HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique)


π  =  803 formes différentes pour 1424 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[9, 369]   ἐν τῷ Ὀψαρτυτικῷ διὰ τοῦ  π>   ψιλῶς καλεῖ ῥάπυν. Τούτοις δ´
[9, 374]   δ´ ἀπολωλεκὼς ἀλεκτρυόνα τίκτουσαν ᾠὰ  πάγκαλα.   (Καὶ Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· ὸν μέγιστον
[9, 388]   ἐπώνυμος πέρδικος ἐν κλεινοῖς Ἀθηναίων  πάγοις.   Φερεκράτης πεποιηκὼς τὸν
[9, 383]   Μηδὲν φροντίσῃς· ἰάσιμον γὰρ τὸ  πάθος   ἐστί. {Α. Τῷ τρόπῳ; {ΓΛ.
[9, 406]   ἤλασεν εἶπέ τε μῦθον· (δεινὰ  παθοῦσα,   Φακῆ βδελυρή, χώρει ´ς τὸν
[9, 383]   {ΓΛ. Καὶ παρατίθει γ´ αὐτά,  παῖ,   ὅταν παρατιθῇς, μανθάνεις, ἐψυγμένα. Ἀτμὶς
[9, 410]   ὠνόμασεν ἔκτριμμα. Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς· Φέρε,  παῖ,   ταχέως κατὰ χειρὸς ὕδωρ, παράπεμπε
[9, 385]   ἀγοράσω. Καὶ μετ´ ὀλίγα· Σκεύαζε,  παῖ,   τοὐψάριον ἡμῖν. Τὸ δὲ ἐν
[9, 380]   (ἐκεῖνο δρᾶμα, τοῦτο δ´ ἐστὶ  παίγνιον.   Μή τις τούτων τῶν δευτέρων
[9, 410]   Τὸν δὲ τῷ χερνίβῳ ῥάναντα  παῖδα   διδόντα κατὰ χειρὸς Ἡρακλεῖ ὕδωρ,
[9, 410]   δευτέρᾳ. Ξενοφῶν δ´ ἐν αʹ  Παιδείας   γράφει· Ὅταν δὲ τούτων τινὸς
[9, 373]   ὁδοῦ. Ξενοφῶν δ´ ἐν δευτέρῳ  Παιδείας·   Ἐπὶ μὲν τοὺς ὄρνιθας τῷ
[9, 368]   παρὰ τῷ Ξενοφῶντι ἐν πρώτῳ  Παιδείας.   Φησὶ γὰρ φιλόσοφος· Προσῆγεν
[9, 409]   ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ φησίν· Ἔπειτα δὲ  παῖδες   νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ χειρῶν, σμήμασιν
[9, 386]   ἔμ´, ἀλλὰ τὰ κρέα. {Α.  Παῖδες,   παράγετε· ὀπτάνιον ἔστιν; {Β. Ἔστι.
[9, 396]   Γείτοσι· Νῦν μὲν γὰρ ἡμῖν  παιδικῶν   ἅλις οκως περ ἀρνῶν ἐστι
[9, 378]   μάγειρον ἂν λάβῃς ἀληθινόν, ἐκ  παιδὸς   ὀρθῶς εἰς τὸ πρᾶγμ´ εἰσηγμένον
[9, 388]   ἀπώλλυντο, οὐ διέλιπον σαφέστερον τῶν  παίδων   τῶν τρανοτάτων ἕως νῦν λέγοντες
[9, 403]   τίλλει, κόπτει, τέμνει, δεύει, χαίρει,  παίζει,   πηδᾷ, δειπνεῖ, (πίνει, σκιρτᾷ, λορδοῖ,
[9, 377]   ἐρανισταῖς, Καρίων, διακονῇς, οὐκ ἔστι  παίζειν   οὐδ´ μεμάθηκας ποιεῖν. Ἐχθὲς
[9, 398]   καλούμενον παρὰ τοῖς Μυσοῖς καὶ  Παίοσιν   ὑπεμνήσθην ἐκ τῶν ὑπ´ Ἀριστοφάνους
[9, 382]   ὑμῖν θυμηδίαν παρέχουσιν. (Καὶ  παῖς   ἐπὶ τῇ μαγειρικῇ σοφίᾳ ἐπαινεθεὶς
[9, 378]   ὅσῳ προσέρχετ´ ἐξ ἀγορᾶς  παῖς,   μικρὰ διακινήσω σε περὶ τοῦ
[9, 402]   ~(Ἵνα τὰ μὲν αἴγεια τοῖς  παισί,   τὰ δὲ συάγρεια μετὰ τῶν
[9, 398]   Εἶδος ὀρνέου (ἔθος δὲ γραμματικῶν  παισὶν   περὶ πάντων τῶν προβαλλομένων λέγειν,
[9, 402]   τὸ δὲ μαρτύριον ἀνίχνευσον σύ.  Πάλαι   γὰρ τυγχάνω ἀνεγνωκὼς τοὺς Κλεομένους
[9, 379]   μετ´ ἐκείνους τοὺς σοφιστὰς τοὺς  πάλαι   γεγόνασιν ἡμῶν ἑπτὰ δεύτεροι σοφοί.
[9, 372]   ἐν δὲ μύκην σειράς τε  πάλαι   λαχάνοισι πλακείσας αὐλοτέροις καυλοῖς τε
[9, 380]   καρδίαν εἶδόν σε καταπίνοντ´ ἐγώ  πάλαι   μέγας εἶ, γίνωσκε· τοῦ γὰρ
[9, 403]   Σικελιώτης Λάβδακος. (Οὗτοι τὰ μὲν  παλαιὰ   καὶ θρυλούμενα ἀρτύματ´ ἐξήλειψαν ἐκ
[9, 401]   χρῆσις μὴ εἴη τῶν ὀνομάτων  παλαιά.   Μινδυνεύεις οὖν ποτε διὰ ταύτας
[9, 370]   παλίμβολα κασσύουσιν· ἣν μάντιν λαχάνοισι  παλαιόγονοι   ἐνέπουσιν. Μήποτε δὲ Νίκανδρος
[9, 406]   φησίν, ἑψήσεως ἐπινοηθείσης οἱ μὲν  παλαιοὶ   πύανον, οἱ δὲ νῦν ὁλόπυρον
[9, 408]   τοῦ ἀπονίψασθαι. Παρὰ γὰρ τοῖς  παλαιοῖς   τὸ μὲν πρὸ ἀρίστου καὶ
[9, 395]   μόνον· εἰ δὲ νέον  παλαιόν,   οὐ πεφρόντικεν. Ἐν δὲ Δορκίδι
[9, 375]   ἀπῆγε σιγῇ Ἦν δὲ καὶ  παλαιὸς   νόμος, ὥς φησιν Ἀνδροτίων, τῆς
[9, 367]   τούτους ἀρκεῖ λόγος εἷς  παλαιός·   Σοὶ μὲν ταῦτα δοκοῦντ´ ἔστω,
[9, 398]   τοῦ Η> στοιχείου τυπώσασθαι τοὺς  παλαιοὺς   τὴν δασεῖαν. Διόπερ καὶ Ῥωμαῖοι
[9, 370]   οὐδὲ ταῖς θλασταῖς ἐλάαις. Ἀλκαῖος  Παλαίστρᾳ·   Ἤδη δ´ ἧψε χύτραν ῥαφάνων.
[9, 396]   ἄρ´ ὗν θύειν μέλλεις. Ἀλκαῖος  Παλαίστρᾳ·   Ὁδὶ γὰρ αὐτός ἐστιν· εἴ
[9, 386]   φασιανικῶν τις ὀρνίθων μέμνηται τῶν  παλαιῶν,   ἐγώ σοι ἦρι μάλ´ οὐκ
[9, 397]   ποτε καὶ ΔΟΡΚΑΔΩΝ Ἐλεατικὸς  Παλαμήδης   ὀνοματολόγος ἔφη· Οὐκ ἄχαρι
[9, 370]   μὲν ἔοικε πέλμασιν, οἷσι πέδιλα  παλίμβολα   κασσύουσιν· ἣν μάντιν λαχάνοισι παλαιόγονοι
[9, 410]   ἑσσοῦσθαι ὑπ´ αὐτῆς· καί μιν  πάλιν   ἀναφικέσθαι δῶρον ἔχοντα παρ´ αὐτῆς
[9, 406]   τούτων ἕψημα γίνεται· τὰ δὲ  πάλιν   αὖθις λεκιθώδη, καθάπερ ἄρακος· τὸ
[9, 373]   τὰς ὄρνιθας ἀφ´ ἡμῶν; Καὶ  πάλιν·   Αὕτη ποτ´ ἐξεσόβησε τὰς ὄρνις
[9, 388]   ἀφιᾶσιν. (Ἐὰν δὲ ἀφεθῶσι, φωνήεντες  πάλιν   γίγνονται. Μνημονεύει αὐτῶν Ἱππῶναξ οὕτως
[9, 405]   τόπον, ὥραν, τὸν καλοῦντα, τὸν  πάλιν   (δειπνοῦντα, πότε δεῖ καὶ τίν´
[9, 403]   αὐτὰ φράσεις; Αὐτίκ´ ἐρῶ σοι  πάλιν   ἐξ ἀρχῆς· ἥκειν ἤδη καὶ
[9, 367]   καὶ παροψίδες. Ἐν δὲ Εὐρώπῃ  πάλιν   ἐπὶ παροψήματος διὰ πλειόνων εἴρηκεν,
[9, 369]   τὴν κράμβην, μεθ´ ὃν χρόνον  πάλιν   ἐπιχωριάζει. Νίκανδρος δ´ ἐν Γεωργικοῖς·
[9, 379]   ἀκμῆς, ὥστ´ προοπτήσαντα χλιαίνειν  πάλιν,   μὴ προοπτήσαντα συντελεῖν ταχύ,
[9, 366]   Σπέρματά τ´ ἐνδάκνοντα σινήπυος. Καὶ  πάλιν·   Κάρδαμ´ ἀνάρρινόν τε μελάμφυλλόν τε
[9, 375]   ἂν ἀνδρὶ τοῦδε βέλτιον; Καὶ  πάλιν·   λευκός· τί δ´ οὐχί; Καὶ
[9, 408]   ὕδωρ ἐφέρετο κατὰ χειρῶν. Καὶ  πάλιν   Οὐλπιανὸς ἐζήτει εἰ τὸ
[9, 381]   πολλάκις ἐκρέμασα ἐκ ποδῶν. Εἶτα  πάλιν   οἴνῳ διέβρεξα καὶ προεψήσας μετὰ
[9, 373]   αὐτῷ δράματι· Ὄρνιθα φοινικόπτερον. Καὶ  πάλιν·   Ὄρνιθα τοίνυν δεῖ σε γίγνεσθαι
[9, 397]   Πότερον ὄρνις ταὧς; Καὶ  πάλιν   ὄρνις δῆτα. Τίς ποτ´ ἐστίν;
[9, 374]   μέγιστον τέτοκεν, ὡς ἀλεκτρυών. Καὶ  πάλιν·   Πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων βίᾳ ὑπηνέμια
[9, 380]   Ἔθυσαν ἕτερον. Τοῦ δὲ δευτέρου  πάλιν   τὴν καρδίαν εἶδόν σε καταπίνοντ´
[9, 378]   δ´ ἀγνοῶν ταῦτ´ εἰκότως τυντλάζεται.  Πάλιν   τὸ περὶ τῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἴσως
[9, 407]   ἔφη τε καὶ παριόντα Φείδιππον  πάλιν   τὸν Χαιρεφίλου πόρρωθεν ἀπιδὼν τὸν
[9, 409]   ἐπέχει τις, ἀπενιζόμεθα, τοὺς στεφάνους  πάλιν   (τοὺς ἑσπερίνους λαβόντες ἐστεφανούμεθα. Ἐκάλουν
[9, 397]   θέα ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ  πάλιν   φησίν· ἀλλὰ τὰς μὲν νουμηνίας
[9, 390]   προσίασι γάρ. ἐν ἄλλοις δὲ  πάλιν   φησὶν Ἀριστοτέλης· ὦτός
[9, 406]   παρῳδιῶν· Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο  Παλλὰς   Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον ἔχουσα, καὶ
[9, 390]   περὶ τῶν ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ  πάμπολλα   τὰ ζῷα ταῦτα εἰς τὴν
[9, 380]   Λάκωσιν ἔφη Πάσας παραφερέτω. Ἄλεξις  Παμφίλῃ·   Παρέθηκε τὴν τράπεζαν, εἶτα παραφέρων
[9, 387]   ταῖς ἐπιγραφομέναις Ὀψαρτυτικαῖς Γλώσσαις καὶ  Πάμφιλος   Ἀλεξανδρεὺς ἐν τοῖς περὶ
[9, 406]   σεαυτοῦ καὶ πανδαισίᾳ τὸ σωμάτιον  πᾶν   ἑστιάσῃς. Ῥόδα τὰ εὐοσμότατα ἐν
[9, 404]   πολλάκις φυσώμενον ἐποίουν· ἀπὸ τούτου  πᾶν   τὸ δεῖπνον εὐτρεπές. Οὗτοί τε
[9, 385]   εἰπόντος τινὸς ἥδιστον εἶναι ὀψάριον  πᾶν   τὸ ἐν ὀξάλμῃ παρατιθέμενον, συναγαγὼν
[9, 394]   κολοιοί· ἐπῳάζει δ´ ἐκ διαδοχῆς  πᾶν   τὸ περιστεροειδὲς γένος, καὶ γενομένων
[9, 406]   ἀλλὰ καὶ ἔνδον σεαυτοῦ καὶ  πανδαισίᾳ   τὸ σωμάτιον πᾶν ἑστιάσῃς. Ῥόδα
[9, 371]   εἶναι τεύτλων, σπαστόν, καυλωτόν, λευκόν,  πάνδημον·   τοῦτο δ´ εἶναι τῇ χρόᾳ
[9, 370]   κράμβην τὴν ἑπτάφυλλον, θύεσκε  Πανδώρη   Θαργηλίοισιν ἔγχυτον πρὸ φαρμάκου. Καὶ
[9, 388]   πετάλοισιν ἐπ´ ἀκροτάτοις ἱζάνοισι ποικίλαι  πανέλοπες,   αἰολόδειροι λαθιπορφυρίδες καὶ ἀλκυόνες τανυσίπτεροι.
[9, 385]   ´γαθέ, δειπνῶμεν, κἄπειτά με  πᾶνἐπερωτᾶν   τι ἂν βούλῃ· νῦν
[9, 406]   γὰρ τῇ ἐμῇ οἶδά τινα  πανήγυριν   ἀγομένην καὶ καλουμένην Βαλλητύν· περὶ
[9, 374]   ποιήσει δέλφακας ὑλιβάτους, τοὺς δὲ  πάνθηρας,   ἄλλους ἀγρώστας λύκους, λέοντας. Ἐπὶ
[9, 389]   δ´ ἐν τῷ περὶ τοῦ  Πανικοῦ   Οἱ στρουθοί, φησί χοἰ πέρδικες,
[9, 377]   ἱέρειαι Θεᾷ, Θεῷ, κορύβαντες, αὐλοί,  παννυχίδες,   ἀναστροφή· ἱππόδρομος οὗτός ἐστί σοι
[9, 386]   ἀκούομεν. ~Καὶ γὰρ Ἄλεξις (ἐν  Παννυχίδι   περιθεὶς μαγείρῳ τὸν λόγον φησίν·
[9, 393]   τὴν φυσικὴν φιλοστοργίαν, καίπερ τοσοῦτον  πανουργίᾳ   διαφέρουσιν, ὅμως ὅταν ἐλαίου κρατὴρ
[9, 389]   δὲ τὸ ζῷον κακόηθες καὶ  πανοῦργον,   ἔτι δὲ ἀφροδισιαστικόν. Διὸ καὶ
[9, 407]   περιβόητος ἦν λέγων τὰ ἔπη  πανούργως   καὶ ὑποκριτικῶς καὶ διὰ ταῦτα
[9, 382]   τοὺς εὐωχουμένους, ὑβρίζεσθαι δὲ τὸν  πάνσοφον   ἐκεῖνον ἄνθρωπον ὁσημέραι, καὶ διὰ
[9, 372]   ἀεργέες, ἔνθα τε μέτρια ὄσπρια  πανσπερμηδὸν   ἐπεγχεύῃσιν ἀλετρίς. Τῇ ἔνι μὲν
[9, 405]   ἠγνόηκε κοὐδὲ ἓν λέγει. (Μὴ  πάντ´   ἄκουε μηδὲ πάντα μάνθανε τῶν
[9, 403]   οἷς Κρόνος ἀρτύμασιν ἐχρῆτο,  πάντ´   ἀφεῖλον εἶναί θ´ ὑπέλαβον ~(τὸν
[9, 403]   λέπεται κόρδαξ· ἀκολασταίνει νοῦς μειρακίων·  πάντ´   ἐστ´ ἔνδον τὰ κάτωθεν ἄνω.
[9, 373]   Κρατῖνος ἐν Νεμέσει οὕτως· Τἄλλα  πάντ´   ὀρνίθια. Ἐπὶ δὲ τοῦ ἀρσενικοῦ
[9, 398]   φησὶν Λαρήνσιος, κατὰ τὸν  πάντα   ἄριστον Οὐλπιανὸν προτείνω τι καὶ
[9, 391]   τὸ τὴν ἐκείνων ἐπιτηδεύειν προαίρεσιν.  Πάντα   δὲ τὰ τῶν ζῴων εὔγλωττα
[9, 378]   τὰ δ´ ὅλως ἀποψύξαντα, ταῦτα  πάντα   ~(ἐν τοῖς στρατηγικοῖσιν ἐξετάζεται μαθήμασιν.
[9, 378]   ζῳδίοις. Τὰ γὰρ ὄψα, φασί,  πάντα   καὶ τὰ βρώματα σχεδὸν (ἐν
[9, 385]   αὐτῷ, ἵνα μηδενὸς μεταλαμβάνῃ, ἀλλὰ  πάντα   λαλῇ, ἔφη· Κρατῖνος ἐν Ὀδυσσεῦσιν
[9, 405]   λέγει. (Μὴ πάντ´ ἄκουε μηδὲ  πάντα   μάνθανε τῶν βιαίων ἔσθ´ ἕνεκα
[9, 405]   δεῖ καὶ τίν´ ἰχθὺν ἀγοράσαι,  πάντα   μὲν λήψει σχεδὸν αἰεὶ γάρ·
[9, 381]   (Ἔπειτα ἀπορρεύσαντος τοῦ πολλοῦ αἵματος  πάντα   τὰ ἐντοσθίδια μετὰ τῆς ἐξαιρέσεως
[9, 393]   ποιήσας ταῦτα τὰ ἔπη  πάντα   τὰ ὄρνεα ἀνθρώπους ἱστορεῖ πρότερον
[9, 370]   ἐν Ἀπλήστῳ· Ἥκει φερόμεν´ αὐτόματα  πάντα   τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά, σπλαγχνίδια πολλά,
[9, 381]   σὲ κἀμὲ ταῦτ´ εὐφρανάτω. Λαφυροπώλῃ  παντάπασι   μεταδίδου, τὴν πάροδον ἵν´ ἔχῃς
[9, 384]   εἶ λέγειν, περὶ πάντων  πάντας   ἀπαιτῶν, ποῦ μνήμης ἠξίωται παρὰ
[9, 385]   ὀξάλμην διὰ τούτων· ἀνθ´ ὧν  πάντας   ἑλὼν ὑμᾶς ἐρίηρας ἑταίρους, φρύξας,
[9, 377]   ἰδιώτην καὶ μαθητὰς εἰσίῃ, ~(κυμινοπρίστας  πάντας   λιμοὺς καλῶν, ἔπτηξ´ ἕκαστος
[9, 379]   μισεῖν με διὰ τοῦτ´, ἀλλὰ  πάντας   λαμβάνειν. Ὑπ´ ἐμοῦ δ´ ὁρῶν
[9, 401]   τοσούτων ἐμπλησθέντες, (ὑπερβάλλειν μοι δοκεῖτε  πάντας   τοὺς ἐπὶ πολυφαγίᾳ διαβοήτους γενομένους·
[9, 378]   εὐθὺς ἀρχιτεκτονεῖν. Περὶ φύσεως κατεῖχε  πάντας   τοὺς λόγους· ἐπὶ πᾶσι τούτοις
[9, 408]   καὶ χρήσιμος πολίτης νικᾷ τε  πάντας   χρηστὸς ὤν, οὐκ ἔστι χειρόνιπτρον.
[9, 407]   σκληρῶς καθεῦδον, εἶτα Θούδιππος βδέων  παντελῶς   ἔπνιξεν ἡμᾶς, εἶθ´ λιμὸς
[9, 377]   ἐν Καταψευδομένῳ λέγων ὧδε· Οὐ  παντελῶς   εὐκαταφρόνητος τέχνη, ἂν κατανοήσῃς,
[9, 390]   λαβεῖν στάσιν τὴν μουσικήν. Οὐ  πάντες   δ´ οἱ πέρδικες, φησί, κακκαβίζουσιν·
[9, 372]   ὥρᾳ ποτὲ κολοκυντῶν ἡμῖν περιενεχθεισῶν  πάντες   ἐθαυμάζομεν νεαρὰς εἶναι νομίζοντες, καὶ
[9, 389]   δέ φησιν ὅτι τὸν ἡττηθέντα  πάντες   ἐν μέρει ὀχεύουσιν. Ὀχεύουσι δὲ
[9, 377]   ἀλλὰ πέπλυται τὸ πρᾶγμα, καὶ  πάντες   σχεδὸν εἶναι μάγειροί φασιν οὐθὲν
[9, 376]   ἀνεπάιστον τοῖς παριοῦσιν ἐτίθει. Διὸ  πάντες   τὸ ζῷον τοῦτο περίσεπτον ἡγοῦνται
[9, 368]   φιλόσοφος· Προσῆγεν αὐτῷ παροψίδας καὶ  παντοδαπὰ   ἐμβάμματα καὶ βρώματα. (Καὶ παρὰ
[9, 368]   Ἑξῆς δὲ τούτων πολλῶν καὶ  παντοδαπῶν   ἐπιφερομένων ἡμεῖς ἐπισημανούμεθα τὰ μνήμης
[9, 376]   πῶς αὐτοῦ γαστὴρ πεπλήρωται  παντοίων   ἀγαθῶν. Καὶ γὰρ κίχλας ἐν
[9, 404]   θ´ ὑπέλαβον ~(τὸν τοῖς τοιούτοις  παντοπώλην   χρώμενον. Αὐτοὶ δ´ ἔλαιον καὶ
[9, 367]   τὸν Πάριον Εὔηνον Ἔθος περὶ  παντὸς   ὁμοίως, ὀρθῶς δ´ ἀντιλέγειν οὐκ
[9, 391]   ἡττήσας τὸν ἡττηθέντα διὰ  παντὸς   ὀχεύει. Ἱστορεῖται δὲ ὅτι καὶ
[9, 399]   ἄλλαι περίεργοι ἔμοιγ´ εἰσὶν διὰ  παντὸς   σκευασίαι, γλοιῶν καταχύσματα καὶ κατάτυρα
[9, 403]   μίνθου· τοιάδε δόμους ὁμίχλη κατέχει  πάντων   ἀγαθῶν ἀνάμεστος. Ἔπὶ τούτοις λεγομένοις
[9, 374]   γενικήν· Οἶδα δ´ ὀρνίχων νόμως  πάντων.   ΔΕΛΦΑΞ. Ἐπίχαρμος τὸν ἄρρενα χοῖρον
[9, 394]   δὲ σποδιόν, δὲ τρυγὼν  πάντων   ἐλάττων, χρῶμα δὲ τεφρόν. (Αὕτη
[9, 395]   ῥύγχη. δὲ μικρὰ κολυμβίς,  πάντων   ἐλαχίστη τῶν ἐνύδρων, ῥυπαρομέλαινα τὴν
[9, 376]   ἐξ ὕδατος ἡψημένον τακερῶς, καὶ  πάντων   θαυμαζόντων τοῦ μαγείρου τὴν σοφίαν,
[9, 400]   μὲν ὅτι λαγὼς ὑπὸ  πάντων   θηρεύεται, καὶ θηρίου καὶ ὄρνιθος
[9, 400]   πολύγονόν ἐστιν, ἐπικυίσκει τε μόνον  πάντων   θηρίων, καὶ τὸ μὲν δασὺ
[9, 376]   τέχνης λαλεῖν τι· τῶν ἡδυσμάτων  πάντων   κράτιστόν ἐστιν ἐν μαγειρικῇ (ἀλαζονεία·
[9, 391]   δ´ ἐστὶ τὴν μορφὴν καὶ  πάντων   μιμητὴς (ὅσα ἄνθρωπος ποιεῖ. Διόπερ
[9, 381]   τῶνδε καὶ βάδιζε δεῦρ´ ἅμα.  (Πάντων   οὖν ἡμῶν ἐπαινεσάντων τὸν μάγειρον
[9, 384]   δίκαιος εἶ λέγειν, περὶ  πάντων   πάντας ἀπαιτῶν, ποῦ μνήμης ἠξίωται
[9, 405]   πολλῶν τε δείπνων, ἐπιλαθέσθαι, Σιμία,  πάντων   ποιήσω, θρῖον ἂν δείξω μόνον
[9, 398]   δασεῖαν. Διόπερ καὶ Ῥωμαῖοι πρὸ  πάντων   τῶν δασυνομένων ὀνομάτων τὸ Η>
[9, 398]   (ἔθος δὲ γραμματικῶν παισὶν περὶ  πάντων   τῶν προβαλλομένων λέγειν, εἶδος φυτοῦ,
[9, 397]   τελευτῶσαν ἀπὸ φωνήεντος ἀρχομένην δασύνεσθαι.  Πάντως   γὰρ εἶναι ψιλὴν αὐτὴν παρηκολούθηκεν,
[9, 410]   χεῖρα εἰς τὰ χειρόμακτρα, ὡς  πάνυ   ἀχθόμενος ὅτι κατάπλεά σοι ἀπ´
[9, 407]   συνετύγχανε. καὶ τοῦτον ἀσπασάμενος ἡδέως  πάνυ   ἔπειτα Χρῆσόν μοι σύ, φησί,
[9, 408]   πρᾶγμά γ´ ἠρώτα με δυστράπελον  πάνυ,   ἔχον δὲ πολλὰς φροντίδων διεξόδους.
[9, 369]   Ῥήτορσιν οὕτως· Κηφισιακαῖσι γογγυλίσιν ὅμοια  πάνυ.   Θεόφραστος δὲ γογγυλίδων φησὶν εἶναι
[9, 395]   ἔνδον τρέφω τῶν Σικελικῶν τούτων  πάνυ   κομψάς. Φερεκράτης ἐν Γραυσί φησιν·
[9, 403]   τι φέρει. Διεχλεύαζέ τε τοὺς  πάνυ   μαγείρους γενομένους, (ὧν καὶ μνημονεύων
[9, 381]   στόματος, πολλὸν ἐπιχέας ζωμὸν εὖ  πάνυ   πεποιημένον. Καὶ μετὰ ταῦτα περιέπλασα
[9, 382]   εἰ μὴ κέκληκα Δαιτυμόνα. Καινὸν  πάνυ.   (Σῦν ἄρα θύεις ἐρυσίχθον´; Οὔκ,
[9, 401]   ὁμοίως ἐκείνῳ διαλυθῆναι. Ἰσχνὸς γὰρ  πάνυ   τὸ σῶμα διὰ τὰς ζητήσεις
[9, 376]   Πλὴν ἐμός γε συγγραφεὺς  Πάξαμος   τῶν ἰσικίων μέμνηται. Καὶ οὔ
[9, 404]   ἐμαυτοῦ καινὰ τῆς τέχνης. {Β.  Παπαῖ·   ἐμὲ κατακόψεις, οὐχ θύειν
[9, 405]   τέχνη. (Ἀβυρτακοποιὸς παρὰ Σέλευκον ἐγενόμην,  παρ´   Ἀγαθοκλεῖ δὲ πρῶτος εἰσήνεγκ´ ἐγὼ
[9, 409]   καὶ χειρόνιπτρον. Ἰδίως δὲ καλεῖται  παρ´   Ἀθηναίοις ἀπόνιμμα ἐπὶ τῶν εἰς
[9, 398]   πραγματείᾳ (ὀκτακόσια γὰρ εἰληφέναι τάλαντα  παρ´   Ἀλεξάνδρου τὸν Σταγιρίτην λόγος ἔχει
[9, 398]   παρ´ ὑμῶν μαθεῖν εἰ καὶ  παρ´   ἄλλῳ τινὶ αὐτοῦ τις γίνεται
[9, 400]   κἂν μεταληφθῇ εἰς τὸ ω>  παρ´   Ἀττικοῖς· ναὸς νεώς, κάλος κάλως.
[9, 410]   μιν πάλιν ἀναφικέσθαι δῶρον ἔχοντα  παρ´   αὐτῆς χειρόμακτρον χρύσεον. Τὸν δὲ
[9, 375]   Εὐμένη τὰ τοιαῦτα ἐπιμελῶς ὠνεῖσθαι  παρ´   αὐτῶν, διδόντα τοῦ ἑνὸς δραχμὰς
[9, 406]   οὐκ ἄν τι εἴποιμι μὴ  παρ´   ἑκάστου μισθὸν λαβών. (Ἀλλ´ ἔγωγε,
[9, 391]   δύο τε ἀπὸ τῶν ὀφρύων  παρ´   ἑκάτερον κρόταφον ἀναφέρει πτερά. (Καλλίμαχος
[9, 382]   πολλοὺς τῶν καθαρείων ἐξόμνυσθαι τὰς  παρ´   ἐκείνῳ ἑστιάσεις. Οἱ δὲ ἡμέτεροι
[9, 382]   εἴωθα. Μὴ τοίνυν λάλει οὕτω  παρ´   ἔμοιγ´ ὤν. ~Ἀλλὰ διὰ τὰς
[9, 402]   Τῶν χερσαίων δ´ ὑμῖν ἥξει  παρ´   ἐμοῦ ταυτί· βοῦς ἀγελαῖος, τράγος
[9, 366]   κωλεός. Μάθετε δὲ καὶ τοῦτο  παρ´   ἐμοῦ, σοφώτατοι, ὅτι νῦν
[9, 409]   βάψειεν Ἀλκμήνης γόνος. Ἀλλὰ καὶ  παρ´   Εὐπόλιδι ἐν Αἰξίν· Αὐτοῦ τὴν
[9, 397]   δασύνοντες. Καὶ ἀναγιγνώσκουσι μὲν οὕτως  παρ´   Εὐπόλιδι ἐν Ἀστρατεύτοις πρόκειται δὲ
[9, 400]   τοῦ ω> παραπλησίως προσαγορευομένη λαγῲ  παρ´   Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξιν· Ἵνα πάρα
[9, 409]   τοῖς κωμικοῖς παροξυτόνως ἀνέγνωσται χερνίβα·  παρ´   Εὐριπίδῃ ἐν Ἡρακλεῖ· (Εἰς χερνίβ´
[9, 397]   δὲ οὐκ εἰς ἅπαξ, ἀλλὰ  παρ´   ἡμέρας δύο· αἱ δὲ πρωτοτόκοι
[9, 407]   σατύροις φησίν· Ὥστ´ ἔχειν οὐδὲν  παρ´   ἡμῖν. Νυκτερεύσας δ´ ἀθλίως πρῶτα
[9, 407]   τοῦ τὴν δίκην γραψαμένου. Αὕτη  παρ´   ἡμῶν, Οὐλπιανέ, βαλλητύς. Σὺ
[9, 386]   Ἀπολεῖ μ´ οὑτοσί. Ταῦτά σοι  παρ´   ἡμῶν τῶν ζώντων, ὀλβιογάστορ Οὐλπιανέ,
[9, 401]   δ´, Σύαγρε, Πηλιωτικὸν τρέφος.  Παρ´   Ἡροδότῳ δὲ ὄνομα κύριον Σύαγρος
[9, 370]   κράμβην ἱερὰν οὖσαν, ἐπεὶ καὶ  παρ´   Ἱππώνακτι ἐν τοῖς ἰάμβοις ἐστί
[9, 392]   ὑπὸ τῶν ἀρχαίων καλουμένην Ὀρτυγίαν  παρ´   τὰς ἀγέλας τῶν ζῴων
[9, 366]   δὲ ἁλῶν πλήρεις οἱ κυνικοί,  παρ´   οἷς κατὰ τὸν Ἀντιφάνην, λέγει
[9, 391]   δὲ Μύνδιος Ἀλέξανδρός φησι τοὺς  παρ´   Ὁμήρῳ χωρὶς τοῦ σ> κῶπας
[9, 385]   κεῖται, ἔφη, ὀξάλμη; Ὀψάριον γὰρ  παρ´   οὐδενὶ τῶν ζώντων λεγόμενον οἶδα.
