλην
ἔχει
διαφορὰν
καὶ |
[9, 369] |
Δίφιλος
δ´
ὁ
Σίφνιός
φησι·
|
Κράμβη |
δὲ
καλλίστη
γίνεται
καὶ
γλυκεῖα |
[9, 369] |
γινομένη,
ὥς
φησιν
ὁ
Δίφιλος.
|
ΚΡΑΜΒΗ. |
Εὔδημος
ὁ
Ἀθηναῖος
ἐν
τῷ |
[9, 370] |
δ´
ἐν
Γεωργικοῖς·
~(Λείη
μὲν
|
κράμβη, |
ὁτὲ
δ´
ἀγριὰς
ἐμπίπτουσα
σπειρομένῃς |
[9, 370] |
Ἀθήνησι
δὲ
καὶ
ταῖς
τετοκυίαις
|
κράμβη |
παρεσκευάζετο
ὥς
τι
ἀντιφάρμακον
εἰς |
[9, 376] |
ἐπιδείξατε
πῶς
τε
ὁ
χοῖρος
|
ἐσφάγη |
καὶ
πῶς
ἐξ
ἡμισείας
μέν |
[9, 381] |
γεμιστοῦ
χοίρου.
Ὁ
μὲν
χοῖρος
|
ἐσφάγη |
ὑπὸ
τὸν
ὦμον
σφαγὴν
βραχεῖαν |
[9, 410] |
ἀτιμίας
πλέως.
Σαπφὼ
δ´
(ὅταν
|
λέγῃ |
ἐν
τῷ
πέμπτῳ
τῶν
μελῶν |
[9, 382] |
μὰ
τοὺς
θεοὺς
ὅς´
ἂν
|
λέγῃ |
συνίημι·
καινὰ
ῥήματα
πεπορισμένος
πάρεστιν. |
[9, 375] |
ἀρρενικῶς
ἔφη
Τὸν
δέλφακα
ἀπῆγε
|
σιγῇ |
Ἦν
δὲ
καὶ
παλαιὸς
νόμος, |
[9, 389] |
προσέχει.
Ὅθεν
πολλάκις
διὰ
ταῦτα
|
σιγῇ |
προσέρχεται,
ὅπως
μὴ
ἄλλος
ἀκούσας |
[9, 408] |
ἐστὶ
τοῦτο.
Φιλύλλιος
δὲ
ἐν
|
Αὔγῃ |
κατὰ
χειρῶν
εἴρηκεν
οὕτως·
Καὶ |
[9, 378] |
τῷ
λαλεῖν
λάβωμεν
εὔκαιρον
χρόνον.
|
{ΔΗ. |
Ἄπολλον,
ἐργῶδές
γ´.
{Α.
Ἄκουσον, |
[9, 378] |
τέχνης
ἔσπευδε
ταῦθ´
ἡμᾶς
μαθεῖν.
|
{ΔΗ. |
Ἆρα
σύ
με
κόπτειν
οἷος |
[9, 408] |
κατὰ
χειρῶν
εἴρηκεν
οὕτως·
Καὶ
|
δὴ |
δεδειπνήκασιν
αἱ
γυναῖκες·
ἀλλ´
ἀφαιρεῖν
|
[9, 381] |
πρὸς
τοὺς
μαθητὰς
διαλεγόμενον·
(Ἄγε
|
δὴ |
Δρόμων
νῦν,
εἴ
τι
κομψὸν |
[9, 378] |
ἐθαύμασας
τί
τῇ
τέχνῃ
συμβάλλεται.
|
{ΔΗ. |
Ἐγὼ
δ´
ἐθαύμας´;
{Α.
Ἀλλ´ |
[9, 394] |
πᾶσαν
ὥραν
τοῦ
ἔτους·
διὸ
|
δὴ |
καὶ
δεκάκις
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
τιθέασιν, |
[9, 374] |
ἀπώλεσα
οὐχ
ἑκών·
καὶ
ταῦτα
|
δή |
με
συμβολατεύειν
ἔφα
τοῖς
Ἀχαιοῖσιν |
[9, 392] |
υξ>
ληγόντων
ὀνομάτων
ἐζήτηται
τί
|
δή |
ποτε
τῷ
αὐτῷ
οὐ
χρῶνται |
[9, 392] |
Ἀγροίκῳ
ὀρτύγιον
εἴρηκεν
οὕτως·
Ὡς
|
δὴ |
σὺ
τί
ποιεῖν
δυνάμενος
ὀρτυγίου |
[9, 395] |
ὁ
τόπος
τότε
βούτυρον,
ᾧ
|
δὴ |
τεκμηρίῳ
χρῶνται
τῆς
θείας
ἐπανόδου. |
[9, 394] |
τόπον
περιστεραὶ
ἀφανεῖς
γίνονται
ὡς
|
δὴ |
τῇ
θεῷ
συναποδημοῦσαι.
~Καὶ
μεθ´ |
[9, 372] |
τὸν
Ἀπόλλωνα
κιττῆσαι
γηθυλλίδος·
διὸ
|
δὴ |
τῆς
τιμῆς
τετυχηκέναι
ταύτης.
ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ. |
[9, 379] |
στρατηγικοῖσιν
ἐξετάζεται
μαθήμασιν.
{ΔΗ.
Τίς
|
δή |
τι
παραδείξας
ἐμοὶ
τὰ
δέοντ´ |
[9, 400] |
καὶ
ὄρνιθος
καὶ
ἀνθρώπου,
οὕτω
|
δή |
τι
πολύγονόν
ἐστιν,
ἐπικυίσκει
τε |
[9, 378] |
τε·
τοῖς
λοιποῖς
δὲ
προσπέρδου.
|
{ΔΗ. |
Τί
φής;
{Α.
Ἐγώ;
Τὸ |
[9, 379] |
~(ἐν
τοῖς
στρατηγικοῖσιν
ἐξετάζεται
μαθήμασιν.
|
{ΔΗ. |
Τίς
δή
τι
παραδείξας
ἐμοὶ
|
[9, 407] |
Διόνυσον
τεχνίτας
προσῆλθε
μετ´
αὐτῶν
|
Ἀλκιβιάδῃ |
βοηθεῖν
ἀξιῶν.
(Ὃ
δὲ
θαρρεῖν |
[9, 386] |
Οὐκοῦν
τὸ
μέσον
ἔστω.
{Β.
|
Δηλαδή. |
{Α.
Τοῦθ´
ἕτερος
οὐδεὶς
τῶν |
[9, 381] |
ὠμὸν
ἀφελεῖν.
Καὶ
τῆς
φορίνης
|
ἤδη |
γενομένης
κραμβαλέας
εἴκασα
καὶ
τἄλλο |
[9, 370] |
ταῖς
θλασταῖς
ἐλάαις.
Ἀλκαῖος
Παλαίστρᾳ·
|
Ἤδη |
δ´
ἧψε
χύτραν
ῥαφάνων.
Πολύζηλος |
[9, 375] |
ζῴου
Κρατῖνός
φησιν
ἐν
Ἀρχιλόχοις·
|
Ἤδη |
δέλφακες,
χοῖροι
δὲ
τοῖσιν
ἄλλοις. |
[9, 401] |
ἄνδρες
γάστρωνες,
εἰ
μὴ
κόρον
|
ἤδη |
ἔχετε
τοσούτων
ἐμπλησθέντες,
(ὑπερβάλλειν
μοι |
[9, 403] |
σοι
πάλιν
ἐξ
ἀρχῆς·
ἥκειν
|
ἤδη |
καὶ
μὴ
μέλλειν
(τῷ
τε |
[9, 383] |
τῶν
ῥημάτων,
πλὴν
ἱκέτευον
αὐτὸν
|
ἤδη |
μεταβαλεῖν
ἀνθρωπίνως
λαλεῖν
τε.
Τὸν |
[9, 382] |
πρὸς
τῆς
Ἑστίας;
Κατ´
ἐκεῖνον
|
ἤδη |
πρόσεχε
καὶ
τὰ
λοιπά
μοι. |
[9, 379] |
κάεται
δ´
ἐμοὶ
τὸ
πῦρ·
|
(ἤδη |
πυκνοὶ
δ´
ᾄττουσιν
Ἡφαίστου
κύνες
|
[9, 392] |
οὕτως·
Ὄρτυγας
ἔθρεψας
σύ
τινας
|
ἤδη |
πώποτε;
{Β.
Ἔγωγε
μίκρ´
ἄττ´ |
[9, 367] |
Λεωνίδης,
εἰπεῖν
εἰμι
δίκαιος
πολλὰ
|
ἤδη |
σιωπήσας·
(Πολλοῖς
δ´
ἀντιλέγειν
Κατὰ |
[9, 375] |
(Τῶν
δὲ
συῶν
τὰ
μὲν
|
ἤδη |
συμπεπηγότα
δέλφακες,
τὰ
δ´
ἁπαλὰ |
[9, 408] |
γυναῖκες·
ἀλλ´
ἀφαιρεῖν
ὥρα
´στὶν
|
ἤδη |
τὰς
τραπέζας,
εἶτα
παρακορῆσαι,
ἔπειτα |
[9, 375] |
ἄπεκτον
ἢ
ἄτοκον·
διὸ
τὰ
|
ἤδη |
τέλεια
ἤσθιον·
(Ἀτὰρ
σιάλους
γε |
[9, 385] |
ἐπὶ
τοῦ
ἰχθύος
ἐν
Πεισάνδρῳ·
|
(Ἤδη |
φαγών
τι
πώποθ´,
οἷα
γίνεται, |
[9, 390] |
ὁ
ὦτος,
μάλιστα
ὧν
ἂν
|
ἴδῃ |
ποιοῦντα
ἄνθρωπον.
Ποιεῖ
δ´
οὖν |
[9, 390] |
δ´
οὖν
ταὐτὰ
ὅσα
ἂν
|
ἴδῃ |
τοὺς
κυνηγοῦντας
πράττοντας.
Οἳ
δὲ |
[9, 393] |
περιστερῶν
μὲν
εἶναι
ἓν
γένος,
|
εἴδη |
δὲ
πέντε,
γράφων
οὕτως·
~(Περιστερά, |
[9, 374] |
ὁλόφωνος
ἀλέκτωρ.
Εἴρηται
δ´
οὕτως
|
ἐπειδὴ |
καὶ
ἐκ
τοῦ
λέκτρου
ἡμᾶς |
[9, 400] |
Δεῖ
δὲ
ὀξυτονεῖν
τὴν
λέξιν,
|
(ἐπειδὴ |
τὰ
εἰς
ος>
λήγοντα
τῶν |
[9, 372] |
Ἀθηνῶν.
(Τούτοις
δ´
ὑπάρχει
ταῦτ´,
|
ἐπειδὴ |
τοὺς
θεοὺς
σέβουσιν.
{Β.
Ἀπέλαυσαν |
[9, 382] |
παρὰ
Στράτωνι
μάγειρος
ἐν
τῷ
|
Φοινικίδῃ, |
περὶ
οὗ
τοιαῦτα
λέγει
ὁ |
[9, 409] |
κωμικοῖς
παροξυτόνως
ἀνέγνωσται
χερνίβα·
παρ´
|
Εὐριπίδῃ |
ἐν
Ἡρακλεῖ·
(Εἰς
χερνίβ´
ὡς |
[9, 375] |
καλοῦσι
τὴν
θήλειαν,
ὡς
Ἱππῶναξ·
|
Σπονδῇ |
τε
καὶ
σπλάγχνοισιν
ἀγρίης
χοίρου. |
[9, 406] |
γίνεται·
τὰ
δὲ
πάλιν
αὖθις
|
λεκιθώδη, |
καθάπερ
ἄρακος·
τὸ
δὲ
φακῆς, |
[9, 375] |
χοίρου.
(Καὶ
Σοφοκλῆς
Ἐπιταιναρίοις·
Τοιγὰρ
|
ϊωδὴ |
φυλάξαι
χοῖρος
ὥστε
δεσμίων.
Πτολεμαῖος |
[9, 368] |
ἡμίκραιρ´
ἀριστερά.
Ξενοφῶν
Κυνηγετικῷ·
Κωλῆν
|
σαρκώδη, |
λαγόνας
ὑγράς.
Καὶ
Ξενοφάνης
δ´ |
[9, 371] |
Κἀν
τῷ
πρώτῳ
δέ
φησι·
|
πετασώδη |
τὴν
τῶν
σπερμάτων
ἀπείληφε
φύσιν |
[9, 383] |
ἀπεξηραμμένα,
ἔγχυλα
δ´
ἀτρεμεὶ
καὶ
|
δροσώδη |
τὴν
σχέσιν.
{Α.
Ἄπολλον,
ὡς |
[9, 409] |
κἀπονίψει
κατὰ
τρόπον
(τὰς
χεῖρας
|
εὐώδη |
λαβὼν
(τὴν)
γῆν.
Καὶ
Φιλόξενος |
[9, 370] |
ἢ
ἐπιφοινίσσουσα
καὶ
αὐχμηρῇσιν
ὁμοίη
|
βατραχέη |
κύμη
τε
κακόχροος,
ἣ
μὲν |
[9, 389] |
πέρδιξ
ἐστὶ
μὲν
χερσαῖος,
σχιδανόπους,
|
ζῇ |
δὲ
ἔτη
πεντεκαίδεκα,
ἡ
δὲ |
[9, 394] |
καὶ
γὰρ
τριάκοντα
καὶ
τεσσαράκοντα
|
ζῇ |
ἔτη.
Οὐκ
ἀπολείπουσι
δ´
ἕως |
[9, 379] |
ὠφέλησε
τὴν
τέχνην·
ἂν
δ´
|
ὑστερίζῃ |
τῆς
τεταγμένης
ἀκμῆς,
ὥστ´
ἢ |
[9, 372] |
πλακείσας
αὐλοτέροις
καυλοῖς
τε
μιγήμεναι
|
εὐφαοριζη. |
~(ΟΡΝΕΙΣ.
