Livre, pages |
[9, 369] |
ἐν
τῷ
Ὀψαρτυτικῷ
διὰ
τοῦ
|
π> |
ψιλῶς
καλεῖ
ῥάπυν.
Τούτοις
δ´ |
[9, 374] |
δ´
ἀπολωλεκὼς
ἀλεκτρυόνα
τίκτουσαν
ᾠὰ
|
πάγκαλα. |
(Καὶ
Ἀριστοφάνης
Δαιδάλῳ·
ὸν
μέγιστον |
[9, 388] |
ἐπώνυμος
πέρδικος
ἐν
κλεινοῖς
Ἀθηναίων
|
πάγοις. |
Φερεκράτης
ἢ
ὁ
πεποιηκὼς
τὸν |
[9, 383] |
Μηδὲν
φροντίσῃς·
ἰάσιμον
γὰρ
τὸ
|
πάθος |
ἐστί.
{Α.
Τῷ
τρόπῳ;
{ΓΛ. |
[9, 406] |
ἤλασεν
εἶπέ
τε
μῦθον·
(δεινὰ
|
παθοῦσα, |
Φακῆ
βδελυρή,
χώρει
´ς
τὸν |
[9, 383] |
{ΓΛ.
Καὶ
παρατίθει
γ´
αὐτά,
|
παῖ, |
ὅταν
παρατιθῇς,
μανθάνεις,
ἐψυγμένα.
Ἀτμὶς |
[9, 410] |
ὠνόμασεν
ἔκτριμμα.
Ἀριστοφάνης
Ταγηνισταῖς·
Φέρε,
|
παῖ, |
ταχέως
κατὰ
χειρὸς
ὕδωρ,
παράπεμπε |
[9, 385] |
ἀγοράσω.
Καὶ
μετ´
ὀλίγα·
Σκεύαζε,
|
παῖ, |
τοὐψάριον
ἡμῖν.
Τὸ
δὲ
ἐν |
[9, 380] |
(ἐκεῖνο
δρᾶμα,
τοῦτο
δ´
ἐστὶ
|
παίγνιον. |
Μή
τις
τούτων
τῶν
δευτέρων |
[9, 410] |
Τὸν
δὲ
τῷ
χερνίβῳ
ῥάναντα
|
παῖδα |
διδόντα
κατὰ
χειρὸς
Ἡρακλεῖ
ὕδωρ, |
[9, 410] |
δευτέρᾳ.
Ξενοφῶν
δ´
ἐν
αʹ
|
Παιδείας |
γράφει·
Ὅταν
δὲ
τούτων
τινὸς |
[9, 373] |
ὁδοῦ.
Ξενοφῶν
δ´
ἐν
δευτέρῳ
|
Παιδείας· |
Ἐπὶ
μὲν
τοὺς
ὄρνιθας
τῷ |
[9, 368] |
παρὰ
τῷ
Ξενοφῶντι
ἐν
πρώτῳ
|
Παιδείας. |
Φησὶ
γὰρ
ὁ
φιλόσοφος·
Προσῆγεν |
[9, 409] |
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
φησίν·
Ἔπειτα
δὲ
|
παῖδες |
νίπτρ´
ἔδοσαν
κατὰ
χειρῶν,
σμήμασιν |
[9, 386] |
ἔμ´,
ἀλλὰ
τὰ
κρέα.
{Α.
|
Παῖδες, |
παράγετε·
ὀπτάνιον
ἔστιν;
{Β.
Ἔστι. |
[9, 396] |
Γείτοσι·
Νῦν
μὲν
γὰρ
ἡμῖν
|
παιδικῶν |
ἅλις
οκως
περ
ἀρνῶν
ἐστι |
[9, 378] |
μάγειρον
ἂν
λάβῃς
ἀληθινόν,
ἐκ
|
παιδὸς |
ὀρθῶς
εἰς
τὸ
πρᾶγμ´
εἰσηγμένον
|
[9, 388] |
ἀπώλλυντο,
οὐ
διέλιπον
σαφέστερον
τῶν
|
παίδων |
τῶν
τρανοτάτων
ἕως
νῦν
λέγοντες |
[9, 403] |
τίλλει,
κόπτει,
τέμνει,
δεύει,
χαίρει,
|
παίζει, |
πηδᾷ,
δειπνεῖ,
(πίνει,
σκιρτᾷ,
λορδοῖ, |
[9, 377] |
ἐρανισταῖς,
Καρίων,
διακονῇς,
οὐκ
ἔστι
|
παίζειν |
οὐδ´
ἃ
μεμάθηκας
ποιεῖν.
Ἐχθὲς |
[9, 398] |
καλούμενον
παρὰ
τοῖς
Μυσοῖς
καὶ
|
Παίοσιν |
ὑπεμνήσθην
ἐκ
τῶν
ὑπ´
Ἀριστοφάνους |
[9, 382] |
ὑμῖν
θυμηδίαν
παρέχουσιν.
(Καὶ
ὁ
|
παῖς |
ἐπὶ
τῇ
μαγειρικῇ
σοφίᾳ
ἐπαινεθεὶς |
[9, 378] |
ὅσῳ
προσέρχετ´
ἐξ
ἀγορᾶς
ὁ
|
παῖς, |
μικρὰ
διακινήσω
σε
περὶ
τοῦ |
[9, 402] |
~(Ἵνα
τὰ
μὲν
αἴγεια
τοῖς
|
παισί, |
τὰ
δὲ
συάγρεια
μετὰ
τῶν |
[9, 398] |
Εἶδος
ὀρνέου
(ἔθος
δὲ
γραμματικῶν
|
παισὶν |
περὶ
πάντων
τῶν
προβαλλομένων
λέγειν, |
[9, 402] |
τὸ
δὲ
μαρτύριον
ἀνίχνευσον
σύ.
|
Πάλαι |
γὰρ
τυγχάνω
ἀνεγνωκὼς
τοὺς
Κλεομένους |
[9, 379] |
μετ´
ἐκείνους
τοὺς
σοφιστὰς
τοὺς
|
πάλαι
|
γεγόνασιν
ἡμῶν
ἑπτὰ
δεύτεροι
σοφοί. |
[9, 372] |
ἐν
δὲ
μύκην
σειράς
τε
|
πάλαι |
λαχάνοισι
πλακείσας
αὐλοτέροις
καυλοῖς
τε |
[9, 380] |
καρδίαν
εἶδόν
σε
καταπίνοντ´
ἐγώ
|
πάλαι |
μέγας
εἶ,
γίνωσκε·
τοῦ
γὰρ |
[9, 403] |
Σικελιώτης
Λάβδακος.
(Οὗτοι
τὰ
μὲν
|
παλαιὰ |
καὶ
θρυλούμενα
ἀρτύματ´
ἐξήλειψαν
ἐκ |
[9, 401] |
χρῆσις
μὴ
εἴη
τῶν
ὀνομάτων
|
παλαιά. |
Μινδυνεύεις
οὖν
ποτε
διὰ
ταύτας |
[9, 370] |
παλίμβολα
κασσύουσιν·
ἣν
μάντιν
λαχάνοισι
|
παλαιόγονοι |
ἐνέπουσιν.
Μήποτε
δὲ
ὁ
Νίκανδρος |
[9, 406] |
φησίν,
ἑψήσεως
ἐπινοηθείσης
οἱ
μὲν
|
παλαιοὶ |
πύανον,
οἱ
δὲ
νῦν
ὁλόπυρον |
[9, 408] |
τοῦ
ἀπονίψασθαι.
Παρὰ
γὰρ
τοῖς
|
παλαιοῖς |
τὸ
μὲν
πρὸ
ἀρίστου
καὶ |
[9, 395] |
μόνον·
εἰ
δὲ
νέον
ἢ
|
παλαιόν, |
οὐ
πεφρόντικεν.
Ἐν
δὲ
Δορκίδι |
[9, 375] |
ἀπῆγε
σιγῇ
Ἦν
δὲ
καὶ
|
παλαιὸς |
νόμος,
ὥς
φησιν
Ἀνδροτίων,
τῆς |
[9, 367] |
τούτους
ἀρκεῖ
λόγος
εἷς
ὁ
|
παλαιός· |
Σοὶ
μὲν
ταῦτα
δοκοῦντ´
ἔστω, |
[9, 398] |
τοῦ
Η>
στοιχείου
τυπώσασθαι
τοὺς
|
παλαιοὺς |
τὴν
δασεῖαν.
Διόπερ
καὶ
Ῥωμαῖοι |
[9, 370] |
οὐδὲ
ταῖς
θλασταῖς
ἐλάαις.
Ἀλκαῖος
|
Παλαίστρᾳ· |
Ἤδη
δ´
ἧψε
χύτραν
ῥαφάνων. |
[9, 396] |
ἄρ´
ὗν
θύειν
μέλλεις.
Ἀλκαῖος
|
Παλαίστρᾳ· |
Ὁδὶ
γὰρ
αὐτός
ἐστιν·
εἴ |
[9, 386] |
φασιανικῶν
τις
ὀρνίθων
μέμνηται
τῶν
|
παλαιῶν, |
ἐγώ
σοι
ἦρι
μάλ´
οὐκ |
[9, 397] |
ποτε
καὶ
ΔΟΡΚΑΔΩΝ
ὁ
Ἐλεατικὸς
|
Παλαμήδης |
ὁ
ὀνοματολόγος
ἔφη·
Οὐκ
ἄχαρι |
[9, 370] |
μὲν
ἔοικε
πέλμασιν,
οἷσι
πέδιλα
|
παλίμβολα |
κασσύουσιν·
ἣν
μάντιν
λαχάνοισι
παλαιόγονοι |
[9, 410] |
ἑσσοῦσθαι
ὑπ´
αὐτῆς·
καί
μιν
|
πάλιν |
ἀναφικέσθαι
δῶρον
ἔχοντα
παρ´
αὐτῆς |
[9, 406] |
τούτων
ἕψημα
γίνεται·
τὰ
δὲ
|
πάλιν |
αὖθις
λεκιθώδη,
καθάπερ
ἄρακος·
τὸ |
[9, 373] |
τὰς
ὄρνιθας
ἀφ´
ἡμῶν;
Καὶ
|
πάλιν· |
Αὕτη
ποτ´
ἐξεσόβησε
τὰς
ὄρνις |
[9, 388] |
ἀφιᾶσιν.
(Ἐὰν
δὲ
ἀφεθῶσι,
φωνήεντες
|
πάλιν |
γίγνονται.
Μνημονεύει
αὐτῶν
Ἱππῶναξ
οὕτως
|
[9, 405] |
τόπον,
ὥραν,
τὸν
καλοῦντα,
τὸν
|
πάλιν
|
(δειπνοῦντα,
πότε
δεῖ
καὶ
τίν´ |
[9, 403] |
αὐτὰ
φράσεις;
Αὐτίκ´
ἐρῶ
σοι
|
πάλιν |
ἐξ
ἀρχῆς·
ἥκειν
ἤδη
καὶ |
[9, 367] |
καὶ
παροψίδες.
Ἐν
δὲ
Εὐρώπῃ
|
πάλιν |
ἐπὶ
παροψήματος
διὰ
πλειόνων
εἴρηκεν, |
[9, 369] |
τὴν
κράμβην,
μεθ´
ὃν
χρόνον
|
πάλιν |
ἐπιχωριάζει.
Νίκανδρος
δ´
ἐν
Γεωργικοῖς· |
[9, 379] |
ἀκμῆς,
ὥστ´
ἢ
προοπτήσαντα
χλιαίνειν
|
πάλιν, |
ἢ
μὴ
προοπτήσαντα
συντελεῖν
ταχύ, |
[9, 366] |
Σπέρματά
τ´
ἐνδάκνοντα
σινήπυος.
Καὶ
|
πάλιν· |
Κάρδαμ´
ἀνάρρινόν
τε
μελάμφυλλόν
τε |
[9, 375] |
ἂν
ἀνδρὶ
τοῦδε
βέλτιον;
Καὶ
|
πάλιν· |
λευκός·
τί
δ´
οὐχί;
Καὶ |
[9, 408] |
ὕδωρ
ἐφέρετο
κατὰ
χειρῶν.
Καὶ
|
πάλιν |
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἐζήτει
εἰ
τὸ |
[9, 381] |
πολλάκις
ἐκρέμασα
ἐκ
ποδῶν.
Εἶτα
|
πάλιν |
οἴνῳ
διέβρεξα
καὶ
προεψήσας
μετὰ |
[9, 373] |
αὐτῷ
δράματι·
Ὄρνιθα
φοινικόπτερον.
Καὶ
|
πάλιν· |
Ὄρνιθα
τοίνυν
δεῖ
σε
γίγνεσθαι |
[9, 397] |
Πότερον
ὄρνις
ἢ
ταὧς;
Καὶ
|
πάλιν
|
ὄρνις
δῆτα.
Τίς
ποτ´
ἐστίν; |
[9, 374] |
μέγιστον
τέτοκεν,
ὡς
ἀλεκτρυών.
Καὶ
|
πάλιν· |
Πολλαὶ
τῶν
ἀλεκτρυόνων
βίᾳ
ὑπηνέμια |
[9, 380] |
Ἔθυσαν
ἕτερον.
Τοῦ
δὲ
δευτέρου
|
πάλιν
|
τὴν
καρδίαν
εἶδόν
σε
καταπίνοντ´ |
[9, 378] |
δ´
ἀγνοῶν
ταῦτ´
εἰκότως
τυντλάζεται.
|
Πάλιν |
τὸ
περὶ
τῆς
ἀρχιτεκτονικῆς
ἴσως
|
[9, 407] |
ἔφη
τε
καὶ
παριόντα
Φείδιππον
|
πάλιν
|
τὸν
Χαιρεφίλου
πόρρωθεν
ἀπιδὼν
τὸν |
[9, 409] |
ἐπέχει
τις,
ἀπενιζόμεθα,
τοὺς
στεφάνους
|
πάλιν
|
(τοὺς
ἑσπερίνους
λαβόντες
ἐστεφανούμεθα.
Ἐκάλουν |
[9, 397] |
θέα
ἐν
τῷ
αὐτῷ
λόγῳ
|
πάλιν |
φησίν·
ἀλλὰ
τὰς
μὲν
νουμηνίας |
[9, 390] |
προσίασι
γάρ.
ἐν
ἄλλοις
δὲ
|
πάλιν |
φησὶν
ὁ
Ἀριστοτέλης·
Ὁ
ὦτός |
[9, 406] |
παρῳδιῶν·
Ταῦτά
μοι
ὁρμαίνοντι
παρίστατο
|
Παλλὰς |
Ἀθήνη,
χρυσῆν
ῥάβδον
ἔχουσα,
καὶ |
[9, 390] |
περὶ
τῶν
ὠτίδων·
φέρεσθαι
γὰρ
|
πάμπολλα |
τὰ
ζῷα
ταῦτα
εἰς
τὴν |
[9, 380] |
Λάκωσιν
ἔφη
Πάσας
παραφερέτω.
Ἄλεξις
|
Παμφίλῃ· |
Παρέθηκε
τὴν
τράπεζαν,
εἶτα
παραφέρων
|
[9, 387] |
ταῖς
ἐπιγραφομέναις
Ὀψαρτυτικαῖς
Γλώσσαις
καὶ
|
Πάμφιλος |
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
ἐν
τοῖς
περὶ |
[9, 406] |
σεαυτοῦ
καὶ
πανδαισίᾳ
τὸ
σωμάτιον
|
πᾶν |
ἑστιάσῃς.
Ῥόδα
τὰ
εὐοσμότατα
ἐν |
[9, 404] |
πολλάκις
φυσώμενον
ἐποίουν·
ἀπὸ
τούτου
|
πᾶν |
τὸ
δεῖπνον
εὐτρεπές.
Οὗτοί
τε |
[9, 385] |
εἰπόντος
τινὸς
ἥδιστον
εἶναι
ὀψάριον
|
πᾶν |
τὸ
ἐν
ὀξάλμῃ
παρατιθέμενον,
συναγαγὼν |
[9, 394] |
κολοιοί·
ἐπῳάζει
δ´
ἐκ
διαδοχῆς
|
πᾶν |
τὸ
περιστεροειδὲς
γένος,
καὶ
γενομένων |
[9, 406] |
ἀλλὰ
καὶ
ἔνδον
σεαυτοῦ
καὶ
|
πανδαισίᾳ |
τὸ
σωμάτιον
πᾶν
ἑστιάσῃς.
Ῥόδα |
[9, 371] |
εἶναι
τεύτλων,
σπαστόν,
καυλωτόν,
λευκόν,
|
πάνδημον· |
τοῦτο
δ´
εἶναι
τῇ
χρόᾳ |
[9, 370] |
κράμβην
τὴν
ἑπτάφυλλον,
ᾗ
θύεσκε
|
Πανδώρη
|
Θαργηλίοισιν
ἔγχυτον
πρὸ
φαρμάκου.
Καὶ |
[9, 388] |
πετάλοισιν
ἐπ´
ἀκροτάτοις
ἱζάνοισι
ποικίλαι
|
πανέλοπες, |
αἰολόδειροι
λαθιπορφυρίδες
καὶ
ἀλκυόνες
τανυσίπτεροι. |
[9, 385] |
ὦ
´γαθέ,
δειπνῶμεν,
κἄπειτά
με
|
πᾶνἐπερωτᾶν
|
ὅ
τι
ἂν
βούλῃ·
νῦν |
[9, 406] |
γὰρ
τῇ
ἐμῇ
οἶδά
τινα
|
πανήγυριν |
ἀγομένην
καὶ
καλουμένην
Βαλλητύν·
περὶ |
[9, 374] |
ποιήσει
δέλφακας
ὑλιβάτους,
τοὺς
δὲ
|
πάνθηρας, |
ἄλλους
ἀγρώστας
λύκους,
λέοντας.
Ἐπὶ |
[9, 389] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ
|
Πανικοῦ |
Οἱ
στρουθοί,
φησί
χοἰ
πέρδικες, |
[9, 377] |
ἱέρειαι
Θεᾷ,
Θεῷ,
κορύβαντες,
αὐλοί,
|
παννυχίδες, |
ἀναστροφή·
ἱππόδρομος
οὗτός
ἐστί
σοι |
[9, 386] |
ἀκούομεν.
~Καὶ
γὰρ
Ἄλεξις
(ἐν
|
Παννυχίδι |
περιθεὶς
μαγείρῳ
τὸν
λόγον
φησίν· |
[9, 393] |
τὴν
φυσικὴν
φιλοστοργίαν,
καίπερ
τοσοῦτον
|
πανουργίᾳ |
διαφέρουσιν,
ὅμως
ὅταν
ἐλαίου
κρατὴρ |
[9, 389] |
δὲ
τὸ
ζῷον
κακόηθες
καὶ
|
πανοῦργον, |
ἔτι
δὲ
ἀφροδισιαστικόν.
Διὸ
καὶ |
[9, 407] |
περιβόητος
ἦν
λέγων
τὰ
ἔπη
|
πανούργως |
καὶ
ὑποκριτικῶς
καὶ
διὰ
ταῦτα |
[9, 382] |
τοὺς
εὐωχουμένους,
ὑβρίζεσθαι
δὲ
τὸν
|
πάνσοφον |
ἐκεῖνον
ἄνθρωπον
ὁσημέραι,
καὶ
διὰ |
[9, 372] |
ἀεργέες,
ἔνθα
τε
μέτρια
ὄσπρια
|
πανσπερμηδὸν |
ἐπεγχεύῃσιν
ἀλετρίς.
Τῇ
ἔνι
μὲν |
[9, 405] |
ἠγνόηκε
κοὐδὲ
ἓν
λέγει.
(Μὴ
|
πάντ´ |
ἄκουε
μηδὲ
πάντα
μάνθανε
τῶν |
[9, 403] |
οἷς
ὁ
Κρόνος
ἀρτύμασιν
ἐχρῆτο,
|
πάντ´ |
ἀφεῖλον
εἶναί
θ´
ὑπέλαβον
~(τὸν |
[9, 403] |
λέπεται
κόρδαξ·
ἀκολασταίνει
νοῦς
μειρακίων·
|
πάντ´ |
ἐστ´
ἔνδον
τὰ
κάτωθεν
ἄνω. |
[9, 373] |
Κρατῖνος
ἐν
Νεμέσει
οὕτως·
Τἄλλα
|
πάντ´ |
ὀρνίθια.
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
ἀρσενικοῦ |
[9, 398] |
φησὶν
ὁ
Λαρήνσιος,
κατὰ
τὸν
|
πάντα |
ἄριστον
Οὐλπιανὸν
προτείνω
τι
καὶ |
[9, 391] |
τὸ
τὴν
ἐκείνων
ἐπιτηδεύειν
προαίρεσιν.
|
Πάντα |
δὲ
τὰ
τῶν
ζῴων
εὔγλωττα |
[9, 378] |
τὰ
δ´
ὅλως
ἀποψύξαντα,
ταῦτα
|
πάντα |
~(ἐν
τοῖς
στρατηγικοῖσιν
ἐξετάζεται
μαθήμασιν. |
[9, 378] |
ζῳδίοις.
Τὰ
γὰρ
ὄψα,
φασί,
|
πάντα |
καὶ
τὰ
βρώματα
σχεδὸν
(ἐν |
[9, 385] |
αὐτῷ,
ἵνα
μηδενὸς
μεταλαμβάνῃ,
ἀλλὰ
|
πάντα |
λαλῇ,
ἔφη·
Κρατῖνος
ἐν
Ὀδυσσεῦσιν |
[9, 405] |
λέγει.
(Μὴ
πάντ´
ἄκουε
μηδὲ
|
πάντα |
μάνθανε
τῶν
βιαίων
ἔσθ´
ἕνεκα |
[9, 405] |
δεῖ
καὶ
τίν´
ἰχθὺν
ἀγοράσαι,
|
πάντα |
μὲν
λήψει
σχεδὸν
αἰεὶ
γάρ· |
[9, 381] |
(Ἔπειτα
ἀπορρεύσαντος
τοῦ
πολλοῦ
αἵματος
|
πάντα |
τὰ
ἐντοσθίδια
μετὰ
τῆς
ἐξαιρέσεως |
[9, 393] |
ὁ
ποιήσας
ταῦτα
τὰ
ἔπη
|
πάντα |
τὰ
ὄρνεα
ἀνθρώπους
ἱστορεῖ
πρότερον |
[9, 370] |
ἐν
Ἀπλήστῳ·
Ἥκει
φερόμεν´
αὐτόματα
|
πάντα |
τἀγαθά,
(ῥάφανος
λιπαρά,
σπλαγχνίδια
πολλά, |
[9, 381] |
σὲ
κἀμὲ
ταῦτ´
εὐφρανάτω.
Λαφυροπώλῃ
|
παντάπασι |
μεταδίδου,
τὴν
πάροδον
ἵν´
ἔχῃς |
[9, 384] |
εἶ
λέγειν,
ὁ
περὶ
πάντων
|
πάντας |
ἀπαιτῶν,
ποῦ
μνήμης
ἠξίωται
παρὰ |
[9, 385] |
ὀξάλμην
διὰ
τούτων·
ἀνθ´
ὧν
|
πάντας |
ἑλὼν
ὑμᾶς
ἐρίηρας
ἑταίρους,
φρύξας, |
[9, 377] |
ἰδιώτην
καὶ
μαθητὰς
εἰσίῃ,
~(κυμινοπρίστας
|
πάντας |
ἢ
λιμοὺς
καλῶν,
ἔπτηξ´
ἕκαστος |
[9, 379] |
μισεῖν
με
διὰ
τοῦτ´,
ἀλλὰ
|
πάντας |
λαμβάνειν.
Ὑπ´
ἐμοῦ
δ´
ὁρῶν |
[9, 401] |
τοσούτων
ἐμπλησθέντες,
(ὑπερβάλλειν
μοι
δοκεῖτε
|
πάντας |
τοὺς
ἐπὶ
πολυφαγίᾳ
διαβοήτους
γενομένους· |
[9, 378] |
εὐθὺς
ἀρχιτεκτονεῖν.
Περὶ
φύσεως
κατεῖχε
|
πάντας |
τοὺς
λόγους·
ἐπὶ
πᾶσι
τούτοις |
[9, 408] |
καὶ
χρήσιμος
πολίτης
νικᾷ
τε
|
πάντας |
χρηστὸς
ὤν,
οὐκ
ἔστι
χειρόνιπτρον. |
[9, 407] |
σκληρῶς
καθεῦδον,
εἶτα
Θούδιππος
βδέων
|
παντελῶς |
ἔπνιξεν
ἡμᾶς,
εἶθ´
ὁ
λιμὸς |
[9, 377] |
ἐν
Καταψευδομένῳ
λέγων
ὧδε·
Οὐ
|
παντελῶς |
εὐκαταφρόνητος
ἡ
τέχνη,
ἂν
κατανοήσῃς, |
[9, 390] |
λαβεῖν
στάσιν
τὴν
μουσικήν.
Οὐ
|
πάντες |
δ´
οἱ
πέρδικες,
φησί,
κακκαβίζουσιν· |
[9, 372] |
ὥρᾳ
ποτὲ
κολοκυντῶν
ἡμῖν
περιενεχθεισῶν
|
πάντες |
ἐθαυμάζομεν
νεαρὰς
εἶναι
νομίζοντες,
καὶ |
[9, 389] |
δέ
φησιν
ὅτι
τὸν
ἡττηθέντα
|
πάντες |
ἐν
μέρει
ὀχεύουσιν.
Ὀχεύουσι
δὲ |
[9, 377] |
ἀλλὰ
πέπλυται
τὸ
πρᾶγμα,
καὶ
|
πάντες |
σχεδὸν
εἶναι
μάγειροί
φασιν
οὐθὲν |
[9, 376] |
ἀνεπάιστον
τοῖς
παριοῦσιν
ἐτίθει.
Διὸ
|
πάντες |
τὸ
ζῷον
τοῦτο
περίσεπτον
ἡγοῦνται |
[9, 368] |
φιλόσοφος·
Προσῆγεν
αὐτῷ
παροψίδας
καὶ
|
παντοδαπὰ |
ἐμβάμματα
καὶ
βρώματα.
(Καὶ
παρὰ |
[9, 368] |
Ἑξῆς
δὲ
τούτων
πολλῶν
καὶ
|
παντοδαπῶν |
ἐπιφερομένων
ἡμεῖς
ἐπισημανούμεθα
τὰ
μνήμης |
[9, 376] |
πῶς
αὐτοῦ
ἡ
γαστὴρ
πεπλήρωται
|
παντοίων |
ἀγαθῶν.
Καὶ
γὰρ
κίχλας
ἐν |
[9, 404] |
θ´
ὑπέλαβον
~(τὸν
τοῖς
τοιούτοις
|
παντοπώλην |
χρώμενον.
Αὐτοὶ
δ´
ἔλαιον
καὶ |
[9, 367] |
τὸν
Πάριον
Εὔηνον
Ἔθος
περὶ
|
παντὸς |
ὁμοίως,
ὀρθῶς
δ´
ἀντιλέγειν
οὐκ |
[9, 391] |
ὁ
ἡττήσας
τὸν
ἡττηθέντα
διὰ
|
παντὸς |
ὀχεύει.
Ἱστορεῖται
δὲ
ὅτι
καὶ |
[9, 399] |
ἄλλαι
περίεργοι
ἔμοιγ´
εἰσὶν
διὰ
|
παντὸς
|
σκευασίαι,
γλοιῶν
καταχύσματα
καὶ
κατάτυρα
|
[9, 403] |
μίνθου·
τοιάδε
δόμους
ὁμίχλη
κατέχει
|
πάντων |
ἀγαθῶν
ἀνάμεστος.
Ἔπὶ
τούτοις
λεγομένοις |
[9, 374] |
γενικήν·
Οἶδα
δ´
ὀρνίχων
νόμως
|
πάντων. |
ΔΕΛΦΑΞ.
Ἐπίχαρμος
τὸν
ἄρρενα
χοῖρον |
[9, 394] |
δὲ
σποδιόν,
ἡ
δὲ
τρυγὼν
|
πάντων |
ἐλάττων,
χρῶμα
δὲ
τεφρόν.
(Αὕτη |
[9, 395] |
ῥύγχη.
Ἡ
δὲ
μικρὰ
κολυμβίς,
|
πάντων |
ἐλαχίστη
τῶν
ἐνύδρων,
ῥυπαρομέλαινα
τὴν |
[9, 376] |
ἐξ
ὕδατος
ἡψημένον
τακερῶς,
καὶ
|
πάντων |
θαυμαζόντων
τοῦ
μαγείρου
τὴν
σοφίαν, |
[9, 400] |
μὲν
ὅτι
ὁ
λαγὼς
ὑπὸ
|
πάντων |
θηρεύεται,
καὶ
θηρίου
καὶ
ὄρνιθος |
[9, 400] |
πολύγονόν
ἐστιν,
ἐπικυίσκει
τε
μόνον
|
πάντων |
θηρίων,
καὶ
τὸ
μὲν
δασὺ |
[9, 376] |
τέχνης
λαλεῖν
τι·
τῶν
ἡδυσμάτων
|
πάντων |
κράτιστόν
ἐστιν
ἐν
μαγειρικῇ
(ἀλαζονεία· |
[9, 391] |
δ´
ἐστὶ
τὴν
μορφὴν
καὶ
|
πάντων |
μιμητὴς
(ὅσα
ἄνθρωπος
ποιεῖ.
Διόπερ |
[9, 381] |
τῶνδε
καὶ
βάδιζε
δεῦρ´
ἅμα.
|
(Πάντων |
οὖν
ἡμῶν
ἐπαινεσάντων
τὸν
μάγειρον |
[9, 384] |
δίκαιος
εἶ
λέγειν,
ὁ
περὶ
|
πάντων |
πάντας
ἀπαιτῶν,
ποῦ
μνήμης
ἠξίωται |
[9, 405] |
πολλῶν
τε
δείπνων,
ἐπιλαθέσθαι,
Σιμία,
|
πάντων |
ποιήσω,
θρῖον
ἂν
δείξω
μόνον
|
[9, 398] |
δασεῖαν.
Διόπερ
καὶ
Ῥωμαῖοι
πρὸ
|
πάντων |
τῶν
δασυνομένων
ὀνομάτων
τὸ
Η> |
[9, 398] |
(ἔθος
δὲ
γραμματικῶν
παισὶν
περὶ
|
πάντων |
τῶν
προβαλλομένων
λέγειν,
εἶδος
φυτοῦ, |
[9, 397] |
τελευτῶσαν
ἀπὸ
φωνήεντος
ἀρχομένην
δασύνεσθαι.
|
Πάντως |
γὰρ
εἶναι
ψιλὴν
αὐτὴν
παρηκολούθηκεν, |
[9, 410] |
χεῖρα
εἰς
τὰ
χειρόμακτρα,
ὡς
|
πάνυ |
ἀχθόμενος
ὅτι
κατάπλεά
σοι
ἀπ´ |
[9, 407] |
συνετύγχανε.
καὶ
τοῦτον
ἀσπασάμενος
ἡδέως
|
πάνυ
|
ἔπειτα
Χρῆσόν
μοι
σύ,
φησί, |
[9, 408] |
πρᾶγμά
γ´
ἠρώτα
με
δυστράπελον
|
πάνυ, |
ἔχον
δὲ
πολλὰς
φροντίδων
διεξόδους. |
[9, 369] |
Ῥήτορσιν
οὕτως·
Κηφισιακαῖσι
γογγυλίσιν
ὅμοια
|
πάνυ. |
Θεόφραστος
δὲ
γογγυλίδων
φησὶν
εἶναι |
[9, 395] |
ἔνδον
τρέφω
τῶν
Σικελικῶν
τούτων
|
πάνυ |
κομψάς.
Φερεκράτης
ἐν
Γραυσί
φησιν· |
[9, 403] |
τι
φέρει.
Διεχλεύαζέ
τε
τοὺς
|
πάνυ |
μαγείρους
γενομένους,
(ὧν
καὶ
μνημονεύων |
[9, 381] |
στόματος,
πολλὸν
ἐπιχέας
ζωμὸν
εὖ
|
πάνυ |
πεποιημένον.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
περιέπλασα |
[9, 382] |
εἰ
μὴ
κέκληκα
Δαιτυμόνα.
Καινὸν
|
πάνυ. |
(Σῦν
ἄρα
θύεις
ἐρυσίχθον´;
Οὔκ, |
[9, 401] |
ὁμοίως
ἐκείνῳ
διαλυθῆναι.
Ἰσχνὸς
γὰρ
|
πάνυ |
τὸ
σῶμα
διὰ
τὰς
ζητήσεις |
[9, 376] |
Πλὴν
ὁ
ἐμός
γε
συγγραφεὺς
|
Πάξαμος |
τῶν
ἰσικίων
μέμνηται.
Καὶ
οὔ |
[9, 404] |
ἐμαυτοῦ
καινὰ
τῆς
τέχνης.
{Β.
|
Παπαῖ· |
ἐμὲ
κατακόψεις,
οὐχ
ὃ
θύειν |
[9, 405] |
τέχνη.
(Ἀβυρτακοποιὸς
παρὰ
Σέλευκον
ἐγενόμην,
|
παρ´ |
Ἀγαθοκλεῖ
δὲ
πρῶτος
εἰσήνεγκ´
ἐγὼ
|
[9, 409] |
καὶ
χειρόνιπτρον.
Ἰδίως
δὲ
καλεῖται
|
παρ´ |
Ἀθηναίοις
ἀπόνιμμα
ἐπὶ
τῶν
εἰς |
[9, 398] |
πραγματείᾳ
(ὀκτακόσια
γὰρ
εἰληφέναι
τάλαντα
|
παρ´ |
Ἀλεξάνδρου
τὸν
Σταγιρίτην
λόγος
ἔχει |
[9, 398] |
παρ´
ὑμῶν
μαθεῖν
εἰ
καὶ
|
παρ´ |
ἄλλῳ
τινὶ
αὐτοῦ
τις
γίνεται |
[9, 400] |
κἂν
μεταληφθῇ
εἰς
τὸ
ω>
|
παρ´ |
Ἀττικοῖς·
ναὸς
νεώς,
κάλος
κάλως. |
[9, 410] |
μιν
πάλιν
ἀναφικέσθαι
δῶρον
ἔχοντα
|
παρ´ |
αὐτῆς
χειρόμακτρον
χρύσεον.
Τὸν
δὲ |
[9, 375] |
Εὐμένη
τὰ
τοιαῦτα
ἐπιμελῶς
ὠνεῖσθαι
|
παρ´ |
αὐτῶν,
διδόντα
τοῦ
ἑνὸς
δραχμὰς |
[9, 406] |
οὐκ
ἄν
τι
εἴποιμι
μὴ
|
παρ´ |
ἑκάστου
μισθὸν
λαβών.
(Ἀλλ´
ἔγωγε, |
[9, 391] |
δύο
τε
ἀπὸ
τῶν
ὀφρύων
|
παρ´ |
ἑκάτερον
κρόταφον
ἀναφέρει
πτερά.
(Καλλίμαχος |
[9, 382] |
πολλοὺς
τῶν
καθαρείων
ἐξόμνυσθαι
τὰς
|
παρ´ |
ἐκείνῳ
ἑστιάσεις.
Οἱ
δὲ
ἡμέτεροι |
[9, 382] |
εἴωθα.
Μὴ
τοίνυν
λάλει
οὕτω
|
παρ´ |
ἔμοιγ´
ὤν.
~Ἀλλὰ
διὰ
τὰς |
[9, 402] |
Τῶν
χερσαίων
δ´
ὑμῖν
ἥξει
|
παρ´ |
ἐμοῦ
ταυτί·
βοῦς
ἀγελαῖος,
τράγος |
[9, 366] |
κωλεός.
Μάθετε
δὲ
καὶ
τοῦτο
|
παρ´ |
ἐμοῦ,
ὦ
σοφώτατοι,
ὅτι
νῦν |
[9, 409] |
βάψειεν
Ἀλκμήνης
γόνος.
Ἀλλὰ
καὶ
|
παρ´ |
Εὐπόλιδι
ἐν
Αἰξίν·
Αὐτοῦ
τὴν |
[9, 397] |
δασύνοντες.
Καὶ
ἀναγιγνώσκουσι
μὲν
οὕτως
|
παρ´ |
Εὐπόλιδι
ἐν
Ἀστρατεύτοις
πρόκειται
δὲ |
[9, 400] |
τοῦ
ω>
παραπλησίως
προσαγορευομένη
λαγῲ
|
παρ´ |
Εὐπόλιδι
ἐν
Κόλαξιν·
Ἵνα
πάρα |
[9, 409] |
τοῖς
κωμικοῖς
παροξυτόνως
ἀνέγνωσται
χερνίβα·
|
παρ´ |
Εὐριπίδῃ
ἐν
Ἡρακλεῖ·
(Εἰς
χερνίβ´ |
[9, 397] |
δὲ
οὐκ
εἰς
ἅπαξ,
ἀλλὰ
|
παρ´ |
ἡμέρας
δύο·
αἱ
δὲ
πρωτοτόκοι |
[9, 407] |
σατύροις
φησίν·
Ὥστ´
ἔχειν
οὐδὲν
|
παρ´ |
ἡμῖν.
Νυκτερεύσας
δ´
ἀθλίως
πρῶτα |
[9, 407] |
τοῦ
τὴν
δίκην
γραψαμένου.
Αὕτη
|
παρ´ |
ἡμῶν,
Οὐλπιανέ,
ἡ
βαλλητύς.
Σὺ |
[9, 386] |
Ἀπολεῖ
μ´
οὑτοσί.
Ταῦτά
σοι
|
παρ´ |
ἡμῶν
τῶν
ζώντων,
ὀλβιογάστορ
Οὐλπιανέ, |
[9, 401] |
δ´,
ὦ
Σύαγρε,
Πηλιωτικὸν
τρέφος.
|
Παρ´ |
Ἡροδότῳ
δὲ
ὄνομα
κύριον
Σύαγρος |
[9, 370] |
κράμβην
ἱερὰν
οὖσαν,
ἐπεὶ
καὶ
|
παρ´ |
Ἱππώνακτι
ἐν
τοῖς
ἰάμβοις
ἐστί |
[9, 392] |
ὑπὸ
τῶν
ἀρχαίων
καλουμένην
Ὀρτυγίαν
|
παρ´ |
ὃ
τὰς
ἀγέλας
τῶν
ζῴων |
[9, 366] |
δὲ
ἁλῶν
πλήρεις
οἱ
κυνικοί,
|
παρ´ |
οἷς
κατὰ
τὸν
Ἀντιφάνην,
λέγει |
[9, 391] |
δὲ
Μύνδιος
Ἀλέξανδρός
φησι
τοὺς
|
παρ´ |
Ὁμήρῳ
χωρὶς
τοῦ
σ>
κῶπας |
[9, 385] |
κεῖται,
ἔφη,
ὀξάλμη;
Ὀψάριον
γὰρ
|
παρ´ |
οὐδενὶ
τῶν
ζώντων
λεγόμενον
οἶδα. |
[9, 381] |
ἐξαμάρτῃ,
τύπτεται,
ὥς
φασιν,
αὑλητὴς
|
παρ´ |
ὑμῖν.