[9, 381]   ἐξαμάρτῃ, τύπτεται, ὥς φασιν, αὑλητὴς  παρ´   ὑμῖν. Φιλύλλιός τε
[9, 398]   καὶ ταὧνι. Ζητῶ δ´ ἐγὼ  παρ´   ὑμῶν μαθεῖν εἰ καὶ παρ´
[9, 403]   ἔφη· Τί τοιοῦτον ἐξεῦρεν  παρὰ   Ἀνθίππῳ τῷ κωμικῷ μάγειρος, ὃς
[9, 402]   τῇ φάρυγγι, ὥσπερ τὰ  παρὰ   Ἀντιφάνει μὲν ἐν Ἀκεστρίᾳ· Κρέας
[9, 409]   παρὰ Σοφοκλεῖ Ἑρμῆς, βέβλεμμαι κατῶβλεψ,  παρὰ   Ἀρχελάῳ τῷ Χερρονησίτῃ ἐν τοῖς
[9, 397]   τῷ αὐτῷ Ἀριστοφάνης. Ἀμήχανον δὲ  παρὰ   Ἀττικοῖς καὶ Ἴωσιν ἐν τοῖς
[9, 369]   Κολοφώνιος ἐν ταῖς Γλώσσαις  παρὰ   Βοιωτοῖς γάστρας ὀνομάζεσθαι τὰς κράμβας,
[9, 408]   κατὰ χειρὸς καὶ τοῦ ἀπονίψασθαι.  Παρὰ   γὰρ τοῖς παλαιοῖς τὸ μὲν
[9, 371]   ἂν δυναίμην ἐμφαγεῖν ἄρτον τινά·  παρὰ   Γναθαινίῳ γὰρ ἄρτι κατέφαγον, ἕψουσαν
[9, 409]   Ὅμηρός πῃ μέν φησι νίψασθαι·  παρὰ   δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. Πῂ
[9, 372]   τὴν Λητώ, γράφων οὕτως· Διατέτακται  παρὰ   Δελφοῖς τῇ θυσίᾳ τῶν Θεοξενίων,
[9, 404]   φαγεῖν ἕκαστος ὑμῶν. Καὶ  παρὰ   Διονυσίῳ δὲ ἐν Θεσμοφόρῳ μάγειρος,
[9, 375]   ὅτι ἱερόν ἐστι τὸ ζῷον  παρὰ   Κρησὶν Ἀγαθοκλῆς Βαβυλώνιος ἐν
[9, 400]   παρ´ Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξιν· Ἵνα  πάρα   μὲν βατίδες καὶ λαγῲ καὶ
[9, 371]   τὸ ὄνομα μνήμης εὑρίσκω τετυχηκὸς  παρὰ   μὲν Εὐβούλῳ ἐν Πορνοβοσκῷ οὕτως·
[9, 409]   ἀπόδος πόχ´ ἁμῖν τὰν τράπεζαν.  Παρὰ   μέντοι τοῖς τραγικοῖς καὶ τοῖς
[9, 405]   αὕτη ´σθ´ τέχνη. (Ἀβυρτακοποιὸς  παρὰ   Σέλευκον ἐγενόμην, παρ´ Ἀγαθοκλεῖ δὲ
[9, 400]   ἑνικῇ αἰτιατικῇ ἀκόλουθός ἐστιν  παρὰ   Σοφοκλεῖ ἐν Ἀμύκῳ σατυρικῷ πληθυντικὴ
[9, 409]   αἰγίλιψ, τέτριμμαι οἰκότριψ, κέκλεμμαι βοίκλεψ,  παρὰ   Σοφοκλεῖ Ἑρμῆς, βέβλεμμαι κατῶβλεψ, παρὰ
[9, 382]   ἐπὶ τῇ τέχνῃ ὡς  παρὰ   Στράτωνι μάγειρος ἐν τῷ Φοινικίδῃ,
[9, 377]   ἰατρῶν εἰς ἀλαζονείαν καὶ  παρὰ   Σωσιπάτρῳ μάγειρος ἐν Καταψευδομένῳ λέγων
[9, 389]   θηρεύεται, προελθὼν τῆς νεοττιᾶς κυλινδεῖται  παρὰ   τὰ σκέλη τοῦ θηρεύοντος, ἐλπίδα
[9, 404]   Ῥόδιος πιών τιν´ ἅλμην ἀπέθανεν·  (παρὰ   τὴν φύσιν γὰρ τὸ ποτὸν
[9, 367]   δ´ ἡμῖν ἀποκρίνασθαι δίκαιος εἶ  παρὰ   τίνι ἐπὶ τοῦ ἀγγείου
[9, 366]   τινος εἰπόντος εἰ τακεραί εἰσι,  Παρὰ   τίνι κεῖται τὸ τακερόν;
[9, 384]   Οὐλπιανὸς δὲ σιτευτὸς χὴν  παρὰ   τίνι; πρὸς ὃν Πλούταρχος·
[9, 381]   ἐκμανθάνειν τοὺς μαγείρους ἅπερ  παρά   τινι τῶν πολιτῶν ἡμῶν, ὃς
[9, 405]   Ἀρχέστρατος γέγραφέ τε καὶ δοξάζεται  παρά   τισιν οὕτως ὡς λέγων τι
[9, 401]   σὺν τῷ σ> σῦς ἐτυμώτερον·  παρὰ   τὸ σεύεσθαι γὰρ καὶ ὁρμητικῶς
[9, 407]   ὑποκριτικῶς καὶ διὰ ταῦτα σφόδρα  παρὰ   τοῖς Ἀθηναίοις εὐδοκίμει. Ἐν δὲ
[9, 384]   πάντας ἀπαιτῶν, ποῦ μνήμης ἠξίωται  παρὰ   τοῖς ἀρχαίοις τὰ πολυτελῆ ταῦτα
[9, 409]   δ´ γραμματικὸς τοῦτο πεφυλαχέναι  παρὰ   τοῖς Ἀττικοῖς, (ἐπεί τοι Ὅμηρός
[9, 388]   πολὺ δέ ἐστι τὸ ἐκτεινόμενον  παρὰ   τοῖς Ἀττικοῖς. Σοφοκλῆς Καμικοῖς· Ὄρνιθος
[9, 402]   διὰ τὴν πιμελήν. Τὰ δὲ  παρὰ   τοῖς κωμῳδιοποιοῖς λεγόμενα δεῖπνα ἡδίστην
[9, 398]   τοὔρνεον. Καὶ μαθὼν οὕτω καλούμενον  παρὰ   τοῖς Μυσοῖς καὶ Παίοσιν ὑπεμνήσθην
[9, 393]   Βοῖος ὅτι ἦν τις  παρὰ   τοῖς Πυγμαίοις γυνὴ διάσημος, ὄνομα
[9, 392]   ὄρτυγα, πλὴν εἰ μή τι  παρὰ   τοῖς Φλιασίοις τοῖς Λάκωσι
[9, 410]   πρὸς ἑσπέραν τοῦ σήματος. Ἔπειτα  παρὰ   τὸν βόθυνον πρὸς ἑσπέραν βλέπε,
[9, 388]   Μεγαρικῇ. Περισπῶσι δ´ οἱ Ἀττικοὶ  παρὰ   τὸν ὀρθὸν λόγον τοὔνομα. Τὰ
[9, 409]   σύνθετα εἰς ψ> λήγοντα γεγονότα  παρὰ   τὸν παρακείμενον τὴν παραλήγουσαν τοῦ
[9, 405]   (ἢ δρῶν τι φαίνου καινὸν  παρὰ   τοὺς ἔμπροσθεν μὴ κόπτ´
[9, 379]   αὐτὸς ἡσυχίαν ἄγε. Καὶ  παρὰ   τῷ Ἀλέξιδι δὲ ἐν Μιλησίοις
[9, 368]   ἐμέ. Ἀμφιβόλως δ´ εἴρηται τὸ  παρὰ   τῷ Ξενοφῶντι ἐν πρώτῳ Παιδείας.
[9, 398]   τὸν ὄρνιθα. Νομίζων δὲ καὶ  παρὰ   τῷ πολυμαθεστάτῳ Ἀριστοτέλει μνήμης ἠξιῶσθαι
[9, 368]   παντοδαπὰ ἐμβάμματα καὶ βρώματα. (Καὶ  παρὰ   τῷ τὸν Χείρωνα δὲ πεποιηκότι
[9, 390]   στόμα συνθέμενος, σαφῶς ἐμφανίζων ὅτι  παρὰ   τῶν περδίκων ᾄδειν ἐμάνθανε. Διὸ
[9, 397]   αὐτοῦ οὕτως· (Μή ποτε θρέψω  παρὰ   Φερσεφόνῃ τοιόνδε ταὧν, ὃς τοὺς
[9, 386]   ψυχὴν ἔχον, ἀδικεῖν προσομολογῶ  παραβαίνων   τὸν νόμον. Ἐπὶ τούτοις οὖν
[9, 377]   εὐθύς. Ἂν δ´ ἀληθινὸν σαυτὸν  παραβάλλῃς,   καὶ προσεκδαρεὶς ἄπει. Ὅπερ οὖν
[9, 377]   καὶ τοὺς ἄνθρακας, ἀπόλωλας. Εἴσω  πάραγε·   καὶ γὰρ αὐτὸς οὑτοσὶ προσέρχεθ´
[9, 383]   τῆς τέχνης ἧς εἰσηγήσατο ἀπολαύσας.  Παράγει   δ´ αὐτὸν Ἄλεξις ἐν Λέβητι
[9, 393]   Ἄρεως τὸν Κύκνον ὀρνιθωθῆναι καὶ  παραγενόμενον   ἐπὶ τὸν Σύβαριν ποταμὸν πλησιάσαι
[9, 407]   εἰς τὰς Ἀθήνας. δὲ  παραγενόμενος   καὶ συναγαγὼν τοὺς περὶ τὸν
[9, 386]   ἀλλὰ τὰ κρέα. {Α. Παῖδες,  παράγετε·   ὀπτάνιον ἔστιν; {Β. Ἔστι. {Α.
[9, 397]   Δῆμον τὸν Πυριλάμπους καὶ πολλοὺς  παραγίνεσθαι   κατὰ πόθον τῆς τῶν ὀρνίθων
[9, 395]   καὶ εἰς τὸν νεὼν εἰσπτάσης  παραγίνονται   καὶ αἱ λοιπαί. Ὅσοι οὖν
[9, 379]   μαθήμασιν. {ΔΗ. Τίς δή τι  παραδείξας   ἐμοὶ τὰ δέοντ´ ἀπελθὼν αὐτὸς
[9, 370]   εἶναι ὅρκος· καὶ οὐ  παράδοξον   εἰ κατὰ τῆς κράμβης τινὲς
[9, 404]   τρόπον πῶς δεῖ, τίνα τρόπον  παραθεῖναι   δ´ πότ´ πῶς
[9, 378]   ὥσπερ ἡγεῖται σχεδόν. Τὸ γὰρ  παραθεῖναι   κἀφελεῖν τεταγμένως ἕκαστα καὶ τὸν
[9, 378]   τῶν ὄψων τὰ μὲν θερμὰ  παραθεῖναι,   τὰ δ´ ἐπανέντα, τὰ δὲ
[9, 386]   ἐπίστασαι ζῆν· ψυχρά σοι ἅπαντα  παραθῶ;   {Β. Μηδαμῶς. {Α. Ζέοντα δέ;
[9, 405]   ποιήσω, θρῖον ἂν δείξω μόνον  παραθῶ   τε δεῖπνον ὄζον αὔρας Ἀττικῆς.
[9, 377]   Εὔφρονος Συνεφήβοις μάγειρος ἀκούσατε οἷα  παραινεῖ·   Ὅταν ἐρανισταῖς, Καρίων, διακονῇς, οὐκ
[9, 368]   φαίνομαι τῷ Κρωβύλῳ· τοῦτον μασᾶται,  παρακατεσθίει   δ´ ἐμέ. Ἀμφιβόλως δ´ εἴρηται
[9, 390]   εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀπὸ τῆς  παρακειμένης   Λιβύης, τῆς θήρας αὐτῶν τοιαύτης
[9, 409]   ψ> λήγοντα γεγονότα παρὰ τὸν  παρακείμενον   τὴν παραλήγουσαν τοῦ παρακειμένου φυλάσσουσιν,
[9, 409]   τὸν παρακείμενον τὴν παραλήγουσαν τοῦ  παρακειμένου   φυλάσσουσιν, (ἄν τε ἔχῃ τοῦτον
[9, 407]   βοηθεῖν ἀξιῶν. (Ὃ δὲ θαρρεῖν  παρακελευσάμενος   εἰπών τε πᾶσιν ἕπεσθαι ἧκεν
[9, 393]   Μύνδιός φησιν Ἀλέξανδρος πολλοῖς τελευτῶσιν  παρακολουθήσας   οὐκ ἀκοῦσαι ᾀδόντων. δὲ
[9, 408]   ´στὶν ἤδη τὰς τραπέζας, εἶτα  παρακορῆσαι,   ἔπειτα κατὰ χειρῶν ἑκάστῃ καὶ
[9, 388]   συλλαβὰς ὅτε ἔχει τὸ ἄλφα  παραλῆγον,   βαρύτονά ἐστιν, οἷον ἀκάμας, Σακάδας,
[9, 409]   γεγονότα παρὰ τὸν παρακείμενον τὴν  παραλήγουσαν   τοῦ παρακειμένου φυλάσσουσιν, (ἄν τε
[9, 385]   Φιλήμων Θησαυρῷ· Οὔκ ἐστ´ ἀληθὲς  παραλογίσασθ´   οὐδ´ ἔχειν ὀψάρια χρηστά. Μένανδρος
[9, 398]   τῷ πέμπτῳ περὶ Ἑλληνισμοῦ· Ταὧς·  παραλόγως   δ´ οἱ Ἀττικοὶ καὶ δασύνουσι
[9, 368]   παραφλογίσματα. Σωτάδης δ´ κωμικὸς  Παραλυτρουμένῳ·   Παροψὶς εἶναι φαίνομαι τῷ Κρωβύλῳ·
[9, 385]   ἐν Ἀναγύρῳ Ἀριστοφάνους· Εἰ μὴ  παραμυθῇ   μ´ ὀψαρίοις ἑκάστοτε, ἀντὶ τοῦ
[9, 387]   ἀγρίου τὴν ὄψιν, ~δείσαντες ἑαυτοὺς  παραμυθούμενοι   λέγουσι τά τ´ ἄλλα (καὶ
[9, 410]   παῖ, ταχέως κατὰ χειρὸς ὕδωρ,  παράπεμπε   τὸ χειρόμακτρον. Σημειωτέον δὲ ὅτι
[9, 386]   σὲ διαλέγομαι, καὶ οἱ ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΙ  παραπεπλεύκασιν   ὑπεριδόντες ἡμᾶς διὰ τὴν ἄκαιρόν
[9, 376]   αὐτοῖς θυσία νενόμισται. Τὰ  παραπλήσια   ἱστορεῖ καὶ Νεάνθης Κυζικηνὸς
[9, 399]   καὶ τὰ κρέα αὐτοῦ ἦν  παραπλήσια   τοῖς τῆς μεγάλης στρουθοῦ, ἣν
[9, 395]   κολυμβίδων τὰ λοιπὰ νήτταις εἰσὶ  παραπλήσιοι.   (Ἡ δὲ λεγομένη οὐρία οὐ
[9, 391]   ἀεισκώπων τῷ πάχει καί εἰσι  παραπλήσιοι   τρυγόνι καὶ φάττῃ. Καὶ Σπεύσιππος
[9, 398]   μέγιστον, τὸ δὲ εἶδος πορφυρίωνι  παραπλήσιος·   καὶ ἀπὸ τῶν ὤτων ἑκατέρωθεν
[9, 376]   κεράτων, ὅταν αὐτὰ ἐκπέταλα ἔχωσι.  Παραπλησίως   δὲ τῷ Ἀχαιῷ καὶ Ἐρατοσθένης
[9, 400]   λαγὼν διὰ τοῦ ω>  παραπλησίως   προσαγορευομένη λαγῲ παρ´ Εὐπόλιδι ἐν
[9, 405]   τῆς τέχνης καιρὸν δ´ ἀπολέσῃς,  παραπόλωλεν   τέχνη. {ΣΙΜ. Ἄνθρωπε, μέγας
[9, 370]   κύλικας εὐζωρεστέρας. Ἀντιφάνης δ´ ἐν  Παρασίτῳ   ὡς εὐτελοῦς βρώματος (τῆς κράμβης
[9, 402]   Μνησίμαχος δ´ ἐν Ἱπποτρόφῳ τοιαῦτα  παρασκευάζει·   (Βαῖν´ ἐκ θαλάμων κυπαρισσορόφων ἔξω,
[9, 401]   Οὐλπιανέ, οὐδενὸς μεταλαμβάνειν εἴωθας τῶν  παρασκευαζομένων   (πρὶν μαθεῖν εἰ χρῆσις
[9, 394]   διοιγνῦσαι τὸ στόμα, διὰ τούτου  παρασκευάζουσαι   αὐτοὺς πρὸς τὴν τροφήν. Τῆς
[9, 379]   ὧν ἐγὼ ὑμῖν πολλάκις τυγχάνω  παρασκευάζων.   Λέγει δ´ οὖν οὕτως· Πολλῶν
[9, 390]   καταντικρὺ ὑπαλείφονται φαρμάκῳ τοὺς ὀφθαλμούς,  παρασκευάσαντες   ἄλλα φάρμακα κολλητικὰ ὀφθαλμῶν καὶ
[9, 395]   πολλάκις ἡμῖν καὶ οἱ καλούμενοι  ΠΑΡΑΣΤΑΤΑΙ,   ὧν μνημονεύει Ἐπαίνετος ἐν Ὀψαρτυτικῷ
[9, 385]   τὸ δ´ ἄλλο σῶμ´ ὑπόξυλον.  Παρατεθέντος   δέ ποτε καὶ ἰχθύος μεγάλου
[9, 383]   Γλαυκία, (ταυτὶ ποιήσω. {ΓΛ. Καὶ  παρατίθει   γ´ αὐτά, παῖ, ὅταν παρατιθῇς,
[9, 385]   ὀψάριον πᾶν τὸ ἐν ὀξάλμῃ  παρατιθέμενον,   συναγαγὼν τὰς ὀφρῦς τὰς
[9, 387]   περὶ ὀνομάτων καὶ γλωσσῶν Ἐπαίνετον  παρατίθεται   λέγοντα ἐν τῷ Ὀψαρτυτικῷ ὅτι
[9, 383]   ὑμῖν, κατὰ τὸν ἥδιστον Δίφιλον,  Παρατίθημ´   ὁλοσχερῆ ἄρν´ ἐς μέσον σύμπτυκτον,
[9, 404]   τὰ τῶν νέων. (Σίναπυ  παρατίθημι   τούτοις καὶ ποιῶ χυλοὺς ἐχομένους
[9, 383]   παρατίθει γ´ αὐτά, παῖ, ὅταν  παρατιθῇς,   μανθάνεις, ἐψυγμένα. Ἀτμὶς γὰρ οὕτως
[9, 367]   λόγον) (Ἀντιφάνης Βοιωτίῳ· Καλέσας τε  παρατίθησιν   ἐν παροψίδι. Καὶ Ἄλεξις ἐν
[9, 389]   ἐγκύους γίγνεσθαι, τινὲς δὲ καὶ  παραυτίκα   τίκτειν. Πέτονταί τε περὶ τὸν
[9, 380]   ἐν γυναικείοις κατακοινότερον κέχρηται λέγων  Παράφερε,   Κοικόα, τὸν σκύφον μεστόν. Καὶ
[9, 380]   πρὶν λεχθῆναι ποῦ κεῖται τὸ  παραφέρειν.   Τὰ γὰρ γεύματα ἐγὼ οἶδα
[9, 380]   ἐν Προάγωνι· Τί οὐκ ἐκέλευσας  παραφέρειν   τὰ ποτήρια; (Σώφρων δ´ ἐν
[9, 380]   δ´ ἐν Λάκωσιν ἔφη Πάσας  παραφερέτω.   Ἄλεξις Παμφίλῃ· Παρέθηκε τὴν τράπεζαν,
[9, 395]   δέ τινων κρεῶν ζωμῷ (καὶ)  παραφερομένων   ἐπεί τις ἔφη ~(Τῶν ΠΝΙΚΤΩΝ
[9, 380]   ἐπ´ ἄλλο δέ τι τῶν  παραφερομένων   τὰς χεῖρας ἐπιβάλλειν. Καὶ
[9, 380]   Παμφίλῃ· Παρέθηκε τὴν τράπεζαν, εἶτα  παραφέρων   ἀγαθῶν ἁμάξας Περὶ δὲ τῶν
[9, 368]   μοι παροψίδων κάθεφθα καὶ κνισηρὰ  παραφλογίσματα.   Σωτάδης δ´ κωμικὸς Παραλυτρουμένῳ·
[9, 391]   ὀχείας ἑτέρῳ δίχα μάχης οὐ  παραχωρεῖ.   δὲ Θεόφραστος τοὺς ἀγρίους
[9, 392]   ἁπλᾶ δισσύλλαβα (ὅταν τῷ υ>  παρεδρεύηται,   ἔχῃ δὲ τῆς τελευταίας συλλαβῆς
[9, 410]   θέμις. Ἔπειτα αὖθις μύρον κατάχεε.  Παρέθετο   ταῦτα καὶ Δωρόθεος, φάσκων καὶ
[9, 375]   τύρβ´ ἄνω κάτω. (Ταῦτα δὲ  παρέθετο   Χαμαιλέων ἐν τῷ περὶ Αἰσχύλου.
[9, 404]   διάνοιάν ἐστ´ ἔχων. Τῷ φιλοσόφῳ  παρέθηκα   κωλέαν, πόδας· ἀδηφάγον τὸ ζῷον
[9, 404]   ἔχον πατρῴαν οὐσίαν κατεσθίει· τούτῳ  παρέθηκα   σηπίας καὶ τευθίδας καὶ τῶν
[9, 381]   τὰ ἄλφιτα οὕτω φέρων ὑμῖν  παρέθηκα.   Τὴν δ´ ἐξαίρεσιν, καλέ
[9, 380]   ἔφη Πάσας παραφερέτω. Ἄλεξις Παμφίλῃ·  Παρέθηκε   τὴν τράπεζαν, εἶτα παραφέρων ἀγαθῶν
[9, 385]   φαγών. Φερεκράτης Αὐτομόλοις· Τοὐψάριον τουτὶ  παρέθηκέ   τις ἡμῖν. Φιλήμων Θησαυρῷ· Οὔκ
[9, 402]   σύαγρον. Αἰσχύλος γοῦν ἐν Φορκίσι  παρεικάζων   τὸν Περσέα τῷ ἀγρίῳ τούτῳ
[9, 389]   δὲ ζῷον ἐπὶ λαγνείας συμβολικῶς  παρείληπται.   Νικοφῶν ἐν Χειρογάστορσι· Τοὺς ἑψητοὺς
[9, 377]   διαφέρειν οὐθὲν δοκεῖ. Οἱ πολέμιοι  πάρεισιν·   βαθὺς τῇ φύσει στρατηγὸς
[9, 402]   οἵτινες οὐ τὴν τυχοῦσαν ἡδονὴν  παρεῖχον   ἡμῖν. Καὶ γὰρ τὸ τοῦ
[9, 409]   χεῖρας ἔχευαν, σῖτον δὲ δμωαὶ  παρενήνεον   ἐν κανέοισι. Καὶ Σώφρων ἐν
[9, 370]   δὲ καὶ ταῖς τετοκυίαις κράμβη  παρεσκευάζετο   ὥς τι ἀντιφάρμακον εἰς τροφήν.
[9, 367]   κεῖται. Ἐπὶ μὲν γὰρ ὄψου  παρεσκευασμένου   ποικίλου καὶ εἴδους (τινὸς τοιούτου
[9, 382]   ἐπὶ δεῖπνον καλεῖν. Οὐδ´ ἄρα  παρέσται   δαιτυμὼν οὐδεὶς ὅλως; Οὐκ οἴομαί
[9, 382]   τούτους με γινώσκειν δοκεῖς; Οὐδεὶς  παρέσται.   Τοῦτο γὰρ νὴ τὸν Δία
[9, 382]   οὐδὲ εἷς μοι Δαιτυμών. Οὐδεὶς  παρέσται,   φημί. Τί λέγεις; Οὐδὲ εἷς;
[9, 408]   ὕδωρ ἐπιχεῦαι ἀκήρατον· δὲ  παρέστη   χέρνιβον ἀμφίπολος πρόχοόν θ´ ἅμα
[9, 375]   φησίν, ἐπιδημήσαντί μοι οἱ Ἄσσιοι  παρέστησαν   χοῖρον (ὑιον) ἔχοντα τὸ μὲν
[9, 383]   οὖν, ἀπόπληκτε, περιπλοκὰς λέγεις; Πηγὸς  πάρεστι;   Πηγός; Οὐχὶ λαικάσει, ἐρεῖς σαφέστερόν
[9, 381]   λέγω σοι, σύγχεον. Ἰχθὺς ἁδρὸς  πάρεστι·   τἀντός ἐστι σά. (Κἂν τέμαχος
[9, 375]   σαφὲς γίνεται· Τά τε δμώεσσι  πάρεστι   χοίρε´, ἀτὰρ σιάλους γε σύας
[9, 387]   φησί· (Καὶ τὸ λεγόμενον, σπανιώτερον  πάρεστιν   ὀρνίθων γάλα καὶ φασιανὸς ἀποτετιλμένος
[9, 382]   λέγῃ συνίημι· καινὰ ῥήματα πεπορισμένος  πάρεστιν.   ὡς εἰσῆλθε γάρ, εὐθύς μ´
[9, 406]   ἀναπετάσας τὴν λοπάδα τοσαύτην εὐωδίαν  παρέσχε   τῷ συμποσίῳ, ὡς ἀληθῶς τινα
[9, 368]   ὡς Δίδυμος ἐν τῷ περὶ  παρεφθορυίας   λέξεως, ἐπὶ τοῦ ἀγγείου. Φησὶ
[9, 402]   κωμῳδιοποιοῖς λεγόμενα δεῖπνα ἡδίστην ἀκοὴν  παρέχει   τοῖς ὠσὶ μᾶλλον τῇ
[9, 382]   ἐκμανθάνοντες οὐκ ὀλίγην ὑμῖν θυμηδίαν  παρέχουσιν.   (Καὶ παῖς ἐπὶ τῇ
[9, 394]   ἀλλήλας ἀναβαίνουσιν, ὅταν ἄρρην μὴ  παρῇ,   κυνήσασαι· καὶ οὐδὲν προιέμεναι εἰς
[9, 397]   Πάντως γὰρ εἶναι ψιλὴν αὐτὴν  παρηκολούθηκεν,   (οἷον νεὤς, λεὤς, Τυνδάρεὠς, Μενέλεὠς,
[9, 383]   ἔστι πηγός; Ἀλλὰ δεῖξον χέρνιβα.  Παρῆν.   Ἔθυεν, ἔλεγεν ἄλλα ῥήματα τοιαῦθ´
[9, 403]   ἀγαθῶν ἀνάμεστος. Ἔπὶ τούτοις λεγομένοις  παρηνέχθη   ῥοδουντία καλουμένη λοπάς· περὶ
[9, 399]   μετ´ οὐ πολὺ καὶ ἐσκευασμένος  παρηνέχθη,   καὶ τὰ κρέα αὐτοῦ ἦν
[9, 395]   Καλλίμαχος ἐν τῷ περὶ ὀρνέων.  Παρῆσαν   δὲ πολλάκις ἡμῖν καὶ οἱ
[9, 395]   τὴν μορφὴν εἰς περιστερὰν ἐρασθέντα  παρθένου   Φθίας ὄνομα ἐν Αἰγίῳ. Ἀττικοὶ
[9, 367]   (Πολλοῖς δ´ ἀντιλέγειν Κατὰ τὸν  Πάριον   Εὔηνον Ἔθος περὶ παντὸς ὁμοίως,
[9, 407]   ταῦτά γε ἔφη τε καὶ  παριόντα   Φείδιππον πάλιν τὸν Χαιρεφίλου πόρρωθεν
[9, 376]   κνυζηθμὸν τοῦ βρέφεος ἀνεπάιστον τοῖς  παριοῦσιν   ἐτίθει. Διὸ πάντες τὸ ζῷον
[9, 366]   περὶ τῆς Ἀττικῆς λέξεως Ἀριστοφάνη  παριστᾷ   λέγοντα· ~(Κἄβλεπε σίναπυ καὶ τὰ
[9, 406]   τῶν παρῳδιῶν· Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι  παρίστατο   Παλλὰς Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον ἔχουσα,
[9, 409]   καὶ σμήματι ἀπορύψεως χάριν, ὡς  παρίστησιν   Ἀντιφάνης ἐν Κωρύκῳ· (Ἐν ὅσῳ
[9, 381]   εὐφρανάτω. Λαφυροπώλῃ παντάπασι μεταδίδου, τὴν  πάροδον   ἵν´ ἔχῃς τῶν θυρῶν εὐνουστέραν·
[9, 400]   δωδεκάτῃ τῶν ἱστοριῶν γίγνεσθαί φησι  παρόμοιον   τῷ λαγῷ ζῷον τὸν κούνικλον
[9, 390]   Ἀριστοτέλης· ὦτός ἐστι μὲν  παρόμοιος   τῇ γλαυκί, οὔκ ἐστι δὲ
[9, 409]   ἐπετέλουν· καὶ τούτῳ περιρραίνοντες τοὺς  παρόντας   ἥγνιζον. Χρὴ μέντοι προπαροξυτόνως προφέρεσθαι.
[9, 380]   εἶχεν νεφρόν. (Ἔλεγον. Ἔκυπτον οἱ  παρόντες   ἀποβολῇ. Ἔθυσαν ἕτερον. Τοῦ δὲ
[9, 379]   ἔθυον ἡμέραν οἱ Τήνιοι πολλοὶ  παρόντες,   πλοῦν πολὺν πεπλευκότες, ~(λεπτὸν ἔριφον
[9, 406]   συμποσίῳ, ὡς ἀληθῶς τινα τῶν  παρόντων   εἰπεῖν· Τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς
[9, 409]   τοῖς τραγικοῖς καὶ τοῖς κωμικοῖς  παροξυτόνως   ἀνέγνωσται χερνίβα· παρ´ Εὐριπίδῃ ἐν
[9, 366]   Πῶς ἧδος; {Α. Οἷον τοῖς  παροῦσι   συμφέρει ἁπαξάπασιν ὀξυβάφῳ ποτηρίῳ. Ὁρῶ
[9, 367]   Ἐν δὲ Εὐρώπῃ πάλιν ἐπὶ  παροψήματος   διὰ πλειόνων εἴρηκεν, ἐν οἷς
[9, 367]   δ´ ἑξῆς δίεισιν ὥσπερ ἐπὶ  παροψήματος   λέγων τῶν παροψίδων. Ἐν δὲ
[9, 368]   γὰρ φιλόσοφος· Προσῆγεν αὐτῷ  παροψίδας   καὶ παντοδαπὰ ἐμβάμματα καὶ βρώματα.
