Livre, Chap.
[1, 52]	μέντοι κείνῳ γε παρεξισῶ αὐτόν.	ἐὰν	γὰρ ἐξαίφνης αὐτοῦ γεύσῃ μὴ
[1, 59]	ὑδάτων οἷον κρηναῖα καὶ ὄμβρια,	ἐὰν	ᾖ διυλισμένα καὶ πλείονα χρόνον
[1, 52]	δὲ καὶ Θάσιος πίνειν γενναῖος,	ἐὰν	ᾖ πολλαῖς πρεσβεύων ἐτέων περικαλλέσιν
[1, 62]	κράμβην, γυναιξὶ διαφέρειν οἴονται. Ἀναξανδρίδης·	ἐὰν	λούσησθε νῦν ῥάφανόν τε πολλὴν
[1, 25]	νεανίσκον. εἰπόντος δὲ ὅτι Χαιρέφανες,	ἐὰν	παύσῃ ἀκολουθῶν, πάντα σοι ἔσται
[1, 58]	οἶνον. καὶ ἑξῆς δέ φησιν·	ἐάν	τις κεράσῃ σκληρὸν καὶ εὔοσμον
[1, 52]	οἴνου· οἶνον δὲ πίνειν οὐκ	ἐάσω	πράμνιον, οὐ Χῖον, οὐχὶ Θάσιον,
[1, 35]	καὶ θηρίον τρέφειν ὃ αὐτὸ	ἑαυτὸ	κατεσθίει· ὡς καὶ ζητεῖσθαι μέχρι
[1, 31]	δαινυμένους ἢ κρέα καὶ ταῦτα	ἑαυτοῖς	σκευάζοντας. οὐ γὰρ ἔχει γέλωτα
[1, 23]	δειδέχατ´ ἀλλήλους’ ἤτοι ἐδεξιοῦντο προπίνοντες	ἑαυτοῖς	ταῖς δεξιαῖς. καί τις δὲ
[1, 11]	ὑποστησάμενος, τὴν δ´ αὐλητρίδα Γαλάτειαν,	ἑαυτὸν	δ´ Ὀδυσσέα. ~ἐγένετο δὲ κατὰ
[1, 9]	ἐστι χρεία, κἆθ´ οὕτως εἰς	ἑαυτὸν	κύψαντα εὐωχεῖσθαι. οὗτος εἰς Ἔφεσον
[1, 39]	τὴν τῆς τραγῳδίας οἰκονομίαν εἰς	ἑαυτὸν	περιιστᾶν. ὑπεκρίνετο γοῦν μετὰ τοῦ
[1, 1]	λογόδειπνον εἰσηγεῖται κρείττων τε αὐτὸς	ἑαυτοῦ	γινόμενος, ὥσπερ οἱ Ἀθήνησι ῥήτορες,
[1, 29]	ἐγένετο χωρίῳ ἐντεῦθεν βάλλειν τὴν	ἑαυτοῦ.	εἰ δὲ τύχοι ἄνευ τοῦ
[1, 29]	πρόσω τὴν Πηνελόπην, ἀποτίθεσθαι τὴν	ἑαυτοῦ	εἰς τὴν τῆς βληθείσης καὶ
[1, 48]	Βαρῖνος λίαν αὐστηρὸς καὶ ἀεὶ	ἑαυτοῦ	κρείττων γίνεται. εὐγενὴς καὶ ὁ
[1, 46]	ἀλλ´ ἑταίραν εἶδέ τις αὐτῶν,	ἑαυτοὺς	δ´ ἔδεφον ἐνιαυτοὺς δέκα. πικρὰν
[1, 11]	ἐκείνῳ μὲν μεγάλην τρῖγλαν παρατεθεῖσαν,	ἑαυτῷ	δὲ μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν εἰς
[1, 39]	διὰ τὸ μὴ μόνον τὰ	ἑαυτῶν	δράματα ἀναφέρειν εἰς ὄρχησιν τοῦ
[1, 56]	ἣν Πόλλιν τὸν Ἀργεῖον, ὃς	ἐβασίλευσε	Συρακουσίων, πρῶτον εἰς Συρακούσας κομίσαι
[1, 24]	ὃς τοὺς ἐφεδρεύοντας τῇ Πηνελόπῃ	ἐβδελύττετο.	κοινῶς δέ που πάντας τοὺς
[1, 32]	δυνάμεις εἶναι ὡς καὶ μέχρι	ἑβδομήκοντα	συνουσιῶν ἐπιτελεῖν καὶ τὸ τελευταῖον
[1, 18]	ἢ οἴνῳ μεθύων, ἤ μ´	ἔβλαψαν	θεοὶ αὐτοί, εἰς τὴν αὐτὴν
[1, 54]	οἱ Κυζικηνοὶ ἐξορμήσαντες ἐπ´ αὐτὸν	ἐβοηδρόμουν,	πρόκροσσοι φερόμενοι ἐπὶ τὸν κίνδυνον.
[1, 23]	ἀπὸ τῆς αὑτῶν μοίρας οἷς	ἐβούλοντο,	ὡς Ὀδυσσεὺς νώτου ἀποπροταμὼν οὗ
[1, 26]	σφαῖραν ἢ διδούς, ἅμα πάντες	ἐβοῶμεν·	ἡ δ´ εὐρυθμία, τὸ δ´
[1, 51]	ἀποστέλλων πόλιν κἂν κύαθον, ἱερὰν	ἐγγράφων	τὴν οὐσίαν. Ἔφιππος· φιλῶ γε
[1, 45]	τῆς ἀπολαύσεως, ὅτε τῆς ἐλπίδος	ἐγγὺς	ἔλθοι. καὶ Λαέρτην δ´ Ὀδυσσεὺς
[1, 12]	ἐξορμῆσαι τῆς νεὼς (πολλὴ δ´	ἐγεγόνει	παρὰ Λίβυσι φήμη τῆς ἀφίξεως
[1, 12]	αὐλητρίδα Γαλάτειαν, ἑαυτὸν δ´ Ὀδυσσέα.	~ἐγένετο	δὲ κατὰ τοὺς Τιβερίου χρόνους
[1, 3]	ἥτις ἀνὰ τὴν πόλιν πολυθρύλητος	ἐγένετο,	ἢ παρ´ ἄλλου μαθὼν τοῖς
[1, 58]	ὀμφακώδεις συμπατήσαντες ἀπέθεντο καὶ ἀνθοσμίας	ἐγένετο.	Θεόφραστος δ´ ἐν Θάσῳ φησὶ
[1, 29]	Πηνελόπην ἐν ᾧ τὸ δεύτερον	ἐγένετο	χωρίῳ ἐντεῦθεν βάλλειν τὴν ἑαυτοῦ.
[1, 13]	κωμικῷ μάγειρός φησιν· ἐγὼ μαθητὴς	ἐγενόμην	Σωτηρίδου, ὃς ἀπὸ θαλάσσης Νικομήδει
[1, 27]	φησὶ γοῦν· ἐπειδὴ σπονδαί τε	ἐγένοντο	καὶ ἐπαιώνισαν, ἀνέστησαν πρῶτοι Θρᾷκες
[1, 16]	προσεχεῖς πολλάς, ἐν αἷς ἰχθύων	ἐγίνετο	πλῆθος καὶ ἀγρίων ὀρνίθων, καὶ
[1, 21]	ταῦτα εἰς τὸ ἴσον χωρούντων	ἐγίνετο.	ὥστε ἡ τροφὴ δαὶς ἐπὶ
[1, 21]	ἔχοντας, καὶ μετὰ τῆς ἀκοσμίας	ἐγίνοντο	καὶ φόνοι. ἐξ ὧν εἰκὸς
[1, 17]	καθημερινῆς κράσεως. ἴσως οὖν οὐκ	ἐγίνωσκεν	αὐτὸν εὐδιαφόρητον ἄνευ στερεμνίου σιτίου
[1, 20]	βοῦς οὐδ´ ἧψεν κρέα οὐδ´	ἐγκέφαλον·	ὤπτα δὲ καὶ τὰς κοιλίας.
[1, 15]	περὶ τὸν ἄλλον βίον γίνεσθαι	ἐγκρατεῖς.	ἁπλῆν οὖν ἀποδέδωκε τὴν δίαιταν
[1, 2]	παιδείαν οὐδενὸς δεύτερος καὶ τὴν	ἐγκύκλιον	οὐ παρέργως ἐζηλωκώς· ἕκαστον γὰρ
[1, 57]	ἐξαμβλοῦν ποιεῖν τὰς γυναῖκας τὰς	ἐγκύμονας·	κἂν τῶν βοτρύων δέ, φησί,
[1, 13]	ἀφύης τοτ´ ἔλεγε τοῖς φίλοις	ἐγκώμιον.	οὐδὲν ὁ μάγειρος τοῦ ποιητοῦ
[1, 5]	Ἀκαδημαικὸς καὶ Ἀριστοτέλης βασιλικοὺς νόμους	ἔγραψε.	ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος
[1, 5]	εἰς ἃς νίκας καὶ Εὐριπίδης	ἔγραψεν	ἐπινίκιον, θύσας Ὀλυμπίῳ Διὶ τὴν
[1, 46]	ταῖς κίχλαις καὶ πελειάσιν ἱστάντες.	ἐγυμνάζοντο	δὲ πρὸς ὀρνεοθηρευτικὴν {καὶ} τὴν
[1, 51]	ἠθημένος. καὶ Ἀντίδοτος δέ· Θάσιον	ἔγχει	ὁ γὰρ λαβών μου καταφάγῃ
[1, 6]	δὲ ὁ Σικελός, ὡς ταῦτα·	ἔγχει	πιεῖν μοι καὶ τὸ πέρδικος
[1, 6]	τὸν βίον, φησίν, εὐσταθεῖς, οὐκ	ἐγχειρογάστορες.	γυργάθους ψηφισμάτων φέροντες, Ἀριστοφάνης φησίν.
[1, 49]	τυρὸς Σικελικός, μύρον ἐξ Ἀθηνῶν,	ἐγχέλεις	Βοιώτιαι. Ἕρμιππος δ´ οὕτως· ἕσπετε
[1, 6]	τῷ Σικελικῷ μυραίνας, τὰς πλωτὰς	ἐγχέλεις,	τῶν Παχυνικῶν θύννων τὰς ἠτριαίας,
[1, 6]	ὄχλον, εἰς δὲ τὴν ἀποδεδαρμένην	ἔγχελυν·	οὐ προκαλυπτομένα βοστρυχώδεα. τοιούτους πολλούς
[1, 33]	βοῶσι· κλῦθ´ Ἀλαλά, Πολέμου θύγατερ,	ἐγχέων	προοίμιον. ~ὅτι Ἀριστόνικον τὸν Καρύστιον,
[1, 59]	ἡ τοῦ γλυκέος οἴνου φύσις	ἐγχρονίζει	περὶ τὰ ὑποχόνδρια καὶ πτυέλου
[1, 61]	ὀκτὼ στάδια, ἐν ᾧ οἱ	ἐγχώριοι	κατακλείοντες τοῖς Διονυσίοις χαλκοῦς λέβητας
[1, 41]	φαγόντας δαψιλῶς βρέχειν. Εὔβουλος· Σίκων	ἐγὼ	βεβρεγμένος ἥκω καὶ κεκωθωνισμένος. {Β.
[1, 25]	πάντα σοι ἔσται παρ´ ἡμῶν,	ἐγὼ	δ´ ἄν, ἔφη, σοὶ διαλεχθείην;
[1, 8]	Δείπνου Πλάτων ὁ κωμῳδιοποιὸς μέμνηται·	ἐγὼ	δ´ ἐνθάδ´ ἐν τῇ ἐρημίᾳ
[1, 42]	χρωμένους τῇ λέξει διέσυρον. Δίφιλος·	ἐγὼ	δ´ ἕως μέν τινος ἀνεκείμην.
[1, 9]	παρὰ Κρωβύλῳ τῷ κωμικῷ φησιν·	ἐγὼ	δὲ πρὸς τὰ θερμὰ ταῦθ´
[1, 9]	ὠνομάσθησαν. περὶ τούτου Χρύσιππός φησιν·	ἐγὼ	κατέχω τινὰ ὀψοφάγον ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 53]	δὴ μήλων ἐπιδέδρομεν ὀδμή, τοῦτον	ἐγὼ	κρίνω πολὺ πάντων εἶναι ἄριστον
[1, 41]	{Β. πέπωκας οὗτος; {Α. πέπωκ´	ἐγώ,	μὰ Δία τὸν Μενδαῖον. ~ὅτι
[1, 13]	Εὔφρονι τῷ κωμικῷ μάγειρός φησιν·	ἐγὼ	μαθητὴς ἐγενόμην Σωτηρίδου, ὃς ἀπὸ
[1, 41]	τί ἐστι; τὸ πίνειν φήμ´	ἐγώ.	ὁρᾷς παρὰ ῥείθροισι χειμάρροις ὅσα
[1, 25]	σφαίρας ἁρπαστὸν φαινίνδα ἐκαλεῖτο, ὃ	ἐγὼ	πάντων μάλιστα ἀσπάζομαι. ~πολὺ δὲ
[1, 28]	οὕτω γεγράφθαι φησίν· οὐ γὰρ	ἔγωγέ	τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι
[1, 5]	κἂν μηδεὶς λέγῃ μηδέν. ~τοιούτους	ἔδει	καὶ τοὺς λοιποὺς εἶναι πλείους
[1, 7]	Ἀντιφάνης φησί, καὶ ἐπάγει· οὓς	ἔδει	τὸν δῆμον ἐκ κοινοῦ τρέφειν,
[1, 30]	τὸ τεῦχος οὐ μύρου πνέον.	ἐδειματούμην	δ´ οὐ φίλης ὀσμῆς ὕπο.
[1, 31]	πέντε καὶ τριάκοντα ὢν ἐτῶν	ἐδείπνει	παρὰ τῷ πατρὶ καθήμενος, οὐ
[1, 31]	κεντήσειεν· ἕως δὲ τότε καθήμενοι	ἐδείπνουν.	Κάσανδρος οὖν πέντε καὶ τριάκοντα
[1, 23]	χρυσέοις δεπάεσσι δειδέχατ´ ἀλλήλους’ ἤτοι	ἐδεξιοῦντο	προπίνοντες ἑαυτοῖς ταῖς δεξιαῖς. καί
[1, 56]	κεκραμένος. Ἀχαιὸς δὲ τὸν Βίβλινον·	ἐδεξιοῦτο	Βιβλίνου μέθης ἐκπώματι. ἐκαλεῖτο δ´
[1, 23]	δὲ δείδεκτ´ Ἀχιλλέα’ ἀντὶ τοῦ	ἐδεξιοῦτο,	ὅ ἐστι προέπινεν αὐτῷ τῇ
[1, 62]	ἐν τοῖς δείπνοις πρὸ πάντων	ἐδεσμάτων	κράμβας {ἔσθειν} ἑφθὰς μέχρι τοῦ
[1, 46]	εἶδέ τις αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´	ἔδεφον	ἐνιαυτοὺς δέκα. πικρὰν στρατείαν δ´
[1, 16]	πλησμονάς, αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ	ἐδητύος	ἐξ ἔρον ἕντο· καὶ τὴν
[1, 43]	αὐτὰρ ἐπεὶ σίτου τάρφθεν‘ καὶ	ἐδητύος	ἐξ ἔρον ἕντο. οἱ δὲ
[1, 24]	τοὔνεκ´ ἄρα σφέας οἴμας Μοῦς´	ἐδίδαξε	φίλησέ τε φῦλον ἀοιδῶν. ὁ
[1, 60]	τε καὶ Πέρσαι ταῖς γαμεταῖς	ἐδίδοσαν	εἰς ζώνας. ὁ δὲ κατὰ
[1, 21]	δαιτρός, ἐπεὶ ἴσην ἑκάστῳ μοῖραν	ἐδίδου.	καὶ ἐπὶ μόνων ἀνθρώπων δαῖτα
[1, 24]	δύο δὲ κυβιστητῆρες μολπῆς ἐξάρχοντες	ἐδίνευον.	μολπῆς δὲ ἀντὶ τοῦ παιδιᾶς.
[1, 41]	ἀπόλλυται. οὕτω τούτοις, φησί, κυνολογήσασιν	ἐδόθη	πιεῖν. εἴρηται δὲ τὸ βρέχειν
[1, 6]	ἔχων τι πρόχειρον, ὡς προείρηται,	ἐδόκει	τοῖς Μεσσηνίοις πεπαιδευμένος εἶναι, ὡς
[1, 28]	ἐδωδὴν παντοίην‘ καὶ ὄψα οἷα	ἔδουσι	διοτρεφέες βασιλῆες. οἶδε δὲ καὶ
[1, 50]	Θεσσαλικὸς δὲ θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη	ἕδρα.	εὐναίου δὲ λέχους κάλλος ἔχει
[1, 23]	Λυκίοις τοῖς αὐτοῖς τιμᾶται, καὶ	ἕδρῃ	καὶ κρέασιν. ἦν δέ τις
[1, 28]	οἶδε δ´ Ὅμηρος καὶ ποικίλας	ἐδωδάς·	λέγει γοῦν ἐδωδὴν παντοίην‘ καὶ
[1, 15]	τε καὶ ἐμφύτους τὰς περὶ	ἐδωδὴν	καὶ πόσιν, τοὺς δὲ διαμεμενηκότας
[1, 28]	καὶ ποικίλας ἐδωδάς· λέγει γοῦν	ἐδωδὴν	παντοίην‘ καὶ ὄψα οἷα ἔδουσι
[1, 22]	Ἀτρακίου. οὐ μνημονεύει δὲ τοιαύτης	ἐδωδῆς	ἐπὶ τῶν δείπνων, ὡς οὐκ
[1, 22]	ὀστρείοις ἐχρῶντο, καίτοι τῆς τούτων	ἐδωδῆς	οὐ πολὺ ἐχούσης τὸ ὠφέλιμον
[1, 17]	κ´ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ	ἐδωδῆς.	τῷ δὲ κωθωνιζομένῳ δίδωσι τὸν
[1, 2]	ἡ μήτρα κεῖται ἐπὶ τοῦ	ἐδωδίμου	βρώματος, εἰ σύαγρος κεῖται τὸ
[1, 35]	Ποθεινῷ τῷ νευροσπάστῃ τὴν σκηνὴν	ἔδωκαν	ἀφ´ ἧς ἐνεθουσίων οἱ περὶ
[1, 5]	νικήσας Ἀθήνησιν ἑκάστῳ τῶν Ἀθηναίων	ἔδωκε	Χίου κεράμιον. τοῦ γάρ τις
[1, 45]	Λαέρτην δ´ Ὀδυσσεὺς ἀναμιμνήσκει ὧν	ἔδωκεν	αὐτῷ παιδὶ ὄντι· ὄγχνας μοι
[1, 5]	καταλύσασιν ὡς αὐτὸν χειμῶνος ὥρᾳ	ἔδωκεν	ἑκάστῳ χιτῶνα καὶ ἱμάτιον. ~ὁ
[1, 23]	τῇ δεξιᾷ διδοὺς τὸ ποτήριον.	ἐδωροῦντο	δὲ καὶ ἀπὸ τῆς αὑτῶν
[1, 28]	τινος βασιλέως οἰκίαν· ὃν καὶ	ἐζηλωκέναι	λέγει τὴν τῶν Φαιάκων τρυφὴν
[1, 2]	καὶ τὴν ἐγκύκλιον οὐ παρέργως	ἐζηλωκώς·	ἕκαστον γὰρ ὧν ἐπεδείκνυτο ὡς
[1, 35]	ἀνέστησαν μετὰ τῶν περὶ Αἰσχύλον.	ἐθαυμάζετο	δὲ καὶ Ξενοφῶν ὁ θαυματοποιός,
[1, 35]	τοῦ αὐλητοῦ υἱεῖς σωματοφύλακας ἐπεποίητο.	~ἐθαυμάζετο	δὲ παρ´ Ἕλλησι καὶ Ῥωμαίοις
[1, 35]	Ἀριστόξενος. Στράτων δ´ ὁ Ταραντῖνος	ἐθαυμάζετο	τοὺς διθυράμβους μιμούμενος· τὰς δὲ
[1, 56]	προσαγορευθῆναι. ἐπιεικῶς δὲ ἡ Θρᾴκη	ἐθαυμάζετο	ὡς ἡδύοινος, καὶ συνόλως τὰ
[1, 8]	κλαίειν ἀγορεύω. τρίγλη δ´ οὐκ	ἐθέλει	νεύρων ἐπιήρανος εἶναι· παρθένου Ἀρτέμιδος
[1, 58]	τι καὶ χλεύης οἶνος ἔχειν	ἐθέλει.	οὐδὲν ἀπόβλητον Διονύσιον, οὐδὲ γίγαρτον,
[1, 3]	ὦ Τιμόκρατες, μετασχών’ ἆρ´ οὖν	ἐθελήσεις	καὶ ἡμῖν τῶν καλῶν ἐπικυλικίων
[1, 33]	εἰρήνην τρυφώντων· διὸ οἱ ἐνταῦθα	ἐθεράπευον	τὸ σῶμα διὰ λουτρῶν καὶ
[1, 4]	ὑπαντήσας δέ τις δίφρον εὐθέως	ἔθηκε,	κἂν μηδεὶς λέγῃ μηδέν. ~τοιούτους
[1, 52]	ἐξαίφνης αὐτοῦ γεύσῃ μὴ πρόσθεν	ἐθισθείς,	εὐώδης μέν σοι δόξει τοῦ
[1, 36]	τὸ πλῆθος. καὶ γὰρ ὅλα	ἔθνη	ἀθρόως αὐτόθι συνῴκισται, ὡς τὸ
[1, 40]	οὐκ εἰδώς γε. ~ὀρχήσεις δὲ	ἐθνικαὶ	αἵδε· Λακωνικαί, Τροιζήνιαι, Ἐπιζεφύριοι, Κρητικαί,
[1, 31]	ἱματίοις. Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ	ἔθος	εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα
[1, 20]	τῶν βαρβάρων ἔτι καὶ νῦν	ἔθος	ἐστί, κατηρεφέες παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ
[1, 18]	σωφρόνως ἁπτομένας. ἀρχαῖον δὲ τοῦτο	ἔθος·	λούουσι γοῦν καὶ αἱ Κωκάλου
[1, 30]	ἀριστεῖς κοσμίως δειπνοῦσιν ἐν Ἀγαμέμνονος.	εἰ	δ´ ἐν Ὀδυσσείᾳ φιλονεικοῦσιν Ἀχιλλεὺς
[1, 62]	παλαιοὶ Ἀπολλόδωρος δηλοῖ ὁ Καρύστιος·	εἰ	δ´ ὅτι καλοῦμεν ῥάφανον, ὑμεῖς
[1, 52]	ἔχειν ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ.	εἰ	δέ τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς
[1, 29]	κληρουμένων τὸν λαχόντα στοχάζεσθαι ταύτης.	εἰ	δέ τις τύχοι καὶ ἐκκρούσειε
[1, 29]	χωρίῳ ἐντεῦθεν βάλλειν τὴν ἑαυτοῦ.	εἰ	δὲ τύχοι ἄνευ τοῦ μηδεμιᾶς
[1, 2]	εἰ ὁ μέθυσος ἐπὶ ἀνδρός,	εἰ	ἡ μήτρα κεῖται ἐπὶ τοῦ
[1, 39]	Σοφοκλῆς γοῦν ὠνείδιζεν αὐτῷ ὅτι	εἰ	καὶ τὰ δέοντα ποιεῖ, ἀλλ´
[1, 2]	κεῖται ἢ οὐ κεῖται; οἷον	εἰ	κεῖται ὥρα ἐπὶ τοῦ τῆς
[1, 30]	ἀλλ´ ὠφέλιμοι αἱ φιλοτιμίαι ζητούντων	εἰ	λόγῳ ἢ μάχῃ αἱρεθῆναι δεῖ
[1, 12]	καρίδας. ὃ δ´ ἰδὼν ἐπύθετο	εἰ	μείζους ἔχουσιν· εἰπόντων δὲ μὴ
[1, 44]	ὕδωρ βληθείς· διέξεισι γὰρ οὐθέν,	εἰ	μή τις αὐτὸν μετεωρίσας τοῖς
[1, 31]	Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα ἐν δείπνῳ,	εἰ	μή τις ἔξω λίνων ὗν
[1, 2]	ἐπὶ τοῦ τῆς ἡμέρας μορίου,	εἰ	ὁ μέθυσος ἐπὶ ἀνδρός, εἰ
[1, 26]	κακὸν ἄν τι μεῖζον ἔλαβον,	εἰ	πλείω χρόνον ἔμεινα· καὶ νῦν
[1, 2]	κεῖται ἐπὶ τοῦ ἐδωδίμου βρώματος,	εἰ	σύαγρος κεῖται τὸ σύνθετον ἐπὶ
[1, 10]	Βορυσθένους καταπλέοντας, ἀνεγνωκότες οὐδὲν πλὴν	εἰ	τὸ Φιλοξένου Δεῖπνον οὐχ ὅλον.
[1, 29]	αὐτοὺς Πηνελόπην, σκοπὸν δὲ ποιεῖσθαι	εἴ	τις βάλλοι ψήφῳ ἑτέρᾳ· καὶ
[1, 44]	τῶν ἱδρώτων ἔκκρισιν καθάπερ ἂν	εἴ	τις ἠθμὸς εἰς ὕδωρ βληθείς·
[1, 56]	οἴνου πολίτης ὢν κρατίστου στρυφνὸς	εἶ	καὶ τοὔνομ´ αὐτὸ τῆς πατρίδος
[1, 5]	ποιοῦσιν ἐρεῖ τις τί μικρολόγος	εἶ;	πλεῖαί τοι οἴνου κλισίαι· δαίνυ
[1, 56]	Ἀκάνθου πόλεως οἶνον λέγων· ποδαπὸς	εἶ;	φράσον. {Β. Ἀκάνθιος. {Α. εἶτα
[1, 43]	εἰς κόρον γὰρ ἐλθεῖν οὐκ	εἴα	τὸ πένθος. διὸ καὶ ὁ
[1, 46]	ἀλλ´ οὐδὲ μίαν ἀλλ´ ἑταίραν	εἶδέ	τις αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´ ἔδεφον
[1, 11]	δειπνῶν ποτε παρὰ Διονυσίῳ ὡς	εἶδεν	ἐκείνῳ μὲν μεγάλην τρῖγλαν παρατεθεῖσαν,
[1, 19]	καὶ ἑκατοντάρχας ἔταξα. σῖτον δ´	εἰδέναι	διώρισα ἄριστα, δεῖπνα, δόρπα δ´
[1, 11]	τῷ Διονυσίῳ παρατεθεῖσαν πρεσβυτέραν οὖσαν	εἰδέναι	πάντα σαφῶς ἃ βούλεται μαθεῖν.
[1, 48]	κεφαλαλγὴς καὶ τοῦ νευρώδους καθάπτεται.	εἴδη	δ´ αὐτοῦ δύο, ὁ αὐστηρὸς
[1, 48]	καὶ τοῦ Ἀλβανοῦ δὲ οἴνου	εἴδη	δύο, ὃ μὲν γλυκάζων, ὃ
[1, 1]	καὶ ὄργανα μουσικὰ καὶ σκωμμάτων	εἴδη	μυρία καὶ ἐκπωμάτων διαφορὰς καὶ
[1, 46]	ἐνιαυτοὺς δέκα. πικρὰν στρατείαν δ´	εἶδον,	οἵτινες πόλιν μίαν λαβόντες εὐρυπρωκτότεροι
[1, 1]	μ´ ἂν ἡ ἡμέρα κατ´	εἶδος	διεξερχόμενον. καί ἐστιν ἡ τοῦ
[1, 58]	ὁ τίμιος. καὶ Ἑρμῆς δ´	εἶδος	πόσεως παρὰ Στράττιδι Χαιρέας δὲ
[1, 39]	τὰ δέοντα ποιεῖ, ἀλλ´ οὐκ	εἰδώς	γε. ~ὀρχήσεις δὲ ἐθνικαὶ αἵδε·
[1, 24]	ἀποτρέπων αὐτοὺς παρανόμων ἔργων, ἢ	εἰδὼς	ἐν τρυφερῷ τινι βίῳ τεθραμμένους
[1, 16]	ποιῶν καὶ ἐν τῇ Ἰθάκῃ	εἰδὼς	λιμένας πλείους καὶ νήσους προσεχεῖς
[1, 33]	δὲ τὴν τοῦ μύρου φύσιν	εἰδὼς	οὐκ εἰσήγαγε μύροις ἀλειφομένους τοὺς
[1, 30]	λακκοπρωκτίαν ἡμῖν ἐπίστας´ εὑρών. {ΑΛΚ.	εἶεν·	τίς εἶπεν ἀμίδα παῖ‘ πρῶτος
[1, 56]	εἰς Συρακούσας κομίσαι ἐξ Ἰταλίας.	εἴη	ἂν οὖν ὁ παρὰ Σικελιώταις
[1, 7]	μὴ πλείους· ἤδη γὰρ ἂν	εἴη	μισθοφόρων ἁρπαξιβίων σκηνὴ στρατιωτῶν. ἀγνοεῖ
[1, 14]	γεγονὼς τοῦ Μυκονίου φιλόδωρος {ἂν}	εἴης;	ἀγαθὸς πρὸς ἀγαθοὺς ἄνδρας ἑστιασόμενος
[1, 19]	γὰρ ἀριστήσομεν. Ἀριστομένης· ἀκρατιοῦμαι μικρόν,	εἶθ´	ἥξω πάλιν, ἄρτου δὶς ἢ
[1, 52]	οὕτω πότιμος. Ἀρχεστράτου τοῦ δειπνολόγου·	εἶθ´	ὁπόταν πλήρωμα Διὸς σωτῆρος ἕλησθε,
[1, 22]	θήρας ἰχθύων ἐπιμέλεια καὶ τέχνη.	εἰκάζει	δὲ καὶ τοὺς ὑπὸ Σκύλλης
[1, 34]	τοῦ ψηφοκλέπτου ἐν θεάτρῳ χαλκῆν	εἰκόνα	ἀνέθηκαν ψῆφον κρατοῦσαν· ὡς δ´
[1, 21]	ἐγίνοντο καὶ φόνοι. ἐξ ὧν	εἰκὸς	λεχθῆναι καὶ τὴν ἀτασθαλίαν, ὅτι
[1, 7]	τῷ Πλάτωνος συσσιτίῳ ὀκτὼ καὶ	εἴκοσι	ἦσαν. οὗτοι δὲ πρὸς τὰ
[1, 14]	αὐτῷ τοῦ φίλου, ὁπηνίκ´ ἂν	εἴκοσι	ποδῶν μετροῦντι τὸ στοιχεῖον ᾖ,
[1, 41]	εἴκοσι τὰς πρὸ κυνὸς καὶ	εἴκοσι	τὰς μετέπειτα οἴκῳ ἐνὶ σκιερῷ
[1, 41]	Πυθικοῦ χρησμοῦ, ὃν ἀναγράφει Χαμαιλέων·	εἴκοσι	τὰς πρὸ κυνὸς καὶ εἴκοσι
[1, 48]	Συρεντῖνος δὲ ἀπὸ πέντε καὶ	εἴκοσιν	ἐτῶν ἄρχεται γίνεσθαι πότιμος· ὢν
[1, 48]	πότιμος καὶ ἀπὸ πεντεκαίδεκα μέχρι	εἴκοσιν·	ὁ δ´ ὑπὲρ τοῦτον ἐκπίπτων
[1, 39]	περιιστᾶν. ὑπεκρίνετο γοῦν μετὰ τοῦ	εἰκότος	τὰ δράματα. Ἀριστοφάνης γοῦν (παρὰ
[1, 34]	Θήβαις Πινδάρου μὲν οὐκ ἔστιν	εἰκών,	Κλέωνος δὲ τοῦ ᾠδοῦ, ἐφ´
[1, 56]	Ἵππυς δ´ ὁ Ῥηγῖνος τὴν	εἰλεὸν	καλουμένην ἄμπελον βιβλίαν φησὶ καλεῖσθαι,
[1, 29]	αὐτήν. τὸν δὲ Εὐρύμαχον πλείστας	εἰληφέναι	ταύτῃ τῇ παιδιᾷ καὶ εὔελπιν
[1, 46]	πολὺ τῆς πόλεος ἀπεχώρησαν ἧς	εἷλον	τότε. οὐδὲ τὸν ἀέρα δ´
[1, 53]	τοῦτον ἐγὼ κρίνω πολὺ πάντων	εἶναι	ἄριστον τῶν ἄλλων οἴνων μετ´
[1, 32]	οὐδὲ ἔνδον τῆς πόλεως ἐώντων	εἶναι	αὐτά, ὧν τὸ βλαπτικὸν Ἀντιφάνης
[1, 57]	τῆς Ἀχαίας ἀμπέλου τι γένος	εἶναι,	ἀφ´ ἧς τὸν οἶνον ἐξαμβλοῦν
[1, 55]	ἀλλ´ ἀνθοσμίᾳ καὶ πέπονι νεκταροσταγεῖ.	εἶναι	γὰρ ἐν Ἰκάρῳ φησὶ Σῆμος
[1, 48]	αὐτοῦ τὸ μὴ δοκεῖν ἀπαρέγχυτος	εἶναι·	ἐμφαίνει γὰρ ὡς ἐμμεμιγμένου αὐτῷ
[1, 31]	Ἡγήσανδρος δέ φησιν οὐδὲ ἔθος	εἶναι	ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα ἐν
[1, 60]	ὁ Ταινιωτικὸς πρὸς τῷ ἡδὺς	εἶναι	ἔχει τι καὶ ἀρωματῶδες ἠρέμα
[1, 28]	ἔγωγέ τί φημι τέλος χαριέστερον	εἶναι	ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ
[1, 4]	λέγει δ´ αὐτὸν καὶ ἔμπειρον	εἶναι	ἱερουργιῶν τῶν νομισθεισῶν ὑπό τε
[1, 4]	καὶ καθεσταμένον ἐπὶ τῶν ἱερῶν	εἶναι	καὶ θυσιῶν ὑπὸ τοῦ πάντα
[1, 52]	μέν σοι δόξει τοῦ Λεσβίου	εἶναι	μᾶλλον· ἔχει γὰρ τοῦτο χρόνου
[1, 37]	Ξενοφῶν, ἔλεγε τοῖς γνωρίμοις παντὸς	εἶναι	μέλους τὴν ὄρχησιν γυμνάσιον. ἔταττον
[1, 57]	Μαιάνδριος περὶ τὴν Ἐφεσίαν φησὶν	εἶναι	ὀρείαν κώμην τὴν πρότερον μὲν
[1, 8]	δ´ οὐκ ἐθέλει νεύρων ἐπιήρανος	εἶναι·	παρθένου Ἀρτέμιδος γὰρ ἔφυ καὶ
[1, 5]	~τοιούτους ἔδει καὶ τοὺς λοιποὺς	εἶναι	πλείους ὡς τοῖς γε μὴ
[1, 28]	δοκεῖ γὰρ Ἑρμῆς ὕπνου προστάτης	εἶναι.	σπένδουσι δ´ αὐτῷ καὶ ἐπὶ
[1, 17]	θαυμαστὸν τοὺς οὕτω τεθραμμένους ἀφλεγμάντους	εἶναι	τὰ σώματα καὶ τὰς ψυχάς.
[1, 59]	προσηνέστατος, πλήσμιος διὰ τὸ παχὺς	εἶναι	τῇ δυνάμει. τῶν δ´ οἴνων
[1, 58]	ἐν τῷ πρυτανείῳ διδόμενον θαυμαστὸν	εἶναι	τὴν ἡδονήν· ἠρτυμένος γάρ ἐστιν.
[1, 38]	γὰρ νομίζω τοῦτο τῶν ἀνελευθέρων	εἶναι,	τὸ βαδίζειν ἀρρύθμως ἐν ταῖς
[1, 44]	δαῖτα θάλειαν στοιχείων μεταθέσει δίαιταν	εἶναι·	τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ δαίσασθαι
[1, 32]	ἐπιτεχνᾶσθαι σπόγγους ὑποτίθεσθαι· ἐπακτικὸν γὰρ	εἶναι	τὸ τοιοῦτον πρὸς ἀφροδισίων πλῆθος.