Φιλύλλιός
τε
ἢ
ὁ |
[9, 398] |
καὶ
ταὧνι.
Ζητῶ
δ´
ἐγὼ
|
παρ´ |
ὑμῶν
μαθεῖν
εἰ
καὶ
παρ´ |
[9, 403] |
ἔφη·
Τί
τοιοῦτον
ἐξεῦρεν
ὁ
|
παρὰ |
Ἀνθίππῳ
τῷ
κωμικῷ
μάγειρος,
ὃς |
[9, 402] |
ἢ
τῇ
φάρυγγι,
ὥσπερ
τὰ
|
παρὰ |
Ἀντιφάνει
μὲν
ἐν
Ἀκεστρίᾳ·
Κρέας |
[9, 409] |
παρὰ
Σοφοκλεῖ
Ἑρμῆς,
βέβλεμμαι
κατῶβλεψ,
|
παρὰ |
Ἀρχελάῳ
τῷ
Χερρονησίτῃ
ἐν
τοῖς |
[9, 397] |
τῷ
αὐτῷ
Ἀριστοφάνης.
Ἀμήχανον
δὲ
|
παρὰ |
Ἀττικοῖς
καὶ
Ἴωσιν
ἐν
τοῖς |
[9, 369] |
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
|
παρὰ |
Βοιωτοῖς
γάστρας
ὀνομάζεσθαι
τὰς
κράμβας, |
[9, 408] |
κατὰ
χειρὸς
καὶ
τοῦ
ἀπονίψασθαι.
|
Παρὰ |
γὰρ
τοῖς
παλαιοῖς
τὸ
μὲν |
[9, 371] |
ἂν
δυναίμην
ἐμφαγεῖν
ἄρτον
τινά·
|
παρὰ |
Γναθαινίῳ
γὰρ
ἄρτι
κατέφαγον,
ἕψουσαν |
[9, 409] |
Ὅμηρός
πῃ
μέν
φησι
νίψασθαι·
|
παρὰ |
δὲ
ξεστὴν
ἐτάνυσσε
τράπεζαν.
Πῂ |
[9, 372] |
τὴν
Λητώ,
γράφων
οὕτως·
Διατέτακται
|
παρὰ |
Δελφοῖς
τῇ
θυσίᾳ
τῶν
Θεοξενίων, |
[9, 404] |
φαγεῖν
ἕκαστος
ὑμῶν.
Καὶ
ὁ
|
παρὰ |
Διονυσίῳ
δὲ
ἐν
Θεσμοφόρῳ
μάγειρος, |
[9, 375] |
ὅτι
ἱερόν
ἐστι
τὸ
ζῷον
|
παρὰ |
Κρησὶν
Ἀγαθοκλῆς
ὁ
Βαβυλώνιος
ἐν |
[9, 400] |
παρ´
Εὐπόλιδι
ἐν
Κόλαξιν·
Ἵνα
|
πάρα |
μὲν
βατίδες
καὶ
λαγῲ
καὶ |
[9, 371] |
τὸ
ὄνομα
μνήμης
εὑρίσκω
τετυχηκὸς
|
παρὰ |
μὲν
Εὐβούλῳ
ἐν
Πορνοβοσκῷ
οὕτως· |
[9, 409] |
ἀπόδος
πόχ´
ἁμῖν
τὰν
τράπεζαν.
|
Παρὰ |
μέντοι
τοῖς
τραγικοῖς
καὶ
τοῖς |
[9, 405] |
αὕτη
´σθ´
ἡ
τέχνη.
(Ἀβυρτακοποιὸς
|
παρὰ |
Σέλευκον
ἐγενόμην,
παρ´
Ἀγαθοκλεῖ
δὲ |
[9, 400] |
ἑνικῇ
αἰτιατικῇ
ἀκόλουθός
ἐστιν
ἡ
|
παρὰ |
Σοφοκλεῖ
ἐν
Ἀμύκῳ
σατυρικῷ
πληθυντικὴ |
[9, 409] |
αἰγίλιψ,
τέτριμμαι
οἰκότριψ,
κέκλεμμαι
βοίκλεψ,
|
παρὰ |
Σοφοκλεῖ
Ἑρμῆς,
βέβλεμμαι
κατῶβλεψ,
παρὰ |
[9, 382] |
ἐπὶ
τῇ
τέχνῃ
ὡς
ὁ
|
παρὰ |
Στράτωνι
μάγειρος
ἐν
τῷ
Φοινικίδῃ, |
[9, 377] |
ἰατρῶν
εἰς
ἀλαζονείαν
καὶ
ὁ
|
παρὰ |
Σωσιπάτρῳ
μάγειρος
ἐν
Καταψευδομένῳ
λέγων |
[9, 389] |
θηρεύεται,
προελθὼν
τῆς
νεοττιᾶς
κυλινδεῖται
|
παρὰ |
τὰ
σκέλη
τοῦ
θηρεύοντος,
ἐλπίδα |
[9, 404] |
Ῥόδιος
πιών
τιν´
ἅλμην
ἀπέθανεν·
|
(παρὰ |
τὴν
φύσιν
γὰρ
τὸ
ποτὸν |
[9, 367] |
δ´
ἡμῖν
ἀποκρίνασθαι
δίκαιος
εἶ
|
παρὰ |
τίνι
ἐπὶ
τοῦ
ἀγγείου
ἡ |
[9, 366] |
τινος
εἰπόντος
εἰ
τακεραί
εἰσι,
|
Παρὰ |
τίνι
κεῖται
τὸ
τακερόν;
Ὁ |
[9, 384] |
Οὐλπιανὸς
Ὁ
δὲ
σιτευτὸς
χὴν
|
παρὰ |
τίνι;
πρὸς
ὃν
ὁ
Πλούταρχος· |
[9, 381] |
ἐκμανθάνειν
τοὺς
μαγείρους
ἢ
ἅπερ
|
παρά |
τινι
τῶν
πολιτῶν
ἡμῶν,
ὃς |
[9, 405] |
Ἀρχέστρατος
γέγραφέ
τε
καὶ
δοξάζεται
|
παρά |
τισιν
οὕτως
ὡς
λέγων
τι |
[9, 401] |
σὺν
τῷ
σ>
σῦς
ἐτυμώτερον·
|
παρὰ |
τὸ
σεύεσθαι
γὰρ
καὶ
ὁρμητικῶς |
[9, 407] |
ὑποκριτικῶς
καὶ
διὰ
ταῦτα
σφόδρα
|
παρὰ |
τοῖς
Ἀθηναίοις
εὐδοκίμει.
Ἐν
δὲ |
[9, 384] |
πάντας
ἀπαιτῶν,
ποῦ
μνήμης
ἠξίωται
|
παρὰ |
τοῖς
ἀρχαίοις
τὰ
πολυτελῆ
ταῦτα |
[9, 409] |
δ´
ὁ
γραμματικὸς
τοῦτο
πεφυλαχέναι
|
παρὰ |
τοῖς
Ἀττικοῖς,
(ἐπεί
τοι
Ὅμηρός |
[9, 388] |
πολὺ
δέ
ἐστι
τὸ
ἐκτεινόμενον
|
παρὰ |
τοῖς
Ἀττικοῖς.
Σοφοκλῆς
Καμικοῖς·
Ὄρνιθος |
[9, 402] |
διὰ
τὴν
πιμελήν.
Τὰ
δὲ
|
παρὰ |
τοῖς
κωμῳδιοποιοῖς
λεγόμενα
δεῖπνα
ἡδίστην |
[9, 398] |
τοὔρνεον.
Καὶ
μαθὼν
οὕτω
καλούμενον
|
παρὰ |
τοῖς
Μυσοῖς
καὶ
Παίοσιν
ὑπεμνήσθην |
[9, 393] |
ὁ
Βοῖος
ὅτι
ἦν
τις
|
παρὰ |
τοῖς
Πυγμαίοις
γυνὴ
διάσημος,
ὄνομα |
[9, 392] |
ὄρτυγα,
πλὴν
εἰ
μή
τι
|
παρὰ |
τοῖς
Φλιασίοις
ἢ
τοῖς
Λάκωσι |
[9, 410] |
πρὸς
ἑσπέραν
τοῦ
σήματος.
Ἔπειτα
|
παρὰ |
τὸν
βόθυνον
πρὸς
ἑσπέραν
βλέπε, |
[9, 388] |
Μεγαρικῇ.
Περισπῶσι
δ´
οἱ
Ἀττικοὶ
|
παρὰ |
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
τοὔνομα.
Τὰ |
[9, 409] |
σύνθετα
εἰς
ψ>
λήγοντα
γεγονότα
|
παρὰ |
τὸν
παρακείμενον
τὴν
παραλήγουσαν
τοῦ |
[9, 405] |
(ἢ
δρῶν
τι
φαίνου
καινὸν
|
παρὰ |
τοὺς
ἔμπροσθεν
ἢ
μὴ
κόπτ´ |
[9, 379] |
αὐτὸς
ἡσυχίαν
ἄγε.
Καὶ
ὁ
|
παρὰ |
τῷ
Ἀλέξιδι
δὲ
ἐν
Μιλησίοις |
[9, 368] |
ἐμέ.
Ἀμφιβόλως
δ´
εἴρηται
τὸ
|
παρὰ |
τῷ
Ξενοφῶντι
ἐν
πρώτῳ
Παιδείας. |
[9, 398] |
τὸν
ὄρνιθα.
Νομίζων
δὲ
καὶ
|
παρὰ |
τῷ
πολυμαθεστάτῳ
Ἀριστοτέλει
μνήμης
ἠξιῶσθαι |
[9, 368] |
παντοδαπὰ
ἐμβάμματα
καὶ
βρώματα.
(Καὶ
|
παρὰ |
τῷ
τὸν
Χείρωνα
δὲ
πεποιηκότι |
[9, 390] |
στόμα
συνθέμενος,
σαφῶς
ἐμφανίζων
ὅτι
|
παρὰ |
τῶν
περδίκων
ᾄδειν
ἐμάνθανε.
Διὸ |
[9, 397] |
αὐτοῦ
οὕτως·
(Μή
ποτε
θρέψω
|
παρὰ |
Φερσεφόνῃ
τοιόνδε
ταὧν,
ὃς
τοὺς |
[9, 386] |
ἢ
ψυχὴν
ἔχον,
ἀδικεῖν
προσομολογῶ
|
παραβαίνων |
τὸν
νόμον.
Ἐπὶ
τούτοις
οὖν |
[9, 377] |
εὐθύς.
Ἂν
δ´
ἀληθινὸν
σαυτὸν
|
παραβάλλῃς, |
καὶ
προσεκδαρεὶς
ἄπει.
Ὅπερ
οὖν |
[9, 377] |
καὶ
τοὺς
ἄνθρακας,
ἀπόλωλας.
Εἴσω
|
πάραγε· |
καὶ
γὰρ
αὐτὸς
οὑτοσὶ
προσέρχεθ´ |
[9, 383] |
τῆς
τέχνης
ἧς
εἰσηγήσατο
ἀπολαύσας.
|
Παράγει |
δ´
αὐτὸν
Ἄλεξις
ἐν
Λέβητι |
[9, 393] |
Ἄρεως
τὸν
Κύκνον
ὀρνιθωθῆναι
καὶ
|
παραγενόμενον |
ἐπὶ
τὸν
Σύβαριν
ποταμὸν
πλησιάσαι |
[9, 407] |
εἰς
τὰς
Ἀθήνας.
Ὃ
δὲ
|
παραγενόμενος |
καὶ
συναγαγὼν
τοὺς
περὶ
τὸν |
[9, 386] |
ἀλλὰ
τὰ
κρέα.
{Α.
Παῖδες,
|
παράγετε· |
ὀπτάνιον
ἔστιν;
{Β.
Ἔστι.
{Α. |
[9, 397] |
Δῆμον
τὸν
Πυριλάμπους
καὶ
πολλοὺς
|
παραγίνεσθαι |
κατὰ
πόθον
τῆς
τῶν
ὀρνίθων |
[9, 395] |
καὶ
εἰς
τὸν
νεὼν
εἰσπτάσης
|
παραγίνονται |
καὶ
αἱ
λοιπαί.
Ὅσοι
οὖν |
[9, 379] |
μαθήμασιν.
{ΔΗ.
Τίς
δή
τι
|
παραδείξας |
ἐμοὶ
τὰ
δέοντ´
ἀπελθὼν
αὐτὸς |
[9, 370] |
εἶναι
ὁ
ὅρκος·
καὶ
οὐ
|
παράδοξον |
εἰ
κατὰ
τῆς
κράμβης
τινὲς |
[9, 404] |
τρόπον
πῶς
δεῖ,
τίνα
τρόπον
|
παραθεῖναι |
δ´
ἢ
πότ´
ἢ
πῶς |
[9, 378] |
ὥσπερ
ἡγεῖται
σχεδόν.
Τὸ
γὰρ
|
παραθεῖναι |
κἀφελεῖν
τεταγμένως
ἕκαστα
καὶ
τὸν |
[9, 378] |
τῶν
ὄψων
τὰ
μὲν
θερμὰ
|
παραθεῖναι, |
τὰ
δ´
ἐπανέντα,
τὰ
δὲ |
[9, 386] |
ἐπίστασαι
ζῆν·
ψυχρά
σοι
ἅπαντα
|
παραθῶ; |
{Β.
Μηδαμῶς.
{Α.
Ζέοντα
δέ; |
[9, 405] |
ποιήσω,
θρῖον
ἂν
δείξω
μόνον
|
παραθῶ |
τε
δεῖπνον
ὄζον
αὔρας
Ἀττικῆς. |
[9, 377] |
Εὔφρονος
Συνεφήβοις
μάγειρος
ἀκούσατε
οἷα
|
παραινεῖ· |
Ὅταν
ἐρανισταῖς,
Καρίων,
διακονῇς,
οὐκ |
[9, 368] |
φαίνομαι
τῷ
Κρωβύλῳ·
τοῦτον
μασᾶται,
|
παρακατεσθίει |
δ´
ἐμέ.
Ἀμφιβόλως
δ´
εἴρηται |
[9, 390] |
εἰς
τὴν
Ἀλεξάνδρειαν
ἀπὸ
τῆς
|
παρακειμένης |
Λιβύης,
τῆς
θήρας
αὐτῶν
τοιαύτης |
[9, 409] |
ψ>
λήγοντα
γεγονότα
παρὰ
τὸν
|
παρακείμενον |
τὴν
παραλήγουσαν
τοῦ
παρακειμένου
φυλάσσουσιν, |
[9, 409] |
τὸν
παρακείμενον
τὴν
παραλήγουσαν
τοῦ
|
παρακειμένου |
φυλάσσουσιν,
(ἄν
τε
ἔχῃ
τοῦτον |
[9, 407] |
βοηθεῖν
ἀξιῶν.
(Ὃ
δὲ
θαρρεῖν
|
παρακελευσάμενος |
εἰπών
τε
πᾶσιν
ἕπεσθαι
ἧκεν |
[9, 393] |
Μύνδιός
φησιν
Ἀλέξανδρος
πολλοῖς
τελευτῶσιν
|
παρακολουθήσας |
οὐκ
ἀκοῦσαι
ᾀδόντων.
Ὁ
δὲ |
[9, 408] |
´στὶν
ἤδη
τὰς
τραπέζας,
εἶτα
|
παρακορῆσαι, |
ἔπειτα
κατὰ
χειρῶν
ἑκάστῃ
καὶ |
[9, 388] |
συλλαβὰς
ὅτε
ἔχει
τὸ
ἄλφα
|
παραλῆγον, |
βαρύτονά
ἐστιν,
οἷον
ἀκάμας,
Σακάδας, |
[9, 409] |
γεγονότα
παρὰ
τὸν
παρακείμενον
τὴν
|
παραλήγουσαν |
τοῦ
παρακειμένου
φυλάσσουσιν,
(ἄν
τε |
[9, 385] |
Φιλήμων
Θησαυρῷ·
Οὔκ
ἐστ´
ἀληθὲς
|
παραλογίσασθ´ |
οὐδ´
ἔχειν
ὀψάρια
χρηστά.
Μένανδρος |
[9, 398] |
τῷ
πέμπτῳ
περὶ
Ἑλληνισμοῦ·
Ταὧς·
|
παραλόγως |
δ´
οἱ
Ἀττικοὶ
καὶ
δασύνουσι |
[9, 368] |
παραφλογίσματα.
Σωτάδης
δ´
ὁ
κωμικὸς
|
Παραλυτρουμένῳ· |
Παροψὶς
εἶναι
φαίνομαι
τῷ
Κρωβύλῳ· |
[9, 385] |
ἐν
Ἀναγύρῳ
Ἀριστοφάνους·
Εἰ
μὴ
|
παραμυθῇ |
μ´
ὀψαρίοις
ἑκάστοτε,
ἀντὶ
τοῦ |
[9, 387] |
ἀγρίου
τὴν
ὄψιν,
~δείσαντες
ἑαυτοὺς
|
παραμυθούμενοι |
λέγουσι
τά
τ´
ἄλλα
(καὶ |
[9, 410] |
παῖ,
ταχέως
κατὰ
χειρὸς
ὕδωρ,
|
παράπεμπε |
τὸ
χειρόμακτρον.
Σημειωτέον
δὲ
ὅτι |
[9, 386] |
σὲ
διαλέγομαι,
καὶ
οἱ
ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΙ
|
παραπεπλεύκασιν |
ὑπεριδόντες
ἡμᾶς
διὰ
τὴν
ἄκαιρόν |
[9, 376] |
αὐτοῖς
ἡ
θυσία
νενόμισται.
Τὰ
|
παραπλήσια |
ἱστορεῖ
καὶ
Νεάνθης
ὁ
Κυζικηνὸς |
[9, 399] |
καὶ
τὰ
κρέα
αὐτοῦ
ἦν
|
παραπλήσια |
τοῖς
τῆς
μεγάλης
στρουθοῦ,
ἣν |
[9, 395] |
κολυμβίδων
τὰ
λοιπὰ
νήτταις
εἰσὶ
|
παραπλήσιοι. |
(Ἡ
δὲ
λεγομένη
οὐρία
οὐ |
[9, 391] |
ἀεισκώπων
τῷ
πάχει
καί
εἰσι
|
παραπλήσιοι |
τρυγόνι
καὶ
φάττῃ.
Καὶ
Σπεύσιππος |
[9, 398] |
μέγιστον,
τὸ
δὲ
εἶδος
πορφυρίωνι
|
παραπλήσιος· |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
ὤτων
ἑκατέρωθεν |
[9, 376] |
κεράτων,
ὅταν
αὐτὰ
ἐκπέταλα
ἔχωσι.
|
Παραπλησίως |
δὲ
τῷ
Ἀχαιῷ
καὶ
Ἐρατοσθένης |
[9, 400] |
λαγὼν
ἡ
διὰ
τοῦ
ω>
|
παραπλησίως |
προσαγορευομένη
λαγῲ
παρ´
Εὐπόλιδι
ἐν |
[9, 405] |
τῆς
τέχνης
καιρὸν
δ´
ἀπολέσῃς,
|
παραπόλωλεν |
ἡ
τέχνη.
{ΣΙΜ.
Ἄνθρωπε,
μέγας |
[9, 370] |
κύλικας
εὐζωρεστέρας.
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
|
Παρασίτῳ |
ὡς
εὐτελοῦς
βρώματος
(τῆς
κράμβης |
[9, 402] |
Μνησίμαχος
δ´
ἐν
Ἱπποτρόφῳ
τοιαῦτα
|
παρασκευάζει· |
(Βαῖν´
ἐκ
θαλάμων
κυπαρισσορόφων
ἔξω, |
[9, 401] |
Οὐλπιανέ,
οὐδενὸς
μεταλαμβάνειν
εἴωθας
τῶν
|
παρασκευαζομένων |
(πρὶν
μαθεῖν
εἰ
ἡ
χρῆσις |
[9, 394] |
διοιγνῦσαι
τὸ
στόμα,
διὰ
τούτου
|
παρασκευάζουσαι |
αὐτοὺς
πρὸς
τὴν
τροφήν.
Τῆς |
[9, 379] |
ὧν
ἐγὼ
ὑμῖν
πολλάκις
τυγχάνω
|
παρασκευάζων. |
Λέγει
δ´
οὖν
οὕτως·
Πολλῶν |
[9, 390] |
καταντικρὺ
ὑπαλείφονται
φαρμάκῳ
τοὺς
ὀφθαλμούς,
|
παρασκευάσαντες |
ἄλλα
φάρμακα
κολλητικὰ
ὀφθαλμῶν
καὶ |
[9, 395] |
πολλάκις
ἡμῖν
καὶ
οἱ
καλούμενοι
|
ΠΑΡΑΣΤΑΤΑΙ, |
ὧν
μνημονεύει
Ἐπαίνετος
ἐν
Ὀψαρτυτικῷ |
[9, 385] |
τὸ
δ´
ἄλλο
σῶμ´
ὑπόξυλον.
|
Παρατεθέντος |
δέ
ποτε
καὶ
ἰχθύος
μεγάλου |
[9, 383] |
Γλαυκία,
(ταυτὶ
ποιήσω.
{ΓΛ.
Καὶ
|
παρατίθει |
γ´
αὐτά,
παῖ,
ὅταν
παρατιθῇς, |
[9, 385] |
ὀψάριον
πᾶν
τὸ
ἐν
ὀξάλμῃ
|
παρατιθέμενον, |
συναγαγὼν
τὰς
ὀφρῦς
ὁ
τὰς |
[9, 387] |
περὶ
ὀνομάτων
καὶ
γλωσσῶν
Ἐπαίνετον
|
παρατίθεται |
λέγοντα
ἐν
τῷ
Ὀψαρτυτικῷ
ὅτι |
[9, 383] |
ὑμῖν,
κατὰ
τὸν
ἥδιστον
Δίφιλον,
|
Παρατίθημ´ |
ὁλοσχερῆ
ἄρν´
ἐς
μέσον
σύμπτυκτον, |
[9, 404] |
ἢ
τὰ
τῶν
νέων.
(Σίναπυ
|
παρατίθημι |
τούτοις
καὶ
ποιῶ
χυλοὺς
ἐχομένους |
[9, 383] |
παρατίθει
γ´
αὐτά,
παῖ,
ὅταν
|
παρατιθῇς, |
μανθάνεις,
ἐψυγμένα.
Ἀτμὶς
γὰρ
οὕτως |
[9, 367] |
λόγον)
(Ἀντιφάνης
Βοιωτίῳ·
Καλέσας
τε
|
παρατίθησιν |
ἐν
παροψίδι.
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν |
[9, 389] |
ἐγκύους
γίγνεσθαι,
τινὲς
δὲ
καὶ
|
παραυτίκα |
τίκτειν.
Πέτονταί
τε
περὶ
τὸν |
[9, 380] |
ἐν
γυναικείοις
κατακοινότερον
κέχρηται
λέγων
|
Παράφερε, |
Κοικόα,
τὸν
σκύφον
μεστόν.
Καὶ |
[9, 380] |
πρὶν
λεχθῆναι
ποῦ
κεῖται
τὸ
|
παραφέρειν. |
Τὰ
γὰρ
γεύματα
ἐγὼ
οἶδα |
[9, 380] |
ἐν
Προάγωνι·
Τί
οὐκ
ἐκέλευσας
|
παραφέρειν |
τὰ
ποτήρια;
(Σώφρων
δ´
ἐν |
[9, 380] |
δ´
ἐν
Λάκωσιν
ἔφη
Πάσας
|
παραφερέτω. |
Ἄλεξις
Παμφίλῃ·
Παρέθηκε
τὴν
τράπεζαν, |
[9, 395] |
δέ
τινων
κρεῶν
ζωμῷ
(καὶ)
|
παραφερομένων |
ἐπεί
τις
ἔφη
~(Τῶν
ΠΝΙΚΤΩΝ |
[9, 380] |
ἐπ´
ἄλλο
δέ
τι
τῶν
|
παραφερομένων |
τὰς
χεῖρας
ἐπιβάλλειν.
Καὶ
ὁ |
[9, 380] |
Παμφίλῃ·
Παρέθηκε
τὴν
τράπεζαν,
εἶτα
|
παραφέρων
|
ἀγαθῶν
ἁμάξας
Περὶ
δὲ
τῶν |
[9, 368] |
μοι
παροψίδων
κάθεφθα
καὶ
κνισηρὰ
|
παραφλογίσματα. |
Σωτάδης
δ´
ὁ
κωμικὸς
Παραλυτρουμένῳ· |
[9, 391] |
ὀχείας
ἑτέρῳ
δίχα
μάχης
οὐ
|
παραχωρεῖ. |
Ὁ
δὲ
Θεόφραστος
τοὺς
ἀγρίους |
[9, 392] |
ἁπλᾶ
δισσύλλαβα
(ὅταν
τῷ
υ>
|
παρεδρεύηται, |
ἔχῃ
δὲ
τῆς
τελευταίας
συλλαβῆς |
[9, 410] |
θέμις.
Ἔπειτα
αὖθις
μύρον
κατάχεε.
|
Παρέθετο |
ταῦτα
καὶ
Δωρόθεος,
φάσκων
καὶ |
[9, 375] |
τύρβ´
ἄνω
κάτω.
(Ταῦτα
δὲ
|
παρέθετο |
Χαμαιλέων
ἐν
τῷ
περὶ
Αἰσχύλου. |
[9, 404] |
διάνοιάν
ἐστ´
ἔχων.
Τῷ
φιλοσόφῳ
|
παρέθηκα |
κωλέαν,
πόδας·
ἀδηφάγον
τὸ
ζῷον |
[9, 404] |
ἔχον
πατρῴαν
οὐσίαν
κατεσθίει·
τούτῳ
|
παρέθηκα |
σηπίας
καὶ
τευθίδας
καὶ
τῶν |
[9, 381] |
τὰ
ἄλφιτα
οὕτω
φέρων
ὑμῖν
|
παρέθηκα. |
Τὴν
δ´
ἐξαίρεσιν,
ὦ
καλέ |
[9, 380] |
ἔφη
Πάσας
παραφερέτω.
Ἄλεξις
Παμφίλῃ·
|
Παρέθηκε |
τὴν
τράπεζαν,
εἶτα
παραφέρων
ἀγαθῶν |
[9, 385] |
φαγών.
Φερεκράτης
Αὐτομόλοις·
Τοὐψάριον
τουτὶ
|
παρέθηκέ |
τις
ἡμῖν.
Φιλήμων
Θησαυρῷ·
Οὔκ |
[9, 402] |
σύαγρον.
Αἰσχύλος
γοῦν
ἐν
Φορκίσι
|
παρεικάζων |
τὸν
Περσέα
τῷ
ἀγρίῳ
τούτῳ |
[9, 389] |
δὲ
ζῷον
ἐπὶ
λαγνείας
συμβολικῶς
|
παρείληπται. |
Νικοφῶν
ἐν
Χειρογάστορσι·
Τοὺς
ἑψητοὺς |
[9, 377] |
διαφέρειν
οὐθὲν
δοκεῖ.
Οἱ
πολέμιοι
|
πάρεισιν· |
ὁ
βαθὺς
τῇ
φύσει
στρατηγὸς |
[9, 402] |
οἵτινες
οὐ
τὴν
τυχοῦσαν
ἡδονὴν
|
παρεῖχον |
ἡμῖν.
Καὶ
γὰρ
τὸ
τοῦ |
[9, 409] |
χεῖρας
ἔχευαν,
σῖτον
δὲ
δμωαὶ
|
παρενήνεον |
ἐν
κανέοισι.
Καὶ
Σώφρων
ἐν |
[9, 370] |
δὲ
καὶ
ταῖς
τετοκυίαις
κράμβη
|
παρεσκευάζετο |
ὥς
τι
ἀντιφάρμακον
εἰς
τροφήν. |
[9, 367] |
κεῖται.
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ
ὄψου
|
παρεσκευασμένου |
ποικίλου
καὶ
εἴδους
(τινὸς
τοιούτου |
[9, 382] |
ἐπὶ
δεῖπνον
καλεῖν.
Οὐδ´
ἄρα
|
παρέσται |
δαιτυμὼν
οὐδεὶς
ὅλως;
Οὐκ
οἴομαί |
[9, 382] |
τούτους
με
γινώσκειν
δοκεῖς;
Οὐδεὶς
|
παρέσται. |
Τοῦτο
γὰρ
νὴ
τὸν
Δία |
[9, 382] |
οὐδὲ
εἷς
μοι
Δαιτυμών.
Οὐδεὶς
|
παρέσται, |
φημί.
Τί
λέγεις;
Οὐδὲ
εἷς; |
[9, 408] |
ὕδωρ
ἐπιχεῦαι
ἀκήρατον·
ἣ
δὲ
|
παρέστη
|
χέρνιβον
ἀμφίπολος
πρόχοόν
θ´
ἅμα |
[9, 375] |
φησίν,
ἐπιδημήσαντί
μοι
οἱ
Ἄσσιοι
|
παρέστησαν |
χοῖρον
(ὑιον)
ἔχοντα
τὸ
μὲν |
[9, 383] |
οὖν,
ἀπόπληκτε,
περιπλοκὰς
λέγεις;
Πηγὸς
|
πάρεστι; |
Πηγός;
Οὐχὶ
λαικάσει,
ἐρεῖς
σαφέστερόν |
[9, 381] |
λέγω
σοι,
σύγχεον.
Ἰχθὺς
ἁδρὸς
|
πάρεστι· |
τἀντός
ἐστι
σά.
(Κἂν
τέμαχος |
[9, 375] |
σαφὲς
γίνεται·
Τά
τε
δμώεσσι
|
πάρεστι
|
χοίρε´,
ἀτὰρ
σιάλους
γε
σύας |
[9, 387] |
φησί·
(Καὶ
τὸ
λεγόμενον,
σπανιώτερον
|
πάρεστιν |
ὀρνίθων
γάλα
καὶ
φασιανὸς
ἀποτετιλμένος |
[9, 382] |
λέγῃ
συνίημι·
καινὰ
ῥήματα
πεπορισμένος
|
πάρεστιν. |
ὡς
εἰσῆλθε
γάρ,
εὐθύς
μ´ |
[9, 406] |
ἀναπετάσας
τὴν
λοπάδα
τοσαύτην
εὐωδίαν
|
παρέσχε |
τῷ
συμποσίῳ,
ὡς
ἀληθῶς
τινα |
[9, 368] |
ὡς
Δίδυμος
ἐν
τῷ
περὶ
|
παρεφθορυίας |
λέξεως,
ἐπὶ
τοῦ
ἀγγείου.
Φησὶ |
[9, 402] |
κωμῳδιοποιοῖς
λεγόμενα
δεῖπνα
ἡδίστην
ἀκοὴν
|
παρέχει |
τοῖς
ὠσὶ
μᾶλλον
ἢ
τῇ |
[9, 382] |
ἐκμανθάνοντες
οὐκ
ὀλίγην
ὑμῖν
θυμηδίαν
|
παρέχουσιν. |
(Καὶ
ὁ
παῖς
ἐπὶ
τῇ |
[9, 394] |
ἀλλήλας
ἀναβαίνουσιν,
ὅταν
ἄρρην
μὴ
|
παρῇ, |
κυνήσασαι·
καὶ
οὐδὲν
προιέμεναι
εἰς |
[9, 397] |
Πάντως
γὰρ
εἶναι
ψιλὴν
αὐτὴν
|
παρηκολούθηκεν, |
(οἷον
νεὤς,
λεὤς,
Τυνδάρεὠς,
Μενέλεὠς, |
[9, 383] |
ἔστι
πηγός;
Ἀλλὰ
δεῖξον
χέρνιβα.
|
Παρῆν. |
Ἔθυεν,
ἔλεγεν
ἄλλα
ῥήματα
τοιαῦθ´ |
[9, 403] |
ἀγαθῶν
ἀνάμεστος.
Ἔπὶ
τούτοις
λεγομένοις
|
παρηνέχθη |
ἡ
ῥοδουντία
καλουμένη
λοπάς·
περὶ |
[9, 399] |
μετ´
οὐ
πολὺ
καὶ
ἐσκευασμένος
|
παρηνέχθη, |
καὶ
τὰ
κρέα
αὐτοῦ
ἦν |
[9, 395] |
Καλλίμαχος
ἐν
τῷ
περὶ
ὀρνέων.
|
Παρῆσαν |
δὲ
πολλάκις
ἡμῖν
καὶ
οἱ |
[9, 395] |
τὴν
μορφὴν
εἰς
περιστερὰν
ἐρασθέντα
|
παρθένου |
Φθίας
ὄνομα
ἐν
Αἰγίῳ.
Ἀττικοὶ |
[9, 367] |
(Πολλοῖς
δ´
ἀντιλέγειν
Κατὰ
τὸν
|
Πάριον |
Εὔηνον
Ἔθος
περὶ
παντὸς
ὁμοίως, |
[9, 407] |
ταῦτά
γε
ἔφη
τε
καὶ
|
παριόντα |
Φείδιππον
πάλιν
τὸν
Χαιρεφίλου
πόρρωθεν |
[9, 376] |
κνυζηθμὸν
τοῦ
βρέφεος
ἀνεπάιστον
τοῖς
|
παριοῦσιν |
ἐτίθει.
Διὸ
πάντες
τὸ
ζῷον |
[9, 366] |
περὶ
τῆς
Ἀττικῆς
λέξεως
Ἀριστοφάνη
|
παριστᾷ |
λέγοντα·
~(Κἄβλεπε
σίναπυ
καὶ
τὰ |
[9, 406] |
τῶν
παρῳδιῶν·
Ταῦτά
μοι
ὁρμαίνοντι
|
παρίστατο |
Παλλὰς
Ἀθήνη,
χρυσῆν
ῥάβδον
ἔχουσα, |
[9, 409] |
καὶ
σμήματι
ἀπορύψεως
χάριν,
ὡς
|
παρίστησιν |
Ἀντιφάνης
ἐν
Κωρύκῳ·
(Ἐν
ὅσῳ |
[9, 381] |
εὐφρανάτω.
Λαφυροπώλῃ
παντάπασι
μεταδίδου,
τὴν
|
πάροδον |
ἵν´
ἔχῃς
τῶν
θυρῶν
εὐνουστέραν· |
[9, 400] |
δωδεκάτῃ
τῶν
ἱστοριῶν
γίγνεσθαί
φησι
|
παρόμοιον |
τῷ
λαγῷ
ζῷον
τὸν
κούνικλον |
[9, 390] |
Ἀριστοτέλης·
Ὁ
ὦτός
ἐστι
μὲν
|
παρόμοιος |
τῇ
γλαυκί,
οὔκ
ἐστι
δὲ |
[9, 409] |
ἐπετέλουν·
καὶ
τούτῳ
περιρραίνοντες
τοὺς
|
παρόντας |
ἥγνιζον.
Χρὴ
μέντοι
προπαροξυτόνως
προφέρεσθαι. |
[9, 380] |
εἶχεν
νεφρόν.
(Ἔλεγον.
Ἔκυπτον
οἱ
|
παρόντες |
ἀποβολῇ.
Ἔθυσαν
ἕτερον.
Τοῦ
δὲ |
[9, 379] |
ἔθυον
ἡμέραν
οἱ
Τήνιοι
πολλοὶ
|
παρόντες, |
πλοῦν
πολὺν
πεπλευκότες,
~(λεπτὸν
ἔριφον |
[9, 406] |
συμποσίῳ,
ὡς
ἀληθῶς
τινα
τῶν
|
παρόντων |
εἰπεῖν·
Τοῦ
καὶ
κινυμένοιο
Διὸς |
[9, 409] |
τοῖς
τραγικοῖς
καὶ
τοῖς
κωμικοῖς
|
παροξυτόνως |
ἀνέγνωσται
χερνίβα·
παρ´
Εὐριπίδῃ
ἐν |
[9, 366] |
Πῶς
ἧδος;
{Α.
Οἷον
τοῖς
|
παροῦσι |
συμφέρει
ἁπαξάπασιν
ὀξυβάφῳ
ποτηρίῳ.
Ὁρῶ |
[9, 367] |
Ἐν
δὲ
Εὐρώπῃ
πάλιν
ἐπὶ
|
παροψήματος |
διὰ
πλειόνων
εἴρηκεν,
ἐν
οἷς |
[9, 367] |
δ´
ἑξῆς
δίεισιν
ὥσπερ
ἐπὶ
|
παροψήματος |
λέγων
τῶν
παροψίδων.
Ἐν
δὲ |
[9, 368] |
γὰρ
ὁ
φιλόσοφος·
Προσῆγεν
αὐτῷ
|
παροψίδας |
καὶ
παντοδαπὰ
ἐμβάμματα
καὶ
βρώματα. |
[9, 367] |
{Α.
Ἐγρηγορυίας
δ´
εἰσὶν
αἱ
|
παροψίδες
|
αὐταὶ
μόνον
κρεῖττον
πολὺ
χρῆμ´ |
[9, 367] |
ταῦτα
μέν
μοι
τῶν
κακῶν
|
παροψίδες. |
~(Ἀχαιὸς
δ´
ἐν
Αἴθωνι
σατυρικῷ· |
[9, 367] |
τἄλλα
βεῖν
οὐ
γάρ
τινες
|
παροψίδες
|
(εἰς´,
ἀντιβολῶ
σ´;
Κἀν
τοῖς |
[9, 367] |
οὕτως·
Ὁπόθεν
ἔσοιτο
μᾶζα
καὶ
|
παροψίδες. |
Ἐν
δὲ
Εὐρώπῃ
πάλιν
ἐπὶ |
[9, 368] |
Ἑορταῖς·
Ὁπόθεν
ἔσοιτο
μᾶζα
καὶ
|
παροψίδες. |
Περὶ
βολβῶν
δ´
ἀρτύσεως
καὶ |
[9, 368] |
Νὴ
τὸν
Δί´
ὥσπερ
αἱ
|
παροψίδες
|
τὴν
αἰτίαν
ἔχους´
ἀπὸ
τῶν |
[9, 368] |
Σειρῆσιν·
Ἀλλᾶς
μαχέσθω
περὶ
ἕδρας
|
παροψίδι. |
Ἀριστοφάνης
Δαιδάλῳ·
(πάσαις
γυναιξὶν
ἐξ |
[9, 367] |
Βοιωτίῳ·
Καλέσας
τε
παρατίθησιν
ἐν
|
παροψίδι. |
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν
Ἡσιόνῃ·
Ὡς |
[9, 405] |
βρωμάτων
ἀγωνίαις
τἠμῇ
ποιήσω
νυστάσαι
|
παροψίδι. |
Πρὸς
ταῦτα
Αἰμιλιανὸς
ἔφη·
Βέλτιστε, |
[9, 367] |
ὥσπερ
ἐπὶ
παροψήματος
λέγων
τῶν
|
παροψίδων. |
Ἐν
δὲ
Φάωνι·
Τὰ
δ´ |
[9, 368] |
σατυρικῷ·
Κεκερματίσθω
δ´
ἄλλα
μοι
|
παροψίδων
|
κάθεφθα
καὶ
κνισηρὰ
παραφλογίσματα.
