Livre, pages
[11, 483]	τὸ ποτήριον καλεῖν κύββα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ι'	(ΚΩΘΩΝ Λακωνικὸν ποτήριον, οὗ μνημονεύει
[11, 466]	δ´ ὁ Ἀθηναῖος ἐν τῷ	ιϚ	Νόστων. Περὶ Γρᾶ διηγούμενος τοῦ
[11, 466]	ἑξήκοντα δίς. Ποσειδώνιος δ´ ἐν	ιϚ	τῶν Ἱστοριῶν Λυσίμαχόν φησι τὸν
[11, 504]	πρῶτον περισόβει ποτήριον αὐτοῖς ἀκράτου.	(αὶ	Εὐριπίδης δ´ ἐν Κρήσσαις· Τὰ
[11, 505]	ὁ Γοργίας· Ἦ καλόν γε	αἱ	Ἀθῆναι (καὶ) νέον τοῦτον Ἀρχίλοχον
[11, 494]	μετὰ τῶν βιβλίων, ἐν οἷς	αἱ	ἀναγραφαί εἰσι τῶν τὰς συντάξεις
[11, 480]	κύλικες αἵ τε Ἀργεῖαι καὶ	αἱ	Ἀττικαί. Καὶ τῶν μὲν Ἀττικῶν
[11, 465]	τροφοὶ αἱ Νύμφαι κατ´ ἀλήθειαν.	αἱ	γὰρ ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι
[11, 504]	ἡμῶν καὶ τὰ σώματα καὶ	αἱ	γνῶμαι σφαλοῦνται, καὶ οὐδ´ ἀναπνεῖν
[11, 481]	μείζονα. Ὅτι δὲ μεγάλοις ποτηρίοις	αἱ	γυναῖκες ἐχρῶντο ὁ αὐτὸς εἴρηκε
[11, 480]	καρπῷ καὶ κυλίκεσσιν Ἀθηναίαισι κέντρον	Αἱ	δ´ Ἀργεῖαι δοκοῦσι καὶ τὸν
[11, 491]	τῷ ὀνόματι κατὰ τὴν ὁμοφωνίαν·	Αἱ	δ´ ἕπτ´ Ἄτλαντος παῖδες ὠνομασμέναι
[11, 489]	παρακειμένως ἔχοντα τὰ ὦτα, καθάπερ	αἱ	δίπρῳροι τῶν νεῶν, περὶ δὲ
[11, 484]	τοῦ σχήματος ἐπιχωριάσαντος ἐκεῖ, ὥσπερ	αἱ	Θηρίκλειαι λέγονται. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι· Συβαρίτιδάς
[11, 465]	φησὶν ὅτι Τοῦ Διονύσου τροφοὶ	αἱ	Νύμφαι κατ´ ἀλήθειαν. αἱ γὰρ
[11, 491]	μὲν ἂν λέγοιτο καθὸ τέτταρες	αἱ	πᾶσαι σχίσεις τῶν ὤτων, ἑκάτερον
[11, 490]	τοῦ ὀνόματος ἐκτροπή, καθ´ ἣν	αἱ	Πλειάδες λέγονται Πέλειαι καὶ Πελειάδες,
[11, 479]	ἆθλα κοτταβεῖα καλούμενα. Εἶτα κύλικες	αἱ	πρὸς τὸ πρᾶγμα χρήσιμαι μάλιστ´
[11, 464]	δὲ ἐν τῷ περὶ Μέθης	Αἱ	Ῥοδιακαί, φησί, προσαγορευόμεναι χυτρίδες διά
[11, 464]	Κἀν ἄλλῳ δὲ μέρει φησίν·	Αἱ	Ῥοδιακαὶ χυτρίδες γίνονται σμύρνης, σχοίνου,
[11, 479]	ἡ τοῦ ἰσχίου κοιλότης, καὶ	αἱ	τοῦ πολύποδος ἐν ταῖς πλεκτάναις
[11, 486]	τοῦ κατεσκευασμένου, ὡς καὶ Κονώνειοι	αἱ	ὑπὸ Κόνωνος ποιηθεῖσαι. Μνημονεύει (τοῦ
[11, 480]	εἶναι ἀργυραῖ. Ἐπαινοῦνται δὲ καὶ	αἱ	Χῖαι κύλικες, ὧν μνημονεύει Ἕρμιππος
[11, 480]	κεκυλίσθαι. Ἐγένοντο δ´ ἐπίσημοι κύλικες	αἵ	τε Ἀργεῖαι καὶ αἱ Ἀττικαί.
[11, 491]	ὁμωνυμεῖν ταῖς περιστεραῖς ἐν τούτοις	Αἵ	τε ποταναῖς ὁμώνυμοι πελειάσιν αἰθέρι
[11, 491]	αὕτως τρήρωσι πελειάσιν ὤπασε τιμήν,	(αἳ	δή τοι θέρεος καὶ χείματος
[11, 491]	δ´ ἐν τῇ Γοργοῖ φησιν·	Αἳ	θέρος ὠκεῖαι πρόπολοι πίλναντο Πέλειαι.
[11, 490]	ἀρότοιο δὲ δυσομενάων. ~(Καὶ Ἄρατος·	Αἳ	μὲν ὁμῶς ὀλίγαι καὶ ἀφεγγέες,
[11, 480]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ μίμῳ Γυναῖκες	αἳ	τὰν θεὸν φαντὶ ἐξελᾶν· ὑποκατώρυκται
[11, 490]	~(Καὶ Ἄρατος· Αἳ μὲν ὁμῶς	ὀλίγαι	καὶ ἀφεγγέες, ἀλλ´ ὀνομασταὶ ἦρι
[11, 466]	ἔργον Ἰλίου αἰπεινᾶς, ἃν ἕλον	Αἰακίδαι.	(Ὅτι κλεινοὶ λέγονται παρὰ Κρησὶν
[11, 473]	ὅ τι ἂν εὕρῃς καὶ	εἰσχέαι	ἀμβροσίαν. Ἡ δ´ ἀμβροσία ὕδωρ
[11, 478]	αὐτοῖς ὅρμινοι, μήκωνες λευκοί, πυροί,	κριθαί,	πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί, κύαμοι,
[11, 476]	οἷς, (φησίν, μήκωνες λευκοί, πυροί,	κριθαί,	πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί. Ὁ
[11, 488]	καὶ οἱονεὶ κεφαλίδας ἥλων ἀποτελοῦσα.	Πεπάρθαι	δὲ λέγεται τοὺς ἥλους ὑπὸ
[11, 497]	δρᾶμα διασκευὴ τοῦ Αἱρησιτείχους ~(Ἔσθ´	ὑποχέασθαι	πλείονας· πιεῖν δ´ ἔτι ἁδρότερον
[11, 497]	ὧν κρουνιζόντων λεπτῶς κάτωθεν πίνουσιν,	ὠνομάσθαι	τε ἀπὸ τῆς ῥύσεως. (ΣΑΝΝΑΚΙΑ.
[11, 476]	ὁ οἶνος κρατὴρ ἀπὸ τοῦ	συγκιρνᾶσθαι	ἐν αὐτῷ τὸ ὕδωρ, ἢ
[11, 478]	βαθεῖ, ποτηρίου δὲ εἶδος εἶναι.	Δύνασθαι	δὲ καὶ τὸν παρὰ (τοῖς
[11, 462]	δὲ καὶ εὐξαμένους τὰ δίκαια	δύνασθαι	(πρήσσειν (ταῦτα γὰρ ὦν ἐστι
[11, 469]	φησὶν ὁ Σάμιος Λυγκεὺς Ῥοδίους	ἀντιδημιουργήσασθαι	πρὸς τὰς Ἀθήνησι θηρικλείους, Ἀθηναίων
[11, 505]	ταῖς Ἀθήναις Γοργίας μετὰ τὸ	ποιήσασθαι	τὴν ἀνάθεσιν τῆς ἐν Δελφοῖς
[11, 508]	πεῖσαί τινας τῶν Ἑλλήνων αὐτοῖς	χρήσασθαι.	Νόμος γάρ ἐστιν, ὥς φησιν
[11, 469]	φησὶ τὴν τοῦ Ἡλίου φιάλην	κομίσασθαι	τὸν Ἡρακλέα καὶ διαπλεῦσαι εἰς
[11, 470]	μέλλει, καὶ αὐτὸν δείσας Ὠκεανὸς	παύσασθαι	κελεύει. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ' (ΗΘΑΝΙΟΝ. Ἑλλάνικος
[11, 470]	ὡς βαλῶν, καὶ ὁ Ἥλιος	παύσασθαι	κελεύει, ὃ δὲ δείσας παύεται.
[11, 474]	καρχήσιον, (καὶ τάχα διὰ τὸ	ἀνατετάσθαι	οὕτως ὠνόμασται. Ἀρχαιότατον δ´ ἐστὶ
[11, 507]	(Ἐὰν γὰρ καὶ συγχωρήσῃ τις	μεθίστασθαι	τὰς τῶν τετελευτηκότων ψυχὰς εἰς
[11, 487]	Ἔνιοι δὲ τὴν μετὰ τὸ	νίψασθαι	πόσιν, ὡς Σέλευκος ἐν Γλώσσαις.
[11, 487]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ μετὰ τὸ	ἀπονίψασθαι	τὰς χεῖρας προπίνων τινί φησι·
[11, 466]	εὑρέσθαι κέραμον διὰ τὸ πολὺν	ἐξάγεσθαι	τὸν Μενδαῖον οἶνον ἐκ τῆς
[11, 482]	κωμῳδίᾳ κωμῳδουμένων Ποιητῶν. Τὸ γὰρ	ἐπάγεσθαι	κατὰ τὰς ἑστιάσεις κυμβία καὶ
[11, 493]	Αἴαντος, ἔτι δ´ Ἀχιλλέως παρόντων	εἰσάγεσθαι	τὸν Νέστορα γενναιότερον, τῇ ἡλικίᾳ
[11, 506]	τῷ Συμποσίῳ οὐδ´ εἰς φῶς	λέγεσθαί	ἐστιν ἄξιον, ἔν τε τῷ
[11, 476]	ἐκ τοῦ καὶ μέχρι νῦν	λέγεσθαι,	ὅταν συμμίσγωσι τῷ οἴνῳ τὸ
[11, 501]	δ´ αὖ τὸ περιττόν; ὥστε	λέγεσθαι	τὴν περιττῶς πεποιημένην ἀμφίθετον, ἐπεὶ
[11, 499]	ἀμφιβολίαν ἔχει. Ἐρατοσθένης δέ φησι	λέγεσθαι	τὴν πέτασον καὶ τὴν στάμνον
[11, 499]	ἐν τῇ Θετταλῶν Πολιτείᾳ θηλυκῶς	λέγεσθαί	φησιν ὑπὸ Θετταλῶν τὴν λάγυνον.
[11, 506]	υἱοὶ (τελευτήσαντες τῷ λοιμῷ) Πρωταγόρᾳ	διαλέγεσθαι,	ὅτε τὸ δεύτερον ἐπεδήμησε ταῖς
[11, 501]	πυθμένα μὴ δυναμένην τίθεσθαι καὶ	ἐρείδεσθαι,	ἀλλὰ κατὰ τὸ στόμα. Τινὲς
[11, 478]	ἐπὶ γῆς· διὸ ἐκ τούτου	σπένδεσθαι.	Παγκράτης δ´ ἐν πρώτῳ Βοκχορηίδος·
[11, 484]	καὶ τὴν ψυχήν. ~(Τὸ μέντοι	κωθωνίζεσθαι	διά τινων ἡμερῶν δοκεῖ μοι
[11, 483]	διμέτρητοι βʹ (Περὶ δὲ τοῦ	κωθωνίζεσθαι	καὶ ὅτι χρήσιμός ἐστι διὰ
[11, 484]	οἶνον πίνειν μηδὲ ἄκρατον μηδὲ	τραγηματίζεσθαι	ἐν τοῖς κωθωνισμοῖς. Ὅταν δ´
[11, 502]	πέμπτῃ τῶν Ἱστοριῶν νόμον φησὶ	θέσθαι	Ἀργείους καὶ Αἰγινήτας Ἀττικὸν μηδὲν
[11, 475]	Ἔρωτα μέλος τὴν κελέβην φησὶ	τίθεσθαι	ἐπὶ τοῦ ὀρθοῦ ποτηρίου οἷον
[11, 501]	κατὰ τὸν πυθμένα μὴ δυναμένην	τίθεσθαι	καὶ ἐρείδεσθαι, ἀλλὰ κατὰ τὸ
[11, 501]	δυναμένην ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν	τίθεσθαι,	κατὰ τὸν πυθμένα καὶ κατὰ
[11, 489]	Δύναται δὲ καὶ δύο πυθμένας	ὑποτίθεσθαι,	τὸν μὲν οἷον τοῦ ποτηρίου
[11, 465]	(ὃς καὶ ἀποθνῄσκων οὐκ ὤκνησεν	ὑποθέσθαι	τοῖς οἰκείοις ἐπιγράψαι αὐτοῦ τῷ
[11, 480]	ποτήρια καὶ λέγεται ἀπὸ τοῦ	κυλίεσθαι	τῷ τροχῷ· ἀφ´ ὧν καλεῖται
[11, 492]	ἄλλην δὲ πρὸς τοῦ Διὸς	ἐνίεσθαι	χάριν τοῦ σῴζειν τὸν ἀριθμὸν
[11, 466]	πεφροντισμένον καλῶς καὶ εὐσχημόνως κότταβον	προίεσθαι.	Καὶ οἱ πολλοὶ ἐπὶ τούτῳ
[11, 499]	τοὺς Σκύθας περαιτέρω τοῦ δέοντος	μεθύσκεσθαι.	~Ἱερώνυμος δ´ ὁ Ῥόδιος ἐν
[11, 466]	πρότερον ἐν τῷ ποτηρίῳ ὕδωρ	ἐμβάλλεσθαι,	μεθ´ ὃ τὸν οἶνον. Ξενοφάνης·
[11, 506]	(Ἀρχελάῳ) Φιλίππῳ τῆς βασιλείας αἴτιον	γενέσθαι.	Γράφει γοῦν Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς
[11, 475]	φάσκων προσεληλυθέναι τοὺς δράκοντας καὶ	γενέσθαι	περὶ τὰ σιτία καὶ τὰ
[11, 492]	πυθμένι, ἓξ δὲ τὰς πάσας	γενέσθαι	Πλειάδας, ἐπείπερ ὁρῶνται τοσαῦται, λέγονται
[11, 462]	κύλικα ναυστολοῦσιν ἀναπλέοντες μέχρι τοῦ	γενέσθαι	τὴν ἐπὶ τοῦ νεὼ τῆς
[11, 497]	τοῦ Φιλαδέλφου Πτολεμαίου βασιλέως φορήματα	γενέσθαι	τῶν Ἀρσινόης εἰκόνων. (Τῇ γὰρ
[11, 466]	κύματος αὐτοὺς ἀμφοτέρους κρυφθέντας ἀφανεῖς	γενέσθαι,	χρόνῳ δ´ ὕστερον ἤδη τῆς
[11, 466]	ὕστερον ἤδη τῆς Μηθύμνης οἰκουμένης	παραγενέσθαι	τὸν Ἔναλον καὶ διηγεῖσθαι τὸν
[11, 478]	τὰ θαύματα καὶ τὰ καρπώσιμα	γίνεσθαι	ἐπὶ γῆς· διὸ ἐκ τούτου
[11, 461]	ἡμᾶς ὁ Πλούταρχος. Ὥρα οὖν	κατακλίνεσθαι.	(Καὶ κατακλιθέντων Ἀλλὰ μήν» ὁ
[11, 502]	Σὺν φθοῖσι προσπεπωκώς. Ἔδει δὲ	ὀξύνεσθαι	ὡς Καρσί, παισί, φθειρσί. ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ
[11, 501]	ἀμφοτέρωθεν κατὰ τὰ ὦτα δυνάμενος	φέρεσθαι,	οὕτως καὶ τὴν ἀμφίθετον φιάλην.
