Livre, pages
[9, 371]	καὶ Θεόφραστος. Φαινίας δ´ ἐν	εʹ	περὶ φυτῶν γράφει οὕτως· (Κατὰ
[9, 404]	Διοδώρου διαφέροντ´ Ἀσπενδίου. Γεύσω δ´,	ἐὰν	βούλῃ, σὲ τῶν εὑρημένων· οὐ
[9, 405]	αὐτὴ δ´ ἑαυτῆς ἐστι δεσπότης.	Ἐὰν	δ´ εὖ μὲν σὺ χρήσῃ
[9, 388]	ἀλλ´ οὐδὲ φωνὴν ἔτι ἀφιᾶσιν.	(Ἐὰν	δὲ ἀφεθῶσι, φωνήεντες πάλιν γίγνονται.
[9, 397]	πόλιν τοὺς ὄρνιθας, οἰχήσονται ἀναπτόμενοι.	Ἐὰν	δὲ τῶν πτερύγων ἀποτέμῃ, τὸ
[9, 386]	Ναί, ἡπάτιον ὀπτὸν προσέλαβον. Τούτων	ἐὰν	δείξῃ τις ἢ φωνήν τι
[9, 393]	περὶ τὸν τῆς ὀχείας καιρόν,	ἐὰν	κάτοπτρον ἐξ ἐναντίας τις αὐτῶν
[9, 394]	Λέγεται δὲ ὅτι ἡ οἰνὰς	ἐὰν	φαγοῦσα τὸ τῆς ἰξίας σπέρμα
[9, 406]	ἔφη· Ἀλλὰ κἂν τῆς φακῆς	ἐάσατε	ἡμᾶς μεταλαβεῖν ἢ αὐτῆς γε
[9, 386]	τὸν νόμον. Ἐπὶ τούτοις οὖν	ἔασον	ἡμᾶς δειπνεῖν. Ἰδοὺ γάρ, ἕως
[9, 405]	οὗ ὁ καιρός αὐτὴ δ´	ἑαυτῆς	ἐστι δεσπότης. Ἐὰν δ´ εὖ
[9, 389]	θηλείας, ὅτι ἐκείνῃ, ἀλλ´ οὐχ	ἑαυτοῖς	προσέχει. Ὅθεν πολλάκις διὰ ταῦτα
[9, 402]	ὑπερβαλεῖν ἰσχύι φησὶ τοὺς καθ´	ἑαυτὸν	κρέασιν αἰγείοις χρώμενον. (Εὔτονοι γὰρ
[9, 387]	ὀρνίθων ἀγρίου τὴν ὄψιν, ~δείσαντες	ἑαυτοὺς	παραμυθούμενοι λέγουσι τά τ´ ἄλλα
[9, 388]	μὴ περιπατήσει τόπον τινὰ ἐξευρὼν	ἑαυτῷ	ἐπιτήδειον· μεθ´ ὃ κονισάμενος λούεται,
[9, 376]	ἀγαθῶν. Καὶ γὰρ κίχλας ἐν	ἑαυτῷ	ἔχει καὶ ἄλλα ὀρνίθια (ὑπογαστρίων
[9, 390]	καὶ βλεφάρων, (ἅπερ οὐ πόρρω	ἑαυτῶν	ἐν λεκανίσκαις βραχείαις τιθέασιν. Οἱ
[9, 381]	οὔτ´ ἀριθμὸν οὔτ´ ἔλεγχον ἐφ´	ἑαυτῶν	ἔχει, περικόμματος δὲ τάξιν ἢ
[9, 403]	Ἀκαρνὰν καὶ Ῥόδιος Δαμόξενος ἐγένονθ´	ἑαυτῶν	συμμαθηταὶ τῆς τέχνης· ἐδίδασκε δ´
[9, 401]	τοὺς Μήδους συμμαχίας ἐν τῇ	ἐβδόμῃ.	Καὶ Αἰτωλῶν δὲ οἶδα στρατηγὸν
[9, 369]	ἀπὸ τῆς στοᾶς ἐν τῇ	ἑβδόμῃ	καὶ εἰκοστῇ τῶν ἱστοριῶν περὶ
[9, 367]	βρύουσαν, οὐκ ἔτ´ εἰς ἔμ´	ἔβλεπεν.	Καὶ ὁ τὰ εἰς Μάγνητα
[9, 381]	πολλοῦ πιπέρεως τὰ προειρημένα χναυμάτια	ἔβυσα	διὰ τοῦ στόματος, πολλὸν ἐπιχέας
[9, 383]	αὐτῶν οἱ λογιώτατοι Γόνυ κνήμης	ἔγγιον	καὶ Περιῆλθον Ἀσίαν καὶ Εὐρώπην
[9, 379]	Εἰς τοὺς σοφιστὰς τὸν μάγειρον	ἐγγράφω.	{Α. Ἑστήκαθ´ ὑμεῖς· κάεται δ´
[9, 404]	Τελώνῃ γλαῦκον, ἔγχελυν, σπάρον· ὅταν	ἐγγὺς	ᾖ δ´ ὅδ´ ὕστερος, ἀρτύω
[9, 397]	τοιόνδε ταὧν, ὃς τοὺς εὕδοντας	ἐγείρει.	Ἀντιφῶντι δὲ τῷ ῥήτορι λόγος
[9, 400]	ἐν ἐνιαυτῷ πλείους τῶν ἑξακισχιλίων.	Ἐγένετο	δὲ τὸ πλῆθος τοῦτο Ἀναφαίου
[9, 376]	ἔχει τις ὑμῶν ἐπιδεῖξαι ὅπου	ἐγένετο	ἢ πῶς αὐτοῦ ἡ γαστὴρ
[9, 388]	τοῦ ποταμοῦ κοίλου ῥυέντος λιμὸς	ἐγένετο	καὶ πολλοὶ τῶν κατὰ τὴν
[9, 400]	(εἰς τὴν Ἀνάφην τοσοῦτον πλῆθος	ἐγένετο	περδίκων ἐν τῇ Ἀνάφῃ, ὡς
[9, 410]	ὅτι κατάπλεά σοι ἀπ´ αὐτῶν	ἐγένετο.	Πολέμων δ´ ἐν ἕκτῳ τῶν
[9, 379]	οὑξ Ἀθηνῶν Χαριάδης, ζωμὸς μέλας	ἐγένετο	πρώτῳ Λαμπρίᾳ, ἀλλᾶντας Ἀφθόνητος, Εὔθυνος
[9, 405]	ἡ τέχνη. (Ἀβυρτακοποιὸς παρὰ Σέλευκον	ἐγενόμην,	παρ´ Ἀγαθοκλεῖ δὲ πρῶτος εἰσήνεγκ´
[9, 403]	Σόφων Ἀκαρνὰν καὶ Ῥόδιος Δαμόξενος	ἐγένονθ´	ἑαυτῶν συμμαθηταὶ τῆς τέχνης· ἐδίδασκε
[9, 398]	τελευταίοις μέρεσι (τῶν ὀνομάτων οὐδαμῶς	ἐγκαθείργνυται.	Ὠνόμασται δὲ ταὧς ἀπὸ τῆς
[9, 403]	κωμικῷ μάγειρος, ὃς ἐν τῷ	Ἐγκαλυπτομένῳ	τοιάδε ὠγκώσατο· Σόφων Ἀκαρνὰν καὶ
[9, 407]	τῶν οἰκείων ἀπολωλότων. (Ἔκλαιον οὖν	ἐγκαλυψάμενοι,	οὐκ ἀνέστησαν δ´, ἵνα μὴ
[9, 377]	γὰρ ἧπαρ, ἀλλ´ ἦσαν κενοί·	ἐγκέφαλος	ἠλλοίωτο. Δεῖ δέ, Καρίων, ὅταν
[9, 406]	εὐοσμότατα ἐν ἴγδει τρίψας ἐπέβαλον	ἐγκεφάλους	ὀρνίθων τε καὶ χοίρων ἑφθοὺς
[9, 389]	κατ´ ἄνεμον στάντων ἢ περιπετομένων,	ἐγκύους	γίγνεσθαι, τινὲς δὲ καὶ παραυτίκα
[9, 367]	ἐστὶν ἀργόν. {Β. Μανθάνω. {Α.	Ἐγρηγορυίας	δ´ εἰσὶν αἱ παροψίδες αὐταὶ
[9, 383]	λαβὼν ἢν εἰς λεκάνην τιν´	ἐγχέας	ψυχρόν, ξυνιεῖς, εἶτα θερμὴν τὴν
[9, 410]	τὸ ἀπόνιμμα ἀνακινήσας εἰς ταὐτὸ	ἔγχεε.	Χειρόμακτρον δὲ καλεῖται ᾧ τὰς
[9, 399]	Ἑρμιονεὺς ποσὶ καρπαλίμοισι μετασπὼν ψύας	ἔγχει	νύξε. Σιμάριστος δ´ ἐν τρίτῳ
[9, 404]	τὸ δεῖπνον ἢ τὸ δεῖπνον	ἐγχειρεῖν	ποιεῖν. Ἂν μὲν γὰρ ἕν
[9, 404]	εἰς ὑπερβολήν ἐστιν. Τελώνῃ γλαῦκον,	ἔγχελυν,	σπάρον· ὅταν ἐγγὺς ᾖ δ´
[9, 403]	ἔσχαρος, ἀφύαι, βελόναι, κεστρεύς, σκορπίος,	ἔγχελυς,	ἄρκτος, κρέα τ´ ἄλλα (τὸ
[9, 383]	δ´ ἔσται τ´ οὐκ ἀπεξηραμμένα,	ἔγχυλα	δ´ ἀτρεμεὶ καὶ δροσώδη τὴν
[9, 370]	ἑπτάφυλλον, ᾗ θύεσκε Πανδώρη Θαργηλίοισιν	ἔγχυτον	πρὸ φαρμάκου. Καὶ Ἀνάνιος δέ
[9, 382]	ἄρα θύεις ἐρυσίχθον´; Οὔκ, ἔφην	ἐγώ.	Βοῦν δ´ εὐρυμέτωπον; Οὐ θύω
[9, 386]	οὐδὲν ἐσθίει σοφός τις ἦν.	Ἐγὼ	γὰρ ἥκω νῦν ἀγοράσας οὐδὲ
[9, 378]	τί τῇ τέχνῃ συμβάλλεται. {ΔΗ.	Ἐγὼ	δ´ ἐθαύμας´; {Α. Ἀλλ´ ὅμως
[9, 386]	ὧν σὺ νῦν ποιεῖς. {Α.	Ἐγὼ	δ´ ἐρῶ τοῖς γὰρ ἑστιωμένοις
[9, 385]	ἐπώλει κωβιούς. Ἀναξίλας Ὑακίνθῳ πορνοβοσκῷ·	Ἐγὼ	δ´ ἰὼν ὀψάριον ὑμῖν ἀγοράσω.
[9, 379]	γεγόνασιν ἡμῶν ἑπτὰ δεύτεροι σοφοί.	(Ἐγὼ	δ´ ὁρῶν τὰ πολλὰ προκατειλημμένα
[9, 383]	πώς ἐστιν ἡμῶν ἡ τέχνη.	Ἐγὼ	δ´ ὑμῖν, κατὰ τὸν ἥδιστον
[9, 383]	δεῖν τὸν Οἰνέα Πηλέα ποιεῖν.	Ἐγὼ	δὲ ἕνα τῶν ἀρχαίων μαγείρων
[9, 372]	ἂν ἐπεθύμουν οὐδ´ ἂν ἐδαπανῶντο.	Ἐγὼ	δὲ τοῦτ´ ὀλίγον χρόνον χρήσας
[9, 375]	δραχμὰς τετρακισχιλίας. Αἰσχύλος δέ φησιν·	(Ἐγὼ	δὲ χοῖρον καὶ μάλ´ εὐθηλούμενον
[9, 387]	φασιανικῶν ὀρνίθων ἔχων λέγειν, οὓς	ἐγὼ	διὰ σὲ ὥσπερ οἱ πυρέσσοντες
[9, 381]	Ἐμὸς εἶ μαθητής, σὸς δ´	ἐγὼ	διδάσκαλος. Μέμνησο τῶνδε καὶ βάδιζε
[9, 381]	ἀπόδειξιν τῆς τέχνης αἰτῶ σ´	ἐγώ.	Εἰς πολεμίαν ἄγω σε· θαρρῶν
[9, 406]	καλῶ μὲν τὴν λοπάδα ταύτην	ἐγώ·	ἐσκεύασται δ´ οὕτως, ἵνα καὶ
[9, 406]	´ς τὸν ἀγῶνα. Καὶ τότ´	ἐγὼ	θάρσησα. Εἰσῆλθε δέ ποτε καὶ
[9, 398]	ὑμεῖς οὐδὲν ἔχετε (σιωπᾶτε γάρ)	ἐγὼ	καὶ τὸ ὄρνεον ὑμῖν ἐπιδείξω.
[9, 405]	ἀπὸ ταύτης τῆς τέχνης εἴργασμ´	ἐγώ,	κατὰ τὸν κωμικὸν Δημήτριον, ὃς
[9, 368]	δευτέρῳ· Οἴμοι δὲ κωλῆς, ἣν	ἐγὼ	κατήσθιον, καὶ ἐν Δαιταλεῦσι· (καὶ
[9, 382]	κέκληκας μέροπας ἐπὶ δεῖπνον; Λέγε.	Ἐγὼ	κέκληκα μέροπας ἐπὶ δεῖπνον; Χολᾷς.
[9, 382]	Μῆλα θυσιάζεις ἆρα; Μὰ Δί´	ἐγὼ	μὲν οὔ, οὐδέτερον αὐτῶν, προβάτιον
[9, 406]	ἐνοχλοῦσαν· σὲ δ´ ἐνοχλοῦντα νῦν	ἐγώ,	(ὁ Αἰμιλιανὸς ἔφη, εἰ μὴ
[9, 380]	τὸ παραφέρειν. Τὰ γὰρ γεύματα	ἐγὼ	οἶδα μόνος. Καὶ ὁ Μάγνος
[9, 405]	ἀπὸ ταύτης τῆς τέχνης εἴργασμ´	ἐγώ,	οὐδεὶς ὑποκριτής ἐσθ´ ὅλως εἰργασμένος.
[9, 380]	τὴν καρδίαν εἶδόν σε καταπίνοντ´	ἐγώ	πάλαι μέγας εἶ, γίνωσκε· τοῦ
[9, 398]	τέτρακι καὶ ταὧνι. Ζητῶ δ´	ἐγὼ	παρ´ ὑμῶν μαθεῖν εἰ καὶ
[9, 367]	τοῦ τραγικοῦ λέγων· Καὶ πῶς	ἐγὼ	Σθενέλου φάγοιμ´ ἂν ῥήματα; εἰς
[9, 386]	τις ὀρνίθων μέμνηται τῶν παλαιῶν,	ἐγώ	σοι ἦρι μάλ´ οὐκ ἐφ´
[9, 378]	ἔτι λοιποί, Βοιδίων καὶ Χαριάδης	ἐγώ	τε· τοῖς λοιποῖς δὲ προσπέρδου.
[9, 378]	προσπέρδου. {ΔΗ. Τί φής; {Α.	Ἐγώ;	Τὸ διδασκαλεῖον ἡμεῖς σῴζομεν (τὸ
[9, 405]	παρ´ Ἀγαθοκλεῖ δὲ πρῶτος εἰσήνεγκ´	ἐγὼ	τῷ Σικελιώτῃ τὴν τυραννικὴν φακῆν.
[9, 379]	ὅμως οὐδενὸς ἐμνήσθη τοιούτου ὧν	ἐγὼ	ὑμῖν πολλάκις τυγχάνω παρασκευάζων. Λέγει
[9, 396]	τῶν ὀνομάτων Δαίδαλος Οὐλπιανὸς Αὐτὸς	ἐγώ,	φησίν, ἀποπνιγήσομαι, εἰ μὴ εἴπῃς
[9, 367]	Σιωπῶντος οὖν τοῦ Οὐλπιανοῦ, Ἀλλ´	ἐγώ,	φησὶν ὁ Λεωνίδης, εἰπεῖν εἰμι
[9, 370]	φησι· Καὶ σὲ πολλὸν ἀνθρώπων	ἐγὼ	φιλέω μάλιστα, ναὶ μὰ τὴν
[9, 378]	δ´ ἐθαύμας´; {Α. Ἀλλ´ ὅμως	ἐγὼ	φράσω· τοὐπτάνιον ὀρθῶς καταβαλέσθαι καὶ
[9, 387]	Νεφέλαις δὲ ἐπὶ τῶν ὀρνίθων	ἔγωγε	ἀκούω καὶ οὐκ ἐπὶ ἵππων
[9, 392]	σύ τινας ἤδη πώποτε; {Β.	Ἔγωγε	μίκρ´ ἄττ´ ὀρτύγια. Κἄπειτα τί;
[9, 385]	καὶ προσέστη τοῦτό σοι; {Β.	Ἔγωγε	πέρυσι κάραβον φαγών. Φερεκράτης Αὐτομόλοις·
[9, 387]	ὄρνις; Οὐκ ἐρεῖς; {Β. Ἐπικεχοδὼς	ἔγωγε	φασιανικός. Καὶ τὸ ἐν Νεφέλαις
[9, 406]	παρ´ ἑκάστου μισθὸν λαβών. (Ἀλλ´	ἔγωγε,	φησὶν ὁ Δημόκριτος, οὐκ ὢν
[9, 396]	ἐπ´ Ἀρχεμόρου εἴρηκεν· Ἰοστεφάνου γλυκεῖαν	ἐδάκρυσαν	ψυχὰν ἀποπνέοντα γαλαθηνὸν τέκος. Κλέαρχος
[9, 372]	οὐκ ἂν ἐπεθύμουν οὐδ´ ἂν	ἐδαπανῶντο.	Ἐγὼ δὲ τοῦτ´ ὀλίγον χρόνον
[9, 385]	πολλοὶ μακρὰ χαίρειν εἰπόντες αὐτῷ	ἐδείπνουν,	τοῦ Κυνούλκου τὰ ἐξ Αὐρῶν
[9, 377]	στρατηγὸς ἔστη καὶ τὸ πρᾶγμ´	ἐδέξατο.	Πολέμιός ἐστι πᾶς ὁ συμπίνων
[9, 403]	ἐγένονθ´ ἑαυτῶν συμμαθηταὶ τῆς τέχνης·	ἐδίδασκε	δ´ αὐτοὺς Σικελιώτης Λάβδακος. (Οὗτοι
[9, 378]	οὗτος τῆς τέχνης ἀρχηγὸς ἦν.	Ἐδίδασκεν	ἡμᾶς πρῶτον ἀστρολογεῖν ἔπειτα μετὰ
[9, 370]	Βάπταις Ναὶ μὰ τὴν κράμβην	(Ἐδόκει	δὲ Ἰωνικὸς εἶναι ὁ ὅρκος·
[9, 380]	ἔτι τοὺς ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντας.	(Ἔδοξεν	οὖν πᾶσι διὰ τὸν τηλικόνδε
[9, 409]	φησίν· Ἔπειτα δὲ παῖδες νίπτρ´	ἔδοσαν	κατὰ χειρῶν, σμήμασιν ἰρινομίκτοις χλιεροθαλπὲς
[9, 375]	(Ἀτὰρ σιάλους γε σύας μνηστῆρες	ἔδουσι.	Καὶ νῦν δὲ τὴν τῆς
[9, 375]	ἀτὰρ σιάλους γε σύας μνηστῆρες	ἔδουσι.	Πλάτων δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν
[9, 384]	μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν	ἔδουσιν	ἐξ ὕδατος. Χηνείων δὲ ἡπάτων
[9, 368]	Νικοφῶν Σειρῆσιν· Ἀλλᾶς μαχέσθω περὶ	ἕδρας	παροψίδι. Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· (πάσαις γυναιξὶν
[9, 402]	τῷ ἀγρίῳ τούτῳ συί φησιν·	Ἔδυ	δ´ ἐς ἄντρον ἀσχέδωρος ὥς.
[9, 391]	ἡμέραις ἢ μιᾷ, τούτους εἶναι	ἐδωδίμους.	Διαφέρουσι δὲ τῶν ἀεισκώπων τῷ
[9, 374]	(ὅτε γὰρ μὴ νικῴη, λαμβάνων	ἔδωκεν	εἰς τὸν λιβανωτὸν κατατεμεῖν καὶ
[9, 384]	Καί· Χῆνές μοι κατὰ οἶκον	ἐείκοσι	πυρὸν ἔδουσιν ἐξ ὕδατος. Χηνείων
[9, 408]	χειρῶν. Καὶ πάλιν ὁ Οὐλπιανὸς	ἐζήτει	εἰ τὸ χέρνιβον εἴρηται, καθάπερ
[9, 372]	τὰ τοιαῦτα μαγγανεύειν εἰδότων ὀψαρτυτῶν.	Ἐζήτει	οὖν ὁ Λαρήνσιος εἰ καὶ
[9, 396]	ποτὲ περιενεχθέντων (καὶ περὶ τούτων	ἐζήτησαν	οἱ δαιταλεῖς εἰ τὸ ὄνομα
[9, 392]	τῶν εἰς υξ> ληγόντων ὀνομάτων	ἐζήτηται	τί δή ποτε τῷ αὐτῷ
[9, 372]	ποτὲ κολοκυντῶν ἡμῖν περιενεχθεισῶν πάντες	ἐθαυμάζομεν	νεαρὰς εἶναι νομίζοντες, καὶ ὑπεμιμνησκόμεθα
[9, 372]	τὴν πόλιν πεποίηκας ἀντ´ Ἀθηνῶν.	Ἐθαυμάζομεν	οὖν τὰς κολοκύντας μηνὶ Ἰανουαρίῳ
[9, 378]	τέχνῃ συμβάλλεται. {ΔΗ. Ἐγὼ δ´	ἐθαύμας´;	{Α. Ἀλλ´ ὅμως ἐγὼ φράσω·
[9, 378]	τὸ περὶ τῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἴσως	ἐθαύμασας	τί τῇ τέχνῃ συμβάλλεται. {ΔΗ.
[9, 367]	ἀντιλέγειν οὐκ ἔτι τοῦτ´ ἐν	ἔθει·	καὶ πρὸς μὲν τούτους ἀρκεῖ
[9, 398]	ἁπλᾶς τῶν ὀνομάτων ἐκφορὰς συνεκφέρεσθαι	ἐθέλει	καὶ ἐνταυθοῖ προᾴττουσα καὶ τάχιον
[9, 391]	τοὺς ἄρρενας εὐθὺς ἐξ εὐνῆς	ἐθέλειν	πλησιάζειν, τὰς δὲ θηλείας προβαινούσης
[9, 397]	αὐτῶν λέγων γράφει· (Εἴ τις	ἐθέλοι	καταβαλεῖν εἰς πόλιν τοὺς ὄρνιθας,
[9, 398]	Καί τινος εἰπόντος Εἶδος ὀρνέου	(ἔθος	δὲ γραμματικῶν παισὶν περὶ πάντων
[9, 367]	ἀντιλέγειν Κατὰ τὸν Πάριον Εὔηνον	Ἔθος	περὶ παντὸς ὁμοίως, ὀρθῶς δ´
[9, 392]	κέκληκεν ὀρτύγια λέγων οὕτως· Ὄρτυγας	ἔθρεψας	σύ τινας ἤδη πώποτε; {Β.
[9, 383]	πηγός; Ἀλλὰ δεῖξον χέρνιβα. Παρῆν.	Ἔθυεν,	ἔλεγεν ἄλλα ῥήματα τοιαῦθ´ ἃ
[9, 379]	καὶ τοῦτ´ ἐστὶ σόν. Πέμπτην	ἔθυον	ἡμέραν οἱ Τήνιοι πολλοὶ παρόντες,
[9, 380]	(Ἔλεγον. Ἔκυπτον οἱ παρόντες ἀποβολῇ.	Ἔθυσαν	ἕτερον. Τοῦ δὲ δευτέρου πάλιν
[9, 386]	συγκράσεως. {Β. Σὺ πρὸς θεῶν	ἔθυσας	τὸν ἔριφον· μὴ κόπτ´ ἔμ´,
[9, 390]	τροφὴν ἀναμαρυκᾶσθαι ἥδεσθαί τε ἵππῳ.	Εἰ	γοῦν τις δορὰν ἵππων περιθοῖτο,
[9, 400]	ἐστιν Ἰωνικόν, πλεονάζει τὸ ω>	εἰ	δ´ Ἀττικόν, τὸ ο> Λαγῷα
[9, 391]	ὀχεύουσι μέχρι ἂν ἄλλος ἀνατεθῇ·	(εἰ	δὲ μὴ ἀνατεθείη, μάχονται πρὸς
[9, 395]	Διόνυσος οἶδε τὸ μεθύσαι μόνον·	εἰ	δὲ νέον ἢ παλαιόν, οὐ
[9, 398]	προγράφουσι, τὸ ἡγεμονικὸν αὐτῆς διασημαίνοντες.	Εἰ	δὲ τοιαύτη ἡ δασύτης, μήποτ´
[9, 401]	εἰς θυσίαν εὐθετοῦντα. Νῦν δέ,	εἰ	δοκεῖ, ἀποκρίνασθέ μοι τίς μνημονεύει
[9, 401]	εἴωθας τῶν παρασκευαζομένων (πρὶν μαθεῖν	εἰ	ἡ χρῆσις μὴ εἴη τῶν
[9, 398]	δ´ ἐγὼ παρ´ ὑμῶν μαθεῖν	εἰ	καὶ παρ´ ἄλλῳ τινὶ αὐτοῦ
[9, 372]	ὀψαρτυτῶν. Ἐζήτει οὖν ὁ Λαρήνσιος	εἰ	καὶ τὴν χρῆσιν ταύτην ἠπίσταντο
[9, 370]	ὁ ὅρκος· καὶ οὐ παράδοξον	εἰ	κατὰ τῆς κράμβης τινὲς ὤμνυον,
[9, 400]	Τὸ μέντοι Ἢ πτῶκα λαγωόν	εἰ	μέν ἐστιν Ἰωνικόν, πλεονάζει τὸ
[9, 372]	{Β. Κακὸν μὲν οὖν μέγιστον·	εἰ	μὴ γὰρ ἦν, οὐκ ἂν
[9, 406]	νῦν ἐγώ, (ὁ Αἰμιλιανὸς ἔφη,	εἰ	μὴ δείξεις ὅ τι φέρεις.
[9, 396]	Οὐλπιανὸς Αὐτὸς ἐγώ, φησίν, ἀποπνιγήσομαι,	εἰ	μὴ εἴπῃς ὅπου καὶ σὺ
[9, 394]	καὶ τοῦ χειμῶνος μὴ φθέγγεσθαι,	εἰ	μὴ εὐδίας γενομένης. Λέγεται δὲ
[9, 369]	δ´ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ὅμοιον	εἰ	μὴ ἡ νῦν προσαγορευομένη βουνιάς.
[9, 385]	Ὀξυλίπαρον δὲ τί ἐστι; Πλὴν	εἰ	μὴ καὶ κόττανα ἡμᾶς καὶ
[9, 382]	εἷς; Σφόδρ´ ἠγανάκτης´ ὥσπερ ἠδικημένος,	εἰ	μὴ κέκληκα Δαιτυμόνα. Καινὸν πάνυ.
[9, 401]	ὑμεῖς γε, ἔφη, ἄνδρες γάστρωνες,	εἰ	μὴ κόρον ἤδη ἔχετε τοσούτων
[9, 385]	Τὸ δὲ ἐν Ἀναγύρῳ Ἀριστοφάνους·	Εἰ	μὴ παραμυθῇ μ´ ὀψαρίοις ἑκάστοτε,
[9, 388]	πρότερόν τε, φησίν, τροφῆς μεταλαμβάνει,	εἰ	μὴ περιπατήσει τόπον τινὰ ἐξευρὼν
[9, 384]	Εὔβουλος ἐν Στεφανοπώλισι λέγων οὕτως·	Εἰ	μὴ σὺ χηνὸς ἧπαρ ἢ
[9, 392]	ἰδίως καλεῖ τὸν ὄρτυγα, πλὴν	εἰ	μή τι παρὰ τοῖς Φλιασίοις
[9, 366]	γὰρ κωλήνων καί τινος εἰπόντος	εἰ	τακεραί εἰσι, Παρὰ τίνι κεῖται
[9, 396]	περὶ τούτων ἐζήτησαν οἱ δαιταλεῖς	εἰ	τὸ ὄνομα εἴρηται. Καί τις
[9, 408]	Καὶ πάλιν ὁ Οὐλπιανὸς ἐζήτει	εἰ	τὸ χέρνιβον εἴρηται, καθάπερ ἡμεῖς
[9, 386]	κάπνην; {Β. Ἔχει. {Α. Κακόν,	εἰ	τύφουσαν. {Β. Ἀπολεῖ μ´ οὑτοσί.
[9, 386]	ὁ ὀλβιογάστωρ σοι πόθεν καὶ	εἰ	φασιανικῶν τις ὀρνίθων μέμνηται τῶν
[9, 377]	ὁ γέρων, ὁ μισθὸς μικρός·	εἴ	σε λήψομαι νῦν μὴ κατεσθίοντα
[9, 396]	Παλαίστρᾳ· Ὁδὶ γὰρ αὐτός ἐστιν·	εἴ	τι γρύξομαι ὧν σοι λέγω
[9, 381]	διαλεγόμενον· (Ἄγε δὴ Δρόμων νῦν,	εἴ	τι κομψὸν ἢ σοφὸν ἢ
[9, 402]	τῆς χρόας τοῦ Καλυδωνίου, συός	εἴ	τις αὐτὸν ἱστορεῖ λευκὸν τὴν
[9, 397]	τῆς ἰδέας αὐτῶν λέγων γράφει·	(Εἴ	τις ἐθέλοι καταβαλεῖν εἰς πόλιν
[9, 397]	εἰσῄει, τὰς δ´ ἄλλας ἡμέρας	εἴ	τις ἔλθοι βουλόμενος θεάσασθαι, οὐκ
[9, 407]	~(Λίθοι μὲν οἵδε· βαλλέτω δ´	εἴ	τις θέλει· ἀγαθὸν δὲ κἀν
[9, 384]	κωμῳδιοποιὸς ἐν Βάκχαις φησίν· Ἀλλ´	εἴ	τις ὥσπερ χῆνα ἔτρεφέν μοι
[9, 405]	ἡ τέχνη. {ΣΙΜ. Ἄνθρωπε, μέγας	εἶ.	{Α. Τουτονὶ δ´, ὃν ἀρτίως
[9, 378]	Ἆρα σύ με κόπτειν οἷος	εἶ	γε, φίλτατε; {Α. Οὔκ, ἀλλ´
[9, 380]	σε καταπίνοντ´ ἐγώ πάλαι μέγας	εἶ,	γίνωσκε· τοῦ γὰρ μὴ χανεῖν
[9, 384]	δὲ ἡμῖν, ὦ Οὐλπιανέ, δίκαιος	εἶ	λέγειν, ὁ περὶ πάντων πάντας
[9, 377]	ἀνδροφόνον. Ἂν τοῦτ´ αἰσθάνῃ, ἐμὸς	εἶ	μαθητὴς καὶ μάγειρος οὐ κακός.
[9, 381]	με πολλὰ πρὸς συνειδότα; Ἐμὸς	εἶ	μαθητής, σὸς δ´ ἐγὼ διδάσκαλος.
[9, 367]	σὺ δ´ ἡμῖν ἀποκρίνασθαι δίκαιος	εἶ	παρὰ τίνι ἐπὶ τοῦ ἀγγείου
[9, 383]	βούλει μοι λέγειν; Ἀτάσθαλός γ´	εἶ,	πρέσβυ, φης´· ἅλας φέρε. Τοῦτ´
[9, 397]	ἐν Ὄρνισιν Ἀριστοφάνους. Τηρεὺς γὰρ	εἶ	σύ; Πότερον ὄρνις ἢ ταὧς;
[9, 386]	οὐκ ἔσθ´ ὅπως οὐκ ὀλβιογάστωρ	εἶ	σύ. (Φασιανικοῦ δὲ ὄρνιθος ὁ
[9, 371]	ἀρούραις (χείματος ἠδ´ ὁπόταν πολυάνθεμον	εἶαρ	ἵκηται, αὐχμηρὴν σκόλυμόν τε καὶ
[9, 374]	σ> τὴν εὐθεῖαν ἐκφέρει· Ἁλιπόρφυρος	εἴαρος	ὄρνις. Καὶ τὴν γενικήν· Οἶδα
[9, 399]	Ἐν τῇ γὰρ Ἀττικῇ τίς	εἶδε	πώποτε λέοντας ἢ τοιοῦτον ἕτερον
[9, 367]	Καὶ Ἄλεξις ἐν Ἡσιόνῃ· Ὡς	εἶδε	τὴν τράπεζαν ἀνθρώπους δύο φέροντας
[9, 407]	ἢ τί πράττων; Βούλομαι γὰρ	εἰδέναι.	{Α. Θανατηγὸν καλὴν χύτραν φέρει.
[9, 404]	θεούς, (ταυτὶ προείπας· τὸν μάγειρον	εἰδέναι	πολὺ δεῖ γὰρ αἰεὶ πρότερον
[9, 378]	Ἄκουσον, ὦγαθέ· δεῖ τὸν μάγειρον	εἰδέναι	πρώτιστα μὲν περὶ τῶν μετεώρων
[9, 393]	περιστερῶν μὲν εἶναι ἓν γένος,	εἴδη	δὲ πέντε, γράφων οὕτως· ~(Περιστερά,
[9, 373]	ὀρνέων, οὐ περὶ τούτου τοῦ	εἰδικοῦ,	περὶ οὗ φησιν ἡ συνήθεια
[9, 378]	καὶ τὰ μαθήματα ἅπαντ´ ἐφεξῆς	εἰδόθ´,	ἕτερόν σοι τυχὸν φανήσεται τὸ
[9, 401]	φιλόσοφος ἐν τῇ ἱστορίᾳ· Καὶἡμεῖς	εἴδομεν	πολλοὺς κατὰ τὸν ἀπὸ Δικαιαρχείας
[9, 380]	δὲ δευτέρου πάλιν τὴν καρδίαν	εἶδόν	σε καταπίνοντ´ ἐγώ πάλαι μέγας
[9, 387]	σὲ ὥσπερ οἱ πυρέσσοντες περιφερομένους	εἶδον.	Σὺ δὲ κατὰ τὰς συνθήκας
[9, 398]	λέγειν, εἶδος φυτοῦ, εἶδος ὀρνέου,	εἶδος	λίθου) ὁ Λαρήνσιος ἔφη· καὶ
[9, 398]	τί νομίζετε; Καί τινος εἰπόντος	Εἶδος	ὀρνέου (ἔθος δὲ γραμματικῶν παισὶν
[9, 398]	τῶν προβαλλομένων λέγειν, εἶδος φυτοῦ,	εἶδος	ὀρνέου, εἶδος λίθου) ὁ Λαρήνσιος
[9, 398]	ἀλεκτρυόνα τὸν μέγιστον, τὸ δὲ	εἶδος	πορφυρίωνι παραπλήσιος· καὶ ἀπὸ τῶν
[9, 398]	περὶ πάντων τῶν προβαλλομένων λέγειν,	εἶδος	φυτοῦ, εἶδος ὀρνέου, εἶδος λίθου)
[9, 408]	Καλλιμάχου πίνακας χλευάζει τοὺς οὐκ	εἰδότας	τὴν διαφορὰν τοῦ τε κατὰ
[9, 377]	σχεδὸν εἶναι μάγειροί φασιν οὐθὲν	εἰδότες·	ὑπὸ τῶν τοιούτων δ´ ἡ
[9, 372]	ὑπὸ τῶν τὰ τοιαῦτα μαγγανεύειν	εἰδότων	ὀψαρτυτῶν. Ἐζήτει οὖν ὁ Λαρήνσιος
[9, 367]	γὰρ ὄψου παρεσκευασμένου ποικίλου καὶ	εἴδους	(τινὸς τοιούτου Πλάτωνα οἶδα εἰρηκότα
[9, 376]	αἰδοῦμαι τὸν Οὐλπιανόν, καίπερ αὐτὸν	εἰδὼς	ἡδέως αὐτοῖς χρώμενον. Πλὴν ὁ
[9, 401]	μαθεῖν εἰ ἡ χρῆσις μὴ	εἴη	τῶν ὀνομάτων παλαιά. Μινδυνεύεις οὖν
[9, 392]	σιαλὶς δὲ ἀπὸ τούτου ἂν	εἴη,	φησὶν ὁ Δίδυμος, ὠνομασμένη. Σχεδὸν
[9, 407]	Θούδιππος βδέων παντελῶς ἔπνιξεν ἡμᾶς,	εἶθ´	ὁ λιμὸς ἥπτετο. Ἐφέρετο πρὸς
[9, 381]	τῆς φορίνης ἤδη γενομένης κραμβαλέας	εἴκασα	καὶ τἄλλο μέρος ἡψῆσθαι ἀποβαλών
[9, 369]	στοᾶς ἐν τῇ ἑβδόμῃ καὶ	εἰκοστῇ	τῶν ἱστοριῶν περὶ τὴν Δαλματίαν
[9, 404]	τὸ ποτὸν ἦν. {Β. Μάλ´	εἰκότως.	{Α. Ὁ Σόφων δὲ πᾶσαν
[9, 399]	Τηλεκλείδης Στερροῖς· Ὡς οὖσα θῆλυς	εἰκότως	οὖθαρ φορῶ. Ἡρόδοτος δ´ ἐν
[9, 378]	χρήσεται, ὁ δ´ ἀγνοῶν ταῦτ´	εἰκότως	τυντλάζεται. Πάλιν τὸ περὶ τῆς
[9, 382]	οὐ μάγειρον εἰς τὴν οἰκίαν	(εἴληφ´·	ἁπλῶς γὰρ οὐδὲ ἓν μὰ
[9, 408]	Κἄν τις τύχῃ πρῶτος δραμὼν	εἴληφε	χειρόνιπτρον· ἀνὴρ δ´ ὅταν τις
[9, 398]	τῇ πολυταλάντῳ πραγματείᾳ (ὀκτακόσια γὰρ	εἰληφέναι	τάλαντα παρ´ Ἀλεξάνδρου τὸν Σταγιρίτην
[9, 400]	βατίδες καὶ λαγῲ καὶ γυναῖκες	εἱλίποδες.	Εἰσὶν δ´ οἳ καὶ ταῦτ´
[9, 400]	καὶ Ἡρόδοτος καὶ ὁ τοὺς	Εἵλωτας	ποιήσας. Εἶτά ἐστι τὸ μὲν
[9, 385]	νῦν γὰρ πεινῶν δεινῶς πώς	εἰμ´	ἐπιλήσμων. Καὶ ὁ Μυρτίλος ἡδέως
[9, 382]	τούτων οὐδὲν οὐδὲ βούλομαι. Ἀγροικότερός	εἰμ´·	ὥσθ´ ἁπλῶς μοι διαλέγου. (Ὅμηρον
[9, 395]	καλοῦσιν. Ἄλεξις Συντρέχουσιν· (Λευκὸς Ἀφροδίτης	εἰμὶ	γὰρ περιστερός. Ὁ δὲ Διόνυσος
[9, 367]	ἐγώ, φησὶν ὁ Λεωνίδης, εἰπεῖν	εἰμι	δίκαιος πολλὰ ἤδη σιωπήσας· (Πολλοῖς
[9, 405]	καὶ ὅς· Καταφρονεῖς ὅτι μάγειρός	εἰμι	ἴσως· ὅσον ἀπὸ ταύτης τῆς
[9, 401]	αὐτοῦ ἐπίγραμμα δηλοῖ· Ξεῖνε, Φιλητᾶς	εἰμί.	Λόγων ὁ ψευδόμενός με ὤλεσε
[9, 369]	πάνυ. Θεόφραστος δὲ γογγυλίδων φησὶν	εἶναι	γένη δύο, ἄρρεν καὶ θῆλυ·
[9, 369]	τῷ περὶ λαχάνων κράμβης φησὶν	εἶναι	γένη τρία, τῆς τε καλουμένης
[9, 371]	καὶ εὐχυλότερον εἶναι τοῦ καρτοῦ.	Εἶναι	δὲ καὶ αὐτὸ μέσως λεπτυντικόν,
[9, 377]	διδόντας ὅσον ἂν αἰτήσῃς, ἁπλῶς	(εἶναι	δίκαιον, οἷ δὲ νῦν βαδίζομεν
[9, 400]	κούνικλος καλούμενος πόρρωθεν μὲν ὁρώμενος	εἶναι	δοκεῖ λαγὼς μικρός· ὅταν δ´
[9, 391]	δύο ἡμέραις ἢ μιᾷ, τούτους	εἶναι	ἐδωδίμους. Διαφέρουσι δὲ τῶν ἀεισκώπων
[9, 393]	ΦΑΣΣΑΙ. Ἀριστοτέλης φησὶ περιστερῶν μὲν	εἶναι	ἓν γένος, εἴδη δὲ πέντε,
[9, 392]	τὴν νῆσον διὰ τὸ εὔορμον	εἶναι	Εὔδοξος δ´ ὁ Κνίδιος ἐν
[9, 388]	Ἀριστοτέλης δὲ σχιδανόποδά φησιν αὐτὸν	εἶναι	ἔχειν τε χρῶμα κυάνεον, (σκέλη
[9, 403]	Κρόνος ἀρτύμασιν ἐχρῆτο, πάντ´ ἀφεῖλον	εἶναί	θ´ ὑπέλαβον ~(τὸν τοῖς τοιούτοις
[9, 391]	Ὁμήρῳ χωρὶς τοῦ σ> κῶπας	εἶναι,	καὶ Ἀριστοτέλη οὕτως αὐτοὺς ὠνομακέναι.
[9, 371]	καὶ λαμβανόμενον μετὰ νάπυος λεπτυντικώτερον	εἶναι	καὶ ἑλμίνθων φθαρτικόν. (Εὐκοιλιώτερον δὲ
[9, 391]	αὐτῶν ἀσθενεστέρας τά τ´ ἄλλα	εἶναι	καὶ τὸ ῥύγχος κερατοειδὲς μᾶλλον
[9, 369]	καὶ πεπτικωτέρα πρὸς τῷ εὐστόμαχος	εἶναι	καὶ τρόφιμος. Ἡ δὲ ὀπτωμένη,
[9, 394]	οἰνὰς φθινοπώρῳ μόνῳ. Πολυχρονιωτέρα δὲ	εἶναι	λέγεται τούτων ἡ φάσσα· καὶ
[9, 377]	τὸ πρᾶγμα, καὶ πάντες σχεδὸν	εἶναι	μάγειροί φασιν οὐθὲν εἰδότες· ὑπὸ
[9, 373]	λευκὰς ὄρνιθας τῶν μελαινῶν ἡδίους	εἶναι	μᾶλλον« ἀλεκτρυόνας δὲ καὶ ἀλεκτοριδέας
[9, 372]	ἡμῖν περιενεχθεισῶν πάντες ἐθαυμάζομεν νεαρὰς	εἶναι	νομίζοντες, καὶ ὑπεμιμνησκόμεθα ὧν ἐν
[9, 370]	τὴν κράμβην (Ἐδόκει δὲ Ἰωνικὸς	εἶναι	ὁ ὅρκος· καὶ οὐ παράδοξον
[9, 371]	τὸ γήθυον καλούμενον τοῦτό φασιν	εἶναι,	οὗ μνημονεύει Φρύνιχος ἐν Κρόνῳ·
[9, 385]	ὀξάλμῃ καὶ εἰπόντος τινὸς ἥδιστον	εἶναι	ὀψάριον πᾶν τὸ ἐν ὀξάλμῃ
[9, 391]	(Καλλίμαχος δέ φησι δύο γένη	εἶναι	σκωπῶν καὶ τοὺς μὲν φθέγγεσθαι,
[9, 371]	ἐξηγούμενος δρᾶμα Δίδυμος ὅμοιά φησιν	εἶναι	τὰ γήθυα τοῖς λεγομένοις ἀμπελοπράσοις,
[9, 371]	περὶ λαχάνων δʹ γένη φησὶν	εἶναι	τεύτλων, σπαστόν, καυλωτόν, λευκόν, πάνδημον·
[9, 371]	καυλωτόν, λευκόν, πάνδημον· τοῦτο δ´	εἶναι	τῇ χρόᾳ φαιόν. Δίφιλος δ´
[9, 371]	Σίφνιος τὸ σευτλίον φησὶν εὐχυλότερον	εἶναι	τῆς κράμβης καὶ θρεπτικώτερον μετρίως·
[9, 374]	διὰ τὸ γῆρας. Λέγεται δ´	εἶναι	τὸ γένος Ῥόδιος ἐκ Καμίρου.
[9, 371]	Τούτων φησὶν ὁ Θεόφραστος (εὐχυλότερον	εἶναι	τὸ λευκὸν τοῦ μέλανος καὶ
[9, 371]	ὁ αὐτὸς Δίφιλος καὶ εὐχυλότερον	εἶναι	τοῦ καρτοῦ. Εἶναι δὲ καὶ
[9, 391]	Θεόφραστος τοὺς ἀγρίους φησὶν ὀχευτικωτέρους	εἶναι	τῶν ἡμέρων. Λέγει δὲ καὶ
[9, 391]	ὁ Μύνδιος δύο γένη φησὶν	εἶναι	τῶν στρουθῶν, τὸ μὲν ἥμερον,
[9, 368]	δ´ ὁ κωμικὸς Παραλυτρουμένῳ· Παροψὶς	εἶναι	φαίνομαι τῷ Κρωβύλῳ· τοῦτον μασᾶται,
[9, 388]	τῆς τῶν πτηνῶν ἱστορίας Λίβυν	εἶναί	φησι τὸν ὄρνιν καὶ τῶν
[9, 397]	φωνήεντος ἀρχομένην δασύνεσθαι. Πάντως γὰρ	εἶναι	ψιλὴν αὐτὴν παρηκολούθηκεν, (οἷον νεὤς,
[9, 405]	ἔστιν εἰπεῖν περὶ μαγειρικῆς, ἐπεὶ	εἶπ´	ἀρτίως ὅρον γὰρ οὐκ ἔσχηκεν
[9, 410]	Τὸ γοῦν κατὰ χειρὸς περιέγραψ´,	εἴπας	ὅτι μετὰ δεῖπνον αὐτῷ τοῦτο
[9, 406]	τοὺς θεατάς. Καὶ ὀλίγον διαλιπὼν	εἶπε·	~(Λίθοι μὲν οἵδε· βαλλέτω δ´
[9, 406]	χρυσῆν ῥάβδον ἔχουσα, καὶ ἤλασεν	εἶπέ	τε μῦθον· (δεινὰ παθοῦσα, Φακῆ
[9, 367]	Ἀλλ´ ἐγώ, φησὶν ὁ Λεωνίδης,	εἰπεῖν	εἰμι δίκαιος πολλὰ ἤδη σιωπήσας·
[9, 400]	αὐτῶν μαντεύσασθαι. Καὶ τὴν Πυθίαν	εἰπεῖν	κύνας τρέφειν καὶ κυνηγετεῖν· ἁλῶναί
[9, 405]	ἦν οὐδέπω γεγραμμένα. Οὐδ´ ἔστιν	εἰπεῖν	περὶ μαγειρικῆς, ἐπεὶ εἶπ´ ἀρτίως
[9, 406]	ὡς ἀληθῶς τινα τῶν παρόντων	εἰπεῖν·	Τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς ποτὶ
[9, 372]	ἐν Ὥραις ὁ χαρίεις Ἀριστοφάνης	εἶπεν	ἐπαινῶν τὰς καλὰς Ἀθήνας ἐν
[9, 396]	πρὶν μαθεῖν. Ὃ δὲ Στράττις	εἶπεν,	ἔφη, ἐν Μακεδόσιν ἢ Παυσανίᾳ
[9, 372]	ὁπηνίκ´ ἐστὶ τοὐνιαυτοῦ. Μέγιστον ἀγαθόν,	εἴπερ	ἔστι δι´ ἐνιαυτοῦ ὅτου τις
[9, 386]	σου γλωσσαλγίαν. (Ἀλλ´ ἢν ἐμοὶ	εἴπῃς	ἔφη ὁ Οὐλπιανός, διδάσκαλε Μυρτίλε,
[9, 396]	ἐγώ, φησίν, ἀποπνιγήσομαι, εἰ μὴ	εἴπῃς	ὅπου καὶ σὺ εὗρες τὰ
[9, 406]	περὶ ἧς οὐκ ἄν τι	εἴποιμι	μὴ παρ´ ἑκάστου μισθὸν λαβών.
[9, 402]	χρόαν γεγονότα, ἐροῦμεν ἡμεῖς τὸν	εἰπόντα·	τὸ δὲ μαρτύριον ἀνίχνευσον σύ.
