HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 211 formes différentes pour 425 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, pages

[9, 394]   τοῦ ὄρνιθος· Σιτουμένην δύστηνον ἀθλίαν φάβα, μέσακτα πλευρὰ πρὸς πτύοις πεπλεγμένην.

[9, 394]   πέμπτῳ περὶ ζῴων μορίων τὴν φάβα οὐκ ὀνομάζει, καίτοι Αἰσχύλου ἐν

[9, 394]   Φιλοκτήτῃ δὲ κατὰ γενικὴν κλίσιν φαβῶν εἴρηκεν. Ἡ μὲν οὖν οἰνάς,

[9, 404]   τὸ πρόσωπον γνώσομ´ οὗ ζητεῖ φαγεῖν ἕκαστος ὑμῶν. Καὶ ὁ παρὰ

[9, 410]   ὁ γραμματικός φησιν ὅτι πρὶν φαγεῖν (οἱ Ἀττικοὶ κατὰ χειρὸς ἔλεγον,

[9, 367]   λέγων· Καὶ πῶς ἐγὼ Σθενέλου φάγοιμ´ ἂν ῥήματα; εἰς ὄξος ἐμβαπτόμενος

[9, 394]   δὲ ὅτι ἡ οἰνὰς ἐὰν φαγοῦσα τὸ τῆς ἰξίας σπέρμα ἐπί

[9, 403]   βρίγκος, τρίγλη, κόκκυξ, τρυγών, σμύραινα, φάγρος, (μύλλος, λεβίας, σπάρος, αἰολίας, θρᾷττα,

[9, 385]   τοῦ ἰχθύος ἐν Πεισάνδρῳ· (Ἤδη φαγών τι πώποθ´, οἷα γίνεται, ὀψάριον

[9, 385]   σοι; {Β. Ἔγωγε πέρυσι κάραβον φαγών. Φερεκράτης Αὐτομόλοις· Τοὐψάριον τουτὶ παρέθηκέ

[9, 369]   γενέθλη μακρή τε στιφρή τε φαείνεται ἐν πρασιῇσι. Κηφισιακῶν δὲ γογγυλίδων

[9, 391]   καὶ Ἀριστοτέλη οὕτως αὐτοὺς ὠνομακέναι. Φαίνεσθαί τε τούτους ἀεὶ καὶ μὴ

[9, 394]   δὲ τεφρόν. (Αὕτη δὲ θέρους φαίνεται, τὸν δὲ χειμῶνα φωλεύει. Ἡ

[9, 385]   ἂν ὀπτότατός μοι ἁπάντων ὑμῶν φαίνηται, κατατρώξομαι, ὦ στρατιῶται. Καὶ Ἀριστοφάνης

[9, 371]   Μνημονεύει τοῦ σταφυλίνου καὶ Θεόφραστος. Φαινίας δ´ ἐν εʹ περὶ φυτῶν

[9, 371]   ὁ Νίκανδρος, προσαποδοτέον ὅτι καὶ Φαινίας ἐν τῷ προειρημένῳ βιβλίῳ γράφει

[9, 406]   δὲ τῶν τοιούτων περὶ ὧν (Φαινίας ὁ Ἐρέσιος ἐν τοῖς περὶ

[9, 368]   ὁ κωμικὸς Παραλυτρουμένῳ· Παροψὶς εἶναι φαίνομαι τῷ Κρωβύλῳ· τοῦτον μασᾶται, παρακατεσθίει

[9, 391]   Τοὺς δ´ ἐν τῷ φθινοπώρῳ φαινομένους δύο ἡμέραις ἢ μιᾷ, τούτους

[9, 394]   φὰψ καὶ ἡ περιστερὰ αἰεὶ φαίνονται, ἡ δ´ οἰνὰς φθινοπώρῳ μόνῳ.

[9, 405]   σὺ οὖν (ἢ δρῶν τι φαίνου καινὸν παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν ἢ

[9, 371]   τοῦτο δ´ εἶναι τῇ χρόᾳ φαιόν. Δίφιλος δ´ ὁ Σίφνιος τὸ

[9, 397]   χρεῖὀς, πλεῖὀς, λεῖὀς, λαιὄς, βαιὄς, φαιὄς, πηὄς, γόὀς, θοὄς, ῥόὀς, ζωὄς.

[9, 406]   εἶπέ τε μῦθον· (δεινὰ παθοῦσα, Φακῆ βδελυρή, χώρει ´ς τὸν ἀγῶνα.

[9, 406]   Θάσιος ὁ τὰς παρῳδίας γράψας Φακῆ ἐπεκαλεῖτο καὶ ἐποίησεν ἔν τινι

[9, 407]   δὲ κἀν χειμῶνι κἀν θέρει φακῆ. Εὐδοκίμει δ´ ὁ ἀνὴρ μάλιστα

[9, 379]   πρώτῳ Λαμπρίᾳ, ἀλλᾶντας Ἀφθόνητος, Εὔθυνος φακῆν, ἀπὸ συμβολῶν συνάγουσιν Ἀρίστων πόρους.

[9, 385]   λιβανίδιον ὀψάριον οὐδὲν ἔλαβον· ἑψήσω φακῆν. (Καὶ ἐν Ἐφεσίῳ· Ἐπ´ ἀρίστῳ

[9, 404]   ᾖ δ´ ὅδ´ ὕστερος, ἀρτύω φακῆν καὶ τὸ περίδειπνον τοῦ βίου

[9, 405]   ἐγὼ τῷ Σικελιώτῃ τὴν τυραννικὴν φακῆν. Τὸ μέγιστον οὐκ εἴρηκα· Λαχάρους

[9, 406]   Δημόκριτος ἔφη· Ἀλλὰ κἂν τῆς φακῆς ἐάσατε ἡμᾶς μεταλαβεῖν ἢ αὐτῆς

[9, 406]   λεκιθώδη, καθάπερ ἄρακος· τὸ δὲ φακῆς, οἷον ἀφάκη, φακός· τὸ δὲ

[9, 406]   ταῦτα περιενεχθεισῶν ὀρνίθων τε ὀπτῶν φακῆς τε καὶ πισῶν αὐταῖς χύτραις,

[9, 406]   τὸ δὲ φακῆς, οἷον ἀφάκη, φακός· τὸ δὲ χόρτου ἕνεκα τῶν

[9, 395]   διὰ τούτων· (Νάσσας, κολοιούς, ἀτταγᾶς, φαλαρίδας, τροχίλους, κολύμβους. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ

[9, 392]   γὰρ ὡς τῶν κοσσύφων καὶ φαλαρίδων, ἀπολευκαινομένων κατὰ καιρούς. Ἠλεῖοι δὲ

[9, 396]   βίων εἰς τοῦτό φησιν ὠμότητος Φάλαριν τὸν τύραννον ἐλάσαι ὡς γαλαθηνὰ

[9, 395]   καὶ στενὸν ἔχει. Ἡ δὲ φαλαρὶς καὶ αὐτὴ στενὸν ἔχουσα τὸ

[9, 393]   πρὸς Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ γράφων οὕτως· Φαληρίδας ταριχηρὰς μυρίας, τυλάδας πεντακισχιλίας, χέννια

[9, 381]   γλαφυρὸν οἶσθα τῶν σεαυτοῦ πραγμάτων, φανερὸν ποίησον τοῦτο τῷ διδασκάλῳ. Νῦν

[9, 389]   γινομένη φαντασία περὶ τῶν πλησιασμῶν. Φανερώτατον δὲ γίνεται περὶ τὰς ὀχείας,

[9, 378]   ἐφεξῆς εἰδόθ´, ἕτερόν σοι τυχὸν φανήσεται τὸ πρᾶγμα. Τρεῖς ἡμεῖς μόνοι

[9, 392]   (Περὶ δὲ τῆς γενέσεως αὐτῶν Φανόδημος ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδος φησίν· Ὡς

[9, 389]   αἴτιον ἡ τῇ ψυχῇ γινομένη φαντασία περὶ τῶν πλησιασμῶν. Φανερώτατον δὲ

[9, 390]   φαρμάκῳ τοὺς ὀφθαλμούς, παρασκευάσαντες ἄλλα φάρμακα κολλητικὰ ὀφθαλμῶν καὶ βλεφάρων, (ἅπερ

[9, 370]   θύεσκε Πανδώρη Θαργηλίοισιν ἔγχυτον πρὸ φαρμάκου. Καὶ Ἀνάνιος δέ φησι· Καὶ

[9, 390]   δὲ στάντες αὐτῶν καταντικρὺ ὑπαλείφονται φαρμάκῳ τοὺς ὀφθαλμούς, παρασκευάσαντες ἄλλα φάρμακα

[9, 402]   τοῖς ὠσὶ μᾶλλον ἢ τῇ φάρυγγι, ὥσπερ τὰ παρὰ Ἀντιφάνει μὲν

[9, 390]   καὶ προσαγορεύεσθαί φησιν αὐτὸν λαγωδίαν. Φασὶ δ´ αὐτὸν καὶ τὴν τροφὴν

[9, 389]   ἐμπίπτειν καθίζοντας ἐπὶ τῶν κεφαλῶν. Φασὶ δὲ καὶ τοὺς ἀγομένους θήλεις

[9, 378]   ἐστι ζῳδίοις. Τὰ γὰρ ὄψα, φασί, πάντα καὶ τὰ βρώματα σχεδὸν

[9, 394]   ὃν καλοῦσιν Ἀναγωγάς, ἐν ᾧ φασι τὴν θεὸν εἰς Λιβύην ἀνάγεσθαι.

[9, 386]   πρὸς σὲ διαλέγομαι, καὶ οἱ ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΙ παραπεπλεύκασιν ὑπεριδόντες ἡμᾶς διὰ τὴν

[9, 387]   οὗτοι κεκλήκασιν αὐτὸν καὶ οὐ φασιανικόν. Ἀγαθαρχίδης δ´ ὁ Κνίδιος ἐν

[9, 386]   εἰς τὴν ἀγορὰν πορευθεὶς ὠνήσομαι φασιανικόν, ὃν συγκατέδομαί σοι. Καὶ ὁ

[9, 387]   Οὐκ ἐρεῖς; {Β. Ἐπικεχοδὼς ἔγωγε φασιανικός. Καὶ τὸ ἐν Νεφέλαις δὲ

[9, 386]   ὅπως οὐκ ὀλβιογάστωρ εἶ σύ. (Φασιανικοῦ δὲ ὄρνιθος ὁ ἥδιστος Ἀριστοφάνης

[9, 387]   ὄρνιν. (Τοσαῦτά σοι περὶ τῶν φασιανικῶν ὀρνίθων ἔχων λέγειν, οὓς ἐγὼ

[9, 369]   καὶ χοίρων (καὶ τῶν περισπουδάστων φασιανικῶν ὀρνίθων. Περὶ λαχάνων οὖν πρότερον

[9, 386]   ὀλβιογάστωρ σοι πόθεν καὶ εἰ φασιανικῶν τις ὀρνίθων μέμνηται τῶν παλαιῶν,

[9, 387]   καὶ ταῲ καὶ μελεαγρίδες καὶ φασιανοὶ καὶ ὄρνιθες Αἰθιοπικοὶ πλήθει πολλοί.

[9, 387]   καὶ Σπεύσιππος ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων. Φασιανὸν δὲ οὗτοι κεκλήκασιν αὐτὸν καὶ

[9, 387]   ὑπομνημάτων τέταρόν φησιν ὀνομάζεσθαι τὸν φασιανὸν ὄρνιν. (Τοσαῦτά σοι περὶ τῶν

[9, 387]   σπανιώτερον πάρεστιν ὀρνίθων γάλα καὶ φασιανὸς ἀποτετιλμένος καλῶς. Θεόφραστος δὲ ὁ

[9, 387]   πτητικά, καθάπερ ἀτταγήν, πέρδιξ, ἀλεκτρυών, φασιανός, εὐθὺς βαδιστικὰ καὶ δασέα. Καὶ

[9, 387]   κονιστικοί, οἷον ἀλεκτορίς, πέρδιξ, ἀτταγήν, φασιανός, κορυδαλλός. Μνημονεύει δ´ αὐτῶν καὶ

[9, 387]   ἐν τῷ Ὀψαρτυτικῷ ὅτι ὁ φασιανὸς ὄρνις τατύρας καλεῖται. Πτολεμαῖος δ´

[9, 387]   καὶ ἵππους τρέφειν καὶ ὄρνεις φασιανούς. Κωμῳδεῖται γὰρ ὁ Λεωγόρας ὡς

[9, 387]   ἐπὶ ἵππων ὡς πολλοί· Τοὺς φασιανούς, οὓς τρέφει Λεωγόρας. Δύναται γὰρ

[9, 387]   Πλῆθος δ´ ὀρνίθων τῶν καλουμένων φασιανῶν φοιτᾷ τροφῆς χάριν πρὸς τὰς

[9, 387]   τριακοστῇ τῶν Εὐρωπιακῶν περὶ τοῦ Φάσιδος ποταμοῦ τὸν λόγον ποιούμενος γράφει

[9, 381]   ὁ μάγειρος ἐξαμάρτῃ, τύπτεται, ὥς φασιν, αὑλητὴς παρ´ ὑμῖν. Φιλύλλιός τε

[9, 371]   δὲ τὸ γήθυον καλούμενον τοῦτό φασιν εἶναι, οὗ μνημονεύει Φρύνιχος ἐν

[9, 383]   καὶ Εὐρώπην (Ἐπιτιμῶντες δέ τινί φασιν μὴ δεῖν τὸν Οἰνέα Πηλέα

[9, 400]   δὲ ναὸν λεγόντων ἡμῶν ἐκεῖνοί φασιν νεὼν καὶ λαὸν λεών, οὕτω

[9, 387]   δημοσίᾳ σε γράψομαι, ἀλλὰ (τὸν Φᾶσιν οἰκήσοντα ἀποπέμψω, ὡς Πολέμων ὁ

[9, 377]   καὶ πάντες σχεδὸν εἶναι μάγειροί φασιν οὐθὲν εἰδότες· ὑπὸ τῶν τοιούτων

[9, 395]   δὲ χηναλώπεκος. Αἱ δὲ λεγόμεναι φασκάδες μικρῷ μείζονες οὖσαι τῶν μικρῶν

[9, 410]   κατάχεε. Παρέθετο ταῦτα καὶ Δωρόθεος, φάσκων καὶ ἐν τοῖς τῶν Εὐπατριδῶν

[9, 397]   ποικίλους πολλάκις ἐν αὐτῷ ὀνομάζει, φάσκων τούτους τρέφειν Δῆμον τὸν Πυριλάμπους

[9, 394]   περιστερᾶς καὶ οἰνάδος, ἡ δὲ φάσσα ἀλέκτορος τὸ μέγεθος, χρῶμα δὲ

[9, 394]   δὲ εἶναι λέγεται τούτων ἡ φάσσα· καὶ γὰρ τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα

[9, 394]   γράφων οὕτως· ~(Περιστερά, οἰνάς, φάψ, φάσσα, τρυγών. Ἐν δὲ πέμπτῳ περὶ

[9, 393]   ὄρνεα ἀνθρώπους ἱστορεῖ πρότερον γεγονέναι. ΦΑΣΣΑΙ. Ἀριστοτέλης φησὶ περιστερῶν μὲν εἶναι

[9, 394]   Ἀλέξανδρος (οὐ πίνειν φησὶ τὴν φάσσαν ἀνακύπτουσαν ὡς τὴν τρυγόνα καὶ

[9, 394]   περὶ ὀρνέων ὡς διαφορὰς ἐκτίθεται φάσσαν, πυραλλίδα, περιστεράν, τρυγόνα. ὁ δὲ

[9, 370]   παχέων ἀρνίων στηθύνια τίλλειν τε φάττας καὶ κίχλας ὁμοῦ σπίνοις κοινῇ

[9, 391]   καί εἰσι παραπλήσιοι τρυγόνι καὶ φάττῃ. Καὶ Σπεύσιππος δ´ ἐν δευτέρῳ

[9, 402]   τῶν ἁδρῶν ταῦτ´ ἐσθίων τὰ φαῦλ´ ἀνέχομαι. Ἐν δὲ Κύκλωπί φησι·

[9, 394]   δὲ χειμῶνα φωλεύει. Ἡ δὲ φὰψ καὶ ἡ περιστερὰ αἰεὶ φαίνονται,

[9, 394]   δ´ ἔχει οἰνωπόν, ἡ δὲ φὰψ μέσον περιστερᾶς καὶ οἰνάδος, ἡ

[9, 394]   πέντε, γράφων οὕτως· ~(Περιστερά, οἰνάς, φάψ, φάσσα, τρυγών. Ἐν δὲ πέμπτῳ

[9, 367]   λέγων τῶν παροψίδων. Ἐν δὲ Φάωνι· Τὰ δ´ ἀλλότρι´ ἔσθ´ ὅμοια

[9, 407]   γε ἔφη τε καὶ παριόντα Φείδιππον πάλιν τὸν Χαιρεφίλου πόρρωθεν ἀπιδὼν

[9, 402]   ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺς ἵππους μελετᾷ Φείδων καὶ καταβαίνειν· οἶσθ´ οὓς φράζω;

[9, 368]   μὲν ἄρτος ἡδύ, τὸ δὲ φενακίζειν προσὸν (ἔμβαμμα τοῖς ἄρτοις πονηρὸν

[9, 383]   φησί, τὴν προαίρεσιν; Τὰς οὐλοχύτας φέρε δεῦρο. Τοῦτο δ´ ἐστὶ τί;

[9, 410]   Κυθήριος ὠνόμασεν ἔκτριμμα. Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς· Φέρε, παῖ, ταχέως κατὰ χειρὸς ὕδωρ,

[9, 383]   γ´ εἶ, πρέσβυ, φης´· ἅλας φέρε. Τοῦτ´ ἔστι πηγός; Ἀλλὰ δεῖξον

[9, 403]   πρὶν καὶ ἐπιδεῖξαι ὅ τι φέρει. Διεχλεύαζέ τε τοὺς πάνυ μαγείρους

[9, 381]   περικόμματος δὲ τάξιν ἢ θέσιν φέρει, εἰς αὔριον σὲ κἀμὲ ταῦτ´

[9, 407]   εἰδέναι. {Α. Θανατηγὸν καλὴν χύτραν φέρει. (Ἐν δ´ Ἰκαρίοις σατύροις φησίν·

[9, 409]   ἀκροῶμαί σου κέλευσόν μοί τινα φέρειν ἀπονίψασθαι. {Β. Δότω τις δεῦρ´

[9, 405]   κόπτ´ ἐμέ, καὶ δεῖξον ὃ φέρεις καὶ λέγε τί ἐστι. καὶ

[9, 406]   εἰ μὴ δείξεις ὅ τι φέρεις. Καὶ ὃς μόλις ἔφη· Ῥοδωνιὰν

[9, 368]   Χείρωνα δὲ πεποιηκότι τὸν εἰς Φερεκράτην ἀναφερόμενον ἐπὶ ἡδύσματος ἡ παροψὶς

[9, 385]   {Β. Ἔγωγε πέρυσι κάραβον φαγών. Φερεκράτης Αὐτομόλοις· Τοὐψάριον τουτὶ παρέθηκέ τις

[9, 396]   ὄνομα εἴρηται. Καί τις ἔφη· Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Γαλαθήν´ ἔκλεπτον οὐ τέλεα.

