Livre, Chap. |
[1, 53] |
ὄζει
δὲ
ῥόδων,
ὄζει
δ´
|
ὑακίνθου· |
ὀσμὴ
θεσπεσία
κατὰ
πᾶν
δ´ |
[1, 54] |
Ἀρτύψον,
Τορτύρην.
ὃ
δ´
εἰς
|
ὕβριν, |
φησί,
καὶ
ἄνοιαν
προελθὼν
τυραννεῖν |
[1, 15] |
ἀνδρῶν.
καὶ
τοὺς
μνηστῆρας
δὲ
|
ὑβριστὰς |
ὄντας
καὶ
πρὸς
ἡδονὰς
ἀνειμένους |
[1, 26] |
ἔμεινα·
καὶ
νῦν
δ´
οὐχ
|
ὑγιαίνειν |
μοι
δοκῶ.
ἐσφαίριζε
δ´
οὐκ |
[1, 47] |
ἡδονὴν
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
|
ὑγίειαν |
προσφορώτερος.
πέσσει
τε
γὰρ
μᾶλλον |
[1, 17] |
οὖν
καὶ
τὴν
εὐταξίαν
ὡς
|
ὑγιεινόν |
ἐστι
καὶ
εὔχρηστον
καὶ
κοινὸν |
[1, 44] |
παντοίας,
ἀφ´
ὧν
ῥωμαλεώτεροι
καὶ
|
ὑγιεινότεροι |
διετέλουν,
{ὡς}
ὅτε
πυργηδὸν
σφέας |
[1, 6] |
δὲ
τὴν
χορδήν·
ἑλικτὰ
κοὐδὲν
|
ὑγιές, |
εἰς
δὲ
τὴν
ὠνθυλευμένην
τευθίδα· |
[1, 51] |
καρδίαν,
ὅταν
πίω
τοῦδ´,
εὐθὺς
|
ὑγιὴς |
γίνεται·
Ἀσκληπιὸς
κατέβρεξε
οἶνος
Λέσβιος, |
[1, 59] |
τὴν
πάροδον
καὶ
παχύνων
τὰ
|
ὑγρὰ |
μᾶλλον
κεφαλὴν
ἧττον
παρενοχλεῖ.
ὄντως |
[1, 52] |
πολιὸν
σφόδρα
κρᾶτα
φοροῦντα
οἶνον,
|
ὑγρὰν |
χαίταν
λευκῷ
πεπυκασμένον
ἄνθει
πίνειν, |
[1, 59] |
ἐν
ταύταις
γὰρ
σκληρὰ
τὰ
|
ὕδατα. |
τοῖς
δ´
ἀθαλάσσοις
τῶν
οἴνων |
[1, 58] |
ἀληθές,
ὅ
τ´
οὐ
μόνον
|
ὕδατος |
αἶσαν,
ἀλλά
τι
καὶ
χλεύης |
[1, 44] |
πρὸς
τὸ
μὴ
ξηρανθέντος
τοῦ
|
ὕδατος |
ἀπεσκληρυμμένα
γίνεσθαι
τὰ
σώματα.
οἱ |
[1, 60] |
λιπαρόν,
ὃ
κατὰ
τὴν
τοῦ
|
ὕδατος
|
κρᾶσιν
ἀναλύεται
κατὰ
βραχύ,
ὡς |
[1, 44] |
περικεχυμένου
πανταχόθεν
τοῖς
πόροις
τοῦ
|
ὕδατος |
φράττουσι
τὴν
τῶν
ἱδρώτων
ἔκκρισιν |
[1, 59] |
καὶ
Λεσβίῳ
τὰ
ἀποιότατα
τῶν
|
ὑδάτων |
εὐθετεῖ.
~ὦ
γλῶσσα,
σιγήσασα
τὸν |
[1, 59] |
τεθαλαττωμένῳ
συνᾴδει
τὰ
σκληρὰ
τῶν
|
ὑδάτων |
οἷον
κρηναῖα
καὶ
ὄμβρια,
ἐὰν |
[1, 44] |
ἂν
εἴ
τις
ἠθμὸς
εἰς
|
ὕδωρ |
βληθείς·
διέξεισι
γὰρ
οὐθέν,
εἰ |
[1, 32] |
στερεόν
τι
πρᾶγμα
θερμόν
ἐσθ´
|
ὕδωρ. |
Ἕρμιππος·
μὰ
τὸν
Δί´,
οὐ |
[1, 9] |
πρὸς
τὰ
θερμὰ
καθιέντα
εἰς
|
ὕδωρ
|
θερμὸν
καὶ
τὸ
στόμα
ἀναγαργαριζόμενον |
[1, 44] |
ἔλθωσιν
εἰς
θερμὸν
ἢ
ψυχρὸν
|
ὕδωρ |
οὐκ
ἔτι
ἱδροῦσιν,
ἕως
ἂν |
[1, 34] |
Ἀντίοχος
τοὺς
Σωστράτου
τοῦ
αὐλητοῦ
|
υἱεῖς |
σωματοφύλακας
ἐπεποίητο.