[9, 385]	μὲν οὖν πολλοὶ μακρὰ χαίρειν	εἰπόντες	αὐτῷ ἐδείπνουν, τοῦ Κυνούλκου τὰ
[9, 385]	ὑπτίους ὑπὸ τοῦ γέλωτος καταπεσεῖν.	~Εἰπόντος	δὲ καὶ ἄλλου ἥδιστα γεγονέναι
[9, 366]	Περιενεχθέντων γὰρ κωλήνων καί τινος	εἰπόντος	εἰ τακεραί εἰσι, Παρὰ τίνι
[9, 398]	τέτρακα τί νομίζετε; Καί τινος	εἰπόντος	Εἶδος ὀρνέου (ἔθος δὲ γραμματικῶν
[9, 385]	ἰχθύος μεγάλου ἐν ὀξάλμῃ καὶ	εἰπόντος	τινὸς ἥδιστον εἶναι ὀψάριον πᾶν
[9, 386]	ἐν Ἀτθίδι τάδε· Ὁ πρῶτος	εἰπὼν	ὅτι σοφιστὴς οὐδὲ εἷς ἔμψυχον
[9, 407]	ἀξιῶν. (Ὃ δὲ θαρρεῖν παρακελευσάμενος	εἰπών	τε πᾶσιν ἕπεσθαι ἧκεν εἰς
[9, 374]	ἐπὶ τοῦ τελείου τέθεικε τοὔνομα	εἰπών·	Τοὺς μὲν ὀρεινόμους ὑμῶν ποιήσει
[9, 405]	ὅσον ἀπὸ ταύτης τῆς τέχνης	εἴργασμ´	ἐγώ, κατὰ τὸν κωμικὸν Δημήτριον,
[9, 405]	Ὅσον ἀπὸ ταύτης τῆς τέχνης	εἴργασμ´	ἐγώ, οὐδεὶς ὑποκριτής ἐσθ´ ὅλως
[9, 405]	ἐγώ, οὐδεὶς ὑποκριτής ἐσθ´ ὅλως	εἰργασμένος.	Καπνιζομένη τυραννὶς αὕτη ´σθ´ ἡ
[9, 375]	ἣ πολλά μ´ ἐν δόμοισιν	εἴργασται	κακά, δονοῦσα καὶ τρέπουσα τύρβ´
[9, 405]	τυραννικὴν φακῆν. Τὸ μέγιστον οὐκ	εἴρηκα·	Λαχάρους (τινός) ὅτ´ ἦν ὁ
[9, 372]	οὕτως γὰρ ἐκαλοῦντο, ὡς πρότερον	εἰρήκαμεν·	λέγει δ´ οὕτως· Αὐτὰς μὴν
[9, 373]	ἐναντίων οἱ ἀρχαῖοι καὶ θηλυκῶς	εἰρήκασι.	Κρατῖνος Νεμέσει· Λήδα, σὸν ἔργον·
[9, 382]	Τί τοιοῦτον εὑρήκασιν, ἔφη, ἢ	εἰρήκασιν	οἱ πρὸ ἐμοῦ; Ἢ ἐπιμετρίους
[9, 395]	δὲ Δορκίδι ἢ Ποππυζούσῃ θηλυκῶς	εἴρηκε	καὶ ὅτι αἱ Σικελικαὶ διάφοροί·
[9, 373]	τὰς ὄρνις μόλις. Ὀρνίθια δ´	εἴρηκε	Κρατῖνος ἐν Νεμέσει οὕτως· Τἄλλα
[9, 376]	πόλλ´ ἐπάιον (Πεταλίδας δ´ αὐτὰς	εἴρηκε	μεταφέρων ἀπὸ τῶν μόσχων· οὗτοι
[9, 374]	(ἄνδρες φίλοι, εἰς κρίσιν ἃ	εἴρηκε	περὶ αὐτοῦ Χαμαιλέων ὁ Ἡρακλεώτης
[9, 381]	τοῖς Ὁμωνύμοις τῷ δράματι οὕτως	εἴρηκε	ποιήσας τινὰ μάγειρον πρὸς τοὺς
[9, 385]	λαλῇ, ἔφη· Κρατῖνος ἐν Ὀδυσσεῦσιν	εἴρηκε	τὴν ὀξάλμην διὰ τούτων· ἀνθ´
[9, 366]	ἔφη. Καὶ σίναπυ δὲ τίς	εἴρηκε	τὸ νᾶπυ; Ὁρῶ γὰρ ἐν
[9, 374]	δ´ ἐν Κίρκῃ καὶ ἀρσενικῶς	εἴρηκε	τὸν δέλφακα καὶ ἐπὶ τοῦ
[9, 408]	χειρόνιπτρον. Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Θεαροῖς	εἴρηκε	χειρόνιβα διὰ τούτων· Κιθάρα, τρίποδες,
[9, 384]	δὲ καὶ θηλυκῶς καὶ ἀρσενικῶς	εἴρηκεν·	Αἰετὸς ἀργὴν χῆνα φέρων. Καί·
[9, 373]	ἄλλοις κνιστοῖς λαχάνοις (οὕτως δ´	εἴρηκεν	Ἀριστοφάνης ἐν Δηλίᾳ τὰ σύγκοπτα
[9, 367]	πάλιν ἐπὶ παροψήματος διὰ πλειόνων	εἴρηκεν,	ἐν οἷς ἐστι καὶ τάδε·
[9, 396]	Σικελὰ πατανίων σωρεύματα. Ἀριστοφάνης τ´	εἴρηκεν	ἐν Σφηξίν· Ἐν λοπάδι πεπνιγμένον.
[9, 400]	ζῷον ὁ λαγώς, ὡς Ξενοφῶν	εἴρηκεν	ἐν τῷ Κυνηγετικῷ. Καὶ Ἡρόδοτος
[9, 409]	Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Ἥρωσι χερνίβιον	εἴρηκεν.	Ἐχρῶντο δ´ εἰς τὰς χεῖρας
[9, 394]	δὲ κατὰ γενικὴν κλίσιν φαβῶν	εἴρηκεν.	Ἡ μὲν οὖν οἰνάς, φησὶν
[9, 396]	Καὶ ἐν ἄλλοις ἐπ´ Ἀρχεμόρου	εἴρηκεν·	Ἰοστεφάνου γλυκεῖαν ἐδάκρυσαν ψυχὰν ἀποπνέοντα
[9, 405]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρεοπαγίτῃ ταῦτ´	εἴρηκεν·	Ὅσον ἀπὸ ταύτης τῆς τέχνης
[9, 408]	δὲ ἐν Αὔγῃ κατὰ χειρῶν	εἴρηκεν	οὕτως· Καὶ δὴ δεδειπνήκασιν αἱ
[9, 392]	Ἀντιφάνης δ´ ἐν Ἀγροίκῳ ὀρτύγιον	εἴρηκεν	οὕτως· Ὡς δὴ σὺ τί
[9, 367]	διδασκαλίας. Ἐπὶ τοῦ σκεύους οὖν	εἴρηκεν,	ὦ φιλότης Μυρτίλε, (προήρπασα γάρ
[9, 367]	εἴδους (τινὸς τοιούτου Πλάτωνα οἶδα	εἰρηκότα	ἐν Ἑορταῖς οὕτως· Ὁπόθεν ἔσοιτο
[9, 405]	Βέλτιστε, πολλοῖς πολλὰ περὶ μαγειρικῆς	εἰρημέν´	ἐστί κατὰ τοὺς Ἡγησίππου Ἀδελφούς·
[9, 393]	ἐν τῇ Πλάτωνος Πολιτείᾳ μαθηματικῶς	εἰρημένων	γράφων οὕτως· Οἱ ὄρτυγες περὶ
[9, 398]	ὑπεμνήσθην ἐκ τῶν ὑπ´ Ἀριστοφάνους	εἰρημένων	τὸν ὄρνιθα. Νομίζων δὲ καὶ
[9, 374]	αὐτοῦ. Καὶ Θεόπομπος δὲ ἐν	Εἰρήνῃ	ἐπὶ τῆς θηλείας ἔταξε τὸν
[9, 368]	ἔμβαμμα λέγουσιν, ὡς Θεόπομπος ἐν	Εἰρήνῃ·	Ὁ μὲν ἄρτος ἡδύ, τὸ
[9, 393]	Ἀλεξανδρέων διαλέκτου. (Ἀριστοφάνης δ´ ἐν	Εἰρήνῃ	συνεσταλμένως ἔφη διὰ τὸ μέτρον·
[9, 401]	σ> ὗς. Οἳ δὲ σῦν	εἰρῆσθαι	οἱονεὶ θῦν, τὸν εἰς θυσίαν
[9, 381]	τὰ ἐντοσθίδια μετὰ τῆς ἐξαιρέσεως	(εἴρηται	γὰρ καὶ ἐξαίρεσις, ὦ στωμυλῆθραι
[9, 374]	ὥραν πᾶσαν καναχῶν ὁλόφωνος ἀλέκτωρ.	Εἴρηται	δ´ οὕτως ἐπειδὴ καὶ ἐκ
[9, 408]	Οὐλπιανὸς ἐζήτει εἰ τὸ χέρνιβον	εἴρηται,	καθάπερ ἡμεῖς λέγομεν ἐν τῇ
[9, 396]	οἱ δαιταλεῖς εἰ τὸ ὄνομα	εἴρηται.	Καί τις ἔφη· Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ·
[9, 395]	καὶ τὸ νήχεσθαι καὶ κολυμβᾶν	εἴρηται,	μνημονεύει μετὰ καὶ ἄλλων λιμναίων
[9, 401]	καὶ ὁρμητικῶς ἔχειν τὸ ζῷον	εἴρηται.	Τέτριπται δὲ καὶ τὸ λέγειν
[9, 368]	παρακατεσθίει δ´ ἐμέ. Ἀμφιβόλως δ´	εἴρηται	τὸ παρὰ τῷ Ξενοφῶντι ἐν
[9, 402]	θαλάμων κυπαρισσορόφων ἔξω, Μάνη· στεῖχ´	εἰς	ἀγορὰν πρὸς τοὺς Ἑρμᾶς, οὗ
[9, 384]	τῶν Φιλιππικῶν Ἀγησιλάῳ τῷ Λάκωνι	εἰς	Αἴγυπτον ἀφικομένῳ πέμψαι τοὺς Αἰγυπτίους
[9, 388]	ἐκ τῆς Λυδίας μετακομισθέντες, φησίν,	εἰς	Αἴγυπτον οἱ ἀτταγαῖ καὶ ἀφεθέντες
[9, 377]	καὶ οὐδὲν ἥττων τῶν ἰατρῶν	εἰς	ἀλαζονείαν καὶ ὁ παρὰ Σωσιπάτρῳ
[9, 369]	δ´ ἐκ Ῥόδου φερόμενον σπέρμα	εἰς	Ἀλεξάνδρειαν ἐπὶ ἐνιαυτὸν γλυκεῖαν ποιεῖ
[9, 394]	παρῇ, κυνήσασαι· καὶ οὐδὲν προιέμεναι	εἰς	ἀλλήλας τίκτουσιν ᾠά, ἐξ ὧν
[9, 385]	ἑταίρους, φρύξας, ἑψήσας κἀπανθρακίσας, ὀπτήσας,	(εἰς	ἅλμην τε καὶ ὀξάλμην κᾆτ´
[9, 397]	ᾠὰ δώδεκα· ταῦτα δὲ οὐκ	εἰς	ἅπαξ, ἀλλὰ παρ´ ἡμέρας δύο·
[9, 393]	Ἄρτεμιν. (Ἀγανακτήσασα οὖν ἡ Ἥρα	εἰς	ἀπρεπῆ τὴν ὄψιν ὄρνιν μετεμόρφωσε
[9, 388]	ὀρθὸν λόγον τοὔνομα. Τὰ γὰρ	εἰς	ας> λήγοντα ἐκτεταμένον ὑπὲρ δύο
[9, 375]	ἐν τῷ ἐνάτῳ τῶν ἀπομνημονευμάτων	Εἰς	Ἄσσον, φησίν, ἐπιδημήσαντί μοι οἱ
[9, 407]	δὲ χρόνον θαλασσοκρατοῦντες Ἀθηναῖοι ἀνῆγον	εἰς	ἄστυ τὰς νησιωτικὰς δίκας γραψάμενός
[9, 381]	δὲ τάξιν ἢ θέσιν φέρει,	εἰς	αὔριον σὲ κἀμὲ ταῦτ´ εὐφρανάτω.
[9, 394]	Καὶ λευκαὶ περιστεραὶ τότε πρῶτον	εἰς	Ἕλληνας ἐφάνησαν, πρότερον οὐ γιγνόμεναι.
[9, 367]	παροψίδων κόσμου βρύουσαν, οὐκ ἔτ´	εἰς	ἔμ´ ἔβλεπεν. Καὶ ὁ τὰ
[9, 402]	ἂν ἐσθίοις (φησίν) {Β. Τίνος;	Εἰς	εὐτέλειαν. Τῶν προβάτων μὲν οἷς
[9, 367]	αὐταὶ μόνον κρεῖττον πολὺ χρῆμ´	εἰς	ἡδονὴν ἢ τἄλλα βεῖν οὐ
[9, 401]	σῦν εἰρῆσθαι οἱονεὶ θῦν, τὸν	εἰς	θυσίαν εὐθετοῦντα. Νῦν δέ, εἰ
[9, 379]	μέλλων ἐσθίειν τε καὶ κρινεῖν	εἰς	καιρὸν ἐλθών, ὠφέλησε τὴν τέχνην·
[9, 374]	πρώτοις, ~ἐκθήσομαι ὑμῖν, (ἄνδρες φίλοι,	εἰς	κρίσιν ἃ εἴρηκε περὶ αὐτοῦ
[9, 383]	τρόπῳ; {ΓΛ. Ὄξος λαβὼν ἢν	εἰς	λεκάνην τιν´ ἐγχέας ψυχρόν, ξυνιεῖς,
[9, 376]	καὶ τὰ ἐκ τῶν σαρκῶν	εἰς	λεπτὰ κατακνιζόμενα καὶ μετὰ πεπερίδων
[9, 394]	ἐν ᾧ φασι τὴν θεὸν	εἰς	Λιβύην ἀνάγεσθαι. Τότ´ οὖν αἱ
[9, 392]	τὸν Ἀστερίας καὶ Διὸς πορευόμενον	εἰς	Λιβύην ἀναιρεθῆναι μὲν ὑπὸ Τυφῶνος,
[9, 406]	(Καὶ ταῦτα διατρίψας ἐπιμελῶς ἐνέβαλον	εἰς	λοπάδα καινήν, ἁπαλὸν καὶ συνεχὲς
[9, 367]	ἔμ´ ἔβλεπεν. Καὶ ὁ τὰ	εἰς	Μάγνητα ἀναφερόμενα ποιήσας ἐν Διονύσῳ
[9, 389]	δ´ ἡ τῆς ἐμφάσεως αἴσθησις	εἰς	μάχην προάγεται μόνον. Ταῦτα μὲν
[9, 392]	ὄνυξ καὶ ὄρτυξ) τὰ δὲ	εἰς	ξ> ἀρσενικὰ ἁπλᾶ δισσύλλαβα (ὅταν
[9, 409]	χερνίβα παύσεις. Ἐστὶ δὲ ὕδωρ	εἰς	ὃ ἀπέβαπτον δαλὸν ἐκ τοῦ
[9, 410]	τὸν βασιλέα ζωὸν καταβῆναι κάτω	εἰς	ὃν οἱ Ἕλληνες Ἅιδην νομίζουσι
[9, 385]	στρατιῶται. Καὶ Ἀριστοφάνης Σφηξίν· Ἀποφυσήσας	εἰς	ὀξάλμην ἔμβαλε θερμήν. Ὀψάριον δὲ
[9, 367]	ἐγὼ Σθενέλου φάγοιμ´ ἂν ῥήματα;	εἰς	ὄξος ἐμβαπτόμενος ἢ λευκοὺς ἅλας;
[9, 400]	ὀξυτονεῖν τὴν λέξιν, (ἐπειδὴ τὰ	εἰς	ος> λήγοντα τῶν ὀνομάτων ὁμότονά
[9, 395]	Δία ἱστορεῖ μεταβαλεῖν τὴν μορφὴν	εἰς	περιστερὰν ἐρασθέντα παρθένου Φθίας ὄνομα
[9, 381]	τῆς τέχνης αἰτῶ σ´ ἐγώ.	Εἰς	πολεμίαν ἄγω σε· θαρρῶν κατάτρεχε,
[9, 397]	γράφει· (Εἴ τις ἐθέλοι καταβαλεῖν	εἰς	πόλιν τοὺς ὄρνιθας, οἰχήσονται ἀναπτόμενοι.
[9, 396]	διὰ τὸ ἐντίθεσθαι τὰς θηλὰς	εἰς	τὰ στόματα τὰ βρέφη, καὶ
[9, 410]	θίγῃς, εὐθὺς ἀποκαθαίρῃ τὴν χεῖρα	εἰς	τὰ χειρόμακτρα, ὡς πάνυ ἀχθόμενος
[9, 377]	γίνωσκε τῶν κεκλημένων. Ὥσπερ γὰρ	εἰς	τἀμπόρια, τῆς τέχνης πέρας τοῦτ´
[9, 407]	καὶ τὸν Ἡγήμονα δίκην ἤγαγεν	εἰς	τὰς Ἀθήνας. Ὃ δὲ παραγενόμενος
[9, 388]	Αἴγυπτον οἱ ἀτταγαῖ καὶ ἀφεθέντες	εἰς	τὰς ὕλας ἕως μέν τινος
[9, 409]	Ἥρωσι χερνίβιον εἴρηκεν. Ἐχρῶντο δ´	εἰς	τὰς χεῖρας ἀποπλύνοντες αὐτὰς καὶ
[9, 400]	δοκεῖ λαγὼς μικρός· ὅταν δ´	εἰς	τὰς χεῖρας λάβῃ τις, μεγάλην
[9, 410]	καὶ μετὰ τὸ ἀπόνιμμα ἀνακινήσας	εἰς	ταὐτὸ ἔγχεε. Χειρόμακτρον δὲ καλεῖται
[9, 386]	οὐκ ἐφ´ Ἑλλήσποντον πλεύσας, ἀλλ´	εἰς	τὴν ἀγορὰν πορευθεὶς ὠνήσομαι φασιανικόν,
[9, 390]	γὰρ πάμπολλα τὰ ζῷα ταῦτα	εἰς	τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀπὸ τῆς παρακειμένης
[9, 400]	Ἀστυπαλαιέως τινὸς ἀφέντος δύο πέρδικας	(εἰς	τὴν Ἀνάφην τοσοῦτον πλῆθος ἐγένετο
[9, 390]	τὴν Βοιωτίαν ἢ οὐ διαβαίνουσιν	εἰς	τὴν Ἀττικὴν ἢ διαβαίνοντες τῇ
[9, 392]	φερομένας ἐκ τοῦ πελάγους ἱζάνειν	εἰς	τὴν νῆσον διὰ τὸ εὔορμον
[9, 400]	Ἀναφαίου τινὸς ἐμβαλόντος δύο λαγωοὺς	εἰς	τὴν νῆσον· ὡς καὶ πρότερον
[9, 382]	μεμισθωμένος· Σφίγγ´ ἄρρεν´, οὐ μάγειρον	εἰς	τὴν οἰκίαν (εἴληφ´· ἁπλῶς γὰρ
[9, 401]	οὕτως ὠνόμασε· (Λαβὼν ἐπανάξω σύαγρον	εἰς	τὴν οἰκίαν τῆς νυκτὸς αὐτῆς
[9, 406]	πλῆρες τὸ ἱμάτιον, οὓς βάλλων	εἰς	τὴν ὀρχήστραν διαπορεῖν ἐποίησε τοὺς
[9, 398]	Ἀλεξάνδρου τὸν Σταγιρίτην λόγος ἔχει	εἰς	τὴν περὶ τῶν ζῴων ἱστορίαν)
[9, 409]	παρ´ Ἀθηναίοις ἀπόνιμμα ἐπὶ τῶν	εἰς	τιμὴν τοῖς νεκροῖς γινομένων καὶ
[9, 406]	θάρσησα. Εἰσῆλθε δέ ποτε καὶ	εἰς	τὸ θέατρον διδάσκων κωμῳδίαν λίθων
[9, 407]	εἰπών τε πᾶσιν ἕπεσθαι ἧκεν	εἰς	τὸ Μητρῷον, ὅπου τῶν δικῶν
[9, 378]	λάβῃς ἀληθινόν, ἐκ παιδὸς ὀρθῶς	εἰς	τὸ πρᾶγμ´ εἰσηγμένον καὶ τὰς
[9, 378]	πόθεν ἐστίν, μεγάλην χρείαν τιν´	εἰς	τὸ πρᾶγμ´ ἔχει. Ὁ καπνὸς
[9, 380]	ἡμέρας ζητουμένους δύ´ ἐχθὲς ὠμοὺς	εἰς	τὸ πῦρ ἀποσβέσας καὶ πρὸς
[9, 400]	ὀνομάτων ὁμότονά ἐστι, κἂν μεταληφθῇ	εἰς	τὸ ω> παρ´ Ἀττικοῖς· ναὸς
[9, 377]	δέ, Καρίων, ὅταν μὲν ἔλθῃς	εἰς	τοιοῦτον συρφετόν, Δρόμωνα καὶ Κέρδωνα
[9, 393]	ἐμφαινόμενον ἐν τῷ κατόπτρῳ ἐμπίπτουσιν	εἰς	τὸν βρόχον. Καὶ περὶ τῶν
[9, 380]	χεῖρα τὴν μίαν λαθὼν ἔρριψας	εἰς	τὸν λάκκον ἰταμῶς τὸν νεφρόν.
[9, 374]	γὰρ μὴ νικῴη, λαμβάνων ἔδωκεν	εἰς	τὸν λιβανωτὸν κατατεμεῖν καὶ οὐ
[9, 395]	ἐκ τοῦ πελάγους περιστερᾶς καὶ	εἰς	τὸν νεὼν εἰσπτάσης παραγίνονται καὶ
[9, 387]	περιηγητὴς Ἴστρον τὸν Καλλιμάχειον συγγραφέα	εἰς	τὸν ὁμώνυμον κατεπόντου ποταμόν. ΑΤΤΑΓΑΣ.
[9, 391]	αὐτῶν, καὶ τὰ ζῷα βλέποντα	εἰς	τὸν ὀρχούμενον νευροσπαστεῖται. Ἄλλος δέ
[9, 388]	ἔχει λεπτόν· διὸ τῶν λαμβανομένων	εἰς	τὸν πόδα ταμιεύεται μικρὰς τὰς
[9, 383]	ξυνιεῖς, εἶτα θερμὴν τὴν χύτραν	εἰς	τοὔξος ἐνθῇς· διάπυρος γὰρ οὖς´
[9, 377]	δίκαιον, οἷ δὲ νῦν βαδίζομεν	εἰς	τοὺς γάμους, ἀνδροφόνον. Ἂν τοῦτ´
[9, 389]	πέρδικες καὶ οἱ ὄρτυγες ὡς	εἰς	τοὺς θηρεύοντας ἐμπίπτειν καθίζοντας ἐπὶ
[9, 379]	τῆς τέχνης τὴν ἡδονήν. {Β.	Εἰς	τοὺς σοφιστὰς τὸν μάγειρον ἐγγράφω.
[9, 396]	δ´ ἐν τοῖς περὶ βίων	εἰς	τοῦτό φησιν ὠμότητος Φάλαριν τὸν
[9, 370]	κράμβη παρεσκευάζετο ὥς τι ἀντιφάρμακον	εἰς	τροφήν. Ἔφιππος γοῦν ἐν Γηρυόνῃ
[9, 392]	Γλωσσῶν. ΟΡΤΥΓΕΣ. Καθόλου ἐπὶ τῶν	εἰς	υξ> ληγόντων ὀνομάτων ἐζήτηται τί
[9, 404]	κωλέαν, πόδας· ἀδηφάγον τὸ ζῷον	εἰς	ὑπερβολήν ἐστιν. Τελώνῃ γλαῦκον, ἔγχελυν,
[9, 368]	τὸν Χείρωνα δὲ πεποιηκότι τὸν	εἰς	Φερεκράτην ἀναφερόμενον ἐπὶ ἡδύσματος ἡ
[9, 409]	χερνίβα· παρ´ Εὐριπίδῃ ἐν Ἡρακλεῖ·	(Εἰς	χερνίβ´ ὡς βάψειεν Ἀλκμήνης γόνος.
[9, 409]	Τὰ γὰρ τοιάδε ῥηματικὰ σύνθετα	εἰς	ψ> λήγοντα γεγονότα παρὰ τὸν
[9, 402]	ἄντρον ἀσχέδωρος ὥς. Καὶ Σκίρας	(εἷς	δ´ ἐστὶν οὗτος τῆς Ἰταλικῆς
[9, 387]	Περιαλγεῖ Μνησίμαχος δ´ ἐν Φιλίππῳ	(εἷς	δὲ καὶ οὗτός ἐστι τῶν
[9, 382]	τε τὰς λοπάδας ἅμα λέγειν	Εἷς,	δύο, τρεῖς· ὁ δὲ δὴ
[9, 386]	πρῶτος εἰπὼν ὅτι σοφιστὴς οὐδὲ	εἷς	ἔμψυχον οὐδὲν ἐσθίει σοφός τις
[9, 383]	ἃ μὰ τὴν Γῆν οὐδὲ	εἷς	ἤκουσεν ἄν, (μίστυλλα, μοίρας, δίπτυχ´,
[9, 383]	Μενάνδρου βρενθυόμενος λαρυγγίσῃ τάδε· Οὐδὲ	εἷς	μάγειρον ἀδικήσας ἀθῷος διέφυγεν· ἱεροπρεπής
[9, 382]	οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς οὐδὲ	εἷς	μοι Δαιτυμών. Οὐδεὶς παρέσται, φημί.
[9, 367]	πρὸς μὲν τούτους ἀρκεῖ λόγος	εἷς	ὁ παλαιός· Σοὶ μὲν ταῦτα
[9, 382]	παρέσται, φημί. Τί λέγεις; Οὐδὲ	εἷς;	Σφόδρ´ ἠγανάκτης´ ὥσπερ ἠδικημένος, εἰ
[9, 367]	βεῖν οὐ γάρ τινες παροψίδες	(εἰς´,	ἀντιβολῶ σ´; Κἀν τοῖς δ´
[9, 376]	αὐτάς· Λαρῖνος δ´ οὗτος ἐκαλεῖτο.	Εἰσαχθέντος	δὲ ἡμῖν ποτε καὶ δέλφακος,
[9, 377]	ὄχλος. Κινεῖ γὰρ ἁθρόος οὗτος·	εἰσελήλυθεν,	ἐκ πεντεκαίδεχ´ ἡμερῶν προηλπικὼς τὸ
[9, 405]	ἑστιῶντος τοὺς φίλους, ἀνάληψιν ἐποίης´	εἰσενέγκας	κάππαριν. ~Γυμνὴν ἐποίησεν Ἀθηνᾶν Λαχάρης,
[9, 383]	τεθαύμακα πείρᾳ τῆς τέχνης ἧς	εἰσηγήσατο	ἀπολαύσας. Παράγει δ´ αὐτὸν Ἄλεξις
[9, 378]	παιδὸς ὀρθῶς εἰς τὸ πρᾶγμ´	εἰσηγμένον	καὶ τὰς δυνάμεις κατέχοντα καὶ
[9, 397]	τὰς μὲν νουμηνίας ὁ βουλόμενος	εἰσῄει,	τὰς δ´ ἄλλας ἡμέρας εἴ
[9, 382]	καινὰ ῥήματα πεπορισμένος πάρεστιν. ὡς	εἰσῆλθε	γάρ, εὐθύς μ´ ἐπηρώτησε προσβλέψας
[9, 406]	ἀγῶνα. Καὶ τότ´ ἐγὼ θάρσησα.	Εἰσῆλθε	δέ ποτε καὶ εἰς τὸ
[9, 398]	Ἅμα δὲ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ	εἰσῆλθέ	τις φέρων ἐν τῷ ταλάρῳ
[9, 374]	Ἀναξανδρίδης διδάσκων ποτὲ διθύραμβον Ἀθήνησιν	εἰσῆλθεν	ἐφ´ ἵππου καὶ ἀπήγγειλέν τι
[9, 384]	δ´ αὐτῶν Κρώβυλος ἐν Ψευδυποβολιμαίῳ·	(Εἰσῆλθεν	ἡμίκραιρα τακερὰ δέλφακος. {Β. Ταύτης
[9, 405]	ἐγενόμην, παρ´ Ἀγαθοκλεῖ δὲ πρῶτος	εἰσήνεγκ´	ἐγὼ τῷ Σικελιώτῃ τὴν τυραννικὴν
[9, 395]	ἐν γʹ Συνωνύμων καὶ τετάρτῳ.	Εἰσὶ	δ´ οἱ ὄρχεις οὕτω καλούμενοι.
[9, 393]	ἀετῷ, αὐτὸς μάχης μὴ προαρξάμενος.	Εἰσὶ	δ´ ᾠδικοὶ καὶ μάλιστα περὶ
[9, 391]	σκῶπας αὐτῶν, τοὺς δ´ ἀείσκωπας·	εἰσὶ	δὲ γλαυκοί. Ὁ δὲ Μύνδιος
[9, 387]	ὀγδόῃ ζῴων ἱστορίας γράφει τάδε·	Εἰσὶ	δὲ τῶν ὀρνίθων οἳ μὲν
[9, 367]	λέγων εὖ, Οἵπερ καὶ ῥᾴστης	εἰσὶ	διδασκαλίας. Ἐπὶ τοῦ σκεύους οὖν
[9, 386]	ἐν δράματι Ὄρνισιν. Ἀττικοὶ δ´	εἰσὶ	δύο πρεσβῦται ὑπὸ ἀπραγμοσύνης πόλιν
[9, 397]	ὂν τὸ χρῆμα· πλείους δ´	εἰσὶ	νῦν τῶν ὀρτύγων. Καὶ Εὔβουλος
[9, 366]	καί τινος εἰπόντος εἰ τακεραί	εἰσι,	Παρὰ τίνι κεῖται τὸ τακερόν;
[9, 395]	μικρῶν κολυμβίδων τὰ λοιπὰ νήτταις	εἰσὶ	παραπλήσιοι. (Ἡ δὲ λεγομένη οὐρία
[9, 391]	τῶν ἀεισκώπων τῷ πάχει καί	εἰσι	παραπλήσιοι τρυγόνι καὶ φάττῃ. Καὶ
[9, 383]	ταῖς ῥισίν, ἀλλ´ ἄνω μάλ´	εἶσι	καταφαγών. {Α. Πολλῷ γ´ ἀμείνων,
[9, 376]	πρὸς τὸν ἰδιώτην καὶ μαθητὰς	εἰσίῃ,	~(κυμινοπρίστας πάντας ἢ λιμοὺς καλῶν,
[9, 367]	{Β. Μανθάνω. {Α. Ἐγρηγορυίας δ´	εἰσὶν	αἱ παροψίδες αὐταὶ μόνον κρεῖττον
[9, 400]	καὶ λαγῲ καὶ γυναῖκες εἱλίποδες.	Εἰσὶν	δ´ οἳ καὶ ταῦτ´ ἀλόγως
[9, 399]	Αἱ δ´ ἄλλαι περίεργοι ἔμοιγ´	εἰσὶν	διὰ παντὸς σκευασίαι, γλοιῶν καταχύσματα
[9, 399]	τρόποι πολλαί τε θέσεις σκευασίας	εἰσίν.	Κεῖνος δ´ οὖν ἐστιν ἄριστος,
[9, 401]	πολυφαγίᾳ διαβοήτους γενομένους· καὶ τίνες	εἰσὶν	οὗτοι ζητεῖτε. Προφέρεσθαι δὲ δίκαιόν
[9, 391]	ἡμέρας. Καὶ οἱ στρουθοὶ δέ	εἰσιν	ὀχευτικοί· διὸ καὶ Τερψικλῆς τοὺς
[9, 391]	τῶν περδίκων λόγῳ ἐμνήσθημεν ὅτι	εἰσὶν	ὀχευτικώτατοι, προσιστορήσθω ὅτι καὶ ἀλεκτρυὼν
[9, 391]	Ἱστορεῖται δὲ ὅτι καὶ ἀλεκτρυὼν	εἰσιὼν	οἱανδήποτε θύραν ἐπικλίνει τὸν λόφον
[9, 398]	τῷ συμποσίῳ περὶ ἑκάστου τῶν	εἰσκομιζομένων	ῥηθέντων, Ἀλλὰ κἀγώ, φησὶν ὁ
[9, 395]	περιστερᾶς καὶ εἰς τὸν νεὼν	εἰσπτάσης	παραγίνονται καὶ αἱ λοιπαί. Ὅσοι
[9, 369]	θαλέθωσι. Βουνιὰς ἀλλ´ εἴσω ῥαφάνοις,	εἴσω	λαθαρωκοι. Γογγυλίδος δισσὴ γὰρ ἰδ´
[9, 377]	κατεσθίοντα καὶ τοὺς ἄνθρακας, ἀπόλωλας.	Εἴσω	πάραγε· καὶ γὰρ αὐτὸς οὑτοσὶ
[9, 367]	τὴν τράπεζαν ἀνθρώπους δύο φέροντας	εἴσω	ποικίλων παροψίδων κόσμου βρύουσαν, οὐκ
[9, 369]	πλαθάνοισι χαμηλότεραι θαλέθωσι. Βουνιὰς ἀλλ´	εἴσω	ῥαφάνοις, εἴσω λαθαρωκοι. Γογγυλίδος δισσὴ
[9, 407]	πόρρωθεν ἀπιδὼν τὸν παχὺν ἐπόππυς´,	εἶτ´	ἐκέλευσε πέμπειν σαργάνας. Ὅτι δὲ
[9, 385]	Ἐφεσίῳ· Ἐπ´ ἀρίστῳ λαβὼν ὀψάριον.	Εἶτ´	ἐπιφέρει· Τῶν ἰχθυοπωλῶν ἀρτίως τις
[9, 400]	καὶ ὁ τοὺς Εἵλωτας ποιήσας.	Εἶτά	ἐστι τὸ μὲν Ἰακὸν λαγός·
[9, 387]	τῶν ὀρνίθων τούτων οὕτως γράφει·	Εἶτα	ἐφέροντο ἐν ἀγγείοις ψιττακοὶ καὶ
[9, 383]	λεκάνην τιν´ ἐγχέας ψυχρόν, ξυνιεῖς,	εἶτα	θερμὴν τὴν χύτραν εἰς τοὔξος
[9, 407]	ἀθλίως πρῶτα μὲν σκληρῶς καθεῦδον,	εἶτα	Θούδιππος βδέων παντελῶς ἔπνιξεν ἡμᾶς,
[9, 389]	ἕως ἂν ἀποπτῶσιν οἱ νεοττοί·	εἶτα	καὶ αὐτὸς ἐξίπταται. Ἐστὶ δὲ
[9, 381]	οἴνῳ πολλάκις ἐκρέμασα ἐκ ποδῶν.	Εἶτα	πάλιν οἴνῳ διέβρεξα καὶ προεψήσας
[9, 408]	ὥρα ´στὶν ἤδη τὰς τραπέζας,	εἶτα	παρακορῆσαι, ἔπειτα κατὰ χειρῶν ἑκάστῃ
[9, 380]	Ἄλεξις Παμφίλῃ· Παρέθηκε τὴν τράπεζαν,	εἶτα	παραφέρων ἀγαθῶν ἁμάξας Περὶ δὲ
[9, 388]	ἐπιτήδειον· μεθ´ ὃ κονισάμενος λούεται,	εἶτα	τρέφεται. Ἀριστοτέλης δὲ σχιδανόποδά φησιν
[9, 398]	καὶ ἀπὸ τῶν ὤτων ἑκατέρωθεν	εἶχε	κρεμάμενα ὥσπερ οἱ ἀλεκτρυόνες τὰ
[9, 407]	ἀλλὰ γὰρ οὐδ´ ἐκεῖνος οὐθὲν	εἶχε.	Πρὸς δὲ τὸν χρηστὸν δραμὼν
[9, 377]	μεμάθηκας ποιεῖν. Ἐχθὲς κεκινδύνευκας· οὐδεὶς	εἶχέ	σοι κωβιὸς ὅλως γὰρ ἧπαρ,
[9, 379]	αὑτοῦ τεχνιτῶν καὶ τίνα ἕκαστος	εἶχεν	ἰδίαν ἀρετὴν καὶ ἐν τίνι
[9, 400]	δ´ ἡ μὲν Ἀστυπάλαια οὐκ	εἶχεν	λαγώς, ἀλλὰ πέρδικας Πολύγονον δ´
[9, 380]	νεφρόν. Πολὺν ἐποίησας θόρυβον· οὐκ	εἶχεν	νεφρόν. (Ἔλεγον. Ἔκυπτον οἱ παρόντες
[9, 382]	διανοεῖ μ´ ἀπολλύναι; Οὕτω λαλεῖν	εἴωθα.	Μὴ τοίνυν λάλει οὕτω παρ´
[9, 401]	σύ, ὦ Οὐλπιανέ, οὐδενὸς μεταλαμβάνειν	εἴωθας	τῶν παρασκευαζομένων (πρὶν μαθεῖν εἰ
[9, 408]	δὲ χρῆσις κατὰ χειρὸς ὕδωρ	εἴωθε	λέγειν, ὡς Εὔπολις ἐν Χρυσῷ
[9, 378]	καπνὸς φερόμενος δεῦρο κἀκεῖ διαφορὰν	εἴωθε	τοῖς ὄψοισιν ἐμποιεῖν τινα. Τί
[9, 394]	κορῶναι καὶ κολοιοί· ἐπῳάζει δ´	ἐκ	διαδοχῆς πᾶν τὸ περιστεροειδὲς γένος,
[9, 383]	μὴ καί τις αὐτῶν τὰ	(ἐκ	Δυσκόλου Μενάνδρου βρενθυόμενος λαρυγγίσῃ τάδε·
[9, 402]	ἐν Ἱπποτρόφῳ τοιαῦτα παρασκευάζει· (Βαῖν´	ἐκ	θαλάμων κυπαρισσορόφων ἔξω, Μάνη· στεῖχ´
[9, 374]	δ´ εἶναι τὸ γένος Ῥόδιος	ἐκ	Καμίρου. Θαυμάζω οὖν πῶς καὶ
[9, 378]	~(Ἐπεὶ μάγειρον ἂν λάβῃς ἀληθινόν,	ἐκ	παιδὸς ὀρθῶς εἰς τὸ πρᾶγμ´
[9, 377]	Κινεῖ γὰρ ἁθρόος οὗτος· εἰσελήλυθεν,	ἐκ	πεντεκαίδεχ´ ἡμερῶν προηλπικὼς τὸ δεῖπνον,
[9, 399]	Συνωνύμων οὕτως γράφει· (Ὀσφύος αἱ	ἐκ	πλαγίων σάρκες ἐπανεστηκυῖαι ψύαι. Τὰ
[9, 381]	διακλύσας ἐπιμελῶς οἴνῳ πολλάκις ἐκρέμασα	ἐκ	ποδῶν. Εἶτα πάλιν οἴνῳ διέβρεξα
[9, 369]	λαθαρωκοι. Γογγυλίδος δισσὴ γὰρ ἰδ´	ἐκ	ῥαφάνοιο γενέθλη μακρή τε στιφρή
[9, 369]	δὲ Ἀλεξανδρείᾳ πικρά. Τὸ δ´	ἐκ	Ῥόδου φερόμενον σπέρμα εἰς Ἀλεξάνδρειαν
[9, 388]	κυάνεον, (σκέλη μακρά, ῥύγχος ἠργμένον	ἐκ	τῆς κεφαλῆς φοινικοῦν, μέγεθος ἀλεκτρυόνος,
[9, 388]	τόπων καὶ πυρὸς καὶ λίθων	ἐκ	τῆς Λυδίας μετακομισθέντες, φησίν, εἰς
[9, 379]	ψυχὴν ἔχειν ἄπει γεγονὼς μάγειρος	ἐκ	τῆς οἰκίας ἐν οὐχ ὅλοις
[9, 392]	διαμένειν δὲ τὰς θηλείας, τεκμαιρόμενος	ἐκ	τῆς χρόας τὴν πιθανότητα· ἀλλάττεσθαι
[9, 374]	ἵππου καὶ ἀπήγγειλέν τι τῶν	ἐκ	τοῦ ᾄσματος. Ἦν δὲ τὴν
[9, 369]	καὶ θῆλυ· γίνεσθαι δ´ ἄμφω	ἐκ	τοῦ αὐτοῦ σπέρματος. Ποσειδώνιος δ´
[9, 409]	ὕδωρ εἰς ὃ ἀπέβαπτον δαλὸν	ἐκ	τοῦ βωμοῦ λαμβάνοντες ἐφ´ οὗ
[9, 374]	Εἴρηται δ´ οὕτως ἐπειδὴ καὶ	ἐκ	τοῦ λέκτρου ἡμᾶς διεγείρει. Οἱ
[9, 403]	βιβλίων καὶ τὴν θυίαν ἠφάνισαν	ἐκ	τοῦ μέσου, οἷον λέγω κύμινον,
[9, 392]	ἀγέλας τῶν ζῴων τούτων φερομένας	ἐκ	τοῦ πελάγους ἱζάνειν εἰς τὴν
[9, 395]	τοῖς λεγομένοις (Καταγωγίοις μιᾶς προπετασθείσης	ἐκ	τοῦ πελάγους περιστερᾶς καὶ εἰς
[9, 407]	γραφαί, καὶ βρέξας τὸν δάκτυλον	ἐκ	τοῦ στόματος διήλειψε τὴν δίκην
[9, 391]	Διόπερ καὶ τοὺς ἐξαπατωμένους ῥᾳδίως	ἐκ	τοῦ τυχόντος οἱ κωμικοὶ ὤτους
[9, 373]	καλὸν (ἡμῖν τι καὶ θαυμαστὸν	ἐκ	τοῦδ´ ὄρνεον. Στράττις Ψυχασταῖς· Αἱ
[9, 408]	Κηφισόδωρος περὶ τὸ βῆμ´, ἐπέρδετο.	~(Ἐκ	τούτων δῆλόν ἐστιν ὅτι Τηλέμαχος
[9, 406]	(ὁ) κύαμος, πισός· ἐτνηρὸν γὰρ	ἐκ	τούτων ἕψημα γίνεται· τὰ δὲ
[9, 403]	παλαιὰ καὶ θρυλούμενα ἀρτύματ´ ἐξήλειψαν	ἐκ	τῶν βιβλίων καὶ τὴν θυίαν
[9, 373]	τῷ πατρί; Τὸν δ´ ἀλεκτρυόνα	ἐκ	τῶν ἐναντίων οἱ ἀρχαῖοι καὶ
[9, 390]	τὸ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ ποιοῦσιν	ἐκ	τῶν λεκανίδων λαμβάνοντες καὶ ταχέως
[9, 376]	καλῶν ζωμῶν πλέες καὶ τὰ	ἐκ	τῶν σαρκῶν εἰς λεπτὰ κατακνιζόμενα
[9, 398]	τοῖς Μυσοῖς καὶ Παίοσιν ὑπεμνήσθην	ἐκ	τῶν ὑπ´ Ἀριστοφάνους εἰρημένων τὸν
[9, 397]	πόθον τῆς τῶν ὀρνίθων θέας	ἔκ	τε Λακεδαίμονος καὶ Θετταλίας καὶ
[9, 376]	βουκολοῦντος αὐτάς· Λαρῖνος δ´ οὗτος	ἐκαλεῖτο.	Εἰσαχθέντος δὲ ἡμῖν ποτε καὶ
[9, 409]	πάλιν (τοὺς ἑσπερίνους λαβόντες ἐστεφανούμεθα.	Ἐκάλουν	δ´ ἀπόνιπτρον τὸ ἀπόνιμμα τῶν
[9, 409]	τὰς ἀπομαγδαλίας ἀτιμάσαντες, ἃς Λακεδαιμόνιοι	ἐκάλουν	κυνάδας, ὥς φησι Πολέμων ἐν
[9, 384]	ὄρχεις ἤσθιον, οὓς καὶ νεφροὺς	ἐκάλουν·	Φιλιππίδης ἐν τῇ Ἀνανεώσει Γναθαίνης
[9, 372]	ὀνομάζων τὰς κολοκύντας· οὕτως γὰρ	ἐκαλοῦντο,	ὡς πρότερον εἰρήκαμεν· λέγει δ´
[9, 385]	τι πώποθ´, οἷα γίνεται, ὀψάριον	ἔκαμες	καὶ προσέστη τοῦτό σοι; {Β.
[9, 378]	Τὸ γὰρ παραθεῖναι κἀφελεῖν τεταγμένως	ἕκαστα	καὶ τὸν καιρὸν ἐπὶ τούτοις
[9, 403]	ὀπτῶν ὄντων, ψυχρῶν ὄντων, καθ´	ἕκαστα	λέγων· βολβός, ἐλαία, σκόροδον, καυλός,
[9, 383]	τοῦ Φιλητᾶ λαμβάνοντα βιβλίων σκοπεῖν	ἕκαστα	τί δύναται τῶν ῥημάτων, πλὴν
[9, 408]	εἶτα παρακορῆσαι, ἔπειτα κατὰ χειρῶν	ἑκάστῃ	καὶ μύρον τι δοῦναι. Μένανδρος
[9, 389]	ἄρρενες καὶ αἱ θήλειαι, διελόμενοι	ἕκαστοι	οἶκον. Ἐπὶ δὲ τὸν θηρεύοντα
[9, 378]	τοιαῦτα τὴν ὥραν ἰδὼν τούτων	ἑκάστοις	ὡς προσήκει χρήσεται, ὁ δ´
[9, 379]	πρὸ αὑτοῦ τεχνιτῶν καὶ τίνα	ἕκαστος	εἶχεν ἰδίαν ἀρετὴν καὶ ἐν
[9, 377]	πάντας ἢ λιμοὺς καλῶν, ἔπτηξ´	ἕκαστος	εὐθύς. Ἂν δ´ ἀληθινὸν σαυτὸν
[9, 404]	πρόσωπον γνώσομ´ οὗ ζητεῖ φαγεῖν	ἕκαστος	ὑμῶν. Καὶ ὁ παρὰ Διονυσίῳ
[9, 410]	φησι διὰ τούτων· Ἐσπουδάκει δ´	ἕκαστος	ὡς ἂν ἑστιῶν ἅμα τ´
[9, 385]	Εἰ μὴ παραμυθῇ μ´ ὀψαρίοις	ἑκάστοτε,	ἀντὶ τοῦ προσοψήμασιν ἀκούομεν. ~Καὶ
[9, 406]	ἄν τι εἴποιμι μὴ παρ´	ἑκάστου	μισθὸν λαβών. (Ἀλλ´ ἔγωγε, φησὶν
[9, 398]	ἄλλων ἐν τῷ συμποσίῳ περὶ	ἑκάστου	τῶν εἰσκομιζομένων ῥηθέντων, Ἀλλὰ κἀγώ,
[9, 399]	πεινῶσι μεταξὺ φέρῃς κρέας ὀπτὸν	ἑκάστῳ,	(θερμόν, ἁπλῶς ἁλίπαστον, ἀφαρπάζων ὀβελίσκου
[9, 410]	κεφαλῆς τὰ χειρόμακτρα, ὡς καὶ	Ἑκαταῖος	δηλοῖ ἢ ὁ γεγραφὼς τὰς
[9, 388]	διεστάναι φησὶ πορφυρίωνα πορφυρίδος, ἰδίᾳ	ἑκάτερον	καταριθμούμενος· τὴν τροφήν τε λαμβάνειν
[9, 391]	τε ἀπὸ τῶν ὀφρύων παρ´	ἑκάτερον	κρόταφον ἀναφέρει πτερά. (Καλλίμαχος δέ
[9, 367]	Ἀττικῶν σίναπυ ἔφη. Ἔχει δὲ	ἑκάτερον	λόγον. Νᾶπυ μὲν γὰρ οἷον
[9, 399]	οὕτως φησί· Σάρκες μυωταὶ καθ´	ἑκάτερον	μέρος, ἃς οἳ μὲν ψύας,
[9, 398]	παραπλήσιος· καὶ ἀπὸ τῶν ὤτων	ἑκατέρωθεν	εἶχε κρεμάμενα ὥσπερ οἱ ἀλεκτρυόνες
[9, 399]	σάρκες ἐπανεστηκυῖαι ψύαι. Τὰ δ´	ἑκατέρωθεν	κοιλώματα λέγουσι κύβους γαλλιας. Κλέαρχος
[9, 387]	φοιτᾷ τροφῆς χάριν πρὸς τὰς	ἐκβολὰς	τῶν στομάτων. Καλλίξενος δ´ ὁ
[9, 401]	ὑπὸ σπήλυγγα τὸν αὐτόστεγον σύαγρον	ἐκβόλειον	εὔθηρον κλύειν, ᾧ πλεῖστ´ ἀπαρχὰς
[9, 373]	Οὐ δεινὸν οὖν κριοὺς μὲν	ἐκγεννᾶν	τέκνα ὄρνις θ´ ὁμοίους τοὺς
[9, 383]	σομφάς, δι´ ὧν τὴν ὑγρασίαν	ἐκδέξεται·	τὰ κρέα δ´ ἔσται τ´
[9, 389]	ἀποδιώκουσιν ἀπὸ τῆς θηλείας, ὅτι	ἐκείνῃ,	ἀλλ´ οὐχ ἑαυτοῖς προσέχει. Ὅθεν
[9, 407]	τοὺς Ἀθηναίους ἐκήλησεν, ὡς ἐν	ἐκείνῃ	τῇ ἡμέρᾳ πλεῖστα αὐτοὺς γελάσαι,
[9, 398]	πραγμάτων τεθέαμαι ἐπὶ τῇ χώρᾳ	ἐκείνῃ	τοὔρνεον. Καὶ μαθὼν οὕτω καλούμενον
[9, 398]	καὶ προιστάμενος τῶν τῆς ἐπαρχίας	ἐκείνης	πραγμάτων τεθέαμαι ἐπὶ τῇ χώρᾳ
[9, 380]	πρὸς τὸ δίχορδον ἐτερέτιζες. σθόμην·	(ἐκεῖνο	δρᾶμα, τοῦτο δ´ ἐστὶ παίγνιον.
