Livre, pages |
[11, 502] |
φιάλην
εἰρηκότος.
Φερεκράτης
δὲ
ἢ
|
ὁ |
πεποιηκὼς
τοὺς
εἰς
αὐτὸν
ἀναφερομένους |
[11, 468] |
Μολοσσίας
ἡ
Ἰωλκός,
ἐν
ᾗ
|
ὁ |
ἐπὶ
Πελίᾳ
ἀγὼν
ἐτέθη.
Βέλτιον |
[11, 488] |
χρυσείοις
ἥλοισι
πεπαρμένον,
ἔπειτα
τί
|
τὸ |
οὔατα
δ´
αὐτοῦ
τέσσαρ´
ἔσαν. |
[11, 466] |
ἔδωκε
τὰ
ποτήρια.
Ἀντικλείδης
δ´
|
ὁ |
Ἀθηναῖος
ἐν
τῷ
ιϚ
Νόστων. |
[11, 469] |
ἐμβασικοίταν
οὕτως
φησὶ
καλεῖσθαι
Φιλήμων
|
ὁ |
Ἀθηναῖος
ἐν
τῷ
περὶ
Ἀττικῶν |
[11, 501] |
τὴν
ἀπύθμενον
φιάλην.
Ἀπολλόδωρος
δ´
|
ὁ |
Ἀθηναῖος
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ |
[11, 483] |
διὰ
χρόνου
ὁ
κωθωνισμὸς
Μνησίθεος
|
ὁ |
Ἀθηναῖος
ἰατρὸς
ἐν
τῇ
περὶ |
[11, 508] |
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασι.
Καὶ
Κάλλιππος
δ´
|
ὁ |
Ἀθηναῖος,
μαθητὴς
καὶ
αὐτὸς
Πλάτωνος, |
[11, 471] |
θηρίων
αὐτῷ
ἐντετυπῶσθαι.
(Πάμφιλος
δ´
|
ὁ |
Ἀλεξανδρεὺς
ἀπὸ
τοῦ
τὸν
Διόνυσον |
[11, 482] |
οὐ
χρηστήν,
ὥς
φησιν
Ἀντίοχος
|
ὁ |
Ἀλεξανδρεὺς
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν |
[11, 480] |
τὸ
χεῖλος,
(ὡς
Σιμωνίδης
φησὶν
|
ὁ |
Ἀμόργιος·
Αὐτὴ
δὲ
φοξίχειλος
Ἀργείη |
[11, 501] |
φασιν,
ὃν
τρόπον
ἀμφιφορεὺς
λέγεται
|
ὁ |
ἀμφοτέρωθεν
κατὰ
τὰ
ὦτα
δυνάμενος |
[11, 466] |
τε
(Καικίλιος
δὲ
ὁ
ῥήτωρ
|
ὁ |
ἀπὸ
Καλῆς
ἀκτῆς
ἐν
τῷ |
[11, 492] |
τῶν
Πλειάδων
ἓξ
ὁρωμένων
ὅμως
|
ὁ |
ἀριθμὸς
αὐτῶν
οὐκ
ἀπόλλυται,
λέγονται |
[11, 461] |
Δικαίαρχος
μὲν
γὰρ
ὁ
Μεσσήνιος,
|
ὁ |
Ἀριστοτέλους
μαθητής,
ἐν
τῷ
περὶ |
[11, 485] |
πτωματίσιν,
ἐκπεταλώτερον
δέ.
Ἀρτεμίδωρος
δ´
|
ὁ |
Ἀριστοφάνειος
ποτήριον
ποιόν.
Ἀπολλοφάνης
δὲ |
[11, 465] |
Ὧν
εἷς
ἐστι
καὶ
Πυθέας
|
ὁ |
Ἀρκὰς
ἐκ
Φιαλείας,
(ὃς
καὶ |
[11, 466] |
πόρρω
δέ
ἐστι
τοῦ
ἀρυστίχου
|
ὁ |
ἀρύβαλλος,
ἀπὸ
τοῦ
ἀρύτειν
καὶ |
[11, 488] |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν.
Ταῦτα
προθέμενος
|
ὁ |
Ἀσκληπιάδης
ζητεῖ
περὶ
τῶν
ἥλων, |
[11, 509] |
~(Τίμαιος
δ´
ὁ
Κυζικηνός,
ὡς
|
ὁ |
αὐτὸς
Δημοχάρης
φησίν,
χρήματα
καὶ |
[11, 481] |
μεγάλοις
ποτηρίοις
αἱ
γυναῖκες
ἐχρῶντο
|
ὁ |
αὐτὸς
εἴρηκε
Φερεκράτης
ἐν
Τυραννίδι |
[11, 485] |
λεγομένῳ
βομβυλιῷ.
Φησὶν
γάρ
που
|
ὁ |
αὐτός·
Τὸ
δ´
αἷμα
λέλαφας |
[11, 466] |
Ἀρκάδος
ποτήριον,
ὃ
σοφίας
ἆθλον
|
ὁ |
Βαθυκλῆς
τῷ
κριθέντι
ἀρίστῳ
τῶν |
[11, 460] |
αὐτῷ
δὲ
ἔφη·
Πολλῷ
γ´
|
ὁ |
Βάκις
διεχρῆτο
τῷ
ποτηρίῳ.
Καὶ |
[11, 494] |
Ἀπολλωνίου
(Δίωνος)
εἰς
ἃ
ἀποβλέψας
|
ὁ |
βασιλεὺς
εἶπεν
ὦ
θαυμάσιε
λυτικέ, |
[11, 467] |
τοῦ
Ἡρακλέους
οὕτως·
ὅταν
εἰσίῃ
|
ὁ |
βασιλεὺς
εἰς
τὴν
πόλιν,
ὑπαντᾶν |
[11, 494] |
λαμβανόντων,
λαβὼν
ταύτας
εἰς
χεῖρας
|
(ὁ |
βασιλεὺς)
καὶ
κατιδὼν
ἔφη
καὶ |
[11, 469] |
ἐν
Φιλολάκωνί
φησι·
(Τούτῳ
προέπιεν
|
ὁ |
βασιλεὺς
κώμην
τινά.
{Β.
Καινόν |
[11, 497] |
δὲ
τοῦ
τρίτου
λέγων
φησίν·
|
Ὁ |
Βελλεροφόντης
ἐστὶν
ἀπὸ
τοῦ
Πηγάσου |
[11, 498] |
(Καὶ
παρ´
Ὁμήρῳ
δ´
Ἀριστοφάνης
|
ὁ |
Βυζάντιος
γράφει·
Πλησάμενος
δ´
ἄρα |
[11, 506] |
προτέρῳ
τῶν
εἰς
αὐτὸν
διαλόγων·
|
ὁ |
γὰρ
δεύτερος
ὑπό
τινων
Ξενοφῶντος |
[11, 477] |
ἔλεξα
περιστείχοντος
ἀλείσου
τὸ
τρίτον.
|
Ὁ |
γὰρ
λέγων
ἄλεισον
τὸ
αὐτὸ |
[11, 472] |
ὑπόξυλα
Νεοπτόλεμος
ἀνέθηκεν.
(Ἀπολλόδωρος
δ´
|
ὁ |
Γελῷος
ἐν
Φιλαδέλφοις
ἢ
Ἀποκαρτεροῦντί |
[11, 492] |
δέπας
περικαλλές,
ὃ
οἴκοθεν
ἦγ´
|
ὁ |
γεραιός
Ἐν
τῷ
ῥά
σφι |
[11, 487] |
δέπας
περικαλλές,
ὃ
οἴκοθεν
ἦγ´
|
ὁ |
γεραιός,
χρυσείοις
ἥλοισι
πεπαρμένον·
οὔατα |
[11, 461] |
νέος
βαστάσαι
ἴσχυεν,
Νέστωρ
δ´
|
ὁ |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρε,
(περὶ
οὗ |
[11, 493] |
ἑξαμέτρου
(πλεῖον
ἐόν,
Νέστωρ
δ´
|
ὁ |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν»
ἀπὸ
τοῦ |
[11, 493] |
τραπέζης
(πλεῖον
ἐόν,
Νέστωρ
δ´
|
ὁ |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν,
γράφει
κατὰ |
[11, 488] |
τραπέζης
πλεῖον
ἐόν·
Νέστωρ
δ´
|
ὁ |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν.
Ἐν
τούτοις |
[11, 493] |
τραπέζης
(πλεῖον
ἐόν,
Νέστωρ
δ´
|
ὁ |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν»
οὐκ
ἀκουστέον |
[11, 488] |
ἐβάσταζον
τὸ
ποτήριον,
Νέστωρ
δ´
|
ὁ |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν.
Ταῦτα
προθέμενος |
[11, 493] |
τραπέζης
πλεῖον
ἐόν,
(Νέστωρ
δ´
|
ὁ |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν,
ὡς
παντὸς |
[11, 505] |
μεθυσθῇ.
(Λέγεται
δὲ
ὡς
καὶ
|
ὁ |
Γοργίας
αὐτὸς
ἀναγνοὺς
τὸν
ὁμώνυμον |
[11, 505] |
τε
καὶ
χρυσοῦς
Γοργίας,
ἔφη
|
ὁ |
Γοργίας·
Ἦ
καλόν
γε
αἱ |
[11, 505] |
Ἄλλοι
δέ
φασιν
ὡς
ἀναγνοὺς
|
ὁ |
Γοργίας
τὸν
Πλάτωνος
διάλογον
πρὸς |
[11, 481] |
καὶ
Μνησιβούλου
φησὶ
δὲ
Δίδυμος
|
ὁ |
γραμματικὸς
ἐπίμηκες
εἶναι
τὸ
ποτήριον |
[11, 486] |
αʹ
περὶ
Ἀκροπόλεως.
Ἀγνοεῖ
δ´
|
ὁ |
γραμματικὸς
ὅτι
τὸν
τοιοῦτον
σχηματισμὸν |
[11, 486] |
Λυκίᾳ
εἰργασμένα.
Ὅπερ
ἐξηγούμενος
Δίδυμος
|
ὁ |
γραμματικὸς
τὰς
ὑπὸ
Λυκίου
φησὶ |
[11, 463] |
Θάσιος
ἐκ
μεγάλων
κυλίκων
ἐπιδέξια,
|
ὁ |
δ´
Ἀττικὸς
ἐκ
μικρῶν
ἐπιδέξια, |
[11, 504] |
ὃς
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
φησίν·
|
Ὁ |
δ´
αὖ
Σωκράτης
εἶπεν·
ἀλλὰ |
[11, 508] |
δὲ
τοῦ
Πλάτωνος
καὶ
προσκαταγελᾶν;
|
ὁ |
δ´
αὐτὸς
λόγος
καὶ
περὶ |
[11, 470] |
προειπὼν
περὶ
τοῦ
Ὠκεανοῦ
ἐπιφέρει·
|
Ὁ |
δ´
Ἡρακλῆς
ἕλκεται
ἐπ´
αὐτὸν |
[11, 478] |
δ´
ἐν
Ὀδυσσεῖ
ἢ
Πανόπταις·
|
Ὁ |
δ´
ἱερεὺς
Εὐήγορος
ἐν
μέσοις |
[11, 460] |
ἡ
μί´
ἐστὶ
χιλίων
ποτηρίων.
|
Ὁ |
δὲ
Ἀνακρέων
ἔφη·
Οἰνοπότης
δὲ |
[11, 488] |
μικρά,
παρόμοια
ταῖς
Κορινθιακαῖς
ὑδρίαις.
|
Ὁ |
δὲ
Ἀπελλῆς
ἐντέχνως
ἄγαν
ὑπέδειξε |
[11, 476] |
κριθαί,
πισοί,
λάθυροι,
ὦχροι,
φακοί.
|
Ὁ |
δὲ
βαστάσας
αὐτὸ
οἷον
λικνοφορήσας |
[11, 506] |
δ´
αὐτοῦ
Σοφοκλέους
περιέχει
καταδρομήν,
|
ὁ |
δὲ
Γοργίας
οὐ
μόνον
ἀφ´ |
[11, 463] |
δ´
Ἀττικὸς
ἐκ
μικρῶν
ἐπιδέξια,
|
ὁ |
δὲ
Θετταλικὸς
ἐκπώματα
προπίνει
ὅτῳ |
[11, 506] |
ἀληθείας
ἔχει,
θεὸς
ἂν
εἰδείη.
|
Ὁ |
δὲ
καλὸς
αὐτοῦ
Πρωταγόρας
πρὸς |
[11, 503] |
μὲν
ἐφίππιον
στρῶμ´
ἐστὶν
ἡμῖν,
|
ὁ |
δὲ
καλὸς
πῖλος
κάδος,
ψυκτήρ, |
[11, 473] |
ὡς
μέγιστον
κάνθαρον.
Καὶ
πάλιν·
|
Ὁ |
δὲ
κάνθαρος
πάλαι
δὴ
καινὸς |
[11, 496] |
τινὰς
λέγει
(κύλικας)
γράφων
ὧδε
|
(ὁ |
δὲ
λόγος
ἐστὶν
αὐτῷ
περὶ |
[11, 473] |
κανθάρους.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Κρατείᾳ
|
ὁ |
δὲ
λόγος
περί
τινος
ἐν |
[11, 501] |
ὧν
ὁ
ὀμφαλὸς
παραπλήσιος
ἠθμῷ.
|
Ὁ |
δὲ
Μυρλεανὸς
Ἀσκληπιάδης
ἐν
τοῖς |
[11, 493] |
μογέων
ἀποκινήσασκε
τραπέζης
πλεῖον
ἐόν,
|
ὁ |
δὲ
Νέστωρ
ἀπονητὶ
ἄειρεν.
Νῦν |
[11, 465] |
ἡ
ἀδικία
τε
καὶ
αἰσχροκέρδεια.
|
Ὁ |
δὲ
Οἰδίπους
(δι´
ἐκπώματα)
τοῖς |
[11, 494] |
δὲ
στρεπτὸν
καὶ
ὅλμον
χρυσοῦν.
|
Ὁ |
δὲ
ὅλμος
ἐστὶ
ποτήριον
κερατίου |
[11, 463] |
τὴν
παρ´
αὑτῷ
ἕκαστος
πίνει,
|
ὁ |
δὲ
παῖς
ὁ
οἰνοχόος
ὅσον |
[11, 466] |
ἐξ
ὧν
ἐκεράμευσε
κατεσκευακέναι
ταῦτα.
|
Ὁ |
δὲ
παρὰ
Σοφοκλεῖ
(ἐν
τοῖς |
[11, 508] |
μηνύων
πῶς
δεῖ
πράττειν
ἕκαστα.
|
Ὁ |
δὲ
Πλάτων
πῶς;
οὐκ
ἄτοπον |
[11, 504] |
ἡλικίας
ἐπεπαίδευτο
πάντα
τὰ
πάτρια,
|
ὁ |
δὲ
Πλάτων
ὥσπερ
ἐναντιούμενος
ἐν |
[11, 459] |
φίλοι,
καθίσαντες
οἱ
ἀριστεῖς
δειπνοῦσιν,
|
ὁ |
δὲ
Πολύιδος
ἱερὰ
θύων
ἐν |
[11, 498] |
Καὶ
Ἀχαιὸς
δ´
ἐν
Ὀμφάλῃ·
|
(Ὁ |
δὲ
σκύφος
με
τοῦ
θεοῦ |
[11, 466] |
ποιεῖ
τοὺς
Σατύρους
τάδε
λέγοντας·
|
(Ὁ |
δὲ
σκύφος
με
τοῦ
θεοῦ |
[11, 478] |
οἶνος,
γάλα,
ὄιον
ἔριον
ἄπλυτον.
|
Ὁ |
δὲ
τοῦτο
βαστάσας
οἷον
λικνοφορήσας |
[11, 495] |
χόες
πελίκαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
ὠνομάζοντο.
|
Ὁ |
δὲ
τύπος
ἦν
τοῦ
ἀγγείου |
[11, 463] |
θέραπες
κιρνάντων
προχύταισιν
ἐν
ἀργυρέοις·
|
ὁ |
δὲ
χρυσὸς
οἶνον
ἔχων
χειρῶν |
[11, 507] |
ἐπιγραφὴν
διάλογον
ἐξέδωκεν.
(Ἡγήσανδρος
δὲ
|
ὁ |
Δελφὸς
ἐν
τοῖς
Ὑπομνήμασι
περὶ |
[11, 479] |
ἂν
εἶπεν
εὐδειπνίας.
(Ἡγήσανδρος
δ´
|
ὁ |
Δελφὸς
ἐν
Ὑπομνήμασιν,
ὧν
ἀρχὴ |
[11, 477] |
κυμβίον
δίδωσι
πιεῖν.
(ΚΙΒΩΡΙΟΝ.
Ἡγήσανδρος
|
ὁ |
Δελφὸς
Εὐφορίωνά
φησι
τὸν
ποιητὴν |
[11, 472] |
Φιλωνίδῃ·
Τοιγαροῦν
ἐμοὶ
μὲν
ἀρτίως
|
ὁ |
δεσπότης
δι´
ἀρετὴν
τῶν
θηρικλείων |
[11, 484] |
ἐστι
τῶν
μὲν
πόρων
οἰκειότατος
|
ὁ |
διὰ
τῆς
οὐρήσεως,
τῶν
δὲ |
[11, 468] |
ἐτέθη.
Βέλτιον
δὲ
λέγειν,
φησὶν
|
ὁ |
Δίδυμος
ἐν
τῷ
τοῦ
δράματος |
[11, 487] |
τῆς
Ὑγιείας
τοὔνομα.
Φιλόξενος
δ´
|
ὁ |
διθυραμβοποιὸς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ |
[11, 491] |
ψυχραὶ
δύνουσι
Πέλειαι.
Λαμπροκλῆς
δ´
|
ὁ |
διθυραμβοποιὸς
καὶ
ῥητῶς
αὐτὰς
εἶπεν |
[11, 465] |
ὃ
ἀπηγορεύκει,
λέγων
οὕτως·
(Αὐτὰρ
|
ὁ |
διογενὴς
ἥρως
ξανθὸς
Πολυνείκης
πρῶτα |
[11, 494] |
ἀκουσόμεθα
ποτήριον
τὸ
ὀξύβαφον,
ὅταν
|
ὁ |
Διόνυσος
λέγῃ
(περὶ
τῶν
Ἀθήνησι |
[11, 462] |
ἂν
πορεύωνται.
Πολλοῖς
δὲ
καὶ
|
ὁ |
ἐν
Ἰλλυριοῖς
τόπος
διαβόητός
ἐστιν |
[11, 499] |
Θετταλῶν
τὴν
λάγυνον.
Καὶ
Ῥιανὸς
|
ὁ |
ἐποποιὸς
ἐν
Ἐπιγράμμασιν·
Ἥμισυ
μὲν |
[11, 464] |
ἀτιμάσῃ,
κεραμέοις
χρῆται.
Χοιρίλος
δ´
|
ὁ |
ἐποποιός
φησι·
(Χερσὶν
ὄλβον
ἔχω |
[11, 480] |
κώθων,
καρχήσιον,
φιάλη.
Ἀχαιὸς
δὲ
|
ὁ |
Ἐρετριεὺς
ἐν
Ἀλκμαίωνι
ἀντὶ
τοῦ |
[11, 498] |
καὶ
οἱ
ἐν
ἀγρῷ,
ὡς
|
ὁ |
Εὔμαιος
Πλησάμενος
δῶκε
σκύφος,
ᾧπερ |
[11, 503] |
ὀβολούς,
Φιλιππίδου
λεπτότερον.
(Ἡρακλέων
δὲ
|
ὁ |
Ἐφέσιος
Ὃν
ἡμεῖς,
φησί,
ψυγέα |
[11, 474] |
ποτήριον
τὸ
καρχήσιον,
εἴ
γε
|
ὁ |
Ζεὺς
ὁμιλήσας
Ἀλκμήνῃ
ἔδωκε
δῶρον |
[11, 466] |
δίδωσι
περικαλλές.
Αὐτός
γε
μὴν
|
ὁ |
Ζεὺς
τῆς
Ἡρακλέους
γενέσεως
ἄξιον |
[11, 467] |
Ἀριστοφάνης
Νεφέλαις·
Οὔτ´
αὐτὸς
οὔθ´
|
ὁ |
ζύγιος
οὔθ´
ὁ
σαμφόρας.
Καὶ |
[11, 506] |
τῷ
Μενεξένῳ
οὐ
μόνον
Ἱππίας
|
ὁ |
Ἡλεῖος
χλευάζεται,
ἀλλὰ
καὶ
ὁ |
[11, 470] |
νύκτα
πρὸς
ἑῴην,
ἵν´
ἀνίσχει
|
(ὁ |
ἥλιος)
Ἔπειτα
πορεύεται
Ἡρακλῆς
ἐν |
[11, 469] |
πινόντων
προείπομεν.
(Ὅτι
δὲ
καὶ
|
ὁ |
Ἥλιος
ἐπὶ
ποτηρίου
διεκομίζετο
ἐπὶ |
[11, 470] |
τὸ
τόξον
ὡς
βαλῶν,
καὶ
|
ὁ |
Ἥλιος
παύσασθαι
κελεύει,
ὃ
δὲ |
[11, 474] |
τῇ
δευτέρᾳ
ἱστορεῖ
καὶ
Ἡρόδωρος
|
ὁ |
Ἡρακλεώτης.
Ἀσκληπιάδης
δ´
ὁ
Μυρλεανὸς |
[11, 461] |
καὶ
ὑδαρέστερον
πεπωκέναι.
Χαμαιλέων
δ´
|
ὁ |
Ἡρακλεώτης
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης, |
[11, 489] |
αὐτῷ
συνενεγκάντων
τἀργύριον·
(ὅπερ
Προμαθίδας
|
ὁ |
Ἡρακλεώτης
ἐξηγούμενος
τὴν
κατὰ
τὸν |
[11, 469] |
τὸ
δέπας
ἐν
ᾧ
διέπλευσεν
|
(ὁ |
Ἡρακλῆς
τὸν
Ὠκεανὸν
εἶναι
μέν |
[11, 469] |
Ἐρύθειαν.
Ὅτι
δὲ
εἷς
ἦν
|
ὁ |
Ἡρακλῆς
τῶν
πλεῖστον
πινόντων
προείπομεν. |
[11, 469] |
δὲ
ἐπεὶ
μεγάλοις
ἔχαιρε
ποτηρίοις
|
ὁ |
ἥρως,
διὰ
τὸ
μέγεθος
παίζοντες |
[11, 493] |
δέπας
ἀμογητὶ
ἀείρων.
Ταῦτα
καὶ
|
ὁ |
θαυμάσιος
λυτικὸς
Σωσίβιος,
ὃν
οὐκ |
[11, 504] |
(Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνα,
ὅταν
μὲν
|
ὁ |
θεὸς
αὐτὰ
ἄγαν
ἀθρόως
ποτίζῃ, |
[11, 492] |
οὐδὲ
κατὰ
διαίρεσιν
ἀναγνωστέον,
ὡς
|
ὁ |
Θρᾲξ
Διονύσιος,
ἀλλὰ
κατὰ
σύνθετον |
[11, 489] |
φέρεσθαι
τὸ
ἔκπωμα.
Διονύσιος
δὲ
|
ὁ |
Θρᾲξ
ἐν
Ῥόδῳ
λέγεται
τὴν |
[11, 501] |
κατὰ
τὸ
στόμα.
Διονύσιος
δ´
|
ὁ |
Θρᾲξ
τὴν
στρογγύλην,
τὴν
ἀμφιθέουσαν |
[11, 503] |
οἱ
ἀρχαῖοι
δῖνον.
Νίκανδρος
δ´
|
ὁ |
Θυατειρηνὸς
καλεῖσθαί
φησι
ψυκτήρια
καὶ |
[11, 485] |
τὴν
κώμην
ποεῖ.
Νίκανδρος
δ´
|
ὁ |
Θυατειρηνὸς
κύλιξ,
φησί,
μείζων,
παρατιθέμενος |
[11, 461] |
Οἴτῃ
κατοικοῦντες,
(ὥς
φησι
Νίκανδρος
|
ὁ |
Θυατειρηνός,
ὀνομασθῆναι
φάσκων
αὐτοὺς
ἀπό |
[11, 479] |
οἱ
μύσται,
ὡς
Νίκανδρός
φησιν
|
ὁ |
Θυατειρηνὸς
παρατιθέμενος
τὸ
ἐκ
Νεφελῶν |
[11, 481] |
Ἀριστονίκου
τὰ
κυφά.
Νίκανδρος
δ´
|
ὁ |
Θυατειρηνὸς
τὸ
χωρὶς
ὠτίων
ποτήριον |
[11, 486] |
ὥς
φησι
Κλείταρχος
καὶ
Νίκανδρος
|
ὁ |
Θυατειρηνός
ᾧ
τὸ
ἔλαιον
ἐπισπένδουσι |
[11, 467] |
ποτηρίου
εἶδος,
ὡς
Μαρσύας
γράφει
|
ὁ |
ἱερεὺς
τοῦ
Ἡρακλέους
οὕτως·
ὅταν |
[11, 479] |
καὶ
κύλικα.
Κοτυλίσκος
δὲ
καλεῖται
|
ὁ |
ἱερὸς
τοῦ
Διονύσου
κρατηρίσκος,
καὶ |
[11, 478] |
οἶμον
ἔβαινε
πόδα.
ΚΟΝΩΝΕΙΟΣ.
Ἴστρος
|
ὁ |
Καλλιμάχειος
ἐν
πρώτῳ
Πτολεμαίδος
τῆς |
[11, 505] |
ὡς
χαλεπός,
ὡς
ἀσελγής,
διηγησαμένου·
|
ὁ |
καλὸς
Πλάτων
μονονουχὶ
εἰπών
Οὐκ |
[11, 505] |
ὅτε
εἶδεν
αὐτόν,
(Ἥκει
ἡμῖν
|
ὁ |
καλός
τε
καὶ
χρυσοῦς
Γοργίας, |
[11, 479] |
Ἐν
τῇ
ἀρίστῃ
πολιτείᾳ,
φησίν·
|
ὁ |
καλούμενος
κότταβος
παρῆλθεν
εἰς
τὰ |
[11, 462] |
ἐν
Ἰλλυριοῖς
τόπος
διαβόητός
ἐστιν
|
ὁ |
καλούμενος
Κύλικες,
παρ´
ᾧ
ἐστι |
[11, 496] |
μαλακίᾳ
διαβοήτου
γενομένου
ἱστορεῖ
(Νίκανδρος
|
ὁ |
Καλχηδόνιος
ἐν
τετάρτῳ
Προυσίου
Συμπτωμάτων. |
[11, 508] |
ὥς
φησιν
Εὐρύπυλος
καὶ
Δικαιοκλῆς
|
ὁ |
Κνίδιος
ἐνενηκοστῷ
καὶ
πρώτῳ
Διατριβῶν, |
[11, 475] |
κελέβην
εἶναι.
Καὶ
γὰρ
Ἀντίμαχος
|
ὁ |
Κολοφώνιος
ἐν
πέμπτῳ
Θηβαίδος
φησί· |
[11, 468] |
τὰ
ποτήρια
καλεῖσθαι.
Ἀντίμαχος
δ´
|
ὁ |
Κολοφώνιος
ἐν
πέμπτῳ
Θηβαίδος
φησί· |
[11, 475] |
τὴν
κελέβην
εἶναι.
Νίκανδρος
δ´
|
ὁ |
Κολοφώνιος
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
ποιμενικὸν |
[11, 495] |
ἄλλοτ´
Ἀρήτη
προὔπινεν.
Φοῖνιξ
δ´
|
ὁ |
Κολοφώνιος
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
ἐπὶ |
[11, 477] |
κισσίνου
κατασκευασθὲν
ξύλου.