[9, 367]   {Α. Ἐγρηγορυίας δ´ εἰσὶν αἱ  παροψίδες   αὐταὶ μόνον κρεῖττον πολὺ χρῆμ´
[9, 367]   ταῦτα μέν μοι τῶν κακῶν  παροψίδες.   ~(Ἀχαιὸς δ´ ἐν Αἴθωνι σατυρικῷ·
[9, 367]   τἄλλα βεῖν οὐ γάρ τινες  παροψίδες   (εἰς´, ἀντιβολῶ σ´; Κἀν τοῖς
[9, 367]   οὕτως· Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ  παροψίδες.   Ἐν δὲ Εὐρώπῃ πάλιν ἐπὶ
[9, 368]   Ἑορταῖς· Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ  παροψίδες.   Περὶ βολβῶν δ´ ἀρτύσεως καὶ
[9, 368]   Νὴ τὸν Δί´ ὥσπερ αἱ  παροψίδες   τὴν αἰτίαν ἔχους´ ἀπὸ τῶν
[9, 368]   Σειρῆσιν· Ἀλλᾶς μαχέσθω περὶ ἕδρας  παροψίδι.   Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· (πάσαις γυναιξὶν ἐξ
[9, 367]   Βοιωτίῳ· Καλέσας τε παρατίθησιν ἐν  παροψίδι.   Καὶ Ἄλεξις ἐν Ἡσιόνῃ· Ὡς
[9, 405]   βρωμάτων ἀγωνίαις τἠμῇ ποιήσω νυστάσαι  παροψίδι.   Πρὸς ταῦτα Αἰμιλιανὸς ἔφη· Βέλτιστε,
[9, 367]   ὥσπερ ἐπὶ παροψήματος λέγων τῶν  παροψίδων.   Ἐν δὲ Φάωνι· Τὰ δ´
[9, 368]   σατυρικῷ· Κεκερματίσθω δ´ ἄλλα μοι  παροψίδων   κάθεφθα καὶ κνισηρὰ παραφλογίσματα. Σωτάδης
[9, 367]   ἀνθρώπους δύο φέροντας εἴσω ποικίλων  παροψίδων   κόσμου βρύουσαν, οὐκ ἔτ´ εἰς
[9, 368]   Σωτάδης δ´ κωμικὸς Παραλυτρουμένῳ·  Παροψὶς   εἶναι φαίνομαι τῷ Κρωβύλῳ· τοῦτον
[9, 367]   τίνι ἐπὶ τοῦ ἀγγείου  παροψὶς   κεῖται. Ἐπὶ μὲν γὰρ ὄψου
[9, 368]   Φερεκράτην ἀναφερόμενον ἐπὶ ἡδύσματος  παροψὶς   κεῖται καὶ οὐχ, ὡς Δίδυμος
[9, 368]   ἑνός γέ του τρόπου ὥσπερ  παροψὶς   μοιχὸς ἐσκευασμένος. Πλάτων Ἑορταῖς· Ὁπόθεν
[9, 367]   ἑνός γέ του τρόπου ὥσπερ  παροψὶς   μοιχὸς ἐσκευασμένος. Σιωπῶντος οὖν τοῦ
[9, 367]   δ´ ἀλλότρι´ ἔσθ´ ὅμοια ταῖς  παροψίσι·   βραχὺ γάρ τι τέρψαντ´ ἐξανάλωται
[9, 366]   τὸ νᾶπυ; Ὁρῶ γὰρ ἐν  παροψίσι   περιφερόμενον μετὰ τῶν κωλεῶν. Οἶδα
[9, 366]   δὲ ἡδυσμένους ὁρῶ ἐν ἄλλαις  παροψίσιν.   Ἀνηδύντων δὲ ἁλῶν πλήρεις οἱ
[9, 407]   ἀνὴρ μάλιστα ἐν ταῖς  παρῳδίαις   καὶ περιβόητος ἦν λέγων τὰ
[9, 406]   Ἡγήμων Θάσιος τὰς  παρῳδίας   γράψας Φακῆ ἐπεκαλεῖτο καὶ ἐποίησεν
[9, 406]   καὶ ἐποίησεν ἔν τινι τῶν  παρῳδιῶν·   Ταῦτά μοι ὁρμαίνοντι παρίστατο Παλλὰς
[9, 403]   θαυμαστὸν ὅς´ ἔστ´ ἀγαθῶν πλήθη.  Πᾶς   δὲ κατ´ οἴκους μάττει, πέττει,
[9, 405]   ἐστὶ τοῦτο, πολὺ διήλλαχεν. ~(στρατηγὸς  πᾶς   καλεῖθ´ ὃς ἂν λάβῃ δύναμιν,
[9, 377]   τὸ πρᾶγμ´ ἐδέξατο. Πολέμιός ἐστι  πᾶς   συμπίνων ὄχλος. Κινεῖ γὰρ
[9, 395]   κροταλίζουσιν μετὰ χαρᾶς, ὄζει τε  πᾶς   τόπος τότε βούτυρον,
[9, 406]   τοῖς περὶ φυτῶν τάδε γράφει·  Πᾶσα   γὰρ χεδροπώδης ἥμερος φύσις ἐνσπέρματος
[9, 368]   περὶ ἕδρας παροψίδι. Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ·  (πάσαις   γυναιξὶν ἐξ ἑνός γέ του
[9, 367]   τέρψαντ´ ἐξανάλωται ταχύ. Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ·  Πάσαις   γυναιξὶν ἐξ ἑνός γέ του
[9, 368]   ἀνδρὶ λαχεῖν, τοῦ κλέος Ἑλλάδα  πᾶσαν   ἐφίξεται οὐδ´ ἀπολήξει, ἔστ´ ἂν
[9, 374]   Ὥραις· Ὥσπερ Περσικὸς ὥραν  πᾶσαν   καναχῶν ὁλόφωνος ἀλέκτωρ. Εἴρηται δ´
[9, 404]   εἰκότως. {Α. Σόφων δὲ  πᾶσαν   τὴν Ἰωνίαν ἔχει, ἐμὸς γενόμενος,
[9, 369]   Ἐφέσῳ· δὲ λειόφυλλος ἀνὰ  πᾶσαν,   φησί, χώραν γίγνεται. δὲ
[9, 394]   δὲ δεύτερον θῆλυ. Τίκτουσι δὲ  πᾶσαν   ὥραν τοῦ ἔτους· διὸ δὴ
[9, 380]   Πλάτων δ´ ἐν Λάκωσιν ἔφη  Πάσας   παραφερέτω. Ἄλεξις Παμφίλῃ· Παρέθηκε τὴν
[9, 378]   σοφὸν ἁπανταχοῦ μέν ἐστι κἀν  πάσῃ   τέχνῃ, (ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς
[9, 380]   ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντας. (Ἔδοξεν οὖν  πᾶσι   διὰ τὸν τηλικόνδε ὅρκον μὴ
[9, 378]   κατεῖχε πάντας τοὺς λόγους· ἐπὶ  πᾶσι   τούτοις ἔλεγε τὰ στρατηγικά. Πρὸ
[9, 407]   ἀτυχημάτων. Οὐδεὶς ἀπέστη καίτοι σχεδὸν  πᾶσι   τῶν οἰκείων ἀπολωλότων. (Ἔκλαιον οὖν
[9, 404]   τῶν εὑρημένων· οὐ ταὐτὰ προσάγω  πᾶσιν   ἀεὶ βρώματα, τεταγμέν´ εὐθύς ἐστί
[9, 407]   δὲ θαρρεῖν παρακελευσάμενος εἰπών τε  πᾶσιν   ἕπεσθαι ἧκεν εἰς τὸ Μητρῷον,
[9, 384]   ἐμφανίζων λέγει· Ἔπειτ´ ἐπὶ τούτοις  πᾶσιν   ἧκ´ ὄρχεις φέρων (πολλούς. Τὰ
[9, 396]   Εὔβουλος Κατακολλωμένῳ· Καὶ πνικτὰ Σικελὰ  πατανίων   σωρεύματα. Ἀριστοφάνης τ´ εἴρηκεν ἐν
[9, 404]   Ἰωνίαν ἔχει, ἐμὸς γενόμενος,  πάτερ,   διδάσκαλος. Καὐτὸς φιλοσοφῶ καταλιπεῖν συγγράμματα
[9, 404]   δ´ ἔλαιον καὶ λοπάδα καινήν,  πάτερ,   πῦρ τ´ ὀξὺ καὶ μὴ
[9, 373]   θ´ ὁμοίους τοὺς νεοττοὺς τῷ  πατρί;   Τὸν δ´ ἀλεκτρυόνα ἐκ τῶν
[9, 385]   κόττανα ἡμᾶς καὶ λέπιδιν, τὰ  πάτριά   μου νόμιμα βρώματα, ὀνομάζειν μέλλετε
[9, 410]   καὶ ἐν τοῖς τῶν Εὐπατριδῶν  πατρίοις   τάδε γεγράφθαι περὶ τῆς τῶν
[9, 404]   τοῖς τελώναις. Μειράκιον ἐρωμένην ἔχον  πατρῴαν   οὐσίαν κατεσθίει· τούτῳ παρέθηκα σηπίας
[9, 396]   εἶπεν, ἔφη, ἐν Μακεδόσιν  Παυσανίᾳ   Πνικτόν τι τοίνυν ἔστω σοι
[9, 409]   ἐν Αἰξίν· Αὐτοῦ τὴν χερνίβα  παύσεις.   Ἐστὶ δὲ ὕδωρ εἰς
[9, 408]   διαφέρει σῦκα καρδάμων. Σὺ δὲ  Παύσωνι   φὴς τὸ δεῖνα προσλελαληκέναι; {Β.
[9, 408]   οἷς γινώσκεται τὸ πρᾶγμα τοῦ  Παύσωνος.   Ὡς δ´ ἀεί ποτε περὶ
[9, 390]   καθάπερ προειρήκαμεν. Τοὺς δὲ περὶ  Παφλαγονίαν   γιγνομένους πέρδικάς φησι Θεόφραστος δύο
[9, 391]   Διαφέρουσι δὲ τῶν ἀεισκώπων τῷ  πάχει   καί εἰσι παραπλήσιοι τρυγόνι καὶ
[9, 374]   δελφακουμένα ἕξει μεγάλην τε καὶ  παχεῖαν   κἠρυθράν. ~(Ἀλλ´ αἰ τράφεν λῇς,
[9, 370]   ἐλαίῳ ῥάφανον ἠγλαισμένην πνίγειν τε  παχέων   ἀρνίων στηθύνια τίλλειν τε φάττας
[9, 407]   τὸν Χαιρεφίλου πόρρωθεν ἀπιδὼν τὸν  παχὺν   ἐπόππυς´, εἶτ´ ἐκέλευσε πέμπειν σαργάνας.
[9, 370]   μὲν ἔοικε πέλμασιν, οἷσι  πέδιλα   παλίμβολα κασσύουσιν· ἣν μάντιν λαχάνοισι
[9, 383]   οὐκ ἂν ταχὺ ἔπεισεν  Πειθὼ   μὰ τὴν Γῆν οἶδ´ ὅτι.
[9, 385]   τι ἂν βούλῃ· νῦν γὰρ  πεινῶν   δεινῶς πώς εἰμ´ ἐπιλήσμων. Καὶ
[9, 399]   δ´ οὖν ἐστιν ἄριστος, ἂν  πεινῶσι   μεταξὺ φέρῃς κρέας ὀπτὸν ἑκάστῳ,
[9, 383]   ἕνα τῶν ἀρχαίων μαγείρων τεθαύμακα  πείρᾳ   τῆς τέχνης ἧς εἰσηγήσατο ἀπολαύσας.
[9, 372]   μὴν σικύας τμήγων ἀνὰ κλώσμασι  πείραις,   ἠέρι δὲ ξήρανον· ἐπεγκρεμάσαιο δὲ
[9, 405]   δ´, ὃν ἀρτίως (ἔφης ἔχοντα  πεῖραν   ἥκειν πολυτελῶν πολλῶν τε δείπνων,
[9, 385]   Πλάτων ἐπὶ τοῦ ἰχθύος ἐν  Πεισάνδρῳ·   (Ἤδη φαγών τι πώποθ´, οἷα
[9, 367]   Τοὺς ξυνετοὺς δ´ ἄν τις  πείσειε   τάχιστα λέγων εὖ, Οἵπερ καὶ
[9, 393]   τελευτάς. Διαίρουσι δὲ καὶ τὸ  πέλαγος   ᾄδοντες. Ἐστὶν δὲ τῶν στεγανοπόδων
[9, 392]   ζῴων τούτων φερομένας ἐκ τοῦ  πελάγους   ἱζάνειν εἰς τὴν νῆσον διὰ
[9, 395]   (Καταγωγίοις μιᾶς προπετασθείσης ἐκ τοῦ  πελάγους   περιστερᾶς καὶ εἰς τὸν νεὼν
[9, 387]   ὁμώνυμον κατεπόντου ποταμόν. ΑΤΤΑΓΑΣ. Ἀριστοφάνης  Πελαργοῖς·   Ἀτταγᾶς ἥδιστον ἕψειν ἐν ἐπινικίοις
[9, 368]   καὶ χναυμάτια πτερόεντα. Ἐν δὲ  Πελαργοῖς·   Κεφαλάς τ´ ἀρνῶν κωλᾶς τ´
[9, 373]   λάβῃσι, κακῶς δέ τέ οἱ  πέλει   αὐτῇ. (Μένανδρος δ´ ἐν Ἐπικλήρῳ
[9, 394]   νεοττός. Οἱ δὲ Δωριεῖς τὴν  πελειάδα   ἀντὶ περιστερᾶς τιθέασιν, ὡς Σώφρων
[9, 395]   Δρακοντιάδας διτοκεύσας Σικελὰς μεγάροισι  πελειάδας·   οὐδέ φιν ἅρπαι οὐδεφινοστρακεοι λωβήσιμοι
[9, 395]   δευτέρῳ Γεωργικῶν τῶν Σικελικῶν μνημονεύων  πελειάδων   φησί· Καί τε σύ γε
[9, 394]   φησιν Ἀριστοτέλης ὅτι περιστερὰ ἕτερον,  πελειὰς   δ´ ἔλαττον, καὶ ὅτι
[9, 394]   δ´ ἔλαττον, καὶ ὅτι  πελειὰς   τιθασὸν γίνεται, περιστερὰ δὲ καὶ
[9, 398]   ἐν τούτοις οἶδα· Πορφυρίωνι καὶ  πελεκᾶντι   καὶ πελεκίνῳ καὶ φλέξιδι καὶ
[9, 398]   οἶδα· Πορφυρίωνι καὶ πελεκᾶντι καὶ  πελεκίνῳ   καὶ φλέξιδι καὶ τέτρακι καὶ
[9, 370]   τε κακόχροος, μὲν ἔοικε  πέλμασιν,   οἷσι πέδιλα παλίμβολα κασσύουσιν· ἣν
[9, 369]   ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν  Πελοποννήσῳ   πόλεων ὑπὸ Λακεδαιμονίων γάστρας φησὶ
[9, 380]   Οὐλπιανὸς Ἔφιππος, ἔφη, ἐν  Πελταστῇ   Ἔνθ´ ὄνων ἵππων τε στάσεις
[9, 392]   κ> ἐπὶ γενικῆς κλίνεται, κήρυκος,  πέλυκος,   Ἔρυκος, Βέβρυκος, ὅσα δὲ μὴ
[9, 407]   τὸν παχὺν ἐπόππυς´, εἶτ´ ἐκέλευσε  πέμπειν   σαργάνας. Ὅτι δὲ καὶ τῶν
[9, 379]   τι καὶ τοῦτ´ ἐστὶ σόν.  Πέμπτην   ἔθυον ἡμέραν οἱ Τήνιοι πολλοὶ
[9, 398]   πτερῶν. Σέλευκος δ´ ἐν τῷ  πέμπτῳ   περὶ Ἑλληνισμοῦ· Ταὧς· παραλόγως δ´
[9, 394]   φάψ, φάσσα, τρυγών. Ἐν δὲ  πέμπτῳ   περὶ ζῴων μορίων τὴν φάβα
[9, 373]   δ´ φιλόσοφος ἐν τῷ  πέμπτῳ   περὶ τοῦ καλοῦ καὶ τῆς
[9, 410]   δ´ (ὅταν λέγῃ ἐν τῷ  πέμπτῳ   τῶν μελῶν πρὸς τὴν Ἀφροδίτην·
[9, 388]   μέμνηται δῆλον. (Πολέμων δ´ ἐν  πέμπτῳ   τῶν πρὸς Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον
[9, 410]   δὲ καγγονων πορφύρᾳ καταυταμενἀτατι Μνᾶσις  πέμψ´   ἀπὺ Φωκάας δῶρα τίμια (καγγόνων)
[9, 384]   τῷ Λάκωνι εἰς Αἴγυπτον ἀφικομένῳ  πέμψαι   τοὺς Αἰγυπτίους χῆνας καὶ μόσχους
[9, 368]   Κολοφώνιος ἐν τοῖς ἐλεγείοις φησί·  Πέμψας   γὰρ κωλῆν ἐρίφου σκέλος ἤραο
[9, 388]   τὰς ψωμίδας. Κάπτων δὲ πίνει.  Πενταδάκτυλός   τε ὢν τὸν μέσον ἔχει
[9, 393]   οὕτως· Φαληρίδας ταριχηρὰς μυρίας, τυλάδας  πεντακισχιλίας,   χέννια ταριχηρὰ μύρια. Καὶ Ἵππαρχος
[9, 393]   εἶναι ἓν γένος, εἴδη δὲ  πέντε,   γράφων οὕτως· ~(Περιστερά, οἰνάς, φάψ,
[9, 389]   χερσαῖος, σχιδανόπους, ζῇ δὲ ἔτη  πεντεκαίδεκα,   δὲ θήλεια καὶ πλείονα.
[9, 390]   ἐσθίουσι. Τίκτουσι δ´ ἐνίοτε καὶ  πεντεκαίδεκα   καὶ ιϚ Πέτονται δὲ ἐπὶ
[9, 377]   γὰρ ἁθρόος οὗτος· εἰσελήλυθεν, ἐκ  πεντεκαίδεχ´   ἡμερῶν προηλπικὼς τὸ δεῖπνον, ὁρμῆς
[9, 376]   Ἀλλ´ νομίζετέ με ἔλαττον  πεπαιδεῦσθαι   τῶν ἀρχαίων ἐκείνων μαγείρων περὶ
[9, 406]   χρυσᾶ, μεθ´ ἔλαιον, γάρον,  πέπερι,   οἶνον. (Καὶ ταῦτα διατρίψας ἐπιμελῶς
[9, 376]   εἰς λεπτὰ κατακνιζόμενα καὶ μετὰ  πεπερίδων   συμπλαττόμενα· ἰσίκια γὰρ Ὀνομάζειν αἰδοῦμαι
[9, 394]   φάβα, μέσακτα πλευρὰ πρὸς πτύοις  πεπλεγμένην.   Κἀν Φιλοκτήτῃ δὲ κατὰ γενικὴν
[9, 379]   Τήνιοι πολλοὶ παρόντες, πλοῦν πολὺν  πεπλευκότες,   ~(λεπτὸν ἔριφον καὶ μικρόν. Οὐκ
[9, 380]   χοίρου, πῶς καὶ τὰ ἐντὸς  πεπλήρωται   καὶ τὸ μὲν ὀπταλέον ἐστὶν
[9, 376]   πῶς αὐτοῦ γαστὴρ  πεπλήρωται   παντοίων ἀγαθῶν. Καὶ γὰρ κίχλας
[9, 377]   κατανοήσῃς, ἐστὶν ἡμῶν, Δημύλε, ἀλλὰ  πέπλυται   τὸ πρᾶγμα, καὶ πάντες σχεδὸν
[9, 396]   εἴρηκεν ἐν Σφηξίν· Ἐν λοπάδι  πεπνιγμένον.   Κρατῖνος δ´ ἐν Δηλιάσι· (Τῷ
[9, 372]   τιητί; Αἴγυπτον αὐτῶν τὴν πόλιν  πεποίηκας   ἀντ´ Ἀθηνῶν. Ἐθαυμάζομεν οὖν τὰς
[9, 368]   παρὰ τῷ τὸν Χείρωνα δὲ  πεποιηκότι   τὸν εἰς Φερεκράτην ἀναφερόμενον ἐπὶ
[9, 399]   τὴν τῶν Ἀτρειδῶν κάθοδον  πεποιηκὼς   ἐν τῷ τρίτῳ φησίν· Ἶσον
[9, 388]   Ἀθηναίων πάγοις. Φερεκράτης  πεποιηκὼς   τὸν Χείρωνα· Ἔξεισιν ἄκων δεῦρο
[9, 381]   πολλὸν ἐπιχέας ζωμὸν εὖ πάνυ  πεποιημένον.   Καὶ μετὰ ταῦτα περιέπλασα τοῦ
[9, 376]   μὲν ἥμισυ κραμβαλέον ἦν ἐπιμελῶς  πεποιημένον,   τὸ δὲ ἥμισυ ὡς ἂν
[9, 382]   ἂν λέγῃ συνίημι· καινὰ ῥήματα  πεπορισμένος   πάρεστιν. ὡς εἰσῆλθε γάρ, εὐθύς
[9, 369]   καθέστηκεν· γλυκυτέρα γάρ ἐστι καὶ  πεπτικωτέρα   πρὸς τῷ εὐστόμαχος εἶναι καὶ
[9, 396]   γὰρ ἡμῖν παιδικῶν ἅλις οκως  περ   ἀρνῶν ἐστι γαλαθηνῶν τε καὶ
[9, 366]   χευάντων· μῦθοι δὲ καὶ ἠῶθέν  περ   ἔσονται ἐμοί τε καὶ
[9, 396]   {Β. Τί λέγεις; {Α. Τραγῳδίαν  περαίνω   Σοφοκλέους. ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ δὲ χοίρων ποτὲ
[9, 377]   γὰρ εἰς τἀμπόρια, τῆς τέχνης  πέρας   τοῦτ´ ἔστιν, ἂν εὖ προσδράμῃς
[9, 388]   συλλαβήν, ὡς Ἀρχίλοχος· Πτώσσουσαν ὥστε  πέρδικα.   Οὕτως καὶ ὄρτυγα καὶ χοίνικα,
[9, 389]   οἶκον. Ἐπὶ δὲ τὸν θηρεύοντα  πέρδικα   ὠθεῖται τῶν ἀγρίων ἡγεμὼν
[9, 400]   πρότερον Ἀστυπαλαιέως τινὸς ἀφέντος δύο  πέρδικας   (εἰς τὴν Ἀνάφην τοσοῦτον πλῆθος
[9, 389]   Χειρογάστορσι· Τοὺς ἑψητοὺς καὶ τοὺς  πέρδικας   ἐκείνους. Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Κωμασταῖς
[9, 389]   δὲ καὶ τοὺς ἀγομένους θήλεις  πέρδικας   ἐπὶ θήραν, ὁπόταν ἴδωσιν
[9, 400]   Ἀστυπάλαια οὐκ εἶχεν λαγώς, ἀλλὰ  πέρδικας   Πολύγονον δ´ ἐστὶ τὸ ζῷον
[9, 389]   βραχέως· Σηπίας τ´ ἆγον νεούσας  πέρδικάς   τε πετομένους. Φησὶ δ´ Ἀριστοτέλης
[9, 390]   Τοὺς δὲ περὶ Παφλαγονίαν γιγνομένους  πέρδικάς   φησι Θεόφραστος δύο ἔχειν καρδίας.
[9, 390]   ἔχον. Οἱ δὲπερὶ τὴν Κίρραν  πέρδικες   ἄβρωτον ἔχουσι τὸ κρέας διὰ
[9, 389]   Πανικοῦ Οἱ στρουθοί, φησί χοἰ  πέρδικες,   ἔτι δὲ οἱ ἀλεκτρυόνες καὶ
[9, 392]   Λάκωσι φωνήεντες, ὡς καὶ οἱ  πέρδικες.   Καὶ σιαλὶς δὲ ἀπὸ
[9, 389]   ἐπτόηνται (περὶ τὴν ὀχείαν οἱ  πέρδικες   καὶ οἱ ὄρτυγες ὡς εἰς
[9, 390]   τε γὰρ βραχὺ (ὥσπερ οἱ  πέρδικες   καὶ ταχὺ ἀπαγορεύουσι. Τὰ δὲ
[9, 390]   Οἱ Ἀθήνησι, φησίν, ἐπὶ τάδε  πέρδικες   τοῦ (Κορυδαλλοῦ πρὸς τὸ ἄστυ
[9, 390]   Κλέαρχος. ~Καλοῦνται δ´ οἱ  πέρδικες   ὑπ´ ἐνίων κακκάβαι, ὡς καὶ
[9, 390]   μουσικήν. Οὐ πάντες δ´ οἱ  πέρδικες,   φησί, κακκαβίζουσιν· Θεόφραστος γοῦν ἐν
[9, 403]   κάπρου, αἰγός, ἀλεκτρυόνος, νήττης, κίττης,  πέρδικος,   ἀλωπεκίου. Καὶ μετὰ δεῖπνον θαυμαστὸν
[9, 388]   Σοφοκλῆς Καμικοῖς· Ὄρνιθος ἦλθ´ ἐπώνυμος  πέρδικος   ἐν κλεινοῖς Ἀθηναίων πάγοις. Φερεκράτης
[9, 387]   ὅτι μικρῷ μὲν μείζων ἐστὶ  πέρδικος,   ὅλος δὲ κατάγραφος τὰ περὶ
[9, 388]   τὸν Χείρωνα· Ἔξεισιν ἄκων δεῦρο  πέρδικος   τρόπον. ~(Φρύνιχος Τραγῳδοῖς· Τὸν Κλεόμβροτόν
[9, 389]   Τραγῳδοῖς· Τὸν Κλεόμβροτόν τε τοῦ  Πέρδικος   υἱόν. Τὸ δὲ ζῷον ἐπὶ
[9, 390]   σαφῶς ἐμφανίζων ὅτι παρὰ τῶν  περδίκων   ᾄδειν ἐμάνθανε. Διὸ καὶ Χαμαιλέων
[9, 400]   τὴν Ἀνάφην τοσοῦτον πλῆθος ἐγένετο  περδίκων   ἐν τῇ Ἀνάφῃ, ὡς κινδυνεῦσαι
[9, 390]   ταῖς γεράνοις πολεμοῦσι. Τῶν δὲ  περδίκων   ἐστὶν ἕτερονγένος ἐν Ἰταλίᾳ ἀμαυρὸν
[9, 391]   δ´ ἐν τῷ περὶ τῶν  περδίκων   λόγῳ ἐμνήσθημεν ὅτι εἰσὶν ὀχευτικώτατοι,
[9, 387]   καὶ μὴ πτητικά, καθάπερ ἀτταγήν,  πέρδιξ,   ἀλεκτρυών, φασιανός, εὐθὺς βαδιστικὰ καὶ
[9, 387]   ἀλλ´ ἐπίγειοι, κονιστικοί, οἷον ἀλεκτορίς,  πέρδιξ,   ἀτταγήν, φασιανός, κορυδαλλός. Μνημονεύει δ´
[9, 389]   περὶ τοῦ ζῴου τάδε·  πέρδιξ   ἐστὶ μὲν χερσαῖος, σχιδανόπους, ζῇ
[9, 388]   θυμέ, τανύπτερος ὡς ὅκα πορφυρίς.  ΠΕΡΔΙΞ.   Τούτων πολλοὶ μὲν μέμνηνται, ὡς
[9, 390]   Συναγωγῆς Οἱ Πυγμαῖοι, φησί, τοῖς  πέρδιξι   καὶ ταῖς γεράνοις πολεμοῦσι. Τῶν
[9, 390]   ἄνδρες οἱ ταῖς γεράνοις διαπολεμοῦντες  πέρδιξιν   ὀχήματι χρῶνται. Μενεκλῆς δ´ ἐν
[9, 375]   δὲ παρέθετο Χαμαιλέων ἐν τῷ  περὶ   Αἰσχύλου. Περὶ δὲ ὑῶν ὅτι
[9, 406]   δ´ περιηγητὴς ἐν αʹ  περὶ   ἀκροπόλεως Τῆς τῶν πυρῶν, φησίν,
[9, 387]   δ´ Ῥόδιος ἐν τετάρτῃ  περὶ   Ἀλεξανδρείας (διαγράφων τὴν γενομένην πομπὴν
[9, 393]   λέγων· Ἰθακησία ὀρτυγομήτρα ~(λέγει δὲ  περὶ   αὐτῆς Μύνδιος Ἀλέξανδρος ὅτι
[9, 398]   ζῴων ἱστορίαν) ὡς οὐδὲν εὗρον  περὶ   αὐτοῦ λεγόμενον, (ἔχαιρον ἔχων ἐχεγγυώτατον
[9, 397]   Εὔπολις δ´ ἐν Ἀστρατεύτοις φησὶ  περὶ   αὐτοῦ οὕτως· (Μή ποτε θρέψω
[9, 374]   φίλοι, εἰς κρίσιν εἴρηκε  περὶ   αὐτοῦ Χαμαιλέων Ἡρακλεώτης ἐν
[9, 390]   καὶ ταχέως ἁλίσκονται. Γράφει δὲ  περὶ   αὐτῶν Ἀριστοτέλης οὕτως ὅτι Ἐστὶ
[9, 400]   ἐν Ἀστυπαλαίᾳ, ὡς τοὺς Ἀστυπαλαιεῖς  περὶ   αὐτῶν μαντεύσασθαι. Καὶ τὴν Πυθίαν
[9, 396]   τέκος. Κλέαρχος δ´ ἐν τοῖς  περὶ   βίων εἰς τοῦτό φησιν ὠμότητος
[9, 368]   Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ παροψίδες.  Περὶ   βολβῶν δ´ ἀρτύσεως καὶ σκευασίας
[9, 392]   ὑπὸ τῷ ἥπατι ὡς ἀλεκτρυόνες.  (Περὶ   δὲ τῆς γενέσεως αὐτῶν Φανόδημος
[9, 375]   καὶ οἱ ἀδελφοὶ ἔνθεν ἐτυμολογοῦνται.  Περὶ   δὲ τῆς ἡλικίας τοῦ ζῴου
[9, 397]   σπουδὴν ποιεῖσθαι τῶν ᾠῶν μεταλαβεῖν.  Περὶ   δὲ τῆς ἰδέας αὐτῶν λέγων
[9, 393]   δὲ μακρά, δυσθαλὴς καὶ δειλή.  Περὶ   δὲ τῆς τῶν ὀρτύγων θήρας
[9, 409]   τῇ περὶ ὀνομάτων ἀδόξων ἐπιστολῇ.  Περὶ   δὲ τοῦ εὐώδεσι χρίεσθαι τὰς
[9, 380]   τράπεζαν, εἶτα παραφέρων ἀγαθῶν ἁμάξας  Περὶ   δὲ τῶν γευμάτων σαυτῷ
[9, 375]   Χαμαιλέων ἐν τῷ περὶ Αἰσχύλου.  Περὶ   δὲ ὑῶν ὅτι ἱερόν ἐστι
[9, 368]   μηθενός. Νικοφῶν Σειρῆσιν· Ἀλλᾶς μαχέσθω  περὶ   ἕδρας παροψίδι. Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· (πάσαις
[9, 398]   καὶ ἄλλων ἐν τῷ συμποσίῳ  περὶ   ἑκάστου τῶν εἰσκομιζομένων ῥηθέντων, Ἀλλὰ
[9, 367]   καθά φησι Σέλευκος ἐν τοῖς  περὶ   Ἑλληνισμοῦ· ἐστὶ δ´ στίχος
[9, 398]   Σέλευκος δ´ ἐν τῷ πέμπτῳ  περὶ   Ἑλληνισμοῦ· Ταὧς· παραλόγως δ´ οἱ
[9, 410]   τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἐξηγητικῷ. ~(προθεὶς γὰρ  περὶ   ἐναγισμῶν γράφει τάδε· Ὄρυξαι βόθυνον
[9, 377]   Μέμνησο καὶ σὺ τοῦτο. Καὶ  περὶ   ἑτέρου δὲ μαγείρου (ὄνομα δ´
[9, 390]   κακκαβίζουσιν· Θεόφραστος γοῦν ἐν τῷ  περὶ   ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν Οἱ Ἀθήνησι,
[9, 387]   Ἀριστοτέλους μαθητής, ἐν τῇ γʹ  περὶ   ζῴων μνημονεύων αὐτῶν οὑτωσί πως
[9, 394]   φάσσα, τρυγών. Ἐν δὲ πέμπτῳ  περὶ   ζῴων μορίων τὴν φάβα οὐκ
[9, 392]   δ´ Μύνδιος ἐν δευτέρῳ  περὶ   ζῴων θῆλυς, φησίν, ὄρτυξ
[9, 375]   δ´ γραμματικὸς ἐν τῷ  περὶ   ἡλικιῶν φησι· (Τῶν δὲ συῶν
[9, 381]   ἀδικήσας, τὸν αὐλητὴν λαβεῖν πληγάς  περὶ   ἡμιόπτου καὶ ἡμιέφθου καὶ ἀσφάκτου
[9, 403]   παρηνέχθη ῥοδουντία καλουμένη λοπάς·  περὶ   ἧς ἐξετραγῴδησεν σοφὸς ἐκεῖνος
[9, 406]   πανήγυριν ἀγομένην καὶ καλουμένην Βαλλητύν·  περὶ   ἧς οὐκ ἄν τι εἴποιμι
[9, 375]   Ἀγαθοκλῆς Βαβυλώνιος ἐν πρώτῳ  περὶ   Κυζίκου φησὶν οὕτως· Μυθεύουσιν ἐν
[9, 374]   Χαμαιλέων Ἡρακλεώτης ἐν ἕκτῳ  περὶ   κωμῳδίας γράφων ὧδε· Ἀναξανδρίδης διδάσκων
[9, 371]   καλῶν Εὔδημος δ´ ἐν τῷ  περὶ   λαχάνων δʹ γένη φησὶν εἶναι
[9, 369]   Εὔδημος Ἀθηναῖος ἐν τῷ  περὶ   λαχάνων κράμβης φησὶν εἶναι γένη
[9, 369]   (καὶ τῶν περισπουδάστων φασιανικῶν ὀρνίθων.  Περὶ   λαχάνων οὖν πρότερον ἐκθέμενός σοι
[9, 405]   Αἰμιλιανὸς ἔφη· Βέλτιστε, πολλοῖς πολλὰ  περὶ   μαγειρικῆς εἰρημέν´ ἐστί κατὰ τοὺς
[9, 405]   οὐδέπω γεγραμμένα. Οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν  περὶ   μαγειρικῆς, ἐπεὶ εἶπ´ ἀρτίως ὅρον
[9, 394]   Λαμψακηνὸς ἐν τοῖς Περσικοῖς  περὶ   Μαρδονίου ἱστορῶν καὶ τοῦ διαφθαρέντος
[9, 374]   δὲ Νεφέλαις διδάσκων τὸν πρεσβύτην  περὶ   ὀνόματος διαφορᾶς φησι· Νῦν δὲ
[9, 409]   ὥς φησι Πολέμων ἐν τῇ  περὶ   ὀνομάτων ἀδόξων ἐπιστολῇ. Περὶ δὲ
[9, 387]   Πάμφιλος Ἀλεξανδρεὺς ἐν τοῖς  περὶ   ὀνομάτων καὶ γλωσσῶν Ἐπαίνετον παρατίθεται
[9, 389]   ἱστορεῖ καὶ Καλλίμαχος ἐν τῷ  περὶ   ὀρνέων. Μάχονται δὲ καὶ οἱ
[9, 395]   αὐτῶν καὶ Καλλίμαχος ἐν τῷ  περὶ   ὀρνέων. Παρῆσαν δὲ πολλάκις ἡμῖν
[9, 394]   γυναικείοις. Καλλίμαχος δ´ ἐν τῷ  περὶ   ὀρνέων ὡς διαφορὰς ἐκτίθεται φάσσαν,
[9, 388]   ΠΟΡΦΥΡΙΣ. Καλλίμαχος δ´ ἐν τῷ  περὶ   ὀρνίθων διεστάναι φησὶ πορφυρίωνα πορφυρίδος,
[9, 388]   σπερμολόγος. Σωκράτης δ´ ἐν τῷ  περὶ   ὅρων καὶ τόπων καὶ πυρὸς
[9, 382]   Στράτωνι μάγειρος ἐν τῷ Φοινικίδῃ,  περὶ   οὗ τοιαῦτα λέγει μεμισθωμένος·
[9, 373]   οὐ περὶ τούτου τοῦ εἰδικοῦ,  περὶ   οὗ φησιν συνήθεια ὄρνιθας
[9, 367]   Κατὰ τὸν Πάριον Εὔηνον Ἔθος  περὶ   παντὸς ὁμοίως, ὀρθῶς δ´ ἀντιλέγειν
[9, 384]   Οὐλπιανέ, δίκαιος εἶ λέγειν,  περὶ   πάντων πάντας ἀπαιτῶν, ποῦ μνήμης
[9, 398]   ὀρνέου (ἔθος δὲ γραμματικῶν παισὶν  περὶ   πάντων τῶν προβαλλομένων λέγειν, εἶδος
[9, 368]   οὐχ, ὡς Δίδυμος ἐν τῷ  περὶ   παρεφθορυίας λέξεως, ἐπὶ τοῦ ἀγγείου.