Σωτάδης |
[9, 367] |
ἀνθρώπους
δύο
φέροντας
εἴσω
ποικίλων
|
παροψίδων
|
κόσμου
βρύουσαν,
οὐκ
ἔτ´
εἰς |
[9, 368] |
Σωτάδης
δ´
ὁ
κωμικὸς
Παραλυτρουμένῳ·
|
Παροψὶς |
εἶναι
φαίνομαι
τῷ
Κρωβύλῳ·
τοῦτον |
[9, 367] |
τίνι
ἐπὶ
τοῦ
ἀγγείου
ἡ
|
παροψὶς |
κεῖται.
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ
ὄψου |
[9, 368] |
Φερεκράτην
ἀναφερόμενον
ἐπὶ
ἡδύσματος
ἡ
|
παροψὶς |
κεῖται
καὶ
οὐχ,
ὡς
Δίδυμος |
[9, 368] |
ἑνός
γέ
του
τρόπου
ὥσπερ
|
παροψὶς |
μοιχὸς
ἐσκευασμένος.
Πλάτων
Ἑορταῖς·
Ὁπόθεν |
[9, 367] |
ἑνός
γέ
του
τρόπου
ὥσπερ
|
παροψὶς |
μοιχὸς
ἐσκευασμένος.
Σιωπῶντος
οὖν
τοῦ |
[9, 367] |
δ´
ἀλλότρι´
ἔσθ´
ὅμοια
ταῖς
|
παροψίσι· |
βραχὺ
γάρ
τι
τέρψαντ´
ἐξανάλωται |
[9, 366] |
τὸ
νᾶπυ;
Ὁρῶ
γὰρ
ἐν
|
παροψίσι |
περιφερόμενον
μετὰ
τῶν
κωλεῶν.
Οἶδα |
[9, 366] |
δὲ
ἡδυσμένους
ὁρῶ
ἐν
ἄλλαις
|
παροψίσιν. |
Ἀνηδύντων
δὲ
ἁλῶν
πλήρεις
οἱ |
[9, 407] |
ὁ
ἀνὴρ
μάλιστα
ἐν
ταῖς
|
παρῳδίαις |
καὶ
περιβόητος
ἦν
λέγων
τὰ |
[9, 406] |
Ἡγήμων
ὁ
Θάσιος
ὁ
τὰς
|
παρῳδίας |
γράψας
Φακῆ
ἐπεκαλεῖτο
καὶ
ἐποίησεν |
[9, 406] |
καὶ
ἐποίησεν
ἔν
τινι
τῶν
|
παρῳδιῶν· |
Ταῦτά
μοι
ὁρμαίνοντι
παρίστατο
Παλλὰς |
[9, 403] |
θαυμαστὸν
ὅς´
ἔστ´
ἀγαθῶν
πλήθη.
|
Πᾶς |
δὲ
κατ´
οἴκους
μάττει,
πέττει, |
[9, 405] |
ἐστὶ
τοῦτο,
πολὺ
διήλλαχεν.
~(στρατηγὸς
|
πᾶς |
καλεῖθ´
ὃς
ἂν
λάβῃ
δύναμιν, |
[9, 377] |
τὸ
πρᾶγμ´
ἐδέξατο.
Πολέμιός
ἐστι
|
πᾶς |
ὁ
συμπίνων
ὄχλος.
Κινεῖ
γὰρ |
[9, 395] |
κροταλίζουσιν
μετὰ
χαρᾶς,
ὄζει
τε
|
πᾶς |
ὁ
τόπος
τότε
βούτυρον,
ᾧ |
[9, 406] |
τοῖς
περὶ
φυτῶν
τάδε
γράφει·
|
Πᾶσα |
γὰρ
χεδροπώδης
ἥμερος
φύσις
ἐνσπέρματος |
[9, 368] |
περὶ
ἕδρας
παροψίδι.
Ἀριστοφάνης
Δαιδάλῳ·
|
(πάσαις |
γυναιξὶν
ἐξ
ἑνός
γέ
του |
[9, 367] |
τέρψαντ´
ἐξανάλωται
ταχύ.
Ἀριστοφάνης
Δαιδάλῳ·
|
Πάσαις |
γυναιξὶν
ἐξ
ἑνός
γέ
του |
[9, 368] |
ἀνδρὶ
λαχεῖν,
τοῦ
κλέος
Ἑλλάδα
|
πᾶσαν |
ἐφίξεται
οὐδ´
ἀπολήξει,
ἔστ´
ἂν |
[9, 374] |
Ὥραις·
Ὥσπερ
ὁ
Περσικὸς
ὥραν
|
πᾶσαν |
καναχῶν
ὁλόφωνος
ἀλέκτωρ.
Εἴρηται
δ´ |
[9, 404] |
εἰκότως.
{Α.
Ὁ
Σόφων
δὲ
|
πᾶσαν |
τὴν
Ἰωνίαν
ἔχει,
ἐμὸς
γενόμενος, |
[9, 369] |
Ἐφέσῳ·
ἡ
δὲ
λειόφυλλος
ἀνὰ
|
πᾶσαν, |
φησί,
χώραν
γίγνεται.
Ἡ
δὲ |
[9, 394] |
δὲ
δεύτερον
θῆλυ.
Τίκτουσι
δὲ
|
πᾶσαν |
ὥραν
τοῦ
ἔτους·
διὸ
δὴ |
[9, 380] |
Πλάτων
δ´
ἐν
Λάκωσιν
ἔφη
|
Πάσας |
παραφερέτω.
Ἄλεξις
Παμφίλῃ·
Παρέθηκε
τὴν |
[9, 378] |
σοφὸν
ἁπανταχοῦ
μέν
ἐστι
κἀν
|
πάσῃ |
τέχνῃ,
(ἐν
τῇ
καθ´
ἡμᾶς |
[9, 380] |
ἐν
Σαλαμῖνι
ναυμαχήσαντας.
(Ἔδοξεν
οὖν
|
πᾶσι |
διὰ
τὸν
τηλικόνδε
ὅρκον
μὴ |
[9, 378] |
κατεῖχε
πάντας
τοὺς
λόγους·
ἐπὶ
|
πᾶσι |
τούτοις
ἔλεγε
τὰ
στρατηγικά.
Πρὸ |
[9, 407] |
ἀτυχημάτων.
Οὐδεὶς
ἀπέστη
καίτοι
σχεδὸν
|
πᾶσι |
τῶν
οἰκείων
ἀπολωλότων.
(Ἔκλαιον
οὖν |
[9, 404] |
τῶν
εὑρημένων·
οὐ
ταὐτὰ
προσάγω
|
πᾶσιν |
ἀεὶ
βρώματα,
τεταγμέν´
εὐθύς
ἐστί |
[9, 407] |
δὲ
θαρρεῖν
παρακελευσάμενος
εἰπών
τε
|
πᾶσιν |
ἕπεσθαι
ἧκεν
εἰς
τὸ
Μητρῷον, |
[9, 384] |
ἐμφανίζων
λέγει·
Ἔπειτ´
ἐπὶ
τούτοις
|
πᾶσιν |
ἧκ´
ὄρχεις
φέρων
(πολλούς.
Τὰ |
[9, 396] |
Εὔβουλος
Κατακολλωμένῳ·
Καὶ
πνικτὰ
Σικελὰ
|
πατανίων |
σωρεύματα.
Ἀριστοφάνης
τ´
εἴρηκεν
ἐν |
[9, 404] |
Ἰωνίαν
ἔχει,
ἐμὸς
γενόμενος,
ὦ
|
πάτερ, |
διδάσκαλος.
Καὐτὸς
φιλοσοφῶ
καταλιπεῖν
συγγράμματα
|
[9, 404] |
δ´
ἔλαιον
καὶ
λοπάδα
καινήν,
|
πάτερ, |
πῦρ
τ´
ὀξὺ
καὶ
μὴ |
[9, 373] |
θ´
ὁμοίους
τοὺς
νεοττοὺς
τῷ
|
πατρί; |
Τὸν
δ´
ἀλεκτρυόνα
ἐκ
τῶν |
[9, 385] |
κόττανα
ἡμᾶς
καὶ
λέπιδιν,
τὰ
|
πάτριά |
μου
νόμιμα
βρώματα,
ὀνομάζειν
μέλλετε |
[9, 410] |
καὶ
ἐν
τοῖς
τῶν
Εὐπατριδῶν
|
πατρίοις |
τάδε
γεγράφθαι
περὶ
τῆς
τῶν |
[9, 404] |
τοῖς
τελώναις.
Μειράκιον
ἐρωμένην
ἔχον
|
πατρῴαν |
οὐσίαν
κατεσθίει·
τούτῳ
παρέθηκα
σηπίας |
[9, 396] |
εἶπεν,
ἔφη,
ἐν
Μακεδόσιν
ἢ
|
Παυσανίᾳ |
Πνικτόν
τι
τοίνυν
ἔστω
σοι |
[9, 409] |
ἐν
Αἰξίν·
Αὐτοῦ
τὴν
χερνίβα
|
παύσεις. |
Ἐστὶ
δὲ
ὕδωρ
εἰς
ὃ |
[9, 408] |
διαφέρει
σῦκα
καρδάμων.
Σὺ
δὲ
|
Παύσωνι |
φὴς
τὸ
δεῖνα
προσλελαληκέναι;
{Β. |
[9, 408] |
οἷς
γινώσκεται
τὸ
πρᾶγμα
τοῦ
|
Παύσωνος. |
Ὡς
δ´
ἀεί
ποτε
περὶ |
[9, 390] |
καθάπερ
προειρήκαμεν.
Τοὺς
δὲ
περὶ
|
Παφλαγονίαν |
γιγνομένους
πέρδικάς
φησι
Θεόφραστος
δύο |
[9, 391] |
Διαφέρουσι
δὲ
τῶν
ἀεισκώπων
τῷ
|
πάχει |
καί
εἰσι
παραπλήσιοι
τρυγόνι
καὶ |
[9, 374] |
δελφακουμένα
ἕξει
μεγάλην
τε
καὶ
|
παχεῖαν |
κἠρυθράν.
~(Ἀλλ´
αἰ
τράφεν
λῇς, |
[9, 370] |
ἐλαίῳ
ῥάφανον
ἠγλαισμένην
πνίγειν
τε
|
παχέων |
ἀρνίων
στηθύνια
τίλλειν
τε
φάττας |
[9, 407] |
τὸν
Χαιρεφίλου
πόρρωθεν
ἀπιδὼν
τὸν
|
παχὺν
|
ἐπόππυς´,
εἶτ´
ἐκέλευσε
πέμπειν
σαργάνας. |
[9, 370] |
ἣ
μὲν
ἔοικε
πέλμασιν,
οἷσι
|
πέδιλα |
παλίμβολα
κασσύουσιν·
ἣν
μάντιν
λαχάνοισι |
[9, 383] |
οὐκ
ἂν
ταχὺ
ἔπεισεν
ἡ
|
Πειθὼ |
μὰ
τὴν
Γῆν
οἶδ´
ὅτι. |
[9, 385] |
τι
ἂν
βούλῃ·
νῦν
γὰρ
|
πεινῶν |
δεινῶς
πώς
εἰμ´
ἐπιλήσμων.
Καὶ |
[9, 399] |
δ´
οὖν
ἐστιν
ἄριστος,
ἂν
|
πεινῶσι |
μεταξὺ
φέρῃς
κρέας
ὀπτὸν
ἑκάστῳ, |
[9, 383] |
ἕνα
τῶν
ἀρχαίων
μαγείρων
τεθαύμακα
|
πείρᾳ |
τῆς
τέχνης
ἧς
εἰσηγήσατο
ἀπολαύσας. |
[9, 372] |
μὴν
σικύας
τμήγων
ἀνὰ
κλώσμασι
|
πείραις, |
ἠέρι
δὲ
ξήρανον·
ἐπεγκρεμάσαιο
δὲ |
[9, 405] |
δ´,
ὃν
ἀρτίως
(ἔφης
ἔχοντα
|
πεῖραν |
ἥκειν
πολυτελῶν
πολλῶν
τε
δείπνων, |
[9, 385] |
Πλάτων
ἐπὶ
τοῦ
ἰχθύος
ἐν
|
Πεισάνδρῳ· |
(Ἤδη
φαγών
τι
πώποθ´,
οἷα |
[9, 367] |
Τοὺς
ξυνετοὺς
δ´
ἄν
τις
|
πείσειε |
τάχιστα
λέγων
εὖ,
Οἵπερ
καὶ |
[9, 393] |
τελευτάς.
Διαίρουσι
δὲ
καὶ
τὸ
|
πέλαγος |
ᾄδοντες.
Ἐστὶν
δὲ
τῶν
στεγανοπόδων |
[9, 392] |
ζῴων
τούτων
φερομένας
ἐκ
τοῦ
|
πελάγους |
ἱζάνειν
εἰς
τὴν
νῆσον
διὰ |
[9, 395] |
(Καταγωγίοις
μιᾶς
προπετασθείσης
ἐκ
τοῦ
|
πελάγους |
περιστερᾶς
καὶ
εἰς
τὸν
νεὼν |
[9, 387] |
ὁμώνυμον
κατεπόντου
ποταμόν.
ΑΤΤΑΓΑΣ.
Ἀριστοφάνης
|
Πελαργοῖς· |
Ἀτταγᾶς
ἥδιστον
ἕψειν
ἐν
ἐπινικίοις |
[9, 368] |
καὶ
χναυμάτια
πτερόεντα.
Ἐν
δὲ
|
Πελαργοῖς· |
Κεφαλάς
τ´
ἀρνῶν
κωλᾶς
τ´ |
[9, 373] |
λάβῃσι,
κακῶς
δέ
τέ
οἱ
|
πέλει |
αὐτῇ.
(Μένανδρος
δ´
ἐν
Ἐπικλήρῳ |
[9, 394] |
νεοττός.
Οἱ
δὲ
Δωριεῖς
τὴν
|
πελειάδα |
ἀντὶ
περιστερᾶς
τιθέασιν,
ὡς
Σώφρων |
[9, 395] |
Δρακοντιάδας
διτοκεύσας
ἢ
Σικελὰς
μεγάροισι
|
πελειάδας· |
οὐδέ
φιν
ἅρπαι
οὐδεφινοστρακεοι
λωβήσιμοι |
[9, 395] |
δευτέρῳ
Γεωργικῶν
τῶν
Σικελικῶν
μνημονεύων
|
πελειάδων |
φησί·
Καί
τε
σύ
γε |
[9, 394] |
φησιν
Ἀριστοτέλης
ὅτι
περιστερὰ
ἕτερον,
|
πελειὰς |
δ´
ἔλαττον,
καὶ
ὅτι
ἡ |
[9, 394] |
δ´
ἔλαττον,
καὶ
ὅτι
ἡ
|
πελειὰς |
τιθασὸν
γίνεται,
περιστερὰ
δὲ
καὶ |
[9, 398] |
ἐν
τούτοις
οἶδα·
Πορφυρίωνι
καὶ
|
πελεκᾶντι |
καὶ
πελεκίνῳ
καὶ
φλέξιδι
καὶ |
[9, 398] |
οἶδα·
Πορφυρίωνι
καὶ
πελεκᾶντι
καὶ
|
πελεκίνῳ |
καὶ
φλέξιδι
καὶ
τέτρακι
καὶ |
[9, 370] |
τε
κακόχροος,
ἣ
μὲν
ἔοικε
|
πέλμασιν, |
οἷσι
πέδιλα
παλίμβολα
κασσύουσιν·
ἣν |
[9, 369] |
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
ἐν
|
Πελοποννήσῳ |
πόλεων
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων
γάστρας
φησὶ |
[9, 380] |
ὁ
Οὐλπιανὸς
Ἔφιππος,
ἔφη,
ἐν
|
Πελταστῇ |
Ἔνθ´
ὄνων
ἵππων
τε
στάσεις |
[9, 392] |
κ>
ἐπὶ
γενικῆς
κλίνεται,
κήρυκος,
|
πέλυκος, |
Ἔρυκος,
Βέβρυκος,
ὅσα
δὲ
μὴ |
[9, 407] |
τὸν
παχὺν
ἐπόππυς´,
εἶτ´
ἐκέλευσε
|
πέμπειν |
σαργάνας.
Ὅτι
δὲ
καὶ
τῶν |
[9, 379] |
τι
καὶ
τοῦτ´
ἐστὶ
σόν.
|
Πέμπτην |
ἔθυον
ἡμέραν
οἱ
Τήνιοι
πολλοὶ |
[9, 398] |
πτερῶν.
Σέλευκος
δ´
ἐν
τῷ
|
πέμπτῳ |
περὶ
Ἑλληνισμοῦ·
Ταὧς·
παραλόγως
δ´ |
[9, 394] |
φάψ,
φάσσα,
τρυγών.
Ἐν
δὲ
|
πέμπτῳ |
περὶ
ζῴων
μορίων
τὴν
φάβα |
[9, 373] |
δ´
ὁ
φιλόσοφος
ἐν
τῷ
|
πέμπτῳ |
περὶ
τοῦ
καλοῦ
καὶ
τῆς |
[9, 410] |
δ´
(ὅταν
λέγῃ
ἐν
τῷ
|
πέμπτῳ |
τῶν
μελῶν
πρὸς
τὴν
Ἀφροδίτην· |
[9, 388] |
μέμνηται
δῆλον.
(Πολέμων
δ´
ἐν
|
πέμπτῳ |
τῶν
πρὸς
Ἀντίγονον
καὶ
Ἀδαῖον |
[9, 410] |
δὲ
καγγονων
πορφύρᾳ
καταυταμενἀτατι
Μνᾶσις
|
πέμψ´ |
ἀπὺ
Φωκάας
δῶρα
τίμια
(καγγόνων) |
[9, 384] |
τῷ
Λάκωνι
εἰς
Αἴγυπτον
ἀφικομένῳ
|
πέμψαι |
τοὺς
Αἰγυπτίους
χῆνας
καὶ
μόσχους |
[9, 368] |
Κολοφώνιος
ἐν
τοῖς
ἐλεγείοις
φησί·
|
Πέμψας |
γὰρ
κωλῆν
ἐρίφου
σκέλος
ἤραο |
[9, 388] |
τὰς
ψωμίδας.
Κάπτων
δὲ
πίνει.
|
Πενταδάκτυλός |
τε
ὢν
τὸν
μέσον
ἔχει |
[9, 393] |
οὕτως·
Φαληρίδας
ταριχηρὰς
μυρίας,
τυλάδας
|
πεντακισχιλίας, |
χέννια
ταριχηρὰ
μύρια.
Καὶ
Ἵππαρχος |
[9, 393] |
εἶναι
ἓν
γένος,
εἴδη
δὲ
|
πέντε, |
γράφων
οὕτως·
~(Περιστερά,
οἰνάς,
φάψ, |
[9, 389] |
χερσαῖος,
σχιδανόπους,
ζῇ
δὲ
ἔτη
|
πεντεκαίδεκα, |
ἡ
δὲ
θήλεια
καὶ
πλείονα. |
[9, 390] |
ἐσθίουσι.
Τίκτουσι
δ´
ἐνίοτε
καὶ
|
πεντεκαίδεκα |
καὶ
ιϚ
Πέτονται
δὲ
ἐπὶ |
[9, 377] |
γὰρ
ἁθρόος
οὗτος·
εἰσελήλυθεν,
ἐκ
|
πεντεκαίδεχ´ |
ἡμερῶν
προηλπικὼς
τὸ
δεῖπνον,
ὁρμῆς |
[9, 376] |
Ἀλλ´
ἦ
νομίζετέ
με
ἔλαττον
|
πεπαιδεῦσθαι |
τῶν
ἀρχαίων
ἐκείνων
μαγείρων
περὶ |
[9, 406] |
χρυσᾶ,
μεθ´
ἃ
ἔλαιον,
γάρον,
|
πέπερι, |
οἶνον.
(Καὶ
ταῦτα
διατρίψας
ἐπιμελῶς |
[9, 376] |
εἰς
λεπτὰ
κατακνιζόμενα
καὶ
μετὰ
|
πεπερίδων |
συμπλαττόμενα·
ἰσίκια
γὰρ
Ὀνομάζειν
αἰδοῦμαι |
[9, 394] |
φάβα,
μέσακτα
πλευρὰ
πρὸς
πτύοις
|
πεπλεγμένην. |
Κἀν
Φιλοκτήτῃ
δὲ
κατὰ
γενικὴν |
[9, 379] |
Τήνιοι
πολλοὶ
παρόντες,
πλοῦν
πολὺν
|
πεπλευκότες, |
~(λεπτὸν
ἔριφον
καὶ
μικρόν.
Οὐκ |
[9, 380] |
χοίρου,
πῶς
καὶ
τὰ
ἐντὸς
|
πεπλήρωται |
καὶ
τὸ
μὲν
ὀπταλέον
ἐστὶν |
[9, 376] |
ἢ
πῶς
αὐτοῦ
ἡ
γαστὴρ
|
πεπλήρωται |
παντοίων
ἀγαθῶν.
Καὶ
γὰρ
κίχλας |
[9, 377] |
κατανοήσῃς,
ἐστὶν
ἡμῶν,
Δημύλε,
ἀλλὰ
|
πέπλυται |
τὸ
πρᾶγμα,
καὶ
πάντες
σχεδὸν
|
[9, 396] |
εἴρηκεν
ἐν
Σφηξίν·
Ἐν
λοπάδι
|
πεπνιγμένον. |
Κρατῖνος
δ´
ἐν
Δηλιάσι·
(Τῷ |
[9, 372] |
τιητί;
Αἴγυπτον
αὐτῶν
τὴν
πόλιν
|
πεποίηκας |
ἀντ´
Ἀθηνῶν.
Ἐθαυμάζομεν
οὖν
τὰς |
[9, 368] |
παρὰ
τῷ
τὸν
Χείρωνα
δὲ
|
πεποιηκότι |
τὸν
εἰς
Φερεκράτην
ἀναφερόμενον
ἐπὶ |
[9, 399] |
Ὁ
τὴν
τῶν
Ἀτρειδῶν
κάθοδον
|
πεποιηκὼς |
ἐν
τῷ
τρίτῳ
φησίν·
Ἶσον |
[9, 388] |
Ἀθηναίων
πάγοις.
Φερεκράτης
ἢ
ὁ
|
πεποιηκὼς |
τὸν
Χείρωνα·
Ἔξεισιν
ἄκων
δεῦρο |
[9, 381] |
πολλὸν
ἐπιχέας
ζωμὸν
εὖ
πάνυ
|
πεποιημένον. |
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
περιέπλασα
τοῦ |
[9, 376] |
μὲν
ἥμισυ
κραμβαλέον
ἦν
ἐπιμελῶς
|
πεποιημένον, |
τὸ
δὲ
ἥμισυ
ὡς
ἂν |
[9, 382] |
ἂν
λέγῃ
συνίημι·
καινὰ
ῥήματα
|
πεπορισμένος |
πάρεστιν.
ὡς
εἰσῆλθε
γάρ,
εὐθύς |
[9, 369] |
καθέστηκεν·
γλυκυτέρα
γάρ
ἐστι
καὶ
|
πεπτικωτέρα |
πρὸς
τῷ
εὐστόμαχος
εἶναι
καὶ |
[9, 396] |
γὰρ
ἡμῖν
παιδικῶν
ἅλις
οκως
|
περ |
ἀρνῶν
ἐστι
γαλαθηνῶν
τε
καὶ |
[9, 366] |
χευάντων·
μῦθοι
δὲ
καὶ
ἠῶθέν
|
περ |
ἔσονται
(δ
ἐμοί
τε
καὶ |
[9, 396] |
{Β.
Τί
λέγεις;
{Α.
Τραγῳδίαν
|
περαίνω |
Σοφοκλέους.
ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ
δὲ
χοίρων
ποτὲ |
[9, 377] |
γὰρ
εἰς
τἀμπόρια,
τῆς
τέχνης
|
πέρας
|
τοῦτ´
ἔστιν,
ἂν
εὖ
προσδράμῃς |
[9, 388] |
συλλαβήν,
ὡς
Ἀρχίλοχος·
Πτώσσουσαν
ὥστε
|
πέρδικα. |
Οὕτως
καὶ
ὄρτυγα
καὶ
χοίνικα, |
[9, 389] |
οἶκον.
Ἐπὶ
δὲ
τὸν
θηρεύοντα
|
πέρδικα |
ὠθεῖται
ὁ
τῶν
ἀγρίων
ἡγεμὼν |
[9, 400] |
πρότερον
Ἀστυπαλαιέως
τινὸς
ἀφέντος
δύο
|
πέρδικας |
(εἰς
τὴν
Ἀνάφην
τοσοῦτον
πλῆθος |
[9, 389] |
Χειρογάστορσι·
Τοὺς
ἑψητοὺς
καὶ
τοὺς
|
πέρδικας |
ἐκείνους.
Ἐπίχαρμος
δ´
ἐν
Κωμασταῖς |
[9, 389] |
δὲ
καὶ
τοὺς
ἀγομένους
θήλεις
|
πέρδικας |
ἐπὶ
θήραν,
ὁπόταν
ἴδωσιν
ἢ |
[9, 400] |
Ἀστυπάλαια
οὐκ
εἶχεν
λαγώς,
ἀλλὰ
|
πέρδικας |
Πολύγονον
δ´
ἐστὶ
τὸ
ζῷον |
[9, 389] |
βραχέως·
Σηπίας
τ´
ἆγον
νεούσας
|
πέρδικάς |
τε
πετομένους.
Φησὶ
δ´
Ἀριστοτέλης |
[9, 390] |
Τοὺς
δὲ
περὶ
Παφλαγονίαν
γιγνομένους
|
πέρδικάς |
φησι
Θεόφραστος
δύο
ἔχειν
καρδίας. |
[9, 390] |
ἔχον.
Οἱ
δὲπερὶ
τὴν
Κίρραν
|
πέρδικες |
ἄβρωτον
ἔχουσι
τὸ
κρέας
διὰ |
[9, 389] |
Πανικοῦ
Οἱ
στρουθοί,
φησί
χοἰ
|
πέρδικες, |
ἔτι
δὲ
οἱ
ἀλεκτρυόνες
καὶ |
[9, 392] |
Λάκωσι
φωνήεντες,
ὡς
καὶ
οἱ
|
πέρδικες. |
Καὶ
ἡ
σιαλὶς
δὲ
ἀπὸ |
[9, 389] |
ἐπτόηνται
(περὶ
τὴν
ὀχείαν
οἱ
|
πέρδικες |
καὶ
οἱ
ὄρτυγες
ὡς
εἰς |
[9, 390] |
τε
γὰρ
βραχὺ
(ὥσπερ
οἱ
|
πέρδικες |
καὶ
ταχὺ
ἀπαγορεύουσι.
Τὰ
δὲ |
[9, 390] |
Οἱ
Ἀθήνησι,
φησίν,
ἐπὶ
τάδε
|
πέρδικες |
τοῦ
(Κορυδαλλοῦ
πρὸς
τὸ
ἄστυ |
[9, 390] |
ὁ
Κλέαρχος.
~Καλοῦνται
δ´
οἱ
|
πέρδικες |
ὑπ´
ἐνίων
κακκάβαι,
ὡς
καὶ |
[9, 390] |
μουσικήν.
Οὐ
πάντες
δ´
οἱ
|
πέρδικες, |
φησί,
κακκαβίζουσιν·
Θεόφραστος
γοῦν
ἐν |
[9, 403] |
κάπρου,
αἰγός,
ἀλεκτρυόνος,
νήττης,
κίττης,
|
πέρδικος, |
ἀλωπεκίου.
Καὶ
μετὰ
δεῖπνον
θαυμαστὸν |
[9, 388] |
Σοφοκλῆς
Καμικοῖς·
Ὄρνιθος
ἦλθ´
ἐπώνυμος
|
πέρδικος |
ἐν
κλεινοῖς
Ἀθηναίων
πάγοις.
Φερεκράτης |
[9, 387] |
ὅτι
μικρῷ
μὲν
μείζων
ἐστὶ
|
πέρδικος, |
ὅλος
δὲ
κατάγραφος
τὰ
περὶ |
[9, 388] |
τὸν
Χείρωνα·
Ἔξεισιν
ἄκων
δεῦρο
|
πέρδικος |
τρόπον.
~(Φρύνιχος
Τραγῳδοῖς·
Τὸν
Κλεόμβροτόν |
[9, 389] |
Τραγῳδοῖς·
Τὸν
Κλεόμβροτόν
τε
τοῦ
|
Πέρδικος |
υἱόν.
Τὸ
δὲ
ζῷον
ἐπὶ |
[9, 390] |
σαφῶς
ἐμφανίζων
ὅτι
παρὰ
τῶν
|
περδίκων |
ᾄδειν
ἐμάνθανε.
Διὸ
καὶ
Χαμαιλέων |
[9, 400] |
τὴν
Ἀνάφην
τοσοῦτον
πλῆθος
ἐγένετο
|
περδίκων |
ἐν
τῇ
Ἀνάφῃ,
ὡς
κινδυνεῦσαι |
[9, 390] |
ταῖς
γεράνοις
πολεμοῦσι.
Τῶν
δὲ
|
περδίκων |
ἐστὶν
ἕτερονγένος
ἐν
Ἰταλίᾳ
ἀμαυρὸν |
[9, 391] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
|
περδίκων |
λόγῳ
ἐμνήσθημεν
ὅτι
εἰσὶν
ὀχευτικώτατοι, |
[9, 387] |
καὶ
μὴ
πτητικά,
καθάπερ
ἀτταγήν,
|
πέρδιξ, |
ἀλεκτρυών,
φασιανός,
εὐθὺς
βαδιστικὰ
καὶ |
[9, 387] |
ἀλλ´
ἐπίγειοι,
κονιστικοί,
οἷον
ἀλεκτορίς,
|
πέρδιξ, |
ἀτταγήν,
φασιανός,
κορυδαλλός.
Μνημονεύει
δ´ |
[9, 389] |
περὶ
τοῦ
ζῴου
τάδε·
Ὁ
|
πέρδιξ |
ἐστὶ
μὲν
χερσαῖος,
σχιδανόπους,
ζῇ |
[9, 388] |
θυμέ,
τανύπτερος
ὡς
ὅκα
πορφυρίς.
|
ΠΕΡΔΙΞ. |
Τούτων
πολλοὶ
μὲν
μέμνηνται,
ὡς |
[9, 390] |
Συναγωγῆς
Οἱ
Πυγμαῖοι,
φησί,
τοῖς
|
πέρδιξι |
καὶ
ταῖς
γεράνοις
πολεμοῦσι.
Τῶν |
[9, 390] |
ἄνδρες
οἱ
ταῖς
γεράνοις
διαπολεμοῦντες
|
πέρδιξιν |
ὀχήματι
χρῶνται.
Μενεκλῆς
δ´
ἐν |
[9, 375] |
δὲ
παρέθετο
Χαμαιλέων
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Αἰσχύλου.
Περὶ
δὲ
ὑῶν
ὅτι |
[9, 406] |
δ´
ὁ
περιηγητὴς
ἐν
αʹ
|
περὶ |
ἀκροπόλεως
Τῆς
τῶν
πυρῶν,
φησίν, |
[9, 387] |
δ´
ὁ
Ῥόδιος
ἐν
τετάρτῃ
|
περὶ |
Ἀλεξανδρείας
(διαγράφων
τὴν
γενομένην
πομπὴν |
[9, 393] |
λέγων·
Ἰθακησία
ὀρτυγομήτρα
~(λέγει
δὲ
|
περὶ |
αὐτῆς
ὁ
Μύνδιος
Ἀλέξανδρος
ὅτι |
[9, 398] |
ζῴων
ἱστορίαν)
ὡς
οὐδὲν
εὗρον
|
περὶ |
αὐτοῦ
λεγόμενον,
(ἔχαιρον
ἔχων
ἐχεγγυώτατον |
[9, 397] |
Εὔπολις
δ´
ἐν
Ἀστρατεύτοις
φησὶ
|
περὶ |
αὐτοῦ
οὕτως·
(Μή
ποτε
θρέψω
|
[9, 374] |
φίλοι,
εἰς
κρίσιν
ἃ
εἴρηκε
|
περὶ |
αὐτοῦ
Χαμαιλέων
ὁ
Ἡρακλεώτης
ἐν |
[9, 390] |
καὶ
ταχέως
ἁλίσκονται.
Γράφει
δὲ
|
περὶ |
αὐτῶν
Ἀριστοτέλης
οὕτως
ὅτι
Ἐστὶ |
[9, 400] |
ἐν
Ἀστυπαλαίᾳ,
ὡς
τοὺς
Ἀστυπαλαιεῖς
|
περὶ |
αὐτῶν
μαντεύσασθαι.
Καὶ
τὴν
Πυθίαν |
[9, 396] |
τέκος.
Κλέαρχος
δ´
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
βίων
εἰς
τοῦτό
φησιν
ὠμότητος |
[9, 368] |
Ὁπόθεν
ἔσοιτο
μᾶζα
καὶ
παροψίδες.
|
Περὶ |
βολβῶν
δ´
ἀρτύσεως
καὶ
σκευασίας |
[9, 392] |
ὑπὸ
τῷ
ἥπατι
ὡς
ἀλεκτρυόνες.
|
(Περὶ |
δὲ
τῆς
γενέσεως
αὐτῶν
Φανόδημος |
[9, 375] |
καὶ
οἱ
ἀδελφοὶ
ἔνθεν
ἐτυμολογοῦνται.
|
Περὶ |
δὲ
τῆς
ἡλικίας
τοῦ
ζῴου |
[9, 397] |
σπουδὴν
ποιεῖσθαι
τῶν
ᾠῶν
μεταλαβεῖν.
|
Περὶ |
δὲ
τῆς
ἰδέας
αὐτῶν
λέγων |
[9, 393] |
δὲ
μακρά,
δυσθαλὴς
καὶ
δειλή.
|
Περὶ |
δὲ
τῆς
τῶν
ὀρτύγων
θήρας |
[9, 409] |
τῇ
περὶ
ὀνομάτων
ἀδόξων
ἐπιστολῇ.
|
Περὶ |
δὲ
τοῦ
εὐώδεσι
χρίεσθαι
τὰς |
[9, 380] |
τράπεζαν,
εἶτα
παραφέρων
ἀγαθῶν
ἁμάξας
|
Περὶ |
δὲ
τῶν
γευμάτων
ἃ
σαυτῷ |
[9, 375] |
Χαμαιλέων
ἐν
τῷ
περὶ
Αἰσχύλου.
|
Περὶ |
δὲ
ὑῶν
ὅτι
ἱερόν
ἐστι |
[9, 368] |
μηθενός.
Νικοφῶν
Σειρῆσιν·
Ἀλλᾶς
μαχέσθω
|
περὶ |
ἕδρας
παροψίδι.
Ἀριστοφάνης
Δαιδάλῳ·
(πάσαις |
[9, 398] |
καὶ
ἄλλων
ἐν
τῷ
συμποσίῳ
|
περὶ |
ἑκάστου
τῶν
εἰσκομιζομένων
ῥηθέντων,
Ἀλλὰ |
[9, 367] |
καθά
φησι
Σέλευκος
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
Ἑλληνισμοῦ·
ἐστὶ
δ´
ὁ
στίχος |
[9, 398] |
Σέλευκος
δ´
ἐν
τῷ
πέμπτῳ
|
περὶ |
Ἑλληνισμοῦ·
Ταὧς·
παραλόγως
δ´
οἱ |
[9, 410] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἐξηγητικῷ.
~(προθεὶς
γὰρ
|
περὶ |
ἐναγισμῶν
γράφει
τάδε·
Ὄρυξαι
βόθυνον |
[9, 377] |
Μέμνησο
καὶ
σὺ
τοῦτο.
Καὶ
|
περὶ |
ἑτέρου
δὲ
μαγείρου
(ὄνομα
δ´ |
[9, 390] |
κακκαβίζουσιν·
Θεόφραστος
γοῦν
ἐν
τῷ
|
περὶ |
ἑτεροφωνίας
τῶν
ὁμογενῶν
Οἱ
Ἀθήνησι, |
[9, 387] |
Ἀριστοτέλους
μαθητής,
ἐν
τῇ
γʹ
|
περὶ |
ζῴων
μνημονεύων
αὐτῶν
οὑτωσί
πως |
[9, 394] |
φάσσα,
τρυγών.
Ἐν
δὲ
πέμπτῳ
|
περὶ |
ζῴων
μορίων
τὴν
φάβα
οὐκ |
[9, 392] |
δ´
ὁ
Μύνδιος
ἐν
δευτέρῳ
|
περὶ |
ζῴων
Ὁ
θῆλυς,
φησίν,
ὄρτυξ |
[9, 375] |
δ´
ὁ
γραμματικὸς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
ἡλικιῶν
φησι·
(Τῶν
δὲ
συῶν |
[9, 381] |
ἀδικήσας,
τὸν
αὐλητὴν
λαβεῖν
πληγάς
|
περὶ |
ἡμιόπτου
καὶ
ἡμιέφθου
καὶ
ἀσφάκτου |
[9, 403] |
παρηνέχθη
ἡ
ῥοδουντία
καλουμένη
λοπάς·
|
περὶ |
ἧς
ἐξετραγῴδησεν
ὁ
σοφὸς
ἐκεῖνος |
[9, 406] |
πανήγυριν
ἀγομένην
καὶ
καλουμένην
Βαλλητύν·
|
περὶ |
ἧς
οὐκ
ἄν
τι
εἴποιμι |
[9, 375] |
Ἀγαθοκλῆς
ὁ
Βαβυλώνιος
ἐν
πρώτῳ
|
περὶ |
Κυζίκου
φησὶν
οὕτως·
Μυθεύουσιν
ἐν |
[9, 374] |
Χαμαιλέων
ὁ
Ἡρακλεώτης
ἐν
ἕκτῳ
|
περὶ |
κωμῳδίας
γράφων
ὧδε·
Ἀναξανδρίδης
διδάσκων |
[9, 371] |
καλῶν
Εὔδημος
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
λαχάνων
δʹ
γένη
φησὶν
εἶναι |
[9, 369] |
Εὔδημος
ὁ
Ἀθηναῖος
ἐν
τῷ
|
περὶ |
λαχάνων
κράμβης
φησὶν
εἶναι
γένη |
[9, 369] |
(καὶ
τῶν
περισπουδάστων
φασιανικῶν
ὀρνίθων.
|
Περὶ |
λαχάνων
οὖν
πρότερον
ἐκθέμενός
σοι |
[9, 405] |
Αἰμιλιανὸς
ἔφη·
Βέλτιστε,
πολλοῖς
πολλὰ
|
περὶ |
μαγειρικῆς
εἰρημέν´
ἐστί
κατὰ
τοὺς |
[9, 405] |
οὐδέπω
γεγραμμένα.