[9, 395]   τῶν Σικελικῶν τούτων πάνυ κομψάς. Φερεκράτης ἐν Γραυσί φησιν· Ἀπόπεμψον ἀγγέλλοντα

[9, 388]   πέρδικος ἐν κλεινοῖς Ἀθηναίων πάγοις. Φερεκράτης ἢ ὁ πεποιηκὼς τὸν Χείρωνα·

[9, 366]   τρέφουσα τακεροὺς καὶ καλούς. Καὶ Φερεκράτης Κραπατάλλοις· Τακεροὺς ποιῆσαι τοὺς ἐρεβίνθους

[9, 396]   μὲν αἴρω ποθεινὴν μᾶζαν, ἣν φερέσβιος Δηὼ βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον·

[9, 390]   ὁ Πλούταρχος περὶ τῶν ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ πάμπολλα τὰ ζῷα ταῦτα

[9, 399]   ἐστιν ἄριστος, ἂν πεινῶσι μεταξὺ φέρῃς κρέας ὀπτὸν ἑκάστῳ, (θερμόν, ἁπλῶς

[9, 370]   Δίφιλος δ´ ἐν Ἀπλήστῳ· Ἥκει φερόμεν´ αὐτόματα πάντα τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά,

[9, 392]   τὰς ἀγέλας τῶν ζῴων τούτων φερομένας ἐκ τοῦ πελάγους ἱζάνειν εἰς

[9, 369]   πικρά. Τὸ δ´ ἐκ Ῥόδου φερόμενον σπέρμα εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐπὶ ἐνιαυτὸν

[9, 378]   τὸ πρᾶγμ´ ἔχει. Ὁ καπνὸς φερόμενος δεῦρο κἀκεῖ διαφορὰν εἴωθε τοῖς

[9, 367]   εἶδε τὴν τράπεζαν ἀνθρώπους δύο φέροντας εἴσω ποικίλων παροψίδων κόσμου βρύουσαν,

[9, 382]   διαλόγους ἠνάγκαζεν ~ἐκμανθάνοντας τοὺς μαγείρους (φέροντάς τε τὰς λοπάδας ἅμα λέγειν

[9, 397]   οὕτως· (Μή ποτε θρέψω παρὰ Φερσεφόνῃ τοιόνδε ταὧν, ὃς τοὺς εὕδοντας

[9, 369]   Ἀγκυλίωνι οὕτως· (Ὀπτήσιμον γογγυλίδα ταυτηνὶ φέρω. Καὶ Ἄλεξις ἐν Θεοφορήτῳ· Λαλῶ

[9, 373]   ἰσχυροτάτῳ χειμῶνι. Μένανδρος Διδύμαις· Ὄρνεις φέρων ἐλήλυθα. Καὶ ἑξῆς Ὄρνιθας ἀποστέλλει

[9, 398]   ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ εἰσῆλθέ τις φέρων ἐν τῷ ταλάρῳ τὸν τέτρακα.

[9, 384]   ἀρσενικῶς εἴρηκεν· Αἰετὸς ἀργὴν χῆνα φέρων. Καί· (Ὣς ὅδε χῆν´ ἥρπαξ´

[9, 384]   ἐπὶ τούτοις πᾶσιν ἧκ´ ὄρχεις φέρων (πολλούς. Τὰ μὲν οὖν γύναια

[9, 381]   τ´ αὐτοῦ τὰ ἄλφιτα οὕτω φέρων ὑμῖν παρέθηκα. Τὴν δ´ ἐξαίρεσιν,

[9, 384]   πολλὴ γὰρ Ἐρυθραίους ἔχει ὕβρις· φεύγετε δειπνήσαντες ὑὸς κρέα μηδὲ μένειν

[9, 382]   εἷς μοι Δαιτυμών. Οὐδεὶς παρέσται, φημί. Τί λέγεις; Οὐδὲ εἷς; Σφόδρ´

[9, 378]   λοιποῖς δὲ προσπέρδου. {ΔΗ. Τί φής; {Α. Ἐγώ; Τὸ διδασκαλεῖον ἡμεῖς

[9, 372]   ἄρα σέβοντες ὑμᾶς, ὡς σὺ φής, τιητί; Αἴγυπτον αὐτῶν τὴν πόλιν

[9, 408]   σῦκα καρδάμων. Σὺ δὲ Παύσωνι φὴς τὸ δεῖνα προσλελαληκέναι; {Β. Καὶ

[9, 383]   λέγειν; Ἀτάσθαλός γ´ εἶ, πρέσβυ, φης´· ἅλας φέρε. Τοῦτ´ ἔστι πηγός;

[9, 373]   μαρτύριον· (ἀλλὰ καὶ Ἀλκμάν πού φησι· Αυσαν δ´ ἄπρακτα νεάνιδες ὥστ´

[9, 368]   παρεφθορυίας λέξεως, ἐπὶ τοῦ ἀγγείου. Φησὶ γάρ· Νὴ τὸν Δί´ ὥσπερ

[9, 368]   τῷ Ξενοφῶντι ἐν πρώτῳ Παιδείας. Φησὶ γὰρ ὁ φιλόσοφος· Προσῆγεν αὐτῷ

[9, 371]   ἐν Ὀψαρτυτικῷ τὰ κεφαλωτὰ καλεῖσθαί φησι γηθυλλίδας. Τοῦτο δὲ τὸ ὄνομα

[9, 369]   τῶν ἱστοριῶν περὶ τὴν Δαλματίαν φησὶ γίγνεσθαι γογγυλίδας (ἀκηπεύτους καὶ ἀγρίους

[9, 369]   καὶ τρόφιμος. Ἡ δὲ ὀπτωμένη, φησί, γογγυλὶς μᾶλλον πέττεται, περιττότερον δὲ

[9, 369]   δ´ ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων Ῥαφανίς, φησί, γογγυλίς, ῥάφυς, ἀνάρρινον ὅμοια. Τὴν

[9, 389]   ἆγον νεούσας πέρδικάς τε πετομένους. Φησὶ δ´ Ἀριστοτέλης περὶ τοῦ ζῴου

[9, 393]   καὶ κήρυκα, ὡς ὁ Ἰξίων φησὶ Δημήτριος ἐν τῷ περὶ τῆς

[9, 410]   πρὸ τοῦ δείπνου κατὰ χειρός φησι διὰ τούτων· Ἐσπουδάκει δ´ ἕκαστος

[9, 391]   κρόταφον ἀναφέρει πτερά. (Καλλίμαχος δέ φησι δύο γένη εἶναι σκωπῶν καὶ

[9, 390]   δὲ περὶ Παφλαγονίαν γιγνομένους πέρδικάς φησι Θεόφραστος δύο ἔχειν καρδίας. Οἱ

[9, 392]   προσαγαγόντος ὀσφρανθέντα ἀναβιῶναι. Ἔχαιρε γάρ, φησί, καὶ περιὼν τῷ ζῴῳ τούτῳ.

[9, 394]   τὰς θηλείας. Ὁ δὲ πρεσβύτερος, φησί, καὶ προαναβαίνει καὶ μὴ κύσας·

[9, 370]   πρὸ φαρμάκου. Καὶ Ἀνάνιος δέ φησι· Καὶ σὲ πολλὸν ἀνθρώπων ἐγὼ

[9, 395]   Γεωργικῶν τῶν Σικελικῶν μνημονεύων πελειάδων φησί· Καί τε σύ γε θρέψαιο

[9, 387]   τῶν τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητῶν) φησί· (Καὶ τὸ λεγόμενον, σπανιώτερον πάρεστιν

[9, 390]   Οὐ πάντες δ´ οἱ πέρδικες, φησί, κακκαβίζουσιν· Θεόφραστος γοῦν ἐν τῷ

[9, 410]   μὲν ἐν ταῖς ἱστορίαις Ἀρχίαν φησὶ καλεῖσθαι· δι´ ὃν καὶ ἐξεχώρησε

[9, 369]   Πελοποννήσῳ πόλεων ὑπὸ Λακεδαιμονίων γάστρας φησὶ καλεῖσθαι. Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιος

[9, 369]   ἀγρία. Δίφιλος δ´ ὁ Σίφνιός φησι· Κράμβη δὲ καλλίστη γίνεται καὶ

[9, 401]   τῶν ἱστοριῶν (περὶ τὴν Βισαλτίαν φησὶ λαγωοὺς γίγνεσθαι δύο ἥπατα ἔχοντας.

[9, 369]   ὁ Σίφνιος ἰατρὸς Ἡ γογγυλίς, φησί, λεπτυντική ἐστι καὶ δριμεῖα καὶ

[9, 410]   Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ βʹ φησί· Μετὰ δὲ ταῦτα ἔλεγον τοῦτον

[9, 407]   τραγῳδίας) ἐν μὲν δράματι Λήθῃ φησί· Μετὰ τοῦτον αὐτῷ Τηλέμαχος συνετύγχανε.

[9, 409]   (ἐπεί τοι Ὅμηρός πῃ μέν φησι νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε

[9, 374]   τὸν πρεσβύτην περὶ ὀνόματος διαφορᾶς φησι· Νῦν δὲ πῶς με χρὴ

[9, 390]   Πέτονται δὲ ἐπὶ βραχύ, ὥς φησι Ξενοφῶν ἐν πρώτῳ Ἀναβάσεως γράφων

[9, 373]   ὄρνιθας ὠνήσασθαι. Ὅμηρος μὲν οὖν φησι· Ὄρνιθες δέ τε πολλοὶ ὑπ´

[9, 400]   τῇ δωδεκάτῃ τῶν ἱστοριῶν γίγνεσθαί φησι παρόμοιον τῷ λαγῷ ζῷον τὸν

[9, 368]   ὁ Κολοφώνιος ἐν τοῖς ἐλεγείοις φησί· Πέμψας γὰρ κωλῆν ἐρίφου σκέλος

[9, 397]   ἀλεκτορίς. Εὔπολις δ´ ἐν Ἀστρατεύτοις φησὶ περὶ αὐτοῦ οὕτως· (Μή ποτε

[9, 393]   ἱστορεῖ πρότερον γεγονέναι. ΦΑΣΣΑΙ. Ἀριστοτέλης φησὶ περιστερῶν μὲν εἶναι ἓν γένος,

[9, 371]   σπέρμα. Κἀν τῷ πρώτῳ δέ φησι· πετασώδη τὴν τῶν σπερμάτων ἀπείληφε

[9, 409]   ἃς Λακεδαιμόνιοι ἐκάλουν κυνάδας, ὥς φησι Πολέμων ἐν τῇ περὶ ὀνομάτων

[9, 388]   ἐν τῷ περὶ ὀρνίθων διεστάναι φησὶ πορφυρίωνα πορφυρίδος, ἰδίᾳ ἑκάτερον καταριθμούμενος·

[9, 399]   ἐν δευτέρῳ περὶ σκελετῶν οὕτως φησί· Σάρκες μυωταὶ καθ´ ἑκάτερον μέρος,

[9, 367]   καὶ τὰ πρόσωπ´ ἀνέσπασε, καθά φησι Σέλευκος ἐν τοῖς περὶ Ἑλληνισμοῦ·

[9, 373]   ἐκεκράγει μέγα. Οὐ σοβήσετ´ ἔξω, φησί, τὰς ὄρνιθας ἀφ´ ἡμῶν; Καὶ

[9, 407]   πάνυ ἔπειτα Χρῆσόν μοι σύ, φησί, τὰς χύτρας, (ἐν αἷσιν ἕψεις

[9, 411]   δευτέρῳ Οἰταικῶν ᾧ καὶ ἀνεῖσθαί φησι τέμενος ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους ἐν

[9, 383]   διὰ τὰς τέτταρας (δραχμὰς ἀποβάλω, φησί, τὴν προαίρεσιν; Τὰς οὐλοχύτας φέρε

[9, 394]   δὲ Μύνδιος Ἀλέξανδρος (οὐ πίνειν φησὶ τὴν φάσσαν ἀνακύπτουσαν ὡς τὴν

[9, 372]   τῷ περὶ Σαμοθρᾴκης καὶ κιττῆσαί φησι τῆς γηθυλλίδος τὴν Λητώ, γράφων

[9, 380]   δεικνύναι τὴν σοφίαν, Οὐκ ἐρῶ, φησί, τῆτες, μὰ τοὺς ἐν Μαραθῶνι

[9, 390]   πρώτῃ τῆς Συναγωγῆς Οἱ Πυγμαῖοι, φησί, τοῖς πέρδιξι καὶ ταῖς γεράνοις

[9, 400]   ἁλσὶ διαπάττειν ἔχῃς. ~(Τρύφων δέ φησι· Τὸν λαγὼν ἐπ´ αἰτιατικῆς ἐν

[9, 390]   αὐτῶν ἡδέα ἐστίν. Ἀληθῆ λέγειν φησὶ τὸν Ξενοφῶντα ὁ Πλούταρχος περὶ

[9, 388]   πρὸς Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον πορφυρίωνά φησι τὸν ὄρνιν διαιτώμενον κατὰ τὰς

[9, 388]   τῶν πτηνῶν ἱστορίας Λίβυν εἶναί φησι τὸν ὄρνιν καὶ τῶν κατὰ

[9, 399]   ὁ μὲν ὀψοδαίδαλος Ἀρχέστρατος οὕτως φησί· Τοῦ δὲ λαγὼ πολλοί τε

[9, 371]   Σικελικόν. Ἡ δὲ σευτλὶς ἕτερον, φησί, τοῦ τεύτλου ἐστί. Διὸ καὶ

[9, 392]   ἐχούσας οὔτε μέλαν. ~Ἀριστοτέλης δέ φησι (τοὺς ἄρρενας τῷ χειμῶνι ἀφανίζεσθαι,

[9, 402]   Θηβαῖόν τινα ἀθλητὴν ὑπερβαλεῖν ἰσχύι φησὶ τοὺς καθ´ ἑαυτὸν κρέασιν αἰγείοις

[9, 391]   γλαυκοί. Ὁ δὲ Μύνδιος Ἀλέξανδρός φησι τοὺς παρ´ Ὁμήρῳ χωρὶς τοῦ

[9, 393]   καὶ τὸν Ἀχιλλεῖ μονομαχήσαντα Κύκνον φησὶ τραφῆναι ἐν Λευκόφρυι πρὸς τοῦ

[9, 397]   (Ταὧς δὲ λέγουσιν Ἀθηναῖοι, ὥς φησι Τρύφων, τὴν τελευταίαν συλλαβὴν περισπῶντες

[9, 375]   γραμματικὸς ἐν τῷ περὶ ἡλικιῶν φησι· (Τῶν δὲ συῶν τὰ μὲν

[9, 376]   περίσεπτον ἡγοῦνται καὶ οὐκ ἄν, φησί, τῶν κρεῶν δαίσαιντο. Πραίσιοι δὲ

[9, 402]   φαῦλ´ ἀνέχομαι. Ἐν δὲ Κύκλωπί φησι· Τῶν χερσαίων δ´ ὑμῖν ἥξει

[9, 370]   Μουσῶν γοναῖς κράμβας αὐτὰς ὀνομάζων φησί· Ὑψιπέταλοί τε κράμβαι συχναί. ~ΣΕΥΤΛΑ.

[9, 393]   ἐν Ὀρνιθογονίᾳ ἢ Βοιώ, ὥς φησι Φιλόχορος, ὑπὸ Ἄρεως τὸν Κύκνον

[9, 371]   Νουμήνιος δ´ ἐν τῷ Ἁλιευτικῷ φησι· Φύλλων δ´ ὅσς´ ἄσπαρτα τά

[9, 389]   περὶ τοῦ Πανικοῦ Οἱ στρουθοί, φησί χοἰ πέρδικες, ἔτι δὲ οἱ

[9, 369]   ἡ δὲ λειόφυλλος ἀνὰ πᾶσαν, φησί, χώραν γίγνεται. Ἡ δὲ σελινοῦσσα

[9, 388]   ἀλκυόνες τανυσίπτεροι. Ἐν ἄλλοις δέ φησιν· Αἰεί μ´, ὦ φίλε θυμέ,

[9, 389]   ἔτους, ὡς καὶ ὁ Μύνδιός φησιν Ἀλέξανδρος. Νεοττεύουσι δὲ ἐπὶ γῆς

[9, 391]   κίττα. Ὁ δὲ σκώψ, ὥς φησιν Ἀλέξανδρος ὁ Μύνδιος μικρότερός ἐστι

[9, 395]   λωβήσιμοι ἐξενέπονται. ΝΗΤΤΑΙ. Τούτων, ὥς φησιν Ἀλέξανδρος ὁ Μύνδιος, ὁ ἄρρην

[9, 393]   καὶ ποηφάγων. Ὁ δὲ Μύνδιός φησιν Ἀλέξανδρος πολλοῖς τελευτῶσιν παρακολουθήσας οὐκ

[9, 391]   ἐν τῷ περὶ συνηθείας ἀντορχουμένους φησὶν ἁλίσκεσθαι τοὺς σκῶπας. Ἐπεὶ δ´

[9, 384]   δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Βάκχαις φησίν· Ἀλλ´ εἴ τις ὥσπερ χῆνα

[9, 397]   ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ πάλιν φησίν· ἀλλὰ τὰς μὲν νουμηνίας ὁ

[9, 390]   δευτέρῳ τῶν Ἰνδικῶν Οἱ μικροί, φησίν, ἄνδρες οἱ ταῖς γεράνοις διαπολεμοῦντες

[9, 375]   δὲ καὶ παλαιὸς νόμος, ὥς φησιν Ἀνδροτίων, τῆς ἐπιγονῆς ἕνεκα τῶν

[9, 395]   πάνυ κομψάς. Φερεκράτης ἐν Γραυσί φησιν· Ἀπόπεμψον ἀγγέλλοντα τὸν περιστερόν. Ἐν

[9, 396]   ὀνομάτων Δαίδαλος Οὐλπιανὸς Αὐτὸς ἐγώ, φησίν, ἀποπνιγήσομαι, εἰ μὴ εἴπῃς ὅπου

[9, 391]   Τίκτει γοῦν ὁ στρουθός, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης καὶ μέχρι ὀκτώ. Ἀλέξανδρος

[9, 394]   συλλαμβάνει. Ἔτι ἐν τῷ αὐτῷ φησιν Ἀριστοτέλης ὅτι περιστερὰ ἕτερον, πελειὰς

[9, 397]   τὸ σπάνιον θαυμάζεται. (Ὁ ταώς, φησὶν Ἀριστοτέλης σχιδανόπους ἐστὶ καὶ ποιολόγος

[9, 388]   εἶτα τρέφεται. Ἀριστοτέλης δὲ σχιδανόποδά φησιν αὐτὸν εἶναι ἔχειν τε χρῶμα

[9, 390]   δ´ ὁ Μύνδιος καὶ προσαγορεύεσθαί φησιν αὐτὸν λαγωδίαν. Φασὶ δ´ αὐτὸν

[9, 402]   δὲ τίνος ἥδιστ´ ἂν ἐσθίοις (φησίν) {Β. Τίνος; Εἰς εὐτέλειαν. Τῶν

[9, 400]   Κατὰ τὴν Ἀντιγόνου τοῦ Γονατᾶ φησιν βασιλείαν τοσοῦτον πλῆθος γενέσθαι λαγῶν

