Livre, pages
[11, 480]	πυξίδα καλοῦσι κυλιχνίδα διὰ τὸ	τῷ	τόρνῳ κεκυλίσθαι. Ἐγένοντο δ´ ἐπίσημοι
[11, 497]	γελοιότητι τοῦ ὀνόματος προσπαίξας φησί·	(ω(	Σαννάκρα) ἱπποτραγέλαφοι, βατιάκια, σαννάκια. ΣΕΛΕΥΚΙΣ.
[11, 484]	(ποτήριον χρυσοῦς διακοσίους ἄγον. {Α.	Ὢ	περιβοήτου, φιλτάτη, λαβρωνίου. Δίφιλος Τιθραύστῃ
[11, 504]	Σωκράτης εἶπεν· ἀλλὰ πίνειν μέν,	ὦ	ἄνδρες, καὶ ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ.
[11, 471]	δ´ ἢ Εὔβουλος ἐν Καμπυλίωνι·	Ὦ	γαῖα κεραμί, τίς σε Θηρικλῆς
[11, 499]	ἐν Ἀνασῳζομένοις· Λάγυνον ἔχω κενόν,	ὦ	γραῦ, θύλακον δὲ μεστόν. Λυγκεὺς
[11, 494]	ἃ ἀποβλέψας ὁ βασιλεὺς εἶπεν	ὦ	θαυμάσιε λυτικέ, ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ
[11, 467]	σκότῳ. {Β. Δεῖνον καὶ δεινόν,	ὦ	θεοί. Ἐστὶ καὶ γένος ὀρχήσεως,
[11, 494]	σοι πείσομαι. Καὶ γὰρ ἐπαγωγόν,	ὦ	θεοί, τὸ σχῆμά πως τῆς
[11, 480]	Ἀττικῶν μνημονεύει Πίνδαρος ἐν τοῖσδε·	Ὦ	Θρασύβουλ´, ἐρατᾶν ὄχημ´ ἀοιδᾶν τοῦτό
[11, 467]	ἐκ Μηδείας· Οἶσθ´ ᾧ προσέοικεν,	ὦ	Κρέων, τὸ βρέγμα σου; ἐγᾦδα·
[11, 478]	(τῶν Περσικῶν {Β. Εἰς κόρακας,	ὦ	μαστιγία. {Α. Καὶ κόνδυ καὶ
[11, 475]	μνημονεύει· Ἄγε δή, φέρ´ ἡμίν,	ὦ	παῖ, κελέβην, ὅκως ἄμυστιν προπίω,
[11, 466]	Ἀνακρέων· Φέρ´ ὕδωρ, φέρ´ οἶνον,	ὦ	παῖ, φέρε δ´ ἀνθεμεῦντας ἡμῖν
[11, 464]	{Α. Βούλεσθε δήπου τὸν ἐπιδέξι´,	ὦ	πάτερ, λέγειν ἐπὶ τῷ πίνοντι.
[11, 507]	κρώζειν περιβλέπουσαν. (Δοκῶ οὖν σε,	ὦ	Πλάτων, πολλὰ κατὰ τῆς ἐμῆς
[11, 474]	Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος (Θεόφιλος ἡμῖν,	ὦ	Στράτων. Ὡς ἐς καλὸν τὸν
[11, 482]	τὸν Δί´, ἦν γάρ. {Α.	Ὦ	τάλαιν´ ἐγὼ κακῶν. (Ἐρατοσθένης δ´
[11, 474]	οὐδὲ κεραμεύουσι νῦν τοὺς κανθάρους,	ὦ	τάλαν, ἐκείνους τοὺς ἁδρούς, ταπεινὰ
[11, 499]	δὲ Δίφιλος ἐν Ἀδελφοῖς εἴρηκεν·	(Ὦ	τοιχωρύχον ἐκεῖνο καὶ τῶν δυναμένων
[11, 466]	δεικνύντες. Φησὶ πρός τινα Νικόμαχος·	Ὦ	χαῖρε χρυσόκλυστα καὶ χρυσοῦς ἐμῶν.
[11, 469]	δευτέρῳ Ἡρακλείας τὸ δέπας ἐν	ᾧ	διέπλευσεν (ὁ Ἡρακλῆς τὸν Ὠκεανὸν
[11, 462]	ἐστιν ὁ καλούμενος Κύλικες, παρ´	ᾧ	ἐστι τὸ Κάδμου καὶ Ἁρμονίας
[11, 466]	ἐρασθέντα αὐτῆς τῶν ἡγεμόνων τινά,	(ᾧ	ἦν τοὔνομα Ἔναλος, ἐκκολυμβῆσαι βουλόμενον
[11, 466]	ποτηρίῳ διαπλεῖν φησι τὸν ὠκεανόν,	ᾧ	καὶ τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι ἐπὶ
[11, 476]	Καὶ τὸ ἀγγεῖον δ´ ἐν	ᾧ	κιρνᾶται ὁ οἶνος κρατὴρ ἀπὸ
[11, 467]	παρατίθεται Στράττιδος ἐκ Μηδείας· Οἶσθ´	ᾧ	προσέοικεν, ὦ Κρέων, τὸ βρέγμα
[11, 506]	ἐν τῷ Ἴωνι ἐπιγραφομένῳ, ἐν	ᾧ	πρῶτον μὲν κακολογεῖ πάντας τοὺς
[11, 498]	Ῥοδιάς, Ἀντιγονίς. ~(ΣΚΑΛΛΙΟΝ κυλίκιον μικρόν,	ᾧ	σπένδουσιν Αἰολεῖς, ὡς Φιλητᾶς φησιν
[11, 480]	καλεῖται τό τε κυλικεῖον, ἐν	ᾧ	τίθεται τόπῳ τὰ ποτήρια, κἂν
[11, 486]	Κλείταρχος καὶ Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός	ᾧ	τὸ ἔλαιον ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς,
[11, 486]	ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς, σπονδεῖον δὲ	ᾧ	τὸν οἶνον, καλεῖσθαι λέγων καὶ
[11, 473]	εἶδος. Ἀγγεῖον δ´ ἐστὶν ἐν	ᾧ	τοὺς κτησίους Δίας ἐγκαθιδρύουσιν, ὡς
[11, 480]	γʹ ἐπίχρυσοι. ~(Ναὸς Βυζαντίων, ἐν	ᾧ	Τρίτων κυπαρίσσινος ἔχων κρατάνιον ἀργυροῦν,
[11, 479]	καὶ ταῦτα· Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν	ᾧ	φιάλαι ἀργυραῖ ρλβʹ οἰνοχόαι ἀργυραῖ
[11, 466]	ΕΝΙΑΥΤΟΣ καλούμενον. (ΑΜΦΩΞΙΣ ξύλινον ποτήριον,	ᾧ	χρῆσθαι τοὺς ἀγροίκους Φιλητᾶς φησ,
[11, 506]	ὃν Σπεύσιππός φησι φίλτατον ὄντα	(Ἀρχελάῳ)	Φιλίππῳ τῆς βασιλείας αἴτιον γενέσθαι.
[11, 480]	κέρατα δύο. Ἐν δὲ τῷ	ναῷ	τῆς Ἥρας τῷ παλαιῷ φιάλαι
[11, 481]	νὴ τὼ θεώ. {Β. Εἰ	λάβω	κυρισοι τὴν κυλίσκην; {Α. Μηδαμῶς
[11, 487]	πολύς. {Β. Πρὸς θεῶν, τῷ	κοττάβῳ	πρόσεστι καὶ Μάνης τις ὥσπερ
[11, 507]	κινούμενα καὶ ἐνεργὰ ἰδεῖν, οὕτω	κἀγὼ	τοὺς πολίτας οὓς διαγράφω. (Περὶ
[11, 509]	καὶ Ἔφιππος ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν	Ναυάγῳ	(Πλάτωνά τε αὐτὸν καὶ τῶν
[11, 487]	χάλκειον κάρα. Ἀντιφάνης Ἀφροδίτης Γοναῖς·	Ἐγὼ	´πιδείξω καθ´ ἕν· ὃς ἂν
[11, 477]	ἀργύριον οὗτος οὐδαμόθεν, εὖ οἶδ´	ἐγώ,	ἀλλ´ ἢ δαπίδιον ἓν ἀγαπητὸν
[11, 483]	κώθωνα παῖδα φάρυγος. Θεόπομπος Στρατιώτισιν·	Ἐγὼ	γὰρ ἂν κώθωνος ἐκ στρεψαύχενος
[11, 463]	ἐστὶν ὑποκόρισμα τῆς ἀνθρωπίνης μοίρας;	ἐγὼ	γάρ, εἰ μὲν εὖ τις
[11, 504]	κύλιξι μικρὰ ἐπιψακάζωσιν, ἵνα καὶ	ἐγὼ	Γοργιείοις ῥήμασιν εἴπω, (οὕτως οὐ
[11, 471]	ἄλλο. Δεῦρο δή, γεμίσω ς´	ἐγώ.	Γραῦ Θεολύτη, γραῦ. {ΘΕΟΛ. Τί
[11, 498]	ἀπέπλεεν. Ὁμοίως εἴρηκε καὶ Ἀνακρέων·	Ἐγὼ	δ´ ἔχων σκύπφον Ἐρξίωνι τῷ
[11, 464]	Διωνύσοιο πρὸς Ὕβριος ἔκβαλεν ἀκτάς.	Ἐγὼ	δὲ εὖ οἶδα ὅτι ἥδιστα
[11, 473]	πολλάκις μεμνημένος τοῦ ὀνόματός φησιν·	Ἐγὼ	δὲ (καὶ γὰρ ἔτυχεν ὂν
[11, 497]	οὐδ´ ἂν ἐλέφας ἐκπίοι. {Α.	Ἐγὼ	δὲ τοῦτό γ´ ἐκπέπωκα πολλάκις.
[11, 489]	ἐντετυπωμένα ἔχον τὰ Ὁμηρικὰ ἔπη.	(Ἐγὼ	δέ, φησὶν ὁ Μυρλεανός, τάδε
[11, 502]	προὔπινεν. Ἄλεξις· Φιλοτησίαν σοι τήνδ´	ἐγὼ	ἰδίᾳ τε καὶ κοινῇ κύλικα
[11, 469]	Εἰς τὰς Ῥοδιακὰς ὅλος ἀπηνέχθην	ἐγὼ	καὶ τοὺς ἐφήβους, Σωσία, τοὺς
[11, 482]	ἦν γάρ. {Α. Ὦ τάλαιν´	ἐγὼ	κακῶν. (Ἐρατοσθένης δ´ ἐν τῇ
[11, 472]	παλαιγενοῦς πλήρης, ἀφρίζων· ὃν λαβὼν	ἐγὼ	κενὸν τρίψας, ποήσας λαμπρόν, ἀσφαλῆ
[11, 466]	Τρόφιμε, νὴ τὸν Οὐρανόν, ὑπερήφανα.	Ἐγὼ	μὲν (γὰρ) ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες
[11, 486]	ἡδυπνόου λεπαστῆς. ~(Ἕρμιππος Μοίραις· Ἂν	ἐγὼ	πάθω τι τήνδε τὴν λεπαστὴν
[11, 502]	εὐδοκιμοῦντα. (ΧΥΤΡΙΔΕΣ. Ἄλεξις ἐν Ὑποβολιμαίῳ·	Ἐγὼ	Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως τέτταρα χυτρίδι´
[11, 466]	ᾆδε πρὸς τήνδ´, ἐκπίομαι δ´	ἐγὼ	τέως. Αὔλει σύ, καὶ σὺ
[11, 477]	δ´ ἥδετο κισσυβίῳ. Τῷ μὲν	ἐγὼ	τόδ´ ἔλεξα περιστείχοντος ἀλείσου τὸ
[11, 489]	περὶ τὴν ζωὴν οἱ ἄνθρωποι·	λέγω	δὲ τὰς πελειάδας. (Ὅταν γὰρ
[11, 489]	δέ, φησὶν ὁ Μυρλεανός, τάδε	λέγω	περὶ τοῦ ποτηρίου. Οἱ παλαιοὶ
[11, 474]	υἱὸν εὐτυχοῦντα καὶ σεσωσμένον πρῶτος	λέγω	σοι τόν τε χρυσοῦν κάνθαρον.
[11, 477]	μὲν ἀνήνατο χανδὸν ἄμυστιν ζωροποτεῖν,	ὀλίγῳ	δ´ ἥδετο κισσυβίῳ. Τῷ μὲν
[11, 488]	ὅτι ἐμπεπαρμένοις ἐοίκασιν ἔξω τε	ὀλίγῳ	προὔχουσι, μετέωροι τῆς ἄλλης ἐπιφανείας
[11, 469]	ἐν τῷ περὶ τοῦ ῥυτοῦ	λόγῳ.	(ΕΦΗΒΟΣ. Τὸ καλούμενον ποτήριον ἐμβασικοίταν
[11, 496]	ἐν τῷ περὶ τοῦ βατιακίου	λόγῳ.	(ΠΡΟΧΥΤΗΣ εἶδος ἐκπώματος, (ὡς Σιμάριστος
[11, 505]	Γοργίαν καὶ Παρμενίδην καὶ ἑνὶ	διαλόγῳ	τῷ Πρωταγόρᾳ πολλούς, ὁ τοιαῦτα
[11, 486]	Μνηματίῳ ἐν τῷ τῶν ποτηρίων	καταλόγῳ	φησί· Κρατῆρες, κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´.
[11, 494]	πολλὰ κἀγάθ´ οἱ θεοὶ τῷ	δημιουργῷ	δοῖεν, ὃς ἐποίησέ σε, τῆς
[11, 481]	ὠτίων ποτήριον ὠνομακέναι Θεόπομπον ἐν	Μήδῳ.	Φιλήμων Φάσματι· Ἐπεὶ δ´ ἡ
[11, 485]	Δαίμονος τέττιξ κελαδεῖ. Καὶ ἐν	Μήδῳ·	Ὥς ποτ´ ἐκήλησεν Καλλίστρατος υἷας
[11, 459]	δὲ Πολύιδος ἱερὰ θύων ἐν	ὁδῷ	παραπορευόμενον τὸν Πετεὼ κατέσχεν καὶ
[11, 489]	Διονύσιος δὲ ὁ Θρᾲξ ἐν	Ῥόδῳ	λέγεται τὴν Νεστορίδα κατασκευάσαι τῶν
[11, 487]	ἀποδίδωσι. (ΜΑΝΗΣ ποτηρίου εἶδος. Νίκων	Κιθαρῳδῷ·	Καὶ πάνυ τις εὐκαίρως προπίνω,
[11, 504]	τῷ ψυκτῆρι πίνοντα μέχρι τῆς	ἕω.	Κἀν τῷ περὶ Ψυχῆς δὲ
[11, 481]	μοὐστὶ τὸ σίαλον νὴ τὼ	θεώ.	{Β. Εἰ λάβω κυρισοι τὴν
[11, 465]	Ἀθηναίους ἐκ τῶν πίθων τῷ	θεῷ	κιρνάναι, εἶτ´ αὐτοὺς προσφέρεσθαι· ὅθεν
[11, 491]	Τὸν μὲν ἄρα τρήρωνες ὑπὸ	ζαθέῳ	τράφον ἄντρῳ ἀμβροσίην φορέουσαι ἀπ´
[11, 475]	Φαρμακευτρίαις φησίν· Στέψον τὰν κελέβαν	φοινικέῳ	οἰὸς ἀώτῳ· (καὶ Εὐφορίων· Ἠέ
[11, 492]	ὁ ποιητής· Τοῖσι δὲ τεῦχε	κυκεῶ	ἐυπλόκαμος Ἑκαμήδη ἣ σφῶιν πρῶτον
[11, 492]	δ´ ἐκέλευεν, ἐπεί ῥ´ ὥπλισσε	κυκεῶ.	(Τὸ δὲ ~Ἄλλος μὲν μογέων
[11, 498]	παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ, Τηλεβόης δὲ	Πτερέλεῳ·	τοῦτον ἑλὼν ἀπέπλεεν. Ὁμοίως εἴρηκε
[11, 463]	χαρίεις δ´ Ἀνακρέων φησίν· Οὐ	φιλέω	ὃς κρητῆρι παρὰ πλέῳ οἰνοποτάζων
[11, 463]	Οὐ φιλέω ὃς κρητῆρι παρὰ	πλέῳ	οἰνοποτάζων νείκεα καὶ πόλεμον δακρυόεντα
[11, 462]	τοῦ γενέσθαι τὴν ἐπὶ τοῦ	νεὼ	τῆς Ἀθηνᾶς ἀόρατον ἀσπίδα· καὶ
[11, 468]	ἐν δ´ ἀσκηθὲς μέλι χεῦαν	ἀργυρέῳ	κρητῆρι, περιφραδέως κερόωντες· νώμησαν δὲ
[11, 508]	ἀρχὴν παραλαβόντος Παρμενίων αὐτὸν ἐν	Ὠρεῷ	λαβὼν ἀπέκτεινεν, ὥς φησι Καρύστιος
[11, 469]	δ´ οὑτωσὶ λέγει· Τότε δὴ	χρυσέῳ	ἐν δέπαι Ἠέλιον πόμπευεν ἀγακλυμένη
[11, 481]	ὡς διαφόρων γινομένων καὶ ἐν	Τέῳ	κυλίκων. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' (Φερεκράτης Κοριαννοῖ·
[11, 466]	ἀνδρῶν πίνεσκεν ἀπ´ αὐτοῦ οὔτε	τεῳ	σπένδεσκε θεῶν, ὅτε μὴ Διί.
