HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


α  =  658 formes différentes pour 1328 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[9, 378]   χρόνον. {ΔΗ. Ἄπολλον, ἐργῶδές γ´.  {Α.   Ἄκουσον, ὦγαθέ· δεῖ τὸν μάγειρον
[9, 378]   συμβάλλεται. {ΔΗ. Ἐγὼ δ´ ἐθαύμας´;  {Α.   Ἀλλ´ ὅμως ἐγὼ φράσω· τοὐπτάνιον
[9, 383]   ἀτρεμεὶ καὶ δροσώδη τὴν σχέσιν.  {Α.   Ἄπολλον, ὡς ἰατρικῶς. Γλαυκία,
[9, 367]   ἐν οἷς ἐστι καὶ τάδε·  {Α.   Γυνὴ καθεύδους´ ἐστὶν ἀργόν. {Β.
[9, 367]   καθεύδους´ ἐστὶν ἀργόν. {Β. Μανθάνω.  {Α.   Ἐγρηγορυίας δ´ εἰσὶν αἱ παροψίδες
[9, 386]   οὐδὲν ὧν σὺ νῦν ποιεῖς.  {Α.   Ἐγὼ δ´ ἐρῶ τοῖς γὰρ
[9, 378]   δὲ προσπέρδου. {ΔΗ. Τί φής;  {Α.   Ἐγώ; Τὸ διδασκαλεῖον ἡμεῖς σῴζομεν
[9, 383]   ὄψον δελφάκειον, {ΓΛ. Ἡδύ γε.  {Α.   Ἔπειτα προσκέκαυκε. {ΓΛ. Μηδὲν φροντίσῃς·
[9, 379]   τοὺς σοφιστὰς τὸν μάγειρον ἐγγράφω.  {Α.   Ἑστήκαθ´ ὑμεῖς· κάεται δ´ ἐμοὶ
[9, 386]   σοι ἅπαντα παραθῶ; {Β. Μηδαμῶς.  {Α.   Ζέοντα δέ; {Β. Ἄπολλον. {Α.
[9, 407]   τί πράττων; Βούλομαι γὰρ εἰδέναι.  {Α.   Θανατηγὸν καλὴν χύτραν φέρει. (Ἐν
[9, 372]   ὀλίγον χρόνον χρήσας ἀφειλόμην ἄν.  {Α.   Κἄγωγε ταῖς ἄλλαις πόλεσι δρῶ
[9, 386]   παράγετε· ὀπτάνιον ἔστιν; {Β. Ἔστι.  {Α.   Καὶ κάπνην ἔχει; {Β. Δηλονότι.
[9, 386]   ἀλλ´ ἔχει κάπνην; {Β. Ἔχει.  {Α.   Κακόν, εἰ τύφουσαν. {Β. Ἀπολεῖ
[9, 408]   ἔχον δὲ πολλὰς φροντίδων διεξόδους.  {Α.   Λέγ´ αὐτό· καὶ γὰρ οὐκ
[9, 386]   Καὶ κάπνην ἔχει; {Β. Δηλονότι.  {Α.   Μή μοι δῆλον, ἀλλ´ ἔχει
[9, 404]   ποτὸν ἦν. {Β. Μάλ´ εἰκότως.  {Α.   Σόφων δὲ πᾶσαν τὴν
[9, 366]   οἰκίας τρόπον. {Β. Πῶς ἧδος;  {Α.   Οἷον τοῖς παροῦσι συμφέρει ἁπαξάπασιν
[9, 378]   κόπτειν οἷος εἶ γε, φίλτατε;  {Α.   Οὔκ, ἀλλ´ ἐν ὅσῳ προσέρχετ´
[9, 386]   {Α. Ζέοντα δέ; {Β. Ἄπολλον.  {Α.   Οὐκοῦν τὸ μέσον ἔστω. {Β.
[9, 410]   ἐν δευτέρᾳ. Ξενοφῶν δ´ ἐν  αʹ   Παιδείας γράφει· Ὅταν δὲ τούτων
[9, 386]   κόπτ´ ἔμ´, ἀλλὰ τὰ κρέα.  {Α.   Παῖδες, παράγετε· ὀπτάνιον ἔστιν; {Β.
[9, 406]   (Ἡλιόδωρος δ´ περιηγητὴς ἐν  αʹ   περὶ ἀκροπόλεως Τῆς τῶν πυρῶν,
[9, 383]   ἀλλ´ ἄνω μάλ´ εἶσι καταφαγών.  {Α.   Πολλῷ γ´ ἀμείνων, ὡς ἔοικας,
[9, 386]   μέσον κατωτέρω; {Β. Κατωτέρω.  {Α.   Τί λέγεις σύ; Ποδαπὸς οὑτοσὶ
[9, 404]   κατακόψεις, οὐχ θύειν μέλλομεν.  {Α.   Τὸν ὄρθρον ἐν ταῖς χερσὶν
[9, 379]   γὰρ κἀμὲ τὸν ξένον μαθεῖν.  {Α.   Τὸν ὀψοποιὸν σκευάσαι χρηστῶς μόνον
[9, 386]   τὸ μέσον ἔστω. {Β. Δηλαδή.  {Α.   Τοῦθ´ ἕτερος οὐδεὶς τῶν ὁμοτέχνων
[9, 405]   τέχνη. {ΣΙΜ. Ἄνθρωπε, μέγας εἶ.  {Α.   Τουτονὶ δ´, ὃν ἀρτίως (ἔφης
[9, 396]   σάρκα νεογενῆ. {Β. Τί λέγεις;  {Α.   Τραγῳδίαν περαίνω Σοφοκλέους. ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ δὲ
[9, 383]   ἰάσιμον γὰρ τὸ πάθος ἐστί.  {Α.   Τῷ τρόπῳ; {ΓΛ. Ὄξος λαβὼν
[9, 408]   φυσᾷ, τὸ δὲ πῦρ οὔ.  {Α.   Χάριεν οἷς γινώσκεται τὸ πρᾶγμα
[9, 374]   ὑμῖν, (ἄνδρες φίλοι, εἰς κρίσιν     εἴρηκε περὶ αὐτοῦ Χαμαιλέων
[9, 406]   τῶν ᾠῶν τὰ χρυσᾶ, μεθ´     ἔλαιον, γάρον, πέπερι, οἶνον. (Καὶ
[9, 403]   ἔνδον τὰ κάτωθεν ἄνω. Μέμνης´     λέγω, πρόσεχ´ οἷς φράζω. Χάσκεις
[9, 383]   Ἔθυεν, ἔλεγεν ἄλλα ῥήματα τοιαῦθ´     μὰ τὴν Γῆν οὐδὲ εἷς
[9, 377]   διακονῇς, οὐκ ἔστι παίζειν οὐδ´     μεμάθηκας ποιεῖν. Ἐχθὲς κεκινδύνευκας· οὐδεὶς
[9, 402]   (Τῶν δ´ αἰγιδίων κατὰ ταὔθ´     μὴ τυρὸν ποιεῖ, ἐρίφου. Διὰ
[9, 380]   ἁμάξας Περὶ δὲ τῶν γευμάτων     σαυτῷ προὔπιες ὥρα σοι λέγειν,
[9, 392]   δὲ εἰς ξ> ἀρσενικὰ ἁπλᾶ  δισσύλλαβα   (ὅταν τῷ υ> παρεδρεύηται, ἔχῃ
[9, 394]   τοῦ ὄρνιθος· Σιτουμένην δύστηνον ἀθλίαν  φάβα,   μέσακτα πλευρὰ πρὸς πτύοις πεπλεγμένην.
[9, 394]   πέμπτῳ περὶ ζῴων μορίων τὴν  φάβα   οὐκ ὀνομάζει, καίτοι Αἰσχύλου ἐν
[9, 408]   Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Θεαροῖς εἴρηκε  χειρόνιβα   διὰ τούτων· Κιθάρα, τρίποδες, ἅρματα,
[9, 408]   Κιθάρα, τρίποδες, ἅρματα, τράπεζαι χαλκίαι,  χειρόνιβα,   λοιβάσια, λέβητες χαλκίοι. (Ἡ πλείων
[9, 409]   καὶ τοῖς κωμικοῖς παροξυτόνως ἀνέγνωσται  χερνίβα·   παρ´ Εὐριπίδῃ ἐν Ἡρακλεῖ· (Εἰς
[9, 383]   Τοῦτ´ ἔστι πηγός; Ἀλλὰ δεῖξον  χέρνιβα.   Παρῆν. Ἔθυεν, ἔλεγεν ἄλλα ῥήματα
[9, 409]   Εὐπόλιδι ἐν Αἰξίν· Αὐτοῦ τὴν  χερνίβα   παύσεις. Ἐστὶ δὲ ὕδωρ εἰς
[9, 370]   κράμβας ἔφη. καὶ Ἐπίχαρμος ἐν  Γᾷ   καὶ Θαλάσσᾳ Ναὶ μὰ τὰν
[9, 403]   δ´ αὐλῶν ἀγαναὶ φωναί, μολπά,  κλαγγὰ   θράττει, (νεῖται) πνεῖται. Κούραν Κασίας
[9, 401]   ἐν τῷ Ἀδώνιδι· Νυμφῶν ὑπὸ  σπήλυγγα   τὸν αὐτόστεγον σύαγρον ἐκβόλειον εὔθηρον
[9, 387]   τοῦ Φιλαδέλφου καλουμένου βασιλέως ὡς  μέγα   θαῦμα περὶ τῶν ὀρνίθων τούτων
[9, 373]   ἐμφανίζων οὕτως· Ἀλεκτρυών τις ἐκεκράγει  μέγα.   Οὐ σοβήσετ´ ἔξω, φησί, τὰς
[9, 382]   γάρ, εὐθύς μ´ ἐπηρώτησε προσβλέψας  μέγα   Πόσους κέκληκας μέροπας ἐπὶ δεῖπνον;
[9, 376]   θαυμαζόντων τοῦ μαγείρου τὴν σοφίαν,  μέγα   φρονῶν ἐκεῖνος ἐπὶ τῇ τέχνῃ
[9, 385]   (ὁ φιλεπιτιμητὴς Οὐλπιανὸς κατακείμενος μόνος,  ὀλίγα   δ´ ἐσθίων καὶ τηρῶν τοὺς
[9, 385]   ὀψάριον ὑμῖν ἀγοράσω. Καὶ μετ´  ὀλίγα·   Σκεύαζε, παῖ, τοὐψάριον ἡμῖν. Τὸ
[9, 392]   Τυφῶνος, (Ἰολάου δ´ αὐτῷ προσενέγκαντος  ὄρτυγα   καὶ προσαγαγόντος ὀσφρανθέντα ἀναβιῶναι. Ἔχαιρε
[9, 388]   Πτώσσουσαν ὥστε πέρδικα. Οὕτως καὶ  ὄρτυγα   καὶ χοίνικα, πολὺ δέ ἐστι
[9, 392]   Καρυάτισιν ἁδύφωνον ἰδίως καλεῖ τὸν  ὄρτυγα,   πλὴν εἰ μή τι παρὰ
[9, 394]   νεοττός. Οἱ δὲ Δωριεῖς τὴν  πελειάδα   ἀντὶ περιστερᾶς τιθέασιν, ὡς Σώφρων
[9, 369]   νῦν προσαγορευομένη βουνιάς. Θεόφραστος δὲ  βουνιάδα   μὲν οὐκ ὀνομάζει, ἄρρενα δὲ
[9, 371]   ἵκηται, αὐχμηρὴν σκόλυμόν τε καὶ  ἀγριάδα   σταφυλῖνον, ῥάφιν τ´ ἔμπεδον καὶ
[9, 368]   τίμιον ἀνδρὶ λαχεῖν, τοῦ κλέος  Ἑλλάδα   πᾶσαν ἐφίξεται οὐδ´ ἀπολήξει, ἔστ´
[9, 406]   ταῦτα διατρίψας ἐπιμελῶς ἐνέβαλον εἰς  λοπάδα   καινήν, ἁπαλὸν καὶ συνεχὲς διδοὺς
[9, 404]   χρώμενον. Αὐτοὶ δ´ ἔλαιον καὶ  λοπάδα   καινήν, πάτερ, πῦρ τ´ ὀξὺ
[9, 406]   ἔφη· Ῥοδωνιὰν καλῶ μὲν τὴν  λοπάδα   ταύτην ἐγώ· ἐσκεύασται δ´ οὕτως,
[9, 406]   Καὶ ἅμα λέγων ἀναπετάσας τὴν  λοπάδα   τοσαύτην εὐωδίαν παρέσχε τῷ συμποσίῳ,
[9, 374]   ἔτρεφε καὶ ἐφόρει ἁλουργίδα καὶ  κράσπεδα   χρυσᾶ. Πικρὸς δ´ ὢν τὸ
[9, 380]   γὰρ Εὔβουλος ἐν Λάκωσιν  Λήδᾳ   ἔφη· ~(ἀλλ´ ἠκούσαμεν καὶ τοῦτο,
[9, 373]   καὶ θηλυκῶς εἰρήκασι. Κρατῖνος Νεμέσει·  Λήδα,   σὸν ἔργον· δεῖ σ´ ὅπως
[9, 403]   κόπτει, τέμνει, δεύει, χαίρει, παίζει,  πηδᾷ,   δειπνεῖ, (πίνει, σκιρτᾷ, λορδοῖ, κεντεῖ
[9, 410]   Τὸν δὲ τῷ χερνίβῳ ῥάναντα  παῖδα   διδόντα κατὰ χειρὸς Ἡρακλεῖ ὕδωρ,
[9, 374]   καὶ κόμην ἔτρεφε καὶ ἐφόρει  ἁλουργίδα   καὶ κράσπεδα χρυσᾶ. Πικρὸς δ´
[9, 394]   ὀρνέων ὡς διαφορὰς ἐκτίθεται φάσσαν,  πυραλλίδα,   περιστεράν, τρυγόνα. δὲ Μύνδιος
[9, 372]   δὲ καὶ αὐτὸς οὐκ ἐλάττω  γηθυλλίδα   γογγυλίδος καὶ τῆς στρογγύλης ῥαφανῖδος.
[9, 372]   τῶν Θεοξενίων, ὃς ἂν κομίσῃ  γηθυλλίδα   μεγίστην τῇ Λητοῖ, λαμβάνειν μοῖραν
[9, 369]   ὀνομάζει, ἄρρενα δὲ καλεῖ τινα  γογγυλίδα,   καὶ ἴσως αὕτη ἐστὶν
[9, 369]   Εὔβουλος ἐν Ἀγκυλίωνι οὕτως· (Ὀπτήσιμον  γογγυλίδα   ταυτηνὶ φέρω. Καὶ Ἄλεξις ἐν
[9, 366]   παροψίσι περιφερόμενον μετὰ τῶν κωλεῶν.  Οἶδα   γὰρ καὶ οὕτως λεγόμενον κωλεὸν
[9, 374]   εἴαρος ὄρνις. Καὶ τὴν γενικήν·  Οἶδα   δ´ ὀρνίχων νόμως πάντων. ΔΕΛΦΑΞ.
[9, 366]   καὶ μετὰ ὄξους ἀναμεμιγμένον γάρον.  Οἶδα   δὲ ὅτι νῦν τινες τῶν
[9, 367]   καὶ εἴδους (τινὸς τοιούτου Πλάτωνα  οἶδα   εἰρηκότα ἐν Ἑορταῖς οὕτως· Ὁπόθεν
[9, 380]   παραφέρειν. Τὰ γὰρ γεύματα ἐγὼ  οἶδα   μόνος. Καὶ Μάγνος ἔφη·
[9, 385]   παρ´ οὐδενὶ τῶν ζώντων λεγόμενον  οἶδα.   Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ μακρὰ
[9, 398]   τοῖς Ὄρνισι μνημονεύει ἐν τούτοις  οἶδα·   Πορφυρίωνι καὶ πελεκᾶντι καὶ πελεκίνῳ
[9, 401]   τῇ ἐβδόμῃ. Καὶ Αἰτωλῶν δὲ  οἶδα   στρατηγὸν Σύαγρον, οὗ μνημονεύει Φύλαρχος
[9, 406]   βαλλητύς; Ἐλευσῖνι γὰρ τῇ ἐμῇ  οἶδά   τινα πανήγυριν ἀγομένην καὶ καλουμένην
[9, 373]   τοῦ κωμικοῦ τούτου ἐμνήσθην καὶ  οἶδα   τὸ δρᾶμα τὸν Τηρέα αὐτοῦ
[9, 389]   παρὰ τὰ σκέλη τοῦ θηρεύοντος,  ἐλπίδα   ἐμποιῶν τοῦ συλληφθήσεσθαι, ἐξαπατᾷ τε
[9, 369]   δ´ ἡδονῇ πρώτην κεκρίσθαι τὴν  ἁλμυρίδα.   (Φύεται δ´ ἐν Ἐρετρίᾳ καὶ
[9, 383]   οὖς´ ἔτι ἕλξει δι´ αὑτῆς  νοτίδα   καὶ ζυμουμένη ὥσπερ κίσηρις λήψεται
[9, 388]   διὸ τῶν λαμβανομένων εἰς τὸν  πόδα   ταμιεύεται μικρὰς τὰς ψωμίδας. Κάπτων
[9, 388]   λούεται, εἶτα τρέφεται. Ἀριστοτέλης δὲ  σχιδανόποδά   φησιν αὐτὸν εἶναι ἔχειν τε
[9, 399]   Περσίδι σπανίως, φησίν, ἔστιν εὑρεῖν  δασύποδα   περὶ τὴν Ἀττικήν· (λέγει δὲ
[9, 406]   πανδαισίᾳ τὸ σωμάτιον πᾶν ἑστιάσῃς.  Ῥόδα   τὰ εὐοσμότατα ἐν ἴγδει τρίψας
[9, 371]   ἐν Φιλοκτήτῃ οὕτως· Ἐν δὲ  σκόροδα   δύο καὶ γαθυλλίδες δύο. ~(Ἀριστοφάνης
[9, 370]   δ´ ἐστὶν οἶσθα νῦν· ἄρτοι,  σκόροδα,   τυρός, πλακοῦντες, πράγματα ἐλευθέρι´, οὐ
[9, 390]   ἀπαγορεύουσι. Τὰ δὲ κρέα αὐτῶν  ἡδέα   ἐστίν. Ἀληθῆ λέγειν φησὶ τὸν
[9, 372]   χείμασιν ὄφρ´ ἂν δμῶες ἅλις  περιχανδέα   χύτρον (πλήσαντες ῥοφέωσιν ἀεργέες, ἔνθα
[9, 397]   καὶ περισπούδαστος ἦν αὐτῶν  θέα   ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ πάλιν
[9, 377]   λαμβάνων· τούτων γυναῖκες ἱέρειαι  Θεᾷ,   Θεῷ, κορύβαντες, αὐλοί, παννυχίδες, ἀναστροφή·
[9, 402]   ἐν τῇ πρὸς τὸν προειρημένον  Λυγκέα   ἐπιστολῇ ἐμνήσθη συάγρων πολλῶν. Ἐπεὶ
[9, 368]   τοῦ κωλέα συνῃρημένον ἐστὶν ὡς  συκέα   συκῆ, λεοντέα λεοντῆ, κωλέα κωλῆ.
[9, 396]   Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Γαλαθήν´ ἔκλεπτον οὐ  τέλεα.   Ἐν δὲ Αὐτομόλοις· Οὐ γαλαθηνὸν
[9, 389]   τοῖς ὄρνισι τῶν ἀρρένων τὰ  θήλεα.   Ἐπῳάζει δὲ καὶ ἐκτρέφει καθάπερ
[9, 396]   δέ φησιν· Οἷά τε νεβρὸν  νεοθηλέα   γαλαθηνόν, ὅς τ´ ἐν ὕλῃ
[9, 383]   φασιν μὴ δεῖν τὸν Οἰνέα  Πηλέα   ποιεῖν. Ἐγὼ δὲ ἕνα τῶν
[9, 375]   χροιᾷ χιόνινον. Ἔφασάν τε τὸν  βασιλέα   Εὐμένη τὰ τοιαῦτα ἐπιμελῶς ὠνεῖσθαι
[9, 410]   δὲ ταῦτα ἔλεγον τοῦτον τὸν  βασιλέα   ζωὸν καταβῆναι κάτω εἰς ὃν
[9, 411]   δ´ ἐν ἑπτακαιδεκάτῃ τοῦ καθ´  Ἡρακλέα   λόγου Εὔνομον. Καὶ Κύαθον δὲ
[9, 392]   Ἡρακλεῖ ὄρτυγας διὰ τὸ τὸν  Ἡρακλέα   τὸν Ἀστερίας καὶ Διὸς πορευόμενον
[9, 410]   χειρόμακτρα, ὡς πάνυ ἀχθόμενος ὅτι  κατάπλεά   σοι ἀπ´ αὐτῶν ἐγένετο. Πολέμων
[9, 368]   ὡς συκέα συκῆ, λεοντέα λεοντῆ,  κωλέα   κωλῆ. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ δευτέρῳ· Οἴμοι
[9, 368]   κωλῆνες νεβρῶν. Ἀπὸ δὲ τοῦ  κωλέα   συνῃρημένον ἐστὶν ὡς συκέα συκῆ,
[9, 374]   ὀπωρινῆς ἠτριαῖον Καὶ ἐν Ἀχαρνεῦσιν·  Νέα   γάρ ἐστιν· ἀλλὰ δελφακουμένα ἕξει
[9, 383]   τινί φασιν μὴ δεῖν τὸν  Οἰνέα   Πηλέα ποιεῖν. Ἐγὼ δὲ ἕνα
[9, 395]   θεῷ συναποδημοῦσαι. ~Καὶ μεθ´ ἡμέρας  ἐννέα   ἐν τοῖς λεγομένοις (Καταγωγίοις μιᾶς
[9, 407]   δὲ τὸν χρηστὸν δραμὼν Τηλέμαχον  Ἀχαρνέα   σωρόν τε κυάμων καταλαβὼν ἁρπάσας
[9, 393]   ταῦτα τὰ ἔπη πάντα τὰ  ὄρνεα   ἀνθρώπους ἱστορεῖ πρότερον γεγονέναι. ΦΑΣΣΑΙ.
[9, 387]   τοιαύτη διαφορά· τὰ μὲν γὰρ  βαρέα   καὶ μὴ πτητικά, καθάπερ ἀτταγήν,
[9, 366]   οὕτως· μὴν καὶ σικύην  χαλκήρεα   ἠὲ σίνηπυ. Ἐν δὲ τοῖς
[9, 373]   καὶ οἶδα τὸ δρᾶμα τὸν  Τηρέα   αὐτοῦ μὴ κεκριμένον ἐν τοῖς
[9, 386]   μὴ κόπτ´ ἔμ´, ἀλλὰ τὰ  κρέα.   {Α. Παῖδες, παράγετε· ὀπτάνιον ἔστιν;
[9, 402]   Τὰ δ´ ὕεια καὶ ἄρνεια  κρέα   ἀδιαπόνητα ταῖς ἕξεσιν ὑπάρχοντα ῥᾷστα
[9, 399]   καὶ ἐσκευασμένος παρηνέχθη, καὶ τὰ  κρέα   αὐτοῦ ἦν παραπλήσια τοῖς τῆς
[9, 390]   καὶ ταχὺ ἀπαγορεύουσι. Τὰ δὲ  κρέα   αὐτῶν ἡδέα ἐστίν. Ἀληθῆ λέγειν
[9, 383]   ὧν τὴν ὑγρασίαν ἐκδέξεται· τὰ  κρέα   δ´ ἔσται τ´ οὐκ ἀπεξηραμμένα,
[9, 384]   δὲ ταῦτα καλούμενος κρεωκάκκαβος.  Κρέα   δ´ ἐστὶ ταῦτα συγκεκομμένα μεθ´
[9, 400]   τὸ ο> Λαγῷα δὲ λέγεται  κρέα.   Ἡγήσανδρος δ´ Δελφὸς ἐν
[9, 381]   θαρρῶν κατάτρεχε, ἀριθμῷ διδόασι τὰ  κρέα   καὶ τηροῦσί σε. Τακερὰ ποιήσας
[9, 384]   ἔχει ὕβρις· φεύγετε δειπνήσαντες ὑὸς  κρέα   μηδὲ μένειν βοῦν. Ἀναβράστων δὲ
[9, 403]   βελόναι, κεστρεύς, σκορπίος, ἔγχελυς, ἄρκτος,  κρέα   τ´ ἄλλα (τὸ πλῆθος ἀμύθητον)
[9, 385]   χρηστά. Μένανδρος Καρχηδονίῳ· Ἐπιθυμιάσας τῷ  Βορέᾳ   λιβανίδιον ὀψάριον οὐδὲν ἔλαβον· ἑψήσω
[9, 387]   ἀλεκτρυών, φασιανός, εὐθὺς βαδιστικὰ καὶ  δασέα.   Καὶ Ἀριστοτέλης ἐν ὀγδόῃ ζῴων
[9, 402]   γοῦν ἐν Φορκίσι παρεικάζων τὸν  Περσέα   τῷ ἀγρίῳ τούτῳ συί φησιν·
[9, 368]   συνῃρημένον ἐστὶν ὡς συκέα συκῆ,  λεοντέα   λεοντῆ, κωλέα κωλῆ. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ
[9, 387]   περιηγητὴς Ἴστρον τὸν Καλλιμάχειον  συγγραφέα   εἰς τὸν ὁμώνυμον κατεπόντου ποταμόν.
[9, 367]   ἐν Ἑορταῖς οὕτως· Ὁπόθεν ἔσοιτο  μᾶζα   καὶ παροψίδες. Ἐν δὲ Εὐρώπῃ
[9, 368]   ἐσκευασμένος. Πλάτων Ἑορταῖς· Ὁπόθεν ἔσοιτο  μᾶζα   καὶ παροψίδες. Περὶ βολβῶν δ´
[9, 370]   Ἀπλήστῳ· Ἥκει φερόμεν´ αὐτόματα πάντα  τἀγαθά,   (ῥάφανος λιπαρά, σπλαγχνίδια πολλά, σαρκία
[9, 367]   σίναπυ καὶ τὰ πρόσωπ´ ἀνέσπασε,  καθά   φησι Σέλευκος ἐν τοῖς περὶ
[9, 399]   στρουθοῦ, ἣν καὶ αὐτὴν πολλάκις  κατεδαισάμεθα.   ΨΥΑΙ. τὴν τῶν Ἀτρειδῶν
[9, 409]   τὰς τραπέζας, νίμματα ἐπέχει τις,  ἀπενιζόμεθα,   τοὺς στεφάνους πάλιν (τοὺς ἑσπερίνους
[9, 372]   ἐθαυμάζομεν νεαρὰς εἶναι νομίζοντες, καὶ  ὑπεμιμνησκόμεθα   ὧν ἐν Ὥραις χαρίεις
[9, 411]   ἐνταῦθα καταπαύσαντες τὸν λόγον ἀρχὴν  ποιησόμεθα   τῶν ἑξῆς ἀπὸ τῆς τοῦ
[9, 368]   πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ἐπιφερομένων ἡμεῖς  ἐπισημανούμεθα   τὰ μνήμης ἄξια. ~Καὶ γὰρ
[9, 409]   στεφάνους πάλιν (τοὺς ἑσπερίνους λαβόντες  ἐστεφανούμεθα.   Ἐκάλουν δ´ ἀπόνιπτρον τὸ ἀπόνιμμα
[9, 398]   καὶ αὐτὸς ὑμῖν· ζητήσεις γὰρ  σιτούμεθα·   τὸν τέτρακα τί νομίζετε; Καί
[9, 366]   ~(Δόρπου δ´ ἐξαῦτις  μνησώμεθα,   χερσὶ δ´ ἐφ´ ὕδωρ χευάντων·
[9, 373]   κήρυκα καὶ διάκονον. Αἰσχύλος Καβείροις·  Ὄρνιθα   δ´ οὐ ποιῶ σε τῆς
[9, 373]   γίγνεσθαι μέγαν. Καὶ Σοφοκλῆς Ἀντηνορίδαις·  Ὄρνιθα   καὶ κήρυκα καὶ διάκονον. Αἰσχύλος
[9, 398]   τῶν ὑπ´ Ἀριστοφάνους εἰρημένων τὸν  ὄρνιθα.   Νομίζων δὲ καὶ παρὰ τῷ
[9, 373]   οὐ μόνον ὄρνιν ἀλλὰ καὶ  ὄρνιθα.   (ὁ αὐτὸς Κρατῖνος ἐν τῷ
[9, 373]   δράματι· Ὄρνιθα φοινικόπτερον. Καὶ πάλιν·  Ὄρνιθα   τοίνυν δεῖ σε γίγνεσθαι μέγαν.
[9, 373]   Κρατῖνος ἐν τῷ αὐτῷ δράματι·  Ὄρνιθα   φοινικόπτερον. Καὶ πάλιν· Ὄρνιθα τοίνυν
[9, 372]   περιχανδέα χύτρον (πλήσαντες ῥοφέωσιν ἀεργέες,  ἔνθα   τε μέτρια ὄσπρια πανσπερμηδὸν ἐπεγχεύῃσιν
[9, 382]   ἁπλῶς μοι διαλέγου. (Ὅμηρον οὐκ  οἶσθα   λέγοντα; Καὶ μάλα ἐξῆν
[9, 370]   ἐν τούτοις· Οἷα δ´ ἐστὶν  οἶσθα   νῦν· ἄρτοι, σκόροδα, τυρός, πλακοῦντες,
[9, 381]   κομψὸν σοφὸν γλαφυρὸν  οἶσθα   τῶν σεαυτοῦ πραγμάτων, φανερὸν ποίησον
[9, 411]   νῦν προσαγορεύεσθαι Οἰνοχόου. Ἡμεῖς δ´  ἐνταῦθα   καταπαύσαντες τὸν λόγον ἀρχὴν ποιησόμεθα
[9, 373]   χειμῶνι. Μένανδρος Διδύμαις· Ὄρνεις φέρων  ἐλήλυθα.   Καὶ ἑξῆς Ὄρνιθας ἀποστέλλει φησίν.