[9, 375]   ἑνὸς δραχμὰς τετρακισχιλίας. Αἰσχύλος δέ φησιν· (Ἐγὼ δὲ χοῖρον καὶ μάλ´

[9, 402]   Περσέα τῷ ἀγρίῳ τούτῳ συί φησιν· Ἔδυ δ´ ἐς ἄντρον ἀσχέδωρος

[9, 369]   ὅμοια πάνυ. Θεόφραστος δὲ γογγυλίδων φησὶν εἶναι γένη δύο, ἄρρεν καὶ

[9, 369]   ἐν τῷ περὶ λαχάνων κράμβης φησὶν εἶναι γένη τρία, τῆς τε

[9, 371]   ὅπερ ἐξηγούμενος δρᾶμα Δίδυμος ὅμοιά φησιν εἶναι τὰ γήθυα τοῖς λεγομένοις

[9, 371]   τῷ περὶ λαχάνων δʹ γένη φησὶν εἶναι τεύτλων, σπαστόν, καυλωτόν, λευκόν,

[9, 391]   δ´ ὁ Μύνδιος δύο γένη φησὶν εἶναι τῶν στρουθῶν, τὸ μὲν

[9, 388]   λίθων ἐκ τῆς Λυδίας μετακομισθέντες, φησίν, εἰς Αἴγυπτον οἱ ἀτταγαῖ καὶ

[9, 373]   σαφῶς τὸ ἐπὶ τῆς συνηθείας φησὶν ἐμφανίζων οὕτως· Ἀλεκτρυών τις ἐκεκράγει

[9, 370]   ὤμνυε τὴν κάππαριν, ὡς Ἔμπεδός φησιν ἐν Ἀπομνημονεύμασιν. Ἀθήνησι δὲ καὶ

[9, 409]   τὰς χεῖρας Ἐπιγένης ἢ Ἀντιφάνης φησὶν ἐν Ἀργυρίου ἀφανισμῷ οὕτως· Καὶ

[9, 375]   τῆς ἡλικίας τοῦ ζῴου Κρατῖνός φησιν ἐν Ἀρχιλόχοις· Ἤδη δέλφακες, χοῖροι

[9, 386]   Ἄλεξιν οὐδενὸς ἐμψύχου μεταλαμβάνεις, ὅς φησιν ἐν Ἀτθίδι τάδε· Ὁ πρῶτος

[9, 371]   Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν φησιν· Ἐν δέ τε καὶ μαράθου

[9, 407]   ὁ Τηλέμαχος ὁ αὐτὸς ποιητής φησιν ἐν Διονύσῳ οὕτως· Ὁ δ´

[9, 402]   ποιητής, γένος Ταραντῖνος) ἐν Μελεάγρῳ φησίν· Ἔνθ´ οὔτε ποιμὴν ἀξιοῖ νέμειν

[9, 409]   δ´ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ φησίν· Ἔπειτα δὲ παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν

[9, 370]   τροφήν. Ἔφιππος γοῦν ἐν Γηρυόνῃ φησίν· Ἔπειτα πῶς (οὐ στέφανος οὐδείς

[9, 390]   ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν Οἱ Ἀθήνησι, φησίν, ἐπὶ τάδε πέρδικες τοῦ (Κορυδαλλοῦ

[9, 375]   ἐνάτῳ τῶν ἀπομνημονευμάτων Εἰς Ἄσσον, φησίν, ἐπιδημήσαντί μοι οἱ Ἄσσιοι παρέστησαν

[9, 399]   ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Περσίδι σπανίως, φησίν, ἔστιν εὑρεῖν δασύποδα περὶ τὴν

[9, 371]   δ´ ὁ Σίφνιος τὸ σευτλίον φησὶν εὐχυλότερον εἶναι τῆς κράμβης καὶ

[9, 406]   περὶ ἀκροπόλεως Τῆς τῶν πυρῶν, φησίν, ἑψήσεως ἐπινοηθείσης οἱ μὲν παλαιοὶ

[9, 369]   ἔτι δὲ πνευματωτική. Κρείττων δέ, φησίν, ἡ βουνιὰς καθέστηκεν· γλυκυτέρα γάρ

[9, 373]   τούτου τοῦ εἰδικοῦ, περὶ οὗ φησιν ἡ συνήθεια ὄρνιθας ὠνήσασθαι. Ὅμηρος

[9, 398]   συκαλλίδας. Καὶ ἐν ἄλλοις δέ φησιν· Ἦν δ´ ἐρῳδιοί τε πολλοὶ

[9, 386]   Παννυχίδι περιθεὶς μαγείρῳ τὸν λόγον φησίν· Θερμοτέροις χαιρεοις αἰεὶ τοῖς ὀψαρίοις

[9, 399]   κάθοδον πεποιηκὼς ἐν τῷ τρίτῳ φησίν· Ἶσον δ´ Ἑρμιονεὺς ποσὶ καρπαλίμοισι

[9, 384]   ἐν ηʹ Νόστων Ἐν δείπνῳ, φησίν, μελλόντων Χίων ὑπ´ Ἐρυθραίων ἐξ

[9, 394]   εἴρηκεν. Ἡ μὲν οὖν οἰνάς, φησὶν ὁ Ἀριστοτέλης, μείζων ἐστὶ τῆς

[9, 393]   πολλάκις οὐδὲ ΚΥΚΝΟΙ, (περὶ ὧν φησιν ὁ Ἀριστοτέλης· Ὁ κύκνος εὔτεκνός

[9, 390]   γάρ. ἐν ἄλλοις δὲ πάλιν φησὶν ὁ Ἀριστοτέλης· Ὁ ὦτός ἐστι

[9, 371]   ΚΕΦΑΛΩΤΟΝ. Τοῦτο καὶ πράσιον καλεῖσθαί φησιν ὁ αὐτὸς Δίφιλος καὶ εὐχυλότερον

[9, 393]   Καὶ περὶ τῆς γεράνου δέ φησιν ὁ Βοῖος ὅτι ἦν τις

[9, 384]   γεγλυκασμένῳ. Λέγειν δὲ οὕτως Ἀριστοφάνης φησὶν ὁ γραμματικὸς Ἀχαιούς ὁ Μυρτίλος

[9, 406]   ἑκάστου μισθὸν λαβών. (Ἀλλ´ ἔγωγε, φησὶν ὁ Δημόκριτος, οὐκ ὢν Λαβάργυρος

[9, 392]   δὲ ἀπὸ τούτου ἂν εἴη, φησὶν ὁ Δίδυμος, ὠνομασμένη. Σχεδὸν γὰρ

[9, 371]   πολυτροφωτέρας. ΣΤΑΦΥΛΙΝΟΣ. Οὗτος δριμύς ἐστι, φησὶν ὁ Δίφιλος, ἱκανῶς δὲ θρεπτικὸς

[9, 369]   ἡ διὰ νάπυος γινομένη, ὥς φησιν ὁ Δίφιλος. ΚΡΑΜΒΗ. Εὔδημος ὁ

[9, 371]   τε κράμβαι συχναί. ~ΣΕΥΤΛΑ. Τούτων φησὶν ὁ Θεόφραστος (εὐχυλότερον εἶναι τὸ

[9, 392]   τοὺς στρουθοὺς δειρήτας, ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ Κολοφώνιος ἐν τρίτῳ Γλωσσῶν.

[9, 398]   τῶν εἰσκομιζομένων ῥηθέντων, Ἀλλὰ κἀγώ, φησὶν ὁ Λαρήνσιος, κατὰ τὸν πάντα

[9, 367]   οὖν τοῦ Οὐλπιανοῦ, Ἀλλ´ ἐγώ, φησὶν ὁ Λεωνίδης, εἰπεῖν εἰμι δίκαιος

[9, 392]   συμφώνου λέγηται, ὁμοίως. Ἀριστοτέλης δέ φησιν: Ὁ ὄρτυξ ἐστὶ μὲν τῶν

[9, 375]   δέ τινα ἐκλιπόντων τῶν βοῶν, φησὶν ὁ Φιλόχορος, νομοθετηθῆναι διὰ τὴν

[9, 381]   ἢ ὁ ποιήσας τὰς Πόλεις φησίν· Ὅ τι ἂν τύχῃ μάγειρος

[9, 384]   ἀνδροφόνος Γνάθαινα γελάσασα Καλοί γε, φησίν, οἱ νεφροί, νὴ τὴν φίλην

[9, 396]   χοῖρον λαβών. Καὶ Ἀνακρέων δέ φησιν· Οἷά τε νεβρὸν νεοθηλέα γαλαθηνόν,

[9, 387]   Εὐεργέτης ἐν δευτέρῳ ὑπομνημάτων τέταρόν φησιν ὀνομάζεσθαι τὸν φασιανὸν ὄρνιν. (Τοσαῦτά

[9, 392]   δευτέρῳ περὶ ζῴων Ὁ θῆλυς, φησίν, ὄρτυξ λεπτοτράχηλός ἐστι τοῦ ἄρρενος

[9, 366]   θηλυκῶς. Ἐπίχαρμος γοῦν ἐν Μεγαρίδι φησίν· (Ὀρύα, τυρίδιον, κωλεοί, σφονδύλοι, τῶν

[9, 373]   ἐλήλυθα. Καὶ ἑξῆς Ὄρνιθας ἀποστέλλει φησίν. Ὅτι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ

[9, 396]   Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ πρώτῃ φησὶν ὅτι ἐν Βαβυλῶνι ἐπὶ τοῦ

[9, 387]   κρέας. Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιός φησιν ὅτι μικρῷ μὲν μείζων ἐστὶ

[9, 410]   οὐχ ὡς Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικός φησιν ὅτι πρὶν φαγεῖν (οἱ Ἀττικοὶ

[9, 389]   ὑπὸ τοῦ νικήσαντος. Ἀριστοτέλης δέ φησιν ὅτι τὸν ἡττηθέντα πάντες ἐν

[9, 391]   ἀφροδισιαστικὸν τὸ ὄρνεον. Ἀριστοτέλης γοῦν φησιν ὅτι τῶν ἀνατιθεμένων ἐν τοῖς

[9, 375]   Βαβυλώνιος ἐν πρώτῳ περὶ Κυζίκου φησὶν οὕτως· Μυθεύουσιν ἐν Κρήτῃ γενέσθαι

[9, 391]   ἱστορίας τὴν Ἀφροδίτην ἐπ´ αὐτῶν φησιν ὀχεῖσθαι· καὶ γὰρ ὀχευτικὸν τὸ

[9, 391]   Ὁ δὲ Θεόφραστος τοὺς ἀγρίους φησὶν ὀχευτικωτέρους εἶναι τῶν ἡμέρων. Λέγει

[9, 377]   δ´ ἐστὶ Σεύθης) ὁ αὐτός φησιν ποιητὴς οὕτως· Ἰδιώτης μέγας (αὐτοῖς

[9, 399]   ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν φησιν σπανίως δ´ ἔστιν εὑρεῖν τὸ

[9, 391]   διὸ καὶ Τερψικλῆς τοὺς ἐμφαγόντας φησὶν στρουθῶν ἐπικαταφόρους πρὸς ἀφροδίσια γίνεσθαι.

[9, 404]   γὰρ καὶ τούτου μνησθῆναι) τί φησίν; Σφόδρα μοι κεχάρισαι, Σιμία, νὴ

[9, 400]   Κυνηγετικῷ. Καὶ Ἡρόδοτος δ´ οὕτως φησίν· Τοῦτο μὲν ὅτι ὁ λαγὼς

[9, 388]   ζῆν περιγράψας. Οὐ πρότερόν τε, φησίν, τροφῆς μεταλαμβάνει, εἰ μὴ περιπατήσει

[9, 396]   τοῖς περὶ βίων εἰς τοῦτό φησιν ὠμότητος Φάλαριν τὸν τύραννον ἐλάσαι

[9, 394]   οὐ γιγνόμεναι. Ὁ δ´ Ἀριστοτέλης φησὶν (ὡς αἱ περιστεραὶ γινομένων τῶν

[9, 392]   αὐτῶν Φανόδημος ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδος φησίν· Ὡς κατεῖδεν Ἐρυσίχθων Δῆλον τὴν

[9, 407]   φέρει. (Ἐν δ´ Ἰκαρίοις σατύροις φησίν· Ὥστ´ ἔχειν οὐδὲν παρ´ ἡμῖν.

[9, 371]   νάπυος λεπτυντικώτερον εἶναι καὶ ἑλμίνθων φθαρτικόν. (Εὐκοιλιώτερον δὲ τὸ λευκόν, τὸ

[9, 394]   τρυγόνα καὶ τοῦ χειμῶνος μὴ φθέγγεσθαι, εἰ μὴ εὐδίας γενομένης. Λέγεται

[9, 391]   εἶναι σκωπῶν καὶ τοὺς μὲν φθέγγεσθαι, τοὺς δὲ οὔ. Διὸ καὶ

[9, 402]   ἀδιαπόνητα ταῖς ἕξεσιν ὑπάρχοντα ῥᾷστα φθείρεται διὰ τὴν πιμελήν. Τὰ δὲ

[9, 395]   μορφὴν εἰς περιστερὰν ἐρασθέντα παρθένου Φθίας ὄνομα ἐν Αἰγίῳ. Ἀττικοὶ δὲ

[9, 394]   αἰεὶ φαίνονται, ἡ δ´ οἰνὰς φθινοπώρῳ μόνῳ. Πολυχρονιωτέρα δὲ εἶναι λέγεται

[9, 391]   ἐσθίεσθαι. Τοὺς δ´ ἐν τῷ φθινοπώρῳ φαινομένους δύο ἡμέραις ἢ μιᾷ,

[9, 370]   θρυμματὶς τεταραγμένη καὶ λοπάδες ἀνθρώπων φθοραί. Καὶ μὴν ῥαφάνους γ´ ἕψουσι

[9, 387]   πομπὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Πτολεμαίου τοῦ Φιλαδέλφου καλουμένου βασιλέως ὡς μέγα θαῦμα

[9, 377]   κακός. Ὁ καιρὸς εὐκτός· ὠφελοῦ. Φιλάργυρος ὁ γέρων, ὁ μισθὸς μικρός·

[9, 398]   πηὄς, γόὀς, θοὄς, ῥόὀς, ζωὄς. ~Φίλαρχος γὰρ οὖσα καὶ ἡγεμονικὴ τὴν

[9, 388]   δέ φησιν· Αἰεί μ´, ὦ φίλε θυμέ, τανύπτερος ὡς ὅκα πορφυρίς.

[9, 382]   δὲ δὴ τέταρτος ἡμῖν, ὦ φίλε Τίμαιε, ποῦ τῶν χθὲς μὲν

[9, 404]   ἐστιν οὐ δειπνητικός, (πρὸς τῷ φιλεῖν δὲ τὴν διάνοιάν ἐστ´ ἔχων.

[9, 385]   τὸν μετὰ ὀξυλιπάρου ἀλεκτρυόνα (ὁ φιλεπιτιμητὴς Οὐλπιανὸς κατακείμενος μόνος, ὀλίγα δ´

[9, 396]   ὅτι μὴ γαλαθηνὰ μοῦνα. Ἀντιφάνης Φιλεταίρῳ· (Κομψός γε μικρὸς κρωμακίσκος οὑτοσὶ

[9, 370]   Καὶ σὲ πολλὸν ἀνθρώπων ἐγὼ φιλέω μάλιστα, ναὶ μὰ τὴν κράμβην.

[9, 385]   Τοὐψάριον τουτὶ παρέθηκέ τις ἡμῖν. Φιλήμων Θησαυρῷ· Οὔκ ἐστ´ ἀληθὲς παραλογίσασθ´

[9, 384]   φησίν, οἱ νεφροί, νὴ τὴν φίλην Δήμητρα. Καὶ δύ´ ἁρπάσασα κατέπιεν,

[9, 383]   ὀβελούς, ὥστε με τῶν τοῦ Φιλητᾶ λαμβάνοντα βιβλίων σκοπεῖν ἕκαστα τί

[9, 401]   μνημείου αὐτοῦ ἐπίγραμμα δηλοῖ· Ξεῖνε, Φιλητᾶς εἰμί. Λόγων ὁ ψευδόμενός με

[9, 401]   τὰς φροντίδας ὥσπερ ὁ Κῷος Φιλητᾶς ζητῶν τὸν καλούμενον ψευδολόγον τῶν

[9, 382]   οἴομαί γε Δαιτυμών. Ἐλογιζόμην· ἥξει Φιλῖνος, Μοσχίων, Νικήρατος, ὁ δεῖν´, ὁ

[9, 384]   ἤσθιον, οὓς καὶ νεφροὺς ἐκάλουν· Φιλιππίδης ἐν τῇ Ἀνανεώσει Γναθαίνης τῆς

[9, 384]   κἀν τῇ τρισκαιδεκάτῃ δὲ τῶν Φιλιππικῶν Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι εἰς Αἴγυπτον

[9, 387]   ἐν Περιαλγεῖ Μνησίμαχος δ´ ἐν Φιλίππῳ (εἷς δὲ καὶ οὗτός ἐστι

[9, 374]   τοῖς πρώτοις, ~ἐκθήσομαι ὑμῖν, (ἄνδρες φίλοι, εἰς κρίσιν ἃ εἴρηκε περὶ

[9, 398]   ὄρτυγας στρουθούς τε κορυδαλλάς τε φιλοκονείμονας τέτραγας σπερματολόγους τε κἀγλαὰς συκαλλίδας.