[11, 459]	θύων ἐν ὁδῷ παραπορευόμενον τὸν	Πετεὼ	κατέσχεν καὶ κατακλίνας ἐν τῇ
[11, 466]	τἀκάτια, τὰ κυμβία αἴρου τὰ	μείζω,	κεὐθὺ τοῦ καρχησίου ἄνελκε τὴν
[11, 466]	ἔνεικον, ὡς δὴ πρὸς Ἔρωτα	πυκταλίζω.	Πρὸ δὲ τούτων Ἡσίοδος· Κρήνης
[11, 460]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' (Ἄξιον δὲ εἶναι	νομίζω	ζητῆσαι ὑμᾶς πρὸ τοῦ καταλόγου
[11, 497]	εὕρεμα τίετε τοῦτο, δεῦτε, νέοι,	νηῷ	τῷδε παρ´ Ἀρσινόης. Θεόφραστος δ´
[11, 486]	λεπαστῆς. ~(Ἕρμιππος Μοίραις· Ἂν ἐγὼ	πάθω	τι τήνδε τὴν λεπαστὴν ἐκπιών,
[11, 503]	δηλοῦται, ὅτι τούτῳ ἐχρῶντο οἰνοχοοῦντες	κυάθῳ.	Εἰπὼν γάρ· Τρίποδα καὶ κάδον
[11, 482]	τιμῆς εἰς τὴν κτῆσιν παρειληφέναι.	Κυάθῳ	μὲν οὖν οὐδὲν ἐχρῶντο τότε
[11, 463]	παίζωμεν, ἴτω διὰ νυκτὸς ἀοιδή,	ὀρχείσθω	τις, ἑκὼν δ´ ἄρχε φιλοφροσύνης.
[11, 509]	Πλάτωνα καὶ Βρυσωνοθρασυμαχειοληψικερμάτων, πληγεὶς ἀνάγκῃ	ληψολιγομίσθῳ	τέχνῃ (συνών τις, οὐκ ἄσκεπτα
[11, 509]	Ἀθηναίων χθονός. Μέχρι τούτων ἡμῖν	πεπεραιώσθω	καὶ ἥδε ἡ συναγωγή, φίλτατε
[11, 480]	τῷ ναῷ τῆς Ἥρας τῷ	παλαιῷ	φιάλαι ἀργυραῖ λʹ κρατάνια ἀργυρᾶ
[11, 502]	Θρᾳκικῆς εὐδοκιμοῦντα. (ΧΥΤΡΙΔΕΣ. Ἄλεξις ἐν	Ὑποβολιμαίῳ·	Ἐγὼ Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως τέτταρα
[11, 507]	τοῦτο ἐξ ὧν ἐν τῷ	Τιμαίῳ	λέγει· (Πέπονθά τι πάθος πρὸς
[11, 477]	οἰκείου ξένου τοῦ παρὰ τῷ	Ἀθηναίῳ	Πόλλιδι συνεστιασθέντος αὐτῷ· Καὶ γὰρ
[11, 482]	ἐφεξῆς, τὸν νεοκρᾶτα βάπτοντες τῷ	κυμβίῳ,	καθὰ καὶ νῦν παρ´ ὑμῖν
[11, 477]	ἐν ἀγρῷ· (Πολύφημος μὲν τῷ	κισσυβίῳ,	θατέρῳ δὲ Εὔμαιος. Καλλίμαχος δ´
[11, 477]	ἄμυστιν ζωροποτεῖν, ὀλίγῳ δ´ ἥδετο	κισσυβίῳ.	Τῷ μὲν ἐγὼ τόδ´ ἔλεξα
[11, 477]	τῆς Νεστορίδος Σκύφει, φησί, καὶ	κισσυβίῳ	τῶν μὲν ἐν ἄστει καὶ
[11, 498]	ὅτι τῷ σκύφει καὶ τῷ	κισσυβίῳ	τῶν μὲν ἐν ἄστει καὶ
[11, 501]	ἐν τῷ περὶ τοῦ Κρατῆρος	ῥησειδίῳ	τὴν κατὰ τὸν πυθμένα μὴ
[11, 488]	τὸ κύτος συγκεχαλκευμένον ὅλῳ τῷ	ἀγγείῳ,	ἕτερον δὲ τὸν πρόσθετον, ἀπὸ
[11, 460]	λίθινος, ὃν προσεύγμασιν ἐν τῷ	κυλικείῳ	λαμπρὸν ἐκτετριμμένον (Κρατῖνος δ´ ὁ
[11, 460]	Ὡσπερεὶ σπονδὴν διδοὺς ἐν τῷ	κυλικείῳ	συντέτριφε τὰ ποτήρια. Κἀν Ψαλτρίᾳ
[11, 473]	δὲ λόγος περί τινος ἐν	καπηλείῳ	πίνοντος Εἶθ´ ὁρῶ τὸν Ἑρμαίσκον
[11, 470]	Καὶ μήποτε Ἄλεξις ἐν Ἡσιόνῃ	θηρικλείῳ	ποιεῖ τὸν Ἡρακλέα πίνοντα, ὅταν
[11, 502]	Παρὰ Γορτυνίοις ποτηρίου εἶδος, ὅμοιον	θηρικλείῳ,	χάλκεον· ὃ δίδοσθαι τῷ ἁρπασθέντι
[11, 492]	κύκησε γυνὴ εἰκυῖα θεῇσιν οἴνῳ	Πραμνείῳ,	ἐπὶ δ´ αἴγειον κνῆ τυρὸν
[11, 466]	Πεισιστράτου· Ἐν δ´ οἶνον ἔχευε	χρυσείῳ	δέπαι. Εἶτα παρακατιὼν τὸ αὐτό·
[11, 495]	τἠτέρῃ σπένδει, τρέμων οἷόνπερ ἐν	βορηίῳ	νωδός. Κλείταρχος δὲ ἐν ταῖς
[11, 466]	ἐπονομάζους´ ἅμα (ἵησι λάταγας τῷ	Κορινθίῳ	πέει. Καὶ Βακχυλίδης· Εὖτε τὴν
[11, 484]	εἶναί φησιν αὐτὸ βομβυλιῷ ἢ	βατιακίῳ.	(ΛΑΚΑΙΝΑΙ κυλίκων εἶδος οὕτως λεγόμενον
[11, 466]	οἴνῳ διάγειν, μὴ κωθωνιζόμενον μηδὲ	Θρᾳκίῳ	νόμῳ ἄμυστιν οἰνοποτεῖν, ἀλλὰ τῷ
[11, 501]	ὥστε καὶ τὴν φιάλην εἶναι	χαλκίῳ	προσεοικυῖαν ἐκπετάλῳ, δεχομένην ψυχρὸν ὕδωρ.
[11, 461]	ἔχοντες γὰρ ἑτέραν ἡδονὴν ταύτης	καλλίω	οὐδὲ μᾶλλον εὐχερῆ καταφεύγουσιν εἰκότως
[11, 503]	τοῖς Ὀνοματικοῖς, τὸ ἐπὶ τῷ	σκολίῳ	διδόμενον, ὡς Ἀντιφάνης παρίστησιν ἐν
[11, 484]	δ´ ὅμοιον εἶναί φησιν αὐτὸ	βομβυλιῷ	ἢ βατιακίῳ. (ΛΑΚΑΙΝΑΙ κυλίκων εἶδος
[11, 485]	ἁθρόως πιεῖν, κατεναντίον τῷ λεγομένῳ	βομβυλιῷ.	Φησὶν γάρ που ὁ αὐτός·
[11, 483]	εἰς στρατείαν καὶ εὐφορώτατον ἐν	γυλιῷ.	Οὗ δὲ ἕνεκα στρατιωτικόν, πολλάκις
[11, 466]	ΑΡΟΚΛΟΝ ἡ φιάλη παρὰ τῷ	Κολοφωνίῳ	Νικάνδρῳ. (ΑΛΕΙΣΟΝ καὶ ΔΕΠΑΣ τὸ
[11, 491]	δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα. Καὶ	Δοιὼ	θεράποντε» Σημαίνει δὲ καὶ τὸ
[11, 466]	κύλιξ καλεῖται. ΑΚΑΤΟΣ ποτήριον ἐοικὸς	πλοίῳ.	Ἐπικράτης· Κατάβαλλε τἀκάτια, τὰ κυμβία
[11, 481]	καὶ στενὸν τῷ σχήματι, παρόμοιον	πλοίῳ	ὃ καλεῖται κύμβη. Καὶ Ἀναξανδρίδης
[11, 487]	τηνδὶ μετανιπτρίδα τῆς Ὑγιείας. Φιλέταιρος	Ἀσκληπιῷ·	Ἐνέσεισε μεστὴν ἴσον ἴσῳ μετανιπτρίδα
[11, 485]	τοῦ ποτηρίου. Ἀντιφάνης δὲ ἐν	Ἀσκληπιῷ·	Τὴν δὲ γραῦν τὴν ἀσθενοῦσαν
[11, 475]	ὦ παῖ, κελέβην, ὅκως ἄμυστιν	προπίω,	τὰ μὲν δέκ´ ἐγχέας ὕδατος,
[11, 473]	δίωτον ἐπιθηματοῦντα στέψαι τὰ ὦτα	ἐρίῳ	λευκῷ καὶ ἐκ τοῦ ὤμου
[11, 466]	Τὸν δὲ Ἥλιον ὁ Στησίχορος	ποτηρίῳ	διαπλεῖν φησι τὸν ὠκεανόν, ᾧ
[11, 469]	καὶ συγγραφεῖς πλεῖν αὐτὸν ἐν	ποτηρίῳ	ἐμυθολόγησαν. Πανύασις δ´ ἐν πρώτῳ
[11, 492]	τοὺς λέγοντας οὐκ οἰκείως τῷ	ποτηρίῳ	ἐντετυπῶσθαι τὰς Πλειάδας, ξηρῶν τροφῶν
[11, 491]	ὅτι Πλειάδες ἦσαν ἐντετορευμέναι τῷ	ποτηρίῳ,	καθ´ ἕκαστον τῶν ὤτων δύο
[11, 488]	φυσικὸν καὶ συγκεχαλκευμένον τῷ ὅλῳ	ποτηρίῳ,	καθότι τὰ λεγόμενα κυμβία καὶ
[11, 490]	τοῦ σοφωτάτου Νέστορος ὁ ποιητὴς	ποτηρίῳ·	καὶ γὰρ τοῦτο τῆς ἑτέρας
[11, 460]	γ´ ὁ Βάκις διεχρῆτο τῷ	ποτηρίῳ.	Καὶ Φερεκράτης ἐν Τυραννίδι· Ἣ
[11, 489]	τινα ῥοπάλια δύο ὑποκεῖσθαι τῷ	ποτηρίῳ	πλάγια διὰ μήκους· ταῦτα δ´
[11, 466]	δ´ ἦν πρότερον ἐν τῷ	ποτηρίῳ	ὕδωρ ἐμβάλλεσθαι, μεθ´ ὃ τὸν
[11, 478]	ἔχειν ὦτα, παραπλήσιον δ´ ὑπάρχειν	λουτηρίῳ	βαθεῖ, ποτηρίου δὲ εἶδος εἶναι.
[11, 478]	τὸ ἔκπωμα, εἶναι δ´ αὐτὸ	λουτηρίῳ	ἐοικὸς βαθεῖ. Ἔχει δὲ καὶ
[11, 509]	τινὰς κεκωμῴδηκεν ὡς καὶ ἐπ´	ἀργυρίῳ	συκοφαντοῦντας, ἐμφαίνων ὅτι καὶ πολυτελῶς
[11, 502]	δώδεκα. (ΨΥΓΕΥΣ ἢ ΨΥΚΤΗΡ. Πλάτων	Συμποσίῳ·	(Ἀλλὰ φέρε, παῖ, φάναι, τὸν
[11, 506]	περὶ Ἀλκιβιάδου εἴρηκεν ἐν τῷ	Συμποσίῳ	οὐδ´ εἰς φῶς λέγεσθαί ἐστιν
[11, 502]	δ´ ὁ κυνικὸς ἐν τῷ	Συμποσίῳ	οὑτωσὶ γράφει· Κἀν τοσούτῳ πρόποσιν
[11, 504]	ὀφθαλμῶν ἔχοντες, ὃς ἐν τῷ	Συμποσίῳ	φησίν· Ὁ δ´ αὖ Σωκράτης
[11, 507]	χάριν, ὅτε καὶ τῷ πρεσβυτέρῳ	Διονυσίῳ	(συγγενόμενος ἐκινδύνευσεν, δὶς δὲ πρὸς
[11, 486]	σῦλα φέρωσι πόθων. ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ. Ἐπιγένης	Μνηματίῳ	ἐν τῷ τῶν ποτηρίων καταλόγῳ
[11, 480]	ἀνάθημα, βατιάκιον ἀργυροῦν. ΚΡΟΥΝΕΙΑ. Ἐπιγένης	Μνηματίῳ·	Κρατῆρες, κάδοι, ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β.
[11, 472]	ἐξέπιον κάδον. Ἐπιγένης δ´ ἐν	Μνηματίῳ	φησίν· Κρατῆρες, κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´.
[11, 500]	Χρυσίδι· Σατραποπλούτῳ δ´, ὡς λέγουσι,	νυμφίῳ,	κεκτημένῳ τάλαντα, παῖδας, ἐπιτρόπους, ζεύγη,
[11, 479]	δέ φησι τὸ ἐν τῷ	ἰσχίῳ	ὀστοῦν καλεῖσθαι ἄλεισον καὶ κύλικα.
