Livre, Chap. |
[1, 21] |
δαιτὸς
κεκορήμεθα
θυμὸν
ἐίσης.
καί·
|
χαῖρ´, |
Ἀχιλεῦ,
δαιτὸς
μὲν
ἐίσης
οὐκ |
[1, 34] |
σφετέρου,
καί
οἱ
κλέος
οὐρανόμηκες.
|
χαῖρε, |
Κλέων,
Θήβας
πατρίδ´
ἐπευκλεΐσας.
ὑπὸ |
[1, 30] |
Ἀχιλλεὺς
καὶ
Ὀδυσσεὺς
καὶ
Ἀγαμέμνων
|
χαῖρε |
νόῳ‘
ἀλλ´
ὠφέλιμοι
αἱ
φιλοτιμίαι |
[1, 58] |
δ´
εἶδος
πόσεως
παρὰ
Στράττιδι
|
Χαιρέας |
δὲ
ἐν
Βαβυλῶνι
οἶνόν
φησι |
[1, 6] |
βάθος,
εἰς
δὲ
τοὺς
κήρυκας·
|
χαίρετε, |
κήρυκες,
Διὸς
ἄγγελοι,
εἰς
δὲ |
[1, 25] |
τὸν
νεανίσκον.
εἰπόντος
δὲ
ὅτι
|
Χαιρέφανες, |
ἐὰν
παύσῃ
ἀκολουθῶν,
πάντα
σοι |
[1, 25] |
Χίου
σοφιστοῦ
ἀδελφὸς
καί
τις
|
Χαιρεφάνης· |
ὃς
ἀσελγεῖ
τινι
νέῳ
παρακολουθῶν |
[1, 52] |
πρὸς
Λέσβιον
οἶνον.
ἀλλά
τινες
|
χαίρουσιν |
ἐπαινοῦντες
τὰ
παρ´
αὑτοῖς.
~φοινικίνου |
[1, 25] |
διαλεχθείην;
τί
οὖν,
εἶπε,
παρακολουθεῖς;
|
χαίρω
|
σε
θεωρῶν,
ἔφη,
τὸ
δὲ |
[1, 52] |
σφόδρα
κρᾶτα
φοροῦντα
οἶνον,
ὑγρὰν
|
χαίταν |
λευκῷ
πεπυκασμένον
ἄνθει
πίνειν,
ἐκ |
[1, 41] |
ἄστρον
περιτέλλεται·
ἡ
δ´
ὥρη
|
χαλεπή· |
πάντα
δὲ
δίψαις´
ὑπὸ
καύματος. |
[1, 14] |
φίλων.
πολλὸν
δὲ
πίνων
καὶ
|
χαλίκρητον |
μέθυ,
οὔτε
τῖμον
εἰσενέγκας
οὔτε- |
[1, 5] |
Ἀντιφάνης
φησίν.
ὅτι
Ξενοκράτης
ὁ
|
Χαλκηδόνιος |
καὶ
Σπεύσιππος
ὁ
Ἀκαδημαικὸς
καὶ |
[1, 34] |
Θεοδώρου
τοῦ
ψηφοκλέπτου
ἐν
θεάτρῳ
|
χαλκῆν |
εἰκόνα
ἀνέθηκαν
ψῆφον
κρατοῦσαν·
ὡς |
[1, 26] |
οὐκ
ἀηδῶς
καὶ
Κτησίβιος
ὁ
|
Χαλκιδεὺς
|
φιλόσοφος·
καὶ
πολλοὶ
διὰ
τὴν |
[1, 29] |
εὐωδία·
οὗ
κινυμένου
Διὸς
ποτὶ
|
χαλκοβατὲς |
δῶμα
ἔμπης
εἰς
γαῖάν
τε |
[1, 50] |
κρατεῖ
χρυσότυπος
φιάλη
καὶ
πᾶς
|
χαλκὸς |
ὅτις
κοσμεῖ
δόμον
ἔν
τινι |
[1, 61] |
οἱ
ἐγχώριοι
κατακλείοντες
τοῖς
Διονυσίοις
|
χαλκοῦς |
λέβητας
τρεῖς
κενοὺς
παρόντων
τῶν |
[1, 51] |
~ὅτι
ὁ
Περσῶν
βασιλεὺς
τὸν
|
Χαλυβώνιον |
μόνον
οἶνον
ἔπινεν·
ὅν
φησι |
[1, 39] |
αὐτὸς
ἐξευρίσκων
ἀνεδίδου
τοῖς
χορευταῖς.
