HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ζ = 33 formes différentes pour 64 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, pages

[9, 369]   τὰς κράμβας, τὰς δὲ γογγυλίδας ζεκελτίδας· Ἀμερίας δὲ καὶ Τιμαχίδας τὰς

[9, 369]   δὲ καὶ Τιμαχίδας τὰς κολοκύντας ζεκελτίδας καλεῖσθαι. (Σπεύσιππος δ´ ἐν δευτέρῳ

[9, 386]   ἅπαντα παραθῶ; {Β. Μηδαμῶς. {Α. Ζέοντα δέ; {Β. Ἄπολλον. {Α. Οὐκοῦν

[9, 381]   σε. Τακερὰ ποιήσας ταῦτα καὶ ζέσας σφόδρα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, ὡς

[9, 397]   ταὧν μὲν ὡς ἅπαξ τις ζεῦγος ἤγαγεν μόνον, σπάνιον ὂν τὸ

[9, 389]   πέρδιξ ἐστὶ μὲν χερσαῖος, σχιδανόπους, ζῇ δὲ ἔτη πεντεκαίδεκα, ἡ δὲ

[9, 394]   καὶ γὰρ τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα ζῇ ἔτη. Οὐκ ἀπολείπουσι δ´ ἕως

[9, 388]   προσημαίνει τῷ δεσπότῃ, ἀγχόνῃ τὸ ζῆν περιγράψας. Οὐ πρότερόν τε, φησίν,

[9, 386]   Ποδαπὸς οὑτοσὶ ἅνθρωπος; Οὐκ ἐπίστασαι ζῆν· ψυχρά σοι ἅπαντα παραθῶ; {Β.

[9, 370]   κράμβης τινὲς ὤμνυον, ὁπότε καὶ Ζήνων ὁ Κιτιεὺς ὁ τῆς στοᾶς

[9, 404]   Ἰδὼν τὸ πρόσωπον γνώσομ´ οὗ ζητεῖ φαγεῖν ἕκαστος ὑμῶν. Καὶ ὁ

[9, 401]   Καλυδωνίου, Προβάλλω, τὶς ἔφη, σοὶ ζητεῖν, φροντιστὰ καὶ λογιστὰ Οὐλπιανέ, τίς

[9, 401]   γενομένους· καὶ τίνες εἰσὶν οὗτοι ζητεῖτε. Προφέρεσθαι δὲ δίκαιόν ἐστιν ὑμᾶς

[9, 398]   προτείνω τι καὶ αὐτὸς ὑμῖν· ζητήσεις γὰρ σιτούμεθα· τὸν τέτρακα τί

[9, 401]   πάνυ τὸ σῶμα διὰ τὰς ζητήσεις γενόμενος ἀπέθανεν, ὡς τὸ πρὸ

[9, 380]   εὕρηκας τέχνην. Χορδῆς ὀβελίσκους ἡμέρας ζητουμένους δύ´ ἐχθὲς ὠμοὺς εἰς τὸ

[9, 404]   χερσὶν ὄψει βιβλία ἔχοντα καὶ ζητοῦντα τὰ κατὰ τὴν τέχνην, (οὐθὲν

[9, 386]   δύο πρεσβῦται ὑπὸ ἀπραγμοσύνης πόλιν ζητοῦντες ἐν ᾗ κατοικήσουσιν ἀπράγμονα· καὶ

[9, 367]   οὖν σοι ταῦτα, καλὲ ἄνθρωπε, ζητοῦντι συνεισευπορήσαμεν· σὺ δ´ ἡμῖν ἀποκρίνασθαι

[9, 398]   φλέξιδι καὶ τέτρακι καὶ ταὧνι. Ζητῶ δ´ ἐγὼ παρ´ ὑμῶν μαθεῖν

[9, 401]   φροντίδας ὥσπερ ὁ Κῷος Φιλητᾶς ζητῶν τὸν καλούμενον ψευδολόγον τῶν λόγων

[9, 401]   Ἵν´ οὖν μὴ καὶ σὺ ζητῶν τὸν σύαγρον ἀφαυανθῇς, μάθε ὅτι

[9, 383]   ἕλξει δι´ αὑτῆς νοτίδα καὶ ζυμουμένη ὥσπερ κίσηρις λήψεται διεξόδους σομφάς,

[9, 391]   κατὰ πρόσωπον αὐτῶν, καὶ τὰ ζῷα βλέποντα εἰς τὸν ὀρχούμενον νευροσπαστεῖται.