[11, 500]	ποιὸν Ῥίνθων ἐν Ἡρακλεῖ· Ἐν	ὑστιακῷ	τε καθαρὸν ἐλατῆρα σὺ καθαρῶν
[11, 509]	ξυρὸν κνήμης ἱμάντων ἰσομέτροις ἑλίγμασιν,	ὄγκῳ	τε χλανίδος εὖ τεθωρακισμένος, σχῆμ´
[11, 460]	ἔτει ἐκ τῶν πολεμίων οἴκαδ´	ἥκω,	συγγενεῖς καὶ φράτερας καὶ δημότας
[11, 476]	ὑπὸ πολλῶν ποιητῶν. Ἐν δὲ	Κυζίκῳ	καὶ ταυρόμορφος ἵδρυται. Ὅτι δὲ
[11, 473]	ὡς Ἀντικλείδης (φησὶν ἐν τῷ	Ἐξηγητικῷ	γράφων οὕτως· Διὸς κτησίου σημεῖα
[11, 468]	Δίδυμος ἐν τῷ τοῦ δράματος	ἐξηγητικῷ,	ὅτι παρήκουσεν Ὁμήρου λέγοντος· Πέμπτῳ
[11, 507]	(μου) κατασκαριφᾶν καὶ κρώζειν περιβλέπουσαν.	(Δοκῶ	οὖν σε, ὦ Πλάτων, πολλὰ
[11, 471]	γὰρ ἐπίτηκτόν τινα. Καὶ ἐν	Ἱππίσκῳ·	Μεστὴν ἀκράτου θηρίκλειον ἔσπασε (κοίλην
[11, 502]	χοίνικα μάττει. (Ἄλεξις δ´ ἐν	Ἱππίσκῳ	ψυκτηρίδιον καλεῖ διὰ τούτων· Ἀπήντων
[11, 473]	ἐπιθηματοῦντα στέψαι τὰ ὦτα ἐρίῳ	λευκῷ	καὶ ἐκ τοῦ ὤμου τοῦ
[11, 460]	παρέθηκε τῶν τυθέντων. ~Καὶ τῷ	Αὐτολύκῳ	ἐλθόντι (Ἰθάκης ἐς πίονα δῆμον»
[11, 467]	δὲ ἡ Ἀργεία καὶ τὴν	ἅλω	καλεῖ δῖνον. Κυρηναῖοι δὲ τὸν
[11, 480]	κυαθίδι τρικτὺς ἀλεξιφαρμάκων. (ΚΥΛΙΞ. Φερεκράτης	Δουλοδιδασκάλῳ·	Νυνὶ δ´ ἀπόνιζε τὴν κύλικα
[11, 478]	λικνοφορήσας τούτων γεύεται. (ΚΟΤΥΛΗ. Ἀριστοφάνης	Κωκάλῳ·	Ἄλλαι ὑποπρεσβύτεραι γρᾶες Θασίου μέλανος
[11, 501]	τὴν φιάλην εἶναι χαλκίῳ προσεοικυῖαν	ἐκπετάλῳ,	δεχομένην ψυχρὸν ὕδωρ. Τὴν δ´
[11, 460]	ἑρκεῖος, ἔστι φρατέριος, τὰ τέλη	τελῶ	~(ἄξιον δ´ ἐστὶ ζητῆσαι εἰ
[11, 502]	χρυσοῖ ὑπέκειντο ἀστράγαλοι. Σῆμος δ´ἐν	Δήλῳ	ἀνακεῖσθαί φησι χαλκοῦν φοίνικα, Ναξίων
[11, 469]	πέμπτῃ Δηλιάδος ἀνακεῖσθαί φησιν ἐν	Δήλῳ	χρυσῆν ἡδυποτίδα Ἐχενίκης ἐπιχωρίας γυναικός,
[11, 509]	πώγωνος βάθη, εὖ δ´ ἐν	πεδίλῳ	πόδα τιθεὶς ὑπὸ ξυρὸν κνήμης
[11, 473]	γύλιον αὐτοῦ. (Εὔβουλος δ´ ἐν	Παμφίλῳ	πολλάκις μεμνημένος τοῦ ὀνόματός φησιν·
[11, 504]	δ´ ἄλλα χαῖρε κύλικος ἑρπούσης	κύκλῳ.	Αἰτοῦντος δὲ τοῦ γραμματικοῦ Λεωνίδου
[11, 468]	διείρειν. Οἳ δὲ τὸ ἔχον	κύκλῳ	δακτυλοειδεῖς τύπους τινάς. (ΕΛΕΦΑΣ. Οὕτως
[11, 471]	Καὶ θηρίκλειός τις κύλιξ, στέφανον	κύκλῳ	ἔχουσα χρυσοῦν· οὐ γὰρ ἐπίτηκτόν
[11, 504]	κύλικα παρῆκεν, ἀλλὰ πίνει τὴν	κύκλῳ.	Καὶ πάλιν ἐκ Θεοφορουμένης· Καὶ
[11, 504]	ἔδωκε τῷ παιδὶ περισοβεῖν (ἐν	κύκλῳ)	κελεύσας, τὸ κύκλῳ πίνειν τοῦτ´
[11, 485]	πρᾶγμ´ ἑορτή. Περιέφερεν δ´ ἐν	κύκλῳ	λεπαστὴν ἡμῖν ταχὺ προσφέρων παῖς
[11, 504]	περισοβεῖν (ἐν κύκλῳ) κελεύσας, τὸ	κύκλῳ	πίνειν τοῦτ´ εἶναι λέγων, παρατιθέμενος
[11, 466]	παλαιόν, ὦτα συντεθλασμένον σφόδρα, ἔχον	κύκλῳ	τε γράμματ´. {Β. Ἆρά γ´
[11, 468]	ψυχρῶν ὑποδοχάς. Δακτυλωτὸν δ´ οἷον	κύκλῳ	τὴν φιάλην κοιλότητας ἔχουσαν ἔνδοθεν
[11, 468]	ἑκατέρωθεν· ἄλλοι δὲ τὸ ἐν	κύκλῳ	τύπους ἔχον οἷον δακτύλους, ἢ
[11, 466]	σκιὰ καὶ χρυσοκόλλητον δέπας μεστὸν	κύκλῳ	χορεῦον ἕλκουσι γνάθοις ὁλκῆς ἀπαύστοις,
[11, 464]	τὸν οἶνον ἧττον μεθύσκουσιν. Κἀν	ἄλλῳ	δὲ μέρει φησίν· Αἱ Ῥοδιακαὶ
[11, 495]	ἔλαβε πελλίδα χρυσῆν. Καὶ ἐν	ἄλλῳ	δὲ μέρει φησίν· Ἐκ πελλίδος
[11, 473]	κενόν, οὐ μεθύων. Καὶ ἐν	ἄλλῳ·	Ἐξ ἠοῦς εἰς νύκτα καὶ
[11, 466]	Ἱππεῦσι· Κατασπένδειν κατὰ τῆς κεφαλῆς	ἀρυβάλλῳ	ἀμβροσίαν. Οὐ πόρρω δέ ἐστι
[11, 460]	Κἀν τῷ αὐτῷ δὲ ἔφη·	Πολλῷ	γ´ ὁ Βάκις διεχρῆτο τῷ
[11, 488]	τὸν φυσικὸν καὶ συγκεχαλκευμένον τῷ	ὅλῳ	ποτηρίῳ, καθότι τὰ λεγόμενα κυμβία
[11, 488]	τὸν κατὰ τὸ κύτος συγκεχαλκευμένον	ὅλῳ	τῷ ἀγγείῳ, ἕτερον δὲ τὸν
[11, 474]	ἡμέρας ἔκλαιεν οἴνου κανθάρους. Νικόστρατος	Διαβόλῳ·	Ἡ ναῦς δὲ πότερον εἰκόσορός
[11, 499]	σκυφώματα; Στησίχορος δὲ τὸ παρὰ	Φόλῳ	τῷ Κενταύρῳ ποτήριον σκύφιον δέπας
[11, 467]	τὸ σκληρόστομον εἶναι καὶ ἀνεπιτήδειον	αὐλῷ·	(τὸ δὲ ῥῶ διὰ τὸ
[11, 480]	οὐ κατὰ τόρνον, ἀλλ´ ὥσπερ	δακτύλῳ	πεποιημέναι, καὶ ἔχουσιν ὦτα τέσσαρα,
[11, 478]	καλὴν σκευὴν ἔχων οἶνον ἐξέσπενδε	κοτύλῳ.	Πάμφιλος δὲ ποτηρίου φησὶν εἶναι
[11, 466]	πῆχυν. Ἐντεῦθεν ἐννοοῦμεν τοὺς παρ´	Αἰσχύλῳ	ἀγκυλητοὺς κοττάβους. Λέγονται δὲ καὶ
[11, 474]	Ἀθήνησιν ἐν τῷ τοῦ Πειρίθου	γάμῳ	πεποίηκεν (Ἵππυς τὴν μὲν οἰνοχόην
[11, 499]	Καθ´ ὃν χρόνον ἐπεδήμησας ἐν	Σάμῳ,	Διαγόρα, πολλάκις οἶδά σε παραγινόμενον
[11, 506]	Ἕλληνας προδόντα. Ἐν δὲ τῷ	Εὐθυδήμῳ	Εὐθύδημον καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ
[11, 495]	γάλα. Ὅμηρος· Ὡς ὅτε μυῖαι	σταθμῷ	ἐνιβρομέωσιν ἐυγλαγέας κατὰ πέλλας. Τοῦτο
[11, 501]	ποιαί, ὧν ὁ ὀμφαλὸς παραπλήσιος	ἠθμῷ.	Ὁ δὲ Μυρλεανὸς Ἀσκληπιάδης ἐν
[11, 492]	ἀπόλλυται, λέγονται δὲ καὶ τῷ	ἀριθμῷ	καὶ τοῖς ὀνόμασιν ἑπτά. (Πρὸς
[11, 480]	ἀγγεῖον. Σώφρων ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	μίμῳ	Γυναῖκες αἳ τὰν θεὸν φαντὶ
[11, 484]	δ´ ἱκανῶς ἔχῃς ἤδη, μὴ	κοιμῶ	πρὶν ἂν ἐμέσῃς πλέον ἢ
[11, 506]	οἱ ἔτι πρότερον τελευτήσαντες τῷ	λοιμῷ.	Πολλὰ δ´ ἔστι καὶ ἄλλα
[11, 506]	οἱ Περικλέους υἱοὶ (τελευτήσαντες τῷ	λοιμῷ)	Πρωταγόρᾳ διαλέγεσθαι, ὅτε τὸ δεύτερον
[11, 466]	διάγειν, μὴ κωθωνιζόμενον μηδὲ Θρᾳκίῳ	νόμῳ	ἄμυστιν οἰνοποτεῖν, ἀλλὰ τῷ πόματι
[11, 465]	γέρα, μέγα οἳ κακὸν ἔμπεσε	θυμῷ,	~(αἶψα δὲ παισὶν ἑοῖσι μετ´
[11, 497]	τῶν Ἀρσινόης εἰκόνων. (Τῇ γὰρ	εὐωνύμῳ	χειρὶ τοιοῦτον φέρει δημιούργημα πάντων
[11, 466]	Κρησίν. ΑΡΥΒΑΛΛΟΣ ποτήριον κάτωθεν εὐρύτερον,	ἄνω	δὲ συνηγμένον, ὡς τὰ συσπαστὰ
[11, 481]	Ῥόδη (κυμβίον ἀκράτου κατασέσειχ´ ὑμᾶς	ἄνω.	Διονύσιος δ´ ὁ Σάμιος ἐν
[11, 488]	ὅτι εἶχεν μὲν δύο ὦτα	ἄνω,	καθότι καὶ τἄλλα ποτήρια, ἄλλα
[11, 478]	τῆς θαλάμης καὶ νέμει ὅσοι	ἄνω	τὸ κέρνος περιενηνοχότες. Τοῦτο δ´
[11, 487]	{Β. Πλάστιγγα; ποίαν; τοῦτο τοὐπικείμενον	(ἄνω	τὸ μικρόν, τὸ πινακίσκιον λέγεις;
[11, 499]	πωλεῖν μέχρι ἂν ὥσπερ ἐν	ἐράνῳ	εἷς λοιπὸς ᾖ κάπηλος ἠδικημένος
[11, 474]	γὰρ ἂν πύθωμ´ ἔτι, αὐτὸς	περανῶ	τὰ πάντ´. {Β. Ἀμέλει κυκνοκάνθαρος·
[11, 489]	καὶ Ἄρατός φησιν ἐπ´ αὐτῶν·	(Οὐρανῷ	αἰὲν ἄρηρεν ἀγάλματα νυκτὸς ἰούσης.
[11, 491]	εὐρύοπα Ζεὺς ἀθάνατον ποίησε καὶ	οὐρανῷ	ἐγκατένασσεν. Ὣς δ´ αὕτως τρήρωσι
[11, 489]	ὁμοίως καὶ ὥσπερ ἐμπεπηγέναι τῷ	οὐρανῷ,	καθὼς καὶ Ἄρατός φησιν ἐπ´
[11, 466]	γνάθοις ὁλκῆς ἀπαύστοις, παντελῶς ἐστραμμένον	(τἄνω	κάτω δεικνύντες. Φησὶ πρός τινα
[11, 460]	ἐς πίονα δῆμον» ἡ τροφὸς	καθημένῳ	δηλονότι οὕτως γὰρ ἐδείπνουν οἱ
[11, 478]	κότυλον, ὃν ὅμοιον ὄντα τῷ	προειρημένῳ	ἓν οὖς ἔχειν. Μνημονεύει δ´
[11, 473]	κάδον. (ΚΑΔΙΣΚΟΣ. Φιλήμων ἐν τῷ	προειρημένῳ	συγγράμματι ποτηρίου εἶδος. Ἀγγεῖον δ´
[11, 500]	Σατραποπλούτῳ δ´, ὡς λέγουσι, νυμφίῳ,	κεκτημένῳ	τάλαντα, παῖδας, ἐπιτρόπους, ζεύγη, καμήλους,
[11, 467]	σου; ἐγᾦδα· δείνῳ περὶ κάτω	τετραμμένῳ.	Ἀρχέδικος δ´ ἐν Διαμαρτάνοντι παράγων
[11, 485]	τουτέστιν ἁθρόως πιεῖν, κατεναντίον τῷ	λεγομένῳ	βομβυλιῷ. Φησὶν γάρ που ὁ
[11, 502]	ἀνατρέπει τὸν ψυκτῆρα. Ἄλεξις ἐν	Εἰσοικιζομένῳ	φησὶ Τρικότυλον ψυγέα. Διώξιππος Φιλαργύρῳ·
[11, 466]	συνῴκισε τὴν Κασάνδρειαν, φιλοδοξοῦντι καὶ	βουλομένῳ	ἴδιόν τινα εὑρέσθαι κέραμον διὰ
[11, 493]	ἀπείληφε. Καὶ μετ´ οὐ πολὺ	παραγενομένῳ	καὶ αἰτοῦντι εἰπόντες δεδωκέναι αὐτῷ
[11, 460]	Εὐρύκλεια φίλοις ἐπὶ γούνασι θῆκε	παυομένῳ	δόρποιο) ἐκάθισεν ἐπὶ τῶν γονάτων
[11, 476]	ὁ Κυθήριος ἐν τῷ ἐπι	γραφομένῳ	Δείπνῳ φησίν Πίνετο νεκτάρεον πῶμ´
[11, 487]	δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Δείπνῳ μετὰ τὸ ἀπονίψασθαι τὰς
[11, 502]	ψυκτῆρας. (Μένανδρος δ´ ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	δράματι Χαλκεῖά φησιν· Τοῦτο δὴ
[11, 506]	ἐκ τῶν ἐν τῷ Ἴωνι	ἐπιγραφομένῳ,	ἐν ᾧ πρῶτον μὲν κακολογεῖ
[11, 480]	κοτυλῶδες ἀγγεῖον. Σώφρων ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	μίμῳ Γυναῖκες αἳ τὰν θεὸν
[11, 478]	γειτόνων. Καὶ Πλάτων ἐν Διὶ	κακουμένῳ	Τὸν κότυλον φέρει φησί, καὶ
[11, 500]	τραγέλαφοι, κύλικες. Εὔβουλος δ´ ἐν	Κατακολλωμένῳ·	Ἀλλ´ εἰσὶ φιάλαι πέντε, τραγέλαφοι
[11, 502]	καλεῖ διὰ τούτων· Ἀπήντων τῷ	ξένῳ	εἰς τὴν κατάλυσιν ησονην αἴθων
[11, 506]	Εὐπόλιδος Κολάκων. Ἐν δὲ τῷ	Μενεξένῳ	οὐ μόνον Ἱππίας ὁ Ἡλεῖος
[11, 507]	σοφοῦ. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ Ἀντισθένη	ἐπαινῶ·	καὶ γὰρ καὶ οὗτος πολλοὺς
[11, 467]	Κρέων, τὸ βρέγμα σου; ἐγᾦδα·	δείνῳ	περὶ κάτω τετραμμένῳ. Ἀρχέδικος δ´
[11, 466]	δέ, φησί, καὶ ἐμμελῶς ἐν	οἴνῳ	διάγειν, μὴ κωθωνιζόμενον μηδὲ Θρᾳκίῳ
[11, 464]	ἀφ´ ὧν τὸ γινόμενον τῷ	οἴνῳ	παραχυθὲν οὕτω τὰς μέθας ἵστησιν
[11, 492]	σφι κύκησε γυνὴ εἰκυῖα θεῇσιν	οἴνῳ	Πραμνείῳ, ἐπὶ δ´ αἴγειον κνῆ
[11, 476]	νῦν λέγεσθαι, ὅταν συμμίσγωσι τῷ	οἴνῳ	τὸ ὕδωρ, κεράσαι φάσκοντες. Καὶ
[11, 487]	Κιθαρῳδῷ· Καὶ πάνυ τις εὐκαίρως	προπίνω,	φησί, σοί, πατριῶτα. Μάνην δ´
[11, 472]	κρατήρ, οὗ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν	Κύκνῳ·	Φαιδρὸς δὲ κρατὴρ θηρίκλειος ἐν
[11, 509]	(Χαίρων ὁ Πελληνεύς, ὃς οὐ	μόνῳ	Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἀλλὰ καὶ Ξενοκράτει.
