HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée, Le Banquet ou les Deipnosophistes, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


χ  =  115 formes différentes pour 160 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[1, 21]   δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν ἐίσης. καί·  χαῖρ´,   Ἀχιλεῦ, δαιτὸς μὲν ἐίσης οὐκ
[1, 34]   σφετέρου, καί οἱ κλέος οὐρανόμηκες.  χαῖρε,   Κλέων, Θήβας πατρίδ´ ἐπευκλεΐσας. ὑπὸ
[1, 30]   Ἀχιλλεὺς καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Ἀγαμέμνων  χαῖρε   νόῳ‘ ἀλλ´ ὠφέλιμοι αἱ φιλοτιμίαι
[1, 58]   δ´ εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι  Χαιρέας   δὲ ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν φησι
[1, 6]   βάθος, εἰς δὲ τοὺς κήρυκας·  χαίρετε,   κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι, εἰς δὲ
[1, 25]   τὸν νεανίσκον. εἰπόντος δὲ ὅτι  Χαιρέφανες,   ἐὰν παύσῃ ἀκολουθῶν, πάντα σοι
[1, 25]   Χίου σοφιστοῦ ἀδελφὸς καί τις  Χαιρεφάνης·   ὃς ἀσελγεῖ τινι νέῳ παρακολουθῶν
[1, 52]   πρὸς Λέσβιον οἶνον. ἀλλά τινες  χαίρουσιν   ἐπαινοῦντες τὰ παρ´ αὑτοῖς. ~φοινικίνου
[1, 25]   διαλεχθείην; τί οὖν, εἶπε, παρακολουθεῖς;  χαίρω   σε θεωρῶν, ἔφη, τὸ δὲ
[1, 52]   σφόδρα κρᾶτα φοροῦντα οἶνον, ὑγρὰν  χαίταν   λευκῷ πεπυκασμένον ἄνθει πίνειν, ἐκ
[1, 41]   ἄστρον περιτέλλεται· δ´ ὥρη  χαλεπή·   πάντα δὲ δίψαις´ ὑπὸ καύματος.
[1, 14]   φίλων. πολλὸν δὲ πίνων καὶ  χαλίκρητον   μέθυ, οὔτε τῖμον εἰσενέγκας οὔτε-
[1, 5]   Ἀντιφάνης φησίν. ὅτι Ξενοκράτης  Χαλκηδόνιος   καὶ Σπεύσιππος Ἀκαδημαικὸς καὶ
[1, 34]   Θεοδώρου τοῦ ψηφοκλέπτου ἐν θεάτρῳ  χαλκῆν   εἰκόνα ἀνέθηκαν ψῆφον κρατοῦσαν· ὡς
[1, 26]   οὐκ ἀηδῶς καὶ Κτησίβιος  Χαλκιδεὺς   φιλόσοφος· καὶ πολλοὶ διὰ τὴν
[1, 29]   εὐωδία· οὗ κινυμένου Διὸς ποτὶ  χαλκοβατὲς   δῶμα ἔμπης εἰς γαῖάν τε
[1, 50]   κρατεῖ χρυσότυπος φιάλη καὶ πᾶς  χαλκὸς   ὅτις κοσμεῖ δόμον ἔν τινι
[1, 61]   οἱ ἐγχώριοι κατακλείοντες τοῖς Διονυσίοις  χαλκοῦς   λέβητας τρεῖς κενοὺς παρόντων τῶν
[1, 51]   ~ὅτι Περσῶν βασιλεὺς τὸν  Χαλυβώνιον   μόνον οἶνον ἔπινεν· ὅν φησι
[1, 39]   αὐτὸς ἐξευρίσκων ἀνεδίδου τοῖς χορευταῖς.  Χαμαιλέων   γοῦν πρῶτον αὐτόν φησι σχηματίσαι
[1, 41]   τοῦ Πυθικοῦ χρησμοῦ, ὃν ἀναγράφει  Χαμαιλέων·   εἴκοσι τὰς πρὸ κυνὸς καὶ
[1, 39]   τὰς τραγῳδίας Αἰσχύλος, ὥς φησι  Χαμαιλέων.   Σοφοκλῆς γοῦν ὠνείδιζεν αὐτῷ ὅτι
[1, 17]   τοῦ οἴνου ἐν οἷς τὸν  χανδὸν   ἕλκοντα αὐτὸν βλάπτεσθαι φησί. καὶ
[1, 41]   βόσκονται ἐν Αἰγύπτῳ πολυφύλῳ βιβλιακοὶ  χαρακῖται   ἀπείριτα δηριόωντες Μουσέων ἐν ταλάρῳ.
