Livre, pages |
[9, 370] |
ἕψουσι
λιπαράς,
ὦ
θεοί,
ἔτνος
|
θ´ |
ἅμ´
αὐταῖς
πίσινον.
Δίφιλος
δ´ |
[9, 379] |
πρὸς
αἴθραν,
οἷς
τὸ
γίνεσθαί
|
θ´ |
ἅμα
καὶ
τὴν
τελευτὴν
τοῦ |
[9, 408] |
δὲ
παρέστη
χέρνιβον
ἀμφίπολος
πρόχοόν
|
θ´ |
ἅμα
χερσὶν
ἔχουσα.
Ἀττικοὶ
δὲ |
[9, 383] |
Πηγός;
Οὐχὶ
λαικάσει,
ἐρεῖς
σαφέστερόν
|
θ´ |
ὃ
βούλει
μοι
λέγειν;
Ἀτάσθαλός |
[9, 373] |
κριοὺς
μὲν
ἐκγεννᾶν
τέκνα
ὄρνις
|
θ´ |
ὁμοίους
τοὺς
νεοττοὺς
τῷ
πατρί; |
[9, 403] |
ἀρτύμασιν
ἐχρῆτο,
πάντ´
ἀφεῖλον
εἶναί
|
θ´ |
ὑπέλαβον
~(τὸν
τοῖς
τοιούτοις
παντοπώλην |
[9, 402] |
Ἱπποτρόφῳ
τοιαῦτα
παρασκευάζει·
(Βαῖν´
ἐκ
|
θαλάμων |
κυπαρισσορόφων
ἔξω,
Μάνη·
στεῖχ´
εἰς |
[9, 370] |
καὶ
Ἐπίχαρμος
ἐν
Γᾷ
καὶ
|
Θαλάσσᾳ |
Ναὶ
μὰ
τὰν
κράμβαν
Εὔπολις |
[9, 400] |
λαγός·
Λαγὸν
ταράξας
πῖθι
τὸν
|
θαλάσσιον, |
τὸ
δὲ
λαγὼς
Ἀττικόν.
Λέγουσι |
[9, 407] |
διεγνωκότος.
Καθ´
ὃν
δὲ
χρόνον
|
θαλασσοκρατοῦντες |
Ἀθηναῖοι
ἀνῆγον
εἰς
ἄστυ
τὰς |
[9, 366] |
Κωρύκῳ
τις
ἄλλος
κύων·
Τῶν
|
θαλαττίων |
δ´
ἀεὶ
(ὄψων
ἓν
ἔχομεν, |
[9, 369] |
(ὄφρ´
ἂν
ἴσαι
πλαθάνοισι
χαμηλότεραι
|
θαλέθωσι. |
Βουνιὰς
ἀλλ´
εἴσω
ῥαφάνοις,
εἴσω |
[9, 407] |
πράττων;
Βούλομαι
γὰρ
εἰδέναι.
{Α.
|
Θανατηγὸν |
καλὴν
χύτραν
φέρει.
(Ἐν
δ´ |
[9, 394] |
ἔτη.
Οὐκ
ἀπολείπουσι
δ´
ἕως
|
θανάτου |
οὔτε
οἱ
ἄρρενες
τὰς
θηλείας |
[9, 370] |
τὴν
ἑπτάφυλλον,
ᾗ
θύεσκε
Πανδώρη
|
Θαργηλίοισιν |
ἔγχυτον
πρὸ
φαρμάκου.
Καὶ
Ἀνάνιος |
[9, 407] |
Ἀλκιβιάδῃ
βοηθεῖν
ἀξιῶν.
(Ὃ
δὲ
|
θαρρεῖν |
παρακελευσάμενος
εἰπών
τε
πᾶσιν
ἕπεσθαι |
[9, 381] |
ἐγώ.
Εἰς
πολεμίαν
ἄγω
σε·
|
θαρρῶν |
κατάτρεχε,
ἀριθμῷ
διδόασι
τὰ
κρέα |
[9, 406] |
τὸν
ἀγῶνα.
Καὶ
τότ´
ἐγὼ
|
θάρσησα. |
Εἰσῆλθε
δέ
ποτε
καὶ
εἰς |
[9, 406] |
τις
ὑμῶν
βεβλήσεται,
κατὰ
τὸν
|
Θάσιον |
Ἡγήμονα.
Καὶ
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἔφη· |
[9, 406] |
τῆς
ἀρχαίας
κωμῳδίας
Ἡγήμων
ὁ
|
Θάσιος |
ὁ
τὰς
παρῳδίας
γράψας
Φακῆ |
[9, 376] |
ἐστιν
ὀπτός,
ἑφθὸς
δὲ
κατὰ
|
θάτερα. |
(Ἔτ´
οὖν
ἡμῶν
ἀναζητούντων
ὁ |
[9, 405] |
που
στρατηγός
ἐστιν,
ἡγεμὼν
δὲ
|
θάτερον, |
οὕτως
ἐφ´
ἡμῖν
σκευάσαι
μὲν |
[9, 409] |
δ´
ἐν
Ψαλτρίᾳ·
Ἐπεὶ
δὲ
|
θᾶττον |
ἦμεν
ἠριστηκότες,
περιεῖλε
τὰς
τραπέζας, |
[9, 387] |
Φιλαδέλφου
καλουμένου
βασιλέως
ὡς
μέγα
|
θαῦμα |
περὶ
τῶν
ὀρνίθων
τούτων
οὕτως |
[9, 397] |
ὁ
ταὼς
διὰ
τὸ
σπάνιον
|
θαυμάζεται. |
(Ὁ
ταώς,
φησὶν
Ἀριστοτέλης
σχιδανόπους |
[9, 376] |
ὕδατος
ἡψημένον
τακερῶς,
καὶ
πάντων
|
θαυμαζόντων |
τοῦ
μαγείρου
τὴν
σοφίαν,
μέγα |
[9, 374] |
τὸ
γένος
Ῥόδιος
ἐκ
Καμίρου.
|
Θαυμάζω |
οὖν
πῶς
καὶ
ὁ
Τηρεὺς |
[9, 399] |
~(βαρεῖα
δ´
ἦν
ἡ
φωνή.
|
Θαυμασάντων |
οὖν
ἡμῶν
τὸ
εὐανθὲς
τοῦ |
[9, 381] |
πλούτου
καὶ
τρυφῆς
τοὺς
τοῦ
|
θαυμασιωτάτου |
Πλάτωνος
διαλόγους
ἠνάγκαζεν
~ἐκμανθάνοντας
τοὺς |
[9, 373] |
ἐκλέψῃς
καλὸν
(ἡμῖν
τι
καὶ
|
θαυμαστὸν |
ἐκ
τοῦδ´
ὄρνεον.
