HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 46 formes différentes pour 277 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, pages

[11, 482]   {Β. Νὴ τὸν Δί´, ἦν γάρ. {Α. Ὦ τάλαιν´ ἐγὼ κακῶν.

[11, 490]   ὡς οἱ πολλοὶ δοξάζουσιν (ἄσεμνον γάρ) ἀλλὰ τὰς Πλειάδας. Οἰκεῖον γὰρ

[11, 488]   δ´ αὐτοῦ τέσσαρ´ ἔσαν. Τὰ γὰρ ἄλλα ποτήριά φησιν ὁ Μυρλεανὸς

[11, 494]   δίκην ἀπελθόντα ὀξυβάφω δύο. Οὐ γὰρ ἄλλο τι ἡγητέον εἶναι ἢ

[11, 465]   αἱ Νύμφαι κατ´ ἀλήθειαν. αἱ γὰρ ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι τεμνόμεναι

[11, 483]   παῖδα φάρυγος. Θεόπομπος Στρατιώτισιν· Ἐγὼ γὰρ ἂν κώθωνος ἐκ στρεψαύχενος πίοιμι

[11, 474]   ἢ κύκνος ἢ κάνθαρος; τουτὶ γὰρ ἂν πύθωμ´ ἔτι, αὐτὸς περανῶ

[11, 481]   αὐτῷ κισσύβιον παρ´ Ὁμήρῳ· οὐ γὰρ ἂν τρὶς πιὼν μέγιστος ὢν

[11, 461]   Κύκλωπι ὑπ´ Ὀδυσσέως κισσύβιον. Οὐ γὰρ ἂν τρὶς πιὼν οὕτως κατηνέχθη

[11, 475]   μελιτηρὸν τὴν κελέβην εἶναι. Καὶ γὰρ Ἀντίμαχος ὁ Κολοφώνιος ἐν πέμπτῳ

[11, 506]   Φίλιππος διὰ Πλάτωνος ἔσχεν. Εὐφραῖον γὰρ ἀπέστειλε τὸν Ὠρείτην πρὸς Περδίκκαν

[11, 461]   πεμφθὲν ἐκ τῶν βαρβάρων. Ἐκεῖνοι γὰρ ἀπεστερημένοι τῆς παιδείας ὁρμῶσιν ἐπὶ

[11, 507]   τὸ ἦθος οὐδαμῶς εὐδοκιμεῖν. Καὶ γὰρ Ἀρίστιππον πρὸς Διονύσιον ἀποδημήσαντα ἔσκωπτεν,

[11, 498]   διὰ παντός, οὐκ εὖ· ὅτε γὰρ ἀρσενικόν ἐστιν ὁ σκύφος, ὡς

[11, 464]   ἐκ τῆς Κόπτου καταγόμενα· μετὰ γὰρ ἀρωμάτων συμφυραθείσης τῆς γῆς ὀπτᾶται.

[11, 491]   ἔχουσι μορφὰς ἄπτεροι Πελειάδες. Ἀπτέρους γὰρ αὐτὰς εἴρηκε διὰ τὴν πρὸς

[11, 472]   καθ´ ἕκαστον δεῖ λέγειν; ὄψει γὰρ αὐτός. {Β. Βασιλέως υἱὸν λέγεις

[11, 486]   καθ´ ἕκαστα δεῖ λέγειν; ὄψει γὰρ αὐτός. (ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ. Φιάλαι τινὲς οὕτως

[11, 493]   (Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος βασιλεύς. Λαμβάνοντος γὰρ αὐτοῦ σύνταξιν βασιλικήν, μεταπεμψάμενος τοὺς

[11, 505]   οὐδ´ αὐτὸς εὑρετής ἐστιν. Πρὸ γὰρ αὐτοῦ τοῦθ´ εὗρε τὸ εἶδος

[11, 494]   τοῦ λίαν πότου; ἐγᾦδα. Συντρίψω γὰρ αὐτοῦ τοὺς χόας καὶ τοὺς

[11, 504]   τῶν αὐτῶν ὑποθέσεων. Συμπόσια μὲν γὰρ γεγράφασιν ἀμφότεροι, καὶ ἐν αὐτοῖς

[11, 468]   ἀπύρωτον φιάλην τὸ κέρας· οὐ γὰρ γίνεται διὰ πυρός. Λέγοι δ´

[11, 506]   τῶν εἰς αὐτὸν διαλόγων· ὁ γὰρ δεύτερος ὑπό τινων Ξενοφῶντος εἶναι

[11, 462]   πλῆρες ὂν πάσης θυμηδίας· Νῦν γὰρ δὴ ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρες

[11, 470]   προλιποῦς´ οὐρανὸν εἰσαναβῇ· (τὸν μὲν γὰρ διὰ κῦμα φέρει πολυήρατος εὐνή,

[11, 497]   ἐκπέπωκα πολλάκις. {Β. Οὐδὲν ἐλέφαντος γὰρ διαφέρεις οὐδὲ σύ. {Α. Ἕτερον

[11, 481]   (Φερεκράτης Κοριαννοῖ· Ἐκ τοῦ βαλανείου γὰρ δίεφθος ἔρχομαι, ξηρὰν ἔχουσα τὴν

[11, 491]   εἰσιν ἀλλήλαις καὶ συνεζευγμέναι. Τὸ γὰρ δοιοὶ καὶ δοιαὶ σημαίνει καὶ

[11, 460]   ἡ τροφὸς καθημένῳ δηλονότι οὕτως γὰρ ἐδείπνουν οἱ τότε τὸν Ὀδυσσέα,

[11, 463]   ὑποκόρισμα τῆς ἀνθρωπίνης μοίρας; ἐγὼ γάρ, εἰ μὲν εὖ τις ἢ

[11, 488]   τὰ τούτοις ὅμοια· ἕνα μὲν γὰρ εἶναι πυθμένα τὸν κατὰ τὸ

[11, 466]   τὸ περικεκυρτῶσθαι τὰ ὠτάρια· κυφὸν γὰρ εἶναι τὸ κυρτόν. (Ἀνίκητος δὲ

[11, 500]   τὸ μεθύσαι σκυθίσαι φησί· (συγγενὲς γὰρ εἶναι τὸ φ> τῷ θ>

[11, 489]   ὑπονοοῦσι περιστερὰς εἶναι, ἁμαρτάνοντες. Ἕτερον γὰρ εἶναί φησιν Ἀριστοτέλης πελειάδα καὶ

[11, 507]   παρὰ προτέρῳ εἴρηται Ὁμήρῳ. Οὗτος γὰρ εἶπεν ὡς ἡ τοῦ Πατρόκλου

[11, 489]   λέγω δὲ τὰς πελειάδας. (Ὅταν γὰρ εἴπῃ· Δύο δὲ πελειάδες ἀμφὶς

[11, 503]   φακῆν, (τί δεῖ ποιεῖν; σὺ γὰρ εἶπον. {Β. Ὥσπερ χρυσίου φωνῆς

[11, 460]   καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ· Οἰνοποτάζων γὰρ εἴρηκε. Καὶ Σαπφὼ δ´ ἐν

[11, 479]   καὶ καλῶς ἕκαστα αὐτῶν. Ἔδει γὰρ εἰς τὸν ἀριστερὸν ἀγκῶνα ἐρείσαντα

[11, 472]   {Α. Καὶ τῶν Ῥοδιακῶν. Ἥδιστα γὰρ ἐκ τῶν τοιούτων, Αἰσχρέα, ποτηρίων

[11, 479]   ὑγρῶς ἀφεῖναι τὴν λάταγα· οὕτω γὰρ ἐκάλουν τὸ πῖπτον ἐκ τῆς

[11, 504]   τῶν ἐν γῇ φυομένων. (Καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν μὲν ὁ θεὸς

[11, 468]   ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον ἔθηκεν. (Ἔδοξε γὰρ ἔκπωμα εἶναι· ἐστὶ δὲ χαλκίον

[11, 470]   Λέγει δ´ οὕτως· Ἠέλιος μὲν γὰρ ἔλαχεν πόνον ἤματα πάντα, οὐδέ

[11, 495]   ἦν αὐτῇ (κύλιξ, ὁ παῖς γὰρ ἐμπεσὼν κατήραξε, δῆλον, οἶμαι, ποιῶν

[11, 492]   τῶν τροφῶν ἐστιν δεκτικόν. Κυκεὼν γὰρ ἐν αὐτῷ γίνεται· (τοῦτο δ´

[11, 466]   φιαλῶδες εἶναι τὸ δέπας· σπένδουσι γὰρ ἐν αὐτῷ. (Λέγει γοῦν Ὅμηρος

[11, 486]   πόλεων ἢ ἐθνῶν. (Ἀριστοφάνης τε γὰρ ἐν Εἰρήνῃ φησί· Τὸ δὲ

[11, 509]   ἀνοσίως καὶ ἀδόξως βιοῦντες. Χρημάτων γὰρ ἐξ ἀσεβείας καὶ παρὰ φύσιν

[11, 494]   ἑορτῆς. Οὗ μὲν ἦμεν ἄρτι γὰρ ἐξ ὀξυβαφίων κεραμέων ἐπίνομεν· τούτῳ

[11, 466]   τὸν Οὐρανόν, ὑπερήφανα. Ἐγὼ μὲν (γὰρ) ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι

[11, 482]   μέσῃ κωμῳδίᾳ κωμῳδουμένων Ποιητῶν. Τὸ γὰρ ἐπάγεσθαι κατὰ τὰς ἑστιάσεις κυμβία

[11, 494]   Τοῦτο μέν σοι πείσομαι. Καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ θεοί, τὸ σχῆμά

[11, 493]   ἀλλ´ εἶπεν ἂν ἕτερος. (Τοῦτο γὰρ ἐπὶ δύο τάσσεσθαι πέφυκεν, ὡς

[11, 500]   πρὸς τοὺς ἄλλους διαφοράν· ἔπεστι γὰρ ἐπὶ τῶν ὤτων αὐτοῖς ὁ

[11, 471]   στέφανον κύκλῳ ἔχουσα χρυσοῦν· οὐ γὰρ ἐπίτηκτόν τινα. Καὶ ἐν Ἱππίσκῳ·

[11, 498]   ἐξέπινον, ἀντὶ τοῦ προέπινον. Κυρίως γάρ ἐστι τοῦτο προπίνειν, τὸ ἑτέρῳ

[11, 490]   μὴ τηλόθεν Ὠαρίων´ ἀνεῖσθαι. Σύνεγγυς γάρ ἐστιν ὁ Ὠρίων τῇ ἀστροθεσίᾳ

[11, 508]   τῶν Ἑλλήνων αὐτοῖς χρήσασθαι. Νόμος γάρ ἐστιν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης, λόγος

[11, 461]   ταύτην, οὐδὲν θαυμαστόν. Οὐκ ἔχοντες γὰρ ἑτέραν ἡδονὴν ταύτης καλλίω οὐδὲ

[11, 473]   ὀνόματός φησιν· Ἐγὼ δὲ (καὶ γὰρ ἔτυχεν ὂν καταντικρὺ τῆς οἰκίας

[11, 481]   {Α. Μηδαμῶς μικράν γε. Κινεῖται γὰρ εὐθύς μοι χολή, ἐξ οὗπερ

[11, 497]   γενέσθαι τῶν Ἀρσινόης εἰκόνων. (Τῇ γὰρ εὐωνύμῳ χειρὶ τοιοῦτον φέρει δημιούργημα

[11, 507]   ἔφησεν ἑωρακέναι πλειόνων παρόντων. Δοκεῖν γὰρ ἔφη τὸν Πλάτωνα κορώνην γενόμενον

[11, 478]   κύλικα μὲν οὐκ εἶναι, οὐ γὰρ ἔχειν ὦτα, παραπλήσιον δ´ ὑπάρχειν

[11, 502]   Τοῖς παισί τ´ εἶπα (δύο γὰρ ἦγον οἴκοθεν) τἀκπώματ´ εἰς τὸ

[11, 483]   οἶνον ἐρυθρὸν ἀπὸ τρυγός· οὐδὲ γὰρ ἡμεῖς νήφειν ἐν φυλακῇ τῇδε

[11, 459]   κωμῳδιοποιὸν Κηφισόδωρον, ἑταῖρε Τιμόκρατες. Συναχθέντων γὰρ ἡμῶν καθ´ ὥραν μετὰ σπουδῆς

