Livre, pages |
[9, 378] |
χρόνον.
{ΔΗ.
Ἄπολλον,
ἐργῶδές
γ´.
|
{Α. |
Ἄκουσον,
ὦγαθέ·
δεῖ
τὸν
μάγειρον |
[9, 378] |
συμβάλλεται.
{ΔΗ.
Ἐγὼ
δ´
ἐθαύμας´;
|
{Α. |
Ἀλλ´
ὅμως
ἐγὼ
φράσω·
τοὐπτάνιον |
[9, 383] |
ἀτρεμεὶ
καὶ
δροσώδη
τὴν
σχέσιν.
|
{Α. |
Ἄπολλον,
ὡς
ἰατρικῶς.
Ὦ
Γλαυκία, |
[9, 367] |
ἐν
οἷς
ἐστι
καὶ
τάδε·
|
{Α. |
Γυνὴ
καθεύδους´
ἐστὶν
ἀργόν.
{Β. |
[9, 367] |
καθεύδους´
ἐστὶν
ἀργόν.
{Β.
Μανθάνω.
|
{Α. |
Ἐγρηγορυίας
δ´
εἰσὶν
αἱ
παροψίδες
|
[9, 386] |
οὐδὲν
ὧν
σὺ
νῦν
ποιεῖς.
|
{Α. |
Ἐγὼ
δ´
ἐρῶ
τοῖς
γὰρ |
[9, 378] |
δὲ
προσπέρδου.
{ΔΗ.
Τί
φής;
|
{Α. |
Ἐγώ;
Τὸ
διδασκαλεῖον
ἡμεῖς
σῴζομεν
|
[9, 383] |
ὄψον
δελφάκειον,
{ΓΛ.
Ἡδύ
γε.
|
{Α. |
Ἔπειτα
προσκέκαυκε.
{ΓΛ.
Μηδὲν
φροντίσῃς· |
[9, 379] |
τοὺς
σοφιστὰς
τὸν
μάγειρον
ἐγγράφω.
|
{Α. |
Ἑστήκαθ´
ὑμεῖς·
κάεται
δ´
ἐμοὶ |
[9, 386] |
σοι
ἅπαντα
παραθῶ;
{Β.
Μηδαμῶς.
|
{Α. |
Ζέοντα
δέ;
{Β.
Ἄπολλον.
{Α. |
[9, 407] |
τί
πράττων;
Βούλομαι
γὰρ
εἰδέναι.
|
{Α. |
Θανατηγὸν
καλὴν
χύτραν
φέρει.
(Ἐν |
[9, 372] |
ὀλίγον
χρόνον
χρήσας
ἀφειλόμην
ἄν.
|
{Α. |
Κἄγωγε
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσι
δρῶ |
[9, 386] |
παράγετε·
ὀπτάνιον
ἔστιν;
{Β.
Ἔστι.
|
{Α. |
Καὶ
κάπνην
ἔχει;
{Β.
Δηλονότι. |
[9, 386] |
ἀλλ´
ἔχει
κάπνην;
{Β.
Ἔχει.
|
{Α. |
Κακόν,
εἰ
τύφουσαν.
{Β.
Ἀπολεῖ |
[9, 408] |
ἔχον
δὲ
πολλὰς
φροντίδων
διεξόδους.
|
{Α. |
Λέγ´
αὐτό·
καὶ
γὰρ
οὐκ |
[9, 386] |
Καὶ
κάπνην
ἔχει;
{Β.
Δηλονότι.
|
{Α. |
Μή
μοι
δῆλον,
ἀλλ´
ἔχει |
[9, 404] |
ποτὸν
ἦν.
{Β.
Μάλ´
εἰκότως.
|
{Α. |
Ὁ
Σόφων
δὲ
πᾶσαν
τὴν |
[9, 366] |
οἰκίας
τρόπον.
{Β.
Πῶς
ἧδος;
|
{Α. |
Οἷον
τοῖς
παροῦσι
συμφέρει
ἁπαξάπασιν |
[9, 378] |
κόπτειν
οἷος
εἶ
γε,
φίλτατε;
|
{Α. |
Οὔκ,
ἀλλ´
ἐν
ὅσῳ
προσέρχετ´ |
[9, 386] |
{Α.
Ζέοντα
δέ;
{Β.
Ἄπολλον.
|
{Α. |
Οὐκοῦν
τὸ
μέσον
ἔστω.
{Β. |
[9, 410] |
ἐν
δευτέρᾳ.
Ξενοφῶν
δ´
ἐν
|
αʹ |
Παιδείας
γράφει·
Ὅταν
δὲ
τούτων |
[9, 386] |
κόπτ´
ἔμ´,
ἀλλὰ
τὰ
κρέα.
|
{Α. |
Παῖδες,
παράγετε·
ὀπτάνιον
ἔστιν;
{Β. |
[9, 406] |
(Ἡλιόδωρος
δ´
ὁ
περιηγητὴς
ἐν
|
αʹ |
περὶ
ἀκροπόλεως
Τῆς
τῶν
πυρῶν, |
[9, 383] |
ἀλλ´
ἄνω
μάλ´
εἶσι
καταφαγών.
|
{Α. |
Πολλῷ
γ´
ἀμείνων,
ὡς
ἔοικας, |
[9, 386] |
μέσον
ἢ
κατωτέρω;
{Β.
Κατωτέρω.
|
{Α. |
Τί
λέγεις
σύ;
Ποδαπὸς
οὑτοσὶ
|
[9, 404] |
κατακόψεις,
οὐχ
ὃ
θύειν
μέλλομεν.
|
{Α. |
Τὸν
ὄρθρον
ἐν
ταῖς
χερσὶν |
[9, 379] |
γὰρ
κἀμὲ
τὸν
ξένον
μαθεῖν.
|
{Α. |
Τὸν
ὀψοποιὸν
σκευάσαι
χρηστῶς
μόνον
|
[9, 386] |
τὸ
μέσον
ἔστω.
{Β.
Δηλαδή.
|
{Α. |
Τοῦθ´
ἕτερος
οὐδεὶς
τῶν
ὁμοτέχνων |
[9, 405] |
τέχνη.
{ΣΙΜ.
Ἄνθρωπε,
μέγας
εἶ.
|
{Α. |
Τουτονὶ
δ´,
ὃν
ἀρτίως
(ἔφης |
[9, 396] |
σάρκα
νεογενῆ.
{Β.
Τί
λέγεις;
|
{Α. |
Τραγῳδίαν
περαίνω
Σοφοκλέους.
ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ
δὲ |
[9, 383] |
ἰάσιμον
γὰρ
τὸ
πάθος
ἐστί.
|
{Α. |
Τῷ
τρόπῳ;
{ΓΛ.
Ὄξος
λαβὼν |
[9, 408] |
φυσᾷ,
τὸ
δὲ
πῦρ
οὔ.
|
{Α. |
Χάριεν
οἷς
γινώσκεται
τὸ
πρᾶγμα |
[9, 374] |
ὑμῖν,
(ἄνδρες
φίλοι,
εἰς
κρίσιν
|
ἃ |
εἴρηκε
περὶ
αὐτοῦ
Χαμαιλέων
ὁ |
[9, 406] |
τῶν
ᾠῶν
τὰ
χρυσᾶ,
μεθ´
|
ἃ |
ἔλαιον,
γάρον,
πέπερι,
οἶνον.
(Καὶ |
[9, 403] |
ἔνδον
τὰ
κάτωθεν
ἄνω.
Μέμνης´
|
ἃ |
λέγω,
πρόσεχ´
οἷς
φράζω.
Χάσκεις |
[9, 383] |
Ἔθυεν,
ἔλεγεν
ἄλλα
ῥήματα
τοιαῦθ´
|
ἃ |
μὰ
τὴν
Γῆν
οὐδὲ
εἷς |
[9, 377] |
διακονῇς,
οὐκ
ἔστι
παίζειν
οὐδ´
|
ἃ |
μεμάθηκας
ποιεῖν.
Ἐχθὲς
κεκινδύνευκας·
οὐδεὶς |
[9, 402] |
(Τῶν
δ´
αἰγιδίων
κατὰ
ταὔθ´
|
ἃ |
μὴ
τυρὸν
ποιεῖ,
ἐρίφου.
Διὰ |
[9, 380] |
ἁμάξας
Περὶ
δὲ
τῶν
γευμάτων
|
ἃ |
σαυτῷ
προὔπιες
ὥρα
σοι
λέγειν, |
[9, 392] |
δὲ
εἰς
ξ>
ἀρσενικὰ
ἁπλᾶ
|
δισσύλλαβα |
(ὅταν
τῷ
υ>
παρεδρεύηται,
ἔχῃ |
[9, 394] |
τοῦ
ὄρνιθος·
Σιτουμένην
δύστηνον
ἀθλίαν
|
φάβα, |
μέσακτα
πλευρὰ
πρὸς
πτύοις
πεπλεγμένην. |
[9, 394] |
πέμπτῳ
περὶ
ζῴων
μορίων
τὴν
|
φάβα |
οὐκ
ὀνομάζει,
καίτοι
Αἰσχύλου
ἐν |
[9, 408] |
Ἐπίχαρμος
δ´
ἐν
Θεαροῖς
εἴρηκε
|
χειρόνιβα |
διὰ
τούτων·
Κιθάρα,
τρίποδες,
ἅρματα, |
[9, 408] |
Κιθάρα,
τρίποδες,
ἅρματα,
τράπεζαι
χαλκίαι,
|
χειρόνιβα, |
λοιβάσια,
λέβητες
χαλκίοι.
(Ἡ
πλείων |
[9, 409] |
καὶ
τοῖς
κωμικοῖς
παροξυτόνως
ἀνέγνωσται
|
χερνίβα· |
παρ´
Εὐριπίδῃ
ἐν
Ἡρακλεῖ·
(Εἰς |
[9, 383] |
Τοῦτ´
ἔστι
πηγός;
Ἀλλὰ
δεῖξον
|
χέρνιβα. |
Παρῆν.
Ἔθυεν,
ἔλεγεν
ἄλλα
ῥήματα
|
[9, 409] |
Εὐπόλιδι
ἐν
Αἰξίν·
Αὐτοῦ
τὴν
|
χερνίβα |
παύσεις.
Ἐστὶ
δὲ
ὕδωρ
εἰς |
[9, 370] |
κράμβας
ἔφη.
καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
|
Γᾷ |
καὶ
Θαλάσσᾳ
Ναὶ
μὰ
τὰν |
[9, 403] |
δ´
αὐλῶν
ἀγαναὶ
φωναί,
μολπά,
|
κλαγγὰ |
θράττει,
(νεῖται)
πνεῖται.
Κούραν
Κασίας
|
[9, 401] |
ἐν
τῷ
Ἀδώνιδι·
Νυμφῶν
ὑπὸ
|
σπήλυγγα |
τὸν
αὐτόστεγον
σύαγρον
ἐκβόλειον
εὔθηρον |
[9, 387] |
τοῦ
Φιλαδέλφου
καλουμένου
βασιλέως
ὡς
|
μέγα |
θαῦμα
περὶ
τῶν
ὀρνίθων
τούτων |
[9, 373] |
ἐμφανίζων
οὕτως·
Ἀλεκτρυών
τις
ἐκεκράγει
|
μέγα. |
Οὐ
σοβήσετ´
ἔξω,
φησί,
τὰς |
[9, 382] |
γάρ,
εὐθύς
μ´
ἐπηρώτησε
προσβλέψας
|
μέγα
|
Πόσους
κέκληκας
μέροπας
ἐπὶ
δεῖπνον; |
[9, 376] |
θαυμαζόντων
τοῦ
μαγείρου
τὴν
σοφίαν,
|
μέγα |
φρονῶν
ἐκεῖνος
ἐπὶ
τῇ
τέχνῃ |
[9, 385] |
(ὁ
φιλεπιτιμητὴς
Οὐλπιανὸς
κατακείμενος
μόνος,
|
ὀλίγα |
δ´
ἐσθίων
καὶ
τηρῶν
τοὺς |
[9, 385] |
ὀψάριον
ὑμῖν
ἀγοράσω.
Καὶ
μετ´
|
ὀλίγα· |
Σκεύαζε,
παῖ,
τοὐψάριον
ἡμῖν.
Τὸ |
[9, 392] |
Τυφῶνος,
(Ἰολάου
δ´
αὐτῷ
προσενέγκαντος
|
ὄρτυγα |
καὶ
προσαγαγόντος
ὀσφρανθέντα
ἀναβιῶναι.
Ἔχαιρε |
[9, 388] |
Πτώσσουσαν
ὥστε
πέρδικα.
Οὕτως
καὶ
|
ὄρτυγα |
καὶ
χοίνικα,
πολὺ
δέ
ἐστι |
[9, 392] |
Καρυάτισιν
ἁδύφωνον
ἰδίως
καλεῖ
τὸν
|
ὄρτυγα, |
πλὴν
εἰ
μή
τι
παρὰ |
[9, 394] |
νεοττός.
Οἱ
δὲ
Δωριεῖς
τὴν
|
πελειάδα |
ἀντὶ
περιστερᾶς
τιθέασιν,
ὡς
Σώφρων |
[9, 369] |
νῦν
προσαγορευομένη
βουνιάς.
Θεόφραστος
δὲ
|
βουνιάδα |
μὲν
οὐκ
ὀνομάζει,
ἄρρενα
δὲ |
[9, 371] |
ἵκηται,
αὐχμηρὴν
σκόλυμόν
τε
καὶ
|
ἀγριάδα |
σταφυλῖνον,
ῥάφιν
τ´
ἔμπεδον
καὶ |
[9, 368] |
τίμιον
ἀνδρὶ
λαχεῖν,
τοῦ
κλέος
|
Ἑλλάδα |
πᾶσαν
ἐφίξεται
οὐδ´
ἀπολήξει,
ἔστ´ |
[9, 406] |
ταῦτα
διατρίψας
ἐπιμελῶς
ἐνέβαλον
εἰς
|
λοπάδα |
καινήν,
ἁπαλὸν
καὶ
συνεχὲς
διδοὺς |
[9, 404] |
χρώμενον.
Αὐτοὶ
δ´
ἔλαιον
καὶ
|
λοπάδα |
καινήν,
πάτερ,
πῦρ
τ´
ὀξὺ |
[9, 406] |
ἔφη·
Ῥοδωνιὰν
καλῶ
μὲν
τὴν
|
λοπάδα |
ταύτην
ἐγώ·
ἐσκεύασται
δ´
οὕτως, |
[9, 406] |
Καὶ
ἅμα
λέγων
ἀναπετάσας
τὴν
|
λοπάδα |
τοσαύτην
εὐωδίαν
παρέσχε
τῷ
συμποσίῳ, |
[9, 374] |
ἔτρεφε
καὶ
ἐφόρει
ἁλουργίδα
καὶ
|
κράσπεδα |
χρυσᾶ.
Πικρὸς
δ´
ὢν
τὸ |
[9, 380] |
γὰρ
Εὔβουλος
ἐν
Λάκωσιν
ἢ
|
Λήδᾳ |
ἔφη·
~(ἀλλ´
ἠκούσαμεν
καὶ
τοῦτο, |
[9, 373] |
καὶ
θηλυκῶς
εἰρήκασι.
Κρατῖνος
Νεμέσει·
|
Λήδα, |
σὸν
ἔργον·
δεῖ
σ´
ὅπως |
[9, 403] |
κόπτει,
τέμνει,
δεύει,
χαίρει,
παίζει,
|
πηδᾷ, |
δειπνεῖ,
(πίνει,
σκιρτᾷ,
λορδοῖ,
κεντεῖ |
[9, 410] |
Τὸν
δὲ
τῷ
χερνίβῳ
ῥάναντα
|
παῖδα |
διδόντα
κατὰ
χειρὸς
Ἡρακλεῖ
ὕδωρ, |
[9, 374] |
καὶ
κόμην
ἔτρεφε
καὶ
ἐφόρει
|
ἁλουργίδα |
καὶ
κράσπεδα
χρυσᾶ.
Πικρὸς
δ´ |
[9, 394] |
ὀρνέων
ὡς
διαφορὰς
ἐκτίθεται
φάσσαν,
|
πυραλλίδα, |
περιστεράν,
τρυγόνα.
ὁ
δὲ
Μύνδιος |
[9, 372] |
δὲ
καὶ
αὐτὸς
οὐκ
ἐλάττω
|
γηθυλλίδα |
γογγυλίδος
καὶ
τῆς
στρογγύλης
ῥαφανῖδος. |
[9, 372] |
τῶν
Θεοξενίων,
ὃς
ἂν
κομίσῃ
|
γηθυλλίδα |
μεγίστην
τῇ
Λητοῖ,
λαμβάνειν
μοῖραν |
[9, 369] |
ὀνομάζει,
ἄρρενα
δὲ
καλεῖ
τινα
|
γογγυλίδα, |
καὶ
ἴσως
αὕτη
ἐστὶν
ἡ |
[9, 369] |
Εὔβουλος
ἐν
Ἀγκυλίωνι
οὕτως·
(Ὀπτήσιμον
|
γογγυλίδα |
ταυτηνὶ
φέρω.
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν |
[9, 366] |
παροψίσι
περιφερόμενον
μετὰ
τῶν
κωλεῶν.
|
Οἶδα |
γὰρ
καὶ
οὕτως
λεγόμενον
κωλεὸν |
[9, 374] |
εἴαρος
ὄρνις.
Καὶ
τὴν
γενικήν·
|
Οἶδα |
δ´
ὀρνίχων
νόμως
πάντων.
ΔΕΛΦΑΞ. |
[9, 366] |
καὶ
μετὰ
ὄξους
ἀναμεμιγμένον
γάρον.
|
Οἶδα |
δὲ
ὅτι
νῦν
τινες
τῶν |
[9, 367] |
καὶ
εἴδους
(τινὸς
τοιούτου
Πλάτωνα
|
οἶδα |
εἰρηκότα
ἐν
Ἑορταῖς
οὕτως·
Ὁπόθεν |
[9, 380] |
παραφέρειν.
Τὰ
γὰρ
γεύματα
ἐγὼ
|
οἶδα |
μόνος.
Καὶ
ὁ
Μάγνος
ἔφη· |
[9, 385] |
παρ´
οὐδενὶ
τῶν
ζώντων
λεγόμενον
|
οἶδα. |
Οἱ
μὲν
οὖν
πολλοὶ
μακρὰ |
[9, 398] |
τοῖς
Ὄρνισι
μνημονεύει
ἐν
τούτοις
|
οἶδα· |
Πορφυρίωνι
καὶ
πελεκᾶντι
καὶ
πελεκίνῳ |
[9, 401] |
τῇ
ἐβδόμῃ.
Καὶ
Αἰτωλῶν
δὲ
|
οἶδα |
στρατηγὸν
Σύαγρον,
οὗ
μνημονεύει
Φύλαρχος |
[9, 406] |
βαλλητύς;
Ἐλευσῖνι
γὰρ
τῇ
ἐμῇ
|
οἶδά |
τινα
πανήγυριν
ἀγομένην
καὶ
καλουμένην |
[9, 373] |
τοῦ
κωμικοῦ
τούτου
ἐμνήσθην
καὶ
|
οἶδα |
τὸ
δρᾶμα
τὸν
Τηρέα
αὐτοῦ |
[9, 389] |
παρὰ
τὰ
σκέλη
τοῦ
θηρεύοντος,
|
ἐλπίδα |
ἐμποιῶν
τοῦ
συλληφθήσεσθαι,
ἐξαπατᾷ
τε |
[9, 369] |
δ´
ἡδονῇ
πρώτην
κεκρίσθαι
τὴν
|
ἁλμυρίδα. |
(Φύεται
δ´
ἐν
Ἐρετρίᾳ
καὶ |
[9, 383] |
οὖς´
ἔτι
ἕλξει
δι´
αὑτῆς
|
νοτίδα |
καὶ
ζυμουμένη
ὥσπερ
κίσηρις
λήψεται |
[9, 388] |
διὸ
τῶν
λαμβανομένων
εἰς
τὸν
|
πόδα |
ταμιεύεται
μικρὰς
τὰς
ψωμίδας.
Κάπτων |
[9, 388] |
λούεται,
εἶτα
τρέφεται.
Ἀριστοτέλης
δὲ
|
σχιδανόποδά |
φησιν
αὐτὸν
εἶναι
ἔχειν
τε |
[9, 399] |
Περσίδι
σπανίως,
φησίν,
ἔστιν
εὑρεῖν
|
δασύποδα |
περὶ
τὴν
Ἀττικήν·
(λέγει
δὲ |
[9, 406] |
πανδαισίᾳ
τὸ
σωμάτιον
πᾶν
ἑστιάσῃς.
|
Ῥόδα |
τὰ
εὐοσμότατα
ἐν
ἴγδει
τρίψας |
[9, 371] |
ἐν
Φιλοκτήτῃ
οὕτως·
Ἐν
δὲ
|
σκόροδα |
δύο
καὶ
γαθυλλίδες
δύο.
~(Ἀριστοφάνης |
[9, 370] |
δ´
ἐστὶν
οἶσθα
νῦν·
ἄρτοι,
|
σκόροδα, |
τυρός,
πλακοῦντες,
πράγματα
ἐλευθέρι´,
οὐ |
[9, 390] |
ἀπαγορεύουσι.
Τὰ
δὲ
κρέα
αὐτῶν
|
ἡδέα |
ἐστίν.
Ἀληθῆ
λέγειν
φησὶ
τὸν |
[9, 372] |
χείμασιν
ὄφρ´
ἂν
δμῶες
ἅλις
|
περιχανδέα |
χύτρον
(πλήσαντες
ῥοφέωσιν
ἀεργέες,
ἔνθα |
[9, 397] |
καὶ
περισπούδαστος
ἦν
αὐτῶν
ἡ
|
θέα |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
λόγῳ
πάλιν |
[9, 377] |
ὁ
λαμβάνων·
τούτων
γυναῖκες
ἱέρειαι
|
Θεᾷ, |
Θεῷ,
κορύβαντες,
αὐλοί,
παννυχίδες,
ἀναστροφή· |
[9, 402] |
ἐν
τῇ
πρὸς
τὸν
προειρημένον
|
Λυγκέα |
ἐπιστολῇ
ἐμνήσθη
συάγρων
πολλῶν.
Ἐπεὶ |
[9, 368] |
τοῦ
κωλέα
συνῃρημένον
ἐστὶν
ὡς
|
συκέα |
συκῆ,
λεοντέα
λεοντῆ,
κωλέα
κωλῆ. |
[9, 396] |
Φερεκράτης
Δουλοδιδασκάλῳ·
Γαλαθήν´
ἔκλεπτον
οὐ
|
τέλεα. |
Ἐν
δὲ
Αὐτομόλοις·
Οὐ
γαλαθηνὸν |
[9, 389] |
τοῖς
ὄρνισι
τῶν
ἀρρένων
τὰ
|
θήλεα. |
Ἐπῳάζει
δὲ
καὶ
ἐκτρέφει
καθάπερ |
[9, 396] |
δέ
φησιν·
Οἷά
τε
νεβρὸν
|
νεοθηλέα
|
γαλαθηνόν,
ὅς
τ´
ἐν
ὕλῃ |
[9, 383] |
φασιν
μὴ
δεῖν
τὸν
Οἰνέα
|
Πηλέα |
ποιεῖν.
Ἐγὼ
δὲ
ἕνα
τῶν |
[9, 375] |
χροιᾷ
χιόνινον.
Ἔφασάν
τε
τὸν
|
βασιλέα |
Εὐμένη
τὰ
τοιαῦτα
ἐπιμελῶς
ὠνεῖσθαι |
[9, 410] |
δὲ
ταῦτα
ἔλεγον
τοῦτον
τὸν
|
βασιλέα |
ζωὸν
καταβῆναι
κάτω
εἰς
ὃν |
[9, 411] |
δ´
ἐν
ἑπτακαιδεκάτῃ
τοῦ
καθ´
|
Ἡρακλέα |
λόγου
Εὔνομον.
Καὶ
Κύαθον
δὲ |
[9, 392] |
Ἡρακλεῖ
ὄρτυγας
διὰ
τὸ
τὸν
|
Ἡρακλέα |
τὸν
Ἀστερίας
καὶ
Διὸς
πορευόμενον |
[9, 410] |
χειρόμακτρα,
ὡς
πάνυ
ἀχθόμενος
ὅτι
|
κατάπλεά |
σοι
ἀπ´
αὐτῶν
ἐγένετο.
Πολέμων |
[9, 368] |
ὡς
συκέα
συκῆ,
λεοντέα
λεοντῆ,
|
κωλέα |
κωλῆ.
Ἀριστοφάνης
Πλούτῳ
δευτέρῳ·
Οἴμοι |
[9, 368] |
κωλῆνες
νεβρῶν.
Ἀπὸ
δὲ
τοῦ
|
κωλέα |
συνῃρημένον
ἐστὶν
ὡς
συκέα
συκῆ, |
[9, 374] |
ὀπωρινῆς
ἠτριαῖον
Καὶ
ἐν
Ἀχαρνεῦσιν·
|
Νέα |
γάρ
ἐστιν·
ἀλλὰ
δελφακουμένα
ἕξει |
[9, 383] |
τινί
φασιν
μὴ
δεῖν
τὸν
|
Οἰνέα |
Πηλέα
ποιεῖν.
Ἐγὼ
δὲ
ἕνα |
[9, 395] |
θεῷ
συναποδημοῦσαι.
~Καὶ
μεθ´
ἡμέρας
|
ἐννέα |
ἐν
τοῖς
λεγομένοις
(Καταγωγίοις
μιᾶς |
[9, 407] |
δὲ
τὸν
χρηστὸν
δραμὼν
Τηλέμαχον
|
Ἀχαρνέα |
σωρόν
τε
κυάμων
καταλαβὼν
ἁρπάσας |
[9, 393] |
ταῦτα
τὰ
ἔπη
πάντα
τὰ
|
ὄρνεα |
ἀνθρώπους
ἱστορεῖ
πρότερον
γεγονέναι.
ΦΑΣΣΑΙ. |
[9, 387] |
τοιαύτη
διαφορά·
τὰ
μὲν
γὰρ
|
βαρέα |
καὶ
μὴ
πτητικά,
καθάπερ
ἀτταγήν, |
[9, 366] |
οὕτως·
Ἦ
μὴν
καὶ
σικύην
|
χαλκήρεα |
ἠὲ
σίνηπυ.
Ἐν
δὲ
τοῖς |
[9, 373] |
καὶ
οἶδα
τὸ
δρᾶμα
τὸν
|
Τηρέα |
αὐτοῦ
μὴ
κεκριμένον
ἐν
τοῖς |
[9, 386] |
μὴ
κόπτ´
ἔμ´,
ἀλλὰ
τὰ
|
κρέα. |
{Α.
Παῖδες,
παράγετε·
ὀπτάνιον
ἔστιν; |
[9, 402] |
Τὰ
δ´
ὕεια
καὶ
ἄρνεια
|
κρέα |
ἀδιαπόνητα
ταῖς
ἕξεσιν
ὑπάρχοντα
ῥᾷστα |
[9, 399] |
καὶ
ἐσκευασμένος
παρηνέχθη,
καὶ
τὰ
|
κρέα |
αὐτοῦ
ἦν
παραπλήσια
τοῖς
τῆς |
[9, 390] |
καὶ
ταχὺ
ἀπαγορεύουσι.
Τὰ
δὲ
|
κρέα |
αὐτῶν
ἡδέα
ἐστίν.
Ἀληθῆ
λέγειν |
[9, 383] |
ὧν
τὴν
ὑγρασίαν
ἐκδέξεται·
τὰ
|
κρέα |
δ´
ἔσται
τ´
οὐκ
ἀπεξηραμμένα, |
[9, 384] |
δὲ
ταῦτα
ὁ
καλούμενος
κρεωκάκκαβος.
|
Κρέα |
δ´
ἐστὶ
ταῦτα
συγκεκομμένα
μεθ´ |
[9, 400] |
τὸ
ο>
Λαγῷα
δὲ
λέγεται
|
κρέα. |
Ἡγήσανδρος
δ´
ὁ
Δελφὸς
ἐν |
[9, 381] |
θαρρῶν
κατάτρεχε,
ἀριθμῷ
διδόασι
τὰ
|
κρέα |
καὶ
τηροῦσί
σε.
Τακερὰ
ποιήσας |
[9, 384] |
ἔχει
ὕβρις·
φεύγετε
δειπνήσαντες
ὑὸς
|
κρέα |
μηδὲ
μένειν
βοῦν.
Ἀναβράστων
δὲ |
[9, 403] |
βελόναι,
κεστρεύς,
σκορπίος,
ἔγχελυς,
ἄρκτος,
|
κρέα |
τ´
ἄλλα
(τὸ
πλῆθος
ἀμύθητον) |
[9, 385] |
χρηστά.
Μένανδρος
Καρχηδονίῳ·
Ἐπιθυμιάσας
τῷ
|
Βορέᾳ |
λιβανίδιον
ὀψάριον
οὐδὲν
ἔλαβον·
ἑψήσω |
[9, 387] |
ἀλεκτρυών,
φασιανός,
εὐθὺς
βαδιστικὰ
καὶ
|
δασέα. |
Καὶ
Ἀριστοτέλης
ἐν
ὀγδόῃ
ζῴων |
[9, 402] |
γοῦν
ἐν
Φορκίσι
παρεικάζων
τὸν
|
Περσέα |
τῷ
ἀγρίῳ
τούτῳ
συί
φησιν· |
[9, 368] |
συνῃρημένον
ἐστὶν
ὡς
συκέα
συκῆ,
|
λεοντέα |
λεοντῆ,
κωλέα
κωλῆ.
Ἀριστοφάνης
Πλούτῳ |
[9, 387] |
ὁ
περιηγητὴς
Ἴστρον
τὸν
Καλλιμάχειον
|
συγγραφέα |
εἰς
τὸν
ὁμώνυμον
κατεπόντου
ποταμόν. |
[9, 367] |
ἐν
Ἑορταῖς
οὕτως·
Ὁπόθεν
ἔσοιτο
|
μᾶζα |
καὶ
παροψίδες.
Ἐν
δὲ
Εὐρώπῃ |
[9, 368] |
ἐσκευασμένος.
Πλάτων
Ἑορταῖς·
Ὁπόθεν
ἔσοιτο
|
μᾶζα |
καὶ
παροψίδες.
Περὶ
βολβῶν
δ´ |
[9, 370] |
Ἀπλήστῳ·
Ἥκει
φερόμεν´
αὐτόματα
πάντα
|
τἀγαθά, |
(ῥάφανος
λιπαρά,
σπλαγχνίδια
πολλά,
σαρκία
|
[9, 367] |
σίναπυ
καὶ
τὰ
πρόσωπ´
ἀνέσπασε,
|
καθά |
φησι
Σέλευκος
ἐν
τοῖς
περὶ |
[9, 399] |
στρουθοῦ,
ἣν
καὶ
αὐτὴν
πολλάκις
|
κατεδαισάμεθα. |
ΨΥΑΙ.
Ὁ
τὴν
τῶν
Ἀτρειδῶν |
[9, 409] |
τὰς
τραπέζας,
νίμματα
ἐπέχει
τις,
|
ἀπενιζόμεθα, |
τοὺς
στεφάνους
πάλιν
(τοὺς
ἑσπερίνους |
[9, 372] |
ἐθαυμάζομεν
νεαρὰς
εἶναι
νομίζοντες,
καὶ
|
ὑπεμιμνησκόμεθα |
ὧν
ἐν
Ὥραις
ὁ
χαρίεις |
[9, 411] |
ἐνταῦθα
καταπαύσαντες
τὸν
λόγον
ἀρχὴν
|
ποιησόμεθα |
τῶν
ἑξῆς
ἀπὸ
τῆς
τοῦ |
[9, 368] |
πολλῶν
καὶ
παντοδαπῶν
ἐπιφερομένων
ἡμεῖς
|
ἐπισημανούμεθα |
τὰ
μνήμης
ἄξια.
~Καὶ
γὰρ |
[9, 409] |
στεφάνους
πάλιν
(τοὺς
ἑσπερίνους
λαβόντες
|
ἐστεφανούμεθα. |
Ἐκάλουν
δ´
ἀπόνιπτρον
τὸ
ἀπόνιμμα |
[9, 398] |
καὶ
αὐτὸς
ὑμῖν·
ζητήσεις
γὰρ
|
σιτούμεθα· |
τὸν
τέτρακα
τί
νομίζετε;
Καί |
[9, 366] |
~(Δόρπου
δ´
ἐξαῦτις
|
μνησώμεθα, |
χερσὶ
δ´
ἐφ´
ὕδωρ
χευάντων· |
[9, 373] |
κήρυκα
καὶ
διάκονον.
Αἰσχύλος
Καβείροις·
|
Ὄρνιθα |
δ´
οὐ
ποιῶ
σε
τῆς |
[9, 373] |
γίγνεσθαι
μέγαν.
Καὶ
Σοφοκλῆς
Ἀντηνορίδαις·
|
Ὄρνιθα |
καὶ
κήρυκα
καὶ
διάκονον.
Αἰσχύλος |
[9, 398] |
τῶν
ὑπ´
Ἀριστοφάνους
εἰρημένων
τὸν
|
ὄρνιθα. |
Νομίζων
δὲ
καὶ
παρὰ
τῷ |
[9, 373] |
οὐ
μόνον
ὄρνιν
ἀλλὰ
καὶ
|
ὄρνιθα. |
(ὁ
αὐτὸς
Κρατῖνος
ἐν
τῷ |
[9, 373] |
δράματι·
Ὄρνιθα
φοινικόπτερον.
Καὶ
πάλιν·
|
Ὄρνιθα |
τοίνυν
δεῖ
σε
γίγνεσθαι
μέγαν. |
[9, 373] |
Κρατῖνος
ἐν
τῷ
αὐτῷ
δράματι·
|
Ὄρνιθα |
φοινικόπτερον.
Καὶ
πάλιν·
Ὄρνιθα
τοίνυν |
[9, 372] |
περιχανδέα
χύτρον
(πλήσαντες
ῥοφέωσιν
ἀεργέες,
|
ἔνθα |
τε
μέτρια
ὄσπρια
πανσπερμηδὸν
ἐπεγχεύῃσιν |
[9, 382] |
ἁπλῶς
μοι
διαλέγου.
(Ὅμηρον
οὐκ
|
οἶσθα |
λέγοντα;
Καὶ
μάλα
ἐξῆν
ὃ |
[9, 370] |
ἐν
τούτοις·
Οἷα
δ´
ἐστὶν
|
οἶσθα |
νῦν·
ἄρτοι,
σκόροδα,
τυρός,
πλακοῦντες, |
[9, 381] |
κομψὸν
ἢ
σοφὸν
ἢ
γλαφυρὸν
|
οἶσθα |
τῶν
σεαυτοῦ
πραγμάτων,
φανερὸν
ποίησον |
[9, 411] |
νῦν
προσαγορεύεσθαι
Οἰνοχόου.
Ἡμεῖς
δ´
|
ἐνταῦθα |
καταπαύσαντες
τὸν
λόγον
ἀρχὴν
ποιησόμεθα |
[9, 373] |
χειμῶνι.
Μένανδρος
Διδύμαις·
Ὄρνεις
φέρων
|
ἐλήλυθα. |
Καὶ
ἑξῆς
Ὄρνιθας
ἀποστέλλει
φησίν. |
[9, 368] |
Κεκερματίσθω
δ´
ἄλλα
μοι
παροψίδων
|
κάθεφθα |
καὶ
κνισηρὰ
παραφλογίσματα.
Σωτάδης
δ´ |
[9, 382] |
διανοεῖ
μ´
ἀπολλύναι;
Οὕτω
λαλεῖν
|
εἴωθα. |
Μὴ
τοίνυν
λάλει
οὕτω
παρ´ |
[9, 403] |
Σικελιώτης
Λάβδακος.