[9, 400]	λαὸν λεών, οὕτω λαγὸν ὀνομαζόντων	ἐκεῖνοι	λαγὼν ἐροῦσι. (Τῇ δὲ τὸν
[9, 400]	Ὥσπερ δὲ ναὸν λεγόντων ἡμῶν	ἐκεῖνοί	φασιν νεὼν καὶ λαὸν λεών,
[9, 382]	εὐωχουμένους, ὑβρίζεσθαι δὲ τὸν πάνσοφον	ἐκεῖνον	ἄνθρωπον ὁσημέραι, καὶ διὰ τοῦτο
[9, 382]	τοῦτο, πρὸς τῆς Ἑστίας; Κατ´	ἐκεῖνον	ἤδη πρόσεχε καὶ τὰ λοιπά
[9, 376]	μαγείρου τὴν σοφίαν, μέγα φρονῶν	ἐκεῖνος	ἐπὶ τῇ τέχνῃ ἔφη· Ἀλλὰ
[9, 403]	περὶ ἧς ἐξετραγῴδησεν ὁ σοφὸς	ἐκεῖνος	μάγειρος, πρὶν καὶ ἐπιδεῖξαι ὅ
[9, 407]	τὸν διάπυρον· ἀλλὰ γὰρ οὐδ´	ἐκεῖνος	οὐθὲν εἶχε. Πρὸς δὲ τὸν
[9, 389]	Τοὺς ἑψητοὺς καὶ τοὺς πέρδικας	ἐκείνους.	Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Κωμασταῖς βραχέως·
[9, 379]	συνάγουσιν Ἀρίστων πόρους. Οὗτοι μετ´	ἐκείνους	τοὺς σοφιστὰς τοὺς πάλαι γεγόνασιν
[9, 401]	καλούμενον ψευδολόγον τῶν λόγων ὁμοίως	ἐκείνῳ	διαλυθῆναι. Ἰσχνὸς γὰρ πάνυ τὸ
[9, 382]	τῶν καθαρείων ἐξόμνυσθαι τὰς παρ´	ἐκείνῳ	ἑστιάσεις. Οἱ δὲ ἡμέτεροι οὗτοι
[9, 391]	τῶν σκωπτομένων διὰ τὸ τὴν	ἐκείνων	ἐπιτηδεύειν προαίρεσιν. Πάντα δὲ τὰ
[9, 376]	με ἔλαττον πεπαιδεῦσθαι τῶν ἀρχαίων	ἐκείνων	μαγείρων περὶ ὧν οἱ κωμῳδιοποιοὶ
[9, 373]	φησὶν ἐμφανίζων οὕτως· Ἀλεκτρυών τις	ἐκεκράγει	μέγα. Οὐ σοβήσετ´ ἔξω, φησί,
[9, 380]	Ἀριστοφάνης ἐν Προάγωνι· Τί οὐκ	ἐκέλευσας	παραφέρειν τὰ ποτήρια; (Σώφρων δ´
[9, 407]	ἀπιδὼν τὸν παχὺν ἐπόππυς´, εἶτ´	ἐκέλευσε	πέμπειν σαργάνας. Ὅτι δὲ καὶ
[9, 371]	τῆς κράμβης καὶ θρεπτικώτερον μετρίως·	ἐκζεστὸν	δὲ καὶ λαμβανόμενον μετὰ νάπυος
[9, 407]	Γιγαντομαχίᾳ οὕτω σφόδρα τοὺς Ἀθηναίους	ἐκήλησεν,	ὡς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ
[9, 369]	ὀρνίθων. Περὶ λαχάνων οὖν πρότερον	ἐκθέμενός	σοι καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[9, 398]	καὶ ἐνταυθοῖ προᾴττουσα καὶ τάχιον	ἐκθέουσα	δι´ ἐπιπολῆς ἐστι τῶν λέξεων.
[9, 374]	μὴ κεκριμένον ἐν τοῖς πρώτοις,	~ἐκθήσομαι	ὑμῖν, (ἄνδρες φίλοι, εἰς κρίσιν
[9, 410]	ἀπονίψασθαι. Σοφοκλῆς Οἰνομάῳ· Σκυθιστὶ χειρόμακτρον	ἐκκεκαρμένος.	Καὶ Ἡρόδοτος ἐν δευτέρᾳ. Ξενοφῶν
[9, 377]	προηλπικὼς τὸ δεῖπνον, ὁρμῆς μεστός,	ἐκκεκαυμένος,	τηρῶν πότ´ ἐπὶ τὰς χεῖρας
[9, 381]	τἀντός ἐστι σά. (Κἂν τέμαχος	ἐκκλίνῃς	τι, καὶ τοῦτ´ ἐστὶ σόν,
[9, 407]	σχεδὸν πᾶσι τῶν οἰκείων ἀπολωλότων.	(Ἔκλαιον	οὖν ἐγκαλυψάμενοι, οὐκ ἀνέστησαν δ´,
[9, 397]	οὐ πλείω δὲ τῶν δύο.	Ἐκλέπει	δὲ καὶ ἐπῳάζει καθάπερ ἡ
[9, 396]	τις ἔφη· Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Γαλαθήν´	ἔκλεπτον	οὐ τέλεα. Ἐν δὲ Αὐτομόλοις·
[9, 373]	ἐπὶ τῷδ´ ἐπῴζους´, ὡς ἂν	ἐκλέψῃς	καλὸν (ἡμῖν τι καὶ θαυμαστὸν
[9, 376]	τῶν λαρινῶν βοῶν· οἳ οὕτως	ἐκλήθησαν	ἤτοι ἀπὸ τοῦ λαρινεύεσθαι (ὅπερ
[9, 375]	Καὶ κατὰ χρόνον δέ τινα	ἐκλιπόντων	τῶν βοῶν, φησὶν ὁ Φιλόχορος,
[9, 381]	πόσῳ κάλλιον, ἔφη, τὰ τοιαῦτα	ἐκμανθάνειν	τοὺς μαγείρους ἢ ἅπερ παρά
[9, 382]	τοῦ θαυμασιωτάτου Πλάτωνος διαλόγους ἠνάγκαζεν	~ἐκμανθάνοντας	τοὺς μαγείρους (φέροντάς τε τὰς
[9, 382]	ἡμέτεροι οὗτοι ἅμα ἴσως ταῦτ´	ἐκμανθάνοντες	οὐκ ὀλίγην ὑμῖν θυμηδίαν παρέχουσιν.
[9, 376]	ἀπὸ τῶν κεράτων, ὅταν αὐτὰ	ἐκπέταλα	ἔχωσι. Παραπλησίως δὲ τῷ Ἀχαιῷ
[9, 372]	ἔνι μὲν σικύης ὅρμους βάλον	ἐκπλύναντες,	ἐν δὲ μύκην σειράς τε
[9, 381]	δαιταλεῖς) διακλύσας ἐπιμελῶς οἴνῳ πολλάκις	ἐκρέμασα	ἐκ ποδῶν. Εἶτα πάλιν οἴνῳ
[9, 388]	χοίνικα, πολὺ δέ ἐστι τὸ	ἐκτεινόμενον	παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. Σοφοκλῆς Καμικοῖς·
[9, 393]	μέσην δὲ τοῦ ὀνόματος συλλαβὴν	ἐκτείνουσιν	Ἀττικοὶ ὡς δοίδυκα καὶ κήρυκα,
[9, 388]	Τὰ γὰρ εἰς ας> λήγοντα	ἐκτεταμένον	ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ὅτε ἔχει
[9, 394]	τῷ περὶ ὀρνέων ὡς διαφορὰς	ἐκτίθεται	φάσσαν, πυραλλίδα, περιστεράν, τρυγόνα. ὁ
[9, 402]	αἲξ οὐρανία, κριὸς τομίας, κάπρος	ἐκτομίας,	ὗς οὐ τομίας, δέλφαξ, δασύπους,
[9, 390]	οὕτως ὅτι Ἐστὶ μὲν τῶν	ἐκτοπιζόντων	καὶ σχιδανοπόδων καὶ τριδακτύλων, μέγεθος
[9, 392]	Ὁ ὄρτυξ ἐστὶ μὲν τῶν	ἐκτοπιζόντων	καὶ σχιδανοπόδων, νεοττιὰν δὲ οὐ
[9, 389]	τὰ θήλεα. Ἐπῳάζει δὲ καὶ	ἐκτρέφει	καθάπερ ἡ ἀλεκτορίς. Ὅταν δὲ
[9, 410]	προκειμένοις Φιλόξενος ὁ Κυθήριος ὠνόμασεν	ἔκτριμμα.	Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς· Φέρε, παῖ, ταχέως
[9, 409]	ἐπεγχέοντες τόσσον ὅσον τις ἔχρῃζ´,	ἐκτρίμματά	τε λαμπρὰ σινδονυφῆ, δίδοσαν δὲ
[9, 372]	βότρυς, ὀπώραν, στεφάνους ἴων, κονιορτὸν	ἐκτυφλοῦντα.	(Αὑτὸς δ´ ἀνὴρ πωλεῖ κίχλας,
[9, 374]	αὐτοῦ Χαμαιλέων ὁ Ἡρακλεώτης ἐν	ἕκτῳ	περὶ κωμῳδίας γράφων ὧδε· Ἀναξανδρίδης
[9, 406]	Ἡγήμονος. Χαμαιλέων ὁ Ποντικὸς ἐν	ἕκτῳ	περὶ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας Ἡγήμων
[9, 410]	αὐτῶν ἐγένετο. Πολέμων δ´ ἐν	ἕκτῳ	τῶν πρὸς Ἀντίγονον καὶ Ἀδαῖον
[9, 396]	τὸ θηλάζειν τὸ γάλα. Ὅμηρος·	(Ἕκτωρ	γὰρ θνητός τε γυναῖκά τε
[9, 380]	θόρυβον· οὐκ εἶχεν νεφρόν. (Ἔλεγον.	Ἔκυπτον	οἱ παρόντες ἀποβολῇ. Ἔθυσαν ἕτερον.
[9, 374]	διὰ τοῦ σ> τὴν εὐθεῖαν	ἐκφέρει·	Ἁλιπόρφυρος εἴαρος ὄρνις. Καὶ τὴν
[9, 380]	ἔριφον καὶ μικρόν. Οὐκ ἦν	ἐκφορὰ	Λύκῳ κρεῶν τότ´ οὐδὲ τῷ
[9, 398]	κατὰ τὰς ἁπλᾶς τῶν ὀνομάτων	ἐκφορὰς	συνεκφέρεσθαι ἐθέλει καὶ ἐνταυθοῖ προᾴττουσα
[9, 409]	τῶν ποδῶν. Ἀριστοφάνης· Ὥσπερ ἀπόνιπτρον	ἐκχέοντες	ἑσπέρας. Ἴσως δὲ καὶ τὴν
[9, 374]	Ἐλευσινίοις φυλάσσων δαιμονίως ἀπώλεσα οὐχ	ἑκών·	καὶ ταῦτα δή με συμβολατεύειν
[9, 370]	ὅμοια πράγματ´ οὐδὲ ταῖς θλασταῖς	ἐλάαις.	Ἀλκαῖος Παλαίστρᾳ· Ἤδη δ´ ἧψε
[9, 372]	ἀνὴρ πωλεῖ κίχλας, ἀπίους, σχαδόνας,	ἐλάας,	πυόν, χόρια, χελιδόνια, τέττιγας, ἐμβρύεια.
[9, 385]	τῷ Βορέᾳ λιβανίδιον ὀψάριον οὐδὲν	ἔλαβον·	ἑψήσω φακῆν. (Καὶ ἐν Ἐφεσίῳ·
[9, 403]	ὄντων, καθ´ ἕκαστα λέγων· βολβός,	ἐλαία,	σκόροδον, καυλός, κολοκύντη, ἔτνος, θρῖον,
[9, 393]	ἐπὶ τὸν ἐμφαινόμενον καταράττουσι. Διόπερ	ἐλαιοβρόχων	γενομένων ἡ τῶν πτερῶν αὐτοῖς
[9, 406]	ᾠῶν τὰ χρυσᾶ, μεθ´ ἃ	ἔλαιον,	γάρον, πέπερι, οἶνον. (Καὶ ταῦτα
[9, 404]	τοιούτοις παντοπώλην χρώμενον. Αὐτοὶ δ´	ἔλαιον	καὶ λοπάδα καινήν, πάτερ, πῦρ
[9, 393]	τοσοῦτον πανουργίᾳ διαφέρουσιν, ὅμως ὅταν	ἐλαίου	κρατὴρ τεθῇ πλήρης, οἱ στάντες
[9, 381]	κριθῆς ἀναδεύσας αὐτὰ οἴνῳ καὶ	ἐλαίῳ.	(Ἔπειτ´ ἐνέθηκα κριβάνῳ ὑποθεὶς τράπεζαν
[9, 370]	τυροῦ Χερρονησίτου τόμους ἕψειν τ´	ἐλαίῳ	ῥάφανον ἠγλαισμένην πνίγειν τε παχέων
[9, 396]	φησιν ὠμότητος Φάλαριν τὸν τύραννον	ἐλάσαι	ὡς γαλαθηνὰ θοινᾶσθαι βρέφη. (Θῆσθαι
[9, 395]	γένος βοσκάδων μεῖζον μὲν νήττης,	ἔλαττον	δὲ χηναλώπεκος. Αἱ δὲ λεγόμεναι
[9, 395]	τὴν τῶν ὀμμάτων χρόαν μικρῷ	ἔλαττόν	ἐστι νήττης. Τῶν δὲ βοσκάδων
[9, 394]	ὅτι περιστερὰ ἕτερον, πελειὰς δ´	ἔλαττον,	καὶ ὅτι ἡ πελειὰς τιθασὸν
[9, 376]	ἔφη· Ἀλλ´ ἦ νομίζετέ με	ἔλαττον	πεπαιδεῦσθαι τῶν ἀρχαίων ἐκείνων μαγείρων
[9, 395]	οἱ ἄρρενες σιμά τε καὶ	ἐλάττονα	τῇ συμμετρίᾳ τὰ ῥύγχη. Ἡ
[9, 372]	Ἑώρακα δὲ καὶ αὐτὸς οὐκ	ἐλάττω	γηθυλλίδα γογγυλίδος καὶ τῆς στρογγύλης
[9, 401]	ἐπεισενεχθέντος, ὃς κατ´ οὐδὲν ἦν	ἐλάττων	τοῦ καλοῦ γραφομένου Καλυδωνίου, Προβάλλω,
[9, 394]	σποδιόν, ἡ δὲ τρυγὼν πάντων	ἐλάττων,	χρῶμα δὲ τεφρόν. (Αὕτη δὲ
[9, 395]	Ἡ δὲ μικρὰ κολυμβίς, πάντων	ἐλαχίστη	τῶν ἐνύδρων, ῥυπαρομέλαινα τὴν χροιὰν
[9, 397]	δέ ποτε καὶ ΔΟΡΚΑΔΩΝ ὁ	Ἐλεατικὸς	Παλαμήδης ὁ ὀνοματολόγος ἔφη· Οὐκ
[9, 378]	τοὺς λόγους· ἐπὶ πᾶσι τούτοις	ἔλεγε	τὰ στρατηγικά. Πρὸ τῆς τέχνης
[9, 368]	δ´ ὁ Κολοφώνιος ἐν τοῖς	ἐλεγείοις	φησί· Πέμψας γὰρ κωλῆν ἐρίφου
[9, 383]	Ἀλλὰ δεῖξον χέρνιβα. Παρῆν. Ἔθυεν,	ἔλεγεν	ἄλλα ῥήματα τοιαῦθ´ ἃ μὰ
[9, 380]	ἐποίησας θόρυβον· οὐκ εἶχεν νεφρόν.	(Ἔλεγον.	Ἔκυπτον οἱ παρόντες ἀποβολῇ. Ἔθυσαν
[9, 409]	δὲ καὶ τὴν λεκάνην οὕτως	ἔλεγον,	ἐν ᾧ τρόπῳ καὶ χειρόνιπτρον.
[9, 410]	φαγεῖν (οἱ Ἀττικοὶ κατὰ χειρὸς	ἔλεγον,	μετὰ δὲ τὸ δειπνῆσαι ἀπονίψασθαι.
[9, 410]	μετὰ τὸ δειπνῆσαι κατὰ χειρὸς	ἔλεγον,	οὐχ ὡς Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικός
[9, 410]	βʹ φησί· Μετὰ δὲ ταῦτα	ἔλεγον	τοῦτον τὸν βασιλέα ζωὸν καταβῆναι
[9, 381]	τἀκόλουθ´ ὅσα οὔτ´ ἀριθμὸν οὔτ´	ἔλεγχον	ἐφ´ ἑαυτῶν ἔχει, περικόμματος δὲ
[9, 370]	ἄρτοι, σκόροδα, τυρός, πλακοῦντες, πράγματα	ἐλευθέρι´,	οὐ τάριχος οὐδ´ ἡδύσμασιν ἄρνεια
[9, 406]	δ´ αὕτη ἡ λιθίνη βαλλητύς;	Ἐλευσῖνι	γὰρ τῇ ἐμῇ οἶδά τινα
[9, 407]	ὅταν βουληθῇς ἐρεῖς περὶ τῆς	Ἐλευσῖνι.	Καὶ ὁ Οὐλπιανός· (Ἀλλά με
[9, 374]	Δέλφακά τε τῶν γειτόνων τοῖς	Ἐλευσινίοις	φυλάσσων δαιμονίως ἀπώλεσα οὐχ ἑκών·
[9, 373]	χειμῶνι. Μένανδρος Διδύμαις· Ὄρνεις φέρων	ἐλήλυθα.	Καὶ ἑξῆς Ὄρνιθας ἀποστέλλει φησίν.
[9, 389]	μὴ ἄλλος ἀκούσας τῆς φωνῆς	ἔλθῃ	μαχούμενος αὐτῷ. Ἐνίοτε δὲ ἡ
[9, 377]	Δεῖ δέ, Καρίων, ὅταν μὲν	ἔλθῃς	εἰς τοιοῦτον συρφετόν, Δρόμωνα καὶ
[9, 397]	δ´ ἄλλας ἡμέρας εἴ τις	ἔλθοι	βουλόμενος θεάσασθαι, οὐκ ἔστιν ὅστις
[9, 379]	τε καὶ κρινεῖν εἰς καιρὸν	ἐλθών,	ὠφέλησε τὴν τέχνην· ἂν δ´
[9, 368]	τίμιον ἀνδρὶ λαχεῖν, τοῦ κλέος	Ἑλλάδα	πᾶσαν ἐφίξεται οὐδ´ ἀπολήξει, ἔστ´
[9, 368]	ἔστ´ ἂν ἀοιδάων ᾖ γένος	Ἑλλαδικόν.	Ἑξῆς δὲ τούτων πολλῶν καὶ
[9, 410]	ὃν ἀπέκτεινεν ὁ Ἡρακλῆς κονδύλῳ,	Ἑλλάνικος	μὲν ἐν ταῖς ἱστορίαις Ἀρχίαν
[9, 394]	λευκαὶ περιστεραὶ τότε πρῶτον εἰς	Ἕλληνας	ἐφάνησαν, πρότερον οὐ γιγνόμεναι. Ὁ
[9, 410]	καταβῆναι κάτω εἰς ὃν οἱ	Ἕλληνες	Ἅιδην νομίζουσι κἀκεῖθι συγκυβεύειν τῇ
[9, 384]	ἔφη ὁ Χῖος ἐν ταῖς	Ἑλληνικαῖς	κἀν τῇ τρισκαιδεκάτῃ δὲ τῶν
[9, 367]	φησι Σέλευκος ἐν τοῖς περὶ	Ἑλληνισμοῦ·	ἐστὶ δ´ ὁ στίχος ἐξ
[9, 398]	δ´ ἐν τῷ πέμπτῳ περὶ	Ἑλληνισμοῦ·	Ταὧς· παραλόγως δ´ οἱ Ἀττικοὶ
[9, 386]	σοι ἦρι μάλ´ οὐκ ἐφ´	Ἑλλήσποντον	πλεύσας, ἀλλ´ εἰς τὴν ἀγορὰν
[9, 371]	μετὰ νάπυος λεπτυντικώτερον εἶναι καὶ	ἑλμίνθων	φθαρτικόν. (Εὐκοιλιώτερον δὲ τὸ λευκόν,
[9, 383]	ἐνθῇς· διάπυρος γὰρ οὖς´ ἔτι	ἕλξει	δι´ αὑτῆς νοτίδα καὶ ζυμουμένη
[9, 382]	ὅλως; Οὐκ οἴομαί γε Δαιτυμών.	Ἐλογιζόμην·	ἥξει Φιλῖνος, Μοσχίων, Νικήρατος, ὁ
[9, 389]	παρὰ τὰ σκέλη τοῦ θηρεύοντος,	ἐλπίδα	ἐμποιῶν τοῦ συλληφθήσεσθαι, ἐξαπατᾷ τε
[9, 385]	διὰ τούτων· ἀνθ´ ὧν πάντας	ἑλὼν	ὑμᾶς ἐρίηρας ἑταίρους, φρύξας, ἑψήσας
[9, 386]	ἔθυσας τὸν ἔριφον· μὴ κόπτ´	ἔμ´,	ἀλλὰ τὰ κρέα. {Α. Παῖδες,
[9, 367]	κόσμου βρύουσαν, οὐκ ἔτ´ εἰς	ἔμ´	ἔβλεπεν. Καὶ ὁ τὰ εἰς
[9, 390]	ὅτι παρὰ τῶν περδίκων ᾄδειν	ἐμάνθανε.	Διὸ καὶ Χαμαιλέων ὁ Ποντικὸς
[9, 382]	οἱ πρὸ ἐμοῦ; Ἢ ἐπιμετρίους	ἐμαυτὸν	ἄγω οὐ μεγαλαυχούμενος ἐπ´ ἐμαυτῷ;
[9, 408]	ἐν Τροχίλῳ λέγων οὕτως· Πρὸς	ἐμαυτὸν	ἐνθυμούμενος, νὴ τοὺς θεούς, ὅσῳ
[9, 404]	Καὐτὸς φιλοσοφῶ καταλιπεῖν συγγράμματα σπεύδων	ἐμαυτοῦ	καινὰ τῆς τέχνης. {Β. Παπαῖ·
[9, 382]	ἐμαυτὸν ἄγω οὐ μεγαλαυχούμενος ἐπ´	ἐμαυτῷ;	Καίτοι καὶ ὁ πρῶτος τῶν
[9, 385]	Ἀριστοφάνης Σφηξίν· Ἀποφυσήσας εἰς ὀξάλμην	ἔμβαλε	θερμήν. Ὀψάριον δὲ τῶν μὲν
[9, 400]	τὸ πλῆθος τοῦτο Ἀναφαίου τινὸς	ἐμβαλόντος	δύο λαγωοὺς εἰς τὴν νῆσον·
[9, 368]	Ἀττικοί, ὦ Συραττικὲ Οὐλπιανέ, καὶ	ἔμβαμμα	λέγουσιν, ὡς Θεόπομπος ἐν Εἰρήνῃ·
[9, 368]	ἡδύ, τὸ δὲ φενακίζειν προσὸν	(ἔμβαμμα	τοῖς ἄρτοις πονηρὸν γίνεται. Καὶ
[9, 368]	Προσῆγεν αὐτῷ παροψίδας καὶ παντοδαπὰ	ἐμβάμματα	καὶ βρώματα. (Καὶ παρὰ τῷ
[9, 404]	τῶν πετραίων ἰχθύων τῶν ποικίλων	ἐμβαμματίοις	γλαφυροῖσι κεχορηγημένα· ὁ γὰρ τοιοῦτός
[9, 367]	φάγοιμ´ ἂν ῥήματα; εἰς ὄξος	ἐμβαπτόμενος	ἢ λευκοὺς ἅλας; Ἡμεῖς μὲν
[9, 385]	ὀξάλμην κᾆτ´ ἐς σκοροδάλμην χλιερὸν	ἐμβάπτων,	ὃς ἂν ὀπτότατός μοι ἁπάντων
[9, 372]	ἐλάας, πυόν, χόρια, χελιδόνια, τέττιγας,	ἐμβρύεια.	Ὑρίσους δ´ ἴδοις ἂν νιφομένους
[9, 368]	Κρωβύλῳ· τοῦτον μασᾶται, παρακατεσθίει δ´	ἐμέ.	Ἀμφιβόλως δ´ εἴρηται τὸ παρὰ
[9, 405]	τοὺς ἔμπροσθεν ἢ μὴ κόπτ´	ἐμέ,	καὶ δεῖξον ὃ φέρεις καὶ
[9, 404]	καινὰ τῆς τέχνης. {Β. Παπαῖ·	ἐμὲ	κατακόψεις, οὐχ ὃ θύειν μέλλομεν.
[9, 406]	λιθίνη βαλλητύς; Ἐλευσῖνι γὰρ τῇ	ἐμῇ	οἶδά τινα πανήγυριν ἀγομένην καὶ
[9, 380]	οὐκ ἀρχαίαν ἐπίνοιαν, ἀλλ´ εὕρεσιν	ἐμήν	(ἵνα μὴ ὁ αὐλητὴς πληγὰς
[9, 373]	δ´ οὐ ποιῶ σε τῆς	ἐμῆς	ὁδοῦ. Ξενοφῶν δ´ ἐν δευτέρῳ
[9, 402]	Ἱππόλοχος δὲ ὁ Μακεδών, οὗ	ἐμνημονεύσαμεν	ἐν τοῖς πρὸ τούτων ἐν
[9, 371]	ἔνιοι μυηφόνον. ἐπεὶ δὲ ἄρου	ἐμνημόνευσεν	ὁ Νίκανδρος, προσαποδοτέον ὅτι καὶ
[9, 402]	πρὸς τὸν προειρημένον Λυγκέα ἐπιστολῇ	ἐμνήσθη	συάγρων πολλῶν. Ἐπεὶ δὲ σὺ
[9, 379]	ἐν τίνι ἐπλεονέκτει, ὅμως οὐδενὸς	ἐμνήσθη	τοιούτου ὧν ἐγὼ ὑμῖν πολλάκις
[9, 391]	τῷ περὶ τῶν περδίκων λόγῳ	ἐμνήσθημεν	ὅτι εἰσὶν ὀχευτικώτατοι, προσιστορήσθω ὅτι
[9, 379]	δέ, οὗ καὶ πρὸ βραχέος	ἐμνήσθην,	ἄνδρες δικασταί, (δικαστὰς γὰρ ὑμᾶς
[9, 373]	Ἐπεὶ δὲ τοῦ κωμικοῦ τούτου	ἐμνήσθην	καὶ οἶδα τὸ δρᾶμα τὸν
[9, 367]	Σοὶ μὲν ταῦτα δοκοῦντ´ ἔστω,	ἐμοὶ	δὲ τάδε. Τοὺς ξυνετοὺς δ´
[9, 386]	ἄκαιρόν σου γλωσσαλγίαν. (Ἀλλ´ ἢν	ἐμοὶ	εἴπῃς ἔφη ὁ Οὐλπιανός, διδάσκαλε
[9, 379]	οὖν οὕτως· Πολλῶν μαθητῶν γενομένων	ἐμοί,	Λύκε, διὰ τὸ νοεῖν ἀεί
[9, 379]	{ΔΗ. Τίς δή τι παραδείξας	ἐμοὶ	τὰ δέοντ´ ἀπελθὼν αὐτὸς ἡσυχίαν
[9, 366]	καὶ ἠῶθέν περ ἔσονται (δ	ἐμοί	τε καὶ σοί, ὦ Τιμόκρατες.
[9, 379]	{Α. Ἑστήκαθ´ ὑμεῖς· κάεται δ´	ἐμοὶ	τὸ πῦρ· (ἤδη πυκνοὶ δ´
[9, 399]	λάβρως. Αἱ δ´ ἄλλαι περίεργοι	ἔμοιγ´	εἰσὶν διὰ παντὸς σκευασίαι, γλοιῶν
[9, 382]	Μὴ τοίνυν λάλει οὕτω παρ´	ἔμοιγ´	ὤν. ~Ἀλλὰ διὰ τὰς τέτταρας
[9, 370]	ἁπαλώτατ´, οὐδὲν μὰ Δία τοῖς	ἐμοῖς	βλίτοις ὅμοια πράγματ´ οὐδὲ ταῖς
[9, 381]	ἔνδον ὦμεν· ὅταν ἔξω δ´,	ἐμόν.	Ἐξαιρέσεις καὶ τἄλλα τἀκόλουθ´ ὅσα
[9, 376]	ἡδέως αὐτοῖς χρώμενον. Πλὴν ὁ	ἐμός	γε συγγραφεὺς Πάξαμος τῶν ἰσικίων
[9, 404]	δὲ πᾶσαν τὴν Ἰωνίαν ἔχει,	ἐμὸς	γενόμενος, ὦ πάτερ, διδάσκαλος. Καὐτὸς
[9, 377]	γάμους, ἀνδροφόνον. Ἂν τοῦτ´ αἰσθάνῃ,	ἐμὸς	εἶ μαθητὴς καὶ μάγειρος οὐ
[9, 381]	λέγειν με πολλὰ πρὸς συνειδότα;	Ἐμὸς	εἶ μαθητής, σὸς δ´ ἐγὼ
[9, 379]	τοῦτ´, ἀλλὰ πάντας λαμβάνειν. Ὑπ´	ἐμοῦ	δ´ ὁρῶν σὺ τοῦτο προκατειλημμένον
[9, 382]	ἔφη, ἢ εἰρήκασιν οἱ πρὸ	ἐμοῦ;	Ἢ ἐπιμετρίους ἐμαυτὸν ἄγω οὐ
[9, 386]	σὺ γάρ, ὡς ἔοικε, μετ´	ἐμοῦ	κατὰ τὸν Ἄλεξιν οὐδενὸς ἐμψύχου
[9, 402]	χερσαίων δ´ ὑμῖν ἥξει παρ´	ἐμοῦ	ταυτί· βοῦς ἀγελαῖος, τράγος ὑλιβάτης,
[9, 366]	Μάθετε δὲ καὶ τοῦτο παρ´	ἐμοῦ,	ὦ σοφώτατοι, ὅτι νῦν ὁ
[9, 371]	καὶ ἀγριάδα σταφυλῖνον, ῥάφιν τ´	ἔμπεδον	καὶ καυκαλίδ´ ἀγροιῶτιν. Νίκανδρος δ´
[9, 370]	αὐτὸς ὤμνυε τὴν κάππαριν, ὡς	Ἔμπεδός	φησιν ἐν Ἀπομνημονεύμασιν. Ἀθήνησι δὲ
[9, 406]	κινυμένοιο Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ	ἔμπης	ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν
[9, 389]	ὄρτυγες ὡς εἰς τοὺς θηρεύοντας	ἐμπίπτειν	καθίζοντας ἐπὶ τῶν κεφαλῶν. Φασὶ
[9, 370]	μὲν κράμβη, ὁτὲ δ´ ἀγριὰς	ἐμπίπτουσα	σπειρομένῃς πολύφυλλος ἐνήβησε πρασιῇσιν ἢ
[9, 393]	τὸν ἐμφαινόμενον ἐν τῷ κατόπτρῳ	ἐμπίπτουσιν	εἰς τὸν βρόχον. Καὶ περὶ
[9, 401]	μὴ κόρον ἤδη ἔχετε τοσούτων	ἐμπλησθέντες,	(ὑπερβάλλειν μοι δοκεῖτε πάντας τοὺς
[9, 378]	κἀκεῖ διαφορὰν εἴωθε τοῖς ὄψοισιν	ἐμποιεῖν	τινα. Τί οὖν ἔτι σοι
[9, 389]	τὰ σκέλη τοῦ θηρεύοντος, ἐλπίδα	ἐμποιῶν	τοῦ συλληφθήσεσθαι, ἐξαπατᾷ τε ἕως
[9, 405]	τι φαίνου καινὸν παρὰ τοὺς	ἔμπροσθεν	ἢ μὴ κόπτ´ ἐμέ, καὶ
[9, 394]	γενομένων τῶν νεοττῶν ὁ ἄρρην	ἐμπτύει	αὐτοῖς, ὡς μὴ βασκανθῶσι. Τίκτει
[9, 394]	νεοττῶν τῆς ἁλμυριζούσης γῆς διαμασησάμεναι	ἐμπτύουσιν	αὐτοῖς διοιγνῦσαι τὸ στόμα, διὰ
[9, 371]	Πορνοβοσκῷ οὕτως· (Οὐκ ἂν δυναίμην	ἐμφαγεῖν	ἄρτον τινά· παρὰ Γναθαινίῳ γὰρ
[9, 391]	ὀχευτικοί· διὸ καὶ Τερψικλῆς τοὺς	ἐμφαγόντας	φησὶν στρουθῶν ἐπικαταφόρους πρὸς ἀφροδίσια
[9, 393]	βρόχον θῇ, τρέχοντες πρὸς τὸν	ἐμφαινόμενον	ἐν τῷ κατόπτρῳ ἐμπίπτουσιν εἰς
[9, 393]	χεῖλος καὶ καταβλέψαντες ἐπὶ τὸν	ἐμφαινόμενον	καταράττουσι. Διόπερ ἐλαιοβρόχων γενομένων ἡ
[9, 399]	Καλλιστοῖ καὶ ὡς πολλῶν ὄντων	ἐμφανίζει	διὰ τούτων· Κορίαννον ἵνα τί
[9, 384]	Γναθαίνης τῆς ἑταίρας τὸ γαστρίμαργον	ἐμφανίζων	λέγει· Ἔπειτ´ ἐπὶ τούτοις πᾶσιν
[9, 390]	γεγλωσσάμενον κακκαβίδων στόμα συνθέμενος, σαφῶς	ἐμφανίζων	ὅτι παρὰ τῶν περδίκων ᾄδειν
[9, 373]	τὸ ἐπὶ τῆς συνηθείας φησὶν	ἐμφανίζων	οὕτως· Ἀλεκτρυών τις ἐκεκράγει μέγα.
[9, 389]	ἀλεκτρυόνων. Τούτους δ´ ἡ τῆς	ἐμφάσεως	αἴσθησις εἰς μάχην προάγεται μόνον.
[9, 389]	κάτοπτρον· προστρέχοντες γὰρ διὰ τὴν	ἔμφασιν	ἁλίσκονταί τε καὶ προΐενται τὸ
[9, 369]	ὀνομασίαν ἔχει διὰ τὴν οὐλότητα·	ἐμφερὴς	γάρ ἐστι σελίνῳ καὶ κατὰ
[9, 386]	ἥκω νῦν ἀγοράσας οὐδὲ ἓν	(ἔμψυχον·	ἰχθῦς ἐπριάμην τεθνηκότας μεγάλους, κρεᾴδι´
[9, 386]	εἰπὼν ὅτι σοφιστὴς οὐδὲ εἷς	ἔμψυχον	οὐδὲν ἐσθίει σοφός τις ἦν.
[9, 386]	ἐμοῦ κατὰ τὸν Ἄλεξιν οὐδενὸς	ἐμψύχου	μεταλαμβάνεις, ὅς φησιν ἐν Ἀτθίδι
[9, 410]	Ἡρόδοτος ἐν δευτέρᾳ. Ξενοφῶν δ´	ἐν	αʹ Παιδείας γράφει· Ὅταν δὲ
[9, 406]	γένει. (Ἡλιόδωρος δ´ ὁ περιηγητὴς	ἐν	αʹ περὶ ἀκροπόλεως Τῆς τῶν
[9, 387]	τούτων οὕτως γράφει· Εἶτα ἐφέροντο	ἐν	ἀγγείοις ψιττακοὶ καὶ ταῲ καὶ
[9, 369]	δὲ λεπτύνει. Ταύτης μνημονεύει Εὔβουλος	ἐν	Ἀγκυλίωνι οὕτως· (Ὀπτήσιμον γογγυλίδα ταυτηνὶ
[9, 401]	λαγωοί. Μνημονεύει Δίφιλος ἢ Καλλιάδης	ἐν	Ἀγνοίᾳ οὕτω· Τί τοῦτο; Ποδαπὸς
[9, 396]	μέρος πνῖξον καθαρύλλως. Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Ἀγροίκῳ· Καὶ πρῶτα μὲν αἴρω
[9, 392]	ὀρτύγια. Κἄπειτα τί; Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Ἀγροίκῳ ὀρτύγιον εἴρηκεν οὕτως· Ὡς
[9, 395]	περιστερὰν ἐρασθέντα παρθένου Φθίας ὄνομα	ἐν	Αἰγίῳ. Ἀττικοὶ δὲ ἀρσενικῶς περιστερὸν
[9, 394]	καὶ δεκάκις τοῦ ἐνιαυτοῦ τιθέασιν,	ἐν	Αἰγύπτῳ δὲ δωδεκάκις. Τεκοῦσα γὰρ
[9, 368]	τῶν κακῶν παροψίδες. ~(Ἀχαιὸς δ´	ἐν	Αἴθωνι σατυρικῷ· Κεκερματίσθω δ´ ἄλλα
[9, 376]	συῶν μνημονεύει Ἀχαιὸς ὁ Ἐρετριεὺς	ἐν	Αἴθωνι σατυρικῷ λέγων οὕτως Πεταλίδων
[9, 380]	γὰρ γεῦσαι ἔχομεν ἐν Εὐπόλιδι	ἐν	Αἰξί· Τοῦδε νῦν γεῦσαι λαβών.
[9, 409]	γόνος. Ἀλλὰ καὶ παρ´ Εὐπόλιδι	ἐν	Αἰξίν· Αὐτοῦ τὴν χερνίβα παύσεις.
[9, 407]	μοι σύ, φησί, τὰς χύτρας,	(ἐν	αἷσιν ἕψεις τοὺς κυάμους. Καὶ
[9, 402]	ὥσπερ τὰ παρὰ Ἀντιφάνει μὲν	ἐν	Ἀκεστρίᾳ· Κρέας δὲ τίνος ἥδιστ´
[9, 387]	Ἀλεξανδρείας (διαγράφων τὴν γενομένην πομπὴν	ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ Πτολεμαίου τοῦ Φιλαδέλφου καλουμένου
[9, 366]	Καὶ ἅλας δὲ ἡδυσμένους ὁρῶ	ἐν	ἄλλαις παροψίσιν. Ἀνηδύντων δὲ ἁλῶν
[9, 390]	ὅσους ἂν θέλῃ· προσίασι γάρ.	ἐν	ἄλλοις δὲ πάλιν φησὶν ὁ
[9, 388]	αἰολόδειροι λαθιπορφυρίδες καὶ ἀλκυόνες τανυσίπτεροι.	Ἐν	ἄλλοις δέ φησιν· Αἰεί μ´,
[9, 398]	σπερματολόγους τε κἀγλαὰς συκαλλίδας. Καὶ	ἐν	ἄλλοις δέ φησιν· Ἦν δ´
[9, 396]	γαλαθηνῷ δ´ ἤτορι κνώσσεις. Καὶ	ἐν	ἄλλοις ἐπ´ Ἀρχεμόρου εἴρηκεν· Ἰοστεφάνου
[9, 400]	ἀκόλουθός ἐστιν ἡ παρὰ Σοφοκλεῖ	ἐν	Ἀμύκῳ σατυρικῷ πληθυντικὴ ὀνομαστική· Γέρανοι,
[9, 385]	παῖ, τοὐψάριον ἡμῖν. Τὸ δὲ	ἐν	Ἀναγύρῳ Ἀριστοφάνους· Εἰ μὴ παραμυθῇ
[9, 376]	δὲ τῷ Ἀχαιῷ καὶ Ἐρατοσθένης	ἐν	Ἀντερινύι τοὺς σύας λαρινοὺς προσηγόρευσε
[9, 370]	ἅμ´ αὐταῖς πίσινον. Δίφιλος δ´	ἐν	Ἀπλήστῳ· Ἥκει φερόμεν´ αὐτόματα πάντα
[9, 370]	τὴν κάππαριν, ὡς Ἔμπεδός φησιν	ἐν	Ἀπομνημονεύμασιν. Ἀθήνησι δὲ καὶ ταῖς
[9, 409]	χεῖρας Ἐπιγένης ἢ Ἀντιφάνης φησὶν	ἐν	Ἀργυρίου ἀφανισμῷ οὕτως· Καὶ τότε
[9, 401]	ἀφαυανθῇς, μάθε ὅτι Ἀντιφάνης μὲν	ἐν	Ἁρπαζομένῃ οὕτως ὠνόμασε· (Λαβὼν ἐπανάξω
[9, 380]	ὁ Οὐλπιανὸς ἔφη· Μὰ τοὺς	ἐν	Ἀρτεμισίῳ κινδυνεύσαντας, οὐδείς τινος γεύσεται
[9, 375]	ἡλικίας τοῦ ζῴου Κρατῖνός φησιν	ἐν	Ἀρχιλόχοις· Ἤδη δέλφακες, χοῖροι δὲ
[9, 410]	λαβεῖν. Ὠμολίνου δὲ μέμνηται Κρατῖνος	ἐν	Ἀρχιλόχοις· Ὠμολίνοις κόμη βρύους´ ἀτιμίας
[9, 397]	ἀναγιγνώσκουσι μὲν οὕτως παρ´ Εὐπόλιδι	ἐν	Ἀστρατεύτοις πρόκειται δὲ τὸ μαρτύριον
[9, 397]	καθάπερ ἡ ἀλεκτορίς. Εὔπολις δ´	ἐν	Ἀστρατεύτοις φησὶ περὶ αὐτοῦ οὕτως·
[9, 400]	βασιλείαν τοσοῦτον πλῆθος γενέσθαι λαγῶν	ἐν	Ἀστυπαλαίᾳ, ὡς τοὺς Ἀστυπαλαιεῖς περὶ
[9, 386]	οὐδενὸς ἐμψύχου μεταλαμβάνεις, ὅς φησιν	ἐν	Ἀτθίδι τάδε· Ὁ πρῶτος εἰπὼν
[9, 408]	δ´ ἐστὶ τοῦτο. Φιλύλλιος δὲ	ἐν	Αὔγῃ κατὰ χειρῶν εἴρηκεν οὕτως·
[9, 382]	κατ´ ὄνομ´ ἀνελογιζόμην· οὐκ ἦν	ἐν	αὐτοῖς οὐδὲ εἷς μοι Δαιτυμών.