Οὐδ´
ἔστιν
εἰπεῖν
|
περὶ |
μαγειρικῆς,
ἐπεὶ
εἶπ´
ἀρτίως
ὅρον |
[9, 394] |
ὁ
Λαμψακηνὸς
ἐν
τοῖς
Περσικοῖς
|
περὶ |
Μαρδονίου
ἱστορῶν
καὶ
τοῦ
διαφθαρέντος |
[9, 374] |
δὲ
Νεφέλαις
διδάσκων
τὸν
πρεσβύτην
|
περὶ |
ὀνόματος
διαφορᾶς
φησι·
Νῦν
δὲ |
[9, 409] |
ὥς
φησι
Πολέμων
ἐν
τῇ
|
περὶ |
ὀνομάτων
ἀδόξων
ἐπιστολῇ.
Περὶ
δὲ |
[9, 387] |
Πάμφιλος
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
ὀνομάτων
καὶ
γλωσσῶν
Ἐπαίνετον
παρατίθεται |
[9, 389] |
ἱστορεῖ
καὶ
Καλλίμαχος
ἐν
τῷ
|
περὶ |
ὀρνέων.
Μάχονται
δὲ
καὶ
οἱ |
[9, 395] |
αὐτῶν
καὶ
Καλλίμαχος
ἐν
τῷ
|
περὶ |
ὀρνέων.
Παρῆσαν
δὲ
πολλάκις
ἡμῖν |
[9, 394] |
γυναικείοις.
Καλλίμαχος
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
ὀρνέων
ὡς
διαφορὰς
ἐκτίθεται
φάσσαν, |
[9, 388] |
ΠΟΡΦΥΡΙΣ.
Καλλίμαχος
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
ὀρνίθων
διεστάναι
φησὶ
πορφυρίωνα
πορφυρίδος, |
[9, 388] |
σπερμολόγος.
Σωκράτης
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
ὅρων
καὶ
τόπων
καὶ
πυρὸς |
[9, 382] |
Στράτωνι
μάγειρος
ἐν
τῷ
Φοινικίδῃ,
|
περὶ |
οὗ
τοιαῦτα
λέγει
ὁ
μεμισθωμένος· |
[9, 373] |
οὐ
περὶ
τούτου
τοῦ
εἰδικοῦ,
|
περὶ |
οὗ
φησιν
ἡ
συνήθεια
ὄρνιθας |
[9, 367] |
Κατὰ
τὸν
Πάριον
Εὔηνον
Ἔθος
|
περὶ |
παντὸς
ὁμοίως,
ὀρθῶς
δ´
ἀντιλέγειν |
[9, 384] |
Οὐλπιανέ,
δίκαιος
εἶ
λέγειν,
ὁ
|
περὶ |
πάντων
πάντας
ἀπαιτῶν,
ποῦ
μνήμης |
[9, 398] |
ὀρνέου
(ἔθος
δὲ
γραμματικῶν
παισὶν
|
περὶ |
πάντων
τῶν
προβαλλομένων
λέγειν,
εἶδος |
[9, 368] |
οὐχ,
ὡς
Δίδυμος
ἐν
τῷ
|
περὶ |
παρεφθορυίας
λέξεως,
ἐπὶ
τοῦ
ἀγγείου. |
[9, 390] |
γίγνονται,
καθάπερ
προειρήκαμεν.
Τοὺς
δὲ
|
περὶ |
Παφλαγονίαν
γιγνομένους
πέρδικάς
φησι
Θεόφραστος |
[9, 398] |
γὰρ
ὁ
Μύνδιος
ἐν
δευτέρῳ
|
περὶ |
πτηνῶν
ζῴων
οὐ
τοῦ
ὄρνιθος |
[9, 372] |
δ´
ὁ
περιηγητὴς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
Σαμοθρᾴκης
καὶ
κιττῆσαί
φησι
τῆς |
[9, 367] |
ὁ
καλὸς
Ἀριστοφάνης
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
Σθενέλου
τοῦ
τραγικοῦ
λέγων·
Καὶ |
[9, 407] |
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
τῶν
γενομένων
|
περὶ |
Σικελίαν
ἀτυχημάτων.
Οὐδεὶς
ἀπέστη
καίτοι |
[9, 399] |
γαλλιας.
Κλέαρχος
δ´
ἐν
δευτέρῳ
|
περὶ |
σκελετῶν
οὕτως
φησί·
Σάρκες
μυωταὶ |
[9, 391] |
Καὶ
Μητρόδωρος
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
συνηθείας
ἀντορχουμένους
φησὶν
ἁλίσκεσθαι
τοὺς |
[9, 390] |
ἐστι
δὲ
νυκτερινός.
Ἔχει
τε
|
περὶ |
τὰ
ὦτα
πτερύγια,
διὸ
καὶ |
[9, 374] |
τὸ
ἦθος
ἐποίει
τι
τοιοῦτο
|
περὶ |
τὰς
κωμῳδίας·
(ὅτε
γὰρ
μὴ |
[9, 389] |
τῶν
πλησιασμῶν.
Φανερώτατον
δὲ
γίνεται
|
περὶ |
τὰς
ὀχείας,
ὅταν
ἐξ
ἐναντίας |
[9, 393] |
Εἰσὶ
δ´
ᾠδικοὶ
καὶ
μάλιστα
|
περὶ |
τὰς
τελευτάς.
Διαίρουσι
δὲ
καὶ |
[9, 397] |
λόγος
μὲν
γέγραπται
ἔχων
ἐπίγραμμα
|
περὶ |
ταῶν,
καὶ
ἐν
αὐτῷ
τῷ |
[9, 383] |
τὸ
πολὺ
τῶν
μαγείρων
γένος
|
περί |
τε
τὰς
ἱστορίας
καὶ
τὰ |
[9, 376] |
Νεάνθης
ὁ
Κυζικηνὸς
ἐν
δευτέρῳ
|
περὶ |
τελετῆς.
Πεταλίδων
συῶν
μνημονεύει
Ἀχαιὸς |
[9, 399] |
σπανίως,
φησίν,
ἔστιν
εὑρεῖν
δασύποδα
|
περὶ |
τὴν
Ἀττικήν·
(λέγει
δὲ
ὧδε· |
[9, 401] |
ἐν
τῇ
κʹ
τῶν
ἱστοριῶν
|
(περὶ |
τὴν
Βισαλτίαν
φησὶ
λαγωοὺς
γίγνεσθαι |
[9, 390] |
διὰ
τὰς
νομάς.
(Οἱ
δὲ
|
περὶ |
τὴν
Βοιωτίαν
ἢ
οὐ
διαβαίνουσιν |
[9, 369] |
ἑβδόμῃ
καὶ
εἰκοστῇ
τῶν
ἱστοριῶν
|
περὶ |
τὴν
Δαλματίαν
φησὶ
γίγνεσθαι
γογγυλίδας |
[9, 391] |
στὰς
καὶ
λαθὼν
συλλαμβάνει
τῇ
|
περὶ |
τὴν
μίμησιν
ἡδονῇ
κατεχομένους.
Τὸ |
[9, 389] |
θηρευούσης.
Ἐπὶ
τοσοῦτον
δ´
ἐπτόηνται
|
(περὶ |
τὴν
ὀχείαν
οἱ
πέρδικες
καὶ |
[9, 402] |
(Οὐκ
ἀγνοῶ
δ´
ὅτι
οἱ
|
περὶ |
τὴν
Σικελίαν
κατοικοῦντες
ἀσχέδωρον
καλοῦσι |
[9, 393] |
Ἰξίων
φησὶ
Δημήτριος
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τῆς
Ἀλεξανδρέων
διαλέκτου.
(Ἀριστοφάνης
δ´ |
[9, 406] |
Χαμαιλέων
ὁ
Ποντικὸς
ἐν
ἕκτῳ
|
περὶ |
τῆς
ἀρχαίας
κωμῳδίας
Ἡγήμων
ὁ |
[9, 378] |
ταῦτ´
εἰκότως
τυντλάζεται.
Πάλιν
τὸ
|
περὶ |
τῆς
ἀρχιτεκτονικῆς
ἴσως
ἐθαύμασας
τί |
[9, 366] |
σίνηπυ.
Κράτης
δ´
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
τῆς
Ἀττικῆς
λέξεως
Ἀριστοφάνη
παριστᾷ |
[9, 393] |
πόαν
τὴν
λεγομένην
λυγαίαν.
Καὶ
|
περὶ |
τῆς
γεράνου
δέ
φησιν
ὁ |
[9, 410] |
τῶν
πρὸς
Ἀντίγονον
καὶ
Ἀδαῖον
|
περὶ |
τῆς
διαφορᾶς
λέγει
τοῦ
κατὰ |
[9, 407] |
Σὺ
δ´
ὅταν
βουληθῇς
ἐρεῖς
|
περὶ |
τῆς
Ἐλευσῖνι.
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανός· |
[9, 401] |
πρὸς
Γέλωνα
τὸν
Συρακόσιον
πρεσβεύσας
|
περὶ |
τῆς
πρὸς
τοὺς
Μήδους
συμμαχίας |
[9, 410] |
τῶν
Εὐπατριδῶν
πατρίοις
τάδε
γεγράφθαι
|
περὶ |
τῆς
τῶν
ἱκετῶν
καθάρσεως·
(Ἔπειτα |
[9, 388] |
δ´
ὁ
Μύνδιος
ἐν
βʹ
|
περὶ |
τῆς
τῶν
πτηνῶν
ἱστορίας
Λίβυν |
[9, 402] |
καὶ
τὸ
προβληθέν
σοι
ἀποπροσπεποίησαι
|
περὶ |
τῆς
χρόας
τοῦ
Καλυδωνίου,
συός |
[9, 407] |
ἡμᾶς
ὡς
ὁρᾷ,
ὁ
Κηφισόδωρος
|
περὶ |
τὸ
βῆμ´,
ἐπέρδετο.
~(Ἐκ
τούτων |
[9, 391] |
σκὼψ
λαβὼν
τοὔνομα
ἀπὸ
τῆς
|
περὶ |
τὸ
ζῷον
ἐν
τῇ
κινήσει |
[9, 394] |
καὶ
τοῦ
διαφθαρέντος
στρατοῦ
Περσικοῦ
|
περὶ |
τὸν
Ἄθω
γράφει
καὶ
ταῦτα· |
[9, 407] |
δὲ
παραγενόμενος
καὶ
συναγαγὼν
τοὺς
|
περὶ |
τὸν
Διόνυσον
τεχνίτας
προσῆλθε
μετ´ |
[9, 387] |
πέρδικος,
ὅλος
δὲ
κατάγραφος
τὰ
|
περὶ |
τὸν
νῶτον,
κεραμεοῦς
τὴν
χρόαν, |
[9, 393] |
εἰρημένων
γράφων
οὕτως·
Οἱ
ὄρτυγες
|
περὶ |
τὸν
τῆς
ὀχείας
καιρόν,
ἐὰν |
[9, 389] |
καὶ
παραυτίκα
τίκτειν.
Πέτονταί
τε
|
περὶ |
τὸν
τῆς
ὀχείας
καιρὸν
χάσκοντες |
[9, 394] |
Λιβύην
ἀνάγεσθαι.
Τότ´
οὖν
αἱ
|
περὶ |
τὸν
τόπον
περιστεραὶ
ἀφανεῖς
γίνονται |
[9, 389] |
τε
πετομένους.
Φησὶ
δ´
Ἀριστοτέλης
|
περὶ |
τοῦ
ζῴου
τάδε·
Ὁ
πέρδιξ |
[9, 406] |
τὸν
Τίμωνος
Πρόδικον
λέξω
τὰ
|
περὶ |
τοῦ
Ἡγήμονος.
Χαμαιλέων
ὁ
Ποντικὸς |
[9, 373] |
ὁ
φιλόσοφος
ἐν
τῷ
πέμπτῳ
|
περὶ |
τοῦ
καλοῦ
καὶ
τῆς
ἡδονῆς |
[9, 389] |
ἄρρενες.
(Κλέαρχος
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τοῦ
Πανικοῦ
Οἱ
στρουθοί,
φησί |
[9, 378] |
ὁ
παῖς,
μικρὰ
διακινήσω
σε
|
περὶ |
τοῦ
πράγματος,
(ἵνα
τῷ
λαλεῖν |
[9, 387] |
τετάρτῃ
καὶ
τριακοστῇ
τῶν
Εὐρωπιακῶν
|
περὶ |
τοῦ
Φάσιδος
ποταμοῦ
τὸν
λόγον |
[9, 380] |
σοφῶν
ὀνομασθέντων
τοιοῦτόν
τι
ἐπενόησε
|
περὶ |
τοῦ
χοίρου,
πῶς
καὶ
τὰ |
[9, 408] |
Παύσωνος.
Ὡς
δ´
ἀεί
ποτε
|
περὶ |
τοὺς
κυάμους
ἔσθ´
οὗτος
ὁ |
[9, 399] |
τε
λευκὰ
Σικελικῶν
ὑπήτρια·
ΛΑΓΩΣ.
|
Περὶ |
τούτου
ὁ
μὲν
ὀψοδαίδαλος
Ἀρχέστρατος |
[9, 373] |
λεγόντων
ἐπ´
ἄλλων
ὀρνέων,
οὐ
|
περὶ |
τούτου
τοῦ
εἰδικοῦ,
περὶ
οὗ |
[9, 396] |
δὲ
χοίρων
ποτὲ
περιενεχθέντων
(καὶ
|
περὶ |
τούτων
ἐζήτησαν
οἱ
δαιταλεῖς
εἰ |
[9, 369] |
οὖν
πρότερον
ἐκθέμενός
σοι
καὶ
|
περὶ
|
τῶν
ἄλλων
μετὰ
ταῦτα
διηγήσομαι. |
[9, 369] |
ΓΟΓΓΥΛΙΔΕΣ.
Ταύτας
Ἀπολλᾶς
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τῶν
ἐν
Πελοποννήσῳ
πόλεων
ὑπὸ |
[9, 393] |
ὁ
Σολεὺς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
|
περὶ |
τῶν
ἐν
τῇ
Πλάτωνος
Πολιτείᾳ |
[9, 398] |
Σταγιρίτην
λόγος
ἔχει
εἰς
τὴν
|
περὶ |
τῶν
ζῴων
ἱστορίαν)
ὡς
οὐδὲν |
[9, 393] |
ἐμπίπτουσιν
εἰς
τὸν
βρόχον.
Καὶ
|
περὶ |
τῶν
κολοιῶν
δὲ
καλουμένων
τὰ |
[9, 378] |
τὸν
μάγειρον
εἰδέναι
πρώτιστα
μὲν
|
περὶ |
τῶν
μετεώρων
τάς
τε
τῶν |
[9, 387] |
καλουμένου
βασιλέως
ὡς
μέγα
θαῦμα
|
περὶ |
τῶν
ὀρνίθων
τούτων
οὕτως
γράφει· |
[9, 391] |
σκῶπας.
Ἐπεὶ
δ´
ἐν
τῷ
|
περὶ |
τῶν
περδίκων
λόγῳ
ἐμνήσθημεν
ὅτι |
[9, 389] |
ἡ
τῇ
ψυχῇ
γινομένη
φαντασία
|
περὶ |
τῶν
πλησιασμῶν.
Φανερώτατον
δὲ
γίνεται |
[9, 387] |
τὸν
φασιανὸν
ὄρνιν.
(Τοσαῦτά
σοι
|
περὶ |
τῶν
φασιανικῶν
ὀρνίθων
ἔχων
λέγειν, |
[9, 390] |
φησὶ
τὸν
Ξενοφῶντα
ὁ
Πλούταρχος
|
περὶ |
τῶν
ὠτίδων·
φέρεσθαι
γὰρ
πάμπολλα |
[9, 378] |
ἔπειτα
μετὰ
ταῦτ´
εὐθὺς
ἀρχιτεκτονεῖν.
|
Περὶ |
φύσεως
κατεῖχε
πάντας
τοὺς
λόγους· |
[9, 371] |
Θεόφραστος.
Φαινίας
δ´
ἐν
εʹ
|
περὶ |
φυτῶν
γράφει
οὕτως·
(Κατὰ
δὲ |
[9, 406] |
(Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιος
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
φυτῶν
τάδε
γράφει·
Πᾶσα
γὰρ |
[9, 376] |
πεπαιδεῦσθαι
τῶν
ἀρχαίων
ἐκείνων
μαγείρων
|
περὶ |
ὧν
οἱ
κωμῳδιοποιοὶ
λέγουσι;
Ποσείδιππος |
[9, 406] |
χύτραις,
ἔτι
δὲ
τῶν
τοιούτων
|
περὶ |
ὧν
(Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιος
ἐν |
[9, 393] |
τοῦ
συμποσίου
πολλάκις
οὐδὲ
ΚΥΚΝΟΙ,
|
(περὶ |
ὧν
φησιν
ὁ
Ἀριστοτέλης·
Ὁ |
[9, 387] |
ὡς
γαστρίμαργος
ὑπὸ
Πλάτωνος
ἐν
|
Περιαλγεῖ |
Μνησίμαχος
δ´
ἐν
Φιλίππῳ
(εἷς |
[9, 407] |
μάλιστα
ἐν
ταῖς
παρῳδίαις
καὶ
|
περιβόητος |
ἦν
λέγων
τὰ
ἔπη
πανούργως |
[9, 388] |
τῷ
δεσπότῃ,
ἀγχόνῃ
τὸ
ζῆν
|
περιγράψας. |
Οὐ
πρότερόν
τε,
φησίν,
τροφῆς |
[9, 404] |
ὕστερος,
ἀρτύω
φακῆν
καὶ
τὸ
|
περίδειπνον |
τοῦ
βίου
λαμπρὸν
ποιῶ.
Τὰ |
[9, 410] |
Βοιώτιον.
Τὸ
γοῦν
κατὰ
χειρὸς
|
περιέγραψ´, |
εἴπας
ὅτι
μετὰ
δεῖπνον
αὐτῷ |
[9, 409] |
Ἐπεὶ
δὲ
θᾶττον
ἦμεν
ἠριστηκότες,
|
περιεῖλε |
τὰς
τραπέζας,
νίμματα
ἐπέχει
τις, |
[9, 397] |
θηλάς·
Νεβροὺς
κοιμήσασα
νεηγενέας
γαλαθηνούς.
|
~(Περιενεχθεισῶν |
δέ
ποτε
καὶ
ΔΟΡΚΑΔΩΝ
ὁ |
[9, 406] |
τῶν
ῥόδων
εὐωδία.
Μετὰ
ταῦτα
|
περιενεχθεισῶν |
ὀρνίθων
τε
ὀπτῶν
φακῆς
τε |
[9, 372] |
δὲ
ὥρᾳ
ποτὲ
κολοκυντῶν
ἡμῖν
|
περιενεχθεισῶν |
πάντες
ἐθαυμάζομεν
νεαρὰς
εἶναι
νομίζοντες, |
[9, 366] |
τε
καὶ
σοί,
ὦ
Τιμόκρατες.
|
Περιενεχθέντων |
γὰρ
κωλήνων
καί
τινος
εἰπόντος |
[9, 384] |
ἐπάγω
χῆνα
τῷ
φυσήματι.
~(ΧΗΝ.
|
Περιενεχθέντων |
δὲ
τούτων
καὶ
ἄλλων
χηνῶν |
[9, 396] |
Σοφοκλέους.
ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ
δὲ
χοίρων
ποτὲ
|
περιενεχθέντων |
(καὶ
περὶ
τούτων
ἐζήτησαν
οἱ |
[9, 381] |
πάνυ
πεποιημένον.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
περιέπλασα |
τοῦ
χοίρου
τὴν
ἡμίσειαν,
ὡς |
[9, 381] |
λεγομένων
καὶ
τῇ
τῆς
τέχνης
|
περιεργίᾳ |
ὁ
καλὸς
ἡμῶν
ἑστιάτωρ
Λαρήνσιος |
[9, 399] |
ἔσθιε
λάβρως.
Αἱ
δ´
ἄλλαι
|
περίεργοι |
ἔμοιγ´
εἰσὶν
διὰ
παντὸς
σκευασίαι, |
[9, 383] |
μὰ
τὴν
Γῆν
οἶδ´
ὅτι.
|
Περίεργον |
δ´
ἐστὶν
ὡς
ἀληθῶς
τὸ |
[9, 374] |
οὖν
πῶς
καὶ
ὁ
Τηρεὺς
|
περιεσώθη |
μὴ
τυχὼν
νίκης
καὶ
ἄλλα |
[9, 402] |
κέχρηται
φωναῖς
Σικελικαῖς
οὐδὲν
θαυμαστόν.
|
Περιεφέροντο |
καὶ
ΕΡΙΦΟΙ
πολλάκις
ποικίλως
ἐσκευασμένοι· |
[9, 410] |
δηλοῖ
ἢ
ὁ
γεγραφὼς
τὰς
|
περιηγήσεις |
ἐν
τῇ
Ἀσίᾳ
ἐπιγραφομένῃ·
Γυναῖκες |
[9, 406] |
Χρυσῷ
γένει.
(Ἡλιόδωρος
δ´
ὁ
|
περιηγητὴς |
ἐν
αʹ
περὶ
ἀκροπόλεως
Τῆς |
[9, 372] |
σκοροδομίμητον
φύσιν.
Πολέμων
δ´
ὁ
|
περιηγητὴς |
ἐν
τῷ
περὶ
Σαμοθρᾴκης
καὶ |
[9, 387] |
οἰκήσοντα
ἀποπέμψω,
ὡς
Πολέμων
ὁ
|
περιηγητὴς |
Ἴστρον
τὸν
Καλλιμάχειον
συγγραφέα
εἰς |
[9, 383] |
λογιώτατοι
Γόνυ
κνήμης
ἔγγιον
καὶ
|
Περιῆλθον |
Ἀσίαν
καὶ
Εὐρώπην
(Ἐπιτιμῶντες
δέ |
[9, 386] |
~Καὶ
γὰρ
Ἄλεξις
(ἐν
Παννυχίδι
|
περιθεὶς |
μαγείρῳ
τὸν
λόγον
φησίν·
Θερμοτέροις |
[9, 390] |
Εἰ
γοῦν
τις
δορὰν
ἵππων
|
περιθοῖτο, |
θηρεύσει
ὅσους
ἂν
θέλῃ·
προσίασι |
[9, 381] |
οὔτ´
ἔλεγχον
ἐφ´
ἑαυτῶν
ἔχει,
|
περικόμματος |
δὲ
τάξιν
ἢ
θέσιν
φέρει, |
[9, 408] |
(Οἳ
δὲ
κατὰ
χειρῶν
λαβόντες
|
περιμένουσι |
φίλτατοι.
Ἀριστοφάνης
δὲ
ὁ
γραμματικὸς |
[9, 392] |
ὁ
Κνίδιος
ἐν
πρώτῳ
γῆς
|
περιόδου |
τοὺς
Φοίνικας
λέγει
θύειν
τῷ |
[9, 395] |
τότε
περιουσίας
εὖ
ἥκουσι
τῶν
|
περιοίκων |
εὐωχοῦνται,
οἱ
δὲ
λοιποὶ
κροταλίζουσιν |
[9, 376] |
ὗς
καὶ
τῷ
σφετέρῳ
γρυσμῷ
|
περιοιχνεῦσα |
τὸν
κνυζηθμὸν
τοῦ
βρέφεος
ἀνεπάιστον |
[9, 395] |
αἱ
λοιπαί.
Ὅσοι
οὖν
τότε
|
περιουσίας |
εὖ
ἥκουσι
τῶν
περιοίκων
εὐωχοῦνται, |
[9, 380] |
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Διδύμοις·
Οἰνογευστεῖ,
|
περιπατεῖ
|
ἐν
τοῖς
στεφάνοις.
Ἐπὶ
τούτοις |
[9, 388] |
φησίν,
τροφῆς
μεταλαμβάνει,
εἰ
μὴ
|
περιπατήσει |
τόπον
τινὰ
ἐξευρὼν
ἑαυτῷ
ἐπιτήδειον· |
[9, 409] |
Ἀργυρίου
ἀφανισμῷ
οὕτως·
Καὶ
τότε
|
περιπατήσεις |
κἀπονίψει
κατὰ
τρόπον
(τὰς
χεῖρας |
[9, 389] |
ἀρρένων
κατ´
ἄνεμον
στάντων
ἢ
|
περιπετομένων, |
ἐγκύους
γίγνεσθαι,
τινὲς
δὲ
καὶ |
[9, 383] |
τί;
Κριθαί.
Τί
οὖν,
ἀπόπληκτε,
|
περιπλοκὰς |
λέγεις;
Πηγὸς
πάρεστι;
Πηγός;
Οὐχὶ |
[9, 409] |
τὴν
θυσίαν
ἐπετέλουν·
καὶ
τούτῳ
|
περιρραίνοντες |
τοὺς
παρόντας
ἥγνιζον.
Χρὴ
μέντοι |
[9, 376] |
Διὸ
πάντες
τὸ
ζῷον
τοῦτο
|
περίσεπτον |
ἡγοῦνται
καὶ
οὐκ
ἄν,
φησί, |
[9, 384] |
ἐξ
ὕδατος.
Χηνείων
δὲ
ἡπάτων
|
(περισπούδαστα |
δὲ
ταῦτα
κατὰ
τὴν
Ῥώμην) |
[9, 397] |
τὸ
σῶμα.
Ὅτι
δὲ
καὶ
|
περισπούδαστος |
ἦν
αὐτῶν
ἡ
θέα
ἐν |
[9, 369] |
καλοῦσι,
καὶ
χοίρων
(καὶ
τῶν
|
περισπουδάστων |
φασιανικῶν
ὀρνίθων.
Περὶ
λαχάνων
οὖν |
[9, 400] |
χωρὶς
τοῦ
ν>
λαγῶ
καὶ
|
περισπωμένως, |
ἐπεὶ
τὸ
καθ´
ἡμᾶς
ἐστι |
[9, 400] |
ἀλόγως
κατὰ
τὴν
τελευτῶσαν
συλλαβὴν
|
περισπωμένως |
προφέρονται.
Δεῖ
δὲ
ὀξυτονεῖν
τὴν |
[9, 397] |
φησι
Τρύφων,
τὴν
τελευταίαν
συλλαβὴν
|
περισπῶντες |
καὶ
δασύνοντες.
Καὶ
ἀναγιγνώσκουσι
μὲν |
[9, 388] |
πλεοναζόντων
αὐτῶν
ἐν
τῇ
Μεγαρικῇ.
|
Περισπῶσι |
δ´
οἱ
Ἀττικοὶ
παρὰ
τὸν |
[9, 398] |
οἱ
Ἀττικοὶ
καὶ
δασύνουσι
καὶ
|
περισπῶσι. |
Τοῖς
δὲ
πρώτοις
τῶν
φωνηέντων |
[9, 394] |
Ἡ
δὲ
φὰψ
καὶ
ἡ
|
περιστερὰ |
αἰεὶ
φαίνονται,
ἡ
δ´
οἰνὰς |
[9, 394] |
ὅτι
ἡ
πελειὰς
τιθασὸν
γίνεται,
|
περιστερὰ |
δὲ
καὶ
μέλαν
καὶ
μικρὸν |
[9, 394] |
τῷ
αὐτῷ
φησιν
Ἀριστοτέλης
ὅτι
|
περιστερὰ |
ἕτερον,
πελειὰς
δ´
ἔλαττον,
καὶ |
[9, 394] |
εἴδη
δὲ
πέντε,
γράφων
οὕτως·
|
~(Περιστερά, |
οἰνάς,
φάψ,
φάσσα,
τρυγών.
Ἐν |
[9, 394] |
οὖν
αἱ
περὶ
τὸν
τόπον
|
περιστεραὶ |
ἀφανεῖς
γίνονται
ὡς
δὴ
τῇ |
[9, 394] |
δ´
Ἀριστοτέλης
φησὶν
(ὡς
αἱ
|
περιστεραὶ |
γινομένων
τῶν
νεοττῶν
τῆς
ἁλμυριζούσης |
[9, 394] |
γράφει
καὶ
ταῦτα·
Καὶ
λευκαὶ
|
περιστεραὶ |
τότε
πρῶτον
εἰς
Ἕλληνας
ἐφάνησαν, |
[9, 395] |
ἱστορεῖ
μεταβαλεῖν
τὴν
μορφὴν
εἰς
|
περιστερὰν |
ἐρασθέντα
παρθένου
Φθίας
ὄνομα
ἐν |
[9, 394] |
ὡς
διαφορὰς
ἐκτίθεται
φάσσαν,
πυραλλίδα,
|
περιστεράν, |
τρυγόνα.
ὁ
δὲ
Μύνδιος
Ἀλέξανδρος |
[9, 395] |
καὶ
ὅτι
αἱ
Σικελικαὶ
διάφοροί·
|
Περιστερὰς
|
ἔνδον
τρέφω
τῶν
Σικελικῶν
τούτων |
[9, 395] |
μιᾶς
προπετασθείσης
ἐκ
τοῦ
πελάγους
|
περιστερᾶς |
καὶ
εἰς
τὸν
νεὼν
εἰσπτάσης |
[9, 394] |
οἰνωπόν,
ἡ
δὲ
φὰψ
μέσον
|
περιστερᾶς |
καὶ
οἰνάδος,
ἡ
δὲ
φάσσα |
[9, 394] |
δ´
ἐν
τοῖς
Ἰνδικοῖς
ἱστορεῖ
|
περιστερὰς |
μηλίνας
γίνεσθαι
ἐν
Ἰνδοῖς.
Χάρων |
[9, 390] |
διὸ
καὶ
ὦτος
καλεῖται·
μέγεθος
|
περιστερᾶς, |
μιμητὴς
ἀνθρώπων·
ἀντορχούμενος
γοῦν
ἁλίσκεται. |
[9, 394] |
δὲ
Δωριεῖς
τὴν
πελειάδα
ἀντὶ
|
περιστερᾶς |
τιθέασιν,
ὡς
Σώφρων
ἐν
γυναικείοις. |
[9, 394] |
τρέφει.
Ἴδιον
δὲ
λέγει
τῆς
|
περιστερᾶς |
τὸ
κυνεῖν
αὐτὰς
(ὅταν
μέλλωσιν |
[9, 394] |
ὁ
Ἀριστοτέλης,
μείζων
ἐστὶ
τῆς
|
περιστερᾶς, |
χρῶμα
δ´
ἔχει
οἰνωπόν,
ἡ |
[9, 395] |
Ἐν
δὲ
Πετάλῃ·
(Ἀλλ´,
ὦ
|
περιστέριον, |
ὅμοιον
Κλεισθένει
πέτου,
κόμισον
δέ |
[9, 394] |
δ´
ἐκ
διαδοχῆς
πᾶν
τὸ
|
περιστεροειδὲς |
γένος,
καὶ
γενομένων
τῶν
νεοττῶν |
[9, 395] |
Γραυσί
φησιν·
Ἀπόπεμψον
ἀγγέλλοντα
τὸν
|
περιστερόν. |
Ἐν
δὲ
Πετάλῃ·
(Ἀλλ´,
ὦ |
[9, 395] |
ἐν
Αἰγίῳ.
Ἀττικοὶ
δὲ
ἀρσενικῶς
|
περιστερὸν |
καλοῦσιν.
Ἄλεξις
Συντρέχουσιν·
(Λευκὸς
Ἀφροδίτης |
[9, 395] |
Συντρέχουσιν·
(Λευκὸς
Ἀφροδίτης
εἰμὶ
γὰρ
|
περιστερός. |
Ὁ
δὲ
Διόνυσος
οἶδε
τὸ |
[9, 393] |
πρότερον
γεγονέναι.
ΦΑΣΣΑΙ.
Ἀριστοτέλης
φησὶ
|
περιστερῶν |
μὲν
εἶναι
ἓν
γένος,
εἴδη |
[9, 369] |
ὀπτωμένη,
φησί,
γογγυλὶς
μᾶλλον
πέττεται,
|
περιττότερον |
δὲ
λεπτύνει.
Ταύτης
μνημονεύει
Εὔβουλος |
[9, 384] |
δὲ
τούτων
καὶ
ἄλλων
χηνῶν
|
περιττῶς |
ἐσκευασμένων
ἔφη
τις
Οἱ
χῆνες |
[9, 366] |
νᾶπυ;
Ὁρῶ
γὰρ
ἐν
παροψίσι
|
περιφερόμενον |
μετὰ
τῶν
κωλεῶν.
Οἶδα
γὰρ |
[9, 373] |
καλεῖ
τὰς
θηλείας,
ὧν
ὁρῶ
|
περιφερόμενον |
πλῆθος
(καὶ
Χρύσιππος
δ´
ὁ |
[9, 387] |
διὰ
σὲ
ὥσπερ
οἱ
πυρέσσοντες
|
περιφερομένους |
εἶδον.
Σὺ
δὲ
κατὰ
τὰς |
[9, 378] |
τὰ
βρώματα
σχεδὸν
(ἐν
τῇ
|
περιφορᾷ |
τῆς
ὅλης
συντάξεως
ἑτέραν
ἐν |
[9, 383] |
ἐς
μέσον
σύμπτυκτον,
ὠνθυλευμένον,
χοιρίδια
|
περιφόρινα |
κρομβώσας
ὅλα,
δούρειον
ἐπάγω
χῆνα |
[9, 372] |
χείμασιν
ὄφρ´
ἂν
δμῶες
ἅλις
|
περιχανδέα |
χύτρον
(πλήσαντες
ῥοφέωσιν
ἀεργέες,
ἔνθα |
[9, 392] |
ἀναβιῶναι.
Ἔχαιρε
γάρ,
φησί,
καὶ
|
περιὼν |
τῷ
ζῴῳ
τούτῳ.
Ὑποκοριστικῶς
δὲ |
[9, 403] |
οὐραῖον
τῶν
καρχαριῶν,
νάρκη,
βάτραχος,
|
πέρκη, |
σαῦρος,
τριχίας,
φυκίς,
βρίγκος,
τρίγλη, |
[9, 402] |
γοῦν
ἐν
Φορκίσι
παρεικάζων
τὸν
|
Περσέα |
τῷ
ἀγρίῳ
τούτῳ
συί
φησιν· |
[9, 396] |
χοίρων.
(Σιμωνίδης
δ´
ἐπὶ
τοῦ
|
Περσέως |
τὴν
Δανάην
ποιεῖ
λέγουσαν·
Ὦ |
[9, 399] |
Ναυσικράτης
δ´
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
|
Περσίδι |
σπανίως,
φησίν,
ἔστιν
εὑρεῖν
δασύποδα |
[9, 394] |
δ´
ὁ
Λαμψακηνὸς
ἐν
τοῖς
|
Περσικοῖς |
περὶ
Μαρδονίου
ἱστορῶν
καὶ
τοῦ |
[9, 374] |
ἔφη.
Κρατῖνος
Ὥραις·
Ὥσπερ
ὁ
|
Περσικὸς |
ὥραν
πᾶσαν
καναχῶν
ὁλόφωνος
ἀλέκτωρ. |
[9, 394] |
ἱστορῶν
καὶ
τοῦ
διαφθαρέντος
στρατοῦ
|
Περσικοῦ |
περὶ
τὸν
Ἄθω
γράφει
καὶ |
[9, 385] |
προσέστη
τοῦτό
σοι;
{Β.
Ἔγωγε
|
πέρυσι |
κάραβον
φαγών.
Φερεκράτης
Αὐτομόλοις·
Τοὐψάριον |
[9, 395] |
ἀγγέλλοντα
τὸν
περιστερόν.
Ἐν
δὲ
|
Πετάλῃ· |
(Ἀλλ´,
ὦ
περιστέριον,
ὅμοιον
Κλεισθένει
|
[9, 376] |
συῶν
μορφαῖς
ταῖσδε
πόλλ´
ἐπάιον
|
(Πεταλίδας |
δ´
αὐτὰς
εἴρηκε
μεταφέρων
ἀπὸ |
[9, 376] |
ἐν
Αἴθωνι
σατυρικῷ
λέγων
οὕτως
|
Πεταλίδων |
δέ
τοι
συῶν
μορφαῖς
ταῖσδε |
[9, 376] |
Κυζικηνὸς
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
τελετῆς.
|
Πεταλίδων |
συῶν
μνημονεύει
Ἀχαιὸς
ὁ
Ἐρετριεὺς |
[9, 388] |
ὀνομάζει
διὰ
τούτων·
Τοῦ
μὲν
|
πετάλοισιν |
ἐπ´
ἀκροτάτοις
ἱζάνοισι
ποικίλαι
πανέλοπες, |
[9, 370] |
πρασιῇσιν
ἢ
οὔλη
καπυροῖσιν
ὀραμνῖτις
|
πετάλοισιν
|
ἢ
ἐπιφοινίσσουσα
καὶ
αὐχμηρῇσιν
ὁμοίη
|
[9, 371] |
Κἀν
τῷ
πρώτῳ
δέ
φησι·
|
πετασώδη |
τὴν
τῶν
σπερμάτων
ἀπείληφε
φύσιν |
[9, 371] |
σὺν
καὶ
ἄρου
δριμεῖα
καταψήχοιο
|
πέτηλα
|
ἠδ´
ὅπερ
ὄρνιθος
κλέεται
γάλα. |
[9, 376] |
ἀπὸ
τῶν
μόσχων·
οὗτοι
γὰρ
|
πέτηλοι |
λέγονται
ἀπὸ
τῶν
κεράτων,
ὅταν |
[9, 389] |
τ´
ἆγον
νεούσας
πέρδικάς
τε
|
πετομένους. |
Φησὶ
δ´
Ἀριστοτέλης
περὶ
τοῦ |
[9, 390] |
ἐνίοτε
καὶ
πεντεκαίδεκα
καὶ
ιϚ
|
Πέτονται |
δὲ
ἐπὶ
βραχύ,
ὥς
φησι |
[9, 390] |
τις
ταχὺ
ἀνιστῇ
ἔστι
λαμβάνειν·
|
πέτονταί |
τε
γὰρ
βραχὺ
(ὥσπερ
οἱ |
[9, 389] |
τινὲς
δὲ
καὶ
παραυτίκα
τίκτειν.
|
Πέτονταί |
τε
περὶ
τὸν
τῆς
ὀχείας |
[9, 395] |
(Ἀλλ´,
ὦ
περιστέριον,
ὅμοιον
Κλεισθένει
|
πέτου, |
κόμισον
δέ
μ´
ἐς
Κύθηρα |
[9, 371] |
βαθύς,
ἐν
δέ
τε
ῥίζαι
|
πετραίου, |
σὺν
δ´
αὐτὸς
ἐπαυχμήεις
σταφυλῖνος, |
[9, 404] |
σηπίας
καὶ
τευθίδας
καὶ
τῶν
|
πετραίων |
ἰχθύων
τῶν
ποικίλων
ἐμβαμματίοις
γλαφυροῖσι |
[9, 403] |
Πᾶς
δὲ
κατ´
οἴκους
μάττει,
|
πέττει, |
τίλλει,
κόπτει,
τέμνει,
δεύει,
χαίρει, |
[9, 369] |
δὲ
ὀπτωμένη,
φησί,
γογγυλὶς
μᾶλλον
|
πέττεται, |
περιττότερον
δὲ
λεπτύνει.
