Livre, Chap.
[5, 5]	δὲ ὀδόντες ὀκτακόσιοι. Τὸ δὲ	τῶν	ἀγαλμάτων πλῆθος οὐ δυνατὸν ἐξηγήσασθαι·
[5, 5]	ἐπιφανέστατα ταῦτα ἦν. Ἐπιτελεσθέντων δὲ	τῶν	ἀγώνων καὶ μονομαχιῶν καὶ κυνηγεσίων
[5, 14]	πύλας κατέστησεν, ὡς νύκτωρ πολλοὺς	τῶν	Ἀθηναίων εὐλαβουμένους τὸ μέλλον κατὰ
[5, 15]	οἳ μὲν πρὸς τὸ Δήλιον	τῶν	Ἀθηναίων ἔφυγον, (οἳ δ´ ἐπὶ
[5, 13]	τὰς Ἀθήνας. Καὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ	τῶν	Ἀθηναίων πρεσβευτής, ὅτε εἰς Μιθριδάτην
[5, 14]	ἐντός ἐστι τῶν ὅρων ἢ	(τῶν	Ἀθηναίων τις εἰς τὴν ὑπερόριον
[5, 15]	ἀριστείων φησὶν αὐτὸν τετυχηκέναι πάντων	τῶν	Ἀθηναίων φυγόντων, πολλῶν δὲ καὶ
[5, 20]	αὐτοῦ διάλογος ἁπάντων καταδρομὴν περιέχει	τῶν	Ἀθήνησιν δημαγωγῶν, ὁ δ´ Ἀρχέλαος
[5, 7]	ἐφέροντο Δελφικοὶ τρίποδες, ἆθλα τοῖς	τῶν	ἀθλητῶν χορηγοῖς, ὁ μὲν παιδικὸς
[5, 2]	συνεχοῦς οὔσης τῆς ἑστιάσεως καὶ	τῶν	ἀκμαίων ἡμερῶν παρεληλυθυιῶν, ἐν αἷς
[5, 17]	τοῦ ποιητοῦ ἐραστὴς ἀπολογούμενος ὑπὲρ	τῶν	ἀκρασίᾳ συγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς καὶ
[5, 2]	σόλοικον. (Ἀλλ´ ὅπερ εἶπον, ἡ	τῶν	ἀκροαμάτων εἰς τὸ σῶφρον τοῦτο
[5, 9]	ὄγκῳ μετέωρος· τὰ δ´ ἐπὶ	τῶν	ἄκρων αὐτῆς μέρη καὶ μάλιστα
[5, 14]	ψηφισμάτων ὑφαιρούμενος ἐκτᾶτο καὶ ἐκ	τῶν	ἄλλων πόλεων εἴ τι παλαιὸν
[5, 6]	αὐλαίαις περιείχετο φοινικίναις, ἐπὶ δὲ	τῶν	ἀνὰ μέσον χωρῶν δοραὶ θηρίων
[5, 11]	τροφὴ τοῖς ἵπποις ἔκειτο καὶ	τῶν	ἀναβατῶν καὶ τῶν παίδων τὰ
[5, 2]	αὐτομάτους ἰέναι, πρεπόντως ἐξ ἑνὸς	τῶν	ἀναγκαίων δεικνὺς τὴν τῶν ὁμοίων
[5, 14]	ὁπλίτας τοὺς θηρεύσοντας, εἴ τις	τῶν	ἀνακεχωρηκότων ἐντός ἐστι τῶν ὅρων
[5, 13]	ποιούμενος καθ´ ἡμέραν ὀχλικὰς χωρὶς	τῶν	ἀναλισκομένων σωρευμάτων ἑκάστῳ ἀποφέρειν ἐδίδου
[5, 5]	τῇ προσηγορία τῶν ἵππων καὶ	τῶν	ἀνδρῶν ἐσκεπασμένων τοῖς ὅπλοις· ἦσαν
[5, 7]	ὃ δὲ πηχῶν δώδεκα ὁ	τῶν	ἀνδρῶν. Μετὰ τούτους τετράκυκλος πηχῶν
[5, 4]	Ἐξ ὧν εἰς ἀπορίαν ἦγε	τῶν	ἀνθρώπων τοὺς ἐπιεικεῖς· οἳ μὲν
[5, 6]	ποτήρια χρυσᾶ. Κατὰ μέσον δὲ	τῶν	ἄντρων νύμφαι ἐλείφθησαν, ἐν αἷς
[5, 4]	δ´ ἦν οὗτος (τῶν Συριακῶν)	τῶν	ἀπὸ Σελεύκου εἷς· περὶ οὗ
[5, 9]	καὶ σαλπίγγων κατήγετο. Ὕστερον δὲ	τῶν	ἀπὸ Φοινίκης τις ἐπενόησε τὴν
[5, 14]	ἐπὶ τὴν χώραν ὥσπερ ὁδοιδόκους	τῶν	ἀποχωρούντων, οἵτινες αὐτοὺς ἀνῆγον ὡς
[5, 15]	εἰς Ποτίδαιαν λέγει παρεῖναι καὶ	τῶν	ἀριστείων Ἀλκιβιάδῃ παρακεχωρηκέναι. Προτερεῖ δὲ