|
Χαμαιλέων |
γοῦν
πρῶτον
αὐτόν
φησι
σχηματίσαι |
[1, 41] |
τοῦ
Πυθικοῦ
χρησμοῦ,
ὃν
ἀναγράφει
|
Χαμαιλέων· |
εἴκοσι
τὰς
πρὸ
κυνὸς
καὶ |
[1, 39] |
τὰς
τραγῳδίας
Αἰσχύλος,
ὥς
φησι
|
Χαμαιλέων. |
Σοφοκλῆς
γοῦν
ὠνείδιζεν
αὐτῷ
ὅτι |
[1, 17] |
τοῦ
οἴνου
ἐν
οἷς
τὸν
|
χανδὸν |
ἕλκοντα
αὐτὸν
βλάπτεσθαι
φησί.
καὶ |
[1, 41] |
βόσκονται
ἐν
Αἰγύπτῳ
πολυφύλῳ
βιβλιακοὶ
|
χαρακῖται |
ἀπείριτα
δηριόωντες
Μουσέων
ἐν
ταλάρῳ. |
[1, 48] |
Ἰνδοῖς
τιμᾶται
δαίμων,
ὥς
φησι
|
Χάρης
|
ὁ
Μιτυληναῖος,
ὃς
καλεῖται
Σοροάδειος· |
[1, 49] |
οἰνοποιός.
~ὅτι
Ἀντιφάνης
που
ὁ
|
χαρίεις |
τὰ
ἐξ
ἑκάστης
πόλεως
ἰδιώματα |
[1, 40] |
Ἀπόλλων
φόρμιγγ´
ἐν
χείρεσσιν
ἔχων
|
χάριεν |
κιθάριζε,
καλὰ
καὶ
ὕψι
βιβάς. |
[1, 2] |
Μαυρούσιος
καὶ
Ζωίλος,
γραμματικῶν
οἱ
|
χαριέστατοι. |
φιλοσόφων
δὲ
παρῆσαν
Ποντιανὸς
καὶ |
[1, 59] |
μικροτέραν
ἔχει
καὶ
μᾶλλον
οὐρεῖται.
|
χαριέστατος
|
δ´
ἐστὶν
ὁ
Χῖος
καὶ |
[1, 59] |
τὸ
παχὺ
τῆς
δυνάμεως
αὐτῶν.
|
χαριέστατος |
δ´
οἶνος
εἰς
παλαίωσιν
ὁ |
[1, 59] |
τῇ
δυνάμει.
τῶν
δ´
οἴνων
|
χαριέστατος |
ὁ
κατὰ
τὴν
Ἰταλίαν
Ἀλβανὸς |
[1, 28] |
γὰρ
ἔγωγέ
τί
φημι
τέλος
|
χαριέστερον |
εἶναι
ἢ
ὅταν
εὐφροσύνη
μὲν |
[1, 25] |
γραμματικὴ
Ναυσικάᾳ
ἀνατίθησιν
ὡς
πολίτιδι
|
χαριζομένη, |
Δικαίαρχος
δὲ
Σικυωνίοις,
Ἵππασος
δὲ |
[1, 26] |
ἀκήκοα
ἔμπροσθεν
οὔθ´
ἑόρακα
τοιαύτην
|
χάριν. |
κακὸν
ἄν
τι
μεῖζον
ἔλαβον, |
[1, 46] |
καίτοι
Εὔβουλος
κατὰ
τὴν
κωμικὴν
|
χάριν
|
φησὶ
παίζων·
ἰχθὺν
δ´
Ὅμηρος |
[1, 5] |
τοῖς
φίλοις
σπείρειν
τε
καρπὸν
|
Χάριτος, |
ἡδίστης
θεῶν;
τοῦ
μὲν
πιεῖν |
[1, 6] |
τρεχέδειπνος,
φησί,
σοφιστής.
Κλέαρχός
φησι
|
Χάρμον |
τὸν
Συρακούσιον
εὐτρεπίσθαι
στιχίδια
καὶ |
[1, 6] |
φησὶ
δὲ
καὶ
ὅτι
ὁ
|
Χάρμος
|
εἰς
ἕκαστον
τῶν
παρατιθεμένων
ἔχων |
[1, 38] |
ἐξείραντα
τὴν
γλῶσσαν
περιλείχειν
τὰ
|
χείλη. |
ἔμελε
δὲ
αὐτοῖς
καὶ
τοῦ |
[1, 41] |
φήμ´
ἐγώ.
