Livre, pages
[9, 374]	ὄρνιξ τὴν γενικὴν διὰ τοῦ	χ>	λέγουσιν ὄρνιχος. Ἀλκμὰν δὲ διὰ
[9, 403]	πέττει, τίλλει, κόπτει, τέμνει, δεύει,	χαίρει,	παίζει, πηδᾷ, δειπνεῖ, (πίνει, σκιρτᾷ,
[9, 385]	Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ μακρὰ	χαίρειν	εἰπόντες αὐτῷ ἐδείπνουν, τοῦ Κυνούλκου
[9, 386]	μαγείρῳ τὸν λόγον φησίν· Θερμοτέροις	χαιρεοις	αἰεὶ τοῖς ὀψαρίοις ἢ τὸ
[9, 407]	καὶ παριόντα Φείδιππον πάλιν τὸν	Χαιρεφίλου	πόρρωθεν ἀπιδὼν τὸν παχὺν ἐπόππυς´,
[9, 391]	ζῷον ἐν τῇ κινήσει ποικιλίας.	(Χαίρουσι	δὲ οἱ σκῶπες καὶ ὁμοιότητι
[9, 381]	(Ἔπειτ´ ἐνέθηκα κριβάνῳ ὑποθεὶς τράπεζαν	χαλκῆν	ἐστάθευσά τε τῷ πυρί, ὡς
[9, 366]	οὕτως· Ἦ μὴν καὶ σικύην	χαλκήρεα	ἠὲ σίνηπυ. Ἐν δὲ τοῖς
[9, 408]	τούτων· Κιθάρα, τρίποδες, ἅρματα, τράπεζαι	χαλκίαι,	χειρόνιβα, λοιβάσια, λέβητες χαλκίοι. (Ἡ
[9, 408]	τράπεζαι χαλκίαι, χειρόνιβα, λοιβάσια, λέβητες	χαλκίοι.	(Ἡ πλείων δὲ χρῆσις κατὰ
[9, 406]	Τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς ποτὶ	χαλκοβατὲς	δῶ ἔμπης ἐς γαῖάν τε
[9, 396]	Ἡνίοχος Πολυεύκτῳ· Ὁ βοῦς ὁ	χαλκοῦς	ἦν ἂν ἑφθὸς δεκάπαλαι, ὃ
[9, 375]	ἄνω κάτω. (Ταῦτα δὲ παρέθετο	Χαμαιλέων	ἐν τῷ περὶ Αἰσχύλου. Περὶ
[9, 374]	κρίσιν ἃ εἴρηκε περὶ αὐτοῦ	Χαμαιλέων	ὁ Ἡρακλεώτης ἐν ἕκτῳ περὶ
[9, 406]	λέξω τὰ περὶ τοῦ Ἡγήμονος.	Χαμαιλέων	ὁ Ποντικὸς ἐν ἕκτῳ περὶ
[9, 390]	περδίκων ᾄδειν ἐμάνθανε. Διὸ καὶ	Χαμαιλέων	ὁ Ποντικὸς ἔφη Τὴν εὕρεσιν
[9, 369]	ἅλωος, (ὄφρ´ ἂν ἴσαι πλαθάνοισι	χαμηλότεραι	θαλέθωσι. Βουνιὰς ἀλλ´ εἴσω ῥαφάνοις,
[9, 380]	εἶ, γίνωσκε· τοῦ γὰρ μὴ	χανεῖν	λύκον διὰ κενῆς σὺ μόνος
[9, 392]	δὲ μὴ τοῦτον ἔχει τὸν	χαρακτῆρα,	διὰ τοῦ γ> ὄρτυγος, ὄρυγος,
[9, 395]	οἱ δὲ λοιποὶ κροταλίζουσιν μετὰ	χαρᾶς,	ὄζει τε πᾶς ὁ τόπος
[9, 378]	ἐσμὲν ἔτι λοιποί, Βοιδίων καὶ	Χαριάδης	ἐγώ τε· τοῖς λοιποῖς δὲ
[9, 379]	θρῖον τὸ λευκὸν οὑξ Ἀθηνῶν	Χαριάδης,	ζωμὸς μέλας ἐγένετο πρώτῳ Λαμπρίᾳ,
[9, 372]	ὑπεμιμνησκόμεθα ὧν ἐν Ὥραις ὁ	χαρίεις	Ἀριστοφάνης εἶπεν ἐπαινῶν τὰς καλὰς
[9, 398]	αὐτός, ἀνδρῶν λῷστε, ὅτι ὁ	χαρίεις	Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς Ὄρνισι μνημονεύει
[9, 408]	τὸ δὲ πῦρ οὔ. {Α.	Χάριεν	οἷς γινώσκεται τὸ πρᾶγμα τοῦ
[9, 398]	(ἔχαιρον ἔχων ἐχεγγυώτατον μάρτυρα τὸν	χαρίεντα	Ἀριστοφάνη. Ἅμα δὲ ταῦτα λέγοντος
[9, 405]	οὐκ αἰεὶ δὲ τὴν τούτων	χάριν	ἔχεις ὁμοίαν οὐδ´ ἴσην τὴν
[9, 387]	τῶν καλουμένων φασιανῶν φοιτᾷ τροφῆς	χάριν	πρὸς τὰς ἐκβολὰς τῶν στομάτων.
[9, 409]	ἀποπλύνοντες αὐτὰς καὶ σμήματι ἀπορύψεως	χάριν,	ὡς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν Κωρύκῳ·
[9, 396]	μᾶζαν, ἣν φερέσβιος Δηὼ βροτοῖσι	χάρμα	δωρεῖται φίλον· ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ
[9, 394]	περιστερὰς μηλίνας γίνεσθαι ἐν Ἰνδοῖς.	Χάρων	δ´ ὁ Λαμψακηνὸς ἐν τοῖς
[9, 403]	ἃ λέγω, πρόσεχ´ οἷς φράζω.	Χάσκεις	οὗτος; Βλέψον δευρί· πῶς αὐτὰ
[9, 389]	περὶ τὸν τῆς ὀχείας καιρὸν	χάσκοντες	καὶ τὴν γλῶσσαν ἔξω ἔχοντες
[9, 406]	φυτῶν τάδε γράφει· Πᾶσα γὰρ	χεδροπώδης	ἥμερος φύσις ἐνσπέρματος ἣ μὲν
[9, 393]	οἱ στάντες αὐτῶν ἐπὶ τὸ	χεῖλος	καὶ καταβλέψαντες ἐπὶ τὸν ἐμφαινόμενον
[9, 372]	δὲ ξήρανον· ἐπεγκρεμάσαιο δὲ καπνῷ,	χείμασιν	ὄφρ´ ἂν δμῶες ἅλις περιχανδέα
[9, 371]	ἄσπαρτα τά τ´ ἐρρίζωται ἀρούραις	(χείματος	ἠδ´ ὁπόταν πολυάνθεμον εἶαρ ἵκηται,
[9, 394]	δὲ θέρους φαίνεται, τὸν δὲ	χειμῶνα	φωλεύει. Ἡ δὲ φὰψ καὶ
[9, 392]	δέ φησι (τοὺς ἄρρενας τῷ	χειμῶνι	ἀφανίζεσθαι, διαμένειν δὲ τὰς θηλείας,
[9, 407]	τις θέλει· ἀγαθὸν δὲ κἀν	χειμῶνι	κἀν θέρει φακῆ. Εὐδοκίμει δ´
[9, 373]	μὲν τοὺς ὄρνιθας τῷ ἰσχυροτάτῳ	χειμῶνι.	Μένανδρος Διδύμαις· Ὄρνεις φέρων ἐλήλυθα.