[11, 489]	πυθμένα, ὥστε ὑπὸ δυοῖν πυθμένοιν	φέρεσθαι	τὸ ἔκπωμα. Διονύσιος δὲ ὁ
[11, 466]	σπονδοποιησάμενον προπιεῖν ἅμα πᾶσιν· καὶ	ἀποφέρεσθαι	ἔδωκε τὰ ποτήρια. Ἀντικλείδης δ´
[11, 496]	δὲ αὐτοῖς νόμιμον μὴ προχοίδας	εἰσφέρεσθαι	εἰς τὰ συμπόσια, (δῆλον ὅτι
[11, 496]	νῦν δὲ τὸ μὲν μὴ	εἰσφέρεσθαι	ἔτι αὖ καταμένει· τοσοῦτον δὲ
[11, 500]	σφαίρας ποιοῦντες. Καὶ ἐπειδὰν μέλλωσι	προσφέρεσθαι,	ἀποκλάσαντες ἀπ´ αὐτῶν ἐν τοῖς
[11, 465]	τῷ θεῷ κιρνάναι, εἶτ´ αὐτοὺς	προσφέρεσθαι·	ὅθεν καὶ Λιμναῖον κληθῆναι τὸν
[11, 488]	μὲν οὖν λέγουσιν ἔξωθεν δεῖν	ἐμπείρεσθαι	τοὺς χρυσοῦς ἥλους τῷ ἀργυρῷ
[11, 466]	φιλοδοξοῦντι καὶ βουλομένῳ ἴδιόν τινα	εὑρέσθαι	κέραμον διὰ τὸ πολὺν ἐξάγεσθαι
[11, 500]	Διόπερ Δερκυλλίδαν ἔπεμψαν ἥκιστα νομίζοντες	ἐξαπατηθήσεσθαι·	ἦν γὰρ οὐδὲν ἐν τῷ
[11, 466]	δῆλον· Ἦτοι ὃ καλὸν ἄλεισον	ἀναιρήσεσθαι	ἔμελλε χρύσεον ἄμφωτον. ἀμφικύπελλον δὲ
[11, 482]	ποιητής· Ἦτοι ὃ καλὸν ἄλεισον	ἀναιρήσεσθαι	ἔμελλεν χρύσεον ἄμφωτον. Ἀντίμαχος δ´
[11, 493]	ἕτερος. (Τοῦτο γὰρ ἐπὶ δύο	τάσσεσθαι	πέφυκεν, ὡς καὶ ἐπὶ τούτων·
[11, 507]	Πλάτων, πολλὰ κατὰ τῆς ἐμῆς	ψεύσεσθαι	κεφαλῆς. Ἦν δὲ ὁ Πλάτων
[11, 483]	ἐν ταῖς συνουσίαις πίνοντας μεγάλα	βλάπτεσθαι	καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν
[11, 476]	ἀφ´ οὗ τὸν Διόνυσον κερατοφυῆ	πλάττεσθαι	ἔτι τε ταῦρον καλεῖσθαι ὑπὸ
[11, 470]	γὰρ περὶ τῆς τερμίνθου φησί·	Τορνεύεσθαι	δὲ ἐξ αὐτῆς καὶ κύλικας
[11, 505]	προσεσχηκέναι. Ἔοικε δ´ ἐκ νέου	στρατεύεσθαι,	παραδούς τε τοὺς παῖδας ταῖς
[11, 467]	ὡς βραχέος ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι	συνυπακούεσθαι	δεῖ καὶ τὸ ὖ, ἵν´
[11, 473]	γράφων οὕτως· Διὸς κτησίου σημεῖα	ἱδρύεσθαι	χρὴ ὧδε· καδίσκον καινὸν δίωτον
[11, 482]	ἑστιάσεις κυμβία καὶ δοκεῖν τούτοις	διαμάχεσθαι	εἰς ἑκάτερα τείνει. Μνημονεύει δ´
[11, 488]	ἥλων, πῶς πεπαρμένους αὐτοὺς δεῖ	δέχεσθαι.	Οἳ μὲν οὖν λέγουσιν ἔξωθεν
[11, 507]	πρὸς τὸν μετεωρότερον καὶ καθαρώτερον	ἀνέρχεσθαι	τόπον, ἅτε κουφότητος μετεχούσας, τί
[11, 477]	τοῦ Πρυτάνιδος κιβώριά τινα δοκοῦντα	πεποιῆσθαι	πολυτελῶς, τοῦ κώθωνος εὖ μάλα
[11, 474]	Ἡρακλεώτης. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς	κεκλῆσθαί	φησιν αὐτὸ ἀπό τινος τῶν
[11, 466]	καλούμενον. (ΑΜΦΩΞΙΣ ξύλινον ποτήριον, ᾧ	χρῆσθαι	τοὺς ἀγροίκους Φιλητᾶς φησ, (τοὺς)
[11, 461]	Ἀλκαίου μικροῖς φησιν αὐτοὺς ἐκπώμασι	κεχρῆσθαι	καὶ ὑδαρέστερον πεπωκέναι. Χαμαιλέων δ´
[11, 465]	ἐπὶ πλούτῳ ὡς ἐπὶ τῷ	κεκτῆσθαι	πολλὰ ἐκπώματα ἀργυρᾶ τε καὶ
[11, 490]	αὕτη· τρεῖν δ´ ἐστὶ τὸ	εὐλαβεῖσθαι.	Πιθανὸν δ´ ἐστὶ τὸ ἐπίθετον
[11, 507]	αὐτούς, ὡς ἱκανὸς αὐτὸς εἴη	ἡγεῖσθαι	τῆς σχολῆς, καὶ προέπιεν Ἀπολλοδώρῳ.
[11, 466]	οἰκουμένης παραγενέσθαι τὸν Ἔναλον καὶ	διηγεῖσθαι	τὸν τρόπον, καὶ ὅτι ἡ
[11, 502]	ὑπέκειντο ἀστράγαλοι. Σῆμος δ´ἐν Δήλῳ	ἀνακεῖσθαί	φησι χαλκοῦν φοίνικα, Ναξίων ἀνάθημα,
[11, 469]	Σῆμος δ´ ἐν πέμπτῃ Δηλιάδος	ἀνακεῖσθαί	φησιν ἐν Δήλῳ χρυσῆν ἡδυποτίδα
[11, 489]	ὡσπερεὶ δέ τινα ῥοπάλια δύο	ὑποκεῖσθαι	τῷ ποτηρίῳ πλάγια διὰ μήκους·
[11, 479]	τὸ ἐν τῷ ἰσχίῳ ὀστοῦν	καλεῖσθαι	ἄλεισον καὶ κύλικα. Κοτυλίσκος δὲ
[11, 468]	Γλώσσαις παρὰ Κλειτορίοις τὰ ποτήρια	καλεῖσθαι.	Ἀντίμαχος δ´ ὁ Κολοφώνιος ἐν
[11, 485]	δέ φησι τὴν οἰνοχόην λεπαστὴν	καλεῖσθαι.	Ἀριστοφάνης δὲ καὶ Ἀπολλόδωρος γένος
[11, 464]	κακῶν Πραγματείᾳ τοῖς πλείστοις προσάπτειν.	Καλεῖσθαι	γοῦν τὴν μὲν γυναικομανίαν, τὴν
[11, 478]	δὲ τὸ λεπτὸν ποτήριον οὕτως	καλεῖσθαι.	Διόδωρος δὲ τὸν παρά τισι
[11, 479]	ὥς φησι Πάμφιλος, τὴν κοτύλην	καλεῖσθαι	καὶ ἡμίναν, παρατιθέμενος Ἐπιχάρμου· (Καὶ
[11, 486]	σπονδεῖον δὲ ᾧ τὸν οἶνον,	καλεῖσθαι	λέγων καὶ λοιβίδας τὰ σπονδεῖα
[11, 464]	καὶ τὰ λοιπὰ μὴ ἀλλοτρίως	καλεῖσθαι	τὸν τρόπον τοῦτον. Καὶ γὰρ
[11, 476]	κερατοφυῆ πλάττεσθαι ἔτι τε ταῦρον	καλεῖσθαι	ὑπὸ πολλῶν ποιητῶν. Ἐν δὲ
[11, 503]	δῖνον. Νίκανδρος δ´ ὁ Θυατειρηνὸς	καλεῖσθαί	φησι ψυκτήρια καὶ τοὺς ἀλσώδεις
[11, 469]	καλούμενον ποτήριον ἐμβασικοίταν οὕτως φησὶ	καλεῖσθαι	Φιλήμων ὁ Ἀθηναῖος ἐν τῷ
[11, 495]	τοῖς Σκίροις φησὶν Ἀθήναζε ἀγῶνα	ἐπιτελεῖσθαι	τῶν ἐφήβων δρόμου· τρέχειν δ´
[11, 490]	γε Πελειάδων μὴ τηλόθεν Ὠαρίων´	ἀνεῖσθαι.	Σύνεγγυς γάρ ἐστιν ὁ Ὠρίων
[11, 499]	κρέα· πλὴν ὅ γε πέμψας	αἰνεῖσθαι	πάντων ἄξιος Ἱπποκράτης. Οὐδετέρως δὲ
[11, 504]	δύναται ὀρθοῦσθαι οὐδὲ ταῖς ὥραις	διαπνεῖσθαι·	ὅταν δὲ ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτο
[11, 492]	πλαγκτῶν πετρῶν καὶ τῆς λειότητος	ἀφαιρεῖσθαι	λέγων μίαν τῶν Πλειάδων, ἄλλην
[11, 492]	τῷ πυθμένι οἷον ὑποπυθμένιοι· (ὥστε	διακρατεῖσθαι	τὸ δέπας ὑπὸ δυεῖν Πελειάδων
[11, 508]	ὑπ´ αὐτοῦ διαπλαττομένοις, ὥστε καὶ	ζητεῖσθαι	τοὺς χρησομένους. Ἐχρῆν οὖν ἃ
[11, 477]	δὲ ἐτυμολογοῦσιν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ	χεῖσθαι,	τὸ δ´ ἐστὶ χωρεῖν· Οὐδὸς
[11, 476]	ἀπὸ τοῦ εἰς τὸ κέρας	ἐγχεῖσθαι	τὸ πόμα. (Διαμένει δὲ ἔτι
[11, 480]	κυλιχνίδα διὰ τὸ τῷ τόρνῳ	κεκυλίσθαι.	Ἐγένοντο δ´ ἐπίσημοι κύλικες αἵ
[11, 502]	εἶδος, ὅμοιον θηρικλείῳ, χάλκεον· ὃ	δίδοσθαι	τῷ ἁρπασθέντι ὑπὸ τοῦ ἐραστοῦ
[11, 497]	ὀνομαζόμενον ποτήριον τοῖς ἥρωσι μόνοις	ἀποδίδοσθαι.	Δωρόθεος δ´ ὁ Σιδώνιός φησιν
[11, 475]	φησὶν ἔτι καὶ εἰς αὐτὸν	δείκνυσθαι	τὸ δέπας τὸ δοθὲν Ἀλκμήνῃ
[11, 504]	ἄγαν ἀθρόως ποτίζῃ, οὐ δύναται	ὀρθοῦσθαι	οὐδὲ ταῖς ὥραις διαπνεῖσθαι· ὅταν
[11, 470]	(ὑπὸ Ἡφαίστου τὸν Ἥλιον καθεύδοντα	περαιοῦσθαι	πρὸς τὰς ἀνατολάς, αἰνισσόμενος τὸ
[11, 493]	ἀποκινήσασκε τραπέζης, ἐκ τοῦ μογέων	δηλοῦσθαι	νομίζοντες, ἐπειδὴ τέτρωται. Ὅτι δὲ
[11, 471]	διὰ τὸ δορὰς θηρίων αὐτῷ	ἐντετυπῶσθαι.	(Πάμφιλος δ´ ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἀπὸ
[11, 492]	λέγοντας οὐκ οἰκείως τῷ ποτηρίῳ	ἐντετυπῶσθαι	τὰς Πλειάδας, ξηρῶν τροφῶν οὔσας
[11, 474]	μετ´ ὀλίγα· {ΣΤΡ. Τὴν ναῦν	σεσῶσθαί	μοι λέγεις; {Α. Ἔγωγε μὴν
[11, 466]	ἐπιτήδειον. Παρθένιος δὲ διὰ τὸ	περικεκυρτῶσθαι	τὰ ὠτάρια· κυφὸν γὰρ εἶναι
[11, 505]	φιλόπονον, παιδείας δ´ ὀρθῆς οὐδὲ	ἧφθαι	τὸ παράπαν, οἰκονομίᾳ δ´ οὐδ´
[11, 477]	διὰ τὸ κάτωθεν εἰς στενὸν	συνῆχθαι	ὡς τὰ Αἰγύπτια κιβώρια. (ΚΟΝΔΥ
[11, 501]	τετάρτῳ περὶ τοῦ Ἐρατοσθένους Ἑρμοῦ	(Πεπαῖχθαί	τις ἂν οἰηθείη, φησί, τὴν
[11, 472]	{Β. Βασιλέως υἱὸν λέγεις Καρῶν	ἀφῖχθαι	δηλαδὴ Πιξώδαρον. Ἡδύλος Ἐπιγράμμασι· ~(Πίνωμεν·
[11, 480]	κυλίκεσσιν Ἀθηναίαισι κέντρον Αἱ δ´	Ἀργεῖαι	δοκοῦσι καὶ τὸν τύπον ἔχειν
[11, 480]	δ´ ἐπίσημοι κύλικες αἵ τε	Ἀργεῖαι	καὶ αἱ Ἀττικαί. Καὶ τῶν
[11, 478]	πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί, κύαμοι,	ζειαί,	βρόμος, παλάθιον, μέλι, ἔλαιον, οἶνος,
[11, 491]	τῇ Γοργοῖ φησιν· Αἳ θέρος	ὠκεῖαι	πρόπολοι πίλναντο Πέλειαι. Ποσείδιππός τ´
[11, 490]	καθ´ ἣν αἱ Πλειάδες λέγονται	Πέλειαι	καὶ Πελειάδες, παρὰ πολλοῖς ἐστι
[11, 491]	Οὐδέ τοι ἀκρόνυχοι ψυχραὶ δύνουσι	Πέλειαι.	Λαμπροκλῆς δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς καὶ
[11, 490]	τ´ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ	Πέλειαι.	Ὅτι δὲ τὰς Πλειάδας τὸ
[11, 491]	Αἳ θέρος ὠκεῖαι πρόπολοι πίλναντο	Πέλειαι.	Ποσείδιππός τ´ ἐν τῇ Ἀσωπίᾳ·
[11, 490]	τ´ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ	Πέλειαι	τρήρωνες, ταί τ´ ἀμβροσίην Διὶ
[11, 492]	τ´ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ	πέλειαι	τρήρωνες ταί τ´ ἀμβροσίην Διὶ
[11, 484]	σχήματος ἐπιχωριάσαντος ἐκεῖ, ὥσπερ αἱ	Θηρίκλειαι	λέγονται. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι· Συβαρίτιδάς τ´
[11, 487]	δοιαὶ δὲ πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον	χρύσειαι	νεμέθοντο δύο δ´ ὑπὸ πυθμένες
[11, 491]	Δοιαὶ δὲ πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον	χρύσειαι	νεμέθοντο, δύω δ´ ὑπὸ πυθμένες
[11, 492]	Δοιαὶ δὲ πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον	χρύσειαι	νεμέθοντο, δύω δ´ ὑπὸ πυθμένες
[11, 491]	πεποικιλμένας. Τὸ μέντοι Ἀμφὶς ἕκαστον	χρύσειαι	νεμέθοντο» (οὐχ ὡς περὶ ἓν
[11, 489]	Δύο δὲ πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον	χρύσειαι	νεμέθοντο, πελειάδας οὐ σημαίνει τὰς
[11, 502]	τὴν φιάλην ἄρακιν καλοῦσι. (ΦΘΟΙΣ.	Πλατεῖαι	φιάλαι ὀμφαλωτοί. Εὔπολις· Σὺν φθοῖσι
[11, 490]	ἔξοχον εἶδος, ταὶ καλέονται Πελειάδες	οὐράνιαι.	Σαφῶς γὰρ τὰς Πλειάδας οὔσας
[11, 492]	γε μετ´ ἀνθρώποις καλέονται, ἓξ	οἶαί	περ ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν. Οὐ
[11, 492]	δ´ ἐκεῖναι ἐπιρρήδην καλέονται (Ἓξ	οἶαί	περ ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ
[11, 492]	πελειάδες. (Ἔπειθ´ ὅταν ἐπενέγκῃ τὸ	Δοιαὶ	δὲ πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι
[11, 491]	ἀποστάσεως αὐτῶν. Ὅταν οὖν εἴπῃ·	Δοιαὶ	δὲ πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι
[11, 487]	οὔατα δ´ αὐτοῦ τέσσαρ´ ἔσαν,	δοιαὶ	δὲ πελειάδες ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι
[11, 491]	συνεζευγμέναι. Τὸ γὰρ δοιοὶ καὶ	δοιαὶ	σημαίνει καὶ τὸ κατ´ ἀριθμὸν
[11, 501]	δὲ καὶ Διόδωρός φησι· (Φιάλαι	ποιαί,	ὧν ὁ ὀμφαλὸς παραπλήσιος ἠθμῷ.
[11, 491]	βροτοὶ καλέουσι Πελειάδας. Καὶ πάλιν·	Χειμέριαι	δύνουσι Πελειάδες. Καὶ πάλιν· Τῆμος
[11, 490]	ἀφεγγέες, ἀλλ´ ὀνομασταὶ ἦρι καὶ	ἑσπέριαι,	Ζεὺς δ´ αἴτιος, εἱλίσσονται· ὅς
[11, 495]	τὸ γάλα. Ὅμηρος· Ὡς ὅτε	μυῖαι	σταθμῷ ἐνιβρομέωσιν ἐυγλαγέας κατὰ πέλλας.
