HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée, Le Banquet ou les Deipnosophistes, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 161 formes différentes pour 342 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[1, 5]   τοῦ μὲν πιεῖν γὰρ καὶ φαγεῖν τὰς ἡδονὰς ἔχομεν ὁμοίας· οὐδὲ

[1, 41]   τοῦ πίνειν. Ἀντιφάνης· δεῖ γὰρ φαγόντας δαψιλῶς βρέχειν. Εὔβουλος· Σίκων ἐγὼ

[1, 57]   κἂν τῶν βοτρύων δέ, φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ Τροιζήνιος οἶνος

[1, 15]   ᾑρημένος βίον τοὺς τρυφερωτάτους ἑστιῶν Φαίακας καὶ τὸν Ὀδυσσέα ξενίζων, ἐπιδεικνύμενος

[1, 28]   ἀδύνατον γὰρ μὴ φρονίμους εἶναι Φαίακας, οἳ μάλα φίλοι εἰσὶ θεοῖσιν,

[1, 16]   Ὅμηρος ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ τοὺς Φαίακας πλωτικωτάτους ποιῶν καὶ ἐν τῇ

[1, 27]   σφαιριστικῆς Τιμοκράτης ὁ Λάκων. ~οἱ Φαίακες δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καὶ ἄνευ

[1, 28]   παρ´ αὐτῷ καὶ ὁ τῶν Φαιάκων βίος· αἰεὶ γὰρ ἡμῖν δαίς

[1, 28]   καὶ ἐζηλωκέναι λέγει τὴν τῶν Φαιάκων τρυφὴν πλὴν τοῦ τοὺς κρατῆρας

[1, 24]   φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ παρὰ Φαίαξι Δημόδοκος ᾄδει Ἄρεος καὶ Ἀφροδίτης

[1, 26]   ἢ ἑπτακαίδεκα, Κῷος· θεοὺς γὰρ φαίνεθ´ ἡ νῆσος φέρειν. ὃς ἐπεί

[1, 26]   ὥς φησιν Ἰόβας ὁ Μαυρούσιος, Φαινέστιος ὁ παιδοτρίβης. καὶ Ἀντιφάνης· φαινίνδα

[1, 26]   Ἀντιφάνης· φαινίνδα παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον δὲ εὐρυθμίας οἱ σφαιρίζοντες.

[1, 29]   κατὰ τὴν πεττευτικήν, ὥς φησι Φαινίας. Ἀπίων δὲ ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ

[1, 11]   τὸ Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας δέ φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ

[1, 53]   ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ δὲ Φαινίας ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους τοὺς βότρυς

[1, 58]   τῆς τοῦ ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας Φαινίας ὁ Ἐρέσιός φησι τάδε· γλεύκει

[1, 26]   ἀπόδος ἐν καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο δὲ φαινίνδα ἀπὸ τῆς ἀφέσεως τῶν σφαιριζόντων,

[1, 25]   καλούμενον διὰ τῆς σφαίρας ἁρπαστὸν φαινίνδα ἐκαλεῖτο, ὃ ἐγὼ πάντων μάλιστα

[1, 26]   ὡς ἔχω. διηγεῖται δὲ τὴν φαινίνδα παιδιὰν οὕτως Ἀντιφάνης· σφαῖραν λαβὼν

[1, 26]   Φαινέστιος ὁ παιδοτρίβης. καὶ Ἀντιφάνης· φαινίνδα παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον

[1, 21]   οὐ παρῆν ἄφθονος τροφή, ἄρτι φαινομένης ἀθρόον ἐπ´ αὐτὴν ἰόντες βίᾳ

[1, 8]   Ἡγήμων ὁ Θάσιος ὁ ἐπικληθεὶς Φακῆ, ὃν τῇ ἀρχαίᾳ κωμῳδίᾳ τινὲς

[1, 55]   ἐν Θουρίοις τοὔλαιον, ἐν Γέλᾳ φακοί, Ἰκάριος οἶνος, ἰσχάδες Κιμώλιαι. γίνεται

[1, 48]   τούτῳ τῷ σοφιστῇ Γαληνός· ὁ Φαλερῖνος οἶνος ἀπὸ ἐτῶν δέκα ἐστὶ

[1, 48]   ἑτέρου. ὁ Καληνὸς κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου εὐστομαχώτερος. εὐγενὴς δὲ καὶ ὁ

[1, 48]   καὶ λιπαρὸς τῇ γεύσει, μεταξὺ Φαλερίνου καὶ Ἀλβανοῦ· ὃ δὲ ἄρχεται

[1, 48]   καὶ ὁ Καυκῖνος καὶ τῷ Φαλερίνῳ ἐμφερής. ὁ Βενεφρανὸς εὐστόμαχος καὶ

[1, 48]   πρώτων ἐστὶν οἴνων, ἐμφερὴς τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος δέ, οὐ πληκτικός. ὁ

[1, 59]   τὴν Ἰταλίαν Ἀλβανὸς καὶ ὁ Φαλερνίτης. ὁ δὲ τούτων πεπαλαιωμένος καὶ

[1, 42]   τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς ἐπὶ

[1, 14]   ποδοῖν παρεῖναι τῆς σκιᾶς· ἔπειτα φάναι μικρὸν ὀψιαίτερον δι´ ἀσχολίαν ἥκειν,

[1, 39]   ὀρχεῖσθαι τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας φανερὰ ποιῆσαι τὰ πράγματα δι´ ὀρχήσεως.

[1, 9]   πλησίον ἐπὶ τοῖς γινομένοις ὥστε φανερῶς ἐν τοῖς βαλανείοις τήν τε

[1, 35]   δὲ ὁ Λοκρός, ὥς φησι Φανόδημος, παραγενόμενος εἰς Θήβας καὶ ὑποζωννύμενος

[1, 55]   τὸν Πράμνιον οἶνον, ὃν καὶ φαρμακίτην τινὰς καλεῖν. ἐκαλεῖτο δὲ ἡ

[1, 62]   Ἄμφις· οὐκ ἔστιν, ὡς ἔοικε, φάρμακον μέθης οὐδὲν τοιοῦτον ὡς τὸ

[1, 59]   δὲ τούτων πεπαλαιωμένος καὶ κεχρονικὼς φαρμακώδης ὢν καροῖ λίαν ταχέως. ὁ

[1, 10]   ἀπόλαυσιν ηὔξατό ποτε γεράνου τὴν φάρυγγα σχεῖν· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἵππον

[1, 42]   ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης Κύκλωπι· ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ´ ἐξανιεὶς βαρύν. Ἄλεξις· μετὰ

[1, 39]   ποιῆσαι τὰ πράγματα δι´ ὀρχήσεως. φασὶ δὲ καὶ ὅτι οἱ ἀρχαῖοι

[1, 37]   λύρας· οἳ δὲ ἐν ἱματίῳ φασί. καὶ τὸν Θάμυριν διδάσκων αὐτὸς

[1, 47]   εἰς τὴν θάλασσαν οἰνοποιίαν σημαίνειν φασὶ πάλαι γνωριζομένην. ἡδὺν γὰρ εἶναι

[1, 14]   μεγάλους μᾶλλον δὲ τρεῖς. ὅν φασί ποτε κληθέντ´ ἐπὶ δεῖπνον πρός

[1, 24]   καὶ πολυμαθείᾳ λέγουσαι. ἴσμεν γάρ, φασί, τά τ´ ἄλλα καὶ ὅσσα

[1, 7]   τρέφειν, ἀεί θ´ ὅπερ Ὀλυμπίασί φασι ταῖς μυίαις ποιεῖν, βοῦν τοῖς

[1, 10]   καὶ πρὸς τοὺς ἐκ τοῦ Φάσιδος ἢ Βορυσθένους καταπλέοντας, ἀνεγνωκότες οὐδὲν

[1, 10]   ἄλλοι δὲ φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον ἁπλῶς, ὃς

[1, 20]   παρακεῖσθαι τράπεζαν. τῷ γοῦν Μέντῃ, φασίν, ἀφικομένῳ πρὸς Τηλέμαχον τῶν τραπεζῶν

[1, 37]   Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ δέ φασιν ὅτι Κρὴς ἦν ὁ Σίκιννος.

[1, 62]   ποιεῖ ἱστορεῖ καὶ Θεόφραστος φεύγειν φάσκων καὶ ζῶσαν τὴν ἄμπελον τῆς

[1, 38]   τίς οὐκ ἂν αὑτῷ κτῷτο φάσκων νοῦν ἔχειν; ~καὶ Αἰσχύλος δὲ

[1, 28]   δώματ´ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ, κακότητος ἀπούσης φάσκων τῆς ἀφροσύνης. ἀδύνατον γὰρ μὴ

[1, 35]   ἐποίει ἀναφύεσθαι καὶ ἄλλα πολλὰ φάσματα ἐτεχνᾶτο, ἀφ´ ὧν ἐξίστα τῶν

[1, 57]   Ἰταλίας. ἀμφίας δ´ οἶνος ὁ φαῦλος καλεῖται παρὰ Σωσικράτει. ἐχρῶντο δ´

[1, 24]   παρέχων ἡδεῖαν ἀπεπλάνα τὴν διάνοιαν φαύλων ἐπινοιῶν. διὸ Αἴγισθος οὐ πρότερον

[1, 38]   τιμὴν δόντα δεῖ ἑτέρων λαβεῖν, φέρει δὲ τοῖς μὲν χρωμένοις δόξης

[1, 39]   ἀπὸ μὲν τοῦ προσώπου μικρὰς φέρειν, ἀπὸ ποδῶν δὲ πλείους, ἐμβατηρίους

[1, 26]   θεοὺς γὰρ φαίνεθ´ ἡ νῆσος φέρειν. ὃς ἐπεί ποτ´ ἐμβλέψειε τοῖς

[1, 54]   ἐξορμήσαντες ἐπ´ αὐτὸν ἐβοηδρόμουν, πρόκροσσοι φερόμενοι ἐπὶ τὸν κίνδυνον. τιμᾶται δὲ

[1, 61]   ὑπ´ οἴνου μεθυσθέντες ἐπὶ πρόσωπον φέρονται, οἱ δὲ τὸν κρίθινον πεπωκότες

[1, 6]   εὐσταθεῖς, οὐκ ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων φέροντες, Ἀριστοφάνης φησίν. ~ὅτι Ἀρχέστρατος ὁ

[1, 38]   ἐπὶ τῷ μὴ εὐρύθμως ἀμπέχεσθαι, φέροντός τι καὶ τοῦ τοιούτου πρὸς

[1, 9]   οἰκίας, ἀκολουθούντων αὐτῷ παίδων {καὶ} φερόντων ἔλαιον οἶνον γάρον ὄξος καὶ

[1, 15]   σῖτον δ´ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα. δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν

[1, 55]   ἄμπελος ἡ τὸν Ἰκάριον πράμνιον φέρουσα ὑπὸ τῶν ξένων μὲν ἱερά,

[1, 62]   κράμβη ποιεῖ ἱστορεῖ καὶ Θεόφραστος φεύγειν φάσκων καὶ ζῶσαν τὴν ἄμπελον

[1, 34]   τὰς Θήβας κατασκάπτων φησὶ Πολέμων φεύγοντά τινα χρυσίον εἰς τὸ ἱμάτιον

[1, 41]   μοι, τί ἐστι; τὸ πίνειν φήμ´ ἐγώ. ὁρᾷς παρὰ ῥείθροισι χειμάρροις

[1, 12]   (πολλὴ δ´ ἐγεγόνει παρὰ Λίβυσι φήμη τῆς ἀφίξεως αὐτοῦ) προσπλεύσαντες ἁλιεῖς

[1, 28]   φησίν· οὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν

[1, 24]   πρὸς τὴν αὐτὴν βουλὴν ὁ Φήμιος νόστον Ἀχαιῶν. καὶ αἱ Σειρῆνες

[1, 14]   ἀσύμβολος, ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης δέ φησι· βίος θεῶν γάρ ἐστιν, ὅταν

[1, 57]   δὲ διάφορον οἶνον ἐν Καπύῃ φησὶ γίνεσθαι τὸν ἀναδενδρίτην καλούμενον, ᾧ

[1, 58]   Χαιρέας δὲ ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν φησι γίνεσθαι τὸν καλούμενον νέκταρ. ἦν

[1, 27]   παρὰ Σεύθῃ τῷ Θρᾳκὶ συμποσίῳ. φησὶ γοῦν· ἐπειδὴ σπονδαί τε ἐγένοντο

[1, 33]   σημαίνεται ὅτι ᾔδει τὸν στέφανον. φησὶ γοῦν· νῆσος, ἣν πέρι πόντος

[1, 43]   πάσασθαι ἐπὶ τοῦ ἀπογεύσασθαι τίθεται. φησὶ γοῦν Φοῖνιξ πρὸς Ἀχιλλέα· οὐκ

[1, 62]   τις ἑφθήν. Εὔβουλος δέ πού φησι· γύναι, ῥάφανόν με νομίσας´ εἰς

[1, 41]   τὴν Πυθίαν χρῆσαι τιμᾶν Ἀθηναίοις. φησὶ δὲ καὶ Ἀλκαῖος ὁ Μιτυληναῖος

[1, 6]   τὰ ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων γράμματα. φησὶ δὲ καὶ ὅτι ὁ Χάρμος

[1, 53]   τοῖς δ´ ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ δὲ Φαινίας ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους

[1, 56]   ἀπό τινος χωρίου οὕτω προσαγορευομένου. φησὶ δὲ Φιλύλλιος ὅτι παρέξω Λέσβιον,

[1, 35]   ναυαγὸν Ὀδυσσέα σολοικίζοντα, ὁ αὐτός φησι. Διοπείθης δὲ ὁ Λοκρός, ὥς

[1, 35]   θαυματοποιός, ὃς προσκρούσας Ῥηγίνοις, ὥς φησι Δοῦρις, εἰς δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε

[1, 31]   τῷ βασιλεῖ ἐνίοτε ἦν, ὥς φησι Δοῦρις. ἑστιῶν γοῦν ποτε ἡγεμόνας

[1, 38]   ἄνω γόνατος ἀμφέξει; Ἕρμιππος δέ φησι Θεόκριτον τὸν Χῖον ὡς ἀπαίδευτον

[1, 38]   μᾶλλον ὤρχησεν φρένας. ~Ἕρμιππος δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς τὸν περίπατον

[1, 54]   Τορτύρην. ὃ δ´ εἰς ὕβριν, φησί, καὶ ἄνοιαν προελθὼν τυραννεῖν ἐπεχείρησε

[1, 4]   τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας. ἦν δέ, φησί, καὶ βιβλίων κτῆσις αὐτῷ ἀρχαίων