[5, 15]	οὐδεὶς ποιητής. Πῶς δὲ καὶ	τῶν	ἀριστείων Ἀλκιβιάδῃ παραχωρεῖ τῷ μηδ´
[5, 15]	Ἀντισθένης δ´ ὁ Σωκρατικὸς περὶ	τῶν	ἀριστείων τὰ αὐτὰ τῷ Πλάτωνι
[5, 15]	ὁ Πλάτων φάσκων αὐτὸν καὶ	τῶν	ἀριστείων τότε Ἀλκιβιάδῃ παραχωρῆσαι; τοῦτο
[5, 20]	ἀλλ´ ἢ Σωκράτης ὁ μετὰ	τῶν	Ἀσπασίας αὐλητρίδων ἐπὶ τῶν ἐργαστηρίων
[5, 19]	ἂν εἰ καὶ τοιαῦτα, τίνα	τῶν	Ἀττικῶν ἐρίων ἄλλ´ ἐστὶ μαλακώτερα,
[5, 3]	Ὁ δὲ Σωκράτης τίνος χάριν	τῶν	αὐλητρίδων ἀνεχόμενος καὶ τοῦ ὀρχουμένου
[5, 2]	δ´ ἐν τῷ Συμποσίῳ περὶ	τῶν	αὐτῶν λέγει οὕτως· Ἵνα καὶ
[5, 13]	ἕνεκά τε τοῦ γελοίου μηδὲ	τῶν	βασιλέων ἀπεχόμενον· καὶ αἰτησαμένῳ αὐτῷ
[5, 7]	φαίνεται χρόνον. Ἔπειθ´ ἡ τοῖς	τῶν	βασιλέων γονεῦσι κατωνομασμένη. Μετὰ δὲ
[5, 6]	κάλλισται, (τινὲς μὲν εἰκόνας ἔχουσαι	τῶν	βασιλέων ἐνυφασμένας, αἳ δὲ μυθικὰς
[5, 9]	ἵδρυτο δ´ ἐν αὐτῷ τῆς	τῶν	βασιλέων συγγενείας ἀγάλματα εἰκονικὰ λίθου
[5, 11]	μηχάνημα κατεσκεύασεν Ἀρχιμήδης. Ἑκάτερον δὲ	τῶν	βελῶν ἔβαλλεν ἐπὶ στάδιον. Μετὰ
[5, 2]	συμπόσιον παρακληθέντα καὶ συγκατακλιθέντα ἑνὶ	τῶν	βορῶς ἐσθιόντων, αὐτὸν δὲ μηδενὸς
[5, 2]	ἡμᾶς διδάσκει πάλιν Ὅμηρος, ἀπαρχὰς	τῶν	βρωμάτων νέμειν τοῖς θεοῖς. Οἱ
[5, 5]	ἀναπηδήσας ὠρχεῖτο καὶ ὑπεκρίνετο μετὰ	τῶν	γελωτοποιῶν, ὥστε πάντας αἰσχυνομένους φεύγειν.
[5, 7]	Εἶχε δὲ σκιάδα καὶ ἐπὶ	τῶν	γωνιῶν τῆς τετρακύκλου κατεπεπήγεσαν λαμπάδες
[5, 6]	πλεῖστα τῶν ἱερῶν. ~(Θαυμασάντων δὲ	τῶν	δαιτυμόνων τήν τε τοῦ βασιλέως
[5, 1]	ἄστει σύνοδοι τῶν μὲν Διογενιστῶν,	τῶν	δὲ Ἀντιπατριστῶν λεγομένων, τῶν δὲ
[5, 1]	Διογενιστῶν, τῶν δὲ Ἀντιπατριστῶν λεγομένων,	τῶν	δὲ Παναιτιαστῶν. Κατέλιπε δὲ καὶ
[5, 4]	τὸ δίστιχον ἀπαρκεῖ. Ἀπαλλαγέντων δὲ	τῶν	δειπνούντων αἱ τράπεζαι ἐβαστάζοντο, ὥσπερ
[5, 20]	τοῦ κιθαρῳδοῦ, (θέλων ἀπὸ τῆς	τῶν	δηλωθέντων μοχθηρίας καὶ περὶ τὰ
[5, 14]	αἱρέσεως ὄντι. Ἀθηνίων δ´ ἐπιλαθόμενος	τῶν	δογμάτων τῶν τοῦ περιπάτου χοίνικα
[5, 4]	Ἄργεος ἱπποβότοιο. ~Τίς ἂν οὖν	τῶν	ἐκγόνων ἐκείνων τῶν ὑπὲρ τοῦ
[5, 4]	Ἵνα δὲ μὴ φαίνηται μηδενὸς	τῶν	ἐκείνου παραμελῶν ἐμνήσθη κατ´ ὄνομα·
[5, 4]	ὁ διακονήσων, ἀλλ´ οἱ νέοι	τῶν	ἐλευθέρων ᾠνοχόουν, ὡς ὁ τοῦ
[5, 9]	κάλαθον οὐχ ἕλικες, καθάπερ ἐπὶ	τῶν	Ἑλληνικῶν, καὶ φύλλα τραχέα περίκειται,
[5, 3]	δὲ Πύθιος ἑστίαν καὶ πρυτανεῖον	τῶν	Ἑλλήνων. (Διότι τοίνυν κατέψευσται τῶν