(Οὗτοι
τὰ
μὲν
|
παλαιὰ |
καὶ
θρυλούμενα
ἀρτύματ´
ἐξήλειψαν
ἐκ |
[9, 401] |
χρῆσις
μὴ
εἴη
τῶν
ὀνομάτων
|
παλαιά. |
Μινδυνεύεις
οὖν
ποτε
διὰ
ταύτας |
[9, 400] |
Κατ´
ἀρχὰς
δ´
ἡ
μὲν
|
Ἀστυπάλαια |
οὐκ
εἶχεν
λαγώς,
ἀλλὰ
πέρδικας |
[9, 400] |
τοσοῦτον
πλῆθος
γενέσθαι
λαγῶν
ἐν
|
Ἀστυπαλαίᾳ, |
ὡς
τοὺς
Ἀστυπαλαιεῖς
περὶ
αὐτῶν |
[9, 403] |
ὄντων,
καθ´
ἕκαστα
λέγων·
βολβός,
|
ἐλαία, |
σκόροδον,
καυλός,
κολοκύντη,
ἔτνος,
θρῖον, |
[9, 399] |
γλοιῶν
καταχύσματα
καὶ
κατάτυρα
καὶ
|
κατέλαια |
λίαν,
ὥσπερ
γαλῇ
ὀψοποιούντων.
Ναυσικράτης |
[9, 398] |
κρεμάμενα
ὥσπερ
οἱ
ἀλεκτρυόνες
τὰ
|
κάλλαια· |
~(βαρεῖα
δ´
ἦν
ἡ
φωνή. |
[9, 384] |
φέρων
(πολλούς.
Τὰ
μὲν
οὖν
|
γύναια |
τἄλλ´
ἠκκίζετο,
ἡ
δ´
ἀνδροφόνος |
[9, 374] |
Καὶ
πάλιν·
Πολλαὶ
τῶν
ἀλεκτρυόνων
|
βίᾳ
|
ὑπηνέμια
τίκτουσιν
ᾠὰ
πολλάκις.
Ἐν |
[9, 401] |
μοι
δοκεῖτε
πάντας
τοὺς
ἐπὶ
|
πολυφαγίᾳ |
διαβοήτους
γενομένους·
καὶ
τίνες
εἰσὶν |
[9, 381] |
λεγομένων
καὶ
τῇ
τῆς
τέχνης
|
περιεργίᾳ |
ὁ
καλὸς
ἡμῶν
ἑστιάτωρ
Λαρήνσιος |
[9, 393] |
τὴν
φυσικὴν
φιλοστοργίαν,
καίπερ
τοσοῦτον
|
πανουργίᾳ |
διαφέρουσιν,
ὅμως
ὅταν
ἐλαίου
κρατὴρ |
[9, 392] |
ἢ
δι´
ὧν
ἡ
πρώτη
|
συζυγία |
τῶν
βαρυτόνων
λέγεται,
διὰ
τοῦ |
[9, 390] |
Ἔχει
τε
περὶ
τὰ
ὦτα
|
πτερύγια, |
διὸ
καὶ
ὦτος
καλεῖται·
μέγεθος |
[9, 392] |
πώποτε;
{Β.
Ἔγωγε
μίκρ´
ἄττ´
|
ὀρτύγια. |
Κἄπειτα
τί;
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν |
[9, 392] |
Εὔπολις
ἐν
Πόλεσιν
αὐτοὺς
κέκληκεν
|
ὀρτύγια |
λέγων
οὕτως·
Ὄρτυγας
ἔθρεψας
σύ |
[9, 382] |
παρέσται.
Τοῦτο
γὰρ
νὴ
τὸν
|
Δία |
(ἐστὶ
κατάλοιπον
μέροπας
ἐπὶ
δεῖπνον |
[9, 395] |
ἐν
τοῖς
Ἀχαικοῖς
καὶ
τὸν
|
Δία |
ἱστορεῖ
μεταβαλεῖν
τὴν
μορφὴν
εἰς |
[9, 380] |
τοῦ
γὰρ
μὴ
χανεῖν
λύκον
|
διὰ |
κενῆς
σὺ
μόνος
εὕρηκας
τέχνην. |
[9, 369] |
τῆς
ἑφθῆς
καὶ
μάλιστα
ἡ
|
διὰ |
νάπυος
γινομένη,
ὥς
φησιν
ὁ |
[9, 391] |
καὶ
ὁ
ἡττήσας
τὸν
ἡττηθέντα
|
διὰ |
παντὸς
ὀχεύει.
Ἱστορεῖται
δὲ
ὅτι |
[9, 399] |
δ´
ἄλλαι
περίεργοι
ἔμοιγ´
εἰσὶν
|
διὰ |
παντὸς
σκευασίαι,
γλοιῶν
καταχύσματα
καὶ |
[9, 367] |
δὲ
Εὐρώπῃ
πάλιν
ἐπὶ
παροψήματος
|
διὰ |
πλειόνων
εἴρηκεν,
ἐν
οἷς
ἐστι |
[9, 387] |
ὀρνίθων
ἔχων
λέγειν,
οὓς
ἐγὼ
|
διὰ |
σὲ
ὥσπερ
οἱ
πυρέσσοντες
περιφερομένους |
[9, 401] |
Ἰσχνὸς
γὰρ
πάνυ
τὸ
σῶμα
|
διὰ |
τὰς
ζητήσεις
γενόμενος
ἀπέθανεν,
ὡς |
[9, 390] |
πέρδικες
ἄβρωτον
ἔχουσι
τὸ
κρέας
|
διὰ |
τὰς
νομάς.
(Οἱ
δὲ
περὶ |
[9, 383] |
οὕτω
παρ´
ἔμοιγ´
ὤν.
~Ἀλλὰ
|
διὰ |
τὰς
τέτταρας
(δραχμὰς
ἀποβάλω,
φησί, |
[9, 389] |
οὐχ
ἑαυτοῖς
προσέχει.
Ὅθεν
πολλάκις
|
διὰ |
ταῦτα
σιγῇ
προσέρχεται,
ὅπως
μὴ |
[9, 407] |
ἔπη
πανούργως
καὶ
ὑποκριτικῶς
καὶ
|
διὰ |
ταῦτα
σφόδρα
παρὰ
τοῖς
Ἀθηναίοις |
[9, 401] |
ὀνομάτων
παλαιά.
Μινδυνεύεις
οὖν
ποτε
|
διὰ |
ταύτας
τὰς
φροντίδας
ὥσπερ
ὁ |
[9, 366] |
δ´
ἀεὶ
(ὄψων
ἓν
ἔχομεν,
|
διὰ |
τέλους
δὲ
τοῦθ´,
ἅλας.
ἐπὶ |
[9, 386] |
οἱ
ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΙ
παραπεπλεύκασιν
ὑπεριδόντες
ἡμᾶς
|
διὰ |
τὴν
ἄκαιρόν
σου
γλωσσαλγίαν.
(Ἀλλ´ |
[9, 402] |
δυνάμενοι.
Ἐσκώπτετο
δὲ
ὁ
ἀθλητὴς
|
διὰ |
τὴν
ἀπὸ
τῶν
ἱδρώτων
δυσωδίαν. |
[9, 389] |
αὐτοῖς
θῇς
κάτοπτρον·
προστρέχοντες
γὰρ
|
διὰ |
τὴν
ἔμφασιν
ἁλίσκονταί
τε
καὶ |
[9, 402] |
ἃ
μὴ
τυρὸν
ποιεῖ,
ἐρίφου.
|
Διὰ |
τὴν
ἐπικαρπίαν
γὰρ
τῶν
ἁδρῶν
|
[9, 369] |
δὲ
σελινοῦσσα
τὴν
ὀνομασίαν
ἔχει
|
διὰ |
τὴν
οὐλότητα·
ἐμφερὴς
γάρ
ἐστι |
[9, 402] |
ταῖς
ἕξεσιν
ὑπάρχοντα
ῥᾷστα
φθείρεται
|
διὰ |
τὴν
πιμελήν.
Τὰ
δὲ
παρὰ |
[9, 375] |
βοῶν,
φησὶν
ὁ
Φιλόχορος,
νομοθετηθῆναι
|
διὰ |
τὴν
σπάνιν
ἀπέχεσθαι
αὐτοὺς
τῶν |
[9, 395] |
ποικιλώτερος.
Τὸ
δὲ
λεγόμενον
γλαυκίον
|
διὰ |
τὴν
τῶν
ὀμμάτων
χρόαν
μικρῷ |
[9, 393] |
τούτοις·
(Καὶ
τοῖς
κολοιοῖς
δὲ
|
διὰ |
τὴν
φυσικὴν
φιλοστοργίαν,
καίπερ
τοσοῦτον |
[9, 367] |
Τὸ
θυγάτριόν
γέ
μου
σεσινάπικεν
|
διὰ |
τῆς
ξένης.
Ἁλῶν
δὲ
καὶ |
[9, 398] |
λέξεων.
Τεκμαιρόμενοι
οὖν
Ἀθηναῖοι
καὶ
|
διὰ |
τῆς
τάξεως
τὴν
ἐνοῦσαν
τῇ |
[9, 387] |
μᾶλλον.
Θηρεύεται
δ´
ὑπὸ
κυνηγῶν
|
διὰ |
τὸ
βάρος
καὶ
τὴν
τῶν |
[9, 374] |
δραμάτων
ἠφάνιζε,
δυσκολαίνων
τοῖς
θεαταῖς
|
διὰ |
τὸ
γῆρας.
Λέγεται
δ´
εἶναι |
[9, 396] |
τε
γυναῖκά
τε
θήσατο
μαζόν,
|
διὰ |
τὸ
ἐντίθεσθαι
τὰς
θηλὰς
εἰς |
[9, 396] |
βρέφη,
καὶ
ὁ
τιτθὸς
ἐνθένδε
|
διὰ |
τὸ
ἐντίθεσθαι
τὰς
θηλάς·
Νεβροὺς |
[9, 392] |
πελάγους
ἱζάνειν
εἰς
τὴν
νῆσον
|
διὰ |
τὸ
εὔορμον
εἶναι
Εὔδοξος
δ´ |
[9, 393] |
δ´
ἐν
Εἰρήνῃ
συνεσταλμένως
ἔφη
|
διὰ |
τὸ
μέτρον·
Ὄρτυγες
οἰκογενεῖς.
Τῶν |
[9, 379] |
Πολλῶν
μαθητῶν
γενομένων
ἐμοί,
Λύκε,
|
διὰ |
τὸ
νοεῖν
ἀεί
τι
καὶ |
[9, 399] |
ὁ
ἱερώτατος.
Ὠνομάσθησαν
δ´
οὕτως
|
διὰ |
τὸ
ῥᾳδίως
ἀποψᾶσθαι
ἢ
οἷόν |
[9, 397] |
Φοίνικι.
Καὶ
γὰρ
ὁ
ταὼς
|
διὰ |
τὸ
σπάνιον
θαυμάζεται.
(Ὁ
ταώς, |
[9, 391] |
συνεικάζειν
καὶ
καταστοχάζεσθαι
τῶν
σκωπτομένων
|
διὰ |
τὸ
τὴν
ἐκείνων
ἐπιτηδεύειν
προαίρεσιν. |
[9, 392] |
λέγει
θύειν
τῷ
Ἡρακλεῖ
ὄρτυγας
|
διὰ |
τὸ
τὸν
Ἡρακλέα
τὸν
Ἀστερίας |
[9, 370] |
πολλά,
σαρκία
ἁπαλώτατ´,
οὐδὲν
μὰ
|
Δία |
τοῖς
ἐμοῖς
βλίτοις
ὅμοια
πράγματ´ |
[9, 380] |
Σαλαμῖνι
ναυμαχήσαντας.
(Ἔδοξεν
οὖν
πᾶσι
|
διὰ |
τὸν
τηλικόνδε
ὅρκον
μὴ
βιάζεσθαι |
[9, 392] |
μὴ
τοῦτον
ἔχει
τὸν
χαρακτῆρα,
|
διὰ |
τοῦ
γ>
ὄρτυγος,
ὄρυγος,
κόκκυγος. |
[9, 398] |
τούτων
τάσσουσιν.
(Οἶμαι
δὲ
καὶ
|
διὰ |
τοῦ
Η>
στοιχείου
τυπώσασθαι
τοὺς |
[9, 392] |
πρώτη
συζυγία
τῶν
βαρυτόνων
λέγεται,
|
διὰ |
τοῦ
κ>
ἐπὶ
γενικῆς
κλίνεται, |
[9, 369] |
ῥάφυν
Γλαῦκος
ἐν
τῷ
Ὀψαρτυτικῷ
|
διὰ |
τοῦ
π>
ψιλῶς
καλεῖ
ῥάπυν. |
[9, 374] |
χ>
λέγουσιν
ὄρνιχος.
Ἀλκμὰν
δὲ
|
διὰ |
τοῦ
σ>
τὴν
εὐθεῖαν
ἐκφέρει· |
[9, 381] |
πιπέρεως
τὰ
προειρημένα
χναυμάτια
ἔβυσα
|
διὰ |
τοῦ
στόματος,
πολλὸν
ἐπιχέας
ζωμὸν |
[9, 374] |
Δωριεῖς
λέγοντες
ὄρνιξ
τὴν
γενικὴν
|
διὰ |
τοῦ
χ>
λέγουσιν
ὄρνιχος.
Ἀλκμὰν |
[9, 400] |
λαγοί.
Τῇ
δὲ
λαγὼν
ἡ
|
διὰ |
τοῦ
ω>
παραπλησίως
προσαγορευομένη
λαγῲ |
[9, 392] |
κονίστραν·
(καὶ
ταύτην
σκεπάζει
φρυγάνοις
|
διὰ |
τοὺς
ἱέρακας,
ἐν
ᾗ
ἐπῳάζει. |
[9, 379] |
πρῶτος,
ὥστε
μηδένα
μισεῖν
με
|
διὰ |
τοῦτ´,
ἀλλὰ
πάντας
λαμβάνειν.
Ὑπ´ |
[9, 382] |
πάνσοφον
ἐκεῖνον
ἄνθρωπον
ὁσημέραι,
καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
πολλοὺς
τῶν
καθαρείων
ἐξόμνυσθαι |
[9, 394] |
ἐμπτύουσιν
αὐτοῖς
διοιγνῦσαι
τὸ
στόμα,
|
διὰ |
τούτου
παρασκευάζουσαι
αὐτοὺς
πρὸς
τὴν |
[9, 385] |
ἐν
Ὀδυσσεῦσιν
εἴρηκε
τὴν
ὀξάλμην
|
διὰ |
τούτων·
ἀνθ´
ὧν
πάντας
ἑλὼν |
[9, 410] |
τοῦ
δείπνου
κατὰ
χειρός
φησι
|
διὰ |
τούτων·
Ἐσπουδάκει
δ´
ἕκαστος
ὡς |
[9, 408] |
δ´
ἐν
Θεαροῖς
εἴρηκε
χειρόνιβα
|
διὰ |
τούτων·
Κιθάρα,
τρίποδες,
ἅρματα,
τράπεζαι |
[9, 399] |
καὶ
ὡς
πολλῶν
ὄντων
ἐμφανίζει
|
διὰ |
τούτων·
Κορίαννον
ἵνα
τί
λεπτόν; |
[9, 395] |
λιμναίων
πολλῶν
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἀχαρνεῦσι
|
διὰ |
τούτων·
(Νάσσας,
κολοιούς,
ἀτταγᾶς,
φαλαρίδας, |
[9, 388] |
Ἴβυκος
δέ
τινας
λαθιπορφυρίδας
ὀνομάζει
|
διὰ |
τούτων·
Τοῦ
μὲν
πετάλοισιν
ἐπ´ |
[9, 409] |
φυλάσσουσιν,
(ἄν
τε
ἔχῃ
τοῦτον
|
διὰ |
τῶν
δύο
μμ>
λεγόμενον,
βαρύνεται, |
[9, 366] |
Χορδαί
τε
ἁδὺ
ναὶ
μὰ
|
Δία |
χὠ
κωλεός.
Μάθετε
δὲ
καὶ |
[9, 396] |
καὶ
σὺ
εὗρες
τὰ
τοιαῦτα
|
κρεᾴδια. |
Οὐ
μὴ
γὰρ
ὀνομάσω
πρὶν |
[9, 388] |
ὀρνίθων
διεστάναι
φησὶ
πορφυρίωνα
πορφυρίδος,
|
ἰδίᾳ |
ἑκάτερον
καταριθμούμενος·
τὴν
τροφήν
τε |
[9, 366] |
ὅτι
νῦν
τινες
τῶν
Ποντικῶν
|
ἰδίᾳ |
καθ´
αὑτὸ
κατασκευάζονται
ὀξύγαρον.
Πρὸς |
[9, 381] |
τοῦ
πολλοῦ
αἵματος
πάντα
τὰ
|
ἐντοσθίδια |
μετὰ
τῆς
ἐξαιρέσεως
(εἴρηται
γὰρ |
[9, 370] |
αὐτόματα
πάντα
τἀγαθά,
(ῥάφανος
λιπαρά,
|
σπλαγχνίδια |
πολλά,
σαρκία
ἁπαλώτατ´,
οὐδὲν
μὰ |
[9, 370] |
σπίνοις
κοινῇ
τε
χναύειν
τευθίσιν
|
σηπίδια
|
πιλεῖν
τε
πολλὰς
πλεκτάνας
ἐπιστρεφῶς
|
[9, 383] |
ἄρν´
ἐς
μέσον
σύμπτυκτον,
ὠνθυλευμένον,
|
χοιρίδια |
περιφόρινα
κρομβώσας
ὅλα,
δούρειον
ἐπάγω |
[9, 373] |
δ´
ἀλεκτρυόνες
ἅπασαι
καὶ
τὰ
|
χοιρίδια |
τέθνηκε
καὶ
τὰ
μίκρ´
ὀρνίθια. |
[9, 398] |
τῆς
τάξεως
τὴν
ἐνοῦσαν
τῇ
|
προσῳδίᾳ |
φύσιν
οὐκ
ἐπὶ
τῶν
φωνηέντων |
[9, 406] |
Τοσαύτη
διεχύθη
ἀπὸ
τῶν
ῥόδων
|
εὐωδία. |
Μετὰ
ταῦτα
περιενεχθεισῶν
ὀρνίθων
τε |
[9, 402] |
γράφει
οὕτως·
~(Ἵνα
τὰ
μὲν
|
αἴγεια |
τοῖς
παισί,
τὰ
δὲ
συάγρεια |
[9, 408] |
καθάπερ
ἡμεῖς
λέγομεν
ἐν
τῇ
|
συνηθείᾳ. |
Καί
τις
αὐτῷ
ἀπήντησεν
λέγων |
[9, 373] |
καὶ
ὀρνίθια
νῦν
μόνως
ἡ
|
συνήθεια |
καλεῖ
τὰς
θηλείας,
ὧν
ὁρῶ |
[9, 373] |
εἰδικοῦ,
περὶ
οὗ
φησιν
ἡ
|
συνήθεια |
ὄρνιθας
ὠνήσασθαι.
Ὅμηρος
μὲν
οὖν |
[9, 392] |
ὄνυχος.
Καθόλου
τε
τῇ
πληθυντικῇ
|
εὐθείᾳ |
ἑπομένη
ἡ
ἑνικὴ
γενικὴ
χρῆται |
[9, 401] |
οὗτος;
{Β.
Χελιδόνειος
ὁ
δασύπους,
|
γλυκεῖα |
δ´
ἡ
μίμαρκυς.
Θεόπομπος
δὲ |
[9, 369] |
Κράμβη
δὲ
καλλίστη
γίνεται
καὶ
|
γλυκεῖα |
ἐν
Κύμῃ,
ἐν
δὲ
Ἀλεξανδρείᾳ |
[9, 375] |
ἢ
ἄτοκον·
διὸ
τὰ
ἤδη
|
τέλεια |
ἤσθιον·
(Ἀτὰρ
σιάλους
γε
σύας |
[9, 389] |
ἀπολαύῃ
τῶν
ἀφροδισίων.
Ὅθεν
ἡ
|
θήλεια |
γιγνώσκουσα
ἀποδιδράσκουσα
τίκτει.
Τὰ
αὐτὰ |
[9, 389] |
θηρεύων,
τοῦτο
ποιεῖ·
ὅταν
δὲ
|
θήλεια |
ᾖ
ἡ
θηρεύουσα,
ᾄδει
ἕως |
[9, 389] |
δὲ
ἔτη
πεντεκαίδεκα,
ἡ
δὲ
|
θήλεια |
καὶ
πλείονα.
(Πολυχρονιώτερα
γὰρ
ἐν |
[9, 389] |
μαχούμενος
αὐτῷ.
Ἐνίοτε
δὲ
ἡ
|
θήλεια |
τὸν
ἄρρενα
προσιόντα
κατασιγάζει.
Πολλάκις |
[9, 369] |
γογγυλίς,
φησί,
λεπτυντική
ἐστι
καὶ
|
δριμεῖα |
καὶ
δύσπεπτος,
ἔτι
δὲ
πνευματωτική. |
[9, 371] |
σέρις
τε·
σὺν
καὶ
ἄρου
|
δριμεῖα |
καταψήχοιο
πέτηλα
ἠδ´
ὅπερ
ὄρνιθος |
[9, 382] |
δ´
ἑστιατόρων;
Ἔπειτ´
ἄλλος
ἀπεκρίνατο
|
Ἀσθένειά |
τις
αὐτῷ
ξυνέπεσεν,
ὦ
Σώκρατες. |
[9, 397] |
ἐν
αὐτῷ
τῷ
λόγῳ
οὐδεμία
|
μνεία |
τοῦ
ὀνόματος
γίνεται,
ὄρνεις
δὲ |
[9, 376] |
πάντων
κράτιστόν
ἐστιν
ἐν
μαγειρικῇ
|
(ἀλαζονεία· |
τὸ
καθ´
ὅλου
δὲ
τῶν |
[9, 370] |
ἐλευθέρι´,
οὐ
τάριχος
οὐδ´
ἡδύσμασιν
|
ἄρνεια |
καταπεπασμέν´
οὐδὲ
θρυμματὶς
τεταραγμένη
καὶ |
[9, 402] |
δυσωδίαν.
Τὰ
δ´
ὕεια
καὶ
|
ἄρνεια |
κρέα
ἀδιαπόνητα
ταῖς
ἕξεσιν
ὑπάρχοντα |
[9, 399] |
ὥσπερ
οἱ
ἀλεκτρυόνες
τὰ
κάλλαια·
|
~(βαρεῖα |
δ´
ἦν
ἡ
φωνή.
Θαυμασάντων |
[9, 402] |
αἴγεια
τοῖς
παισί,
τὰ
δὲ
|
συάγρεια |
μετὰ
τῶν
φίλων
αὐτὸς
ἔχῃς. |
[9, 369] |
γλυκεῖα
ἐν
Κύμῃ,
ἐν
δὲ
|
Ἀλεξανδρείᾳ |
πικρά.
Τὸ
δ´
ἐκ
Ῥόδου |
[9, 387] |
(διαγράφων
τὴν
γενομένην
πομπὴν
ἐν
|
Ἀλεξανδρείᾳ |
Πτολεμαίου
τοῦ
Φιλαδέλφου
καλουμένου
βασιλέως |
[9, 398] |
τὸ
ζῷον
ἐν
τῇ
πολυταλάντῳ
|
πραγματείᾳ |
(ὀκτακόσια
γὰρ
εἰληφέναι
τάλαντα
παρ´ |
[9, 393] |
περὶ
τῶν
ἐν
τῇ
Πλάτωνος
|
Πολιτείᾳ |
μαθηματικῶς
εἰρημένων
γράφων
οὕτως·
Οἱ |
[9, 402] |
τῶν
ἱδρώτων
δυσωδίαν.
Τὰ
δ´
|
ὕεια |
καὶ
ἄρνεια
κρέα
ἀδιαπόνητα
ταῖς |
[9, 372] |
ἐλάας,
πυόν,
χόρια,
χελιδόνια,
τέττιγας,
|
ἐμβρύεια. |
Ὑρίσους
δ´
ἴδοις
ἂν
νιφομένους |
[9, 373] |
χοιρίδια
τέθνηκε
καὶ
τὰ
μίκρ´
|
ὀρνίθια. |
Ἀναξανδρίδης·
Ὀχευομένους
δὲ
τοὺς
κάπρους
|
[9, 373] |
ποτ´
ἐξεσόβησε
τὰς
ὄρνις
μόλις.
|
Ὀρνίθια |
δ´
εἴρηκε
Κρατῖνος
ἐν
Νεμέσει |
[9, 373] |
ἐν
Νεμέσει
οὕτως·
Τἄλλα
πάντ´
|
ὀρνίθια. |
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
ἀρσενικοῦ
οὐ |
[9, 373] |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὄρνιθας
καὶ
|
ὀρνίθια |
νῦν
μόνως
ἡ
συνήθεια
καλεῖ |
[9, 376] |
ἐν
ἑαυτῷ
ἔχει
καὶ
ἄλλα
|
ὀρνίθια |
(ὑπογαστρίων
τε
μέρη
χοιρείων
καὶ |
[9, 376] |
κατακνιζόμενα
καὶ
μετὰ
πεπερίδων
συμπλαττόμενα·
|
ἰσίκια |
γὰρ
Ὀνομάζειν
αἰδοῦμαι
τὸν
Οὐλπιανόν, |
[9, 370] |
τἀγαθά,
(ῥάφανος
λιπαρά,
σπλαγχνίδια
πολλά,
|
σαρκία
|
ἁπαλώτατ´,
οὐδὲν
μὰ
Δία
τοῖς |
[9, 383] |
{Α.
Ἄπολλον,
ὡς
ἰατρικῶς.
Ὦ
|
Γλαυκία, |
(ταυτὶ
ποιήσω.
{ΓΛ.
Καὶ
παρατίθει |
[9, 390] |
δὲ
περδίκων
ἐστὶν
ἕτερονγένος
ἐν
|
Ἰταλίᾳ |
ἀμαυρὸν
τῇ
πτερώσει
καὶ
μικρότεροντῇ |
[9, 404] |
ὄρθρον
ἐν
ταῖς
χερσὶν
ὄψει
|
βιβλία
|
ἔχοντα
καὶ
ζητοῦντα
τὰ
κατὰ |
[9, 402] |
(Ὅτι
δὲ
Αἰσχύλος
διατρίψας
ἐν
|
Σικελίᾳ |
πολλαῖς
κέχρηται
φωναῖς
Σικελικαῖς
οὐδὲν |
[9, 373] |
(οὕτως
δ´
εἴρηκεν
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Δηλίᾳ |
τὰ
σύγκοπτα
λάχανα,
κνιστὰ
ἢ |
[9, 391] |
φθινοπώρῳ
φαινομένους
δύο
ἡμέραις
ἢ
|
μιᾷ, |
τούτους
εἶναι
ἐδωδίμους.
Διαφέρουσι
δὲ |
[9, 397] |
καὶ
ἐν
αὐτῷ
τῷ
λόγῳ
|
οὐδεμία |
μνεία
τοῦ
ὀνόματος
γίνεται,
ὄρνεις |
[9, 374] |
πάλιν·
Πολλαὶ
τῶν
ἀλεκτρυόνων
βίᾳ
|
ὑπηνέμια |
τίκτουσιν
ᾠὰ
πολλάκις.
Ἐν
δὲ |
[9, 397] |
πρωτοτόκοι
ὀκτώ.
Τίκτει
δὲ
καὶ
|
ὑπηνέμια, |
ὡς
ἡ
ἀλεκτορίς,
οὐ
πλείω |
[9, 404] |
τί
φησίν;
Σφόδρα
μοι
κεχάρισαι,
|
Σιμία, |
νὴ
τοὺς
θεούς,
(ταυτὶ
προείπας· |
[9, 405] |
πολυτελῶν
πολλῶν
τε
δείπνων,
ἐπιλαθέσθαι,
|
Σιμία, |
πάντων
ποιήσω,
θρῖον
ἂν
δείξω |
[9, 410] |
Μνᾶσις
πέμψ´
ἀπὺ
Φωκάας
δῶρα
|
τίμια |
(καγγόνων)
κόσμον
λέγει
κεφαλῆς
τὰ |
[9, 377] |
κενῷ
χώραν
δίδου,
καὶ
τὰ
|
στόμια |
γίνωσκε
τῶν
κεκλημένων.
Ὥσπερ
γὰρ |
[9, 386] |
μὲν
ὀλβιογάστορος
Ἄμφις
μέμνηται
ἐν
|
Γυναικομανίᾳ |
οὑτωσὶ
λέγων·
Εὐρύβατε
κνισολοῖχε,
οὐκ |
[9, 402] |
βοῦς
ἀγελαῖος,
τράγος
ὑλιβάτης,
αἲξ
|
οὐρανία, |
κριὸς
τομίας,
κάπρος
ἐκτομίας,
ὗς |
[9, 396] |
εἶπεν,
ἔφη,
ἐν
Μακεδόσιν
ἢ
|
Παυσανίᾳ |
Πνικτόν
τι
τοίνυν
ἔστω
σοι |
[9, 393] |
Φαληρίδας
ταριχηρὰς
μυρίας,
τυλάδας
πεντακισχιλίας,
|
χέννια |
ταριχηρὰ
μύρια.
Καὶ
Ἵππαρχος
ἐν |
[9, 393] |
Αἰγυπτίων
βίος
ἤρεσεν
οἷον
ἔχουσι,
|
χέννια |
τίλλοντες
καλκατιαδεισαλέοντα.
Οὐκ
ἀπελείποντο
δὲ |
[9, 393] |
ὁμωνύμου
ὄρνιθος.
Βοῖος
δ´
ἐν
|
Ὀρνιθογονίᾳ |
ἢ
Βοιώ,
ὥς
φησι
Φιλόχορος, |
[9, 372] |
ἀπίους,
σχαδόνας,
ἐλάας,
πυόν,
χόρια,
|
χελιδόνια, |
τέττιγας,
ἐμβρύεια.
Ὑρίσους
δ´
ἴδοις |
[9, 370] |
ἠγλαισμένην
πνίγειν
τε
παχέων
ἀρνίων
|
στηθύνια
|
τίλλειν
τε
φάττας
καὶ
κίχλας |
[9, 371] |
οὕτως·
Δρακόντιον,
ὃ
ἔνιοι
ἄρον
|
ἀρωνια. |
Τὸν
δὲ
σταφυλῖνον
Διοκλῆς
ἐν |
[9, 368] |
ἐπιφερομένων
ἡμεῖς
ἐπισημανούμεθα
τὰ
μνήμης
|
ἄξια. |
~Καὶ
γὰρ
ὀρνίθων
πλῆθος
ἦν |
[9, 385] |
Πεισάνδρῳ·
(Ἤδη
φαγών
τι
πώποθ´,
|
οἷα |
γίνεται,
ὀψάριον
ἔκαμες
καὶ
προσέστη |
[9, 370] |
(τῆς
κράμβης
μέμνηται
ἐν
τούτοις·
|
Οἷα |
δ´
ἐστὶν
οἶσθα
νῦν·
ἄρτοι, |
[9, 377] |
τοῖς
Εὔφρονος
Συνεφήβοις
μάγειρος
ἀκούσατε
|
οἷα |
παραινεῖ·
Ὅταν
ἐρανισταῖς,
Καρίων,
διακονῇς, |
[9, 396] |
λαβών.
Καὶ
Ἀνακρέων
δέ
φησιν·
|
Οἷά |
τε
νεβρὸν
νεοθηλέα
γαλαθηνόν,
ὅς |
[9, 393] |
τῶν
κολοιῶν
δὲ
καλουμένων
τὰ
|
ὅμοια |
ἱστορεῖ
ἐν
τούτοις·
(Καὶ
τοῖς |
[9, 369] |
ἐν
Ῥήτορσιν
οὕτως·
Κηφισιακαῖσι
γογγυλίσιν
|
ὅμοια |
πάνυ.
Θεόφραστος
δὲ
γογγυλίδων
φησὶν |
[9, 370] |
μὰ
Δία
τοῖς
ἐμοῖς
βλίτοις
|
ὅμοια |
πράγματ´
οὐδὲ
ταῖς
θλασταῖς
ἐλάαις. |
[9, 367] |
Φάωνι·
Τὰ
δ´
ἀλλότρι´
ἔσθ´
|
ὅμοια |
ταῖς
παροψίσι·
βραχὺ
γάρ
τι |
[9, 369] |
Ῥαφανίς,
φησί,
γογγυλίς,
ῥάφυς,
ἀνάρρινον
|
ὅμοια. |
Τὴν
δὲ
ῥάφυν
Γλαῦκος
ἐν |
[9, 371] |
Κρόνῳ·
ὅπερ
ἐξηγούμενος
δρᾶμα
Δίδυμος
|
ὅμοιά |
φησιν
εἶναι
τὰ
γήθυα
τοῖς |
[9, 401] |
Μνημονεύει
Δίφιλος
ἢ
Καλλιάδης
ἐν
|
Ἀγνοίᾳ |
οὕτω·
Τί
τοῦτο;
Ποδαπὸς
οὗτος; |
[9, 375] |
ἄρτιον
πρὸς
τὸ
μῆκος,
τῇ
|
χροιᾷ |
χιόνινον.
Ἔφασάν
τε
τὸν
βασιλέα |
[9, 403] |
καρίς,
τευθίς,
ψῆττα,
δρακαινίς,
πουλυπόδειον,
|
σηπία, |
ὀρφώς,
κάραβος,
ἔσχαρος,
ἀφύαι,
βελόναι, |
[9, 385] |
ἐστ´
ἀληθὲς
παραλογίσασθ´
οὐδ´
ἔχειν
|
ὀψάρια |
χρηστά.
Μένανδρος
Καρχηδονίῳ·
Ἐπιθυμιάσας
τῷ |
[9, 369] |
μέν
ἐστιν
οὐλόφυλλος,
ἣ
δὲ
|
ἀγρία. |
Δίφιλος
δ´
ὁ
Σίφνιός
φησι· |
[9, 408] |
καὶ
μύρον
τι
δοῦναι.
Μένανδρος
|
Ὑδρίᾳ· |
(Οἳ
δὲ
κατὰ
χειρῶν
λαβόντες |
[9, 402] |
προβάτων
μὲν
οἷς
ἔνι
μήτ´
|
ἔρια |
μήτε
τυρός,
ἀρνός,
φίλτατε.
(Τῶν |
[9, 380] |
Τί
οὐκ
ἐκέλευσας
παραφέρειν
τὰ
|
ποτήρια; |
(Σώφρων
δ´
ἐν
γυναικείοις
κατακοινότερον |
[9, 377] |
τῶν
κεκλημένων.
Ὥσπερ
γὰρ
εἰς
|
τἀμπόρια, |
τῆς
τέχνης
πέρας
τοῦτ´
ἔστιν, |
[9, 401] |
Ποσειδώνιος
ὁ
φιλόσοφος
ἐν
τῇ
|
ἱστορίᾳ· |
Καὶἡμεῖς
εἴδομεν
πολλοὺς
κατὰ
τὸν |
[9, 372] |
κίχλας,
ἀπίους,
σχαδόνας,
ἐλάας,
πυόν,
|
χόρια, |
χελιδόνια,
τέττιγας,
ἐμβρύεια.
Ὑρίσους
δ´ |
[9, 379] |
Χαριάδης,
ζωμὸς
μέλας
ἐγένετο
πρώτῳ
|
Λαμπρίᾳ, |
ἀλλᾶντας
Ἀφθόνητος,
Εὔθυνος
φακῆν,
ἀπὸ |
[9, 372] |
ῥοφέωσιν
ἀεργέες,
ἔνθα
τε
μέτρια
|
ὄσπρια |
πανσπερμηδὸν
ἐπεγχεύῃσιν
ἀλετρίς.
Τῇ
ἔνι |
[9, 369] |
λαχάνων
κράμβης
φησὶν
εἶναι
γένη
|
τρία, |
τῆς
τε
καλουμένης
ἁλμυρίδος
καὶ |
[9, 385] |
κόττανα
ἡμᾶς
καὶ
λέπιδιν,
τὰ
|
πάτριά |
μου
νόμιμα
βρώματα,
ὀνομάζειν
μέλλετε |
[9, 372] |
(πλήσαντες
ῥοφέωσιν
ἀεργέες,
ἔνθα
τε
|
μέτρια
|
ὄσπρια
πανσπερμηδὸν
ἐπεγχεύῃσιν
ἀλετρίς.