ὁρᾷς
παρὰ
ῥείθροισι
|
χειμάρροις |
ὅσα
δένδρων
ἀεὶ
τὴν
νύκτα |
[1, 8] |
θέρεος,
τὰ
δὲ
γίνεται
ἐν
|
χειμῶνι, |
φησὶν
ὁ
Συρακούσιος
ποιητής·
οὐχ
|
[1, 13] |
πρῶτος
ἡμερῶν
ποτε
ἀφύης
ἐπιθυμήσαντι
|
χειμῶνος |
μέσου
παρέθηκε
νὴ
Δί´,
ὥστε |
[1, 5] |
Γέλας
ποτὲ
καταλύσασιν
ὡς
αὐτὸν
|
χειμῶνος |
ὥρᾳ
ἔδωκεν
ἑκάστῳ
χιτῶνα
καὶ |
[1, 9] |
ἐν
τοῖς
βαλανείοις
τήν
τε
|
χεῖρα |
συνεθίζειν
πρὸς
τὰ
θερμὰ
καθιέντα |
[1, 22] |
τε
φίλας
θ´
ὅ
τι
|
χεῖρας |
ἵκοιτο
γναμπτοῖς
ἀγκίστροισιν.
οὐ
γὰρ |
[1, 29] |
δὲ
διὰ
τὴν
τρυφὴν
τὰς
|
χεῖρας |
οἱ
μνηστῆρες
ἔχουσιν
ἁπαλὰς
ὡς
|
[1, 33] |
ἐν
μὲν
Ὀδυσσείᾳ
ἀπονιζομένους
τὰς
|
χεῖρας |
ποιεῖ
πρὶν
μεταλαβεῖν
τροφῆς,
ἐν
|
[1, 11] |
μικράν,
ἀναλαβὼν
αὐτὴν
εἰς
τὰς
|
χεῖρας |
πρὸς
τὸ
οὖς
προσήνεγκε.
πυθομένου |
[1, 27] |
τοὺς
βοῦς
δήσας
ὀπίσω
τὼ
|
χεῖρε |
δεδεμένον
ἐλαύνει.
καί
τις,
φησί, |
[1, 40] |
ὕμνῳ
φησίν·
Ἀπόλλων
φόρμιγγ´
ἐν
|
χείρεσσιν |
ἔχων
χάριεν
κιθάριζε,
καλὰ
καὶ |
[1, 40] |
προκρίνει
Ἀριστόξενος
διὰ
τὴν
τῶν
|
χειρῶν |
κίνησιν.
οὕτως
δ´
ἦν
ἔνδοξον |
[1, 39] |
πολλὰ
ἐξεύρηκε
σχήματα,
ἄκρως
ταῖς
|
χερσὶ |
τὰ
λεγόμενα
δεικνύς.
Φίλλις
ὁ |
[1, 15] |
νῶτα
βοὸς
παρέθηκεν
ὄπτ´
ἐν
|
χερσὶν |
ἑλών,
τά
ῥά
οἱ
γέρα |
[1, 24] |
ἄλλα
καὶ
ὅσσα
γένηται
ἐν
|
χθονὶ |
πολυβοτείρῃ.
~ὀρχήσεις
δ´
εἰσὶ
παρ´ |
[1, 50] |
οὕτως·
κότταβος
ἐκ
Σικελῆς
ἐστι
|
χθονὸς |
ἐκπρεπὲς
ἔργον,
ὃν
σκοπὸν
ἐς |
[1, 46] |
Ἰταλικὰς}
τραπέζας,
ἤδη
δὲ
καὶ
|
Χίας. |
μαρτυροῦνται
γὰρ
καὶ
Χῖοι
οὐκ |
[1, 46] |
καὶ
Χίας.
μαρτυροῦνται
γὰρ
καὶ
|
Χῖοι |
οὐκ
ἔλαττον
τῶν
προειρημένων
ἐπὶ
|
[1, 46] |
τῶν
προειρημένων
ἐπὶ
ὀψαρτυτικῇ.
Τιμοκλῆς·
|
Χῖοι |
πολὺ
ἄριστ´
ἀνευρήκασιν
ὀψαρτυτικήν.
κοιμῶνται |
[1, 47] |
χρόνον.
Θεόπομπος
δέ
φησι
παρὰ
|
Χίοις |
πρώτοις
γενέσθαι
τὸν
μέλανα
οἶνον, |
[1, 53] |
τῶν
ἄλλων
οἴνων
μετ´
ἀμύμονα
|
Χῖον |
ἄλυπον.