[5, 5]	ἐπὶ Δάφνης· ὡς πολλὴν γενέσθαι	τῶν	Ἑλλήνων σπουδὴν εἰς τὴν ὡς
[5, 11]	δὲ τούτων ὁ ἐπισιτισμὸς ἦν	τῶν	ἐμπλεόντων. (Ὁ δ´ Ἱέρων ἐπεὶ
[5, 4]	Διὸς οὖσα θυγάτηρ καὶ παρὰ	τῶν	ἐν Αἰγύπτῳ σοφῶν μεμαθηκυῖα πολλοὺς
[5, 19]	ἐρίων ἄλλ´ ἐστὶ μαλακώτερα, εἰ	τῶν	ἐν Βάκτροις καμήλων εἰσί τινες
[5, 13]	ἡμῶν Ἀθήναιος ἐν τοῖς περὶ	τῶν	ἐν Συρίᾳ βασιλευσάντων. Τὸ οὖν
[5, 8]	δὲ τὰ χρυσώματα ἐκτὸς ἦν	τῶν	ἐν τῇ τοῦ Διονύσου πομπῇ
[5, 3]	περὶ ἧς τοῦ κάλλους τις	τῶν	ἐναντίων αὐτῇ τοιαῦτ´ εἶπεν ὑπὸ
[5, 11]	οἳ δι´ ὀργάνων ἀφιέμενοι τὰ	τῶν	ἐναντίων ἐκράτουν σκάφη καὶ παρέβαλλον
[5, 6]	χώραν ἐκάλυπτον, ἀκριβῆ τὴν εὐγραμμίαν	τῶν	ἐνυφασμένων ἔχουσαι ζῳδίων. Παρετέθησαν δὲ
[5, 3]	παρείρας ὁ Μενέλαος, ἐπειδὴ ἤκουσε	τῶν	ἐπαίνων, τὸ μὲν εἶναι πλούσιος
[5, 11]	δ´ Ἱέρων καὶ Ἀρχίμηλον τὸν	τῶν	ἐπιγραμμάτων ποιητὴν γράψαντα εἰς τὴν
[5, 15]	ὥς φησι Θουκυδίδης. Τούτων οὖν	τῶν	ἐπιλέκτων ἀνάγκη εἶναι καὶ Σωκράτην,
[5, 13]	Καππαδόκῃ δυνάμενος, ὥστε μὴ μόνον	τῶν	ἐπιφερομένων ὀφλημάτων ἀπολυθέντας ἂν ἐν
[5, 20]	προσφερομένων ἀπολλυμένων, ἱστορήσαντές τινες παρὰ	τῶν	ἐπιχωρίων τὴν τοῦ ζῴου φύσιν,
[5, 20]	μετὰ τῶν Ἀσπασίας αὐλητρίδων ἐπὶ	τῶν	ἐργαστηρίων συνδιατρίβων καὶ Πίστωνι τῷ
[5, 17]	ἐν οἷς Παυσανίας τὰ περὶ	τῶν	ἐρωτικῶν διεξέρχεται. Θαυμαστὸν οὖν καὶ
[5, 13]	ἀναλισκομένων σωρευμάτων ἑκάστῳ ἀποφέρειν ἐδίδου	τῶν	ἑστιατόρων ὁλομελῆ κρέα χερσαίων τε
[5, 13]	δὲ μόλις προῆλθε δορυφορούμενος ὑπὸ	τῶν	εὐδοκιμεῖν (παρὰ τῷ δήμῳ θελόντων,
[5, 5]	δ´ ἦσαν Κίλικες εἰς τὸν	τῶν	εὐζώνων τρόπον καθωπλισμένοι τρισχίλιοι, χρυσοῦς
[5, 18]	πρὸ τῆς ἐπ´ Ἀλκαίου διδασκαλίας	τῶν	Εὐπόλιδος Κολάκων οὐ πολλῷ χρόνῳ
[5, 4]	καὶ μετὰ τῶν παρεπιδημούντων συνέπινε	τῶν	εὐτελεστάτων. (Ὅτε δὲ τῶν νεωτέρων
[5, 20]	τῷ λόγῳ ἔφη τὸν Μάριον	τῶν	ζῴων τούτων δορὰς εἰς τὴν
[5, 20]	ἑστιῶσι τοὺς πολίτας, (καθάπερ πολλοὶ	τῶν	ἡμεδαπῶν ποιηταὶ καὶ συγγραφεῖς εἰρήκασιν·
[5, 3]	οὐ περὶ ἐδεσμάτων, φησίν, οὐδὲ	τῶν	θεραπαινῶν τοῦ κεκληκότος ὑφ´ ὧν
[5, 7]	δεδεμέναι πρὸς τὸ ῥᾳδίως ὑπὸ	τῶν	θεωμένων ἁρπάζεσθαι. Ἀνέβλυζον δὲ ἐξ
[5, 7]	κατωνομασμένη. Μετὰ δὲ ταύτας αἱ	τῶν	θεῶν ἁπάντων, οἰκείαν ἔχουσαι τῆς
[5, 4]	γὰρ ὥρη. Ἐν δὲ ταῖς	τῶν	θεῶν ἑορταῖς οὐδ´ ὅσιον εἶναι
[5, 4]	καὶ στεφάνοις ἐχρῶντο τοῖς οἰκείοις	τῶν	θεῶν καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς.