Τῇ |
[9, 395] |
σιμά
τε
καὶ
ἐλάττονα
τῇ
|
συμμετρίᾳ |
τὰ
ῥύγχη.
Ἡ
δὲ
μικρὰ |
[9, 369] |
τὴν
ἁλμυρίδα.
(Φύεται
δ´
ἐν
|
Ἐρετρίᾳ |
καὶ
Κύμῃ
καὶ
Ῥόδῳ,
ἔτι |
[9, 399] |
ὦ
Δάματερ.
Ἐν
δὲ
Σειρῆσιν
|
ὑπήτρια |
καλεῖ
τὰ
ὑπογάστρια
λέγων
οὕτως· |
[9, 399] |
οὕτως·
Θύννων
τε
λευκὰ
Σικελικῶν
|
ὑπήτρια· |
ΛΑΓΩΣ.
Περὶ
τούτου
ὁ
μὲν |
[9, 409] |
στεφάνους
ἰοθαλέας.
Δρόμων
δ´
ἐν
|
Ψαλτρίᾳ· |
Ἐπεὶ
δὲ
θᾶττον
ἦμεν
ἠριστηκότες, |
[9, 399] |
δὲ
Σειρῆσιν
ὑπήτρια
καλεῖ
τὰ
|
ὑπογάστρια |
λέγων
οὕτως·
Θύννων
τε
λευκὰ |
[9, 402] |
τὰ
παρὰ
Ἀντιφάνει
μὲν
ἐν
|
Ἀκεστρίᾳ· |
Κρέας
δὲ
τίνος
ἥδιστ´
ἂν |
[9, 393] |
μυρίας,
τυλάδας
πεντακισχιλίας,
χέννια
ταριχηρὰ
|
μύρια. |
Καὶ
Ἵππαρχος
ἐν
τῇ
Αἰγυπτίᾳ |
[9, 395] |
εἰσὶ
παραπλήσιοι.
(Ἡ
δὲ
λεγομένη
|
οὐρία |
οὐ
πολὺ
λείπεται
νήττης,
τῷ |
[9, 410] |
γεγραφὼς
τὰς
περιηγήσεις
ἐν
τῇ
|
Ἀσίᾳ |
ἐπιγραφομένῃ·
Γυναῖκες
δ´
ἐπὶ
τῆς |
[9, 408] |
τρίποδες,
ἅρματα,
τράπεζαι
χαλκίαι,
χειρόνιβα,
|
λοιβάσια, |
λέβητες
χαλκίοι.
(Ἡ
πλείων
δὲ |
[9, 389] |
αἴτιον
ἡ
τῇ
ψυχῇ
γινομένη
|
φαντασία |
περὶ
τῶν
πλησιασμῶν.
Φανερώτατον
δὲ |
[9, 392] |
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν
Χείρωσι
λέγων·
|
Ἰθακησία |
ὀρτυγομήτρα
~(λέγει
δὲ
περὶ
αὐτῆς |
[9, 376] |
αὐτοῖς
ἡ
θυσία
νενόμισται.
Τὰ
|
παραπλήσια |
ἱστορεῖ
καὶ
Νεάνθης
ὁ
Κυζικηνὸς |
[9, 399] |
καὶ
τὰ
κρέα
αὐτοῦ
ἦν
|
παραπλήσια |
τοῖς
τῆς
μεγάλης
στρουθοῦ,
ἣν |
[9, 406] |
ἀλλὰ
καὶ
ἔνδον
σεαυτοῦ
καὶ
|
πανδαισίᾳ |
τὸ
σωμάτιον
πᾶν
ἑστιάσῃς.
Ῥόδα |
[9, 391] |
ἐμφαγόντας
φησὶν
στρουθῶν
ἐπικαταφόρους
πρὸς
|
ἀφροδίσια |
γίνεσθαι.
(Μήποτε
οὖν
καὶ
ἡ |
[9, 371] |
δύσπεπτος,
οὐρητικὸς
ἱκανῶς,
διεγερτικὸς
πρὸς
|
ἀφροδίσια· |
διὸ
καὶ
ὑπ´
ἐνίων
φίλτρον |
[9, 398] |
ζῷον
ἐν
τῇ
πολυταλάντῳ
πραγματείᾳ
|
(ὀκτακόσια |
γὰρ
εἰληφέναι
τάλαντα
παρ´
Ἀλεξάνδρου |
[9, 387] |
ἀποδῷς
τὰ
ὡμολογημένα,
οὐκ
ἐξαπατήσεως
|
δημοσίᾳ |
σε
γράψομαι,
ἀλλὰ
(τὸν
Φᾶσιν |
[9, 375] |
ἐν
ᾗ
καὶ
ἀπόρρητος
γίνεται
|
θυσία. |
~(Λέγεται
γὰρ
ὡς
ἄρα
Διὶ |
[9, 376] |
καὶ
αὕτη
προτελὴς
αὐτοῖς
ἡ
|
θυσία |
νενόμισται.
Τὰ
παραπλήσια
ἱστορεῖ
καὶ |
[9, 372] |
οὕτως·
Διατέτακται
παρὰ
Δελφοῖς
τῇ
|
θυσίᾳ |
τῶν
Θεοξενίων,
ὃς
ἂν
κομίσῃ |
[9, 398] |
ὑμῖν
ἐπιδείξω.
(Ἐπιτροπεύων
γὰρ
ἐν
|
Μυσίᾳ |
τοῦ
κυρίου
αὐτοκράτορος
καὶ
προιστάμενος |
[9, 381] |
μετὰ
πολλοῦ
πιπέρεως
τὰ
προειρημένα
|
χναυμάτια |
ἔβυσα
διὰ
τοῦ
στόματος,
πολλὸν |
[9, 368] |
(καὶ
δελφακίων
ἁπαλῶν
κωλαῖ
καὶ
|
χναυμάτια |
πτερόεντα.
Ἐν
δὲ
Πελαργοῖς·
Κεφαλάς |
[9, 393] |
ἡ
τῶν
πτερῶν
αὐτοῖς
συγκόλλησις
|
αἰτία |
γίνεται
τῆς
ἁλώσεως.
Τὴν
μέσην |
[9, 403] |
Ἔπὶ
τούτοις
λεγομένοις
παρηνέχθη
ἡ
|
ῥοδουντία |
καλουμένη
λοπάς·
περὶ
ἧς
ἐξετραγῴδησεν |
[9, 393] |
μύρια.
Καὶ
Ἵππαρχος
ἐν
τῇ
|
Αἰγυπτίᾳ |
Ἰλιάδι·
Οὐδέ
μοι
Αἰγυπτίων
βίος |
[9, 393] |
δὲ
καὶ
ἐντίθεσθαι
αὐτὸν
τῇ
|
νεοττιᾷ |
πόαν
τὴν
λεγομένην
λυγαίαν.
Καὶ |
[9, 382] |
ὁ
παῖς
ἐπὶ
τῇ
μαγειρικῇ
|
σοφίᾳ |
ἐπαινεθεὶς
Τί
τοιοῦτον
εὑρήκασιν,
ἔφη, |
[9, 407] |
Ἀθηναίοις
εὐδοκίμει.
Ἐν
δὲ
τῇ
|
Γιγαντομαχίᾳ |
οὕτω
σφόδρα
τοὺς
Ἀθηναίους
ἐκήλησεν, |
[9, 408] |
κυάμων
χύτρας
ἀεὶ
σιτούμενος
ἦγε
|
Πυανέψια |
πορδὴν
ἑορτήν.
Ἔτνους
δὲ
κυαμίνου |
[9, 375] |
πολλά
μ´
ἐν
δόμοισιν
εἴργασται
|
κακά, |
δονοῦσα
καὶ
τρέπουσα
τύρβ´
ἄνω |
[9, 388] |
νῦν
λέγοντες
Τρὶς
τοῖς
κακούργοις
|
κακά |
Συλληφθέντες
δὲ
οὐ
μόνον
οὐ |
[9, 390] |
φαρμάκῳ
τοὺς
ὀφθαλμούς,
παρασκευάσαντες
ἄλλα
|
φάρμακα |
κολλητικὰ
ὀφθαλμῶν
καὶ
βλεφάρων,
(ἅπερ |
[9, 383] |
δὲ
ἕνα
τῶν
ἀρχαίων
μαγείρων
|
τεθαύμακα |
πείρᾳ
τῆς
τέχνης
ἧς
εἰσηγήσατο |
[9, 398] |
φέρων
ἐν
τῷ
ταλάρῳ
τὸν
|
τέτρακα. |
Ἦν
δὲ
τὸ
μὲν
μέγεθος |
[9, 398] |
ὑμῖν·
ζητήσεις
γὰρ
σιτούμεθα·
τὸν
|
τέτρακα |
τί
νομίζετε;
Καί
τινος
εἰπόντος |
[9, 372] |
λαμβάνειν
μοῖραν
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης.
|
Ἑώρακα |
δὲ
καὶ
αὐτὸς
οὐκ
ἐλάττω |
[9, 375] |
ἐν
Ποιητῇ
ἀρρενικῶς
ἔφη
Τὸν
|
δέλφακα |
ἀπῆγε
σιγῇ
Ἦν
δὲ
καὶ |
[9, 374] |
προδιδόμειν
τ´
ὤμνυέ
με
τὸν
|
δέλφακα. |
Καὶ
Ἀναξίλας
δ´
ἐν
Κίρκῃ |
[9, 374] |
Κίρκῃ
καὶ
ἀρσενικῶς
εἴρηκε
τὸν
|
δέλφακα |
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
τελείου
τέθεικε |
[9, 374] |
οὕτως
καλεῖ
(ἐν
Ὀδυσσεῖ
αὐτομόλῳ·
|
Δέλφακά |
τε
τῶν
γειτόνων
τοῖς
Ἐλευσινίοις |
[9, 379] |
τῆς
οἰκίας
ἐν
οὐχ
ὅλοις
|
δέκα |
μησί,
πολὺ
νεώτατος.
(Ἆγις
Ῥόδιος |
[9, 389] |
χερσαῖος,
σχιδανόπους,
ζῇ
δὲ
ἔτη
|
πεντεκαίδεκα, |
ἡ
δὲ
θήλεια
καὶ
πλείονα. |
[9, 390] |
ἐσθίουσι.
Τίκτουσι
δ´
ἐνίοτε
καὶ
|
πεντεκαίδεκα |
καὶ
ιϚ
Πέτονται
δὲ
ἐπὶ |
[9, 397] |
τε
ἅπαξ
τοῦ
ἔτους
ᾠὰ
|
δώδεκα· |
ταῦτα
δὲ
οὐκ
εἰς
ἅπαξ, |
[9, 406] |
φύσις
ἐνσπέρματος
ἣ
μὲν
ἑψήσεως
|
ἕνεκα |
σπείρεται,
οἷον
(ὁ)
κύαμος,
πισός· |
[9, 405] |
πάντα
μάνθανε
τῶν
βιαίων
ἔσθ´
|
ἕνεκα |
τὰ
γεγραμμένα,
κενὰ
μᾶλλον
ἢ |
[9, 375] |
ὥς
φησιν
Ἀνδροτίων,
τῆς
ἐπιγονῆς
|
ἕνεκα |
τῶν
θρεμμάτων
μὴ
σφάττειν
πρόβατον |
[9, 406] |
ἀφάκη,
φακός·
τὸ
δὲ
χόρτου
|
ἕνεκα |
τῶν
τετραπόδων
ζῴων,
οἷον
ὄροβος |
[9, 381] |
αὐτὰ
οἴνῳ
καὶ
ἐλαίῳ.
(Ἔπειτ´
|
ἐνέθηκα |
κριβάνῳ
ὑποθεὶς
τράπεζαν
χαλκῆν
ἐστάθευσά |
[9, 404] |
διάνοιάν
ἐστ´
ἔχων.
Τῷ
φιλοσόφῳ
|
παρέθηκα |
κωλέαν,
πόδας·
ἀδηφάγον
τὸ
ζῷον |
[9, 404] |
ἔχον
πατρῴαν
οὐσίαν
κατεσθίει·
τούτῳ
|
παρέθηκα |
σηπίας
καὶ
τευθίδας
καὶ
τῶν |
[9, 381] |
τὰ
ἄλφιτα
οὕτω
φέρων
ὑμῖν
|
παρέθηκα. |
Τὴν
δ´
ἐξαίρεσιν,
ὦ
καλέ |
[9, 382] |
ἠγανάκτης´
ὥσπερ
ἠδικημένος,
εἰ
μὴ
|
κέκληκα |
Δαιτυμόνα.
Καινὸν
πάνυ.
(Σῦν
ἄρα |
[9, 382] |
μέροπας
ἐπὶ
δεῖπνον;
Λέγε.
Ἐγὼ
|
κέκληκα |
μέροπας
ἐπὶ
δεῖπνον;
Χολᾷς.
Τοὺς |
[9, 405] |
τυραννικὴν
φακῆν.
Τὸ
μέγιστον
οὐκ
|
εἴρηκα· |
Λαχάρους
(τινός)
ὅτ´
ἦν
ὁ |
[9, 396] |
Ὅμηρος·
(Ἕκτωρ
γὰρ
θνητός
τε
|
γυναῖκά |
τε
θήσατο
μαζόν,
διὰ
τὸ |
[9, 378] |
οὖν
ἔτι
σοι
δίειμι
τὰ
|
στρατηγικὰ |
ἔχω
γε
τὸν
μάγειρον.
Ἡ |
[9, 378] |
ἐπὶ
πᾶσι
τούτοις
ἔλεγε
τὰ
|
στρατηγικά. |
Πρὸ
τῆς
τέχνης
ἔσπευδε
ταῦθ´ |
[9, 388] |
συλλαβήν,
ὡς
Ἀρχίλοχος·
Πτώσσουσαν
ὥστε
|
πέρδικα. |
Οὕτως
καὶ
ὄρτυγα
καὶ
χοίνικα, |
[9, 389] |
οἶκον.
Ἐπὶ
δὲ
τὸν
θηρεύοντα
|
πέρδικα |
ὠθεῖται
ὁ
τῶν
ἀγρίων
ἡγεμὼν |
[9, 408] |
ἀγαθὸς
ᾖ
καὶ
χρήσιμος
πολίτης
|
νικᾷ |
τε
πάντας
χρηστὸς
ὤν,
οὐκ |
[9, 392] |
ὄρτυξ)
τὰ
δὲ
εἰς
ξ>
|
ἀρσενικὰ |
ἁπλᾶ
δισσύλλαβα
(ὅταν
τῷ
υ> |
[9, 388] |
πέρδικα.
Οὕτως
καὶ
ὄρτυγα
καὶ
|
χοίνικα, |
πολὺ
δέ
ἐστι
τὸ
ἐκτεινόμενον |
[9, 409] |
προπαροξυτόνως
προφέρεσθαι.
Τὰ
γὰρ
τοιάδε
|
ῥηματικὰ |
σύνθετα
εἰς
ψ>
λήγοντα
γεγονότα |
[9, 390] |
τοὺς
ὀφθαλμούς,
παρασκευάσαντες
ἄλλα
φάρμακα
|
κολλητικὰ |
ὀφθαλμῶν
καὶ
βλεφάρων,
(ἅπερ
οὐ |
[9, 387] |
μὲν
γὰρ
βαρέα
καὶ
μὴ
|
πτητικά, |
καθάπερ
ἀτταγήν,
πέρδιξ,
ἀλεκτρυών,
φασιανός, |
[9, 387] |
ἀτταγήν,
πέρδιξ,
ἀλεκτρυών,
φασιανός,
εὐθὺς
|
βαδιστικὰ |
καὶ
δασέα.
Καὶ
Ἀριστοτέλης
ἐν |
[9, 389] |
ἐγκύους
γίγνεσθαι,
τινὲς
δὲ
καὶ
|
παραυτίκα |
τίκτειν.
Πέτονταί
τε
περὶ
τὸν |
[9, 393] |
Ὁ
δὲ
τὰ
Κεφαλίωνος
ἐπιγραφόμενα
|
(Τρωικὰ |
συνθεὶς
Ἡγησιάναξ
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
καὶ |
[9, 388] |
ὦ
φίλε
θυμέ,
τανύπτερος
ὡς
|
ὅκα |
πορφυρίς.
ΠΕΡΔΙΞ.
Τούτων
πολλοὶ
μὲν |
[9, 396] |
τακερὰ
μηκάδων
μέλη,
χλόην
καταμπέχοντα
|
σάρκα |
νεογενῆ.
{Β.
Τί
λέγεις;
{Α. |
[9, 393] |
ὀνόματος
συλλαβὴν
ἐκτείνουσιν
Ἀττικοὶ
ὡς
|
δοίδυκα |
καὶ
κήρυκα,
ὡς
ὁ
Ἰξίων |
[9, 399] |
ὑπογάστρια
λέγων
οὕτως·
Θύννων
τε
|
λευκὰ |
Σικελικῶν
ὑπήτρια·
ΛΑΓΩΣ.
Περὶ
τούτου |
[9, 391] |
καὶ
ἐπὶ
μολυβδοφανεῖ
τῷ
χρώματι
|
ὑπόλευκα |
στίγματα
ἔχει
δύο
τε
ἀπὸ |
[9, 373] |
Καὶ
Σοφοκλῆς
Ἀντηνορίδαις·
Ὄρνιθα
καὶ
|
κήρυκα |
καὶ
διάκονον.
Αἰσχύλος
Καβείροις·
Ὄρνιθα |
[9, 393] |
ἐκτείνουσιν
Ἀττικοὶ
ὡς
δοίδυκα
καὶ
|
κήρυκα, |
ὡς
ὁ
Ἰξίων
φησὶ
Δημήτριος |
[9, 408] |
νὴ
τοὺς
θεούς,
ὅσῳ
διαφέρει
|
σῦκα |
καρδάμων.
Σὺ
δὲ
Παύσωνι
φὴς |
[9, 400] |
ἰκτῖνοι,
λαγοί.
Τὸ
μέντοι
Ἢ
|
πτῶκα |
λαγωόν
εἰ
μέν
ἐστιν
Ἰωνικόν, |
[9, 387] |
τὸ
λεγόμενον,
σπανιώτερον
πάρεστιν
ὀρνίθων
|
γάλα
|
καὶ
φασιανὸς
ἀποτετιλμένος
καλῶς.
Θεόφραστος |
[9, 371] |
πέτηλα
ἠδ´
ὅπερ
ὄρνιθος
κλέεται
|
γάλα. |
Μνημονεύει
τοῦ
σταφυλίνου
καὶ
Θεόφραστος. |
[9, 396] |
δ´
ἐστὶ
τὸ
θηλάζειν
τὸ
|
γάλα. |
Ὅμηρος·
(Ἕκτωρ
γὰρ
θνητός
τε |
[9, 375] |
τράφεν
λῇς,
ἅδε
τοι
χοῖρος
|
καλά. |
Καὶ
Εὔπολις
ἐν
Χρυσῷ
γένει. |
[9, 374] |
δ´
ἀπολωλεκὼς
ἀλεκτρυόνα
τίκτουσαν
ᾠὰ
|
πάγκαλα. |
(Καὶ
Ἀριστοφάνης
Δαιδάλῳ·
ὸν
μέγιστον |
[9, 382] |
(Ὅμηρον
οὐκ
οἶσθα
λέγοντα;
Καὶ
|
μάλα
|
ἐξῆν
ὃ
βούλοιτ´,
ὦ
μάγειρ´, |
[9, 375] |
ἤδη
συμπεπηγότα
δέλφακες,
τὰ
δ´
|
ἁπαλὰ |
καὶ
ἔνικμα
χοῖροι.
Ἔνθεν
τὸ |
[9, 376] |
ἀπὸ
τῶν
κεράτων,
ὅταν
αὐτὰ
|
ἐκπέταλα |
ἔχωσι.
Παραπλησίως
δὲ
τῷ
Ἀχαιῷ |
[9, 396] |
καὶ
Εὔβουλος
Κατακολλωμένῳ·
Καὶ
πνικτὰ
|
Σικελὰ |
πατανίων
σωρεύματα.
Ἀριστοφάνης
τ´
εἴρηκεν |
[9, 382] |
εὐρυμέτωπον;
Οὐ
θύω
βοῦν,
ἄθλιε.
|
Μῆλα |
θυσιάζεις
ἆρα;
Μὰ
Δί´
ἐγὼ |
[9, 382] |
Οὔκουν,
ἔφη,
τὰ
μῆλα
πρόβατα;
|
Μῆλα |
πρόβατ´;
Οὐ
μανθάνω
τούτων
οὐδὲν |
[9, 382] |
προβάτιον
δ´.
Οὔκουν,
ἔφη,
τὰ
|
μῆλα |
πρόβατα;
Μῆλα
πρόβατ´;
Οὐ
μανθάνω
|
[9, 371] |
σὺν
καὶ
ἄρου
δριμεῖα
καταψήχοιο
|
πέτηλα
|
ἠδ´
ὅπερ
ὄρνιθος
κλέεται
γάλα. |
[9, 370] |
ἣ
μὲν
ἔοικε
πέλμασιν,
οἷσι
|
πέδιλα |
παλίμβολα
κασσύουσιν·
ἣν
μάντιν
λαχάνοισι |
[9, 407] |
Ἐφέρετο
πρὸς
Δίωνα
τὸν
διάπυρον·
|
ἀλλὰ |
γὰρ
οὐδ´
ἐκεῖνος
οὐθὲν
εἶχε. |
[9, 383] |
ἅλας
φέρε.
Τοῦτ´
ἔστι
πηγός;
|
Ἀλλὰ |
δεῖξον
χέρνιβα.
Παρῆν.
Ἔθυεν,
ἔλεγεν |
[9, 374] |
ἐν
Ἀχαρνεῦσιν·
Νέα
γάρ
ἐστιν·
|
ἀλλὰ |
δελφακουμένα
ἕξει
μεγάλην
τε
καὶ |
[9, 383] |
λάλει
οὕτω
παρ´
ἔμοιγ´
ὤν.
|
~Ἀλλὰ |
διὰ
τὰς
τέτταρας
(δραχμὰς
ἀποβάλω, |
[9, 398] |
περὶ
ἑκάστου
τῶν
εἰσκομιζομένων
ῥηθέντων,
|
Ἀλλὰ |
κἀγώ,
φησὶν
ὁ
Λαρήνσιος,
κατὰ |
[9, 373] |
λέγουσι
πρόκειται
τὸ
Μενάνδρειον
μαρτύριον·
|
(ἀλλὰ |
καὶ
Ἀλκμάν
πού
φησι·
Αυσαν |
[9, 406] |
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς
λαβὼν
σχῇς,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἔνδον
σεαυτοῦ
καὶ
πανδαισίᾳ |
[9, 373] |
τοῦ
ἀρσενικοῦ
οὐ
μόνον
ὄρνιν
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὄρνιθα.
(ὁ
αὐτὸς
Κρατῖνος |
[9, 409] |
χερνίβ´
ὡς
βάψειεν
Ἀλκμήνης
γόνος.
|
Ἀλλὰ |
καὶ
παρ´
Εὐπόλιδι
ἐν
Αἰξίν· |
[9, 394] |
οὔτε
αἱ
θήλειαι
τοὺς
ἄρρενας,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τελευτήσαντος
χηρεύει
ὁ
ὑπολειπόμενος. |
[9, 379] |
κύριος
τῆς
ἡδονῆς
μόνος
καθέστηκ´,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
χρωμένων
συμβάλλεταί
τις, |
[9, 389] |
οὐ
μόνον
ἰδόντες
τὰς
θηλείας,
|
ἀλλὰ |
κἂν
ἀκούσωσιν
αὐτῶν
τὴν
φωνήν. |
[9, 406] |
πολλῶν
λεγομένων
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
|
Ἀλλὰ |
κἂν
τῆς
φακῆς
ἐάσατε
ἡμᾶς |
[9, 392] |
σχιδανοπόδων,
νεοττιὰν
δὲ
οὐ
ποιεῖ,
|
ἀλλὰ |
κονίστραν·
(καὶ
ταύτην
σκεπάζει
φρυγάνοις |
[9, 407] |
τῆς
Ἐλευσῖνι.
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανός·
|
(Ἀλλά |
με
ἀνέμνησας,
καλὲ
Δημόκριτε,
μνησθεὶς |
[9, 373] |
ἢ
στέμφυλα)
ὁ
Μυρτίλος
ἔφη·
|
Ἀλλὰ |
μὴν
καὶ
ὄρνιθας
καὶ
ὀρνίθια |
[9, 376] |
ἐκεῖνος
ἐπὶ
τῇ
τέχνῃ
ἔφη·
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
τὴν
σφαγὴν
ἔχει |
[9, 385] |
συναπογραφόμενος
αὐτῷ,
ἵνα
μηδενὸς
μεταλαμβάνῃ,
|
ἀλλὰ |
πάντα
λαλῇ,
ἔφη·
Κρατῖνος
ἐν |
[9, 379] |
μηδένα
μισεῖν
με
διὰ
τοῦτ´,
|
ἀλλὰ |
πάντας
λαμβάνειν.
Ὑπ´
ἐμοῦ
δ´ |
[9, 397] |
ταῦτα
δὲ
οὐκ
εἰς
ἅπαξ,
|
ἀλλὰ |
παρ´
ἡμέρας
δύο·
αἱ
δὲ |
[9, 377] |
ἂν
κατανοήσῃς,
ἐστὶν
ἡμῶν,
Δημύλε,
|
ἀλλὰ |
πέπλυται
τὸ
πρᾶγμα,
καὶ
πάντες |
[9, 400] |
μὲν
Ἀστυπάλαια
οὐκ
εἶχεν
λαγώς,
|
ἀλλὰ |
πέρδικας
Πολύγονον
δ´
ἐστὶ
τὸ |
[9, 386] |
τὸν
ἔριφον·
μὴ
κόπτ´
ἔμ´,
|
ἀλλὰ |
τὰ
κρέα.
{Α.
Παῖδες,
παράγετε· |
[9, 397] |
τῷ
αὐτῷ
λόγῳ
πάλιν
φησίν·
|
ἀλλὰ |
τὰς
μὲν
νουμηνίας
ὁ
βουλόμενος |
[9, 382] |
βούλοιτ´,
ὦ
μάγειρ´,
αὐτῷ
λέγειν.
|
Ἀλλὰ |
τί
πρὸς
ἡμᾶς
τοῦτο,
πρὸς |
[9, 398] |
τοῦ
ὄρνιθος
τοῦ
μεγάλου
μνημονεύει,
|
ἀλλά |
τινος
τῶν
σμικροτάτων.
Λέγει
γὰρ |
[9, 387] |
οὐκ
ἐξαπατήσεως
δημοσίᾳ
σε
γράψομαι,
|
ἀλλὰ |
(τὸν
Φᾶσιν
οἰκήσοντα
ἀποπέμψω,
ὡς |
[9, 374] |
περιεσώθη
μὴ
τυχὼν
νίκης
καὶ
|
ἄλλα |
δράματα
τῶν
ὁμοίων
τοῦ
αὐτοῦ. |
[9, 391] |
θηλείας
αὐτῶν
ἀσθενεστέρας
τά
τ´
|
ἄλλα |
εἶναι
καὶ
τὸ
ῥύγχος
κερατοειδὲς |
[9, 387] |
ἑαυτοὺς
παραμυθούμενοι
λέγουσι
τά
τ´
|
ἄλλα |
(καὶ
τάδε·
Ὁδὶ
δὲ
δὴ |
[9, 368] |
ἐν
Αἴθωνι
σατυρικῷ·
Κεκερματίσθω
δ´
|
ἄλλα |
μοι
παροψίδων
κάθεφθα
καὶ
κνισηρὰ |
[9, 376] |
κίχλας
ἐν
ἑαυτῷ
ἔχει
καὶ
|
ἄλλα |
ὀρνίθια
(ὑπογαστρίων
τε
μέρη
χοιρείων |
[9, 383] |
δεῖξον
χέρνιβα.
Παρῆν.
Ἔθυεν,
ἔλεγεν
|
ἄλλα |
ῥήματα
τοιαῦθ´
ἃ
μὰ
τὴν |
[9, 403] |
σκορπίος,
ἔγχελυς,
ἄρκτος,
κρέα
τ´
|
ἄλλα |
(τὸ
πλῆθος
ἀμύθητον)
χηνός,
χοίρου, |
[9, 390] |
ὑπαλείφονται
φαρμάκῳ
τοὺς
ὀφθαλμούς,
παρασκευάσαντες
|
ἄλλα |
φάρμακα
κολλητικὰ
ὀφθαλμῶν
καὶ
βλεφάρων, |
[9, 367] |
πολὺ
χρῆμ´
εἰς
ἡδονὴν
ἢ
|
τἄλλα |
βεῖν
οὐ
γάρ
τινες
παροψίδες
|
[9, 373] |
εἴρηκε
Κρατῖνος
ἐν
Νεμέσει
οὕτως·
|
Τἄλλα |
πάντ´
ὀρνίθια.
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ |
[9, 381] |
ἔξω
δ´,
ἐμόν.
Ἐξαιρέσεις
καὶ
|
τἄλλα |
τἀκόλουθ´
ὅσα
οὔτ´
ἀριθμὸν
οὔτ´ |
[9, 371] |
μάραθον,
σταφυλῖνος,
καυκαλίς,
κώνειον,
κόριον,
|
σκίλλα, |
ἣν
ἔνιοι
μυηφόνον.
ἐπεὶ
δὲ |
[9, 405] |
ὡς
λέγων
τι
χρήσιμον.
Τὰ
|
πολλὰ |
δ´
ἠγνόηκε
κοὐδὲ
ἓν
λέγει. |
[9, 374] |
μετεσκεύαζεν
ὥσπερ
οἱ
πολλοί.
Καὶ
|
πολλὰ |
ἔχοντα
κομψῶς
τῶν
δραμάτων
ἠφάνιζε, |
[9, 367] |
ὁ
Λεωνίδης,
εἰπεῖν
εἰμι
δίκαιος
|
πολλὰ |
ἤδη
σιωπήσας·
(Πολλοῖς
δ´
ἀντιλέγειν
|
[9, 395] |
τε
τὰ
ὄμματα,
τὰ
δὲ
|
πολλὰ |
καταδύεται.
Ἔστι
δὲ
καὶ
ἄλλο |
[9, 375] |
τόνδε
τῆς
αὐτῆς
ὑός,
ἣ
|
πολλά |
μ´
ἐν
δόμοισιν
εἴργασται
κακά, |
[9, 405] |
ταῦτα
Αἰμιλιανὸς
ἔφη·
Βέλτιστε,
πολλοῖς
|
πολλὰ |
περὶ
μαγειρικῆς
εἰρημέν´
ἐστί
κατὰ |
[9, 379] |
σοφοί.
(Ἐγὼ
δ´
ὁρῶν
τὰ
|
πολλὰ |
προκατειλημμένα
εὗρον
τὸ
κλέπτειν
πρῶτος, |
[9, 381] |
εὐνουστέραν·
τί
δεῖ
λέγειν
με
|
πολλὰ |
πρὸς
συνειδότα;
Ἐμὸς
εἶ
μαθητής, |
[9, 370] |
πάντα
τἀγαθά,
(ῥάφανος
λιπαρά,
σπλαγχνίδια
|
πολλά, |
σαρκία
ἁπαλώτατ´,
οὐδὲν
μὰ
Δία |
[9, 382] |
Διεξήρχοντό
τε
τοῦ
διαλόγου
τὰ
|
πολλὰ |
τὸν
τρόπον
τοῦτον,
ὡς
ἄχθεσθαι |
[9, 390] |
περὶ
τῶν
ὠτίδων·
φέρεσθαι
γὰρ
|
πάμπολλα |
τὰ
ζῷα
ταῦτα
εἰς
τὴν |
[9, 383] |
Γῆν
οὐδὲ
εἷς
ἤκουσεν
ἄν,
|
(μίστυλλα, |
μοίρας,
δίπτυχ´,
ὀβελούς,
ὥστε
με
|
[9, 383] |
σύμπτυκτον,
ὠνθυλευμένον,
χοιρίδια
περιφόρινα
κρομβώσας
|
ὅλα, |
δούρειον
ἐπάγω
χῆνα
τῷ
φυσήματι. |
[9, 370] |
μὲν
ἔοικε
πέλμασιν,
οἷσι
πέδιλα
|
παλίμβολα |
κασσύουσιν·
ἣν
μάντιν
λαχάνοισι
παλαιόγονοι |
[9, 392] |
τὰ
δὲ
εἰς
ξ>
ἀρσενικὰ
|
ἁπλᾶ |
δισσύλλαβα
(ὅταν
τῷ
υ>
παρεδρεύηται, |
[9, 371] |
φησί·
Ὑψιπέταλοί
τε
κράμβαι
συχναί.
|
~ΣΕΥΤΛΑ. |
Τούτων
φησὶν
ὁ
Θεόφραστος
(εὐχυλότερον |
[9, 371] |
ὡς
κακῶς
λέγοντι
καὶ
Τὰ
|
τεῦτλα |
τευτλίδας
καλῶν
Εὔδημος
δ´
ἐν |
[9, 373] |
τὰ
σύγκοπτα
λάχανα,
κνιστὰ
ἢ
|
στέμφυλα) |
ὁ
Μυρτίλος
ἔφη·
Ἀλλὰ
μὴν |
[9, 383] |
δ´
ἔσται
τ´
οὐκ
ἀπεξηραμμένα,
|
ἔγχυλα |
δ´
ἀτρεμεὶ
καὶ
δροσώδη
τὴν |
[9, 400] |
ξυναρπάσειεν
ὑμῶν.
Καὶ
ἐν
Δαιταλεῦσιν·
|
Ἀπόλωλα· |
τίλλων
τὸν
λαγὼν
ὀφθήσομαι.
Ξενοφῶν |
[9, 382] |
βοῦν,
ἄθλιε.
Μῆλα
θυσιάζεις
ἆρα;
|
Μὰ |
Δί´
ἐγὼ
μὲν
οὔ,
οὐδέτερον |
[9, 370] |
σπλαγχνίδια
πολλά,
σαρκία
ἁπαλώτατ´,
οὐδὲν
|
μὰ |
Δία
τοῖς
ἐμοῖς
βλίτοις
ὅμοια |
[9, 366] |
Κύκλωπι·
Χορδαί
τε
ἁδὺ
ναὶ
|
μὰ |
Δία
χὠ
κωλεός.
Μάθετε
δὲ |
[9, 370] |
ἐν
Γᾷ
καὶ
Θαλάσσᾳ
Ναὶ
|
μὰ |
τὰν
κράμβαν
Εὔπολις
Βάπταις
Ναὶ |
[9, 370] |
κράμβην.
κΚὶ
Τηλεκλείδης
Πρυτάνεσιν
Ναὶ
|
μὰ |
τὰς
κράμβας
ἔφη.
καὶ
Ἐπίχαρμος |
[9, 383] |
ἂν
ταχὺ
ἔπεισεν
ἡ
Πειθὼ
|
μὰ |
τὴν
Γῆν
οἶδ´
ὅτι.
Περίεργον |
[9, 383] |
ἔλεγεν
ἄλλα
ῥήματα
τοιαῦθ´
ἃ
|
μὰ |
τὴν
Γῆν
οὐδὲ
εἷς
ἤκουσεν |
[9, 370] |
τὰν
κράμβαν
Εὔπολις
Βάπταις
Ναὶ
|
μὰ |
τὴν
κράμβην
(Ἐδόκει
δὲ
Ἰωνικὸς |
[9, 370] |
ἀνθρώπων
ἐγὼ
φιλέω
μάλιστα,
ναὶ
|
μὰ |
τὴν
κράμβην.
κΚὶ
Τηλεκλείδης
Πρυτάνεσιν |
[9, 384] |
ἡμίκραιρα
τακερὰ
δέλφακος.
{Β.
Ταύτης
|
μὰ |
τὸν
Δί´
οὐχὶ
κατέλιπον
λέγω
|
[9, 380] |
ἐπιβάλλειν.