[1, 47]	φασὶ πάλαι γνωριζομένην. ἡδὺν γὰρ	εἶναι	τὸν οἶνον παρεγχεομένης θαλάσσης. ἐπαινῶν
[1, 29]	ταύτῃ τῇ παιδιᾷ καὶ εὔελπιν	εἶναι	τῷ γάμῳ. οὕτω δὲ διὰ
[1, 28]	ἀφροσύνης. ἀδύνατον γὰρ μὴ φρονίμους	εἶναι	Φαίακας, οἳ μάλα φίλοι εἰσὶ
[1, 31]	νηῆσαι‘ οἷος οὐκ ἄλλος δεξιὸς	εἶναί	φησι. καὶ ἐν Λιταῖς δὲ
[1, 24]	τοὺς ἀοιδοὺς αἰδοίους τοῖς ἀνθρώποις	εἶναί	φησι· τοὔνεκ´ ἄρα σφέας οἴμας
[1, 56]	Ἀρμενίδας δὲ τῆς Θρᾴκης φησὶν	εἶναι	χώραν τὴν Βιβλίαν, ἣν Ἀντισάρην
[1, 6]	προείρηται, ἐδόκει τοῖς Μεσσηνίοις πεπαιδευμένος	εἶναι,	ὡς καὶ Καλλιφάνης ὁ τοῦ
[1, 32]	οὕτω φησί τινας ὀχευτικὰς δυνάμεις	εἶναι	ὡς καὶ μέχρι ἑβδομήκοντα συνουσιῶν
[1, 41]	Ἀντιφάνης λέγει· τὸ δὲ ζῆν,	εἰπέ	μοι, τί ἐστι; τὸ πίνειν
[1, 9]	διθυραμβοποιός. καὶ ὁ νυμφίος Φιλόξενε,	εἶπε,	καὶ αὔριον ὧδε δειπνήσεις· καὶ
[1, 25]	ἔφη, σοὶ διαλεχθείην; τί οὖν,	εἶπε,	παρακολουθεῖς; χαίρω σε θεωρῶν, ἔφη,
[1, 18]	οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ´ ἔχων. ταῦτ´	εἶπε	τὸ Θετταλὸν σόφισμα ἤτοι ὁ
[1, 57]	ἐστι πλησίον Ἀρκαδίας. ἄπυρον δὲ	εἶπε	τὸν οὐχ ἡψημένον· ἐχρῶντο γὰρ
[1, 52]	κἀξ ἄλλων πόλεων βοτρυοσταγῆ ἔρνη	εἰπεῖν	αἰνῆσαί τε καὶ οὔ με
[1, 2]	εἶχεν ἴδιον μηδενὸς ἀποτρώγειν πρὶν	εἰπεῖν	κεῖται ἢ οὐ κεῖται; οἷον
[1, 30]	ἐπίστας´ εὑρών. {ΑΛΚ. εἶεν· τίς	εἶπεν	ἀμίδα παῖ‘ πρῶτος μεταξὺ πίνων;
[1, 11]	Διονυσίου τίνος ἕνεκεν τοῦτο ποιεῖ,	εἶπεν	ὁ Φιλόξενος ὅτι γράφων τὴν
[1, 45]	θανὼν ἀπαλλάττεται τῆς τούτων ἐπιθυμίας·	εἴπερ	ὁ κολάζων αὐτὸν θεὸς προσείων,
[1, 2]	οὐ μόνον δύο κύνες ἀργοὶ	εἵποντο’	ὡς τῷ Τηλεμάχῳ ἐκκλησιάζοντι, ἀλλὰ
[1, 14]	κληθέντ´ ἐπὶ δεῖπνον πρός τινος,	εἰπόντος	αὐτῷ τοῦ φίλου, ὁπηνίκ´ ἂν
[1, 25]	ἐκώλυε δὲ πράττειν τὸν νεανίσκον.	εἰπόντος	δὲ ὅτι Χαιρέφανες, ἐὰν παύσῃ
[1, 12]	ἰδὼν ἐπύθετο εἰ μείζους ἔχουσιν·	εἰπόντων	δὲ μὴ γίνεσθαι ὧν ἤνεγκαν,
[1, 46]	παίζων· ἰχθὺν δ´ Ὅμηρος ἐσθίοντ´	εἴρηκε	ποῦ τίνα τῶν Ἀχαιῶν; κρέα
[1, 21]	ἀγαθὸν ἀναγκαῖον ἦν, ἐπεκτείνας, φησίν,	εἴρηκεν	ἐίσην· ἐπεὶ οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι,
[1, 44]	τὸ ἔξω παράσχῃ, ὡς Ἀριστοτέλης	εἴρηκεν	ἐν τοῖς φυσικοῖς προβλήμασι ζητῶν,
[1, 33]	σφαιρίζουσιν. Ἡρόδοτος δὲ οὐ καλῶς	εἴρηκεν	ἐπὶ Ἄτυος διὰ λιμὸν εὑρεθῆναι
[1, 38]	Ἀριστοφάνειος Ἀρίσταρχον ἐν συγγράμματι κακῶς	εἴρηκεν	ἐπὶ τῷ μὴ εὐρύθμως ἀμπέχεσθαι,
[1, 33]	ἐν Ὀδυσσείᾳ καὶ διὰ τὴν	εἰρήνην	τρυφώντων· διὸ οἱ ἐνταῦθα ἐθεράπευον
[1, 41]	τούτοις, φησί, κυνολογήσασιν ἐδόθη πιεῖν.	εἴρηται	δὲ τὸ βρέχειν καὶ ἐπὶ
[1, 21]	τὰ πρῶτα ἐξημάρτανον οἱ ἄνθρωποι	εἰς	ἀλλήλους. ὡς δὲ παρεγένετο αὐτοῖς
[1, 14]	νόον τε καὶ φρένας παρήγαγεν	εἰς	ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν. Εὔβουλος ὁ
[1, 59]	αὐτοὺς πρό τινος χρόνου καὶ	εἰς	ἀναπεπταμένον τόπον θετέον εἰς τὸ
[1, 40]	τῶν Ὁμηριδῶν τις ἐν τῷ	εἰς	Ἀπόλλωνα ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´
[1, 54]	Λάμψακον εἰς οἶνον, Μαγνησίαν δ´	εἰς	ἄρτον, Μυοῦντα δ´ εἰς ὄψον,
[1, 5]	πρῶτος καὶ δεύτερος καὶ τέταρτος,	εἰς	ἃς νίκας καὶ Εὐριπίδης ἔγραψεν
[1, 46]	νηὸς ἱστοῦ καὶ τοξεύοντες ἑκηβόλως	εἰς	αὐτήν, ὡς ἐν τῷ ἐπιταφίῳ
[1, 4]	ἐκεῖνα τῶν Ἀντιφάνους ἐρεῖ τις	εἰς	αὐτόν· ἀεὶ δὲ πρὸς Μούσαισι
[1, 29]	Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶμα ἔμπης	εἰς	γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ´
[1, 9]	αἰτίαν· καὶ μαθὼν ὅτι πᾶν	εἰς	γάμους συνηγόρασται λουσάμενος παρῆν ἄκλητος
[1, 28]	αὐλῶν συρίγγων τ´ ἐνοπὴν‘ ἀκούει.	εἰς	δὲ τὰ συμπόσια οὐ παρήγαγε·
[1, 6]	οὐκ ἀπ´ ἐμοῦ σκεδάσεις ὄχλον,	εἰς	δὲ τὴν ἀποδεδαρμένην ἔγχελυν· οὐ
[1, 6]	κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι,	εἰς	δὲ τὴν χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν
[1, 6]	τὴν χορδήν· ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές,	εἰς	δὲ τὴν ὠνθυλευμένην τευθίδα· σοφή,
[1, 6]	ὠνθυλευμένην τευθίδα· σοφή, σοφὴ σύ,	εἰς	δὲ τὸ ἐν τοῖς ἑψητοῖς
[1, 6]	ἥκω λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος,	εἰς	δὲ τοὺς κήρυκας· χαίρετε, κήρυκες,
[1, 35]	προσκρούσας Ῥηγίνοις, ὥς φησι Δοῦρις,	εἰς	δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε πρῶτος. Εὔδικος
[1, 9]	ὧν ἐστι χρεία, κἆθ´ οὕτως	εἰς	ἑαυτὸν κύψαντα εὐωχεῖσθαι. οὗτος εἰς
[1, 39]	πᾶσαν τὴν τῆς τραγῳδίας οἰκονομίαν	εἰς	ἑαυτὸν περιιστᾶν. ὑπεκρίνετο γοῦν μετὰ
[1, 6]	Συρακούσιον εὐτρεπίσθαι στιχίδια καὶ παροιμίας	εἰς	ἕκαστον τῶν ἐν τοῖς δείπνοις
[1, 6]	δὲ καὶ ὅτι ὁ Χάρμος	εἰς	ἕκαστον τῶν παρατιθεμένων ἔχων τι
[1, 16]	πάντων τούτων ἀπολυομένους τοὺς ἀνθρώπους	εἰς	ἐλευθερίαν καὶ αὐτάρκειαν ἐξαιρεῖται τοὺς
[1, 62]	φησι· γύναι, ῥάφανόν με νομίσας´	εἰς	ἐμέ σου τὴν κραιπάλην μέλλεις
[1, 31]	Δοῦρις. ἑστιῶν γοῦν ποτε ἡγεμόνας	εἰς	ἑξακισχιλίους ἐκάθισεν ἐπὶ δίφρων ἀργυρῶν
[1, 51]	οἶνον εἰσάγουσιν ἐνθάδε· ὃς ἂν	εἰς	ἑτέραν ληφθῇ δ´ ἀποστέλλων πόλιν
[1, 16]	πλῆθος καὶ ἀγρίων ὀρνίθων, καὶ	εἰς	εὐδαιμονίαν δὲ καταριθμῶν τὸ τὴν
[1, 9]	εἰς ἑαυτὸν κύψαντα εὐωχεῖσθαι. οὗτος	εἰς	Ἔφεσον καταπλεύσας εὑρὼν τὴν ὀψοπώλιδα
[1, 60]	καὶ Πέρσαι ταῖς γαμεταῖς ἐδίδοσαν	εἰς	ζώνας. ὁ δὲ κατὰ τὴν
[1, 44]	τί οἱ ἱδροῦντες ἐπὰν ἔλθωσιν	εἰς	θερμὸν ἢ ψυχρὸν ὕδωρ οὐκ
[1, 35]	Λοκρός, ὥς φησι Φανόδημος, παραγενόμενος	εἰς	Θήβας καὶ ὑποζωννύμενος οἴνου κύστεις
[1, 17]	ἡμέρας παρακαλεῖ πιεῖν σπείσαντα, προτρεπομένη	εἰς	θυμηδίαν· ὃ δ´ ὑπερτίθεται πρὸς
[1, 50]	προσκεφάλαια. ~Πίνδαρος δ´ ἐν τῇ	εἰς	Ἱέρωνα Πυθικῇ ᾠδῇ· ἀπὸ Ταϋγέτοιο
[1, 21]	ἄρτου τε ἐπίνοια πέμματός τε	εἰς	ἴσον διαμεμοιραμένου καὶ τοῖς διαπίνουσιν
[1, 24]	γυναικῶν διερχόμενος ἐνέβαλλέ τινα φιλοτιμίαν	εἰς	καλοκἀγαθίαν, εἶτα διατριβὴν παρέχων ἡδεῖαν
[1, 32]	μυρεψῶν· ὥστ´ οὐδ´ ἂν κολυμβᾶν	εἰς	κολυμβήθραν μύρου‘ ἀρκεῖσθαί τις ἂν
[1, 43]	τοῦ τηνικάδε ἀτυχήσαντος ἀπογεύσασθαι μόνον·	εἰς	κόρον γὰρ ἐλθεῖν οὐκ εἴα
[1, 21]	διένεμον ἑκάστῳ ἴσην, καὶ οὕτως	εἰς	κόσμον ἦλθε τοῖς ἀνθρώποις τὰ
[1, 32]	ὧν τὸ βλαπτικὸν Ἀντιφάνης δηλοῖ·	εἰς	μακαρίαν τὸ λουτρόν, ὡς διέθηκέ
[1, 6]	τῶν ἐν τοῖς δείπνοις παρατιθεμένων·	εἰς	μὲν τὸν ἰχθύν· ἥκω λιπὼν
[1, 45]	ῥοιαὶ καὶ μηλέαι. τὰ δ´	εἰς	ξυλείαν εὔθετα μακρά, τοῖς ἐπιθέτοις
[1, 4]	κατὰ γὰρ τὸν κωμῳδιοποιὸν Ἀπολλόδωρον·	εἰς	οἰκίαν ὅταν τις εἰσίῃ φίλου,
[1, 54]	βασιλέως ἔλαβε δωρεὰν τὴν Λάμψακον	εἰς	οἶνον, Μαγνησίαν δ´ εἰς ἄρτον,
[1, 39]	μόνον τὰ ἑαυτῶν δράματα ἀναφέρειν	εἰς	ὄρχησιν τοῦ χοροῦ, ἀλλὰ καὶ
[1, 54]	δ´ εἰς ἄρτον, Μυοῦντα δ´	εἰς	ὄψον, Περκώτην δὲ καὶ τὴν
[1, 59]	δυνάμεως αὐτῶν. χαριέστατος δ´ οἶνος	εἰς	παλαίωσιν ὁ Κερκυραῖος. ὁ δὲ
[1, 18]	ὡς νενομισμένον, τὸν Μίνω παραγενόμενον	εἰς	Σικελίαν. τῆς μέθης δὲ κατατρέχων
[1, 54]	δοὺς τὰ πρότερον ὑπάρχοντα καὶ	εἰς	στολὴν Γάμβρειον προσθεὶς ἐφ´ ᾧ
[1, 54]	Περκώτην δὲ καὶ τὴν Παλαίσκηψιν	εἰς	στρωμνὴν καὶ ἱματισμόν. ἐκέλευσε δὲ
[1, 56]	Ἀργεῖον, ὃς ἐβασίλευσε Συρακουσίων, πρῶτον	εἰς	Συρακούσας κομίσαι ἐξ Ἰταλίας. εἴη
[1, 14]	Πάριος ποιητὴς ὡς ἀκλήτου ἐπεισπαίοντος	εἰς	τὰ συμπόσια Μυκονίων δίκην. δοκοῦσι
[1, 9]	καὶ ἄλλα ἡδύσματα· ἔπειτα εἰσιόντα	εἰς	τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ ἑψόμενα
[1, 62]	τοῦ δεῦρο παρασκευάζεσθαι. καὶ πολλοὶ	εἰς	τὰς κατασκευαζομένας ἀμεθύστους προσλαμβάνουσι τὸ
[1, 11]	τὴν ἐρωμένην Γαλάτειαν ἐφωράθη διαφθείρων,	εἰς	τὰς λατομίας ἐνεβλήθη· ἐν αἷς
[1, 11]	ἑαυτῷ δὲ μικράν, ἀναλαβὼν αὐτὴν	εἰς	τὰς χεῖρας πρὸς τὸ οὖς
[1, 22]	βάθος κειμένων. καὶ οὐκ ἔστιν	εἰς	ταῦτα ἄλλῃ τινὶ τέχνῃ χρήσασθαι
[1, 10]	ὡς ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος τὴν φύσιν	εἰς	τὴν ἀπόλαυσιν ηὔξατό ποτε γεράνου
[1, 18]	ἤ μ´ ἔβλαψαν θεοὶ αὐτοί,	εἰς	τὴν αὐτὴν τιθεὶς πλάστιγγα τὴν
[1, 12]	ὀνομάζεται. οὗτος ἱκανὰς μυριάδας καταναλώσας	εἰς	τὴν γαστέρα ἐν Μιντούρναις (πόλις
[1, 47]	δὲ καὶ τὴν Διονύσου φυγὴν	εἰς	τὴν θάλασσαν οἰνοποιίαν σημαίνειν φασὶ
[1, 4]	Ἀθήνηθεν καὶ τῶν ἀπὸ Ῥόδου	εἰς	τὴν καλὴν Ἀλεξάνδρειαν μετήγαγε. διόπερ
[1, 19]	τὴν ἀνατολὴν εὐθὺς δειπνοποιησάμενοι προέρχονται	εἰς	τὴν μάχην. ~εὐωχοῦνται δὲ παρ´
[1, 5]	ἀρωμάτων βοῦν ἀναπλάσας διένειμε τοῖς	εἰς	τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασιν. ὁ δὲ
[1, 29]	τὴν Πηνελόπην, ἀποτίθεσθαι τὴν ἑαυτοῦ	εἰς	τὴν τῆς βληθείσης καὶ ἐξωσμένης
[1, 59]	καὶ εἰς ἀναπεπταμένον τόπον θετέον	εἰς	τὸ διαπνεῦσαι τὸ παχὺ τῆς
[1, 44]	τοῖς πόροις ἀναψυχὴν καὶ διέξοδον	εἰς	τὸ ἔξω παράσχῃ, ὡς Ἀριστοτέλης
[1, 34]	φησὶ Πολέμων φεύγοντά τινα χρυσίον	εἰς	τὸ ἱμάτιον κοῖλον ὂν ἐνθέσθαι,
[1, 21]	οὕτω καλῶν, μόνου ἀνθρώπου χωροῦντος	εἰς	τὸ ἴσον ἐκ τῆς πρόσθεν
[1, 21]	διαπίνουσιν ἄλεισα· καὶ γὰρ ταῦτα	εἰς	τὸ ἴσον χωρούντων ἐγίνετο. ὥστε
[1, 58]	ἠρτυμένος γάρ ἐστιν. ἐμβάλλουσι γὰρ	εἰς	τὸ κεράμιον σταῖς μέλιτι φυράσαντες,
[1, 11]	τὸν Κύκλωπα συνέθηκε τὸν μῦθον	εἰς	τὸ περὶ αὑτὸν γενόμενον πάθος,
[1, 14]	γνάθοις ἔχω. ταῦτα οἴκοθεν ἔχων	εἰς	τὸ συμπόσιον ἦλθον καὶ προμελετήσας,
[1, 42]	ἐπικαιόμενος τῷ Ἡρακλεῖ· ἀνακειμένῳ μέσον	εἰς	τὸν αὐχέν´ εἰσαλοίμην. Ἀριστοτέλης ἐν
[1, 38]	~Ἕρμιππος δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι	εἰς	τὸν περίπατον καθ´ ὥραν λαμπρὸν
[1, 4]	δεῖ; ~εἶτα εἰσβάλλει μετ´ ὀλίγον	εἰς	τὸν τοῦ Λαρηνσίου ἔπαινον καὶ
[1, 54]	Σκῆπτρα, Ἀρτύψον, Τορτύρην. ὃ δ´	εἰς	ὕβριν, φησί, καὶ ἄνοιαν προελθὼν
[1, 44]	καθάπερ ἂν εἴ τις ἠθμὸς	εἰς	ὕδωρ βληθείς· διέξεισι γὰρ οὐθέν,
[1, 9]	συνεθίζειν πρὸς τὰ θερμὰ καθιέντα	εἰς	ὕδωρ θερμὸν καὶ τὸ στόμα
[1, 59]	ἀχρεῖός ἐστιν. ὁ δὲ νησιώτης	εἴς	τε τοὺς πότους ἐστὶν εὖ
[1, 26]	γοῦν φησι· νεανίας τις ἐσφαίριζεν	εἷς	ἐτῶν ἴσως ἑκκαίδεκ´ ἢ ἑπτακαίδεκα,
[1, 2]	βίον ἐξητασμένος. τῶν δὲ κυνικῶν	εἷς	ἦν ὃν Κύνουλκον καλεῖ· ᾧ
[1, 58]	γλεύκει παραχεῖται παρὰ χοῦς πεντήκοντα	εἷς	θαλάσσης καὶ γίνεται ἀνθοσμίας. καὶ
[1, 45]	ποτοῦ ὄψον. ἐπιμελουμένους δὲ αὐτοὺς	εἰσάγει	καὶ τῶν ἀκροδρύων· ὄγχνη γὰρ
[1, 33]	πρόσωπα καθαίρει. ἀλλ´ οὐδὲ στεφανουμένους	εἰσάγει,	καίτοι τῷ ἐκ τῆς μεταφορᾶς
[1, 30]	Ἴλιον. ἀλλ´ οὐδ´ ὅτε μνηστῆρας	εἰσάγει	μεθύοντας, οὐδὲ τότε τοιαύτην ἀκοσμίαν
[1, 20]	ἰδιάζον δὲ τὸ παρὰ Μενελάῳ	εἰσάγει	συμπόσιον. δειπνήσαντας γὰρ ποιεῖ ὁμιλοῦντας·
[1, 51]	ἀτέλειαν Λεσβίου ποιῶν τὸν οἶνον	εἰσάγουσιν	ἐνθάδε· ὃς ἂν εἰς ἑτέραν
[1, 42]	ἀνακειμένῳ μέσον εἰς τὸν αὐχέν´	εἰσαλοίμην.	Ἀριστοτέλης ἐν Τυρρηνῶν Νομίμοις· οἱ
[1, 21]	κρεῶν δὲ μοῖραι ἐνέμοντο· ὅθεν	ἐίσας	φησὶ τὰς δαῖτας ἀπὸ τῆς
[1, 62]	νέφος ἐπὶ τοῦ μετώπου. Νικοχάρης·	εἰσαύριον	ἀντὶ ῥαφάνων ἑψήσομεν βαλάνιον, ἵνα
[1, 4]	τινὸς ἡμᾶς ἀναπυνθάνεσθαι δεῖ; ~εἶτα	εἰσβάλλει	μετ´ ὀλίγον εἰς τὸν τοῦ
[1, 14]	καὶ χαλίκρητον μέθυ, οὔτε τῖμον	εἰσενέγκας	οὔτε- οὐδὲ μὲν κληθεὶς ἦλθες,
[1, 33]	τοῦ μύρου φύσιν εἰδὼς οὐκ	εἰσήγαγε	μύροις ἀλειφομένους τοὺς ἥρωας πλὴν
[1, 35]	Ἰταλίας Οἰνώναν, ὃς καὶ Κύκλωπα	εἰσήγαγε	τερετίζοντα καὶ ναυαγὸν Ὀδυσσέα σολοικίζοντα,
[1, 30]	μεθύοντας, οὐδὲ τότε τοιαύτην ἀκοσμίαν	εἰσήγαγεν	ὡς Σοφοκλῆς καὶ Αἰσχύλος πεποιήκασιν,
[1, 1]	λόγου οἰκονόμος Ἀθήναιος ἥδιστον λογόδειπνον	εἰσηγεῖται	κρείττων τε αὐτὸς ἑαυτοῦ γινόμενος,
[1, 30]	ὕπο. Εὔπολις δὲ τὸν πρῶτον	εἰσηγησάμενον	τὸ τῆς ἀμίδος ὄνομα ἐπιπλήττει
[1, 37]	ὀρχήσεως τῆς τραγικῆς καλουμένης πρῶτος	εἰσηγητὴς	γέγονε Βάθυλλος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὅν
[1, 21]	ἀναγκαῖον ἦν, ἐπεκτείνας, φησίν, εἴρηκεν	ἐίσην·	ἐπεὶ οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι, οἷς
[1, 21]	τούτων δ´ ἐπείσθη Ζηνόδοτος δαῖτα	ἐίσην	τὴν ἀγαθὴν λέγεσθαι. ἐπεὶ γὰρ
[1, 21]	ἤδη μὲν δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν	ἐίσης.	καί· χαῖρ´, Ἀχιλεῦ, δαιτὸς μὲν
[1, 21]	καί· χαῖρ´, Ἀχιλεῦ, δαιτὸς μὲν	ἐίσης	οὐκ ἐπιδευεῖς. ἐκ τούτων δ´
[1, 23]	δ´ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενος δεπάεσσιν.	εἰσὶ	δὲ καὶ τοῖς ἀρίστοις κατὰ
[1, 28]	εἶναι Φαίακας, οἳ μάλα φίλοι	εἰσὶ	θεοῖσιν, ὡς ἡ Ναυσικάα φησί.
[1, 59]	ἐπιμελέστερον τεθαλαττωμένοι οἶνοι ἀκραίπαλοί τέ	εἰσι	καὶ κοιλίας λύουσιν ἐπιδάκνουσί τε
[1, 60]	ἀφ´ ἧς οἱ γινόμενοι οἶνοί	εἰσι	μὲν ἠρέμα ὑπόχλωροι, ἐμφαίνοντές τι
[1, 25]	ἐν χθονὶ πολυβοτείρῃ. ~ὀρχήσεις δ´	εἰσὶ	παρ´ Ὁμήρῳ αἳ μέν τινες
[1, 59]	καλούμενος Ἀριούσιος. διαφοραὶ δὲ αὐτοῦ	εἰσι	τρεῖς· ὃ μὲν γὰρ αὐστηρός
[1, 4]	Ἀπολλόδωρον· εἰς οἰκίαν ὅταν τις	εἰσίῃ	φίλου, ἔστιν θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν
[1, 14]	Εὔβουλος ὁ κωμικός φησί που·	εἰσὶν	ἡμῖν τῶν κεκλημένων δύο ἐπὶ
[1, 42]	Οἰκονομικῷ· διὰ τί ἄλυποι ἀλλήλοις	εἰσὶν	οἱ ἐρέται; ἢ ὅτι ἐν
[1, 59]	πλείονα χρόνον καθεσταμένα. χρήσιμοι δ´	εἰσὶν	οὗτοι Ἀθήνησι καὶ Σικυῶνι· ἐν
[1, 9]	ὄξος καὶ ἄλλα ἡδύσματα· ἔπειτα	εἰσιόντα	εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ
[1, 4]	τὴν τοῦ φίλου εὔνοιαν εὐθὺς	εἰσιόντα	τὰς θύρας. ὁ θυρωρὸς ἱλαρὸς
[1, 42]	αὐτόν. καὶ ἐπάγει· πότερον ἀνδριάντας	εἱστία;	κατακεῖσθαι δὲ λέγεται καὶ κατακεκλίσθαι,
[1, 4]	τοῖς ἄλλοις ἀλλὰ καὶ λόγοις	εἱστία,	τὰ μὲν προβάλλων τῶν ἀξίων
[1, 5]	Ὀλυμπίῳ Διὶ τὴν πανήγυριν πᾶσαν	εἱστίασε.	τὸ αὐτὸ ἐποίησε καὶ Λεώφρων
[1, 5]	καὶ οὐ ψευδωνύμως πάντας Ἀθηναίους	εἱστίασεν.	Ἀλκιβιάδης δὲ Ὀλύμπια νικήσας ἅρματι
[1, 20]	συμπόσιον. δειπνήσαντας γὰρ ποιεῖ ὁμιλοῦντας·	εἶτ´	ἀπονιψαμένους ποιεῖ πάλιν δειπνοῦντας καὶ
[1, 19]	ἐν ὅσῳ ὁ μάγειρος ποιεῖ,	εἶτ´	ἐπάγει· συνακρατίσασθαι πῶς ἔχεις μετ´
[1, 44]	ἐμβάσεσι τὰς τῶν μυῶν συντάσεις,	εἶτ´	ἐπαλείφοντες λίπα πρὸς τὸ μὴ
[1, 50]	σκοπὸν ἐς λατάγων τόξα καθιστάμεθα.	εἶτα	δ´ ὄχος Σικελὸς κάλλει δαπάνῃ
[1, 24]	ἐνέβαλλέ τινα φιλοτιμίαν εἰς καλοκἀγαθίαν,	εἶτα	διατριβὴν παρέχων ἡδεῖαν ἀπεπλάνα τὴν
[1, 4]	ἄλλου τινὸς ἡμᾶς ἀναπυνθάνεσθαι δεῖ;	~εἶτα	εἰσβάλλει μετ´ ὀλίγον εἰς τὸν
[1, 38]	καθ´ ὥραν λαμπρὸν καὶ ἐξησκημένον,	εἶτα	καθίσαντα διατίθεσθαι τὸν λόγον οὐδεμιᾶς
[1, 8]	θαλάσσης δ´ ἐς τέκν´ ἄνειμι.	εἶτα	μετὰ μικρόν· οὐδὲ λοπὰς κακόν
[1, 62]	κράμβας ἤσθιον. Ἄλεξις· ἐχθὲς ὑπέπινες,	εἶτα	νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον· παύσῃ γάρ.
[1, 27]	καὶ ὁ ζευγηλάτης τὸν λῃστήν·	εἶτα	παρὰ τοὺς βοῦς δήσας ὀπίσω
[1, 56]	εἶ; φράσον. {Β. Ἀκάνθιος. {Α.	εἶτα	πρὸς θεῶν οἴνου πολίτης ὢν
[1, 62]	νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον· παύσῃ γάρ.	εἶτά	σοι δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν.
[1, 2]	Κειτούκειτος. οὗτος ὁ ἀνὴρ νόμον	εἶχεν	ἴδιον μηδενὸς ἀποτρώγειν πρὶν εἰπεῖν
[1, 21]	δαίς· καὶ ἡ ταμία λαβοῦσα	εἶχεν,	ἵνα ἄν τις ἀφίκηται ξένος,
[1, 6]	δὲ καὶ ἄλλοι διὰ στόματος	εἶχον	τὰς ἐν τῷ Σικελικῷ μυραίνας,
[1, 46]	δ´ οἱ ἥρωες τοῖς ὄρνισιν	εἴων	ἐλεύθερον, παγίδας καὶ νεφέλας ἐπὶ
[1, 8]	ἔστ´. {Α. ἄκουε δή. ἄρξομαι	ἐκ	βολβοῖο, τελευτήσω δ´ ἐπὶ θύννον.
[1, 5]	καὶ πάντας πολυωρῶν, πεντακοσίοις ἱππεῦσιν	ἐκ	Γέλας ποτὲ καταλύσασιν ὡς αὐτὸν
[1, 49]	θυμὸν ἔχουσι. ταῦτα μὲν ἐντεῦθεν·	ἐκ	δ´ Αἰγύπτου τὰ κρεμαστὰ ἱστία
[1, 49]	Ἑλλησπόντου σκόμβρους καὶ πάντα ταρίχη·	ἐκ	δ´ αὖ Θετταλίας χόνδρον καὶ
[1, 49]	Κυρήνης καυλὸν καὶ δέρμα βόειον·	ἐκ	δ´ Ἑλλησπόντου σκόμβρους καὶ πάντα
[1, 57]	ἀπέχων στάδια ἑπτά· καὶ τὸν	ἐκ	Δενθιάδων, ἐρύματός τινος, καὶ τὸν
[1, 18]	τὸ Θετταλὸν σόφισμα ἤτοι ὁ	ἐκ	Θετταλίας σοφιστής· παίζει δ´ ἴσως
[1, 6]	μαινίδας, τὴν Μαντινικὴν γογγυλίδα, τὰς	ἐκ	Θηβῶν βουνιάδας καὶ τὰ παρ´
[1, 57]	Ὄνογλιν ἢ Σταθμίταν. καὶ τὸν	ἐκ	Καρύστου, ὅς ἐστι πλησίον Ἀρκαδίας.
[1, 50]	καὶ κρόμμυον Σαμοθρᾴκιον καὶ καυλὸν	ἐκ	Καρχηδόνος καὶ σίλφιον θύμον τε
[1, 7]	ἐπάγει· οὓς ἔδει τὸν δῆμον	ἐκ	κοινοῦ τρέφειν, ἀεί θ´ ὅπερ
[1, 49]	ἐξ Ἄργους λέβης, Φλιάσιος οἶνος,	ἐκ	Κορίνθου στρώματα, ἰχθῦς Σικυῶνος, Αἰγίου
[1, 52]	χαίταν λευκῷ πεπυκασμένον ἄνθει πίνειν,	ἐκ	Λέσβου περικύμονος ἐκγεγαῶτα. τόν τ´
[1, 56]	πλησίον αὐτῆς χωρία· νῆες δ´	ἐκ	Λήμνοιο παρέστασαν οἶνον ἄγουσαι. Ἵππυς
[1, 6]	δὲ τὰς Πελωρίδας κόγχας, τὰς	ἐκ	Λιπάρας μαινίδας, τὴν Μαντινικὴν γογγυλίδα,
[1, 49]	ἀνθρώποις δεῦρ´ ἤγαγε νηὶ μελαίνῃ.	ἐκ	μὲν Κυρήνης καυλὸν καὶ δέρμα
[1, 58]	ἀνθοσμίας. καὶ πάλιν· ἀνθοσμίας γίνεται	ἐκ	νέων ἀμπέλων ἰσχυρότερος ἢ ἐκ
[1, 2]	τοῦτο ἠσκηκὼς ἐφαίνετο, τοιαύτῃ πολυμαθείᾳ	ἐκ	παίδων συνετράφη· ἰάμβων δὲ ἦν
[1, 58]	ἐκ νέων ἀμπέλων ἰσχυρότερος ἢ	ἐκ	παλαιῶν. ἑξῆς τέ φησι· τὰς
[1, 4]	πάντα δὲ ταῦτα μόνον ἐξευρεῖν	ἐκ	παλαιῶν ψηφισμάτων καὶ δογμάτων τηρήσεως,
[1, 57]	καὶ ἄνθεος ὄσδοντά’ φησι τὸν	ἐκ	Πέντε λόφων, ὅς ἐστι τόπος
[1, 53]	ἐμοῖσι φίλοις, τοῖς δ´ ἐχθροῖς	ἐκ	Πεπαρήθου· φησὶ δὲ Φαινίας ὁ
[1, 50]	ματεύειν. Κριτίας δὲ οὕτως· κότταβος	ἐκ	Σικελῆς ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον,
[1, 5]	Πυθαγορικὸς ὢν καὶ ἐμψύχων ἀπεχόμενος,	ἐκ	σμύρνης καὶ λιβανωτοῦ καὶ τῶν
[1, 43]	πασαίμην ἥδιον. Ἐρατοσθένης· ὀπταλέα κρέα	ἐκ	τέφρης ἐπάσαντο τά τ´ ἀγρώσσοντες
[1, 21]	ὡς δὲ παρεγένετο αὐτοῖς πολλὴ	ἐκ	τῆς Δήμητρος, διένεμον ἑκάστῳ ἴσην,
[1, 37]	ὀρχήσεως, τὴν Ἰταλικὴν ὄρχησιν συστήσασθαι	ἐκ	τῆς κωμικῆς, ἣ ἐκαλεῖτο κόρδαξ,
[1, 33]	οὐδὲ στεφανουμένους εἰσάγει, καίτοι τῷ	ἐκ	τῆς μεταφορᾶς ὁμοιώματι σημαίνεται ὅτι
[1, 21]	ἀνθρώπου χωροῦντος εἰς τὸ ἴσον	ἐκ	τῆς πρόσθεν βίας. διὸ καὶ
[1, 4]	δὲ ἀνευρίσκων, οὐκ ἀβασανίστως οὐδ´	ἐκ	τοῦ παρατυχόντος τὰς ζητήσεις ποιούμενος,
[1, 35]	καὶ ταύτας ἀποθλίβων ἀνιμᾶν ἔλεγεν	ἐκ	τοῦ στόματος. τοιαῦτα ποιῶν ηὐδοκίμει
[1, 10]	τοῖς θαύμασι καὶ πρὸς τοὺς	ἐκ	τοῦ Φάσιδος ἢ Βορυσθένους καταπλέοντας,
[1, 21]	δαιτὸς μὲν ἐίσης οὐκ ἐπιδευεῖς.	ἐκ	τούτων δ´ ἐπείσθη Ζηνόδοτος δαῖτα
[1, 37]	κοῦραι Διὸς ὠρχήσαντ´ ἐλαφρῶς. Ἴων·	ἐκ	τῶν ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν φρένας.
[1, 28]	αὐτῷ καὶ ἐπὶ ταῖς γλώσσαις	ἐκ	τῶν δείπνων ἀπιόντες. προσνέμονται δ´
[1, 44]	καὶ τρόπος ἕτερος καμάτων λύσεως	ἐκ	τῶν κατὰ κεφαλῆς καταιονήσεων· θυμῆρες
[1, 61]	διὰ πενίαν ἀποροῦντας οἴνου τὸν	ἐκ	τῶν κριθῶν γενόμενον πίνειν· καὶ
[1, 45]	δὲ οἴδασι τὰς λαχανείας δῆλον	ἐκ	τῶν παρὰ νείατον ὄρχον κοσμητῶν
[1, 49]	ἀπίους καὶ ἴφια μῆλα· ἀνδράποδ´	ἐκ	Φρυγίας, ἀπὸ δ´ Ἀρκαδίας ἐπικούρους.