ἔστι
δέ
τις
οἶνος, |
[1, 51] |
Ἀφροδίτη
βροτοῖς.
Εὔβουλος·
Θάσιον
ἢ
|
Χῖον |
λαβὼν
ἢ
Λέσβιον
γέροντα
νεκταροσταγῆ. |
[1, 52] |
πίνειν
οὐκ
ἐάσω
πράμνιον,
οὐ
|
Χῖον, |
οὐχὶ
Θάσιον,
οὐ
Πεπαρήθιον,
οὐδ´ |
[1, 56] |
δὲ
Φιλύλλιος
ὅτι
παρέξω
Λέσβιον,
|
Χῖον |
σαπρόν,
Θάσιον,
Βίβλινον,
Μενδαῖον,
ὥστε |
[1, 38] |
Ἕρμιππος
δέ
φησι
Θεόκριτον
τὸν
|
Χῖον
|
ὡς
ἀπαίδευτον
μέμφεσθαι
τὴν
Ἀναξιμένους |
[1, 5] |
τὴν
πανήγυριν
ἀπαντήσασιν.
ὁ
δὲ
|
Χῖος |
Ἴων
τραγῳδίαν
νικήσας
Ἀθήνησιν
ἑκάστῳ |
[1, 51] |
οἴνου
καὶ
Θασίου
μέμνηται
Ἐπίλυκος·
|
Χῖος |
καὶ
Θάσιος
ἠθημένος.
καὶ
Ἀντίδοτος |
[1, 59] |
οὐρεῖται.
χαριέστατος
δ´
ἐστὶν
ὁ
|
Χῖος |
καὶ
τοῦ
Χίου
ὁ
καλούμενος |
[1, 59] |
μέσος
ἐστί.
κοινῶς
δ´
ὁ
|
Χῖος
|
πεπτικός,
τρόφιμος,
αἵματος
χρηστοῦ
γεννητικός, |
[1, 50] |
λέχους
κάλλος
ἔχει
Μίλητός
τε
|
Χίος |
τ´
ἔναλος
πόλις
Οἰνοπίωνος.
Τυρσηνὴ |
[1, 61] |
Ἀστυδάμας.
~ὅτι
{ὁ}
Θεόπομπος
ὁ
|
Χῖος |
τὴν
ἄμπελον
ἱστορεῖ
εὑρεθῆναι
ἐν |
[1, 51] |
ὃν
πᾶσι
συγκρινόμενον
καλλίω
εὑρίσκεσθαι.
|
Χίου |
δὲ
οἴνου
καὶ
Θασίου
μέμνηται |
[1, 5] |
Ἀθήνησιν
ἑκάστῳ
τῶν
Ἀθηναίων
ἔδωκε
|
Χίου |
κεράμιον.
τοῦ
γάρ
τις
ἄλλου |
[1, 59] |
ἐστὶν
ὁ
Χῖος
καὶ
τοῦ
|
Χίου |
ὁ
καλούμενος
Ἀριούσιος.
διαφοραὶ
δὲ |
[1, 25] |
σφαιρικῇ
Δημοτέλης
ὁ
Θεοκρίτου
τοῦ
|
Χίου |
σοφιστοῦ
ἀδελφὸς
καί
τις
Χαιρεφάνης· |
[1, 47] |
φυτεύειν
δὲ
καὶ
θεραπεύειν
ἀμπέλους
|
Χίους |
πρώτους
μαθόντας
παρ´
Οἰνοπίωνος
τοῦ |
[1, 5] |
αὐτὸν
χειμῶνος
ὥρᾳ
ἔδωκεν
ἑκάστῳ
|
χιτῶνα |
καὶ
ἱμάτιον.
~ὁ
τρεχέδειπνος,
φησί, |
[1, 59] |
ἱκανωτέραν
στύψιν,
ἔτι
δὲ
τῷ
|
Χίῳ |
καὶ
Λεσβίῳ
τὰ
ἀποιότατα
τῶν |
[1, 58] |
ὕδατος
αἶσαν,
ἀλλά
τι
καὶ
|
χλεύης |
οἶνος
ἔχειν
ἐθέλει.