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
|
Μὰ |
τοὺς
ἐν
Ἀρτεμισίῳ
κινδυνεύσαντας,
οὐδείς |
[9, 380] |
σοφίαν,
Οὐκ
ἐρῶ,
φησί,
τῆτες,
|
μὰ |
τοὺς
ἐν
Μαραθῶνι
κινδυνεύσαντας
καὶ |
[9, 382] |
(εἴληφ´·
ἁπλῶς
γὰρ
οὐδὲ
ἓν
|
μὰ |
τοὺς
θεοὺς
ὅς´
ἂν
λέγῃ |
[9, 398] |
ἐχεγγυώτατον
μάρτυρα
τὸν
χαρίεντα
Ἀριστοφάνη.
|
Ἅμα |
δὲ
ταῦτα
λέγοντος
αὐτοῦ
εἰσῆλθέ |
[9, 382] |
ἑστιάσεις.
Οἱ
δὲ
ἡμέτεροι
οὗτοι
|
ἅμα |
ἴσως
ταῦτ´
ἐκμανθάνοντες
οὐκ
ὀλίγην |
[9, 379] |
αἴθραν,
οἷς
τὸ
γίνεσθαί
θ´
|
ἅμα
|
καὶ
τὴν
τελευτὴν
τοῦ
βίου |
[9, 382] |
μαγείρους
(φέροντάς
τε
τὰς
λοπάδας
|
ἅμα |
λέγειν
Εἷς,
δύο,
τρεῖς·
ὁ |
[9, 406] |
συνεχὲς
διδοὺς
τὸ
πῦρ.
Καὶ
|
ἅμα |
λέγων
ἀναπετάσας
τὴν
λοπάδα
τοσαύτην |
[9, 381] |
Μέμνησο
τῶνδε
καὶ
βάδιζε
δεῦρ´
|
ἅμα. |
(Πάντων
οὖν
ἡμῶν
ἐπαινεσάντων
τὸν |
[9, 410] |
δ´
ἕκαστος
ὡς
ἂν
ἑστιῶν
|
ἅμα |
τ´
ὀξύπεινον
ἄνδρα
καὶ
Βοιώτιον. |
[9, 408] |
παρέστη
χέρνιβον
ἀμφίπολος
πρόχοόν
θ´
|
ἅμα |
χερσὶν
ἔχουσα.
Ἀττικοὶ
δὲ
χερνίβιον |
[9, 371] |
Φρύνιχος
ἐν
Κρόνῳ·
ὅπερ
ἐξηγούμενος
|
δρᾶμα |
Δίδυμος
ὅμοιά
φησιν
εἶναι
τὰ |
[9, 373] |
τούτου
ἐμνήσθην
καὶ
οἶδα
τὸ
|
δρᾶμα |
τὸν
Τηρέα
αὐτοῦ
μὴ
κεκριμένον |
[9, 380] |
τὸ
δίχορδον
ἐτερέτιζες.
σθόμην·
(ἐκεῖνο
|
δρᾶμα, |
τοῦτο
δ´
ἐστὶ
παίγνιον.
Μή |
[9, 408] |
τὸ
δεῖνα
προσλελαληκέναι;
{Β.
Καὶ
|
πρᾶγμά |
γ´
ἠρώτα
με
δυστράπελον
πάνυ, |
[9, 377] |
ἡμῶν,
Δημύλε,
ἀλλὰ
πέπλυται
τὸ
|
πρᾶγμα, |
καὶ
πάντες
σχεδὸν
εἶναι
μάγειροί |
[9, 408] |
{Α.
Χάριεν
οἷς
γινώσκεται
τὸ
|
πρᾶγμα |
τοῦ
Παύσωνος.
Ὡς
δ´
ἀεί |
[9, 378] |
ἕτερόν
σοι
τυχὸν
φανήσεται
τὸ
|
πρᾶγμα. |
Τρεῖς
ἡμεῖς
μόνοι
ἐσμὲν
ἔτι |
[9, 409] |
σινδονυφῆ,
δίδοσαν
δὲ
χρίματά
τ´
|
ἀμβροσίοδμα
|
καὶ
στεφάνους
ἰοθαλέας.
Δρόμων
δ´ |
[9, 409] |
Δότω
τις
δεῦρ´
ὕδωρ
καὶ
|
σμῆμα. |
Ἔτι
δὲ
καὶ
εὐώδεσι
τὰς |
[9, 397] |
ἤγαγεν
μόνον,
σπάνιον
ὂν
τὸ
|
χρῆμα· |
πλείους
δ´
εἰσὶ
νῦν
τῶν |
[9, 406] |
πισός·
ἐτνηρὸν
γὰρ
ἐκ
τούτων
|
ἕψημα |
γίνεται·
τὰ
δὲ
πάλιν
αὖθις |
[9, 410] |
ὕδωρ
λαβὼν
κάθαιρε,
ἀπόνιζε
τὸ
|
αἷμα |
τοῦ
καθαιρομένου
καὶ
μετὰ
τὸ |
[9, 385] |
καὶ
λέπιδιν,
τὰ
πάτριά
μου
|
νόμιμα |
βρώματα,
ὀνομάζειν
μέλλετε
Καὶ
ὃς
|
[9, 395] |
νήττης.
Ἔχουσι
δὲ
οἱ
ἄρρενες
|
σιμά |
τε
καὶ
ἐλάττονα
τῇ
συμμετρίᾳ |
[9, 371] |
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ἥρωι
δράματι
|
ἐπιτιμᾷ |
τινι
ὡς
κακῶς
λέγοντι
καὶ |
[9, 375] |
δέλφακες,
τὰ
δ´
ἁπαλὰ
καὶ
|
ἔνικμα |
χοῖροι.
Ἔνθεν
τὸ
Ὁμηρικὸν
σαφὲς |
[9, 368] |
Ἀττικοί,
ὦ
Συραττικὲ
Οὐλπιανέ,
καὶ
|
ἔμβαμμα |
λέγουσιν,
ὡς
Θεόπομπος
ἐν
Εἰρήνῃ· |
[9, 368] |
ἡδύ,
τὸ
δὲ
φενακίζειν
προσὸν
|
(ἔμβαμμα |
τοῖς
ἄρτοις
πονηρὸν
γίνεται.
Καὶ |
[9, 401] |
τὸ
πρὸ
τοῦ
μνημείου
αὐτοῦ
|
ἐπίγραμμα |
δηλοῖ·
Ξεῖνε,
Φιλητᾶς
εἰμί.
Λόγων |
[9, 397] |
ῥήτορι
λόγος
μὲν
γέγραπται
ἔχων
|
ἐπίγραμμα |
περὶ
ταῶν,
καὶ
ἐν
αὐτῷ |
[9, 410] |
τοῦ
καθαιρομένου
καὶ
μετὰ
τὸ
|
ἀπόνιμμα |
ἀνακινήσας
εἰς
ταὐτὸ
ἔγχεε.
Χειρόμακτρον |
[9, 409] |
Ἰδίως
δὲ
καλεῖται
παρ´
Ἀθηναίοις
|
ἀπόνιμμα |
ἐπὶ
τῶν
εἰς
τιμὴν
τοῖς |
[9, 410] |
ὕδωρ
κατάχεε
λέγων
τάδε·
ὑμῖν
|
ἀπόνιμμα |
οἷς
χρὴ
καὶ
οἷς
θέμις. |
[9, 409] |
ἐστεφανούμεθα.
Ἐκάλουν
δ´
ἀπόνιπτρον
τὸ
|
ἀπόνιμμα |
τῶν
χειρῶν
καὶ
τῶν
ποδῶν. |
[9, 410] |
προκειμένοις
Φιλόξενος
ὁ
Κυθήριος
ὠνόμασεν
|
ἔκτριμμα. |
Ἀριστοφάνης
Ταγηνισταῖς·
Φέρε,
παῖ,
ταχέως |
[9, 393] |
παρὰ
τοῖς
Πυγμαίοις
γυνὴ
διάσημος,
|
ὄνομα |
Γεράνα.
Αὕτη
κατὰ
θεὸν
τιμωμένη |
[9, 377] |
Καὶ
περὶ
ἑτέρου
δὲ
μαγείρου
|
(ὄνομα |
δ´
ἐστὶ
Σεύθης)
ὁ
αὐτός |
[9, 396] |
ἐζήτησαν
οἱ
δαιταλεῖς
εἰ
τὸ
|
ὄνομα |
εἴρηται.
Καί
τις
ἔφη·
Φερεκράτης |
[9, 395] |
εἰς
περιστερὰν
ἐρασθέντα
παρθένου
Φθίας
|
ὄνομα |
ἐν
Αἰγίῳ.
Ἀττικοὶ
δὲ
ἀρσενικῶς |
[9, 401] |
Πηλιωτικὸν
τρέφος.
Παρ´
Ἡροδότῳ
δὲ
|
ὄνομα |
κύριον
Σύαγρος
Λάκων
γένος,
ὁ |
[9, 371] |
φησι
γηθυλλίδας.
Τοῦτο
δὲ
τὸ
|
ὄνομα |
μνήμης
εὑρίσκω
τετυχηκὸς
παρὰ
μὲν |
[9, 391] |
ἀπ´
αὐτῶν
καλεῖται
σκὼψ
λαβὼν
|
τοὔνομα |
ἀπὸ
τῆς
περὶ
τὸ
ζῷον |
[9, 401] |
Ἀχιλλέως
Ἐρασταῖς
ἐπὶ
κυνὸς
ἔταξε
|
τοὔνομα |
ἀπὸ
τοῦ
σῦς
ἀγρεύειν,
λέγων· |
[9, 374] |
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
τελείου
τέθεικε
|
τοὔνομα |
εἰπών·
Τοὺς
μὲν
ὀρεινόμους
ὑμῶν |
[9, 388] |
Ἀττικοὶ
παρὰ
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
|
τοὔνομα. |
Τὰ
γὰρ
εἰς
ας>
λήγοντα |
[9, 374] |
λέοντας.
Ἐπὶ
δὲ
τῶν
θηλειῶν
|
τοὔνομα |
τάττει
Ἀριστοφάνης
Ταγηνισταῖς
Ἢ
δέλφακος |
[9, 394] |
διαμασησάμεναι
ἐμπτύουσιν
αὐτοῖς
διοιγνῦσαι
τὸ
|
στόμα, |
διὰ
τούτου
παρασκευάζουσαι
αὐτοὺς
πρὸς |
[9, 377] |
ἂν
εὖ
προσδράμῃς
πρὸς
τὸ
|
στόμα. |
Διακονοῦμεν
νῦν
γάμους·
τὸ
θῦμα |
[9, 390] |
μέλος
Ἀλκμὰν
εὗρε
γεγλωσσάμενον
κακκαβίδων
|
στόμα |
συνθέμενος,
σαφῶς
ἐμφανίζων
ὅτι
παρὰ |
[9, 396] |
μᾶζαν,
ἣν
φερέσβιος
Δηὼ
βροτοῖσι
|
χάρμα |
δωρεῖται
φίλον·
ἔπειτα
πνικτὰ
τακερὰ |
[9, 378] |
ἐστι
τῶν
ὄψων
τὰ
μὲν
|
θερμὰ |
παραθεῖναι,
τὰ
δ´
ἐπανέντα,
τὰ |
[9, 369] |
Τὸ
δ´
ἐκ
Ῥόδου
φερόμενον
|
σπέρμα |
εἰς
Ἀλεξάνδρειαν
ἐπὶ
ἐνιαυτὸν
γλυκεῖαν |
[9, 394] |
ἐὰν
φαγοῦσα
τὸ
τῆς
ἰξίας
|
σπέρμα |
ἐπί
τινος
ἀφοδεύσῃ
δένδρου,
ἰδίαν |
[9, 371] |
σὴψ
καὶ
τὸ
τοῦ
σταφυλίνου
|
σπέρμα. |
Κἀν
τῷ
πρώτῳ
δέ
φησι· |
[9, 389] |
ἁλίσκονταί
τε
καὶ
προΐενται
τὸ
|
σπέρμα, |
πλὴν
τῶν
ἀλεκτρυόνων.
Τούτους
δ´ |
[9, 406] |
ἐσκεύασται
δ´
οὕτως,
ἵνα
καὶ
|
ἥδυσμα |
στεφανωτικὸν
μὴ
μόνον
ἐπὶ
τῆς |
[9, 387] |
Φιλαδέλφου
καλουμένου
βασιλέως
ὡς
μέγα
|
θαῦμα |
περὶ
τῶν
ὀρνίθων
τούτων
οὕτως |
[9, 377] |
στόμα.
Διακονοῦμεν
νῦν
γάμους·
τὸ
|
θῦμα |
βοῦς·
(ὁ
διδοὺς
ἐπιφανής,
ἐπιφανὴς |
[9, 394] |
Ἀριστοτέλης,
μείζων
ἐστὶ
τῆς
περιστερᾶς,
|
χρῶμα |
δ´
ἔχει
οἰνωπόν,
ἡ
δὲ |
[9, 394] |
δὲ
φάσσα
ἀλέκτορος
τὸ
μέγεθος,
|
χρῶμα |
δὲ
σποδιόν,
ἡ
δὲ
τρυγὼν |
[9, 394] |
ἡ
δὲ
τρυγὼν
πάντων
ἐλάττων,
|
χρῶμα |
δὲ
τεφρόν.
(Αὕτη
δὲ
θέρους |
[9, 398] |
τὸ
μέγεθος
ἴσος
σπερμολόγῳ,
τὸ
|
χρῶμα |
κεραμεοῦς,
ῥυπαραῖς
στιγμαῖς
καὶ
μεγάλαις |
[9, 388] |
φησιν
αὐτὸν
εἶναι
ἔχειν
τε
|
χρῶμα |
κυάνεον,
(σκέλη
μακρά,
ῥύγχος
ἠργμένον |
[9, 390] |
καὶ
τριδακτύλων,
μέγεθος
ἀλεκτρυόνος
μεγάλου,
|
χρῶμα |
ὄρτυγος,
κεφαλὴ
προμήκης,
ῥύγχος
ὀξύ, |
[9, 401] |
διαλυθῆναι.
Ἰσχνὸς
γὰρ
πάνυ
τὸ
|
σῶμα |
διὰ
τὰς
ζητήσεις
γενόμενος
ἀπέθανεν, |
[9, 397] |
κάλλος
ἐστίν,
ἀλλ´
οὐ
τὸ
|
σῶμα. |
Ὅτι
δὲ
καὶ
περισπούδαστος
ἦν |
[9, 372] |
οὕτως·
Αὐτὰς
μὴν
σικύας
τμήγων
|
ἀνὰ |
κλώσμασι
πείραις,
ἠέρι
δὲ
ξήρανον· |
[9, 369] |
καὶ
Ἐφέσῳ·
ἡ
δὲ
λειόφυλλος
|
ἀνὰ |
πᾶσαν,
φησί,
χώραν
γίγνεται.
Ἡ |
[9, 392] |
ἔχων
τὰ
ὑπὸ
τῷ
γενείῳ
|
μέλανα. |
Ἀνατμηθεὶς
δὲ
πρόλοβον
οὐχ
ὁρᾶται |
[9, 393] |
τοῖς
Πυγμαίοις
γυνὴ
διάσημος,
ὄνομα
|
Γεράνα. |
Αὕτη
κατὰ
θεὸν
τιμωμένη
πρὸς |
[9, 385] |
ἐστι;
Πλὴν
εἰ
μὴ
καὶ
|
κόττανα |
ἡμᾶς
καὶ
λέπιδιν,
τὰ
πάτριά |
[9, 373] |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Δηλίᾳ
τὰ
σύγκοπτα
|
λάχανα, |
κνιστὰ
ἢ
στέμφυλα)
ὁ
Μυρτίλος |
[9, 383] |
Οἰνέα
Πηλέα
ποιεῖν.
Ἐγὼ
δὲ
|
ἕνα |
τῶν
ἀρχαίων
μαγείρων
τεθαύμακα
πείρᾳ |
[9, 379] |
εὗρον
τὸ
κλέπτειν
πρῶτος,
ὥστε
|
μηδένα
|
μισεῖν
με
διὰ
τοῦτ´,
ἀλλὰ |
[9, 405] |
βιαίων
ἔσθ´
ἕνεκα
τὰ
γεγραμμένα,
|
κενὰ |
μᾶλλον
ἢ
ὅτε
ἦν
οὐδέπω |
[9, 398] |
ἀπὸ
τῶν
ὤτων
ἑκατέρωθεν
εἶχε
|
κρεμάμενα |
ὥσπερ
οἱ
ἀλεκτρυόνες
τὰ
κάλλαια· |
[9, 383] |
αὐτά,
παῖ,
ὅταν
παρατιθῇς,
μανθάνεις,
|
ἐψυγμένα. |
Ἀτμὶς
γὰρ
οὕτως
οὐχὶ
προσπηδήσεται
|
[9, 404] |
ἰχθύων
τῶν
ποικίλων
ἐμβαμματίοις
γλαφυροῖσι
|
κεχορηγημένα· |
ὁ
γὰρ
τοιοῦτός
ἐστιν
οὐ |
[9, 387] |
ἂν
μὴ
αὔριον
ἀποδῷς
τὰ
|
ὡμολογημένα, |
οὐκ
ἐξαπατήσεως
δημοσίᾳ
σε
γράψομαι, |
[9, 381] |
προεψήσας
μετὰ
πολλοῦ
πιπέρεως
τὰ
|
προειρημένα |
χναυμάτια
ἔβυσα
διὰ
τοῦ
στόματος, |
[9, 405] |
τῶν
βιαίων
ἔσθ´
ἕνεκα
τὰ
|
γεγραμμένα, |
κενὰ
μᾶλλον
ἢ
ὅτε
ἦν |
[9, 405] |
μᾶλλον
ἢ
ὅτε
ἦν
οὐδέπω
|
γεγραμμένα. |
Οὐδ´
ἔστιν
εἰπεῖν
περὶ
μαγειρικῆς, |
[9, 383] |
κρέα
δ´
ἔσται
τ´
οὐκ
|
ἀπεξηραμμένα, |
ἔγχυλα
δ´
ἀτρεμεὶ
καὶ
δροσώδη |
[9, 379] |
(Ἐγὼ
δ´
ὁρῶν
τὰ
πολλὰ
|
προκατειλημμένα
|
εὗρον
τὸ
κλέπτειν
πρῶτος,
ὥστε |
[9, 384] |
κρεωκάκκαβος.
Κρέα
δ´
ἐστὶ
ταῦτα
|
συγκεκομμένα |
μεθ´
αἵματος
καὶ
λίπους
ἐν |
[9, 402] |
Τὰ
δὲ
παρὰ
τοῖς
κωμῳδιοποιοῖς
|
λεγόμενα |
δεῖπνα
ἡδίστην
ἀκοὴν
παρέχει
τοῖς |
[9, 376] |
ἐκ
τῶν
σαρκῶν
εἰς
λεπτὰ
|
κατακνιζόμενα |
καὶ
μετὰ
πεπερίδων
συμπλαττόμενα·
ἰσίκια |
[9, 367] |
Καὶ
ὁ
τὰ
εἰς
Μάγνητα
|
ἀναφερόμενα |
ποιήσας
ἐν
Διονύσῳ
πρώτῳ·
Καὶ |
[9, 376] |
λεπτὰ
κατακνιζόμενα
καὶ
μετὰ
πεπερίδων
|
συμπλαττόμενα· |
ἰσίκια
γὰρ
Ὀνομάζειν
αἰδοῦμαι
τὸν |
[9, 393] |
ᾀδόντων.
Ὁ
δὲ
τὰ
Κεφαλίωνος
|
ἐπιγραφόμενα |
(Τρωικὰ
συνθεὶς
Ἡγησιάναξ
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς |
[9, 374] |
Ἀχαρνεῦσιν·
Νέα
γάρ
ἐστιν·
ἀλλὰ
|
δελφακουμένα
|
ἕξει
μεγάλην
τε
καὶ
παχεῖαν |
[9, 403] |
(Οὗτοι
τὰ
μὲν
παλαιὰ
καὶ
|
θρυλούμενα |
ἀρτύματ´
ἐξήλειψαν
ἐκ
τῶν
βιβλίων
|
[9, 391] |
τὰ
τῶν
ζῴων
εὔγλωττα
καὶ
|
διηρθρωμένα |
ἐστὶ
τὴν
φωνὴν
καὶ
μιμεῖται |
[9, 369] |
δὲ
βουνιάδα
μὲν
οὐκ
ὀνομάζει,
|
ἄρρενα |
δὲ
καλεῖ
τινα
γογγυλίδα,
καὶ |
[9, 389] |
Ἐνίοτε
δὲ
ἡ
θήλεια
τὸν
|
ἄρρενα |
προσιόντα
κατασιγάζει.
Πολλάκις
τε
ἐπῳάζουσα |
[9, 389] |
ἐξίσταται,
ὅταν
προσερχόμενον
ἐπαισθάνηται
τὸν
|
ἄρρενα |
τῇ
θηρευούσῃ,
ὑπομένει
τε
ὀχευθῆναι, |
[9, 374] |
νόμως
πάντων.
ΔΕΛΦΑΞ.
Ἐπίχαρμος
τὸν
|
ἄρρενα |
χοῖρον
οὕτως
καλεῖ
(ἐν
Ὀδυσσεῖ |
[9, 396] |
Φάλαριν
τὸν
τύραννον
ἐλάσαι
ὡς
|
γαλαθηνὰ |
θοινᾶσθαι
βρέφη.
(Θῆσθαι
δ´
ἐστὶ |
[9, 396] |
οὐκ
ἔξεστι
θύειν
ὅτι
μὴ
|
γαλαθηνὰ |
μοῦνα.
Ἀντιφάνης
Φιλεταίρῳ·
(Κομψός
γε |
[9, 392] |
χολὴν
ἐν
τοῖς
ἐντέροις
κεκολλημένην,
|
σπλῆνα |
μικρὸν
καὶ
δυσθεώρητον,
ὄρχεις
δὲ |
[9, 368] |
τοῖς
ἄρτοις
πονηρὸν
γίνεται.
Καὶ
|
κωλῆνα |
δὲ
λέγουσι
καὶ
κωλῆν.
Εὔπολις |
[9, 384] |
φησίν·
Ἀλλ´
εἴ
τις
ὥσπερ
|
χῆνα |
ἔτρεφέν
μοι
λαβὼν
σιτευτόν.
(Καὶ |
[9, 383] |
περιφόρινα
κρομβώσας
ὅλα,
δούρειον
ἐπάγω
|
χῆνα |
τῷ
φυσήματι.
~(ΧΗΝ.
Περιενεχθέντων
δὲ |
[9, 384] |
καὶ
ἀρσενικῶς
εἴρηκεν·
Αἰετὸς
ἀργὴν
|
χῆνα |
φέρων.
Καί·
(Ὣς
ὅδε
χῆν´ |
[9, 389] |
τὰ
ᾠὰ
τῆς
θηλείας
συντρίβει,
|
ἵνα |
ἀπολαύῃ
τῶν
ἀφροδισίων.
Ὅθεν
ἡ |
[9, 389] |
τῇ
θηρευούσῃ,
ὑπομένει
τε
ὀχευθῆναι,
|
ἵνα |
αὐτὸν
ἀποσπάσῃ
τῆς
θηρευούσης.
Ἐπὶ |
[9, 404] |
χυλοὺς
ἐχομένους
δριμύτητος
τὴν
φύσιν,
|
ἵνα |
διεγείρας
πνευματῶ
τὸν
ἀέρα.
Ἰδὼν |
[9, 406] |
ταύτην
ἐγώ·
ἐσκεύασται
δ´
οὕτως,
|
ἵνα |
καὶ
ἥδυσμα
στεφανωτικὸν
μὴ
μόνον |
[9, 407] |
οὖν
ἐγκαλυψάμενοι,
οὐκ
ἀνέστησαν
δ´,
|
ἵνα |
μὴ
γένωνται
διαφανεῖς
τοῖς
ἀπὸ |
[9, 380] |
ἀρχαίαν
ἐπίνοιαν,
ἀλλ´
εὕρεσιν
ἐμήν
|
(ἵνα |
μὴ
ὁ
αὐλητὴς
πληγὰς
λάβῃ· |
[9, 388] |
τὸν
πορφυρίωνα
ἐν
σκότῳ
καταδυόμενον,
|
ἵνα |
μή
τις
αὐτὸν
θεάσηται.
(Ἐχθραίνει |
[9, 385] |
Μυρτίλος
ἡδέως
πως
συναπογραφόμενος
αὐτῷ,
|
ἵνα |
μηδενὸς
μεταλαμβάνῃ,
ἀλλὰ
πάντα
λαλῇ, |
[9, 400] |
λαγῲ
παρ´
Εὐπόλιδι
ἐν
Κόλαξιν·
|
Ἵνα |
πάρα
μὲν
βατίδες
καὶ
λαγῲ |
[9, 402] |
πρὸς
Ἀπολλόδωρον
ἐπιστολῇ
γράφει
οὕτως·
|
~(Ἵνα |
τὰ
μὲν
αἴγεια
τοῖς
παισί, |
[9, 399] |
ὄντων
ἐμφανίζει
διὰ
τούτων·
Κορίαννον
|
ἵνα |
τί
λεπτόν;
{Β.
Ἵνα
τοὺς |
[9, 399] |
Κορίαννον
ἵνα
τί
λεπτόν;
{Β.
|
Ἵνα |
τοὺς
δασύποδας
οὓς
ἂν
λάβωμεν |
[9, 378] |
διακινήσω
σε
περὶ
τοῦ
πράγματος,
|
(ἵνα |
τῷ
λαλεῖν
λάβωμεν
εὔκαιρον
χρόνον. |
[9, 384] |
τἄλλ´
ἠκκίζετο,
ἡ
δ´
ἀνδροφόνος
|
Γνάθαινα |
γελάσασα
Καλοί
γε,
φησίν,
οἱ |
[9, 382] |
θεοὺς
ὅς´
ἂν
λέγῃ
συνίημι·
|
καινὰ |
ῥήματα
πεπορισμένος
πάρεστιν.
ὡς
εἰσῆλθε |
[9, 404] |
φιλοσοφῶ
καταλιπεῖν
συγγράμματα
σπεύδων
ἐμαυτοῦ
|
καινὰ |
τῆς
τέχνης.
{Β.
Παπαῖ·
ἐμὲ |
[9, 409] |
κανέοισι.
Καὶ
Σώφρων
ἐν
γυναικείοις·
|
Τάλαινα |
Κοικόα,
κατὰ
χειρὸς
δοῦσα
ἀπόδος |
[9, 395] |
κολυμβίς,
πάντων
ἐλαχίστη
τῶν
ἐνύδρων,
|
ῥυπαρομέλαινα |
τὴν
χροιὰν
καὶ
τὸ
ῥύγχος |
[9, 403] |
φυκίς,
βρίγκος,
τρίγλη,
κόκκυξ,
τρυγών,
|
σμύραινα, |
φάγρος,
(μύλλος,
λεβίας,
σπάρος,
αἰολίας, |
[9, 382] |
Μοσχίων,
Νικήρατος,
ὁ
δεῖν´,
ὁ
|
δεῖνα· |
κατ´
ὄνομ´
ἀνελογιζόμην·
οὐκ
ἦν |
[9, 406] |
καὶ
ἤλασεν
εἶπέ
τε
μῦθον·
|
(δεινὰ |
παθοῦσα,
Φακῆ
βδελυρή,
χώρει
´ς |
[9, 408] |
Σὺ
δὲ
Παύσωνι
φὴς
τὸ
|
δεῖνα |
προσλελαληκέναι;
{Β.
Καὶ
πρᾶγμά
γ´ |
[9, 390] |
τὸ
ἄστυ
κακκαβίζουσιν,
οἱ
δ´
|
ἐπέκεινα |
τιττυβίζουσιν.
Βάσιλις
δ´
ἐν
τῷ |
[9, 383] |
ἐς
μέσον
σύμπτυκτον,
ὠνθυλευμένον,
χοιρίδια
|
περιφόρινα |
κρομβώσας
ὅλα,
δούρειον
ἐπάγω
χῆνα |
[9, 402] |
κατὰ
τὴν
θεωρίαν
ὢν
Θηβαῖόν
|
τινα |
ἀθλητὴν
ὑπερβαλεῖν
ἰσχύι
φησὶ
τοὺς |
[9, 369] |
οὐκ
ὀνομάζει,
ἄρρενα
δὲ
καλεῖ
|
τινα |
γογγυλίδα,
καὶ
ἴσως
αὕτη
ἐστὶν |
[9, 379] |
τῶν
πρὸ
αὑτοῦ
τεχνιτῶν
καὶ
|
τίνα |
ἕκαστος
εἶχεν
ἰδίαν
ἀρετὴν
καὶ |
[9, 375] |
γεύεσθαι.
Καὶ
κατὰ
χρόνον
δέ
|
τινα |
ἐκλιπόντων
τῶν
βοῶν,
φησὶν
ὁ |
[9, 388] |
μεταλαμβάνει,
εἰ
μὴ
περιπατήσει
τόπον
|
τινὰ |
ἐξευρὼν
ἑαυτῷ
ἐπιτήδειον·
μεθ´
ὃ |
[9, 379] |
τοῖς
Ἀδελφοῖς
τῷ
δράματι
ποιήσας
|
τινὰ |
μάγειρον
πολυμαθῆ
(καὶ
εὐπαίδευτον
μνημονεύοντά |
[9, 381] |
τῷ
δράματι
οὕτως
εἴρηκε
ποιήσας
|
τινὰ |
μάγειρον
πρὸς
τοὺς
μαθητὰς
διαλεγόμενον· |
[9, 406] |
Ἐλευσῖνι
γὰρ
τῇ
ἐμῇ
οἶδά
|
τινα |
πανήγυριν
ἀγομένην
καὶ
καλουμένην
Βαλλητύν· |
[9, 371] |
(Οὐκ
ἂν
δυναίμην
ἐμφαγεῖν
ἄρτον
|
τινά· |
παρὰ
Γναθαινίῳ
γὰρ
ἄρτι
κατέφαγον, |
[9, 378] |
διαφορὰν
εἴωθε
τοῖς
ὄψοισιν
ἐμποιεῖν
|
τινα. |
Τί
οὖν
ἔτι
σοι
δίειμι |
[9, 404] |
ποιῆσαι
κατὰ
τρόπον
πῶς
δεῖ,
|
τίνα |
τρόπον
παραθεῖναι
δ´
ἢ
πότ´ |
[9, 406] |
παρέσχε
τῷ
συμποσίῳ,
ὡς
ἀληθῶς
|
τινα |
τῶν
παρόντων
εἰπεῖν·
Τοῦ
καὶ |
[9, 409] |
δ´
ἀκροῶμαί
σου
κέλευσόν
μοί
|
τινα
|
φέρειν
ἀπονίψασθαι.
{Β.
Δότω
τις |
[9, 389] |
κρατιστεύσαντος.
Γίνεται
δὲ
τοῦτο
κατά
|
τινα |
ὥραν
τοῦ
ἔτους,
ὡς
καὶ |
[9, 373] |
δεινὸν
οὖν
κριοὺς
μὲν
ἐκγεννᾶν
|
τέκνα
|
ὄρνις
θ´
ὁμοίους
τοὺς
νεοττοὺς |
[9, 394] |
τὴν
φάσσαν
ἀνακύπτουσαν
ὡς
τὴν
|
τρυγόνα |
καὶ
τοῦ
χειμῶνος
μὴ
φθέγγεσθαι, |
[9, 394] |
διαφορὰς
ἐκτίθεται
φάσσαν,
πυραλλίδα,
περιστεράν,
|
τρυγόνα. |
ὁ
δὲ
Μύνδιος
Ἀλέξανδρος
(οὐ |
[9, 389] |
πεντεκαίδεκα,
ἡ
δὲ
θήλεια
καὶ
|
πλείονα. |
(Πολυχρονιώτερα
γὰρ
ἐν
τοῖς
ὄρνισι |
[9, 386] |
πόλιν
ζητοῦντες
ἐν
ᾗ
κατοικήσουσιν
|
ἀπράγμονα· |
καὶ
αὐτοῖς
ἀρέσκει
ὁ
βίος |
[9, 407] |
δίκας
γραψάμενός
τις
καὶ
τὸν
|
Ἡγήμονα |
δίκην
ἤγαγεν
εἰς
τὰς
Ἀθήνας. |
[9, 406] |
ὑμῶν
βεβλήσεται,
κατὰ
τὸν
Θάσιον
|
Ἡγήμονα. |
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
Τίς |
[9, 382] |
ὥσπερ
ἠδικημένος,
εἰ
μὴ
κέκληκα
|
Δαιτυμόνα. |
Καινὸν
πάνυ.
(Σῦν
ἄρα
θύεις |
[9, 400] |
εἰς
ος>
λήγοντα
τῶν
ὀνομάτων
|
ὁμότονά |
ἐστι,
κἂν
μεταληφθῇ
εἰς
τὸ |
[9, 395] |
οἱ
ἄρρενες
σιμά
τε
καὶ
|
ἐλάττονα |
τῇ
συμμετρίᾳ
τὰ
ῥύγχη.
Ἡ |
[9, 388] |
ὅτε
ἔχει
τὸ
ἄλφα
παραλῆγον,
|
βαρύτονά |
ἐστιν,
οἷον
ἀκάμας,
Σακάδας,
ἀδάμας. |
[9, 373] |
νεοττοὺς
τῷ
πατρί;
Τὸν
δ´
|
ἀλεκτρυόνα |
ἐκ
τῶν
ἐναντίων
οἱ
ἀρχαῖοι |
[9, 374] |
ἐπὶ
τῆς
θηλείας
ἔταξε
τὸν
|
ἀλεκτρυόνα |
λέγων
οὕτως·
Ἄχθομαι
δ´
ἀπολωλεκὼς
|
[9, 385] |
γεγονέναι
καὶ
τὸν
μετὰ
ὀξυλιπάρου
|
ἀλεκτρυόνα |
(ὁ
φιλεπιτιμητὴς
Οὐλπιανὸς
κατακείμενος
μόνος, |
[9, 374] |
λέγων
οὕτως·
Ἄχθομαι
δ´
ἀπολωλεκὼς
|
ἀλεκτρυόνα |
τίκτουσαν
ᾠὰ
πάγκαλα.
(Καὶ
Ἀριστοφάνης |
[9, 398] |
δὲ
τὸ
μὲν
μέγεθος
ὑπὲρ
|
ἀλεκτρυόνα |
τὸν
μέγιστον,
τὸ
δὲ
εἶδος |
[9, 402] |
δὲ
παρὰ
τοῖς
κωμῳδιοποιοῖς
λεγόμενα
|
δεῖπνα |
ἡδίστην
ἀκοὴν
παρέχει
τοῖς
ὠσὶ |
[9, 396] |
ἔξεστι
θύειν
ὅτι
μὴ
γαλαθηνὰ
|
μοῦνα. |
Ἀντιφάνης
Φιλεταίρῳ·
(Κομψός
γε
μικρὸς |
[9, 368] |
φύσκας
Ἀμειψίας
Κόννῳ·
Δίδοται
μάλισθ´
|
ἱερώσυνα, |
κωλῆ,
τὸ
πλευρὸν,
ἡμίκραιρ´
ἀριστερά. |
[9, 382] |
ὁ
πρῶτος
τῶν
τὸν
Ὀλυμπίασιν
|
ἀγῶνα |
ἀναδησαμένων
Κόροιβος
ὁ
Ἠλεῖος
μάγειρος |
[9, 406] |
Φακῆ
βδελυρή,
χώρει
´ς
τὸν
|
ἀγῶνα. |
Καὶ
τότ´
ἐγὼ
θάρσησα.
Εἰσῆλθε |
[9, 377] |
εἰς
τοιοῦτον
συρφετόν,
Δρόμωνα
καὶ
|
Κέρδωνα |
καὶ
Σωτηρίδην,
μισθὸν
διδόντας
ὅσον |
[9, 407] |
ὁ
λιμὸς
ἥπτετο.