Στράττις
Ψυχασταῖς· |
[9, 403] |
πέρδικος,
ἀλωπεκίου.
Καὶ
μετὰ
δεῖπνον
|
θαυμαστὸν |
ὅς´
ἔστ´
ἀγαθῶν
πλήθη.
Πᾶς |
[9, 402] |
πολλαῖς
κέχρηται
φωναῖς
Σικελικαῖς
οὐδὲν
|
θαυμαστόν. |
Περιεφέροντο
καὶ
ΕΡΙΦΟΙ
πολλάκις
ποικίλως |
[9, 397] |
καὶ
περισπούδαστος
ἦν
αὐτῶν
ἡ
|
θέα |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
λόγῳ
πάλιν |
[9, 377] |
ὁ
λαμβάνων·
τούτων
γυναῖκες
ἱέρειαι
|
Θεᾷ, |
Θεῷ,
κορύβαντες,
αὐλοί,
παννυχίδες,
ἀναστροφή· |
[9, 408] |
ἔστι
χειρόνιπτρον.
Ἐπίχαρμος
δ´
ἐν
|
Θεαροῖς |
εἴρηκε
χειρόνιβα
διὰ
τούτων·
Κιθάρα, |
[9, 397] |
κατὰ
πόθον
τῆς
τῶν
ὀρνίθων
|
θέας |
ἔκ
τε
Λακεδαίμονος
καὶ
Θετταλίας |
[9, 397] |
ἡμέρας
εἴ
τις
ἔλθοι
βουλόμενος
|
θεάσασθαι, |
οὐκ
ἔστιν
ὅστις
ἔτυχε.
Καὶ |
[9, 388] |
καταδυόμενον,
ἵνα
μή
τις
αὐτὸν
|
θεάσηται. |
(Ἐχθραίνει
γὰρ
τοὺς
προσιόντας
αὐτοῦ |
[9, 374] |
τῶν
δραμάτων
ἠφάνιζε,
δυσκολαίνων
τοῖς
|
θεαταῖς |
διὰ
τὸ
γῆρας.
Λέγεται
δ´ |
[9, 406] |
τὴν
ὀρχήστραν
διαπορεῖν
ἐποίησε
τοὺς
|
θεατάς. |
Καὶ
ὀλίγον
διαλιπὼν
εἶπε·
~(Λίθοι |
[9, 406] |
δέ
ποτε
καὶ
εἰς
τὸ
|
θέατρον |
διδάσκων
κωμῳδίαν
λίθων
ἔχων
πλῆρες |
[9, 407] |
καίτοι
ἀγγελθέντων
αὐτοῖς
ἐν
τῷ
|
θεάτρῳ |
τῶν
γενομένων
περὶ
Σικελίαν
ἀτυχημάτων. |
[9, 395] |
ᾧ
δὴ
τεκμηρίῳ
χρῶνται
τῆς
|
θείας |
ἐπανόδου.
Αὐτοκράτης
ἐν
τοῖς
Ἀχαικοῖς |
[9, 407] |
οἵδε·
βαλλέτω
δ´
εἴ
τις
|
θέλει· |
ἀγαθὸν
δὲ
κἀν
χειμῶνι
κἀν |
[9, 390] |
ἵππων
περιθοῖτο,
θηρεύσει
ὅσους
ἂν
|
θέλῃ· |
προσίασι
γάρ.
ἐν
ἄλλοις
δὲ |
[9, 410] |
ἀπόνιμμα
οἷς
χρὴ
καὶ
οἷς
|
θέμις. |
Ἔπειτα
αὖθις
μύρον
κατάχεε.
Παρέθετο |
[9, 370] |
ῥαφάνους
γ´
ἕψουσι
λιπαράς,
ὦ
|
θεοί, |
ἔτνος
θ´
ἅμ´
αὐταῖς
πίσινον. |
[9, 379] |
ὁ
Χῖος
γόγγρον
ἧψε
τοῖς
|
θεοῖς, |
θρῖον
τὸ
λευκὸν
οὑξ
Ἀθηνῶν |
[9, 394] |
Ἀναγωγάς,
ἐν
ᾧ
φασι
τὴν
|
θεὸν |
εἰς
Λιβύην
ἀνάγεσθαι.
Τότ´
οὖν |
[9, 393] |
διάσημος,
ὄνομα
Γεράνα.
Αὕτη
κατὰ
|
θεὸν |
τιμωμένη
πρὸς
τῶν
πολιτῶν
αὐτὴ |
[9, 372] |
παρὰ
Δελφοῖς
τῇ
θυσίᾳ
τῶν
|
Θεοξενίων, |
ὃς
ἂν
κομίσῃ
γηθυλλίδα
μεγίστην |
[9, 374] |
τῶν
ὁμοίων
τοῦ
αὐτοῦ.