οὐδὲν
ἀπόβλητον |
[1, 12] |
καὶ
ὑπὸ
τὴν
ἕω
λαμβάνων
|
χλωροὺς |
ἔχειν
ἔλεγε
πλακοῦντας
ὑπὸ
τῆς |
[1, 46] |
κρεῶν
ἐξαλλαγὴν
δηλοῖ,
ὡς
ὀρνίθεια,
|
χοίρεια, |
ἐρίφεια,
βόεια
λέγων,
ἀλλὰ
τὴν
|
[1, 49] |
ταρίχη·
ἐκ
δ´
αὖ
Θετταλίας
|
χόνδρον |
καὶ
πλευρὰ
βόεια·
καὶ
παρὰ |
[1, 6] |
Διὸς
ἄγγελοι,
εἰς
δὲ
τὴν
|
χορδήν· |
ἑλικτὰ
κοὐδὲν
ὑγιές,
εἰς
δὲ |
[1, 39] |
ὀρχηστικὰ
αὐτὸς
ἐξευρίσκων
ἀνεδίδου
τοῖς
|
χορευταῖς. |
Χαμαιλέων
γοῦν
πρῶτον
αὐτόν
φησι
|
[1, 39] |
ποδῶν
δὲ
πλείους,
ἐμβατηρίους
καὶ
|
χορευτικάς. |
Ἀριστοκλῆς
οὖν
φησιν
ὅτι
Τελέστης |
[1, 15] |
ἁρμόττουσαν
καὶ
πάντων
τῶν
καλῶν
|
χορηγὸν |
οὖσαν,
βουλόμενος
ἐμφῦσαι
πάλιν
αὐτὴν |
[1, 39] |
ποιεῖ
αὐτὸν
Αἰσχύλον
λέγοντα·
τοῖσι
|
χοροῖς |
αὐτὸς
τὰ
σχήματ´
ἐποίουν.
καὶ |
[1, 39] |
χρησάμενον,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
τοῖς
|
χοροῖς
|
τὰ
σχήματα
ποιοῦντα
τῶν
ὀρχήσεων, |
[1, 39] |
δράματα
ἀναφέρειν
εἰς
ὄρχησιν
τοῦ
|
χοροῦ, |
ἀλλὰ
καὶ
ἔξω
τῶν
ἰδίων |
[1, 39] |
πρῶτον
αὐτόν
φησι
σχηματίσαι
τοὺς
|
χοροὺς |
ὀρχηστοδιδασκάλοις
οὐ
χρησάμενον,
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 51] |
πρὸς
τὰ
στήθη.
καὶ
Ἀναξανδρίδης·
|
χοῦς |
κεκραμένος
ψιθίου.
~ὅτι
Ἀριστοφάνους
τὰς |
[1, 58] |
φησι
τάδε·
γλεύκει
παραχεῖται
παρὰ
|
χοῦς |
πεντήκοντα
εἷς
θαλάσσης
καὶ
γίνεται |
[1, 42] |
ἀναπίπτουσι.
Κρατῖνος
δ´
ἐπὶ
ἐρετῶν
|
χρᾶται |
τῇ
λέξει·
ῥοθίαζε
κἀνάπιπτε.
καὶ |
[1, 9] |
ἄλλοις
ἀρτύειν
ἐμβάλλοντα
ὧν
ἐστι
|
χρεία, |
κἆθ´
οὕτως
εἰς
ἑαυτὸν
κύψαντα |
[1, 59] |
μαλακτικός,
ὁ
δ´
αὐτόκρατος
τῇ
|
χρείᾳ |
μέσος
ἐστί.
κοινῶς
δ´
ὁ |
[1, 50] |
ὅτις
κοσμεῖ
δόμον
ἔν
τινι
|
χρείᾳ. |
Φοίνικες
δ´
εὗρον
γράμματα
ἀλεξίλογα. |
[1, 1] |
βίβλῳ
ἐνέθετο
καὶ
τὰς
τούτων
|
χρείας |
καὶ
τὰς
τῶν
ὀνομάτων
ἀναπτύεις |
[1, 52] |
πλήρωμα
Διὸς
σωτῆρος
ἕλησθε,
ἤδη
|
χρὴ |
γεραόν,
πολιὸν
σφόδρα
κρᾶτα
φοροῦντα
|
[1, 53] |
τοῦτ´
ἐστὶ
τὸ
νέκταρ,
τούτου
|
χρὴ |
παρέχειν
πίνειν
ἐν
δαιτὶ
θαλείῃ
|
[1, 32] |
οὐ
μέντοι
μεθύειν
τὸν
ἄνδρα
|
χρὴ
|
τὸν
ἀγαθὸν
οὐδὲ
θερμολουτεῖν,
ἃ |
[1, 5] |
οὕνεκα
εὔξαιτο
πλουτεῖν
εὐπορεῖν
τε
|
χρημάτων |
ἢ
τοῦ
δύνασθαι
παραβοηθεῖν
τοῖς |
[1, 41] |
Διόνυσον
ἰατρόν
φησι
τὴν
Πυθίαν
|
χρῆσαι |
τιμᾶν
Ἀθηναίοις.