[9, 368]   Κεκερματίσθω δ´ ἄλλα μοι παροψίδων  κάθεφθα   καὶ κνισηρὰ παραφλογίσματα. Σωτάδης δ´
[9, 382]   διανοεῖ μ´ ἀπολλύναι; Οὕτω λαλεῖν  εἴωθα.   Μὴ τοίνυν λάλει οὕτω παρ´
[9, 403]   Σικελιώτης Λάβδακος. (Οὗτοι τὰ μὲν  παλαιὰ   καὶ θρυλούμενα ἀρτύματ´ ἐξήλειψαν ἐκ
[9, 401]   χρῆσις μὴ εἴη τῶν ὀνομάτων  παλαιά.   Μινδυνεύεις οὖν ποτε διὰ ταύτας
[9, 400]   Κατ´ ἀρχὰς δ´ μὲν  Ἀστυπάλαια   οὐκ εἶχεν λαγώς, ἀλλὰ πέρδικας
[9, 400]   τοσοῦτον πλῆθος γενέσθαι λαγῶν ἐν  Ἀστυπαλαίᾳ,   ὡς τοὺς Ἀστυπαλαιεῖς περὶ αὐτῶν
[9, 403]   ὄντων, καθ´ ἕκαστα λέγων· βολβός,  ἐλαία,   σκόροδον, καυλός, κολοκύντη, ἔτνος, θρῖον,
[9, 399]   γλοιῶν καταχύσματα καὶ κατάτυρα καὶ  κατέλαια   λίαν, ὥσπερ γαλῇ ὀψοποιούντων. Ναυσικράτης
[9, 398]   κρεμάμενα ὥσπερ οἱ ἀλεκτρυόνες τὰ  κάλλαια·   ~(βαρεῖα δ´ ἦν φωνή.
[9, 384]   φέρων (πολλούς. Τὰ μὲν οὖν  γύναια   τἄλλ´ ἠκκίζετο, δ´ ἀνδροφόνος
[9, 374]   Καὶ πάλιν· Πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων  βίᾳ   ὑπηνέμια τίκτουσιν ᾠὰ πολλάκις. Ἐν
[9, 401]   μοι δοκεῖτε πάντας τοὺς ἐπὶ  πολυφαγίᾳ   διαβοήτους γενομένους· καὶ τίνες εἰσὶν
[9, 381]   λεγομένων καὶ τῇ τῆς τέχνης  περιεργίᾳ   καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος
[9, 393]   τὴν φυσικὴν φιλοστοργίαν, καίπερ τοσοῦτον  πανουργίᾳ   διαφέρουσιν, ὅμως ὅταν ἐλαίου κρατὴρ
[9, 392]   δι´ ὧν πρώτη  συζυγία   τῶν βαρυτόνων λέγεται, διὰ τοῦ
[9, 390]   Ἔχει τε περὶ τὰ ὦτα  πτερύγια,   διὸ καὶ ὦτος καλεῖται· μέγεθος
[9, 392]   πώποτε; {Β. Ἔγωγε μίκρ´ ἄττ´  ὀρτύγια.   Κἄπειτα τί; Ἀντιφάνης δ´ ἐν
[9, 392]   Εὔπολις ἐν Πόλεσιν αὐτοὺς κέκληκεν  ὀρτύγια   λέγων οὕτως· Ὄρτυγας ἔθρεψας σύ
[9, 382]   παρέσται. Τοῦτο γὰρ νὴ τὸν  Δία   (ἐστὶ κατάλοιπον μέροπας ἐπὶ δεῖπνον
[9, 395]   ἐν τοῖς Ἀχαικοῖς καὶ τὸν  Δία   ἱστορεῖ μεταβαλεῖν τὴν μορφὴν εἰς
[9, 380]   τοῦ γὰρ μὴ χανεῖν λύκον  διὰ   κενῆς σὺ μόνος εὕρηκας τέχνην.
[9, 369]   τῆς ἑφθῆς καὶ μάλιστα  διὰ   νάπυος γινομένη, ὥς φησιν
[9, 391]   καὶ ἡττήσας τὸν ἡττηθέντα  διὰ   παντὸς ὀχεύει. Ἱστορεῖται δὲ ὅτι
[9, 399]   δ´ ἄλλαι περίεργοι ἔμοιγ´ εἰσὶν  διὰ   παντὸς σκευασίαι, γλοιῶν καταχύσματα καὶ
[9, 367]   δὲ Εὐρώπῃ πάλιν ἐπὶ παροψήματος  διὰ   πλειόνων εἴρηκεν, ἐν οἷς ἐστι
[9, 387]   ὀρνίθων ἔχων λέγειν, οὓς ἐγὼ  διὰ   σὲ ὥσπερ οἱ πυρέσσοντες περιφερομένους
[9, 401]   Ἰσχνὸς γὰρ πάνυ τὸ σῶμα  διὰ   τὰς ζητήσεις γενόμενος ἀπέθανεν, ὡς
[9, 390]   πέρδικες ἄβρωτον ἔχουσι τὸ κρέας  διὰ   τὰς νομάς. (Οἱ δὲ περὶ
[9, 383]   οὕτω παρ´ ἔμοιγ´ ὤν. ~Ἀλλὰ  διὰ   τὰς τέτταρας (δραχμὰς ἀποβάλω, φησί,
[9, 389]   οὐχ ἑαυτοῖς προσέχει. Ὅθεν πολλάκις  διὰ   ταῦτα σιγῇ προσέρχεται, ὅπως μὴ
[9, 407]   ἔπη πανούργως καὶ ὑποκριτικῶς καὶ  διὰ   ταῦτα σφόδρα παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις
[9, 401]   ὀνομάτων παλαιά. Μινδυνεύεις οὖν ποτε  διὰ   ταύτας τὰς φροντίδας ὥσπερ
[9, 366]   δ´ ἀεὶ (ὄψων ἓν ἔχομεν,  διὰ   τέλους δὲ τοῦθ´, ἅλας. ἐπὶ
[9, 386]   οἱ ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΙ παραπεπλεύκασιν ὑπεριδόντες ἡμᾶς  διὰ   τὴν ἄκαιρόν σου γλωσσαλγίαν. (Ἀλλ´
[9, 402]   δυνάμενοι. Ἐσκώπτετο δὲ ἀθλητὴς  διὰ   τὴν ἀπὸ τῶν ἱδρώτων δυσωδίαν.
[9, 389]   αὐτοῖς θῇς κάτοπτρον· προστρέχοντες γὰρ  διὰ   τὴν ἔμφασιν ἁλίσκονταί τε καὶ
[9, 402]   μὴ τυρὸν ποιεῖ, ἐρίφου.  Διὰ   τὴν ἐπικαρπίαν γὰρ τῶν ἁδρῶν
[9, 369]   δὲ σελινοῦσσα τὴν ὀνομασίαν ἔχει  διὰ   τὴν οὐλότητα· ἐμφερὴς γάρ ἐστι
[9, 402]   ταῖς ἕξεσιν ὑπάρχοντα ῥᾷστα φθείρεται  διὰ   τὴν πιμελήν. Τὰ δὲ παρὰ
[9, 375]   βοῶν, φησὶν Φιλόχορος, νομοθετηθῆναι  διὰ   τὴν σπάνιν ἀπέχεσθαι αὐτοὺς τῶν
[9, 395]   ποικιλώτερος. Τὸ δὲ λεγόμενον γλαυκίον  διὰ   τὴν τῶν ὀμμάτων χρόαν μικρῷ
[9, 393]   τούτοις· (Καὶ τοῖς κολοιοῖς δὲ  διὰ   τὴν φυσικὴν φιλοστοργίαν, καίπερ τοσοῦτον
[9, 367]   Τὸ θυγάτριόν γέ μου σεσινάπικεν  διὰ   τῆς ξένης. Ἁλῶν δὲ καὶ
[9, 398]   λέξεων. Τεκμαιρόμενοι οὖν Ἀθηναῖοι καὶ  διὰ   τῆς τάξεως τὴν ἐνοῦσαν τῇ
[9, 387]   μᾶλλον. Θηρεύεται δ´ ὑπὸ κυνηγῶν  διὰ   τὸ βάρος καὶ τὴν τῶν
[9, 374]   δραμάτων ἠφάνιζε, δυσκολαίνων τοῖς θεαταῖς  διὰ   τὸ γῆρας. Λέγεται δ´ εἶναι
[9, 396]   τε γυναῖκά τε θήσατο μαζόν,  διὰ   τὸ ἐντίθεσθαι τὰς θηλὰς εἰς
[9, 396]   βρέφη, καὶ τιτθὸς ἐνθένδε  διὰ   τὸ ἐντίθεσθαι τὰς θηλάς· Νεβροὺς
[9, 392]   πελάγους ἱζάνειν εἰς τὴν νῆσον  διὰ   τὸ εὔορμον εἶναι Εὔδοξος δ´
[9, 393]   δ´ ἐν Εἰρήνῃ συνεσταλμένως ἔφη  διὰ   τὸ μέτρον· Ὄρτυγες οἰκογενεῖς. Τῶν
[9, 379]   Πολλῶν μαθητῶν γενομένων ἐμοί, Λύκε,  διὰ   τὸ νοεῖν ἀεί τι καὶ
[9, 399]   ἱερώτατος. Ὠνομάσθησαν δ´ οὕτως  διὰ   τὸ ῥᾳδίως ἀποψᾶσθαι οἷόν
[9, 397]   Φοίνικι. Καὶ γὰρ ταὼς  διὰ   τὸ σπάνιον θαυμάζεται. (Ὁ ταώς,
[9, 391]   συνεικάζειν καὶ καταστοχάζεσθαι τῶν σκωπτομένων  διὰ   τὸ τὴν ἐκείνων ἐπιτηδεύειν προαίρεσιν.
[9, 392]   λέγει θύειν τῷ Ἡρακλεῖ ὄρτυγας  διὰ   τὸ τὸν Ἡρακλέα τὸν Ἀστερίας
[9, 370]   πολλά, σαρκία ἁπαλώτατ´, οὐδὲν μὰ  Δία   τοῖς ἐμοῖς βλίτοις ὅμοια πράγματ´
[9, 380]   Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντας. (Ἔδοξεν οὖν πᾶσι  διὰ   τὸν τηλικόνδε ὅρκον μὴ βιάζεσθαι
[9, 392]   μὴ τοῦτον ἔχει τὸν χαρακτῆρα,  διὰ   τοῦ γ> ὄρτυγος, ὄρυγος, κόκκυγος.
[9, 398]   τούτων τάσσουσιν. (Οἶμαι δὲ καὶ  διὰ   τοῦ Η> στοιχείου τυπώσασθαι τοὺς
[9, 392]   πρώτη συζυγία τῶν βαρυτόνων λέγεται,  διὰ   τοῦ κ> ἐπὶ γενικῆς κλίνεται,
[9, 369]   ῥάφυν Γλαῦκος ἐν τῷ Ὀψαρτυτικῷ  διὰ   τοῦ π> ψιλῶς καλεῖ ῥάπυν.
[9, 374]   χ> λέγουσιν ὄρνιχος. Ἀλκμὰν δὲ  διὰ   τοῦ σ> τὴν εὐθεῖαν ἐκφέρει·
[9, 381]   πιπέρεως τὰ προειρημένα χναυμάτια ἔβυσα  διὰ   τοῦ στόματος, πολλὸν ἐπιχέας ζωμὸν
[9, 374]   Δωριεῖς λέγοντες ὄρνιξ τὴν γενικὴν  διὰ   τοῦ χ> λέγουσιν ὄρνιχος. Ἀλκμὰν
[9, 400]   λαγοί. Τῇ δὲ λαγὼν  διὰ   τοῦ ω> παραπλησίως προσαγορευομένη λαγῲ
[9, 392]   κονίστραν· (καὶ ταύτην σκεπάζει φρυγάνοις  διὰ   τοὺς ἱέρακας, ἐν ἐπῳάζει.
[9, 379]   πρῶτος, ὥστε μηδένα μισεῖν με  διὰ   τοῦτ´, ἀλλὰ πάντας λαμβάνειν. Ὑπ´
[9, 382]   πάνσοφον ἐκεῖνον ἄνθρωπον ὁσημέραι, καὶ  διὰ   τοῦτο πολλοὺς τῶν καθαρείων ἐξόμνυσθαι
[9, 394]   ἐμπτύουσιν αὐτοῖς διοιγνῦσαι τὸ στόμα,  διὰ   τούτου παρασκευάζουσαι αὐτοὺς πρὸς τὴν
[9, 385]   ἐν Ὀδυσσεῦσιν εἴρηκε τὴν ὀξάλμην  διὰ   τούτων· ἀνθ´ ὧν πάντας ἑλὼν
[9, 410]   τοῦ δείπνου κατὰ χειρός φησι  διὰ   τούτων· Ἐσπουδάκει δ´ ἕκαστος ὡς
[9, 408]   δ´ ἐν Θεαροῖς εἴρηκε χειρόνιβα  διὰ   τούτων· Κιθάρα, τρίποδες, ἅρματα, τράπεζαι
[9, 399]   καὶ ὡς πολλῶν ὄντων ἐμφανίζει  διὰ   τούτων· Κορίαννον ἵνα τί λεπτόν;
[9, 395]   λιμναίων πολλῶν Ἀριστοφάνης ἐν Ἀχαρνεῦσι  διὰ   τούτων· (Νάσσας, κολοιούς, ἀτταγᾶς, φαλαρίδας,
[9, 388]   Ἴβυκος δέ τινας λαθιπορφυρίδας ὀνομάζει  διὰ   τούτων· Τοῦ μὲν πετάλοισιν ἐπ´
[9, 409]   φυλάσσουσιν, (ἄν τε ἔχῃ τοῦτον  διὰ   τῶν δύο μμ> λεγόμενον, βαρύνεται,
[9, 366]   Χορδαί τε ἁδὺ ναὶ μὰ  Δία   χὠ κωλεός. Μάθετε δὲ καὶ
[9, 396]   καὶ σὺ εὗρες τὰ τοιαῦτα  κρεᾴδια.   Οὐ μὴ γὰρ ὀνομάσω πρὶν
[9, 388]   ὀρνίθων διεστάναι φησὶ πορφυρίωνα πορφυρίδος,  ἰδίᾳ   ἑκάτερον καταριθμούμενος· τὴν τροφήν τε
[9, 366]   ὅτι νῦν τινες τῶν Ποντικῶν  ἰδίᾳ   καθ´ αὑτὸ κατασκευάζονται ὀξύγαρον. Πρὸς
[9, 381]   τοῦ πολλοῦ αἵματος πάντα τὰ  ἐντοσθίδια   μετὰ τῆς ἐξαιρέσεως (εἴρηται γὰρ
[9, 370]   αὐτόματα πάντα τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά,  σπλαγχνίδια   πολλά, σαρκία ἁπαλώτατ´, οὐδὲν μὰ
[9, 370]   σπίνοις κοινῇ τε χναύειν τευθίσιν  σηπίδια   πιλεῖν τε πολλὰς πλεκτάνας ἐπιστρεφῶς
[9, 383]   ἄρν´ ἐς μέσον σύμπτυκτον, ὠνθυλευμένον,  χοιρίδια   περιφόρινα κρομβώσας ὅλα, δούρειον ἐπάγω
[9, 373]   δ´ ἀλεκτρυόνες ἅπασαι καὶ τὰ  χοιρίδια   τέθνηκε καὶ τὰ μίκρ´ ὀρνίθια.
[9, 398]   τῆς τάξεως τὴν ἐνοῦσαν τῇ  προσῳδίᾳ   φύσιν οὐκ ἐπὶ τῶν φωνηέντων
[9, 406]   Τοσαύτη διεχύθη ἀπὸ τῶν ῥόδων  εὐωδία.   Μετὰ ταῦτα περιενεχθεισῶν ὀρνίθων τε
[9, 402]   γράφει οὕτως· ~(Ἵνα τὰ μὲν  αἴγεια   τοῖς παισί, τὰ δὲ συάγρεια
[9, 408]   καθάπερ ἡμεῖς λέγομεν ἐν τῇ  συνηθείᾳ.   Καί τις αὐτῷ ἀπήντησεν λέγων
[9, 373]   καὶ ὀρνίθια νῦν μόνως  συνήθεια   καλεῖ τὰς θηλείας, ὧν ὁρῶ
[9, 373]   εἰδικοῦ, περὶ οὗ φησιν  συνήθεια   ὄρνιθας ὠνήσασθαι. Ὅμηρος μὲν οὖν
[9, 392]   ὄνυχος. Καθόλου τε τῇ πληθυντικῇ  εὐθείᾳ   ἑπομένη ἑνικὴ γενικὴ χρῆται
[9, 401]   οὗτος; {Β. Χελιδόνειος δασύπους,  γλυκεῖα   δ´ μίμαρκυς. Θεόπομπος δὲ
[9, 369]   Κράμβη δὲ καλλίστη γίνεται καὶ  γλυκεῖα   ἐν Κύμῃ, ἐν δὲ Ἀλεξανδρείᾳ
[9, 375]   ἄτοκον· διὸ τὰ ἤδη  τέλεια   ἤσθιον· (Ἀτὰρ σιάλους γε σύας
[9, 389]   ἀπολαύῃ τῶν ἀφροδισίων. Ὅθεν  θήλεια   γιγνώσκουσα ἀποδιδράσκουσα τίκτει. Τὰ αὐτὰ
[9, 389]   θηρεύων, τοῦτο ποιεῖ· ὅταν δὲ  θήλεια   θηρεύουσα, ᾄδει ἕως
[9, 389]   δὲ ἔτη πεντεκαίδεκα, δὲ  θήλεια   καὶ πλείονα. (Πολυχρονιώτερα γὰρ ἐν
[9, 389]   μαχούμενος αὐτῷ. Ἐνίοτε δὲ  θήλεια   τὸν ἄρρενα προσιόντα κατασιγάζει. Πολλάκις
[9, 369]   γογγυλίς, φησί, λεπτυντική ἐστι καὶ  δριμεῖα   καὶ δύσπεπτος, ἔτι δὲ πνευματωτική.
[9, 371]   σέρις τε· σὺν καὶ ἄρου  δριμεῖα   καταψήχοιο πέτηλα ἠδ´ ὅπερ ὄρνιθος
[9, 382]   δ´ ἑστιατόρων; Ἔπειτ´ ἄλλος ἀπεκρίνατο  Ἀσθένειά   τις αὐτῷ ξυνέπεσεν, Σώκρατες.
[9, 397]   ἐν αὐτῷ τῷ λόγῳ οὐδεμία  μνεία   τοῦ ὀνόματος γίνεται, ὄρνεις δὲ
[9, 376]   πάντων κράτιστόν ἐστιν ἐν μαγειρικῇ  (ἀλαζονεία·   τὸ καθ´ ὅλου δὲ τῶν
[9, 370]   ἐλευθέρι´, οὐ τάριχος οὐδ´ ἡδύσμασιν  ἄρνεια   καταπεπασμέν´ οὐδὲ θρυμματὶς τεταραγμένη καὶ
[9, 402]   δυσωδίαν. Τὰ δ´ ὕεια καὶ  ἄρνεια   κρέα ἀδιαπόνητα ταῖς ἕξεσιν ὑπάρχοντα
[9, 399]   ὥσπερ οἱ ἀλεκτρυόνες τὰ κάλλαια·  ~(βαρεῖα   δ´ ἦν φωνή. Θαυμασάντων
[9, 402]   αἴγεια τοῖς παισί, τὰ δὲ  συάγρεια   μετὰ τῶν φίλων αὐτὸς ἔχῃς.
[9, 369]   γλυκεῖα ἐν Κύμῃ, ἐν δὲ  Ἀλεξανδρείᾳ   πικρά. Τὸ δ´ ἐκ Ῥόδου
[9, 387]   (διαγράφων τὴν γενομένην πομπὴν ἐν  Ἀλεξανδρείᾳ   Πτολεμαίου τοῦ Φιλαδέλφου καλουμένου βασιλέως
[9, 398]   τὸ ζῷον ἐν τῇ πολυταλάντῳ  πραγματείᾳ   (ὀκτακόσια γὰρ εἰληφέναι τάλαντα παρ´
[9, 393]   περὶ τῶν ἐν τῇ Πλάτωνος  Πολιτείᾳ   μαθηματικῶς εἰρημένων γράφων οὕτως· Οἱ
[9, 402]   τῶν ἱδρώτων δυσωδίαν. Τὰ δ´  ὕεια   καὶ ἄρνεια κρέα ἀδιαπόνητα ταῖς
[9, 372]   ἐλάας, πυόν, χόρια, χελιδόνια, τέττιγας,  ἐμβρύεια.   Ὑρίσους δ´ ἴδοις ἂν νιφομένους
[9, 373]   χοιρίδια τέθνηκε καὶ τὰ μίκρ´  ὀρνίθια.   Ἀναξανδρίδης· Ὀχευομένους δὲ τοὺς κάπρους
[9, 373]   ποτ´ ἐξεσόβησε τὰς ὄρνις μόλις.  Ὀρνίθια   δ´ εἴρηκε Κρατῖνος ἐν Νεμέσει
[9, 373]   ἐν Νεμέσει οὕτως· Τἄλλα πάντ´  ὀρνίθια.   Ἐπὶ δὲ τοῦ ἀρσενικοῦ οὐ
[9, 373]   Ἀλλὰ μὴν καὶ ὄρνιθας καὶ  ὀρνίθια   νῦν μόνως συνήθεια καλεῖ
[9, 376]   ἐν ἑαυτῷ ἔχει καὶ ἄλλα  ὀρνίθια   (ὑπογαστρίων τε μέρη χοιρείων καὶ
[9, 376]   κατακνιζόμενα καὶ μετὰ πεπερίδων συμπλαττόμενα·  ἰσίκια   γὰρ Ὀνομάζειν αἰδοῦμαι τὸν Οὐλπιανόν,
[9, 370]   τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά, σπλαγχνίδια πολλά,  σαρκία   ἁπαλώτατ´, οὐδὲν μὰ Δία τοῖς
[9, 383]   {Α. Ἄπολλον, ὡς ἰατρικῶς.  Γλαυκία,   (ταυτὶ ποιήσω. {ΓΛ. Καὶ παρατίθει
[9, 390]   δὲ περδίκων ἐστὶν ἕτερονγένος ἐν  Ἰταλίᾳ   ἀμαυρὸν τῇ πτερώσει καὶ μικρότεροντῇ
[9, 404]   ὄρθρον ἐν ταῖς χερσὶν ὄψει  βιβλία   ἔχοντα καὶ ζητοῦντα τὰ κατὰ
[9, 402]   (Ὅτι δὲ Αἰσχύλος διατρίψας ἐν  Σικελίᾳ   πολλαῖς κέχρηται φωναῖς Σικελικαῖς οὐδὲν
[9, 373]   (οὕτως δ´ εἴρηκεν Ἀριστοφάνης ἐν  Δηλίᾳ   τὰ σύγκοπτα λάχανα, κνιστὰ
[9, 391]   φθινοπώρῳ φαινομένους δύο ἡμέραις  μιᾷ,   τούτους εἶναι ἐδωδίμους. Διαφέρουσι δὲ
[9, 397]   καὶ ἐν αὐτῷ τῷ λόγῳ  οὐδεμία   μνεία τοῦ ὀνόματος γίνεται, ὄρνεις
[9, 374]   πάλιν· Πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων βίᾳ  ὑπηνέμια   τίκτουσιν ᾠὰ πολλάκις. Ἐν δὲ
[9, 397]   πρωτοτόκοι ὀκτώ. Τίκτει δὲ καὶ  ὑπηνέμια,   ὡς ἀλεκτορίς, οὐ πλείω
[9, 404]   τί φησίν; Σφόδρα μοι κεχάρισαι,  Σιμία,   νὴ τοὺς θεούς, (ταυτὶ προείπας·
[9, 405]   πολυτελῶν πολλῶν τε δείπνων, ἐπιλαθέσθαι,  Σιμία,   πάντων ποιήσω, θρῖον ἂν δείξω
[9, 410]   Μνᾶσις πέμψ´ ἀπὺ Φωκάας δῶρα  τίμια   (καγγόνων) κόσμον λέγει κεφαλῆς τὰ
[9, 377]   κενῷ χώραν δίδου, καὶ τὰ  στόμια   γίνωσκε τῶν κεκλημένων. Ὥσπερ γὰρ
[9, 386]   μὲν ὀλβιογάστορος Ἄμφις μέμνηται ἐν  Γυναικομανίᾳ   οὑτωσὶ λέγων· Εὐρύβατε κνισολοῖχε, οὐκ
[9, 402]   βοῦς ἀγελαῖος, τράγος ὑλιβάτης, αἲξ  οὐρανία,   κριὸς τομίας, κάπρος ἐκτομίας, ὗς
[9, 396]   εἶπεν, ἔφη, ἐν Μακεδόσιν  Παυσανίᾳ   Πνικτόν τι τοίνυν ἔστω σοι
[9, 393]   Φαληρίδας ταριχηρὰς μυρίας, τυλάδας πεντακισχιλίας,  χέννια   ταριχηρὰ μύρια. Καὶ Ἵππαρχος ἐν
[9, 393]   Αἰγυπτίων βίος ἤρεσεν οἷον ἔχουσι,  χέννια   τίλλοντες καλκατιαδεισαλέοντα. Οὐκ ἀπελείποντο δὲ
[9, 393]   ὁμωνύμου ὄρνιθος. Βοῖος δ´ ἐν  Ὀρνιθογονίᾳ   Βοιώ, ὥς φησι Φιλόχορος,
[9, 372]   ἀπίους, σχαδόνας, ἐλάας, πυόν, χόρια,  χελιδόνια,   τέττιγας, ἐμβρύεια. Ὑρίσους δ´ ἴδοις
[9, 370]   ἠγλαισμένην πνίγειν τε παχέων ἀρνίων  στηθύνια   τίλλειν τε φάττας καὶ κίχλας
[9, 371]   οὕτως· Δρακόντιον, ἔνιοι ἄρον  ἀρωνια.   Τὸν δὲ σταφυλῖνον Διοκλῆς ἐν
[9, 368]   ἐπιφερομένων ἡμεῖς ἐπισημανούμεθα τὰ μνήμης  ἄξια.   ~Καὶ γὰρ ὀρνίθων πλῆθος ἦν
[9, 385]   Πεισάνδρῳ· (Ἤδη φαγών τι πώποθ´,  οἷα   γίνεται, ὀψάριον ἔκαμες καὶ προσέστη
[9, 370]   (τῆς κράμβης μέμνηται ἐν τούτοις·  Οἷα   δ´ ἐστὶν οἶσθα νῦν· ἄρτοι,
[9, 377]   τοῖς Εὔφρονος Συνεφήβοις μάγειρος ἀκούσατε  οἷα   παραινεῖ· Ὅταν ἐρανισταῖς, Καρίων, διακονῇς,
[9, 396]   λαβών. Καὶ Ἀνακρέων δέ φησιν·  Οἷά   τε νεβρὸν νεοθηλέα γαλαθηνόν, ὅς
[9, 393]   τῶν κολοιῶν δὲ καλουμένων τὰ  ὅμοια   ἱστορεῖ ἐν τούτοις· (Καὶ τοῖς
[9, 369]   ἐν Ῥήτορσιν οὕτως· Κηφισιακαῖσι γογγυλίσιν  ὅμοια   πάνυ. Θεόφραστος δὲ γογγυλίδων φησὶν
[9, 370]   μὰ Δία τοῖς ἐμοῖς βλίτοις  ὅμοια   πράγματ´ οὐδὲ ταῖς θλασταῖς ἐλάαις.