[9, 394]   πλευρὰ πρὸς πτύοις πεπλεγμένην. Κἀν Φιλοκτήτῃ δὲ κατὰ γενικὴν κλίσιν φαβῶν

[9, 371]   τῶν γηθυλλίδων καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Φιλοκτήτῃ οὕτως· Ἐν δὲ σκόροδα δύο

[9, 396]   φερέσβιος Δηὼ βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον· ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη,

[9, 409]   εὐώδη λαβὼν (τὴν) γῆν. Καὶ Φιλόξενος δ´ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ

[9, 410]   ὠμολίνῳ· ὅπερ ἐν τοῖς προκειμένοις Φιλόξενος ὁ Κυθήριος ὠνόμασεν ἔκτριμμα. Ἀριστοφάνης

[9, 404]   ἐστὶ τοῖς ἐρῶσι καὶ τοῖς φιλοσόφοις καὶ τοῖς τελώναις. Μειράκιον ἐρωμένην

[9, 401]   δ´ αὐτῶν καὶ Ποσειδώνιος ὁ φιλόσοφος ἐν τῇ ἱστορίᾳ· Καὶἡμεῖς εἴδομεν

[9, 373]   πλῆθος (καὶ Χρύσιππος δ´ ὁ φιλόσοφος ἐν τῷ πέμπτῳ περὶ τοῦ

[9, 368]   πρώτῳ Παιδείας. Φησὶ γὰρ ὁ φιλόσοφος· Προσῆγεν αὐτῷ παροψίδας καὶ παντοδαπὰ

[9, 404]   γενόμενος, ὦ πάτερ, διδάσκαλος. Καὐτὸς φιλοσοφῶ καταλιπεῖν συγγράμματα σπεύδων ἐμαυτοῦ καινὰ

[9, 404]   τὴν διάνοιάν ἐστ´ ἔχων. Τῷ φιλοσόφῳ παρέθηκα κωλέαν, πόδας· ἀδηφάγον τὸ

[9, 393]   κολοιοῖς δὲ διὰ τὴν φυσικὴν φιλοστοργίαν, καίπερ τοσοῦτον πανουργίᾳ διαφέρουσιν, ὅμως

[9, 367]   τοῦ σκεύους οὖν εἴρηκεν, ὦ φιλότης Μυρτίλε, (προήρπασα γάρ σου τὸν

[9, 405]   ἦν ὁ λιμός, ἑστιῶντος τοὺς φίλους, ἀνάληψιν ἐποίης´ εἰσενέγκας κάππαριν. ~Γυμνὴν

[9, 375]   ἐκλιπόντων τῶν βοῶν, φησὶν ὁ Φιλόχορος, νομοθετηθῆναι διὰ τὴν σπάνιν ἀπέχεσθαι

[9, 393]   Ὀρνιθογονίᾳ ἢ Βοιώ, ὥς φησι Φιλόχορος, ὑπὸ Ἄρεως τὸν Κύκνον ὀρνιθωθῆναι

[9, 378]   με κόπτειν οἷος εἶ γε, φίλτατε; {Α. Οὔκ, ἀλλ´ ἐν ὅσῳ

[9, 402]   μήτ´ ἔρια μήτε τυρός, ἀρνός, φίλτατε. (Τῶν δ´ αἰγιδίων κατὰ ταὔθ´

[9, 408]   δὲ κατὰ χειρῶν λαβόντες περιμένουσι φίλτατοι. Ἀριστοφάνης δὲ ὁ γραμματικὸς ἐν

[9, 371]   ἀφροδίσια· διὸ καὶ ὑπ´ ἐνίων φίλτρον καλεῖται. Νουμήνιος δ´ ἐν τῷ

[9, 408]   γάμῳ. Πλεῖστον δ´ ἐστὶ τοῦτο. Φιλύλλιος δὲ ἐν Αὔγῃ κατὰ χειρῶν

[9, 381]   ὥς φασιν, αὑλητὴς παρ´ ὑμῖν. Φιλύλλιός τε ἢ ὁ ποιήσας τὰς

[9, 402]   τὰ δὲ συάγρεια μετὰ τῶν φίλων αὐτὸς ἔχῃς. Καὶ Ἱππόλοχος δὲ

[9, 395]   ἢ Σικελὰς μεγάροισι πελειάδας· οὐδέ φιν ἅρπαι οὐδεφινοστρακεοι λωβήσιμοι ἐξενέπονται. ΝΗΤΤΑΙ.

[9, 398]   καὶ πελεκᾶντι καὶ πελεκίνῳ καὶ φλέξιδι καὶ τέτρακι καὶ ταὧνι. Ζητῶ

[9, 392]   εἰ μή τι παρὰ τοῖς Φλιασίοις ἢ τοῖς Λάκωσι φωνήεντες, ὡς

[9, 392]   ἐν πρώτῳ γῆς περιόδου τοὺς Φοίνικας λέγει θύειν τῷ Ἡρακλεῖ ὄρτυγας

[9, 397]   τῶν ὀρτύγων. Καὶ Εὔβουλος ἐν Φοίνικι. Καὶ γὰρ ὁ ταὼς διὰ

[9, 382]   παρὰ Στράτωνι μάγειρος ἐν τῷ Φοινικίδῃ, περὶ οὗ τοιαῦτα λέγει ὁ

[9, 373]   ἐν τῷ αὐτῷ δράματι· Ὄρνιθα φοινικόπτερον. Καὶ πάλιν· Ὄρνιθα τοίνυν δεῖ

[9, 388]   ῥύγχος ἠργμένον ἐκ τῆς κεφαλῆς φοινικοῦν, μέγεθος ἀλεκτρυόνος, στόμαχον δ´ ἔχει

[9, 387]   δ´ ὀρνίθων τῶν καλουμένων φασιανῶν φοιτᾷ τροφῆς χάριν πρὸς τὰς ἐκβολὰς

[9, 376]   οὗτος ὅστις ἂν θώρακ´ ἔχῃ φολιδωτὸν ἢ δράκοντα σεσιδηρωμένον, ἐφάνη Βριάρεως·

[9, 403]   τεμάχη, γλάνιδος, γαλεοῦ, ῥίνης, γόγγρου· φοξῖνος ὅλος, κορακῖνος ὅλος, μεμβράς, σκόμβρος,

[9, 381]   μήτ´ ὠμὸν ἀφελεῖν. Καὶ τῆς φορίνης ἤδη γενομένης κραμβαλέας εἴκασα καὶ

[9, 402]   τὸν σύαγρον. Αἰσχύλος γοῦν ἐν Φορκίσι παρεικάζων τὸν Περσέα τῷ ἀγρίῳ

[9, 405]   ἀντλίας ἥκοντα καὶ γέμοντ´ ἔτι φορτηγικῶν μοι βρωμάτων ἀγωνίαις τἠμῇ ποιήσω

[9, 399]   Ὡς οὖσα θῆλυς εἰκότως οὖθαρ φορῶ. Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ τετάρτῃ

[9, 410]   Ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ τῆς Φορωνίδος Χερίαν αὐτὸν ὀνομάζει. ~(Ἡρόδωρος δ´

[9, 402]   Φείδων καὶ καταβαίνειν· οἶσθ´ οὓς φράζω; τούτοις τοίνυν ἄγγελλ´, ὁτιὴ ψυχρὸν

[9, 403]   Μέμνης´ ἃ λέγω, πρόσεχ´ οἷς φράζω. Χάσκεις οὗτος; Βλέψον δευρί· πῶς

[9, 403]   οὗτος; Βλέψον δευρί· πῶς αὐτὰ φράσεις; Αὐτίκ´ ἐρῶ σοι πάλιν ἐξ

[9, 378]   ἐθαύμας´; {Α. Ἀλλ´ ὅμως ἐγὼ φράσω· τοὐπτάνιον ὀρθῶς καταβαλέσθαι καὶ τὸ

[9, 401]   οὖν ποτε διὰ ταύτας τὰς φροντίδας ὥσπερ ὁ Κῷος Φιλητᾶς ζητῶν

[9, 401]   ψευδόμενός με ὤλεσε καὶ νυκτῶν φροντίδες ἑσπέριοι. Ἵν´ οὖν μὴ καὶ

[9, 408]   δυστράπελον πάνυ, ἔχον δὲ πολλὰς φροντίδων διεξόδους. {Α. Λέγ´ αὐτό· καὶ

[9, 376]   ἰσικίων μέμνηται. Καὶ οὔ μοι φροντὶς Ἀττικῶν χρήσεων. Ὑμεῖς οὖν ἐπιδείξατε

[9, 401]   τὴν χρόαν. Ὃ δὲ σφόδρα φροντίσας καὶ τὸ προβληθὲν ἀποδιοπομπησάμενος Ἀλλ´

[9, 404]   δεῖ, μὴ προίδηται τοῦτο μηδὲ φροντίσῃ, οὐκέτι μάγειρος, ὀψοποιός ἐστι δέ.

[9, 383]   {Α. Ἔπειτα προσκέκαυκε. {ΓΛ. Μηδὲν φροντίσῃς· ἰάσιμον γὰρ τὸ πάθος ἐστί.

[9, 401]   Προβάλλω, τὶς ἔφη, σοὶ ζητεῖν, φροντιστὰ καὶ λογιστὰ Οὐλπιανέ, τίς ἱστόρηκε

[9, 376]   τοῦ μαγείρου τὴν σοφίαν, μέγα φρονῶν ἐκεῖνος ἐπὶ τῇ τέχνῃ ἔφη·

[9, 392]   ἀλλὰ κονίστραν· (καὶ ταύτην σκεπάζει φρυγάνοις διὰ τοὺς ἱέρακας, ἐν ᾗ

[9, 371]   τοῦτό φασιν εἶναι, οὗ μνημονεύει Φρύνιχος ἐν Κρόνῳ· ὅπερ ἐξηγούμενος δρᾶμα

[9, 389]   Ἔξεισιν ἄκων δεῦρο πέρδικος τρόπον. ~(Φρύνιχος Τραγῳδοῖς· Τὸν Κλεόμβροτόν τε τοῦ

[9, 385]   πάντας ἑλὼν ὑμᾶς ἐρίηρας ἑταίρους, φρύξας, ἑψήσας κἀπανθρακίσας, ὀπτήσας, (εἰς ἅλμην

[9, 407]   τὰς ἡσυχίας ἤγαγον δι´ Ἀλκιβιάδην, φυγόντος δι´ εὐλάβειαν καὶ τοῦ τὴν

[9, 394]   τινος ἀφοδεύσῃ δένδρου, ἰδίαν ἰξίαν φύεσθαι. Δαίμαχος δ´ ἐν τοῖς Ἰνδικοῖς

[9, 369]   ἡδονῇ πρώτην κεκρίσθαι τὴν ἁλμυρίδα. (Φύεται δ´ ἐν Ἐρετρίᾳ καὶ Κύμῃ

[9, 403]   νάρκη, βάτραχος, πέρκη, σαῦρος, τριχίας, φυκίς, βρίγκος, τρίγλη, κόκκυξ, τρυγών, σμύραινα,

[9, 375]   (Καὶ Σοφοκλῆς Ἐπιταιναρίοις· Τοιγὰρ ϊωδὴ φυλάξαι χοῖρος ὥστε δεσμίων. Πτολεμαῖος δ´

[9, 402]   τοὺς Ἑρμᾶς, οὗ προσφοιτῶς´ οἱ φύλαρχοι, τούς τε μαθητὰς τοὺς ὡραίους,

[9, 401]   οἶδα στρατηγὸν Σύαγρον, οὗ μνημονεύει Φύλαρχος ἐν τετάρτῃ ἱστοριῶν. Καὶ ὁ

[9, 409]   παρακείμενον τὴν παραλήγουσαν τοῦ παρακειμένου φυλάσσουσιν, (ἄν τε ἔχῃ τοῦτον διὰ

[9, 374]   τε τῶν γειτόνων τοῖς Ἐλευσινίοις φυλάσσων δαιμονίως ἀπώλεσα οὐχ ἑκών· καὶ

[9, 409]   τοιαῦτα ἐπὶ τῆς αὐτῆς συλλαβῆς φυλάττειν τὴν τάσιν. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν

[9, 403]   σκόροδον, καυλός, κολοκύντη, ἔτνος, θρῖον, φυλλάς, θύννου τεμάχη, γλάνιδος, γαλεοῦ, ῥίνης,

[9, 371]   δ´ ἐν τῷ Ἁλιευτικῷ φησι· Φύλλων δ´ ὅσς´ ἄσπαρτα τά τ´

[9, 402]   τοὔψον, τὸ ποτὸν θερμόν, ξηρὸν φύραμ´, ἄρτοι ξηροί· ~(σπλάγχν´ ὀπτᾶται, χναῦμ´

[9, 408]   κυάμινον διότι τὴν μὲν γαστέρα φυσᾷ, τὸ δὲ πῦρ οὔ. {Α.

[9, 405]   τεμεῖν ἡδύσμαθ´ ἑψῆσαί τε καὶ φυσᾶν τὸ πῦρ ὁ τυχὼν δύναιτ´

[9, 377]   πολέμιοι πάρεισιν· ὁ βαθὺς τῇ φύσει στρατηγὸς ἔστη καὶ τὸ πρᾶγμ´

[9, 367]   γὰρ οἷον νᾶφυ, ὅτι ἐστέρηται φύσεως· ἀφυὲς γὰρ καὶ μικρόν, ὥσπερ

[9, 378]   μετὰ ταῦτ´ εὐθὺς ἀρχιτεκτονεῖν. Περὶ φύσεως κατεῖχε πάντας τοὺς λόγους· ἐπὶ

[9, 383]   ὅλα, δούρειον ἐπάγω χῆνα τῷ φυσήματι. ~(ΧΗΝ. Περιενεχθέντων δὲ τούτων καὶ

[9, 393]   τοῖς κολοιοῖς δὲ διὰ τὴν φυσικὴν φιλοστοργίαν, καίπερ τοσοῦτον πανουργίᾳ διαφέρουσιν,

[9, 371]   πετασώδη τὴν τῶν σπερμάτων ἀπείληφε φύσιν ἄννησον, μάραθον, σταφυλῖνος, καυκαλίς, κώνειον,

[9, 404]   τιν´ ἅλμην ἀπέθανεν· (παρὰ τὴν φύσιν γὰρ τὸ ποτὸν ἦν. {Β.

[9, 398]   γὰρ οὖσα καὶ ἡγεμονικὴ τὴν φύσιν ἡ δασύτης τοῖς τελευταίοις μέρεσι

[9, 404]   ποιῶ χυλοὺς ἐχομένους δριμύτητος τὴν φύσιν, ἵνα διεγείρας πνευματῶ τὸν ἀέρα.

[9, 371]   δὲ τὴν αὐτοῦ τοῦ σπέρματος φύσιν ὁ καλούμενος σὴψ καὶ τὸ

[9, 398]   τάξεως τὴν ἐνοῦσαν τῇ προσῳδίᾳ φύσιν οὐκ ἐπὶ τῶν φωνηέντων αὐτὴν

[9, 372]   δὲ γηθύων ῥίζας ἐχούσας σκοροδομίμητον φύσιν. Πολέμων δ´ ὁ περιηγητὴς ἐν

[9, 406]   γράφει· Πᾶσα γὰρ χεδροπώδης ἥμερος φύσις ἐνσπέρματος ἣ μὲν ἑψήσεως ἕνεκα

[9, 368]   ἐρίφων. Πλάτων Γρυψίν· Ἰχθῦς, κωλᾶς, φύσκας Ἀμειψίας Κόννῳ· Δίδοται μάλισθ´ ἱερώσυνα,

[9, 403]   ἀλλᾶντος, τόμος ἠνύστρου, χορδῆς ἕτερος, φύσκης ἕτερος διαλαιμοτομεῖθ´ ὑπὸ τῶν ἔνδον·

[9, 404]   τ´ ὀξὺ καὶ μὴ πολλάκις φυσώμενον ἐποίουν· ἀπὸ τούτου πᾶν τὸ

[9, 398]   πάντων τῶν προβαλλομένων λέγειν, εἶδος φυτοῦ, εἶδος ὀρνέου, εἶδος λίθου) ὁ

[9, 371]   Φαινίας δ´ ἐν εʹ περὶ φυτῶν γράφει οὕτως· (Κατὰ δὲ τὴν

[9, 406]   ὁ Ἐρέσιος ἐν τοῖς περὶ φυτῶν τάδε γράφει· Πᾶσα γὰρ χεδροπώδης

[9, 410]   πορφύρᾳ καταυταμενἀτατι Μνᾶσις πέμψ´ ἀπὺ Φωκάας δῶρα τίμια (καγγόνων) κόσμον λέγει

[9, 394]   θέρους φαίνεται, τὸν δὲ χειμῶνα φωλεύει. Ἡ δὲ φὰψ καὶ ἡ

[9, 403]   (βινεῖ) Σεμναὶ δ´ αὐλῶν ἀγαναὶ φωναί, μολπά, κλαγγὰ θράττει, (νεῖται) πνεῖται.

[9, 402]   διατρίψας ἐν Σικελίᾳ πολλαῖς κέχρηται φωναῖς Σικελικαῖς οὐδὲν θαυμαστόν. Περιεφέροντο καὶ

[9, 390]   τὴν Ἀττικὴν ἢ διαβαίνοντες τῇ φωνῇ διάδηλοι γίγνονται, καθάπερ προειρήκαμεν. Τοὺς

[9, 399]   κάλλαια· ~(βαρεῖα δ´ ἦν ἡ φωνή. Θαυμασάντων οὖν ἡμῶν τὸ εὐανθὲς

[9, 398]   Ὅταν ᾠοτοκῇ δέ, τετράζει τῇ φωνῇ. Καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας Γάμῳ·

[9, 388]   ἔτι ἀφιᾶσιν. (Ἐὰν δὲ ἀφεθῶσι, φωνήεντες πάλιν γίγνονται. Μνημονεύει αὐτῶν Ἱππῶναξ

[9, 392]   τοῖς Φλιασίοις ἢ τοῖς Λάκωσι φωνήεντες, ὡς καὶ οἱ πέρδικες. Καὶ

[9, 397]   συλλαβὴν ὀνόμασι τὴν τελευτῶσαν ἀπὸ φωνήεντος ἀρχομένην δασύνεσθαι. Πάντως γὰρ εἶναι

[9, 398]   προσῳδίᾳ φύσιν οὐκ ἐπὶ τῶν φωνηέντων αὐτὴν τιθέασιν ὥσπερ τὰς ἄλλας,

[9, 398]   περισπῶσι. Τοῖς δὲ πρώτοις τῶν φωνηέντων κατὰ τὰς ἁπλᾶς τῶν ὀνομάτων

[9, 388]   ὕλας ἕως μέν τινος ὄρτυγος φωνὴν ἀφίεσαν, ἐπεὶ δὲ τοῦ ποταμοῦ

[9, 388]   μόνον οὐ τιθασεύονται, ἀλλ´ οὐδὲ φωνὴν ἔτι ἀφιᾶσιν. (Ἐὰν δὲ ἀφεθῶσι,

[9, 391]   εὔγλωττα καὶ διηρθρωμένα ἐστὶ τὴν φωνὴν καὶ μιμεῖται τοὺς τῶν ἀνθρώπων