~ἐθαυμάζετο
δὲ
παρ´ |
[1, 16] |
τῷ
ποιητῇ
καὶ
ὀνειδίζει
τοῖς
|
υἱοῖς |
ἀναλίσκουσι
τὰ
μὴ
νενομισμένα·
ἀρνῶν |
[1, 34] |
ᾠδοῦ,
ἐφ´
ἧς
ἐπιγέγραπται·
Πυθέα
|
υἱὸς |
ὅδ´
ἐστὶ
Κλέων
Θηβαῖος
ἀοιδός, |
[1, 62] |
εἰ
δ´
ὅτι
καλοῦμεν
ῥάφανον,
|
ὑμεῖς |
δ´
οἱ
ξένοι
κράμβην,
γυναιξὶ |
[1, 9] |
καὶ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
ᾄσας
|
ὑμέναιον, |
οὗ
ἡ
ἀρχὴ
Γάμε
θεῶν |
[1, 10] |
Τένθην
καλούμενον
οὐ
περιγλωττίδα
μόνον
|
ὑμενίνην
|
φορεῖν,
ἀλλὰ
καὶ
προσελυτροῦν
τὴν |
[1, 50] |
καὶ
σίλφιον
θύμον
τε
τῶν
|
Ὑμηττίων
|
ὀρίγανόν
τε
Τενέδιον.
~ὅτι
ὁ |
[1, 38] |
οὐδ´
ἁρμονίαν
λόγων
λαβόντας
ὀρθῶς
|
ὑμνῆσαι |
θεῶν
τε
καὶ
ἀνθρώπων
εὐδαιμόνων |
[1, 40] |
τις
ἐν
τῷ
εἰς
Ἀπόλλωνα
|
ὕμνῳ |
φησίν·
Ἀπόλλων
φόρμιγγ´
ἐν
χείρεσσιν |
[1, 47] |
~παλαιὸν
μὲν
οἶνον,
ἄνθεα
δ´
|
ὕμνων |
νεωτέρων‘
Πίνδαρος
ἐπαινεῖ.
Εὔβουλος
δέ |
[1, 31] |
εἰ
μή
τις
ἔξω
λίνων
|
ὗν |
κεντήσειεν·
ἕως
δὲ
τότε
καθήμενοι |
[1, 61] |
δέ
φησιν
ὅτι
οἱ
μὲν
|
ὑπ´ |
οἴνου
μεθυσθέντες
ἐπὶ
πρόσωπον
φέρονται, |
[1, 53] |
καὶ
πάλιν·
φοινικίνου
βῖκός
τις
|
ὑπανεῴγνυτο. |
μνημονεύει
αὐτοῦ
καὶ
Ξενοφῶν
Ἀναβάσει. |
[1, 53] |
οὗ
καὶ
ἀπὸ
στόματος
στάμνων
|
ὑπανοιγομενάων
|
ὄζει
ἴων,
ὄζει
δὲ
ῥόδων, |
[1, 4] |
ἡ
κύων
ἔσηνε
καὶ
προσῆλθ´,
|
ὑπαντήσας |
δέ
τις
δίφρον
εὐθέως
ἔθηκε, |
[1, 54] |
καὶ
Δημαράτῳ,
δοὺς
τὰ
πρότερον
|
ὑπάρχοντα |
καὶ
εἰς
στολὴν
Γάμβρειον
προσθεὶς |
[1, 39] |
τραγῳδίας
οἰκονομίαν
εἰς
ἑαυτὸν
περιιστᾶν.
|
ὑπεκρίνετο |
γοῦν
μετὰ
τοῦ
εἰκότος
τὰ |
[1, 8] |
παίσειέ
γέ
σου
τὸν
πρωκτὸν
|
ὑπελθών. |
~ἀπὸ
τούτου
τοῦ
Φιλοξένου
καὶ |
[1, 60] |
χρόνον,
πῶς
δῆτα
τλήσῃ
πρᾶγμ´
|
ὑπεξελθεῖν |
τόδε;
ἦ
τῆς
ἀνάγκης
οὐδὲν |
[1, 62] |
πίνειν
κράμβας
ἤσθιον.