Ἐπεὶ
δὲ
καὶ
ὄρνεις |
[9, 393] |
αὐτῶν
καὶ
πρὸ
τούτου
βρόχον
|
θῇ, |
τρέχοντες
πρὸς
τὸν
ἐμφαινόμενον
ἐν |
[9, 379] |
τῷ
δράματι
ποιήσας
τινὰ
μάγειρον
|
πολυμαθῆ |
(καὶ
εὐπαίδευτον
μνημονεύοντά
τε
τῶν |
[9, 393] |
διαφέρουσιν,
ὅμως
ὅταν
ἐλαίου
κρατὴρ
|
τεθῇ |
πλήρης,
οἱ
στάντες
αὐτῶν
ἐπὶ |
[9, 391] |
προόντες
ὀχεύουσι
μέχρι
ἂν
ἄλλος
|
ἀνατεθῇ· |
(εἰ
δὲ
μὴ
ἀνατεθείη,
μάχονται |
[9, 407] |
καὶ
τραγῳδίας)
ἐν
μὲν
δράματι
|
Λήθῃ |
φησί·
Μετὰ
τοῦτον
αὐτῷ
Τηλέμαχος |
[9, 390] |
δὲ
κρέα
αὐτῶν
ἡδέα
ἐστίν.
|
Ἀληθῆ |
λέγειν
φησὶ
τὸν
Ξενοφῶντα
ὁ |
[9, 403] |
δεῖπνον
θαυμαστὸν
ὅς´
ἔστ´
ἀγαθῶν
|
πλήθη. |
Πᾶς
δὲ
κατ´
οἴκους
μάττει, |
[9, 396] |
ὕλῃ
κεροέσσης
ἀπολειφθεὶς
ἀπὸ
μητρὸς
|
ἐπτοήθη. |
Κράτης
Γείτοσι·
Νῦν
μὲν
γὰρ |
[9, 389] |
τιθασοὶ
τοὺς
ἀγρίους.
Ἐπειδὰν
δὲ
|
κρατηθῇ |
τις
ὑπὸ
τοῦ
δευτέρου,
οὗτος |
[9, 389] |
μὴ
ἄλλος
ἀκούσας
τῆς
φωνῆς
|
ἔλθῃ |
μαχούμενος
αὐτῷ.
Ἐνίοτε
δὲ
ἡ |
[9, 402] |
πρὸς
τὸν
προειρημένον
Λυγκέα
ἐπιστολῇ
|
ἐμνήσθη |
συάγρων
πολλῶν.
Ἐπεὶ
δὲ
σὺ |
[9, 379] |
ἐν
τίνι
ἐπλεονέκτει,
ὅμως
οὐδενὸς
|
ἐμνήσθη |
τοιούτου
ὧν
ἐγὼ
ὑμῖν
πολλάκις |
[9, 385] |
ἐν
Ἀναγύρῳ
Ἀριστοφάνους·
Εἰ
μὴ
|
παραμυθῇ |
μ´
ὀψαρίοις
ἑκάστοτε,
ἀντὶ
τοῦ |
[9, 406] |
καὶ
οὐρανὸν
ἵκετ´
αὐτμή.
Τοσαύτη
|
διεχύθη |
ἀπὸ
τῶν
ῥόδων
εὐωδία.
Μετὰ |
[9, 400] |
τῶν
ὀνομάτων
ὁμότονά
ἐστι,
κἂν
|
μεταληφθῇ |
εἰς
τὸ
ω>
παρ´
Ἀττικοῖς· |
[9, 403] |
ἀγαθῶν
ἀνάμεστος.
Ἔπὶ
τούτοις
λεγομένοις
|
παρηνέχθη |
ἡ
ῥοδουντία
καλουμένη
λοπάς·
περὶ |
[9, 399] |
μετ´
οὐ
πολὺ
καὶ
ἐσκευασμένος
|
παρηνέχθη, |
καὶ
τὰ
κρέα
αὐτοῦ
ἦν |
[9, 374] |
οὖν
πῶς
καὶ
ὁ
Τηρεὺς
|
περιεσώθη |
μὴ
τυχὼν
νίκης
καὶ
ἄλλα |
[9, 401] |
μαθεῖν
εἰ
ἡ
χρῆσις
μὴ
|
εἴη |
τῶν
ὀνομάτων
παλαιά.
Μινδυνεύεις
οὖν |
[9, 392] |
σιαλὶς
δὲ
ἀπὸ
τούτου
ἂν
|
εἴη, |
φησὶν
ὁ
Δίδυμος,
ὠνομασμένη.
Σχεδὸν |
[9, 391] |
ἄλλος
ἀνατεθῇ·
(εἰ
δὲ
μὴ
|
ἀνατεθείη, |
μάχονται
πρὸς
ἀλλήλους
καὶ
ὁ |
[9, 370] |
ἐπιχωριάζει.
Νίκανδρος
δ´
ἐν
Γεωργικοῖς·
|
~(Λείη |
μὲν
κράμβη,
ὁτὲ
δ´
ἀγριὰς |
[9, 370] |
πετάλοισιν
ἢ
ἐπιφοινίσσουσα
καὶ
αὐχμηρῇσιν
|
ὁμοίη
|
βατραχέη
κύμη
τε
κακόχροος,
ἣ |
[9, 375] |
καὶ
Ἱππῶναξ
δ´
ἔφη
Ὡς
|
Ἐφεσίη |
δέλφαξ
Κυρίως
δ´
αἱ
θήλειαι |
[9, 376] |
πρὸς
τὸν
ἰδιώτην
καὶ
μαθητὰς
|
εἰσίῃ, |
~(κυμινοπρίστας
πάντας
ἢ
λιμοὺς
καλῶν, |
[9, 402] |
οὓς
φράζω;
τούτοις
τοίνυν
ἄγγελλ´,
|
ὁτιὴ
|
ψυχρὸν
τοὔψον,
τὸ
ποτὸν
θερμόν, |
[9, 406] |
εἶπέ
τε
μῦθον·
(δεινὰ
παθοῦσα,
|
Φακῆ |
βδελυρή,
χώρει
´ς
τὸν
ἀγῶνα. |
[9, 406] |
Θάσιος
ὁ
τὰς
παρῳδίας
γράψας
|
Φακῆ |
ἐπεκαλεῖτο
καὶ
ἐποίησεν
ἔν
τινι |
[9, 407] |
δὲ
κἀν
χειμῶνι
κἀν
θέρει
|
φακῆ. |
Εὐδοκίμει
δ´
ὁ
ἀνὴρ
μάλιστα |
[9, 406] |
οἷον
ὄροβος
μὲν
ἀροτήρων
βοῶν,
|
ἀφάκη |
δὲ
προβάτων.
Πισοῦ
δὲ
τοῦ |
[9, 406] |
ἄρακος·
τὸ
δὲ
φακῆς,
οἷον
|
ἀφάκη, |
φακός·
τὸ
δὲ
χόρτου
ἕνεκα |
[9, 393] |
Ἀλέξανδρος
ὅτι
ἐστὶ
τὸ
μέγεθος
|
ἡλίκη |
τρυγών,
σκέλη
δὲ
μακρά,
δυσθαλὴς |
[9, 400] |
ἐροῦσι.
(Τῇ
δὲ
τὸν
λαγὸν
|
ἑνικῇ |
αἰτιατικῇ
ἀκόλουθός
ἐστιν
ἡ
παρὰ |
[9, 392] |
τῇ
πληθυντικῇ
εὐθείᾳ
ἑπομένη
ἡ
|
ἑνικὴ |
γενικὴ
χρῆται
τῷ
αὐτῷ
συμφώνῳ |
[9, 392] |
πληθυντικῇ
εὐθείᾳ
ἑπομένη
ἡ
ἑνικὴ
|
γενικὴ |
χρῆται
τῷ
αὐτῷ
συμφώνῳ
τῆς |
[9, 398] |
ζωὄς.
~Φίλαρχος
γὰρ
οὖσα
καὶ
|
ἡγεμονικὴ |
τὴν
φύσιν
ἡ
δασύτης
τοῖς |
[9, 388] |
ὡς
πλεοναζόντων
αὐτῶν
ἐν
τῇ
|
Μεγαρικῇ. |
Περισπῶσι
δ´
οἱ
Ἀττικοὶ
παρὰ |
[9, 376] |
ἡδυσμάτων
πάντων
κράτιστόν
ἐστιν
ἐν
|
μαγειρικῇ
|
(ἀλαζονεία·
τὸ
καθ´
ὅλου
δὲ |
[9, 382] |
(Καὶ
ὁ
παῖς
ἐπὶ
τῇ
|
μαγειρικῇ |
σοφίᾳ
ἐπαινεθεὶς
Τί
τοιοῦτον
εὑρήκασιν, |
[9, 400] |
(Τῇ
δὲ
τὸν
λαγὸν
ἑνικῇ
|
αἰτιατικῇ |
ἀκόλουθός
ἐστιν
ἡ
παρὰ
Σοφοκλεῖ |
[9, 392] |
τὸ
ὄνυχος.
Καθόλου
τε
τῇ
|
πληθυντικῇ |
εὐθείᾳ
ἑπομένη
ἡ
ἑνικὴ
γενικὴ |
[9, 400] |
παρὰ
Σοφοκλεῖ
ἐν
Ἀμύκῳ
σατυρικῷ
|
πληθυντικὴ |
ὀνομαστική·
Γέρανοι,
χελῶναι,
γλαῦκες,
ἰκτῖνοι, |
[9, 369] |
Σίφνιος
ἰατρὸς
Ἡ
γογγυλίς,
φησί,
|
λεπτυντική |
ἐστι
καὶ
δριμεῖα
καὶ
δύσπεπτος, |
[9, 400] |
Σοφοκλεῖ
ἐν
Ἀμύκῳ
σατυρικῷ
πληθυντικὴ
|
ὀνομαστική· |
Γέρανοι,
χελῶναι,
γλαῦκες,
ἰκτῖνοι,
λαγοί. |
[9, 399] |
δὲ
ὧδε·
Ἐν
τῇ
γὰρ
|
Ἀττικῇ |
τίς
εἶδε
πώποτε
λέοντας
ἢ |
[9, 369] |
δριμεῖα
καὶ
δύσπεπτος,
ἔτι
δὲ
|
πνευματωτική. |
Κρείττων
δέ,
φησίν,
ἡ
βουνιὰς |
[9, 398] |
μεγάλαις
γραμμαῖς
ποικίλος,
καρποφάγος.
Ὅταν
|
ᾠοτοκῇ |
δέ,
τετράζει
τῇ
φωνῇ.
Καὶ |
[9, 403] |
ἠλακατῆνες,
κυνὸς
οὐραῖον
τῶν
καρχαριῶν,
|
νάρκη, |
βάτραχος,
πέρκη,
σαῦρος,
τριχίας,
φυκίς, |
[9, 403] |
οὐραῖον
τῶν
καρχαριῶν,
νάρκη,
βάτραχος,
|
πέρκη, |
σαῦρος,
τριχίας,
φυκίς,
βρίγκος,
τρίγλη, |
[9, 374] |
δέλφακα.
Καὶ
Ἀναξίλας
δ´
ἐν
|
Κίρκῃ |
καὶ
ἀρσενικῶς
εἴρηκε
τὸν
δέλφακα |
[9, 368] |
κωλέα
συνῃρημένον
ἐστὶν
ὡς
συκέα
|
συκῆ, |
λεοντέα
λεοντῆ,
κωλέα
κωλῆ.
Ἀριστοφάνης |
[9, 399] |
κατάτυρα
καὶ
κατέλαια
λίαν,
ὥσπερ
|
γαλῇ |
ὀψοποιούντων.
Ναυσικράτης
δ´
ὁ
κωμῳδιοποιὸς |
[9, 385] |
ἵνα
μηδενὸς
μεταλαμβάνῃ,
ἀλλὰ
πάντα
|
λαλῇ, |
ἔφη·
Κρατῖνος
ἐν
Ὀδυσσεῦσιν
εἴρηκε |
[9, 395] |
ἀγγέλλοντα
τὸν
περιστερόν.
Ἐν
δὲ
|
Πετάλῃ· |
(Ἀλλ´,
ὦ
περιστέριον,
ὅμοιον
Κλεισθένει
|
[9, 390] |
μέγεθος
ἀλεκτρυόνος
μεγάλου,
χρῶμα
ὄρτυγος,
|
κεφαλὴ |
προμήκης,
ῥύγχος
ὀξύ,
τράχηλος
λεπτός, |
[9, 403] |
πέρκη,
σαῦρος,
τριχίας,
φυκίς,
βρίγκος,
|
τρίγλη, |
κόκκυξ,
τρυγών,
σμύραινα,
φάγρος,
(μύλλος, |
[9, 390] |
ἵππων
περιθοῖτο,
θηρεύσει
ὅσους
ἂν
|
θέλῃ· |
προσίασι
γάρ.
ἐν
ἄλλοις
δὲ |
[9, 368] |
λέγουσι
καὶ
κωλῆν.
Εὔπολις
Αὐτολύκῳ·
|
Σκέλη |
δὲ
καὶ
κωλῆνες
εὐθὺ
τοὐρόφου. |
[9, 393] |
ἐστὶ
τὸ
μέγεθος
ἡλίκη
τρυγών,
|
σκέλη |
δὲ
μακρά,
δυσθαλὴς
καὶ
δειλή. |
[9, 388] |
εἶναι
ἔχειν
τε
χρῶμα
κυάνεον,
|
(σκέλη |
μακρά,
ῥύγχος
ἠργμένον
ἐκ
τῆς |
[9, 389] |
τῆς
νεοττιᾶς
κυλινδεῖται
παρὰ
τὰ
|
σκέλη |
τοῦ
θηρεύοντος,
ἐλπίδα
ἐμποιῶν
τοῦ |
[9, 396] |
φίλον·
ἔπειτα
πνικτὰ
τακερὰ
μηκάδων
|
μέλη, |
χλόην
καταμπέχοντα
σάρκα
νεογενῆ.
{Β. |
[9, 391] |
τοῦ
σ>
κῶπας
εἶναι,
καὶ
|
Ἀριστοτέλη |
οὕτως
αὐτοὺς
ὠνομακέναι.
Φαίνεσθαί
τε |
[9, 384] |
ἠξίωται
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις
τὰ
|
πολυτελῆ |
ταῦτα
τῶν
χηνῶν
ἥπατα.