[1, 29]   πεττείαν οἵα ἦν. ὀκτὼ γάρ, φησί, καὶ ἑκατὸν ὄντες οἱ μνηστῆρες

[1, 31]   οἷος οὐκ ἄλλος δεξιὸς εἶναί φησι. καὶ ἐν Λιταῖς δὲ Πάτροκλος

[1, 7]   δεξιῶς ἐπὶ ταῦτ´ ἄκλητοι, Ἀντιφάνης φησί, καὶ ἐπάγει· οὓς ἔδει τὸν

[1, 17]   τὸν χανδὸν ἕλκοντα αὐτὸν βλάπτεσθαι φησί. καὶ κράσεων δὲ γένη διάφορα

[1, 28]   εἰσὶ θεοῖσιν, ὡς ἡ Ναυσικάα φησί. ~καὶ οἱ μνηστῆρες δὲ παρ´

[1, 20]   οὕτω σφόδρ´ ἦν ἀρχαῖος, Ἀντιφάνης φησί. ~καὶ τῶν κρεῶν δὲ μοῖραι

[1, 56]   τὴν εἰλεὸν καλουμένην ἄμπελον βιβλίαν φησὶ καλεῖσθαι, ἣν Πόλλιν τὸν Ἀργεῖον,

[1, 33]   πλὴν τὸν Πάριν ἐν οἷς φησὶ κάλλει στίλβων‘ ὡς καὶ Ἀφροδίτη

[1, 39]   ὁ Δήλιος μουσικὸς τοὺς ἀρχαίους φησὶ κιθαρῳδοὺς κινήσεις ἀπὸ μὲν τοῦ

[1, 51]   ἐποίησεν ὁ Μάρων, μοι δοκῶ, φησὶ Κλέαρχος. Λεσβίου πώματος οὐκ ἔστιν

[1, 6]   Κλεάνθης δὲ ὁ Ταραντῖνος, ὥς φησι Κλέαρχος, πάντα παρὰ τοὺς πότους

[1, 50]   ὁ Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος δέ φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ

[1, 41]   ἔχοντ´} αὐτόπρεμν´ ἀπόλλυται. οὕτω τούτοις, φησί, κυνολογήσασιν ἐδόθη πιεῖν. εἴρηται δὲ

[1, 36]   ~ὅρος οἰκουμένης. δῆμον τὴν Ῥώμην φησί. λέγει δὲ καὶ ὅτι οὐκ

[1, 55]   οἵῳ Ἀριστοφάνης οὐχ ἥδεσθαι Ἀθηναίους φησί λέγων τὸν Ἀθηναίων δῆμον οὔτε

[1, 27]   ἐπικροτούντων τοῖς λιχανοῖς δακτύλοις, ὅ φησι ληκεῖν. οἶδε δὲ ὁ ποιητὴς

[1, 2]   ἦν ὁ κατάλογος οὗτος στρατιωτικός, φησί, μᾶλλον ἢ συμποτικός. ~δραματουργεῖ δὲ

[1, 23]   ἀνδράσιν. Ἀλκίνους γοῦν τῷ Ποντονόῳ φησί· μέθυ νεῖμον πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον.

[1, 26]   εὐρυθμίας οἱ σφαιρίζοντες. Δαμόξενος γοῦν φησι· νεανίας τις ἐσφαίριζεν εἷς ἐτῶν

[1, 43]   ὁ Πρίαμος δὲ πρὸς Ἀχιλλέα φησί· νῦν δὴ καὶ σίτου πασάμην.

[1, 37]   καὶ πολλάκις καταλαμβανόμενος ὀρχούμενος, ὥς φησι Ξενοφῶν, ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις παντὸς

[1, 46]   Εὔβουλος κατὰ τὴν κωμικὴν χάριν φησὶ παίζων· ἰχθὺν δ´ Ὅμηρος ἐσθίοντ´

[1, 37]   γέγονε Βάθυλλος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὅν φησι παντομίμους ὀρχήσασθαι Σέλευκος. τοῦτον τὸν

[1, 29]   δὲ ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ ἀκηκοέναι φησὶ παρὰ τοῦ Ἰθακησίου Κτήσωνος τὴν

[1, 47]   πινόντων πλεῖστον χρόνον. Θεόπομπος δέ φησι παρὰ Χίοις πρώτοις γενέσθαι τὸν

[1, 10]   τοῖς ἡδέσιν ἐνδιατρίβῃ. ὁ αὐτός φησι Πίθυλλον τὸν Τένθην καλούμενον οὐ

[1, 17]   συνεχῶς τοῦτο ποιεῖν· σὺ μέν, φησί, πῖνε καθήμενος’ καὶ ἐπιξύοντα τυρὸν

[1, 57]   ὁ δὲ Τροιζήνιος οἶνος ἀγόνους, φησί, ποιεῖ τοὺς πίνοντας. ἐν Θάσῳ

[1, 58]   Διονύσιον, οὐδὲ γίγαρτον, ὁ Κεῖός φησι ποιητής. ~τῶν οἴνων ὃ μὲν

[1, 34]   ὅτε Ἀλέξανδρος τὰς Θήβας κατασκάπτων φησὶ Πολέμων φεύγοντά τινα χρυσίον εἰς

[1, 51]   Χαλυβώνιον μόνον οἶνον ἔπινεν· ὅν φησι Ποσειδώνιος κἀν Δαμασκῷ τῆς Συρίας

[1, 14]   Ἀρχίλοχος φησίν. Εὔβουλος ὁ κωμικός φησί που· εἰσὶν ἡμῖν τῶν κεκλημένων

[1, 4]   βιβλία Νηλέα· παρ´ οὗ πάντα, φησί, πριάμενος ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος,

[1, 7]   ἱστορίης ἐπίδειγμα ποιούμενος Ἑλλάδι πάσῃ— φησί· πρὸς δὲ μιᾷ πάντας δειπνεῖν

[1, 55]   νεκταροσταγεῖ. εἶναι γὰρ ἐν Ἰκάρῳ φησὶ Σῆμος Πράμνιον πέτραν καὶ παρ´

[1, 6]   χιτῶνα καὶ ἱμάτιον. ~ὁ τρεχέδειπνος, φησί, σοφιστής. Κλέαρχός φησι Χάρμον τὸν

[1, 60]   ἧς τὸ κρυφθὲν ἐκφανεῖς ἀνακτόρων, φησὶ Σοφοκλῆς. αὐτὸς ἐμαυτοῦ Ἰόλεώς τε

[1, 39]   χορευταῖς. Χαμαιλέων γοῦν πρῶτον αὐτόν φησι σχηματίσαι τοὺς χοροὺς ὀρχηστοδιδασκάλοις οὐ

[1, 58]   οἴνου σκευασίας Φαινίας ὁ Ἐρέσιός φησι τάδε· γλεύκει παραχεῖται παρὰ χοῦς

[1, 21]   δὲ μοῖραι ἐνέμοντο· ὅθεν ἐίσας φησὶ τὰς δαῖτας ἀπὸ τῆς ἰσότητος.

[1, 58]   ἢ ἐκ παλαιῶν. ἑξῆς τέ φησι· τὰς ὀμφακώδεις συμπατήσαντες ἀπέθεντο καὶ

[1, 36]   καὶ βασιλικωτάτῃ, περὶ ἧς Βακχυλίδης φησί· τὴν ἀχείμαντόν τε Μέμφιν καὶ

[1, 44]   τῶν ἡρώων βίου. ὅτι Σέλευκός φησι τὴν παρ´ Ὁμήρῳ δαῖτα θάλειαν

[1, 41]   δ´ ὁ Ἀθηναῖος Διόνυσον ἰατρόν φησι τὴν Πυθίαν χρῆσαι τιμᾶν Ἀθηναίοις.

[1, 4]   τὰς ἑστιάσεις δὲ παρακαλῶν πατρίδα, φησί, τὴν Ῥώμην πᾶσιν ἀποφαίνει. τίς

[1, 62]   οἶνος γίνεται. διὸ καὶ Συβαρῖται, φησὶ Τίμαιος, πρὸ τοῦ πίνειν κράμβας

[1, 32]   ἀφροδισίων πλῆθος. Θεόφραστος δ´ οὕτω φησί τινας ὀχευτικὰς δυνάμεις εἶναι ὡς

[1, 27]   χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. καί τις, φησί, τὸ Περσικὸν ὠρχεῖτο καὶ κροτῶν

[1, 57]   ἄπυρον οἶνον καὶ ἄνθεος ὄσδοντά’ φησι τὸν ἐκ Πέντε λόφων, ὅς

[1, 58]   ἐγένετο. Θεόφραστος δ´ ἐν Θάσῳ φησὶ τὸν ἐν τῷ πρυτανείῳ διδόμενον

[1, 32]   αἷμα ἀποκρίνεσθαι. Φύλαρχος δὲ Σανδρόκοττόν φησι τὸν Ἰνδῶν βασιλέα Σελεύκῳ μεθ´

[1, 24]   ἀοιδοὺς αἰδοίους τοῖς ἀνθρώποις εἶναί φησι· τοὔνεκ´ ἄρα σφέας οἴμας Μοῦς´

[1, 10]   τὰς ἀπολαύσεις. Κλέαρχος δὲ Μελάνθιόν φησι τοῦτ´ εὔξασθαι λέγων· Τιθωνοῦ Μελάνθιος

[1, 6]   οὐ προκαλυπτομένα βοστρυχώδεα. τοιούτους πολλούς φησι τῷ Λαρηνσίου παρεῖναι δείπνῳ, ὥσπερ

[1, 2]   δὲ ἦν ποιητὴς οὐδενὸς δεύτερος, φησί, τῶν μετ´ Ἀρχίλοχον ποιητῶν. παρῆν

[1, 57]   ἐγκύμονας· κἂν τῶν βοτρύων δέ, φησί, φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ Τροιζήνιος

[1, 29]   ἦν κατὰ τὴν πεττευτικήν, ὥς φησι Φαινίας. Ἀπίων δὲ ὁ Ἀλεξανδρεὺς

[1, 35]   Διοπείθης δὲ ὁ Λοκρός, ὥς φησι Φανόδημος, παραγενόμενος εἰς Θήβας καὶ

[1, 9]   κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος δέ φησι Φιλόξενον προλουόμενον ἐν τῇ πατρίδι

[1, 36]   τῆς οἰκουμένης, τὸν ἐφ´ ἡμῖν, φησί, φιλόσοφον ὀρχηστὴν Μέμφιν ἐκάλεσαν ἀπαρχαίζοντες

[1, 39]   ἐποίει τὰς τραγῳδίας Αἰσχύλος, ὥς φησι Χαμαιλέων. Σοφοκλῆς γοῦν ὠνείδιζεν αὐτῷ

[1, 48]   παρ´ Ἰνδοῖς τιμᾶται δαίμων, ὥς φησι Χάρης ὁ Μιτυληναῖος, ὃς καλεῖται

[1, 6]   ~ὁ τρεχέδειπνος, φησί, σοφιστής. Κλέαρχός φησι Χάρμον τὸν Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι στιχίδια

[1, 15]   πολλοῖς λασταυροκάκαβον καλούμενον βρῶμα, ὥς φησι Χρύσιππος ἐν τῷ περὶ καλοῦ

[1, 31]   γὰρ τὴν αὐτοδιακονίαν καὶ ἐκαλλωπίζοντο, φησὶ Χρύσιππος, τῇ ἐν τούτοις εὐστροφίᾳ.

[1, 32]   μύρου‘ ἀρκεῖσθαί τις ἂν δύναιτο, φησὶν Ἄλεξις. ἀνθοῦσι δὲ καὶ αἱ

[1, 51]   ἔστιν ἄλλος οἶνος ἡδίων πιεῖν, φησὶν Ἄλεξις. Θασίοις καὶ Λεσβίοις οἰναρίοις

[1, 41]   περιτέλλεται. Εὔπολίς τε τὸν Καλλίαν φησὶν ἀναγκάζεσθαι ὑπὸ Πρωταγόρου πίνειν, ἵνα·

[1, 42]   πρὸς ὃν δυσχεραίνων ὁ ἑταῖρός φησιν· ἀνάκεισο. Φιλιππίδης· καὶ δειπνῶν ἀεὶ

[1, 27]   αὐλὸν ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες δέ, φησίν, ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν ῥυθμῷ

[1, 40]   θεῶν τε. Θεόφραστος δὲ πρῶτόν φησιν Ἄνδρωνα τὸν Καταναῖον αὐλητὴν κινήσεις

[1, 40]   ἐν τῷ εἰς Ἀπόλλωνα ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´ ἐν χείρεσσιν ἔχων

[1, 37]   ὀρχήσασθαι Σέλευκος. τοῦτον τὸν Βάθυλλόν φησιν Ἀριστόνικος καὶ Πυλάδην, οὗ ἐστι

[1, 35]   μιμούμενος παλαιστὰς καὶ πύκτας, ὥς φησιν Ἀριστόξενος. Στράτων δ´ ὁ Ταραντῖνος

[1, 56]   ὠνομάζετο δὲ παρὰ Τροιζηνίοις, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῇ αὐτῶν πολιτείᾳ,

[1, 14]   τούτων τέχνη. ~ὅτι περὶ Περικλέους φησὶν Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος ποιητὴς ὡς

[1, 14]   φησὶν ὁ κωμικός. Χρύσιππος δέ φησιν· ἀσύμβολον κώθωνα μὴ παραλίμπανε. κώθων

[1, 47]   νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ. Εὔβουλος δέ φησιν· ἄτοπον δὲ τὸν μὲν οἶνον

[1, 56]   δὲ ἀπό τινων ὀρῶν Βιβλίνων φησὶν αὐτὸν ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας δὲ τῆς

[1, 58]   τὸν οἶνον. καὶ ἑξῆς δέ φησιν· ἐάν τις κεράσῃ σκληρὸν καὶ

[1, 9]   τις παρὰ Κρωβύλῳ τῷ κωμικῷ φησιν· ἐγὼ δὲ πρὸς τὰ θερμὰ

[1, 9]   πλακοῦντες ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου Χρύσιππός φησιν· ἐγὼ κατέχω τινὰ ὀψοφάγον ἐπὶ

[1, 13]   παρ´ Εὔφρονι τῷ κωμικῷ μάγειρός φησιν· ἐγὼ μαθητὴς ἐγενόμην Σωτηρίδου, ὃς

[1, 57]   ὁ Μαιάνδριος περὶ τὴν Ἐφεσίαν φησὶν εἶναι ὀρείαν κώμην τὴν πρότερον

[1, 56]   ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας δὲ τῆς Θρᾴκης φησὶν εἶναι χώραν τὴν Βιβλίαν, ἣν

[1, 21]   ἀνθρώπῳ ἀγαθὸν ἀναγκαῖον ἦν, ἐπεκτείνας, φησίν, εἴρηκεν ἐίσην· ἐπεὶ οἱ πρῶτοι

[1, 56]   νέκταρι παραβάλλει· ὃς καί πού φησιν· ἐν δορὶ μέν μοι μᾶζα

[1, 57]   ἐν τῇ περὶ φυτῶν ἱστορίᾳ φησὶν ἐν Ἡραίᾳ τῆς Ἀρκαδίας γίνεσθαι

[1, 61]   εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος δέ φησιν ἐν τῇ Πλινθίνῃ πόλει Αἰγύπτου

[1, 38]   παιδείας ἐξέτασιν. διὸ καὶ Ἄλεξίς φησιν· ἓν γὰρ νομίζω τοῦτο τῶν

[1, 16]   χρόνον παρασκευάζων ἀθάνατον· ὄγχνη γάρ, φησίν, ἐπ´ ὄγχνῃ’ καὶ τὰ ἑξῆς.