Ἄλεξις·
ἐχθὲς
|
ὑπέπινες, |
εἶτα
νυνὶ
κραιπαλᾷς.
κατανύστασον·
παύσῃ |
[1, 26] |
φωναῖς
ἔξω,
μακράν,
παρ´
αὐτόν,
|
ὑπὲρ |
αὐτόν,
κάτω,
ἄνω,
βραχεῖαν,
ἀπόδος |
[1, 12] |
ἐσθίων
πολυτελεῖς,
αἳ
γίνονται
αὐτόθι
|
ὑπέρ |
γε
τὰς
ἐν
Σμύρνῃ
μέγισται |
[1, 48] |
πεντεκαίδεκα
μέχρι
εἴκοσιν·
ὁ
δ´
|
ὑπὲρ |
τοῦτον
ἐκπίπτων
τὸν
χρόνον
κεφαλαλγὴς |
[1, 1] |
τὰ
ἑπόμενα
τῆς
βίβλου
βαθμηδὸν
|
ὑπεράλλεται. |
~οἱ
δ´
ἐν
τῷ
δείπνῳ |
[1, 56] |
οὐκ
Ἀνθηδόνα
ναίεις
οὐδ´
ἱερὰν
|
Ὑπέραν, |
ὅθι
γ´
ἄτρυγον
οἶνον
ἔπινες. |
[1, 2] |
τε
καὶ
ἰατρικὰ
ὡς
πάντας
|
ὑπερβαλεῖν |
τοὺς
πρὸ
αὐτοῦ,
καὶ
κατὰ |
[1, 60] |
καὶ
τὴν
προσφοράν.
τούτους
δ´
|
ὑπερβάλλει |
ὁ
κατὰ
Ἄντυλλαν
πόλιν
οὐ |
[1, 4] |
αὐτῷ
ἀρχαίων
Ἑλληνικῶν
τοσαύτη
ὡς
|
ὑπερβάλλειν |
πάντας
τοὺς
ἐπὶ
συναγωγῇ
τεθαυμασμένους, |
[1, 9] |
δὲ
πρὸς
τὰ
θερμὰ
ταῦθ´
|
ὑπερβολῇ
|
τοὺς
δακτύλους
δήπουθεν
Ἰδαίους
ἔχω
|
[1, 56] |
αὐτῶν
πολιτείᾳ,
ἄμπελος
Ἀνθηδονιὰς
καὶ
|
Ὑπερειὰς |
ἀπὸ
Ἄνθου
τινὸς
καὶ
Ὑπέρου, |
[1, 2] |
Δημόκριτος
οἱ
Νικομηδεῖς,
πολυμαθείᾳ
πάντας
|
ὑπερηκοντικότες, |
Φιλάδελφός
τε
ὁ
Πτολεμαεύς,
ἀνὴρ |
[1, 12] |
οὖν
καὶ
κατὰ
Λιβύην
γίνεσθαι
|
ὑπερμεγέθεις |
ἐξέπλευσεν
οὐδ´
ἀναμείνας
μίαν
ἡμέραν. |
[1, 56] |
Ὑπερειὰς
ἀπὸ
Ἄνθου
τινὸς
καὶ
|
Ὑπέρου, |
ὡς
καὶ
Ἀλθηφιὰς
ἀπὸ
Ἀλθηφίου |
[1, 17] |
προτρεπομένη
εἰς
θυμηδίαν·
ὃ
δ´
|
ὑπερτίθεται |
πρὸς
πρᾶξιν
ἐξιών.
καὶ
ἣ
|
[1, 23] |
δὲ
ποτοῖο
οἱ
κρητῆρες,
ἤτοι
|
ὑπερχειλεῖς |
οἱ
κρατῆρες
ποιοῦνται,
ὥστε
διὰ |
[1, 18] |
καὶ
τὰς
ἀπειλὰς
ἃς
Τρωσὶν
|
ὑπέσχετο |
οἰνοποτάζων
ὑπομείναντα
τὴν
Ἀχιλλέως
ὁρμὴν
|
[1, 15] |
βασιλεὺς
ὢν
καὶ
πολλοὺς
ἔχων
|
ὑπηκόους, |
τάδε
παρακελευόμενος·
ἀλλ´
ἄγ´,
ὃ |
[1, 42] |
πρὸ
δείπνου
συμφορά·
οὔτε
γὰρ
|
ὕπνος |
δήπουθεν
οὐδέν´
ἂν
λάβοι
οὔθ´ |
[1, 28] |
Διὶ
τελείῳ.