Ταύτης
μνημονεύει |
[9, 395] |
δὲ
νέον
ἢ
παλαιόν,
οὐ
|
πεφρόντικεν. |
Ἐν
δὲ
Δορκίδι
ἢ
Ποππυζούσῃ |
[9, 409] |
~Ἔοικε
δ´
ὁ
γραμματικὸς
τοῦτο
|
πεφυλαχέναι |
παρὰ
τοῖς
Ἀττικοῖς,
(ἐπεί
τοι |
[9, 409] |
παρὰ
δὲ
ξεστὴν
ἐτάνυσσε
τράπεζαν.
|
Πῂ |
δέ·
Τοῖσι
δὲ
κήρυκες
μὲν |
[9, 409] |
τοῖς
Ἀττικοῖς,
(ἐπεί
τοι
Ὅμηρός
|
πῃ |
μέν
φησι
νίψασθαι·
παρὰ
δὲ |
[9, 383] |
φης´·
ἅλας
φέρε.
Τοῦτ´
ἔστι
|
πηγός; |
Ἀλλὰ
δεῖξον
χέρνιβα.
Παρῆν.
Ἔθυεν, |
[9, 383] |
ἀπόπληκτε,
περιπλοκὰς
λέγεις;
Πηγὸς
πάρεστι;
|
Πηγός; |
Οὐχὶ
λαικάσει,
ἐρεῖς
σαφέστερόν
θ´ |
[9, 383] |
Τί
οὖν,
ἀπόπληκτε,
περιπλοκὰς
λέγεις;
|
Πηγὸς |
πάρεστι;
Πηγός;
Οὐχὶ
λαικάσει,
ἐρεῖς |
[9, 403] |
κόπτει,
τέμνει,
δεύει,
χαίρει,
παίζει,
|
πηδᾷ, |
δειπνεῖ,
(πίνει,
σκιρτᾷ,
λορδοῖ,
κεντεῖ |
[9, 402] |
τυρὸς
ξυστός,
τυρὸς
τμητός,
τυρὸς
|
πηκτός. |
Μνησίμαχος
δ´
ἐν
Ἱπποτρόφῳ
τοιαῦτα |
[9, 383] |
φασιν
μὴ
δεῖν
τὸν
Οἰνέα
|
Πηλέα |
ποιεῖν.
Ἐγὼ
δὲ
ἕνα
τῶν |
[9, 401] |
λέγων·
Σὺ
δ´,
ὦ
Σύαγρε,
|
Πηλιωτικὸν |
τρέφος.
Παρ´
Ἡροδότῳ
δὲ
ὄνομα |
[9, 397] |
πλεῖὀς,
λεῖὀς,
λαιὄς,
βαιὄς,
φαιὄς,
|
πηὄς, |
γόὀς,
θοὄς,
ῥόὀς,
ζωὄς.
~Φίλαρχος |
[9, 375] |
μὲν
ὕψος
δύο
καὶ
ἡμίσους
|
πήχεων, |
ὅλον
δ´
ἄρτιον
πρὸς
τὸ |
[9, 392] |
τεκμαιρόμενος
ἐκ
τῆς
χρόας
τὴν
|
πιθανότητα· |
ἀλλάττεσθαι
γὰρ
ὡς
τῶν
κοσσύφων |
[9, 400] |
μὲν
Ἰακὸν
λαγός·
Λαγὸν
ταράξας
|
πῖθι |
τὸν
θαλάσσιον,
τὸ
δὲ
λαγὼς |
[9, 369] |
ἐν
Κύμῃ,
ἐν
δὲ
Ἀλεξανδρείᾳ
|
πικρά. |
Τὸ
δ´
ἐκ
Ῥόδου
φερόμενον |
[9, 374] |
ἐφόρει
ἁλουργίδα
καὶ
κράσπεδα
χρυσᾶ.
|
Πικρὸς |
δ´
ὢν
τὸ
ἦθος
ἐποίει |
[9, 388] |
τὰς
ὑπάνδρους
τῶν
γυναικῶν
τηρεῖν
|
πικρῶς |
καὶ
τοιαύτην
ἔχειν
αἴσθησιν
ἐπὶ |
[9, 370] |
κοινῇ
τε
χναύειν
τευθίσιν
σηπίδια
|
πιλεῖν |
τε
πολλὰς
πλεκτάνας
ἐπιστρεφῶς
πίνειν |
[9, 402] |
ὑπάρχοντα
ῥᾷστα
φθείρεται
διὰ
τὴν
|
πιμελήν. |
Τὰ
δὲ
παρὰ
τοῖς
κωμῳδιοποιοῖς |
[9, 408] |
ἐν
τοῖς
πρὸς
τοὺς
Καλλιμάχου
|
πίνακας |
χλευάζει
τοὺς
οὐκ
εἰδότας
τὴν |
[9, 388] |
μικρὰς
τὰς
ψωμίδας.
Κάπτων
δὲ
|
πίνει. |
Πενταδάκτυλός
τε
ὢν
τὸν
μέσον |
[9, 403] |
δεύει,
χαίρει,
παίζει,
πηδᾷ,
δειπνεῖ,
|
(πίνει, |
σκιρτᾷ,
λορδοῖ,
κεντεῖ
(βινεῖ)
Σεμναὶ |
[9, 370] |
πιλεῖν
τε
πολλὰς
πλεκτάνας
ἐπιστρεφῶς
|
πίνειν |
τε
πολλὰς
κύλικας
εὐζωρεστέρας.
Ἀντιφάνης |
[9, 394] |
ὁ
δὲ
Μύνδιος
Ἀλέξανδρος
(οὐ
|
πίνειν |
φησὶ
τὴν
φάσσαν
ἀνακύπτουσαν
ὡς |
[9, 366] |
τοῦθ´,
ἅλας.
ἐπὶ
δὲ
τούτοις
|
πίνομεν
|
οἰνάριον,
ἧδος
νὴ
Δί´
οἰκίας |
[9, 368] |
γὰρ
κωλῆν
ἐρίφου
σκέλος
ἤραο
|
πῖον
|
ταύρου
λαρινοῦ,
τίμιον
ἀνδρὶ
λαχεῖν, |
[9, 386] |
τεθνηκότας
μεγάλους,
κρεᾴδι´
ἀρνὸς
ἐσθίειν
|
πίονος, |
οὐ
ζῶντος·
οὐχ
οἷόν
τε |
[9, 381] |
διέβρεξα
καὶ
προεψήσας
μετὰ
πολλοῦ
|
πιπέρεως |
τὰ
προειρημένα
χναυμάτια
ἔβυσα
διὰ |
[9, 370] |
θεοί,
ἔτνος
θ´
ἅμ´
αὐταῖς
|
πίσινον. |
Δίφιλος
δ´
ἐν
Ἀπλήστῳ·
Ἥκει |
[9, 406] |
ἕνεκα
σπείρεται,
οἷον
(ὁ)
κύαμος,
|
πισός· |
ἐτνηρὸν
γὰρ
ἐκ
τούτων
ἕψημα |
[9, 406] |
ἀροτήρων
βοῶν,
ἀφάκη
δὲ
προβάτων.
|
Πισοῦ |
δὲ
τοῦ
ὀσπρίου
μνημονεύει
καὶ |
[9, 406] |
τε
ὀπτῶν
φακῆς
τε
καὶ
|
πισῶν |
αὐταῖς
χύτραις,
ἔτι
δὲ
τῶν |
[9, 404] |
πόρους.
Ὁ
μὲν
οὖν
Ῥόδιος
|
πιών |
τιν´
ἅλμην
ἀπέθανεν·
(παρὰ
τὴν |
[9, 409] |
τοῖς
Ἰδιοφυέσιν.
Ἐν
δὲ
ταῖς
|
πλαγίοις |
τὰ
τοιαῦτα
ἐπὶ
τῆς
αὐτῆς |
[9, 399] |
οὕτως
γράφει·
(Ὀσφύος
αἱ
ἐκ
|
πλαγίων |
σάρκες
ἐπανεστηκυῖαι
ψύαι.
Τὰ
δ´ |
[9, 369] |
ἐφ´
ἅλωος,
(ὄφρ´
ἂν
ἴσαι
|
πλαθάνοισι |
χαμηλότεραι
θαλέθωσι.
Βουνιὰς
ἀλλ´
εἴσω |
[9, 372] |
μύκην
σειράς
τε
πάλαι
λαχάνοισι
|
πλακείσας
|
αὐλοτέροις
καυλοῖς
τε
μιγήμεναι
εὐφαοριζη. |
[9, 370] |
οἶσθα
νῦν·
ἄρτοι,
σκόροδα,
τυρός,
|
πλακοῦντες, |
πράγματα
ἐλευθέρι´,
οὐ
τάριχος
οὐδ´ |
[9, 400] |
δὲ
ἄρτι
ἐν
τῇς
μήτρῃσι
|
πλάσσεται, |
τὸ
δ´
ἐπαναιρέεται.
Πολύβιος
δ´ |
[9, 368] |
τ´
ἀρνῶν
κωλᾶς
τ´
ἐρίφων.
|
Πλάτων |
Γρυψίν·
Ἰχθῦς,
κωλᾶς,
φύσκας
Ἀμειψίας |
[9, 380] |
Κοικόα,
τὸν
σκύφον
μεστόν.
Καὶ
|
Πλάτων |
δ´
ἐν
Λάκωσιν
ἔφη
Πάσας |
[9, 375] |
σιάλους
γε
σύας
μνηστῆρες
ἔδουσι.
|
Πλάτων |
δ´
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ποιητῇ |
[9, 368] |
τρόπου
ὥσπερ
παροψὶς
μοιχὸς
ἐσκευασμένος.
|
Πλάτων |
Ἑορταῖς·
Ὁπόθεν
ἔσοιτο
μᾶζα
καὶ |
[9, 385] |
ζώντων
ἡμεῖς
λέγομεν,
ἀτὰρ
καὶ
|
Πλάτων |
ἐπὶ
τοῦ
ἰχθύος
ἐν
Πεισάνδρῳ· |
[9, 367] |
ποικίλου
καὶ
εἴδους
(τινὸς
τοιούτου
|
Πλάτωνα |
οἶδα
εἰρηκότα
ἐν
Ἑορταῖς
οὕτως· |
[9, 381] |
καὶ
τρυφῆς
τοὺς
τοῦ
θαυμασιωτάτου
|
Πλάτωνος |
διαλόγους
ἠνάγκαζεν
~ἐκμανθάνοντας
τοὺς
μαγείρους |
[9, 387] |
ὁ
Λεωγόρας
ὡς
γαστρίμαργος
ὑπὸ
|
Πλάτωνος |
ἐν
Περιαλγεῖ
Μνησίμαχος
δ´
ἐν |
[9, 393] |
ἐπιγραφομένῳ
περὶ
τῶν
ἐν
τῇ
|
Πλάτωνος |
Πολιτείᾳ
μαθηματικῶς
εἰρημένων
γράφων
οὕτως· |
[9, 376] |
αὐταῖσι
μήτραις
καὶ
καλῶν
ζωμῶν
|
πλέες |
καὶ
τὰ
ἐκ
τῶν
σαρκῶν |
[9, 400] |
τὴν
βρῶσιν.
Γίνεται
δὲ
τὸ
|
πλεῖον |
κατὰ
γῆς.
~(Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν |
[9, 389] |
πεντεκαίδεκα,
ἡ
δὲ
θήλεια
καὶ
|
πλείονα. |
(Πολυχρονιώτερα
γὰρ
ἐν
τοῖς
ὄρνισι |
[9, 367] |
Εὐρώπῃ
πάλιν
ἐπὶ
παροψήματος
διὰ
|
πλειόνων |
εἴρηκεν,
ἐν
οἷς
ἐστι
καὶ |
[9, 397] |
υἱὄς,
Κεῖὀς,
Χῖὀς,
δῖὀς,
χρεῖὀς,
|
πλεῖὀς, |
λεῖὀς,
λαιὄς,
βαιὄς,
φαιὄς,
πηὄς, |
[9, 397] |
μόνον,
σπάνιον
ὂν
τὸ
χρῆμα·
|
πλείους |
δ´
εἰσὶ
νῦν
τῶν
ὀρτύγων. |
[9, 400] |
κυνηγετεῖν·
ἁλῶναί
τε
ἐν
ἐνιαυτῷ
|
πλείους |
τῶν
ἑξακισχιλίων.
Ἐγένετο
δὲ
τὸ |
[9, 401] |
σύαγρον
ἐκβόλειον
εὔθηρον
κλύειν,
ᾧ
|
πλεῖστ´ |
ἀπαρχὰς
ἀκροθινιάζομαι.
Λυγκεὺς
δ´
ὁ |
[9, 407] |
ὡς
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ
|
πλεῖστα |
αὐτοὺς
γελάσαι,
καίτοι
ἀγγελθέντων
αὐτοῖς |
[9, 392] |
Δίδυμος,
ὠνομασμένη.
Σχεδὸν
γὰρ
τὰ
|
πλεῖστα |
τῶν
ὀρνέων
ἀπὸ
τῆς
φωνῆς |
[9, 379] |
λέγων
τοιάδε·
Οὐκ
ἴστε
ταῖς
|
πλείσταισι |
τῶν
τεχνῶν
ὅτι
οὐχ
ἁρχιτέκτων |
[9, 408] |
Ἀλκαῖός
τε
ἐν
Ἱερῷ
γάμῳ.
|
Πλεῖστον |
δ´
ἐστὶ
τοῦτο.
Φιλύλλιος
δὲ |
[9, 397] |
ὑπηνέμια,
ὡς
ἡ
ἀλεκτορίς,
οὐ
|
πλείω |
δὲ
τῶν
δύο.
Ἐκλέπει
δὲ |
[9, 408] |
χειρόνιβα,
λοιβάσια,
λέβητες
χαλκίοι.
(Ἡ
|
πλείων |
δὲ
χρῆσις
κατὰ
χειρὸς
ὕδωρ |
[9, 370] |
τευθίσιν
σηπίδια
πιλεῖν
τε
πολλὰς
|
πλεκτάνας |
ἐπιστρεφῶς
πίνειν
τε
πολλὰς
κύλικας |
[9, 397] |
ἐχθὲς
οὐδὲ
πρῴην,
ἀλλ´
ἔτη
|
πλέον |
ἢ
τριάκοντά
ἐστιν.
(Ταὧς
δὲ |
[9, 396] |
τι
γρύξομαι
ὧν
σοι
λέγω
|
πλέον |
τι
γαλαθηνοῦ
μυός.
Ἡρόδοτος
δ´ |
[9, 400] |
λαγωόν
εἰ
μέν
ἐστιν
Ἰωνικόν,
|
πλεονάζει |
τὸ
ω>
εἰ
δ´
Ἀττικόν, |
[9, 388] |
ἐν
δ´
Ἀχαρνεῦσιν
καὶ
ὡς
|
πλεοναζόντων |
αὐτῶν
ἐν
τῇ
Μεγαρικῇ.
Περισπῶσι |
[9, 394] |
Σιτουμένην
δύστηνον
ἀθλίαν
φάβα,
μέσακτα
|
πλευρὰ |
πρὸς
πτύοις
πεπλεγμένην.
Κἀν
Φιλοκτήτῃ |
[9, 368] |
Δίδοται
μάλισθ´
ἱερώσυνα,
κωλῆ,
τὸ
|
πλευρὸν, |
ἡμίκραιρ´
ἀριστερά.
Ξενοφῶν
Κυνηγετικῷ·
Κωλῆν |
[9, 386] |
ἦρι
μάλ´
οὐκ
ἐφ´
Ἑλλήσποντον
|
πλεύσας, |
ἀλλ´
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
πορευθεὶς |
[9, 410] |
Ἀρχιλόχοις·
Ὠμολίνοις
κόμη
βρύους´
ἀτιμίας
|
πλέως. |
Σαπφὼ
δ´
(ὅταν
λέγῃ
ἐν |
[9, 380] |
ἐμήν
(ἵνα
μὴ
ὁ
αὐλητὴς
|
πληγὰς |
λάβῃ·
ὁ
γὰρ
Εὔβουλος
ἐν |
[9, 381] |
μάγειρος
ἀδικήσας,
τὸν
αὐλητὴν
λαβεῖν
|
πληγάς
|
περὶ
ἡμιόπτου
καὶ
ἡμιέφθου
καὶ |
[9, 387] |
καὶ
φασιανοὶ
καὶ
ὄρνιθες
Αἰθιοπικοὶ
|
πλήθει |
πολλοί.
Ἀρτεμίδωρος
δὲ
ὁ
Ἀριστοφάνειος |
[9, 403] |
δεῖπνον
θαυμαστὸν
ὅς´
ἔστ´
ἀγαθῶν
|
πλήθη. |
Πᾶς
δὲ
κατ´
οἴκους
μάττει, |
[9, 403] |
ἄρκτος,
κρέα
τ´
ἄλλα
(τὸ
|
πλῆθος |
ἀμύθητον)
χηνός,
χοίρου,
βοός,
ἀρνός, |
[9, 400] |
τοῦ
Γονατᾶ
φησιν
βασιλείαν
τοσοῦτον
|
πλῆθος |
γενέσθαι
λαγῶν
ἐν
Ἀστυπαλαίᾳ,
ὡς |
[9, 387] |
λόγον
ποιούμενος
γράφει
καὶ
ταῦτα·
|
Πλῆθος |
δ´
ὀρνίθων
τῶν
καλουμένων
φασιανῶν |
[9, 400] |
πέρδικας
(εἰς
τὴν
Ἀνάφην
τοσοῦτον
|
πλῆθος |
ἐγένετο
περδίκων
ἐν
τῇ
Ἀνάφῃ, |
[9, 369] |
μνήμης
ἄξια.
~Καὶ
γὰρ
ὀρνίθων
|
πλῆθος |
ἦν
αἰεὶ
καὶ
χηνῶν,
ἔτι |
[9, 373] |
τὰς
θηλείας,
ὧν
ὁρῶ
περιφερόμενον
|
πλῆθος |
(καὶ
Χρύσιππος
δ´
ὁ
φιλόσοφος |
[9, 400] |
τῶν
ἑξακισχιλίων.
Ἐγένετο
δὲ
τὸ
|
πλῆθος |
τοῦτο
Ἀναφαίου
τινὸς
ἐμβαλόντος
δύο |
[9, 392] |
τὸ
ὄνυχος.
Καθόλου
τε
τῇ
|
πληθυντικῇ |
εὐθείᾳ
ἑπομένη
ἡ
ἑνικὴ
γενικὴ |
[9, 400] |
παρὰ
Σοφοκλεῖ
ἐν
Ἀμύκῳ
σατυρικῷ
|
πληθυντικὴ |
ὀνομαστική·
Γέρανοι,
χελῶναι,
γλαῦκες,
ἰκτῖνοι, |
[9, 373] |
Ὅτι
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
|
πληθυντικοῦ |
ὄρνις
λέγουσι
πρόκειται
τὸ
Μενάνδρειον |
[9, 375] |
τῶν
ζῴων,
συνάγειν
βουλομένους
καὶ
|
πληθῦσαι |
τῷ
μὴ
καταθύεσθαι.
Χοῖρον
δ´ |
[9, 372] |
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσι
δρῶ
ταῦτα
|
πλὴν |
Ἀθηνῶν.
(Τούτοις
δ´
ὑπάρχει
ταῦτ´, |
[9, 385] |
ἔφη·
Ὀξυλίπαρον
δὲ
τί
ἐστι;
|
Πλὴν |
εἰ
μὴ
καὶ
κόττανα
ἡμᾶς |
[9, 392] |
ἁδύφωνον
ἰδίως
καλεῖ
τὸν
ὄρτυγα,
|
πλὴν |
εἰ
μή
τι
παρὰ
τοῖς |
[9, 383] |
ἕκαστα
τί
δύναται
τῶν
ῥημάτων,
|
πλὴν |
ἱκέτευον
αὐτὸν
ἤδη
μεταβαλεῖν
ἀνθρωπίνως |
[9, 376] |
αὐτὸν
εἰδὼς
ἡδέως
αὐτοῖς
χρώμενον.
|
Πλὴν |
ὁ
ἐμός
γε
συγγραφεὺς
Πάξαμος |
[9, 389] |
τε
καὶ
προΐενται
τὸ
σπέρμα,
|
πλὴν |
τῶν
ἀλεκτρυόνων.
Τούτους
δ´
ἡ |
[9, 366] |
ἄλλαις
παροψίσιν.
Ἀνηδύντων
δὲ
ἁλῶν
|
πλήρεις |
οἱ
κυνικοί,
παρ´
οἷς
κατὰ |
[9, 406] |
θέατρον
διδάσκων
κωμῳδίαν
λίθων
ἔχων
|
πλῆρες |
τὸ
ἱμάτιον,
οὓς
βάλλων
εἰς |
[9, 393] |
ὅμως
ὅταν
ἐλαίου
κρατὴρ
τεθῇ
|
πλήρης, |
οἱ
στάντες
αὐτῶν
ἐπὶ
τὸ |
[9, 372] |
ἂν
δμῶες
ἅλις
περιχανδέα
χύτρον
|
(πλήσαντες |
ῥοφέωσιν
ἀεργέες,
ἔνθα
τε
μέτρια
|
[9, 391] |
ἄρρενας
εὐθὺς
ἐξ
εὐνῆς
ἐθέλειν
|
πλησιάζειν, |
τὰς
δὲ
θηλείας
προβαινούσης
μᾶλλον |
[9, 393] |
παραγενόμενον
ἐπὶ
τὸν
Σύβαριν
ποταμὸν
|
πλησιάσαι |
γεράνῳ.
Λέγει
δὲ
καὶ
ἐντίθεσθαι |
[9, 389] |
ψυχῇ
γινομένη
φαντασία
περὶ
τῶν
|
πλησιασμῶν. |
Φανερώτατον
δὲ
γίνεται
περὶ
τὰς |
[9, 401] |
πολλοὺς
κατὰ
τὸν
ἀπὸ
Δικαιαρχείας
|
πλοῦν |
ἐπὶ
Νέαν
πόλιν.
Νῆσος
γάρ |
[9, 379] |
ἡμέραν
οἱ
Τήνιοι
πολλοὶ
παρόντες,
|
πλοῦν |
πολὺν
πεπλευκότες,
~(λεπτὸν
ἔριφον
καὶ |
[9, 384] |
παρὰ
τίνι;
πρὸς
ὃν
ὁ
|
Πλούταρχος· |
Θεόπομπος
μὲν
ἔφη
ὁ
Χῖος |
[9, 390] |
λέγειν
φησὶ
τὸν
Ξενοφῶντα
ὁ
|
Πλούταρχος |
περὶ
τῶν
ὠτίδων·
φέρεσθαι
γὰρ |
[9, 381] |
τῶν
πολιτῶν
ἡμῶν,
ὃς
ὑπὸ
|
πλούτου |
καὶ
τρυφῆς
τοὺς
τοῦ
θαυμασιωτάτου |
[9, 368] |
λεοντέα
λεοντῆ,
κωλέα
κωλῆ.
Ἀριστοφάνης
|
Πλούτῳ |
δευτέρῳ·
Οἴμοι
δὲ
κωλῆς,
ἣν |
[9, 403] |
φωναί,
μολπά,
κλαγγὰ
θράττει,
(νεῖται)
|
πνεῖται. |
Κούραν
Κασίας
ἀπὸ
γᾶς
ἁγίας, |
[9, 378] |
(λαβεῖν
ὅσον
δεῖ
καὶ
τὸ
|
πνεῦμ´ |
ἰδεῖν
πόθεν
ἐστίν,
μεγάλην
χρείαν |
[9, 404] |
δριμύτητος
τὴν
φύσιν,
ἵνα
διεγείρας
|
πνευματῶ |
τὸν
ἀέρα.
Ἰδὼν
τὸ
πρόσωπον |
[9, 371] |
μέσως
λεπτυντικόν,
θρεπτικόν
τε
καὶ
|
πνευματῶδες. |
Ἐπαίνετος
δ´
ἐν
Ὀψαρτυτικῷ
τὰ |
[9, 371] |
εὐστόμαχος
μέσως
διαχωρητικός
τε
καὶ
|
πνευματώδης, |
δύσπεπτος,
οὐρητικὸς
ἱκανῶς,
διεγερτικὸς
πρὸς |
[9, 369] |
δριμεῖα
καὶ
δύσπεπτος,
ἔτι
δὲ
|
πνευματωτική. |
Κρείττων
δέ,
φησίν,
ἡ
βουνιὰς |
[9, 370] |
ἕψειν
τ´
ἐλαίῳ
ῥάφανον
ἠγλαισμένην
|
πνίγειν |
τε
παχέων
ἀρνίων
στηθύνια
τίλλειν |
[9, 396] |
τοιοῦτον
καὶ
Εὔβουλος
Κατακολλωμένῳ·
Καὶ
|
πνικτὰ |
Σικελὰ
πατανίων
σωρεύματα.
Ἀριστοφάνης
τ´ |
[9, 396] |
βροτοῖσι
χάρμα
δωρεῖται
φίλον·
ἔπειτα
|
πνικτὰ |
τακερὰ
μηκάδων
μέλη,
χλόην
καταμπέχοντα |
[9, 383] |
Λέβητι
λέγοντα
τάδε·
Ἧψε,
μοὐδόκει,
|
πνικτόν |
τι
ὄψον
δελφάκειον,
{ΓΛ.
Ἡδύ |
[9, 396] |
ἔφη,
ἐν
Μακεδόσιν
ἢ
Παυσανίᾳ
|
Πνικτόν |
τι
τοίνυν
ἔστω
σοι
συχνὸν |
[9, 396] |
παραφερομένων
ἐπεί
τις
ἔφη
~(Τῶν
|
ΠΝΙΚΤΩΝ |
κρεᾳδίων
δός
Ὁ
τῶν
ὀνομάτων |
[9, 396] |
(Τῷ
δ´
ὑποτρίψας
τι
μέρος
|
πνῖξον |
καθαρύλλως.
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Ἀγροίκῳ· |
[9, 393] |
καὶ
ἐντίθεσθαι
αὐτὸν
τῇ
νεοττιᾷ
|
πόαν |
τὴν
λεγομένην
λυγαίαν.
Καὶ
περὶ |
[9, 388] |
διὸ
τῶν
λαμβανομένων
εἰς
τὸν
|
πόδα |
ταμιεύεται
μικρὰς
τὰς
ψωμίδας.
Κάπτων |
[9, 401] |
ἐν
Ἀγνοίᾳ
οὕτω·
Τί
τοῦτο;
|
Ποδαπὸς |
οὗτος;
{Β.
Χελιδόνειος
ὁ
δασύπους, |
[9, 386] |
Κατωτέρω.
{Α.
Τί
λέγεις
σύ;
|
Ποδαπὸς |
οὑτοσὶ
ἅνθρωπος;
Οὐκ
ἐπίστασαι
ζῆν· |
[9, 404] |
ἔχων.
Τῷ
φιλοσόφῳ
παρέθηκα
κωλέαν,
|
πόδας· |
ἀδηφάγον
τὸ
ζῷον
εἰς
ὑπερβολήν
|
[9, 409] |
ἀπόνιμμα
τῶν
χειρῶν
καὶ
τῶν
|
ποδῶν. |
Ἀριστοφάνης·
Ὥσπερ
ἀπόνιπτρον
ἐκχέοντες
ἑσπέρας. |
[9, 381] |
ἐπιμελῶς
οἴνῳ
πολλάκις
ἐκρέμασα
ἐκ
|
ποδῶν. |
Εἶτα
πάλιν
οἴνῳ
διέβρεξα
καὶ |
[9, 393] |
Ἐστὶν
δὲ
τῶν
στεγανοπόδων
καὶ
|
ποηφάγων. |
Ὁ
δὲ
Μύνδιός
φησιν
Ἀλέξανδρος |
[9, 381] |
τοῦτο,
νὴ
τὴν
Ἑστίαν,
οἴκοι
|
ποθ´ |
ὡς
ὅς´
ἂν
ὁ
μάγειρος |
[9, 396] |
Ἀγροίκῳ·
Καὶ
πρῶτα
μὲν
αἴρω
|
ποθεινὴν |
μᾶζαν,
ἣν
φερέσβιος
Δηὼ
βροτοῖσι |
[9, 378] |
δεῖ
καὶ
τὸ
πνεῦμ´
ἰδεῖν
|
πόθεν
|
ἐστίν,
μεγάλην
χρείαν
τιν´
εἰς |
[9, 386] |
διδάσκαλε
Μυρτίλε,
ὁ
ὀλβιογάστωρ
σοι
|
πόθεν |
καὶ
εἰ
φασιανικῶν
τις
ὀρνίθων |
[9, 397] |
Πυριλάμπους
καὶ
πολλοὺς
παραγίνεσθαι
κατὰ
|
πόθον |
τῆς
τῶν
ὀρνίθων
θέας
ἔκ |
[9, 407] |
ἀνέμνησας,
καλὲ
Δημόκριτε,
μνησθεὶς
χύτρας
|
ποθοῦντα |
μαθεῖν
πολλάκις
τίς
ἡ
Τηλεμάχου |
[9, 392] |
καὶ
σχιδανοπόδων,
νεοττιὰν
δὲ
οὐ
|
ποιεῖ, |
ἀλλὰ
κονίστραν·
(καὶ
ταύτην
σκεπάζει |
[9, 386] |
ἕτερος
οὐδεὶς
τῶν
ὁμοτέχνων
μου
|
ποιεῖ. |
{Β.
Οὐκ
οἴομ´
οὐδ´
ἄλλ´ |
[9, 390] |
ὧν
ἂν
ἴδῃ
ποιοῦντα
ἄνθρωπον.
|
Ποιεῖ |
δ´
οὖν
ταὐτὰ
ὅσα
ἂν |
[9, 391] |
καὶ
πάντων
μιμητὴς
(ὅσα
ἄνθρωπος
|
ποιεῖ. |
Διόπερ
καὶ
τοὺς
ἐξαπατωμένους
ῥᾳδίως |
[9, 402] |
κατὰ
ταὔθ´
ἃ
μὴ
τυρὸν
|
ποιεῖ, |
ἐρίφου.
Διὰ
τὴν
ἐπικαρπίαν
γὰρ |
[9, 396] |
ἐπὶ
τοῦ
Περσέως
τὴν
Δανάην
|
ποιεῖ |
λέγουσαν·
Ὦ
τέκος,
οἷον
ἔχω |
[9, 389] |
ἄρρην
ᾖ
ὁ
θηρεύων,
τοῦτο
|
ποιεῖ· |
ὅταν
δὲ
θήλεια
ᾖ
ἡ |
[9, 369] |
εἰς
Ἀλεξάνδρειαν
ἐπὶ
ἐνιαυτὸν
γλυκεῖαν
|
ποιεῖ |
τὴν
κράμβην,
μεθ´
ὃν
χρόνον |
[9, 394] |
(ὧν
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἄρρεν
|
ποιεῖ, |
τὸ
δὲ
δεύτερον
θῆλυ.
Τίκτουσι |
[9, 404] |
δεῖπνον
ἢ
τὸ
δεῖπνον
ἐγχειρεῖν
|
ποιεῖν. |
Ἂν
μὲν
γὰρ
ἕν
τις |
[9, 392] |
οὕτως·
Ὡς
δὴ
σὺ
τί
|
ποιεῖν |
δυνάμενος
ὀρτυγίου
ψυχὴν
ἔχων;
(Πρατίνας |
[9, 383] |
μὴ
δεῖν
τὸν
Οἰνέα
Πηλέα
|
ποιεῖν. |
Ἐγὼ
δὲ
ἕνα
τῶν
ἀρχαίων |
[9, 377] |
ἔστι
παίζειν
οὐδ´
ἃ
μεμάθηκας
|
ποιεῖν. |
Ἐχθὲς
κεκινδύνευκας·
οὐδεὶς
εἶχέ
σοι
|
[9, 391] |
ἡδονῇ
κατεχομένους.
Τὸ
δ´
αὐτὸ
|
ποιεῖν |
λέγουσι
καὶ
τοὺς
σκῶπας·
καὶ |
[9, 404] |
γὰρ
αἰεὶ
πρότερον
οἷς
μέλλει
|
ποιεῖν
|
τὸ
δεῖπνον
ἢ
τὸ
δεῖπνον |
[9, 386] |
ἄλλ´
οὐδὲν
ὧν
σὺ
νῦν
|
ποιεῖς. |
{Α.
Ἐγὼ
δ´
ἐρῶ
τοῖς |
[9, 397] |
Λακεδαίμονος
καὶ
Θετταλίας
καὶ
σπουδὴν
|
ποιεῖσθαι |
τῶν
ᾠῶν
μεταλαβεῖν.
Περὶ
δὲ |
[9, 368] |
ἀρτύσεως
καὶ
σκευασίας
τὸν
λόγον
|
ποιεῖται. |
Οἱ
δ´
Ἀττικοί,
ὦ
Συραττικὲ |
[9, 384] |
(Καὶ
Ἀρχέστρατος
ἐν
τῷ
πολυθρυλήτῳ
|
ποιήματι· |
(Ὡς)
καὶ
σιτευτὸν
χηνὸς
ὁμοῦ |
[9, 404] |
τις
τοῦτ´
ἐπιβλέψῃ
μόνον,
τοὔψον
|
ποιῆσαι |
κατὰ
τρόπον
πῶς
δεῖ,
τίνα |
[9, 366] |
καλούς.
Καὶ
Φερεκράτης
Κραπατάλλοις·
Τακεροὺς
|
ποιῆσαι |
τοὺς
ἐρεβίνθους
αὐτόθι.
Σίνηπυ
δ´ |
[9, 394] |
οἱ
δὲ
νεώτεροι
αἰεὶ
τοῦτο
|
ποιήσαντες |
ὀχεύουσιν.
Καὶ
αἱ
θήλειαι
δ´ |
[9, 400] |
Ἡρόδοτος
καὶ
ὁ
τοὺς
Εἵλωτας
|
ποιήσας. |
Εἶτά
ἐστι
τὸ
μὲν
Ἰακὸν |
[9, 367] |
ὁ
τὰ
εἰς
Μάγνητα
ἀναφερόμενα
|
ποιήσας |
ἐν
Διονύσῳ
πρώτῳ·
Καὶ
ταῦτα |
[9, 381] |
ὑμῖν.
Φιλύλλιός
τε
ἢ
ὁ
|
ποιήσας |
τὰς
Πόλεις
φησίν·
Ὅ
τι |
[9, 381] |
κρέα
καὶ
τηροῦσί
σε.
Τακερὰ
|
ποιήσας |
ταῦτα
καὶ
ζέσας
σφόδρα
τὸν |
[9, 393] |
χερσαίαν
χελώνην.
Καθόλου
δὲ
ὁ
|
ποιήσας |
ταῦτα
τὰ
ἔπη
πάντα
τὰ |
[9, 379] |
ἐν
τοῖς
Ἀδελφοῖς
τῷ
δράματι
|
ποιήσας |
τινὰ
μάγειρον
πολυμαθῆ
(καὶ
εὐπαίδευτον |
[9, 381] |
Ὁμωνύμοις
τῷ
δράματι
οὕτως
εἴρηκε
|
ποιήσας |
τινὰ
μάγειρον
πρὸς
τοὺς
μαθητὰς |
[9, 374] |
εἰπών·
Τοὺς
μὲν
ὀρεινόμους
ὑμῶν
|
ποιήσει |
δέλφακας
ὑλιβάτους,
τοὺς
δὲ
πάνθηρας, |
[9, 411] |
ἐνταῦθα
καταπαύσαντες
τὸν
λόγον
ἀρχὴν
|
ποιησόμεθα |
τῶν
ἑξῆς
ἀπὸ
τῆς
τοῦ |
[9, 381] |
οἶσθα
τῶν
σεαυτοῦ
πραγμάτων,
φανερὸν
|
ποίησον |
τοῦτο
τῷ
διδασκάλῳ.
Νῦν
τὴν |
[9, 383] |
ὡς
ἰατρικῶς.
Ὦ
Γλαυκία,
(ταυτὶ
|
ποιήσω. |
{ΓΛ.
Καὶ
παρατίθει
γ´
αὐτά, |
[9, 405] |
τε
δείπνων,
ἐπιλαθέσθαι,
Σιμία,
πάντων
|
ποιήσω, |
θρῖον
ἂν
δείξω
μόνον
παραθῶ |
[9, 405] |
φορτηγικῶν
μοι
βρωμάτων
ἀγωνίαις
τἠμῇ
|
ποιήσω |
νυστάσαι
παροψίδι.