[1, 17]	ἀπογυιοῦν. περὶ δὲ τοῦ Ἕκτορος	Ἑκάβη	οἰομένη μενεῖν αὐτὸν τὸ καταλειπόμενον
[1, 31]	γοῦν ποτε ἡγεμόνας εἰς ἑξακισχιλίους	ἐκάθισεν	ἐπὶ δίφρων ἀργυρῶν καὶ κλιντήρων,
[1, 56]	Βίβλινον· ἐδεξιοῦτο Βιβλίνου μέθης ἐκπώματι.	ἐκαλεῖτο	δ´ οὕτως ἀπό τινος χωρίου
[1, 55]	ὃν καὶ φαρμακίτην τινὰς καλεῖν.	ἐκαλεῖτο	δὲ ἡ Ἴκαρος πρότερον Ἰχθυόεσσα
[1, 26]	ἄνω, βραχεῖαν, ἀπόδος ἐν καταστροφῇ.	ἐκαλεῖτο	δὲ φαινίνδα ἀπὸ τῆς ἀφέσεως
[1, 37]	κόρδαξ, καὶ τῆς τραγικῆς, ἣ	ἐκαλεῖτο	ἐμμέλεια, καὶ τῆς σατυρικῆς, ἣ
[1, 37]	συστήσασθαι ἐκ τῆς κωμικῆς, ἣ	ἐκαλεῖτο	κόρδαξ, καὶ τῆς τραγικῆς, ἣ
[1, 25]	διὰ τῆς σφαίρας ἁρπαστὸν φαινίνδα	ἐκαλεῖτο,	ὃ ἐγὼ πάντων μάλιστα ἀσπάζομαι.
[1, 36]	ἡμῖν, φησί, φιλόσοφον ὀρχηστὴν Μέμφιν	ἐκάλεσαν	ἀπαρχαίζοντες τὴν διὰ τοῦ σώματος
[1, 31]	ἐπετήδευον γὰρ τὴν αὐτοδιακονίαν καὶ	ἐκαλλωπίζοντο,	φησὶ Χρύσιππος, τῇ ἐν τούτοις
[1, 62]	ὅτι δὲ τὴν κράμβην ῥάφανον	ἐκάλουν	οἱ παλαιοὶ Ἀπολλόδωρος δηλοῖ ὁ
[1, 57]	τινι ἐξ ἀρωμάτων κατασκευαζομένῳ, ὃ	ἐκάλουν	τρίμμα. Θεόφραστος δὲ ἐν τῇ
[1, 39]	Θέσπις, Πρατίνας {Κρατῖνος} Φρύνιχος, ὀρχησταὶ	ἐκαλοῦντο	διὰ τὸ μὴ μόνον τὰ
[1, 49]	που ὁ χαρίεις τὰ ἐξ	ἑκάστης	πόλεως ἰδιώματα οὕτω καταλέγει· ἐξ
[1, 2]	τὴν ἐγκύκλιον οὐ παρέργως ἐζηλωκώς·	ἕκαστον	γὰρ ὧν ἐπεδείκνυτο ὡς μόνον
[1, 6]	εὐτρεπίσθαι στιχίδια καὶ παροιμίας εἰς	ἕκαστον	τῶν ἐν τοῖς δείπνοις παρατιθεμένων·
[1, 6]	καὶ ὅτι ὁ Χάρμος εἰς	ἕκαστον	τῶν παρατιθεμένων ἔχων τι πρόχειρον,
[1, 23]	πολλοὺς ἂν κορέσαι τήθεα διφῶντα.	~ἑκάστῳ	δὲ τῶν δαιτυμόνων παρ´ Ὁμήρῳ
[1, 21]	τροφὴ δαίς· καὶ μοῖρα τὸ	ἑκάστῳ	διδόμενον. οὐκ ἔφερον δὲ οἴκαδε
[1, 21]	πολλὴ ἐκ τῆς Δήμητρος, διένεμον	ἑκάστῳ	ἴσην, καὶ οὕτως εἰς κόσμον
[1, 21]	κρέα ὀπτῶν δαιτρός, ἐπεὶ ἴσην	ἑκάστῳ	μοῖραν ἐδίδου. καὶ ἐπὶ μόνων
[1, 5]	Χῖος Ἴων τραγῳδίαν νικήσας Ἀθήνησιν	ἑκάστῳ	τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε Χίου κεράμιον.
[1, 20]	καθήμενοι. οἴονται δέ τινες καὶ	ἑκάστῳ	τῶν δαιτυμόνων κατ´ ἄνδρα παρακεῖσθαι
[1, 5]	ὡς αὐτὸν χειμῶνος ὥρᾳ ἔδωκεν	ἑκάστῳ	χιτῶνα καὶ ἱμάτιον. ~ὁ τρεχέδειπνος,
[1, 13]	διαφέρει· ὁ νοῦς γάρ ἐστιν	ἑκατέρῳ	τούτων τέχνη. ~ὅτι περὶ Περικλέους
[1, 29]	ἦσαν καὶ αὐτοί. γίνεσθαι οὖν	ἑκατέρωθεν	δʹ καὶ πεντήκοντα. τὸ δ´
[1, 5]	Λακεδαιμονίους καὶ τειχίσας τὸν Πειραιᾶ	ἑκατόμβην	τῷ ὄντι θύσας καὶ οὐ
[1, 29]	ἦν. ὀκτὼ γάρ, φησί, καὶ	ἑκατὸν	ὄντες οἱ μνηστῆρες διετίθεσαν ψήφους
[1, 19]	καὶ ταξιάρχας καὶ στρατάρχας καὶ	ἑκατοντάρχας	ἔταξα. σῖτον δ´ εἰδέναι διώρισα
[1, 52]	ἄνθει πίνειν, ἐκ Λέσβου περικύμονος	ἐκγεγαῶτα.	τόν τ´ ἀπὸ Φοινίκης ἱερᾶς
[1, 50]	τροχὸν γαίας τε καμίνου τ´	ἔκγονον	εὗρε, κλεινότατον κέραμον, χρήσιμον οἰκονόμον,
[1, 6]	ἀρχὰς ποιημάτων πολλῶν καὶ λόγων	ἐκγραψάμενος	ἀνειλήφει μέχρι τριῶν καὶ τεσσάρων
[1, 2]	τε ὁ Περγαμηνός, ὃς τοσαῦτ´	ἐκδέδωκε	συγγράμματα φιλόσοφά τε καὶ ἰατρικὰ
[1, 22]	ἀκριβοῖ μᾶλλον τῶν τοιαῦτα προηγουμένως	ἐκδεδωκότων	ποιήματα ἢ συγγράμματα, Καίκαλον λέγω
[1, 21]	Ζηνόδοτος ἐν τῇ κατ´ αὐτὸν	ἐκδόσει	γράφει· αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε
[1, 4]	τὴν καλὴν Ἀλεξάνδρειαν μετήγαγε. διόπερ	ἐκεῖνα	τῶν Ἀντιφάνους ἐρεῖ τις εἰς
[1, 3]	ὦ Ἀθήναιε, μετειληφὼς τῆς καλῆς	ἐκείνης	συνουσίας τῶν νῦν ἐπικληθέντων δειπνοσοφιστῶν,
[1, 11]	τὴν Γαλάτειαν βούλοιτό τινα παρ´	ἐκείνης	τῶν κατὰ Νηρέα πυθέσθαι· τὴν
[1, 14]	Φιλοκράτης καὶ Φιλοκράτης. ἕνα γὰρ	ἐκεῖνον	ὄντα δύο λογίζομαι, μεγάλους μᾶλλον
[1, 10]	οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν Ἐρύξιδος·	ἐκεῖνος	γάρ, ὡς ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος τὴν
[1, 17]	πρὸς κατοχὴν τῆς δυνάμεως. ἀλλ´	ἐκεῖνος	τῷ μὲν Μαχάονι μετ´ ἀλφίτου
[1, 11]	ποτε παρὰ Διονυσίῳ ὡς εἶδεν	ἐκείνῳ	μὲν μεγάλην τρῖγλαν παρατεθεῖσαν, ἑαυτῷ
[1, 42]	βαρύν. Ἄλεξις· μετὰ ταῦτ´ ἀναπεσεῖν	ἐκέλευον	αὐτὴν παρ´ ἐμέ. ~ὅτι τὸ
[1, 54]	Παλαίσκηψιν εἰς στρωμνὴν καὶ ἱματισμόν.	ἐκέλευσε	δὲ τούτῳ στολὴν φορεῖν βαρβαρικήν,
[1, 12]	ἤνεγκαν, ὑπομνησθεὶς τῶν ἐν Μιντούρναις	ἐκέλευσε	τῷ κυβερνήτῃ τὴν αὐτὴν ὁδὸν
[1, 22]	οὐ γὰρ ἐν τῇ Θρινακίᾳ	ἐκεχάλκευτο	τὰ ἄγκιστρα, ἀλλ´ ἐπεφέροντο ἐν
[1, 46]	ἀπὸ νηὸς ἱστοῦ καὶ τοξεύοντες	ἑκηβόλως	εἰς αὐτήν, ὡς ἐν τῷ
[1, 37]	καὶ τὸν Θάμυριν διδάσκων αὐτὸς	ἐκιθάρισεν·	ἄκρως δὲ ἐσφαίρισεν, ὅτε τὴν
[1, 26]	τις ἐσφαίριζεν εἷς ἐτῶν ἴσως	ἑκκαίδεκ´	ἢ ἑπτακαίδεκα, Κῷος· θεοὺς γὰρ
[1, 2]	ἀργοὶ εἵποντο’ ὡς τῷ Τηλεμάχῳ	ἐκκλησιάζοντι,	ἀλλὰ τῶν Ἀκταίωνος πολὺ πλείονες.
[1, 44]	ὕδατος φράττουσι τὴν τῶν ἱδρώτων	ἔκκρισιν	καθάπερ ἂν εἴ τις ἠθμὸς
[1, 29]	εἰ δέ τις τύχοι καὶ	ἐκκρούσειε	πρόσω τὴν Πηνελόπην, ἀποτίθεσθαι τὴν
[1, 59]	εὔλυτον κατασκευάζων· πλείων δὲ πινόμενος	ἐκλύει	τὸν στόμαχον. ὁ δὲ Λέσβιος
[1, 17]	καίτοι ἀλλαχοῦ λέγων τὸν οἶνον	ἐκλύειν	τὴν ἰσχὺν καὶ ἀπογυιοῦν. περὶ
[1, 41]	πρὸ τοῦ κυνὸς τὸν πνεύμον´	ἔκλυτον	φορῇ. ἡμῖν δ´ οὐ μόνον
[1, 16]	τῇ παιδιᾷ τὰ πρὸς σπουδὴν	ἐκμελετῶντες·	οἳ δὲ κιθαρῳδῶν ἠκροῶντο τὰς
[1, 31]	οἰνοχοεῖ. νῦν δὲ ἐπὶ τοσοῦτον	ἐκπεπτώκαμεν	ὡς κατακεῖσθαι δαινύμενοι. ~προσφάτως δὲ
[1, 9]	κατέχω τινὰ ὀψοφάγον ἐπὶ τοσοῦτον	ἐκπεπτωκότα	τοῦ μὴ ἐντρέπεσθαι τοὺς πλησίον
[1, 51]	Λέσβιον πολλὴ δὲ Λεσβία σταγὼν	ἐκπίνεται	ἄγαν. Ἀντιφάνης· ἔστιν ὄψον χρηστόν,
[1, 48]	εἴκοσιν· ὁ δ´ ὑπὲρ τοῦτον	ἐκπίπτων	τὸν χρόνον κεφαλαλγὴς καὶ τοῦ
[1, 28]	τοπογραφῶν καὶ τὴν Καλυψοῦς οἰκίαν	ἐκπλήττει	τὸν Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς δέ ἐστι
[1, 50]	κότταβος ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς	ἐκπρεπὲς	ἔργον, ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων
[1, 56]	τὸν Βίβλινον· ἐδεξιοῦτο Βιβλίνου μέθης	ἐκπώματι.	ἐκαλεῖτο δ´ οὕτως ἀπό τινος
[1, 1]	καὶ σκωμμάτων εἴδη μυρία καὶ	ἐκπωμάτων	διαφορὰς καὶ πλούτους βασιλέων διηγήσατο
[1, 31]	καθήμενος, οὐ δυνάμενος τὸν ἆθλον	ἐκτελέσαι	καίπερ ἀνδρεῖος γεγονὼς καὶ κυνηγὸς
[1, 17]	καὶ ἀπογυιοῦν. περὶ δὲ τοῦ	Ἕκτορος	Ἑκάβη οἰομένη μενεῖν αὐτὸν τὸ
[1, 60]	ἐμβριθέστερον, ὑφ´ ἧς τὸ κρυφθὲν	ἐκφανεῖς	ἀνακτόρων, φησὶ Σοφοκλῆς. αὐτὸς ἐμαυτοῦ
[1, 25]	νέῳ παρακολουθῶν οὐ διελέγετο μέν,	ἐκώλυε	δὲ πράττειν τὸν νεανίσκον. εἰπόντος
[1, 54]	μαλακόν. ~ὅτι Θεμιστοκλῆς ὑπὸ βασιλέως	ἔλαβε	δωρεὰν τὴν Λάμψακον εἰς οἶνον,
[1, 26]	χάριν. κακὸν ἄν τι μεῖζον	ἔλαβον,	εἰ πλείω χρόνον ἔμεινα· καὶ
[1, 13]	αὐτῆς τῆς ἀφύης μιμούμενος, ἀποζέσας,	ἔλαιον	ἐπιχέας, ἅλας δοὺς μουσικῶς, μήκωνος
[1, 9]	ἀκολουθούντων αὐτῷ παίδων {καὶ} φερόντων	ἔλαιον	οἶνον γάρον ὄξος καὶ ἄλλα
[1, 44]	ἐυξέστας λούσαντο καὶ ἀλειψάμενοι λίπ´	ἐλαίῳ	δείπνῳ ἐφιζανέτην. ἔστι καὶ τρόπος
[1, 45]	πεφύκει, κλήθρη τ´ αἴγειρός τ´	ἐλάτη	τ´ ἦν οὐρανομήκης. ἀρχαιοτέρα δ´
[1, 53]	ἐπὶ τῇ ἀμπέλῳ ῥαίνειν τῷ	ἐλατηρίῳ·	διὸ γίνεσθαι τὸν οἶνον μαλακόν.
[1, 4]	ἀρίστου βασιλέως Μάρκου καὶ μὴ	ἔλαττον	τῶν πατρίων τὰ τῶν Ἑλλήνων
[1, 46]	μαρτυροῦνται γὰρ καὶ Χῖοι οὐκ	ἔλαττον	τῶν προειρημένων ἐπὶ ὀψαρτυτικῇ. Τιμοκλῆς·
[1, 59]	τεθαλάττωται. καὶ ὁ Ῥόδιος δὲ	ἐλάττονος	μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ὁ δὲ
[1, 46]	τὴν ἐν ταῖς σκευασίαις ἀπρέπειαν,	ἐλάττω	κεκρικὼς ἡρωικῶν καὶ θείων ἔργων.
[1, 27]	δήσας ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον	ἐλαύνει.	καί τις, φησί, τὸ Περσικὸν
[1, 22]	δύντα κατὰ βυθοῦ. ἦ μάλ´	ἐλαφρὸς	ἀνήρ, ὃς ῥεῖα κυβιστᾷ, ὃν
[1, 37]	Ἀνακρέων· καλλίκομοι κοῦραι Διὸς ὠρχήσαντ´	ἐλαφρῶς.	Ἴων· ἐκ τῶν ἀέλπτων μᾶλλον
[1, 42]	ὀλιγοδρανεῖν. Θουκυδίδης αʹ νικώμενοι ἐπ´	ἐλάχιστον	ἀναπίπτουσι. Κρατῖνος δ´ ἐπὶ ἐρετῶν
[1, 35]	ὁ πλάνος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ὃς	ἔλεγε	καὶ θηρίον τρέφειν ὃ αὐτὸ
[1, 6]	πάντα παρὰ τοὺς πότους ἔμμετρα	ἔλεγε,	καὶ Πάμφιλος δὲ ὁ Σικελός,
[1, 12]	τὴν ἕω λαμβάνων χλωροὺς ἔχειν	ἔλεγε	πλακοῦντας ὑπὸ τῆς γῆς ἀναπεμπομένους
[1, 37]	καταλαμβανόμενος ὀρχούμενος, ὥς φησι Ξενοφῶν,	ἔλεγε	τοῖς γνωρίμοις παντὸς εἶναι μέλους
[1, 13]	Νικομήδης γογγυλίδα μασώμενος ἀφύης τοτ´	ἔλεγε	τοῖς φίλοις ἐγκώμιον. οὐδὲν ὁ
[1, 35]	γάλακτος καὶ ταύτας ἀποθλίβων ἀνιμᾶν	ἔλεγεν	ἐκ τοῦ στόματος. τοιαῦτα ποιῶν
[1, 37]	ἐμμέλεια, καὶ τῆς σατυρικῆς, ἣ	ἐλέγετο	σίκιννις (διὸ καὶ οἱ σάτυροι
[1, 21]	ἰσότητος. τὰ γὰρ δεῖπνα δαῖτας	ἔλεγον	ἀπὸ τοῦ δατεῖσθαι, οὐ μόνον
[1, 19]	τὸν μὲν οὖν ἀκρατισμὸν διανηστισμὸν	ἔλεγον,	τὸ δ´ ἄριστον δορπηστόν, τὸ
[1, 16]	τούτων ἀπολυομένους τοὺς ἀνθρώπους εἰς	ἐλευθερίαν	καὶ αὐτάρκειαν ἐξαιρεῖται τοὺς πρώτους.
[1, 38]	ἀναβάλλεσθαι δ´ οὐκ ἐπισταμένους ἐπιδέξι´	ἐλευθερίως	οὐδ´ ἁρμονίαν λόγων λαβόντας ὀρθῶς
[1, 46]	οἱ ἥρωες τοῖς ὄρνισιν εἴων	ἐλεύθερον,	παγίδας καὶ νεφέλας ἐπὶ ταῖς
[1, 10]	ἢ βοῦν ἢ κάμηλον ἢ	ἐλέφαντα	δεῖ σπουδάζειν γενέσθαι. οὕτω γὰρ
[1, 49]	τοῖσι θεοῖσιν, ἡ Λιβύη δ´	ἐλέφαντα	πολὺν παρέχει κατὰ πρᾶσιν· ἡ
[1, 52]	εἶθ´ ὁπόταν πλήρωμα Διὸς σωτῆρος	ἕλησθε,	ἤδη χρὴ γεραόν, πολιὸν σφόδρα
[1, 43]	ἀπογεύσασθαι μόνον· εἰς κόρον γὰρ	ἐλθεῖν	οὐκ εἴα τὸ πένθος. διὸ
[1, 45]	ἀπολαύσεως, ὅτε τῆς ἐλπίδος ἐγγὺς	ἔλθοι.	καὶ Λαέρτην δ´ Ὀδυσσεὺς ἀναμιμνήσκει
[1, 44]	διὰ τί οἱ ἱδροῦντες ἐπὰν	ἔλθωσιν	εἰς θερμὸν ἢ ψυχρὸν ὕδωρ
[1, 6]	ἄγγελοι, εἰς δὲ τὴν χορδήν·	ἑλικτὰ	κοὐδὲν ὑγιές, εἰς δὲ τὴν
[1, 38]	νόον οὐκ ἐπισταμένη τὰ βράκε´	ἕλκειν	ἐπὶ τῶν σφυρῶν; Φιλέταιρος· ἀμφιβάλλου
[1, 17]	οἴνου ἐν οἷς τὸν χανδὸν	ἕλκοντα	αὐτὸν βλάπτεσθαι φησί. καὶ κράσεων
[1, 7]	ἡ ἀρχή· ἱστορίης ἐπίδειγμα ποιούμενος	Ἑλλάδι	πάσῃ— φησί· πρὸς δὲ μιᾷ
[1, 48]	ὃς καλεῖται Σοροάδειος· ἑρμηνεύεται δὲ	Ἑλλάδι	φωνῇ οἰνοποιός. ~ὅτι Ἀντιφάνης που
[1, 61]	ὕστερον ἀνοίγοντες εὑρίσκουσιν οἴνου πεπληρωμένους.	Ἑλλάνικος	δέ φησιν ἐν τῇ Πλινθίνῃ
[1, 18]	ποτήριον. ποιεῖ δὲ καὶ τοὺς	Ἕλληνας	ἐν τῷ ἀπόπλῳ μεθύοντας, διὸ
[1, 30]	ἀπρεπῶς που παράγει μεθύοντας τοὺς	Ἕλληνας,	ὡς καὶ τὰς ἀμίδας ἀλλήλοις
[1, 34]	ἀνέστησαν. τὰς γὰρ βαναύσους τέχνας	Ἕλληνες	ὕστερον περὶ πλείστου μᾶλλον ἐποιοῦντο
[1, 54]	προσθεὶς ἐφ´ ᾧ τε μηκέτι	Ἑλληνικὸν	ἱμάτιον περιβάληται. καὶ Κῦρος δὲ
[1, 4]	καὶ βιβλίων κτῆσις αὐτῷ ἀρχαίων	Ἑλληνικῶν	τοσαύτη ὡς ὑπερβάλλειν πάντας τοὺς
[1, 4]	ἔλαττον τῶν πατρίων τὰ τῶν	Ἑλλήνων	μεταχειρίζεσθαι. καλεῖ δὲ αὐτὸν καὶ
[1, 35]	σωματοφύλακας ἐπεποίητο. ~ἐθαυμάζετο δὲ παρ´	Ἕλλησι	καὶ Ῥωμαίοις Ματρέας ὁ πλάνος
[1, 16]	τῆς τῶν ζῴων τούτων γενέσεως.	Ἑλλήσποντον	δὲ Ὅμηρος ἰχθυόεντα προσαγορεύων καὶ
[1, 49]	καὶ δέρμα βόειον· ἐκ δ´	Ἑλλησπόντου	σκόμβρους καὶ πάντα ταρίχη· ἐκ
[1, 19]	ἔφη· οἳ δ´ ἄρα δεῖπνον	ἕλοντο,	ἀπὸ δ´ αὐτοῦ θωρήσσοντο. μετὰ
[1, 43]	τέφρης ἐπάσαντο τά τ´ ἀγρώσσοντες	ἕλοντο.	~ποτίκολλον ἅτε ξύλον παρὰ ξύλῳ‘
[1, 18]	πεισθέντα· διὸ καὶ ἀπαθὴς γίνεται.	Ἐλπήνορα	δὲ πάροινον ὄντα καὶ τρυφερὸν
[1, 29]	τῶν ἄλλων ψαῦσαι, νικᾶν καὶ	ἐλπίδας	ἔχειν πολλὰς γαμήσειν αὐτήν. τὸν
[1, 45]	αὐτὸν τῆς ἀπολαύσεως, ὅτε τῆς	ἐλπίδος	ἐγγὺς ἔλθοι. καὶ Λαέρτην δ´
[1, 15]	βοὸς παρέθηκεν ὄπτ´ ἐν χερσὶν	ἑλών,	τά ῥά οἱ γέρα πάρθεσαν
[1, 21]	αὐτὸν ἐκδόσει γράφει· αὐτοὺς δὲ	ἑλώρια	τεῦχε κύνεσσιν οἰωνοῖσί τε δαῖτα,
[1, 8]	διελθεῖν βούλομαι τὸ βιβλίον πρὸς	ἐμαυτόν.	{Β. ἐστὶ δ´, ἀντιβολῶ σε,
[1, 60]	ἐκφανεῖς ἀνακτόρων, φησὶ Σοφοκλῆς. αὐτὸς	ἐμαυτοῦ	Ἰόλεώς τε καὶ Ἀλκείδης γενήσομαι.
[1, 9]	τὰ ἑψόμενα τοῖς ἄλλοις ἀρτύειν	ἐμβάλλοντα	ὧν ἐστι χρεία, κἆθ´ οὕτως
[1, 58]	τὴν ἡδονήν· ἠρτυμένος γάρ ἐστιν.	ἐμβάλλουσι	γὰρ εἰς τὸ κεράμιον σταῖς
[1, 44]	τε καὶ ὤμων. αἱ γὰρ	ἐμβάσεις	περικεχυμένου πανταχόθεν τοῖς πόροις τοῦ
[1, 44]	ἐστὶ πρόσφορος, ἀναχαλῶντες δὲ ταῖς	ἐμβάσεσι	τὰς τῶν μυῶν συντάσεις, εἶτ´
[1, 44]	ἂν πάλιν ἐπανέλθωσιν ἀπὸ τῶν	ἐμβάσεων.	~παρετίθετο δὲ τοῖς ἥρωσι δειπνοῦσι
[1, 39]	φέρειν, ἀπὸ ποδῶν δὲ πλείους,	ἐμβατηρίους	καὶ χορευτικάς. Ἀριστοκλῆς οὖν φησιν
[1, 26]	νῆσος φέρειν. ὃς ἐπεί ποτ´	ἐμβλέψειε	τοῖς καθημένοις, ἢ λαμβάνων τὴν
[1, 52]	οὐδ´ ἄλλον ὅστις ἐπεγερεῖ τὸν	ἔμβολον.	Εὔβουλος· ὁ Λευκάδιος πάρεστι καὶ
[1, 60]	τόδε; ἦ τῆς ἀνάγκης οὐδὲν	ἐμβριθέστερον,	ὑφ´ ἧς τὸ κρυφθὲν ἐκφανεῖς
[1, 19]	ἄριστον. λέγει δὲ τὸ πρωινὸν	ἔμβρωμα,	ὃ ἡμεῖς ἀκρατισμὸν καλοῦμεν διὰ
[1, 14]	μονοφαγεῖς, ἤδη τι καὶ βλάπτεις	ἐμέ.	Ἀμειψίας· ἔρρ´ ἐς κόρακας, μονοφάγε
[1, 42]	ταῦτ´ ἀναπεσεῖν ἐκέλευον αὐτὴν παρ´	ἐμέ.	~ὅτι τὸ πάσασθαι ἐπὶ τοῦ
[1, 62]	γύναι, ῥάφανόν με νομίσας´ εἰς	ἐμέ	σου τὴν κραιπάλην μέλλεις ἀφεῖναι
[1, 26]	μεῖζον ἔλαβον, εἰ πλείω χρόνον	ἔμεινα·	καὶ νῦν δ´ οὐχ ὑγιαίνειν
[1, 38]	τὴν γλῶσσαν περιλείχειν τὰ χείλη.	ἔμελε	δὲ αὐτοῖς καὶ τοῦ κοσμίως
[1, 15]	ἀλλ´ ἀφ´ ὧν εὖ ἕξειν	ἔμελλον	τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν.
[1, 24]	οἱ μνηστῆρες. καὶ παρὰ Μενελάῳ	ἐμέλπετο	θεῖος ἀοιδός’ δύο δὲ κυβιστητῆρες
[1, 37]	καὶ τῆς τραγικῆς, ἣ ἐκαλεῖτο	ἐμμέλεια,	καὶ τῆς σατυρικῆς, ἣ ἐλέγετο
[1, 48]	ἀπαρέγχυτος εἶναι· ἐμφαίνει γὰρ ὡς	ἐμμεμιγμένου	αὐτῷ ἑτέρου. ὁ Καληνὸς κοῦφος,
[1, 6]	Κλέαρχος, πάντα παρὰ τοὺς πότους	ἔμμετρα	ἔλεγε, καὶ Πάμφιλος δὲ ὁ
[1, 1]	ἔσθ´ οὗτινος τῶν καλλίστων οὐκ	ἐμνημόνευσεν.	ἰχθῦς τε γὰρ τῇ βίβλῳ
[1, 30]	ὅδ´ ἐστὶν ὅς ποτ´ ἀμφ´	ἐμοὶ	βέλος γελωτοποιόν, τὴν κάκοσμον οὐράνην,
[1, 62]	κραιπάλην μέλλεις ἀφεῖναι πᾶσαν, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖς. ὅτι δὲ τὴν κράμβην
[1, 30]	ὀστρακουμένη, χωρὶς μυρηρῶν τευχέων πνέους´	ἐμοί.	καὶ Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἀχαιῶν
[1, 53]	πίνειν ἐν δαιτὶ θαλείῃ τοῖσιν	ἐμοῖσι	φίλοις, τοῖς δ´ ἐχθροῖς ἐκ
[1, 19]	ἐπάγει· συνακρατίσασθαι πῶς ἔχεις μετ´	ἐμοῦ;	καὶ Κάνθαρος· οὐκοῦν ἀκρατισώμεθ´ αὐτοῦ.
[1, 6]	τοῖς ἑψητοῖς ὡραῖον· οὐκ ἀπ´	ἐμοῦ	σκεδάσεις ὄχλον, εἰς δὲ τὴν
[1, 5]	ἐπινίκιον γράψαντος τοῦ Κείου Σιμωνίδου.	Ἐμπεδοκλῆς	δ´ ὁ Ἀκραγαντῖνος ἵπποις Ὀλύμπια
[1, 4]	προιστάμενον. λέγει δ´ αὐτὸν καὶ	ἔμπειρον	εἶναι ἱερουργιῶν τῶν νομισθεισῶν ὑπό
[1, 1]	περιφανής, τοὺς κατὰ πᾶσαν παιδείαν	ἐμπειροτάτους	ἐν {τοῖς} αὑτοῦ δαιτυμόνας ποιούμενος·
[1, 29]	κινυμένου Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶμα	ἔμπης	εἰς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν
[1, 47]	ἐστι δύναμίν τε τοῖς σώμασιν	ἐμποιεῖ	τὸ αἷμά τε ἐνερευθὲς καὶ
[1, 32]	τῶν συνουσιαζόντων οἷς μὲν ὁρμὰς	ἐμποιεῖν	ὀρνίθων δίκην, οὓς δὲ καταπαύειν.
[1, 26]	τι κάλλους, ἄνδρες· οὔτ´ ἀκήκοα	ἔμπροσθεν	οὔθ´ ἑόρακα τοιαύτην χάριν. κακὸν
[1, 48]	τὸ μὴ δοκεῖν ἀπαρέγχυτος εἶναι·	ἐμφαίνει	γὰρ ὡς ἐμμεμιγμένου αὐτῷ ἑτέρου.
[1, 60]	οἶνοί εἰσι μὲν ἠρέμα ὑπόχλωροι,	ἐμφαίνοντές	τι ἐν αὑτοῖς λιπαρόν, ὃ
[1, 46]	δὲ καὶ ἑφθοῖς ἐχρῶντο κρέασιν	ἐμφανίζει	ἐν οἷς λέγει· ὡς δὲ
[1, 36]	ἐστί, μετὰ σιωπῆς πάνθ´ ἡμῖν	ἐμφανίζων	σαφέστερον ἢ οἱ τὰς τῶν
[1, 20]	τράπεζα. οὔκ ἐστι δὲ τοῦτο	ἐμφανῶς	τοῦ προκειμένου κατασκευαστικόν· δύναται γὰρ
[1, 48]	ὁ Καυκῖνος καὶ τῷ Φαλερίνῳ	ἐμφερής.	ὁ Βενεφρανὸς εὐστόμαχος καὶ κοῦφος.
[1, 48]	ἥκιστά τε καθαπτόμενος κεφαλῆς. τούτῳ	ἐμφερὴς	ὁ Φορμιανός, ταχὺ δὲ ἀκμάζει
[1, 48]	Στατανὸς τῶν πρώτων ἐστὶν οἴνων,	ἐμφερὴς	τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος δέ, οὐ
[1, 48]	χρηστός, λιπαρός, πο- ὁ Βυξεντῖνος	ἐμφερῶς	ἔχει τῷ Ἀλβανῷ τῷ ὀμφακίᾳ·
[1, 17]	πολύτροφον (οὐ δίψης ἄκος, ἀλλ´	ἐμφορήσεως	ἕνεκα· πεπωκότι γοῦν παρακελεύεται συνεχῶς
[1, 15]	τῶν καλῶν χορηγὸν οὖσαν, βουλόμενος	ἐμφῦσαι	πάλιν αὐτὴν ἀπ´ ἀρχῆς καὶ
[1, 59]	λύουσιν ἐπιδάκνουσί τε τὸν στόμαχον	ἐμφυσήσεις	τε ἐνεργάζονται καὶ συγκατεργάζονται τὴν
[1, 15]	καὶ πρώτας ἔτι τε καὶ	ἐμφύτους	τὰς περὶ ἐδωδὴν καὶ πόσιν,
[1, 5]	Ὀλύμπια νικήσας, Πυθαγορικὸς ὢν καὶ	ἐμψύχων	ἀπεχόμενος, ἐκ σμύρνης καὶ λιβανωτοῦ
[1, 30]	ἔρριψεν οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´	ἐμῷ	κάρᾳ κατάγνυται τὸ τεῦχος οὐ
[1, 30]	ἔρριψεν οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´	ἐμῷ	κάρᾳ πληγεῖς´ ἐναυάγησεν ὀστρακουμένη, χωρὶς
[1, 30]	δὲ οἱ ἀριστεῖς κοσμίως δειπνοῦσιν	ἐν	Ἀγαμέμνονος. εἰ δ´ ἐν Ὀδυσσείᾳ
[1, 41]	πολυτιμότατοι ὄρνιθες· πολλοὶ μὲν βόσκονται	ἐν	Αἰγύπτῳ πολυφύλῳ βιβλιακοὶ χαρακῖται ἀπείριτα
[1, 16]	πλείους καὶ νήσους προσεχεῖς πολλάς,	ἐν	αἷς ἰχθύων ἐγίνετο πλῆθος καὶ
[1, 11]	διαφθείρων, εἰς τὰς λατομίας ἐνεβλήθη·	ἐν	αἷς ποιῶν τὸν Κύκλωπα συνέθηκε
[1, 19]	ἡμεῖς ἀκρατισμὸν καλοῦμεν διὰ τὸ	ἐν	ἀκράτῳ βρέχειν καὶ προσίεσθαι ψωμούς,
[1, 12]	ἐν Σμύρνῃ μέγισται καὶ τοὺς	ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ ἀστακούς. ἀκούσας οὖν καὶ
[1, 60]	μὲν προσηγορίαν ἔχει ἀπὸ τῆς	ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ λίμνης Μαρείας καὶ τῆς
[1, 15]	ἑορταῖς οὔτ´ ἐν γάμοις οὔτ´	ἐν	ἄλλῃ συνόδῳ παρατίθησιν οὐδέν, καίτοι
[1, 22]	οἰκείας νομιζομένης τῆς τροφῆς τοῖς	ἐν	ἀξιώμασιν ἥρωσι κειμένοις, ὡς οὐδὲ
[1, 48]	δυνάμει εὐστόμαχος, εὔστομος. ὁ Ἔρβουλος	ἐν	ἀρχῇ μέν ἐστι μέλας, μετ´
[1, 55]	καὶ Λαγοῦσσαι νῆσοι ἀπὸ τῶν	ἐν	αὐταῖς λαγωῶν καὶ ἕτεραι Φυκοῦσσαι
[1, 55]	Ἴκαρος πρότερον Ἰχθυόεσσα διὰ τὸ	ἐν	αὐτῇ τῶν ἰχθύων πλῆθος, ὡς
[1, 60]	μὲν ἠρέμα ὑπόχλωροι, ἐμφαίνοντές τι	ἐν	αὑτοῖς λιπαρόν, ὃ κατὰ τὴν
[1, 41]	τάλαρόν πού φησιν ἐπισκώπτων τοὺς	ἐν	αὐτῷ τρεφομένους φιλοσόφους, ὅτι ὥσπερ
[1, 30]	πνέους´ ἐμοί. καὶ Σοφοκλῆς δὲ	ἐν	Ἀχαιῶν συνδείπνῳ· ἀλλ´ ἀμφὶ θυμῷ
[1, 4]	ἐξετάζεται. ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς	ἐν	ἀώτῳ· οἷα παίζομεν φίλαν ἄνδρες
[1, 58]	πόσεως παρὰ Στράττιδι Χαιρέας δὲ	ἐν	Βαβυλῶνι οἶνόν φησι γίνεσθαι τὸν
[1, 57]	καπνίαν· κάλλιστος δ´ οὗτος γίνεται	ἐν	Βενεβέντῳ πόλει Ἰταλίας. ἀμφίας δ´
[1, 15]	ταῦτα οὔτε ἐν ἑορταῖς οὔτ´	ἐν	γάμοις οὔτ´ ἐν ἄλλῃ συνόδῳ
[1, 55]	ὡς Ἄμφος· ἐν Θουρίοις τοὔλαιον,	ἐν	Γέλᾳ φακοί, Ἰκάριος οἶνος, ἰσχάδες
[1, 53]	νέκταρ, τούτου χρὴ παρέχειν πίνειν	ἐν	δαιτὶ θαλείῃ τοῖσιν ἐμοῖσι φίλοις,
[1, 34]	αὕτως Μιλήσιοι Ἀρχελάου τοῦ κιθαριστοῦ.	ἐν	δὲ Θήβαις Πινδάρου μὲν οὐκ
[1, 51]	Περσῶν αὐτόθι καταφυτευσάντων τὰς ἀμπέλους.	ἐν	δὲ Ἴσσῃ τῇ κατὰ τὸν
[1, 17]	τὸν ἡδύποτον, οὕτω καλέσας αὐτόν·	ἐν	δὲ πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο.