[1, 48]   Ἰνδοῖς τιμᾶται δαίμων, ὥς φησι  Χάρης   Μιτυληναῖος, ὃς καλεῖται Σοροάδειος·
[1, 49]   οἰνοποιός. ~ὅτι Ἀντιφάνης που  χαρίεις   τὰ ἐξ ἑκάστης πόλεως ἰδιώματα
[1, 40]   Ἀπόλλων φόρμιγγ´ ἐν χείρεσσιν ἔχων  χάριεν   κιθάριζε, καλὰ καὶ ὕψι βιβάς.
[1, 2]   Μαυρούσιος καὶ Ζωίλος, γραμματικῶν οἱ  χαριέστατοι.   φιλοσόφων δὲ παρῆσαν Ποντιανὸς καὶ
[1, 59]   μικροτέραν ἔχει καὶ μᾶλλον οὐρεῖται.  χαριέστατος   δ´ ἐστὶν Χῖος καὶ
[1, 59]   τὸ παχὺ τῆς δυνάμεως αὐτῶν.  χαριέστατος   δ´ οἶνος εἰς παλαίωσιν
[1, 59]   τῇ δυνάμει. τῶν δ´ οἴνων  χαριέστατος   κατὰ τὴν Ἰταλίαν Ἀλβανὸς
[1, 28]   γὰρ ἔγωγέ τί φημι τέλος  χαριέστερον   εἶναι ὅταν εὐφροσύνη μὲν
[1, 25]   γραμματικὴ Ναυσικάᾳ ἀνατίθησιν ὡς πολίτιδι  χαριζομένη,   Δικαίαρχος δὲ Σικυωνίοις, Ἵππασος δὲ
[1, 26]   ἀκήκοα ἔμπροσθεν οὔθ´ ἑόρακα τοιαύτην  χάριν.   κακὸν ἄν τι μεῖζον ἔλαβον,
[1, 46]   καίτοι Εὔβουλος κατὰ τὴν κωμικὴν  χάριν   φησὶ παίζων· ἰχθὺν δ´ Ὅμηρος
[1, 5]   τοῖς φίλοις σπείρειν τε καρπὸν  Χάριτος,   ἡδίστης θεῶν; τοῦ μὲν πιεῖν
[1, 6]   τρεχέδειπνος, φησί, σοφιστής. Κλέαρχός φησι  Χάρμον   τὸν Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι στιχίδια καὶ
[1, 6]   φησὶ δὲ καὶ ὅτι  Χάρμος   εἰς ἕκαστον τῶν παρατιθεμένων ἔχων
[1, 38]   ἐξείραντα τὴν γλῶσσαν περιλείχειν τὰ  χείλη.   ἔμελε δὲ αὐτοῖς καὶ τοῦ
[1, 41]   φήμ´ ἐγώ. ὁρᾷς παρὰ ῥείθροισι  χειμάρροις   ὅσα δένδρων ἀεὶ τὴν νύκτα
[1, 8]   θέρεος, τὰ δὲ γίνεται ἐν  χειμῶνι,   φησὶν Συρακούσιος ποιητής· οὐχ
[1, 13]   πρῶτος ἡμερῶν ποτε ἀφύης ἐπιθυμήσαντι  χειμῶνος   μέσου παρέθηκε νὴ Δί´, ὥστε
[1, 5]   Γέλας ποτὲ καταλύσασιν ὡς αὐτὸν  χειμῶνος   ὥρᾳ ἔδωκεν ἑκάστῳ χιτῶνα καὶ
[1, 9]   ἐν τοῖς βαλανείοις τήν τε  χεῖρα   συνεθίζειν πρὸς τὰ θερμὰ καθιέντα
[1, 22]   τε φίλας θ´ τι  χεῖρας   ἵκοιτο γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν. οὐ γὰρ
[1, 29]   δὲ διὰ τὴν τρυφὴν τὰς  χεῖρας   οἱ μνηστῆρες ἔχουσιν ἁπαλὰς ὡς
[1, 33]   ἐν μὲν Ὀδυσσείᾳ ἀπονιζομένους τὰς  χεῖρας   ποιεῖ πρὶν μεταλαβεῖν τροφῆς, ἐν
[1, 11]   μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν εἰς τὰς  χεῖρας   πρὸς τὸ οὖς προσήνεγκε. πυθομένου