Καὶ
|
Θεόπομπος |
δὲ
ἐν
Εἰρήνῃ
ἐπὶ
τῆς |
[9, 401] |
δασύπους,
γλυκεῖα
δ´
ἡ
μίμαρκυς.
|
Θεόπομπος |
δὲ
ἐν
τῇ
κʹ
τῶν |
[9, 368] |
Οὐλπιανέ,
καὶ
ἔμβαμμα
λέγουσιν,
ὡς
|
Θεόπομπος |
ἐν
Εἰρήνῃ·
Ὁ
μὲν
ἄρτος |
[9, 399] |
Ἀταλάντῃ·
Ὑπογάστριον
θύννου
τι
κἀκροκώλιον.
|
(Θεόπομπος |
Καλλαίσχρῳ·
Ἰχθύων
δὲ
δὴ
ὑπογάστρι´, |
[9, 384] |
τίνι;
πρὸς
ὃν
ὁ
Πλούταρχος·
|
Θεόπομπος |
μὲν
ἔφη
ὁ
Χῖος
ἐν |
[9, 382] |
γὰρ
οὐδὲ
ἓν
μὰ
τοὺς
|
θεοὺς
|
ὅς´
ἂν
λέγῃ
συνίημι·
καινὰ |
[9, 408] |
Πρὸς
ἐμαυτὸν
ἐνθυμούμενος,
νὴ
τοὺς
|
θεούς, |
ὅσῳ
διαφέρει
σῦκα
καρδάμων.
Σὺ |
[9, 372] |
δ´
ὑπάρχει
ταῦτ´,
ἐπειδὴ
τοὺς
|
θεοὺς |
σέβουσιν.
{Β.
Ἀπέλαυσαν
ἄρα
σέβοντες |
[9, 393] |
τῶν
πολιτῶν
αὐτὴ
τοὺς
ὄντως
|
θεοὺς |
ταπεινῶς
ἦγε,
μάλιστα
δὲ
Ἥραν |
[9, 404] |
μοι
κεχάρισαι,
Σιμία,
νὴ
τοὺς
|
θεούς, |
(ταυτὶ
προείπας·
τὸν
μάγειρον
εἰδέναι
|
[9, 369] |
ταυτηνὶ
φέρω.
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν
|
Θεοφορήτῳ· |
Λαλῶ
Πτολεμαίῳ
γογγυλίδος
ὀπτῶν
τόμους. |
[9, 390] |
δ´
οἱ
πέρδικες,
φησί,
κακκαβίζουσιν·
|
Θεόφραστος |
γοῦν
ἐν
τῷ
περὶ
ἑτεροφωνίας |
[9, 369] |
μὴ
ἡ
νῦν
προσαγορευομένη
βουνιάς.
|
Θεόφραστος |
δὲ
βουνιάδα
μὲν
οὐκ
ὀνομάζει, |
[9, 369] |
οὕτως·
Κηφισιακαῖσι
γογγυλίσιν
ὅμοια
πάνυ.
|
Θεόφραστος |
δὲ
γογγυλίδων
φησὶν
εἶναι
γένη |
[9, 387] |
γάλα
καὶ
φασιανὸς
ἀποτετιλμένος
καλῶς.
|
Θεόφραστος |
δὲ
ὁ
Ἐρέσιος,
Ἀριστοτέλους
μαθητής, |
[9, 369] |
καὶ
κατὰ
τὴν
ἄλλην
πύκνωσιν.
|
Θεόφραστος |
δὲ
οὕτως
γράφει·
Τῆς
δὲ |
[9, 390] |
περὶ
Παφλαγονίαν
γιγνομένους
πέρδικάς
φησι
|
Θεόφραστος |
δύο
ἔχειν
καρδίας.
Οἱ
δ´ |
[9, 371] |
συχναί.
~ΣΕΥΤΛΑ.
Τούτων
φησὶν
ὁ
|
Θεόφραστος |
(εὐχυλότερον
εἶναι
τὸ
λευκὸν
τοῦ |
[9, 391] |
μάχης
οὐ
παραχωρεῖ.
Ὁ
δὲ
|
Θεόφραστος |
τοὺς
ἀγρίους
φησὶν
ὀχευτικωτέρους
εἶναι |
[9, 371] |
γάλα.
Μνημονεύει
τοῦ
σταφυλίνου
καὶ
|
Θεόφραστος. |
Φαινίας
δ´
ἐν
εʹ
περὶ |
[9, 407] |
ἀγαθὸν
δὲ
κἀν
χειμῶνι
κἀν
|
θέρει |
φακῆ.
Εὐδοκίμει
δ´
ὁ
ἀνὴρ |
[9, 378] |
ἐστι
τῶν
ὄψων
τὰ
μὲν
|
θερμὰ |
παραθεῖναι,
τὰ
δ´
ἐπανέντα,
τὰ |
[9, 371] |
ἐστι
τοῦ
σταφυλίνου
καὶ
μᾶλλον
|
(θερμαντικώτερον, |
οὐρητικώτερον,
εὐστόμαχον,
εὐοικονόμητον,
ὡς
ὁ |
[9, 385] |
Σφηξίν·
Ἀποφυσήσας
εἰς
ὀξάλμην
ἔμβαλε
|
θερμήν. |
Ὀψάριον
δὲ
τῶν
μὲν
ζώντων |
[9, 383] |
τιν´
ἐγχέας
ψυχρόν,
ξυνιεῖς,
εἶτα
|
θερμὴν |
τὴν
χύτραν
εἰς
τοὔξος
ἐνθῇς· |
[9, 399] |
μεταξὺ
φέρῃς
κρέας
ὀπτὸν
ἑκάστῳ,
|
(θερμόν, |
ἁπλῶς
ἁλίπαστον,
ἀφαρπάζων
ὀβελίσκου
μικρὸν |
[9, 402] |
ὁτιὴ
ψυχρὸν
τοὔψον,
τὸ
ποτὸν
|
θερμόν, |
ξηρὸν
φύραμ´,
ἄρτοι
ξηροί·
~(σπλάγχν´ |
[9, 386] |
περιθεὶς
μαγείρῳ
τὸν
λόγον
φησίν·
|
Θερμοτέροις |
χαιρεοις
αἰεὶ
τοῖς
ὀψαρίοις
ἢ |
[9, 394] |
χρῶμα
δὲ
τεφρόν.