[9, 397]	γίνεται, ὄρνεις δὲ ποικίλους πολλάκις	ἐν	αὐτῷ ὀνομάζει, φάσκων τούτους τρέφειν
[9, 397]	ἔχων ἐπίγραμμα περὶ ταῶν, καὶ	ἐν	αὐτῷ τῷ λόγῳ οὐδεμία μνεία
[9, 395]	καὶ ἄλλων λιμναίων πολλῶν Ἀριστοφάνης	ἐν	Ἀχαρνεῦσι διὰ τούτων· (Νάσσας, κολοιούς,
[9, 374]	Ἢ δέλφακος ὀπωρινῆς ἠτριαῖον Καὶ	ἐν	Ἀχαρνεῦσιν· Νέα γάρ ἐστιν· ἀλλὰ
[9, 401]	τοῦ ἀγρίου. Σοφοκλῆς μὲν γὰρ	(ἐν	Ἀχιλλέως Ἐρασταῖς ἐπὶ κυνὸς ἔταξε
[9, 388]	μέγιστον. Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιος	ἐν	βʹ περὶ τῆς τῶν πτηνῶν
[9, 396]	ἐν τῇ πρώτῃ φησὶν ὅτι	ἐν	Βαβυλῶνι ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ
[9, 384]	Καὶ Ἐπιγένης δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Βάκχαις φησίν· Ἀλλ´ εἴ τις
[9, 395]	Ἐπαίνετος ἐν Ὀψαρτυτικῷ καὶ Σιμάριστος	ἐν	γʹ Συνωνύμων καὶ τετάρτῳ. Εἰσὶ
[9, 370]	τὰς κράμβας ἔφη. καὶ Ἐπίχαρμος	ἐν	Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ Ναὶ μὰ
[9, 369]	χρόνον πάλιν ἐπιχωριάζει. Νίκανδρος δ´	ἐν	Γεωργικοῖς· ~(Λείη μὲν κράμβη, ὁτὲ
[9, 370]	ἀντιφάρμακον εἰς τροφήν. Ἔφιππος γοῦν	ἐν	Γηρυόνῃ φησίν· Ἔπειτα πῶς (οὐ
[9, 391]	τυχόντος οἱ κωμικοὶ ὤτους καλοῦσιν.	Ἐν	γοῦν τῇ θήρᾳ αὐτῶν ὁ
[9, 395]	Σικελικῶν τούτων πάνυ κομψάς. Φερεκράτης	ἐν	Γραυσί φησιν· Ἀπόπεμψον ἀγγέλλοντα τὸν
[9, 394]	ἀντὶ περιστερᾶς τιθέασιν, ὡς Σώφρων	ἐν	γυναικείοις. Καλλίμαχος δ´ ἐν τῷ
[9, 380]	παραφέρειν τὰ ποτήρια; (Σώφρων δ´	ἐν	γυναικείοις κατακοινότερον κέχρηται λέγων Παράφερε,
[9, 409]	παρενήνεον ἐν κανέοισι. Καὶ Σώφρων	ἐν	γυναικείοις· Τάλαινα Κοικόα, κατὰ χειρὸς
[9, 386]	Τοῦ μὲν ὀλβιογάστορος Ἄμφις μέμνηται	ἐν	Γυναικομανίᾳ οὑτωσὶ λέγων· Εὐρύβατε κνισολοῖχε,
[9, 388]	διατρώγων. Καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Ὄρνισιν·	ἐν	δ´ Ἀχαρνεῦσιν καὶ ὡς πλεοναζόντων
[9, 407]	{Α. Θανατηγὸν καλὴν χύτραν φέρει.	(Ἐν	δ´ Ἰκαρίοις σατύροις φησίν· Ὥστ´
[9, 368]	κωλῆς, ἣν ἐγὼ κατήσθιον, καὶ	ἐν	Δαιταλεῦσι· (καὶ δελφακίων ἁπαλῶν κωλαῖ
[9, 400]	τὸν λαγὼν ξυναρπάσειεν ὑμῶν. Καὶ	ἐν	Δαιταλεῦσιν· Ἀπόλωλα· τίλλων τὸν λαγὼν
[9, 385]	ὃς Τιμοκλῆς, ἔφη, ὁ κωμικὸς	ἐν	Δακτυλίῳ μέμνηται τοῦ ὀξυλιπάρου λέγων
[9, 400]	φησι· Τὸν λαγὼν ἐπ´ αἰτιατικῆς	ἐν	Δαναίσιν Ἀριστοφάνης ὀξυτόνως καὶ μετὰ
[9, 369]	γίνεται καὶ γλυκεῖα ἐν Κύμῃ,	ἐν	δὲ Ἀλεξανδρείᾳ πικρά. Τὸ δ´
[9, 396]	Δουλοδιδασκάλῳ· Γαλαθήν´ ἔκλεπτον οὐ τέλεα.	Ἐν	δὲ Αὐτομόλοις· Οὐ γαλαθηνὸν ἄρ´
[9, 395]	νέον ἢ παλαιόν, οὐ πεφρόντικεν.	Ἐν	δὲ Δορκίδι ἢ Ποππυζούσῃ θηλυκῶς
[9, 367]	Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ παροψίδες.	Ἐν	δὲ Εὐρώπῃ πάλιν ἐπὶ παροψήματος
[9, 402]	ταῦτ´ ἐσθίων τὰ φαῦλ´ ἀνέχομαι.	Ἐν	δὲ Κύκλωπί φησι· Τῶν χερσαίων
[9, 372]	μὲν σικύης ὅρμους βάλον ἐκπλύναντες,	ἐν	δὲ μύκην σειράς τε πάλαι
[9, 374]	βίᾳ ὑπηνέμια τίκτουσιν ᾠὰ πολλάκις.	Ἐν	δὲ Νεφέλαις διδάσκων τὸν πρεσβύτην
[9, 368]	ἁπαλῶν κωλαῖ καὶ χναυμάτια πτερόεντα.	Ἐν	δὲ Πελαργοῖς· Κεφαλάς τ´ ἀρνῶν
[9, 394]	~(Περιστερά, οἰνάς, φάψ, φάσσα, τρυγών.	Ἐν	δὲ πέμπτῳ περὶ ζῴων μορίων
[9, 395]	φησιν· Ἀπόπεμψον ἀγγέλλοντα τὸν περιστερόν.	Ἐν	δὲ Πετάλῃ· (Ἀλλ´, ὦ περιστέριον,
[9, 399]	δὲ δὴ ὑπογάστρι´, ὦ Δάματερ.	Ἐν	δὲ Σειρῆσιν ὑπήτρια καλεῖ τὰ
[9, 371]	καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Φιλοκτήτῃ οὕτως·	Ἐν	δὲ σκόροδα δύο καὶ γαθυλλίδες
[9, 409]	τῷ Χερρονησίτῃ ἐν τοῖς Ἰδιοφυέσιν.	Ἐν	δὲ ταῖς πλαγίοις τὰ τοιαῦτα
[9, 371]	δ´ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν φησιν·	Ἐν	δέ τε καὶ μαράθου καυλὸς
[9, 371]	τε καὶ μαράθου καυλὸς βαθύς,	ἐν	δέ τε ῥίζαι πετραίου, σὺν
[9, 407]	σφόδρα παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις εὐδοκίμει.	Ἐν	δὲ τῇ Γιγαντομαχίᾳ οὕτω σφόδρα
[9, 366]	καὶ σικύην χαλκήρεα ἠὲ σίνηπυ.	Ἐν	δὲ τοῖς Γεωργικοῖς· Σπέρματά τ´
[9, 410]	δι´ ὃν καὶ ἐξεχώρησε Καλυδῶνος.	Ἐν	δὲ τῷ δευτέρῳ τῆς Φορωνίδος
[9, 367]	ἐπὶ παροψήματος λέγων τῶν παροψίδων.	Ἐν	δὲ Φάωνι· Τὰ δ´ ἀλλότρι´
[9, 384]	Ἀντικλείδης δ´ ἐν ηʹ Νόστων	Ἐν	δείπνῳ, φησίν, μελλόντων Χίων ὑπ´
[9, 410]	Σκυθιστὶ χειρόμακτρον ἐκκεκαρμένος. Καὶ Ἡρόδοτος	ἐν	δευτέρᾳ. Ξενοφῶν δ´ ἐν αʹ
[9, 392]	δὲ τῆς γενέσεως αὐτῶν Φανόδημος	ἐν	δευτέρῳ Ἀτθίδος φησίν· Ὡς κατεῖδεν
[9, 395]	Κύθηρα καὶ Κύπρον. Νίκανδρος δὲ	ἐν	δευτέρῳ Γεωργικῶν τῶν Σικελικῶν μνημονεύων
[9, 371]	καὶ καυκαλίδ´ ἀγροιῶτιν. Νίκανδρος δ´	ἐν	δευτέρῳ Γεωργικῶν φησιν· Ἐν δέ
[9, 411]	οἰνοχοοῦντα αὐτῷ, ὡς Νίκανδρος ἱστορεῖ	ἐν	δευτέρῳ Οἰταικῶν ᾧ καὶ ἀνεῖσθαί
[9, 369]	κολοκύντας ζεκελτίδας καλεῖσθαι. (Σπεύσιππος δ´	ἐν	δευτέρῳ Ὁμοίων Ῥαφανίς, φησί, γογγυλίς,
[9, 387]	Μνημονεύει δ´ αὐτῶν καὶ Σπεύσιππος	ἐν	δευτέρῳ Ὁμοίων. Φασιανὸν δὲ οὗτοι
[9, 391]	καὶ φάττῃ. Καὶ Σπεύσιππος δ´	ἐν	δευτέρῳ Ὁμοίων χωρὶς τοῦ σ>
[9, 373]	τῆς ἐμῆς ὁδοῦ. Ξενοφῶν δ´	ἐν	δευτέρῳ Παιδείας· Ἐπὶ μὲν τοὺς
[9, 392]	ἐπῳάζει. Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιος	ἐν	δευτέρῳ περὶ ζῴων Ὁ θῆλυς,
[9, 398]	μνήμη. Ἀλέξανδρος γὰρ ὁ Μύνδιος	ἐν	δευτέρῳ περὶ πτηνῶν ζῴων οὐ
[9, 399]	λέγουσι κύβους γαλλιας. Κλέαρχος δ´	ἐν	δευτέρῳ περὶ σκελετῶν οὕτως φησί·
[9, 376]	ἱστορεῖ καὶ Νεάνθης ὁ Κυζικηνὸς	ἐν	δευτέρῳ περὶ τελετῆς. Πεταλίδων συῶν
[9, 387]	καλεῖται. Πτολεμαῖος δ´ ὁ Εὐεργέτης	ἐν	δευτέρῳ ὑπομνημάτων τέταρόν φησιν ὀνομάζεσθαι
[9, 373]	λαχάνοις (οὕτως δ´ εἴρηκεν Ἀριστοφάνης	ἐν	Δηλίᾳ τὰ σύγκοπτα λάχανα, κνιστὰ
[9, 396]	Ἐν λοπάδι πεπνιγμένον. Κρατῖνος δ´	ἐν	Δηλιάσι· (Τῷ δ´ ὑποτρίψας τι
[9, 408]	καὶ θυμιατηρίοις. (Χειρόνιπτρον δ´ Εὔπολις	ἐν	Δήμοις· Κἄν τις τύχῃ πρῶτος
[9, 373]	ὄρνις ἱέρακος ὑπερπταμένω. Καὶ Εὔπολις	ἐν	Δήμοις· Οὐ δεινὸν οὖν κριοὺς
[9, 380]	καὶ γεύματα οἴνων. Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Διδύμοις· Οἰνογευστεῖ, περιπατεῖ ἐν τοῖς
[9, 384]	γὰρ χηνοβοσκοὺς οἴδασι μάρτυς Κρατῖνος	ἐν	Διονυσαλεξάνδρῳ λέγων· Χηνοβοσκοί, βουκόλοι. Ὅμηρος
[9, 407]	Τηλέμαχος ὁ αὐτὸς ποιητής φησιν	ἐν	Διονύσῳ οὕτως· Ὁ δ´ Ἀχαρνικὸς
[9, 367]	τὰ εἰς Μάγνητα ἀναφερόμενα ποιήσας	ἐν	Διονύσῳ πρώτῳ· Καὶ ταῦτα μέν
[9, 375]	αὐτῆς ὑός, ἣ πολλά μ´	ἐν	δόμοισιν εἴργασται κακά, δονοῦσα καὶ
[9, 386]	δὲ ὄρνιθος ὁ ἥδιστος Ἀριστοφάνης	ἐν	δράματι Ὄρνισιν. Ἀττικοὶ δ´ εἰσὶ
[9, 392]	ὀρτυγίου ψυχὴν ἔχων; (Πρατίνας δ´	ἐν	Δυμαίναις ἢ Καρυάτισιν ἁδύφωνον ἰδίως
[9, 371]	σταφυλίνου καὶ Θεόφραστος. Φαινίας δ´	ἐν	εʹ περὶ φυτῶν γράφει οὕτως·
[9, 376]	παντοίων ἀγαθῶν. Καὶ γὰρ κίχλας	ἐν	ἑαυτῷ ἔχει καὶ ἄλλα ὀρνίθια
[9, 367]	δ´ ἀντιλέγειν οὐκ ἔτι τοῦτ´	ἐν	ἔθει· καὶ πρὸς μὲν τούτους
[9, 374]	τοῦ αὐτοῦ. Καὶ Θεόπομπος δὲ	ἐν	Εἰρήνῃ ἐπὶ τῆς θηλείας ἔταξε
[9, 368]	καὶ ἔμβαμμα λέγουσιν, ὡς Θεόπομπος	ἐν	Εἰρήνῃ· Ὁ μὲν ἄρτος ἡδύ,
[9, 393]	τῆς Ἀλεξανδρέων διαλέκτου. (Ἀριστοφάνης δ´	ἐν	Εἰρήνῃ συνεσταλμένως ἔφη διὰ τὸ
[9, 407]	σφόδρα τοὺς Ἀθηναίους ἐκήλησεν, ὡς	ἐν	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ πλεῖστα αὐτοὺς
[9, 374]	περὶ αὐτοῦ Χαμαιλέων ὁ Ἡρακλεώτης	ἐν	ἕκτῳ περὶ κωμῳδίας γράφων ὧδε·
[9, 406]	τοῦ Ἡγήμονος. Χαμαιλέων ὁ Ποντικὸς	ἐν	ἕκτῳ περὶ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας
[9, 410]	ἀπ´ αὐτῶν ἐγένετο. Πολέμων δ´	ἐν	ἕκτῳ τῶν πρὸς Ἀντίγονον καὶ
[9, 400]	τρέφειν καὶ κυνηγετεῖν· ἁλῶναί τε	ἐν	ἐνιαυτῷ πλείους τῶν ἑξακισχιλίων. Ἐγένετο
[9, 367]	(τινὸς τοιούτου Πλάτωνα οἶδα εἰρηκότα	ἐν	Ἑορταῖς οὕτως· Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα
[9, 373]	οἱ πέλει αὐτῇ. (Μένανδρος δ´	ἐν	Ἐπικλήρῳ πρώτῃ σαφῶς τὸ ἐπὶ
[9, 387]	Ἀριστοφάνης Πελαργοῖς· Ἀτταγᾶς ἥδιστον ἕψειν	ἐν	ἐπινικίοις κρέας. Ἀλέξανδρος δ´ ὁ
[9, 411]	Χερίαν αὐτὸν ὀνομάζει. ~(Ἡρόδωρος δ´	ἐν	ἑπτακαιδεκάτῃ τοῦ καθ´ Ἡρακλέα λόγου
[9, 369]	κεκρίσθαι τὴν ἁλμυρίδα. (Φύεται δ´	ἐν	Ἐρετρίᾳ καὶ Κύμῃ καὶ Ῥόδῳ,
[9, 394]	τὴν τροφήν. Τῆς δὲ Σικελίας	ἐν	Ἔρυκι καιρός τις ἐστίν, ὃν
[9, 378]	περιφορᾷ τῆς ὅλης συντάξεως ἑτέραν	ἐν	ἑτέροις λαμβάνει τὴν ἡδονήν. Ὁ
[9, 380]	Οὐλπιανέ. Τὸ γὰρ γεῦσαι ἔχομεν	ἐν	Εὐπόλιδι ἐν Αἰξί· Τοῦδε νῦν
[9, 385]	οὐδὲν ἔλαβον· ἑψήσω φακῆν. (Καὶ	ἐν	Ἐφεσίῳ· Ἐπ´ ἀρίστῳ λαβὼν ὀψάριον.
[9, 384]	συγκεκομμένα μεθ´ αἵματος καὶ λίπους	ἐν	ζωμῷ γεγλυκασμένῳ. Λέγειν δὲ οὕτως
[9, 384]	ὁ Μυρτίλος ἔφη. Ἀντικλείδης δ´	ἐν	ηʹ Νόστων Ἐν δείπνῳ, φησίν,
[9, 392]	σκεπάζει φρυγάνοις διὰ τοὺς ἱέρακας,	ἐν	ᾗ ἐπῳάζει. Ἀλέξανδρος δ´ ὁ
[9, 375]	Διὸς τέκνωσιν ἐπὶ τῆς Δίκτης,	ἐν	ᾗ καὶ ἀπόρρητος γίνεται θυσία.
[9, 386]	πρεσβῦται ὑπὸ ἀπραγμοσύνης πόλιν ζητοῦντες	ἐν	ᾗ κατοικήσουσιν ἀπράγμονα· καὶ αὐτοῖς
[9, 398]	τετράζει τῇ φωνῇ. Καὶ Ἐπίχαρμος	ἐν	Ἥβας Γάμῳ· Λαμβάνοντι γὰρ ὄρτυγας
[9, 409]	παροξυτόνως ἀνέγνωσται χερνίβα· παρ´ Εὐριπίδῃ	ἐν	Ἡρακλεῖ· (Εἰς χερνίβ´ ὡς βάψειεν
[9, 371]	Διὸ καὶ Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Ἥρωι δράματι ἐπιτιμᾷ τινι ὡς
[9, 409]	φυλάττειν τὴν τάσιν. Ἀριστοφάνης δ´	ἐν	Ἥρωσι χερνίβιον εἴρηκεν. Ἐχρῶντο δ´
[9, 367]	παρατίθησιν ἐν παροψίδι. Καὶ Ἄλεξις	ἐν	Ἡσιόνῃ· Ὡς εἶδε τὴν τράπεζαν
[9, 408]	οὐκ ἔστι χειρόνιπτρον. Ἐπίχαρμος δ´	ἐν	Θεαροῖς εἴρηκε χειρόνιβα διὰ τούτων·
[9, 369]	γογγυλίδα ταυτηνὶ φέρω. Καὶ Ἄλεξις	ἐν	Θεοφορήτῳ· Λαλῶ Πτολεμαίῳ γογγυλίδος ὀπτῶν
[9, 404]	Καὶ ὁ παρὰ Διονυσίῳ δὲ	ἐν	Θεσμοφόρῳ μάγειρος, ἄνδρες δαιταλεῖς, (οὐ
[9, 399]	αὐτῶν καὶ Εὔφρων ὁ κωμικὸς	ἐν	Θεωροῖς· (Λοβός τίς ἐστι καὶ
[9, 406]	πᾶν ἑστιάσῃς. Ῥόδα τὰ εὐοσμότατα	ἐν	ἴγδει τρίψας ἐπέβαλον ἐγκεφάλους ὀρνίθων
[9, 408]	καὶ Ἀμειψίας Σφενδόνῃ Ἀλκαῖός τε	ἐν	Ἱερῷ γάμῳ. Πλεῖστον δ´ ἐστὶ
[9, 408]	τις αὐτῷ ἀπήντησεν λέγων τὸ	ἐν	Ἰλιάδι· (Ἦ ῥα καὶ ἀμφίπολον
[9, 394]	Ἰνδικοῖς ἱστορεῖ περιστερὰς μηλίνας γίνεσθαι	ἐν	Ἰνδοῖς. Χάρων δ´ ὁ Λαμψακηνὸς
[9, 402]	τμητός, τυρὸς πηκτός. Μνησίμαχος δ´	ἐν	Ἱπποτρόφῳ τοιαῦτα παρασκευάζει· (Βαῖν´ ἐκ
[9, 390]	Τῶν δὲ περδίκων ἐστὶν ἕτερονγένος	ἐν	Ἰταλίᾳ ἀμαυρὸν τῇ πτερώσει καὶ
[9, 399]	ἐστιν οὐχὶ ῥᾴδιον. Ἀλκαῖος δ´	ἐν	Καλλιστοῖ καὶ ὡς πολλῶν ὄντων
[9, 409]	ἔχευαν, σῖτον δὲ δμωαὶ παρενήνεον	ἐν	κανέοισι. Καὶ Σώφρων ἐν γυναικείοις·
[9, 377]	καὶ ὁ παρὰ Σωσιπάτρῳ μάγειρος	ἐν	Καταψευδομένῳ λέγων ὧδε· Οὐ παντελῶς
[9, 374]	τὸν δέλφακα. Καὶ Ἀναξίλας δ´	ἐν	Κίρκῃ καὶ ἀρσενικῶς εἴρηκε τὸν
[9, 388]	Καμικοῖς· Ὄρνιθος ἦλθ´ ἐπώνυμος πέρδικος	ἐν	κλεινοῖς Ἀθηναίων πάγοις. Φερεκράτης ἢ
[9, 400]	παραπλησίως προσαγορευομένη λαγῲ παρ´ Εὐπόλιδι	ἐν	Κόλαξιν· Ἵνα πάρα μὲν βατίδες
[9, 375]	περὶ Κυζίκου φησὶν οὕτως· Μυθεύουσιν	ἐν	Κρήτῃ γενέσθαι τὴν Διὸς τέκνωσιν
[9, 371]	φασιν εἶναι, οὗ μνημονεύει Φρύνιχος	ἐν	Κρόνῳ· ὅπερ ἐξηγούμενος δρᾶμα Δίδυμος
[9, 366]	δὲ βρωμάτων οὐδὲ ἕν. Καὶ	ἐν	Κύκλωπι· Χορδαί τε ἁδὺ ναὶ
[9, 369]	δὲ καλλίστη γίνεται καὶ γλυκεῖα	ἐν	Κύμῃ, ἐν δὲ Ἀλεξανδρείᾳ πικρά.
[9, 400]	τὸν λαγὼν ὀφθήσομαι. Ξενοφῶν δ´	ἐν	Κυνηγετικῷ χωρὶς τοῦ ν> λαγῶ
[9, 389]	τοὺς πέρδικας ἐκείνους. Ἐπίχαρμος δ´	ἐν	Κωμασταῖς βραχέως· Σηπίας τ´ ἆγον
[9, 409]	ἀπορύψεως χάριν, ὡς παρίστησιν Ἀντιφάνης	ἐν	Κωρύκῳ· (Ἐν ὅσῳ δ´ ἀκροῶμαί
[9, 366]	κατὰ τὸν Ἀντιφάνην, λέγει δ´	ἐν	Κωρύκῳ τις ἄλλος κύων· Τῶν
[9, 380]	σκύφον μεστόν. Καὶ Πλάτων δ´	ἐν	Λάκωσιν ἔφη Πάσας παραφερέτω. Ἄλεξις
[9, 380]	πληγὰς λάβῃ· ὁ γὰρ Εὔβουλος	ἐν	Λάκωσιν ἢ Λήδᾳ ἔφη· ~(ἀλλ´
[9, 383]	ἀπολαύσας. Παράγει δ´ αὐτὸν Ἄλεξις	ἐν	Λέβητι λέγοντα τάδε· Ἧψε, μοὐδόκει,
[9, 390]	βλεφάρων, (ἅπερ οὐ πόρρω ἑαυτῶν	ἐν	λεκανίσκαις βραχείαις τιθέασιν. Οἱ οὖν
[9, 393]	Ἀχιλλεῖ μονομαχήσαντα Κύκνον φησὶ τραφῆναι	ἐν	Λευκόφρυι πρὸς τοῦ ὁμωνύμου ὄρνιθος.
[9, 366]	Ζωίλος ἔφη· Ἀριστοφάνης, ὦ οὗτος,	ἐν	Λημνίαις τὸ τακερὸν ἔταξεν ἐπὶ
[9, 396]	Ἀριστοφάνης τ´ εἴρηκεν ἐν Σφηξίν·	Ἐν	λοπάδι πεπνιγμένον. Κρατῖνος δ´ ἐν
[9, 376]	τῶν ἡδυσμάτων πάντων κράτιστόν ἐστιν	ἐν	μαγειρικῇ (ἀλαζονεία· τὸ καθ´ ὅλου
[9, 396]	Ὃ δὲ Στράττις εἶπεν, ἔφη,	ἐν	Μακεδόσιν ἢ Παυσανίᾳ Πνικτόν τι
[9, 380]	ἐρῶ, φησί, τῆτες, μὰ τοὺς	ἐν	Μαραθῶνι κινδυνεύσαντας καὶ πρὸς ἔτι
[9, 366]	Ἀθηναῖοι, μόνως θηλυκῶς. Ἐπίχαρμος γοῦν	ἐν	Μεγαρίδι φησίν· (Ὀρύα, τυρίδιον, κωλεοί,
[9, 402]	καλουμένης κωμῳδίας ποιητής, γένος Ταραντῖνος)	ἐν	Μελεάγρῳ φησίν· Ἔνθ´ οὔτε ποιμὴν
[9, 407]	ποιητὴς (ἦν δὲ καὶ τραγῳδίας)	ἐν	μὲν δράματι Λήθῃ φησί· Μετὰ
[9, 366]	δ´ ὠνόμασε Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος	ἐν	μὲν Θηριακοῖς οὕτως· Ἦ μὴν
[9, 389]	φησιν ὅτι τὸν ἡττηθέντα πάντες	ἐν	μέρει ὀχεύουσιν. Ὀχεύουσι δὲ καὶ
[9, 379]	ὁ παρὰ τῷ Ἀλέξιδι δὲ	ἐν	Μιλησίοις μάγειρος οὐ μακρὰν τούτου
[9, 370]	ἧψε χύτραν ῥαφάνων. Πολύζηλος δ´	ἐν	Μουσῶν γοναῖς κράμβας αὐτὰς ὀνομάζων
[9, 398]	ὄρνεον ὑμῖν ἐπιδείξω. (Ἐπιτροπεύων γὰρ	ἐν	Μυσίᾳ τοῦ κυρίου αὐτοκράτορος καὶ
[9, 373]	μόλις. Ὀρνίθια δ´ εἴρηκε Κρατῖνος	ἐν	Νεμέσει οὕτως· Τἄλλα πάντ´ ὀρνίθια.
[9, 387]	Ἐπικεχοδὼς ἔγωγε φασιανικός. Καὶ τὸ	ἐν	Νεφέλαις δὲ ἐπὶ τῶν ὀρνίθων
[9, 375]	χοῖρον καὶ μάλ´ εὐθηλούμενον τόνδ´	ἐν	νοτοῦντι κριβάνῳ θήσω. Τί γὰρ
[9, 387]	βαδιστικὰ καὶ δασέα. Καὶ Ἀριστοτέλης	ἐν	ὀγδόῃ ζῴων ἱστορίας γράφει τάδε·
[9, 374]	τὸν ἄρρενα χοῖρον οὕτως καλεῖ	(ἐν	Ὀδυσσεῖ αὐτομόλῳ· Δέλφακά τε τῶν
[9, 385]	ἀλλὰ πάντα λαλῇ, ἔφη· Κρατῖνος	ἐν	Ὀδυσσεῦσιν εἴρηκε τὴν ὀξάλμην διὰ
[9, 367]	ἐπὶ παροψήματος διὰ πλειόνων εἴρηκεν,	ἐν	οἷς ἐστι καὶ τάδε· {Α.
[9, 370]	ῥινὸς ὑπεροχὰς ἄκρας Ἀμφιδρομίων ὄντων;	Ἐν	οἷς νομίζεται ὀπτᾶν τε τυροῦ
[9, 397]	ποιολόγος καὶ τίκτει τριέτης γενόμενος,	ἐν	οἷς (χρόνοις) καὶ τὴν ποικιλίαν
[9, 385]	δέ ποτε καὶ ἰχθύος μεγάλου	ἐν	ὀξάλμῃ καὶ εἰπόντος τινὸς ἥδιστον
[9, 385]	ἥδιστον εἶναι ὀψάριον πᾶν τὸ	ἐν	ὀξάλμῃ παρατιθέμενον, συναγαγὼν τὰς ὀφρῦς
[9, 385]	βατίδας ὅσα τε τῶν γενῶν	ἐν	ὀξυλιπάρῳ τρίμματι σκευάζεται. (Ἀκρολιπάρους δέ
[9, 393]	τοῦ ὁμωνύμου ὄρνιθος. Βοῖος δ´	ἐν	Ὀρνιθογονίᾳ ἢ Βοιώ, ὥς φησι
[9, 397]	πρόκειται δὲ τὸ μαρτύριον καὶ	ἐν	Ὄρνισιν Ἀριστοφάνους. Τηρεὺς γὰρ εἶ
[9, 388]	καὶ λαγὼς διατρώγων. Καὶ Ἀριστοφάνης	ἐν	Ὄρνισιν· ἐν δ´ Ἀχαρνεῦσιν καὶ
[9, 388]	Τῆς δὲ πορφυρίδος καὶ Ἀριστοφάνης	ἐν	Ὄρνισιν μνημονεύει. Ἴβυκος δέ τινας
[9, 409]	ὡς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν Κωρύκῳ·	(Ἐν	ὅσῳ δ´ ἀκροῶμαί σου κέλευσόν
[9, 378]	γε, φίλτατε; {Α. Οὔκ, ἀλλ´	ἐν	ὅσῳ προσέρχετ´ ἐξ ἀγορᾶς ὁ
[9, 379]	γεγονὼς μάγειρος ἐκ τῆς οἰκίας	ἐν	οὐχ ὅλοις δέκα μησί, πολὺ
[9, 395]	καλούμενοι ΠΑΡΑΣΤΑΤΑΙ, ὧν μνημονεύει Ἐπαίνετος	ἐν	Ὀψαρτυτικῷ καὶ Σιμάριστος ἐν γʹ
[9, 371]	τε καὶ πνευματῶδες. Ἐπαίνετος δ´	ἐν	Ὀψαρτυτικῷ τὰ κεφαλωτὰ καλεῖσθαί φησι
[9, 386]	προσοψήμασιν ἀκούομεν. ~Καὶ γὰρ Ἄλεξις	(ἐν	Παννυχίδι περιθεὶς μαγείρῳ τὸν λόγον
[9, 370]	πολλὰς κύλικας εὐζωρεστέρας. Ἀντιφάνης δ´	ἐν	Παρασίτῳ ὡς εὐτελοῦς βρώματος (τῆς
[9, 367]	(Ἀντιφάνης Βοιωτίῳ· Καλέσας τε παρατίθησιν	ἐν	παροψίδι. Καὶ Ἄλεξις ἐν Ἡσιόνῃ·
[9, 366]	εἴρηκε τὸ νᾶπυ; Ὁρῶ γὰρ	ἐν	παροψίσι περιφερόμενον μετὰ τῶν κωλεῶν.
[9, 385]	καὶ Πλάτων ἐπὶ τοῦ ἰχθύος	ἐν	Πεισάνδρῳ· (Ἤδη φαγών τι πώποθ´,
[9, 369]	Ἀπολλᾶς ἐν τῷ περὶ τῶν	ἐν	Πελοποννήσῳ πόλεων ὑπὸ Λακεδαιμονίων γάστρας
[9, 380]	Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς Ἔφιππος, ἔφη,	ἐν	Πελταστῇ Ἔνθ´ ὄνων ἵππων τε
[9, 388]	Ἀριστοφάνης μέμνηται δῆλον. (Πολέμων δ´	ἐν	πέμπτῳ τῶν πρὸς Ἀντίγονον καὶ
[9, 387]	Λεωγόρας ὡς γαστρίμαργος ὑπὸ Πλάτωνος	ἐν	Περιαλγεῖ Μνησίμαχος δ´ ἐν Φιλίππῳ
[9, 399]	ὀψοποιούντων. Ναυσικράτης δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Περσίδι σπανίως, φησίν, ἔστιν εὑρεῖν
[9, 375]	ἔδουσι. Πλάτων δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Ποιητῇ ἀρρενικῶς ἔφη Τὸν δέλφακα
[9, 392]	ζῴῳ τούτῳ. Ὑποκοριστικῶς δὲ Εὔπολις	ἐν	Πόλεσιν αὐτοὺς κέκληκεν ὀρτύγια λέγων
[9, 385]	δέ τινας ἀνθρώπους κέκληκεν Ἄλεξις	ἐν	Πονήρᾳ οὕτως· Ἀκρολίπαροι, τὸ δ´
[9, 371]	εὑρίσκω τετυχηκὸς παρὰ μὲν Εὐβούλῳ	ἐν	Πορνοβοσκῷ οὕτως· (Οὐκ ἂν δυναίμην
[9, 369]	μακρή τε στιφρή τε φαείνεται	ἐν	πρασιῇσι. Κηφισιακῶν δὲ γογγυλίδων μνημονεύει
[9, 380]	Καὶ ὁ Μάγνος ἔφη· Ἀριστοφάνης	ἐν	Προάγωνι· Τί οὐκ ἐκέλευσας παραφέρειν
[9, 411]	φησι τέμενος ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους	ἐν	Προσχίῳ, ὃ μέχρι νῦν προσαγορεύεσθαι
[9, 390]	πέρδιξιν ὀχήματι χρῶνται. Μενεκλῆς δ´	ἐν	πρώτῃ τῆς Συναγωγῆς Οἱ Πυγμαῖοι,
[9, 390]	ἐπὶ βραχύ, ὥς φησι Ξενοφῶν	ἐν	πρώτῳ Ἀναβάσεως γράφων οὕτως· Τὰς
[9, 392]	εἶναι Εὔδοξος δ´ ὁ Κνίδιος	ἐν	πρώτῳ γῆς περιόδου τοὺς Φοίνικας
[9, 368]	εἴρηται τὸ παρὰ τῷ Ξενοφῶντι	ἐν	πρώτῳ Παιδείας. Φησὶ γὰρ ὁ
[9, 375]	παρὰ Κρησὶν Ἀγαθοκλῆς ὁ Βαβυλώνιος	ἐν	πρώτῳ περὶ Κυζίκου φησὶν οὕτως·
[9, 371]	ἀρωνια. Τὸν δὲ σταφυλῖνον Διοκλῆς	ἐν	πρώτῳ Ὑγιεινῶν ἀσταφυλῖνον καλεῖ. Τὸ
[9, 369]	Κηφισιακῶν δὲ γογγυλίδων μνημονεύει Κράτης	ἐν	Ῥήτορσιν οὕτως· Κηφισιακαῖσι γογγυλίσιν ὅμοια
[9, 380]	κινδυνεύσαντας καὶ πρὸς ἔτι τοὺς	ἐν	Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντας. (Ἔδοξεν οὖν πᾶσι
[9, 402]	καπρώζεται. (Ὅτι δὲ Αἰσχύλος διατρίψας	ἐν	Σικελίᾳ πολλαῖς κέχρηται φωναῖς Σικελικαῖς
[9, 390]	δύο ἔχειν καρδίας. Οἱ δ´	ἐν	Σκιάθῳ τῇ νήσῳ κοχλίας ἐσθίουσι.
[9, 388]	τροφήν τε λαμβάνειν τὸν πορφυρίωνα	ἐν	σκότῳ καταδυόμενον, ἵνα μή τις
[9, 367]	μύομεν. Ξέναρχος δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς	ἐν	Σκύθαις ἔφη· Τουτὶ τὸ κακὸν
[9, 384]	κατὰ τὴν Ῥώμην) μνημονεύει Εὔβουλος	ἐν	Στεφανοπώλισι λέγων οὕτως· Εἰ μὴ
[9, 397]	οὗτος ὁ ὄρνις δηλοῖ Ἀντιφάνης	ἐν	Στρατιώτῃ ἢ Τύχωνι λέγων οὕτως·
[9, 396]	πατανίων σωρεύματα. Ἀριστοφάνης τ´ εἴρηκεν	ἐν	Σφηξίν· Ἐν λοπάδι πεπνιγμένον. Κρατῖνος
[9, 369]	καλεῖσθαι. Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιος	ἐν	ταῖς Γλώσσαις παρὰ Βοιωτοῖς γάστρας
[9, 384]	Θεόπομπος μὲν ἔφη ὁ Χῖος	ἐν	ταῖς Ἑλληνικαῖς κἀν τῇ τρισκαιδεκάτῃ
[9, 387]	πολλοί. Ἀρτεμίδωρος δὲ ὁ Ἀριστοφάνειος	ἐν	ταῖς ἐπιγραφομέναις Ὀψαρτυτικαῖς Γλώσσαις καὶ
[9, 390]	τοῖς ἀρχαίοις ἐπινοηθῆναι ἀπὸ τῶν	ἐν	ταῖς ἐρημίαις ᾀδόντων ὀρνίθων· ὧν
[9, 410]	ὁ Ἡρακλῆς κονδύλῳ, Ἑλλάνικος μὲν	ἐν	ταῖς ἱστορίαις Ἀρχίαν φησὶ καλεῖσθαι·
[9, 407]	Εὐδοκίμει δ´ ὁ ἀνὴρ μάλιστα	ἐν	ταῖς παρῳδίαις καὶ περιβόητος ἦν
[9, 404]	θύειν μέλλομεν. {Α. Τὸν ὄρθρον	ἐν	ταῖς χερσὶν ὄψει βιβλία ἔχοντα
[9, 401]	στρατηγὸν Σύαγρον, οὗ μνημονεύει Φύλαρχος	ἐν	τετάρτῃ ἱστοριῶν. Καὶ ὁ Δημόκριτος
[9, 387]	στομάτων. Καλλίξενος δ´ ὁ Ῥόδιος	ἐν	τετάρτῃ περὶ Ἀλεξανδρείας (διαγράφων τὴν
[9, 393]	χέννια ταριχηρὰ μύρια. Καὶ Ἵππαρχος	ἐν	τῇ Αἰγυπτίᾳ Ἰλιάδι· Οὐδέ μοι
[9, 384]	οὓς καὶ νεφροὺς ἐκάλουν· Φιλιππίδης	ἐν	τῇ Ἀνανεώσει Γναθαίνης τῆς ἑταίρας
[9, 400]	Ἀνάφην τοσοῦτον πλῆθος ἐγένετο περδίκων	ἐν	τῇ Ἀνάφῃ, ὡς κινδυνεῦσαι ἀναστάτους
[9, 410]	ἢ ὁ γεγραφὼς τὰς περιηγήσεις	ἐν	τῇ Ἀσίᾳ ἐπιγραφομένῃ· Γυναῖκες δ´
[9, 410]	κεφαλῆς ἔχουσι χειρόμακτρα. Ἡρόδοτος δ´	ἐν	τῇ βʹ φησί· Μετὰ δὲ
[9, 387]	δὲ ὁ Ἐρέσιος, Ἀριστοτέλους μαθητής,	ἐν	τῇ γʹ περὶ ζῴων μνημονεύων
[9, 399]	τὴν Ἀττικήν· (λέγει δὲ ὧδε·	Ἐν	τῇ γὰρ Ἀττικῇ τίς εἶδε
[9, 400]	τὸ μὲν δασὺ τῶν τέκνων	ἐν	τῇ γαστρί, τὸ δὲ ψιλόν,
[9, 400]	τὸ δ´ ἐπαναιρέεται. Πολύβιος δ´	ἐν	τῇ δωδεκάτῃ τῶν ἱστοριῶν γίγνεσθαί
[9, 401]	τῆς πρὸς τοὺς Μήδους συμμαχίας	ἐν	τῇ ἐβδόμῃ. Καὶ Αἰτωλῶν δὲ
[9, 369]	δ´ ὁ ἀπὸ τῆς στοᾶς	ἐν	τῇ ἑβδόμῃ καὶ εἰκοστῇ τῶν
[9, 401]	αὐτῶν καὶ Ποσειδώνιος ὁ φιλόσοφος	ἐν	τῇ ἱστορίᾳ· Καὶἡμεῖς εἴδομεν πολλοὺς
[9, 401]	δ´ ἡ μίμαρκυς. Θεόπομπος δὲ	ἐν	τῇ κʹ τῶν ἱστοριῶν (περὶ
[9, 378]	μέν ἐστι κἀν πάσῃ τέχνῃ,	(ἐν	τῇ καθ´ ἡμᾶς δ´ ὥσπερ
[9, 391]	ἀπὸ τῆς περὶ τὸ ζῷον	ἐν	τῇ κινήσει ποικιλίας. (Χαίρουσι δὲ
[9, 388]	Ἀχαρνεῦσιν καὶ ὡς πλεοναζόντων αὐτῶν	ἐν	τῇ Μεγαρικῇ. Περισπῶσι δ´ οἱ
[9, 367]	δὲ ὅτι σίνεται τοὺς ὦπας	ἐν	τῇ ὀδμῇ, ὡς καὶ τὸ
[9, 409]	ἐκάλουν κυνάδας, ὥς φησι Πολέμων	ἐν	τῇ περὶ ὀνομάτων ἀδόξων ἐπιστολῇ.
[9, 378]	πάντα καὶ τὰ βρώματα σχεδὸν	(ἐν	τῇ περιφορᾷ τῆς ὅλης συντάξεως
[9, 393]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ τῶν	ἐν	τῇ Πλάτωνος Πολιτείᾳ μαθηματικῶς εἰρημένων
[9, 398]	Ἀριστοτέλει μνήμης ἠξιῶσθαι τὸ ζῷον	ἐν	τῇ πολυταλάντῳ πραγματείᾳ (ὀκτακόσια γὰρ
[9, 393]	δ´ ἐστὶν ὀρτύγιον) μνημονεύει Κλεομένης	ἐν	τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ γράφων
[9, 401]	ἀκροθινιάζομαι. Λυγκεὺς δ´ ὁ Σάμιος	ἐν	τῇ πρὸς Ἀπολλόδωρον ἐπιστολῇ γράφει
[9, 402]	ἐμνημονεύσαμεν ἐν τοῖς πρὸ τούτων	ἐν	τῇ πρὸς τὸν προειρημένον Λυγκέα
[9, 396]	τι γαλαθηνοῦ μυός. Ἡρόδοτος δ´	ἐν	τῇ πρώτῃ φησὶν ὅτι ἐν
[9, 408]	χέρνιβον εἴρηται, καθάπερ ἡμεῖς λέγομεν	ἐν	τῇ συνηθείᾳ. Καί τις αὐτῷ
[9, 387]	φασιανικόν. Ἀγαθαρχίδης δ´ ὁ Κνίδιος	ἐν	τῇ τετάρτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν
[9, 399]	εἰκότως οὖθαρ φορῶ. Ἡρόδοτος δ´	ἐν	τῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν φησιν
[9, 400]	δὲ ψιλόν, (τὸ δὲ ἄρτι	ἐν	τῇς μήτρῃσι πλάσσεται, τὸ δ´
[9, 379]	ἕκαστος εἶχεν ἰδίαν ἀρετὴν καὶ	ἐν	τίνι ἐπλεονέκτει, ὅμως οὐδενὸς ἐμνήσθη
[9, 379]	τὴν ὑμετέραν τῶν αἰσθητηρίων κρίσιν)	ἐν	τοῖς Ἀδελφοῖς τῷ δράματι ποιήσας
[9, 395]	χρῶνται τῆς θείας ἐπανόδου. Αὐτοκράτης	ἐν	τοῖς Ἀχαικοῖς καὶ τὸν Δία
[9, 369]	ἐστὶν ἡ βουνιάς. Νίκανδρος δ´	ἐν	τοῖς Γεωργικοῖς τῆς βουνιάδος μνημονεύει·
[9, 368]	Καὶ Ξενοφάνης δ´ ὁ Κολοφώνιος	ἐν	τοῖς ἐλεγείοις φησί· Πέμψας γὰρ
[9, 392]	καὶ ἧπαρ καὶ τὴν χολὴν	ἐν	τοῖς ἐντέροις κεκολλημένην, σπλῆνα μικρὸν
[9, 377]	τοιούτου ῥαχίαν ἠθροισμένην. (Ὁ δ´	ἐν	τοῖς Εὔφρονος Συνεφήβοις μάγειρος ἀκούσατε
[9, 370]	οὖσαν, ἐπεὶ καὶ παρ´ Ἱππώνακτι	ἐν	τοῖς ἰάμβοις ἐστί τι λεγόμενον
[9, 409]	κατῶβλεψ, παρὰ Ἀρχελάῳ τῷ Χερρονησίτῃ	ἐν	τοῖς Ἰδιοφυέσιν. Ἐν δὲ ταῖς
[9, 391]	γοῦν φησιν ὅτι τῶν ἀνατιθεμένων	ἐν	τοῖς ἱεροῖς ἀλεκτρυόνων τὸν ἀνατεθέντα
[9, 394]	ἰδίαν ἰξίαν φύεσθαι. Δαίμαχος δ´	ἐν	τοῖς Ἰνδικοῖς ἱστορεῖ περιστερὰς μηλίνας
[9, 395]	συναποδημοῦσαι. ~Καὶ μεθ´ ἡμέρας ἐννέα	ἐν	τοῖς λεγομένοις (Καταγωγίοις μιᾶς προπετασθείσης
[9, 402]	χυμοὶ καὶ πολὺν χρόνον ὑπομένειν	ἐν	τοῖς ὄγκοις δυνάμενοι. Ἐσκώπτετο δὲ
[9, 381]	μου Οὐλπιανέ, Διονύσιος ὁ κωμῳδιοποιος	ἐν	τοῖς Ὁμωνύμοις τῷ δράματι οὕτως
[9, 398]	λῷστε, ὅτι ὁ χαρίεις Ἀριστοφάνης	ἐν	τοῖς Ὄρνισι μνημονεύει ἐν τούτοις
[9, 389]	θήλεια καὶ πλείονα. (Πολυχρονιώτερα γὰρ	ἐν	τοῖς ὄρνισι τῶν ἀρρένων τὰ
[9, 396]	ἀποπνέοντα γαλαθηνὸν τέκος. Κλέαρχος δ´	ἐν	τοῖς περὶ βίων εἰς τοῦτό
[9, 367]	πρόσωπ´ ἀνέσπασε, καθά φησι Σέλευκος	ἐν	τοῖς περὶ Ἑλληνισμοῦ· ἐστὶ δ´
[9, 387]	Γλώσσαις καὶ Πάμφιλος ὁ Ἀλεξανδρεὺς	ἐν	τοῖς περὶ ὀνομάτων καὶ γλωσσῶν
[9, 367]	ὄξους μέμνηται ὁ καλὸς Ἀριστοφάνης	ἐν	τοῖς περὶ Σθενέλου τοῦ τραγικοῦ
[9, 366]	μελάμφυλλόν τε σίνηπυ. Κράτης δ´	ἐν	τοῖς περὶ τῆς Ἀττικῆς λέξεως
[9, 406]	περὶ ὧν (Φαινίας ὁ Ἐρέσιος	ἐν	τοῖς περὶ φυτῶν τάδε γράφει·
[9, 394]	Ἰνδοῖς. Χάρων δ´ ὁ Λαμψακηνὸς	ἐν	τοῖς Περσικοῖς περὶ Μαρδονίου ἱστορῶν
[9, 402]	δὲ ὁ Μακεδών, οὗ ἐμνημονεύσαμεν	ἐν	τοῖς πρὸ τούτων ἐν τῇ
[9, 410]	τὰς χεῖρας ἀπεμάττοντο ὠμολίνῳ· ὅπερ	ἐν	τοῖς προκειμένοις Φιλόξενος ὁ Κυθήριος
[9, 408]	φίλτατοι. Ἀριστοφάνης δὲ ὁ γραμματικὸς	ἐν	τοῖς πρὸς τοὺς Καλλιμάχου πίνακας
[9, 373]	τὸν Τηρέα αὐτοῦ μὴ κεκριμένον	ἐν	τοῖς πρώτοις, ~ἐκθήσομαι ὑμῖν, (ἄνδρες
[9, 380]	δ´ ἐν Διδύμοις· Οἰνογευστεῖ, περιπατεῖ	ἐν	τοῖς στεφάνοις. Ἐπὶ τούτοις ὁ
[9, 379]	δ´ ὅλως ἀποψύξαντα, ταῦτα πάντα	~(ἐν	τοῖς στρατηγικοῖσιν ἐξετάζεται μαθήμασιν. {ΔΗ.
[9, 410]	ταῦτα καὶ Δωρόθεος, φάσκων καὶ	ἐν	τοῖς τῶν Εὐπατριδῶν πατρίοις τάδε
[9, 397]	δὲ παρὰ Ἀττικοῖς καὶ Ἴωσιν	ἐν	τοῖς ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν ὀνόμασι
[9, 393]	δὲ καλουμένων τὰ ὅμοια ἱστορεῖ	ἐν	τούτοις· (Καὶ τοῖς κολοιοῖς δὲ
[9, 370]	εὐτελοῦς βρώματος (τῆς κράμβης μέμνηται	ἐν	τούτοις· Οἷα δ´ ἐστὶν οἶσθα
[9, 398]	Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς Ὄρνισι μνημονεύει	ἐν	τούτοις οἶδα· Πορφυρίωνι καὶ πελεκᾶντι
[9, 372]	εἶπεν ἐπαινῶν τὰς καλὰς Ἀθήνας	ἐν	τούτοις· Ὄψει δὲ χειμῶνος μέσου
[9, 392]	ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ Κολοφώνιος	ἐν	τρίτῳ Γλωσσῶν. ΟΡΤΥΓΕΣ. Καθόλου ἐπὶ
[9, 399]	ψύας ἔγχει νύξε. Σιμάριστος δ´	ἐν	τρίτῳ Συνωνύμων οὕτως γράφει· (Ὀσφύος
[9, 408]	κυαμίνου μνημονεύει Ἡνίοχος ὁ κωμικὸς	ἐν	Τροχίλῳ λέγων οὕτως· Πρὸς ἐμαυτὸν
[9, 401]	λύκον. Διονύσιος δὲ ὁ τύραννος	ἐν	τῷ Ἀδώνιδι· Νυμφῶν ὑπὸ σπήλυγγα
[9, 371]	ἐνίων φίλτρον καλεῖται. Νουμήνιος δ´	ἐν	τῷ Ἁλιευτικῷ φησι· Φύλλων δ´
[9, 397]	καὶ τὴν δοτικὴν ταωνι, ὡς	ἐν	τῷ αὐτῷ Ἀριστοφάνης. Ἀμήχανον δὲ
[9, 373]	καὶ ὄρνιθα. (ὁ αὐτὸς Κρατῖνος	ἐν	τῷ αὐτῷ δράματι· Ὄρνιθα φοινικόπτερον.
[9, 397]	περισπούδαστος ἦν αὐτῶν ἡ θέα	ἐν	τῷ αὐτῷ λόγῳ πάλιν φησίν·
[9, 394]	τῇ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ συλλαμβάνει. Ἔτι	ἐν	τῷ αὐτῷ φησιν Ἀριστοτέλης ὅτι
[9, 410]	πρὸς τὸ νίψασθαι. (Δημόνικος δ´	ἐν	τῷ Ἀχελωνίῳ τὸ πρὸ τοῦ
[9, 372]	Οὐλπιανὸς ἔφη· Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος	ἐν	τῷ δευτέρῳ τῶν Γεωργικῶν μνημονεύει
[9, 390]	δ´ ἐπέκεινα τιττυβίζουσιν. Βάσιλις δ´	ἐν	τῷ δευτέρῳ τῶν Ἰνδικῶν Οἱ
[9, 403]	Ἀνθίππῳ τῷ κωμικῷ μάγειρος, ὃς	ἐν	τῷ Ἐγκαλυπτομένῳ τοιάδε ὠγκώσατο· Σόφων
[9, 375]	δ´ ὁ τῆς Αἰγύπτου βασιλεὺς	ἐν	τῷ ἐνάτῳ τῶν ἀπομνημονευμάτων Εἰς
[9, 405]	κατὰ τὸν κωμικὸν Δημήτριον, ὃς	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρεοπαγίτῃ ταῦτ´ εἴρηκεν·
[9, 409]	(τὴν) γῆν. Καὶ Φιλόξενος δ´	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ φησίν· Ἔπειτα
[9, 409]	ἐναγεῖς καθαιρόντων, ὡς καὶ Κλείδημος	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἐξηγητικῷ. ~(προθεὶς γὰρ
[9, 402]	Κλεομένους τοῦ Ῥηγίνου διθυράμβους, ὧν	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ Μελεάγρῳ τοῦτο ἱστόρηται.
[9, 393]	ἰδίως ἱστορεῖ Κλέαρχος ὁ Σολεὺς	ἐν	τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ τῶν ἐν
[9, 407]	αὐτοὺς γελάσαι, καίτοι ἀγγελθέντων αὐτοῖς	ἐν	τῷ θεάτρῳ τῶν γενομένων περὶ
[9, 408]	δὲ χερνίβιον λέγουσιν, ὡς Λυσίας	ἐν	τῷ κατὰ Ἀλκιβιάδου λέγων οὕτως·
[9, 393]	θῇ, τρέχοντες πρὸς τὸν ἐμφαινόμενον	ἐν	τῷ κατόπτρῳ ἐμπίπτουσιν εἰς τὸν
[9, 400]	ὁ λαγώς, ὡς Ξενοφῶν εἴρηκεν	ἐν	τῷ Κυνηγετικῷ. Καὶ Ἡρόδοτος δ´
[9, 369]	ὅμοια. Τὴν δὲ ῥάφυν Γλαῦκος	ἐν	τῷ Ὀψαρτυτικῷ διὰ τοῦ π>
[9, 387]	καὶ γλωσσῶν Ἐπαίνετον παρατίθεται λέγοντα	ἐν	τῷ Ὀψαρτυτικῷ ὅτι ὁ φασιανὸς
[9, 398]	τάσεως τῶν πτερῶν. Σέλευκος δ´	ἐν	τῷ πέμπτῳ περὶ Ἑλληνισμοῦ· Ταὧς·
[9, 373]	(καὶ Χρύσιππος δ´ ὁ φιλόσοφος	ἐν	τῷ πέμπτῳ περὶ τοῦ καλοῦ
[9, 410]	πλέως. Σαπφὼ δ´ (ὅταν λέγῃ	ἐν	τῷ πέμπτῳ τῶν μελῶν πρὸς
[9, 375]	κάτω. (Ταῦτα δὲ παρέθετο Χαμαιλέων	ἐν	τῷ περὶ Αἰσχύλου. Περὶ δὲ
[9, 390]	πέρδικες, φησί, κακκαβίζουσιν· Θεόφραστος γοῦν	ἐν	τῷ περὶ ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν
[9, 375]	ἄλλοις. Ἀριστοφάνης δ´ ὁ γραμματικὸς	ἐν	τῷ περὶ ἡλικιῶν φησι· (Τῶν
[9, 371]	τεῦτλα τευτλίδας καλῶν Εὔδημος δ´	ἐν	τῷ περὶ λαχάνων δʹ γένη
[9, 369]	Δίφιλος. ΚΡΑΜΒΗ. Εὔδημος ὁ Ἀθηναῖος	ἐν	τῷ περὶ λαχάνων κράμβης φησὶν
[9, 389]	Τὰ αὐτὰ ἱστορεῖ καὶ Καλλίμαχος	ἐν	τῷ περὶ ὀρνέων. Μάχονται δὲ
[9, 395]	κολύμβους. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Καλλίμαχος	ἐν	τῷ περὶ ὀρνέων. Παρῆσαν δὲ
[9, 394]	Σώφρων ἐν γυναικείοις. Καλλίμαχος δ´	ἐν	τῷ περὶ ὀρνέων ὡς διαφορὰς
[9, 388]	θεῶν ἱερόν. ΠΟΡΦΥΡΙΣ. Καλλίμαχος δ´	ἐν	τῷ περὶ ὀρνίθων διεστάναι φησὶ
[9, 388]	τε καὶ σπερμολόγος. Σωκράτης δ´	ἐν	τῷ περὶ ὅρων καὶ τόπων
[9, 368]	κεῖται καὶ οὐχ, ὡς Δίδυμος	ἐν	τῷ περὶ παρεφθορυίας λέξεως, ἐπὶ
[9, 372]	φύσιν. Πολέμων δ´ ὁ περιηγητὴς	ἐν	τῷ περὶ Σαμοθρᾴκης καὶ κιττῆσαί
[9, 391]	ἔποπας, γλαῦκας Καὶ Μητρόδωρος δ´	ἐν	τῷ περὶ συνηθείας ἀντορχουμένους φησὶν
[9, 393]	ὡς ὁ Ἰξίων φησὶ Δημήτριος	ἐν	τῷ περὶ τῆς Ἀλεξανδρέων διαλέκτου.
