HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique)


θ  =  150 formes différentes pour 209 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[9, 370]   ἕψουσι λιπαράς, θεοί, ἔτνος  θ´   ἅμ´ αὐταῖς πίσινον. Δίφιλος δ´
[9, 379]   πρὸς αἴθραν, οἷς τὸ γίνεσθαί  θ´   ἅμα καὶ τὴν τελευτὴν τοῦ
[9, 408]   δὲ παρέστη χέρνιβον ἀμφίπολος πρόχοόν  θ´   ἅμα χερσὶν ἔχουσα. Ἀττικοὶ δὲ
[9, 383]   Πηγός; Οὐχὶ λαικάσει, ἐρεῖς σαφέστερόν  θ´   βούλει μοι λέγειν; Ἀτάσθαλός
[9, 373]   κριοὺς μὲν ἐκγεννᾶν τέκνα ὄρνις  θ´   ὁμοίους τοὺς νεοττοὺς τῷ πατρί;
[9, 403]   ἀρτύμασιν ἐχρῆτο, πάντ´ ἀφεῖλον εἶναί  θ´   ὑπέλαβον ~(τὸν τοῖς τοιούτοις παντοπώλην
[9, 402]   Ἱπποτρόφῳ τοιαῦτα παρασκευάζει· (Βαῖν´ ἐκ  θαλάμων   κυπαρισσορόφων ἔξω, Μάνη· στεῖχ´ εἰς
[9, 370]   καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Γᾷ καὶ  Θαλάσσᾳ   Ναὶ μὰ τὰν κράμβαν Εὔπολις
[9, 400]   λαγός· Λαγὸν ταράξας πῖθι τὸν  θαλάσσιον,   τὸ δὲ λαγὼς Ἀττικόν. Λέγουσι
[9, 407]   διεγνωκότος. Καθ´ ὃν δὲ χρόνον  θαλασσοκρατοῦντες   Ἀθηναῖοι ἀνῆγον εἰς ἄστυ τὰς
[9, 366]   Κωρύκῳ τις ἄλλος κύων· Τῶν  θαλαττίων   δ´ ἀεὶ (ὄψων ἓν ἔχομεν,
[9, 369]   (ὄφρ´ ἂν ἴσαι πλαθάνοισι χαμηλότεραι  θαλέθωσι.   Βουνιὰς ἀλλ´ εἴσω ῥαφάνοις, εἴσω
[9, 407]   πράττων; Βούλομαι γὰρ εἰδέναι. {Α.  Θανατηγὸν   καλὴν χύτραν φέρει. (Ἐν δ´
[9, 394]   ἔτη. Οὐκ ἀπολείπουσι δ´ ἕως  θανάτου   οὔτε οἱ ἄρρενες τὰς θηλείας
[9, 370]   τὴν ἑπτάφυλλον, θύεσκε Πανδώρη  Θαργηλίοισιν   ἔγχυτον πρὸ φαρμάκου. Καὶ Ἀνάνιος
[9, 407]   Ἀλκιβιάδῃ βοηθεῖν ἀξιῶν. (Ὃ δὲ  θαρρεῖν   παρακελευσάμενος εἰπών τε πᾶσιν ἕπεσθαι
[9, 381]   ἐγώ. Εἰς πολεμίαν ἄγω σε·  θαρρῶν   κατάτρεχε, ἀριθμῷ διδόασι τὰ κρέα
[9, 406]   τὸν ἀγῶνα. Καὶ τότ´ ἐγὼ  θάρσησα.   Εἰσῆλθε δέ ποτε καὶ εἰς
[9, 406]   τις ὑμῶν βεβλήσεται, κατὰ τὸν  Θάσιον   Ἡγήμονα. Καὶ Οὐλπιανὸς ἔφη·
[9, 406]   τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας Ἡγήμων  Θάσιος   τὰς παρῳδίας γράψας Φακῆ
[9, 376]   ἐστιν ὀπτός, ἑφθὸς δὲ κατὰ  θάτερα.   (Ἔτ´ οὖν ἡμῶν ἀναζητούντων
[9, 405]   που στρατηγός ἐστιν, ἡγεμὼν δὲ  θάτερον,   οὕτως ἐφ´ ἡμῖν σκευάσαι μὲν
[9, 409]   δ´ ἐν Ψαλτρίᾳ· Ἐπεὶ δὲ  θᾶττον   ἦμεν ἠριστηκότες, περιεῖλε τὰς τραπέζας,