(Αὕτη
δὲ
|
θέρους |
φαίνεται,
τὸν
δὲ
χειμῶνα
φωλεύει. |
[9, 399] |
πολλοί
τε
τρόποι
πολλαί
τε
|
θέσεις
|
σκευασίας
εἰσίν.
Κεῖνος
δ´
οὖν |
[9, 381] |
ἔχει,
περικόμματος
δὲ
τάξιν
ἢ
|
θέσιν |
φέρει,
εἰς
αὔριον
σὲ
κἀμὲ |
[9, 379] |
βίου
συνῆψέ
τις
μόνοις
ἀνάγκης
|
θεσμὸς |
οὐχ
ὁρώμενος.
Εὔφρων
δέ,
οὗ |
[9, 404] |
ὁ
παρὰ
Διονυσίῳ
δὲ
ἐν
|
Θεσμοφόρῳ |
μάγειρος,
ἄνδρες
δαιταλεῖς,
(οὐ
χεῖρον |
[9, 397] |
θέας
ἔκ
τε
Λακεδαίμονος
καὶ
|
Θετταλίας |
καὶ
σπουδὴν
ποιεῖσθαι
τῶν
ᾠῶν |
[9, 377] |
λαμβάνων·
τούτων
γυναῖκες
ἱέρειαι
Θεᾷ,
|
Θεῷ, |
κορύβαντες,
αὐλοί,
παννυχίδες,
ἀναστροφή·
ἱππόδρομος |
[9, 394] |
ἀφανεῖς
γίνονται
ὡς
δὴ
τῇ
|
θεῷ |
συναποδημοῦσαι.
~Καὶ
μεθ´
ἡμέρας
ἐννέα |
[9, 390] |
βραχείαις
τιθέασιν.
Οἱ
οὖν
ὦτοι
|
θεώμενοι |
τοὺς
ὑπαλειφομένους
τὸ
αὐτὸ
καὶ |
[9, 386] |
τῆς
συγκράσεως.
{Β.
Σὺ
πρὸς
|
θεῶν |
ἔθυσας
τὸν
ἔριφον·
μὴ
κόπτ´ |
[9, 388] |
καὶ
τῶν
κατὰ
τὴν
Λιβύην
|
θεῶν |
ἱερόν.
ΠΟΡΦΥΡΙΣ.
Καλλίμαχος
δ´
ἐν |
[9, 399] |
ψύαι
καλούμεναι·
ταύτας
ἐπιτεμὼν
πρὶν
|
θεωρῆσαι |
μαθών
ΟΥΘΑΡ.
Τηλεκλείδης
Στερροῖς·
Ὡς |
[9, 402] |
τῆς
νέας
Ἀκαδημείας
κατὰ
τὴν
|
θεωρίαν |
ὢν
Θηβαῖόν
τινα
ἀθλητὴν
ὑπερβαλεῖν |
[9, 399] |
καὶ
Εὔφρων
ὁ
κωμικὸς
ἐν
|
Θεωροῖς· |
(Λοβός
τίς
ἐστι
καὶ
ψύαι |
[9, 373] |
τοὺς
κάπρους
καὶ
τὰς
ἀλεκτρυόνας
|
θεωροῦς´ |
ἄσμενοι.
Ἐπεὶ
δὲ
τοῦ
κωμικοῦ |
[9, 407] |
τοῖς
ἀπὸ
τῶν
ἄλλων
πόλεων
|
θεωροῦσιν |
ἀχθόμενοι
τῇ
συμφορᾷ·
διέμειναν
δ´ |
[9, 393] |
αὐτῶν
καὶ
πρὸ
τούτου
βρόχον
|
θῇ, |
τρέχοντες
πρὸς
τὸν
ἐμφαινόμενον
ἐν |
[9, 402] |
Ἀκαδημείας
κατὰ
τὴν
θεωρίαν
ὢν
|
Θηβαῖόν |
τινα
ἀθλητὴν
ὑπερβαλεῖν
ἰσχύι
φησὶ |
[9, 396] |
βρέφη.
(Θῆσθαι
δ´
ἐστὶ
τὸ
|
θηλάζειν |
τὸ
γάλα.
Ὅμηρος·
(Ἕκτωρ
γὰρ |
[9, 396] |
μαζόν,
διὰ
τὸ
ἐντίθεσθαι
τὰς
|
θηλὰς |
εἰς
τὰ
στόματα
τὰ
βρέφη, |
[9, 396] |
ἐνθένδε
διὰ
τὸ
ἐντίθεσθαι
τὰς
|
θηλάς· |
Νεβροὺς
κοιμήσασα
νεηγενέας
γαλαθηνούς.
~(Περιενεχθεισῶν |
[9, 389] |
τοῖς
ὄρνισι
τῶν
ἀρρένων
τὰ
|
θήλεα. |
Ἐπῳάζει
δὲ
καὶ
ἐκτρέφει
καθάπερ |
[9, 389] |
ἀπολαύῃ
τῶν
ἀφροδισίων.
Ὅθεν
ἡ
|
θήλεια |
γιγνώσκουσα
ἀποδιδράσκουσα
τίκτει.
Τὰ
αὐτὰ |
[9, 389] |
θηρεύων,
τοῦτο
ποιεῖ·
ὅταν
δὲ
|
θήλεια |
ᾖ
ἡ
θηρεύουσα,
ᾄδει
ἕως |
[9, 389] |
δὲ
ἔτη
πεντεκαίδεκα,
ἡ
δὲ
|
θήλεια |
καὶ
πλείονα.
(Πολυχρονιώτερα
γὰρ
ἐν |
[9, 389] |
μαχούμενος
αὐτῷ.