[9, 367]   Φάωνι· Τὰ δ´ ἀλλότρι´ ἔσθ´  ὅμοια   ταῖς παροψίσι· βραχὺ γάρ τι
[9, 369]   Ῥαφανίς, φησί, γογγυλίς, ῥάφυς, ἀνάρρινον  ὅμοια.   Τὴν δὲ ῥάφυν Γλαῦκος ἐν
[9, 371]   Κρόνῳ· ὅπερ ἐξηγούμενος δρᾶμα Δίδυμος  ὅμοιά   φησιν εἶναι τὰ γήθυα τοῖς
[9, 401]   Μνημονεύει Δίφιλος Καλλιάδης ἐν  Ἀγνοίᾳ   οὕτω· Τί τοῦτο; Ποδαπὸς οὗτος;
[9, 375]   ἄρτιον πρὸς τὸ μῆκος, τῇ  χροιᾷ   χιόνινον. Ἔφασάν τε τὸν βασιλέα
[9, 403]   καρίς, τευθίς, ψῆττα, δρακαινίς, πουλυπόδειον,  σηπία,   ὀρφώς, κάραβος, ἔσχαρος, ἀφύαι, βελόναι,
[9, 385]   ἐστ´ ἀληθὲς παραλογίσασθ´ οὐδ´ ἔχειν  ὀψάρια   χρηστά. Μένανδρος Καρχηδονίῳ· Ἐπιθυμιάσας τῷ
[9, 369]   μέν ἐστιν οὐλόφυλλος, δὲ  ἀγρία.   Δίφιλος δ´ Σίφνιός φησι·
[9, 408]   καὶ μύρον τι δοῦναι. Μένανδρος  Ὑδρίᾳ·   (Οἳ δὲ κατὰ χειρῶν λαβόντες
[9, 402]   προβάτων μὲν οἷς ἔνι μήτ´  ἔρια   μήτε τυρός, ἀρνός, φίλτατε. (Τῶν
[9, 380]   Τί οὐκ ἐκέλευσας παραφέρειν τὰ  ποτήρια;   (Σώφρων δ´ ἐν γυναικείοις κατακοινότερον
[9, 377]   τῶν κεκλημένων. Ὥσπερ γὰρ εἰς  τἀμπόρια,   τῆς τέχνης πέρας τοῦτ´ ἔστιν,
[9, 401]   Ποσειδώνιος φιλόσοφος ἐν τῇ  ἱστορίᾳ·   Καὶἡμεῖς εἴδομεν πολλοὺς κατὰ τὸν
[9, 372]   κίχλας, ἀπίους, σχαδόνας, ἐλάας, πυόν,  χόρια,   χελιδόνια, τέττιγας, ἐμβρύεια. Ὑρίσους δ´
[9, 379]   Χαριάδης, ζωμὸς μέλας ἐγένετο πρώτῳ  Λαμπρίᾳ,   ἀλλᾶντας Ἀφθόνητος, Εὔθυνος φακῆν, ἀπὸ
[9, 372]   ῥοφέωσιν ἀεργέες, ἔνθα τε μέτρια  ὄσπρια   πανσπερμηδὸν ἐπεγχεύῃσιν ἀλετρίς. Τῇ ἔνι
[9, 369]   λαχάνων κράμβης φησὶν εἶναι γένη  τρία,   τῆς τε καλουμένης ἁλμυρίδος καὶ
[9, 385]   κόττανα ἡμᾶς καὶ λέπιδιν, τὰ  πάτριά   μου νόμιμα βρώματα, ὀνομάζειν μέλλετε
[9, 372]   (πλήσαντες ῥοφέωσιν ἀεργέες, ἔνθα τε  μέτρια   ὄσπρια πανσπερμηδὸν ἐπεγχεύῃσιν ἀλετρίς. Τῇ
[9, 395]   σιμά τε καὶ ἐλάττονα τῇ  συμμετρίᾳ   τὰ ῥύγχη. δὲ μικρὰ
[9, 369]   τὴν ἁλμυρίδα. (Φύεται δ´ ἐν  Ἐρετρίᾳ   καὶ Κύμῃ καὶ Ῥόδῳ, ἔτι
[9, 399]   Δάματερ. Ἐν δὲ Σειρῆσιν  ὑπήτρια   καλεῖ τὰ ὑπογάστρια λέγων οὕτως·
[9, 399]   οὕτως· Θύννων τε λευκὰ Σικελικῶν  ὑπήτρια·   ΛΑΓΩΣ. Περὶ τούτου μὲν
[9, 409]   στεφάνους ἰοθαλέας. Δρόμων δ´ ἐν  Ψαλτρίᾳ·   Ἐπεὶ δὲ θᾶττον ἦμεν ἠριστηκότες,
[9, 399]   δὲ Σειρῆσιν ὑπήτρια καλεῖ τὰ  ὑπογάστρια   λέγων οὕτως· Θύννων τε λευκὰ
[9, 402]   τὰ παρὰ Ἀντιφάνει μὲν ἐν  Ἀκεστρίᾳ·   Κρέας δὲ τίνος ἥδιστ´ ἂν
[9, 393]   μυρίας, τυλάδας πεντακισχιλίας, χέννια ταριχηρὰ  μύρια.   Καὶ Ἵππαρχος ἐν τῇ Αἰγυπτίᾳ
[9, 395]   εἰσὶ παραπλήσιοι. (Ἡ δὲ λεγομένη  οὐρία   οὐ πολὺ λείπεται νήττης, τῷ
[9, 410]   γεγραφὼς τὰς περιηγήσεις ἐν τῇ  Ἀσίᾳ   ἐπιγραφομένῃ· Γυναῖκες δ´ ἐπὶ τῆς
[9, 408]   τρίποδες, ἅρματα, τράπεζαι χαλκίαι, χειρόνιβα,  λοιβάσια,   λέβητες χαλκίοι. (Ἡ πλείων δὲ
[9, 389]   αἴτιον τῇ ψυχῇ γινομένη  φαντασία   περὶ τῶν πλησιασμῶν. Φανερώτατον δὲ
[9, 392]   μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Χείρωσι λέγων·  Ἰθακησία   ὀρτυγομήτρα ~(λέγει δὲ περὶ αὐτῆς
[9, 376]   αὐτοῖς θυσία νενόμισται. Τὰ  παραπλήσια   ἱστορεῖ καὶ Νεάνθης Κυζικηνὸς
[9, 399]   καὶ τὰ κρέα αὐτοῦ ἦν  παραπλήσια   τοῖς τῆς μεγάλης στρουθοῦ, ἣν
[9, 406]   ἀλλὰ καὶ ἔνδον σεαυτοῦ καὶ  πανδαισίᾳ   τὸ σωμάτιον πᾶν ἑστιάσῃς. Ῥόδα
[9, 391]   ἐμφαγόντας φησὶν στρουθῶν ἐπικαταφόρους πρὸς  ἀφροδίσια   γίνεσθαι. (Μήποτε οὖν καὶ
[9, 371]   δύσπεπτος, οὐρητικὸς ἱκανῶς, διεγερτικὸς πρὸς  ἀφροδίσια·   διὸ καὶ ὑπ´ ἐνίων φίλτρον
[9, 398]   ζῷον ἐν τῇ πολυταλάντῳ πραγματείᾳ  (ὀκτακόσια   γὰρ εἰληφέναι τάλαντα παρ´ Ἀλεξάνδρου
[9, 387]   ἀποδῷς τὰ ὡμολογημένα, οὐκ ἐξαπατήσεως  δημοσίᾳ   σε γράψομαι, ἀλλὰ (τὸν Φᾶσιν
[9, 375]   ἐν καὶ ἀπόρρητος γίνεται  θυσία.   ~(Λέγεται γὰρ ὡς ἄρα Διὶ
[9, 376]   καὶ αὕτη προτελὴς αὐτοῖς  θυσία   νενόμισται. Τὰ παραπλήσια ἱστορεῖ καὶ
[9, 372]   οὕτως· Διατέτακται παρὰ Δελφοῖς τῇ  θυσίᾳ   τῶν Θεοξενίων, ὃς ἂν κομίσῃ
[9, 398]   ὑμῖν ἐπιδείξω. (Ἐπιτροπεύων γὰρ ἐν  Μυσίᾳ   τοῦ κυρίου αὐτοκράτορος καὶ προιστάμενος
[9, 381]   μετὰ πολλοῦ πιπέρεως τὰ προειρημένα  χναυμάτια   ἔβυσα διὰ τοῦ στόματος, πολλὸν
[9, 368]   (καὶ δελφακίων ἁπαλῶν κωλαῖ καὶ  χναυμάτια   πτερόεντα. Ἐν δὲ Πελαργοῖς· Κεφαλάς
[9, 393]   τῶν πτερῶν αὐτοῖς συγκόλλησις  αἰτία   γίνεται τῆς ἁλώσεως. Τὴν μέσην
[9, 403]   Ἔπὶ τούτοις λεγομένοις παρηνέχθη  ῥοδουντία   καλουμένη λοπάς· περὶ ἧς ἐξετραγῴδησεν
[9, 393]   μύρια. Καὶ Ἵππαρχος ἐν τῇ  Αἰγυπτίᾳ   Ἰλιάδι· Οὐδέ μοι Αἰγυπτίων βίος
[9, 393]   δὲ καὶ ἐντίθεσθαι αὐτὸν τῇ  νεοττιᾷ   πόαν τὴν λεγομένην λυγαίαν. Καὶ
[9, 382]   παῖς ἐπὶ τῇ μαγειρικῇ  σοφίᾳ   ἐπαινεθεὶς Τί τοιοῦτον εὑρήκασιν, ἔφη,
[9, 407]   Ἀθηναίοις εὐδοκίμει. Ἐν δὲ τῇ  Γιγαντομαχίᾳ   οὕτω σφόδρα τοὺς Ἀθηναίους ἐκήλησεν,
[9, 408]   κυάμων χύτρας ἀεὶ σιτούμενος ἦγε  Πυανέψια   πορδὴν ἑορτήν. Ἔτνους δὲ κυαμίνου
[9, 375]   πολλά μ´ ἐν δόμοισιν εἴργασται  κακά,   δονοῦσα καὶ τρέπουσα τύρβ´ ἄνω
[9, 388]   νῦν λέγοντες Τρὶς τοῖς κακούργοις  κακά   Συλληφθέντες δὲ οὐ μόνον οὐ
[9, 390]   φαρμάκῳ τοὺς ὀφθαλμούς, παρασκευάσαντες ἄλλα  φάρμακα   κολλητικὰ ὀφθαλμῶν καὶ βλεφάρων, (ἅπερ
[9, 383]   δὲ ἕνα τῶν ἀρχαίων μαγείρων  τεθαύμακα   πείρᾳ τῆς τέχνης ἧς εἰσηγήσατο
[9, 398]   φέρων ἐν τῷ ταλάρῳ τὸν  τέτρακα.   Ἦν δὲ τὸ μὲν μέγεθος
[9, 398]   ὑμῖν· ζητήσεις γὰρ σιτούμεθα· τὸν  τέτρακα   τί νομίζετε; Καί τινος εἰπόντος
[9, 372]   λαμβάνειν μοῖραν ἀπὸ τῆς τραπέζης.  Ἑώρακα   δὲ καὶ αὐτὸς οὐκ ἐλάττω
[9, 375]   ἐν Ποιητῇ ἀρρενικῶς ἔφη Τὸν  δέλφακα   ἀπῆγε σιγῇ Ἦν δὲ καὶ
[9, 374]   προδιδόμειν τ´ ὤμνυέ με τὸν  δέλφακα.   Καὶ Ἀναξίλας δ´ ἐν Κίρκῃ
[9, 374]   Κίρκῃ καὶ ἀρσενικῶς εἴρηκε τὸν  δέλφακα   καὶ ἐπὶ τοῦ τελείου τέθεικε
[9, 374]   οὕτως καλεῖ (ἐν Ὀδυσσεῖ αὐτομόλῳ·  Δέλφακά   τε τῶν γειτόνων τοῖς Ἐλευσινίοις
[9, 379]   τῆς οἰκίας ἐν οὐχ ὅλοις  δέκα   μησί, πολὺ νεώτατος. (Ἆγις Ῥόδιος
[9, 389]   χερσαῖος, σχιδανόπους, ζῇ δὲ ἔτη  πεντεκαίδεκα,   δὲ θήλεια καὶ πλείονα.
[9, 390]   ἐσθίουσι. Τίκτουσι δ´ ἐνίοτε καὶ  πεντεκαίδεκα   καὶ ιϚ Πέτονται δὲ ἐπὶ
[9, 397]   τε ἅπαξ τοῦ ἔτους ᾠὰ  δώδεκα·   ταῦτα δὲ οὐκ εἰς ἅπαξ,
[9, 406]   φύσις ἐνσπέρματος μὲν ἑψήσεως  ἕνεκα   σπείρεται, οἷον (ὁ) κύαμος, πισός·
[9, 405]   πάντα μάνθανε τῶν βιαίων ἔσθ´  ἕνεκα   τὰ γεγραμμένα, κενὰ μᾶλλον
[9, 375]   ὥς φησιν Ἀνδροτίων, τῆς ἐπιγονῆς  ἕνεκα   τῶν θρεμμάτων μὴ σφάττειν πρόβατον
[9, 406]   ἀφάκη, φακός· τὸ δὲ χόρτου  ἕνεκα   τῶν τετραπόδων ζῴων, οἷον ὄροβος
[9, 381]   αὐτὰ οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ. (Ἔπειτ´  ἐνέθηκα   κριβάνῳ ὑποθεὶς τράπεζαν χαλκῆν ἐστάθευσά
[9, 404]   διάνοιάν ἐστ´ ἔχων. Τῷ φιλοσόφῳ  παρέθηκα   κωλέαν, πόδας· ἀδηφάγον τὸ ζῷον
[9, 404]   ἔχον πατρῴαν οὐσίαν κατεσθίει· τούτῳ  παρέθηκα   σηπίας καὶ τευθίδας καὶ τῶν
[9, 381]   τὰ ἄλφιτα οὕτω φέρων ὑμῖν  παρέθηκα.   Τὴν δ´ ἐξαίρεσιν, καλέ
[9, 382]   ἠγανάκτης´ ὥσπερ ἠδικημένος, εἰ μὴ  κέκληκα   Δαιτυμόνα. Καινὸν πάνυ. (Σῦν ἄρα
[9, 382]   μέροπας ἐπὶ δεῖπνον; Λέγε. Ἐγὼ  κέκληκα   μέροπας ἐπὶ δεῖπνον; Χολᾷς. Τοὺς
[9, 405]   τυραννικὴν φακῆν. Τὸ μέγιστον οὐκ  εἴρηκα·   Λαχάρους (τινός) ὅτ´ ἦν
[9, 396]   Ὅμηρος· (Ἕκτωρ γὰρ θνητός τε  γυναῖκά   τε θήσατο μαζόν, διὰ τὸ
[9, 378]   οὖν ἔτι σοι δίειμι τὰ  στρατηγικὰ   ἔχω γε τὸν μάγειρον.
[9, 378]   ἐπὶ πᾶσι τούτοις ἔλεγε τὰ  στρατηγικά.   Πρὸ τῆς τέχνης ἔσπευδε ταῦθ´
[9, 388]   συλλαβήν, ὡς Ἀρχίλοχος· Πτώσσουσαν ὥστε  πέρδικα.   Οὕτως καὶ ὄρτυγα καὶ χοίνικα,
[9, 389]   οἶκον. Ἐπὶ δὲ τὸν θηρεύοντα  πέρδικα   ὠθεῖται τῶν ἀγρίων ἡγεμὼν
[9, 408]   ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος πολίτης  νικᾷ   τε πάντας χρηστὸς ὤν, οὐκ
[9, 392]   ὄρτυξ) τὰ δὲ εἰς ξ>  ἀρσενικὰ   ἁπλᾶ δισσύλλαβα (ὅταν τῷ υ>
[9, 388]   πέρδικα. Οὕτως καὶ ὄρτυγα καὶ  χοίνικα,   πολὺ δέ ἐστι τὸ ἐκτεινόμενον
[9, 409]   προπαροξυτόνως προφέρεσθαι. Τὰ γὰρ τοιάδε  ῥηματικὰ   σύνθετα εἰς ψ> λήγοντα γεγονότα
[9, 390]   τοὺς ὀφθαλμούς, παρασκευάσαντες ἄλλα φάρμακα  κολλητικὰ   ὀφθαλμῶν καὶ βλεφάρων, (ἅπερ οὐ
[9, 387]   μὲν γὰρ βαρέα καὶ μὴ  πτητικά,   καθάπερ ἀτταγήν, πέρδιξ, ἀλεκτρυών, φασιανός,
[9, 387]   ἀτταγήν, πέρδιξ, ἀλεκτρυών, φασιανός, εὐθὺς  βαδιστικὰ   καὶ δασέα. Καὶ Ἀριστοτέλης ἐν
[9, 389]   ἐγκύους γίγνεσθαι, τινὲς δὲ καὶ  παραυτίκα   τίκτειν. Πέτονταί τε περὶ τὸν
[9, 393]   δὲ τὰ Κεφαλίωνος ἐπιγραφόμενα  (Τρωικὰ   συνθεὶς Ἡγησιάναξ Ἀλεξανδρεὺς καὶ
[9, 388]   φίλε θυμέ, τανύπτερος ὡς  ὅκα   πορφυρίς. ΠΕΡΔΙΞ. Τούτων πολλοὶ μὲν
[9, 396]   τακερὰ μηκάδων μέλη, χλόην καταμπέχοντα  σάρκα   νεογενῆ. {Β. Τί λέγεις; {Α.
[9, 393]   ὀνόματος συλλαβὴν ἐκτείνουσιν Ἀττικοὶ ὡς  δοίδυκα   καὶ κήρυκα, ὡς Ἰξίων
[9, 399]   ὑπογάστρια λέγων οὕτως· Θύννων τε  λευκὰ   Σικελικῶν ὑπήτρια· ΛΑΓΩΣ. Περὶ τούτου
[9, 391]   καὶ ἐπὶ μολυβδοφανεῖ τῷ χρώματι  ὑπόλευκα   στίγματα ἔχει δύο τε ἀπὸ
[9, 373]   Καὶ Σοφοκλῆς Ἀντηνορίδαις· Ὄρνιθα καὶ  κήρυκα   καὶ διάκονον. Αἰσχύλος Καβείροις· Ὄρνιθα
[9, 393]   ἐκτείνουσιν Ἀττικοὶ ὡς δοίδυκα καὶ  κήρυκα,   ὡς Ἰξίων φησὶ Δημήτριος
[9, 408]   νὴ τοὺς θεούς, ὅσῳ διαφέρει  σῦκα   καρδάμων. Σὺ δὲ Παύσωνι φὴς
[9, 400]   ἰκτῖνοι, λαγοί. Τὸ μέντοι  πτῶκα   λαγωόν εἰ μέν ἐστιν Ἰωνικόν,
[9, 387]   τὸ λεγόμενον, σπανιώτερον πάρεστιν ὀρνίθων  γάλα   καὶ φασιανὸς ἀποτετιλμένος καλῶς. Θεόφραστος
[9, 371]   πέτηλα ἠδ´ ὅπερ ὄρνιθος κλέεται  γάλα.   Μνημονεύει τοῦ σταφυλίνου καὶ Θεόφραστος.
[9, 396]   δ´ ἐστὶ τὸ θηλάζειν τὸ  γάλα.   Ὅμηρος· (Ἕκτωρ γὰρ θνητός τε
[9, 375]   τράφεν λῇς, ἅδε τοι χοῖρος  καλά.   Καὶ Εὔπολις ἐν Χρυσῷ γένει.
[9, 374]   δ´ ἀπολωλεκὼς ἀλεκτρυόνα τίκτουσαν ᾠὰ  πάγκαλα.   (Καὶ Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· ὸν μέγιστον
[9, 382]   (Ὅμηρον οὐκ οἶσθα λέγοντα; Καὶ  μάλα   ἐξῆν βούλοιτ´, μάγειρ´,
[9, 375]   ἤδη συμπεπηγότα δέλφακες, τὰ δ´  ἁπαλὰ   καὶ ἔνικμα χοῖροι. Ἔνθεν τὸ
[9, 376]   ἀπὸ τῶν κεράτων, ὅταν αὐτὰ  ἐκπέταλα   ἔχωσι. Παραπλησίως δὲ τῷ Ἀχαιῷ
[9, 396]   καὶ Εὔβουλος Κατακολλωμένῳ· Καὶ πνικτὰ  Σικελὰ   πατανίων σωρεύματα. Ἀριστοφάνης τ´ εἴρηκεν
[9, 382]   εὐρυμέτωπον; Οὐ θύω βοῦν, ἄθλιε.  Μῆλα   θυσιάζεις ἆρα; Μὰ Δί´ ἐγὼ
[9, 382]   Οὔκουν, ἔφη, τὰ μῆλα πρόβατα;  Μῆλα   πρόβατ´; Οὐ μανθάνω τούτων οὐδὲν
[9, 382]   προβάτιον δ´. Οὔκουν, ἔφη, τὰ  μῆλα   πρόβατα; Μῆλα πρόβατ´; Οὐ μανθάνω
[9, 371]   σὺν καὶ ἄρου δριμεῖα καταψήχοιο  πέτηλα   ἠδ´ ὅπερ ὄρνιθος κλέεται γάλα.
[9, 370]   μὲν ἔοικε πέλμασιν, οἷσι  πέδιλα   παλίμβολα κασσύουσιν· ἣν μάντιν λαχάνοισι
[9, 407]   Ἐφέρετο πρὸς Δίωνα τὸν διάπυρον·  ἀλλὰ   γὰρ οὐδ´ ἐκεῖνος οὐθὲν εἶχε.
[9, 383]   ἅλας φέρε. Τοῦτ´ ἔστι πηγός;  Ἀλλὰ   δεῖξον χέρνιβα. Παρῆν. Ἔθυεν, ἔλεγεν
[9, 374]   ἐν Ἀχαρνεῦσιν· Νέα γάρ ἐστιν·  ἀλλὰ   δελφακουμένα ἕξει μεγάλην τε καὶ
[9, 383]   λάλει οὕτω παρ´ ἔμοιγ´ ὤν.  ~Ἀλλὰ   διὰ τὰς τέτταρας (δραχμὰς ἀποβάλω,
[9, 398]   περὶ ἑκάστου τῶν εἰσκομιζομένων ῥηθέντων,  Ἀλλὰ   κἀγώ, φησὶν Λαρήνσιος, κατὰ
[9, 373]   λέγουσι πρόκειται τὸ Μενάνδρειον μαρτύριον·  (ἀλλὰ   καὶ Ἀλκμάν πού φησι· Αυσαν
[9, 406]   ἐπὶ τῆς κεφαλῆς λαβὼν σχῇς,  ἀλλὰ   καὶ ἔνδον σεαυτοῦ καὶ πανδαισίᾳ
[9, 373]   τοῦ ἀρσενικοῦ οὐ μόνον ὄρνιν  ἀλλὰ   καὶ ὄρνιθα. (ὁ αὐτὸς Κρατῖνος
[9, 409]   χερνίβ´ ὡς βάψειεν Ἀλκμήνης γόνος.  Ἀλλὰ   καὶ παρ´ Εὐπόλιδι ἐν Αἰξίν·
[9, 394]   οὔτε αἱ θήλειαι τοὺς ἄρρενας,  ἀλλὰ   καὶ τελευτήσαντος χηρεύει ὑπολειπόμενος.
[9, 379]   κύριος τῆς ἡδονῆς μόνος καθέστηκ´,  ἀλλὰ   καὶ τῶν χρωμένων συμβάλλεταί τις,
[9, 389]   οὐ μόνον ἰδόντες τὰς θηλείας,  ἀλλὰ   κἂν ἀκούσωσιν αὐτῶν τὴν φωνήν.
[9, 406]   πολλῶν λεγομένων Δημόκριτος ἔφη·  Ἀλλὰ   κἂν τῆς φακῆς ἐάσατε ἡμᾶς
[9, 392]   σχιδανοπόδων, νεοττιὰν δὲ οὐ ποιεῖ,  ἀλλὰ   κονίστραν· (καὶ ταύτην σκεπάζει φρυγάνοις
[9, 407]   τῆς Ἐλευσῖνι. Καὶ Οὐλπιανός·  (Ἀλλά   με ἀνέμνησας, καλὲ Δημόκριτε, μνησθεὶς
[9, 373]   στέμφυλα) Μυρτίλος ἔφη·  Ἀλλὰ   μὴν καὶ ὄρνιθας καὶ ὀρνίθια
[9, 376]   ἐκεῖνος ἐπὶ τῇ τέχνῃ ἔφη·  Ἀλλὰ   μὴν οὐδὲ τὴν σφαγὴν ἔχει
[9, 385]   συναπογραφόμενος αὐτῷ, ἵνα μηδενὸς μεταλαμβάνῃ,  ἀλλὰ   πάντα λαλῇ, ἔφη· Κρατῖνος ἐν
[9, 379]   μηδένα μισεῖν με διὰ τοῦτ´,  ἀλλὰ   πάντας λαμβάνειν. Ὑπ´ ἐμοῦ δ´
[9, 397]   ταῦτα δὲ οὐκ εἰς ἅπαξ,  ἀλλὰ   παρ´ ἡμέρας δύο· αἱ δὲ
[9, 377]   ἂν κατανοήσῃς, ἐστὶν ἡμῶν, Δημύλε,  ἀλλὰ   πέπλυται τὸ πρᾶγμα, καὶ πάντες
[9, 400]   μὲν Ἀστυπάλαια οὐκ εἶχεν λαγώς,  ἀλλὰ   πέρδικας Πολύγονον δ´ ἐστὶ τὸ
[9, 386]   τὸν ἔριφον· μὴ κόπτ´ ἔμ´,  ἀλλὰ   τὰ κρέα. {Α. Παῖδες, παράγετε·
[9, 397]   τῷ αὐτῷ λόγῳ πάλιν φησίν·  ἀλλὰ   τὰς μὲν νουμηνίας βουλόμενος
[9, 382]   βούλοιτ´, μάγειρ´, αὐτῷ λέγειν.  Ἀλλὰ   τί πρὸς ἡμᾶς τοῦτο, πρὸς
[9, 398]   τοῦ ὄρνιθος τοῦ μεγάλου μνημονεύει,  ἀλλά   τινος τῶν σμικροτάτων. Λέγει γὰρ
[9, 387]   οὐκ ἐξαπατήσεως δημοσίᾳ σε γράψομαι,  ἀλλὰ   (τὸν Φᾶσιν οἰκήσοντα ἀποπέμψω, ὡς
[9, 374]   περιεσώθη μὴ τυχὼν νίκης καὶ  ἄλλα   δράματα τῶν ὁμοίων τοῦ αὐτοῦ.
[9, 391]   θηλείας αὐτῶν ἀσθενεστέρας τά τ´  ἄλλα   εἶναι καὶ τὸ ῥύγχος κερατοειδὲς
[9, 387]   ἑαυτοὺς παραμυθούμενοι λέγουσι τά τ´  ἄλλα   (καὶ τάδε· Ὁδὶ δὲ δὴ
[9, 368]   ἐν Αἴθωνι σατυρικῷ· Κεκερματίσθω δ´  ἄλλα   μοι παροψίδων κάθεφθα καὶ κνισηρὰ
[9, 376]   κίχλας ἐν ἑαυτῷ ἔχει καὶ  ἄλλα   ὀρνίθια (ὑπογαστρίων τε μέρη χοιρείων
[9, 383]   δεῖξον χέρνιβα. Παρῆν. Ἔθυεν, ἔλεγεν  ἄλλα   ῥήματα τοιαῦθ´ μὰ τὴν
[9, 403]   σκορπίος, ἔγχελυς, ἄρκτος, κρέα τ´  ἄλλα   (τὸ πλῆθος ἀμύθητον) χηνός, χοίρου,
[9, 390]   ὑπαλείφονται φαρμάκῳ τοὺς ὀφθαλμούς, παρασκευάσαντες  ἄλλα   φάρμακα κολλητικὰ ὀφθαλμῶν καὶ βλεφάρων,
[9, 367]   πολὺ χρῆμ´ εἰς ἡδονὴν  τἄλλα   βεῖν οὐ γάρ τινες παροψίδες
[9, 373]   εἴρηκε Κρατῖνος ἐν Νεμέσει οὕτως·  Τἄλλα   πάντ´ ὀρνίθια. Ἐπὶ δὲ τοῦ
[9, 381]   ἔξω δ´, ἐμόν. Ἐξαιρέσεις καὶ  τἄλλα   τἀκόλουθ´ ὅσα οὔτ´ ἀριθμὸν οὔτ´
[9, 371]   μάραθον, σταφυλῖνος, καυκαλίς, κώνειον, κόριον,  σκίλλα,   ἣν ἔνιοι μυηφόνον. ἐπεὶ δὲ
[9, 405]   ὡς λέγων τι χρήσιμον. Τὰ  πολλὰ   δ´ ἠγνόηκε κοὐδὲ ἓν λέγει.
[9, 374]   μετεσκεύαζεν ὥσπερ οἱ πολλοί. Καὶ  πολλὰ   ἔχοντα κομψῶς τῶν δραμάτων ἠφάνιζε,
[9, 367]   Λεωνίδης, εἰπεῖν εἰμι δίκαιος  πολλὰ   ἤδη σιωπήσας· (Πολλοῖς δ´ ἀντιλέγειν
[9, 395]   τε τὰ ὄμματα, τὰ δὲ  πολλὰ   καταδύεται. Ἔστι δὲ καὶ ἄλλο
[9, 375]   τόνδε τῆς αὐτῆς ὑός,  πολλά   μ´ ἐν δόμοισιν εἴργασται κακά,
[9, 405]   ταῦτα Αἰμιλιανὸς ἔφη· Βέλτιστε, πολλοῖς  πολλὰ   περὶ μαγειρικῆς εἰρημέν´ ἐστί κατὰ
[9, 379]   σοφοί. (Ἐγὼ δ´ ὁρῶν τὰ  πολλὰ   προκατειλημμένα εὗρον τὸ κλέπτειν πρῶτος,
[9, 381]   εὐνουστέραν· τί δεῖ λέγειν με  πολλὰ   πρὸς συνειδότα; Ἐμὸς εἶ μαθητής,
[9, 370]   πάντα τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά, σπλαγχνίδια  πολλά,   σαρκία ἁπαλώτατ´, οὐδὲν μὰ Δία
[9, 382]   Διεξήρχοντό τε τοῦ διαλόγου τὰ  πολλὰ   τὸν τρόπον τοῦτον, ὡς ἄχθεσθαι
[9, 390]   περὶ τῶν ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ  πάμπολλα   τὰ ζῷα ταῦτα εἰς τὴν
[9, 383]   Γῆν οὐδὲ εἷς ἤκουσεν ἄν,  (μίστυλλα,   μοίρας, δίπτυχ´, ὀβελούς, ὥστε με
[9, 383]   σύμπτυκτον, ὠνθυλευμένον, χοιρίδια περιφόρινα κρομβώσας  ὅλα,   δούρειον ἐπάγω χῆνα τῷ φυσήματι.
[9, 370]   μὲν ἔοικε πέλμασιν, οἷσι πέδιλα  παλίμβολα   κασσύουσιν· ἣν μάντιν λαχάνοισι παλαιόγονοι
[9, 392]   τὰ δὲ εἰς ξ> ἀρσενικὰ  ἁπλᾶ   δισσύλλαβα (ὅταν τῷ υ> παρεδρεύηται,
[9, 371]   φησί· Ὑψιπέταλοί τε κράμβαι συχναί.  ~ΣΕΥΤΛΑ.   Τούτων φησὶν Θεόφραστος (εὐχυλότερον
[9, 371]   ὡς κακῶς λέγοντι καὶ Τὰ  τεῦτλα   τευτλίδας καλῶν Εὔδημος δ´ ἐν
[9, 373]   τὰ σύγκοπτα λάχανα, κνιστὰ  στέμφυλα)   Μυρτίλος ἔφη· Ἀλλὰ μὴν
[9, 383]   δ´ ἔσται τ´ οὐκ ἀπεξηραμμένα,  ἔγχυλα   δ´ ἀτρεμεὶ καὶ δροσώδη τὴν
[9, 400]   ξυναρπάσειεν ὑμῶν. Καὶ ἐν Δαιταλεῦσιν·  Ἀπόλωλα·   τίλλων τὸν λαγὼν ὀφθήσομαι. Ξενοφῶν
[9, 382]   βοῦν, ἄθλιε. Μῆλα θυσιάζεις ἆρα;  Μὰ   Δί´ ἐγὼ μὲν οὔ, οὐδέτερον
[9, 370]   σπλαγχνίδια πολλά, σαρκία ἁπαλώτατ´, οὐδὲν  μὰ   Δία τοῖς ἐμοῖς βλίτοις ὅμοια
[9, 366]   Κύκλωπι· Χορδαί τε ἁδὺ ναὶ  μὰ   Δία χὠ κωλεός. Μάθετε δὲ
[9, 370]   ἐν Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ Ναὶ  μὰ   τὰν κράμβαν Εὔπολις Βάπταις Ναὶ
[9, 370]   κράμβην. κΚὶ Τηλεκλείδης Πρυτάνεσιν Ναὶ  μὰ   τὰς κράμβας ἔφη. καὶ Ἐπίχαρμος
[9, 383]   ἂν ταχὺ ἔπεισεν Πειθὼ  μὰ   τὴν Γῆν οἶδ´ ὅτι. Περίεργον
[9, 383]   ἔλεγεν ἄλλα ῥήματα τοιαῦθ´  μὰ   τὴν Γῆν οὐδὲ εἷς ἤκουσεν
[9, 370]   τὰν κράμβαν Εὔπολις Βάπταις Ναὶ  μὰ   τὴν κράμβην (Ἐδόκει δὲ Ἰωνικὸς
[9, 370]   ἀνθρώπων ἐγὼ φιλέω μάλιστα, ναὶ  μὰ   τὴν κράμβην. κΚὶ Τηλεκλείδης Πρυτάνεσιν
[9, 384]   ἡμίκραιρα τακερὰ δέλφακος. {Β. Ταύτης  μὰ   τὸν Δί´ οὐχὶ κατέλιπον λέγω
[9, 380]   ἐπιβάλλειν. Καὶ Οὐλπιανὸς ἔφη·  Μὰ   τοὺς ἐν Ἀρτεμισίῳ κινδυνεύσαντας, οὐδείς
[9, 380]   σοφίαν, Οὐκ ἐρῶ, φησί, τῆτες,  μὰ   τοὺς ἐν Μαραθῶνι κινδυνεύσαντας καὶ
[9, 382]   (εἴληφ´· ἁπλῶς γὰρ οὐδὲ ἓν  μὰ   τοὺς θεοὺς ὅς´ ἂν λέγῃ
[9, 398]   ἐχεγγυώτατον μάρτυρα τὸν χαρίεντα Ἀριστοφάνη.  Ἅμα   δὲ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ εἰσῆλθέ
[9, 382]   ἑστιάσεις. Οἱ δὲ ἡμέτεροι οὗτοι  ἅμα   ἴσως ταῦτ´ ἐκμανθάνοντες οὐκ ὀλίγην
[9, 379]   αἴθραν, οἷς τὸ γίνεσθαί θ´  ἅμα   καὶ τὴν τελευτὴν τοῦ βίου
[9, 382]   μαγείρους (φέροντάς τε τὰς λοπάδας  ἅμα   λέγειν Εἷς, δύο, τρεῖς·
[9, 406]   συνεχὲς διδοὺς τὸ πῦρ. Καὶ  ἅμα   λέγων ἀναπετάσας τὴν λοπάδα τοσαύτην
[9, 381]   Μέμνησο τῶνδε καὶ βάδιζε δεῦρ´  ἅμα.   (Πάντων οὖν ἡμῶν ἐπαινεσάντων τὸν
[9, 410]   δ´ ἕκαστος ὡς ἂν ἑστιῶν  ἅμα   τ´ ὀξύπεινον ἄνδρα καὶ Βοιώτιον.