Ἐφέρετο
πρὸς
|
Δίωνα |
τὸν
διάπυρον·
ἀλλὰ
γὰρ
οὐδ´ |
[9, 388] |
τὴν
τροφήν
τε
λαμβάνειν
τὸν
|
πορφυρίωνα |
ἐν
σκότῳ
καταδυόμενον,
ἵνα
μή |
[9, 388] |
τῷ
περὶ
ὀρνίθων
διεστάναι
φησὶ
|
πορφυρίωνα |
πορφυρίδος,
ἰδίᾳ
ἑκάτερον
καταριθμούμενος·
τὴν |
[9, 388] |
τῶν
πρὸς
Ἀντίγονον
καὶ
Ἀδαῖον
|
πορφυρίωνά |
φησι
τὸν
ὄρνιν
διαιτώμενον
κατὰ |
[9, 401] |
Σύαγρος
Λάκων
γένος,
ὁ
πρὸς
|
Γέλωνα |
τὸν
Συρακόσιον
πρεσβεύσας
περὶ
τῆς |
[9, 372] |
δὲ
τὴν
Λητὼ
κύουσαν
τὸν
|
Ἀπόλλωνα |
κιττῆσαι
γηθυλλίδος·
διὸ
δὴ
τῆς |
[9, 394] |
δὲ
θέρους
φαίνεται,
τὸν
δὲ
|
χειμῶνα |
φωλεύει.
Ἡ
δὲ
φὰψ
καὶ |
[9, 377] |
μὲν
ἔλθῃς
εἰς
τοιοῦτον
συρφετόν,
|
Δρόμωνα |
καὶ
Κέρδωνα
καὶ
Σωτηρίδην,
μισθὸν |
[9, 368] |
βρώματα.
(Καὶ
παρὰ
τῷ
τὸν
|
Χείρωνα |
δὲ
πεποιηκότι
τὸν
εἰς
Φερεκράτην |
[9, 388] |
Φερεκράτης
ἢ
ὁ
πεποιηκὼς
τὸν
|
Χείρωνα· |
Ἔξεισιν
ἄκων
δεῦρο
πέρδικος
τρόπον. |
[9, 367] |
ποικίλου
καὶ
εἴδους
(τινὸς
τοιούτου
|
Πλάτωνα |
οἶδα
εἰρηκότα
ἐν
Ἑορταῖς
οὕτως· |
[9, 381] |
ἐκ
ποδῶν.
Εἶτα
πάλιν
οἴνῳ
|
διέβρεξα |
καὶ
προεψήσας
μετὰ
πολλοῦ
πιπέρεως |
[9, 409] |
Καὶ
Σώφρων
ἐν
γυναικείοις·
Τάλαινα
|
Κοικόα, |
κατὰ
χειρὸς
δοῦσα
ἀπόδος
πόχ´ |
[9, 380] |
γυναικείοις
κατακοινότερον
κέχρηται
λέγων
Παράφερε,
|
Κοικόα, |
τὸν
σκύφον
μεστόν.
Καὶ
Πλάτων |
[9, 371] |
πάνδημον·
τοῦτο
δ´
εἶναι
τῇ
|
χρόᾳ |
φαιόν.
Δίφιλος
δ´
ὁ
Σίφνιος |
[9, 368] |
φιλόσοφος·
Προσῆγεν
αὐτῷ
παροψίδας
καὶ
|
παντοδαπὰ |
ἐμβάμματα
καὶ
βρώματα.
(Καὶ
παρὰ |
[9, 382] |
ἐκεῖνον
ἤδη
πρόσεχε
καὶ
τὰ
|
λοιπά |
μοι.
Ὁμηρικῶς
γὰρ
διανοεῖ
μ´ |
[9, 395] |
οὖσαι
τῶν
μικρῶν
κολυμβίδων
τὰ
|
λοιπὰ |
νήτταις
εἰσὶ
παραπλήσιοι.
(Ἡ
δὲ |
[9, 403] |
Σεμναὶ
δ´
αὐλῶν
ἀγαναὶ
φωναί,
|
μολπά, |
κλαγγὰ
θράττει,
(νεῖται)
πνεῖται.
Κούραν |
[9, 408] |
λέγων
τὸ
ἐν
Ἰλιάδι·
(Ἦ
|
ῥα |
καὶ
ἀμφίπολον
ταμίην
ὤτρυν´
ὁ |
[9, 376] |
γίνεται
θυσία.
~(Λέγεται
γὰρ
ὡς
|
ἄρα |
Διὶ
θηλὴν
ὑπέσχεν
ὗς
καὶ |
[9, 382] |
κέκληκα
Δαιτυμόνα.
Καινὸν
πάνυ.
(Σῦν
|
ἄρα |
θύεις
ἐρυσίχθον´;
Οὔκ,
ἔφην
ἐγώ. |
[9, 383] |
γ´
ἀμείνων,
ὡς
ἔοικας,
ἦσθ´
|
ἄρα
|
λογογράφος
ἢ
μάγειρος.
Ὃ
λέγεις |
[9, 382] |
μέροπας
ἐπὶ
δεῖπνον
καλεῖν.
Οὐδ´
|
ἄρα |
παρέσται
δαιτυμὼν
οὐδεὶς
ὅλως;
Οὐκ |
[9, 372] |
τοὺς
θεοὺς
σέβουσιν.
{Β.
Ἀπέλαυσαν
|
ἄρα |
σέβοντες
ὑμᾶς,
ὡς
σὺ
φής, |
[9, 382] |
θύω
βοῦν,
ἄθλιε.
Μῆλα
θυσιάζεις
|
ἆρα; |
Μὰ
Δί´
ἐγὼ
μὲν
οὔ, |
[9, 378] |
ἔσπευδε
ταῦθ´
ἡμᾶς
μαθεῖν.
{ΔΗ.
|
Ἆρα |
σύ
με
κόπτειν
οἷος
εἶ |
[9, 408] |
Θεαροῖς
εἴρηκε
χειρόνιβα
διὰ
τούτων·
|
Κιθάρα, |
τρίποδες,
ἅρματα,
τράπεζαι
χαλκίαι,
χειρόνιβα, |
[9, 403] |
ἔφη·
Τί
τοιοῦτον
ἐξεῦρεν
ὁ
|
παρὰ |
Ἀνθίππῳ
τῷ
κωμικῷ
μάγειρος,
ὃς |
[9, 402] |
ἢ
τῇ
φάρυγγι,
ὥσπερ
τὰ
|
παρὰ |
Ἀντιφάνει
μὲν
ἐν
Ἀκεστρίᾳ·
Κρέας |
[9, 409] |
παρὰ
Σοφοκλεῖ
Ἑρμῆς,
βέβλεμμαι
κατῶβλεψ,
|
παρὰ |
Ἀρχελάῳ
τῷ
Χερρονησίτῃ
ἐν
τοῖς |
[9, 397] |
τῷ
αὐτῷ
Ἀριστοφάνης.
Ἀμήχανον
δὲ
|
παρὰ |
Ἀττικοῖς
καὶ
Ἴωσιν
ἐν
τοῖς |
[9, 369] |
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
|
παρὰ |
Βοιωτοῖς
γάστρας
ὀνομάζεσθαι
τὰς
κράμβας, |
[9, 408] |
κατὰ
χειρὸς
καὶ
τοῦ
ἀπονίψασθαι.
|
Παρὰ |
γὰρ
τοῖς
παλαιοῖς
τὸ
μὲν |
[9, 371] |
ἂν
δυναίμην
ἐμφαγεῖν
ἄρτον
τινά·
|
παρὰ |
Γναθαινίῳ
γὰρ
ἄρτι
κατέφαγον,
ἕψουσαν |
[9, 409] |
Ὅμηρός
πῃ
μέν
φησι
νίψασθαι·
|
παρὰ |
δὲ
ξεστὴν
ἐτάνυσσε
τράπεζαν.
Πῂ |
[9, 372] |
τὴν
Λητώ,
γράφων
οὕτως·
Διατέτακται
|
παρὰ |
Δελφοῖς
τῇ
θυσίᾳ
τῶν
Θεοξενίων, |
[9, 404] |
φαγεῖν
ἕκαστος
ὑμῶν.
Καὶ
ὁ
|
παρὰ |
Διονυσίῳ
δὲ
ἐν
Θεσμοφόρῳ
μάγειρος, |
[9, 375] |
ὅτι
ἱερόν
ἐστι
τὸ
ζῷον
|
παρὰ |
Κρησὶν
Ἀγαθοκλῆς
ὁ
Βαβυλώνιος
ἐν |
[9, 400] |
παρ´
Εὐπόλιδι
ἐν
Κόλαξιν·
Ἵνα
|
πάρα |
μὲν
βατίδες
καὶ
λαγῲ
καὶ |
[9, 371] |
τὸ
ὄνομα
μνήμης
εὑρίσκω
τετυχηκὸς
|
παρὰ |
μὲν
Εὐβούλῳ
ἐν
Πορνοβοσκῷ
οὕτως· |
[9, 409] |
ἀπόδος
πόχ´
ἁμῖν
τὰν
τράπεζαν.
|
Παρὰ |
μέντοι
τοῖς
τραγικοῖς
καὶ
τοῖς |
[9, 405] |
αὕτη
´σθ´
ἡ
τέχνη.
(Ἀβυρτακοποιὸς
|
παρὰ |
Σέλευκον
ἐγενόμην,
παρ´
Ἀγαθοκλεῖ
δὲ |
[9, 400] |
ἑνικῇ
αἰτιατικῇ
ἀκόλουθός
ἐστιν
ἡ
|
παρὰ |
Σοφοκλεῖ
ἐν
Ἀμύκῳ
σατυρικῷ
πληθυντικὴ |
[9, 409] |
αἰγίλιψ,
τέτριμμαι
οἰκότριψ,
κέκλεμμαι
βοίκλεψ,
|
παρὰ |
Σοφοκλεῖ
Ἑρμῆς,
βέβλεμμαι
κατῶβλεψ,
παρὰ |
[9, 382] |
ἐπὶ
τῇ
τέχνῃ
ὡς
ὁ
|
παρὰ |
Στράτωνι
μάγειρος
ἐν
τῷ
Φοινικίδῃ, |
[9, 377] |
ἰατρῶν
εἰς
ἀλαζονείαν
καὶ
ὁ
|
παρὰ |
Σωσιπάτρῳ
μάγειρος
ἐν
Καταψευδομένῳ
λέγων |
[9, 389] |
θηρεύεται,
προελθὼν
τῆς
νεοττιᾶς
κυλινδεῖται
|
παρὰ |
τὰ
σκέλη
τοῦ
θηρεύοντος,
ἐλπίδα |
[9, 404] |
Ῥόδιος
πιών
τιν´
ἅλμην
ἀπέθανεν·
|
(παρὰ |
τὴν
φύσιν
γὰρ
τὸ
ποτὸν |
[9, 367] |
δ´
ἡμῖν
ἀποκρίνασθαι
δίκαιος
εἶ
|
παρὰ |
τίνι
ἐπὶ
τοῦ
ἀγγείου
ἡ |
[9, 366] |
τινος
εἰπόντος
εἰ
τακεραί
εἰσι,
|
Παρὰ |
τίνι
κεῖται
τὸ
τακερόν;
Ὁ |
[9, 384] |
Οὐλπιανὸς
Ὁ
δὲ
σιτευτὸς
χὴν
|
παρὰ |
τίνι;
πρὸς
ὃν
ὁ
Πλούταρχος· |
[9, 381] |
ἐκμανθάνειν
τοὺς
μαγείρους
ἢ
ἅπερ
|
παρά |
τινι
τῶν
πολιτῶν
ἡμῶν,
ὃς |
[9, 405] |
Ἀρχέστρατος
γέγραφέ
τε
καὶ
δοξάζεται
|
παρά |
τισιν
οὕτως
ὡς
λέγων
τι |
[9, 401] |
σὺν
τῷ
σ>
σῦς
ἐτυμώτερον·
|
παρὰ |
τὸ
σεύεσθαι
γὰρ
καὶ
ὁρμητικῶς |
[9, 407] |
ὑποκριτικῶς
καὶ
διὰ
ταῦτα
σφόδρα
|
παρὰ |
τοῖς
Ἀθηναίοις
εὐδοκίμει.
Ἐν
δὲ |
[9, 384] |
πάντας
ἀπαιτῶν,
ποῦ
μνήμης
ἠξίωται
|
παρὰ |
τοῖς
ἀρχαίοις
τὰ
πολυτελῆ
ταῦτα |
[9, 409] |
δ´
ὁ
γραμματικὸς
τοῦτο
πεφυλαχέναι
|
παρὰ |
τοῖς
Ἀττικοῖς,
(ἐπεί
τοι
Ὅμηρός |
[9, 388] |
πολὺ
δέ
ἐστι
τὸ
ἐκτεινόμενον
|
παρὰ |
τοῖς
Ἀττικοῖς.
Σοφοκλῆς
Καμικοῖς·
Ὄρνιθος |
[9, 402] |
διὰ
τὴν
πιμελήν.
Τὰ
δὲ
|
παρὰ |
τοῖς
κωμῳδιοποιοῖς
λεγόμενα
δεῖπνα
ἡδίστην |
[9, 398] |
τοὔρνεον.
Καὶ
μαθὼν
οὕτω
καλούμενον
|
παρὰ |
τοῖς
Μυσοῖς
καὶ
Παίοσιν
ὑπεμνήσθην |
[9, 393] |
ὁ
Βοῖος
ὅτι
ἦν
τις
|
παρὰ |
τοῖς
Πυγμαίοις
γυνὴ
διάσημος,
ὄνομα |
[9, 392] |
ὄρτυγα,
πλὴν
εἰ
μή
τι
|
παρὰ |
τοῖς
Φλιασίοις
ἢ
τοῖς
Λάκωσι |
[9, 410] |
πρὸς
ἑσπέραν
τοῦ
σήματος.
Ἔπειτα
|
παρὰ |
τὸν
βόθυνον
πρὸς
ἑσπέραν
βλέπε, |
[9, 388] |
Μεγαρικῇ.
Περισπῶσι
δ´
οἱ
Ἀττικοὶ
|
παρὰ |
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
τοὔνομα.
Τὰ |
[9, 409] |
σύνθετα
εἰς
ψ>
λήγοντα
γεγονότα
|
παρὰ |
τὸν
παρακείμενον
τὴν
παραλήγουσαν
τοῦ |
[9, 405] |
(ἢ
δρῶν
τι
φαίνου
καινὸν
|
παρὰ |
τοὺς
ἔμπροσθεν
ἢ
μὴ
κόπτ´ |
[9, 379] |
αὐτὸς
ἡσυχίαν
ἄγε.
Καὶ
ὁ
|
παρὰ |
τῷ
Ἀλέξιδι
δὲ
ἐν
Μιλησίοις |
[9, 368] |
ἐμέ.
Ἀμφιβόλως
δ´
εἴρηται
τὸ
|
παρὰ |
τῷ
Ξενοφῶντι
ἐν
πρώτῳ
Παιδείας. |
[9, 398] |
τὸν
ὄρνιθα.
Νομίζων
δὲ
καὶ
|
παρὰ |
τῷ
πολυμαθεστάτῳ
Ἀριστοτέλει
μνήμης
ἠξιῶσθαι |
[9, 368] |
παντοδαπὰ
ἐμβάμματα
καὶ
βρώματα.
(Καὶ
|
παρὰ |
τῷ
τὸν
Χείρωνα
δὲ
πεποιηκότι |
[9, 390] |
στόμα
συνθέμενος,
σαφῶς
ἐμφανίζων
ὅτι
|
παρὰ |
τῶν
περδίκων
ᾄδειν
ἐμάνθανε.
Διὸ |
[9, 397] |
αὐτοῦ
οὕτως·
(Μή
ποτε
θρέψω
|
παρὰ |
Φερσεφόνῃ
τοιόνδε
ταὧν,
ὃς
τοὺς |
[9, 370] |
φερόμεν´
αὐτόματα
πάντα
τἀγαθά,
(ῥάφανος
|
λιπαρά, |
σπλαγχνίδια
πολλά,
σαρκία
ἁπαλώτατ´,
οὐδὲν |
[9, 410] |
ἂν
ἑστιῶν
ἅμα
τ´
ὀξύπεινον
|
ἄνδρα |
καὶ
Βοιώτιον.
Τὸ
γοῦν
κατὰ |
[9, 406] |
ὀρνίθων
τε
καὶ
χοίρων
ἑφθοὺς
|
σφόδρα |
ἐξινιασθέντας
καὶ
τῶν
ᾠῶν
τὰ |
[9, 404] |
καὶ
τούτου
μνησθῆναι)
τί
φησίν;
|
Σφόδρα |
μοι
κεχάρισαι,
Σιμία,
νὴ
τοὺς |
[9, 407] |
καὶ
ὑποκριτικῶς
καὶ
διὰ
ταῦτα
|
σφόδρα |
παρὰ
τοῖς
Ἀθηναίοις
εὐδοκίμει.
Ἐν |
[9, 381] |
Τακερὰ
ποιήσας
ταῦτα
καὶ
ζέσας
|
σφόδρα
|
τὸν
ἀριθμὸν
αὐτῶν,
ὡς
λέγω |
[9, 407] |
Ἐν
δὲ
τῇ
Γιγαντομαχίᾳ
οὕτω
|
σφόδρα |
τοὺς
Ἀθηναίους
ἐκήλησεν,
ὡς
ἐν |
[9, 401] |
λευκὸν
τὴν
χρόαν.
Ὃ
δὲ
|
σφόδρα |
φροντίσας
καὶ
τὸ
προβληθὲν
ἀποδιοπομπησάμενος |
[9, 404] |
φύσιν,
ἵνα
διεγείρας
πνευματῶ
τὸν
|
ἀέρα. |
Ἰδὼν
τὸ
πρόσωπον
γνώσομ´
οὗ |
[9, 376] |
κρεῶν
δαίσαιντο.
Πραίσιοι
δὲ
καὶ
|
ἱερὰ |
ῥέζουσιν
ὑί,
καὶ
αὕτη
προτελὴς |
[9, 384] |
Κρώβυλος
ἐν
Ψευδυποβολιμαίῳ·
(Εἰσῆλθεν
ἡμίκραιρα
|
τακερὰ |
δέλφακος.
{Β.
Ταύτης
μὰ
τὸν |
[9, 396] |
χάρμα
δωρεῖται
φίλον·
ἔπειτα
πνικτὰ
|
τακερὰ |
μηκάδων
μέλη,
χλόην
καταμπέχοντα
σάρκα |
[9, 381] |
τὰ
κρέα
καὶ
τηροῦσί
σε.
|
Τακερὰ |
ποιήσας
ταῦτα
καὶ
ζέσας
σφόδρα
|
[9, 407] |
ἐκήλησεν,
ὡς
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
|
ἡμέρᾳ |
πλεῖστα
αὐτοὺς
γελάσαι,
καίτοι
ἀγγελθέντων |
[9, 394] |
δωδεκάκις.
Τεκοῦσα
γὰρ
τῇ
ἐχομένῃ
|
ἡμέρᾳ |
συλλαμβάνει.
Ἔτι
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
[9, 376] |
ἐστιν
ὀπτός,
ἑφθὸς
δὲ
κατὰ
|
θάτερα. |
(Ἔτ´
οὖν
ἡμῶν
ἀναζητούντων
ὁ |
[9, 395] |
οὖσα
ἔντεφρος
τὴν
γαστέρα,
μικρῷ
|
μελαντέρα |
τὸν
νῶτον.
Τῆς
δὲ
νήττης |
[9, 404] |
τῶν
γερόντων
στόματα
διαφορὰν
ἔχει,
|
νωθρότερα |
πολλῷ
δ´
ἐστὶν
ἢ
τὰ |
[9, 397] |
ἀποτέμῃ,
τὸ
κάλλος
ἀφαιρήσεται·
τὰ
|
πτερὰ |
γὰρ
αὐτῶν
τὸ
κάλλος
ἐστίν, |
[9, 391] |
ὀφρύων
παρ´
ἑκάτερον
κρόταφον
ἀναφέρει
|
πτερά. |
(Καλλίμαχος
δέ
φησι
δύο
γένη |
[9, 395] |
τὴν
ὄψιν
οὖσα
ἔντεφρος
τὴν
|
γαστέρα, |
μικρῷ
μελαντέρα
τὸν
νῶτον.
Τῆς |
[9, 408] |
Ἔτνος
κυάμινον
διότι
τὴν
μὲν
|
γαστέρα
|
φυσᾷ,
τὸ
δὲ
πῦρ
οὔ. |
[9, 368] |
ἱερώσυνα,
κωλῆ,
τὸ
πλευρὸν,
ἡμίκραιρ´
|
ἀριστερά. |
Ξενοφῶν
Κυνηγετικῷ·
Κωλῆν
σαρκώδη,
λαγόνας |
[9, 394] |
Ἡ
δὲ
φὰψ
καὶ
ἡ
|
περιστερὰ |
αἰεὶ
φαίνονται,
ἡ
δ´
οἰνὰς |
[9, 394] |
ὅτι
ἡ
πελειὰς
τιθασὸν
γίνεται,
|
περιστερὰ |
δὲ
καὶ
μέλαν
καὶ
μικρὸν |
[9, 394] |
τῷ
αὐτῷ
φησιν
Ἀριστοτέλης
ὅτι
|
περιστερὰ |
ἕτερον,
πελειὰς
δ´
ἔλαττον,
καὶ |
[9, 394] |
εἴδη
δὲ
πέντε,
γράφων
οὕτως·
|
~(Περιστερά, |
οἰνάς,
φάψ,
φάσσα,
τρυγών.
Ἐν |
[9, 410] |
χειρόμακτρον
ἐκκεκαρμένος.
Καὶ
Ἡρόδοτος
ἐν
|
δευτέρᾳ. |
Ξενοφῶν
δ´
ἐν
αʹ
Παιδείας |
[9, 369] |
δέ,
φησίν,
ἡ
βουνιὰς
καθέστηκεν·
|
γλυκυτέρα |
γάρ
ἐστι
καὶ
πεπτικωτέρα
πρὸς |
[9, 389] |
ἡ
δὲ
θήλεια
καὶ
πλείονα.
|
(Πολυχρονιώτερα |
γὰρ
ἐν
τοῖς
ὄρνισι
τῶν |
[9, 394] |
ἡ
δ´
οἰνὰς
φθινοπώρῳ
μόνῳ.
|
Πολυχρονιωτέρα |
δὲ
εἶναι
λέγεται
τούτων
ἡ |
[9, 369] |
τόμους.
Ἡ
δὲ
ταριχευομένη
γογγυλὶς
|
λεπτυντικωτέρα |
ἐστὶ
τῆς
ἑφθῆς
καὶ
μάλιστα |
[9, 369] |
καθέστηκεν·
γλυκυτέρα
γάρ
ἐστι
καὶ
|
πεπτικωτέρα |
πρὸς
τῷ
εὐστόμαχος
εἶναι
καὶ |
[9, 395] |
αὐτὴ
στενὸν
ἔχουσα
τὸ
ῥύγχος
|
στρογγυλωτέρα |
τὴν
ὄψιν
οὖσα
ἔντεφρος
τὴν |
[9, 393] |
καὶ
Ἄρτεμιν.
(Ἀγανακτήσασα
οὖν
ἡ
|
Ἥρα |
εἰς
ἀπρεπῆ
τὴν
ὄψιν
ὄρνιν |
[9, 391] |
ὤτους
καλοῦσιν.
Ἐν
γοῦν
τῇ
|
θήρᾳ |
αὐτῶν
ὁ
ἐπιτηδειότατος
ὀρχεῖται
στὰς |
[9, 395] |
πέτου,
κόμισον
δέ
μ´
ἐς
|
Κύθηρα |
καὶ
Κύπρον.
Νίκανδρος
δὲ
ἐν |
[9, 385] |
τινας
ἀνθρώπους
κέκληκεν
Ἄλεξις
ἐν
|
Πονήρᾳ |
οὕτως·
Ἀκρολίπαροι,
τὸ
δ´
ἄλλο |
[9, 368] |
ἄλλα
μοι
παροψίδων
κάθεφθα
καὶ
|
κνισηρὰ |
παραφλογίσματα.
Σωτάδης
δ´
ὁ
κωμικὸς |
[9, 392] |
δὲ
μὴ
τοῦτον
ἔχει
τὸν
|
χαρακτῆρα, |
διὰ
τοῦ
γ>
ὄρτυγος,
ὄρυγος, |
[9, 403] |
ἁγίας,
ἁλίας
Συρίας
ὀσμὴ
σεμνὴ
|
μυκτῆρα |
δονεῖ
λιβάνου,
μάρου,
σμύρνης,
καλάμου, |
[9, 393] |
ταριχηρὰς
μυρίας,
τυλάδας
πεντακισχιλίας,
χέννια
|
ταριχηρὰ |
μύρια.
Καὶ
Ἵππαρχος
ἐν
τῇ |
[9, 389] |
τις
ὑπὸ
τοῦ
δευτέρου,
οὗτος
|
λάθρᾳ |
ὀχεύεται
ὑπὸ
τοῦ
κρατιστεύσαντος.
Γίνεται |
[9, 384] |
αὐτῶν
Κρώβυλος
ἐν
Ψευδυποβολιμαίῳ·
(Εἰσῆλθεν
|
ἡμίκραιρα |
τακερὰ
δέλφακος.
{Β.
Ταύτης
μὰ |
[9, 383] |
ἕνα
τῶν
ἀρχαίων
μαγείρων
τεθαύμακα
|
πείρᾳ |
τῆς
τέχνης
ἧς
εἰσηγήσατο
ἀπολαύσας. |
[9, 410] |
τινὸς
θίγῃς,
εὐθὺς
ἀποκαθαίρῃ
τὴν
|
χεῖρα |
εἰς
τὰ
χειρόμακτρα,
ὡς
πάνυ |
[9, 380] |
πολλάκις
σκοπουμένων
καθεὶς
κάτω
τὴν
|
χεῖρα |
τὴν
μίαν
λαθὼν
ἔρριψας
εἰς |
[9, 393] |
μέγεθος
ἡλίκη
τρυγών,
σκέλη
δὲ
|
μακρά, |
δυσθαλὴς
καὶ
δειλή.
Περὶ
δὲ |
[9, 388] |
ἔχειν
τε
χρῶμα
κυάνεον,
(σκέλη
|
μακρά, |
ῥύγχος
ἠργμένον
ἐκ
τῆς
κεφαλῆς |
[9, 385] |
οἶδα.
Οἱ
μὲν
οὖν
πολλοὶ
|
μακρὰ |
χαίρειν
εἰπόντες
αὐτῷ
ἐδείπνουν,
τοῦ |
[9, 378] |
προσέρχετ´
ἐξ
ἀγορᾶς
ὁ
παῖς,
|
μικρὰ |
διακινήσω
σε
περὶ
τοῦ
πράγματος, |
[9, 395] |
συμμετρίᾳ
τὰ
ῥύγχη.
Ἡ
δὲ
|
μικρὰ |
κολυμβίς,
πάντων
ἐλαχίστη
τῶν
ἐνύδρων, |
[9, 369] |
ἐν
Κύμῃ,
ἐν
δὲ
Ἀλεξανδρείᾳ
|
πικρά. |
Τὸ
δ´
ἐκ
Ῥόδου
φερόμενον |
[9, 407] |
Ὁ
δ´
ὄνος
ἡμᾶς
ὡς
|
ὁρᾷ, |
ὁ
Κηφισόδωρος
περὶ
τὸ
βῆμ´, |
[9, 374] |
{Β.
Ἀλεκτρύαιναν,
τὸν
δ´
ἕτερον
|
ἀλέκτορα. |
(Λέγεται
δὲ
καὶ
ἀλεκτορὶς
καὶ |
[9, 387] |
δὲ
καὶ
τοῖς
ὄρνισι
τοιαύτη
|
διαφορά· |
τὰ
μὲν
γὰρ
βαρέα
καὶ |
[9, 378] |
τὰ
βρώματα
σχεδὸν
(ἐν
τῇ
|
περιφορᾷ |
τῆς
ὅλης
συντάξεως
ἑτέραν
ἐν |
[9, 380] |
ἔριφον
καὶ
μικρόν.
Οὐκ
ἦν
|
ἐκφορὰ
|
Λύκῳ
κρεῶν
τότ´
οὐδὲ
τῷ |
[9, 407] |
ἄλλων
πόλεων
θεωροῦσιν
ἀχθόμενοι
τῇ
|
συμφορᾷ· |
διέμειναν
δ´
ἀκροώμενοι
καίτοι
καὶ |
[9, 409] |
ὅσον
τις
ἔχρῃζ´,
ἐκτρίμματά
τε
|
λαμπρὰ
|
σινδονυφῆ,
δίδοσαν
δὲ
χρίματά
τ´ |
[9, 384] |
οἱ
νεφροί,
νὴ
τὴν
φίλην
|
Δήμητρα. |
Καὶ
δύ´
ἁρπάσασα
κατέπιεν,
ὥσθ´ |
[9, 392] |
ἔχει
τὴν
ὀνομασίαν.
Ἡ
δὲ
|
ὀρτυγομήτρα |
καλουμένη,
ἧς
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν |
[9, 392] |
Κρατῖνος
ἐν
Χείρωσι
λέγων·
Ἰθακησία
|
ὀρτυγομήτρα |
~(λέγει
δὲ
περὶ
αὐτῆς
ὁ |
[9, 410] |
τῶν
μελῶν
πρὸς
τὴν
Ἀφροδίτην·
|
Χειρόμακτρα |
δὲ
καγγονων
πορφύρᾳ
καταυταμενἀτατι
Μνᾶσις |
[9, 410] |
δ´
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς
ἔχουσι
|
χειρόμακτρα. |
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
τῇ
βʹ |
[9, 410] |
(καγγόνων)
κόσμον
λέγει
κεφαλῆς
τὰ
|
χειρόμακτρα, |
ὡς
καὶ
Ἑκαταῖος
δηλοῖ
ἢ |
[9, 410] |
ἀποκαθαίρῃ
τὴν
χεῖρα
εἰς
τὰ
|
χειρόμακτρα, |
ὡς
πάνυ
ἀχθόμενος
ὅτι
κατάπλεά |
[9, 370] |
οὐδὲ
ταῖς
θλασταῖς
ἐλάαις.
Ἀλκαῖος
|
Παλαίστρᾳ· |
Ἤδη
δ´
ἧψε
χύτραν
ῥαφάνων. |
[9, 396] |
ἄρ´
ὗν
θύειν
μέλλεις.
Ἀλκαῖος
|
Παλαίστρᾳ· |
Ὁδὶ
γὰρ
αὐτός
ἐστιν·
εἴ |
[9, 407] |
πολλάκις
τίς
ἡ
Τηλεμάχου
καλουμένη
|
χύτρα |
καὶ
τίς
ὁ
Τηλέμαχος.
Καὶ |
[9, 394] |
Σιτουμένην
δύστηνον
ἀθλίαν
φάβα,
μέσακτα
|
πλευρὰ |
πρὸς
πτύοις
πεπλεγμένην.
Κἀν
Φιλοκτήτῃ |
[9, 399] |
παντὸς
σκευασίαι,
γλοιῶν
καταχύσματα
καὶ
|
κατάτυρα
|
καὶ
κατέλαια
λίαν,
ὥσπερ
γαλῇ |
[9, 398] |
αὐτοῦ
λεγόμενον,
(ἔχαιρον
ἔχων
ἐχεγγυώτατον
|
μάρτυρα |
τὸν
χαρίεντα
Ἀριστοφάνη.
Ἅμα
δὲ |
[9, 410] |
τὴν
Ἀφροδίτην·
Χειρόμακτρα
δὲ
καγγονων
|
πορφύρᾳ |
καταυταμενἀτατι
Μνᾶσις
πέμψ´
ἀπὺ
Φωκάας
|
[9, 386] |
οὑτοσὶ
ἅνθρωπος;
Οὐκ
ἐπίστασαι
ζῆν·
|
ψυχρά |
σοι
ἅπαντα
παραθῶ;
{Β.
Μηδαμῶς. |
[9, 408] |
δεδειπνήκασιν
αἱ
γυναῖκες·
ἀλλ´
ἀφαιρεῖν
|
ὥρα |
´στὶν
ἤδη
τὰς
τραπέζας,
εἶτα |
[9, 372] |
τετυχηκέναι
ταύτης.
ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ.
Χειμῶνος
δὲ
|
ὥρᾳ |
ποτὲ
κολοκυντῶν
ἡμῖν
περιενεχθεισῶν
πάντες |
[9, 380] |
τῶν
γευμάτων
ἃ
σαυτῷ
προὔπιες
|
ὥρα |
σοι
λέγειν,
Οὐλπιανέ.
Τὸ
γὰρ |
[9, 410] |
καταυταμενἀτατι
Μνᾶσις
πέμψ´
ἀπὺ
Φωκάας
|
δῶρα |
τίμια
(καγγόνων)
κόσμον
λέγει
κεφαλῆς |
[9, 398] |
ἐκείνης
πραγμάτων
τεθέαμαι
ἐπὶ
τῇ
|
χώρᾳ |
ἐκείνῃ
τοὔρνεον.
Καὶ
μαθὼν
οὕτω |
[9, 399] |
Μὴ
λυπείτω
δέ
σ´
ὁρῶντα
|
ἰχῶρα |
στάζοντα
κρεῶν,
ἀλλ´
ἔσθιε
λάβρως. |
[9, 381] |
Ἰχθὺς
ἁδρὸς
πάρεστι·
τἀντός
ἐστι
|
σά. |
(Κἂν
τέμαχος
ἐκκλίνῃς
τι,
καὶ |
[9, 381] |
τῆς
φορίνης
ἤδη
γενομένης
κραμβαλέας
|
εἴκασα |
καὶ
τἄλλο
μέρος
ἡψῆσθαι
ἀποβαλών |
[9, 381] |
πάνυ
πεποιημένον.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
περιέπλασα |
τοῦ
χοίρου
τὴν
ἡμίσειαν,
ὡς |
[9, 381] |
δαιταλεῖς)
διακλύσας
ἐπιμελῶς
οἴνῳ
πολλάκις
|
ἐκρέμασα |
ἐκ
ποδῶν.
Εἶτα
πάλιν
οἴνῳ |
[9, 406] |
τοῖς
περὶ
φυτῶν
τάδε
γράφει·
|
Πᾶσα |
γὰρ
χεδροπώδης
ἥμερος
φύσις
ἐνσπέρματος |
[9, 367] |
οὖν
εἴρηκεν,
ὦ
φιλότης
Μυρτίλε,
|
(προήρπασα |
γάρ
σου
τὸν
λόγον)
(Ἀντιφάνης |
[9, 384] |
ἠκκίζετο,
ἡ
δ´
ἀνδροφόνος
Γνάθαινα
|
γελάσασα |
Καλοί
γε,
φησίν,
οἱ
νεφροί, |
[9, 384] |
τὴν
φίλην
Δήμητρα.
Καὶ
δύ´
|
ἁρπάσασα |
κατέπιεν,
ὥσθ´
ὑπτίους
ὑπὸ
τοῦ |
[9, 396] |
τὸ
ἐντίθεσθαι
τὰς
θηλάς·
Νεβροὺς
|
κοιμήσασα |
νεηγενέας
γαλαθηνούς.
~(Περιενεχθεισῶν
δέ
ποτε |
[9, 393] |
δὲ
Ἥραν
τε
καὶ
Ἄρτεμιν.
|
(Ἀγανακτήσασα |
οὖν
ἡ
Ἥρα
εἰς
ἀπρεπῆ |
[9, 374] |
γειτόνων
τοῖς
Ἐλευσινίοις
φυλάσσων
δαιμονίως
|
ἀπώλεσα
|
οὐχ
ἑκών·
καὶ
ταῦτα
δή |
[9, 406] |
τὸν
ἀγῶνα.
Καὶ
τότ´
ἐγὼ
|
θάρσησα. |
Εἰσῆλθε
δέ
ποτε
καὶ
εἰς |
[9, 370] |
ἐστι
πρόσθε
τῶν
θυρῶν,
οὐ
|
κνῖσα |
κρούει
ῥινὸς
ὑπεροχὰς
ἄκρας
Ἀμφιδρομίων |
[9, 390] |
ἄνθρωπον.