[9, 372]	τῆς τιμῆς τετυχηκέναι ταύτης. ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ.	Χειμῶνος	δὲ ὥρᾳ ποτὲ κολοκυντῶν ἡμῖν
[9, 372]	Ἀθήνας ἐν τούτοις· Ὄψει δὲ	χειμῶνος	μέσου σικυούς, βότρυς, ὀπώραν, στεφάνους
[9, 394]	ὡς τὴν τρυγόνα καὶ τοῦ	χειμῶνος	μὴ φθέγγεσθαι, εἰ μὴ εὐδίας
[9, 410]	τινὸς θίγῃς, εὐθὺς ἀποκαθαίρῃ τὴν	χεῖρα	εἰς τὰ χειρόμακτρα, ὡς πάνυ
[9, 380]	πολλάκις σκοπουμένων καθεὶς κάτω τὴν	χεῖρα	τὴν μίαν λαθὼν ἔρριψας εἰς
[9, 410]	Χειρόμακτρον δὲ καλεῖται ᾧ τὰς	χεῖρας	ἀπεμάττοντο ὠμολίνῳ· ὅπερ ἐν τοῖς
[9, 409]	εἴρηκεν. Ἐχρῶντο δ´ εἰς τὰς	χεῖρας	ἀποπλύνοντες αὐτὰς καὶ σμήματι ἀπορύψεως
[9, 380]	δέ τι τῶν παραφερομένων τὰς	χεῖρας	ἐπιβάλλειν. Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς ἔφη·
[9, 409]	δὲ τοῦ εὐώδεσι χρίεσθαι τὰς	χεῖρας	Ἐπιγένης ἢ Ἀντιφάνης φησὶν ἐν
[9, 409]	περιπατήσεις κἀπονίψει κατὰ τρόπον (τὰς	χεῖρας	εὐώδη λαβὼν (τὴν) γῆν. Καὶ
[9, 409]	δὲ κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ	χεῖρας	ἔχευαν, σῖτον δὲ δμωαὶ παρενήνεον
[9, 409]	Ἔτι δὲ καὶ εὐώδεσι τὰς	χεῖρας	κατεχρίοντο τὰς ἀπομαγδαλίας ἀτιμάσαντες, ἃς
[9, 400]	μικρός· ὅταν δ´ εἰς τὰς	χεῖρας	λάβῃ τις, μεγάλην ἔχει διαφορὰν
[9, 377]	ἐκκεκαυμένος, τηρῶν πότ´ ἐπὶ τὰς	χεῖρας	οἴσει τις. Νόει ὄχλου τοιούτου
[9, 389]	λαγνείας συμβολικῶς παρείληπται. Νικοφῶν ἐν	Χειρογάστορσι·	Τοὺς ἑψητοὺς καὶ τοὺς πέρδικας
[9, 410]	τῶν μελῶν πρὸς τὴν Ἀφροδίτην·	Χειρόμακτρα	δὲ καγγονων πορφύρᾳ καταυταμενἀτατι Μνᾶσις
[9, 410]	δ´ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἔχουσι	χειρόμακτρα.	Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ βʹ
[9, 410]	(καγγόνων) κόσμον λέγει κεφαλῆς τὰ	χειρόμακτρα,	ὡς καὶ Ἑκαταῖος δηλοῖ ἢ
[9, 410]	ἀποκαθαίρῃ τὴν χεῖρα εἰς τὰ	χειρόμακτρα,	ὡς πάνυ ἀχθόμενος ὅτι κατάπλεά
[9, 410]	ἀπόνιμμα ἀνακινήσας εἰς ταὐτὸ ἔγχεε.	Χειρόμακτρον	δὲ καλεῖται ᾧ τὰς χεῖρας
[9, 410]	δειπνῆσαι ἀπονίψασθαι. Σοφοκλῆς Οἰνομάῳ· Σκυθιστὶ	χειρόμακτρον	ἐκκεκαρμένος. Καὶ Ἡρόδοτος ἐν δευτέρᾳ.
[9, 410]	κατὰ χειρὸς ὕδωρ, παράπεμπε τὸ	χειρόμακτρον.	Σημειωτέον δὲ ὅτι καὶ μετὰ
[9, 410]	ἀναφικέσθαι δῶρον ἔχοντα παρ´ αὐτῆς	χειρόμακτρον	χρύσεον. Τὸν δὲ τῷ χερνίβῳ
[9, 404]	Θεσμοφόρῳ μάγειρος, ἄνδρες δαιταλεῖς, (οὐ	χεῖρον	γὰρ καὶ τούτου μνησθῆναι) τί
[9, 408]	Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Θεαροῖς εἴρηκε	χειρόνιβα	διὰ τούτων· Κιθάρα, τρίποδες, ἅρματα,
[9, 408]	Κιθάρα, τρίποδες, ἅρματα, τράπεζαι χαλκίαι,	χειρόνιβα,	λοιβάσια, λέβητες χαλκίοι. (Ἡ πλείων
[9, 408]	τις τύχῃ πρῶτος δραμὼν εἴληφε	χειρόνιπτρον·	ἀνὴρ δ´ ὅταν τις ἀγαθὸς
[9, 408]	Τοῖς χρυσοῖς χερνιβίοις καὶ θυμιατηρίοις.	(Χειρόνιπτρον	δ´ Εὔπολις ἐν Δήμοις· Κἄν
[9, 408]	πάντας χρηστὸς ὤν, οὐκ ἔστι	χειρόνιπτρον.	Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Θεαροῖς εἴρηκε
[9, 409]	ἔλεγον, ἐν ᾧ τρόπῳ καὶ	χειρόνιπτρον.	Ἰδίως δὲ καλεῖται παρ´ Ἀθηναίοις
[9, 409]	ἐν γυναικείοις· Τάλαινα Κοικόα, κατὰ	χειρὸς	δοῦσα ἀπόδος πόχ´ ἁμῖν τὰν
[9, 410]	πρὶν φαγεῖν (οἱ Ἀττικοὶ κατὰ	χειρὸς	ἔλεγον, μετὰ δὲ τὸ δειπνῆσαι
[9, 410]	καὶ μετὰ τὸ δειπνῆσαι κατὰ	χειρὸς	ἔλεγον, οὐχ ὡς Ἀριστοφάνης ὁ
[9, 410]	χερνίβῳ ῥάναντα παῖδα διδόντα κατὰ	χειρὸς	Ἡρακλεῖ ὕδωρ, ὃν ἀπέκτεινεν ὁ
[9, 408]	τὴν διαφορὰν τοῦ τε κατὰ	χειρὸς	καὶ τοῦ ἀπονίψασθαι. Παρὰ γὰρ
[9, 410]	καὶ Βοιώτιον. Τὸ γοῦν κατὰ	χειρὸς	περιέγραψ´, εἴπας ὅτι μετὰ δεῖπνον
[9, 410]	τῆς διαφορᾶς λέγει τοῦ κατὰ	χειρὸς	πρὸς τὸ νίψασθαι. (Δημόνικος δ´
[9, 408]	ἀρίστου καὶ δείπνου λέγεσθαι κατὰ	χειρὸς,	τὸ δὲ μετὰ ταῦτα ἀπονίψασθαι.