φησὶ
δὲ
καὶ |
[1, 39] |
σχηματίσαι
τοὺς
χοροὺς
ὀρχηστοδιδασκάλοις
οὐ
|
χρησάμενον, |
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὸν
τοῖς
χοροῖς
|
[1, 22] |
εἰς
ταῦτα
ἄλλῃ
τινὶ
τέχνῃ
|
χρήσασθαι |
ἢ
δύντα
κατὰ
βυθοῦ.
ἦ |
[1, 14] |
ὅτι
τὸ
μονοφαγεῖν
ἐστιν
ἐν
|
χρήσει |
τοῖς
παλαιοῖς.
Ἀντιφάνης·
μονοφαγεῖς,
ἤδη |
[1, 45] |
εὔθετα
μακρά,
τοῖς
ἐπιθέτοις
τὰς
|
χρήσεις |
διαστέλλων·
ἔνθα
δένδρεα
μακρὰ
πεφύκει, |
[1, 41] |
μετέπειτα
οἴκῳ
ἐνὶ
σκιερῷ
Διονύσῳ
|
χρῆσθαι |
ἰητρῷ.
καὶ
Μνησίθεος
δ´
ὁ |
[1, 59] |
διυλισμένα
καὶ
πλείονα
χρόνον
καθεσταμένα.
|
χρήσιμοι |
δ´
εἰσὶν
οὗτοι
Ἀθήνησι
καὶ |
[1, 50] |
τ´
ἔκγονον
εὗρε,
κλεινότατον
κέραμον,
|
χρήσιμον |
οἰκονόμον,
ἡ
τὸ
καλὸν
Μαραθῶνι |
[1, 48] |
Ῥηγῖνος
τοῦ
Συρεντίνου
λιπαρώτερος
ὢν
|
χρήσιμος |
ἀπὸ
ἐτῶν
πεντεκαίδεκα.
χρήσιμος
καὶ |
[1, 48] |
ὢν
χρήσιμος
ἀπὸ
ἐτῶν
πεντεκαίδεκα.
|
χρήσιμος |
καὶ
ὁ
Πριούερνος
λεπτομερέστερος
ὢν |
[1, 48] |
δὲ
Σιγνῖνος
μέχρις
ἐτῶν
ἓξ
|
χρήσιμος, |
παλαιωθεὶς
δὲ
πολὺ
χρησιμώτερος.
ὁ |
[1, 48] |
ἓξ
χρήσιμος,
παλαιωθεὶς
δὲ
πολὺ
|
χρησιμώτερος. |
ὁ
Νουμεντανὸς
ἀκμάζει
ταχὺ
καὶ |
[1, 59] |
πεφυκὼς
καὶ
πρὸς
τὴν
καθημερινὴν
|
χρῆσιν
|
οὐκ
ἀνοίκειος.
ὁ
δὲ
Κνίδιος |
[1, 46] |
ἐπιταφίῳ
δηλοῦται.
παρέλιπε
δὲ
τὴν
|
χρῆσιν |
τῶν
λαχάνων
καὶ
ἰχθύων
καὶ |
[1, 45] |
καὶ
τῶν
Τρωικῶν
ἡ
τούτων
|
χρῆσις. |
Τάνταλος
γοῦν
οὐδὲ
θανὼν
ἀπαλλάττεται |
[1, 56] |
καλούμενος
Πόλλιος
ὁ
Βίβλινος
οἶνος.
|
χρησμός. |
ἐν
τῷ
χρησμῷ,
φησίν,
ὁ |
[1, 41] |
μοι
δοκοῦσι
καὶ
τοῦ
Πυθικοῦ
|
χρησμοῦ, |
ὃν
ἀναγράφει
Χαμαιλέων·
εἴκοσι
τὰς |
[1, 56] |
Βίβλινος
οἶνος.
χρησμός.
ἐν
τῷ
|
χρησμῷ, |
φησίν,
ὁ
θεὸς
ηὐτομάτισε·
πῖν´ |
[1, 51] |
ἐκπίνεται
ἄγαν.
Ἀντιφάνης·
ἔστιν
ὄψον
|
χρηστόν, |
ἐπαγωγὸν
πάνυ
οἶνός
τε
Θάσιος |
[1, 48] |
ἀπὸ
ἐτῶν
πέντε.