[11, 495]   πελλίδα· Ἐκ πελλίδος πίνοντες· οὐ γὰρ ἦν αὐτῇ (κύλιξ, ὁ παῖς

[11, 485]   ἐποίησεν ἐκπιεῖν. Φιλύλλιος Αὔγῃ· Πάντα γὰρ ἦν μέστ´ ἀνδρῶν καὶ μειρακίων

[11, 475]   σιτία καὶ τὰ καρχήσια. Ἔθος γὰρ ἦν τοῖς ἀρχαίοις ἐπὶ τῶν

[11, 465]   μεμηχανημένα, οὐδὲν τούτῳ αἰσχύνονται. Πολὺ γὰρ ηὔξηται ἐν αὐτοῖς ἡ ἀδικία

[11, 508]   λεχθέντα ἢ μὴ χεῖρον. Καὶ γὰρ Θεόπομπος ὁ Χῖος ἐν τῷ

[11, 482]   ἐχρῶντο τότε οὐδὲ κοτύλῃ. (Κρατῆρα γὰρ ἵστασαν τοῖς θεοῖς, οὐκ ἀργυροῦν

[11, 474]   ἐν τῇ νηὶ κατασκευασμάτων. Τοῦ γὰρ ἱστοῦ τὸ μὲν κατωτάτω πτέρνα

[11, 489]   Νέστορος καὶ ἰδιαίτερόν ἐστιν. Ἔχει γὰρ καὶ ἀστέρας, οὓς ἥλοις ὁ

[11, 490]   ἐπὶ τῶν Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται γὰρ καὶ αὗται τὸν Ὠρίωνα φεύγειν,

[11, 505]   πεπλασμένα θαύματα εἰδώς. (Παρμενίδῃ μὲν γὰρ καὶ ἐλθεῖν εἰς λόγους τὸν

[11, 484]   τὸ σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν γὰρ καὶ θερμὸν ὁ οἶνος· τὸ

[11, 482]   τοιαῦτα εἶναι τῇ κατασκευῇ. Φησὶ γὰρ καὶ ὁ ποιητής· Ἦτοι ὃ

[11, 507]   μὴν οὐδ´ Ἀντισθένη ἐπαινῶ· καὶ γὰρ καὶ οὗτος πολλοὺς εἰπὼν κακῶς

[11, 461]   τῶν δαιμόνων καταδειχθῆναι τοῦτο. Χαλεποὺς γὰρ καὶ πλήκτας τοὺς ἥρωας νομίζουσι

[11, 507]   ἐσχήκαμεν ἀπ´ αὐτοῦ ὠφέλειαν. (Ἐὰν γὰρ καὶ συγχωρήσῃ τις μεθίστασθαι τὰς

[11, 464]   οἶνον ἧττον ποιεῖν μεθύσκειν. Σμύρνης γὰρ καὶ σχοίνου καὶ τῶν τοιούτων

[11, 466]   εὐδαιμονοῦσιν, ὠφελοῦσι τοὺς φίλους. Αὔξει γὰρ καὶ τρέφει μεγαλύνει τε τὴν

[11, 477]   ὃ δ´ ἀμπέλων γάνος. Τὸ γὰρ κισσύβιον, φησί, λέγεται ἐπὶ συνόδου

[11, 480]   κάδοι, ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι γὰρ κρουνεῖα; {Α. Ναί. (ΚΥΑΘΙΣ, κοτυλῶδες

[11, 486]   κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι γὰρ κρουνεῖα; {Α. Ναί. Λουτήρι´— ἀλλὰ

[11, 472]   κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι γὰρ κρουνεῖα; {Α. Ναί· λουτήρι´— ἀλλὰ

[11, 464]   ἡμῖν τὰ κεράμεα ποτήρια. Καὶ γὰρ Κτησίας Παρὰ Πέρσαις, φησίν, ὃν

[11, 477]   περιστείχοντος ἀλείσου τὸ τρίτον. Ὁ γὰρ λέγων ἄλεισον τὸ αὐτὸ καὶ

[11, 507]   μετεχούσας, τί πλέον ἡμῖν; ὧν γὰρ μήτ´ ἀνάμνησίς ἐστιν οὗ ποτε

[11, 479]   ἀγωνίζοιντο περὶ τῆς νίκης. Οὐ γὰρ μόνον ἐφιλοτιμοῦντο βάλλειν ἐπὶ τὸν

[11, 467]   τοῦ σίγμα Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ γὰρ μουσικοί, καθάπερ πολλάκις Ἀριστόξενός φησι,

[11, 475]   ῥά οἱ προφερέστερον εἴη. Σαφῶς γὰρ νῦν κελέβειον ἀντὶ ἀγγείου τινὸς

[11, 461]   μεγάλοις ἔπινον ποτηρίοις. Δικαίαρχος μὲν γὰρ ὁ Μεσσήνιος, ὁ Ἀριστοτέλους μαθητής,

[11, 463]   καλούμενοι σοφοὶ συμποτικὰς ὁμιλίας. Παραμυθεῖται γὰρ ὁ οἶνος καὶ τὴν τοῦ

[11, 464]   καλεῖσθαι τὸν τρόπον τοῦτον. Καὶ γὰρ ὁ φίλοψος καὶ ὁ ὀψοφάγος

[11, 477]   Ἀθηναίῳ Πόλλιδι συνεστιασθέντος αὐτῷ· Καὶ γὰρ ὃ Θρηικίην μὲν ἀνήνατο χανδὸν

[11, 504]   καὶ ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ. Τῷ γὰρ ὄντι ὁ οἶνος ἄρδων τὰς

[11, 495]   τὴν λέξιν λέγων οὕτως· Θαλῆς γάρ, ὅστις ἀστέρων ὀνήιστος καὶ τῶν

[11, 500]   ἔπεμψαν ἥκιστα νομίζοντες ἐξαπατηθήσεσθαι· ἦν γὰρ οὐδὲν ἐν τῷ τρόπῳ Λακωνικὸν

[11, 489]   τῆς χρόας οὐσίαν. Ὁ μὲν γὰρ οὐρανὸς ἀργύρῳ προσέοικεν, οἱ δὲ

[11, 493]   Μαχάονος καὶ Νέστορος ἔθηκε, δύο γὰρ οὗτοι πίνουσιν, ἀλλ´ εἶπεν ἂν

[11, 491]   περὶ ἓν ἕκαστον ἀκουστέον· γενήσονται γὰρ οὕτως ηʹ τὸν ἀριθμόν· ἀλλ´

[11, 460]   ἐστι τὸ κυλικεῖον τοδί εἴρηται γὰρ οὕτως ἡ τῶν ποτηρίων σκευοθήκη

[11, 461]   ἐπιχώρια γέγονε τοῖς δυνάσταις. Οὐ γὰρ παλαιὸν οὐδὲ τοῦτό γέ ἐστι

[11, 508]   καὶ διάβολοι γενόμενοι. (Εὐφραῖος μὲν γὰρ παρὰ (Περδίκκᾳ τῷ βασιλεῖ διατρίβων

[11, 466]   ποτήριον πολλοὶ καὶ κεραμεύουσι· πλεῖστοι γὰρ περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο. Καὶ θεοφιλὲς

[11, 470]   τῇ περὶ Φυτῶν Ἱστορίᾳ. Διηγούμενος γὰρ περὶ τῆς τερμίνθου φησί· Τορνεύεσθαι

[11, 507]   τὴν τοῦ οἴνου πρόποσιν. Ἐδόκει γὰρ Πλάτων φθονερὸς εἶναι καὶ κατὰ

[11, 493]   οὖν τό τις μόριον· τὸ γὰρ πλῆρές ἐστιν Ἄλλος μέν τις

[11, 493]   δίχα πόνου καὶ κακοπαθείας. Τὸ γὰρ ποτήριον ὑφίσταται μέγα (καὶ) κατὰ

[11, 485]   κατεναντίον τῷ λεγομένῳ βομβυλιῷ. Φησὶν γάρ που ὁ αὐτός· Τὸ δ´

[11, 498]   οἴνοιο δέπας δείδεκτ´ Ἀχιλῆα. Πληροῦντες γὰρ προέπινον ἀλλήλοις μετὰ προσαγορεύσεως. Πανύασσις

[11, 471]   οἷον Θηρίκλειος, Δεινιάς, Ἰφικρατίς· ταῦτα γὰρ πρότερον συνιστορεῖν τοὺς εὑρόντας. Φαίνεται

[11, 461]   τῶν ἐπὶ τοῖς ἡρωικοῖς. Τὸ γὰρ ῥυτὸν ὀνομαζόμενον μόνοις τοῖς ἥρωσιν

[11, 481]   ἄειρε κυλίχναις μεγάλαις, αιταποικιλλις. Οἶνον γὰρ Σεμέλας καὶ Διὸς υἱὸς λαθικαδέα

[11, 497]   Θεοκλῆς ἐν Ἰθυφάλλοις οὕτως· Ἐθύσαμεν γὰρ σήμερον Σωτήρια πάντες οἱ τεχνῖται·

[11, 466]   ποτηρίου γέ σοι πρώτιστον. Ἦν γὰρ στρογγύλον, μικρὸν πάνυ, παλαιόν, ὦτα

[11, 471]   Ὡς δ´ ἐδείπνησαν (συνάψαι βούλομαι γὰρ τἀν μέσῳ) καὶ Διὸς σωτῆρος

[11, 490]   ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ φέρουσι. Οὐ γὰρ τὰς πελειάδας τὰς ὄρνεις φέρειν

[11, 490]   ταὶ καλέονται Πελειάδες οὐράνιαι. Σαφῶς γὰρ τὰς Πλειάδας οὔσας Ἄτλαντος θυγατέρας

[11, 490]   γάρ) ἀλλὰ τὰς Πλειάδας. Οἰκεῖον γὰρ τὰς προσημαινούσας τῷ τῶν ἀνθρώπων

[11, 482]   τοῦτο, κυφὸν δὲ μόνον; ἀπὸ γὰρ τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον, ὥσπερ

[11, 473]   Πιξώδαρον. Ἡδύλος Ἐπιγράμμασι· ~(Πίνωμεν· καὶ γάρ τι νέον, καὶ γάρ τι

[11, 473]   καὶ γάρ τι νέον, καὶ γάρ τι παρ´ οἶνον εὕροιμ´ ἂν

[11, 484]   καὶ τῆς ψυχῆς ἄνεσιν. Γίγνονται γάρ τινες ἡμῖν ἐκ τῶν καθ´

[11, 508]   διὰ ταῦτα θαυμαστέος ἐστίν. Ἔχει γάρ τις καὶ παρ´ ἑτέρων ταῦτα

[11, 484]   τῶν κωθωνισμῶν πρέπει μάλιστα. Κατανίζεται γὰρ τὸ σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν

[11, 466]   νῦν παρ´ Ἕλλησιν ὑπάρχοντι. Οὐ γὰρ τὸ ὕδωρ ἐπὶ τὸν οἶνον

[11, 466]   χεῖρα ἐν τῇ προέσει. Ἦν γὰρ τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς καὶ

[11, 503]   τις, οὐκ ἔτι ἔξεστι κυαθίζειν γάρ τὸν δὲ κάδον ἔξω καὶ

[11, 471]   δ´ οὐδὲν σκεῦος οὐδεπώποτε· (καθαρώτερον γὰρ τὸν κέραμον εἰργαζόμην ἢ Θηρικλῆς

[11, 501]   τὸ πιεῖν ἅλις παρέχουσα· μείζων γὰρ τοῦ ποτηρίου. Ἡ δὲ (ἀμφίθετος

[11, 490]   Νέστορος ὁ ποιητὴς ποτηρίῳ· καὶ γὰρ τοῦτο τῆς ἑτέρας τροφῆς δεκτικὸν

[11, 493]   χρησάμενοι ἀπολύομεν τὸν ποιητήν. Ἀπὸ γὰρ τούτου τοῦ ἑξαμέτρου (πλεῖον ἐόν,

[11, 503]   τούτῳ ἐχρῶντο οἰνοχοοῦντες κυάθῳ. Εἰπὼν γάρ· Τρίποδα καὶ κάδον παραθέμενος ψυκτῆρά

[11, 506]   δ´ αὐτὸν ἀποδύσαντας θεωρεῖν· ὀφθήσεται γάρ, φησί, περίβλεπτον ἀξίωμα περικείμενος κάλλους