[9, 408]	(Ἡ πλείων δὲ χρῆσις κατὰ	χειρὸς	ὕδωρ εἴωθε λέγειν, ὡς Εὔπολις
[9, 410]	Ταγηνισταῖς· Φέρε, παῖ, ταχέως κατὰ	χειρὸς	ὕδωρ, παράπεμπε τὸ χειρόμακτρον. Σημειωτέον
[9, 410]	τὸ πρὸ τοῦ δείπνου κατὰ	χειρός	φησι διὰ τούτων· Ἐσπουδάκει δ´
[9, 408]	Φιλύλλιος δὲ ἐν Αὔγῃ κατὰ	χειρῶν	εἴρηκεν οὕτως· Καὶ δὴ δεδειπνήκασιν
[9, 408]	τραπέζας, εἶτα παρακορῆσαι, ἔπειτα κατὰ	χειρῶν	ἑκάστῃ καὶ μύρον τι δοῦναι.
[9, 408]	πολλάκις λεγομένων ὕδωρ ἐφέρετο κατὰ	χειρῶν.	Καὶ πάλιν ὁ Οὐλπιανὸς ἐζήτει
[9, 409]	δ´ ἀπόνιπτρον τὸ ἀπόνιμμα τῶν	χειρῶν	καὶ τῶν ποδῶν. Ἀριστοφάνης· Ὥσπερ
[9, 408]	Μένανδρος Ὑδρίᾳ· (Οἳ δὲ κατὰ	χειρῶν	λαβόντες περιμένουσι φίλτατοι. Ἀριστοφάνης δὲ
[9, 409]	δὲ παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ	χειρῶν,	σμήμασιν ἰρινομίκτοις χλιεροθαλπὲς ὕδωρ ἐπεγχέοντες
[9, 368]	βρώματα. (Καὶ παρὰ τῷ τὸν	Χείρωνα	δὲ πεποιηκότι τὸν εἰς Φερεκράτην
[9, 388]	Φερεκράτης ἢ ὁ πεποιηκὼς τὸν	Χείρωνα·	Ἔξεισιν ἄκων δεῦρο πέρδικος τρόπον.
[9, 392]	καλουμένη, ἧς μνημονεύει Κρατῖνος ἐν	Χείρωσι	λέγων· Ἰθακησία ὀρτυγομήτρα ~(λέγει δὲ
[9, 401]	Τί τοῦτο; Ποδαπὸς οὗτος; {Β.	Χελιδόνειος	ὁ δασύπους, γλυκεῖα δ´ ἡ
[9, 372]	ἀπίους, σχαδόνας, ἐλάας, πυόν, χόρια,	χελιδόνια,	τέττιγας, ἐμβρύεια. Ὑρίσους δ´ ἴδοις
[9, 401]	τούτους. Καλοῦνται δέ τινες καὶ	χελιδονίαι	λαγωοί. Μνημονεύει Δίφιλος ἢ Καλλιάδης
[9, 403]	(μύλλος, λεβίας, σπάρος, αἰολίας, θρᾷττα,	χελιδών,	καρίς, τευθίς, ψῆττα, δρακαινίς, πουλυπόδειον,
[9, 400]	Ἀμύκῳ σατυρικῷ πληθυντικὴ ὀνομαστική· Γέρανοι,	χελῶναι,	γλαῦκες, ἰκτῖνοι, λαγοί. Τῇ δὲ
[9, 393]	αὐτῆς καὶ Νικοδάμαντος τὴν χερσαίαν	χελώνην.	Καθόλου δὲ ὁ ποιήσας ταῦτα
[9, 393]	Φαληρίδας ταριχηρὰς μυρίας, τυλάδας πεντακισχιλίας,	χέννια	ταριχηρὰ μύρια. Καὶ Ἵππαρχος ἐν
[9, 393]	Αἰγυπτίων βίος ἤρεσεν οἷον ἔχουσι,	χέννια	τίλλοντες καλκατιαδεισαλέοντα. Οὐκ ἀπελείποντο δὲ
[9, 393]	Ὄρτυγες οἰκογενεῖς. Τῶν δὲ καλουμένων	ΧΕΝΝΙΩΝ	(μικρὸν δ´ ἐστὶν ὀρτύγιον) μνημονεύει
[9, 410]	δὲ τῷ δευτέρῳ τῆς Φορωνίδος	Χερίαν	αὐτὸν ὀνομάζει. ~(Ἡρόδωρος δ´ ἐν
[9, 409]	παρ´ Εὐριπίδῃ ἐν Ἡρακλεῖ· (Εἰς	χερνίβ´	ὡς βάψειεν Ἀλκμήνης γόνος. Ἀλλὰ
[9, 409]	καὶ τοῖς κωμικοῖς παροξυτόνως ἀνέγνωσται	χερνίβα·	παρ´ Εὐριπίδῃ ἐν Ἡρακλεῖ· (Εἰς
[9, 383]	Τοῦτ´ ἔστι πηγός; Ἀλλὰ δεῖξον	χέρνιβα.	Παρῆν. Ἔθυεν, ἔλεγεν ἄλλα ῥήματα
[9, 409]	Εὐπόλιδι ἐν Αἰξίν· Αὐτοῦ τὴν	χερνίβα	παύσεις. Ἐστὶ δὲ ὕδωρ εἰς
[9, 408]	Ἀλκιβιάδου λέγων οὕτως· Τοῖς χρυσοῖς	χερνιβίοις	καὶ θυμιατηρίοις. (Χειρόνιπτρον δ´ Εὔπολις
[9, 409]	τάσιν. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Ἥρωσι	χερνίβιον	εἴρηκεν. Ἐχρῶντο δ´ εἰς τὰς
[9, 408]	ἅμα χερσὶν ἔχουσα. Ἀττικοὶ δὲ	χερνίβιον	λέγουσιν, ὡς Λυσίας ἐν τῷ
[9, 408]	ἐπιχεῦαι ἀκήρατον· ἣ δὲ παρέστη	χέρνιβον	ἀμφίπολος πρόχοόν θ´ ἅμα χερσὶν
[9, 408]	ὁ Οὐλπιανὸς ἐζήτει εἰ τὸ	χέρνιβον	εἴρηται, καθάπερ ἡμεῖς λέγομεν ἐν
[9, 410]	χειρόμακτρον χρύσεον. Τὸν δὲ τῷ	χερνίβῳ	ῥάναντα παῖδα διδόντα κατὰ χειρὸς
[9, 409]	βέβλεμμαι κατῶβλεψ, παρὰ Ἀρχελάῳ τῷ	Χερρονησίτῃ	ἐν τοῖς Ἰδιοφυέσιν. Ἐν δὲ
[9, 370]	οἷς νομίζεται ὀπτᾶν τε τυροῦ	Χερρονησίτου	τόμους ἕψειν τ´ ἐλαίῳ ῥάφανον
[9, 393]	ἐξ αὐτῆς καὶ Νικοδάμαντος τὴν	χερσαίαν	χελώνην. Καθόλου δὲ ὁ ποιήσας