(Νίκανδρος
δὲ
|
ὁ |
Κολοφώνιος
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν |
[11, 482] |
σκύφοις
ὅμοια,
ὡς
καὶ
Νίκανδρος
|
ὁ |
Κολοφώνιος,
~(Κύπελλα
δ´
ἔνειμε
συβώτης. |
[11, 485] |
λαψάμενος
μεστὴν
ἐκχαρυβδίσαι.
Νίκανδρος
δ´
|
ὁ |
Κολοφώνιός
φησιν
Δόλοπας
οὕτω
καλεῖν |
[11, 470] |
λέγεται
τὴν
κύλικα
ταύτην
Θηρικλῆς
|
ὁ |
Κορίνθιος
κεραμεύς,
ἀφ´
οὗ
καὶ |
[11, 478] |
ἀρχὴν
ἣν
Ἕρμιππος
ἀστρολογικὸς
ὡς
|
ὁ |
κόσμος
ἐξ
οὗ
τῶν
θεῶν |
[11, 487] |
{Α.
Τοῦτ´
ἐστὶ
πλάστιγξ
οὗτος
|
ὁ |
κρατῶν
γίνεται.
{Β.
Πῶς
δ´ |
[11, 490] |
τὰς
Πλειάδας
κομίζειν.
Κράτης
δ´
|
ὁ |
κριτικὸς
σφετερισάμενος
αὐτῆς
τὴν
δόξαν |
[11, 506] |
οὐδ´
αὐτοῦ
τοῦ
Κίμωνος.
Καὶ
|
ὁ |
Κρίτων
δ´
αὐτοῦ
Σοφοκλέους
περιέχει |
[11, 509] |
χρήματα
ἀποδόντες
ἐξέβαλον.
~(Τίμαιος
δ´
|
ὁ |
Κυζικηνός,
ὡς
ὁ
αὐτὸς
Δημοχάρης |
[11, 476] |
καὶ
χρυσοῦντας·
καὶ
Φιλόξενος
δ´
|
ὁ |
Κυθήριος
ἐν
τῷ
ἐπι
γραφομένῳ |
[11, 489] |
δ´
ἐκάλεσαν
ὅτι
τῶν
σχημάτων
|
ὁ |
κύκλος
ἀπήρτισται
καὶ
ἔστι
τέλειος. |
[11, 502] |
εἶναι
πίνειν.
Καὶ
Μελέαγρος
δ´
|
ὁ |
κυνικὸς
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ
οὑτωσὶ |
[11, 504] |
δὲ
τοὺς
πότους
Λυσανίας
φησὶν
|
ὁ |
Κυρηναῖος
Ἡρόδωρον
εἰρηκέναι
ἐν
τούτοις |
[11, 487] |
τῆς
Ὑγιείας
ἔγχεον.
(ΜΑΣΤΟΣ.
Ἀπολλόδωρος
|
ὁ |
Κυρηναῖος,
ὡς
Πάμφιλός
φησι,
Παφίους |
[11, 483] |
εἶναι
τὸ
πόμα·
εἶτα
ἄμβωνας
|
ὁ |
κώθων
ἔχων
ὑπολείπει
τὸ
οὐ |
[11, 483] |
ὅτι
χρήσιμός
ἐστι
διὰ
χρόνου
|
ὁ |
κωθωνισμὸς
Μνησίθεος
ὁ
Ἀθηναῖος
ἰατρὸς |
[11, 473] |
Μνημονεύει
τοῦ
καδίσκου
καὶ
Στράττις
|
ὁ |
κωμικὸς
ἐν
Λημνομέδᾳ
λέγων
οὕτως· |
[11, 469] |
Ὀνομάτων
ἢ
Γλωσσῶν.
Στέφανος
δ´
|
ὁ |
κωμικὸς
ἐν
Φιλολάκωνί
φησι·
(Τούτῳ |
[11, 466] |
ἐφ´
ἓν
πνεῦμα
πιεῖν,
ὡς
|
ὁ |
κωμικὸς
Πλάτων·
Λύσας
δὲ
ἀργὴν |
[11, 485] |
σφόδρα
κυανοβενθῆ,
τὸ
βάθος
παρίστησιν
|
ὁ |
κωμικὸς
τοῦ
ποτηρίου.
Ἀντιφάνης
δὲ |
[11, 509] |
παρανόμων
Νόμων.
(Διὸ
καὶ
Ἔφιππος
|
ὁ |
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Ναυάγῳ
(Πλάτωνά
τε |
[11, 461] |
εἷς
ὑπάρχων,
οὓς
χλευάζων
Ἕρμιππος
|
ὁ |
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
φησίν· |
[11, 484] |
ἑστήκεσαν.
Ἵππαρχος
δ´
ἐν
Θαίδ·
|
Ὁ |
λαβρώνιος
δ´
ἔσθ´
οὗτος
ὄρνις; |
[11, 484] |
{Β.
Πρὸς
τῆς
Ἑστίας.
{Α.
|
Ὁ |
λαβρώνιος
χρυσῶν
δέ,
παῖδες,
εἴκοσι. |
[11, 500] |
σκύθος.
Ἐκαλεῖτο
δὲ
καὶ
(Δερκυλλίδας
|
ὁ |
Λακεδαιμόνιος
Σκύφος,
ὥς
φησιν
Ἔφορος |
[11, 466] |
Στρατόνικος,
Μυρμηκίδης
ὁ
Μιλήσιος,
Καλλικράτης
|
ὁ |
Λάκων
καὶ
Μῦς,
οὗ
εἴδομεν |
[11, 504] |
δυνήσεται
ἣν
εἶχε
πρὸς
αὐτὸν
|
ὁ |
λαμπρότατος
Πλάτων
ζηλοτυπίαν,
ἢ
τάχα |
[11, 475] |
κρατουμένους
καρχαλέους
εἶπεν.
Χάρων
δ´
|
ὁ |
Λαμψακηνὸς
ἐν
τοῖς
Ὥροις
παρὰ |
[11, 508] |
τυραννεῖν
ἐπιχειρήσας
ἀπεσφάγη.
Εὐαίων
δ´
|
ὁ |
Λαμψακηνός,
ὥς
φησιν
Εὐρύπυλος
καὶ |
[11, 475] |
ἔταττον,
ἀφ´
οὗ
λέγεται
καὶ
|
ὁ |
λέβης.
Σιληνὸς
δὲ
καὶ
Κλείταρχος |
[11, 500] |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ὤτων
αὐτοῖς
|
ὁ |
λεγόμενος
Ἡράκλειος
δεσμός.
Μνημονεύει
δὲ |
[11, 465] |
πασάμενος.
Τοῦτο
δ´
ἱστορεῖ
Ἁρμόδιος
|
ὁ |
Λεπρεάτης
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν |
[11, 479] |
τὴν
κοτύλην
ἄλεισον.
(ΚΟΤΤΑΒΙΣ.
Ἁρμόδιος
|
ὁ |
Λεπρεάτης
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν |
[11, 475] |
τρικύαθον
κελέβην
ἔχουσα.
Διονύσιος
δ´
|
ὁ |
Λεπτὸς
ἐξηγούμενος
Θεοδωρίδα
τὸ
εἰς |
[11, 493] |
ῥᾳδίως
βαστάζειν
ἔσθενε.
(Σωσίβιος
δ´
|
ὁ |
λυτικὸς
προθεὶς
τὰ
ἔπη·
Ἄλλος |
[11, 460] |
δὲ
Σεμέλῃ
ἢ
Διονύσῳ·
Ἑρμῆς
|
ὁ |
Μαίας
λίθινος,
ὃν
προσεύγμασιν
ἐν |
[11, 504] |
ψυχὰς
τὰς
μὲν
λύπας
ὥσπερ
|
ὁ |
μανδραγόρας
ἀνθρώπους
κοιμίζει,
τὰς
δὲ |
[11, 493] |
τέτρωται.
Ὅτι
δὲ
καθ´
Ὅμηρον
|
ὁ |
Μαχάων
οὐ
τέτρωται
ἐν
ἄλλοις |
[11, 489] |
τὴν
ἰδέαν
τῆς
χρόας
οὐσίαν.
|
Ὁ |
μὲν
γὰρ
οὐρανὸς
ἀργύρῳ
προσέοικεν, |
[11, 505] |
παῖδας
ταῖς
γυναιξὶ
τρέφειν
Πάλιν
|
ὁ |
μὲν
Ξενοφῶν
συναναβὰς
Κύρῳ
εἰς |
[11, 494] |
εἰς
τὸ
κοινόν·
εἶθ´
ὑπώμνυτο
|
ὁ |
μὲν
οἶνος
ὄξος
αὑτὸν
εἶναι |
[11, 463] |
τῇ
Λακεδαιμονίων
Πολιτείᾳ
διὰ
τούτων·
|
Ὁ |
μὲν
Χῖος
(καὶ
Θάσιος
ἐκ |
[11, 461] |
ἔπινον
ποτηρίοις.
Δικαίαρχος
μὲν
γὰρ
|
ὁ |
Μεσσήνιος,
ὁ
Ἀριστοτέλους
μαθητής,
ἐν |
[11, 503] |
εἴθ´
Ἡσίοδός
ἐστιν
ἢ
Κέρκωψ
|
ὁ |
Μιλήσιος·
Ἔνθα
ποτ´
ἔσται
ἐμὸν |
[11, 466] |
τορευταὶ
Ἀθηνοκλῆς,
Κράτης,
Στρατόνικος,
Μυρμηκίδης
|
ὁ |
Μιλήσιος,
Καλλικράτης
ὁ
Λάκων
καὶ |
[11, 506] |
καὶ
ὁ
Ῥαμνούσιος
Ἀντιφῶν
καὶ
|
ὁ |
μουσικὸς
Λάμπρος.
~(Ἐπιλίποι
δ´
ἄν |
[11, 488] |
Τὰ
γὰρ
ἄλλα
ποτήριά
φησιν
|
ὁ |
Μυρλεανὸς
Ἀσκληπιάδης
ἐν
τῷ
περὶ |
[11, 466] |
καλὸν
δέπας.
Φησὶν
οὖν
Ἀσκληπιάδης
|
ὁ |
Μυρλεανός·
Δοκεῖ
μοι
φιαλῶδες
εἶναι |
[11, 498] |
σκύφον,
ᾧπερ
ἔπινεν.
Ἀσκληπιάδης
δ´
|
ὁ |
Μυρλεανὸς
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς |
[11, 503] |
τῆς
ἰδέας
τῶν
ποτηρίων
Ἀσκληπιάδης
|
ὁ |
Μυρλεανὸς
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς |
[11, 477] |
ἔχων
μέλανος
οἴνοιο.
Ἀσκληπιάδης
δ´
|
ὁ |
Μυρλεανὸς
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς |
[11, 501] |
κυκλοτερεῖ
τῷ
σχήματι.
Ἀσκληπιάδης
δ´
|
ὁ |
Μυρλεανὸς
Ἡ
μὲν
φιάλη,
φησί, |
[11, 474] |
Ἡρόδωρος
ὁ
Ἡρακλεώτης.
Ἀσκληπιάδης
δ´
|
ὁ |
Μυρλεανὸς
κεκλῆσθαί
φησιν
αὐτὸ
ἀπό |
[11, 489] |
Ὁμηρικὰ
ἔπη.
(Ἐγὼ
δέ,
φησὶν
|
ὁ |
Μυρλεανός,
τάδε
λέγω
περὶ
τοῦ |
[11, 493] |
τὴν
ὁλκήν,
ὅπερ
φιλοπότης
ὢν
|
ὁ |
Νέστωρ
ἐκ
τῆς
συνεχοῦς
συνηθείας |
[11, 493] |
ἄειρεν.
Νῦν
οὖν
οὕτω
τεταγμένων
|
ὁ |
Νέστωρ
φαίνεται
τῶν
μὲν
λοιπῶν |
[11, 460] |
κυλικείῳ
λαμπρὸν
ἐκτετριμμένον
(Κρατῖνος
δ´
|
ὁ |
νεώτερος
ἐν
Χείρωνι·
Πολλοστῷ
δ´ |
[11, 469] |
ἐν
τῇ
ηʹ
Κρατῖνος
δ´
|
ὁ |
νεώτερός
φησι·
Παρ´
Ἀρχεφῶντος
ἡδυποτίδας |
[11, 505] |
ὁ
Τήιος
Ἀλεξαμενός,
ὡς
Νικίας
|
ὁ |
Νικαεὺς
ἱστορεῖ
καὶ
Σωτίων.
(Ἀριστοτέλης |
[11, 506] |
τοῦ
Ἀκαδημαικοῦ,
ὥς
φησι
Νικίας
|
ὁ |
Νικαεύς.
Τὰ
μὲν
οὖν
κατὰ |
[11, 495] |
τῆς
Σκιράδος
Ἀθηνᾶς
ἱεροῦ,
καὶ
|
ὁ |
νικήσας
λαμβάνει
κύλικα
τὴν
λεγομένην |
[11, 498] |
πρὸ
ἑαυτοῦ
δοῦναι
πιεῖν.
Καὶ
|
ὁ |
Ὀδυσσεὺς
δὲ
παρὰ
τῷ
Ὁμήρῳ |
[11, 504] |
πάνυ
δοκεῖ.
Τῷ
γὰρ
ὄντι
|
ὁ |
οἶνος
ἄρδων
τὰς
ψυχὰς
τὰς |
[11, 463] |
σοφοὶ
συμποτικὰς
ὁμιλίας.
Παραμυθεῖται
γὰρ
|
ὁ |
οἶνος
καὶ
τὴν
τοῦ
γήρως |
[11, 476] |
ἀγγεῖον
δ´
ἐν
ᾧ
κιρνᾶται
|
ὁ |
οἶνος
κρατὴρ
ἀπὸ
τοῦ
συγκιρνᾶσθαι |
[11, 484] |
οἴνοις·
ὑγρὸν
γὰρ
καὶ
θερμὸν
|
ὁ |
οἶνος·
τὸ
δὲ
ἀφ´
ἡμῶν |
[11, 463] |
ἕκαστος
πίνει,
ὁ
δὲ
παῖς
|
ὁ |
οἰνοχόος
ὅσον
ἂν
ἀποπίῃ
τοῦ |
[11, 501] |
Διόδωρός
φησι·
(Φιάλαι
ποιαί,
ὧν
|
ὁ |
ὀμφαλὸς
παραπλήσιος
ἠθμῷ.
Ὁ
δὲ |
[11, 459] |
μετὰ
σπουδῆς
διὰ
τὰ
ἐκπώματα
|
ὁ |
Οὐλπιανός,
ἔτι
καθημένων
ἁπάντων,
πρὶν |
[11, 464] |
Καὶ
γὰρ
ὁ
φίλοψος
καὶ
|
ὁ |
ὀψοφάγος
οἷον
ὀψομανής
ἐστι
καὶ |
[11, 468] |
σοι,
τὸν
ἐλέφανθ´
ἥκει
φέρων
|
ὁ |
παῖς.
{Β.
Τί
δ´
ἐστὶ |
[11, 495] |
οὐ
γὰρ
ἦν
αὐτῇ
(κύλιξ,
|
ὁ |
παῖς
γὰρ
ἐμπεσὼν
κατήραξε,
δῆλον, |
[11, 502] |
ἐγχειροῦντος
τοῦ
Ἀρχεβούλου,
εὐκαιρότατα
προχέων
|
ὁ |
παῖς
τοῦ
οἰναρίου
ἀνατρέπει
τὸν |
[11, 476] |
μόνωτον
ποτήριον
Φιλήμων.
Νεοπτόλεμος
δ´
|
ὁ |
Παριανὸς
ἐν
τρίτῳ
Γλωσσῶν
τὸ |
[11, 466] |
Ἀλεξανδρείᾳ
καὶ
αὕτη,
ὡς
Σώπατρος
|
ὁ |
παρῳδός·
Βαυκαλὶς
ἡ
τετράκυκλος.
Καὶ |
[11, 509] |
εἰσιν
περίβλεπτοι·
ὥσπερ
καὶ
(Χαίρων
|
ὁ |
Πελληνεύς,
ὃς
οὐ
μόνῳ
Πλάτωνι |
[11, 505] |
αὐτοῦ
ἔφη·
Ὡς
ἀνέπλαττε
Πλάτων
|
ὁ |
πεπλασμένα
θαύματα
εἰδώς.
(Παρμενίδῃ
μὲν |
[11, 506] |
αἴτιον
γενέσθαι.
Γράφει
γοῦν
Καρύστιος
|
ὁ |
Περγαμηνὸς
ἐν
τοῖς
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν |
[11, 490] |
ἀστροθεσίᾳ
τῶν
Πλειάδων·
διὸ
καὶ
|
ὁ |
περὶ
ταύτας
μῦθος,
ὅτι
φεύγουσι |
[11, 474] |
Φιλέταιρός
φησιν
ἐν
Ἀχιλλεῖ·
Πηλεύς·
|
ὁ |
Πηλεὺς
δ´
ἐστὶν
ὄνομα
κεραμέως, |
[11, 466] |
τὸν
ἑκάστου
νοῦν,
ὥς
φησιν
|
ὁ |
Πίνδαρος·
Ἁνίκ´
ἀνθρώπων
καματώδεες
οἴχονται |
[11, 505] |
γεγραφέναι
τὸν
Ἀλεξαμενόν.
Διαβάλλει
δὲ
|
ὁ |
Πλάτων
καὶ
Θρασύμαχον
τὸν
Χαλκηδόνιον |
[11, 504] |
Κἀν
τῷ
περὶ
Ψυχῆς
δὲ
|
ὁ |
Πλάτων
καταλεγόμενος
ἕκαστον
τῶν
παρατυχόντων |
[11, 508] |
ἡμᾶς,
τί
πλέον;
ἔοικεν
οὖν
|
ὁ |
Πλάτων
οὐ
τοῖς
οὖσιν
ἀνθρώποις |
[11, 507] |
ἐμῆς
ψεύσεσθαι
κεφαλῆς.
Ἦν
δὲ
|
ὁ |
Πλάτων
πρὸς
τῇ
κακοηθείᾳ
καὶ |
[11, 461] |
κατακλίνεσθαι.
(Καὶ
κατακλιθέντων
Ἀλλὰ
μήν»
|
ὁ |
Πλούταρχος
ἔφη,
κατὰ
τὸν
Φλιάσιον |
[11, 503] |
αὐτὸς
βασιλεὺς
πίνει.
(Τοσαῦτα
εἰπὼν
|
ὁ |
Πλούταρχος
καὶ
ὑπὸ
πάντων
κροταλισθεὶς |
[11, 460] |
ἀλλ´
ἤδη
κατακλινώμεθα,
ἵν´
ἡμῖν
|
ὁ |
Πλούταρχος
περὶ
ὧν
ἐπαγγέλλεται
ποτηρίων |
[11, 461] |
καὶ
αὐτοῦ
διδάξει
τι
ἡμᾶς
|
ὁ |
Πλούταρχος.
Ὥρα
οὖν
κατακλίνεσθαι.
(Καὶ |
[11, 479] |
Πολέμων
γοῦν
ἢ
ὅστις
ἐστὶν
|
ὁ |
ποιήσας
τὸν
ἐπιγραφόμενον
Ἑλλαδικὸν
περὶ |
[11, 489] |
γὰρ
καὶ
ἀστέρας,
οὓς
ἥλοις
|
ὁ |
ποιητὴς
ἀπεικάζει
διὰ
τὸ
τοὺς |
[11, 482] |
τῇ
κατασκευῇ.
Φησὶ
γὰρ
καὶ
|
ὁ |
ποιητής·
Ἦτοι
ὃ
καλὸν
ἄλεισον |
[11, 489] |
καὶ
ἕτερον
περιστεράν.
Πελειάδας
δ´
|
ὁ |
ποιητὴς
καλεῖ
νῦν
τὰς
Πλειάδας, |
[11, 460] |
οἱ
τότε
τὸν
Ὀδυσσέα,
φησὶν
|
ὁ |
ποιητής,
(παῖδα
νέον
γεγαῶτα
κιχήσατο |
[11, 487] |
ἰδέας
τοῦ
Νέστορος
ποτηρίου
φησὶν
|
ὁ |
ποιητής·
Πὰρ
δὲ
δέπας
περικαλλές, |
[11, 490] |
ἐνετόρευσε
τῷ
τοῦ
σοφωτάτου
Νέστορος
|
ὁ |
ποιητὴς
ποτηρίῳ·
καὶ
γὰρ
τοῦτο |
[11, 492] |
κυκώμενα
καὶ
οὕτω
πινόμενα
λέγει
|
ὁ |
ποιητής·
Τοῖσι
δὲ
τεῦχε
κυκεῶ |
[11, 501] |
ἐπιτιθεμένη,
καθότι
(καὶ
λέβητα
καλεῖ
|
ὁ |
ποιητὴς
τὸν
μὲν
ἐμπυριβήτην,
τὸν |
[11, 489] |
Περιττῶς
δὲ
καὶ
τοῦτ´
ἔφρασεν
|
ὁ |
ποιητής,
τοὺς
χρυσοῦς
ἥλους
παρατιθεὶς |
[11, 505] |
παιδικὰ
γεγόνοι
τοῦ
Παρμενίδου
Ζήνων
|
ὁ |
πολίτης
αὐτοῦ.
Ἀδύνατον
δὲ
καὶ |
[11, 505] |
τῶν
Σωκρατικῶν
διαλόγων,
ἄντικρυς
φάσκων
|
ὁ |
πολυμαθέστατος
Ἀριστοτέλης
πρὸ
Πλάτωνος
διαλόγους |
[11, 504] |
ἐπεπώκειμεν.
Ἀλλὰ
μήν,
πρὸς
θεῶν»
|
(ὁ |
Ποντιανὸς
ἔφη,
οὐ
δεόντως
ἐκ |
[11, 466] |
θεῶν,
ὅτε
μὴ
Διί.
Καὶ
|
ὁ |
Πρίαμος
δὲ
τὸν
υἱὸν
λυτρούμενος |
[11, 480] |
κεφαλήν.
Καὶ
ἔστιν
οἷον
φαοξός,
|
ὁ |
πρὸς
τὰ
φάη
ὀξὺς
ὁρώμενος. |
[11, 479] |
κοτταβίδι
πιεῖν
ἑκάστῳ
μικρόν,
καὶ
|
ὁ |
προσφέρων
ἂν
εἶπεν
εὐδειπνίας.
(Ἡγήσανδρος |
[11, 506] |
ὁ
Ἡλεῖος
χλευάζεται,
ἀλλὰ
καὶ
|
ὁ |
Ῥαμνούσιος
Ἀντιφῶν
καὶ
ὁ
μουσικὸς |
[11, 476] |
πιεῖν
ἅπαξ
μόνον.
Λυκοῦργος
δ´
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
κατὰ
Δημάδου |
[11, 508] |
πρώτῳ
Διατριβῶν,
ἔτι
δὲ
Δημοχάρης
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
ὑπὲρ
Σοφοκλέους |
[11, 466] |
τε
μάχαι
τε
(Καικίλιος
δὲ
|
ὁ |
ῥήτωρ
ὁ
ἀπὸ
Καλῆς
ἀκτῆς |
[11, 474] |
εἴρηκεν
ἐν
Βοιωτίᾳ.
(ΚΑΡΧΗΣΙΟΝ.
Καλλίξεινος
|
ὁ |
Ῥόδιος
ἐν
τοῖς
περὶ
Ἀλεξανδρείας |
[11, 500] |
τοῦ
δέοντος
μεθύσκεσθαι.
~Ἱερώνυμος
δ´
|
ὁ |
Ῥόδιος
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης |
[11, 481] |
κατασέσειχ´
ὑμᾶς
ἄνω.
Διονύσιος
δ´
|
ὁ |
Σάμιος
ἐν
ἕκτῳ
περὶ
τοῦ |
[11, 496] |
τῷ
περὶ
Μέθης
Λυγκεύς
τε
|
ὁ |
Σάμιος
ἐν
ταῖς
Ἐπιστολαῖς.
(ΡΥΤΟΝ |
[11, 499] |
θύλακον
δὲ
μεστόν.
Λυγκεὺς
δ´
|
ὁ |
Σάμιος
ἐν
τῇ
πρὸς
Διαγόραν |
[11, 477] |
χωροῦν
τοὺς
ἀστραγάλους.
Διονύσιος
δ´
|
ὁ |
Σάμιος
ἐν
τοῖς
περὶ
τοῦ |
[11, 469] |
τοὺς
δυσχερεῖς.
(ΗΔΥΠΟΤΙΔΕΣ.
Ταύτας
φησὶν
|
ὁ |
Σάμιος
Λυγκεὺς
Ῥοδίους
ἀντιδημιουργήσασθαι
πρὸς |
[11, 467] |
αὐτὸς
οὔθ´
ὁ
ζύγιος
οὔθ´
|
ὁ |
σαμφόρας.
Καὶ
Πίνδαρος
δέ
φησι. |
[11, 497] |
ἥρωσι
μόνοις
ἀποδίδοσθαι.
Δωρόθεος
δ´
|
ὁ |
Σιδώνιός
φησιν
τὰ
ῥυτὰ
κέρασιν |
[11, 467] |
καὶ
τοῦτο
ποτηρίου
ὄνομα)
Διονύσιος
|
ὁ |
Σινωπεὺς
ἐν
Σῳζούσῃ
καταλέγων
ὀνόματα |
[11, 497] |
φίλτατον
βασιλέα
πάρειμι.
Διονύσιος
δ´
|
ὁ |
Σινωπεὺς
ἐν
Σῳζούσῃ
καταλέγων
τινὰ |
[11, 500] |
εἰσὶν
οἱ
Συρακόσιοι.
Καλεῖται
δ´
|
ὁ |
σκύφος
ὑπὸ
Ἠπειρωτῶν,
ὥς
φησι |
[11, 498] |
εὖ·
ὅτε
γὰρ
ἀρσενικόν
ἐστιν
|
ὁ |
σκύφος,
ὡς
λύχνος,
ἄνευ
τοῦ |
[11, 487] |
λάταγας
ἐν
παιδιᾷ
ἔπεμπον·
ὅπερ
|
ὁ |
Σοφοκλῆς
ἐν
Σαλμωνεῖ
χάλκειον
ἔφη |
[11, 466] |
αἶψα»
(ποτήριον)
Τὸν
δὲ
Ἥλιον
|
ὁ |
Στησίχορος
ποτηρίῳ
διαπλεῖν
φησι
τὸν |
[11, 475] |
προειπὼν
ποτήρια
δέπαστρα.
Θεόκριτος
δ´
|
ὁ |
Συρακόσιος
ἐν
ταῖς
Φαρμακευτρίαις
φησίν· |
[11, 493] |
τοὺς
ταμίας
ἐκέλευσεν,
ἐὰν
παραγένηται
|
ὁ |
Σωσίβιος
ἐπὶ
τὴν
ἀπαίτησιν
τῆς |
[11, 505] |
εὗρε
τὸ
εἶδος
τῶν
λόγων
|
ὁ |
Τήιος
Ἀλεξαμενός,
ὡς
Νικίας
ὁ |
[11, 461] |
Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
καὶ
Σκυθῖνος
|
ὁ |
Τήιος
ἐν
τῇ
ἐπιγραφομένῃ
Ἱστορίῃ |
[11, 460] |
τράπεζαν
εἷλέ
νιν
ποτήρια.
Καὶ
|
ὁ |
τὴν
Ἀλκμαιωνίδα
δὲ
ποιήσας
φησίν· |
[11, 491] |
ὁμώνυμοι
πελειάσιν
αἰθέρι
κεῖσθε.