[11, 480]   ἡμῶν Ἀθηναίου πατρίδι Ναυκράτει. (Εἰσὶν γὰρ φιαλώδεις μέν, οὐ κατὰ τόρνον,

[11, 501]   λέξιν ἀγνοεῖν φησι Λυκόφρονα· τῶν γὰρ φιαλῶν οἱ ὀμφαλοὶ καὶ τῶν

[11, 480]   εἰσιν οἱ ἄμβικες καλούμενοι. Τὸ γὰρ φοξὸν ἐπὶ τούτου τάττουσι, καθότι

[11, 507]   καὶ λέγοι τις; ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ ἡ διαπλαττομένη ἀθάνατος ὑπ´

[11, 462]   τὰ δίκαια δύνασθαι (πρήσσειν (ταῦτα γὰρ ὦν ἐστι προχειρότερον) οὐχ ὕβρις

[11, 481]   εἶναι κισσύβιον καὶ κυμβίον. Φησὶ γὰρ ὡς Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον ἀκράτου

[11, 488]   γαίῃ χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον. Ἐμφαίνεται γὰρ ὡς τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ

[11, 461]   οἱ φάσκοντες τὸ μέγα ποτήριον φρέαρ ἀργυροῦν εἶναι. Ἐν τούτοις ἀγνοεῖν

[11, 468]   ἑστηῶσι, καὶ ἐς λοιβὴν χέον εἶθαρ χρυσείῃ προχόῳ. (Καὶ πάλιν· Ἄλλοι

[11, 492]   παρὰ δ´ ἀλφίτου ἱεροῦ ἀκτήν, (πὰρ δὲ δέπας περικαλλές, ὃ οἴκοθεν

[11, 487]   Νέστορος ποτηρίου φησὶν ὁ ποιητής· Πὰρ δὲ δέπας περικαλλές, ὃ οἴκοθεν

[11, 475]   κεῖτο μέλιτος πεπληθός. Καὶ πάλιν· Ἀτὰρ ἀμφίθετον κελέβειον ἑλόντες ἔμπλειον μέλιτος,

[11, 488]   δέ οἱ ἧλοι χρύσειοι πάμφαινον· ἀτὰρ περὶ κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον. Ἀπελλῆς

[11, 467]   (Μισῶ κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ´ ἀεί. Ἀτὰρ ὡς ὅμοιον οὑμὸς υἱὸς ᾤχετο

[11, 491]   ἀμβροσίην φορέουσαι ἀπ´ Ὠκεανοῖο ῥοάων· νέκταρ δ´ ἐκ πέτρης μέγας αἰετὸς

[11, 478]   γε σπείσας ἐκ κόνδυος ἀργυφέοιο (νέκταρ ἐπ´ ἀλλοδαπὴν οἶμον ἔβαινε πόδα.

[11, 463]   ἐν κυλίκεσσιν ἁβρῶς συμμεμιγμένον θαλίαισι νέκταρ οἰνοχοοῦσα» τούτοις τοῖς ἑταίροις ἐμοῖς

[11, 492]   ἐπιπροίηλε τράπεζαν καλὴν κυανόπεζαν ἐύξοον, αὐτὰρ ἐπ´ αὐτῆς χάλκειον κάνεον· ἐπὶ

[11, 465]   παρέθηκε τράπεζαν ἀργυρέην Κάδμοιο θεόφρονος· αὐτὰρ ἔπειτα χρύσεον ἔμπλησεν καλὸν δέπας

[11, 465]   ἔκπωμα ὃ ἀπηγορεύκει, λέγων οὕτως· (Αὐτὰρ ὁ διογενὴς ἥρως ξανθὸς Πολυνείκης

[11, 465]   ἔμπλησεν καλὸν δέπας ἡδέος οἴνου. Αὐτὰρ ὅ γ´ ὡς φράσθη παρακείμενα

[11, 478]   Παγκράτης δ´ ἐν πρώτῳ Βοκχορηίδος· Αὐτὰρ ὅ γε σπείσας ἐκ κόνδυος

[11, 492]   μετ´ ἀνθρώποις καλέονται, ἓξ οἶαί περ ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν. Οὐ μέν

[11, 492]   ἐκεῖναι ἐπιρρήδην καλέονται (Ἓξ οἶαί περ ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ ὁρώμενον

[11, 473]   ἀμβροσία ὕδωρ ἀκραιφνές, ἔλαιον, παγκαρπία· ἅπερ ἔμβαλε. Μνημονεύει τοῦ καδίσκου καὶ

[11, 508]   Ἀλλὰ τὰ κατὰ τὸν ἄνθρωπον ἅπερ ἐπαγγέλλεται καὶ ἡμεῖς ζητοῦμεν ἐκ

[11, 504]   ἀνθρώπων σώματα τὰ αὐτὰ πάσχειν ἅπερ καὶ τὰ τῶν ἐν γῇ

[11, 460]   στεφάνους δ´ ἐπὶ κρασὶν ἔθηκεν. Ἅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς πόσεως, ὡς

[11, 489]   εἶναι παρακειμένως ἔχοντα τὰ ὦτα, καθάπερ αἱ δίπρῳροι τῶν νεῶν, περὶ

[11, 495]   γράφει οὕτως· Οἱ χόες πελίκαι, καθάπερ εἴπομεν, ὠνομάζοντο. Ὁ δὲ τύπος

[11, 471]   ἂν εἴη μικρὸν τοὔνομα. Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται, οὐκ ἔστιν πιστεῦσαι τῷ

[11, 488]   γὰρ ὡς τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ ἐπὶ τῶν ῥοπάλων. Καὶ ἐπὶ

[11, 495]   πρὸς τὴν τοῦ οἴνου ἔγχυσιν, καθάπερ Ἴων ὁ Χῖος ἐν Εὐρυτίδαις

[11, 490]   οὔσας Ἄτλαντος θυγατέρας Πελειάδας καλεῖ, καθάπερ καὶ Πίνδαρος. Ἐστὶ δ´ ἐοικὸς

[11, 467]   Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ γὰρ μουσικοί, καθάπερ πολλάκις Ἀριστόξενός φησι, τὸ σίγμα

[11, 508]   τί πεποιήκασιν; καίτοι γε ἔδει καθάπερ τὸν Λυκοῦργον τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ

[11, 464]   καὶ δοξομανεῖς καλοῦσι τοὺς φιλοδόξους, (καθάπερ τοὺς φιλογύνας γυναικομανεῖς καὶ τοὺς

[11, 508]   Ζάλευκον τοὺς Θουρίους, καὶ αὐτόν, εἴπερ ἦσαν χρήσιμοι, πεῖσαί τινας τῶν

[11, 461]   καὶ βαρβαρικὸν ἦν τὸ ἔκπωμα, εἴπερ μέγα ἦν, ἐκ τῆς Κικόνων

[11, 506]   ἐπέπεσε τοῖς πράγμασι. Τοῦτο δ´ εἴπερ οὕτως ἀληθείας ἔχει, θεὸς ἂν

[11, 491]   οὕτως ηʹ τὸν ἀριθμόν· ἀλλ´ ἐπείπερ ἔσχισται μὲν ἑκάτερον τῶν ὤτων

[11, 492]   δὲ τὰς πάσας γενέσθαι Πλειάδας, ἐπείπερ ὁρῶνται τοσαῦται, λέγονται δὲ ἑπτά,

[11, 495]   χωλοῖσι δακτύλοισι τἠτέρῃ σπένδει, τρέμων οἷόνπερ ἐν βορηίῳ νωδός. Κλείταρχος δὲ

[11, 466]   ἡγεῖται δῶρον Ἀλκμήνῃ δοθῆναι ποτήριον, ὅπερ Ἀμφιτρύωνι εἰκασθεὶς δίδωσιν, (Ἃ δ´

[11, 486]   ἐπιτήδεια ἢ ἐν Λυκίᾳ εἰργασμένα. Ὅπερ ἐξηγούμενος Δίδυμος ὁ γραμματικὸς τὰς

[11, 489]   Καμπανίας ἀνακείμενον τῇ Ἀρτέμιδι ποτήριον, ὅπερ λέγουσιν ἐκεῖνοι Νέστορος γεγονέναι· (ἐστὶ

[11, 487]   τὰς λάταγας ἐν παιδιᾷ ἔπεμπον· ὅπερ ὁ Σοφοκλῆς ἐν Σαλμωνεῖ χάλκειον

[11, 508]   ζητοῦμεν ἐκ τῶν ἐκείνου λόγων, (ὅπερ) οὐχ εὑρίσκομεν, ἀλλὰ συμπόσια μὲν

[11, 489]   τῶν μαθητῶν αὐτῷ συνενεγκάντων τἀργύριον· (ὅπερ Προμαθίδας ὁ Ἡρακλεώτης ἐξηγούμενος τὴν

[11, 493]   κύτος καὶ βαρὺ τὴν ὁλκήν, ὅπερ φιλοπότης ὢν ὁ Νέστωρ ἐκ

[11, 490]   τῷ Διὶ φέρειν τὴν ἀμβροσίαν. Διόπερ ἀπὸ τῶν πτηνῶν αὐτὰς χωρίζει

[11, 500]   βάρβαροι μετὰ ἀπάτης καὶ δόλου. Διόπερ Δερκυλλίδαν ἔπεμψαν ἥκιστα νομίζοντες ἐξαπατηθήσεσθαι·

[11, 465]   τεμνόμεναι καὶ κατὰ φύσιν δακρύουσι. Διόπερ καὶ Εὐριπίδης ἕνα τῶν τοῦ

[11, 465]   ὕδατι τότε πρῶτον ἐπόθη κεκραμένον. Διόπερ ὀνομασθῆναι τὰς (πηγὰς) Νύμφας καὶ

[11, 463]   Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ Μέθης. (Διόπερ συνιοῦσι καὶ ἡμῖν ἐπὶ τὰς

[11, 507]   μαθηταῖς ἐπεφύκει μητρυιᾶς ἔχων διάθεσιν. Διόπερ Σωκράτης οὐκ ἀηδῶς περὶ αὐτοῦ

[11, 506]   εἰς ἐπιστολὴν ἔγραψέ τι τοιοῦτον· Ὥσπερ ἀγνοοῦντας τοὺς ἀνθρώπους ὅτι καὶ

[11, 484]   ἀπὸ τοῦ σχήματος ἐπιχωριάσαντος ἐκεῖ, ὥσπερ αἱ Θηρίκλειαι λέγονται. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι·

[11, 507]   τι πάθος πρὸς τὴν πολιτείαν, ὥσπερ ἂν εἰ ζωγράφος ἐβούλετο τὰ

[11, 480]   μέν, οὐ κατὰ τόρνον, ἀλλ´ ὥσπερ δακτύλῳ πεποιημέναι, καὶ ἔχουσιν ὦτα

[11, 463]   τυγχάνειν ἡμᾶς αἰεὶ τοὺς ζῶντας, ὥσπερ εἰς πανήγυρίν τινα ἀφειμένους ἐκ

[11, 504]   ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς δὲ φιλοφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι

[11, 489]   εἶναι τοῖς ἥλοις ὁμοίως καὶ ὥσπερ ἐμπεπηγέναι τῷ οὐρανῷ, καθὼς καὶ

[11, 499]   καὶ τοῦτο πωλεῖν μέχρι ἂν ὥσπερ ἐν ἐράνῳ εἷς λοιπὸς ᾖ

[11, 504]   τὰ πάτρια, ὁ δὲ Πλάτων ὥσπερ ἐναντιούμενος ἐν τρίτῳ Νόμων φησί·

[11, 508]   οὓς καταφρονῶν τῶν ἀναγνωσομένων συνέθηκεν, ὥσπερ καὶ οἱ πολλοὶ τῶν μαθητῶν

[11, 482]   γὰρ τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον, ὥσπερ καὶ τὸ ἀμφικύπελλον, (ἢ ὅτι

[11, 509]   διὰ γοητείαν νῦν εἰσιν περίβλεπτοι· ὥσπερ καὶ (Χαίρων ὁ Πελληνεύς, ὃς

[11, 460]   παρ´ Ἀριστοφάνει μὲν ἐν Γεωργοῖς· (Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται. Ἔστι καὶ

[11, 504]   τὰς ψυχὰς τὰς μὲν λύπας ὥσπερ ὁ μανδραγόρας ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς

[11, 487]   κοττάβῳ πρόσεστι καὶ Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης; Ἕρμιππος Μοίραις Ῥάβδον δ´

[11, 481]   δέ γ´ αὐταῖσιν βαθείας κύλικας ὥσπερ ὁλκάδας οἰναγωγούς, περιφερεῖς, λεπτάς, μέσας,

[11, 488]   τὴν ἰδέαν· τινὰ δὲ δύο, ὥσπερ τὰ ᾠοσκύφια καὶ τὰ κανθάρια

[11, 482]   ἦν ὁ τύπος καὶ οὐχ ὥσπερ τὸ δέπας καὶ τὸ ἄλεισον

[11, 503]   ποιεῖν; σὺ γὰρ εἶπον. {Β. Ὥσπερ χρυσίου φωνῆς ἀπότισον, Πυργόθεμι, καταλλαγήν.