[11, 480]	ἀργυραῖ. Ἐπαινοῦνται δὲ καὶ αἱ	Χῖαι	κύλικες, ὧν μνημονεύει Ἕρμιππος ἐν
[11, 492]	καλέονται, ἓξ οἶαί περ ἐοῦσαι	ἐπόψιαι	ὀφθαλμοῖσιν. Οὐ μέν πως ἀπόλωλεν
[11, 492]	καλέονται (Ἓξ οἶαί περ ἐοῦσαι	ἐπόψιαι	ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ ὁρώμενον οὖν ἐν
[11, 463]	λέγῃ, ἀλλ´ ὅστις Μουσέων τε	καὶ	ἀγλαὰ δῶρ´ Ἀφροδίτης συμμίσγων ἐρατῆς
[11, 509]	Ἀριδαίου. Κριθεὶς δὲ καὶ ἁλοὺς	καὶ	ἀδοξήσας ἐν μὲν τῇ πόλει
[11, 509]	νῦν τῶν Ἀκαδημαικῶν τινες, ἀνοσίως	καὶ	ἀδόξως βιοῦντες. Χρημάτων γὰρ ἐξ
[11, 509]	ἐπέμενε παλαιὸς καταγεγηρακώς, ἀτίμως δὲ	καὶ	ἀδόξως διαζῶν. Τοιοῦτοι δ´ εἰσὶ
[11, 466]	δὲ τῇ τέχνῃ εὐδοκίμησαν Κίμων	καὶ	Ἀθηνοκλῆς. Ἐχρῶντο δὲ καὶ λιθοκολλήτοις
[11, 480]	ἐπίσημοι κύλικες αἵ τε Ἀργεῖαι	καὶ	αἱ Ἀττικαί. Καὶ τῶν μὲν
[11, 504]	ταχὺ ἡμῶν καὶ τὰ σώματα	καὶ	αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται, καὶ οὐδ´
[11, 479]	καὶ ἡ τοῦ ἰσχίου κοιλότης,	καὶ	αἱ τοῦ πολύποδος ἐν ταῖς
[11, 480]	δοκεῖν εἶναι ἀργυραῖ. Ἐπαινοῦνται δὲ	καὶ	αἱ Χῖαι κύλικες, ὧν μνημονεύει
[11, 493]	ἀμογητί. Ἄλογον δ´ ἐδόκει Διομήδους	καὶ	Αἴαντος, ἔτι δ´ Ἀχιλλέως παρόντων
[11, 502]	Ἱστοριῶν νόμον φησὶ θέσθαι Ἀργείους	καὶ	Αἰγινήτας Ἀττικὸν μηδὲν προσφέρειν πρὸς
[11, 495]	Γλώσσαις πελλητῆρα μὲν καλεῖν Θεσσαλοὺς	καὶ	Αἰολεῖς τὸν ἀμολγέα, πέλλαν δὲ
[11, 478]	δὲ ταῦτα τὴν τελετὴν ποιεῖ	καὶ	αἱρεῖ τὰ ἐκ τῆς θαλάμης
[11, 465]	ἐν αὐτοῖς ἡ ἀδικία τε	καὶ	αἰσχροκέρδεια. Ὁ δὲ Οἰδίπους (δι´
[11, 491]	ἐπὶ τῆς οὐρᾶς τοῦ ταύρου.	~(Καὶ	Αἰσχύλος δ´ ἐκφανέστερον προσπαίζων τῷ
[11, 469]	δέπαι Ἠέλιον πόμπευεν ἀγακλυμένη Ἐρύθεια.	Καὶ	Αἰσχύλος ἐν Ἡλιάσιν· Ἔνθ´ ἐπὶ
[11, 493]	Καὶ μετ´ οὐ πολὺ παραγενομένῳ	καὶ	αἰτοῦντι εἰπόντες δεδωκέναι αὐτῷ τὰς
[11, 483]	Ἀπὸ δὲ τοῦ ποτηρίου τούτου	καὶ	ἀκρατοκώθωνας καλοῦσι τοὺς πλέονα ἄκρατον
[11, 505]	ἐλευθερίας διψήσασα κακῶν οἰνοχόων τύχῃ	καὶ	ἀκράτου αὐτῆς μεθυσθῇ. (Λέγεται δὲ
[11, 505]	Πέρσας μετὰ τῶν μυρίων Ἑλλήνων	καὶ	ἀκριβῶς εἰδὼς τὴν προδοσίαν τοῦ
[11, 496]	τοὺς ἀγροίκους πίνειν. Μνημονεύει αὐτοῦ	καὶ	Ἀλέξανδρος ἐν τιγονι. Ξενοφῶν δ´
[11, 498]	Φέρ´ ἐγχέας εἰς τὸ σκύφος.	Καὶ	Ἄλεξις ἐν Λευκαδίᾳ· Οἴνου γεραιοῖς
[11, 460]	Πολλὰ δ´ ἀνάριθμα ποτήρια καλαιφις.	Καὶ	Ἀλκαῖος· Ἐκ δὲ ποτήριον πώνης
[11, 480]	τε χρὴ κρατῆρα καὶ κυλιχνίδας.	Καὶ	Ἀλκαῖος ἐν τῷ ~(Πίνωμεν· τί
[11, 478]	Τὰ μόνωτα ποτήρια κότυλοι, ὧν	καὶ	Ἀλκαῖος μνημονεύει. Διόδωρος δ´ ἐν
[11, 498]	σκύφος, ᾧπερ ἔπινεν, οἴνου ἐνίπλειον.	Καὶ	Ἀλκμὰν δέ φησι· ~(Πολλάκι δ´
[11, 462]	καὶ κηρία καὶ λιβανωτὸν ἄτμητον	καὶ	ἄλλα ἄττα μετὰ τούτων ἀρώματα.
[11, 484]	περιβοήτου, φιλτάτη, λαβρωνίου. Δίφιλος Τιθραύστῃ	καὶ	ἄλλα γένη καταλέγων ποτηρίων φησί·
[11, 506]	τῷ λοιμῷ. Πολλὰ δ´ ἔστι	καὶ	ἄλλα λέγειν περὶ αὐτοῦ καὶ
[11, 486]	τῷ Φορμίωνι μετὰ τῶν χρημάτων	καὶ	ἄλλας φιάλας Λυκιουργεῖς δύο. Ἡρόδοτος
[11, 509]	πολιτείᾳ δι´ Ἀριδαίου. Κριθεὶς δὲ	καὶ	ἁλοὺς καὶ ἀδοξήσας ἐν μὲν
[11, 492]	ἐν τῷ κράματι τυρὸν ἔχουσα	καὶ	ἄλφιτον· ἄμφω δὲ ταῦτα κυκώμενα
[11, 496]	ἔχει καὶ μέλι καὶ τυρὸν	καὶ	ἀλφίτων καὶ ἐλαίου βραχύ. ΠΕΤΑΧΝΟΝ
[11, 490]	σθένος Ὠρίωνος ἄρκτον θ´, ἣν	καὶ	ἅμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν. (Ἐπλανήθησαν δ´
[11, 489]	Πλειάδας, πρὸς ἃς σπόρος τε	καὶ	ἀμητὸς καὶ τῶν καρπῶν, ἀρχὴ
[11, 465]	ᾠδαῖς ἔμελπον τὸν Διόνυσον, χορεύοντες	καὶ	ἀνακαλοῦντες Εὔαν τε καὶ Διθύραμβον
[11, 498]	τοῦτον ἑλὼν ἀπέπλεεν. Ὁμοίως εἴρηκε	καὶ	Ἀνακρέων· Ἐγὼ δ´ ἔχων σκύπφον
[11, 481]	παρόμοιον πλοίῳ ὃ καλεῖται κύμβη.	Καὶ	Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀγροίκοις· Μεγάλ´ ἴσως
[11, 463]	τοῦ δ´ ἐπιδέξια πίνειν μνημονεύει	καὶ	Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀγροίκοις οὕτως· ~(Τίνα
[11, 482]	ἑκάτερα τείνει. Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ	καὶ	Ἀναξανδρίδης ἐν Νηρηίσιν· (Δὸς δὴ
[11, 498]	ἐνὶ δμώεσσιν ἔειπεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	Ἀναξίμανδρος ἐν τῇ Ἡρωολογίᾳ λέγων
[11, 466]	ἐν τοῖς πότοις διατριβή, ἀναζωπυροῦσα	καὶ	ἀνεγείρουσα μετὰ φρονήσεως τὸν ἑκάστου
[11, 467]	παρῃτοῦντο διὰ τὸ σκληρόστομον εἶναι	καὶ	ἀνεπιτήδειον αὐλῷ· (τὸ δὲ ῥῶ
[11, 491]	τις ὀρνιθοφυεῖς κόρας εἴτ´ αὖ	καὶ	ἀνθρωποειδεῖς, ἄστροις δὲ πεποικιλμένας. Τὸ
[11, 483]	ἐν τῇ τῶν πρὸς Ἀδαῖον	καὶ	Ἀντίγονον, ὅτι κεραμέοις ἀγγείοις ἐχρῶντο
[11, 484]	ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς Ἀδαῖον	καὶ	Ἀντίγονόν φησι· (Διόνυσος τέλειος καθήμενος
[11, 462]	τῷ πρώτῳ τῶν πρὸς Ἀδαῖον	καὶ	Ἀντίγονόν φησιν οὕτως· Τῆς δ´
[11, 469]	δάφναισι κατάσκιον ποσὶν πάις Διός.	Καὶ	Ἀντίμαχος δ´ οὑτωσὶ λέγει· Τότε
[11, 471]	κατ´ αὐτῶν. (Μνημονεύει τοῦ ἐκπώματος	καὶ	Ἀντιφάνης ἐν Ὁμοίοις οὕτως· Ὡς
[11, 496]	τελευταίᾳ τῶν μυστηρίων ἡμέρᾳ, ἣν	καὶ	ἀπ´ αὐτοῦ προσαγορεύουσι (Πλημοχόας· ἐν
[11, 506]	ἐπονείδιστον γένος ἔχειν, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	ἀπέκτεινε τὸν δεσπότην. Οὗτος δ´
[11, 474]	ἔχοντα τὰς φλόγας. Ὅτι δὲ	καὶ	ἀπὸ Κανθάρου κεραμέως ὠνομάσθη τὸ
[11, 466]	Ἀντιγόνου, ὡς ἀπὸ Σελεύκου ΣΕΛΕΥΚΙΣ	καὶ	ἀπὸ Προυσίου ΠΡΟΥΣΙΑΣ. (ΑΝΑΦΑΙΑ ἡ
[11, 465]	ὁ Ἀρκὰς ἐκ Φιαλείας, (ὃς	καὶ	ἀποθνῄσκων οὐκ ὤκνησεν ὑποθέσθαι τοῖς
[11, 485]	οἰνοχόην λεπαστὴν καλεῖσθαι. Ἀριστοφάνης δὲ	καὶ	Ἀπολλόδωρος γένος εἶναι κύλικος. Φερεκράτης
[11, 497]	τὸ ἔκπωμα προείρηται, ἱστοροῦντος τοῦτο	καὶ	Ἀπολλοδώρου τοῦ Ἀθηναίου. Πολέμων δ´
[11, 466]	τούτων Ἡσίοδος· Κρήνης τ´ ἀενάου	καὶ	ἀπορρύτου, ἥτ´ ἀθόλωτος, τρὶς ὕδατος
[11, 466]	καὶ σπονδοποιησάμενον προπιεῖν ἅμα πᾶσιν·	καὶ	ἀποφέρεσθαι ἔδωκε τὰ ποτήρια. Ἀντικλείδης
[11, 501]	τοῦ ποτηρίου. Ἡ δὲ (ἀμφίθετος	καὶ)	ἀπύρωτος ἢ ψυχρήλατος ἢ ἐπὶ
[11, 490]	ἄρχεσθ´ ἀμητοῖ´, ἀρότοιο δὲ δυσομενάων.	~(Καὶ	Ἄρατος· Αἳ μὲν ὁμῶς ὀλίγαι
[11, 489]	ὥσπερ ἐμπεπηγέναι τῷ οὐρανῷ, καθὼς	καὶ	Ἄρατός φησιν ἐπ´ αὐτῶν· (Οὐρανῷ
[11, 492]	τοσαῦται, λέγονται δὲ ἑπτά, καθότι	καὶ	Ἄρατός φησιν· Ἐπτάποροι δὴ ταί
[11, 476]	δὲ κατὰ μικρόν. Ἀθηναῖοι δὲ	καὶ	ἀργυρᾶ ποιοῦντες κέρατα ἔπινον ἐξ
[11, 500]	κατὰ μίμησιν εἰργάσαντο κεραμέους τε	καὶ	ἀργυροῦς σκύφους. Ὧν πρῶτοι μὲν
[11, 464]	ἀρωμάτων συμφυραθείσης τῆς γῆς ὀπτᾶται.	(Καὶ	Ἀριστοτέλης δὲ ἐν τῷ περὶ
[11, 496]	αὐτῶν καὶ Διώξιππος ἐν Φιλαργύρῳ	καὶ	Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ Μέθης
[11, 478]	κακουμένῳ Τὸν κότυλον φέρει φησί,	καὶ	Ἀριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις. Εὔβουλος δ´
[11, 496]	δὲ τὸ μαρτύριον. Μνημονεύει αὐτοῦ	καὶ	Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασι λέγων· Πάντες
[11, 462]	παρ´ ᾧ ἐστι τὸ Κάδμου	καὶ	Ἁρμονίας μνημεῖον, ὡς ἱστορεῖ Φύλαρχος
[11, 498]	Οἱ δ´ Ἀττικοὶ τὴν εὐθεῖαν	καὶ	ἀρσενικῶς καὶ οὐδετέρως λέγουσιν. Ἡσίοδος
[11, 501]	θέσις τῶν φιαλῶν Ἰωνική ἐστι	καὶ	ἀρχαία. Ἔτι γοῦν καὶ νῦν
[11, 506]	ἀφ´ οὗ τὸ ἐπίγραμμα, ἀλλὰ	καὶ	Ἀρχελάου τοῦ Μακεδονίας βασιλέως, (ὃν
[11, 483]	φιδιτίοις ἐν πιθάκναις (Μνημονεύει αὐτοῦ	καὶ	Ἀρχίλοχος ἐν Ἐλεγείοις ὡς ποτηρίου
[11, 499]	ῥά οἱ παρέθηκε Φόλος κεράσας.	καὶ	Ἄρχιππος δὲ ἐν Ἀμφιτρύωνι οὐδετέρως
[11, 468]	δέ φησι· Καὶ χρύσεια δέπαστρα	καὶ	ἀσκηθέος κελέβειον ἔμπλειον μέλιτος, τό
[11, 475]	δέ φησιν· Καὶ χρύσεια δέπαστρα	καὶ	ἀσκηθέος κελέβειον ἔμπλειον μέλιτος, τό
[11, 489]	τοῖς θεοῖς καθαγιζομένους, (φθόεις κυκλοτερεῖς	καὶ	ἀστέρας ἔχοντας, οὓς καὶ καλοῦσι
[11, 489]	καὶ ἰδιαίτερόν ἐστιν. Ἔχει γὰρ	καὶ	ἀστέρας, οὓς ἥλοις ὁ ποιητὴς
[11, 466]	ὡς τὰ συσπαστὰ βαλάντια, ἃ	καὶ	αὐτὰ διὰ τὴν ὁμοιότητα ἀρυβάλλους
[11, 490]	τῶν Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται γὰρ	καὶ	αὗται τὸν Ὠρίωνα φεύγειν, διωκομένης
[11, 491]	ὄρνεις ὁμωνυμίαν. Ἡ δὲ Μοιρὼ	καὶ	αὐτὴ τὸν τρόπον τοῦτόν φησι·
[11, 466]	ἐστενωμένον ἄνωθεν. (ΒΑΥΚΑΛΙΣ. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ	καὶ	αὕτη, ὡς Σώπατρος ὁ παρῳδός·
[11, 462]	παρ´ Εὐβοέων. ~(Κυλικρῆνας ἐξεπόρθησε λῃζομένους	καὶ	αὐτόθι πόλιν ἐδείματο Ἡράκλειαν τὴν
[11, 470]	Ὃ δὲ τοξεύειν αὐτὸν μέλλει,	καὶ	αὐτὸν δείσας Ὠκεανὸς παύσασθαι κελεύει.
[11, 508]	καὶ τὸν Ζάλευκον τοὺς Θουρίους,	καὶ	αὐτόν, εἴπερ ἦσαν χρήσιμοι, πεῖσαί
[11, 468]	Θεόπομπος ἱστορεῖ Ἐξ ὧν πιθανὸν	καὶ	αὐτὸν ἐσχηκέναι. Πλησίον δὲ τῆς
[11, 477]	κισσύβιον κυμβίον ἔφη γράφων οὕτως·	Καὶ	αὐτὸν Ὀδυσσεὺς ὁρῶν ταῦτα ποιοῦντα
[11, 494]	(ὁ βασιλεὺς) καὶ κατιδὼν ἔφη	καὶ	αὐτὸς ἀπειληφέναι αὐτὸν οὕτως· ἦν
[11, 485]	περὶ Κωμῳδίας παραθέμενος τὰ Φερεκράτους	καὶ	αὐτὸς εἶναί (φησι γένος κύλικος
[11, 466]	Σοφοκλεῖ (ἐν τοῖς Λαρισαίοις Ἀκρίσιος	καὶ	αὐτὸς ἐκπώματα ὅσα πλεῖστα εἶχεν,
[11, 466]	δ´ ὁ τραγικὸς ἐν Ὀμφάλῃ	καὶ	αὐτὸς περὶ γραμματικοῦ ποτηρίου ποιεῖ
[11, 508]	Κάλλιππος δ´ ὁ Ἀθηναῖος, μαθητὴς	καὶ	αὐτὸς Πλάτωνος, ἑταῖρος Δίωνος (καὶ
[11, 462]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΙΙ. (Ὁρῶν οὖν ὑμῶν	καὶ	αὐτὸς τὸ συμπόσιον κατὰ τὸν
[11, 508]	ἐξιδιοποιούμενον τὴν μοναρχίαν ἀποκτείνας αὐτὸν	καὶ	αὐτὸς τυραννεῖν ἐπιχειρήσας ἀπεσφάγη. Εὐαίων
[11, 461]	γέρων ἀμογητὶ ἄειρε, (περὶ οὗ	καὶ	αὐτοῦ διδάξει τι ἡμᾶς ὁ
[11, 508]	τῶν γε δὴ γνωριζομένων, Δράκοντος	καὶ	αὐτοῦ τοῦ Πλάτωνος καὶ Σόλωνος,
[11, 470]	ἄμπαυσις γίνεται οὐδεμία ἵπποισίν τε	καὶ	αὐτῷ, ἐπὴν ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς ὠκεανὸν
[11, 490]	Ἄρατος· Αἳ μὲν ὁμῶς ὀλίγαι	καὶ	ἀφεγγέες, ἀλλ´ ὀνομασταὶ ἦρι καὶ
[11, 508]	ἀργύριον ἐπὶ ἐνεχύρῳ τῇ ἀκροπόλει	(καὶ)	ἀφυστερησάσης τυραννεῖν ἐβουλεύετο, ἕως συνδραμόντες
[11, 498]	ἀρσενικῶς ἔφη· Σκύφος τε μακρός.	Καὶ	Ἀχαιὸς δ´ ἐν Ὀμφάλῃ· (Ὁ
[11, 465]	ἀνακαλοῦντες Εὔαν τε καὶ Διθύραμβον	καὶ	Βακχευτὰν καὶ Βρόμιον. (Καὶ Θεόφραστος
[11, 466]	(ἵησι λάταγας τῷ Κορινθίῳ πέει.	Καὶ	Βακχυλίδης· Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης
[11, 502]	γε ἐ- Ἐκαλεῖτο δέ τις	καὶ	βαλανωτὴ φιάλη, ἧς τῷ πυθμένι
[11, 466]	ὁ ἀρύβαλλος, ἀπὸ τοῦ ἀρύτειν	καὶ	βάλλειν. Λέγουσι δὲ καὶ πρόχουν
[11, 487]	ψόφος· τῷ καλλικοτταβοῦντι νικητήρια τίθημι	καὶ	βαλόντι χάλκειον κάρα. Ἀντιφάνης Ἀφροδίτης
[11, 480]	τῶν κεραμείων πύλη Κεραμικὴ καλεῖται)	καὶ	βάπτονται εἰς τὸ δοκεῖν εἶναι
[11, 461]	τὰ πολλὰ ἐγαλακτοπότει. Ἢ τάχα	καὶ	βαρβαρικὸν ἦν τὸ ἔκπωμα, εἴπερ
[11, 493]	μέγα (καὶ) κατὰ τὸ κύτος	καὶ	βαρὺ τὴν ὁλκήν, ὅπερ φιλοπότης
[11, 479]	γόνατα τῶν νενικηκότων οἱ νενικημένοι	καὶ	βαστάζουσιν αὐτούς. Διόδωρος δ´ ἐν
[11, 466]	κθʹ (ἄλλα ποτήρια μικρά) ῥυτὰ	καὶ	βατιάκαι Λυκιουργεῖς ἐπίχρυσοι καὶ θυμιατήρια
[11, 500]	θυμὸς εὐμενὴς Μοῦσά τε γλυκεῖα	καὶ	Βοιωτίοισιν ἐν σκύφοισιν οἶνος ἡδύς.