[9, 387]   Φιλαδέλφου καλουμένου βασιλέως ὡς μέγα  θαῦμα   περὶ τῶν ὀρνίθων τούτων οὕτως
[9, 397]   ταὼς διὰ τὸ σπάνιον  θαυμάζεται.   (Ὁ ταώς, φησὶν Ἀριστοτέλης σχιδανόπους
[9, 376]   ὕδατος ἡψημένον τακερῶς, καὶ πάντων  θαυμαζόντων   τοῦ μαγείρου τὴν σοφίαν, μέγα
[9, 374]   τὸ γένος Ῥόδιος ἐκ Καμίρου.  Θαυμάζω   οὖν πῶς καὶ Τηρεὺς
[9, 399]   ~(βαρεῖα δ´ ἦν φωνή.  Θαυμασάντων   οὖν ἡμῶν τὸ εὐανθὲς τοῦ
[9, 381]   πλούτου καὶ τρυφῆς τοὺς τοῦ  θαυμασιωτάτου   Πλάτωνος διαλόγους ἠνάγκαζεν ~ἐκμανθάνοντας τοὺς
[9, 373]   ἐκλέψῃς καλὸν (ἡμῖν τι καὶ  θαυμαστὸν   ἐκ τοῦδ´ ὄρνεον. Στράττις Ψυχασταῖς·
[9, 403]   πέρδικος, ἀλωπεκίου. Καὶ μετὰ δεῖπνον  θαυμαστὸν   ὅς´ ἔστ´ ἀγαθῶν πλήθη. Πᾶς
[9, 402]   πολλαῖς κέχρηται φωναῖς Σικελικαῖς οὐδὲν  θαυμαστόν.   Περιεφέροντο καὶ ΕΡΙΦΟΙ πολλάκις ποικίλως
[9, 397]   καὶ περισπούδαστος ἦν αὐτῶν  θέα   ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ πάλιν
[9, 377]   λαμβάνων· τούτων γυναῖκες ἱέρειαι  Θεᾷ,   Θεῷ, κορύβαντες, αὐλοί, παννυχίδες, ἀναστροφή·
[9, 408]   ἔστι χειρόνιπτρον. Ἐπίχαρμος δ´ ἐν  Θεαροῖς   εἴρηκε χειρόνιβα διὰ τούτων· Κιθάρα,
[9, 397]   κατὰ πόθον τῆς τῶν ὀρνίθων  θέας   ἔκ τε Λακεδαίμονος καὶ Θετταλίας
[9, 397]   ἡμέρας εἴ τις ἔλθοι βουλόμενος  θεάσασθαι,   οὐκ ἔστιν ὅστις ἔτυχε. Καὶ
[9, 388]   καταδυόμενον, ἵνα μή τις αὐτὸν  θεάσηται.   (Ἐχθραίνει γὰρ τοὺς προσιόντας αὐτοῦ
[9, 374]   τῶν δραμάτων ἠφάνιζε, δυσκολαίνων τοῖς  θεαταῖς   διὰ τὸ γῆρας. Λέγεται δ´
[9, 406]   τὴν ὀρχήστραν διαπορεῖν ἐποίησε τοὺς  θεατάς.   Καὶ ὀλίγον διαλιπὼν εἶπε· ~(Λίθοι
[9, 406]   δέ ποτε καὶ εἰς τὸ  θέατρον   διδάσκων κωμῳδίαν λίθων ἔχων πλῆρες
[9, 407]   καίτοι ἀγγελθέντων αὐτοῖς ἐν τῷ  θεάτρῳ   τῶν γενομένων περὶ Σικελίαν ἀτυχημάτων.
[9, 395]   δὴ τεκμηρίῳ χρῶνται τῆς  θείας   ἐπανόδου. Αὐτοκράτης ἐν τοῖς Ἀχαικοῖς
[9, 407]   οἵδε· βαλλέτω δ´ εἴ τις  θέλει·   ἀγαθὸν δὲ κἀν χειμῶνι κἀν
[9, 390]   ἵππων περιθοῖτο, θηρεύσει ὅσους ἂν  θέλῃ·   προσίασι γάρ. ἐν ἄλλοις δὲ
[9, 410]   ἀπόνιμμα οἷς χρὴ καὶ οἷς  θέμις.   Ἔπειτα αὖθις μύρον κατάχεε. Παρέθετο
[9, 370]   ῥαφάνους γ´ ἕψουσι λιπαράς,  θεοί,   ἔτνος θ´ ἅμ´ αὐταῖς πίσινον.