[9, 389]	τάδε· Ὁ πέρδιξ ἐστὶ μὲν	χερσαῖος,	σχιδανόπους, ζῇ δὲ ἔτη πεντεκαίδεκα,
[9, 402]	Ἐν δὲ Κύκλωπί φησι· Τῶν	χερσαίων	δ´ ὑμῖν ἥξει παρ´ ἐμοῦ
[9, 366]	~(Δόρπου δ´ ἐξαῦτις μνησώμεθα,	χερσὶ	δ´ ἐφ´ ὕδωρ χευάντων· μῦθοι
[9, 408]	χέρνιβον ἀμφίπολος πρόχοόν θ´ ἅμα	χερσὶν	ἔχουσα. Ἀττικοὶ δὲ χερνίβιον λέγουσιν,
[9, 404]	{Α. Τὸν ὄρθρον ἐν ταῖς	χερσὶν	ὄψει βιβλία ἔχοντα καὶ ζητοῦντα
[9, 408]	ἀμφίπολον ταμίην ὤτρυν´ ὁ γεραιὸς	χερσὶν	ὕδωρ ἐπιχεῦαι ἀκήρατον· ἣ δὲ
[9, 366]	μνησώμεθα, χερσὶ δ´ ἐφ´ ὕδωρ	χευάντων·	μῦθοι δὲ καὶ ἠῶθέν περ
[9, 384]	ὁ Οὐλπιανὸς Ὁ δὲ σιτευτὸς	χὴν	παρὰ τίνι; πρὸς ὃν ὁ
[9, 384]	δούρειον ἐπάγω χῆνα τῷ φυσήματι.	~(ΧΗΝ.	Περιενεχθέντων δὲ τούτων καὶ ἄλλων
[9, 384]	χῆνα φέρων. Καί· (Ὣς ὅδε	χῆν´	ἥρπαξ´ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ. Καί·
[9, 384]	φησίν· Ἀλλ´ εἴ τις ὥσπερ	χῆνα	ἔτρεφέν μοι λαβὼν σιτευτόν. (Καὶ
[9, 383]	περιφόρινα κρομβώσας ὅλα, δούρειον ἐπάγω	χῆνα	τῷ φυσήματι. ~(ΧΗΝ. Περιενεχθέντων δὲ
[9, 384]	καὶ ἀρσενικῶς εἴρηκεν· Αἰετὸς ἀργὴν	χῆνα	φέρων. Καί· (Ὣς ὅδε χῆν´
[9, 395]	μεῖζον μὲν νήττης, ἔλαττον δὲ	χηναλώπεκος.	Αἱ δὲ λεγόμεναι φασκάδες μικρῷ
[9, 384]	Αἴγυπτον ἀφικομένῳ πέμψαι τοὺς Αἰγυπτίους	χῆνας	καὶ μόσχους σιτευτούς. Καὶ Ἐπιγένης
[9, 384]	ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν ἐξ ὕδατος.	Χηνείων	δὲ ἡπάτων (περισπούδαστα δὲ ταῦτα
[9, 384]	ἥρπαξ´ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ. Καί·	Χῆνές	μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν
[9, 384]	περιττῶς ἐσκευασμένων ἔφη τις Οἱ	χῆνες	σιτευτοί Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς Ὁ
[9, 384]	μάρτυς Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ λέγων·	Χηνοβοσκοί,	βουκόλοι. Ὅμηρος δὲ καὶ θηλυκῶς
[9, 384]	τῶν χηνῶν ἥπατα. ὅτι γὰρ	χηνοβοσκοὺς	οἴδασι μάρτυς Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ
[9, 384]	λέγων οὕτως· Εἰ μὴ σὺ	χηνὸς	ἧπαρ ἢ ψυχὴν ἔχεις. Ἦσαν
[9, 384]	πολυθρυλήτῳ ποιήματι· (Ὡς) καὶ σιτευτὸν	χηνὸς	ὁμοῦ σκεύαζε νεοττόν, ὀπτὸν ἁπλῶς
[9, 403]	τ´ ἄλλα (τὸ πλῆθος ἀμύθητον)	χηνός,	χοίρου, βοός, ἀρνός, οἰός, κάπρου,
[9, 369]	ὀρνίθων πλῆθος ἦν αἰεὶ καὶ	χηνῶν,	ἔτι δὲ τῶν νεοσσῶν ὀρνίθων,
[9, 384]	ἀρχαίοις τὰ πολυτελῆ ταῦτα τῶν	χηνῶν	ἥπατα. ὅτι γὰρ χηνοβοσκοὺς οἴδασι
[9, 384]	Περιενεχθέντων δὲ τούτων καὶ ἄλλων	χηνῶν	περιττῶς ἐσκευασμένων ἔφη τις Οἱ
[9, 394]	τοὺς ἄρρενας, ἀλλὰ καὶ τελευτήσαντος	χηρεύει	ὁ ὑπολειπόμενος. Τὸ δ´ αὐτὸ
[9, 389]	ὀρνέων. Μάχονται δὲ καὶ οἱ	χῆροι	αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους (καὶ ὁ
[9, 382]	ὦ φίλε Τίμαιε, ποῦ τῶν	χθὲς	μὲν δαιτυμόνων, τὰ νῦν δ´
[9, 384]	τὸ μέλλον γίνεσθαι ἔφη· ὦ	Χῖοι,	πολλὴ γὰρ Ἐρυθραίους ἔχει ὕβρις·
[9, 375]	πρὸς τὸ μῆκος, τῇ χροιᾷ	χιόνινον.	Ἔφασάν τε τὸν βασιλέα Εὐμένη
[9, 379]	μόνος ἄκρως, Νηρεὺς δ´ ὁ	Χῖος	γόγγρον ἧψε τοῖς θεοῖς, θρῖον
[9, 384]	Πλούταρχος· Θεόπομπος μὲν ἔφη ὁ	Χῖος	ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς κἀν τῇ
[9, 397]	εὔνεὠς, Νείλεὠς, πρᾶὀς, υἱὄς, Κεῖὀς,	Χῖὀς,	δῖὀς, χρεῖὀς, πλεῖὀς, λεῖὀς, λαιὄς,
[9, 384]	Νόστων Ἐν δείπνῳ, φησίν, μελλόντων	Χίων	ὑπ´ Ἐρυθραίων ἐξ ἐπιβουλῆς ἀναιρεῖσθαι