[11, 466]	Ὅμηρος δέπας, δι´ οὗ Διὶ	μόνῳ	σπένδεσκεν Ἀχιλλεύς. Καλεῖται δὲ δέπας
[11, 466]	αὐτοὺς ἀμφοτέρους κρυφθέντας ἀφανεῖς γενέσθαι,	χρόνῳ	δ´ ὕστερον ἤδη τῆς Μηθύμνης
[11, 487]	ὁ διθυραμβοποιὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Δείπνῳ	μετὰ τὸ ἀπονίψασθαι τὰς χεῖρας
[11, 476]	Κυθήριος ἐν τῷ ἐπι γραφομένῳ	Δείπνῳ	φησίν Πίνετο νεκτάρεον πῶμ´ ἐν
[11, 480]	καλοῦσι κυλιχνίδα διὰ τὸ τῷ	τόρνῳ	κεκυλίσθαι. Ἐγένοντο δ´ ἐπίσημοι κύλικες
[11, 487]	οὕτως καλεῖν. (ΜΑΘΑΛΙΔΑΣ Βλαῖσος ἐν	Σατούρνῳ	φησίν· Ἑπτὰ μαθαλίδας ἐπίχε´ ἡμῖν
[11, 480]	τοῦτό τοι πέμπω μεταδόρπιον. Ἐν	ξυνῷ	κεν εἴη συμπόταισίν τε γλυκερὸν
[11, 503]	κυαθίζειν γάρ τὸν δὲ κάδον	ἔξω	καὶ τὸ ποτήριον λαβὼν ἀπόφερε
[11, 466]	κατασκευῇ ἄλεισον θέλει τις ἀκούειν,	ἔξω	λειότητος ὄν. Πείσανδρος δέ φησιν
[11, 466]	ἀνθρώπων καματώδεες οἴχονται μέριμναι στηθέων	ἔξω,	πελάγει δ´ ἐν πολυχρύσοιο πλούτου
[11, 488]	εἰσίν, (ἀλλ´ ὅτι ἐμπεπαρμένοις ἐοίκασιν	ἔξω	τε ὀλίγῳ προὔχουσι, μετέωροι τῆς
[11, 487]	κάρα. Ἀντιφάνης Ἀφροδίτης Γοναῖς· Ἐγὼ	´πιδείξω	καθ´ ἕν· ὃς ἂν τὸν
[11, 465]	Φιγάλειαν Νομίμων. (Ξενοφῶν δ´ ἐν	ὀγδόῳ	Παιδείας περὶ Περσῶν λέγων γράφει
[11, 496]	ἐν τιγονι. Ξενοφῶν δ´ ἐν	ὀγδόῳ	Παιδείας προχοίδας τινὰς λέγει (κύλικας)
[11, 468]	ἐς λοιβὴν χέον εἶθαρ χρυσείῃ	προχόῳ.	(Καὶ πάλιν· Ἄλλοι δὲ κρητῆρα
[11, 473]	τὸν κάνθαρον. Ξέναρχος δ´ ἐν	Πριάπῳ	φησὶ τάδε· ~Σὺ δὲ μηκέτ´
[11, 504]	ἵνα καὶ ἐγὼ Γοργιείοις ῥήμασιν	εἴπω,	(οὕτως οὐ βιαζόμενοι μεθύειν ὑπὸ
[11, 466]	ἔχον ἐγκεχαραγμένα. Ἄλεξις· (Τὴν ὄψιν	εἴπω	τοῦ ποτηρίου γέ σοι πρώτιστον.
[11, 480]	ἐρατᾶν ὄχημ´ ἀοιδᾶν τοῦτό τοι	πέμπω	μεταδόρπιον. Ἐν ξυνῷ κεν εἴη
[11, 500]	ἦν γὰρ οὐδὲν ἐν τῷ	τρόπῳ	Λακωνικὸν οὐδ´ ἁπλοῦν ἔχων, ἀλλὰ
[11, 480]	τε κυλικεῖον, ἐν ᾧ τίθεται	τόπῳ	τὰ ποτήρια, κἂν ἀργυρᾶ τυγχάνῃ
[11, 506]	(ὃς ἔπεισεν ἀπομερίσαι τινὰ χώραν	Φιλίππῳ.	Διατρέφων δ´ ἐνταῦθα δύναμιν, ὡς
[11, 506]	Σπεύσιππός φησι φίλτατον ὄντα (Ἀρχελάῳ)	Φιλίππῳ	τῆς βασιλείας αἴτιον γενέσθαι. Γράφει
[11, 480]	συμπόταισίν τε γλυκερὸν καὶ Διωνύσοιο	καρπῷ	καὶ κυλίκεσσιν Ἀθηναίαισι κέντρον Αἱ
[11, 506]	μὲν οὖν κατὰ Ἀλκιβιάδου λεχθέντα	σιωπῶ·	ὅτι δὲ τὸν Ἀθηναίων δῆμον
[11, 467]	καὶ ἀνεπιτήδειον αὐλῷ· (τὸ δὲ	ῥῶ	διὰ τὸ εὔκολον πολλάκις παραλαμβάνουσι.
[11, 475]	ἀράσαντο δὲ πάμπαν ἐσλὰ τῷ	γαμβρῷ.	Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ· Στολὴν δὲ
[11, 504]	δρόσῳ δωρήσεται, οὐ μόνον νεανίᾳ	γαμβρῷ	προπίνων» ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς
[11, 477]	καὶ νομεῖς καὶ οἱ ἐν	ἀγρῷ·	(Πολύφημος μὲν τῷ κισσυβίῳ, θατέρῳ
[11, 498]	καὶ νομεῖς καὶ οἱ ἐν	ἀγρῷ,	ὡς ὁ Εὔμαιος Πλησάμενος δῶκε
[11, 466]	ἡ φιάλη παρὰ τῷ Κολοφωνίῳ	Νικάνδρῳ.	(ΑΛΕΙΣΟΝ καὶ ΔΕΠΑΣ τὸ αὐτό.
[11, 475]	ἐσλὰ τῷ γαμβρῷ. Κρατῖνος ἐν	Διονυσαλεξάνδρῳ·	Στολὴν δὲ δὴ τίν´ εἶχεν;
[11, 466]	μιμούμενοι. Λύσιππον τὸν ἀνδριαντοποιόν φασι	Κασάνδρῳ	χαριζόμενον, ὅτε συνῴκισε τὴν Κασάνδρειαν,
[11, 462]	νήσῳ πρὸς τῷ Γῆς Ὀλυμπίας	ἱερῷ	(ἐκτὸς τοῦ τείχους ἐσχάραν τινὰ
[11, 465]	θεωροῦντας. ~(Φανόδημος δὲ πρὸς τῷ	ἱερῷ	φησι τοῦ ἐν Λίμναις Διονύσου
[11, 477]	ἀγρῷ· (Πολύφημος μὲν τῷ κισσυβίῳ,	θατέρῳ	δὲ Εὔμαιος. Καλλίμαχος δ´ ἔοικε
[11, 498]	γάρ ἐστι τοῦτο προπίνειν, τὸ	ἑτέρῳ	πρὸ ἑαυτοῦ δοῦναι πιεῖν. Καὶ
[11, 499]	τις διὰ τὸ τοὺς Σκύθας	περαιτέρω	τοῦ δέοντος μεθύσκεσθαι. ~Ἱερώνυμος δ´
[11, 507]	ἀπόλυσιν χωριζομένη τοῦ σώματος παρὰ	προτέρῳ	εἴρηται Ὁμήρῳ. Οὗτος γὰρ εἶπεν
[11, 506]	ἐστιν ἄξιον, ἔν τε τῷ	προτέρῳ	τῶν εἰς αὐτὸν διαλόγων· ὁ
[11, 466]	οἶνον, ὅπως ἐν τῷ πίνειν	ὑδαρεστέρῳ	χρῷντο τῷ ποτῷ καὶ τούτου
[11, 507]	ῥυάκων χάριν, ὅτε καὶ τῷ	πρεσβυτέρῳ	Διονυσίῳ (συγγενόμενος ἐκινδύνευσεν, δὶς δὲ
[11, 495]	ἀποδίδωσι κύλικα. Κράτης δ´ ἐν	δευτέρῳ	Ἀττικῆς Διαλέκτου γράφει οὕτως· Οἱ
[11, 469]	ἡδυποτίδας δώδεκα. (ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ. Πείσανδρος ἐν	δευτέρῳ	Ἡρακλείας τὸ δέπας ἐν ᾧ
[11, 498]	λέγουσιν. Ἡσίοδος δ´ ἐν τῷ	δευτέρῳ	Μελαμποδίας σὺν τῷ π> σκύπφον
[11, 470]	Ὑπερίονος υἱός. Θεόλυτος δ´ ἐν	δευτέρῳ	Ὥρων ἐπὶ λέβητός φησιν αὐτὸν
[11, 475]	δὲ προὔχουσι μικρὸν ἐπ´ εὐθείας	ἐξωτέρω.	Ἐπὶ δὲ τοῦ θωρακίου εἰς
[11, 468]	δὲ δέπαστρα θοῶς βασιλεῦσιν Ἀχαιῶν	ἐνσχερὼ	ἑστηῶσι, καὶ ἐς λοιβὴν χέον
[11, 474]	ἀμφοτέρων τούτων κεκεραμευμένος) Μένανδρος δὲ	Ναυκλήρῳ·	Ἥκει λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος
[11, 498]	εὐρὺ μελιζώροιο ποτοῖο. (Καὶ παρ´	Ὁμήρῳ	δ´ Ἀριστοφάνης ὁ Βυζάντιος γράφει·
[11, 461]	οὔκ ἐστι μικρὸν τὸ παρ´	Ὁμήρῳ	(διδόμενον τῷ Κύκλωπι ὑπ´ Ὀδυσσέως
[11, 499]	ὀρὸν δεχόμενον, (ὡς καὶ παρ´	Ὁμήρῳ	λέγεται· Ναῖον δ´ ὀρῷ ἄγγεα
[11, 481]	τὸ διδόμενον αὐτῷ κισσύβιον παρ´	Ὁμήρῳ·	οὐ γὰρ ἂν τρὶς πιὼν
[11, 507]	τοῦ σώματος παρὰ προτέρῳ εἴρηται	Ὁμήρῳ.	Οὗτος γὰρ εἶπεν ὡς ἡ
[11, 498]	ὁ Ὀδυσσεὺς δὲ παρὰ τῷ	Ὁμήρῳ	τῇ (Ἀρήτῃ δ´ ἐν χερσὶ
[11, 490]	ἐστι τῶν ποιητῶν. Πρώτη δὲ	Μοιρὼ	ἡ Βυζαντία καλῶς ἐδέξατο τὸν
[11, 491]	τὰς ὄρνεις ὁμωνυμίαν. Ἡ δὲ	Μοιρὼ	καὶ αὐτὴ τὸν τρόπον τοῦτόν
[11, 499]	παρ´ Ὁμήρῳ λέγεται· Ναῖον δ´	ὀρῷ	ἄγγεα πάντα γαυλοί τε σκαφίδες
[11, 507]	τις εἶναι τὸν λόγον, οὐχ	ὁρῶ	τίν´ ἐσχήκαμεν ἀπ´ αὐτοῦ ὠφέλειαν.
[11, 473]	τινος ἐν καπηλείῳ πίνοντος Εἶθ´	ὁρῶ	τὸν Ἑρμαίσκον τῶν ἁδρῶν τούτων
[11, 466]	τῆς κεφαλῆς ἀρυβάλλῳ ἀμβροσίαν. Οὐ	πόρρω	δέ ἐστι τοῦ ἀρυστίχου ὁ
[11, 494]	ἐν Μυλωθρίδι· Καὶ πιεῖν χωρὶς	μέτρω	ὀξύβαφον εἰς τὸ κοινόν· εἶθ´
[11, 491]	ἄρα τρήρωνες ὑπὸ ζαθέῳ τράφον	ἄντρῳ	ἀμβροσίην φορέουσαι ἀπ´ Ὠκεανοῖο ῥοάων·
[11, 484]	κενῶσαι σαυτόν, πλείονι χρῆσαι τῷ	λουτρῷ	καὶ εἰς τὴν πύελον κατακλίθητι
[11, 499]	δὲ τὸ παρὰ Φόλῳ τῷ	Κενταύρῳ	ποτήριον σκύφιον δέπας καλεῖ ἐν
[11, 496]	λέγων οὕτως· Κρατῆρε μὲν πρώτιστον	ἀργυρὼ	δύο, φιάλας δὲ πεντήκοντα, δέκα
[11, 488]	ἐμπείρεσθαι τοὺς χρυσοῦς ἥλους τῷ	ἀργυρῷ	ἐκπώματι κατὰ τὸν τῆς ἐμπαιστικῆς
[11, 489]	οὐσίαν. Ὁ μὲν γὰρ οὐρανὸς	ἀργύρῳ	προσέοικεν, οἱ δὲ ἀστέρες χρυσῷ
[11, 496]	Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Διώξιππος ἐν	Φιλαργύρῳ	καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ
[11, 502]	Εἰσοικιζομένῳ φησὶ Τρικότυλον ψυγέα. Διώξιππος	Φιλαργύρῳ·	Παρ´ Ὀλυμπίχου δὲ θηρικλείους ἔλαβεν
[11, 472]	θηρίκλειον τρικότυλον. Καὶ Διώξιππος ἐν	Φιλαργύρῳ·	Τῆς θηρικλείου τῆς μεγάλης χρεία
[11, 505]	Πάλιν ὁ μὲν Ξενοφῶν συναναβὰς	Κύρῳ	εἰς Πέρσας μετὰ τῶν μυρίων
[11, 508]	δανείσας τῇ πατρίδι ἀργύριον ἐπὶ	ἐνεχύρῳ	τῇ ἀκροπόλει (καὶ) ἀφυστερησάσης τυραννεῖν
[11, 465]	δέπας κίσσινον μελαίνας σταγόνος ἀμβρότας	ἀφρῷ	βρυάζον· εἴκοσιν δὲ μέτρ´ ἐνέχευ´,
[11, 472]	θηρικλείων, πῶς δοκεῖς, κεραννύει καλῶς,	ἀφρῷ	ζέουσαν. Οὐδ´ ἂν Αὐτοκλῆς οὕτως
[11, 466]	δὲ καὶ δὴ βακχίου παλαιγενοῦς	ἀφρῷ	σκιὰ καὶ χρυσοκόλλητον δέπας μεστὸν
[11, 507]	ἡγεῖσθαι τῆς σχολῆς, καὶ προέπιεν	Ἀπολλοδώρῳ.	Καὶ ὃς εἶπεν Ἥδιον ἂν
[11, 494]	ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ Σωτῆρος τὸ	σω>	καὶ τοῦ Σωσιγένους τὸ σι>
[11, 502]	Ὁμονοίας δύο, τί νῦν μὴ	κωμάσω	ἄνευ λυχνούχου πρὸς τὸ τηλικοῦτο
[11, 472]	Φαιδρὸς δὲ κρατὴρ θηρίκλειος ἐν	μέσῳ	ἕστηκε λευκοῦ νέκταρος παλαιγενοῦς πλήρης,
[11, 471]	ἐδείπνησαν (συνάψαι βούλομαι γὰρ τἀν	μέσῳ)	καὶ Διὸς σωτῆρος ἦλθε Θηρίκλειον
[11, 462]	Συρακούσαις φησὶν ἐπ´ ἄκρᾳ τῇ	νήσῳ	πρὸς τῷ Γῆς Ὀλυμπίας ἱερῷ
[11, 472]	εὐκύκλωτον ἀσπίδα, ὑπεραφρίζουσαν, τρυφῶσαν, ἴσον	ἴσῳ	κεκραμένην, (προσφέρων ἔδωκεν· οἶμαι, χρηστότητος
[11, 502]	ὡς ἄν τις ἥδιστ´ ἴσον	ἴσῳ	κεκραμένον, (καὶ τῆς Ὁμονοίας δύο,
[11, 473]	δ´ ἐκ καδίσκου ς´ ἴσον	ἴσῳ	κεκραμένον. (ΚΑΝΘΑΡΟΣ. Ὅτι μὲν πλοίου
[11, 466]	ἂν ὕδωρ ἐπῇ. Ἀλλ´ ἴσον	ἴσῳ	μάλιστ´ ἀκράτου δύο χοᾶς πίνους´
[11, 487]	Φιλέταιρος Ἀσκληπιῷ· Ἐνέσεισε μεστὴν ἴσον	ἴσῳ	μετανιπτρίδα μεγάλην, ἐπειπὼν τῆς Ὑγιείας
[11, 490]	δὲ λέγει τὰς Πλειάδας ἐν	ἴσῳ	τῷ οὐρείας κατὰ παράλειψιν τοῦ
[11, 499]	ποτήριον σκύφιον δέπας καλεῖ ἐν	ἴσῳ	τῷ σκυφοειδές· λέγει δ´ ἐπὶ
[11, 482]	Τοῦτο πότερόν ἐστιν ταὐτὸν τῷ	ἀλείσῳ	καὶ τῷ δέπαι καὶ μόνον
[11, 473]	κατάβρεχε καὶ λέγε παῖζε, Ἡδύλε»	Μισῶ	ζῆν ἐς κενόν, οὐ μεθύων.