[9, 389]	καὶ οἱ ἄρρενες. (Κλέαρχος δ´	ἐν	τῷ περὶ τοῦ Πανικοῦ Οἱ
[9, 369]	ταῦτα διηγήσομαι. ΓΟΓΓΥΛΙΔΕΣ. Ταύτας Ἀπολλᾶς	ἐν	τῷ περὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ
[9, 391]	ἁλίσκεσθαι τοὺς σκῶπας. Ἐπεὶ δ´	ἐν	τῷ περὶ τῶν περδίκων λόγῳ
[9, 384]	μοι λαβὼν σιτευτόν. (Καὶ Ἀρχέστρατος	ἐν	τῷ πολυθρυλήτῳ ποιήματι· (Ὡς) καὶ
[9, 371]	Νίκανδρος, προσαποδοτέον ὅτι καὶ Φαινίας	ἐν	τῷ προειρημένῳ βιβλίῳ γράφει οὕτως·
[9, 394]	φάβα οὐκ ὀνομάζει, καίτοι Αἰσχύλου	ἐν	τῷ σατυρικῷ Πρωτεῖ οὕτω μνημονεύοντος
[9, 398]	προσπνεῖται. Πολλῶν οὖν καὶ ἄλλων	ἐν	τῷ συμποσίῳ περὶ ἑκάστου τῶν
[9, 398]	λέγοντος αὐτοῦ εἰσῆλθέ τις φέρων	ἐν	τῷ ταλάρῳ τὸν τέτρακα. Ἦν
[9, 399]	τὴν τῶν Ἀτρειδῶν κάθοδον πεποιηκὼς	ἐν	τῷ τρίτῳ φησίν· Ἶσον δ´
[9, 391]	καὶ μὴ ἐσθίεσθαι. Τοὺς δ´	ἐν	τῷ φθινοπώρῳ φαινομένους δύο ἡμέραις
[9, 382]	ὡς ὁ παρὰ Στράτωνι μάγειρος	ἐν	τῷ Φοινικίδῃ, περὶ οὗ τοιαῦτα
[9, 396]	νεβρὸν νεοθηλέα γαλαθηνόν, ὅς τ´	ἐν	ὕλῃ κεροέσσης ἀπολειφθεὶς ἀπὸ μητρὸς
[9, 400]	κρέα. Ἡγήσανδρος δ´ ὁ Δελφὸς	ἐν	ὑπομνήμασι Κατὰ τὴν Ἀντιγόνου τοῦ
[9, 387]	Πλάτωνος ἐν Περιαλγεῖ Μνησίμαχος δ´	ἐν	Φιλίππῳ (εἷς δὲ καὶ οὗτός
[9, 371]	μνημονεύει τῶν γηθυλλίδων καὶ Ἐπίχαρμος	ἐν	Φιλοκτήτῃ οὕτως· Ἐν δὲ σκόροδα
[9, 397]	νῦν τῶν ὀρτύγων. Καὶ Εὔβουλος	ἐν	Φοίνικι. Καὶ γὰρ ὁ ταὼς
[9, 402]	καλοῦσι τὸν σύαγρον. Αἰσχύλος γοῦν	ἐν	Φορκίσι παρεικάζων τὸν Περσέα τῷ
[9, 389]	ἐπὶ λαγνείας συμβολικῶς παρείληπται. Νικοφῶν	ἐν	Χειρογάστορσι· Τοὺς ἑψητοὺς καὶ τοὺς
[9, 392]	ὀρτυγομήτρα καλουμένη, ἧς μνημονεύει Κρατῖνος	ἐν	Χείρωσι λέγων· Ἰθακησία ὀρτυγομήτρα ~(λέγει
[9, 376]	οἱ κωμῳδιοποιοὶ λέγουσι; Ποσείδιππος μὲν	ἐν	Χορευούσαις· μάγειρος δ´ ἐστὶν ὁ
[9, 406]	τοῦ ὀσπρίου μνημονεύει καὶ Εὔπολις	ἐν	Χρυσῷ γένει. (Ἡλιόδωρος δ´ ὁ
[9, 408]	ὕδωρ εἴωθε λέγειν, ὡς Εὔπολις	ἐν	Χρυσῷ γένει καὶ Ἀμειψίας Σφενδόνῃ
[9, 375]	τοι χοῖρος καλά. Καὶ Εὔπολις	ἐν	Χρυσῷ γένει. καὶ Ἱππῶναξ δ´
[9, 409]	καὶ στεφάνους ἰοθαλέας. Δρόμων δ´	ἐν	Ψαλτρίᾳ· Ἐπεὶ δὲ θᾶττον ἦμεν
[9, 384]	δελφάκων. Μνημονεύει δ´ αὐτῶν Κρώβυλος	ἐν	Ψευδυποβολιμαίῳ· (Εἰσῆλθεν ἡμίκραιρα τακερὰ δέλφακος.
[9, 409]	καὶ τὴν λεκάνην οὕτως ἔλεγον,	ἐν	ᾧ τρόπῳ καὶ χειρόνιπτρον. Ἰδίως
[9, 394]	τις ἐστίν, ὃν καλοῦσιν Ἀναγωγάς,	ἐν	ᾧ φασι τὴν θεὸν εἰς
[9, 372]	εἶναι νομίζοντες, καὶ ὑπεμιμνησκόμεθα ὧν	ἐν	Ὥραις ὁ χαρίεις Ἀριστοφάνης εἶπεν
[9, 406]	γράψας Φακῆ ἐπεκαλεῖτο καὶ ἐποίησεν	ἔν	τινι τῶν παρῳδιῶν· Ταῦτά μοι
[9, 366]	σφονδύλοι, τῶν δὲ βρωμάτων οὐδὲ	ἕν.	Καὶ ἐν Κύκλωπι· Χορδαί τε
[9, 392]	δὲ τῆς τελευταίας συλλαβῆς ἄρχον	ἕν	τι τῶν ἀμεταβόλων ἢ δι´
[9, 404]	ἐγχειρεῖν ποιεῖν. Ἂν μὲν γὰρ	ἕν	τις τοῦτ´ ἐπιβλέψῃ μόνον, τοὔψον
[9, 393]	Ἀριστοτέλης φησὶ περιστερῶν μὲν εἶναι	ἓν	γένος, εἴδη δὲ πέντε, γράφων
[9, 386]	γὰρ ἥκω νῦν ἀγοράσας οὐδὲ	ἓν	(ἔμψυχον· ἰχθῦς ἐπριάμην τεθνηκότας μεγάλους,
[9, 366]	Τῶν θαλαττίων δ´ ἀεὶ (ὄψων	ἓν	ἔχομεν, διὰ τέλους δὲ τοῦθ´,
[9, 405]	Τὰ πολλὰ δ´ ἠγνόηκε κοὐδὲ	ἓν	λέγει. (Μὴ πάντ´ ἄκουε μηδὲ
[9, 382]	οἰκίαν (εἴληφ´· ἁπλῶς γὰρ οὐδὲ	ἓν	μὰ τοὺς θεοὺς ὅς´ ἂν
[9, 383]	Οἰνέα Πηλέα ποιεῖν. Ἐγὼ δὲ	ἕνα	τῶν ἀρχαίων μαγείρων τεθαύμακα πείρᾳ
[9, 409]	γινομένων καὶ ἐπὶ τῶν τοὺς	ἐναγεῖς	καθαιρόντων, ὡς καὶ Κλείδημος ἐν
[9, 410]	ἐπιγραφομένῳ Ἐξηγητικῷ. ~(προθεὶς γὰρ περὶ	ἐναγισμῶν	γράφει τάδε· Ὄρυξαι βόθυνον πρὸς
[9, 389]	περὶ τὰς ὀχείας, ὅταν ἐξ	ἐναντίας	αὐτοῖς θῇς κάτοπτρον· προστρέχοντες γὰρ
[9, 393]	ὀχείας καιρόν, ἐὰν κάτοπτρον ἐξ	ἐναντίας	τις αὐτῶν καὶ πρὸ τούτου
[9, 373]	Τὸν δ´ ἀλεκτρυόνα ἐκ τῶν	ἐναντίων	οἱ ἀρχαῖοι καὶ θηλυκῶς εἰρήκασι.
[9, 375]	τῆς Αἰγύπτου βασιλεὺς ἐν τῷ	ἐνάτῳ	τῶν ἀπομνημονευμάτων Εἰς Ἄσσον, φησίν,
[9, 366]	δὲ τοῖς Γεωργικοῖς· Σπέρματά τ´	ἐνδάκνοντα	σινήπυος. Καὶ πάλιν· Κάρδαμ´ ἀνάρρινόν
[9, 403]	φύσκης ἕτερος διαλαιμοτομεῖθ´ ὑπὸ τῶν	ἔνδον·	κρατὴρ ἐξερροίβδητ´ οἴνου· πρόποσις χωρεῖ·
[9, 406]	κεφαλῆς λαβὼν σχῇς, ἀλλὰ καὶ	ἔνδον	σεαυτοῦ καὶ πανδαισίᾳ τὸ σωμάτιον
[9, 403]	ἀκολασταίνει νοῦς μειρακίων· πάντ´ ἐστ´	ἔνδον	τὰ κάτωθεν ἄνω. Μέμνης´ ἃ
[9, 395]	ὅτι αἱ Σικελικαὶ διάφοροί· Περιστερὰς	ἔνδον	τρέφω τῶν Σικελικῶν τούτων πάνυ
[9, 381]	τοῦτ´ ἐστὶ σόν, ἕως ἂν	ἔνδον	ὦμεν· ὅταν ἔξω δ´, ἐμόν.
[9, 406]	οἶνον. (Καὶ ταῦτα διατρίψας ἐπιμελῶς	ἐνέβαλον	εἰς λοπάδα καινήν, ἁπαλὸν καὶ
[9, 381]	αὐτὰ οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ. (Ἔπειτ´	ἐνέθηκα	κριβάνῳ ὑποθεὶς τράπεζαν χαλκῆν ἐστάθευσά
[9, 406]	φύσις ἐνσπέρματος ἣ μὲν ἑψήσεως	ἕνεκα	σπείρεται, οἷον (ὁ) κύαμος, πισός·
[9, 405]	πάντα μάνθανε τῶν βιαίων ἔσθ´	ἕνεκα	τὰ γεγραμμένα, κενὰ μᾶλλον ἢ
[9, 375]	ὥς φησιν Ἀνδροτίων, τῆς ἐπιγονῆς	ἕνεκα	τῶν θρεμμάτων μὴ σφάττειν πρόβατον
[9, 406]	ἀφάκη, φακός· τὸ δὲ χόρτου	ἕνεκα	τῶν τετραπόδων ζῴων, οἷον ὄροβος
[9, 370]	κασσύουσιν· ἣν μάντιν λαχάνοισι παλαιόγονοι	ἐνέπουσιν.	Μήποτε δὲ ὁ Νίκανδρος μάντιν
[9, 407]	τε κυάμων καταλαβὼν ἁρπάσας τούτων	ἐνέτραγον.	Ὁ δ´ ὄνος ἡμᾶς ὡς
[9, 370]	δ´ ἀγριὰς ἐμπίπτουσα σπειρομένῃς πολύφυλλος	ἐνήβησε	πρασιῇσιν ἢ οὔλη καπυροῖσιν ὀραμνῖτις
[9, 397]	δὲ οὔ. Ξενοφῶν Ἀναβάσεως πρώτῳ·	Ἐνῆσαν	δὲ καὶ ὠτίδες καὶ δορκάδες.
[9, 380]	Οὐλπιανὸς Ἔφιππος, ἔφη, ἐν Πελταστῇ	Ἔνθ´	ὄνων ἵππων τε στάσεις καὶ
[9, 402]	γένος Ταραντῖνος) ἐν Μελεάγρῳ φησίν·	Ἔνθ´	οὔτε ποιμὴν ἀξιοῖ νέμειν βοτὰ
[9, 372]	περιχανδέα χύτρον (πλήσαντες ῥοφέωσιν ἀεργέες,	ἔνθα	τε μέτρια ὄσπρια πανσπερμηδὸν ἐπεγχεύῃσιν
[9, 375]	μῆτραι καλοῦνται καὶ οἱ ἀδελφοὶ	ἔνθεν	ἐτυμολογοῦνται. Περὶ δὲ τῆς ἡλικίας
[9, 375]	δ´ ἁπαλὰ καὶ ἔνικμα χοῖροι.	Ἔνθεν	τὸ Ὁμηρικὸν σαφὲς γίνεται· Τά
[9, 396]	τὰ βρέφη, καὶ ὁ τιτθὸς	ἐνθένδε	διὰ τὸ ἐντίθεσθαι τὰς θηλάς·
[9, 383]	θερμὴν τὴν χύτραν εἰς τοὔξος	ἐνθῇς·	διάπυρος γὰρ οὖς´ ἔτι ἕλξει
[9, 408]	Τροχίλῳ λέγων οὕτως· Πρὸς ἐμαυτὸν	ἐνθυμούμενος,	νὴ τοὺς θεούς, ὅσῳ διαφέρει
[9, 384]	(Ὣς ὅδε χῆν´ ἥρπαξ´ ἀτιταλλομένην	ἐνὶ	οἴκῳ. Καί· Χῆνές μοι κατὰ
[9, 372]	ὄσπρια πανσπερμηδὸν ἐπεγχεύῃσιν ἀλετρίς. Τῇ	ἔνι	μὲν σικύης ὅρμους βάλον ἐκπλύναντες,
[9, 402]	εὐτέλειαν. Τῶν προβάτων μὲν οἷς	ἔνι	μήτ´ ἔρια μήτε τυρός, ἀρνός,
[9, 369]	φερόμενον σπέρμα εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐπὶ	ἐνιαυτὸν	γλυκεῖαν ποιεῖ τὴν κράμβην, μεθ´
[9, 372]	Μέγιστον ἀγαθόν, εἴπερ ἔστι δι´	ἐνιαυτοῦ	ὅτου τις ἐπιθυμεῖ λαβεῖν. {Β.
[9, 394]	διὸ δὴ καὶ δεκάκις τοῦ	ἐνιαυτοῦ	τιθέασιν, ἐν Αἰγύπτῳ δὲ δωδεκάκις.
[9, 400]	καὶ κυνηγετεῖν· ἁλῶναί τε ἐν	ἐνιαυτῷ	πλείους τῶν ἑξακισχιλίων. Ἐγένετο δὲ
[9, 400]	ἐροῦσι. (Τῇ δὲ τὸν λαγὸν	ἑνικῇ	αἰτιατικῇ ἀκόλουθός ἐστιν ἡ παρὰ
[9, 392]	τῇ πληθυντικῇ εὐθείᾳ ἑπομένη ἡ	ἑνικὴ	γενικὴ χρῆται τῷ αὐτῷ συμφώνῳ
[9, 375]	δέλφακες, τὰ δ´ ἁπαλὰ καὶ	ἔνικμα	χοῖροι. Ἔνθεν τὸ Ὁμηρικὸν σαφὲς
[9, 371]	βιβλίῳ γράφει οὕτως· Δρακόντιον, ὃ	ἔνιοι	ἄρον ἀρωνια. Τὸν δὲ σταφυλῖνον
[9, 371]	καυκαλίς, κώνειον, κόριον, σκίλλα, ἣν	ἔνιοι	μυηφόνον. ἐπεὶ δὲ ἄρου ἐμνημόνευσεν
[9, 388]	Ἀριστοφάνης. (Τοῦ δὲ ὀνόματος αὐτῶν	ἔνιοι	συστέλλουσι τὴν μέσην συλλαβήν, ὡς
[9, 389]	τῆς φωνῆς ἔλθῃ μαχούμενος αὐτῷ.	Ἐνίοτε	δὲ ἡ θήλεια τὸν ἄρρενα
[9, 390]	νήσῳ κοχλίας ἐσθίουσι. Τίκτουσι δ´	ἐνίοτε	καὶ πεντεκαίδεκα καὶ ιϚ Πέτονται
[9, 390]	~Καλοῦνται δ´ οἱ πέρδικες ὑπ´	ἐνίων	κακκάβαι, ὡς καὶ (ὑπ´ Ἀλκμᾶνος
[9, 371]	πρὸς ἀφροδίσια· διὸ καὶ ὑπ´	ἐνίων	φίλτρον καλεῖται. Νουμήνιος δ´ ἐν
[9, 395]	θεῷ συναποδημοῦσαι. ~Καὶ μεθ´ ἡμέρας	ἐννέα	ἐν τοῖς λεγομένοις (Καταγωγίοις μιᾶς
[9, 367]	Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· Πάσαις γυναιξὶν ἐξ	ἑνός	γέ του τρόπου ὥσπερ παροψὶς
[9, 368]	Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· (πάσαις γυναιξὶν ἐξ	ἑνός	γέ του τρόπου ὥσπερ παροψὶς
[9, 375]	ὠνεῖσθαι παρ´ αὐτῶν, διδόντα τοῦ	ἑνὸς	δραχμὰς τετρακισχιλίας. Αἰσχύλος δέ φησιν·
[9, 386]	ὄρνιθας καὶ αἰφνίδιον αὐτοῖς ἐπιπτάντος	ἑνὸς	τῶν ὀρνίθων ἀγρίου τὴν ὄψιν,
[9, 398]	καὶ διὰ τῆς τάξεως τὴν	ἐνοῦσαν	τῇ προσῳδίᾳ φύσιν οὐκ ἐπὶ
[9, 406]	Λαχάρης, οὐδὲν ἐνοχλοῦσαν· σὲ δ´	ἐνοχλοῦντα	νῦν ἐγώ, (ὁ Αἰμιλιανὸς ἔφη,
[9, 406]	~Γυμνὴν ἐποίησεν Ἀθηνᾶν Λαχάρης, οὐδὲν	ἐνοχλοῦσαν·	σὲ δ´ ἐνοχλοῦντα νῦν ἐγώ,
[9, 406]	Πᾶσα γὰρ χεδροπώδης ἥμερος φύσις	ἐνσπέρματος	ἣ μὲν ἑψήσεως ἕνεκα σπείρεται,
[9, 411]	νῦν προσαγορεύεσθαι Οἰνοχόου. Ἡμεῖς δ´	ἐνταῦθα	καταπαύσαντες τὸν λόγον ἀρχὴν ποιησόμεθα
[9, 398]	ὀνομάτων ἐκφορὰς συνεκφέρεσθαι ἐθέλει καὶ	ἐνταυθοῖ	προᾴττουσα καὶ τάχιον ἐκθέουσα δι´
[9, 392]	καὶ τὴν χολὴν ἐν τοῖς	ἐντέροις	κεκολλημένην, σπλῆνα μικρὸν καὶ δυσθεώρητον,
[9, 395]	ῥύγχος στρογγυλωτέρα τὴν ὄψιν οὖσα	ἔντεφρος	τὴν γαστέρα, μικρῷ μελαντέρα τὸν
[9, 393]	πλησιάσαι γεράνῳ. Λέγει δὲ καὶ	ἐντίθεσθαι	αὐτὸν τῇ νεοττιᾷ πόαν τὴν
[9, 396]	τε θήσατο μαζόν, διὰ τὸ	ἐντίθεσθαι	τὰς θηλὰς εἰς τὰ στόματα
[9, 396]	ὁ τιτθὸς ἐνθένδε διὰ τὸ	ἐντίθεσθαι	τὰς θηλάς· Νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας
[9, 380]	τοῦ χοίρου, πῶς καὶ τὰ	ἐντὸς	πεπλήρωται καὶ τὸ μὲν ὀπταλέον
[9, 381]	τοῦ πολλοῦ αἵματος πάντα τὰ	ἐντοσθίδια	μετὰ τῆς ἐξαιρέσεως (εἴρηται γὰρ
[9, 395]	μικρὰ κολυμβίς, πάντων ἐλαχίστη τῶν	ἐνύδρων,	ῥυπαρομέλαινα τὴν χροιὰν καὶ τὸ
[9, 399]	ἁπλῶς ἁλίπαστον, ἀφαρπάζων ὀβελίσκου μικρὸν	ἐνωμότερον.	Μὴ λυπείτω δέ σ´ ὁρῶντα
[9, 378]	Οὔκ, ἀλλ´ ἐν ὅσῳ προσέρχετ´	ἐξ	ἀγορᾶς ὁ παῖς, μικρὰ διακινήσω
[9, 403]	~(σπλάγχν´ ὀπτᾶται, χναῦμ´ ἥρπασται, κρέας	ἐξ	ἅλμης ἐξῄρηται, τόμος ἀλλᾶντος, τόμος
[9, 405]	τε δεῖπνον ὄζον αὔρας Ἀττικῆς.	Ἐξ	ἀντλίας ἥκοντα καὶ γέμοντ´ ἔτι
[9, 403]	φράσεις; Αὐτίκ´ ἐρῶ σοι πάλιν	ἐξ	ἀρχῆς· ἥκειν ἤδη καὶ μὴ
[9, 385]	αὐτῷ ἐδείπνουν, τοῦ Κυνούλκου τὰ	ἐξ	Αὐρῶν Μεταγένους ἀναφωνήσαντος· (ἀλλ´, ὦ
[9, 393]	αὐτὴν Πυγμαίοις, γενέσθαι τε λέγει	ἐξ	αὐτῆς καὶ Νικοδάμαντος τὴν χερσαίαν
[9, 389]	γίνεται περὶ τὰς ὀχείας, ὅταν	ἐξ	ἐναντίας αὐτοῖς θῇς κάτοπτρον· προστρέχοντες
[9, 393]	τῆς ὀχείας καιρόν, ἐὰν κάτοπτρον	ἐξ	ἐναντίας τις αὐτῶν καὶ πρὸ
[9, 368]	παροψίδι. Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· (πάσαις γυναιξὶν	ἐξ	ἑνός γέ του τρόπου ὥσπερ
[9, 367]	ταχύ. Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· Πάσαις γυναιξὶν	ἐξ	ἑνός γέ του τρόπου ὥσπερ
[9, 384]	φησίν, μελλόντων Χίων ὑπ´ Ἐρυθραίων	ἐξ	ἐπιβουλῆς ἀναιρεῖσθαι (μαθών τις τὸ
[9, 391]	δὲ καὶ τοὺς ἄρρενας εὐθὺς	ἐξ	εὐνῆς ἐθέλειν πλησιάζειν, τὰς δὲ
[9, 376]	ὁ χοῖρος ἐσφάγη καὶ πῶς	ἐξ	ἡμισείας μέν ἐστιν ὀπτός, ἑφθὸς
[9, 367]	Ἑλληνισμοῦ· ἐστὶ δ´ ὁ στίχος	ἐξ	Ἱππέων καὶ ἔχει οὕτως· Κἄβλεψε
[9, 376]	τὸ δὲ ἥμισυ ὡς ἂν	ἐξ	ὕδατος ἡψημένον τακερῶς, καὶ πάντων
[9, 384]	κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν	ἐξ	ὕδατος. Χηνείων δὲ ἡπάτων (περισπούδαστα
[9, 394]	προιέμεναι εἰς ἀλλήλας τίκτουσιν ᾠά,	ἐξ	ὧν οὐ γίνεται νεοττός. Οἱ
[9, 381]	ὦμεν· ὅταν ἔξω δ´, ἐμόν.	Ἐξαιρέσεις	καὶ τἄλλα τἀκόλουθ´ ὅσα οὔτ´
[9, 381]	πάντα τὰ ἐντοσθίδια μετὰ τῆς	ἐξαιρέσεως	(εἴρηται γὰρ καὶ ἐξαίρεσις, ὦ
[9, 381]	φέρων ὑμῖν παρέθηκα. Τὴν δ´	ἐξαίρεσιν,	ὦ καλέ μου Οὐλπιανέ, Διονύσιος
[9, 381]	τῆς ἐξαιρέσεως (εἴρηται γὰρ καὶ	ἐξαίρεσις,	ὦ στωμυλῆθραι δαιταλεῖς) διακλύσας ἐπιμελῶς
[9, 400]	τε ἐν ἐνιαυτῷ πλείους τῶν	ἑξακισχιλίων.	Ἐγένετο δὲ τὸ πλῆθος τοῦτο
[9, 381]	ὡς ὅς´ ἂν ὁ μάγειρος	ἐξαμάρτῃ,	τύπτεται, ὥς φασιν, αὑλητὴς παρ´
[9, 367]	παροψίσι· βραχὺ γάρ τι τέρψαντ´	ἐξανάλωται	ταχύ. Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ· Πάσαις γυναιξὶν
[9, 389]	θηρεύοντος, ἐλπίδα ἐμποιῶν τοῦ συλληφθήσεσθαι,	ἐξαπατᾷ	τε ἕως ἂν ἀποπτῶσιν οἱ
[9, 387]	αὔριον ἀποδῷς τὰ ὡμολογημένα, οὐκ	ἐξαπατήσεως	δημοσίᾳ σε γράψομαι, ἀλλὰ (τὸν
[9, 391]	ἄνθρωπος ποιεῖ. Διόπερ καὶ τοὺς	ἐξαπατωμένους	ῥᾳδίως ἐκ τοῦ τυχόντος οἱ
[9, 366]	~(Δόρπου δ´	ἐξαῦτις	μνησώμεθα, χερσὶ δ´ ἐφ´ ὕδωρ
[9, 374]	Νέα γάρ ἐστιν· ἀλλὰ δελφακουμένα	ἕξει	μεγάλην τε καὶ παχεῖαν κἠρυθράν.
[9, 390]	ἀμαυρὸν τῇ πτερώσει καὶ μικρότεροντῇ	ἕξει,	τὸ ῥύγχος οὐχὶ κινναβάρινον ἔχον.
[9, 388]	ἢ ὁ πεποιηκὼς τὸν Χείρωνα·	Ἔξεισιν	ἄκων δεῦρο πέρδικος τρόπον. ~(Φρύνιχος
[9, 395]	οὐδέ φιν ἅρπαι οὐδεφινοστρακεοι λωβήσιμοι	ἐξενέπονται.	ΝΗΤΤΑΙ. Τούτων, ὥς φησιν Ἀλέξανδρος
[9, 403]	διαλαιμοτομεῖθ´ ὑπὸ τῶν ἔνδον· κρατὴρ	ἐξερροίβδητ´	οἴνου· πρόποσις χωρεῖ· λέπεται κόρδαξ·
[9, 402]	καὶ ἄρνεια κρέα ἀδιαπόνητα ταῖς	ἕξεσιν	ὑπάρχοντα ῥᾷστα φθείρεται διὰ τὴν
[9, 373]	ἡμῶν; Καὶ πάλιν· Αὕτη ποτ´	ἐξεσόβησε	τὰς ὄρνις μόλις. Ὀρνίθια δ´
[9, 396]	ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ οὐκ	ἔξεστι	θύειν ὅτι μὴ γαλαθηνὰ μοῦνα.
[9, 379]	ταῦτα πάντα ~(ἐν τοῖς στρατηγικοῖσιν	ἐξετάζεται	μαθήμασιν. {ΔΗ. Τίς δή τι
[9, 403]	ῥοδουντία καλουμένη λοπάς· περὶ ἧς	ἐξετραγῴδησεν	ὁ σοφὸς ἐκεῖνος μάγειρος, πρὶν
[9, 403]	καὶ μνημονεύων ἔφη· Τί τοιοῦτον	ἐξεῦρεν	ὁ παρὰ Ἀνθίππῳ τῷ κωμικῷ
[9, 388]	εἰ μὴ περιπατήσει τόπον τινὰ	ἐξευρὼν	ἑαυτῷ ἐπιτήδειον· μεθ´ ὃ κονισάμενος
[9, 410]	φησὶ καλεῖσθαι· δι´ ὃν καὶ	ἐξεχώρησε	Καλυδῶνος. Ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ
[9, 409]	καὶ Κλείδημος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Ἐξηγητικῷ.	~(προθεὶς γὰρ περὶ ἐναγισμῶν γράφει
[9, 371]	μνημονεύει Φρύνιχος ἐν Κρόνῳ· ὅπερ	ἐξηγούμενος	δρᾶμα Δίδυμος ὅμοιά φησιν εἶναι
[9, 403]	μὲν παλαιὰ καὶ θρυλούμενα ἀρτύματ´	ἐξήλειψαν	ἐκ τῶν βιβλίων καὶ τὴν
[9, 382]	οὐκ οἶσθα λέγοντα; Καὶ μάλα	ἐξῆν	ὃ βούλοιτ´, ὦ μάγειρ´, αὐτῷ
[9, 403]	χναῦμ´ ἥρπασται, κρέας ἐξ ἅλμης	ἐξῄρηται,	τόμος ἀλλᾶντος, τόμος ἠνύστρου, χορδῆς
[9, 411]	τὸν λόγον ἀρχὴν ποιησόμεθα τῶν	ἑξῆς	ἀπὸ τῆς τοῦ Ἡρακλέους ἀδηφαγίας.
[9, 368]	ἂν ἀοιδάων ᾖ γένος Ἑλλαδικόν.	Ἑξῆς	δὲ τούτων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν
[9, 367]	ἀντιβολῶ σ´; Κἀν τοῖς δ´	ἑξῆς	δίεισιν ὥσπερ ἐπὶ παροψήματος λέγων
[9, 373]	Διδύμαις· Ὄρνεις φέρων ἐλήλυθα. Καὶ	ἑξῆς	Ὄρνιθας ἀποστέλλει φησίν. Ὅτι δὲ
[9, 406]	τε καὶ χοίρων ἑφθοὺς σφόδρα	ἐξινιασθέντας	καὶ τῶν ᾠῶν τὰ χρυσᾶ,
[9, 389]	οἱ νεοττοί· εἶτα καὶ αὐτὸς	ἐξίπταται.	Ἐστὶ δὲ τὸ ζῷον κακόηθες
[9, 389]	προσιόντα κατασιγάζει. Πολλάκις τε ἐπῳάζουσα	ἐξίσταται,	ὅταν προσερχόμενον ἐπαισθάνηται τὸν ἄρρενα
[9, 370]	τι λεγόμενον (τοιοῦτον· Ὁ δ´	ἐξολισθὼν	ἱκέτευε τὴν κράμβην τὴν ἑπτάφυλλον,
[9, 382]	διὰ τοῦτο πολλοὺς τῶν καθαρείων	ἐξόμνυσθαι	τὰς παρ´ ἐκείνῳ ἑστιάσεις. Οἱ
[9, 381]	ἕως ἂν ἔνδον ὦμεν· ὅταν	ἔξω	δ´, ἐμόν. Ἐξαιρέσεις καὶ τἄλλα
[9, 389]	καιρὸν χάσκοντες καὶ τὴν γλῶσσαν	ἔξω	ἔχοντες οἵ τε θήλεις καὶ
[9, 402]	παρασκευάζει· (Βαῖν´ ἐκ θαλάμων κυπαρισσορόφων	ἔξω,	Μάνη· στεῖχ´ εἰς ἀγορὰν πρὸς
[9, 373]	τις ἐκεκράγει μέγα. Οὐ σοβήσετ´	ἔξω,	φησί, τὰς ὄρνιθας ἀφ´ ἡμῶν;
[9, 383]	{Α. Πολλῷ γ´ ἀμείνων, ὡς	ἔοικας,	ἦσθ´ ἄρα λογογράφος ἢ μάγειρος.
[9, 409]	τὸ δὲ μετὰ ταῦτα ἀπονίψασθαι.	~Ἔοικε	δ´ ὁ γραμματικὸς τοῦτο πεφυλαχέναι
[9, 386]	ἀπεμνημόνευσα. Καὶ σὺ γάρ, ὡς	ἔοικε,	μετ´ ἐμοῦ κατὰ τὸν Ἄλεξιν
[9, 370]	κύμη τε κακόχροος, ἣ μὲν	ἔοικε	πέλμασιν, οἷσι πέδιλα παλίμβολα κασσύουσιν·
[9, 407]	Τηλέμαχος ἔτι δημηγορεῖ. Οὗτος δ´	ἔοικε	τοῖς νεωνήτοις Σύροις. {Β. Πῶς
[9, 368]	ὥσπερ παροψὶς μοιχὸς ἐσκευασμένος. Πλάτων	Ἑορταῖς·	Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ παροψίδες.
[9, 367]	τοιούτου Πλάτωνα οἶδα εἰρηκότα ἐν	Ἑορταῖς	οὕτως· Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ
[9, 408]	ἀεὶ σιτούμενος ἦγε Πυανέψια πορδὴν	ἑορτήν.	Ἔτνους δὲ κυαμίνου μνημονεύει Ἡνίοχος
[9, 400]	~(Τρύφων δέ φησι· Τὸν λαγὼν	ἐπ´	αἰτιατικῆς ἐν Δαναίσιν Ἀριστοφάνης ὀξυτόνως
[9, 388]	διὰ τούτων· Τοῦ μὲν πετάλοισιν	ἐπ´	ἀκροτάτοις ἱζάνοισι ποικίλαι πανέλοπες, αἰολόδειροι
[9, 380]	ὅρκον μὴ βιάζεσθαι τὸν ἄνθρωπον,	ἐπ´	ἄλλο δέ τι τῶν παραφερομένων
[9, 373]	καὶ ἀρσενικῶς καὶ θηλυκῶς λεγόντων	ἐπ´	ἄλλων ὀρνέων, οὐ περὶ τούτου
[9, 385]	ἑψήσω φακῆν. (Καὶ ἐν Ἐφεσίῳ·	Ἐπ´	ἀρίστῳ λαβὼν ὀψάριον. Εἶτ´ ἐπιφέρει·
[9, 396]	ἤτορι κνώσσεις. Καὶ ἐν ἄλλοις	ἐπ´	Ἀρχεμόρου εἴρηκεν· Ἰοστεφάνου γλυκεῖαν ἐδάκρυσαν
[9, 391]	ἀπὸ τῆς ἱστορίας τὴν Ἀφροδίτην	ἐπ´	αὐτῶν φησιν ὀχεῖσθαι· καὶ γὰρ
[9, 382]	ἐπιμετρίους ἐμαυτὸν ἄγω οὐ μεγαλαυχούμενος	ἐπ´	ἐμαυτῷ; Καίτοι καὶ ὁ πρῶτος
[9, 378]	τούτοις ἰδεῖν, πότε δεῖ πυκνότερον	ἐπαγαγεῖν	καὶ πότε βάδην, καὶ πῶς
[9, 383]	χοιρίδια περιφόρινα κρομβώσας ὅλα, δούρειον	ἐπάγω	χῆνα τῷ φυσήματι. ~(ΧΗΝ. Περιενεχθέντων
[9, 382]	παῖς ἐπὶ τῇ μαγειρικῇ σοφίᾳ	ἐπαινεθεὶς	Τί τοιοῦτον εὑρήκασιν, ἔφη, ἢ
[9, 381]	δεῦρ´ ἅμα. (Πάντων οὖν ἡμῶν	ἐπαινεσάντων	τὸν μάγειρον ἐπί τε τῷ
[9, 387]	τοῖς περὶ ὀνομάτων καὶ γλωσσῶν	Ἐπαίνετον	παρατίθεται λέγοντα ἐν τῷ Ὀψαρτυτικῷ
[9, 371]	λεπτυντικόν, θρεπτικόν τε καὶ πνευματῶδες.	Ἐπαίνετος	δ´ ἐν Ὀψαρτυτικῷ τὰ κεφαλωτὰ
[9, 395]	οἱ καλούμενοι ΠΑΡΑΣΤΑΤΑΙ, ὧν μνημονεύει	Ἐπαίνετος	ἐν Ὀψαρτυτικῷ καὶ Σιμάριστος ἐν
[9, 372]	Ὥραις ὁ χαρίεις Ἀριστοφάνης εἶπεν	ἐπαινῶν	τὰς καλὰς Ἀθήνας ἐν τούτοις·
[9, 376]	τοι συῶν μορφαῖς ταῖσδε πόλλ´	ἐπάιον	(Πεταλίδας δ´ αὐτὰς εἴρηκε μεταφέρων
[9, 389]	τε ἐπῳάζουσα ἐξίσταται, ὅταν προσερχόμενον	ἐπαισθάνηται	τὸν ἄρρενα τῇ θηρευούσῃ, ὑπομένει
[9, 400]	τῇς μήτρῃσι πλάσσεται, τὸ δ´	ἐπαναιρέεται.	Πολύβιος δ´ ἐν τῇ δωδεκάτῃ
[9, 401]	ἐν Ἁρπαζομένῃ οὕτως ὠνόμασε· (Λαβὼν	ἐπανάξω	σύαγρον εἰς τὴν οἰκίαν τῆς
[9, 378]	μακράν τε καὶ βραχεῖαν ἡμέραν	ἐπάνεισι	κἀν ποίοισίν ἐστι ζῳδίοις. Τὰ
[9, 378]	μὲν θερμὰ παραθεῖναι, τὰ δ´	ἐπανέντα,	τὰ δὲ μέσως, τὰ δ´
[9, 399]	(Ὀσφύος αἱ ἐκ πλαγίων σάρκες	ἐπανεστηκυῖαι	ψύαι. Τὰ δ´ ἑκατέρωθεν κοιλώματα
[9, 395]	δὴ τεκμηρίῳ χρῶνται τῆς θείας	ἐπανόδου.	Αὐτοκράτης ἐν τοῖς Ἀχαικοῖς καὶ
[9, 398]	αὐτοκράτορος καὶ προιστάμενος τῶν τῆς	ἐπαρχίας	ἐκείνης πραγμάτων τεθέαμαι ἐπὶ τῇ
[9, 371]	ῥίζαι πετραίου, σὺν δ´ αὐτὸς	ἐπαυχμήεις	σταφυλῖνος, σμυρνεῖον σόγκος τε κυνόγλωσσός
[9, 406]	τὰ εὐοσμότατα ἐν ἴγδει τρίψας	ἐπέβαλον	ἐγκεφάλους ὀρνίθων τε καὶ χοίρων
[9, 372]	κλώσμασι πείραις, ἠέρι δὲ ξήρανον·	ἐπεγκρεμάσαιο	δὲ καπνῷ, χείμασιν ὄφρ´ ἂν
[9, 409]	χειρῶν, σμήμασιν ἰρινομίκτοις χλιεροθαλπὲς ὕδωρ	ἐπεγχέοντες	τόσσον ὅσον τις ἔχρῃζ´, ἐκτρίμματά
[9, 372]	ἔνθα τε μέτρια ὄσπρια πανσπερμηδὸν	ἐπεγχεύῃσιν	ἀλετρίς. Τῇ ἔνι μὲν σικύης
[9, 381]	τὸν ὦμον σφαγὴν βραχεῖαν καὶ	ἐπέδειξεν.	(Ἔπειτα ἀπορρεύσαντος τοῦ πολλοῦ αἵματος
[9, 372]	μὴ γὰρ ἦν, οὐκ ἂν	ἐπεθύμουν	οὐδ´ ἂν ἐδαπανῶντο. Ἐγὼ δὲ
[9, 391]	ἀντορχουμένους φησὶν ἁλίσκεσθαι τοὺς σκῶπας.	Ἐπεὶ	δ´ ἐν τῷ περὶ τῶν
[9, 371]	κόριον, σκίλλα, ἣν ἔνιοι μυηφόνον.	ἐπεὶ	δὲ ἄρου ἐμνημόνευσεν ὁ Νίκανδρος,
[9, 409]	ἰοθαλέας. Δρόμων δ´ ἐν Ψαλτρίᾳ·	Ἐπεὶ	δὲ θᾶττον ἦμεν ἠριστηκότες, περιεῖλε
[9, 373]	καυλοῖς τε μιγήμεναι εὐφαοριζη. ~(ΟΡΝΕΙΣ.	Ἐπεὶ	δὲ καὶ ὄρνεις ἐπῆσαν ταῖς
[9, 402]	Λυγκέα ἐπιστολῇ ἐμνήσθη συάγρων πολλῶν.	Ἐπεὶ	δὲ σὺ καὶ τὸ προβληθέν
[9, 373]	καὶ τὰς ἀλεκτρυόνας θεωροῦς´ ἄσμενοι.	Ἐπεὶ	δὲ τοῦ κωμικοῦ τούτου ἐμνήσθην
[9, 388]	μέν τινος ὄρτυγος φωνὴν ἀφίεσαν,	ἐπεὶ	δὲ τοῦ ποταμοῦ κοίλου ῥυέντος
[9, 398]	πολλοὶ μακροκαμπυλαύχενες τέτραγές τε σπερματολόγοι.	Ἐπεὶ	δὲ ὑμεῖς οὐδὲν ἔχετε (σιωπᾶτε
[9, 405]	Οὐδ´ ἔστιν εἰπεῖν περὶ μαγειρικῆς,	ἐπεὶ	εἶπ´ ἀρτίως ὅρον γὰρ οὐκ
[9, 370]	κέκληκε τὴν κράμβην ἱερὰν οὖσαν,	ἐπεὶ	καὶ παρ´ Ἱππώνακτι ἐν τοῖς
[9, 373]	ὄρνις ἀπτῆσι νεοσσοῖσι προφέρῃσι μάστακ´,	ἐπεί	κε λάβῃσι, κακῶς δέ τέ
[9, 378]	τοιούτων δ´ ἡ τέχνη λυμαίνεται.	~(Ἐπεὶ	μάγειρον ἂν λάβῃς ἀληθινόν, ἐκ
[9, 395]	τινων κρεῶν ζωμῷ (καὶ) παραφερομένων	ἐπεί	τις ἔφη ~(Τῶν ΠΝΙΚΤΩΝ κρεᾳδίων
[9, 400]	τοῦ ν> λαγῶ καὶ περισπωμένως,	ἐπεὶ	τὸ καθ´ ἡμᾶς ἐστι λαγός.
[9, 409]	τοῦτο πεφυλαχέναι παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς,	(ἐπεί	τοι Ὅμηρός πῃ μέν φησι
[9, 389]	καὶ οἱ τιθασοὶ τοὺς ἀγρίους.	Ἐπειδὰν	δὲ κρατηθῇ τις ὑπὸ τοῦ
[9, 374]	ὁλόφωνος ἀλέκτωρ. Εἴρηται δ´ οὕτως	ἐπειδὴ	καὶ ἐκ τοῦ λέκτρου ἡμᾶς
[9, 400]	Δεῖ δὲ ὀξυτονεῖν τὴν λέξιν,	(ἐπειδὴ	τὰ εἰς ος> λήγοντα τῶν
[9, 372]	Ἀθηνῶν. (Τούτοις δ´ ὑπάρχει ταῦτ´,	ἐπειδὴ	τοὺς θεοὺς σέβουσιν. {Β. Ἀπέλαυσαν
[9, 383]	Τὸν δ´ οὐκ ἂν ταχὺ	ἔπεισεν	ἡ Πειθὼ μὰ τὴν Γῆν
[9, 401]	ἥπατα ἔχοντας. ΣΥΟΣ δὲ ἀγρίου	ἐπεισενεχθέντος,	ὃς κατ´ οὐδὲν ἦν ἐλάττων
[9, 382]	δαιτυμόνων, τὰ νῦν δ´ ἑστιατόρων;	Ἔπειτ´	ἄλλος ἀπεκρίνατο Ἀσθένειά τις αὐτῷ
[9, 381]	ἀναδεύσας αὐτὰ οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ.	(Ἔπειτ´	ἐνέθηκα κριβάνῳ ὑποθεὶς τράπεζαν χαλκῆν
[9, 384]	ἑταίρας τὸ γαστρίμαργον ἐμφανίζων λέγει·	Ἔπειτ´	ἐπὶ τούτοις πᾶσιν ἧκ´ ὄρχεις
[9, 410]	περὶ τῆς τῶν ἱκετῶν καθάρσεως·	(Ἔπειτα	ἀπονιψάμενος αὐτὸς καὶ οἱ ἄλλοι
[9, 381]	ὦμον σφαγὴν βραχεῖαν καὶ ἐπέδειξεν.	(Ἔπειτα	ἀπορρεύσαντος τοῦ πολλοῦ αἵματος πάντα
[9, 410]	οἷς χρὴ καὶ οἷς θέμις.	Ἔπειτα	αὖθις μύρον κατάχεε. Παρέθετο ταῦτα
[9, 409]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ φησίν·	Ἔπειτα	δὲ παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ
[9, 408]	ἤδη τὰς τραπέζας, εἶτα παρακορῆσαι,	ἔπειτα	κατὰ χειρῶν ἑκάστῃ καὶ μύρον
[9, 372]	νιφομένους σύκων ὁμοῦ τε μύρτων·	ἔπειτα	κολοκύντας ὁμοῦ ταῖς γογγυλίσιν ἀροῦσιν,
[9, 378]	ἦν. Ἐδίδασκεν ἡμᾶς πρῶτον ἀστρολογεῖν	ἔπειτα	μετὰ ταῦτ´ εὐθὺς ἀρχιτεκτονεῖν. Περὶ
[9, 410]	βόθυνον πρὸς ἑσπέραν τοῦ σήματος.	Ἔπειτα	παρὰ τὸν βόθυνον πρὸς ἑσπέραν
[9, 396]	Δηὼ βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον·	ἔπειτα	πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη, χλόην
[9, 383]	δελφάκειον, {ΓΛ. Ἡδύ γε. {Α.	Ἔπειτα	προσκέκαυκε. {ΓΛ. Μηδὲν φροντίσῃς· ἰάσιμον
[9, 370]	Ἔφιππος γοῦν ἐν Γηρυόνῃ φησίν·	Ἔπειτα	πῶς (οὐ στέφανος οὐδείς ἐστι
[9, 407]	καὶ τοῦτον ἀσπασάμενος ἡδέως πάνυ	ἔπειτα	Χρῆσόν μοι σύ, φησί, τὰς
[9, 406]	ὁ τὰς παρῳδίας γράψας Φακῆ	ἐπεκαλεῖτο	καὶ ἐποίησεν ἔν τινι τῶν
[9, 390]	τὸ ἄστυ κακκαβίζουσιν, οἱ δ´	ἐπέκεινα	τιττυβίζουσιν. Βάσιλις δ´ ἐν τῷ
[9, 380]	ἑπτὰ σοφῶν ὀνομασθέντων τοιοῦτόν τι	ἐπενόησε	περὶ τοῦ χοίρου, πῶς καὶ
[9, 407]	ὁ Κηφισόδωρος περὶ τὸ βῆμ´,	ἐπέρδετο.	~(Ἐκ τούτων δῆλόν ἐστιν ὅτι
[9, 407]	θαρρεῖν παρακελευσάμενος εἰπών τε πᾶσιν	ἕπεσθαι	ἧκεν εἰς τὸ Μητρῷον, ὅπου
[9, 409]	λαμβάνοντες ἐφ´ οὗ τὴν θυσίαν	ἐπετέλουν·	καὶ τούτῳ περιρραίνοντες τοὺς παρόντας
[9, 409]	ἠριστηκότες, περιεῖλε τὰς τραπέζας, νίμματα	ἐπέχει	τις, ἀπενιζόμεθα, τοὺς στεφάνους πάλιν
[9, 407]	καὶ περιβόητος ἦν λέγων τὰ	ἔπη	πανούργως καὶ ὑποκριτικῶς καὶ διὰ
[9, 393]	δὲ ὁ ποιήσας ταῦτα τὰ	ἔπη	πάντα τὰ ὄρνεα ἀνθρώπους ἱστορεῖ
[9, 390]	καὶ (ὑπ´ Ἀλκμᾶνος λέγοντος οὕτως·	Ἔπη	τάδε καὶ μέλος Ἀλκμὰν εὗρε
[9, 382]	ὡς εἰσῆλθε γάρ, εὐθύς μ´	ἐπηρώτησε	προσβλέψας μέγα Πόσους κέκληκας μέροπας
[9, 373]	~(ΟΡΝΕΙΣ. Ἐπεὶ δὲ καὶ ὄρνεις	ἐπῆσαν	ταῖς κολοκύνταις καὶ ἄλλοις κνιστοῖς
[9, 390]	πεντεκαίδεκα καὶ ιϚ Πέτονται δὲ	ἐπὶ	βραχύ, ὥς φησι Ξενοφῶν ἐν
[9, 392]	βαρυτόνων λέγεται, διὰ τοῦ κ>	ἐπὶ	γενικῆς κλίνεται, κήρυκος, πέλυκος, Ἔρυκος,
[9, 392]	ποτε τῷ αὐτῷ οὐ χρῶνται	ἐπὶ	γενικῆς συμφώνῳ τῆς τελευταίας συλλαβῆς
[9, 389]	Μύνδιός φησιν Ἀλέξανδρος. Νεοττεύουσι δὲ	ἐπὶ	γῆς οἱ ἄρρενες καὶ αἱ
[9, 389]	αἱ θήλειαι, διελόμενοι ἕκαστοι οἶκον.	Ἐπὶ	δὲ τὸν θηρεύοντα πέρδικα ὠθεῖται
[9, 373]	Νεμέσει οὕτως· Τἄλλα πάντ´ ὀρνίθια.	Ἐπὶ	δὲ τοῦ ἀρσενικοῦ οὐ μόνον
[9, 366]	διὰ τέλους δὲ τοῦθ´, ἅλας.	ἐπὶ	δὲ τούτοις πίνομεν οἰνάριον, ἧδος
[9, 374]	πάνθηρας, ἄλλους ἀγρώστας λύκους, λέοντας.	Ἐπὶ	δὲ τῶν θηλειῶν τοὔνομα τάττει
[9, 382]	τὸν Δία (ἐστὶ κατάλοιπον μέροπας	ἐπὶ	δεῖπνον καλεῖν. Οὐδ´ ἄρα παρέσται
[9, 382]	προσβλέψας μέγα Πόσους κέκληκας μέροπας	ἐπὶ	δεῖπνον; Λέγε. Ἐγὼ κέκληκα μέροπας
[9, 382]	δεῖπνον; Λέγε. Ἐγὼ κέκληκα μέροπας	ἐπὶ	δεῖπνον; Χολᾷς. Τοὺς δὲ μέροπας
[9, 369]	Ῥόδου φερόμενον σπέρμα εἰς Ἀλεξάνδρειαν	ἐπὶ	ἐνιαυτὸν γλυκεῖαν ποιεῖ τὴν κράμβην,
[9, 368]	πεποιηκότι τὸν εἰς Φερεκράτην ἀναφερόμενον	ἐπὶ	ἡδύσματος ἡ παροψὶς κεῖται καὶ
[9, 389]	καὶ τοὺς ἀγομένους θήλεις πέρδικας	ἐπὶ	θήραν, ὁπόταν ἴδωσιν ἢ ὄσφρωνται
[9, 387]	ὀρνίθων ἔγωγε ἀκούω καὶ οὐκ	ἐπὶ	ἵππων ὡς πολλοί· Τοὺς φασιανούς,
[9, 401]	μὲν γὰρ (ἐν Ἀχιλλέως Ἐρασταῖς	ἐπὶ	κυνὸς ἔταξε τοὔνομα ἀπὸ τοῦ
[9, 389]	Πέρδικος υἱόν. Τὸ δὲ ζῷον	ἐπὶ	λαγνείας συμβολικῶς παρείληπται. Νικοφῶν ἐν
[9, 367]	τοῦ ἀγγείου ἡ παροψὶς κεῖται.	Ἐπὶ	μὲν γὰρ ὄψου παρεσκευασμένου ποικίλου
[9, 373]	Ξενοφῶν δ´ ἐν δευτέρῳ Παιδείας·	Ἐπὶ	μὲν τοὺς ὄρνιθας τῷ ἰσχυροτάτῳ
[9, 391]	Μύνδιος μικρότερός ἐστι γλαυκὸς καὶ	ἐπὶ	μολυβδοφανεῖ τῷ χρώματι ὑπόλευκα στίγματα
[9, 401]	κατὰ τὸν ἀπὸ Δικαιαρχείας πλοῦν	ἐπὶ	Νέαν πόλιν. Νῆσος γάρ ἐστιν
[9, 367]	παροψίδες. Ἐν δὲ Εὐρώπῃ πάλιν	ἐπὶ	παροψήματος διὰ πλειόνων εἴρηκεν, ἐν
[9, 367]	τοῖς δ´ ἑξῆς δίεισιν ὥσπερ	ἐπὶ	παροψήματος λέγων τῶν παροψίδων. Ἐν
[9, 378]	φύσεως κατεῖχε πάντας τοὺς λόγους·	ἐπὶ	πᾶσι τούτοις ἔλεγε τὰ στρατηγικά.