ὅτι |
[9, 369] |
δισσὴ
γὰρ
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο
|
γενέθλη
|
μακρή
τε
στιφρή
τε
φαείνεται |
[9, 393] |
σκέλη
δὲ
μακρά,
δυσθαλὴς
καὶ
|
δειλή. |
Περὶ
δὲ
τῆς
τῶν
ὀρτύγων |
[9, 380] |
Λάκωσιν
ἔφη
Πάσας
παραφερέτω.
Ἄλεξις
|
Παμφίλῃ· |
Παρέθηκε
τὴν
τράπεζαν,
εἶτα
παραφέρων
|
[9, 384] |
μέλλον
γίνεσθαι
ἔφη·
ὦ
Χῖοι,
|
πολλὴ |
γὰρ
Ἐρυθραίους
ἔχει
ὕβρις·
φεύγετε |
[9, 380] |
νεφρόν.
(Ἔλεγον.
Ἔκυπτον
οἱ
παρόντες
|
ἀποβολῇ. |
Ἔθυσαν
ἕτερον.
Τοῦ
δὲ
δευτέρου |
[9, 401] |
Σάμιος
ἐν
τῇ
πρὸς
Ἀπολλόδωρον
|
ἐπιστολῇ |
γράφει
οὕτως·
~(Ἵνα
τὰ
μὲν |
[9, 393] |
Κλεομένης
ἐν
τῇ
πρὸς
Ἀλέξανδρον
|
ἐπιστολῇ |
γράφων
οὕτως·
Φαληρίδας
ταριχηρὰς
μυρίας, |
[9, 402] |
τῇ
πρὸς
τὸν
προειρημένον
Λυγκέα
|
ἐπιστολῇ |
ἐμνήσθη
συάγρων
πολλῶν.
Ἐπεὶ
δὲ |
[9, 409] |
ἐν
τῇ
περὶ
ὀνομάτων
ἀδόξων
|
ἐπιστολῇ. |
Περὶ
δὲ
τοῦ
εὐώδεσι
χρίεσθαι |
[9, 396] |
νεοθηλέα
γαλαθηνόν,
ὅς
τ´
ἐν
|
ὕλῃ |
κεροέσσης
ἀπολειφθεὶς
ἀπὸ
μητρὸς
ἐπτοήθη. |
[9, 370] |
σπειρομένῃς
πολύφυλλος
ἐνήβησε
πρασιῇσιν
ἢ
|
οὔλη |
καπυροῖσιν
ὀραμνῖτις
πετάλοισιν
ἢ
ἐπιφοινίσσουσα |
[9, 385] |
με
πᾶνἐπερωτᾶν
ὅ
τι
ἂν
|
βούλῃ· |
νῦν
γὰρ
πεινῶν
δεινῶς
πώς |
[9, 404] |
διαφέροντ´
Ἀσπενδίου.
Γεύσω
δ´,
ἐὰν
|
βούλῃ, |
σὲ
τῶν
εὑρημένων·
οὐ
ταὐτὰ |
[9, 403] |
κίνδου,
κισθοῦ,
μίνθου·
τοιάδε
δόμους
|
ὁμίχλη |
κατέχει
πάντων
ἀγαθῶν
ἀνάμεστος.
Ἔπὶ |
[9, 368] |
συκέα
συκῆ,
λεοντέα
λεοντῆ,
κωλέα
|
κωλῆ. |
Ἀριστοφάνης
Πλούτῳ
δευτέρῳ·
Οἴμοι
δὲ |
[9, 368] |
Ἀμειψίας
Κόννῳ·
Δίδοται
μάλισθ´
ἱερώσυνα,
|
κωλῆ, |
τὸ
πλευρὸν,
ἡμίκραιρ´
ἀριστερά.
Ξενοφῶν |
[9, 381] |
αὔριον
σὲ
κἀμὲ
ταῦτ´
εὐφρανάτω.
|
Λαφυροπώλῃ |
παντάπασι
μεταδίδου,
τὴν
πάροδον
ἵν´ |
[9, 389] |
διὰ
ταῦτα
σιγῇ
προσέρχεται,
ὅπως
|
μὴ |
ἄλλος
ἀκούσας
τῆς
φωνῆς
ἔλθῃ |
[9, 391] |
ἂν
ἄλλος
ἀνατεθῇ·
(εἰ
δὲ
|
μὴ |
ἀνατεθείη,
μάχονται
πρὸς
ἀλλήλους
καὶ |
[9, 387] |
δὲ
κατὰ
τὰς
συνθήκας
ἂν
|
μὴ |
αὔριον
ἀποδῷς
τὰ
ὡμολογημένα,
οὐκ |
[9, 394] |
ὁ
ἄρρην
ἐμπτύει
αὐτοῖς,
ὡς
|
μὴ |
βασκανθῶσι.
Τίκτει
δὲ
ᾠὰ
δύο, |
[9, 380] |
πᾶσι
διὰ
τὸν
τηλικόνδε
ὅρκον
|
μὴ |
βιάζεσθαι
τὸν
ἄνθρωπον,
ἐπ´
ἄλλο |
[9, 396] |
βωμοῦ
οὐκ
ἔξεστι
θύειν
ὅτι
|
μὴ |
γαλαθηνὰ
μοῦνα.
Ἀντιφάνης
Φιλεταίρῳ·
(Κομψός |
[9, 372] |
Κακὸν
μὲν
οὖν
μέγιστον·
εἰ
|
μὴ |
γὰρ
ἦν,
οὐκ
ἂν
ἐπεθύμουν |
[9, 396] |
εὗρες
τὰ
τοιαῦτα
κρεᾴδια.
Οὐ
|
μὴ |
γὰρ
ὀνομάσω
πρὶν
μαθεῖν.
Ὃ |
[9, 407] |
ἐγκαλυψάμενοι,
οὐκ
ἀνέστησαν
δ´,
ἵνα
|
μὴ |
γένωνται
διαφανεῖς
τοῖς
ἀπὸ
τῶν |
[9, 383] |
Εὐρώπην
(Ἐπιτιμῶντες
δέ
τινί
φασιν
|
μὴ |
δεῖν
τὸν
Οἰνέα
Πηλέα
ποιεῖν. |
[9, 406] |
ἐγώ,
(ὁ
Αἰμιλιανὸς
ἔφη,
εἰ
|
μὴ |
δείξεις
ὅ
τι
φέρεις.
Καὶ |
[9, 401] |
(πρὶν
μαθεῖν
εἰ
ἡ
χρῆσις
|
μὴ |
εἴη
τῶν
ὀνομάτων
παλαιά.
Μινδυνεύεις |
[9, 396] |
Αὐτὸς
ἐγώ,
φησίν,
ἀποπνιγήσομαι,
εἰ
|
μὴ |
εἴπῃς
ὅπου
καὶ
σὺ
εὗρες |
[9, 391] |
Φαίνεσθαί
τε
τούτους
ἀεὶ
καὶ
|
μὴ |
ἐσθίεσθαι.
Τοὺς
δ´
ἐν
τῷ |
[9, 394] |
τοῦ
χειμῶνος
μὴ
φθέγγεσθαι,
εἰ
|
μὴ |
εὐδίας
γενομένης.
Λέγεται
δὲ
ὅτι |
[9, 369] |
οὐδὲν
ἄλλο
ἐστὶν
ὅμοιον
εἰ
|
μὴ |
ἡ
νῦν
προσαγορευομένη
βουνιάς.
Θεόφραστος |
[9, 385] |
δὲ
τί
ἐστι;
Πλὴν
εἰ
|
μὴ |
καὶ
κόττανα
ἡμᾶς
καὶ
λέπιδιν, |
[9, 406] |
ἢ
αὐτῆς
γε
τῆς
χύτρας,
|
μὴ |
καὶ
λίθοις
τις
ὑμῶν
βεβλήσεται, |
[9, 401] |
νυκτῶν
φροντίδες
ἑσπέριοι.
Ἵν´
οὖν
|
μὴ |
καὶ
σὺ
ζητῶν
τὸν
σύαγρον |
[9, 383] |
μαγείρων
μὲν
ἅλις,
ἄνδρες
δαιταλεῖς,
|
μὴ |
καί
τις
αὐτῶν
τὰ
(ἐκ |
[9, 375] |
συνάγειν
βουλομένους
καὶ
πληθῦσαι
τῷ
|
μὴ |
καταθύεσθαι.
Χοῖρον
δ´
οἱ
Ἴωνες |
[9, 377] |
μικρός·
εἴ
σε
λήψομαι
νῦν
|
μὴ |
κατεσθίοντα
καὶ
τοὺς
ἄνθρακας,
ἀπόλωλας. |
[9, 382] |
Σφόδρ´
ἠγανάκτης´
ὥσπερ
ἠδικημένος,
εἰ
|
μὴ |
κέκληκα
Δαιτυμόνα.
Καινὸν
πάνυ.
(Σῦν |
[9, 373] |
τὸ
δρᾶμα
τὸν
Τηρέα
αὐτοῦ
|
μὴ |
κεκριμένον
ἐν
τοῖς
πρώτοις,
~ἐκθήσομαι |
[9, 386] |
πρὸς
θεῶν
ἔθυσας
τὸν
ἔριφον·
|
μὴ |
κόπτ´
ἔμ´,
ἀλλὰ
τὰ
κρέα. |
[9, 405] |
καινὸν
παρὰ
τοὺς
ἔμπροσθεν
ἢ
|
μὴ |
κόπτ´
ἐμέ,
καὶ
δεῖξον
ὃ |
[9, 401] |
γε,
ἔφη,
ἄνδρες
γάστρωνες,
εἰ
|
μὴ |
κόρον
ἤδη
ἔχετε
τοσούτων
ἐμπλησθέντες, |
[9, 394] |
πρεσβύτερος,
φησί,
καὶ
προαναβαίνει
καὶ
|
μὴ |
κύσας·
οἱ
δὲ
νεώτεροι
αἰεὶ |
[9, 403] |
μὴ
μέλλειν
(τῷ
τε
μαγείρῳ
|
μὴ |
λυμαίνεσθ´,
ὡς
τῶν
ὄψων
ἑφθῶν |
[9, 399] |
ἁλίπαστον,
ἀφαρπάζων
ὀβελίσκου
μικρὸν
ἐνωμότερον.
|
Μὴ |
λυπείτω
δέ
σ´
ὁρῶντα
ἰχῶρα |
[9, 403] |
ἐξ
ἀρχῆς·
ἥκειν
ἤδη
καὶ
|
μὴ |
μέλλειν
(τῷ
τε
μαγείρῳ
μὴ |
[9, 386] |
κάπνην
ἔχει;
{Β.
Δηλονότι.
{Α.
|
Μή |
μοι
δῆλον,
ἀλλ´
ἔχει
κάπνην; |
[9, 406] |
οὕτως,
ἵνα
καὶ
ἥδυσμα
στεφανωτικὸν
|
μὴ |
μόνον
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς
λαβὼν |
[9, 374] |
περὶ
τὰς
κωμῳδίας·
(ὅτε
γὰρ
|
μὴ |
νικῴη,
λαμβάνων
ἔδωκεν
εἰς
τὸν |
[9, 380] |
ἐπίνοιαν,
ἀλλ´
εὕρεσιν
ἐμήν
(ἵνα
|
μὴ |
ὁ
αὐλητὴς
πληγὰς
λάβῃ·
ὁ |
[9, 405] |
δ´
ἠγνόηκε
κοὐδὲ
ἓν
λέγει.
|
(Μὴ |
πάντ´
ἄκουε
μηδὲ
πάντα
μάνθανε
|
[9, 406] |
ἧς
οὐκ
ἄν
τι
εἴποιμι
|
μὴ |
παρ´
ἑκάστου
μισθὸν
λαβών.
(Ἀλλ´ |
[9, 385] |
δὲ
ἐν
Ἀναγύρῳ
Ἀριστοφάνους·
Εἰ
|
μὴ |
παραμυθῇ
μ´
ὀψαρίοις
ἑκάστοτε,
ἀντὶ |
[9, 394] |
δ´
ἀλλήλας
ἀναβαίνουσιν,
ὅταν
ἄρρην
|
μὴ |
παρῇ,
κυνήσασαι·
καὶ
οὐδὲν
προιέμεναι |
[9, 388] |
τε,
φησίν,
τροφῆς
μεταλαμβάνει,
εἰ
|
μὴ |
περιπατήσει
τόπον
τινὰ
ἐξευρὼν
ἑαυτῷ |
[9, 404] |
πάτερ,
πῦρ
τ´
ὀξὺ
καὶ
|
μὴ |
πολλάκις
φυσώμενον
ἐποίουν·
ἀπὸ
τούτου |
[9, 397] |
Ἀστρατεύτοις
φησὶ
περὶ
αὐτοῦ
οὕτως·
|
(Μή |
ποτε
θρέψω
παρὰ
Φερσεφόνῃ
τοιόνδε |
[9, 393] |
καὶ
τῷ
ἀετῷ,
αὐτὸς
μάχης
|
μὴ |
προαρξάμενος.
Εἰσὶ
δ´
ᾠδικοὶ
καὶ |
[9, 404] |
πότ´
ἢ
πῶς
σκευάσαι
δεῖ,
|
μὴ |
προίδηται
τοῦτο
μηδὲ
φροντίσῃ,
οὐκέτι |
[9, 379] |
ἢ
προοπτήσαντα
χλιαίνειν
πάλιν,
ἢ
|
μὴ |
προοπτήσαντα
συντελεῖν
ταχύ,
ἀπεστέρησε
τῆς |
[9, 387] |
τὰ
μὲν
γὰρ
βαρέα
καὶ
|
μὴ |
πτητικά,
καθάπερ
ἀτταγήν,
πέρδιξ,
ἀλεκτρυών, |
[9, 387] |
κονιστικοὶ
οὔτε
λοῦνται.