Ἐνίοτε
δὲ
ἡ
|
θήλεια |
τὸν
ἄρρενα
προσιόντα
κατασιγάζει.
Πολλάκις |
[9, 394] |
τοῦτο
ποιήσαντες
ὀχεύουσιν.
Καὶ
αἱ
|
θήλειαι |
δ´
ἀλλήλας
ἀναβαίνουσιν,
ὅταν
ἄρρην |
[9, 389] |
γῆς
οἱ
ἄρρενες
καὶ
αἱ
|
θήλειαι, |
διελόμενοι
ἕκαστοι
οἶκον.
Ἐπὶ
δὲ |
[9, 375] |
Ἐφεσίη
δέλφαξ
Κυρίως
δ´
αἱ
|
θήλειαι |
οὕτως
λεχθεῖεν
ἂν
αἱ
δελφύας |
[9, 394] |
ἄρρενες
τὰς
θηλείας
οὔτε
αἱ
|
θήλειαι |
τοὺς
ἄρρενας,
ἀλλὰ
καὶ
τελευτήσαντος |
[9, 401] |
τίς
ἱστόρηκε
τὸν
Καλυδώνιον
σῦν
|
θήλειάν |
τε
γεγονέναι
καὶ
λευκὸν
τὴν |
[9, 375] |
δ´
οἱ
Ἴωνες
καλοῦσι
τὴν
|
θήλειαν, |
ὡς
Ἱππῶναξ·
Σπονδῇ
τε
καὶ |
[9, 389] |
γονὴν
οὐ
μόνον
ἰδόντες
τὰς
|
θηλείας, |
ἀλλὰ
κἂν
ἀκούσωσιν
αὐτῶν
τὴν |
[9, 391] |
τὸ
δ´
ἄγριον·
τὰς
δὲ
|
θηλείας |
αὐτῶν
ἀσθενεστέρας
τά
τ´
ἄλλα |
[9, 374] |
δὲ
ἐν
Εἰρήνῃ
ἐπὶ
τῆς
|
θηλείας |
ἔταξε
τὸν
ἀλεκτρυόνα
λέγων
οὕτως· |
[9, 394] |
ἀναβαίνειν
ἢ
οὐκ
ἀνέχεσθαι
τὰς
|
θηλείας. |
Ὁ
δὲ
πρεσβύτερος,
φησί,
καὶ |
[9, 389] |
ἄλλοι
ἀθροισθέντες
ἀποδιώκουσιν
ἀπὸ
τῆς
|
θηλείας, |
ὅτι
ἐκείνῃ,
ἀλλ´
οὐχ
ἑαυτοῖς |
[9, 394] |
θανάτου
οὔτε
οἱ
ἄρρενες
τὰς
|
θηλείας |
οὔτε
αἱ
θήλειαι
τοὺς
ἄρρενας, |
[9, 391] |
εὐνῆς
ἐθέλειν
πλησιάζειν,
τὰς
δὲ
|
θηλείας |
προβαινούσης
μᾶλλον
τῆς
ἡμέρας.
Καὶ |
[9, 389] |
Διὸ
καὶ
τὰ
ᾠὰ
τῆς
|
θηλείας |
συντρίβει,
ἵνα
ἀπολαύῃ
τῶν
ἀφροδισίων. |
[9, 392] |
χειμῶνι
ἀφανίζεσθαι,
διαμένειν
δὲ
τὰς
|
θηλείας, |
τεκμαιρόμενος
ἐκ
τῆς
χρόας
τὴν |
[9, 373] |
μόνως
ἡ
συνήθεια
καλεῖ
τὰς
|
θηλείας, |
ὧν
ὁρῶ
περιφερόμενον
πλῆθος
(καὶ |
[9, 389] |
γλῶσσαν
ἔξω
ἔχοντες
οἵ
τε
|
θήλεις |
καὶ
οἱ
ἄρρενες.
(Κλέαρχος
δ´ |
[9, 389] |
Φασὶ
δὲ
καὶ
τοὺς
ἀγομένους
|
θήλεις |
πέρδικας
ἐπὶ
θήραν,
ὁπόταν
ἴδωσιν |
[9, 374] |
λύκους,
λέοντας.
Ἐπὶ
δὲ
τῶν
|
θηλειῶν |
τοὔνομα
τάττει
Ἀριστοφάνης
Ταγηνισταῖς
Ἢ |
[9, 376] |
~(Λέγεται
γὰρ
ὡς
ἄρα
Διὶ
|
θηλὴν |
ὑπέσχεν
ὗς
καὶ
τῷ
σφετέρῳ |
[9, 369] |
εἶναι
γένη
δύο,
ἄρρεν
καὶ
|
θῆλυ· |
γίνεσθαι
δ´
ἄμφω
ἐκ
τοῦ |
[9, 394] |
ἄρρεν
ποιεῖ,
τὸ
δὲ
δεύτερον
|
θῆλυ. |
Τίκτουσι
δὲ
πᾶσαν
ὥραν
τοῦ |
[9, 373] |
τῶν
ἐναντίων
οἱ
ἀρχαῖοι
καὶ
|
θηλυκῶς |
εἰρήκασι.
Κρατῖνος
Νεμέσει·
Λήδα,
σὸν |
[9, 395] |
Ἐν
δὲ
Δορκίδι
ἢ
Ποππυζούσῃ
|
θηλυκῶς |
εἴρηκε
καὶ
ὅτι
αἱ
Σικελικαὶ |
[9, 366] |
ὡς
οἱ
ἡμεδαποὶ
Ἀθηναῖοι,
μόνως
|
θηλυκῶς. |
Ἐπίχαρμος
γοῦν
ἐν
Μεγαρίδι
φησίν· |
[9, 384] |
Χηνοβοσκοί,
βουκόλοι.