[9, 390]   ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ πάμπολλα τὰ ζῷα ταῦτα εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀπὸ

[9, 378]   ἡμέραν ἐπάνεισι κἀν ποίοισίν ἐστι ζῳδίοις. Τὰ γὰρ ὄψα, φασί, πάντα

[9, 366]   ὀξύγαρον. Πρὸς ταῦτα ἀπαντήσας ὁ Ζωίλος ἔφη· Ἀριστοφάνης, ὦ οὗτος, ἐν

[9, 381]   διὰ τοῦ στόματος, πολλὸν ἐπιχέας ζωμὸν εὖ πάνυ πεποιημένον. Καὶ μετὰ

[9, 379]   τὸ λευκὸν οὑξ Ἀθηνῶν Χαριάδης, ζωμὸς μέλας ἐγένετο πρώτῳ Λαμπρίᾳ, ἀλλᾶντας

[9, 384]   μεθ´ αἵματος καὶ λίπους ἐν ζωμῷ γεγλυκασμένῳ. Λέγειν δὲ οὕτως Ἀριστοφάνης

[9, 395]   καλούμενοι. Συγκεκνισωμένων δέ τινων κρεῶν ζωμῷ (καὶ) παραφερομένων ἐπεί τις ἔφη

[9, 376]   γαστέρες αὐταῖσι μήτραις καὶ καλῶν ζωμῶν πλέες καὶ τὰ ἐκ τῶν

[9, 386]   κρεᾴδι´ ἀρνὸς ἐσθίειν πίονος, οὐ ζῶντος· οὐχ οἷόν τε γάρ. Τί

[9, 385]   θερμήν. Ὀψάριον δὲ τῶν μὲν ζώντων ἡμεῖς λέγομεν, ἀτὰρ καὶ Πλάτων

[9, 385]   Ὀψάριον γὰρ παρ´ οὐδενὶ τῶν ζώντων λεγόμενον οἶδα. Οἱ μὲν οὖν

[9, 386]   Ταῦτά σοι παρ´ ἡμῶν τῶν ζώντων, ὀλβιογάστορ Οὐλπιανέ, ἀπεμνημόνευσα. Καὶ σὺ

[9, 401]   γὰρ καὶ ὁρμητικῶς ἔχειν τὸ ζῷον εἴρηται. Τέτριπται δὲ καὶ τὸ

[9, 404]   παρέθηκα κωλέαν, πόδας· ἀδηφάγον τὸ ζῷον εἰς ὑπερβολήν ἐστιν. Τελώνῃ γλαῦκον,

[9, 391]   τοὔνομα ἀπὸ τῆς περὶ τὸ ζῷον ἐν τῇ κινήσει ποικιλίας. (Χαίρουσι

[9, 398]   πολυμαθεστάτῳ Ἀριστοτέλει μνήμης ἠξιῶσθαι τὸ ζῷον ἐν τῇ πολυταλάντῳ πραγματείᾳ (ὀκτακόσια

[9, 389]   τοῦ Πέρδικος υἱόν. Τὸ δὲ ζῷον ἐπὶ λαγνείας συμβολικῶς παρείληπται. Νικοφῶν