[9, 390]   γίγνονται, καθάπερ προειρήκαμεν. Τοὺς δὲ  περὶ   Παφλαγονίαν γιγνομένους πέρδικάς φησι Θεόφραστος
[9, 398]   γὰρ Μύνδιος ἐν δευτέρῳ  περὶ   πτηνῶν ζῴων οὐ τοῦ ὄρνιθος
[9, 372]   δ´ περιηγητὴς ἐν τῷ  περὶ   Σαμοθρᾴκης καὶ κιττῆσαί φησι τῆς
[9, 367]   καλὸς Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς  περὶ   Σθενέλου τοῦ τραγικοῦ λέγων· Καὶ
[9, 407]   ἐν τῷ θεάτρῳ τῶν γενομένων  περὶ   Σικελίαν ἀτυχημάτων. Οὐδεὶς ἀπέστη καίτοι
[9, 399]   γαλλιας. Κλέαρχος δ´ ἐν δευτέρῳ  περὶ   σκελετῶν οὕτως φησί· Σάρκες μυωταὶ
[9, 391]   Καὶ Μητρόδωρος δ´ ἐν τῷ  περὶ   συνηθείας ἀντορχουμένους φησὶν ἁλίσκεσθαι τοὺς
[9, 390]   ἐστι δὲ νυκτερινός. Ἔχει τε  περὶ   τὰ ὦτα πτερύγια, διὸ καὶ
[9, 374]   τὸ ἦθος ἐποίει τι τοιοῦτο  περὶ   τὰς κωμῳδίας· (ὅτε γὰρ μὴ
[9, 389]   τῶν πλησιασμῶν. Φανερώτατον δὲ γίνεται  περὶ   τὰς ὀχείας, ὅταν ἐξ ἐναντίας
[9, 393]   Εἰσὶ δ´ ᾠδικοὶ καὶ μάλιστα  περὶ   τὰς τελευτάς. Διαίρουσι δὲ καὶ
[9, 397]   λόγος μὲν γέγραπται ἔχων ἐπίγραμμα  περὶ   ταῶν, καὶ ἐν αὐτῷ τῷ
[9, 383]   τὸ πολὺ τῶν μαγείρων γένος  περί   τε τὰς ἱστορίας καὶ τὰ
[9, 376]   Νεάνθης Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ  περὶ   τελετῆς. Πεταλίδων συῶν μνημονεύει Ἀχαιὸς
[9, 399]   σπανίως, φησίν, ἔστιν εὑρεῖν δασύποδα  περὶ   τὴν Ἀττικήν· (λέγει δὲ ὧδε·
[9, 401]   ἐν τῇ κʹ τῶν ἱστοριῶν  (περὶ   τὴν Βισαλτίαν φησὶ λαγωοὺς γίγνεσθαι
[9, 390]   διὰ τὰς νομάς. (Οἱ δὲ  περὶ   τὴν Βοιωτίαν οὐ διαβαίνουσιν
[9, 369]   ἑβδόμῃ καὶ εἰκοστῇ τῶν ἱστοριῶν  περὶ   τὴν Δαλματίαν φησὶ γίγνεσθαι γογγυλίδας
[9, 391]   στὰς καὶ λαθὼν συλλαμβάνει τῇ  περὶ   τὴν μίμησιν ἡδονῇ κατεχομένους. Τὸ
[9, 389]   θηρευούσης. Ἐπὶ τοσοῦτον δ´ ἐπτόηνται  (περὶ   τὴν ὀχείαν οἱ πέρδικες καὶ
[9, 402]   (Οὐκ ἀγνοῶ δ´ ὅτι οἱ  περὶ   τὴν Σικελίαν κατοικοῦντες ἀσχέδωρον καλοῦσι
[9, 393]   Ἰξίων φησὶ Δημήτριος ἐν τῷ  περὶ   τῆς Ἀλεξανδρέων διαλέκτου. (Ἀριστοφάνης δ´
[9, 406]   Χαμαιλέων Ποντικὸς ἐν ἕκτῳ  περὶ   τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας Ἡγήμων
[9, 378]   ταῦτ´ εἰκότως τυντλάζεται. Πάλιν τὸ  περὶ   τῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἴσως ἐθαύμασας τί
[9, 366]   σίνηπυ. Κράτης δ´ ἐν τοῖς  περὶ   τῆς Ἀττικῆς λέξεως Ἀριστοφάνη παριστᾷ
[9, 393]   πόαν τὴν λεγομένην λυγαίαν. Καὶ  περὶ   τῆς γεράνου δέ φησιν
[9, 410]   τῶν πρὸς Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον  περὶ   τῆς διαφορᾶς λέγει τοῦ κατὰ
[9, 407]   Σὺ δ´ ὅταν βουληθῇς ἐρεῖς  περὶ   τῆς Ἐλευσῖνι. Καὶ Οὐλπιανός·
[9, 401]   πρὸς Γέλωνα τὸν Συρακόσιον πρεσβεύσας  περὶ   τῆς πρὸς τοὺς Μήδους συμμαχίας
[9, 410]   τῶν Εὐπατριδῶν πατρίοις τάδε γεγράφθαι  περὶ   τῆς τῶν ἱκετῶν καθάρσεως· (Ἔπειτα
[9, 388]   δ´ Μύνδιος ἐν βʹ  περὶ   τῆς τῶν πτηνῶν ἱστορίας Λίβυν
[9, 402]   καὶ τὸ προβληθέν σοι ἀποπροσπεποίησαι  περὶ   τῆς χρόας τοῦ Καλυδωνίου, συός
[9, 407]   ἡμᾶς ὡς ὁρᾷ, Κηφισόδωρος  περὶ   τὸ βῆμ´, ἐπέρδετο. ~(Ἐκ τούτων
[9, 391]   σκὼψ λαβὼν τοὔνομα ἀπὸ τῆς  περὶ   τὸ ζῷον ἐν τῇ κινήσει
[9, 394]   καὶ τοῦ διαφθαρέντος στρατοῦ Περσικοῦ  περὶ   τὸν Ἄθω γράφει καὶ ταῦτα·
[9, 407]   δὲ παραγενόμενος καὶ συναγαγὼν τοὺς  περὶ   τὸν Διόνυσον τεχνίτας προσῆλθε μετ´
[9, 387]   πέρδικος, ὅλος δὲ κατάγραφος τὰ  περὶ   τὸν νῶτον, κεραμεοῦς τὴν χρόαν,
[9, 393]   εἰρημένων γράφων οὕτως· Οἱ ὄρτυγες  περὶ   τὸν τῆς ὀχείας καιρόν, ἐὰν
[9, 389]   καὶ παραυτίκα τίκτειν. Πέτονταί τε  περὶ   τὸν τῆς ὀχείας καιρὸν χάσκοντες
[9, 394]   Λιβύην ἀνάγεσθαι. Τότ´ οὖν αἱ  περὶ   τὸν τόπον περιστεραὶ ἀφανεῖς γίνονται
[9, 389]   τε πετομένους. Φησὶ δ´ Ἀριστοτέλης  περὶ   τοῦ ζῴου τάδε· πέρδιξ
[9, 406]   τὸν Τίμωνος Πρόδικον λέξω τὰ  περὶ   τοῦ Ἡγήμονος. Χαμαιλέων Ποντικὸς
[9, 373]   φιλόσοφος ἐν τῷ πέμπτῳ  περὶ   τοῦ καλοῦ καὶ τῆς ἡδονῆς
[9, 389]   ἄρρενες. (Κλέαρχος δ´ ἐν τῷ  περὶ   τοῦ Πανικοῦ Οἱ στρουθοί, φησί
[9, 378]   παῖς, μικρὰ διακινήσω σε  περὶ   τοῦ πράγματος, (ἵνα τῷ λαλεῖν
[9, 387]   τετάρτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν Εὐρωπιακῶν  περὶ   τοῦ Φάσιδος ποταμοῦ τὸν λόγον
[9, 380]   σοφῶν ὀνομασθέντων τοιοῦτόν τι ἐπενόησε  περὶ   τοῦ χοίρου, πῶς καὶ τὰ
[9, 408]   Παύσωνος. Ὡς δ´ ἀεί ποτε  περὶ   τοὺς κυάμους ἔσθ´ οὗτος
[9, 399]   τε λευκὰ Σικελικῶν ὑπήτρια· ΛΑΓΩΣ.  Περὶ   τούτου μὲν ὀψοδαίδαλος Ἀρχέστρατος
[9, 373]   λεγόντων ἐπ´ ἄλλων ὀρνέων, οὐ  περὶ   τούτου τοῦ εἰδικοῦ, περὶ οὗ
[9, 396]   δὲ χοίρων ποτὲ περιενεχθέντων (καὶ  περὶ   τούτων ἐζήτησαν οἱ δαιταλεῖς εἰ
[9, 369]   οὖν πρότερον ἐκθέμενός σοι καὶ  περὶ   τῶν ἄλλων μετὰ ταῦτα διηγήσομαι.
[9, 369]   ΓΟΓΓΥΛΙΔΕΣ. Ταύτας Ἀπολλᾶς ἐν τῷ  περὶ   τῶν ἐν Πελοποννήσῳ πόλεων ὑπὸ
[9, 393]   Σολεὺς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ  περὶ   τῶν ἐν τῇ Πλάτωνος Πολιτείᾳ
[9, 398]   Σταγιρίτην λόγος ἔχει εἰς τὴν  περὶ   τῶν ζῴων ἱστορίαν) ὡς οὐδὲν
[9, 393]   ἐμπίπτουσιν εἰς τὸν βρόχον. Καὶ  περὶ   τῶν κολοιῶν δὲ καλουμένων τὰ
[9, 378]   τὸν μάγειρον εἰδέναι πρώτιστα μὲν  περὶ   τῶν μετεώρων τάς τε τῶν
[9, 387]   καλουμένου βασιλέως ὡς μέγα θαῦμα  περὶ   τῶν ὀρνίθων τούτων οὕτως γράφει·
[9, 391]   σκῶπας. Ἐπεὶ δ´ ἐν τῷ  περὶ   τῶν περδίκων λόγῳ ἐμνήσθημεν ὅτι
[9, 389]   τῇ ψυχῇ γινομένη φαντασία  περὶ   τῶν πλησιασμῶν. Φανερώτατον δὲ γίνεται
[9, 387]   τὸν φασιανὸν ὄρνιν. (Τοσαῦτά σοι  περὶ   τῶν φασιανικῶν ὀρνίθων ἔχων λέγειν,
[9, 390]   φησὶ τὸν Ξενοφῶντα Πλούταρχος  περὶ   τῶν ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ πάμπολλα
[9, 378]   ἔπειτα μετὰ ταῦτ´ εὐθὺς ἀρχιτεκτονεῖν.  Περὶ   φύσεως κατεῖχε πάντας τοὺς λόγους·
[9, 371]   Θεόφραστος. Φαινίας δ´ ἐν εʹ  περὶ   φυτῶν γράφει οὕτως· (Κατὰ δὲ
[9, 406]   (Φαινίας Ἐρέσιος ἐν τοῖς  περὶ   φυτῶν τάδε γράφει· Πᾶσα γὰρ
[9, 376]   πεπαιδεῦσθαι τῶν ἀρχαίων ἐκείνων μαγείρων  περὶ   ὧν οἱ κωμῳδιοποιοὶ λέγουσι; Ποσείδιππος
[9, 406]   χύτραις, ἔτι δὲ τῶν τοιούτων  περὶ   ὧν (Φαινίας Ἐρέσιος ἐν
[9, 393]   τοῦ συμποσίου πολλάκις οὐδὲ ΚΥΚΝΟΙ,  (περὶ   ὧν φησιν Ἀριστοτέλης·
[9, 387]   ὡς γαστρίμαργος ὑπὸ Πλάτωνος ἐν  Περιαλγεῖ   Μνησίμαχος δ´ ἐν Φιλίππῳ (εἷς
[9, 407]   μάλιστα ἐν ταῖς παρῳδίαις καὶ  περιβόητος   ἦν λέγων τὰ ἔπη πανούργως
[9, 388]   τῷ δεσπότῃ, ἀγχόνῃ τὸ ζῆν  περιγράψας.   Οὐ πρότερόν τε, φησίν, τροφῆς
[9, 404]   ὕστερος, ἀρτύω φακῆν καὶ τὸ  περίδειπνον   τοῦ βίου λαμπρὸν ποιῶ. Τὰ
[9, 410]   Βοιώτιον. Τὸ γοῦν κατὰ χειρὸς  περιέγραψ´,   εἴπας ὅτι μετὰ δεῖπνον αὐτῷ
[9, 409]   Ἐπεὶ δὲ θᾶττον ἦμεν ἠριστηκότες,  περιεῖλε   τὰς τραπέζας, νίμματα ἐπέχει τις,
[9, 397]   θηλάς· Νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνούς.  ~(Περιενεχθεισῶν   δέ ποτε καὶ ΔΟΡΚΑΔΩΝ
[9, 406]   τῶν ῥόδων εὐωδία. Μετὰ ταῦτα  περιενεχθεισῶν   ὀρνίθων τε ὀπτῶν φακῆς τε
[9, 372]   δὲ ὥρᾳ ποτὲ κολοκυντῶν ἡμῖν  περιενεχθεισῶν   πάντες ἐθαυμάζομεν νεαρὰς εἶναι νομίζοντες,
[9, 366]   τε καὶ σοί, Τιμόκρατες.  Περιενεχθέντων   γὰρ κωλήνων καί τινος εἰπόντος
[9, 384]   ἐπάγω χῆνα τῷ φυσήματι. ~(ΧΗΝ.  Περιενεχθέντων   δὲ τούτων καὶ ἄλλων χηνῶν
[9, 396]   Σοφοκλέους. ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ δὲ χοίρων ποτὲ  περιενεχθέντων   (καὶ περὶ τούτων ἐζήτησαν οἱ
[9, 381]   πάνυ πεποιημένον. Καὶ μετὰ ταῦτα  περιέπλασα   τοῦ χοίρου τὴν ἡμίσειαν, ὡς
[9, 381]   λεγομένων καὶ τῇ τῆς τέχνης  περιεργίᾳ   καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος
[9, 399]   ἔσθιε λάβρως. Αἱ δ´ ἄλλαι  περίεργοι   ἔμοιγ´ εἰσὶν διὰ παντὸς σκευασίαι,
[9, 383]   μὰ τὴν Γῆν οἶδ´ ὅτι.  Περίεργον   δ´ ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τὸ
[9, 374]   οὖν πῶς καὶ Τηρεὺς  περιεσώθη   μὴ τυχὼν νίκης καὶ ἄλλα
[9, 402]   κέχρηται φωναῖς Σικελικαῖς οὐδὲν θαυμαστόν.  Περιεφέροντο   καὶ ΕΡΙΦΟΙ πολλάκις ποικίλως ἐσκευασμένοι·
[9, 410]   δηλοῖ γεγραφὼς τὰς  περιηγήσεις   ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἐπιγραφομένῃ· Γυναῖκες
[9, 406]   Χρυσῷ γένει. (Ἡλιόδωρος δ´  περιηγητὴς   ἐν αʹ περὶ ἀκροπόλεως Τῆς
[9, 372]   σκοροδομίμητον φύσιν. Πολέμων δ´  περιηγητὴς   ἐν τῷ περὶ Σαμοθρᾴκης καὶ
[9, 387]   οἰκήσοντα ἀποπέμψω, ὡς Πολέμων  περιηγητὴς   Ἴστρον τὸν Καλλιμάχειον συγγραφέα εἰς
[9, 383]   λογιώτατοι Γόνυ κνήμης ἔγγιον καὶ  Περιῆλθον   Ἀσίαν καὶ Εὐρώπην (Ἐπιτιμῶντες δέ
[9, 386]   ~Καὶ γὰρ Ἄλεξις (ἐν Παννυχίδι  περιθεὶς   μαγείρῳ τὸν λόγον φησίν· Θερμοτέροις
[9, 390]   Εἰ γοῦν τις δορὰν ἵππων  περιθοῖτο,   θηρεύσει ὅσους ἂν θέλῃ· προσίασι
[9, 381]   οὔτ´ ἔλεγχον ἐφ´ ἑαυτῶν ἔχει,  περικόμματος   δὲ τάξιν θέσιν φέρει,
[9, 408]   (Οἳ δὲ κατὰ χειρῶν λαβόντες  περιμένουσι   φίλτατοι. Ἀριστοφάνης δὲ γραμματικὸς
[9, 392]   Κνίδιος ἐν πρώτῳ γῆς  περιόδου   τοὺς Φοίνικας λέγει θύειν τῷ
[9, 395]   τότε περιουσίας εὖ ἥκουσι τῶν  περιοίκων   εὐωχοῦνται, οἱ δὲ λοιποὶ κροταλίζουσιν
[9, 376]   ὗς καὶ τῷ σφετέρῳ γρυσμῷ  περιοιχνεῦσα   τὸν κνυζηθμὸν τοῦ βρέφεος ἀνεπάιστον
[9, 395]   αἱ λοιπαί. Ὅσοι οὖν τότε  περιουσίας   εὖ ἥκουσι τῶν περιοίκων εὐωχοῦνται,
[9, 380]   Ἀντιφάνης δ´ ἐν Διδύμοις· Οἰνογευστεῖ,  περιπατεῖ   ἐν τοῖς στεφάνοις. Ἐπὶ τούτοις
[9, 388]   φησίν, τροφῆς μεταλαμβάνει, εἰ μὴ  περιπατήσει   τόπον τινὰ ἐξευρὼν ἑαυτῷ ἐπιτήδειον·
[9, 409]   Ἀργυρίου ἀφανισμῷ οὕτως· Καὶ τότε  περιπατήσεις   κἀπονίψει κατὰ τρόπον (τὰς χεῖρας
[9, 389]   ἀρρένων κατ´ ἄνεμον στάντων  περιπετομένων,   ἐγκύους γίγνεσθαι, τινὲς δὲ καὶ
[9, 383]   τί; Κριθαί. Τί οὖν, ἀπόπληκτε,  περιπλοκὰς   λέγεις; Πηγὸς πάρεστι; Πηγός; Οὐχὶ
[9, 409]   τὴν θυσίαν ἐπετέλουν· καὶ τούτῳ  περιρραίνοντες   τοὺς παρόντας ἥγνιζον. Χρὴ μέντοι
[9, 376]   Διὸ πάντες τὸ ζῷον τοῦτο  περίσεπτον   ἡγοῦνται καὶ οὐκ ἄν, φησί,
[9, 384]   ἐξ ὕδατος. Χηνείων δὲ ἡπάτων  (περισπούδαστα   δὲ ταῦτα κατὰ τὴν Ῥώμην)
[9, 397]   τὸ σῶμα. Ὅτι δὲ καὶ  περισπούδαστος   ἦν αὐτῶν θέα ἐν
[9, 369]   καλοῦσι, καὶ χοίρων (καὶ τῶν  περισπουδάστων   φασιανικῶν ὀρνίθων. Περὶ λαχάνων οὖν
[9, 400]   χωρὶς τοῦ ν> λαγῶ καὶ  περισπωμένως,   ἐπεὶ τὸ καθ´ ἡμᾶς ἐστι
[9, 400]   ἀλόγως κατὰ τὴν τελευτῶσαν συλλαβὴν  περισπωμένως   προφέρονται. Δεῖ δὲ ὀξυτονεῖν τὴν
[9, 397]   φησι Τρύφων, τὴν τελευταίαν συλλαβὴν  περισπῶντες   καὶ δασύνοντες. Καὶ ἀναγιγνώσκουσι μὲν
[9, 388]   πλεοναζόντων αὐτῶν ἐν τῇ Μεγαρικῇ.  Περισπῶσι   δ´ οἱ Ἀττικοὶ παρὰ τὸν
[9, 398]   οἱ Ἀττικοὶ καὶ δασύνουσι καὶ  περισπῶσι.   Τοῖς δὲ πρώτοις τῶν φωνηέντων
[9, 394]   δὲ φὰψ καὶ  περιστερὰ   αἰεὶ φαίνονται, δ´ οἰνὰς
[9, 394]   ὅτι πελειὰς τιθασὸν γίνεται,  περιστερὰ   δὲ καὶ μέλαν καὶ μικρὸν
[9, 394]   τῷ αὐτῷ φησιν Ἀριστοτέλης ὅτι  περιστερὰ   ἕτερον, πελειὰς δ´ ἔλαττον, καὶ
[9, 394]   εἴδη δὲ πέντε, γράφων οὕτως·  ~(Περιστερά,   οἰνάς, φάψ, φάσσα, τρυγών. Ἐν
[9, 394]   οὖν αἱ περὶ τὸν τόπον  περιστεραὶ   ἀφανεῖς γίνονται ὡς δὴ τῇ
[9, 394]   δ´ Ἀριστοτέλης φησὶν (ὡς αἱ  περιστεραὶ   γινομένων τῶν νεοττῶν τῆς ἁλμυριζούσης
[9, 394]   γράφει καὶ ταῦτα· Καὶ λευκαὶ  περιστεραὶ   τότε πρῶτον εἰς Ἕλληνας ἐφάνησαν,
[9, 395]   ἱστορεῖ μεταβαλεῖν τὴν μορφὴν εἰς  περιστερὰν   ἐρασθέντα παρθένου Φθίας ὄνομα ἐν
[9, 394]   ὡς διαφορὰς ἐκτίθεται φάσσαν, πυραλλίδα,  περιστεράν,   τρυγόνα. δὲ Μύνδιος Ἀλέξανδρος
[9, 395]   καὶ ὅτι αἱ Σικελικαὶ διάφοροί·  Περιστερὰς   ἔνδον τρέφω τῶν Σικελικῶν τούτων
[9, 395]   μιᾶς προπετασθείσης ἐκ τοῦ πελάγους  περιστερᾶς   καὶ εἰς τὸν νεὼν εἰσπτάσης
[9, 394]   οἰνωπόν, δὲ φὰψ μέσον  περιστερᾶς   καὶ οἰνάδος, δὲ φάσσα
[9, 394]   δ´ ἐν τοῖς Ἰνδικοῖς ἱστορεῖ  περιστερὰς   μηλίνας γίνεσθαι ἐν Ἰνδοῖς. Χάρων
[9, 390]   διὸ καὶ ὦτος καλεῖται· μέγεθος  περιστερᾶς,   μιμητὴς ἀνθρώπων· ἀντορχούμενος γοῦν ἁλίσκεται.
[9, 394]   δὲ Δωριεῖς τὴν πελειάδα ἀντὶ  περιστερᾶς   τιθέασιν, ὡς Σώφρων ἐν γυναικείοις.
[9, 394]   τρέφει. Ἴδιον δὲ λέγει τῆς  περιστερᾶς   τὸ κυνεῖν αὐτὰς (ὅταν μέλλωσιν
[9, 394]   Ἀριστοτέλης, μείζων ἐστὶ τῆς  περιστερᾶς,   χρῶμα δ´ ἔχει οἰνωπόν,
[9, 395]   Ἐν δὲ Πετάλῃ· (Ἀλλ´,  περιστέριον,   ὅμοιον Κλεισθένει πέτου, κόμισον δέ
[9, 394]   δ´ ἐκ διαδοχῆς πᾶν τὸ  περιστεροειδὲς   γένος, καὶ γενομένων τῶν νεοττῶν
[9, 395]   Γραυσί φησιν· Ἀπόπεμψον ἀγγέλλοντα τὸν  περιστερόν.   Ἐν δὲ Πετάλῃ· (Ἀλλ´,
[9, 395]   ἐν Αἰγίῳ. Ἀττικοὶ δὲ ἀρσενικῶς  περιστερὸν   καλοῦσιν. Ἄλεξις Συντρέχουσιν· (Λευκὸς Ἀφροδίτης
[9, 395]   Συντρέχουσιν· (Λευκὸς Ἀφροδίτης εἰμὶ γὰρ  περιστερός.   δὲ Διόνυσος οἶδε τὸ
[9, 393]   πρότερον γεγονέναι. ΦΑΣΣΑΙ. Ἀριστοτέλης φησὶ  περιστερῶν   μὲν εἶναι ἓν γένος, εἴδη
[9, 369]   ὀπτωμένη, φησί, γογγυλὶς μᾶλλον πέττεται,  περιττότερον   δὲ λεπτύνει. Ταύτης μνημονεύει Εὔβουλος
[9, 384]   δὲ τούτων καὶ ἄλλων χηνῶν  περιττῶς   ἐσκευασμένων ἔφη τις Οἱ χῆνες
[9, 366]   νᾶπυ; Ὁρῶ γὰρ ἐν παροψίσι  περιφερόμενον   μετὰ τῶν κωλεῶν. Οἶδα γὰρ
[9, 373]   καλεῖ τὰς θηλείας, ὧν ὁρῶ  περιφερόμενον   πλῆθος (καὶ Χρύσιππος δ´
[9, 387]   διὰ σὲ ὥσπερ οἱ πυρέσσοντες  περιφερομένους   εἶδον. Σὺ δὲ κατὰ τὰς
[9, 378]   τὰ βρώματα σχεδὸν (ἐν τῇ  περιφορᾷ   τῆς ὅλης συντάξεως ἑτέραν ἐν
[9, 383]   ἐς μέσον σύμπτυκτον, ὠνθυλευμένον, χοιρίδια  περιφόρινα   κρομβώσας ὅλα, δούρειον ἐπάγω χῆνα
[9, 372]   χείμασιν ὄφρ´ ἂν δμῶες ἅλις  περιχανδέα   χύτρον (πλήσαντες ῥοφέωσιν ἀεργέες, ἔνθα
[9, 392]   ἀναβιῶναι. Ἔχαιρε γάρ, φησί, καὶ  περιὼν   τῷ ζῴῳ τούτῳ. Ὑποκοριστικῶς δὲ
[9, 403]   οὐραῖον τῶν καρχαριῶν, νάρκη, βάτραχος,  πέρκη,   σαῦρος, τριχίας, φυκίς, βρίγκος, τρίγλη,
[9, 402]   γοῦν ἐν Φορκίσι παρεικάζων τὸν  Περσέα   τῷ ἀγρίῳ τούτῳ συί φησιν·
[9, 396]   χοίρων. (Σιμωνίδης δ´ ἐπὶ τοῦ  Περσέως   τὴν Δανάην ποιεῖ λέγουσαν·
[9, 399]   Ναυσικράτης δ´ κωμῳδιοποιὸς ἐν  Περσίδι   σπανίως, φησίν, ἔστιν εὑρεῖν δασύποδα
[9, 394]   δ´ Λαμψακηνὸς ἐν τοῖς  Περσικοῖς   περὶ Μαρδονίου ἱστορῶν καὶ τοῦ
[9, 374]   ἔφη. Κρατῖνος Ὥραις· Ὥσπερ  Περσικὸς   ὥραν πᾶσαν καναχῶν ὁλόφωνος ἀλέκτωρ.
[9, 394]   ἱστορῶν καὶ τοῦ διαφθαρέντος στρατοῦ  Περσικοῦ   περὶ τὸν Ἄθω γράφει καὶ
[9, 385]   προσέστη τοῦτό σοι; {Β. Ἔγωγε  πέρυσι   κάραβον φαγών. Φερεκράτης Αὐτομόλοις· Τοὐψάριον
[9, 395]   ἀγγέλλοντα τὸν περιστερόν. Ἐν δὲ  Πετάλῃ·   (Ἀλλ´, περιστέριον, ὅμοιον Κλεισθένει
[9, 376]   συῶν μορφαῖς ταῖσδε πόλλ´ ἐπάιον  (Πεταλίδας   δ´ αὐτὰς εἴρηκε μεταφέρων ἀπὸ
[9, 376]   ἐν Αἴθωνι σατυρικῷ λέγων οὕτως  Πεταλίδων   δέ τοι συῶν μορφαῖς ταῖσδε
[9, 376]   Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ περὶ τελετῆς.  Πεταλίδων   συῶν μνημονεύει Ἀχαιὸς Ἐρετριεὺς
[9, 388]   ὀνομάζει διὰ τούτων· Τοῦ μὲν  πετάλοισιν   ἐπ´ ἀκροτάτοις ἱζάνοισι ποικίλαι πανέλοπες,
[9, 370]   πρασιῇσιν οὔλη καπυροῖσιν ὀραμνῖτις  πετάλοισιν   ἐπιφοινίσσουσα καὶ αὐχμηρῇσιν ὁμοίη
[9, 371]   Κἀν τῷ πρώτῳ δέ φησι·  πετασώδη   τὴν τῶν σπερμάτων ἀπείληφε φύσιν
[9, 371]   σὺν καὶ ἄρου δριμεῖα καταψήχοιο  πέτηλα   ἠδ´ ὅπερ ὄρνιθος κλέεται γάλα.