[1, 51]	στέμματα. ἐν πλησμονῇ γὰρ Κύπρις,	ἐν	δὲ τοῖς κακῶς πράσσουσιν οὐκ
[1, 29]	ἀνὰ μέσον τούτων διαλιπεῖν ὀλίγον·	ἐν	δὲ τῷ μεταιχμίῳ τούτῳ μίαν
[1, 31]	εἶναι ἐν Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα	ἐν	δείπνῳ, εἰ μή τις ἔξω
[1, 56]	δορὶ μέν μοι μᾶζα μεμαγμένη,	ἐν	δορὶ δ´ οἶνος Ἰσμαρικός· πίνω
[1, 56]	δ´ οἶνος Ἰσμαρικός· πίνω δ´	ἐν	δορὶ κεκλιμένος. Στράττις δὲ τὸν
[1, 56]	παραβάλλει· ὃς καί πού φησιν·	ἐν	δορὶ μέν μοι μᾶζα μεμαγμένη,
[1, 8]	Τιμαχίδας ὁ Ῥόδιος δι´ ἐπῶν	ἐν	ἕνδεκα βιβλίοις ἢ καὶ πλείοσι
[1, 15]	βοείων· παρὰ δὲ ταῦτα οὔτε	ἐν	ἑορταῖς οὔτ´ ἐν γάμοις οὔτ´
[1, 15]	καὶ πόσιν, τοὺς δὲ διαμεμενηκότας	ἐν	εὐτελείᾳ εὐτάκτους καὶ περὶ τὸν
[1, 57]	δὲ Λατώρειαν ἀπὸ Λατωρείας Ἀμαζόνος·	ἐν	ᾗ γίνεσθαι τὸν πράμνιον οἶνον.
[1, 29]	τῆς βληθείσης καὶ ἐξωσμένης χώραν,	ἐν	ᾗ πρότερον ἦν· καὶ πάλιν
[1, 36]	Ῥώμην πόλιν ἐπιτομὴν τῆς οἰκουμένης·	ἐν	ᾗ συνιδεῖν ἔστιν οὕτως πάσας
[1, 57]	τῇ περὶ φυτῶν ἱστορίᾳ φησὶν	ἐν	Ἡραίᾳ τῆς Ἀρκαδίας γίνεσθαι οἶνον
[1, 10]	ὃ μὲν γὰρ ἀθανασίας ἐπιθυμήσας	ἐν	θαλάμῳ κρέμαται πάντων ὑπὸ γήρως
[1, 57]	ἀγόνους, φησί, ποιεῖ τοὺς πίνοντας.	ἐν	Θάσῳ δὲ λέγει ὡς αὐτοὶ
[1, 58]	καὶ ἀνθοσμίας ἐγένετο. Θεόφραστος δ´	ἐν	Θάσῳ φησὶ τὸν ἐν τῷ
[1, 38]	μὴ τοῦτο ποιοῦντας ἔσκωπτον. Πλάτων	ἐν	Θεαιτήτῳ· πάντα δυναμένους ὀξέως τε
[1, 34]	καὶ Ὠρεῖται Θεοδώρου τοῦ ψηφοκλέπτου	ἐν	θεάτρῳ χαλκῆν εἰκόνα ἀνέθηκαν ψῆφον
[1, 55]	ὁ Ἰκάριος οἶνος, ὡς Ἄμφος·	ἐν	Θουρίοις τοὔλαιον, ἐν Γέλᾳ φακοί,
[1, 55]	καὶ πέπονι νεκταροσταγεῖ. εἶναι γὰρ	ἐν	Ἰκάρῳ φησὶ Σῆμος Πράμνιον πέτραν
[1, 55]	οἶνος, ἰσχάδες Κιμώλιαι. γίνεται δὲ	ἐν	Ἰκάρῳ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ πράμνιος.
[1, 33]	χεῖρας ποιεῖ πρὶν μεταλαβεῖν τροφῆς,	ἐν	Ἰλιάδι δὲ τοῦτο ποιοῦντας οὐκ
[1, 20]	τὰς τραπέζας ἐναντιοῦσθαι δοκεῖ τὸ	ἐν	Ἰλιάδι· ἔσθων καὶ πίνων, ἔτι
[1, 19]	ἄριστον κειαμένω πῦρ, καὶ ἅπαξ	ἐν	Ἰλιάδι· ἐσσυμένως ἐπένοντο καὶ ἐντύνοντ´
[1, 37]	ἐχόρευσε μετὰ λύρας· οἳ δὲ	ἐν	ἱματίῳ φασί. καὶ τὸν Θάμυριν
[1, 57]	οἴνοις. Πολύβιος δὲ διάφορον οἶνον	ἐν	Καπύῃ φησὶ γίνεσθαι τὸν ἀναδενδρίτην
[1, 26]	αὐτόν, κάτω, ἄνω, βραχεῖαν, ἀπόδος	ἐν	καταστροφῇ. ἐκαλεῖτο δὲ φαινίνδα ἀπὸ
[1, 31]	ἄλλος δεξιὸς εἶναί φησι. καὶ	ἐν	Λιταῖς δὲ Πάτροκλος καὶ Ἀχιλλεὺς
[1, 31]	δέ φησιν οὐδὲ ἔθος εἶναι	ἐν	Μακεδονίᾳ κατακλίνεσθαί τινα ἐν δείπνῳ,
[1, 53]	καὶ ἐνουροῦσιν θεοὶ αὐτοὶ στρώμασιν	ἐν	μαλακοῖς. Μάγνητα δὲ μειλιχόδωρον καὶ
[1, 43]	Ἀχιλλέα· οὐκ ἤθελον ἅμ´ ἄλλῳ	ἐν	μεγάροισι πάσασθαι. καὶ ἀλλαχοῦ· εὖθ´
[1, 16]	κιθαρῳδῶν ἠκροῶντο τὰς ἡρωικὰς πράξεις	ἐν	μέλει καὶ ῥυθμῷ ποιούντων. ~διὸ
[1, 33]	δέδηε. παρατηρητέον δὲ καὶ ὅτι	ἐν	μὲν Ὀδυσσείᾳ ἀπονιζομένους τὰς χεῖρας
[1, 28]	τρυφὴν πλὴν τοῦ τοὺς κρατῆρας	ἐν	μέσῳ τῆς οἰκίας ἑστάναι πλήρεις
[1, 6]	Παχυνικῶν θύννων τὰς ἠτριαίας, τοὺς	ἐν	Μήλῳ ἐρίφους, τοὺς ἐν Σκιάθῳ
[1, 12]	γίνεσθαι ὧν ἤνεγκαν, ὑπομνησθεὶς τῶν	ἐν	Μιντούρναις ἐκέλευσε τῷ κυβερνήτῃ τὴν
[1, 12]	μυριάδας καταναλώσας εἰς τὴν γαστέρα	ἐν	Μιντούρναις (πόλις δὲ Καμπανίας) διέτριβε
[1, 48]	Βενεφρανὸς εὐστόμαχος καὶ κοῦφος. ὁ	ἐν	Νεαπόλει Τρεβιλλικὸς εὔκρατος τῇ δυνάμει
[1, 24]	γυναῖκα πρὶν τὸν ἀοιδὸν ἀποκτεῖναι	ἐν	νήσῳ ἐρήμῃ. τοιοῦτός ἐστι καὶ
[1, 33]	εὑρεῖν. σχολαζόντων γὰρ βίος ὁ	ἐν	Ὀδυσσείᾳ καὶ διὰ τὴν εἰρήνην
[1, 19]	λέγει ἄριστον· οὗ ἅπαξ μέμνηται	ἐν	Ὀδυσσείᾳ· Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς
[1, 30]	δειπνοῦσιν ἐν Ἀγαμέμνονος. εἰ δ´	ἐν	Ὀδυσσείᾳ φιλονεικοῦσιν Ἀχιλλεὺς καὶ Ὀδυσσεὺς
[1, 42]	λέξει· ῥοθίαζε κἀνάπιπτε. καὶ Ξενοφῶν	ἐν	Οἰκονομικῷ· διὰ τί ἄλυποι ἀλλήλοις
[1, 46]	καὶ ἑφθοῖς ἐχρῶντο κρέασιν ἐμφανίζει	ἐν	οἷς λέγει· ὡς δὲ λέβης
[1, 19]	καὶ παρ´ Αἰσχύλῳ τῶν ὀνομάτων	ἐν	οἷς ὁ Παλαμήδης πεποίηται λέγων·
[1, 1]	ἐν {τοῖς} αὑτοῦ δαιτυμόνας ποιούμενος·	ἐν	οἷς οὐκ ἔσθ´ οὗτινος τῶν
[1, 17]	καὶ τὸ σύμμετρον τοῦ οἴνου	ἐν	οἷς τὸν χανδὸν ἕλκοντα αὐτὸν
[1, 33]	τοὺς ἥρωας πλὴν τὸν Πάριν	ἐν	οἷς φησὶ κάλλει στίλβων‘ ὡς
[1, 61]	Χῖος τὴν ἄμπελον ἱστορεῖ εὑρεθῆναι	ἐν	Ὀλυμπίᾳ παρὰ τὸν Ἀλφειόν· καὶ
[1, 19]	προσίεσθαι ψωμούς, ὡς Ἀντιφάνης· ἄριστον	ἐν	ὅσῳ ὁ μάγειρος ποιεῖ, εἶτ´
[1, 41]	αὐτῷ τρεφομένους φιλοσόφους, ὅτι ὥσπερ	ἐν	πανάγρῳ τινὶ σιτοῦνται καθάπερ οἱ
[1, 13]	αὐτῷ. ~Τραιανῷ δὲ τῷ αὐτοκράτορι	ἐν	Παρθίᾳ ὄντι καὶ τῆς θαλάσσης
[1, 51]	Θάσιος καὶ μύρον καὶ στέμματα.	ἐν	πλησμονῇ γὰρ Κύπρις, ἐν δὲ
[1, 57]	ὁ Ῥόδιος ὑπόχυτόν τινα οἶνον	ἐν	Ῥόδῳ καλεῖ παραπλήσιον τῷ γλεύκει.
[1, 27]	ὅπλα μάχεται πρὸ τοῦ ζεύγους	ἐν	ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλόν· καὶ
[1, 27]	δέ, φησίν, ἀναστάντες ἐξοπλισάμενοι ᾔεσαν	ἐν	ῥυθμῷ πρὸς τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν
[1, 37]	παρὰ Λάμπρῳ. μετὰ γοῦν τὴν	ἐν	Σαλαμῖνι ναυμαχίαν περὶ τρόπαιον γυμνὸς
[1, 48]	τῆς Ἰταλίας γίνεται· καὶ γινόμενος	ἐν	Σικελίᾳ καλεῖται Ἰωτάλινος. ἡδὺς δ´
[1, 6]	τοὺς ἐν Μήλῳ ἐρίφους, τοὺς	ἐν	Σκιάθῳ κεστρέας· καὶ τῶν ἀδόξων
[1, 12]	γίνονται αὐτόθι ὑπέρ γε τὰς	ἐν	Σμύρνῃ μέγισται καὶ τοὺς ἐν
[1, 38]	Καλλίστρατός τε ὁ Ἀριστοφάνειος Ἀρίσταρχον	ἐν	συγγράμματι κακῶς εἴρηκεν ἐπὶ τῷ
[1, 42]	δὲ λέγεται καὶ κατακεκλίσθαι, ὡς	ἐν	Συμποσίοις Ξενοφῶν καὶ Πλάτων. Ἄλεξις·
[1, 48]	στομάχου ἅπτεται· διὸ οὐ πολὺς	ἐν	συμποσίοις πίνεται. πάντων δὲ τούτων
[1, 2]	ἃς ἀνὰ πᾶσαν ὥραν ποιεῖται	ἐν	ταῖς ἀγυιαῖς, περιπάτοις, βιβλιοπωλείοις, βαλανείοις,
[1, 47]	δυναμικώτατος γάρ ἐστι καὶ μένων	ἐν	ταῖς ἕξεσι τῶν πινόντων πλεῖστον
[1, 21]	λεχθῆναι καὶ τὴν ἀτασθαλίαν, ὅτι	ἐν	ταῖς θαλίαις τὰ πρῶτα ἐξημάρτανον
[1, 38]	ἀνελευθέρων εἶναι, τὸ βαδίζειν ἀρρύθμως	ἐν	ταῖς ὁδοῖς, ἐξὸν καλῶς. οὗ
[1, 46]	τὴν λιχνείαν καὶ προσέτι τὴν	ἐν	ταῖς σκευασίαις ἀπρέπειαν, ἐλάττω κεκρικὼς
[1, 41]	βιβλιακοὶ χαρακῖται ἀπείριτα δηριόωντες Μουσέων	ἐν	ταλάρῳ. ἕως ἂν τῆς λογοδιαρροίας
[1, 42]	κάθηνται, ἐν τάξει δὲ προνεύουσιν,	ἐν	τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ
[1, 42]	ὅτι ἐν τάξει μὲν κάθηνται,	ἐν	τάξει δὲ προνεύουσιν, ἐν τάξει
[1, 42]	εἰσὶν οἱ ἐρέται; ἢ ὅτι	ἐν	τάξει μὲν κάθηνται, ἐν τάξει
[1, 59]	εἰσὶν οὗτοι Ἀθήνησι καὶ Σικυῶνι·	ἐν	ταύταις γὰρ σκληρὰ τὰ ὕδατα.
[1, 52]	Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος Θεσμοφοριασάσας ἐπιγράφει.	ἐν	ταύτῃ ὁ κωμικὸς μέμνηται Πεπαρηθίου
[1, 33]	κατανιμμάτων. διὰ τοῦτο καὶ ἀστραγαλίζουσιν	ἐν	ταύτῃ τῇ πολιτείᾳ καὶ ὀρχοῦνται
[1, 27]	παρίστησι γινομένην Ξενοφῶν ὁ καλὸς	ἐν	τῇ Ἀναβάσει ἐν τῷ παρὰ
[1, 56]	παρὰ Τροιζηνίοις, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης	ἐν	τῇ αὐτῶν πολιτείᾳ, ἄμπελος Ἀνθηδονιὰς
[1, 50]	καὶ ποικίλα προσκεφάλαια. ~Πίνδαρος δ´	ἐν	τῇ εἰς Ἱέρωνα Πυθικῇ ᾠδῇ·
[1, 8]	κωμῳδιοποιὸς μέμνηται· ἐγὼ δ´ ἐνθάδ´	ἐν	τῇ ἐρημίᾳ τουτὶ διελθεῖν βούλομαι
[1, 22]	ἵκοιτο γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν. οὐ γὰρ	ἐν	τῇ Θρινακίᾳ ἐκεχάλκευτο τὰ ἄγκιστρα,
[1, 16]	τοὺς Φαίακας πλωτικωτάτους ποιῶν καὶ	ἐν	τῇ Ἰθάκῃ εἰδὼς λιμένας πλείους
[1, 33]	χρόνοις τὰ ἡρωικά. οἱ δ´	ἐν	τῇ Ἰλιακῇ πολιτείᾳ μονονοὺ βοῶσι·
[1, 21]	τῆς φωνῆς τὴν δύναμιν Ζηνόδοτος	ἐν	τῇ κατ´ αὐτὸν ἐκδόσει γράφει·
[1, 18]	ἐν τῷ βουλεύεσθαι διὰ τὴν	ἐν	τῇ μέθῃ παρρησίαν καὶ τὰς
[1, 55]	Οἰνοαίων Διονυσιάς. Οἰνόη δὲ πόλις	ἐν	τῇ νήσῳ ἐστί. Δίδυμος δὲ
[1, 28]	τὰ συμπόσια οὐ παρήγαγε· πλὴν	ἐν	τῇ Ὁπλοποιίᾳ γάμων γινομένων αὐλῶν
[1, 27]	ᾄδοντος κοῦροι πρωθῆβαι ὠρχοῦντο· καὶ	ἐν	τῇ Ὁπλοποιίᾳ δὲ παιδὸς κιθαρίζοντος
[1, 9]	Κλέαρχος δέ φησι Φιλόξενον προλουόμενον	ἐν	τῇ πατρίδι κἀν ἄλλαις πόλεσι
[1, 57]	ὃ ἐκάλουν τρίμμα. Θεόφραστος δὲ	ἐν	τῇ περὶ φυτῶν ἱστορίᾳ φησὶν
[1, 61]	οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος δέ φησιν	ἐν	τῇ Πλινθίνῃ πόλει Αἰγύπτου πρώτῃ
[1, 7]	δὲ πρὸς τὰ δεῖπνα τῶν	ἐν	τῇ πόλει ἀφορῶσιν ἀεὶ καὶ
[1, 40]	προσφιλέστατος παρὰ Κτησίᾳ. Ἀλέξανδρος δὲ	ἐν	τῇ πρὸς Φιλόξενον ἐπιστολῇ μέμνηται
[1, 36]	οὐχ ἡμέρα μία ἐξαριθμούμενον τὰς	ἐν	τῇ Ῥωμαίων οὐρανοπόλει {Ῥώμῃ} ἀριθμουμένας
[1, 7]	Ἀρχέστρατος ὁ Συρακούσιος ἢ Γελῷος	ἐν	τῇ ὡς Χρύσιππος ἐπιγράφει Γαστρονομίᾳ,
[1, 1]	τοὺς κατὰ πᾶσαν παιδείαν ἐμπειροτάτους	ἐν	{τοῖς} αὑτοῦ δαιτυμόνας ποιούμενος· ἐν
[1, 9]	ἐπὶ τοῖς γινομένοις ὥστε φανερῶς	ἐν	τοῖς βαλανείοις τήν τε χεῖρα
[1, 6]	καὶ παροιμίας εἰς ἕκαστον τῶν	ἐν	τοῖς δείπνοις παρατιθεμένων· εἰς μὲν
[1, 62]	παρὰ μόνοις αὐτοῖς ὡς νόμιμον	ἐν	τοῖς δείπνοις πρὸ πάντων ἐδεσμάτων
[1, 6]	σοφὴ σύ, εἰς δὲ τὸ	ἐν	τοῖς ἑψητοῖς ὡραῖον· οὐκ ἀπ´
[1, 10]	ὄχλοις κατατρίβουσιν ὅλην τὴν ἡμέραν	ἐν	τοῖς θαύμασι καὶ πρὸς τοὺς
[1, 9]	στόμα ἀναγαργαριζόμενον θερμῷ, ὅπως δηλονότι	ἐν	τοῖς θερμοῖς δυσκίνητος ᾖ. ἔφασαν
[1, 15]	τὴν σχολὴν καὶ τὸν ζῆλον	ἐν	τοῖς καλοῖς ἔργοις ἀναλίσκωσι καὶ
[1, 27]	οἳ ὠρχοῦντο τὴν καρπαίαν καλουμένην	ἐν	τοῖς ὅπλοις. ὁ δὲ τρόπος
[1, 10]	καὶ γράφει που ταῦτα· δημηγοροῦντες	ἐν	τοῖς ὄχλοις κατατρίβουσιν ὅλην τὴν
[1, 24]	παρέθεντο τῷ Δημοδόκῳ. ~ἐχρῶντο δ´	ἐν	τοῖς συμποσίοις καὶ κιθαρῳδοῖς καὶ
[1, 31]	τὸν Ὀδυσσέα ῥιπτούμενον. ~καθέζονται δ´	ἐν	τοῖς συνδείπνοις οἱ ἥρωες, οὐ
[1, 56]	καὶ τοὔνομ´ αὐτὸ τῆς πατρίδος	ἐν	τοῖς τρόποις ἔχεις, τὰ δ´
[1, 44]	ἔξω παράσχῃ, ὡς Ἀριστοτέλης εἴρηκεν	ἐν	τοῖς φυσικοῖς προβλήμασι ζητῶν, διὰ
[1, 31]	καὶ ἐκαλλωπίζοντο, φησὶ Χρύσιππος, τῇ	ἐν	τούτοις εὐστροφίᾳ. Ὀδυσσεὺς γοῦν δαιτρεῦσαί
[1, 27]	ὀρχηθμῷ τε ἔσκαιρον. ὑποσημαίνεται δὲ	ἐν	τούτοις ὁ ὑπορχηματικὸς τρόπος, ὃς
[1, 24]	αὐτοὺς παρανόμων ἔργων, ἢ εἰδὼς	ἐν	τρυφερῷ τινι βίῳ τεθραμμένους κἀντεῦθεν
[1, 42]	εἰς τὸν αὐχέν´ εἰσαλοίμην. Ἀριστοτέλης	ἐν	Τυρρηνῶν Νομίμοις· οἱ δὲ Τυρρηνοὶ
[1, 18]	ποιεῖ δὲ καὶ τοὺς Ἕλληνας	ἐν	τῷ ἀπόπλῳ μεθύοντας, διὸ καὶ
[1, 18]	τὸν δεινότατον Αἰνείαν τῶν Τρώων	ἐν	τῷ βουλεύεσθαι διὰ τὴν ἐν
[1, 2]	βίβλου βαθμηδὸν ὑπεράλλεται. ~οἱ δ´	ἐν	τῷ δείπνῳ δῆθεν ἐπιδημήσαντες δειπνοσοφισταὶ
[1, 1]	ἡ τῆς βίβλου διασκευὴ τῆς	ἐν	τῷ δείπνῳ παρασκευῆς. τοιοῦτον ὁ
[1, 40]	Ὅμηρος ἢ τῶν Ὁμηριδῶν τις	ἐν	τῷ εἰς Ἀπόλλωνα ὕμνῳ φησίν·
[1, 46]	τοξεύοντες ἑκηβόλως εἰς αὐτήν, ὡς	ἐν	τῷ ἐπιταφίῳ δηλοῦται. παρέλιπε δὲ
[1, 35]	Εὐριπίδην. Ἀθηναῖοι δὲ καὶ Εὐρυκλείδην	ἐν	τῷ θεάτρῳ ἀνέστησαν μετὰ τῶν
[1, 55]	ἰδίως τὸν μέλανα, ἔνιοι δὲ	ἐν	τῷ καθόλου τὸν πρὸς παραμονὴν
[1, 12]	τῆς ἀνυπερβλήτου τρυφῆς καὶ τὰς	ἐν	τῷ κήπῳ γινομένας θριδακίνας οἰνομέλιτι
[1, 1]	οἱ Ἀθήνησι ῥήτορες, ὑπὸ τῆς	ἐν	τῷ λέγειν θερμότητος πρὸς τὰ
[1, 39]	ὀρχηστὴς οὕτως ἦν τεχνίτης ὥστε	ἐν	τῷ ὀρχεῖσθαι τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ
[1, 27]	ὁ καλὸς ἐν τῇ Ἀναβάσει	ἐν	τῷ παρὰ Σεύθῃ τῷ Θρᾳκὶ
[1, 15]	καλούμενον βρῶμα, ὥς φησι Χρύσιππος	ἐν	τῷ περὶ καλοῦ καὶ ἡδονῆς,
[1, 7]	στρατιωτῶν. ἀγνοεῖ δ´ ὅτι οἱ	ἐν	τῷ Πλάτωνος συσσιτίῳ ὀκτὼ καὶ
[1, 22]	ἐκεχάλκευτο τὰ ἄγκιστρα, ἀλλ´ ἐπεφέροντο	ἐν	τῷ πλῷ δηλονότι· ὥστε ἦν
[1, 58]	δ´ ἐν Θάσῳ φησὶ τὸν	ἐν	τῷ πρυτανείῳ διδόμενον θαυμαστὸν εἶναι
[1, 6]	ἄλλοι διὰ στόματος εἶχον τὰς	ἐν	τῷ Σικελικῷ μυραίνας, τὰς πλωτὰς
[1, 26]	ἦθος, ἡ τάξις δ´ ὅση.	ἐν	τῷ τι πράττειν ἢ λέγειν
[1, 56]	Πόλλιος ὁ Βίβλινος οἶνος. χρησμός.	ἐν	τῷ χρησμῷ, φησίν, ὁ θεὸς
[1, 26]	καὶ Ἀντιφάνης· φαινίνδα παίζων ᾔεις	ἐν	Φαινεστίου. ἐφρόντιζον δὲ εὐρυθμίας οἱ
[1, 2]	ὁ Πτολεμαεύς, ἀνὴρ οὐ μόνον	ἐν	φιλοσόφῳ θεωρίᾳ τεθραμμένος, ἀλλὰ καὶ
[1, 8]	μὲν θέρεος, τὰ δὲ γίνεται	ἐν	χειμῶνι, φησὶν ὁ Συρακούσιος ποιητής·
[1, 40]	Ἀπόλλωνα ὕμνῳ φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´	ἐν	χείρεσσιν ἔχων χάριεν κιθάριζε, καλὰ
[1, 15]	παραγενομένου νῶτα βοὸς παρέθηκεν ὄπτ´	ἐν	χερσὶν ἑλών, τά ῥά οἱ
[1, 24]	τ´ ἄλλα καὶ ὅσσα γένηται	ἐν	χθονὶ πολυβοτείρῃ. ~ὀρχήσεις δ´ εἰσὶ
[1, 14]	θύομεν. ὅτι τὸ μονοφαγεῖν ἐστιν	ἐν	χρήσει τοῖς παλαιοῖς. Ἀντιφάνης· μονοφαγεῖς,
[1, 62]	τὸ τῆς κράμβης σπέρμα. καὶ	ἐν	ᾧ δ´ ἂν ἀμπελῶνι κράμβαι
[1, 61]	τόπος ἐστὶν ἀπέχων ὀκτὼ στάδια,	ἐν	ᾧ οἱ ἐγχώριοι κατακλείοντες τοῖς
[1, 29]	καὶ πάλιν στάντα τὴν Πηνελόπην	ἐν	ᾧ τὸ δεύτερον ἐγένετο χωρίῳ
[1, 50]	πᾶς χαλκὸς ὅτις κοσμεῖ δόμον	ἔν	τινι χρείᾳ. Φοίνικες δ´ εὗρον
[1, 38]	ἐξέτασιν. διὸ καὶ Ἄλεξίς φησιν·	ἓν	γὰρ νομίζω τοῦτο τῶν ἀνελευθέρων
[1, 14]	δεῖπνον ἄμαχοι, Φιλοκράτης καὶ Φιλοκράτης.	ἕνα	γὰρ ἐκεῖνον ὄντα δύο λογίζομαι,
[1, 50]	ἔχει Μίλητός τε Χίος τ´	ἔναλος	πόλις Οἰνοπίωνος. Τυρσηνὴ δὲ κρατεῖ
[1, 29]	ὄντες οἱ μνηστῆρες διετίθεσαν ψήφους	ἐναντίας	ἀλλήλαις, ἴσας πρὸς ἴσας τὸν
[1, 27]	Ὁπλοποιίᾳ δὲ παιδὸς κιθαρίζοντος ἄλλοι	ἐναντίοι	μολπῇ τε ὀρχηθμῷ τε ἔσκαιρον.
[1, 20]	δὲ μὴ αἴρεσθαι τὰς τραπέζας	ἐναντιοῦσθαι	δοκεῖ τὸ ἐν Ἰλιάδι· ἔσθων
[1, 17]	ὦμον προσφέροντα οἶνον, ταῖς φλεγμοναῖς	ἐναντιώτατον	ὄντα, καὶ τοῦτον Πράμνειον, ὃν
[1, 30]	περὶ δ´ ἐμῷ κάρᾳ πληγεῖς´	ἐναυάγησεν	ὀστρακουμένη, χωρὶς μυρηρῶν τευχέων πνέους´
[1, 17]	τὰ σώματα καὶ τὰς ψυχάς.	ἐνδεικνύμενος	οὖν καὶ τὴν εὐταξίαν ὡς
[1, 8]	ὁ Ῥόδιος δι´ ἐπῶν ἐν	ἕνδεκα	βιβλίοις ἢ καὶ πλείοσι καὶ
[1, 10]	ἵν´ ὅτι πλεῖστον τοῖς ἡδέσιν	ἐνδιατρίβῃ.	ὁ αὐτός φησι Πίθυλλον τὸν
[1, 32]	βαλανεῖα παρῆκται, τὴν ἀρχὴν οὐδὲ	ἔνδον	τῆς πόλεως ἐώντων εἶναι αὐτά,
[1, 40]	Κλεόλαν τὸν Θηβαῖον. ὀρχησταὶ δὲ	ἔνδοξοι	Βολβὸς μὲν παρὰ Κρατίνῳ καὶ
[1, 35]	ηὐδοκίμει καὶ Νοήμων ὁ ἠθολόγος.	ἔνδοξοι	δ´ ἦσαν καὶ παρ´ Ἀλεξάνδρῳ
[1, 35]	Μιτυληναῖος. γεγόνασι δὲ καὶ πλάνοι	ἔνδοξοι,	ὧν Κηφισόδωρος καὶ Πανταλέων. Φιλίππου
[1, 40]	χειρῶν κίνησιν. οὕτως δ´ ἦν	ἔνδοξον	καὶ σοφὸν ἡ ὄρχησις ὥστε
[1, 24]	πρῶτον μὲν ἀρετὴν γυναικῶν διερχόμενος	ἐνέβαλλέ	τινα φιλοτιμίαν εἰς καλοκἀγαθίαν, εἶτα
[1, 11]	ἐφωράθη διαφθείρων, εἰς τὰς λατομίας	ἐνεβλήθη·	ἐν αἷς ποιῶν τὸν Κύκλωπα
[1, 1]	ἰχθῦς τε γὰρ τῇ βίβλῳ	ἐνέθετο	καὶ τὰς τούτων χρείας καὶ
[1, 35]	τὴν σκηνὴν ἔδωκαν ἀφ´ ἧς	ἐνεθουσίων	οἱ περὶ Εὐριπίδην. Ἀθηναῖοι δὲ
[1, 17]	(οὐ δίψης ἄκος, ἀλλ´ ἐμφορήσεως	ἕνεκα·	πεπωκότι γοῦν παρακελεύεται συνεχῶς τοῦτο
[1, 25]	εὗρεν Ἀττικὸς Νεαπολίτης παιδοτρίβης γυμνασίας	ἕνεκα	Πομπηίου Μάγνου. τὸ δὲ καλούμενον
[1, 11]	πυθομένου δὲ τοῦ Διονυσίου τίνος	ἕνεκεν	τοῦτο ποιεῖ, εἶπεν ὁ Φιλόξενος
[1, 21]	~καὶ τῶν κρεῶν δὲ μοῖραι	ἐνέμοντο·	ὅθεν ἐίσας φησὶ τὰς δαῖτας
[1, 59]	τε τὸν στόμαχον ἐμφυσήσεις τε	ἐνεργάζονται	καὶ συγκατεργάζονται τὴν τροφήν. τοιοῦτος
[1, 47]	σώμασιν ἐμποιεῖ τὸ αἷμά τε	ἐνερευθὲς	καὶ εὐανάδοτον κατασκευάζει καὶ τοὺς
[1, 51]	δὲ τοῖς κακῶς πράσσουσιν οὐκ	ἔνεστιν	Ἀφροδίτη βροτοῖς. Εὔβουλος· Θάσιον ἢ
[1, 22]	Ὀππιανὸν τὸν Κίλικα· τοσούτοις γὰρ	ἐνετύχομεν	ἐποποιοῖς Ἁλιευτικὰ γεγραφόσι. καταλογάδην δὲ
[1, 45]	τὰ μὲν καρποφόρα καλὰ προσαγορεύει·	ἔνθα	δένδρεα καλὰ πεφύκει, ὄγχναι καὶ
[1, 45]	τοῖς ἐπιθέτοις τὰς χρήσεις διαστέλλων·	ἔνθα	δένδρεα μακρὰ πεφύκει, κλήθρη τ´
[1, 8]	ὁ κωμῳδιοποιὸς μέμνηται· ἐγὼ δ´	ἐνθάδ´	ἐν τῇ ἐρημίᾳ τουτὶ διελθεῖν
[1, 51]	Λεσβίου ποιῶν τὸν οἶνον εἰσάγουσιν	ἐνθάδε·	ὃς ἂν εἰς ἑτέραν ληφθῇ
[1, 34]	εἰς τὸ ἱμάτιον κοῖλον ὂν	ἐνθέσθαι,	καὶ ἀνοικιζομένης τῆς πόλεως ἐπανελθόντα
[1, 41]	καὶ εἴκοσι τὰς μετέπειτα οἴκῳ	ἐνὶ	σκιερῷ Διονύσῳ χρῆσθαι ἰητρῷ. καὶ
[1, 4]	τὰς ζητήσεις ποιούμενος, ἀλλ´ ὡς	ἔνι	μάλιστα μετὰ κριτικῆς τινος καὶ
[1, 36]	ἀλλὰ πᾶσαι αἱ κατὰ τὸν	ἐνιαυτὸν	{ἀριθμούμεναι} διὰ τὸ πλῆθος. καὶ
[1, 46]	τις αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´ ἔδεφον	ἐνιαυτοὺς	δέκα. πικρὰν στρατείαν δ´ εἶδον,
[1, 55]	οἳ δὲ ἰδίως τὸν μέλανα,	ἔνιοι	δὲ ἐν τῷ καθόλου τὸν
[1, 47]	τὸ μᾶλλον θερμὸς γίνεσθαι παλαιούμενος.	ἔνιοι	δὲ καὶ τὴν Διονύσου φυγὴν
[1, 30]	εὐπορεῖν. ~τῶν δ´ ἄλλων ποιητῶν	ἔνιοι	τὰς καθ´ αὑτοὺς πολυτελείας καὶ
[1, 27]	τὸν ἄνδρα τὸ ζεῦγος ἀπάγει,	ἐνίοτε	δὲ καὶ ὁ ζευγηλάτης τὸν
[1, 31]	καὶ παρ´ Ἀλεξάνδρῳ τῷ βασιλεῖ	ἐνίοτε	ἦν, ὥς φησι Δοῦρις. ἑστιῶν
[1, 42]	δὲ εὑρεῖν καὶ ἐπὶ τῆς	ἐννοίας	ταύτης σπανίως τὸ ἀνακεῖσθαι. σάτυρος
[1, 28]	γοῦν ἦν αὐλῶν συρίγγων τ´	ἐνοπή.	ἔσπενδον δὲ ἀπὸ τῶν δείπνων
[1, 28]	γοῦν Ἀγαμέμνων αὐλῶν συρίγγων τ´	ἐνοπὴν‘	ἀκούει. εἰς δὲ τὰ συμπόσια
[1, 27]	ᾔεσαν ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν	ἐνόπλιον	ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ ἐνωπλίσαντο καὶ
[1, 38]	οὐδεμιᾶς ἀπεχόμενον κινήσεως οὐδὲ σχήματος	ἑνός.	καί ποτε ὀψοφάγον μιμούμενον ἐξείραντα
[1, 56]	καὶ Ἀλθηφιὰς ἀπὸ Ἀλθηφίου τινός,	ἑνὸς	τῶν Ἀλφειοῦ ἀπογόνων. ~Ἀλκμὰν δέ
[1, 60]	τὴν προσηγορίαν λαβοῦσα ἀπὸ Μάρωνος	ἑνὸς	τῶν μετὰ Διονύσου τὰς στρατείας
[1, 53]	πλειόνων μεμνημένον· Μενδαίῳ μὲν καὶ	ἐνουροῦσιν	θεοὶ αὐτοὶ στρώμασιν ἐν μαλακοῖς.