[5, 5]	Ἱεροσυλήκει δὲ καὶ τὰ πλεῖστα	τῶν	ἱερῶν. ~(Θαυμασάντων δὲ τῶν δαιτυμόνων
[5, 15]	ἔφυγε, Παγώνδου δύο τέλη περιπέμψαντος	τῶν	ἱππέων ἐκ τοῦ ἀφανοῦς περὶ
[5, 5]	ἄγημα, κράτιστον εἶναι δοκοῦν σύστημα	τῶν	ἱππέων, περὶ χιλίους. (Τελευταία δ´
[5, 5]	κατάφρακτος ἵππος, οἰκείως τῇ προσηγορία	τῶν	ἵππων καὶ τῶν ἀνδρῶν ἐσκεπασμένων
[5, 14]	αὐτὸν πρέσβεις οὐ μόνον ἐκ	τῶν	Ἰταλικῶν ἐθνῶν, ἀλλὰ καὶ παρὰ
[5, 4]	τὸ παρὰ Ῥωμαίοις ἔθος διήκουε	τῶν	κατὰ τὴν ἀγορὰν γινομένων συναλλαγμάτων
[5, 6]	ἔχουσα στέγην, ἐν ᾗ τὴν	τῶν	κατακειμένων ἀκολουθίαν ἑστάναι συνέβαινεν. Ἧς
[5, 6]	ῥᾳδίως, ταῦτα καὶ τῷ πλήθει	τῶν	κατακειμένων ἐκεχορήγητο εἰς τοὺς στεφάνους
[5, 14]	δεδεμένους κατήγαγε, δορυφόρους ἔχων πολλοὺς	τῶν	καταφρακτικῶν καλουμένων. Συνάγων δὲ καὶ
[5, 3]	τὴν ὀρχηστρίδα προτίθησι νικητήρια φιλήματα	τῶν	κριτῶν. Τίς οὖν τῶν νέων
[5, 3]	ὑφ´ ὧν ἐλούσαντο, περὶ δὲ	τῶν	κτημάτων τοῦ ὑποδεξαμένου· Ζηνός που
[5, 6]	(καὶ ἑτέρα κλίνη πρὸς τὴν	τῶν	κυλίκων καὶ ποτηρίων τῶν τε
[5, 20]	σπουδάζοντος. Ἀντισθένης δ´ ἐν θατέρῳ	τῶν	Κύρων κακολογῶν Ἀλκιβιάδην καὶ παράνομον
[5, 20]	δ´ οἱ πλεῖστοι τῶν φιλοσόφων	τῶν	κωμικῶν κακήγοροι μᾶλλον εἶναι, εἴ
[5, 19]	ὁ Πλάτων εἴρηκε περὶ Σωκράτους	τῶν	κωμικῶν τις εἴρηκεν, (οὔθ´ ὅτι
[5, 8]	καὶ κινναμώμου καὶ ἴριδος καὶ	τῶν	λοιπῶν ἀρωμάτων διακοσίας. Ἐχόμενοι τούτων
[5, 20]	οὐκ ἄνω ἀνακεκυφότα, καθάπερ τὰ	τῶν	λοιπῶν ζῴων, ἀλλὰ κάτω νενευκότα
[5, 14]	ἃ οἶδα, τὸ δὲ μέγεθος	τῶν	μελλόντων λέγεσθαι διὰ τὸ παράδοξον
[5, 2]	ἡ μουσικὴ παρὰ τοῖς Ἕλλησι,	τῶν	μὲν Ἀθηναίων τοὺς Διονυσιακοὺς χοροὺς
[5, 1]	εἰσι φιλοσόφων ἐν ἄστει σύνοδοι	τῶν	μὲν Διογενιστῶν, τῶν δὲ Ἀντιπατριστῶν
[5, 20]	συμβιωτὴν τοῦ παραπλήσια ταῖς ἐπὶ	τῶν	μικρῶν οἰκημάτων ἐργαζομένου, τὸν δ´
[5, 5]	ἐτίθετο ὡς εἷς ὢν δῆτα	τῶν	μίμων· καὶ τῆς συμφωνίας προκαλουμένης
[5, 5]	(καὶ πολλῶν ἤδη κεχωρισμένων ὑπὸ	τῶν	μίμων ὁ βασιλεὺς εἰσεφέρετο ὅλος
[5, 2]	Ἐστὶν γὰρ αὐτῷ τὸ μὲν	τῶν	μνηστήρων οἷον ἂν γένοιτο νεανίσκων
[5, 3]	τῶν Ἑλλήνων. (Διότι τοίνυν κατέψευσται	τῶν	νεανίσκων πάρεστι σκοπεῖν ἐξ αὐτοῦ
[5, 3]	φιλήματα τῶν κριτῶν. Τίς οὖν	τῶν	νέων ἐντυχὼν τούτοις οὐκ ἐπιτριβήσεται
[5, 13]	~Τοσαῦτ´ οὖν καὶ περὶ τοῦ	τῶν	νεῶν καταλόγου οὐκ (ἀπὸ Βοιωτῶν
[5, 3]	καὶ Εὐθύδημον καὶ ἄλλους πολλοὺς	τῶν	νέων. Τοῦτο δὲ κωμῳδοῦντός ἐστι
[5, 4]	συνέπινε τῶν εὐτελεστάτων. (Ὅτε δὲ	τῶν	νεωτέρων αἴσθοιτό τινας συνευωχουμένους, οὐδεμίαν
[5, 14]	διήρπαζεν, ἀλλ´ ἤδη καὶ τὰ	τῶν	ξένων, ἐκτείνας τὰς χεῖρας καὶ