[11, 466]	ὅτε συνῴκισε τὴν Κασάνδρειαν, φιλοδοξοῦντι	καὶ	βουλομένῳ ἴδιόν τινα εὑρέσθαι κέραμον
[11, 466]	Διδόασι δὲ τῷ ἁρπασθέντι στολὴν	καὶ	βοῦν καὶ ποτήριον· ἣν καὶ
[11, 465]	τε καὶ Διθύραμβον καὶ Βακχευτὰν	καὶ	Βρόμιον. (Καὶ Θεόφραστος δ´ ἐν
[11, 509]	ἐξ Ἀκαδημίας τις ὑπὸ Πλάτωνα	καὶ	Βρυσωνοθρασυμαχειοληψικερμάτων, πληγεὶς ἀνάγκῃ ληψολιγομίσθῳ τέχνῃ
[11, 495]	ὄλπην Κλείταρχος Κορινθίους μέν φησι	καὶ	Βυζαντίους καὶ Κυπρίους τὴν λήκυθον
[11, 475]	ἀγγεῖον μελιτηρὸν τὴν κελέβην εἶναι.	Καὶ	γὰρ Ἀντίμαχος ὁ Κολοφώνιος ἐν
[11, 507]	κατὰ τὸ ἦθος οὐδαμῶς εὐδοκιμεῖν.	Καὶ	γὰρ Ἀρίστιππον πρὸς Διονύσιον ἀποδημήσαντα
[11, 504]	τὰ τῶν ἐν γῇ φυομένων.	(Καὶ	γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν μὲν ὁ
[11, 494]	λέγει· Τοῦτο μέν σοι πείσομαι.	Καὶ	γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ θεοί, τὸ
[11, 473]	τοῦ ὀνόματός φησιν· Ἐγὼ δὲ	(καὶ	γὰρ ἔτυχεν ὂν καταντικρὺ τῆς
[11, 508]	βέλτιον λεχθέντα ἢ μὴ χεῖρον.	Καὶ	γὰρ Θεόπομπος ὁ Χῖος ἐν
[11, 507]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ Ἀντισθένη ἐπαινῶ·	καὶ	γὰρ καὶ οὗτος πολλοὺς εἰπὼν
[11, 464]	δ´ ἡμῖν τὰ κεράμεα ποτήρια.	Καὶ	γὰρ Κτησίας Παρὰ Πέρσαις, φησίν,
[11, 464]	ἀλλοτρίως καλεῖσθαι τὸν τρόπον τοῦτον.	Καὶ	γὰρ ὁ φίλοψος καὶ ὁ
[11, 477]	τῷ Ἀθηναίῳ Πόλλιδι συνεστιασθέντος αὐτῷ·	Καὶ	γὰρ ὃ Θρηικίην μὲν ἀνήνατο
[11, 473]	δηλαδὴ Πιξώδαρον. Ἡδύλος Ἐπιγράμμασι· ~(Πίνωμεν·	καὶ	γάρ τι νέον, καὶ γάρ
[11, 473]	~(Πίνωμεν· καὶ γάρ τι νέον,	καὶ	γάρ τι παρ´ οἶνον εὕροιμ´
[11, 490]	σοφωτάτου Νέστορος ὁ ποιητὴς ποτηρίῳ·	καὶ	γὰρ τοῦτο τῆς ἑτέρας τροφῆς
[11, 492]	ἐκ Διὸς ἀστήρ, ἐξ οὗ	καὶ	γενεῆθεν ἀκούομεν, ἀλλὰ μάλ´ αὕτως
[11, 475]	τράπεζαν φάσκων προσεληλυθέναι τοὺς δράκοντας	καὶ	γενέσθαι περὶ τὰ σιτία καὶ
[11, 467]	καὶ δεινόν, ὦ θεοί. Ἐστὶ	καὶ	γένος ὀρχήσεως, ὡς Ἀπολλοφάνης ἐν
[11, 488]	χείλους ἔρεισιν πάλιν συμφυεῖς εἰσιν.	Καὶ	γίνεται τὸν τρόπον τοῦτον τέτταρα
[11, 474]	ἐκείνους τοὺς ἁδρούς, ταπεινὰ δὲ	καὶ	γλαφυρὰ πάντες ὡσπερεὶ αὐτὰ τὰ
[11, 462]	ἵησι· ψυχρὸν δ´ ἐστὶν ὕδωρ	καὶ	γλυκὺ καὶ καθαρόν. (Πάρκεινται δ´
[11, 496]	ὑπερπίνειν ἧττον ἂν καὶ σώματα	καὶ	γνώμας σφάλλειν· νῦν δὲ τὸ
[11, 505]	τῷ ὀνόματι, (ἔτι δ´ Ἱππίαν	καὶ	Γοργίαν καὶ Παρμενίδην καὶ ἑνὶ
[11, 473]	ἐπιλάμπει ἡ χάρις, ὥστε φίλει	καὶ	γράφε καὶ μέθυε. Κλείταρχος δ´
[11, 508]	οὖν ἃ πείσει λέγων ταῦτα	καὶ	γράφειν καὶ μὴ ταὐτὰ ποιεῖν
[11, 478]	ἓν ἀγαπητὸν ποικίλον, ~Πέρσας ἔχον	καὶ	γρῦπας ἐξώλεις τινὰς (τῶν Περσικῶν
[11, 473]	πλησίον δὲ κείμενον στρωματέα τε	καὶ	γύλιον αὐτοῦ. (Εὔβουλος δ´ ἐν
[11, 474]	τυράννου, νὴ Δί´. Ὅτι δὲ	καὶ	γυναικεῖον κοσμάριόν ἐστιν κάνθαρος Ἀντιφάνης
[11, 506]	καὶ ἄλλα λέγειν περὶ αὐτοῦ	καὶ	δεικνύναι ὡς ἔπλαττε τοὺς διαλόγους.
[11, 467]	ἐν τῷ σκότῳ. {Β. Δεῖνον	καὶ	δεινόν, ὦ θεοί. Ἐστὶ καὶ
[11, 487]	Γλώσσαις. Καλλίας δ´ ἐν Κύκλωψι·	Καὶ	δέξαι τηνδὶ μετανιπτρίδα τῆς Ὑγιείας.
[11, 466]	υἱὸν λυτρούμενος τοῖς ἐπισημοτάτοις κειμηλίοις	καὶ	δέπας δίδωσι περικαλλές. Αὐτός γε
[11, 466]	παρὰ τῷ Κολοφωνίῳ Νικάνδρῳ. (ΑΛΕΙΣΟΝ	καὶ	ΔΕΠΑΣ τὸ αὐτό. Ὅμηρος ἐν
[11, 500]	περὶ Διαλέκτου, σκύθος. Ἐκαλεῖτο δὲ	καὶ	(Δερκυλλίδας ὁ Λακεδαιμόνιος Σκύφος, ὥς
[11, 466]	καὶ τορευτά. Ἀντιφάνης· Ἄλλοι δὲ	καὶ	δὴ βακχίου παλαιγενοῦς ἀφρῷ σκιὰ
[11, 481]	μέθης κατηνέχθη. Τοῦ κυμβίου μνημονεύει	καὶ	Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου
[11, 460]	οἴκαδ´ ἥκω, συγγενεῖς καὶ φράτερας	καὶ	δημότας εὑρὼν μόλις εἰς τὸ
[11, 482]	Διονυσίου δὲ δράματ´ ἐκμαθεῖν δέοι	καὶ	Δημοφῶντος, ἅττ´ ἐποίησεν εἰς Κότυν,
[11, 509]	καὶ σῖτον ἐπιδοὺς τοῖς πολίταις	καὶ	διὰ ταῦτα πιστευθεὶς εἶναι χρηστὸς
[11, 464]	ἡδονὴν εἰς τὰς μέθας παρεισφέρονται	καὶ	διὰ τὸ θερμαινομένας τὸν οἶνον
[11, 508]	τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τυραννικοί τινες	καὶ	διάβολοι γενόμενοι. (Εὐφραῖος μὲν γὰρ
[11, 508]	ἧττον αὐτοῦ (ἐβασίλευε) φαῦλος ὢν	καὶ	διάβολος (ὃς) οὕτω ψυχρῶς συνέταξε
[11, 469]	Ἡλίου φιάλην κομίσασθαι τὸν Ἡρακλέα	καὶ	διαπλεῦσαι εἰς Ἐρύθειαν. Ὅτι δὲ
[11, 501]	βαλανείων οἱ θόλοι ὅμοιοί εἰσιν.	Καὶ	Δίδυμος δὲ τὰ αὐτὰ εἰπὼν
[11, 487]	ἴσως. Ἐδεξάμην. Παρέθετο τὰ ἰαμβεῖα	καὶ	Δίδυμος καὶ (Πάμφιλος. Καλεῖται δὲ
[11, 466]	Μηθύμνης οἰκουμένης παραγενέσθαι τὸν Ἔναλον	καὶ	διηγεῖσθαι τὸν τρόπον, καὶ ὅτι
[11, 464]	τοῖς χοροῖς εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν	καὶ	διηγωνισμένοις ὅτ´ ἐξεπορεύοντο ἐνέχεον πάλιν·
[11, 500]	ποτηρίοις, οὓς καλοῦσι ταβαίτας, προβρέχουσι	καὶ	διηθήσαντες πίνουσι. Καὶ ἔστιν ὅμοιον
[11, 465]	χορεύοντες καὶ ἀνακαλοῦντες Εὔαν τε	καὶ	Διθύραμβον καὶ Βακχευτὰν καὶ Βρόμιον.
[11, 508]	ὁ Λαμψακηνός, ὥς φησιν Εὐρύπυλος	καὶ	Δικαιοκλῆς ὁ Κνίδιος ἐνενηκοστῷ καὶ
[11, 501]	οὐκ ἀρύθμως παίζονται. Ἀπίων δὲ	καὶ	Διόδωρός φησι· (Φιάλαι ποιαί, ὧν
[11, 471]	(συνάψαι βούλομαι γὰρ τἀν μέσῳ)	καὶ	Διὸς σωτῆρος ἦλθε Θηρίκλειον ὄργανον,
[11, 481]	μεγάλαις, αιταποικιλλις. Οἶνον γὰρ Σεμέλας	καὶ	Διὸς υἱὸς λαθικαδέα ἀνθρώποισιν ἔδωκ´.
[11, 500]	ἀπύρωτον ἔθηκε» καὶ Χρυσῆν φιάλην	καὶ	δίπλακα δημόν ~(οὐ τὸ ποτήριον
[11, 486]	τῇ Λακεδαιμονίων Πολιτείᾳ· Κλίνη Μιλησιουργὴς	καὶ	δίφρος Μιλησιουργής, κλίνη Χιουργὴς καὶ
[11, 480]	κεν εἴη συμπόταισίν τε γλυκερὸν	καὶ	Διωνύσοιο καρπῷ καὶ κυλίκεσσιν Ἀθηναίαισι
[11, 496]	ἢ τῶν ῥυτῶν. Μνημονεύει αὐτῶν	καὶ	Διώξιππος ἐν Φιλαργύρῳ καὶ Ἀριστοτέλης
[11, 472]	ἐν Μηναγύρτῃ· Προπίνων θηρίκλειον τρικότυλον.	Καὶ	Διώξιππος ἐν Φιλαργύρῳ· Τῆς θηρικλείου
[11, 491]	καὶ συνεζευγμέναι. Τὸ γὰρ δοιοὶ	καὶ	δοιαὶ σημαίνει καὶ τὸ κατ´
[11, 491]	τρίποδας, δέκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα.	Καὶ	Δοιὼ θεράποντε» Σημαίνει δὲ καὶ
[11, 482]	ἐπάγεσθαι κατὰ τὰς ἑστιάσεις κυμβία	καὶ	δοκεῖν τούτοις διαμάχεσθαι εἰς ἑκάτερα
[11, 500]	τὴν Ἀσίαν βάρβαροι μετὰ ἀπάτης	καὶ	δόλου. Διόπερ Δερκυλλίδαν ἔπεμψαν ἥκιστα
[11, 461]	μόνοις τοῖς ἥρωσιν ἀπεδίδοσαν. Ὃ	καὶ	δόξει τισὶν ἔχειν ἀπορίαν, εἰ
[11, 464]	τὴν δ´ ὀρτυγομανίαν. Τινὲς δὲ	καὶ	δοξομανεῖς καλοῦσι τοὺς φιλοδόξους, (καθάπερ
[11, 466]	Αἰσχύλῳ ἀγκυλητοὺς κοττάβους. Λέγονται δὲ	καὶ	δόρατα ἀγκυλητὰ καὶ μεσάγκυλα ἄλλα·
[11, 478]	ἐπὶ ὀκτὼ μῆνας κοτύλην ὕδατος	καὶ	δύο κοτύλας σίτου. Ἀριστοφάνης Προάγωνι·
[11, 481]	ἀνθρώποισιν ἔδωκ´. Ἔγχεε κέρναις ἕνα	καὶ	δύο πλέαις κὰκ κεφαλᾶς. Καὶ
[11, 489]	φασὶν εἶναι τοιοῦτον. Δύναται δὲ	καὶ	δύο πυθμένας ὑποτίθεσθαι, τὸν μὲν
[11, 506]	ἔπλαττε τοὺς διαλόγους. (Ὅτι δὲ	καὶ	δυσμενὴς ἦν πρὸς ἅπαντας, δῆλον
[11, 499]	Καὶ ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Κλίνῃ·	Καὶ	δυσχερὴς λάγυνος οὗτος πλησίον ὄξους.