[1, 8]	ὃν τῇ ἀρχαίᾳ κωμῳδίᾳ τινὲς	ἐντάττουσιν.	ὅτι Ἀρτεμίδωρος ὁ Ψευδαριστοφάνειος ὀψαρτυτικὰς
[1, 33]	τὴν εἰρήνην τρυφώντων· διὸ οἱ	ἐνταῦθα	ἐθεράπευον τὸ σῶμα διὰ λουτρῶν
[1, 8]	οὐκοῦν {τῆς τελευτῆς} πολὺ κράτιστον	ἐνταυθὶ	τετάχθαι τάξεως. {Α. βολβοὺς μὲν
[1, 29]	ἁπαλὰς ὡς μηδὲ τὸ τόξον	ἐντεῖναι	δύνασθαι. πολυτελεῖς δ´ αὐτοῖς καὶ
[1, 29]	ᾧ τὸ δεύτερον ἐγένετο χωρίῳ	ἐντεῦθεν	βάλλειν τὴν ἑαυτοῦ. εἰ δὲ
[1, 49]	δίχα θυμὸν ἔχουσι. ταῦτα μὲν	ἐντεῦθεν·	ἐκ δ´ Αἰγύπτου τὰ κρεμαστὰ
[1, 16]	πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον	ἕντο·	καὶ τὴν ἐπιθυμίαν πληρώσαντες οἳ
[1, 43]	τάρφθεν‘ καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον	ἕντο.	οἱ δὲ νεώτεροι καὶ ἐπὶ
[1, 62]	λούσησθε νῦν ῥάφανόν τε πολλὴν	ἐντράγητε,	παύσεται τὸ βάρος διασκεδᾷ τε
[1, 9]	ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτωκότα τοῦ μὴ	ἐντρέπεσθαι	τοὺς πλησίον ἐπὶ τοῖς γινομένοις
[1, 19]	Ὀδυσσείᾳ· Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς	ἐντύνοντ´	ἄριστον κειαμένω πῦρ, καὶ ἅπαξ
[1, 19]	ἐν Ἰλιάδι· ἐσσυμένως ἐπένοντο καὶ	ἐντύνοντ´	ἄριστον. λέγει δὲ τὸ πρωινὸν
[1, 27]	τὸν ἐνόπλιον ῥυθμὸν αὐλούμενοι καὶ	ἐνωπλίσαντο	καὶ ὠρχήσαντο. ~ἐχρῶντο δὲ καὶ
[1, 49]	δ´ αὐλητρίδες, τυρὸς Σικελικός, μύρον	ἐξ	Ἀθηνῶν, ἐγχέλεις Βοιώτιαι. Ἕρμιππος δ´
[1, 61]	ἄμπελον. διὸ καὶ Δίων ὁ	ἐξ	Ἀκαδημίας φιλοίνους καὶ φιλοπότας τοὺς
[1, 56]	προσηνεῖς. ~ἐπαινεῖ Ἄμφις καὶ τὸν	ἐξ	Ἀκάνθου πόλεως οἶνον λέγων· ποδαπὸς
[1, 49]	οὕτω καταλέγει· ἐξ Ἤλιδος μάγειρος,	ἐξ	Ἄργους λέβης, Φλιάσιος οἶνος, ἐκ
[1, 57]	οἱ ἀρχαῖοι καὶ πόματί τινι	ἐξ	ἀρωμάτων κατασκευαζομένῳ, ὃ ἐκάλουν τρίμμα.
[1, 49]	Ἀντιφάνης που ὁ χαρίεις τὰ	ἐξ	ἑκάστης πόλεως ἰδιώματα οὕτω καταλέγει·
[1, 54]	ὁ αὐτὸς ὢν τῷ Διονύσῳ,	ἐξ	ἐπιθέτου καλούμενος οὕτως, ὡς Θρίαμβος
[1, 16]	αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος	ἐξ	ἔρον ἕντο· καὶ τὴν ἐπιθυμίαν
[1, 43]	ἐπεὶ σίτου τάρφθεν‘ καὶ ἐδητύος	ἐξ	ἔρον ἕντο. οἱ δὲ νεώτεροι
[1, 49]	ἑκάστης πόλεως ἰδιώματα οὕτω καταλέγει·	ἐξ	Ἤλιδος μάγειρος, ἐξ Ἄργους λέβης,
[1, 56]	Συρακουσίων, πρῶτον εἰς Συρακούσας κομίσαι	ἐξ	Ἰταλίας. εἴη ἂν οὖν ὁ
[1, 35]	δὲ κιθαρῳδίας οἱ περὶ τὸν	ἐξ	Ἰταλίας Οἰνώναν, ὃς καὶ Κύκλωπα
[1, 57]	Δενθιάδων, ἐρύματός τινος, καὶ τὸν	ἐξ	Οἰνοῦντος καὶ τὸν ἐξ Ὀνόγλων
[1, 57]	τὸν ἐξ Οἰνοῦντος καὶ τὸν	ἐξ	Ὀνόγλων καὶ Σταθμῶν. χωρία δὲ
[1, 49]	μοι, Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ´ ἔχουσαι,	ἐξ	οὗ ναυκληρεῖ Διόνυσος ἐπ´ οἴνοπα
[1, 21]	τῆς ἀκοσμίας ἐγίνοντο καὶ φόνοι.	ἐξ	ὧν εἰκὸς λεχθῆναι καὶ τὴν
[1, 48]	ὁ δὲ Σιγνῖνος μέχρις ἐτῶν	ἓξ	χρήσιμος, παλαιωθεὶς δὲ πολὺ χρησιμώτερος.
[1, 62]	ῥαφάνων ἑψήσομεν βαλάνιον, ἵνα νῷν	ἐξάγῃ	τὴν κραιπάλην. Ἄμφις· οὐκ ἔστιν,
[1, 16]	ἀνθρώπους εἰς ἐλευθερίαν καὶ αὐτάρκειαν	ἐξαιρεῖται	τοὺς πρώτους. καὶ θεοῖς δὲ
[1, 15]	ἄμητας μελίπηκτά τε τοῖς βασιλεῦσιν	ἐξαίρετα	παρατίθησιν Ὅμηρος, ἀλλ´ ἀφ´ ὧν
[1, 52]	γε παρεξισῶ αὐτόν. ἐὰν γὰρ	ἐξαίφνης	αὐτοῦ γεύσῃ μὴ πρόσθεν ἐθισθείς,
[1, 31]	ἑστιῶν γοῦν ποτε ἡγεμόνας εἰς	ἑξακισχιλίους	ἐκάθισεν ἐπὶ δίφρων ἀργυρῶν καὶ
[1, 46]	οὐ μόνον τὴν τῶν κρεῶν	ἐξαλλαγὴν	δηλοῖ, ὡς ὀρνίθεια, χοίρεια, ἐρίφεια,
[1, 57]	εἶναι, ἀφ´ ἧς τὸν οἶνον	ἐξαμβλοῦν	ποιεῖν τὰς γυναῖκας τὰς ἐγκύμονας·
[1, 57]	τῶν βοτρύων δέ, φησί, φάγωσιν,	ἐξαμβλοῦσιν.	ὁ δὲ Τροιζήνιος οἶνος ἀγόνους,
[1, 42]	Εὐριπίδης Κύκλωπι· ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ´	ἐξανιεὶς	βαρύν. Ἄλεξις· μετὰ ταῦτ´ ἀναπεσεῖν
[1, 27]	κροτῶν τὰς πέλτας ὤκλαζε καὶ	ἐξανίστατο·	καὶ ταῦτα πάντα ῥυθμῷ πρὸς
[1, 36]	ἄν με οὐχ ἡμέρα μία	ἐξαριθμούμενον	τὰς ἐν τῇ Ῥωμαίων οὐρανοπόλει
[1, 24]	ἀοιδός’ δύο δὲ κυβιστητῆρες μολπῆς	ἐξάρχοντες	ἐδίνευον. μολπῆς δὲ ἀντὶ τοῦ
[1, 20]	ποιεῖ πάλιν δειπνοῦντας καὶ δόρπου	ἐξαῦτις	μεμνημένους μετὰ τὸν κλαυθμόν. τῷ
[1, 15]	Ὅμηρος, ἀλλ´ ἀφ´ ὧν εὖ	ἕξειν	ἔμελλον τὸ σῶμα καὶ τὴν
[1, 38]	ἑνός. καί ποτε ὀψοφάγον μιμούμενον	ἐξείραντα	τὴν γλῶσσαν περιλείχειν τὰ χείλη.
[1, 26]	δ´ ἔφευγ´ ἅμα, τοῦ δ´	ἐξέκρουσε,	τὸν δ´ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι
[1, 62]	προσπεσεῖν ἄφνω λύπην τιν´. οὕτως	ἐξελαύνει	γὰρ σφόδρα λῆρον ὥστε τὰς
[1, 12]	καὶ κατὰ Λιβύην γίνεσθαι ὑπερμεγέθεις	ἐξέπλευσεν	οὐδ´ ἀναμείνας μίαν ἡμέραν. καὶ
[1, 47]	ἐστι καὶ μένων ἐν ταῖς	ἕξεσι	τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον. Θεόπομπος
[1, 4]	πάρει, ὅπου τι σοφίας ἔργον	ἐξετάζεται.	ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν
[1, 38]	καὶ τοῦ τοιούτου πρὸς παιδείας	ἐξέτασιν.	διὸ καὶ Ἄλεξίς φησιν· ἓν
[1, 39]	~καὶ Αἰσχύλος δὲ οὐ μόνον	ἐξεῦρε	τὴν τῆς στολῆς εὐπρέπειαν καὶ
[1, 4]	πολιτικῶν. πάντα δὲ ταῦτα μόνον	ἐξευρεῖν	ἐκ παλαιῶν ψηφισμάτων καὶ δογμάτων
[1, 30]	βεβινῆσθαι. {ΑΛΚ. ὃς δὲ πρῶτος	ἐξεῦρεν	τὸ πρῲ ´πιπίνειν; {Β. πολλήν
[1, 39]	ἢ Τελέστης ὁ ὀρχηστοδιδάσκαλος πολλὰ	ἐξεύρηκε	σχήματα, ἄκρως ταῖς χερσὶ τὰ
[1, 39]	καὶ πολλὰ σχήματα ὀρχηστικὰ αὐτὸς	ἐξευρίσκων	ἀνεδίδου τοῖς χορευταῖς. Χαμαιλέων γοῦν
[1, 27]	δὲ τῶν Θρᾳκῶν τὸν ἕτερον	ἐξέφερον	ὡς τεθνηκότα· ἦν δὲ οὐδὲν
[1, 2]	ἐπιδημήσαντες δειπνοσοφισταὶ ἦσαν Μανσούριος, νόμων	ἐξηγητὴς	καὶ πάσης παιδείας οὐ παρέργως
[1, 27]	σκυλεύσας τὰ ὅπλα τοῦ ἑτέρου	ἐξῄει	ᾄδων Σιτάλκαν, ἄλλοι δὲ τῶν
[1, 21]	ἐν ταῖς θαλίαις τὰ πρῶτα	ἐξημάρτανον	οἱ ἄνθρωποι εἰς ἀλλήλους. ὡς
[1, 28]	φίλη κίθαρίς τε‘ καὶ τὰ	ἑξῆς	ἃ ἔπη Ἐρατοσθένης οὕτω γεγράφθαι
[1, 16]	φησίν, ἐπ´ ὄγχνῃ’ καὶ τὰ	ἑξῆς.	ἀλλὰ μὴν οὐδὲ στεφανουμένους οὐδὲ
[1, 58]	σταιτὸς λαμβάνειν τὸν οἶνον. καὶ	ἑξῆς	δέ φησιν· ἐάν τις κεράσῃ
[1, 23]	νεῖμον πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον. καὶ	ἑξῆς	ἐπάγει· νώμησεν δ´ ἄρα πᾶσιν
[1, 15]	ἐπὶ βοῦν ἴτω καὶ τὰ	ἑξῆς·	ὁσιωτέρα γὰρ αὕτη ἡ θυσία
[1, 45]	μοι δῶκας τρισκαίδεκα‘ καὶ τὰ	ἑξῆς.	~ὅτι δὲ καὶ ἰχθῦς ἤσθιον
[1, 58]	ἀμπέλων ἰσχυρότερος ἢ ἐκ παλαιῶν.	ἑξῆς	τέ φησι· τὰς ὀμφακώδεις συμπατήσαντες
[1, 38]	περίπατον καθ´ ὥραν λαμπρὸν καὶ	ἐξησκημένον,	εἶτα καθίσαντα διατίθεσθαι τὸν λόγον
[1, 2]	καὶ κατὰ τὸν ἄλλον βίον	ἐξητασμένος.	τῶν δὲ κυνικῶν εἷς ἦν
[1, 44]	κουφίζει. καὶ ἐπὶ κυνηγέσια δὲ	ἐξίασιν	οἱ νέοι πρὸς μελέτην τῶν
[1, 35]	πολλὰ φάσματα ἐτεχνᾶτο, ἀφ´ ὧν	ἐξίστα	τῶν ἀνθρώπων τὴν διάνοιαν. τοιοῦτος
[1, 57]	ὃς τοὺς μὲν ἄνδρας πινόμενος	ἐξίστησι,	τὰς δὲ γυναῖκας τεκνούσσας ποιεῖ.
[1, 17]	ὃ δ´ ὑπερτίθεται πρὸς πρᾶξιν	ἐξιών.	καὶ ἣ μὲν ἀπερισπάστως ἐπαινεῖ
[1, 61]	καὶ πάντα ποιεῖν ὅσα τοὺς	ἐξοίνους	γινομένους. Ἀριστοτέλης δέ φησιν ὅτι
[1, 49]	παρέχουσι. καὶ Κερκυραίους ὁ Ποσειδῶν	ἐξολέσειε	ναυσὶν ἐπὶ γλαφυραῖς, ὁτιὴ δίχα
[1, 38]	βαδίζειν ἀρρύθμως ἐν ταῖς ὁδοῖς,	ἐξὸν	καλῶς. οὗ μήτε πράττεται τέλος
[1, 27]	καὶ Ἀρκάδες δέ, φησίν, ἀναστάντες	ἐξοπλισάμενοι	ᾔεσαν ἐν ῥυθμῷ πρὸς τὸν
[1, 12]	πλησίον ἧκε τῶν τόπων πρὶν	ἐξορμῆσαι	τῆς νεὼς (πολλὴ δ´ ἐγεγόνει
[1, 54]	στρατιὰν συναγαγών. καὶ οἱ Κυζικηνοὶ	ἐξορμήσαντες	ἐπ´ αὐτὸν ἐβοηδρόμουν, πρόκροσσοι φερόμενοι
[1, 50]	δ´ ἐς ἄμελξιν γάλακτος αἶγες	ἐξοχώταται·	ὅπλα δ´ ἀπ´ Ἄργεος, ἅρμα
[1, 61]	οἱ δὲ τὸν κρίθινον πεπωκότες	ἐξυπτιάζονται	τὴν κεφαλήν· ὁ μὲν γὰρ
[1, 31]	ἐν δείπνῳ, εἰ μή τις	ἔξω	λίνων ὗν κεντήσειεν· ἕως δὲ
[1, 26]	δ´ ἀνέστησεν πάλιν, κλαγκταῖσι φωναῖς	ἔξω,	μακράν, παρ´ αὐτόν, ὑπὲρ αὐτόν,
[1, 48]	ἡδεῖς, εὐστόμαχοι. ὁ δὲ Μαμερτῖνος	ἔξω	μὲν τῆς Ἰταλίας γίνεται· καὶ
[1, 44]	ἀναψυχὴν καὶ διέξοδον εἰς τὸ	ἔξω	παράσχῃ, ὡς Ἀριστοτέλης εἴρηκεν ἐν
[1, 39]	ὄρχησιν τοῦ χοροῦ, ἀλλὰ καὶ	ἔξω	τῶν ἰδίων ποιημάτων διδάσκειν τοὺς
[1, 16]	τὴν ἐπιθυμίαν πληρώσαντες οἳ μὲν	ἐξώρμων	ἐπὶ μελέτην ἀθλητικὴν δίσκοισι τερπόμενοι
[1, 29]	εἰς τὴν τῆς βληθείσης καὶ	ἐξωσμένης	χώραν, ἐν ᾗ πρότερον ἦν·
[1, 10]	τοῦτ´ εὔξασθαι λέγων· Τιθωνοῦ Μελάνθιος	ἔοικε	βουλεύσασθαι βέλτιον. ὃ μὲν γὰρ
[1, 25]	φούλλικλον καλούμενον (ἦν δὲ ὡς	ἔοικε	σφαιρίσκιόν τι) εὗρεν Ἀττικὸς Νεαπολίτης
[1, 5]	κλισίαι· δαίνυ δαῖτα γέρουσι θάλειαν·	ἔοικέ	τοι. τοιοῦτος ἦν τῇ μεγαλοψυχίᾳ
[1, 62]	κραιπάλην. Ἄμφις· οὐκ ἔστιν, ὡς	ἔοικε,	φάρμακον μέθης οὐδὲν τοιοῦτον ὡς
[1, 10]	τὸν Ἐρύξιδος· ἐκεῖνος γάρ, ὡς	ἔοικεν,	ἐπιμεμφόμενος τὴν φύσιν εἰς τὴν
[1, 26]	ἄνδρες· οὔτ´ ἀκήκοα ἔμπροσθεν οὔθ´	ἑόρακα	τοιαύτην χάριν. κακὸν ἄν τι
[1, 15]	παρὰ δὲ ταῦτα οὔτε ἐν	ἑορταῖς	οὔτ´ ἐν γάμοις οὔτ´ ἐν
[1, 21]	ἄφθονος τροφή, ἄρτι φαινομένης ἀθρόον	ἐπ´	αὐτὴν ἰόντες βίᾳ ἥρπαζον καὶ
[1, 54]	συναγαγών. καὶ οἱ Κυζικηνοὶ ἐξορμήσαντες	ἐπ´	αὐτὸν ἐβοηδρόμουν, πρόκροσσοι φερόμενοι ἐπὶ
[1, 42]	ἀθυμεῖν, ὀλιγοδρανεῖν. Θουκυδίδης αʹ νικώμενοι	ἐπ´	ἐλάχιστον ἀναπίπτουσι. Κρατῖνος δ´ ἐπὶ
[1, 4]	δὲ αὐτὸν καὶ Ἀστεροπαῖόν τινα,	ἐπ´	ἴσης ἀμφοτέρων τῶν φωνῶν προιστάμενον.
[1, 21]	δαίεσθαι λέγεται, ὅ ἐστι διαμοιρᾶσθαι	ἐπ´	ἴσης· καὶ ὁ τὰ κρέα
[1, 16]	παρασκευάζων ἀθάνατον· ὄγχνη γάρ, φησίν,	ἐπ´	ὄγχνῃ’ καὶ τὰ ἑξῆς. ἀλλὰ
[1, 45]	καὶ τῶν ἀκροδρύων· ὄγχνη γὰρ	ἐπ´	ὄγχνῃ που γηράσκει, σῦκον δ´
[1, 49]	ἔχουσαι, ἐξ οὗ ναυκληρεῖ Διόνυσος	ἐπ´	οἴνοπα πόντον, ὅσς´ ἀγάθ´ ἀνθρώποις
[1, 36]	οἱ τὰς τῶν λόγων τέχνας	ἐπαγγελλόμενοι	διδάσκειν. ~τῆς δὲ κατὰ τοῦτον
[1, 23]	πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον. καὶ ἑξῆς	ἐπάγει·	νώμησεν δ´ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενος
[1, 7]	ταῦτ´ ἄκλητοι, Ἀντιφάνης φησί, καὶ	ἐπάγει·	οὓς ἔδει τὸν δῆμον ἐκ
[1, 42]	ἀεὶ ἀνακείμενος παρ´ αὐτόν. καὶ	ἐπάγει·	πότερον ἀνδριάντας εἱστία; κατακεῖσθαι δὲ
[1, 19]	ὅσῳ ὁ μάγειρος ποιεῖ, εἶτ´	ἐπάγει·	συνακρατίσασθαι πῶς ἔχεις μετ´ ἐμοῦ;
[1, 51]	ἄγαν. Ἀντιφάνης· ἔστιν ὄψον χρηστόν,	ἐπαγωγὸν	πάνυ οἶνός τε Θάσιος καὶ
[1, 56]	μένος, ἐπεὶ οἱ πιόντες προσηνεῖς.	~ἐπαινεῖ	Ἄμφις καὶ τὸν ἐξ Ἀκάνθου
[1, 47]	καὶ τοὺς ὕπνους ἀταράχους παρέχει.	ἐπαινεῖ	δὲ Ὅμηρος τὸν ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν
[1, 47]	ἄνθεα δ´ ὕμνων νεωτέρων‘ Πίνδαρος	ἐπαινεῖ.	Εὔβουλος δέ φησιν· ἄτοπον δὲ
[1, 56]	κεκλιμένος. Στράττις δὲ τὸν Σκιάθιον	ἐπαινεῖ·	οἶνος κοχύζει τοῖς ὁδοιπόροις πιεῖν
[1, 17]	ἐξιών. καὶ ἣ μὲν ἀπερισπάστως	ἐπαινεῖ	τὸν οἶνον, ὃ δὲ μετὰ
[1, 60]	πυρεταίνουσι διδόμενος μὴ βλάπτειν. σαυτὴν	ἐπαινεῖς	ὥσπερ Ἀστυδάμας, γύναι. ἦν δὲ
[1, 50]	καλὸν Μαραθῶνι καταστήσασα τρόπαιον. καὶ	ἐπαινεῖται	ὄντως ὁ Ἀττικὸς κέραμος. Εὔβουλος
[1, 4]	ὀλίγον εἰς τὸν τοῦ Λαρηνσίου	ἔπαινον	καὶ λέγει· ὃς ὑπὸ φιλοτιμίας
[1, 52]	Λέσβιον οἶνον. ἀλλά τινες χαίρουσιν	ἐπαινοῦντες	τὰ παρ´ αὑτοῖς. ~φοινικίνου δὲ
[1, 47]	εἶναι τὸν οἶνον παρεγχεομένης θαλάσσης.	ἐπαινῶν	δὲ Ὅμηρος τὸν μέλανα οἶνον
[1, 27]	ἐπειδὴ σπονδαί τε ἐγένοντο καὶ	ἐπαιώνισαν,	ἀνέστησαν πρῶτοι Θρᾷκες καὶ πρὸς
[1, 18]	ποιεῖ καὶ λύκους ταῖς ἡδοναῖς	ἐπακολουθήσαντας.	τὸν δὲ Ὀδυσσέα σῴζει τῷ
[1, 32]	περιεργίαι, ὥστ´ ἐπιτεχνᾶσθαι σπόγγους ὑποτίθεσθαι·	ἐπακτικὸν	γὰρ εἶναι τὸ τοιοῦτον πρὸς
[1, 44]	τὰς τῶν μυῶν συντάσεις, εἶτ´	ἐπαλείφοντες	λίπα πρὸς τὸ μὴ ξηρανθέντος
[1, 44]	ζητῶν, διὰ τί οἱ ἱδροῦντες	ἐπὰν	ἔλθωσιν εἰς θερμὸν ἢ ψυχρὸν
[1, 27]	λῃστὴς δὲ προσέρχεται· ὃ δὲ	ἐπὰν	προίδηται ἁρπάσας τὰ ὅπλα μάχεται
[1, 34]	ἐνθέσθαι, καὶ ἀνοικιζομένης τῆς πόλεως	ἐπανελθόντα	εὑρεῖν τὸ χρυσίον μετὰ ἔτη
[1, 44]	οἱ γοῦν ἀπὸ τῆς σκοπιῆς	ἐπανελθόντες	ἱδρῶ πολλὸν ἀπενίζοντο θαλάσσῃ κνήμας
[1, 44]	ἔτι ἱδροῦσιν, ἕως ἂν πάλιν	ἐπανέλθωσιν	ἀπὸ τῶν ἐμβάσεων. ~παρετίθετο δὲ
[1, 23]	τιθέμενοι. κοῦροι δὲ διανέμουσι πᾶσιν	ἐπαρξάμενοι	δεπάεσσι’ τὸ δὲ πᾶσιν οὐ
[1, 23]	ἐπάγει· νώμησεν δ´ ἄρα πᾶσιν	ἐπαρξάμενος	δεπάεσσιν. εἰσὶ δὲ καὶ τοῖς
[1, 55]	τῶν παραπλησίων. προσαγορεύεται δέ, φησὶν	Ἐπαρχίδης,	ἡ ἄμπελος ἡ τὸν Ἰκάριον
[1, 55]	γίνεται δὲ ἐν Ἰκάρῳ, φησὶν	Ἐπαρχίδης,	ὁ πράμνιος. ἐστὶ δὲ οὗτος
[1, 43]	Ἐρατοσθένης· ὀπταλέα κρέα ἐκ τέφρης	ἐπάσαντο	τά τ´ ἀγρώσσοντες ἕλοντο. ~ποτίκολλον
[1, 43]	καὶ ἀλλαχοῦ· εὖθ´ οἳ σπλάγχν´	ἐπάσαντο.	τῶν γὰρ σπλάγχνων ἀπογεύονται μόνον
[1, 13]	τὸν ἀριθμόν, περὶ τὴν Σκυθίαν	ἔπαυσε	τὴν ἐπιθυμίαν. καὶ Νικομήδης γογγυλίδα
[1, 52]	οὐ Πεπαρήθιον, οὐδ´ ἄλλον ὅστις	ἐπεγερεῖ	τὸν ἔμβολον. Εὔβουλος· ὁ Λευκάδιος
[1, 2]	παρέργως ἐζηλωκώς· ἕκαστον γὰρ ὧν	ἐπεδείκνυτο	ὡς μόνον τοῦτο ἠσκηκὼς ἐφαίνετο,
[1, 18]	λέγει που περὶ αὑτοῦ· ἀλλ´	ἐπεὶ	ἀασάμην φρεσὶ λευγαλέῃσι πιθήσας ἢ
[1, 21]	δαῖτα ἐίσην τὴν ἀγαθὴν λέγεσθαι.	ἐπεὶ	γὰρ ἡ τροφὴ τῷ ἀνθρώπῳ
[1, 11]	τῷ Φιλοξένῳ ἡδέως ὁ Διονύσιος.	ἐπεὶ	δὲ τὴν ἐρωμένην Γαλάτειαν ἐφωράθη
[1, 46]	Ἀχαιῶν; κρέα δὲ μόνον ὤπτων,	ἐπεὶ	ἕψοντά γ´ οὐ πεποίηκεν αὐτῶν
[1, 21]	ὁ τὰ κρέα ὀπτῶν δαιτρός,	ἐπεὶ	ἴσην ἑκάστῳ μοῖραν ἐδίδου. καὶ
[1, 55]	δὲ τὸν πραύνοντα τὸ μένος,	ἐπεὶ	οἱ πιόντες προσηνεῖς. ~ἐπαινεῖ Ἄμφις
[1, 21]	ἦν, ἐπεκτείνας, φησίν, εἴρηκεν ἐίσην·	ἐπεὶ	οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι, οἷς δὴ
[1, 56]	θεὸς ηὐτομάτισε· πῖν´ οἶνον τρυγίαν,	ἐπεὶ	οὐκ Ἀνθηδόνα ναίεις οὐδ´ ἱερὰν
[1, 16]	ἰατρῶν ἀφαιρεῖ τὰς πλησμονάς, αὐτὰρ	ἐπεὶ	πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον
[1, 26]	φαίνεθ´ ἡ νῆσος φέρειν. ὃς	ἐπεί	ποτ´ ἐμβλέψειε τοῖς καθημένοις, ἢ
[1, 43]	ἀλλ´ ὁπόσα δηλοῖ κόρον· αὐτὰρ	ἐπεὶ	σίτου τάρφθεν‘ καὶ ἐδητύος ἐξ
[1, 27]	τῷ Θρᾳκὶ συμποσίῳ. φησὶ γοῦν·	ἐπειδὴ	σπονδαί τε ἐγένοντο καὶ ἐπαιώνισαν,
[1, 21]	οὐκ ἐπιδευεῖς. ἐκ τούτων δ´	ἐπείσθη	Ζηνόδοτος δαῖτα ἐίσην τὴν ἀγαθὴν
[1, 14]	ὁ Πάριος ποιητὴς ὡς ἀκλήτου	ἐπεισπαίοντος	εἰς τὰ συμπόσια Μυκονίων δίκην.
[1, 9]	γάρον ὄξος καὶ ἄλλα ἡδύσματα·	ἔπειτα	εἰσιόντα εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας
[1, 14]	δυοῖν ποδοῖν παρεῖναι τῆς σκιᾶς·	ἔπειτα	φάναι μικρὸν ὀψιαίτερον δι´ ἀσχολίαν
[1, 21]	τῷ ἀνθρώπῳ ἀγαθὸν ἀναγκαῖον ἦν,	ἐπεκτείνας,	φησίν, εἴρηκεν ἐίσην· ἐπεὶ οἱ
[1, 32]	Ἰνδῶν βασιλέα Σελεύκῳ μεθ´ ὧν	ἔπεμψε	δώρων ἀποστεῖλαί τινας δυνάμεις στυτικὰς
[1, 19]	καὶ ἅπαξ ἐν Ἰλιάδι· ἐσσυμένως	ἐπένοντο	καὶ ἐντύνοντ´ ἄριστον. λέγει δὲ
[1, 34]	Σωστράτου τοῦ αὐλητοῦ υἱεῖς σωματοφύλακας	ἐπεποίητο.	~ἐθαυμάζετο δὲ παρ´ Ἕλλησι καὶ
[1, 27]	πεπληγέναι τὸν ἄνδρα. ὃ δ´	ἔπεσε	τεχνικῶς πως, καὶ πάντες ἀνέκραγον
[1, 53]	ἴδῃ Μενδαῖον ἡβῶντ´ ἀρτίως οἰνίσκον,	ἕπεται	κἀκολουθεῖ καὶ λέγει· οἴμ´ ὡς
[1, 31]	ὀψαρτύοντας αὐτοὺς καὶ ἕψοντας ὁρᾶν.	ἐπετήδευον	γὰρ τὴν αὐτοδιακονίαν καὶ ἐκαλλωπίζοντο,
[1, 34]	οὐρανόμηκες. χαῖρε, Κλέων, Θήβας πατρίδ´	ἐπευκλεΐσας.	ὑπὸ τούτου τὸν ἀνδριάντα, ὅτε
[1, 22]	Θρινακίᾳ ἐκεχάλκευτο τὰ ἄγκιστρα, ἀλλ´	ἐπεφέροντο	ἐν τῷ πλῷ δηλονότι· ὥστε
[1, 54]	φησί, καὶ ἄνοιαν προελθὼν τυραννεῖν	ἐπεχείρησε	τῆς πατρίδος στρατιὰν συναγαγών. καὶ
[1, 24]	ἀοιδῶν γένος καὶ φιλοσόφων διάθεσιν	ἐπέχον.	Ἀγαμέμνων γοῦν τὸν ἀοιδὸν καταλείπει
[1, 28]	τε‘ καὶ τὰ ἑξῆς ἃ	ἔπη	Ἐρατοσθένης οὕτω γεγράφθαι φησίν· οὐ
[1, 18]	μανίᾳ. (οὕτω δὲ καὶ τὰ	ἔπη	ταῦτα προηνέγκατο Διοσκουρίδης ὁ Ἰσοκράτους
[1, 32]	περὶ τὰς ἐσθήσεις καὶ ὑποδέσεις	ἐπήκμασε	πολυτέλεια. ~Ὅμηρος δὲ τὴν τοῦ
[1, 42]	δὲ ἀναπίπτουσιν; ἀνακεῖσθαι δέ φαμεν	ἐπὶ	ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς ἐπὶ κατακειμένων
[1, 2]	ἡμέρας μορίου, εἰ ὁ μέθυσος	ἐπὶ	ἀνδρός, εἰ ἡ μήτρα κεῖται
[1, 33]	Ἡρόδοτος δὲ οὐ καλῶς εἴρηκεν	ἐπὶ	Ἄτυος διὰ λιμὸν εὑρεθῆναι τὰς
[1, 15]	ἀλλ´ ἄγ´, ὃ μὲν πεδίονδ´	ἐπὶ	βοῦν ἴτω καὶ τὰ ἑξῆς·
[1, 19]	συνωνυμεῖ τὸ ἄριστον τῷ δείπνῳ.	ἐπὶ	γὰρ τῆς πρωινῆς που τροφῆς
[1, 49]	Κερκυραίους ὁ Ποσειδῶν ἐξολέσειε ναυσὶν	ἐπὶ	γλαφυραῖς, ὁτιὴ δίχα θυμὸν ἔχουσι.
[1, 14]	πένεσθαι καὶ λυπρὰν νῆσον οἰκεῖν	ἐπὶ	γλισχρότητι καὶ πλεονεξίᾳ διαβάλλεσθαι· τὸν
[1, 21]	ἀνθρώπων δαῖτα λέγει ὁ ποιητής,	ἐπὶ	δὲ θηρίων οὐκ ἔτι. ἀγνοῶν
[1, 45]	καὶ τοῖς κακοχυμοτάτοις κρομύοις ἐχρῶντο·	ἐπὶ	δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον. ἐπιμελουμένους
[1, 17]	καθήμενος’ καὶ ἐπιξύοντα τυρὸν αἴγειον,	ἐπὶ	δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον, ἵνα
[1, 43]	γευσάμενος τροφῆς κεῖτ´ ἄσιτος, ἄπαστος.	ἐπὶ	δὲ τῶν ἀποπληρουμένων οὐδέποτε λέγει
[1, 14]	εἰσὶν ἡμῖν τῶν κεκλημένων δύο	ἐπὶ	δεῖπνον ἄμαχοι, Φιλοκράτης καὶ Φιλοκράτης.
[1, 14]	τρεῖς. ὅν φασί ποτε κληθέντ´	ἐπὶ	δεῖπνον πρός τινος, εἰπόντος αὐτῷ
[1, 31]	ποτε ἡγεμόνας εἰς ἑξακισχιλίους ἐκάθισεν	ἐπὶ	δίφρων ἀργυρῶν καὶ κλιντήρων, ἁλουργοῖς
[1, 42]	ἐπ´ ἐλάχιστον ἀναπίπτουσι. Κρατῖνος δ´	ἐπὶ	ἐρετῶν χρᾶται τῇ λέξει· ῥοθίαζε
[1, 39]	ἐν τῷ ὀρχεῖσθαι τοὺς Ἑπτὰ	ἐπὶ	Θήβας φανερὰ ποιῆσαι τὰ πράγματα
[1, 44]	μελέτην τῶν πολεμικῶν κινδύνων καὶ	ἐπὶ	θήρας παντοίας, ἀφ´ ὧν ῥωμαλεώτεροι
[1, 50]	ᾠδῇ· ἀπὸ Ταϋγέτοιο μὲν Λάκαιναν	ἐπὶ	θηρσὶ κύνα τρέχειν πυκινώτατον ἑρπετόν.
[1, 8]	ἄρξομαι ἐκ βολβοῖο, τελευτήσω δ´	ἐπὶ	θύννον. {Β. ἐπὶ θύννον; οὐκοῦν
[1, 8]	τελευτήσω δ´ ἐπὶ θύννον. {Β.	ἐπὶ	θύννον; οὐκοῦν {τῆς τελευτῆς} πολὺ
[1, 12]	τῷ κυβερνήτῃ τὴν αὐτὴν ὁδὸν	ἐπὶ	Ἰταλίαν ἀναπλεῖν μηδὲ προσπελάσαντι τῇ
[1, 42]	φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος· ὅθεν τοὺς	ἐπὶ	κατακειμένων χρωμένους τῇ λέξει διέσυρον.
[1, 44]	τερπνὸν τὴν κακοπάθειαν κουφίζει. καὶ	ἐπὶ	κυνηγέσια δὲ ἐξίασιν οἱ νέοι
[1, 16]	ἐπιθυμίαν πληρώσαντες οἳ μὲν ἐξώρμων	ἐπὶ	μελέτην ἀθλητικὴν δίσκοισι τερπόμενοι καὶ
[1, 21]	ἴσην ἑκάστῳ μοῖραν ἐδίδου. καὶ	ἐπὶ	μόνων ἀνθρώπων δαῖτα λέγει ὁ
[1, 27]	ὁ ὑπορχηματικὸς τρόπος, ὃς ἤνθησεν	ἐπὶ	Ξενοδήμου καὶ Πινδάρου. καί ἐστιν
[1, 46]	Χῖοι οὐκ ἔλαττον τῶν προειρημένων	ἐπὶ	ὀψαρτυτικῇ. Τιμοκλῆς· Χῖοι πολὺ ἄριστ´
[1, 61]	οἱ μὲν ὑπ´ οἴνου μεθυσθέντες	ἐπὶ	πρόσωπον φέρονται, οἱ δὲ τὸν
[1, 45]	ὄγχνῃ που γηράσκει, σῦκον δ´	ἐπὶ	σύκῳ. διὸ καὶ τῶν δένδρων
[1, 4]	τοσαύτη ὡς ὑπερβάλλειν πάντας τοὺς	ἐπὶ	συναγωγῇ τεθαυμασμένους, Πολυκράτην τε τὸν
[1, 25]	Ὅμηρος παράγει σφαιρίζουσαν. διαβόητοι δὲ	ἐπὶ	σφαιρικῇ Δημοτέλης ὁ Θεοκρίτου τοῦ
[1, 34]	πλείστους θνητῶν ἀμφέθετο στεφάνους κρατὸς	ἐπὶ	σφετέρου, καί οἱ κλέος οὐρανόμηκες.