[9, 391]   ὀχεῖσθαι· καὶ γὰρ ὀχευτικὸν τὸ ζῷον καὶ πολύγονον. Τίκτει γοῦν ὁ

[9, 389]   αὐτὸς ἐξίπταται. Ἐστὶ δὲ τὸ ζῷον κακόηθες καὶ πανοῦργον, ἔτι δὲ

[9, 410]   ταῦτα ἔλεγον τοῦτον τὸν βασιλέα ζωὸν καταβῆναι κάτω εἰς ὃν οἱ

[9, 400]   πέρδικας Πολύγονον δ´ ἐστὶ τὸ ζῷον ὁ λαγώς, ὡς Ξενοφῶν εἴρηκεν

[9, 375]   ὑῶν ὅτι ἱερόν ἐστι τὸ ζῷον παρὰ Κρησὶν Ἀγαθοκλῆς ὁ Βαβυλώνιος

[9, 400]   γίγνεσθαί φησι παρόμοιον τῷ λαγῷ ζῷον τὸν κούνικλον καλούμενον, γράφων οὕτως·

[9, 390]   γινομένης. Μιμητικὸν δέ ἐστι τὸ ζῷον τοῦτο, ὁ ὦτος, μάλιστα ὧν

[9, 376]   παριοῦσιν ἐτίθει. Διὸ πάντες τὸ ζῷον τοῦτο περίσεπτον ἡγοῦνται καὶ οὐκ

[9, 397]   φαιὄς, πηὄς, γόὀς, θοὄς, ῥόὀς, ζωὄς. ~Φίλαρχος γὰρ οὖσα καὶ ἡγεμονικὴ

[9, 375]   Περὶ δὲ τῆς ἡλικίας τοῦ ζῴου Κρατῖνός φησιν ἐν Ἀρχιλόχοις· Ἤδη

[9, 389]   Φησὶ δ´ Ἀριστοτέλης περὶ τοῦ ζῴου τάδε· Ὁ πέρδιξ ἐστὶ μὲν

[9, 392]   γάρ, φησί, καὶ περιὼν τῷ ζῴῳ τούτῳ. Ὑποκοριστικῶς δὲ Εὔπολις ἐν

[9, 391]   προαίρεσιν. Πάντα δὲ τὰ τῶν ζῴων εὔγλωττα καὶ διηρθρωμένα ἐστὶ τὴν

[9, 398]   ἔχει εἰς τὴν περὶ τῶν ζῴων ἱστορίαν) ὡς οὐδὲν εὗρον περὶ

[9, 387]   δασέα. Καὶ Ἀριστοτέλης ἐν ὀγδόῃ ζῴων ἱστορίας γράφει τάδε· Εἰσὶ δὲ

[9, 399]   τὸ οὖθαρ ἐπὶ τῶν ἄλλων ζῴων λεγόμενον· ΥΠΟΓΑΣΤΡΙΟΝ δὲ μόνον ὡς

[9, 387]   μαθητής, ἐν τῇ γʹ περὶ ζῴων μνημονεύων αὐτῶν οὑτωσί πως λέγει·

[9, 394]   τρυγών. Ἐν δὲ πέμπτῳ περὶ ζῴων μορίων τὴν φάβα οὐκ ὀνομάζει,

[9, 392]   ὁ Μύνδιος ἐν δευτέρῳ περὶ ζῴων Ὁ θῆλυς, φησίν, ὄρτυξ λεπτοτράχηλός

[9, 406]   δὲ χόρτου ἕνεκα τῶν τετραπόδων ζῴων, οἷον ὄροβος μὲν ἀροτήρων βοῶν,

[9, 398]   Μύνδιος ἐν δευτέρῳ περὶ πτηνῶν ζῴων οὐ τοῦ ὄρνιθος τοῦ μεγάλου

[9, 375]   τὴν σπάνιν ἀπέχεσθαι αὐτοὺς τῶν ζῴων, συνάγειν βουλομένους καὶ πληθῦσαι τῷ