[9, 408]   παρέστη χέρνιβον ἀμφίπολος πρόχοόν θ´  ἅμα   χερσὶν ἔχουσα. Ἀττικοὶ δὲ χερνίβιον
[9, 371]   Φρύνιχος ἐν Κρόνῳ· ὅπερ ἐξηγούμενος  δρᾶμα   Δίδυμος ὅμοιά φησιν εἶναι τὰ
[9, 373]   τούτου ἐμνήσθην καὶ οἶδα τὸ  δρᾶμα   τὸν Τηρέα αὐτοῦ μὴ κεκριμένον
[9, 380]   τὸ δίχορδον ἐτερέτιζες. σθόμην· (ἐκεῖνο  δρᾶμα,   τοῦτο δ´ ἐστὶ παίγνιον. Μή
[9, 408]   τὸ δεῖνα προσλελαληκέναι; {Β. Καὶ  πρᾶγμά   γ´ ἠρώτα με δυστράπελον πάνυ,
[9, 377]   ἡμῶν, Δημύλε, ἀλλὰ πέπλυται τὸ  πρᾶγμα,   καὶ πάντες σχεδὸν εἶναι μάγειροί
[9, 408]   {Α. Χάριεν οἷς γινώσκεται τὸ  πρᾶγμα   τοῦ Παύσωνος. Ὡς δ´ ἀεί
[9, 378]   ἕτερόν σοι τυχὸν φανήσεται τὸ  πρᾶγμα.   Τρεῖς ἡμεῖς μόνοι ἐσμὲν ἔτι
[9, 409]   σινδονυφῆ, δίδοσαν δὲ χρίματά τ´  ἀμβροσίοδμα   καὶ στεφάνους ἰοθαλέας. Δρόμων δ´
[9, 409]   Δότω τις δεῦρ´ ὕδωρ καὶ  σμῆμα.   Ἔτι δὲ καὶ εὐώδεσι τὰς
[9, 397]   ἤγαγεν μόνον, σπάνιον ὂν τὸ  χρῆμα·   πλείους δ´ εἰσὶ νῦν τῶν
[9, 406]   πισός· ἐτνηρὸν γὰρ ἐκ τούτων  ἕψημα   γίνεται· τὰ δὲ πάλιν αὖθις
[9, 410]   ὕδωρ λαβὼν κάθαιρε, ἀπόνιζε τὸ  αἷμα   τοῦ καθαιρομένου καὶ μετὰ τὸ
[9, 385]   καὶ λέπιδιν, τὰ πάτριά μου  νόμιμα   βρώματα, ὀνομάζειν μέλλετε Καὶ ὃς
[9, 395]   νήττης. Ἔχουσι δὲ οἱ ἄρρενες  σιμά   τε καὶ ἐλάττονα τῇ συμμετρίᾳ
[9, 371]   κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἥρωι δράματι  ἐπιτιμᾷ   τινι ὡς κακῶς λέγοντι καὶ
[9, 375]   δέλφακες, τὰ δ´ ἁπαλὰ καὶ  ἔνικμα   χοῖροι. Ἔνθεν τὸ Ὁμηρικὸν σαφὲς
[9, 368]   Ἀττικοί, Συραττικὲ Οὐλπιανέ, καὶ  ἔμβαμμα   λέγουσιν, ὡς Θεόπομπος ἐν Εἰρήνῃ·
[9, 368]   ἡδύ, τὸ δὲ φενακίζειν προσὸν  (ἔμβαμμα   τοῖς ἄρτοις πονηρὸν γίνεται. Καὶ
[9, 401]   τὸ πρὸ τοῦ μνημείου αὐτοῦ  ἐπίγραμμα   δηλοῖ· Ξεῖνε, Φιλητᾶς εἰμί. Λόγων
[9, 397]   ῥήτορι λόγος μὲν γέγραπται ἔχων  ἐπίγραμμα   περὶ ταῶν, καὶ ἐν αὐτῷ
[9, 410]   τοῦ καθαιρομένου καὶ μετὰ τὸ  ἀπόνιμμα   ἀνακινήσας εἰς ταὐτὸ ἔγχεε. Χειρόμακτρον
[9, 409]   Ἰδίως δὲ καλεῖται παρ´ Ἀθηναίοις  ἀπόνιμμα   ἐπὶ τῶν εἰς τιμὴν τοῖς
[9, 410]   ὕδωρ κατάχεε λέγων τάδε· ὑμῖν  ἀπόνιμμα   οἷς χρὴ καὶ οἷς θέμις.
[9, 409]   ἐστεφανούμεθα. Ἐκάλουν δ´ ἀπόνιπτρον τὸ  ἀπόνιμμα   τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν.
[9, 410]   προκειμένοις Φιλόξενος Κυθήριος ὠνόμασεν  ἔκτριμμα.   Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς· Φέρε, παῖ, ταχέως
[9, 393]   παρὰ τοῖς Πυγμαίοις γυνὴ διάσημος,  ὄνομα   Γεράνα. Αὕτη κατὰ θεὸν τιμωμένη
[9, 377]   Καὶ περὶ ἑτέρου δὲ μαγείρου  (ὄνομα   δ´ ἐστὶ Σεύθης) αὐτός
[9, 396]   ἐζήτησαν οἱ δαιταλεῖς εἰ τὸ  ὄνομα   εἴρηται. Καί τις ἔφη· Φερεκράτης
[9, 395]   εἰς περιστερὰν ἐρασθέντα παρθένου Φθίας  ὄνομα   ἐν Αἰγίῳ. Ἀττικοὶ δὲ ἀρσενικῶς
[9, 401]   Πηλιωτικὸν τρέφος. Παρ´ Ἡροδότῳ δὲ  ὄνομα   κύριον Σύαγρος Λάκων γένος,
[9, 371]   φησι γηθυλλίδας. Τοῦτο δὲ τὸ  ὄνομα   μνήμης εὑρίσκω τετυχηκὸς παρὰ μὲν
[9, 391]   ἀπ´ αὐτῶν καλεῖται σκὼψ λαβὼν  τοὔνομα   ἀπὸ τῆς περὶ τὸ ζῷον
[9, 401]   Ἀχιλλέως Ἐρασταῖς ἐπὶ κυνὸς ἔταξε  τοὔνομα   ἀπὸ τοῦ σῦς ἀγρεύειν, λέγων·
[9, 374]   καὶ ἐπὶ τοῦ τελείου τέθεικε  τοὔνομα   εἰπών· Τοὺς μὲν ὀρεινόμους ὑμῶν
[9, 388]   Ἀττικοὶ παρὰ τὸν ὀρθὸν λόγον  τοὔνομα.   Τὰ γὰρ εἰς ας> λήγοντα
[9, 374]   λέοντας. Ἐπὶ δὲ τῶν θηλειῶν  τοὔνομα   τάττει Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς δέλφακος
[9, 394]   διαμασησάμεναι ἐμπτύουσιν αὐτοῖς διοιγνῦσαι τὸ  στόμα,   διὰ τούτου παρασκευάζουσαι αὐτοὺς πρὸς
[9, 377]   ἂν εὖ προσδράμῃς πρὸς τὸ  στόμα.   Διακονοῦμεν νῦν γάμους· τὸ θῦμα
[9, 390]   μέλος Ἀλκμὰν εὗρε γεγλωσσάμενον κακκαβίδων  στόμα   συνθέμενος, σαφῶς ἐμφανίζων ὅτι παρὰ
[9, 396]   μᾶζαν, ἣν φερέσβιος Δηὼ βροτοῖσι  χάρμα   δωρεῖται φίλον· ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ
[9, 378]   ἐστι τῶν ὄψων τὰ μὲν  θερμὰ   παραθεῖναι, τὰ δ´ ἐπανέντα, τὰ
[9, 369]   Τὸ δ´ ἐκ Ῥόδου φερόμενον  σπέρμα   εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐπὶ ἐνιαυτὸν γλυκεῖαν
[9, 394]   ἐὰν φαγοῦσα τὸ τῆς ἰξίας  σπέρμα   ἐπί τινος ἀφοδεύσῃ δένδρου, ἰδίαν
[9, 371]   σὴψ καὶ τὸ τοῦ σταφυλίνου  σπέρμα.   Κἀν τῷ πρώτῳ δέ φησι·
[9, 389]   ἁλίσκονταί τε καὶ προΐενται τὸ  σπέρμα,   πλὴν τῶν ἀλεκτρυόνων. Τούτους δ´
[9, 406]   ἐσκεύασται δ´ οὕτως, ἵνα καὶ  ἥδυσμα   στεφανωτικὸν μὴ μόνον ἐπὶ τῆς
[9, 387]   Φιλαδέλφου καλουμένου βασιλέως ὡς μέγα  θαῦμα   περὶ τῶν ὀρνίθων τούτων οὕτως
[9, 377]   στόμα. Διακονοῦμεν νῦν γάμους· τὸ  θῦμα   βοῦς· (ὁ διδοὺς ἐπιφανής, ἐπιφανὴς
[9, 394]   Ἀριστοτέλης, μείζων ἐστὶ τῆς περιστερᾶς,  χρῶμα   δ´ ἔχει οἰνωπόν, δὲ
[9, 394]   δὲ φάσσα ἀλέκτορος τὸ μέγεθος,  χρῶμα   δὲ σποδιόν, δὲ τρυγὼν
[9, 394]   δὲ τρυγὼν πάντων ἐλάττων,  χρῶμα   δὲ τεφρόν. (Αὕτη δὲ θέρους
[9, 398]   τὸ μέγεθος ἴσος σπερμολόγῳ, τὸ  χρῶμα   κεραμεοῦς, ῥυπαραῖς στιγμαῖς καὶ μεγάλαις
[9, 388]   φησιν αὐτὸν εἶναι ἔχειν τε  χρῶμα   κυάνεον, (σκέλη μακρά, ῥύγχος ἠργμένον
[9, 390]   καὶ τριδακτύλων, μέγεθος ἀλεκτρυόνος μεγάλου,  χρῶμα   ὄρτυγος, κεφαλὴ προμήκης, ῥύγχος ὀξύ,
[9, 401]   διαλυθῆναι. Ἰσχνὸς γὰρ πάνυ τὸ  σῶμα   διὰ τὰς ζητήσεις γενόμενος ἀπέθανεν,
[9, 397]   κάλλος ἐστίν, ἀλλ´ οὐ τὸ  σῶμα.   Ὅτι δὲ καὶ περισπούδαστος ἦν
[9, 372]   οὕτως· Αὐτὰς μὴν σικύας τμήγων  ἀνὰ   κλώσμασι πείραις, ἠέρι δὲ ξήρανον·
[9, 369]   καὶ Ἐφέσῳ· δὲ λειόφυλλος  ἀνὰ   πᾶσαν, φησί, χώραν γίγνεται.
[9, 392]   ἔχων τὰ ὑπὸ τῷ γενείῳ  μέλανα.   Ἀνατμηθεὶς δὲ πρόλοβον οὐχ ὁρᾶται
[9, 393]   τοῖς Πυγμαίοις γυνὴ διάσημος, ὄνομα  Γεράνα.   Αὕτη κατὰ θεὸν τιμωμένη πρὸς
[9, 385]   ἐστι; Πλὴν εἰ μὴ καὶ  κόττανα   ἡμᾶς καὶ λέπιδιν, τὰ πάτριά
[9, 373]   Ἀριστοφάνης ἐν Δηλίᾳ τὰ σύγκοπτα  λάχανα,   κνιστὰ στέμφυλα) Μυρτίλος
[9, 383]   Οἰνέα Πηλέα ποιεῖν. Ἐγὼ δὲ  ἕνα   τῶν ἀρχαίων μαγείρων τεθαύμακα πείρᾳ
[9, 379]   εὗρον τὸ κλέπτειν πρῶτος, ὥστε  μηδένα   μισεῖν με διὰ τοῦτ´, ἀλλὰ
[9, 405]   βιαίων ἔσθ´ ἕνεκα τὰ γεγραμμένα,  κενὰ   μᾶλλον ὅτε ἦν οὐδέπω
[9, 398]   ἀπὸ τῶν ὤτων ἑκατέρωθεν εἶχε  κρεμάμενα   ὥσπερ οἱ ἀλεκτρυόνες τὰ κάλλαια·
[9, 383]   αὐτά, παῖ, ὅταν παρατιθῇς, μανθάνεις,  ἐψυγμένα.   Ἀτμὶς γὰρ οὕτως οὐχὶ προσπηδήσεται
[9, 404]   ἰχθύων τῶν ποικίλων ἐμβαμματίοις γλαφυροῖσι  κεχορηγημένα·   γὰρ τοιοῦτός ἐστιν οὐ
[9, 387]   ἂν μὴ αὔριον ἀποδῷς τὰ  ὡμολογημένα,   οὐκ ἐξαπατήσεως δημοσίᾳ σε γράψομαι,
[9, 381]   προεψήσας μετὰ πολλοῦ πιπέρεως τὰ  προειρημένα   χναυμάτια ἔβυσα διὰ τοῦ στόματος,
[9, 405]   τῶν βιαίων ἔσθ´ ἕνεκα τὰ  γεγραμμένα,   κενὰ μᾶλλον ὅτε ἦν
[9, 405]   μᾶλλον ὅτε ἦν οὐδέπω  γεγραμμένα.   Οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν περὶ μαγειρικῆς,
[9, 383]   κρέα δ´ ἔσται τ´ οὐκ  ἀπεξηραμμένα,   ἔγχυλα δ´ ἀτρεμεὶ καὶ δροσώδη
[9, 379]   (Ἐγὼ δ´ ὁρῶν τὰ πολλὰ  προκατειλημμένα   εὗρον τὸ κλέπτειν πρῶτος, ὥστε
[9, 384]   κρεωκάκκαβος. Κρέα δ´ ἐστὶ ταῦτα  συγκεκομμένα   μεθ´ αἵματος καὶ λίπους ἐν
[9, 402]   Τὰ δὲ παρὰ τοῖς κωμῳδιοποιοῖς  λεγόμενα   δεῖπνα ἡδίστην ἀκοὴν παρέχει τοῖς
[9, 376]   ἐκ τῶν σαρκῶν εἰς λεπτὰ  κατακνιζόμενα   καὶ μετὰ πεπερίδων συμπλαττόμενα· ἰσίκια
[9, 367]   Καὶ τὰ εἰς Μάγνητα  ἀναφερόμενα   ποιήσας ἐν Διονύσῳ πρώτῳ· Καὶ
[9, 376]   λεπτὰ κατακνιζόμενα καὶ μετὰ πεπερίδων  συμπλαττόμενα·   ἰσίκια γὰρ Ὀνομάζειν αἰδοῦμαι τὸν
[9, 393]   ᾀδόντων. δὲ τὰ Κεφαλίωνος  ἐπιγραφόμενα   (Τρωικὰ συνθεὶς Ἡγησιάναξ Ἀλεξανδρεὺς
[9, 374]   Ἀχαρνεῦσιν· Νέα γάρ ἐστιν· ἀλλὰ  δελφακουμένα   ἕξει μεγάλην τε καὶ παχεῖαν
[9, 403]   (Οὗτοι τὰ μὲν παλαιὰ καὶ  θρυλούμενα   ἀρτύματ´ ἐξήλειψαν ἐκ τῶν βιβλίων
[9, 391]   τὰ τῶν ζῴων εὔγλωττα καὶ  διηρθρωμένα   ἐστὶ τὴν φωνὴν καὶ μιμεῖται
[9, 369]   δὲ βουνιάδα μὲν οὐκ ὀνομάζει,  ἄρρενα   δὲ καλεῖ τινα γογγυλίδα, καὶ
[9, 389]   Ἐνίοτε δὲ θήλεια τὸν  ἄρρενα   προσιόντα κατασιγάζει. Πολλάκις τε ἐπῳάζουσα
[9, 389]   ἐξίσταται, ὅταν προσερχόμενον ἐπαισθάνηται τὸν  ἄρρενα   τῇ θηρευούσῃ, ὑπομένει τε ὀχευθῆναι,
[9, 374]   νόμως πάντων. ΔΕΛΦΑΞ. Ἐπίχαρμος τὸν  ἄρρενα   χοῖρον οὕτως καλεῖ (ἐν Ὀδυσσεῖ
[9, 396]   Φάλαριν τὸν τύραννον ἐλάσαι ὡς  γαλαθηνὰ   θοινᾶσθαι βρέφη. (Θῆσθαι δ´ ἐστὶ
[9, 396]   οὐκ ἔξεστι θύειν ὅτι μὴ  γαλαθηνὰ   μοῦνα. Ἀντιφάνης Φιλεταίρῳ· (Κομψός γε
[9, 392]   χολὴν ἐν τοῖς ἐντέροις κεκολλημένην,  σπλῆνα   μικρὸν καὶ δυσθεώρητον, ὄρχεις δὲ
[9, 368]   τοῖς ἄρτοις πονηρὸν γίνεται. Καὶ  κωλῆνα   δὲ λέγουσι καὶ κωλῆν. Εὔπολις
[9, 384]   φησίν· Ἀλλ´ εἴ τις ὥσπερ  χῆνα   ἔτρεφέν μοι λαβὼν σιτευτόν. (Καὶ
[9, 383]   περιφόρινα κρομβώσας ὅλα, δούρειον ἐπάγω  χῆνα   τῷ φυσήματι. ~(ΧΗΝ. Περιενεχθέντων δὲ
[9, 384]   καὶ ἀρσενικῶς εἴρηκεν· Αἰετὸς ἀργὴν  χῆνα   φέρων. Καί· (Ὣς ὅδε χῆν´
[9, 389]   τὰ ᾠὰ τῆς θηλείας συντρίβει,  ἵνα   ἀπολαύῃ τῶν ἀφροδισίων. Ὅθεν
[9, 389]   τῇ θηρευούσῃ, ὑπομένει τε ὀχευθῆναι,  ἵνα   αὐτὸν ἀποσπάσῃ τῆς θηρευούσης. Ἐπὶ
[9, 404]   χυλοὺς ἐχομένους δριμύτητος τὴν φύσιν,  ἵνα   διεγείρας πνευματῶ τὸν ἀέρα. Ἰδὼν
[9, 406]   ταύτην ἐγώ· ἐσκεύασται δ´ οὕτως,  ἵνα   καὶ ἥδυσμα στεφανωτικὸν μὴ μόνον
[9, 407]   οὖν ἐγκαλυψάμενοι, οὐκ ἀνέστησαν δ´,  ἵνα   μὴ γένωνται διαφανεῖς τοῖς ἀπὸ
[9, 380]   ἀρχαίαν ἐπίνοιαν, ἀλλ´ εὕρεσιν ἐμήν  (ἵνα   μὴ αὐλητὴς πληγὰς λάβῃ·
[9, 388]   τὸν πορφυρίωνα ἐν σκότῳ καταδυόμενον,  ἵνα   μή τις αὐτὸν θεάσηται. (Ἐχθραίνει
[9, 385]   Μυρτίλος ἡδέως πως συναπογραφόμενος αὐτῷ,  ἵνα   μηδενὸς μεταλαμβάνῃ, ἀλλὰ πάντα λαλῇ,
[9, 400]   λαγῲ παρ´ Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξιν·  Ἵνα   πάρα μὲν βατίδες καὶ λαγῲ
[9, 402]   πρὸς Ἀπολλόδωρον ἐπιστολῇ γράφει οὕτως·  ~(Ἵνα   τὰ μὲν αἴγεια τοῖς παισί,
[9, 399]   ὄντων ἐμφανίζει διὰ τούτων· Κορίαννον  ἵνα   τί λεπτόν; {Β. Ἵνα τοὺς
[9, 399]   Κορίαννον ἵνα τί λεπτόν; {Β.  Ἵνα   τοὺς δασύποδας οὓς ἂν λάβωμεν
[9, 378]   διακινήσω σε περὶ τοῦ πράγματος,  (ἵνα   τῷ λαλεῖν λάβωμεν εὔκαιρον χρόνον.
[9, 384]   τἄλλ´ ἠκκίζετο, δ´ ἀνδροφόνος  Γνάθαινα   γελάσασα Καλοί γε, φησίν, οἱ
[9, 382]   θεοὺς ὅς´ ἂν λέγῃ συνίημι·  καινὰ   ῥήματα πεπορισμένος πάρεστιν. ὡς εἰσῆλθε
[9, 404]   φιλοσοφῶ καταλιπεῖν συγγράμματα σπεύδων ἐμαυτοῦ  καινὰ   τῆς τέχνης. {Β. Παπαῖ· ἐμὲ
[9, 409]   κανέοισι. Καὶ Σώφρων ἐν γυναικείοις·  Τάλαινα   Κοικόα, κατὰ χειρὸς δοῦσα ἀπόδος
[9, 395]   κολυμβίς, πάντων ἐλαχίστη τῶν ἐνύδρων,  ῥυπαρομέλαινα   τὴν χροιὰν καὶ τὸ ῥύγχος
[9, 403]   φυκίς, βρίγκος, τρίγλη, κόκκυξ, τρυγών,  σμύραινα,   φάγρος, (μύλλος, λεβίας, σπάρος, αἰολίας,
[9, 382]   Μοσχίων, Νικήρατος, δεῖν´,  δεῖνα·   κατ´ ὄνομ´ ἀνελογιζόμην· οὐκ ἦν
[9, 406]   καὶ ἤλασεν εἶπέ τε μῦθον·  (δεινὰ   παθοῦσα, Φακῆ βδελυρή, χώρει ´ς
[9, 408]   Σὺ δὲ Παύσωνι φὴς τὸ  δεῖνα   προσλελαληκέναι; {Β. Καὶ πρᾶγμά γ´
[9, 390]   τὸ ἄστυ κακκαβίζουσιν, οἱ δ´  ἐπέκεινα   τιττυβίζουσιν. Βάσιλις δ´ ἐν τῷ
[9, 383]   ἐς μέσον σύμπτυκτον, ὠνθυλευμένον, χοιρίδια  περιφόρινα   κρομβώσας ὅλα, δούρειον ἐπάγω χῆνα
[9, 402]   κατὰ τὴν θεωρίαν ὢν Θηβαῖόν  τινα   ἀθλητὴν ὑπερβαλεῖν ἰσχύι φησὶ τοὺς
[9, 369]   οὐκ ὀνομάζει, ἄρρενα δὲ καλεῖ  τινα   γογγυλίδα, καὶ ἴσως αὕτη ἐστὶν
[9, 379]   τῶν πρὸ αὑτοῦ τεχνιτῶν καὶ  τίνα   ἕκαστος εἶχεν ἰδίαν ἀρετὴν καὶ
[9, 375]   γεύεσθαι. Καὶ κατὰ χρόνον δέ  τινα   ἐκλιπόντων τῶν βοῶν, φησὶν
[9, 388]   μεταλαμβάνει, εἰ μὴ περιπατήσει τόπον  τινὰ   ἐξευρὼν ἑαυτῷ ἐπιτήδειον· μεθ´
[9, 379]   τοῖς Ἀδελφοῖς τῷ δράματι ποιήσας  τινὰ   μάγειρον πολυμαθῆ (καὶ εὐπαίδευτον μνημονεύοντά
[9, 381]   τῷ δράματι οὕτως εἴρηκε ποιήσας  τινὰ   μάγειρον πρὸς τοὺς μαθητὰς διαλεγόμενον·
[9, 406]   Ἐλευσῖνι γὰρ τῇ ἐμῇ οἶδά  τινα   πανήγυριν ἀγομένην καὶ καλουμένην Βαλλητύν·
[9, 371]   (Οὐκ ἂν δυναίμην ἐμφαγεῖν ἄρτον  τινά·   παρὰ Γναθαινίῳ γὰρ ἄρτι κατέφαγον,
[9, 378]   διαφορὰν εἴωθε τοῖς ὄψοισιν ἐμποιεῖν  τινα.   Τί οὖν ἔτι σοι δίειμι
[9, 404]   ποιῆσαι κατὰ τρόπον πῶς δεῖ,  τίνα   τρόπον παραθεῖναι δ´ πότ´
[9, 406]   παρέσχε τῷ συμποσίῳ, ὡς ἀληθῶς  τινα   τῶν παρόντων εἰπεῖν· Τοῦ καὶ
[9, 409]   δ´ ἀκροῶμαί σου κέλευσόν μοί  τινα   φέρειν ἀπονίψασθαι. {Β. Δότω τις
[9, 389]   κρατιστεύσαντος. Γίνεται δὲ τοῦτο κατά  τινα   ὥραν τοῦ ἔτους, ὡς καὶ
[9, 373]   δεινὸν οὖν κριοὺς μὲν ἐκγεννᾶν  τέκνα   ὄρνις θ´ ὁμοίους τοὺς νεοττοὺς
[9, 394]   τὴν φάσσαν ἀνακύπτουσαν ὡς τὴν  τρυγόνα   καὶ τοῦ χειμῶνος μὴ φθέγγεσθαι,
[9, 394]   διαφορὰς ἐκτίθεται φάσσαν, πυραλλίδα, περιστεράν,  τρυγόνα.   δὲ Μύνδιος Ἀλέξανδρος (οὐ
[9, 389]   πεντεκαίδεκα, δὲ θήλεια καὶ  πλείονα.   (Πολυχρονιώτερα γὰρ ἐν τοῖς ὄρνισι
[9, 386]   πόλιν ζητοῦντες ἐν κατοικήσουσιν  ἀπράγμονα·   καὶ αὐτοῖς ἀρέσκει βίος
[9, 407]   δίκας γραψάμενός τις καὶ τὸν  Ἡγήμονα   δίκην ἤγαγεν εἰς τὰς Ἀθήνας.
[9, 406]   ὑμῶν βεβλήσεται, κατὰ τὸν Θάσιον  Ἡγήμονα.   Καὶ Οὐλπιανὸς ἔφη· Τίς
[9, 382]   ὥσπερ ἠδικημένος, εἰ μὴ κέκληκα  Δαιτυμόνα.   Καινὸν πάνυ. (Σῦν ἄρα θύεις
[9, 400]   εἰς ος> λήγοντα τῶν ὀνομάτων  ὁμότονά   ἐστι, κἂν μεταληφθῇ εἰς τὸ
[9, 395]   οἱ ἄρρενες σιμά τε καὶ  ἐλάττονα   τῇ συμμετρίᾳ τὰ ῥύγχη.
[9, 388]   ὅτε ἔχει τὸ ἄλφα παραλῆγον,  βαρύτονά   ἐστιν, οἷον ἀκάμας, Σακάδας, ἀδάμας.
[9, 373]   νεοττοὺς τῷ πατρί; Τὸν δ´  ἀλεκτρυόνα   ἐκ τῶν ἐναντίων οἱ ἀρχαῖοι
[9, 374]   ἐπὶ τῆς θηλείας ἔταξε τὸν  ἀλεκτρυόνα   λέγων οὕτως· Ἄχθομαι δ´ ἀπολωλεκὼς
[9, 385]   γεγονέναι καὶ τὸν μετὰ ὀξυλιπάρου  ἀλεκτρυόνα   (ὁ φιλεπιτιμητὴς Οὐλπιανὸς κατακείμενος μόνος,
[9, 374]   λέγων οὕτως· Ἄχθομαι δ´ ἀπολωλεκὼς  ἀλεκτρυόνα   τίκτουσαν ᾠὰ πάγκαλα. (Καὶ Ἀριστοφάνης
[9, 398]   δὲ τὸ μὲν μέγεθος ὑπὲρ  ἀλεκτρυόνα   τὸν μέγιστον, τὸ δὲ εἶδος
[9, 402]   δὲ παρὰ τοῖς κωμῳδιοποιοῖς λεγόμενα  δεῖπνα   ἡδίστην ἀκοὴν παρέχει τοῖς ὠσὶ
[9, 396]   ἔξεστι θύειν ὅτι μὴ γαλαθηνὰ  μοῦνα.   Ἀντιφάνης Φιλεταίρῳ· (Κομψός γε μικρὸς
[9, 368]   φύσκας Ἀμειψίας Κόννῳ· Δίδοται μάλισθ´  ἱερώσυνα,   κωλῆ, τὸ πλευρὸν, ἡμίκραιρ´ ἀριστερά.