[11, 479]	δὲ ποτηρίου τι γένος ὑψηλὸν	καὶ	ἔγκοιλον. Πᾶν δὲ τὸ κοῖλον
[11, 504]	μικραῖς κύλιξι μικρὰ ἐπιψακάζωσιν, ἵνα	καὶ	ἐγὼ Γοργιείοις ῥήμασιν εἴπω, (οὕτως
[11, 488]	λεγόμενα κυμβία καὶ τὰς φιάλας	καὶ	εἴ τι φιαλῶδές ἐστι τὴν
[11, 471]	(Τίμαιος δ´ ἐν τῇ ὀγδόῃ	καὶ	εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν θηρικλείαν καλεῖ
[11, 462]	ἱστορεῖ Φύλαρχος ἐν τῇ δευτέρᾳ	καὶ	εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν. Καὶ Πολέμων
[11, 504]	τοῦ γραμματικοῦ Λεωνίδου μεῖζον ποτήριον	καὶ	εἰπόντος κρατηρίζωμεν, ἄνδρες φίλοι οὕτως
[11, 475]	διὰ τὸ τραχύσματα ἔχειν κεγχροειδῆ,	καὶ	εἴρηται κατὰ ἐναλλαγὴν τοῦ ει>
[11, 475]	Ὥροις παρὰ (Λακεδαιμονίοις φησὶν ἔτι	καὶ	εἰς αὐτὸν δείκνυσθαι τὸ δέπας
[11, 484]	σαυτόν, πλείονι χρῆσαι τῷ λουτρῷ	καὶ	εἰς τὴν πύελον κατακλίθητι σφόδρα
[11, 473]	ἐσθεῖναι ὅ τι ἂν εὕρῃς	καὶ	εἰσχέαι ἀμβροσίαν. Ἡ δ´ ἀμβροσία
[11, 473]	ἄλλῳ· Ἐξ ἠοῦς εἰς νύκτα	καὶ	ἐκ νυκτὸς πάλι Σωκλῆς εἰς
[11, 473]	ἐκ τοῦ ὤμου τοῦ δεξιοῦ	καὶ	ἐκ τοῦ μετώπου τοῦ κροκίου,
[11, 473]	στέψαι τὰ ὦτα ἐρίῳ λευκῷ	καὶ	ἐκ τοῦ ὤμου τοῦ δεξιοῦ
[11, 506]	δυσμενὴς ἦν πρὸς ἅπαντας, δῆλον	καὶ	ἐκ τῶν ἐν τῷ Ἴωνι
[11, 501]	ποτήριον λέγει, ἀλλὰ χαλκίον τι	(καὶ)	ἐκπέταλον λεβητῶδες, ἴσως δύο ὦτα
[11, 496]	μέλι καὶ τυρὸν καὶ ἀλφίτων	καὶ	ἐλαίου βραχύ. ΠΕΤΑΧΝΟΝ ποτήριον ἐκπέταλον,
[11, 505]	θαύματα εἰδώς. (Παρμενίδῃ μὲν γὰρ	καὶ	ἐλθεῖν εἰς λόγους τὸν τοῦ
[11, 462]	κεχαραγμένοι κύλικας ἦσαν. (Οἶδα δὲ	καὶ	Ἑλλάνικον ἐν Ἐθνῶν Ὀνομασίαις λέγοντα
[11, 466]	ἀλλήλους δεξιοῦνται. Ἐλευθέριον δέ, φησί,	καὶ	ἐμμελῶς ἐν οἴνῳ διάγειν, μὴ
[11, 504]	ἀλλὰ πίνειν μέν, ὦ ἄνδρες,	καὶ	ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ. Τῷ γὰρ
[11, 495]	(ἐὼν ἄριστος, ἔλαβε πελλίδα χρυσῆν.	Καὶ	ἐν ἄλλῳ δὲ μέρει φησίν·
[11, 473]	ζῆν ἐς κενόν, οὐ μεθύων.	Καὶ	ἐν ἄλλῳ· Ἐξ ἠοῦς εἰς
[11, 504]	Συμπόσια μὲν γὰρ γεγράφασιν ἀμφότεροι,	καὶ	ἐν αὐτοῖς ὃ μὲν τὰς
[11, 460]	πώνης Διννομένῃ παρίσδων. Τιμᾶται δὲ	καὶ	ἐν Ἀχαίᾳ Δημήτηρ ποτηριοφόρος κατὰ
[11, 498]	ἐν χερσὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον.	Καὶ	ἐν Ἰλιάδι· Πλησάμενος δ´ οἴνοιο
[11, 471]	χρυσοῦν· οὐ γὰρ ἐπίτηκτόν τινα.	Καὶ	ἐν Ἱππίσκῳ· Μεστὴν ἀκράτου θηρίκλειον
[11, 479]	ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν ἀρυσθῆναι δυνάμενον.	Καὶ	ἐν κοτύλῃ δέ τις παιδιὰ
[11, 485]	ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος τέττιξ κελαδεῖ.	Καὶ	ἐν Μήδῳ· Ὥς ποτ´ ἐκήλησεν
[11, 472]	Μέσως μεθύων τὴν θηρίκλειον ἔσπασε.	Καὶ	ἐν Μηναγύρτῃ· Προπίνων θηρίκλειον τρικότυλον.
[11, 499]	δ´ αὐτὸ κοτύλας Ἀττικὰς δώδεκα.	Καὶ	ἐν Πάτραις δέ φασι τοῦτ´
[11, 481]	ἀπὸ Τηιᾶν, ὡς διαφόρων γινομένων	καὶ	ἐν Τέῳ κυλίκων. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'
[11, 499]	Τὸν μεστὸν ἡμῖν φέρε λάγυνον.	Καὶ	ἐν τῇ ἐπιγραφομένῃ Κλίνῃ· Καὶ
[11, 469]	Ἐχενίκης ἐπιχωρίας γυναικός, ἧς μνημονεύει	καὶ	ἐν τῇ ηʹ Κρατῖνος δ´
[11, 480]	ὁρώμενος. (Διάφοροι δὲ κύλικες γίνονται	καὶ	ἐν τῇ τοῦ συσσίτου ἡμῶν
[11, 492]	ὁρώμενον οὖν ἐν τοῖς ἄστροις	καὶ	ἐν τῇ φαινομένῃ κατασκευῇ προσηκόντως
[11, 481]	καὶ δύο πλέαις κὰκ κεφαλᾶς.	Καὶ	ἐν τῷ δεκάτῳ· Λάταγες ποτέονται
[11, 481]	ἔχων, ὧν ἐπελαμβάνοντο οἱ πεντηκοστολόγοι.	(Καὶ	ἐν τῷ κατὰ Εὐέργου καὶ
[11, 507]	ἐβούλετο τὰ ἑαυτοῦ ἔργα κινούμενα	καὶ	ἐνεργὰ ἰδεῖν, οὕτω κἀγὼ τοὺς
[11, 498]	δὲ σκῆπτρον ἀείρας ἔστειχεν Φύλακος	καὶ	ἐνὶ δμώεσσιν ἔειπεν. Ὁμοίως δὲ
[11, 505]	Ἱππίαν καὶ Γοργίαν καὶ Παρμενίδην	καὶ	ἑνὶ διαλόγῳ τῷ Πρωταγόρᾳ πολλούς,
[11, 466]	(Ὅτι ἐστὶ ποτήριον ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ ΚΕΡΑΣ	καὶ	ΕΝΙΑΥΤΟΣ καλούμενον. (ΑΜΦΩΞΙΣ ξύλινον ποτήριον,
[11, 466]	ἐκ τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν κατεσκευασμένον	καὶ	ἐντετυπωμένα ἔχον τὰ ἔπη χρυσοῖς
[11, 494]	ἐστι φίλοινος ἐπαινοῦσα κύλικα μεγάλην	καὶ	ἐξευτελίζουσα τὸ ὀξύβαφον ὡς βραχύ.
[11, 466]	Τούνεκα σοὶ δώσω χρύσειον ἄλεισον.	Καὶ	ἑξῆς τὸ αὐτὸ πάλιν· Δῶκε
[11, 509]	τῶν γνωρίμων τινὰς κεκωμῴδηκεν ὡς	καὶ	ἐπ´ ἀργυρίῳ συκοφαντοῦντας, ἐμφαίνων ὅτι
[11, 500]	πλάττοντες, οἳ δὲ σφαίρας ποιοῦντες.	Καὶ	ἐπειδὰν μέλλωσι προσφέρεσθαι, ἀποκλάσαντες ἀπ´
[11, 489]	τὸ τοῦ Νέστορος ποτήριον μεταβαίνει	καὶ	ἐπὶ τὰ κράτιστα τῶν ἀπλανῶν
[11, 488]	τῆς ἐμπαιστικῆς τέχνης λόγον, ὡς	καὶ	ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέως σκήπτρου· Ὣς
[11, 492]	κατασκευῇ προσηκόντως ἐτόρευσεν. Τοῦτο μέντοι	καὶ	ἐπὶ τοῦ Διὸς σημαίνειν πείθονται
[11, 488]	ἐμπεπερονημένων καθάπερ ἐπὶ τῶν ῥοπάλων.	Καὶ	ἐπὶ τοῦ ξίφους (τοῦ Ἀγαμέμνονος·
[11, 493]	ἐπὶ δύο τάσσεσθαι πέφυκεν, ὡς	καὶ	ἐπὶ τούτων· Οἴσετε δ´ ἄρν´
[11, 496]	ἀπὸ Προυσίου τοῦ Βιθυνίας βασιλεύσαντος	καὶ	ἐπὶ τρυφῇ καὶ μαλακίᾳ διαβοήτου
[11, 490]	Πιθανὸν δ´ ἐστὶ τὸ ἐπίθετον	καὶ	ἐπὶ τῶν Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται
[11, 498]	Οἴνου γεραιοῖς χείλεσιν μέγα σκύφος.	Καὶ	Ἐπιγένης ἐν Βακχίδι· Τὸ σκύφος
[11, 469]	τούτου μεταδιδόντων. (Μνημονεύει δ´ αὐτῶν	καὶ	Ἐπιγένης ἐν Ἡρωίνῃ διὰ τούτων·
[11, 477]	τὸν ποιητὴν παρὰ Πρυτάνιδι δειπνοῦντα	καὶ	ἐπιδεικνυμένου τοῦ Πρυτάνιδος κιβώριά τινα
[11, 475]	νευούσας ἐφ´ ἑκάτερα τὰ μέρη,	καὶ	ἐπίκειται τὸ λεγόμενον αὐτῷ θωράκιον,
[11, 469]	Ἀδαῖος. Μνημονεύει τοῦ ποτηρίου τούτου	καὶ	Ἐπίνικος ἐν Ὑποβαλλομέναις, οὗ τὸ
[11, 476]	Κατακείμενοι δ´ ἐν στιβάσιν ἐδείπνουν	καὶ	ἔπινον κερατίνοις ποτηρίοις. Αἰσχύλος δ´
[11, 498]	σκύφος σχηματίσας οὐδετέρως ἔφη. Ὁμοίως	καὶ	Ἐπίχαρμος ἐν Κύκλωπι· Φέρ´ ἐγχέας
[11, 501]	τὸν πυθμένα μὴ δυναμένην τίθεσθαι	καὶ	ἐρείδεσθαι, ἀλλὰ κατὰ τὸ στόμα.
[11, 478]	δ´ αὐτοῦ Κράτης ἐν Παιδιαῖς	καὶ	Ἕρμιππος ἐν Θεοῖς. Ἀθηναῖοι δὲ
[11, 502]	γέγραφε τοῖς ὄφεσι πιεῖν διδούς·	καὶ	Ἕρμιππος ἐν Κέρκωψι Χρυσίδ´ οἴνου
[11, 505]	Σωκράτην εἶναι, ἦ πού γε	καὶ	ἐρώμενον αὐτοῦ γεγονέναι. ~Ἀλλὰ μὴν
[11, 468]	θοῶς βασιλεῦσιν Ἀχαιῶν ἐνσχερὼ ἑστηῶσι,	καὶ	ἐς λοιβὴν χέον εἶθαρ χρυσείῃ
[11, 473]	ἐκ τοῦ μετώπου τοῦ κροκίου,	καὶ	ἐσθεῖναι ὅ τι ἂν εὕρῃς
[11, 490]	καὶ ἀφεγγέες, ἀλλ´ ὀνομασταὶ ἦρι	καὶ	ἑσπέριαι, Ζεὺς δ´ αἴτιος, εἱλίσσονται·
[11, 464]	πεπωκότες ἐβάδιζον ἐπὶ τὴν θέαν	καὶ	ἐστεφανωμένοι ἐθεώρουν, παρὰ δὲ τὸν
[11, 489]	τῶν σχημάτων ὁ κύκλος ἀπήρτισται	καὶ	ἔστι τέλειος. Καὶ τὸ ποτήριον
[11, 480]	τοῦ Θερσίτου· Φοξὸς ἔην κεφαλήν.	Καὶ	ἔστιν οἷον φαοξός, ὁ πρὸς
[11, 500]	ταβαίτας, προβρέχουσι καὶ διηθήσαντες πίνουσι.	Καὶ	ἔστιν ὅμοιον ὡς ἄν τις
[11, 489]	γὰρ εἶναί φησιν Ἀριστοτέλης πελειάδα	καὶ	ἕτερον περιστεράν. Πελειάδας δ´ ὁ
[11, 473]	πάλαι δὴ καινὸς ὡς ξηραίνεται.	(Καὶ	ἔτι· Ἅμα δὲ λαβοῦς´ ἠφάνικε
[11, 471]	ἀφρίζον, ἕκαστος δεξιτερᾷ δ´ ἔλαβεν.	Καὶ	Εὔβουλος ἐν μὲν Δόλωνι· Διένιψα
[11, 494]	δὲ τοῦ ὀξυβάφου ὡς ποτηρίου	καὶ	Εὔβουλος ἐν Μυλωθρίδι· Καὶ πιεῖν
[11, 462]	καὶ καθαροῖσι λόγοις· σπείσαντας δὲ	καὶ	εὐξαμένους τὰ δίκαια δύνασθαι (πρήσσειν
[11, 482]	προσπαρετίθεσαν τοὺς καλουμένους κοτύλους, κάλλιστα	καὶ	εὐποτώτατα ἐκπωμάτων. Ἦσαν δὲ καὶ
[11, 465]	καὶ κατὰ φύσιν δακρύουσι. Διόπερ	καὶ	Εὐριπίδης ἕνα τῶν τοῦ Ἡλίου
[11, 466]	γὰρ τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς	καὶ	εὐσχημόνως κότταβον προίεσθαι. Καὶ οἱ
[11, 475]	τὰν κελέβαν φοινικέῳ οἰὸς ἀώτῳ·	(καὶ	Εὐφορίων· Ἠέ ποθεν ποταμῶν κελέβῃ
[11, 483]	Λακωνικός, ἔκπωμα ἐπιτηδειότατον εἰς στρατείαν	καὶ	εὐφορώτατον ἐν γυλιῷ. Οὗ δὲ
[11, 504]	θύσαντες πρὸς δεῖπνον καὶ κρατῆρα	καὶ	εὐχὰς καὶ παιῶνας ἐτράποντο. Καὶ
[11, 482]	φέρων· Εὐριπίδης τις σήμερον γενήσεται.	Καὶ	Ἔφιππος ἐν Ὁμοίοις ἢ Ὀβελιαφόροις
[11, 509]	καὶ τῶν παρανόμων Νόμων. (Διὸ	καὶ	Ἔφιππος ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Ναυάγῳ
[11, 480]	τόρνον, ἀλλ´ ὥσπερ δακτύλῳ πεποιημέναι,	καὶ	ἔχουσιν ὦτα τέσσαρα, πυθμένα εἰς
[11, 508]	τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ διαπλαττομένοις, ὥστε	καὶ	ζητεῖσθαι τοὺς χρησομένους. Ἐχρῆν οὖν
[11, 466]	κατὰ μικρὸν στάζοντος Ἐστὶ δὲ	καὶ	ζῷόν τι. ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ, ἔκπωμα ὅμοιον
[11, 506]	τινων Ξενοφῶντος εἶναι λέγεται, ὡς	καὶ	ἡ Ἀλκυὼν Λέοντος τοῦ Ἀκαδημαικοῦ,
[11, 501]	τῶν ἀρχαίων ἐλέγετο. (Δύναται δὲ	καὶ	ἡ ἐπὶ τὸν πυθμένα καὶ
[11, 466]	ἀγκύλης ἤτοι τῆς δεξιᾶς χειρός.	Καὶ	ἡ κύλιξ δὲ (ἡ) ἀγκύλη
[11, 480]	τῇ Ναυκράτει κεραμεῖς ἀφ´ ὧν	καὶ	ἡ πλησίον τῶν κεραμείων πύλη
[11, 479]	χεῖλος ἀποκεκρουμένον. Κοτύλη δὲ καλεῖται	καὶ	ἡ τοῦ ἰσχίου κοιλότης, καὶ
[11, 477]	Οὐδὸς δ´ ἀμφοτέρους ὅδε χείσεται.	Καὶ	ἡ τοῦ ὄφεως κατάδυσις χειή,
[11, 507]	ὃν πότμον γοόωσα, λιποῦς´ ἀνδροτῆτα	καὶ	ἥβην. Εἰ δ´ οὖν καὶ
[11, 509]	χθονός. Μέχρι τούτων ἡμῖν πεπεραιώσθω	καὶ	ἥδε ἡ συναγωγή, φίλτατε Τιμόκρατες.
[11, 470]	φιάλη χαλκῆ καὶ κύαθος χαλκοῦς	καὶ	ἠθάνιον χάλκεον. ΗΜΙΤΟΜΟΣ ἔκπωμά τι
[11, 494]	ταμίας. ~(Πτολεμαῖος δὲ μεταπεμψάμενος αὐτοὺς	καὶ	ἥκειν κελεύσας μετὰ τῶν βιβλίων,
[11, 465]	πλῆθος ἀπειρέσιον ἀργυρέων χρυσοῦ τε	καὶ	ἠλέκτροιο φαεινοῦ, τῶν προτέρων πάντων
[11, 508]	κατὰ τὸν ἄνθρωπον ἅπερ ἐπαγγέλλεται	καὶ	ἡμεῖς ζητοῦμεν ἐκ τῶν ἐκείνου
[11, 504]	εἰς τὴν καρπογονίαν. Οὕτω δὴ	καὶ	ἡμεῖς, ἢν μὲν ἀθρόον τὸ
[11, 463]	τῷ περὶ Μέθης. (Διόπερ συνιοῦσι	καὶ	ἡμῖν ἐπὶ τὰς Διονυσιακὰς ταύτας
[11, 479]	φησι Πάμφιλος, τὴν κοτύλην καλεῖσθαι	καὶ	ἡμίναν, παρατιθέμενος Ἐπιχάρμου· (Καὶ πιεῖν
[11, 479]	Διόδωρος δ´ ἐν Ἰταλικαῖς Γλώσσαις	καὶ	Ἡράκλειτος, ὥς φησι Πάμφιλος, τὴν
[11, 500]	πρώτου Ἡρακλέους τῷ γένει· διὸ	καὶ	Ἡρακλεωτικοὶ πρός τινων καλοῦνται. Ἔχουσι
[11, 474]	Φερεκύδης ἐν τῇ δευτέρᾳ ἱστορεῖ	καὶ	Ἡρόδωρος ὁ Ἡρακλεώτης. Ἀσκληπιάδης δ´
[11, 489]	γενέσεως καὶ συναιρέσεως, καθά φησι	καὶ	Ἡσίοδος· Πληιάδων Ἀτλαιγενέων ἐπιτελλομενάων ἄρχεσθ´
[11, 462]	μολπὴ δ´ ἀμφὶς ἔχει δώματα	καὶ	θαλίη. Χρὴ δὲ πρῶτον μὲν
[11, 497]	δὲ γέγωνεν κώδωνος κώμου σύνθεμα	καὶ	θαλίης, Νεῖλος ὁκοῖον ἄναξ μύσταις
[11, 504]	καὶ μάλα ὀρθά τε αὔξεται	καὶ	θάλλοντα ἀφικνεῖται εἰς τὴν καρπογονίαν.