[9, 392]   παρ´ ὃ τὰς ἀγέλας τῶν ζῴων τούτων φερομένας ἐκ τοῦ πελάγους

Livre, pages
[9, 369]	τὰς κράμβας, τὰς δὲ γογγυλίδας	ζεκελτίδας·	Ἀμερίας δὲ καὶ Τιμαχίδας τὰς
[9, 369]	δὲ καὶ Τιμαχίδας τὰς κολοκύντας	ζεκελτίδας	καλεῖσθαι. (Σπεύσιππος δ´ ἐν δευτέρῳ
[9, 386]	ἅπαντα παραθῶ; {Β. Μηδαμῶς. {Α.	Ζέοντα	δέ; {Β. Ἄπολλον. {Α. Οὐκοῦν
[9, 381]	σε. Τακερὰ ποιήσας ταῦτα καὶ	ζέσας	σφόδρα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, ὡς
[9, 397]	ταὧν μὲν ὡς ἅπαξ τις	ζεῦγος	ἤγαγεν μόνον, σπάνιον ὂν τὸ
[9, 389]	πέρδιξ ἐστὶ μὲν χερσαῖος, σχιδανόπους,	ζῇ	δὲ ἔτη πεντεκαίδεκα, ἡ δὲ
[9, 394]	καὶ γὰρ τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα	ζῇ	ἔτη. Οὐκ ἀπολείπουσι δ´ ἕως
[9, 388]	προσημαίνει τῷ δεσπότῃ, ἀγχόνῃ τὸ	ζῆν	περιγράψας. Οὐ πρότερόν τε, φησίν,
[9, 386]	Ποδαπὸς οὑτοσὶ ἅνθρωπος; Οὐκ ἐπίστασαι	ζῆν·	ψυχρά σοι ἅπαντα παραθῶ; {Β.
[9, 370]	κράμβης τινὲς ὤμνυον, ὁπότε καὶ	Ζήνων	ὁ Κιτιεὺς ὁ τῆς στοᾶς
[9, 404]	Ἰδὼν τὸ πρόσωπον γνώσομ´ οὗ	ζητεῖ	φαγεῖν ἕκαστος ὑμῶν. Καὶ ὁ
[9, 401]	Καλυδωνίου, Προβάλλω, τὶς ἔφη, σοὶ	ζητεῖν,	φροντιστὰ καὶ λογιστὰ Οὐλπιανέ, τίς
[9, 401]	γενομένους· καὶ τίνες εἰσὶν οὗτοι	ζητεῖτε.	Προφέρεσθαι δὲ δίκαιόν ἐστιν ὑμᾶς
[9, 398]	προτείνω τι καὶ αὐτὸς ὑμῖν·	ζητήσεις	γὰρ σιτούμεθα· τὸν τέτρακα τί
[9, 401]	πάνυ τὸ σῶμα διὰ τὰς	ζητήσεις	γενόμενος ἀπέθανεν, ὡς τὸ πρὸ
[9, 380]	εὕρηκας τέχνην. Χορδῆς ὀβελίσκους ἡμέρας	ζητουμένους	δύ´ ἐχθὲς ὠμοὺς εἰς τὸ
[9, 404]	χερσὶν ὄψει βιβλία ἔχοντα καὶ	ζητοῦντα	τὰ κατὰ τὴν τέχνην, (οὐθὲν
[9, 386]	δύο πρεσβῦται ὑπὸ ἀπραγμοσύνης πόλιν	ζητοῦντες	ἐν ᾗ κατοικήσουσιν ἀπράγμονα· καὶ
[9, 367]	οὖν σοι ταῦτα, καλὲ ἄνθρωπε,	ζητοῦντι	συνεισευπορήσαμεν· σὺ δ´ ἡμῖν ἀποκρίνασθαι
[9, 398]	φλέξιδι καὶ τέτρακι καὶ ταὧνι.	Ζητῶ	δ´ ἐγὼ παρ´ ὑμῶν μαθεῖν