δοκεῖ
γὰρ
Ἑρμῆς
|
ὕπνου |
προστάτης
εἶναι.
σπένδουσι
δ´
αὐτῷ |
[1, 47] |
καὶ
εὐανάδοτον
κατασκευάζει
καὶ
τοὺς
|
ὕπνους |
ἀταράχους
παρέχει.
ἐπαινεῖ
δὲ
Ὅμηρος |
[1, 57] |
ὡς
αὐτοὶ
ποιοῦσιν
οἶνόν
τινα
|
ὑπνωτικὸν |
καὶ
ἕτερον
ἀγρυπνεῖν
ποιοῦντα
τοὺς |
[1, 54] |
τὸν
οἶνον
μαλακόν.
~ὅτι
Θεμιστοκλῆς
|
ὑπὸ |
βασιλέως
ἔλαβε
δωρεὰν
τὴν
Λάμψακον |
[1, 10] |
ἐπιθυμήσας
ἐν
θαλάμῳ
κρέμαται
πάντων
|
ὑπὸ |
γήρως
ἐστερημένος
τῶν
ἡδέων·
Μελάνθιος |
[1, 41] |
ἀπαλλαγῶσιν
οὗτοι
οἱ
τραπεζορήτορες,
οἳ
|
ὑπὸ |
γλωσσαλγίας
ἐπιλελῆσθαί
μοι
δοκοῦσι
καὶ |
[1, 55] |
ὑπὸ
τῶν
ξένων
μὲν
ἱερά,
|
ὑπὸ |
δὲ
τῶν
Οἰνοαίων
Διονυσιάς.
Οἰνόη |
[1, 41] |
ὥρη
χαλεπή·
πάντα
δὲ
δίψαις´
|
ὑπὸ |
καύματος.
καὶ
ἀλλαχοῦ·
πίνωμεν,
τὸ |
[1, 18] |
ὁ
ποιητὴς
τὸν
τηλικοῦτον
Κύκλωπα
|
ὑπὸ |
μικροῦ
σώματος
διὰ
ταύτην
ἀπολλύμενον |
[1, 41] |
τε
τὸν
Καλλίαν
φησὶν
ἀναγκάζεσθαι
|
ὑπὸ
|
Πρωταγόρου
πίνειν,
ἵνα·
πρὸ
τοῦ |
[1, 22] |
τέχνη.
εἰκάζει
δὲ
καὶ
τοὺς
|
ὑπὸ |
Σκύλλης
ἁρπαζομένους
Ὀδυσσέως
ἑταίρους
ἰχθύσι |
[1, 13] |
ὁδὸν
Ἀπίκιος
ὄστρεα
νεαρὰ
διεπέμψατο
|
ὑπὸ |
σοφίας
αὐτοῦ
τεθησαυρισμένα·
καὶ
οὐχ |
[1, 4] |
ἔμπειρον
εἶναι
ἱερουργιῶν
τῶν
νομισθεισῶν
|
ὑπό |
τε
τοῦ
τῆς
πόλεως
ἐπωνύμου
|
[1, 19] |
καὶ
ἄριστον
μέν
ἐστι
τὸ
|
ὑπὸ |
τὴν
ἕω
λαμβανόμενον,
δεῖπνον
δὲ |
[1, 12] |
θριδακίνας
οἰνομέλιτι
ἐπότιζεν
ἑσπέρας
καὶ
|
ὑπὸ |
τὴν
ἕω
λαμβάνων
χλωροὺς
ἔχειν |
[1, 12] |
τις
καλεῖται
Ἀριστόξενος
ἰδίως
σκευαζόμενος,
|
ὑπὸ |
τῆς
ἀνυπερβλήτου
τρυφῆς
καὶ
τὰς |
[1, 12] |
λαμβάνων
χλωροὺς
ἔχειν
ἔλεγε
πλακοῦντας
|
ὑπὸ
|
τῆς
γῆς
ἀναπεμπομένους
αὐτῷ.