[11, 467]	καλουμένου Εὔβουλος ἐν Νεοττίδι οὕτως·	(Μισῶ	κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ´ ἀεί. Ἀτὰρ
[11, 471]	οὐδέν ποτ´ ἄλλο. Δεῦρο δή,	γεμίσω	ς´ ἐγώ. Γραῦ Θεολύτη, γραῦ.
[11, 504]	ταῖς ὥραις διαπνεῖσθαι· ὅταν δὲ	ὅσῳ	ἥδεται τοσοῦτο πίνῃ, καὶ μάλα
[11, 504]	χειρὸς ἑλὼν ἔνδον ἀμπέλου καχλάζοισαν	δρόσῳ	δωρήσεται, οὐ μόνον νεανίᾳ γαμβρῷ
[11, 471]	εὐκύκλωτον, ὀξυπύνδακα, στίλβουσαν, ἀνταυγοῦσαν, ἐκνενιμμένην,	κισσῷ	κάρα βρύουσαν, ἐπικαλούμενοι (εἷλκον Διὸς
[11, 460]	ἡμῖν. Ἐν δὲ Σεμέλῃ ἢ	Διονύσῳ·	Ἑρμῆς ὁ Μαίας λίθινος, ὃν
[11, 486]	τήνδε τὴν λεπαστὴν ἐκπιών, τῷ	Διονύσῳ	πάντα τἀμαυτοῦ δίδωμι χρήματα. (ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ
[11, 489]	ἀργύρῳ προσέοικεν, οἱ δὲ ἀστέρες	χρυσῷ	διὰ τὸ πυρῶδες. (Ὑποθέμενος οὖν
[11, 503]	καὶ οἶνος κεκραμένος ἐν ᾠῷ	χρυσῷ,	οὗ αὐτὸς βασιλεὺς πίνει. (Τοσαῦτα
[11, 474]	οἰνοχόην καὶ τὸ κύπελλον λίθινα,	χρυσῷ	τὰ χείλη περιτεραμνίσας, τὰς δὲ
[11, 481]	ξηρὰν ἔχουσα τὴν φάρυγα. {Β.	Δώσω	πιεῖν. {Α. Γλίσχρον γέ μοὐστὶ
[11, 466]	παρακατιὼν τὸ αὐτό· Τούνεκα σοὶ	δώσω	χρύσειον ἄλεισον. Καὶ ἑξῆς τὸ
[11, 494]	τοὺς χόας καὶ τοὺς καδίσκους	συγκεραυνώσω	σποδῶν καὶ τἄλλα πάντ´ ἀγγεῖα
[11, 488]	κατὰ τὸ κύτος συγκεχαλκευμένον ὅλῳ	τῷ	ἀγγείῳ, ἕτερον δὲ τὸν πρόσθετον,
[11, 459]	τι διαλεχθῆναι ἔφη· Παρὰ μὲν	τῷ	Ἀδράστῳ, ἄνδρες φίλοι, καθίσαντες οἱ
[11, 477]	τοῦ οἰκείου ξένου τοῦ παρὰ	τῷ	Ἀθηναίῳ Πόλλιδι συνεστιασθέντος αὐτῷ· Καὶ
[11, 479]	τῷ καλῶς κοτταβίζειν τῶν ἐπὶ	τῷ	ἀκοντίζειν μέγα φρονούντων. (ΚΡΑΤΑΝΙΟΝ. Μήποτε
[11, 482]	(ΚΥΠΕΛΛΟΝ. Τοῦτο πότερόν ἐστιν ταὐτὸν	τῷ	ἀλείσῳ καὶ τῷ δέπαι καὶ
[11, 488]	δεῖν ἐμπείρεσθαι τοὺς χρυσοῦς ἥλους	τῷ	ἀργυρῷ ἐκπώματι κατὰ τὸν τῆς
[11, 492]	οὐκ ἀπόλλυται, λέγονται δὲ καὶ	τῷ	ἀριθμῷ καὶ τοῖς ὀνόμασιν ἑπτά.
[11, 466]	οἱ ἁρπασθέντες παρασταθέντες. Διδόασι δὲ	τῷ	ἁρπασθέντι στολὴν καὶ βοῦν καὶ
[11, 502]	ὅμοιον θηρικλείῳ, χάλκεον· ὃ δίδοσθαι	τῷ	ἁρπασθέντι ὑπὸ τοῦ ἐραστοῦ φησιν
[11, 460]	τραπέζης παρέθηκε τῶν τυθέντων. ~Καὶ	τῷ	Αὐτολύκῳ ἐλθόντι (Ἰθάκης ἐς πίονα
[11, 460]	Γαμφηλαῖσι δράκοντα κοάλεμον αἱματοπώτην. Κἀν	τῷ	αὐτῷ δὲ ἔφη· Πολλῷ γ´
[11, 481]	καὶ κυμβία. καὶ πάλιν ἐν	τῷ	αὐτῷ· Ἐπ´ ἀστράβης δὲ ὀχούμενος
[11, 460]	εἴρηκε. Καὶ Σαπφὼ δ´ ἐν	τῷ	βʹ ἔφη· Πολλὰ δ´ ἀνάριθμα
[11, 508]	(Εὐφραῖος μὲν γὰρ παρὰ (Περδίκκᾳ	τῷ	βασιλεῖ διατρίβων ἐν Μακεδονίᾳ οὐχ
[11, 493]	τὰς ἡσυχίας εἶχον, ὃ δὲ	τῷ	βασιλεῖ προσελθὼν κατεμέμφετο τοὺς ταμίας.
[11, 475]	κἄλειβον· ἀράσαντο δὲ πάμπαν ἐσλὰ	τῷ	γαμβρῷ. Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ· Στολὴν
[11, 504]	ἄνδρες, καὶ ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ.	Τῷ	γὰρ ὄντι ὁ οἶνος ἄρδων
[11, 500]	κατὰ τὰς στρατείας πρώτου Ἡρακλέους	τῷ	γένει· διὸ καὶ Ἡρακλεωτικοὶ πρός
[11, 462]	ἐπ´ ἄκρᾳ τῇ νήσῳ πρὸς	τῷ	Γῆς Ὀλυμπίας ἱερῷ (ἐκτὸς τοῦ
[11, 487]	φησίν· Ἑπτὰ μαθαλίδας ἐπίχε´ ἡμῖν	τῶ	γλυκυτάτω. Πάμφιλος δέ φησι· Μήποτε
[11, 498]	Ἴφικλος δ´ ἐπὶ νῶτ´ ἐπεμαίετο.	Τῷ	δ´ ἐπόπισθεν σκύπφον ἔχων ἑτέρῃ,
[11, 498]	σὺν τῷ π> σκύπφον λέγει·	(Τῷ	δὲ Μάρης θοὸς ἄγγελος ἦλθε
[11, 481]	πλέαις κὰκ κεφαλᾶς. Καὶ ἐν	τῷ	δεκάτῳ· Λάταγες ποτέονται κυλιχνᾶν ἀπὸ
[11, 482]	ἐστιν ταὐτὸν τῷ ἀλείσῳ καὶ	τῷ	δέπαι καὶ μόνον ὀνόματι διαλλάσσει
[11, 470]	ἥλιος) Ἔπειτα πορεύεται Ἡρακλῆς ἐν	τῷ	δέπαι τούτῳ (ἐς τὴν Ἐρύθειαν.
[11, 498]	οὐδετέρως λέγουσιν. Ἡσίοδος δ´ ἐν	τῷ	δευτέρῳ Μελαμποδίας σὺν τῷ π>
[11, 494]	τέκνον, πολλὰ κἀγάθ´ οἱ θεοὶ	τῷ	δημιουργῷ δοῖεν, ὃς ἐποίησέ σε,
[11, 486]	τῷ Ἡροδότῳ ὡς καὶ παρὰ	τῷ	Δημοσθένει γραπτέον Λυκιοεργέας, ἵν´ ἀκούηται
[11, 469]	ισου πατρὸς Ἡφαιστοτευχὲς δέπας, ἐν	τῷ	διαβάλλει πολὺν οἰδματόεντα πόντου φέρει
[11, 490]	Μνημοσύνῃ ἐπιγραφομένῃ φάσκουσα τὴν ἀμβροσίαν	τῷ	Διὶ τὰς Πλειάδας κομίζειν. Κράτης
[11, 490]	τροφῆς δεκτικὸν ἀγγεῖον. (Διὸ καὶ	τῷ	Διὶ τὴν ἀμβροσίαν τὰς Πελειάδας
[11, 490]	πελειάδας τὰς ὄρνεις φέρειν νομιστέον	τῷ	Διὶ τὴν ἀμβροσίαν, ὡς οἱ
[11, 490]	γένει τὰς ὥρας, ταύτας καὶ	τῷ	Διὶ φέρειν τὴν ἀμβροσίαν. Διόπερ
[11, 486]	τι τήνδε τὴν λεπαστὴν ἐκπιών,	τῷ	Διονύσῳ πάντα τἀμαυτοῦ δίδωμι χρήματα.
[11, 498]	σκύπφον Τηλεβόῃ δίδωσι Ποσειδῶν παιδὶ	τῷ	ἑαυτοῦ, Τηλεβόης δὲ Πτερέλεῳ· τοῦτον
[11, 501]	φιάλας τάσδε βαλανειομφάλους, Ἐρατοσθένης ἐν	τῷ	ἑνδεκάτῳ περὶ Κωμῳδία τὴν λέξιν
[11, 473]	ἐγκαθιδρύουσιν, ὡς Ἀντικλείδης (φησὶν ἐν	τῷ	Ἐξηγητικῷ γράφων οὕτως· Διὸς κτησίου
[11, 476]	Φιλόξενος δ´ ὁ Κυθήριος ἐν	τῷ	ἐπι γραφομένῳ Δείπνῳ φησίν Πίνετο
[11, 487]	Φιλόξενος δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ μετὰ τὸ ἀπονίψασθαι
[11, 502]	δύο ψυκτῆρας. (Μένανδρος δ´ ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ δράματι Χαλκεῖά φησιν· Τοῦτο
[11, 480]	(ΚΥΑΘΙΣ, κοτυλῶδες ἀγγεῖον. Σώφρων ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ μίμῳ Γυναῖκες αἳ τὰν
[11, 466]	μᾶλλον ἐφρόνουν μέγα ἢ ἐπὶ	τῷ	εὖ ἀκοντίζειν. Ὠνομάσθη οὖν ἀπὸ
[11, 506]	τοὺς Ἕλληνας προδόντα. Ἐν δὲ	τῷ	Εὐθυδήμῳ Εὐθύδημον καὶ τὸν ἀδελφὸν
[11, 494]	σκόλλυν ἔφηβοι, φησὶ Πάμφιλος, εἰσφέρουσι	τῷ	Ἡρακλεῖ μέγα ποτήριον πληρώσαντες οἴνου,
[11, 486]	Λυκοεργέας. Μήποτ´ οὖν καὶ παρὰ	τῷ	Ἡροδότῳ ὡς καὶ παρὰ τῷ
[11, 485]	τὴν κύλικα. Λυκόφρων δ´ ἐν	τῷ	θʹ περὶ Κωμῳδίας παραθέμενος τὰ
[11, 500]	(συγγενὲς γὰρ εἶναι τὸ φ>	τῷ	θ> Ὕστερον δὲ κατὰ μίμησιν
[11, 507]	τὸν τῆς φιλοδοξίας χιτῶνα ἐν	τῷ	θανάτῳ αὐτῷ ἀποδυόμεθα, ἐν διαθήκαις,
[11, 481]	γέ μοὐστὶ τὸ σίαλον νὴ	τὼ	θεώ. {Β. Εἰ λάβω κυρισοι
[11, 465]	τοὺς Ἀθηναίους ἐκ τῶν πίθων	τῷ	θεῷ κιρνάναι, εἶτ´ αὐτοὺς προσφέρεσθαι·
[11, 476]	τῆς Ἀναβάσεως διηγούμενος τὸ παρὰ	τῷ	Θρᾳκὶ Σεύθῃ συμπόσιον γράφει οὕτως·
[11, 466]	Ἀντικλείδης δ´ ὁ Ἀθηναῖος ἐν	τῷ	ιϚ Νόστων. Περὶ Γρᾶ διηγούμενος
[11, 465]	τοὺς θεωροῦντας. ~(Φανόδημος δὲ πρὸς	τῷ	ἱερῷ φησι τοῦ ἐν Λίμναις
[11, 479]	(Μαρσύας δέ φησι τὸ ἐν	τῷ	ἰσχίῳ ὀστοῦν καλεῖσθαι ἄλεισον καὶ
[11, 506]	δῆλον καὶ ἐκ τῶν ἐν	τῷ	Ἴωνι ἐπιγραφομένῳ, ἐν ᾧ πρῶτον
[11, 487]	ἐστὶ κνισμὸς καὶ φιλημάτων ψόφος·	τῷ	καλλικοτταβοῦντι νικητήρια τίθημι καὶ βαλόντι
[11, 479]	ὥστε ἔνιοι μεῖζον ἐφρόνουν ἐπὶ	τῷ	καλῶς κοτταβίζειν τῶν ἐπὶ τῷ
[11, 476]	Λυκοῦργος δ´ ὁ ῥήτωρ ἐν	τῷ	κατὰ Δημάδου Φίλιππόν φησι τὸν
[11, 483]	ἄκρατον σπῶντας, ὡς Ὑπερείδης ἐν	τῷ	κατὰ Δημοσθένους. Καλλίξεινος δ´ ἐν
[11, 481]	ἐπελαμβάνοντο οἱ πεντηκοστολόγοι. (Καὶ ἐν	τῷ	κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου φησὶ
[11, 481]	κυμβίου μνημονεύει καὶ Δημοσθένης ἐν	τῷ	κατὰ Μειδίου ἀκολουθεῖν αὐτῷ φάσκων
[11, 496]	βραχὺ καὶ ὀξύνεται. Δημοσθένης ἐν	τῷ	κατὰ Μειδίου Ῥυτὰ καὶ κυμβία,
[11, 508]	γὰρ Θεόπομπος ὁ Χῖος ἐν	τῷ	κατὰ τῆς Πλάτωνος διατριβῆς Τοὺς
[11, 506]	δὲ καλὸς αὐτοῦ Πρωταγόρας πρὸς	τῷ	καταδρομὴν ἔχειν πολλῶν ποιητῶν καὶ
[11, 465]	οὕτως ἐπὶ πλούτῳ ὡς ἐπὶ	τῷ	κεκτῆσθαι πολλὰ ἐκπώματα ἀργυρᾶ τε
[11, 499]	Στησίχορος δὲ τὸ παρὰ Φόλῳ	τῷ	Κενταύρῳ ποτήριον σκύφιον δέπας καλεῖ
[11, 506]	κάλλους οὐκ ἀληθινοῦ. (Ἐν δὲ	τῷ	Κίμωνι οὐδὲ τῆς Θεμιστοκλέους φείδεται
[11, 477]	οἱ ἐν ἀγρῷ· (Πολύφημος μὲν	τῷ	κισσυβίῳ, θατέρῳ δὲ Εὔμαιος. Καλλίμαχος
[11, 498]	φησὶν ὅτι τῷ σκύφει καὶ	τῷ	κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν ἄστει
[11, 466]	ἔχον. ΑΡΟΚΛΟΝ ἡ φιάλη παρὰ	τῷ	Κολοφωνίῳ Νικάνδρῳ. (ΑΛΕΙΣΟΝ καὶ ΔΕΠΑΣ
[11, 466]	ἀγκύλης, ἐπονομάζους´ ἅμα (ἵησι λάταγας	τῷ	Κορινθίῳ πέει. Καὶ Βακχυλίδης· Εὖτε
[11, 487]	πάνυ πολύς. {Β. Πρὸς θεῶν,	τῷ	κοττάβῳ πρόσεστι καὶ Μάνης τις
[11, 492]	(τοῦτο δ´ ἐστὶ πόσις ἐν	τῷ	κράματι τυρὸν ἔχουσα καὶ ἄλφιτον·
[11, 466]	ὃ σοφίας ἆθλον ὁ Βαθυκλῆς	τῷ	κριθέντι ἀρίστῳ τῶν καλουμένων ζʹ
[11, 481]	Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον ἀκράτου ὤρεξε	τῷ	Κύκλωπι. Οὐκ ἔστι δὲ μικρὸν
[11, 461]	μικρὸν τὸ παρ´ Ὁμήρῳ (διδόμενον	τῷ	Κύκλωπι ὑπ´ Ὀδυσσέως κισσύβιον. Οὐ
[11, 460]	Μαίας λίθινος, ὃν προσεύγμασιν ἐν	τῷ	κυλικείῳ λαμπρὸν ἐκτετριμμένον (Κρατῖνος δ´
[11, 460]	Λήδᾳ· Ὡσπερεὶ σπονδὴν διδοὺς ἐν	τῷ	κυλικείῳ συντέτριφε τὰ ποτήρια. Κἀν
[11, 482]	ᾠνοχόουν ἐφεξῆς, τὸν νεοκρᾶτα βάπτοντες	τῷ	κυμβίῳ, καθὰ καὶ νῦν παρ´
[11, 485]	λάψαι, τουτέστιν ἁθρόως πιεῖν, κατεναντίον	τῷ	λεγομένῳ βομβυλιῷ. Φησὶν γάρ που
[11, 498]	Ἐγὼ δ´ ἔχων σκύπφον Ἐρξίωνι	τῷ	λευκολόφῳ μεστὸν ἐξέπινον, ἀντὶ τοῦ
[11, 506]	Ἀθήναις, οἱ ἔτι πρότερον τελευτήσαντες	τῷ	λοιμῷ. Πολλὰ δ´ ἔστι καὶ
[11, 506]	(Ξάνθιππος οἱ Περικλέους υἱοὶ (τελευτήσαντες	τῷ	λοιμῷ) Πρωταγόρᾳ διαλέγεσθαι, ὅτε τὸ
[11, 484]	ἱκανῶς κενῶσαι σαυτόν, πλείονι χρῆσαι	τῷ	λουτρῷ καὶ εἰς τὴν πύελον
[11, 489]	κατ´ ἐλάττω κύκλον συνεχόμενον ἐν	τῷ	μείζονι, καθ´ ὅσον συννεύειν συμβέβηκεν
[11, 477]	ζωροποτεῖν, ὀλίγῳ δ´ ἥδετο κισσυβίῳ.	Τῷ	μὲν ἐγὼ τόδ´ ἔλεξα περιστείχοντος
[11, 506]	τῶν Εὐπόλιδος Κολάκων. Ἐν δὲ	τῷ	Μενεξένῳ οὐ μόνον Ἱππίας ὁ
[11, 506]	τὸν Κλαζομένιον Ἡρακλείδην. Ἐν δὲ	τῷ	Μένωνι καὶ τοὺς μεγίστους (παρ´
[11, 465]	ὑποθέσθαι τοῖς οἰκείοις ἐπιγράψαι αὐτοῦ	τῷ	μνήματι τάδε· Πυθέα μνῆμα τόδ´
[11, 480]	χρυσῆ, κέρατα δύο. Ἐν δὲ	τῷ	ναῷ τῆς Ἥρας τῷ παλαιῷ
[11, 466]	κρᾶσιν (ἐναντίως εἶχε τὸ παλαιὸν	τῷ	νῦν παρ´ Ἕλλησιν ὑπάρχοντι. Οὐ
[11, 502]	ψυκτηρίδιον καλεῖ διὰ τούτων· Ἀπήντων	τῷ	ξένῳ εἰς τὴν κατάλυσιν ησονην
[11, 464]	συνεψηθέντων· ἀφ´ ὧν τὸ γινόμενον	τῷ	οἴνῳ παραχυθὲν οὕτω τὰς μέθας
[11, 476]	μέχρι νῦν λέγεσθαι, ὅταν συμμίσγωσι	τῷ	οἴνῳ τὸ ὕδωρ, κεράσαι φάσκοντες.