[1, 27]   τοὺς βοῦς δήσας ὀπίσω τὼ  χεῖρε   δεδεμένον ἐλαύνει. καί τις, φησί,
[1, 40]   ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´ ἐν  χείρεσσιν   ἔχων χάριεν κιθάριζε, καλὰ καὶ
[1, 40]   προκρίνει Ἀριστόξενος διὰ τὴν τῶν  χειρῶν   κίνησιν. οὕτως δ´ ἦν ἔνδοξον
[1, 39]   πολλὰ ἐξεύρηκε σχήματα, ἄκρως ταῖς  χερσὶ   τὰ λεγόμενα δεικνύς. Φίλλις
[1, 15]   νῶτα βοὸς παρέθηκεν ὄπτ´ ἐν  χερσὶν   ἑλών, τά ῥά οἱ γέρα
[1, 24]   ἄλλα καὶ ὅσσα γένηται ἐν  χθονὶ   πολυβοτείρῃ. ~ὀρχήσεις δ´ εἰσὶ παρ´
[1, 50]   οὕτως· κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι  χθονὸς   ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν σκοπὸν ἐς
[1, 46]   Ἰταλικὰς} τραπέζας, ἤδη δὲ καὶ  Χίας.   μαρτυροῦνται γὰρ καὶ Χῖοι οὐκ
[1, 46]   καὶ Χίας. μαρτυροῦνται γὰρ καὶ  Χῖοι   οὐκ ἔλαττον τῶν προειρημένων ἐπὶ
[1, 46]   τῶν προειρημένων ἐπὶ ὀψαρτυτικῇ. Τιμοκλῆς·  Χῖοι   πολὺ ἄριστ´ ἀνευρήκασιν ὀψαρτυτικήν. κοιμῶνται
[1, 47]   χρόνον. Θεόπομπος δέ φησι παρὰ  Χίοις   πρώτοις γενέσθαι τὸν μέλανα οἶνον,
[1, 53]   τῶν ἄλλων οἴνων μετ´ ἀμύμονα  Χῖον   ἄλυπον. ἔστι δέ τις οἶνος,
[1, 51]   Ἀφροδίτη βροτοῖς. Εὔβουλος· Θάσιον  Χῖον   λαβὼν Λέσβιον γέροντα νεκταροσταγῆ.
[1, 52]   πίνειν οὐκ ἐάσω πράμνιον, οὐ  Χῖον,   οὐχὶ Θάσιον, οὐ Πεπαρήθιον, οὐδ´
[1, 56]   δὲ Φιλύλλιος ὅτι παρέξω Λέσβιον,  Χῖον   σαπρόν, Θάσιον, Βίβλινον, Μενδαῖον, ὥστε
[1, 38]   Ἕρμιππος δέ φησι Θεόκριτον τὸν  Χῖον   ὡς ἀπαίδευτον μέμφεσθαι τὴν Ἀναξιμένους
[1, 5]   τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασιν. δὲ  Χῖος   Ἴων τραγῳδίαν νικήσας Ἀθήνησιν ἑκάστῳ
[1, 51]   οἴνου καὶ Θασίου μέμνηται Ἐπίλυκος·  Χῖος   καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ Ἀντίδοτος
[1, 59]   οὐρεῖται. χαριέστατος δ´ ἐστὶν  Χῖος   καὶ τοῦ Χίου καλούμενος
[1, 59]   μέσος ἐστί. κοινῶς δ´  Χῖος   πεπτικός, τρόφιμος, αἵματος χρηστοῦ γεννητικός,
[1, 50]   λέχους κάλλος ἔχει Μίλητός τε  Χίος   τ´ ἔναλος πόλις Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ
[1, 61]   Ἀστυδάμας. ~ὅτι {ὁ} Θεόπομπος  Χῖος   τὴν ἄμπελον ἱστορεῖ εὑρεθῆναι ἐν
[1, 51]   ὃν πᾶσι συγκρινόμενον καλλίω εὑρίσκεσθαι.  Χίου   δὲ οἴνου καὶ Θασίου μέμνηται