[9, 382]   πρῶτος τῶν τὸν Ὀλυμπίασιν  ἀγῶνα   ἀναδησαμένων Κόροιβος Ἠλεῖος μάγειρος
[9, 406]   Φακῆ βδελυρή, χώρει ´ς τὸν  ἀγῶνα.   Καὶ τότ´ ἐγὼ θάρσησα. Εἰσῆλθε
[9, 377]   εἰς τοιοῦτον συρφετόν, Δρόμωνα καὶ  Κέρδωνα   καὶ Σωτηρίδην, μισθὸν διδόντας ὅσον
[9, 407]   λιμὸς ἥπτετο. Ἐφέρετο πρὸς  Δίωνα   τὸν διάπυρον· ἀλλὰ γὰρ οὐδ´
[9, 388]   τὴν τροφήν τε λαμβάνειν τὸν  πορφυρίωνα   ἐν σκότῳ καταδυόμενον, ἵνα μή
[9, 388]   τῷ περὶ ὀρνίθων διεστάναι φησὶ  πορφυρίωνα   πορφυρίδος, ἰδίᾳ ἑκάτερον καταριθμούμενος· τὴν
[9, 388]   τῶν πρὸς Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον  πορφυρίωνά   φησι τὸν ὄρνιν διαιτώμενον κατὰ
[9, 401]   Σύαγρος Λάκων γένος, πρὸς  Γέλωνα   τὸν Συρακόσιον πρεσβεύσας περὶ τῆς
[9, 372]   δὲ τὴν Λητὼ κύουσαν τὸν  Ἀπόλλωνα   κιττῆσαι γηθυλλίδος· διὸ δὴ τῆς
[9, 394]   δὲ θέρους φαίνεται, τὸν δὲ  χειμῶνα   φωλεύει. δὲ φὰψ καὶ
[9, 377]   μὲν ἔλθῃς εἰς τοιοῦτον συρφετόν,  Δρόμωνα   καὶ Κέρδωνα καὶ Σωτηρίδην, μισθὸν
[9, 368]   βρώματα. (Καὶ παρὰ τῷ τὸν  Χείρωνα   δὲ πεποιηκότι τὸν εἰς Φερεκράτην
[9, 388]   Φερεκράτης πεποιηκὼς τὸν  Χείρωνα·   Ἔξεισιν ἄκων δεῦρο πέρδικος τρόπον.
[9, 367]   ποικίλου καὶ εἴδους (τινὸς τοιούτου  Πλάτωνα   οἶδα εἰρηκότα ἐν Ἑορταῖς οὕτως·
[9, 381]   ἐκ ποδῶν. Εἶτα πάλιν οἴνῳ  διέβρεξα   καὶ προεψήσας μετὰ πολλοῦ πιπέρεως
[9, 409]   Καὶ Σώφρων ἐν γυναικείοις· Τάλαινα  Κοικόα,   κατὰ χειρὸς δοῦσα ἀπόδος πόχ´
[9, 380]   γυναικείοις κατακοινότερον κέχρηται λέγων Παράφερε,  Κοικόα,   τὸν σκύφον μεστόν. Καὶ Πλάτων
[9, 371]   πάνδημον· τοῦτο δ´ εἶναι τῇ  χρόᾳ   φαιόν. Δίφιλος δ´ Σίφνιος
[9, 368]   φιλόσοφος· Προσῆγεν αὐτῷ παροψίδας καὶ  παντοδαπὰ   ἐμβάμματα καὶ βρώματα. (Καὶ παρὰ
[9, 382]   ἐκεῖνον ἤδη πρόσεχε καὶ τὰ  λοιπά   μοι. Ὁμηρικῶς γὰρ διανοεῖ μ´
[9, 395]   οὖσαι τῶν μικρῶν κολυμβίδων τὰ  λοιπὰ   νήτταις εἰσὶ παραπλήσιοι. (Ἡ δὲ
[9, 403]   Σεμναὶ δ´ αὐλῶν ἀγαναὶ φωναί,  μολπά,   κλαγγὰ θράττει, (νεῖται) πνεῖται. Κούραν
[9, 408]   λέγων τὸ ἐν Ἰλιάδι· (Ἦ  ῥα   καὶ ἀμφίπολον ταμίην ὤτρυν´
[9, 376]   γίνεται θυσία. ~(Λέγεται γὰρ ὡς  ἄρα   Διὶ θηλὴν ὑπέσχεν ὗς καὶ
[9, 382]   κέκληκα Δαιτυμόνα. Καινὸν πάνυ. (Σῦν  ἄρα   θύεις ἐρυσίχθον´; Οὔκ, ἔφην ἐγώ.
[9, 383]   γ´ ἀμείνων, ὡς ἔοικας, ἦσθ´  ἄρα   λογογράφος μάγειρος. λέγεις
[9, 382]   μέροπας ἐπὶ δεῖπνον καλεῖν. Οὐδ´  ἄρα   παρέσται δαιτυμὼν οὐδεὶς ὅλως; Οὐκ
[9, 372]   τοὺς θεοὺς σέβουσιν. {Β. Ἀπέλαυσαν  ἄρα   σέβοντες ὑμᾶς, ὡς σὺ φής,
[9, 382]   θύω βοῦν, ἄθλιε. Μῆλα θυσιάζεις  ἆρα;   Μὰ Δί´ ἐγὼ μὲν οὔ,
[9, 378]   ἔσπευδε ταῦθ´ ἡμᾶς μαθεῖν. {ΔΗ.  Ἆρα   σύ με κόπτειν οἷος εἶ
[9, 408]   Θεαροῖς εἴρηκε χειρόνιβα διὰ τούτων·  Κιθάρα,   τρίποδες, ἅρματα, τράπεζαι χαλκίαι, χειρόνιβα,
[9, 403]   ἔφη· Τί τοιοῦτον ἐξεῦρεν  παρὰ   Ἀνθίππῳ τῷ κωμικῷ μάγειρος, ὃς
[9, 402]   τῇ φάρυγγι, ὥσπερ τὰ  παρὰ   Ἀντιφάνει μὲν ἐν Ἀκεστρίᾳ· Κρέας
[9, 409]   παρὰ Σοφοκλεῖ Ἑρμῆς, βέβλεμμαι κατῶβλεψ,  παρὰ   Ἀρχελάῳ τῷ Χερρονησίτῃ ἐν τοῖς
[9, 397]   τῷ αὐτῷ Ἀριστοφάνης. Ἀμήχανον δὲ  παρὰ   Ἀττικοῖς καὶ Ἴωσιν ἐν τοῖς
[9, 369]   Κολοφώνιος ἐν ταῖς Γλώσσαις  παρὰ   Βοιωτοῖς γάστρας ὀνομάζεσθαι τὰς κράμβας,
[9, 408]   κατὰ χειρὸς καὶ τοῦ ἀπονίψασθαι.  Παρὰ   γὰρ τοῖς παλαιοῖς τὸ μὲν
[9, 371]   ἂν δυναίμην ἐμφαγεῖν ἄρτον τινά·  παρὰ   Γναθαινίῳ γὰρ ἄρτι κατέφαγον, ἕψουσαν
[9, 409]   Ὅμηρός πῃ μέν φησι νίψασθαι·  παρὰ   δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. Πῂ
[9, 372]   τὴν Λητώ, γράφων οὕτως· Διατέτακται  παρὰ   Δελφοῖς τῇ θυσίᾳ τῶν Θεοξενίων,
[9, 404]   φαγεῖν ἕκαστος ὑμῶν. Καὶ  παρὰ   Διονυσίῳ δὲ ἐν Θεσμοφόρῳ μάγειρος,
[9, 375]   ὅτι ἱερόν ἐστι τὸ ζῷον  παρὰ   Κρησὶν Ἀγαθοκλῆς Βαβυλώνιος ἐν
[9, 400]   παρ´ Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξιν· Ἵνα  πάρα   μὲν βατίδες καὶ λαγῲ καὶ
[9, 371]   τὸ ὄνομα μνήμης εὑρίσκω τετυχηκὸς  παρὰ   μὲν Εὐβούλῳ ἐν Πορνοβοσκῷ οὕτως·
[9, 409]   ἀπόδος πόχ´ ἁμῖν τὰν τράπεζαν.  Παρὰ   μέντοι τοῖς τραγικοῖς καὶ τοῖς
[9, 405]   αὕτη ´σθ´ τέχνη. (Ἀβυρτακοποιὸς  παρὰ   Σέλευκον ἐγενόμην, παρ´ Ἀγαθοκλεῖ δὲ
[9, 400]   ἑνικῇ αἰτιατικῇ ἀκόλουθός ἐστιν  παρὰ   Σοφοκλεῖ ἐν Ἀμύκῳ σατυρικῷ πληθυντικὴ
[9, 409]   αἰγίλιψ, τέτριμμαι οἰκότριψ, κέκλεμμαι βοίκλεψ,  παρὰ   Σοφοκλεῖ Ἑρμῆς, βέβλεμμαι κατῶβλεψ, παρὰ
[9, 382]   ἐπὶ τῇ τέχνῃ ὡς  παρὰ   Στράτωνι μάγειρος ἐν τῷ Φοινικίδῃ,
[9, 377]   ἰατρῶν εἰς ἀλαζονείαν καὶ  παρὰ   Σωσιπάτρῳ μάγειρος ἐν Καταψευδομένῳ λέγων
[9, 389]   θηρεύεται, προελθὼν τῆς νεοττιᾶς κυλινδεῖται  παρὰ   τὰ σκέλη τοῦ θηρεύοντος, ἐλπίδα
[9, 404]   Ῥόδιος πιών τιν´ ἅλμην ἀπέθανεν·  (παρὰ   τὴν φύσιν γὰρ τὸ ποτὸν
[9, 367]   δ´ ἡμῖν ἀποκρίνασθαι δίκαιος εἶ  παρὰ   τίνι ἐπὶ τοῦ ἀγγείου
[9, 366]   τινος εἰπόντος εἰ τακεραί εἰσι,  Παρὰ   τίνι κεῖται τὸ τακερόν;
[9, 384]   Οὐλπιανὸς δὲ σιτευτὸς χὴν  παρὰ   τίνι; πρὸς ὃν Πλούταρχος·
[9, 381]   ἐκμανθάνειν τοὺς μαγείρους ἅπερ  παρά   τινι τῶν πολιτῶν ἡμῶν, ὃς
[9, 405]   Ἀρχέστρατος γέγραφέ τε καὶ δοξάζεται  παρά   τισιν οὕτως ὡς λέγων τι
[9, 401]   σὺν τῷ σ> σῦς ἐτυμώτερον·  παρὰ   τὸ σεύεσθαι γὰρ καὶ ὁρμητικῶς
[9, 407]   ὑποκριτικῶς καὶ διὰ ταῦτα σφόδρα  παρὰ   τοῖς Ἀθηναίοις εὐδοκίμει. Ἐν δὲ
[9, 384]   πάντας ἀπαιτῶν, ποῦ μνήμης ἠξίωται  παρὰ   τοῖς ἀρχαίοις τὰ πολυτελῆ ταῦτα
[9, 409]   δ´ γραμματικὸς τοῦτο πεφυλαχέναι  παρὰ   τοῖς Ἀττικοῖς, (ἐπεί τοι Ὅμηρός
[9, 388]   πολὺ δέ ἐστι τὸ ἐκτεινόμενον  παρὰ   τοῖς Ἀττικοῖς. Σοφοκλῆς Καμικοῖς· Ὄρνιθος
[9, 402]   διὰ τὴν πιμελήν. Τὰ δὲ  παρὰ   τοῖς κωμῳδιοποιοῖς λεγόμενα δεῖπνα ἡδίστην
[9, 398]   τοὔρνεον. Καὶ μαθὼν οὕτω καλούμενον  παρὰ   τοῖς Μυσοῖς καὶ Παίοσιν ὑπεμνήσθην
[9, 393]   Βοῖος ὅτι ἦν τις  παρὰ   τοῖς Πυγμαίοις γυνὴ διάσημος, ὄνομα
[9, 392]   ὄρτυγα, πλὴν εἰ μή τι  παρὰ   τοῖς Φλιασίοις τοῖς Λάκωσι
[9, 410]   πρὸς ἑσπέραν τοῦ σήματος. Ἔπειτα  παρὰ   τὸν βόθυνον πρὸς ἑσπέραν βλέπε,
[9, 388]   Μεγαρικῇ. Περισπῶσι δ´ οἱ Ἀττικοὶ  παρὰ   τὸν ὀρθὸν λόγον τοὔνομα. Τὰ
[9, 409]   σύνθετα εἰς ψ> λήγοντα γεγονότα  παρὰ   τὸν παρακείμενον τὴν παραλήγουσαν τοῦ
[9, 405]   (ἢ δρῶν τι φαίνου καινὸν  παρὰ   τοὺς ἔμπροσθεν μὴ κόπτ´
[9, 379]   αὐτὸς ἡσυχίαν ἄγε. Καὶ  παρὰ   τῷ Ἀλέξιδι δὲ ἐν Μιλησίοις
[9, 368]   ἐμέ. Ἀμφιβόλως δ´ εἴρηται τὸ  παρὰ   τῷ Ξενοφῶντι ἐν πρώτῳ Παιδείας.
[9, 398]   τὸν ὄρνιθα. Νομίζων δὲ καὶ  παρὰ   τῷ πολυμαθεστάτῳ Ἀριστοτέλει μνήμης ἠξιῶσθαι
[9, 368]   παντοδαπὰ ἐμβάμματα καὶ βρώματα. (Καὶ  παρὰ   τῷ τὸν Χείρωνα δὲ πεποιηκότι
[9, 390]   στόμα συνθέμενος, σαφῶς ἐμφανίζων ὅτι  παρὰ   τῶν περδίκων ᾄδειν ἐμάνθανε. Διὸ
[9, 397]   αὐτοῦ οὕτως· (Μή ποτε θρέψω  παρὰ   Φερσεφόνῃ τοιόνδε ταὧν, ὃς τοὺς
[9, 370]   φερόμεν´ αὐτόματα πάντα τἀγαθά, (ῥάφανος  λιπαρά,   σπλαγχνίδια πολλά, σαρκία ἁπαλώτατ´, οὐδὲν
[9, 410]   ἂν ἑστιῶν ἅμα τ´ ὀξύπεινον  ἄνδρα   καὶ Βοιώτιον. Τὸ γοῦν κατὰ
[9, 406]   ὀρνίθων τε καὶ χοίρων ἑφθοὺς  σφόδρα   ἐξινιασθέντας καὶ τῶν ᾠῶν τὰ
[9, 404]   καὶ τούτου μνησθῆναι) τί φησίν;  Σφόδρα   μοι κεχάρισαι, Σιμία, νὴ τοὺς
[9, 407]   καὶ ὑποκριτικῶς καὶ διὰ ταῦτα  σφόδρα   παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις εὐδοκίμει. Ἐν
[9, 381]   Τακερὰ ποιήσας ταῦτα καὶ ζέσας  σφόδρα   τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, ὡς λέγω
[9, 407]   Ἐν δὲ τῇ Γιγαντομαχίᾳ οὕτω  σφόδρα   τοὺς Ἀθηναίους ἐκήλησεν, ὡς ἐν
[9, 401]   λευκὸν τὴν χρόαν. δὲ  σφόδρα   φροντίσας καὶ τὸ προβληθὲν ἀποδιοπομπησάμενος
[9, 404]   φύσιν, ἵνα διεγείρας πνευματῶ τὸν  ἀέρα.   Ἰδὼν τὸ πρόσωπον γνώσομ´ οὗ
[9, 376]   κρεῶν δαίσαιντο. Πραίσιοι δὲ καὶ  ἱερὰ   ῥέζουσιν ὑί, καὶ αὕτη προτελὴς
[9, 384]   Κρώβυλος ἐν Ψευδυποβολιμαίῳ· (Εἰσῆλθεν ἡμίκραιρα  τακερὰ   δέλφακος. {Β. Ταύτης μὰ τὸν
[9, 396]   χάρμα δωρεῖται φίλον· ἔπειτα πνικτὰ  τακερὰ   μηκάδων μέλη, χλόην καταμπέχοντα σάρκα
[9, 381]   τὰ κρέα καὶ τηροῦσί σε.  Τακερὰ   ποιήσας ταῦτα καὶ ζέσας σφόδρα
[9, 407]   ἐκήλησεν, ὡς ἐν ἐκείνῃ τῇ  ἡμέρᾳ   πλεῖστα αὐτοὺς γελάσαι, καίτοι ἀγγελθέντων
[9, 394]   δωδεκάκις. Τεκοῦσα γὰρ τῇ ἐχομένῃ  ἡμέρᾳ   συλλαμβάνει. Ἔτι ἐν τῷ αὐτῷ
[9, 376]   ἐστιν ὀπτός, ἑφθὸς δὲ κατὰ  θάτερα.   (Ἔτ´ οὖν ἡμῶν ἀναζητούντων
[9, 395]   οὖσα ἔντεφρος τὴν γαστέρα, μικρῷ  μελαντέρα   τὸν νῶτον. Τῆς δὲ νήττης
[9, 404]   τῶν γερόντων στόματα διαφορὰν ἔχει,  νωθρότερα   πολλῷ δ´ ἐστὶν τὰ
[9, 397]   ἀποτέμῃ, τὸ κάλλος ἀφαιρήσεται· τὰ  πτερὰ   γὰρ αὐτῶν τὸ κάλλος ἐστίν,
[9, 391]   ὀφρύων παρ´ ἑκάτερον κρόταφον ἀναφέρει  πτερά.   (Καλλίμαχος δέ φησι δύο γένη
[9, 395]   τὴν ὄψιν οὖσα ἔντεφρος τὴν  γαστέρα,   μικρῷ μελαντέρα τὸν νῶτον. Τῆς
[9, 408]   Ἔτνος κυάμινον διότι τὴν μὲν  γαστέρα   φυσᾷ, τὸ δὲ πῦρ οὔ.
[9, 368]   ἱερώσυνα, κωλῆ, τὸ πλευρὸν, ἡμίκραιρ´  ἀριστερά.   Ξενοφῶν Κυνηγετικῷ· Κωλῆν σαρκώδη, λαγόνας
[9, 394]   δὲ φὰψ καὶ  περιστερὰ   αἰεὶ φαίνονται, δ´ οἰνὰς
[9, 394]   ὅτι πελειὰς τιθασὸν γίνεται,  περιστερὰ   δὲ καὶ μέλαν καὶ μικρὸν
[9, 394]   τῷ αὐτῷ φησιν Ἀριστοτέλης ὅτι  περιστερὰ   ἕτερον, πελειὰς δ´ ἔλαττον, καὶ
[9, 394]   εἴδη δὲ πέντε, γράφων οὕτως·  ~(Περιστερά,   οἰνάς, φάψ, φάσσα, τρυγών. Ἐν
[9, 410]   χειρόμακτρον ἐκκεκαρμένος. Καὶ Ἡρόδοτος ἐν  δευτέρᾳ.   Ξενοφῶν δ´ ἐν αʹ Παιδείας
[9, 369]   δέ, φησίν, βουνιὰς καθέστηκεν·  γλυκυτέρα   γάρ ἐστι καὶ πεπτικωτέρα πρὸς
[9, 389]   δὲ θήλεια καὶ πλείονα.  (Πολυχρονιώτερα   γὰρ ἐν τοῖς ὄρνισι τῶν
[9, 394]   δ´ οἰνὰς φθινοπώρῳ μόνῳ.  Πολυχρονιωτέρα   δὲ εἶναι λέγεται τούτων
[9, 369]   τόμους. δὲ ταριχευομένη γογγυλὶς  λεπτυντικωτέρα   ἐστὶ τῆς ἑφθῆς καὶ μάλιστα
[9, 369]   καθέστηκεν· γλυκυτέρα γάρ ἐστι καὶ  πεπτικωτέρα   πρὸς τῷ εὐστόμαχος εἶναι καὶ
[9, 395]   αὐτὴ στενὸν ἔχουσα τὸ ῥύγχος  στρογγυλωτέρα   τὴν ὄψιν οὖσα ἔντεφρος τὴν
[9, 393]   καὶ Ἄρτεμιν. (Ἀγανακτήσασα οὖν  Ἥρα   εἰς ἀπρεπῆ τὴν ὄψιν ὄρνιν
[9, 391]   ὤτους καλοῦσιν. Ἐν γοῦν τῇ  θήρᾳ   αὐτῶν ἐπιτηδειότατος ὀρχεῖται στὰς
[9, 395]   πέτου, κόμισον δέ μ´ ἐς  Κύθηρα   καὶ Κύπρον. Νίκανδρος δὲ ἐν
[9, 385]   τινας ἀνθρώπους κέκληκεν Ἄλεξις ἐν  Πονήρᾳ   οὕτως· Ἀκρολίπαροι, τὸ δ´ ἄλλο
[9, 368]   ἄλλα μοι παροψίδων κάθεφθα καὶ  κνισηρὰ   παραφλογίσματα. Σωτάδης δ´ κωμικὸς
[9, 392]   δὲ μὴ τοῦτον ἔχει τὸν  χαρακτῆρα,   διὰ τοῦ γ> ὄρτυγος, ὄρυγος,
[9, 403]   ἁγίας, ἁλίας Συρίας ὀσμὴ σεμνὴ  μυκτῆρα   δονεῖ λιβάνου, μάρου, σμύρνης, καλάμου,
[9, 393]   ταριχηρὰς μυρίας, τυλάδας πεντακισχιλίας, χέννια  ταριχηρὰ   μύρια. Καὶ Ἵππαρχος ἐν τῇ
[9, 389]   τις ὑπὸ τοῦ δευτέρου, οὗτος  λάθρᾳ   ὀχεύεται ὑπὸ τοῦ κρατιστεύσαντος. Γίνεται
[9, 384]   αὐτῶν Κρώβυλος ἐν Ψευδυποβολιμαίῳ· (Εἰσῆλθεν  ἡμίκραιρα   τακερὰ δέλφακος. {Β. Ταύτης μὰ
[9, 383]   ἕνα τῶν ἀρχαίων μαγείρων τεθαύμακα  πείρᾳ   τῆς τέχνης ἧς εἰσηγήσατο ἀπολαύσας.
[9, 410]   τινὸς θίγῃς, εὐθὺς ἀποκαθαίρῃ τὴν  χεῖρα   εἰς τὰ χειρόμακτρα, ὡς πάνυ
[9, 380]   πολλάκις σκοπουμένων καθεὶς κάτω τὴν  χεῖρα   τὴν μίαν λαθὼν ἔρριψας εἰς
[9, 393]   μέγεθος ἡλίκη τρυγών, σκέλη δὲ  μακρά,   δυσθαλὴς καὶ δειλή. Περὶ δὲ
[9, 388]   ἔχειν τε χρῶμα κυάνεον, (σκέλη  μακρά,   ῥύγχος ἠργμένον ἐκ τῆς κεφαλῆς
[9, 385]   οἶδα. Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ  μακρὰ   χαίρειν εἰπόντες αὐτῷ ἐδείπνουν, τοῦ
[9, 378]   προσέρχετ´ ἐξ ἀγορᾶς παῖς,  μικρὰ   διακινήσω σε περὶ τοῦ πράγματος,
[9, 395]   συμμετρίᾳ τὰ ῥύγχη. δὲ  μικρὰ   κολυμβίς, πάντων ἐλαχίστη τῶν ἐνύδρων,
[9, 369]   ἐν Κύμῃ, ἐν δὲ Ἀλεξανδρείᾳ  πικρά.   Τὸ δ´ ἐκ Ῥόδου φερόμενον
[9, 407]   δ´ ὄνος ἡμᾶς ὡς  ὁρᾷ,   Κηφισόδωρος περὶ τὸ βῆμ´,
[9, 374]   {Β. Ἀλεκτρύαιναν, τὸν δ´ ἕτερον  ἀλέκτορα.   (Λέγεται δὲ καὶ ἀλεκτορὶς καὶ
[9, 387]   δὲ καὶ τοῖς ὄρνισι τοιαύτη  διαφορά·   τὰ μὲν γὰρ βαρέα καὶ
[9, 378]   τὰ βρώματα σχεδὸν (ἐν τῇ  περιφορᾷ   τῆς ὅλης συντάξεως ἑτέραν ἐν
[9, 380]   ἔριφον καὶ μικρόν. Οὐκ ἦν  ἐκφορὰ   Λύκῳ κρεῶν τότ´ οὐδὲ τῷ
[9, 407]   ἄλλων πόλεων θεωροῦσιν ἀχθόμενοι τῇ  συμφορᾷ·   διέμειναν δ´ ἀκροώμενοι καίτοι καὶ
[9, 409]   ὅσον τις ἔχρῃζ´, ἐκτρίμματά τε  λαμπρὰ   σινδονυφῆ, δίδοσαν δὲ χρίματά τ´
[9, 384]   οἱ νεφροί, νὴ τὴν φίλην  Δήμητρα.   Καὶ δύ´ ἁρπάσασα κατέπιεν, ὥσθ´
[9, 392]   ἔχει τὴν ὀνομασίαν. δὲ  ὀρτυγομήτρα   καλουμένη, ἧς μνημονεύει Κρατῖνος ἐν
[9, 392]   Κρατῖνος ἐν Χείρωσι λέγων· Ἰθακησία  ὀρτυγομήτρα   ~(λέγει δὲ περὶ αὐτῆς
[9, 410]   τῶν μελῶν πρὸς τὴν Ἀφροδίτην·  Χειρόμακτρα   δὲ καγγονων πορφύρᾳ καταυταμενἀτατι Μνᾶσις
[9, 410]   δ´ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἔχουσι  χειρόμακτρα.   Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ βʹ
[9, 410]   (καγγόνων) κόσμον λέγει κεφαλῆς τὰ  χειρόμακτρα,   ὡς καὶ Ἑκαταῖος δηλοῖ
[9, 410]   ἀποκαθαίρῃ τὴν χεῖρα εἰς τὰ  χειρόμακτρα,   ὡς πάνυ ἀχθόμενος ὅτι κατάπλεά
[9, 370]   οὐδὲ ταῖς θλασταῖς ἐλάαις. Ἀλκαῖος  Παλαίστρᾳ·   Ἤδη δ´ ἧψε χύτραν ῥαφάνων.
[9, 396]   ἄρ´ ὗν θύειν μέλλεις. Ἀλκαῖος  Παλαίστρᾳ·   Ὁδὶ γὰρ αὐτός ἐστιν· εἴ
[9, 407]   πολλάκις τίς Τηλεμάχου καλουμένη  χύτρα   καὶ τίς Τηλέμαχος. Καὶ
[9, 394]   Σιτουμένην δύστηνον ἀθλίαν φάβα, μέσακτα  πλευρὰ   πρὸς πτύοις πεπλεγμένην. Κἀν Φιλοκτήτῃ
[9, 399]   παντὸς σκευασίαι, γλοιῶν καταχύσματα καὶ  κατάτυρα   καὶ κατέλαια λίαν, ὥσπερ γαλῇ
[9, 398]   αὐτοῦ λεγόμενον, (ἔχαιρον ἔχων ἐχεγγυώτατον  μάρτυρα   τὸν χαρίεντα Ἀριστοφάνη. Ἅμα δὲ
[9, 410]   τὴν Ἀφροδίτην· Χειρόμακτρα δὲ καγγονων  πορφύρᾳ   καταυταμενἀτατι Μνᾶσις πέμψ´ ἀπὺ Φωκάας
[9, 386]   οὑτοσὶ ἅνθρωπος; Οὐκ ἐπίστασαι ζῆν·  ψυχρά   σοι ἅπαντα παραθῶ; {Β. Μηδαμῶς.
[9, 408]   δεδειπνήκασιν αἱ γυναῖκες· ἀλλ´ ἀφαιρεῖν  ὥρα   ´στὶν ἤδη τὰς τραπέζας, εἶτα
[9, 372]   τετυχηκέναι ταύτης. ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ. Χειμῶνος δὲ  ὥρᾳ   ποτὲ κολοκυντῶν ἡμῖν περιενεχθεισῶν πάντες
[9, 380]   τῶν γευμάτων σαυτῷ προὔπιες  ὥρα   σοι λέγειν, Οὐλπιανέ. Τὸ γὰρ
[9, 410]   καταυταμενἀτατι Μνᾶσις πέμψ´ ἀπὺ Φωκάας  δῶρα   τίμια (καγγόνων) κόσμον λέγει κεφαλῆς
[9, 398]   ἐκείνης πραγμάτων τεθέαμαι ἐπὶ τῇ  χώρᾳ   ἐκείνῃ τοὔρνεον. Καὶ μαθὼν οὕτω
[9, 399]   Μὴ λυπείτω δέ σ´ ὁρῶντα  ἰχῶρα   στάζοντα κρεῶν, ἀλλ´ ἔσθιε λάβρως.
[9, 381]   Ἰχθὺς ἁδρὸς πάρεστι· τἀντός ἐστι  σά.   (Κἂν τέμαχος ἐκκλίνῃς τι, καὶ
[9, 381]   τῆς φορίνης ἤδη γενομένης κραμβαλέας  εἴκασα   καὶ τἄλλο μέρος ἡψῆσθαι ἀποβαλών
[9, 381]   πάνυ πεποιημένον. Καὶ μετὰ ταῦτα  περιέπλασα   τοῦ χοίρου τὴν ἡμίσειαν, ὡς
[9, 381]   δαιταλεῖς) διακλύσας ἐπιμελῶς οἴνῳ πολλάκις  ἐκρέμασα   ἐκ ποδῶν. Εἶτα πάλιν οἴνῳ
[9, 406]   τοῖς περὶ φυτῶν τάδε γράφει·  Πᾶσα   γὰρ χεδροπώδης ἥμερος φύσις ἐνσπέρματος
[9, 367]   οὖν εἴρηκεν, φιλότης Μυρτίλε,  (προήρπασα   γάρ σου τὸν λόγον) (Ἀντιφάνης
[9, 384]   ἠκκίζετο, δ´ ἀνδροφόνος Γνάθαινα  γελάσασα   Καλοί γε, φησίν, οἱ νεφροί,
[9, 384]   τὴν φίλην Δήμητρα. Καὶ δύ´  ἁρπάσασα   κατέπιεν, ὥσθ´ ὑπτίους ὑπὸ τοῦ
[9, 396]   τὸ ἐντίθεσθαι τὰς θηλάς· Νεβροὺς  κοιμήσασα   νεηγενέας γαλαθηνούς. ~(Περιενεχθεισῶν δέ ποτε
[9, 393]   δὲ Ἥραν τε καὶ Ἄρτεμιν.  (Ἀγανακτήσασα   οὖν Ἥρα εἰς ἀπρεπῆ
[9, 374]   γειτόνων τοῖς Ἐλευσινίοις φυλάσσων δαιμονίως  ἀπώλεσα   οὐχ ἑκών· καὶ ταῦτα δή
[9, 406]   τὸν ἀγῶνα. Καὶ τότ´ ἐγὼ  θάρσησα.   Εἰσῆλθε δέ ποτε καὶ εἰς
[9, 370]   ἐστι πρόσθε τῶν θυρῶν, οὐ  κνῖσα   κρούει ῥινὸς ὑπεροχὰς ἄκρας Ἀμφιδρομίων
[9, 390]   ἄνθρωπον. Ποιεῖ δ´ οὖν ταὐτὰ  ὅσα   ἂν ἴδῃ τοὺς κυνηγοῦντας πράττοντας.