[9, 401]	(ὑπερβάλλειν μοι δοκεῖτε πάντας τοὺς	ἐπὶ	πολυφαγίᾳ διαβοήτους γενομένους· καὶ τίνες
[9, 390]	τῶν ὁμογενῶν Οἱ Ἀθήνησι, φησίν,	ἐπὶ	τάδε πέρδικες τοῦ (Κορυδαλλοῦ πρὸς
[9, 377]	ὁρμῆς μεστός, ἐκκεκαυμένος, τηρῶν πότ´	ἐπὶ	τὰς χεῖρας οἴσει τις. Νόει
[9, 386]	συγκατέδομαί σοι. Καὶ ὁ Μυρτίλος	Ἐπὶ	ταύταις, ἔφη, ταῖς συνθήκαις λέγω.
[9, 381]	οὖν ἡμῶν ἐπαινεσάντων τὸν μάγειρον	ἐπί	τε τῷ ἑτοίμῳ τῶν λεγομένων
[9, 382]	θυμηδίαν παρέχουσιν. (Καὶ ὁ παῖς	ἐπὶ	τῇ μαγειρικῇ σοφίᾳ ἐπαινεθεὶς Τί
[9, 376]	τὴν σοφίαν, μέγα φρονῶν ἐκεῖνος	ἐπὶ	τῇ τέχνῃ ἔφη· Ἀλλὰ μὴν
[9, 382]	ἦν καὶ οὐχ οὕτως ὠγκύλλετο	ἐπὶ	τῇ τέχνῃ ὡς ὁ παρὰ
[9, 398]	τῆς ἐπαρχίας ἐκείνης πραγμάτων τεθέαμαι	ἐπὶ	τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ τοὔρνεον. Καὶ
[9, 378]	ἐπιτολὰς καὶ τὸν ἥλιον πότε	ἐπὶ	τὴν μακράν τε καὶ βραχεῖαν
[9, 409]	δὲ ταῖς πλαγίοις τὰ τοιαῦτα	ἐπὶ	τῆς αὐτῆς συλλαβῆς φυλάττειν τὴν
[9, 375]	Κρήτῃ γενέσθαι τὴν Διὸς τέκνωσιν	ἐπὶ	τῆς Δίκτης, ἐν ᾗ καὶ
[9, 374]	Καὶ Θεόπομπος δὲ ἐν Εἰρήνῃ	ἐπὶ	τῆς θηλείας ἔταξε τὸν ἀλεκτρυόνα
[9, 410]	τῇ Ἀσίᾳ ἐπιγραφομένῃ· Γυναῖκες δ´	ἐπὶ	τῆς κεφαλῆς ἔχουσι χειρόμακτρα. Ἡρόδοτος
[9, 406]	καὶ ἥδυσμα στεφανωτικὸν μὴ μόνον	ἐπὶ	τῆς κεφαλῆς λαβὼν σχῇς, ἀλλὰ
[9, 388]	πικρῶς καὶ τοιαύτην ἔχειν αἴσθησιν	ἐπὶ	τῆς μοιχευομένης, ὥσθ´ ὅταν τοῦθ´
[9, 373]	ἐν Ἐπικλήρῳ πρώτῃ σαφῶς τὸ	ἐπὶ	τῆς συνηθείας φησὶν ἐμφανίζων οὕτως·
[9, 394]	φαγοῦσα τὸ τῆς ἰξίας σπέρμα	ἐπί	τινος ἀφοδεύσῃ δένδρου, ἰδίαν ἰξίαν
[9, 393]	τεθῇ πλήρης, οἱ στάντες αὐτῶν	ἐπὶ	τὸ χεῖλος καὶ καταβλέψαντες ἐπὶ
[9, 393]	ἐπὶ τὸ χεῖλος καὶ καταβλέψαντες	ἐπὶ	τὸν ἐμφαινόμενον καταράττουσι. Διόπερ ἐλαιοβρόχων
[9, 393]	τὸν Κύκνον ὀρνιθωθῆναι καὶ παραγενόμενον	ἐπὶ	τὸν Σύβαριν ποταμὸν πλησιάσαι γεράνῳ.
[9, 389]	ἵνα αὐτὸν ἀποσπάσῃ τῆς θηρευούσης.	Ἐπὶ	τοσοῦτον δ´ ἐπτόηνται (περὶ τὴν
[9, 367]	ἀποκρίνασθαι δίκαιος εἶ παρὰ τίνι	ἐπὶ	τοῦ ἀγγείου ἡ παροψὶς κεῖται.
[9, 368]	ἐν τῷ περὶ παρεφθορυίας λέξεως,	ἐπὶ	τοῦ ἀγγείου. Φησὶ γάρ· Νὴ
[9, 385]	ἡμεῖς λέγομεν, ἀτὰρ καὶ Πλάτων	ἐπὶ	τοῦ ἰχθύος ἐν Πεισάνδρῳ· (Ἤδη
[9, 396]	τε καὶ χοίρων. (Σιμωνίδης δ´	ἐπὶ	τοῦ Περσέως τὴν Δανάην ποιεῖ
[9, 373]	ἀποστέλλει φησίν. Ὅτι δὲ καὶ	ἐπὶ	τοῦ πληθυντικοῦ ὄρνις λέγουσι πρόκειται
[9, 367]	Οἵπερ καὶ ῥᾴστης εἰσὶ διδασκαλίας.	Ἐπὶ	τοῦ σκεύους οὖν εἴρηκεν, ὦ
[9, 401]	τὸ σύνθετον ὁμοίως ἡμῖν συάγρου	ἐπὶ	τοῦ συὸς τοῦ ἀγρίου. Σοφοκλῆς
[9, 374]	ἀρσενικῶς εἴρηκε τὸν δέλφακα καὶ	ἐπὶ	τοῦ τελείου τέθεικε τοὔνομα εἰπών·
[9, 366]	ἐν Λημνίαις τὸ τακερὸν ἔταξεν	ἐπὶ	τοῦ τρυφεροῦ λέγων οὕτως· (Λῆμνος
[9, 396]	πρώτῃ φησὶν ὅτι ἐν Βαβυλῶνι	ἐπὶ	τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ οὐκ ἔξεστι
[9, 402]	μαθητὰς τοὺς ὡραίους, οὓς ἀναβαίνειν	ἐπὶ	τοὺς ἵππους μελετᾷ Φείδων καὶ
[9, 378]	τεταγμένως ἕκαστα καὶ τὸν καιρὸν	ἐπὶ	τούτοις ἰδεῖν, πότε δεῖ πυκνότερον
[9, 380]	Οἰνογευστεῖ, περιπατεῖ ἐν τοῖς στεφάνοις.	Ἐπὶ	τούτοις ὁ μάγειρος ἔφη· Λέξω
[9, 386]	ἀδικεῖν προσομολογῶ παραβαίνων τὸν νόμον.	Ἐπὶ	τούτοις οὖν ἔασον ἡμᾶς δειπνεῖν.
[9, 384]	τὸ γαστρίμαργον ἐμφανίζων λέγει· Ἔπειτ´	ἐπὶ	τούτοις πᾶσιν ἧκ´ ὄρχεις φέρων
[9, 373]	ἀλεκτρυόνος μηδὲν διοίσει τοὺς τρόπους,	ἐπὶ	τῷδ´ ἐπῴζους´, ὡς ἂν ἐκλέψῃς
[9, 399]	δ´ ἔστιν εὑρεῖν τὸ οὖθαρ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων ζῴων λεγόμενον· ΥΠΟΓΑΣΤΡΙΟΝ
[9, 409]	δὲ καλεῖται παρ´ Ἀθηναίοις ἀπόνιμμα	ἐπὶ	τῶν εἰς τιμὴν τοῖς νεκροῖς
[9, 392]	ἐν τρίτῳ Γλωσσῶν. ΟΡΤΥΓΕΣ. Καθόλου	ἐπὶ	τῶν εἰς υξ> ληγόντων ὀνομάτων
[9, 399]	λεγόμενον· ΥΠΟΓΑΣΤΡΙΟΝ δὲ μόνον ὡς	ἐπὶ	τῶν ἰχθύων λέγεται. Στράττις Ἀταλάντῃ·
[9, 389]	εἰς τοὺς θηρεύοντας ἐμπίπτειν καθίζοντας	ἐπὶ	τῶν κεφαλῶν. Φασὶ δὲ καὶ
[9, 387]	Καὶ τὸ ἐν Νεφέλαις δὲ	ἐπὶ	τῶν ὀρνίθων ἔγωγε ἀκούω καὶ
[9, 409]	τιμὴν τοῖς νεκροῖς γινομένων καὶ	ἐπὶ	τῶν τοὺς ἐναγεῖς καθαιρόντων, ὡς
[9, 398]	ἐνοῦσαν τῇ προσῳδίᾳ φύσιν οὐκ	ἐπὶ	τῶν φωνηέντων αὐτὴν τιθέασιν ὥσπερ
[9, 409]	Τοῖσι δὲ κήρυκες μὲν ὕδωρ	ἐπὶ	χεῖρας ἔχευαν, σῖτον δὲ δμωαὶ
[9, 403]	ὁμίχλη κατέχει πάντων ἀγαθῶν ἀνάμεστος.	Ἔπὶ	τούτοις λεγομένοις παρηνέχθη ἡ ῥοδουντία
[9, 380]	τι τῶν παραφερομένων τὰς χεῖρας	ἐπιβάλλειν.	Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς ἔφη· Μὰ
[9, 404]	μὲν γὰρ ἕν τις τοῦτ´	ἐπιβλέψῃ	μόνον, τοὔψον ποιῆσαι κατὰ τρόπον
[9, 384]	μελλόντων Χίων ὑπ´ Ἐρυθραίων ἐξ	ἐπιβουλῆς	ἀναιρεῖσθαι (μαθών τις τὸ μέλλον
[9, 387]	(Ὅσοι δὲ μὴ πτητικοί, ἀλλ´	ἐπίγειοι,	κονιστικοί, οἷον ἀλεκτορίς, πέρδιξ, ἀτταγήν,
[9, 384]	χῆνας καὶ μόσχους σιτευτούς. Καὶ	Ἐπιγένης	δ´ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Βάκχαις
[9, 409]	τοῦ εὐώδεσι χρίεσθαι τὰς χεῖρας	Ἐπιγένης	ἢ Ἀντιφάνης φησὶν ἐν Ἀργυρίου
[9, 375]	νόμος, ὥς φησιν Ἀνδροτίων, τῆς	ἐπιγονῆς	ἕνεκα τῶν θρεμμάτων μὴ σφάττειν
[9, 401]	τὸ πρὸ τοῦ μνημείου αὐτοῦ	ἐπίγραμμα	δηλοῖ· Ξεῖνε, Φιλητᾶς εἰμί. Λόγων
[9, 397]	ῥήτορι λόγος μὲν γέγραπται ἔχων	ἐπίγραμμα	περὶ ταῶν, καὶ ἐν αὐτῷ
[9, 393]	ᾀδόντων. Ὁ δὲ τὰ Κεφαλίωνος	ἐπιγραφόμενα	(Τρωικὰ συνθεὶς Ἡγησιάναξ ὁ Ἀλεξανδρεὺς
[9, 387]	δὲ ὁ Ἀριστοφάνειος ἐν ταῖς	ἐπιγραφομέναις	Ὀψαρτυτικαῖς Γλώσσαις καὶ Πάμφιλος ὁ
[9, 410]	τὰς περιηγήσεις ἐν τῇ Ἀσίᾳ	ἐπιγραφομένῃ·	Γυναῖκες δ´ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
[9, 405]	κωμικὸν Δημήτριον, ὃς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Ἀρεοπαγίτῃ ταῦτ´ εἴρηκεν· Ὅσον ἀπὸ
[9, 409]	Καὶ Φιλόξενος δ´ ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Δείπνῳ φησίν· Ἔπειτα δὲ παῖδες
[9, 409]	ὡς καὶ Κλείδημος ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Ἐξηγητικῷ. ~(προθεὶς γὰρ περὶ ἐναγισμῶν
[9, 402]	Ῥηγίνου διθυράμβους, ὧν ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Μελεάγρῳ τοῦτο ἱστόρηται. (Οὐκ ἀγνοῶ
[9, 393]	Κλέαρχος ὁ Σολεὺς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	περὶ τῶν ἐν τῇ Πλάτωνος
[9, 403]	σοφὸς ἐκεῖνος μάγειρος, πρὶν καὶ	ἐπιδεῖξαι	ὅ τι φέρει. Διεχλεύαζέ τε
[9, 376]	τὴν σφαγὴν ἔχει τις ὑμῶν	ἐπιδεῖξαι	ὅπου ἐγένετο ἢ πῶς αὐτοῦ
[9, 376]	φροντὶς Ἀττικῶν χρήσεων. Ὑμεῖς οὖν	ἐπιδείξατε	πῶς τε ὁ χοῖρος ἐσφάγη
[9, 398]	ἐγὼ καὶ τὸ ὄρνεον ὑμῖν	ἐπιδείξω.	(Ἐπιτροπεύων γὰρ ἐν Μυσίᾳ τοῦ
[9, 375]	τῶν ἀπομνημονευμάτων Εἰς Ἄσσον, φησίν,	ἐπιδημήσαντί	μοι οἱ Ἄσσιοι παρέστησαν χοῖρον
[9, 372]	ἔστι δι´ ἐνιαυτοῦ ὅτου τις	ἐπιθυμεῖ	λαβεῖν. {Β. Κακὸν μὲν οὖν
[9, 385]	ἔχειν ὀψάρια χρηστά. Μένανδρος Καρχηδονίῳ·	Ἐπιθυμιάσας	τῷ Βορέᾳ λιβανίδιον ὀψάριον οὐδὲν
[9, 402]	τυρὸν ποιεῖ, ἐρίφου. Διὰ τὴν	ἐπικαρπίαν	γὰρ τῶν ἁδρῶν ταῦτ´ ἐσθίων
[9, 391]	Τερψικλῆς τοὺς ἐμφαγόντας φησὶν στρουθῶν	ἐπικαταφόρους	πρὸς ἀφροδίσια γίνεσθαι. (Μήποτε οὖν
[9, 387]	ἐστιν ὄρνις; Οὐκ ἐρεῖς; {Β.	Ἐπικεχοδὼς	ἔγωγε φασιανικός. Καὶ τὸ ἐν
[9, 373]	πέλει αὐτῇ. (Μένανδρος δ´ ἐν	Ἐπικλήρῳ	πρώτῃ σαφῶς τὸ ἐπὶ τῆς
[9, 391]	καὶ ἀλεκτρυὼν εἰσιὼν οἱανδήποτε θύραν	ἐπικλίνει	τὸν λόφον καὶ ὅτι τῆς
[9, 400]	οὕτω δή τι πολύγονόν ἐστιν,	ἐπικυίσκει	τε μόνον πάντων θηρίων, καὶ
[9, 405]	ἥκειν πολυτελῶν πολλῶν τε δείπνων,	ἐπιλαθέσθαι,	Σιμία, πάντων ποιήσω, θρῖον ἂν
[9, 385]	γὰρ πεινῶν δεινῶς πώς εἰμ´	ἐπιλήσμων.	Καὶ ὁ Μυρτίλος ἡδέως πως
[9, 406]	πέπερι, οἶνον. (Καὶ ταῦτα διατρίψας	ἐπιμελῶς	ἐνέβαλον εἰς λοπάδα καινήν, ἁπαλὸν
[9, 381]	ἐξαίρεσις, ὦ στωμυλῆθραι δαιταλεῖς) διακλύσας	ἐπιμελῶς	οἴνῳ πολλάκις ἐκρέμασα ἐκ ποδῶν.
[9, 376]	τὸ μὲν ἥμισυ κραμβαλέον ἦν	ἐπιμελῶς	πεποιημένον, τὸ δὲ ἥμισυ ὡς
[9, 375]	τὸν βασιλέα Εὐμένη τὰ τοιαῦτα	ἐπιμελῶς	ὠνεῖσθαι παρ´ αὐτῶν, διδόντα τοῦ
[9, 382]	εἰρήκασιν οἱ πρὸ ἐμοῦ; Ἢ	ἐπιμετρίους	ἐμαυτὸν ἄγω οὐ μεγαλαυχούμενος ἐπ´
[9, 387]	Πελαργοῖς· Ἀτταγᾶς ἥδιστον ἕψειν ἐν	ἐπινικίοις	κρέας. Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιός
[9, 406]	Τῆς τῶν πυρῶν, φησίν, ἑψήσεως	ἐπινοηθείσης	οἱ μὲν παλαιοὶ πύανον, οἱ
[9, 390]	εὕρεσιν τῆς μουσικῆς τοῖς ἀρχαίοις	ἐπινοηθῆναι	ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ἐρημίαις
[9, 380]	Λέξω τοίνυν κἀγὼ οὐκ ἀρχαίαν	ἐπίνοιαν,	ἀλλ´ εὕρεσιν ἐμήν (ἵνα μὴ
[9, 398]	προᾴττουσα καὶ τάχιον ἐκθέουσα δι´	ἐπιπολῆς	ἐστι τῶν λέξεων. Τεκμαιρόμενοι οὖν
[9, 399]	τις (οὖσα) ἐπιψαύουσα σὰρξ καὶ	ἐπιπολῆς	τοῖς ὀστέοις ὑπάρχουσα. Μνημονεύει αὐτῶν
[9, 386]	τοὺς ὄρνιθας καὶ αἰφνίδιον αὐτοῖς	ἐπιπτάντος	ἑνὸς τῶν ὀρνίθων ἀγρίου τὴν
[9, 368]	πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ἐπιφερομένων ἡμεῖς	ἐπισημανούμεθα	τὰ μνήμης ἄξια. ~Καὶ γὰρ
[9, 386]	σύ; Ποδαπὸς οὑτοσὶ ἅνθρωπος; Οὐκ	ἐπίστασαι	ζῆν· ψυχρά σοι ἅπαντα παραθῶ;
[9, 401]	Σάμιος ἐν τῇ πρὸς Ἀπολλόδωρον	ἐπιστολῇ	γράφει οὕτως· ~(Ἵνα τὰ μὲν
[9, 393]	Κλεομένης ἐν τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον	ἐπιστολῇ	γράφων οὕτως· Φαληρίδας ταριχηρὰς μυρίας,
[9, 402]	τῇ πρὸς τὸν προειρημένον Λυγκέα	ἐπιστολῇ	ἐμνήσθη συάγρων πολλῶν. Ἐπεὶ δὲ
[9, 409]	ἐν τῇ περὶ ὀνομάτων ἀδόξων	ἐπιστολῇ.	Περὶ δὲ τοῦ εὐώδεσι χρίεσθαι
[9, 370]	σηπίδια πιλεῖν τε πολλὰς πλεκτάνας	ἐπιστρεφῶς	πίνειν τε πολλὰς κύλικας εὐζωρεστέρας.
[9, 375]	σπλάγχνοισιν ἀγρίης χοίρου. (Καὶ Σοφοκλῆς	Ἐπιταιναρίοις·	Τοιγὰρ ϊωδὴ φυλάξαι χοῖρος ὥστε
[9, 399]	ἐστι καὶ ψύαι καλούμεναι· ταύτας	ἐπιτεμὼν	πρὶν θεωρῆσαι μαθών ΟΥΘΑΡ. Τηλεκλείδης
[9, 388]	περιπατήσει τόπον τινὰ ἐξευρὼν ἑαυτῷ	ἐπιτήδειον·	μεθ´ ὃ κονισάμενος λούεται, εἶτα
[9, 391]	γοῦν τῇ θήρᾳ αὐτῶν ὁ	ἐπιτηδειότατος	ὀρχεῖται στὰς κατὰ πρόσωπον αὐτῶν,
[9, 391]	σκωπτομένων διὰ τὸ τὴν ἐκείνων	ἐπιτηδεύειν	προαίρεσιν. Πάντα δὲ τὰ τῶν
[9, 371]	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ἥρωι δράματι	ἐπιτιμᾷ	τινι ὡς κακῶς λέγοντι καὶ
[9, 383]	καὶ Περιῆλθον Ἀσίαν καὶ Εὐρώπην	(Ἐπιτιμῶντες	δέ τινί φασιν μὴ δεῖν
[9, 378]	τῶν ἄστρων δύσεις καὶ τὰς	ἐπιτολὰς	καὶ τὸν ἥλιον πότε ἐπὶ
[9, 398]	καὶ τὸ ὄρνεον ὑμῖν ἐπιδείξω.	(Ἐπιτροπεύων	γὰρ ἐν Μυσίᾳ τοῦ κυρίου
[9, 400]	ἔχει διαφορὰν καὶ κατὰ τὴν	ἐπιφάνειαν	καὶ κατὰ τὴν βρῶσιν. Γίνεται
[9, 377]	τὸ θῦμα βοῦς· (ὁ διδοὺς	ἐπιφανής,	ἐπιφανὴς ὁ λαμβάνων· τούτων γυναῖκες
[9, 377]	θῦμα βοῦς· (ὁ διδοὺς ἐπιφανής,	ἐπιφανὴς	ὁ λαμβάνων· τούτων γυναῖκες ἱέρειαι
[9, 385]	Ἐπ´ ἀρίστῳ λαβὼν ὀψάριον. Εἶτ´	ἐπιφέρει·	Τῶν ἰχθυοπωλῶν ἀρτίως τις τεττάρων
[9, 368]	δὲ τούτων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν	ἐπιφερομένων	ἡμεῖς ἐπισημανούμεθα τὰ μνήμης ἄξια.
[9, 370]	οὔλη καπυροῖσιν ὀραμνῖτις πετάλοισιν ἢ	ἐπιφοινίσσουσα	καὶ αὐχμηρῇσιν ὁμοίη βατραχέη κύμη
[9, 366]	οἱ ἡμεδαποὶ Ἀθηναῖοι, μόνως θηλυκῶς.	Ἐπίχαρμος	γοῦν ἐν Μεγαρίδι φησίν· (Ὀρύα,
[9, 408]	χρηστὸς ὤν, οὐκ ἔστι χειρόνιπτρον.	Ἐπίχαρμος	δ´ ἐν Θεαροῖς εἴρηκε χειρόνιβα
[9, 389]	ἑψητοὺς καὶ τοὺς πέρδικας ἐκείνους.	Ἐπίχαρμος	δ´ ἐν Κωμασταῖς βραχέως· Σηπίας
[9, 370]	μὰ τὰς κράμβας ἔφη. καὶ	Ἐπίχαρμος	ἐν Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ Ναὶ
[9, 398]	δέ, τετράζει τῇ φωνῇ. Καὶ	Ἐπίχαρμος	ἐν Ἥβας Γάμῳ· Λαμβάνοντι γὰρ
[9, 371]	λέγεσθαι. μνημονεύει τῶν γηθυλλίδων καὶ	Ἐπίχαρμος	ἐν Φιλοκτήτῃ οὕτως· Ἐν δὲ
[9, 400]	δ´ ἐχρήσατο τῷ ὀνόματι καὶ	Ἐπίχαρμος	καὶ Ἡρόδοτος καὶ ὁ τοὺς
[9, 366]	ὦ σοφώτατοι, ὅτι νῦν ὁ	Ἐπίχαρμος	καὶ χορδὴν ὠνόμασεν, ἀεί ποτε
[9, 391]	τοῦ σ> κῶπας αὐτοὺς ὀνομάζει.	(Ἐπίχαρμος·	Σκῶπας, ἔποπας, γλαῦκας Καὶ Μητρόδωρος
[9, 374]	δ´ ὀρνίχων νόμως πάντων. ΔΕΛΦΑΞ.	Ἐπίχαρμος	τὸν ἄρρενα χοῖρον οὕτως καλεῖ
[9, 381]	ἔβυσα διὰ τοῦ στόματος, πολλὸν	ἐπιχέας	ζωμὸν εὖ πάνυ πεποιημένον. Καὶ
[9, 408]	ὤτρυν´ ὁ γεραιὸς χερσὶν ὕδωρ	ἐπιχεῦαι	ἀκήρατον· ἣ δὲ παρέστη χέρνιβον
[9, 369]	κράμβην, μεθ´ ὃν χρόνον πάλιν	ἐπιχωριάζει.	Νίκανδρος δ´ ἐν Γεωργικοῖς· ~(Λείη
[9, 399]	ἀποψᾶσθαι ἢ οἷόν τις (οὖσα)	ἐπιψαύουσα	σὰρξ καὶ ἐπιπολῆς τοῖς ὀστέοις
[9, 379]	ἰδίαν ἀρετὴν καὶ ἐν τίνι	ἐπλεονέκτει,	ὅμως οὐδενὸς ἐμνήσθη τοιούτου ὧν
[9, 407]	καθεῦδον, εἶτα Θούδιππος βδέων παντελῶς	ἔπνιξεν	ἡμᾶς, εἶθ´ ὁ λιμὸς ἥπτετο.
[9, 374]	Πικρὸς δ´ ὢν τὸ ἦθος	ἐποίει	τι τοιοῦτο περὶ τὰς κωμῳδίας·
[9, 405]	λιμός, ἑστιῶντος τοὺς φίλους, ἀνάληψιν	ἐποίης´	εἰσενέγκας κάππαριν. ~Γυμνὴν ἐποίησεν Ἀθηνᾶν
[9, 380]	λάκκον ἰταμῶς τὸν νεφρόν. Πολὺν	ἐποίησας	θόρυβον· οὐκ εἶχεν νεφρόν. (Ἔλεγον.
[9, 406]	βάλλων εἰς τὴν ὀρχήστραν διαπορεῖν	ἐποίησε	τοὺς θεατάς. Καὶ ὀλίγον διαλιπὼν
[9, 406]	ἀνάληψιν ἐποίης´ εἰσενέγκας κάππαριν. ~Γυμνὴν	ἐποίησεν	Ἀθηνᾶν Λαχάρης, οὐδὲν ἐνοχλοῦσαν· σὲ
[9, 406]	παρῳδίας γράψας Φακῆ ἐπεκαλεῖτο καὶ	ἐποίησεν	ἔν τινι τῶν παρῳδιῶν· Ταῦτά
[9, 404]	ὀξὺ καὶ μὴ πολλάκις φυσώμενον	ἐποίουν·	ἀπὸ τούτου πᾶν τὸ δεῖπνον
[9, 392]	Καθόλου τε τῇ πληθυντικῇ εὐθείᾳ	ἑπομένη	ἡ ἑνικὴ γενικὴ χρῆται τῷ
[9, 391]	κῶπας αὐτοὺς ὀνομάζει. (Ἐπίχαρμος· Σκῶπας,	ἔποπας,	γλαῦκας Καὶ Μητρόδωρος δ´ ἐν
[9, 407]	Χαιρεφίλου πόρρωθεν ἀπιδὼν τὸν παχὺν	ἐπόππυς´,	εἶτ´ ἐκέλευσε πέμπειν σαργάνας. Ὅτι
[9, 386]	ἀγοράσας οὐδὲ ἓν (ἔμψυχον· ἰχθῦς	ἐπριάμην	τεθνηκότας μεγάλους, κρεᾴδι´ ἀρνὸς ἐσθίειν
[9, 379]	σοφιστὰς τοὺς πάλαι γεγόνασιν ἡμῶν	ἑπτὰ	δεύτεροι σοφοί. (Ἐγὼ δ´ ὁρῶν
[9, 380]	Μή τις τούτων τῶν δευτέρων	ἑπτὰ	σοφῶν ὀνομασθέντων τοιοῦτόν τι ἐπενόησε
[9, 411]	αὐτὸν ὀνομάζει. ~(Ἡρόδωρος δ´ ἐν	ἑπτακαιδεκάτῃ	τοῦ καθ´ Ἡρακλέα λόγου Εὔνομον.
[9, 370]	ἐξολισθὼν ἱκέτευε τὴν κράμβην τὴν	ἑπτάφυλλον,	ᾗ θύεσκε Πανδώρη Θαργηλίοισιν ἔγχυτον
[9, 377]	~(κυμινοπρίστας πάντας ἢ λιμοὺς καλῶν,	ἔπτηξ´	ἕκαστος εὐθύς. Ἂν δ´ ἀληθινὸν
[9, 396]	ὕλῃ κεροέσσης ἀπολειφθεὶς ἀπὸ μητρὸς	ἐπτοήθη.	Κράτης Γείτοσι· Νῦν μὲν γὰρ
[9, 389]	τῆς θηρευούσης. Ἐπὶ τοσοῦτον δ´	ἐπτόηνται	(περὶ τὴν ὀχείαν οἱ πέρδικες
[9, 392]	διὰ τοὺς ἱέρακας, ἐν ᾗ	ἐπῳάζει.	Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιος ἐν
[9, 394]	κόρακες καὶ κορῶναι καὶ κολοιοί·	ἐπῳάζει	δ´ ἐκ διαδοχῆς πᾶν τὸ
[9, 397]	τὴν ποικιλίαν τῶν πτερῶν λαμβάνει.	Ἐπῳάζει	δ´ ἡμέρας πρὸς λʹ Τίκτει
[9, 389]	ὄρνισι τῶν ἀρρένων τὰ θήλεα.	Ἐπῳάζει	δὲ καὶ ἐκτρέφει καθάπερ ἡ
[9, 397]	τῶν δύο. Ἐκλέπει δὲ καὶ	ἐπῳάζει	καθάπερ ἡ ἀλεκτορίς. Εὔπολις δ´
[9, 389]	ἄρρενα προσιόντα κατασιγάζει. Πολλάκις τε	ἐπῳάζουσα	ἐξίσταται, ὅταν προσερχόμενον ἐπαισθάνηται τὸν
[9, 373]	διοίσει τοὺς τρόπους, ἐπὶ τῷδ´	ἐπῴζους´,	ὡς ἂν ἐκλέψῃς καλὸν (ἡμῖν
[9, 385]	ἰχθυοπωλῶν ἀρτίως τις τεττάρων δραχμῶν	ἐπώλει	κωβιούς. Ἀναξίλας Ὑακίνθῳ πορνοβοσκῷ· Ἐγὼ
[9, 388]	Ἀττικοῖς. Σοφοκλῆς Καμικοῖς· Ὄρνιθος ἦλθ´	ἐπώνυμος	πέρδικος ἐν κλεινοῖς Ἀθηναίων πάγοις.
[9, 377]	μάγειρος ἀκούσατε οἷα παραινεῖ· Ὅταν	ἐρανισταῖς,	Καρίων, διακονῇς, οὐκ ἔστι παίζειν
[9, 395]	μεταβαλεῖν τὴν μορφὴν εἰς περιστερὰν	ἐρασθέντα	παρθένου Φθίας ὄνομα ἐν Αἰγίῳ.
[9, 401]	Σοφοκλῆς μὲν γὰρ (ἐν Ἀχιλλέως	Ἐρασταῖς	ἐπὶ κυνὸς ἔταξε τοὔνομα ἀπὸ
[9, 376]	Παραπλησίως δὲ τῷ Ἀχαιῷ καὶ	Ἐρατοσθένης	ἐν Ἀντερινύι τοὺς σύας λαρινοὺς
[9, 373]	εἰρήκασι. Κρατῖνος Νεμέσει· Λήδα, σὸν	ἔργον·	δεῖ σ´ ὅπως εὐσχήμονος ἀλεκτρυόνος
[9, 378]	λάβωμεν εὔκαιρον χρόνον. {ΔΗ. Ἄπολλον,	ἐργῶδές	γ´. {Α. Ἄκουσον, ὦγαθέ· δεῖ
[9, 366]	Φερεκράτης Κραπατάλλοις· Τακεροὺς ποιῆσαι τοὺς	ἐρεβίνθους	αὐτόθι. Σίνηπυ δ´ ὠνόμασε Νίκανδρος
[9, 387]	δὴ τίς ἐστιν ὄρνις; Οὐκ	ἐρεῖς;	{Β. Ἐπικεχοδὼς ἔγωγε φασιανικός. Καὶ
[9, 407]	βαλλητύς. Σὺ δ´ ὅταν βουληθῇς	ἐρεῖς	περὶ τῆς Ἐλευσῖνι. Καὶ ὁ
[9, 383]	Πηγὸς πάρεστι; Πηγός; Οὐχὶ λαικάσει,	ἐρεῖς	σαφέστερόν θ´ ὃ βούλει μοι
[9, 387]	ἀποτετιλμένος καλῶς. Θεόφραστος δὲ ὁ	Ἐρέσιος,	Ἀριστοτέλους μαθητής, ἐν τῇ γʹ
[9, 406]	τοιούτων περὶ ὧν (Φαινίας ὁ	Ἐρέσιος	ἐν τοῖς περὶ φυτῶν τάδε
[9, 369]	τὴν ἁλμυρίδα. (Φύεται δ´ ἐν	Ἐρετρίᾳ	καὶ Κύμῃ καὶ Ῥόδῳ, ἔτι
[9, 376]	Πεταλίδων συῶν μνημονεύει Ἀχαιὸς ὁ	Ἐρετριεὺς	ἐν Αἴθωνι σατυρικῷ λέγων οὕτως
[9, 390]	ἐπινοηθῆναι ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς	ἐρημίαις	ᾀδόντων ὀρνίθων· ὧν κατὰ μίμησιν
[9, 402]	προβάτων μὲν οἷς ἔνι μήτ´	ἔρια	μήτε τυρός, ἀρνός, φίλτατε. (Τῶν
[9, 385]	ἀνθ´ ὧν πάντας ἑλὼν ὑμᾶς	ἐρίηρας	ἑταίρους, φρύξας, ἑψήσας κἀπανθρακίσας, ὀπτήσας,
[9, 402]	Σικελικαῖς οὐδὲν θαυμαστόν. Περιεφέροντο καὶ	ΕΡΙΦΟΙ	πολλάκις ποικίλως ἐσκευασμένοι· ἄλλοι δὲ
[9, 402]	ὗς οὐ τομίας, δέλφαξ, δασύπους,	ἔριφοι,	τυρὸς χλωρός, τυρὸς ξηρός, τυρὸς
[9, 380]	παρόντες, πλοῦν πολὺν πεπλευκότες, ~(λεπτὸν	ἔριφον	καὶ μικρόν. Οὐκ ἦν ἐκφορὰ
[9, 386]	Σὺ πρὸς θεῶν ἔθυσας τὸν	ἔριφον·	μὴ κόπτ´ ἔμ´, ἀλλὰ τὰ
[9, 402]	ταὔθ´ ἃ μὴ τυρὸν ποιεῖ,	ἐρίφου.	Διὰ τὴν ἐπικαρπίαν γὰρ τῶν
[9, 368]	ἐλεγείοις φησί· Πέμψας γὰρ κωλῆν	ἐρίφου	σκέλος ἤραο πῖον ταύρου λαρινοῦ,
[9, 380]	τῷ διδασκάλῳ. Ἑτέρους πορίσασθαι δύ´	ἐρίφους	ἠνάγκασας· τὸ γὰρ ἧπαρ αὐτῶν
[9, 368]	Κεφαλάς τ´ ἀρνῶν κωλᾶς τ´	ἐρίφων.	Πλάτων Γρυψίν· Ἰχθῦς, κωλᾶς, φύσκας
[9, 402]	στεῖχ´ εἰς ἀγορὰν πρὸς τοὺς	Ἑρμᾶς,	οὗ προσφοιτῶς´ οἱ φύλαρχοι, τούς
[9, 409]	οἰκότριψ, κέκλεμμαι βοίκλεψ, παρὰ Σοφοκλεῖ	Ἑρμῆς,	βέβλεμμαι κατῶβλεψ, παρὰ Ἀρχελάῳ τῷ
[9, 399]	τῷ τρίτῳ φησίν· Ἶσον δ´	Ἑρμιονεὺς	ποσὶ καρπαλίμοισι μετασπὼν ψύας ἔγχει
[9, 402]	ἱστορεῖ λευκὸν τὴν χρόαν γεγονότα,	ἐροῦμεν	ἡμεῖς τὸν εἰπόντα· τὸ δὲ
[9, 400]	οὕτω λαγὸν ὀνομαζόντων ἐκεῖνοι λαγὼν	ἐροῦσι.	(Τῇ δὲ τὸν λαγὸν ἑνικῇ
[9, 371]	δ´ ὅσς´ ἄσπαρτα τά τ´	ἐρρίζωται	ἀρούραις (χείματος ἠδ´ ὁπόταν πολυάνθεμον
[9, 380]	τὴν χεῖρα τὴν μίαν λαθὼν	ἔρριψας	εἰς τὸν λάκκον ἰταμῶς τὸν
[9, 384]	ἔφη· ὦ Χῖοι, πολλὴ γὰρ	Ἐρυθραίους	ἔχει ὕβρις· φεύγετε δειπνήσαντες ὑὸς
[9, 384]	δείπνῳ, φησίν, μελλόντων Χίων ὑπ´	Ἐρυθραίων	ἐξ ἐπιβουλῆς ἀναιρεῖσθαι (μαθών τις
[9, 394]	καὶ μέλαν καὶ μικρὸν καὶ	ἐρυθρόπουν	καὶ τραχύπουν· διὸ οὐδεὶς τρέφει.
[9, 394]	τροφήν. Τῆς δὲ Σικελίας ἐν	Ἔρυκι	καιρός τις ἐστίν, ὃν καλοῦσιν
[9, 392]	ἐπὶ γενικῆς κλίνεται, κήρυκος, πέλυκος,	Ἔρυκος,	Βέβρυκος, ὅσα δὲ μὴ τοῦτον
[9, 382]	Καινὸν πάνυ. (Σῦν ἄρα θύεις	ἐρυσίχθον´;	Οὔκ, ἔφην ἐγώ. Βοῦν δ´
[9, 392]	δευτέρῳ Ἀτθίδος φησίν· Ὡς κατεῖδεν	Ἐρυσίχθων	Δῆλον τὴν νῆσον τὴν ὑπὸ
[9, 389]	μαχούμενος· ἁλόντος δὲ τούτου ἕτερος	ἔρχεται	μαχούμενος. (Καὶ ὁπόταν μὲν ἄρρην
[9, 386]	ὁ βίος ὁ μετ´ ὀρνίθων.	Ἔρχονται	οὖν ὡς τοὺς ὄρνιθας καὶ
[9, 403]	δευρί· πῶς αὐτὰ φράσεις; Αὐτίκ´	ἐρῶ	σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς· ἥκειν
[9, 386]	νῦν ποιεῖς. {Α. Ἐγὼ δ´	ἐρῶ	τοῖς γὰρ ἑστιωμένοις τὸν καιρὸν
[9, 380]	λιπαρούντων δεικνύναι τὴν σοφίαν, Οὐκ	ἐρῶ,	φησί, τῆτες, μὰ τοὺς ἐν
[9, 398]	ἄλλοις δέ φησιν· Ἦν δ´	ἐρῳδιοί	τε πολλοὶ μακροκαμπυλαύχενες τέτραγές τε
[9, 404]	φιλοσόφοις καὶ τοῖς τελώναις. Μειράκιον	ἐρωμένην	ἔχον πατρῴαν οὐσίαν κατεσθίει· τούτῳ
[9, 404]	τὸν βίον· ἕτερ´ ἐστὶ τοῖς	ἐρῶσι	καὶ τοῖς φιλοσόφοις καὶ τοῖς
[9, 402]	τούτῳ συί φησιν· Ἔδυ δ´	ἐς	ἄντρον ἀσχέδωρος ὥς. Καὶ Σκίρας
[9, 406]	Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ ἔμπης	ἐς	γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´
[9, 395]	Κλεισθένει πέτου, κόμισον δέ μ´	ἐς	Κύθηρα καὶ Κύπρον. Νίκανδρος δὲ
[9, 383]	ἥδιστον Δίφιλον, Παρατίθημ´ ὁλοσχερῆ ἄρν´	ἐς	μέσον σύμπτυκτον, ὠνθυλευμένον, χοιρίδια περιφόρινα
[9, 385]	ἅλμην τε καὶ ὀξάλμην κᾆτ´	ἐς	σκοροδάλμην χλιερὸν ἐμβάπτων, ὃς ἂν
[9, 405]	τέχνης εἴργασμ´ ἐγώ, οὐδεὶς ὑποκριτής	ἐσθ´	ὅλως εἰργασμένος. Καπνιζομένη τυραννὶς αὕτη
[9, 405]	μηδὲ πάντα μάνθανε τῶν βιαίων	ἔσθ´	ἕνεκα τὰ γεγραμμένα, κενὰ μᾶλλον
[9, 367]	δὲ Φάωνι· Τὰ δ´ ἀλλότρι´	ἔσθ´	ὅμοια ταῖς παροψίσι· βραχὺ γάρ
[9, 386]	οὑτωσὶ λέγων· Εὐρύβατε κνισολοῖχε, οὐκ	ἔσθ´	ὅπως οὐκ ὀλβιογάστωρ εἶ σύ.
[9, 408]	ἀεί ποτε περὶ τοὺς κυάμους	ἔσθ´	οὗτος ὁ σοφιστὴς γέλως. Τοιούτων
[9, 399]	ὁρῶντα ἰχῶρα στάζοντα κρεῶν, ἀλλ´	ἔσθιε	λάβρως. Αἱ δ´ ἄλλαι περίεργοι
[9, 386]	σοφιστὴς οὐδὲ εἷς ἔμψυχον οὐδὲν	ἐσθίει	σοφός τις ἦν. Ἐγὼ γὰρ
[9, 386]	ἐπριάμην τεθνηκότας μεγάλους, κρεᾴδι´ ἀρνὸς	ἐσθίειν	πίονος, οὐ ζῶντος· οὐχ οἷόν
[9, 379]	οὖν τύχῃ ὁ ταῦτα μέλλων	ἐσθίειν	τε καὶ κρινεῖν εἰς καιρὸν
[9, 391]	τε τούτους ἀεὶ καὶ μὴ	ἐσθίεσθαι.	Τοὺς δ´ ἐν τῷ φθινοπώρῳ
[9, 402]	Κρέας δὲ τίνος ἥδιστ´ ἂν	ἐσθίοις	(φησίν) {Β. Τίνος; Εἰς εὐτέλειαν.
[9, 372]	οὖν τὰς κολοκύντας μηνὶ Ἰανουαρίῳ	ἐσθίοντες·	χλωραί τε γὰρ ἦσαν καὶ
[9, 404]	καὶ σίαλον ἀπήγαγον, τῶν τ´	ἐσθιόντων	ἀνεκάθηραν τοὺς πόρους. Ὁ μὲν
[9, 390]	ἐν Σκιάθῳ τῇ νήσῳ κοχλίας	ἐσθίουσι.	Τίκτουσι δ´ ἐνίοτε καὶ πεντεκαίδεκα
[9, 385]	Οὐλπιανὸς κατακείμενος μόνος, ὀλίγα δ´	ἐσθίων	καὶ τηρῶν τοὺς λέγοντας ἔφη·
[9, 402]	ἐπικαρπίαν γὰρ τῶν ἁδρῶν ταῦτ´	ἐσθίων	τὰ φαῦλ´ ἀνέχομαι. Ἐν δὲ
[9, 402]	Περιεφέροντο καὶ ΕΡΙΦΟΙ πολλάκις ποικίλως	ἐσκευασμένοι·	ἄλλοι δὲ καὶ πολὺ τοῦ
[9, 399]	ὄρνιθος μετ´ οὐ πολὺ καὶ	ἐσκευασμένος	παρηνέχθη, καὶ τὰ κρέα αὐτοῦ
[9, 368]	του τρόπου ὥσπερ παροψὶς μοιχὸς	ἐσκευασμένος.	Πλάτων Ἑορταῖς· Ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα
[9, 367]	του τρόπου ὥσπερ παροψὶς μοιχὸς	ἐσκευασμένος.	Σιωπῶντος οὖν τοῦ Οὐλπιανοῦ, Ἀλλ´
[9, 384]	τούτων καὶ ἄλλων χηνῶν περιττῶς	ἐσκευασμένων	ἔφη τις Οἱ χῆνες σιτευτοί
[9, 406]	μὲν τὴν λοπάδα ταύτην ἐγώ·	ἐσκεύασται	δ´ οὕτως, ἵνα καὶ ἥδυσμα
[9, 402]	ὑπομένειν ἐν τοῖς ὄγκοις δυνάμενοι.	Ἐσκώπτετο	δὲ ὁ ἀθλητὴς διὰ τὴν
[9, 378]	τὸ πρᾶγμα. Τρεῖς ἡμεῖς μόνοι	ἐσμὲν	ἔτι λοιποί, Βοιδίων καὶ Χαριάδης
[9, 367]	εἰρηκότα ἐν Ἑορταῖς οὕτως· Ὁπόθεν	ἔσοιτο	μᾶζα καὶ παροψίδες. Ἐν δὲ
[9, 368]	μοιχὸς ἐσκευασμένος. Πλάτων Ἑορταῖς· Ὁπόθεν	ἔσοιτο	μᾶζα καὶ παροψίδες. Περὶ βολβῶν
[9, 366]	μῦθοι δὲ καὶ ἠῶθέν περ	ἔσονται	(δ ἐμοί τε καὶ σοί,
[9, 410]	Ἔπειτα παρὰ τὸν βόθυνον πρὸς	ἑσπέραν	βλέπε, ὕδωρ κατάχεε λέγων τάδε·
[9, 410]	γράφει τάδε· Ὄρυξαι βόθυνον πρὸς	ἑσπέραν	τοῦ σήματος. Ἔπειτα παρὰ τὸν
[9, 409]	ποδῶν. Ἀριστοφάνης· Ὥσπερ ἀπόνιπτρον ἐκχέοντες	ἑσπέρας.	Ἴσως δὲ καὶ τὴν λεκάνην
[9, 409]	ἀπενιζόμεθα, τοὺς στεφάνους πάλιν (τοὺς	ἑσπερίνους	λαβόντες ἐστεφανούμεθα. Ἐκάλουν δ´ ἀπόνιπτρον
[9, 401]	με ὤλεσε καὶ νυκτῶν φροντίδες	ἑσπέριοι.	Ἵν´ οὖν μὴ καὶ σὺ
[9, 378]	τὰ στρατηγικά. Πρὸ τῆς τέχνης	ἔσπευδε	ταῦθ´ ἡμᾶς μαθεῖν. {ΔΗ. Ἆρα
[9, 410]	κατὰ χειρός φησι διὰ τούτων·	Ἐσπουδάκει	δ´ ἕκαστος ὡς ἂν ἑστιῶν
[9, 410]	μὲν νικᾶν αὐτήν, (τὰ δὲ	ἑσσοῦσθαι	ὑπ´ αὐτῆς· καί μιν πάλιν
[9, 385]	τις ἡμῖν. Φιλήμων Θησαυρῷ· Οὔκ	ἐστ´	ἀληθὲς παραλογίσασθ´ οὐδ´ ἔχειν ὀψάρια
[9, 403]	κόρδαξ· ἀκολασταίνει νοῦς μειρακίων· πάντ´	ἐστ´	ἔνδον τὰ κάτωθεν ἄνω. Μέμνης´
[9, 367]	ἔφη· Τουτὶ τὸ κακὸν οὔκ	ἐστ´	ἔτι (κακόν. Τὸ θυγάτριόν γέ
[9, 404]	τῷ φιλεῖν δὲ τὴν διάνοιάν	ἐστ´	ἔχων. Τῷ φιλοσόφῳ παρέθηκα κωλέαν,
[9, 408]	αὐτό· καὶ γὰρ οὐκ ἀγέλοιόν	ἐστ´	ἴσως. {Β. Ἔτνος κυάμινον διότι
[9, 403]	Καὶ μετὰ δεῖπνον θαυμαστὸν ὅς´	ἔστ´	ἀγαθῶν πλήθη. Πᾶς δὲ κατ´
[9, 368]	Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφίξεται οὐδ´ ἀπολήξει,	ἔστ´	ἂν ἀοιδάων ᾖ γένος Ἑλλαδικόν.