[5, 2]	καὶ Πλάτων, οἳ κατ´ ἀρχὰς	τῶν	ξυγγραμμάτων ἐκτίθενται τὴν αἰτίαν τοῦ
[5, 3]	τὸ μεγάλους ἔχειν τοὺς πρὸ	τῶν	οἴκων ὑπαιθρίους τόπους ἢ τῷ
[5, 2]	ὁ Κυζικηνὸς μᾶλλον Ἀριστάρχου κατακούων	τῶν	Ὁμηρικῶν ἐπῶν εὐπαιδευτότερον ἡμῖν φησι
[5, 2]	ἄρτῳ. Ἡμεῖς δὲ νῦν περὶ	τῶν	Ὁμηρικῶν συμποσίων λέξομεν. Ἀφορίζει γὰρ
[5, 20]	πνεύματι, ἀλλὰ τῇ γιγνομένῃ ἀπὸ	τῶν	ὀμμάτων φύσεως φορᾷ καὶ νεκρὸν
[5, 2]	ἑνὸς τῶν ἀναγκαίων δεικνὺς τὴν	τῶν	ὁμοίων παρουσίαν· Αὐτόματος δέ οἱ
[5, 6]	ἐπ´ ἀργυρῶν διέδρων. Ἐκ δὲ	τῶν	ὄπισθεν πρὸς τὴν ἀπόνιψιν ἑκατὸν
[5, 14]	εἵλοντο τὸν Ἀθηνίωνα στρατηγὸν ἐπὶ	τῶν	ὅπλων. καὶ παρελθὼν ὁ περιπατητικὸς
[5, 9]	Πολὺς δ´ ἦν καὶ ὁ	τῶν	ὅπλων κόσμος· ἀνεπλήρου δὲ τὰ
[5, 4]	ὡς τὰ ἀγγεῖα. Καὶ γὰρ	τῶν	ὅπλων τὰ σκεπαστικά, θώρακα καὶ
[5, 14]	τις τῶν ἀνακεχωρηκότων ἐντός ἐστι	τῶν	ὅρων ἢ (τῶν Ἀθηναίων τις
[5, 14]	πλουσίων τοῖς πένησι, πολλοὺς φονεύων	τῶν	οὐ διδόντων. Τοιοῦτοί εἰσιν οἱ
[5, 2]	αὐδῇ. Ὃ δ´ ἐπελάβετό τινος	τῶν	οὐκ ὀρθῶς λεγομένων ἢ γιγνομένων·
[5, 13]	καὶ αὐτόκλητος εἰς τὴν ἐκκλησίαν	τῶν	ὄχλων συνδρομή. Ὃ δὲ μόλις
[5, 20]	τὰ φαῦλα λιχνείας ἐμφανίσαι τὴν	τῶν	παιδευσάντων διδασκαλίαν. Ἐν δὲ τῷ
[5, 11]	λίθοι παρεβάλλοντο καὶ βέλη διὰ	τῶν	παίδων. Ἄγκυραι δὲ ἦσαν ξύλιναι
[5, 4]	ἀλλήλων σωφροσύνην δειναὶ τὰς ὁμοιότητας	τῶν	παίδων πρὸς τοὺς γονέας ἐλέγξαι
[5, 11]	ἔκειτο καὶ τῶν ἀναβατῶν καὶ	τῶν	παίδων τὰ σκεύη. (Ἦν δὲ
[5, 14]	τά τ´ ἐκ τοῦ Μητρῴου	τῶν	παλαιῶν αὐτόγραφα ψηφισμάτων ὑφαιρούμενος ἐκτᾶτο
[5, 2]	ἀνδρειοτάτοις Ὅμηρος εἴωθεν ἐπιφωνεῖν, καλούντων	τῶν	παλαιῶν τὸν πόλεμον βοήν. Πάντα
[5, 5]	οὐ δυνατὸν ἐξηγήσασθαι· πάντων γὰρ	τῶν	παρ´ ἀνθρώποις λεγομένων ἢ νομιζομένων
[5, 14]	ἐάσας τοὺς πολλοὺς συλλαλῆσαι περὶ	τῶν	παραδόξως προηγγελμένων τρίψας τε τὸ
[5, 3]	εἰρησόμεθ´ οἵτινες ἐστόν. ἔπειτα προσεπιδίδωσι	τῶν	παρακειμένων αὐτῷ φιλανθρωπευόμενος· Ὣς φάτο
[5, 4]	ὡμίλει ᾧ τύχοι καὶ μετὰ	τῶν	παρεπιδημούντων συνέπινε τῶν εὐτελεστάτων. (Ὅτε
[5, 2]	ἀναισθησίας συμπόσιον καὶ τῇ μισανθρωποτάτῃ	τῶν	παροιμιῶν ἁρμόττον· (Τηλοῦ φίλοι ναίοντες
[5, 2]	ἀπολαῦσαι δυνάμενον, ἐπεί τις αὐτῷ	τῶν	παρόντων ἐξέτεινεν, φάναι· Εὖ σοι
[5, 3]	τὰς ὄψεις ἐφ´ ἑαυτό. Ἔπειτα	τῶν	παρόντων οὐδεὶς ἦν ὃς οὐκ
[5, 2]	Ὁ δὲ Ζήνων (ἐπεί τις	τῶν	παρόντων ὀψοφάγων ἀπέσυρεν ἅμα τῷ
[5, 7]	εἴ τις εἰδέναι βούλεται, τὰς	τῶν	πεντετηρίδων γραφὰς λαμβάνων ἐπισκοπείτω. (Τῆς
[5, 18]	ὁ διαψηφισμὸς ὁ γενόμενος κατὰ	τῶν	περὶ Ἐρασινίδην στρατηγῶν, ὅτι τοὺς