[11, 508]   ἀλλὰ συμπόσια μὲν καὶ λόγους ὑπὲρ ἔρωτος εἰρημένους καὶ μάλα ἀπρεπεῖς,

[11, 508]   Δημοχάρης ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ ὑπὲρ Σοφοκλέους πρὸς Φίλωνα, δανείσας τῇ

[11, 486]   στεφάνου κἀν τῷ) πρὸς Τιμόθεον ὑπὲρ χρέως λέγων οὕτως· Φιάλας Λυκιουργεῖς

[11, 481]   γὰρ εὐθύς μοι χολή, ἐξ οὗπερ ἔπιον ἐκ τοιαύτης φάρμακον. Εἰς

[11, 498]   δ´ ἄρα οἱ δῶκε σκύφος, ᾧπερ ἔπινεν. Ἀρίσταρχος δέ· Πλησάμενος δ´

[11, 498]   δ´ ἄρα οἱ δῶκε σκύφον, ᾧπερ ἔπινεν. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς

[11, 498]   ὁ Εὔμαιος Πλησάμενος δῶκε σκύφος, ᾧπερ ἔπινεν, οἴνου ἐνίπλειον. Καὶ Ἀλκμὰν

[11, 464]   Βούλεσθε δήπου τὸν ἐπιδέξι´, ὦ πάτερ, λέγειν ἐπὶ τῷ πίνοντι. {Β.

[11, 471]   νέον ξύνδουλον. Οὑτωσὶ καλῶς. {ΘΕΟΛ. Σπινθὴρ τάλας, πειρᾷς με. {ΣΠΙ. Ναί,

[11, 502]   εἰς τὴν κατάλυσιν ησονην αἴθων ἀνήρ. Τοῖς παισί τ´ εἶπα (δύο

[11, 492]   λὶς πέτρη. Ἀλλ´ ἄλλην ἐνίησι πατὴρ ἐναρίθμιον εἶναι, (ὑπὸ τῆς ὀξύτητος

[11, 463]   (Χαιρέτω ἡμέτερος βασιλεύς, σωτήρ τε πατήρ τε· ἡμῖν δὲ κρητῆρ´ οἰνοχόοι

[11, 476]   ἢ ἀπὸ τοῦ κέρατος; οἷον κερατήρ, ἀπὸ τοῦ εἰς τὸ κέρας

[11, 476]   ἐν ᾧ κιρνᾶται ὁ οἶνος κρατὴρ ἀπὸ τοῦ συγκιρνᾶσθαι ἐν αὐτῷ

[11, 462]   εὐῶδες μύρον ἐν φιάλῃ παρατείνει· κρατὴρ δ´ ἕστηκεν μεστὸς ἐυφροσύνης· ἄλλος

[11, 472]   Ἄλεξις ἐν Κύκνῳ· Φαιδρὸς δὲ κρατὴρ θηρίκλειος ἐν μέσῳ ἕστηκε λευκοῦ

[11, 495]   τὰ δὲ καὶ μείζονα. ΠΡΟΑΡΟΝ κρατὴρ ξύλινος, εἰς ὃν τὸν οἶνον

[11, 472]   Καλεῖται δέ τις καὶ θηρίκλειος κρατήρ, οὗ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Κύκνῳ·

[11, 480]   βʹ χύτρος ἀργυροῦς, ἀποθυστάνιον χρυσοῦν, κρατὴρ χρυσοῦς, Κυρηναίων ἀνάθημα, βατιάκιον ἀργυροῦν.

[11, 460]   Τιμᾶται δὲ καὶ ἐν Ἀχαίᾳ Δημήτηρ ποτηριοφόρος κατὰ τὴν Ἀνθέων χῶραν,

[11, 503]   ὁ δὲ καλὸς πῖλος κάδος, ψυκτήρ, ὅτι βούλει, πάντ´, Ἀμαλθείας κέρας.

[11, 502]   χυτρίδια βαθέα δώδεκα. (ΨΥΓΕΥΣ ἢ ΨΥΚΤΗΡ. Πλάτων Συμποσίῳ· (Ἀλλὰ φέρε, παῖ,

[11, 492]   πως ἀπόλωλεν ἀπευθὴς ἐκ Διὸς ἀστήρ, ἐξ οὗ καὶ γενεῆθεν ἀκούομεν,

[11, 463]   Χῖός φησιν· (Χαιρέτω ἡμέτερος βασιλεύς, σωτήρ τε πατήρ τε· ἡμῖν δὲ

[11, 474]   σοι τόν τε χρυσοῦν κάνθαρον. {ΣΤΡ. Ποῖον; τὸ πλοῖον; {Α. Οὐδὲν

[11, 474]   οἶσθας, ἄθλιε. (Καὶ μετ´ ὀλίγα· {ΣΤΡ. Τὴν ναῦν σεσῶσθαί μοι λέγεις;

[11, 501]   ἀπύρωτος ἢ ψυχρήλατος ἢ ἐπὶ πῦρ οὐκ ἐπιτιθεμένη, καθότι (καὶ λέβητα

[11, 473]   εἰσχέαι ἀμβροσίαν. Ἡ δ´ ἀμβροσία ὕδωρ ἀκραιφνές, ἔλαιον, παγκαρπία· ἅπερ ἔμβαλε.

[11, 475]   Ἠέ ποθεν ποταμῶν κελέβῃ ἀποήφυσας ὕδωρ. Ἀνακρέων· νοχόει δ´ ἀμφίπολος μελιχρὸν

[11, 479]   ἡμίναν, παρατιθέμενος Ἐπιχάρμου· (Καὶ πιεῖν ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας δύο. Καὶ

[11, 466]   ἦν πρότερον ἐν τῷ ποτηρίῳ ὕδωρ ἐμβάλλεσθαι, μεθ´ ὃ τὸν οἶνον.

[11, 464]   καὶ τῶν τοιούτων ἑτέρων εἰς ὕδωρ ἐμβληθέντων ἕψονται καὶ παραχεόντων εἰς

[11, 468]   ἐποιχομένους ἐκέλευσε ῥεξέμεν· ἐν μὲν ὕδωρ, ἐν δ´ ἀσκηθὲς μέλι χεῦαν

[11, 466]   Πιεῖν δὲ θάνατος οἶνον, ἂν ὕδωρ ἐπῇ. Ἀλλ´ ἴσον ἴσῳ μάλιστ´

[11, 466]   Ἕλλησιν ὑπάρχοντι. Οὐ γὰρ τὸ ὕδωρ ἐπὶ τὸν οἶνον ἐπέχεον, ἀλλ´

[11, 470]   χρυσοῦ τιμήεντος, ὑπόπτερος, ἄκρον ἐφ´ ὕδωρ εὕδονθ´ ἁρπαλέως χώρου ἀφ´ Ἑσπερίδων

[11, 476]   τοῦ συγκιρνᾶσθαι ἐν αὐτῷ τὸ ὕδωρ, ἢ ἀπὸ τοῦ κέρατος; οἷον

[11, 462]   λιβανωτὸς ἵησι· ψυχρὸν δ´ ἐστὶν ὕδωρ καὶ γλυκὺ καὶ καθαρόν. (Πάρκεινται

[11, 466]   κεράσειέ τις οἶνον ἐγχέας, ἀλλ´ ὕδωρ καὶ καθύπερθε μέθυ. Ἀνακρέων· Φέρ´

[11, 476]   ὅταν συμμίσγωσι τῷ οἴνῳ τὸ ὕδωρ, κεράσαι φάσκοντες. Καὶ τὸ ἀγγεῖον

[11, 465]   ὅτι τὸν οἶνον αὐξάνει τὸ ὕδωρ κιρνάμενον. Ἡσθέντες οὖν τῇ κράσει

[11, 483]   δὲ ἕνεκα στρατιωτικόν, πολλάκις ἀνάγκη ὕδωρ πίνειν οὐ καθαρόν. Πρῶτον μὲν

[11, 484]   πύελον κατακλίθητι σφόδρα εἰς θερμὸν ὕδωρ. Πολέμων δ´ ἐν πέμπτῳ τῶν

[11, 501]   χαλκίῳ προσεοικυῖαν ἐκπετάλῳ, δεχομένην ψυχρὸν ὕδωρ. Τὴν δ´ ἀμφίθετον πότερα δύο

[11, 466]   οἶνον ἐπέχεον, ἀλλ´ ἐπὶ τὸ ὕδωρ τὸν οἶνον, ὅπως ἐν τῷ

[11, 466]   καὶ καθύπερθε μέθυ. Ἀνακρέων· Φέρ´ ὕδωρ, φέρ´ οἶνον, ὦ παῖ, φέρε

[11, 501]   ἄξιον ἀνθεμόεντα, τὸν δεχόμενον ἴσως ὕδωρ ψυχρόν, ὥστε καὶ τὴν φιάλην

[11, 474]   ναῦν Καλλικλῆς ἐποίησε τὸν καλούμενον, Εὐφράνωρ δ´ ἐκυβέρνα Θούριος. Πολέμων δ´

[11, 476]   ἅπαξ μόνον. Λυκοῦργος δ´ ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ κατὰ Δημάδου Φίλιππόν

[11, 508]   Διατριβῶν, ἔτι δὲ Δημοχάρης ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ ὑπὲρ Σοφοκλέους πρὸς

[11, 466]   μάχαι τε (Καικίλιος δὲ ὁ ῥήτωρ ὁ ἀπὸ Καλῆς ἀκτῆς ἐν

[11, 461]   τοὺς ἥρωας νομίζουσι καὶ μᾶλλον νύκτωρ ἢ μεθ´ ἡμέραν. Ὅπως οὖν

[11, 493]   τραπέζης πλεῖον ἐόν, ὁ δὲ Νέστωρ ἀπονητὶ ἄειρεν. Νῦν οὖν οὕτω

[11, 461]   μόλις ἂν νέος βαστάσαι ἴσχυεν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρε,

[11, 493]   τούτου τοῦ ἑξαμέτρου (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν»

[11, 493]   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν,

[11, 493]   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν»

[11, 488]   ἄλλοι μογοῦντες ἐβάσταζον τὸ ποτήριον, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν.

[11, 488]   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν· Νέστωρ δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν.