[11, 463]	διὰ τούτων· Ὁ μὲν Χῖος	(καὶ	Θάσιος ἐκ μεγάλων κυλίκων ἐπιδέξια,
[11, 506]	μεγίστους (παρ´ Ἀθηναίοις γενομένους Ἀριστείδην	καὶ	Θεμιστοκλέα, Μένωνα δὲ ἐπαινεῖ τὸν
[11, 501]	μνημονεύει· Δέχεσθε φιάλας τάσδε βαλανειομφάλους.	Καὶ	Θεόπομπος δ´ ἐν Ἀλθαίᾳ ἔφη·
[11, 466]	πλεῖστοι γὰρ περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο.	Καὶ	θεοφιλὲς δὲ τὸ ποτήριον· χρυσέοις
[11, 465]	Διθύραμβον καὶ Βακχευτὰν καὶ Βρόμιον.	(Καὶ	Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ περὶ
[11, 490]	δ´ αἴτιος, εἱλίσσονται· ὅς σφισι	καὶ	θέρεος καὶ χείματος ἀρχομένοιο σημαίνειν
[11, 484]	σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν γὰρ	καὶ	θερμὸν ὁ οἶνος· τὸ δὲ
[11, 472]	ἑξῆς λεχθήσεται. Καλεῖται δέ τις	καὶ	θηρίκλειος κρατήρ, οὗ μνημονεύει Ἄλεξις
[11, 471]	ποτηρίοις; Ἄλεξις δ´ ἐν Ἱππεῖ·	Καὶ	θηρίκλειός τις κύλιξ, στέφανον κύκλῳ
[11, 475]	τοῦ ὀρθοῦ ποτηρίου οἷον Προυσιάδος	καὶ	θηρικλείου. ~(ΚΕΡΑΣ. Τοὺς πρώτους λέγεται
[11, 478]	γράφει οὕτως· Κυλίκων Κονωνείων ζεῦγος	καὶ	θηρικλείων χρυσοκλύστων ζεῦγος. (ΚΟΤΥΛΟΣ. Τὰ
[11, 505]	Ἀλεξαμενόν. Διαβάλλει δὲ ὁ Πλάτων	καὶ	Θρασύμαχον τὸν Χαλκηδόνιον σοφιστὴν ὅμοιον
[11, 466]	ῥυτὰ καὶ βατιάκαι Λυκιουργεῖς ἐπίχρυσοι	καὶ	θυμιατήρια καὶ τρυβλία. ΒΗΣΣΑ ποτήριον
[11, 476]	Ἀμμώνιος ἐν γʹ περὶ Βωμῶν	καὶ	Θυσιῶν. (ΚΙΣΣΥΒΙΟΝ τὸ μόνωτον ποτήριον
[11, 489]	κόσμου. Τὸ δὲ τοῦ Νέστορος	καὶ	ἰδιαίτερόν ἐστιν. Ἔχει γὰρ καὶ
[11, 483]	τὴν δίαιταν, ὑποδήματα ἄριστα Λακωνικὰ	καὶ	ἱμάτια φορεῖν ἥδιστα καὶ χρησιμώτατα·
[11, 470]	Αἰθιόπων, ἵνα δὴ θοὸν ἅρμα	καὶ	ἵπποι ἑστᾶς´, ὄφρ´ Ἠὼς ἠριγένεια
[11, 504]	αἰσθόμενοι τῆς ἰδίας ἑκάτερος ἀρετῆς,	καὶ	ἴσως καὶ περὶ πρωτείων διεφέροντο,
[11, 463]	Ἀφροδίτης συμμίσγων ἐρατῆς μνήσεται εὐφροσύνης.	Καὶ	Ἴων δὲ ὁ Χῖός φησιν·
[11, 478]	οὖς ἐνιαχῇ. Μνημονεύει δὲ αὐτοῦ	καὶ	Ἴων ὁ Χῖος Κότυλον οἴνου
[11, 503]	οἰνοχοοῦντες κυάθῳ. Εἰπὼν γάρ· Τρίποδα	καὶ	κάδον παραθέμενος ψυκτῆρά τ´ οἴνου
[11, 481]	δ´ ἐπ´ ὄχου καὶ κυμβία	καὶ	κάδους ἔχων, ὧν ἐπελαμβάνοντο οἱ
[11, 462]	ὑμνεῖν εὔφρονας ἄνδρας εὐφήμοις μύθοις	καὶ	καθαροῖσι λόγοις· σπείσαντας δὲ καὶ
[11, 462]	δ´ ἐστὶν ὕδωρ καὶ γλυκὺ	καὶ	καθαρόν. (Πάρκεινται δ´ ἄρτοι ξανθοὶ
[11, 507]	φύσεις ἢ πρὸς τὸν μετεωρότερον	καὶ	καθαρώτερον ἀνέρχεσθαι τόπον, ἅτε κουφότητος
[11, 466]	τις οἶνον ἐγχέας, ἀλλ´ ὕδωρ	καὶ	καθύπερθε μέθυ. Ἀνακρέων· Φέρ´ ὕδωρ,
[11, 493]	αὐτὸ ῥᾳδίως βαστάζοντος δίχα πόνου	καὶ	κακοπαθείας. Τὸ γὰρ ποτήριον ὑφίσταται
[11, 464]	ἐν τῇ Εἰσαγωγικῇ περὶ ἀγαθῶν	καὶ	κακῶν Πραγματείᾳ τοῖς πλείστοις προσάπτειν.
[11, 467]	παρίστησιν· Οὑτοσὶ δεῖνος τι δεινος	καὶ	καλαθίσκος οὑτοσί. Τελέσιλλα δὲ ἡ
[11, 508]	φησι Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι.	Καὶ	Κάλλιππος δ´ ὁ Ἀθηναῖος, μαθητὴς
[11, 466]	δ´ ἀμφικύπελλον ὑπερφίαλον, τὸ ὑπερήφανον	καὶ	καλόν. Εἰ μὴ ἄρα τὸ
[11, 489]	κυκλοτερεῖς καὶ ἀστέρας ἔχοντας, οὓς	καὶ	καλοῦσι σελήνας. Καὶ τὸν ἄρτον
[11, 506]	τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Διονυσόδωρον προπηλακίζων	καὶ	καλῶν ὀψιμαθεῖς ἔτι τε ἐριστὰς
[11, 479]	βάλλειν ἐπὶ τὸν σκοπόν, ἀλλὰ	καὶ	καλῶς ἕκαστα αὐτῶν. Ἔδει γὰρ
[11, 474]	Σκείρωνος, ἡσύχῳ ποδὶ (προσῆγε πρᾴως	καὶ	καλῶς τὸν κάνθαρον. Φρύνιχος Κωμασταῖς·
[11, 473]	φησι· Ἡ Μανία, φέρ´ ὀξύβαφα	καὶ	κανθάρους. Ἄλεξις δ´ ἐν Κρατείᾳ
[11, 502]	φησι χαλκοῦν φοίνικα, Ναξίων ἀνάθημα,	καὶ	καρυωτὰς φιάλας χρυσᾶς. Ἀναξανδρίδης δὲ
[11, 475]	Προσπτῆναι μέσην τράπεζαν ἀμφὶ σῖτα	καὶ	καρχήσια, (πρὸς τὴν τράπεζαν φάσκων
[11, 471]	τὸ αὐτὸ ὑπολαμβάνει θηρίκλειον εἶναι	καὶ	καρχήσιον. ~Ὅτι δὲ διαφέρει σαφῶς
[11, 489]	ποτηρίου φέροντα τὸν ὅλον ὄγκον	(καὶ)	κατὰ μείζονα κυκλοειδῆ περιγραφὴν ἔξαρσιν
[11, 507]	ἡ διαπλαττομένη ἀθάνατος ὑπ´ αὐτοῦ	καὶ	κατὰ τὴν ἀπόλυσιν χωριζομένη τοῦ
[11, 463]	τινός, πανηγυρίσας ἥδιστ´ ἀπῆλθεν οἴκαδε.	Καὶ	κατὰ τὴν καλὴν οὖν Σαπφώ·
[11, 507]	Ἐδόκει γὰρ Πλάτων φθονερὸς εἶναι	καὶ	κατὰ τὸ ἦθος οὐδαμῶς εὐδοκιμεῖν.
[11, 493]	Τὸ γὰρ ποτήριον ὑφίσταται μέγα	(καὶ)	κατὰ τὸ κύτος καὶ βαρὺ
[11, 501]	μερῶν τίθεσθαι, κατὰ τὸν πυθμένα	καὶ	κατὰ τὸ στόμα. Διονύσιος δ´
[11, 476]	Σεύθην, ἠσπάζοντο μὲν πρῶτον ἀλλήλους	καὶ	κατὰ τὸν Θρᾴκιον νόμον κέρατα
[11, 465]	ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι τεμνόμεναι	καὶ	κατὰ φύσιν δακρύουσι. Διόπερ καὶ
[11, 461]	ὁ Πλούταρχος. Ὥρα οὖν κατακλίνεσθαι.	(Καὶ	κατακλιθέντων Ἀλλὰ μήν» ὁ Πλούταρχος
[11, 459]	ὁδῷ παραπορευόμενον τὸν Πετεὼ κατέσχεν	καὶ	κατακλίνας ἐν τῇ πόᾳ θαλλίαν
[11, 483]	ἀναγράφων τὴν τοῦ Φιλαδέλφου πομπὴν	καὶ	καταλέγων πολλὰ ἐκπώματα γράφει καὶ
[11, 486]	ἐπὶ τὸ μνῆμ´ ἐκείνῃ, μανθάνεις;	καὶ	κατάχεον. ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ ἡ μετὰ τὸ
[11, 466]	ἔχειν θνητὸν ἄνθρωπον, ἀλλ´ ἐρᾶν	καὶ	κατεσθίειν· σὺ δὲ κάρτα φείδῃ.
[11, 494]	ταύτας εἰς χεῖρας (ὁ βασιλεὺς)	καὶ	κατιδὼν ἔφη καὶ αὐτὸς ἀπειληφέναι
[11, 466]	Τὸ δὲ Νέστορος ποτήριον πολλοὶ	καὶ	κεραμεύουσι· πλεῖστοι γὰρ περὶ αὐτοῦ
[11, 477]	χειή, ἡ καταδεχομένη τὸ ζῷον.	Καὶ	κήθιον τὸ χήτιον τὸ χωροῦν
[11, 462]	κύλικα, καθέντες εἰς αὐτὴν ἄνθεα	καὶ	κηρία καὶ λιβανωτὸν ἄτμητον καὶ
[11, 477]	γὰρ λέγων ἄλεισον τὸ αὐτὸ	καὶ	κισσύβιον τὴν ἀκριβῆ θέσιν τῶν
[11, 477]	περὶ τῆς Νεστορίδος Σκύφει, φησί,	καὶ	κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν ἄστει
[11, 468]	φησιν ἐν Ἀτάκτοις. ~(ΔΕΠΑΣΤΡΟΝ. Σιληνὸς	καὶ	Κλείταρχος ἐν Γλώσσαις παρὰ Κλειτορίοις
[11, 478]	βιαζόμεναι μέλανος οἴνου ἀκράτου. (Σιληνὸς	καὶ	Κλείταρχος ἔτι τε Ζηνόδοτος τὴν
[11, 475]	καὶ ὁ λέβης. Σιληνὸς δὲ	καὶ	Κλείταρχος τοὺς Αἰολεῖς φασιν οὕτω
[11, 500]	σκύφους. Ὧν πρῶτοι μὲν ἐγένοντο	καὶ	κλέος ἔλαβον οἱ Βοιώτιοι λεγόμενοι,
[11, 466]	κηρύσσεται, χαλκηλάτους λέβητας ἐκτιθεὶς φέρειν	καὶ	κοῖλα χρυσόκολλα καὶ πανάργυρα ἐκπώματ´,
[11, 483]	θοῆς διὰ σέλματα νηὸς φοίτα	καὶ	κοίλων πώματ´ ἄφελκε κάδων, ἄγρει
[11, 502]	σοι τήνδ´ ἐγὼ ἰδίᾳ τε	καὶ	κοινῇ κύλικα προπίομαι. Ἐκαλεῖτο δὲ
[11, 478]	Εἰς κόρακας, ὦ μαστιγία. {Α.	Καὶ	κόνδυ καὶ ψυκτῆρα καὶ κυμβίον.
[11, 486]	ἀπὸ Λύκωνος τοῦ κατεσκευασμένου, ὡς	καὶ	Κονώνειοι αἱ ὑπὸ Κόνωνος ποιηθεῖσαι.
[11, 478]	κοτύλην ὠνομακέναι τὸν ποιητήν Πύρνον	καὶ	κοτύλην. Ὃν κύλικα μὲν οὐκ
[11, 479]	τὸ τῶν χειρῶν κοῖλον· ὅθεν	καὶ	κοτυλήρυτον αἷμα τὸ ἀμφοτέραις ταῖς
[11, 499]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς χοὸς	καὶ	κοτύλης. (Χωρεῖν δ´ αὐτὸ κοτύλας
[11, 504]	Ἐπεὶ δὲ θύσαντες πρὸς δεῖπνον	καὶ	κρατῆρα καὶ εὐχὰς καὶ παιῶνας
[11, 483]	πριάμενοι κώθωνας, οἳ δὲ σκόροδα	καὶ	κρόμμυα. (Ἡνίοχος Γοργόσι· Πιεῖν πιεῖν
[11, 507]	ἀναπηδήσαντα τὸ φαλακρὸν (μου) κατασκαριφᾶν	καὶ	κρώζειν περιβλέπουσαν. (Δοκῶ οὖν σε,
[11, 470]	τοῖς οἴκοις κεῖται φιάλη χαλκῆ	καὶ	κύαθος χαλκοῦς καὶ ἠθάνιον χάλκεον.
[11, 471]	τε δῶρα παρὰ τοῦ Νικοδήμου	καὶ	κύλικα θηρικλείαν λαβὼν ἐπανῆκεν. Ἀδαῖος
[11, 472]	ἄρας ἐνώμα. (Ἐν δὲ Προιτίσι·	Καὶ	κύλικα θηρίκλειον εἰσφέρει πλέον ἢ
[11, 479]	τῷ ἰσχίῳ ὀστοῦν καλεῖσθαι ἄλεισον	καὶ	κύλικα. Κοτυλίσκος δὲ καλεῖται ὁ
[11, 470]	φησί· Τορνεύεσθαι δὲ ἐξ αὐτῆς	καὶ	κύλικας θηρικλείους, ὥστε μηδένα ἂν
[11, 462]	ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρες ἁπάντων	(καὶ	κύλικες· πλεκτοὺς δ´ ἀμφιτιθεῖ στεφάνους,
[11, 480]	τε γλυκερὸν καὶ Διωνύσοιο καρπῷ	καὶ	κυλίκεσσιν Ἀθηναίαισι κέντρον Αἱ δ´
[11, 502]	ὡς ἐν Λυσιστράτῃ· Δέσποινα Πειθοῖ	καὶ	κύλιξ φιλοτησία. ΧΟΝΝΟΙ. Παρὰ Γορτυνίοις
[11, 502]	δὲ τὴν τοιαύτην πρόποσιν ἐκαλεῖτο	καὶ	κύλιξ φιλοτησία, ὡς ἐν Λυσιστράτῃ·
[11, 480]	φέρειν κοινόν τε χρὴ κρατῆρα	καὶ	κυλιχνίδας. Καὶ Ἀλκαῖος ἐν τῷ
[11, 466]	(Ποσειδῶνος ἔβοσκεν ἵππους· καί ποτε	(καὶ)	κύματος ἐπιφερομένου μεγάλου συγκολυμβήσαντα αὐτὸν
[11, 481]	Εὐβοίας, χλανίδας δ´ ἐπ´ ὄχου	καὶ	κυμβία καὶ κάδους ἔχων, ὧν
[11, 481]	Μειδίου ἀκολουθεῖν αὐτῷ φάσκων ῥυτὰ	καὶ	κυμβία. καὶ πάλιν ἐν τῷ
[11, 496]	ἐν τῷ κατὰ Μειδίου Ῥυτὰ	καὶ	κυμβία, φησί, καὶ φιάλας» Δίφιλος
[11, 478]	{Α. Καὶ κόνδυ καὶ ψυκτῆρα	καὶ	κυμβίον. Νικόμαχος δ´ ἐν πρώτῳ
[11, 481]	τὸ αὐτὸ οἴεται εἶναι κισσύβιον	καὶ	κυμβίον. Φησὶ γὰρ ὡς Ὀδυσσεὺς
[11, 503]	ἄρτος κρίθινος καὶ πύρινος ὀπτὸς	καὶ	κυπαρίσσου στέφανος καὶ οἶνος κεκραμένος
[11, 495]	Κορινθίους μέν φησι καὶ Βυζαντίους	καὶ	Κυπρίους τὴν λήκυθον ἀποδιδόναι, Θεσσαλοὺς
[11, 495]	λαμβάνει κύλικα τὴν λεγομένην πενταπλόαν	καὶ	κωμάζει μετὰ χοροῦ. ~(Πενταπλόα δ´
[11, 503]	τινὲς ὀνομάζουσιν. Τοὺς δ´ Ἀττικοὺς	καὶ	κωμῳδεῖν τὸν ψυγέα ὡς ξενικὸν
[11, 470]	δ´ ἔννους μόλις ᾔτησε κύλικα	καὶ	λαβὼν ἑξῆς πυκνὰς ἕλκει, καταντλεῖ,
[11, 501]	ἐπὶ πῦρ οὐκ ἐπιτιθεμένη, καθότι	(καὶ	λέβητα καλεῖ ὁ ποιητὴς τὸν
[11, 473]	ἀλλὰ κάδοις Χίου με κατάβρεχε	καὶ	λέγε παῖζε, Ἡδύλε» Μισῶ ζῆν
[11, 488]	ἕκαστον τῶν ὤτων; πῶς δὲ	καὶ	λέγει δύο πυθμένας εἶναι τοῦ
[11, 480]	Ταῦτα δ´ ἐστὶ κεράμεα ποτήρια	καὶ	λέγεται ἀπὸ τοῦ κυλίεσθαι τῷ
[11, 507]	διαλόγοις αὐτοῦ κεκλεμμένων τί ἂν	καὶ	λέγοι τις; ἡ μὲν γὰρ
[11, 485]	ποτήριον ποιόν. Ἀπολλοφάνης δὲ Κρησί·	Καὶ	λεπαστά μ´ ἁδύοινος εὐφρανεῖ δι´
[11, 462]	εἰς αὐτὴν ἄνθεα καὶ κηρία	καὶ	λιβανωτὸν ἄτμητον καὶ ἄλλα ἄττα
[11, 466]	Κίμων καὶ Ἀθηνοκλῆς. Ἐχρῶντο δὲ	καὶ	λιθοκολλήτοις ἐκπώμασι. Μένανδρος δέ πού
[11, 465]	κιρνάναι, εἶτ´ αὐτοὺς προσφέρεσθαι· ὅθεν	καὶ	Λιμναῖον κληθῆναι τὸν Διόνυσον, ὅτι
[11, 508]	οὐχ εὑρίσκομεν, ἀλλὰ συμπόσια μὲν	καὶ	λόγους ὑπὲρ ἔρωτος εἰρημένους καὶ
[11, 486]	ᾧ τὸν οἶνον, καλεῖσθαι λέγων	καὶ	λοιβίδας τὰ σπονδεῖα ὑπὸ Ἀντιμάχου
[11, 506]	τὸν Θουκυδίδου τοῦ ἀντιπολιτευσαμένου Περικλεῖ	καὶ	Λυσίμαχον τὸν Ἀριστείδου τοῦ δικαίου,
[11, 507]	Διονύσιον. Αἰσχίνου τε πένητος ὄντος	καὶ	μαθητὴν ἕνα ἔχοντος Ξενοκράτην, τοῦτον
[11, 461]	ἀφικόμην· εἶδον οὖν τὴν Ἡράκλειαν	καὶ	μάλ´ ὡραίαν πόλιν. Ἡρακλεῶται δ´
[11, 508]	καὶ λόγους ὑπὲρ ἔρωτος εἰρημένους	καὶ	μάλα ἀπρεπεῖς, οὓς καταφρονῶν τῶν
[11, 504]	δὲ ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτο πίνῃ,	καὶ	μάλα ὀρθά τε αὔξεται καὶ
[11, 496]	Βιθυνίας βασιλεύσαντος καὶ ἐπὶ τρυφῇ	καὶ	μαλακίᾳ διαβοήτου γενομένου ἱστορεῖ (Νίκανδρος
[11, 461]	καὶ πλήκτας τοὺς ἥρωας νομίζουσι	καὶ	μᾶλλον νύκτωρ ἢ μεθ´ ἡμέραν.