[5, 2]	ταμίη λούσασθαι ἄνωγεν. (Ἐπὶ δὲ	τῶν	περὶ Τηλέμαχον· Ἔς ῥ´ ἀσαμίνθους
[5, 3]	τῶν περὶ τὸν Τηλέμαχον καὶ	τῶν	περὶ τὴν ἐδωδὴν παρατεθέντων παρακαλεῖ
[5, 14]	καὶ Περσῶν δορυφοροῦσι, δυνάσται δὲ	τῶν	περὶ τὴν Μαιῶτιν καὶ τὸν
[5, 5]	τοῦ παρ´ Ἀθηναίοις Ὀλυμπιείου καὶ	τῶν	περὶ τὸν ἐν Δήλῳ βωμὸν
[5, 3]	Μενέλαος παραγενομένων ἐκ τοῦ λουτρῶνος	τῶν	περὶ τὸν Τηλέμαχον καὶ τῶν
[5, 14]	με. (Ἀθρόως δ´ ἐπιβοησάντων αὐτῷ	τῶν	περιεστώτων θαρρεῖν καὶ λέγειν, Λέγω
[5, 20]	τοῦ ῥήτορος, ἡ δ´ Ἀσπασία	τῶν	Περικλέους υἱῶν Ξανθίππου καὶ Παράλου
[5, 4]	ὄντος. Ἐν ἐνίοις δὲ καὶ	τῶν	Περσικῶν συμποσίων ἐγίνοντό τινες καὶ
[5, 9]	πάντας ὑπερέβαλλεν. Τὰ γοῦν μέγιστα	τῶν	πλοίων ἦν παρ´ αὐτῷ τριακοντήρεις
[5, 14]	χρυσοῦν ἐστεμμένος, καὶ διανέμων τὰ	τῶν	πλουσίων τοῖς πένησι, πολλοὺς φονεύων
[5, 7]	ταῖς γάστραις κύκλῳ καὶ ἐπὶ	τῶν	ποδῶν ζῷα τριημιπήχη καὶ πηχυαῖα
[5, 6]	δὲ Περσικαὶ τὴν ἀνὰ μέσον	τῶν	ποδῶν χώραν ἐκάλυπτον, ἀκριβῆ τὴν
[5, 11]	ἠφίεντο λίθοι πρὸς τοὺς ὑποπλέοντας	τῶν	πολεμίων. (Ἐπὶ δὲ τῶν πύργων
[5, 2]	τοιαῦτα γράφοντες τὸν Ὅμηρον ἐκβάλλουσι	τῶν	πόλεων. (Ἀλλ´ οὔτε ἐκ θύμβρας,
[5, 2]	περὶ πρύτανιν σώφρονα καὶ σωτήρια	τῶν	πόλεων σύνδειπνα. Πρὸς γοῦν τοιοῦτο
[5, 14]	φοιτᾶν. Καὶ οὐ μόνον τὰ	τῶν	πολιτῶν διήρπαζεν, ἀλλ´ ἤδη καὶ
[5, 14]	οὗτος τοὺς μὲν εὖ φρονοῦντας	τῶν	πολιτῶν (παρὰ τὰ Ἀριστοτέλους καὶ
[5, 5]	πεπληρωμένα, (κεραμίων εἰσφερομένων αὐτῷ μύρων	τῶν	πολυτελεστάτων. Ὅτε καί τινος εἰπόντος
[5, 7]	χιτῶνας τινὲς διαχρύσους καὶ λιθοκολλήτους	τῶν	πολυτιμήτων. οὐκ ἄξιον δ´ ἦν
[5, 5]	διασκευῆς. Ὁ δὲ χειρισμὸς ἐγίνετο	τῶν	πραγμάτων δι´ αὐτοῦ τοῦ βασιλέως.
[5, 4]	μὲν κληθείς, Ἐπιμανὴς δ´ ἐκ	τῶν	πράξεων ὀνομασθείς; (βασιλεὺς δ´ ἦν
[5, 2]	Καὶ ὁ Ἀχιλλεὺς καίπερ ἐπειγομένων	τῶν	πρέσβεων ὡς ἐν μέσαις νυξὶν
[5, 20]	Βυζάντιος Παρμένων, ἢ ἀπολελίθωσθε ὑπὸ	τῶν	προειρημένων Γοργόνων; περὶ ὧν ὡς
[5, 9]	ἑδρασθῆναι τὸ πλοῖον ἀσφαλῶς ἐπὶ	τῶν	προειρημένων φαλάγγων. Κατεσκεύασεν δ´ ὁ
[5, 7]	ἀργυροῖ ὀγδοήκοντα τὸν ἀριθμόν, ἐλάττους	τῶν	προειρημένων, ὧν αἱ γωνίαι τετράμετροι·
[5, 13]	ὁ περιηγητὴς εἶπεν ἐν γʹ	τῶν	πρὸς Ἀδαῖον (καὶ Ἀντίγονον ἐξηγούμενος
[5, 6]	καὶ ποτηρίων τῶν τε λοιπῶν	τῶν	πρὸς τὴν χρῆσιν ἀνηκόντων (καὶ)
[5, 14]	δ´ ἐν τῇ πόλει καὶ	τῶν	πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαίων ἔνδειαν,
[5, 20]	ἑτέρων νεκρῶν τε γενηθέντων, ἀεὶ	τῶν	προσφερομένων ἀπολλυμένων, ἱστορήσαντές τινες παρὰ