[1, 5]   Ἀθήνησιν ἑκάστῳ τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε  Χίου   κεράμιον. τοῦ γάρ τις ἄλλου
[1, 59]   ἐστὶν Χῖος καὶ τοῦ  Χίου   καλούμενος Ἀριούσιος. διαφοραὶ δὲ
[1, 25]   σφαιρικῇ Δημοτέλης Θεοκρίτου τοῦ  Χίου   σοφιστοῦ ἀδελφὸς καί τις Χαιρεφάνης·
[1, 47]   φυτεύειν δὲ καὶ θεραπεύειν ἀμπέλους  Χίους   πρώτους μαθόντας παρ´ Οἰνοπίωνος τοῦ
[1, 5]   αὐτὸν χειμῶνος ὥρᾳ ἔδωκεν ἑκάστῳ  χιτῶνα   καὶ ἱμάτιον. ~ὁ τρεχέδειπνος, φησί,
[1, 59]   ἱκανωτέραν στύψιν, ἔτι δὲ τῷ  Χίῳ   καὶ Λεσβίῳ τὰ ἀποιότατα τῶν
[1, 58]   ὕδατος αἶσαν, ἀλλά τι καὶ  χλεύης   οἶνος ἔχειν ἐθέλει. οὐδὲν ἀπόβλητον
[1, 12]   καὶ ὑπὸ τὴν ἕω λαμβάνων  χλωροὺς   ἔχειν ἔλεγε πλακοῦντας ὑπὸ τῆς
[1, 46]   κρεῶν ἐξαλλαγὴν δηλοῖ, ὡς ὀρνίθεια,  χοίρεια,   ἐρίφεια, βόεια λέγων, ἀλλὰ τὴν
[1, 49]   ταρίχη· ἐκ δ´ αὖ Θετταλίας  χόνδρον   καὶ πλευρὰ βόεια· καὶ παρὰ
[1, 6]   Διὸς ἄγγελοι, εἰς δὲ τὴν  χορδήν·   ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές, εἰς δὲ
[1, 39]   ὀρχηστικὰ αὐτὸς ἐξευρίσκων ἀνεδίδου τοῖς  χορευταῖς.   Χαμαιλέων γοῦν πρῶτον αὐτόν φησι
[1, 39]   ποδῶν δὲ πλείους, ἐμβατηρίους καὶ  χορευτικάς.   Ἀριστοκλῆς οὖν φησιν ὅτι Τελέστης
[1, 15]   ἁρμόττουσαν καὶ πάντων τῶν καλῶν  χορηγὸν   οὖσαν, βουλόμενος ἐμφῦσαι πάλιν αὐτὴν
[1, 39]   ποιεῖ αὐτὸν Αἰσχύλον λέγοντα· τοῖσι  χοροῖς   αὐτὸς τὰ σχήματ´ ἐποίουν. καὶ
[1, 39]   χρησάμενον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τοῖς  χοροῖς   τὰ σχήματα ποιοῦντα τῶν ὀρχήσεων,
[1, 39]   δράματα ἀναφέρειν εἰς ὄρχησιν τοῦ  χοροῦ,   ἀλλὰ καὶ ἔξω τῶν ἰδίων
[1, 39]   πρῶτον αὐτόν φησι σχηματίσαι τοὺς  χοροὺς   ὀρχηστοδιδασκάλοις οὐ χρησάμενον, ἀλλὰ καὶ
[1, 51]   πρὸς τὰ στήθη. καὶ Ἀναξανδρίδης·  χοῦς   κεκραμένος ψιθίου. ~ὅτι Ἀριστοφάνους τὰς
[1, 58]   φησι τάδε· γλεύκει παραχεῖται παρὰ  χοῦς   πεντήκοντα εἷς θαλάσσης καὶ γίνεται
[1, 42]   ἀναπίπτουσι. Κρατῖνος δ´ ἐπὶ ἐρετῶν  χρᾶται   τῇ λέξει· ῥοθίαζε κἀνάπιπτε. καὶ
[1, 9]   ἄλλοις ἀρτύειν ἐμβάλλοντα ὧν ἐστι  χρεία,   κἆθ´ οὕτως εἰς ἑαυτὸν κύψαντα
[1, 59]   μαλακτικός, δ´ αὐτόκρατος τῇ  χρείᾳ   μέσος ἐστί. κοινῶς δ´
[1, 50]   ὅτις κοσμεῖ δόμον ἔν τινι  χρείᾳ.   Φοίνικες δ´ εὗρον γράμματα ἀλεξίλογα.