Ὅμηρος
δὲ
καὶ
|
θηλυκῶς |
καὶ
ἀρσενικῶς
εἴρηκεν·
Αἰετὸς
ἀργὴν |
[9, 373] |
τὸ
ὄρνις
καὶ
ἀρσενικῶς
καὶ
|
θηλυκῶς |
λεγόντων
ἐπ´
ἄλλων
ὀρνέων,
οὐ |
[9, 373] |
ὑπ´
αὐγὰς
ἠελίοιο.
Καὶ
ἀλλαχόθι
|
θηλυκῶς
|
Ὄρνιθι
λιγυρῇ.
Καί·
Ὡς
δ´ |
[9, 399] |
ΟΥΘΑΡ.
Τηλεκλείδης
Στερροῖς·
Ὡς
οὖσα
|
θῆλυς |
εἰκότως
οὖθαρ
φορῶ.
Ἡρόδοτος
δ´ |
[9, 392] |
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
ζῴων
Ὁ
|
θῆλυς, |
φησίν,
ὄρτυξ
λεπτοτράχηλός
ἐστι
τοῦ |
[9, 391] |
ὤτους
καλοῦσιν.
Ἐν
γοῦν
τῇ
|
θήρᾳ |
αὐτῶν
ὁ
ἐπιτηδειότατος
ὀρχεῖται
στὰς |
[9, 389] |
τοὺς
ἀγομένους
θήλεις
πέρδικας
ἐπὶ
|
θήραν, |
ὁπόταν
ἴδωσιν
ἢ
ὄσφρωνται
τῶν |
[9, 390] |
ἀπὸ
τῆς
παρακειμένης
Λιβύης,
τῆς
|
θήρας |
αὐτῶν
τοιαύτης
γινομένης.
Μιμητικὸν
δέ |
[9, 393] |
Περὶ
δὲ
τῆς
τῶν
ὀρτύγων
|
θήρας |
ἰδίως
ἱστορεῖ
Κλέαρχος
ὁ
Σολεὺς |
[9, 387] |
κεραμεοῦς
τὴν
χρόαν,
ὑποπυρρίζων
μᾶλλον.
|
Θηρεύεται |
δ´
ὑπὸ
κυνηγῶν
διὰ
τὸ |
[9, 400] |
ὅτι
ὁ
λαγὼς
ὑπὸ
πάντων
|
θηρεύεται, |
καὶ
θηρίου
καὶ
ὄρνιθος
καὶ |
[9, 389] |
ἀλεκτορίς.
Ὅταν
δὲ
γνῷ
ὅτι
|
θηρεύεται, |
προελθὼν
τῆς
νεοττιᾶς
κυλινδεῖται
παρὰ |
[9, 389] |
ἕκαστοι
οἶκον.
Ἐπὶ
δὲ
τὸν
|
θηρεύοντα |
πέρδικα
ὠθεῖται
ὁ
τῶν
ἀγρίων |
[9, 389] |
οἱ
ὄρτυγες
ὡς
εἰς
τοὺς
|
θηρεύοντας |
ἐμπίπτειν
καθίζοντας
ἐπὶ
τῶν
κεφαλῶν. |
[9, 389] |
κυλινδεῖται
παρὰ
τὰ
σκέλη
τοῦ
|
θηρεύοντος, |
ἐλπίδα
ἐμποιῶν
τοῦ
συλληφθήσεσθαι,
ἐξαπατᾷ |
[9, 389] |
ὅταν
δὲ
θήλεια
ᾖ
ἡ
|
θηρεύουσα, |
ᾄδει
ἕως
ἂν
ἀπαντήσῃ
ὁ |
[9, 389] |
προσερχόμενον
ἐπαισθάνηται
τὸν
ἄρρενα
τῇ
|
θηρευούσῃ, |
ὑπομένει
τε
ὀχευθῆναι,
ἵνα
αὐτὸν |
[9, 389] |
ὀχευθῆναι,
ἵνα
αὐτὸν
ἀποσπάσῃ
τῆς
|
θηρευούσης. |
Ἐπὶ
τοσοῦτον
δ´
ἐπτόηνται
(περὶ |
[9, 390] |
γοῦν
τις
δορὰν
ἵππων
περιθοῖτο,
|
θηρεύσει |
ὅσους
ἂν
θέλῃ·
προσίασι
γάρ. |
[9, 389] |
ὁπόταν
μὲν
ἄρρην
ᾖ
ὁ
|
θηρεύων, |
τοῦτο
ποιεῖ·
ὅταν
δὲ
θήλεια |
[9, 366] |
Νίκανδρος
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
μὲν
|
Θηριακοῖς |
οὕτως·
Ἦ
μὴν
καὶ
σικύην |
[9, 399] |
πώποτε
λέοντας
ἢ
τοιοῦτον
ἕτερον
|
θηρίον; |
Οὗ
δασύποδ´
εὑρεῖν
ἐστιν
οὐχὶ |
[9, 400] |
λαγὼς
ὑπὸ
πάντων
θηρεύεται,
καὶ
|
θηρίου |
καὶ
ὄρνιθος
καὶ
ἀνθρώπου,
οὕτω |
[9, 400] |
ἐστιν,
ἐπικυίσκει
τε
μόνον
πάντων
|
θηρίων, |
καὶ
τὸ
μὲν
δασὺ
τῶν |
[9, 389] |
ὀχείας,
ὅταν
ἐξ
ἐναντίας
αὐτοῖς
|
θῇς |
κάτοπτρον·
προστρέχοντες
γὰρ
διὰ
τὴν |
[9, 396] |
γὰρ
θνητός
τε
γυναῖκά
τε
|
θήσατο |
μαζόν,
διὰ
τὸ
ἐντίθεσθαι
τὰς |
[9, 385] |
τουτὶ
παρέθηκέ
τις
ἡμῖν.