[9, 386]   Τούτων ἐὰν δείξῃ τις ἢ φωνήν τι ἢ ψυχὴν ἔχον, ἀδικεῖν

[9, 389]   ἀλλὰ κἂν ἀκούσωσιν αὐτῶν τὴν φωνήν. Τούτου δὲ αἴτιον ἡ τῇ

[9, 389]   ὅπως μὴ ἄλλος ἀκούσας τῆς φωνῆς ἔλθῃ μαχούμενος αὐτῷ. Ἐνίοτε δὲ

[9, 392]   πλεῖστα τῶν ὀρνέων ἀπὸ τῆς φωνῆς ἔχει τὴν ὀνομασίαν. Ἡ δὲ

[9, 378]   τοὐπτάνιον ὀρθῶς καταβαλέσθαι καὶ τὸ φῶς (λαβεῖν ὅσον δεῖ καὶ τὸ

Livre, pages
[9, 394]	τοῦ ὄρνιθος· Σιτουμένην δύστηνον ἀθλίαν	φάβα,	μέσακτα πλευρὰ πρὸς πτύοις πεπλεγμένην.
[9, 394]	πέμπτῳ περὶ ζῴων μορίων τὴν	φάβα	οὐκ ὀνομάζει, καίτοι Αἰσχύλου ἐν
[9, 394]	Φιλοκτήτῃ δὲ κατὰ γενικὴν κλίσιν	φαβῶν	εἴρηκεν. Ἡ μὲν οὖν οἰνάς,
[9, 404]	τὸ πρόσωπον γνώσομ´ οὗ ζητεῖ	φαγεῖν	ἕκαστος ὑμῶν. Καὶ ὁ παρὰ
[9, 410]	ὁ γραμματικός φησιν ὅτι πρὶν	φαγεῖν	(οἱ Ἀττικοὶ κατὰ χειρὸς ἔλεγον,
[9, 367]	λέγων· Καὶ πῶς ἐγὼ Σθενέλου	φάγοιμ´	ἂν ῥήματα; εἰς ὄξος ἐμβαπτόμενος
[9, 394]	δὲ ὅτι ἡ οἰνὰς ἐὰν	φαγοῦσα	τὸ τῆς ἰξίας σπέρμα ἐπί
[9, 403]	βρίγκος, τρίγλη, κόκκυξ, τρυγών, σμύραινα,	φάγρος,	(μύλλος, λεβίας, σπάρος, αἰολίας, θρᾷττα,
[9, 385]	τοῦ ἰχθύος ἐν Πεισάνδρῳ· (Ἤδη	φαγών	τι πώποθ´, οἷα γίνεται, ὀψάριον
[9, 385]	σοι; {Β. Ἔγωγε πέρυσι κάραβον	φαγών.	Φερεκράτης Αὐτομόλοις· Τοὐψάριον τουτὶ παρέθηκέ
[9, 369]	γενέθλη μακρή τε στιφρή τε	φαείνεται	ἐν πρασιῇσι. Κηφισιακῶν δὲ γογγυλίδων
[9, 391]	καὶ Ἀριστοτέλη οὕτως αὐτοὺς ὠνομακέναι.	Φαίνεσθαί	τε τούτους ἀεὶ καὶ μὴ
[9, 394]	δὲ τεφρόν. (Αὕτη δὲ θέρους	φαίνεται,	τὸν δὲ χειμῶνα φωλεύει. Ἡ
[9, 385]	ἂν ὀπτότατός μοι ἁπάντων ὑμῶν	φαίνηται,	κατατρώξομαι, ὦ στρατιῶται. Καὶ Ἀριστοφάνης
[9, 371]	Μνημονεύει τοῦ σταφυλίνου καὶ Θεόφραστος.	Φαινίας	δ´ ἐν εʹ περὶ φυτῶν
[9, 371]	ὁ Νίκανδρος, προσαποδοτέον ὅτι καὶ	Φαινίας	ἐν τῷ προειρημένῳ βιβλίῳ γράφει
[9, 406]	δὲ τῶν τοιούτων περὶ ὧν	(Φαινίας	ὁ Ἐρέσιος ἐν τοῖς περὶ
[9, 368]	ὁ κωμικὸς Παραλυτρουμένῳ· Παροψὶς εἶναι	φαίνομαι	τῷ Κρωβύλῳ· τοῦτον μασᾶται, παρακατεσθίει
[9, 391]	Τοὺς δ´ ἐν τῷ φθινοπώρῳ	φαινομένους	δύο ἡμέραις ἢ μιᾷ, τούτους
[9, 394]	φὰψ καὶ ἡ περιστερὰ αἰεὶ	φαίνονται,	ἡ δ´ οἰνὰς φθινοπώρῳ μόνῳ.
[9, 405]	σὺ οὖν (ἢ δρῶν τι	φαίνου	καινὸν παρὰ τοὺς ἔμπροσθεν ἢ
[9, 371]	τοῦτο δ´ εἶναι τῇ χρόᾳ	φαιόν.	Δίφιλος δ´ ὁ Σίφνιος τὸ
[9, 397]	χρεῖὀς, πλεῖὀς, λεῖὀς, λαιὄς, βαιὄς,	φαιὄς,	πηὄς, γόὀς, θοὄς, ῥόὀς, ζωὄς.
[9, 406]	εἶπέ τε μῦθον· (δεινὰ παθοῦσα,	Φακῆ	βδελυρή, χώρει ´ς τὸν ἀγῶνα.
[9, 406]	Θάσιος ὁ τὰς παρῳδίας γράψας	Φακῆ	ἐπεκαλεῖτο καὶ ἐποίησεν ἔν τινι
[9, 407]	δὲ κἀν χειμῶνι κἀν θέρει	φακῆ.	Εὐδοκίμει δ´ ὁ ἀνὴρ μάλιστα
[9, 379]	πρώτῳ Λαμπρίᾳ, ἀλλᾶντας Ἀφθόνητος, Εὔθυνος	φακῆν,	ἀπὸ συμβολῶν συνάγουσιν Ἀρίστων πόρους.
[9, 385]	λιβανίδιον ὀψάριον οὐδὲν ἔλαβον· ἑψήσω	φακῆν.	(Καὶ ἐν Ἐφεσίῳ· Ἐπ´ ἀρίστῳ
[9, 404]	ᾖ δ´ ὅδ´ ὕστερος, ἀρτύω	φακῆν	καὶ τὸ περίδειπνον τοῦ βίου
[9, 405]	ἐγὼ τῷ Σικελιώτῃ τὴν τυραννικὴν	φακῆν.	Τὸ μέγιστον οὐκ εἴρηκα· Λαχάρους
[9, 406]	Δημόκριτος ἔφη· Ἀλλὰ κἂν τῆς	φακῆς	ἐάσατε ἡμᾶς μεταλαβεῖν ἢ αὐτῆς
[9, 406]	λεκιθώδη, καθάπερ ἄρακος· τὸ δὲ	φακῆς,	οἷον ἀφάκη, φακός· τὸ δὲ
[9, 406]	ταῦτα περιενεχθεισῶν ὀρνίθων τε ὀπτῶν	φακῆς	τε καὶ πισῶν αὐταῖς χύτραις,
[9, 406]	τὸ δὲ φακῆς, οἷον ἀφάκη,	φακός·	τὸ δὲ χόρτου ἕνεκα τῶν
[9, 395]	διὰ τούτων· (Νάσσας, κολοιούς, ἀτταγᾶς,	φαλαρίδας,	τροχίλους, κολύμβους. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ
[9, 392]	γὰρ ὡς τῶν κοσσύφων καὶ	φαλαρίδων,	ἀπολευκαινομένων κατὰ καιρούς. Ἠλεῖοι δὲ
[9, 396]	βίων εἰς τοῦτό φησιν ὠμότητος	Φάλαριν	τὸν τύραννον ἐλάσαι ὡς γαλαθηνὰ
[9, 395]	καὶ στενὸν ἔχει. Ἡ δὲ	φαλαρὶς	καὶ αὐτὴ στενὸν ἔχουσα τὸ
[9, 393]	πρὸς Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ γράφων οὕτως·	Φαληρίδας	ταριχηρὰς μυρίας, τυλάδας πεντακισχιλίας, χέννια
[9, 381]	γλαφυρὸν οἶσθα τῶν σεαυτοῦ πραγμάτων,	φανερὸν	ποίησον τοῦτο τῷ διδασκάλῳ. Νῦν
[9, 389]	γινομένη φαντασία περὶ τῶν πλησιασμῶν.	Φανερώτατον	δὲ γίνεται περὶ τὰς ὀχείας,
[9, 378]	ἐφεξῆς εἰδόθ´, ἕτερόν σοι τυχὸν	φανήσεται	τὸ πρᾶγμα. Τρεῖς ἡμεῖς μόνοι
[9, 392]	(Περὶ δὲ τῆς γενέσεως αὐτῶν	Φανόδημος	ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδος φησίν· Ὡς
[9, 389]	αἴτιον ἡ τῇ ψυχῇ γινομένη	φαντασία	περὶ τῶν πλησιασμῶν. Φανερώτατον δὲ
[9, 390]	φαρμάκῳ τοὺς ὀφθαλμούς, παρασκευάσαντες ἄλλα	φάρμακα	κολλητικὰ ὀφθαλμῶν καὶ βλεφάρων, (ἅπερ
[9, 370]	θύεσκε Πανδώρη Θαργηλίοισιν ἔγχυτον πρὸ	φαρμάκου.	Καὶ Ἀνάνιος δέ φησι· Καὶ
[9, 390]	δὲ στάντες αὐτῶν καταντικρὺ ὑπαλείφονται	φαρμάκῳ	τοὺς ὀφθαλμούς, παρασκευάσαντες ἄλλα φάρμακα
[9, 402]	τοῖς ὠσὶ μᾶλλον ἢ τῇ	φάρυγγι,	ὥσπερ τὰ παρὰ Ἀντιφάνει μὲν
[9, 390]	καὶ προσαγορεύεσθαί φησιν αὐτὸν λαγωδίαν.	Φασὶ	δ´ αὐτὸν καὶ τὴν τροφὴν
[9, 389]	ἐμπίπτειν καθίζοντας ἐπὶ τῶν κεφαλῶν.	Φασὶ	δὲ καὶ τοὺς ἀγομένους θήλεις
[9, 378]	ἐστι ζῳδίοις. Τὰ γὰρ ὄψα,	φασί,	πάντα καὶ τὰ βρώματα σχεδὸν
[9, 394]	ὃν καλοῦσιν Ἀναγωγάς, ἐν ᾧ	φασι	τὴν θεὸν εἰς Λιβύην ἀνάγεσθαι.
[9, 386]	πρὸς σὲ διαλέγομαι, καὶ οἱ	ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΙ	παραπεπλεύκασιν ὑπεριδόντες ἡμᾶς διὰ τὴν
[9, 387]	οὗτοι κεκλήκασιν αὐτὸν καὶ οὐ	φασιανικόν.	Ἀγαθαρχίδης δ´ ὁ Κνίδιος ἐν
[9, 386]	εἰς τὴν ἀγορὰν πορευθεὶς ὠνήσομαι	φασιανικόν,	ὃν συγκατέδομαί σοι. Καὶ ὁ
[9, 387]	Οὐκ ἐρεῖς; {Β. Ἐπικεχοδὼς ἔγωγε	φασιανικός.	Καὶ τὸ ἐν Νεφέλαις δὲ
[9, 386]	ὅπως οὐκ ὀλβιογάστωρ εἶ σύ.	(Φασιανικοῦ	δὲ ὄρνιθος ὁ ἥδιστος Ἀριστοφάνης
[9, 387]	ὄρνιν. (Τοσαῦτά σοι περὶ τῶν	φασιανικῶν	ὀρνίθων ἔχων λέγειν, οὓς ἐγὼ
[9, 369]	καὶ χοίρων (καὶ τῶν περισπουδάστων	φασιανικῶν	ὀρνίθων. Περὶ λαχάνων οὖν πρότερον
[9, 386]	ὀλβιογάστωρ σοι πόθεν καὶ εἰ	φασιανικῶν	τις ὀρνίθων μέμνηται τῶν παλαιῶν,
[9, 387]	καὶ ταῲ καὶ μελεαγρίδες καὶ	φασιανοὶ	καὶ ὄρνιθες Αἰθιοπικοὶ πλήθει πολλοί.
[9, 387]	καὶ Σπεύσιππος ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων.	Φασιανὸν	δὲ οὗτοι κεκλήκασιν αὐτὸν καὶ
[9, 387]	ὑπομνημάτων τέταρόν φησιν ὀνομάζεσθαι τὸν	φασιανὸν	ὄρνιν. (Τοσαῦτά σοι περὶ τῶν
[9, 387]	σπανιώτερον πάρεστιν ὀρνίθων γάλα καὶ	φασιανὸς	ἀποτετιλμένος καλῶς. Θεόφραστος δὲ ὁ
[9, 387]	πτητικά, καθάπερ ἀτταγήν, πέρδιξ, ἀλεκτρυών,	φασιανός,	εὐθὺς βαδιστικὰ καὶ δασέα. Καὶ
[9, 387]	κονιστικοί, οἷον ἀλεκτορίς, πέρδιξ, ἀτταγήν,	φασιανός,	κορυδαλλός. Μνημονεύει δ´ αὐτῶν καὶ
[9, 387]	ἐν τῷ Ὀψαρτυτικῷ ὅτι ὁ	φασιανὸς	ὄρνις τατύρας καλεῖται. Πτολεμαῖος δ´
[9, 387]	καὶ ἵππους τρέφειν καὶ ὄρνεις	φασιανούς.	Κωμῳδεῖται γὰρ ὁ Λεωγόρας ὡς
[9, 387]	ἐπὶ ἵππων ὡς πολλοί· Τοὺς	φασιανούς,	οὓς τρέφει Λεωγόρας. Δύναται γὰρ
[9, 387]	Πλῆθος δ´ ὀρνίθων τῶν καλουμένων	φασιανῶν	φοιτᾷ τροφῆς χάριν πρὸς τὰς
[9, 387]	τριακοστῇ τῶν Εὐρωπιακῶν περὶ τοῦ	Φάσιδος	ποταμοῦ τὸν λόγον ποιούμενος γράφει
[9, 381]	ὁ μάγειρος ἐξαμάρτῃ, τύπτεται, ὥς	φασιν,	αὑλητὴς παρ´ ὑμῖν. Φιλύλλιός τε
[9, 371]	δὲ τὸ γήθυον καλούμενον τοῦτό	φασιν	εἶναι, οὗ μνημονεύει Φρύνιχος ἐν
[9, 383]	καὶ Εὐρώπην (Ἐπιτιμῶντες δέ τινί	φασιν	μὴ δεῖν τὸν Οἰνέα Πηλέα
[9, 400]	δὲ ναὸν λεγόντων ἡμῶν ἐκεῖνοί	φασιν	νεὼν καὶ λαὸν λεών, οὕτω
[9, 387]	δημοσίᾳ σε γράψομαι, ἀλλὰ (τὸν	Φᾶσιν	οἰκήσοντα ἀποπέμψω, ὡς Πολέμων ὁ
[9, 377]	καὶ πάντες σχεδὸν εἶναι μάγειροί	φασιν	οὐθὲν εἰδότες· ὑπὸ τῶν τοιούτων
[9, 395]	δὲ χηναλώπεκος. Αἱ δὲ λεγόμεναι	φασκάδες	μικρῷ μείζονες οὖσαι τῶν μικρῶν
[9, 410]	κατάχεε. Παρέθετο ταῦτα καὶ Δωρόθεος,	φάσκων	καὶ ἐν τοῖς τῶν Εὐπατριδῶν
[9, 397]	ποικίλους πολλάκις ἐν αὐτῷ ὀνομάζει,	φάσκων	τούτους τρέφειν Δῆμον τὸν Πυριλάμπους
[9, 394]	περιστερᾶς καὶ οἰνάδος, ἡ δὲ	φάσσα	ἀλέκτορος τὸ μέγεθος, χρῶμα δὲ
[9, 394]	δὲ εἶναι λέγεται τούτων ἡ	φάσσα·	καὶ γὰρ τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα
[9, 394]	γράφων οὕτως· ~(Περιστερά, οἰνάς, φάψ,	φάσσα,	τρυγών. Ἐν δὲ πέμπτῳ περὶ
[9, 393]	ὄρνεα ἀνθρώπους ἱστορεῖ πρότερον γεγονέναι.	ΦΑΣΣΑΙ.	Ἀριστοτέλης φησὶ περιστερῶν μὲν εἶναι
[9, 394]	Ἀλέξανδρος (οὐ πίνειν φησὶ τὴν	φάσσαν	ἀνακύπτουσαν ὡς τὴν τρυγόνα καὶ
[9, 394]	περὶ ὀρνέων ὡς διαφορὰς ἐκτίθεται	φάσσαν,	πυραλλίδα, περιστεράν, τρυγόνα. ὁ δὲ
[9, 370]	παχέων ἀρνίων στηθύνια τίλλειν τε	φάττας	καὶ κίχλας ὁμοῦ σπίνοις κοινῇ
[9, 391]	καί εἰσι παραπλήσιοι τρυγόνι καὶ	φάττῃ.	Καὶ Σπεύσιππος δ´ ἐν δευτέρῳ
[9, 402]	τῶν ἁδρῶν ταῦτ´ ἐσθίων τὰ	φαῦλ´	ἀνέχομαι. Ἐν δὲ Κύκλωπί φησι·
[9, 394]	δὲ χειμῶνα φωλεύει. Ἡ δὲ	φὰψ	καὶ ἡ περιστερὰ αἰεὶ φαίνονται,
[9, 394]	δ´ ἔχει οἰνωπόν, ἡ δὲ	φὰψ	μέσον περιστερᾶς καὶ οἰνάδος, ἡ
[9, 394]	πέντε, γράφων οὕτως· ~(Περιστερά, οἰνάς,	φάψ,	φάσσα, τρυγών. Ἐν δὲ πέμπτῳ
[9, 367]	λέγων τῶν παροψίδων. Ἐν δὲ	Φάωνι·	Τὰ δ´ ἀλλότρι´ ἔσθ´ ὅμοια
[9, 407]	γε ἔφη τε καὶ παριόντα	Φείδιππον	πάλιν τὸν Χαιρεφίλου πόρρωθεν ἀπιδὼν
[9, 402]	ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺς ἵππους μελετᾷ	Φείδων	καὶ καταβαίνειν· οἶσθ´ οὓς φράζω;
[9, 368]	μὲν ἄρτος ἡδύ, τὸ δὲ	φενακίζειν	προσὸν (ἔμβαμμα τοῖς ἄρτοις πονηρὸν
[9, 383]	φησί, τὴν προαίρεσιν; Τὰς οὐλοχύτας	φέρε	δεῦρο. Τοῦτο δ´ ἐστὶ τί;
[9, 410]	Κυθήριος ὠνόμασεν ἔκτριμμα. Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς·	Φέρε,	παῖ, ταχέως κατὰ χειρὸς ὕδωρ,
[9, 383]	γ´ εἶ, πρέσβυ, φης´· ἅλας	φέρε.	Τοῦτ´ ἔστι πηγός; Ἀλλὰ δεῖξον
[9, 403]	πρὶν καὶ ἐπιδεῖξαι ὅ τι	φέρει.	Διεχλεύαζέ τε τοὺς πάνυ μαγείρους
[9, 381]	περικόμματος δὲ τάξιν ἢ θέσιν	φέρει,	εἰς αὔριον σὲ κἀμὲ ταῦτ´
[9, 407]	εἰδέναι. {Α. Θανατηγὸν καλὴν χύτραν	φέρει.	(Ἐν δ´ Ἰκαρίοις σατύροις φησίν·
[9, 409]	ἀκροῶμαί σου κέλευσόν μοί τινα	φέρειν	ἀπονίψασθαι. {Β. Δότω τις δεῦρ´