[9, 401]	φροντίδας ὥσπερ ὁ Κῷος Φιλητᾶς	ζητῶν	τὸν καλούμενον ψευδολόγον τῶν λόγων
[9, 401]	Ἵν´ οὖν μὴ καὶ σὺ	ζητῶν	τὸν σύαγρον ἀφαυανθῇς, μάθε ὅτι
[9, 383]	ἕλξει δι´ αὑτῆς νοτίδα καὶ	ζυμουμένη	ὥσπερ κίσηρις λήψεται διεξόδους σομφάς,
[9, 391]	κατὰ πρόσωπον αὐτῶν, καὶ τὰ	ζῷα	βλέποντα εἰς τὸν ὀρχούμενον νευροσπαστεῖται.
[9, 390]	ὠτίδων· φέρεσθαι γὰρ πάμπολλα τὰ	ζῷα	ταῦτα εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀπὸ
[9, 378]	ἡμέραν ἐπάνεισι κἀν ποίοισίν ἐστι	ζῳδίοις.	Τὰ γὰρ ὄψα, φασί, πάντα
[9, 366]	ὀξύγαρον. Πρὸς ταῦτα ἀπαντήσας ὁ	Ζωίλος	ἔφη· Ἀριστοφάνης, ὦ οὗτος, ἐν
[9, 381]	διὰ τοῦ στόματος, πολλὸν ἐπιχέας	ζωμὸν	εὖ πάνυ πεποιημένον. Καὶ μετὰ
[9, 379]	τὸ λευκὸν οὑξ Ἀθηνῶν Χαριάδης,	ζωμὸς	μέλας ἐγένετο πρώτῳ Λαμπρίᾳ, ἀλλᾶντας
[9, 384]	μεθ´ αἵματος καὶ λίπους ἐν	ζωμῷ	γεγλυκασμένῳ. Λέγειν δὲ οὕτως Ἀριστοφάνης
[9, 395]	καλούμενοι. Συγκεκνισωμένων δέ τινων κρεῶν	ζωμῷ	(καὶ) παραφερομένων ἐπεί τις ἔφη
[9, 376]	γαστέρες αὐταῖσι μήτραις καὶ καλῶν	ζωμῶν	πλέες καὶ τὰ ἐκ τῶν
[9, 386]	κρεᾴδι´ ἀρνὸς ἐσθίειν πίονος, οὐ	ζῶντος·	οὐχ οἷόν τε γάρ. Τί
[9, 385]	θερμήν. Ὀψάριον δὲ τῶν μὲν	ζώντων	ἡμεῖς λέγομεν, ἀτὰρ καὶ Πλάτων
[9, 385]	Ὀψάριον γὰρ παρ´ οὐδενὶ τῶν	ζώντων	λεγόμενον οἶδα. Οἱ μὲν οὖν
[9, 386]	Ταῦτά σοι παρ´ ἡμῶν τῶν	ζώντων,	ὀλβιογάστορ Οὐλπιανέ, ἀπεμνημόνευσα. Καὶ σὺ
[9, 401]	γὰρ καὶ ὁρμητικῶς ἔχειν τὸ	ζῷον	εἴρηται. Τέτριπται δὲ καὶ τὸ
[9, 404]	παρέθηκα κωλέαν, πόδας· ἀδηφάγον τὸ	ζῷον	εἰς ὑπερβολήν ἐστιν. Τελώνῃ γλαῦκον,
[9, 391]	τοὔνομα ἀπὸ τῆς περὶ τὸ	ζῷον	ἐν τῇ κινήσει ποικιλίας. (Χαίρουσι
[9, 398]	πολυμαθεστάτῳ Ἀριστοτέλει μνήμης ἠξιῶσθαι τὸ	ζῷον	ἐν τῇ πολυταλάντῳ πραγματείᾳ (ὀκτακόσια
[9, 389]	τοῦ Πέρδικος υἱόν. Τὸ δὲ	ζῷον	ἐπὶ λαγνείας συμβολικῶς παρείληπται. Νικοφῶν