(Ὅσοι
δὲ
|
μὴ |
πτητικοί,
ἀλλ´
ἐπίγειοι,
κονιστικοί,
οἷον |
[9, 384] |
ἐν
Στεφανοπώλισι
λέγων
οὕτως·
Εἰ
|
μὴ |
σὺ
χηνὸς
ἧπαρ
ἢ
ψυχὴν |
[9, 375] |
τῆς
ἐπιγονῆς
ἕνεκα
τῶν
θρεμμάτων
|
μὴ |
σφάττειν
πρόβατον
ἄπεκτον
ἢ
ἄτοκον· |
[9, 392] |
καλεῖ
τὸν
ὄρτυγα,
πλὴν
εἰ
|
μή |
τι
παρὰ
τοῖς
Φλιασίοις
ἢ |
[9, 388] |
πορφυρίωνα
ἐν
σκότῳ
καταδυόμενον,
ἵνα
|
μή |
τις
αὐτὸν
θεάσηται.
(Ἐχθραίνει
γὰρ |
[9, 380] |
δρᾶμα,
τοῦτο
δ´
ἐστὶ
παίγνιον.
|
Μή |
τις
τούτων
τῶν
δευτέρων
ἑπτὰ |
[9, 382] |
μ´
ἀπολλύναι;
Οὕτω
λαλεῖν
εἴωθα.
|
Μὴ |
τοίνυν
λάλει
οὕτω
παρ´
ἔμοιγ´ |
[9, 392] |
πέλυκος,
Ἔρυκος,
Βέβρυκος,
ὅσα
δὲ
|
μὴ |
τοῦτον
ἔχει
τὸν
χαρακτῆρα,
διὰ |
[9, 402] |
δ´
αἰγιδίων
κατὰ
ταὔθ´
ἃ
|
μὴ |
τυρὸν
ποιεῖ,
ἐρίφου.
Διὰ
τὴν |
[9, 374] |
πῶς
καὶ
ὁ
Τηρεὺς
περιεσώθη
|
μὴ |
τυχὼν
νίκης
καὶ
ἄλλα
δράματα |
[9, 394] |
τὴν
τρυγόνα
καὶ
τοῦ
χειμῶνος
|
μὴ |
φθέγγεσθαι,
εἰ
μὴ
εὐδίας
γενομένης. |
[9, 380] |
μέγας
εἶ,
γίνωσκε·
τοῦ
γὰρ
|
μὴ |
χανεῖν
λύκον
διὰ
κενῆς
σὺ |
[9, 367] |
σίνεται
τοὺς
ὦπας
ἐν
τῇ
|
ὀδμῇ, |
ὡς
καὶ
τὸ
κρόμμυον
ὅτι |
[9, 406] |
λιθίνη
βαλλητύς;
Ἐλευσῖνι
γὰρ
τῇ
|
ἐμῇ |
οἶδά
τινα
πανήγυριν
ἀγομένην
καὶ |
[9, 397] |
ἀναπτόμενοι.
Ἐὰν
δὲ
τῶν
πτερύγων
|
ἀποτέμῃ, |
τὸ
κάλλος
ἀφαιρήσεται·
τὰ
πτερὰ |
[9, 398] |
ἄλλῳ
τινὶ
αὐτοῦ
τις
γίνεται
|
μνήμη. |
Ἀλέξανδρος
γὰρ
ὁ
Μύνδιος
ἐν |
[9, 405] |
ἔτι
φορτηγικῶν
μοι
βρωμάτων
ἀγωνίαις
|
τἠμῇ |
ποιήσω
νυστάσαι
παροψίδι.
Πρὸς
ταῦτα |
[9, 385] |
ποτε
καὶ
ἰχθύος
μεγάλου
ἐν
|
ὀξάλμῃ |
καὶ
εἰπόντος
τινὸς
ἥδιστον
εἶναι |
[9, 385] |
ἀγείρων
Οὐλπιανὸς
Ποῦ
κεῖται,
ἔφη,
|
ὀξάλμη; |
Ὀψάριον
γὰρ
παρ´
οὐδενὶ
τῶν |
[9, 385] |
εἶναι
ὀψάριον
πᾶν
τὸ
ἐν
|
ὀξάλμῃ |
παρατιθέμενον,
συναγαγὼν
τὰς
ὀφρῦς
ὁ |
[9, 401] |
τοὺς
Μήδους
συμμαχίας
ἐν
τῇ
|
ἐβδόμῃ. |
Καὶ
Αἰτωλῶν
δὲ
οἶδα
στρατηγὸν |
[9, 369] |
ἀπὸ
τῆς
στοᾶς
ἐν
τῇ
|
ἑβδόμῃ |
καὶ
εἰκοστῇ
τῶν
ἱστοριῶν
περὶ |
[9, 410] |
μέμνηται
Κρατῖνος
ἐν
Ἀρχιλόχοις·
Ὠμολίνοις
|
κόμη |
βρύους´
ἀτιμίας
πλέως.
Σαπφὼ
δ´ |
[9, 403] |
ἀπὸ
γᾶς
ἁγίας,
ἁλίας
Συρίας
|
ὀσμὴ |
σεμνὴ
μυκτῆρα
δονεῖ
λιβάνου,
μάρου, |
[9, 406] |
γαῖάν
τε
καὶ
οὐρανὸν
ἵκετ´
|
αὐτμή. |
Τοσαύτη
διεχύθη
ἀπὸ
τῶν
ῥόδων |
[9, 369] |
καλλίστη
γίνεται
καὶ
γλυκεῖα
ἐν
|
Κύμῃ, |
ἐν
δὲ
Ἀλεξανδρείᾳ
πικρά.
Τὸ |
[9, 369] |
(Φύεται
δ´
ἐν
Ἐρετρίᾳ
καὶ
|
Κύμῃ |
καὶ
Ῥόδῳ,
ἔτι
δὲ
Κνίδῳ |
[9, 370] |
ἐπιφοινίσσουσα
καὶ
αὐχμηρῇσιν
ὁμοίη
βατραχέη
|
κύμη |
τε
κακόχροος,
ἣ
μὲν
ἔοικε
|
[9, 366] |
δὲ
τούτοις
πίνομεν
οἰνάριον,
ἧδος
|
νὴ |
Δί´
οἰκίας
τρόπον.
{Β.
Πῶς |
[9, 381] |
ἔφη·
~(ἀλλ´
ἠκούσαμεν
καὶ
τοῦτο,
|
νὴ |
τὴν
Ἑστίαν,
οἴκοι
ποθ´
ὡς
|
[9, 384] |
Καλοί
γε,
φησίν,
οἱ
νεφροί,
|
νὴ |
τὴν
φίλην
Δήμητρα.
Καὶ
δύ´ |
[9, 368] |
ἐπὶ
τοῦ
ἀγγείου.
Φησὶ
γάρ·
|
Νὴ |
τὸν
Δί´
ὥσπερ
αἱ
παροψίδες
|
[9, 382] |
δοκεῖς;
Οὐδεὶς
παρέσται.
Τοῦτο
γὰρ
|
νὴ |
τὸν
Δία
(ἐστὶ
κατάλοιπον
μέροπας |
[9, 408] |
λέγων
οὕτως·
Πρὸς
ἐμαυτὸν
ἐνθυμούμενος,
|
νὴ |
τοὺς
θεούς,
ὅσῳ
διαφέρει
σῦκα |
[9, 404] |
φησίν;
Σφόδρα
μοι
κεχάρισαι,
Σιμία,
|
νὴ |
τοὺς
θεούς,
(ταυτὶ
προείπας·
τὸν |
[9, 385] |
πως
συναπογραφόμενος
αὐτῷ,
ἵνα
μηδενὸς
|
μεταλαμβάνῃ, |
ἀλλὰ
πάντα
λαλῇ,
ἔφη·
Κρατῖνος |
[9, 377] |
τοὺς
γάμους,
ἀνδροφόνον.
Ἂν
τοῦτ´
|
αἰσθάνῃ, |
ἐμὸς
εἶ
μαθητὴς
καὶ
μάγειρος |
[9, 402] |
(Βαῖν´
ἐκ
θαλάμων
κυπαρισσορόφων
ἔξω,
|
Μάνη· |
στεῖχ´
εἰς
ἀγορὰν
πρὸς
τοὺς |
[9, 376] |
ἔχῃ
φολιδωτὸν
ἢ
δράκοντα
σεσιδηρωμένον,
|
ἐφάνη |
Βριάρεως·
ἂν
τύχῃ
δ´,
ἐστὶν |
[9, 398] |
ἔχων
ἐχεγγυώτατον
μάρτυρα
τὸν
χαρίεντα
|
Ἀριστοφάνη. |
Ἅμα
δὲ
ταῦτα
λέγοντος
αὐτοῦ |
[9, 366] |
τοῖς
περὶ
τῆς
Ἀττικῆς
λέξεως
|
Ἀριστοφάνη |
παριστᾷ
λέγοντα·
~(Κἄβλεπε
σίναπυ
καὶ |
[9, 369] |
Θεόφραστος
δὲ
γογγυλίδων
φησὶν
εἶναι
|
γένη |
δύο,
ἄρρεν
καὶ
θῆλυ·
γίνεσθαι |
[9, 391] |
πτερά.
(Καλλίμαχος
δέ
φησι
δύο
|
γένη |
εἶναι
σκωπῶν
καὶ
τοὺς
μὲν |
[9, 369] |
περὶ
λαχάνων
κράμβης
φησὶν
εἶναι
|
γένη |
τρία,
τῆς
τε
καλουμένης
ἁλμυρίδος |
[9, 371] |
ἐν
τῷ
περὶ
λαχάνων
δʹ
|
γένη |
φησὶν
εἶναι
τεύτλων,
σπαστόν,
καυλωτόν, |
[9, 391] |
Ἀλέξανδρος
δ´
ὁ
Μύνδιος
δύο
|
γένη |
φησὶν
εἶναι
τῶν
στρουθῶν,
τὸ |
[9, 396] |
μηκάδων
μέλη,
χλόην
καταμπέχοντα
σάρκα
|
νεογενῆ. |
{Β.
Τί
λέγεις;
{Α.
Τραγῳδίαν |
[9, 370] |
ἡδύσμασιν
ἄρνεια
καταπεπασμέν´
οὐδὲ
θρυμματὶς
|
τεταραγμένη |
καὶ
λοπάδες
ἀνθρώπων
φθοραί.
Καὶ |
[9, 395] |
νήτταις
εἰσὶ
παραπλήσιοι.
(Ἡ
δὲ
|
λεγομένη |
οὐρία
οὐ
πολὺ
λείπεται
νήττης, |
[9, 401] |
μάθε
ὅτι
Ἀντιφάνης
μὲν
ἐν
|
Ἁρπαζομένῃ |
οὕτως
ὠνόμασε·
(Λαβὼν
ἐπανάξω
σύαγρον |
[9, 405] |
οὐδεὶς
ὑποκριτής
ἐσθ´
ὅλως
εἰργασμένος.
|
Καπνιζομένη |
τυραννὶς
αὕτη
´σθ´
ἡ
τέχνη. |
[9, 389] |
δὲ
αἴτιον
ἡ
τῇ
ψυχῇ
|
γινομένη |
φαντασία
περὶ
τῶν
πλησιασμῶν.
Φανερώτατον |
[9, 369] |
καὶ
μάλιστα
ἡ
διὰ
νάπυος
|
γινομένη, |
ὥς
φησιν
ὁ
Δίφιλος.
ΚΡΑΜΒΗ. |
[9, 392] |
Καθόλου
τε
τῇ
πληθυντικῇ
εὐθείᾳ
|
ἑπομένη |
ἡ
ἑνικὴ
γενικὴ
χρῆται
τῷ |
[9, 369] |
ὅμοιον
εἰ
μὴ
ἡ
νῦν
|
προσαγορευομένη |
βουνιάς.
Θεόφραστος
δὲ
βουνιάδα
μὲν |
[9, 400] |
ἡ
διὰ
τοῦ
ω>
παραπλησίως
|
προσαγορευομένη |
λαγῲ
παρ´
Εὐπόλιδι
ἐν
Κόλαξιν· |
[9, 369] |
γογγυλίδος
ὀπτῶν
τόμους.
Ἡ
δὲ
|
ταριχευομένη |
γογγυλὶς
λεπτυντικωτέρα
ἐστὶ
τῆς
ἑφθῆς |
[9, 410] |
τὰς
περιηγήσεις
ἐν
τῇ
Ἀσίᾳ
|
ἐπιγραφομένῃ· |
Γυναῖκες
δ´
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς |
[9, 394] |
δὲ
δωδεκάκις.
Τεκοῦσα
γὰρ
τῇ
|
ἐχομένῃ |
ἡμέρᾳ
συλλαμβάνει.
Ἔτι
ἐν
τῷ |
[9, 392] |
ἂν
εἴη,
φησὶν
ὁ
Δίδυμος,
|
ὠνομασμένη. |
Σχεδὸν
γὰρ
τὰ
πλεῖστα
τῶν |
[9, 375] |
χιόνινον.
Ἔφασάν
τε
τὸν
βασιλέα
|
Εὐμένη |
τὰ
τοιαῦτα
ἐπιμελῶς
ὠνεῖσθαι
παρ´ |
[9, 401] |
τῆς
Δικαιαρχείας
ὑπ´
ὀλίγων
μὲν
|
κατοικουμένη, |
πολλοὺς
δὲ
ἔχουσα
τοὺς
κουνίκλους |
[9, 392] |
τὴν
ὀνομασίαν.
Ἡ
δὲ
ὀρτυγομήτρα
|
καλουμένη, |
ἧς
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν
Χείρωσι |
[9, 403] |
τούτοις
λεγομένοις
παρηνέχθη
ἡ
ῥοδουντία
|
καλουμένη |
λοπάς·
περὶ
ἧς
ἐξετραγῴδησεν
ὁ |
[9, 407] |
μαθεῖν
πολλάκις
τίς
ἡ
Τηλεμάχου
|
καλουμένη |
χύτρα
καὶ
τίς
ὁ
Τηλέμαχος. |
[9, 383] |
ἕλξει
δι´
αὑτῆς
νοτίδα
καὶ
|
ζυμουμένη |
ὥσπερ
κίσηρις
λήψεται
διεξόδους
σομφάς, |
[9, 393] |
ὄνομα
Γεράνα.
Αὕτη
κατὰ
θεὸν
|
τιμωμένη |
πρὸς
τῶν
πολιτῶν
αὐτὴ
τοὺς |
[9, 369] |
εἶναι
καὶ
τρόφιμος.