[9, 391]   τὴν μορφὴν καὶ πάντων μιμητὴς  (ὅσα   ἄνθρωπος ποιεῖ. Διόπερ καὶ τοὺς
[9, 392]   κλίνεται, κήρυκος, πέλυκος, Ἔρυκος, Βέβρυκος,  ὅσα   δὲ μὴ τοῦτον ἔχει τὸν
[9, 381]   ἐμόν. Ἐξαιρέσεις καὶ τἄλλα τἀκόλουθ´  ὅσα   οὔτ´ ἀριθμὸν οὔτ´ ἔλεγχον ἐφ´
[9, 385]   λέγων οὕτως Γαλεοὺς καὶ βατίδας  ὅσα   τε τῶν γενῶν ἐν ὀξυλιπάρῳ
[9, 370]   καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Γᾷ καὶ  Θαλάσσᾳ   Ναὶ μὰ τὰν κράμβαν Εὔπολις
[9, 394]   περιστερᾶς καὶ οἰνάδος, δὲ  φάσσα   ἀλέκτορος τὸ μέγεθος, χρῶμα δὲ
[9, 394]   δὲ εἶναι λέγεται τούτων  φάσσα·   καὶ γὰρ τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα
[9, 394]   γράφων οὕτως· ~(Περιστερά, οἰνάς, φάψ,  φάσσα,   τρυγών. Ἐν δὲ πέμπτῳ περὶ
[9, 369]   φησί, χώραν γίγνεται. δὲ  σελινοῦσσα   τὴν ὀνομασίαν ἔχει διὰ τὴν
[9, 390]   ὀξύ, τράχηλος λεπτός, ὀφθαλμοὶ μεγάλοι,  γλῶσσα   ὀστώδης, πρόλοβον δ´ οὐκ ἔχει
[9, 381]   πολλοῦ πιπέρεως τὰ προειρημένα χναυμάτια  ἔβυσα   διὰ τοῦ στόματος, πολλὸν ἐπιχέας
[9, 381]   ἐνέθηκα κριβάνῳ ὑποθεὶς τράπεζαν χαλκῆν  ἐστάθευσά   τε τῷ πυρί, ὡς μήτε
[9, 386]   ἡμῶν τῶν ζώντων, ὀλβιογάστορ Οὐλπιανέ,  ἀπεμνημόνευσα.   Καὶ σὺ γάρ, ὡς ἔοικε,
[9, 376]   ὗς καὶ τῷ σφετέρῳ γρυσμῷ  περιοιχνεῦσα   τὸν κνυζηθμὸν τοῦ βρέφεος ἀνεπάιστον
[9, 395]   τὸ ῥύγχος στρογγυλωτέρα τὴν ὄψιν  οὖσα   ἔντεφρος τὴν γαστέρα, μικρῷ μελαντέρα
[9, 399]   ῥᾳδίως ἀποψᾶσθαι οἷόν τις  (οὖσα)   ἐπιψαύουσα σὰρξ καὶ ἐπιπολῆς τοῖς
[9, 399]   μαθών ΟΥΘΑΡ. Τηλεκλείδης Στερροῖς· Ὡς  οὖσα   θῆλυς εἰκότως οὖθαρ φορῶ. Ἡρόδοτος
[9, 398]   θοὄς, ῥόὀς, ζωὄς. ~Φίλαρχος γὰρ  οὖσα   καὶ ἡγεμονικὴ τὴν φύσιν
[9, 394]   δὲ ὅτι οἰνὰς ἐὰν  φαγοῦσα   τὸ τῆς ἰξίας σπέρμα ἐπί
[9, 409]   γυναικείοις· Τάλαινα Κοικόα, κατὰ χειρὸς  δοῦσα   ἀπόδος πόχ´ ἁμῖν τὰν τράπεζαν.
[9, 398]   καὶ ἐνταυθοῖ προᾴττουσα καὶ τάχιον  ἐκθέουσα   δι´ ἐπιπολῆς ἐστι τῶν λέξεων.
[9, 389]   ἄρρενα προσιόντα κατασιγάζει. Πολλάκις τε  ἐπῳάζουσα   ἐξίσταται, ὅταν προσερχόμενον ἐπαισθάνηται τὸν
[9, 406]   ἤλασεν εἶπέ τε μῦθον· (δεινὰ  παθοῦσα,   Φακῆ βδελυρή, χώρει ´ς τὸν
[9, 394]   τιθέασιν, ἐν Αἰγύπτῳ δὲ δωδεκάκις.  Τεκοῦσα   γὰρ τῇ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ συλλαμβάνει.
[9, 389]   ἀφροδισίων. Ὅθεν θήλεια γιγνώσκουσα  ἀποδιδράσκουσα   τίκτει. Τὰ αὐτὰ ἱστορεῖ καὶ
[9, 389]   τῶν ἀφροδισίων. Ὅθεν θήλεια  γιγνώσκουσα   ἀποδιδράσκουσα τίκτει. Τὰ αὐτὰ ἱστορεῖ
[9, 375]   μ´ ἐν δόμοισιν εἴργασται κακά,  δονοῦσα   καὶ τρέπουσα τύρβ´ ἄνω κάτω.
[9, 375]   δόμοισιν εἴργασται κακά, δονοῦσα καὶ  τρέπουσα   τύρβ´ ἄνω κάτω. (Ταῦτα δὲ
[9, 370]   οὔλη καπυροῖσιν ὀραμνῖτις πετάλοισιν  ἐπιφοινίσσουσα   καὶ αὐχμηρῇσιν ὁμοίη βατραχέη κύμη
[9, 370]   μὲν κράμβη, ὁτὲ δ´ ἀγριὰς  ἐμπίπτουσα   σπειρομένῃς πολύφυλλος ἐνήβησε πρασιῇσιν
[9, 398]   ἐκφορὰς συνεκφέρεσθαι ἐθέλει καὶ ἐνταυθοῖ  προᾴττουσα   καὶ τάχιον ἐκθέουσα δι´ ἐπιπολῆς
[9, 399]   ἀποψᾶσθαι οἷόν τις (οὖσα)  ἐπιψαύουσα   σὰρξ καὶ ἐπιπολῆς τοῖς ὀστέοις
[9, 389]   ὅταν δὲ θήλεια  θηρεύουσα,   ᾄδει ἕως ἂν ἀπαντήσῃ
[9, 366]   τρυφεροῦ λέγων οὕτως· (Λῆμνος κυάμους  τρέφουσα   τακεροὺς καὶ καλούς. Καὶ Φερεκράτης
[9, 408]   ἀμφίπολος πρόχοόν θ´ ἅμα χερσὶν  ἔχουσα.   Ἀττικοὶ δὲ χερνίβιον λέγουσιν, ὡς
[9, 406]   παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον  ἔχουσα,   καὶ ἤλασεν εἶπέ τε μῦθον·
[9, 395]   δὲ φαλαρὶς καὶ αὐτὴ στενὸν  ἔχουσα   τὸ ῥύγχος στρογγυλωτέρα τὴν ὄψιν
[9, 401]   ὀλίγων μὲν κατοικουμένη, πολλοὺς δὲ  ἔχουσα   τοὺς κουνίκλους τούτους. Καλοῦνται δέ
[9, 399]   σὰρξ καὶ ἐπιπολῆς τοῖς ὀστέοις  ὑπάρχουσα.   Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Εὔφρων
[9, 376]   τόμους καὶ τῶν ᾠῶν τὰ  χρυσᾶ,   ἔτι δὲ ὀρνίθων γαστέρες αὐταῖσι
[9, 406]   ἐξινιασθέντας καὶ τῶν ᾠῶν τὰ  χρυσᾶ,   μεθ´ ἔλαιον, γάρον, πέπερι,
[9, 374]   καὶ ἐφόρει ἁλουργίδα καὶ κράσπεδα  χρυσᾶ.   Πικρὸς δ´ ὢν τὸ ἦθος
[9, 408]   κυάμινον διότι τὴν μὲν γαστέρα  φυσᾷ,   τὸ δὲ πῦρ οὔ. {Α.
[9, 381]   μέρος ἡψῆσθαι ἀποβαλών τ´ αὐτοῦ  τὰ   ἄλφιτα οὕτω φέρων ὑμῖν παρέθηκα.
[9, 389]   θήλεια γιγνώσκουσα ἀποδιδράσκουσα τίκτει.  Τὰ   αὐτὰ ἱστορεῖ καὶ Καλλίμαχος ἐν
[9, 396]   τὰς θηλὰς εἰς τὰ στόματα  τὰ   βρέφη, καὶ τιτθὸς ἐνθένδε
[9, 378]   γὰρ ὄψα, φασί, πάντα καὶ  τὰ   βρώματα σχεδὸν (ἐν τῇ περιφορᾷ
[9, 380]   λεχθῆναι ποῦ κεῖται τὸ παραφέρειν.  Τὰ   γὰρ γεύματα ἐγὼ οἶδα μόνος.
[9, 388]   παρὰ τὸν ὀρθὸν λόγον τοὔνομα.  Τὰ   γὰρ εἰς ας> λήγοντα ἐκτεταμένον
[9, 378]   ἐπάνεισι κἀν ποίοισίν ἐστι ζῳδίοις.  Τὰ   γὰρ ὄψα, φασί, πάντα καὶ
[9, 409]   ἥγνιζον. Χρὴ μέντοι προπαροξυτόνως προφέρεσθαι.  Τὰ   γὰρ τοιάδε ῥηματικὰ σύνθετα εἰς
[9, 405]   μάνθανε τῶν βιαίων ἔσθ´ ἕνεκα  τὰ   γεγραμμένα, κενὰ μᾶλλον ὅτε
[9, 371]   δρᾶμα Δίδυμος ὅμοιά φησιν εἶναι  τὰ   γήθυα τοῖς λεγομένοις ἀμπελοπράσοις, τὰ
[9, 367]   τῶν παροψίδων. Ἐν δὲ Φάωνι·  Τὰ   δ´ ἀλλότρι´ ἔσθ´ ὅμοια ταῖς
[9, 375]   τὰ μὲν ἤδη συμπεπηγότα δέλφακες,  τὰ   δ´ ἁπαλὰ καὶ ἔνικμα χοῖροι.
[9, 371]   τὰ γήθυα τοῖς λεγομένοις ἀμπελοπράσοις,  τὰ   δ´ αὐτὰ καὶ γηθυλλίδας λέγεσθαι.
[9, 399]   ἐκ πλαγίων σάρκες ἐπανεστηκυῖαι ψύαι.  Τὰ   δ´ ἑκατέρωθεν κοιλώματα λέγουσι κύβους
[9, 378]   ὄψων τὰ μὲν θερμὰ παραθεῖναι,  τὰ   δ´ ἐπανέντα, τὰ δὲ μέσως,
[9, 378]   δ´ ἐπανέντα, τὰ δὲ μέσως,  τὰ   δ´ ὅλως ἀποψύξαντα, ταῦτα πάντα
[9, 402]   τὴν ἀπὸ τῶν ἱδρώτων δυσωδίαν.  Τὰ   δ´ ὕεια καὶ ἄρνεια κρέα
[9, 392]   (λέγω δὲ ὄνυξ καὶ ὄρτυξ)  τὰ   δὲ εἰς ξ> ἀρσενικὰ ἁπλᾶ
[9, 410]   καὶ τὰ μὲν νικᾶν αὐτήν,  (τὰ   δὲ ἑσσοῦσθαι ὑπ´ αὐτῆς· καί
[9, 390]   οἱ πέρδικες καὶ ταχὺ ἀπαγορεύουσι.  Τὰ   δὲ κρέα αὐτῶν ἡδέα ἐστίν.
[9, 378]   θερμὰ παραθεῖναι, τὰ δ´ ἐπανέντα,  τὰ   δὲ μέσως, τὰ δ´ ὅλως
[9, 406]   γὰρ ἐκ τούτων ἕψημα γίνεται·  τὰ   δὲ πάλιν αὖθις λεκιθώδη, καθάπερ
[9, 402]   ῥᾷστα φθείρεται διὰ τὴν πιμελήν.  Τὰ   δὲ παρὰ τοῖς κωμῳδιοποιοῖς λεγόμενα
[9, 395]   ἔχει σκέπον τε τὰ ὄμματα,  τὰ   δὲ πολλὰ καταδύεται. Ἔστι δὲ
[9, 402]   τὰ μὲν αἴγεια τοῖς παισί,  τὰ   δὲ συάγρεια μετὰ τῶν φίλων
[9, 379]   Τίς δή τι παραδείξας ἐμοὶ  τὰ   δέοντ´ ἀπελθὼν αὐτὸς ἡσυχίαν ἄγε.
[9, 367]   εἰς ἔμ´ ἔβλεπεν. Καὶ  τὰ   εἰς Μάγνητα ἀναφερόμενα ποιήσας ἐν
[9, 400]   δὲ ὀξυτονεῖν τὴν λέξιν, (ἐπειδὴ  τὰ   εἰς ος> λήγοντα τῶν ὀνομάτων
[9, 383]   δαιταλεῖς, μὴ καί τις αὐτῶν  τὰ   (ἐκ Δυσκόλου Μενάνδρου βρενθυόμενος λαρυγγίσῃ
[9, 376]   καὶ καλῶν ζωμῶν πλέες καὶ  τὰ   ἐκ τῶν σαρκῶν εἰς λεπτὰ
[9, 380]   περὶ τοῦ χοίρου, πῶς καὶ  τὰ   ἐντὸς πεπλήρωται καὶ τὸ μὲν
[9, 381]   ἀπορρεύσαντος τοῦ πολλοῦ αἵματος πάντα  τὰ   ἐντοσθίδια μετὰ τῆς ἐξαιρέσεως (εἴρηται
[9, 385]   εἰπόντες αὐτῷ ἐδείπνουν, τοῦ Κυνούλκου  τὰ   ἐξ Αὐρῶν Μεταγένους ἀναφωνήσαντος· (ἀλλ´,
[9, 407]   παρῳδίαις καὶ περιβόητος ἦν λέγων  τὰ   ἔπη πανούργως καὶ ὑποκριτικῶς καὶ
[9, 393]   Καθόλου δὲ ποιήσας ταῦτα  τὰ   ἔπη πάντα τὰ ὄρνεα ἀνθρώπους
[9, 406]   τὸ σωμάτιον πᾶν ἑστιάσῃς. Ῥόδα  τὰ   εὐοσμότατα ἐν ἴγδει τρίψας ἐπέβαλον
[9, 391]   στὰς κατὰ πρόσωπον αὐτῶν, καὶ  τὰ   ζῷα βλέποντα εἰς τὸν ὀρχούμενον
[9, 390]   τῶν ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ πάμπολλα  τὰ   ζῷα ταῦτα εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν
[9, 375]   πρόβατον ἄπεκτον ἄτοκον· διὸ  τὰ   ἤδη τέλεια ἤσθιον· (Ἀτὰρ σιάλους
[9, 389]   ἐν τοῖς ὄρνισι τῶν ἀρρένων  τὰ   θήλεα. Ἐπῳάζει δὲ καὶ ἐκτρέφει
[9, 398]   εἶχε κρεμάμενα ὥσπερ οἱ ἀλεκτρυόνες  τὰ   κάλλαια· ~(βαρεῖα δ´ ἦν
[9, 404]   ὄψει βιβλία ἔχοντα καὶ ζητοῦντα  τὰ   κατὰ τὴν τέχνην, (οὐθὲν Διοδώρου
[9, 403]   νοῦς μειρακίων· πάντ´ ἐστ´ ἔνδον  τὰ   κάτωθεν ἄνω. Μέμνης´ λέγω,
[9, 393]   οὐκ ἀκοῦσαι ᾀδόντων. δὲ  τὰ   Κεφαλίωνος ἐπιγραφόμενα (Τρωικὰ συνθεὶς Ἡγησιάναξ
[9, 371]   πνευματῶδες. Ἐπαίνετος δ´ ἐν Ὀψαρτυτικῷ  τὰ   κεφαλωτὰ καλεῖσθαί φησι γηθυλλίδας. Τοῦτο
[9, 386]   ἔριφον· μὴ κόπτ´ ἔμ´, ἀλλὰ  τὰ   κρέα. {Α. Παῖδες, παράγετε· ὀπτάνιον
[9, 399]   πολὺ καὶ ἐσκευασμένος παρηνέχθη, καὶ  τὰ   κρέα αὐτοῦ ἦν παραπλήσια τοῖς
[9, 383]   δι´ ὧν τὴν ὑγρασίαν ἐκδέξεται·  τὰ   κρέα δ´ ἔσται τ´ οὐκ
[9, 381]   σε· θαρρῶν κατάτρεχε, ἀριθμῷ διδόασι  τὰ   κρέα καὶ τηροῦσί σε. Τακερὰ
[9, 382]   Κατ´ ἐκεῖνον ἤδη πρόσεχε καὶ  τὰ   λοιπά μοι. Ὁμηρικῶς γὰρ διανοεῖ
[9, 395]   μείζονες οὖσαι τῶν μικρῶν κολυμβίδων  τὰ   λοιπὰ νήτταις εἰσὶ παραπλήσιοι. (Ἡ
[9, 378]   καὶ τὰς δυνάμεις κατέχοντα καὶ  τὰ   μαθήματα ἅπαντ´ ἐφεξῆς εἰδόθ´, ἕτερόν
[9, 402]   Ἀπολλόδωρον ἐπιστολῇ γράφει οὕτως· ~(Ἵνα  τὰ   μὲν αἴγεια τοῖς παισί, τὰ
[9, 387]   καὶ τοῖς ὄρνισι τοιαύτη διαφορά·  τὰ   μὲν γὰρ βαρέα καὶ μὴ
[9, 375]   ἡλικιῶν φησι· (Τῶν δὲ συῶν  τὰ   μὲν ἤδη συμπεπηγότα δέλφακες, τὰ
[9, 378]   εὔκαιρον αὐτῶν ἐστι τῶν ὄψων  τὰ   μὲν θερμὰ παραθεῖναι, τὰ δ´
[9, 410]   κἀκεῖθι συγκυβεύειν τῇ Δήμητρι, καὶ  τὰ   μὲν νικᾶν αὐτήν, (τὰ δὲ
[9, 384]   πᾶσιν ἧκ´ ὄρχεις φέρων (πολλούς.  Τὰ   μὲν οὖν γύναια τἄλλ´ ἠκκίζετο,
[9, 403]   δ´ αὐτοὺς Σικελιώτης Λάβδακος. (Οὗτοι  τὰ   μὲν παλαιὰ καὶ θρυλούμενα ἀρτύματ´
[9, 382]   αὐτῶν, προβάτιον δ´. Οὔκουν, ἔφη,  τὰ   μῆλα πρόβατα; Μῆλα πρόβατ´; Οὐ
[9, 373]   καὶ τὰ χοιρίδια τέθνηκε καὶ  τὰ   μίκρ´ ὀρνίθια. Ἀναξανδρίδης· Ὀχευομένους δὲ
[9, 368]   καὶ παντοδαπῶν ἐπιφερομένων ἡμεῖς ἐπισημανούμεθα  τὰ   μνήμης ἄξια. ~Καὶ γὰρ ὀρνίθων
[9, 382]   ποῦ τῶν χθὲς μὲν δαιτυμόνων,  τὰ   νῦν δ´ ἑστιατόρων; Ἔπειτ´ ἄλλος
[9, 395]   ῥύγχος ὀξὺ ἔχει σκέπον τε  τὰ   ὄμματα, τὰ δὲ πολλὰ καταδύεται.
[9, 393]   περὶ τῶν κολοιῶν δὲ καλουμένων  τὰ   ὅμοια ἱστορεῖ ἐν τούτοις· (Καὶ
[9, 383]   περί τε τὰς ἱστορίας καὶ  τὰ   ὀνόματα. Λέγουσι γοῦν αὐτῶν οἱ
[9, 393]   ποιήσας ταῦτα τὰ ἔπη πάντα  τὰ   ὄρνεα ἀνθρώπους ἱστορεῖ πρότερον γεγονέναι.
[9, 402]   μᾶλλον τῇ φάρυγγι, ὥσπερ  τὰ   παρὰ Ἀντιφάνει μὲν ἐν Ἀκεστρίᾳ·
[9, 376]   προτελὴς αὐτοῖς θυσία νενόμισται.  Τὰ   παραπλήσια ἱστορεῖ καὶ Νεάνθης
[9, 385]   καὶ κόττανα ἡμᾶς καὶ λέπιδιν,  τὰ   πάτριά μου νόμιμα βρώματα, ὀνομάζειν
[9, 387]   ἐστὶ πέρδικος, ὅλος δὲ κατάγραφος  τὰ   περὶ τὸν νῶτον, κεραμεοῦς τὴν
[9, 406]   κατὰ τὸν Τίμωνος Πρόδικον λέξω  τὰ   περὶ τοῦ Ἡγήμονος. Χαμαιλέων
[9, 392]   Δίδυμος, ὠνομασμένη. Σχεδὸν γὰρ  τὰ   πλεῖστα τῶν ὀρνέων ἀπὸ τῆς
[9, 405]   οὕτως ὡς λέγων τι χρήσιμον.  Τὰ   πολλὰ δ´ ἠγνόηκε κοὐδὲ ἓν
[9, 379]   δεύτεροι σοφοί. (Ἐγὼ δ´ ὁρῶν  τὰ   πολλὰ προκατειλημμένα εὗρον τὸ κλέπτειν
[9, 382]   Σώκρατες. Διεξήρχοντό τε τοῦ διαλόγου  τὰ   πολλὰ τὸν τρόπον τοῦτον, ὡς
[9, 384]   μνήμης ἠξίωται παρὰ τοῖς ἀρχαίοις  τὰ   πολυτελῆ ταῦτα τῶν χηνῶν ἥπατα.
[9, 380]   Προάγωνι· Τί οὐκ ἐκέλευσας παραφέρειν  τὰ   ποτήρια; (Σώφρων δ´ ἐν γυναικείοις
[9, 381]   καὶ προεψήσας μετὰ πολλοῦ πιπέρεως  τὰ   προειρημένα χναυμάτια ἔβυσα διὰ τοῦ
[9, 367]   παριστᾷ λέγοντα· ~(Κἄβλεπε σίναπυ καὶ  τὰ   πρόσωπ´ ἀνέσπασε, καθά φησι Σέλευκος
[9, 397]   πτερύγων ἀποτέμῃ, τὸ κάλλος ἀφαιρήσεται·  τὰ   πτερὰ γὰρ αὐτῶν τὸ κάλλος
[9, 395]   τε καὶ ἐλάττονα τῇ συμμετρίᾳ  τὰ   ῥύγχη. δὲ μικρὰ κολυμβίς,
[9, 389]   προελθὼν τῆς νεοττιᾶς κυλινδεῖται παρὰ  τὰ   σκέλη τοῦ θηρεύοντος, ἐλπίδα ἐμποιῶν
[9, 396]   τὸ ἐντίθεσθαι τὰς θηλὰς εἰς  τὰ   στόματα τὰ βρέφη, καὶ
[9, 377]   τῷ κενῷ χώραν δίδου, καὶ  τὰ   στόμια γίνωσκε τῶν κεκλημένων. Ὥσπερ
[9, 378]   Τί οὖν ἔτι σοι δίειμι  τὰ   στρατηγικὰ ἔχω γε τὸν μάγειρον.
[9, 378]   λόγους· ἐπὶ πᾶσι τούτοις ἔλεγε  τὰ   στρατηγικά. Πρὸ τῆς τέχνης ἔσπευδε
[9, 373]   δ´ εἴρηκεν Ἀριστοφάνης ἐν Δηλίᾳ  τὰ   σύγκοπτα λάχανα, κνιστὰ στέμφυλα)
[9, 391]   τὰς δὲ θηλείας αὐτῶν ἀσθενεστέρας  τά   τ´ ἄλλα εἶναι καὶ τὸ
[9, 387]   ὄψιν, ~δείσαντες ἑαυτοὺς παραμυθούμενοι λέγουσι  τά   τ´ ἄλλα (καὶ τάδε· Ὁδὶ
[9, 371]   φησι· Φύλλων δ´ ὅσς´ ἄσπαρτα  τά   τ´ ἐρρίζωται ἀρούραις (χείματος ἠδ´
[9, 375]   Ἔνθεν τὸ Ὁμηρικὸν σαφὲς γίνεται·  Τά   τε δμώεσσι πάρεστι χοίρε´, ἀτὰρ
[9, 401]   οὐ μακρὰν τῆς γῆς κατὰ  τὰ   τελευταῖς μέρη τῆς Δικαιαρχείας ὑπ´
[9, 371]   τινι ὡς κακῶς λέγοντι καὶ  Τὰ   τεῦτλα τευτλίδας καλῶν Εὔδημος δ´
[9, 381]   Λαρήνσιος Καὶ πόσῳ κάλλιον, ἔφη,  τὰ   τοιαῦτα ἐκμανθάνειν τοὺς μαγείρους
[9, 409]   Ἰδιοφυέσιν. Ἐν δὲ ταῖς πλαγίοις  τὰ   τοιαῦτα ἐπὶ τῆς αὐτῆς συλλαβῆς
[9, 375]   Ἔφασάν τε τὸν βασιλέα Εὐμένη  τὰ   τοιαῦτα ἐπιμελῶς ὠνεῖσθαι παρ´ αὐτῶν,
[9, 396]   εἴπῃς ὅπου καὶ σὺ εὗρες  τὰ   τοιαῦτα κρεᾴδια. Οὐ μὴ γὰρ
[9, 372]   οὖσαι τῶν συντεθειμένων ὑπὸ τῶν  τὰ   τοιαῦτα μαγγανεύειν εἰδότων ὀψαρτυτῶν. Ἐζήτει
[9, 378]   ἡδονήν. μὲν οὖν κατέχων  τὰ   τοιαῦτα τὴν ὥραν ἰδὼν τούτων
[9, 404]   περίδειπνον τοῦ βίου λαμπρὸν ποιῶ.  Τὰ   τῶν γερόντων στόματα διαφορὰν ἔχει,
[9, 391]   ἐκείνων ἐπιτηδεύειν προαίρεσιν. Πάντα δὲ  τὰ   τῶν ζῴων εὔγλωττα καὶ διηρθρωμένα
[9, 404]   νωθρότερα πολλῷ δ´ ἐστὶν  τὰ   τῶν νέων. (Σίναπυ παρατίθημι τούτοις
[9, 392]   ἐστι τοῦ ἄρρενος οὐκ ἔχων  τὰ   ὑπὸ τῷ γενείῳ μέλανα. Ἀνατμηθεὶς
[9, 399]   Ἐν δὲ Σειρῆσιν ὑπήτρια καλεῖ  τὰ   ὑπογάστρια λέγων οὕτως· Θύννων τε
[9, 402]   γὰρ τῶν ἁδρῶν ταῦτ´ ἐσθίων  τὰ   φαῦλ´ ἀνέχομαι. Ἐν δὲ Κύκλωπί
[9, 410]   τίμια (καγγόνων) κόσμον λέγει κεφαλῆς  τὰ   χειρόμακτρα, ὡς καὶ Ἑκαταῖος δηλοῖ
[9, 410]   εὐθὺς ἀποκαθαίρῃ τὴν χεῖρα εἰς  τὰ   χειρόμακτρα, ὡς πάνυ ἀχθόμενος ὅτι
[9, 373]   Αἱ δ´ ἀλεκτρυόνες ἅπασαι καὶ  τὰ   χοιρίδια τέθνηκε καὶ τὰ μίκρ´
[9, 376]   μήτρας τόμους καὶ τῶν ᾠῶν  τὰ   χρυσᾶ, ἔτι δὲ ὀρνίθων γαστέρες
[9, 406]   σφόδρα ἐξινιασθέντας καὶ τῶν ᾠῶν  τὰ   χρυσᾶ, μεθ´ ἔλαιον, γάρον,
[9, 389]   ἔτι δὲ ἀφροδισιαστικόν. Διὸ καὶ  τὰ   ᾠὰ τῆς θηλείας συντρίβει, ἵνα
[9, 387]   συνθήκας ἂν μὴ αὔριον ἀποδῷς  τὰ   ὡμολογημένα, οὐκ ἐξαπατήσεως δημοσίᾳ σε
[9, 390]   δὲ νυκτερινός. Ἔχει τε περὶ  τὰ   ὦτα πτερύγια, διὸ καὶ ὦτος
[9, 382]   δ´. Οὔκουν, ἔφη, τὰ μῆλα  πρόβατα;   Μῆλα πρόβατ´; Οὐ μανθάνω τούτων
[9, 408]   λέγουσιν, ὡς Λυσίας ἐν τῷ  κατὰ   Ἀλκιβιάδου λέγων οὕτως· Τοῖς χρυσοῖς
[9, 394]   πτύοις πεπλεγμένην. Κἀν Φιλοκτήτῃ δὲ  κατὰ   γενικὴν κλίσιν φαβῶν εἴρηκεν.
[9, 400]   βρῶσιν. Γίνεται δὲ τὸ πλεῖον  κατὰ   γῆς. ~(Μνημονεύει δ´ αὐτῶν καὶ
[9, 371]   εʹ περὶ φυτῶν γράφει οὕτως·  (Κατὰ   δὲ τὴν αὐτοῦ τοῦ σπέρματος
[9, 376]   μέν ἐστιν ὀπτός, ἑφθὸς δὲ  κατὰ   θάτερα. (Ἔτ´ οὖν ἡμῶν ἀναζητούντων
[9, 393]   γυνὴ διάσημος, ὄνομα Γεράνα. Αὕτη  κατὰ   θεὸν τιμωμένη πρὸς τῶν πολιτῶν
[9, 392]   τῶν κοσσύφων καὶ φαλαρίδων, ἀπολευκαινομένων  κατὰ   καιρούς. Ἠλεῖοι δὲ καλοῦσι τοὺς
[9, 390]   ταῖς ἐρημίαις ᾀδόντων ὀρνίθων· ὧν  κατὰ   μίμησιν λαβεῖν στάσιν τὴν μουσικήν.