Καὶ
|
ὁ |
τὴν
εἰς
Ἡσίοδον
δὲ
ἀναφερομένην |
[11, 465] |
ἐκπώματα)
τοῖς
υἱοῖς
κατηράσατο,
ὡς
|
ὁ |
τὴν
κυκλικὴν
Θηβαίδα
πεποιηκώς
φησιν, |
[11, 505] |
τὸν
περὶ
Ψυχῆς.
Διὸ
καλῶς
|
ὁ |
Τίμων
περὶ
αὐτοῦ
ἔφη·
Ὡς |
[11, 505] |
ἑνὶ
διαλόγῳ
τῷ
Πρωταγόρᾳ
πολλούς,
|
ὁ |
τοιαῦτα
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ
εἰπών· |
[11, 503] |
δένδρεα
φίλαισιν
ὠλέναισι
δέξεται.
Καὶ
|
ὁ |
τὸν
Αἰγίμιον
δὲ
ποιήσας
εἴθ´ |
[11, 496] |
ῥῆσιν
μυστικήν.
Μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
|
ὁ |
τὸν
Πειρίθουν
γράψας,
εἴτε
Κριτίας |
[11, 488] |
ἦεν
ἀργύρεον.
Ἀπελλῆς
μὲν
οὖν
|
ὁ |
τορευτὴς
ἐπεδείκνυεν,
φησίν,
ἡμῖν
ἔν |
[11, 481] |
ἐχόντων
μηδὲ
ὦτα.
Πτολεμαῖος
δὲ
|
ὁ |
τοῦ
Ἀριστονίκου
τὰ
κυφά.
Νίκανδρος |
[11, 501] |
ἀμφοτέρων
τῶν
μερῶν.
Παρθένιος
δ´
|
ὁ |
τοῦ
Διονυσίου
ἀμφίθετον
ἀκούει
τὴν |
[11, 467] |
τὰ
ποτήρια,
γυάλας.
Παρθένιος
δ´
|
ὁ |
τοῦ
Διονυσίου
ἐν
αʹ
περὶ |
[11, 503] |
ἀπόφερε
τἄλλα
πάντα.
Διονύσιος
δὲ
|
ὁ |
τοῦ
Τρύφωνος
ἐν
τῷ
περὶ |
[11, 505] |
λόγος
οὗτος»
ἐγκώμια
αὐτοῦ
διεξέρχεται,
|
ὁ |
τοὺς
ἄλλους
ἁπαξαπλῶς
κακολογήσας,
ἐν |
[11, 504] |
εὐχὰς
καὶ
παιῶνας
ἐτράποντο.
Καὶ
|
ὁ |
τοὺς
μίμους
δὲ
πεποιηκώς,
οὓς |
[11, 466] |
τὸ
Νέστορος
ὄν.
Ἀχαιὸς
δ´
|
ὁ |
τραγικὸς
ἐν
Ὀμφάλῃ
καὶ
αὐτὸς |
[11, 466] |
ὅσα
πλεῖστα
εἶχεν,
ὥς
φησιν
|
ὁ |
τραγικός·
Πολὺν
δ´
ἀγῶνα
παγξενεὶ |
[11, 482] |
ἄλλος
ἀνασταδόν
ἢ
διάφορος
ἦν
|
ὁ |
τύπος
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
τὸ |
[11, 496] |
Πειρίθουν
γράψας,
εἴτε
Κριτίας
ἐστὶν
|
ὁ |
τύραννος
ἢ
Εὐριπίδης,
λέγων
οὕτως· |
[11, 493] |
καὶ
(τὰς)
τοιαύτας
λύσεις
(Πτολεμαῖος
|
ὁ |
Φιλάδελφος
βασιλεύς.
Λαμβάνοντος
γὰρ
αὐτοῦ |
[11, 464] |
ὀψοφάγος
οἷον
ὀψομανής
ἐστι
καὶ
|
ὁ |
φίλοινος
οἰνομανὴς
καὶ
ὡσαύτως
ἐπὶ |
[11, 495] |
ξύλινον
ποτήριον
ἀποδίδωσι.
~(ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΝ.
Ποσειδώνιος
|
ὁ |
φιλόσοφος
ἐν
ἕκτῃ
καὶ
τριακοστῇ |
[11, 467] |
οὐδὲ
ἓν
βλέπει.
Κλεάνθης
δ´
|
ὁ |
φιλόσοφος
ἐν
τῷ
περὶ
Μεταλήψεως |
[11, 502] |
ἤδη
καλεῖ
μ´
ὁ
χορὸς
|
ὁ |
φιλοτήσιος.
Διὰ
δὲ
τὴν
τοιαύτην |
[11, 464] |
ὑποπίνωμεν.
(Λέγει
δὲ
περὶ
τούτων
|
ὁ |
Φιλόχορος
οὑτωσί·
Ἀθηναῖοι
τοῖς
Διονυσιακοῖς |
[11, 464] |
τὸν
τρόπον
τοῦτον.
Καὶ
γὰρ
|
ὁ |
φίλοψος
καὶ
ὁ
ὀψοφάγος
οἷον |
[11, 461] |
εἶναι.
Ἐν
τούτοις
ἀγνοεῖν
ἔοικεν
|
ὁ |
Χαμαιλέων
ὅτι
οὔκ
ἐστι
μικρὸν |
[11, 463] |
προμηθείην
αἰὲν
ἔχειν
ἀγαθόν.
(Καὶ
|
ὁ |
χαρίεις
δ´
Ἀνακρέων
φησίν·
Οὐ |
[11, 496] |
ἐν
τετάρτῳ
Συνωνύμων.
Ἴων
δ´
|
ὁ |
Χῖος
ἐν
Ἐλεγείοις·
Ἡμῖν
δὲ |
[11, 495] |
τοῦ
οἴνου
ἔγχυσιν,
καθάπερ
Ἴων
|
ὁ |
Χῖος
ἐν
Εὐρυτίδαις
φησίν·
Ἐκ |
[11, 508] |
μὴ
χεῖρον.
Καὶ
γὰρ
Θεόπομπος
|
ὁ |
Χῖος
ἐν
τῷ
κατὰ
τῆς |
[11, 478] |
Μνημονεύει
δὲ
αὐτοῦ
καὶ
Ἴων
|
ὁ |
Χῖος
Κότυλον
οἴνου
πλέων»
λέγων. |
[11, 463] |
μνήσεται
εὐφροσύνης.
Καὶ
Ἴων
δὲ
|
ὁ |
Χῖός
φησιν·
(Χαιρέτω
ἡμέτερος
βασιλεύς, |
[11, 502] |
δεῖπνον
ὡς
ἤδη
καλεῖ
μ´
|
ὁ |
χορὸς
ὁ
φιλοτήσιος.
Διὰ
δὲ |
[11, 464] |
δὲ
μανίαν
τοὺς
πολλούς
φησιν
|
ὁ |
Χρύσιππος
ἐν
τῇ
Εἰσαγωγικῇ
περὶ |
[11, 490] |
Ὠαρίων´
ἀνεῖσθαι.
Σύνεγγυς
γάρ
ἐστιν
|
ὁ |
Ὠρίων
τῇ
ἀστροθεσίᾳ
τῶν
Πλειάδων· |
[11, 465] |
καλὸν
δέπας
ἡδέος
οἴνου.
Αὐτὰρ
|
ὅ |
γ´
ὡς
φράσθη
παρακείμενα
πατρὸς |
[11, 502] |
οἴνου
πανσέληνον
ἐκπιὼν
ὑφείλετο.
καὶ
|
ὅ |
γε
ἐ-
Ἐκαλεῖτο
δέ
τις |
[11, 499] |
οὐκ
οἶδ´
ἐρίφου
κρέα·
πλὴν
|
ὅ |
γε
πέμψας
αἰνεῖσθαι
πάντων
ἄξιος |
[11, 478] |
δ´
ἐν
πρώτῳ
Βοκχορηίδος·
Αὐτὰρ
|
ὅ |
γε
σπείσας
ἐκ
κόνδυος
ἀργυφέοιο |
[11, 468] |
ἔκπωμα
καὶ
τὸ
ἄμφωτον,
εἰς
|
ὅ |
ἐστιν
οἷόν
τε
τοὺς
δακτύλους |
[11, 476] |
ὠλένης.
Ἕρμιππος
Μοίραις·
Οἶσθά
νυν
|
ὅ |
μοι
ποίησον;
τήνδε
νῦν
μή |
[11, 493] |
ὃς
ὑποτακτικοῦ
παραλαμβάνει
τὸ
προτακτικὸν
|
ὅ, |
οἷον·
Ἔνθα
δὲ
Σίσυφος
ἔσκεν, |
[11, 473] |
μετώπου
τοῦ
κροκίου,
καὶ
ἐσθεῖναι
|
ὅ |
τι
ἂν
εὕρῃς
καὶ
εἰσχέαι |
[11, 465] |
φησιν,
ὅτι
αὐτῷ
παρέθηκαν
ἔκπωμα
|
ὃ |
ἀπηγορεύκει,
λέγων
οὕτως·
(Αὐτὰρ
ὁ |
[11, 470] |
αὐτῷ
τὸ
δέπας
τὸ
χρύσεον,
|
ὃ |
αὐτὸν
ἐφόρει
σὺν
ταῖς
ἵπποις, |
[11, 491] |
ἄρα
τίς
νιν
ἠείδει
μακάρων·
|
ὃ |
δ´
ἀέξετο
πᾶσι
μέλεσσι.
Τὸν |
[11, 478] |
δύο
κοτύλας
σίτου.
Ἀριστοφάνης
Προάγωνι·
|
Ὃ |
δ´
ἀλφίτων
πριάμενος
τρεῖς
χοίνικας
|
[11, 477] |
κίσσινον
φέρων
σκύφος
πόνων
ἀναψυκτῆρ´,
|
ὃ |
δ´
ἀμπέλων
γάνος.
Τὸ
γὰρ |
[11, 491] |
ὁμόθεν
πεφυῶτας,
ὃ
μὲν
φυλίης,
|
ὃ |
δ´
ἐλαίης.
~(Γενήσονται
οὖν
ἐπὶ |
[11, 469] |
τ´
ἄλοχον
πάιδάς
τε
φίλους,
|
(ὃ |
δ´
ἐς
ἄλσος
ἔβα
δάφναισι |
[11, 470] |
καὶ
ὁ
Ἥλιος
παύσασθαι
κελεύει,
|
ὃ |
δὲ
δείσας
παύεται.
Ἥλιος
δὲ |
[11, 504] |
ὃ
μὲν
τὰς
αὐλητρίδας
ἐκβάλλει,
|
ὃ |
δὲ
εἰσάγει·
(καὶ
ὃ
μέν, |
[11, 502] |
Ψυχασταῖς·
Ὃ
δέ
τις
ψυκτῆρ´,
|
ὃ |
δέ
τις
κύαθον
χαλκοῦν
κλέψας |
[11, 502] |
ψυκτῆρα,
κύαθον,
κυμβία.
Στράττις
Ψυχασταῖς·
|
Ὃ |
δέ
τις
ψυκτῆρ´,
ὃ
δέ |
[11, 504] |
πρόκειται,
παραιτεῖται
πίνειν
μεγάλοις
ποτηρίοις,
|
ὃ |
δὲ
τὸν
Σωκράτην
παράγει
τῷ |
[11, 470] |
αὐτοῦ
κυμαίνει
τὸ
δέπας
φανταζόμενος.
|
Ὃ |
δὲ
τοξεύειν
αὐτὸν
μέλλει,
καὶ |
[11, 493] |
δεδωκέναι
αὐτῷ
τὰς
ἡσυχίας
εἶχον,
|
ὃ |
δὲ
τῷ
βασιλεῖ
προσελθὼν
κατεμέμφετο |
[11, 479] |
Αἰσχύλος
ἐν
Ἠδωνοῖς
κοτύλας
εἴρηκεν·
|
Ὃ |
δὲ
χαλκοδέτοις
κοτύλαις
ὀτοβεῖ.
(Μαρσύας |
[11, 495] |
πῖπτον
μετεσχημάτισται,
(ἀρυταίνῃ
μάλιστα
ἐοικός,
|
ὃ |
δὴ
καλοῦμεν
χόα.
Τὴν
δὲ |
[11, 463] |
εἰς
τὸ
φῶς
τε
τοῦθ´,
|
ὃ |
δὴ
(ὁρῶμεν.
Ὃς
δ´
ἂν |
[11, 502] |
ποτηρίου
εἶδος,
ὅμοιον
θηρικλείῳ,
χάλκεον·
|
ὃ |
δίδοσθαι
τῷ
ἁρπασθέντι
ὑπὸ
τοῦ |
[11, 495] |
σκυφοειδές,
πυθμένα
ἔχον
πλατύτερον,
εἰς
|
ὃ |
ἤμελγον
τὸ
γάλα.
Ὅμηρος·
Ὡς |
[11, 477] |
Πόλλιδι
συνεστιασθέντος
αὐτῷ·
Καὶ
γὰρ
|
ὃ |
Θρηικίην
μὲν
ἀνήνατο
χανδὸν
ἄμυστιν
|
[11, 461] |
ὀνομαζόμενον
μόνοις
τοῖς
ἥρωσιν
ἀπεδίδοσαν.
|
Ὃ |
καὶ
δόξει
τισὶν
ἔχειν
ἀπορίαν, |
[11, 483] |
τοιοῦτον
(δὲ)
τῆς
ἀγωγῆς
γένος
|
ὃ |
καὶ
νῦν
δρᾶται
παρά
τισι |
[11, 481] |
στενὸν
τῷ
σχήματι,
παρόμοιον
πλοίῳ
|
ὃ |
καλεῖται
κύμβη.
Καὶ
Ἀναξανδρίδης
ἐν |
[11, 466] |
δύο
ὦτα
εἶχε
δῆλον·
Ἦτοι
|
ὃ |
καλὸν
ἄλεισον
ἀναιρήσεσθαι
ἔμελλε
χρύσεον |
[11, 482] |
γὰρ
καὶ
ὁ
ποιητής·
Ἦτοι
|
ὃ |
καλὸν
ἄλεισον
ἀναιρήσεσθαι
ἔμελλεν
χρύσεον |
[11, 494] |
Ἡρακλεῖ
μέγα
ποτήριον
πληρώσαντες
οἴνου,
|
ὃ |
καλοῦσιν
οἰνιστηρίαν,
καὶ
σπείσαντες
τοῖς |
[11, 493] |
οἷον·
Ἔνθα
δὲ
Σίσυφος
ἔσκεν,
|
ὃ |
κέρδιστος
γένετ´
ἀνδρῶν.
Ἐλλείπει
οὖν |
[11, 496] |
σκεῦος
κεραμεοῦν
βεμβικῶδες
ἑδραῖον
ἡσυχῇ,
|
ὃ |
κοτυλίσκον
ἔνιοι
προσαγορεύουσιν,
ὥς
φησι |
[11, 493] |
τινες,
τὸ
ὃς
ἀντὶ
τοῦ
|
ὃ |
λαμβάνοντες
ἐπὶ
τοῦ
Μαχάονος·
Ἀλλ´ |
[11, 477] |
~(Πᾶς
δὲ
ποιμένων
ἔρρει
λεώς,
|
ὃ |
μὲν
γάλακτος
κίσσινον
φέρων
σκύφος
|
[11, 504] |
Καὶ
περὶ
τοῦ
Κύρου
οὖν
|
ὃ |
μὲν
λέγει
ὡς
ἐκ
πρώτης |
[11, 504] |
γεγράφασιν
ἀμφότεροι,
καὶ
ἐν
αὐτοῖς
|
ὃ |
μὲν
τὰς
αὐλητρίδας
ἐκβάλλει,
ὃ |
[11, 491] |
ὑπήλυθε
θάμνους
ἐξ
ὁμόθεν
πεφυῶτας,
|
ὃ |
μὲν
φυλίης,
ὃ
δ´
ἐλαίης. |
[11, 504] |
ἐκβάλλει,
ὃ
δὲ
εἰσάγει·
(καὶ
|
ὃ |
μέν,
ὡς
πρόκειται,
παραιτεῖται
πίνειν |
[11, 461] |
λέγειν
περὶ
τοῦ
Νέστορος
ποτηρίου,
|
ὃ |
μόλις
ἂν
νέος
βαστάσαι
ἴσχυεν, |
[11, 492] |
ἀκτήν,
(πὰρ
δὲ
δέπας
περικαλλές,
|
ὃ |
οἴκοθεν
ἦγ´
ὁ
γεραιός
Ἐν |
[11, 487] |
ποιητής·
Πὰρ
δὲ
δέπας
περικαλλές,
|
ὃ |
οἴκοθεν
ἦγ´
ὁ
γεραιός,
χρυσείοις |
[11, 468] |
ἀκούει
τὸ
ἄμφωτον
ποτήριον,
εἰς
|
ὃ |
οἷόν
τε
τοὺς
δακτύλους
διείρειν |
[11, 493] |
τὸ
ὃς
ἀντὶ
προτακτικοῦ
τοῦ
|
ὃ |
Ὅμηρος
οὐδέποτε
τίθησι·
τοὔμπαλιν
δὲ |
[11, 466] |
τὸ
Βαθυκλέους
τοῦ
Ἀρκάδος
ποτήριον,
|
ὃ |
σοφίας
ἆθλον
ὁ
Βαθυκλῆς
τῷ |
[11, 494] |
ἀποκοτταβίζουσι
δὲ
ὀξύβαφον
τιθέμενον
εἰς
|
ὃ |
τὰς
λάταγας
ἐγχέουσιν
οὐκ
ἄλλο |
[11, 466] |
τῷ
ποτηρίῳ
ὕδωρ
ἐμβάλλεσθαι,
μεθ´
|
ὃ |
τὸν
οἶνον.
Ξενοφάνης·
Οὐδέ
κεν |
[11, 491] |
μίαν
πελειάδα·
ἃς
δοιὰς
εἶπεν
|
καθὸ |
συμφυεῖς
εἰσιν
ἀλλήλαις
καὶ
συνεζευγμέναι. |
[11, 491] |
σχίσεις
τῶν
ὤτων,
ἑκάτερον
δὲ
|
καθὸ |
συμφυῆ
πάλιν
ἐπὶ
τέλει
γίνεται |
[11, 491] |
ὑπόληξιν,
ἕκαστον
μὲν
ἂν
λέγοιτο
|
καθὸ |
τέτταρες
αἱ
πᾶσαι
σχίσεις
τῶν |
[11, 478] |
τὰ
καρπώσιμα
γίνεσθαι
ἐπὶ
γῆς·
|
διὸ |
ἐκ
τούτου
σπένδεσθαι.
Παγκράτης
δ´ |
[11, 509] |
Πολιτείας
καὶ
τῶν
παρανόμων
Νόμων.
|
(Διὸ |
καὶ
Ἔφιππος
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν |
[11, 500] |
στρατείας
πρώτου
Ἡρακλέους
τῷ
γένει·
|
διὸ |
καὶ
Ἡρακλεωτικοὶ
πρός
τινων
καλοῦνται. |
[11, 490] |
Ὠρίων
τῇ
ἀστροθεσίᾳ
τῶν
Πλειάδων·
|
διὸ |
καὶ
ὁ
περὶ
ταύτας
μῦθος, |
[11, 475] |
τὸ
α>
ἀντὶ
τοῦ
κερχήσιον·
|
διὸ |
καὶ
Ὅμηρος
τοὺς
ὑπὸ
δίψους |
[11, 500] |
τὸ
πανοῦργον
καὶ
τὸ
θηριῶδες.
|
Διὸ |
καὶ
Σκύφον
αὐτὸν
οἱ
Λακεδαιμόνιοι |
[11, 490] |
τῆς
ἑτέρας
τροφῆς
δεκτικὸν
ἀγγεῖον.
|
(Διὸ |
καὶ
τῷ
Διὶ
τὴν
ἀμβροσίαν |
[11, 505] |
εἰπεῖν
ἀναγνόντα
τὸν
περὶ
Ψυχῆς.
|
Διὸ |
καλῶς
ὁ
Τίμων
περὶ
αὐτοῦ |
[11, 489] |
σχήματος
ἀφομοιοῦν
εἶναι
δίκαιον
ἐνόμιζον.
|
Διὸ |
τὴν
τράπεζαν
κυκλοειδῆ
κατεσκευάσαντο
καὶ |
[11, 465] |
γ´
ὡς
φράσθη
παρακείμενα
πατρὸς
|
ἑοῖο
|
τιμήεντα
γέρα,
μέγα
οἳ
κακὸν |
[11, 478] |
ὅ
γε
σπείσας
ἐκ
κόνδυος
|
ἀργυφέοιο |
(νέκταρ
ἐπ´
ἀλλοδαπὴν
οἶμον
ἔβαινε |
[11, 466] |
πόρθησιν,
ἔχοντα
ἐπίγραμμα
τόδε·
γραμμαὶ
|
Παρρασίοιο, |
τέχνα
Μυός.
Ἐμμὶ
δὲ
ἔργον |
[11, 462] |
ὕβρις
πίνειν
ὁπόσον
κεν
ἔχων
|
ἀφίκοιο
|
οἴκαδ´
ἄνευ
προπόλου,
μὴ
πάνυ |
[11, 490] |
δ´
εὖχος
Ἑρμᾶς
ἐναγώνιος,
Μαίας
|
εὐπλοκάμοιο |
παῖς,
ἔτικτε
δ´
Ἄτλας
ἑπτὰ |
[11, 465] |
Οἰδιπόδῃ
καλὴν
παρέθηκε
τράπεζαν
ἀργυρέην
|
Κάδμοιο |
θεόφρονος·
αὐτὰρ
ἔπειτα
χρύσεον
ἔμπλησεν |
[11, 469] |
δέπας
ἐσκατέβαινε
χρύσεον,
ὄφρα
δι´
|
Ὠκεανοῖο |
περάσας
ἀφίκοιθ´
ἱερᾶς
ποτὶ
βένθεα |
[11, 491] |
τράφον
ἄντρῳ
ἀμβροσίην
φορέουσαι
ἀπ´
|
Ὠκεανοῖο |
ῥοάων·
νέκταρ
δ´
ἐκ
πέτρης |
[11, 490] |
σφισι
καὶ
θέρεος
καὶ
χείματος
|
ἀρχομένοιο
|
σημαίνειν
ἐπένευσεν
ἐπερχομένου
τ´
ἀρότοιο. |
[11, 477] |
Κισσύβιον
μετὰ
χερσὶν
ἔχων
μέλανος
|
οἴνοιο. |
Ἀσκληπιάδης
δ´
ὁ
Μυρλεανὸς
ἐν |
[11, 475] |
φησί·
Κήρυκας
ἀθανάτοισι
φέρειν
μέλανος
|
οἴνοιο
|
ἀσκὸν
ἐνίπλειον
κελέβειόν
θ´
ὅττι |
[11, 498] |
Καὶ
ἐν
Ἰλιάδι·
Πλησάμενος
δ´
|
οἴνοιο |
δέπας
δείδεκτ´
Ἀχιλῆα.
Πληροῦντες
γὰρ |
[11, 460] |
φίλοις
ἐπὶ
γούνασι
θῆκε
παυομένῳ
|
δόρποιο) |
ἐκάθισεν
ἐπὶ
τῶν
γονάτων
καὶ |
[11, 465] |
ἀπειρέσιον
ἀργυρέων
χρυσοῦ
τε
καὶ
|
ἠλέκτροιο |
φαεινοῦ,
τῶν
προτέρων
πάντων
πλείονα |
[11, 498] |
πρώτῳ
Ἡρακλείας·
Δουράτεον
σκύφος
εὐρὺ
|
μελιζώροιο |
ποτοῖο.
(Καὶ
παρ´
Ὁμήρῳ
δ´ |
[11, 480] |
εἴη
συμπόταισίν
τε
γλυκερὸν
καὶ
|
Διωνύσοιο |
καρπῷ
καὶ
κυλίκεσσιν
Ἀθηναίαισι
κέντρον |
[11, 464] |
ναυάγιον,
οἷά
τε
πολλὰ
πνεῦμα
|
Διωνύσοιο |
πρὸς
Ὕβριος
ἔκβαλεν
ἀκτάς.
Ἐγὼ |
[11, 491] |
Δοιοὺς
δὲ
τρίποδας,
δέκα
δὲ
|
χρυσοῖο |
τάλαντα.
Καὶ
Δοιὼ
θεράποντε»
Σημαίνει |
[11, 498] |
φησίν·
Τοῦ
κεράσας
κρητῆρα
μέγαν
|
χρυσοῖο |
φαεινὸν
σκύπφους
αἰνύμενος
θαμέας
ποτὸν |
[11, 466] |
στηθέων
ἔξω,
πελάγει
δ´
ἐν
|
πολυχρύσοιο |
πλούτου
πάντες
ἴσᾳ
νέομεν
ψευδῆ |
[11, 498] |
Ἡρακλείας·
Δουράτεον
σκύφος
εὐρὺ
μελιζώροιο
|
ποτοῖο. |
(Καὶ
παρ´
Ὁμήρῳ
δ´
Ἀριστοφάνης |
[11, 489] |
Πληιάδων
Ἀτλαιγενέων
ἐπιτελλομενάων
ἄρχεσθ´
ἀμητοῖ´,
|
ἀρότοιο |
δὲ
δυσομενάων.
~(Καὶ
Ἄρατος·
Αἳ |
[11, 490] |
ἀρχομένοιο
σημαίνειν
ἐπένευσεν
ἐπερχομένου
τ´
|
ἀρότοιο. |
Τὰς
οὖν
τῆς
τῶν
καρπῶν |
[11, 467] |
ῥυτά·
{Β.
Ποτήρι´
ἡ
γραῦς,
|
ἄλλο |
δ´
οὐδὲ
ἓν
βλέπει.
Κλεάνθης |
[11, 471] |
ἢν
πλῆρες
δοθῇς,
οὐδέν
ποτ´
|
ἄλλο. |
Δεῦρο
δή,
γεμίσω
ς´
ἐγώ. |
[11, 462] |
Λιβύων
τῶν
Νομάδων
τινὲς
οὐδὲν
|
ἄλλο |
κέκτηνται
ἢ
κύλικα
καὶ
μάχαιραν |
[11, 466] |
ἀμφικύπελλον
δὲ
λέγων
αὐτὸ
οὐδὲν
|
ἄλλο |
σημαίνει
ἢ
ὅτι
ἦν
ἀμφίκυρτον. |
[11, 494] |
ὃ
τὰς
λάταγας
ἐγχέουσιν
οὐκ
|
ἄλλο |
τι
ἂν
εἴη
ἢ
ἐκπέταλον |
[11, 494] |
ἀπελθόντα
ὀξυβάφω
δύο.
Οὐ
γὰρ
|
ἄλλο |
τι
ἡγητέον
εἶναι
ἢ
ὅτι |
[11, 499] |
ἐν
Ἀδελφοῖς
εἴρηκεν·
(Ὦ
τοιχωρύχον
|
ἐκεῖνο |
καὶ
τῶν
δυναμένων
λαγύνιον·
ἔχον |
[11, 466] |
δόρατα
ἀγκυλητὰ
καὶ
μεσάγκυλα
ἄλλα·
|
ἀπὸ |
ἀγκύλης
ἤτοι
τῆς
δεξιᾶς
χειρός. |
[11, 482] |
καὶ
τοῦτο,
κυφὸν
δὲ
μόνον;
|
ἀπὸ |
γὰρ
τῆς
κυφότητος
τὸ
κύπελλον, |
[11, 493] |
ἀναστροφῇ
χρησάμενοι
ἀπολύομεν
τὸν
ποιητήν.
|
Ἀπὸ |
γὰρ
τούτου
τοῦ
ἑξαμέτρου
(πλεῖον |
[11, 483] |
κώθωνά
μοι,
παλαιὸν
οἴκων
κτῆμα.
|
Ἀπὸ |
δὲ
τοῦ
ποτηρίου
τούτου
καὶ |
[11, 466] |
(Καικίλιος
δὲ
ὁ
ῥήτωρ
ὁ
|
ἀπὸ |
Καλῆς
ἀκτῆς
ἐν
τῷ
περὶ |
[11, 474] |
τὰς
φλόγας.