[9, 379]   Χῖος γόγγρον ἧψε τοῖς  θεοῖς,   θρῖον τὸ λευκὸν οὑξ Ἀθηνῶν
[9, 394]   Ἀναγωγάς, ἐν φασι τὴν  θεὸν   εἰς Λιβύην ἀνάγεσθαι. Τότ´ οὖν
[9, 393]   διάσημος, ὄνομα Γεράνα. Αὕτη κατὰ  θεὸν   τιμωμένη πρὸς τῶν πολιτῶν αὐτὴ
[9, 372]   παρὰ Δελφοῖς τῇ θυσίᾳ τῶν  Θεοξενίων,   ὃς ἂν κομίσῃ γηθυλλίδα μεγίστην
[9, 374]   τῶν ὁμοίων τοῦ αὐτοῦ. Καὶ  Θεόπομπος   δὲ ἐν Εἰρήνῃ ἐπὶ τῆς
[9, 401]   δασύπους, γλυκεῖα δ´ μίμαρκυς.  Θεόπομπος   δὲ ἐν τῇ κʹ τῶν
[9, 368]   Οὐλπιανέ, καὶ ἔμβαμμα λέγουσιν, ὡς  Θεόπομπος   ἐν Εἰρήνῃ· μὲν ἄρτος
[9, 399]   Ἀταλάντῃ· Ὑπογάστριον θύννου τι κἀκροκώλιον.  (Θεόπομπος   Καλλαίσχρῳ· Ἰχθύων δὲ δὴ ὑπογάστρι´,
[9, 384]   τίνι; πρὸς ὃν Πλούταρχος·  Θεόπομπος   μὲν ἔφη Χῖος ἐν
[9, 382]   γὰρ οὐδὲ ἓν μὰ τοὺς  θεοὺς   ὅς´ ἂν λέγῃ συνίημι· καινὰ
[9, 408]   Πρὸς ἐμαυτὸν ἐνθυμούμενος, νὴ τοὺς  θεούς,   ὅσῳ διαφέρει σῦκα καρδάμων. Σὺ
[9, 372]   δ´ ὑπάρχει ταῦτ´, ἐπειδὴ τοὺς  θεοὺς   σέβουσιν. {Β. Ἀπέλαυσαν ἄρα σέβοντες
[9, 393]   τῶν πολιτῶν αὐτὴ τοὺς ὄντως  θεοὺς   ταπεινῶς ἦγε, μάλιστα δὲ Ἥραν
[9, 404]   μοι κεχάρισαι, Σιμία, νὴ τοὺς  θεούς,   (ταυτὶ προείπας· τὸν μάγειρον εἰδέναι
[9, 369]   ταυτηνὶ φέρω. Καὶ Ἄλεξις ἐν  Θεοφορήτῳ·   Λαλῶ Πτολεμαίῳ γογγυλίδος ὀπτῶν τόμους.
[9, 390]   δ´ οἱ πέρδικες, φησί, κακκαβίζουσιν·  Θεόφραστος   γοῦν ἐν τῷ περὶ ἑτεροφωνίας
[9, 369]   μὴ νῦν προσαγορευομένη βουνιάς.  Θεόφραστος   δὲ βουνιάδα μὲν οὐκ ὀνομάζει,
[9, 369]   οὕτως· Κηφισιακαῖσι γογγυλίσιν ὅμοια πάνυ.  Θεόφραστος   δὲ γογγυλίδων φησὶν εἶναι γένη
[9, 387]   γάλα καὶ φασιανὸς ἀποτετιλμένος καλῶς.  Θεόφραστος   δὲ Ἐρέσιος, Ἀριστοτέλους μαθητής,
[9, 369]   καὶ κατὰ τὴν ἄλλην πύκνωσιν.  Θεόφραστος   δὲ οὕτως γράφει· Τῆς δὲ
[9, 390]   περὶ Παφλαγονίαν γιγνομένους πέρδικάς φησι  Θεόφραστος   δύο ἔχειν καρδίας. Οἱ δ´
[9, 371]   συχναί. ~ΣΕΥΤΛΑ. Τούτων φησὶν  Θεόφραστος   (εὐχυλότερον εἶναι τὸ λευκὸν τοῦ
[9, 391]   μάχης οὐ παραχωρεῖ. δὲ  Θεόφραστος   τοὺς ἀγρίους φησὶν ὀχευτικωτέρους εἶναι
[9, 371]   γάλα. Μνημονεύει τοῦ σταφυλίνου καὶ  Θεόφραστος.   Φαινίας δ´ ἐν εʹ περὶ
[9, 407]   ἀγαθὸν δὲ κἀν χειμῶνι κἀν  θέρει   φακῆ. Εὐδοκίμει δ´ ἀνὴρ
[9, 378]   ἐστι τῶν ὄψων τὰ μὲν  θερμὰ   παραθεῖναι, τὰ δ´ ἐπανέντα, τὰ
[9, 371]   ἐστι τοῦ σταφυλίνου καὶ μᾶλλον  (θερμαντικώτερον,   οὐρητικώτερον, εὐστόμαχον, εὐοικονόμητον, ὡς
[9, 385]   Σφηξίν· Ἀποφυσήσας εἰς ὀξάλμην ἔμβαλε  θερμήν.   Ὀψάριον δὲ τῶν μὲν ζώντων
[9, 383]   τιν´ ἐγχέας ψυχρόν, ξυνιεῖς, εἶτα  θερμὴν   τὴν χύτραν εἰς τοὔξος ἐνθῇς·
[9, 399]   μεταξὺ φέρῃς κρέας ὀπτὸν ἑκάστῳ,  (θερμόν,   ἁπλῶς ἁλίπαστον, ἀφαρπάζων ὀβελίσκου μικρὸν
[9, 402]   ὁτιὴ ψυχρὸν τοὔψον, τὸ ποτὸν  θερμόν,   ξηρὸν φύραμ´, ἄρτοι ξηροί· ~(σπλάγχν´
[9, 386]   περιθεὶς μαγείρῳ τὸν λόγον φησίν·  Θερμοτέροις   χαιρεοις αἰεὶ τοῖς ὀψαρίοις
[9, 394]   χρῶμα δὲ τεφρόν. (Αὕτη δὲ  θέρους   φαίνεται, τὸν δὲ χειμῶνα φωλεύει.