Ποιεῖ
δ´
οὖν
ταὐτὰ
|
ὅσα |
ἂν
ἴδῃ
τοὺς
κυνηγοῦντας
πράττοντας. |
[9, 391] |
τὴν
μορφὴν
καὶ
πάντων
μιμητὴς
|
(ὅσα |
ἄνθρωπος
ποιεῖ.
Διόπερ
καὶ
τοὺς |
[9, 392] |
κλίνεται,
κήρυκος,
πέλυκος,
Ἔρυκος,
Βέβρυκος,
|
ὅσα |
δὲ
μὴ
τοῦτον
ἔχει
τὸν |
[9, 381] |
ἐμόν.
Ἐξαιρέσεις
καὶ
τἄλλα
τἀκόλουθ´
|
ὅσα
|
οὔτ´
ἀριθμὸν
οὔτ´
ἔλεγχον
ἐφ´ |
[9, 385] |
λέγων
οὕτως
Γαλεοὺς
καὶ
βατίδας
|
ὅσα |
τε
τῶν
γενῶν
ἐν
ὀξυλιπάρῳ |
[9, 370] |
καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
Γᾷ
καὶ
|
Θαλάσσᾳ |
Ναὶ
μὰ
τὰν
κράμβαν
Εὔπολις |
[9, 394] |
περιστερᾶς
καὶ
οἰνάδος,
ἡ
δὲ
|
φάσσα |
ἀλέκτορος
τὸ
μέγεθος,
χρῶμα
δὲ |
[9, 394] |
δὲ
εἶναι
λέγεται
τούτων
ἡ
|
φάσσα· |
καὶ
γὰρ
τριάκοντα
καὶ
τεσσαράκοντα |
[9, 394] |
γράφων
οὕτως·
~(Περιστερά,
οἰνάς,
φάψ,
|
φάσσα, |
τρυγών.
Ἐν
δὲ
πέμπτῳ
περὶ |
[9, 369] |
φησί,
χώραν
γίγνεται.
Ἡ
δὲ
|
σελινοῦσσα |
τὴν
ὀνομασίαν
ἔχει
διὰ
τὴν |
[9, 390] |
ὀξύ,
τράχηλος
λεπτός,
ὀφθαλμοὶ
μεγάλοι,
|
γλῶσσα |
ὀστώδης,
πρόλοβον
δ´
οὐκ
ἔχει |
[9, 381] |
πολλοῦ
πιπέρεως
τὰ
προειρημένα
χναυμάτια
|
ἔβυσα |
διὰ
τοῦ
στόματος,
πολλὸν
ἐπιχέας |
[9, 381] |
ἐνέθηκα
κριβάνῳ
ὑποθεὶς
τράπεζαν
χαλκῆν
|
ἐστάθευσά |
τε
τῷ
πυρί,
ὡς
μήτε |
[9, 386] |
ἡμῶν
τῶν
ζώντων,
ὀλβιογάστορ
Οὐλπιανέ,
|
ἀπεμνημόνευσα. |
Καὶ
σὺ
γάρ,
ὡς
ἔοικε, |
[9, 376] |
ὗς
καὶ
τῷ
σφετέρῳ
γρυσμῷ
|
περιοιχνεῦσα |
τὸν
κνυζηθμὸν
τοῦ
βρέφεος
ἀνεπάιστον |
[9, 395] |
τὸ
ῥύγχος
στρογγυλωτέρα
τὴν
ὄψιν
|
οὖσα |
ἔντεφρος
τὴν
γαστέρα,
μικρῷ
μελαντέρα |
[9, 399] |
ῥᾳδίως
ἀποψᾶσθαι
ἢ
οἷόν
τις
|
(οὖσα) |
ἐπιψαύουσα
σὰρξ
καὶ
ἐπιπολῆς
τοῖς |
[9, 399] |
μαθών
ΟΥΘΑΡ.
Τηλεκλείδης
Στερροῖς·
Ὡς
|
οὖσα |
θῆλυς
εἰκότως
οὖθαρ
φορῶ.
Ἡρόδοτος |
[9, 398] |
θοὄς,
ῥόὀς,
ζωὄς.
~Φίλαρχος
γὰρ
|
οὖσα |
καὶ
ἡγεμονικὴ
τὴν
φύσιν
ἡ |
[9, 394] |
δὲ
ὅτι
ἡ
οἰνὰς
ἐὰν
|
φαγοῦσα |
τὸ
τῆς
ἰξίας
σπέρμα
ἐπί |
[9, 409] |
γυναικείοις·
Τάλαινα
Κοικόα,
κατὰ
χειρὸς
|
δοῦσα |
ἀπόδος
πόχ´
ἁμῖν
τὰν
τράπεζαν. |
[9, 398] |
καὶ
ἐνταυθοῖ
προᾴττουσα
καὶ
τάχιον
|
ἐκθέουσα |
δι´
ἐπιπολῆς
ἐστι
τῶν
λέξεων. |
[9, 389] |
ἄρρενα
προσιόντα
κατασιγάζει.
Πολλάκις
τε
|
ἐπῳάζουσα |
ἐξίσταται,
ὅταν
προσερχόμενον
ἐπαισθάνηται
τὸν |
[9, 406] |
ἤλασεν
εἶπέ
τε
μῦθον·
(δεινὰ
|
παθοῦσα, |
Φακῆ
βδελυρή,
χώρει
´ς
τὸν |
[9, 394] |
τιθέασιν,
ἐν
Αἰγύπτῳ
δὲ
δωδεκάκις.
|
Τεκοῦσα |
γὰρ
τῇ
ἐχομένῃ
ἡμέρᾳ
συλλαμβάνει. |
[9, 389] |
ἀφροδισίων.
Ὅθεν
ἡ
θήλεια
γιγνώσκουσα
|
ἀποδιδράσκουσα |
τίκτει.
Τὰ
αὐτὰ
ἱστορεῖ
καὶ |
[9, 389] |
τῶν
ἀφροδισίων.
Ὅθεν
ἡ
θήλεια
|
γιγνώσκουσα |
ἀποδιδράσκουσα
τίκτει.
Τὰ
αὐτὰ
ἱστορεῖ |
[9, 375] |
μ´
ἐν
δόμοισιν
εἴργασται
κακά,
|
δονοῦσα |
καὶ
τρέπουσα
τύρβ´
ἄνω
κάτω. |
[9, 375] |
δόμοισιν
εἴργασται
κακά,
δονοῦσα
καὶ
|
τρέπουσα |
τύρβ´
ἄνω
κάτω.
(Ταῦτα
δὲ |
[9, 370] |
οὔλη
καπυροῖσιν
ὀραμνῖτις
πετάλοισιν
ἢ
|
ἐπιφοινίσσουσα |
καὶ
αὐχμηρῇσιν
ὁμοίη
βατραχέη
κύμη |
[9, 370] |
μὲν
κράμβη,
ὁτὲ
δ´
ἀγριὰς
|
ἐμπίπτουσα
|
σπειρομένῃς
πολύφυλλος
ἐνήβησε
πρασιῇσιν
ἢ |
[9, 398] |
ἐκφορὰς
συνεκφέρεσθαι
ἐθέλει
καὶ
ἐνταυθοῖ
|
προᾴττουσα |
καὶ
τάχιον
ἐκθέουσα
δι´
ἐπιπολῆς |
[9, 399] |
ἀποψᾶσθαι
ἢ
οἷόν
τις
(οὖσα)
|
ἐπιψαύουσα |
σὰρξ
καὶ
ἐπιπολῆς
τοῖς
ὀστέοις |
[9, 389] |
ὅταν
δὲ
θήλεια
ᾖ
ἡ
|
θηρεύουσα, |
ᾄδει
ἕως
ἂν
ἀπαντήσῃ
ὁ |
[9, 366] |
τρυφεροῦ
λέγων
οὕτως·
(Λῆμνος
κυάμους
|
τρέφουσα |
τακεροὺς
καὶ
καλούς.
Καὶ
Φερεκράτης |
[9, 408] |
ἀμφίπολος
πρόχοόν
θ´
ἅμα
χερσὶν
|
ἔχουσα. |
Ἀττικοὶ
δὲ
χερνίβιον
λέγουσιν,
ὡς |
[9, 406] |
παρίστατο
Παλλὰς
Ἀθήνη,
χρυσῆν
ῥάβδον
|
ἔχουσα, |
καὶ
ἤλασεν
εἶπέ
τε
μῦθον· |
[9, 395] |
δὲ
φαλαρὶς
καὶ
αὐτὴ
στενὸν
|
ἔχουσα |
τὸ
ῥύγχος
στρογγυλωτέρα
τὴν
ὄψιν |
[9, 401] |
ὀλίγων
μὲν
κατοικουμένη,
πολλοὺς
δὲ
|
ἔχουσα |
τοὺς
κουνίκλους
τούτους.
Καλοῦνται
δέ |
[9, 399] |
σὰρξ
καὶ
ἐπιπολῆς
τοῖς
ὀστέοις
|
ὑπάρχουσα. |
Μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
Εὔφρων
ὁ |
[9, 376] |
τόμους
καὶ
τῶν
ᾠῶν
τὰ
|
χρυσᾶ, |
ἔτι
δὲ
ὀρνίθων
γαστέρες
αὐταῖσι |
[9, 406] |
ἐξινιασθέντας
καὶ
τῶν
ᾠῶν
τὰ
|
χρυσᾶ, |
μεθ´
ἃ
ἔλαιον,
γάρον,
πέπερι, |
[9, 374] |
καὶ
ἐφόρει
ἁλουργίδα
καὶ
κράσπεδα
|
χρυσᾶ. |
Πικρὸς
δ´
ὢν
τὸ
ἦθος |
[9, 408] |
κυάμινον
διότι
τὴν
μὲν
γαστέρα
|
φυσᾷ, |
τὸ
δὲ
πῦρ
οὔ.
{Α. |
[9, 381] |
μέρος
ἡψῆσθαι
ἀποβαλών
τ´
αὐτοῦ
|
τὰ |
ἄλφιτα
οὕτω
φέρων
ὑμῖν
παρέθηκα. |
[9, 389] |
ἡ
θήλεια
γιγνώσκουσα
ἀποδιδράσκουσα
τίκτει.
|
Τὰ |
αὐτὰ
ἱστορεῖ
καὶ
Καλλίμαχος
ἐν |
[9, 396] |
τὰς
θηλὰς
εἰς
τὰ
στόματα
|
τὰ |
βρέφη,
καὶ
ὁ
τιτθὸς
ἐνθένδε |
[9, 378] |
γὰρ
ὄψα,
φασί,
πάντα
καὶ
|
τὰ |
βρώματα
σχεδὸν
(ἐν
τῇ
περιφορᾷ |
[9, 380] |
λεχθῆναι
ποῦ
κεῖται
τὸ
παραφέρειν.
|
Τὰ |
γὰρ
γεύματα
ἐγὼ
οἶδα
μόνος. |
[9, 388] |
παρὰ
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
τοὔνομα.
|
Τὰ |
γὰρ
εἰς
ας>
λήγοντα
ἐκτεταμένον |
[9, 378] |
ἐπάνεισι
κἀν
ποίοισίν
ἐστι
ζῳδίοις.
|
Τὰ |
γὰρ
ὄψα,
φασί,
πάντα
καὶ |
[9, 409] |
ἥγνιζον.
Χρὴ
μέντοι
προπαροξυτόνως
προφέρεσθαι.
|
Τὰ |
γὰρ
τοιάδε
ῥηματικὰ
σύνθετα
εἰς |
[9, 405] |
μάνθανε
τῶν
βιαίων
ἔσθ´
ἕνεκα
|
τὰ |
γεγραμμένα,
κενὰ
μᾶλλον
ἢ
ὅτε |
[9, 371] |
δρᾶμα
Δίδυμος
ὅμοιά
φησιν
εἶναι
|
τὰ |
γήθυα
τοῖς
λεγομένοις
ἀμπελοπράσοις,
τὰ |
[9, 367] |
τῶν
παροψίδων.
Ἐν
δὲ
Φάωνι·
|
Τὰ |
δ´
ἀλλότρι´
ἔσθ´
ὅμοια
ταῖς |
[9, 375] |
τὰ
μὲν
ἤδη
συμπεπηγότα
δέλφακες,
|
τὰ |
δ´
ἁπαλὰ
καὶ
ἔνικμα
χοῖροι. |
[9, 371] |
τὰ
γήθυα
τοῖς
λεγομένοις
ἀμπελοπράσοις,
|
τὰ |
δ´
αὐτὰ
καὶ
γηθυλλίδας
λέγεσθαι. |
[9, 399] |
ἐκ
πλαγίων
σάρκες
ἐπανεστηκυῖαι
ψύαι.
|
Τὰ |
δ´
ἑκατέρωθεν
κοιλώματα
λέγουσι
κύβους |
[9, 378] |
ὄψων
τὰ
μὲν
θερμὰ
παραθεῖναι,
|
τὰ |
δ´
ἐπανέντα,
τὰ
δὲ
μέσως, |
[9, 378] |
δ´
ἐπανέντα,
τὰ
δὲ
μέσως,
|
τὰ |
δ´
ὅλως
ἀποψύξαντα,
ταῦτα
πάντα |
[9, 402] |
τὴν
ἀπὸ
τῶν
ἱδρώτων
δυσωδίαν.
|
Τὰ |
δ´
ὕεια
καὶ
ἄρνεια
κρέα |
[9, 392] |
(λέγω
δὲ
ὄνυξ
καὶ
ὄρτυξ)
|
τὰ |
δὲ
εἰς
ξ>
ἀρσενικὰ
ἁπλᾶ |
[9, 410] |
καὶ
τὰ
μὲν
νικᾶν
αὐτήν,
|
(τὰ |
δὲ
ἑσσοῦσθαι
ὑπ´
αὐτῆς·
καί |
[9, 390] |
οἱ
πέρδικες
καὶ
ταχὺ
ἀπαγορεύουσι.
|
Τὰ |
δὲ
κρέα
αὐτῶν
ἡδέα
ἐστίν. |
[9, 378] |
θερμὰ
παραθεῖναι,
τὰ
δ´
ἐπανέντα,
|
τὰ |
δὲ
μέσως,
τὰ
δ´
ὅλως |
[9, 406] |
γὰρ
ἐκ
τούτων
ἕψημα
γίνεται·
|
τὰ |
δὲ
πάλιν
αὖθις
λεκιθώδη,
καθάπερ |
[9, 402] |
ῥᾷστα
φθείρεται
διὰ
τὴν
πιμελήν.
|
Τὰ |
δὲ
παρὰ
τοῖς
κωμῳδιοποιοῖς
λεγόμενα |
[9, 395] |
ἔχει
σκέπον
τε
τὰ
ὄμματα,
|
τὰ |
δὲ
πολλὰ
καταδύεται.
Ἔστι
δὲ |
[9, 402] |
τὰ
μὲν
αἴγεια
τοῖς
παισί,
|
τὰ |
δὲ
συάγρεια
μετὰ
τῶν
φίλων |
[9, 379] |
Τίς
δή
τι
παραδείξας
ἐμοὶ
|
τὰ |
δέοντ´
ἀπελθὼν
αὐτὸς
ἡσυχίαν
ἄγε. |
[9, 367] |
εἰς
ἔμ´
ἔβλεπεν.
Καὶ
ὁ
|
τὰ |
εἰς
Μάγνητα
ἀναφερόμενα
ποιήσας
ἐν |
[9, 400] |
δὲ
ὀξυτονεῖν
τὴν
λέξιν,
(ἐπειδὴ
|
τὰ |
εἰς
ος>
λήγοντα
τῶν
ὀνομάτων |
[9, 383] |
δαιταλεῖς,
μὴ
καί
τις
αὐτῶν
|
τὰ |
(ἐκ
Δυσκόλου
Μενάνδρου
βρενθυόμενος
λαρυγγίσῃ |
[9, 376] |
καὶ
καλῶν
ζωμῶν
πλέες
καὶ
|
τὰ |
ἐκ
τῶν
σαρκῶν
εἰς
λεπτὰ |
[9, 380] |
περὶ
τοῦ
χοίρου,
πῶς
καὶ
|
τὰ |
ἐντὸς
πεπλήρωται
καὶ
τὸ
μὲν |
[9, 381] |
ἀπορρεύσαντος
τοῦ
πολλοῦ
αἵματος
πάντα
|
τὰ |
ἐντοσθίδια
μετὰ
τῆς
ἐξαιρέσεως
(εἴρηται |
[9, 385] |
εἰπόντες
αὐτῷ
ἐδείπνουν,
τοῦ
Κυνούλκου
|
τὰ |
ἐξ
Αὐρῶν
Μεταγένους
ἀναφωνήσαντος·
(ἀλλ´, |
[9, 407] |
παρῳδίαις
καὶ
περιβόητος
ἦν
λέγων
|
τὰ |
ἔπη
πανούργως
καὶ
ὑποκριτικῶς
καὶ |
[9, 393] |
Καθόλου
δὲ
ὁ
ποιήσας
ταῦτα
|
τὰ |
ἔπη
πάντα
τὰ
ὄρνεα
ἀνθρώπους |
[9, 406] |
τὸ
σωμάτιον
πᾶν
ἑστιάσῃς.
Ῥόδα
|
τὰ |
εὐοσμότατα
ἐν
ἴγδει
τρίψας
ἐπέβαλον |
[9, 391] |
στὰς
κατὰ
πρόσωπον
αὐτῶν,
καὶ
|
τὰ |
ζῷα
βλέποντα
εἰς
τὸν
ὀρχούμενον |
[9, 390] |
τῶν
ὠτίδων·
φέρεσθαι
γὰρ
πάμπολλα
|
τὰ |
ζῷα
ταῦτα
εἰς
τὴν
Ἀλεξάνδρειαν |
[9, 375] |
πρόβατον
ἄπεκτον
ἢ
ἄτοκον·
διὸ
|
τὰ |
ἤδη
τέλεια
ἤσθιον·
(Ἀτὰρ
σιάλους |
[9, 389] |
ἐν
τοῖς
ὄρνισι
τῶν
ἀρρένων
|
τὰ |
θήλεα.
Ἐπῳάζει
δὲ
καὶ
ἐκτρέφει |
[9, 398] |
εἶχε
κρεμάμενα
ὥσπερ
οἱ
ἀλεκτρυόνες
|
τὰ |
κάλλαια·
~(βαρεῖα
δ´
ἦν
ἡ |
[9, 404] |
ὄψει
βιβλία
ἔχοντα
καὶ
ζητοῦντα
|
τὰ |
κατὰ
τὴν
τέχνην,
(οὐθὲν
Διοδώρου |
[9, 403] |
νοῦς
μειρακίων·
πάντ´
ἐστ´
ἔνδον
|
τὰ |
κάτωθεν
ἄνω.
Μέμνης´
ἃ
λέγω, |
[9, 393] |
οὐκ
ἀκοῦσαι
ᾀδόντων.
Ὁ
δὲ
|
τὰ |
Κεφαλίωνος
ἐπιγραφόμενα
(Τρωικὰ
συνθεὶς
Ἡγησιάναξ |
[9, 371] |
πνευματῶδες.
Ἐπαίνετος
δ´
ἐν
Ὀψαρτυτικῷ
|
τὰ |
κεφαλωτὰ
καλεῖσθαί
φησι
γηθυλλίδας.
Τοῦτο |
[9, 386] |
ἔριφον·
μὴ
κόπτ´
ἔμ´,
ἀλλὰ
|
τὰ |
κρέα.
{Α.
Παῖδες,
παράγετε·
ὀπτάνιον |
[9, 399] |
πολὺ
καὶ
ἐσκευασμένος
παρηνέχθη,
καὶ
|
τὰ |
κρέα
αὐτοῦ
ἦν
παραπλήσια
τοῖς |
[9, 383] |
δι´
ὧν
τὴν
ὑγρασίαν
ἐκδέξεται·
|
τὰ |
κρέα
δ´
ἔσται
τ´
οὐκ |
[9, 381] |
σε·
θαρρῶν
κατάτρεχε,
ἀριθμῷ
διδόασι
|
τὰ |
κρέα
καὶ
τηροῦσί
σε.
Τακερὰ |
[9, 382] |
Κατ´
ἐκεῖνον
ἤδη
πρόσεχε
καὶ
|
τὰ |
λοιπά
μοι.
Ὁμηρικῶς
γὰρ
διανοεῖ |
[9, 395] |
μείζονες
οὖσαι
τῶν
μικρῶν
κολυμβίδων
|
τὰ |
λοιπὰ
νήτταις
εἰσὶ
παραπλήσιοι.
(Ἡ |
[9, 378] |
καὶ
τὰς
δυνάμεις
κατέχοντα
καὶ
|
τὰ |
μαθήματα
ἅπαντ´
ἐφεξῆς
εἰδόθ´,
ἕτερόν |
[9, 402] |
Ἀπολλόδωρον
ἐπιστολῇ
γράφει
οὕτως·
~(Ἵνα
|
τὰ |
μὲν
αἴγεια
τοῖς
παισί,
τὰ |
[9, 387] |
καὶ
τοῖς
ὄρνισι
τοιαύτη
διαφορά·
|
τὰ |
μὲν
γὰρ
βαρέα
καὶ
μὴ |
[9, 375] |
ἡλικιῶν
φησι·
(Τῶν
δὲ
συῶν
|
τὰ |
μὲν
ἤδη
συμπεπηγότα
δέλφακες,
τὰ |
[9, 378] |
εὔκαιρον
αὐτῶν
ἐστι
τῶν
ὄψων
|
τὰ |
μὲν
θερμὰ
παραθεῖναι,
τὰ
δ´ |
[9, 410] |
κἀκεῖθι
συγκυβεύειν
τῇ
Δήμητρι,
καὶ
|
τὰ |
μὲν
νικᾶν
αὐτήν,
(τὰ
δὲ |
[9, 384] |
πᾶσιν
ἧκ´
ὄρχεις
φέρων
(πολλούς.
|
Τὰ |
μὲν
οὖν
γύναια
τἄλλ´
ἠκκίζετο, |
[9, 403] |
δ´
αὐτοὺς
Σικελιώτης
Λάβδακος.
(Οὗτοι
|
τὰ |
μὲν
παλαιὰ
καὶ
θρυλούμενα
ἀρτύματ´ |
[9, 382] |
αὐτῶν,
προβάτιον
δ´.
Οὔκουν,
ἔφη,
|
τὰ |
μῆλα
πρόβατα;
Μῆλα
πρόβατ´;
Οὐ |
[9, 373] |
καὶ
τὰ
χοιρίδια
τέθνηκε
καὶ
|
τὰ |
μίκρ´
ὀρνίθια.
Ἀναξανδρίδης·
Ὀχευομένους
δὲ |
[9, 368] |
καὶ
παντοδαπῶν
ἐπιφερομένων
ἡμεῖς
ἐπισημανούμεθα
|
τὰ |
μνήμης
ἄξια.
~Καὶ
γὰρ
ὀρνίθων |
[9, 382] |
ποῦ
τῶν
χθὲς
μὲν
δαιτυμόνων,
|
τὰ |
νῦν
δ´
ἑστιατόρων;
Ἔπειτ´
ἄλλος |
[9, 395] |
ῥύγχος
ὀξὺ
ἔχει
σκέπον
τε
|
τὰ |
ὄμματα,
τὰ
δὲ
πολλὰ
καταδύεται. |
[9, 393] |
περὶ
τῶν
κολοιῶν
δὲ
καλουμένων
|
τὰ |
ὅμοια
ἱστορεῖ
ἐν
τούτοις·
(Καὶ |
[9, 383] |
περί
τε
τὰς
ἱστορίας
καὶ
|
τὰ |
ὀνόματα.
Λέγουσι
γοῦν
αὐτῶν
οἱ |
[9, 393] |
ποιήσας
ταῦτα
τὰ
ἔπη
πάντα
|
τὰ |
ὄρνεα
ἀνθρώπους
ἱστορεῖ
πρότερον
γεγονέναι. |
[9, 402] |
μᾶλλον
ἢ
τῇ
φάρυγγι,
ὥσπερ
|
τὰ |
παρὰ
Ἀντιφάνει
μὲν
ἐν
Ἀκεστρίᾳ· |
[9, 376] |
προτελὴς
αὐτοῖς
ἡ
θυσία
νενόμισται.
|
Τὰ |
παραπλήσια
ἱστορεῖ
καὶ
Νεάνθης
ὁ |
[9, 385] |
καὶ
κόττανα
ἡμᾶς
καὶ
λέπιδιν,
|
τὰ |
πάτριά
μου
νόμιμα
βρώματα,
ὀνομάζειν |
[9, 387] |
ἐστὶ
πέρδικος,
ὅλος
δὲ
κατάγραφος
|
τὰ |
περὶ
τὸν
νῶτον,
κεραμεοῦς
τὴν |
[9, 406] |
κατὰ
τὸν
Τίμωνος
Πρόδικον
λέξω
|
τὰ |
περὶ
τοῦ
Ἡγήμονος.
Χαμαιλέων
ὁ |
[9, 392] |
ὁ
Δίδυμος,
ὠνομασμένη.
Σχεδὸν
γὰρ
|
τὰ |
πλεῖστα
τῶν
ὀρνέων
ἀπὸ
τῆς |
[9, 405] |
οὕτως
ὡς
λέγων
τι
χρήσιμον.
|
Τὰ |
πολλὰ
δ´
ἠγνόηκε
κοὐδὲ
ἓν |
[9, 379] |
δεύτεροι
σοφοί.
(Ἐγὼ
δ´
ὁρῶν
|
τὰ |
πολλὰ
προκατειλημμένα
εὗρον
τὸ
κλέπτειν |
[9, 382] |
Σώκρατες.
Διεξήρχοντό
τε
τοῦ
διαλόγου
|
τὰ |
πολλὰ
τὸν
τρόπον
τοῦτον,
ὡς |
[9, 384] |
μνήμης
ἠξίωται
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις
|
τὰ |
πολυτελῆ
ταῦτα
τῶν
χηνῶν
ἥπατα. |
[9, 380] |
Προάγωνι·
Τί
οὐκ
ἐκέλευσας
παραφέρειν
|
τὰ |
ποτήρια;
(Σώφρων
δ´
ἐν
γυναικείοις |
[9, 381] |
καὶ
προεψήσας
μετὰ
πολλοῦ
πιπέρεως
|
τὰ |
προειρημένα
χναυμάτια
ἔβυσα
διὰ
τοῦ |
[9, 367] |
παριστᾷ
λέγοντα·
~(Κἄβλεπε
σίναπυ
καὶ
|
τὰ |
πρόσωπ´
ἀνέσπασε,
καθά
φησι
Σέλευκος |
[9, 397] |
πτερύγων
ἀποτέμῃ,
τὸ
κάλλος
ἀφαιρήσεται·
|
τὰ |
πτερὰ
γὰρ
αὐτῶν
τὸ
κάλλος |
[9, 395] |
τε
καὶ
ἐλάττονα
τῇ
συμμετρίᾳ
|
τὰ |
ῥύγχη.
Ἡ
δὲ
μικρὰ
κολυμβίς, |
[9, 389] |
προελθὼν
τῆς
νεοττιᾶς
κυλινδεῖται
παρὰ
|
τὰ |
σκέλη
τοῦ
θηρεύοντος,
ἐλπίδα
ἐμποιῶν |
[9, 396] |
τὸ
ἐντίθεσθαι
τὰς
θηλὰς
εἰς
|
τὰ |
στόματα
τὰ
βρέφη,
καὶ
ὁ |
[9, 377] |
τῷ
κενῷ
χώραν
δίδου,
καὶ
|
τὰ |
στόμια
γίνωσκε
τῶν
κεκλημένων.
Ὥσπερ |
[9, 378] |
Τί
οὖν
ἔτι
σοι
δίειμι
|
τὰ |
στρατηγικὰ
ἔχω
γε
τὸν
μάγειρον. |
[9, 378] |
λόγους·
ἐπὶ
πᾶσι
τούτοις
ἔλεγε
|
τὰ |
στρατηγικά.
Πρὸ
τῆς
τέχνης
ἔσπευδε |
[9, 373] |
δ´
εἴρηκεν
Ἀριστοφάνης
ἐν
Δηλίᾳ
|
τὰ |
σύγκοπτα
λάχανα,
κνιστὰ
ἢ
στέμφυλα) |
[9, 391] |
τὰς
δὲ
θηλείας
αὐτῶν
ἀσθενεστέρας
|
τά |
τ´
ἄλλα
εἶναι
καὶ
τὸ |
[9, 387] |
ὄψιν,
~δείσαντες
ἑαυτοὺς
παραμυθούμενοι
λέγουσι
|
τά |
τ´
ἄλλα
(καὶ
τάδε·
Ὁδὶ |
[9, 371] |
φησι·
Φύλλων
δ´
ὅσς´
ἄσπαρτα
|
τά |
τ´
ἐρρίζωται
ἀρούραις
(χείματος
ἠδ´ |
[9, 375] |
Ἔνθεν
τὸ
Ὁμηρικὸν
σαφὲς
γίνεται·
|
Τά |
τε
δμώεσσι
πάρεστι
χοίρε´,
ἀτὰρ |
[9, 401] |
οὐ
μακρὰν
τῆς
γῆς
κατὰ
|
τὰ |
τελευταῖς
μέρη
τῆς
Δικαιαρχείας
ὑπ´ |
[9, 371] |
τινι
ὡς
κακῶς
λέγοντι
καὶ
|
Τὰ |
τεῦτλα
τευτλίδας
καλῶν
Εὔδημος
δ´ |
[9, 381] |
Λαρήνσιος
Καὶ
πόσῳ
κάλλιον,
ἔφη,
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἐκμανθάνειν
τοὺς
μαγείρους
ἢ |
[9, 409] |
Ἰδιοφυέσιν.
Ἐν
δὲ
ταῖς
πλαγίοις
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἐπὶ
τῆς
αὐτῆς
συλλαβῆς |
[9, 375] |
Ἔφασάν
τε
τὸν
βασιλέα
Εὐμένη
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἐπιμελῶς
ὠνεῖσθαι
παρ´
αὐτῶν, |
[9, 396] |
εἴπῃς
ὅπου
καὶ
σὺ
εὗρες
|
τὰ |
τοιαῦτα
κρεᾴδια.
Οὐ
μὴ
γὰρ |
[9, 372] |
οὖσαι
τῶν
συντεθειμένων
ὑπὸ
τῶν
|
τὰ |
τοιαῦτα
μαγγανεύειν
εἰδότων
ὀψαρτυτῶν.
Ἐζήτει |
[9, 378] |
ἡδονήν.
Ὁ
μὲν
οὖν
κατέχων
|
τὰ |
τοιαῦτα
τὴν
ὥραν
ἰδὼν
τούτων |
[9, 404] |
περίδειπνον
τοῦ
βίου
λαμπρὸν
ποιῶ.
|
Τὰ |
τῶν
γερόντων
στόματα
διαφορὰν
ἔχει, |
[9, 391] |
ἐκείνων
ἐπιτηδεύειν
προαίρεσιν.
Πάντα
δὲ
|
τὰ |
τῶν
ζῴων
εὔγλωττα
καὶ
διηρθρωμένα |
[9, 404] |
νωθρότερα
πολλῷ
δ´
ἐστὶν
ἢ
|
τὰ |
τῶν
νέων.
(Σίναπυ
παρατίθημι
τούτοις |
[9, 392] |
ἐστι
τοῦ
ἄρρενος
οὐκ
ἔχων
|
τὰ |
ὑπὸ
τῷ
γενείῳ
μέλανα.
Ἀνατμηθεὶς |
[9, 399] |
Ἐν
δὲ
Σειρῆσιν
ὑπήτρια
καλεῖ
|
τὰ |
ὑπογάστρια
λέγων
οὕτως·
Θύννων
τε |
[9, 402] |
γὰρ
τῶν
ἁδρῶν
ταῦτ´
ἐσθίων
|
τὰ |
φαῦλ´
ἀνέχομαι.
Ἐν
δὲ
Κύκλωπί |
[9, 410] |
τίμια
(καγγόνων)
κόσμον
λέγει
κεφαλῆς
|
τὰ |
χειρόμακτρα,
ὡς
καὶ
Ἑκαταῖος
δηλοῖ |
[9, 410] |
εὐθὺς
ἀποκαθαίρῃ
τὴν
χεῖρα
εἰς
|
τὰ |
χειρόμακτρα,
ὡς
πάνυ
ἀχθόμενος
ὅτι |
[9, 373] |
Αἱ
δ´
ἀλεκτρυόνες
ἅπασαι
καὶ
|
τὰ |
χοιρίδια
τέθνηκε
καὶ
τὰ
μίκρ´ |
[9, 376] |
μήτρας
τόμους
καὶ
τῶν
ᾠῶν
|
τὰ |
χρυσᾶ,
ἔτι
δὲ
ὀρνίθων
γαστέρες |
[9, 406] |
σφόδρα
ἐξινιασθέντας
καὶ
τῶν
ᾠῶν
|
τὰ |
χρυσᾶ,
μεθ´
ἃ
ἔλαιον,
γάρον, |
[9, 389] |
ἔτι
δὲ
ἀφροδισιαστικόν.
Διὸ
καὶ
|
τὰ |
ᾠὰ
τῆς
θηλείας
συντρίβει,
ἵνα |
[9, 387] |
συνθήκας
ἂν
μὴ
αὔριον
ἀποδῷς
|
τὰ |
ὡμολογημένα,
οὐκ
ἐξαπατήσεως
δημοσίᾳ
σε |
[9, 390] |
δὲ
νυκτερινός.
Ἔχει
τε
περὶ
|
τὰ |
ὦτα
πτερύγια,
διὸ
καὶ
ὦτος |
[9, 382] |
δ´.
Οὔκουν,
ἔφη,
τὰ
μῆλα
|
πρόβατα; |
Μῆλα
πρόβατ´;
Οὐ
μανθάνω
τούτων |
[9, 408] |
λέγουσιν,
ὡς
Λυσίας
ἐν
τῷ
|
κατὰ |
Ἀλκιβιάδου
λέγων
οὕτως·
Τοῖς
χρυσοῖς |
[9, 394] |
πτύοις
πεπλεγμένην.
Κἀν
Φιλοκτήτῃ
δὲ
|
κατὰ |
γενικὴν
κλίσιν
φαβῶν
εἴρηκεν.
Ἡ |
[9, 400] |
βρῶσιν.
Γίνεται
δὲ
τὸ
πλεῖον
|
κατὰ |
γῆς.
~(Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
καὶ |
[9, 371] |
εʹ
περὶ
φυτῶν
γράφει
οὕτως·
|
(Κατὰ |
δὲ
τὴν
αὐτοῦ
τοῦ
σπέρματος |
[9, 376] |
μέν
ἐστιν
ὀπτός,
ἑφθὸς
δὲ
|
κατὰ |
θάτερα.
(Ἔτ´
οὖν
ἡμῶν
ἀναζητούντων |
[9, 393] |
γυνὴ
διάσημος,
ὄνομα
Γεράνα.
Αὕτη
|
κατὰ |
θεὸν
τιμωμένη
πρὸς
τῶν
πολιτῶν |
[9, 392] |
τῶν
κοσσύφων
καὶ
φαλαρίδων,
ἀπολευκαινομένων
|
κατὰ |
καιρούς.
Ἠλεῖοι
δὲ
καλοῦσι
τοὺς |
[9, 390] |
ταῖς
ἐρημίαις
ᾀδόντων
ὀρνίθων·
ὧν
|
κατὰ |
μίμησιν
λαβεῖν
στάσιν
τὴν
μουσικήν. |
[9, 384] |
ἐνὶ
οἴκῳ.