[9, 384]   ἐνὶ οἴκῳ. Καί· Χῆνές μοι  κατὰ   οἶκον ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν ἐξ
[9, 397]   τὸν Πυριλάμπους καὶ πολλοὺς παραγίνεσθαι  κατὰ   πόθον τῆς τῶν ὀρνίθων θέας
[9, 391]   αὐτῶν ἐπιτηδειότατος ὀρχεῖται στὰς  κατὰ   πρόσωπον αὐτῶν, καὶ τὰ ζῷα
[9, 401]   ἐστιν οὐ μακρὰν τῆς γῆς  κατὰ   τὰ τελευταῖς μέρη τῆς Δικαιαρχείας
[9, 398]   Τοῖς δὲ πρώτοις τῶν φωνηέντων  κατὰ   τὰς ἁπλᾶς τῶν ὀνομάτων ἐκφορὰς
[9, 388]   πορφυρίωνά φησι τὸν ὄρνιν διαιτώμενον  κατὰ   τὰς οἰκίας τὰς ὑπάνδρους τῶν
[9, 387]   πυρέσσοντες περιφερομένους εἶδον. Σὺ δὲ  κατὰ   τὰς συνθήκας ἂν μὴ αὔριον
[9, 402]   ἀρνός, φίλτατε. (Τῶν δ´ αἰγιδίων  κατὰ   ταὔθ´ μὴ τυρὸν ποιεῖ,
[9, 369]   ἐμφερὴς γάρ ἐστι σελίνῳ καὶ  κατὰ   τὴν ἄλλην πύκνωσιν. Θεόφραστος δὲ
[9, 400]   δ´ Δελφὸς ἐν ὑπομνήμασι  Κατὰ   τὴν Ἀντιγόνου τοῦ Γονατᾶ φησιν
[9, 400]   καὶ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν καὶ  κατὰ   τὴν βρῶσιν. Γίνεται δὲ τὸ
[9, 400]   τις, μεγάλην ἔχει διαφορὰν καὶ  κατὰ   τὴν ἐπιφάνειαν καὶ κατὰ τὴν
[9, 402]   τῶν ἀπὸ τῆς νέας Ἀκαδημείας  κατὰ   τὴν θεωρίαν ὢν Θηβαῖόν τινα
[9, 388]   φησι τὸν ὄρνιν καὶ τῶν  κατὰ   τὴν Λιβύην θεῶν ἱερόν. ΠΟΡΦΥΡΙΣ.
[9, 384]   δὲ ἡπάτων (περισπούδαστα δὲ ταῦτα  κατὰ   τὴν Ῥώμην) μνημονεύει Εὔβουλος ἐν
[9, 398]   τοιαύτη δασύτης, μήποτ´ ἀλόγως  κατὰ   τὴν τελευτῶσαν συλλαβὴν ταὼς
[9, 400]   δ´ οἳ καὶ ταῦτ´ ἀλόγως  κατὰ   τὴν τελευτῶσαν συλλαβὴν περισπωμένως προφέρονται.
[9, 404]   βιβλία ἔχοντα καὶ ζητοῦντα τὰ  κατὰ   τὴν τέχνην, (οὐθὲν Διοδώρου διαφέροντ´
[9, 388]   λιμὸς ἐγένετο καὶ πολλοὶ τῶν  κατὰ   τὴν χώραν ἀπώλλυντο, οὐ διέλιπον
[9, 370]   ὅρκος· καὶ οὐ παράδοξον εἰ  κατὰ   τῆς κράμβης τινὲς ὤμνυον, ὁπότε
[9, 370]   τῆς στοᾶς κτίστωρ μιμούμενος τὸν  κατὰ   τῆς κυνὸς ὅρκον Σωκράτους καὶ
[9, 389]   τοῦ κρατιστεύσαντος. Γίνεται δὲ τοῦτο  κατά   τινα ὥραν τοῦ ἔτους, ὡς
[9, 401]   δοκεῖ, ἀποκρίνασθέ μοι τίς μνημονεύει  κατὰ   τὸ σύνθετον ὁμοίως ἡμῖν συάγρου
[9, 386]   γάρ, ὡς ἔοικε, μετ´ ἐμοῦ  κατὰ   τὸν Ἄλεξιν οὐδενὸς ἐμψύχου μεταλαμβάνεις,
[9, 366]   πλήρεις οἱ κυνικοί, παρ´ οἷς  κατὰ   τὸν Ἀντιφάνην, λέγει δ´ ἐν
[9, 401]   τῇ ἱστορίᾳ· Καὶἡμεῖς εἴδομεν πολλοὺς  κατὰ   τὸν ἀπὸ Δικαιαρχείας πλοῦν ἐπὶ
[9, 383]   τέχνη. Ἐγὼ δ´ ὑμῖν,  κατὰ   τὸν ἥδιστον Δίφιλον, Παρατίθημ´ ὁλοσχερῆ
[9, 406]   καὶ λίθοις τις ὑμῶν βεβλήσεται,  κατὰ   τὸν Θάσιον Ἡγήμονα. Καὶ
[9, 405]   ταύτης τῆς τέχνης εἴργασμ´ ἐγώ,  κατὰ   τὸν κωμικὸν Δημήτριον, ὃς ἐν
[9, 398]   Ἀλλὰ κἀγώ, φησὶν Λαρήνσιος,  κατὰ   τὸν πάντα ἄριστον Οὐλπιανὸν προτείνω
[9, 367]   ἤδη σιωπήσας· (Πολλοῖς δ´ ἀντιλέγειν  Κατὰ   τὸν Πάριον Εὔηνον Ἔθος περὶ
[9, 406]   Δημόκριτος, οὐκ ὢν Λαβάργυρος ὡρολογητὴς  κατὰ   τὸν Τίμωνος Πρόδικον λέξω τὰ
[9, 405]   πολλὰ περὶ μαγειρικῆς εἰρημέν´ ἐστί  κατὰ   τοὺς Ἡγησίππου Ἀδελφούς· σὺ οὖν
[9, 404]   τοῦτ´ ἐπιβλέψῃ μόνον, τοὔψον ποιῆσαι  κατὰ   τρόπον πῶς δεῖ, τίνα τρόπον
[9, 409]   οὕτως· Καὶ τότε περιπατήσεις κἀπονίψει  κατὰ   τρόπον (τὰς χεῖρας εὐώδη λαβὼν
[9, 409]   Σώφρων ἐν γυναικείοις· Τάλαινα Κοικόα,  κατὰ   χειρὸς δοῦσα ἀπόδος πόχ´ ἁμῖν
[9, 410]   ὅτι πρὶν φαγεῖν (οἱ Ἀττικοὶ  κατὰ   χειρὸς ἔλεγον, μετὰ δὲ τὸ
[9, 410]   ὅτι καὶ μετὰ τὸ δειπνῆσαι  κατὰ   χειρὸς ἔλεγον, οὐχ ὡς Ἀριστοφάνης
[9, 410]   τῷ χερνίβῳ ῥάναντα παῖδα διδόντα  κατὰ   χειρὸς Ἡρακλεῖ ὕδωρ, ὃν ἀπέκτεινεν
[9, 408]   εἰδότας τὴν διαφορὰν τοῦ τε  κατὰ   χειρὸς καὶ τοῦ ἀπονίψασθαι. Παρὰ
[9, 410]   ἄνδρα καὶ Βοιώτιον. Τὸ γοῦν  κατὰ   χειρὸς περιέγραψ´, εἴπας ὅτι μετὰ
[9, 410]   περὶ τῆς διαφορᾶς λέγει τοῦ  κατὰ   χειρὸς πρὸς τὸ νίψασθαι. (Δημόνικος
[9, 408]   πρὸ ἀρίστου καὶ δείπνου λέγεσθαι  κατὰ   χειρὸς, τὸ δὲ μετὰ ταῦτα
[9, 408]   χαλκίοι. (Ἡ πλείων δὲ χρῆσις  κατὰ   χειρὸς ὕδωρ εἴωθε λέγειν, ὡς
[9, 410]   Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς· Φέρε, παῖ, ταχέως  κατὰ   χειρὸς ὕδωρ, παράπεμπε τὸ χειρόμακτρον.
[9, 410]   Ἀχελωνίῳ τὸ πρὸ τοῦ δείπνου  κατὰ   χειρός φησι διὰ τούτων· Ἐσπουδάκει
[9, 408]   τοῦτο. Φιλύλλιος δὲ ἐν Αὔγῃ  κατὰ   χειρῶν εἴρηκεν οὕτως· Καὶ δὴ
[9, 408]   τὰς τραπέζας, εἶτα παρακορῆσαι, ἔπειτα  κατὰ   χειρῶν ἑκάστῃ καὶ μύρον τι
[9, 408]   οὖν πολλάκις λεγομένων ὕδωρ ἐφέρετο  κατὰ   χειρῶν. Καὶ πάλιν Οὐλπιανὸς
[9, 408]   δοῦναι. Μένανδρος Ὑδρίᾳ· (Οἳ δὲ  κατὰ   χειρῶν λαβόντες περιμένουσι φίλτατοι. Ἀριστοφάνης
[9, 409]   Ἔπειτα δὲ παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν  κατὰ   χειρῶν, σμήμασιν ἰρινομίκτοις χλιεροθαλπὲς ὕδωρ
[9, 375]   ἀμνὴν οὐδὲ τυροῦ γεύεσθαι. Καὶ  κατὰ   χρόνον δέ τινα ἐκλιπόντων τῶν
[9, 374]   μὴ τυχὼν νίκης καὶ ἄλλα  δράματα   τῶν ὁμοίων τοῦ αὐτοῦ. Καὶ
[9, 370]   νῦν· ἄρτοι, σκόροδα, τυρός, πλακοῦντες,  πράγματα   ἐλευθέρι´, οὐ τάριχος οὐδ´ ἡδύσμασιν
[9, 391]   ἐπὶ μολυβδοφανεῖ τῷ χρώματι ὑπόλευκα  στίγματα   ἔχει δύο τε ἀπὸ τῶν
[9, 378]   τὰς δυνάμεις κατέχοντα καὶ τὰ  μαθήματα   ἅπαντ´ ἐφεξῆς εἰδόθ´, ἕτερόν σοι
[9, 367]   πῶς ἐγὼ Σθενέλου φάγοιμ´ ἂν  ῥήματα;   εἰς ὄξος ἐμβαπτόμενος λευκοὺς
[9, 382]   ὅς´ ἂν λέγῃ συνίημι· καινὰ  ῥήματα   πεπορισμένος πάρεστιν. ὡς εἰσῆλθε γάρ,
[9, 383]   χέρνιβα. Παρῆν. Ἔθυεν, ἔλεγεν ἄλλα  ῥήματα   τοιαῦθ´ μὰ τὴν Γῆν
[9, 409]   τε λαμπρὰ σινδονυφῆ, δίδοσαν δὲ  χρίματά   τ´ ἀμβροσίοδμα καὶ στεφάνους ἰοθαλέας.
[9, 368]   Προσῆγεν αὐτῷ παροψίδας καὶ παντοδαπὰ  ἐμβάμματα   καὶ βρώματα. (Καὶ παρὰ τῷ
[9, 404]   πάτερ, διδάσκαλος. Καὐτὸς φιλοσοφῶ καταλιπεῖν  συγγράμματα   σπεύδων ἐμαυτοῦ καινὰ τῆς τέχνης.
[9, 409]   ἦμεν ἠριστηκότες, περιεῖλε τὰς τραπέζας,  νίμματα   ἐπέχει τις, ἀπενιζόμεθα, τοὺς στεφάνους
[9, 409]   ἐπεγχέοντες τόσσον ὅσον τις ἔχρῃζ´,  ἐκτρίμματά   τε λαμπρὰ σινδονυφῆ, δίδοσαν δὲ
[9, 395]   ὀξὺ ἔχει σκέπον τε τὰ  ὄμματα,   τὰ δὲ πολλὰ καταδύεται. Ἔστι
[9, 383]   τε τὰς ἱστορίας καὶ τὰ  ὀνόματα.   Λέγουσι γοῦν αὐτῶν οἱ λογιώτατοι
[9, 404]   λαμπρὸν ποιῶ. Τὰ τῶν γερόντων  στόματα   διαφορὰν ἔχει, νωθρότερα πολλῷ δ´
[9, 396]   ἐντίθεσθαι τὰς θηλὰς εἰς τὰ  στόματα   τὰ βρέφη, καὶ τιτθὸς
[9, 370]   δ´ ἐν Ἀπλήστῳ· Ἥκει φερόμεν´  αὐτόματα   πάντα τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά, σπλαγχνίδια
[9, 408]   χειρόνιβα διὰ τούτων· Κιθάρα, τρίποδες,  ἅρματα,   τράπεζαι χαλκίαι, χειρόνιβα, λοιβάσια, λέβητες
[9, 366]   σίνηπυ. Ἐν δὲ τοῖς Γεωργικοῖς·  Σπέρματά   τ´ ἐνδάκνοντα σινήπυος. Καὶ πάλιν·
[9, 368]   μοι παροψίδων κάθεφθα καὶ κνισηρὰ  παραφλογίσματα.   Σωτάδης δ´ κωμικὸς Παραλυτρουμένῳ·
[9, 399]   εἰσὶν διὰ παντὸς σκευασίαι, γλοιῶν  καταχύσματα   καὶ κατάτυρα καὶ κατέλαια λίαν,
[9, 380]   κεῖται τὸ παραφέρειν. Τὰ γὰρ  γεύματα   ἐγὼ οἶδα μόνος. Καὶ
[9, 380]   ὄνων ἵππων τε στάσεις καὶ  γεύματα   οἴνων. Ἀντιφάνης δ´ ἐν Διδύμοις·
[9, 396]   Κατακολλωμένῳ· Καὶ πνικτὰ Σικελὰ πατανίων  σωρεύματα.   Ἀριστοφάνης τ´ εἴρηκεν ἐν Σφηξίν·
[9, 399]   ἐπανεστηκυῖαι ψύαι. Τὰ δ´ ἑκατέρωθεν  κοιλώματα   λέγουσι κύβους γαλλιας. Κλέαρχος δ´
[9, 368]   παροψίδας καὶ παντοδαπὰ ἐμβάμματα καὶ  βρώματα.   (Καὶ παρὰ τῷ τὸν Χείρωνα
[9, 385]   λέπιδιν, τὰ πάτριά μου νόμιμα  βρώματα,   ὀνομάζειν μέλλετε Καὶ ὃς Τιμοκλῆς,
[9, 378]   ὄψα, φασί, πάντα καὶ τὰ  βρώματα   σχεδὸν (ἐν τῇ περιφορᾷ τῆς
[9, 404]   οὐ ταὐτὰ προσάγω πᾶσιν ἀεὶ  βρώματα,   τεταγμέν´ εὐθύς ἐστί μοι πρὸς
[9, 400]   ὑπομνήμασι Κατὰ τὴν Ἀντιγόνου τοῦ  Γονατᾶ   φησιν βασιλείαν τοσοῦτον πλῆθος γενέσθαι
[9, 389]   θηρεύοντος, ἐλπίδα ἐμποιῶν τοῦ συλληφθήσεσθαι,  ἐξαπατᾷ   τε ἕως ἂν ἀποπτῶσιν οἱ
[9, 401]   Βισαλτίαν φησὶ λαγωοὺς γίγνεσθαι δύο  ἥπατα   ἔχοντας. ΣΥΟΣ δὲ ἀγρίου ἐπεισενεχθέντος,
[9, 384]   τὰ πολυτελῆ ταῦτα τῶν χηνῶν  ἥπατα.   ὅτι γὰρ χηνοβοσκοὺς οἴδασι μάρτυς
[9, 406]   σωμάτιον πᾶν ἑστιάσῃς. Ῥόδα τὰ  εὐοσμότατα   ἐν ἴγδει τρίψας ἐπέβαλον ἐγκεφάλους
[9, 409]   προφέρεσθαι. Τὰ γὰρ τοιάδε ῥηματικὰ  σύνθετα   εἰς ψ> λήγοντα γεγονότα παρὰ
[9, 402]   οὓς ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺς ἵππους  μελετᾷ   Φείδων καὶ καταβαίνειν· οἶσθ´ οὓς
[9, 410]   δ´ ἐν τῇ βʹ φησί·  Μετὰ   δὲ ταῦτα ἔλεγον τοῦτον τὸν
[9, 384]   Δί´ οὐχὶ κατέλιπον λέγω οὐδέν.  Μετὰ   δὲ ταῦτα καλούμενος κρεωκάκκαβος.
[9, 410]   (οἱ Ἀττικοὶ κατὰ χειρὸς ἔλεγον,  μετὰ   δὲ τὸ δειπνῆσαι ἀπονίψασθαι. Σοφοκλῆς
[9, 410]   κατὰ χειρὸς περιέγραψ´, εἴπας ὅτι  μετὰ   δεῖπνον αὐτῷ τοῦτο γίνεται λαβεῖν.
[9, 403]   νήττης, κίττης, πέρδικος, ἀλωπεκίου. Καὶ  μετὰ   δεῖπνον θαυμαστὸν ὅς´ ἔστ´ ἀγαθῶν
[9, 395]   νήχεσθαι καὶ κολυμβᾶν εἴρηται, μνημονεύει  μετὰ   καὶ ἄλλων λιμναίων πολλῶν Ἀριστοφάνης
[9, 371]   μετρίως· ἐκζεστὸν δὲ καὶ λαμβανόμενον  μετὰ   νάπυος λεπτυντικώτερον εἶναι καὶ ἑλμίνθων
[9, 366]   ὀξυβάφῳ ποτηρίῳ. Ὁρῶ δὲ καὶ  μετὰ   ὄξους ἀναμεμιγμένον γάρον. Οἶδα δὲ
[9, 385]   ἄλλου ἥδιστα γεγονέναι καὶ τὸν  μετὰ   ὀξυλιπάρου ἀλεκτρυόνα (ὁ φιλεπιτιμητὴς Οὐλπιανὸς
[9, 376]   σαρκῶν εἰς λεπτὰ κατακνιζόμενα καὶ  μετὰ   πεπερίδων συμπλαττόμενα· ἰσίκια γὰρ Ὀνομάζειν
[9, 381]   πάλιν οἴνῳ διέβρεξα καὶ προεψήσας  μετὰ   πολλοῦ πιπέρεως τὰ προειρημένα χναυμάτια
[9, 378]   Ἐδίδασκεν ἡμᾶς πρῶτον ἀστρολογεῖν ἔπειτα  μετὰ   ταῦτ´ εὐθὺς ἀρχιτεκτονεῖν. Περὶ φύσεως
[9, 408]   λέγεσθαι κατὰ χειρὸς, τὸ δὲ  μετὰ   ταῦτα ἀπονίψασθαι. ~Ἔοικε δ´
[9, 369]   σοι καὶ περὶ τῶν ἄλλων  μετὰ   ταῦτα διηγήσομαι. ΓΟΓΓΥΛΙΔΕΣ. Ταύτας Ἀπολλᾶς
[9, 406]   διεχύθη ἀπὸ τῶν ῥόδων εὐωδία.  Μετὰ   ταῦτα περιενεχθεισῶν ὀρνίθων τε ὀπτῶν
[9, 381]   ζωμὸν εὖ πάνυ πεποιημένον. Καὶ  μετὰ   ταῦτα περιέπλασα τοῦ χοίρου τὴν
[9, 381]   πολλοῦ αἵματος πάντα τὰ ἐντοσθίδια  μετὰ   τῆς ἐξαιρέσεως (εἴρηται γὰρ καὶ
[9, 410]   τὸ αἷμα τοῦ καθαιρομένου καὶ  μετὰ   τὸ ἀπόνιμμα ἀνακινήσας εἰς ταὐτὸ
[9, 410]   χειρόμακτρον. Σημειωτέον δὲ ὅτι καὶ  μετὰ   τὸ δειπνῆσαι κατὰ χειρὸς ἔλεγον,
[9, 400]   ἐν Δαναίσιν Ἀριστοφάνης ὀξυτόνως καὶ  μετὰ   τοῦ ν> λέγει· Λύσας ἴσως
[9, 407]   ἐν μὲν δράματι Λήθῃ φησί·  Μετὰ   τοῦτον αὐτῷ Τηλέμαχος συνετύγχανε. καὶ
[9, 366]   Ὁρῶ γὰρ ἐν παροψίσι περιφερόμενον  μετὰ   τῶν κωλεῶν. Οἶδα γὰρ καὶ
[9, 402]   τοῖς παισί, τὰ δὲ συάγρεια  μετὰ   τῶν φίλων αὐτὸς ἔχῃς. Καὶ
[9, 395]   εὐωχοῦνται, οἱ δὲ λοιποὶ κροταλίζουσιν  μετὰ   χαρᾶς, ὄζει τε πᾶς
[9, 397]   ταὧς; Καὶ πάλιν ὄρνις  δῆτα.   Τίς ποτ´ ἐστίν; Οὐ δήπου
[9, 376]   λέγων πρὸς τοὺς μαθητὰς τάδε·  Μαθητὰ   Λεύκων οἵ τε συνδιάκονοι ὑμεῖς·
[9, 383]   ὀβελούς, ὥστε με τῶν τοῦ  Φιλητᾶ   λαμβάνοντα βιβλίων σκοπεῖν ἕκαστα τί
[9, 367]   ἔβλεπεν. Καὶ τὰ εἰς  Μάγνητα   ἀναφερόμενα ποιήσας ἐν Διονύσῳ πρώτῳ·
[9, 402]   δ´ ὕεια καὶ ἄρνεια κρέα  ἀδιαπόνητα   ταῖς ἕξεσιν ὑπάρχοντα ῥᾷστα φθείρεται
[9, 369]   τὴν ὀνομασίαν ἔχει διὰ τὴν  οὐλότητα·   ἐμφερὴς γάρ ἐστι σελίνῳ καὶ
[9, 392]   τεκμαιρόμενος ἐκ τῆς χρόας τὴν  πιθανότητα·   ἀλλάττεσθαι γὰρ ὡς τῶν κοσσύφων
[9, 387]   βάρος καὶ τὴν τῶν πτερῶν  βραχύτητα.   ~(Ἐστὶ δὲ κονιστικὸς πολύτεκνός τε
[9, 400]   καὶ τοὺς Εἵλωτας ποιήσας.  Εἶτά   ἐστι τὸ μὲν Ἰακὸν λαγός·
[9, 387]   τῶν ὀρνίθων τούτων οὕτως γράφει·  Εἶτα   ἐφέροντο ἐν ἀγγείοις ψιττακοὶ καὶ
[9, 383]   λεκάνην τιν´ ἐγχέας ψυχρόν, ξυνιεῖς,  εἶτα   θερμὴν τὴν χύτραν εἰς τοὔξος
[9, 407]   ἀθλίως πρῶτα μὲν σκληρῶς καθεῦδον,  εἶτα   Θούδιππος βδέων παντελῶς ἔπνιξεν ἡμᾶς,
[9, 389]   ἕως ἂν ἀποπτῶσιν οἱ νεοττοί·  εἶτα   καὶ αὐτὸς ἐξίπταται. Ἐστὶ δὲ
[9, 381]   οἴνῳ πολλάκις ἐκρέμασα ἐκ ποδῶν.  Εἶτα   πάλιν οἴνῳ διέβρεξα καὶ προεψήσας
[9, 408]   ὥρα ´στὶν ἤδη τὰς τραπέζας,  εἶτα   παρακορῆσαι, ἔπειτα κατὰ χειρῶν ἑκάστῃ
[9, 380]   Ἄλεξις Παμφίλῃ· Παρέθηκε τὴν τράπεζαν,  εἶτα   παραφέρων ἀγαθῶν ἁμάξας Περὶ δὲ
[9, 388]   ἐπιτήδειον· μεθ´ κονισάμενος λούεται,  εἶτα   τρέφεται. Ἀριστοτέλης δὲ σχιδανόποδά φησιν
[9, 385]   ἀναφωνήσαντος· (ἀλλ´, ´γαθέ, δειπνῶμεν,  κἄπειτά   με πᾶνἐπερωτᾶν τι ἂν
[9, 392]   {Β. Ἔγωγε μίκρ´ ἄττ´ ὀρτύγια.  Κἄπειτα   τί; Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀγροίκῳ
[9, 410]   περὶ τῆς τῶν ἱκετῶν καθάρσεως·  (Ἔπειτα   ἀπονιψάμενος αὐτὸς καὶ οἱ ἄλλοι
[9, 381]   ὦμον σφαγὴν βραχεῖαν καὶ ἐπέδειξεν.  (Ἔπειτα   ἀπορρεύσαντος τοῦ πολλοῦ αἵματος πάντα
[9, 410]   οἷς χρὴ καὶ οἷς θέμις.  Ἔπειτα   αὖθις μύρον κατάχεε. Παρέθετο ταῦτα
[9, 409]   ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ φησίν·  Ἔπειτα   δὲ παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ
[9, 408]   ἤδη τὰς τραπέζας, εἶτα παρακορῆσαι,  ἔπειτα   κατὰ χειρῶν ἑκάστῃ καὶ μύρον
[9, 372]   νιφομένους σύκων ὁμοῦ τε μύρτων·  ἔπειτα   κολοκύντας ὁμοῦ ταῖς γογγυλίσιν ἀροῦσιν,
[9, 378]   ἦν. Ἐδίδασκεν ἡμᾶς πρῶτον ἀστρολογεῖν  ἔπειτα   μετὰ ταῦτ´ εὐθὺς ἀρχιτεκτονεῖν. Περὶ
[9, 410]   βόθυνον πρὸς ἑσπέραν τοῦ σήματος.  Ἔπειτα   παρὰ τὸν βόθυνον πρὸς ἑσπέραν
[9, 396]   Δηὼ βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον·  ἔπειτα   πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη, χλόην
[9, 383]   δελφάκειον, {ΓΛ. Ἡδύ γε. {Α.  Ἔπειτα   προσκέκαυκε. {ΓΛ. Μηδὲν φροντίσῃς· ἰάσιμον
[9, 370]   Ἔφιππος γοῦν ἐν Γηρυόνῃ φησίν·  Ἔπειτα   πῶς (οὐ στέφανος οὐδείς ἐστι
[9, 407]   καὶ τοῦτον ἀσπασάμενος ἡδέως πάνυ  ἔπειτα   Χρῆσόν μοι σύ, φησί, τὰς
[9, 387]   δ´ ὀρνίθων τῶν καλουμένων φασιανῶν  φοιτᾷ   τροφῆς χάριν πρὸς τὰς ἐκβολὰς
[9, 381]   ἡψῆσθαι ἀποβαλών τ´ αὐτοῦ τὰ  ἄλφιτα   οὕτω φέρων ὑμῖν παρέθηκα. Τὴν
[9, 373]   Ἀλκμάν πού φησι· Αυσαν δ´  ἄπρακτα   νεάνιδες ὥστ´ ὄρνις ἱέρακος ὑπερπταμένω.
[9, 394]   ὄρνιθος· Σιτουμένην δύστηνον ἀθλίαν φάβα,  μέσακτα   πλευρὰ πρὸς πτύοις πεπλεγμένην. Κἀν
[9, 396]   τοιοῦτον καὶ Εὔβουλος Κατακολλωμένῳ· Καὶ  πνικτὰ   Σικελὰ πατανίων σωρεύματα. Ἀριστοφάνης τ´
[9, 396]   βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον· ἔπειτα  πνικτὰ   τακερὰ μηκάδων μέλη, χλόην καταμπέχοντα
[9, 398]   πολυταλάντῳ πραγματείᾳ (ὀκτακόσια γὰρ εἰληφέναι  τάλαντα   παρ´ Ἀλεξάνδρου τὸν Σταγιρίτην λόγος
[9, 410]   χρύσεον. Τὸν δὲ τῷ χερνίβῳ  ῥάναντα   παῖδα διδόντα κατὰ χειρὸς Ἡρακλεῖ
[9, 378]   δὲ μέσως, τὰ δ´ ὅλως  ἀποψύξαντα,   ταῦτα πάντα ~(ἐν τοῖς στρατηγικοῖσιν
[9, 398]   φησὶν Λαρήνσιος, κατὰ τὸν  πάντα   ἄριστον Οὐλπιανὸν προτείνω τι καὶ
[9, 391]   τὸ τὴν ἐκείνων ἐπιτηδεύειν προαίρεσιν.  Πάντα   δὲ τὰ τῶν ζῴων εὔγλωττα
[9, 378]   τὰ δ´ ὅλως ἀποψύξαντα, ταῦτα  πάντα   ~(ἐν τοῖς στρατηγικοῖσιν ἐξετάζεται μαθήμασιν.
[9, 378]   ζῳδίοις. Τὰ γὰρ ὄψα, φασί,  πάντα   καὶ τὰ βρώματα σχεδὸν (ἐν
[9, 385]   αὐτῷ, ἵνα μηδενὸς μεταλαμβάνῃ, ἀλλὰ  πάντα   λαλῇ, ἔφη· Κρατῖνος ἐν Ὀδυσσεῦσιν
[9, 405]   λέγει. (Μὴ πάντ´ ἄκουε μηδὲ  πάντα   μάνθανε τῶν βιαίων ἔσθ´ ἕνεκα
[9, 405]   δεῖ καὶ τίν´ ἰχθὺν ἀγοράσαι,  πάντα   μὲν λήψει σχεδὸν αἰεὶ γάρ·
[9, 381]   (Ἔπειτα ἀπορρεύσαντος τοῦ πολλοῦ αἵματος  πάντα   τὰ ἐντοσθίδια μετὰ τῆς ἐξαιρέσεως
[9, 393]   ποιήσας ταῦτα τὰ ἔπη  πάντα   τὰ ὄρνεα ἀνθρώπους ἱστορεῖ πρότερον
[9, 370]   ἐν Ἀπλήστῳ· Ἥκει φερόμεν´ αὐτόματα  πάντα   τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά, σπλαγχνίδια πολλά,
[9, 386]   Οὐκ ἐπίστασαι ζῆν· ψυχρά σοι  ἅπαντα   παραθῶ; {Β. Μηδαμῶς. {Α. Ζέοντα
[9, 379]   προοπτήσαντα χλιαίνειν πάλιν, μὴ  προοπτήσαντα   συντελεῖν ταχύ, ἀπεστέρησε τῆς τέχνης
[9, 379]   τῆς τεταγμένης ἀκμῆς, ὥστ´  προοπτήσαντα   χλιαίνειν πάλιν, μὴ προοπτήσαντα
[9, 393]   Ἀλεξανδρεὺς καὶ τὸν Ἀχιλλεῖ  μονομαχήσαντα   Κύκνον φησὶ τραφῆναι ἐν Λευκόφρυι
[9, 391]   ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀλεκτρυόνων τὸν  ἀνατεθέντα   οἱ προόντες ὀχεύουσι μέχρι ἂν
[9, 391]   ἀλλήλους καὶ ἡττήσας τὸν  ἡττηθέντα   διὰ παντὸς ὀχεύει. Ἱστορεῖται δὲ
[9, 389]   Ἀριστοτέλης δέ φησιν ὅτι τὸν  ἡττηθέντα   πάντες ἐν μέρει ὀχεύουσιν. Ὀχεύουσι
[9, 392]   αὐτῷ προσενέγκαντος ὄρτυγα καὶ προσαγαγόντος  ὀσφρανθέντα   ἀναβιῶναι. Ἔχαιρε γάρ, φησί, καὶ
[9, 395]   μεταβαλεῖν τὴν μορφὴν εἰς περιστερὰν  ἐρασθέντα   παρθένου Φθίας ὄνομα ἐν Αἰγίῳ.