Φιλήμων
|
Θησαυρῷ· |
Οὔκ
ἐστ´
ἀληθὲς
παραλογίσασθ´
οὐδ´ |
[9, 396] |
ἐλάσαι
ὡς
γαλαθηνὰ
θοινᾶσθαι
βρέφη.
|
(Θῆσθαι |
δ´
ἐστὶ
τὸ
θηλάζειν
τὸ |
[9, 375] |
εὐθηλούμενον
τόνδ´
ἐν
νοτοῦντι
κριβάνῳ
|
θήσω. |
Τί
γὰρ
ὄψον
γένοιτ´
ἂν |
[9, 410] |
γράφει·
Ὅταν
δὲ
τούτων
τινὸς
|
θίγῃς, |
εὐθὺς
ἀποκαθαίρῃ
τὴν
χεῖρα
εἰς |
[9, 370] |
βλίτοις
ὅμοια
πράγματ´
οὐδὲ
ταῖς
|
θλασταῖς |
ἐλάαις.
Ἀλκαῖος
Παλαίστρᾳ·
Ἤδη
δ´ |
[9, 396] |
τὸ
γάλα.
Ὅμηρος·
(Ἕκτωρ
γὰρ
|
θνητός |
τε
γυναῖκά
τε
θήσατο
μαζόν, |
[9, 396] |
τὸν
τύραννον
ἐλάσαι
ὡς
γαλαθηνὰ
|
θοινᾶσθαι |
βρέφη.
(Θῆσθαι
δ´
ἐστὶ
τὸ |
[9, 397] |
λαιὄς,
βαιὄς,
φαιὄς,
πηὄς,
γόὀς,
|
θοὄς, |
ῥόὀς,
ζωὄς.
~Φίλαρχος
γὰρ
οὖσα |
[9, 380] |
ἰταμῶς
τὸν
νεφρόν.
Πολὺν
ἐποίησας
|
θόρυβον· |
οὐκ
εἶχεν
νεφρόν.
(Ἔλεγον.
Ἔκυπτον |
[9, 407] |
πρῶτα
μὲν
σκληρῶς
καθεῦδον,
εἶτα
|
Θούδιππος |
βδέων
παντελῶς
ἔπνιξεν
ἡμᾶς,
εἶθ´ |
[9, 403] |
φάγρος,
(μύλλος,
λεβίας,
σπάρος,
αἰολίας,
|
θρᾷττα, |
χελιδών,
καρίς,
τευθίς,
ψῆττα,
δρακαινίς, |
[9, 403] |
αὐλῶν
ἀγαναὶ
φωναί,
μολπά,
κλαγγὰ
|
θράττει, |
(νεῖται)
πνεῖται.
Κούραν
Κασίας
ἀπὸ |
[9, 375] |
Ἀνδροτίων,
τῆς
ἐπιγονῆς
ἕνεκα
τῶν
|
θρεμμάτων |
μὴ
σφάττειν
πρόβατον
ἄπεκτον
ἢ |
[9, 371] |
δὲ
καὶ
αὐτὸ
μέσως
λεπτυντικόν,
|
θρεπτικόν |
τε
καὶ
πνευματῶδες.
Ἐπαίνετος
δ´ |
[9, 371] |
φησὶν
ὁ
Δίφιλος,
ἱκανῶς
δὲ
|
θρεπτικὸς |
καὶ
εὐστόμαχος
μέσως
διαχωρητικός
τε |
[9, 371] |
εὐχυλότερον
εἶναι
τῆς
κράμβης
καὶ
|
θρεπτικώτερον |
μετρίως·
ἐκζεστὸν
δὲ
καὶ
λαμβανόμενον |
[9, 395] |
φησί·
Καί
τε
σύ
γε
|
θρέψαιο |
Δρακοντιάδας
διτοκεύσας
ἢ
Σικελὰς
μεγάροισι |
[9, 397] |
περὶ
αὐτοῦ
οὕτως·
(Μή
ποτε
|
θρέψω
|
παρὰ
Φερσεφόνῃ
τοιόνδε
ταὧν,
ὃς |
[9, 405] |
δείπνων,
ἐπιλαθέσθαι,
Σιμία,
πάντων
ποιήσω,
|
θρῖον |
ἂν
δείξω
μόνον
παραθῶ
τε |
[9, 379] |
Χῖος
γόγγρον
ἧψε
τοῖς
θεοῖς,
|
θρῖον |
τὸ
λευκὸν
οὑξ
Ἀθηνῶν
Χαριάδης, |
[9, 403] |
ἐλαία,
σκόροδον,
καυλός,
κολοκύντη,
ἔτνος,
|
θρῖον, |
φυλλάς,
θύννου
τεμάχη,
γλάνιδος,
γαλεοῦ, |
[9, 403] |
(Οὗτοι
τὰ
μὲν
παλαιὰ
καὶ
|
θρυλούμενα |
ἀρτύματ´
ἐξήλειψαν
ἐκ
τῶν
βιβλίων
|
[9, 370] |
οὐδ´
ἡδύσμασιν
ἄρνεια
καταπεπασμέν´
οὐδὲ
|
θρυμματὶς
|
τεταραγμένη
καὶ
λοπάδες
ἀνθρώπων
φθοραί. |
[9, 367] |
οὔκ
ἐστ´
ἔτι
(κακόν.
Τὸ
|
θυγάτριόν |
γέ
μου
σεσινάπικεν
διὰ
τῆς |
[9, 375] |
τὴν
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἱέρειαν
οὐ
|
θύειν |
ἀμνὴν
οὐδὲ
τυροῦ
γεύεσθαι.
Καὶ |
[9, 396] |
Αὐτομόλοις·
Οὐ
γαλαθηνὸν
ἄρ´
ὗν
|
θύειν |
μέλλεις.
Ἀλκαῖος
Παλαίστρᾳ·
Ὁδὶ
γὰρ |
[9, 404] |
Παπαῖ·
ἐμὲ
κατακόψεις,
οὐχ
ὃ
|
θύειν |
μέλλομεν.
{Α.