[9, 408]	τοῖς πρὸς τοὺς Καλλιμάχου πίνακας	χλευάζει	τοὺς οὐκ εἰδότας τὴν διαφορὰν
[9, 379]	τεταγμένης ἀκμῆς, ὥστ´ ἢ προοπτήσαντα	χλιαίνειν	πάλιν, ἢ μὴ προοπτήσαντα συντελεῖν
[9, 409]	ἔδοσαν κατὰ χειρῶν, σμήμασιν ἰρινομίκτοις	χλιεροθαλπὲς	ὕδωρ ἐπεγχέοντες τόσσον ὅσον τις
[9, 385]	καὶ ὀξάλμην κᾆτ´ ἐς σκοροδάλμην	χλιερὸν	ἐμβάπτων, ὃς ἂν ὀπτότατός μοι
[9, 396]	ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη,	χλόην	καταμπέχοντα σάρκα νεογενῆ. {Β. Τί
[9, 372]	τὰς κολοκύντας μηνὶ Ἰανουαρίῳ ἐσθίοντες·	χλωραί	τε γὰρ ἦσαν καὶ τὸ
[9, 402]	τομίας, δέλφαξ, δασύπους, ἔριφοι, τυρὸς	χλωρός,	τυρὸς ξηρός, τυρὸς κοπτός, τυρὸς
[9, 370]	κίχλας ὁμοῦ σπίνοις κοινῇ τε	χναύειν	τευθίσιν σηπίδια πιλεῖν τε πολλὰς
[9, 403]	φύραμ´, ἄρτοι ξηροί· ~(σπλάγχν´ ὀπτᾶται,	χναῦμ´	ἥρπασται, κρέας ἐξ ἅλμης ἐξῄρηται,
[9, 381]	μετὰ πολλοῦ πιπέρεως τὰ προειρημένα	χναυμάτια	ἔβυσα διὰ τοῦ στόματος, πολλὸν
[9, 368]	(καὶ δελφακίων ἁπαλῶν κωλαῖ καὶ	χναυμάτια	πτερόεντα. Ἐν δὲ Πελαργοῖς· Κεφαλάς
[9, 389]	τοῦ Πανικοῦ Οἱ στρουθοί, φησί	χοἰ	πέρδικες, ἔτι δὲ οἱ ἀλεκτρυόνες
[9, 388]	πέρδικα. Οὕτως καὶ ὄρτυγα καὶ	χοίνικα,	πολὺ δέ ἐστι τὸ ἐκτεινόμενον
[9, 375]	γίνεται· Τά τε δμώεσσι πάρεστι	χοίρε´,	ἀτὰρ σιάλους γε σύας μνηστῆρες
[9, 376]	ἄλλα ὀρνίθια (ὑπογαστρίων τε μέρη	χοιρείων	καὶ μήτρας τόμους καὶ τῶν
[9, 383]	ἄρν´ ἐς μέσον σύμπτυκτον, ὠνθυλευμένον,	χοιρίδια	περιφόρινα κρομβώσας ὅλα, δούρειον ἐπάγω
[9, 373]	δ´ ἀλεκτρυόνες ἅπασαι καὶ τὰ	χοιρίδια	τέθνηκε καὶ τὰ μίκρ´ ὀρνίθια.
[9, 375]	φησιν ἐν Ἀρχιλόχοις· Ἤδη δέλφακες,	χοῖροι	δὲ τοῖσιν ἄλλοις. Ἀριστοφάνης δ´
[9, 375]	τὰ δ´ ἁπαλὰ καὶ ἔνικμα	χοῖροι.	Ἔνθεν τὸ Ὁμηρικὸν σαφὲς γίνεται·
[9, 375]	καὶ πληθῦσαι τῷ μὴ καταθύεσθαι.	Χοῖρον	δ´ οἱ Ἴωνες καλοῦσι τὴν
[9, 375]	Αἰσχύλος δέ φησιν· (Ἐγὼ δὲ	χοῖρον	καὶ μάλ´ εὐθηλούμενον τόνδ´ ἐν
[9, 396]	δ´ ἴσως γαλαθηνὸν τέθυκε τὸν	χοῖρον	λαβών. Καὶ Ἀνακρέων δέ φησιν·
[9, 374]	πάντων. ΔΕΛΦΑΞ. Ἐπίχαρμος τὸν ἄρρενα	χοῖρον	οὕτως καλεῖ (ἐν Ὀδυσσεῖ αὐτομόλῳ·
[9, 375]	πυρί. Καὶ ἔτι· Θύσας δὲ	χοῖρον	τόνδε τῆς αὐτῆς ὑός, ἣ
[9, 375]	ἐπιδημήσαντί μοι οἱ Ἄσσιοι παρέστησαν	χοῖρον	(ὑιον) ἔχοντα τὸ μὲν ὕψος
[9, 376]	οὖν ἐπιδείξατε πῶς τε ὁ	χοῖρος	ἐσφάγη καὶ πῶς ἐξ ἡμισείας
[9, 381]	ἀσφάκτου γεμιστοῦ χοίρου. Ὁ μὲν	χοῖρος	ἐσφάγη ὑπὸ τὸν ὦμον σφαγὴν
[9, 375]	οὐχί; Καὶ καλῶς ἠφευμένος· ὁ	χοῖρος	ἕψου μηδὲ λυπηθῇς πυρί. Καὶ
[9, 375]	αἰ τράφεν λῇς, ἅδε τοι	χοῖρος	καλά. Καὶ Εὔπολις ἐν Χρυσῷ
[9, 375]	Σοφοκλῆς Ἐπιταιναρίοις· Τοιγὰρ ϊωδὴ φυλάξαι	χοῖρος	ὥστε δεσμίων. Πτολεμαῖος δ´ ὁ
[9, 403]	ἄλλα (τὸ πλῆθος ἀμύθητον) χηνός,	χοίρου,	βοός, ἀρνός, οἰός, κάπρου, αἰγός,
[9, 375]	Σπονδῇ τε καὶ σπλάγχνοισιν ἀγρίης	χοίρου.	(Καὶ Σοφοκλῆς Ἐπιταιναρίοις· Τοιγὰρ ϊωδὴ
[9, 381]	καὶ ἡμιέφθου καὶ ἀσφάκτου γεμιστοῦ	χοίρου.	Ὁ μὲν χοῖρος ἐσφάγη ὑπὸ
[9, 380]	τοιοῦτόν τι ἐπενόησε περὶ τοῦ	χοίρου,	πῶς καὶ τὰ ἐντὸς πεπλήρωται
[9, 381]	Καὶ μετὰ ταῦτα περιέπλασα τοῦ	χοίρου	τὴν ἡμίσειαν, ὡς ὁρᾶτε, ἀλφίτοις
[9, 406]	ἐπέβαλον ἐγκεφάλους ὀρνίθων τε καὶ	χοίρων	ἑφθοὺς σφόδρα ἐξινιασθέντας καὶ τῶν
[9, 369]	οὓς ἵππους τινὲς καλοῦσι, καὶ	χοίρων	(καὶ τῶν περισπουδάστων φασιανικῶν ὀρνίθων.