Πρὸς
ταῦτα
Αἰμιλιανὸς |
[9, 375] |
Πλάτων
δ´
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
|
Ποιητῇ |
ἀρρενικῶς
ἔφη
Τὸν
δέλφακα
ἀπῆγε |
[9, 402] |
οὗτος
τῆς
Ἰταλικῆς
καλουμένης
κωμῳδίας
|
ποιητής, |
γένος
Ταραντῖνος)
ἐν
Μελεάγρῳ
φησίν· |
[9, 407] |
ἔφη·
Τιμοκλῆς
ὁ
τῆς
κωμῳδίας
|
ποιητὴς |
(ἦν
δὲ
καὶ
τραγῳδίας)
ἐν |
[9, 377] |
ἐστὶ
Σεύθης)
ὁ
αὐτός
φησιν
|
ποιητὴς |
οὕτως·
Ἰδιώτης
μέγας
(αὐτοῖς
ὁ |
[9, 407] |
Ἀχαρνεὺς
ὁ
Τηλέμαχος
ὁ
αὐτὸς
|
ποιητής |
φησιν
ἐν
Διονύσῳ
οὕτως·
Ὁ |
[9, 387] |
ἐστι
τῶν
τῆς
μέσης
κωμῳδίας
|
ποιητῶν) |
φησί·
(Καὶ
τὸ
λεγόμενον,
σπανιώτερον |
[9, 388] |
μὲν
πετάλοισιν
ἐπ´
ἀκροτάτοις
ἱζάνοισι
|
ποικίλαι |
πανέλοπες,
αἰολόδειροι
λαθιπορφυρίδες
καὶ
ἀλκυόνες |
[9, 397] |
ἐν
οἷς
(χρόνοις)
καὶ
τὴν
|
ποικιλίαν |
τῶν
πτερῶν
λαμβάνει.
Ἐπῳάζει
δ´ |
[9, 391] |
τὸ
ζῷον
ἐν
τῇ
κινήσει
|
ποικιλίας. |
(Χαίρουσι
δὲ
οἱ
σκῶπες
καὶ |
[9, 398] |
ῥυπαραῖς
στιγμαῖς
καὶ
μεγάλαις
γραμμαῖς
|
ποικίλος, |
καρποφάγος.
Ὅταν
ᾠοτοκῇ
δέ,
τετράζει |
[9, 367] |
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ
ὄψου
παρεσκευασμένου
|
ποικίλου |
καὶ
εἴδους
(τινὸς
τοιούτου
Πλάτωνα |
[9, 397] |
τοῦ
ὀνόματος
γίνεται,
ὄρνεις
δὲ
|
ποικίλους |
πολλάκις
ἐν
αὐτῷ
ὀνομάζει,
φάσκων |
[9, 404] |
καὶ
τῶν
πετραίων
ἰχθύων
τῶν
|
ποικίλων
|
ἐμβαμματίοις
γλαφυροῖσι
κεχορηγημένα·
ὁ
γὰρ |
[9, 367] |
τράπεζαν
ἀνθρώπους
δύο
φέροντας
εἴσω
|
ποικίλων |
παροψίδων
κόσμου
βρύουσαν,
οὐκ
ἔτ´ |
[9, 402] |
θαυμαστόν.
Περιεφέροντο
καὶ
ΕΡΙΦΟΙ
πολλάκις
|
ποικίλως |
ἐσκευασμένοι·
ἄλλοι
δὲ
καὶ
πολὺ |
[9, 395] |
Μύνδιος,
ὁ
ἄρρην
μείζων
καὶ
|
ποικιλώτερος. |
Τὸ
δὲ
λεγόμενον
γλαυκίον
διὰ |
[9, 402] |
ἐν
Μελεάγρῳ
φησίν·
Ἔνθ´
οὔτε
|
ποιμὴν |
ἀξιοῖ
νέμειν
βοτὰ
οὔτ´
ἀσχέδωρος |
[9, 378] |
καὶ
βραχεῖαν
ἡμέραν
ἐπάνεισι
κἀν
|
ποίοισίν |
ἐστι
ζῳδίοις.
Τὰ
γὰρ
ὄψα, |
[9, 397] |
φησὶν
Ἀριστοτέλης
σχιδανόπους
ἐστὶ
καὶ
|
ποιολόγος |
καὶ
τίκτει
τριέτης
γενόμενος,
ἐν |
[9, 379] |
ἂν
καλῶς
χρῶνται,
μερίς.
{Β.
|
Ποῖόν |
τι;
Δεῖ
γὰρ
κἀμὲ
τὸν |
[9, 387] |
τοῦ
Φάσιδος
ποταμοῦ
τὸν
λόγον
|
ποιούμενος |
γράφει
καὶ
ταῦτα·
Πλῆθος
δ´ |
[9, 390] |
ὦτος,
μάλιστα
ὧν
ἂν
ἴδῃ
|
ποιοῦντα |
ἄνθρωπον.
Ποιεῖ
δ´
οὖν
ταὐτὰ |
[9, 394] |
ὁ
ὑπολειπόμενος.
Τὸ
δ´
αὐτὸ
|
ποιοῦσι |
καὶ
κόρακες
καὶ
κορῶναι
καὶ |
[9, 390] |
ὑπαλειφομένους
τὸ
αὐτὸ
καὶ
αὐτοὶ
|
ποιοῦσιν |
ἐκ
τῶν
λεκανίδων
λαμβάνοντες
καὶ |
[9, 373] |
Αἰσχύλος
Καβείροις·
Ὄρνιθα
δ´
οὐ
|
ποιῶ |
σε
τῆς
ἐμῆς
ὁδοῦ.
Ξενοφῶν |
[9, 404] |
τὸ
περίδειπνον
τοῦ
βίου
λαμπρὸν
|
ποιῶ. |
Τὰ
τῶν
γερόντων
στόματα
διαφορὰν |
[9, 404] |
νέων.
(Σίναπυ
παρατίθημι
τούτοις
καὶ
|
ποιῶ
|
χυλοὺς
ἐχομένους
δριμύτητος
τὴν
φύσιν, |
[9, 381] |
τε
ἢ
ὁ
ποιήσας
τὰς
|
Πόλεις |
φησίν·
Ὅ
τι
ἂν
τύχῃ
|
[9, 381] |
τέχνης
αἰτῶ
σ´
ἐγώ.
Εἰς
|
πολεμίαν |
ἄγω
σε·
θαρρῶν
κατάτρεχε,
ἀριθμῷ |
[9, 377] |
στρατηγοῦ
διαφέρειν
οὐθὲν
δοκεῖ.
Οἱ
|
πολέμιοι |
πάρεισιν·
ὁ
βαθὺς
τῇ
φύσει
|
[9, 393] |
ἀπρεπῆ
τὴν
ὄψιν
ὄρνιν
μετεμόρφωσε
|
πολέμιόν |
τε
καὶ
στυγητὴν
κατέστησε
τοῖς |
[9, 377] |
ἔστη
καὶ
τὸ
πρᾶγμ´
ἐδέξατο.
|
Πολέμιός |
ἐστι
πᾶς
ὁ
συμπίνων
ὄχλος. |
[9, 390] |
τοῖς
πέρδιξι
καὶ
ταῖς
γεράνοις
|
πολεμοῦσι. |
Τῶν
δὲ
περδίκων
ἐστὶν
ἕτερονγένος |
[9, 410] |
κατάπλεά
σοι
ἀπ´
αὐτῶν
ἐγένετο.
|
Πολέμων |
δ´
ἐν
ἕκτῳ
τῶν
πρὸς |
[9, 388] |
καὶ
τούτου
Ἀριστοφάνης
μέμνηται
δῆλον.
|
(Πολέμων |
δ´
ἐν
πέμπτῳ
τῶν
πρὸς |
[9, 372] |
γηθύων
ῥίζας
ἐχούσας
σκοροδομίμητον
φύσιν.
|
Πολέμων |
δ´
ὁ
περιηγητὴς
ἐν
τῷ |
[9, 409] |
Λακεδαιμόνιοι
ἐκάλουν
κυνάδας,
ὥς
φησι
|
Πολέμων |
ἐν
τῇ
περὶ
ὀνομάτων
ἀδόξων |
[9, 387] |
(τὸν
Φᾶσιν
οἰκήσοντα
ἀποπέμψω,
ὡς
|
Πολέμων |
ὁ
περιηγητὴς
Ἴστρον
τὸν
Καλλιμάχειον |
[9, 372] |
ἄν.
{Α.
Κἄγωγε
ταῖς
ἄλλαις
|
πόλεσι |
δρῶ
ταῦτα
πλὴν
Ἀθηνῶν.
(Τούτοις |
[9, 392] |
τούτῳ.
Ὑποκοριστικῶς
δὲ
Εὔπολις
ἐν
|
Πόλεσιν |
αὐτοὺς
κέκληκεν
ὀρτύγια
λέγων
οὕτως· |
[9, 407] |
διαφανεῖς
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
ἄλλων
|
πόλεων |
θεωροῦσιν
ἀχθόμενοι
τῇ
συμφορᾷ·
διέμειναν |
[9, 369] |
τῷ
περὶ
τῶν
ἐν
Πελοποννήσῳ
|
πόλεων |
ὑπὸ
Λακεδαιμονίων
γάστρας
φησὶ
καλεῖσθαι. |
[9, 386] |
εἰσὶ
δύο
πρεσβῦται
ὑπὸ
ἀπραγμοσύνης
|
πόλιν |
ζητοῦντες
ἐν
ᾗ
κατοικήσουσιν
ἀπράγμονα· |
[9, 401] |
ἀπὸ
Δικαιαρχείας
πλοῦν
ἐπὶ
Νέαν
|
πόλιν. |
Νῆσος
γάρ
ἐστιν
οὐ
μακρὰν |
[9, 372] |
φής,
τιητί;
Αἴγυπτον
αὐτῶν
τὴν
|
πόλιν |
πεποίηκας
ἀντ´
Ἀθηνῶν.
Ἐθαυμάζομεν
οὖν |
[9, 397] |
(Εἴ
τις
ἐθέλοι
καταβαλεῖν
εἰς
|
πόλιν |
τοὺς
ὄρνιθας,
οἰχήσονται
ἀναπτόμενοι.
Ἐὰν |
[9, 393] |
περὶ
τῶν
ἐν
τῇ
Πλάτωνος
|
Πολιτείᾳ |
μαθηματικῶς
εἰρημένων
γράφων
οὕτως·
Οἱ |
[9, 408] |
τις
ἀγαθὸς
ᾖ
καὶ
χρήσιμος
|
πολίτης
|
νικᾷ
τε
πάντας
χρηστὸς
ὤν, |
[9, 393] |
κατὰ
θεὸν
τιμωμένη
πρὸς
τῶν
|
πολιτῶν |
αὐτὴ
τοὺς
ὄντως
θεοὺς
ταπεινῶς |
[9, 381] |
ἢ
ἅπερ
παρά
τινι
τῶν
|
πολιτῶν |
ἡμῶν,
ὃς
ὑπὸ
πλούτου
καὶ |
[9, 376] |
δέ
τοι
συῶν
μορφαῖς
ταῖσδε
|
πόλλ´ |
ἐπάιον
(Πεταλίδας
δ´
αὐτὰς
εἴρηκε |
[9, 405] |
ὡς
λέγων
τι
χρήσιμον.
Τὰ
|
πολλὰ |
δ´
ἠγνόηκε
κοὐδὲ
ἓν
λέγει. |
[9, 374] |
μετεσκεύαζεν
ὥσπερ
οἱ
πολλοί.
Καὶ
|
πολλὰ |
ἔχοντα
κομψῶς
τῶν
δραμάτων
ἠφάνιζε, |
[9, 367] |
ὁ
Λεωνίδης,
εἰπεῖν
εἰμι
δίκαιος
|
πολλὰ |
ἤδη
σιωπήσας·
(Πολλοῖς
δ´
ἀντιλέγειν
|
[9, 395] |
τε
τὰ
ὄμματα,
τὰ
δὲ
|
πολλὰ |
καταδύεται.
Ἔστι
δὲ
καὶ
ἄλλο |
[9, 375] |
τόνδε
τῆς
αὐτῆς
ὑός,
ἣ
|
πολλά |
μ´
ἐν
δόμοισιν
εἴργασται
κακά, |
[9, 405] |
ταῦτα
Αἰμιλιανὸς
ἔφη·
Βέλτιστε,
πολλοῖς
|
πολλὰ |
περὶ
μαγειρικῆς
εἰρημέν´
ἐστί
κατὰ |
[9, 379] |
σοφοί.
(Ἐγὼ
δ´
ὁρῶν
τὰ
|
πολλὰ |
προκατειλημμένα
εὗρον
τὸ
κλέπτειν
πρῶτος, |
[9, 381] |
εὐνουστέραν·
τί
δεῖ
λέγειν
με
|
πολλὰ |
πρὸς
συνειδότα;
Ἐμὸς
εἶ
μαθητής, |
[9, 370] |
πάντα
τἀγαθά,
(ῥάφανος
λιπαρά,
σπλαγχνίδια
|
πολλά, |
σαρκία
ἁπαλώτατ´,
οὐδὲν
μὰ
Δία |
[9, 382] |
Διεξήρχοντό
τε
τοῦ
διαλόγου
τὰ
|
πολλὰ |
τὸν
τρόπον
τοῦτον,
ὡς
ἄχθεσθαι |
[9, 384] |
ἔχεις.
Ἦσαν
δὲ
καὶ
ἡμίκραιραι
|
πολλαὶ |
δελφάκων.
Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
Κρώβυλος |
[9, 399] |
δὲ
λαγὼ
πολλοί
τε
τρόποι
|
πολλαί |
τε
θέσεις
σκευασίας
εἰσίν.
Κεῖνος |
[9, 374] |
τέτοκεν,
ὡς
ἀλεκτρυών.
Καὶ
πάλιν·
|
Πολλαὶ |
τῶν
ἀλεκτρυόνων
βίᾳ
ὑπηνέμια
τίκτουσιν |
[9, 402] |
δὲ
Αἰσχύλος
διατρίψας
ἐν
Σικελίᾳ
|
πολλαῖς |
κέχρηται
φωναῖς
Σικελικαῖς
οὐδὲν
θαυμαστόν. |
[9, 389] |
ἀλλ´
οὐχ
ἑαυτοῖς
προσέχει.
Ὅθεν
|
πολλάκις |
διὰ
ταῦτα
σιγῇ
προσέρχεται,
ὅπως |
[9, 381] |
στωμυλῆθραι
δαιταλεῖς)
διακλύσας
ἐπιμελῶς
οἴνῳ
|
πολλάκις |
ἐκρέμασα
ἐκ
ποδῶν.
Εἶτα
πάλιν |
[9, 397] |
ὀνόματος
γίνεται,
ὄρνεις
δὲ
ποικίλους
|
πολλάκις |
ἐν
αὐτῷ
ὀνομάζει,
φάσκων
τούτους |
[9, 374] |
ἀλεκτρυόνων
βίᾳ
ὑπηνέμια
τίκτουσιν
ᾠὰ
|
πολλάκις. |
Ἐν
δὲ
Νεφέλαις
διδάσκων
τὸν |
[9, 395] |
τῷ
περὶ
ὀρνέων.
Παρῆσαν
δὲ
|
πολλάκις |
ἡμῖν
καὶ
οἱ
καλούμενοι
ΠΑΡΑΣΤΑΤΑΙ, |
[9, 399] |
μεγάλης
στρουθοῦ,
ἣν
καὶ
αὐτὴν
|
πολλάκις |
κατεδαισάμεθα.
ΨΥΑΙ.
Ὁ
τὴν
τῶν |
[9, 408] |
ὁ
σοφιστὴς
γέλως.
Τοιούτων
οὖν
|
πολλάκις |
λεγομένων
ὕδωρ
ἐφέρετο
κατὰ
χειρῶν. |
[9, 393] |
ἀπελείποντο
δὲ
ἡμῶν
τοῦ
συμποσίου
|
πολλάκις |
οὐδὲ
ΚΥΚΝΟΙ,
(περὶ
ὧν
φησιν |
[9, 402] |
οὐδὲν
θαυμαστόν.
Περιεφέροντο
καὶ
ΕΡΙΦΟΙ
|
πολλάκις |
ποικίλως
ἐσκευασμένοι·
ἄλλοι
δὲ
καὶ |
[9, 380] |
ἠνάγκασας·
τὸ
γὰρ
ἧπαρ
αὐτῶν
|
πολλάκις |
σκοπουμένων
καθεὶς
κάτω
τὴν
χεῖρα |
[9, 389] |
θήλεια
τὸν
ἄρρενα
προσιόντα
κατασιγάζει.
|
Πολλάκις |
τε
ἐπῳάζουσα
ἐξίσταται,
ὅταν
προσερχόμενον |
[9, 407] |
Δημόκριτε,
μνησθεὶς
χύτρας
ποθοῦντα
μαθεῖν
|
πολλάκις |
τίς
ἡ
Τηλεμάχου
καλουμένη
χύτρα |
[9, 379] |
ἐμνήσθη
τοιούτου
ὧν
ἐγὼ
ὑμῖν
|
πολλάκις |
τυγχάνω
παρασκευάζων.
Λέγει
δ´
οὖν |
[9, 404] |
πῦρ
τ´
ὀξὺ
καὶ
μὴ
|
πολλάκις |
φυσώμενον
ἐποίουν·
ἀπὸ
τούτου
πᾶν |
[9, 370] |
πολλὰς
πλεκτάνας
ἐπιστρεφῶς
πίνειν
τε
|
πολλὰς |
κύλικας
εὐζωρεστέρας.
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν |
[9, 370] |
χναύειν
τευθίσιν
σηπίδια
πιλεῖν
τε
|
πολλὰς |
πλεκτάνας
ἐπιστρεφῶς
πίνειν
τε
πολλὰς |
[9, 408] |
με
δυστράπελον
πάνυ,
ἔχον
δὲ
|
πολλὰς |
φροντίδων
διεξόδους.
{Α.
Λέγ´
αὐτό· |
[9, 384] |
μέλλον
γίνεσθαι
ἔφη·
ὦ
Χῖοι,
|
πολλὴ |
γὰρ
Ἐρυθραίους
ἔχει
ὕβρις·
φεύγετε |
[9, 387] |
φασιανοὶ
καὶ
ὄρνιθες
Αἰθιοπικοὶ
πλήθει
|
πολλοί. |
Ἀρτεμίδωρος
δὲ
ὁ
Ἀριστοφάνειος
ἐν |
[9, 374] |
καὶ
οὐ
μετεσκεύαζεν
ὥσπερ
οἱ
|
πολλοί. |
Καὶ
πολλὰ
ἔχοντα
κομψῶς
τῶν |
[9, 385] |
λεγόμενον
οἶδα.
Οἱ
μὲν
οὖν
|
πολλοὶ |
μακρὰ
χαίρειν
εἰπόντες
αὐτῷ
ἐδείπνουν, |
[9, 398] |
φησιν·
Ἦν
δ´
ἐρῳδιοί
τε
|
πολλοὶ |
μακροκαμπυλαύχενες
τέτραγές
τε
σπερματολόγοι.
Ἐπεὶ |
[9, 388] |
ὡς
ὅκα
πορφυρίς.
ΠΕΡΔΙΞ.
Τούτων
|
πολλοὶ |
μὲν
μέμνηνται,
ὡς
καὶ
Ἀριστοφάνης. |
[9, 379] |
Πέμπτην
ἔθυον
ἡμέραν
οἱ
Τήνιοι
|
πολλοὶ |
παρόντες,
πλοῦν
πολὺν
πεπλευκότες,
~(λεπτὸν |
[9, 399] |
οὕτως
φησί·
Τοῦ
δὲ
λαγὼ
|
πολλοί |
τε
τρόποι
πολλαί
τε
θέσεις
|
[9, 387] |
καὶ
οὐκ
ἐπὶ
ἵππων
ὡς
|
πολλοί· |
Τοὺς
φασιανούς,
οὓς
τρέφει
Λεωγόρας. |
[9, 388] |
κοίλου
ῥυέντος
λιμὸς
ἐγένετο
καὶ
|
πολλοὶ |
τῶν
κατὰ
τὴν
χώραν
ἀπώλλυντο, |
[9, 373] |
οὖν
φησι·
Ὄρνιθες
δέ
τε
|
πολλοὶ |
ὑπ´
αὐγὰς
ἠελίοιο.
Καὶ
ἀλλαχόθι |
[9, 367] |
εἰμι
δίκαιος
πολλὰ
ἤδη
σιωπήσας·
|
(Πολλοῖς |
δ´
ἀντιλέγειν
Κατὰ
τὸν
Πάριον |
[9, 381] |
τὴν
ἡμίσειαν,
ὡς
ὁρᾶτε,
ἀλφίτοις
|
πολλοῖς |
κριθῆς
ἀναδεύσας
αὐτὰ
οἴνῳ
καὶ |
[9, 405] |
Πρὸς
ταῦτα
Αἰμιλιανὸς
ἔφη·
Βέλτιστε,
|
πολλοῖς |
πολλὰ
περὶ
μαγειρικῆς
εἰρημέν´
ἐστί
|
[9, 393] |
Ὁ
δὲ
Μύνδιός
φησιν
Ἀλέξανδρος
|
πολλοῖς |
τελευτῶσιν
παρακολουθήσας
οὐκ
ἀκοῦσαι
ᾀδόντων. |
[9, 370] |
Ἀνάνιος
δέ
φησι·
Καὶ
σὲ
|
πολλὸν |
ἀνθρώπων
ἐγὼ
φιλέω
μάλιστα,
ναὶ |
[9, 381] |
χναυμάτια
ἔβυσα
διὰ
τοῦ
στόματος,
|
πολλὸν |
ἐπιχέας
ζωμὸν
εὖ
πάνυ
πεποιημένον. |
[9, 381] |
καὶ
ἐπέδειξεν.
(Ἔπειτα
ἀπορρεύσαντος
τοῦ
|
πολλοῦ |
αἵματος
πάντα
τὰ
ἐντοσθίδια
μετὰ |
[9, 381] |
οἴνῳ
διέβρεξα
καὶ
προεψήσας
μετὰ
|
πολλοῦ |
πιπέρεως
τὰ
προειρημένα
χναυμάτια
ἔβυσα |
[9, 401] |
Δικαιαρχείας
ὑπ´
ὀλίγων
μὲν
κατοικουμένη,
|
πολλοὺς |
δὲ
ἔχουσα
τοὺς
κουνίκλους
τούτους. |
[9, 401] |
ἐν
τῇ
ἱστορίᾳ·
Καὶἡμεῖς
εἴδομεν
|
πολλοὺς |
κατὰ
τὸν
ἀπὸ
Δικαιαρχείας
πλοῦν |
[9, 397] |
τρέφειν
Δῆμον
τὸν
Πυριλάμπους
καὶ
|
πολλοὺς |
παραγίνεσθαι
κατὰ
πόθον
τῆς
τῶν |
[9, 384] |
τούτοις
πᾶσιν
ἧκ´
ὄρχεις
φέρων
|
(πολλούς. |
Τὰ
μὲν
οὖν
γύναια
τἄλλ´ |
[9, 382] |
ἄνθρωπον
ὁσημέραι,
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
πολλοὺς |
τῶν
καθαρείων
ἐξόμνυσθαι
τὰς
παρ´ |
[9, 383] |
ἄνω
μάλ´
εἶσι
καταφαγών.
{Α.
|
Πολλῷ |
γ´
ἀμείνων,
ὡς
ἔοικας,
ἦσθ´ |
[9, 404] |
γερόντων
στόματα
διαφορὰν
ἔχει,
νωθρότερα
|
πολλῷ |
δ´
ἐστὶν
ἢ
τὰ
τῶν |
[9, 395] |
μνημονεύει
μετὰ
καὶ
ἄλλων
λιμναίων
|
πολλῶν |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἀχαρνεῦσι
διὰ
τούτων· |
[9, 402] |
προειρημένον
Λυγκέα
ἐπιστολῇ
ἐμνήσθη
συάγρων
|
πολλῶν. |
Ἐπεὶ
δὲ
σὺ
καὶ
τὸ |
[9, 368] |
γένος
Ἑλλαδικόν.
Ἑξῆς
δὲ
τούτων
|
πολλῶν |
καὶ
παντοδαπῶν
ἐπιφερομένων
ἡμεῖς
ἐπισημανούμεθα |
[9, 406] |
νῦν
ὁλόπυρον
προσαγορεύουσιν.
Τοιούτων
ἔτι
|
πολλῶν |
λεγομένων
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
Ἀλλὰ |
[9, 379] |
παρασκευάζων.
Λέγει
δ´
οὖν
οὕτως·
|
Πολλῶν |
μαθητῶν
γενομένων
ἐμοί,
Λύκε,
διὰ |
[9, 399] |
δ´
ἐν
Καλλιστοῖ
καὶ
ὡς
|
πολλῶν |
ὄντων
ἐμφανίζει
διὰ
τούτων·
Κορίαννον |
[9, 398] |
ταὼς
πρὸς
τῶν
Ἀττικῶν
προσπνεῖται.
|
Πολλῶν |
οὖν
καὶ
ἄλλων
ἐν
τῷ |
[9, 405] |
(ἔφης
ἔχοντα
πεῖραν
ἥκειν
πολυτελῶν
|
πολλῶν |
τε
δείπνων,
ἐπιλαθέσθαι,
Σιμία,
πάντων |
[9, 388] |
Οὕτως
καὶ
ὄρτυγα
καὶ
χοίνικα,
|
πολὺ |
δέ
ἐστι
τὸ
ἐκτεινόμενον
παρὰ |
[9, 404] |
(ταυτὶ
προείπας·
τὸν
μάγειρον
εἰδέναι
|
πολὺ |
δεῖ
γὰρ
αἰεὶ
πρότερον
οἷς |
[9, 404] |
Οὐ
ταὐτὸ
δ´
ἐστὶ
τοῦτο,
|
πολὺ |
διήλλαχεν.
~(στρατηγὸς
πᾶς
καλεῖθ´
ὃς |
[9, 399] |
εὐανθὲς
τοῦ
ὄρνιθος
μετ´
οὐ
|
πολὺ |
καὶ
ἐσκευασμένος
παρηνέχθη,
καὶ
τὰ |
[9, 395] |
(Ἡ
δὲ
λεγομένη
οὐρία
οὐ
|
πολὺ |
λείπεται
νήττης,
τῷ
χρώματι
δὲ |
[9, 379] |
ἐν
οὐχ
ὅλοις
δέκα
μησί,
|
πολὺ |
νεώτατος.
(Ἆγις
Ῥόδιος
ὤπτηκεν
ἰχθὺν |
[9, 402] |
ποικίλως
ἐσκευασμένοι·
ἄλλοι
δὲ
καὶ
|
πολὺ |
τοῦ
ὀποῦ
ἔχοντες,
οἵτινες
οὐ |
[9, 383] |
δ´
ἐστὶν
ὡς
ἀληθῶς
τὸ
|
πολὺ |
τῶν
μαγείρων
γένος
περί
τε |
[9, 367] |
αἱ
παροψίδες
αὐταὶ
μόνον
κρεῖττον
|
πολὺ |
χρῆμ´
εἰς
ἡδονὴν
ἢ
τἄλλα |
[9, 371] |
ἐρρίζωται
ἀρούραις
(χείματος
ἠδ´
ὁπόταν
|
πολυάνθεμον |
εἶαρ
ἵκηται,
αὐχμηρὴν
σκόλυμόν
τε |
[9, 400] |
μήτρῃσι
πλάσσεται,
τὸ
δ´
ἐπαναιρέεται.
|
Πολύβιος |
δ´
ἐν
τῇ
δωδεκάτῃ
τῶν |
[9, 400] |
οὐκ
εἶχεν
λαγώς,
ἀλλὰ
πέρδικας
|
Πολύγονον |
δ´
ἐστὶ
τὸ
ζῷον
ὁ |
[9, 400] |
καὶ
ἀνθρώπου,
οὕτω
δή
τι
|
πολύγονόν |
ἐστιν,
ἐπικυίσκει
τε
μόνον
πάντων |
[9, 391] |
γὰρ
ὀχευτικὸν
τὸ
ζῷον
καὶ
|
πολύγονον. |
Τίκτει
γοῦν
ὁ
στρουθός,
ὥς |
[9, 396] |
μικρὸς
κρωμακίσκος
οὑτοσὶ
γαλαθηνός.
Ἡνίοχος
|
Πολυεύκτῳ· |
Ὁ
βοῦς
ὁ
χαλκοῦς
ἦν |
[9, 370] |
Ἤδη
δ´
ἧψε
χύτραν
ῥαφάνων.
|
Πολύζηλος |
δ´
ἐν
Μουσῶν
γοναῖς
κράμβας |
[9, 384] |
σιτευτόν.
(Καὶ
Ἀρχέστρατος
ἐν
τῷ
|
πολυθρυλήτῳ |
ποιήματι·
(Ὡς)
καὶ
σιτευτὸν
χηνὸς |
[9, 398] |
Νομίζων
δὲ
καὶ
παρὰ
τῷ
|
πολυμαθεστάτῳ |
Ἀριστοτέλει
μνήμης
ἠξιῶσθαι
τὸ
ζῷον |
[9, 379] |
τῷ
δράματι
ποιήσας
τινὰ
μάγειρον
|
πολυμαθῆ |
(καὶ
εὐπαίδευτον
μνημονεύοντά
τε
τῶν |
[9, 404] |
τε
πρῶτοι
δάκρυα
καὶ
πταρμὸν
|
πολὺν
|
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης
καὶ
σίαλον |
[9, 380] |
τὸν
λάκκον
ἰταμῶς
τὸν
νεφρόν.
|
Πολὺν |
ἐποίησας
θόρυβον·
οὐκ
εἶχεν
νεφρόν. |
[9, 379] |
οἱ
Τήνιοι
πολλοὶ
παρόντες,
πλοῦν
|
πολὺν |
πεπλευκότες,
~(λεπτὸν
ἔριφον
καὶ
μικρόν. |
[9, 402] |
καὶ
γλίσχροι
οἱ
χυμοὶ
καὶ
|
πολὺν |
χρόνον
ὑπομένειν
ἐν
τοῖς
ὄγκοις |
[9, 398] |
ἠξιῶσθαι
τὸ
ζῷον
ἐν
τῇ
|
πολυταλάντῳ |
πραγματείᾳ
(ὀκτακόσια
γὰρ
εἰληφέναι
τάλαντα |
[9, 388] |
πτερῶν
βραχύτητα.
~(Ἐστὶ
δὲ
κονιστικὸς
|
πολύτεκνός |
τε
καὶ
σπερμολόγος.
Σωκράτης
δ´ |
[9, 384] |
ἠξίωται
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις
τὰ
|
πολυτελῆ |
ταῦτα
τῶν
χηνῶν
ἥπατα.
ὅτι |
[9, 405] |
ἀρτίως
(ἔφης
ἔχοντα
πεῖραν
ἥκειν
|
πολυτελῶν
|
πολλῶν
τε
δείπνων,
ἐπιλαθέσθαι,
Σιμία, |
[9, 371] |
καὶ
τὰς
ῥίζας
εὐστομωτέρας
καὶ
|
πολυτροφωτέρας. |
ΣΤΑΦΥΛΙΝΟΣ.
Οὗτος
δριμύς
ἐστι,
φησὶν |
[9, 401] |
μοι
δοκεῖτε
πάντας
τοὺς
ἐπὶ
|
πολυφαγίᾳ |
διαβοήτους
γενομένους·
καὶ
τίνες
εἰσὶν |
[9, 370] |
ὁτὲ
δ´
ἀγριὰς
ἐμπίπτουσα
σπειρομένῃς
|
πολύφυλλος |
ἐνήβησε
πρασιῇσιν
ἢ
οὔλη
καπυροῖσιν |
[9, 389] |
ἡ
δὲ
θήλεια
καὶ
πλείονα.
|
(Πολυχρονιώτερα |
γὰρ
ἐν
τοῖς
ὄρνισι
τῶν |
[9, 394] |
ἡ
δ´
οἰνὰς
φθινοπώρῳ
μόνῳ.
|
Πολυχρονιωτέρα |
δὲ
εἶναι
λέγεται
τούτων
ἡ |
[9, 387] |
περὶ
Ἀλεξανδρείας
(διαγράφων
τὴν
γενομένην
|
πομπὴν |
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
Πτολεμαίου
τοῦ
Φιλαδέλφου |
[9, 385] |
τινας
ἀνθρώπους
κέκληκεν
Ἄλεξις
ἐν
|
Πονήρᾳ |
οὕτως·
Ἀκρολίπαροι,
τὸ
δ´
ἄλλο |
[9, 368] |
φενακίζειν
προσὸν
(ἔμβαμμα
τοῖς
ἄρτοις
|
πονηρὸν |
γίνεται.
Καὶ
κωλῆνα
δὲ
λέγουσι |
[9, 396] |
λέγουσαν·
Ὦ
τέκος,
οἷον
ἔχω
|
πόνον· |
σὺ
δ´
ἀωτεῖς,
γαλαθηνῷ
δ´ |
[9, 406] |
περὶ
τοῦ
Ἡγήμονος.
Χαμαιλέων
ὁ
|
Ποντικὸς |
ἐν
ἕκτῳ
περὶ
τῆς
ἀρχαίας |
[9, 390] |
ἐμάνθανε.
Διὸ
καὶ
Χαμαιλέων
ὁ
|
Ποντικὸς |
ἔφη
Τὴν
εὕρεσιν
τῆς
μουσικῆς |
[9, 366] |
δὲ
ὅτι
νῦν
τινες
τῶν
|
Ποντικῶν |
ἰδίᾳ
καθ´
αὑτὸ
κατασκευάζονται
ὀξύγαρον. |
[9, 395] |
πεφρόντικεν.
Ἐν
δὲ
Δορκίδι
ἢ
|
Ποππυζούσῃ |
θηλυκῶς
εἴρηκε
καὶ
ὅτι
αἱ |
[9, 408] |
χύτρας
ἀεὶ
σιτούμενος
ἦγε
Πυανέψια
|
πορδὴν |
ἑορτήν.
Ἔτνους
δὲ
κυαμίνου
μνημονεύει |
[9, 386] |
πλεύσας,
ἀλλ´
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
|
πορευθεὶς |
ὠνήσομαι
φασιανικόν,
ὃν
συγκατέδομαί
σοι. |
[9, 392] |
Ἡρακλέα
τὸν
Ἀστερίας
καὶ
Διὸς
|
πορευόμενον |
εἰς
Λιβύην
ἀναιρεθῆναι
μὲν
ὑπὸ |
[9, 380] |
τότ´
οὐδὲ
τῷ
διδασκάλῳ.
Ἑτέρους
|
πορίσασθαι |
δύ´
ἐρίφους
ἠνάγκασας·
τὸ
γὰρ |
[9, 385] |
δραχμῶν
ἐπώλει
κωβιούς.
Ἀναξίλας
Ὑακίνθῳ
|
πορνοβοσκῷ· |
Ἐγὼ
δ´
ἰὼν
ὀψάριον
ὑμῖν |
[9, 371] |
τετυχηκὸς
παρὰ
μὲν
Εὐβούλῳ
ἐν
|
Πορνοβοσκῷ |
οὕτως·
(Οὐκ
ἂν
δυναίμην
ἐμφαγεῖν |
[9, 404] |
τῶν
τ´
ἐσθιόντων
ἀνεκάθηραν
τοὺς
|
πόρους. |
Ὁ
μὲν
οὖν
Ῥόδιος
πιών |
[9, 379] |
φακῆν,
ἀπὸ
συμβολῶν
συνάγουσιν
Ἀρίστων
|
πόρους. |
Οὗτοι
μετ´
ἐκείνους
τοὺς
σοφιστὰς |
[9, 390] |
ὀφθαλμῶν
καὶ
βλεφάρων,
(ἅπερ
οὐ
|
πόρρω |
ἑαυτῶν
ἐν
λεκανίσκαις
βραχείαις
τιθέασιν. |
[9, 407] |
παριόντα
Φείδιππον
πάλιν
τὸν
Χαιρεφίλου
|
πόρρωθεν |
ἀπιδὼν
τὸν
παχὺν
ἐπόππυς´,
εἶτ´ |
[9, 400] |
οὕτως·
Ὁ
δὲ
κούνικλος
καλούμενος
|
πόρρωθεν |
μὲν
ὁρώμενος
εἶναι
δοκεῖ
λαγὼς |
[9, 410] |
τὴν
Ἀφροδίτην·
Χειρόμακτρα
δὲ
καγγονων
|
πορφύρᾳ |
καταυταμενἀτατι
Μνᾶσις
πέμψ´
ἀπὺ
Φωκάας
|
[9, 388] |
περὶ
ὀρνίθων
διεστάναι
φησὶ
πορφυρίωνα
|
πορφυρίδος, |
ἰδίᾳ
ἑκάτερον
καταριθμούμενος·
τὴν
τροφήν |
[9, 388] |
αὐτοῦ
τῇ
τροφῇ.
Τῆς
δὲ
|
πορφυρίδος |
καὶ
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ὄρνισιν
μνημονεύει. |
[9, 388] |
κατὰ
τὴν
Λιβύην
θεῶν
ἱερόν.
|
ΠΟΡΦΥΡΙΣ. |
Καλλίμαχος
δ´
ἐν
τῷ
περὶ |
[9, 388] |
φίλε
θυμέ,
τανύπτερος
ὡς
ὅκα
|
πορφυρίς. |
ΠΕΡΔΙΞ.
Τούτων
πολλοὶ
μὲν
μέμνηνται, |
[9, 388] |
καὶ
ἀτταγαῖ
καὶ
οὐχὶ
ἀτταγῆνες.
|
ΠΟΡΦΥΡΙΩΝ. |
Ὅτι
καὶ
τούτου
Ἀριστοφάνης
μέμνηται |
[9, 388] |
τὴν
τροφήν
τε
λαμβάνειν
τὸν
|
πορφυρίωνα |
ἐν
σκότῳ
καταδυόμενον,
ἵνα
μή |
[9, 388] |
τῷ
περὶ
ὀρνίθων
διεστάναι
φησὶ
|
πορφυρίωνα |
πορφυρίδος,
ἰδίᾳ
ἑκάτερον
καταριθμούμενος·
τὴν |
[9, 388] |
τῶν
πρὸς
Ἀντίγονον
καὶ
Ἀδαῖον
|
πορφυρίωνά |
φησι
τὸν
ὄρνιν
διαιτώμενον
κατὰ |
[9, 398] |
Ὄρνισι
μνημονεύει
ἐν
τούτοις
οἶδα·
|
Πορφυρίωνι |
καὶ
πελεκᾶντι
καὶ
πελεκίνῳ
καὶ |
[9, 398] |
τὸν
μέγιστον,
τὸ
δὲ
εἶδος
|
πορφυρίωνι |
παραπλήσιος·
καὶ
ἀπὸ
τῶν
ὤτων |
[9, 376] |
περὶ
ὧν
οἱ
κωμῳδιοποιοὶ
λέγουσι;
|
Ποσείδιππος |
μὲν
ἐν
Χορευούσαις·
μάγειρος
δ´ |
[9, 369] |
ἄμφω
ἐκ
τοῦ
αὐτοῦ
σπέρματος.
|
Ποσειδώνιος |
δ´
ὁ
ἀπὸ
τῆς
στοᾶς |
[9, 401] |
γῆς.