[9, 399]   πολλοί τε τρόποι πολλαί τε  θέσεις   σκευασίας εἰσίν. Κεῖνος δ´ οὖν
[9, 381]   ἔχει, περικόμματος δὲ τάξιν  θέσιν   φέρει, εἰς αὔριον σὲ κἀμὲ
[9, 379]   βίου συνῆψέ τις μόνοις ἀνάγκης  θεσμὸς   οὐχ ὁρώμενος. Εὔφρων δέ, οὗ
[9, 404]   παρὰ Διονυσίῳ δὲ ἐν  Θεσμοφόρῳ   μάγειρος, ἄνδρες δαιταλεῖς, (οὐ χεῖρον
[9, 397]   θέας ἔκ τε Λακεδαίμονος καὶ  Θετταλίας   καὶ σπουδὴν ποιεῖσθαι τῶν ᾠῶν
[9, 377]   λαμβάνων· τούτων γυναῖκες ἱέρειαι Θεᾷ,  Θεῷ,   κορύβαντες, αὐλοί, παννυχίδες, ἀναστροφή· ἱππόδρομος
[9, 394]   ἀφανεῖς γίνονται ὡς δὴ τῇ  θεῷ   συναποδημοῦσαι. ~Καὶ μεθ´ ἡμέρας ἐννέα
[9, 390]   βραχείαις τιθέασιν. Οἱ οὖν ὦτοι  θεώμενοι   τοὺς ὑπαλειφομένους τὸ αὐτὸ καὶ
[9, 386]   τῆς συγκράσεως. {Β. Σὺ πρὸς  θεῶν   ἔθυσας τὸν ἔριφον· μὴ κόπτ´
[9, 388]   καὶ τῶν κατὰ τὴν Λιβύην  θεῶν   ἱερόν. ΠΟΡΦΥΡΙΣ. Καλλίμαχος δ´ ἐν
[9, 399]   ψύαι καλούμεναι· ταύτας ἐπιτεμὼν πρὶν  θεωρῆσαι   μαθών ΟΥΘΑΡ. Τηλεκλείδης Στερροῖς· Ὡς
[9, 402]   τῆς νέας Ἀκαδημείας κατὰ τὴν  θεωρίαν   ὢν Θηβαῖόν τινα ἀθλητὴν ὑπερβαλεῖν
[9, 399]   καὶ Εὔφρων κωμικὸς ἐν  Θεωροῖς·   (Λοβός τίς ἐστι καὶ ψύαι
[9, 373]   τοὺς κάπρους καὶ τὰς ἀλεκτρυόνας  θεωροῦς´   ἄσμενοι. Ἐπεὶ δὲ τοῦ κωμικοῦ
[9, 407]   τοῖς ἀπὸ τῶν ἄλλων πόλεων  θεωροῦσιν   ἀχθόμενοι τῇ συμφορᾷ· διέμειναν δ´
[9, 393]   αὐτῶν καὶ πρὸ τούτου βρόχον  θῇ,   τρέχοντες πρὸς τὸν ἐμφαινόμενον ἐν
[9, 402]   Ἀκαδημείας κατὰ τὴν θεωρίαν ὢν  Θηβαῖόν   τινα ἀθλητὴν ὑπερβαλεῖν ἰσχύι φησὶ
[9, 396]   βρέφη. (Θῆσθαι δ´ ἐστὶ τὸ  θηλάζειν   τὸ γάλα. Ὅμηρος· (Ἕκτωρ γὰρ
[9, 396]   μαζόν, διὰ τὸ ἐντίθεσθαι τὰς  θηλὰς   εἰς τὰ στόματα τὰ βρέφη,
[9, 396]   ἐνθένδε διὰ τὸ ἐντίθεσθαι τὰς  θηλάς·   Νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνούς. ~(Περιενεχθεισῶν
[9, 389]   τοῖς ὄρνισι τῶν ἀρρένων τὰ  θήλεα.   Ἐπῳάζει δὲ καὶ ἐκτρέφει καθάπερ
[9, 389]   ἀπολαύῃ τῶν ἀφροδισίων. Ὅθεν  θήλεια   γιγνώσκουσα ἀποδιδράσκουσα τίκτει. Τὰ αὐτὰ
[9, 389]   θηρεύων, τοῦτο ποιεῖ· ὅταν δὲ  θήλεια   θηρεύουσα, ᾄδει ἕως
[9, 389]   δὲ ἔτη πεντεκαίδεκα, δὲ  θήλεια   καὶ πλείονα. (Πολυχρονιώτερα γὰρ ἐν
[9, 389]   μαχούμενος αὐτῷ. Ἐνίοτε δὲ  θήλεια   τὸν ἄρρενα προσιόντα κατασιγάζει. Πολλάκις
[9, 394]   τοῦτο ποιήσαντες ὀχεύουσιν. Καὶ αἱ  θήλειαι   δ´ ἀλλήλας ἀναβαίνουσιν, ὅταν ἄρρην
[9, 389]   γῆς οἱ ἄρρενες καὶ αἱ  θήλειαι,   διελόμενοι ἕκαστοι οἶκον. Ἐπὶ δὲ