[9, 381]	ἐνέθηκα κριβάνῳ ὑποθεὶς τράπεζαν χαλκῆν	ἐστάθευσά	τε τῷ πυρί, ὡς μήτε
[9, 383]	ὑγρασίαν ἐκδέξεται· τὰ κρέα δ´	ἔσται	τ´ οὐκ ἀπεξηραμμένα, ἔγχυλα δ´
[9, 367]	μὲν γὰρ οἷον νᾶφυ, ὅτι	ἐστέρηται	φύσεως· ἀφυὲς γὰρ καὶ μικρόν,
[9, 409]	στεφάνους πάλιν (τοὺς ἑσπερίνους λαβόντες	ἐστεφανούμεθα.	Ἐκάλουν δ´ ἀπόνιπτρον τὸ ἀπόνιμμα
[9, 377]	ὁ βαθὺς τῇ φύσει στρατηγὸς	ἔστη	καὶ τὸ πρᾶγμ´ ἐδέξατο. Πολέμιός
[9, 379]	σοφιστὰς τὸν μάγειρον ἐγγράφω. {Α.	Ἑστήκαθ´	ὑμεῖς· κάεται δ´ ἐμοὶ τὸ
[9, 383]	φροντίσῃς· ἰάσιμον γὰρ τὸ πάθος	ἐστί.	{Α. Τῷ τρόπῳ; {ΓΛ. Ὄξος
[9, 396]	παιδικῶν ἅλις οκως περ ἀρνῶν	ἐστι	γαλαθηνῶν τε καὶ χοίρων. (Σιμωνίδης
[9, 391]	φησιν Ἀλέξανδρος ὁ Μύνδιος μικρότερός	ἐστι	γλαυκὸς καὶ ἐπὶ μολυβδοφανεῖ τῷ
[9, 367]	Σέλευκος ἐν τοῖς περὶ Ἑλληνισμοῦ·	ἐστὶ	δ´ ὁ στίχος ἐξ Ἱππέων
[9, 387]	μνημονεύων αὐτῶν οὑτωσί πως λέγει·	Ἐστὶ	δὲ καὶ τοῖς ὄρνισι τοιαύτη
[9, 388]	καὶ τὴν τῶν πτερῶν βραχύτητα.	~(Ἐστὶ	δὲ κονιστικὸς πολύτεκνός τε καὶ
[9, 390]	μὲν παρόμοιος τῇ γλαυκί, οὔκ	ἐστι	δὲ νυκτερινός. Ἔχει τε περὶ
[9, 404]	μηδὲ φροντίσῃ, οὐκέτι μάγειρος, ὀψοποιός	ἐστι	δέ. Οὐ ταὐτὸ δ´ ἐστὶ
[9, 389]	νεοττοί· εἶτα καὶ αὐτὸς ἐξίπταται.	Ἐστὶ	δὲ τὸ ζῷον κακόηθες καὶ
[9, 409]	Αἰξίν· Αὐτοῦ τὴν χερνίβα παύσεις.	Ἐστὶ	δὲ ὕδωρ εἰς ὃ ἀπέβαπτον
[9, 405]	ὁ καιρός αὐτὴ δ´ ἑαυτῆς	ἐστι	δεσπότης. Ἐὰν δ´ εὖ μὲν
[9, 371]	σευτλὶς ἕτερον, φησί, τοῦ τεύτλου	ἐστί.	Διὸ καὶ Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιὸς
[9, 378]	βραχεῖαν ἡμέραν ἐπάνεισι κἀν ποίοισίν	ἐστι	ζῳδίοις. Τὰ γὰρ ὄψα, φασί,
[9, 369]	ἰατρὸς Ἡ γογγυλίς, φησί, λεπτυντική	ἐστι	καὶ δριμεῖα καὶ δύσπεπτος, ἔτι
[9, 393]	ὁ Ἀριστοτέλης· Ὁ κύκνος εὔτεκνός	ἐστι	καὶ μάχιμος· ἀλληλοκτονεῖ γοῦν ὁ
[9, 405]	ὃ φέρεις καὶ λέγε τί	ἐστι.	καὶ ὅς· Καταφρονεῖς ὅτι μάγειρός
[9, 369]	ἡ βουνιὰς καθέστηκεν· γλυκυτέρα γάρ	ἐστι	καὶ πεπτικωτέρα πρὸς τῷ εὐστόμαχος
[9, 397]	(Ὁ ταώς, φησὶν Ἀριστοτέλης σχιδανόπους	ἐστὶ	καὶ ποιολόγος καὶ τίκτει τριέτης
[9, 367]	διὰ πλειόνων εἴρηκεν, ἐν οἷς	ἐστι	καὶ τάδε· {Α. Γυνὴ καθεύδους´
[9, 399]	κωμικὸς ἐν Θεωροῖς· (Λοβός τίς	ἐστι	καὶ ψύαι καλούμεναι· ταύτας ἐπιτεμὼν
[9, 378]	Ἡ τάξις σοφὸν ἁπανταχοῦ μέν	ἐστι	κἀν πάσῃ τέχνῃ, (ἐν τῇ
[9, 400]	ος> λήγοντα τῶν ὀνομάτων ὁμότονά	ἐστι,	κἂν μεταληφθῇ εἰς τὸ ω>
[9, 405]	πολλοῖς πολλὰ περὶ μαγειρικῆς εἰρημέν´	ἐστί	κατὰ τοὺς Ἡγησίππου Ἀδελφούς· σὺ
[9, 382]	Τοῦτο γὰρ νὴ τὸν Δία	(ἐστὶ	κατάλοιπον μέροπας ἐπὶ δεῖπνον καλεῖν.
[9, 402]	τὸ τοῦ αἰγὸς κρέας τροφιμώτατόν	ἐστι.	Κλειτόμαχος γοῦν ὁ Καρχηδόνιος οὐδενὸς
[9, 400]	περισπωμένως, ἐπεὶ τὸ καθ´ ἡμᾶς	ἐστι	λαγός. Ὥσπερ δὲ ναὸν λεγόντων
[9, 379]	Μιλησίοις μάγειρος οὐ μακρὰν τούτου	ἐστὶ	λέγων τοιάδε· Οὐκ ἴστε ταῖς
[9, 390]	φησὶν ὁ Ἀριστοτέλης· Ὁ ὦτός	ἐστι	μὲν παρόμοιος τῇ γλαυκί, οὔκ
[9, 392]	Ἀριστοτέλης δέ φησιν: Ὁ ὄρτυξ	ἐστὶ	μὲν τῶν ἐκτοπιζόντων καὶ σχιδανοπόδων,
[9, 390]	περὶ αὐτῶν Ἀριστοτέλης οὕτως ὅτι	Ἐστὶ	μὲν τῶν ἐκτοπιζόντων καὶ σχιδανοπόδων
[9, 389]	τοῦ ζῴου τάδε· Ὁ πέρδιξ	ἐστὶ	μὲν χερσαῖος, σχιδανόπους, ζῇ δὲ
[9, 404]	πᾶσιν ἀεὶ βρώματα, τεταγμέν´ εὐθύς	ἐστί	μοι πρὸς τὸν βίον· ἕτερ´
[9, 395]	τῶν ὀμμάτων χρόαν μικρῷ ἔλαττόν	ἐστι	νήττης. Τῶν δὲ βοσκάδων καλουμένων
[9, 380]	σθόμην· (ἐκεῖνο δρᾶμα, τοῦτο δ´	ἐστὶ	παίγνιον. Μή τις τούτων τῶν
[9, 377]	καὶ τὸ πρᾶγμ´ ἐδέξατο. Πολέμιός	ἐστι	πᾶς ὁ συμπίνων ὄχλος. Κινεῖ
[9, 387]	φησιν ὅτι μικρῷ μὲν μείζων	ἐστὶ	πέρδικος, ὅλος δὲ κατάγραφος τὰ
[9, 385]	λέγοντας ἔφη· Ὀξυλίπαρον δὲ τί	ἐστι;	Πλὴν εἰ μὴ καὶ κόττανα
[9, 370]	Ἔπειτα πῶς (οὐ στέφανος οὐδείς	ἐστι	πρόσθε τῶν θυρῶν, οὐ κνῖσα
[9, 381]	σύγχεον. Ἰχθὺς ἁδρὸς πάρεστι· τἀντός	ἐστι	σά. (Κἂν τέμαχος ἐκκλίνῃς τι,
[9, 369]	διὰ τὴν οὐλότητα· ἐμφερὴς γάρ	ἐστι	σελίνῳ καὶ κατὰ τὴν ἄλλην
[9, 377]	ἑτέρου δὲ μαγείρου (ὄνομα δ´	ἐστὶ	Σεύθης) ὁ αὐτός φησιν ποιητὴς
[9, 376]	ἤτοι ἀπὸ τοῦ λαρινεύεσθαι (ὅπερ	ἐστὶ	σιτίζεσθαι. Σώφρων· Βόες δὲ λαρινεύονται
[9, 377]	αὐλοί, παννυχίδες, ἀναστροφή· ἱππόδρομος οὗτός	ἐστί	σοι μαγειρικῆς. Μέμνησο καὶ σὺ
[9, 381]	τέμαχος ἐκκλίνῃς τι, καὶ τοῦτ´	ἐστὶ	σόν, ἕως ἂν ἔνδον ὦμεν·
[9, 379]	ἴδιον ἐφεύρηκάς τι καὶ τοῦτ´	ἐστὶ	σόν. Πέμπτην ἔθυον ἡμέραν οἱ
[9, 377]	καὶ γλίσχρον βλέπει. (Μέγας δέ	ἐστι	σοφιστὴς καὶ οὐδὲν ἥττων τῶν
[9, 384]	ὁ καλούμενος κρεωκάκκαβος. Κρέα δ´	ἐστὶ	ταῦτα συγκεκομμένα μεθ´ αἵματος καὶ
[9, 391]	ἀντορχούμενος γοῦν ἁλίσκεται. ~Ἀνθρωποειδὴς δ´	ἐστὶ	τὴν μορφὴν καὶ πάντων μιμητὴς
[9, 391]	τῶν ζῴων εὔγλωττα καὶ διηρθρωμένα	ἐστὶ	τὴν φωνὴν καὶ μιμεῖται τοὺς
[9, 369]	Ἡ δὲ ταριχευομένη γογγυλὶς λεπτυντικωτέρα	ἐστὶ	τῆς ἑφθῆς καὶ μάλιστα ἡ
[9, 394]	οἰνάς, φησὶν ὁ Ἀριστοτέλης, μείζων	ἐστὶ	τῆς περιστερᾶς, χρῶμα δ´ ἔχει
[9, 383]	οὐλοχύτας φέρε δεῦρο. Τοῦτο δ´	ἐστὶ	τί; Κριθαί. Τί οὖν, ἀπόπληκτε,
[9, 370]	παρ´ Ἱππώνακτι ἐν τοῖς ἰάμβοις	ἐστί	τι λεγόμενον (τοιοῦτον· Ὁ δ´
[9, 395]	νήττης, τῷ χρώματι δὲ ῥυπαροκέραμός	ἐστι,	τὸ δὲ ῥύγχος μακρόν τε
[9, 388]	ὄρτυγα καὶ χοίνικα, πολὺ δέ	ἐστι	τὸ ἐκτεινόμενον παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς.
[9, 400]	λαγώς, ἀλλὰ πέρδικας Πολύγονον δ´	ἐστὶ	τὸ ζῷον ὁ λαγώς, ὡς
[9, 375]	Περὶ δὲ ὑῶν ὅτι ἱερόν	ἐστι	τὸ ζῷον παρὰ Κρησὶν Ἀγαθοκλῆς
[9, 390]	αὐτῶν τοιαύτης γινομένης. Μιμητικὸν δέ	ἐστι	τὸ ζῷον τοῦτο, ὁ ὦτος,
[9, 396]	γαλαθηνὰ θοινᾶσθαι βρέφη. (Θῆσθαι δ´	ἐστὶ	τὸ θηλάζειν τὸ γάλα. Ὅμηρος·
[9, 393]	αὐτῆς ὁ Μύνδιος Ἀλέξανδρος ὅτι	ἐστὶ	τὸ μέγεθος ἡλίκη τρυγών, σκέλη
[9, 400]	ὁ τοὺς Εἵλωτας ποιήσας. Εἶτά	ἐστι	τὸ μὲν Ἰακὸν λαγός· Λαγὸν
[9, 404]	μοι πρὸς τὸν βίον· ἕτερ´	ἐστὶ	τοῖς ἐρῶσι καὶ τοῖς φιλοσόφοις
[9, 392]	Ὁ θῆλυς, φησίν, ὄρτυξ λεπτοτράχηλός	ἐστι	τοῦ ἄρρενος οὐκ ἔχων τὰ
[9, 371]	ἐστὶν καὶ εὐαυξὴς σταφυλῖνος) εὐχυλότερόν	ἐστι	τοῦ σταφυλίνου καὶ μᾶλλον (θερμαντικώτερον,
[9, 372]	οὐκ ἔτ´ οὐδεὶς οἶδ´ ὁπηνίκ´	ἐστὶ	τοὐνιαυτοῦ. Μέγιστον ἀγαθόν, εἴπερ ἔστι
[9, 404]	ἐστι δέ. Οὐ ταὐτὸ δ´	ἐστὶ	τοῦτο, πολὺ διήλλαχεν. ~(στρατηγὸς πᾶς
[9, 408]	ἐν Ἱερῷ γάμῳ. Πλεῖστον δ´	ἐστὶ	τοῦτο. Φιλύλλιος δὲ ἐν Αὔγῃ
[9, 398]	καὶ τάχιον ἐκθέουσα δι´ ἐπιπολῆς	ἐστι	τῶν λέξεων. Τεκμαιρόμενοι οὖν Ἀθηναῖοι
[9, 378]	δεῖπνον καὶ πότε εὔκαιρον αὐτῶν	ἐστι	τῶν ὄψων τὰ μὲν θερμὰ
[9, 387]	Φιλίππῳ (εἷς δὲ καὶ οὗτός	ἐστι	τῶν τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητῶν)
[9, 371]	καὶ πολυτροφωτέρας. ΣΤΑΦΥΛΙΝΟΣ. Οὗτος δριμύς	ἐστι,	φησὶν ὁ Δίφιλος, ἱκανῶς δὲ
[9, 386]	Παῖδες, παράγετε· ὀπτάνιον ἔστιν; {Β.	Ἔστι.	{Α. Καὶ κάπνην ἔχει; {Β.
[9, 395]	ὄμματα, τὰ δὲ πολλὰ καταδύεται.	Ἔστι	δὲ καὶ ἄλλο γένος βοσκάδων
[9, 372]	ἐστὶ τοὐνιαυτοῦ. Μέγιστον ἀγαθόν, εἴπερ	ἔστι	δι´ ἐνιαυτοῦ ὅτου τις ἐπιθυμεῖ
[9, 390]	ὠτίδας ἄν τις ταχὺ ἀνιστῇ	ἔστι	λαμβάνειν· πέτονταί τε γὰρ βραχὺ
[9, 377]	Ὅταν ἐρανισταῖς, Καρίων, διακονῇς, οὐκ	ἔστι	παίζειν οὐδ´ ἃ μεμάθηκας ποιεῖν.
[9, 383]	πρέσβυ, φης´· ἅλας φέρε. Τοῦτ´	ἔστι	πηγός; Ἀλλὰ δεῖξον χέρνιβα. Παρῆν.
[9, 408]	τε πάντας χρηστὸς ὤν, οὐκ	ἔστι	χειρόνιπτρον. Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Θεαροῖς
[9, 381]	ἠκούσαμεν καὶ τοῦτο, νὴ τὴν	Ἑστίαν,	οἴκοι ποθ´ ὡς ὅς´ ἂν
[9, 382]	πρὸς ἡμᾶς τοῦτο, πρὸς τῆς	Ἑστίας;	Κατ´ ἐκεῖνον ἤδη πρόσεχε καὶ
[9, 382]	καθαρείων ἐξόμνυσθαι τὰς παρ´ ἐκείνῳ	ἑστιάσεις.	Οἱ δὲ ἡμέτεροι οὗτοι ἅμα
[9, 406]	καὶ πανδαισίᾳ τὸ σωμάτιον πᾶν	ἑστιάσῃς.	Ῥόδα τὰ εὐοσμότατα ἐν ἴγδει
[9, 382]	μὲν δαιτυμόνων, τὰ νῦν δ´	ἑστιατόρων;	Ἔπειτ´ ἄλλος ἀπεκρίνατο Ἀσθένειά τις
[9, 381]	τέχνης περιεργίᾳ ὁ καλὸς ἡμῶν	ἑστιάτωρ	Λαρήνσιος Καὶ πόσῳ κάλλιον, ἔφη,
[9, 390]	Τὰ δὲ κρέα αὐτῶν ἡδέα	ἐστίν.	Ἀληθῆ λέγειν φησὶ τὸν Ξενοφῶντα
[9, 397]	πτερὰ γὰρ αὐτῶν τὸ κάλλος	ἐστίν,	ἀλλ´ οὐ τὸ σῶμα. Ὅτι
[9, 374]	Καὶ ἐν Ἀχαρνεῦσιν· Νέα γάρ	ἐστιν·	ἀλλὰ δελφακουμένα ἕξει μεγάλην τε
[9, 367]	καὶ τάδε· {Α. Γυνὴ καθεύδους´	ἐστὶν	ἀργόν. {Β. Μανθάνω. {Α. Ἐγρηγορυίας
[9, 399]	σκευασίας εἰσίν. Κεῖνος δ´ οὖν	ἐστιν	ἄριστος, ἂν πεινῶσι μεταξὺ φέρῃς
[9, 380]	τὸ δὲ ἑφθόν, αὐτὸς δ´	ἐστὶν	ἄσφακτος; Δεομένων οὖν ἡμῶν καὶ
[9, 380]	πεπλήρωται καὶ τὸ μὲν ὀπταλέον	ἐστὶν	αὐτοῦ, τὸ δὲ ἑφθόν, αὐτὸς
[9, 393]	δὲ καὶ τὸ πέλαγος ᾄδοντες.	Ἐστὶν	δὲ τῶν στεγανοπόδων καὶ ποηφάγων.
[9, 396]	Ἀλκαῖος Παλαίστρᾳ· Ὁδὶ γὰρ αὐτός	ἐστιν·	εἴ τι γρύξομαι ὧν σοι
[9, 376]	τι· τῶν ἡδυσμάτων πάντων κράτιστόν	ἐστιν	ἐν μαγειρικῇ (ἀλαζονεία· τὸ καθ´
[9, 400]	ἀνθρώπου, οὕτω δή τι πολύγονόν	ἐστιν,	ἐπικυίσκει τε μόνον πάντων θηρίων,
[9, 390]	γεράνοις πολεμοῦσι. Τῶν δὲ περδίκων	ἐστὶν	ἕτερονγένος ἐν Ἰταλίᾳ ἀμαυρὸν τῇ
[9, 404]	διαφορὰν ἔχει, νωθρότερα πολλῷ δ´	ἐστὶν	ἢ τὰ τῶν νέων. (Σίναπυ
[9, 369]	τινα γογγυλίδα, καὶ ἴσως αὕτη	ἐστὶν	ἡ βουνιάς. Νίκανδρος δ´ ἐν
[9, 400]	τὸν λαγὸν ἑνικῇ αἰτιατικῇ ἀκόλουθός	ἐστιν	ἡ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἀμύκῳ
[9, 405]	καὶ διαβλέψαι τί που στρατηγός	ἐστιν,	ἡγεμὼν δὲ θάτερον, οὕτως ἐφ´
[9, 377]	εὐκαταφρόνητος ἡ τέχνη, ἂν κατανοήσῃς,	ἐστὶν	ἡμῶν, Δημύλε, ἀλλὰ πέπλυται τὸ
[9, 383]	ἀδικήσας ἀθῷος διέφυγεν· ἱεροπρεπής πώς	ἐστιν	ἡμῶν ἡ τέχνη. Ἐγὼ δ´
[9, 400]	Ἢ πτῶκα λαγωόν εἰ μέν	ἐστιν	Ἰωνικόν, πλεονάζει τὸ ω> εἰ
[9, 371]	δὲ καρτὸν καλούμενον (μέγας δ´	ἐστὶν	καὶ εὐαυξὴς σταφυλῖνος) εὐχυλότερόν ἐστι
[9, 376]	ἐφάνη Βριάρεως· ἂν τύχῃ δ´,	ἐστὶν	λαγώς. Ὁ μάγειρος ἂν μὲν
[9, 378]	καὶ τὸ πνεῦμ´ ἰδεῖν πόθεν	ἐστίν,	μεγάλην χρείαν τιν´ εἰς τὸ
[9, 376]	μὲν ἐν Χορευούσαις· μάγειρος δ´	ἐστὶν	ὁ λέγων πρὸς τοὺς μαθητὰς
[9, 405]	δύναιτ´ ἄν· ὀψοποιὸς οὖν μόνον	ἐστὶν	ὁ τοιοῦτος, ὁ δὲ μάγειρος
[9, 376]	τε συνδιάκονοι ὑμεῖς· ἅπας γάρ	ἐστιν	οἰκεῖος τόπος ὑπὲρ τέχνης λαλεῖν
[9, 388]	ἔχει τὸ ἄλφα παραλῆγον, βαρύτονά	ἐστιν,	οἷον ἀκάμας, Σακάδας, ἀδάμας. Λεκτέον
[9, 370]	μέμνηται ἐν τούτοις· Οἷα δ´	ἐστὶν	οἶσθα νῦν· ἄρτοι, σκόροδα, τυρός,
[9, 369]	ῥάπυν. Τούτοις δ´ οὐδὲν ἄλλο	ἐστὶν	ὅμοιον εἰ μὴ ἡ νῦν
[9, 394]	Σικελίας ἐν Ἔρυκι καιρός τις	ἐστίν,	ὃν καλοῦσιν Ἀναγωγάς, ἐν ᾧ
[9, 376]	καὶ πῶς ἐξ ἡμισείας μέν	ἐστιν	ὀπτός, ἑφθὸς δὲ κατὰ θάτερα.
[9, 387]	τάδε· Ὁδὶ δὲ δὴ τίς	ἐστιν	ὄρνις; Οὐκ ἐρεῖς; {Β. Ἐπικεχοδὼς
[9, 393]	δὲ καλουμένων ΧΕΝΝΙΩΝ (μικρὸν δ´	ἐστὶν	ὀρτύγιον) μνημονεύει Κλεομένης ἐν τῇ
[9, 408]	βῆμ´, ἐπέρδετο. ~(Ἐκ τούτων δῆλόν	ἐστιν	ὅτι Τηλέμαχος κυάμων χύτρας ἀεὶ
[9, 404]	γλαφυροῖσι κεχορηγημένα· ὁ γὰρ τοιοῦτός	ἐστιν	οὐ δειπνητικός, (πρὸς τῷ φιλεῖν
[9, 397]	πάλιν ὄρνις δῆτα. Τίς ποτ´	ἐστίν;	Οὐ δήπου ταὧς; Λέγουσι δὲ
[9, 401]	ἐπὶ Νέαν πόλιν. Νῆσος γάρ	ἐστιν	οὐ μακρὰν τῆς γῆς κατὰ
[9, 369]	δὲ τὴν κράμβην) ἣ μέν	ἐστιν	οὐλόφυλλος, ἣ δὲ ἀγρία. Δίφιλος
[9, 402]	ὥς. Καὶ Σκίρας (εἷς δ´	ἐστὶν	οὗτος τῆς Ἰταλικῆς καλουμένης κωμῳδίας
[9, 399]	ἕτερον θηρίον; Οὗ δασύποδ´ εὑρεῖν	ἐστιν	οὐχὶ ῥᾴδιον. Ἀλκαῖος δ´ ἐν
[9, 397]	ἀλλ´ ἔτη πλέον ἢ τριάκοντά	ἐστιν.	(Ταὧς δὲ λέγουσιν Ἀθηναῖοι, ὥς
[9, 404]	ἀδηφάγον τὸ ζῷον εἰς ὑπερβολήν	ἐστιν.	Τελώνῃ γλαῦκον, ἔγχελυν, σπάρον· ὅταν
[9, 401]	οὗτοι ζητεῖτε. Προφέρεσθαι δὲ δίκαιόν	ἐστιν	ὑμᾶς σὺν τῷ σ> σῦς
[9, 383]	Γῆν οἶδ´ ὅτι. Περίεργον δ´	ἐστὶν	ὡς ἀληθῶς τὸ πολὺ τῶν
[9, 368]	Ἀπὸ δὲ τοῦ κωλέα συνῃρημένον	ἐστὶν	ὡς συκέα συκῆ, λεοντέα λεοντῆ,
[9, 377]	τἀμπόρια, τῆς τέχνης πέρας τοῦτ´	ἔστιν,	ἂν εὖ προσδράμῃς πρὸς τὸ
[9, 386]	κρέα. {Α. Παῖδες, παράγετε· ὀπτάνιον	ἔστιν;	{Β. Ἔστι. {Α. Καὶ κάπνην
[9, 405]	ὅτε ἦν οὐδέπω γεγραμμένα. Οὐδ´	ἔστιν	εἰπεῖν περὶ μαγειρικῆς, ἐπεὶ εἶπ´
[9, 399]	κωμῳδιοποιὸς ἐν Περσίδι σπανίως, φησίν,	ἔστιν	εὑρεῖν δασύποδα περὶ τὴν Ἀττικήν·
[9, 399]	τῶν ἱστοριῶν φησιν σπανίως δ´	ἔστιν	εὑρεῖν τὸ οὖθαρ ἐπὶ τῶν
[9, 397]	τις ἔλθοι βουλόμενος θεάσασθαι, οὐκ	ἔστιν	ὅστις ἔτυχε. Καὶ ταῦτα οὐκ
[9, 386]	Ἐγὼ δ´ ἐρῶ τοῖς γὰρ	ἑστιωμένοις	τὸν καιρὸν ἀποδίδωμι τῆς συγκράσεως.
[9, 410]	Ἐσπουδάκει δ´ ἕκαστος ὡς ἂν	ἑστιῶν	ἅμα τ´ ὀξύπεινον ἄνδρα καὶ
[9, 405]	(τινός) ὅτ´ ἦν ὁ λιμός,	ἑστιῶντος	τοὺς φίλους, ἀνάληψιν ἐποίης´ εἰσενέγκας
[9, 386]	Ἄπολλον. {Α. Οὐκοῦν τὸ μέσον	ἔστω.	{Β. Δηλαδή. {Α. Τοῦθ´ ἕτερος
[9, 367]	παλαιός· Σοὶ μὲν ταῦτα δοκοῦντ´	ἔστω,	ἐμοὶ δὲ τάδε. Τοὺς ξυνετοὺς
[9, 396]	ἢ Παυσανίᾳ Πνικτόν τι τοίνυν	ἔστω	σοι συχνὸν τοιοῦτον καὶ Εὔβουλος
[9, 376]	ἐπιδείξατε πῶς τε ὁ χοῖρος	ἐσφάγη	καὶ πῶς ἐξ ἡμισείας μέν
[9, 381]	γεμιστοῦ χοίρου. Ὁ μὲν χοῖρος	ἐσφάγη	ὑπὸ τὸν ὦμον σφαγὴν βραχεῖαν
[9, 403]	δρακαινίς, πουλυπόδειον, σηπία, ὀρφώς, κάραβος,	ἔσχαρος,	ἀφύαι, βελόναι, κεστρεύς, σκορπίος, ἔγχελυς,
[9, 405]	εἶπ´ ἀρτίως ὅρον γὰρ οὐκ	ἔσχηκεν	οὗ ὁ καιρός αὐτὴ δ´
[9, 367]	ποικίλων παροψίδων κόσμου βρύουσαν, οὐκ	ἔτ´	εἰς ἔμ´ ἔβλεπεν. Καὶ ὁ
[9, 372]	ταῖς γογγυλίσιν ἀροῦσιν, ὥστ´ οὐκ	ἔτ´	οὐδεὶς οἶδ´ ὁπηνίκ´ ἐστὶ τοὐνιαυτοῦ.
[9, 376]	ὀπτός, ἑφθὸς δὲ κατὰ θάτερα.	(Ἔτ´	οὖν ἡμῶν ἀναζητούντων ὁ μάγειρος
[9, 384]	ἐν τῇ Ἀνανεώσει Γναθαίνης τῆς	ἑταίρας	τὸ γαστρίμαργον ἐμφανίζων λέγει· Ἔπειτ´
[9, 385]	ὧν πάντας ἑλὼν ὑμᾶς ἐρίηρας	ἑταίρους,	φρύξας, ἑψήσας κἀπανθρακίσας, ὀπτήσας, (εἰς
[9, 409]	φησι νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν	ἐτάνυσσε	τράπεζαν. Πῂ δέ· Τοῖσι δὲ
[9, 374]	ἐν Εἰρήνῃ ἐπὶ τῆς θηλείας	ἔταξε	τὸν ἀλεκτρυόνα λέγων οὕτως· Ἄχθομαι
[9, 401]	(ἐν Ἀχιλλέως Ἐρασταῖς ἐπὶ κυνὸς	ἔταξε	τοὔνομα ἀπὸ τοῦ σῦς ἀγρεύειν,
[9, 366]	οὗτος, ἐν Λημνίαις τὸ τακερὸν	ἔταξεν	ἐπὶ τοῦ τρυφεροῦ λέγων οὕτως·
[9, 404]	ἐστί μοι πρὸς τὸν βίον·	ἕτερ´	ἐστὶ τοῖς ἐρῶσι καὶ τοῖς
[9, 378]	τῇ περιφορᾷ τῆς ὅλης συντάξεως	ἑτέραν	ἐν ἑτέροις λαμβάνει τὴν ἡδονήν.
[9, 380]	ἀποσβέσας καὶ πρὸς τὸ δίχορδον	ἐτερέτιζες.	σθόμην· (ἐκεῖνο δρᾶμα, τοῦτο δ´
[9, 378]	τῆς ὅλης συντάξεως ἑτέραν ἐν	ἑτέροις	λαμβάνει τὴν ἡδονήν. Ὁ μὲν
[9, 374]	καλεῖν; {Β. Ἀλεκτρύαιναν, τὸν δ´	ἕτερον	ἀλέκτορα. (Λέγεται δὲ καὶ ἀλεκτορὶς
[9, 399]	εἶδε πώποτε λέοντας ἢ τοιοῦτον	ἕτερον	θηρίον; Οὗ δασύποδ´ εὑρεῖν ἐστιν
[9, 394]	αὐτῷ φησιν Ἀριστοτέλης ὅτι περιστερὰ	ἕτερον,	πελειὰς δ´ ἔλαττον, καὶ ὅτι
[9, 378]	τὰ μαθήματα ἅπαντ´ ἐφεξῆς εἰδόθ´,	ἕτερόν	σοι τυχὸν φανήσεται τὸ πρᾶγμα.
[9, 380]	Ἔκυπτον οἱ παρόντες ἀποβολῇ. Ἔθυσαν	ἕτερον.	Τοῦ δὲ δευτέρου πάλιν τὴν
[9, 371]	καλεῖσθαι Σικελικόν. Ἡ δὲ σευτλὶς	ἕτερον,	φησί, τοῦ τεύτλου ἐστί. Διὸ
[9, 390]	πολεμοῦσι. Τῶν δὲ περδίκων ἐστὶν	ἕτερονγένος	ἐν Ἰταλίᾳ ἀμαυρὸν τῇ πτερώσει
[9, 403]	τόμος ἠνύστρου, χορδῆς ἕτερος, φύσκης	ἕτερος	διαλαιμοτομεῖθ´ ὑπὸ τῶν ἔνδον· κρατὴρ
[9, 389]	ἡγεμὼν μαχούμενος· ἁλόντος δὲ τούτου	ἕτερος	ἔρχεται μαχούμενος. (Καὶ ὁπόταν μὲν
[9, 386]	ἔστω. {Β. Δηλαδή. {Α. Τοῦθ´	ἕτερος	οὐδεὶς τῶν ὁμοτέχνων μου ποιεῖ.
[9, 403]	τόμος ἀλλᾶντος, τόμος ἠνύστρου, χορδῆς	ἕτερος,	φύσκης ἕτερος διαλαιμοτομεῖθ´ ὑπὸ τῶν
[9, 377]	καὶ σὺ τοῦτο. Καὶ περὶ	ἑτέρου	δὲ μαγείρου (ὄνομα δ´ ἐστὶ
[9, 380]	κρεῶν τότ´ οὐδὲ τῷ διδασκάλῳ.	Ἑτέρους	πορίσασθαι δύ´ ἐρίφους ἠνάγκασας· τὸ
[9, 390]	Θεόφραστος γοῦν ἐν τῷ περὶ	ἑτεροφωνίας	τῶν ὁμογενῶν Οἱ Ἀθήνησι, φησίν,
[9, 391]	λόφον καὶ ὅτι τῆς ὀχείας	ἑτέρῳ	δίχα μάχης οὐ παραχωρεῖ. Ὁ
[9, 394]	γὰρ τριάκοντα καὶ τεσσαράκοντα ζῇ	ἔτη.	Οὐκ ἀπολείπουσι δ´ ἕως θανάτου
[9, 389]	μὲν χερσαῖος, σχιδανόπους, ζῇ δὲ	ἔτη	πεντεκαίδεκα, ἡ δὲ θήλεια καὶ
[9, 397]	οὐκ ἐχθὲς οὐδὲ πρῴην, ἀλλ´	ἔτη	πλέον ἢ τριάκοντά ἐστιν. (Ταὧς
[9, 388]	οὐ τιθασεύονται, ἀλλ´ οὐδὲ φωνὴν	ἔτι	ἀφιᾶσιν. (Ἐὰν δὲ ἀφεθῶσι, φωνήεντες
[9, 389]	τὸ ζῷον κακόηθες καὶ πανοῦργον,	ἔτι	δὲ ἀφροδισιαστικόν. Διὸ καὶ τὰ
[9, 409]	τις δεῦρ´ ὕδωρ καὶ σμῆμα.	Ἔτι	δὲ καὶ εὐώδεσι τὰς χεῖρας
[9, 369]	Ἐρετρίᾳ καὶ Κύμῃ καὶ Ῥόδῳ,	ἔτι	δὲ Κνίδῳ καὶ Ἐφέσῳ· ἡ
[9, 389]	Οἱ στρουθοί, φησί χοἰ πέρδικες,	ἔτι	δὲ οἱ ἀλεκτρυόνες καὶ οἱ
[9, 376]	καὶ τῶν ᾠῶν τὰ χρυσᾶ,	ἔτι	δὲ ὀρνίθων γαστέρες αὐταῖσι μήτραις
[9, 369]	ἐστι καὶ δριμεῖα καὶ δύσπεπτος,	ἔτι	δὲ πνευματωτική. Κρείττων δέ, φησίν,
[9, 369]	πλῆθος ἦν αἰεὶ καὶ χηνῶν,	ἔτι	δὲ τῶν νεοσσῶν ὀρνίθων, οὓς
[9, 406]	τε καὶ πισῶν αὐταῖς χύτραις,	ἔτι	δὲ τῶν τοιούτων περὶ ὧν
[9, 407]	οὕτως· Ὁ δ´ Ἀχαρνικὸς Τηλέμαχος	ἔτι	δημηγορεῖ. Οὗτος δ´ ἔοικε τοῖς
[9, 383]	τοὔξος ἐνθῇς· διάπυρος γὰρ οὖς´	ἔτι	ἕλξει δι´ αὑτῆς νοτίδα καὶ
[9, 394]	γὰρ τῇ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ συλλαμβάνει.	Ἔτι	ἐν τῷ αὐτῷ φησιν Ἀριστοτέλης
[9, 375]	ἕψου μηδὲ λυπηθῇς πυρί. Καὶ	ἔτι·	Θύσας δὲ χοῖρον τόνδε τῆς
[9, 367]	Τουτὶ τὸ κακὸν οὔκ ἐστ´	ἔτι	(κακόν. Τὸ θυγάτριόν γέ μου
[9, 378]	πρᾶγμα. Τρεῖς ἡμεῖς μόνοι ἐσμὲν	ἔτι	λοιποί, Βοιδίων καὶ Χαριάδης ἐγώ
[9, 406]	δὲ νῦν ὁλόπυρον προσαγορεύουσιν. Τοιούτων	ἔτι	πολλῶν λεγομένων ὁ Δημόκριτος ἔφη·
[9, 378]	ὄψοισιν ἐμποιεῖν τινα. Τί οὖν	ἔτι	σοι δίειμι τὰ στρατηγικὰ ἔχω
[9, 380]	ἐν Μαραθῶνι κινδυνεύσαντας καὶ πρὸς	ἔτι	τοὺς ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντας. (Ἔδοξεν
[9, 367]	ὁμοίως, ὀρθῶς δ´ ἀντιλέγειν οὐκ	ἔτι	τοῦτ´ ἐν ἔθει· καὶ πρὸς
[9, 405]	Ἐξ ἀντλίας ἥκοντα καὶ γέμοντ´	ἔτι	φορτηγικῶν μοι βρωμάτων ἀγωνίαις τἠμῇ
[9, 376]	τοῦ βρέφεος ἀνεπάιστον τοῖς παριοῦσιν	ἐτίθει.	Διὸ πάντες τὸ ζῷον τοῦτο
[9, 406]	σπείρεται, οἷον (ὁ) κύαμος, πισός·	ἐτνηρὸν	γὰρ ἐκ τούτων ἕψημα γίνεται·
[9, 370]	γ´ ἕψουσι λιπαράς, ὦ θεοί,	ἔτνος	θ´ ἅμ´ αὐταῖς πίσινον. Δίφιλος
[9, 403]	βολβός, ἐλαία, σκόροδον, καυλός, κολοκύντη,	ἔτνος,	θρῖον, φυλλάς, θύννου τεμάχη, γλάνιδος,
[9, 408]	οὐκ ἀγέλοιόν ἐστ´ ἴσως. {Β.	Ἔτνος	κυάμινον διότι τὴν μὲν γαστέρα
[9, 408]	σιτούμενος ἦγε Πυανέψια πορδὴν ἑορτήν.	Ἔτνους	δὲ κυαμίνου μνημονεύει Ἡνίοχος ὁ
[9, 381]	τὸν μάγειρον ἐπί τε τῷ	ἑτοίμῳ	τῶν λεγομένων καὶ τῇ τῆς
[9, 394]	Τίκτουσι δὲ πᾶσαν ὥραν τοῦ	ἔτους·	διὸ δὴ καὶ δεκάκις τοῦ
[9, 397]	λʹ Τίκτει τε ἅπαξ τοῦ	ἔτους	ᾠὰ δώδεκα· ταῦτα δὲ οὐκ
[9, 389]	τοῦτο κατά τινα ὥραν τοῦ	ἔτους,	ὡς καὶ ὁ Μύνδιός φησιν
[9, 374]	καλὸς καὶ μέγας καὶ κόμην	ἔτρεφε	καὶ ἐφόρει ἁλουργίδα καὶ κράσπεδα
[9, 384]	Ἀλλ´ εἴ τις ὥσπερ χῆνα	ἔτρεφέν	μοι λαβὼν σιτευτόν. (Καὶ Ἀρχέστρατος
[9, 372]	τὸ ἴδιον ἀπεδίδοσαν τοῦ χυμοῦ.	Ἐτύγχανον	δ´ οὖσαι τῶν συντεθειμένων ὑπὸ
[9, 375]	καλοῦνται καὶ οἱ ἀδελφοὶ ἔνθεν	ἐτυμολογοῦνται.	Περὶ δὲ τῆς ἡλικίας τοῦ
[9, 401]	ὑμᾶς σὺν τῷ σ> σῦς	ἐτυμώτερον·	παρὰ τὸ σεύεσθαι γὰρ καὶ
[9, 397]	βουλόμενος θεάσασθαι, οὐκ ἔστιν ὅστις	ἔτυχε.	Καὶ ταῦτα οὐκ ἐχθὲς οὐδὲ
[9, 395]	λοιπαί. Ὅσοι οὖν τότε περιουσίας	εὖ	ἥκουσι τῶν περιοίκων εὐωχοῦνται, οἱ
[9, 405]	ἑαυτῆς ἐστι δεσπότης. Ἐὰν δ´	εὖ	μὲν σὺ χρήσῃ τῇ τέχνῃ,
[9, 367]	ἄν τις πείσειε τάχιστα λέγων	εὖ,	Οἵπερ καὶ ῥᾴστης εἰσὶ διδασκαλίας.
[9, 381]	τοῦ στόματος, πολλὸν ἐπιχέας ζωμὸν	εὖ	πάνυ πεποιημένον. Καὶ μετὰ ταῦτα
[9, 377]	τέχνης πέρας τοῦτ´ ἔστιν, ἂν	εὖ	προσδράμῃς πρὸς τὸ στόμα. Διακονοῦμεν
[9, 399]	φωνή. Θαυμασάντων οὖν ἡμῶν τὸ	εὐανθὲς	τοῦ ὄρνιθος μετ´ οὐ πολὺ
[9, 371]	καλούμενον (μέγας δ´ ἐστὶν καὶ	εὐαυξὴς	σταφυλῖνος) εὐχυλότερόν ἐστι τοῦ σταφυλίνου
[9, 369]	περιττότερον δὲ λεπτύνει. Ταύτης μνημονεύει	Εὔβουλος	ἐν Ἀγκυλίωνι οὕτως· (Ὀπτήσιμον γογγυλίδα
[9, 380]	αὐλητὴς πληγὰς λάβῃ· ὁ γὰρ	Εὔβουλος	ἐν Λάκωσιν ἢ Λήδᾳ ἔφη·
[9, 384]	ταῦτα κατὰ τὴν Ῥώμην) μνημονεύει	Εὔβουλος	ἐν Στεφανοπώλισι λέγων οὕτως· Εἰ
[9, 397]	εἰσὶ νῦν τῶν ὀρτύγων. Καὶ	Εὔβουλος	ἐν Φοίνικι. Καὶ γὰρ ὁ
[9, 396]	ἔστω σοι συχνὸν τοιοῦτον καὶ	Εὔβουλος	Κατακολλωμένῳ· Καὶ πνικτὰ Σικελὰ πατανίων
[9, 371]	μνήμης εὑρίσκω τετυχηκὸς παρὰ μὲν	Εὐβούλῳ	ἐν Πορνοβοσκῷ οὕτως· (Οὐκ ἂν
[9, 391]	Πάντα δὲ τὰ τῶν ζῴων	εὔγλωττα	καὶ διηρθρωμένα ἐστὶ τὴν φωνὴν
[9, 371]	καὶ Τὰ τεῦτλα τευτλίδας καλῶν	Εὔδημος	δ´ ἐν τῷ περὶ λαχάνων
[9, 369]	ὥς φησιν ὁ Δίφιλος. ΚΡΑΜΒΗ.	Εὔδημος	ὁ Ἀθηναῖος ἐν τῷ περὶ
[9, 394]	χειμῶνος μὴ φθέγγεσθαι, εἰ μὴ	εὐδίας	γενομένης. Λέγεται δὲ ὅτι ἡ
[9, 407]	κἀν χειμῶνι κἀν θέρει φακῆ.	Εὐδοκίμει	δ´ ὁ ἀνὴρ μάλιστα ἐν
[9, 407]	ταῦτα σφόδρα παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις	εὐδοκίμει.	Ἐν δὲ τῇ Γιγαντομαχίᾳ οὕτω
[9, 397]	Φερσεφόνῃ τοιόνδε ταὧν, ὃς τοὺς	εὕδοντας	ἐγείρει. Ἀντιφῶντι δὲ τῷ ῥήτορι
[9, 392]	νῆσον διὰ τὸ εὔορμον εἶναι	Εὔδοξος	δ´ ὁ Κνίδιος ἐν πρώτῳ
[9, 387]	τατύρας καλεῖται. Πτολεμαῖος δ´ ὁ	Εὐεργέτης	ἐν δευτέρῳ ὑπομνημάτων τέταρόν φησιν
[9, 370]	ἐπιστρεφῶς πίνειν τε πολλὰς κύλικας	εὐζωρεστέρας.	Ἀντιφάνης δ´ ἐν Παρασίτῳ ὡς
[9, 367]	δ´ ἀντιλέγειν Κατὰ τὸν Πάριον	Εὔηνον	Ἔθος περὶ παντὸς ὁμοίως, ὀρθῶς
[9, 392]	ὄνυχος. Καθόλου τε τῇ πληθυντικῇ	εὐθείᾳ	ἑπομένη ἡ ἑνικὴ γενικὴ χρῆται
[9, 374]	δὲ διὰ τοῦ σ> τὴν	εὐθεῖαν	ἐκφέρει· Ἁλιπόρφυρος εἴαρος ὄρνις. Καὶ
[9, 401]	οἱονεὶ θῦν, τὸν εἰς θυσίαν	εὐθετοῦντα.	Νῦν δέ, εἰ δοκεῖ, ἀποκρίνασθέ
[9, 375]	(Ἐγὼ δὲ χοῖρον καὶ μάλ´	εὐθηλούμενον	τόνδ´ ἐν νοτοῦντι κριβάνῳ θήσω.
[9, 401]	σπήλυγγα τὸν αὐτόστεγον σύαγρον ἐκβόλειον	εὔθηρον	κλύειν, ᾧ πλεῖστ´ ἀπαρχὰς ἀκροθινιάζομαι.
[9, 368]	Αὐτολύκῳ· Σκέλη δὲ καὶ κωλῆνες	εὐθὺ	τοὐρόφου. Εὐριπίδης Σκίρωνι· Οὐδὲ κωλῆνες
[9, 379]	ἐγένετο πρώτῳ Λαμπρίᾳ, ἀλλᾶντας Ἀφθόνητος,	Εὔθυνος	φακῆν, ἀπὸ συμβολῶν συνάγουσιν Ἀρίστων
[9, 377]	ἢ λιμοὺς καλῶν, ἔπτηξ´ ἕκαστος	εὐθύς.	Ἂν δ´ ἀληθινὸν σαυτὸν παραβάλλῃς,
[9, 410]	Ὅταν δὲ τούτων τινὸς θίγῃς,	εὐθὺς	ἀποκαθαίρῃ τὴν χεῖρα εἰς τὰ
[9, 378]	πρῶτον ἀστρολογεῖν ἔπειτα μετὰ ταῦτ´	εὐθὺς	ἀρχιτεκτονεῖν. Περὶ φύσεως κατεῖχε πάντας
[9, 387]	καθάπερ ἀτταγήν, πέρδιξ, ἀλεκτρυών, φασιανός,	εὐθὺς	βαδιστικὰ καὶ δασέα. Καὶ Ἀριστοτέλης
[9, 391]	Λέγει δὲ καὶ τοὺς ἄρρενας	εὐθὺς	ἐξ εὐνῆς ἐθέλειν πλησιάζειν, τὰς
[9, 404]	προσάγω πᾶσιν ἀεὶ βρώματα, τεταγμέν´	εὐθύς	ἐστί μοι πρὸς τὸν βίον·
[9, 382]	πεπορισμένος πάρεστιν. ὡς εἰσῆλθε γάρ,	εὐθύς	μ´ ἐπηρώτησε προσβλέψας μέγα Πόσους
[9, 378]	πρὸς τὸ δεῖπνον καὶ πότε	εὔκαιρον	αὐτῶν ἐστι τῶν ὄψων τὰ
[9, 378]	πράγματος, (ἵνα τῷ λαλεῖν λάβωμεν	εὔκαιρον	χρόνον. {ΔΗ. Ἄπολλον, ἐργῶδές γ´.
[9, 377]	Καταψευδομένῳ λέγων ὧδε· Οὐ παντελῶς	εὐκαταφρόνητος	ἡ τέχνη, ἂν κατανοήσῃς, ἐστὶν
[9, 371]	λεπτυντικώτερον εἶναι καὶ ἑλμίνθων φθαρτικόν.	(Εὐκοιλιώτερον	δὲ τὸ λευκόν, τὸ δὲ
[9, 377]	μάγειρος οὐ κακός. Ὁ καιρὸς	εὐκτός·	ὠφελοῦ. Φιλάργυρος ὁ γέρων, ὁ
[9, 407]	ἤγαγον δι´ Ἀλκιβιάδην, φυγόντος δι´	εὐλάβειαν	καὶ τοῦ τὴν δίκην γραψαμένου.