~(Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
καὶ
|
Ποσειδώνιος |
ὁ
φιλόσοφος
ἐν
τῇ
ἱστορίᾳ· |
[9, 399] |
τρίτῳ
φησίν·
Ἶσον
δ´
Ἑρμιονεὺς
|
ποσὶ |
καρπαλίμοισι
μετασπὼν
ψύας
ἔγχει
νύξε. |
[9, 382] |
εὐθύς
μ´
ἐπηρώτησε
προσβλέψας
μέγα
|
Πόσους |
κέκληκας
μέροπας
ἐπὶ
δεῖπνον;
Λέγε. |
[9, 381] |
καλὸς
ἡμῶν
ἑστιάτωρ
Λαρήνσιος
Καὶ
|
πόσῳ |
κάλλιον,
ἔφη,
τὰ
τοιαῦτα
ἐκμανθάνειν |
[9, 373] |
ἀφ´
ἡμῶν;
Καὶ
πάλιν·
Αὕτη
|
ποτ´ |
ἐξεσόβησε
τὰς
ὄρνις
μόλις.
Ὀρνίθια |
[9, 377] |
δεῖπνον,
ὁρμῆς
μεστός,
ἐκκεκαυμένος,
τηρῶν
|
πότ´ |
ἐπὶ
τὰς
χεῖρας
οἴσει
τις. |
[9, 397] |
Καὶ
πάλιν
ὄρνις
δῆτα.
Τίς
|
ποτ´ |
ἐστίν;
Οὐ
δήπου
ταὧς;
Λέγουσι |
[9, 404] |
τίνα
τρόπον
παραθεῖναι
δ´
ἢ
|
πότ´ |
ἢ
πῶς
σκευάσαι
δεῖ,
μὴ |
[9, 387] |
συγγραφέα
εἰς
τὸν
ὁμώνυμον
κατεπόντου
|
ποταμόν. |
ΑΤΤΑΓΑΣ.
Ἀριστοφάνης
Πελαργοῖς·
Ἀτταγᾶς
ἥδιστον |
[9, 393] |
καὶ
παραγενόμενον
ἐπὶ
τὸν
Σύβαριν
|
ποταμὸν |
πλησιάσαι
γεράνῳ.
Λέγει
δὲ
καὶ |
[9, 388] |
φωνὴν
ἀφίεσαν,
ἐπεὶ
δὲ
τοῦ
|
ποταμοῦ |
κοίλου
ῥυέντος
λιμὸς
ἐγένετο
καὶ |
[9, 387] |
τῶν
Εὐρωπιακῶν
περὶ
τοῦ
Φάσιδος
|
ποταμοῦ |
τὸν
λόγον
ποιούμενος
γράφει
καὶ |
[9, 378] |
πότε
δεῖ
πυκνότερον
ἐπαγαγεῖν
καὶ
|
πότε |
βάδην,
καὶ
πῶς
ἔχουσι
πρὸς |
[9, 405] |
τὸν
καλοῦντα,
τὸν
πάλιν
(δειπνοῦντα,
|
πότε |
δεῖ
καὶ
τίν´
ἰχθὺν
ἀγοράσαι, |
[9, 378] |
τὸν
καιρὸν
ἐπὶ
τούτοις
ἰδεῖν,
|
πότε |
δεῖ
πυκνότερον
ἐπαγαγεῖν
καὶ
πότε |
[9, 401] |
τῶν
ὀνομάτων
παλαιά.
Μινδυνεύεις
οὖν
|
ποτε |
διὰ
ταύτας
τὰς
φροντίδας
ὥσπερ |
[9, 374] |
κωμῳδίας
γράφων
ὧδε·
Ἀναξανδρίδης
διδάσκων
|
ποτὲ |
διθύραμβον
Ἀθήνησιν
εἰσῆλθεν
ἐφ´
ἵππου |
[9, 378] |
τὰς
ἐπιτολὰς
καὶ
τὸν
ἥλιον
|
πότε
|
ἐπὶ
τὴν
μακράν
τε
καὶ |
[9, 378] |
ἔχουσι
πρὸς
τὸ
δεῖπνον
καὶ
|
πότε
|
εὔκαιρον
αὐτῶν
ἐστι
τῶν
ὄψων |
[9, 397] |
φησὶ
περὶ
αὐτοῦ
οὕτως·
(Μή
|
ποτε |
θρέψω
παρὰ
Φερσεφόνῃ
τοιόνδε
ταὧν, |
[9, 376] |
οὗτος
ἐκαλεῖτο.
Εἰσαχθέντος
δὲ
ἡμῖν
|
ποτε |
καὶ
δέλφακος,
οὗ
τὸ
μὲν |
[9, 397] |
κοιμήσασα
νεηγενέας
γαλαθηνούς.
~(Περιενεχθεισῶν
δέ
|
ποτε |
καὶ
ΔΟΡΚΑΔΩΝ
ὁ
Ἐλεατικὸς
Παλαμήδης |
[9, 406] |
τότ´
ἐγὼ
θάρσησα.
Εἰσῆλθε
δέ
|
ποτε |
καὶ
εἰς
τὸ
θέατρον
διδάσκων |
[9, 385] |
ἄλλο
σῶμ´
ὑπόξυλον.
Παρατεθέντος
δέ
|
ποτε |
καὶ
ἰχθύος
μεγάλου
ἐν
ὀξάλμῃ |
[9, 372] |
ταύτης.
ΚΟΛΟΚΥΝΤΗ.
Χειμῶνος
δὲ
ὥρᾳ
|
ποτὲ |
κολοκυντῶν
ἡμῖν
περιενεχθεισῶν
πάντες
ἐθαυμάζομεν |
[9, 366] |
Ἐπίχαρμος
καὶ
χορδὴν
ὠνόμασεν,
ἀεί
|
ποτε |
ὀρύαν
καλῶν.
Καὶ
ἅλας
δὲ |
[9, 408] |
τοῦ
Παύσωνος.
Ὡς
δ´
ἀεί
|
ποτε |
περὶ
τοὺς
κυάμους
ἔσθ´
οὗτος |
[9, 396] |
περαίνω
Σοφοκλέους.
ΓΑΛΑΘΗΝΩΝ
δὲ
χοίρων
|
ποτὲ |
περιενεχθέντων
(καὶ
περὶ
τούτων
ἐζήτησαν |
[9, 401] |
Καὶ
ὁ
Δημόκριτος
ἔφη·
Ἀεί
|
ποτε |
σύ,
ὦ
Οὐλπιανέ,
οὐδενὸς
μεταλαμβάνειν |
[9, 392] |
ληγόντων
ὀνομάτων
ἐζήτηται
τί
δή
|
ποτε |
τῷ
αὐτῷ
οὐ
χρῶνται
ἐπὶ |
[9, 397] |
Ἀριστοφάνους.
Τηρεὺς
γὰρ
εἶ
σύ;
|
Πότερον |
ὄρνις
ἢ
ταὧς;
Καὶ
πάλιν
|
[9, 380] |
Τί
οὐκ
ἐκέλευσας
παραφέρειν
τὰ
|
ποτήρια; |
(Σώφρων
δ´
ἐν
γυναικείοις
κατακοινότερον |
[9, 366] |
τοῖς
παροῦσι
συμφέρει
ἁπαξάπασιν
ὀξυβάφῳ
|
ποτηρίῳ. |
Ὁρῶ
δὲ
καὶ
μετὰ
ὄξους |
[9, 406] |
εἰπεῖν·
Τοῦ
καὶ
κινυμένοιο
Διὸς
|
ποτὶ |
χαλκοβατὲς
δῶ
ἔμπης
ἐς
γαῖάν |
[9, 404] |
(παρὰ
τὴν
φύσιν
γὰρ
τὸ
|
ποτὸν |
ἦν.
{Β.
Μάλ´
εἰκότως.
{Α. |
[9, 402] |
ἄγγελλ´,
ὁτιὴ
ψυχρὸν
τοὔψον,
τὸ
|
ποτὸν |
θερμόν,
ξηρὸν
φύραμ´,
ἄρτοι
ξηροί· |
[9, 385] |
ὁ
τὰς
ἀκάνθας
ἀγείρων
Οὐλπιανὸς
|
Ποῦ |
κεῖται,
ἔφη,
ὀξάλμη;
Ὀψάριον
γὰρ |
[9, 380] |
οὐδείς
τινος
γεύσεται
πρὶν
λεχθῆναι
|
ποῦ |
κεῖται
τὸ
παραφέρειν.
Τὰ
γὰρ |
[9, 384] |
ὁ
περὶ
πάντων
πάντας
ἀπαιτῶν,
|
ποῦ |
μνήμης
ἠξίωται
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις |
[9, 405] |
πράγμασιν
ἀναστραφῆναι
καὶ
διαβλέψαι
τί
|
που
|
στρατηγός
ἐστιν,
ἡγεμὼν
δὲ
θάτερον, |
[9, 382] |
τέταρτος
ἡμῖν,
ὦ
φίλε
Τίμαιε,
|
ποῦ |
τῶν
χθὲς
μὲν
δαιτυμόνων,
τὰ |
[9, 373] |
Μενάνδρειον
μαρτύριον·
(ἀλλὰ
καὶ
Ἀλκμάν
|
πού |
φησι·
Αυσαν
δ´
ἄπρακτα
νεάνιδες
|
[9, 403] |
χελιδών,
καρίς,
τευθίς,
ψῆττα,
δρακαινίς,
|
πουλυπόδειον, |
σηπία,
ὀρφώς,
κάραβος,
ἔσχαρος,
ἀφύαι, |
[9, 409] |
Κοικόα,
κατὰ
χειρὸς
δοῦσα
ἀπόδος
|
πόχ´ |
ἁμῖν
τὰν
τράπεζαν.
Παρὰ
μέντοι |
[9, 377] |
φύσει
στρατηγὸς
ἔστη
καὶ
τὸ
|
πρᾶγμ´ |
ἐδέξατο.
Πολέμιός
ἐστι
πᾶς
ὁ |
[9, 378] |
ἐκ
παιδὸς
ὀρθῶς
εἰς
τὸ
|
πρᾶγμ´ |
εἰσηγμένον
καὶ
τὰς
δυνάμεις
κατέχοντα |
[9, 378] |
μεγάλην
χρείαν
τιν´
εἰς
τὸ
|
πρᾶγμ´ |
ἔχει.
Ὁ
καπνὸς
φερόμενος
δεῦρο |
[9, 408] |
τὸ
δεῖνα
προσλελαληκέναι;
{Β.
Καὶ
|
πρᾶγμά |
γ´
ἠρώτα
με
δυστράπελον
πάνυ, |
[9, 377] |
ἡμῶν,
Δημύλε,
ἀλλὰ
πέπλυται
τὸ
|
πρᾶγμα, |
καὶ
πάντες
σχεδὸν
εἶναι
μάγειροί |
[9, 408] |
{Α.
Χάριεν
οἷς
γινώσκεται
τὸ
|
πρᾶγμα |
τοῦ
Παύσωνος.
Ὡς
δ´
ἀεί |
[9, 378] |
ἕτερόν
σοι
τυχὸν
φανήσεται
τὸ
|
πρᾶγμα. |
Τρεῖς
ἡμεῖς
μόνοι
ἐσμὲν
ἔτι |
[9, 405] |
δύναμιν,
ὁ
μέντοι
δυνάμενος
κἀν
|
πράγμασιν
|
ἀναστραφῆναι
καὶ
διαβλέψαι
τί
που
|
[9, 370] |
Δία
τοῖς
ἐμοῖς
βλίτοις
ὅμοια
|
πράγματ´ |
οὐδὲ
ταῖς
θλασταῖς
ἐλάαις.
Ἀλκαῖος |
[9, 370] |
νῦν·
ἄρτοι,
σκόροδα,
τυρός,
πλακοῦντες,
|
πράγματα
|
ἐλευθέρι´,
οὐ
τάριχος
οὐδ´
ἡδύσμασιν
|
[9, 398] |
τὸ
ζῷον
ἐν
τῇ
πολυταλάντῳ
|
πραγματείᾳ |
(ὀκτακόσια
γὰρ
εἰληφέναι
τάλαντα
παρ´ |
[9, 378] |
μικρὰ
διακινήσω
σε
περὶ
τοῦ
|
πράγματος, |
(ἵνα
τῷ
λαλεῖν
λάβωμεν
εὔκαιρον |
[9, 398] |
προιστάμενος
τῶν
τῆς
ἐπαρχίας
ἐκείνης
|
πραγμάτων |
τεθέαμαι
ἐπὶ
τῇ
χώρᾳ
ἐκείνῃ |
[9, 381] |
ἢ
γλαφυρὸν
οἶσθα
τῶν
σεαυτοῦ
|
πραγμάτων, |
φανερὸν
ποίησον
τοῦτο
τῷ
διδασκάλῳ. |
[9, 376] |
ἄν,
φησί,
τῶν
κρεῶν
δαίσαιντο.
|
Πραίσιοι |
δὲ
καὶ
ἱερὰ
ῥέζουσιν
ὑί, |
[9, 397] |
Τυνδάρεὠς,
Μενέλεὠς,
λειπόνεὠς,
εὔνεὠς,
Νείλεὠς,
|
πρᾶὀς, |
υἱὄς,
Κεῖὀς,
Χῖὀς,
δῖὀς,
χρεῖὀς, |
[9, 369] |
τε
στιφρή
τε
φαείνεται
ἐν
|
πρασιῇσι. |
Κηφισιακῶν
δὲ
γογγυλίδων
μνημονεύει
Κράτης |
[9, 370] |
ἀγριὰς
ἐμπίπτουσα
σπειρομένῃς
πολύφυλλος
ἐνήβησε
|
πρασιῇσιν
|
ἢ
οὔλη
καπυροῖσιν
ὀραμνῖτις
πετάλοισιν
|
[9, 371] |
Δίφιλος
ἱστορεῖ.
ΚΕΦΑΛΩΤΟΝ.
Τοῦτο
καὶ
|
πράσιον |
καλεῖσθαί
φησιν
ὁ
αὐτὸς
Δίφιλος |
[9, 392] |
ποιεῖν
δυνάμενος
ὀρτυγίου
ψυχὴν
ἔχων;
|
(Πρατίνας |
δ´
ἐν
Δυμαίναις
ἢ
Καρυάτισιν |
[9, 390] |
ὅσα
ἂν
ἴδῃ
τοὺς
κυνηγοῦντας
|
πράττοντας. |
Οἳ
δὲ
στάντες
αὐτῶν
καταντικρὺ |
[9, 407] |
Σύροις.
{Β.
Πῶς
ἢ
τί
|
πράττων; |
Βούλομαι
γὰρ
εἰδέναι.
{Α.
Θανατηγὸν |
[9, 401] |
ὁ
πρὸς
Γέλωνα
τὸν
Συρακόσιον
|
πρεσβεύσας |
περὶ
τῆς
πρὸς
τοὺς
Μήδους |
[9, 383] |
μοι
λέγειν;
Ἀτάσθαλός
γ´
εἶ,
|
πρέσβυ, |
φης´·
ἅλας
φέρε.
Τοῦτ´
ἔστι |
[9, 386] |
Ὄρνισιν.
Ἀττικοὶ
δ´
εἰσὶ
δύο
|
πρεσβῦται |
ὑπὸ
ἀπραγμοσύνης
πόλιν
ζητοῦντες
ἐν |
[9, 394] |
ἀνέχεσθαι
τὰς
θηλείας.
Ὁ
δὲ
|
πρεσβύτερος, |
φησί,
καὶ
προαναβαίνει
καὶ
μὴ |
[9, 374] |
Ἐν
δὲ
Νεφέλαις
διδάσκων
τὸν
|
πρεσβύτην |
περὶ
ὀνόματος
διαφορᾶς
φησι·
Νῦν |
[9, 399] |
καὶ
ψύαι
καλούμεναι·
ταύτας
ἐπιτεμὼν
|
πρὶν |
θεωρῆσαι
μαθών
ΟΥΘΑΡ.
Τηλεκλείδης
Στερροῖς· |
[9, 403] |
ἐξετραγῴδησεν
ὁ
σοφὸς
ἐκεῖνος
μάγειρος,
|
πρὶν |
καὶ
ἐπιδεῖξαι
ὅ
τι
φέρει. |
[9, 380] |
Ἀρτεμισίῳ
κινδυνεύσαντας,
οὐδείς
τινος
γεύσεται
|
πρὶν |
λεχθῆναι
ποῦ
κεῖται
τὸ
παραφέρειν. |
[9, 401] |
οὐδενὸς
μεταλαμβάνειν
εἴωθας
τῶν
παρασκευαζομένων
|
(πρὶν |
μαθεῖν
εἰ
ἡ
χρῆσις
μὴ |
[9, 396] |
κρεᾴδια.
Οὐ
μὴ
γὰρ
ὀνομάσω
|
πρὶν |
μαθεῖν.
Ὃ
δὲ
Στράττις
εἶπεν, |
[9, 410] |
Ἀριστοφάνης
ὁ
γραμματικός
φησιν
ὅτι
|
πρὶν |
φαγεῖν
(οἱ
Ἀττικοὶ
κατὰ
χειρὸς |
[9, 408] |
γὰρ
τοῖς
παλαιοῖς
τὸ
μὲν
|
πρὸ |
ἀρίστου
καὶ
δείπνου
λέγεσθαι
κατὰ |
[9, 379] |
(καὶ
εὐπαίδευτον
μνημονεύοντά
τε
τῶν
|
πρὸ |
αὑτοῦ
τεχνιτῶν
καὶ
τίνα
ἕκαστος |
[9, 379] |
ὁρώμενος.
Εὔφρων
δέ,
οὗ
καὶ
|
πρὸ |
βραχέος
ἐμνήσθην,
ἄνδρες
δικασταί,
(δικαστὰς |
[9, 398] |
αὐτὴν
τιθέασιν
ὥσπερ
τὰς
ἄλλας,
|
πρὸ |
δὲ
τούτων
τάσσουσιν.
(Οἶμαι
δὲ |
[9, 382] |
εὑρήκασιν,
ἔφη,
ἢ
εἰρήκασιν
οἱ
|
πρὸ |
ἐμοῦ;
Ἢ
ἐπιμετρίους
ἐμαυτὸν
ἄγω |
[9, 398] |
τὴν
δασεῖαν.
Διόπερ
καὶ
Ῥωμαῖοι
|
πρὸ |
πάντων
τῶν
δασυνομένων
ὀνομάτων
τὸ |
[9, 378] |
πᾶσι
τούτοις
ἔλεγε
τὰ
στρατηγικά.
|
Πρὸ |
τῆς
τέχνης
ἔσπευδε
ταῦθ´
ἡμᾶς |
[9, 410] |
δ´
ἐν
τῷ
Ἀχελωνίῳ
τὸ
|
πρὸ |
τοῦ
δείπνου
κατὰ
χειρός
φησι |
[9, 401] |
ζητήσεις
γενόμενος
ἀπέθανεν,
ὡς
τὸ
|
πρὸ |
τοῦ
μνημείου
αὐτοῦ
ἐπίγραμμα
δηλοῖ· |
[9, 393] |
ἐξ
ἐναντίας
τις
αὐτῶν
καὶ
|
πρὸ |
τούτου
βρόχον
θῇ,
τρέχοντες
πρὸς |
[9, 402] |
Μακεδών,
οὗ
ἐμνημονεύσαμεν
ἐν
τοῖς
|
πρὸ |
τούτων
ἐν
τῇ
πρὸς
τὸν |
[9, 370] |
ᾗ
θύεσκε
Πανδώρη
Θαργηλίοισιν
ἔγχυτον
|
πρὸ |
φαρμάκου.
Καὶ
Ἀνάνιος
δέ
φησι· |
[9, 389] |
τῆς
ἐμφάσεως
αἴσθησις
εἰς
μάχην
|
προάγεται |
μόνον.
Ταῦτα
μὲν
ὁ
Κλέαρχος. |
[9, 380] |
ὁ
Μάγνος
ἔφη·
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Προάγωνι· |
Τί
οὐκ
ἐκέλευσας
παραφέρειν
τὰ |
[9, 391] |
διὰ
τὸ
τὴν
ἐκείνων
ἐπιτηδεύειν
|
προαίρεσιν. |
Πάντα
δὲ
τὰ
τῶν
ζῴων |
[9, 383] |
τέτταρας
(δραχμὰς
ἀποβάλω,
φησί,
τὴν
|
προαίρεσιν; |
Τὰς
οὐλοχύτας
φέρε
δεῦρο.
Τοῦτο |
[9, 394] |
Ὁ
δὲ
πρεσβύτερος,
φησί,
καὶ
|
προαναβαίνει |
καὶ
μὴ
κύσας·
οἱ
δὲ |
[9, 393] |
τῷ
ἀετῷ,
αὐτὸς
μάχης
μὴ
|
προαρξάμενος. |
Εἰσὶ
δ´
ᾠδικοὶ
καὶ
μάλιστα |
[9, 398] |
ἐκφορὰς
συνεκφέρεσθαι
ἐθέλει
καὶ
ἐνταυθοῖ
|
προᾴττουσα |
καὶ
τάχιον
ἐκθέουσα
δι´
ἐπιπολῆς |
[9, 391] |
ἐθέλειν
πλησιάζειν,
τὰς
δὲ
θηλείας
|
προβαινούσης |
μᾶλλον
τῆς
ἡμέρας.
Καὶ
οἱ |
[9, 398] |
γραμματικῶν
παισὶν
περὶ
πάντων
τῶν
|
προβαλλομένων |
λέγειν,
εἶδος
φυτοῦ,
εἶδος
ὀρνέου, |
[9, 401] |
ἐλάττων
τοῦ
καλοῦ
γραφομένου
Καλυδωνίου,
|
Προβάλλω, |
τὶς
ἔφη,
σοὶ
ζητεῖν,
φροντιστὰ |
[9, 382] |
ἔφη,
τὰ
μῆλα
πρόβατα;
Μῆλα
|
πρόβατ´; |
Οὐ
μανθάνω
τούτων
οὐδὲν
οὐδὲ |
[9, 382] |
δ´.
Οὔκουν,
ἔφη,
τὰ
μῆλα
|
πρόβατα; |
Μῆλα
πρόβατ´;
Οὐ
μανθάνω
τούτων |
[9, 382] |
ἐγὼ
μὲν
οὔ,
οὐδέτερον
αὐτῶν,
|
προβάτιον |
δ´.
Οὔκουν,
ἔφη,
τὰ
μῆλα |
[9, 375] |
ἕνεκα
τῶν
θρεμμάτων
μὴ
σφάττειν
|
πρόβατον |
ἄπεκτον
ἢ
ἄτοκον·
διὸ
τὰ |
[9, 402] |
{Β.
Τίνος;
Εἰς
εὐτέλειαν.
Τῶν
|
προβάτων |
μὲν
οἷς
ἔνι
μήτ´
ἔρια |
[9, 406] |
μὲν
ἀροτήρων
βοῶν,
ἀφάκη
δὲ
|
προβάτων. |
Πισοῦ
δὲ
τοῦ
ὀσπρίου
μνημονεύει |
[9, 401] |
δὲ
σφόδρα
φροντίσας
καὶ
τὸ
|
προβληθὲν |
ἀποδιοπομπησάμενος
Ἀλλ´
ὑμεῖς
γε,
ἔφη, |
[9, 402] |
Ἐπεὶ
δὲ
σὺ
καὶ
τὸ
|
προβληθέν |
σοι
ἀποπροσπεποίησαι
περὶ
τῆς
χρόας |
[9, 398] |
τῶν
δασυνομένων
ὀνομάτων
τὸ
Η>
|
προγράφουσι, |
τὸ
ἡγεμονικὸν
αὐτῆς
διασημαίνοντες.
Εἰ |
[9, 374] |
με
συμβολατεύειν
ἔφα
τοῖς
Ἀχαιοῖσιν
|
προδιδόμειν |
τ´
ὤμνυέ
με
τὸν
δέλφακα. |
[9, 406] |
Λαβάργυρος
ὡρολογητὴς
κατὰ
τὸν
Τίμωνος
|
Πρόδικον |
λέξω
τὰ
περὶ
τοῦ
Ἡγήμονος. |
[9, 404] |
Σιμία,
νὴ
τοὺς
θεούς,
(ταυτὶ
|
προείπας· |
τὸν
μάγειρον
εἰδέναι
πολὺ
δεῖ |
[9, 390] |
τῇ
φωνῇ
διάδηλοι
γίγνονται,
καθάπερ
|
προειρήκαμεν. |
Τοὺς
δὲ
περὶ
Παφλαγονίαν
γιγνομένους |
[9, 381] |
προεψήσας
μετὰ
πολλοῦ
πιπέρεως
τὰ
|
προειρημένα |
χναυμάτια
ἔβυσα
διὰ
τοῦ
στόματος, |
[9, 402] |
τούτων
ἐν
τῇ
πρὸς
τὸν
|
προειρημένον |
Λυγκέα
ἐπιστολῇ
ἐμνήσθη
συάγρων
πολλῶν. |
[9, 371] |
ὅτι
καὶ
Φαινίας
ἐν
τῷ
|
προειρημένῳ |
βιβλίῳ
γράφει
οὕτως·
Δρακόντιον,
ὃ |
[9, 389] |
Ὅταν
δὲ
γνῷ
ὅτι
θηρεύεται,
|
προελθὼν |
τῆς
νεοττιᾶς
κυλινδεῖται
παρὰ
τὰ |
[9, 381] |
Εἶτα
πάλιν
οἴνῳ
διέβρεξα
καὶ
|
προεψήσας |
μετὰ
πολλοῦ
πιπέρεως
τὰ
προειρημένα |
[9, 377] |
οὗτος·
εἰσελήλυθεν,
ἐκ
πεντεκαίδεχ´
ἡμερῶν
|
προηλπικὼς
|
τὸ
δεῖπνον,
ὁρμῆς
μεστός,
ἐκκεκαυμένος, |
[9, 367] |
οὖν
εἴρηκεν,
ὦ
φιλότης
Μυρτίλε,
|
(προήρπασα |
γάρ
σου
τὸν
λόγον)
(Ἀντιφάνης |
[9, 410] |
Κλείδημος
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἐξηγητικῷ.
|
~(προθεὶς |
γὰρ
περὶ
ἐναγισμῶν
γράφει
τάδε· |
[9, 404] |
ἢ
πῶς
σκευάσαι
δεῖ,
μὴ
|
προίδηται |
τοῦτο
μηδὲ
φροντίσῃ,
οὐκέτι
μάγειρος, |
[9, 394] |
μὴ
παρῇ,
κυνήσασαι·
καὶ
οὐδὲν
|
προιέμεναι |
εἰς
ἀλλήλας
τίκτουσιν
ᾠά,
ἐξ |
[9, 389] |
οἱ
ἀλεκτρυόνες
καὶ
οἱ
ὄρτυγες
|
προΐενται |
τὴν
γονὴν
οὐ
μόνον
ἰδόντες |
[9, 389] |
τὴν
ἔμφασιν
ἁλίσκονταί
τε
καὶ
|
προΐενται |
τὸ
σπέρμα,
πλὴν
τῶν
ἀλεκτρυόνων. |
[9, 398] |
Μυσίᾳ
τοῦ
κυρίου
αὐτοκράτορος
καὶ
|
προιστάμενος |
τῶν
τῆς
ἐπαρχίας
ἐκείνης
πραγμάτων |
[9, 379] |
(Ἐγὼ
δ´
ὁρῶν
τὰ
πολλὰ
|
προκατειλημμένα
|
εὗρον
τὸ
κλέπτειν
πρῶτος,
ὥστε |
[9, 379] |
ἐμοῦ
δ´
ὁρῶν
σὺ
τοῦτο
|
προκατειλημμένον
|
ἴδιον
ἐφεύρηκάς
τι
καὶ
τοῦτ´ |
[9, 410] |
ἀπεμάττοντο
ὠμολίνῳ·
ὅπερ
ἐν
τοῖς
|
προκειμένοις |
Φιλόξενος
ὁ
Κυθήριος
ὠνόμασεν
ἔκτριμμα. |
[9, 397] |
οὕτως
παρ´
Εὐπόλιδι
ἐν
Ἀστρατεύτοις
|
πρόκειται |
δὲ
τὸ
μαρτύριον
καὶ
ἐν |
[9, 373] |
ἐπὶ
τοῦ
πληθυντικοῦ
ὄρνις
λέγουσι
|
πρόκειται |
τὸ
Μενάνδρειον
μαρτύριον·
(ἀλλὰ
καὶ |
[9, 390] |
λεπτός,
ὀφθαλμοὶ
μεγάλοι,
γλῶσσα
ὀστώδης,
|
πρόλοβον |
δ´
οὐκ
ἔχει
(Ἀλέξανδρος
δ´ |
[9, 392] |
τῷ
γενείῳ
μέλανα.
Ἀνατμηθεὶς
δὲ
|
πρόλοβον |
οὐχ
ὁρᾶται
μέγαν
ἔχων,
καρδίαν |
[9, 390] |
ἀλεκτρυόνος
μεγάλου,
χρῶμα
ὄρτυγος,
κεφαλὴ
|
προμήκης, |
ῥύγχος
ὀξύ,
τράχηλος
λεπτός,
ὀφθαλμοὶ |
[9, 391] |
ἱεροῖς
ἀλεκτρυόνων
τὸν
ἀνατεθέντα
οἱ
|
προόντες |
ὀχεύουσι
μέχρι
ἂν
ἄλλος
ἀνατεθῇ· |
[9, 379] |
προοπτήσαντα
χλιαίνειν
πάλιν,
ἢ
μὴ
|
προοπτήσαντα |
συντελεῖν
ταχύ,
ἀπεστέρησε
τῆς
τέχνης |
[9, 379] |
τῆς
τεταγμένης
ἀκμῆς,
ὥστ´
ἢ
|
προοπτήσαντα |
χλιαίνειν
πάλιν,
ἢ
μὴ
προοπτήσαντα |
[9, 409] |
τοὺς
παρόντας
ἥγνιζον.
Χρὴ
μέντοι
|
προπαροξυτόνως |
προφέρεσθαι.
Τὰ
γὰρ
τοιάδε
ῥηματικὰ |
[9, 395] |
ἐν
τοῖς
λεγομένοις
(Καταγωγίοις
μιᾶς
|
προπετασθείσης |
ἐκ
τοῦ
πελάγους
περιστερᾶς
καὶ |
[9, 403] |
τῶν
ἔνδον·
κρατὴρ
ἐξερροίβδητ´
οἴνου·
|
πρόποσις |
χωρεῖ·
λέπεται
κόρδαξ·
ἀκολασταίνει
νοῦς |
[9, 379] |
δ´
ᾄττουσιν
Ἡφαίστου
κύνες
κούφως
|
πρὸς |
αἴθραν,
οἷς
τὸ
γίνεσθαί
θ´ |
[9, 393] |
ὀρτύγιον)
μνημονεύει
Κλεομένης
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Ἀλέξανδρον
ἐπιστολῇ
γράφων
οὕτως·
Φαληρίδας |
[9, 389] |
δὲ
καὶ
οἱ
χῆροι
αὐτῶν
|
πρὸς |
ἀλλήλους
(καὶ
ὁ
ἡττηθεὶς
ὀχεύεται |
[9, 391] |
(εἰ
δὲ
μὴ
ἀνατεθείη,
μάχονται
|
πρὸς |
ἀλλήλους
καὶ
ὁ
ἡττήσας
τὸν |
[9, 410] |
Πολέμων
δ´
ἐν
ἕκτῳ
τῶν
|
πρὸς |
Ἀντίγονον
καὶ
Ἀδαῖον
περὶ
τῆς |
[9, 388] |
(Πολέμων
δ´
ἐν
πέμπτῳ
τῶν
|
πρὸς |
Ἀντίγονον
καὶ
Ἀδαῖον
πορφυρίωνά
φησι |
[9, 401] |
δ´
ὁ
Σάμιος
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Ἀπολλόδωρον
ἐπιστολῇ
γράφει
οὕτως·
~(Ἵνα |
[9, 391] |
τοὺς
ἐμφαγόντας
φησὶν
στρουθῶν
ἐπικαταφόρους
|
πρὸς |
ἀφροδίσια
γίνεσθαι.
(Μήποτε
οὖν
καὶ |
[9, 371] |
πνευματώδης,
δύσπεπτος,
οὐρητικὸς
ἱκανῶς,
διεγερτικὸς
|
πρὸς |
ἀφροδίσια·
διὸ
καὶ
ὑπ´
ἐνίων |
[9, 401] |
κύριον
Σύαγρος
Λάκων
γένος,
ὁ
|
πρὸς |
Γέλωνα
τὸν
Συρακόσιον
πρεσβεύσας
περὶ |
[9, 407] |
γὰρ
οὐδ´
ἐκεῖνος
οὐθὲν
εἶχε.
|
Πρὸς |
δὲ
τὸν
χρηστὸν
δραμὼν
Τηλέμαχον |
[9, 407] |
εἶθ´
ὁ
λιμὸς
ἥπτετο.
Ἐφέρετο
|
πρὸς |
Δίωνα
τὸν
διάπυρον·
ἀλλὰ
γὰρ
|
[9, 408] |
κωμικὸς
ἐν
Τροχίλῳ
λέγων
οὕτως·
|
Πρὸς |
ἐμαυτὸν
ἐνθυμούμενος,
νὴ
τοὺς
θεούς, |
[9, 410] |
σήματος.
Ἔπειτα
παρὰ
τὸν
βόθυνον
|
πρὸς |
ἑσπέραν
βλέπε,
ὕδωρ
κατάχεε
λέγων |
[9, 410] |
ἐναγισμῶν
γράφει
τάδε·
Ὄρυξαι
βόθυνον
|
πρὸς |
ἑσπέραν
τοῦ
σήματος.
Ἔπειτα
παρὰ |
[9, 380] |
τοὺς
ἐν
Μαραθῶνι
κινδυνεύσαντας
καὶ
|
πρὸς |
ἔτι
τοὺς
ἐν
Σαλαμῖνι
ναυμαχήσαντας. |
[9, 382] |
μάγειρ´,
αὐτῷ
λέγειν.
Ἀλλὰ
τί
|
πρὸς |
ἡμᾶς
τοῦτο,
πρὸς
τῆς
Ἑστίας; |
[9, 386] |
ἀποδίδωμι
τῆς
συγκράσεως.
{Β.
Σὺ
|
πρὸς |
θεῶν
ἔθυσας
τὸν
ἔριφον·
μὴ |
[9, 397] |
πτερῶν
λαμβάνει.
Ἐπῳάζει
δ´
ἡμέρας
|
πρὸς |
λʹ
Τίκτει
τε
ἅπαξ
τοῦ |
[9, 367] |
ἔτι
τοῦτ´
ἐν
ἔθει·
καὶ
|
πρὸς |
μὲν
τούτους
ἀρκεῖ
λόγος
εἷς |
[9, 397] |
ἄχαρι
κρέας
τὸ
τῶν
δορκώνων.
|
Πρὸς |
ὃν
ὁ
Μυρτίλος
ἔφη·
Μόνως |
[9, 384] |
δὲ
σιτευτὸς
χὴν
παρὰ
τίνι;
|
πρὸς |
ὃν
ὁ
Πλούταρχος·
Θεόπομπος
μὲν |
[9, 394] |
δύστηνον
ἀθλίαν
φάβα,
μέσακτα
πλευρὰ
|
πρὸς |
πτύοις
πεπλεγμένην.
Κἀν
Φιλοκτήτῃ
δὲ |
[9, 386] |
ἡμᾶς
δειπνεῖν.
Ἰδοὺ
γάρ,
ἕως
|
πρὸς |
σὲ
διαλέγομαι,
καὶ
οἱ
ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΙ |
[9, 381] |
τί
δεῖ
λέγειν
με
πολλὰ
|
πρὸς |
συνειδότα;
Ἐμὸς
εἶ
μαθητής,
σὸς |
[9, 387] |
καλουμένων
φασιανῶν
φοιτᾷ
τροφῆς
χάριν
|
πρὸς |
τὰς
ἐκβολὰς
τῶν
στομάτων.
Καλλίξενος |
[9, 405] |
ἀγωνίαις
τἠμῇ
ποιήσω
νυστάσαι
παροψίδι.
|
Πρὸς |
ταῦτα
Αἰμιλιανὸς
ἔφη·
Βέλτιστε,
πολλοῖς |
[9, 366] |
ἰδίᾳ
καθ´
αὑτὸ
κατασκευάζονται
ὀξύγαρον.
|
Πρὸς |
ταῦτα
ἀπαντήσας
ὁ
Ζωίλος
ἔφη· |
[9, 410] |
ἐν
τῷ
πέμπτῳ
τῶν
μελῶν
|
πρὸς |
τὴν
Ἀφροδίτην·
Χειρόμακτρα
δὲ
καγγονων
|
[9, 394] |
στόμα,
διὰ
τούτου
παρασκευάζουσαι
αὐτοὺς
|
πρὸς |
τὴν
τροφήν.
Τῆς
δὲ
Σικελίας |
[9, 382] |
Ἀλλὰ
τί
πρὸς
ἡμᾶς
τοῦτο,
|
πρὸς |
τῆς
Ἑστίας;
Κατ´
ἐκεῖνον
ἤδη |
[9, 390] |
ἐπὶ
τάδε
πέρδικες
τοῦ
(Κορυδαλλοῦ
|
πρὸς |
τὸ
ἄστυ
κακκαβίζουσιν,
οἱ
δ´ |
[9, 378] |
πότε
βάδην,
καὶ
πῶς
ἔχουσι
|
πρὸς |
τὸ
δεῖπνον
καὶ
πότε
εὔκαιρον |
[9, 380] |
εἰς
τὸ
πῦρ
ἀποσβέσας
καὶ
|
πρὸς |
τὸ
δίχορδον
ἐτερέτιζες.
σθόμην·
(ἐκεῖνο |
[9, 375] |
ἡμίσους
πήχεων,
ὅλον
δ´
ἄρτιον
|
πρὸς |
τὸ
μῆκος,
τῇ
χροιᾷ
χιόνινον. |
[9, 410] |
διαφορᾶς
λέγει
τοῦ
κατὰ
χειρὸς
|
πρὸς |
τὸ
νίψασθαι.