[9, 405]	κόπτ´ ἐμέ, καὶ δεῖξον ὃ	φέρεις	καὶ λέγε τί ἐστι. καὶ
[9, 406]	εἰ μὴ δείξεις ὅ τι	φέρεις.	Καὶ ὃς μόλις ἔφη· Ῥοδωνιὰν
[9, 368]	Χείρωνα δὲ πεποιηκότι τὸν εἰς	Φερεκράτην	ἀναφερόμενον ἐπὶ ἡδύσματος ἡ παροψὶς
[9, 385]	{Β. Ἔγωγε πέρυσι κάραβον φαγών.	Φερεκράτης	Αὐτομόλοις· Τοὐψάριον τουτὶ παρέθηκέ τις
[9, 396]	ὄνομα εἴρηται. Καί τις ἔφη·	Φερεκράτης	Δουλοδιδασκάλῳ· Γαλαθήν´ ἔκλεπτον οὐ τέλεα.
[9, 395]	τῶν Σικελικῶν τούτων πάνυ κομψάς.	Φερεκράτης	ἐν Γραυσί φησιν· Ἀπόπεμψον ἀγγέλλοντα
[9, 388]	πέρδικος ἐν κλεινοῖς Ἀθηναίων πάγοις.	Φερεκράτης	ἢ ὁ πεποιηκὼς τὸν Χείρωνα·
[9, 366]	τρέφουσα τακεροὺς καὶ καλούς. Καὶ	Φερεκράτης	Κραπατάλλοις· Τακεροὺς ποιῆσαι τοὺς ἐρεβίνθους
[9, 396]	μὲν αἴρω ποθεινὴν μᾶζαν, ἣν	φερέσβιος	Δηὼ βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον·
[9, 390]	ὁ Πλούταρχος περὶ τῶν ὠτίδων·	φέρεσθαι	γὰρ πάμπολλα τὰ ζῷα ταῦτα
[9, 399]	ἐστιν ἄριστος, ἂν πεινῶσι μεταξὺ	φέρῃς	κρέας ὀπτὸν ἑκάστῳ, (θερμόν, ἁπλῶς
[9, 370]	Δίφιλος δ´ ἐν Ἀπλήστῳ· Ἥκει	φερόμεν´	αὐτόματα πάντα τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά,
[9, 392]	τὰς ἀγέλας τῶν ζῴων τούτων	φερομένας	ἐκ τοῦ πελάγους ἱζάνειν εἰς
[9, 369]	πικρά. Τὸ δ´ ἐκ Ῥόδου	φερόμενον	σπέρμα εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐπὶ ἐνιαυτὸν
[9, 378]	τὸ πρᾶγμ´ ἔχει. Ὁ καπνὸς	φερόμενος	δεῦρο κἀκεῖ διαφορὰν εἴωθε τοῖς
[9, 367]	εἶδε τὴν τράπεζαν ἀνθρώπους δύο	φέροντας	εἴσω ποικίλων παροψίδων κόσμου βρύουσαν,
[9, 382]	διαλόγους ἠνάγκαζεν ~ἐκμανθάνοντας τοὺς μαγείρους	(φέροντάς	τε τὰς λοπάδας ἅμα λέγειν
[9, 397]	οὕτως· (Μή ποτε θρέψω παρὰ	Φερσεφόνῃ	τοιόνδε ταὧν, ὃς τοὺς εὕδοντας
[9, 369]	Ἀγκυλίωνι οὕτως· (Ὀπτήσιμον γογγυλίδα ταυτηνὶ	φέρω.	Καὶ Ἄλεξις ἐν Θεοφορήτῳ· Λαλῶ
[9, 373]	ἰσχυροτάτῳ χειμῶνι. Μένανδρος Διδύμαις· Ὄρνεις	φέρων	ἐλήλυθα. Καὶ ἑξῆς Ὄρνιθας ἀποστέλλει
[9, 398]	ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ εἰσῆλθέ τις	φέρων	ἐν τῷ ταλάρῳ τὸν τέτρακα.
[9, 384]	ἀρσενικῶς εἴρηκεν· Αἰετὸς ἀργὴν χῆνα	φέρων.	Καί· (Ὣς ὅδε χῆν´ ἥρπαξ´
[9, 384]	ἐπὶ τούτοις πᾶσιν ἧκ´ ὄρχεις	φέρων	(πολλούς. Τὰ μὲν οὖν γύναια
[9, 381]	τ´ αὐτοῦ τὰ ἄλφιτα οὕτω	φέρων	ὑμῖν παρέθηκα. Τὴν δ´ ἐξαίρεσιν,
[9, 384]	πολλὴ γὰρ Ἐρυθραίους ἔχει ὕβρις·	φεύγετε	δειπνήσαντες ὑὸς κρέα μηδὲ μένειν
[9, 382]	εἷς μοι Δαιτυμών. Οὐδεὶς παρέσται,	φημί.	Τί λέγεις; Οὐδὲ εἷς; Σφόδρ´
[9, 378]	λοιποῖς δὲ προσπέρδου. {ΔΗ. Τί	φής;	{Α. Ἐγώ; Τὸ διδασκαλεῖον ἡμεῖς
[9, 372]	ἄρα σέβοντες ὑμᾶς, ὡς σὺ	φής,	τιητί; Αἴγυπτον αὐτῶν τὴν πόλιν
[9, 408]	σῦκα καρδάμων. Σὺ δὲ Παύσωνι	φὴς	τὸ δεῖνα προσλελαληκέναι; {Β. Καὶ
[9, 383]	λέγειν; Ἀτάσθαλός γ´ εἶ, πρέσβυ,	φης´·	ἅλας φέρε. Τοῦτ´ ἔστι πηγός;
[9, 373]	μαρτύριον· (ἀλλὰ καὶ Ἀλκμάν πού	φησι·	Αυσαν δ´ ἄπρακτα νεάνιδες ὥστ´
[9, 368]	παρεφθορυίας λέξεως, ἐπὶ τοῦ ἀγγείου.	Φησὶ	γάρ· Νὴ τὸν Δί´ ὥσπερ
[9, 368]	τῷ Ξενοφῶντι ἐν πρώτῳ Παιδείας.	Φησὶ	γὰρ ὁ φιλόσοφος· Προσῆγεν αὐτῷ
[9, 371]	ἐν Ὀψαρτυτικῷ τὰ κεφαλωτὰ καλεῖσθαί	φησι	γηθυλλίδας. Τοῦτο δὲ τὸ ὄνομα
[9, 369]	τῶν ἱστοριῶν περὶ τὴν Δαλματίαν	φησὶ	γίγνεσθαι γογγυλίδας (ἀκηπεύτους καὶ ἀγρίους
[9, 369]	καὶ τρόφιμος. Ἡ δὲ ὀπτωμένη,	φησί,	γογγυλὶς μᾶλλον πέττεται, περιττότερον δὲ
[9, 369]	δ´ ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων Ῥαφανίς,	φησί,	γογγυλίς, ῥάφυς, ἀνάρρινον ὅμοια. Τὴν
[9, 389]	ἆγον νεούσας πέρδικάς τε πετομένους.	Φησὶ	δ´ Ἀριστοτέλης περὶ τοῦ ζῴου
[9, 393]	καὶ κήρυκα, ὡς ὁ Ἰξίων	φησὶ	Δημήτριος ἐν τῷ περὶ τῆς
[9, 410]	πρὸ τοῦ δείπνου κατὰ χειρός	φησι	διὰ τούτων· Ἐσπουδάκει δ´ ἕκαστος
[9, 391]	κρόταφον ἀναφέρει πτερά. (Καλλίμαχος δέ	φησι	δύο γένη εἶναι σκωπῶν καὶ
[9, 390]	δὲ περὶ Παφλαγονίαν γιγνομένους πέρδικάς	φησι	Θεόφραστος δύο ἔχειν καρδίας. Οἱ
[9, 392]	προσαγαγόντος ὀσφρανθέντα ἀναβιῶναι. Ἔχαιρε γάρ,	φησί,	καὶ περιὼν τῷ ζῴῳ τούτῳ.
[9, 394]	τὰς θηλείας. Ὁ δὲ πρεσβύτερος,	φησί,	καὶ προαναβαίνει καὶ μὴ κύσας·
[9, 370]	πρὸ φαρμάκου. Καὶ Ἀνάνιος δέ	φησι·	Καὶ σὲ πολλὸν ἀνθρώπων ἐγὼ
[9, 395]	Γεωργικῶν τῶν Σικελικῶν μνημονεύων πελειάδων	φησί·	Καί τε σύ γε θρέψαιο
[9, 387]	τῶν τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητῶν)	φησί·	(Καὶ τὸ λεγόμενον, σπανιώτερον πάρεστιν
[9, 390]	Οὐ πάντες δ´ οἱ πέρδικες,	φησί,	κακκαβίζουσιν· Θεόφραστος γοῦν ἐν τῷ
[9, 410]	μὲν ἐν ταῖς ἱστορίαις Ἀρχίαν	φησὶ	καλεῖσθαι· δι´ ὃν καὶ ἐξεχώρησε
[9, 369]	Πελοποννήσῳ πόλεων ὑπὸ Λακεδαιμονίων γάστρας	φησὶ	καλεῖσθαι. Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιος
[9, 369]	ἀγρία. Δίφιλος δ´ ὁ Σίφνιός	φησι·	Κράμβη δὲ καλλίστη γίνεται καὶ
[9, 401]	τῶν ἱστοριῶν (περὶ τὴν Βισαλτίαν	φησὶ	λαγωοὺς γίγνεσθαι δύο ἥπατα ἔχοντας.
[9, 369]	ὁ Σίφνιος ἰατρὸς Ἡ γογγυλίς,	φησί,	λεπτυντική ἐστι καὶ δριμεῖα καὶ
[9, 410]	Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ βʹ	φησί·	Μετὰ δὲ ταῦτα ἔλεγον τοῦτον
[9, 407]	τραγῳδίας) ἐν μὲν δράματι Λήθῃ	φησί·	Μετὰ τοῦτον αὐτῷ Τηλέμαχος συνετύγχανε.
[9, 409]	(ἐπεί τοι Ὅμηρός πῃ μέν	φησι	νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε
[9, 374]	τὸν πρεσβύτην περὶ ὀνόματος διαφορᾶς	φησι·	Νῦν δὲ πῶς με χρὴ
[9, 390]	Πέτονται δὲ ἐπὶ βραχύ, ὥς	φησι	Ξενοφῶν ἐν πρώτῳ Ἀναβάσεως γράφων
[9, 373]	ὄρνιθας ὠνήσασθαι. Ὅμηρος μὲν οὖν	φησι·	Ὄρνιθες δέ τε πολλοὶ ὑπ´
[9, 400]	τῇ δωδεκάτῃ τῶν ἱστοριῶν γίγνεσθαί	φησι	παρόμοιον τῷ λαγῷ ζῷον τὸν
[9, 368]	ὁ Κολοφώνιος ἐν τοῖς ἐλεγείοις	φησί·	Πέμψας γὰρ κωλῆν ἐρίφου σκέλος
[9, 397]	ἀλεκτορίς. Εὔπολις δ´ ἐν Ἀστρατεύτοις	φησὶ	περὶ αὐτοῦ οὕτως· (Μή ποτε
[9, 393]	ἱστορεῖ πρότερον γεγονέναι. ΦΑΣΣΑΙ. Ἀριστοτέλης	φησὶ	περιστερῶν μὲν εἶναι ἓν γένος,
[9, 371]	σπέρμα. Κἀν τῷ πρώτῳ δέ	φησι·	πετασώδη τὴν τῶν σπερμάτων ἀπείληφε
[9, 409]	ἃς Λακεδαιμόνιοι ἐκάλουν κυνάδας, ὥς	φησι	Πολέμων ἐν τῇ περὶ ὀνομάτων
[9, 388]	ἐν τῷ περὶ ὀρνίθων διεστάναι	φησὶ	πορφυρίωνα πορφυρίδος, ἰδίᾳ ἑκάτερον καταριθμούμενος·
[9, 399]	ἐν δευτέρῳ περὶ σκελετῶν οὕτως	φησί·	Σάρκες μυωταὶ καθ´ ἑκάτερον μέρος,
[9, 367]	καὶ τὰ πρόσωπ´ ἀνέσπασε, καθά	φησι	Σέλευκος ἐν τοῖς περὶ Ἑλληνισμοῦ·
[9, 373]	ἐκεκράγει μέγα. Οὐ σοβήσετ´ ἔξω,	φησί,	τὰς ὄρνιθας ἀφ´ ἡμῶν; Καὶ
[9, 407]	πάνυ ἔπειτα Χρῆσόν μοι σύ,	φησί,	τὰς χύτρας, (ἐν αἷσιν ἕψεις
[9, 411]	δευτέρῳ Οἰταικῶν ᾧ καὶ ἀνεῖσθαί	φησι	τέμενος ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους ἐν
[9, 383]	διὰ τὰς τέτταρας (δραχμὰς ἀποβάλω,	φησί,	τὴν προαίρεσιν; Τὰς οὐλοχύτας φέρε
[9, 394]	δὲ Μύνδιος Ἀλέξανδρος (οὐ πίνειν	φησὶ	τὴν φάσσαν ἀνακύπτουσαν ὡς τὴν
[9, 372]	τῷ περὶ Σαμοθρᾴκης καὶ κιττῆσαί	φησι	τῆς γηθυλλίδος τὴν Λητώ, γράφων
[9, 380]	δεικνύναι τὴν σοφίαν, Οὐκ ἐρῶ,	φησί,	τῆτες, μὰ τοὺς ἐν Μαραθῶνι
[9, 390]	πρώτῃ τῆς Συναγωγῆς Οἱ Πυγμαῖοι,	φησί,	τοῖς πέρδιξι καὶ ταῖς γεράνοις
[9, 400]	ἁλσὶ διαπάττειν ἔχῃς. ~(Τρύφων δέ	φησι·	Τὸν λαγὼν ἐπ´ αἰτιατικῆς ἐν
[9, 390]	αὐτῶν ἡδέα ἐστίν. Ἀληθῆ λέγειν	φησὶ	τὸν Ξενοφῶντα ὁ Πλούταρχος περὶ
[9, 388]	πρὸς Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον πορφυρίωνά	φησι	τὸν ὄρνιν διαιτώμενον κατὰ τὰς
[9, 388]	τῶν πτηνῶν ἱστορίας Λίβυν εἶναί	φησι	τὸν ὄρνιν καὶ τῶν κατὰ
[9, 399]	ὁ μὲν ὀψοδαίδαλος Ἀρχέστρατος οὕτως	φησί·	Τοῦ δὲ λαγὼ πολλοί τε
[9, 371]	Σικελικόν. Ἡ δὲ σευτλὶς ἕτερον,	φησί,	τοῦ τεύτλου ἐστί. Διὸ καὶ
[9, 392]	ἐχούσας οὔτε μέλαν. ~Ἀριστοτέλης δέ	φησι	(τοὺς ἄρρενας τῷ χειμῶνι ἀφανίζεσθαι,
[9, 402]	Θηβαῖόν τινα ἀθλητὴν ὑπερβαλεῖν ἰσχύι	φησὶ	τοὺς καθ´ ἑαυτὸν κρέασιν αἰγείοις
[9, 391]	γλαυκοί. Ὁ δὲ Μύνδιος Ἀλέξανδρός	φησι	τοὺς παρ´ Ὁμήρῳ χωρὶς τοῦ
[9, 393]	καὶ τὸν Ἀχιλλεῖ μονομαχήσαντα Κύκνον	φησὶ	τραφῆναι ἐν Λευκόφρυι πρὸς τοῦ
[9, 397]	(Ταὧς δὲ λέγουσιν Ἀθηναῖοι, ὥς	φησι	Τρύφων, τὴν τελευταίαν συλλαβὴν περισπῶντες
[9, 375]	γραμματικὸς ἐν τῷ περὶ ἡλικιῶν	φησι·	(Τῶν δὲ συῶν τὰ μὲν
[9, 376]	περίσεπτον ἡγοῦνται καὶ οὐκ ἄν,	φησί,	τῶν κρεῶν δαίσαιντο. Πραίσιοι δὲ
[9, 402]	φαῦλ´ ἀνέχομαι. Ἐν δὲ Κύκλωπί	φησι·	Τῶν χερσαίων δ´ ὑμῖν ἥξει
[9, 370]	Μουσῶν γοναῖς κράμβας αὐτὰς ὀνομάζων	φησί·	Ὑψιπέταλοί τε κράμβαι συχναί. ~ΣΕΥΤΛΑ.
[9, 393]	ἐν Ὀρνιθογονίᾳ ἢ Βοιώ, ὥς	φησι	Φιλόχορος, ὑπὸ Ἄρεως τὸν Κύκνον
[9, 371]	Νουμήνιος δ´ ἐν τῷ Ἁλιευτικῷ	φησι·	Φύλλων δ´ ὅσς´ ἄσπαρτα τά
[9, 389]	περὶ τοῦ Πανικοῦ Οἱ στρουθοί,	φησί	χοἰ πέρδικες, ἔτι δὲ οἱ
[9, 369]	ἡ δὲ λειόφυλλος ἀνὰ πᾶσαν,	φησί,	χώραν γίγνεται. Ἡ δὲ σελινοῦσσα
[9, 388]	ἀλκυόνες τανυσίπτεροι. Ἐν ἄλλοις δέ	φησιν·	Αἰεί μ´, ὦ φίλε θυμέ,
[9, 389]	ἔτους, ὡς καὶ ὁ Μύνδιός	φησιν	Ἀλέξανδρος. Νεοττεύουσι δὲ ἐπὶ γῆς
[9, 391]	κίττα. Ὁ δὲ σκώψ, ὥς	φησιν	Ἀλέξανδρος ὁ Μύνδιος μικρότερός ἐστι
[9, 395]	λωβήσιμοι ἐξενέπονται. ΝΗΤΤΑΙ. Τούτων, ὥς	φησιν	Ἀλέξανδρος ὁ Μύνδιος, ὁ ἄρρην
[9, 393]	καὶ ποηφάγων. Ὁ δὲ Μύνδιός	φησιν	Ἀλέξανδρος πολλοῖς τελευτῶσιν παρακολουθήσας οὐκ
[9, 391]	ἐν τῷ περὶ συνηθείας ἀντορχουμένους	φησὶν	ἁλίσκεσθαι τοὺς σκῶπας. Ἐπεὶ δ´
[9, 384]	δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Βάκχαις	φησίν·	Ἀλλ´ εἴ τις ὥσπερ χῆνα
[9, 397]	ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ πάλιν	φησίν·	ἀλλὰ τὰς μὲν νουμηνίας ὁ
[9, 390]	δευτέρῳ τῶν Ἰνδικῶν Οἱ μικροί,	φησίν,	ἄνδρες οἱ ταῖς γεράνοις διαπολεμοῦντες
[9, 375]	δὲ καὶ παλαιὸς νόμος, ὥς	φησιν	Ἀνδροτίων, τῆς ἐπιγονῆς ἕνεκα τῶν
[9, 395]	πάνυ κομψάς. Φερεκράτης ἐν Γραυσί	φησιν·	Ἀπόπεμψον ἀγγέλλοντα τὸν περιστερόν. Ἐν
[9, 396]	ὀνομάτων Δαίδαλος Οὐλπιανὸς Αὐτὸς ἐγώ,	φησίν,	ἀποπνιγήσομαι, εἰ μὴ εἴπῃς ὅπου