Τὸν
ὄρθρον
ἐν |
[9, 396] |
τοῦ
χρυσοῦ
βωμοῦ
οὐκ
ἔξεστι
|
θύειν |
ὅτι
μὴ
γαλαθηνὰ
μοῦνα.
Ἀντιφάνης |
[9, 392] |
γῆς
περιόδου
τοὺς
Φοίνικας
λέγει
|
θύειν |
τῷ
Ἡρακλεῖ
ὄρτυγας
διὰ
τὸ |
[9, 382] |
Δαιτυμόνα.
Καινὸν
πάνυ.
(Σῦν
ἄρα
|
θύεις |
ἐρυσίχθον´;
Οὔκ,
ἔφην
ἐγώ.
Βοῦν |
[9, 370] |
τὴν
κράμβην
τὴν
ἑπτάφυλλον,
ᾗ
|
θύεσκε |
Πανδώρη
Θαργηλίοισιν
ἔγχυτον
πρὸ
φαρμάκου. |
[9, 403] |
ἐκ
τῶν
βιβλίων
καὶ
τὴν
|
θυίαν |
ἠφάνισαν
ἐκ
τοῦ
μέσου,
οἷον |
[9, 377] |
στόμα.
Διακονοῦμεν
νῦν
γάμους·
τὸ
|
θῦμα |
βοῦς·
(ὁ
διδοὺς
ἐπιφανής,
ἐπιφανὴς |
[9, 388] |
φησιν·
Αἰεί
μ´,
ὦ
φίλε
|
θυμέ, |
τανύπτερος
ὡς
ὅκα
πορφυρίς.
ΠΕΡΔΙΞ. |
[9, 382] |
ταῦτ´
ἐκμανθάνοντες
οὐκ
ὀλίγην
ὑμῖν
|
θυμηδίαν |
παρέχουσιν.
(Καὶ
ὁ
παῖς
ἐπὶ |
[9, 408] |
οὕτως·
Τοῖς
χρυσοῖς
χερνιβίοις
καὶ
|
θυμιατηρίοις. |
(Χειρόνιπτρον
δ´
Εὔπολις
ἐν
Δήμοις· |
[9, 401] |
Οἳ
δὲ
σῦν
εἰρῆσθαι
οἱονεὶ
|
θῦν, |
τὸν
εἰς
θυσίαν
εὐθετοῦντα.
Νῦν |
[9, 403] |
ὅλος,
κορακῖνος
ὅλος,
μεμβράς,
σκόμβρος,
|
θυννίς, |
κωβιός,
ἠλακατῆνες,
κυνὸς
οὐραῖον
τῶν |
[9, 403] |
καυλός,
κολοκύντη,
ἔτνος,
θρῖον,
φυλλάς,
|
θύννου |
τεμάχη,
γλάνιδος,
γαλεοῦ,
ῥίνης,
γόγγρου· |
[9, 399] |
ἰχθύων
λέγεται.
Στράττις
Ἀταλάντῃ·
Ὑπογάστριον
|
θύννου |
τι
κἀκροκώλιον.
(Θεόπομπος
Καλλαίσχρῳ·
Ἰχθύων |
[9, 399] |
καλεῖ
τὰ
ὑπογάστρια
λέγων
οὕτως·
|
Θύννων |
τε
λευκὰ
Σικελικῶν
ὑπήτρια·
ΛΑΓΩΣ. |
[9, 391] |
ὅτι
καὶ
ἀλεκτρυὼν
εἰσιὼν
οἱανδήποτε
|
θύραν |
ἐπικλίνει
τὸν
λόφον
καὶ
ὅτι |
[9, 381] |
τὴν
πάροδον
ἵν´
ἔχῃς
τῶν
|
θυρῶν |
εὐνουστέραν·
τί
δεῖ
λέγειν
με |
[9, 370] |
στέφανος
οὐδείς
ἐστι
πρόσθε
τῶν
|
θυρῶν, |
οὐ
κνῖσα
κρούει
ῥινὸς
ὑπεροχὰς |
[9, 375] |
μηδὲ
λυπηθῇς
πυρί.
Καὶ
ἔτι·
|
Θύσας |
δὲ
χοῖρον
τόνδε
τῆς
αὐτῆς |
[9, 375] |
ἐν
ᾗ
καὶ
ἀπόρρητος
γίνεται
|
θυσία. |
~(Λέγεται
γὰρ
ὡς
ἄρα
Διὶ |
[9, 376] |
καὶ
αὕτη
προτελὴς
αὐτοῖς
ἡ
|
θυσία |
νενόμισται.
Τὰ
παραπλήσια
ἱστορεῖ
καὶ |
[9, 372] |
οὕτως·
Διατέτακται
παρὰ
Δελφοῖς
τῇ
|
θυσίᾳ |
τῶν
Θεοξενίων,
ὃς
ἂν
κομίσῃ |
[9, 382] |
Οὐ
θύω
βοῦν,
ἄθλιε.
Μῆλα
|
θυσιάζεις |
ἆρα;
Μὰ
Δί´
ἐγὼ
μὲν |
[9, 409] |
βωμοῦ
λαμβάνοντες
ἐφ´
οὗ
τὴν
|
θυσίαν |
ἐπετέλουν·
καὶ
τούτῳ
περιρραίνοντες
τοὺς |
[9, 401] |
εἰρῆσθαι
οἱονεὶ
θῦν,
τὸν
εἰς
|
θυσίαν |
εὐθετοῦντα.
Νῦν
δέ,
εἰ
δοκεῖ, |
[9, 382] |
ἐγώ.
Βοῦν
δ´
εὐρυμέτωπον;
Οὐ
|
θύω |
βοῦν,
ἄθλιε.
Μῆλα
θυσιάζεις
ἆρα; |
[9, 376] |
ἡγούμενον.
Ξεναγὸς
οὗτος
ὅστις
ἂν
|
θώρακ´ |
ἔχῃ
φολιδωτὸν
ἢ
δράκοντα
σεσιδηρωμένον, |