[1, 1]   βίβλῳ ἐνέθετο καὶ τὰς τούτων  χρείας   καὶ τὰς τῶν ὀνομάτων ἀναπτύεις
[1, 52]   πλήρωμα Διὸς σωτῆρος ἕλησθε, ἤδη  χρὴ   γεραόν, πολιὸν σφόδρα κρᾶτα φοροῦντα
[1, 53]   τοῦτ´ ἐστὶ τὸ νέκταρ, τούτου  χρὴ   παρέχειν πίνειν ἐν δαιτὶ θαλείῃ
[1, 32]   οὐ μέντοι μεθύειν τὸν ἄνδρα  χρὴ   τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ θερμολουτεῖν,
[1, 5]   οὕνεκα εὔξαιτο πλουτεῖν εὐπορεῖν τε  χρημάτων   τοῦ δύνασθαι παραβοηθεῖν τοῖς
[1, 41]   Διόνυσον ἰατρόν φησι τὴν Πυθίαν  χρῆσαι   τιμᾶν Ἀθηναίοις. φησὶ δὲ καὶ
[1, 39]   σχηματίσαι τοὺς χοροὺς ὀρχηστοδιδασκάλοις οὐ  χρησάμενον,   ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τοῖς χοροῖς
[1, 22]   εἰς ταῦτα ἄλλῃ τινὶ τέχνῃ  χρήσασθαι   δύντα κατὰ βυθοῦ.
[1, 14]   ὅτι τὸ μονοφαγεῖν ἐστιν ἐν  χρήσει   τοῖς παλαιοῖς. Ἀντιφάνης· μονοφαγεῖς, ἤδη
[1, 45]   εὔθετα μακρά, τοῖς ἐπιθέτοις τὰς  χρήσεις   διαστέλλων· ἔνθα δένδρεα μακρὰ πεφύκει,
[1, 41]   μετέπειτα οἴκῳ ἐνὶ σκιερῷ Διονύσῳ  χρῆσθαι   ἰητρῷ. καὶ Μνησίθεος δ´
[1, 59]   διυλισμένα καὶ πλείονα χρόνον καθεσταμένα.  χρήσιμοι   δ´ εἰσὶν οὗτοι Ἀθήνησι καὶ
[1, 50]   τ´ ἔκγονον εὗρε, κλεινότατον κέραμον,  χρήσιμον   οἰκονόμον, τὸ καλὸν Μαραθῶνι
[1, 48]   Ῥηγῖνος τοῦ Συρεντίνου λιπαρώτερος ὢν  χρήσιμος   ἀπὸ ἐτῶν πεντεκαίδεκα. χρήσιμος καὶ
[1, 48]   ὢν χρήσιμος ἀπὸ ἐτῶν πεντεκαίδεκα.  χρήσιμος   καὶ Πριούερνος λεπτομερέστερος ὢν
[1, 48]   δὲ Σιγνῖνος μέχρις ἐτῶν ἓξ  χρήσιμος,   παλαιωθεὶς δὲ πολὺ χρησιμώτερος.