[9, 391]	Τίκτει γοῦν ὁ στρουθός, ὥς	φησιν	Ἀριστοτέλης καὶ μέχρι ὀκτώ. Ἀλέξανδρος
[9, 394]	συλλαμβάνει. Ἔτι ἐν τῷ αὐτῷ	φησιν	Ἀριστοτέλης ὅτι περιστερὰ ἕτερον, πελειὰς
[9, 397]	τὸ σπάνιον θαυμάζεται. (Ὁ ταώς,	φησὶν	Ἀριστοτέλης σχιδανόπους ἐστὶ καὶ ποιολόγος
[9, 388]	εἶτα τρέφεται. Ἀριστοτέλης δὲ σχιδανόποδά	φησιν	αὐτὸν εἶναι ἔχειν τε χρῶμα
[9, 390]	δ´ ὁ Μύνδιος καὶ προσαγορεύεσθαί	φησιν	αὐτὸν λαγωδίαν. Φασὶ δ´ αὐτὸν
[9, 402]	δὲ τίνος ἥδιστ´ ἂν ἐσθίοις	(φησίν)	{Β. Τίνος; Εἰς εὐτέλειαν. Τῶν
[9, 400]	Κατὰ τὴν Ἀντιγόνου τοῦ Γονατᾶ	φησιν	βασιλείαν τοσοῦτον πλῆθος γενέσθαι λαγῶν
[9, 375]	ἑνὸς δραχμὰς τετρακισχιλίας. Αἰσχύλος δέ	φησιν·	(Ἐγὼ δὲ χοῖρον καὶ μάλ´
[9, 402]	Περσέα τῷ ἀγρίῳ τούτῳ συί	φησιν·	Ἔδυ δ´ ἐς ἄντρον ἀσχέδωρος
[9, 369]	ὅμοια πάνυ. Θεόφραστος δὲ γογγυλίδων	φησὶν	εἶναι γένη δύο, ἄρρεν καὶ
[9, 369]	ἐν τῷ περὶ λαχάνων κράμβης	φησὶν	εἶναι γένη τρία, τῆς τε
[9, 371]	ὅπερ ἐξηγούμενος δρᾶμα Δίδυμος ὅμοιά	φησιν	εἶναι τὰ γήθυα τοῖς λεγομένοις
[9, 371]	τῷ περὶ λαχάνων δʹ γένη	φησὶν	εἶναι τεύτλων, σπαστόν, καυλωτόν, λευκόν,
[9, 391]	δ´ ὁ Μύνδιος δύο γένη	φησὶν	εἶναι τῶν στρουθῶν, τὸ μὲν
[9, 388]	λίθων ἐκ τῆς Λυδίας μετακομισθέντες,	φησίν,	εἰς Αἴγυπτον οἱ ἀτταγαῖ καὶ
[9, 373]	σαφῶς τὸ ἐπὶ τῆς συνηθείας	φησὶν	ἐμφανίζων οὕτως· Ἀλεκτρυών τις ἐκεκράγει
[9, 370]	ὤμνυε τὴν κάππαριν, ὡς Ἔμπεδός	φησιν	ἐν Ἀπομνημονεύμασιν. Ἀθήνησι δὲ καὶ
[9, 409]	τὰς χεῖρας Ἐπιγένης ἢ Ἀντιφάνης	φησὶν	ἐν Ἀργυρίου ἀφανισμῷ οὕτως· Καὶ
[9, 375]	τῆς ἡλικίας τοῦ ζῴου Κρατῖνός	φησιν	ἐν Ἀρχιλόχοις· Ἤδη δέλφακες, χοῖροι
[9, 386]	Ἄλεξιν οὐδενὸς ἐμψύχου μεταλαμβάνεις, ὅς	φησιν	ἐν Ἀτθίδι τάδε· Ὁ πρῶτος
[9, 371]	Νίκανδρος δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν	φησιν·	Ἐν δέ τε καὶ μαράθου
[9, 407]	ὁ Τηλέμαχος ὁ αὐτὸς ποιητής	φησιν	ἐν Διονύσῳ οὕτως· Ὁ δ´
[9, 402]	ποιητής, γένος Ταραντῖνος) ἐν Μελεάγρῳ	φησίν·	Ἔνθ´ οὔτε ποιμὴν ἀξιοῖ νέμειν
[9, 409]	δ´ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ	φησίν·	Ἔπειτα δὲ παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν
[9, 370]	τροφήν. Ἔφιππος γοῦν ἐν Γηρυόνῃ	φησίν·	Ἔπειτα πῶς (οὐ στέφανος οὐδείς
[9, 390]	ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν Οἱ Ἀθήνησι,	φησίν,	ἐπὶ τάδε πέρδικες τοῦ (Κορυδαλλοῦ
[9, 375]	ἐνάτῳ τῶν ἀπομνημονευμάτων Εἰς Ἄσσον,	φησίν,	ἐπιδημήσαντί μοι οἱ Ἄσσιοι παρέστησαν
[9, 399]	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Περσίδι σπανίως,	φησίν,	ἔστιν εὑρεῖν δασύποδα περὶ τὴν
[9, 371]	δ´ ὁ Σίφνιος τὸ σευτλίον	φησὶν	εὐχυλότερον εἶναι τῆς κράμβης καὶ
[9, 406]	περὶ ἀκροπόλεως Τῆς τῶν πυρῶν,	φησίν,	ἑψήσεως ἐπινοηθείσης οἱ μὲν παλαιοὶ
[9, 369]	ἔτι δὲ πνευματωτική. Κρείττων δέ,	φησίν,	ἡ βουνιὰς καθέστηκεν· γλυκυτέρα γάρ
[9, 373]	τούτου τοῦ εἰδικοῦ, περὶ οὗ	φησιν	ἡ συνήθεια ὄρνιθας ὠνήσασθαι. Ὅμηρος
[9, 398]	συκαλλίδας. Καὶ ἐν ἄλλοις δέ	φησιν·	Ἦν δ´ ἐρῳδιοί τε πολλοὶ
[9, 386]	Παννυχίδι περιθεὶς μαγείρῳ τὸν λόγον	φησίν·	Θερμοτέροις χαιρεοις αἰεὶ τοῖς ὀψαρίοις
[9, 399]	κάθοδον πεποιηκὼς ἐν τῷ τρίτῳ	φησίν·	Ἶσον δ´ Ἑρμιονεὺς ποσὶ καρπαλίμοισι
[9, 384]	ἐν ηʹ Νόστων Ἐν δείπνῳ,	φησίν,	μελλόντων Χίων ὑπ´ Ἐρυθραίων ἐξ
[9, 394]	εἴρηκεν. Ἡ μὲν οὖν οἰνάς,	φησὶν	ὁ Ἀριστοτέλης, μείζων ἐστὶ τῆς
[9, 393]	πολλάκις οὐδὲ ΚΥΚΝΟΙ, (περὶ ὧν	φησιν	ὁ Ἀριστοτέλης· Ὁ κύκνος εὔτεκνός
[9, 390]	γάρ. ἐν ἄλλοις δὲ πάλιν	φησὶν	ὁ Ἀριστοτέλης· Ὁ ὦτός ἐστι
[9, 371]	ΚΕΦΑΛΩΤΟΝ. Τοῦτο καὶ πράσιον καλεῖσθαί	φησιν	ὁ αὐτὸς Δίφιλος καὶ εὐχυλότερον
[9, 393]	Καὶ περὶ τῆς γεράνου δέ	φησιν	ὁ Βοῖος ὅτι ἦν τις
[9, 384]	γεγλυκασμένῳ. Λέγειν δὲ οὕτως Ἀριστοφάνης	φησὶν	ὁ γραμματικὸς Ἀχαιούς ὁ Μυρτίλος
[9, 406]	ἑκάστου μισθὸν λαβών. (Ἀλλ´ ἔγωγε,	φησὶν	ὁ Δημόκριτος, οὐκ ὢν Λαβάργυρος
[9, 392]	δὲ ἀπὸ τούτου ἂν εἴη,	φησὶν	ὁ Δίδυμος, ὠνομασμένη. Σχεδὸν γὰρ
[9, 371]	πολυτροφωτέρας. ΣΤΑΦΥΛΙΝΟΣ. Οὗτος δριμύς ἐστι,	φησὶν	ὁ Δίφιλος, ἱκανῶς δὲ θρεπτικὸς
[9, 369]	ἡ διὰ νάπυος γινομένη, ὥς	φησιν	ὁ Δίφιλος. ΚΡΑΜΒΗ. Εὔδημος ὁ
[9, 371]	τε κράμβαι συχναί. ~ΣΕΥΤΛΑ. Τούτων	φησὶν	ὁ Θεόφραστος (εὐχυλότερον εἶναι τὸ
[9, 392]	τοὺς στρουθοὺς δειρήτας, ὡς Νίκανδρός	φησιν	ὁ Κολοφώνιος ἐν τρίτῳ Γλωσσῶν.
[9, 398]	τῶν εἰσκομιζομένων ῥηθέντων, Ἀλλὰ κἀγώ,	φησὶν	ὁ Λαρήνσιος, κατὰ τὸν πάντα
[9, 367]	οὖν τοῦ Οὐλπιανοῦ, Ἀλλ´ ἐγώ,	φησὶν	ὁ Λεωνίδης, εἰπεῖν εἰμι δίκαιος
[9, 392]	συμφώνου λέγηται, ὁμοίως. Ἀριστοτέλης δέ	φησιν:	Ὁ ὄρτυξ ἐστὶ μὲν τῶν
[9, 375]	δέ τινα ἐκλιπόντων τῶν βοῶν,	φησὶν	ὁ Φιλόχορος, νομοθετηθῆναι διὰ τὴν
[9, 381]	ἢ ὁ ποιήσας τὰς Πόλεις	φησίν·	Ὅ τι ἂν τύχῃ μάγειρος
[9, 384]	ἀνδροφόνος Γνάθαινα γελάσασα Καλοί γε,	φησίν,	οἱ νεφροί, νὴ τὴν φίλην
[9, 396]	χοῖρον λαβών. Καὶ Ἀνακρέων δέ	φησιν·	Οἷά τε νεβρὸν νεοθηλέα γαλαθηνόν,
[9, 387]	Εὐεργέτης ἐν δευτέρῳ ὑπομνημάτων τέταρόν	φησιν	ὀνομάζεσθαι τὸν φασιανὸν ὄρνιν. (Τοσαῦτά
[9, 392]	δευτέρῳ περὶ ζῴων Ὁ θῆλυς,	φησίν,	ὄρτυξ λεπτοτράχηλός ἐστι τοῦ ἄρρενος
[9, 366]	θηλυκῶς. Ἐπίχαρμος γοῦν ἐν Μεγαρίδι	φησίν·	(Ὀρύα, τυρίδιον, κωλεοί, σφονδύλοι, τῶν
[9, 373]	ἐλήλυθα. Καὶ ἑξῆς Ὄρνιθας ἀποστέλλει	φησίν.	Ὅτι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ
[9, 396]	Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ πρώτῃ	φησὶν	ὅτι ἐν Βαβυλῶνι ἐπὶ τοῦ
[9, 387]	κρέας. Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιός	φησιν	ὅτι μικρῷ μὲν μείζων ἐστὶ
[9, 410]	οὐχ ὡς Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικός	φησιν	ὅτι πρὶν φαγεῖν (οἱ Ἀττικοὶ
[9, 389]	ὑπὸ τοῦ νικήσαντος. Ἀριστοτέλης δέ	φησιν	ὅτι τὸν ἡττηθέντα πάντες ἐν
[9, 391]	ἀφροδισιαστικὸν τὸ ὄρνεον. Ἀριστοτέλης γοῦν	φησιν	ὅτι τῶν ἀνατιθεμένων ἐν τοῖς
[9, 375]	Βαβυλώνιος ἐν πρώτῳ περὶ Κυζίκου	φησὶν	οὕτως· Μυθεύουσιν ἐν Κρήτῃ γενέσθαι
[9, 391]	ἱστορίας τὴν Ἀφροδίτην ἐπ´ αὐτῶν	φησιν	ὀχεῖσθαι· καὶ γὰρ ὀχευτικὸν τὸ
[9, 391]	Ὁ δὲ Θεόφραστος τοὺς ἀγρίους	φησὶν	ὀχευτικωτέρους εἶναι τῶν ἡμέρων. Λέγει
[9, 377]	δ´ ἐστὶ Σεύθης) ὁ αὐτός	φησιν	ποιητὴς οὕτως· Ἰδιώτης μέγας (αὐτοῖς
[9, 399]	ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν	φησιν	σπανίως δ´ ἔστιν εὑρεῖν τὸ
[9, 391]	διὸ καὶ Τερψικλῆς τοὺς ἐμφαγόντας	φησὶν	στρουθῶν ἐπικαταφόρους πρὸς ἀφροδίσια γίνεσθαι.
[9, 404]	γὰρ καὶ τούτου μνησθῆναι) τί	φησίν;	Σφόδρα μοι κεχάρισαι, Σιμία, νὴ
[9, 400]	Κυνηγετικῷ. Καὶ Ἡρόδοτος δ´ οὕτως	φησίν·	Τοῦτο μὲν ὅτι ὁ λαγὼς
[9, 388]	ζῆν περιγράψας. Οὐ πρότερόν τε,	φησίν,	τροφῆς μεταλαμβάνει, εἰ μὴ περιπατήσει
[9, 396]	τοῖς περὶ βίων εἰς τοῦτό	φησιν	ὠμότητος Φάλαριν τὸν τύραννον ἐλάσαι
[9, 394]	οὐ γιγνόμεναι. Ὁ δ´ Ἀριστοτέλης	φησὶν	(ὡς αἱ περιστεραὶ γινομένων τῶν
[9, 392]	αὐτῶν Φανόδημος ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδος	φησίν·	Ὡς κατεῖδεν Ἐρυσίχθων Δῆλον τὴν
[9, 407]	φέρει. (Ἐν δ´ Ἰκαρίοις σατύροις	φησίν·	Ὥστ´ ἔχειν οὐδὲν παρ´ ἡμῖν.
[9, 371]	νάπυος λεπτυντικώτερον εἶναι καὶ ἑλμίνθων	φθαρτικόν.	(Εὐκοιλιώτερον δὲ τὸ λευκόν, τὸ
[9, 394]	τρυγόνα καὶ τοῦ χειμῶνος μὴ	φθέγγεσθαι,	εἰ μὴ εὐδίας γενομένης. Λέγεται
[9, 391]	εἶναι σκωπῶν καὶ τοὺς μὲν	φθέγγεσθαι,	τοὺς δὲ οὔ. Διὸ καὶ
[9, 402]	ἀδιαπόνητα ταῖς ἕξεσιν ὑπάρχοντα ῥᾷστα	φθείρεται	διὰ τὴν πιμελήν. Τὰ δὲ
[9, 395]	μορφὴν εἰς περιστερὰν ἐρασθέντα παρθένου	Φθίας	ὄνομα ἐν Αἰγίῳ. Ἀττικοὶ δὲ
[9, 394]	αἰεὶ φαίνονται, ἡ δ´ οἰνὰς	φθινοπώρῳ	μόνῳ. Πολυχρονιωτέρα δὲ εἶναι λέγεται
[9, 391]	ἐσθίεσθαι. Τοὺς δ´ ἐν τῷ	φθινοπώρῳ	φαινομένους δύο ἡμέραις ἢ μιᾷ,
[9, 370]	θρυμματὶς τεταραγμένη καὶ λοπάδες ἀνθρώπων	φθοραί.	Καὶ μὴν ῥαφάνους γ´ ἕψουσι
[9, 387]	πομπὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Πτολεμαίου τοῦ	Φιλαδέλφου	καλουμένου βασιλέως ὡς μέγα θαῦμα
[9, 377]	κακός. Ὁ καιρὸς εὐκτός· ὠφελοῦ.	Φιλάργυρος	ὁ γέρων, ὁ μισθὸς μικρός·
[9, 398]	πηὄς, γόὀς, θοὄς, ῥόὀς, ζωὄς.	~Φίλαρχος	γὰρ οὖσα καὶ ἡγεμονικὴ τὴν
[9, 388]	δέ φησιν· Αἰεί μ´, ὦ	φίλε	θυμέ, τανύπτερος ὡς ὅκα πορφυρίς.
[9, 382]	δὲ δὴ τέταρτος ἡμῖν, ὦ	φίλε	Τίμαιε, ποῦ τῶν χθὲς μὲν
[9, 404]	ἐστιν οὐ δειπνητικός, (πρὸς τῷ	φιλεῖν	δὲ τὴν διάνοιάν ἐστ´ ἔχων.
[9, 385]	τὸν μετὰ ὀξυλιπάρου ἀλεκτρυόνα (ὁ	φιλεπιτιμητὴς	Οὐλπιανὸς κατακείμενος μόνος, ὀλίγα δ´
[9, 396]	ὅτι μὴ γαλαθηνὰ μοῦνα. Ἀντιφάνης	Φιλεταίρῳ·	(Κομψός γε μικρὸς κρωμακίσκος οὑτοσὶ
[9, 370]	Καὶ σὲ πολλὸν ἀνθρώπων ἐγὼ	φιλέω	μάλιστα, ναὶ μὰ τὴν κράμβην.
[9, 385]	Τοὐψάριον τουτὶ παρέθηκέ τις ἡμῖν.	Φιλήμων	Θησαυρῷ· Οὔκ ἐστ´ ἀληθὲς παραλογίσασθ´
[9, 384]	φησίν, οἱ νεφροί, νὴ τὴν	φίλην	Δήμητρα. Καὶ δύ´ ἁρπάσασα κατέπιεν,
[9, 383]	ὀβελούς, ὥστε με τῶν τοῦ	Φιλητᾶ	λαμβάνοντα βιβλίων σκοπεῖν ἕκαστα τί
[9, 401]	μνημείου αὐτοῦ ἐπίγραμμα δηλοῖ· Ξεῖνε,	Φιλητᾶς	εἰμί. Λόγων ὁ ψευδόμενός με
[9, 401]	τὰς φροντίδας ὥσπερ ὁ Κῷος	Φιλητᾶς	ζητῶν τὸν καλούμενον ψευδολόγον τῶν
[9, 382]	οἴομαί γε Δαιτυμών. Ἐλογιζόμην· ἥξει	Φιλῖνος,	Μοσχίων, Νικήρατος, ὁ δεῖν´, ὁ
[9, 384]	ἤσθιον, οὓς καὶ νεφροὺς ἐκάλουν·	Φιλιππίδης	ἐν τῇ Ἀνανεώσει Γναθαίνης τῆς
[9, 384]	κἀν τῇ τρισκαιδεκάτῃ δὲ τῶν	Φιλιππικῶν	Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι εἰς Αἴγυπτον
[9, 387]	ἐν Περιαλγεῖ Μνησίμαχος δ´ ἐν	Φιλίππῳ	(εἷς δὲ καὶ οὗτός ἐστι
[9, 374]	τοῖς πρώτοις, ~ἐκθήσομαι ὑμῖν, (ἄνδρες	φίλοι,	εἰς κρίσιν ἃ εἴρηκε περὶ
[9, 398]	ὄρτυγας στρουθούς τε κορυδαλλάς τε	φιλοκονείμονας	τέτραγας σπερματολόγους τε κἀγλαὰς συκαλλίδας.
[9, 394]	πλευρὰ πρὸς πτύοις πεπλεγμένην. Κἀν	Φιλοκτήτῃ	δὲ κατὰ γενικὴν κλίσιν φαβῶν
[9, 371]	τῶν γηθυλλίδων καὶ Ἐπίχαρμος ἐν	Φιλοκτήτῃ	οὕτως· Ἐν δὲ σκόροδα δύο