Ὅτι
δὲ
καὶ
|
ἀπὸ |
Κανθάρου
κεραμέως
ὠνομάσθη
τὸ
ἔκπωμα |
[11, 465] |
μέτρα
χεῦ´·
ὀδμὴ
δ´
ἡδεῖα
|
ἀπὸ |
κρητῆρος
ὀδώδει.
Τιμόθεος
δ´
ἐν |
[11, 486] |
γραμματικὸς
ὅτι
τὸν
τοιοῦτον
σχηματισμὸν
|
ἀπὸ |
κυρίων
ὀνομάτων
οὐκ
ἄν
τις |
[11, 471] |
ἦλθε
Θηρίκλειον
ὄργανον,
τῆς
τρυφερᾶς
|
ἀπὸ |
Λέσβου
σεμνογόνου
σταγόνος
πλῆρες,
ἀφρίζον, |
[11, 486] |
(ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ.
Φιάλαι
τινὲς
οὕτως
καλοῦνται
|
ἀπὸ |
Λύκωνος
τοῦ
κατεσκευασμένου,
ὡς
καὶ |
[11, 476] |
δάεν
ῥιπὰν
μελιηδέος
οἴνου,
ἐσσυμένως
|
ἀπὸ |
μὲν
λευκὸν
γάλα
χερσὶ
τραπεζᾶν
|
[11, 488] |
ἀγγείῳ,
ἕτερον
δὲ
τὸν
πρόσθετον,
|
ἀπὸ |
ὀξέος
ἀρχόμενον,
καταλήγοντα
δ´
εἰς |
[11, 486] |
ἄν
τις
εὕροι
γινόμενον,
ἀλλ´
|
ἀπὸ |
πόλεων
ἢ
ἐθνῶν.
(Ἀριστοφάνης
τε |
[11, 466] |
ὡς
ἀπὸ
Σελεύκου
ΣΕΛΕΥΚΙΣ
καὶ
|
ἀπὸ |
Προυσίου
ΠΡΟΥΣΙΑΣ.
(ΑΝΑΦΑΙΑ
ἡ
θερμοποτὶς |
[11, 496] |
Καὶ
ὅτι
τὴν
προσηγορίαν
ἔσχεν
|
ἀπὸ |
Προυσίου
τοῦ
Βιθυνίας
βασιλεύσαντος
καὶ |
[11, 466] |
ἀπὸ
τοῦ
βασιλέως
Ἀντιγόνου,
ὡς
|
ἀπὸ |
Σελεύκου
ΣΕΛΕΥΚΙΣ
καὶ
ἀπὸ
Προυσίου |
[11, 497] |
ἱπποτραγέλαφοι,
βατιάκια,
σαννάκια.
ΣΕΛΕΥΚΙΣ.
Ὅτι
|
ἀπὸ |
Σελεύκου
τοῦ
βασιλέως
τὴν
προσηγορίαν |
[11, 467] |
ἀοιδὰ
καὶ
τὸ
σὰν
κίβδηλον
|
ἀπὸ |
στομάτων.
Μνημονεύει
δὲ
τοῦ
γραμματικοῦ |
[11, 481] |
τῷ
δεκάτῳ·
Λάταγες
ποτέονται
κυλιχνᾶν
|
ἀπὸ |
Τηιᾶν,
ὡς
διαφόρων
γινομένων
καὶ |
[11, 484] |
κρατῶν.
(ΛΑΒΡΩΝΙΑ
ἐκπώματος
Περσικοῦ
εἶδος
|
ἀπὸ |
τῆς
ἐν
τῷ
πίνειν
λαβρότητος |
[11, 460] |
ἐπὶ
κρασὶν
ἔθηκεν.
Ἅπερ
ὠνομάσθη
|
ἀπὸ |
τῆς
πόσεως,
ὡς
τὸ
ἔκπωμα |
[11, 497] |
λεπτῶς
κάτωθεν
πίνουσιν,
ὠνομάσθαι
τε
|
ἀπὸ |
τῆς
ῥύσεως.
(ΣΑΝΝΑΚΙΑ.
Κράτης
ἐν |
[11, 499] |
τινων.
(Τὸ
δὲ
σκύφος
ὠνομάσθη
|
ἀπὸ |
τῆς
σκαφίδος.
Καὶ
τοῦτο
δ´ |
[11, 493] |
παντὸς
ἀνθρώπου
μόλις
ἂν
ἀποκινήσαντος
|
ἀπὸ |
τῆς
τραπέζης
τὸ
ποτήριον,
τοῦ |
[11, 502] |
φησιν
Ἑρμῶναξ.
ΧΑΛΚΙΔΙΚΑ
ποτήρια,
ἴσως
|
ἀπὸ |
τῆς
Χαλκίδος
τῆς
Θρᾳκικῆς
εὐδοκιμοῦντα. |
[11, 461] |
ὁ
Θυατειρηνός,
ὀνομασθῆναι
φάσκων
αὐτοὺς
|
ἀπό |
τινος
Κύλικος
γένος
Λυδοῦ,
ἑνὸς |
[11, 474] |
ὁ
Μυρλεανὸς
κεκλῆσθαί
φησιν
αὐτὸ
|
ἀπό |
τινος
τῶν
ἐν
τῇ
νηὶ |
[11, 466] |
ὦτα.
Τὸ
δὲ
ἄλεισον
ἤτοι
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἄγαν
λεῖον
εἶναι
ἢ |
[11, 466] |
ἐστι
τοῦ
ἀρυστίχου
ὁ
ἀρύβαλλος,
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἀρύτειν
καὶ
βάλλειν.
Λέγουσι |
[11, 466] |
δὲ
κάρτα
φείδῃ.
(ΑΝΤΙΓΟΝΙΣ
ἔκπωμα
|
ἀπὸ |
τοῦ
βασιλέως
Ἀντιγόνου,
ὡς
ἀπὸ |
[11, 476] |
ἀπὸ
τοῦ
κέρατος;
οἷον
κερατήρ,
|
ἀπὸ |
τοῦ
εἰς
τὸ
κέρας
ἐγχεῖσθαι |
[11, 484] |
κυλίκων
εἶδος
οὕτως
λεγόμενον
ἢ
|
ἀπὸ |
τοῦ
κεράμου,
ὡς
τὰ
Ἀττικὰ |
[11, 476] |
ἐν
αὐτῷ
τὸ
ὕδωρ,
ἢ
|
ἀπὸ |
τοῦ
κέρατος;
οἷον
κερατήρ,
ἀπὸ |
[11, 480] |
ἐστὶ
κεράμεα
ποτήρια
καὶ
λέγεται
|
ἀπὸ |
τοῦ
κυλίεσθαι
τῷ
τροχῷ·
ἀφ´ |
[11, 483] |
συβώτης.
Εὔμολπος
δὲ
ποτηρίου
γένος,
|
ἀπὸ |
τοῦ
κυφὸν
εἶναι.
Σιμάριστος
δὲ |
[11, 493] |
δ´
ὁ
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν»
|
ἀπὸ |
τοῦ
μέσου
ἐξελόντες
τὸ
γέρων |
[11, 497] |
λέγων
φησίν·
Ὁ
Βελλεροφόντης
ἐστὶν
|
ἀπὸ |
τοῦ
Πηγάσου
τὴν
πύρπνοον
Χίμαιραν |
[11, 494] |
τις
αὐτόν,
πῶς
τις
ἂν
|
ἀπὸ |
τοῦ
πότου
παύσειε,
τοῦ
λίαν |
[11, 498] |
τῷ
σκύφει,
τὸ
σκύφει
ἰδίως
|
ἀπὸ |
τοῦ
σκύφος
σχηματίσας
οὐδετέρως
ἔφη. |
[11, 476] |
ᾧ
κιρνᾶται
ὁ
οἶνος
κρατὴρ
|
ἀπὸ |
τοῦ
συγκιρνᾶσθαι
ἐν
αὐτῷ
τὸ |
[11, 484] |
ὡς
τὰ
Ἀττικὰ
σκεύη,
ἢ
|
ἀπὸ |
τοῦ
σχήματος
ἐπιχωριάσαντος
ἐκεῖ,
ὥσπερ |
[11, 470] |
ΗΜΙΤΟΜΟΣ
ἔκπωμά
τι
παρ´
Ἀττικοῖς
|
ἀπὸ |
τοῦ
σχήματος
ὀνομασθέν,
φησὶν
Πάμφιλος |
[11, 466] |
τῷ
εὖ
ἀκοντίζειν.
Ὠνομάσθη
οὖν
|
ἀπὸ |
τοῦ
τῆς
χειρὸς
σχηματισμοῦ,
ὃν |
[11, 471] |
ἐντετυπῶσθαι.
(Πάμφιλος
δ´
ὁ
Ἀλεξανδρεὺς
|
ἀπὸ |
τοῦ
τὸν
Διόνυσον
τοὺς
θῆρας |
[11, 475] |
ἢ
πᾶν
ποτήριον
κελέβη
(καλεῖται
|
ἀπὸ |
τοῦ
χέειν
εἰς
αὐτὸ
τὴν |
[11, 477] |
ξύλου.
Ἄλλοι
δὲ
ἐτυμολογοῦσιν
αὐτὸ
|
ἀπὸ |
τοῦ
χεῖσθαι,
τὸ
δ´
ἐστὶ |
[11, 460] |
ποιητὴν
Σιμωνίδην
ἐν
Ἰάμβοις
οὕτως·
|
Ἀπὸ |
τράπεζαν
εἷλέ
νιν
ποτήρια.
Καὶ |
[11, 483] |
κάδων,
ἄγρει
δ´
οἶνον
ἐρυθρὸν
|
ἀπὸ |
τρυγός·
οὐδὲ
γὰρ
ἡμεῖς
νήφειν |
[11, 485] |
Τοῦτο
δὲ
τὸ
ποτήριον
ὠνομάσθη
|
ἀπὸ |
τῶν
εἰς
τὰς
μέθας
καὶ |
[11, 467] |
φιλόσοφος
ἐν
τῷ
περὶ
Μεταλήψεως
|
ἀπὸ |
τῶν
κατασκευασάντων
(φησὶν
ὀνομασθῆναι
τήν |
[11, 501] |
παρατίθεται
τὰ
Λυκόφρονος
οὕτως
ἔχοντα·
|
Ἀπὸ |
τῶν
ὀμφαλῶν
τῶν
ἐν
ταῖς |
[11, 490] |
Διὶ
φέρειν
τὴν
ἀμβροσίαν.
Διόπερ
|
ἀπὸ |
τῶν
πτηνῶν
αὐτὰς
χωρίζει
λέγων· |
[11, 482] |
κυφότητα·
ἢ
ἀμφικύπελλα
οἷον
ἀμφίκυρτα
|
ἀπὸ |
τῶν
ὤτων,
διὰ
τὸ
τοιαῦτα |
[11, 504] |
~(Φιάλαν
ὡς
εἴ
τις
ἀφνεᾶς
|
ἀπὸ |
χειρὸς
ἑλὼν
ἔνδον
ἀμπέλου
καχλάζοισαν |
[11, 486] |
λέγων
καὶ
λοιβίδας
τὰ
σπονδεῖα
|
ὑπὸ |
Ἀντιμάχου
τοῦ
Κολοφωνίου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΑ' |
[11, 500] |
Ἠπειρωτῶν,
ὥς
φησι
Σέλευκος,
λυρτός,
|
ὑπὸ |
δὲ
Μηθυμναίων,
ὡς
Παρμένων
φησὶν |
[11, 475] |
τὸ
δέπας
τὸ
δοθὲν
Ἀλκμήνῃ
|
ὑπὸ |
Διός,
ὅτε
Ἀμφιτρύωνι
εἰκάσθη.
ΚΑΛΠΙΟΝ. |
[11, 475] |
κερχήσιον·
διὸ
καὶ
Ὅμηρος
τοὺς
|
ὑπὸ |
δίψους
κρατουμένους
καρχαλέους
εἶπεν.
Χάρων |
[11, 492] |
ὑποπυθμένιοι·
(ὥστε
διακρατεῖσθαι
τὸ
δέπας
|
ὑπὸ |
δυεῖν
Πελειάδων
ὑποκειμένων
τῷ
πυθμένι, |
[11, 489] |
φυσικὸν
τοῦ
ποτηρίου
πυθμένα,
ὥστε
|
ὑπὸ |
δυοῖν
πυθμένοιν
φέρεσθαι
τὸ
ἔκπωμα. |
[11, 491] |
μέλεσσι.
Τὸν
μὲν
ἄρα
τρήρωνες
|
ὑπὸ |
ζαθέῳ
τράφον
ἄντρῳ
ἀμβροσίην
φορέουσαι |
[11, 500] |
Συρακόσιοι.
Καλεῖται
δ´
ὁ
σκύφος
|
ὑπὸ |
Ἠπειρωτῶν,
ὥς
φησι
Σέλευκος,
λυρτός, |
[11, 470] |
κατεσκευασμένῃ
πρὸς
τὴν
χρείαν
ταύτην
|
(ὑπὸ |
Ἡφαίστου
τὸν
Ἥλιον
καθεύδοντα
περαιοῦσθαι |
[11, 499] |
Θετταλῶν
Πολιτείᾳ
θηλυκῶς
λέγεσθαί
φησιν
|
ὑπὸ |
Θετταλῶν
τὴν
λάγυνον.
Καὶ
Ῥιανὸς |
[11, 486] |
κατεσκευασμένου,
ὡς
καὶ
Κονώνειοι
αἱ
|
ὑπὸ |
Κόνωνος
ποιηθεῖσαι.
Μνημονεύει
(τοῦ
Λύκωνος) |
[11, 497] |
ἐν
Ἐπιγράμμασι
περὶ
τοῦ
κατασκευασθέντος
|
ὑπὸ |
Κτησιβίου
τοῦ
μηχανοποιοῦ
ῥυτοῦ
μνημονεύων |
[11, 466] |
τὴν
παιδίσκην.
Τότε
μὲν
οὖν
|
ὑπὸ |
κύματος
αὐτοὺς
ἀμφοτέρους
κρυφθέντας
ἀφανεῖς |
[11, 486] |
ἐξηγούμενος
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
τὰς
|
ὑπὸ |
Λυκίου
φησὶ
κατεσκευασμένας.
Ἦν
δὲ |
[11, 499] |
ἔχον
βαδίζειν
εἰς
τὰ
γεύμαθ´
|
ὑπὸ |
μάλης,
καὶ
τοῦτο
πωλεῖν
μέχρι |
[11, 461] |
ἂν
τρὶς
πιὼν
οὕτως
κατηνέχθη
|
ὑπὸ |
μέθης
τηλικοῦτος
ὤν.
Ἦν
οὖν |
[11, 509] |
δ´
ἐν
πεδίλῳ
πόδα
τιθεὶς
|
ὑπὸ |
ξυρὸν
κνήμης
ἱμάντων
ἰσομέτροις
ἑλίγμασιν, |
[11, 503] |
(Τοσαῦτα
εἰπὼν
ὁ
Πλούταρχος
καὶ
|
ὑπὸ |
πάντων
κροταλισθεὶς
ᾔτησε
φιάλην,
ἀφ´ |
[11, 509] |
νεανίας
τῶν
ἐξ
Ἀκαδημίας
τις
|
ὑπὸ |
Πλάτωνα
καὶ
Βρυσωνοθρασυμαχειοληψικερμάτων,
πληγεὶς
ἀνάγκῃ |
[11, 477] |
τις
τὸ
κισσύβιον
τὸ
πρῶτον
|
ὑπὸ |
ποιμένων
ἐργασθῆναι
ἐκ
κισσίνου
ξύλου. |
[11, 466] |
ἡδὺ
μὲν
ὄρθρου
καταβαυκαλίσαι
τοῖς
|
ὑπὸ |
πολλῆς
κραιπαλοβόσκου
δίψης
κατόχοις.
(Κατασκευάζουσι |
[11, 476] |
πλάττεσθαι
ἔτι
τε
ταῦρον
καλεῖσθαι
|
ὑπὸ |
πολλῶν
ποιητῶν.
Ἐν
δὲ
Κυζίκῳ |
[11, 497] |
πρότερον
κέρας.
Δοκεῖ
δὲ
σκευοποιηθῆναι
|
ὑπὸ |
πρώτου
τοῦ
Φιλαδέλφου
Πτολεμαίου
βασιλέως |
[11, 492] |
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο,
δύω
δ´
|
ὑπὸ |
πυθμένες
ἦσαν,
ἀκουστέον
οὐ
πυθμένας |
[11, 487] |
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο
δύο
δ´
|
ὑπὸ |
πυθμένες
ἦσαν.
~(Ἄλλος
μὲν
μογέων |
[11, 488] |
πῶς
λέγεται
τὸ
δύο
δ´
|
ὑπὸ |
πυθμένες
ἦσαν,
διαλύουσιν
οὕτως
τινές. |
[11, 491] |
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο,
δύω
δ´
|
ὑπὸ |
πυθμένες
ἦσαν,
(καθ´
ἑκατέραν
τὴν |
[11, 461] |
Ἡρακλεῶται
δ´
εἰσὶν
οὗτοι
οἱ
|
ὑπὸ |
τῇ
Οἴτῃ
κατοικοῦντες,
(ὥς
φησι |
[11, 462] |
οὕτως·
Τῆς
δ´
Ἡρακλείας
τῆς
|
ὑπὸ |
τὴν
Οἴτην
καὶ
Τραχῖνος
τῶν |
[11, 481] |
ὢν
τὸ
σῶμα
ταχέως
ἂν
|
ὑπὸ |
τῆς
μέθης
κατηνέχθη.
Τοῦ
κυμβίου |
[11, 492] |
ἄλλην
ἐνίησι
πατὴρ
ἐναρίθμιον
εἶναι,
|
(ὑπὸ |
τῆς
ὀξύτητος
τῶν
πλαγκτῶν
πετρῶν |
[11, 506] |
αὐτὸν
διαλόγων·
ὁ
γὰρ
δεύτερος
|
ὑπό |
τινων
Ξενοφῶντος
εἶναι
λέγεται,
ὡς |
[11, 499] |
τὴν
πέτασον
καὶ
τὴν
στάμνον
|
ὑπό |
τινων.
(Τὸ
δὲ
σκύφος
ὠνομάσθη |
[11, 505] |
περὶ
Κλέαρχον
τῆς
ἀπωλείας
τῆς
|
ὑπὸ |
Τισσαφέρνου
γενομένης,
καὶ
οἷός
τις |
[11, 493] |
πρώτου
στίχου
πρὸς
τὴν
ἀρχὴν
|
ὑπὸ |
τὸ
ἄλλος
μέν,
εἶτα
τὸ |
[11, 506] |
τοὺς
ποιητάς,
ἔπειτα
καὶ
τοὺς
|
ὑπὸ |
τοῦ
δήμου
προαγομένους,
Φανοσθένη
τὸν |
[11, 502] |
χάλκεον·
ὃ
δίδοσθαι
τῷ
ἁρπασθέντι
|
ὑπὸ |
τοῦ
ἐραστοῦ
φησιν
Ἑρμῶναξ.
ΧΑΛΚΙΔΙΚΑ |
[11, 504] |
εἴπω,
(οὕτως
οὐ
βιαζόμενοι
μεθύειν
|
ὑπὸ |
τοῦ
οἴνου,
ἀλλ´
ἀναπειθόμενοι
πρὸς |
[11, 488] |
Πεπάρθαι
δὲ
λέγεται
τοὺς
ἥλους
|
ὑπὸ |
τοῦ
ποιητοῦ
οὐχ
ὅτι
ἔξωθεν |
[11, 507] |
ἐθελήσαιμι
ἐπελθεῖν
τοὺς
κακῶς
ἀκούσαντας
|
ὑπὸ |
τοῦ
σοφοῦ.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ´ |
[11, 490] |
διωκομένης
τῆς
μητρὸς
αὐτῶν
Πληιόνης
|
ὑπὸ |
τοῦ
Ὠρίωνος.
(Ἡ
δὲ
τοῦ |
[11, 492] |
ὤτων,
δύο
δὲ
ὑποπυθμένες,
τουτέστιν
|
ὑπὸ |
τῷ
πυθμένι
οἷον
ὑποπυθμένιοι·
(ὥστε |
[11, 466] |
ἀργυραῖ
κατάχρυσοι
τρεῖς.
Κόνδυα
ἀργυρᾶ
|
ροϚ |
τούτων
ἐπίχρυσα
λγʹ
Τισιγίτης
ἀργυροῦς |
[11, 505] |
ἰδέας
οὐδ´
αὐτὸς
εὑρετής
ἐστιν.
|
Πρὸ |
γὰρ
αὐτοῦ
τοῦθ´
εὗρε
τὸ |
[11, 466] |
ὡς
δὴ
πρὸς
Ἔρωτα
πυκταλίζω.
|
Πρὸ |
δὲ
τούτων
Ἡσίοδος·
Κρήνης
τ´ |
[11, 498] |
ἐστι
τοῦτο
προπίνειν,
τὸ
ἑτέρῳ
|
πρὸ |
ἑαυτοῦ
δοῦναι
πιεῖν.
Καὶ
ὁ |
[11, 504] |
τὸν
ἥδιστον
καὶ
χαριέστατον
Ξενοφῶντα
|
πρὸ |
ὀφθαλμῶν
ἔχοντες,
ὃς
ἐν
τῷ |
[11, 505] |
ἄντικρυς
φάσκων
ὁ
πολυμαθέστατος
Ἀριστοτέλης
|
πρὸ |
Πλάτωνος
διαλόγους
γεγραφέναι
τὸν
Ἀλεξαμενόν. |
[11, 460] |
δὲ
εἶναι
νομίζω
ζητῆσαι
ὑμᾶς
|
πρὸ |
τοῦ
καταλόγου
τῶν
ποτηρίων,
ὧν |
[11, 471] |
πλῆρες
δοθῇς,
οὐδέν
ποτ´
ἄλλο.
|
Δεῦρο |
δή,
γεμίσω
ς´
ἐγώ.
Γραῦ |
[11, 470] |
Νεμέᾳ
οὕτως·
{ΣΠΙ.
Χώρει
σὺ
|
δεῦρο, |
Θηρικλέους
πιστὸν
τέκνον,
γενναῖον
εἶδος, |
[11, 502] |
ψυγέως
οὕτως
μνημονεύει·
Τὴν
θηρίκλειον
|
δεῦρο |
καὶ
τὰ
Ῥοδιακὰ
κόμισον
λαβὼν |
[11, 471] |
σύ,
φίλτατε;
{ΣΠΙ.
Ἵν´
ἀσπάσωμαι·
|
δεῦρο |
παρ´
ἐμέ,
Θεολύτη,
παρὰ
τὸν |
[11, 475] |
κατὰ
ἐναλλαγὴν
τοῦ
ει>
πρὸς
|
τὸ |
α>
ἀντὶ
τοῦ
κερχήσιον·
διὸ |
[11, 476] |
τὸ
ὕδωρ,
κεράσαι
φάσκοντες.
Καὶ
|
τὸ |
ἀγγεῖον
δ´
ἐν
ᾧ
κιρνᾶται |
[11, 461] |
ἣν
αὐτὸς
Ὅμηρος
ἐξηγήσατο,
ἢ
|
τὸ |
ἄηθες
τῆς
πόσεως
τοῦ
Κύκλωπος, |
[11, 482] |
οὐχ
ὥσπερ
τὸ
δέπας
καὶ
|
τὸ |
ἄλεισον
ἀμφικύπελλον,
οὕτω
(δὲ)
καὶ |
[11, 493] |
στίχου
πρὸς
τὴν
ἀρχὴν
ὑπὸ
|
τὸ |
ἄλλος
μέν,
εἶτα
τὸ
ἐξ |
[11, 493] |
ἄλλοις
δειχθήσεται.
Ἀγνοοῦσιν
δ´
ὅτι
|
τὸ |
ἄλλος
Ὅμηρος
οὐκ
ἐπὶ
μόνων |
[11, 482] |
κυφότητος
τὸ
κύπελλον,
ὥσπερ
καὶ
|
τὸ |
ἀμφικύπελλον,
(ἢ
ὅτι
παραπλήσιον
ἦν |
[11, 479] |
κοῖλον·
ὅθεν
καὶ
κοτυλήρυτον
αἷμα
|
τὸ |
ἀμφοτέραις
ταῖς
χερσὶν
ἀρυσθῆναι
δυνάμενον. |
[11, 468] |
καλπίς
φησι·
Δακτυλωτὸν
ἔκπωμα
καὶ
|
τὸ |
ἄμφωτον,
εἰς
ὅ
ἐστιν
οἷόν |
[11, 468] |
ποδῶν.
Ἐπιγένης
μὲν
οὖν
ἀκούει
|
τὸ |
ἄμφωτον
ποτήριον,
εἰς
ὃ
οἷόν |
[11, 474] |
τὸ
καρχήσιον,
(καὶ
τάχα
διὰ
|
τὸ |
ἀνατετάσθαι
οὕτως
ὠνόμασται.
Ἀρχαιότατον
δ´ |
[11, 488] |
φυλάττουσι
τὴν
διάσχισιν,
κατὰ
δὲ
|
τὸ |
ἀπολῆγον
πρὸς
τὴν
τοῦ
χείλους |
[11, 487] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Δείπνῳ
μετὰ
|
τὸ |
ἀπονίψασθαι
τὰς
χεῖρας
προπίνων
τινί |
[11, 477] |
τρίτον.
Ὁ
γὰρ
λέγων
ἄλεισον
|
τὸ |
αὐτὸ
καὶ
κισσύβιον
τὴν
ἀκριβῆ |
[11, 481] |
ἐν
ἕκτῳ
περὶ
τοῦ
Κύκλου)
|
τὸ |
αὐτὸ
οἴεται
εἶναι
κισσύβιον
καὶ |
[11, 466] |
Κολοφωνίῳ
Νικάνδρῳ.
(ΑΛΕΙΣΟΝ
καὶ
ΔΕΠΑΣ
|
τὸ |
αὐτό.
Ὅμηρος
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
περὶ |
[11, 466] |
δώσω
χρύσειον
ἄλεισον.
Καὶ
ἑξῆς
|
τὸ |
αὐτὸ
πάλιν·
Δῶκε
δὲ
Τηλεμάχῳ |
[11, 464] |
γυναικομανεῖς
καὶ
τοὺς
φιλόρνιθας
ὀρνιθομανεῖς,
|
τὸ |
αὐτὸ
σημαινόντων
τῶν
ὀνομάτων
τούτων. |
[11, 466] |
ἔχευε
χρυσείῳ
δέπαι.
Εἶτα
παρακατιὼν
|
τὸ |
αὐτό·
Τούνεκα
σοὶ
δώσω
χρύσειον |
[11, 471] |
δ´
ἐν
τοῖς
περὶ
Διαθέσεως
|
τὸ |
αὐτὸ
ὑπολαμβάνει
θηρίκλειον
εἶναι
καὶ |
[11, 485] |
παῖς
ἐνέχει
τε
σφόδρα
κυανοβενθῆ,
|
τὸ |
βάθος
παρίστησιν
ὁ
κωμικὸς
τοῦ |
[11, 474] |
ἔγχει,
παιδάριον,
εἰς
ἀργυροῦν,
εἰς
|
τὸ |
βαθὺ
δ´
ἐπανάγωμεν·
εἰς
τὸν |
[11, 466] |
βόας
ὁρμῶντα.