(Δημόνικος
δ´
ἐν |
[9, 377] |
τοῦτ´
ἔστιν,
ἂν
εὖ
προσδράμῃς
|
πρὸς |
τὸ
στόμα.
Διακονοῦμεν
νῦν
γάμους· |
[9, 404] |
βρώματα,
τεταγμέν´
εὐθύς
ἐστί
μοι
|
πρὸς |
τὸν
βίον·
ἕτερ´
ἐστὶ
τοῖς |
[9, 393] |
πρὸ
τούτου
βρόχον
θῇ,
τρέχοντες
|
πρὸς |
τὸν
ἐμφαινόμενον
ἐν
τῷ
κατόπτρῳ |
[9, 376] |
μάγειρος
ἂν
μὲν
ὑποδιακόνους
ἔχων
|
πρὸς |
τὸν
ἰδιώτην
καὶ
μαθητὰς
εἰσίῃ, |
[9, 402] |
τοῖς
πρὸ
τούτων
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
τὸν
προειρημένον
Λυγκέα
ἐπιστολῇ
ἐμνήσθη |
[9, 393] |
Κύκνον
φησὶ
τραφῆναι
ἐν
Λευκόφρυι
|
πρὸς |
τοῦ
ὁμωνύμου
ὄρνιθος.
Βοῖος
δ´ |
[9, 402] |
ἔξω,
Μάνη·
στεῖχ´
εἰς
ἀγορὰν
|
πρὸς |
τοὺς
Ἑρμᾶς,
οὗ
προσφοιτῶς´
οἱ |
[9, 408] |
δὲ
ὁ
γραμματικὸς
ἐν
τοῖς
|
πρὸς |
τοὺς
Καλλιμάχου
πίνακας
χλευάζει
τοὺς |
[9, 381] |
οὕτως
εἴρηκε
ποιήσας
τινὰ
μάγειρον
|
πρὸς |
τοὺς
μαθητὰς
διαλεγόμενον·
(Ἄγε
δὴ |
[9, 376] |
μάγειρος
δ´
ἐστὶν
ὁ
λέγων
|
πρὸς |
τοὺς
μαθητὰς
τάδε·
Μαθητὰ
Λεύκων |
[9, 401] |
τὸν
Συρακόσιον
πρεσβεύσας
περὶ
τῆς
|
πρὸς |
τοὺς
Μήδους
συμμαχίας
ἐν
τῇ |
[9, 369] |
γλυκυτέρα
γάρ
ἐστι
καὶ
πεπτικωτέρα
|
πρὸς |
τῷ
εὐστόμαχος
εἶναι
καὶ
τρόφιμος. |
[9, 404] |
γὰρ
τοιοῦτός
ἐστιν
οὐ
δειπνητικός,
|
(πρὸς |
τῷ
φιλεῖν
δὲ
τὴν
διάνοιάν |
[9, 398] |
τὴν
τελευτῶσαν
συλλαβὴν
ὁ
ταὼς
|
πρὸς |
τῶν
Ἀττικῶν
προσπνεῖται.
Πολλῶν
οὖν |
[9, 393] |
Γεράνα.
Αὕτη
κατὰ
θεὸν
τιμωμένη
|
πρὸς |
τῶν
πολιτῶν
αὐτὴ
τοὺς
ὄντως |
[9, 392] |
δ´
αὐτῷ
προσενέγκαντος
ὄρτυγα
καὶ
|
προσαγαγόντος |
ὀσφρανθέντα
ἀναβιῶναι.
Ἔχαιρε
γάρ,
φησί, |
[9, 411] |
ἐν
Προσχίῳ,
ὃ
μέχρι
νῦν
|
προσαγορεύεσθαι |
Οἰνοχόου.
Ἡμεῖς
δ´
ἐνταῦθα
καταπαύσαντες |
[9, 390] |
(Ἀλέξανδρος
δ´
ὁ
Μύνδιος
καὶ
|
προσαγορεύεσθαί |
φησιν
αὐτὸν
λαγωδίαν.
Φασὶ
δ´ |
[9, 369] |
ὅμοιον
εἰ
μὴ
ἡ
νῦν
|
προσαγορευομένη |
βουνιάς.
Θεόφραστος
δὲ
βουνιάδα
μὲν |
[9, 400] |
ἡ
διὰ
τοῦ
ω>
παραπλησίως
|
προσαγορευομένη |
λαγῲ
παρ´
Εὐπόλιδι
ἐν
Κόλαξιν· |
[9, 406] |
πύανον,
οἱ
δὲ
νῦν
ὁλόπυρον
|
προσαγορεύουσιν. |
Τοιούτων
ἔτι
πολλῶν
λεγομένων
ὁ |
[9, 404] |
σὲ
τῶν
εὑρημένων·
οὐ
ταὐτὰ
|
προσάγω |
πᾶσιν
ἀεὶ
βρώματα,
τεταγμέν´
εὐθύς |
[9, 371] |
δὲ
ἄρου
ἐμνημόνευσεν
ὁ
Νίκανδρος,
|
προσαποδοτέον |
ὅτι
καὶ
Φαινίας
ἐν
τῷ |
[9, 382] |
εἰσῆλθε
γάρ,
εὐθύς
μ´
ἐπηρώτησε
|
προσβλέψας |
μέγα
Πόσους
κέκληκας
μέροπας
ἐπὶ |
[9, 377] |
πέρας
τοῦτ´
ἔστιν,
ἂν
εὖ
|
προσδράμῃς |
πρὸς
τὸ
στόμα.
Διακονοῦμεν
νῦν |
[9, 377] |
δ´
ἀληθινὸν
σαυτὸν
παραβάλλῃς,
καὶ
|
προσεκδαρεὶς |
ἄπει.
Ὅπερ
οὖν
ὑπεθέμην,
τῷ |
[9, 386] |
Τί
ἄλλο;
Ναί,
ἡπάτιον
ὀπτὸν
|
προσέλαβον. |
Τούτων
ἐὰν
δείξῃ
τις
ἢ |
[9, 392] |
ὑπὸ
Τυφῶνος,
(Ἰολάου
δ´
αὐτῷ
|
προσενέγκαντος |
ὄρτυγα
καὶ
προσαγαγόντος
ὀσφρανθέντα
ἀναβιῶναι. |
[9, 377] |
πάραγε·
καὶ
γὰρ
αὐτὸς
οὑτοσὶ
|
προσέρχεθ´ |
ὁ
γέρων.
Ὡς
δὲ
καὶ |
[9, 378] |
{Α.
Οὔκ,
ἀλλ´
ἐν
ὅσῳ
|
προσέρχετ´ |
ἐξ
ἀγορᾶς
ὁ
παῖς,
μικρὰ |
[9, 389] |
Ὅθεν
πολλάκις
διὰ
ταῦτα
σιγῇ
|
προσέρχεται, |
ὅπως
μὴ
ἄλλος
ἀκούσας
τῆς |
[9, 389] |
Πολλάκις
τε
ἐπῳάζουσα
ἐξίσταται,
ὅταν
|
προσερχόμενον |
ἐπαισθάνηται
τὸν
ἄρρενα
τῇ
θηρευούσῃ, |
[9, 385] |
οἷα
γίνεται,
ὀψάριον
ἔκαμες
καὶ
|
προσέστη |
τοῦτό
σοι;
{Β.
Ἔγωγε
πέρυσι |
[9, 403] |
κάτωθεν
ἄνω.
Μέμνης´
ἃ
λέγω,
|
πρόσεχ´ |
οἷς
φράζω.
Χάσκεις
οὗτος;
Βλέψον |
[9, 382] |
τῆς
Ἑστίας;
Κατ´
ἐκεῖνον
ἤδη
|
πρόσεχε |
καὶ
τὰ
λοιπά
μοι.
Ὁμηρικῶς |
[9, 389] |
ὅτι
ἐκείνῃ,
ἀλλ´
οὐχ
ἑαυτοῖς
|
προσέχει. |
Ὅθεν
πολλάκις
διὰ
ταῦτα
σιγῇ |
[9, 368] |
Παιδείας.
Φησὶ
γὰρ
ὁ
φιλόσοφος·
|
Προσῆγεν |
αὐτῷ
παροψίδας
καὶ
παντοδαπὰ
ἐμβάμματα |
[9, 376] |
ἐν
Ἀντερινύι
τοὺς
σύας
λαρινοὺς
|
προσηγόρευσε |
μεταγαγὼν
καὶ
αὐτὸς
ἀπὸ
τῶν |
[9, 378] |
ὥραν
ἰδὼν
τούτων
ἑκάστοις
ὡς
|
προσήκει |
χρήσεται,
ὁ
δ´
ἀγνοῶν
ταῦτ´ |
[9, 407] |
τοὺς
περὶ
τὸν
Διόνυσον
τεχνίτας
|
προσῆλθε |
μετ´
αὐτῶν
Ἀλκιβιάδῃ
βοηθεῖν
ἀξιῶν. |
[9, 388] |
μοιχευομένης,
ὥσθ´
ὅταν
τοῦθ´
ὑπονοήσῃ
|
προσημαίνει |
τῷ
δεσπότῃ,
ἀγχόνῃ
τὸ
ζῆν |
[9, 370] |
πῶς
(οὐ
στέφανος
οὐδείς
ἐστι
|
πρόσθε |
τῶν
θυρῶν,
οὐ
κνῖσα
κρούει |
[9, 390] |
περιθοῖτο,
θηρεύσει
ὅσους
ἂν
θέλῃ·
|
προσίασι |
γάρ.
ἐν
ἄλλοις
δὲ
πάλιν |
[9, 389] |
δὲ
ἡ
θήλεια
τὸν
ἄρρενα
|
προσιόντα |
κατασιγάζει.
Πολλάκις
τε
ἐπῳάζουσα
ἐξίσταται, |
[9, 388] |
αὐτὸν
θεάσηται.
(Ἐχθραίνει
γὰρ
τοὺς
|
προσιόντας |
αὐτοῦ
τῇ
τροφῇ.
Τῆς
δὲ |
[9, 391] |
λόγῳ
ἐμνήσθημεν
ὅτι
εἰσὶν
ὀχευτικώτατοι,
|
προσιστορήσθω |
ὅτι
καὶ
ἀλεκτρυὼν
ἀφροδισιαστικὸν
τὸ |
[9, 383] |
{ΓΛ.
Ἡδύ
γε.
{Α.
Ἔπειτα
|
προσκέκαυκε. |
{ΓΛ.
Μηδὲν
φροντίσῃς·
ἰάσιμον
γὰρ |
[9, 408] |
δὲ
Παύσωνι
φὴς
τὸ
δεῖνα
|
προσλελαληκέναι; |
{Β.
Καὶ
πρᾶγμά
γ´
ἠρώτα |
[9, 386] |
τι
ἢ
ψυχὴν
ἔχον,
ἀδικεῖν
|
προσομολογῶ |
παραβαίνων
τὸν
νόμον.
Ἐπὶ
τούτοις |
[9, 368] |
ἄρτος
ἡδύ,
τὸ
δὲ
φενακίζειν
|
προσὸν
|
(ἔμβαμμα
τοῖς
ἄρτοις
πονηρὸν
γίνεται. |
[9, 385] |
μ´
ὀψαρίοις
ἑκάστοτε,
ἀντὶ
τοῦ
|
προσοψήμασιν |
ἀκούομεν.
~Καὶ
γὰρ
Ἄλεξις
(ἐν |
[9, 378] |
ἐγώ
τε·
τοῖς
λοιποῖς
δὲ
|
προσπέρδου. |
{ΔΗ.
Τί
φής;
{Α.
Ἐγώ; |
[9, 383] |
ἐψυγμένα.
Ἀτμὶς
γὰρ
οὕτως
οὐχὶ
|
προσπηδήσεται
|
ταῖς
ῥισίν,
ἀλλ´
ἄνω
μάλ´ |
[9, 398] |
ὁ
ταὼς
πρὸς
τῶν
Ἀττικῶν
|
προσπνεῖται. |
Πολλῶν
οὖν
καὶ
ἄλλων
ἐν |
[9, 389] |
ἐξ
ἐναντίας
αὐτοῖς
θῇς
κάτοπτρον·
|
προστρέχοντες |
γὰρ
διὰ
τὴν
ἔμφασιν
ἁλίσκονταί |
[9, 402] |
ἀγορὰν
πρὸς
τοὺς
Ἑρμᾶς,
οὗ
|
προσφοιτῶς´ |
οἱ
φύλαρχοι,
τούς
τε
μαθητὰς |
[9, 411] |
τέμενος
ὑπὸ
τοῦ
Ἡρακλέους
ἐν
|
Προσχίῳ, |
ὃ
μέχρι
νῦν
προσαγορεύεσθαι
Οἰνοχόου. |
[9, 398] |
τῆς
τάξεως
τὴν
ἐνοῦσαν
τῇ
|
προσῳδίᾳ |
φύσιν
οὐκ
ἐπὶ
τῶν
φωνηέντων |
[9, 367] |
λέγοντα·
~(Κἄβλεπε
σίναπυ
καὶ
τὰ
|
πρόσωπ´ |
ἀνέσπασε,
καθά
φησι
Σέλευκος
ἐν |
[9, 391] |
ὁ
ἐπιτηδειότατος
ὀρχεῖται
στὰς
κατὰ
|
πρόσωπον |
αὐτῶν,
καὶ
τὰ
ζῷα
βλέποντα |
[9, 404] |
πνευματῶ
τὸν
ἀέρα.
Ἰδὼν
τὸ
|
πρόσωπον |
γνώσομ´
οὗ
ζητεῖ
φαγεῖν
ἕκαστος |
[9, 391] |
μᾶλλον
τὴν
χρόαν,
τὸ
δὲ
|
πρόσωπον |
οὔτε
λίαν
λευκὸν
ἐχούσας
οὔτε |
[9, 398] |
κατὰ
τὸν
πάντα
ἄριστον
Οὐλπιανὸν
|
προτείνω |
τι
καὶ
αὐτὸς
ὑμῖν·
ζητήσεις |
[9, 376] |
ἱερὰ
ῥέζουσιν
ὑί,
καὶ
αὕτη
|
προτελὴς |
αὐτοῖς
ἡ
θυσία
νενόμισται.
Τὰ |
[9, 400] |
εἰς
τὴν
νῆσον·
ὡς
καὶ
|
πρότερον |
Ἀστυπαλαιέως
τινὸς
ἀφέντος
δύο
πέρδικας |
[9, 393] |
πάντα
τὰ
ὄρνεα
ἀνθρώπους
ἱστορεῖ
|
πρότερον |
γεγονέναι.
ΦΑΣΣΑΙ.
Ἀριστοτέλης
φησὶ
περιστερῶν |
[9, 372] |
κολοκύντας·
οὕτως
γὰρ
ἐκαλοῦντο,
ὡς
|
πρότερον |
εἰρήκαμεν·
λέγει
δ´
οὕτως·
Αὐτὰς |
[9, 369] |
φασιανικῶν
ὀρνίθων.
Περὶ
λαχάνων
οὖν
|
πρότερον |
ἐκθέμενός
σοι
καὶ
περὶ
τῶν |
[9, 404] |
εἰδέναι
πολὺ
δεῖ
γὰρ
αἰεὶ
|
πρότερον |
οἷς
μέλλει
ποιεῖν
τὸ
δεῖπνον |
[9, 394] |
τότε
πρῶτον
εἰς
Ἕλληνας
ἐφάνησαν,
|
πρότερον |
οὐ
γιγνόμεναι.
Ὁ
δ´
Ἀριστοτέλης |
[9, 388] |
ἀγχόνῃ
τὸ
ζῆν
περιγράψας.
Οὐ
|
πρότερόν |
τε,
φησίν,
τροφῆς
μεταλαμβάνει,
εἰ |
[9, 380] |
δὲ
τῶν
γευμάτων
ἃ
σαυτῷ
|
προὔπιες |
ὥρα
σοι
λέγειν,
Οὐλπιανέ.
Τὸ |
[9, 401] |
καὶ
τίνες
εἰσὶν
οὗτοι
ζητεῖτε.
|
Προφέρεσθαι |
δὲ
δίκαιόν
ἐστιν
ὑμᾶς
σὺν |
[9, 409] |
παρόντας
ἥγνιζον.
Χρὴ
μέντοι
προπαροξυτόνως
|
προφέρεσθαι. |
Τὰ
γὰρ
τοιάδε
ῥηματικὰ
σύνθετα |
[9, 373] |
Ὡς
δ´
ὄρνις
ἀπτῆσι
νεοσσοῖσι
|
προφέρῃσι
|
μάστακ´,
ἐπεί
κε
λάβῃσι,
κακῶς |
[9, 400] |
κατὰ
τὴν
τελευτῶσαν
συλλαβὴν
περισπωμένως
|
προφέρονται. |
Δεῖ
δὲ
ὀξυτονεῖν
τὴν
λέξιν, |
[9, 408] |
ἣ
δὲ
παρέστη
χέρνιβον
ἀμφίπολος
|
πρόχοόν |
θ´
ἅμα
χερσὶν
ἔχουσα.
Ἀττικοὶ |
[9, 370] |
μὰ
τὴν
κράμβην.
κΚὶ
Τηλεκλείδης
|
Πρυτάνεσιν |
Ναὶ
μὰ
τὰς
κράμβας
ἔφη. |
[9, 397] |
Καὶ
ταῦτα
οὐκ
ἐχθὲς
οὐδὲ
|
πρῴην, |
ἀλλ´
ἔτη
πλέον
ἢ
τριάκοντά |
[9, 396] |
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Ἀγροίκῳ·
Καὶ
|
πρῶτα |
μὲν
αἴρω
ποθεινὴν
μᾶζαν,
ἣν |
[9, 407] |
παρ´
ἡμῖν.
Νυκτερεύσας
δ´
ἀθλίως
|
πρῶτα |
μὲν
σκληρῶς
καθεῦδον,
εἶτα
Θούδιππος |
[9, 394] |
καίτοι
Αἰσχύλου
ἐν
τῷ
σατυρικῷ
|
Πρωτεῖ |
οὕτω
μνημονεύοντος
τοῦ
ὄρνιθος·
Σιτουμένην |
[9, 373] |
αὐτῇ.
(Μένανδρος
δ´
ἐν
Ἐπικλήρῳ
|
πρώτῃ |
σαφῶς
τὸ
ἐπὶ
τῆς
συνηθείας |
[9, 392] |
ἀμεταβόλων
ἢ
δι´
ὧν
ἡ
|
πρώτη |
συζυγία
τῶν
βαρυτόνων
λέγεται,
διὰ |
[9, 390] |
ὀχήματι
χρῶνται.
Μενεκλῆς
δ´
ἐν
|
πρώτῃ |
τῆς
Συναγωγῆς
Οἱ
Πυγμαῖοι,
φησί, |
[9, 396] |
μυός.
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
τῇ
|
πρώτῃ |
φησὶν
ὅτι
ἐν
Βαβυλῶνι
ἐπὶ |
[9, 369] |
καὶ
σελινούσσης·
τῇ
δ´
ἡδονῇ
|
πρώτην |
κεκρίσθαι
τὴν
ἁλμυρίδα.
(Φύεται
δ´ |
[9, 378] |
ὦγαθέ·
δεῖ
τὸν
μάγειρον
εἰδέναι
|
πρώτιστα |
μὲν
περὶ
τῶν
μετεώρων
τάς |
[9, 404] |
τὸ
δεῖπνον
εὐτρεπές.
Οὗτοί
τε
|
πρῶτοι |
δάκρυα
καὶ
πταρμὸν
πολὺν
ἀπὸ |
[9, 373] |
αὐτοῦ
μὴ
κεκριμένον
ἐν
τοῖς
|
πρώτοις, |
~ἐκθήσομαι
ὑμῖν,
(ἄνδρες
φίλοι,
εἰς |
[9, 398] |
δασύνουσι
καὶ
περισπῶσι.
Τοῖς
δὲ
|
πρώτοις |
τῶν
φωνηέντων
κατὰ
τὰς
ἁπλᾶς |
[9, 394] |
ᾠὰ
δύο,
(ὧν
τὸ
μὲν
|
πρῶτον |
ἄρρεν
ποιεῖ,
τὸ
δὲ
δεύτερον |
[9, 378] |
τέχνης
ἀρχηγὸς
ἦν.
Ἐδίδασκεν
ἡμᾶς
|
πρῶτον |
ἀστρολογεῖν
ἔπειτα
μετὰ
ταῦτ´
εὐθὺς |
[9, 394] |
ταῦτα·
Καὶ
λευκαὶ
περιστεραὶ
τότε
|
πρῶτον |
εἰς
Ἕλληνας
ἐφάνησαν,
πρότερον
οὐ |
[9, 408] |
ἐν
Δήμοις·
Κἄν
τις
τύχῃ
|
πρῶτος |
δραμὼν
εἴληφε
χειρόνιπτρον·
ἀνὴρ
δ´ |
[9, 386] |
φησιν
ἐν
Ἀτθίδι
τάδε·
Ὁ
|
πρῶτος |
εἰπὼν
ὅτι
σοφιστὴς
οὐδὲ
εἷς
|
[9, 405] |
Σέλευκον
ἐγενόμην,
παρ´
Ἀγαθοκλεῖ
δὲ
|
πρῶτος |
εἰσήνεγκ´
ἐγὼ
τῷ
Σικελιώτῃ
τὴν |
[9, 382] |
ἐπ´
ἐμαυτῷ;
Καίτοι
καὶ
ὁ
|
πρῶτος |
τῶν
τὸν
Ὀλυμπίασιν
ἀγῶνα
ἀναδησαμένων |
[9, 379] |
πολλὰ
προκατειλημμένα
εὗρον
τὸ
κλέπτειν
|
πρῶτος, |
ὥστε
μηδένα
μισεῖν
με
διὰ |
[9, 397] |
παρ´
ἡμέρας
δύο·
αἱ
δὲ
|
πρωτοτόκοι |
ὀκτώ.
Τίκτει
δὲ
καὶ
ὑπηνέμια, |
[9, 390] |
βραχύ,
ὥς
φησι
Ξενοφῶν
ἐν
|
πρώτῳ |
Ἀναβάσεως
γράφων
οὕτως·
Τὰς
δὲ |
[9, 392] |
Εὔδοξος
δ´
ὁ
Κνίδιος
ἐν
|
πρώτῳ |
γῆς
περιόδου
τοὺς
Φοίνικας
λέγει |
[9, 371] |
τοῦ
σταφυλίνου
σπέρμα.
Κἀν
τῷ
|
πρώτῳ |
δέ
φησι·
πετασώδη
τὴν
τῶν |
[9, 397] |
δόρκωνες
δὲ
οὔ.
Ξενοφῶν
Ἀναβάσεως
|
πρώτῳ· |
Ἐνῆσαν
δὲ
καὶ
ὠτίδες
καὶ |
[9, 367] |
Μάγνητα
ἀναφερόμενα
ποιήσας
ἐν
Διονύσῳ
|
πρώτῳ· |
Καὶ
ταῦτα
μέν
μοι
τῶν |
[9, 379] |
Ἀθηνῶν
Χαριάδης,
ζωμὸς
μέλας
ἐγένετο
|
πρώτῳ |
Λαμπρίᾳ,
ἀλλᾶντας
Ἀφθόνητος,
Εὔθυνος
φακῆν, |
[9, 368] |
τὸ
παρὰ
τῷ
Ξενοφῶντι
ἐν
|
πρώτῳ |
Παιδείας.
Φησὶ
γὰρ
ὁ
φιλόσοφος· |
[9, 375] |
Κρησὶν
Ἀγαθοκλῆς
ὁ
Βαβυλώνιος
ἐν
|
πρώτῳ |
περὶ
Κυζίκου
φησὶν
οὕτως·
Μυθεύουσιν |
[9, 371] |
Τὸν
δὲ
σταφυλῖνον
Διοκλῆς
ἐν
|
πρώτῳ |
Ὑγιεινῶν
ἀσταφυλῖνον
καλεῖ.
Τὸ
δὲ |
[9, 404] |
Οὗτοί
τε
πρῶτοι
δάκρυα
καὶ
|
πταρμὸν |
πολὺν
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης
καὶ |
[9, 397] |
ἀποτέμῃ,
τὸ
κάλλος
ἀφαιρήσεται·
τὰ
|
πτερὰ |
γὰρ
αὐτῶν
τὸ
κάλλος
ἐστίν, |
[9, 391] |
ὀφρύων
παρ´
ἑκάτερον
κρόταφον
ἀναφέρει
|
πτερά. |
(Καλλίμαχος
δέ
φησι
δύο
γένη |
[9, 368] |
δελφακίων
ἁπαλῶν
κωλαῖ
καὶ
χναυμάτια
|
πτερόεντα. |
Ἐν
δὲ
Πελαργοῖς·
Κεφαλάς
τ´ |
[9, 390] |
Ἔχει
τε
περὶ
τὰ
ὦτα
|
πτερύγια, |
διὸ
καὶ
ὦτος
καλεῖται·
μέγεθος |
[9, 397] |
οἰχήσονται
ἀναπτόμενοι.
Ἐὰν
δὲ
τῶν
|
πτερύγων |
ἀποτέμῃ,
τὸ
κάλλος
ἀφαιρήσεται·
τὰ |
[9, 393] |
Διόπερ
ἐλαιοβρόχων
γενομένων
ἡ
τῶν
|
πτερῶν |
αὐτοῖς
συγκόλλησις
αἰτία
γίνεται
τῆς |
[9, 387] |
τὸ
βάρος
καὶ
τὴν
τῶν
|
πτερῶν |
βραχύτητα.
~(Ἐστὶ
δὲ
κονιστικὸς
πολύτεκνός |
[9, 397] |
(χρόνοις)
καὶ
τὴν
ποικιλίαν
τῶν
|
πτερῶν |
λαμβάνει.
Ἐπῳάζει
δ´
ἡμέρας
πρὸς |
[9, 398] |
ταὧς
ἀπὸ
τῆς
τάσεως
τῶν
|
πτερῶν. |
Σέλευκος
δ´
ἐν
τῷ
πέμπτῳ |
[9, 390] |
ἕτερονγένος
ἐν
Ἰταλίᾳ
ἀμαυρὸν
τῇ
|
πτερώσει |
καὶ
μικρότεροντῇ
ἕξει,
τὸ
ῥύγχος |
[9, 398] |
ὁ
Μύνδιος
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
|
πτηνῶν |
ζῴων
οὐ
τοῦ
ὄρνιθος
τοῦ |
[9, 388] |
ἐν
βʹ
περὶ
τῆς
τῶν
|
πτηνῶν |
ἱστορίας
Λίβυν
εἶναί
φησι
τὸν |
[9, 387] |
μὲν
γὰρ
βαρέα
καὶ
μὴ
|
πτητικά, |
καθάπερ
ἀτταγήν,
πέρδιξ,
ἀλεκτρυών,
φασιανός, |
[9, 387] |
οὔτε
λοῦνται.
(Ὅσοι
δὲ
μὴ
|
πτητικοί, |
ἀλλ´
ἐπίγειοι,
κονιστικοί,
οἷον
ἀλεκτορίς, |
[9, 387] |
ὁ
φασιανὸς
ὄρνις
τατύρας
καλεῖται.
|
Πτολεμαῖος |
δ´
ὁ
Εὐεργέτης
ἐν
δευτέρῳ |
[9, 375] |
ϊωδὴ
φυλάξαι
χοῖρος
ὥστε
δεσμίων.
|
Πτολεμαῖος |
δ´
ὁ
τῆς
Αἰγύπτου
βασιλεὺς |
[9, 387] |
τὴν
γενομένην
πομπὴν
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
|
Πτολεμαίου |
τοῦ
Φιλαδέλφου
καλουμένου
βασιλέως
ὡς |
[9, 369] |
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν
Θεοφορήτῳ·
Λαλῶ
|
Πτολεμαίῳ |
γογγυλίδος
ὀπτῶν
τόμους.
Ἡ
δὲ |
[9, 394] |
ἀθλίαν
φάβα,
μέσακτα
πλευρὰ
πρὸς
|
πτύοις |
πεπλεγμένην.
Κἀν
Φιλοκτήτῃ
δὲ
κατὰ |
[9, 400] |
ἰκτῖνοι,
λαγοί.
Τὸ
μέντοι
Ἢ
|
πτῶκα |
λαγωόν
εἰ
μέν
ἐστιν
Ἰωνικόν, |
[9, 388] |
τὴν
μέσην
συλλαβήν,
ὡς
Ἀρχίλοχος·
|
Πτώσσουσαν |
ὥστε
πέρδικα.
Οὕτως
καὶ
ὄρτυγα |
[9, 408] |
κυάμων
χύτρας
ἀεὶ
σιτούμενος
ἦγε
|
Πυανέψια |
πορδὴν
ἑορτήν.
Ἔτνους
δὲ
κυαμίνου |
[9, 406] |
ἑψήσεως
ἐπινοηθείσης
οἱ
μὲν
παλαιοὶ
|
πύανον, |
οἱ
δὲ
νῦν
ὁλόπυρον
προσαγορεύουσιν. |
[9, 390] |
ἐν
πρώτῃ
τῆς
Συναγωγῆς
Οἱ
|
Πυγμαῖοι, |
φησί,
τοῖς
πέρδιξι
καὶ
ταῖς |
[9, 393] |
στυγητὴν
κατέστησε
τοῖς
τιμήσασιν
αὐτὴν
|
Πυγμαίοις, |
γενέσθαι
τε
λέγει
ἐξ
αὐτῆς |
[9, 393] |
ὅτι
ἦν
τις
παρὰ
τοῖς
|
Πυγμαίοις |
γυνὴ
διάσημος,
ὄνομα
Γεράνα.
Αὕτη |
[9, 400] |
περὶ
αὐτῶν
μαντεύσασθαι.
Καὶ
τὴν
|
Πυθίαν |
εἰπεῖν
κύνας
τρέφειν
καὶ
κυνηγετεῖν· |
[9, 379] |
δ´
ἐμοὶ
τὸ
πῦρ·
(ἤδη
|
πυκνοὶ |
δ´
ᾄττουσιν
Ἡφαίστου
κύνες
κούφως |
[9, 378] |
ἐπὶ
τούτοις
ἰδεῖν,
πότε
δεῖ
|
πυκνότερον |
ἐπαγαγεῖν
καὶ
πότε
βάδην,
καὶ |
[9, 369] |
σελίνῳ
καὶ
κατὰ
τὴν
ἄλλην
|
πύκνωσιν. |
Θεόφραστος
δὲ
οὕτως
γράφει·
Τῆς |
[9, 411] |
Εὔνομον.
Καὶ
Κύαθον
δὲ
τὸν
|
Πύλητος |
μὲν
υἱόν,
ἀδελφὸν
δὲ
Ἀντιμάχου |
[9, 372] |
πωλεῖ
κίχλας,
ἀπίους,
σχαδόνας,
ἐλάας,
|
πυόν, |
χόρια,
χελιδόνια,
τέττιγας,
ἐμβρύεια.
Ὑρίσους |
[9, 380] |
δύ´
ἐχθὲς
ὠμοὺς
εἰς
τὸ
|
πῦρ |
ἀποσβέσας
καὶ
πρὸς
τὸ
δίχορδον |
[9, 379] |
ὑμεῖς·
κάεται
δ´
ἐμοὶ
τὸ
|
πῦρ· |
(ἤδη
πυκνοὶ
δ´
ᾄττουσιν
Ἡφαίστου |
[9, 406] |
ἁπαλὸν
καὶ
συνεχὲς
διδοὺς
τὸ
|
πῦρ. |
Καὶ
ἅμα
λέγων
ἀναπετάσας
τὴν |
[9, 405] |
ἑψῆσαί
τε
καὶ
φυσᾶν
τὸ
|
πῦρ
|
ὁ
τυχὼν
δύναιτ´
ἄν·
ὀψοποιὸς |
[9, 408] |
μὲν
γαστέρα
φυσᾷ,
τὸ
δὲ
|
πῦρ |
οὔ.
{Α.
Χάριεν
οἷς
γινώσκεται
|
[9, 404] |
ἔλαιον
καὶ
λοπάδα
καινήν,
πάτερ,
|
πῦρ |
τ´
ὀξὺ
καὶ
μὴ
πολλάκις |
[9, 394] |
ὀρνέων
ὡς
διαφορὰς
ἐκτίθεται
φάσσαν,
|
πυραλλίδα, |
περιστεράν,
τρυγόνα.
ὁ
δὲ
Μύνδιος |
[9, 387] |
ἐγὼ
διὰ
σὲ
ὥσπερ
οἱ
|
πυρέσσοντες |
περιφερομένους
εἶδον.
Σὺ
δὲ
κατὰ |
[9, 375] |
ὁ
χοῖρος
ἕψου
μηδὲ
λυπηθῇς
|
πυρί. |
Καὶ
ἔτι·
Θύσας
δὲ
χοῖρον |
[9, 381] |
τράπεζαν
χαλκῆν
ἐστάθευσά
τε
τῷ
|
πυρί, |
ὡς
μήτε
κατακαῦσαι
μήτ´
ὠμὸν |
[9, 397] |
φάσκων
τούτους
τρέφειν
Δῆμον
τὸν
|
Πυριλάμπους |
καὶ
πολλοὺς
παραγίνεσθαι
κατὰ
πόθον |
[9, 384] |
Χῆνές
μοι
κατὰ
οἶκον
ἐείκοσι
|
πυρὸν |
ἔδουσιν
ἐξ
ὕδατος.
Χηνείων
δὲ |
[9, 388] |
περὶ
ὅρων
καὶ
τόπων
καὶ
|
πυρὸς |
καὶ
λίθων
ἐκ
τῆς
Λυδίας |
[9, 406] |
αʹ
περὶ
ἀκροπόλεως
Τῆς
τῶν
|
πυρῶν, |
φησίν,
ἑψήσεως
ἐπινοηθείσης
οἱ
μὲν |
[9, 372] |
κονιορτὸν
ἐκτυφλοῦντα.
(Αὑτὸς
δ´
ἀνὴρ
|
πωλεῖ |
κίχλας,
ἀπίους,
σχαδόνας,
ἐλάας,
πυόν, |
[9, 385] |
ἐν
Πεισάνδρῳ·
(Ἤδη
φαγών
τι
|
πώποθ´, |
οἷα
γίνεται,
ὀψάριον
ἔκαμες
καὶ |
[9, 392] |
Ὄρτυγας
ἔθρεψας
σύ
τινας
ἤδη
|
πώποτε; |
{Β.
Ἔγωγε
μίκρ´
ἄττ´
ὀρτύγια. |
[9, 399] |
τῇ
γὰρ
Ἀττικῇ
τίς
εἶδε
|
πώποτε
|
λέοντας
ἢ
τοιοῦτον
ἕτερον
θηρίον; |
[9, 403] |
φράζω.
Χάσκεις
οὗτος;
Βλέψον
δευρί·
|
πῶς |
αὐτὰ
φράσεις;
Αὐτίκ´
ἐρῶ
σοι |
[9, 376] |
ὑμῶν
ἐπιδεῖξαι
ὅπου
ἐγένετο
ἢ
|
πῶς |
αὐτοῦ
ἡ
γαστὴρ
πεπλήρωται
παντοίων |
[9, 404] |
μόνον,
τοὔψον
ποιῆσαι
κατὰ
τρόπον
|
πῶς |
δεῖ,
τίνα
τρόπον
παραθεῖναι
δ´ |
[9, 367] |
Σθενέλου
τοῦ
τραγικοῦ
λέγων·
Καὶ
|
πῶς |
ἐγὼ
Σθενέλου
φάγοιμ´
ἂν
ῥήματα; |
[9, 385] |
βούλῃ·
νῦν
γὰρ
πεινῶν
δεινῶς
|
πώς |
εἰμ´
ἐπιλήσμων.
Καὶ
ὁ
Μυρτίλος |
[9, 376] |
τε
ὁ
χοῖρος
ἐσφάγη
καὶ
|
πῶς |
ἐξ
ἡμισείας
μέν
ἐστιν
ὀπτός, |
[9, 383] |
μάγειρον
ἀδικήσας
ἀθῷος
διέφυγεν·
ἱεροπρεπής
|
πώς |
ἐστιν
ἡμῶν
ἡ
τέχνη.
Ἐγὼ |
[9, 378] |
ἐπαγαγεῖν
καὶ
πότε
βάδην,
καὶ
|
πῶς |
ἔχουσι
πρὸς
τὸ
δεῖπνον
καὶ |
[9, 407] |
ἔοικε
τοῖς
νεωνήτοις
Σύροις.
{Β.
|
Πῶς |
ἢ
τί
πράττων;
Βούλομαι
γὰρ |
[9, 366] |
νὴ
Δί´
οἰκίας
τρόπον.
{Β.
|
Πῶς |
ἧδος;
{Α.
Οἷον
τοῖς
παροῦσι |
[9, 374] |
Ῥόδιος
ἐκ
Καμίρου.
Θαυμάζω
οὖν
|
πῶς |
καὶ
ὁ
Τηρεὺς
περιεσώθη
μὴ |
[9, 380] |
τι
ἐπενόησε
περὶ
τοῦ
χοίρου,
|
πῶς |
καὶ
τὰ
ἐντὸς
πεπλήρωται
καὶ |
[9, 387] |
περὶ
ζῴων
μνημονεύων
αὐτῶν
οὑτωσί
|
πως |
λέγει·
Ἐστὶ
δὲ
καὶ
τοῖς |
[9, 374] |
ὀνόματος
διαφορᾶς
φησι·
Νῦν
δὲ
|
πῶς |
με
χρὴ
καλεῖν;
{Β.
Ἀλεκτρύαιναν, |
[9, 370] |
γοῦν
ἐν
Γηρυόνῃ
φησίν·
Ἔπειτα
|
πῶς
|
(οὐ
στέφανος
οὐδείς
ἐστι
πρόσθε |
[9, 404] |
παραθεῖναι
δ´
ἢ
πότ´
ἢ
|
πῶς |
σκευάσαι
δεῖ,
μὴ
προίδηται
τοῦτο |
[9, 385] |
ἐπιλήσμων.
Καὶ
ὁ
Μυρτίλος
ἡδέως
|
πως |
συναπογραφόμενος
αὐτῷ,
ἵνα
μηδενὸς
μεταλαμβάνῃ, |
[9, 376] |
Ἀττικῶν
χρήσεων.
Ὑμεῖς
οὖν
ἐπιδείξατε
|
πῶς |
τε
ὁ
χοῖρος
ἐσφάγη
καὶ |