[1, 48]   ἓξ χρήσιμος, παλαιωθεὶς δὲ πολὺ  χρησιμώτερος.   Νουμεντανὸς ἀκμάζει ταχὺ καὶ
[1, 59]   πεφυκὼς καὶ πρὸς τὴν καθημερινὴν  χρῆσιν   οὐκ ἀνοίκειος. δὲ Κνίδιος
[1, 46]   ἐπιταφίῳ δηλοῦται. παρέλιπε δὲ τὴν  χρῆσιν   τῶν λαχάνων καὶ ἰχθύων καὶ
[1, 45]   καὶ τῶν Τρωικῶν τούτων  χρῆσις.   Τάνταλος γοῦν οὐδὲ θανὼν ἀπαλλάττεται
[1, 56]   καλούμενος Πόλλιος Βίβλινος οἶνος.  χρησμός.   ἐν τῷ χρησμῷ, φησίν,
[1, 41]   μοι δοκοῦσι καὶ τοῦ Πυθικοῦ  χρησμοῦ,   ὃν ἀναγράφει Χαμαιλέων· εἴκοσι τὰς
[1, 56]   Βίβλινος οἶνος. χρησμός. ἐν τῷ  χρησμῷ,   φησίν, θεὸς ηὐτομάτισε· πῖν´
[1, 51]   ἐκπίνεται ἄγαν. Ἀντιφάνης· ἔστιν ὄψον  χρηστόν,   ἐπαγωγὸν πάνυ οἶνός τε Θάσιος
[1, 48]   ἀπὸ ἐτῶν πέντε. Ἀγκωνιτανὸς  χρηστός,   λιπαρός, πο- Βυξεντῖνος ἐμφερῶς
[1, 59]   Χῖος πεπτικός, τρόφιμος, αἵματος  χρηστοῦ   γεννητικός, προσηνέστατος, πλήσμιος διὰ τὸ
[1, 33]   τὰς παιδιάς· πρεσβεύει γὰρ τοῖς  χρόνοις   τὰ ἡρωικά. οἱ δ´ ἐν
[1, 26]   τι μεῖζον ἔλαβον, εἰ πλείω  χρόνον   ἔμεινα· καὶ νῦν δ´ οὐχ
[1, 47]   ταῖς ἕξεσι τῶν πινόντων πλεῖστον  χρόνον.   Θεόπομπος δέ φησι παρὰ Χίοις
[1, 59]   ἐὰν διυλισμένα καὶ πλείονα  χρόνον   καθεσταμένα. χρήσιμοι δ´ εἰσὶν οὗτοι
[1, 48]   δ´ ὑπὲρ τοῦτον ἐκπίπτων τὸν  χρόνον   κεφαλαλγὴς καὶ τοῦ νευρώδους καθάπτεται.
[1, 16]   ἥδιστα ταύτης μνημονεύων καὶ πάντα  χρόνον   παρασκευάζων ἀθάνατον· ὄγχνη γάρ, φησίν,
[1, 60]   ~ὦ γλῶσσα, σιγήσασα τὸν πολὺν  χρόνον,   πῶς δῆτα τλήσῃ πρᾶγμ´ ὑπεξελθεῖν
[1, 52]   εἶναι μᾶλλον· ἔχει γὰρ τοῦτο  χρόνου   διὰ μῆκος ἄπλατον· πινόμενος δ´
[1, 59]   οἰνοποιητέον δὲ αὐτοὺς πρό τινος  χρόνου   καὶ εἰς ἀναπεπταμένον τόπον θετέον
[1, 12]   ~ἐγένετο δὲ κατὰ τοὺς Τιβερίου  χρόνους   ἀνήρ τις Ἀπίκιος, πλουσιώτατος τρυφητής,
[1, 23]   προπόσεως ἀσπασμός· οἱ γοῦν θεοὶ  χρυσέοις   δεπάεσσι δειδέχατ´ ἀλλήλους’ ἤτοι ἐδεξιοῦντο
[1, 36]   πολλάς, ὡς Ἀλεξανδρέων μὲν τὴν  χρυσῆν,   Ἀντιοχέων δὲ τὴν καλήν, Νικομηδέων
[1, 48]   πινόμενος ἡδὺς καὶ τῷ χρώματι  χρυσίζει.   Αἰκουανὸς κατὰ πολλὰ τῷ Συρεντίνῳ
[1, 34]   κατασκάπτων φησὶ Πολέμων φεύγοντά τινα  χρυσίον   εἰς τὸ ἱμάτιον κοῖλον ὂν
[1, 34]   τῆς πόλεως ἐπανελθόντα εὑρεῖν τὸ  χρυσίον   μετὰ ἔτη τριάκοντα. Ἡρόδοτος δὲ