Οἴδαμεν
δὲ
καὶ
|
τὸ |
Βαθυκλέους
τοῦ
Ἀρκάδος
ποτήριον,
ὃ |
[11, 467] |
Οἶσθ´
ᾧ
προσέοικεν,
ὦ
Κρέων,
|
τὸ |
βρέγμα
σου;
ἐγᾦδα·
δείνῳ
περὶ |
[11, 495] |
ἔχον
πλατύτερον,
εἰς
ὃ
ἤμελγον
|
τὸ |
γάλα.
Ὅμηρος·
Ὡς
ὅτε
μυῖαι
|
[11, 491] |
συμφυεῖς
εἰσιν
ἀλλήλαις
καὶ
συνεζευγμέναι.
|
Τὸ |
γὰρ
δοιοὶ
καὶ
δοιαὶ
σημαίνει |
[11, 482] |
τῇ
μέσῃ
κωμῳδίᾳ
κωμῳδουμένων
Ποιητῶν.
|
Τὸ |
γὰρ
ἐπάγεσθαι
κατὰ
τὰς
ἑστιάσεις |
[11, 477] |
ἀναψυκτῆρ´,
ὃ
δ´
ἀμπέλων
γάνος.
|
Τὸ |
γὰρ
κισσύβιον,
φησί,
λέγεται
ἐπὶ |
[11, 493] |
Ἐλλείπει
οὖν
τό
τις
μόριον·
|
τὸ |
γὰρ
πλῆρές
ἐστιν
Ἄλλος
μέν |
[11, 493] |
βαστάζοντος
δίχα
πόνου
καὶ
κακοπαθείας.
|
Τὸ |
γὰρ
ποτήριον
ὑφίσταται
μέγα
(καὶ) |
[11, 461] |
πλὴν
τῶν
ἐπὶ
τοῖς
ἡρωικοῖς.
|
Τὸ |
γὰρ
ῥυτὸν
ὀνομαζόμενον
μόνοις
τοῖς |
[11, 480] |
οἷοί
εἰσιν
οἱ
ἄμβικες
καλούμενοι.
|
Τὸ |
γὰρ
φοξὸν
ἐπὶ
τούτου
τάττουσι, |
[11, 486] |
φησὶ
κατεσκευασμένας.
Ἦν
δὲ
οὗτος
|
τὸ |
γένος
Βοιώτιος
ἐξ
Ἐλευθερῶν,
υἱὸς |
[11, 493] |
ἄειρεν»
ἀπὸ
τοῦ
μέσου
ἐξελόντες
|
τὸ |
γέρων
τάξομεν
τοῦ
πρώτου
στίχου |
[11, 464] |
ἀμώμου,
κινναμώμου
συνεψηθέντων·
ἀφ´
ὧν
|
τὸ |
γινόμενον
τῷ
οἴνῳ
παραχυθὲν
οὕτω |
[11, 465] |
κληθῆναι
τὸν
Διόνυσον,
ὅτι
μιχθὲν
|
τὸ |
γλεῦκος
τῷ
ὕδατι
τότε
πρῶτον |
[11, 465] |
φησι
τοῦ
ἐν
Λίμναις
Διονύσου
|
τὸ |
γλεῦκος
φέροντας
τοὺς
Ἀθηναίους
ἐκ |
[11, 466] |
με
τοῦ
θεοῦ
καλεῖ
πάλαι
|
τὸ |
γράμμα
φαίνων,
δέλτ´,
ἰῶτα
καὶ |
[11, 466] |
μακροτέροις
τῶν
σκύφων.
(ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΝ
ΕΚΠΩΜΑ
|
τὸ |
γράμματα
ἔχον
ἐγκεχαραγμένα.
Ἄλεξις·
(Τὴν |
[11, 485] |
Φησὶν
γάρ
που
ὁ
αὐτός·
|
Τὸ |
δ´
αἷμα
λέλαφας
τοὐμόν,
ὦναξ |
[11, 466] |
μὲν
κύπελλόν
φησι
φιάλην
εἶναι,
|
τὸ |
δ´
ἀμφικύπελλον
ὑπερφίαλον,
τὸ
ὑπερήφανον |
[11, 499] |
ᾖ
κάπηλος
ἠδικημένος
ὑπ´
οἰνοπώλου.
|
Τὸ |
δ´
ἐν
Γηρυονηίδι
Στησιχόρου
Ἔμμετρον |
[11, 488] |
μάλιστα
δὲ
τῶν
λεγομένων
Σελευκίδων.
|
(Τὸ |
δ´
ἐπὶ
τῶν
δυεῖν
πυθμένων |
[11, 495] |
ἐν
τῇ
ἑορτῇ
παρατίθεται
μόνον,
|
τὸ |
δ´
ἐς
τὴν
χρείαν
πῖπτον |
[11, 477] |
ἐτυμολογοῦσιν
αὐτὸ
ἀπὸ
τοῦ
χεῖσθαι,
|
τὸ |
δ´
ἐστὶ
χωρεῖν·
Οὐδὸς
δ´ |
[11, 496] |
ἦν,
δύο
δὲ
χρυσᾶ,
γρύψ,
|
τὸ |
δ´
ἕτερον
Πήγασος.
ΡΥΣΙΣ
φιάλη |
[11, 474] |
ᾗ
ἐμπίπτει
εἰς
τὴν
ληνόν,
|
τὸ |
δ´
οἷον
εἰς
μέσον
τράχηλος, |
[11, 494] |
οἶνος
ὄξος
αὑτὸν
εἶναι
γνήσιον,
|
(τὸ |
δ´
ὄξος
οἶνον
αὑτὸ
μᾶλλον |
[11, 466] |
δὲ
ἂν
εἴη
τὰ
ὦτα.
|
Τὸ |
δὲ
ἄλεισον
ἤτοι
ἀπὸ
τοῦ |
[11, 492] |
ἐκέλευεν,
ἐπεί
ῥ´
ὥπλισσε
κυκεῶ.
|
(Τὸ |
δὲ
~Ἄλλος
μὲν
μογέων
ἀποκινήσασκε |
[11, 484] |
γὰρ
καὶ
θερμὸν
ὁ
οἶνος·
|
τὸ |
δὲ
ἀφ´
ἡμῶν
διηθούμενον
οὖρόν |
[11, 483] |
δὲ
τὸ
δίωτον
ποτήριον
Κυπρίους,
|
τὸ |
δὲ
δίωτον
καὶ
τετράωτον
Κρῆτας. |
[11, 496] |
Ῥυσίδι
σπένδων.
(ΡΟΔΙΑΣ.
Δίφιλος
Αἱρησιτείχει
|
(τὸ |
δὲ
δρᾶμα
τοῦτο
(Καλλίμαχος
ἐπιγράφει |
[11, 478] |
πρώτῳ
περὶ
Ἑορτῶν
Αἰγυπτίων
φησί·
|
Τὸ |
δὲ
κόνδυ
ἐστὶ
μὲν
Περσικόν, |
[11, 466] |
τῶν
καλουμένων
ζʹ
σοφῶν
ἀπέλιπε.
|
Τὸ |
δὲ
Νέστορος
ποτήριον
πολλοὶ
καὶ |
[11, 505] |
τοιούτους
εἰπεῖν
ἢ
ἀκοῦσαι
λόγους.
|
Τὸ |
δὲ
πάντων
σχετλιώτατον
καὶ
τὸ |
[11, 486] |
τε
γὰρ
ἐν
Εἰρήνῃ
φησί·
|
Τὸ |
δὲ
πλοῖον
ἔσται
Ναξιουργὴς
κάνθαρος. |
[11, 474] |
δ´
οἷον
εἰς
μέσον
τράχηλος,
|
τὸ |
δὲ
πρὸς
τῷ
τέλει
καρχήσιον. |
[11, 467] |
σκληρόστομον
εἶναι
καὶ
ἀνεπιτήδειον
αὐλῷ·
|
(τὸ |
δὲ
ῥῶ
διὰ
τὸ
εὔκολον |
[11, 467] |
τὸ
ὖ,
ἵν´
ᾖ
Διονύσου.
|
Τὸ |
δὲ
σὰν
ἀντὶ
τοῦ
σίγμα |
[11, 499] |
καὶ
τὴν
στάμνον
ὑπό
τινων.
|
(Τὸ |
δὲ
σκύφος
ὠνομάσθη
ἀπὸ
τῆς |
[11, 466] |
ἥτ´
ἀθόλωτος,
τρὶς
ὕδατος
προχέειν,
|
τὸ |
δὲ
τέτρατον
ἱέμεν
οἴνου.
Θεόφραστος· |
[11, 482] |
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων
χρείας
ἕνεκα,
|
τὸ |
δὲ
τῆς
τῶν
θεῶν
τιμῆς |
[11, 489] |
ἐποίησαν
κατὰ
μίμημα
τοῦ
κόσμου.
|
Τὸ |
δὲ
τοῦ
Νέστορος
καὶ
ἰδιαίτερόν |
[11, 486] |
καὶ
κατάχεον.
ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ
ἡ
μετὰ
|
τὸ |
δεῖπνον
ἐπὴν
ἀπονίψωνται
διδομένη
κύλιξ. |
[11, 502] |
ἡ
σκιά
´στιν·
ἡ
´πὶ
|
τὸ |
δεῖπνον
ὡς
ἤδη
καλεῖ
μ´
|
[11, 493] |
τῶν
μὲν
λοιπῶν
πρεσβυτῶν
μόνος
|
τὸ |
δέπας
ἀμογητὶ
ἀείρων.
Ταῦτα
καὶ |
[11, 492] |
τροφῶν
οὔσας
σημαντικάς,
λεκτέον
ὅτι
|
τὸ |
δέπας
ἀμφοτέρων
τῶν
τροφῶν
ἐστιν |
[11, 469] |
(ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ.
Πείσανδρος
ἐν
δευτέρῳ
Ἡρακλείας
|
τὸ |
δέπας
ἐν
ᾧ
διέπλευσεν
(ὁ |
[11, 482] |
ὁ
τύπος
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
|
τὸ |
δέπας
καὶ
τὸ
ἄλεισον
ἀμφικύπελλον, |
[11, 466] |
Μυρλεανός·
Δοκεῖ
μοι
φιαλῶδες
εἶναι
|
τὸ |
δέπας·
σπένδουσι
γὰρ
ἐν
αὐτῷ. |
[11, 475] |
ἔτι
καὶ
εἰς
αὐτὸν
δείκνυσθαι
|
τὸ |
δέπας
τὸ
δοθὲν
Ἀλκμήνῃ
ὑπὸ |
[11, 470] |
δὲ
ἀντὶ
τούτου
δίδωσιν
αὐτῷ
|
τὸ |
δέπας
τὸ
χρύσεον,
ὃ
αὐτὸν |
[11, 493] |
μὲν
λοιποὺς
εἶπε
μογέοντας
ἀείρειν
|
τὸ |
δέπας,
τὸν
δὲ
Νέστορα
μόνον |
[11, 492] |
πυθμένι
οἷον
ὑποπυθμένιοι·
(ὥστε
διακρατεῖσθαι
|
τὸ |
δέπας
ὑπὸ
δυεῖν
Πελειάδων
ὑποκειμένων |
[11, 470] |
πελάγει,
Ὠκεανὸς
πειρώμενος
αὐτοῦ
κυμαίνει
|
τὸ |
δέπας
φανταζόμενος.
Ὃ
δὲ
τοξεύειν |
[11, 506] |
τῷ
λοιμῷ)
Πρωταγόρᾳ
διαλέγεσθαι,
ὅτε
|
τὸ |
δεύτερον
ἐπεδήμησε
ταῖς
Ἀθήναις,
οἱ |
[11, 489] |
τέλειος.
Καὶ
τὸ
ποτήριον
οὖν
|
τὸ |
δεχόμενον
τὴν
ὑγρὰν
τροφὴν
κυκλοτερὲς |
[11, 481] |
Κύκλωπι.
Οὐκ
ἔστι
δὲ
μικρὸν
|
τὸ |
διδόμενον
αὐτῷ
κισσύβιον
παρ´
Ὁμήρῳ· |
[11, 497] |
οἱ
τεχνῖται·
μεθ´
ὧν
πιὼν
|
τὸ |
δίκερας
ὡς
τὸν
φίλτατον
βασιλέα |
[11, 483] |
τοῦ
κυφὸν
εἶναι.
Σιμάριστος
δὲ
|
τὸ |
δίωτον
ποτήριον
Κυπρίους,
τὸ
δὲ |
[11, 475] |
εἰς
αὐτὸν
δείκνυσθαι
τὸ
δέπας
|
τὸ |
δοθὲν
Ἀλκμήνῃ
ὑπὸ
Διός,
ὅτε |
[11, 492] |
τέσσαρες
πελειάδες.
(Ἔπειθ´
ὅταν
ἐπενέγκῃ
|
τὸ
|
Δοιαὶ
δὲ
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
|
[11, 480] |
Κεραμικὴ
καλεῖται)
καὶ
βάπτονται
εἰς
|
τὸ |
δοκεῖν
εἶναι
ἀργυραῖ.
Ἐπαινοῦνται
δὲ |
[11, 471] |
θηρίκλειον
ὀνομασθῆναι
τὸ
ποτήριον
διὰ
|
τὸ |
δορὰς
θηρίων
αὐτῷ
ἐντετυπῶσθαι.
(Πάμφιλος |
[11, 496] |
Εὐνούχῳ
ἢ
Στρατιώτῃ
ἐστὶ
δὲ
|
τὸ |
δρᾶμα
διασκευὴ
τοῦ
Αἱρησιτείχους
~(Ἔσθ´ |
[11, 488] |
δυεῖν
πυθμένων
ζητούμενον,
πῶς
λέγεται
|
τὸ |
δύο
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν, |
[11, 491] |
καὶ
τὸ
κατ´
ἀριθμὸν
εἶδος,
|
τὸ |
δύο,
οἷον·
Δοιοὺς
δὲ
τρίποδας, |
[11, 467] |
παραλαμβάνουσι.
Καὶ
τοὺς
ἵππους
τοὺς
|
τὸ |
ἐγκεχαραγμένον
ἔχοντας
σαμφόρας
καλοῦσιν.
Ἀριστοφάνης |
[11, 467] |
μόνου
γράφουσι.
Παραπλησίως
δὲ
καὶ
|
τὸ |
εἶ
γράφουσιν
καὶ
ὅταν
καθ´ |
[11, 501] |
οἱ
θόλοι
παρόμοιοι·
εἰς
δὲ
|
τὸ |
εἶδος
οὐκ
ἀρύθμως
παίζονται.
Ἀπίων |
[11, 488] |
πάντων,
ἀλλ´
ἐπ´
ἐνίων
ποτηρίων
|
τὸ |
εἶδος
τῆς
κατασκευῆς
θεωρεῖται,
μάλιστα |
[11, 505] |
Πρὸ
γὰρ
αὐτοῦ
τοῦθ´
εὗρε
|
τὸ |
εἶδος
τῶν
λόγων
ὁ
Τήιος |
[11, 505] |
Τὸ
δὲ
πάντων
σχετλιώτατον
καὶ
|
τὸ |
εἰπεῖν
οὐδεμιᾶς
κατεπειγούσης
χρείας
ὅτι |
[11, 475] |
δ´
ὁ
Λεπτὸς
ἐξηγούμενος
Θεοδωρίδα
|
τὸ |
εἰς
τὸν
Ἔρωτα
μέλος
τὴν |
[11, 479] |
Νίκανδρός
φησιν
ὁ
Θυατειρηνὸς
παρατιθέμενος
|
τὸ |
ἐκ
Νεφελῶν
Ἀριστοφάνους·
Μηδὲ
στέψω |
[11, 489] |
ὥστε
ὑπὸ
δυοῖν
πυθμένοιν
φέρεσθαι
|
τὸ |
ἔκπωμα.
Διονύσιος
δὲ
ὁ
Θρᾲξ |
[11, 478] |
Σικυωνίοις
καὶ
Ταραντίνοις
ἐπιπολάζειν
φησὶ
|
τὸ |
ἔκπωμα,
εἶναι
δ´
αὐτὸ
λουτηρίῳ |
[11, 461] |
Ἢ
τάχα
καὶ
βαρβαρικὸν
ἦν
|
τὸ |
ἔκπωμα,
εἴπερ
μέγα
ἦν,
ἐκ |
[11, 460] |
ὠνομάσθη
ἀπὸ
τῆς
πόσεως,
ὡς
|
τὸ |
ἔκπωμα
οἱ
Ἀττικοί,
ἐπεὶ
ὑδροποτεῖν |
[11, 497] |
τοῦ
βασιλέως
τὴν
προσηγορίαν
ἔσχεν
|
τὸ |
ἔκπωμα
προείρηται,
ἱστοροῦντος
τοῦτο
καὶ |
[11, 474] |
καὶ
ἀπὸ
Κανθάρου
κεραμέως
ὠνομάσθη
|
τὸ |
ἔκπωμα
Φιλέταιρός
φησιν
ἐν
Ἀχιλλεῖ· |
[11, 466] |
χάλα
πόδα.
(ΑΩΤΟΝ
παρὰ
Κυπρίοις
|
τὸ |
ἔκπωμα,
ὡς
Πάμφιλος.
Φιλητᾶς
δὲ |
[11, 486] |
καὶ
Νίκανδρος
ὁ
Θυατειρηνός
ᾧ
|
τὸ |
ἔλαιον
ἐπισπένδουσι
τοῖς
ἱεροῖς,
σπονδεῖον |
[11, 468] |
δακτύλους
διείρειν
ἑκατέρωθεν·
ἄλλοι
δὲ
|
τὸ |
ἐν
κύκλῳ
τύπους
ἔχον
οἷον |
[11, 479] |
κοτύλαις
ὀτοβεῖ.
(Μαρσύας
δέ
φησι
|
τὸ |
ἐν
τῷ
ἰσχίῳ
ὀστοῦν
καλεῖσθαι |
[11, 490] |
Πέλειαι.
Ὅτι
δὲ
τὰς
Πλειάδας
|
τὸ |
ἐνδοξότατον
τῶν
ἀπλανῶν
ἄστρων
ὑπείληφε, |
[11, 493] |
ὑπὸ
τὸ
ἄλλος
μέν,
εἶτα
|
τὸ |
ἐξ
ἀρχῆς
συνεροῦμεν
ἄλλος
μὲν |
[11, 466] |
κύλιξ
δὲ
(ἡ)
ἀγκύλη
διὰ
|
τὸ |
ἐπαγκυλοῦν
τὴν
δεξιὰν
χεῖρα
ἐν |
[11, 487] |
(Πάμφιλος.
Καλεῖται
δὲ
μάνης
καὶ
|
τὸ |
ἐπὶ
τοῦ
κοττάβου
ἐφεστηκός,
ἐφ´ |
[11, 503] |
φησὶ
Τρύφων
ἐν
τοῖς
Ὀνοματικοῖς,
|
τὸ |
ἐπὶ
τῷ
σκολίῳ
διδόμενον,
ὡς |
[11, 506] |
Γοργίας
οὐ
μόνον
ἀφ´
οὗ
|
τὸ |
ἐπίγραμμα,
ἀλλὰ
καὶ
Ἀρχελάου
τοῦ |
[11, 490] |
τὸ
εὐλαβεῖσθαι.
Πιθανὸν
δ´
ἐστὶ
|
τὸ |
ἐπίθετον
καὶ
ἐπὶ
τῶν
Πλειάδων |
[11, 468] |
τὸ
Ὁμηρικόν·
(Ἄπυρον
κατέθηκε
λέβητα,
|
τὸ |
ἐπιτήδειον
εἰς
ψυχρῶν
ὑδάτων
ὑποδοχὴν |
[11, 479] |
Τοσαύτη
δὲ
ἐγένετο
σπουδὴ
περὶ
|
τὸ |
ἐπιτήδευμα
ὥστε
εἰς
τὰ
συμπόσια |
[11, 502] |
κύλικα
προπίομαι.
Ἐκαλεῖτο
δὲ
καὶ
|
τὸ |
ἑταιρικὸν
συνευωχούμενον
φιλοτήσιον.
Ἀριστοφάνης·
Ἐπτάπους |
[11, 498] |
Κυρίως
γάρ
ἐστι
τοῦτο
προπίνειν,
|
τὸ |
ἑτέρῳ
πρὸ
ἑαυτοῦ
δοῦναι
πιεῖν. |
[11, 467] |
αὐλῷ·
(τὸ
δὲ
ῥῶ
διὰ
|
τὸ |
εὔκολον
πολλάκις
παραλαμβάνουσι.
Καὶ
τοὺς |
[11, 490] |
ὄρνις
αὕτη·
τρεῖν
δ´
ἐστὶ
|
τὸ |
εὐλαβεῖσθαι.
Πιθανὸν
δ´
ἐστὶ
τὸ |
[11, 466] |
τὸ
ῥῆμα
δὲ
ἐξημύστισε
φασί,
|
τὸ |
ἐφ´
ἓν
πνεῦμα
πιεῖν,
ὡς |
[11, 468] |
τύπους
ἔχον
οἷον
δακτύλους,
ἢ
|
τὸ |
ἔχον
ἐξοχὰς
οἷα
τὰ
Σιδώνια |
[11, 468] |
δακτύλους
ἑκατέρωθεν
διείρειν.
Οἳ
δὲ
|
τὸ |
ἔχον
κύκλῳ
δακτυλοειδεῖς
τύπους
τινάς. |
[11, 477] |
ὄφεως
κατάδυσις
χειή,
ἡ
καταδεχομένη
|
τὸ |
ζῷον.
Καὶ
κήθιον
τὸ
χήτιον |
[11, 507] |
Πλάτων
φθονερὸς
εἶναι
καὶ
κατὰ
|
τὸ |
ἦθος
οὐδαμῶς
εὐδοκιμεῖν.
Καὶ
γὰρ |
[11, 464] |
τὰς
μέθας
παρεισφέρονται
καὶ
διὰ
|
τὸ |
θερμαινομένας
τὸν
οἶνον
ἧττον
ποιεῖν |
[11, 500] |
ἀλλὰ
πολὺ
τὸ
πανοῦργον
καὶ
|
τὸ |
θηριῶδες.
Διὸ
καὶ
Σκύφον
αὐτὸν |
[11, 462] |
καλούμενος
Κύλικες,
παρ´
ᾧ
ἐστι
|
τὸ |
Κάδμου
καὶ
Ἁρμονίας
μνημεῖον,
ὡς |
[11, 507] |
δουλείας
ἐφιστὰς
δίκην
ἐφωράθη·
καὶ
|
τὸ |
καθόλου
πᾶσι
τοῖς
Σωκράτους
μαθηταῖς |
[11, 463] |
οὐδέν.
Ἆρ´
οὐκ
οἶσθ´
ὅτι
|
τὸ |
καλούμενον
ζῆν
τοῦτο
διατριβῆς
χάριν
|
[11, 469] |
περὶ
τοῦ
ῥυτοῦ
λόγῳ.
(ΕΦΗΒΟΣ.
|
Τὸ |
καλούμενον
ποτήριον
ἐμβασικοίταν
οὕτως
φησὶ |
[11, 475] |
καὶ
Ὅμηρος
ποιεῖ.
Ὠνομάσθη
δὲ
|
τὸ |
καρχήσιον
διὰ
τὸ
τραχύσματα
ἔχειν |
[11, 474] |
ὠνόμασται.
Ἀρχαιότατον
δ´
ἐστὶ
ποτήριον
|
τὸ |
καρχήσιον,
εἴ
γε
ὁ
Ζεὺς |
[11, 472] |
δὲ
καρχήσια.
Ὁποῖον
δ´
ἐστὶ
|
τὸ |
καρχήσιον
ἐν
τοῖς
ἑξῆς
λεχθήσεται. |
[11, 474] |
δὲ
ἱκανῶς
ἐπίμηκες
(τὸ)
ποτήριον
|
τὸ |
καρχήσιον,
(καὶ
τάχα
διὰ
τὸ |
[11, 491] |
δοιοὶ
καὶ
δοιαὶ
σημαίνει
καὶ
|
τὸ |
κατ´
ἀριθμὸν
εἶδος,
τὸ
δύο, |
[11, 477] |
εἴη
τὰ
λεγόμενα
σκυφία
διὰ
|
τὸ |
κάτωθεν
εἰς
στενὸν
συνῆχθαι
ὡς |
[11, 473] |
Κλείταρχος
δ´
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις
|
τὸ |
κεράμιόν
φησιν
Ἴωνας
κάδον
καλεῖν. |
[11, 476] |
οἷον
κερατήρ,
ἀπὸ
τοῦ
εἰς
|
τὸ |
κέρας
ἐγχεῖσθαι
τὸ
πόμα.
(Διαμένει |
[11, 468] |
δακτύλοις.
Τινὲς
δὲ
ἀπύρωτον
φιάλην
|
τὸ |
κέρας·
οὐ
γὰρ
γίνεται
διὰ |
[11, 468] |
πρὸς
ψυχροποσίαν
εὔθετον.
Τινὲς
δὲ
|
τὸ |
κέρας.
Περὶ
δὲ
τὴν
Μολοσσίδα |
[11, 497] |
τοῦ
τῆς
Ἀμαλθείας
ἐστὶν
ὀλβιώτερον
|
τὸ |
κέρας
τοῦτο.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
Θεοκλῆς |
[11, 478] |
θαλάμης
καὶ
νέμει
ὅσοι
ἄνω
|
τὸ |
κέρνος
περιενηνοχότες.
Τοῦτο
δ´
ἐστὶν |
[11, 476] |
ὁ
Παριανὸς
ἐν
τρίτῳ
Γλωσσῶν
|
τὸ |
κίσσινον
ποτήριον
σημαίνειν
παρ´
Εὐριπίδῃ |
[11, 477] |
διαφυλάττει.
(Εἰκάσειε
δ´
ἄν
τις
|
τὸ |
κισσύβιον
τὸ
πρῶτον
ὑπὸ
ποιμένων |
[11, 479] |
ὑψηλὸν
καὶ
ἔγκοιλον.
Πᾶν
δὲ
|
τὸ |
κοῖλον
κοτύλην,
φησίν,
ἐκάλουν
οἱ |
[11, 470] |
περαιοῦσθαι
πρὸς
τὰς
ἀνατολάς,
αἰνισσόμενος
|
τὸ |
κοῖλον
τοῦ
ποτηρίου.
Λέγει
δ´ |
[11, 494] |
πιεῖν
χωρὶς
μέτρω
ὀξύβαφον
εἰς
|
τὸ |
κοινόν·
εἶθ´
ὑπώμνυτο
ὁ
μὲν |
[11, 466] |
ὃν
ποιούμενοι
εὐρύθμως
ἐρρίπτουν
εἰς
|
τὸ |
κοττάβιον.
(Καὶ
οἴκους
δὲ
ἐπιτηδείους |
[11, 504] |
παιδὶ
περισοβεῖν
(ἐν
κύκλῳ)
κελεύσας,
|
τὸ |
κύκλῳ
πίνειν
τοῦτ´
εἶναι
λέγων, |
[11, 460] |
καὶ
δημότας
εὑρὼν
μόλις
εἰς
|
τὸ |
κυλικεῖον
ἐνεγράφην·
Ζεὺς
ἔστι
μοι
|
[11, 460] |
τῶν
ποτηρίων,
ὧν
πλῆρές
ἐστι
|
τὸ |
κυλικεῖον
τοδί
εἴρηται
γὰρ
οὕτως |
[11, 480] |
κἂν
ἀργυρᾶ
τυγχάνῃ
ὄντα,
καὶ
|
τὸ |
κυλικηγορεῖν,
ὅταν
ἐπὶ
τῇ
κύλικί |
[11, 461] |
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις
φησίν·
Εἰς
|
τὸ |
Κυλικράνων
βαδίζων
σπληνόπεδον
ἀφικόμην·
εἶδον |
[11, 482] |
Λάκωνα
Ἐπιστολῇ
ὡς
κυαθῶδες
ἀγγεῖον
|
τὸ |
κυμβίον
παραδίδωσι
γράφων
οὕτως·
Θαυμάζουσι |
[11, 482] |
χόα
αὐτῷ
σύ,
Κῶμε,
καὶ
|
τὸ |
κυμβίον
φέρων·
Εὐριπίδης
τις
σήμερον |
[11, 474] |
(Ἵππυς
τὴν
μὲν
οἰνοχόην
καὶ
|
τὸ |
κύπελλον
λίθινα,
χρυσῷ
τὰ
χείλη |
[11, 482] |
μόνον;
ἀπὸ
γὰρ
τῆς
κυφότητος
|
τὸ |
κύπελλον,
ὥσπερ
καὶ
τὸ
ἀμφικύπελλον, |
[11, 466] |
τὰ
ὠτάρια·
κυφὸν
γὰρ
εἶναι
|
τὸ |
κυρτόν.