Καί·
Χῆνές
μοι
|
κατὰ |
οἶκον
ἐείκοσι
πυρὸν
ἔδουσιν
ἐξ |
[9, 397] |
τὸν
Πυριλάμπους
καὶ
πολλοὺς
παραγίνεσθαι
|
κατὰ |
πόθον
τῆς
τῶν
ὀρνίθων
θέας |
[9, 391] |
αὐτῶν
ὁ
ἐπιτηδειότατος
ὀρχεῖται
στὰς
|
κατὰ |
πρόσωπον
αὐτῶν,
καὶ
τὰ
ζῷα |
[9, 401] |
ἐστιν
οὐ
μακρὰν
τῆς
γῆς
|
κατὰ |
τὰ
τελευταῖς
μέρη
τῆς
Δικαιαρχείας |
[9, 398] |
Τοῖς
δὲ
πρώτοις
τῶν
φωνηέντων
|
κατὰ |
τὰς
ἁπλᾶς
τῶν
ὀνομάτων
ἐκφορὰς |
[9, 388] |
πορφυρίωνά
φησι
τὸν
ὄρνιν
διαιτώμενον
|
κατὰ |
τὰς
οἰκίας
τὰς
ὑπάνδρους
τῶν |
[9, 387] |
πυρέσσοντες
περιφερομένους
εἶδον.
Σὺ
δὲ
|
κατὰ |
τὰς
συνθήκας
ἂν
μὴ
αὔριον |
[9, 402] |
ἀρνός,
φίλτατε.
(Τῶν
δ´
αἰγιδίων
|
κατὰ |
ταὔθ´
ἃ
μὴ
τυρὸν
ποιεῖ, |
[9, 369] |
ἐμφερὴς
γάρ
ἐστι
σελίνῳ
καὶ
|
κατὰ |
τὴν
ἄλλην
πύκνωσιν.
Θεόφραστος
δὲ |
[9, 400] |
δ´
ὁ
Δελφὸς
ἐν
ὑπομνήμασι
|
Κατὰ |
τὴν
Ἀντιγόνου
τοῦ
Γονατᾶ
φησιν |
[9, 400] |
καὶ
κατὰ
τὴν
ἐπιφάνειαν
καὶ
|
κατὰ |
τὴν
βρῶσιν.
Γίνεται
δὲ
τὸ |
[9, 400] |
τις,
μεγάλην
ἔχει
διαφορὰν
καὶ
|
κατὰ |
τὴν
ἐπιφάνειαν
καὶ
κατὰ
τὴν |
[9, 402] |
τῶν
ἀπὸ
τῆς
νέας
Ἀκαδημείας
|
κατὰ |
τὴν
θεωρίαν
ὢν
Θηβαῖόν
τινα |
[9, 388] |
φησι
τὸν
ὄρνιν
καὶ
τῶν
|
κατὰ |
τὴν
Λιβύην
θεῶν
ἱερόν.
ΠΟΡΦΥΡΙΣ. |
[9, 384] |
δὲ
ἡπάτων
(περισπούδαστα
δὲ
ταῦτα
|
κατὰ |
τὴν
Ῥώμην)
μνημονεύει
Εὔβουλος
ἐν |
[9, 398] |
τοιαύτη
ἡ
δασύτης,
μήποτ´
ἀλόγως
|
κατὰ |
τὴν
τελευτῶσαν
συλλαβὴν
ὁ
ταὼς |
[9, 400] |
δ´
οἳ
καὶ
ταῦτ´
ἀλόγως
|
κατὰ |
τὴν
τελευτῶσαν
συλλαβὴν
περισπωμένως
προφέρονται. |
[9, 404] |
βιβλία
ἔχοντα
καὶ
ζητοῦντα
τὰ
|
κατὰ |
τὴν
τέχνην,
(οὐθὲν
Διοδώρου
διαφέροντ´ |
[9, 388] |
λιμὸς
ἐγένετο
καὶ
πολλοὶ
τῶν
|
κατὰ |
τὴν
χώραν
ἀπώλλυντο,
οὐ
διέλιπον |
[9, 370] |
ὅρκος·
καὶ
οὐ
παράδοξον
εἰ
|
κατὰ |
τῆς
κράμβης
τινὲς
ὤμνυον,
ὁπότε |
[9, 370] |
τῆς
στοᾶς
κτίστωρ
μιμούμενος
τὸν
|
κατὰ |
τῆς
κυνὸς
ὅρκον
Σωκράτους
καὶ |
[9, 389] |
τοῦ
κρατιστεύσαντος.
Γίνεται
δὲ
τοῦτο
|
κατά |
τινα
ὥραν
τοῦ
ἔτους,
ὡς |
[9, 401] |
δοκεῖ,
ἀποκρίνασθέ
μοι
τίς
μνημονεύει
|
κατὰ |
τὸ
σύνθετον
ὁμοίως
ἡμῖν
συάγρου |
[9, 386] |
γάρ,
ὡς
ἔοικε,
μετ´
ἐμοῦ
|
κατὰ |
τὸν
Ἄλεξιν
οὐδενὸς
ἐμψύχου
μεταλαμβάνεις, |
[9, 366] |
πλήρεις
οἱ
κυνικοί,
παρ´
οἷς
|
κατὰ |
τὸν
Ἀντιφάνην,
λέγει
δ´
ἐν |
[9, 401] |
τῇ
ἱστορίᾳ·
Καὶἡμεῖς
εἴδομεν
πολλοὺς
|
κατὰ |
τὸν
ἀπὸ
Δικαιαρχείας
πλοῦν
ἐπὶ |
[9, 383] |
ἡ
τέχνη.
Ἐγὼ
δ´
ὑμῖν,
|
κατὰ |
τὸν
ἥδιστον
Δίφιλον,
Παρατίθημ´
ὁλοσχερῆ
|
[9, 406] |
καὶ
λίθοις
τις
ὑμῶν
βεβλήσεται,
|
κατὰ |
τὸν
Θάσιον
Ἡγήμονα.
Καὶ
ὁ |
[9, 405] |
ταύτης
τῆς
τέχνης
εἴργασμ´
ἐγώ,
|
κατὰ |
τὸν
κωμικὸν
Δημήτριον,
ὃς
ἐν |
[9, 398] |
Ἀλλὰ
κἀγώ,
φησὶν
ὁ
Λαρήνσιος,
|
κατὰ |
τὸν
πάντα
ἄριστον
Οὐλπιανὸν
προτείνω |
[9, 367] |
ἤδη
σιωπήσας·
(Πολλοῖς
δ´
ἀντιλέγειν
|
Κατὰ |
τὸν
Πάριον
Εὔηνον
Ἔθος
περὶ |
[9, 406] |
Δημόκριτος,
οὐκ
ὢν
Λαβάργυρος
ὡρολογητὴς
|
κατὰ |
τὸν
Τίμωνος
Πρόδικον
λέξω
τὰ |
[9, 405] |
πολλὰ
περὶ
μαγειρικῆς
εἰρημέν´
ἐστί
|
κατὰ |
τοὺς
Ἡγησίππου
Ἀδελφούς·
σὺ
οὖν |
[9, 404] |
τοῦτ´
ἐπιβλέψῃ
μόνον,
τοὔψον
ποιῆσαι
|
κατὰ |
τρόπον
πῶς
δεῖ,
τίνα
τρόπον |
[9, 409] |
οὕτως·
Καὶ
τότε
περιπατήσεις
κἀπονίψει
|
κατὰ |
τρόπον
(τὰς
χεῖρας
εὐώδη
λαβὼν |
[9, 409] |
Σώφρων
ἐν
γυναικείοις·
Τάλαινα
Κοικόα,
|
κατὰ |
χειρὸς
δοῦσα
ἀπόδος
πόχ´
ἁμῖν |
[9, 410] |
ὅτι
πρὶν
φαγεῖν
(οἱ
Ἀττικοὶ
|
κατὰ |
χειρὸς
ἔλεγον,
μετὰ
δὲ
τὸ |
[9, 410] |
ὅτι
καὶ
μετὰ
τὸ
δειπνῆσαι
|
κατὰ |
χειρὸς
ἔλεγον,
οὐχ
ὡς
Ἀριστοφάνης |
[9, 410] |
τῷ
χερνίβῳ
ῥάναντα
παῖδα
διδόντα
|
κατὰ |
χειρὸς
Ἡρακλεῖ
ὕδωρ,
ὃν
ἀπέκτεινεν |
[9, 408] |
εἰδότας
τὴν
διαφορὰν
τοῦ
τε
|
κατὰ |
χειρὸς
καὶ
τοῦ
ἀπονίψασθαι.
Παρὰ |
[9, 410] |
ἄνδρα
καὶ
Βοιώτιον.
Τὸ
γοῦν
|
κατὰ |
χειρὸς
περιέγραψ´,
εἴπας
ὅτι
μετὰ |
[9, 410] |
περὶ
τῆς
διαφορᾶς
λέγει
τοῦ
|
κατὰ |
χειρὸς
πρὸς
τὸ
νίψασθαι.
(Δημόνικος |
[9, 408] |
πρὸ
ἀρίστου
καὶ
δείπνου
λέγεσθαι
|
κατὰ |
χειρὸς,
τὸ
δὲ
μετὰ
ταῦτα |
[9, 408] |
χαλκίοι.
(Ἡ
πλείων
δὲ
χρῆσις
|
κατὰ |
χειρὸς
ὕδωρ
εἴωθε
λέγειν,
ὡς |
[9, 410] |
Ἀριστοφάνης
Ταγηνισταῖς·
Φέρε,
παῖ,
ταχέως
|
κατὰ |
χειρὸς
ὕδωρ,
παράπεμπε
τὸ
χειρόμακτρον. |
[9, 410] |
Ἀχελωνίῳ
τὸ
πρὸ
τοῦ
δείπνου
|
κατὰ |
χειρός
φησι
διὰ
τούτων·
Ἐσπουδάκει |
[9, 408] |
τοῦτο.
Φιλύλλιος
δὲ
ἐν
Αὔγῃ
|
κατὰ |
χειρῶν
εἴρηκεν
οὕτως·
Καὶ
δὴ |
[9, 408] |
τὰς
τραπέζας,
εἶτα
παρακορῆσαι,
ἔπειτα
|
κατὰ |
χειρῶν
ἑκάστῃ
καὶ
μύρον
τι |
[9, 408] |
οὖν
πολλάκις
λεγομένων
ὕδωρ
ἐφέρετο
|
κατὰ |
χειρῶν.
Καὶ
πάλιν
ὁ
Οὐλπιανὸς |
[9, 408] |
δοῦναι.
Μένανδρος
Ὑδρίᾳ·
(Οἳ
δὲ
|
κατὰ |
χειρῶν
λαβόντες
περιμένουσι
φίλτατοι.
Ἀριστοφάνης |
[9, 409] |
Ἔπειτα
δὲ
παῖδες
νίπτρ´
ἔδοσαν
|
κατὰ |
χειρῶν,
σμήμασιν
ἰρινομίκτοις
χλιεροθαλπὲς
ὕδωρ |
[9, 375] |
ἀμνὴν
οὐδὲ
τυροῦ
γεύεσθαι.
Καὶ
|
κατὰ |
χρόνον
δέ
τινα
ἐκλιπόντων
τῶν |
[9, 374] |
μὴ
τυχὼν
νίκης
καὶ
ἄλλα
|
δράματα |
τῶν
ὁμοίων
τοῦ
αὐτοῦ.
Καὶ |
[9, 370] |
νῦν·
ἄρτοι,
σκόροδα,
τυρός,
πλακοῦντες,
|
πράγματα
|
ἐλευθέρι´,
οὐ
τάριχος
οὐδ´
ἡδύσμασιν
|
[9, 391] |
ἐπὶ
μολυβδοφανεῖ
τῷ
χρώματι
ὑπόλευκα
|
στίγματα |
ἔχει
δύο
τε
ἀπὸ
τῶν |
[9, 378] |
τὰς
δυνάμεις
κατέχοντα
καὶ
τὰ
|
μαθήματα
|
ἅπαντ´
ἐφεξῆς
εἰδόθ´,
ἕτερόν
σοι |
[9, 367] |
πῶς
ἐγὼ
Σθενέλου
φάγοιμ´
ἂν
|
ῥήματα; |
εἰς
ὄξος
ἐμβαπτόμενος
ἢ
λευκοὺς |
[9, 382] |
ὅς´
ἂν
λέγῃ
συνίημι·
καινὰ
|
ῥήματα
|
πεπορισμένος
πάρεστιν.
ὡς
εἰσῆλθε
γάρ, |
[9, 383] |
χέρνιβα.
Παρῆν.
Ἔθυεν,
ἔλεγεν
ἄλλα
|
ῥήματα
|
τοιαῦθ´
ἃ
μὰ
τὴν
Γῆν |
[9, 409] |
τε
λαμπρὰ
σινδονυφῆ,
δίδοσαν
δὲ
|
χρίματά |
τ´
ἀμβροσίοδμα
καὶ
στεφάνους
ἰοθαλέας. |
[9, 368] |
Προσῆγεν
αὐτῷ
παροψίδας
καὶ
παντοδαπὰ
|
ἐμβάμματα |
καὶ
βρώματα.
(Καὶ
παρὰ
τῷ |
[9, 404] |
πάτερ,
διδάσκαλος.
Καὐτὸς
φιλοσοφῶ
καταλιπεῖν
|
συγγράμματα
|
σπεύδων
ἐμαυτοῦ
καινὰ
τῆς
τέχνης. |
[9, 409] |
ἦμεν
ἠριστηκότες,
περιεῖλε
τὰς
τραπέζας,
|
νίμματα
|
ἐπέχει
τις,
ἀπενιζόμεθα,
τοὺς
στεφάνους |
[9, 409] |
ἐπεγχέοντες
τόσσον
ὅσον
τις
ἔχρῃζ´,
|
ἐκτρίμματά |
τε
λαμπρὰ
σινδονυφῆ,
δίδοσαν
δὲ |
[9, 395] |
ὀξὺ
ἔχει
σκέπον
τε
τὰ
|
ὄμματα, |
τὰ
δὲ
πολλὰ
καταδύεται.
Ἔστι |
[9, 383] |
τε
τὰς
ἱστορίας
καὶ
τὰ
|
ὀνόματα. |
Λέγουσι
γοῦν
αὐτῶν
οἱ
λογιώτατοι |
[9, 404] |
λαμπρὸν
ποιῶ.
Τὰ
τῶν
γερόντων
|
στόματα |
διαφορὰν
ἔχει,
νωθρότερα
πολλῷ
δ´ |
[9, 396] |
ἐντίθεσθαι
τὰς
θηλὰς
εἰς
τὰ
|
στόματα |
τὰ
βρέφη,
καὶ
ὁ
τιτθὸς |
[9, 370] |
δ´
ἐν
Ἀπλήστῳ·
Ἥκει
φερόμεν´
|
αὐτόματα |
πάντα
τἀγαθά,
(ῥάφανος
λιπαρά,
σπλαγχνίδια |
[9, 408] |
χειρόνιβα
διὰ
τούτων·
Κιθάρα,
τρίποδες,
|
ἅρματα, |
τράπεζαι
χαλκίαι,
χειρόνιβα,
λοιβάσια,
λέβητες |
[9, 366] |
σίνηπυ.
Ἐν
δὲ
τοῖς
Γεωργικοῖς·
|
Σπέρματά |
τ´
ἐνδάκνοντα
σινήπυος.
Καὶ
πάλιν· |
[9, 368] |
μοι
παροψίδων
κάθεφθα
καὶ
κνισηρὰ
|
παραφλογίσματα. |
Σωτάδης
δ´
ὁ
κωμικὸς
Παραλυτρουμένῳ· |
[9, 399] |
εἰσὶν
διὰ
παντὸς
σκευασίαι,
γλοιῶν
|
καταχύσματα |
καὶ
κατάτυρα
καὶ
κατέλαια
λίαν, |
[9, 380] |
κεῖται
τὸ
παραφέρειν.
Τὰ
γὰρ
|
γεύματα |
ἐγὼ
οἶδα
μόνος.
Καὶ
ὁ |
[9, 380] |
ὄνων
ἵππων
τε
στάσεις
καὶ
|
γεύματα |
οἴνων.
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Διδύμοις· |
[9, 396] |
Κατακολλωμένῳ·
Καὶ
πνικτὰ
Σικελὰ
πατανίων
|
σωρεύματα. |
Ἀριστοφάνης
τ´
εἴρηκεν
ἐν
Σφηξίν· |
[9, 399] |
ἐπανεστηκυῖαι
ψύαι.
Τὰ
δ´
ἑκατέρωθεν
|
κοιλώματα |
λέγουσι
κύβους
γαλλιας.
Κλέαρχος
δ´ |
[9, 368] |
παροψίδας
καὶ
παντοδαπὰ
ἐμβάμματα
καὶ
|
βρώματα. |
(Καὶ
παρὰ
τῷ
τὸν
Χείρωνα |
[9, 385] |
λέπιδιν,
τὰ
πάτριά
μου
νόμιμα
|
βρώματα, |
ὀνομάζειν
μέλλετε
Καὶ
ὃς
Τιμοκλῆς, |
[9, 378] |
ὄψα,
φασί,
πάντα
καὶ
τὰ
|
βρώματα |
σχεδὸν
(ἐν
τῇ
περιφορᾷ
τῆς |
[9, 404] |
οὐ
ταὐτὰ
προσάγω
πᾶσιν
ἀεὶ
|
βρώματα, |
τεταγμέν´
εὐθύς
ἐστί
μοι
πρὸς |
[9, 400] |
ὑπομνήμασι
Κατὰ
τὴν
Ἀντιγόνου
τοῦ
|
Γονατᾶ |
φησιν
βασιλείαν
τοσοῦτον
πλῆθος
γενέσθαι |
[9, 389] |
θηρεύοντος,
ἐλπίδα
ἐμποιῶν
τοῦ
συλληφθήσεσθαι,
|
ἐξαπατᾷ |
τε
ἕως
ἂν
ἀποπτῶσιν
οἱ |
[9, 401] |
Βισαλτίαν
φησὶ
λαγωοὺς
γίγνεσθαι
δύο
|
ἥπατα |
ἔχοντας.
ΣΥΟΣ
δὲ
ἀγρίου
ἐπεισενεχθέντος, |
[9, 384] |
τὰ
πολυτελῆ
ταῦτα
τῶν
χηνῶν
|
ἥπατα. |
ὅτι
γὰρ
χηνοβοσκοὺς
οἴδασι
μάρτυς |
[9, 406] |
σωμάτιον
πᾶν
ἑστιάσῃς.
Ῥόδα
τὰ
|
εὐοσμότατα |
ἐν
ἴγδει
τρίψας
ἐπέβαλον
ἐγκεφάλους |
[9, 409] |
προφέρεσθαι.
Τὰ
γὰρ
τοιάδε
ῥηματικὰ
|
σύνθετα |
εἰς
ψ>
λήγοντα
γεγονότα
παρὰ |
[9, 402] |
οὓς
ἀναβαίνειν
ἐπὶ
τοὺς
ἵππους
|
μελετᾷ |
Φείδων
καὶ
καταβαίνειν·
οἶσθ´
οὓς |
[9, 410] |
δ´
ἐν
τῇ
βʹ
φησί·
|
Μετὰ |
δὲ
ταῦτα
ἔλεγον
τοῦτον
τὸν |
[9, 384] |
Δί´
οὐχὶ
κατέλιπον
λέγω
οὐδέν.
|
Μετὰ |
δὲ
ταῦτα
ὁ
καλούμενος
κρεωκάκκαβος. |
[9, 410] |
(οἱ
Ἀττικοὶ
κατὰ
χειρὸς
ἔλεγον,
|
μετὰ |
δὲ
τὸ
δειπνῆσαι
ἀπονίψασθαι.
Σοφοκλῆς |
[9, 410] |
κατὰ
χειρὸς
περιέγραψ´,
εἴπας
ὅτι
|
μετὰ |
δεῖπνον
αὐτῷ
τοῦτο
γίνεται
λαβεῖν. |
[9, 403] |
νήττης,
κίττης,
πέρδικος,
ἀλωπεκίου.
Καὶ
|
μετὰ |
δεῖπνον
θαυμαστὸν
ὅς´
ἔστ´
ἀγαθῶν |
[9, 395] |
νήχεσθαι
καὶ
κολυμβᾶν
εἴρηται,
μνημονεύει
|
μετὰ |
καὶ
ἄλλων
λιμναίων
πολλῶν
Ἀριστοφάνης |
[9, 371] |
μετρίως·
ἐκζεστὸν
δὲ
καὶ
λαμβανόμενον
|
μετὰ |
νάπυος
λεπτυντικώτερον
εἶναι
καὶ
ἑλμίνθων |
[9, 366] |
ὀξυβάφῳ
ποτηρίῳ.
Ὁρῶ
δὲ
καὶ
|
μετὰ |
ὄξους
ἀναμεμιγμένον
γάρον.
Οἶδα
δὲ |
[9, 385] |
ἄλλου
ἥδιστα
γεγονέναι
καὶ
τὸν
|
μετὰ |
ὀξυλιπάρου
ἀλεκτρυόνα
(ὁ
φιλεπιτιμητὴς
Οὐλπιανὸς |
[9, 376] |
σαρκῶν
εἰς
λεπτὰ
κατακνιζόμενα
καὶ
|
μετὰ |
πεπερίδων
συμπλαττόμενα·
ἰσίκια
γὰρ
Ὀνομάζειν |
[9, 381] |
πάλιν
οἴνῳ
διέβρεξα
καὶ
προεψήσας
|
μετὰ |
πολλοῦ
πιπέρεως
τὰ
προειρημένα
χναυμάτια |
[9, 378] |
Ἐδίδασκεν
ἡμᾶς
πρῶτον
ἀστρολογεῖν
ἔπειτα
|
μετὰ |
ταῦτ´
εὐθὺς
ἀρχιτεκτονεῖν.
Περὶ
φύσεως |
[9, 408] |
λέγεσθαι
κατὰ
χειρὸς,
τὸ
δὲ
|
μετὰ |
ταῦτα
ἀπονίψασθαι.
~Ἔοικε
δ´
ὁ |
[9, 369] |
σοι
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
|
μετὰ |
ταῦτα
διηγήσομαι.
ΓΟΓΓΥΛΙΔΕΣ.
Ταύτας
Ἀπολλᾶς |
[9, 406] |
διεχύθη
ἀπὸ
τῶν
ῥόδων
εὐωδία.
|
Μετὰ |
ταῦτα
περιενεχθεισῶν
ὀρνίθων
τε
ὀπτῶν |
[9, 381] |
ζωμὸν
εὖ
πάνυ
πεποιημένον.
Καὶ
|
μετὰ |
ταῦτα
περιέπλασα
τοῦ
χοίρου
τὴν |
[9, 381] |
πολλοῦ
αἵματος
πάντα
τὰ
ἐντοσθίδια
|
μετὰ |
τῆς
ἐξαιρέσεως
(εἴρηται
γὰρ
καὶ |
[9, 410] |
τὸ
αἷμα
τοῦ
καθαιρομένου
καὶ
|
μετὰ |
τὸ
ἀπόνιμμα
ἀνακινήσας
εἰς
ταὐτὸ |
[9, 410] |
χειρόμακτρον.
Σημειωτέον
δὲ
ὅτι
καὶ
|
μετὰ |
τὸ
δειπνῆσαι
κατὰ
χειρὸς
ἔλεγον, |
[9, 400] |
ἐν
Δαναίσιν
Ἀριστοφάνης
ὀξυτόνως
καὶ
|
μετὰ |
τοῦ
ν>
λέγει·
Λύσας
ἴσως |
[9, 407] |
ἐν
μὲν
δράματι
Λήθῃ
φησί·
|
Μετὰ |
τοῦτον
αὐτῷ
Τηλέμαχος
συνετύγχανε.
καὶ |
[9, 366] |
Ὁρῶ
γὰρ
ἐν
παροψίσι
περιφερόμενον
|
μετὰ |
τῶν
κωλεῶν.
Οἶδα
γὰρ
καὶ |
[9, 402] |
τοῖς
παισί,
τὰ
δὲ
συάγρεια
|
μετὰ |
τῶν
φίλων
αὐτὸς
ἔχῃς.
Καὶ |
[9, 395] |
εὐωχοῦνται,
οἱ
δὲ
λοιποὶ
κροταλίζουσιν
|
μετὰ |
χαρᾶς,
ὄζει
τε
πᾶς
ὁ |
[9, 397] |
ἢ
ταὧς;
Καὶ
πάλιν
ὄρνις
|
δῆτα. |
Τίς
ποτ´
ἐστίν;
Οὐ
δήπου |
[9, 376] |
λέγων
πρὸς
τοὺς
μαθητὰς
τάδε·
|
Μαθητὰ |
Λεύκων
οἵ
τε
συνδιάκονοι
ὑμεῖς· |
[9, 383] |
ὀβελούς,
ὥστε
με
τῶν
τοῦ
|
Φιλητᾶ |
λαμβάνοντα
βιβλίων
σκοπεῖν
ἕκαστα
τί |
[9, 367] |
ἔβλεπεν.
Καὶ
ὁ
τὰ
εἰς
|
Μάγνητα |
ἀναφερόμενα
ποιήσας
ἐν
Διονύσῳ
πρώτῳ· |
[9, 402] |
δ´
ὕεια
καὶ
ἄρνεια
κρέα
|
ἀδιαπόνητα |
ταῖς
ἕξεσιν
ὑπάρχοντα
ῥᾷστα
φθείρεται |
[9, 369] |
τὴν
ὀνομασίαν
ἔχει
διὰ
τὴν
|
οὐλότητα· |
ἐμφερὴς
γάρ
ἐστι
σελίνῳ
καὶ |
[9, 392] |
τεκμαιρόμενος
ἐκ
τῆς
χρόας
τὴν
|
πιθανότητα· |
ἀλλάττεσθαι
γὰρ
ὡς
τῶν
κοσσύφων |
[9, 387] |
βάρος
καὶ
τὴν
τῶν
πτερῶν
|
βραχύτητα. |
~(Ἐστὶ
δὲ
κονιστικὸς
πολύτεκνός
τε |
[9, 400] |
καὶ
ὁ
τοὺς
Εἵλωτας
ποιήσας.
|
Εἶτά |
ἐστι
τὸ
μὲν
Ἰακὸν
λαγός· |
[9, 387] |
τῶν
ὀρνίθων
τούτων
οὕτως
γράφει·
|
Εἶτα |
ἐφέροντο
ἐν
ἀγγείοις
ψιττακοὶ
καὶ |
[9, 383] |
λεκάνην
τιν´
ἐγχέας
ψυχρόν,
ξυνιεῖς,
|
εἶτα |
θερμὴν
τὴν
χύτραν
εἰς
τοὔξος |
[9, 407] |
ἀθλίως
πρῶτα
μὲν
σκληρῶς
καθεῦδον,
|
εἶτα |
Θούδιππος
βδέων
παντελῶς
ἔπνιξεν
ἡμᾶς, |
[9, 389] |
ἕως
ἂν
ἀποπτῶσιν
οἱ
νεοττοί·
|
εἶτα |
καὶ
αὐτὸς
ἐξίπταται.
Ἐστὶ
δὲ |
[9, 381] |
οἴνῳ
πολλάκις
ἐκρέμασα
ἐκ
ποδῶν.
|
Εἶτα |
πάλιν
οἴνῳ
διέβρεξα
καὶ
προεψήσας |
[9, 408] |
ὥρα
´στὶν
ἤδη
τὰς
τραπέζας,
|
εἶτα |
παρακορῆσαι,
ἔπειτα
κατὰ
χειρῶν
ἑκάστῃ |
[9, 380] |
Ἄλεξις
Παμφίλῃ·
Παρέθηκε
τὴν
τράπεζαν,
|
εἶτα |
παραφέρων
ἀγαθῶν
ἁμάξας
Περὶ
δὲ |
[9, 388] |
ἐπιτήδειον·
μεθ´
ὃ
κονισάμενος
λούεται,
|
εἶτα |
τρέφεται.
Ἀριστοτέλης
δὲ
σχιδανόποδά
φησιν |
[9, 385] |
ἀναφωνήσαντος·
(ἀλλ´,
ὦ
´γαθέ,
δειπνῶμεν,
|
κἄπειτά |
με
πᾶνἐπερωτᾶν
ὅ
τι
ἂν |
[9, 392] |
{Β.
Ἔγωγε
μίκρ´
ἄττ´
ὀρτύγια.
|
Κἄπειτα |
τί;
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Ἀγροίκῳ |
[9, 410] |
περὶ
τῆς
τῶν
ἱκετῶν
καθάρσεως·
|
(Ἔπειτα |
ἀπονιψάμενος
αὐτὸς
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[9, 381] |
ὦμον
σφαγὴν
βραχεῖαν
καὶ
ἐπέδειξεν.
|
(Ἔπειτα |
ἀπορρεύσαντος
τοῦ
πολλοῦ
αἵματος
πάντα |
[9, 410] |
οἷς
χρὴ
καὶ
οἷς
θέμις.
|
Ἔπειτα |
αὖθις
μύρον
κατάχεε.
Παρέθετο
ταῦτα |
[9, 409] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
φησίν·
|
Ἔπειτα |
δὲ
παῖδες
νίπτρ´
ἔδοσαν
κατὰ |
[9, 408] |
ἤδη
τὰς
τραπέζας,
εἶτα
παρακορῆσαι,
|
ἔπειτα |
κατὰ
χειρῶν
ἑκάστῃ
καὶ
μύρον |
[9, 372] |
νιφομένους
σύκων
ὁμοῦ
τε
μύρτων·
|
ἔπειτα |
κολοκύντας
ὁμοῦ
ταῖς
γογγυλίσιν
ἀροῦσιν, |
[9, 378] |
ἦν.
Ἐδίδασκεν
ἡμᾶς
πρῶτον
ἀστρολογεῖν
|
ἔπειτα |
μετὰ
ταῦτ´
εὐθὺς
ἀρχιτεκτονεῖν.
Περὶ |
[9, 410] |
βόθυνον
πρὸς
ἑσπέραν
τοῦ
σήματος.
|
Ἔπειτα |
παρὰ
τὸν
βόθυνον
πρὸς
ἑσπέραν |
[9, 396] |
Δηὼ
βροτοῖσι
χάρμα
δωρεῖται
φίλον·
|
ἔπειτα |
πνικτὰ
τακερὰ
μηκάδων
μέλη,
χλόην |
[9, 383] |
δελφάκειον,
{ΓΛ.
Ἡδύ
γε.
{Α.
|
Ἔπειτα |
προσκέκαυκε.
{ΓΛ.
Μηδὲν
φροντίσῃς·
ἰάσιμον |
[9, 370] |
Ἔφιππος
γοῦν
ἐν
Γηρυόνῃ
φησίν·
|
Ἔπειτα |
πῶς
(οὐ
στέφανος
οὐδείς
ἐστι |
[9, 407] |
καὶ
τοῦτον
ἀσπασάμενος
ἡδέως
πάνυ
|
ἔπειτα |
Χρῆσόν
μοι
σύ,
φησί,
τὰς |
[9, 387] |
δ´
ὀρνίθων
τῶν
καλουμένων
φασιανῶν
|
φοιτᾷ |
τροφῆς
χάριν
πρὸς
τὰς
ἐκβολὰς |
[9, 381] |
ἡψῆσθαι
ἀποβαλών
τ´
αὐτοῦ
τὰ
|
ἄλφιτα |
οὕτω
φέρων
ὑμῖν
παρέθηκα.
Τὴν |
[9, 373] |
Ἀλκμάν
πού
φησι·
Αυσαν
δ´
|
ἄπρακτα |
νεάνιδες
ὥστ´
ὄρνις
ἱέρακος
ὑπερπταμένω. |
[9, 394] |
ὄρνιθος·
Σιτουμένην
δύστηνον
ἀθλίαν
φάβα,
|
μέσακτα |
πλευρὰ
πρὸς
πτύοις
πεπλεγμένην.
Κἀν |
[9, 396] |
τοιοῦτον
καὶ
Εὔβουλος
Κατακολλωμένῳ·
Καὶ
|
πνικτὰ |
Σικελὰ
πατανίων
σωρεύματα.
Ἀριστοφάνης
τ´ |
[9, 396] |
βροτοῖσι
χάρμα
δωρεῖται
φίλον·
ἔπειτα
|
πνικτὰ |
τακερὰ
μηκάδων
μέλη,
χλόην
καταμπέχοντα |
[9, 398] |
πολυταλάντῳ
πραγματείᾳ
(ὀκτακόσια
γὰρ
εἰληφέναι
|
τάλαντα |
παρ´
Ἀλεξάνδρου
τὸν
Σταγιρίτην
λόγος |
[9, 410] |
χρύσεον.
Τὸν
δὲ
τῷ
χερνίβῳ
|
ῥάναντα |
παῖδα
διδόντα
κατὰ
χειρὸς
Ἡρακλεῖ |
[9, 378] |
δὲ
μέσως,
τὰ
δ´
ὅλως
|
ἀποψύξαντα, |
ταῦτα
πάντα
~(ἐν
τοῖς
στρατηγικοῖσιν |
[9, 398] |
φησὶν
ὁ
Λαρήνσιος,
κατὰ
τὸν
|
πάντα |
ἄριστον
Οὐλπιανὸν
προτείνω
τι
καὶ |
[9, 391] |
τὸ
τὴν
ἐκείνων
ἐπιτηδεύειν
προαίρεσιν.
|
Πάντα |
δὲ
τὰ
τῶν
ζῴων
εὔγλωττα |
[9, 378] |
τὰ
δ´
ὅλως
ἀποψύξαντα,
ταῦτα
|
πάντα |
~(ἐν
τοῖς
στρατηγικοῖσιν
ἐξετάζεται
μαθήμασιν. |
[9, 378] |
ζῳδίοις.
Τὰ
γὰρ
ὄψα,
φασί,
|
πάντα |
καὶ
τὰ
βρώματα
σχεδὸν
(ἐν |
[9, 385] |
αὐτῷ,
ἵνα
μηδενὸς
μεταλαμβάνῃ,
ἀλλὰ
|
πάντα |
λαλῇ,
ἔφη·
Κρατῖνος
ἐν
Ὀδυσσεῦσιν |
[9, 405] |
λέγει.
(Μὴ
πάντ´
ἄκουε
μηδὲ
|
πάντα |
μάνθανε
τῶν
βιαίων
ἔσθ´
ἕνεκα |
[9, 405] |
δεῖ
καὶ
τίν´
ἰχθὺν
ἀγοράσαι,
|
πάντα |
μὲν
λήψει
σχεδὸν
αἰεὶ
γάρ· |
[9, 381] |
(Ἔπειτα
ἀπορρεύσαντος
τοῦ
πολλοῦ
αἵματος
|
πάντα |
τὰ
ἐντοσθίδια
μετὰ
τῆς
ἐξαιρέσεως |
[9, 393] |
ὁ
ποιήσας
ταῦτα
τὰ
ἔπη
|
πάντα |
τὰ
ὄρνεα
ἀνθρώπους
ἱστορεῖ
πρότερον |
[9, 370] |
ἐν
Ἀπλήστῳ·
Ἥκει
φερόμεν´
αὐτόματα
|
πάντα |
τἀγαθά,
(ῥάφανος
λιπαρά,
σπλαγχνίδια
πολλά, |
[9, 386] |
Οὐκ
ἐπίστασαι
ζῆν·
ψυχρά
σοι
|
ἅπαντα |
παραθῶ;
{Β.
Μηδαμῶς.
{Α.
Ζέοντα |
[9, 379] |
προοπτήσαντα
χλιαίνειν
πάλιν,
ἢ
μὴ
|
προοπτήσαντα |
συντελεῖν
ταχύ,
ἀπεστέρησε
τῆς
τέχνης |
[9, 379] |
τῆς
τεταγμένης
ἀκμῆς,
ὥστ´
ἢ
|
προοπτήσαντα |
χλιαίνειν
πάλιν,
ἢ
μὴ
προοπτήσαντα |
[9, 393] |
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
καὶ
τὸν
Ἀχιλλεῖ
|
μονομαχήσαντα |
Κύκνον
φησὶ
τραφῆναι
ἐν
Λευκόφρυι |
[9, 391] |
ἐν
τοῖς
ἱεροῖς
ἀλεκτρυόνων
τὸν
|
ἀνατεθέντα |
οἱ
προόντες
ὀχεύουσι
μέχρι
ἂν |
[9, 391] |
ἀλλήλους
καὶ
ὁ
ἡττήσας
τὸν
|
ἡττηθέντα |
διὰ
παντὸς
ὀχεύει.