[1, 55]   ἀπὸ τῶν παραπλησίων. προσαγορεύεται δέ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ἡ ἄμπελος ἡ τὸν

[1, 55]   Κιμώλιαι. γίνεται δὲ ἐν Ἰκάρῳ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ πράμνιος. ἐστὶ δὲ

[1, 42]   ἀνακεῖσθαι. σάτυρος παρὰ Σοφοκλεῖ τοῦτό φησιν ἐπικαιόμενος τῷ Ἡρακλεῖ· ἀνακειμένῳ μέσον

[1, 41]   Τίμων ὁ σιλλογράφος τάλαρόν πού φησιν ἐπισκώπτων τοὺς ἐν αὐτῷ τρεφομένους

[1, 14]   φρένας παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν. Εὔβουλος ὁ κωμικός φησί που·

[1, 6]   πλακοῦντά τις δότω. τὸν βίον, φησίν, εὐσταθεῖς, οὐκ ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων

[1, 34]   Ἡρόδοτος δὲ ὁ λογόμιμος, ὥς φησιν Ἡγήσανδρος, καὶ Ἀρχέλαος ὁ ὀρχηστὴς

[1, 4]   τὰ Πινδάρου ὁ κωμῳδιοποιὸς Εὔπολίς φησιν ἤδη κατασεσιγασμένα ὑπὸ τῆς τῶν

[1, 59]   κυνικὸς Μένιππος ἁλμοπότιν τὴν Μύνδον φησίν. ἱκανῶς δὲ καὶ ὁ Κῷος

[1, 26]   ἢ ὅτι εὑρετὴς αὐτοῦ, ὥς φησιν Ἰόβας ὁ Μαυρούσιος, Φαινέστιος ὁ

[1, 54]   ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ πόλεις, ὥς φησιν ὁ Βαβυλώνιος Ἀγαθοκλῆς, Πήδασον, Ὀλύμπιον,

[1, 56]   οἶνος. χρησμός. ἐν τῷ χρησμῷ, φησίν, ὁ θεὸς ηὐτομάτισε· πῖν´ οἶνον

[1, 44]   ~ποτίκολλον ἅτε ξύλον παρὰ ξύλῳ‘ φησὶν ὁ Θηβαῖος μελοποιός. {ἔτι περὶ

[1, 3]   θεοὶ διδόασιν ἄμεινον, ὥς πού φησιν ὁ Κυρηναῖος ποιητής ἢ παρ´

[1, 14]   νόμιζε κἂν τάξιν λιπεῖν, Ἄμφις φησὶν ὁ κωμικός. Χρύσιππος δέ φησιν·

[1, 59]   ἱστοροῦσι. Μνησίθεος δ´ ὁ Ἀθηναῖός φησιν· ὁ μέλας οἶνός ἐστι θρεπτικώτατος,

[1, 48]   ξηραντικὸς ὤν. ~περὶ Ἰταλικῶν οἴνων φησὶν ὁ παρὰ τούτῳ τῷ σοφιστῇ

[1, 8]   τὰ δὲ γίνεται ἐν χειμῶνι, φησὶν ὁ Συρακούσιος ποιητής· οὐχ ἅμα

[1, 18]   Ἀχιλλεὺς δ´ ὀνειδίζων τῷ Ἀγαμέμνονί φησιν· οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ´ ἔχων. ταῦτ´

[1, 55]   νήσῳ ἐστί. Δίδυμος δὲ πράμνιόν φησιν οἶνον ἀπὸ πραμνίας ἀμπέλου οὕτω

[1, 51]   κατὰ τὸν Ἀδρίαν νήσῳ Ἀγαθαρχίδης φησὶν οἶνον γίνεσθαι ὃν πᾶσι συγκρινόμενον

[1, 6]   ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων φέροντες, Ἀριστοφάνης φησίν. ~ὅτι Ἀρχέστρατος ὁ Συρακούσιος ἢ

[1, 5]   δείπνοις τὸ πεινῆν παύεται, Ἀντιφάνης φησίν. ὅτι Ξενοκράτης ὁ Χαλκηδόνιος καὶ

[1, 61]   τοὺς ἐξοίνους γινομένους. Ἀριστοτέλης δέ φησιν ὅτι οἱ μὲν ὑπ´ οἴνου

[1, 39]   ἐμβατηρίους καὶ χορευτικάς. Ἀριστοκλῆς οὖν φησιν ὅτι Τελέστης ὁ Αἰσχύλου ὀρχηστὴς

[1, 19]   ἢ τρὶς ἀποδακών. Φιλήμων δέ φησιν ὅτι τροφαῖς δʹ ἐχρῶντο οἱ

[1, 11]   Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας δέ φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος ποιητής,

[1, 28]   ἃ ἔπη Ἐρατοσθένης οὕτω γεγράφθαι φησίν· οὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι

[1, 31]   ἁλουργοῖς περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ

[1, 57]   ταῦτα τὰ καὶ πλησίον Πιτάνης. φησὶν οὖν οἶνον δ´ Οἰνουντιάδαν ἢ

[1, 10]   μὴ πωλῇ τις. ~Θεόφιλος δέ φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν Ἐρύξιδος·

[1, 15]   καὶ τά, ὡς ὁ Μένανδρός φησιν, ὑποβινητιῶντα βρώματα καὶ τὸ παρὰ

[1, 50]   Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ χρυσότυπος φιάλη καὶ πᾶς χαλκὸς ὅτις κοσμεῖ

[1, 4]   πριάμενος ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος, Φιλάδελφος δὲ ἐπίκλην, μετὰ τῶν Ἀθήνηθεν

[1, 2]   οἱ Νικομηδεῖς, πολυμαθείᾳ πάντας ὑπερηκοντικότες, Φιλάδελφός τε ὁ Πτολεμαεύς, ἀνὴρ οὐ

[1, 4]   μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ· οἷα παίζομεν φίλαν ἄνδρες ἀμφὶ θαμὰ τράπεζαν, κατὰ

[1, 22]   ἑταῖροι θηρεύουσιν ἰχθῦς ὄρνιθάς τε φίλας θ´ ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο

[1, 38]   βράκε´ ἕλκειν ἐπὶ τῶν σφυρῶν; Φιλέταιρος· ἀμφιβάλλου σφυροῖς· οὐ καθήσεις, τάλαν,

[1, 28]   αἰεὶ γὰρ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε‘ καὶ τὰ ἑξῆς

[1, 19]   ἄρτου δὶς ἢ τρὶς ἀποδακών. Φιλήμων δέ φησιν ὅτι τροφαῖς δʹ

[1, 30]   μύρου πνέον. ἐδειματούμην δ´ οὐ φίλης ὀσμῆς ὕπο. Εὔπολις δὲ τὸν

[1, 24]   ἄρα σφέας οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ

[1, 41]   Χρυσίππου. ~ὅτι τὸ Μουσεῖον ὁ Φιλιάσιος Τίμων ὁ σιλλογράφος τάλαρόν πού

[1, 42]   δυσχεραίνων ὁ ἑταῖρός φησιν· ἀνάκεισο. Φιλιππίδης· καὶ δειπνῶν ἀεὶ ἀνακείμενος παρ´

[1, 35]   ἔνδοξοι, ὧν Κηφισόδωρος καὶ Πανταλέων. Φιλίππου δὲ τοῦ γελωτοποιοῦ Ξενοφῶν μνημονεύει.

[1, 35]   Ἀλεξάνδρῳ θαυματοποιοὶ Σκύμνος ὁ Ταραντῖνος, Φιλιστίδης ὁ Συρακούσιος, Ἡράκλειτος ὁ Μιτυληναῖος.

[1, 10]   ἀναδιδῷ τῇ γλώττῃ. ἄλλοι δὲ φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ

[1, 39]   ταῖς χερσὶ τὰ λεγόμενα δεικνύς. Φίλλις ὁ Δήλιος μουσικὸς τοὺς ἀρχαίους

[1, 10]   τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον ἁπλῶς, ὃς καὶ γράφει που

[1, 14]   σύγ´ Ἰσχομάχου γεγονὼς τοῦ Μυκονίου φιλόδωρος {ἂν} εἴης; ἀγαθὸς πρὸς ἀγαθοὺς

[1, 28]   φρονίμους εἶναι Φαίακας, οἳ μάλα φίλοι εἰσὶ θεοῖσιν, ὡς ἡ Ναυσικάα

[1, 62]   δὲ κρίθινος καρωτικός. ~ὅτι δὲ φίλοινοι Αἰγύπτιοι, σημεῖον καὶ τὸ παρὰ

[1, 61]   καὶ Δίων ὁ ἐξ Ἀκαδημίας φιλοίνους καὶ φιλοπότας τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι·

[1, 13]   μασώμενος ἀφύης τοτ´ ἔλεγε τοῖς φίλοις ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ μάγειρος τοῦ

[1, 5]   ἢ τοῦ δύνασθαι παραβοηθεῖν τοῖς φίλοις σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος, ἡδίστης

[1, 4]   τούτῳ ξυνὼν ἀναπεπταμένην ἔχοντι τοῖς φίλοις τὴν οἰκίαν; κατὰ γὰρ τὸν

[1, 53]   ἐν δαιτὶ θαλείῃ τοῖσιν ἐμοῖσι φίλοις, τοῖς δ´ ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου·

[1, 14]   ἐπὶ δεῖπνον ἄμαχοι, Φιλοκράτης καὶ Φιλοκράτης. ἕνα γὰρ ἐκεῖνον ὄντα δύο

[1, 14]   κεκλημένων δύο ἐπὶ δεῖπνον ἄμαχοι, Φιλοκράτης καὶ Φιλοκράτης. ἕνα γὰρ ἐκεῖνον

[1, 30]   Ἀγαμέμνονος. εἰ δ´ ἐν Ὀδυσσείᾳ φιλονεικοῦσιν Ἀχιλλεὺς καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Ἀγαμέμνων

[1, 9]   δὲ διθυραμβοποιός. καὶ ὁ νυμφίος Φιλόξενε, εἶπε, καὶ αὔριον ὧδε δειπνήσεις·

[1, 9]   ~ἀπὸ τούτου τοῦ Φιλοξένου καὶ Φιλοξένειοί τινες πλακοῦντες ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου

[1, 40]   Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῇ πρὸς Φιλόξενον ἐπιστολῇ μέμνηται Θεοδώρου καὶ Χρυσίππου.

[1, 9]   οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος δέ φησι Φιλόξενον προλουόμενον ἐν τῇ πατρίδι κἀν

[1, 10]   ~Θεόφιλος δέ φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν Ἐρύξιδος· ἐκεῖνος γάρ, ὡς

[1, 10]   γλώττῃ. ἄλλοι δὲ φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον ἁπλῶς,

[1, 9]   αὔριον ὧδε δειπνήσεις· καὶ ὁ Φιλόξενος ἂν ὄψον, ἔφη, μὴ πωλῇ

[1, 11]   ὅλον. ~Φαινίας δέ φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος ποιητής, περιπαθὴς ὢν

[1, 11]   ἕνεκεν τοῦτο ποιεῖ, εἶπεν ὁ Φιλόξενος ὅτι γράφων τὴν Γαλάτειαν βούλοιτό

[1, 5]   μὴν καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος Τελλίας, φιλόξενος ὢν καὶ πάντας πολυωρῶν, πεντακοσίοις

[1, 8]   Ψευδαριστοφάνειος ὀψαρτυτικὰς λέξεις συνήγαγε. τοῦ Φιλοξένου δὲ τοῦ Λευκαδίου Δείπνου Πλάτων

[1, 10]   ἀνεγνωκότες οὐδὲν πλὴν εἰ τὸ Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας δέ

[1, 9]   αὐτὰ καὶ περὶ τοῦ Κυθηρίου Φιλοξένου ἱστοροῦσι καὶ Ἀρχύτου καὶ ἄλλων

[1, 9]   πρωκτὸν ὑπελθών. ~ἀπὸ τούτου τοῦ Φιλοξένου καὶ Φιλοξένειοί τινες πλακοῦντες ὠνομάσθησαν.

[1, 8]   ἀντιβολῶ σε, τοῦτο τί; {Α. Φιλοξένου καινή τις ὀψαρτυσία. {Β. ἐπίδειξον

[1, 11]   παρακειμένην αὐτῷ. συνεμέθυε δὲ τῷ Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ Διονύσιος. ἐπεὶ δὲ

[1, 61]   ὁ ἐξ Ἀκαδημίας φιλοίνους καὶ φιλοπότας τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι· εὑρεθῆναί τε

[1, 14]   μὲν κληθεὶς ἦλθες, οἷα δὴ φίλος· ἀλλά ς´ ἡ γαστὴρ νόον

[1, 2]   Περγαμηνός, ὃς τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε συγγράμματα φιλόσοφά τε καὶ ἰατρικὰ ὡς πάντας

[1, 12]   ὁ ὄντως μετελθὼν τὴν πάτριον φιλοσοφίαν, ἀφ´ οὗ καὶ κωλήν τις

[1, 36]   δονακώδεα Νεῖλον. οὗτος τὴν Πυθαγόρειον φιλοσοφίαν ἐπιδείκνυσιν ἥτις ἐστί, μετὰ σιωπῆς

[1, 4]   τὸν ποιητὴν Ἀριστοτέλην τε τὸν φιλόσοφον καὶ Θεόφραστον καὶ τὸν τὰ

[1, 36]   οἰκουμένης, τὸν ἐφ´ ἡμῖν, φησί, φιλόσοφον ὀρχηστὴν Μέμφιν ἐκάλεσαν ἀπαρχαίζοντες τὴν

[1, 26]   ἀηδῶς καὶ Κτησίβιος ὁ Χαλκιδεὺς φιλόσοφος· καὶ πολλοὶ διὰ τὴν σφαιρικὴν

[1, 12]   γῇ. Ἀριστόξενος δ´ ὁ Κυρηναῖος φιλόσοφος, ὁ ὄντως μετελθὼν τὴν πάτριον

[1, 1]   ἱστορίας συγγεγραφότας καὶ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους καὶ ὄργανα μουσικὰ καὶ σκωμμάτων

[1, 41]   ἐπισκώπτων τοὺς ἐν αὐτῷ τρεφομένους φιλοσόφους, ὅτι ὥσπερ ἐν πανάγρῳ τινὶ

[1, 2]   Πτολεμαεύς, ἀνὴρ οὐ μόνον ἐν φιλοσόφῳ θεωρίᾳ τεθραμμένος, ἀλλὰ καὶ κατὰ

[1, 2]   καὶ Ζωίλος, γραμματικῶν οἱ χαριέστατοι. φιλοσόφων δὲ παρῆσαν Ποντιανὸς καὶ Δημόκριτος

[1, 24]   τὸ τῶν ἀοιδῶν γένος καὶ φιλοσόφων διάθεσιν ἐπέχον. Ἀγαμέμνων γοῦν τὸν

[1, 24]   τέρψοντα καὶ τὰ οἰκεῖα τῇ φιλοτιμίᾳ αὐτοῦ καὶ πολυμαθείᾳ λέγουσαι. ἴσμεν

[1, 30]   χαῖρε νόῳ‘ ἀλλ´ ὠφέλιμοι αἱ φιλοτιμίαι ζητούντων εἰ λόγῳ ἢ μάχῃ

[1, 24]   ἀρετὴν γυναικῶν διερχόμενος ἐνέβαλλέ τινα φιλοτιμίαν εἰς καλοκἀγαθίαν, εἶτα διατριβὴν παρέχων

[1, 4]   ἔπαινον καὶ λέγει· ὃς ὑπὸ φιλοτιμίας πολλοὺς τῶν ἀπὸ παιδείας συναθροίζων

[1, 4]   εἰς οἰκίαν ὅταν τις εἰσίῃ φίλου, ἔστιν θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν τοῦ

[1, 4]   ἔστιν θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν τοῦ φίλου εὔνοιαν εὐθὺς εἰσιόντα τὰς θύρας.