[9, 391]	ὀχεῖσθαι· καὶ γὰρ ὀχευτικὸν τὸ	ζῷον	καὶ πολύγονον. Τίκτει γοῦν ὁ
[9, 389]	αὐτὸς ἐξίπταται. Ἐστὶ δὲ τὸ	ζῷον	κακόηθες καὶ πανοῦργον, ἔτι δὲ
[9, 410]	ταῦτα ἔλεγον τοῦτον τὸν βασιλέα	ζωὸν	καταβῆναι κάτω εἰς ὃν οἱ
[9, 400]	πέρδικας Πολύγονον δ´ ἐστὶ τὸ	ζῷον	ὁ λαγώς, ὡς Ξενοφῶν εἴρηκεν
[9, 375]	ὑῶν ὅτι ἱερόν ἐστι τὸ	ζῷον	παρὰ Κρησὶν Ἀγαθοκλῆς ὁ Βαβυλώνιος
[9, 400]	γίγνεσθαί φησι παρόμοιον τῷ λαγῷ	ζῷον	τὸν κούνικλον καλούμενον, γράφων οὕτως·
[9, 390]	γινομένης. Μιμητικὸν δέ ἐστι τὸ	ζῷον	τοῦτο, ὁ ὦτος, μάλιστα ὧν
[9, 376]	παριοῦσιν ἐτίθει. Διὸ πάντες τὸ	ζῷον	τοῦτο περίσεπτον ἡγοῦνται καὶ οὐκ
[9, 397]	φαιὄς, πηὄς, γόὀς, θοὄς, ῥόὀς,	ζωὄς.	~Φίλαρχος γὰρ οὖσα καὶ ἡγεμονικὴ
[9, 375]	Περὶ δὲ τῆς ἡλικίας τοῦ	ζῴου	Κρατῖνός φησιν ἐν Ἀρχιλόχοις· Ἤδη
[9, 389]	Φησὶ δ´ Ἀριστοτέλης περὶ τοῦ	ζῴου	τάδε· Ὁ πέρδιξ ἐστὶ μὲν
[9, 392]	γάρ, φησί, καὶ περιὼν τῷ	ζῴῳ	τούτῳ. Ὑποκοριστικῶς δὲ Εὔπολις ἐν
[9, 391]	προαίρεσιν. Πάντα δὲ τὰ τῶν	ζῴων	εὔγλωττα καὶ διηρθρωμένα ἐστὶ τὴν
[9, 398]	ἔχει εἰς τὴν περὶ τῶν	ζῴων	ἱστορίαν) ὡς οὐδὲν εὗρον περὶ
[9, 387]	δασέα. Καὶ Ἀριστοτέλης ἐν ὀγδόῃ	ζῴων	ἱστορίας γράφει τάδε· Εἰσὶ δὲ
[9, 399]	τὸ οὖθαρ ἐπὶ τῶν ἄλλων	ζῴων	λεγόμενον· ΥΠΟΓΑΣΤΡΙΟΝ δὲ μόνον ὡς
[9, 387]	μαθητής, ἐν τῇ γʹ περὶ	ζῴων	μνημονεύων αὐτῶν οὑτωσί πως λέγει·
[9, 394]	τρυγών. Ἐν δὲ πέμπτῳ περὶ	ζῴων	μορίων τὴν φάβα οὐκ ὀνομάζει,
[9, 392]	ὁ Μύνδιος ἐν δευτέρῳ περὶ	ζῴων	Ὁ θῆλυς, φησίν, ὄρτυξ λεπτοτράχηλός
[9, 406]	δὲ χόρτου ἕνεκα τῶν τετραπόδων	ζῴων,	οἷον ὄροβος μὲν ἀροτήρων βοῶν,
[9, 398]	Μύνδιος ἐν δευτέρῳ περὶ πτηνῶν	ζῴων	οὐ τοῦ ὄρνιθος τοῦ μεγάλου
[9, 375]	τὴν σπάνιν ἀπέχεσθαι αὐτοὺς τῶν	ζῴων,	συνάγειν βουλομένους καὶ πληθῦσαι τῷ
[9, 392]	παρ´ ὃ τὰς ἀγέλας τῶν	ζῴων	τούτων φερομένας ἐκ τοῦ πελάγους

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/09/2009