[9, 376]   ἀπὸ τῶν μόσχων· οὗτοι γὰρ  πέτηλοι   λέγονται ἀπὸ τῶν κεράτων, ὅταν
[9, 389]   τ´ ἆγον νεούσας πέρδικάς τε  πετομένους.   Φησὶ δ´ Ἀριστοτέλης περὶ τοῦ
[9, 390]   ἐνίοτε καὶ πεντεκαίδεκα καὶ ιϚ  Πέτονται   δὲ ἐπὶ βραχύ, ὥς φησι
[9, 390]   τις ταχὺ ἀνιστῇ ἔστι λαμβάνειν·  πέτονταί   τε γὰρ βραχὺ (ὥσπερ οἱ
[9, 389]   τινὲς δὲ καὶ παραυτίκα τίκτειν.  Πέτονταί   τε περὶ τὸν τῆς ὀχείας
[9, 395]   (Ἀλλ´, περιστέριον, ὅμοιον Κλεισθένει  πέτου,   κόμισον δέ μ´ ἐς Κύθηρα
[9, 371]   βαθύς, ἐν δέ τε ῥίζαι  πετραίου,   σὺν δ´ αὐτὸς ἐπαυχμήεις σταφυλῖνος,
[9, 404]   σηπίας καὶ τευθίδας καὶ τῶν  πετραίων   ἰχθύων τῶν ποικίλων ἐμβαμματίοις γλαφυροῖσι
[9, 403]   Πᾶς δὲ κατ´ οἴκους μάττει,  πέττει,   τίλλει, κόπτει, τέμνει, δεύει, χαίρει,
[9, 369]   δὲ ὀπτωμένη, φησί, γογγυλὶς μᾶλλον  πέττεται,   περιττότερον δὲ λεπτύνει. Ταύτης μνημονεύει
[9, 395]   δὲ νέον παλαιόν, οὐ  πεφρόντικεν.   Ἐν δὲ Δορκίδι Ποππυζούσῃ
[9, 409]   ~Ἔοικε δ´ γραμματικὸς τοῦτο  πεφυλαχέναι   παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, (ἐπεί τοι
[9, 409]   παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.  Πῂ   δέ· Τοῖσι δὲ κήρυκες μὲν
[9, 409]   τοῖς Ἀττικοῖς, (ἐπεί τοι Ὅμηρός  πῃ   μέν φησι νίψασθαι· παρὰ δὲ
[9, 383]   φης´· ἅλας φέρε. Τοῦτ´ ἔστι  πηγός;   Ἀλλὰ δεῖξον χέρνιβα. Παρῆν. Ἔθυεν,
[9, 383]   ἀπόπληκτε, περιπλοκὰς λέγεις; Πηγὸς πάρεστι;  Πηγός;   Οὐχὶ λαικάσει, ἐρεῖς σαφέστερόν θ´
[9, 383]   Τί οὖν, ἀπόπληκτε, περιπλοκὰς λέγεις;  Πηγὸς   πάρεστι; Πηγός; Οὐχὶ λαικάσει, ἐρεῖς
[9, 403]   κόπτει, τέμνει, δεύει, χαίρει, παίζει,  πηδᾷ,   δειπνεῖ, (πίνει, σκιρτᾷ, λορδοῖ, κεντεῖ
[9, 402]   τυρὸς ξυστός, τυρὸς τμητός, τυρὸς  πηκτός.   Μνησίμαχος δ´ ἐν Ἱπποτρόφῳ τοιαῦτα
[9, 383]   φασιν μὴ δεῖν τὸν Οἰνέα  Πηλέα   ποιεῖν. Ἐγὼ δὲ ἕνα τῶν
[9, 401]   λέγων· Σὺ δ´, Σύαγρε,  Πηλιωτικὸν   τρέφος. Παρ´ Ἡροδότῳ δὲ ὄνομα
[9, 397]   πλεῖὀς, λεῖὀς, λαιὄς, βαιὄς, φαιὄς,  πηὄς,   γόὀς, θοὄς, ῥόὀς, ζωὄς. ~Φίλαρχος
[9, 375]   μὲν ὕψος δύο καὶ ἡμίσους  πήχεων,   ὅλον δ´ ἄρτιον πρὸς τὸ
[9, 392]   τεκμαιρόμενος ἐκ τῆς χρόας τὴν  πιθανότητα·   ἀλλάττεσθαι γὰρ ὡς τῶν κοσσύφων
[9, 400]   μὲν Ἰακὸν λαγός· Λαγὸν ταράξας  πῖθι   τὸν θαλάσσιον, τὸ δὲ λαγὼς
[9, 369]   ἐν Κύμῃ, ἐν δὲ Ἀλεξανδρείᾳ  πικρά.   Τὸ δ´ ἐκ Ῥόδου φερόμενον
[9, 374]   ἐφόρει ἁλουργίδα καὶ κράσπεδα χρυσᾶ.  Πικρὸς   δ´ ὢν τὸ ἦθος ἐποίει
[9, 388]   τὰς ὑπάνδρους τῶν γυναικῶν τηρεῖν  πικρῶς   καὶ τοιαύτην ἔχειν αἴσθησιν ἐπὶ
[9, 370]   κοινῇ τε χναύειν τευθίσιν σηπίδια  πιλεῖν   τε πολλὰς πλεκτάνας ἐπιστρεφῶς πίνειν
[9, 402]   ὑπάρχοντα ῥᾷστα φθείρεται διὰ τὴν  πιμελήν.   Τὰ δὲ παρὰ τοῖς κωμῳδιοποιοῖς
[9, 408]   ἐν τοῖς πρὸς τοὺς Καλλιμάχου  πίνακας   χλευάζει τοὺς οὐκ εἰδότας τὴν
[9, 388]   μικρὰς τὰς ψωμίδας. Κάπτων δὲ  πίνει.   Πενταδάκτυλός τε ὢν τὸν μέσον
[9, 403]   δεύει, χαίρει, παίζει, πηδᾷ, δειπνεῖ,  (πίνει,   σκιρτᾷ, λορδοῖ, κεντεῖ (βινεῖ) Σεμναὶ
[9, 370]   πιλεῖν τε πολλὰς πλεκτάνας ἐπιστρεφῶς  πίνειν   τε πολλὰς κύλικας εὐζωρεστέρας. Ἀντιφάνης
[9, 394]   δὲ Μύνδιος Ἀλέξανδρος (οὐ  πίνειν   φησὶ τὴν φάσσαν ἀνακύπτουσαν ὡς
[9, 366]   τοῦθ´, ἅλας. ἐπὶ δὲ τούτοις  πίνομεν   οἰνάριον, ἧδος νὴ Δί´ οἰκίας
[9, 368]   γὰρ κωλῆν ἐρίφου σκέλος ἤραο  πῖον   ταύρου λαρινοῦ, τίμιον ἀνδρὶ λαχεῖν,
[9, 386]   τεθνηκότας μεγάλους, κρεᾴδι´ ἀρνὸς ἐσθίειν  πίονος,   οὐ ζῶντος· οὐχ οἷόν τε
[9, 381]   διέβρεξα καὶ προεψήσας μετὰ πολλοῦ  πιπέρεως   τὰ προειρημένα χναυμάτια ἔβυσα διὰ
[9, 370]   θεοί, ἔτνος θ´ ἅμ´ αὐταῖς  πίσινον.   Δίφιλος δ´ ἐν Ἀπλήστῳ· Ἥκει
[9, 406]   ἕνεκα σπείρεται, οἷον (ὁ) κύαμος,  πισός·   ἐτνηρὸν γὰρ ἐκ τούτων ἕψημα
[9, 406]   ἀροτήρων βοῶν, ἀφάκη δὲ προβάτων.  Πισοῦ   δὲ τοῦ ὀσπρίου μνημονεύει καὶ
[9, 406]   τε ὀπτῶν φακῆς τε καὶ  πισῶν   αὐταῖς χύτραις, ἔτι δὲ τῶν
[9, 404]   πόρους. μὲν οὖν Ῥόδιος  πιών   τιν´ ἅλμην ἀπέθανεν· (παρὰ τὴν
[9, 409]   τοῖς Ἰδιοφυέσιν. Ἐν δὲ ταῖς  πλαγίοις   τὰ τοιαῦτα ἐπὶ τῆς αὐτῆς
[9, 399]   οὕτως γράφει· (Ὀσφύος αἱ ἐκ  πλαγίων   σάρκες ἐπανεστηκυῖαι ψύαι. Τὰ δ´
[9, 369]   ἐφ´ ἅλωος, (ὄφρ´ ἂν ἴσαι  πλαθάνοισι   χαμηλότεραι θαλέθωσι. Βουνιὰς ἀλλ´ εἴσω
[9, 372]   μύκην σειράς τε πάλαι λαχάνοισι  πλακείσας   αὐλοτέροις καυλοῖς τε μιγήμεναι εὐφαοριζη.
[9, 370]   οἶσθα νῦν· ἄρτοι, σκόροδα, τυρός,  πλακοῦντες,   πράγματα ἐλευθέρι´, οὐ τάριχος οὐδ´
[9, 400]   δὲ ἄρτι ἐν τῇς μήτρῃσι  πλάσσεται,   τὸ δ´ ἐπαναιρέεται. Πολύβιος δ´
[9, 368]   τ´ ἀρνῶν κωλᾶς τ´ ἐρίφων.  Πλάτων   Γρυψίν· Ἰχθῦς, κωλᾶς, φύσκας Ἀμειψίας
[9, 380]   Κοικόα, τὸν σκύφον μεστόν. Καὶ  Πλάτων   δ´ ἐν Λάκωσιν ἔφη Πάσας
[9, 375]   σιάλους γε σύας μνηστῆρες ἔδουσι.  Πλάτων   δ´ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ποιητῇ
[9, 368]   τρόπου ὥσπερ παροψὶς μοιχὸς ἐσκευασμένος.  Πλάτων   Ἑορταῖς· Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ
[9, 385]   ζώντων ἡμεῖς λέγομεν, ἀτὰρ καὶ  Πλάτων   ἐπὶ τοῦ ἰχθύος ἐν Πεισάνδρῳ·
[9, 367]   ποικίλου καὶ εἴδους (τινὸς τοιούτου  Πλάτωνα   οἶδα εἰρηκότα ἐν Ἑορταῖς οὕτως·
[9, 381]   καὶ τρυφῆς τοὺς τοῦ θαυμασιωτάτου  Πλάτωνος   διαλόγους ἠνάγκαζεν ~ἐκμανθάνοντας τοὺς μαγείρους
[9, 387]   Λεωγόρας ὡς γαστρίμαργος ὑπὸ  Πλάτωνος   ἐν Περιαλγεῖ Μνησίμαχος δ´ ἐν
[9, 393]   ἐπιγραφομένῳ περὶ τῶν ἐν τῇ  Πλάτωνος   Πολιτείᾳ μαθηματικῶς εἰρημένων γράφων οὕτως·
[9, 376]   αὐταῖσι μήτραις καὶ καλῶν ζωμῶν  πλέες   καὶ τὰ ἐκ τῶν σαρκῶν
[9, 400]   τὴν βρῶσιν. Γίνεται δὲ τὸ  πλεῖον   κατὰ γῆς. ~(Μνημονεύει δ´ αὐτῶν
[9, 389]   πεντεκαίδεκα, δὲ θήλεια καὶ  πλείονα.   (Πολυχρονιώτερα γὰρ ἐν τοῖς ὄρνισι
[9, 367]   Εὐρώπῃ πάλιν ἐπὶ παροψήματος διὰ  πλειόνων   εἴρηκεν, ἐν οἷς ἐστι καὶ
[9, 397]   υἱὄς, Κεῖὀς, Χῖὀς, δῖὀς, χρεῖὀς,  πλεῖὀς,   λεῖὀς, λαιὄς, βαιὄς, φαιὄς, πηὄς,
[9, 397]   μόνον, σπάνιον ὂν τὸ χρῆμα·  πλείους   δ´ εἰσὶ νῦν τῶν ὀρτύγων.
[9, 400]   κυνηγετεῖν· ἁλῶναί τε ἐν ἐνιαυτῷ  πλείους   τῶν ἑξακισχιλίων. Ἐγένετο δὲ τὸ
[9, 401]   σύαγρον ἐκβόλειον εὔθηρον κλύειν,  πλεῖστ´   ἀπαρχὰς ἀκροθινιάζομαι. Λυγκεὺς δ´
[9, 407]   ὡς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ  πλεῖστα   αὐτοὺς γελάσαι, καίτοι ἀγγελθέντων αὐτοῖς
[9, 392]   Δίδυμος, ὠνομασμένη. Σχεδὸν γὰρ τὰ  πλεῖστα   τῶν ὀρνέων ἀπὸ τῆς φωνῆς
[9, 379]   λέγων τοιάδε· Οὐκ ἴστε ταῖς  πλείσταισι   τῶν τεχνῶν ὅτι οὐχ ἁρχιτέκτων
[9, 408]   Ἀλκαῖός τε ἐν Ἱερῷ γάμῳ.  Πλεῖστον   δ´ ἐστὶ τοῦτο. Φιλύλλιος δὲ
[9, 397]   ὑπηνέμια, ὡς ἀλεκτορίς, οὐ  πλείω   δὲ τῶν δύο. Ἐκλέπει δὲ
[9, 408]   χειρόνιβα, λοιβάσια, λέβητες χαλκίοι. (Ἡ  πλείων   δὲ χρῆσις κατὰ χειρὸς ὕδωρ
[9, 370]   τευθίσιν σηπίδια πιλεῖν τε πολλὰς  πλεκτάνας   ἐπιστρεφῶς πίνειν τε πολλὰς κύλικας
[9, 397]   ἐχθὲς οὐδὲ πρῴην, ἀλλ´ ἔτη  πλέον   τριάκοντά ἐστιν. (Ταὧς δὲ
[9, 396]   τι γρύξομαι ὧν σοι λέγω  πλέον   τι γαλαθηνοῦ μυός. Ἡρόδοτος δ´
[9, 400]   λαγωόν εἰ μέν ἐστιν Ἰωνικόν,  πλεονάζει   τὸ ω> εἰ δ´ Ἀττικόν,
[9, 388]   ἐν δ´ Ἀχαρνεῦσιν καὶ ὡς  πλεοναζόντων   αὐτῶν ἐν τῇ Μεγαρικῇ. Περισπῶσι
[9, 394]   Σιτουμένην δύστηνον ἀθλίαν φάβα, μέσακτα  πλευρὰ   πρὸς πτύοις πεπλεγμένην. Κἀν Φιλοκτήτῃ
[9, 368]   Δίδοται μάλισθ´ ἱερώσυνα, κωλῆ, τὸ  πλευρὸν,   ἡμίκραιρ´ ἀριστερά. Ξενοφῶν Κυνηγετικῷ· Κωλῆν
[9, 386]   ἦρι μάλ´ οὐκ ἐφ´ Ἑλλήσποντον  πλεύσας,   ἀλλ´ εἰς τὴν ἀγορὰν πορευθεὶς
[9, 410]   Ἀρχιλόχοις· Ὠμολίνοις κόμη βρύους´ ἀτιμίας  πλέως.   Σαπφὼ δ´ (ὅταν λέγῃ ἐν
[9, 380]   ἐμήν (ἵνα μὴ αὐλητὴς  πληγὰς   λάβῃ· γὰρ Εὔβουλος ἐν
[9, 381]   μάγειρος ἀδικήσας, τὸν αὐλητὴν λαβεῖν  πληγάς   περὶ ἡμιόπτου καὶ ἡμιέφθου καὶ
[9, 387]   καὶ φασιανοὶ καὶ ὄρνιθες Αἰθιοπικοὶ  πλήθει   πολλοί. Ἀρτεμίδωρος δὲ Ἀριστοφάνειος
[9, 403]   δεῖπνον θαυμαστὸν ὅς´ ἔστ´ ἀγαθῶν  πλήθη.   Πᾶς δὲ κατ´ οἴκους μάττει,
[9, 403]   ἄρκτος, κρέα τ´ ἄλλα (τὸ  πλῆθος   ἀμύθητον) χηνός, χοίρου, βοός, ἀρνός,
[9, 400]   τοῦ Γονατᾶ φησιν βασιλείαν τοσοῦτον  πλῆθος   γενέσθαι λαγῶν ἐν Ἀστυπαλαίᾳ, ὡς
[9, 387]   λόγον ποιούμενος γράφει καὶ ταῦτα·  Πλῆθος   δ´ ὀρνίθων τῶν καλουμένων φασιανῶν
[9, 400]   πέρδικας (εἰς τὴν Ἀνάφην τοσοῦτον  πλῆθος   ἐγένετο περδίκων ἐν τῇ Ἀνάφῃ,
[9, 369]   μνήμης ἄξια. ~Καὶ γὰρ ὀρνίθων  πλῆθος   ἦν αἰεὶ καὶ χηνῶν, ἔτι
[9, 373]   τὰς θηλείας, ὧν ὁρῶ περιφερόμενον  πλῆθος   (καὶ Χρύσιππος δ´ φιλόσοφος
[9, 400]   τῶν ἑξακισχιλίων. Ἐγένετο δὲ τὸ  πλῆθος   τοῦτο Ἀναφαίου τινὸς ἐμβαλόντος δύο
[9, 392]   τὸ ὄνυχος. Καθόλου τε τῇ  πληθυντικῇ   εὐθείᾳ ἑπομένη ἑνικὴ γενικὴ
[9, 400]   παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἀμύκῳ σατυρικῷ  πληθυντικὴ   ὀνομαστική· Γέρανοι, χελῶναι, γλαῦκες, ἰκτῖνοι,
[9, 373]   Ὅτι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ  πληθυντικοῦ   ὄρνις λέγουσι πρόκειται τὸ Μενάνδρειον
[9, 375]   τῶν ζῴων, συνάγειν βουλομένους καὶ  πληθῦσαι   τῷ μὴ καταθύεσθαι. Χοῖρον δ´
[9, 372]   ταῖς ἄλλαις πόλεσι δρῶ ταῦτα  πλὴν   Ἀθηνῶν. (Τούτοις δ´ ὑπάρχει ταῦτ´,
[9, 385]   ἔφη· Ὀξυλίπαρον δὲ τί ἐστι;  Πλὴν   εἰ μὴ καὶ κόττανα ἡμᾶς
[9, 392]   ἁδύφωνον ἰδίως καλεῖ τὸν ὄρτυγα,  πλὴν   εἰ μή τι παρὰ τοῖς
[9, 383]   ἕκαστα τί δύναται τῶν ῥημάτων,  πλὴν   ἱκέτευον αὐτὸν ἤδη μεταβαλεῖν ἀνθρωπίνως
[9, 376]   αὐτὸν εἰδὼς ἡδέως αὐτοῖς χρώμενον.  Πλὴν   ἐμός γε συγγραφεὺς Πάξαμος
[9, 389]   τε καὶ προΐενται τὸ σπέρμα,  πλὴν   τῶν ἀλεκτρυόνων. Τούτους δ´
[9, 366]   ἄλλαις παροψίσιν. Ἀνηδύντων δὲ ἁλῶν  πλήρεις   οἱ κυνικοί, παρ´ οἷς κατὰ
[9, 406]   θέατρον διδάσκων κωμῳδίαν λίθων ἔχων  πλῆρες   τὸ ἱμάτιον, οὓς βάλλων εἰς
[9, 393]   ὅμως ὅταν ἐλαίου κρατὴρ τεθῇ  πλήρης,   οἱ στάντες αὐτῶν ἐπὶ τὸ
[9, 372]   ἂν δμῶες ἅλις περιχανδέα χύτρον  (πλήσαντες   ῥοφέωσιν ἀεργέες, ἔνθα τε μέτρια
[9, 391]   ἄρρενας εὐθὺς ἐξ εὐνῆς ἐθέλειν  πλησιάζειν,   τὰς δὲ θηλείας προβαινούσης μᾶλλον
[9, 393]   παραγενόμενον ἐπὶ τὸν Σύβαριν ποταμὸν  πλησιάσαι   γεράνῳ. Λέγει δὲ καὶ ἐντίθεσθαι
[9, 389]   ψυχῇ γινομένη φαντασία περὶ τῶν  πλησιασμῶν.   Φανερώτατον δὲ γίνεται περὶ τὰς
[9, 401]   πολλοὺς κατὰ τὸν ἀπὸ Δικαιαρχείας  πλοῦν   ἐπὶ Νέαν πόλιν. Νῆσος γάρ
[9, 379]   ἡμέραν οἱ Τήνιοι πολλοὶ παρόντες,  πλοῦν   πολὺν πεπλευκότες, ~(λεπτὸν ἔριφον καὶ
[9, 384]   παρὰ τίνι; πρὸς ὃν  Πλούταρχος·   Θεόπομπος μὲν ἔφη Χῖος
[9, 390]   λέγειν φησὶ τὸν Ξενοφῶντα  Πλούταρχος   περὶ τῶν ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ
[9, 381]   τῶν πολιτῶν ἡμῶν, ὃς ὑπὸ  πλούτου   καὶ τρυφῆς τοὺς τοῦ θαυμασιωτάτου
[9, 368]   λεοντέα λεοντῆ, κωλέα κωλῆ. Ἀριστοφάνης  Πλούτῳ   δευτέρῳ· Οἴμοι δὲ κωλῆς, ἣν
[9, 403]   φωναί, μολπά, κλαγγὰ θράττει, (νεῖται)  πνεῖται.   Κούραν Κασίας ἀπὸ γᾶς ἁγίας,
[9, 378]   (λαβεῖν ὅσον δεῖ καὶ τὸ  πνεῦμ´   ἰδεῖν πόθεν ἐστίν, μεγάλην χρείαν
[9, 404]   δριμύτητος τὴν φύσιν, ἵνα διεγείρας  πνευματῶ   τὸν ἀέρα. Ἰδὼν τὸ πρόσωπον
[9, 371]   μέσως λεπτυντικόν, θρεπτικόν τε καὶ  πνευματῶδες.   Ἐπαίνετος δ´ ἐν Ὀψαρτυτικῷ τὰ
[9, 371]   εὐστόμαχος μέσως διαχωρητικός τε καὶ  πνευματώδης,   δύσπεπτος, οὐρητικὸς ἱκανῶς, διεγερτικὸς πρὸς
[9, 369]   δριμεῖα καὶ δύσπεπτος, ἔτι δὲ  πνευματωτική.   Κρείττων δέ, φησίν, βουνιὰς
[9, 370]   ἕψειν τ´ ἐλαίῳ ῥάφανον ἠγλαισμένην  πνίγειν   τε παχέων ἀρνίων στηθύνια τίλλειν
[9, 396]   τοιοῦτον καὶ Εὔβουλος Κατακολλωμένῳ· Καὶ  πνικτὰ   Σικελὰ πατανίων σωρεύματα. Ἀριστοφάνης τ´
[9, 396]   βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον· ἔπειτα  πνικτὰ   τακερὰ μηκάδων μέλη, χλόην καταμπέχοντα
[9, 383]   Λέβητι λέγοντα τάδε· Ἧψε, μοὐδόκει,  πνικτόν   τι ὄψον δελφάκειον, {ΓΛ. Ἡδύ
[9, 396]   ἔφη, ἐν Μακεδόσιν Παυσανίᾳ  Πνικτόν   τι τοίνυν ἔστω σοι συχνὸν
[9, 396]   παραφερομένων ἐπεί τις ἔφη ~(Τῶν  ΠΝΙΚΤΩΝ   κρεᾳδίων δός τῶν ὀνομάτων
[9, 396]   (Τῷ δ´ ὑποτρίψας τι μέρος  πνῖξον   καθαρύλλως. Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀγροίκῳ·
[9, 393]   καὶ ἐντίθεσθαι αὐτὸν τῇ νεοττιᾷ  πόαν   τὴν λεγομένην λυγαίαν. Καὶ περὶ
[9, 388]   διὸ τῶν λαμβανομένων εἰς τὸν  πόδα   ταμιεύεται μικρὰς τὰς ψωμίδας. Κάπτων
[9, 401]   ἐν Ἀγνοίᾳ οὕτω· Τί τοῦτο;  Ποδαπὸς   οὗτος; {Β. Χελιδόνειος δασύπους,
[9, 386]   Κατωτέρω. {Α. Τί λέγεις σύ;  Ποδαπὸς   οὑτοσὶ ἅνθρωπος; Οὐκ ἐπίστασαι ζῆν·
[9, 404]   ἔχων. Τῷ φιλοσόφῳ παρέθηκα κωλέαν,  πόδας·   ἀδηφάγον τὸ ζῷον εἰς ὑπερβολήν
[9, 409]   ἀπόνιμμα τῶν χειρῶν καὶ τῶν  ποδῶν.   Ἀριστοφάνης· Ὥσπερ ἀπόνιπτρον ἐκχέοντες ἑσπέρας.
[9, 381]   ἐπιμελῶς οἴνῳ πολλάκις ἐκρέμασα ἐκ  ποδῶν.   Εἶτα πάλιν οἴνῳ διέβρεξα καὶ
[9, 393]   Ἐστὶν δὲ τῶν στεγανοπόδων καὶ  ποηφάγων.   δὲ Μύνδιός φησιν Ἀλέξανδρος
[9, 381]   τοῦτο, νὴ τὴν Ἑστίαν, οἴκοι  ποθ´   ὡς ὅς´ ἂν μάγειρος
[9, 396]   Ἀγροίκῳ· Καὶ πρῶτα μὲν αἴρω  ποθεινὴν   μᾶζαν, ἣν φερέσβιος Δηὼ βροτοῖσι
[9, 378]   δεῖ καὶ τὸ πνεῦμ´ ἰδεῖν  πόθεν   ἐστίν, μεγάλην χρείαν τιν´ εἰς
[9, 386]   διδάσκαλε Μυρτίλε, ὀλβιογάστωρ σοι  πόθεν   καὶ εἰ φασιανικῶν τις ὀρνίθων
[9, 397]   Πυριλάμπους καὶ πολλοὺς παραγίνεσθαι κατὰ  πόθον   τῆς τῶν ὀρνίθων θέας ἔκ
[9, 407]   ἀνέμνησας, καλὲ Δημόκριτε, μνησθεὶς χύτρας  ποθοῦντα   μαθεῖν πολλάκις τίς Τηλεμάχου
[9, 392]   καὶ σχιδανοπόδων, νεοττιὰν δὲ οὐ  ποιεῖ,   ἀλλὰ κονίστραν· (καὶ ταύτην σκεπάζει
[9, 386]   ἕτερος οὐδεὶς τῶν ὁμοτέχνων μου  ποιεῖ.   {Β. Οὐκ οἴομ´ οὐδ´ ἄλλ´
[9, 390]   ὧν ἂν ἴδῃ ποιοῦντα ἄνθρωπον.  Ποιεῖ   δ´ οὖν ταὐτὰ ὅσα ἂν
[9, 391]   καὶ πάντων μιμητὴς (ὅσα ἄνθρωπος  ποιεῖ.   Διόπερ καὶ τοὺς ἐξαπατωμένους ῥᾳδίως
[9, 402]   κατὰ ταὔθ´ μὴ τυρὸν  ποιεῖ,   ἐρίφου. Διὰ τὴν ἐπικαρπίαν γὰρ
[9, 396]   ἐπὶ τοῦ Περσέως τὴν Δανάην  ποιεῖ   λέγουσαν· τέκος, οἷον ἔχω
[9, 389]   ἄρρην θηρεύων, τοῦτο  ποιεῖ·   ὅταν δὲ θήλεια
[9, 369]   εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐπὶ ἐνιαυτὸν γλυκεῖαν  ποιεῖ   τὴν κράμβην, μεθ´ ὃν χρόνον
[9, 394]   (ὧν τὸ μὲν πρῶτον ἄρρεν  ποιεῖ,   τὸ δὲ δεύτερον θῆλυ. Τίκτουσι
[9, 404]   δεῖπνον τὸ δεῖπνον ἐγχειρεῖν  ποιεῖν.   Ἂν μὲν γὰρ ἕν τις
[9, 392]   οὕτως· Ὡς δὴ σὺ τί  ποιεῖν   δυνάμενος ὀρτυγίου ψυχὴν ἔχων; (Πρατίνας
[9, 383]   μὴ δεῖν τὸν Οἰνέα Πηλέα  ποιεῖν.   Ἐγὼ δὲ ἕνα τῶν ἀρχαίων
[9, 377]   ἔστι παίζειν οὐδ´ μεμάθηκας  ποιεῖν.   Ἐχθὲς κεκινδύνευκας· οὐδεὶς εἶχέ σοι
[9, 391]   ἡδονῇ κατεχομένους. Τὸ δ´ αὐτὸ  ποιεῖν   λέγουσι καὶ τοὺς σκῶπας· καὶ
[9, 404]   γὰρ αἰεὶ πρότερον οἷς μέλλει  ποιεῖν   τὸ δεῖπνον τὸ δεῖπνον
[9, 386]   ἄλλ´ οὐδὲν ὧν σὺ νῦν  ποιεῖς.   {Α. Ἐγὼ δ´ ἐρῶ τοῖς
[9, 397]   Λακεδαίμονος καὶ Θετταλίας καὶ σπουδὴν  ποιεῖσθαι   τῶν ᾠῶν μεταλαβεῖν. Περὶ δὲ
[9, 368]   ἀρτύσεως καὶ σκευασίας τὸν λόγον  ποιεῖται.   Οἱ δ´ Ἀττικοί, Συραττικὲ
[9, 384]   (Καὶ Ἀρχέστρατος ἐν τῷ πολυθρυλήτῳ  ποιήματι·   (Ὡς) καὶ σιτευτὸν χηνὸς ὁμοῦ
[9, 404]   τις τοῦτ´ ἐπιβλέψῃ μόνον, τοὔψον  ποιῆσαι   κατὰ τρόπον πῶς δεῖ, τίνα
[9, 366]   καλούς. Καὶ Φερεκράτης Κραπατάλλοις· Τακεροὺς  ποιῆσαι   τοὺς ἐρεβίνθους αὐτόθι. Σίνηπυ δ´
[9, 394]   οἱ δὲ νεώτεροι αἰεὶ τοῦτο  ποιήσαντες   ὀχεύουσιν. Καὶ αἱ θήλειαι δ´
[9, 400]   Ἡρόδοτος καὶ τοὺς Εἵλωτας  ποιήσας.   Εἶτά ἐστι τὸ μὲν Ἰακὸν
[9, 367]   τὰ εἰς Μάγνητα ἀναφερόμενα  ποιήσας   ἐν Διονύσῳ πρώτῳ· Καὶ ταῦτα
[9, 381]   ὑμῖν. Φιλύλλιός τε  ποιήσας   τὰς Πόλεις φησίν· τι
[9, 381]   κρέα καὶ τηροῦσί σε. Τακερὰ  ποιήσας   ταῦτα καὶ ζέσας σφόδρα τὸν
[9, 393]   χερσαίαν χελώνην. Καθόλου δὲ  ποιήσας   ταῦτα τὰ ἔπη πάντα τὰ
[9, 379]   ἐν τοῖς Ἀδελφοῖς τῷ δράματι  ποιήσας   τινὰ μάγειρον πολυμαθῆ (καὶ εὐπαίδευτον
[9, 381]   Ὁμωνύμοις τῷ δράματι οὕτως εἴρηκε  ποιήσας   τινὰ μάγειρον πρὸς τοὺς μαθητὰς
[9, 374]   εἰπών· Τοὺς μὲν ὀρεινόμους ὑμῶν  ποιήσει   δέλφακας ὑλιβάτους, τοὺς δὲ πάνθηρας,
[9, 411]   ἐνταῦθα καταπαύσαντες τὸν λόγον ἀρχὴν  ποιησόμεθα   τῶν ἑξῆς ἀπὸ τῆς τοῦ
[9, 381]   οἶσθα τῶν σεαυτοῦ πραγμάτων, φανερὸν  ποίησον   τοῦτο τῷ διδασκάλῳ. Νῦν τὴν
[9, 383]   ὡς ἰατρικῶς. Γλαυκία, (ταυτὶ  ποιήσω.   {ΓΛ. Καὶ παρατίθει γ´ αὐτά,
[9, 405]   τε δείπνων, ἐπιλαθέσθαι, Σιμία, πάντων  ποιήσω,   θρῖον ἂν δείξω μόνον παραθῶ
[9, 405]   φορτηγικῶν μοι βρωμάτων ἀγωνίαις τἠμῇ  ποιήσω   νυστάσαι παροψίδι. Πρὸς ταῦτα Αἰμιλιανὸς
[9, 375]   Πλάτων δ´ κωμῳδιοποιὸς ἐν  Ποιητῇ   ἀρρενικῶς ἔφη Τὸν δέλφακα ἀπῆγε
[9, 402]   οὗτος τῆς Ἰταλικῆς καλουμένης κωμῳδίας  ποιητής,   γένος Ταραντῖνος) ἐν Μελεάγρῳ φησίν·
[9, 407]   ἔφη· Τιμοκλῆς τῆς κωμῳδίας  ποιητὴς   (ἦν δὲ καὶ τραγῳδίας) ἐν
[9, 377]   ἐστὶ Σεύθης) αὐτός φησιν  ποιητὴς   οὕτως· Ἰδιώτης μέγας (αὐτοῖς
[9, 407]   Ἀχαρνεὺς Τηλέμαχος αὐτὸς  ποιητής   φησιν ἐν Διονύσῳ οὕτως·
[9, 387]   ἐστι τῶν τῆς μέσης κωμῳδίας  ποιητῶν)   φησί· (Καὶ τὸ λεγόμενον, σπανιώτερον
[9, 388]   μὲν πετάλοισιν ἐπ´ ἀκροτάτοις ἱζάνοισι  ποικίλαι   πανέλοπες, αἰολόδειροι λαθιπορφυρίδες καὶ ἀλκυόνες
[9, 397]   ἐν οἷς (χρόνοις) καὶ τὴν  ποικιλίαν   τῶν πτερῶν λαμβάνει. Ἐπῳάζει δ´
[9, 391]   τὸ ζῷον ἐν τῇ κινήσει  ποικιλίας.   (Χαίρουσι δὲ οἱ σκῶπες καὶ
[9, 398]   ῥυπαραῖς στιγμαῖς καὶ μεγάλαις γραμμαῖς  ποικίλος,   καρποφάγος. Ὅταν ᾠοτοκῇ δέ, τετράζει
[9, 367]   Ἐπὶ μὲν γὰρ ὄψου παρεσκευασμένου  ποικίλου   καὶ εἴδους (τινὸς τοιούτου Πλάτωνα
[9, 397]   τοῦ ὀνόματος γίνεται, ὄρνεις δὲ  ποικίλους   πολλάκις ἐν αὐτῷ ὀνομάζει, φάσκων
[9, 404]   καὶ τῶν πετραίων ἰχθύων τῶν  ποικίλων   ἐμβαμματίοις γλαφυροῖσι κεχορηγημένα· γὰρ
[9, 367]   τράπεζαν ἀνθρώπους δύο φέροντας εἴσω  ποικίλων   παροψίδων κόσμου βρύουσαν, οὐκ ἔτ´
[9, 402]   θαυμαστόν. Περιεφέροντο καὶ ΕΡΙΦΟΙ πολλάκις  ποικίλως   ἐσκευασμένοι· ἄλλοι δὲ καὶ πολὺ
[9, 395]   Μύνδιος, ἄρρην μείζων καὶ  ποικιλώτερος.   Τὸ δὲ λεγόμενον γλαυκίον διὰ
[9, 402]   ἐν Μελεάγρῳ φησίν· Ἔνθ´ οὔτε  ποιμὴν   ἀξιοῖ νέμειν βοτὰ οὔτ´ ἀσχέδωρος
[9, 378]   καὶ βραχεῖαν ἡμέραν ἐπάνεισι κἀν  ποίοισίν   ἐστι ζῳδίοις. Τὰ γὰρ ὄψα,
[9, 397]   φησὶν Ἀριστοτέλης σχιδανόπους ἐστὶ καὶ  ποιολόγος   καὶ τίκτει τριέτης γενόμενος, ἐν
[9, 379]   ἂν καλῶς χρῶνται, μερίς. {Β.  Ποῖόν   τι; Δεῖ γὰρ κἀμὲ τὸν
[9, 387]   τοῦ Φάσιδος ποταμοῦ τὸν λόγον  ποιούμενος   γράφει καὶ ταῦτα· Πλῆθος δ´
[9, 390]   ὦτος, μάλιστα ὧν ἂν ἴδῃ  ποιοῦντα   ἄνθρωπον. Ποιεῖ δ´ οὖν ταὐτὰ
[9, 394]   ὑπολειπόμενος. Τὸ δ´ αὐτὸ  ποιοῦσι   καὶ κόρακες καὶ κορῶναι καὶ
[9, 390]   ὑπαλειφομένους τὸ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ  ποιοῦσιν   ἐκ τῶν λεκανίδων λαμβάνοντες καὶ
[9, 373]   Αἰσχύλος Καβείροις· Ὄρνιθα δ´ οὐ  ποιῶ   σε τῆς ἐμῆς ὁδοῦ. Ξενοφῶν
[9, 404]   τὸ περίδειπνον τοῦ βίου λαμπρὸν  ποιῶ.   Τὰ τῶν γερόντων στόματα διαφορὰν
[9, 404]   νέων. (Σίναπυ παρατίθημι τούτοις καὶ  ποιῶ   χυλοὺς ἐχομένους δριμύτητος τὴν φύσιν,
[9, 381]   τε ποιήσας τὰς  Πόλεις   φησίν· τι ἂν τύχῃ
[9, 381]   τέχνης αἰτῶ σ´ ἐγώ. Εἰς  πολεμίαν   ἄγω σε· θαρρῶν κατάτρεχε, ἀριθμῷ
[9, 377]   στρατηγοῦ διαφέρειν οὐθὲν δοκεῖ. Οἱ  πολέμιοι   πάρεισιν· βαθὺς τῇ φύσει
[9, 393]   ἀπρεπῆ τὴν ὄψιν ὄρνιν μετεμόρφωσε  πολέμιόν   τε καὶ στυγητὴν κατέστησε τοῖς
[9, 377]   ἔστη καὶ τὸ πρᾶγμ´ ἐδέξατο.  Πολέμιός   ἐστι πᾶς συμπίνων ὄχλος.