(Ἀνίκητος
δὲ
τὸ
μὲν |
[11, 488] |
ποτήρια,
ἄλλα
δὲ
δύο
κατὰ
|
τὸ |
κύρτωμα
μέσον
ἐξ
ἀμφοῖν
τοῖν |
[11, 503] |
ἔχει,
ἕνα
μὲν
τὸν
κατὰ
|
τὸ |
κύτος
αὐτῷ
συγκεχαλκευμένον,
ἕτερον
δὲ |
[11, 493] |
ποτήριον
ὑφίσταται
μέγα
(καὶ)
κατὰ
|
τὸ |
κύτος
καὶ
βαρὺ
τὴν
ὁλκήν, |
[11, 488] |
γὰρ
εἶναι
πυθμένα
τὸν
κατὰ
|
τὸ |
κύτος
συγκεχαλκευμένον
ὅλῳ
τῷ
ἀγγείῳ, |
[11, 475] |
ἑκάτερα
τὰ
μέρη,
καὶ
ἐπίκειται
|
τὸ |
λεγόμενον
αὐτῷ
θωράκιον,
τετράγωνον
πάντῃ |
[11, 468] |
οἷα
τὰ
Σιδώνια
ποτήρια,
ἢ
|
τὸ |
λεῖον.
Ἄχραντον
δὲ
πυρὶ
παρὰ |
[11, 478] |
καὶ
χείλεος
ἄκρου.
Σιμάριστος
δὲ
|
τὸ |
λεπτὸν
ποτήριον
οὕτως
καλεῖσθαι.
Διόδωρος |
[11, 502] |
κέραμον,
ἀλλ´
ἐκ
χυτρίδων
ἐπιχωρίων
|
τὸ |
λοιπὸν
αὐτόθι
εἶναι
πίνειν.
Καὶ |
[11, 496] |
Ἄλεξις
ἐν
Δρωπίδῃ·
πρόκειται
δὲ
|
τὸ |
μαρτύριον.
Μνημονεύει
αὐτοῦ
καὶ
Ἀριστοφάνης |
[11, 469] |
καὶ
Ἐπίνικος
ἐν
Ὑποβαλλομέναις,
οὗ
|
τὸ |
μαρτύριον
παρέξομαι
ἐν
τῷ
περὶ |
[11, 500] |
ἐν
Ὑποβαλλομέναις
δεδήλωκε.
Προείρηται
δὲ
|
τὸ |
μαρτύριον.
ΥΣΤΙΑΚΟΝ
ποτήριον
ποιὸν
Ῥίνθων |
[11, 461] |
λέγειν
οὐ
κακῶς
οἱ
φάσκοντες
|
τὸ |
μέγα
ποτήριον
φρέαρ
ἀργυροῦν
εἶναι. |
[11, 485] |
τι
μικρὸν
δελεάσας
τε
γεννικῇ
|
τὸ |
μέγεθος
κοίλῃ
λεπαστῇ,
τοῦτ´
ἐποίησεν |
[11, 469] |
ἔχαιρε
ποτηρίοις
ὁ
ἥρως,
διὰ
|
τὸ |
μέγεθος
παίζοντες
οἱ
ποιηταὶ
καὶ |
[11, 500] |
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
καὶ
|
τὸ |
μεθύσαι
σκυθίσαι
φησί·
(συγγενὲς
γὰρ |
[11, 501] |
νομίζειν
ἐξ
ἑκατέρου
μέρους,
ἢ
|
τὸ |
μὲν
ἀμφὶ
σημαίνει
τὸ
περί, |
[11, 493] |
ἄειρεν,
γράφει
κατὰ
λέξιν·
Νῦν
|
τὸ |
μὲν
ἐπιτιμώμενόν
ἐστι
τῷ
ποιητῇ |
[11, 503] |
Ἀντιφάνης
Ἱππεῦσι·
Πῶς
οὖν
διαιτώμεσθα;
|
τὸ |
μὲν
ἐφίππιον
στρῶμ´
ἐστὶν
ἡμῖν, |
[11, 474] |
νηὶ
κατασκευασμάτων.
Τοῦ
γὰρ
ἱστοῦ
|
τὸ |
μὲν
κατωτάτω
πτέρνα
καλεῖται,
ᾗ |
[11, 466] |
εἶναι
τὸ
κυρτόν.
(Ἀνίκητος
δὲ
|
τὸ |
μὲν
κύπελλόν
φησι
φιάλην
εἶναι, |
[11, 496] |
καὶ
γνώμας
σφάλλειν·
νῦν
δὲ
|
τὸ |
μὲν
μὴ
εἰσφέρεσθαι
ἔτι
αὖ |
[11, 464] |
οὑτωσί·
Ἀθηναῖοι
τοῖς
Διονυσιακοῖς
ἀγῶσι
|
τὸ |
μὲν
πρῶτον
ἠριστηκότες
καὶ
πεπωκότες |
[11, 482] |
φιάλην
προσεκέκτητο.
Δοκεῖ
δή
μοι
|
τὸ |
μὲν
τῆς
τῶν
ἀνθρώπων
χρείας |
[11, 495] |
οἶνον
ὑπερφίαλον
κελαρύζετε.
Νυνὶ
δὲ
|
τὸ |
μὲν
τοιοῦτον
ἀγγεῖον
καθιερωμένον
τινὰ |
[11, 491] |
καὶ
ἀνθρωποειδεῖς,
ἄστροις
δὲ
πεποικιλμένας.
|
Τὸ |
μέντοι
Ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο» |
[11, 484] |
τὸ
σῶμα
καὶ
τὴν
ψυχήν.
|
~(Τὸ |
μέντοι
κωθωνίζεσθαι
διά
τινων
ἡμερῶν |
[11, 462] |
ἀχθομένη·
βωμὸς
δ´
ἄνθεσιν
ἀν
|
τὸ |
μέσον
πάντῃ
πεπύκασται,
μολπὴ
δ´ |
[11, 479] |
κατεσκευάζοντο
κυκλοτερεῖς,
ἵνα
πάντες
εἰς
|
τὸ |
μέσον
τοῦ
κοττάβου
τεθέντος
(ἐξ |
[11, 499] |
Πάτραις
δέ
φασι
τοῦτ´
εἶναι
|
τὸ |
μέτρον
τὴν
λάγυνον.
Ἀρσενικῶς
δὲ |
[11, 466] |
ἀμφίκυρτον.
Σιληνὸς
δὲ
ἀμφικύπελλόν
φησι
|
τὸ |
μὴ
ἔχον
ὦτα.
Ἄλλοι
δὲ |
[11, 483] |
οὐ
καθαρόν.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
τὸ |
μὴ
λίαν
κατάδηλον
εἶναι
τὸ |
[11, 496] |
τὰ
συμπόσια,
(δῆλον
ὅτι
νομίζοντες
|
τὸ |
μὴ
ὑπερπίνειν
ἧττον
ἂν
καὶ |
[11, 487] |
Πλάστιγγα;
ποίαν;
τοῦτο
τοὐπικείμενον
(ἄνω
|
τὸ |
μικρόν,
τὸ
πινακίσκιον
λέγεις;
{Α. |
[11, 486] |
Συρίσκε,
ταυτηνὶ
λαβὼν
ἔνεγκον
ἐπὶ
|
τὸ |
μνῆμ´
ἐκείνῃ,
μανθάνεις;
καὶ
κατάχεον. |
[11, 476] |
περὶ
Βωμῶν
καὶ
Θυσιῶν.
(ΚΙΣΣΥΒΙΟΝ
|
τὸ |
μόνωτον
ποτήριον
Φιλήμων.
Νεοπτόλεμος
δ´ |
[11, 466] |
τὰ
ἔπη
χρυσοῖς
γράμμασιν,
ὡς
|
τὸ |
Νέστορος
ὄν.
Ἀχαιὸς
δ´
ὁ |
[11, 487] |
δαίμονος.
Ἔνιοι
δὲ
τὴν
μετὰ
|
τὸ |
νίψασθαι
πόσιν,
ὡς
Σέλευκος
ἐν |
[11, 507] |
πόλιν
δὲ
θελῆσαι
κτίσαι
καὶ
|
τὸ |
νομοθετῆσαι
τίς
οὐ
φήσει
πάθος |
[11, 502] |
δράματι
Χαλκεῖά
φησιν·
Τοῦτο
δὴ
|
τὸ |
νῦν
ἔθος
ἄκρατον»
ἐβόων,
τὴν |
[11, 479] |
ἀκοντίζειν
μέγα
φρονούντων.
(ΚΡΑΤΑΝΙΟΝ.
Μήποτε
|
τὸ |
νῦν
καλούμενον
κρανίον
ἔκπωμα
οὕτως |
[11, 494] |
ΟΛΛΙΞ.
Πάμφιλος
ἐν
Ἀττικαῖς
Λέξεσι
|
τὸ |
ξύλινον
ποτήριον
ἀποδίδωσι.
~(ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΝ.
Ποσειδώνιος |
[11, 477] |
καλεῖν·
Μαρσύας
δὲ
κύπελλον
καὶ
|
τὸ |
ξύλινον
ποτήριον.
Εὔμολπος
δὲ
γένος |
[11, 477] |
συνόδου
ἀγροικικῆς,
ἔνθα
προσήκει
μάλιστα
|
τὸ |
ξύλινον
ποτήριον.
Κλείταρχος
δέ
φησιν |
[11, 468] |
λεῖον.
Ἄχραντον
δὲ
πυρὶ
παρὰ
|
τὸ |
Ὁμηρικόν·
(Ἄπυρον
κατέθηκε
λέβητα,
τὸ |
[11, 477] |
ἐν
τοῖς
περὶ
τοῦ
Κύκλου
|
(τὸ |
Ὁμηρικὸν
κισσύβιον
κυμβίον
ἔφη
γράφων |
[11, 494] |
μὲν
κοινὴ
συνήθεια
οὕτως
καλεῖ
|
τὸ |
ὄξους
δεκτικὸν
σκεῦος·
ἐστὶ
δὲ |
[11, 494] |
ἔτι
κεκτήσεται.
Ὅτι
δέ
ἐστι
|
τὸ |
ὀξύβαφον
εἶδος
κύλικος
μικρᾶς
κεραμέας |
[11, 494] |
οὖν
τοῖς
Ἀριστοφάνους
ἀκουσόμεθα
ποτήριον
|
τὸ |
ὀξύβαφον,
ὅταν
ὁ
Διόνυσος
λέγῃ |
[11, 494] |
ἐπαινοῦσα
κύλικα
μεγάλην
καὶ
ἐξευτελίζουσα
|
τὸ |
ὀξύβαφον
ὡς
βραχύ.
(Εἰπόντος
οὖν |
[11, 492] |
οἶαί
περ
ἐοῦσαι
ἐπόψιαι
ὀφθαλμοῖσιν)
|
Τὸ |
ὁρώμενον
οὖν
ἐν
τοῖς
ἄστροις |
[11, 493] |
ἑτέρην
δὲ
μέλαιναν.
Ἔπειτα
δὲ
|
τὸ |
ὃς
ἀντὶ
προτακτικοῦ
τοῦ
ὃ |
[11, 493] |
καὶ
Νέστορος,
ὡς
οἴονταί
τινες,
|
τὸ |
ὃς
ἀντὶ
τοῦ
ὃ
λαμβάνοντες |
[11, 483] |
ἄμβωνας
ὁ
κώθων
ἔχων
ὑπολείπει
|
τὸ |
οὐ
καθαρὸν
ἐν
αὑτῷ.
(Καὶ |
[11, 488] |
τῷ
πυθμένι
προσκυρεῖ,
καθ´
ἑκάτερον
|
τὸ |
οὖς
διασχιδεῖς
εἰσι
ῥάβδοι
ἐπ´ |
[11, 504] |
τοῦ
οἴνου,
ἀλλ´
ἀναπειθόμενοι
πρὸς
|
τὸ |
παιγνιωδέστερον
ἀφιξόμεθα.
(Εἰς
ταῦτά
τις |
[11, 466] |
περὶ
τὴν
κρᾶσιν
(ἐναντίως
εἶχε
|
τὸ |
παλαιὸν
τῷ
νῦν
παρ´
Ἕλλησιν |
[11, 500] |
οὐδ´
ἁπλοῦν
ἔχων,
ἀλλὰ
πολὺ
|
τὸ |
πανοῦργον
καὶ
τὸ
θηριῶδες.
Διὸ |
[11, 466] |
περὶ
εἶναι,
ἵν´
ᾖ
περίποτον,
|
τὸ |
πανταχόθεν
πίνειν
ἐπιτήδειον.
Παρθένιος
δὲ |
[11, 461] |
Χαμαιλέων
ὅτι
οὔκ
ἐστι
μικρὸν
|
τὸ |
παρ´
Ὁμήρῳ
(διδόμενον
τῷ
Κύκλωπι |
[11, 476] |
τῇ
ζʹ
τῆς
Ἀναβάσεως
διηγούμενος
|
τὸ |
παρὰ
τῷ
Θρᾳκὶ
Σεύθῃ
συμπόσιον |
[11, 499] |
χρυσότευκτα
κἀργυρᾶ
σκυφώματα;
Στησίχορος
δὲ
|
τὸ |
παρὰ
Φόλῳ
τῷ
Κενταύρῳ
ποτήριον |
[11, 505] |
παιδείας
δ´
ὀρθῆς
οὐδὲ
ἧφθαι
|
τὸ |
παράπαν,
οἰκονομίᾳ
δ´
οὐδ´
ᾑτινιοῦν |
[11, 466] |
καθεῖναι
διαπλέοντας
τῷ
Ποσειδῶνι
εἰς
|
τὸ |
πέλαγος
παρθένον,
γράφει
καὶ
ταῦτα· |
[11, 501] |
ἢ
τὸ
μὲν
ἀμφὶ
σημαίνει
|
τὸ |
περί,
τοῦτο
δ´
αὖ
τὸ |
[11, 466] |
πίνειν
ἐπιτήδειον.
Παρθένιος
δὲ
διὰ
|
τὸ |
περικεκυρτῶσθαι
τὰ
ὠτάρια·
κυφὸν
γὰρ |
[11, 471] |
ἄν
σοι
θυμὸς
ᾖ,
παράδος
|
τὸ |
περιόν.
(Κλεάνθης
δ´
ἐν
τῷ |
[11, 501] |
τὸ
περί,
τοῦτο
δ´
αὖ
|
τὸ |
περιττόν;
ὥστε
λέγεσθαι
τὴν
περιττῶς |
[11, 501] |
κατ´
ἀντιστοιχίαν
ἐστὶ
πιάλη,
ἡ
|
τὸ |
πιεῖν
ἅλις
παρέχουσα·
μείζων
γὰρ |
[11, 487] |
τοῦτο
τοὐπικείμενον
(ἄνω
τὸ
μικρόν,
|
τὸ |
πινακίσκιον
λέγεις;
{Α.
Τοῦτ´
ἐστὶ |
[11, 479] |
τὴν
λάταγα·
οὕτω
γὰρ
ἐκάλουν
|
τὸ |
πῖπτον
ἐκ
τῆς
κύλικος
ὑγρόν· |
[11, 466] |
ἧττον
ὀρέγοιντο
τοῦ
λοιποῦ.
Καὶ
|
τὸ |
πλεῖστον
δὲ
εἰς
τοὺς
κοττάβους |
[11, 464] |
ἡμᾶς
ἐκμανῶς
πίνειν
ἀποβλέποντας
εἰς
|
τὸ |
πλῆθος
τῶν
καλῶν
τούτων
καὶ |
[11, 474] |
τε
χρυσοῦν
κάνθαρον.
{ΣΤΡ.
Ποῖον;
|
τὸ |
πλοῖον;
{Α.
Οὐδὲν
οἶσθας,
ἄθλιε. |
[11, 501] |
τὴν
περιττῶς
πεποιημένην
ἀμφίθετον,
ἐπεὶ
|
τὸ |
ποιῆσαι
θεῖναι
πρὸς
τῶν
ἀρχαίων |
[11, 505] |
φησί,
ταῖς
Ἀθήναις
Γοργίας
μετὰ
|
τὸ |
ποιήσασθαι
τὴν
ἀνάθεσιν
τῆς
ἐν |
[11, 466] |
καὶ
καλόν.
Εἰ
μὴ
ἄρα
|
τὸ |
ποικίλον
τῇ
κατασκευῇ
ἄλεισον
θέλει |
[11, 507] |
Διοσκουρίδης
ἐν
τοῖς
Ἀπομνημονεύμασιν.
Καὶ
|
τὸ |
πόλιν
δὲ
θελῆσαι
κτίσαι
καὶ |
[11, 466] |
ἴδιόν
τινα
εὑρέσθαι
κέραμον
διὰ
|
τὸ |
πολὺν
ἐξάγεσθαι
τὸν
Μενδαῖον
οἶνον |
[11, 476] |
τοῦ
εἰς
τὸ
κέρας
ἐγχεῖσθαι
|
τὸ |
πόμα.
(Διαμένει
δὲ
ἔτι
καὶ |
[11, 483] |
τὸ
μὴ
λίαν
κατάδηλον
εἶναι
|
τὸ |
πόμα·
εἶτα
ἄμβωνας
ὁ
κώθων |
[11, 471] |
Ἄλλοι
δ´
ἱστοροῦσι
θηρίκλειον
ὀνομασθῆναι
|
τὸ |
ποτήριον
διὰ
τὸ
δορὰς
θηρίων |
[11, 475] |
καλεῖν
τὸ
ποτήριον.
Πάμφιλος
δὲ
|
τὸ |
(ποτήριον)
θερμοποτίδα
καλούμενον
τὴν
κελέβην |
[11, 481] |
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
ἐπίμηκες
εἶναι
|
τὸ |
ποτήριον
καὶ
στενὸν
τῷ
σχήματι, |
[11, 488] |
εἰς
πλατύτερον,
ἐφ´
οὗ
ἵσταται
|
τὸ |
ποτήριον.
~(Καὶ
τὸ
τοῦ
Νέστορος |
[11, 483] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἐτυμολογιῶν
Παφίους
|
τὸ |
ποτήριον
καλεῖν
κύββα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ι' |
[11, 503] |
τὸν
δὲ
κάδον
ἔξω
καὶ
|
τὸ |
ποτήριον
λαβὼν
ἀπόφερε
τἄλλα
πάντα. |
[11, 501] |
φιάλην
καὶ
δίπλακα
δημόν
~(οὐ
|
τὸ |
ποτήριον
λέγει,
ἀλλὰ
χαλκίον
τι |
[11, 488] |
οἱ
μὲν
ἄλλοι
μογοῦντες
ἐβάσταζον
|
τὸ |
ποτήριον,
Νέστωρ
δ´
ὁ
γέρων |
[11, 489] |
ἀπήρτισται
καὶ
ἔστι
τέλειος.
Καὶ
|
τὸ |
ποτήριον
οὖν
τὸ
δεχόμενον
τὴν |
[11, 472] |
ἐν
τοῖς
περὶ
Ὀνομάτων
Κυπρίους
|
τὸ |
ποτήριον
οὕτως
καλεῖν.
(ΚΑΔΟΣ.
Σιμμίας |
[11, 487] |
Κυρηναῖος,
ὡς
Πάμφιλός
φησι,
Παφίους
|
τὸ |
ποτήριον
οὕτως
καλεῖν.
(ΜΑΘΑΛΙΔΑΣ
Βλαῖσος |
[11, 475] |
τοὺς
Αἰολεῖς
φασιν
οὕτω
καλεῖν
|
τὸ |
ποτήριον.
Πάμφιλος
δὲ
τὸ
(ποτήριον) |
[11, 507] |
τινι
συνουσίᾳ
Πλάτων
συμπαρὼν
λαβὼν
|
τὸ |
ποτήριον
(παρεκάλει
μὴ
ἀθυμεῖν
αὐτούς, |
[11, 474] |
καθήκοντα.
Ἐστὶ
δὲ
ἱκανῶς
ἐπίμηκες
|
(τὸ) |
ποτήριον
τὸ
καρχήσιον,
(καὶ
τάχα |
[11, 493] |
ἂν
ἀποκινήσαντος
ἀπὸ
τῆς
τραπέζης
|
τὸ |
ποτήριον,
τοῦ
δὲ
Νέστορος
αὐτὸ |
[11, 496] |
δύνωνται
ὀρθούμενοι
ἐξιέναι.
ΠΡΟΥΣΙΑΣ.
Ὅτι
|
τὸ |
ποτήριον
τοῦτο
ἔξορθόν
ἐστι
προείρηται. |
[11, 503] |
ὄρχαμε
λαῶν.
(ΩΙΔΟΣ.
Οὕτως
ἐκαλεῖτο
|
τὸ |
ποτήριον,
φησὶ
Τρύφων
ἐν
τοῖς |
[11, 495] |
Αἰολεῖς
τὸν
ἀμολγέα,
πέλλαν
δὲ
|
τὸ |
ποτήριον.
Φιλητᾶς
δ´
ἐν
Ἀτάκτοις |
[11, 466] |
αὐτοῦ
συνεγράψαντο.
Καὶ
θεοφιλὲς
δὲ
|
τὸ |
ποτήριον·
χρυσέοις
γοῦν
δεπάεσσιν
ἀλλήλους |
[11, 503] |
εἰς
πλατύτερον,
ἐφ´
οὗ
ἵσταται
|
τὸ |
ποτήριον.
ΩΙΟΝ.
Δίνων
ἐν
γʹ |
[11, 485] |
παροξύνουσιν,
ὡς
μεγάλη.
Τοῦτο
δὲ
|
τὸ |
ποτήριον
ὠνομάσθη
ἀπὸ
τῶν
εἰς |
[11, 504] |
καὶ
ἡμεῖς,
ἢν
μὲν
ἀθρόον
|
τὸ |
ποτὸν
ἐγχεώμεθα,
ταχὺ
ἡμῶν
καὶ |
[11, 485] |
Ἐν
δὲ
Γηρυτάδῃ·
ἦν
δὲ
|
(Τὸ |
πρᾶγμ´
ἑορτή.
Περιέφερεν
δ´
ἐν |
[11, 479] |
καλούμενα.
Εἶτα
κύλικες
αἱ
πρὸς
|
τὸ |
πρᾶγμα
χρήσιμαι
μάλιστ´
εἶναι
δοκοῦσαι |
[11, 468] |
εἰς
ψυχρῶν
ὑδάτων
ὑποδοχὴν
ἢ
|
τὸ |
πρὸς
ψυχροποσίαν
εὔθετον.
Τινὲς
δὲ |
[11, 493] |
ἀντὶ
τοῦ
ὃς
ὑποτακτικοῦ
παραλαμβάνει
|
τὸ |
προτακτικὸν
ὅ,
οἷον·
Ἔνθα
δὲ |
[11, 504] |
ἐκ
Θεοφορουμένης·
Καὶ
ταχὺ
(πάλι)
|
τὸ |
πρῶτον
περισόβει
ποτήριον
αὐτοῖς
ἀκράτου. |
[11, 477] |
δ´
ἄν
τις
τὸ
κισσύβιον
|
τὸ |
πρῶτον
ὑπὸ
ποιμένων
ἐργασθῆναι
ἐκ |
[11, 489] |
οἱ
δὲ
ἀστέρες
χρυσῷ
διὰ
|
τὸ |
πυρῶδες.
(Ὑποθέμενος
οὖν
κατηστερισμένον
τὸ |
[11, 499] |
ἔμμετρον
ὡς
τριλάγυνον
πί´
ἐπισχόμενος,
|
τό |
ῥά
οἱ
παρέθηκε
Φόλος
κεράσας. |
[11, 468] |
καὶ
ἀσκηθέος
κελέβειον
ἔμπλειον
μέλιτος,
|
τό |
ῥά
οἱ
προφερέστερον
εἴη.
(ΔΑΚΤΥΛΩΤΟΝ |
[11, 475] |
καὶ
ἀσκηθέος
κελέβειον
ἔμπλειον
μέλιτος,
|
τό |
ῥά
οἱ
προφερέστερον
εἴη.
Σαφῶς |
[11, 475] |
ἀμφίθετον
κελέβειον
ἑλόντες
ἔμπλειον
μέλιτος,
|
τό |
ῥά
οἱ
προφερέστερον
ἦεν.
Ἀλλαχοῦ |
[11, 466] |
ὧν
ἔστι
πιεῖν
εὐμαρῶς.
Καὶ
|
τὸ |
ῥῆμα
δὲ
ἐξημύστισε
φασί,
τὸ |
[11, 460] |
Οἰνοπότης
δὲ
πεποίημαι.
(Ἔστι
δὲ
|
τὸ |
ῥῆμα
καὶ
παρὰ
τῷ
ποιητῇ· |
[11, 497] |
καὶ
τοῦτο
φιλοζεφύρου
κατὰ
νηὸν
|
τὸ |
ῥυτὸν
εὐδίης
δεῦτ´
ἴδετ´
Ἀρσινόης, |
[11, 497] |
δέχου
καὶ
τοῦτο.
Ἐκαλεῖτο
δὲ
|
τὸ |
ῥυτὸν
πρότερον
κέρας.
Δοκεῖ
δὲ |
[11, 497] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
|
τὸ |
ῥυτόν
φησιν
ὀνομαζόμενον
ποτήριον
τοῖς |
[11, 467] |
ἧρπε
σχοινοτένειά
τ´
ἀοιδὰ
καὶ
|
τὸ |
σὰν
κίβδηλον
ἀπὸ
στομάτων.
Μνημονεύει |
[11, 494] |
τὸ
σω>
καὶ
τοῦ
Σωσιγένους
|
τὸ |
σι>
καὶ
τοῦ
Βίωνος
τὴν |
[11, 481] |
πιεῖν.
{Α.
Γλίσχρον
γέ
μοὐστὶ
|
τὸ |
σίαλον
νὴ
τὼ
θεώ.
{Β. |
[11, 467] |
μουσικοί,
καθάπερ
πολλάκις
Ἀριστόξενός
φησι,
|
τὸ |
σίγμα
λέγειν
παρῃτοῦντο
διὰ
τὸ |
[11, 475] |
Εἶναι
δ´
αὐτὸ
οἷόν
ἐστι
|
τὸ |
σκαφίον.
(ΚΕΛΕΒΗ.
Τούτου
τοῦ
ἐκπώματος |
[11, 467] |
τὸ
σίγμα
λέγειν
παρῃτοῦντο
διὰ
|
τὸ |
σκληρόστομον
εἶναι
καὶ
ἀνεπιτήδειον
αὐλῷ· |
[11, 498] |
οὐκ
ἔνι
ἐν
τῷ
σκύφει,
|
τὸ |
σκύφει
ἰδίως
ἀπὸ
τοῦ
σκύφος |
[11, 498] |
σκύφος.
Καὶ
Ἐπιγένης
ἐν
Βακχίδι·
|
Τὸ |
σκύφος
ἔχαιρον
δεχόμενος.