Ἡ
δὲ
|
ὀπτωμένη, |
φησί,
γογγυλὶς
μᾶλλον
πέττεται,
περιττότερον |
[9, 406] |
Ταῦτά
μοι
ὁρμαίνοντι
παρίστατο
Παλλὰς
|
Ἀθήνη, |
χρυσῆν
ῥάβδον
ἔχουσα,
καὶ
ἤλασεν |
[9, 374] |
αὐτοῦ.
Καὶ
Θεόπομπος
δὲ
ἐν
|
Εἰρήνῃ |
ἐπὶ
τῆς
θηλείας
ἔταξε
τὸν |
[9, 368] |
ἔμβαμμα
λέγουσιν,
ὡς
Θεόπομπος
ἐν
|
Εἰρήνῃ· |
Ὁ
μὲν
ἄρτος
ἡδύ,
τὸ |
[9, 393] |
Ἀλεξανδρέων
διαλέκτου.
(Ἀριστοφάνης
δ´
ἐν
|
Εἰρήνῃ |
συνεσταλμένως
ἔφη
διὰ
τὸ
μέτρον· |
[9, 389] |
ἀποδιώκουσιν
ἀπὸ
τῆς
θηλείας,
ὅτι
|
ἐκείνῃ, |
ἀλλ´
οὐχ
ἑαυτοῖς
προσέχει.
Ὅθεν |
[9, 407] |
τοὺς
Ἀθηναίους
ἐκήλησεν,
ὡς
ἐν
|
ἐκείνῃ |
τῇ
ἡμέρᾳ
πλεῖστα
αὐτοὺς
γελάσαι, |
[9, 398] |
πραγμάτων
τεθέαμαι
ἐπὶ
τῇ
χώρᾳ
|
ἐκείνῃ |
τοὔρνεον.
Καὶ
μαθὼν
οὕτω
καλούμενον |
[9, 406] |
ἔφη·
Τίς
δ´
αὕτη
ἡ
|
λιθίνη |
βαλλητύς;
Ἐλευσῖνι
γὰρ
τῇ
ἐμῇ |
[9, 370] |
φάττας
καὶ
κίχλας
ὁμοῦ
σπίνοις
|
κοινῇ |
τε
χναύειν
τευθίσιν
σηπίδια
πιλεῖν |
[9, 403] |
γᾶς
ἁγίας,
ἁλίας
Συρίας
ὀσμὴ
|
σεμνὴ |
μυκτῆρα
δονεῖ
λιβάνου,
μάρου,
σμύρνης, |
[9, 391] |
συλλαμβάνει
τῇ
περὶ
τὴν
μίμησιν
|
ἡδονῇ |
κατεχομένους.
Τὸ
δ´
αὐτὸ
ποιεῖν |
[9, 369] |
λειοφύλλου
καὶ
σελινούσσης·
τῇ
δ´
|
ἡδονῇ |
πρώτην
κεκρίσθαι
τὴν
ἁλμυρίδα.
(Φύεται |
[9, 408] |
ἐν
Χρυσῷ
γένει
καὶ
Ἀμειψίας
|
Σφενδόνῃ |
Ἀλκαῖός
τε
ἐν
Ἱερῷ
γάμῳ. |
[9, 367] |
ἐν
παροψίδι.
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν
|
Ἡσιόνῃ· |
Ὡς
εἶδε
τὴν
τράπεζαν
ἀνθρώπους |
[9, 370] |
εἰς
τροφήν.
Ἔφιππος
γοῦν
ἐν
|
Γηρυόνῃ |
φησίν·
Ἔπειτα
πῶς
(οὐ
στέφανος |
[9, 397] |
οὕτως·
(Μή
ποτε
θρέψω
παρὰ
|
Φερσεφόνῃ |
τοιόνδε
ταὧν,
ὃς
τοὺς
εὕδοντας |
[9, 388] |
τοῦθ´
ὑπονοήσῃ
προσημαίνει
τῷ
δεσπότῃ,
|
ἀγχόνῃ |
τὸ
ζῆν
περιγράψας.
Οὐ
πρότερόν |
[9, 393] |
ἦν
τις
παρὰ
τοῖς
Πυγμαίοις
|
γυνὴ |
διάσημος,
ὄνομα
Γεράνα.
Αὕτη
κατὰ |
[9, 367] |
οἷς
ἐστι
καὶ
τάδε·
{Α.
|
Γυνὴ |
καθεύδους´
ἐστὶν
ἀργόν.
{Β.
Μανθάνω. |
[9, 405] |
Καπνιζομένη
τυραννὶς
αὕτη
´σθ´
ἡ
|
τέχνη. |
(Ἀβυρτακοποιὸς
παρὰ
Σέλευκον
ἐγενόμην,
παρ´ |
[9, 377] |
ὧδε·
Οὐ
παντελῶς
εὐκαταφρόνητος
ἡ
|
τέχνη, |
ἂν
κατανοήσῃς,
ἐστὶν
ἡμῶν,
Δημύλε, |
[9, 383] |
ἱεροπρεπής
πώς
ἐστιν
ἡμῶν
ἡ
|
τέχνη. |
Ἐγὼ
δ´
ὑμῖν,
κατὰ
τὸν |
[9, 378] |
ἁπανταχοῦ
μέν
ἐστι
κἀν
πάσῃ
|
τέχνῃ, |
(ἐν
τῇ
καθ´
ἡμᾶς
δ´ |
[9, 376] |
μέγα
φρονῶν
ἐκεῖνος
ἐπὶ
τῇ
|
τέχνῃ |
ἔφη·
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τὴν |
[9, 377] |
ὑπὸ
τῶν
τοιούτων
δ´
ἡ
|
τέχνη |
λυμαίνεται.
~(Ἐπεὶ
μάγειρον
ἂν
λάβῃς |
[9, 405] |
καιρὸν
δ´
ἀπολέσῃς,
παραπόλωλεν
ἡ
|
τέχνη. |
{ΣΙΜ.
Ἄνθρωπε,
μέγας
εἶ.
{Α. |
[9, 378] |
ἀρχιτεκτονικῆς
ἴσως
ἐθαύμασας
τί
τῇ
|
τέχνῃ |
συμβάλλεται.
{ΔΗ.
Ἐγὼ
δ´
ἐθαύμας´; |
[9, 405] |
εὖ
μὲν
σὺ
χρήσῃ
τῇ
|
τέχνῃ, |
τὸν
τῆς
τέχνης
καιρὸν
δ´ |
[9, 382] |
οὐχ
οὕτως
ὠγκύλλετο
ἐπὶ
τῇ
|
τέχνῃ |
ὡς
ὁ
παρὰ
Στράτωνι
μάγειρος |
[9, 404] |
τὸ
ζῷον
εἰς
ὑπερβολήν
ἐστιν.
|
Τελώνῃ |
γλαῦκον,
ἔγχελυν,
σπάρον·
ὅταν
ἐγγὺς |
[9, 390] |
τὴν
Ἀττικὴν
ἢ
διαβαίνοντες
τῇ
|
φωνῇ |
διάδηλοι
γίγνονται,
καθάπερ
προειρήκαμεν.
Τοὺς |
[9, 399] |
κάλλαια·
~(βαρεῖα
δ´
ἦν
ἡ
|
φωνή. |
Θαυμασάντων
οὖν
ἡμῶν
τὸ
εὐανθὲς |
[9, 398] |
Ὅταν
ᾠοτοκῇ
δέ,
τετράζει
τῇ
|
φωνῇ. |
Καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἥβας
Γάμῳ· |
[9, 386] |
ἡπάτιον
ὀπτὸν
προσέλαβον.
Τούτων
ἐὰν
|
δείξῃ |
τις
ἢ
φωνήν
τι
ἢ |
[9, 387] |
καὶ
δασέα.
Καὶ
Ἀριστοτέλης
ἐν
|
ὀγδόῃ |
ζῴων
ἱστορίας
γράφει
τάδε·
Εἰσὶ |
[9, 409] |
παρὰ
δὲ
ξεστὴν
ἐτάνυσσε
τράπεζαν.
|
Πῂ |
δέ·
Τοῖσι
δὲ
κήρυκες
μὲν |
[9, 409] |
τοῖς
Ἀττικοῖς,
(ἐπεί
τοι
Ὅμηρός
|
πῃ |
μέν
φησι
νίψασθαι·
παρὰ
δὲ |
[9, 407] |
καὶ
περιβόητος
ἦν
λέγων
τὰ
|
ἔπη |
πανούργως
καὶ
ὑποκριτικῶς
καὶ
διὰ |
[9, 393] |
δὲ
ὁ
ποιήσας
ταῦτα
τὰ
|
ἔπη |
πάντα
τὰ
ὄρνεα
ἀνθρώπους
ἱστορεῖ |
[9, 390] |
καὶ
(ὑπ´
Ἀλκμᾶνος
λέγοντος
οὕτως·
|
Ἔπη |
τάδε
καὶ
μέλος
Ἀλκμὰν
εὗρε |
[9, 393] |
(Ἀγανακτήσασα
οὖν
ἡ
Ἥρα
εἰς
|
ἀπρεπῆ |
τὴν
ὄψιν
ὄρνιν
μετεμόρφωσε
πολέμιόν |
[9, 367] |
μᾶζα
καὶ
παροψίδες.
Ἐν
δὲ
|
Εὐρώπῃ |
πάλιν
ἐπὶ
παροψήματος
διὰ
πλειόνων |
[9, 394] |
ἀλλήλας
ἀναβαίνουσιν,
ὅταν
ἄρρην
μὴ
|
παρῇ, |
κυνήσασαι·
καὶ
οὐδὲν
προιέμεναι
εἰς |
[9, 401] |
τῆς
γῆς
κατὰ
τὰ
τελευταῖς
|
μέρη |
τῆς
Δικαιαρχείας
ὑπ´
ὀλίγων
μὲν |
[9, 376] |
καὶ
ἄλλα
ὀρνίθια
(ὑπογαστρίων
τε
|
μέρη |
χοιρείων
καὶ
μήτρας
τόμους
καὶ |
[9, 383] |
κατὰ
τὸν
ἥδιστον
Δίφιλον,
Παρατίθημ´
|
ὁλοσχερῆ
|
ἄρν´
ἐς
μέσον
σύμπτυκτον,
ὠνθυλευμένον, |
[9, 410] |
δὲ
τούτων
τινὸς
θίγῃς,
εὐθὺς
|
ἀποκαθαίρῃ |
τὴν
χεῖρα
εἰς
τὰ
χειρόμακτρα, |
[9, 369] |
γὰρ
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο
γενέθλη
|
μακρή |
τε
στιφρή
τε
φαείνεται
ἐν |
[9, 373] |
ἠελίοιο.
Καὶ
ἀλλαχόθι
θηλυκῶς
Ὄρνιθι
|
λιγυρῇ. |
Καί·
Ὡς
δ´
ὄρνις
ἀπτῆσι |
[9, 406] |
τε
μῦθον·
(δεινὰ
παθοῦσα,
Φακῆ
|
βδελυρή, |
χώρει
´ς
τὸν
ἀγῶνα.
Καὶ |
[9, 369] |
ἐκ
ῥαφάνοιο
γενέθλη
μακρή
τε
|
στιφρή |
τε
φαείνεται
ἐν
πρασιῇσι.
Κηφισιακῶν |
[9, 410] |
λέγων
τάδε·
ὑμῖν
ἀπόνιμμα
οἷς
|
χρὴ |
καὶ
οἷς
θέμις.
Ἔπειτα
αὖθις |
[9, 374] |
φησι·
Νῦν
δὲ
πῶς
με
|
χρὴ |
καλεῖν;
{Β.
Ἀλεκτρύαιναν,
τὸν
δ´ |
[9, 409] |
τούτῳ
περιρραίνοντες
τοὺς
παρόντας
ἥγνιζον.
|
Χρὴ |
μέντοι
προπαροξυτόνως
προφέρεσθαι.
Τὰ
γὰρ |
[9, 370] |
κράμβην
τὴν
ἑπτάφυλλον,
ᾗ
θύεσκε
|
Πανδώρη
|
Θαργηλίοισιν
ἔγχυτον
πρὸ
φαρμάκου.
Καὶ |
[9, 378] |
σοφὸν
ἁπανταχοῦ
μέν
ἐστι
κἀν
|
πάσῃ |
τέχνῃ,
(ἐν
τῇ
καθ´
ἡμᾶς |
[9, 389] |
ὑπομένει
τε
ὀχευθῆναι,
ἵνα
αὐτὸν
|
ἀποσπάσῃ |
τῆς
θηρευούσης.
Ἐπὶ
τοσοῦτον
δ´ |
[9, 388] |
τῆς
μοιχευομένης,
ὥσθ´
ὅταν
τοῦθ´
|
ὑπονοήσῃ |
προσημαίνει
τῷ
δεσπότῃ,
ἀγχόνῃ
τὸ |
[9, 405] |
Ἐὰν
δ´
εὖ
μὲν
σὺ
|
χρήσῃ |
τῇ
τέχνῃ,
τὸν
τῆς
τέχνης
|
[9, 389] |
ἡ
θηρεύουσα,
ᾄδει
ἕως
ἂν
|
ἀπαντήσῃ |
ὁ
ἡγεμὼν
αὐτῇ·
καὶ
οἱ |
[9, 383] |
τὰ
(ἐκ
Δυσκόλου
Μενάνδρου
βρενθυόμενος
|
λαρυγγίσῃ |
τάδε·
Οὐδὲ
εἷς
μάγειρον
ἀδικήσας |
[9, 372] |
θυσίᾳ
τῶν
Θεοξενίων,
ὃς
ἂν
|
κομίσῃ |
γηθυλλίδα
μεγίστην
τῇ
Λητοῖ,
λαμβάνειν |
[9, 404] |
δεῖ,
μὴ
προίδηται
τοῦτο
μηδὲ
|
φροντίσῃ, |
οὐκέτι
μάγειρος,
ὀψοποιός
ἐστι
δέ. |
[9, 369] |
εἴσω
ῥαφάνοις,
εἴσω
λαθαρωκοι.