[11, 488]	ἔχειν τὸν φυσικὸν καὶ συγκεχαλκευμένον	τῷ	ὅλῳ ποτηρίῳ, καθότι τὰ λεγόμενα
[11, 498]	Καὶ ὁ Ὀδυσσεὺς δὲ παρὰ	τῷ	Ὁμήρῳ τῇ (Ἀρήτῃ δ´ ἐν
[11, 505]	Χαλκηδόνιον σοφιστὴν ὅμοιον εἶναι λέγων	τῷ	ὀνόματι, (ἔτι δ´ Ἱππίαν καὶ
[11, 491]	~(Καὶ Αἰσχύλος δ´ ἐκφανέστερον προσπαίζων	τῷ	ὀνόματι κατὰ τὴν ὁμοφωνίαν· Αἱ
[11, 466]	στοιχεῖον, ἐπεὶ πάντες οἱ ἀρχαῖοι	τῷ	οὖ ἀπεχρῶντο οὐ μόνον ἐφ´
[11, 489]	ἥλοις ὁμοίως καὶ ὥσπερ ἐμπεπηγέναι	τῷ	οὐρανῷ, καθὼς καὶ Ἄρατός φησιν
[11, 490]	λέγει τὰς Πλειάδας ἐν ἴσῳ	τῷ	οὐρείας κατὰ παράλειψιν τοῦ υ>
[11, 498]	ἐν τῷ δευτέρῳ Μελαμποδίας σὺν	τῷ	π> σκύπφον λέγει· (Τῷ δὲ
[11, 504]	καὶ πᾶσι τοῖς φιλτάτοις ἔδωκε	τῷ	παιδὶ περισοβεῖν (ἐν κύκλῳ) κελεύσας,
[11, 480]	δὲ τῷ ναῷ τῆς Ἥρας	τῷ	παλαιῷ φιάλαι ἀργυραῖ λʹ κρατάνια
[11, 470]	Καὶ ὅτε δὲ ἦν ἐν	τῷ	πελάγει, Ὠκεανὸς πειρώμενος αὐτοῦ κυμαίνει
[11, 461]	Μεσσήνιος, ὁ Ἀριστοτέλους μαθητής, ἐν	τῷ	περὶ Ἀλκαίου μικροῖς φησιν αὐτοὺς
[11, 506]	ἐν Θουρίοις κατῳκίσθησαν. Ἐν δὲ	τῷ	περὶ Ἀνδρείας Μελησίαν τὸν Θουκυδίδου
[11, 469]	καλεῖσθαι Φιλήμων ὁ Ἀθηναῖος ἐν	τῷ	περὶ Ἀττικῶν Ὀνομάτων ἢ Γλωσσῶν.
[11, 505]	Πλάτων ἰαμβίζειν. Ἕρμιππος δὲ ἐν	τῷ	περὶ Γοργίου Ὡς ἐπεδήμησε, φησί,
[11, 500]	Μηθυμναίων, ὡς Παρμένων φησὶν ἐν	τῷ	περὶ Διαλέκτου, σκύθος. Ἐκαλεῖτο δὲ
[11, 483]	κύλικος εἶδος. Ἀπολλόδωρος δ´ ἐν	τῷ	περὶ Ἐτυμολογιῶν Παφίους τὸ ποτήριον
[11, 466]	ὁ ἀπὸ Καλῆς ἀκτῆς ἐν	τῷ	περὶ Ἱστορίας Ἀγαθοκλέα φησὶ τὸν
[11, 464]	ὀπτᾶται. (Καὶ Ἀριστοτέλης δὲ ἐν	τῷ	περὶ Μέθης Αἱ Ῥοδιακαί, φησί,
[11, 463]	γήρως δυσθυμίαν φησὶ Θεόφραστος ἐν	τῷ	περὶ Μέθης. (Διόπερ συνιοῦσι καὶ
[11, 461]	Χαμαιλέων δ´ ὁ Ἡρακλεώτης ἐν	τῷ	περὶ Μέθης, εἴ γε τῆς
[11, 500]	~Ἱερώνυμος δ´ ὁ Ῥόδιος ἐν	τῷ	περὶ Μέθης καὶ τὸ μεθύσαι
[11, 496]	ἐν Φιλαργύρῳ καὶ Ἀριστοτέλης ἐν	τῷ	περὶ Μέθης Λυγκεύς τε ὁ
[11, 497]	παρ´ Ἀρσινόης. Θεόφραστος δ´ ἐν	τῷ	περὶ Μέθης τὸ ῥυτόν φησιν
[11, 465]	Βρόμιον. (Καὶ Θεόφραστος δ´ ἐν	τῷ	περὶ Μέθης φησὶν ὅτι Τοῦ
[11, 467]	Κλεάνθης δ´ ὁ φιλόσοφος ἐν	τῷ	περὶ Μεταλήψεως ἀπὸ τῶν κατασκευασάντων
[11, 471]	τὸ περιόν. (Κλεάνθης δ´ ἐν	τῷ	περὶ Μεταλήψεως συγγράμματί φησι· Τὰ
[11, 503]	δὲ ὁ τοῦ Τρύφωνος ἐν	τῷ	περὶ Ὀνομάτων Τὸν ψυγέα, φησίν,
[11, 505]	καὶ Σωτίων. (Ἀριστοτέλης δ´ ἐν	τῷ	περὶ Ποιητῶν οὕτως γράφει· Οὐκοῦν
[11, 488]	φησιν ὁ Μυρλεανὸς Ἀσκληπιάδης ἐν	τῷ	περὶ τῆς Νεστορίδος δύο ὦτα
[11, 477]	Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς ἐν	τῷ	περὶ τῆς Νεστορίδος Σκύφει, φησί,
[11, 503]	ποτηρίων Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανὸς ἐν	τῷ	περὶ τῆς Νεστορίδος φησὶν ὅτι
[11, 498]	Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς ἐν	τῷ	περὶ τῆς Νεστορίδος φησὶν ὅτι
[11, 496]	ὅτι ποτηρίου εἶδος προείρηται ἐν	τῷ	περὶ τοῦ βατιακίου λόγῳ. (ΠΡΟΧΥΤΗΣ
[11, 478]	εἶναι Διονύσου. Πολέμων δ´ ἐν	τῷ	περὶ τοῦ Δίου Κῳδίου φησί·
[11, 501]	Ἀπολλόδωρος δ´ ὁ Ἀθηναῖος ἐν	τῷ	περὶ τοῦ Κρατῆρος ῥησειδίῳ τὴν
[11, 462]	Ἱστοριῶν. Καὶ Πολέμων δ´ ἐν	τῷ	περὶ τοῦ Μορύχου ἐν Συρακούσαις
[11, 469]	οὗ τὸ μαρτύριον παρέξομαι ἐν	τῷ	περὶ τοῦ ῥυτοῦ λόγῳ. (ΕΦΗΒΟΣ.
[11, 486]	Μνημονεύει (τοῦ Λύκωνος) Δημοσθένης ἐν	τῷ	(περὶ τοῦ στεφάνου κἀν τῷ)
[11, 482]	φησιν Ἀντίοχος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν	τῷ	περὶ τῶν ἐν τῇ μέσῃ
[11, 465]	ἱστορεῖ Ἁρμόδιος ὁ Λεπρεάτης ἐν	τῷ	περὶ τῶν κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων.
[11, 479]	(ΚΟΤΤΑΒΙΣ. Ἁρμόδιος ὁ Λεπρεάτης ἐν	τῷ	περὶ τῶν κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων
[11, 504]	πίνοντα μέχρι τῆς ἕω. Κἀν	τῷ	περὶ Ψυχῆς δὲ ὁ Πλάτων
[11, 489]	τὰ περὶ τὴν ἀίδιον τροφὴν	τῷ	περιέχοντι κατὰ τὴν ἰδέαν τοῦ
[11, 484]	Περσικοῦ εἶδος ἀπὸ τῆς ἐν	τῷ	πίνειν λαβρότητος ὠνομασμένον. Πλατὺ δ´
[11, 466]	ὕδωρ τὸν οἶνον, ὅπως ἐν	τῷ	πίνειν ὑδαρεστέρῳ χρῷντο τῷ ποτῷ
[11, 464]	ἐπιδέξι´, ὦ πάτερ, λέγειν ἐπὶ	τῷ	πίνοντι. {Β. Τὸν ἐπιδέξια λέγειν;
[11, 480]	καὶ κυλιχνίδας. Καὶ Ἀλκαῖος ἐν	τῷ	~(Πίνωμεν· τί τὰ λύχν´ ὀμμένομεν;
[11, 461]	οἱ ταῖς ἐξουσίαις χρώμενοι καὶ	τῷ	πλουτεῖν προτιμῶσι τὴν μέθην ταύτην,
[11, 460]	δὲ τὸ ῥῆμα καὶ παρὰ	τῷ	ποιητῇ· Οἰνοποτάζων γὰρ εἴρηκε. Καὶ
[11, 493]	Νῦν τὸ μὲν ἐπιτιμώμενόν ἐστι	τῷ	ποιητῇ ὅτι τοὺς μὲν λοιποὺς
[11, 466]	Θρᾳκίῳ νόμῳ ἄμυστιν οἰνοποτεῖν, ἀλλὰ	τῷ	πόματι φάρμακον ὑγείας ἐγκιρνάναι τὸν
[11, 466]	ἦν αὐτοῖς δηλώσας καθεῖναι διαπλέοντας	τῷ	Ποσειδῶνι εἰς τὸ πέλαγος παρθένον,
[11, 492]	δὲ τοὺς λέγοντας οὐκ οἰκείως	τῷ	ποτηρίῳ ἐντετυπῶσθαι τὰς Πλειάδας, ξηρῶν
[11, 491]	τοῦ ὅτι Πλειάδες ἦσαν ἐντετορευμέναι	τῷ	ποτηρίῳ, καθ´ ἕκαστον τῶν ὤτων
[11, 460]	Πολλῷ γ´ ὁ Βάκις διεχρῆτο	τῷ	ποτηρίῳ. Καὶ Φερεκράτης ἐν Τυραννίδι·
[11, 489]	δέ τινα ῥοπάλια δύο ὑποκεῖσθαι	τῷ	ποτηρίῳ πλάγια διὰ μήκους· ταῦτα
[11, 466]	(Ἔθος δ´ ἦν πρότερον ἐν	τῷ	ποτηρίῳ ὕδωρ ἐμβάλλεσθαι, μεθ´ ὃ
[11, 466]	ἐν τῷ πίνειν ὑδαρεστέρῳ χρῷντο	τῷ	ποτῷ καὶ τούτου ποιησάμενοι τὴν
[11, 507]	τῶν ῥυάκων χάριν, ὅτε καὶ	τῷ	πρεσβυτέρῳ Διονυσίῳ (συγγενόμενος ἐκινδύνευσεν, δὶς
[11, 478]	λεγόμενον κότυλον, ὃν ὅμοιον ὄντα	τῷ	προειρημένῳ ἓν οὖς ἔχειν. Μνημονεύει
[11, 473]	οἴνου κάδον. (ΚΑΔΙΣΚΟΣ. Φιλήμων ἐν	τῷ	προειρημένῳ συγγράμματι ποτηρίου εἶδος. Ἀγγεῖον
[11, 478]	Ἀλκαῖος μνημονεύει. Διόδωρος δ´ ἐν	τῷ	πρὸς Λυκόφρονα παρὰ Σικυωνίοις καὶ
[11, 486]	Φιάλας Λυκιουργεῖς δύο. (Ἐν δὲ	τῷ	πρὸς Τιμόθεον γράφει· (Δίδωσιν ἀποθεῖναι
[11, 486]	τῷ (περὶ τοῦ στεφάνου κἀν	τῷ)	πρὸς Τιμόθεον ὑπὲρ χρέως λέγων
[11, 506]	λέγεσθαί ἐστιν ἄξιον, ἔν τε	τῷ	προτέρῳ τῶν εἰς αὐτὸν διαλόγων·
[11, 505]	καὶ Παρμενίδην καὶ ἑνὶ διαλόγῳ	τῷ	Πρωταγόρᾳ πολλούς, ὁ τοιαῦτα ἐν
[11, 477]	(Νίκανδρος δὲ ὁ Κολοφώνιος ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν Αἰτωλικῶν γράφει· Ἐν
[11, 462]	Τρηχινίαν καλεομένην. Πολέμων δ´ ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν πρὸς Ἀδαῖον καὶ
[11, 500]	Λακεδαιμόνιοι προσηγόρευον. (ΤΑΒΑΙΤΑΣ Ἀμύντας ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν τῆς Ἀσίας Σταθμῶν
[11, 492]	δέπας ὑπὸ δυεῖν Πελειάδων ὑποκειμένων	τῷ	πυθμένι, ἓξ δὲ τὰς πάσας
[11, 492]	δύο δὲ ὑποπυθμένες, τουτέστιν ὑπὸ	τῷ	πυθμένι οἷον ὑποπυθμένιοι· (ὥστε διακρατεῖσθαι
[11, 488]	Ἐκ μιᾶς οἱονεὶ ῥίζης, ἥτις	τῷ	πυθμένι προσκυρεῖ, καθ´ ἑκάτερον τὸ
[11, 502]	τις καὶ βαλανωτὴ φιάλη, ἧς	τῷ	πυθμένι χρυσοῖ ὑπέκειντο ἀστράγαλοι. Σῆμος
[11, 492]	οἴκοθεν ἦγ´ ὁ γεραιός Ἐν	τῷ	ῥά σφι κύκησε γυνὴ εἰκυῖα
[11, 498]	δὲ οὐδέτερον τὸ σκύφος, σὺν	τῷ	σ> κλινοῦμεν σκύφος σκύφους, ὡς
[11, 498]	Τούτου τινὲς τὴν γενικὴν σὺν	τῷ	σ> προφέρονται διὰ παντός, οὐκ
[11, 503]	ἐν τοῖς Ὀνοματικοῖς, τὸ ἐπὶ	τῷ	σκολίῳ διδόμενον, ὡς Ἀντιφάνης παρίστησιν
[11, 467]	(δεῖνόν ποτ´ ἦρεν ἀργυροῦν ἐν	τῷ	σκότῳ. {Β. Δεῖνον καὶ δεινόν,
[11, 498]	περὶ τῆς Νεστορίδος φησὶν ὅτι	τῷ	σκύφει καὶ τῷ κισσυβίῳ τῶν
[11, 498]	Ὀμφάλῃ· Οἶνος οὐκ ἔνι ἐν	τῷ	σκύφει, τὸ σκύφει ἰδίως ἀπὸ
[11, 499]	σκύφιον δέπας καλεῖ ἐν ἴσῳ	τῷ	σκυφοειδές· λέγει δ´ ἐπὶ τοῦ
[11, 477]	Ἵππαρχος Ἀνασῳζομένοις· Προσέχεις τι τούτῳ	τῷ	στρατιώτῃ τοῦ δε δειου ἀργύριον
[11, 506]	δὲ περὶ Ἀλκιβιάδου εἴρηκεν ἐν	τῷ	Συμποσίῳ οὐδ´ εἰς φῶς λέγεσθαί