[11, 493]   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν, (Νέστωρ δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν,

[11, 493]   ὁλκήν, ὅπερ φιλοπότης ὢν ὁ Νέστωρ ἐκ τῆς συνεχοῦς συνηθείας ῥᾳδίως

[11, 493]   Νῦν οὖν οὕτω τεταγμένων ὁ Νέστωρ φαίνεται τῶν μὲν λοιπῶν πρεσβυτῶν

Livre, pages
[11, 482]	{Β. Νὴ τὸν Δί´, ἦν	γάρ.	{Α. Ὦ τάλαιν´ ἐγὼ κακῶν.
[11, 490]	ὡς οἱ πολλοὶ δοξάζουσιν (ἄσεμνον	γάρ)	ἀλλὰ τὰς Πλειάδας. Οἰκεῖον γὰρ
[11, 488]	δ´ αὐτοῦ τέσσαρ´ ἔσαν. Τὰ	γὰρ	ἄλλα ποτήριά φησιν ὁ Μυρλεανὸς
[11, 494]	δίκην ἀπελθόντα ὀξυβάφω δύο. Οὐ	γὰρ	ἄλλο τι ἡγητέον εἶναι ἢ
[11, 465]	αἱ Νύμφαι κατ´ ἀλήθειαν. αἱ	γὰρ	ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι τεμνόμεναι
[11, 483]	παῖδα φάρυγος. Θεόπομπος Στρατιώτισιν· Ἐγὼ	γὰρ	ἂν κώθωνος ἐκ στρεψαύχενος πίοιμι
[11, 474]	ἢ κύκνος ἢ κάνθαρος; τουτὶ	γὰρ	ἂν πύθωμ´ ἔτι, αὐτὸς περανῶ
[11, 481]	αὐτῷ κισσύβιον παρ´ Ὁμήρῳ· οὐ	γὰρ	ἂν τρὶς πιὼν μέγιστος ὢν
[11, 461]	Κύκλωπι ὑπ´ Ὀδυσσέως κισσύβιον. Οὐ	γὰρ	ἂν τρὶς πιὼν οὕτως κατηνέχθη
[11, 475]	μελιτηρὸν τὴν κελέβην εἶναι. Καὶ	γὰρ	Ἀντίμαχος ὁ Κολοφώνιος ἐν πέμπτῳ
[11, 506]	Φίλιππος διὰ Πλάτωνος ἔσχεν. Εὐφραῖον	γὰρ	ἀπέστειλε τὸν Ὠρείτην πρὸς Περδίκκαν
[11, 461]	πεμφθὲν ἐκ τῶν βαρβάρων. Ἐκεῖνοι	γὰρ	ἀπεστερημένοι τῆς παιδείας ὁρμῶσιν ἐπὶ
[11, 507]	τὸ ἦθος οὐδαμῶς εὐδοκιμεῖν. Καὶ	γὰρ	Ἀρίστιππον πρὸς Διονύσιον ἀποδημήσαντα ἔσκωπτεν,
[11, 498]	διὰ παντός, οὐκ εὖ· ὅτε	γὰρ	ἀρσενικόν ἐστιν ὁ σκύφος, ὡς
[11, 464]	ἐκ τῆς Κόπτου καταγόμενα· μετὰ	γὰρ	ἀρωμάτων συμφυραθείσης τῆς γῆς ὀπτᾶται.
[11, 491]	ἔχουσι μορφὰς ἄπτεροι Πελειάδες. Ἀπτέρους	γὰρ	αὐτὰς εἴρηκε διὰ τὴν πρὸς
[11, 472]	καθ´ ἕκαστον δεῖ λέγειν; ὄψει	γὰρ	αὐτός. {Β. Βασιλέως υἱὸν λέγεις
[11, 486]	καθ´ ἕκαστα δεῖ λέγειν; ὄψει	γὰρ	αὐτός. (ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ. Φιάλαι τινὲς οὕτως
[11, 493]	(Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος βασιλεύς. Λαμβάνοντος	γὰρ	αὐτοῦ σύνταξιν βασιλικήν, μεταπεμψάμενος τοὺς
[11, 505]	οὐδ´ αὐτὸς εὑρετής ἐστιν. Πρὸ	γὰρ	αὐτοῦ τοῦθ´ εὗρε τὸ εἶδος
[11, 494]	τοῦ λίαν πότου; ἐγᾦδα. Συντρίψω	γὰρ	αὐτοῦ τοὺς χόας καὶ τοὺς
[11, 504]	τῶν αὐτῶν ὑποθέσεων. Συμπόσια μὲν	γὰρ	γεγράφασιν ἀμφότεροι, καὶ ἐν αὐτοῖς
[11, 468]	ἀπύρωτον φιάλην τὸ κέρας· οὐ	γὰρ	γίνεται διὰ πυρός. Λέγοι δ´
[11, 506]	τῶν εἰς αὐτὸν διαλόγων· ὁ	γὰρ	δεύτερος ὑπό τινων Ξενοφῶντος εἶναι
[11, 462]	πλῆρες ὂν πάσης θυμηδίας· Νῦν	γὰρ	δὴ ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρες
[11, 470]	προλιποῦς´ οὐρανὸν εἰσαναβῇ· (τὸν μὲν	γὰρ	διὰ κῦμα φέρει πολυήρατος εὐνή,
[11, 497]	ἐκπέπωκα πολλάκις. {Β. Οὐδὲν ἐλέφαντος	γὰρ	διαφέρεις οὐδὲ σύ. {Α. Ἕτερον
[11, 481]	(Φερεκράτης Κοριαννοῖ· Ἐκ τοῦ βαλανείου	γὰρ	δίεφθος ἔρχομαι, ξηρὰν ἔχουσα τὴν
[11, 491]	εἰσιν ἀλλήλαις καὶ συνεζευγμέναι. Τὸ	γὰρ	δοιοὶ καὶ δοιαὶ σημαίνει καὶ
[11, 460]	ἡ τροφὸς καθημένῳ δηλονότι οὕτως	γὰρ	ἐδείπνουν οἱ τότε τὸν Ὀδυσσέα,
[11, 463]	ὑποκόρισμα τῆς ἀνθρωπίνης μοίρας; ἐγὼ	γάρ,	εἰ μὲν εὖ τις ἢ
[11, 488]	τὰ τούτοις ὅμοια· ἕνα μὲν	γὰρ	εἶναι πυθμένα τὸν κατὰ τὸ
[11, 466]	τὸ περικεκυρτῶσθαι τὰ ὠτάρια· κυφὸν	γὰρ	εἶναι τὸ κυρτόν. (Ἀνίκητος δὲ
[11, 500]	τὸ μεθύσαι σκυθίσαι φησί· (συγγενὲς	γὰρ	εἶναι τὸ φ> τῷ θ>
[11, 489]	ὑπονοοῦσι περιστερὰς εἶναι, ἁμαρτάνοντες. Ἕτερον	γὰρ	εἶναί φησιν Ἀριστοτέλης πελειάδα καὶ
[11, 507]	παρὰ προτέρῳ εἴρηται Ὁμήρῳ. Οὗτος	γὰρ	εἶπεν ὡς ἡ τοῦ Πατρόκλου
[11, 489]	λέγω δὲ τὰς πελειάδας. (Ὅταν	γὰρ	εἴπῃ· Δύο δὲ πελειάδες ἀμφὶς
[11, 503]	φακῆν, (τί δεῖ ποιεῖν; σὺ	γὰρ	εἶπον. {Β. Ὥσπερ χρυσίου φωνῆς
[11, 460]	καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ· Οἰνοποτάζων	γὰρ	εἴρηκε. Καὶ Σαπφὼ δ´ ἐν
[11, 479]	καὶ καλῶς ἕκαστα αὐτῶν. Ἔδει	γὰρ	εἰς τὸν ἀριστερὸν ἀγκῶνα ἐρείσαντα
[11, 472]	{Α. Καὶ τῶν Ῥοδιακῶν. Ἥδιστα	γὰρ	ἐκ τῶν τοιούτων, Αἰσχρέα, ποτηρίων
[11, 479]	ὑγρῶς ἀφεῖναι τὴν λάταγα· οὕτω	γὰρ	ἐκάλουν τὸ πῖπτον ἐκ τῆς
[11, 504]	τῶν ἐν γῇ φυομένων. (Καὶ	γὰρ	ἐκεῖνα, ὅταν μὲν ὁ θεὸς
[11, 468]	ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον ἔθηκεν. (Ἔδοξε	γὰρ	ἔκπωμα εἶναι· ἐστὶ δὲ χαλκίον
[11, 470]	Λέγει δ´ οὕτως· Ἠέλιος μὲν	γὰρ	ἔλαχεν πόνον ἤματα πάντα, οὐδέ
[11, 495]	ἦν αὐτῇ (κύλιξ, ὁ παῖς	γὰρ	ἐμπεσὼν κατήραξε, δῆλον, οἶμαι, ποιῶν
[11, 492]	τῶν τροφῶν ἐστιν δεκτικόν. Κυκεὼν	γὰρ	ἐν αὐτῷ γίνεται· (τοῦτο δ´
[11, 466]	φιαλῶδες εἶναι τὸ δέπας· σπένδουσι	γὰρ	ἐν αὐτῷ. (Λέγει γοῦν Ὅμηρος
[11, 486]	πόλεων ἢ ἐθνῶν. (Ἀριστοφάνης τε	γὰρ	ἐν Εἰρήνῃ φησί· Τὸ δὲ
[11, 509]	ἀνοσίως καὶ ἀδόξως βιοῦντες. Χρημάτων	γὰρ	ἐξ ἀσεβείας καὶ παρὰ φύσιν
[11, 494]	ἑορτῆς. Οὗ μὲν ἦμεν ἄρτι	γὰρ	ἐξ ὀξυβαφίων κεραμέων ἐπίνομεν· τούτῳ
[11, 466]	τὸν Οὐρανόν, ὑπερήφανα. Ἐγὼ μὲν	(γὰρ)	ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι
[11, 482]	μέσῃ κωμῳδίᾳ κωμῳδουμένων Ποιητῶν. Τὸ	γὰρ	ἐπάγεσθαι κατὰ τὰς ἑστιάσεις κυμβία
[11, 494]	Τοῦτο μέν σοι πείσομαι. Καὶ	γὰρ	ἐπαγωγόν, ὦ θεοί, τὸ σχῆμά
[11, 493]	ἀλλ´ εἶπεν ἂν ἕτερος. (Τοῦτο	γὰρ	ἐπὶ δύο τάσσεσθαι πέφυκεν, ὡς
[11, 500]	πρὸς τοὺς ἄλλους διαφοράν· ἔπεστι	γὰρ	ἐπὶ τῶν ὤτων αὐτοῖς ὁ
[11, 471]	στέφανον κύκλῳ ἔχουσα χρυσοῦν· οὐ	γὰρ	ἐπίτηκτόν τινα. Καὶ ἐν Ἱππίσκῳ·
[11, 498]	ἐξέπινον, ἀντὶ τοῦ προέπινον. Κυρίως	γάρ	ἐστι τοῦτο προπίνειν, τὸ ἑτέρῳ
[11, 490]	μὴ τηλόθεν Ὠαρίων´ ἀνεῖσθαι. Σύνεγγυς	γάρ	ἐστιν ὁ Ὠρίων τῇ ἀστροθεσίᾳ
[11, 508]	τῶν Ἑλλήνων αὐτοῖς χρήσασθαι. Νόμος	γάρ	ἐστιν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης, λόγος
[11, 461]	ταύτην, οὐδὲν θαυμαστόν. Οὐκ ἔχοντες	γὰρ	ἑτέραν ἡδονὴν ταύτης καλλίω οὐδὲ
[11, 473]	ὀνόματός φησιν· Ἐγὼ δὲ (καὶ	γὰρ	ἔτυχεν ὂν καταντικρὺ τῆς οἰκίας
[11, 481]	{Α. Μηδαμῶς μικράν γε. Κινεῖται	γὰρ	εὐθύς μοι χολή, ἐξ οὗπερ
[11, 497]	γενέσθαι τῶν Ἀρσινόης εἰκόνων. (Τῇ	γὰρ	εὐωνύμῳ χειρὶ τοιοῦτον φέρει δημιούργημα
[11, 507]	ἔφησεν ἑωρακέναι πλειόνων παρόντων. Δοκεῖν	γὰρ	ἔφη τὸν Πλάτωνα κορώνην γενόμενον
[11, 478]	κύλικα μὲν οὐκ εἶναι, οὐ	γὰρ	ἔχειν ὦτα, παραπλήσιον δ´ ὑπάρχειν
[11, 502]	Τοῖς παισί τ´ εἶπα (δύο	γὰρ	ἦγον οἴκοθεν) τἀκπώματ´ εἰς τὸ
[11, 483]	οἶνον ἐρυθρὸν ἀπὸ τρυγός· οὐδὲ	γὰρ	ἡμεῖς νήφειν ἐν φυλακῇ τῇδε
[11, 459]	κωμῳδιοποιὸν Κηφισόδωρον, ἑταῖρε Τιμόκρατες. Συναχθέντων	γὰρ	ἡμῶν καθ´ ὥραν μετὰ σπουδῆς
[11, 495]	πελλίδα· Ἐκ πελλίδος πίνοντες· οὐ	γὰρ	ἦν αὐτῇ (κύλιξ, ὁ παῖς