Γογγυλίδος
|
δισσὴ |
γὰρ
ἰδ´
ἐκ
ῥαφάνοιο
γενέθλη
|
[9, 394] |
τῆς
ἰξίας
σπέρμα
ἐπί
τινος
|
ἀφοδεύσῃ |
δένδρου,
ἰδίαν
ἰξίαν
φύεσθαι.
Δαίμαχος |
[9, 395] |
πεφρόντικεν.
Ἐν
δὲ
Δορκίδι
ἢ
|
Ποππυζούσῃ |
θηλυκῶς
εἴρηκε
καὶ
ὅτι
αἱ |
[9, 389] |
προσερχόμενον
ἐπαισθάνηται
τὸν
ἄρρενα
τῇ
|
θηρευούσῃ, |
ὑπομένει
τε
ὀχευθῆναι,
ἵνα
αὐτὸν |
[9, 393] |
ταριχηρὰ
μύρια.
Καὶ
Ἵππαρχος
ἐν
|
τῇ |
Αἰγυπτίᾳ
Ἰλιάδι·
Οὐδέ
μοι
Αἰγυπτίων |
[9, 384] |
καὶ
νεφροὺς
ἐκάλουν·
Φιλιππίδης
ἐν
|
τῇ |
Ἀνανεώσει
Γναθαίνης
τῆς
ἑταίρας
τὸ |
[9, 400] |
τοσοῦτον
πλῆθος
ἐγένετο
περδίκων
ἐν
|
τῇ |
Ἀνάφῃ,
ὡς
κινδυνεῦσαι
ἀναστάτους
γενέσθαι |
[9, 410] |
ὁ
γεγραφὼς
τὰς
περιηγήσεις
ἐν
|
τῇ |
Ἀσίᾳ
ἐπιγραφομένῃ·
Γυναῖκες
δ´
ἐπὶ |
[9, 410] |
ἔχουσι
χειρόμακτρα.
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
|
τῇ |
βʹ
φησί·
Μετὰ
δὲ
ταῦτα |
[9, 387] |
ὁ
Ἐρέσιος,
Ἀριστοτέλους
μαθητής,
ἐν
|
τῇ |
γʹ
περὶ
ζῴων
μνημονεύων
αὐτῶν |
[9, 399] |
Ἀττικήν·
(λέγει
δὲ
ὧδε·
Ἐν
|
τῇ |
γὰρ
Ἀττικῇ
τίς
εἶδε
πώποτε
|
[9, 400] |
μὲν
δασὺ
τῶν
τέκνων
ἐν
|
τῇ |
γαστρί,
τὸ
δὲ
ψιλόν,
(τὸ |
[9, 407] |
τοῖς
Ἀθηναίοις
εὐδοκίμει.
Ἐν
δὲ
|
τῇ |
Γιγαντομαχίᾳ
οὕτω
σφόδρα
τοὺς
Ἀθηναίους |
[9, 390] |
Ὁ
ὦτός
ἐστι
μὲν
παρόμοιος
|
τῇ |
γλαυκί,
οὔκ
ἐστι
δὲ
νυκτερινός. |
[9, 369] |
ἁλμυρίδος
καὶ
λειοφύλλου
καὶ
σελινούσσης·
|
τῇ |
δ´
ἡδονῇ
πρώτην
κεκρίσθαι
τὴν |
[9, 400] |
Γέρανοι,
χελῶναι,
γλαῦκες,
ἰκτῖνοι,
λαγοί.
|
Τῇ |
δὲ
λαγὼν
ἡ
διὰ
τοῦ |
[9, 400] |
λαγὸν
ὀνομαζόντων
ἐκεῖνοι
λαγὼν
ἐροῦσι.
|
(Τῇ |
δὲ
τὸν
λαγὸν
ἑνικῇ
αἰτιατικῇ |
[9, 410] |
Ἕλληνες
Ἅιδην
νομίζουσι
κἀκεῖθι
συγκυβεύειν
|
τῇ |
Δήμητρι,
καὶ
τὰ
μὲν
νικᾶν |
[9, 400] |
δ´
ἐπαναιρέεται.
Πολύβιος
δ´
ἐν
|
τῇ |
δωδεκάτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
γίγνεσθαί
φησι |
[9, 401] |
πρὸς
τοὺς
Μήδους
συμμαχίας
ἐν
|
τῇ |
ἐβδόμῃ.
Καὶ
Αἰτωλῶν
δὲ
οἶδα |
[9, 369] |
ὁ
ἀπὸ
τῆς
στοᾶς
ἐν
|
τῇ |
ἑβδόμῃ
καὶ
εἰκοστῇ
τῶν
ἱστοριῶν |
[9, 406] |
ἡ
λιθίνη
βαλλητύς;
Ἐλευσῖνι
γὰρ
|
τῇ |
ἐμῇ
οἶδά
τινα
πανήγυριν
ἀγομένην |
[9, 372] |
μέτρια
ὄσπρια
πανσπερμηδὸν
ἐπεγχεύῃσιν
ἀλετρίς.
|
Τῇ |
ἔνι
μὲν
σικύης
ὅρμους
βάλον |
[9, 394] |
Αἰγύπτῳ
δὲ
δωδεκάκις.
Τεκοῦσα
γὰρ
|
τῇ |
ἐχομένῃ
ἡμέρᾳ
συλλαμβάνει.
Ἔτι
ἐν |
[9, 407] |
Ἀθηναίους
ἐκήλησεν,
ὡς
ἐν
ἐκείνῃ
|
τῇ |
ἡμέρᾳ
πλεῖστα
αὐτοὺς
γελάσαι,
καίτοι |
[9, 394] |
περιστεραὶ
ἀφανεῖς
γίνονται
ὡς
δὴ
|
τῇ |
θεῷ
συναποδημοῦσαι.
~Καὶ
μεθ´
ἡμέρας |
[9, 391] |
κωμικοὶ
ὤτους
καλοῦσιν.
Ἐν
γοῦν
|
τῇ |
θήρᾳ
αὐτῶν
ὁ
ἐπιτηδειότατος
ὀρχεῖται |
[9, 389] |
ὅταν
προσερχόμενον
ἐπαισθάνηται
τὸν
ἄρρενα
|
τῇ |
θηρευούσῃ,
ὑπομένει
τε
ὀχευθῆναι,
ἵνα |
[9, 372] |
γράφων
οὕτως·
Διατέτακται
παρὰ
Δελφοῖς
|
τῇ |
θυσίᾳ
τῶν
Θεοξενίων,
ὃς
ἂν |
[9, 401] |
καὶ
Ποσειδώνιος
ὁ
φιλόσοφος
ἐν
|
τῇ |
ἱστορίᾳ·
Καὶἡμεῖς
εἴδομεν
πολλοὺς
κατὰ |
[9, 401] |
ἡ
μίμαρκυς.
Θεόπομπος
δὲ
ἐν
|
τῇ |
κʹ
τῶν
ἱστοριῶν
(περὶ
τὴν |
[9, 378] |
ἐστι
κἀν
πάσῃ
τέχνῃ,
(ἐν
|
τῇ |
καθ´
ἡμᾶς
δ´
ὥσπερ
ἡγεῖται |
[9, 391] |
τῆς
περὶ
τὸ
ζῷον
ἐν
|
τῇ |
κινήσει
ποικιλίας.
(Χαίρουσι
δὲ
οἱ |
[9, 372] |
ὃς
ἂν
κομίσῃ
γηθυλλίδα
μεγίστην
|
τῇ |
Λητοῖ,
λαμβάνειν
μοῖραν
ἀπὸ
τῆς |
[9, 382] |
παρέχουσιν.
(Καὶ
ὁ
παῖς
ἐπὶ
|
τῇ |
μαγειρικῇ
σοφίᾳ
ἐπαινεθεὶς
Τί
τοιοῦτον |
[9, 388] |
καὶ
ὡς
πλεοναζόντων
αὐτῶν
ἐν
|
τῇ |
Μεγαρικῇ.
Περισπῶσι
δ´
οἱ
Ἀττικοὶ |
[9, 393] |
Λέγει
δὲ
καὶ
ἐντίθεσθαι
αὐτὸν
|
τῇ |
νεοττιᾷ
πόαν
τὴν
λεγομένην
λυγαίαν. |
[9, 390] |
καρδίας.
Οἱ
δ´
ἐν
Σκιάθῳ
|
τῇ |
νήσῳ
κοχλίας
ἐσθίουσι.
Τίκτουσι
δ´ |
[9, 367] |
ὅτι
σίνεται
τοὺς
ὦπας
ἐν
|
τῇ |
ὀδμῇ,
ὡς
καὶ
τὸ
κρόμμυον |
[9, 409] |
κυνάδας,
ὥς
φησι
Πολέμων
ἐν
|
τῇ |
περὶ
ὀνομάτων
ἀδόξων
ἐπιστολῇ.
Περὶ |
[9, 391] |
ὄπισθεν
στὰς
καὶ
λαθὼν
συλλαμβάνει
|
τῇ |
περὶ
τὴν
μίμησιν
ἡδονῇ
κατεχομένους. |
[9, 378] |
καὶ
τὰ
βρώματα
σχεδὸν
(ἐν
|
τῇ |
περιφορᾷ
τῆς
ὅλης
συντάξεως
ἑτέραν |
[9, 393] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
περὶ
τῶν
ἐν
|
τῇ |
Πλάτωνος
Πολιτείᾳ
μαθηματικῶς
εἰρημένων
γράφων |
[9, 392] |
δὲ
τὸ
ὄνυχος.
Καθόλου
τε
|
τῇ |
πληθυντικῇ
εὐθείᾳ
ἑπομένη
ἡ
ἑνικὴ |
[9, 398] |
μνήμης
ἠξιῶσθαι
τὸ
ζῷον
ἐν
|
τῇ |
πολυταλάντῳ
πραγματείᾳ
(ὀκτακόσια
γὰρ
εἰληφέναι |
[9, 393] |
ἐστὶν
ὀρτύγιον)
μνημονεύει
Κλεομένης
ἐν
|
τῇ |
πρὸς
Ἀλέξανδρον
ἐπιστολῇ
γράφων
οὕτως· |
[9, 401] |
Λυγκεὺς
δ´
ὁ
Σάμιος
ἐν
|
τῇ |
πρὸς
Ἀπολλόδωρον
ἐπιστολῇ
γράφει
οὕτως· |
[9, 402] |
ἐν
τοῖς
πρὸ
τούτων
ἐν
|
τῇ |
πρὸς
τὸν
προειρημένον
Λυγκέα
ἐπιστολῇ |
[9, 398] |
διὰ
τῆς
τάξεως
τὴν
ἐνοῦσαν
|
τῇ |
προσῳδίᾳ
φύσιν
οὐκ
ἐπὶ
τῶν |
[9, 396] |
γαλαθηνοῦ
μυός.
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
|
τῇ |
πρώτῃ
φησὶν
ὅτι
ἐν
Βαβυλῶνι |
[9, 390] |
ἐστὶν
ἕτερονγένος
ἐν
Ἰταλίᾳ
ἀμαυρὸν
|
τῇ |
πτερώσει
καὶ
μικρότεροντῇ
ἕξει,
τὸ |
[9, 395] |
ἄρρενες
σιμά
τε
καὶ
ἐλάττονα
|
τῇ |
συμμετρίᾳ
τὰ
ῥύγχη.
Ἡ
δὲ |
[9, 407] |
τῶν
ἄλλων
πόλεων
θεωροῦσιν
ἀχθόμενοι
|
τῇ |
συμφορᾷ·
διέμειναν
δ´
ἀκροώμενοι
καίτοι |
[9, 408] |
εἴρηται,
καθάπερ
ἡμεῖς
λέγομεν
ἐν
|
τῇ |
συνηθείᾳ.
Καί
τις
αὐτῷ
ἀπήντησεν |
[9, 387] |
Ἀγαθαρχίδης
δ´
ὁ
Κνίδιος
ἐν
|
τῇ |
τετάρτῃ
καὶ
τριακοστῇ
τῶν
Εὐρωπιακῶν |
[9, 399] |
οὖθαρ
φορῶ.
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
|
τῇ |
τετάρτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
φησιν
σπανίως |
[9, 376] |
σοφίαν,
μέγα
φρονῶν
ἐκεῖνος
ἐπὶ
|
τῇ |
τέχνῃ
ἔφη·
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ |
[9, 405] |
δ´
εὖ
μὲν
σὺ
χρήσῃ
|
τῇ |
τέχνῃ,
τὸν
τῆς
τέχνης
καιρὸν |
[9, 382] |
καὶ
οὐχ
οὕτως
ὠγκύλλετο
ἐπὶ
|
τῇ |
τέχνῃ
ὡς
ὁ
παρὰ
Στράτωνι |
[9, 381] |
τῷ
ἑτοίμῳ
τῶν
λεγομένων
καὶ
|
τῇ |
τῆς
τέχνης
περιεργίᾳ
ὁ
καλὸς |
[9, 384] |
Χῖος
ἐν
ταῖς
Ἑλληνικαῖς
κἀν
|
τῇ |
τρισκαιδεκάτῃ
δὲ
τῶν
Φιλιππικῶν
Ἀγησιλάῳ |
[9, 388] |
(Ἐχθραίνει
γὰρ
τοὺς
προσιόντας
αὐτοῦ
|
τῇ |
τροφῇ.
Τῆς
δὲ
πορφυρίδος
καὶ |
[9, 402] |
παρέχει
τοῖς
ὠσὶ
μᾶλλον
ἢ
|
τῇ |
φάρυγγι,
ὥσπερ
τὰ
παρὰ
Ἀντιφάνει |
[9, 377] |
Οἱ
πολέμιοι
πάρεισιν·
ὁ
βαθὺς
|
τῇ |
φύσει
στρατηγὸς
ἔστη
καὶ
τὸ |
[9, 390] |
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
ἢ
διαβαίνοντες
|
τῇ |
φωνῇ
διάδηλοι
γίγνονται,
καθάπερ
προειρήκαμεν. |
[9, 398] |
καρποφάγος.
Ὅταν
ᾠοτοκῇ
δέ,
τετράζει
|
τῇ |
φωνῇ.
Καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἥβας |
[9, 371] |
λευκόν,
πάνδημον·
τοῦτο
δ´
εἶναι
|
τῇ |
χρόᾳ
φαιόν.