[5, 9]	τεσσαράκοντα ὀκτὼ πηχῶν. Ἀπὸ δὲ	τῶν	πρυμνητικῶν ἀφλάστων ἐπὶ τὸ ὑπὸ
[5, 6]	τῆς σκηνῆς παραστάδων ζῷα μαρμάρινα	τῶν	πρώτων τεχνιτῶν ἑκατόν. Ἐν δὲ
[5, 14]	ἀποδείξας ὁ φιλόσοφος καὶ τὸ	τῶν	Πυθαγορικῶν ἀναδείξας δόγμα τὸ περὶ
[5, 11]	ὑποπλέοντας τῶν πολεμίων. (Ἐπὶ δὲ	τῶν	πύργων ἕκαστον ἀνέβαινον τέτταρες μὲν
[5, 11]	τοξόται. Πᾶν δὲ τὸ ἐντὸς	τῶν	πύργων λίθων καὶ βελῶν πλῆρες
[5, 19]	ἡ σοφὴ τοῦ Σωκράτους (διδάσκαλος	τῶν	ῥητορικῶν λόγων ἐν τοῖς φερομένοις
[5, 6]	ταῖς ἀνὰ μέσον χώραις πίνακες	τῶν	Σικυωνικῶν ζωγράφων, ἐναλλὰξ δ´ ἐπίλεκτοι
[5, 3]	αὑτοῦ τὸν Σωκράτη σκώπτει πολὺ	τῶν	Σιληνῶν αἰσχίονα λέγων εἶναι. Ὃ
[5, 2]	πρὸς τὸν Πεισίστρατον (δ καὶ	τῶν	σκευῶν διατιθέμενος; ἀλλ´ (Ὅμηρος ὥσπερ
[5, 3]	ὑψόροφα καὶ μεγάλα. Περὶ δὲ	τῶν	σκευῶν τὸ Χρυσοῦ τ´ ἠλέκτρου
[5, 20]	καὶ τὴν Προδίκου καὶ Ἀναξαγόρου	τῶν	σοφιστῶν διαμώκησιν. Λέγει γὰρ ὡς
[5, 8]	πάντα τοῖς οἰκονόμοις διὰ τὴν	τῶν	στεφανούντων προθυμίαν πρὸ τοῦ τὰς
[5, 8]	ὅρμους τε καὶ αἰγίδας πρὸ	τῶν	στηθῶν ἔχοντες· ἦν δ´ ἅπαντα
[5, 2]	ῥώμῃ καταδεέστερον, ἐφ´ οὗ μόνου	τῶν	στρατευσαμένων εἴρηκεν· Ἐν δ´ αὐτὸς
[5, 6]	τῆς ἄκρας περιβόλῳ χωρὶς τῆς	τῶν	στρατιωτῶν καὶ τεχνιτῶν καὶ παρεπιδήμων
[5, 4]	τὸ παλαιὸν σωφρονικῶς διεξήγετο τὸ	τῶν	συμποσίων γένος, καθάπερ εἴρηκεν Ἀπολλώνιος
[5, 2]	παραδείγματα τήν τε τοῦ ποιητοῦ	τῶν	συμποσίων ποικιλίαν καὶ τὴν Πλάτωνός
[5, 13]	οὕτως γὰρ ἐκάλουν τὰ κοινὰ	τῶν	συνδείπνων ὡς οἰκητηρίοις ἐνδιαιτώμενοι, (καὶ)
[5, 4]	ὀνομασθείς; (βασιλεὺς δ´ ἦν οὗτος	(τῶν	Συριακῶν) τῶν ἀπὸ Σελεύκου εἷς·
[5, 1]	ἄγειν συμπόσια περὶ τοὺς γάμους	τῶν	τε γαμηλίων θεῶν ἕνεκα καὶ
[5, 6]	τὴν τῶν κυλίκων καὶ ποτηρίων	τῶν	τε λοιπῶν τῶν πρὸς τὴν
[5, 14]	Ἀθηναίων εὐλαβουμένους τὸ μέλλον κατὰ	τῶν	τειχῶν αὑτοὺς καθιμήσαντας φεύγειν. Καὶ
[5, 9]	δὲ ἀναπείρας ἐδέξατο ἐρέτας πλείους	τῶν	τετρακισχιλίων, εἰς δὲ τὰς ὑπηρεσίας
[5, 9]	καὶ τὴν Λιβύην πλείονα ἦν	τῶν	τετρακισχιλίων. (Περὶ δὲ βιβλίων πλήθους
[5, 13]	πολλοί. Ἐν δὲ τῷ τεμένει	τῶν	τεχνιτῶν θυσίαι τε ἐπετελοῦντο ἐπὶ
[5, 10]	περιελαμβάνετο, ὡς ἂν τριακοσίων ὄντων	τῶν	τὴν ὕλην ἐργαζομένων τεχνιτῶν χωρὶς
[5, 6]	πρόσοψιν. Διέκειτο δὲ ἐπὶ μὲν	τῶν	τῆς σκηνῆς παραστάδων ζῷα μαρμάρινα
[5, 20]	κατὰ τὸν Βαβυλώνιον Ἡρόδικον, μηδὲν	τῶν	τοιούτων ἱστοροῦντες, Φεύγετ´, Ἀριστάρχειοι, ἐπ´
[5, 11]	δὲ τούτων ἱππῶνες ἦσαν ἑκατέρου	τῶν	τοίχων δέκα· κατὰ δὲ τούτους
[5, 10]	τῆς μέσης παρόδου παρ´ ἑκάτερον	τῶν	τοίχων δίαιται τετράκλινοι τοῖς ἀνδράσι,