[9, 390]   τοῖς πέρδιξι καὶ ταῖς γεράνοις  πολεμοῦσι.   Τῶν δὲ περδίκων ἐστὶν ἕτερονγένος
[9, 410]   κατάπλεά σοι ἀπ´ αὐτῶν ἐγένετο.  Πολέμων   δ´ ἐν ἕκτῳ τῶν πρὸς
[9, 388]   καὶ τούτου Ἀριστοφάνης μέμνηται δῆλον.  (Πολέμων   δ´ ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς
[9, 372]   γηθύων ῥίζας ἐχούσας σκοροδομίμητον φύσιν.  Πολέμων   δ´ περιηγητὴς ἐν τῷ
[9, 409]   Λακεδαιμόνιοι ἐκάλουν κυνάδας, ὥς φησι  Πολέμων   ἐν τῇ περὶ ὀνομάτων ἀδόξων
[9, 387]   (τὸν Φᾶσιν οἰκήσοντα ἀποπέμψω, ὡς  Πολέμων   περιηγητὴς Ἴστρον τὸν Καλλιμάχειον
[9, 372]   ἄν. {Α. Κἄγωγε ταῖς ἄλλαις  πόλεσι   δρῶ ταῦτα πλὴν Ἀθηνῶν. (Τούτοις
[9, 392]   τούτῳ. Ὑποκοριστικῶς δὲ Εὔπολις ἐν  Πόλεσιν   αὐτοὺς κέκληκεν ὀρτύγια λέγων οὕτως·
[9, 407]   διαφανεῖς τοῖς ἀπὸ τῶν ἄλλων  πόλεων   θεωροῦσιν ἀχθόμενοι τῇ συμφορᾷ· διέμειναν
[9, 369]   τῷ περὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ  πόλεων   ὑπὸ Λακεδαιμονίων γάστρας φησὶ καλεῖσθαι.
[9, 386]   εἰσὶ δύο πρεσβῦται ὑπὸ ἀπραγμοσύνης  πόλιν   ζητοῦντες ἐν κατοικήσουσιν ἀπράγμονα·
[9, 401]   ἀπὸ Δικαιαρχείας πλοῦν ἐπὶ Νέαν  πόλιν.   Νῆσος γάρ ἐστιν οὐ μακρὰν
[9, 372]   φής, τιητί; Αἴγυπτον αὐτῶν τὴν  πόλιν   πεποίηκας ἀντ´ Ἀθηνῶν. Ἐθαυμάζομεν οὖν
[9, 397]   (Εἴ τις ἐθέλοι καταβαλεῖν εἰς  πόλιν   τοὺς ὄρνιθας, οἰχήσονται ἀναπτόμενοι. Ἐὰν
[9, 393]   περὶ τῶν ἐν τῇ Πλάτωνος  Πολιτείᾳ   μαθηματικῶς εἰρημένων γράφων οὕτως· Οἱ
[9, 408]   τις ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος  πολίτης   νικᾷ τε πάντας χρηστὸς ὤν,
[9, 393]   κατὰ θεὸν τιμωμένη πρὸς τῶν  πολιτῶν   αὐτὴ τοὺς ὄντως θεοὺς ταπεινῶς
[9, 381]   ἅπερ παρά τινι τῶν  πολιτῶν   ἡμῶν, ὃς ὑπὸ πλούτου καὶ
[9, 376]   δέ τοι συῶν μορφαῖς ταῖσδε  πόλλ´   ἐπάιον (Πεταλίδας δ´ αὐτὰς εἴρηκε
[9, 405]   ὡς λέγων τι χρήσιμον. Τὰ  πολλὰ   δ´ ἠγνόηκε κοὐδὲ ἓν λέγει.
[9, 374]   μετεσκεύαζεν ὥσπερ οἱ πολλοί. Καὶ  πολλὰ   ἔχοντα κομψῶς τῶν δραμάτων ἠφάνιζε,
[9, 367]   Λεωνίδης, εἰπεῖν εἰμι δίκαιος  πολλὰ   ἤδη σιωπήσας· (Πολλοῖς δ´ ἀντιλέγειν
[9, 395]   τε τὰ ὄμματα, τὰ δὲ  πολλὰ   καταδύεται. Ἔστι δὲ καὶ ἄλλο
[9, 375]   τόνδε τῆς αὐτῆς ὑός,  πολλά   μ´ ἐν δόμοισιν εἴργασται κακά,
[9, 405]   ταῦτα Αἰμιλιανὸς ἔφη· Βέλτιστε, πολλοῖς  πολλὰ   περὶ μαγειρικῆς εἰρημέν´ ἐστί κατὰ
[9, 379]   σοφοί. (Ἐγὼ δ´ ὁρῶν τὰ  πολλὰ   προκατειλημμένα εὗρον τὸ κλέπτειν πρῶτος,
[9, 381]   εὐνουστέραν· τί δεῖ λέγειν με  πολλὰ   πρὸς συνειδότα; Ἐμὸς εἶ μαθητής,
[9, 370]   πάντα τἀγαθά, (ῥάφανος λιπαρά, σπλαγχνίδια  πολλά,   σαρκία ἁπαλώτατ´, οὐδὲν μὰ Δία
[9, 382]   Διεξήρχοντό τε τοῦ διαλόγου τὰ  πολλὰ   τὸν τρόπον τοῦτον, ὡς ἄχθεσθαι
[9, 384]   ἔχεις. Ἦσαν δὲ καὶ ἡμίκραιραι  πολλαὶ   δελφάκων. Μνημονεύει δ´ αὐτῶν Κρώβυλος
[9, 399]   δὲ λαγὼ πολλοί τε τρόποι  πολλαί   τε θέσεις σκευασίας εἰσίν. Κεῖνος
[9, 374]   τέτοκεν, ὡς ἀλεκτρυών. Καὶ πάλιν·  Πολλαὶ   τῶν ἀλεκτρυόνων βίᾳ ὑπηνέμια τίκτουσιν
[9, 402]   δὲ Αἰσχύλος διατρίψας ἐν Σικελίᾳ  πολλαῖς   κέχρηται φωναῖς Σικελικαῖς οὐδὲν θαυμαστόν.
[9, 389]   ἀλλ´ οὐχ ἑαυτοῖς προσέχει. Ὅθεν  πολλάκις   διὰ ταῦτα σιγῇ προσέρχεται, ὅπως
[9, 381]   στωμυλῆθραι δαιταλεῖς) διακλύσας ἐπιμελῶς οἴνῳ  πολλάκις   ἐκρέμασα ἐκ ποδῶν. Εἶτα πάλιν
[9, 397]   ὀνόματος γίνεται, ὄρνεις δὲ ποικίλους  πολλάκις   ἐν αὐτῷ ὀνομάζει, φάσκων τούτους
[9, 374]   ἀλεκτρυόνων βίᾳ ὑπηνέμια τίκτουσιν ᾠὰ  πολλάκις.   Ἐν δὲ Νεφέλαις διδάσκων τὸν
[9, 395]   τῷ περὶ ὀρνέων. Παρῆσαν δὲ  πολλάκις   ἡμῖν καὶ οἱ καλούμενοι ΠΑΡΑΣΤΑΤΑΙ,
[9, 399]   μεγάλης στρουθοῦ, ἣν καὶ αὐτὴν  πολλάκις   κατεδαισάμεθα. ΨΥΑΙ. τὴν τῶν
[9, 408]   σοφιστὴς γέλως. Τοιούτων οὖν  πολλάκις   λεγομένων ὕδωρ ἐφέρετο κατὰ χειρῶν.
[9, 393]   ἀπελείποντο δὲ ἡμῶν τοῦ συμποσίου  πολλάκις   οὐδὲ ΚΥΚΝΟΙ, (περὶ ὧν φησιν
[9, 402]   οὐδὲν θαυμαστόν. Περιεφέροντο καὶ ΕΡΙΦΟΙ  πολλάκις   ποικίλως ἐσκευασμένοι· ἄλλοι δὲ καὶ
[9, 380]   ἠνάγκασας· τὸ γὰρ ἧπαρ αὐτῶν  πολλάκις   σκοπουμένων καθεὶς κάτω τὴν χεῖρα
[9, 389]   θήλεια τὸν ἄρρενα προσιόντα κατασιγάζει.  Πολλάκις   τε ἐπῳάζουσα ἐξίσταται, ὅταν προσερχόμενον
[9, 407]   Δημόκριτε, μνησθεὶς χύτρας ποθοῦντα μαθεῖν  πολλάκις   τίς Τηλεμάχου καλουμένη χύτρα
[9, 379]   ἐμνήσθη τοιούτου ὧν ἐγὼ ὑμῖν  πολλάκις   τυγχάνω παρασκευάζων. Λέγει δ´ οὖν
[9, 404]   πῦρ τ´ ὀξὺ καὶ μὴ  πολλάκις   φυσώμενον ἐποίουν· ἀπὸ τούτου πᾶν
[9, 370]   πολλὰς πλεκτάνας ἐπιστρεφῶς πίνειν τε  πολλὰς   κύλικας εὐζωρεστέρας. Ἀντιφάνης δ´ ἐν
[9, 370]   χναύειν τευθίσιν σηπίδια πιλεῖν τε  πολλὰς   πλεκτάνας ἐπιστρεφῶς πίνειν τε πολλὰς
[9, 408]   με δυστράπελον πάνυ, ἔχον δὲ  πολλὰς   φροντίδων διεξόδους. {Α. Λέγ´ αὐτό·
[9, 384]   μέλλον γίνεσθαι ἔφη· Χῖοι,  πολλὴ   γὰρ Ἐρυθραίους ἔχει ὕβρις· φεύγετε
[9, 387]   φασιανοὶ καὶ ὄρνιθες Αἰθιοπικοὶ πλήθει  πολλοί.   Ἀρτεμίδωρος δὲ Ἀριστοφάνειος ἐν
[9, 374]   καὶ οὐ μετεσκεύαζεν ὥσπερ οἱ  πολλοί.   Καὶ πολλὰ ἔχοντα κομψῶς τῶν
[9, 385]   λεγόμενον οἶδα. Οἱ μὲν οὖν  πολλοὶ   μακρὰ χαίρειν εἰπόντες αὐτῷ ἐδείπνουν,
[9, 398]   φησιν· Ἦν δ´ ἐρῳδιοί τε  πολλοὶ   μακροκαμπυλαύχενες τέτραγές τε σπερματολόγοι. Ἐπεὶ
[9, 388]   ὡς ὅκα πορφυρίς. ΠΕΡΔΙΞ. Τούτων  πολλοὶ   μὲν μέμνηνται, ὡς καὶ Ἀριστοφάνης.
[9, 379]   Πέμπτην ἔθυον ἡμέραν οἱ Τήνιοι  πολλοὶ   παρόντες, πλοῦν πολὺν πεπλευκότες, ~(λεπτὸν
[9, 399]   οὕτως φησί· Τοῦ δὲ λαγὼ  πολλοί   τε τρόποι πολλαί τε θέσεις
[9, 387]   καὶ οὐκ ἐπὶ ἵππων ὡς  πολλοί·   Τοὺς φασιανούς, οὓς τρέφει Λεωγόρας.
[9, 388]   κοίλου ῥυέντος λιμὸς ἐγένετο καὶ  πολλοὶ   τῶν κατὰ τὴν χώραν ἀπώλλυντο,
[9, 373]   οὖν φησι· Ὄρνιθες δέ τε  πολλοὶ   ὑπ´ αὐγὰς ἠελίοιο. Καὶ ἀλλαχόθι
[9, 367]   εἰμι δίκαιος πολλὰ ἤδη σιωπήσας·  (Πολλοῖς   δ´ ἀντιλέγειν Κατὰ τὸν Πάριον
[9, 381]   τὴν ἡμίσειαν, ὡς ὁρᾶτε, ἀλφίτοις  πολλοῖς   κριθῆς ἀναδεύσας αὐτὰ οἴνῳ καὶ
[9, 405]   Πρὸς ταῦτα Αἰμιλιανὸς ἔφη· Βέλτιστε,  πολλοῖς   πολλὰ περὶ μαγειρικῆς εἰρημέν´ ἐστί
[9, 393]   δὲ Μύνδιός φησιν Ἀλέξανδρος  πολλοῖς   τελευτῶσιν παρακολουθήσας οὐκ ἀκοῦσαι ᾀδόντων.
[9, 370]   Ἀνάνιος δέ φησι· Καὶ σὲ  πολλὸν   ἀνθρώπων ἐγὼ φιλέω μάλιστα, ναὶ
[9, 381]   χναυμάτια ἔβυσα διὰ τοῦ στόματος,  πολλὸν   ἐπιχέας ζωμὸν εὖ πάνυ πεποιημένον.
[9, 381]   καὶ ἐπέδειξεν. (Ἔπειτα ἀπορρεύσαντος τοῦ  πολλοῦ   αἵματος πάντα τὰ ἐντοσθίδια μετὰ
[9, 381]   οἴνῳ διέβρεξα καὶ προεψήσας μετὰ  πολλοῦ   πιπέρεως τὰ προειρημένα χναυμάτια ἔβυσα
[9, 401]   Δικαιαρχείας ὑπ´ ὀλίγων μὲν κατοικουμένη,  πολλοὺς   δὲ ἔχουσα τοὺς κουνίκλους τούτους.
[9, 401]   ἐν τῇ ἱστορίᾳ· Καὶἡμεῖς εἴδομεν  πολλοὺς   κατὰ τὸν ἀπὸ Δικαιαρχείας πλοῦν
[9, 397]   τρέφειν Δῆμον τὸν Πυριλάμπους καὶ  πολλοὺς   παραγίνεσθαι κατὰ πόθον τῆς τῶν
[9, 384]   τούτοις πᾶσιν ἧκ´ ὄρχεις φέρων  (πολλούς.   Τὰ μὲν οὖν γύναια τἄλλ´
[9, 382]   ἄνθρωπον ὁσημέραι, καὶ διὰ τοῦτο  πολλοὺς   τῶν καθαρείων ἐξόμνυσθαι τὰς παρ´
[9, 383]   ἄνω μάλ´ εἶσι καταφαγών. {Α.  Πολλῷ   γ´ ἀμείνων, ὡς ἔοικας, ἦσθ´
[9, 404]   γερόντων στόματα διαφορὰν ἔχει, νωθρότερα  πολλῷ   δ´ ἐστὶν τὰ τῶν
[9, 395]   μνημονεύει μετὰ καὶ ἄλλων λιμναίων  πολλῶν   Ἀριστοφάνης ἐν Ἀχαρνεῦσι διὰ τούτων·
[9, 402]   προειρημένον Λυγκέα ἐπιστολῇ ἐμνήσθη συάγρων  πολλῶν.   Ἐπεὶ δὲ σὺ καὶ τὸ
[9, 368]   γένος Ἑλλαδικόν. Ἑξῆς δὲ τούτων  πολλῶν   καὶ παντοδαπῶν ἐπιφερομένων ἡμεῖς ἐπισημανούμεθα
[9, 406]   νῦν ὁλόπυρον προσαγορεύουσιν. Τοιούτων ἔτι  πολλῶν   λεγομένων Δημόκριτος ἔφη· Ἀλλὰ
[9, 379]   παρασκευάζων. Λέγει δ´ οὖν οὕτως·  Πολλῶν   μαθητῶν γενομένων ἐμοί, Λύκε, διὰ
[9, 399]   δ´ ἐν Καλλιστοῖ καὶ ὡς  πολλῶν   ὄντων ἐμφανίζει διὰ τούτων· Κορίαννον
[9, 398]   ταὼς πρὸς τῶν Ἀττικῶν προσπνεῖται.  Πολλῶν   οὖν καὶ ἄλλων ἐν τῷ
[9, 405]   (ἔφης ἔχοντα πεῖραν ἥκειν πολυτελῶν  πολλῶν   τε δείπνων, ἐπιλαθέσθαι, Σιμία, πάντων
[9, 388]   Οὕτως καὶ ὄρτυγα καὶ χοίνικα,  πολὺ   δέ ἐστι τὸ ἐκτεινόμενον παρὰ
[9, 404]   (ταυτὶ προείπας· τὸν μάγειρον εἰδέναι  πολὺ   δεῖ γὰρ αἰεὶ πρότερον οἷς
[9, 404]   Οὐ ταὐτὸ δ´ ἐστὶ τοῦτο,  πολὺ   διήλλαχεν. ~(στρατηγὸς πᾶς καλεῖθ´ ὃς
[9, 399]   εὐανθὲς τοῦ ὄρνιθος μετ´ οὐ  πολὺ   καὶ ἐσκευασμένος παρηνέχθη, καὶ τὰ
[9, 395]   (Ἡ δὲ λεγομένη οὐρία οὐ  πολὺ   λείπεται νήττης, τῷ χρώματι δὲ
[9, 379]   ἐν οὐχ ὅλοις δέκα μησί,  πολὺ   νεώτατος. (Ἆγις Ῥόδιος ὤπτηκεν ἰχθὺν
[9, 402]   ποικίλως ἐσκευασμένοι· ἄλλοι δὲ καὶ  πολὺ   τοῦ ὀποῦ ἔχοντες, οἵτινες οὐ
[9, 383]   δ´ ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τὸ  πολὺ   τῶν μαγείρων γένος περί τε
[9, 367]   αἱ παροψίδες αὐταὶ μόνον κρεῖττον  πολὺ   χρῆμ´ εἰς ἡδονὴν τἄλλα
[9, 371]   ἐρρίζωται ἀρούραις (χείματος ἠδ´ ὁπόταν  πολυάνθεμον   εἶαρ ἵκηται, αὐχμηρὴν σκόλυμόν τε
[9, 400]   μήτρῃσι πλάσσεται, τὸ δ´ ἐπαναιρέεται.  Πολύβιος   δ´ ἐν τῇ δωδεκάτῃ τῶν
[9, 400]   οὐκ εἶχεν λαγώς, ἀλλὰ πέρδικας  Πολύγονον   δ´ ἐστὶ τὸ ζῷον
[9, 400]   καὶ ἀνθρώπου, οὕτω δή τι  πολύγονόν   ἐστιν, ἐπικυίσκει τε μόνον πάντων
[9, 391]   γὰρ ὀχευτικὸν τὸ ζῷον καὶ  πολύγονον.   Τίκτει γοῦν στρουθός, ὥς
[9, 396]   μικρὸς κρωμακίσκος οὑτοσὶ γαλαθηνός. Ἡνίοχος  Πολυεύκτῳ·   βοῦς χαλκοῦς ἦν
[9, 370]   Ἤδη δ´ ἧψε χύτραν ῥαφάνων.  Πολύζηλος   δ´ ἐν Μουσῶν γοναῖς κράμβας
[9, 384]   σιτευτόν. (Καὶ Ἀρχέστρατος ἐν τῷ  πολυθρυλήτῳ   ποιήματι· (Ὡς) καὶ σιτευτὸν χηνὸς
[9, 398]   Νομίζων δὲ καὶ παρὰ τῷ  πολυμαθεστάτῳ   Ἀριστοτέλει μνήμης ἠξιῶσθαι τὸ ζῷον
[9, 379]   τῷ δράματι ποιήσας τινὰ μάγειρον  πολυμαθῆ   (καὶ εὐπαίδευτον μνημονεύοντά τε τῶν
[9, 404]   τε πρῶτοι δάκρυα καὶ πταρμὸν  πολὺν   ἀπὸ τῆς τραπέζης καὶ σίαλον
[9, 380]   τὸν λάκκον ἰταμῶς τὸν νεφρόν.  Πολὺν   ἐποίησας θόρυβον· οὐκ εἶχεν νεφρόν.
[9, 379]   οἱ Τήνιοι πολλοὶ παρόντες, πλοῦν  πολὺν   πεπλευκότες, ~(λεπτὸν ἔριφον καὶ μικρόν.
[9, 402]   καὶ γλίσχροι οἱ χυμοὶ καὶ  πολὺν   χρόνον ὑπομένειν ἐν τοῖς ὄγκοις
[9, 398]   ἠξιῶσθαι τὸ ζῷον ἐν τῇ  πολυταλάντῳ   πραγματείᾳ (ὀκτακόσια γὰρ εἰληφέναι τάλαντα
[9, 388]   πτερῶν βραχύτητα. ~(Ἐστὶ δὲ κονιστικὸς  πολύτεκνός   τε καὶ σπερμολόγος. Σωκράτης δ´
[9, 384]   ἠξίωται παρὰ τοῖς ἀρχαίοις τὰ  πολυτελῆ   ταῦτα τῶν χηνῶν ἥπατα. ὅτι
[9, 405]   ἀρτίως (ἔφης ἔχοντα πεῖραν ἥκειν  πολυτελῶν   πολλῶν τε δείπνων, ἐπιλαθέσθαι, Σιμία,
[9, 371]   καὶ τὰς ῥίζας εὐστομωτέρας καὶ  πολυτροφωτέρας.   ΣΤΑΦΥΛΙΝΟΣ. Οὗτος δριμύς ἐστι, φησὶν
[9, 401]   μοι δοκεῖτε πάντας τοὺς ἐπὶ  πολυφαγίᾳ   διαβοήτους γενομένους· καὶ τίνες εἰσὶν
[9, 370]   ὁτὲ δ´ ἀγριὰς ἐμπίπτουσα σπειρομένῃς  πολύφυλλος   ἐνήβησε πρασιῇσιν οὔλη καπυροῖσιν
[9, 389]   δὲ θήλεια καὶ πλείονα.  (Πολυχρονιώτερα   γὰρ ἐν τοῖς ὄρνισι τῶν
[9, 394]   δ´ οἰνὰς φθινοπώρῳ μόνῳ.  Πολυχρονιωτέρα   δὲ εἶναι λέγεται τούτων
[9, 387]   περὶ Ἀλεξανδρείας (διαγράφων τὴν γενομένην  πομπὴν   ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Πτολεμαίου τοῦ Φιλαδέλφου
[9, 385]   τινας ἀνθρώπους κέκληκεν Ἄλεξις ἐν  Πονήρᾳ   οὕτως· Ἀκρολίπαροι, τὸ δ´ ἄλλο
[9, 368]   φενακίζειν προσὸν (ἔμβαμμα τοῖς ἄρτοις  πονηρὸν   γίνεται. Καὶ κωλῆνα δὲ λέγουσι
[9, 396]   λέγουσαν· τέκος, οἷον ἔχω  πόνον·   σὺ δ´ ἀωτεῖς, γαλαθηνῷ δ´
[9, 406]   περὶ τοῦ Ἡγήμονος. Χαμαιλέων  Ποντικὸς   ἐν ἕκτῳ περὶ τῆς ἀρχαίας
[9, 390]   ἐμάνθανε. Διὸ καὶ Χαμαιλέων  Ποντικὸς   ἔφη Τὴν εὕρεσιν τῆς μουσικῆς
[9, 366]   δὲ ὅτι νῦν τινες τῶν  Ποντικῶν   ἰδίᾳ καθ´ αὑτὸ κατασκευάζονται ὀξύγαρον.
[9, 395]   πεφρόντικεν. Ἐν δὲ Δορκίδι  Ποππυζούσῃ   θηλυκῶς εἴρηκε καὶ ὅτι αἱ
[9, 408]   χύτρας ἀεὶ σιτούμενος ἦγε Πυανέψια  πορδὴν   ἑορτήν. Ἔτνους δὲ κυαμίνου μνημονεύει
[9, 386]   πλεύσας, ἀλλ´ εἰς τὴν ἀγορὰν  πορευθεὶς   ὠνήσομαι φασιανικόν, ὃν συγκατέδομαί σοι.
[9, 392]   Ἡρακλέα τὸν Ἀστερίας καὶ Διὸς  πορευόμενον   εἰς Λιβύην ἀναιρεθῆναι μὲν ὑπὸ
[9, 380]   τότ´ οὐδὲ τῷ διδασκάλῳ. Ἑτέρους  πορίσασθαι   δύ´ ἐρίφους ἠνάγκασας· τὸ γὰρ
[9, 385]   δραχμῶν ἐπώλει κωβιούς. Ἀναξίλας Ὑακίνθῳ  πορνοβοσκῷ·   Ἐγὼ δ´ ἰὼν ὀψάριον ὑμῖν
[9, 371]   τετυχηκὸς παρὰ μὲν Εὐβούλῳ ἐν  Πορνοβοσκῷ   οὕτως· (Οὐκ ἂν δυναίμην ἐμφαγεῖν
[9, 404]   τῶν τ´ ἐσθιόντων ἀνεκάθηραν τοὺς  πόρους.   μὲν οὖν Ῥόδιος πιών
[9, 379]   φακῆν, ἀπὸ συμβολῶν συνάγουσιν Ἀρίστων  πόρους.   Οὗτοι μετ´ ἐκείνους τοὺς σοφιστὰς
[9, 390]   ὀφθαλμῶν καὶ βλεφάρων, (ἅπερ οὐ  πόρρω   ἑαυτῶν ἐν λεκανίσκαις βραχείαις τιθέασιν.
[9, 407]   παριόντα Φείδιππον πάλιν τὸν Χαιρεφίλου  πόρρωθεν   ἀπιδὼν τὸν παχὺν ἐπόππυς´, εἶτ´
[9, 400]   οὕτως· δὲ κούνικλος καλούμενος  πόρρωθεν   μὲν ὁρώμενος εἶναι δοκεῖ λαγὼς
[9, 410]   τὴν Ἀφροδίτην· Χειρόμακτρα δὲ καγγονων  πορφύρᾳ   καταυταμενἀτατι Μνᾶσις πέμψ´ ἀπὺ Φωκάας
[9, 388]   περὶ ὀρνίθων διεστάναι φησὶ πορφυρίωνα  πορφυρίδος,   ἰδίᾳ ἑκάτερον καταριθμούμενος· τὴν τροφήν
[9, 388]   αὐτοῦ τῇ τροφῇ. Τῆς δὲ  πορφυρίδος   καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Ὄρνισιν μνημονεύει.
[9, 388]   κατὰ τὴν Λιβύην θεῶν ἱερόν.  ΠΟΡΦΥΡΙΣ.   Καλλίμαχος δ´ ἐν τῷ περὶ
[9, 388]   φίλε θυμέ, τανύπτερος ὡς ὅκα  πορφυρίς.   ΠΕΡΔΙΞ. Τούτων πολλοὶ μὲν μέμνηνται,
[9, 388]   καὶ ἀτταγαῖ καὶ οὐχὶ ἀτταγῆνες.  ΠΟΡΦΥΡΙΩΝ.   Ὅτι καὶ τούτου Ἀριστοφάνης μέμνηται
[9, 388]   τὴν τροφήν τε λαμβάνειν τὸν  πορφυρίωνα   ἐν σκότῳ καταδυόμενον, ἵνα μή
[9, 388]   τῷ περὶ ὀρνίθων διεστάναι φησὶ  πορφυρίωνα   πορφυρίδος, ἰδίᾳ ἑκάτερον καταριθμούμενος· τὴν
[9, 388]   τῶν πρὸς Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον  πορφυρίωνά   φησι τὸν ὄρνιν διαιτώμενον κατὰ
[9, 398]   Ὄρνισι μνημονεύει ἐν τούτοις οἶδα·  Πορφυρίωνι   καὶ πελεκᾶντι καὶ πελεκίνῳ καὶ
[9, 398]   τὸν μέγιστον, τὸ δὲ εἶδος  πορφυρίωνι   παραπλήσιος· καὶ ἀπὸ τῶν ὤτων
[9, 376]   περὶ ὧν οἱ κωμῳδιοποιοὶ λέγουσι;  Ποσείδιππος   μὲν ἐν Χορευούσαις· μάγειρος δ´
[9, 369]   ἄμφω ἐκ τοῦ αὐτοῦ σπέρματος.  Ποσειδώνιος   δ´ ἀπὸ τῆς στοᾶς
[9, 401]   γῆς. ~(Μνημονεύει δ´ αὐτῶν καὶ  Ποσειδώνιος   φιλόσοφος ἐν τῇ ἱστορίᾳ·
[9, 399]   τρίτῳ φησίν· Ἶσον δ´ Ἑρμιονεὺς  ποσὶ   καρπαλίμοισι μετασπὼν ψύας ἔγχει νύξε.