Δίφιλος
δ´
ὁ |
[9, 375] |
δ´
ἄρτιον
πρὸς
τὸ
μῆκος,
|
τῇ |
χροιᾷ
χιόνινον.
Ἔφασάν
τε
τὸν |
[9, 398] |
ἐπαρχίας
ἐκείνης
πραγμάτων
τεθέαμαι
ἐπὶ
|
τῇ |
χώρᾳ
ἐκείνῃ
τοὔρνεον.
Καὶ
μαθὼν |
[9, 389] |
φωνήν.
Τούτου
δὲ
αἴτιον
ἡ
|
τῇ |
ψυχῇ
γινομένη
φαντασία
περὶ
τῶν |
[9, 411] |
αὐτὸν
ὀνομάζει.
~(Ἡρόδωρος
δ´
ἐν
|
ἑπτακαιδεκάτῃ |
τοῦ
καθ´
Ἡρακλέα
λόγου
Εὔνομον. |
[9, 384] |
ἐν
ταῖς
Ἑλληνικαῖς
κἀν
τῇ
|
τρισκαιδεκάτῃ |
δὲ
τῶν
Φιλιππικῶν
Ἀγησιλάῳ
τῷ |
[9, 400] |
ἐπαναιρέεται.
Πολύβιος
δ´
ἐν
τῇ
|
δωδεκάτῃ |
τῶν
ἱστοριῶν
γίγνεσθαί
φησι
παρόμοιον |
[9, 394] |
γὰρ
τριάκοντα
καὶ
τεσσαράκοντα
ζῇ
|
ἔτη. |
Οὐκ
ἀπολείπουσι
δ´
ἕως
θανάτου |
[9, 389] |
μὲν
χερσαῖος,
σχιδανόπους,
ζῇ
δὲ
|
ἔτη |
πεντεκαίδεκα,
ἡ
δὲ
θήλεια
καὶ |
[9, 397] |
οὐκ
ἐχθὲς
οὐδὲ
πρῴην,
ἀλλ´
|
ἔτη |
πλέον
ἢ
τριάκοντά
ἐστιν.
(Ταὧς |
[9, 375] |
Πλάτων
δ´
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
|
Ποιητῇ |
ἀρρενικῶς
ἔφη
Τὸν
δέλφακα
ἀπῆγε |
[9, 375] |
Κυζίκου
φησὶν
οὕτως·
Μυθεύουσιν
ἐν
|
Κρήτῃ |
γενέσθαι
τὴν
Διὸς
τέκνωσιν
ἐπὶ |
[9, 394] |
πλευρὰ
πρὸς
πτύοις
πεπλεγμένην.
Κἀν
|
Φιλοκτήτῃ |
δὲ
κατὰ
γενικὴν
κλίσιν
φαβῶν |
[9, 371] |
τῶν
γηθυλλίδων
καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
|
Φιλοκτήτῃ |
οὕτως·
Ἐν
δὲ
σκόροδα
δύο |
[9, 405] |
Δημήτριον,
ὃς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
|
Ἀρεοπαγίτῃ |
ταῦτ´
εἴρηκεν·
Ὅσον
ἀπὸ
ταύτης |
[9, 409] |
βέβλεμμαι
κατῶβλεψ,
παρὰ
Ἀρχελάῳ
τῷ
|
Χερρονησίτῃ |
ἐν
τοῖς
Ἰδιοφυέσιν.
Ἐν
δὲ |
[9, 399] |
ἐπὶ
τῶν
ἰχθύων
λέγεται.
Στράττις
|
Ἀταλάντῃ· |
Ὑπογάστριον
θύννου
τι
κἀκροκώλιον.
(Θεόπομπος |
[9, 368] |
ἐστὶν
ὡς
συκέα
συκῆ,
λεοντέα
|
λεοντῆ, |
κωλέα
κωλῆ.
Ἀριστοφάνης
Πλούτῳ
δευτέρῳ· |
[9, 390] |
Ἰταλίᾳ
ἀμαυρὸν
τῇ
πτερώσει
καὶ
|
μικρότεροντῇ |
ἕξει,
τὸ
ῥύγχος
οὐχὶ
κινναβάρινον |
[9, 403] |
λέγων·
βολβός,
ἐλαία,
σκόροδον,
καυλός,
|
κολοκύντη, |
ἔτνος,
θρῖον,
φυλλάς,
θύννου
τεμάχη, |
[9, 372] |
δὴ
τῆς
τιμῆς
τετυχηκέναι
ταύτης.
|
ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ. |
Χειμῶνος
δὲ
ὥρᾳ
ποτὲ
κολοκυντῶν |
[9, 388] |
ὅταν
τοῦθ´
ὑπονοήσῃ
προσημαίνει
τῷ
|
δεσπότῃ, |
ἀγχόνῃ
τὸ
ζῆν
περιγράψας.
Οὐ |
[9, 381] |
ὡς
ὅς´
ἂν
ὁ
μάγειρος
|
ἐξαμάρτῃ, |
τύπτεται,
ὥς
φασιν,
αὑλητὴς
παρ´ |
[9, 401] |
Σύαγρον,
οὗ
μνημονεύει
Φύλαρχος
ἐν
|
τετάρτῃ |
ἱστοριῶν.
Καὶ
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη· |
[9, 387] |
δ´
ὁ
Κνίδιος
ἐν
τῇ
|
τετάρτῃ |
καὶ
τριακοστῇ
τῶν
Εὐρωπιακῶν
περὶ |
[9, 387] |
Καλλίξενος
δ´
ὁ
Ῥόδιος
ἐν
|
τετάρτῃ |
περὶ
Ἀλεξανδρείας
(διαγράφων
τὴν
γενομένην |
[9, 399] |
φορῶ.
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
τῇ
|
τετάρτῃ |
τῶν
ἱστοριῶν
φησιν
σπανίως
δ´ |
[9, 408] |
εἶτα
παρακορῆσαι,
ἔπειτα
κατὰ
χειρῶν
|
ἑκάστῃ |
καὶ
μύρον
τι
δοῦναι.
Μένανδρος |
[9, 380] |
ὁ
Οὐλπιανὸς
Ἔφιππος,
ἔφη,
ἐν
|
Πελταστῇ |
Ἔνθ´
ὄνων
ἵππων
τε
στάσεις |
[9, 377] |
ὁ
βαθὺς
τῇ
φύσει
στρατηγὸς
|
ἔστη |
καὶ
τὸ
πρᾶγμ´
ἐδέξατο.
Πολέμιός |
[9, 407] |
γενομένων
περὶ
Σικελίαν
ἀτυχημάτων.
Οὐδεὶς
|
ἀπέστη |
καίτοι
σχεδὸν
πᾶσι
τῶν
οἰκείων |
[9, 408] |
ὕδωρ
ἐπιχεῦαι
ἀκήρατον·
ἣ
δὲ
|
παρέστη
|
χέρνιβον
ἀμφίπολος
πρόχοόν
θ´
ἅμα |
[9, 385] |
οἷα
γίνεται,
ὀψάριον
ἔκαμες
καὶ
|
προσέστη |
τοῦτό
σοι;
{Β.
Ἔγωγε
πέρυσι |
[9, 369] |
ὁ
Σίφνιός
φησι·
Κράμβη
δὲ
|
καλλίστη |
γίνεται
καὶ
γλυκεῖα
ἐν
Κύμῃ, |
[9, 390] |
δὲ
ὠτίδας
ἄν
τις
ταχὺ
|
ἀνιστῇ |
ἔστι
λαμβάνειν·
πέτονταί
τε
γὰρ |
[9, 395] |
Ἡ
δὲ
μικρὰ
κολυμβίς,
πάντων
|
ἐλαχίστη |
τῶν
ἐνύδρων,
ῥυπαρομέλαινα
τὴν
χροιὰν |
[9, 387] |
Κνίδιος
ἐν
τῇ
τετάρτῃ
καὶ
|
τριακοστῇ |
τῶν
Εὐρωπιακῶν
περὶ
τοῦ
Φάσιδος |
[9, 369] |
στοᾶς
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
καὶ
|
εἰκοστῇ |
τῶν
ἱστοριῶν
περὶ
τὴν
Δαλματίαν |
[9, 391] |
καί
εἰσι
παραπλήσιοι
τρυγόνι
καὶ
|
φάττῃ. |
Καὶ
Σπεύσιππος
δ´
ἐν
δευτέρῳ |
[9, 405] |
οὐκ
ἔσχηκεν
οὗ
ὁ
καιρός
|
αὐτὴ |
δ´
ἑαυτῆς
ἐστι
δεσπότης.
Ἐὰν |
[9, 389] |
ἕως
ἂν
ἀπαντήσῃ
ὁ
ἡγεμὼν
|
αὐτῇ· |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ἀθροισθέντες
ἀποδιώκουσιν |
[9, 373] |
κακῶς
δέ
τέ
οἱ
πέλει
|
αὐτῇ. |
(Μένανδρος
δ´
ἐν
Ἐπικλήρῳ
πρώτῃ |
[9, 395] |
ἔχει.
Ἡ
δὲ
φαλαρὶς
καὶ
|
αὐτὴ |
στενὸν
ἔχουσα
τὸ
ῥύγχος
στρογγυλωτέρα |
[9, 393] |
θεὸν
τιμωμένη
πρὸς
τῶν
πολιτῶν
|
αὐτὴ |
τοὺς
ὄντως
θεοὺς
ταπεινῶς
ἦγε, |
[9, 405] |
ἐσθ´
ὅλως
εἰργασμένος.
Καπνιζομένη
τυραννὶς
|
αὕτη |
´σθ´
ἡ
τέχνη.
(Ἀβυρτακοποιὸς
παρὰ |
[9, 394] |
πάντων
ἐλάττων,
χρῶμα
δὲ
τεφρόν.
|
(Αὕτη |
δὲ
θέρους
φαίνεται,
τὸν
δὲ |
[9, 369] |
καλεῖ
τινα
γογγυλίδα,
καὶ
ἴσως
|
αὕτη |
ἐστὶν
ἡ
βουνιάς.
Νίκανδρος
δ´ |
[9, 406] |
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
Τίς
δ´
|
αὕτη |
ἡ
λιθίνη
βαλλητύς;
Ἐλευσῖνι
γὰρ |
[9, 393] |
Πυγμαίοις
γυνὴ
διάσημος,
ὄνομα
Γεράνα.
|
Αὕτη |
κατὰ
θεὸν
τιμωμένη
πρὸς
τῶν |
[9, 407] |
καὶ
τοῦ
τὴν
δίκην
γραψαμένου.
|
Αὕτη |
παρ´
ἡμῶν,
Οὐλπιανέ,
ἡ
βαλλητύς. |
[9, 373] |
ὄρνιθας
ἀφ´
ἡμῶν;
Καὶ
πάλιν·
|
Αὕτη |
ποτ´
ἐξεσόβησε
τὰς
ὄρνις
μόλις. |
[9, 376] |
καὶ
ἱερὰ
ῥέζουσιν
ὑί,
καὶ
|
αὕτη |
προτελὴς
αὐτοῖς
ἡ
θυσία
νενόμισται. |
[9, 387] |
Ἐστὶ
δὲ
καὶ
τοῖς
ὄρνισι
|
τοιαύτη |
διαφορά·
τὰ
μὲν
γὰρ
βαρέα |
[9, 398] |
ἡγεμονικὸν
αὐτῆς
διασημαίνοντες.
Εἰ
δὲ
|
τοιαύτη |
ἡ
δασύτης,
μήποτ´
ἀλόγως
κατὰ |
[9, 406] |
τε
καὶ
οὐρανὸν
ἵκετ´
αὐτμή.
|
Τοσαύτη |
διεχύθη
ἀπὸ
τῶν
ῥόδων
εὐωδία. |
[9, 405] |
δὲ
πρῶτος
εἰσήνεγκ´
ἐγὼ
τῷ
|
Σικελιώτῃ |
τὴν
τυραννικὴν
φακῆν.
Τὸ
μέγιστον |
[9, 397] |
ὁ
ὄρνις
δηλοῖ
Ἀντιφάνης
ἐν
|
Στρατιώτῃ |
ἢ
Τύχωνι
λέγων
οὕτως·
Τῶν |
[9, 373] |
αὐτῇ.
(Μένανδρος
δ´
ἐν
Ἐπικλήρῳ
|
πρώτῃ |
σαφῶς
τὸ
ἐπὶ
τῆς
συνηθείας |
[9, 392] |
ἀμεταβόλων
ἢ
δι´
ὧν
ἡ
|
πρώτη |
συζυγία
τῶν
βαρυτόνων
λέγεται,
διὰ |
[9, 390] |
ὀχήματι
χρῶνται.
Μενεκλῆς
δ´
ἐν
|
πρώτῃ |
τῆς
Συναγωγῆς
Οἱ
Πυγμαῖοι,
φησί, |
[9, 396] |
μυός.
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
τῇ
|
πρώτῃ |
φησὶν
ὅτι
ἐν
Βαβυλῶνι
ἐπὶ |
[9, 389] |
ᾠὰ
τῆς
θηλείας
συντρίβει,
ἵνα
|
ἀπολαύῃ |
τῶν
ἀφροδισίων.
Ὅθεν
ἡ
θήλεια |
[9, 367] |
καὶ
μικρόν,
ὥσπερ
καὶ
ἡ
|
ἀφύη. |
Σίναπυ
δὲ
ὅτι
σίνεται
τοὺς |
[9, 400] |
πλῆθος
ἐγένετο
περδίκων
ἐν
τῇ
|
Ἀνάφῃ, |
ὡς
κινδυνεῦσαι
ἀναστάτους
γενέσθαι
τοὺς |
[9, 401] |
τετάρτῃ
ἱστοριῶν.