[1, 14]   πρός τινος, εἰπόντος αὐτῷ τοῦ φίλου, ὁπηνίκ´ ἂν εἴκοσι ποδῶν μετροῦντι

[1, 16]   ἀρνῶν ἠδ´ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες. Φιλόχορος δὲ ἱστορεῖ καὶ κεκωλῦσθαι Ἀθήνησιν

[1, 15]   παρὰ τῇ θαλάσσῃ διὰ τῶν φιλτάτων καὶ οἰκειοτάτων τέκνων, βασιλεὺς ὢν

[1, 56]   χωρίου οὕτω προσαγορευομένου. φησὶ δὲ Φιλύλλιος ὅτι παρέξω Λέσβιον, Χῖον σαπρόν,

[1, 51]   ἱερὰν ἐγγράφων τὴν οὐσίαν. Ἔφιππος· φιλῶ γε πράμνιον οἶνον Λέσβιον πολλὴ

[1, 54]   ὁ μέγας Πυθάρχῳ τῷ Κυζικηνῷ φίλῳ ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ πόλεις, ὥς

[1, 34]   τῷ βασιλεῖ μάλιστα ἐτιμῶντο τῶν φίλων. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ Ἀντίοχος

[1, 14]   ἧκον· κοινὰ γὰρ τὰ τῶν φίλων. πολλὸν δὲ πίνων καὶ χαλίκρητον

[1, 26]   συναπεδύοντο τῶν Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως φίλων. συνέγραψε δὲ περὶ σφαιριστικῆς Τιμοκράτης

[1, 42]   τρικλινίῳ, Τελαμῶνος οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη. Φιλωνίδης· κατάκειμαι, ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης

[1, 17]   δεξιὸν ὦμον προσφέροντα οἶνον, ταῖς φλεγμοναῖς ἐναντιώτατον ὄντα, καὶ τοῦτον Πράμνειον,

[1, 18]   λουούσας τοὺς ξένους, ὡς οὔτε φλεγμονὴν οὔτε ἀκρασίαν τῶν εὖ βεβιωκότων

[1, 35]   ὃς μαθητὴν κατέλιπε Κρατισθένη τὸν Φλιάσιον· ὃς πῦρ τε αὐτόματον ἐποίει

[1, 49]   Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ Ἄργους λέβης, Φλιάσιος οἶνος, ἐκ Κορίνθου στρώματα, ἰχθῦς

[1, 27]   καὶ ζευγηλατεῖ πυκνὰ μεταστρεφόμενος ὡς φοβούμενος, λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὃ δὲ

[1, 53]   μέμνηται καὶ Ἔφιππος· κάρυα, ῥοίας, φοίνικας, ἕτερα νώγαλα, σταμνάριά τ´ οἴνου

[1, 50]   κοσμεῖ δόμον ἔν τινι χρείᾳ. Φοίνικες δ´ εὗρον γράμματα ἀλεξίλογα. Θήβη

[1, 49]   τὰ γάρ τ´ ἀναθήματα δαιτός· Φοινίκη δ´ αὖ καρπὸν φοίνικος καὶ

[1, 52]   περικύμονος ἐκγεγαῶτα. τόν τ´ ἀπὸ Φοινίκης ἱερᾶς τὸν Βύβλινον αἰνῶ· οὐ

[1, 15]   δ´ ἤδη ὄντι γηραιῷ καὶ Φοίνικι {δὲ} κρέας ὀπτὸν δίδωσι, ἀφιστῶν

[1, 53]   μικρὰ τοῦ φοινικίνου. καὶ πάλιν· φοινικίνου βῖκός τις ὑπανεῴγνυτο. μνημονεύει αὐτοῦ

[1, 53]   χαίρουσιν ἐπαινοῦντες τὰ παρ´ αὑτοῖς. ~φοινικίνου δὲ οἴνου μέμνηται καὶ Ἔφιππος·

[1, 53]   σταμνάριά τ´ οἴνου μικρὰ τοῦ φοινικίνου. καὶ πάλιν· φοινικίνου βῖκός τις

[1, 52]   ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος ἔφυ πάντων Φοινίκιος οἶνος, οὐ προσέχω τὸν νοῦν

[1, 49]   δαιτός· Φοινίκη δ´ αὖ καρπὸν φοίνικος καὶ σεμίδαλιν· Καρχηδὼν δάπιδας καὶ

[1, 43]   τοῦ ἀπογεύσασθαι τίθεται. φησὶ γοῦν Φοῖνιξ πρὸς Ἀχιλλέα· οὐκ ἤθελον ἅμ´

[1, 46]   νέοι, ἀλλὰ καὶ οἱ γέροντες Φοῖνιξ τε καὶ Νέστωρ. μόνῳ Μενελάῳ

[1, 21]   μετὰ τῆς ἀκοσμίας ἐγίνοντο καὶ φόνοι. ἐξ ὧν εἰκὸς λεχθῆναι καὶ

[1, 10]   καλούμενον οὐ περιγλωττίδα μόνον ὑμενίνην φορεῖν, ἀλλὰ καὶ προσελυτροῦν τὴν γλῶσσαν

[1, 54]   ἱματισμόν. ἐκέλευσε δὲ τούτῳ στολὴν φορεῖν βαρβαρικήν, ὡς καὶ Δημαράτῳ, δοὺς

[1, 41]   τοῦ κυνὸς τὸν πνεύμον´ ἔκλυτον φορῇ. ἡμῖν δ´ οὐ μόνον ὁ

[1, 48]   καθαπτόμενος κεφαλῆς. τούτῳ ἐμφερὴς ὁ Φορμιανός, ταχὺ δὲ ἀκμάζει καὶ λιπαρώτερός

[1, 40]   εἰς Ἀπόλλωνα ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´ ἐν χείρεσσιν ἔχων χάριεν κιθάριζε,

[1, 52]   χρὴ γεραόν, πολιὸν σφόδρα κρᾶτα φοροῦντα οἶνον, ὑγρὰν χαίταν λευκῷ πεπυκασμένον

[1, 60]   μακρὰν οὖσαν Ἀλεξανδρείας, ἧς τοὺς φόρους οἱ τότε βασιλεῖς Αἰγύπτιοί τε

[1, 50]   δ´ ἁρματόεντα δίφρον συνεπήξατο πρώτη· φορτηγοὺς δ´ ἀκάτους Κᾶρες ἁλὸς ταμίαι.

[1, 25]   ἦθος οὐ δοκιμάζω. ὅτι τὸ φούλλικλον καλούμενον (ἦν δὲ ὡς ἔοικε

[1, 48]   δὲ μετὰ ἱκανὰ ἔτη. ὁ Φουνδανὸς εὔτονος, πολύτροφος, κεφαλῆς καὶ στομάχου

[1, 56]   πόλεως οἶνον λέγων· ποδαπὸς εἶ; φράσον. {Β. Ἀκάνθιος. {Α. εἶτα πρὸς

[1, 44]   πανταχόθεν τοῖς πόροις τοῦ ὕδατος φράττουσι τὴν τῶν ἱδρώτων ἔκκρισιν καθάπερ

[1, 37]   ἐκ τῶν ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν φρένας. ~Ἕρμιππος δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι

[1, 14]   ἡ γαστὴρ νόον τε καὶ φρένας παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν.

[1, 18]   περὶ αὑτοῦ· ἀλλ´ ἐπεὶ ἀασάμην φρεσὶ λευγαλέῃσι πιθήσας ἢ οἴνῳ μεθύων,

[1, 28]   τῆς ἀφροσύνης. ἀδύνατον γὰρ μὴ φρονίμους εἶναι Φαίακας, οἳ μάλα φίλοι

[1, 39]   σχήματ´ ἐποίουν. καὶ πάλιν· τοὺς Φρύγας οἶδα θεωρῶν, ὅτε τῷ Πριάμῳ

[1, 49]   καὶ ἴφια μῆλα· ἀνδράποδ´ ἐκ Φρυγίας, ἀπὸ δ´ Ἀρκαδίας ἐπικούρους. αἱ

[1, 39]   ἀρχαῖοι ποιηταί, Θέσπις, Πρατίνας {Κρατῖνος} Φρύνιχος, ὀρχησταὶ ἐκαλοῦντο διὰ τὸ μὴ

[1, 47]   ἔνιοι δὲ καὶ τὴν Διονύσου φυγὴν εἰς τὴν θάλασσαν οἰνοποιίαν σημαίνειν

[1, 55]   ἐν αὐταῖς λαγωῶν καὶ ἕτεραι Φυκοῦσσαι καὶ Λοπαδοῦσσαι ἀπὸ τῶν παραπλησίων.

[1, 24]   τὸν ἀοιδὸν καταλείπει τῇ Κλυταιμνήστρᾳ φύλακα καὶ παραινετῆρά τινα· ὃς πρῶτον

[1, 32]   τὸ τελευταῖον αὐτοῖς αἷμα ἀποκρίνεσθαι. Φύλαρχος δὲ Σανδρόκοττόν φησι τὸν Ἰνδῶν

[1, 24]   οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ παρὰ Φαίαξι

[1, 58]   εἰς τὸ κεράμιον σταῖς μέλιτι φυράσαντες, ὥστε τὴν ὀσμὴν ἀπ´ αὐτοῦ,

[1, 59]   ὁ μὲν λευκὸς λεπτότατος τῇ φύσει, οὐρητικός, θερμὸς πεπτικός τε ὢν

[1, 44]   ὡς Ἀριστοτέλης εἴρηκεν ἐν τοῖς φυσικοῖς προβλήμασι ζητῶν, διὰ τί οἱ

[1, 33]   ~Ὅμηρος δὲ τὴν τοῦ μύρου φύσιν εἰδὼς οὐκ εἰσήγαγε μύροις ἀλειφομένους

[1, 10]   γάρ, ὡς ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος τὴν φύσιν εἰς τὴν ἀπόλαυσιν ηὔξατό ποτε

[1, 59]   γὰρ ἡ τοῦ γλυκέος οἴνου φύσις ἐγχρονίζει περὶ τὰ ὑποχόνδρια καὶ

[1, 47]   τὸν μέλανα οἶνον, καὶ τὸ φυτεύειν δὲ καὶ θεραπεύειν ἀμπέλους Χίους

[1, 57]   Θεόφραστος δὲ ἐν τῇ περὶ φυτῶν ἱστορίᾳ φησὶν ἐν Ἡραίᾳ τῆς

[1, 62]   ᾧ δ´ ἂν ἀμπελῶνι κράμβαι φύωνται, ἀμαυρότερος ὁ οἶνος γίνεται. διὸ

[1, 26]   τὸν δ´ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι φωναῖς ἔξω, μακράν, παρ´ αὐτόν, ὑπὲρ

[1, 48]   καλεῖται Σοροάδειος· ἑρμηνεύεται δὲ Ἑλλάδι φωνῇ οἰνοποιός. ~ὅτι Ἀντιφάνης που ὁ