[5, 11]	(εὖ) ἐτρέφοντο. Ὑπῆρχον δὲ καὶ	τῶν	τοίχων ἑκατέρωθεν τρόποι προεωσμένοι, διάστημα
[5, 11]	παρέβαλλον εἰς πληγήν. Ἑκατέρῳ δὲ	τῶν	τοίχων ἑξήκοντα νεανίσκοι πανοπλίας ἔχοντες
[5, 14]	κατεσκευάκει. (Στήσας οὖν τρόπαιον ἐπὶ	τῶν	τόπων ὁ Ὀρόβιος καὶ βωμὸν
[5, 14]	Ἀθηνίων δ´ ἐπιλαθόμενος τῶν δογμάτων	τῶν	τοῦ περιπάτου χοίνικα (κριθῶν εἰς
[5, 4]	ἐμφερῆ λέγουσιν ἔντη, καθάπερ ἀγγεῖα	τῶν	τοῦ σώματος μερῶν ὄντα. Τῶν
[5, 19]	τῷ Πρωταγόρᾳ, καίτοι μικρὸν ἀπολείποντος	τῶν	τριάκοντα ἐτῶν. (Λέγει δ´ οὕτως·
[5, 9]	τόπον, εἰς ὃν ῥᾳδίως ὑπὸ	τῶν	τυχόντων ἀνδρῶν εἰσήγαγε τὴν ναῦν·
[5, 3]	τὴν αὐλὴν ἀεὶ τάττει ἐπὶ	τῶν	ὑπαίθρων τόπων, ἔνθα ἦν ὁ
[5, 4]	ἂν οὖν τῶν ἐκγόνων ἐκείνων	τῶν	ὑπὲρ τοῦ τοιούτου τεθνηκότων οὐκ
[5, 10]	τὴν ὕλην ἐργαζομένων τεχνιτῶν χωρὶς	τῶν	ὑπηρετούντων. Τοῦτο μὲν οὖν τὸ
[5, 2]	ὁ γοῦν Ὀδυσσεὺς προσέχει τοῖς	τῶν	Φαιάκων ᾀσματοποιοῖς· Αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς (μαρμαρυγὰς
[5, 2]	καὶ ἔρωσιν ἀνακειμένων, τὸ δὲ	τῶν	Φαιάκων εὐσταθέστερον μὲν τούτων, φιλήδονον
[5, 4]	ὑποδοχὴν ἔχει, ὄντων καὶ αὐτῶν	τῶν	Φαιάκων τρυφερῶν. Ὅπερ συμβάλλων τις
[5, 20]	εἰ ἐκτίθεσθαι βουληθείην τὰς σεμνὰς	τῶν	φιλοσόφων μέμψεις. κατὰ γὰρ αὐτὸν
[5, 4]	Ὅπερ συμβάλλων τις πρὸς τὰ	τῶν	φιλοσόφων συμπόσια κοσμιώτερον ἂν εὕροι,
[5, 14]	ἀνάκτορον τοῖν θεοῖν κεκλῃμένον καὶ	τῶν	φιλοσόφων τὰς διατριβὰς ἀφώνους. Πολλῶν
[5, 20]	ἔχει. ~Πεφύκασι δ´ οἱ πλεῖστοι	τῶν	φιλοσόφων τῶν κωμικῶν κακήγοροι μᾶλλον
[5, 5]	ὑπονοήσειεν ὅσον ἦν· ἑνὸς γὰρ	τῶν	φίλων Διονυσίου τοῦ ἐπιστολιαγράφου χίλιοι
[5, 13]	πράγματα μετέρρει, ὑποδραμὼν τὸν βασιλέα	τῶν	φίλων εἷς ἐγένετο, μεγίστης τυχὼν
[5, 5]	παιδίσκον ὄντα, τὰ δὲ καὶ	τῶν	φίλων συμβαλλομένων. Ἱεροσυλήκει δὲ καὶ
[5, 5]	χρυσοφάλαροι. Τούτοις συνεχὲς ἦν τὸ	τῶν	φίλων σύνταγμα, ἴσον καὶ κατὰ
[5, 2]	γε πῶς οὐκ ἀπίθανον τοὺς	τῶν	φρονιμωτάτων υἱέας Ὀδυσσέως καὶ Νέστορος
[5, 18]	οὐ καταριθμεῖ αὐτὸν ἐν τῷ	τῶν	φροντιστῶν χορῷ. δῆλον οὖν ὡς
[5, 2]	κατακλίνεσθαί φησιν· Ἔπειτ´ ἐπαίνεσόν τι	τῶν	χαλκωμάτων, ὀροφὴν θέασαι, κρεκάδι´ αὐλῆς
[5, 2]	ἤθεσιν. Οἶμαι γάρ, φησίν, ἕκαστον	τῶν	χαριέντων ἀνθρώπων ἔχειν καὶ οἰκεῖον
[5, 7]	κεκοσμημένη, (φέρουσα τῇ μὲν μιᾷ	τῶν	χειρῶν στέφανον περσαίας, τῇ δ´
[5, 18]	δῆλον οὖν ὡς μεταξὺ τούτων	τῶν	χρόνων παραγέγονεν. Ὁ δὲ Πλάτων
[5, 5]	Ἠοῦς καὶ Μεσημβρίας. Τὸ δὲ	τῶν	χρυσωμάτων καὶ ἀργυρωμάτων πλῆθος οὕτως

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008