[9, 396]	Τραγῳδίαν περαίνω Σοφοκλέους. ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ δὲ	χοίρων	ποτὲ περιενεχθέντων (καὶ περὶ τούτων
[9, 396]	ἀρνῶν ἐστι γαλαθηνῶν τε καὶ	χοίρων.	(Σιμωνίδης δ´ ἐπὶ τοῦ Περσέως
[9, 382]	Ἐγὼ κέκληκα μέροπας ἐπὶ δεῖπνον;	Χολᾷς.	Τοὺς δὲ μέροπας τούτους με
[9, 392]	δὲ καὶ ἧπαρ καὶ τὴν	χολὴν	ἐν τοῖς ἐντέροις κεκολλημένην, σπλῆνα
[9, 366]	οὐδὲ ἕν. Καὶ ἐν Κύκλωπι·	Χορδαί	τε ἁδὺ ναὶ μὰ Δία
[9, 366]	ὅτι νῦν ὁ Ἐπίχαρμος καὶ	χορδὴν	ὠνόμασεν, ἀεί ποτε ὀρύαν καλῶν.
[9, 403]	ἐξῄρηται, τόμος ἀλλᾶντος, τόμος ἠνύστρου,	χορδῆς	ἕτερος, φύσκης ἕτερος διαλαιμοτομεῖθ´ ὑπὸ
[9, 380]	κενῆς σὺ μόνος εὕρηκας τέχνην.	Χορδῆς	ὀβελίσκους ἡμέρας ζητουμένους δύ´ ἐχθὲς
[9, 376]	κωμῳδιοποιοὶ λέγουσι; Ποσείδιππος μὲν ἐν	Χορευούσαις·	μάγειρος δ´ ἐστὶν ὁ λέγων
[9, 372]	κίχλας, ἀπίους, σχαδόνας, ἐλάας, πυόν,	χόρια,	χελιδόνια, τέττιγας, ἐμβρύεια. Ὑρίσους δ´
[9, 406]	οἷον ἀφάκη, φακός· τὸ δὲ	χόρτου	ἕνεκα τῶν τετραπόδων ζῴων, οἷον
[9, 378]	πνεῦμ´ ἰδεῖν πόθεν ἐστίν, μεγάλην	χρείαν	τιν´ εἰς τὸ πρᾶγμ´ ἔχει.
[9, 397]	πρᾶὀς, υἱὄς, Κεῖὀς, Χῖὀς, δῖὀς,	χρεῖὀς,	πλεῖὀς, λεῖὀς, λαιὄς, βαιὄς, φαιὄς,
[9, 410]	λέγων τάδε· ὑμῖν ἀπόνιμμα οἷς	χρὴ	καὶ οἷς θέμις. Ἔπειτα αὖθις
[9, 374]	φησι· Νῦν δὲ πῶς με	χρὴ	καλεῖν; {Β. Ἀλεκτρύαιναν, τὸν δ´
[9, 409]	τούτῳ περιρραίνοντες τοὺς παρόντας ἥγνιζον.	Χρὴ	μέντοι προπαροξυτόνως προφέρεσθαι. Τὰ γὰρ
[9, 367]	παροψίδες αὐταὶ μόνον κρεῖττον πολὺ	χρῆμ´	εἰς ἡδονὴν ἢ τἄλλα βεῖν
[9, 397]	ἤγαγεν μόνον, σπάνιον ὂν τὸ	χρῆμα·	πλείους δ´ εἰσὶ νῦν τῶν
[9, 372]	Ἐγὼ δὲ τοῦτ´ ὀλίγον χρόνον	χρήσας	ἀφειλόμην ἄν. {Α. Κἄγωγε ταῖς
[9, 378]	ἰδὼν τούτων ἑκάστοις ὡς προσήκει	χρήσεται,	ὁ δ´ ἀγνοῶν ταῦτ´ εἰκότως
[9, 376]	Καὶ οὔ μοι φροντὶς Ἀττικῶν	χρήσεων.	Ὑμεῖς οὖν ἐπιδείξατε πῶς τε
[9, 372]	τῶν Γεωργικῶν μνημονεύει ταύτης τῆς	χρήσεως	σικύας ὀνομάζων τὰς κολοκύντας· οὕτως
[9, 405]	Ἐὰν δ´ εὖ μὲν σὺ	χρήσῃ	τῇ τέχνῃ, τὸν τῆς τέχνης
[9, 405]	τισιν οὕτως ὡς λέγων τι	χρήσιμον.	Τὰ πολλὰ δ´ ἠγνόηκε κοὐδὲ
[9, 408]	ὅταν τις ἀγαθὸς ᾖ καὶ	χρήσιμος	πολίτης νικᾷ τε πάντας χρηστὸς
[9, 372]	ὁ Λαρήνσιος εἰ καὶ τὴν	χρῆσιν	ταύτην ἠπίσταντο οἱ ἀρχαῖοι. (Καὶ
[9, 408]	λέβητες χαλκίοι. (Ἡ πλείων δὲ	χρῆσις	κατὰ χειρὸς ὕδωρ εἴωθε λέγειν,
[9, 401]	παρασκευαζομένων (πρὶν μαθεῖν εἰ ἡ	χρῆσις	μὴ εἴη τῶν ὀνομάτων παλαιά.