[1, 21]   ἔτι. ἀγνοῶν δὲ ταύτης τῆς φωνῆς τὴν δύναμιν Ζηνόδοτος ἐν τῇ

[1, 4]   τινα, ἐπ´ ἴσης ἀμφοτέρων τῶν φωνῶν προιστάμενον. λέγει δ´ αὐτὸν καὶ

Livre, Chap.
[1, 5]	τοῦ μὲν πιεῖν γὰρ καὶ	φαγεῖν	τὰς ἡδονὰς ἔχομεν ὁμοίας· οὐδὲ
[1, 41]	τοῦ πίνειν. Ἀντιφάνης· δεῖ γὰρ	φαγόντας	δαψιλῶς βρέχειν. Εὔβουλος· Σίκων ἐγὼ
[1, 57]	κἂν τῶν βοτρύων δέ, φησί,	φάγωσιν,	ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ Τροιζήνιος οἶνος
[1, 15]	ᾑρημένος βίον τοὺς τρυφερωτάτους ἑστιῶν	Φαίακας	καὶ τὸν Ὀδυσσέα ξενίζων, ἐπιδεικνύμενος
[1, 28]	ἀδύνατον γὰρ μὴ φρονίμους εἶναι	Φαίακας,	οἳ μάλα φίλοι εἰσὶ θεοῖσιν,
[1, 16]	Ὅμηρος ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ τοὺς	Φαίακας	πλωτικωτάτους ποιῶν καὶ ἐν τῇ
[1, 27]	σφαιριστικῆς Τιμοκράτης ὁ Λάκων. ~οἱ	Φαίακες	δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καὶ ἄνευ
[1, 28]	παρ´ αὐτῷ καὶ ὁ τῶν	Φαιάκων	βίος· αἰεὶ γὰρ ἡμῖν δαίς
[1, 28]	καὶ ἐζηλωκέναι λέγει τὴν τῶν	Φαιάκων	τρυφὴν πλὴν τοῦ τοὺς κρατῆρας
[1, 24]	φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ παρὰ	Φαίαξι	Δημόδοκος ᾄδει Ἄρεος καὶ Ἀφροδίτης
[1, 26]	ἢ ἑπτακαίδεκα, Κῷος· θεοὺς γὰρ	φαίνεθ´	ἡ νῆσος φέρειν. ὃς ἐπεί
[1, 26]	ὥς φησιν Ἰόβας ὁ Μαυρούσιος,	Φαινέστιος	ὁ παιδοτρίβης. καὶ Ἀντιφάνης· φαινίνδα
[1, 26]	Ἀντιφάνης· φαινίνδα παίζων ᾔεις ἐν	Φαινεστίου.	ἐφρόντιζον δὲ εὐρυθμίας οἱ σφαιρίζοντες.
[1, 29]	κατὰ τὴν πεττευτικήν, ὥς φησι	Φαινίας.	Ἀπίων δὲ ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ
[1, 11]	τὸ Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον.	~Φαινίας	δέ φησιν ὅτι Φιλόξενος ὁ
[1, 53]	ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ δὲ	Φαινίας	ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους τοὺς βότρυς
[1, 58]	τῆς τοῦ ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας	Φαινίας	ὁ Ἐρέσιός φησι τάδε· γλεύκει
[1, 26]	ἀπόδος ἐν καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο δὲ	φαινίνδα	ἀπὸ τῆς ἀφέσεως τῶν σφαιριζόντων,
[1, 25]	καλούμενον διὰ τῆς σφαίρας ἁρπαστὸν	φαινίνδα	ἐκαλεῖτο, ὃ ἐγὼ πάντων μάλιστα
[1, 26]	ὡς ἔχω. διηγεῖται δὲ τὴν	φαινίνδα	παιδιὰν οὕτως Ἀντιφάνης· σφαῖραν λαβὼν
[1, 26]	Φαινέστιος ὁ παιδοτρίβης. καὶ Ἀντιφάνης·	φαινίνδα	παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον
[1, 21]	οὐ παρῆν ἄφθονος τροφή, ἄρτι	φαινομένης	ἀθρόον ἐπ´ αὐτὴν ἰόντες βίᾳ
[1, 8]	Ἡγήμων ὁ Θάσιος ὁ ἐπικληθεὶς	Φακῆ,	ὃν τῇ ἀρχαίᾳ κωμῳδίᾳ τινὲς
[1, 55]	ἐν Θουρίοις τοὔλαιον, ἐν Γέλᾳ	φακοί,	Ἰκάριος οἶνος, ἰσχάδες Κιμώλιαι. γίνεται
[1, 48]	τούτῳ τῷ σοφιστῇ Γαληνός· ὁ	Φαλερῖνος	οἶνος ἀπὸ ἐτῶν δέκα ἐστὶ
[1, 48]	ἑτέρου. ὁ Καληνὸς κοῦφος, τοῦ	Φαλερίνου	εὐστομαχώτερος. εὐγενὴς δὲ καὶ ὁ
[1, 48]	καὶ λιπαρὸς τῇ γεύσει, μεταξὺ	Φαλερίνου	καὶ Ἀλβανοῦ· ὃ δὲ ἄρχεται
[1, 48]	καὶ ὁ Καυκῖνος καὶ τῷ	Φαλερίνῳ	ἐμφερής. ὁ Βενεφρανὸς εὐστόμαχος καὶ
[1, 48]	πρώτων ἐστὶν οἴνων, ἐμφερὴς τῷ	Φαλερίνῳ,	κουφότερος δέ, οὐ πληκτικός. ὁ
[1, 59]	τὴν Ἰταλίαν Ἀλβανὸς καὶ ὁ	Φαλερνίτης.	ὁ δὲ τούτων πεπαλαιωμένος καὶ
[1, 42]	τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ	φαμεν	ἐπὶ ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς ἐπὶ
[1, 14]	ποδοῖν παρεῖναι τῆς σκιᾶς· ἔπειτα	φάναι	μικρὸν ὀψιαίτερον δι´ ἀσχολίαν ἥκειν,
[1, 39]	ὀρχεῖσθαι τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας	φανερὰ	ποιῆσαι τὰ πράγματα δι´ ὀρχήσεως.
[1, 9]	πλησίον ἐπὶ τοῖς γινομένοις ὥστε	φανερῶς	ἐν τοῖς βαλανείοις τήν τε
[1, 35]	δὲ ὁ Λοκρός, ὥς φησι	Φανόδημος,	παραγενόμενος εἰς Θήβας καὶ ὑποζωννύμενος
[1, 55]	τὸν Πράμνιον οἶνον, ὃν καὶ	φαρμακίτην	τινὰς καλεῖν. ἐκαλεῖτο δὲ ἡ
[1, 62]	Ἄμφις· οὐκ ἔστιν, ὡς ἔοικε,	φάρμακον	μέθης οὐδὲν τοιοῦτον ὡς τὸ
[1, 59]	δὲ τούτων πεπαλαιωμένος καὶ κεχρονικὼς	φαρμακώδης	ὢν καροῖ λίαν ταχέως. ὁ
[1, 10]	ἀπόλαυσιν ηὔξατό ποτε γεράνου τὴν	φάρυγγα	σχεῖν· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἵππον
[1, 42]	ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης Κύκλωπι· ἀνέπεσε	φάρυγος	αἰθέρ´ ἐξανιεὶς βαρύν. Ἄλεξις· μετὰ
[1, 39]	ποιῆσαι τὰ πράγματα δι´ ὀρχήσεως.	φασὶ	δὲ καὶ ὅτι οἱ ἀρχαῖοι
[1, 37]	λύρας· οἳ δὲ ἐν ἱματίῳ	φασί.	καὶ τὸν Θάμυριν διδάσκων αὐτὸς
[1, 47]	εἰς τὴν θάλασσαν οἰνοποιίαν σημαίνειν	φασὶ	πάλαι γνωριζομένην. ἡδὺν γὰρ εἶναι
[1, 14]	μεγάλους μᾶλλον δὲ τρεῖς. ὅν	φασί	ποτε κληθέντ´ ἐπὶ δεῖπνον πρός
[1, 24]	καὶ πολυμαθείᾳ λέγουσαι. ἴσμεν γάρ,	φασί,	τά τ´ ἄλλα καὶ ὅσσα
[1, 7]	τρέφειν, ἀεί θ´ ὅπερ Ὀλυμπίασί	φασι	ταῖς μυίαις ποιεῖν, βοῦν τοῖς
[1, 10]	καὶ πρὸς τοὺς ἐκ τοῦ	Φάσιδος	ἢ Βορυσθένους καταπλέοντας, ἀνεγνωκότες οὐδὲν
[1, 10]	ἄλλοι δὲ φίλιχθυν τὸν Φιλόξενόν	φασιν·	Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον ἁπλῶς, ὃς
[1, 20]	παρακεῖσθαι τράπεζαν. τῷ γοῦν Μέντῃ,	φασίν,	ἀφικομένῳ πρὸς Τηλέμαχον τῶν τραπεζῶν
[1, 37]	Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ δέ	φασιν	ὅτι Κρὴς ἦν ὁ Σίκιννος.
[1, 62]	ποιεῖ ἱστορεῖ καὶ Θεόφραστος φεύγειν	φάσκων	καὶ ζῶσαν τὴν ἄμπελον τῆς
[1, 38]	τίς οὐκ ἂν αὑτῷ κτῷτο	φάσκων	νοῦν ἔχειν; ~καὶ Αἰσχύλος δὲ
[1, 28]	δώματ´ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ, κακότητος ἀπούσης	φάσκων	τῆς ἀφροσύνης. ἀδύνατον γὰρ μὴ
[1, 35]	ἐποίει ἀναφύεσθαι καὶ ἄλλα πολλὰ	φάσματα	ἐτεχνᾶτο, ἀφ´ ὧν ἐξίστα τῶν
[1, 57]	Ἰταλίας. ἀμφίας δ´ οἶνος ὁ	φαῦλος	καλεῖται παρὰ Σωσικράτει. ἐχρῶντο δ´
[1, 24]	παρέχων ἡδεῖαν ἀπεπλάνα τὴν διάνοιαν	φαύλων	ἐπινοιῶν. διὸ Αἴγισθος οὐ πρότερον
[1, 38]	τιμὴν δόντα δεῖ ἑτέρων λαβεῖν,	φέρει	δὲ τοῖς μὲν χρωμένοις δόξης
[1, 39]	ἀπὸ μὲν τοῦ προσώπου μικρὰς	φέρειν,	ἀπὸ ποδῶν δὲ πλείους, ἐμβατηρίους
[1, 26]	θεοὺς γὰρ φαίνεθ´ ἡ νῆσος	φέρειν.	ὃς ἐπεί ποτ´ ἐμβλέψειε τοῖς
[1, 54]	ἐξορμήσαντες ἐπ´ αὐτὸν ἐβοηδρόμουν, πρόκροσσοι	φερόμενοι	ἐπὶ τὸν κίνδυνον. τιμᾶται δὲ
[1, 61]	ὑπ´ οἴνου μεθυσθέντες ἐπὶ πρόσωπον	φέρονται,	οἱ δὲ τὸν κρίθινον πεπωκότες
[1, 6]	εὐσταθεῖς, οὐκ ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων	φέροντες,	Ἀριστοφάνης φησίν. ~ὅτι Ἀρχέστρατος ὁ
[1, 38]	ἐπὶ τῷ μὴ εὐρύθμως ἀμπέχεσθαι,	φέροντός	τι καὶ τοῦ τοιούτου πρὸς
[1, 9]	οἰκίας, ἀκολουθούντων αὐτῷ παίδων {καὶ}	φερόντων	ἔλαιον οἶνον γάρον ὄξος καὶ
[1, 15]	σῖτον δ´ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε	φέρουσα.	δαιτρὸς δὲ κρειῶν πίνακας παρέθηκεν
[1, 55]	ἄμπελος ἡ τὸν Ἰκάριον πράμνιον	φέρουσα	ὑπὸ τῶν ξένων μὲν ἱερά,
[1, 62]	κράμβη ποιεῖ ἱστορεῖ καὶ Θεόφραστος	φεύγειν	φάσκων καὶ ζῶσαν τὴν ἄμπελον
[1, 34]	τὰς Θήβας κατασκάπτων φησὶ Πολέμων	φεύγοντά	τινα χρυσίον εἰς τὸ ἱμάτιον
[1, 41]	μοι, τί ἐστι; τὸ πίνειν	φήμ´	ἐγώ. ὁρᾷς παρὰ ῥείθροισι χειμάρροις
[1, 12]	(πολλὴ δ´ ἐγεγόνει παρὰ Λίβυσι	φήμη	τῆς ἀφίξεως αὐτοῦ) προσπλεύσαντες ἁλιεῖς
[1, 28]	φησίν· οὐ γὰρ ἔγωγέ τί	φημι	τέλος χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν
[1, 24]	πρὸς τὴν αὐτὴν βουλὴν ὁ	Φήμιος	νόστον Ἀχαιῶν. καὶ αἱ Σειρῆνες
[1, 14]	ἀσύμβολος, ἀλλὰ διωκτός. Ἀντιφάνης δέ	φησι·	βίος θεῶν γάρ ἐστιν, ὅταν
[1, 57]	δὲ διάφορον οἶνον ἐν Καπύῃ	φησὶ	γίνεσθαι τὸν ἀναδενδρίτην καλούμενον, ᾧ
[1, 58]	Χαιρέας δὲ ἐν Βαβυλῶνι οἶνόν	φησι	γίνεσθαι τὸν καλούμενον νέκταρ. ἦν
[1, 27]	παρὰ Σεύθῃ τῷ Θρᾳκὶ συμποσίῳ.	φησὶ	γοῦν· ἐπειδὴ σπονδαί τε ἐγένοντο
[1, 33]	σημαίνεται ὅτι ᾔδει τὸν στέφανον.	φησὶ	γοῦν· νῆσος, ἣν πέρι πόντος
[1, 43]	πάσασθαι ἐπὶ τοῦ ἀπογεύσασθαι τίθεται.	φησὶ	γοῦν Φοῖνιξ πρὸς Ἀχιλλέα· οὐκ
[1, 62]	τις ἑφθήν. Εὔβουλος δέ πού	φησι·	γύναι, ῥάφανόν με νομίσας´ εἰς
[1, 41]	τὴν Πυθίαν χρῆσαι τιμᾶν Ἀθηναίοις.	φησὶ	δὲ καὶ Ἀλκαῖος ὁ Μιτυληναῖος
[1, 6]	τὰ ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων γράμματα.	φησὶ	δὲ καὶ ὅτι ὁ Χάρμος
[1, 53]	τοῖς δ´ ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου·	φησὶ	δὲ Φαινίας ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους
[1, 56]	ἀπό τινος χωρίου οὕτω προσαγορευομένου.	φησὶ	δὲ Φιλύλλιος ὅτι παρέξω Λέσβιον,
[1, 35]	ναυαγὸν Ὀδυσσέα σολοικίζοντα, ὁ αὐτός	φησι.	Διοπείθης δὲ ὁ Λοκρός, ὥς