[1, 28]	εἶναι. σπένδουσι δ´ αὐτῷ καὶ	ἐπὶ	ταῖς γλώσσαις ἐκ τῶν δείπνων
[1, 46]	εἴων ἐλεύθερον, παγίδας καὶ νεφέλας	ἐπὶ	ταῖς κίχλαις καὶ πελειάσιν ἱστάντες.
[1, 4]	κατὰ τὸν Θηβαῖον μελοποιόν. καὶ	ἐπὶ	τὰς ἑστιάσεις δὲ παρακαλῶν πατρίδα,
[1, 7]	ἀφορῶσιν ἀεὶ καὶ πέτονται δεξιῶς	ἐπὶ	ταῦτ´ ἄκλητοι, Ἀντιφάνης φησί, καὶ
[1, 53]	ὁ Ἐρέσιος Μενδαίους τοὺς βότρυς	ἐπὶ	τῇ ἀμπέλῳ ῥαίνειν τῷ ἐλατηρίῳ·
[1, 42]	πλησίον. ἔστι δὲ εὑρεῖν καὶ	ἐπὶ	τῆς ἐννοίας ταύτης σπανίως τὸ
[1, 15]	καὶ τούτων ὀπτῶν καὶ ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ βοείων· παρὰ δὲ
[1, 9]	τοῦ μὴ ἐντρέπεσθαι τοὺς πλησίον	ἐπὶ	τοῖς γινομένοις ὥστε φανερῶς ἐν
[1, 54]	ἐπ´ αὐτὸν ἐβοηδρόμουν, πρόκροσσοι φερόμενοι	ἐπὶ	τὸν κίνδυνον. τιμᾶται δὲ παρὰ
[1, 30]	Αἰσχύλος πεποιήκασιν, ἀλλὰ πόδα βόειον	ἐπὶ	τὸν Ὀδυσσέα ῥιπτούμενον. ~καθέζονται δ´
[1, 31]	νυμφίος Μεγαπένθης οἰνοχοεῖ. νῦν δὲ	ἐπὶ	τοσοῦτον ἐκπεπτώκαμεν ὡς κατακεῖσθαι δαινύμενοι.
[1, 9]	φησιν· ἐγὼ κατέχω τινὰ ὀψοφάγον	ἐπὶ	τοσοῦτον ἐκπεπτωκότα τοῦ μὴ ἐντρέπεσθαι
[1, 43]	παρ´ ἐμέ. ~ὅτι τὸ πάσασθαι	ἐπὶ	τοῦ ἀπογεύσασθαι τίθεται. φησὶ γοῦν
[1, 2]	ἀνδρός, εἰ ἡ μήτρα κεῖται	ἐπὶ	τοῦ ἐδωδίμου βρώματος, εἰ σύαγρος
[1, 37]	γυμνάσιον. ἔταττον γὰρ τὸ ὀρχεῖσθαι	ἐπὶ	τοῦ κινεῖσθαι καὶ ἐρεθίζεσθαι. Ἀνακρέων·
[1, 62]	τε τὸ προσὸν νῦν νέφος	ἐπὶ	τοῦ μετώπου. Νικοχάρης· εἰσαύριον ἀντὶ
[1, 41]	εἴρηται δὲ τὸ βρέχειν καὶ	ἐπὶ	τοῦ πίνειν. Ἀντιφάνης· δεῖ γὰρ
[1, 43]	ἕντο. οἱ δὲ νεώτεροι καὶ	ἐπὶ	τοῦ πληρωθῆναι τιθέασι τὸ πάσασθαι.
[1, 2]	εἰ σύαγρος κεῖται τὸ σύνθετον	ἐπὶ	τοῦ συός. ἰατρῶν δὲ παρῆσαν
[1, 2]	κεῖται; οἷον εἰ κεῖται ὥρα	ἐπὶ	τοῦ τῆς ἡμέρας μορίου, εἰ
[1, 42]	ἐπίνομεν μετὰ ταῦτα κατακείμενοι μαλακώτατ´	ἐπὶ	τρικλινίῳ, Τελαμῶνος οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη.
[1, 21]	ἐγίνετο. ὥστε ἡ τροφὴ δαὶς	ἐπὶ	τῷ δαίεσθαι λέγεται, ὅ ἐστι
[1, 38]	Ἀρίσταρχον ἐν συγγράμματι κακῶς εἴρηκεν	ἐπὶ	τῷ μὴ εὐρύθμως ἀμπέχεσθαι, φέροντός
[1, 22]	οὐ μνημονεύει δὲ τοιαύτης ἐδωδῆς	ἐπὶ	τῶν δείπνων, ὡς οὐκ οἰκείας
[1, 4]	λέγει δ´ αὐτὸν καὶ καθεσταμένον	ἐπὶ	τῶν ἱερῶν εἶναι καὶ θυσιῶν
[1, 38]	οὐκ ἐπισταμένη τὰ βράκε´ ἕλκειν	ἐπὶ	τῶν σφυρῶν; Φιλέταιρος· ἀμφιβάλλου σφυροῖς·
[1, 42]	Μενδαῖον. ~ὅτι τὸ ἀναπίπτειν κυρίως	ἐπὶ	ψυχῆς ἐστιν, οἷον ἀθυμεῖν, ὀλιγοδρανεῖν.
[1, 34]	δὲ τοῦ ᾠδοῦ, ἐφ´ ἧς	ἐπιγέγραπται·	Πυθέα υἱὸς ὅδ´ ἐστὶ Κλέων
[1, 7]	Γελῷος ἐν τῇ ὡς Χρύσιππος	ἐπιγράφει	Γαστρονομίᾳ, ὡς δὲ Λυγκεὺς καὶ
[1, 52]	Θεσμοφοριαζούσας Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος Θεσμοφοριασάσας	ἐπιγράφει.	ἐν ταύτῃ ὁ κωμικὸς μέμνηται
[1, 59]	τέ εἰσι καὶ κοιλίας λύουσιν	ἐπιδάκνουσί	τε τὸν στόμαχον ἐμφυσήσεις τε
[1, 53]	καὶ Θάσιον, τῷ δὴ μήλων	ἐπιδέδρομεν	ὀδμή, τοῦτον ἐγὼ κρίνω πολὺ
[1, 7]	ποίημα, οὗ ἡ ἀρχή· ἱστορίης	ἐπίδειγμα	ποιούμενος Ἑλλάδι πάσῃ— φησί· πρὸς
[1, 15]	Φαίακας καὶ τὸν Ὀδυσσέα ξενίζων,	ἐπιδεικνύμενος	αὐτῷ τὴν τοῦ κήπου κατασκευὴν
[1, 36]	Νεῖλον. οὗτος τὴν Πυθαγόρειον φιλοσοφίαν	ἐπιδείκνυσιν	ἥτις ἐστί, μετὰ σιωπῆς πάνθ´
[1, 8]	Φιλοξένου καινή τις ὀψαρτυσία. {Β.	ἐπίδειξον	αὐτὴν ἥτις ἔστ´. {Α. ἄκουε
[1, 38]	διακονεῖν, ἀναβάλλεσθαι δ´ οὐκ ἐπισταμένους	ἐπιδέξι´	ἐλευθερίως οὐδ´ ἁρμονίαν λόγων λαβόντας
[1, 21]	Ἀχιλεῦ, δαιτὸς μὲν ἐίσης οὐκ	ἐπιδευεῖς.	ἐκ τούτων δ´ ἐπείσθη Ζηνόδοτος
[1, 47]	κρᾶσιν, ὡς τὸν τοῦ Μάρωνος.	ἐπιδέχεται	δὲ πλείω κρᾶσιν ὁ παλαιὸς
[1, 47]	παρέχει. ἐπαινεῖ δὲ Ὅμηρος τὸν	ἐπιδεχόμενον	ἱκανὴν κρᾶσιν, ὡς τὸν τοῦ
[1, 2]	δ´ ἐν τῷ δείπνῳ δῆθεν	ἐπιδημήσαντες	δειπνοσοφισταὶ ἦσαν Μανσούριος, νόμων ἐξηγητὴς
[1, 16]	μὴ νενομισμένα· ἀρνῶν ἠδ´ ἐρίφων	ἐπιδήμιοι	ἁρπακτῆρες. Φιλόχορος δὲ ἱστορεῖ καὶ
[1, 61]	λέβητας τρεῖς κενοὺς παρόντων τῶν	ἐπιδημούντων	ἀποσφραγίζονται καὶ ὕστερον ἀνοίγοντες εὑρίσκουσιν
[1, 19]	ἄριστον δορπηστόν, τὸ δὲ δεῖπνον	ἐπιδορπίδα.	ἐστὶ δ´ ἡ τάξις καὶ
[1, 56]	ἣν Ἀντισάρην καὶ Οἰσύμην προσαγορευθῆναι.	ἐπιεικῶς	δὲ ἡ Θρᾴκη ἐθαυμάζετο ὡς
[1, 40]	δὲ ἐθνικαὶ αἵδε· Λακωνικαί, Τροιζήνιαι,	Ἐπιζεφύριοι,	Κρητικαί, Ἰωνικαί, Μαντινικαί, ἃς προκρίνει
[1, 8]	τρίγλη δ´ οὐκ ἐθέλει νεύρων	ἐπιήρανος	εἶναι· παρθένου Ἀρτέμιδος γὰρ ἔφυ
[1, 45]	εἰς ξυλείαν εὔθετα μακρά, τοῖς	ἐπιθέτοις	τὰς χρήσεις διαστέλλων· ἔνθα δένδρεα
[1, 54]	αὐτὸς ὢν τῷ Διονύσῳ, ἐξ	ἐπιθέτου	καλούμενος οὕτως, ὡς Θρίαμβος καὶ
[1, 13]	ὡς Νικομήδει τῷ Βιθυνῶν βασιλεῖ	ἐπιθυμήσαντι	ἀφύης (μακρὰν δὲ καὶ οὗτος
[1, 13]	ἀπέχοντι πρῶτος ἡμερῶν ποτε ἀφύης	ἐπιθυμήσαντι	χειμῶνος μέσου παρέθηκε νὴ Δί´,
[1, 10]	βέλτιον. ὃ μὲν γὰρ ἀθανασίας	ἐπιθυμήσας	ἐν θαλάμῳ κρέμαται πάντων ὑπὸ
[1, 10]	γενέσθαι. οὕτω γὰρ καὶ αἱ	ἐπιθυμίαι	καὶ αἱ ἡδοναὶ πολλῷ μείζους
[1, 13]	περὶ τὴν Σκυθίαν ἔπαυσε τὴν	ἐπιθυμίαν.	καὶ Νικομήδης γογγυλίδα μασώμενος ἀφύης
[1, 16]	ἐξ ἔρον ἕντο· καὶ τὴν	ἐπιθυμίαν	πληρώσαντες οἳ μὲν ἐξώρμων ἐπὶ
[1, 45]	οὐδὲ θανὼν ἀπαλλάττεται τῆς τούτων	ἐπιθυμίας·	εἴπερ ὁ κολάζων αὐτὸν θεὸς
[1, 15]	βίον καὶ αὐτάρκη, λογιζόμενος τὰς	ἐπιθυμίας	καὶ τὰς ἡδονὰς ἰσχυροτάτας γίνεσθαι
[1, 15]	δίδωσι, ἀφιστῶν ἡμᾶς τῶν ἀτάκτων	ἐπιθυμιῶν.	καὶ Ἀλκίνους δὲ ὁ τὸν
[1, 42]	σάτυρος παρὰ Σοφοκλεῖ τοῦτό φησιν	ἐπικαιόμενος	τῷ Ἡρακλεῖ· ἀνακειμένῳ μέσον εἰς
[1, 8]	καὶ Ἡγήμων ὁ Θάσιος ὁ	ἐπικληθεὶς	Φακῆ, ὃν τῇ ἀρχαίᾳ κωμῳδίᾳ
[1, 3]	καλῆς ἐκείνης συνουσίας τῶν νῦν	ἐπικληθέντων	δειπνοσοφιστῶν, ἥτις ἀνὰ τὴν πόλιν
[1, 4]	ἡμεδαπὸς βασιλεὺς Πτολεμαῖος, Φιλάδελφος δὲ	ἐπίκλην,	μετὰ τῶν Ἀθήνηθεν καὶ τῶν
[1, 7]	Δειπνολογίᾳ, ὡς δ´ ἄλλοι Ὀψοποιίᾳ—	ἐπικὸν	δὲ τὸ ποίημα, οὗ ἡ
[1, 49]	ἐκ Φρυγίας, ἀπὸ δ´ Ἀρκαδίας	ἐπικούρους.	αἱ Παγασαὶ δούλους καὶ στιγματίας
[1, 27]	ταρφέ´ ἀμειβόμενοι’ ἄλλων ἐφεστώτων καὶ	ἐπικροτούντων	τοῖς λιχανοῖς δακτύλοις, ὅ φησι
[1, 3]	ἐθελήσεις καὶ ἡμῖν τῶν καλῶν	ἐπικυλικίων	λόγων μεταδοῦναι τρὶς δ´ ἀπομαξαμένοισι
[1, 36]	Ζεὺς ἀναφαίνει, τὰς Ἀθήνας λέγω.	ἐπιλείποι	δ´ ἄν με οὐχ ἡμέρα
[1, 41]	οἱ τραπεζορήτορες, οἳ ὑπὸ γλωσσαλγίας	ἐπιλελῆσθαί	μοι δοκοῦσι καὶ τοῦ Πυθικοῦ
[1, 1]	οὐδ´ ἂν εὐχερῶς ἀπομνημονεύσαιμι, ἢ	ἐπιλίποι	μ´ ἂν ἡ ἡμέρα κατ´
[1, 16]	Ἀθήνησιν ἀπέκτου ἀρνὸς μηδένα γεύεσθαι,	ἐπιλιπούσης	ποτὲ τῆς τῶν ζῴων τούτων
[1, 51]	δὲ οἴνου καὶ Θασίου μέμνηται	Ἐπίλυκος·	Χῖος καὶ Θάσιος ἠθημένος. καὶ
[1, 22]	ὥστε ἦν αὐτοῖς θήρας ἰχθύων	ἐπιμέλεια	καὶ τέχνη. εἰκάζει δὲ καὶ
[1, 2]	καὶ πάσης παιδείας οὐ παρέργως	ἐπιμέλειαν	ποιούμενος, μόνος ποιητής, ἀνὴρ καὶ
[1, 59]	τῶν σιτίων πεπτικώτερος. οἱ δ´	ἐπιμελέστερον	τεθαλαττωμένοι οἶνοι ἀκραίπαλοί τέ εἰσι
[1, 45]	ἐπὶ δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον.	ἐπιμελουμένους	δὲ αὐτοὺς εἰσάγει καὶ τῶν
[1, 10]	Ἐρύξιδος· ἐκεῖνος γάρ, ὡς ἔοικεν,	ἐπιμεμφόμενος	τὴν φύσιν εἰς τὴν ἀπόλαυσιν
[1, 60]	Ταινιωτικὸς καλούμενος. ταινία δ´ ἐστὶν	ἐπιμήκης	περὶ τοὺς αὐτοὺς τόπους, ἀφ´
[1, 51]	βασιλεὺς τὸν Χαλυβώνιον μόνον οἶνον	ἔπινεν·	ὅν φησι Ποσειδώνιος κἀν Δαμασκῷ
[1, 56]	Ὑπέραν, ὅθι γ´ ἄτρυγον οἶνον	ἔπινες.	ὠνομάζετο δὲ παρὰ Τροιζηνίοις, ὥς
[1, 5]	αὐτὸ ἐποίησε καὶ Λεώφρων Ὀλυμπίασιν,	ἐπινίκιον	γράψαντος τοῦ Κείου Σιμωνίδου. Ἐμπεδοκλῆς
[1, 5]	ἃς νίκας καὶ Εὐριπίδης ἔγραψεν	ἐπινίκιον,	θύσας Ὀλυμπίῳ Διὶ τὴν πανήγυριν
[1, 21]	τὰ δόρπα. διὸ ἄρτου τε	ἐπίνοια	πέμματός τε εἰς ἴσον διαμεμοιραμένου
[1, 34]	ἢ τὰς κατὰ παιδείαν γινομένας	ἐπινοίας.	Ἑστιαιεῖς γοῦν καὶ Ὠρεῖται Θεοδώρου
[1, 24]	ἡδεῖαν ἀπεπλάνα τὴν διάνοιαν φαύλων	ἐπινοιῶν.	διὸ Αἴγισθος οὐ πρότερον διέφθειρε
[1, 42]	ὑπὸ τῷ αὐτῷ ἱματίῳ. Θεόπομπος·	ἐπίνομεν	μετὰ ταῦτα κατακείμενοι μαλακώτατ´ ἐπὶ
[1, 17]	μέν, φησί, πῖνε καθήμενος’ καὶ	ἐπιξύοντα	τυρὸν αἴγειον, ἐπὶ δὲ κρόμυον
[1, 13]	ἐπιχέας, ἅλας δοὺς μουσικῶς, μήκωνος	ἐπιπάσας	ἄνω κόκκους μελαίνης τετταράκοντα τὸν
[1, 30]	εἰσηγησάμενον τὸ τῆς ἀμίδος ὄνομα	ἐπιπλήττει	λέγων· {ΑΛΚ. μισῶ λακωνίζειν, ταγηνίζειν
[1, 41]	ὁ σιλλογράφος τάλαρόν πού φησιν	ἐπισκώπτων	τοὺς ἐν αὐτῷ τρεφομένους φιλοσόφους,
[1, 38]	δ´ ἀγροιῶτις θέλγει νόον οὐκ	ἐπισταμένη	τὰ βράκε´ ἕλκειν ἐπὶ τῶν
[1, 38]	τορῶς διακονεῖν, ἀναβάλλεσθαι δ´ οὐκ	ἐπισταμένους	ἐπιδέξι´ ἐλευθερίως οὐδ´ ἁρμονίαν λόγων
[1, 30]	{Β. πολλήν γε λακκοπρωκτίαν ἡμῖν	ἐπίστας´	εὑρών. {ΑΛΚ. εἶεν· τίς εἶπεν
[1, 17]	καὶ κράσεων δὲ γένη διάφορα	ἐπίσταται·	οὐκ ἂν γὰρ Ἀχιλλεὺς τὸ
[1, 23]	ποιοῦνται, ὥστε διὰ τοῦ ποτοῦ	ἐπιστεφανοῦσθαι,	καὶ ταῦτα ἔπρασσον πρὸς οἰωνοῦ
[1, 23]	δέπας πιεῖν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι.	ἐπιστέφονται	δὲ ποτοῖο οἱ κρητῆρες, ἤτοι
[1, 4]	μετὰ κριτικῆς τινος καὶ Σωκρατικῆς	ἐπιστήμης,	ὡς πάντας θαυμάζειν τῶν ζητήσεων
[1, 4]	Ῥωμύλου καὶ Πομπιλίου Νουμᾶ καὶ	ἐπιστήμονα	νόμων πολιτικῶν. πάντα δὲ ταῦτα
[1, 40]	δὲ ἐν τῇ πρὸς Φιλόξενον	ἐπιστολῇ	μέμνηται Θεοδώρου καὶ Χρυσίππου. ~ὅτι
[1, 60]	ἔχει τι καὶ ἀρωματῶδες ἠρέμα	ἐπιστῦφον.	ἡ δὲ περὶ τὸν Νεῖλον
[1, 46]	εἰς αὐτήν, ὡς ἐν τῷ	ἐπιταφίῳ	δηλοῦται. παρέλιπε δὲ τὴν χρῆσιν
[1, 32]	ὡς καὶ μέχρι ἑβδομήκοντα συνουσιῶν	ἐπιτελεῖν	καὶ τὸ τελευταῖον αὐτοῖς αἷμα
[1, 32]	περὶ τὰς συνουσίας περιεργίαι, ὥστ´	ἐπιτεχνᾶσθαι	σπόγγους ὑποτίθεσθαι· ἐπακτικὸν γὰρ εἶναι
[1, 55]	τῷ καθόλου τὸν πρὸς παραμονὴν	ἐπιτήδειον	οἱονεὶ παραμόνιον ὄντα· οἳ δὲ
[1, 48]	Σαβῖνος κουφότερος, ἀπὸ ἐτῶν ἑπτὰ	ἐπιτήδειος	πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα. ὁ δὲ
[1, 48]	καὶ παλαιούμενος σχεδὸν μόνοις ἐστὶν	ἐπιτήδειος	τοῖς χρωμένοις διηνεκῶς. ὁ δὲ
[1, 36]	τοξεύων λέγοι τὴν Ῥώμην πόλιν	ἐπιτομὴν	τῆς οἰκουμένης· ἐν ᾗ συνιδεῖν
[1, 56]	Βίβλινον, Μενδαῖον, ὥστε μηδένα κραιπαλᾶν.	Ἐπίχαρμος	δὲ ἀπό τινων ὀρῶν Βιβλίνων
[1, 13]	τῆς ἀφύης μιμούμενος, ἀποζέσας, ἔλαιον	ἐπιχέας,	ἅλας δοὺς μουσικῶς, μήκωνος ἐπιπάσας
[1, 35]	Φλιάσιον· ὃς πῦρ τε αὐτόματον	ἐποίει	ἀναφύεσθαι καὶ ἄλλα πολλὰ φάσματα
[1, 27]	πάντα ῥυθμῷ πρὸς τὸν αὐλὸν	ἐποίει.	καὶ Ἀρκάδες δέ, φησίν, ἀναστάντες
[1, 20]	ἦν ὀπτά. ζωμὸν δὲ οὐκ	ἐποίει	Ὅμηρος θύων βοῦς οὐδ´ ἧψεν
[1, 39]	τοὺς βουλομένους ὀρχεῖσθαι. μεθύων δὲ	ἐποίει	τὰς τραγῳδίας Αἰσχύλος, ὥς φησι
[1, 34]	τὸν Ἀλεξάνδρου σφαιριστήν, Ἀθηναῖοι πολίτην	ἐποιήσαντο	διὰ τὴν τέχνην καὶ ἀνδριάντα
[1, 35]	τὸ Ματρέου θηρίον τί ἐστιν.	ἐποίησε	δ´ οὗτος καὶ παρὰ τὰς
[1, 5]	πανήγυριν πᾶσαν εἱστίασε. τὸ αὐτὸ	ἐποίησε	καὶ Λεώφρων Ὀλυμπίασιν, ἐπινίκιον γράψαντος
[1, 51]	κατέβρεξε οἶνος Λέσβιος, ὃν αὐτὸς	ἐποίησεν	ὁ Μάρων, μοι δοκῶ, φησὶ
[1, 39]	τοῖσι χοροῖς αὐτὸς τὰ σχήματ´	ἐποίουν.	καὶ πάλιν· τοὺς Φρύγας οἶδα
[1, 28]	δείπνων ἀναλύοντες καὶ τὰς σπονδὰς	ἐποιοῦντο	Ἑρμῇ καὶ οὐχ ὡς ὕστερον
[1, 34]	Ἕλληνες ὕστερον περὶ πλείστου μᾶλλον	ἐποιοῦντο	ἢ τὰς κατὰ παιδείαν γινομένας
[1, 1]	τῷ λέγειν θερμότητος πρὸς τὰ	ἑπόμενα	τῆς βίβλου βαθμηδὸν ὑπεράλλεται. ~οἱ
[1, 22]	τὸν Κίλικα· τοσούτοις γὰρ ἐνετύχομεν	ἐποποιοῖς	Ἁλιευτικὰ γεγραφόσι. καταλογάδην δὲ τοῖς
[1, 58]	τὸν καλούμενον νέκταρ. ἦν ἄρ´	ἔπος	τόδ´ ἀληθές, ὅ τ´ οὐ
[1, 12]	τῷ κήπῳ γινομένας θριδακίνας οἰνομέλιτι	ἐπότιζεν	ἑσπέρας καὶ ὑπὸ τὴν ἕω
[1, 23]	τοῦ ποτοῦ ἐπιστεφανοῦσθαι, καὶ ταῦτα	ἔπρασσον	πρὸς οἰωνοῦ τιθέμενοι. κοῦροι δὲ
[1, 39]	ὥστε ἐν τῷ ὀρχεῖσθαι τοὺς	Ἑπτὰ	ἐπὶ Θήβας φανερὰ ποιῆσαι τὰ
[1, 48]	ὁ Σαβῖνος κουφότερος, ἀπὸ ἐτῶν	ἑπτὰ	ἐπιτήδειος πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα. ὁ
[1, 57]	ἐστι τόπος Σπάρτης ἀπέχων στάδια	ἑπτά·	καὶ τὸν ἐκ Δενθιάδων, ἐρύματός
[1, 54]	τῷ Κυζικηνῷ φίλῳ ὄντι ἐχαρίσατο	ἑπτὰ	πόλεις, ὥς φησιν ὁ Βαβυλώνιος
[1, 26]	εἷς ἐτῶν ἴσως ἑκκαίδεκ´ ἢ	ἑπτακαίδεκα,	Κῷος· θεοὺς γὰρ φαίνεθ´ ἡ
[1, 12]	καλλίστας καρίδας. ὃ δ´ ἰδὼν	ἐπύθετο	εἰ μείζους ἔχουσιν· εἰπόντων δὲ
[1, 9]	καταπλεύσας εὑρὼν τὴν ὀψοπώλιδα κενὴν	ἐπύθετο	τὴν αἰτίαν· καὶ μαθὼν ὅτι
[1, 8]	καὶ Τιμαχίδας ὁ Ῥόδιος δι´	ἐπῶν	ἐν ἕνδεκα βιβλίοις ἢ καὶ
[1, 4]	ὑπό τε τοῦ τῆς πόλεως	ἐπωνύμου	Ῥωμύλου καὶ Πομπιλίου Νουμᾶ καὶ
[1, 43]	Καλλίμαχος· μύθου δὲ πασαίμην ἥδιον.	Ἐρατοσθένης·	ὀπταλέα κρέα ἐκ τέφρης ἐπάσαντο
[1, 28]	καὶ τὰ ἑξῆς ἃ ἔπη	Ἐρατοσθένης	οὕτω γεγράφθαι φησίν· οὐ γὰρ
[1, 48]	τῇ δυνάμει εὐστόμαχος, εὔστομος. ὁ	Ἔρβουλος	ἐν ἀρχῇ μέν ἐστι μέλας,
[1, 15]	τὸν ζῆλον ἐν τοῖς καλοῖς	ἔργοις	ἀναλίσκωσι καὶ ὦσιν εὐεργετικοὶ καὶ
[1, 4]	λόγοις πάρει, ὅπου τι σοφίας	ἔργον	ἐξετάζεται. ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς
[1, 50]	ἐκ Σικελῆς ἐστι χθονὸς ἐκπρεπὲς	ἔργον,	ὃν σκοπὸν ἐς λατάγων τόξα
[1, 24]	πάθος, ἀλλ´ ἀποτρέπων αὐτοὺς παρανόμων	ἔργων,	ἢ εἰδὼς ἐν τρυφερῷ τινι
[1, 46]	ἐλάττω κεκρικὼς ἡρωικῶν καὶ θείων	ἔργων.	ὅτι δὲ καὶ ἑφθοῖς ἐχρῶντο
[1, 37]	ὀρχεῖσθαι ἐπὶ τοῦ κινεῖσθαι καὶ	ἐρεθίζεσθαι.	Ἀνακρέων· καλλίκομοι κοῦραι Διὸς ὠρχήσαντ´
[1, 4]	μετήγαγε. διόπερ ἐκεῖνα τῶν Ἀντιφάνους	ἐρεῖ	τις εἰς αὐτόν· ἀεὶ δὲ
[1, 5]	τοῖς γε μὴ τοῦτο ποιοῦσιν	ἐρεῖ	τις τί μικρολόγος εἶ; πλεῖαί
[1, 53]	Πεπαρήθου· φησὶ δὲ Φαινίας ὁ	Ἐρέσιος	Μενδαίους τοὺς βότρυς ἐπὶ τῇ
[1, 58]	ἀνθοσμίου οἴνου σκευασίας Φαινίας ὁ	Ἐρέσιός	φησι τάδε· γλεύκει παραχεῖται παρὰ
[1, 42]	τί ἄλυποι ἀλλήλοις εἰσὶν οἱ	ἐρέται;	ἢ ὅτι ἐν τάξει μὲν
[1, 42]	ἐλάχιστον ἀναπίπτουσι. Κρατῖνος δ´ ἐπὶ	ἐρετῶν	χρᾶται τῇ λέξει· ῥοθίαζε κἀνάπιπτε.
[1, 24]	τὸν ἀοιδὸν ἀποκτεῖναι ἐν νήσῳ	ἐρήμῃ.	τοιοῦτός ἐστι καὶ ὁ παρὰ
[1, 8]	ἐγὼ δ´ ἐνθάδ´ ἐν τῇ	ἐρημίᾳ	τουτὶ διελθεῖν βούλομαι τὸ βιβλίον
[1, 46]	ἐξαλλαγὴν δηλοῖ, ὡς ὀρνίθεια, χοίρεια,	ἐρίφεια,	βόεια λέγων, ἀλλὰ τὴν σκευασίαν
[1, 6]	τὰς ἠτριαίας, τοὺς ἐν Μήλῳ	ἐρίφους,	τοὺς ἐν Σκιάθῳ κεστρέας· καὶ
[1, 16]	τὰ μὴ νενομισμένα· ἀρνῶν ἠδ´	ἐρίφων	ἐπιδήμιοι ἁρπακτῆρες. Φιλόχορος δὲ ἱστορεῖ
[1, 28]	ἀναλύοντες καὶ τὰς σπονδὰς ἐποιοῦντο	Ἑρμῇ	καὶ οὐχ ὡς ὕστερον Διὶ
[1, 28]	τὴν Καλυψοῦς οἰκίαν ἐκπλήττει τὸν	Ἑρμῆν.	ἀπολαυστικὸς δέ ἐστι παρ´ αὐτῷ
[1, 28]	αὐτῷ αἱ γλῶσσαι διὰ τὴν	ἑρμηνείαν.	οἶδε δ´ Ὅμηρος καὶ ποικίλας
[1, 2]	πρὸ αὐτοῦ, καὶ κατὰ τὴν	ἑρμηνείαν	οὐδενὸς ὢν τῶν ἀρχαίων ἀδυνατώτερος,
[1, 48]	ὁ Μιτυληναῖος, ὃς καλεῖται Σοροάδειος·	ἑρμηνεύεται	δὲ Ἑλλάδι φωνῇ οἰνοποιός. ~ὅτι
[1, 27]	μίμησις τῶν ὑπὸ τῆς λέξεως	ἑρμηνευομένων	πραγμάτων· ἣν παρίστησι γινομένην Ξενοφῶν
[1, 58]	ὁ μυρίνης ὁ τίμιος. καὶ	Ἑρμῆς	δ´ εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι
[1, 28]	ὕστερον Διὶ τελείῳ. δοκεῖ γὰρ	Ἑρμῆς	ὕπνου προστάτης εἶναι. σπένδουσι δ´
[1, 49]	μύρον ἐξ Ἀθηνῶν, ἐγχέλεις Βοιώτιαι.	Ἕρμιππος	δ´ οὕτως· ἕσπετε νῦν μοι,
[1, 53]	καὶ λευκός· ἆρ´ οἴσει τρία;	Ἕρμιππος	δέ που ποιεῖ τὸν Διόνυσον
[1, 38]	μηδ´ ἀγροίκως ἄνω γόνατος ἀμφέξει;	Ἕρμιππος	δέ φησι Θεόκριτον τὸν Χῖον
[1, 38]	τῶν ἀέλπτων μᾶλλον ὤρχησεν φρένας.	~Ἕρμιππος	δέ φησι Θεόφραστον παραγίνεσθαι εἰς
[1, 32]	τι πρᾶγμα θερμόν ἐσθ´ ὕδωρ.	Ἕρμιππος·	μὰ τὸν Δί´, οὐ μέντοι
[1, 18]	τὸν δὲ Ὀδυσσέα σῴζει τῷ	Ἑρμοῦ	λόγῳ πεισθέντα· διὸ καὶ ἀπαθὴς
[1, 52]	δὲ κἀξ ἄλλων πόλεων βοτρυοσταγῆ	ἔρνη	εἰπεῖν αἰνῆσαί τε καὶ οὔ
[1, 16]	ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ	ἔρον	ἕντο· καὶ τὴν ἐπιθυμίαν πληρώσαντες
[1, 43]	σίτου τάρφθεν‘ καὶ ἐδητύος ἐξ	ἔρον	ἕντο. οἱ δὲ νεώτεροι καὶ
[1, 50]	ἐπὶ θηρσὶ κύνα τρέχειν πυκινώτατον	ἑρπετόν.	Σκύριαι δ´ ἐς ἄμελξιν γάλακτος
[1, 14]	τι καὶ βλάπτεις ἐμέ. Ἀμειψίας·	ἔρρ´	ἐς κόρακας, μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε.
[1, 30]	ἀμφὶ θυμῷ τὴν κάκοσμον οὐράνην	ἔρριψεν	οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´ ἐμῷ
[1, 30]	βέλος γελωτοποιόν, τὴν κάκοσμον οὐράνην,	ἔρριψεν	οὐδ´ ἥμαρτε· περὶ δ´ ἐμῷ
[1, 58]	καθάπερ τὸν Ἡρακλεώτην καὶ τὸν	Ἐρυθραῖον,	τοῦ μὲν τὴν μαλακότητα, τοῦ
[1, 57]	ἑπτά· καὶ τὸν ἐκ Δενθιάδων,	ἐρύματός	τινος, καὶ τὸν ἐξ Οἰνοῦντος
[1, 10]	φησιν· οὐχ ὥσπερ Φιλόξενον τὸν	Ἐρύξιδος·	ἐκεῖνος γάρ, ὡς ἔοικεν, ἐπιμεμφόμενος
[1, 19]	οὕτως Ὅμηρος μέμνηται· σὺ δ´	ἔρχεο	δειελιήσας’ ὃ καλοῦσί τινες δειλινόν,
[1, 11]	ὁ Διονύσιος. ἐπεὶ δὲ τὴν	ἐρωμένην	Γαλάτειαν ἐφωράθη διαφθείρων, εἰς τὰς
[1, 10]	ἡδέων· Μελάνθιος δὲ τῶν ἀπολαύσεων	ἐρῶν	ηὔξατο τῆς μακραύχενος ὄρνιθος τὸν
[1, 50]	τρέχειν πυκινώτατον ἑρπετόν. Σκύριαι δ´	ἐς	ἄμελξιν γάλακτος αἶγες ἐξοχώταται· ὅπλα
[1, 44]	τε μηρούς‘ καὶ οὕτως ἀναψύξαντες	ἐς	ἀσαμίνθους βάντες ἐυξέστας λούσαντο καὶ
[1, 14]	καὶ βλάπτεις ἐμέ. Ἀμειψίας· ἔρρ´	ἐς	κόρακας, μονοφάγε καὶ τοιχωρύχε. {περὶ
[1, 50]	χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν σκοπὸν	ἐς	λατάγων τόξα καθιστάμεθα. εἶτα δ´
[1, 8]	μὲν δὴ ταῦτα· θαλάσσης δ´	ἐς	τέκν´ ἄνειμι. εἶτα μετὰ μικρόν·
[1, 31]	ἀνδρεῖος γεγονὼς καὶ κυνηγὸς ἀγαθός.	ἐς	τὸ πρέπον δὲ Ὅμηρος ἀφορῶν
[1, 4]	ἱλαρὸς πρῶτόν ἐστιν, ἡ κύων	ἔσηνε	καὶ προσῆλθ´, ὑπαντήσας δέ τις
[1, 32]	οὕτω στερεόν τι πρᾶγμα θερμόν	ἐσθ´	ὕδωρ. Ἕρμιππος· μὰ τὸν Δί´,
[1, 1]	δαιτυμόνας ποιούμενος· ἐν οἷς οὐκ	ἔσθ´	οὗτινος τῶν καλλίστων οὐκ ἐμνημόνευσεν.
[1, 62]	δείπνοις πρὸ πάντων ἐδεσμάτων κράμβας	{ἔσθειν}	ἑφθὰς μέχρι τοῦ δεῦρο παρασκευάζεσθαι.