[9, 407]	τοῦτον ἀσπασάμενος ἡδέως πάνυ ἔπειτα	Χρῆσόν	μοι σύ, φησί, τὰς χύτρας,
[9, 385]	ἀληθὲς παραλογίσασθ´ οὐδ´ ἔχειν ὀψάρια	χρηστά.	Μένανδρος Καρχηδονίῳ· Ἐπιθυμιάσας τῷ Βορέᾳ
[9, 407]	οὐθὲν εἶχε. Πρὸς δὲ τὸν	χρηστὸν	δραμὼν Τηλέμαχον Ἀχαρνέα σωρόν τε
[9, 408]	χρήσιμος πολίτης νικᾷ τε πάντας	χρηστὸς	ὤν, οὐκ ἔστι χειρόνιπτρον. Ἐπίχαρμος
[9, 379]	μαθεῖν. {Α. Τὸν ὀψοποιὸν σκευάσαι	χρηστῶς	μόνον δεῖ τοὔψον, ἄλλο δ´
[9, 392]	εὐθείᾳ ἑπομένη ἡ ἑνικὴ γενικὴ	χρῆται	τῷ αὐτῷ συμφώνῳ τῆς τελευταίας
[9, 409]	ἐπιστολῇ. Περὶ δὲ τοῦ εὐώδεσι	χρίεσθαι	τὰς χεῖρας Ἐπιγένης ἢ Ἀντιφάνης
[9, 409]	τε λαμπρὰ σινδονυφῆ, δίδοσαν δὲ	χρίματά	τ´ ἀμβροσίοδμα καὶ στεφάνους ἰοθαλέας.
[9, 371]	πάνδημον· τοῦτο δ´ εἶναι τῇ	χρόᾳ	φαιόν. Δίφιλος δ´ ὁ Σίφνιος
[9, 402]	τις αὐτὸν ἱστορεῖ λευκὸν τὴν	χρόαν	γεγονότα, ἐροῦμεν ἡμεῖς τὸν εἰπόντα·
[9, 395]	γλαυκίον διὰ τὴν τῶν ὀμμάτων	χρόαν	μικρῷ ἔλαττόν ἐστι νήττης. Τῶν
[9, 401]	τε γεγονέναι καὶ λευκὸν τὴν	χρόαν.	Ὃ δὲ σφόδρα φροντίσας καὶ
[9, 391]	τὸ ῥύγχος κερατοειδὲς μᾶλλον τὴν	χρόαν,	τὸ δὲ πρόσωπον οὔτε λίαν
[9, 387]	περὶ τὸν νῶτον, κεραμεοῦς τὴν	χρόαν,	ὑποπυρρίζων μᾶλλον. Θηρεύεται δ´ ὑπὸ
[9, 392]	τὰς θηλείας, τεκμαιρόμενος ἐκ τῆς	χρόας	τὴν πιθανότητα· ἀλλάττεσθαι γὰρ ὡς
[9, 402]	προβληθέν σοι ἀποπροσπεποίησαι περὶ τῆς	χρόας	τοῦ Καλυδωνίου, συός εἴ τις
[9, 375]	ἄρτιον πρὸς τὸ μῆκος, τῇ	χροιᾷ	χιόνινον. Ἔφασάν τε τὸν βασιλέα
[9, 395]	ἐλαχίστη τῶν ἐνύδρων, ῥυπαρομέλαινα τὴν	χροιὰν	καὶ τὸ ῥύγχος ὀξὺ ἔχει
[9, 397]	τίκτει τριέτης γενόμενος, ἐν οἷς	(χρόνοις)	καὶ τὴν ποικιλίαν τῶν πτερῶν
[9, 375]	οὐδὲ τυροῦ γεύεσθαι. Καὶ κατὰ	χρόνον	δέ τινα ἐκλιπόντων τῶν βοῶν,
[9, 378]	(ἵνα τῷ λαλεῖν λάβωμεν εὔκαιρον	χρόνον.	{ΔΗ. Ἄπολλον, ἐργῶδές γ´. {Α.
[9, 407]	σιωπᾶν διεγνωκότος. Καθ´ ὃν δὲ	χρόνον	θαλασσοκρατοῦντες Ἀθηναῖοι ἀνῆγον εἰς ἄστυ
[9, 369]	ποιεῖ τὴν κράμβην, μεθ´ ὃν	χρόνον	πάλιν ἐπιχωριάζει. Νίκανδρος δ´ ἐν
[9, 402]	γλίσχροι οἱ χυμοὶ καὶ πολὺν	χρόνον	ὑπομένειν ἐν τοῖς ὄγκοις δυνάμενοι.
[9, 372]	ἐδαπανῶντο. Ἐγὼ δὲ τοῦτ´ ὀλίγον	χρόνον	χρήσας ἀφειλόμην ἄν. {Α. Κἄγωγε
[9, 376]	τόμους καὶ τῶν ᾠῶν τὰ	χρυσᾶ,	ἔτι δὲ ὀρνίθων γαστέρες αὐταῖσι
[9, 406]	ἐξινιασθέντας καὶ τῶν ᾠῶν τὰ	χρυσᾶ,	μεθ´ ἃ ἔλαιον, γάρον, πέπερι,
[9, 374]	καὶ ἐφόρει ἁλουργίδα καὶ κράσπεδα	χρυσᾶ.	Πικρὸς δ´ ὢν τὸ ἦθος
[9, 410]	δῶρον ἔχοντα παρ´ αὐτῆς χειρόμακτρον	χρύσεον.	Τὸν δὲ τῷ χερνίβῳ ῥάναντα
[9, 406]	μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη,	χρυσῆν	ῥάβδον ἔχουσα, καὶ ἤλασεν εἶπέ
[9, 373]	ὧν ὁρῶ περιφερόμενον πλῆθος (καὶ	Χρύσιππος	δ´ ὁ φιλόσοφος ἐν τῷ
[9, 408]	κατὰ Ἀλκιβιάδου λέγων οὕτως· Τοῖς	χρυσοῖς	χερνιβίοις καὶ θυμιατηρίοις. (Χειρόνιπτρον δ´
[9, 396]	ὅτι ἐν Βαβυλῶνι ἐπὶ τοῦ	χρυσοῦ	βωμοῦ οὐκ ἔξεστι θύειν ὅτι
[9, 406]	ὀσπρίου μνημονεύει καὶ Εὔπολις ἐν	Χρυσῷ	γένει. (Ἡλιόδωρος δ´ ὁ περιηγητὴς
[9, 408]	εἴωθε λέγειν, ὡς Εὔπολις ἐν	Χρυσῷ	γένει καὶ Ἀμειψίας Σφενδόνῃ Ἀλκαῖός
[9, 375]	χοῖρος καλά. Καὶ Εὔπολις ἐν	Χρυσῷ	γένει. καὶ Ἱππῶναξ δ´ ἔφη
[9, 394]	Ἀριστοτέλης, μείζων ἐστὶ τῆς περιστερᾶς,	χρῶμα	δ´ ἔχει οἰνωπόν, ἡ δὲ
[9, 394]	δὲ φάσσα ἀλέκτορος τὸ μέγεθος,	χρῶμα	δὲ σποδιόν, ἡ δὲ τρυγὼν
[9, 394]	ἡ δὲ τρυγὼν πάντων ἐλάττων,	χρῶμα	δὲ τεφρόν. (Αὕτη δὲ θέρους