[1, 35]	θαυματοποιός, ὃς προσκρούσας Ῥηγίνοις, ὥς	φησι	Δοῦρις, εἰς δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε
[1, 31]	τῷ βασιλεῖ ἐνίοτε ἦν, ὥς	φησι	Δοῦρις. ἑστιῶν γοῦν ποτε ἡγεμόνας
[1, 38]	ἄνω γόνατος ἀμφέξει; Ἕρμιππος δέ	φησι	Θεόκριτον τὸν Χῖον ὡς ἀπαίδευτον
[1, 38]	μᾶλλον ὤρχησεν φρένας. ~Ἕρμιππος δέ	φησι	Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς τὸν περίπατον
[1, 54]	Τορτύρην. ὃ δ´ εἰς ὕβριν,	φησί,	καὶ ἄνοιαν προελθὼν τυραννεῖν ἐπεχείρησε
[1, 4]	τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλίας. ἦν δέ,	φησί,	καὶ βιβλίων κτῆσις αὐτῷ ἀρχαίων
[1, 29]	πεττείαν οἵα ἦν. ὀκτὼ γάρ,	φησί,	καὶ ἑκατὸν ὄντες οἱ μνηστῆρες
[1, 31]	οἷος οὐκ ἄλλος δεξιὸς εἶναί	φησι.	καὶ ἐν Λιταῖς δὲ Πάτροκλος
[1, 7]	δεξιῶς ἐπὶ ταῦτ´ ἄκλητοι, Ἀντιφάνης	φησί,	καὶ ἐπάγει· οὓς ἔδει τὸν
[1, 17]	τὸν χανδὸν ἕλκοντα αὐτὸν βλάπτεσθαι	φησί.	καὶ κράσεων δὲ γένη διάφορα
[1, 28]	εἰσὶ θεοῖσιν, ὡς ἡ Ναυσικάα	φησί.	~καὶ οἱ μνηστῆρες δὲ παρ´
[1, 20]	οὕτω σφόδρ´ ἦν ἀρχαῖος, Ἀντιφάνης	φησί.	~καὶ τῶν κρεῶν δὲ μοῖραι
[1, 56]	τὴν εἰλεὸν καλουμένην ἄμπελον βιβλίαν	φησὶ	καλεῖσθαι, ἣν Πόλλιν τὸν Ἀργεῖον,
[1, 33]	πλὴν τὸν Πάριν ἐν οἷς	φησὶ	κάλλει στίλβων‘ ὡς καὶ Ἀφροδίτη
[1, 39]	ὁ Δήλιος μουσικὸς τοὺς ἀρχαίους	φησὶ	κιθαρῳδοὺς κινήσεις ἀπὸ μὲν τοῦ
[1, 51]	ἐποίησεν ὁ Μάρων, μοι δοκῶ,	φησὶ	Κλέαρχος. Λεσβίου πώματος οὐκ ἔστιν
[1, 6]	Κλεάνθης δὲ ὁ Ταραντῖνος, ὥς	φησι	Κλέαρχος, πάντα παρὰ τοὺς πότους
[1, 50]	ὁ Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος δέ	φησι	Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ βατάνια, Μεγαρικὰ
[1, 41]	ἔχοντ´} αὐτόπρεμν´ ἀπόλλυται. οὕτω τούτοις,	φησί,	κυνολογήσασιν ἐδόθη πιεῖν. εἴρηται δὲ
[1, 36]	~ὅρος οἰκουμένης. δῆμον τὴν Ῥώμην	φησί.	λέγει δὲ καὶ ὅτι οὐκ
[1, 55]	οἵῳ Ἀριστοφάνης οὐχ ἥδεσθαι Ἀθηναίους	φησί	λέγων τὸν Ἀθηναίων δῆμον οὔτε
[1, 27]	ἐπικροτούντων τοῖς λιχανοῖς δακτύλοις, ὅ	φησι	ληκεῖν. οἶδε δὲ ὁ ποιητὴς
[1, 2]	ἦν ὁ κατάλογος οὗτος στρατιωτικός,	φησί,	μᾶλλον ἢ συμποτικός. ~δραματουργεῖ δὲ
[1, 23]	ἀνδράσιν. Ἀλκίνους γοῦν τῷ Ποντονόῳ	φησί·	μέθυ νεῖμον πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον.
[1, 26]	εὐρυθμίας οἱ σφαιρίζοντες. Δαμόξενος γοῦν	φησι·	νεανίας τις ἐσφαίριζεν εἷς ἐτῶν
[1, 43]	ὁ Πρίαμος δὲ πρὸς Ἀχιλλέα	φησί·	νῦν δὴ καὶ σίτου πασάμην.
[1, 37]	καὶ πολλάκις καταλαμβανόμενος ὀρχούμενος, ὥς	φησι	Ξενοφῶν, ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις παντὸς
[1, 46]	Εὔβουλος κατὰ τὴν κωμικὴν χάριν	φησὶ	παίζων· ἰχθὺν δ´ Ὅμηρος ἐσθίοντ´
[1, 37]	γέγονε Βάθυλλος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὅν	φησι	παντομίμους ὀρχήσασθαι Σέλευκος. τοῦτον τὸν
[1, 29]	δὲ ὁ Ἀλεξανδρεὺς καὶ ἀκηκοέναι	φησὶ	παρὰ τοῦ Ἰθακησίου Κτήσωνος τὴν
[1, 47]	πινόντων πλεῖστον χρόνον. Θεόπομπος δέ	φησι	παρὰ Χίοις πρώτοις γενέσθαι τὸν
[1, 10]	τοῖς ἡδέσιν ἐνδιατρίβῃ. ὁ αὐτός	φησι	Πίθυλλον τὸν Τένθην καλούμενον οὐ
[1, 17]	συνεχῶς τοῦτο ποιεῖν· σὺ μέν,	φησί,	πῖνε καθήμενος’ καὶ ἐπιξύοντα τυρὸν
[1, 57]	ὁ δὲ Τροιζήνιος οἶνος ἀγόνους,	φησί,	ποιεῖ τοὺς πίνοντας. ἐν Θάσῳ
[1, 58]	Διονύσιον, οὐδὲ γίγαρτον, ὁ Κεῖός	φησι	ποιητής. ~τῶν οἴνων ὃ μὲν
[1, 34]	ὅτε Ἀλέξανδρος τὰς Θήβας κατασκάπτων	φησὶ	Πολέμων φεύγοντά τινα χρυσίον εἰς
[1, 51]	Χαλυβώνιον μόνον οἶνον ἔπινεν· ὅν	φησι	Ποσειδώνιος κἀν Δαμασκῷ τῆς Συρίας
[1, 14]	Ἀρχίλοχος φησίν. Εὔβουλος ὁ κωμικός	φησί	που· εἰσὶν ἡμῖν τῶν κεκλημένων
[1, 4]	βιβλία Νηλέα· παρ´ οὗ πάντα,	φησί,	πριάμενος ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος,
[1, 7]	ἱστορίης ἐπίδειγμα ποιούμενος Ἑλλάδι πάσῃ—	φησί·	πρὸς δὲ μιᾷ πάντας δειπνεῖν
[1, 55]	νεκταροσταγεῖ. εἶναι γὰρ ἐν Ἰκάρῳ	φησὶ	Σῆμος Πράμνιον πέτραν καὶ παρ´
[1, 6]	χιτῶνα καὶ ἱμάτιον. ~ὁ τρεχέδειπνος,	φησί,	σοφιστής. Κλέαρχός φησι Χάρμον τὸν
[1, 60]	ἧς τὸ κρυφθὲν ἐκφανεῖς ἀνακτόρων,	φησὶ	Σοφοκλῆς. αὐτὸς ἐμαυτοῦ Ἰόλεώς τε
[1, 39]	χορευταῖς. Χαμαιλέων γοῦν πρῶτον αὐτόν	φησι	σχηματίσαι τοὺς χοροὺς ὀρχηστοδιδασκάλοις οὐ
[1, 58]	οἴνου σκευασίας Φαινίας ὁ Ἐρέσιός	φησι	τάδε· γλεύκει παραχεῖται παρὰ χοῦς
[1, 21]	δὲ μοῖραι ἐνέμοντο· ὅθεν ἐίσας	φησὶ	τὰς δαῖτας ἀπὸ τῆς ἰσότητος.
[1, 58]	ἢ ἐκ παλαιῶν. ἑξῆς τέ	φησι·	τὰς ὀμφακώδεις συμπατήσαντες ἀπέθεντο καὶ
[1, 36]	καὶ βασιλικωτάτῃ, περὶ ἧς Βακχυλίδης	φησί·	τὴν ἀχείμαντόν τε Μέμφιν καὶ
[1, 44]	τῶν ἡρώων βίου. ὅτι Σέλευκός	φησι	τὴν παρ´ Ὁμήρῳ δαῖτα θάλειαν
[1, 41]	δ´ ὁ Ἀθηναῖος Διόνυσον ἰατρόν	φησι	τὴν Πυθίαν χρῆσαι τιμᾶν Ἀθηναίοις.
[1, 4]	τὰς ἑστιάσεις δὲ παρακαλῶν πατρίδα,	φησί,	τὴν Ῥώμην πᾶσιν ἀποφαίνει. τίς
[1, 62]	οἶνος γίνεται. διὸ καὶ Συβαρῖται,	φησὶ	Τίμαιος, πρὸ τοῦ πίνειν κράμβας
[1, 32]	ἀφροδισίων πλῆθος. Θεόφραστος δ´ οὕτω	φησί	τινας ὀχευτικὰς δυνάμεις εἶναι ὡς
[1, 27]	χεῖρε δεδεμένον ἐλαύνει. καί τις,	φησί,	τὸ Περσικὸν ὠρχεῖτο καὶ κροτῶν
[1, 57]	ἄπυρον οἶνον καὶ ἄνθεος ὄσδοντά’	φησι	τὸν ἐκ Πέντε λόφων, ὅς
[1, 58]	ἐγένετο. Θεόφραστος δ´ ἐν Θάσῳ	φησὶ	τὸν ἐν τῷ πρυτανείῳ διδόμενον
[1, 32]	αἷμα ἀποκρίνεσθαι. Φύλαρχος δὲ Σανδρόκοττόν	φησι	τὸν Ἰνδῶν βασιλέα Σελεύκῳ μεθ´
[1, 24]	ἀοιδοὺς αἰδοίους τοῖς ἀνθρώποις εἶναί	φησι·	τοὔνεκ´ ἄρα σφέας οἴμας Μοῦς´
[1, 10]	τὰς ἀπολαύσεις. Κλέαρχος δὲ Μελάνθιόν	φησι	τοῦτ´ εὔξασθαι λέγων· Τιθωνοῦ Μελάνθιος
[1, 6]	οὐ προκαλυπτομένα βοστρυχώδεα. τοιούτους πολλούς	φησι	τῷ Λαρηνσίου παρεῖναι δείπνῳ, ὥσπερ
[1, 2]	δὲ ἦν ποιητὴς οὐδενὸς δεύτερος,	φησί,	τῶν μετ´ Ἀρχίλοχον ποιητῶν. παρῆν
[1, 57]	ἐγκύμονας· κἂν τῶν βοτρύων δέ,	φησί,	φάγωσιν, ἐξαμβλοῦσιν. ὁ δὲ Τροιζήνιος
[1, 29]	ἦν κατὰ τὴν πεττευτικήν, ὥς	φησι	Φαινίας. Ἀπίων δὲ ὁ Ἀλεξανδρεὺς
[1, 35]	Διοπείθης δὲ ὁ Λοκρός, ὥς	φησι	Φανόδημος, παραγενόμενος εἰς Θήβας καὶ
[1, 9]	κάμινος, οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος δέ	φησι	Φιλόξενον προλουόμενον ἐν τῇ πατρίδι
[1, 36]	τῆς οἰκουμένης, τὸν ἐφ´ ἡμῖν,	φησί,	φιλόσοφον ὀρχηστὴν Μέμφιν ἐκάλεσαν ἀπαρχαίζοντες
[1, 39]	ἐποίει τὰς τραγῳδίας Αἰσχύλος, ὥς	φησι	Χαμαιλέων. Σοφοκλῆς γοῦν ὠνείδιζεν αὐτῷ
[1, 48]	παρ´ Ἰνδοῖς τιμᾶται δαίμων, ὥς	φησι	Χάρης ὁ Μιτυληναῖος, ὃς καλεῖται
[1, 6]	~ὁ τρεχέδειπνος, φησί, σοφιστής. Κλέαρχός	φησι	Χάρμον τὸν Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι στιχίδια
[1, 15]	πολλοῖς λασταυροκάκαβον καλούμενον βρῶμα, ὥς	φησι	Χρύσιππος ἐν τῷ περὶ καλοῦ
[1, 31]	γὰρ τὴν αὐτοδιακονίαν καὶ ἐκαλλωπίζοντο,	φησὶ	Χρύσιππος, τῇ ἐν τούτοις εὐστροφίᾳ.
[1, 32]	μύρου‘ ἀρκεῖσθαί τις ἂν δύναιτο,	φησὶν	Ἄλεξις. ἀνθοῦσι δὲ καὶ αἱ
[1, 51]	ἔστιν ἄλλος οἶνος ἡδίων πιεῖν,	φησὶν	Ἄλεξις. Θασίοις καὶ Λεσβίοις οἰναρίοις
[1, 41]	περιτέλλεται. Εὔπολίς τε τὸν Καλλίαν	φησὶν	ἀναγκάζεσθαι ὑπὸ Πρωταγόρου πίνειν, ἵνα·
[1, 42]	πρὸς ὃν δυσχεραίνων ὁ ἑταῖρός	φησιν·	ἀνάκεισο. Φιλιππίδης· καὶ δειπνῶν ἀεὶ
[1, 27]	αὐλὸν ἐποίει. καὶ Ἀρκάδες δέ,	φησίν,	ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν ἐν ῥυθμῷ
[1, 40]	θεῶν τε. Θεόφραστος δὲ πρῶτόν	φησιν	Ἄνδρωνα τὸν Καταναῖον αὐλητὴν κινήσεις
[1, 40]	ἐν τῷ εἰς Ἀπόλλωνα ὕμνῳ	φησίν·	Ἀπόλλων φόρμιγγ´ ἐν χείρεσσιν ἔχων
[1, 37]	ὀρχήσασθαι Σέλευκος. τοῦτον τὸν Βάθυλλόν	φησιν	Ἀριστόνικος καὶ Πυλάδην, οὗ ἐστι
[1, 35]	μιμούμενος παλαιστὰς καὶ πύκτας, ὥς	φησιν	Ἀριστόξενος. Στράτων δ´ ὁ Ταραντῖνος
[1, 56]	ὠνομάζετο δὲ παρὰ Τροιζηνίοις, ὥς	φησιν	Ἀριστοτέλης ἐν τῇ αὐτῶν πολιτείᾳ,
[1, 14]	τούτων τέχνη. ~ὅτι περὶ Περικλέους	φησὶν	Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος ποιητὴς ὡς
[1, 14]	φησὶν ὁ κωμικός. Χρύσιππος δέ	φησιν·	ἀσύμβολον κώθωνα μὴ παραλίμπανε. κώθων
[1, 47]	νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ. Εὔβουλος δέ	φησιν·	ἄτοπον δὲ τὸν μὲν οἶνον
[1, 56]	δὲ ἀπό τινων ὀρῶν Βιβλίνων	φησὶν	αὐτὸν ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας δὲ τῆς
[1, 58]	τὸν οἶνον. καὶ ἑξῆς δέ	φησιν·	ἐάν τις κεράσῃ σκληρὸν καὶ
[1, 9]	τις παρὰ Κρωβύλῳ τῷ κωμικῷ	φησιν·	ἐγὼ δὲ πρὸς τὰ θερμὰ
[1, 9]	πλακοῦντες ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου Χρύσιππός	φησιν·	ἐγὼ κατέχω τινὰ ὀψοφάγον ἐπὶ