[1, 32]	διαστροφή, καὶ ἡ περὶ τὰς	ἐσθήσεις	καὶ ὑποδέσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια. ~Ὅμηρος
[1, 38]	καὶ τοῦ κοσμίως ἀναλαμβάνειν τὴν	ἐσθῆτα	καὶ τοὺς μὴ τοῦτο ποιοῦντας
[1, 10]	τῶν ἀπολαυστικῶν καὶ δακτυλήθρας ἔχων	ἐσθίειν	λέγεται τὸ ὄψον, ἵν´ ὡς
[1, 46]	φησὶ παίζων· ἰχθὺν δ´ Ὅμηρος	ἐσθίοντ´	εἴρηκε ποῦ τίνα τῶν Ἀχαιῶν;
[1, 15]	πρὸς ἡδονὰς ἀνειμένους οὔτε ἰχθῦς	ἐσθίοντας	ποιεῖ οὔτε ὄρνιθας οὔτε μελίπηκτα,
[1, 12]	Καμπανίας) διέτριβε τὰ πλεῖστα καρίδας	ἐσθίων	πολυτελεῖς, αἳ γίνονται αὐτόθι ὑπέρ
[1, 20]	ἐναντιοῦσθαι δοκεῖ τὸ ἐν Ἰλιάδι·	ἔσθων	καὶ πίνων, ἔτι καὶ παρέκειτο
[1, 20]	παρέκειτο τράπεζα. ἀναγνωστέον οὖν οὕτω·	ἔσθων	καὶ πίνων ἔτι, καὶ παρέκειτο
[1, 27]	ἐναντίοι μολπῇ τε ὀρχηθμῷ τε	ἔσκαιρον.	ὑποσημαίνεται δὲ ἐν τούτοις ὁ
[1, 38]	καὶ τοὺς μὴ τοῦτο ποιοῦντας	ἔσκωπτον.	Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· πάντα δυναμένους
[1, 35]	φησι Δοῦρις, εἰς δειλίαν αὐτοὺς	ἔσκωψε	πρῶτος. Εὔδικος δὲ ὁ γελωτοποιὸς
[1, 28]	ἦν αὐλῶν συρίγγων τ´ ἐνοπή.	ἔσπενδον	δὲ ἀπὸ τῶν δείπνων ἀναλύοντες
[1, 12]	κήπῳ γινομένας θριδακίνας οἰνομέλιτι ἐπότιζεν	ἑσπέρας	καὶ ὑπὸ τὴν ἕω λαμβάνων
[1, 19]	ἡμεῖς ἄριστον, δόρπον δὲ τὸ	ἑσπερινόν.	μήποτε δὲ καὶ συνωνυμεῖ τὸ
[1, 19]	ἐχρῶντο οἱ παλαιοί, ἀκρατίσματι, ἀρίστῳ,	ἑσπερίσματι,	δείπνῳ. τὸν μὲν οὖν ἀκρατισμὸν
[1, 49]	ἐγχέλεις Βοιώτιαι. Ἕρμιππος δ´ οὕτως·	ἕσπετε	νῦν μοι, Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ´
[1, 19]	πῦρ, καὶ ἅπαξ ἐν Ἰλιάδι·	ἐσσυμένως	ἐπένοντο καὶ ἐντύνοντ´ ἄριστον. λέγει
[1, 8]	ὀψαρτυσία. {Β. ἐπίδειξον αὐτὴν ἥτις	ἔστ´.	{Α. ἄκουε δή. ἄρξομαι ἐκ
[1, 25]	ἐὰν παύσῃ ἀκολουθῶν, πάντα σοι	ἔσται	παρ´ ἡμῶν, ἐγὼ δ´ ἄν,
[1, 28]	κρατῆρας ἐν μέσῳ τῆς οἰκίας	ἑστάναι	πλήρεις οἴνου κριθίνου, ἀργυροῦς ὄντας
[1, 10]	θαλάμῳ κρέμαται πάντων ὑπὸ γήρως	ἐστερημένος	τῶν ἡδέων· Μελάνθιος δὲ τῶν
[1, 33]	νῆσος, ἣν πέρι πόντος ἀπείριτος	ἐστεφάνωτο.	καί· πάντῃ γάρ σε περὶ
[1, 13]	{Β. πῶς δὲ δυνατὸν τοῦτ´	ἐστι;	{Α. θήλειαν λαβὼν γογγυλίδα ταύτην
[1, 8]	τὸ βιβλίον πρὸς ἐμαυτόν. {Β.	ἐστὶ	δ´, ἀντιβολῶ σε, τοῦτο τί;
[1, 19]	δορπηστόν, τὸ δὲ δεῖπνον ἐπιδορπίδα.	ἐστὶ	δ´ ἡ τάξις καὶ παρ´
[1, 48]	ἀπὸ ἐτῶν πέντε πότιμός ἐστιν·	ἐστὶ	δ´ οὔτε λίαν ἡδὺς οὔτε
[1, 48]	ἔχει τῷ Ἀλβανῷ τῷ ὀμφακίᾳ·	ἐστὶ	δὲ δυνάμει καὶ εὐστόμαχος. ὁ
[1, 52]	οὐ προσέχω τὸν νοῦν αὐτοῖς	ἐστὶ	δὲ καὶ Θάσιος πίνειν γενναῖος,
[1, 48]	πολλὰ δὲ ἔτη λευκὸς γίνεται·	ἐστὶ	δὲ λίαν κοῦφος καὶ τρυφερός.
[1, 55]	Ἰκάρῳ, φησὶν Ἐπαρχίδης, ὁ πράμνιος.	ἐστὶ	δὲ οὗτος γένος τι οἴνου.
[1, 48]	βράδιον δ´ ἀκμάζει ὁ Τριφολῖνος,	ἐστὶ	δὲ τοῦ Συρεντίνου γεωδέστερος. ὁ
[1, 20]	παρακειμένων ξεστὴ παρετέθη τράπεζα. οὔκ	ἐστι	δὲ τοῦτο ἐμφανῶς τοῦ προκειμένου
[1, 17]	τοῖς ἰατροῖς διὰ τὴν τέχνην	ἐστὶ	δῆλον· τοῖς γοῦν καρδιακοῖς μετὰ
[1, 21]	ἐπὶ τῷ δαίεσθαι λέγεται, ὅ	ἐστι	διαμοιρᾶσθαι ἐπ´ ἴσης· καὶ ὁ
[1, 55]	δὲ πόλις ἐν τῇ νήσῳ	ἐστί.	Δίδυμος δὲ πράμνιόν φησιν οἶνον
[1, 47]	σῖτα καὶ λεπτομερὴς ὢν εὐανάδοτός	ἐστι	δύναμίν τε τοῖς σώμασιν ἐμποιεῖ
[1, 59]	Ἀθηναῖός φησιν· ὁ μέλας οἶνός	ἐστι	θρεπτικώτατος, ὁ δὲ λευκὸς οὐρητικώτατος
[1, 56]	παρῆν· ὁ γὰρ Κορίνθιος βασανισμός	ἐστι.	καὶ Εὐβοικοῦ δέ· πολὺν πιὼν
[1, 17]	καὶ τὴν εὐταξίαν ὡς ὑγιεινόν	ἐστι	καὶ εὔχρηστον καὶ κοινὸν τὸν
[1, 47]	καὶ αἴθοπα καλεῖ. δυναμικώτατος γάρ	ἐστι	καὶ μένων ἐν ταῖς ἕξεσι
[1, 24]	ἀποκτεῖναι ἐν νήσῳ ἐρήμῃ. τοιοῦτός	ἐστι	καὶ ὁ παρὰ τοῖς μνηστῆρσιν
[1, 37]	φησιν Ἀριστόνικος καὶ Πυλάδην, οὗ	ἐστι	καὶ σύγγραμμα περὶ ὀρχήσεως, τὴν
[1, 59]	ὁ μὲν οὖν αὐστηρὸς εὔστομός	ἐστι	καὶ τρόφιμος καὶ μᾶλλον οὐρεῖται,
[1, 42]	Ξενοφῶν καὶ Πλάτων. Ἄλεξις· ὥς	ἐστι	κατακεῖσθαι πρὸ δείπνου συμφορά· οὔτε
[1, 20]	βαρβάρων ἔτι καὶ νῦν ἔθος	ἐστί,	κατηρεφέες παντοίων ἀγαθῶν, κατὰ Ἀνακρέοντα.
[1, 34]	ἧς ἐπιγέγραπται· Πυθέα υἱὸς ὅδ´	ἐστὶ	Κλέων Θηβαῖος ἀοιδός, ὃς πλείστους
[1, 59]	δ´ αὐτόκρατος τῇ χρείᾳ μέσος	ἐστί.	κοινῶς δ´ ὁ Χῖος πεπτικός,
[1, 48]	Σικελίᾳ καλεῖται Ἰωτάλινος. ἡδὺς δ´	ἐστί,	κοῦφος, εὔτονος. ὅτι παρ´ Ἰνδοῖς
[1, 60]	κατὰ τὴν Κόπτον πόλιν οὕτως	ἐστὶ	λεπτὸς καὶ εὐανάδοτος καὶ ταχέως
[1, 59]	Κιλικίας Ἀβάτης καλούμενος κοιλίας μόνον	ἐστὶ	μαλακτικός. Κῴῳ δὲ καὶ Μυνδίῳ
[1, 48]	ὁ Ἔρβουλος ἐν ἀρχῇ μέν	ἐστι	μέλας, μετ´ οὐ πολλὰ δὲ
[1, 36]	τὴν Πυθαγόρειον φιλοσοφίαν ἐπιδείκνυσιν ἥτις	ἐστί,	μετὰ σιωπῆς πάνθ´ ἡμῖν ἐμφανίζων
[1, 19]	ὃ καλοῦσί τινες δειλινόν, ὅ	ἐστι	μεταξὺ τοῦ ὑφ´ ἡμῶν λεγομένου
[1, 44]	ἀπὸ τοῦ δαίσασθαι λέγειν βιαιότερόν	ἐστι.	ὅτι Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἱστορεῖ
[1, 28]	ἐκπλήττει τὸν Ἑρμῆν. ἀπολαυστικὸς δέ	ἐστι	παρ´ αὐτῷ καὶ ὁ τῶν
[1, 57]	καὶ τὸν ἐκ Καρύστου, ὅς	ἐστι	πλησίον Ἀρκαδίας. ἄπυρον δὲ εἶπε
[1, 48]	Φαλερῖνος οἶνος ἀπὸ ἐτῶν δέκα	ἐστὶ	πότιμος καὶ ἀπὸ πεντεκαίδεκα μέχρι
[1, 23]	Ἀχιλλέα’ ἀντὶ τοῦ ἐδεξιοῦτο, ὅ	ἐστι	προέπινεν αὐτῷ τῇ δεξιᾷ διδοὺς
[1, 44]	λύοντες, ἣ μάλιστα τοῖς νεύροις	ἐστὶ	πρόσφορος, ἀναχαλῶντες δὲ ταῖς ἐμβάσεσι
[1, 42]	μάθοιμεν ἄν· ὁ νοῦς γάρ	ἐστι	τῆς τραπέζης πλησίον. ἔστι δὲ
[1, 53]	ἀμβροσία καὶ νέκταρ ὁμοῦ. τοῦτ´	ἐστὶ	τὸ νέκταρ, τούτου χρὴ παρέχειν
[1, 41]	δὲ ζῆν, εἰπέ μοι, τί	ἐστι;	τὸ πίνειν φήμ´ ἐγώ. ὁρᾷς
[1, 27]	ἀνὰ μέρος πυκνῶς (τοῦτο γάρ	ἐστι	τὸ ταρφέ´ ἀμειβόμενοι’ ἄλλων ἐφεστώτων
[1, 19]	καὶ δείπνου. καὶ ἄριστον μέν	ἐστι	τὸ ὑπὸ τὴν ἕω λαμβανόμενον,
[1, 57]	τὸν ἐκ Πέντε λόφων, ὅς	ἐστι	τόπος Σπάρτης ἀπέχων στάδια ἑπτά·
[1, 50]	δὲ οὕτως· κότταβος ἐκ Σικελῆς	ἐστι	χθονὸς ἐκπρεπὲς ἔργον, ὃν σκοπὸν
[1, 9]	τοῖς ἄλλοις ἀρτύειν ἐμβάλλοντα ὧν	ἐστι	χρεία, κἆθ´ οὕτως εἰς ἑαυτὸν
[1, 42]	γάρ ἐστι τῆς τραπέζης πλησίον.	ἔστι	δὲ εὑρεῖν καὶ ἐπὶ τῆς
[1, 53]	οἴνων μετ´ ἀμύμονα Χῖον ἄλυπον.	ἔστι	δέ τις οἶνος, τὸν δὴ
[1, 44]	ἀλειψάμενοι λίπ´ ἐλαίῳ δείπνῳ ἐφιζανέτην.	ἔστι	καὶ τρόπος ἕτερος καμάτων λύσεως
[1, 34]	τὰς κατὰ παιδείαν γινομένας ἐπινοίας.	Ἑστιαιεῖς	γοῦν καὶ Ὠρεῖται Θεοδώρου τοῦ
[1, 4]	Θηβαῖον μελοποιόν. καὶ ἐπὶ τὰς	ἑστιάσεις	δὲ παρακαλῶν πατρίδα, φησί, τὴν
[1, 14]	εἴης; ἀγαθὸς πρὸς ἀγαθοὺς ἄνδρας	ἑστιασόμενος	ἧκον· κοινὰ γὰρ τὰ τῶν
[1, 59]	περὶ τὰ ὑποχόνδρια καὶ πτυέλου	ἐστὶν	ἀναγωγός, ὡς Διοκλῆς καὶ Πραξαγόρας
[1, 61]	καὶ ὅτι τῆς Ἠλείας τόπος	ἐστὶν	ἀπέχων ὀκτὼ στάδια, ἐν ᾧ
[1, 52]	λέληθ´ ὀνομῆναι· ἀλλ´ οὐθὲν τἄλλ´	ἐστὶν	ἁπλῶς πρὸς Λέσβιον οἶνον. ἀλλά
[1, 8]	μετὰ μικρόν· οὐδὲ λοπὰς κακόν	ἐστιν·	ἀτὰρ τὸ τάγηνον ἄμεινον, οἶμαι.
[1, 48]	ταχὺ δὲ ἀκμάζει καὶ λιπαρώτερός	ἐστιν	αὐτοῦ. βράδιον δ´ ἀκμάζει ὁ
[1, 13]	ποιητοῦ διαφέρει· ὁ νοῦς γάρ	ἐστιν	ἑκατέρῳ τούτων τέχνη. ~ὅτι περὶ
[1, 58]	εἶναι τὴν ἡδονήν· ἠρτυμένος γάρ	ἐστιν.	ἐμβάλλουσι γὰρ εἰς τὸ κεράμιον
[1, 14]	ἀοιδοὶ θύομεν. ὅτι τὸ μονοφαγεῖν	ἐστιν	ἐν χρήσει τοῖς παλαιοῖς. Ἀντιφάνης·
[1, 60]	ὁ Ταινιωτικὸς καλούμενος. ταινία δ´	ἐστὶν	ἐπιμήκης περὶ τοὺς αὐτοὺς τόπους,
[1, 48]	πεπαίνεται· καὶ παλαιούμενος σχεδὸν μόνοις	ἐστὶν	ἐπιτήδειος τοῖς χρωμένοις διηνεκῶς. ὁ
[1, 35]	νῦν τὸ Ματρέου θηρίον τί	ἐστιν.	ἐποίησε δ´ οὗτος καὶ παρὰ
[1, 48]	καὶ ἀπὸ ἐτῶν πέντε πότιμός	ἐστιν·	ἐστὶ δ´ οὔτε λίαν ἡδὺς
[1, 59]	νησιώτης εἴς τε τοὺς πότους	ἐστὶν	εὖ πεφυκὼς καὶ πρὸς τὴν
[1, 4]	θύρας. ὁ θυρωρὸς ἱλαρὸς πρῶτόν	ἐστιν,	ἡ κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ´,
[1, 27]	ἐπὶ Ξενοδήμου καὶ Πινδάρου. καί	ἐστιν	ἡ τοιαύτη ὄρχησις μίμησις τῶν
[1, 1]	ἡμέρα κατ´ εἶδος διεξερχόμενον. καί	ἐστιν	ἡ τοῦ λόγου οἰκονομία μίμημα
[1, 59]	ὁ δὲ πολὺς αὐτοῦ ἀχρεῖός	ἐστιν.	ὁ δὲ νησιώτης εἴς τε
[1, 59]	καὶ μᾶλλον οὐρεῖται. χαριέστατος δ´	ἐστὶν	ὁ Χῖος καὶ τοῦ Χίου
[1, 59]	συγκατεργάζονται τὴν τροφήν. τοιοῦτος δ´	ἐστὶν	ὅ τε Μύνδιος καὶ ὁ
[1, 59]	τρεῖς· ὃ μὲν γὰρ αὐστηρός	ἐστιν,	ὃ δὲ γλυκάζων, ὃ δὲ
[1, 48]	ὁ δὲ Στατανὸς τῶν πρώτων	ἐστὶν	οἴνων, ἐμφερὴς τῷ Φαλερίνῳ, κουφότερος
[1, 42]	τὸ ἀναπίπτειν κυρίως ἐπὶ ψυχῆς	ἐστιν,	οἷον ἀθυμεῖν, ὀλιγοδρανεῖν. Θουκυδίδης αʹ
[1, 30]	ἀλλήλοις περικαταγνύναι. λέγει γοῦν· ὅδ´	ἐστὶν	ὅς ποτ´ ἀμφ´ ἐμοὶ βέλος
[1, 14]	δέ φησι· βίος θεῶν γάρ	ἐστιν,	ὅταν ἔχῃς ποθὲν τἀλλότρια δειπνεῖν,
[1, 55]	οὗτος γένος τι οἴνου. καί	ἐστιν	οὗτος οὔτε γλυκὺς οὔτε παχύς,
[1, 51]	φησὶ Κλέαρχος. Λεσβίου πώματος οὐκ	ἔστιν	ἄλλος οἶνος ἡδίων πιεῖν, φησὶν
[1, 34]	δὲ Θήβαις Πινδάρου μὲν οὐκ	ἔστιν	εἰκών, Κλέωνος δὲ τοῦ ᾠδοῦ,
[1, 22]	κατὰ βάθος κειμένων. καὶ οὐκ	ἔστιν	εἰς ταῦτα ἄλλῃ τινὶ τέχνῃ
[1, 33]	Ἰλιάδι δὲ τοῦτο ποιοῦντας οὐκ	ἔστιν	εὑρεῖν. σχολαζόντων γὰρ βίος ὁ
[1, 4]	οἰκίαν ὅταν τις εἰσίῃ φίλου,	ἔστιν	θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν τοῦ φίλου
[1, 36]	τῆς οἰκουμένης· ἐν ᾗ συνιδεῖν	ἔστιν	οὕτως πάσας τὰς πόλεις ἱδρυμένας,
[1, 51]	Λεσβία σταγὼν ἐκπίνεται ἄγαν. Ἀντιφάνης·	ἔστιν	ὄψον χρηστόν, ἐπαγωγὸν πάνυ οἶνός
[1, 62]	ἐξάγῃ τὴν κραιπάλην. Ἄμφις· οὐκ	ἔστιν,	ὡς ἔοικε, φάρμακον μέθης οὐδὲν
[1, 31]	ἐνίοτε ἦν, ὥς φησι Δοῦρις.	ἑστιῶν	γοῦν ποτε ἡγεμόνας εἰς ἑξακισχιλίους
[1, 15]	τρυφερὸν ᾑρημένος βίον τοὺς τρυφερωτάτους	ἑστιῶν	Φαίακας καὶ τὸν Ὀδυσσέα ξενίζων,
[1, 7]	μιᾷ πάντας δειπνεῖν ἁβρόδαιτι τραπέζῃ.	ἔστωσαν	δ´ ἢ τρεῖς ἢ τέσσαρες
[1, 26]	δ´ οὐχ ὑγιαίνειν μοι δοκῶ.	ἐσφαίριζε	δ´ οὐκ ἀηδῶς καὶ Κτησίβιος
[1, 26]	Δαμόξενος γοῦν φησι· νεανίας τις	ἐσφαίριζεν	εἷς ἐτῶν ἴσως ἑκκαίδεκ´ ἢ
[1, 37]	διδάσκων αὐτὸς ἐκιθάρισεν· ἄκρως δὲ	ἐσφαίρισεν,	ὅτε τὴν Ναυσικάαν καθῆκε. τῆς
[1, 2]	ταῖς ἀγυιαῖς, περιπάτοις, βιβλιοπωλείοις, βαλανείοις,	ἔσχεν	ὄνομα τοῦ κυρίου διασημότερον Κειτούκειτος.
[1, 47]	οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ παρὰ ταῖς	ἑταίραις	τὸν παλαιόν, ἄνδρα δὲ μὴ
[1, 46]	οὐδένα. ἀλλ´ οὐδὲ μίαν ἀλλ´	ἑταίραν	εἶδέ τις αὐτῶν, ἑαυτοὺς δ´
[1, 22]	γοῦν τὴν Θρινακίαν οἱ Ὀδυσσέως	ἑταῖροι	θηρεύουσιν ἰχθῦς ὄρνιθάς τε φίλας
[1, 3]	ἢ παρ´ ἄλλου μαθὼν τοῖς	ἑταίροις	διεξῄεις’ αὐτός, ὦ Τιμόκρατες, μετασχών’
[1, 42]	ἀνεκείμην. πρὸς ὃν δυσχεραίνων ὁ	ἑταῖρός	φησιν· ἀνάκεισο. Φιλιππίδης· καὶ δειπνῶν
[1, 22]	τοὺς ὑπὸ Σκύλλης ἁρπαζομένους Ὀδυσσέως	ἑταίρους	ἰχθύσι προμήκει ῥάβδῳ ἁλισκομένοις καὶ
[1, 15]	πρεσβύταις, λέγων· παρὰ δὲ ξεστὴν	ἐτάνυσσε	τράπεζαν, σῖτον δ´ αἰδοίη ταμίη
[1, 19]	ταξιάρχας καὶ στρατάρχας καὶ ἑκατοντάρχας	ἔταξα.	σῖτον δ´ εἰδέναι διώρισα ἄριστα,
[1, 37]	εἶναι μέλους τὴν ὄρχησιν γυμνάσιον.	ἔταττον	γὰρ τὸ ὀρχεῖσθαι ἐπὶ τοῦ
[1, 13]	{Α. θήλειαν λαβὼν γογγυλίδα ταύτην	ἔτεμε	λεπτὰ καὶ μακρὰ τὴν ὄψιν
[1, 29]	ποιεῖσθαι εἴ τις βάλλοι ψήφῳ	ἑτέρᾳ·	καὶ κληρουμένων τὸν λαχόντα στοχάζεσθαι
[1, 53]	καὶ Ἔφιππος· κάρυα, ῥοίας, φοίνικας,	ἕτερα	νώγαλα, σταμνάριά τ´ οἴνου μικρὰ
[1, 55]	τῶν ἐν αὐταῖς λαγωῶν καὶ	ἕτεραι	Φυκοῦσσαι καὶ Λοπαδοῦσσαι ἀπὸ τῶν
[1, 51]	εἰσάγουσιν ἐνθάδε· ὃς ἂν εἰς	ἑτέραν	ληφθῇ δ´ ἀποστέλλων πόλιν κἂν
[1, 57]	ποιοῦσιν οἶνόν τινα ὑπνωτικὸν καὶ	ἕτερον	ἀγρυπνεῖν ποιοῦντα τοὺς πίνοντας. ~περὶ
[1, 27]	ἄλλοι δὲ τῶν Θρᾳκῶν τὸν	ἕτερον	ἐξέφερον ὡς τεθνηκότα· ἦν δὲ
[1, 27]	τέλος δ´ ὁ ἕτερος τὸν	ἕτερον	παίει, ὡς πᾶσι δοκεῖν πεπληγέναι
[1, 44]	δείπνῳ ἐφιζανέτην. ἔστι καὶ τρόπος	ἕτερος	καμάτων λύσεως ἐκ τῶν κατὰ
[1, 27]	μαχαίραις ἐχρῶντο· τέλος δ´ ὁ	ἕτερος	τὸν ἕτερον παίει, ὡς πᾶσι
[1, 27]	μὲν σκυλεύσας τὰ ὅπλα τοῦ	ἑτέρου	ἐξῄει ᾄδων Σιτάλκαν, ἄλλοι δὲ
[1, 48]	ἐμφαίνει γὰρ ὡς ἐμμεμιγμένου αὐτῷ	ἑτέρου.	ὁ Καληνὸς κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου
[1, 29]	παρ´ αὐτῷ πεσσοῖσι προπάροιθε θυράων‘	ἐτέρποντο,	οὐ παρὰ τοῦ μεγάλου Διοδώρου
[1, 38]	ἡμᾶς μήτε τιμὴν δόντα δεῖ	ἑτέρων	λαβεῖν, φέρει δὲ τοῖς μὲν
[1, 35]	ἀναφύεσθαι καὶ ἄλλα πολλὰ φάσματα	ἐτεχνᾶτο,	ἀφ´ ὧν ἐξίστα τῶν ἀνθρώπων
[1, 52]	γενναῖος, ἐὰν ᾖ πολλαῖς πρεσβεύων	ἐτέων	περικαλλέσιν ὥραις. οἶδα δὲ κἀξ
[1, 48]	μέλας, μετ´ οὐ πολλὰ δὲ	ἔτη	λευκὸς γίνεται· ἐστὶ δὲ λίαν
[1, 48]	εὔτονος· παλαιοῦται δὲ μετὰ ἱκανὰ	ἔτη.	ὁ Φουνδανὸς εὔτονος, πολύτροφος, κεφαλῆς
[1, 34]	ἐπανελθόντα εὑρεῖν τὸ χρυσίον μετὰ	ἔτη	τριάκοντα. Ἡρόδοτος δὲ ὁ λογόμιμος,
[1, 21]	ποιητής, ἐπὶ δὲ θηρίων οὐκ	ἔτι.	ἀγνοῶν δὲ ταύτης τῆς φωνῆς
[1, 15]	οὖσαν τοῖς νέοις καὶ πρώτην,	ἔτι	δὲ ἁρμόττουσαν καὶ πάντων τῶν
[1, 4]	παλαιῶν ψηφισμάτων καὶ δογμάτων τηρήσεως,	ἔτι	δὲ νόμων συναγωγῆς οὓς ἔτι
[1, 59]	καὶ τοῖς παρέχουσιν ἱκανωτέραν στύψιν,	ἔτι	δὲ τῷ Χίῳ καὶ Λεσβίῳ
[1, 4]	ἔτι δὲ νόμων συναγωγῆς οὓς	ἔτι	διδάσκουσιν, ὡς τὰ Πινδάρου ὁ
[1, 44]	θερμὸν ἢ ψυχρὸν ὕδωρ οὐκ	ἔτι	ἱδροῦσιν, ἕως ἂν πάλιν ἐπανέλθωσιν
[1, 20]	ὡς παρὰ πολλοῖς τῶν βαρβάρων	ἔτι	καὶ νῦν ἔθος ἐστί, κατηρεφέες
[1, 44]	Περγαμηνὸς ἱστορεῖ τὰς Κερκυραίας γυναῖκας	ἔτι	καὶ νῦν σφαιριζούσας ᾄδειν. σφαιρίζουσι
[1, 20]	ἐν Ἰλιάδι· ἔσθων καὶ πίνων,	ἔτι	καὶ παρέκειτο τράπεζα. ἀναγνωστέον οὖν
[1, 20]	οὖν οὕτω· ἔσθων καὶ πίνων	ἔτι,	καὶ παρέκειτο τράπεζα, ἢ τὸν
[1, 18]	πώματος· διὸ καὶ τρωθεὶς ἀπώλετο,	ἔτι	κρατῶν τὸ ποτήριον. ποιεῖ δὲ
[1, 37]	καὶ ὀρχηστικὴν δεδιδαγμένος καὶ μουσικὴν	ἔτι	παῖς ὢν παρὰ Λάμπρῳ. μετὰ
[1, 44]	ξύλῳ‘ φησὶν ὁ Θηβαῖος μελοποιός.	{ἔτι	περὶ τοῦ τῶν ἡρώων βίου.
[1, 14]	μετρεῖν ἀνέχοντος, μακροτέρας δ´ οὔσης	ἔτι	πλεῖν ἢ δυοῖν ποδοῖν παρεῖναι
[1, 15]	ἡδονὰς ἰσχυροτάτας γίνεσθαι καὶ πρώτας	ἔτι	τε καὶ ἐμφύτους τὰς περὶ
[1, 4]	Ἀθηναῖον καὶ Νικοκράτην τὸν Κύπριον	ἔτι	τε τοὺς Περγάμου βασιλέας Εὐριπίδην
[1, 34]	παρὰ Ἀντιόχῳ τῷ βασιλεῖ μάλιστα	ἐτιμῶντο	τῶν φίλων. ὁ δὲ πατὴρ
[1, 48]	ὀμφακίας· ἀμφότεροι δὲ ἀπὸ πεντεκαίδεκα	ἐτῶν	ἀκμάζουσι. Συρεντῖνος δὲ ἀπὸ πέντε
[1, 48]	δὲ ἀπὸ πέντε καὶ εἴκοσιν	ἐτῶν	ἄρχεται γίνεσθαι πότιμος· ὢν γὰρ
[1, 48]	Γαληνός· ὁ Φαλερῖνος οἶνος ἀπὸ	ἐτῶν	δέκα ἐστὶ πότιμος καὶ ἀπὸ
[1, 48]	Τιβουρτῖνος λεπτός, εὐδιάπνευστος, ἀκμάζων ἀπὸ	ἐτῶν	δέκα· κρείττων δὲ γίνεται παλαιούμενος.
[1, 48]	δὲ ἄρχεται τῆς πόσεως ἀπὸ	ἐτῶν	δέκα. ὁ Γαυρανὸς δὲ καὶ
[1, 31]	οὖν πέντε καὶ τριάκοντα ὢν	ἐτῶν	ἐδείπνει παρὰ τῷ πατρὶ καθήμενος,
[1, 48]	πεντεκαίδεκα. ὁ δὲ Σιγνῖνος μέχρις	ἐτῶν	ἓξ χρήσιμος, παλαιωθεὶς δὲ πολὺ
[1, 48]	τούτων ὁ Σαβῖνος κουφότερος, ἀπὸ	ἐτῶν	ἑπτὰ ἐπιτήδειος πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα.
[1, 26]	φησι· νεανίας τις ἐσφαίριζεν εἷς	ἐτῶν	ἴσως ἑκκαίδεκ´ ἢ ἑπτακαίδεκα, Κῷος·
[1, 48]	καλούμενος Οὐλβανός, κοῦφος, πότιμος ἀπὸ	ἐτῶν	πέντε. ὁ Ἀγκωνιτανὸς χρηστός, λιπαρός,
[1, 48]	Νουμεντανὸς ἀκμάζει ταχὺ καὶ ἀπὸ	ἐτῶν	πέντε πότιμός ἐστιν· ἐστὶ δ´
[1, 48]	Συρεντίνου λιπαρώτερος ὢν χρήσιμος ἀπὸ	ἐτῶν	πεντεκαίδεκα. χρήσιμος καὶ ὁ Πριούερνος
[1, 18]	οὔτε φλεγμονὴν οὔτε ἀκρασίαν τῶν	εὖ	βεβιωκότων καὶ σωφρόνως ἁπτομένας. ἀρχαῖον
[1, 15]	παρατίθησιν Ὅμηρος, ἀλλ´ ἀφ´ ὧν	εὖ	ἕξειν ἔμελλον τὸ σῶμα καὶ
[1, 59]	εἴς τε τοὺς πότους ἐστὶν	εὖ	πεφυκὼς καὶ πρὸς τὴν καθημερινὴν
[1, 47]	τὸ αἷμά τε ἐνερευθὲς καὶ	εὐανάδοτον	κατασκευάζει καὶ τοὺς ὕπνους ἀταράχους
[1, 59]	ὁ δὲ Ἀδριανὸς καλούμενος εὔπνους,	εὐανάδοτος,	ἄλυπος τὸ σύνολον. οἰνοποιητέον δὲ
[1, 47]	τὰ σῖτα καὶ λεπτομερὴς ὢν	εὐανάδοτός	ἐστι δύναμίν τε τοῖς σώμασιν
[1, 60]	πόλιν οὕτως ἐστὶ λεπτὸς καὶ	εὐανάδοτος	καὶ ταχέως πεπτικὸς ὡς καὶ
[1, 60]	τε γὰρ καὶ ἡδύς, εὔπνους,	εὐανάδοτος,	λεπτός, κεφαλῆς οὐ καθικνούμενος, διουρητικός.
[1, 49]	καὶ ἰσχάδας ἡδυονείρους. αὐτὰρ ἀπ´	Εὐβοίας	ἀπίους καὶ ἴφια μῆλα· ἀνδράποδ´
[1, 56]	καὶ Εὐβοικοῦ δέ· πολὺν πιὼν	Εὐβοικὸν	οἶνον. Ἀρχίλοχος τὸν Νάξιον τῷ
[1, 56]	γὰρ Κορίνθιος βασανισμός ἐστι. καὶ	Εὐβοικοῦ	δέ· πολὺν πιὼν Εὐβοικὸν οἶνον.
[1, 62]	σοι δότω ῥάφανόν τις ἑφθήν.	Εὔβουλος	δέ πού φησι· γύναι, ῥάφανόν
[1, 50]	ἐπαινεῖται ὄντως ὁ Ἀττικὸς κέραμος.	Εὔβουλος	δέ φησι Κνίδια κεράμια, Σικελικὰ
[1, 47]	δ´ ὕμνων νεωτέρων‘ Πίνδαρος ἐπαινεῖ.	Εὔβουλος	δέ φησιν· ἄτοπον δὲ τὸν
[1, 51]	πράσσουσιν οὐκ ἔνεστιν Ἀφροδίτη βροτοῖς.	Εὔβουλος·	Θάσιον ἢ Χῖον λαβὼν ἢ
[1, 46]	ἅλωσιν πανάγρου δικτύου θήρᾳ. καίτοι	Εὔβουλος	κατὰ τὴν κωμικὴν χάριν φησὶ
[1, 14]	παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην, Ἀρχίλοχος φησίν.	Εὔβουλος	ὁ κωμικός φησί που· εἰσὶν
[1, 52]	ἄλλον ὅστις ἐπεγερεῖ τὸν ἔμβολον.	Εὔβουλος·	ὁ Λευκάδιος πάρεστι καὶ μελίττιος
[1, 41]	δεῖ γὰρ φαγόντας δαψιλῶς βρέχειν.	Εὔβουλος·	Σίκων ἐγὼ βεβρεγμένος ἥκω καὶ
[1, 48]	Καληνὸς κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου εὐστομαχώτερος.	εὐγενὴς	δὲ καὶ ὁ Καίκουβος, πληκτικός,
[1, 48]	καὶ ἀεὶ ἑαυτοῦ κρείττων γίνεται.	εὐγενὴς	καὶ ὁ Καυκῖνος καὶ τῷ
[1, 16]	καὶ ἀγρίων ὀρνίθων, καὶ εἰς	εὐδαιμονίαν	δὲ καταριθμῶν τὸ τὴν θάλασσαν
[1, 38]	ὑμνῆσαι θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων	εὐδαιμόνων	βίον. Σαπφὼ περὶ Ἀνδρομέδας σκώπτει·
[1, 48]	οὐ πληκτικός. ὁ Τιβουρτῖνος λεπτός,	εὐδιάπνευστος,	ἀκμάζων ἀπὸ ἐτῶν δέκα· κρείττων
[1, 17]	ἴσως οὖν οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὸν	εὐδιαφόρητον	ἄνευ στερεμνίου σιτίου μίγματος, ὃ
[1, 35]	εἰς δειλίαν αὐτοὺς ἔσκωψε πρῶτος.	Εὔδικος	δὲ ὁ γελωτοποιὸς ηὐδοκίμει μιμούμενος
[1, 47]	ἄτοπον δὲ τὸν μὲν οἶνον	εὐδοκιμεῖν	ἀεὶ παρὰ ταῖς ἑταίραις τὸν
[1, 29]	εἰληφέναι ταύτῃ τῇ παιδιᾷ καὶ	εὔελπιν	εἶναι τῷ γάμῳ. οὕτω δὲ
[1, 15]	καλοῖς ἔργοις ἀναλίσκωσι καὶ ὦσιν	εὐεργετικοὶ	καὶ κοινωνικοὶ πρὸς ἀλλήλους, εὐτελῆ
[1, 43]	ἐν μεγάροισι πάσασθαι. καὶ ἀλλαχοῦ·	εὖθ´	οἳ σπλάγχν´ ἐπάσαντο. τῶν γὰρ
[1, 45]	μηλέαι. τὰ δ´ εἰς ξυλείαν	εὔθετα	μακρά, τοῖς ἐπιθέτοις τὰς χρήσεις
[1, 59]	Λεσβίῳ τὰ ἀποιότατα τῶν ὑδάτων	εὐθετεῖ.	~ὦ γλῶσσα, σιγήσασα τὸν πολὺν
[1, 4]	προσῆλθ´, ὑπαντήσας δέ τις δίφρον	εὐθέως	ἔθηκε, κἂν μηδεὶς λέγῃ μηδέν.