[9, 396]	φερέσβιος Δηὼ βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται	φίλον·	ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη,
[9, 409]	εὐώδη λαβὼν (τὴν) γῆν. Καὶ	Φιλόξενος	δ´ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ
[9, 410]	ὠμολίνῳ· ὅπερ ἐν τοῖς προκειμένοις	Φιλόξενος	ὁ Κυθήριος ὠνόμασεν ἔκτριμμα. Ἀριστοφάνης
[9, 404]	ἐστὶ τοῖς ἐρῶσι καὶ τοῖς	φιλοσόφοις	καὶ τοῖς τελώναις. Μειράκιον ἐρωμένην
[9, 401]	δ´ αὐτῶν καὶ Ποσειδώνιος ὁ	φιλόσοφος	ἐν τῇ ἱστορίᾳ· Καὶἡμεῖς εἴδομεν
[9, 373]	πλῆθος (καὶ Χρύσιππος δ´ ὁ	φιλόσοφος	ἐν τῷ πέμπτῳ περὶ τοῦ
[9, 368]	πρώτῳ Παιδείας. Φησὶ γὰρ ὁ	φιλόσοφος·	Προσῆγεν αὐτῷ παροψίδας καὶ παντοδαπὰ
[9, 404]	γενόμενος, ὦ πάτερ, διδάσκαλος. Καὐτὸς	φιλοσοφῶ	καταλιπεῖν συγγράμματα σπεύδων ἐμαυτοῦ καινὰ
[9, 404]	τὴν διάνοιάν ἐστ´ ἔχων. Τῷ	φιλοσόφῳ	παρέθηκα κωλέαν, πόδας· ἀδηφάγον τὸ
[9, 393]	κολοιοῖς δὲ διὰ τὴν φυσικὴν	φιλοστοργίαν,	καίπερ τοσοῦτον πανουργίᾳ διαφέρουσιν, ὅμως
[9, 367]	τοῦ σκεύους οὖν εἴρηκεν, ὦ	φιλότης	Μυρτίλε, (προήρπασα γάρ σου τὸν
[9, 405]	ἦν ὁ λιμός, ἑστιῶντος τοὺς	φίλους,	ἀνάληψιν ἐποίης´ εἰσενέγκας κάππαριν. ~Γυμνὴν
[9, 375]	ἐκλιπόντων τῶν βοῶν, φησὶν ὁ	Φιλόχορος,	νομοθετηθῆναι διὰ τὴν σπάνιν ἀπέχεσθαι
[9, 393]	Ὀρνιθογονίᾳ ἢ Βοιώ, ὥς φησι	Φιλόχορος,	ὑπὸ Ἄρεως τὸν Κύκνον ὀρνιθωθῆναι
[9, 378]	με κόπτειν οἷος εἶ γε,	φίλτατε;	{Α. Οὔκ, ἀλλ´ ἐν ὅσῳ
[9, 402]	μήτ´ ἔρια μήτε τυρός, ἀρνός,	φίλτατε.	(Τῶν δ´ αἰγιδίων κατὰ ταὔθ´
[9, 408]	δὲ κατὰ χειρῶν λαβόντες περιμένουσι	φίλτατοι.	Ἀριστοφάνης δὲ ὁ γραμματικὸς ἐν
[9, 371]	ἀφροδίσια· διὸ καὶ ὑπ´ ἐνίων	φίλτρον	καλεῖται. Νουμήνιος δ´ ἐν τῷ
[9, 408]	γάμῳ. Πλεῖστον δ´ ἐστὶ τοῦτο.	Φιλύλλιος	δὲ ἐν Αὔγῃ κατὰ χειρῶν
[9, 381]	ὥς φασιν, αὑλητὴς παρ´ ὑμῖν.	Φιλύλλιός	τε ἢ ὁ ποιήσας τὰς
[9, 402]	τὰ δὲ συάγρεια μετὰ τῶν	φίλων	αὐτὸς ἔχῃς. Καὶ Ἱππόλοχος δὲ
[9, 395]	ἢ Σικελὰς μεγάροισι πελειάδας· οὐδέ	φιν	ἅρπαι οὐδεφινοστρακεοι λωβήσιμοι ἐξενέπονται. ΝΗΤΤΑΙ.
[9, 398]	καὶ πελεκᾶντι καὶ πελεκίνῳ καὶ	φλέξιδι	καὶ τέτρακι καὶ ταὧνι. Ζητῶ
[9, 392]	εἰ μή τι παρὰ τοῖς	Φλιασίοις	ἢ τοῖς Λάκωσι φωνήεντες, ὡς
[9, 392]	ἐν πρώτῳ γῆς περιόδου τοὺς	Φοίνικας	λέγει θύειν τῷ Ἡρακλεῖ ὄρτυγας
[9, 397]	τῶν ὀρτύγων. Καὶ Εὔβουλος ἐν	Φοίνικι.	Καὶ γὰρ ὁ ταὼς διὰ
[9, 382]	παρὰ Στράτωνι μάγειρος ἐν τῷ	Φοινικίδῃ,	περὶ οὗ τοιαῦτα λέγει ὁ
[9, 373]	ἐν τῷ αὐτῷ δράματι· Ὄρνιθα	φοινικόπτερον.	Καὶ πάλιν· Ὄρνιθα τοίνυν δεῖ
[9, 388]	ῥύγχος ἠργμένον ἐκ τῆς κεφαλῆς	φοινικοῦν,	μέγεθος ἀλεκτρυόνος, στόμαχον δ´ ἔχει
[9, 387]	δ´ ὀρνίθων τῶν καλουμένων φασιανῶν	φοιτᾷ	τροφῆς χάριν πρὸς τὰς ἐκβολὰς
[9, 376]	οὗτος ὅστις ἂν θώρακ´ ἔχῃ	φολιδωτὸν	ἢ δράκοντα σεσιδηρωμένον, ἐφάνη Βριάρεως·
[9, 403]	τεμάχη, γλάνιδος, γαλεοῦ, ῥίνης, γόγγρου·	φοξῖνος	ὅλος, κορακῖνος ὅλος, μεμβράς, σκόμβρος,
[9, 381]	μήτ´ ὠμὸν ἀφελεῖν. Καὶ τῆς	φορίνης	ἤδη γενομένης κραμβαλέας εἴκασα καὶ
[9, 402]	τὸν σύαγρον. Αἰσχύλος γοῦν ἐν	Φορκίσι	παρεικάζων τὸν Περσέα τῷ ἀγρίῳ
[9, 405]	ἀντλίας ἥκοντα καὶ γέμοντ´ ἔτι	φορτηγικῶν	μοι βρωμάτων ἀγωνίαις τἠμῇ ποιήσω
[9, 399]	Ὡς οὖσα θῆλυς εἰκότως οὖθαρ	φορῶ.	Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ τετάρτῃ
[9, 410]	Ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ τῆς	Φορωνίδος	Χερίαν αὐτὸν ὀνομάζει. ~(Ἡρόδωρος δ´
[9, 402]	Φείδων καὶ καταβαίνειν· οἶσθ´ οὓς	φράζω;	τούτοις τοίνυν ἄγγελλ´, ὁτιὴ ψυχρὸν
[9, 403]	Μέμνης´ ἃ λέγω, πρόσεχ´ οἷς	φράζω.	Χάσκεις οὗτος; Βλέψον δευρί· πῶς
[9, 403]	οὗτος; Βλέψον δευρί· πῶς αὐτὰ	φράσεις;	Αὐτίκ´ ἐρῶ σοι πάλιν ἐξ
[9, 378]	ἐθαύμας´; {Α. Ἀλλ´ ὅμως ἐγὼ	φράσω·	τοὐπτάνιον ὀρθῶς καταβαλέσθαι καὶ τὸ
[9, 401]	οὖν ποτε διὰ ταύτας τὰς	φροντίδας	ὥσπερ ὁ Κῷος Φιλητᾶς ζητῶν
[9, 401]	ψευδόμενός με ὤλεσε καὶ νυκτῶν	φροντίδες	ἑσπέριοι. Ἵν´ οὖν μὴ καὶ
[9, 408]	δυστράπελον πάνυ, ἔχον δὲ πολλὰς	φροντίδων	διεξόδους. {Α. Λέγ´ αὐτό· καὶ
[9, 376]	ἰσικίων μέμνηται. Καὶ οὔ μοι	φροντὶς	Ἀττικῶν χρήσεων. Ὑμεῖς οὖν ἐπιδείξατε
[9, 401]	τὴν χρόαν. Ὃ δὲ σφόδρα	φροντίσας	καὶ τὸ προβληθὲν ἀποδιοπομπησάμενος Ἀλλ´
[9, 404]	δεῖ, μὴ προίδηται τοῦτο μηδὲ	φροντίσῃ,	οὐκέτι μάγειρος, ὀψοποιός ἐστι δέ.
[9, 383]	{Α. Ἔπειτα προσκέκαυκε. {ΓΛ. Μηδὲν	φροντίσῃς·	ἰάσιμον γὰρ τὸ πάθος ἐστί.
[9, 401]	Προβάλλω, τὶς ἔφη, σοὶ ζητεῖν,	φροντιστὰ	καὶ λογιστὰ Οὐλπιανέ, τίς ἱστόρηκε
[9, 376]	τοῦ μαγείρου τὴν σοφίαν, μέγα	φρονῶν	ἐκεῖνος ἐπὶ τῇ τέχνῃ ἔφη·
[9, 392]	ἀλλὰ κονίστραν· (καὶ ταύτην σκεπάζει	φρυγάνοις	διὰ τοὺς ἱέρακας, ἐν ᾗ
[9, 371]	τοῦτό φασιν εἶναι, οὗ μνημονεύει	Φρύνιχος	ἐν Κρόνῳ· ὅπερ ἐξηγούμενος δρᾶμα
[9, 389]	Ἔξεισιν ἄκων δεῦρο πέρδικος τρόπον.	~(Φρύνιχος	Τραγῳδοῖς· Τὸν Κλεόμβροτόν τε τοῦ
[9, 385]	πάντας ἑλὼν ὑμᾶς ἐρίηρας ἑταίρους,	φρύξας,	ἑψήσας κἀπανθρακίσας, ὀπτήσας, (εἰς ἅλμην
[9, 407]	τὰς ἡσυχίας ἤγαγον δι´ Ἀλκιβιάδην,	φυγόντος	δι´ εὐλάβειαν καὶ τοῦ τὴν
[9, 394]	τινος ἀφοδεύσῃ δένδρου, ἰδίαν ἰξίαν	φύεσθαι.	Δαίμαχος δ´ ἐν τοῖς Ἰνδικοῖς
[9, 369]	ἡδονῇ πρώτην κεκρίσθαι τὴν ἁλμυρίδα.	(Φύεται	δ´ ἐν Ἐρετρίᾳ καὶ Κύμῃ
[9, 403]	νάρκη, βάτραχος, πέρκη, σαῦρος, τριχίας,	φυκίς,	βρίγκος, τρίγλη, κόκκυξ, τρυγών, σμύραινα,
[9, 375]	(Καὶ Σοφοκλῆς Ἐπιταιναρίοις· Τοιγὰρ ϊωδὴ	φυλάξαι	χοῖρος ὥστε δεσμίων. Πτολεμαῖος δ´
[9, 402]	τοὺς Ἑρμᾶς, οὗ προσφοιτῶς´ οἱ	φύλαρχοι,	τούς τε μαθητὰς τοὺς ὡραίους,
[9, 401]	οἶδα στρατηγὸν Σύαγρον, οὗ μνημονεύει	Φύλαρχος	ἐν τετάρτῃ ἱστοριῶν. Καὶ ὁ
[9, 409]	παρακείμενον τὴν παραλήγουσαν τοῦ παρακειμένου	φυλάσσουσιν,	(ἄν τε ἔχῃ τοῦτον διὰ
[9, 374]	τε τῶν γειτόνων τοῖς Ἐλευσινίοις	φυλάσσων	δαιμονίως ἀπώλεσα οὐχ ἑκών· καὶ
[9, 409]	τοιαῦτα ἐπὶ τῆς αὐτῆς συλλαβῆς	φυλάττειν	τὴν τάσιν. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν
[9, 403]	σκόροδον, καυλός, κολοκύντη, ἔτνος, θρῖον,	φυλλάς,	θύννου τεμάχη, γλάνιδος, γαλεοῦ, ῥίνης,
[9, 371]	δ´ ἐν τῷ Ἁλιευτικῷ φησι·	Φύλλων	δ´ ὅσς´ ἄσπαρτα τά τ´
[9, 402]	τοὔψον, τὸ ποτὸν θερμόν, ξηρὸν	φύραμ´,	ἄρτοι ξηροί· ~(σπλάγχν´ ὀπτᾶται, χναῦμ´
[9, 408]	κυάμινον διότι τὴν μὲν γαστέρα	φυσᾷ,	τὸ δὲ πῦρ οὔ. {Α.
[9, 405]	τεμεῖν ἡδύσμαθ´ ἑψῆσαί τε καὶ	φυσᾶν	τὸ πῦρ ὁ τυχὼν δύναιτ´
[9, 377]	πολέμιοι πάρεισιν· ὁ βαθὺς τῇ	φύσει	στρατηγὸς ἔστη καὶ τὸ πρᾶγμ´
[9, 367]	γὰρ οἷον νᾶφυ, ὅτι ἐστέρηται	φύσεως·	ἀφυὲς γὰρ καὶ μικρόν, ὥσπερ
[9, 378]	μετὰ ταῦτ´ εὐθὺς ἀρχιτεκτονεῖν. Περὶ	φύσεως	κατεῖχε πάντας τοὺς λόγους· ἐπὶ
[9, 383]	ὅλα, δούρειον ἐπάγω χῆνα τῷ	φυσήματι.	~(ΧΗΝ. Περιενεχθέντων δὲ τούτων καὶ
[9, 393]	τοῖς κολοιοῖς δὲ διὰ τὴν	φυσικὴν	φιλοστοργίαν, καίπερ τοσοῦτον πανουργίᾳ διαφέρουσιν,
[9, 371]	πετασώδη τὴν τῶν σπερμάτων ἀπείληφε	φύσιν	ἄννησον, μάραθον, σταφυλῖνος, καυκαλίς, κώνειον,
[9, 404]	τιν´ ἅλμην ἀπέθανεν· (παρὰ τὴν	φύσιν	γὰρ τὸ ποτὸν ἦν. {Β.
[9, 398]	γὰρ οὖσα καὶ ἡγεμονικὴ τὴν	φύσιν	ἡ δασύτης τοῖς τελευταίοις μέρεσι
[9, 404]	ποιῶ χυλοὺς ἐχομένους δριμύτητος τὴν	φύσιν,	ἵνα διεγείρας πνευματῶ τὸν ἀέρα.
[9, 371]	δὲ τὴν αὐτοῦ τοῦ σπέρματος	φύσιν	ὁ καλούμενος σὴψ καὶ τὸ
[9, 398]	τάξεως τὴν ἐνοῦσαν τῇ προσῳδίᾳ	φύσιν	οὐκ ἐπὶ τῶν φωνηέντων αὐτὴν
[9, 372]	δὲ γηθύων ῥίζας ἐχούσας σκοροδομίμητον	φύσιν.	Πολέμων δ´ ὁ περιηγητὴς ἐν
[9, 406]	γράφει· Πᾶσα γὰρ χεδροπώδης ἥμερος	φύσις	ἐνσπέρματος ἣ μὲν ἑψήσεως ἕνεκα
[9, 368]	ἐρίφων. Πλάτων Γρυψίν· Ἰχθῦς, κωλᾶς,	φύσκας	Ἀμειψίας Κόννῳ· Δίδοται μάλισθ´ ἱερώσυνα,
[9, 403]	ἀλλᾶντος, τόμος ἠνύστρου, χορδῆς ἕτερος,	φύσκης	ἕτερος διαλαιμοτομεῖθ´ ὑπὸ τῶν ἔνδον·
[9, 404]	τ´ ὀξὺ καὶ μὴ πολλάκις	φυσώμενον	ἐποίουν· ἀπὸ τούτου πᾶν τὸ
[9, 398]	πάντων τῶν προβαλλομένων λέγειν, εἶδος	φυτοῦ,	εἶδος ὀρνέου, εἶδος λίθου) ὁ
[9, 371]	Φαινίας δ´ ἐν εʹ περὶ	φυτῶν	γράφει οὕτως· (Κατὰ δὲ τὴν
[9, 406]	ὁ Ἐρέσιος ἐν τοῖς περὶ	φυτῶν	τάδε γράφει· Πᾶσα γὰρ χεδροπώδης
[9, 410]	πορφύρᾳ καταυταμενἀτατι Μνᾶσις πέμψ´ ἀπὺ	Φωκάας	δῶρα τίμια (καγγόνων) κόσμον λέγει
[9, 394]	θέρους φαίνεται, τὸν δὲ χειμῶνα	φωλεύει.	Ἡ δὲ φὰψ καὶ ἡ
[9, 403]	(βινεῖ) Σεμναὶ δ´ αὐλῶν ἀγαναὶ	φωναί,	μολπά, κλαγγὰ θράττει, (νεῖται) πνεῖται.
[9, 402]	διατρίψας ἐν Σικελίᾳ πολλαῖς κέχρηται	φωναῖς	Σικελικαῖς οὐδὲν θαυμαστόν. Περιεφέροντο καὶ
[9, 390]	τὴν Ἀττικὴν ἢ διαβαίνοντες τῇ	φωνῇ	διάδηλοι γίγνονται, καθάπερ προειρήκαμεν. Τοὺς
[9, 399]	κάλλαια· ~(βαρεῖα δ´ ἦν ἡ	φωνή.	Θαυμασάντων οὖν ἡμῶν τὸ εὐανθὲς
[9, 398]	Ὅταν ᾠοτοκῇ δέ, τετράζει τῇ	φωνῇ.	Καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας Γάμῳ·
[9, 388]	ἔτι ἀφιᾶσιν. (Ἐὰν δὲ ἀφεθῶσι,	φωνήεντες	πάλιν γίγνονται. Μνημονεύει αὐτῶν Ἱππῶναξ
[9, 392]	τοῖς Φλιασίοις ἢ τοῖς Λάκωσι	φωνήεντες,	ὡς καὶ οἱ πέρδικες. Καὶ
[9, 397]	συλλαβὴν ὀνόμασι τὴν τελευτῶσαν ἀπὸ	φωνήεντος	ἀρχομένην δασύνεσθαι. Πάντως γὰρ εἶναι
[9, 398]	προσῳδίᾳ φύσιν οὐκ ἐπὶ τῶν	φωνηέντων	αὐτὴν τιθέασιν ὥσπερ τὰς ἄλλας,
[9, 398]	περισπῶσι. Τοῖς δὲ πρώτοις τῶν	φωνηέντων	κατὰ τὰς ἁπλᾶς τῶν ὀνομάτων
[9, 388]	ὕλας ἕως μέν τινος ὄρτυγος	φωνὴν	ἀφίεσαν, ἐπεὶ δὲ τοῦ ποταμοῦ
[9, 388]	μόνον οὐ τιθασεύονται, ἀλλ´ οὐδὲ	φωνὴν	ἔτι ἀφιᾶσιν. (Ἐὰν δὲ ἀφεθῶσι,
[9, 391]	εὔγλωττα καὶ διηρθρωμένα ἐστὶ τὴν	φωνὴν	καὶ μιμεῖται τοὺς τῶν ἀνθρώπων
[9, 386]	Τούτων ἐὰν δείξῃ τις ἢ	φωνήν	τι ἢ ψυχὴν ἔχον, ἀδικεῖν
[9, 389]	ἀλλὰ κἂν ἀκούσωσιν αὐτῶν τὴν	φωνήν.	Τούτου δὲ αἴτιον ἡ τῇ
[9, 389]	ὅπως μὴ ἄλλος ἀκούσας τῆς	φωνῆς	ἔλθῃ μαχούμενος αὐτῷ. Ἐνίοτε δὲ
[9, 392]	πλεῖστα τῶν ὀρνέων ἀπὸ τῆς	φωνῆς	ἔχει τὴν ὀνομασίαν. Ἡ δὲ
[9, 378]	τοὐπτάνιον ὀρθῶς καταβαλέσθαι καὶ τὸ	φῶς	(λαβεῖν ὅσον δεῖ καὶ τὸ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/09/2009