[1, 14]   λιπεῖν, Ἄμφις φησὶν κωμικός.  Χρύσιππος   δέ φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα μὴ
[1, 15]   λασταυροκάκαβον καλούμενον βρῶμα, ὥς φησι  Χρύσιππος   ἐν τῷ περὶ καλοῦ καὶ
[1, 7]   Γελῷος ἐν τῇ ὡς  Χρύσιππος   ἐπιγράφει Γαστρονομίᾳ, ὡς δὲ Λυγκεὺς
[1, 31]   τὴν αὐτοδιακονίαν καὶ ἐκαλλωπίζοντο, φησὶ  Χρύσιππος,   τῇ ἐν τούτοις εὐστροφίᾳ. Ὀδυσσεὺς
[1, 9]   τινες πλακοῦντες ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου  Χρύσιππός   φησιν· ἐγὼ κατέχω τινὰ ὀψοφάγον
[1, 40]   Φιλόξενον ἐπιστολῇ μέμνηται Θεοδώρου καὶ  Χρυσίππου.   ~ὅτι τὸ Μουσεῖον Φιλιάσιος
[1, 50]   πόλις Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ  χρυσότυπος   φιάλη καὶ πᾶς χαλκὸς ὅτις
[1, 28]   οἴνου κριθίνου, ἀργυροῦς ὄντας καὶ  χρυσοῦς.   Ὅμηρος δὲ τοπογραφῶν καὶ τὴν
[1, 60]   αἱ ἰδιότητες κατά τε τὰ  χρώματα   καὶ τὴν προσφοράν. τούτους δ´
[1, 48]   τρυγηθεὶς αὐστηρός τε καὶ τῷ  χρώματι   κιρρός. καὶ τοῦ Ἀλβανοῦ δὲ
[1, 48]   καὶ πινόμενος ἡδὺς καὶ τῷ  χρώματι   χρυσίζει. Αἰκουανὸς κατὰ πολλὰ τῷ
[1, 48]   σχεδὸν μόνοις ἐστὶν ἐπιτήδειος τοῖς  χρωμένοις   διηνεκῶς. δὲ Ῥηγῖνος τοῦ
[1, 38]   λαβεῖν, φέρει δὲ τοῖς μὲν  χρωμένοις   δόξης τιν´ ὄγκον, τοῖς δ´
[1, 42]   ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς ἐπὶ κατακειμένων  χρωμένους   τῇ λέξει διέσυρον. Δίφιλος· ἐγὼ
[1, 22]   ~καὶ ἰχθύσι δὲ Ὅμηρος ποιεῖ  χρωμένους   τοὺς τότε καὶ ὄρνισι. κατὰ
[1, 29]   τὴν τῆς βληθείσης καὶ ἐξωσμένης  χώραν,   ἐν πρότερον ἦν· καὶ
[1, 56]   δὲ τῆς Θρᾴκης φησὶν εἶναι  χώραν   τὴν Βιβλίαν, ἣν Ἀντισάρην καὶ
[1, 57]   τὸν ἐξ Ὀνόγλων καὶ Σταθμῶν.  χωρία   δὲ ταῦτα τὰ καὶ πλησίον
[1, 56]   συνόλως τὰ ἀπὸ πλησίον αὐτῆς  χωρία·   νῆες δ´ ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν
[1, 56]   ἐκαλεῖτο δ´ οὕτως ἀπό τινος  χωρίου   οὕτω προσαγορευομένου. φησὶ δὲ Φιλύλλιος
[1, 30]   ἐμῷ κάρᾳ πληγεῖς´ ἐναυάγησεν ὀστρακουμένη,  χωρὶς   μυρηρῶν τευχέων πνέους´ ἐμοί. καὶ
[1, 29]   ἐν τὸ δεύτερον ἐγένετο  χωρίῳ   ἐντεῦθεν βάλλειν τὴν ἑαυτοῦ. εἰ
[1, 21]   τροφὴν οὕτω καλῶν, μόνου ἀνθρώπου  χωροῦντος   εἰς τὸ ἴσον ἐκ τῆς
[1, 21]   γὰρ ταῦτα εἰς τὸ ἴσον  χωρούντων   ἐγίνετο. ὥστε τροφὴ δαὶς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/02/2006