Καὶ
ὁ
Δημόκριτος
|
ἔφη· |
Ἀεί
ποτε
σύ,
ὦ
Οὐλπιανέ, |
[9, 376] |
οὖν
ἡμῶν
ἀναζητούντων
ὁ
μάγειρος
|
ἔφη· |
Ἀλλ´
ἦ
νομίζετέ
με
ἔλαττον |
[9, 380] |
Εὔβουλος
ἐν
Λάκωσιν
ἢ
Λήδᾳ
|
ἔφη· |
~(ἀλλ´
ἠκούσαμεν
καὶ
τοῦτο,
νὴ |
[9, 406] |
ἔτι
πολλῶν
λεγομένων
ὁ
Δημόκριτος
|
ἔφη· |
Ἀλλὰ
κἂν
τῆς
φακῆς
ἐάσατε |
[9, 373] |
κνιστὰ
ἢ
στέμφυλα)
ὁ
Μυρτίλος
|
ἔφη· |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὄρνιθας
καὶ |
[9, 376] |
φρονῶν
ἐκεῖνος
ἐπὶ
τῇ
τέχνῃ
|
ἔφη· |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τὴν
σφαγὴν |
[9, 401] |
προβληθὲν
ἀποδιοπομπησάμενος
Ἀλλ´
ὑμεῖς
γε,
|
ἔφη, |
ἄνδρες
γάστρωνες,
εἰ
μὴ
κόρον |
[9, 384] |
ὁ
γραμματικὸς
Ἀχαιούς
ὁ
Μυρτίλος
|
ἔφη. |
Ἀντικλείδης
δ´
ἐν
ηʹ
Νόστων
|
[9, 380] |
οἶδα
μόνος.
Καὶ
ὁ
Μάγνος
|
ἔφη· |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Προάγωνι·
Τί
οὐκ |
[9, 366] |
Πρὸς
ταῦτα
ἀπαντήσας
ὁ
Ζωίλος
|
ἔφη· |
Ἀριστοφάνης,
ὦ
οὗτος,
ἐν
Λημνίαις |
[9, 405] |
νυστάσαι
παροψίδι.
Πρὸς
ταῦτα
Αἰμιλιανὸς
|
ἔφη· |
Βέλτιστε,
πολλοῖς
πολλὰ
περὶ
μαγειρικῆς
|
[9, 393] |
(Ἀριστοφάνης
δ´
ἐν
Εἰρήνῃ
συνεσταλμένως
|
ἔφη |
διὰ
τὸ
μέτρον·
Ὄρτυγες
οἰκογενεῖς. |
[9, 406] |
ἐνοχλοῦντα
νῦν
ἐγώ,
(ὁ
Αἰμιλιανὸς
|
ἔφη, |
εἰ
μὴ
δείξεις
ὅ
τι |
[9, 396] |
μαθεῖν.
Ὃ
δὲ
Στράττις
εἶπεν,
|
ἔφη, |
ἐν
Μακεδόσιν
ἢ
Παυσανίᾳ
Πνικτόν |
[9, 380] |
λαβών.
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανὸς
Ἔφιππος,
|
ἔφη, |
ἐν
Πελταστῇ
Ἔνθ´
ὄνων
ἵππων |
[9, 367] |
νᾶπυ.
Οὐδεὶς
δ´
Ἀττικῶν
σίναπυ
|
ἔφη. |
Ἔχει
δὲ
ἑκάτερον
λόγον.
Νᾶπυ |
[9, 382] |
σοφίᾳ
ἐπαινεθεὶς
Τί
τοιοῦτον
εὑρήκασιν,
|
ἔφη, |
ἢ
εἰρήκασιν
οἱ
πρὸ
ἐμοῦ; |
[9, 398] |
ὀρνέου,
εἶδος
λίθου)
ὁ
Λαρήνσιος
|
ἔφη· |
καὶ
αὐτός,
ἀνδρῶν
λῷστε,
ὅτι |
[9, 370] |
Πρυτάνεσιν
Ναὶ
μὰ
τὰς
κράμβας
|
ἔφη. |
καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
Γᾷ
καὶ |
[9, 366] |
κεῖται
τὸ
τακερόν;
Ὁ
Οὐλπιανὸς
|
ἔφη. |
Καὶ
σίναπυ
δὲ
τίς
εἴρηκε |
[9, 385] |
μηδενὸς
μεταλαμβάνῃ,
ἀλλὰ
πάντα
λαλῇ,
|
ἔφη· |
Κρατῖνος
ἐν
Ὀδυσσεῦσιν
εἴρηκε
τὴν |
[9, 374] |
καὶ
ἀλέκτωρ.
Σιμωνίδης
Ἱμερόφων´
ἀλέκτωρ
|
ἔφη. |
Κρατῖνος
Ὥραις·
Ὥσπερ
ὁ
Περσικὸς |
[9, 380] |
στεφάνοις.
Ἐπὶ
τούτοις
ὁ
μάγειρος
|
ἔφη· |
Λέξω
τοίνυν
κἀγὼ
οὐκ
ἀρχαίαν |
[9, 380] |
χεῖρας
ἐπιβάλλειν.
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανὸς
|
ἔφη· |
Μὰ
τοὺς
ἐν
Ἀρτεμισίῳ
κινδυνεύσαντας, |
[9, 397] |
δορκώνων.
Πρὸς
ὃν
ὁ
Μυρτίλος
|
ἔφη· |
Μόνως
δορκάδες
λέγονται,
δόρκωνες
δὲ |
[9, 372] |
οἱ
ἀρχαῖοι.
(Καὶ
ὁ
Οὐλπιανὸς
|
ἔφη· |
Νίκανδρος
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
τῷ |
[9, 385] |
ὀνομάζειν
μέλλετε
Καὶ
ὃς
Τιμοκλῆς,
|
ἔφη, |
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Δακτυλίῳ
μέμνηται |
[9, 386] |
γλωσσαλγίαν.
(Ἀλλ´
ἢν
ἐμοὶ
εἴπῃς
|
ἔφη |
ὁ
Οὐλπιανός,
διδάσκαλε
Μυρτίλε,
ὁ |
[9, 384] |
ὃν
ὁ
Πλούταρχος·
Θεόπομπος
μὲν
|
ἔφη |
ὁ
Χῖος
ἐν
ταῖς
Ἑλληνικαῖς |
[9, 385] |
ἀκάνθας
ἀγείρων
Οὐλπιανὸς
Ποῦ
κεῖται,
|
ἔφη, |
ὀξάλμη;
Ὀψάριον
γὰρ
παρ´
οὐδενὶ |
[9, 385] |
ἐσθίων
καὶ
τηρῶν
τοὺς
λέγοντας
|
ἔφη· |
Ὀξυλίπαρον
δὲ
τί
ἐστι;
Πλὴν |
[9, 397] |
ὁ
Ἐλεατικὸς
Παλαμήδης
ὁ
ὀνοματολόγος
|
ἔφη· |
Οὐκ
ἄχαρι
κρέας
τὸ
τῶν |
[9, 380] |
Καὶ
Πλάτων
δ´
ἐν
Λάκωσιν
|
ἔφη
|
Πάσας
παραφερέτω.
Ἄλεξις
Παμφίλῃ·
Παρέθηκε |
[9, 406] |
τι
φέρεις.
Καὶ
ὃς
μόλις
|
ἔφη· |
Ῥοδωνιὰν
καλῶ
μὲν
τὴν
λοπάδα |
[9, 401] |
καλοῦ
γραφομένου
Καλυδωνίου,
Προβάλλω,
τὶς
|
ἔφη, |
σοὶ
ζητεῖν,
φροντιστὰ
καὶ
λογιστὰ |
[9, 382] |
οὐδέτερον
αὐτῶν,
προβάτιον
δ´.
Οὔκουν,
|
ἔφη, |
τὰ
μῆλα
πρόβατα;
Μῆλα
πρόβατ´; |
[9, 381] |
ἑστιάτωρ
Λαρήνσιος
Καὶ
πόσῳ
κάλλιον,
|
ἔφη, |
τὰ
τοιαῦτα
ἐκμανθάνειν
τοὺς
μαγείρους |
[9, 386] |
Καὶ
ὁ
Μυρτίλος
Ἐπὶ
ταύταις,
|
ἔφη, |
ταῖς
συνθήκαις
λέγω.
Τοῦ
μὲν |
[9, 407] |
τοὺς
κυάμους.
Καὶ
ταῦτά
γε
|
ἔφη |
τε
καὶ
παριόντα
Φείδιππον
πάλιν
|
[9, 390] |
Διὸ
καὶ
Χαμαιλέων
ὁ
Ποντικὸς
|
ἔφη |
Τὴν
εὕρεσιν
τῆς
μουσικῆς
τοῖς |
[9, 403] |
μαγείρους
γενομένους,
(ὧν
καὶ
μνημονεύων
|
ἔφη· |
Τί
τοιοῦτον
ἐξεῦρεν
ὁ
παρὰ |
[9, 407] |
ὁ
Τηλέμαχος.
Καὶ
ὁ
Δημόκριτος
|
ἔφη· |
Τιμοκλῆς
ὁ
τῆς
κωμῳδίας
ποιητὴς |
[9, 406] |
Θάσιον
Ἡγήμονα.
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανὸς
|
ἔφη· |
Τίς
δ´
αὕτη
ἡ
λιθίνη |
[9, 384] |
καὶ
ἄλλων
χηνῶν
περιττῶς
ἐσκευασμένων
|
ἔφη |
τις
Οἱ
χῆνες
σιτευτοί
Καὶ |
[9, 375] |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ποιητῇ
ἀρρενικῶς
|
ἔφη |
Τὸν
δέλφακα
ἀπῆγε
σιγῇ
Ἦν |
[9, 367] |
δὲ
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Σκύθαις
|
ἔφη· |
Τουτὶ
τὸ
κακὸν
οὔκ
ἐστ´ |
[9, 395] |
ζωμῷ
(καὶ)
παραφερομένων
ἐπεί
τις
|
ἔφη |
~(Τῶν
ΠΝΙΚΤΩΝ
κρεᾳδίων
δός
Ὁ |
[9, 396] |
τὸ
ὄνομα
εἴρηται.
Καί
τις
|
ἔφη· |
Φερεκράτης
Δουλοδιδασκάλῳ·
Γαλαθήν´
ἔκλεπτον
οὐ |
[9, 384] |
(μαθών
τις
τὸ
μέλλον
γίνεσθαι
|
ἔφη· |
ὦ
Χῖοι,
πολλὴ
γὰρ
Ἐρυθραίους |
[9, 375] |
Χρυσῷ
γένει.
καὶ
Ἱππῶναξ
δ´
|
ἔφη |
Ὡς
Ἐφεσίη
δέλφαξ
Κυρίως
δ´ |
[9, 396] |
τύραννον
ἐλάσαι
ὡς
γαλαθηνὰ
θοινᾶσθαι
|
βρέφη. |
(Θῆσθαι
δ´
ἐστὶ
τὸ
θηλάζειν |
[9, 396] |
θηλὰς
εἰς
τὰ
στόματα
τὰ
|
βρέφη, |
καὶ
ὁ
τιτθὸς
ἐνθένδε
διὰ |
[9, 388] |
γὰρ
τοὺς
προσιόντας
αὐτοῦ
τῇ
|
τροφῇ. |
Τῆς
δὲ
πορφυρίδος
καὶ
Ἀριστοφάνης |
[9, 377] |
Θεᾷ,
Θεῷ,
κορύβαντες,
αὐλοί,
παννυχίδες,
|
ἀναστροφή· |
ἱππόδρομος
οὗτός
ἐστί
σοι
μαγειρικῆς. |
[9, 409] |
τις
ἔχρῃζ´,
ἐκτρίμματά
τε
λαμπρὰ
|
σινδονυφῆ, |
δίδοσαν
δὲ
χρίματά
τ´
ἀμβροσίοδμα
|
[9, 403] |
κολοκύντη,
ἔτνος,
θρῖον,
φυλλάς,
θύννου
|
τεμάχη, |
γλάνιδος,
γαλεοῦ,
ῥίνης,
γόγγρου·
φοξῖνος |
[9, 395] |
καὶ
ἐλάττονα
τῇ
συμμετρίᾳ
τὰ
|
ῥύγχη. |
Ἡ
δὲ
μικρὰ
κολυμβίς,
πάντων |
[9, 392] |
δισσύλλαβα
(ὅταν
τῷ
υ>
παρεδρεύηται,
|
ἔχῃ |
δὲ
τῆς
τελευταίας
συλλαβῆς
ἄρχον |
[9, 409] |
τοῦ
παρακειμένου
φυλάσσουσιν,
(ἄν
τε
|
ἔχῃ |
τοῦτον
διὰ
τῶν
δύο
μμ> |
[9, 376] |
Ξεναγὸς
οὗτος
ὅστις
ἂν
θώρακ´
|
ἔχῃ |
φολιδωτὸν
ἢ
δράκοντα
σεσιδηρωμένον,
ἐφάνη |
[9, 376] |
δράκοντα
σεσιδηρωμένον,
ἐφάνη
Βριάρεως·
ἂν
|
τύχῃ |
δ´,
ἐστὶν
λαγώς.
Ὁ
μάγειρος |
[9, 381] |
Πόλεις
φησίν·
Ὅ
τι
ἂν
|
τύχῃ
|
μάγειρος
ἀδικήσας,
τὸν
αὐλητὴν
λαβεῖν |
[9, 379] |
δ´
οὐδέν.
Ἂν
μὲν
οὖν
|
τύχῃ
|
ὁ
ταῦτα
μέλλων
ἐσθίειν
τε |
[9, 408] |
Εὔπολις
ἐν
Δήμοις·
Κἄν
τις
|
τύχῃ |
πρῶτος
δραμὼν
εἴληφε
χειρόνιπτρον·
ἀνὴρ |
[9, 389] |
Τούτου
δὲ
αἴτιον
ἡ
τῇ
|
ψυχῇ |
γινομένη
φαντασία
περὶ
τῶν
πλησιασμῶν. |
[9, 404] |
μὲν
γὰρ
ἕν
τις
τοῦτ´
|
ἐπιβλέψῃ |
μόνον,
τοὔψον
ποιῆσαι
κατὰ
τρόπον |
[9, 374] |
τὰς
κωμῳδίας·
(ὅτε
γὰρ
μὴ
|
νικῴη, |
λαμβάνων
ἔδωκεν
εἰς
τὸν
λιβανωτὸν |
[9, 378] |
τῆς
ἀρχιτεκτονικῆς
ἴσως
ἐθαύμασας
τί
|
τῇ |
τέχνῃ
συμβάλλεται.
{ΔΗ.
Ἐγὼ
δ´ |