[11, 485]	ἐποίησεν ἐκπιεῖν. Φιλύλλιος Αὔγῃ· Πάντα	γὰρ	ἦν μέστ´ ἀνδρῶν καὶ μειρακίων
[11, 475]	σιτία καὶ τὰ καρχήσια. Ἔθος	γὰρ	ἦν τοῖς ἀρχαίοις ἐπὶ τῶν
[11, 465]	μεμηχανημένα, οὐδὲν τούτῳ αἰσχύνονται. Πολὺ	γὰρ	ηὔξηται ἐν αὐτοῖς ἡ ἀδικία
[11, 508]	λεχθέντα ἢ μὴ χεῖρον. Καὶ	γὰρ	Θεόπομπος ὁ Χῖος ἐν τῷ
[11, 482]	ἐχρῶντο τότε οὐδὲ κοτύλῃ. (Κρατῆρα	γὰρ	ἵστασαν τοῖς θεοῖς, οὐκ ἀργυροῦν
[11, 474]	ἐν τῇ νηὶ κατασκευασμάτων. Τοῦ	γὰρ	ἱστοῦ τὸ μὲν κατωτάτω πτέρνα
[11, 489]	Νέστορος καὶ ἰδιαίτερόν ἐστιν. Ἔχει	γὰρ	καὶ ἀστέρας, οὓς ἥλοις ὁ
[11, 490]	ἐπὶ τῶν Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται	γὰρ	καὶ αὗται τὸν Ὠρίωνα φεύγειν,
[11, 505]	πεπλασμένα θαύματα εἰδώς. (Παρμενίδῃ μὲν	γὰρ	καὶ ἐλθεῖν εἰς λόγους τὸν
[11, 484]	τὸ σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν	γὰρ	καὶ θερμὸν ὁ οἶνος· τὸ
[11, 482]	τοιαῦτα εἶναι τῇ κατασκευῇ. Φησὶ	γὰρ	καὶ ὁ ποιητής· Ἦτοι ὃ
[11, 507]	μὴν οὐδ´ Ἀντισθένη ἐπαινῶ· καὶ	γὰρ	καὶ οὗτος πολλοὺς εἰπὼν κακῶς
[11, 461]	τῶν δαιμόνων καταδειχθῆναι τοῦτο. Χαλεποὺς	γὰρ	καὶ πλήκτας τοὺς ἥρωας νομίζουσι
[11, 507]	ἐσχήκαμεν ἀπ´ αὐτοῦ ὠφέλειαν. (Ἐὰν	γὰρ	καὶ συγχωρήσῃ τις μεθίστασθαι τὰς
[11, 464]	οἶνον ἧττον ποιεῖν μεθύσκειν. Σμύρνης	γὰρ	καὶ σχοίνου καὶ τῶν τοιούτων
[11, 466]	εὐδαιμονοῦσιν, ὠφελοῦσι τοὺς φίλους. Αὔξει	γὰρ	καὶ τρέφει μεγαλύνει τε τὴν
[11, 477]	ὃ δ´ ἀμπέλων γάνος. Τὸ	γὰρ	κισσύβιον, φησί, λέγεται ἐπὶ συνόδου
[11, 480]	κάδοι, ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι	γὰρ	κρουνεῖα; {Α. Ναί. (ΚΥΑΘΙΣ, κοτυλῶδες
[11, 486]	κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι	γὰρ	κρουνεῖα; {Α. Ναί. Λουτήρι´— ἀλλὰ
[11, 472]	κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι	γὰρ	κρουνεῖα; {Α. Ναί· λουτήρι´— ἀλλὰ
[11, 464]	ἡμῖν τὰ κεράμεα ποτήρια. Καὶ	γὰρ	Κτησίας Παρὰ Πέρσαις, φησίν, ὃν
[11, 477]	περιστείχοντος ἀλείσου τὸ τρίτον. Ὁ	γὰρ	λέγων ἄλεισον τὸ αὐτὸ καὶ
[11, 507]	μετεχούσας, τί πλέον ἡμῖν; ὧν	γὰρ	μήτ´ ἀνάμνησίς ἐστιν οὗ ποτε
[11, 479]	ἀγωνίζοιντο περὶ τῆς νίκης. Οὐ	γὰρ	μόνον ἐφιλοτιμοῦντο βάλλειν ἐπὶ τὸν
[11, 467]	τοῦ σίγμα Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ	γὰρ	μουσικοί, καθάπερ πολλάκις Ἀριστόξενός φησι,
[11, 475]	ῥά οἱ προφερέστερον εἴη. Σαφῶς	γὰρ	νῦν κελέβειον ἀντὶ ἀγγείου τινὸς
[11, 461]	μεγάλοις ἔπινον ποτηρίοις. Δικαίαρχος μὲν	γὰρ	ὁ Μεσσήνιος, ὁ Ἀριστοτέλους μαθητής,
[11, 463]	καλούμενοι σοφοὶ συμποτικὰς ὁμιλίας. Παραμυθεῖται	γὰρ	ὁ οἶνος καὶ τὴν τοῦ
[11, 464]	καλεῖσθαι τὸν τρόπον τοῦτον. Καὶ	γὰρ	ὁ φίλοψος καὶ ὁ ὀψοφάγος
[11, 477]	Ἀθηναίῳ Πόλλιδι συνεστιασθέντος αὐτῷ· Καὶ	γὰρ	ὃ Θρηικίην μὲν ἀνήνατο χανδὸν
[11, 504]	καὶ ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ. Τῷ	γὰρ	ὄντι ὁ οἶνος ἄρδων τὰς
[11, 495]	τὴν λέξιν λέγων οὕτως· Θαλῆς	γάρ,	ὅστις ἀστέρων ὀνήιστος καὶ τῶν
[11, 500]	ἔπεμψαν ἥκιστα νομίζοντες ἐξαπατηθήσεσθαι· ἦν	γὰρ	οὐδὲν ἐν τῷ τρόπῳ Λακωνικὸν
[11, 489]	τῆς χρόας οὐσίαν. Ὁ μὲν	γὰρ	οὐρανὸς ἀργύρῳ προσέοικεν, οἱ δὲ
[11, 493]	Μαχάονος καὶ Νέστορος ἔθηκε, δύο	γὰρ	οὗτοι πίνουσιν, ἀλλ´ εἶπεν ἂν
[11, 491]	περὶ ἓν ἕκαστον ἀκουστέον· γενήσονται	γὰρ	οὕτως ηʹ τὸν ἀριθμόν· ἀλλ´
[11, 460]	ἐστι τὸ κυλικεῖον τοδί εἴρηται	γὰρ	οὕτως ἡ τῶν ποτηρίων σκευοθήκη
[11, 461]	ἐπιχώρια γέγονε τοῖς δυνάσταις. Οὐ	γὰρ	παλαιὸν οὐδὲ τοῦτό γέ ἐστι
[11, 508]	καὶ διάβολοι γενόμενοι. (Εὐφραῖος μὲν	γὰρ	παρὰ (Περδίκκᾳ τῷ βασιλεῖ διατρίβων
[11, 466]	ποτήριον πολλοὶ καὶ κεραμεύουσι· πλεῖστοι	γὰρ	περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο. Καὶ θεοφιλὲς
[11, 470]	τῇ περὶ Φυτῶν Ἱστορίᾳ. Διηγούμενος	γὰρ	περὶ τῆς τερμίνθου φησί· Τορνεύεσθαι
[11, 507]	τὴν τοῦ οἴνου πρόποσιν. Ἐδόκει	γὰρ	Πλάτων φθονερὸς εἶναι καὶ κατὰ
[11, 493]	οὖν τό τις μόριον· τὸ	γὰρ	πλῆρές ἐστιν Ἄλλος μέν τις
[11, 493]	δίχα πόνου καὶ κακοπαθείας. Τὸ	γὰρ	ποτήριον ὑφίσταται μέγα (καὶ) κατὰ
[11, 485]	κατεναντίον τῷ λεγομένῳ βομβυλιῷ. Φησὶν	γάρ	που ὁ αὐτός· Τὸ δ´
[11, 498]	οἴνοιο δέπας δείδεκτ´ Ἀχιλῆα. Πληροῦντες	γὰρ	προέπινον ἀλλήλοις μετὰ προσαγορεύσεως. Πανύασσις
[11, 471]	οἷον Θηρίκλειος, Δεινιάς, Ἰφικρατίς· ταῦτα	γὰρ	πρότερον συνιστορεῖν τοὺς εὑρόντας. Φαίνεται
[11, 461]	τῶν ἐπὶ τοῖς ἡρωικοῖς. Τὸ	γὰρ	ῥυτὸν ὀνομαζόμενον μόνοις τοῖς ἥρωσιν
[11, 481]	ἄειρε κυλίχναις μεγάλαις, αιταποικιλλις. Οἶνον	γὰρ	Σεμέλας καὶ Διὸς υἱὸς λαθικαδέα
[11, 497]	Θεοκλῆς ἐν Ἰθυφάλλοις οὕτως· Ἐθύσαμεν	γὰρ	σήμερον Σωτήρια πάντες οἱ τεχνῖται·
[11, 466]	ποτηρίου γέ σοι πρώτιστον. Ἦν	γὰρ	στρογγύλον, μικρὸν πάνυ, παλαιόν, ὦτα
[11, 471]	Ὡς δ´ ἐδείπνησαν (συνάψαι βούλομαι	γὰρ	τἀν μέσῳ) καὶ Διὸς σωτῆρος
[11, 490]	ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ φέρουσι. Οὐ	γὰρ	τὰς πελειάδας τὰς ὄρνεις φέρειν
[11, 490]	ταὶ καλέονται Πελειάδες οὐράνιαι. Σαφῶς	γὰρ	τὰς Πλειάδας οὔσας Ἄτλαντος θυγατέρας
[11, 490]	γάρ) ἀλλὰ τὰς Πλειάδας. Οἰκεῖον	γὰρ	τὰς προσημαινούσας τῷ τῶν ἀνθρώπων
[11, 482]	τοῦτο, κυφὸν δὲ μόνον; ἀπὸ	γὰρ	τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον, ὥσπερ
[11, 473]	Πιξώδαρον. Ἡδύλος Ἐπιγράμμασι· ~(Πίνωμεν· καὶ	γάρ	τι νέον, καὶ γάρ τι
[11, 473]	καὶ γάρ τι νέον, καὶ	γάρ	τι παρ´ οἶνον εὕροιμ´ ἂν
[11, 484]	καὶ τῆς ψυχῆς ἄνεσιν. Γίγνονται	γάρ	τινες ἡμῖν ἐκ τῶν καθ´
[11, 508]	διὰ ταῦτα θαυμαστέος ἐστίν. Ἔχει	γάρ	τις καὶ παρ´ ἑτέρων ταῦτα
[11, 484]	τῶν κωθωνισμῶν πρέπει μάλιστα. Κατανίζεται	γὰρ	τὸ σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν
[11, 466]	νῦν παρ´ Ἕλλησιν ὑπάρχοντι. Οὐ	γὰρ	τὸ ὕδωρ ἐπὶ τὸν οἶνον
[11, 466]	χεῖρα ἐν τῇ προέσει. Ἦν	γὰρ	τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς καὶ
[11, 503]	τις, οὐκ ἔτι ἔξεστι κυαθίζειν	γάρ	τὸν δὲ κάδον ἔξω καὶ
[11, 471]	δ´ οὐδὲν σκεῦος οὐδεπώποτε· (καθαρώτερον	γὰρ	τὸν κέραμον εἰργαζόμην ἢ Θηρικλῆς
[11, 501]	τὸ πιεῖν ἅλις παρέχουσα· μείζων	γὰρ	τοῦ ποτηρίου. Ἡ δὲ (ἀμφίθετος
[11, 490]	Νέστορος ὁ ποιητὴς ποτηρίῳ· καὶ	γὰρ	τοῦτο τῆς ἑτέρας τροφῆς δεκτικὸν
[11, 493]	χρησάμενοι ἀπολύομεν τὸν ποιητήν. Ἀπὸ	γὰρ	τούτου τοῦ ἑξαμέτρου (πλεῖον ἐόν,
[11, 503]	τούτῳ ἐχρῶντο οἰνοχοοῦντες κυάθῳ. Εἰπὼν	γάρ·	Τρίποδα καὶ κάδον παραθέμενος ψυκτῆρά
[11, 506]	δ´ αὐτὸν ἀποδύσαντας θεωρεῖν· ὀφθήσεται	γάρ,	φησί, περίβλεπτον ἀξίωμα περικείμενος κάλλους
[11, 480]	ἡμῶν Ἀθηναίου πατρίδι Ναυκράτει. (Εἰσὶν	γὰρ	φιαλώδεις μέν, οὐ κατὰ τόρνον,