[1, 13]	παρ´ Εὔφρονι τῷ κωμικῷ μάγειρός	φησιν·	ἐγὼ μαθητὴς ἐγενόμην Σωτηρίδου, ὃς
[1, 57]	ὁ Μαιάνδριος περὶ τὴν Ἐφεσίαν	φησὶν	εἶναι ὀρείαν κώμην τὴν πρότερον
[1, 56]	ὠνομάσθαι. Ἀρμενίδας δὲ τῆς Θρᾴκης	φησὶν	εἶναι χώραν τὴν Βιβλίαν, ἣν
[1, 21]	ἀνθρώπῳ ἀγαθὸν ἀναγκαῖον ἦν, ἐπεκτείνας,	φησίν,	εἴρηκεν ἐίσην· ἐπεὶ οἱ πρῶτοι
[1, 56]	νέκταρι παραβάλλει· ὃς καί πού	φησιν·	ἐν δορὶ μέν μοι μᾶζα
[1, 57]	ἐν τῇ περὶ φυτῶν ἱστορίᾳ	φησὶν	ἐν Ἡραίᾳ τῆς Ἀρκαδίας γίνεσθαι
[1, 61]	εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος δέ	φησιν	ἐν τῇ Πλινθίνῃ πόλει Αἰγύπτου
[1, 38]	παιδείας ἐξέτασιν. διὸ καὶ Ἄλεξίς	φησιν·	ἓν γὰρ νομίζω τοῦτο τῶν
[1, 16]	χρόνον παρασκευάζων ἀθάνατον· ὄγχνη γάρ,	φησίν,	ἐπ´ ὄγχνῃ’ καὶ τὰ ἑξῆς.
[1, 55]	ἀπὸ τῶν παραπλησίων. προσαγορεύεται δέ,	φησὶν	Ἐπαρχίδης, ἡ ἄμπελος ἡ τὸν
[1, 55]	Κιμώλιαι. γίνεται δὲ ἐν Ἰκάρῳ,	φησὶν	Ἐπαρχίδης, ὁ πράμνιος. ἐστὶ δὲ
[1, 42]	ἀνακεῖσθαι. σάτυρος παρὰ Σοφοκλεῖ τοῦτό	φησιν	ἐπικαιόμενος τῷ Ἡρακλεῖ· ἀνακειμένῳ μέσον
[1, 41]	Τίμων ὁ σιλλογράφος τάλαρόν πού	φησιν	ἐπισκώπτων τοὺς ἐν αὐτῷ τρεφομένους
[1, 14]	φρένας παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος	φησίν.	Εὔβουλος ὁ κωμικός φησί που·
[1, 6]	πλακοῦντά τις δότω. τὸν βίον,	φησίν,	εὐσταθεῖς, οὐκ ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων
[1, 34]	Ἡρόδοτος δὲ ὁ λογόμιμος, ὥς	φησιν	Ἡγήσανδρος, καὶ Ἀρχέλαος ὁ ὀρχηστὴς
[1, 4]	τὰ Πινδάρου ὁ κωμῳδιοποιὸς Εὔπολίς	φησιν	ἤδη κατασεσιγασμένα ὑπὸ τῆς τῶν
[1, 59]	κυνικὸς Μένιππος ἁλμοπότιν τὴν Μύνδον	φησίν.	ἱκανῶς δὲ καὶ ὁ Κῷος
[1, 26]	ἢ ὅτι εὑρετὴς αὐτοῦ, ὥς	φησιν	Ἰόβας ὁ Μαυρούσιος, Φαινέστιος ὁ
[1, 54]	ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ πόλεις, ὥς	φησιν	ὁ Βαβυλώνιος Ἀγαθοκλῆς, Πήδασον, Ὀλύμπιον,
[1, 56]	οἶνος. χρησμός. ἐν τῷ χρησμῷ,	φησίν,	ὁ θεὸς ηὐτομάτισε· πῖν´ οἶνον
[1, 44]	~ποτίκολλον ἅτε ξύλον παρὰ ξύλῳ‘	φησὶν	ὁ Θηβαῖος μελοποιός. {ἔτι περὶ
[1, 3]	θεοὶ διδόασιν ἄμεινον, ὥς πού	φησιν	ὁ Κυρηναῖος ποιητής ἢ παρ´
[1, 14]	νόμιζε κἂν τάξιν λιπεῖν, Ἄμφις	φησὶν	ὁ κωμικός. Χρύσιππος δέ φησιν·
[1, 59]	ἱστοροῦσι. Μνησίθεος δ´ ὁ Ἀθηναῖός	φησιν·	ὁ μέλας οἶνός ἐστι θρεπτικώτατος,
[1, 48]	ξηραντικὸς ὤν. ~περὶ Ἰταλικῶν οἴνων	φησὶν	ὁ παρὰ τούτῳ τῷ σοφιστῇ
[1, 8]	τὰ δὲ γίνεται ἐν χειμῶνι,	φησὶν	ὁ Συρακούσιος ποιητής· οὐχ ἅμα
[1, 18]	Ἀχιλλεὺς δ´ ὀνειδίζων τῷ Ἀγαμέμνονί	φησιν·	οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ´ ἔχων. ταῦτ´
[1, 55]	νήσῳ ἐστί. Δίδυμος δὲ πράμνιόν	φησιν	οἶνον ἀπὸ πραμνίας ἀμπέλου οὕτω
[1, 51]	κατὰ τὸν Ἀδρίαν νήσῳ Ἀγαθαρχίδης	φησὶν	οἶνον γίνεσθαι ὃν πᾶσι συγκρινόμενον
[1, 6]	ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων φέροντες, Ἀριστοφάνης	φησίν.	~ὅτι Ἀρχέστρατος ὁ Συρακούσιος ἢ
[1, 5]	δείπνοις τὸ πεινῆν παύεται, Ἀντιφάνης	φησίν.	ὅτι Ξενοκράτης ὁ Χαλκηδόνιος καὶ
[1, 61]	τοὺς ἐξοίνους γινομένους. Ἀριστοτέλης δέ	φησιν	ὅτι οἱ μὲν ὑπ´ οἴνου
[1, 39]	ἐμβατηρίους καὶ χορευτικάς. Ἀριστοκλῆς οὖν	φησιν	ὅτι Τελέστης ὁ Αἰσχύλου ὀρχηστὴς
[1, 19]	ἢ τρὶς ἀποδακών. Φιλήμων δέ	φησιν	ὅτι τροφαῖς δʹ ἐχρῶντο οἱ
[1, 11]	Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας δέ	φησιν	ὅτι Φιλόξενος ὁ Κυθήριος ποιητής,
[1, 28]	ἃ ἔπη Ἐρατοσθένης οὕτω γεγράφθαι	φησίν·	οὐ γὰρ ἔγωγέ τί φημι
[1, 31]	ἁλουργοῖς περιστρώσας ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ	φησιν	οὐδὲ ἔθος εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ
[1, 57]	ταῦτα τὰ καὶ πλησίον Πιτάνης.	φησὶν	οὖν οἶνον δ´ Οἰνουντιάδαν ἢ
[1, 10]	μὴ πωλῇ τις. ~Θεόφιλος δέ	φησιν·	οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν Ἐρύξιδος·
[1, 15]	καὶ τά, ὡς ὁ Μένανδρός	φησιν,	ὑποβινητιῶντα βρώματα καὶ τὸ παρὰ
[1, 50]	Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ χρυσότυπος	φιάλη	καὶ πᾶς χαλκὸς ὅτις κοσμεῖ
[1, 4]	πριάμενος ὁ ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος,	Φιλάδελφος	δὲ ἐπίκλην, μετὰ τῶν Ἀθήνηθεν
[1, 2]	οἱ Νικομηδεῖς, πολυμαθείᾳ πάντας ὑπερηκοντικότες,	Φιλάδελφός	τε ὁ Πτολεμαεύς, ἀνὴρ οὐ
[1, 4]	μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ· οἷα παίζομεν	φίλαν	ἄνδρες ἀμφὶ θαμὰ τράπεζαν, κατὰ
[1, 22]	ἑταῖροι θηρεύουσιν ἰχθῦς ὄρνιθάς τε	φίλας	θ´ ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο
[1, 38]	βράκε´ ἕλκειν ἐπὶ τῶν σφυρῶν;	Φιλέταιρος·	ἀμφιβάλλου σφυροῖς· οὐ καθήσεις, τάλαν,
[1, 28]	αἰεὶ γὰρ ἡμῖν δαίς τε	φίλη	κίθαρίς τε‘ καὶ τὰ ἑξῆς
[1, 19]	ἄρτου δὶς ἢ τρὶς ἀποδακών.	Φιλήμων	δέ φησιν ὅτι τροφαῖς δʹ
[1, 30]	μύρου πνέον. ἐδειματούμην δ´ οὐ	φίλης	ὀσμῆς ὕπο. Εὔπολις δὲ τὸν
[1, 24]	ἄρα σφέας οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε	φίλησέ	τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ δὲ
[1, 41]	Χρυσίππου. ~ὅτι τὸ Μουσεῖον ὁ	Φιλιάσιος	Τίμων ὁ σιλλογράφος τάλαρόν πού
[1, 42]	δυσχεραίνων ὁ ἑταῖρός φησιν· ἀνάκεισο.	Φιλιππίδης·	καὶ δειπνῶν ἀεὶ ἀνακείμενος παρ´
[1, 35]	ἔνδοξοι, ὧν Κηφισόδωρος καὶ Πανταλέων.	Φιλίππου	δὲ τοῦ γελωτοποιοῦ Ξενοφῶν μνημονεύει.
[1, 35]	Ἀλεξάνδρῳ θαυματοποιοὶ Σκύμνος ὁ Ταραντῖνος,	Φιλιστίδης	ὁ Συρακούσιος, Ἡράκλειτος ὁ Μιτυληναῖος.
[1, 10]	ἀναδιδῷ τῇ γλώττῃ. ἄλλοι δὲ	φίλιχθυν	τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ
[1, 39]	ταῖς χερσὶ τὰ λεγόμενα δεικνύς.	Φίλλις	ὁ Δήλιος μουσικὸς τοὺς ἀρχαίους
[1, 10]	τὸν Φιλόξενόν φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ	φιλόδειπνον	ἁπλῶς, ὃς καὶ γράφει που
[1, 14]	σύγ´ Ἰσχομάχου γεγονὼς τοῦ Μυκονίου	φιλόδωρος	{ἂν} εἴης; ἀγαθὸς πρὸς ἀγαθοὺς
[1, 28]	φρονίμους εἶναι Φαίακας, οἳ μάλα	φίλοι	εἰσὶ θεοῖσιν, ὡς ἡ Ναυσικάα
[1, 62]	δὲ κρίθινος καρωτικός. ~ὅτι δὲ	φίλοινοι	Αἰγύπτιοι, σημεῖον καὶ τὸ παρὰ
[1, 61]	καὶ Δίων ὁ ἐξ Ἀκαδημίας	φιλοίνους	καὶ φιλοπότας τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι·
[1, 13]	μασώμενος ἀφύης τοτ´ ἔλεγε τοῖς	φίλοις	ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ μάγειρος τοῦ
[1, 5]	ἢ τοῦ δύνασθαι παραβοηθεῖν τοῖς	φίλοις	σπείρειν τε καρπὸν Χάριτος, ἡδίστης
[1, 4]	τούτῳ ξυνὼν ἀναπεπταμένην ἔχοντι τοῖς	φίλοις	τὴν οἰκίαν; κατὰ γὰρ τὸν
[1, 53]	ἐν δαιτὶ θαλείῃ τοῖσιν ἐμοῖσι	φίλοις,	τοῖς δ´ ἐχθροῖς ἐκ Πεπαρήθου·
[1, 14]	ἐπὶ δεῖπνον ἄμαχοι, Φιλοκράτης καὶ	Φιλοκράτης.	ἕνα γὰρ ἐκεῖνον ὄντα δύο
[1, 14]	κεκλημένων δύο ἐπὶ δεῖπνον ἄμαχοι,	Φιλοκράτης	καὶ Φιλοκράτης. ἕνα γὰρ ἐκεῖνον
[1, 30]	Ἀγαμέμνονος. εἰ δ´ ἐν Ὀδυσσείᾳ	φιλονεικοῦσιν	Ἀχιλλεὺς καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Ἀγαμέμνων
[1, 9]	δὲ διθυραμβοποιός. καὶ ὁ νυμφίος	Φιλόξενε,	εἶπε, καὶ αὔριον ὧδε δειπνήσεις·
[1, 9]	~ἀπὸ τούτου τοῦ Φιλοξένου καὶ	Φιλοξένειοί	τινες πλακοῦντες ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου
[1, 40]	Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῇ πρὸς	Φιλόξενον	ἐπιστολῇ μέμνηται Θεοδώρου καὶ Χρυσίππου.
[1, 9]	οὐκ ἄνθρωπος. Κλέαρχος δέ φησι	Φιλόξενον	προλουόμενον ἐν τῇ πατρίδι κἀν
[1, 10]	~Θεόφιλος δέ φησιν· οὐχ ὥσπερ	Φιλόξενον	τὸν Ἐρύξιδος· ἐκεῖνος γάρ, ὡς
[1, 10]	γλώττῃ. ἄλλοι δὲ φίλιχθυν τὸν	Φιλόξενόν	φασιν· Ἀριστοτέλης δὲ φιλόδειπνον ἁπλῶς,
[1, 9]	αὔριον ὧδε δειπνήσεις· καὶ ὁ	Φιλόξενος	ἂν ὄψον, ἔφη, μὴ πωλῇ
[1, 11]	ὅλον. ~Φαινίας δέ φησιν ὅτι	Φιλόξενος	ὁ Κυθήριος ποιητής, περιπαθὴς ὢν
[1, 11]	ἕνεκεν τοῦτο ποιεῖ, εἶπεν ὁ	Φιλόξενος	ὅτι γράφων τὴν Γαλάτειαν βούλοιτό
[1, 5]	μὴν καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος Τελλίας,	φιλόξενος	ὢν καὶ πάντας πολυωρῶν, πεντακοσίοις
[1, 8]	Ψευδαριστοφάνειος ὀψαρτυτικὰς λέξεις συνήγαγε. τοῦ	Φιλοξένου	δὲ τοῦ Λευκαδίου Δείπνου Πλάτων
[1, 10]	ἀνεγνωκότες οὐδὲν πλὴν εἰ τὸ	Φιλοξένου	Δεῖπνον οὐχ ὅλον. ~Φαινίας δέ
[1, 9]	αὐτὰ καὶ περὶ τοῦ Κυθηρίου	Φιλοξένου	ἱστοροῦσι καὶ Ἀρχύτου καὶ ἄλλων
[1, 9]	πρωκτὸν ὑπελθών. ~ἀπὸ τούτου τοῦ	Φιλοξένου	καὶ Φιλοξένειοί τινες πλακοῦντες ὠνομάσθησαν.
[1, 8]	ἀντιβολῶ σε, τοῦτο τί; {Α.	Φιλοξένου	καινή τις ὀψαρτυσία. {Β. ἐπίδειξον