[9, 398]	τὸ μέγεθος ἴσος σπερμολόγῳ, τὸ	χρῶμα	κεραμεοῦς, ῥυπαραῖς στιγμαῖς καὶ μεγάλαις
[9, 388]	φησιν αὐτὸν εἶναι ἔχειν τε	χρῶμα	κυάνεον, (σκέλη μακρά, ῥύγχος ἠργμένον
[9, 390]	καὶ τριδακτύλων, μέγεθος ἀλεκτρυόνος μεγάλου,	χρῶμα	ὄρτυγος, κεφαλὴ προμήκης, ῥύγχος ὀξύ,
[9, 395]	οὐ πολὺ λείπεται νήττης, τῷ	χρώματι	δὲ ῥυπαροκέραμός ἐστι, τὸ δὲ
[9, 391]	γλαυκὸς καὶ ἐπὶ μολυβδοφανεῖ τῷ	χρώματι	ὑπόλευκα στίγματα ἔχει δύο τε
[9, 404]	ὑπέλαβον ~(τὸν τοῖς τοιούτοις παντοπώλην	χρώμενον.	Αὐτοὶ δ´ ἔλαιον καὶ λοπάδα
[9, 402]	τοὺς καθ´ ἑαυτὸν κρέασιν αἰγείοις	χρώμενον.	(Εὔτονοι γὰρ καὶ γλίσχροι οἱ
[9, 376]	καίπερ αὐτὸν εἰδὼς ἡδέως αὐτοῖς	χρώμενον.	Πλὴν ὁ ἐμός γε συγγραφεὺς
[9, 379]	μόνος καθέστηκ´, ἀλλὰ καὶ τῶν	χρωμένων	συμβάλλεταί τις, ἂν καλῶς χρῶνται,
[9, 392]	δή ποτε τῷ αὐτῷ οὐ	χρῶνται	ἐπὶ γενικῆς συμφώνῳ τῆς τελευταίας
[9, 390]	ταῖς γεράνοις διαπολεμοῦντες πέρδιξιν ὀχήματι	χρῶνται.	Μενεκλῆς δ´ ἐν πρώτῃ τῆς
[9, 379]	χρωμένων συμβάλλεταί τις, ἂν καλῶς	χρῶνται,	μερίς. {Β. Ποῖόν τι; Δεῖ
[9, 395]	τότε βούτυρον, ᾧ δὴ τεκμηρίῳ	χρῶνται	τῆς θείας ἐπανόδου. Αὐτοκράτης ἐν
[9, 404]	(Σίναπυ παρατίθημι τούτοις καὶ ποιῶ	χυλοὺς	ἐχομένους δριμύτητος τὴν φύσιν, ἵνα
[9, 402]	(Εὔτονοι γὰρ καὶ γλίσχροι οἱ	χυμοὶ	καὶ πολὺν χρόνον ὑπομένειν ἐν
[9, 372]	καὶ τὸ ἴδιον ἀπεδίδοσαν τοῦ	χυμοῦ.	Ἐτύγχανον δ´ οὖσαι τῶν συντεθειμένων
[9, 407]	πολλάκις τίς ἡ Τηλεμάχου καλουμένη	χύτρα	καὶ τίς ὁ Τηλέμαχος. Καὶ
[9, 406]	φακῆς τε καὶ πισῶν αὐταῖς	χύτραις,	ἔτι δὲ τῶν τοιούτων περὶ
[9, 383]	ψυχρόν, ξυνιεῖς, εἶτα θερμὴν τὴν	χύτραν	εἰς τοὔξος ἐνθῇς· διάπυρος γὰρ
[9, 370]	Ἀλκαῖος Παλαίστρᾳ· Ἤδη δ´ ἧψε	χύτραν	ῥαφάνων. Πολύζηλος δ´ ἐν Μουσῶν
[9, 407]	γὰρ εἰδέναι. {Α. Θανατηγὸν καλὴν	χύτραν	φέρει. (Ἐν δ´ Ἰκαρίοις σατύροις
[9, 408]	δῆλόν ἐστιν ὅτι Τηλέμαχος κυάμων	χύτρας	ἀεὶ σιτούμενος ἦγε Πυανέψια πορδὴν
[9, 407]	Χρῆσόν μοι σύ, φησί, τὰς	χύτρας,	(ἐν αἷσιν ἕψεις τοὺς κυάμους.
[9, 406]	μεταλαβεῖν ἢ αὐτῆς γε τῆς	χύτρας,	μὴ καὶ λίθοις τις ὑμῶν
[9, 407]	με ἀνέμνησας, καλὲ Δημόκριτε, μνησθεὶς	χύτρας	ποθοῦντα μαθεῖν πολλάκις τίς ἡ
[9, 372]	ὄφρ´ ἂν δμῶες ἅλις περιχανδέα	χύτρον	(πλήσαντες ῥοφέωσιν ἀεργέες, ἔνθα τε
[9, 366]	τε ἁδὺ ναὶ μὰ Δία	χὠ	κωλεός. Μάθετε δὲ καὶ τοῦτο
[9, 398]	ἐκείνης πραγμάτων τεθέαμαι ἐπὶ τῇ	χώρᾳ	ἐκείνῃ τοὔρνεον. Καὶ μαθὼν οὕτω
[9, 388]	καὶ πολλοὶ τῶν κατὰ τὴν	χώραν	ἀπώλλυντο, οὐ διέλιπον σαφέστερον τῶν
[9, 369]	δὲ λειόφυλλος ἀνὰ πᾶσαν, φησί,	χώραν	γίγνεται. Ἡ δὲ σελινοῦσσα τὴν
[9, 377]	Ὅπερ οὖν ὑπεθέμην, τῷ κενῷ	χώραν	δίδου, καὶ τὰ στόμια γίνωσκε
[9, 406]	μῦθον· (δεινὰ παθοῦσα, Φακῆ βδελυρή,	χώρει	´ς τὸν ἀγῶνα. Καὶ τότ´
[9, 403]	ἔνδον· κρατὴρ ἐξερροίβδητ´ οἴνου· πρόποσις	χωρεῖ·	λέπεται κόρδαξ· ἀκολασταίνει νοῦς μειρακίων·
[9, 401]	Τέτριπται δὲ καὶ τὸ λέγειν	χωρὶς	τοῦ κατ´ ἀρχὰς σ> ὗς.
[9, 400]	ὀφθήσομαι. Ξενοφῶν δ´ ἐν Κυνηγετικῷ	χωρὶς	τοῦ ν> λαγῶ καὶ περισπωμένως,
[9, 391]	Σπεύσιππος δ´ ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων	χωρὶς	τοῦ σ> κῶπας αὐτοὺς ὀνομάζει.
[9, 391]	Ἀλέξανδρός φησι τοὺς παρ´ Ὁμήρῳ	χωρὶς	τοῦ σ> κῶπας εἶναι, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/09/2009