[9, 398]   (ἔχαιρον ἔχων ἐχεγγυώτατον μάρτυρα τὸν  χαρίεντα   Ἀριστοφάνη. Ἅμα δὲ ταῦτα λέγοντος
[9, 378]   μὲν θερμὰ παραθεῖναι, τὰ δ´  ἐπανέντα,   τὰ δὲ μέσως, τὰ δ´
[9, 368]   δελφακίων ἁπαλῶν κωλαῖ καὶ χναυμάτια  πτερόεντα.   Ἐν δὲ Πελαργοῖς· Κεφαλάς τ´
[9, 387]   ὀνομάτων καὶ γλωσσῶν Ἐπαίνετον παρατίθεται  λέγοντα   ἐν τῷ Ὀψαρτυτικῷ ὅτι
[9, 366]   τῆς Ἀττικῆς λέξεως Ἀριστοφάνη παριστᾷ  λέγοντα·   ~(Κἄβλεπε σίναπυ καὶ τὰ πρόσωπ´
[9, 382]   μοι διαλέγου. (Ὅμηρον οὐκ οἶσθα  λέγοντα;   Καὶ μάλα ἐξῆν βούλοιτ´,
[9, 383]   δ´ αὐτὸν Ἄλεξις ἐν Λέβητι  λέγοντα   τάδε· Ἧψε, μοὐδόκει, πνικτόν τι
[9, 409]   τοιάδε ῥηματικὰ σύνθετα εἰς ψ>  λήγοντα   γεγονότα παρὰ τὸν παρακείμενον τὴν
[9, 388]   τοὔνομα. Τὰ γὰρ εἰς ας>  λήγοντα   ἐκτεταμένον ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ὅτε
[9, 400]   λέξιν, (ἐπειδὴ τὰ εἰς ος>  λήγοντα   τῶν ὀνομάτων ὁμότονά ἐστι, κἂν
[9, 410]   δὲ τῷ χερνίβῳ ῥάναντα παῖδα  διδόντα   κατὰ χειρὸς Ἡρακλεῖ ὕδωρ, ὃν
[9, 375]   τοιαῦτα ἐπιμελῶς ὠνεῖσθαι παρ´ αὐτῶν,  διδόντα   τοῦ ἑνὸς δραχμὰς τετρακισχιλίας. Αἰσχύλος
[9, 386]   ἅπαντα παραθῶ; {Β. Μηδαμῶς. {Α.  Ζέοντα   δέ; {Β. Ἄπολλον. {Α. Οὐκοῦν
[9, 401]   οἰκίαν τῆς νυκτὸς αὐτῆς καὶ  λέοντα   καὶ λύκον. Διονύσιος δὲ
[9, 393]   ἤρεσεν οἷον ἔχουσι, χέννια τίλλοντες  καλκατιαδεισαλέοντα.   Οὐκ ἀπελείποντο δὲ ἡμῶν τοῦ
[9, 396]   εἴρηκεν· Ἰοστεφάνου γλυκεῖαν ἐδάκρυσαν ψυχὰν  ἀποπνέοντα   γαλαθηνὸν τέκος. Κλέαρχος δ´ ἐν
[9, 399]   λυπείτω δέ σ´ ὁρῶντα ἰχῶρα  στάζοντα   κρεῶν, ἀλλ´ ἔσθιε λάβρως. Αἱ
[9, 377]   εἴ σε λήψομαι νῦν μὴ  κατεσθίοντα   καὶ τοὺς ἄνθρακας, ἀπόλωλας. Εἴσω
[9, 407]   ταῦτά γε ἔφη τε καὶ  παριόντα   Φείδιππον πάλιν τὸν Χαιρεφίλου πόρρωθεν
[9, 389]   δὲ θήλεια τὸν ἄρρενα  προσιόντα   κατασιγάζει. Πολλάκις τε ἐπῳάζουσα ἐξίσταται,
[9, 397]   πρῴην, ἀλλ´ ἔτη πλέον  τριάκοντά   ἐστιν. (Ταὧς δὲ λέγουσιν Ἀθηναῖοι,
[9, 394]   τούτων φάσσα· καὶ γὰρ  τριάκοντα   καὶ τεσσαράκοντα ζῇ ἔτη. Οὐκ
[9, 394]   φάσσα· καὶ γὰρ τριάκοντα καὶ  τεσσαράκοντα   ζῇ ἔτη. Οὐκ ἀπολείπουσι δ´
[9, 376]   ἂν θώρακ´ ἔχῃ φολιδωτὸν  δράκοντα   σεσιδηρωμένον, ἐφάνη Βριάρεως· ἂν τύχῃ
[9, 405]   ὄζον αὔρας Ἀττικῆς. Ἐξ ἀντλίας  ἥκοντα   καὶ γέμοντ´ ἔτι φορτηγικῶν μοι
[9, 395]   Φερεκράτης ἐν Γραυσί φησιν· Ἀπόπεμψον  ἀγγέλλοντα   τὸν περιστερόν. Ἐν δὲ Πετάλῃ·
[9, 383]   ὥστε με τῶν τοῦ Φιλητᾶ  λαμβάνοντα   βιβλίων σκοπεῖν ἕκαστα τί δύναται
[9, 366]   δὲ τοῖς Γεωργικοῖς· Σπέρματά τ´  ἐνδάκνοντα   σινήπυος. Καὶ πάλιν· Κάρδαμ´ ἀνάρρινόν
[9, 391]   πρόσωπον αὐτῶν, καὶ τὰ ζῷα  βλέποντα   εἰς τὸν ὀρχούμενον νευροσπαστεῖται. Ἄλλος
[9, 402]   χρόαν γεγονότα, ἐροῦμεν ἡμεῖς τὸν  εἰπόντα·   τὸ δὲ μαρτύριον ἀνίχνευσον σύ.
[9, 387]   σε γράψομαι, ἀλλὰ (τὸν Φᾶσιν  οἰκήσοντα   ἀποπέμψω, ὡς Πολέμων περιηγητὴς
[9, 379]   τινὰ μάγειρον πολυμαθῆ (καὶ εὐπαίδευτον  μνημονεύοντά   τε τῶν πρὸ αὑτοῦ τεχνιτῶν
[9, 389]   ἕκαστοι οἶκον. Ἐπὶ δὲ τὸν  θηρεύοντα   πέρδικα ὠθεῖται τῶν ἀγρίων
[9, 404]   ἐν ταῖς χερσὶν ὄψει βιβλία  ἔχοντα   καὶ ζητοῦντα τὰ κατὰ τὴν
[9, 374]   ὥσπερ οἱ πολλοί. Καὶ πολλὰ  ἔχοντα   κομψῶς τῶν δραμάτων ἠφάνιζε, δυσκολαίνων
[9, 410]   καί μιν πάλιν ἀναφικέσθαι δῶρον  ἔχοντα   παρ´ αὐτῆς χειρόμακτρον χρύσεον. Τὸν
[9, 405]   Τουτονὶ δ´, ὃν ἀρτίως (ἔφης  ἔχοντα   πεῖραν ἥκειν πολυτελῶν πολλῶν τε
[9, 375]   οἱ Ἄσσιοι παρέστησαν χοῖρον (ὑιον)  ἔχοντα   τὸ μὲν ὕψος δύο καὶ
[9, 396]   πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη, χλόην  καταμπέχοντα   σάρκα νεογενῆ. {Β. Τί λέγεις;
[9, 378]   πρᾶγμ´ εἰσηγμένον καὶ τὰς δυνάμεις  κατέχοντα   καὶ τὰ μαθήματα ἅπαντ´ ἐφεξῆς
[9, 402]   ἄρνεια κρέα ἀδιαπόνητα ταῖς ἕξεσιν  ὑπάρχοντα   ῥᾷστα φθείρεται διὰ τὴν πιμελήν.
[9, 407]   ἀνέμνησας, καλὲ Δημόκριτε, μνησθεὶς χύτρας  ποθοῦντα   μαθεῖν πολλάκις τίς Τηλεμάχου
[9, 390]   ὦτος, μάλιστα ὧν ἂν ἴδῃ  ποιοῦντα   ἄνθρωπον. Ποιεῖ δ´ οὖν ταὐτὰ
[9, 405]   τι. Συνιδεῖν τόπον, ὥραν, τὸν  καλοῦντα,   τὸν πάλιν (δειπνοῦντα, πότε δεῖ
[9, 372]   βότρυς, ὀπώραν, στεφάνους ἴων, κονιορτὸν  ἐκτυφλοῦντα.   (Αὑτὸς δ´ ἀνὴρ πωλεῖ κίχλας,
[9, 406]   Λαχάρης, οὐδὲν ἐνοχλοῦσαν· σὲ δ´  ἐνοχλοῦντα   νῦν ἐγώ, (ὁ Αἰμιλιανὸς ἔφη,
[9, 405]   ὥραν, τὸν καλοῦντα, τὸν πάλιν  (δειπνοῦντα,   πότε δεῖ καὶ τίν´ ἰχθὺν
[9, 411]   δὲ Ἀντιμάχου ἀπέκτεινεν ἄκων Ἡρακλῆς  οἰνοχοοῦντα   αὐτῷ, ὡς Νίκανδρος ἱστορεῖ ἐν
[9, 401]   οἱονεὶ θῦν, τὸν εἰς θυσίαν  εὐθετοῦντα.   Νῦν δέ, εἰ δοκεῖ, ἀποκρίνασθέ
[9, 404]   χερσὶν ὄψει βιβλία ἔχοντα καὶ  ζητοῦντα   τὰ κατὰ τὴν τέχνην, (οὐθὲν
[9, 399]   ἐνωμότερον. Μὴ λυπείτω δέ σ´  ὁρῶντα   ἰχῶρα στάζοντα κρεῶν, ἀλλ´ ἔσθιε
[9, 390]   ἐστίν. Ἀληθῆ λέγειν φησὶ τὸν  Ξενοφῶντα   Πλούταρχος περὶ τῶν ὠτίδων·
[9, 402]   Ἔνθ´ οὔτε ποιμὴν ἀξιοῖ νέμειν  βοτὰ   οὔτ´ ἀσχέδωρος νεμόμενος καπρώζεται. (Ὅτι
[9, 375]   δὲ συῶν τὰ μὲν ἤδη  συμπεπηγότα   δέλφακες, τὰ δ´ ἁπαλὰ καὶ
[9, 381]   δεῖ λέγειν με πολλὰ πρὸς  συνειδότα;   Ἐμὸς εἶ μαθητής, σὸς δ´
[9, 367]   εἴδους (τινὸς τοιούτου Πλάτωνα οἶδα  εἰρηκότα   ἐν Ἑορταῖς οὕτως· Ὁπόθεν ἔσοιτο
[9, 402]   αὐτὸν ἱστορεῖ λευκὸν τὴν χρόαν  γεγονότα,   ἐροῦμεν ἡμεῖς τὸν εἰπόντα· τὸ
[9, 409]   ῥηματικὰ σύνθετα εἰς ψ> λήγοντα  γεγονότα   παρὰ τὸν παρακείμενον τὴν παραλήγουσαν
[9, 379]   σοφιστὰς τοὺς πάλαι γεγόνασιν ἡμῶν  ἑπτὰ   δεύτεροι σοφοί. (Ἐγὼ δ´ ὁρῶν
[9, 380]   Μή τις τούτων τῶν δευτέρων  ἑπτὰ   σοφῶν ὀνομασθέντων τοιοῦτόν τι ἐπενόησε
[9, 376]   τὰ ἐκ τῶν σαρκῶν εἰς  λεπτὰ   κατακνιζόμενα καὶ μετὰ πεπερίδων συμπλαττόμενα·
[9, 373]   εἴρηκεν Ἀριστοφάνης ἐν Δηλίᾳ τὰ  σύγκοπτα   λάχανα, κνιστὰ στέμφυλα)
[9, 371]   Ἁλιευτικῷ φησι· Φύλλων δ´ ὅσς´  ἄσπαρτα   τά τ´ ἐρρίζωται ἀρούραις (χείματος
[9, 403]   χαίρει, παίζει, πηδᾷ, δειπνεῖ, (πίνει,  σκιρτᾷ,   λορδοῖ, κεντεῖ (βινεῖ) Σεμναὶ δ´
[9, 384]   ἐξ ὕδατος. Χηνείων δὲ ἡπάτων  (περισπούδαστα   δὲ ταῦτα κατὰ τὴν Ῥώμην)
[9, 378]   Τὸ γὰρ παραθεῖναι κἀφελεῖν τεταγμένως  ἕκαστα   καὶ τὸν καιρὸν ἐπὶ τούτοις
[9, 403]   ὀπτῶν ὄντων, ψυχρῶν ὄντων, καθ´  ἕκαστα   λέγων· βολβός, ἐλαία, σκόροδον, καυλός,
[9, 383]   τοῦ Φιλητᾶ λαμβάνοντα βιβλίων σκοπεῖν  ἕκαστα   τί δύναται τῶν ῥημάτων, πλὴν
[9, 402]   κρέα ἀδιαπόνητα ταῖς ἕξεσιν ὑπάρχοντα  ῥᾷστα   φθείρεται διὰ τὴν πιμελήν. Τὰ
[9, 385]   ἀληθὲς παραλογίσασθ´ οὐδ´ ἔχειν ὀψάρια  χρηστά.   Μένανδρος Καρχηδονίῳ· Ἐπιθυμιάσας τῷ Βορέᾳ
[9, 401]   ἔφη, σοὶ ζητεῖν, φροντιστὰ καὶ  λογιστὰ   Οὐλπιανέ, τίς ἱστόρηκε τὸν Καλυδώνιον
[9, 385]   καταπεσεῖν. ~Εἰπόντος δὲ καὶ ἄλλου  ἥδιστα   γεγονέναι καὶ τὸν μετὰ ὀξυλιπάρου
[9, 407]   ὡς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ  πλεῖστα   αὐτοὺς γελάσαι, καίτοι ἀγγελθέντων αὐτοῖς
[9, 392]   Δίδυμος, ὠνομασμένη. Σχεδὸν γὰρ τὰ  πλεῖστα   τῶν ὀρνέων ἀπὸ τῆς φωνῆς
[9, 393]   τοὺς ὄντως θεοὺς ταπεινῶς ἦγε,  μάλιστα   δὲ Ἥραν τε καὶ Ἄρτεμιν.
[9, 407]   φακῆ. Εὐδοκίμει δ´ ἀνὴρ  μάλιστα   ἐν ταῖς παρῳδίαις καὶ περιβόητος
[9, 369]   λεπτυντικωτέρα ἐστὶ τῆς ἑφθῆς καὶ  μάλιστα   διὰ νάπυος γινομένη, ὥς
[9, 370]   σὲ πολλὸν ἀνθρώπων ἐγὼ φιλέω  μάλιστα,   ναὶ μὰ τὴν κράμβην. κΚὶ
[9, 393]   προαρξάμενος. Εἰσὶ δ´ ᾠδικοὶ καὶ  μάλιστα   περὶ τὰς τελευτάς. Διαίρουσι δὲ
[9, 390]   τὸ ζῷον τοῦτο, ὦτος,  μάλιστα   ὧν ἂν ἴδῃ ποιοῦντα ἄνθρωπον.
[9, 373]   ἐν Δηλίᾳ τὰ σύγκοπτα λάχανα,  κνιστὰ   στέμφυλα) Μυρτίλος ἔφη·
[9, 366]   περὶ τῆς Ἀττικῆς λέξεως Ἀριστοφάνη  παριστᾷ   λέγοντα· ~(Κἄβλεπε σίναπυ καὶ τὰ
[9, 401]   Προβάλλω, τὶς ἔφη, σοὶ ζητεῖν,  φροντιστὰ   καὶ λογιστὰ Οὐλπιανέ, τίς ἱστόρηκε
[9, 378]   ὦγαθέ· δεῖ τὸν μάγειρον εἰδέναι  πρώτιστα   μὲν περὶ τῶν μετεώρων τάς
[9, 367]   ξυνετοὺς δ´ ἄν τις πείσειε  τάχιστα   λέγων εὖ, Οἵπερ καὶ ῥᾴστης
[9, 403]   φάγρος, (μύλλος, λεβίας, σπάρος, αἰολίας,  θρᾷττα,   χελιδών, καρίς, τευθίς, ψῆττα, δρακαινίς,
[9, 403]   αἰολίας, θρᾷττα, χελιδών, καρίς, τευθίς,  ψῆττα,   δρακαινίς, πουλυπόδειον, σηπία, ὀρφώς, κάραβος,
[9, 391]   ὀρνίθων ἤχους ὥσπερ ψιττακὸς καὶ  κίττα.   δὲ σκώψ, ὥς φησιν
[9, 391]   Πάντα δὲ τὰ τῶν ζῴων  εὔγλωττα   καὶ διηρθρωμένα ἐστὶ τὴν φωνὴν
[9, 376]   λέγονται ἀπὸ τῶν κεράτων, ὅταν  αὐτὰ   ἐκπέταλα ἔχωσι. Παραπλησίως δὲ τῷ
[9, 389]   θήλεια γιγνώσκουσα ἀποδιδράσκουσα τίκτει. Τὰ  αὐτὰ   ἱστορεῖ καὶ Καλλίμαχος ἐν τῷ
[9, 371]   τοῖς λεγομένοις ἀμπελοπράσοις, τὰ δ´  αὐτὰ   καὶ γηθυλλίδας λέγεσθαι. μνημονεύει τῶν
[9, 381]   ὁρᾶτε, ἀλφίτοις πολλοῖς κριθῆς ἀναδεύσας  αὐτὰ   οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ. (Ἔπειτ´ ἐνέθηκα
[9, 383]   ποιήσω. {ΓΛ. Καὶ παρατίθει γ´  αὐτά,   παῖ, ὅταν παρατιθῇς, μανθάνεις, ἐψυγμένα.
[9, 403]   Χάσκεις οὗτος; Βλέψον δευρί· πῶς  αὐτὰ   φράσεις; Αὐτίκ´ ἐρῶ σοι πάλιν
[9, 381]   Καὶ πόσῳ κάλλιον, ἔφη, τὰ  τοιαῦτα   ἐκμανθάνειν τοὺς μαγείρους ἅπερ
[9, 409]   Ἐν δὲ ταῖς πλαγίοις τὰ  τοιαῦτα   ἐπὶ τῆς αὐτῆς συλλαβῆς φυλάττειν
[9, 375]   τε τὸν βασιλέα Εὐμένη τὰ  τοιαῦτα   ἐπιμελῶς ὠνεῖσθαι παρ´ αὐτῶν, διδόντα
[9, 396]   ὅπου καὶ σὺ εὗρες τὰ  τοιαῦτα   κρεᾴδια. Οὐ μὴ γὰρ ὀνομάσω
[9, 382]   ἐν τῷ Φοινικίδῃ, περὶ οὗ  τοιαῦτα   λέγει μεμισθωμένος· Σφίγγ´ ἄρρεν´,
[9, 372]   τῶν συντεθειμένων ὑπὸ τῶν τὰ  τοιαῦτα   μαγγανεύειν εἰδότων ὀψαρτυτῶν. Ἐζήτει οὖν
[9, 402]   πηκτός. Μνησίμαχος δ´ ἐν Ἱπποτρόφῳ  τοιαῦτα   παρασκευάζει· (Βαῖν´ ἐκ θαλάμων κυπαρισσορόφων
[9, 378]   μὲν οὖν κατέχων τὰ  τοιαῦτα   τὴν ὥραν ἰδὼν τούτων ἑκάστοις
[9, 387]   φησιν ὀνομάζεσθαι τὸν φασιανὸν ὄρνιν.  (Τοσαῦτά   σοι περὶ τῶν φασιανικῶν ὀρνίθων
[9, 405]   τἠμῇ ποιήσω νυστάσαι παροψίδι. Πρὸς  ταῦτα   Αἰμιλιανὸς ἔφη· Βέλτιστε, πολλοῖς πολλὰ
[9, 366]   καθ´ αὑτὸ κατασκευάζονται ὀξύγαρον. Πρὸς  ταῦτα   ἀπαντήσας Ζωίλος ἔφη· Ἀριστοφάνης,
[9, 408]   κατὰ χειρὸς, τὸ δὲ μετὰ  ταῦτα   ἀπονίψασθαι. ~Ἔοικε δ´ γραμματικὸς
[9, 407]   αἷσιν ἕψεις τοὺς κυάμους. Καὶ  ταῦτά   γε ἔφη τε καὶ παριόντα
[9, 397]   ἅπαξ τοῦ ἔτους ᾠὰ δώδεκα·  ταῦτα   δὲ οὐκ εἰς ἅπαξ, ἀλλὰ
[9, 375]   καὶ τρέπουσα τύρβ´ ἄνω κάτω.  (Ταῦτα   δὲ παρέθετο Χαμαιλέων ἐν τῷ
[9, 374]   δαιμονίως ἀπώλεσα οὐχ ἑκών· καὶ  ταῦτα   δή με συμβολατεύειν ἔφα τοῖς
[9, 406]   ἔλαιον, γάρον, πέπερι, οἶνον. (Καὶ  ταῦτα   διατρίψας ἐπιμελῶς ἐνέβαλον εἰς λοπάδα
[9, 369]   καὶ περὶ τῶν ἄλλων μετὰ  ταῦτα   διηγήσομαι. ΓΟΓΓΥΛΙΔΕΣ. Ταύτας Ἀπολλᾶς ἐν
[9, 367]   εἷς παλαιός· Σοὶ μὲν  ταῦτα   δοκοῦντ´ ἔστω, ἐμοὶ δὲ τάδε.
[9, 390]   φέρεσθαι γὰρ πάμπολλα τὰ ζῷα  ταῦτα   εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀπὸ τῆς
[9, 410]   τῇ βʹ φησί· Μετὰ δὲ  ταῦτα   ἔλεγον τοῦτον τὸν βασιλέα ζωὸν
[9, 410]   Ἔπειτα αὖθις μύρον κατάχεε. Παρέθετο  ταῦτα   καὶ Δωρόθεος, φάσκων καὶ ἐν
[9, 381]   καὶ τηροῦσί σε. Τακερὰ ποιήσας  ταῦτα   καὶ ζέσας σφόδρα τὸν ἀριθμὸν
[9, 394]   περὶ τὸν Ἄθω γράφει καὶ  ταῦτα·   Καὶ λευκαὶ περιστεραὶ τότε πρῶτον
[9, 367]   ἅλας; Ἡμεῖς μὲν οὖν σοι  ταῦτα,   καλὲ ἄνθρωπε, ζητοῦντι συνεισευπορήσαμεν· σὺ
[9, 384]   Χηνείων δὲ ἡπάτων (περισπούδαστα δὲ  ταῦτα   κατὰ τὴν Ῥώμην) μνημονεύει Εὔβουλος
[9, 398]   τὸν χαρίεντα Ἀριστοφάνη. Ἅμα δὲ  ταῦτα   λέγοντος αὐτοῦ εἰσῆλθέ τις φέρων
[9, 379]   Ἂν μὲν οὖν τύχῃ  ταῦτα   μέλλων ἐσθίειν τε καὶ κρινεῖν
[9, 367]   ποιήσας ἐν Διονύσῳ πρώτῳ· Καὶ  ταῦτα   μέν μοι τῶν κακῶν παροψίδες.
[9, 389]   αἴσθησις εἰς μάχην προάγεται μόνον.  Ταῦτα   μὲν Κλέαρχος. ~Καλοῦνται δ´
[9, 406]   ἐποίησεν ἔν τινι τῶν παρῳδιῶν·  Ταῦτά   μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη,
[9, 384]   κατέλιπον λέγω οὐδέν. Μετὰ δὲ  ταῦτα   καλούμενος κρεωκάκκαβος. Κρέα δ´
[9, 397]   οὐκ ἔστιν ὅστις ἔτυχε. Καὶ  ταῦτα   οὐκ ἐχθὲς οὐδὲ πρῴην, ἀλλ´
[9, 378]   μέσως, τὰ δ´ ὅλως ἀποψύξαντα,  ταῦτα   πάντα ~(ἐν τοῖς στρατηγικοῖσιν ἐξετάζεται
[9, 406]   ἀπὸ τῶν ῥόδων εὐωδία. Μετὰ  ταῦτα   περιενεχθεισῶν ὀρνίθων τε ὀπτῶν φακῆς
[9, 381]   εὖ πάνυ πεποιημένον. Καὶ μετὰ  ταῦτα   περιέπλασα τοῦ χοίρου τὴν ἡμίσειαν,
[9, 387]   τὸν λόγον ποιούμενος γράφει καὶ  ταῦτα·   Πλῆθος δ´ ὀρνίθων τῶν καλουμένων
[9, 372]   Κἄγωγε ταῖς ἄλλαις πόλεσι δρῶ  ταῦτα   πλὴν Ἀθηνῶν. (Τούτοις δ´ ὑπάρχει
[9, 389]   ἑαυτοῖς προσέχει. Ὅθεν πολλάκις διὰ  ταῦτα   σιγῇ προσέρχεται, ὅπως μὴ ἄλλος
[9, 386]   τύφουσαν. {Β. Ἀπολεῖ μ´ οὑτοσί.  Ταῦτά   σοι παρ´ ἡμῶν τῶν ζώντων,
[9, 384]   καλούμενος κρεωκάκκαβος. Κρέα δ´ ἐστὶ  ταῦτα   συγκεκομμένα μεθ´ αἵματος καὶ λίπους
[9, 407]   πανούργως καὶ ὑποκριτικῶς καὶ διὰ  ταῦτα   σφόδρα παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις εὐδοκίμει.
[9, 393]   χελώνην. Καθόλου δὲ ποιήσας  ταῦτα   τὰ ἔπη πάντα τὰ ὄρνεα
[9, 384]   παρὰ τοῖς ἀρχαίοις τὰ πολυτελῆ  ταῦτα   τῶν χηνῶν ἥπατα. ὅτι γὰρ
[9, 390]   ποιοῦντα ἄνθρωπον. Ποιεῖ δ´ οὖν  ταὐτὰ   ὅσα ἂν ἴδῃ τοὺς κυνηγοῦντας
[9, 404]   βούλῃ, σὲ τῶν εὑρημένων· οὐ  ταὐτὰ   προσάγω πᾶσιν ἀεὶ βρώματα, τεταγμέν´
[9, 390]   νυκτερινός. Ἔχει τε περὶ τὰ  ὦτα   πτερύγια, διὸ καὶ ὦτος καλεῖται·
[9, 371]   Ἐπαίνετος δ´ ἐν Ὀψαρτυτικῷ τὰ  κεφαλωτὰ   καλεῖσθαί φησι γηθυλλίδας. Τοῦτο δὲ
[9, 408]   προσλελαληκέναι; {Β. Καὶ πρᾶγμά γ´  ἠρώτα   με δυστράπελον πάνυ, ἔχον δὲ
[9, 396]   Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀγροίκῳ· Καὶ  πρῶτα   μὲν αἴρω ποθεινὴν μᾶζαν, ἣν
[9, 407]   παρ´ ἡμῖν. Νυκτερεύσας δ´ ἀθλίως  πρῶτα   μὲν σκληρῶς καθεῦδον, εἶτα Θούδιππος
[9, 371]   Δίδυμος ὅμοιά φησιν εἶναι τὰ  γήθυα   τοῖς λεγομένοις ἀμπελοπράσοις, τὰ δ´
[9, 404]   δεῖπνον εὐτρεπές. Οὗτοί τε πρῶτοι  δάκρυα   καὶ πταρμὸν πολὺν ἀπὸ τῆς
[9, 366]   Ἐπίχαρμος γοῦν ἐν Μεγαρίδι φησίν·  (Ὀρύα,   τυρίδιον, κωλεοί, σφονδύλοι, τῶν δὲ
[9, 374]   καὶ ταῦτα δή με συμβολατεύειν  ἔφα   τοῖς Ἀχαιοῖσιν προδιδόμειν τ´ ὤμνυέ
[9, 388]   δύο συλλαβὰς ὅτε ἔχει τὸ  ἄλφα   παραλῆγον, βαρύτονά ἐστιν, οἷον ἀκάμας,
[9, 391]   καὶ ὅτι τῆς ὀχείας ἑτέρῳ  δίχα   μάχης οὐ παραχωρεῖ. δὲ
[9, 378]   ποίοισίν ἐστι ζῳδίοις. Τὰ γὰρ  ὄψα,   φασί, πάντα καὶ τὰ βρώματα
[9, 394]   ὡς μὴ βασκανθῶσι. Τίκτει δὲ  ᾠὰ   δύο, (ὧν τὸ μὲν πρῶτον
[9, 397]   Τίκτει τε ἅπαξ τοῦ ἔτους  ᾠὰ   δώδεκα· ταῦτα δὲ οὐκ εἰς
[9, 394]   οὐδὲν προιέμεναι εἰς ἀλλήλας τίκτουσιν  ᾠά,   ἐξ ὧν οὐ γίνεται νεοττός.
[9, 374]   Ἄχθομαι δ´ ἀπολωλεκὼς ἀλεκτρυόνα τίκτουσαν  ᾠὰ   πάγκαλα. (Καὶ Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· ὸν
[9, 374]   τῶν ἀλεκτρυόνων βίᾳ ὑπηνέμια τίκτουσιν  ᾠὰ   πολλάκις. Ἐν δὲ Νεφέλαις διδάσκων
[9, 389]   δὲ ἀφροδισιαστικόν. Διὸ καὶ τὰ  ᾠὰ   τῆς θηλείας συντρίβει, ἵνα ἀπολαύῃ
[9, 400]   εἰ δ´ Ἀττικόν, τὸ ο>  Λαγῷα   δὲ λέγεται κρέα. Ἡγήσανδρος δ´
[9, 391]   κατὰ πρόσωπον αὐτῶν, καὶ τὰ  ζῷα   βλέποντα εἰς τὸν ὀρχούμενον νευροσπαστεῖται.
[9, 390]   ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ πάμπολλα τὰ  ζῷα   ταῦτα εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀπὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/09/2009