[1, 19]	θωρήσσοντο. μετὰ γὰρ τὴν ἀνατολὴν	εὐθὺς	δειπνοποιησάμενοι προέρχονται εἰς τὴν μάχην.
[1, 4]	Νικοφῶν, τὴν τοῦ φίλου εὔνοιαν	εὐθὺς	εἰσιόντα τὰς θύρας. ὁ θυρωρὸς
[1, 14]	στοιχεῖον ᾖ, ἥκειν, ἕωθεν αὐτὸν	εὐθὺς	ἡλίου μετρεῖν ἀνέχοντος, μακροτέρας δ´
[1, 51]	τὴν καρδίαν, ὅταν πίω τοῦδ´,	εὐθὺς	ὑγιὴς γίνεται· Ἀσκληπιὸς κατέβρεξε οἶνος
[1, 4]	καὶ Πεισίστρατον τὸν Ἀθηναίων τυραννήσαντα	Εὐκλείδην	τε τὸν καὶ αὐτὸν Ἀθηναῖον
[1, 48]	κοῦφος. ὁ ἐν Νεαπόλει Τρεβιλλικὸς	εὔκρατος	τῇ δυνάμει εὐστόμαχος, εὔστομος. ὁ
[1, 59]	Κνίδιος αἵματος γεννητικός, τρόφιμος, κοιλίαν	εὔλυτον	κατασκευάζων· πλείων δὲ πινόμενος ἐκλύει
[1, 40]	κιθάριζε, καλὰ καὶ ὕψι βιβάς.	Εὔμηλος	δὲ ὁ Κορίνθιος ἢ Ἀρκτῖνος
[1, 50]	δὲ θρόνος, γυίων τρυφερωτάτη ἕδρα.	εὐναίου	δὲ λέχους κάλλος ἔχει Μίλητός
[1, 4]	θεωρεῖν, Νικοφῶν, τὴν τοῦ φίλου	εὔνοιαν	εὐθὺς εἰσιόντα τὰς θύρας. ὁ
[1, 15]	ἡ διὰ τῶν οἰκείων καὶ	εὐνουστάτων	ἀνδρῶν. καὶ τοὺς μνηστῆρας δὲ
[1, 5]	ἄλλου πρὸς θεῶν ἂν οὕνεκα	εὔξαιτο	πλουτεῖν εὐπορεῖν τε χρημάτων ἢ
[1, 10]	Κλέαρχος δὲ Μελάνθιόν φησι τοῦτ´	εὔξασθαι	λέγων· Τιθωνοῦ Μελάνθιος ἔοικε βουλεύσασθαι
[1, 44]	οὕτως ἀναψύξαντες ἐς ἀσαμίνθους βάντες	ἐυξέστας	λούσαντο καὶ ἀλειψάμενοι λίπ´ ἐλαίῳ
[1, 58]	τὴν μαλακότητα, τοῦ δὲ τὴν	εὐοσμίαν	παρεχομένου. μυρίνης δὲ οἶνος κεῖται
[1, 58]	ἐάν τις κεράσῃ σκληρὸν καὶ	εὔοσμον	μαλακῷ καὶ ἀόσμῳ, καθάπερ τὸν
[1, 59]	ταχέως. ὁ δὲ Ἀδριανὸς καλούμενος	εὔπνους,	εὐανάδοτος, ἄλυπος τὸ σύνολον. οἰνοποιητέον
[1, 60]	λευκός τε γὰρ καὶ ἡδύς,	εὔπνους,	εὐανάδοτος, λεπτός, κεφαλῆς οὐ καθικνούμενος,
[1, 30]	δ´ οὐ φίλης ὀσμῆς ὕπο.	Εὔπολις	δὲ τὸν πρῶτον εἰσηγησάμενον τὸ
[1, 41]	πίνωμεν, τὸ γὰρ ἄστρον περιτέλλεται.	Εὔπολίς	τε τὸν Καλλίαν φησὶν ἀναγκάζεσθαι
[1, 4]	ὡς τὰ Πινδάρου ὁ κωμῳδιοποιὸς	Εὔπολίς	φησιν ἤδη κατασεσιγασμένα ὑπὸ τῆς
[1, 5]	θεῶν ἂν οὕνεκα εὔξαιτο πλουτεῖν	εὐπορεῖν	τε χρημάτων ἢ τοῦ δύνασθαι
[1, 29]	αὐχεῖ πρὸς Τηλέμαχον πολλῶν τοιούτων	εὐπορεῖν.	~τῶν δ´ ἄλλων ποιητῶν ἔνιοι
[1, 39]	μόνον ἐξεῦρε τὴν τῆς στολῆς	εὐπρέπειαν	καὶ σεμνότητα, ἣν ζηλώσαντες οἱ
[1, 50]	γαίας τε καμίνου τ´ ἔκγονον	εὗρε,	κλεινότατον κέραμον, χρήσιμον οἰκονόμον, ἡ
[1, 61]	ὁ Χῖος τὴν ἄμπελον ἱστορεῖ	εὑρεθῆναι	ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τὸν Ἀλφειόν·
[1, 33]	εἴρηκεν ἐπὶ Ἄτυος διὰ λιμὸν	εὑρεθῆναι	τὰς παιδιάς· πρεσβεύει γὰρ τοῖς
[1, 61]	καὶ φιλοπότας τοὺς Αἰγυπτίους γενέσθαι·	εὑρεθῆναί	τε βοήθημα παρ´ αὐτοῖς ὥστε
[1, 61]	τῇ Πλινθίνῃ πόλει Αἰγύπτου πρώτῃ	εὑρεθῆναι	τὴν ἄμπελον. διὸ καὶ Δίων
[1, 42]	τῆς τραπέζης πλησίον. ἔστι δὲ	εὑρεῖν	καὶ ἐπὶ τῆς ἐννοίας ταύτης
[1, 33]	δὲ τοῦτο ποιοῦντας οὐκ ἔστιν	εὑρεῖν.	σχολαζόντων γὰρ βίος ὁ ἐν
[1, 34]	καὶ ἀνοικιζομένης τῆς πόλεως ἐπανελθόντα	εὑρεῖν	τὸ χρυσίον μετὰ ἔτη τριάκοντα.
[1, 25]	δὲ ὡς ἔοικε σφαιρίσκιόν τι)	εὗρεν	Ἀττικὸς Νεαπολίτης παιδοτρίβης γυμνασίας ἕνεκα
[1, 25]	διὰ τῆς σφαίρας· ἧς τὴν	εὕρεσιν	Ἀγαλλὶς ἡ Κερκυραία γραμματικὴ Ναυσικάᾳ
[1, 26]	ἀφέσεως τῶν σφαιριζόντων, ἢ ὅτι	εὑρετὴς	αὐτοῦ, ὥς φησιν Ἰόβας ὁ
[1, 37]	καὶ οἱ σάτυροι σικιννισταί) ἧς	εὑρετὴς	Σίκιννός τις βάρβαρος. οἳ δέ
[1, 35]	ἀφ´ ἧς ἐνεθουσίων οἱ περὶ	Εὐριπίδην.	Ἀθηναῖοι δὲ καὶ Εὐρυκλείδην ἐν
[1, 4]	ἔτι τε τοὺς Περγάμου βασιλέας	Εὐριπίδην	τε τὸν ποιητὴν Ἀριστοτέλην τε
[1, 5]	τέταρτος, εἰς ἃς νίκας καὶ	Εὐριπίδης	ἔγραψεν ἐπινίκιον, θύσας Ὀλυμπίῳ Διὶ
[1, 42]	Φιλωνίδης· κατάκειμαι, ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι.	Εὐριπίδης	Κύκλωπι· ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ´ ἐξανιεὶς
[1, 14]	δεῖ μ´ ἀεὶ καινὸν πόρον	εὑρίσκειν,	ὡς μάσημα ταῖς γνάθοις ἔχω.
[1, 51]	γίνεσθαι ὃν πᾶσι συγκρινόμενον καλλίω	εὑρίσκεσθαι.	Χίου δὲ οἴνου καὶ Θασίου
[1, 61]	ἐπιδημούντων ἀποσφραγίζονται καὶ ὕστερον ἀνοίγοντες	εὑρίσκουσιν	οἴνου πεπληρωμένους. Ἑλλάνικος δέ φησιν
[1, 50]	ἔν τινι χρείᾳ. Φοίνικες δ´	εὗρον	γράμματα ἀλεξίλογα. Θήβη δ´ ἁρματόεντα
[1, 26]	ἅμα πάντες ἐβοῶμεν· ἡ δ´	εὐρυθμία,	τὸ δ´ ἦθος, ἡ τάξις
[1, 26]	ᾔεις ἐν Φαινεστίου. ἐφρόντιζον δὲ	εὐρυθμίας	οἱ σφαιρίζοντες. Δαμόξενος γοῦν φησι·
[1, 38]	κακῶς εἴρηκεν ἐπὶ τῷ μὴ	εὐρύθμως	ἀμπέχεσθαι, φέροντός τι καὶ τοῦ
[1, 35]	περὶ Εὐριπίδην. Ἀθηναῖοι δὲ καὶ	Εὐρυκλείδην	ἐν τῷ θεάτρῳ ἀνέστησαν μετὰ
[1, 29]	πολλὰς γαμήσειν αὐτήν. τὸν δὲ	Εὐρύμαχον	πλείστας εἰληφέναι ταύτῃ τῇ παιδιᾷ
[1, 46]	εἶδον, οἵτινες πόλιν μίαν λαβόντες	εὐρυπρωκτότεροι	πολὺ τῆς πόλεος ἀπεχώρησαν ἧς
[1, 18]	διὰ ταύτην ἀπολλύμενον παρίστησι καὶ	Εὐρυτίωνα	τὸν Κένταυρον· τούς τε παρὰ
[1, 40]	ὀρχηστὴν καλεῖ· ὀρχήστ´ ἀγλαΐας ἀνάσσων,	εὐρυφάρετρ´	Ἄπολλον, καὶ Ὅμηρος ἢ τῶν
[1, 30]	πολλήν γε λακκοπρωκτίαν ἡμῖν ἐπίστας´	εὑρών.	{ΑΛΚ. εἶεν· τίς εἶπεν ἀμίδα
[1, 9]	εὐωχεῖσθαι. οὗτος εἰς Ἔφεσον καταπλεύσας	εὑρὼν	τὴν ὀψοπώλιδα κενὴν ἐπύθετο τὴν
[1, 6]	τις δότω. τὸν βίον, φησίν,	εὐσταθεῖς,	οὐκ ἐγχειρογάστορες. γυργάθους ψηφισμάτων φέροντες,
[1, 48]	πλῆξιν, οὐ τόνον ἔχοντες, ἡδεῖς,	εὐστόμαχοι.	ὁ δὲ Μαμερτῖνος ἔξω μὲν
[1, 48]	ὁ Μαρσικὸς δὲ πάνυ αὐστηρός,	εὐστόμαχος	δέ. γίνεται δὲ περὶ τὴν
[1, 48]	Νεαπόλει Τρεβιλλικὸς εὔκρατος τῇ δυνάμει	εὐστόμαχος,	εὔστομος. ὁ Ἔρβουλος ἐν ἀρχῇ
[1, 48]	ὁ Οὐελίτερνος δὲ ἡδὺς πινόμενος,	εὐστόμαχος·	ἴδιον δ´ αὐτοῦ τὸ μὴ
[1, 48]	τῷ Φαλερίνῳ ἐμφερής. ὁ Βενεφρανὸς	εὐστόμαχος	καὶ κοῦφος. ὁ ἐν Νεαπόλει
[1, 48]	ὀμφακίᾳ· ἐστὶ δὲ δυνάμει καὶ	εὐστόμαχος.	ὁ Οὐελίτερνος δὲ ἡδὺς πινόμενος,
[1, 48]	ὁ Καληνὸς κοῦφος, τοῦ Φαλερίνου	εὐστομαχώτερος.	εὐγενὴς δὲ καὶ ὁ Καίκουβος,
[1, 59]	καλεῖται. ὁ μὲν οὖν αὐστηρὸς	εὔστομός	ἐστι καὶ τρόφιμος καὶ μᾶλλον
[1, 60]	καὶ ἡ σταφυλὴ πάνυ βρωθῆναι	εὔστομος	καὶ ὁ γινόμενος οἶνος κάλλιστος·
[1, 48]	Τρεβιλλικὸς εὔκρατος τῇ δυνάμει εὐστόμαχος,	εὔστομος.	ὁ Ἔρβουλος ἐν ἀρχῇ μέν
[1, 31]	φησὶ Χρύσιππος, τῇ ἐν τούτοις	εὐστροφίᾳ.	Ὀδυσσεὺς γοῦν δαιτρεῦσαί τε καὶ
[1, 15]	τοὺς δὲ διαμεμενηκότας ἐν εὐτελείᾳ	εὐτάκτους	καὶ περὶ τὸν ἄλλον βίον
[1, 17]	ψυχάς. ἐνδεικνύμενος οὖν καὶ τὴν	εὐταξίαν	ὡς ὑγιεινόν ἐστι καὶ εὔχρηστον
[1, 15]	πόσιν, τοὺς δὲ διαμεμενηκότας ἐν	εὐτελείᾳ	εὐτάκτους καὶ περὶ τὸν ἄλλον
[1, 15]	εὐεργετικοὶ καὶ κοινωνικοὶ πρὸς ἀλλήλους,	εὐτελῆ	κατεσκεύασε πᾶσι τὸν βίον καὶ
[1, 48]	ὀλίγος καὶ κάλλιστος, προσέτι τε	εὔτονος	καὶ παχύς, Πραινεστίνου δὲ καὶ
[1, 48]	Ἰωτάλινος. ἡδὺς δ´ ἐστί, κοῦφος,	εὔτονος.	ὅτι παρ´ Ἰνδοῖς τιμᾶται δαίμων,
[1, 48]	δὲ καὶ ὁ Καίκουβος, πληκτικός,	εὔτονος·	παλαιοῦται δὲ μετὰ ἱκανὰ ἔτη.
[1, 48]	μετὰ ἱκανὰ ἔτη. ὁ Φουνδανὸς	εὔτονος,	πολύτροφος, κεφαλῆς καὶ στομάχου ἅπτεται·
[1, 31]	δὲ Πάτροκλος καὶ Ἀχιλλεὺς πάντα	εὐτρεπίζει.	καὶ Μενελάου δὲ τελοῦντος γάμους
[1, 6]	Κλέαρχός φησι Χάρμον τὸν Συρακούσιον	εὐτρεπίσθαι	στιχίδια καὶ παροιμίας εἰς ἕκαστον
[1, 13]	{ὡς ἀφύας} ὁ γοῦν παρ´	Εὔφρονι	τῷ κωμικῷ μάγειρός φησιν· ἐγὼ
[1, 28]	τέλος χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν	εὐφροσύνη	μὲν ἔχῃ κακότητος ἀπούσης, δαιτυμόνες
[1, 1]	καὶ ὅσα ἄλλα οὐδ´ ἂν	εὐχερῶς	ἀπομνημονεύσαιμι, ἢ ἐπιλίποι μ´ ἂν
[1, 17]	εὐταξίαν ὡς ὑγιεινόν ἐστι καὶ	εὔχρηστον	καὶ κοινὸν τὸν σοφώτατον Νέστορα
[1, 52]	αὐτοῦ γεύσῃ μὴ πρόσθεν ἐθισθείς,	εὐώδης	μέν σοι δόξει τοῦ Λεσβίου
[1, 29]	Ὁμήρῳ καὶ ἡ τῶν μύρων	εὐωδία·	οὗ κινυμένου Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς
[1, 9]	κἆθ´ οὕτως εἰς ἑαυτὸν κύψαντα	εὐωχεῖσθαι.	οὗτος εἰς Ἔφεσον καταπλεύσας εὑρὼν
[1, 20]	πενθοῦντι παρακεῖσθαι τράπεζαν καθάπερ τοῖς	εὐωχουμένοις	παρ´ ὅλην τὴν συνουσίαν; παρετίθεντο
[1, 20]	δειπνοποιησάμενοι προέρχονται εἰς τὴν μάχην.	~εὐωχοῦνται	δὲ παρ´ Ὁμήρῳ καθήμενοι. οἴονται
[1, 36]	σύμπας δῆμος τῆς οἰκουμένης, τὸν	ἐφ´	ἡμῖν, φησί, φιλόσοφον ὀρχηστὴν Μέμφιν
[1, 34]	εἰκών, Κλέωνος δὲ τοῦ ᾠδοῦ,	ἐφ´	ἧς ἐπιγέγραπται· Πυθέα υἱὸς ὅδ´
[1, 54]	καὶ εἰς στολὴν Γάμβρειον προσθεὶς	ἐφ´	ᾧ τε μηκέτι Ἑλληνικὸν ἱμάτιον
[1, 26]	τῷ τι πράττειν ἢ λέγειν	ἐφαίνετο	τέρας τι κάλλους, ἄνδρες· οὔτ´
[1, 2]	ἐπεδείκνυτο ὡς μόνον τοῦτο ἠσκηκὼς	ἐφαίνετο,	τοιαύτῃ πολυμαθείᾳ ἐκ παίδων συνετράφη·
[1, 9]	ἐν τοῖς θερμοῖς δυσκίνητος ᾖ.	ἔφασαν	γὰρ αὐτὸν καὶ τοὺς ὀψοποιοῦντας
[1, 24]	μνηστῆρσιν ἀείδων ἀνάγκῃ, ὃς τοὺς	ἐφεδρεύοντας	τῇ Πηνελόπῃ ἐβδελύττετο. κοινῶς δέ
[1, 15]	πάλιν αὐτὴν ἀπ´ ἀρχῆς καὶ	ἐφεξῆς,	ἵνα τὴν σχολὴν καὶ τὸν
[1, 21]	μοῖρα τὸ ἑκάστῳ διδόμενον. οὐκ	ἔφερον	δὲ οἴκαδε παρ´ Ὁμήρῳ οἱ
[1, 57]	δ´ ὁ Μαιάνδριος περὶ τὴν	Ἐφεσίαν	φησὶν εἶναι ὀρείαν κώμην τὴν
[1, 2]	συός. ἰατρῶν δὲ παρῆσαν Δάφνος	Ἐφέσιος,	ἱερὸς τὴν τέχνην καὶ κατὰ
[1, 9]	ἑαυτὸν κύψαντα εὐωχεῖσθαι. οὗτος εἰς	Ἔφεσον	καταπλεύσας εὑρὼν τὴν ὀψοπώλιδα κενὴν
[1, 27]	ἐστι τὸ ταρφέ´ ἀμειβόμενοι’ ἄλλων	ἐφεστώτων	καὶ ἐπικροτούντων τοῖς λιχανοῖς δακτύλοις,
[1, 26]	μὲν διδοὺς ἔχαιρε, τὸν δ´	ἔφευγ´	ἅμα, τοῦ δ´ ἐξέκρουσε, τὸν
[1, 9]	καὶ ὁ Φιλόξενος ἂν ὄψον,	ἔφη,	μὴ πωλῇ τις. ~Θεόφιλος δέ
[1, 19]	γὰρ τῆς πρωινῆς που τροφῆς	ἔφη·	οἳ δ´ ἄρα δεῖπνον ἕλοντο,
[1, 25]	παρ´ ἡμῶν, ἐγὼ δ´ ἄν,	ἔφη,	σοὶ διαλεχθείην; τί οὖν, εἶπε,
[1, 25]	εἶπε, παρακολουθεῖς; χαίρω σε θεωρῶν,	ἔφη,	τὸ δὲ ἦθος οὐ δοκιμάζω.
[1, 62]	πρὸ πάντων ἐδεσμάτων κράμβας {ἔσθειν}	ἑφθὰς	μέχρι τοῦ δεῦρο παρασκευάζεσθαι. καὶ
[1, 2]	καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι τι	ἐφθέγγοντο	Οὐλπιανὸς ὁ Τύριος, ὃς διὰ
[1, 8]	ἢν ὀπταὶ δὲ δύ´ ὦς´,	ἑφθῇ	κλαίειν ἀγορεύω. τρίγλη δ´ οὐκ
[1, 8]	δ´, ἂν πιλήσῃς κατὰ καιρόν,	ἑφθὴ	τῆς ὀπτῆς, ἢν ᾖ μείζων,
[1, 62]	εἶτά σοι δότω ῥάφανόν τις	ἑφθήν.	Εὔβουλος δέ πού φησι· γύναι,
[1, 46]	θείων ἔργων. ὅτι δὲ καὶ	ἑφθοῖς	ἐχρῶντο κρέασιν ἐμφανίζει ἐν οἷς
[1, 57]	τὸν οὐχ ἡψημένον· ἐχρῶντο γὰρ	ἑφθοῖς	οἴνοις. Πολύβιος δὲ διάφορον οἶνον
[1, 32]	τὸ λουτρόν, ὡς διέθηκέ με.	ἑφθὸν	κομιδῇ πεποίηκεν· ἀποκναίσειεν ἂν κἂν
[1, 44]	καὶ ἀλειψάμενοι λίπ´ ἐλαίῳ δείπνῳ	ἐφιζανέτην.	ἔστι καὶ τρόπος ἕτερος καμάτων
[1, 53]	~φοινικίνου δὲ οἴνου μέμνηται καὶ	Ἔφιππος·	κάρυα, ῥοίας, φοίνικας, ἕτερα νώγαλα,
[1, 51]	κύαθον, ἱερὰν ἐγγράφων τὴν οὐσίαν.	Ἔφιππος·	φιλῶ γε πράμνιον οἶνον Λέσβιον
[1, 26]	φαινίνδα παίζων ᾔεις ἐν Φαινεστίου.	ἐφρόντιζον	δὲ εὐρυθμίας οἱ σφαιρίζοντες. Δαμόξενος
[1, 8]	ἐπιήρανος εἶναι· παρθένου Ἀρτέμιδος γὰρ	ἔφυ	καὶ στύματα μισεῖ. σκορπίος αὖ—
[1, 52]	τινες σκώπτουσιν ἀλαζονοχαυνοφλύαροι, ὡς ἅδιστος	ἔφυ	πάντων Φοινίκιος οἶνος, οὐ προσέχω
[1, 11]	ἐπεὶ δὲ τὴν ἐρωμένην Γαλάτειαν	ἐφωράθη	διαφθείρων, εἰς τὰς λατομίας ἐνεβλήθη·
[1, 26]	σφαῖραν λαβὼν τῷ μὲν διδοὺς	ἔχαιρε,	τὸν δ´ ἔφευγ´ ἅμα, τοῦ
[1, 54]	Πυθάρχῳ τῷ Κυζικηνῷ φίλῳ ὄντι	ἐχαρίσατο	ἑπτὰ πόλεις, ὥς φησιν ὁ
[1, 60]	ὁ Ἀλεξανδρεωτικὸς τὴν μὲν προσηγορίαν	ἔχει	ἀπὸ τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ λίμνης
[1, 52]	δόξει τοῦ Λεσβίου εἶναι μᾶλλον·	ἔχει	γὰρ τοῦτο χρόνου διὰ μῆκος
[1, 31]	ταῦτα ἑαυτοῖς σκευάζοντας. οὐ γὰρ	ἔχει	γέλωτα οὐδ´ αἰσχύνην ὀψαρτύοντας αὐτοὺς
[1, 59]	ὁ δὲ Λέσβιος στῦψιν μικροτέραν	ἔχει	καὶ μᾶλλον οὐρεῖται. χαριέστατος δ´
[1, 50]	ἕδρα. εὐναίου δὲ λέχους κάλλος	ἔχει	Μίλητός τε Χίος τ´ ἔναλος
[1, 60]	Ταινιωτικὸς πρὸς τῷ ἡδὺς εἶναι	ἔχει	τι καὶ ἀρωματῶδες ἠρέμα ἐπιστῦφον.
[1, 48]	λιπαρός, πο- ὁ Βυξεντῖνος ἐμφερῶς	ἔχει	τῷ Ἀλβανῷ τῷ ὀμφακίᾳ· ἐστὶ
[1, 53]	ὀσμὴ θεσπεσία κατὰ πᾶν δ´	ἔχει	ὑψερεφὲς δῶ, ἀμβροσία καὶ νέκταρ
[1, 58]	ἀλλά τι καὶ χλεύης οἶνος	ἔχειν	ἐθέλει. οὐδὲν ἀπόβλητον Διονύσιον, οὐδὲ
[1, 12]	ὑπὸ τὴν ἕω λαμβάνων χλωροὺς	ἔχειν	ἔλεγε πλακοῦντας ὑπὸ τῆς γῆς
[1, 10]	τῆς μακραύχενος ὄρνιθος τὸν τράχηλον	ἔχειν,	ἵν´ ὅτι πλεῖστον τοῖς ἡδέσιν
[1, 38]	ἂν αὑτῷ κτῷτο φάσκων νοῦν	ἔχειν;	~καὶ Αἰσχύλος δὲ οὐ μόνον
[1, 52]	δὲ δοκήσει οὐκ οἴνῳ σοι	ἔχειν	ὅμοιον γέρας, ἀμβροσίᾳ δέ. εἰ
[1, 29]	ἄλλων ψαῦσαι, νικᾶν καὶ ἐλπίδας	ἔχειν	πολλὰς γαμήσειν αὐτήν. τὸν δὲ
[1, 56]	δ´ ἤδη τῶν πολιτῶν οὐκ	ἔχεις;	Κορινθίου οἴνου Ἄλεξις μνημονεύει ὡς
[1, 19]	ποιεῖ, εἶτ´ ἐπάγει· συνακρατίσασθαι πῶς	ἔχεις	μετ´ ἐμοῦ; καὶ Κάνθαρος· οὐκοῦν
[1, 56]	τῆς πατρίδος ἐν τοῖς τρόποις	ἔχεις,	τὰ δ´ ἤδη τῶν πολιτῶν
[1, 28]	εἶναι ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν	ἔχῃ	κακότητος ἀπούσης, δαιτυμόνες δ´ ἀνὰ
[1, 14]	βίος θεῶν γάρ ἐστιν, ὅταν	ἔχῃς	ποθὲν τἀλλότρια δειπνεῖν, μὴ προσέχων
[1, 62]	τοῦ πίνειν κράμβας ἤσθιον. Ἄλεξις·	ἐχθὲς	ὑπέπινες, εἶτα νυνὶ κραιπαλᾷς. κατανύστασον·
[1, 53]	τοῖσιν ἐμοῖσι φίλοις, τοῖς δ´	ἐχθροῖς	ἐκ Πεπαρήθου· φησὶ δὲ Φαινίας
[1, 55]	τῶν ἰχθύων πλῆθος, ὡς καὶ	Ἐχινάδες	ἀπὸ τῶν ἐχίνων καὶ Σηπιὰς
[1, 55]	ὡς καὶ Ἐχινάδες ἀπὸ τῶν	ἐχίνων	καὶ Σηπιὰς ἄκρα ἀπὸ τῶν
[1, 21]	ἵνα ἄν τις ἀφίκηται ξένος,	ἔχοι	δοῦναι αὐτῷ. ~καὶ ἰχθύσι δὲ
[1, 5]	γὰρ καὶ φαγεῖν τὰς ἡδονὰς	ἔχομεν	ὁμοίας· οὐδὲ τοῖς λαμπροῖσι γὰρ
[1, 41]	{οἱονεὶ δίψαν τινὰ ἢ ξηρασίαν	ἔχοντ´}	αὐτόπρεμν´ ἀπόλλυται. οὕτω τούτοις, φησί,
[1, 46]	ἀλλὰ τὴν σκευασίαν ὡς ποικίλην	ἔχοντα	καὶ οὐ μονοειδῆ ἀλλὰ περιττήν.
[1, 21]	βίᾳ ἥρπαζον καὶ ἀφῃροῦντο τοὺς	ἔχοντας,	καὶ μετὰ τῆς ἀκοσμίας ἐγίνοντο
[1, 48]	ἁπαλοί, οὐ πλῆξιν, οὐ τόνον	ἔχοντες,	ἡδεῖς, εὐστόμαχοι. ὁ δὲ Μαμερτῖνος
[1, 4]	οἴκοι ποθεῖ τούτῳ ξυνὼν ἀναπεπταμένην	ἔχοντι	τοῖς φίλοις τὴν οἰκίαν; κατὰ
[1, 37]	ναυμαχίαν περὶ τρόπαιον γυμνὸς ἀληλιμμένος	ἐχόρευσε	μετὰ λύρας· οἳ δὲ ἐν
[1, 49]	νῦν μοι, Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ´	ἔχουσαι,	ἐξ οὗ ναυκληρεῖ Διόνυσος ἐπ´
[1, 22]	τῆς τούτων ἐδωδῆς οὐ πολὺ	ἐχούσης	τὸ ὠφέλιμον καὶ ἡδύ, ἀλλὰ
[1, 49]	ἐπὶ γλαφυραῖς, ὁτιὴ δίχα θυμὸν	ἔχουσι.	ταῦτα μὲν ἐντεῦθεν· ἐκ δ´
[1, 29]	τρυφὴν τὰς χεῖρας οἱ μνηστῆρες	ἔχουσιν	ἁπαλὰς ὡς μηδὲ τὸ τόξον
[1, 12]	δ´ ἰδὼν ἐπύθετο εἰ μείζους	ἔχουσιν·	εἰπόντων δὲ μὴ γίνεσθαι ὧν
[1, 57]	δὲ εἶπε τὸν οὐχ ἡψημένον·	ἐχρῶντο	γὰρ ἑφθοῖς οἴνοις. Πολύβιος δὲ
[1, 24]	οὗ αὐτῷ παρέθεντο τῷ Δημοδόκῳ.	~ἐχρῶντο	δ´ ἐν τοῖς συμποσίοις καὶ
[1, 57]	ὁ φαῦλος καλεῖται παρὰ Σωσικράτει.	ἐχρῶντο	δ´ οἱ ἀρχαῖοι καὶ πόματί
[1, 28]	αὐλούμενοι καὶ ἐνωπλίσαντο καὶ ὠρχήσαντο.	~ἐχρῶντο	δὲ καὶ αὐλοῖς καὶ σύριγξιν
[1, 44]	καὶ ἀκοντίοις μετά τινος συμμετρίας	ἐχρῶντο·	δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντες.
[1, 45]	μὴν καὶ τοῖς κακοχυμοτάτοις κρομύοις	ἐχρῶντο·	ἐπὶ δὲ κρόμυον ποτοῦ ὄψον.
[1, 22]	δὲ ἰχθύσιν ἀλλὰ καὶ ὀστρείοις	ἐχρῶντο,	καίτοι τῆς τούτων ἐδωδῆς οὐ
[1, 46]	ἔργων. ὅτι δὲ καὶ ἑφθοῖς	ἐχρῶντο	κρέασιν ἐμφανίζει ἐν οἷς λέγει·
[1, 19]	παροιμίαν ὁ Ἀθήναιος. ~ὅτι τροφαῖς	ἐχρῶντο	οἱ ἥρωες παρ´ Ὁμήρῳ πρῶτον
[1, 19]	δέ φησιν ὅτι τροφαῖς δʹ	ἐχρῶντο	οἱ παλαιοί, ἀκρατίσματι, ἀρίστῳ, ἑσπερίσματι,
[1, 27]	καὶ κούφως καὶ ταῖς μαχαίραις	ἐχρῶντο·	τέλος δ´ ὁ ἕτερος τὸν
[1, 26]	οἴμοι κακοδαίμων, τὸν τράχηλον ὡς	ἔχω.	διηγεῖται δὲ τὴν φαινίνδα παιδιὰν
[1, 9]	ὑπερβολῇ τοὺς δακτύλους δήπουθεν Ἰδαίους	ἔχω	καὶ τὸν λάρυγγ´ ἥδιστα πυριῶ
[1, 14]	εὑρίσκειν, ὡς μάσημα ταῖς γνάθοις	ἔχω.	ταῦτα οἴκοθεν ἔχων εἰς τὸ
[1, 55]	αὐστηρὸς καὶ σκληρὸς καὶ δύναμιν	ἔχων	διαφέρουσαν· οἵῳ Ἀριστοφάνης οὐχ ἥδεσθαι
[1, 14]	ταῖς γνάθοις ἔχω. ταῦτα οἴκοθεν	ἔχων	εἰς τὸ συμπόσιον ἦλθον καὶ
[1, 10]	οὗτος τῶν ἀπολαυστικῶν καὶ δακτυλήθρας	ἔχων	ἐσθίειν λέγεται τὸ ὄψον, ἵν´
[1, 57]	οἶνος καλεῖται ὁ τὸ ἕψημα	ἔχων.	Πολύζηλος δὲ αὐτίτην καλεῖ οἶνον.
[1, 18]	Ἀγαμέμνονί φησιν· οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ´	ἔχων.	ταῦτ´ εἶπε τὸ Θετταλὸν σόφισμα
[1, 6]	Χάρμος εἰς ἕκαστον τῶν παρατιθεμένων	ἔχων	τι πρόχειρον, ὡς προείρηται, ἐδόκει
[1, 15]	τέκνων, βασιλεὺς ὢν καὶ πολλοὺς	ἔχων	ὑπηκόους, τάδε παρακελευόμενος· ἀλλ´ ἄγ´,
[1, 40]	φησίν· Ἀπόλλων φόρμιγγ´ ἐν χείρεσσιν	ἔχων	χάριεν κιθάριζε, καλὰ καὶ ὕψι
[1, 57]	δ´ οἶνος καλεῖται ὁ τὸ	ἕψημα	ἔχων. Πολύζηλος δὲ αὐτίτην καλεῖ
[1, 62]	μετώπου. Νικοχάρης· εἰσαύριον ἀντὶ ῥαφάνων	ἑψήσομεν	βαλάνιον, ἵνα νῷν ἐξάγῃ τὴν
[1, 6]	εἰς δὲ τὸ ἐν τοῖς	ἑψητοῖς	ὡραῖον· οὐκ ἀπ´ ἐμοῦ σκεδάσεις
[1, 9]	εἰς τὰς ἀλλοτρίας οἰκίας τὰ	ἑψόμενα	τοῖς ἄλλοις ἀρτύειν ἐμβάλλοντα ὧν
[1, 46]	κρέα δὲ μόνον ὤπτων, ἐπεὶ	ἕψοντά	γ´ οὐ πεποίηκεν αὐτῶν οὐδένα.
[1, 31]	οὐδ´ αἰσχύνην ὀψαρτύοντας αὐτοὺς καὶ	ἕψοντας	ὁρᾶν. ἐπετήδευον γὰρ τὴν αὐτοδιακονίαν
[1, 9]	ἀρχὴ Γάμε θεῶν λαμπρότατε’ πάντας	ἐψυχαγώγησεν·	ἦν δὲ διθυραμβοποιός. καὶ ὁ
[1, 19]	μέν ἐστι τὸ ὑπὸ τὴν	ἕω	λαμβανόμενον, δεῖπνον δὲ τὸ μεσημβρινόν,
[1, 12]	ἐπότιζεν ἑσπέρας καὶ ὑπὸ τὴν	ἕω	λαμβάνων χλωροὺς ἔχειν ἔλεγε πλακοῦντας
[1, 14]	μετροῦντι τὸ στοιχεῖον ᾖ, ἥκειν,	ἕωθεν	αὐτὸν εὐθὺς ἡλίου μετρεῖν ἀνέχοντος,
[1, 32]	ἀρχὴν οὐδὲ ἔνδον τῆς πόλεως	ἐώντων	εἶναι αὐτά, ὧν τὸ βλαπτικὸν
[1, 44]	ψυχρὸν ὕδωρ οὐκ ἔτι ἱδροῦσιν,	ἕως	ἂν πάλιν ἐπανέλθωσιν ἀπὸ τῶν
[1, 41]	ἀπείριτα δηριόωντες Μουσέων ἐν ταλάρῳ.	ἕως	ἂν τῆς λογοδιαρροίας ἀπαλλαγῶσιν οὗτοι
[1, 31]	τις ἔξω λίνων ὗν κεντήσειεν·	ἕως	δὲ τότε καθήμενοι ἐδείπνουν. Κάσανδρος
[1, 42]	λέξει διέσυρον. Δίφιλος· ἐγὼ δ´	ἕως	μέν τινος ἀνεκείμην. πρὸς ὃν