Φαίδιμός
τε |
[11, 498] |
ἐν
Κύκλωπι·
Φέρ´
ἐγχέας
εἰς
|
τὸ |
σκύφος.
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν
Λευκαδίᾳ· |
[11, 498] |
σ>
προοισόμεθα,
ὅτε
δὲ
οὐδέτερον
|
τὸ |
σκύφος,
σὺν
τῷ
σ>
κλινοῦμεν |
[11, 501] |
κατὰ
τὸν
πυθμένα
καὶ
κατὰ
|
τὸ |
στόμα.
Διονύσιος
δ´
ὁ
Θρᾲξ |
[11, 501] |
ἡ
ἐπὶ
τὸν
πυθμένα
καὶ
|
τὸ |
στόμα
τιθεμένη·
ἡ
δὲ
τοιαύτη |
[11, 501] |
τίθεσθαι
καὶ
ἐρείδεσθαι,
ἀλλὰ
κατὰ
|
τὸ |
στόμα.
Τινὲς
δέ
φασιν,
ὃν |
[11, 462] |
(Ὁρῶν
οὖν
ὑμῶν
καὶ
αὐτὸς
|
τὸ |
συμπόσιον
κατὰ
τὸν
Κολοφώνιον
Ξενοφάνη |
[11, 491] |
Δοιὼ
θεράποντε»
Σημαίνει
δὲ
καὶ
|
τὸ |
συμφυὲς
καὶ
τὸ
συνεζευγμένον
κατ´ |
[11, 491] |
δὲ
καὶ
τὸ
συμφυὲς
καὶ
|
τὸ |
συνεζευγμένον
κατ´
ἀριθμόν,
ὡς
ἐντούτοις· |
[11, 507] |
ἦμεν
μήτ´
αἴσθησις,
εἰ
καὶ
|
τὸ |
σύνολον
ἦμεν,
τίς
χάρις
ταύτης |
[11, 494] |
Καὶ
γὰρ
ἐπαγωγόν,
ὦ
θεοί,
|
τὸ |
σχῆμά
πως
τῆς
κύλικός
ἐστιν |
[11, 494] |
λυτικέ,
ἐὰν
ἀφέλῃς
τοῦ
Σωτῆρος
|
τὸ |
σω>
καὶ
τοῦ
Σωσιγένους
τὸ |
[11, 483] |
συνουσίαις
πίνοντας
μεγάλα
βλάπτεσθαι
καὶ
|
τὸ |
σῶμα
καὶ
τὴν
ψυχήν.
~(Τὸ |
[11, 481] |
ἂν
τρὶς
πιὼν
μέγιστος
ὢν
|
τὸ |
σῶμα
ταχέως
ἂν
ὑπὸ
τῆς |
[11, 484] |
κωθωνισμῶν
πρέπει
μάλιστα.
Κατανίζεται
γὰρ
|
τὸ |
σῶμα
τοῖς
οἴνοις·
ὑγρὸν
γὰρ |
[11, 466] |
κοὐκ
ἀπουσίαν
ἐκ
τοὐπέκεινα
σὰν
|
τό |
τ´
οὖ
κηρύσσετον.
Ἐν
τούτοις |
[11, 466] |
ἰῶτα
καὶ
τρίτον
οὖ,
νῦ
|
τό |
τ´
ὖ
πάρεστι,
κοὐκ
ἀπουσίαν
|
[11, 466] |
καὶ
Σελευκέων
μετὰ
τριακοσίων,
μετὰ
|
τὸ |
τὰς
τραπέζας
ἀρθῆναι
τετράμνουν
ἑκάστῳ |
[11, 480] |
τῷ
τροχῷ·
ἀφ´
ὧν
καλεῖται
|
τό |
τε
κυλικεῖον,
ἐν
ᾧ
τίθεται |
[11, 490] |
ἐστεφάνωται,
Πληιάδας
θ´
Ὑάδας
τε
|
τό |
τε
σθένος
Ὠρίωνος
ἄρκτον
θ´, |
[11, 503] |
δὲ
καλέσῃ
ψυγέα
τὸν
ψυκτηρίαν,
|
τὸ |
τευτλίον
δὲ
σεῦτλα,
φακέαν
τὴν |
[11, 502] |
μὴ
κωμάσω
ἄνευ
λυχνούχου
πρὸς
|
τὸ |
τηλικοῦτο
φῶς;
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν |
[11, 493] |
κέρδιστος
γένετ´
ἀνδρῶν.
Ἐλλείπει
οὖν
|
τό |
τις
μόριον·
τὸ
γὰρ
πλῆρές |
[11, 482] |
ἀμφίκυρτα
ἀπὸ
τῶν
ὤτων,
διὰ
|
τὸ |
τοιαῦτα
εἶναι
τῇ
κατασκευῇ.
Φησὶ |
[11, 483] |
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
ἀρχαικὸν
ἦν
|
τὸ |
τοιοῦτον
(δὲ)
τῆς
ἀγωγῆς
γένος |
[11, 494] |
ἢ
ὅτι
ἐκπώματα
ᾔτουν.
Καὶ
|
τὸ |
τοῖς
ἀποκοτταβίζουσι
δὲ
ὀξύβαφον
τιθέμενον |
[11, 470] |
δ´
Ἡρακλῆς
ἕλκεται
ἐπ´
αὐτὸν
|
τὸ |
τόξον
ὡς
βαλῶν,
καὶ
ὁ |
[11, 489] |
οὗ
ἵσταται
τὸ
ποτήριον.
~(Καὶ
|
τὸ |
τοῦ
Νέστορος
οὖν
δέπας
φασὶν |
[11, 489] |
τὸ
πυρῶδες.
(Ὑποθέμενος
οὖν
κατηστερισμένον
|
τὸ |
τοῦ
Νέστορος
ποτήριον
μεταβαίνει
καὶ |
[11, 489] |
ἥλοις
ὁ
ποιητὴς
ἀπεικάζει
διὰ
|
τὸ |
τοὺς
ἀστέρας
περιφερεῖς
εἶναι
τοῖς |
[11, 499] |
σκύφος
οἷον
σκύθος
τις
διὰ
|
τὸ |
τοὺς
Σκύθας
περαιτέρω
τοῦ
δέοντος |
[11, 475] |
Ὠνομάσθη
δὲ
τὸ
καρχήσιον
διὰ
|
τὸ |
τραχύσματα
ἔχειν
κεγχροειδῆ,
καὶ
εἴρηται |
[11, 490] |
τοῦ
γράμματος·
ἔπειτα
δ´
ὅτι
|
τὸ |
τρήρωνες
μόνον
ἐδέξαντο
εἶναι
ἐπίθετον |
[11, 477] |
ἐγὼ
τόδ´
ἔλεξα
περιστείχοντος
ἀλείσου
|
τὸ |
τρίτον.
Ὁ
γὰρ
λέγων
ἄλεισον |
[11, 480] |
ἰατρικὴν
πυξίδα
καλοῦσι
κυλιχνίδα
διὰ
|
τὸ |
τῷ
τόρνῳ
κεκυλίσθαι.
Ἐγένοντο
δ´ |
[11, 466] |
Δ'
(Τιμιώτατον
δ´
ἦν
πάλαι
|
τὸ |
τῶν
ἐκπωμάτων
κτῆμα.
Ἀχιλλεὺς
οὖν |
[11, 479] |
ἐκάλουν
οἱ
παλαιοί,
ὡς
καὶ
|
τὸ |
τῶν
χειρῶν
κοῖλον·
ὅθεν
καὶ |
[11, 496] |
ἐν
ταῖς
Ἐπιστολαῖς.
(ΡΥΤΟΝ
ἔχει
|
τὸ |
υ>
βραχὺ
καὶ
ὀξύνεται.
Δημοσθένης |
[11, 467] |
ἐδήλωσαν
ὅτι
συνυπακούεσθαι
δεῖ
καὶ
|
τὸ |
ὖ,
ἵν´
ᾖ
Διονύσου.
Τὸ |
[11, 466] |
οὖ
κηρύσσετον.
Ἐν
τούτοις
λείπει
|
τὸ |
ὖ
στοιχεῖον,
ἐπεὶ
πάντες
οἱ |
[11, 466] |
ἢ
ὅτι
ἁλίζεται
ἐν
αὐτῷ
|
τὸ |
ὑγρόν.
Ὅτι
δὲ
δύο
ὦτα |
[11, 466] |
παρ´
Ἕλλησιν
ὑπάρχοντι.
Οὐ
γὰρ
|
τὸ |
ὕδωρ
ἐπὶ
τὸν
οἶνον
ἐπέχεον, |
[11, 476] |
ἀπὸ
τοῦ
συγκιρνᾶσθαι
ἐν
αὐτῷ
|
τὸ |
ὕδωρ,
ἢ
ἀπὸ
τοῦ
κέρατος; |
[11, 476] |
λέγεσθαι,
ὅταν
συμμίσγωσι
τῷ
οἴνῳ
|
τὸ |
ὕδωρ,
κεράσαι
φάσκοντες.
Καὶ
τὸ |
[11, 465] |
Διονύσου,
ὅτι
τὸν
οἶνον
αὐξάνει
|
τὸ |
ὕδωρ
κιρνάμενον.
Ἡσθέντες
οὖν
τῇ |
[11, 466] |
τὸν
οἶνον
ἐπέχεον,
ἀλλ´
ἐπὶ
|
τὸ |
ὕδωρ
τὸν
οἶνον,
ὅπως
ἐν |
[11, 466] |
εἶναι,
τὸ
δ´
ἀμφικύπελλον
ὑπερφίαλον,
|
τὸ |
ὑπερήφανον
καὶ
καλόν.
Εἰ
μὴ |
[11, 500] |
σκυθίσαι
φησί·
(συγγενὲς
γὰρ
εἶναι
|
τὸ |
φ>
τῷ
θ>
Ὕστερον
δὲ |
[11, 507] |
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
(μου)
ἀναπηδήσαντα
|
τὸ |
φαλακρὸν
(μου)
κατασκαριφᾶν
καὶ
κρώζειν |
[11, 502] |
γὰρ
ἦγον
οἴκοθεν)
τἀκπώματ´
εἰς
|
τὸ |
φανερὸν
ἐκνενιτρωμένα
θεῖναι·
κύαθος
δ´ |
[11, 463] |
σκότους
εἰς
τὴν
διατριβὴν
εἰς
|
τὸ |
φῶς
τε
τοῦθ´,
ὃ
δὴ
|
[11, 479] |
μηδαμῶς.
Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἀχαρνεῦσι·
Κοτυλίσκιον
|
τὸ |
χεῖλος
ἀποκεκρουμένον.
Κοτύλη
δὲ
καλεῖται |
[11, 480] |
τὰς
Ἀττικάς.
Φοξαὶ
γοῦν
ἦσαν
|
τὸ |
χεῖλος,
(ὡς
Σιμωνίδης
φησὶν
ὁ |
[11, 477] |
καταδεχομένη
τὸ
ζῷον.
Καὶ
κήθιον
|
τὸ |
χήτιον
τὸ
χωροῦν
τοὺς
ἀστραγάλους. |
[11, 488] |
πρῶτον
μὲν
τί
ποτ´
ἐστὶ
|
τὸ |
χρυσείοις
ἥλοισι
πεπαρμένον,
ἔπειτα
τί |
[11, 470] |
τούτου
δίδωσιν
αὐτῷ
τὸ
δέπας
|
τὸ |
χρύσεον,
ὃ
αὐτὸν
ἐφόρει
σὺν |
[11, 481] |
κυφά.
Νίκανδρος
δ´
ὁ
Θυατειρηνὸς
|
τὸ |
χωρὶς
ὠτίων
ποτήριον
ὠνομακέναι
Θεόπομπον |
[11, 477] |
ζῷον.
Καὶ
κήθιον
τὸ
χήτιον
|
τὸ |
χωροῦν
τοὺς
ἀστραγάλους.
Διονύσιος
δ´ |
[11, 462] |
ἐξεπόρθησε
λῃζομένους
καὶ
αὐτόθι
πόλιν
|
ἐδείματο |
Ἡράκλειαν
τὴν
Τρηχινίαν
καλεομένην.
Πολέμων |
[11, 477] |
Καὶ
γὰρ
ὃ
Θρηικίην
μὲν
|
ἀνήνατο |
χανδὸν
ἄμυστιν
ζωροποτεῖν,
ὀλίγῳ
δ´ |
[11, 490] |
δὲ
Μοιρὼ
ἡ
Βυζαντία
καλῶς
|
ἐδέξατο |
τὸν
νοῦν
τῶν
Ὁμήρου
ποιημάτων |
[11, 466] |
ἑοῖσι
μετ´
ἀμφοτέροισιν
ἐπαρὰς
ἀργαλέας
|
ἠρᾶτο |
(θεῶν
δ´
οὐ
λάνθαν´
Ἐρινύν) |
[11, 465] |
Οἰδίπους
(δι´
ἐκπώματα)
τοῖς
υἱοῖς
|
κατηράσατο, |
ὡς
ὁ
τὴν
κυκλικὴν
Θηβαίδα |
[11, 466] |
εἰκασθεὶς
δίδωσιν,
(Ἃ
δ´
ὑποδεξαμένα
|
θαήσατο |
χρύσεον
αἶψα»
(ποτήριον)
Τὸν
δὲ |
[11, 461] |
τοῦ
οἴνου,
ἣν
αὐτὸς
Ὅμηρος
|
ἐξηγήσατο, |
ἢ
τὸ
ἄηθες
τῆς
πόσεως |
[11, 460] |
ὁ
ποιητής,
(παῖδα
νέον
γεγαῶτα
|
κιχήσατο |
θυγατέρος
ἧς,
τόν
ῥά
οἱ |
[11, 488] |
ἐπὶ
τοῦ
Ἀχιλλέως
σκήπτρου·
Ὣς
|
φάτο |
χωόμενος,
ποτὶ
δὲ
σκῆπτρον
βάλε |
[11, 501] |
ποιῆσαι
θεῖναι
πρὸς
τῶν
ἀρχαίων
|
ἐλέγετο. |
(Δύναται
δὲ
καὶ
ἡ
ἐπὶ |
[11, 477] |
χανδὸν
ἄμυστιν
ζωροποτεῖν,
ὀλίγῳ
δ´
|
ἥδετο |
κισσυβίῳ.
Τῷ
μὲν
ἐγὼ
τόδ´ |
[11, 469] |
καὶ
ὁ
Ἥλιος
ἐπὶ
ποτηρίου
|
διεκομίζετο |
ἐπὶ
τὴν
δύσιν
Στησίχορος
μὲν |
[11, 509] |
τοῖς
Κυζικηνοῖς,
μικρὸν
ἐπισχὼν
χρόνον
|
ἐπέθετο |
τῇ
πολιτείᾳ
δι´
Ἀριδαίου.
Κριθεὶς |
[11, 487] |
χωροῦντα
κοτύλας
πέντ´
ἴσως.
Ἐδεξάμην.
|
Παρέθετο |
τὰ
ἰαμβεῖα
καὶ
Δίδυμος
καὶ |
[11, 498] |
χερσίν,
Ἴφικλος
δ´
ἐπὶ
νῶτ´
|
ἐπεμαίετο. |
Τῷ
δ´
ἐπόπισθεν
σκύπφον
ἔχων |
[11, 488] |
Ἀγαμέμνονος·
Ἀμφὶ
δ´
ἄρ´
ὤμοισιν
|
βάλετο |
ξίφος·
ἐν
δέ
οἱ
ἧλοι |
[11, 498] |
καὶ
τὸν
σκύπφον
ἔχων
ὃν
|
εἵλετο |
αὑτῷ.
Καὶ
πάλιν·
Τὸν
δὲ |
[11, 502] |
Κέρκωψι
Χρυσίδ´
οἴνου
πανσέληνον
ἐκπιὼν
|
ὑφείλετο. |
καὶ
ὅ
γε
ἐ-
Ἐκαλεῖτο |
[11, 507] |
πολιτείαν,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ζωγράφος
|
ἐβούλετο |
τὰ
ἑαυτοῦ
ἔργα
κινούμενα
καὶ |
[11, 479] |
Δικαίαρχος,
πρῶτον
εἰσαγαγόντων.
Τοσαύτη
δὲ
|
ἐγένετο |
σπουδὴ
περὶ
τὸ
ἐπιτήδευμα
ὥστε |
[11, 505] |
Θεσσαλοῦ
Μένωνος,
ὅτι
αὐτὸς
αἴτιος
|
ἐγένετο |
(τοῖς
περὶ
Κλέαρχον
τῆς
ἀπωλείας |
[11, 464] |
οὖν,
ὡς
καὶ
παρ´
Ἀθηναίοις
|
ἐγίνετο, |
ἅμα
ἀκροώμενοι
τῶν
γελωτοποιῶν
τούτων |
[11, 476] |
τῷ
ἐπι
γραφομένῳ
Δείπνῳ
φησίν
|
Πίνετο |
νεκτάρεον
πῶμ´
ἐν
χρυσέαις
προτομαῖς |
[11, 491] |
νιν
ἠείδει
μακάρων·
ὃ
δ´
|
ἀέξετο |
πᾶσι
μέλεσσι.
Τὸν
μὲν
ἄρα |
[11, 464] |
οἶνος
αὐτοῖς
ᾠνοχοεῖτο
καὶ
τραγήματα
|
παρεφέρετο, |
καὶ
τοῖς
χοροῖς
εἰσιοῦσιν
ἐνέχεον |
[11, 508] |
τῇ
ἀκροπόλει
(καὶ)
ἀφυστερησάσης
τυραννεῖν
|
ἐβουλεύετο, |
ἕως
συνδραμόντες
ἐπ´
αὐτὸν
οἱ |
[11, 491] |
(Ζεὺς
δ´
ἄρ´
ἐνὶ
Κρήτῃ
|
τρέφετο |
μέγας,
οὐδ´
ἄρα
τίς
νιν
|
[11, 493] |
ὃ
δὲ
τῷ
βασιλεῖ
προσελθὼν
|
κατεμέμφετο |
τοὺς
ταμίας.
~(Πτολεμαῖος
δὲ
μεταπεμψάμενος |
[11, 507] |
κακῶς
οὐδ´
αὐτοῦ
τοῦ
Πλάτωνος
|
ἀπέσχετο, |
ἀλλὰ
καλέσας
αὐτὸν
φορτικῶς
Σάθωνα |
[11, 467] |
Ἀτὰρ
ὡς
ὅμοιον
οὑμὸς
υἱὸς
|
ᾤχετο
|
ἔχων
φιάλιον
τῷδε.
{Β.
Πολλὰ |
[11, 498] |
ἐν
ἄστει
καὶ
μετρίων
οὐδεὶς
|
ἐχρῆτο, |
συβῶται
δὲ
καὶ
νομεῖς
καὶ |
[11, 477] |
ἐν
ἄστει
καὶ
μετρίων
οὐδεὶς
|
ἐχρῆτο, |
συβῶται
δὲ
καὶ
νομεῖς
καὶ |
[11, 460] |
ἔφη·
Πολλῷ
γ´
ὁ
Βάκις
|
διεχρῆτο |
τῷ
ποτηρίῳ.
Καὶ
Φερεκράτης
ἐν |
[11, 482] |
κεκτημένος,
ἀλλὰ
κυμβίον
μόνον,
φιάλην
|
προσεκέκτητο. |
Δοκεῖ
δή
μοι
τὸ
μὲν |
[11, 508] |
συσσιτίου
μετασχεῖν,
εἰ
μή
τις
|
ἐπίσταιτο |
γεωμετρεῖν
ἢ
φιλοσοφεῖν.
Ὅθεν
Φιλίππου |
[11, 475] |
ὅττι
φέριστον
(οἷσιν
ἐνὶ
μεγάροις
|
κεῖτο |
μέλιτος
πεπληθός.
Καὶ
πάλιν·
Ἀτὰρ |
[11, 500] |
ἐν
τῷ
περὶ
Διαλέκτου,
σκύθος.
|
Ἐκαλεῖτο |
δὲ
καὶ
(Δερκυλλίδας
ὁ
Λακεδαιμόνιος |
[11, 502] |
τε
καὶ
κοινῇ
κύλικα
προπίομαι.
|
Ἐκαλεῖτο |
δὲ
καὶ
τὸ
ἑταιρικὸν
συνευωχούμενον |
[11, 502] |
ὑφείλετο.
καὶ
ὅ
γε
ἐ-
|
Ἐκαλεῖτο |
δέ
τις
καὶ
βαλανωτὴ
φιάλη, |
[11, 497] |
εἰσηκοντικώς.
Εἶεν,
δέχου
καὶ
τοῦτο.
|
Ἐκαλεῖτο |
δὲ
τὸ
ῥυτὸν
πρότερον
κέρας. |
[11, 502] |
Διὰ
δὲ
τὴν
τοιαύτην
πρόποσιν
|
ἐκαλεῖτο |
καὶ
κύλιξ
φιλοτησία,
ὡς
ἐν |
[11, 496] |
Συμπτωμάτων.
(ΡΕΟΝΤΑ.
Οὕτως
ποτήριά
τινα
|
ἐκαλεῖτο. |
Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
Ἀστυδάμας
ἐν |
[11, 495] |
μὲν
(τοῖς
Παναθηναικοῖς
ἐοικώς,
ἡνίκα
|
ἐκαλεῖτο |
πελίκη,
ὕστερον
δὲ
ἔσχεν
οἰνοχόης |
[11, 468] |
δακτυλοειδεῖς
τύπους
τινάς.
(ΕΛΕΦΑΣ.
Οὕτως
|
ἐκαλεῖτο |
ποτήριόν
τι,
ὡς
Δαμόξενός
φησιν |
[11, 503] |
ψυκτήριον,
ὄρχαμε
λαῶν.
(ΩΙΔΟΣ.
Οὕτως
|
ἐκαλεῖτο |
τὸ
ποτήριον,
φησὶ
Τρύφων
ἐν |
[11, 476] |
βασιλέα
προπίνειν
κέρατι
τούτοις
οἷς
|
ἐφιλοφρονεῖτο. |
Τοὺς
δὲ
Παιόνων
βασιλεῖς
φησι |
[11, 499] |
οἷς
λάγυνος
κατ´
ἄνδρα
κείμενος
|
οἰνοχοεῖτο, |
πρὸς
ἡδονὴν
διδοὺς
ἑκάστῳ
ποτήριον. |
[11, 464] |
τὸν
ἀγῶνα
πάντα
οἶνος
αὐτοῖς
|
ᾠνοχοεῖτο |
καὶ
τραγήματα
παρεφέρετο,
καὶ
τοῖς |
[11, 491] |
τελευταίαν
ὑπόληξιν,
ἕκαστον
μὲν
ἂν
|
λέγοιτο |
καθὸ
τέτταρες
αἱ
πᾶσαι
σχίσεις |
[11, 488] |
Πελειάδας
δὲ
πῶς
ἄν
τις
|
ὑπόθοιτο |
νεμομένας
περὶ
ἕκαστον
τῶν
ὤτων; |
[11, 491] |
φησιν·
Αἳ
θέρος
ὠκεῖαι
πρόπολοι
|
πίλναντο |
Πέλειαι.
Ποσείδιππός
τ´
ἐν
τῇ |
[11, 490] |
δ´
ὅτι
τὸ
τρήρωνες
μόνον
|
ἐδέξαντο |
εἶναι
ἐπίθετον
πελειάδων,
ἐπεὶ
διὰ |
[11, 500] |
θ>
Ὕστερον
δὲ
κατὰ
μίμησιν
|
εἰργάσαντο |
κεραμέους
τε
καὶ
ἀργυροῦς
σκύφους. |
[11, 475] |
πάντες
καρχησία
τ´
ἦχον
κἄλειβον·
|
ἀράσαντο |
δὲ
πάμπαν
ἐσλὰ
τῷ
γαμβρῷ. |
[11, 489] |
ἐνόμιζον.
Διὸ
τὴν
τράπεζαν
κυκλοειδῆ
|
κατεσκευάσαντο |
καὶ
τοὺς
τρίποδας
τοὺς
τοῖς |
[11, 482] |
κήρυκες
χρύσεα
καλὰ
κύπελλα
τετυγμένα
|
νωμήσαντο. |
Σιληνὸς
δέ
φησι·
κύπελλα
ἐκπώματα |
[11, 481] |
ἐν
Τυραννίδι
διὰ
τούτων·
Εἶτ´
|
ἐκεραμεύσαντο |
τοῖς
μὲν
ἀνδράσιν
ποτήρια
πλατέα, |
[11, 466] |
κεραμεύουσι·
πλεῖστοι
γὰρ
περὶ
αὐτοῦ
|
συνεγράψαντο. |
Καὶ
θεοφιλὲς
δὲ
τὸ
ποτήριον· |
[11, 502] |
φιάλη,
ἧς
τῷ
πυθμένι
χρυσοῖ
|
ὑπέκειντο |
ἀστράγαλοι.
Σῆμος
δ´ἐν
Δήλῳ
ἀνακεῖσθαί |
[11, 466] |
τούτου
ποιησάμενοι
τὴν
ἀπόλαυσιν
ἧττον
|
ὀρέγοιντο |
τοῦ
λοιποῦ.
Καὶ
τὸ
πλεῖστον |
[11, 479] |
ἀποστήματος
ἴσου
καὶ
τόπων
ὁμοίων
|
ἀγωνίζοιντο |
περὶ
τῆς
νίκης.
Οὐ
γὰρ |
[11, 476] |
δ´
ἐξ
ἀργυρέων
κεράτων
πίνοντες
|
ἐπλάζοντο. |
Καὶ
Ξενοφῶν
δ´
ἐν
τῇ |
[11, 495] |
Οἱ
χόες
πελίκαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
|
ὠνομάζοντο. |
Ὁ
δὲ
τύπος
ἦν
τοῦ |
[11, 476] |
αὐτοῦ
εἰσῆλθε
πρὸς
τὸν
Σεύθην,
|
ἠσπάζοντο |
μὲν
πρῶτον
ἀλλήλους
καὶ
κατὰ |
[11, 479] |
πρᾶγμα
χρήσιμαι
μάλιστ´
εἶναι
δοκοῦσαι
|
κατεσκευάζοντο, |
καλούμεναι
κοτταβίδες.
Πρὸς
δὲ
τούτοις |
[11, 479] |
κοτταβίδες.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
οἶκοι
|
κατεσκευάζοντο |
κυκλοτερεῖς,
ἵνα
πάντες
εἰς
τὸ |
[11, 487] |
δὲ
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
|
νεμέθοντο |
δύο
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν. |
[11, 491] |
δὲ
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
|
νεμέθοντο, |
δύω
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν, |
[11, 492] |
δὲ
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
|
νεμέθοντο, |
δύω
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν, |
[11, 491] |
Τὸ
μέντοι
Ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
|
νεμέθοντο» |
(οὐχ
ὡς
περὶ
ἓν
ἕκαστον |
[11, 489] |
δὲ
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
|
νεμέθοντο, |
πελειάδας
οὐ
σημαίνει
τὰς
ὄρνιθας, |
[11, 481] |
κυμβία
καὶ
κάδους
ἔχων,
ὧν
|
ἐπελαμβάνοντο |
οἱ
πεντηκοστολόγοι.
(Καὶ
ἐν
τῷ |
[11, 480] |
διὰ
τὸ
τῷ
τόρνῳ
κεκυλίσθαι.
|
Ἐγένοντο |
δ´
ἐπίσημοι
κύλικες
αἵ
τε |
[11, 500] |
ἀργυροῦς
σκύφους.