[11, 487]	Πρὸς θεῶν, τῷ κοττάβῳ πρόσεστι	καὶ	Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης; Ἕρμιππος
[11, 462]	οὐδὲν ἄλλο κέκτηνται ἢ κύλικα	καὶ	μάχαιραν καὶ ὑδρίαν, καὶ ὅτι
[11, 484]	Πλατὺ δ´ ἐστὶ τῇ κατασκευῇ	καὶ	μέγα· ἔχει δὲ καὶ ὦτα
[11, 465]	(οἶδα δέ τινας, ἄνδρες θιασῶται,	καὶ	μέγα φρονήσαντας οὐχ οὕτως ἐπὶ
[11, 473]	χάρις, ὥστε φίλει καὶ γράφε	καὶ	μέθυε. Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς
[11, 477]	ἓν τῶν κιβωρίων ὡς ἐξοινῶν	(καὶ	μεθύων) ἐνεούρησε. Δίδυμος δέ φησι
[11, 495]	τὰ μὲν δίχοα, τὰ δὲ	καὶ	μείζονα. ΠΡΟΑΡΟΝ κρατὴρ ξύλινος, εἰς
[11, 466]	ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι	(καὶ)	μείζους ἐμοῦ Ὅτι Παρμενίων συγκεφαλαιούμενος
[11, 485]	Πάντα γὰρ ἦν μέστ´ ἀνδρῶν	καὶ	μειρακίων πινόντων· ὁμοῦ δ´ ἄλλων
[11, 502]	τὸ λοιπὸν αὐτόθι εἶναι πίνειν.	Καὶ	Μελέαγρος δ´ ὁ κυνικὸς ἐν
[11, 496]	καλεῖται καθ´ ὅσον οἶνον ἔχει	καὶ	μέλι καὶ τυρὸν καὶ ἀλφίτων
[11, 462]	ξανθοὶ γεραρή τε τράπεζα τυροῦ	καὶ	μέλιτος πίονος ἀχθομένη· βωμὸς δ´
[11, 485]	μείζων, παρατιθέμενος Τηλεκλείδου ἐκ Πρυτάνεων·	Καὶ	μελιχρὸν οἶνον ἕλκειν ἐξ ἡδυπνόου
[11, 466]	Λέγονται δὲ καὶ δόρατα ἀγκυλητὰ	καὶ	μεσάγκυλα ἄλλα· ἀπὸ ἀγκύλης ἤτοι
[11, 501]	Ὀμφάλῃ· Ἴτ´ ἐκφορεῖτε, παρθένοι, κύπελλα	καὶ	μεσομφάλους. Οὕτω δ´ εἴρηκε τὰς
[11, 481]	Ἀγροίκοις· Μεγάλ´ ἴσως (ποτήρια) προπινόμενα	καὶ	μέστ´ ἀκράτου κυμβία ἐκάρωσεν ὑμᾶς.
[11, 474]	πλοῖον; {Α. Οὐδὲν οἶσθας, ἄθλιε.	(Καὶ	μετ´ ὀλίγα· {ΣΤΡ. Τὴν ναῦν
[11, 493]	συντάξεως, λέγειν αὐτῷ ὅτι ἀπείληφε.	Καὶ	μετ´ οὐ πολὺ παραγενομένῳ καὶ
[11, 498]	κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν ἄστει	καὶ	μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ
[11, 477]	κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν ἄστει	καὶ	μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ
[11, 476]	κέρασιν ἔπινον δῆλον ἐκ τοῦ	καὶ	μέχρι νῦν λέγεσθαι, ὅταν συμμίσγωσι
[11, 508]	πείσει λέγων ταῦτα καὶ γράφειν	καὶ	μὴ ταὐτὰ ποιεῖν τοῖς εὐχομένοις,
[11, 465]	Περσῶν λέγων γράφει καὶ ταῦτα·	Καὶ	μὴν ἐκπώματα ἢν μὲν ὡς
[11, 470]	βραχέα ὡς ἂν κύλιξ οὖσα.	Καὶ	μήποτε Ἄλεξις ἐν Ἡσιόνῃ θηρικλείῳ
[11, 481]	ποτηρίων. (ΚΥΜΒΙΑ τὰ κοῖλα ποτήρια	καὶ	μικρὰ Σιμάριστος. Δωρόθεος δέ· Γένος
[11, 488]	τοῦ χείλους διήκουσαι τοῦ ποτηρίου	καὶ	μικρὸν ἔτι μετεωριζόμεναι κατὰ μὲν
[11, 505]	μίμους μὴ φῶμεν εἶναι λόγους	καὶ	μιμήσεις ἢ τοὺς Ἀλεξαμενοῦ τοῦ
[11, 464]	ἅμα ἀκροώμενοι τῶν γελωτοποιῶν τούτων	καὶ	μίμων, ἔτι δὲ τῶν ἄλλων
[11, 481]	(Καὶ ἐν τῷ κατὰ Εὐέργου	καὶ	Μνησιβούλου φησὶ δὲ Δίδυμος ὁ
[11, 461]	δημιουργοῦσιν αὐτοὺς πίνοντας ἐκπώμασι μεγάλοις.	Καί	μοι δοκοῦσι λέγειν οὐ κακῶς
[11, 482]	τῷ ἀλείσῳ καὶ τῷ δέπαι	καὶ	μόνον ὀνόματι διαλλάσσει Τοὺς μὲν
[11, 506]	φείδεται κατηγορίας οὐδὲ τῆς Ἀλκιβιάδου	καὶ	Μυρωνίδου, ἀλλ´ οὐδ´ αὐτοῦ τοῦ
[11, 466]	ὁ Μιλήσιος, Καλλικράτης ὁ Λάκων	καὶ	Μῦς, οὗ εἴδομεν σκύφον Ἡρακλεωτικὸν
[11, 478]	αἱρεῖ τὰ ἐκ τῆς θαλάμης	καὶ	νέμει ὅσοι ἄνω τὸ κέρνος
[11, 505]	Ἦ καλόν γε αἱ Ἀθῆναι	(καὶ)	νέον τοῦτον Ἀρχίλοχον ἐνηνόχασιν. Ἄλλοι
[11, 493]	Ὅμηρος οὐκ ἐπὶ μόνων Μαχάονος	καὶ	Νέστορος ἔθηκε, δύο γὰρ οὗτοι
[11, 493]	οὐκ ἀκουστέον ἐπὶ μόνων Μαχάονος	καὶ	Νέστορος, ὡς οἴονταί τινες, τὸ
[11, 486]	(ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ κύλιξ, ὥς φησι Κλείταρχος	καὶ	Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός ᾧ τὸ
[11, 482]	κύπελλα ἐκπώματα σκύφοις ὅμοια, ὡς	καὶ	Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος, ~(Κύπελλα δ´
[11, 491]	φορέεσκε ποτὸν Διὶ μητιόεντι. Τὸν	καὶ	νικήσας πατέρα Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺς
[11, 498]	μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ	καὶ	νομεῖς καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ,
[11, 477]	μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ	καὶ	νομεῖς καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ·
[11, 483]	(δὲ) τῆς ἀγωγῆς γένος ὃ	καὶ	νῦν δρᾶται παρά τισι τῶν
[11, 471]	τοὺς εὑρόντας. Φαίνεται δ´ ἔτι	καὶ	νῦν· εἰ δὲ μὴ ποιεῖ
[11, 489]	τοὺς δύο πυθμένας. Ὁποῖόν τι	καὶ	νῦν ἔστιν ἰδεῖν ἐν Καπύῃ
[11, 476]	τὸ πόμα. (Διαμένει δὲ ἔτι	καὶ	νῦν ἡ τῶν κεράτων κατασκευή.
[11, 501]	ἐστι καὶ ἀρχαία. Ἔτι γοῦν	καὶ	νῦν οὕτως Μασσαλιῆται τιθέασι τὰς
[11, 482]	νεοκρᾶτα βάπτοντες τῷ κυμβίῳ, καθὰ	καὶ	νῦν παρ´ ὑμῖν ποιοῦσιν ἐν
[11, 509]	ἀδόξως διαζῶν. Τοιοῦτοι δ´ εἰσὶ	καὶ	νῦν τῶν Ἀκαδημαικῶν τινες, ἀνοσίως
[11, 506]	~Ἀλλὰ μὴν οὐ δύνανται Πάραλος	καὶ	(Ξάνθιππος οἱ Περικλέους υἱοὶ (τελευτήσαντες
[11, 509]	οὐ μόνῳ Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἀλλὰ	καὶ	Ξενοκράτει. Καὶ οὗτος οὖν τῆς
[11, 476]	ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνοντες ἐπλάζοντο.	Καὶ	Ξενοφῶν δ´ ἐν τῇ ζʹ
[11, 473]	οἴεσθε μέγεθος ἀρεσιαν μέγαν πάνυ,	καὶ	ξηρὸν ἐπόης´ εὐθέως τὸν κάνθαρον.
[11, 505]	αὐτῆς μεθυσθῇ. (Λέγεται δὲ ὡς	καὶ	ὁ Γοργίας αὐτὸς ἀναγνοὺς τὸν
[11, 462]	ὅπου ἂν πορεύωνται. Πολλοῖς δὲ	καὶ	ὁ ἐν Ἰλλυριοῖς τόπος διαβόητός
[11, 469]	πλεῖστον πινόντων προείπομεν. (Ὅτι δὲ	καὶ	ὁ Ἥλιος ἐπὶ ποτηρίου διεκομίζετο
[11, 470]	αὐτὸν τὸ τόξον ὡς βαλῶν,	καὶ	ὁ Ἥλιος παύσασθαι κελεύει, ὃ
[11, 493]	τὸ δέπας ἀμογητὶ ἀείρων. Ταῦτα	καὶ	ὁ θαυμάσιος λυτικὸς Σωσίβιος, ὃν
[11, 506]	ἀλλ´ οὐδ´ αὐτοῦ τοῦ Κίμωνος.	Καὶ	ὁ Κρίτων δ´ αὐτοῦ Σοφοκλέους
[11, 475]	συνήθως ἔταττον, ἀφ´ οὗ λέγεται	καὶ	ὁ λέβης. Σιληνὸς δὲ καὶ
[11, 506]	ἀλλὰ καὶ ὁ Ῥαμνούσιος Ἀντιφῶν	καὶ	ὁ μουσικὸς Λάμπρος. ~(Ἐπιλίποι δ´
[11, 495]	τοῦ τῆς Σκιράδος Ἀθηνᾶς ἱεροῦ,	καὶ	ὁ νικήσας λαμβάνει κύλικα τὴν
[11, 498]	ἑτέρῳ πρὸ ἑαυτοῦ δοῦναι πιεῖν.	Καὶ	ὁ Ὀδυσσεὺς δὲ παρὰ τῷ
[11, 464]	τοῦτον. Καὶ γὰρ ὁ φίλοψος	καὶ	ὁ ὀψοφάγος οἷον ὀψομανής ἐστι
[11, 490]	τῇ ἀστροθεσίᾳ τῶν Πλειάδων· διὸ	καὶ	ὁ περὶ ταύτας μῦθος, ὅτι
[11, 482]	εἶναι τῇ κατασκευῇ. Φησὶ γὰρ	καὶ	ὁ ποιητής· Ἦτοι ὃ καλὸν
[11, 466]	σπένδεσκε θεῶν, ὅτε μὴ Διί.	Καὶ	ὁ Πρίαμος δὲ τὸν υἱὸν
[11, 479]	κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν ἑκάστῳ μικρόν,	καὶ	ὁ προσφέρων ἂν εἶπεν εὐδειπνίας.