~Τραιανῷ |
[1, 1] |
γινόμενος,
ὥσπερ
οἱ
Ἀθήνησι
ῥήτορες,
|
ὑπὸ |
τῆς
ἐν
τῷ
λέγειν
θερμότητος |
[1, 27] |
ἡ
τοιαύτη
ὄρχησις
μίμησις
τῶν
|
ὑπὸ |
τῆς
λέξεως
ἑρμηνευομένων
πραγμάτων·
ἣν |
[1, 4] |
κωμῳδιοποιὸς
Εὔπολίς
φησιν
ἤδη
κατασεσιγασμένα
|
ὑπὸ |
τῆς
τῶν
πολλῶν
ἀφιλοκαλίας.
ἦν |
[1, 48] |
οὗτος
δὲ
τοιοῦτος
γίνεται
ὅταν
|
ὑπὸ |
τὸν
τρυγητὸν
νότοι
πνεύσωσι,
παρ´ |
[1, 4] |
τῶν
ἱερῶν
εἶναι
καὶ
θυσιῶν
|
ὑπὸ |
τοῦ
πάντα
ἀρίστου
βασιλέως
Μάρκου |
[1, 32] |
τινας
δυνάμεις
στυτικὰς
τοιαύτας
ὡς
|
ὑπὸ |
τοὺς
πόδας
τιθεμένας
τῶν
συνουσιαζόντων |
[1, 34] |
χαῖρε,
Κλέων,
Θήβας
πατρίδ´
ἐπευκλεΐσας.
|
ὑπὸ |
τούτου
τὸν
ἀνδριάντα,
ὅτε
Ἀλέξανδρος |
[1, 42] |
δειπνοῦσι
μετὰ
τῶν
γυναικῶν
ἀνακείμενοι
|
ὑπὸ |
τῷ
αὐτῷ
ἱματίῳ.
Θεόπομπος·
ἐπίνομεν |
[1, 55] |
ἡ
τὸν
Ἰκάριον
πράμνιον
φέρουσα
|
ὑπὸ |
τῶν
ξένων
μὲν
ἱερά,
ὑπὸ |
[1, 4] |
Λαρηνσίου
ἔπαινον
καὶ
λέγει·
ὃς
|
ὑπὸ |
φιλοτιμίας
πολλοὺς
τῶν
ἀπὸ
παιδείας |
[1, 30] |
ἐδειματούμην
δ´
οὐ
φίλης
ὀσμῆς
|
ὕπο. |
Εὔπολις
δὲ
τὸν
πρῶτον
εἰσηγησάμενον |
[1, 15] |
τά,
ὡς
ὁ
Μένανδρός
φησιν,
|
ὑποβινητιῶντα |
βρώματα
καὶ
τὸ
παρὰ
πολλοῖς |
[1, 51] |
οἰναρίοις
τῆς
ἡμέρας
τὸ
λοιπὸν
|
ὑποβρέχει |
μέρος
καὶ
νωγαλίζει.
ὁ
αὐτός· |
[1, 32] |
ἡ
περὶ
τὰς
ἐσθήσεις
καὶ
|
ὑποδέσεις |
ἐπήκμασε
πολυτέλεια.
~Ὅμηρος
δὲ
τὴν |
[1, 35] |
Φανόδημος,
παραγενόμενος
εἰς
Θήβας
καὶ
|
ὑποζωννύμενος |
οἴνου
κύστεις
μεστὰς
καὶ
γάλακτος |
[1, 1] |
Δειπνοσοφιστὴς
δὲ
ταύτῃ
τὸ
ὄνομα.
|
ὑπόκειται |
δὲ
τῷ
λόγῳ
Λαρήνσιος
Ῥωμαῖος, |
[1, 18] |
ἀπειλὰς
ἃς
Τρωσὶν
ὑπέσχετο
οἰνοποτάζων
|
ὑπομείναντα |
τὴν
Ἀχιλλέως
ὁρμὴν
καὶ
μικροῦ |
[1, 12] |
δὲ
μὴ
γίνεσθαι
ὧν
ἤνεγκαν,
|
ὑπομνησθεὶς
|
τῶν
ἐν
Μιντούρναις
ἐκέλευσε
τῷ |
[1, 9] |
γὰρ
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
ὀψοποιοῦντας
|
ὑποποιεῖσθαι, |
ἵνα
θερμότατα
παρατιθῶσι
καὶ
μόνος |
[1, 37] |
δὲ
Βαθύλλειος
ἱλαρωτέρα·
καὶ
γὰρ
|
ὑπόρχημά |
τι
τοῦτον
διατίθεσθαι.