[9, 375]	χιόνινον. Ἔφασάν τε τὸν βασιλέα	Εὐμένη	τὰ τοιαῦτα ἐπιμελῶς ὠνεῖσθαι παρ´
[9, 397]	νεὤς, λεὤς, Τυνδάρεὠς, Μενέλεὠς, λειπόνεὠς,	εὔνεὠς,	Νείλεὠς, πρᾶὀς, υἱὄς, Κεῖὀς, Χῖὀς,
[9, 391]	καὶ τοὺς ἄρρενας εὐθὺς ἐξ	εὐνῆς	ἐθέλειν πλησιάζειν, τὰς δὲ θηλείας
[9, 411]	ἑπτακαιδεκάτῃ τοῦ καθ´ Ἡρακλέα λόγου	Εὔνομον.	Καὶ Κύαθον δὲ τὸν Πύλητος
[9, 381]	πάροδον ἵν´ ἔχῃς τῶν θυρῶν	εὐνουστέραν·	τί δεῖ λέγειν με πολλὰ
[9, 371]	καὶ μᾶλλον (θερμαντικώτερον, οὐρητικώτερον, εὐστόμαχον,	εὐοικονόμητον,	ὡς ὁ Δίφιλος ἱστορεῖ. ΚΕΦΑΛΩΤΟΝ.
[9, 392]	εἰς τὴν νῆσον διὰ τὸ	εὔορμον	εἶναι Εὔδοξος δ´ ὁ Κνίδιος
[9, 406]	σωμάτιον πᾶν ἑστιάσῃς. Ῥόδα τὰ	εὐοσμότατα	ἐν ἴγδει τρίψας ἐπέβαλον ἐγκεφάλους
[9, 379]	ποιήσας τινὰ μάγειρον πολυμαθῆ (καὶ	εὐπαίδευτον	μνημονεύοντά τε τῶν πρὸ αὑτοῦ
[9, 410]	φάσκων καὶ ἐν τοῖς τῶν	Εὐπατριδῶν	πατρίοις τάδε γεγράφθαι περὶ τῆς
[9, 380]	Τὸ γὰρ γεῦσαι ἔχομεν ἐν	Εὐπόλιδι	ἐν Αἰξί· Τοῦδε νῦν γεῦσαι
[9, 409]	Ἀλκμήνης γόνος. Ἀλλὰ καὶ παρ´	Εὐπόλιδι	ἐν Αἰξίν· Αὐτοῦ τὴν χερνίβα
[9, 397]	Καὶ ἀναγιγνώσκουσι μὲν οὕτως παρ´	Εὐπόλιδι	ἐν Ἀστρατεύτοις πρόκειται δὲ τὸ
[9, 400]	ω> παραπλησίως προσαγορευομένη λαγῲ παρ´	Εὐπόλιδι	ἐν Κόλαξιν· Ἵνα πάρα μὲν
[9, 368]	κωλῆνα δὲ λέγουσι καὶ κωλῆν.	Εὔπολις	Αὐτολύκῳ· Σκέλη δὲ καὶ κωλῆνες
[9, 370]	Θαλάσσᾳ Ναὶ μὰ τὰν κράμβαν	Εὔπολις	Βάπταις Ναὶ μὰ τὴν κράμβην
[9, 397]	καὶ ἐπῳάζει καθάπερ ἡ ἀλεκτορίς.	Εὔπολις	δ´ ἐν Ἀστρατεύτοις φησὶ περὶ
[9, 408]	χερνιβίοις καὶ θυμιατηρίοις. (Χειρόνιπτρον δ´	Εὔπολις	ἐν Δήμοις· Κἄν τις τύχῃ
[9, 373]	ὥστ´ ὄρνις ἱέρακος ὑπερπταμένω. Καὶ	Εὔπολις	ἐν Δήμοις· Οὐ δεινὸν οὖν
[9, 392]	τῷ ζῴῳ τούτῳ. Ὑποκοριστικῶς δὲ	Εὔπολις	ἐν Πόλεσιν αὐτοὺς κέκληκεν ὀρτύγια
[9, 406]	δὲ τοῦ ὀσπρίου μνημονεύει καὶ	Εὔπολις	ἐν Χρυσῷ γένει. (Ἡλιόδωρος δ´
[9, 408]	χειρὸς ὕδωρ εἴωθε λέγειν, ὡς	Εὔπολις	ἐν Χρυσῷ γένει καὶ Ἀμειψίας
[9, 375]	ἅδε τοι χοῖρος καλά. Καὶ	Εὔπολις	ἐν Χρυσῷ γένει. καὶ Ἱππῶναξ
[9, 390]	Ἔπη τάδε καὶ μέλος Ἀλκμὰν	εὗρε	γεγλωσσάμενον κακκαβίδων στόμα συνθέμενος, σαφῶς
[9, 399]	ἐν Περσίδι σπανίως, φησίν, ἔστιν	εὑρεῖν	δασύποδα περὶ τὴν Ἀττικήν· (λέγει
[9, 399]	τοιοῦτον ἕτερον θηρίον; Οὗ δασύποδ´	εὑρεῖν	ἐστιν οὐχὶ ῥᾴδιον. Ἀλκαῖος δ´
[9, 399]	ἱστοριῶν φησιν σπανίως δ´ ἔστιν	εὑρεῖν	τὸ οὖθαρ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[9, 396]	μὴ εἴπῃς ὅπου καὶ σὺ	εὗρες	τὰ τοιαῦτα κρεᾴδια. Οὐ μὴ
[9, 380]	κἀγὼ οὐκ ἀρχαίαν ἐπίνοιαν, ἀλλ´	εὕρεσιν	ἐμήν (ἵνα μὴ ὁ αὐλητὴς
[9, 390]	Χαμαιλέων ὁ Ποντικὸς ἔφη Τὴν	εὕρεσιν	τῆς μουσικῆς τοῖς ἀρχαίοις ἐπινοηθῆναι
[9, 380]	λύκον διὰ κενῆς σὺ μόνος	εὕρηκας	τέχνην. Χορδῆς ὀβελίσκους ἡμέρας ζητουμένους
[9, 382]	μαγειρικῇ σοφίᾳ ἐπαινεθεὶς Τί τοιοῦτον	εὑρήκασιν,	ἔφη, ἢ εἰρήκασιν οἱ πρὸ
[9, 404]	δ´, ἐὰν βούλῃ, σὲ τῶν	εὑρημένων·	οὐ ταὐτὰ προσάγω πᾶσιν ἀεὶ
[9, 409]	κωμικοῖς παροξυτόνως ἀνέγνωσται χερνίβα· παρ´	Εὐριπίδῃ	ἐν Ἡρακλεῖ· (Εἰς χερνίβ´ ὡς
[9, 368]	δὲ καὶ κωλῆνες εὐθὺ τοὐρόφου.	Εὐριπίδης	Σκίρωνι· Οὐδὲ κωλῆνες νεβρῶν. Ἀπὸ
[9, 371]	Τοῦτο δὲ τὸ ὄνομα μνήμης	εὑρίσκω	τετυχηκὸς παρὰ μὲν Εὐβούλῳ ἐν
[9, 398]	τῶν ζῴων ἱστορίαν) ὡς οὐδὲν	εὗρον	περὶ αὐτοῦ λεγόμενον, (ἔχαιρον ἔχων
[9, 379]	δ´ ὁρῶν τὰ πολλὰ προκατειλημμένα	εὗρον	τὸ κλέπτειν πρῶτος, ὥστε μηδένα
[9, 386]	μέμνηται ἐν Γυναικομανίᾳ οὑτωσὶ λέγων·	Εὐρύβατε	κνισολοῖχε, οὐκ ἔσθ´ ὅπως οὐκ
[9, 382]	Οὔκ, ἔφην ἐγώ. Βοῦν δ´	εὐρυμέτωπον;	Οὐ θύω βοῦν, ἄθλιε. Μῆλα
[9, 367]	μᾶζα καὶ παροψίδες. Ἐν δὲ	Εὐρώπῃ	πάλιν ἐπὶ παροψήματος διὰ πλειόνων
[9, 383]	ἔγγιον καὶ Περιῆλθον Ἀσίαν καὶ	Εὐρώπην	(Ἐπιτιμῶντες δέ τινί φασιν μὴ
[9, 387]	τῇ τετάρτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν	Εὐρωπιακῶν	περὶ τοῦ Φάσιδος ποταμοῦ τὸν
[9, 371]	σταφυλίνου καὶ μᾶλλον (θερμαντικώτερον, οὐρητικώτερον,	εὐστόμαχον,	εὐοικονόμητον, ὡς ὁ Δίφιλος ἱστορεῖ.
[9, 369]	ἐστι καὶ πεπτικωτέρα πρὸς τῷ	εὐστόμαχος	εἶναι καὶ τρόφιμος. Ἡ δὲ
[9, 371]	Δίφιλος, ἱκανῶς δὲ θρεπτικὸς καὶ	εὐστόμαχος	μέσως διαχωρητικός τε καὶ πνευματώδης,
[9, 371]	δ´ αὐτῶν καὶ τὰς ῥίζας	εὐστομωτέρας	καὶ πολυτροφωτέρας. ΣΤΑΦΥΛΙΝΟΣ. Οὗτος δριμύς
[9, 373]	σὸν ἔργον· δεῖ σ´ ὅπως	εὐσχήμονος	ἀλεκτρυόνος μηδὲν διοίσει τοὺς τρόπους,
[9, 393]	φησιν ὁ Ἀριστοτέλης· Ὁ κύκνος	εὔτεκνός	ἐστι καὶ μάχιμος· ἀλληλοκτονεῖ γοῦν
[9, 402]	ἐσθίοις (φησίν) {Β. Τίνος; Εἰς	εὐτέλειαν.	Τῶν προβάτων μὲν οἷς ἔνι
[9, 370]	Ἀντιφάνης δ´ ἐν Παρασίτῳ ὡς	εὐτελοῦς	βρώματος (τῆς κράμβης μέμνηται ἐν
[9, 402]	καθ´ ἑαυτὸν κρέασιν αἰγείοις χρώμενον.	(Εὔτονοι	γὰρ καὶ γλίσχροι οἱ χυμοὶ
[9, 404]	ἀπὸ τούτου πᾶν τὸ δεῖπνον	εὐτρεπές.	Οὗτοί τε πρῶτοι δάκρυα καὶ
[9, 372]	πλακείσας αὐλοτέροις καυλοῖς τε μιγήμεναι	εὐφαοριζη.	~(ΟΡΝΕΙΣ. Ἐπεὶ δὲ καὶ ὄρνεις
[9, 381]	εἰς αὔριον σὲ κἀμὲ ταῦτ´	εὐφρανάτω.	Λαφυροπώλῃ παντάπασι μεταδίδου, τὴν πάροδον
[9, 377]	ἠθροισμένην. (Ὁ δ´ ἐν τοῖς	Εὔφρονος	Συνεφήβοις μάγειρος ἀκούσατε οἷα παραινεῖ·
[9, 379]	μόνοις ἀνάγκης θεσμὸς οὐχ ὁρώμενος.	Εὔφρων	δέ, οὗ καὶ πρὸ βραχέος
[9, 399]	ὀστέοις ὑπάρχουσα. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ	Εὔφρων	ὁ κωμικὸς ἐν Θεωροῖς· (Λοβός
[9, 371]	ὁ Σίφνιος τὸ σευτλίον φησὶν	εὐχυλότερον	εἶναι τῆς κράμβης καὶ θρεπτικώτερον
[9, 371]	~ΣΕΥΤΛΑ. Τούτων φησὶν ὁ Θεόφραστος	(εὐχυλότερον	εἶναι τὸ λευκὸν τοῦ μέλανος
[9, 371]	φησιν ὁ αὐτὸς Δίφιλος καὶ	εὐχυλότερον	εἶναι τοῦ καρτοῦ. Εἶναι δὲ
[9, 371]	δ´ ἐστὶν καὶ εὐαυξὴς σταφυλῖνος)	εὐχυλότερόν	ἐστι τοῦ σταφυλίνου καὶ μᾶλλον
[9, 409]	καὶ σμῆμα. Ἔτι δὲ καὶ	εὐώδεσι	τὰς χεῖρας κατεχρίοντο τὰς ἀπομαγδαλίας
[9, 409]	ἀδόξων ἐπιστολῇ. Περὶ δὲ τοῦ	εὐώδεσι	χρίεσθαι τὰς χεῖρας Ἐπιγένης ἢ
[9, 409]	κἀπονίψει κατὰ τρόπον (τὰς χεῖρας	εὐώδη	λαβὼν (τὴν) γῆν. Καὶ Φιλόξενος
[9, 406]	Τοσαύτη διεχύθη ἀπὸ τῶν ῥόδων	εὐωδία.	Μετὰ ταῦτα περιενεχθεισῶν ὀρνίθων τε
[9, 406]	λέγων ἀναπετάσας τὴν λοπάδα τοσαύτην	εὐωδίαν	παρέσχε τῷ συμποσίῳ, ὡς ἀληθῶς
[9, 382]	τοῦτον, ὡς ἄχθεσθαι μὲν τοὺς	εὐωχουμένους,	ὑβρίζεσθαι δὲ τὸν πάνσοφον ἐκεῖνον
[9, 395]	περιουσίας εὖ ἥκουσι τῶν περιοίκων	εὐωχοῦνται,	οἱ δὲ λοιποὶ κροταλίζουσιν μετὰ
[9, 369]	μνημονεύει· Γογγυλίδας σπείροις δὲ κυλινδρωτῆς	ἐφ´	ἅλωος, (ὄφρ´ ἂν ἴσαι πλαθάνοισι
[9, 381]	ὅσα οὔτ´ ἀριθμὸν οὔτ´ ἔλεγχον	ἐφ´	ἑαυτῶν ἔχει, περικόμματος δὲ τάξιν
[9, 386]	ἐγώ σοι ἦρι μάλ´ οὐκ	ἐφ´	Ἑλλήσποντον πλεύσας, ἀλλ´ εἰς τὴν
[9, 405]	ἐστιν, ἡγεμὼν δὲ θάτερον, οὕτως	ἐφ´	ἡμῖν σκευάσαι μὲν ἢ τεμεῖν
[9, 374]	διδάσκων ποτὲ διθύραμβον Ἀθήνησιν εἰσῆλθεν	ἐφ´	ἵππου καὶ ἀπήγγειλέν τι τῶν
[9, 409]	δαλὸν ἐκ τοῦ βωμοῦ λαμβάνοντες	ἐφ´	οὗ τὴν θυσίαν ἐπετέλουν· καὶ
[9, 366]	δ´ ἐξαῦτις μνησώμεθα, χερσὶ δ´	ἐφ´	ὕδωρ χευάντων· μῦθοι δὲ καὶ
[9, 374]	καὶ ταῦτα δή με συμβολατεύειν	ἔφα	τοῖς Ἀχαιοῖσιν προδιδόμειν τ´ ὤμνυέ
[9, 376]	ἔχῃ φολιδωτὸν ἢ δράκοντα σεσιδηρωμένον,	ἐφάνη	Βριάρεως· ἂν τύχῃ δ´, ἐστὶν
[9, 394]	περιστεραὶ τότε πρῶτον εἰς Ἕλληνας	ἐφάνησαν,	πρότερον οὐ γιγνόμεναι. Ὁ δ´
[9, 375]	τὸ μῆκος, τῇ χροιᾷ χιόνινον.	Ἔφασάν	τε τὸν βασιλέα Εὐμένη τὰ
[9, 378]	κατέχοντα καὶ τὰ μαθήματα ἅπαντ´	ἐφεξῆς	εἰδόθ´, ἕτερόν σοι τυχὸν φανήσεται
[9, 408]	Τοιούτων οὖν πολλάκις λεγομένων ὕδωρ	ἐφέρετο	κατὰ χειρῶν. Καὶ πάλιν ὁ
[9, 407]	ἡμᾶς, εἶθ´ ὁ λιμὸς ἥπτετο.	Ἐφέρετο	πρὸς Δίωνα τὸν διάπυρον· ἀλλὰ
[9, 387]	ὀρνίθων τούτων οὕτως γράφει· Εἶτα	ἐφέροντο	ἐν ἀγγείοις ψιττακοὶ καὶ ταῲ
[9, 375]	καὶ Ἱππῶναξ δ´ ἔφη Ὡς	Ἐφεσίη	δέλφαξ Κυρίως δ´ αἱ θήλειαι
[9, 385]	ἔλαβον· ἑψήσω φακῆν. (Καὶ ἐν	Ἐφεσίῳ·	Ἐπ´ ἀρίστῳ λαβὼν ὀψάριον. Εἶτ´
[9, 369]	Ῥόδῳ, ἔτι δὲ Κνίδῳ καὶ	Ἐφέσῳ·	ἡ δὲ λειόφυλλος ἀνὰ πᾶσαν,
[9, 379]	ὁρῶν σὺ τοῦτο προκατειλημμένον ἴδιον	ἐφεύρηκάς	τι καὶ τοῦτ´ ἐστὶ σόν.
[9, 401]	τετάρτῃ ἱστοριῶν. Καὶ ὁ Δημόκριτος	ἔφη·	Ἀεί ποτε σύ, ὦ Οὐλπιανέ,
[9, 376]	οὖν ἡμῶν ἀναζητούντων ὁ μάγειρος	ἔφη·	Ἀλλ´ ἦ νομίζετέ με ἔλαττον
[9, 380]	Εὔβουλος ἐν Λάκωσιν ἢ Λήδᾳ	ἔφη·	~(ἀλλ´ ἠκούσαμεν καὶ τοῦτο, νὴ
[9, 406]	ἔτι πολλῶν λεγομένων ὁ Δημόκριτος	ἔφη·	Ἀλλὰ κἂν τῆς φακῆς ἐάσατε
[9, 373]	κνιστὰ ἢ στέμφυλα) ὁ Μυρτίλος	ἔφη·	Ἀλλὰ μὴν καὶ ὄρνιθας καὶ
[9, 376]	φρονῶν ἐκεῖνος ἐπὶ τῇ τέχνῃ	ἔφη·	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν σφαγὴν
[9, 401]	προβληθὲν ἀποδιοπομπησάμενος Ἀλλ´ ὑμεῖς γε,	ἔφη,	ἄνδρες γάστρωνες, εἰ μὴ κόρον
[9, 384]	ὁ γραμματικὸς Ἀχαιούς ὁ Μυρτίλος	ἔφη.	Ἀντικλείδης δ´ ἐν ηʹ Νόστων
[9, 380]	οἶδα μόνος. Καὶ ὁ Μάγνος	ἔφη·	Ἀριστοφάνης ἐν Προάγωνι· Τί οὐκ
[9, 366]	Πρὸς ταῦτα ἀπαντήσας ὁ Ζωίλος	ἔφη·	Ἀριστοφάνης, ὦ οὗτος, ἐν Λημνίαις
[9, 405]	νυστάσαι παροψίδι. Πρὸς ταῦτα Αἰμιλιανὸς	ἔφη·	Βέλτιστε, πολλοῖς πολλὰ περὶ μαγειρικῆς
[9, 393]	(Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Εἰρήνῃ συνεσταλμένως	ἔφη	διὰ τὸ μέτρον· Ὄρτυγες οἰκογενεῖς.
[9, 406]	ἐνοχλοῦντα νῦν ἐγώ, (ὁ Αἰμιλιανὸς	ἔφη,	εἰ μὴ δείξεις ὅ τι
[9, 396]	μαθεῖν. Ὃ δὲ Στράττις εἶπεν,	ἔφη,	ἐν Μακεδόσιν ἢ Παυσανίᾳ Πνικτόν
[9, 380]	λαβών. Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς Ἔφιππος,	ἔφη,	ἐν Πελταστῇ Ἔνθ´ ὄνων ἵππων
[9, 367]	νᾶπυ. Οὐδεὶς δ´ Ἀττικῶν σίναπυ	ἔφη.	Ἔχει δὲ ἑκάτερον λόγον. Νᾶπυ
[9, 382]	σοφίᾳ ἐπαινεθεὶς Τί τοιοῦτον εὑρήκασιν,	ἔφη,	ἢ εἰρήκασιν οἱ πρὸ ἐμοῦ;
[9, 398]	ὀρνέου, εἶδος λίθου) ὁ Λαρήνσιος	ἔφη·	καὶ αὐτός, ἀνδρῶν λῷστε, ὅτι
[9, 370]	Πρυτάνεσιν Ναὶ μὰ τὰς κράμβας	ἔφη.	καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Γᾷ καὶ
[9, 366]	κεῖται τὸ τακερόν; Ὁ Οὐλπιανὸς	ἔφη.	Καὶ σίναπυ δὲ τίς εἴρηκε
[9, 385]	μηδενὸς μεταλαμβάνῃ, ἀλλὰ πάντα λαλῇ,	ἔφη·	Κρατῖνος ἐν Ὀδυσσεῦσιν εἴρηκε τὴν
[9, 374]	καὶ ἀλέκτωρ. Σιμωνίδης Ἱμερόφων´ ἀλέκτωρ	ἔφη.	Κρατῖνος Ὥραις· Ὥσπερ ὁ Περσικὸς
[9, 380]	στεφάνοις. Ἐπὶ τούτοις ὁ μάγειρος	ἔφη·	Λέξω τοίνυν κἀγὼ οὐκ ἀρχαίαν
[9, 380]	χεῖρας ἐπιβάλλειν. Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς	ἔφη·	Μὰ τοὺς ἐν Ἀρτεμισίῳ κινδυνεύσαντας,
[9, 397]	δορκώνων. Πρὸς ὃν ὁ Μυρτίλος	ἔφη·	Μόνως δορκάδες λέγονται, δόρκωνες δὲ
[9, 372]	οἱ ἀρχαῖοι. (Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς	ἔφη·	Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος ἐν τῷ
[9, 385]	ὀνομάζειν μέλλετε Καὶ ὃς Τιμοκλῆς,	ἔφη,	ὁ κωμικὸς ἐν Δακτυλίῳ μέμνηται
[9, 386]	γλωσσαλγίαν. (Ἀλλ´ ἢν ἐμοὶ εἴπῃς	ἔφη	ὁ Οὐλπιανός, διδάσκαλε Μυρτίλε, ὁ
[9, 384]	ὃν ὁ Πλούταρχος· Θεόπομπος μὲν	ἔφη	ὁ Χῖος ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς
[9, 385]	ἀκάνθας ἀγείρων Οὐλπιανὸς Ποῦ κεῖται,	ἔφη,	ὀξάλμη; Ὀψάριον γὰρ παρ´ οὐδενὶ
[9, 385]	ἐσθίων καὶ τηρῶν τοὺς λέγοντας	ἔφη·	Ὀξυλίπαρον δὲ τί ἐστι; Πλὴν
[9, 397]	ὁ Ἐλεατικὸς Παλαμήδης ὁ ὀνοματολόγος	ἔφη·	Οὐκ ἄχαρι κρέας τὸ τῶν
[9, 380]	Καὶ Πλάτων δ´ ἐν Λάκωσιν	ἔφη	Πάσας παραφερέτω. Ἄλεξις Παμφίλῃ· Παρέθηκε
[9, 406]	τι φέρεις. Καὶ ὃς μόλις	ἔφη·	Ῥοδωνιὰν καλῶ μὲν τὴν λοπάδα
[9, 401]	καλοῦ γραφομένου Καλυδωνίου, Προβάλλω, τὶς	ἔφη,	σοὶ ζητεῖν, φροντιστὰ καὶ λογιστὰ
[9, 382]	οὐδέτερον αὐτῶν, προβάτιον δ´. Οὔκουν,	ἔφη,	τὰ μῆλα πρόβατα; Μῆλα πρόβατ´;
[9, 381]	ἑστιάτωρ Λαρήνσιος Καὶ πόσῳ κάλλιον,	ἔφη,	τὰ τοιαῦτα ἐκμανθάνειν τοὺς μαγείρους
[9, 386]	Καὶ ὁ Μυρτίλος Ἐπὶ ταύταις,	ἔφη,	ταῖς συνθήκαις λέγω. Τοῦ μὲν
[9, 407]	τοὺς κυάμους. Καὶ ταῦτά γε	ἔφη	τε καὶ παριόντα Φείδιππον πάλιν
[9, 390]	Διὸ καὶ Χαμαιλέων ὁ Ποντικὸς	ἔφη	Τὴν εὕρεσιν τῆς μουσικῆς τοῖς
[9, 403]	μαγείρους γενομένους, (ὧν καὶ μνημονεύων	ἔφη·	Τί τοιοῦτον ἐξεῦρεν ὁ παρὰ
[9, 407]	ὁ Τηλέμαχος. Καὶ ὁ Δημόκριτος	ἔφη·	Τιμοκλῆς ὁ τῆς κωμῳδίας ποιητὴς
[9, 406]	Θάσιον Ἡγήμονα. Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς	ἔφη·	Τίς δ´ αὕτη ἡ λιθίνη
[9, 384]	καὶ ἄλλων χηνῶν περιττῶς ἐσκευασμένων	ἔφη	τις Οἱ χῆνες σιτευτοί Καὶ
[9, 375]	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ποιητῇ ἀρρενικῶς	ἔφη	Τὸν δέλφακα ἀπῆγε σιγῇ Ἦν
[9, 367]	δὲ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Σκύθαις	ἔφη·	Τουτὶ τὸ κακὸν οὔκ ἐστ´
[9, 395]	ζωμῷ (καὶ) παραφερομένων ἐπεί τις	ἔφη	~(Τῶν ΠΝΙΚΤΩΝ κρεᾳδίων δός Ὁ
[9, 396]	τὸ ὄνομα εἴρηται. Καί τις	ἔφη·	Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ· Γαλαθήν´ ἔκλεπτον οὐ
[9, 384]	(μαθών τις τὸ μέλλον γίνεσθαι	ἔφη·	ὦ Χῖοι, πολλὴ γὰρ Ἐρυθραίους
[9, 375]	Χρυσῷ γένει. καὶ Ἱππῶναξ δ´	ἔφη	Ὡς Ἐφεσίη δέλφαξ Κυρίως δ´
[9, 382]	(Σῦν ἄρα θύεις ἐρυσίχθον´; Οὔκ,	ἔφην	ἐγώ. Βοῦν δ´ εὐρυμέτωπον; Οὐ
[9, 405]	{Α. Τουτονὶ δ´, ὃν ἀρτίως	(ἔφης	ἔχοντα πεῖραν ἥκειν πολυτελῶν πολλῶν
[9, 369]	ταριχευομένη γογγυλὶς λεπτυντικωτέρα ἐστὶ τῆς	ἑφθῆς	καὶ μάλιστα ἡ διὰ νάπυος
[9, 380]	ὀπταλέον ἐστὶν αὐτοῦ, τὸ δὲ	ἑφθόν,	αὐτὸς δ´ ἐστὶν ἄσφακτος; Δεομένων
[9, 376]	ἐξ ἡμισείας μέν ἐστιν ὀπτός,	ἑφθὸς	δὲ κατὰ θάτερα. (Ἔτ´ οὖν
[9, 396]	βοῦς ὁ χαλκοῦς ἦν ἂν	ἑφθὸς	δεκάπαλαι, ὃ δ´ ἴσως γαλαθηνὸν
[9, 406]	ἐγκεφάλους ὀρνίθων τε καὶ χοίρων	ἑφθοὺς	σφόδρα ἐξινιασθέντας καὶ τῶν ᾠῶν
[9, 403]	μὴ λυμαίνεσθ´, ὡς τῶν ὄψων	ἑφθῶν	ὄντων, ὀπτῶν ὄντων, ψυχρῶν ὄντων,
[9, 368]	λαχεῖν, τοῦ κλέος Ἑλλάδα πᾶσαν	ἐφίξεται	οὐδ´ ἀπολήξει, ἔστ´ ἂν ἀοιδάων
[9, 370]	ὥς τι ἀντιφάρμακον εἰς τροφήν.	Ἔφιππος	γοῦν ἐν Γηρυόνῃ φησίν· Ἔπειτα
[9, 380]	γεῦσαι λαβών. Καὶ ὁ Οὐλπιανὸς	Ἔφιππος,	ἔφη, ἐν Πελταστῇ Ἔνθ´ ὄνων
[9, 374]	μέγας καὶ κόμην ἔτρεφε καὶ	ἐφόρει	ἁλουργίδα καὶ κράσπεδα χρυσᾶ. Πικρὸς
[9, 392]	ὄρτυγα καὶ προσαγαγόντος ὀσφρανθέντα ἀναβιῶναι.	Ἔχαιρε	γάρ, φησί, καὶ περιὼν τῷ
[9, 398]	οὐδὲν εὗρον περὶ αὐτοῦ λεγόμενον,	(ἔχαιρον	ἔχων ἐχεγγυώτατον μάρτυρα τὸν χαρίεντα
[9, 398]	περὶ αὐτοῦ λεγόμενον, (ἔχαιρον ἔχων	ἐχεγγυώτατον	μάρτυρα τὸν χαρίεντα Ἀριστοφάνη. Ἅμα
[9, 386]	δῆλον, ἀλλ´ ἔχει κάπνην; {Β.	Ἔχει.	{Α. Κακόν, εἰ τύφουσαν. {Β.
[9, 390]	γλῶσσα ὀστώδης, πρόλοβον δ´ οὐκ	ἔχει	(Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιος καὶ
[9, 386]	{Β. Ἔστι. {Α. Καὶ κάπνην	ἔχει;	{Β. Δηλονότι. {Α. Μή μοι
[9, 367]	Οὐδεὶς δ´ Ἀττικῶν σίναπυ ἔφη.	Ἔχει	δὲ ἑκάτερον λόγον. Νᾶπυ μὲν
[9, 392]	ἔχει μεγάλην, καὶ ταύτην τρίλοβον.	Ἔχει	δὲ καὶ ἧπαρ καὶ τὴν
[9, 369]	Ἡ δὲ σελινοῦσσα τὴν ὀνομασίαν	ἔχει	διὰ τὴν οὐλότητα· ἐμφερὴς γάρ
[9, 400]	τὰς χεῖρας λάβῃ τις, μεγάλην	ἔχει	διαφορὰν καὶ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν
[9, 391]	μολυβδοφανεῖ τῷ χρώματι ὑπόλευκα στίγματα	ἔχει	δύο τε ἀπὸ τῶν ὀφρύων
[9, 398]	παρ´ Ἀλεξάνδρου τὸν Σταγιρίτην λόγος	ἔχει	εἰς τὴν περὶ τῶν ζῴων
[9, 404]	Σόφων δὲ πᾶσαν τὴν Ἰωνίαν	ἔχει,	ἐμὸς γενόμενος, ὦ πάτερ, διδάσκαλος.
[9, 395]	ῥύγχος μακρόν τε καὶ στενὸν	ἔχει.	Ἡ δὲ φαλαρὶς καὶ αὐτὴ
[9, 376]	Καὶ γὰρ κίχλας ἐν ἑαυτῷ	ἔχει	καὶ ἄλλα ὀρνίθια (ὑπογαστρίων τε
[9, 386]	{Α. Μή μοι δῆλον, ἀλλ´	ἔχει	κάπνην; {Β. Ἔχει. {Α. Κακόν,
[9, 388]	φοινικοῦν, μέγεθος ἀλεκτρυόνος, στόμαχον δ´	ἔχει	λεπτόν· διὸ τῶν λαμβανομένων εἰς
[9, 392]	ὁρᾶται μέγαν ἔχων, καρδίαν δ´	ἔχει	μεγάλην, καὶ ταύτην τρίλοβον. Ἔχει
[9, 388]	Πενταδάκτυλός τε ὢν τὸν μέσον	ἔχει	μέγιστον. Ἀλέξανδρος δ´ ὁ Μύνδιος
[9, 404]	Τὰ τῶν γερόντων στόματα διαφορὰν	ἔχει,	νωθρότερα πολλῷ δ´ ἐστὶν ἢ
[9, 378]	χρείαν τιν´ εἰς τὸ πρᾶγμ´	ἔχει.	Ὁ καπνὸς φερόμενος δεῦρο κἀκεῖ
[9, 394]	ἐστὶ τῆς περιστερᾶς, χρῶμα δ´	ἔχει	οἰνωπόν, ἡ δὲ φὰψ μέσον
[9, 367]	ὁ στίχος ἐξ Ἱππέων καὶ	ἔχει	οὕτως· Κἄβλεψε νᾶπυ. Οὐδεὶς δ´
[9, 381]	ἀριθμὸν οὔτ´ ἔλεγχον ἐφ´ ἑαυτῶν	ἔχει,	περικόμματος δὲ τάξιν ἢ θέσιν
[9, 395]	χροιὰν καὶ τὸ ῥύγχος ὀξὺ	ἔχει	σκέπον τε τὰ ὄμματα, τὰ
[9, 390]	γλαυκί, οὔκ ἐστι δὲ νυκτερινός.	Ἔχει	τε περὶ τὰ ὦτα πτερύγια,
[9, 392]	τῶν ὀρνέων ἀπὸ τῆς φωνῆς	ἔχει	τὴν ὀνομασίαν. Ἡ δὲ ὀρτυγομήτρα
[9, 376]	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν σφαγὴν	ἔχει	τις ὑμῶν ἐπιδεῖξαι ὅπου ἐγένετο
[9, 388]	ἐκτεταμένον ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ὅτε	ἔχει	τὸ ἄλφα παραλῆγον, βαρύτονά ἐστιν,
[9, 392]	Βέβρυκος, ὅσα δὲ μὴ τοῦτον	ἔχει	τὸν χαρακτῆρα, διὰ τοῦ γ>
[9, 384]	ὦ Χῖοι, πολλὴ γὰρ Ἐρυθραίους	ἔχει	ὕβρις· φεύγετε δειπνήσαντες ὑὸς κρέα
[9, 388]	γυναικῶν τηρεῖν πικρῶς καὶ τοιαύτην	ἔχειν	αἴσθησιν ἐπὶ τῆς μοιχευομένης, ὥσθ´
[9, 379]	νοεῖν ἀεί τι καὶ ψυχὴν	ἔχειν	ἄπει γεγονὼς μάγειρος ἐκ τῆς
[9, 390]	γιγνομένους πέρδικάς φησι Θεόφραστος δύο	ἔχειν	καρδίας. Οἱ δ´ ἐν Σκιάθῳ
[9, 407]	δ´ Ἰκαρίοις σατύροις φησίν· Ὥστ´	ἔχειν	οὐδὲν παρ´ ἡμῖν. Νυκτερεύσας δ´
[9, 385]	Οὔκ ἐστ´ ἀληθὲς παραλογίσασθ´ οὐδ´	ἔχειν	ὀψάρια χρηστά. Μένανδρος Καρχηδονίῳ· Ἐπιθυμιάσας
[9, 388]	δὲ σχιδανόποδά φησιν αὐτὸν εἶναι	ἔχειν	τε χρῶμα κυάνεον, (σκέλη μακρά,
[9, 401]	τὸ σεύεσθαι γὰρ καὶ ὁρμητικῶς	ἔχειν	τὸ ζῷον εἴρηται. Τέτριπται δὲ
[9, 384]	σὺ χηνὸς ἧπαρ ἢ ψυχὴν	ἔχεις.	Ἦσαν δὲ καὶ ἡμίκραιραι πολλαὶ
[9, 405]	αἰεὶ δὲ τὴν τούτων χάριν	ἔχεις	ὁμοίαν οὐδ´ ἴσην τὴν ἡδονήν.
[9, 398]	σπερματολόγοι. Ἐπεὶ δὲ ὑμεῖς οὐδὲν	ἔχετε	(σιωπᾶτε γάρ) ἐγὼ καὶ τὸ
[9, 401]	γάστρωνες, εἰ μὴ κόρον ἤδη	ἔχετε	τοσούτων ἐμπλησθέντες, (ὑπερβάλλειν μοι δοκεῖτε
[9, 409]	κήρυκες μὲν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας	ἔχευαν,	σῖτον δὲ δμωαὶ παρενήνεον ἐν
[9, 392]	δισσύλλαβα (ὅταν τῷ υ> παρεδρεύηται,	ἔχῃ	δὲ τῆς τελευταίας συλλαβῆς ἄρχον
[9, 409]	τοῦ παρακειμένου φυλάσσουσιν, (ἄν τε	ἔχῃ	τοῦτον διὰ τῶν δύο μμ>
[9, 376]	Ξεναγὸς οὗτος ὅστις ἂν θώρακ´	ἔχῃ	φολιδωτὸν ἢ δράκοντα σεσιδηρωμένον, ἐφάνη
[9, 402]	συάγρεια μετὰ τῶν φίλων αὐτὸς	ἔχῃς.	Καὶ Ἱππόλοχος δὲ ὁ Μακεδών,
[9, 399]	οὓς ἂν λάβωμεν ἁλσὶ διαπάττειν	ἔχῃς.	~(Τρύφων δέ φησι· Τὸν λαγὼν
[9, 381]	παντάπασι μεταδίδου, τὴν πάροδον ἵν´	ἔχῃς	τῶν θυρῶν εὐνουστέραν· τί δεῖ
[9, 377]	παίζειν οὐδ´ ἃ μεμάθηκας ποιεῖν.	Ἐχθὲς	κεκινδύνευκας· οὐδεὶς εἶχέ σοι κωβιὸς
[9, 397]	ὅστις ἔτυχε. Καὶ ταῦτα οὐκ	ἐχθὲς	οὐδὲ πρῴην, ἀλλ´ ἔτη πλέον
[9, 380]	Χορδῆς ὀβελίσκους ἡμέρας ζητουμένους δύ´	ἐχθὲς	ὠμοὺς εἰς τὸ πῦρ ἀποσβέσας
[9, 388]	ἵνα μή τις αὐτὸν θεάσηται.	(Ἐχθραίνει	γὰρ τοὺς προσιόντας αὐτοῦ τῇ
[9, 366]	θαλαττίων δ´ ἀεὶ (ὄψων ἓν	ἔχομεν,	διὰ τέλους δὲ τοῦθ´, ἅλας.
[9, 380]	λέγειν, Οὐλπιανέ. Τὸ γὰρ γεῦσαι	ἔχομεν	ἐν Εὐπόλιδι ἐν Αἰξί· Τοῦδε
[9, 394]	δὲ δωδεκάκις. Τεκοῦσα γὰρ τῇ	ἐχομένῃ	ἡμέρᾳ συλλαμβάνει. Ἔτι ἐν τῷ
[9, 404]	παρατίθημι τούτοις καὶ ποιῶ χυλοὺς	ἐχομένους	δριμύτητος τὴν φύσιν, ἵνα διεγείρας
[9, 386]	ἢ φωνήν τι ἢ ψυχὴν	ἔχον,	ἀδικεῖν προσομολογῶ παραβαίνων τὸν νόμον.
[9, 408]	γ´ ἠρώτα με δυστράπελον πάνυ,	ἔχον	δὲ πολλὰς φροντίδων διεξόδους. {Α.
[9, 390]	ἕξει, τὸ ῥύγχος οὐχὶ κινναβάρινον	ἔχον.	Οἱ δὲπερὶ τὴν Κίρραν πέρδικες
[9, 404]	καὶ τοῖς τελώναις. Μειράκιον ἐρωμένην	ἔχον	πατρῴαν οὐσίαν κατεσθίει· τούτῳ παρέθηκα
[9, 404]	ἐν ταῖς χερσὶν ὄψει βιβλία	ἔχοντα	καὶ ζητοῦντα τὰ κατὰ τὴν
[9, 374]	ὥσπερ οἱ πολλοί. Καὶ πολλὰ	ἔχοντα	κομψῶς τῶν δραμάτων ἠφάνιζε, δυσκολαίνων
[9, 410]	καί μιν πάλιν ἀναφικέσθαι δῶρον	ἔχοντα	παρ´ αὐτῆς χειρόμακτρον χρύσεον. Τὸν
[9, 405]	Τουτονὶ δ´, ὃν ἀρτίως (ἔφης	ἔχοντα	πεῖραν ἥκειν πολυτελῶν πολλῶν τε
[9, 375]	οἱ Ἄσσιοι παρέστησαν χοῖρον (ὑιον)	ἔχοντα	τὸ μὲν ὕψος δύο καὶ
[9, 401]	φησὶ λαγωοὺς γίγνεσθαι δύο ἥπατα	ἔχοντας.	ΣΥΟΣ δὲ ἀγρίου ἐπεισενεχθέντος, ὃς
[9, 389]	χάσκοντες καὶ τὴν γλῶσσαν ἔξω	ἔχοντες	οἵ τε θήλεις καὶ οἱ
[9, 402]	δὲ καὶ πολὺ τοῦ ὀποῦ	ἔχοντες,	οἵτινες οὐ τὴν τυχοῦσαν ἡδονὴν
[9, 368]	ὥσπερ αἱ παροψίδες τὴν αἰτίαν	ἔχους´	ἀπὸ τῶν ἡδυσμάτων, οὓς ὁ
[9, 408]	ἀμφίπολος πρόχοόν θ´ ἅμα χερσὶν	ἔχουσα.	Ἀττικοὶ δὲ χερνίβιον λέγουσιν, ὡς
[9, 406]	παρίστατο Παλλὰς Ἀθήνη, χρυσῆν ῥάβδον	ἔχουσα,	καὶ ἤλασεν εἶπέ τε μῦθον·
[9, 395]	δὲ φαλαρὶς καὶ αὐτὴ στενὸν	ἔχουσα	τὸ ῥύγχος στρογγυλωτέρα τὴν ὄψιν
[9, 401]	ὀλίγων μὲν κατοικουμένη, πολλοὺς δὲ	ἔχουσα	τοὺς κουνίκλους τούτους. Καλοῦνται δέ
[9, 375]	οὕτως λεχθεῖεν ἂν αἱ δελφύας	ἔχουσαι·	οὕτως δὲ αἱ μῆτραι καλοῦνται
[9, 391]	δὲ πρόσωπον οὔτε λίαν λευκὸν	ἐχούσας	οὔτε μέλαν. ~Ἀριστοτέλης δέ φησι
[9, 372]	δευτέρῳ· Τῶν δὲ γηθύων ῥίζας	ἐχούσας	σκοροδομίμητον φύσιν. Πολέμων δ´ ὁ
[9, 395]	(ὁ μὲν ἄρρην κατάγραφος· νήττης.	Ἔχουσι	δὲ οἱ ἄρρενες σιμά τε
[9, 378]	καὶ πότε βάδην, καὶ πῶς	ἔχουσι	πρὸς τὸ δεῖπνον καὶ πότε
[9, 390]	δὲπερὶ τὴν Κίρραν πέρδικες ἄβρωτον	ἔχουσι	τὸ κρέας διὰ τὰς νομάς.
[9, 410]	Γυναῖκες δ´ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς	ἔχουσι	χειρόμακτρα. Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ
[9, 393]	μοι Αἰγυπτίων βίος ἤρεσεν οἷον	ἔχουσι,	χέννια τίλλοντες καλκατιαδεισαλέοντα. Οὐκ ἀπελείποντο
[9, 409]	ὕδωρ ἐπεγχέοντες τόσσον ὅσον τις	ἔχρῃζ´,	ἐκτρίμματά τε λαμπρὰ σινδονυφῆ, δίδοσαν
[9, 400]	νεώς, κάλος κάλως. Οὕτως δ´	ἐχρήσατο	τῷ ὀνόματι καὶ Ἐπίχαρμος καὶ
[9, 403]	κορίαννον, οἷς ὁ Κρόνος ἀρτύμασιν	ἐχρῆτο,	πάντ´ ἀφεῖλον εἶναί θ´ ὑπέλαβον
[9, 409]	δ´ ἐν Ἥρωσι χερνίβιον εἴρηκεν.	Ἐχρῶντο	δ´ εἰς τὰς χεῖρας ἀποπλύνοντες
[9, 378]	ἔτι σοι δίειμι τὰ στρατηγικὰ	ἔχω	γε τὸν μάγειρον. Ἡ τάξις
[9, 396]	ποιεῖ λέγουσαν· Ὦ τέκος, οἷον	ἔχω	πόνον· σὺ δ´ ἀωτεῖς, γαλαθηνῷ
[9, 397]	τῷ ῥήτορι λόγος μὲν γέγραπται	ἔχων	ἐπίγραμμα περὶ ταῶν, καὶ ἐν
[9, 398]	εὗρον περὶ αὐτοῦ λεγόμενον, (ἔχαιρον	ἔχων	ἐχεγγυώτατον μάρτυρα τὸν χαρίεντα Ἀριστοφάνη.
[9, 392]	δὲ πρόλοβον οὐχ ὁρᾶται μέγαν	ἔχων,	καρδίαν δ´ ἔχει μεγάλην, καὶ
[9, 387]	σοι περὶ τῶν φασιανικῶν ὀρνίθων	ἔχων	λέγειν, οὓς ἐγὼ διὰ σὲ
[9, 406]	τὸ θέατρον διδάσκων κωμῳδίαν λίθων	ἔχων	πλῆρες τὸ ἱμάτιον, οὓς βάλλων
[9, 392]	τί ποιεῖν δυνάμενος ὀρτυγίου ψυχὴν	ἔχων;	(Πρατίνας δ´ ἐν Δυμαίναις ἢ
[9, 376]	Ὁ μάγειρος ἂν μὲν ὑποδιακόνους	ἔχων	πρὸς τὸν ἰδιώτην καὶ μαθητὰς
[9, 392]	λεπτοτράχηλός ἐστι τοῦ ἄρρενος οὐκ	ἔχων	τὰ ὑπὸ τῷ γενείῳ μέλανα.
[9, 404]	φιλεῖν δὲ τὴν διάνοιάν ἐστ´	ἔχων.	Τῷ φιλοσόφῳ παρέθηκα κωλέαν, πόδας·
[9, 376]	τῶν κεράτων, ὅταν αὐτὰ ἐκπέταλα	ἔχωσι.	Παραπλησίως δὲ τῷ Ἀχαιῷ καὶ
[9, 387]	ΑΤΤΑΓΑΣ. Ἀριστοφάνης Πελαργοῖς· Ἀτταγᾶς ἥδιστον	ἕψειν	ἐν ἐπινικίοις κρέας. Ἀλέξανδρος δ´
[9, 370]	ὀπτᾶν τε τυροῦ Χερρονησίτου τόμους	ἕψειν	τ´ ἐλαίῳ ῥάφανον ἠγλαισμένην πνίγειν
[9, 407]	φησί, τὰς χύτρας, (ἐν αἷσιν	ἕψεις	τοὺς κυάμους. Καὶ ταῦτά γε
[9, 406]	πισός· ἐτνηρὸν γὰρ ἐκ τούτων	ἕψημα	γίνεται· τὰ δὲ πάλιν αὖθις
[9, 405]	σκευάσαι μὲν ἢ τεμεῖν ἡδύσμαθ´	ἑψῆσαί	τε καὶ φυσᾶν τὸ πῦρ
[9, 385]	ἑλὼν ὑμᾶς ἐρίηρας ἑταίρους, φρύξας,	ἑψήσας	κἀπανθρακίσας, ὀπτήσας, (εἰς ἅλμην τε
[9, 406]	ἥμερος φύσις ἐνσπέρματος ἣ μὲν	ἑψήσεως	ἕνεκα σπείρεται, οἷον (ὁ) κύαμος,
[9, 406]	ἀκροπόλεως Τῆς τῶν πυρῶν, φησίν,	ἑψήσεως	ἐπινοηθείσης οἱ μὲν παλαιοὶ πύανον,
[9, 385]	Βορέᾳ λιβανίδιον ὀψάριον οὐδὲν ἔλαβον·	ἑψήσω	φακῆν. (Καὶ ἐν Ἐφεσίῳ· Ἐπ´
[9, 389]	παρείληπται. Νικοφῶν ἐν Χειρογάστορσι· Τοὺς	ἑψητοὺς	καὶ τοὺς πέρδικας ἐκείνους. Ἐπίχαρμος
[9, 375]	Καὶ καλῶς ἠφευμένος· ὁ χοῖρος	ἕψου	μηδὲ λυπηθῇς πυρί. Καὶ ἔτι·
[9, 371]	παρὰ Γναθαινίῳ γὰρ ἄρτι κατέφαγον,	ἕψουσαν	αὐτὴν καταλαβὼν γηθυλλίδας. Οἳ δὲ
[9, 370]	φθοραί. Καὶ μὴν ῥαφάνους γ´	ἕψουσι	λιπαράς, ὦ θεοί, ἔτνος θ´
[9, 383]	αὐτά, παῖ, ὅταν παρατιθῇς, μανθάνεις,	ἐψυγμένα.	Ἀτμὶς γὰρ οὕτως οὐχὶ προσπηδήσεται
[9, 372]	λαμβάνειν μοῖραν ἀπὸ τῆς τραπέζης.	Ἑώρακα	δὲ καὶ αὐτὸς οὐκ ἐλάττω
[9, 389]	θήλεια ᾖ ἡ θηρεύουσα, ᾄδει	ἕως	ἂν ἀπαντήσῃ ὁ ἡγεμὼν αὐτῇ·
[9, 389]	ἐμποιῶν τοῦ συλληφθήσεσθαι, ἐξαπατᾷ τε	ἕως	ἂν ἀποπτῶσιν οἱ νεοττοί· εἶτα
[9, 381]	τι, καὶ τοῦτ´ ἐστὶ σόν,	ἕως	ἂν ἔνδον ὦμεν· ὅταν ἔξω
[9, 394]	ζῇ ἔτη. Οὐκ ἀπολείπουσι δ´	ἕως	θανάτου οὔτε οἱ ἄρρενες τὰς
[9, 388]	καὶ ἀφεθέντες εἰς τὰς ὕλας	ἕως	μέν τινος ὄρτυγος φωνὴν ἀφίεσαν,
[9, 388]	σαφέστερον τῶν παίδων τῶν τρανοτάτων	ἕως	νῦν λέγοντες Τρὶς τοῖς κακούργοις
[9, 386]	ἔασον ἡμᾶς δειπνεῖν. Ἰδοὺ γάρ,	ἕως	πρὸς σὲ διαλέγομαι, καὶ οἱ