ὁ
Ἀγκωνιτανὸς
|
χρηστός, |
λιπαρός,
πο-
ὁ
Βυξεντῖνος
ἐμφερῶς |
[1, 59] |
ὁ
Χῖος
πεπτικός,
τρόφιμος,
αἵματος
|
χρηστοῦ |
γεννητικός,
προσηνέστατος,
πλήσμιος
διὰ
τὸ |
[1, 33] |
τὰς
παιδιάς·
πρεσβεύει
γὰρ
τοῖς
|
χρόνοις |
τὰ
ἡρωικά.
οἱ
δ´
ἐν |
[1, 26] |
τι
μεῖζον
ἔλαβον,
εἰ
πλείω
|
χρόνον
|
ἔμεινα·
καὶ
νῦν
δ´
οὐχ |
[1, 47] |
ταῖς
ἕξεσι
τῶν
πινόντων
πλεῖστον
|
χρόνον. |
Θεόπομπος
δέ
φησι
παρὰ
Χίοις |
[1, 59] |
ἐὰν
ᾖ
διυλισμένα
καὶ
πλείονα
|
χρόνον |
καθεσταμένα.
χρήσιμοι
δ´
εἰσὶν
οὗτοι |
[1, 48] |
δ´
ὑπὲρ
τοῦτον
ἐκπίπτων
τὸν
|
χρόνον |
κεφαλαλγὴς
καὶ
τοῦ
νευρώδους
καθάπτεται. |
[1, 16] |
ἥδιστα
ταύτης
μνημονεύων
καὶ
πάντα
|
χρόνον |
παρασκευάζων
ἀθάνατον·
ὄγχνη
γάρ,
φησίν, |
[1, 60] |
~ὦ
γλῶσσα,
σιγήσασα
τὸν
πολὺν
|
χρόνον, |
πῶς
δῆτα
τλήσῃ
πρᾶγμ´
ὑπεξελθεῖν |
[1, 52] |
εἶναι
μᾶλλον·
ἔχει
γὰρ
τοῦτο
|
χρόνου |
διὰ
μῆκος
ἄπλατον·
πινόμενος
δ´ |
[1, 59] |
οἰνοποιητέον
δὲ
αὐτοὺς
πρό
τινος
|
χρόνου |
καὶ
εἰς
ἀναπεπταμένον
τόπον
θετέον |
[1, 12] |
~ἐγένετο
δὲ
κατὰ
τοὺς
Τιβερίου
|
χρόνους |
ἀνήρ
τις
Ἀπίκιος,
πλουσιώτατος
τρυφητής, |
[1, 23] |
προπόσεως
ἀσπασμός·
οἱ
γοῦν
θεοὶ
|
χρυσέοις |
δεπάεσσι
δειδέχατ´
ἀλλήλους’
ἤτοι
ἐδεξιοῦντο |
[1, 36] |
πολλάς,
ὡς
Ἀλεξανδρέων
μὲν
τὴν
|
χρυσῆν, |
Ἀντιοχέων
δὲ
τὴν
καλήν,
Νικομηδέων
|
[1, 48] |
πινόμενος
ἡδὺς
καὶ
τῷ
χρώματι
|
χρυσίζει. |
Αἰκουανὸς
κατὰ
πολλὰ
τῷ
Συρεντίνῳ |
[1, 34] |
κατασκάπτων
φησὶ
Πολέμων
φεύγοντά
τινα
|
χρυσίον |
εἰς
τὸ
ἱμάτιον
κοῖλον
ὂν |
[1, 34] |
τῆς
πόλεως
ἐπανελθόντα
εὑρεῖν
τὸ
|
χρυσίον |
μετὰ
ἔτη
τριάκοντα.
Ἡρόδοτος
δὲ |
[1, 14] |
λιπεῖν,
Ἄμφις
φησὶν
ὁ
κωμικός.
|
Χρύσιππος |
δέ
φησιν·
ἀσύμβολον
κώθωνα
μὴ |
[1, 15] |
λασταυροκάκαβον
καλούμενον
βρῶμα,
ὥς
φησι
|
Χρύσιππος |
ἐν
τῷ
περὶ
καλοῦ
καὶ |
[1, 7] |
ἢ
Γελῷος
ἐν
τῇ
ὡς
|
Χρύσιππος |
ἐπιγράφει
Γαστρονομίᾳ,
ὡς
δὲ
Λυγκεὺς |
[1, 31] |
τὴν
αὐτοδιακονίαν
καὶ
ἐκαλλωπίζοντο,
φησὶ
|
Χρύσιππος, |
τῇ
ἐν
τούτοις
εὐστροφίᾳ.