[11, 501]	λέξιν ἀγνοεῖν φησι Λυκόφρονα· τῶν	γὰρ	φιαλῶν οἱ ὀμφαλοὶ καὶ τῶν
[11, 480]	εἰσιν οἱ ἄμβικες καλούμενοι. Τὸ	γὰρ	φοξὸν ἐπὶ τούτου τάττουσι, καθότι
[11, 507]	καὶ λέγοι τις; ἡ μὲν	γὰρ	ψυχὴ ἡ διαπλαττομένη ἀθάνατος ὑπ´
[11, 462]	τὰ δίκαια δύνασθαι (πρήσσειν (ταῦτα	γὰρ	ὦν ἐστι προχειρότερον) οὐχ ὕβρις
[11, 481]	εἶναι κισσύβιον καὶ κυμβίον. Φησὶ	γὰρ	ὡς Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον ἀκράτου
[11, 488]	γαίῃ χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον. Ἐμφαίνεται	γὰρ	ὡς τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ
[11, 461]	οἱ φάσκοντες τὸ μέγα ποτήριον	φρέαρ	ἀργυροῦν εἶναι. Ἐν τούτοις ἀγνοεῖν
[11, 468]	ἑστηῶσι, καὶ ἐς λοιβὴν χέον	εἶθαρ	χρυσείῃ προχόῳ. (Καὶ πάλιν· Ἄλλοι
[11, 492]	παρὰ δ´ ἀλφίτου ἱεροῦ ἀκτήν,	(πὰρ	δὲ δέπας περικαλλές, ὃ οἴκοθεν
[11, 487]	Νέστορος ποτηρίου φησὶν ὁ ποιητής·	Πὰρ	δὲ δέπας περικαλλές, ὃ οἴκοθεν
[11, 475]	κεῖτο μέλιτος πεπληθός. Καὶ πάλιν·	Ἀτὰρ	ἀμφίθετον κελέβειον ἑλόντες ἔμπλειον μέλιτος,
[11, 488]	δέ οἱ ἧλοι χρύσειοι πάμφαινον·	ἀτὰρ	περὶ κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον. Ἀπελλῆς
[11, 467]	(Μισῶ κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ´ ἀεί.	Ἀτὰρ	ὡς ὅμοιον οὑμὸς υἱὸς ᾤχετο
[11, 491]	ἀμβροσίην φορέουσαι ἀπ´ Ὠκεανοῖο ῥοάων·	νέκταρ	δ´ ἐκ πέτρης μέγας αἰετὸς
[11, 478]	γε σπείσας ἐκ κόνδυος ἀργυφέοιο	(νέκταρ	ἐπ´ ἀλλοδαπὴν οἶμον ἔβαινε πόδα.
[11, 463]	ἐν κυλίκεσσιν ἁβρῶς συμμεμιγμένον θαλίαισι	νέκταρ	οἰνοχοοῦσα» τούτοις τοῖς ἑταίροις ἐμοῖς
[11, 492]	ἐπιπροίηλε τράπεζαν καλὴν κυανόπεζαν ἐύξοον,	αὐτὰρ	ἐπ´ αὐτῆς χάλκειον κάνεον· ἐπὶ
[11, 465]	παρέθηκε τράπεζαν ἀργυρέην Κάδμοιο θεόφρονος·	αὐτὰρ	ἔπειτα χρύσεον ἔμπλησεν καλὸν δέπας
[11, 465]	ἔκπωμα ὃ ἀπηγορεύκει, λέγων οὕτως·	(Αὐτὰρ	ὁ διογενὴς ἥρως ξανθὸς Πολυνείκης
[11, 465]	ἔμπλησεν καλὸν δέπας ἡδέος οἴνου.	Αὐτὰρ	ὅ γ´ ὡς φράσθη παρακείμενα
[11, 478]	Παγκράτης δ´ ἐν πρώτῳ Βοκχορηίδος·	Αὐτὰρ	ὅ γε σπείσας ἐκ κόνδυος
[11, 492]	μετ´ ἀνθρώποις καλέονται, ἓξ οἶαί	περ	ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν. Οὐ μέν
[11, 492]	ἐκεῖναι ἐπιρρήδην καλέονται (Ἓξ οἶαί	περ	ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ ὁρώμενον
[11, 473]	ἀμβροσία ὕδωρ ἀκραιφνές, ἔλαιον, παγκαρπία·	ἅπερ	ἔμβαλε. Μνημονεύει τοῦ καδίσκου καὶ
[11, 508]	Ἀλλὰ τὰ κατὰ τὸν ἄνθρωπον	ἅπερ	ἐπαγγέλλεται καὶ ἡμεῖς ζητοῦμεν ἐκ
[11, 504]	ἀνθρώπων σώματα τὰ αὐτὰ πάσχειν	ἅπερ	καὶ τὰ τῶν ἐν γῇ
[11, 460]	στεφάνους δ´ ἐπὶ κρασὶν ἔθηκεν.	Ἅπερ	ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς πόσεως, ὡς
[11, 489]	εἶναι παρακειμένως ἔχοντα τὰ ὦτα,	καθάπερ	αἱ δίπρῳροι τῶν νεῶν, περὶ
[11, 495]	γράφει οὕτως· Οἱ χόες πελίκαι,	καθάπερ	εἴπομεν, ὠνομάζοντο. Ὁ δὲ τύπος
[11, 471]	ἂν εἴη μικρὸν τοὔνομα. Ἀλλά,	καθάπερ	εἴρηται, οὐκ ἔστιν πιστεῦσαι τῷ
[11, 488]	γὰρ ὡς τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων	καθάπερ	ἐπὶ τῶν ῥοπάλων. Καὶ ἐπὶ
[11, 495]	πρὸς τὴν τοῦ οἴνου ἔγχυσιν,	καθάπερ	Ἴων ὁ Χῖος ἐν Εὐρυτίδαις
[11, 490]	οὔσας Ἄτλαντος θυγατέρας Πελειάδας καλεῖ,	καθάπερ	καὶ Πίνδαρος. Ἐστὶ δ´ ἐοικὸς
[11, 467]	Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ γὰρ μουσικοί,	καθάπερ	πολλάκις Ἀριστόξενός φησι, τὸ σίγμα
[11, 508]	τί πεποιήκασιν; καίτοι γε ἔδει	καθάπερ	τὸν Λυκοῦργον τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ
[11, 464]	καὶ δοξομανεῖς καλοῦσι τοὺς φιλοδόξους,	(καθάπερ	τοὺς φιλογύνας γυναικομανεῖς καὶ τοὺς
[11, 508]	Ζάλευκον τοὺς Θουρίους, καὶ αὐτόν,	εἴπερ	ἦσαν χρήσιμοι, πεῖσαί τινας τῶν
[11, 461]	καὶ βαρβαρικὸν ἦν τὸ ἔκπωμα,	εἴπερ	μέγα ἦν, ἐκ τῆς Κικόνων
[11, 506]	ἐπέπεσε τοῖς πράγμασι. Τοῦτο δ´	εἴπερ	οὕτως ἀληθείας ἔχει, θεὸς ἂν
[11, 491]	οὕτως ηʹ τὸν ἀριθμόν· ἀλλ´	ἐπείπερ	ἔσχισται μὲν ἑκάτερον τῶν ὤτων
[11, 492]	δὲ τὰς πάσας γενέσθαι Πλειάδας,	ἐπείπερ	ὁρῶνται τοσαῦται, λέγονται δὲ ἑπτά,
[11, 495]	χωλοῖσι δακτύλοισι τἠτέρῃ σπένδει, τρέμων	οἷόνπερ	ἐν βορηίῳ νωδός. Κλείταρχος δὲ
[11, 466]	ἡγεῖται δῶρον Ἀλκμήνῃ δοθῆναι ποτήριον,	ὅπερ	Ἀμφιτρύωνι εἰκασθεὶς δίδωσιν, (Ἃ δ´
[11, 486]	ἐπιτήδεια ἢ ἐν Λυκίᾳ εἰργασμένα.	Ὅπερ	ἐξηγούμενος Δίδυμος ὁ γραμματικὸς τὰς
[11, 489]	Καμπανίας ἀνακείμενον τῇ Ἀρτέμιδι ποτήριον,	ὅπερ	λέγουσιν ἐκεῖνοι Νέστορος γεγονέναι· (ἐστὶ
[11, 487]	τὰς λάταγας ἐν παιδιᾷ ἔπεμπον·	ὅπερ	ὁ Σοφοκλῆς ἐν Σαλμωνεῖ χάλκειον
[11, 508]	ζητοῦμεν ἐκ τῶν ἐκείνου λόγων,	(ὅπερ)	οὐχ εὑρίσκομεν, ἀλλὰ συμπόσια μὲν
[11, 489]	τῶν μαθητῶν αὐτῷ συνενεγκάντων τἀργύριον·	(ὅπερ	Προμαθίδας ὁ Ἡρακλεώτης ἐξηγούμενος τὴν
[11, 493]	κύτος καὶ βαρὺ τὴν ὁλκήν,	ὅπερ	φιλοπότης ὢν ὁ Νέστωρ ἐκ
[11, 490]	τῷ Διὶ φέρειν τὴν ἀμβροσίαν.	Διόπερ	ἀπὸ τῶν πτηνῶν αὐτὰς χωρίζει
[11, 500]	βάρβαροι μετὰ ἀπάτης καὶ δόλου.	Διόπερ	Δερκυλλίδαν ἔπεμψαν ἥκιστα νομίζοντες ἐξαπατηθήσεσθαι·
[11, 465]	τεμνόμεναι καὶ κατὰ φύσιν δακρύουσι.	Διόπερ	καὶ Εὐριπίδης ἕνα τῶν τοῦ
[11, 465]	ὕδατι τότε πρῶτον ἐπόθη κεκραμένον.	Διόπερ	ὀνομασθῆναι τὰς (πηγὰς) Νύμφας καὶ
[11, 463]	Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ Μέθης.	(Διόπερ	συνιοῦσι καὶ ἡμῖν ἐπὶ τὰς
[11, 507]	μαθηταῖς ἐπεφύκει μητρυιᾶς ἔχων διάθεσιν.	Διόπερ	Σωκράτης οὐκ ἀηδῶς περὶ αὐτοῦ
[11, 506]	εἰς ἐπιστολὴν ἔγραψέ τι τοιοῦτον·	Ὥσπερ	ἀγνοοῦντας τοὺς ἀνθρώπους ὅτι καὶ
[11, 484]	ἀπὸ τοῦ σχήματος ἐπιχωριάσαντος ἐκεῖ,	ὥσπερ	αἱ Θηρίκλειαι λέγονται. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι·
[11, 507]	τι πάθος πρὸς τὴν πολιτείαν,	ὥσπερ	ἂν εἰ ζωγράφος ἐβούλετο τὰ
[11, 480]	μέν, οὐ κατὰ τόρνον, ἀλλ´	ὥσπερ	δακτύλῳ πεποιημέναι, καὶ ἔχουσιν ὦτα
[11, 463]	τυγχάνειν ἡμᾶς αἰεὶ τοὺς ζῶντας,	ὥσπερ	εἰς πανήγυρίν τινα ἀφειμένους ἐκ
[11, 504]	ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς δὲ φιλοφροσύνας	ὥσπερ	ἔλαιον φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι
[11, 489]	εἶναι τοῖς ἥλοις ὁμοίως καὶ	ὥσπερ	ἐμπεπηγέναι τῷ οὐρανῷ, καθὼς καὶ
[11, 499]	καὶ τοῦτο πωλεῖν μέχρι ἂν	ὥσπερ	ἐν ἐράνῳ εἷς λοιπὸς ᾖ
[11, 504]	τὰ πάτρια, ὁ δὲ Πλάτων	ὥσπερ	ἐναντιούμενος ἐν τρίτῳ Νόμων φησί·
[11, 508]	οὓς καταφρονῶν τῶν ἀναγνωσομένων συνέθηκεν,	ὥσπερ	καὶ οἱ πολλοὶ τῶν μαθητῶν
[11, 482]	γὰρ τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον,	ὥσπερ	καὶ τὸ ἀμφικύπελλον, (ἢ ὅτι