Ἱστορεῖται
δὲ |
[9, 389] |
Ἀριστοτέλης
δέ
φησιν
ὅτι
τὸν
|
ἡττηθέντα |
πάντες
ἐν
μέρει
ὀχεύουσιν.
Ὀχεύουσι |
[9, 392] |
αὐτῷ
προσενέγκαντος
ὄρτυγα
καὶ
προσαγαγόντος
|
ὀσφρανθέντα |
ἀναβιῶναι.
Ἔχαιρε
γάρ,
φησί,
καὶ |
[9, 395] |
μεταβαλεῖν
τὴν
μορφὴν
εἰς
περιστερὰν
|
ἐρασθέντα |
παρθένου
Φθίας
ὄνομα
ἐν
Αἰγίῳ. |
[9, 398] |
(ἔχαιρον
ἔχων
ἐχεγγυώτατον
μάρτυρα
τὸν
|
χαρίεντα |
Ἀριστοφάνη.
Ἅμα
δὲ
ταῦτα
λέγοντος |
[9, 378] |
μὲν
θερμὰ
παραθεῖναι,
τὰ
δ´
|
ἐπανέντα, |
τὰ
δὲ
μέσως,
τὰ
δ´ |
[9, 368] |
δελφακίων
ἁπαλῶν
κωλαῖ
καὶ
χναυμάτια
|
πτερόεντα. |
Ἐν
δὲ
Πελαργοῖς·
Κεφαλάς
τ´ |
[9, 387] |
ὀνομάτων
καὶ
γλωσσῶν
Ἐπαίνετον
παρατίθεται
|
λέγοντα |
ἐν
τῷ
Ὀψαρτυτικῷ
ὅτι
ὁ |
[9, 366] |
τῆς
Ἀττικῆς
λέξεως
Ἀριστοφάνη
παριστᾷ
|
λέγοντα· |
~(Κἄβλεπε
σίναπυ
καὶ
τὰ
πρόσωπ´ |
[9, 382] |
μοι
διαλέγου.
(Ὅμηρον
οὐκ
οἶσθα
|
λέγοντα; |
Καὶ
μάλα
ἐξῆν
ὃ
βούλοιτ´, |
[9, 383] |
δ´
αὐτὸν
Ἄλεξις
ἐν
Λέβητι
|
λέγοντα |
τάδε·
Ἧψε,
μοὐδόκει,
πνικτόν
τι |
[9, 409] |
τοιάδε
ῥηματικὰ
σύνθετα
εἰς
ψ>
|
λήγοντα |
γεγονότα
παρὰ
τὸν
παρακείμενον
τὴν |
[9, 388] |
τοὔνομα.
Τὰ
γὰρ
εἰς
ας>
|
λήγοντα |
ἐκτεταμένον
ὑπὲρ
δύο
συλλαβὰς
ὅτε |
[9, 400] |
λέξιν,
(ἐπειδὴ
τὰ
εἰς
ος>
|
λήγοντα |
τῶν
ὀνομάτων
ὁμότονά
ἐστι,
κἂν |
[9, 410] |
δὲ
τῷ
χερνίβῳ
ῥάναντα
παῖδα
|
διδόντα |
κατὰ
χειρὸς
Ἡρακλεῖ
ὕδωρ,
ὃν |
[9, 375] |
τοιαῦτα
ἐπιμελῶς
ὠνεῖσθαι
παρ´
αὐτῶν,
|
διδόντα |
τοῦ
ἑνὸς
δραχμὰς
τετρακισχιλίας.
Αἰσχύλος |
[9, 386] |
ἅπαντα
παραθῶ;
{Β.
Μηδαμῶς.
{Α.
|
Ζέοντα |
δέ;
{Β.
Ἄπολλον.
{Α.
Οὐκοῦν |
[9, 401] |
οἰκίαν
τῆς
νυκτὸς
αὐτῆς
καὶ
|
λέοντα |
καὶ
λύκον.
Διονύσιος
δὲ
ὁ |
[9, 393] |
ἤρεσεν
οἷον
ἔχουσι,
χέννια
τίλλοντες
|
καλκατιαδεισαλέοντα. |
Οὐκ
ἀπελείποντο
δὲ
ἡμῶν
τοῦ |
[9, 396] |
εἴρηκεν·
Ἰοστεφάνου
γλυκεῖαν
ἐδάκρυσαν
ψυχὰν
|
ἀποπνέοντα |
γαλαθηνὸν
τέκος.
Κλέαρχος
δ´
ἐν |
[9, 399] |
λυπείτω
δέ
σ´
ὁρῶντα
ἰχῶρα
|
στάζοντα |
κρεῶν,
ἀλλ´
ἔσθιε
λάβρως.
Αἱ |
[9, 377] |
εἴ
σε
λήψομαι
νῦν
μὴ
|
κατεσθίοντα |
καὶ
τοὺς
ἄνθρακας,
ἀπόλωλας.
Εἴσω |
[9, 407] |
ταῦτά
γε
ἔφη
τε
καὶ
|
παριόντα |
Φείδιππον
πάλιν
τὸν
Χαιρεφίλου
πόρρωθεν |
[9, 389] |
δὲ
ἡ
θήλεια
τὸν
ἄρρενα
|
προσιόντα |
κατασιγάζει.
Πολλάκις
τε
ἐπῳάζουσα
ἐξίσταται, |
[9, 397] |
πρῴην,
ἀλλ´
ἔτη
πλέον
ἢ
|
τριάκοντά |
ἐστιν.
(Ταὧς
δὲ
λέγουσιν
Ἀθηναῖοι, |
[9, 394] |
τούτων
ἡ
φάσσα·
καὶ
γὰρ
|
τριάκοντα |
καὶ
τεσσαράκοντα
ζῇ
ἔτη.
Οὐκ |
[9, 394] |
φάσσα·
καὶ
γὰρ
τριάκοντα
καὶ
|
τεσσαράκοντα |
ζῇ
ἔτη.
Οὐκ
ἀπολείπουσι
δ´ |
[9, 376] |
ἂν
θώρακ´
ἔχῃ
φολιδωτὸν
ἢ
|
δράκοντα |
σεσιδηρωμένον,
ἐφάνη
Βριάρεως·
ἂν
τύχῃ |
[9, 405] |
ὄζον
αὔρας
Ἀττικῆς.
Ἐξ
ἀντλίας
|
ἥκοντα |
καὶ
γέμοντ´
ἔτι
φορτηγικῶν
μοι |
[9, 395] |
Φερεκράτης
ἐν
Γραυσί
φησιν·
Ἀπόπεμψον
|
ἀγγέλλοντα |
τὸν
περιστερόν.
Ἐν
δὲ
Πετάλῃ· |
[9, 383] |
ὥστε
με
τῶν
τοῦ
Φιλητᾶ
|
λαμβάνοντα |
βιβλίων
σκοπεῖν
ἕκαστα
τί
δύναται |
[9, 366] |
δὲ
τοῖς
Γεωργικοῖς·
Σπέρματά
τ´
|
ἐνδάκνοντα |
σινήπυος.
Καὶ
πάλιν·
Κάρδαμ´
ἀνάρρινόν |
[9, 391] |
πρόσωπον
αὐτῶν,
καὶ
τὰ
ζῷα
|
βλέποντα |
εἰς
τὸν
ὀρχούμενον
νευροσπαστεῖται.
Ἄλλος |
[9, 402] |
χρόαν
γεγονότα,
ἐροῦμεν
ἡμεῖς
τὸν
|
εἰπόντα· |
τὸ
δὲ
μαρτύριον
ἀνίχνευσον
σύ. |
[9, 387] |
σε
γράψομαι,
ἀλλὰ
(τὸν
Φᾶσιν
|
οἰκήσοντα |
ἀποπέμψω,
ὡς
Πολέμων
ὁ
περιηγητὴς |
[9, 379] |
τινὰ
μάγειρον
πολυμαθῆ
(καὶ
εὐπαίδευτον
|
μνημονεύοντά |
τε
τῶν
πρὸ
αὑτοῦ
τεχνιτῶν |
[9, 389] |
ἕκαστοι
οἶκον.
Ἐπὶ
δὲ
τὸν
|
θηρεύοντα |
πέρδικα
ὠθεῖται
ὁ
τῶν
ἀγρίων |
[9, 404] |
ἐν
ταῖς
χερσὶν
ὄψει
βιβλία
|
ἔχοντα |
καὶ
ζητοῦντα
τὰ
κατὰ
τὴν |
[9, 374] |
ὥσπερ
οἱ
πολλοί.
Καὶ
πολλὰ
|
ἔχοντα |
κομψῶς
τῶν
δραμάτων
ἠφάνιζε,
δυσκολαίνων |
[9, 410] |
καί
μιν
πάλιν
ἀναφικέσθαι
δῶρον
|
ἔχοντα |
παρ´
αὐτῆς
χειρόμακτρον
χρύσεον.
Τὸν |
[9, 405] |
Τουτονὶ
δ´,
ὃν
ἀρτίως
(ἔφης
|
ἔχοντα |
πεῖραν
ἥκειν
πολυτελῶν
πολλῶν
τε |
[9, 375] |
οἱ
Ἄσσιοι
παρέστησαν
χοῖρον
(ὑιον)
|
ἔχοντα |
τὸ
μὲν
ὕψος
δύο
καὶ |
[9, 396] |
πνικτὰ
τακερὰ
μηκάδων
μέλη,
χλόην
|
καταμπέχοντα |
σάρκα
νεογενῆ.
{Β.
Τί
λέγεις; |
[9, 378] |
πρᾶγμ´
εἰσηγμένον
καὶ
τὰς
δυνάμεις
|
κατέχοντα |
καὶ
τὰ
μαθήματα
ἅπαντ´
ἐφεξῆς |
[9, 402] |
ἄρνεια
κρέα
ἀδιαπόνητα
ταῖς
ἕξεσιν
|
ὑπάρχοντα |
ῥᾷστα
φθείρεται
διὰ
τὴν
πιμελήν. |
[9, 407] |
ἀνέμνησας,
καλὲ
Δημόκριτε,
μνησθεὶς
χύτρας
|
ποθοῦντα |
μαθεῖν
πολλάκις
τίς
ἡ
Τηλεμάχου |
[9, 390] |
ὦτος,
μάλιστα
ὧν
ἂν
ἴδῃ
|
ποιοῦντα |
ἄνθρωπον.
Ποιεῖ
δ´
οὖν
ταὐτὰ |
[9, 405] |
τι.
Συνιδεῖν
τόπον,
ὥραν,
τὸν
|
καλοῦντα, |
τὸν
πάλιν
(δειπνοῦντα,
πότε
δεῖ |
[9, 372] |
βότρυς,
ὀπώραν,
στεφάνους
ἴων,
κονιορτὸν
|
ἐκτυφλοῦντα. |
(Αὑτὸς
δ´
ἀνὴρ
πωλεῖ
κίχλας, |
[9, 406] |
Λαχάρης,
οὐδὲν
ἐνοχλοῦσαν·
σὲ
δ´
|
ἐνοχλοῦντα |
νῦν
ἐγώ,
(ὁ
Αἰμιλιανὸς
ἔφη, |
[9, 405] |
ὥραν,
τὸν
καλοῦντα,
τὸν
πάλιν
|
(δειπνοῦντα, |
πότε
δεῖ
καὶ
τίν´
ἰχθὺν |
[9, 411] |
δὲ
Ἀντιμάχου
ἀπέκτεινεν
ἄκων
Ἡρακλῆς
|
οἰνοχοοῦντα |
αὐτῷ,
ὡς
Νίκανδρος
ἱστορεῖ
ἐν |
[9, 401] |
οἱονεὶ
θῦν,
τὸν
εἰς
θυσίαν
|
εὐθετοῦντα. |
Νῦν
δέ,
εἰ
δοκεῖ,
ἀποκρίνασθέ |
[9, 404] |
χερσὶν
ὄψει
βιβλία
ἔχοντα
καὶ
|
ζητοῦντα |
τὰ
κατὰ
τὴν
τέχνην,
(οὐθὲν |
[9, 399] |
ἐνωμότερον.
Μὴ
λυπείτω
δέ
σ´
|
ὁρῶντα
|
ἰχῶρα
στάζοντα
κρεῶν,
ἀλλ´
ἔσθιε |
[9, 390] |
ἐστίν.
Ἀληθῆ
λέγειν
φησὶ
τὸν
|
Ξενοφῶντα |
ὁ
Πλούταρχος
περὶ
τῶν
ὠτίδων· |
[9, 402] |
Ἔνθ´
οὔτε
ποιμὴν
ἀξιοῖ
νέμειν
|
βοτὰ
|
οὔτ´
ἀσχέδωρος
νεμόμενος
καπρώζεται.
(Ὅτι |
[9, 375] |
δὲ
συῶν
τὰ
μὲν
ἤδη
|
συμπεπηγότα |
δέλφακες,
τὰ
δ´
ἁπαλὰ
καὶ |
[9, 381] |
δεῖ
λέγειν
με
πολλὰ
πρὸς
|
συνειδότα; |
Ἐμὸς
εἶ
μαθητής,
σὸς
δ´ |
[9, 367] |
εἴδους
(τινὸς
τοιούτου
Πλάτωνα
οἶδα
|
εἰρηκότα |
ἐν
Ἑορταῖς
οὕτως·
Ὁπόθεν
ἔσοιτο |
[9, 402] |
αὐτὸν
ἱστορεῖ
λευκὸν
τὴν
χρόαν
|
γεγονότα, |
ἐροῦμεν
ἡμεῖς
τὸν
εἰπόντα·
τὸ |
[9, 409] |
ῥηματικὰ
σύνθετα
εἰς
ψ>
λήγοντα
|
γεγονότα |
παρὰ
τὸν
παρακείμενον
τὴν
παραλήγουσαν |
[9, 379] |
σοφιστὰς
τοὺς
πάλαι
γεγόνασιν
ἡμῶν
|
ἑπτὰ |
δεύτεροι
σοφοί.
(Ἐγὼ
δ´
ὁρῶν |
[9, 380] |
Μή
τις
τούτων
τῶν
δευτέρων
|
ἑπτὰ |
σοφῶν
ὀνομασθέντων
τοιοῦτόν
τι
ἐπενόησε |
[9, 376] |
τὰ
ἐκ
τῶν
σαρκῶν
εἰς
|
λεπτὰ |
κατακνιζόμενα
καὶ
μετὰ
πεπερίδων
συμπλαττόμενα· |
[9, 373] |
εἴρηκεν
Ἀριστοφάνης
ἐν
Δηλίᾳ
τὰ
|
σύγκοπτα |
λάχανα,
κνιστὰ
ἢ
στέμφυλα)
ὁ |
[9, 371] |
Ἁλιευτικῷ
φησι·
Φύλλων
δ´
ὅσς´
|
ἄσπαρτα |
τά
τ´
ἐρρίζωται
ἀρούραις
(χείματος |
[9, 403] |
χαίρει,
παίζει,
πηδᾷ,
δειπνεῖ,
(πίνει,
|
σκιρτᾷ, |
λορδοῖ,
κεντεῖ
(βινεῖ)
Σεμναὶ
δ´ |
[9, 384] |
ἐξ
ὕδατος.
Χηνείων
δὲ
ἡπάτων
|
(περισπούδαστα |
δὲ
ταῦτα
κατὰ
τὴν
Ῥώμην) |
[9, 378] |
Τὸ
γὰρ
παραθεῖναι
κἀφελεῖν
τεταγμένως
|
ἕκαστα |
καὶ
τὸν
καιρὸν
ἐπὶ
τούτοις |
[9, 403] |
ὀπτῶν
ὄντων,
ψυχρῶν
ὄντων,
καθ´
|
ἕκαστα |
λέγων·
βολβός,
ἐλαία,
σκόροδον,
καυλός, |
[9, 383] |
τοῦ
Φιλητᾶ
λαμβάνοντα
βιβλίων
σκοπεῖν
|
ἕκαστα |
τί
δύναται
τῶν
ῥημάτων,
πλὴν |
[9, 402] |
κρέα
ἀδιαπόνητα
ταῖς
ἕξεσιν
ὑπάρχοντα
|
ῥᾷστα |
φθείρεται
διὰ
τὴν
πιμελήν.
Τὰ |
[9, 385] |
ἀληθὲς
παραλογίσασθ´
οὐδ´
ἔχειν
ὀψάρια
|
χρηστά. |
Μένανδρος
Καρχηδονίῳ·
Ἐπιθυμιάσας
τῷ
Βορέᾳ |
[9, 401] |
ἔφη,
σοὶ
ζητεῖν,
φροντιστὰ
καὶ
|
λογιστὰ |
Οὐλπιανέ,
τίς
ἱστόρηκε
τὸν
Καλυδώνιον |
[9, 385] |
καταπεσεῖν.
~Εἰπόντος
δὲ
καὶ
ἄλλου
|
ἥδιστα |
γεγονέναι
καὶ
τὸν
μετὰ
ὀξυλιπάρου |
[9, 407] |
ὡς
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ
|
πλεῖστα |
αὐτοὺς
γελάσαι,
καίτοι
ἀγγελθέντων
αὐτοῖς |
[9, 392] |
Δίδυμος,
ὠνομασμένη.
Σχεδὸν
γὰρ
τὰ
|
πλεῖστα |
τῶν
ὀρνέων
ἀπὸ
τῆς
φωνῆς |
[9, 393] |
τοὺς
ὄντως
θεοὺς
ταπεινῶς
ἦγε,
|
μάλιστα |
δὲ
Ἥραν
τε
καὶ
Ἄρτεμιν. |
[9, 407] |
φακῆ.
Εὐδοκίμει
δ´
ὁ
ἀνὴρ
|
μάλιστα |
ἐν
ταῖς
παρῳδίαις
καὶ
περιβόητος |
[9, 369] |
λεπτυντικωτέρα
ἐστὶ
τῆς
ἑφθῆς
καὶ
|
μάλιστα |
ἡ
διὰ
νάπυος
γινομένη,
ὥς |
[9, 370] |
σὲ
πολλὸν
ἀνθρώπων
ἐγὼ
φιλέω
|
μάλιστα, |
ναὶ
μὰ
τὴν
κράμβην.
κΚὶ |
[9, 393] |
προαρξάμενος.
Εἰσὶ
δ´
ᾠδικοὶ
καὶ
|
μάλιστα |
περὶ
τὰς
τελευτάς.
Διαίρουσι
δὲ |
[9, 390] |
τὸ
ζῷον
τοῦτο,
ὁ
ὦτος,
|
μάλιστα |
ὧν
ἂν
ἴδῃ
ποιοῦντα
ἄνθρωπον. |
[9, 373] |
ἐν
Δηλίᾳ
τὰ
σύγκοπτα
λάχανα,
|
κνιστὰ |
ἢ
στέμφυλα)
ὁ
Μυρτίλος
ἔφη· |
[9, 366] |
περὶ
τῆς
Ἀττικῆς
λέξεως
Ἀριστοφάνη
|
παριστᾷ |
λέγοντα·
~(Κἄβλεπε
σίναπυ
καὶ
τὰ |
[9, 401] |
Προβάλλω,
τὶς
ἔφη,
σοὶ
ζητεῖν,
|
φροντιστὰ |
καὶ
λογιστὰ
Οὐλπιανέ,
τίς
ἱστόρηκε |
[9, 378] |
ὦγαθέ·
δεῖ
τὸν
μάγειρον
εἰδέναι
|
πρώτιστα |
μὲν
περὶ
τῶν
μετεώρων
τάς |
[9, 367] |
ξυνετοὺς
δ´
ἄν
τις
πείσειε
|
τάχιστα |
λέγων
εὖ,
Οἵπερ
καὶ
ῥᾴστης |
[9, 403] |
φάγρος,
(μύλλος,
λεβίας,
σπάρος,
αἰολίας,
|
θρᾷττα, |
χελιδών,
καρίς,
τευθίς,
ψῆττα,
δρακαινίς, |
[9, 403] |
αἰολίας,
θρᾷττα,
χελιδών,
καρίς,
τευθίς,
|
ψῆττα, |
δρακαινίς,
πουλυπόδειον,
σηπία,
ὀρφώς,
κάραβος, |
[9, 391] |
ὀρνίθων
ἤχους
ὥσπερ
ψιττακὸς
καὶ
|
κίττα. |
Ὁ
δὲ
σκώψ,
ὥς
φησιν |
[9, 391] |
Πάντα
δὲ
τὰ
τῶν
ζῴων
|
εὔγλωττα |
καὶ
διηρθρωμένα
ἐστὶ
τὴν
φωνὴν |
[9, 376] |
λέγονται
ἀπὸ
τῶν
κεράτων,
ὅταν
|
αὐτὰ |
ἐκπέταλα
ἔχωσι.
Παραπλησίως
δὲ
τῷ |
[9, 389] |
θήλεια
γιγνώσκουσα
ἀποδιδράσκουσα
τίκτει.
Τὰ
|
αὐτὰ |
ἱστορεῖ
καὶ
Καλλίμαχος
ἐν
τῷ |
[9, 371] |
τοῖς
λεγομένοις
ἀμπελοπράσοις,
τὰ
δ´
|
αὐτὰ |
καὶ
γηθυλλίδας
λέγεσθαι.
μνημονεύει
τῶν |
[9, 381] |
ὁρᾶτε,
ἀλφίτοις
πολλοῖς
κριθῆς
ἀναδεύσας
|
αὐτὰ |
οἴνῳ
καὶ
ἐλαίῳ.
(Ἔπειτ´
ἐνέθηκα |
[9, 383] |
ποιήσω.
{ΓΛ.
Καὶ
παρατίθει
γ´
|
αὐτά, |
παῖ,
ὅταν
παρατιθῇς,
μανθάνεις,
ἐψυγμένα. |
[9, 403] |
Χάσκεις
οὗτος;
Βλέψον
δευρί·
πῶς
|
αὐτὰ |
φράσεις;
Αὐτίκ´
ἐρῶ
σοι
πάλιν |
[9, 381] |
Καὶ
πόσῳ
κάλλιον,
ἔφη,
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἐκμανθάνειν
τοὺς
μαγείρους
ἢ
ἅπερ |
[9, 409] |
Ἐν
δὲ
ταῖς
πλαγίοις
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἐπὶ
τῆς
αὐτῆς
συλλαβῆς
φυλάττειν |
[9, 375] |
τε
τὸν
βασιλέα
Εὐμένη
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἐπιμελῶς
ὠνεῖσθαι
παρ´
αὐτῶν,
διδόντα |
[9, 396] |
ὅπου
καὶ
σὺ
εὗρες
τὰ
|
τοιαῦτα |
κρεᾴδια.
Οὐ
μὴ
γὰρ
ὀνομάσω |
[9, 382] |
ἐν
τῷ
Φοινικίδῃ,
περὶ
οὗ
|
τοιαῦτα |
λέγει
ὁ
μεμισθωμένος·
Σφίγγ´
ἄρρεν´, |
[9, 372] |
τῶν
συντεθειμένων
ὑπὸ
τῶν
τὰ
|
τοιαῦτα |
μαγγανεύειν
εἰδότων
ὀψαρτυτῶν.
Ἐζήτει
οὖν |
[9, 402] |
πηκτός.
Μνησίμαχος
δ´
ἐν
Ἱπποτρόφῳ
|
τοιαῦτα |
παρασκευάζει·
(Βαῖν´
ἐκ
θαλάμων
κυπαρισσορόφων
|
[9, 378] |
Ὁ
μὲν
οὖν
κατέχων
τὰ
|
τοιαῦτα |
τὴν
ὥραν
ἰδὼν
τούτων
ἑκάστοις |
[9, 387] |
φησιν
ὀνομάζεσθαι
τὸν
φασιανὸν
ὄρνιν.
|
(Τοσαῦτά |
σοι
περὶ
τῶν
φασιανικῶν
ὀρνίθων |
[9, 405] |
τἠμῇ
ποιήσω
νυστάσαι
παροψίδι.
Πρὸς
|
ταῦτα |
Αἰμιλιανὸς
ἔφη·
Βέλτιστε,
πολλοῖς
πολλὰ |
[9, 366] |
καθ´
αὑτὸ
κατασκευάζονται
ὀξύγαρον.
Πρὸς
|
ταῦτα |
ἀπαντήσας
ὁ
Ζωίλος
ἔφη·
Ἀριστοφάνης, |
[9, 408] |
κατὰ
χειρὸς,
τὸ
δὲ
μετὰ
|
ταῦτα |
ἀπονίψασθαι.
~Ἔοικε
δ´
ὁ
γραμματικὸς |
[9, 407] |
αἷσιν
ἕψεις
τοὺς
κυάμους.
Καὶ
|
ταῦτά |
γε
ἔφη
τε
καὶ
παριόντα |
[9, 397] |
ἅπαξ
τοῦ
ἔτους
ᾠὰ
δώδεκα·
|
ταῦτα |
δὲ
οὐκ
εἰς
ἅπαξ,
ἀλλὰ |
[9, 375] |
καὶ
τρέπουσα
τύρβ´
ἄνω
κάτω.
|
(Ταῦτα |
δὲ
παρέθετο
Χαμαιλέων
ἐν
τῷ |
[9, 374] |
δαιμονίως
ἀπώλεσα
οὐχ
ἑκών·
καὶ
|
ταῦτα |
δή
με
συμβολατεύειν
ἔφα
τοῖς |
[9, 406] |
ἔλαιον,
γάρον,
πέπερι,
οἶνον.
(Καὶ
|
ταῦτα |
διατρίψας
ἐπιμελῶς
ἐνέβαλον
εἰς
λοπάδα |
[9, 369] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
μετὰ
|
ταῦτα |
διηγήσομαι.
ΓΟΓΓΥΛΙΔΕΣ.
Ταύτας
Ἀπολλᾶς
ἐν |
[9, 367] |
εἷς
ὁ
παλαιός·
Σοὶ
μὲν
|
ταῦτα |
δοκοῦντ´
ἔστω,
ἐμοὶ
δὲ
τάδε. |
[9, 390] |
φέρεσθαι
γὰρ
πάμπολλα
τὰ
ζῷα
|
ταῦτα |
εἰς
τὴν
Ἀλεξάνδρειαν
ἀπὸ
τῆς |
[9, 410] |
τῇ
βʹ
φησί·
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
ἔλεγον
τοῦτον
τὸν
βασιλέα
ζωὸν |
[9, 410] |
Ἔπειτα
αὖθις
μύρον
κατάχεε.
Παρέθετο
|
ταῦτα |
καὶ
Δωρόθεος,
φάσκων
καὶ
ἐν |
[9, 381] |
καὶ
τηροῦσί
σε.
Τακερὰ
ποιήσας
|
ταῦτα |
καὶ
ζέσας
σφόδρα
τὸν
ἀριθμὸν |
[9, 394] |
περὶ
τὸν
Ἄθω
γράφει
καὶ
|
ταῦτα· |
Καὶ
λευκαὶ
περιστεραὶ
τότε
πρῶτον |
[9, 367] |
ἅλας;
Ἡμεῖς
μὲν
οὖν
σοι
|
ταῦτα, |
καλὲ
ἄνθρωπε,
ζητοῦντι
συνεισευπορήσαμεν·
σὺ |
[9, 384] |
Χηνείων
δὲ
ἡπάτων
(περισπούδαστα
δὲ
|
ταῦτα |
κατὰ
τὴν
Ῥώμην)
μνημονεύει
Εὔβουλος |
[9, 398] |
τὸν
χαρίεντα
Ἀριστοφάνη.
Ἅμα
δὲ
|
ταῦτα |
λέγοντος
αὐτοῦ
εἰσῆλθέ
τις
φέρων |
[9, 379] |
Ἂν
μὲν
οὖν
τύχῃ
ὁ
|
ταῦτα |
μέλλων
ἐσθίειν
τε
καὶ
κρινεῖν
|
[9, 367] |
ποιήσας
ἐν
Διονύσῳ
πρώτῳ·
Καὶ
|
ταῦτα |
μέν
μοι
τῶν
κακῶν
παροψίδες. |
[9, 389] |
αἴσθησις
εἰς
μάχην
προάγεται
μόνον.
|
Ταῦτα |
μὲν
ὁ
Κλέαρχος.
~Καλοῦνται
δ´ |
[9, 406] |
ἐποίησεν
ἔν
τινι
τῶν
παρῳδιῶν·
|
Ταῦτά |
μοι
ὁρμαίνοντι
παρίστατο
Παλλὰς
Ἀθήνη, |
[9, 384] |
κατέλιπον
λέγω
οὐδέν.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
ὁ
καλούμενος
κρεωκάκκαβος.
Κρέα
δ´ |
[9, 397] |
οὐκ
ἔστιν
ὅστις
ἔτυχε.
Καὶ
|
ταῦτα |
οὐκ
ἐχθὲς
οὐδὲ
πρῴην,
ἀλλ´ |
[9, 378] |
μέσως,
τὰ
δ´
ὅλως
ἀποψύξαντα,
|
ταῦτα |
πάντα
~(ἐν
τοῖς
στρατηγικοῖσιν
ἐξετάζεται |
[9, 406] |
ἀπὸ
τῶν
ῥόδων
εὐωδία.
Μετὰ
|
ταῦτα |
περιενεχθεισῶν
ὀρνίθων
τε
ὀπτῶν
φακῆς |
[9, 381] |
εὖ
πάνυ
πεποιημένον.
Καὶ
μετὰ
|
ταῦτα |
περιέπλασα
τοῦ
χοίρου
τὴν
ἡμίσειαν, |
[9, 387] |
τὸν
λόγον
ποιούμενος
γράφει
καὶ
|
ταῦτα· |
Πλῆθος
δ´
ὀρνίθων
τῶν
καλουμένων |
[9, 372] |
Κἄγωγε
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσι
δρῶ
|
ταῦτα |
πλὴν
Ἀθηνῶν.
(Τούτοις
δ´
ὑπάρχει |
[9, 389] |
ἑαυτοῖς
προσέχει.
Ὅθεν
πολλάκις
διὰ
|
ταῦτα |
σιγῇ
προσέρχεται,
ὅπως
μὴ
ἄλλος |
[9, 386] |
τύφουσαν.
{Β.
Ἀπολεῖ
μ´
οὑτοσί.
|
Ταῦτά |
σοι
παρ´
ἡμῶν
τῶν
ζώντων, |
[9, 384] |
καλούμενος
κρεωκάκκαβος.
Κρέα
δ´
ἐστὶ
|
ταῦτα |
συγκεκομμένα
μεθ´
αἵματος
καὶ
λίπους |
[9, 407] |
πανούργως
καὶ
ὑποκριτικῶς
καὶ
διὰ
|
ταῦτα |
σφόδρα
παρὰ
τοῖς
Ἀθηναίοις
εὐδοκίμει. |
[9, 393] |
χελώνην.
Καθόλου
δὲ
ὁ
ποιήσας
|
ταῦτα |
τὰ
ἔπη
πάντα
τὰ
ὄρνεα |
[9, 384] |
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις
τὰ
πολυτελῆ
|
ταῦτα |
τῶν
χηνῶν
ἥπατα.
ὅτι
γὰρ |
[9, 390] |
ποιοῦντα
ἄνθρωπον.
Ποιεῖ
δ´
οὖν
|
ταὐτὰ |
ὅσα
ἂν
ἴδῃ
τοὺς
κυνηγοῦντας |
[9, 404] |
βούλῃ,
σὲ
τῶν
εὑρημένων·
οὐ
|
ταὐτὰ |
προσάγω
πᾶσιν
ἀεὶ
βρώματα,
τεταγμέν´ |
[9, 390] |
νυκτερινός.
Ἔχει
τε
περὶ
τὰ
|
ὦτα |
πτερύγια,
διὸ
καὶ
ὦτος
καλεῖται· |
[9, 371] |
Ἐπαίνετος
δ´
ἐν
Ὀψαρτυτικῷ
τὰ
|
κεφαλωτὰ |
καλεῖσθαί
φησι
γηθυλλίδας.
Τοῦτο
δὲ |
[9, 408] |
προσλελαληκέναι;
{Β.
Καὶ
πρᾶγμά
γ´
|
ἠρώτα |
με
δυστράπελον
πάνυ,
ἔχον
δὲ |
[9, 396] |
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Ἀγροίκῳ·
Καὶ
|
πρῶτα |
μὲν
αἴρω
ποθεινὴν
μᾶζαν,
ἣν |
[9, 407] |
παρ´
ἡμῖν.
Νυκτερεύσας
δ´
ἀθλίως
|
πρῶτα |
μὲν
σκληρῶς
καθεῦδον,
εἶτα
Θούδιππος |
[9, 371] |
Δίδυμος
ὅμοιά
φησιν
εἶναι
τὰ
|
γήθυα |
τοῖς
λεγομένοις
ἀμπελοπράσοις,
τὰ
δ´ |
[9, 404] |
δεῖπνον
εὐτρεπές.
Οὗτοί
τε
πρῶτοι
|
δάκρυα |
καὶ
πταρμὸν
πολὺν
ἀπὸ
τῆς |
[9, 366] |
Ἐπίχαρμος
γοῦν
ἐν
Μεγαρίδι
φησίν·
|
(Ὀρύα, |
τυρίδιον,
κωλεοί,
σφονδύλοι,
τῶν
δὲ |
[9, 374] |
καὶ
ταῦτα
δή
με
συμβολατεύειν
|
ἔφα
|
τοῖς
Ἀχαιοῖσιν
προδιδόμειν
τ´
ὤμνυέ |
[9, 388] |
δύο
συλλαβὰς
ὅτε
ἔχει
τὸ
|
ἄλφα |
παραλῆγον,
βαρύτονά
ἐστιν,
οἷον
ἀκάμας, |
[9, 391] |
καὶ
ὅτι
τῆς
ὀχείας
ἑτέρῳ
|
δίχα |
μάχης
οὐ
παραχωρεῖ.
Ὁ
δὲ |
[9, 378] |
ποίοισίν
ἐστι
ζῳδίοις.
Τὰ
γὰρ
|
ὄψα, |
φασί,
πάντα
καὶ
τὰ
βρώματα |
[9, 394] |
ὡς
μὴ
βασκανθῶσι.
Τίκτει
δὲ
|
ᾠὰ |
δύο,
(ὧν
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[9, 397] |
Τίκτει
τε
ἅπαξ
τοῦ
ἔτους
|
ᾠὰ |
δώδεκα·
ταῦτα
δὲ
οὐκ
εἰς |
[9, 394] |
οὐδὲν
προιέμεναι
εἰς
ἀλλήλας
τίκτουσιν
|
ᾠά, |
ἐξ
ὧν
οὐ
γίνεται
νεοττός. |
[9, 374] |
Ἄχθομαι
δ´
ἀπολωλεκὼς
ἀλεκτρυόνα
τίκτουσαν
|
ᾠὰ |
πάγκαλα.
(Καὶ
Ἀριστοφάνης
Δαιδάλῳ·
ὸν |
[9, 374] |
τῶν
ἀλεκτρυόνων
βίᾳ
ὑπηνέμια
τίκτουσιν
|
ᾠὰ |
πολλάκις.
Ἐν
δὲ
Νεφέλαις
διδάσκων |
[9, 389] |
δὲ
ἀφροδισιαστικόν.
Διὸ
καὶ
τὰ
|
ᾠὰ |
τῆς
θηλείας
συντρίβει,
ἵνα
ἀπολαύῃ |
[9, 400] |
εἰ
δ´
Ἀττικόν,
τὸ
ο>
|
Λαγῷα |
δὲ
λέγεται
κρέα.
Ἡγήσανδρος
δ´ |
[9, 391] |
κατὰ
πρόσωπον
αὐτῶν,
καὶ
τὰ
|
ζῷα |
βλέποντα
εἰς
τὸν
ὀρχούμενον
νευροσπαστεῖται. |
[9, 390] |
ὠτίδων·
φέρεσθαι
γὰρ
πάμπολλα
τὰ
|
ζῷα |
ταῦτα
εἰς
τὴν
Ἀλεξάνδρειαν
ἀπὸ |