Σοφοκλῆς
δὲ |
[1, 27] |
ὑποσημαίνεται
δὲ
ἐν
τούτοις
ὁ
|
ὑπορχηματικὸς |
τρόπος,
ὃς
ἤνθησεν
ἐπὶ
Ξενοδήμου |
[1, 27] |
μολπῇ
τε
ὀρχηθμῷ
τε
ἔσκαιρον.
|
ὑποσημαίνεται |
δὲ
ἐν
τούτοις
ὁ
ὑπορχηματικὸς |
[1, 11] |
πάθος,
τὸν
μὲν
Διονύσιον
Κύκλωπα
|
ὑποστησάμενος, |
τὴν
δ´
αὐλητρίδα
Γαλάτειαν,
ἑαυτὸν |
[1, 29] |
διαπρεπούσας·
τοιαύτας
οὖν
Ἀρήτη
Ὀδυσσεῖ
|
ὑποστρωννύειν |
κελεύει,
καὶ
Νέστωρ
αὐχεῖ
πρὸς |
[1, 32] |
συνουσίας
περιεργίαι,
ὥστ´
ἐπιτεχνᾶσθαι
σπόγγους
|
ὑποτίθεσθαι· |
ἐπακτικὸν
γὰρ
εἶναι
τὸ
τοιοῦτον |
[1, 60] |
γινόμενοι
οἶνοί
εἰσι
μὲν
ἠρέμα
|
ὑπόχλωροι, |
ἐμφαίνοντές
τι
ἐν
αὑτοῖς
λιπαρόν, |
[1, 59] |
οἴνου
φύσις
ἐγχρονίζει
περὶ
τὰ
|
ὑποχόνδρια
|
καὶ
πτυέλου
ἐστὶν
ἀναγωγός,
ὡς |
[1, 57] |
οἶνον.
Τιμαχίδας
δὲ
ὁ
Ῥόδιος
|
ὑπόχυτόν |
τινα
οἶνον
ἐν
Ῥόδῳ
καλεῖ |
[1, 14] |
ἡμέρᾳ.
ἀσυμβόλου
δείπνου
γὰρ
ὅστις
|
ὑστερεῖ, |
τοῦτον
ταχέως
νόμιζε
κἂν
τάξιν |
[1, 61] |
παρόντων
τῶν
ἐπιδημούντων
ἀποσφραγίζονται
καὶ
|
ὕστερον |
ἀνοίγοντες
εὑρίσκουσιν
οἴνου
πεπληρωμένους.
Ἑλλάνικος |
[1, 28] |
ἐποιοῦντο
Ἑρμῇ
καὶ
οὐχ
ὡς
|
ὕστερον
|
Διὶ
τελείῳ.
δοκεῖ
γὰρ
Ἑρμῆς |
[1, 34] |
τὰς
γὰρ
βαναύσους
τέχνας
Ἕλληνες
|
ὕστερον |
περὶ
πλείστου
μᾶλλον
ἐποιοῦντο
ἢ |
[1, 19] |
δειλινόν,
ὅ
ἐστι
μεταξὺ
τοῦ
|
ὑφ´ |
ἡμῶν
λεγομένου
ἀρίστου
καὶ
δείπνου. |
[1, 60] |
ἦ
τῆς
ἀνάγκης
οὐδὲν
ἐμβριθέστερον,
|
ὑφ´ |
ἧς
τὸ
κρυφθὲν
ἐκφανεῖς
ἀνακτόρων, |
[1, 28] |
ὁ
Μενελάου.
τοιοῦτον
δέ
τινα
|
ὑφίσταται |
τῇ
κατασκευῇ
καὶ
λαμπρότητι
οἵανπερ |
[1, 19] |
ἐν
Ὀδυσσείᾳ·
Ὀδυσεὺς
καὶ
δῖος
|
ὑφορβὸς |
ἐντύνοντ´
ἄριστον
κειαμένω
πῦρ,
καὶ |
[1, 53] |
θεσπεσία
κατὰ
πᾶν
δ´
ἔχει
|
ὑψερεφὲς |
δῶ,
ἀμβροσία
καὶ
νέκταρ
ὁμοῦ. |
[1, 27] |
ὠρχοῦντο
σὺν
ὅπλοις
καὶ
ἥλλοντο
|
ὑψηλά |
τε
καὶ
κούφως
καὶ
ταῖς |
[1, 40] |
ἔχων
χάριεν
κιθάριζε,
καλὰ
καὶ
|
ὕψι |
βιβάς.
Εὔμηλος
δὲ
ὁ
Κορίνθιος |