[11, 509]	διὰ γοητείαν νῦν εἰσιν περίβλεπτοι·	ὥσπερ	καὶ (Χαίρων ὁ Πελληνεύς, ὃς
[11, 460]	παρ´ Ἀριστοφάνει μὲν ἐν Γεωργοῖς·	(Ὥσπερ	κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται. Ἔστι καὶ
[11, 504]	τὰς ψυχὰς τὰς μὲν λύπας	ὥσπερ	ὁ μανδραγόρας ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς
[11, 487]	κοττάβῳ πρόσεστι καὶ Μάνης τις	ὥσπερ	οἰκέτης; Ἕρμιππος Μοίραις Ῥάβδον δ´
[11, 481]	δέ γ´ αὐταῖσιν βαθείας κύλικας	ὥσπερ	ὁλκάδας οἰναγωγούς, περιφερεῖς, λεπτάς, μέσας,
[11, 488]	τὴν ἰδέαν· τινὰ δὲ δύο,	ὥσπερ	τὰ ᾠοσκύφια καὶ τὰ κανθάρια
[11, 482]	ἦν ὁ τύπος καὶ οὐχ	ὥσπερ	τὸ δέπας καὶ τὸ ἄλεισον
[11, 503]	ποιεῖν; σὺ γὰρ εἶπον. {Β.	Ὥσπερ	χρυσίου φωνῆς ἀπότισον, Πυργόθεμι, καταλλαγήν.
[11, 508]	ἀλλὰ συμπόσια μὲν καὶ λόγους	ὑπὲρ	ἔρωτος εἰρημένους καὶ μάλα ἀπρεπεῖς,
[11, 508]	Δημοχάρης ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ	ὑπὲρ	Σοφοκλέους πρὸς Φίλωνα, δανείσας τῇ
[11, 486]	στεφάνου κἀν τῷ) πρὸς Τιμόθεον	ὑπὲρ	χρέως λέγων οὕτως· Φιάλας Λυκιουργεῖς
[11, 481]	γὰρ εὐθύς μοι χολή, ἐξ	οὗπερ	ἔπιον ἐκ τοιαύτης φάρμακον. Εἰς
[11, 498]	δ´ ἄρα οἱ δῶκε σκύφος,	ᾧπερ	ἔπινεν. Ἀρίσταρχος δέ· Πλησάμενος δ´
[11, 498]	δ´ ἄρα οἱ δῶκε σκύφον,	ᾧπερ	ἔπινεν. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς
[11, 498]	ὁ Εὔμαιος Πλησάμενος δῶκε σκύφος,	ᾧπερ	ἔπινεν, οἴνου ἐνίπλειον. Καὶ Ἀλκμὰν
[11, 464]	Βούλεσθε δήπου τὸν ἐπιδέξι´, ὦ	πάτερ,	λέγειν ἐπὶ τῷ πίνοντι. {Β.
[11, 471]	νέον ξύνδουλον. Οὑτωσὶ καλῶς. {ΘΕΟΛ.	Σπινθὴρ	τάλας, πειρᾷς με. {ΣΠΙ. Ναί,
[11, 502]	εἰς τὴν κατάλυσιν ησονην αἴθων	ἀνήρ.	Τοῖς παισί τ´ εἶπα (δύο
[11, 492]	λὶς πέτρη. Ἀλλ´ ἄλλην ἐνίησι	πατὴρ	ἐναρίθμιον εἶναι, (ὑπὸ τῆς ὀξύτητος
[11, 463]	(Χαιρέτω ἡμέτερος βασιλεύς, σωτήρ τε	πατήρ	τε· ἡμῖν δὲ κρητῆρ´ οἰνοχόοι
[11, 476]	ἢ ἀπὸ τοῦ κέρατος; οἷον	κερατήρ,	ἀπὸ τοῦ εἰς τὸ κέρας
[11, 476]	ἐν ᾧ κιρνᾶται ὁ οἶνος	κρατὴρ	ἀπὸ τοῦ συγκιρνᾶσθαι ἐν αὐτῷ
[11, 462]	εὐῶδες μύρον ἐν φιάλῃ παρατείνει·	κρατὴρ	δ´ ἕστηκεν μεστὸς ἐυφροσύνης· ἄλλος
[11, 472]	Ἄλεξις ἐν Κύκνῳ· Φαιδρὸς δὲ	κρατὴρ	θηρίκλειος ἐν μέσῳ ἕστηκε λευκοῦ
[11, 495]	τὰ δὲ καὶ μείζονα. ΠΡΟΑΡΟΝ	κρατὴρ	ξύλινος, εἰς ὃν τὸν οἶνον
[11, 472]	Καλεῖται δέ τις καὶ θηρίκλειος	κρατήρ,	οὗ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Κύκνῳ·
[11, 480]	βʹ χύτρος ἀργυροῦς, ἀποθυστάνιον χρυσοῦν,	κρατὴρ	χρυσοῦς, Κυρηναίων ἀνάθημα, βατιάκιον ἀργυροῦν.
[11, 460]	Τιμᾶται δὲ καὶ ἐν Ἀχαίᾳ	Δημήτηρ	ποτηριοφόρος κατὰ τὴν Ἀνθέων χῶραν,
[11, 503]	ὁ δὲ καλὸς πῖλος κάδος,	ψυκτήρ,	ὅτι βούλει, πάντ´, Ἀμαλθείας κέρας.
[11, 502]	χυτρίδια βαθέα δώδεκα. (ΨΥΓΕΥΣ ἢ	ΨΥΚΤΗΡ.	Πλάτων Συμποσίῳ· (Ἀλλὰ φέρε, παῖ,
[11, 492]	πως ἀπόλωλεν ἀπευθὴς ἐκ Διὸς	ἀστήρ,	ἐξ οὗ καὶ γενεῆθεν ἀκούομεν,
[11, 463]	Χῖός φησιν· (Χαιρέτω ἡμέτερος βασιλεύς,	σωτήρ	τε πατήρ τε· ἡμῖν δὲ
[11, 474]	σοι τόν τε χρυσοῦν κάνθαρον.	{ΣΤΡ.	Ποῖον; τὸ πλοῖον; {Α. Οὐδὲν
[11, 474]	οἶσθας, ἄθλιε. (Καὶ μετ´ ὀλίγα·	{ΣΤΡ.	Τὴν ναῦν σεσῶσθαί μοι λέγεις;
[11, 501]	ἀπύρωτος ἢ ψυχρήλατος ἢ ἐπὶ	πῦρ	οὐκ ἐπιτιθεμένη, καθότι (καὶ λέβητα
[11, 473]	εἰσχέαι ἀμβροσίαν. Ἡ δ´ ἀμβροσία	ὕδωρ	ἀκραιφνές, ἔλαιον, παγκαρπία· ἅπερ ἔμβαλε.
[11, 475]	Ἠέ ποθεν ποταμῶν κελέβῃ ἀποήφυσας	ὕδωρ.	Ἀνακρέων· νοχόει δ´ ἀμφίπολος μελιχρὸν
[11, 479]	ἡμίναν, παρατιθέμενος Ἐπιχάρμου· (Καὶ πιεῖν	ὕδωρ	διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας δύο. Καὶ
[11, 466]	ἦν πρότερον ἐν τῷ ποτηρίῳ	ὕδωρ	ἐμβάλλεσθαι, μεθ´ ὃ τὸν οἶνον.
[11, 464]	καὶ τῶν τοιούτων ἑτέρων εἰς	ὕδωρ	ἐμβληθέντων ἕψονται καὶ παραχεόντων εἰς
[11, 468]	ἐποιχομένους ἐκέλευσε ῥεξέμεν· ἐν μὲν	ὕδωρ,	ἐν δ´ ἀσκηθὲς μέλι χεῦαν
[11, 466]	Πιεῖν δὲ θάνατος οἶνον, ἂν	ὕδωρ	ἐπῇ. Ἀλλ´ ἴσον ἴσῳ μάλιστ´
[11, 466]	Ἕλλησιν ὑπάρχοντι. Οὐ γὰρ τὸ	ὕδωρ	ἐπὶ τὸν οἶνον ἐπέχεον, ἀλλ´
[11, 470]	χρυσοῦ τιμήεντος, ὑπόπτερος, ἄκρον ἐφ´	ὕδωρ	εὕδονθ´ ἁρπαλέως χώρου ἀφ´ Ἑσπερίδων
[11, 476]	τοῦ συγκιρνᾶσθαι ἐν αὐτῷ τὸ	ὕδωρ,	ἢ ἀπὸ τοῦ κέρατος; οἷον
[11, 462]	λιβανωτὸς ἵησι· ψυχρὸν δ´ ἐστὶν	ὕδωρ	καὶ γλυκὺ καὶ καθαρόν. (Πάρκεινται
[11, 466]	κεράσειέ τις οἶνον ἐγχέας, ἀλλ´	ὕδωρ	καὶ καθύπερθε μέθυ. Ἀνακρέων· Φέρ´
[11, 476]	ὅταν συμμίσγωσι τῷ οἴνῳ τὸ	ὕδωρ,	κεράσαι φάσκοντες. Καὶ τὸ ἀγγεῖον
[11, 465]	ὅτι τὸν οἶνον αὐξάνει τὸ	ὕδωρ	κιρνάμενον. Ἡσθέντες οὖν τῇ κράσει
[11, 483]	δὲ ἕνεκα στρατιωτικόν, πολλάκις ἀνάγκη	ὕδωρ	πίνειν οὐ καθαρόν. Πρῶτον μὲν
[11, 484]	πύελον κατακλίθητι σφόδρα εἰς θερμὸν	ὕδωρ.	Πολέμων δ´ ἐν πέμπτῳ τῶν
[11, 501]	χαλκίῳ προσεοικυῖαν ἐκπετάλῳ, δεχομένην ψυχρὸν	ὕδωρ.	Τὴν δ´ ἀμφίθετον πότερα δύο
[11, 466]	οἶνον ἐπέχεον, ἀλλ´ ἐπὶ τὸ	ὕδωρ	τὸν οἶνον, ὅπως ἐν τῷ
[11, 466]	καὶ καθύπερθε μέθυ. Ἀνακρέων· Φέρ´	ὕδωρ,	φέρ´ οἶνον, ὦ παῖ, φέρε
[11, 501]	ἄξιον ἀνθεμόεντα, τὸν δεχόμενον ἴσως	ὕδωρ	ψυχρόν, ὥστε καὶ τὴν φιάλην
[11, 474]	ναῦν Καλλικλῆς ἐποίησε τὸν καλούμενον,	Εὐφράνωρ	δ´ ἐκυβέρνα Θούριος. Πολέμων δ´
[11, 476]	ἅπαξ μόνον. Λυκοῦργος δ´ ὁ	ῥήτωρ	ἐν τῷ κατὰ Δημάδου Φίλιππόν
[11, 508]	Διατριβῶν, ἔτι δὲ Δημοχάρης ὁ	ῥήτωρ	ἐν τῷ ὑπὲρ Σοφοκλέους πρὸς
[11, 466]	μάχαι τε (Καικίλιος δὲ ὁ	ῥήτωρ	ὁ ἀπὸ Καλῆς ἀκτῆς ἐν
[11, 461]	τοὺς ἥρωας νομίζουσι καὶ μᾶλλον	νύκτωρ	ἢ μεθ´ ἡμέραν. Ὅπως οὖν
[11, 493]	τραπέζης πλεῖον ἐόν, ὁ δὲ	Νέστωρ	ἀπονητὶ ἄειρεν. Νῦν οὖν οὕτω
[11, 461]	μόλις ἂν νέος βαστάσαι ἴσχυεν,	Νέστωρ	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρε,
[11, 493]	τούτου τοῦ ἑξαμέτρου (πλεῖον ἐόν,	Νέστωρ	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν»
[11, 493]	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν,	Νέστωρ	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν,
[11, 493]	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν,	Νέστωρ	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν»
[11, 488]	ἄλλοι μογοῦντες ἐβάσταζον τὸ ποτήριον,	Νέστωρ	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν.
[11, 488]	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν·	Νέστωρ	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν.
[11, 493]	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν,	(Νέστωρ	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν,
[11, 493]	ὁλκήν, ὅπερ φιλοπότης ὢν ὁ	Νέστωρ	ἐκ τῆς συνεχοῦς συνηθείας ῥᾳδίως
[11, 493]	Νῦν οὖν οὕτω τεταγμένων ὁ	Νέστωρ	φαίνεται τῶν μὲν λοιπῶν πρεσβυτῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/01/2008