Ὧν
πρῶτοι
μὲν
|
ἐγένοντο |
καὶ
κλέος
ἔλαβον
οἱ
Βοιώτιοι |
[11, 504] |
κρατῆρα
καὶ
εὐχὰς
καὶ
παιῶνας
|
ἐτράποντο. |
Καὶ
ὁ
τοὺς
μίμους
δὲ |
[11, 504] |
καὶ
ἴσως
καὶ
περὶ
πρωτείων
|
διεφέροντο, |
οὐ
μόνον
ἐξ
ὧν
περὶ |
[11, 464] |
ἐνέχεον
πίνειν
καὶ
διηγωνισμένοις
ὅτ´
|
ἐξεπορεύοντο |
ἐνέχεον
πάλιν·
μαρτυρεῖν
δὲ
τούτοις |
[11, 463] |
κεῖνος
τῶν
ἄλλων
κυδρότερον
πίεται.
|
Ἐποιοῦντο |
δὲ
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
καλούμενοι |
[11, 509] |
καθ´
ἡμᾶς
ἀσελγῶν
πλείονα
πρόνοιαν
|
ἐποιοῦντο· |
λέγει
δ´
οὕτως·
Ἔπειτ´
ἀναστὰς |
[11, 509] |
συκοφαντοῦντας,
ἐμφαίνων
ὅτι
καὶ
πολυτελῶς
|
ἠσκοῦντο |
καὶ
ὅτι
τῆς
εὐμορφίας
τῶν |
[11, 479] |
τῆς
νίκης.
Οὐ
γὰρ
μόνον
|
ἐφιλοτιμοῦντο |
βάλλειν
ἐπὶ
τὸν
σκοπόν,
ἀλλὰ |
[11, 467] |
Ἀριστόξενός
φησι,
τὸ
σίγμα
λέγειν
|
παρῃτοῦντο |
διὰ
τὸ
σκληρόστομον
εἶναι
καὶ |
[11, 466] |
ὅπως
ἐν
τῷ
πίνειν
ὑδαρεστέρῳ
|
χρῷντο |
τῷ
ποτῷ
καὶ
τούτου
ποιησάμενοι |
[11, 466] |
τέχνῃ
εὐδοκίμησαν
Κίμων
καὶ
Ἀθηνοκλῆς.
|
Ἐχρῶντο |
δὲ
καὶ
λιθοκολλήτοις
ἐκπώμασι.
Μένανδρος |
[11, 481] |
δὲ
μεγάλοις
ποτηρίοις
αἱ
γυναῖκες
|
ἐχρῶντο |
ὁ
αὐτὸς
εἴρηκε
Φερεκράτης
ἐν |
[11, 483] |
καὶ
Ἀντίγονον,
ὅτι
κεραμέοις
ἀγγείοις
|
ἐχρῶντο |
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
γράφει
οὕτως·
Ἀλλὰ |
[11, 503] |
Καρίνῃ
σαφῶς
δηλοῦται,
ὅτι
τούτῳ
|
ἐχρῶντο |
οἰνοχοοῦντες
κυάθῳ.
Εἰπὼν
γάρ·
Τρίποδα |
[11, 495] |
ἦν,
δι´
ἀπορίαν
δὲ
κύλικος
|
ἐχρῶντο |
τῇ
πελλίδι.
Καὶ
πάλιν·
Ἐκ |
[11, 482] |
παρειληφέναι.
Κυάθῳ
μὲν
οὖν
οὐδὲν
|
ἐχρῶντο |
τότε
οὐδὲ
κοτύλῃ.
(Κρατῆρα
γὰρ |
[11, 466] |
πάντες
οἱ
ἀρχαῖοι
τῷ
οὖ
|
ἀπεχρῶντο |
οὐ
μόνον
ἐφ´
ἧς
νῦν |
[11, 474] |
δ´
ὁ
Μυρλεανὸς
κεκλῆσθαί
φησιν
|
αὐτὸ |
ἀπό
τινος
τῶν
ἐν
τῇ |
[11, 477] |
κισσίνου
ξύλου.
Ἄλλοι
δὲ
ἐτυμολογοῦσιν
|
αὐτὸ |
ἀπὸ
τοῦ
χεῖσθαι,
τὸ
δ´ |
[11, 484] |
(Δίδυμος
δ´
ὅμοιον
εἶναί
φησιν
|
αὐτὸ |
βομβυλιῷ
ἢ
βατιακίῳ.
(ΛΑΚΑΙΝΑΙ
κυλίκων |
[11, 485] |
Ῥοδιακῶν
Λέξεων
κεραμεοῦν
ἀγγεῖόν
φησιν
|
αὐτὸ |
εἶναι,
ἐοικὸς
ταῖς
λεγομέναις
πτωματίσιν, |
[11, 477] |
Ὁ
γὰρ
λέγων
ἄλεισον
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
κισσύβιον
τὴν
ἀκριβῆ
θέσιν |
[11, 466] |
Φιλητᾶς
φησ,
(τοὺς)
ἀμέλγοντας
εἰς
|
αὐτὸ |
καὶ
οὕτως
πίνοντας.
ΑΜΥΣΤΙΣ.
Καλεῖται |
[11, 499] |
χοὸς
καὶ
κοτύλης.
(Χωρεῖν
δ´
|
αὐτὸ |
κοτύλας
Ἀττικὰς
δώδεκα.
Καὶ
ἐν |
[11, 478] |
φησὶ
τὸ
ἔκπωμα,
εἶναι
δ´
|
αὐτὸ |
λουτηρίῳ
ἐοικὸς
βαθεῖ.
Ἔχει
δὲ |
[11, 481] |
ἕκτῳ
περὶ
τοῦ
Κύκλου)
τὸ
|
αὐτὸ |
οἴεται
εἶναι
κισσύβιον
καὶ
κυμβίον. |
[11, 475] |
ὥς
φησι
Πάμφιλος.
Εἶναι
δ´
|
αὐτὸ |
οἷόν
ἐστι
τὸ
σκαφίον.
(ΚΕΛΕΒΗ. |
[11, 476] |
ὦχροι,
φακοί.
Ὁ
δὲ
βαστάσας
|
αὐτὸ |
οἷον
λικνοφορήσας
τούτων
γεύεται,
ὡς |
[11, 466] |
Νικάνδρῳ.
(ΑΛΕΙΣΟΝ
καὶ
ΔΕΠΑΣ
τὸ
|
αὐτό. |
Ὅμηρος
ἐν
Ὀδυσσείᾳ
περὶ
Πεισιστράτου· |
[11, 466] |
χρύσεον
ἄμφωτον.
ἀμφικύπελλον
δὲ
λέγων
|
αὐτὸ |
οὐδὲν
ἄλλο
σημαίνει
ἢ
ὅτι |
[11, 466] |
χρύσειον
ἄλεισον.
Καὶ
ἑξῆς
τὸ
|
αὐτὸ |
πάλιν·
Δῶκε
δὲ
Τηλεμάχῳ
καλὸν |
[11, 469] |
μέν
φησιν
Ἡλίου,
λαβεῖν
δ´
|
αὐτὸ |
παρ´
Ὠκεανοῦ
τὸν
Ἡρακλέα.
Μήποτε |
[11, 493] |
τὸ
ποτήριον,
τοῦ
δὲ
Νέστορος
|
αὐτὸ |
ῥᾳδίως
βαστάζοντος
δίχα
πόνου
καὶ |
[11, 464] |
καὶ
τοὺς
φιλόρνιθας
ὀρνιθομανεῖς,
τὸ
|
αὐτὸ |
σημαινόντων
τῶν
ὀνομάτων
τούτων.
Ὥστε |
[11, 475] |
(καλεῖται
ἀπὸ
τοῦ
χέειν
εἰς
|
αὐτὸ |
τὴν
λοιβὴν
ἤτοι
λείβειν·
τοῦτο |
[11, 474] |
Ζεὺς
ὁμιλήσας
Ἀλκμήνῃ
ἔδωκε
δῶρον
|
αὐτὸ |
τῆς
μίξεως,
ὡς
Φερεκύδης
ἐν |
[11, 481] |
πλατέα,
τοίχους
οὐκ
ἔχοντ´,
ἀλλ´
|
αὐτὸ |
τοὔδαφος
μόνον,
(κοὐχὶ
χωροῦντ´
οὐδὲ |
[11, 466] |
χρυσείῳ
δέπαι.
Εἶτα
παρακατιὼν
τὸ
|
αὐτό· |
Τούνεκα
σοὶ
δώσω
χρύσειον
ἄλεισον. |
[11, 471] |
ἐν
τοῖς
περὶ
Διαθέσεως
τὸ
|
αὐτὸ |
ὑπολαμβάνει
θηρίκλειον
εἶναι
καὶ
καρχήσιον. |
[11, 494] |
γνήσιον,
(τὸ
δ´
ὄξος
οἶνον
|
αὑτὸ |
μᾶλλον
θατέρου.
(ΟΙΝΙΣΤΗΡΙΑ.
Οἱ
μέλλοντες |
[11, 467] |
εἶ
γράφουσιν
καὶ
ὅταν
καθ´
|
αὑτὸ |
μόνον
ἐκφωνῆται
καὶ
ὅταν
συζευγνυμένου |
[11, 504] |
λέγει
ὡς
ἐκ
πρώτης
ἡλικίας
|
ἐπεπαίδευτο |
πάντα
τὰ
πάτρια,
ὁ
δὲ |
[11, 498] |
τότε
Μάντης
μὲν
δεσμὸν
βοὸς
|
αἴνυτο |
χερσίν,
Ἴφικλος
δ´
ἐπὶ
νῶτ´ |
[11, 494] |
ὀξύβαφον
εἰς
τὸ
κοινόν·
εἶθ´
|
ὑπώμνυτο
|
ὁ
μὲν
οἶνος
ὄξος
αὑτὸν |
[11, 471] |
τάλας,
πειρᾷς
με.
{ΣΠΙ.
Ναί,
|
τοιοῦτό |
τι·
φιλοτησίαν
δὲ
τήνδε
σοι |
[11, 502] |
κωμάσω
ἄνευ
λυχνούχου
πρὸς
τὸ
|
τηλικοῦτο |
φῶς;
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
τῇ |
[11, 504] |
διαπνεῖσθαι·
ὅταν
δὲ
ὅσῳ
ἥδεται
|
τοσοῦτο |
πίνῃ,
καὶ
μάλα
ὀρθά
τε |
[11, 478] |
ὄιον
ἔριον
ἄπλυτον.
Ὁ
δὲ
|
τοῦτο |
βαστάσας
οἷον
λικνοφορήσας
τούτων
γεύεται. |
[11, 497] |
ἐλέφας
ἐκπίοι.
{Α.
Ἐγὼ
δὲ
|
τοῦτό |
γ´
ἐκπέπωκα
πολλάκις.
{Β.
Οὐδὲν |
[11, 493] |
πίνουσιν,
ἀλλ´
εἶπεν
ἂν
ἕτερος.
|
(Τοῦτο |
γὰρ
ἐπὶ
δύο
τάσσεσθαι
πέφυκεν, |
[11, 461] |
δυνάσταις.
Οὐ
γὰρ
παλαιὸν
οὐδὲ
|
τοῦτό |
γέ
ἐστι
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν, |
[11, 469] |
κώμην
τινά.
{Β.
Καινόν
τι
|
τοῦτο |
γέγονε
νῦν
ποτήριον;
{Α.
Κώμη |
[11, 501] |
μὲν
ἀμφὶ
σημαίνει
τὸ
περί,
|
τοῦτο |
δ´
αὖ
τὸ
περιττόν;
ὥστε |
[11, 506] |
δυνάμεως
ὑπαρχούσης
ἐπέπεσε
τοῖς
πράγμασι.
|
Τοῦτο |
δ´
εἴπερ
οὕτως
ἀληθείας
ἔχει, |
[11, 492] |
Κυκεὼν
γὰρ
ἐν
αὐτῷ
γίνεται·
|
(τοῦτο |
δ´
ἐστὶ
πόσις
ἐν
τῷ |
[11, 478] |
ὅσοι
ἄνω
τὸ
κέρνος
περιενηνοχότες.
|
Τοῦτο |
δ´
ἐστὶν
ἀγγεῖον
κεραμεοῦν
ἔχον |
[11, 499] |
ὠνομάσθη
ἀπὸ
τῆς
σκαφίδος.
Καὶ
|
τοῦτο |
δ´
ἐστὶν
ὁμοίως
ἀγγεῖον
ξύλινον |
[11, 465] |
τῶν
προτέρων
πάντων
πλείονα
πασάμενος.
|
Τοῦτο |
δ´
ἱστορεῖ
Ἁρμόδιος
ὁ
Λεπρεάτης |
[11, 475] |
αὐτὸ
τὴν
λοιβὴν
ἤτοι
λείβειν·
|
τοῦτο |
δὲ
ἐπὶ
τοῦ
ὑγροῦ
συνήθως |
[11, 495] |
σταθμῷ
ἐνιβρομέωσιν
ἐυγλαγέας
κατὰ
πέλλας.
|
Τοῦτο |
δὲ
Ἱππῶναξ
λέγει
πελλίδα·
Ἐκ |
[11, 488] |
τὸν
τρόπον
τοῦτον
τέτταρα
ὦτα.
|
Τοῦτο |
δὲ
οὐκ
ἐπὶ
πάντων,
ἀλλ´ |
[11, 485] |
(οἳ
δὲ
παροξύνουσιν,
ὡς
μεγάλη.
|
Τοῦτο |
δὲ
τὸ
ποτήριον
ὠνομάσθη
ἀπὸ |
[11, 497] |
εἰ
Κτησιβίου
σοφὸν
εὕρεμα
τίετε
|
τοῦτο, |
δεῦτε,
νέοι,
νηῷ
τῷδε
παρ´ |
[11, 502] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
δράματι
Χαλκεῖά
φησιν·
|
Τοῦτο |
δὴ
τὸ
νῦν
ἔθος
ἄκρατον» |
[11, 463] |
οἶσθ´
ὅτι
τὸ
καλούμενον
ζῆν
|
τοῦτο |
διατριβῆς
χάριν
μόνον
ἐστὶν
ὑποκόρισμα |
[11, 497] |
Χίμαιραν
εἰσηκοντικώς.
Εἶεν,
δέχου
καὶ
|
τοῦτο. |
Ἐκαλεῖτο
δὲ
τὸ
ῥυτὸν
πρότερον |
[11, 507] |
εἶναι
φιλοδοξίας;
δῆλον
δ´
ἐστὶ
|
τοῦτο |
ἐξ
ὧν
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ |
[11, 496] |
ἐξιέναι.
ΠΡΟΥΣΙΑΣ.
Ὅτι
τὸ
ποτήριον
|
τοῦτο |
ἔξορθόν
ἐστι
προείρηται.
Καὶ
ὅτι |
[11, 476] |
ἔπινον
ἐξ
αὐτῶν.
Ἔστι
γοῦν
|
τοῦτο |
εὑρεῖν
ἐν
τοῖς
Δημιοπράτοις
ἀναγεγραμμένον |
[11, 497] |
ἔσχεν
τὸ
ἔκπωμα
προείρηται,
ἱστοροῦντος
|
τοῦτο |
καὶ
Ἀπολλοδώρου
τοῦ
Ἀθηναίου.
Πολέμων |
[11, 496] |
Δίφιλος
Αἱρησιτείχει
(τὸ
δὲ
δρᾶμα
|
τοῦτο |
(Καλλίμαχος
ἐπιγράφει
Εὐνοῦχον)
λέγει
δὲ |
[11, 475] |
τῷ
τέλει
καρχήσιον.
~(Ἔχει
δὲ
|
τοῦτο |
κεραίας
ἄνωθεν
νευούσας
ἐφ´
ἑκάτερα |
[11, 482] |
ἄλεισον
ἀμφικύπελλον,
οὕτω
(δὲ)
καὶ
|
τοῦτο, |
κυφὸν
δὲ
μόνον;
ἀπὸ
γὰρ |
[11, 488] |
τοῦ
ποτηρίου;
(ἰδίως
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
λέγεται
ὅτι
οἱ
μὲν
ἄλλοι |
[11, 494] |
σὺ
δ´
ἀλλὰ
πῖθι»
λέγει·
|
Τοῦτο |
μέν
σοι
πείσομαι.
Καὶ
γὰρ |
[11, 492] |
τῇ
φαινομένῃ
κατασκευῇ
προσηκόντως
ἐτόρευσεν.
|
Τοῦτο |
μέντοι
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
Διὸς |
[11, 471] |
νῦν·
εἰ
δὲ
μὴ
ποιεῖ
|
τοῦτο, |
μεταβεβληκὸς
ἂν
εἴη
μικρὸν
τοὔνομα. |
[11, 497] |
Ἀμαλθείας
ἐστὶν
ὀλβιώτερον
τὸ
κέρας
|
τοῦτο. |
Μνημονεύει
αὐτοῦ
Θεοκλῆς
ἐν
Ἰθυφάλλοις |
[11, 475] |
Στολὴν
δὲ
δὴ
τίν´
εἶχεν;
|
τοῦτό |
μοι
φράσον.
{Β.
Θύρσον,
κροκωτόν, |
[11, 482] |
Κύββα
ποτήριον
Ἀπολλόδωρος
Παφίους.
(ΚΥΠΕΛΛΟΝ.
|
Τοῦτο |
πότερόν
ἐστιν
ταὐτὸν
τῷ
ἀλείσῳ |
[11, 467] |
λαβόντα
σπένδειν.
(ΔΕΙΝΟΣ.
(Ὅτι
καὶ
|
τοῦτο |
ποτηρίου
ὄνομα)
Διονύσιος
ὁ
Σινωπεὺς |
[11, 498] |
τοῦ
προέπινον.
Κυρίως
γάρ
ἐστι
|
τοῦτο |
προπίνειν,
τὸ
ἑτέρῳ
πρὸ
ἑαυτοῦ |
[11, 468] |
παῖς.
{Β.
Τί
δ´
ἐστὶ
|
τοῦτο, |
πρὸς
θεῶν;
~{Α.
Ῥυτὸν
(δίκρουνον |
[11, 470] |
ἐπὶ
λέβητός
φησιν
αὐτὸν
διαπλεῦσαι,
|
(τοῦτο |
πρώτου
εἰπόντος
τοῦ
τὴν
Τιτανομαχίαν |
[11, 499] |
τὰ
γεύμαθ´
ὑπὸ
μάλης,
καὶ
|
τοῦτο |
πωλεῖν
μέχρι
ἂν
ὥσπερ
ἐν |
[11, 490] |
ὁ
ποιητὴς
ποτηρίῳ·
καὶ
γὰρ
|
τοῦτο |
τῆς
ἑτέρας
τροφῆς
δεκτικὸν
ἀγγεῖον. |
[11, 480] |
Ὦ
Θρασύβουλ´,
ἐρατᾶν
ὄχημ´
ἀοιδᾶν
|
τοῦτό |
τοι
πέμπω
μεταδόρπιον.
Ἐν
ξυνῷ |
[11, 487] |
ποιήσῃ
πεσεῖν—
{Β.
Πλάστιγγα;
ποίαν;
|
τοῦτο |
τοὐπικείμενον
(ἄνω
τὸ
μικρόν,
τὸ |
[11, 497] |
ῥυτοῦ
μνημονεύων
φησί·
Ζωροπόται,
καὶ
|
τοῦτο |
φιλοζεφύρου
κατὰ
νηὸν
τὸ
ῥυτὸν |
[11, 461] |
(τῆς
ἐπιφανείας
τῶν
δαιμόνων
καταδειχθῆναι
|
τοῦτο. |
Χαλεποὺς
γὰρ
καὶ
πλήκτας
τοὺς |
[11, 492] |
πυθμένες
ἦσαν,
ἀκουστέον
οὐ
πυθμένας
|
δύο, |
ἀλλ´
οὐδὲ
κατὰ
διαίρεσιν
ἀναγνωστέον, |
[11, 501] |
ὕδωρ.
Τὴν
δ´
ἀμφίθετον
πότερα
|
δύο |
βάσεις
ἔχειν
δεῖ
νομίζειν
ἐξ |
[11, 502] |
ἀνήρ.
Τοῖς
παισί
τ´
εἶπα
|
(δύο |
γὰρ
ἦγον
οἴκοθεν)
τἀκπώματ´
εἰς |
[11, 493] |
μόνων
Μαχάονος
καὶ
Νέστορος
ἔθηκε,
|
δύο |
γὰρ
οὗτοι
πίνουσιν,
ἀλλ´
εἶπεν |
[11, 487] |
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι
νεμέθοντο
|
δύο |
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν.
~(Ἄλλος |
[11, 488] |
πυθμένων
ζητούμενον,
πῶς
λέγεται
τὸ
|
δύο |
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
ἦσαν,
διαλύουσιν |
[11, 489] |
τὰς
πελειάδας.
(Ὅταν
γὰρ
εἴπῃ·
|
Δύο |
δὲ
πελειάδες
ἀμφὶς
ἕκαστον
χρύσειαι |
[11, 492] |
μὲν
ἦσαν
ἐπὶ
τῶν
ὤτων,
|
δύο |
δὲ
ὑποπυθμένες,
τουτέστιν
ὑπὸ
τῷ |
[11, 496] |
τὰ
μὲν
δέκ´
ἀργυρᾶ
ἦν,
|
δύο |
δὲ
χρυσᾶ,
γρύψ,
τὸ
δ´ |
[11, 502] |
δ´
ἦν
ἀργυροῦς,
(τἀκπώματα)
ἦγεν
|
δύο |
δραχμάς,
κυμβίον
δὲ
τέτταρας,
~(ψυκτηρίδιον |
[11, 480] |
κύλιξ
ἀργυρᾶ,
οἰνοχόη
χρυσῆ,
κέρατα
|
δύο. |
Ἐν
δὲ
τῷ
ναῷ
τῆς |
[11, 486] |
χρέως
λέγων
οὕτως·
Φιάλας
Λυκιουργεῖς
|
δύο. |
(Ἐν
δὲ
τῷ
πρὸς
Τιμόθεον |
[11, 486] |
χρημάτων
καὶ
ἄλλας
φιάλας
Λυκιουργεῖς
|
δύο. |
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
ζʹ
Προβόλους |
[11, 479] |
πιεῖν
ὕδωρ
διπλάσιον
χλιαρόν,
ἡμίνας
|
δύο. |
Καὶ
Σώφρων
Κατάστρεψον,
τέκνον,
τὰν |
[11, 488] |
καὶ
τἄλλα
ποτήρια,
ἄλλα
δὲ
|
δύο |
κατὰ
τὸ
κύρτωμα
μέσον
ἐξ |
[11, 478] |
ὀκτὼ
μῆνας
κοτύλην
ὕδατος
καὶ
|
δύο |
κοτύλας
σίτου.
Ἀριστοφάνης
Προάγωνι·
Ὃ |
[11, 486] |
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
ζʹ
Προβόλους
|
δύο |
Λυκιουργίδας
ἡμιεργέας,
ὅτι
ἀκόντιά
ἐστι |
[11, 486] |
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
φησί·
Προβόλους
|
δύο |
Λυκοεργέας.
Μήποτ´
οὖν
καὶ
παρὰ |
[11, 500] |
Ἀλλ´
εἰσὶ
φιάλαι
πέντε,
τραγέλαφοι
|
δύο. |
Μένανδρος
δ´
ἐν
Ἁλιεῖ
φησι· |
[11, 491] |
τὸ
κατ´
ἀριθμὸν
εἶδος,
τὸ
|
δύο, |
οἷον·
Δοιοὺς
δὲ
τρίποδας,
δέκα |
[11, 494] |
ἐπὶ
τὴν
δίκην
ἀπελθόντα
ὀξυβάφω
|
δύο. |
Οὐ
γὰρ
ἄλλο
τι
ἡγητέον |
[11, 481] |
ἔδωκ´.
Ἔγχεε
κέρναις
ἕνα
καὶ
|
δύο
|
πλέαις
κὰκ
κεφαλᾶς.
Καὶ
ἐν |
[11, 496] |
αὐτοῦ
προσαγορεύουσι
(Πλημοχόας·
ἐν
ᾗ
|
δύο |
πλημοχόας
πληρώσαντες
τὴν
μὲν
πρὸς |
[11, 488] |
ὤτων;
πῶς
δὲ
καὶ
λέγει
|
δύο |
πυθμένας
εἶναι
τοῦ
ποτηρίου;
(ἰδίως |
[11, 503] |
περὶ
τῆς
Νεστορίδος
φησὶν
ὅτι
|
δύο |
πυθμένας
ἔχει,
ἕνα
μὲν
τὸν |
[11, 489] |
μήκους·
ταῦτα
δ´
εἶναι
τοὺς
|
δύο |
πυθμένας.
Ὁποῖόν
τι
καὶ
νῦν |
[11, 489] |
εἶναι
τοιοῦτον.
Δύναται
δὲ
καὶ
|
δύο |
πυθμένας
ὑποτίθεσθαι,
τὸν
μὲν
οἷον |
[11, 491] |
μὲν
ἑκάτερον
τῶν
ὤτων
εἰς
|
δύο |
σχίσεις,
τούτων
δ´
αὖ
συνάφεια |
[11, 493] |
ἂν
ἕτερος.
(Τοῦτο
γὰρ
ἐπὶ
|
δύο |
τάσσεσθαι
πέφυκεν,
ὡς
καὶ
ἐπὶ |
[11, 502] |
ἴσῳ
κεκραμένον,
(καὶ
τῆς
Ὁμονοίας
|
δύο, |
τί
νῦν
μὴ
κωμάσω
ἄνευ |
[11, 491] |
ποτηρίῳ,
καθ´
ἕκαστον
τῶν
ὤτων
|
δύο |
ὑποθετέον
εἴτε
βούλεταί
τις
ὀρνιθοφυεῖς |
[11, 489] |
περιστεράς·
ὡσπερεὶ
δέ
τινα
ῥοπάλια
|
δύο |
ὑποκεῖσθαι
τῷ
ποτηρίῳ
πλάγια
διὰ |
[11, 496] |
οὕτως·
Κρατῆρε
μὲν
πρώτιστον
ἀργυρὼ
|
δύο, |
φιάλας
δὲ
πεντήκοντα,
δέκα
δὲ |
[11, 497] |
Ἐλέφαντας
περιάγει
(ῥυτόν)
{Α.
Χωροῦν
|
δύο |
χόας.
{Β.
(Ὃν)
οὐδ´
ἂν |
[11, 466] |
Ἀλλ´
ἴσον
ἴσῳ
μάλιστ´
ἀκράτου
|
δύο |
χοᾶς
πίνους´
ἀπ´
ἀγκύλης,
ἐπονομάζους´ |
[11, 502] |
δὲ
θηρικλείους
ἔλαβεν
ἕξ,
ιτάτους
|
δύο |
ψυκτῆρας.
(Μένανδρος
δ´
ἐν
τῷ |
[11, 466] |
καὶ
τοῖς
πίνειν,
ἢ
ὅτι
|
δύο |
ὦπας
εἶχε·
ταῦτα
δὲ
ἂν |
[11, 488] |
ἐστι
τὴν
ἰδέαν·
τινὰ
δὲ
|
δύο, |
ὥσπερ
τὰ
ᾠοσκύφια
καὶ
τὰ |
[11, 488] |
οὕτως
διορίζονται,
ὅτι
εἶχεν
μὲν
|
δύο |
ὦτα
ἄνω,
καθότι
καὶ
τἄλλα |
[11, 466] |
αὐτῷ
τὸ
ὑγρόν.
Ὅτι
δὲ
|
δύο |
ὦτα
εἶχε
δῆλον·
Ἦτοι
ὃ |
[11, 488] |
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς
Νεστορίδος
|
δύο |
ὦτα
ἔχειν.
Πελειάδας
δὲ
πῶς |
[11, 501] |
τι
(καὶ)
ἐκπέταλον
λεβητῶδες,
ἴσως
|
δύο |
ὦτα
ἔχον
ἐξ
ἀμφοτέρων
τῶν |