[11, 502]	Μελέαγρος δ´ ὁ κυνικὸς ἐν	τῷ	Συμποσίῳ οὑτωσὶ γράφει· Κἀν τοσούτῳ
[11, 504]	πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες, ὃς ἐν	τῷ	Συμποσίῳ φησίν· Ὁ δ´ αὖ
[11, 501]	τὴν στρογγύλην, τὴν ἀμφιθέουσαν κυκλοτερεῖ	τῷ	σχήματι. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς
[11, 481]	εἶναι τὸ ποτήριον καὶ στενὸν	τῷ	σχήματι, παρόμοιον πλοίῳ ὃ καλεῖται
[11, 502]	πρῶτον μὲν αὐτὸν ἐκπιεῖν, ἔπειτα	τῷ	Σωκράτει κελεύειν ἐγχεῖν. Παραμηκύνειν ἐγχειροῦντος
[11, 474]	μέσον τράχηλος, τὸ δὲ πρὸς	τῷ	τέλει καρχήσιον. ~(Ἔχει δὲ τοῦτο
[11, 507]	ἐστὶ τοῦτο ἐξ ὧν ἐν	τῷ	Τιμαίῳ λέγει· (Πέπονθά τι πάθος
[11, 468]	λέγειν, φησὶν ὁ Δίδυμος ἐν	τῷ	τοῦ δράματος ἐξηγητικῷ, ὅτι παρήκουσεν
[11, 474]	περὶ Ζωγράφων φησίν· Ἀθήνησιν ἐν	τῷ	τοῦ Πειρίθου γάμῳ πεποίηκεν (Ἵππυς
[11, 490]	τελειώσεως προσημαντικὰς Πλειάδας οἰκείως ἐνετόρευσε	τῷ	τοῦ σοφωτάτου Νέστορος ὁ ποιητὴς
[11, 500]	ἐξαπατηθήσεσθαι· ἦν γὰρ οὐδὲν ἐν	τῷ	τρόπῳ Λακωνικὸν οὐδ´ ἁπλοῦν ἔχων,
[11, 480]	καὶ λέγεται ἀπὸ τοῦ κυλίεσθαι	τῷ	τροχῷ· ἀφ´ ὧν καλεῖται τό
[11, 471]	καθάπερ εἴρηται, οὐκ ἔστιν πιστεῦσαι	τῷ	τυχόντι. Ἄλλοι δ´ ἱστοροῦσι θηρίκλειον
[11, 490]	Πλειάδας. Οἰκεῖον γὰρ τὰς προσημαινούσας	τῷ	τῶν ἀνθρώπων γένει τὰς ὥρας,
[11, 486]	πόθων. ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ. Ἐπιγένης Μνηματίῳ ἐν	τῷ	τῶν ποτηρίων καταλόγῳ φησί· Κρατῆρες,
[11, 465]	Διόνυσον, ὅτι μιχθὲν τὸ γλεῦκος	τῷ	ὕδατι τότε πρῶτον ἐπόθη κεκραμένον.
[11, 508]	δὲ Δημοχάρης ὁ ῥήτωρ ἐν	τῷ	ὑπὲρ Σοφοκλέους πρὸς Φίλωνα, δανείσας
[11, 486]	πρὸς Τιμόθεον γράφει· (Δίδωσιν ἀποθεῖναι	τῷ	Φορμίωνι μετὰ τῶν χρημάτων καὶ
[11, 504]	ὃ δὲ τὸν Σωκράτην παράγει	τῷ	ψυκτῆρι πίνοντα μέχρι τῆς ἕω.
[11, 466]	ὁλκῆς ἀπαύστοις, παντελῶς ἐστραμμένον (τἄνω	κάτω	δεικνύντες. Φησὶ πρός τινα Νικόμαχος·
[11, 466]	παρ´ Ἀλεξανδρεῦσι πλατύτερον ἐκ τῶν	κάτω	μερῶν, ἐστενωμένον ἄνωθεν. (ΒΑΥΚΑΛΙΣ. Ἐν
[11, 467]	βρέγμα σου; ἐγᾦδα· δείνῳ περὶ	κάτω	τετραμμένῳ. Ἀρχέδικος δ´ ἐν Διαμαρτάνοντι
[11, 481]	κὰκ κεφαλᾶς. Καὶ ἐν τῷ	δεκάτῳ·	Λάταγες ποτέονται κυλιχνᾶν ἀπὸ Τηιᾶν,
[11, 501]	τάσδε βαλανειομφάλους, Ἐρατοσθένης ἐν τῷ	ἑνδεκάτῳ	περὶ Κωμῳδία τὴν λέξιν ἀγνοεῖν
[11, 507]	τῆς φιλοδοξίας χιτῶνα ἐν τῷ	θανάτῳ	αὐτῷ ἀποδυόμεθα, ἐν διαθήκαις, ἐν
[11, 487]	Ἑπτὰ μαθαλίδας ἐπίχε´ ἡμῖν τῶ	γλυκυτάτω.	Πάμφιλος δέ φησι· Μήποτε ἐκπώματός
[11, 474]	Τοῦ γὰρ ἱστοῦ τὸ μὲν	κατωτάτω	πτέρνα καλεῖται, ᾗ ἐμπίπτει εἰς
[11, 463]	δὲ χρυσὸς οἶνον ἔχων χειρῶν	νιζέτω	εἰς ἔδαφος. Σπένδοντες δ´ ἁγνῶς
[11, 463]	Ἴων δὲ ὁ Χῖός φησιν·	(Χαιρέτω	ἡμέτερος βασιλεύς, σωτήρ τε πατήρ
[11, 463]	ἐκ Διὸς ἀρχόμενοι, (πίνωμεν, παίζωμεν,	ἴτω	διὰ νυκτὸς ἀοιδή, ὀρχείσθω τις,
[11, 483]	(Ἡνίοχος Γοργόσι· Πιεῖν πιεῖν τις	ἐγχείτω	λαβὼν πυριγενῆ κυκλοτερῆ βραχύωτον παχύστομον
[11, 476]	Νεοπτόλεμος δ´ ὁ Παριανὸς ἐν	τρίτῳ	Γλωσσῶν τὸ κίσσινον ποτήριον σημαίνειν
[11, 498]	προέπινον ἀλλήλοις μετὰ προσαγορεύσεως. Πανύασσις	τρίτῳ	Ἡρακλείας φησίν· Τοῦ κεράσας κρητῆρα
[11, 504]	δὲ Πλάτων ὥσπερ ἐναντιούμενος ἐν	τρίτῳ	Νόμων φησί· ~(Μαντεύομαι δὲ περὶ
[11, 495]	δευτέρᾳ Ἀτθίδος. (Ἀριστόδημος δ´ ἐν	τρίτῳ	περὶ Πινδάρου τοῖς Σκίροις φησὶν
[11, 481]	Διονύσιος δ´ ὁ Σάμιος ἐν	ἕκτῳ	περὶ τοῦ Κύκλου) τὸ αὐτὸ
[11, 502]	ἐκεῖνον, ἰδόντα αὐτὸν πλέον ἢ	ὀκτὼ	κοτύλας χωροῦντα. Τοῦτον οὖν ἐμπλησάμενον
[11, 478]	Ἐδίδοσαν μὲν αὐτῶν ἑκάστῳ ἐπὶ	ὀκτὼ	μῆνας κοτύλην ὕδατος καὶ δύο
[11, 463]	ὁ δὲ Θετταλικὸς ἐκπώματα προπίνει	ὅτῳ	ἂν βούλωνται μεγάλα. Λακεδαιμόνιοι δὲ
[11, 486]	Μήποτ´ οὖν καὶ παρὰ τῷ	Ἡροδότῳ	ὡς καὶ παρὰ τῷ Δημοσθένει
[11, 467]	ποτ´ ἦρεν ἀργυροῦν ἐν τῷ	σκότῳ.	{Β. Δεῖνον καὶ δεινόν, ὦ
[11, 466]	τῷ πίνειν ὑδαρεστέρῳ χρῷντο τῷ	ποτῷ	καὶ τούτου ποιησάμενοι τὴν ἀπόλαυσιν
[11, 492]	χάλκειον κάνεον· ἐπὶ δὲ κρόμυον	ποτῷ	ὄψον ἠδὲ μέλι χλωρόν, παρὰ
[11, 497]	τῆς ῥύσεως. (ΣΑΝΝΑΚΙΑ. Κράτης ἐν	πέμπτῳ	Ἀττικῆς Διαλέκτου ἔκπωμά φησιν εἶναι
[11, 468]	ἐξηγητικῷ, ὅτι παρήκουσεν Ὁμήρου λέγοντος·	Πέμπτῳ	δ´ ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον ἔθηκεν.
[11, 475]	γὰρ Ἀντίμαχος ὁ Κολοφώνιος ἐν	πέμπτῳ	Θηβαίδος φησί· Κήρυκας ἀθανάτοισι φέρειν
[11, 468]	Ἀντίμαχος δ´ ὁ Κολοφώνιος ἐν	πέμπτῳ	Θηβαίδος φησί· Πάντα μάλ´ ὅσς´
[11, 484]	θερμὸν ὕδωρ. Πολέμων δ´ ἐν	πέμπτῳ	τῶν πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονόν
[11, 478]	ἐν πρώτῳ Πτολεμαίδος τῆς ἐν	Αἰγύπτῳ	πόλεως γράφει οὕτως· Κυλίκων Κονωνείων
[11, 483]	κατὰ Δημοσθένους. Καλλίξεινος δ´ ἐν	τετάρτῳ	(περὶ Ἀλεξανδρείας ἀναγράφων τὴν τοῦ
[11, 501]	σκαφίοις ἀρύουσιν. Τίμαρχος δ´ ἐν	τετάρτῳ	περὶ τοῦ Ἐρατοσθένους Ἑρμοῦ (Πεπαῖχθαί
[11, 496]	ἱστορεῖ (Νίκανδρος ὁ Καλχηδόνιος ἐν	τετάρτῳ	Προυσίου Συμπτωμάτων. (ΡΕΟΝΤΑ. Οὕτως ποτήριά
[11, 496]	εἶδος ἐκπώματος, (ὡς Σιμάριστος ἐν	τετάρτῳ	Συνωνύμων. Ἴων δ´ ὁ Χῖος
[11, 478]	κοτύλην. Θουκυδίδης· Ἐδίδοσαν μὲν αὐτῶν	ἑκάστῳ	ἐπὶ ὀκτὼ μῆνας κοτύλην ὕδατος
[11, 479]	ταῦτα ἐν κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν	ἑκάστῳ	μικρόν, καὶ ὁ προσφέρων ἂν
[11, 499]	κείμενος οἰνοχοεῖτο, πρὸς ἡδονὴν διδοὺς	ἑκάστῳ	ποτήριον. (Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῇ
[11, 466]	τὸ τὰς τραπέζας ἀρθῆναι τετράμνουν	ἑκάστῳ	(τῶν τριακοσίων ἔκπωμα δοῦναι ἀργυροῦν,
[11, 459]	διαλεχθῆναι ἔφη· Παρὰ μὲν τῷ	Ἀδράστῳ,	ἄνδρες φίλοι, καθίσαντες οἱ ἀριστεῖς
[11, 466]	ἆθλον ὁ Βαθυκλῆς τῷ κριθέντι	ἀρίστῳ	τῶν καλουμένων ζʹ σοφῶν ἀπέλιπε.
[11, 508]	Εὐρύπυλος καὶ Δικαιοκλῆς ὁ Κνίδιος	ἐνενηκοστῷ	καὶ πρώτῳ Διατριβῶν, ἔτι δὲ
[11, 460]	δ´ ὁ νεώτερος ἐν Χείρωνι·	Πολλοστῷ	δ´ ἔτει ἐκ τῶν πολεμίων
[11, 489]	ὕψους σύμμετρον, τὸν δὲ κατ´	ἐλάττω	κύκλον συνεχόμενον ἐν τῷ μείζονι,
[11, 507]	φιλοδοξίας χιτῶνα ἐν τῷ θανάτῳ	αὐτῷ	ἀποδυόμεθα, ἐν διαθήκαις, ἐν ἐκκομιδαῖς,
[11, 502]	οὑτωσὶ γράφει· Κἀν τοσούτῳ πρόποσιν	αὐτῷ	βαρεῖαν διέδωκε, χυτρίδια βαθέα δώδεκα.
[11, 492]	ἐστιν δεκτικόν. Κυκεὼν γὰρ ἐν	αὐτῷ	γίνεται· (τοῦτο δ´ ἐστὶ πόσις
[11, 460]	δράκοντα κοάλεμον αἱματοπώτην. Κἀν τῷ	αὐτῷ	δὲ ἔφη· Πολλῷ γ´ ὁ
[11, 485]	λεπτὸν Ῥαδάμανθυν Λύσανδρον κώθωνι, πρὶν	αὐτῷ	δῶκε λεπαστήν. (Ἀμερίας δέ φησι
[11, 508]	(καὶ συμμαθητὴς γενόμενος καὶ συναποδημήσας	αὐτῷ	εἰς Συρακούσας, ὁρῶν ἤδη τὸν
[11, 496]	ὥς φησι Πάμφιλος. Χρῶνται δὲ	αὐτῷ	ἐν Ἐλευσῖνι τῇ τελευταίᾳ τῶν
[11, 471]	ποτήριον διὰ τὸ δορὰς θηρίων	αὐτῷ	ἐντετυπῶσθαι. (Πάμφιλος δ´ ὁ Ἀλεξανδρεὺς
[11, 481]	κυμβία. καὶ πάλιν ἐν τῷ	αὐτῷ·	Ἐπ´ ἀστράβης δὲ ὀχούμενος ἐξ
[11, 470]	γίνεται οὐδεμία ἵπποισίν τε καὶ	αὐτῷ,	ἐπὴν ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς ὠκεανὸν προλιποῦς´
[11, 482]	λέγει ποιητήν, ἀλλά τινα ὁμώνυμον	αὐτῷ,	ἤτοι φίλοινόν τινα ἢ αἰτίαν
[11, 475]	μέρη, καὶ ἐπίκειται τὸ λεγόμενον	αὐτῷ	θωράκιον, τετράγωνον πάντῃ πλὴν τῆς
[11, 477]	παρὰ τῷ Ἀθηναίῳ Πόλλιδι συνεστιασθέντος	αὐτῷ·	Καὶ γὰρ ὃ Θρηικίην μὲν
[11, 481]	ἔστι δὲ μικρὸν τὸ διδόμενον	αὐτῷ	κισσύβιον παρ´ Ὁμήρῳ· οὐ γὰρ
[11, 466]	τὸ δέπας· σπένδουσι γὰρ ἐν	αὐτῷ.	(Λέγει γοῦν Ὅμηρος δέπας, δι´
[11, 493]	τὴν ἀπαίτησιν τῆς συντάξεως, λέγειν	αὐτῷ	ὅτι ἀπείληφε. Καὶ μετ´ οὐ
[11, 466]	θαυμασίου ὡς τὸν παρ´ αὐτοῖς	αὐτῷ	παραβαλλόμενον οὐδὲν διάφορον εἶναι χαλκοῦ.