[9, 375]   Ἐφεσίη δέλφαξ Κυρίως δ´ αἱ  θήλειαι   οὕτως λεχθεῖεν ἂν αἱ δελφύας
[9, 394]   ἄρρενες τὰς θηλείας οὔτε αἱ  θήλειαι   τοὺς ἄρρενας, ἀλλὰ καὶ τελευτήσαντος
[9, 401]   τίς ἱστόρηκε τὸν Καλυδώνιον σῦν  θήλειάν   τε γεγονέναι καὶ λευκὸν τὴν
[9, 375]   δ´ οἱ Ἴωνες καλοῦσι τὴν  θήλειαν,   ὡς Ἱππῶναξ· Σπονδῇ τε καὶ
[9, 389]   γονὴν οὐ μόνον ἰδόντες τὰς  θηλείας,   ἀλλὰ κἂν ἀκούσωσιν αὐτῶν τὴν
[9, 391]   τὸ δ´ ἄγριον· τὰς δὲ  θηλείας   αὐτῶν ἀσθενεστέρας τά τ´ ἄλλα
[9, 374]   δὲ ἐν Εἰρήνῃ ἐπὶ τῆς  θηλείας   ἔταξε τὸν ἀλεκτρυόνα λέγων οὕτως·
[9, 394]   ἀναβαίνειν οὐκ ἀνέχεσθαι τὰς  θηλείας.   δὲ πρεσβύτερος, φησί, καὶ
[9, 389]   ἄλλοι ἀθροισθέντες ἀποδιώκουσιν ἀπὸ τῆς  θηλείας,   ὅτι ἐκείνῃ, ἀλλ´ οὐχ ἑαυτοῖς
[9, 394]   θανάτου οὔτε οἱ ἄρρενες τὰς  θηλείας   οὔτε αἱ θήλειαι τοὺς ἄρρενας,
[9, 391]   εὐνῆς ἐθέλειν πλησιάζειν, τὰς δὲ  θηλείας   προβαινούσης μᾶλλον τῆς ἡμέρας. Καὶ
[9, 389]   Διὸ καὶ τὰ ᾠὰ τῆς  θηλείας   συντρίβει, ἵνα ἀπολαύῃ τῶν ἀφροδισίων.
[9, 392]   χειμῶνι ἀφανίζεσθαι, διαμένειν δὲ τὰς  θηλείας,   τεκμαιρόμενος ἐκ τῆς χρόας τὴν
[9, 373]   μόνως συνήθεια καλεῖ τὰς  θηλείας,   ὧν ὁρῶ περιφερόμενον πλῆθος (καὶ
[9, 389]   γλῶσσαν ἔξω ἔχοντες οἵ τε  θήλεις   καὶ οἱ ἄρρενες. (Κλέαρχος δ´
[9, 389]   Φασὶ δὲ καὶ τοὺς ἀγομένους  θήλεις   πέρδικας ἐπὶ θήραν, ὁπόταν ἴδωσιν
[9, 374]   λύκους, λέοντας. Ἐπὶ δὲ τῶν  θηλειῶν   τοὔνομα τάττει Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς
[9, 376]   ~(Λέγεται γὰρ ὡς ἄρα Διὶ  θηλὴν   ὑπέσχεν ὗς καὶ τῷ σφετέρῳ
[9, 369]   εἶναι γένη δύο, ἄρρεν καὶ  θῆλυ·   γίνεσθαι δ´ ἄμφω ἐκ τοῦ
[9, 394]   ἄρρεν ποιεῖ, τὸ δὲ δεύτερον  θῆλυ.   Τίκτουσι δὲ πᾶσαν ὥραν τοῦ
[9, 373]   τῶν ἐναντίων οἱ ἀρχαῖοι καὶ  θηλυκῶς   εἰρήκασι. Κρατῖνος Νεμέσει· Λήδα, σὸν
[9, 395]   Ἐν δὲ Δορκίδι Ποππυζούσῃ  θηλυκῶς   εἴρηκε καὶ ὅτι αἱ Σικελικαὶ
[9, 366]   ὡς οἱ ἡμεδαποὶ Ἀθηναῖοι, μόνως  θηλυκῶς.   Ἐπίχαρμος γοῦν ἐν Μεγαρίδι φησίν·
[9, 384]   Χηνοβοσκοί, βουκόλοι. Ὅμηρος δὲ καὶ  θηλυκῶς   καὶ ἀρσενικῶς εἴρηκεν· Αἰετὸς ἀργὴν
[9, 373]   τὸ ὄρνις καὶ ἀρσενικῶς καὶ  θηλυκῶς   λεγόντων ἐπ´ ἄλλων ὀρνέων, οὐ
[9, 373]   ὑπ´ αὐγὰς ἠελίοιο. Καὶ ἀλλαχόθι  θηλυκῶς   Ὄρνιθι λιγυρῇ. Καί· Ὡς δ´
[9, 399]   ΟΥΘΑΡ. Τηλεκλείδης Στερροῖς· Ὡς οὖσα  θῆλυς   εἰκότως οὖθαρ φορῶ. Ἡρόδοτος δ´