[1, 11]	παρακειμένην αὐτῷ. συνεμέθυε δὲ τῷ	Φιλοξένῳ	ἡδέως ὁ Διονύσιος. ἐπεὶ δὲ
[1, 61]	ὁ ἐξ Ἀκαδημίας φιλοίνους καὶ	φιλοπότας	τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι· εὑρεθῆναί τε
[1, 14]	μὲν κληθεὶς ἦλθες, οἷα δὴ	φίλος·	ἀλλά ς´ ἡ γαστὴρ νόον
[1, 2]	Περγαμηνός, ὃς τοσαῦτ´ ἐκδέδωκε συγγράμματα	φιλόσοφά	τε καὶ ἰατρικὰ ὡς πάντας
[1, 12]	ὁ ὄντως μετελθὼν τὴν πάτριον	φιλοσοφίαν,	ἀφ´ οὗ καὶ κωλήν τις
[1, 36]	δονακώδεα Νεῖλον. οὗτος τὴν Πυθαγόρειον	φιλοσοφίαν	ἐπιδείκνυσιν ἥτις ἐστί, μετὰ σιωπῆς
[1, 4]	τὸν ποιητὴν Ἀριστοτέλην τε τὸν	φιλόσοφον	καὶ Θεόφραστον καὶ τὸν τὰ
[1, 36]	οἰκουμένης, τὸν ἐφ´ ἡμῖν, φησί,	φιλόσοφον	ὀρχηστὴν Μέμφιν ἐκάλεσαν ἀπαρχαίζοντες τὴν
[1, 26]	ἀηδῶς καὶ Κτησίβιος ὁ Χαλκιδεὺς	φιλόσοφος·	καὶ πολλοὶ διὰ τὴν σφαιρικὴν
[1, 12]	γῇ. Ἀριστόξενος δ´ ὁ Κυρηναῖος	φιλόσοφος,	ὁ ὄντως μετελθὼν τὴν πάτριον
[1, 1]	ἱστορίας συγγεγραφότας καὶ ποιητὰς καὶ	φιλοσόφους	καὶ ὄργανα μουσικὰ καὶ σκωμμάτων
[1, 41]	ἐπισκώπτων τοὺς ἐν αὐτῷ τρεφομένους	φιλοσόφους,	ὅτι ὥσπερ ἐν πανάγρῳ τινὶ
[1, 2]	Πτολεμαεύς, ἀνὴρ οὐ μόνον ἐν	φιλοσόφῳ	θεωρίᾳ τεθραμμένος, ἀλλὰ καὶ κατὰ
[1, 2]	καὶ Ζωίλος, γραμματικῶν οἱ χαριέστατοι.	φιλοσόφων	δὲ παρῆσαν Ποντιανὸς καὶ Δημόκριτος
[1, 24]	τὸ τῶν ἀοιδῶν γένος καὶ	φιλοσόφων	διάθεσιν ἐπέχον. Ἀγαμέμνων γοῦν τὸν
[1, 24]	τέρψοντα καὶ τὰ οἰκεῖα τῇ	φιλοτιμίᾳ	αὐτοῦ καὶ πολυμαθείᾳ λέγουσαι. ἴσμεν
[1, 30]	χαῖρε νόῳ‘ ἀλλ´ ὠφέλιμοι αἱ	φιλοτιμίαι	ζητούντων εἰ λόγῳ ἢ μάχῃ
[1, 24]	ἀρετὴν γυναικῶν διερχόμενος ἐνέβαλλέ τινα	φιλοτιμίαν	εἰς καλοκἀγαθίαν, εἶτα διατριβὴν παρέχων
[1, 4]	ἔπαινον καὶ λέγει· ὃς ὑπὸ	φιλοτιμίας	πολλοὺς τῶν ἀπὸ παιδείας συναθροίζων
[1, 4]	εἰς οἰκίαν ὅταν τις εἰσίῃ	φίλου,	ἔστιν θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν τοῦ
[1, 4]	ἔστιν θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν τοῦ	φίλου	εὔνοιαν εὐθὺς εἰσιόντα τὰς θύρας.
[1, 14]	πρός τινος, εἰπόντος αὐτῷ τοῦ	φίλου,	ὁπηνίκ´ ἂν εἴκοσι ποδῶν μετροῦντι
[1, 16]	ἀρνῶν ἠδ´ ἐρίφων ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες.	Φιλόχορος	δὲ ἱστορεῖ καὶ κεκωλῦσθαι Ἀθήνησιν
[1, 15]	παρὰ τῇ θαλάσσῃ διὰ τῶν	φιλτάτων	καὶ οἰκειοτάτων τέκνων, βασιλεὺς ὢν
[1, 56]	χωρίου οὕτω προσαγορευομένου. φησὶ δὲ	Φιλύλλιος	ὅτι παρέξω Λέσβιον, Χῖον σαπρόν,
[1, 51]	ἱερὰν ἐγγράφων τὴν οὐσίαν. Ἔφιππος·	φιλῶ	γε πράμνιον οἶνον Λέσβιον πολλὴ
[1, 54]	ὁ μέγας Πυθάρχῳ τῷ Κυζικηνῷ	φίλῳ	ὄντι ἐχαρίσατο ἑπτὰ πόλεις, ὥς
[1, 34]	τῷ βασιλεῖ μάλιστα ἐτιμῶντο τῶν	φίλων.	ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ Ἀντίοχος
[1, 14]	ἧκον· κοινὰ γὰρ τὰ τῶν	φίλων.	πολλὸν δὲ πίνων καὶ χαλίκρητον
[1, 26]	συναπεδύοντο τῶν Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως	φίλων.	συνέγραψε δὲ περὶ σφαιριστικῆς Τιμοκράτης
[1, 42]	τρικλινίῳ, Τελαμῶνος οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη.	Φιλωνίδης·	κατάκειμαι, ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι. Εὐριπίδης
[1, 17]	δεξιὸν ὦμον προσφέροντα οἶνον, ταῖς	φλεγμοναῖς	ἐναντιώτατον ὄντα, καὶ τοῦτον Πράμνειον,
[1, 18]	λουούσας τοὺς ξένους, ὡς οὔτε	φλεγμονὴν	οὔτε ἀκρασίαν τῶν εὖ βεβιωκότων
[1, 35]	ὃς μαθητὴν κατέλιπε Κρατισθένη τὸν	Φλιάσιον·	ὃς πῦρ τε αὐτόματον ἐποίει
[1, 49]	Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ Ἄργους λέβης,	Φλιάσιος	οἶνος, ἐκ Κορίνθου στρώματα, ἰχθῦς
[1, 27]	καὶ ζευγηλατεῖ πυκνὰ μεταστρεφόμενος ὡς	φοβούμενος,	λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὃ δὲ
[1, 53]	μέμνηται καὶ Ἔφιππος· κάρυα, ῥοίας,	φοίνικας,	ἕτερα νώγαλα, σταμνάριά τ´ οἴνου
[1, 50]	κοσμεῖ δόμον ἔν τινι χρείᾳ.	Φοίνικες	δ´ εὗρον γράμματα ἀλεξίλογα. Θήβη
[1, 49]	τὰ γάρ τ´ ἀναθήματα δαιτός·	Φοινίκη	δ´ αὖ καρπὸν φοίνικος καὶ
[1, 52]	περικύμονος ἐκγεγαῶτα. τόν τ´ ἀπὸ	Φοινίκης	ἱερᾶς τὸν Βύβλινον αἰνῶ· οὐ
[1, 15]	δ´ ἤδη ὄντι γηραιῷ καὶ	Φοίνικι	{δὲ} κρέας ὀπτὸν δίδωσι, ἀφιστῶν
[1, 53]	μικρὰ τοῦ φοινικίνου. καὶ πάλιν·	φοινικίνου	βῖκός τις ὑπανεῴγνυτο. μνημονεύει αὐτοῦ
[1, 53]	χαίρουσιν ἐπαινοῦντες τὰ παρ´ αὑτοῖς.	~φοινικίνου	δὲ οἴνου μέμνηται καὶ Ἔφιππος·
[1, 53]	σταμνάριά τ´ οἴνου μικρὰ τοῦ	φοινικίνου.	καὶ πάλιν· φοινικίνου βῖκός τις
[1, 52]	ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος ἔφυ πάντων	Φοινίκιος	οἶνος, οὐ προσέχω τὸν νοῦν
[1, 49]	δαιτός· Φοινίκη δ´ αὖ καρπὸν	φοίνικος	καὶ σεμίδαλιν· Καρχηδὼν δάπιδας καὶ
[1, 43]	τοῦ ἀπογεύσασθαι τίθεται. φησὶ γοῦν	Φοῖνιξ	πρὸς Ἀχιλλέα· οὐκ ἤθελον ἅμ´
[1, 46]	νέοι, ἀλλὰ καὶ οἱ γέροντες	Φοῖνιξ	τε καὶ Νέστωρ. μόνῳ Μενελάῳ
[1, 21]	μετὰ τῆς ἀκοσμίας ἐγίνοντο καὶ	φόνοι.	ἐξ ὧν εἰκὸς λεχθῆναι καὶ
[1, 10]	καλούμενον οὐ περιγλωττίδα μόνον ὑμενίνην	φορεῖν,	ἀλλὰ καὶ προσελυτροῦν τὴν γλῶσσαν
[1, 54]	ἱματισμόν. ἐκέλευσε δὲ τούτῳ στολὴν	φορεῖν	βαρβαρικήν, ὡς καὶ Δημαράτῳ, δοὺς
[1, 41]	τοῦ κυνὸς τὸν πνεύμον´ ἔκλυτον	φορῇ.	ἡμῖν δ´ οὐ μόνον ὁ
[1, 48]	καθαπτόμενος κεφαλῆς. τούτῳ ἐμφερὴς ὁ	Φορμιανός,	ταχὺ δὲ ἀκμάζει καὶ λιπαρώτερός
[1, 40]	εἰς Ἀπόλλωνα ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων	φόρμιγγ´	ἐν χείρεσσιν ἔχων χάριεν κιθάριζε,
[1, 52]	χρὴ γεραόν, πολιὸν σφόδρα κρᾶτα	φοροῦντα	οἶνον, ὑγρὰν χαίταν λευκῷ πεπυκασμένον
[1, 60]	μακρὰν οὖσαν Ἀλεξανδρείας, ἧς τοὺς	φόρους	οἱ τότε βασιλεῖς Αἰγύπτιοί τε
[1, 50]	δ´ ἁρματόεντα δίφρον συνεπήξατο πρώτη·	φορτηγοὺς	δ´ ἀκάτους Κᾶρες ἁλὸς ταμίαι.
[1, 25]	ἦθος οὐ δοκιμάζω. ὅτι τὸ	φούλλικλον	καλούμενον (ἦν δὲ ὡς ἔοικε
[1, 48]	δὲ μετὰ ἱκανὰ ἔτη. ὁ	Φουνδανὸς	εὔτονος, πολύτροφος, κεφαλῆς καὶ στομάχου
[1, 56]	πόλεως οἶνον λέγων· ποδαπὸς εἶ;	φράσον.	{Β. Ἀκάνθιος. {Α. εἶτα πρὸς
[1, 44]	πανταχόθεν τοῖς πόροις τοῦ ὕδατος	φράττουσι	τὴν τῶν ἱδρώτων ἔκκρισιν καθάπερ
[1, 37]	ἐκ τῶν ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν	φρένας.	~Ἕρμιππος δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι
[1, 14]	ἡ γαστὴρ νόον τε καὶ	φρένας	παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν.
[1, 18]	περὶ αὑτοῦ· ἀλλ´ ἐπεὶ ἀασάμην	φρεσὶ	λευγαλέῃσι πιθήσας ἢ οἴνῳ μεθύων,
[1, 28]	τῆς ἀφροσύνης. ἀδύνατον γὰρ μὴ	φρονίμους	εἶναι Φαίακας, οἳ μάλα φίλοι
[1, 39]	σχήματ´ ἐποίουν. καὶ πάλιν· τοὺς	Φρύγας	οἶδα θεωρῶν, ὅτε τῷ Πριάμῳ
[1, 49]	καὶ ἴφια μῆλα· ἀνδράποδ´ ἐκ	Φρυγίας,	ἀπὸ δ´ Ἀρκαδίας ἐπικούρους. αἱ
[1, 39]	ἀρχαῖοι ποιηταί, Θέσπις, Πρατίνας {Κρατῖνος}	Φρύνιχος,	ὀρχησταὶ ἐκαλοῦντο διὰ τὸ μὴ
[1, 47]	ἔνιοι δὲ καὶ τὴν Διονύσου	φυγὴν	εἰς τὴν θάλασσαν οἰνοποιίαν σημαίνειν
[1, 55]	ἐν αὐταῖς λαγωῶν καὶ ἕτεραι	Φυκοῦσσαι	καὶ Λοπαδοῦσσαι ἀπὸ τῶν παραπλησίων.
[1, 24]	τὸν ἀοιδὸν καταλείπει τῇ Κλυταιμνήστρᾳ	φύλακα	καὶ παραινετῆρά τινα· ὃς πρῶτον
[1, 32]	τὸ τελευταῖον αὐτοῖς αἷμα ἀποκρίνεσθαι.	Φύλαρχος	δὲ Σανδρόκοττόν φησι τὸν Ἰνδῶν
[1, 24]	οἴμας Μοῦς´ ἐδίδαξε φίλησέ τε	φῦλον	ἀοιδῶν. ὁ δὲ παρὰ Φαίαξι
[1, 58]	εἰς τὸ κεράμιον σταῖς μέλιτι	φυράσαντες,	ὥστε τὴν ὀσμὴν ἀπ´ αὐτοῦ,
[1, 59]	ὁ μὲν λευκὸς λεπτότατος τῇ	φύσει,	οὐρητικός, θερμὸς πεπτικός τε ὢν
[1, 44]	ὡς Ἀριστοτέλης εἴρηκεν ἐν τοῖς	φυσικοῖς	προβλήμασι ζητῶν, διὰ τί οἱ
[1, 33]	~Ὅμηρος δὲ τὴν τοῦ μύρου	φύσιν	εἰδὼς οὐκ εἰσήγαγε μύροις ἀλειφομένους
[1, 10]	γάρ, ὡς ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος τὴν	φύσιν	εἰς τὴν ἀπόλαυσιν ηὔξατό ποτε
[1, 59]	γὰρ ἡ τοῦ γλυκέος οἴνου	φύσις	ἐγχρονίζει περὶ τὰ ὑποχόνδρια καὶ
[1, 47]	τὸν μέλανα οἶνον, καὶ τὸ	φυτεύειν	δὲ καὶ θεραπεύειν ἀμπέλους Χίους
[1, 57]	Θεόφραστος δὲ ἐν τῇ περὶ	φυτῶν	ἱστορίᾳ φησὶν ἐν Ἡραίᾳ τῆς
[1, 62]	ᾧ δ´ ἂν ἀμπελῶνι κράμβαι	φύωνται,	ἀμαυρότερος ὁ οἶνος γίνεται. διὸ
[1, 26]	τὸν δ´ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι	φωναῖς	ἔξω, μακράν, παρ´ αὐτόν, ὑπὲρ
[1, 48]	καλεῖται Σοροάδειος· ἑρμηνεύεται δὲ Ἑλλάδι	φωνῇ	οἰνοποιός. ~ὅτι Ἀντιφάνης που ὁ
[1, 21]	ἔτι. ἀγνοῶν δὲ ταύτης τῆς	φωνῆς	τὴν δύναμιν Ζηνόδοτος ἐν τῇ
[1, 4]	τινα, ἐπ´ ἴσης ἀμφοτέρων τῶν	φωνῶν	προιστάμενον. λέγει δ´ αὐτὸν καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/02/2006