[11, 465]	κυκλικὴν Θηβαίδα πεποιηκώς φησιν, ὅτι	αὐτῷ	παρέθηκαν ἔκπωμα ὃ ἀπηγορεύκει, λέγων
[11, 496]	ὧδε (ὁ δὲ λόγος ἐστὶν	αὐτῷ	περὶ Περσῶν) Ἦν δὲ αὐτοῖς
[11, 482]	Νηρηίσιν· (Δὸς δὴ τὸν χόα	αὐτῷ	σύ, Κῶμε, καὶ τὸ κυμβίον
[11, 503]	μὲν τὸν κατὰ τὸ κύτος	αὐτῷ	συγκεχαλκευμένον, ἕτερον δὲ τὸν πρόσθετον
[11, 489]	τὴν Νεστορίδα κατασκευάσαι τῶν μαθητῶν	αὐτῷ	συνενεγκάντων τἀργύριον· (ὅπερ Προμαθίδας ὁ
[11, 493]	παραγενομένῳ καὶ αἰτοῦντι εἰπόντες δεδωκέναι	αὐτῷ	τὰς ἡσυχίας εἶχον, ὃ δὲ
[11, 487]	Ἀγαθοῦ μετάνιπτρον. Νικόστρατος Ἀντερώσῃ· Μετανιπτρίδ´	αὐτῷ	τῆς Ὑγιείας ἔγχεον. (ΜΑΣΤΟΣ. Ἀπολλόδωρος
[11, 470]	Ἥλιος δὲ ἀντὶ τούτου δίδωσιν	αὐτῷ	τὸ δέπας τὸ χρύσεον, ὃ
[11, 466]	εἶναι ἢ ὅτι ἁλίζεται ἐν	αὐτῷ	τὸ ὑγρόν. Ὅτι δὲ δύο
[11, 476]	κρατὴρ ἀπὸ τοῦ συγκιρνᾶσθαι ἐν	αὐτῷ	τὸ ὕδωρ, ἢ ἀπὸ τοῦ
[11, 481]	ἐν τῷ κατὰ Μειδίου ἀκολουθεῖν	αὐτῷ	φάσκων ῥυτὰ καὶ κυμβία. καὶ
[11, 505]	Γοργίας αὐτὸς ἀναγνοὺς τὸν ὁμώνυμον	αὑτῷ	διάλογον πρὸς τοὺς συνήθεις ἔφη
[11, 463]	μεγάλα. Λακεδαιμόνιοι δὲ τὴν παρ´	αὑτῷ	ἕκαστος πίνει, ὁ δὲ παῖς
[11, 498]	τὸν σκύπφον ἔχων ὃν εἵλετο	αὑτῷ.	Καὶ πάλιν· Τὸν δὲ σκύπφον
[11, 483]	ὑπολείπει τὸ οὐ καθαρὸν ἐν	αὑτῷ.	(Καὶ Πολέμων δ´ ἐν τῇ
[11, 476]	(ΚΕΡΝΟΣ ἀγγεῖον κεραμεοῦν, ἔχον ἐν	αὑτῷ	πολ8 λοὺς κοτυλίσκους κεκολλημένους, ἐν
[11, 478]	ἐστὶν ἀγγεῖον κεραμεοῦν ἔχον ἐν	αὑτῷ	πολλοὺς κοτυλίσκους κεκολλημένους· ἔνεισι δ´
[11, 479]	ἀγκυλώσαντα ὑγρῶς ἀφεῖναι τὴν λάταγα·	οὕτω	γὰρ ἐκάλουν τὸ πῖπτον ἐκ
[11, 501]	ἐκφορεῖτε, παρθένοι, κύπελλα καὶ μεσομφάλους.	Οὕτω	δ´ εἴρηκε τὰς βαλανειομφάλους, ὧν
[11, 482]	δέπας καὶ τὸ ἄλεισον ἀμφικύπελλον,	οὕτω	(δὲ) καὶ τοῦτο, κυφὸν δὲ
[11, 504]	θάλλοντα ἀφικνεῖται εἰς τὴν καρπογονίαν.	Οὕτω	δὴ καὶ ἡμεῖς, ἢν μὲν
[11, 466]	αὐτὸν ἐκβῆναι (ἔχοντα κύπελλον χρυσοῦ	οὕτω	θαυμασίου ὡς τὸν παρ´ αὐτοῖς
[11, 507]	ἔργα κινούμενα καὶ ἐνεργὰ ἰδεῖν,	οὕτω	κἀγὼ τοὺς πολίτας οὓς διαγράφω.
[11, 466]	πίνειν μὴ μύσαντα. Καλοῦσι δ´	οὕτω	καὶ τὰ ποτήρια, ἀφ´ ὧν
[11, 485]	δ´ ὁ Κολοφώνιός φησιν Δόλοπας	οὕτω	καλεῖν τὴν κύλικα. Λυκόφρων δ´
[11, 475]	καὶ Κλείταρχος τοὺς Αἰολεῖς φασιν	οὕτω	καλεῖν τὸ ποτήριον. Πάμφιλος δὲ
[11, 473]	ὅτι δὲ καὶ ποτήριόν τι	οὕτω	καλεῖται Ἀμειψίας ἐν Ἀποκοτταβίζουσί φησι·
[11, 486]	τὰ ἐν Λυκίᾳ εἰργασμένα. (ΜΕΛΗ.	Οὕτω	καλεῖταί τινα ποτήρια, ὧν μνημονεύει
[11, 495]	καὶ τριακοστῇ τῶν Ἱστοριῶν ὡς	οὕτω	(καλουμένων τινῶν ποτηρίων μέμνηται γράφων
[11, 492]	ἄμφω δὲ ταῦτα κυκώμενα καὶ	οὕτω	πινόμενα λέγει ὁ ποιητής· Τοῖσι
[11, 466]	οὕτως πίνοντας. ΑΜΥΣΤΙΣ. Καλεῖται μὲν	οὕτω	πόσις τις, ἣν ἔστιν ἀπνευστὶ
[11, 464]	τὸ γινόμενον τῷ οἴνῳ παραχυθὲν	οὕτω	τὰς μέθας ἵστησιν (ὥστε καὶ
[11, 493]	Νέστωρ ἀπονητὶ ἄειρεν. Νῦν οὖν	οὕτω	τεταγμένων ὁ Νέστωρ φαίνεται τῶν
[11, 500]	δὲ καὶ πολὺ ἥδιον. ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ.	Οὕτω	τινὰ καλεῖται ποτήρια, ὧν μνημονεύει
[11, 467]	(ΓΥΑΛΑΣ. Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις Μεγαρέας	οὕτω	φησὶ καλεῖν τὰ ποτήρια, γυάλας.
[11, 508]	φαῦλος ὢν καὶ διάβολος (ὃς)	οὕτω	ψυχρῶς συνέταξε τὴν ἑταιρίαν τοῦ
[11, 465]	μέγα φρονήσαντας οὐχ οὕτως ἐπὶ	πλούτῳ	ὡς ἐπὶ τῷ κεκτῆσθαι πολλὰ
[11, 500]	φησι· Τραγέλαφοι, λαβρώνιοι. Ἀντιφάνης Χρυσίδι·	Σατραποπλούτῳ	δ´, ὡς λέγουσι, νυμφίῳ, κεκτημένῳ
[11, 502]	τῷ Συμποσίῳ οὑτωσὶ γράφει· Κἀν	τοσούτῳ	πρόποσιν αὐτῷ βαρεῖαν διέδωκε, χυτρίδια
[11, 465]	ἀδίκων φανερῶς ᾖ μεμηχανημένα, οὐδὲν	τούτῳ	αἰσχύνονται. Πολὺ γὰρ ηὔξηται ἐν
[11, 494]	γὰρ ἐξ ὀξυβαφίων κεραμέων ἐπίνομεν·	τούτῳ	δέ, τέκνον, πολλὰ κἀγάθ´ οἱ
[11, 470]	πορεύεται Ἡρακλῆς ἐν τῷ δέπαι	τούτῳ	(ἐς τὴν Ἐρύθειαν. Καὶ ὅτε
[11, 503]	τῇ Καρίνῃ σαφῶς δηλοῦται, ὅτι	τούτῳ	ἐχρῶντο οἰνοχοοῦντες κυάθῳ. Εἰπὼν γάρ·
[11, 465]	ἢν μὲν ὡς πλεῖστα ἔχωσιν,	τούτῳ	καλλωπίζονται· ἢν δ´ ἐξ ἀδίκων
[11, 466]	προίεσθαι. Καὶ οἱ πολλοὶ ἐπὶ	τούτῳ	μᾶλλον ἐφρόνουν μέγα ἢ ἐπὶ
[11, 469]	ὁ κωμικὸς ἐν Φιλολάκωνί φησι·	(Τούτῳ	προέπιεν ὁ βασιλεὺς κώμην τινά.
[11, 477]	Στρουθία. Ἵππαρχος Ἀνασῳζομένοις· Προσέχεις τι	τούτῳ	τῷ στρατιώτῃ τοῦ δε δειου
[11, 484]	ἐστιν δριμύ. Τὰ γοῦν ἱμάτια	τούτῳ	χρώμενοι ῥύμματι πλύνουσιν οἱ γναφεῖς.
[11, 475]	Στέψον τὰν κελέβαν φοινικέῳ οἰὸς	ἀώτῳ·	(καὶ Εὐφορίων· Ἠέ ποθεν ποταμῶν
[11, 460]	Ἔστι καὶ παρὰ Ἀναξανδρίδῃ ἐν	Μελιλώτῳ.	Εὔβουλος δ´ ἐν Λήδᾳ· Ὡσπερεὶ
[11, 478]	τούτου σπένδεσθαι. Παγκράτης δ´ ἐν	πρώτῳ	Βοκχορηίδος· Αὐτὰρ ὅ γε σπείσας
[11, 508]	Δικαιοκλῆς ὁ Κνίδιος ἐνενηκοστῷ καὶ	πρώτῳ	Διατριβῶν, ἔτι δὲ Δημοχάρης ὁ
[11, 498]	ἔχαιρον δεχόμενος. Φαίδιμός τε ἐν	πρώτῳ	Ἡρακλείας· Δουράτεον σκύφος εὐρὺ μελιζώροιο
[11, 469]	ποτηρίῳ ἐμυθολόγησαν. Πανύασις δ´ ἐν	πρώτῳ	Ἡρακλείας παρὰ Νηρέως φησὶ τὴν
[11, 466]	ποιῆσαι πλάσμα. (ΒΙΚΟΣ. Ξενοφῶν Ἀναβάσεως	πρώτῳ·	Κῦρος ἔπεμπε βίκους οἴνου ἡμιδεεῖς.
[11, 478]	καὶ κυμβίον. Νικόμαχος δ´ ἐν	πρώτῳ	περὶ Ἑορτῶν Αἰγυπτίων φησί· Τὸ
[11, 472]	εἴωθα πίνειν. Πολέμων δ´ ἐν	πρώτῳ	περὶ τῆς Ἀθήνησιν Ἀκροπόλεως οὐδετέρως
[11, 478]	ΚΟΝΩΝΕΙΟΣ. Ἴστρος ὁ Καλλιμάχειος ἐν	πρώτῳ	Πτολεμαίδος τῆς ἐν Αἰγύπτῳ πόλεως
[11, 477]	δὲ ὁ Κολοφώνιος ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν Αἰτωλικῶν γράφει· Ἐν τῇ
[11, 462]	καλεομένην. Πολέμων δ´ ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονόν
[11, 497]	τοῦ Ἀθηναίου. Πολέμων δ´ ἐν	πρώτῳ	τῶν πρὸς Ἀδαῖον Ποτήρια, φησί,
[11, 500]	προσηγόρευον. (ΤΑΒΑΙΤΑΣ Ἀμύντας ἐν τῷ	πρώτῳ	τῶν τῆς Ἀσίας Σταθμῶν περὶ
[11, 492]	πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο,	δύω	δ´ ὑπὸ πυθμένες ἦσαν, ἀκουστέον
[11, 491]	πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο,	δύω	δ´ ὑπὸ πυθμένες ἦσαν, (καθ´
[11, 461]	Μέθης, εἴ γε τῆς φωνῆς	μνημονεύω,	φησίν· Εἰ δὲ οἱ ταῖς
[11, 494]	ᾔτουν ἐπὶ τὴν δίκην ἀπελθόντα	ὀξυβάφω	δύο. Οὐ γὰρ ἄλλο τι
[11, 507]	οὕτω κἀγὼ τοὺς πολίτας οὓς	διαγράφω.	(Περὶ δὲ τῶν ἐν τοῖς
[11, 492]	κράματι τυρὸν ἔχουσα καὶ ἄλφιτον·	ἄμφω	δὲ ταῦτα κυκώμενα καὶ οὕτω
[11, 498]	δ´ ἔχων σκύπφον Ἐρξίωνι τῷ	λευκολόφῳ	μεστὸν ἐξέπινον, ἀντὶ τοῦ προέπινον.
[11, 460]	ποιητῇ· Οἰνοποτάζων γὰρ εἴρηκε. Καὶ	Σαπφὼ	δ´ ἐν τῷ βʹ ἔφη·
[11, 463]	Καὶ κατὰ τὴν καλὴν οὖν	Σαπφώ·	Ἐλθέ, Κύπρι, χρυσίαισιν ἐν κυλίκεσσιν
[11, 475]	Μνημονεύει δὲ τῶν καρχησίων καὶ	Σαπφὼ	ἐν τούτοις· Κῆνοι δ´ ἄρα
[11, 466]	τὸ αὐτὸ πάλιν· Δῶκε δὲ	Τηλεμάχῳ	καλὸν δέπας. Φησὶν οὖν Ἀσκληπιάδης
[11, 499]	ὄξους. Δίφιλος ἐν Ἀνασῳζομένοις· Λάγυνον	ἔχω	κενόν, ὦ γραῦ, θύλακον δὲ
[11, 464]	ὁ ἐποποιός φησι· (Χερσὶν ὄλβον	ἔχω	κύλικος τρύφος ἀμφὶς ἐαγός, ἀνδρῶν
[11, 480]	λέγεται ἀπὸ τοῦ κυλίεσθαι τῷ	τροχῷ·	ἀφ´ ὧν καλεῖται τό τε
[11, 496]	καὶ φιάλας» Δίφιλος δ´ ἐν	Εὐνούχῳ	ἢ Στρατιώτῃ ἐστὶ δὲ τὸ
[11, 474]	ἐγγελῶσα κύμασιν αὔρα, κόρη Σκείρωνος,	ἡσύχῳ	ποδὶ (προσῆγε πρᾴως καὶ καλῶς
[11, 479]	τὸ ἐκ Νεφελῶν Ἀριστοφάνους· Μηδὲ	στέψω	κοτυλίσκον. Σιμμίας δὲ ἀποδίδωσι τὴν
[11, 494]	παύσειε, τοῦ λίαν πότου; ἐγᾦδα.	Συντρίψω	γὰρ αὐτοῦ τοὺς χόας καὶ
[11, 503]	στέφανος καὶ οἶνος κεκραμένος ἐν	ᾠῷ	χρυσῷ, οὗ αὐτὸς βασιλεὺς πίνει.