[9, 382]   εὐθύς μ´ ἐπηρώτησε προσβλέψας μέγα  Πόσους   κέκληκας μέροπας ἐπὶ δεῖπνον; Λέγε.
[9, 381]   καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος Καὶ  πόσῳ   κάλλιον, ἔφη, τὰ τοιαῦτα ἐκμανθάνειν
[9, 373]   ἀφ´ ἡμῶν; Καὶ πάλιν· Αὕτη  ποτ´   ἐξεσόβησε τὰς ὄρνις μόλις. Ὀρνίθια
[9, 377]   δεῖπνον, ὁρμῆς μεστός, ἐκκεκαυμένος, τηρῶν  πότ´   ἐπὶ τὰς χεῖρας οἴσει τις.
[9, 397]   Καὶ πάλιν ὄρνις δῆτα. Τίς  ποτ´   ἐστίν; Οὐ δήπου ταὧς; Λέγουσι
[9, 404]   τίνα τρόπον παραθεῖναι δ´  πότ´   πῶς σκευάσαι δεῖ, μὴ
[9, 387]   συγγραφέα εἰς τὸν ὁμώνυμον κατεπόντου  ποταμόν.   ΑΤΤΑΓΑΣ. Ἀριστοφάνης Πελαργοῖς· Ἀτταγᾶς ἥδιστον
[9, 393]   καὶ παραγενόμενον ἐπὶ τὸν Σύβαριν  ποταμὸν   πλησιάσαι γεράνῳ. Λέγει δὲ καὶ
[9, 388]   φωνὴν ἀφίεσαν, ἐπεὶ δὲ τοῦ  ποταμοῦ   κοίλου ῥυέντος λιμὸς ἐγένετο καὶ
[9, 387]   τῶν Εὐρωπιακῶν περὶ τοῦ Φάσιδος  ποταμοῦ   τὸν λόγον ποιούμενος γράφει καὶ
[9, 378]   πότε δεῖ πυκνότερον ἐπαγαγεῖν καὶ  πότε   βάδην, καὶ πῶς ἔχουσι πρὸς
[9, 405]   τὸν καλοῦντα, τὸν πάλιν (δειπνοῦντα,  πότε   δεῖ καὶ τίν´ ἰχθὺν ἀγοράσαι,
[9, 378]   τὸν καιρὸν ἐπὶ τούτοις ἰδεῖν,  πότε   δεῖ πυκνότερον ἐπαγαγεῖν καὶ πότε
[9, 401]   τῶν ὀνομάτων παλαιά. Μινδυνεύεις οὖν  ποτε   διὰ ταύτας τὰς φροντίδας ὥσπερ
[9, 374]   κωμῳδίας γράφων ὧδε· Ἀναξανδρίδης διδάσκων  ποτὲ   διθύραμβον Ἀθήνησιν εἰσῆλθεν ἐφ´ ἵππου
[9, 378]   τὰς ἐπιτολὰς καὶ τὸν ἥλιον  πότε   ἐπὶ τὴν μακράν τε καὶ
[9, 378]   ἔχουσι πρὸς τὸ δεῖπνον καὶ  πότε   εὔκαιρον αὐτῶν ἐστι τῶν ὄψων
[9, 397]   φησὶ περὶ αὐτοῦ οὕτως· (Μή  ποτε   θρέψω παρὰ Φερσεφόνῃ τοιόνδε ταὧν,
[9, 376]   οὗτος ἐκαλεῖτο. Εἰσαχθέντος δὲ ἡμῖν  ποτε   καὶ δέλφακος, οὗ τὸ μὲν
[9, 397]   κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνούς. ~(Περιενεχθεισῶν δέ  ποτε   καὶ ΔΟΡΚΑΔΩΝ Ἐλεατικὸς Παλαμήδης
[9, 406]   τότ´ ἐγὼ θάρσησα. Εἰσῆλθε δέ  ποτε   καὶ εἰς τὸ θέατρον διδάσκων
[9, 385]   ἄλλο σῶμ´ ὑπόξυλον. Παρατεθέντος δέ  ποτε   καὶ ἰχθύος μεγάλου ἐν ὀξάλμῃ
[9, 372]   ταύτης. ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ. Χειμῶνος δὲ ὥρᾳ  ποτὲ   κολοκυντῶν ἡμῖν περιενεχθεισῶν πάντες ἐθαυμάζομεν
[9, 366]   Ἐπίχαρμος καὶ χορδὴν ὠνόμασεν, ἀεί  ποτε   ὀρύαν καλῶν. Καὶ ἅλας δὲ
[9, 408]   τοῦ Παύσωνος. Ὡς δ´ ἀεί  ποτε   περὶ τοὺς κυάμους ἔσθ´ οὗτος
[9, 396]   περαίνω Σοφοκλέους. ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ δὲ χοίρων  ποτὲ   περιενεχθέντων (καὶ περὶ τούτων ἐζήτησαν
[9, 401]   Καὶ Δημόκριτος ἔφη· Ἀεί  ποτε   σύ, Οὐλπιανέ, οὐδενὸς μεταλαμβάνειν
[9, 392]   ληγόντων ὀνομάτων ἐζήτηται τί δή  ποτε   τῷ αὐτῷ οὐ χρῶνται ἐπὶ
[9, 397]   Ἀριστοφάνους. Τηρεὺς γὰρ εἶ σύ;  Πότερον   ὄρνις ταὧς; Καὶ πάλιν
[9, 380]   Τί οὐκ ἐκέλευσας παραφέρειν τὰ  ποτήρια;   (Σώφρων δ´ ἐν γυναικείοις κατακοινότερον
[9, 366]   τοῖς παροῦσι συμφέρει ἁπαξάπασιν ὀξυβάφῳ  ποτηρίῳ.   Ὁρῶ δὲ καὶ μετὰ ὄξους
[9, 406]   εἰπεῖν· Τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς  ποτὶ   χαλκοβατὲς δῶ ἔμπης ἐς γαῖάν
[9, 404]   (παρὰ τὴν φύσιν γὰρ τὸ  ποτὸν   ἦν. {Β. Μάλ´ εἰκότως. {Α.
[9, 402]   ἄγγελλ´, ὁτιὴ ψυχρὸν τοὔψον, τὸ  ποτὸν   θερμόν, ξηρὸν φύραμ´, ἄρτοι ξηροί·
[9, 385]   τὰς ἀκάνθας ἀγείρων Οὐλπιανὸς  Ποῦ   κεῖται, ἔφη, ὀξάλμη; Ὀψάριον γὰρ
[9, 380]   οὐδείς τινος γεύσεται πρὶν λεχθῆναι  ποῦ   κεῖται τὸ παραφέρειν. Τὰ γὰρ
[9, 384]   περὶ πάντων πάντας ἀπαιτῶν,  ποῦ   μνήμης ἠξίωται παρὰ τοῖς ἀρχαίοις
[9, 405]   πράγμασιν ἀναστραφῆναι καὶ διαβλέψαι τί  που   στρατηγός ἐστιν, ἡγεμὼν δὲ θάτερον,
[9, 382]   τέταρτος ἡμῖν, φίλε Τίμαιε,  ποῦ   τῶν χθὲς μὲν δαιτυμόνων, τὰ
[9, 373]   Μενάνδρειον μαρτύριον· (ἀλλὰ καὶ Ἀλκμάν  πού   φησι· Αυσαν δ´ ἄπρακτα νεάνιδες
[9, 403]   χελιδών, καρίς, τευθίς, ψῆττα, δρακαινίς,  πουλυπόδειον,   σηπία, ὀρφώς, κάραβος, ἔσχαρος, ἀφύαι,
[9, 409]   Κοικόα, κατὰ χειρὸς δοῦσα ἀπόδος  πόχ´   ἁμῖν τὰν τράπεζαν. Παρὰ μέντοι
[9, 377]   φύσει στρατηγὸς ἔστη καὶ τὸ  πρᾶγμ´   ἐδέξατο. Πολέμιός ἐστι πᾶς
[9, 378]   ἐκ παιδὸς ὀρθῶς εἰς τὸ  πρᾶγμ´   εἰσηγμένον καὶ τὰς δυνάμεις κατέχοντα
[9, 378]   μεγάλην χρείαν τιν´ εἰς τὸ  πρᾶγμ´   ἔχει. καπνὸς φερόμενος δεῦρο
[9, 408]   τὸ δεῖνα προσλελαληκέναι; {Β. Καὶ  πρᾶγμά   γ´ ἠρώτα με δυστράπελον πάνυ,
[9, 377]   ἡμῶν, Δημύλε, ἀλλὰ πέπλυται τὸ  πρᾶγμα,   καὶ πάντες σχεδὸν εἶναι μάγειροί
[9, 408]   {Α. Χάριεν οἷς γινώσκεται τὸ  πρᾶγμα   τοῦ Παύσωνος. Ὡς δ´ ἀεί
[9, 378]   ἕτερόν σοι τυχὸν φανήσεται τὸ  πρᾶγμα.   Τρεῖς ἡμεῖς μόνοι ἐσμὲν ἔτι
[9, 405]   δύναμιν, μέντοι δυνάμενος κἀν  πράγμασιν   ἀναστραφῆναι καὶ διαβλέψαι τί που
[9, 370]   Δία τοῖς ἐμοῖς βλίτοις ὅμοια  πράγματ´   οὐδὲ ταῖς θλασταῖς ἐλάαις. Ἀλκαῖος
[9, 370]   νῦν· ἄρτοι, σκόροδα, τυρός, πλακοῦντες,  πράγματα   ἐλευθέρι´, οὐ τάριχος οὐδ´ ἡδύσμασιν
[9, 398]   τὸ ζῷον ἐν τῇ πολυταλάντῳ  πραγματείᾳ   (ὀκτακόσια γὰρ εἰληφέναι τάλαντα παρ´
[9, 378]   μικρὰ διακινήσω σε περὶ τοῦ  πράγματος,   (ἵνα τῷ λαλεῖν λάβωμεν εὔκαιρον
[9, 398]   προιστάμενος τῶν τῆς ἐπαρχίας ἐκείνης  πραγμάτων   τεθέαμαι ἐπὶ τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ
[9, 381]   γλαφυρὸν οἶσθα τῶν σεαυτοῦ  πραγμάτων,   φανερὸν ποίησον τοῦτο τῷ διδασκάλῳ.
[9, 376]   ἄν, φησί, τῶν κρεῶν δαίσαιντο.  Πραίσιοι   δὲ καὶ ἱερὰ ῥέζουσιν ὑί,
[9, 397]   Τυνδάρεὠς, Μενέλεὠς, λειπόνεὠς, εὔνεὠς, Νείλεὠς,  πρᾶὀς,   υἱὄς, Κεῖὀς, Χῖὀς, δῖὀς, χρεῖὀς,
[9, 369]   τε στιφρή τε φαείνεται ἐν  πρασιῇσι.   Κηφισιακῶν δὲ γογγυλίδων μνημονεύει Κράτης
[9, 370]   ἀγριὰς ἐμπίπτουσα σπειρομένῃς πολύφυλλος ἐνήβησε  πρασιῇσιν   οὔλη καπυροῖσιν ὀραμνῖτις πετάλοισιν
[9, 371]   Δίφιλος ἱστορεῖ. ΚΕΦΑΛΩΤΟΝ. Τοῦτο καὶ  πράσιον   καλεῖσθαί φησιν αὐτὸς Δίφιλος
[9, 392]   ποιεῖν δυνάμενος ὀρτυγίου ψυχὴν ἔχων;  (Πρατίνας   δ´ ἐν Δυμαίναις Καρυάτισιν
[9, 390]   ὅσα ἂν ἴδῃ τοὺς κυνηγοῦντας  πράττοντας.   Οἳ δὲ στάντες αὐτῶν καταντικρὺ
[9, 407]   Σύροις. {Β. Πῶς τί  πράττων;   Βούλομαι γὰρ εἰδέναι. {Α. Θανατηγὸν
[9, 401]   πρὸς Γέλωνα τὸν Συρακόσιον  πρεσβεύσας   περὶ τῆς πρὸς τοὺς Μήδους
[9, 383]   μοι λέγειν; Ἀτάσθαλός γ´ εἶ,  πρέσβυ,   φης´· ἅλας φέρε. Τοῦτ´ ἔστι
[9, 386]   Ὄρνισιν. Ἀττικοὶ δ´ εἰσὶ δύο  πρεσβῦται   ὑπὸ ἀπραγμοσύνης πόλιν ζητοῦντες ἐν
[9, 394]   ἀνέχεσθαι τὰς θηλείας. δὲ  πρεσβύτερος,   φησί, καὶ προαναβαίνει καὶ μὴ
[9, 374]   Ἐν δὲ Νεφέλαις διδάσκων τὸν  πρεσβύτην   περὶ ὀνόματος διαφορᾶς φησι· Νῦν
[9, 399]   καὶ ψύαι καλούμεναι· ταύτας ἐπιτεμὼν  πρὶν   θεωρῆσαι μαθών ΟΥΘΑΡ. Τηλεκλείδης Στερροῖς·
[9, 403]   ἐξετραγῴδησεν σοφὸς ἐκεῖνος μάγειρος,  πρὶν   καὶ ἐπιδεῖξαι τι φέρει.
[9, 380]   Ἀρτεμισίῳ κινδυνεύσαντας, οὐδείς τινος γεύσεται  πρὶν   λεχθῆναι ποῦ κεῖται τὸ παραφέρειν.
[9, 401]   οὐδενὸς μεταλαμβάνειν εἴωθας τῶν παρασκευαζομένων  (πρὶν   μαθεῖν εἰ χρῆσις μὴ
[9, 396]   κρεᾴδια. Οὐ μὴ γὰρ ὀνομάσω  πρὶν   μαθεῖν. δὲ Στράττις εἶπεν,
[9, 410]   Ἀριστοφάνης γραμματικός φησιν ὅτι  πρὶν   φαγεῖν (οἱ Ἀττικοὶ κατὰ χειρὸς
[9, 408]   γὰρ τοῖς παλαιοῖς τὸ μὲν  πρὸ   ἀρίστου καὶ δείπνου λέγεσθαι κατὰ
[9, 379]   (καὶ εὐπαίδευτον μνημονεύοντά τε τῶν  πρὸ   αὑτοῦ τεχνιτῶν καὶ τίνα ἕκαστος
[9, 379]   ὁρώμενος. Εὔφρων δέ, οὗ καὶ  πρὸ   βραχέος ἐμνήσθην, ἄνδρες δικασταί, (δικαστὰς
[9, 398]   αὐτὴν τιθέασιν ὥσπερ τὰς ἄλλας,  πρὸ   δὲ τούτων τάσσουσιν. (Οἶμαι δὲ
[9, 382]   εὑρήκασιν, ἔφη, εἰρήκασιν οἱ  πρὸ   ἐμοῦ; ἐπιμετρίους ἐμαυτὸν ἄγω
[9, 398]   τὴν δασεῖαν. Διόπερ καὶ Ῥωμαῖοι  πρὸ   πάντων τῶν δασυνομένων ὀνομάτων τὸ
[9, 378]   πᾶσι τούτοις ἔλεγε τὰ στρατηγικά.  Πρὸ   τῆς τέχνης ἔσπευδε ταῦθ´ ἡμᾶς
[9, 410]   δ´ ἐν τῷ Ἀχελωνίῳ τὸ  πρὸ   τοῦ δείπνου κατὰ χειρός φησι
[9, 401]   ζητήσεις γενόμενος ἀπέθανεν, ὡς τὸ  πρὸ   τοῦ μνημείου αὐτοῦ ἐπίγραμμα δηλοῖ·
[9, 393]   ἐξ ἐναντίας τις αὐτῶν καὶ  πρὸ   τούτου βρόχον θῇ, τρέχοντες πρὸς
[9, 402]   Μακεδών, οὗ ἐμνημονεύσαμεν ἐν τοῖς  πρὸ   τούτων ἐν τῇ πρὸς τὸν
[9, 370]   θύεσκε Πανδώρη Θαργηλίοισιν ἔγχυτον  πρὸ   φαρμάκου. Καὶ Ἀνάνιος δέ φησι·
[9, 389]   τῆς ἐμφάσεως αἴσθησις εἰς μάχην  προάγεται   μόνον. Ταῦτα μὲν Κλέαρχος.
[9, 380]   Μάγνος ἔφη· Ἀριστοφάνης ἐν  Προάγωνι·   Τί οὐκ ἐκέλευσας παραφέρειν τὰ
[9, 391]   διὰ τὸ τὴν ἐκείνων ἐπιτηδεύειν  προαίρεσιν.   Πάντα δὲ τὰ τῶν ζῴων
[9, 383]   τέτταρας (δραχμὰς ἀποβάλω, φησί, τὴν  προαίρεσιν;   Τὰς οὐλοχύτας φέρε δεῦρο. Τοῦτο
[9, 394]   δὲ πρεσβύτερος, φησί, καὶ  προαναβαίνει   καὶ μὴ κύσας· οἱ δὲ
[9, 393]   τῷ ἀετῷ, αὐτὸς μάχης μὴ  προαρξάμενος.   Εἰσὶ δ´ ᾠδικοὶ καὶ μάλιστα
[9, 398]   ἐκφορὰς συνεκφέρεσθαι ἐθέλει καὶ ἐνταυθοῖ  προᾴττουσα   καὶ τάχιον ἐκθέουσα δι´ ἐπιπολῆς
[9, 391]   ἐθέλειν πλησιάζειν, τὰς δὲ θηλείας  προβαινούσης   μᾶλλον τῆς ἡμέρας. Καὶ οἱ
[9, 398]   γραμματικῶν παισὶν περὶ πάντων τῶν  προβαλλομένων   λέγειν, εἶδος φυτοῦ, εἶδος ὀρνέου,
[9, 401]   ἐλάττων τοῦ καλοῦ γραφομένου Καλυδωνίου,  Προβάλλω,   τὶς ἔφη, σοὶ ζητεῖν, φροντιστὰ
[9, 382]   ἔφη, τὰ μῆλα πρόβατα; Μῆλα  πρόβατ´;   Οὐ μανθάνω τούτων οὐδὲν οὐδὲ
[9, 382]   δ´. Οὔκουν, ἔφη, τὰ μῆλα  πρόβατα;   Μῆλα πρόβατ´; Οὐ μανθάνω τούτων
[9, 382]   ἐγὼ μὲν οὔ, οὐδέτερον αὐτῶν,  προβάτιον   δ´. Οὔκουν, ἔφη, τὰ μῆλα
[9, 375]   ἕνεκα τῶν θρεμμάτων μὴ σφάττειν  πρόβατον   ἄπεκτον ἄτοκον· διὸ τὰ
[9, 402]   {Β. Τίνος; Εἰς εὐτέλειαν. Τῶν  προβάτων   μὲν οἷς ἔνι μήτ´ ἔρια
[9, 406]   μὲν ἀροτήρων βοῶν, ἀφάκη δὲ  προβάτων.   Πισοῦ δὲ τοῦ ὀσπρίου μνημονεύει
[9, 401]   δὲ σφόδρα φροντίσας καὶ τὸ  προβληθὲν   ἀποδιοπομπησάμενος Ἀλλ´ ὑμεῖς γε, ἔφη,
[9, 402]   Ἐπεὶ δὲ σὺ καὶ τὸ  προβληθέν   σοι ἀποπροσπεποίησαι περὶ τῆς χρόας
[9, 398]   τῶν δασυνομένων ὀνομάτων τὸ Η>  προγράφουσι,   τὸ ἡγεμονικὸν αὐτῆς διασημαίνοντες. Εἰ
[9, 374]   με συμβολατεύειν ἔφα τοῖς Ἀχαιοῖσιν  προδιδόμειν   τ´ ὤμνυέ με τὸν δέλφακα.
[9, 406]   Λαβάργυρος ὡρολογητὴς κατὰ τὸν Τίμωνος  Πρόδικον   λέξω τὰ περὶ τοῦ Ἡγήμονος.
[9, 404]   Σιμία, νὴ τοὺς θεούς, (ταυτὶ  προείπας·   τὸν μάγειρον εἰδέναι πολὺ δεῖ
[9, 390]   τῇ φωνῇ διάδηλοι γίγνονται, καθάπερ  προειρήκαμεν.   Τοὺς δὲ περὶ Παφλαγονίαν γιγνομένους
[9, 381]   προεψήσας μετὰ πολλοῦ πιπέρεως τὰ  προειρημένα   χναυμάτια ἔβυσα διὰ τοῦ στόματος,
[9, 402]   τούτων ἐν τῇ πρὸς τὸν  προειρημένον   Λυγκέα ἐπιστολῇ ἐμνήσθη συάγρων πολλῶν.
[9, 371]   ὅτι καὶ Φαινίας ἐν τῷ  προειρημένῳ   βιβλίῳ γράφει οὕτως· Δρακόντιον,
[9, 389]   Ὅταν δὲ γνῷ ὅτι θηρεύεται,  προελθὼν   τῆς νεοττιᾶς κυλινδεῖται παρὰ τὰ
[9, 381]   Εἶτα πάλιν οἴνῳ διέβρεξα καὶ  προεψήσας   μετὰ πολλοῦ πιπέρεως τὰ προειρημένα
[9, 377]   οὗτος· εἰσελήλυθεν, ἐκ πεντεκαίδεχ´ ἡμερῶν  προηλπικὼς   τὸ δεῖπνον, ὁρμῆς μεστός, ἐκκεκαυμένος,
[9, 367]   οὖν εἴρηκεν, φιλότης Μυρτίλε,  (προήρπασα   γάρ σου τὸν λόγον) (Ἀντιφάνης
[9, 410]   Κλείδημος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἐξηγητικῷ.  ~(προθεὶς   γὰρ περὶ ἐναγισμῶν γράφει τάδε·
[9, 404]   πῶς σκευάσαι δεῖ, μὴ  προίδηται   τοῦτο μηδὲ φροντίσῃ, οὐκέτι μάγειρος,
[9, 394]   μὴ παρῇ, κυνήσασαι· καὶ οὐδὲν  προιέμεναι   εἰς ἀλλήλας τίκτουσιν ᾠά, ἐξ
[9, 389]   οἱ ἀλεκτρυόνες καὶ οἱ ὄρτυγες  προΐενται   τὴν γονὴν οὐ μόνον ἰδόντες
[9, 389]   τὴν ἔμφασιν ἁλίσκονταί τε καὶ  προΐενται   τὸ σπέρμα, πλὴν τῶν ἀλεκτρυόνων.
[9, 398]   Μυσίᾳ τοῦ κυρίου αὐτοκράτορος καὶ  προιστάμενος   τῶν τῆς ἐπαρχίας ἐκείνης πραγμάτων
[9, 379]   (Ἐγὼ δ´ ὁρῶν τὰ πολλὰ  προκατειλημμένα   εὗρον τὸ κλέπτειν πρῶτος, ὥστε
[9, 379]   ἐμοῦ δ´ ὁρῶν σὺ τοῦτο  προκατειλημμένον   ἴδιον ἐφεύρηκάς τι καὶ τοῦτ´
[9, 410]   ἀπεμάττοντο ὠμολίνῳ· ὅπερ ἐν τοῖς  προκειμένοις   Φιλόξενος Κυθήριος ὠνόμασεν ἔκτριμμα.
[9, 397]   οὕτως παρ´ Εὐπόλιδι ἐν Ἀστρατεύτοις  πρόκειται   δὲ τὸ μαρτύριον καὶ ἐν
[9, 373]   ἐπὶ τοῦ πληθυντικοῦ ὄρνις λέγουσι  πρόκειται   τὸ Μενάνδρειον μαρτύριον· (ἀλλὰ καὶ
[9, 390]   λεπτός, ὀφθαλμοὶ μεγάλοι, γλῶσσα ὀστώδης,  πρόλοβον   δ´ οὐκ ἔχει (Ἀλέξανδρος δ´
[9, 392]   τῷ γενείῳ μέλανα. Ἀνατμηθεὶς δὲ  πρόλοβον   οὐχ ὁρᾶται μέγαν ἔχων, καρδίαν
[9, 390]   ἀλεκτρυόνος μεγάλου, χρῶμα ὄρτυγος, κεφαλὴ  προμήκης,   ῥύγχος ὀξύ, τράχηλος λεπτός, ὀφθαλμοὶ
[9, 391]   ἱεροῖς ἀλεκτρυόνων τὸν ἀνατεθέντα οἱ  προόντες   ὀχεύουσι μέχρι ἂν ἄλλος ἀνατεθῇ·
[9, 379]   προοπτήσαντα χλιαίνειν πάλιν, μὴ  προοπτήσαντα   συντελεῖν ταχύ, ἀπεστέρησε τῆς τέχνης
[9, 379]   τῆς τεταγμένης ἀκμῆς, ὥστ´  προοπτήσαντα   χλιαίνειν πάλιν, μὴ προοπτήσαντα
[9, 409]   τοὺς παρόντας ἥγνιζον. Χρὴ μέντοι  προπαροξυτόνως   προφέρεσθαι. Τὰ γὰρ τοιάδε ῥηματικὰ
[9, 395]   ἐν τοῖς λεγομένοις (Καταγωγίοις μιᾶς  προπετασθείσης   ἐκ τοῦ πελάγους περιστερᾶς καὶ
[9, 403]   τῶν ἔνδον· κρατὴρ ἐξερροίβδητ´ οἴνου·  πρόποσις   χωρεῖ· λέπεται κόρδαξ· ἀκολασταίνει νοῦς
[9, 379]   δ´ ᾄττουσιν Ἡφαίστου κύνες κούφως  πρὸς   αἴθραν, οἷς τὸ γίνεσθαί θ´
[9, 393]   ὀρτύγιον) μνημονεύει Κλεομένης ἐν τῇ  πρὸς   Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ γράφων οὕτως· Φαληρίδας
[9, 389]   δὲ καὶ οἱ χῆροι αὐτῶν  πρὸς   ἀλλήλους (καὶ ἡττηθεὶς ὀχεύεται
[9, 391]   (εἰ δὲ μὴ ἀνατεθείη, μάχονται  πρὸς   ἀλλήλους καὶ ἡττήσας τὸν
[9, 410]   Πολέμων δ´ ἐν ἕκτῳ τῶν  πρὸς   Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον περὶ τῆς
[9, 388]   (Πολέμων δ´ ἐν πέμπτῳ τῶν  πρὸς   Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον πορφυρίωνά φησι
[9, 401]   δ´ Σάμιος ἐν τῇ  πρὸς   Ἀπολλόδωρον ἐπιστολῇ γράφει οὕτως· ~(Ἵνα
[9, 391]   τοὺς ἐμφαγόντας φησὶν στρουθῶν ἐπικαταφόρους  πρὸς   ἀφροδίσια γίνεσθαι. (Μήποτε οὖν καὶ
[9, 371]   πνευματώδης, δύσπεπτος, οὐρητικὸς ἱκανῶς, διεγερτικὸς  πρὸς   ἀφροδίσια· διὸ καὶ ὑπ´ ἐνίων
[9, 401]   κύριον Σύαγρος Λάκων γένος,  πρὸς   Γέλωνα τὸν Συρακόσιον πρεσβεύσας περὶ
[9, 407]   γὰρ οὐδ´ ἐκεῖνος οὐθὲν εἶχε.  Πρὸς   δὲ τὸν χρηστὸν δραμὼν Τηλέμαχον
[9, 407]   εἶθ´ λιμὸς ἥπτετο. Ἐφέρετο  πρὸς   Δίωνα τὸν διάπυρον· ἀλλὰ γὰρ
[9, 408]   κωμικὸς ἐν Τροχίλῳ λέγων οὕτως·  Πρὸς   ἐμαυτὸν ἐνθυμούμενος, νὴ τοὺς θεούς,
[9, 410]   σήματος. Ἔπειτα παρὰ τὸν βόθυνον  πρὸς   ἑσπέραν βλέπε, ὕδωρ κατάχεε λέγων
[9, 410]   ἐναγισμῶν γράφει τάδε· Ὄρυξαι βόθυνον  πρὸς   ἑσπέραν τοῦ σήματος. Ἔπειτα παρὰ
[9, 380]   τοὺς ἐν Μαραθῶνι κινδυνεύσαντας καὶ  πρὸς   ἔτι τοὺς ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντας.
[9, 382]   μάγειρ´, αὐτῷ λέγειν. Ἀλλὰ τί  πρὸς   ἡμᾶς τοῦτο, πρὸς τῆς Ἑστίας;
[9, 386]   ἀποδίδωμι τῆς συγκράσεως. {Β. Σὺ  πρὸς   θεῶν ἔθυσας τὸν ἔριφον· μὴ
[9, 397]   πτερῶν λαμβάνει. Ἐπῳάζει δ´ ἡμέρας  πρὸς   λʹ Τίκτει τε ἅπαξ τοῦ
[9, 367]   ἔτι τοῦτ´ ἐν ἔθει· καὶ  πρὸς   μὲν τούτους ἀρκεῖ λόγος εἷς
[9, 397]   ἄχαρι κρέας τὸ τῶν δορκώνων.  Πρὸς   ὃν Μυρτίλος ἔφη· Μόνως
[9, 384]   δὲ σιτευτὸς χὴν παρὰ τίνι;  πρὸς   ὃν Πλούταρχος· Θεόπομπος μὲν
[9, 394]   δύστηνον ἀθλίαν φάβα, μέσακτα πλευρὰ  πρὸς   πτύοις πεπλεγμένην. Κἀν Φιλοκτήτῃ δὲ
[9, 386]   ἡμᾶς δειπνεῖν. Ἰδοὺ γάρ, ἕως  πρὸς   σὲ διαλέγομαι, καὶ οἱ ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΙ
[9, 381]   τί δεῖ λέγειν με πολλὰ  πρὸς   συνειδότα; Ἐμὸς εἶ μαθητής, σὸς
[9, 387]   καλουμένων φασιανῶν φοιτᾷ τροφῆς χάριν  πρὸς   τὰς ἐκβολὰς τῶν στομάτων. Καλλίξενος
[9, 405]   ἀγωνίαις τἠμῇ ποιήσω νυστάσαι παροψίδι.  Πρὸς   ταῦτα Αἰμιλιανὸς ἔφη· Βέλτιστε, πολλοῖς
[9, 366]   ἰδίᾳ καθ´ αὑτὸ κατασκευάζονται ὀξύγαρον.  Πρὸς   ταῦτα ἀπαντήσας Ζωίλος ἔφη·
[9, 410]   ἐν τῷ πέμπτῳ τῶν μελῶν  πρὸς   τὴν Ἀφροδίτην· Χειρόμακτρα δὲ καγγονων
[9, 394]   στόμα, διὰ τούτου παρασκευάζουσαι αὐτοὺς  πρὸς   τὴν τροφήν. Τῆς δὲ Σικελίας
[9, 382]   Ἀλλὰ τί πρὸς ἡμᾶς τοῦτο,  πρὸς   τῆς Ἑστίας; Κατ´ ἐκεῖνον ἤδη
[9, 390]   ἐπὶ τάδε πέρδικες τοῦ (Κορυδαλλοῦ  πρὸς   τὸ ἄστυ κακκαβίζουσιν, οἱ δ´
[9, 378]   πότε βάδην, καὶ πῶς ἔχουσι  πρὸς   τὸ δεῖπνον καὶ πότε εὔκαιρον
[9, 380]   εἰς τὸ πῦρ ἀποσβέσας καὶ  πρὸς   τὸ δίχορδον ἐτερέτιζες. σθόμην· (ἐκεῖνο
[9, 375]   ἡμίσους πήχεων, ὅλον δ´ ἄρτιον  πρὸς   τὸ μῆκος, τῇ χροιᾷ χιόνινον.