[9, 392]   ἐν δευτέρῳ περὶ ζῴων  θῆλυς,   φησίν, ὄρτυξ λεπτοτράχηλός ἐστι τοῦ
[9, 391]   ὤτους καλοῦσιν. Ἐν γοῦν τῇ  θήρᾳ   αὐτῶν ἐπιτηδειότατος ὀρχεῖται στὰς
[9, 389]   τοὺς ἀγομένους θήλεις πέρδικας ἐπὶ  θήραν,   ὁπόταν ἴδωσιν ὄσφρωνται τῶν
[9, 390]   ἀπὸ τῆς παρακειμένης Λιβύης, τῆς  θήρας   αὐτῶν τοιαύτης γινομένης. Μιμητικὸν δέ
[9, 393]   Περὶ δὲ τῆς τῶν ὀρτύγων  θήρας   ἰδίως ἱστορεῖ Κλέαρχος Σολεὺς
[9, 387]   κεραμεοῦς τὴν χρόαν, ὑποπυρρίζων μᾶλλον.  Θηρεύεται   δ´ ὑπὸ κυνηγῶν διὰ τὸ
[9, 400]   ὅτι λαγὼς ὑπὸ πάντων  θηρεύεται,   καὶ θηρίου καὶ ὄρνιθος καὶ
[9, 389]   ἀλεκτορίς. Ὅταν δὲ γνῷ ὅτι  θηρεύεται,   προελθὼν τῆς νεοττιᾶς κυλινδεῖται παρὰ
[9, 389]   ἕκαστοι οἶκον. Ἐπὶ δὲ τὸν  θηρεύοντα   πέρδικα ὠθεῖται τῶν ἀγρίων
[9, 389]   οἱ ὄρτυγες ὡς εἰς τοὺς  θηρεύοντας   ἐμπίπτειν καθίζοντας ἐπὶ τῶν κεφαλῶν.
[9, 389]   κυλινδεῖται παρὰ τὰ σκέλη τοῦ  θηρεύοντος,   ἐλπίδα ἐμποιῶν τοῦ συλληφθήσεσθαι, ἐξαπατᾷ
[9, 389]   ὅταν δὲ θήλεια  θηρεύουσα,   ᾄδει ἕως ἂν ἀπαντήσῃ
[9, 389]   προσερχόμενον ἐπαισθάνηται τὸν ἄρρενα τῇ  θηρευούσῃ,   ὑπομένει τε ὀχευθῆναι, ἵνα αὐτὸν
[9, 389]   ὀχευθῆναι, ἵνα αὐτὸν ἀποσπάσῃ τῆς  θηρευούσης.   Ἐπὶ τοσοῦτον δ´ ἐπτόηνται (περὶ
[9, 390]   γοῦν τις δορὰν ἵππων περιθοῖτο,  θηρεύσει   ὅσους ἂν θέλῃ· προσίασι γάρ.
[9, 389]   ὁπόταν μὲν ἄρρην  θηρεύων,   τοῦτο ποιεῖ· ὅταν δὲ θήλεια
[9, 366]   Νίκανδρος Κολοφώνιος ἐν μὲν  Θηριακοῖς   οὕτως· μὴν καὶ σικύην
[9, 399]   πώποτε λέοντας τοιοῦτον ἕτερον  θηρίον;   Οὗ δασύποδ´ εὑρεῖν ἐστιν οὐχὶ
[9, 400]   λαγὼς ὑπὸ πάντων θηρεύεται, καὶ  θηρίου   καὶ ὄρνιθος καὶ ἀνθρώπου, οὕτω
[9, 400]   ἐστιν, ἐπικυίσκει τε μόνον πάντων  θηρίων,   καὶ τὸ μὲν δασὺ τῶν
[9, 389]   ὀχείας, ὅταν ἐξ ἐναντίας αὐτοῖς  θῇς   κάτοπτρον· προστρέχοντες γὰρ διὰ τὴν
[9, 396]   γὰρ θνητός τε γυναῖκά τε  θήσατο   μαζόν, διὰ τὸ ἐντίθεσθαι τὰς
[9, 385]   τουτὶ παρέθηκέ τις ἡμῖν. Φιλήμων  Θησαυρῷ·   Οὔκ ἐστ´ ἀληθὲς παραλογίσασθ´ οὐδ´
[9, 396]   ἐλάσαι ὡς γαλαθηνὰ θοινᾶσθαι βρέφη.  (Θῆσθαι   δ´ ἐστὶ τὸ θηλάζειν τὸ
[9, 375]   εὐθηλούμενον τόνδ´ ἐν νοτοῦντι κριβάνῳ  θήσω.   Τί γὰρ ὄψον γένοιτ´ ἂν
[9, 410]   γράφει· Ὅταν δὲ τούτων τινὸς  θίγῃς,   εὐθὺς ἀποκαθαίρῃ τὴν χεῖρα εἰς
[9, 370]   βλίτοις ὅμοια πράγματ´ οὐδὲ ταῖς  θλασταῖς   ἐλάαις. Ἀλκαῖος Παλαίστρᾳ· Ἤδη δ´
[9, 396]   τὸ γάλα. Ὅμηρος· (Ἕκτωρ γὰρ  θνητός   τε γυναῖκά τε θήσατο μαζόν,