Ὀδυσσεὺς |
[1, 9] |
τινες
πλακοῦντες
ὠνομάσθησαν.
περὶ
τούτου
|
Χρύσιππός
|
φησιν·
ἐγὼ
κατέχω
τινὰ
ὀψοφάγον |
[1, 40] |
Φιλόξενον
ἐπιστολῇ
μέμνηται
Θεοδώρου
καὶ
|
Χρυσίππου. |
~ὅτι
τὸ
Μουσεῖον
ὁ
Φιλιάσιος |
[1, 50] |
πόλις
Οἰνοπίωνος.
Τυρσηνὴ
δὲ
κρατεῖ
|
χρυσότυπος |
φιάλη
καὶ
πᾶς
χαλκὸς
ὅτις |
[1, 28] |
οἴνου
κριθίνου,
ἀργυροῦς
ὄντας
καὶ
|
χρυσοῦς. |
Ὅμηρος
δὲ
τοπογραφῶν
καὶ
τὴν
|
[1, 60] |
αἱ
ἰδιότητες
κατά
τε
τὰ
|
χρώματα |
καὶ
τὴν
προσφοράν.
τούτους
δ´
|
[1, 48] |
τρυγηθεὶς
αὐστηρός
τε
καὶ
τῷ
|
χρώματι |
κιρρός.
καὶ
τοῦ
Ἀλβανοῦ
δὲ
|
[1, 48] |
καὶ
πινόμενος
ἡδὺς
καὶ
τῷ
|
χρώματι |
χρυσίζει.
Αἰκουανὸς
κατὰ
πολλὰ
τῷ
|
[1, 48] |
σχεδὸν
μόνοις
ἐστὶν
ἐπιτήδειος
τοῖς
|
χρωμένοις |
διηνεκῶς.
ὁ
δὲ
Ῥηγῖνος
τοῦ
|
[1, 38] |
λαβεῖν,
φέρει
δὲ
τοῖς
μὲν
|
χρωμένοις
|
δόξης
τιν´
ὄγκον,
τοῖς
δ´ |
[1, 42] |
ἀνδριάντος·
ὅθεν
τοὺς
ἐπὶ
κατακειμένων
|
χρωμένους |
τῇ
λέξει
διέσυρον.
Δίφιλος·
ἐγὼ |
[1, 22] |
~καὶ
ἰχθύσι
δὲ
Ὅμηρος
ποιεῖ
|
χρωμένους |
τοὺς
τότε
καὶ
ὄρνισι.
κατὰ |
[1, 29] |
τὴν
τῆς
βληθείσης
καὶ
ἐξωσμένης
|
χώραν, |
ἐν
ᾗ
πρότερον
ἦν·
καὶ |
[1, 56] |
δὲ
τῆς
Θρᾴκης
φησὶν
εἶναι
|
χώραν |
τὴν
Βιβλίαν,
ἣν
Ἀντισάρην
καὶ |
[1, 57] |
τὸν
ἐξ
Ὀνόγλων
καὶ
Σταθμῶν.
|
χωρία |
δὲ
ταῦτα
τὰ
καὶ
πλησίον |
[1, 56] |
συνόλως
τὰ
ἀπὸ
πλησίον
αὐτῆς
|
χωρία· |
νῆες
δ´
ἐκ
Λήμνοιο
παρέστασαν |
[1, 56] |
ἐκαλεῖτο
δ´
οὕτως
ἀπό
τινος
|
χωρίου |
οὕτω
προσαγορευομένου.
φησὶ
δὲ
Φιλύλλιος
|
[1, 30] |
ἐμῷ
κάρᾳ
πληγεῖς´
ἐναυάγησεν
ὀστρακουμένη,
|
χωρὶς |
μυρηρῶν
τευχέων
πνέους´
ἐμοί.
καὶ |
[1, 29] |
ἐν
ᾧ
τὸ
δεύτερον
ἐγένετο
|
χωρίῳ |
ἐντεῦθεν
βάλλειν
τὴν
ἑαυτοῦ.
εἰ |
[1, 21] |
τροφὴν
οὕτω
καλῶν,
μόνου
ἀνθρώπου
|
χωροῦντος |
εἰς
τὸ
ἴσον
ἐκ
τῆς |
[1, 21] |
γὰρ
ταῦτα
εἰς
τὸ
ἴσον
|
χωρούντων
|
ἐγίνετο.
ὥστε
ἡ
τροφὴ
δαὶς |