[9, 410]   διαφορᾶς λέγει τοῦ κατὰ χειρὸς  πρὸς   τὸ νίψασθαι. (Δημόνικος δ´ ἐν
[9, 377]   τοῦτ´ ἔστιν, ἂν εὖ προσδράμῃς  πρὸς   τὸ στόμα. Διακονοῦμεν νῦν γάμους·
[9, 404]   βρώματα, τεταγμέν´ εὐθύς ἐστί μοι  πρὸς   τὸν βίον· ἕτερ´ ἐστὶ τοῖς
[9, 393]   πρὸ τούτου βρόχον θῇ, τρέχοντες  πρὸς   τὸν ἐμφαινόμενον ἐν τῷ κατόπτρῳ
[9, 376]   μάγειρος ἂν μὲν ὑποδιακόνους ἔχων  πρὸς   τὸν ἰδιώτην καὶ μαθητὰς εἰσίῃ,
[9, 402]   τοῖς πρὸ τούτων ἐν τῇ  πρὸς   τὸν προειρημένον Λυγκέα ἐπιστολῇ ἐμνήσθη
[9, 393]   Κύκνον φησὶ τραφῆναι ἐν Λευκόφρυι  πρὸς   τοῦ ὁμωνύμου ὄρνιθος. Βοῖος δ´
[9, 402]   ἔξω, Μάνη· στεῖχ´ εἰς ἀγορὰν  πρὸς   τοὺς Ἑρμᾶς, οὗ προσφοιτῶς´ οἱ
[9, 408]   δὲ γραμματικὸς ἐν τοῖς  πρὸς   τοὺς Καλλιμάχου πίνακας χλευάζει τοὺς
[9, 381]   οὕτως εἴρηκε ποιήσας τινὰ μάγειρον  πρὸς   τοὺς μαθητὰς διαλεγόμενον· (Ἄγε δὴ
[9, 376]   μάγειρος δ´ ἐστὶν λέγων  πρὸς   τοὺς μαθητὰς τάδε· Μαθητὰ Λεύκων
[9, 401]   τὸν Συρακόσιον πρεσβεύσας περὶ τῆς  πρὸς   τοὺς Μήδους συμμαχίας ἐν τῇ
[9, 369]   γλυκυτέρα γάρ ἐστι καὶ πεπτικωτέρα  πρὸς   τῷ εὐστόμαχος εἶναι καὶ τρόφιμος.
[9, 404]   γὰρ τοιοῦτός ἐστιν οὐ δειπνητικός,  (πρὸς   τῷ φιλεῖν δὲ τὴν διάνοιάν
[9, 398]   τὴν τελευτῶσαν συλλαβὴν ταὼς  πρὸς   τῶν Ἀττικῶν προσπνεῖται. Πολλῶν οὖν
[9, 393]   Γεράνα. Αὕτη κατὰ θεὸν τιμωμένη  πρὸς   τῶν πολιτῶν αὐτὴ τοὺς ὄντως
[9, 392]   δ´ αὐτῷ προσενέγκαντος ὄρτυγα καὶ  προσαγαγόντος   ὀσφρανθέντα ἀναβιῶναι. Ἔχαιρε γάρ, φησί,
[9, 411]   ἐν Προσχίῳ, μέχρι νῦν  προσαγορεύεσθαι   Οἰνοχόου. Ἡμεῖς δ´ ἐνταῦθα καταπαύσαντες
[9, 390]   (Ἀλέξανδρος δ´ Μύνδιος καὶ  προσαγορεύεσθαί   φησιν αὐτὸν λαγωδίαν. Φασὶ δ´
[9, 369]   ὅμοιον εἰ μὴ νῦν  προσαγορευομένη   βουνιάς. Θεόφραστος δὲ βουνιάδα μὲν
[9, 400]   διὰ τοῦ ω> παραπλησίως  προσαγορευομένη   λαγῲ παρ´ Εὐπόλιδι ἐν Κόλαξιν·
[9, 406]   πύανον, οἱ δὲ νῦν ὁλόπυρον  προσαγορεύουσιν.   Τοιούτων ἔτι πολλῶν λεγομένων
[9, 404]   σὲ τῶν εὑρημένων· οὐ ταὐτὰ  προσάγω   πᾶσιν ἀεὶ βρώματα, τεταγμέν´ εὐθύς
[9, 371]   δὲ ἄρου ἐμνημόνευσεν Νίκανδρος,  προσαποδοτέον   ὅτι καὶ Φαινίας ἐν τῷ
[9, 382]   εἰσῆλθε γάρ, εὐθύς μ´ ἐπηρώτησε  προσβλέψας   μέγα Πόσους κέκληκας μέροπας ἐπὶ
[9, 377]   πέρας τοῦτ´ ἔστιν, ἂν εὖ  προσδράμῃς   πρὸς τὸ στόμα. Διακονοῦμεν νῦν
[9, 377]   δ´ ἀληθινὸν σαυτὸν παραβάλλῃς, καὶ  προσεκδαρεὶς   ἄπει. Ὅπερ οὖν ὑπεθέμην, τῷ
[9, 386]   Τί ἄλλο; Ναί, ἡπάτιον ὀπτὸν  προσέλαβον.   Τούτων ἐὰν δείξῃ τις
[9, 392]   ὑπὸ Τυφῶνος, (Ἰολάου δ´ αὐτῷ  προσενέγκαντος   ὄρτυγα καὶ προσαγαγόντος ὀσφρανθέντα ἀναβιῶναι.
[9, 377]   πάραγε· καὶ γὰρ αὐτὸς οὑτοσὶ  προσέρχεθ´   γέρων. Ὡς δὲ καὶ
[9, 378]   {Α. Οὔκ, ἀλλ´ ἐν ὅσῳ  προσέρχετ´   ἐξ ἀγορᾶς παῖς, μικρὰ
[9, 389]   Ὅθεν πολλάκις διὰ ταῦτα σιγῇ  προσέρχεται,   ὅπως μὴ ἄλλος ἀκούσας τῆς
[9, 389]   Πολλάκις τε ἐπῳάζουσα ἐξίσταται, ὅταν  προσερχόμενον   ἐπαισθάνηται τὸν ἄρρενα τῇ θηρευούσῃ,
[9, 385]   οἷα γίνεται, ὀψάριον ἔκαμες καὶ  προσέστη   τοῦτό σοι; {Β. Ἔγωγε πέρυσι
[9, 403]   κάτωθεν ἄνω. Μέμνης´ λέγω,  πρόσεχ´   οἷς φράζω. Χάσκεις οὗτος; Βλέψον
[9, 382]   τῆς Ἑστίας; Κατ´ ἐκεῖνον ἤδη  πρόσεχε   καὶ τὰ λοιπά μοι. Ὁμηρικῶς
[9, 389]   ὅτι ἐκείνῃ, ἀλλ´ οὐχ ἑαυτοῖς  προσέχει.   Ὅθεν πολλάκις διὰ ταῦτα σιγῇ
[9, 368]   Παιδείας. Φησὶ γὰρ φιλόσοφος·  Προσῆγεν   αὐτῷ παροψίδας καὶ παντοδαπὰ ἐμβάμματα
[9, 376]   ἐν Ἀντερινύι τοὺς σύας λαρινοὺς  προσηγόρευσε   μεταγαγὼν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τῶν
[9, 378]   ὥραν ἰδὼν τούτων ἑκάστοις ὡς  προσήκει   χρήσεται, δ´ ἀγνοῶν ταῦτ´
[9, 407]   τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίτας  προσῆλθε   μετ´ αὐτῶν Ἀλκιβιάδῃ βοηθεῖν ἀξιῶν.
[9, 388]   μοιχευομένης, ὥσθ´ ὅταν τοῦθ´ ὑπονοήσῃ  προσημαίνει   τῷ δεσπότῃ, ἀγχόνῃ τὸ ζῆν
[9, 370]   πῶς (οὐ στέφανος οὐδείς ἐστι  πρόσθε   τῶν θυρῶν, οὐ κνῖσα κρούει
[9, 390]   περιθοῖτο, θηρεύσει ὅσους ἂν θέλῃ·  προσίασι   γάρ. ἐν ἄλλοις δὲ πάλιν
[9, 389]   δὲ θήλεια τὸν ἄρρενα  προσιόντα   κατασιγάζει. Πολλάκις τε ἐπῳάζουσα ἐξίσταται,
[9, 388]   αὐτὸν θεάσηται. (Ἐχθραίνει γὰρ τοὺς  προσιόντας   αὐτοῦ τῇ τροφῇ. Τῆς δὲ
[9, 391]   λόγῳ ἐμνήσθημεν ὅτι εἰσὶν ὀχευτικώτατοι,  προσιστορήσθω   ὅτι καὶ ἀλεκτρυὼν ἀφροδισιαστικὸν τὸ
[9, 383]   {ΓΛ. Ἡδύ γε. {Α. Ἔπειτα  προσκέκαυκε.   {ΓΛ. Μηδὲν φροντίσῃς· ἰάσιμον γὰρ
[9, 408]   δὲ Παύσωνι φὴς τὸ δεῖνα  προσλελαληκέναι;   {Β. Καὶ πρᾶγμά γ´ ἠρώτα
[9, 386]   τι ψυχὴν ἔχον, ἀδικεῖν  προσομολογῶ   παραβαίνων τὸν νόμον. Ἐπὶ τούτοις
[9, 368]   ἄρτος ἡδύ, τὸ δὲ φενακίζειν  προσὸν   (ἔμβαμμα τοῖς ἄρτοις πονηρὸν γίνεται.
[9, 385]   μ´ ὀψαρίοις ἑκάστοτε, ἀντὶ τοῦ  προσοψήμασιν   ἀκούομεν. ~Καὶ γὰρ Ἄλεξις (ἐν
[9, 378]   ἐγώ τε· τοῖς λοιποῖς δὲ  προσπέρδου.   {ΔΗ. Τί φής; {Α. Ἐγώ;
[9, 383]   ἐψυγμένα. Ἀτμὶς γὰρ οὕτως οὐχὶ  προσπηδήσεται   ταῖς ῥισίν, ἀλλ´ ἄνω μάλ´
[9, 398]   ταὼς πρὸς τῶν Ἀττικῶν  προσπνεῖται.   Πολλῶν οὖν καὶ ἄλλων ἐν
[9, 389]   ἐξ ἐναντίας αὐτοῖς θῇς κάτοπτρον·  προστρέχοντες   γὰρ διὰ τὴν ἔμφασιν ἁλίσκονταί
[9, 402]   ἀγορὰν πρὸς τοὺς Ἑρμᾶς, οὗ  προσφοιτῶς´   οἱ φύλαρχοι, τούς τε μαθητὰς
[9, 411]   τέμενος ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους ἐν  Προσχίῳ,   μέχρι νῦν προσαγορεύεσθαι Οἰνοχόου.
[9, 398]   τῆς τάξεως τὴν ἐνοῦσαν τῇ  προσῳδίᾳ   φύσιν οὐκ ἐπὶ τῶν φωνηέντων
[9, 367]   λέγοντα· ~(Κἄβλεπε σίναπυ καὶ τὰ  πρόσωπ´   ἀνέσπασε, καθά φησι Σέλευκος ἐν
[9, 391]   ἐπιτηδειότατος ὀρχεῖται στὰς κατὰ  πρόσωπον   αὐτῶν, καὶ τὰ ζῷα βλέποντα
[9, 404]   πνευματῶ τὸν ἀέρα. Ἰδὼν τὸ  πρόσωπον   γνώσομ´ οὗ ζητεῖ φαγεῖν ἕκαστος
[9, 391]   μᾶλλον τὴν χρόαν, τὸ δὲ  πρόσωπον   οὔτε λίαν λευκὸν ἐχούσας οὔτε
[9, 398]   κατὰ τὸν πάντα ἄριστον Οὐλπιανὸν  προτείνω   τι καὶ αὐτὸς ὑμῖν· ζητήσεις
[9, 376]   ἱερὰ ῥέζουσιν ὑί, καὶ αὕτη  προτελὴς   αὐτοῖς θυσία νενόμισται. Τὰ
[9, 400]   εἰς τὴν νῆσον· ὡς καὶ  πρότερον   Ἀστυπαλαιέως τινὸς ἀφέντος δύο πέρδικας
[9, 393]   πάντα τὰ ὄρνεα ἀνθρώπους ἱστορεῖ  πρότερον   γεγονέναι. ΦΑΣΣΑΙ. Ἀριστοτέλης φησὶ περιστερῶν
[9, 372]   κολοκύντας· οὕτως γὰρ ἐκαλοῦντο, ὡς  πρότερον   εἰρήκαμεν· λέγει δ´ οὕτως· Αὐτὰς
[9, 369]   φασιανικῶν ὀρνίθων. Περὶ λαχάνων οὖν  πρότερον   ἐκθέμενός σοι καὶ περὶ τῶν
[9, 404]   εἰδέναι πολὺ δεῖ γὰρ αἰεὶ  πρότερον   οἷς μέλλει ποιεῖν τὸ δεῖπνον
[9, 394]   τότε πρῶτον εἰς Ἕλληνας ἐφάνησαν,  πρότερον   οὐ γιγνόμεναι. δ´ Ἀριστοτέλης
[9, 388]   ἀγχόνῃ τὸ ζῆν περιγράψας. Οὐ  πρότερόν   τε, φησίν, τροφῆς μεταλαμβάνει, εἰ
[9, 380]   δὲ τῶν γευμάτων σαυτῷ  προὔπιες   ὥρα σοι λέγειν, Οὐλπιανέ. Τὸ
[9, 401]   καὶ τίνες εἰσὶν οὗτοι ζητεῖτε.  Προφέρεσθαι   δὲ δίκαιόν ἐστιν ὑμᾶς σὺν
[9, 409]   παρόντας ἥγνιζον. Χρὴ μέντοι προπαροξυτόνως  προφέρεσθαι.   Τὰ γὰρ τοιάδε ῥηματικὰ σύνθετα
[9, 373]   Ὡς δ´ ὄρνις ἀπτῆσι νεοσσοῖσι  προφέρῃσι   μάστακ´, ἐπεί κε λάβῃσι, κακῶς
[9, 400]   κατὰ τὴν τελευτῶσαν συλλαβὴν περισπωμένως  προφέρονται.   Δεῖ δὲ ὀξυτονεῖν τὴν λέξιν,
[9, 408]   δὲ παρέστη χέρνιβον ἀμφίπολος  πρόχοόν   θ´ ἅμα χερσὶν ἔχουσα. Ἀττικοὶ
[9, 370]   μὰ τὴν κράμβην. κΚὶ Τηλεκλείδης  Πρυτάνεσιν   Ναὶ μὰ τὰς κράμβας ἔφη.
[9, 397]   Καὶ ταῦτα οὐκ ἐχθὲς οὐδὲ  πρῴην,   ἀλλ´ ἔτη πλέον τριάκοντά
[9, 396]   Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀγροίκῳ· Καὶ  πρῶτα   μὲν αἴρω ποθεινὴν μᾶζαν, ἣν
[9, 407]   παρ´ ἡμῖν. Νυκτερεύσας δ´ ἀθλίως  πρῶτα   μὲν σκληρῶς καθεῦδον, εἶτα Θούδιππος
[9, 394]   καίτοι Αἰσχύλου ἐν τῷ σατυρικῷ  Πρωτεῖ   οὕτω μνημονεύοντος τοῦ ὄρνιθος· Σιτουμένην
[9, 373]   αὐτῇ. (Μένανδρος δ´ ἐν Ἐπικλήρῳ  πρώτῃ   σαφῶς τὸ ἐπὶ τῆς συνηθείας
[9, 392]   ἀμεταβόλων δι´ ὧν  πρώτη   συζυγία τῶν βαρυτόνων λέγεται, διὰ
[9, 390]   ὀχήματι χρῶνται. Μενεκλῆς δ´ ἐν  πρώτῃ   τῆς Συναγωγῆς Οἱ Πυγμαῖοι, φησί,
[9, 396]   μυός. Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ  πρώτῃ   φησὶν ὅτι ἐν Βαβυλῶνι ἐπὶ
[9, 369]   καὶ σελινούσσης· τῇ δ´ ἡδονῇ  πρώτην   κεκρίσθαι τὴν ἁλμυρίδα. (Φύεται δ´
[9, 378]   ὦγαθέ· δεῖ τὸν μάγειρον εἰδέναι  πρώτιστα   μὲν περὶ τῶν μετεώρων τάς
[9, 404]   τὸ δεῖπνον εὐτρεπές. Οὗτοί τε  πρῶτοι   δάκρυα καὶ πταρμὸν πολὺν ἀπὸ
[9, 373]   αὐτοῦ μὴ κεκριμένον ἐν τοῖς  πρώτοις,   ~ἐκθήσομαι ὑμῖν, (ἄνδρες φίλοι, εἰς
[9, 398]   δασύνουσι καὶ περισπῶσι. Τοῖς δὲ  πρώτοις   τῶν φωνηέντων κατὰ τὰς ἁπλᾶς
[9, 394]   ᾠὰ δύο, (ὧν τὸ μὲν  πρῶτον   ἄρρεν ποιεῖ, τὸ δὲ δεύτερον
[9, 378]   τέχνης ἀρχηγὸς ἦν. Ἐδίδασκεν ἡμᾶς  πρῶτον   ἀστρολογεῖν ἔπειτα μετὰ ταῦτ´ εὐθὺς
[9, 394]   ταῦτα· Καὶ λευκαὶ περιστεραὶ τότε  πρῶτον   εἰς Ἕλληνας ἐφάνησαν, πρότερον οὐ
[9, 408]   ἐν Δήμοις· Κἄν τις τύχῃ  πρῶτος   δραμὼν εἴληφε χειρόνιπτρον· ἀνὴρ δ´
[9, 386]   φησιν ἐν Ἀτθίδι τάδε·  πρῶτος   εἰπὼν ὅτι σοφιστὴς οὐδὲ εἷς
[9, 405]   Σέλευκον ἐγενόμην, παρ´ Ἀγαθοκλεῖ δὲ  πρῶτος   εἰσήνεγκ´ ἐγὼ τῷ Σικελιώτῃ τὴν
[9, 382]   ἐπ´ ἐμαυτῷ; Καίτοι καὶ  πρῶτος   τῶν τὸν Ὀλυμπίασιν ἀγῶνα ἀναδησαμένων
[9, 379]   πολλὰ προκατειλημμένα εὗρον τὸ κλέπτειν  πρῶτος,   ὥστε μηδένα μισεῖν με διὰ
[9, 397]   παρ´ ἡμέρας δύο· αἱ δὲ  πρωτοτόκοι   ὀκτώ. Τίκτει δὲ καὶ ὑπηνέμια,
[9, 390]   βραχύ, ὥς φησι Ξενοφῶν ἐν  πρώτῳ   Ἀναβάσεως γράφων οὕτως· Τὰς δὲ
[9, 392]   Εὔδοξος δ´ Κνίδιος ἐν  πρώτῳ   γῆς περιόδου τοὺς Φοίνικας λέγει
[9, 371]   τοῦ σταφυλίνου σπέρμα. Κἀν τῷ  πρώτῳ   δέ φησι· πετασώδη τὴν τῶν
[9, 397]   δόρκωνες δὲ οὔ. Ξενοφῶν Ἀναβάσεως  πρώτῳ·   Ἐνῆσαν δὲ καὶ ὠτίδες καὶ
[9, 367]   Μάγνητα ἀναφερόμενα ποιήσας ἐν Διονύσῳ  πρώτῳ·   Καὶ ταῦτα μέν μοι τῶν
[9, 379]   Ἀθηνῶν Χαριάδης, ζωμὸς μέλας ἐγένετο  πρώτῳ   Λαμπρίᾳ, ἀλλᾶντας Ἀφθόνητος, Εὔθυνος φακῆν,
[9, 368]   τὸ παρὰ τῷ Ξενοφῶντι ἐν  πρώτῳ   Παιδείας. Φησὶ γὰρ φιλόσοφος·
[9, 375]   Κρησὶν Ἀγαθοκλῆς Βαβυλώνιος ἐν  πρώτῳ   περὶ Κυζίκου φησὶν οὕτως· Μυθεύουσιν
[9, 371]   Τὸν δὲ σταφυλῖνον Διοκλῆς ἐν  πρώτῳ   Ὑγιεινῶν ἀσταφυλῖνον καλεῖ. Τὸ δὲ
[9, 404]   Οὗτοί τε πρῶτοι δάκρυα καὶ  πταρμὸν   πολὺν ἀπὸ τῆς τραπέζης καὶ
[9, 397]   ἀποτέμῃ, τὸ κάλλος ἀφαιρήσεται· τὰ  πτερὰ   γὰρ αὐτῶν τὸ κάλλος ἐστίν,
[9, 391]   ὀφρύων παρ´ ἑκάτερον κρόταφον ἀναφέρει  πτερά.   (Καλλίμαχος δέ φησι δύο γένη
[9, 368]   δελφακίων ἁπαλῶν κωλαῖ καὶ χναυμάτια  πτερόεντα.   Ἐν δὲ Πελαργοῖς· Κεφαλάς τ´
[9, 390]   Ἔχει τε περὶ τὰ ὦτα  πτερύγια,   διὸ καὶ ὦτος καλεῖται· μέγεθος
[9, 397]   οἰχήσονται ἀναπτόμενοι. Ἐὰν δὲ τῶν  πτερύγων   ἀποτέμῃ, τὸ κάλλος ἀφαιρήσεται· τὰ
[9, 393]   Διόπερ ἐλαιοβρόχων γενομένων τῶν  πτερῶν   αὐτοῖς συγκόλλησις αἰτία γίνεται τῆς
[9, 387]   τὸ βάρος καὶ τὴν τῶν  πτερῶν   βραχύτητα. ~(Ἐστὶ δὲ κονιστικὸς πολύτεκνός
[9, 397]   (χρόνοις) καὶ τὴν ποικιλίαν τῶν  πτερῶν   λαμβάνει. Ἐπῳάζει δ´ ἡμέρας πρὸς
[9, 398]   ταὧς ἀπὸ τῆς τάσεως τῶν  πτερῶν.   Σέλευκος δ´ ἐν τῷ πέμπτῳ
[9, 390]   ἕτερονγένος ἐν Ἰταλίᾳ ἀμαυρὸν τῇ  πτερώσει   καὶ μικρότεροντῇ ἕξει, τὸ ῥύγχος
[9, 398]   Μύνδιος ἐν δευτέρῳ περὶ  πτηνῶν   ζῴων οὐ τοῦ ὄρνιθος τοῦ
[9, 388]   ἐν βʹ περὶ τῆς τῶν  πτηνῶν   ἱστορίας Λίβυν εἶναί φησι τὸν
[9, 387]   μὲν γὰρ βαρέα καὶ μὴ  πτητικά,   καθάπερ ἀτταγήν, πέρδιξ, ἀλεκτρυών, φασιανός,
[9, 387]   οὔτε λοῦνται. (Ὅσοι δὲ μὴ  πτητικοί,   ἀλλ´ ἐπίγειοι, κονιστικοί, οἷον ἀλεκτορίς,
[9, 387]   φασιανὸς ὄρνις τατύρας καλεῖται.  Πτολεμαῖος   δ´ Εὐεργέτης ἐν δευτέρῳ
[9, 375]   ϊωδὴ φυλάξαι χοῖρος ὥστε δεσμίων.  Πτολεμαῖος   δ´ τῆς Αἰγύπτου βασιλεὺς
[9, 387]   τὴν γενομένην πομπὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ  Πτολεμαίου   τοῦ Φιλαδέλφου καλουμένου βασιλέως ὡς
[9, 369]   Καὶ Ἄλεξις ἐν Θεοφορήτῳ· Λαλῶ  Πτολεμαίῳ   γογγυλίδος ὀπτῶν τόμους. δὲ
[9, 394]   ἀθλίαν φάβα, μέσακτα πλευρὰ πρὸς  πτύοις   πεπλεγμένην. Κἀν Φιλοκτήτῃ δὲ κατὰ
[9, 400]   ἰκτῖνοι, λαγοί. Τὸ μέντοι  πτῶκα   λαγωόν εἰ μέν ἐστιν Ἰωνικόν,
[9, 388]   τὴν μέσην συλλαβήν, ὡς Ἀρχίλοχος·  Πτώσσουσαν   ὥστε πέρδικα. Οὕτως καὶ ὄρτυγα
[9, 408]   κυάμων χύτρας ἀεὶ σιτούμενος ἦγε  Πυανέψια   πορδὴν ἑορτήν. Ἔτνους δὲ κυαμίνου
[9, 406]   ἑψήσεως ἐπινοηθείσης οἱ μὲν παλαιοὶ  πύανον,   οἱ δὲ νῦν ὁλόπυρον προσαγορεύουσιν.
[9, 390]   ἐν πρώτῃ τῆς Συναγωγῆς Οἱ  Πυγμαῖοι,   φησί, τοῖς πέρδιξι καὶ ταῖς
[9, 393]   στυγητὴν κατέστησε τοῖς τιμήσασιν αὐτὴν  Πυγμαίοις,   γενέσθαι τε λέγει ἐξ αὐτῆς
[9, 393]   ὅτι ἦν τις παρὰ τοῖς  Πυγμαίοις   γυνὴ διάσημος, ὄνομα Γεράνα. Αὕτη
[9, 400]   περὶ αὐτῶν μαντεύσασθαι. Καὶ τὴν  Πυθίαν   εἰπεῖν κύνας τρέφειν καὶ κυνηγετεῖν·
[9, 379]   δ´ ἐμοὶ τὸ πῦρ· (ἤδη  πυκνοὶ   δ´ ᾄττουσιν Ἡφαίστου κύνες κούφως
[9, 378]   ἐπὶ τούτοις ἰδεῖν, πότε δεῖ  πυκνότερον   ἐπαγαγεῖν καὶ πότε βάδην, καὶ
[9, 369]   σελίνῳ καὶ κατὰ τὴν ἄλλην  πύκνωσιν.   Θεόφραστος δὲ οὕτως γράφει· Τῆς
[9, 411]   Εὔνομον. Καὶ Κύαθον δὲ τὸν  Πύλητος   μὲν υἱόν, ἀδελφὸν δὲ Ἀντιμάχου
[9, 372]   πωλεῖ κίχλας, ἀπίους, σχαδόνας, ἐλάας,  πυόν,   χόρια, χελιδόνια, τέττιγας, ἐμβρύεια. Ὑρίσους
[9, 380]   δύ´ ἐχθὲς ὠμοὺς εἰς τὸ  πῦρ   ἀποσβέσας καὶ πρὸς τὸ δίχορδον
[9, 379]   ὑμεῖς· κάεται δ´ ἐμοὶ τὸ  πῦρ·   (ἤδη πυκνοὶ δ´ ᾄττουσιν Ἡφαίστου
[9, 406]   ἁπαλὸν καὶ συνεχὲς διδοὺς τὸ  πῦρ.   Καὶ ἅμα λέγων ἀναπετάσας τὴν
[9, 405]   ἑψῆσαί τε καὶ φυσᾶν τὸ  πῦρ   τυχὼν δύναιτ´ ἄν· ὀψοποιὸς
[9, 408]   μὲν γαστέρα φυσᾷ, τὸ δὲ  πῦρ   οὔ. {Α. Χάριεν οἷς γινώσκεται
[9, 404]   ἔλαιον καὶ λοπάδα καινήν, πάτερ,  πῦρ   τ´ ὀξὺ καὶ μὴ πολλάκις
[9, 394]   ὀρνέων ὡς διαφορὰς ἐκτίθεται φάσσαν,  πυραλλίδα,   περιστεράν, τρυγόνα. δὲ Μύνδιος
[9, 387]   ἐγὼ διὰ σὲ ὥσπερ οἱ  πυρέσσοντες   περιφερομένους εἶδον. Σὺ δὲ κατὰ
[9, 375]   χοῖρος ἕψου μηδὲ λυπηθῇς  πυρί.   Καὶ ἔτι· Θύσας δὲ χοῖρον
[9, 381]   τράπεζαν χαλκῆν ἐστάθευσά τε τῷ  πυρί,   ὡς μήτε κατακαῦσαι μήτ´ ὠμὸν
[9, 397]   φάσκων τούτους τρέφειν Δῆμον τὸν  Πυριλάμπους   καὶ πολλοὺς παραγίνεσθαι κατὰ πόθον
[9, 384]   Χῆνές μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι  πυρὸν   ἔδουσιν ἐξ ὕδατος. Χηνείων δὲ
[9, 388]   περὶ ὅρων καὶ τόπων καὶ  πυρὸς   καὶ λίθων ἐκ τῆς Λυδίας
[9, 406]   αʹ περὶ ἀκροπόλεως Τῆς τῶν  πυρῶν,   φησίν, ἑψήσεως ἐπινοηθείσης οἱ μὲν
[9, 372]   κονιορτὸν ἐκτυφλοῦντα. (Αὑτὸς δ´ ἀνὴρ  πωλεῖ   κίχλας, ἀπίους, σχαδόνας, ἐλάας, πυόν,
[9, 385]   ἐν Πεισάνδρῳ· (Ἤδη φαγών τι  πώποθ´,   οἷα γίνεται, ὀψάριον ἔκαμες καὶ
[9, 392]   Ὄρτυγας ἔθρεψας σύ τινας ἤδη  πώποτε;   {Β. Ἔγωγε μίκρ´ ἄττ´ ὀρτύγια.
[9, 399]   τῇ γὰρ Ἀττικῇ τίς εἶδε  πώποτε   λέοντας τοιοῦτον ἕτερον θηρίον;
[9, 403]   φράζω. Χάσκεις οὗτος; Βλέψον δευρί·  πῶς   αὐτὰ φράσεις; Αὐτίκ´ ἐρῶ σοι
[9, 376]   ὑμῶν ἐπιδεῖξαι ὅπου ἐγένετο  πῶς   αὐτοῦ γαστὴρ πεπλήρωται παντοίων
[9, 404]   μόνον, τοὔψον ποιῆσαι κατὰ τρόπον  πῶς   δεῖ, τίνα τρόπον παραθεῖναι δ´
[9, 367]   Σθενέλου τοῦ τραγικοῦ λέγων· Καὶ  πῶς   ἐγὼ Σθενέλου φάγοιμ´ ἂν ῥήματα;
[9, 385]   βούλῃ· νῦν γὰρ πεινῶν δεινῶς  πώς   εἰμ´ ἐπιλήσμων. Καὶ Μυρτίλος
[9, 376]   τε χοῖρος ἐσφάγη καὶ  πῶς   ἐξ ἡμισείας μέν ἐστιν ὀπτός,
[9, 383]   μάγειρον ἀδικήσας ἀθῷος διέφυγεν· ἱεροπρεπής  πώς   ἐστιν ἡμῶν τέχνη. Ἐγὼ
[9, 378]   ἐπαγαγεῖν καὶ πότε βάδην, καὶ  πῶς   ἔχουσι πρὸς τὸ δεῖπνον καὶ
[9, 407]   ἔοικε τοῖς νεωνήτοις Σύροις. {Β.  Πῶς   τί πράττων; Βούλομαι γὰρ
[9, 366]   νὴ Δί´ οἰκίας τρόπον. {Β.  Πῶς   ἧδος; {Α. Οἷον τοῖς παροῦσι
[9, 374]   Ῥόδιος ἐκ Καμίρου. Θαυμάζω οὖν  πῶς   καὶ Τηρεὺς περιεσώθη μὴ
[9, 380]   τι ἐπενόησε περὶ τοῦ χοίρου,  πῶς   καὶ τὰ ἐντὸς πεπλήρωται καὶ
[9, 387]   περὶ ζῴων μνημονεύων αὐτῶν οὑτωσί  πως   λέγει· Ἐστὶ δὲ καὶ τοῖς
[9, 374]   ὀνόματος διαφορᾶς φησι· Νῦν δὲ  πῶς   με χρὴ καλεῖν; {Β. Ἀλεκτρύαιναν,
[9, 370]   γοῦν ἐν Γηρυόνῃ φησίν· Ἔπειτα  πῶς   (οὐ στέφανος οὐδείς ἐστι πρόσθε
[9, 404]   παραθεῖναι δ´ πότ´  πῶς   σκευάσαι δεῖ, μὴ προίδηται τοῦτο
[9, 385]   ἐπιλήσμων. Καὶ Μυρτίλος ἡδέως  πως   συναπογραφόμενος αὐτῷ, ἵνα μηδενὸς μεταλαμβάνῃ,
[9, 376]   Ἀττικῶν χρήσεων. Ὑμεῖς οὖν ἐπιδείξατε  πῶς   τε χοῖρος ἐσφάγη καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/09/2009