[9, 396]   τὸν τύραννον ἐλάσαι ὡς γαλαθηνὰ  θοινᾶσθαι   βρέφη. (Θῆσθαι δ´ ἐστὶ τὸ
[9, 397]   λαιὄς, βαιὄς, φαιὄς, πηὄς, γόὀς,  θοὄς,   ῥόὀς, ζωὄς. ~Φίλαρχος γὰρ οὖσα
[9, 380]   ἰταμῶς τὸν νεφρόν. Πολὺν ἐποίησας  θόρυβον·   οὐκ εἶχεν νεφρόν. (Ἔλεγον. Ἔκυπτον
[9, 407]   πρῶτα μὲν σκληρῶς καθεῦδον, εἶτα  Θούδιππος   βδέων παντελῶς ἔπνιξεν ἡμᾶς, εἶθ´
[9, 403]   φάγρος, (μύλλος, λεβίας, σπάρος, αἰολίας,  θρᾷττα,   χελιδών, καρίς, τευθίς, ψῆττα, δρακαινίς,
[9, 403]   αὐλῶν ἀγαναὶ φωναί, μολπά, κλαγγὰ  θράττει,   (νεῖται) πνεῖται. Κούραν Κασίας ἀπὸ
[9, 375]   Ἀνδροτίων, τῆς ἐπιγονῆς ἕνεκα τῶν  θρεμμάτων   μὴ σφάττειν πρόβατον ἄπεκτον
[9, 371]   δὲ καὶ αὐτὸ μέσως λεπτυντικόν,  θρεπτικόν   τε καὶ πνευματῶδες. Ἐπαίνετος δ´
[9, 371]   φησὶν Δίφιλος, ἱκανῶς δὲ  θρεπτικὸς   καὶ εὐστόμαχος μέσως διαχωρητικός τε
[9, 371]   εὐχυλότερον εἶναι τῆς κράμβης καὶ  θρεπτικώτερον   μετρίως· ἐκζεστὸν δὲ καὶ λαμβανόμενον
[9, 395]   φησί· Καί τε σύ γε  θρέψαιο   Δρακοντιάδας διτοκεύσας Σικελὰς μεγάροισι
[9, 397]   περὶ αὐτοῦ οὕτως· (Μή ποτε  θρέψω   παρὰ Φερσεφόνῃ τοιόνδε ταὧν, ὃς
[9, 405]   δείπνων, ἐπιλαθέσθαι, Σιμία, πάντων ποιήσω,  θρῖον   ἂν δείξω μόνον παραθῶ τε
[9, 379]   Χῖος γόγγρον ἧψε τοῖς θεοῖς,  θρῖον   τὸ λευκὸν οὑξ Ἀθηνῶν Χαριάδης,
[9, 403]   ἐλαία, σκόροδον, καυλός, κολοκύντη, ἔτνος,  θρῖον,   φυλλάς, θύννου τεμάχη, γλάνιδος, γαλεοῦ,
[9, 403]   (Οὗτοι τὰ μὲν παλαιὰ καὶ  θρυλούμενα   ἀρτύματ´ ἐξήλειψαν ἐκ τῶν βιβλίων
[9, 370]   οὐδ´ ἡδύσμασιν ἄρνεια καταπεπασμέν´ οὐδὲ  θρυμματὶς   τεταραγμένη καὶ λοπάδες ἀνθρώπων φθοραί.
[9, 367]   οὔκ ἐστ´ ἔτι (κακόν. Τὸ  θυγάτριόν   γέ μου σεσινάπικεν διὰ τῆς
[9, 375]   τὴν τῆς Ἀθηνᾶς ἱέρειαν οὐ  θύειν   ἀμνὴν οὐδὲ τυροῦ γεύεσθαι. Καὶ
[9, 396]   Αὐτομόλοις· Οὐ γαλαθηνὸν ἄρ´ ὗν  θύειν   μέλλεις. Ἀλκαῖος Παλαίστρᾳ· Ὁδὶ γὰρ
[9, 404]   Παπαῖ· ἐμὲ κατακόψεις, οὐχ  θύειν   μέλλομεν. {Α. Τὸν ὄρθρον ἐν
[9, 396]   τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ οὐκ ἔξεστι  θύειν   ὅτι μὴ γαλαθηνὰ μοῦνα. Ἀντιφάνης
[9, 392]   γῆς περιόδου τοὺς Φοίνικας λέγει  θύειν   τῷ Ἡρακλεῖ ὄρτυγας διὰ τὸ
[9, 382]   Δαιτυμόνα. Καινὸν πάνυ. (Σῦν ἄρα  θύεις   ἐρυσίχθον´; Οὔκ, ἔφην ἐγώ. Βοῦν
[9, 370]   τὴν κράμβην τὴν ἑπτάφυλλον,  θύεσκε   Πανδώρη Θαργηλίοισιν ἔγχυτον πρὸ φαρμάκου.
[9, 403]   ἐκ τῶν βιβλίων καὶ τὴν  θυίαν   ἠφάνισαν ἐκ τοῦ μέσου, οἷον
[9, 377]   στόμα. Διακονοῦμεν νῦν γάμους· τὸ  θῦμα   βοῦς· (ὁ διδοὺς ἐπιφανής, ἐπιφανὴς
[9, 388]   φησιν· Αἰεί μ´, φίλε  θυμέ,   τανύπτερος ὡς ὅκα πορφυρίς. ΠΕΡΔΙΞ.
[9, 382]   ταῦτ´ ἐκμανθάνοντες οὐκ ὀλίγην ὑμῖν  θυμηδίαν   παρέχουσιν. (Καὶ παῖς ἐπὶ
[9, 408]   οὕτως· Τοῖς χρυσοῖς χερνιβίοις καὶ  θυμιατηρίοις.   (Χειρόνιπτρον δ´ Εὔπολις ἐν Δήμοις·
[9, 401]   Οἳ δὲ σῦν εἰρῆσθαι οἱονεὶ  θῦν,   τὸν εἰς θυσίαν εὐθετοῦντα. Νῦν
[9, 403]   ὅλος, κορακῖνος ὅλος, μεμβράς, σκόμβρος,  θυννίς,   κωβιός, ἠλακατῆνες, κυνὸς οὐραῖον τῶν
[9, 403]   καυλός, κολοκύντη, ἔτνος, θρῖον, φυλλάς,  θύννου   τεμάχη, γλάνιδος, γαλεοῦ, ῥίνης, γόγγρου·
[9, 399]   ἰχθύων λέγεται. Στράττις Ἀταλάντῃ· Ὑπογάστριον  θύννου   τι κἀκροκώλιον. (Θεόπομπος Καλλαίσχρῳ· Ἰχθύων
[9, 399]   καλεῖ τὰ ὑπογάστρια λέγων οὕτως·  Θύννων   τε λευκὰ Σικελικῶν ὑπήτρια· ΛΑΓΩΣ.
[9, 391]   ὅτι καὶ ἀλεκτρυὼν εἰσιὼν οἱανδήποτε  θύραν   ἐπικλίνει τὸν λόφον καὶ ὅτι
[9, 381]   τὴν πάροδον ἵν´ ἔχῃς τῶν  θυρῶν   εὐνουστέραν· τί δεῖ λέγειν με
[9, 370]   στέφανος οὐδείς ἐστι πρόσθε τῶν  θυρῶν,   οὐ κνῖσα κρούει ῥινὸς ὑπεροχὰς
[9, 375]   μηδὲ λυπηθῇς πυρί. Καὶ ἔτι·  Θύσας   δὲ χοῖρον τόνδε τῆς αὐτῆς
[9, 375]   ἐν καὶ ἀπόρρητος γίνεται  θυσία.   ~(Λέγεται γὰρ ὡς ἄρα Διὶ
[9, 376]   καὶ αὕτη προτελὴς αὐτοῖς  θυσία   νενόμισται. Τὰ παραπλήσια ἱστορεῖ καὶ
[9, 372]   οὕτως· Διατέτακται παρὰ Δελφοῖς τῇ  θυσίᾳ   τῶν Θεοξενίων, ὃς ἂν κομίσῃ
[9, 382]   Οὐ θύω βοῦν, ἄθλιε. Μῆλα  θυσιάζεις   ἆρα; Μὰ Δί´ ἐγὼ μὲν
[9, 409]   βωμοῦ λαμβάνοντες ἐφ´ οὗ τὴν  θυσίαν   ἐπετέλουν· καὶ τούτῳ περιρραίνοντες τοὺς
[9, 401]   εἰρῆσθαι οἱονεὶ θῦν, τὸν εἰς  θυσίαν   εὐθετοῦντα. Νῦν δέ, εἰ δοκεῖ,
[9, 382]   ἐγώ. Βοῦν δ´ εὐρυμέτωπον; Οὐ  θύω   βοῦν, ἄθλιε. Μῆλα θυσιάζεις ἆρα;
[9, 376]   ἡγούμενον. Ξεναγὸς οὗτος ὅστις ἂν  θώρακ´   ἔχῃ φολιδωτὸν δράκοντα σεσιδηρωμένον,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/09/2009