[11, 506]	Ἱππίας ὁ Ἡλεῖος χλευάζεται, ἀλλὰ	καὶ	ὁ Ῥαμνούσιος Ἀντιφῶν καὶ ὁ
[11, 460]	Ἀπὸ τράπεζαν εἷλέ νιν ποτήρια.	Καὶ	ὁ τὴν Ἀλκμαιωνίδα δὲ ποιήσας
[11, 491]	ποταναῖς ὁμώνυμοι πελειάσιν αἰθέρι κεῖσθε.	Καὶ	ὁ τὴν εἰς Ἡσίοδον δὲ
[11, 503]	Ψυκτήρια δένδρεα φίλαισιν ὠλέναισι δέξεται.	Καὶ	ὁ τὸν Αἰγίμιον δὲ ποιήσας
[11, 496]	ἐπιλέγοντες ῥῆσιν μυστικήν. Μνημονεύει αὐτῶν	καὶ	ὁ τὸν Πειρίθουν γράψας, εἴτε
[11, 504]	καὶ εὐχὰς καὶ παιῶνας ἐτράποντο.	Καὶ	ὁ τοὺς μίμους δὲ πεποιηκώς,
[11, 464]	ὁ ὀψοφάγος οἷον ὀψομανής ἐστι	καὶ	ὁ φίλοινος οἰνομανὴς καὶ ὡσαύτως
[11, 463]	δὲ προμηθείην αἰὲν ἔχειν ἀγαθόν.	(Καὶ	ὁ χαρίεις δ´ Ἀνακρέων φησίν·
[11, 502]	Χρυσίδ´ οἴνου πανσέληνον ἐκπιὼν ὑφείλετο.	καὶ	ὅ γε ἐ- Ἐκαλεῖτο δέ
[11, 504]	αὐλητρίδας ἐκβάλλει, ὃ δὲ εἰσάγει·	(καὶ	ὃ μέν, ὡς πρόκειται, παραιτεῖται
[11, 465]	οὗ βροτοὶ καλοῦσιν οἶνον αἴθοπα.	Καὶ	Ὀδυσσεὺς ὤπασεν Μελιηδέα οἶνον ἐρυθρόν,
[11, 477]	ἐχρῆτο, συβῶται δὲ καὶ νομεῖς	καὶ	οἱ ἐν ἀγρῷ· (Πολύφημος μὲν
[11, 498]	ἐχρῆτο, συβῶται δὲ καὶ νομεῖς	καὶ	οἱ ἐν ἀγρῷ, ὡς ὁ
[11, 463]	ἄλλων κυδρότερον πίεται. Ἐποιοῦντο δὲ	καὶ	οἱ ἑπτὰ καλούμενοι σοφοὶ συμποτικὰς
[11, 466]	καλῶς καὶ εὐσχημόνως κότταβον προίεσθαι.	Καὶ	οἱ πολλοὶ ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον
[11, 508]	καταφρονῶν τῶν ἀναγνωσομένων συνέθηκεν, ὥσπερ	καὶ	οἱ πολλοὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ
[11, 466]	εὐρύθμως ἐρρίπτουν εἰς τὸ κοττάβιον.	(Καὶ	οἴκους δὲ ἐπιτηδείους κατεσκεύαζον εἰς
[11, 460]	ἔκπωμα οἱ Ἀττικοί, ἐπεὶ ὑδροποτεῖν	καὶ	οἰνοποτεῖν λέγουσιν. (Ἀριστοφάνης ἐν Ἱππεῦσιν·
[11, 503]	πύρινος ὀπτὸς καὶ κυπαρίσσου στέφανος	καὶ	οἶνος κεκραμένος ἐν ᾠῷ χρυσῷ,
[11, 488]	ἦν ὀλίγη τοῖς κολαπτῆρσιν ἐπηρμένη	καὶ	οἱονεὶ κεφαλίδας ἥλων ἀποτελοῦσα. Πεπάρθαι
[11, 505]	ἀπωλείας τῆς ὑπὸ Τισσαφέρνου γενομένης,	καὶ	οἷός τις ἦν τὸν τρόπον,
[11, 479]	ὁ ἱερὸς τοῦ Διονύσου κρατηρίσκος,	καὶ	οἷς χρῶνται οἱ μύσται, ὡς
[11, 494]	γράφει οὕτως· Ἀλβατάνης δὲ στρεπτὸν	καὶ	ὅλμον χρυσοῦν. Ὁ δὲ ὅλμος
[11, 491]	ἀποκρύπτουσι Πελειάδες. Οὐδὲν οὖν ἄπιστον	καὶ	Ὅμηρον τὰς Πλειάδας κατὰ ποιητικὸν
[11, 475]	τραπεζῶν κεκραμένα τιθέναι ποτήρια, καθὰ	καὶ	Ὅμηρος ποιεῖ. Ὠνομάσθη δὲ τὸ
[11, 475]	α> ἀντὶ τοῦ κερχήσιον· διὸ	καὶ	Ὅμηρος τοὺς ὑπὸ δίψους κρατουμένους
[11, 494]	ὄξους δεκτικὸν σκεῦος· ἐστὶ δὲ	καὶ	ὄνομα ποτηρίου, οὗ μνημονεύει Κρατῖνος
[11, 495]	μέμνηται γράφων οὕτως· Ἦσαν δὲ	καὶ	ὀνύχινοι σκύφοι καὶ συνδέσεις τούτων
[11, 475]	τοῦ θωρακίου εἰς ὕψος ἀνήκουσα	καὶ	ὀξεῖα γιγνομένη ἐστὶν ἡ λεγομένη
[11, 496]	(ΡΥΤΟΝ ἔχει τὸ υ> βραχὺ	καὶ	ὀξύνεται. Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ
[11, 481]	Γένος ποτηρίων βαθέων τὰ κυμβία	καὶ	ὀρθῶν, πυθμένα μὴ ἐχόντων μηδὲ
[11, 499]	ὁμοίως ἀγγεῖον ξύλινον στρογγύλον γάλα	καὶ	ὀρὸν δεχόμενον, (ὡς καὶ παρ´
[11, 507]	τῆς σχολῆς, καὶ προέπιεν Ἀπολλοδώρῳ.	Καὶ	ὃς εἶπεν Ἥδιον ἂν παρὰ
[11, 471]	συγγράμματί φησι· Τὰ τοίνυν εὑρήματα	καὶ	ὅσα τοιαῦτα ἔτι καὶ τὰ
[11, 467]	δὲ καὶ τὸ εἶ γράφουσιν	καὶ	ὅταν καθ´ αὑτὸ μόνον ἐκφωνῆται
[11, 467]	ὅταν καθ´ αὑτὸ μόνον ἐκφωνῆται	καὶ	ὅταν συζευγνυμένου τοῦ ἰῶτα. Κἀν
[11, 470]	δέπαι τούτῳ (ἐς τὴν Ἐρύθειαν.	Καὶ	ὅτε δὲ ἦν ἐν τῷ
[11, 467]	ἧς νῦν τάττεται δυνάμεως, ~(ἀλλὰ	καὶ	ὅτε τὴν δίφθογγον ἔδει σημαίνειν
[11, 466]	Ἔναλον καὶ διηγεῖσθαι τὸν τρόπον,	καὶ	ὅτι ἡ μὲν παρθένος παρὰ
[11, 462]	κύλικα καὶ μάχαιραν καὶ ὑδρίαν,	καὶ	ὅτι οἰκίας ἔχουσιν ἐξ ἀνθερίκου
[11, 496]	ποτήριον τοῦτο ἔξορθόν ἐστι προείρηται.	Καὶ	ὅτι τὴν προσηγορίαν ἔσχεν ἀπὸ
[11, 509]	ἐμφαίνων ὅτι καὶ πολυτελῶς ἠσκοῦντο	καὶ	ὅτι τῆς εὐμορφίας τῶν καθ´
[11, 483]	βʹ (Περὶ δὲ τοῦ κωθωνίζεσθαι	καὶ	ὅτι χρήσιμός ἐστι διὰ χρόνου
[11, 466]	Λέσβον στείλαντος σὺν ἄλλοις βασιλεῦσι,	καὶ	ὅτι χρησμὸς ἦν αὐτοῖς δηλώσας
[11, 504]	σώματα καὶ αἱ γνῶμαι σφαλοῦνται,	καὶ	οὐδ´ ἀναπνεῖν μὴ ὅτι λέγειν
[11, 498]	Ἀττικοὶ τὴν εὐθεῖαν καὶ ἀρσενικῶς	καὶ	οὐδετέρως λέγουσιν. Ἡσίοδος δ´ ἐν
[11, 491]	Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺς ἀθάνατον ποίησε	καὶ	οὐρανῷ ἐγκατένασσεν. Ὣς δ´ αὕτως
[11, 478]	λουτηρίῳ ἐοικὸς βαθεῖ. Ἔχει δὲ	καὶ	οὖς ἐνιαχῇ. Μνημονεύει δὲ αὐτοῦ
[11, 482]	καὶ εὐποτώτατα ἐκπωμάτων. Ἦσαν δὲ	καὶ	οὗτοι τῆς αὐτῆς κεραμείας. Ὅταν
[11, 509]	Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἀλλὰ καὶ Ξενοκράτει.	Καὶ	οὗτος οὖν τῆς πατρίδος πικρῶς
[11, 507]	οὐδ´ Ἀντισθένη ἐπαινῶ· καὶ γὰρ	καὶ	οὗτος πολλοὺς εἰπὼν κακῶς οὐδ´
[11, 492]	ἄλφιτον· ἄμφω δὲ ταῦτα κυκώμενα	καὶ	οὕτω πινόμενα λέγει ὁ ποιητής·
[11, 462]	νεὼ τῆς Ἀθηνᾶς ἀόρατον ἀσπίδα·	καὶ	οὕτως ἀφιᾶσιν εἰς τὴν θάλασσαν
[11, 466]	φησ, (τοὺς) ἀμέλγοντας εἰς αὐτὸ	καὶ	οὕτως πίνοντας. ΑΜΥΣΤΙΣ. Καλεῖται μὲν
[11, 482]	ἢ διάφορος ἦν ὁ τύπος	καὶ	οὐχ ὥσπερ τὸ δέπας καὶ
[11, 460]	δόρποιο) ἐκάθισεν ἐπὶ τῶν γονάτων	καὶ	οὐχὶ παρὰ τοῖς γόνασιν ἔστησεν.
[11, 504]	δεῖπνον καὶ κρατῆρα καὶ εὐχὰς	καὶ	παιῶνας ἐτράποντο. Καὶ ὁ τοὺς
[11, 468]	λοιβὴν χέον εἶθαρ χρυσείῃ προχόῳ.	(Καὶ	πάλιν· Ἄλλοι δὲ κρητῆρα πανάργυρον
[11, 475]	ἐνὶ μεγάροις κεῖτο μέλιτος πεπληθός.	Καὶ	πάλιν· Ἀτὰρ ἀμφίθετον κελέβειον ἑλόντες
[11, 495]	δὲ κύλικος ἐχρῶντο τῇ πελλίδι.	Καὶ	πάλιν· Ἐκ δὲ τῆς πέλλης
[11, 504]	παρῆκεν, ἀλλὰ πίνει τὴν κύκλῳ.	Καὶ	πάλιν ἐκ Θεοφορουμένης· Καὶ ταχὺ
[11, 481]	αὐτῷ φάσκων ῥυτὰ καὶ κυμβία.	καὶ	πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ· Ἐπ´
[11, 498]	σκύπφον φέρε, δῶκε δ´ ἄνακτι.	Καὶ	πάλιν· Καὶ τότε Μάντης μὲν
[11, 466]	ὁ παρῳδός· Βαυκαλὶς ἡ τετράκυκλος.	Καὶ	πάλιν Νᾶμα μελισσῶν ἡδὺ μὲν
[11, 473]	παραθεῖναί θ´ ὡς μέγιστον κάνθαρον.	Καὶ	πάλιν· Ὁ δὲ κάνθαρος πάλαι
[11, 491]	Καὶ πάλιν· Χειμέριαι δύνουσι Πελειάδες.	Καὶ	πάλιν· Τῆμος ἀποκρύπτουσι Πελειάδες. Οὐδὲν
[11, 498]	σκύπφον ἔχων ὃν εἵλετο αὑτῷ.	Καὶ	πάλιν· Τὸν δὲ σκύπφον Τηλεβόῃ
[11, 499]	λαγύνων πηλίκοι τινές; {Β. Τρίχους.	Καὶ	πάλιν· Τὸν μεστὸν ἡμῖν φέρε
[11, 491]	(Τὰς δὲ βροτοὶ καλέουσι Πελειάδας.	Καὶ	πάλιν· Χειμέριαι δύνουσι Πελειάδες. Καὶ
[11, 487]	Παρέθετο τὰ ἰαμβεῖα καὶ Δίδυμος	καὶ	(Πάμφιλος. Καλεῖται δὲ μάνης καὶ
[11, 495]	καὶ συνδέσεις τούτων μέχρι δικοτύλων·	καὶ	Παναθηναικὰ μέγιστα, τὰ μὲν δίχοα,
[11, 466]	ἐκτιθεὶς φέρειν καὶ κοῖλα χρυσόκολλα	καὶ	πανάργυρα ἐκπώματ´, εἰς ἀριθμὸν ἑξήκοντα
[11, 466]	τῆς πόλεως, φιλοτιμηθῆναι καὶ πολλὰ	καὶ	παντοδαπὰ γένη παραθέμενον κεραμίων ἐξ
[11, 464]	τὸ πλῆθος τῶν καλῶν τούτων	καὶ	παντοδαπῶν κατὰ τὰς τέχνας ἐκπωμάτων.
[11, 461]	οἶνον καὶ πορίζονται τροφὰς περιέργους	καὶ	παντοίας. Ἐν δὲ τοῖς περὶ
[11, 486]	Ἣν σὺ σάου πάντως, ὡς	καὶ	πάντων ἀπ´ ἐκείνης σοὶ τοῖχοι
[11, 487]	(ΜΑΝΗΣ ποτηρίου εἶδος. Νίκων Κιθαρῳδῷ·	Καὶ	πάνυ τις εὐκαίρως προπίνω, φησί,
[11, 464]	πλεῖστον ἀπαρτωμένοις. (Ἡμεῖς οὖν, ὡς	καὶ	παρ´ Ἀθηναίοις ἐγίνετο, ἅμα ἀκροώμενοι
[11, 508]	θαυμαστέος ἐστίν. Ἔχει γάρ τις	καὶ	παρ´ ἑτέρων ταῦτα λαβεῖν ἢ
[11, 498]	Δουράτεον σκύφος εὐρὺ μελιζώροιο ποτοῖο.	(Καὶ	παρ´ Ὁμήρῳ δ´ Ἀριστοφάνης ὁ
[11, 499]	γάλα καὶ ὀρὸν δεχόμενον, (ὡς	καὶ	παρ´ Ὁμήρῳ λέγεται· Ναῖον δ´
[11, 460]	(Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται. Ἔστι	καὶ	παρὰ Ἀναξανδρίδῃ ἐν Μελιλώτῳ. Εὔβουλος
[11, 486]	καὶ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ ὡς	καὶ	παρὰ τῷ Δημοσθένει γραπτέον Λυκιοεργέας,
[11, 486]	Προβόλους δύο Λυκοεργέας. Μήποτ´ οὖν	καὶ	παρὰ τῷ Ἡροδότῳ ὡς καὶ
[11, 460]	πεποίημαι. (Ἔστι δὲ τὸ ῥῆμα	καὶ	παρὰ τῷ ποιητῇ· Οἰνοποτάζων γὰρ
[11, 509]	βιοῦντες. Χρημάτων γὰρ ἐξ ἀσεβείας	καὶ	παρὰ φύσιν κυριεύσαντες διὰ γοητείαν
[11, 464]	ἑτέρων εἰς ὕδωρ ἐμβληθέντων ἕψονται	καὶ	παραχεόντων εἰς τὸν οἶνον ἧττον
[11, 505]	(ἔτι δ´ Ἱππίαν καὶ Γοργίαν	καὶ	Παρμενίδην καὶ ἑνὶ διαλόγῳ τῷ
[11, 504]	μόνον νεανίᾳ γαμβρῷ προπίνων» ἀλλὰ	καὶ	πᾶσι τοῖς φιλτάτοις ἔδωκε τῷ
[11, 508]	καὶ περὶ τῆς Πολιτείας· εἰ	καὶ	πασῶν εἴη αὕτη βελτίων, μὴ
[11, 490]	ἣν αἱ Πλειάδες λέγονται Πέλειαι	καὶ	Πελειάδες, παρὰ πολλοῖς ἐστι τῶν
[11, 488]	ποιητοῦ οὐχ ὅτι ἔξωθεν πρόσκεινται	καὶ	πεπαρμένοι εἰσίν, (ἀλλ´ ὅτι ἐμπεπαρμένοις
[11, 464]	ἀγῶσι τὸ μὲν πρῶτον ἠριστηκότες	καὶ	πεπωκότες ἐβάδιζον ἐπὶ τὴν θέαν
[11, 508]	καὶ περὶ τῶν κατὰ φύσιν	καὶ	περὶ πλειόνων ἄλλων, οὐδ´ ὣς
[11, 504]	ἰδίας ἑκάτερος ἀρετῆς, καὶ ἴσως	καὶ	περὶ πρωτείων διεφέροντο, οὐ μόνον
[11, 479]	κότταβος παρῆλθεν εἰς τὰ συμπόσια	καὶ	περὶ Σικελίαν, ὥς φησιν Δικαίαρχος,
[11, 508]	προσκαταγελᾶν; ὁ δ´ αὐτὸς λόγος	καὶ	περὶ τῆς Πολιτείας· εἰ καὶ
[11, 504]	κατὰ μικρὸν τοῦ Ξενοφῶντος μέμνηται.	Καὶ	περὶ τοῦ Κύρου οὖν ὃ
[11, 508]	τοὺς τοιούτους διαλόγους, ἐν οἷς	καὶ	περὶ τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι
[11, 508]	τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι διεξέρχεται	καὶ	περὶ τῶν κατὰ φύσιν καὶ
[11, 488]	μετέωροι τῆς ἄλλης ἐπιφανείας ὄντες.	(Καὶ	περὶ τῶν ὤτων οὕτως διορίζονται,
[11, 476]	ἀναθήματα περιέχει· κέρας ἔκπωμα ἀργυροῦν,	καὶ	περισκελὶς πρόσεσται ἀργυρᾶ. (ΚΕΡΝΟΣ ἀγγεῖον
[11, 462]	μικρὰς ὅσον σκιᾶς ἕνεκα, ἃς	καὶ	περιφέρουσιν ὅπου ἂν πορεύωνται. Πολλοῖς
[11, 479]	καλεῖσθαι καὶ ἡμίναν, παρατιθέμενος Ἐπιχάρμου·	(Καὶ	πιεῖν ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας
[11, 494]	ποτηρίου καὶ Εὔβουλος ἐν Μυλωθρίδι·	Καὶ	πιεῖν χωρὶς μέτρω ὀξύβαφον εἰς
[11, 463]	Ὃς δ´ ἂν πλεῖστα γελάσῃ	καὶ	πίῃ καὶ τῆς Ἀφροδίτης ἀντιλάβηται
[11, 467]	ὁ ζύγιος οὔθ´ ὁ σαμφόρας.	Καὶ	Πίνδαρος δέ φησι. Πρὶν μὲν
[11, 490]	Ἄτλαντος θυγατέρας Πελειάδας καλεῖ, καθάπερ	καὶ	Πίνδαρος. Ἐστὶ δ´ ἐοικὸς ὀρειᾶν
[11, 466]	οὐ μόνον ἐξ ἀργύρου. Ἀναξίλας·	Καὶ	πίνειν ἐξ ἀργυρίδων χρυσῶν. (ΒΑΤΙΑΚΙΟΝ,
[11, 478]	πρῶτον ἤνεγκ´ ἐνέχυρον τῶν γειτόνων.	Καὶ	Πλάτων ἐν Διὶ κακουμένῳ Τὸν
[11, 507]	καὶ ἥβην. Εἰ δ´ οὖν	καὶ	Πλάτωνος φήσειέν τις εἶναι τὸν
[11, 461]	δαιμόνων καταδειχθῆναι τοῦτο. Χαλεποὺς γὰρ	καὶ	πλήκτας τοὺς ἥρωας νομίζουσι καὶ
[11, 476]	στόμια προσβεβλημένοις. Καὶ Σοφοκλῆς Πανδώρᾳ·	Καὶ	πλῆρες ἐκπιόντι χρύσεον κέρας (τρίψει
[11, 482]	παρέχοιμ´ ἑστιῶν Εὐριπίδῃ. Ὅτι δὲ	καὶ	πλοῖον ἡ κύμβη Σοφοκλῆς ἐν
[11, 466]	Ἀλεξανδρείᾳ τὴν ὕαλον μεταρρυθμίζοντες πολλαῖς	καὶ	ποικίλαις ἰδέαις ποτηρίων, παντὸς τοῦ
[11, 463]	κρητῆρι παρὰ πλέῳ οἰνοποτάζων νείκεα	καὶ	πόλεμον δακρυόεντα λέγῃ, ἀλλ´ ὅστις
[11, 483]	τὸ οὐ καθαρὸν ἐν αὑτῷ.	(Καὶ	Πολέμων δ´ ἐν τῇ τῶν
[11, 462]	δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν.	Καὶ	Πολέμων δ´ ἐν τῷ περὶ
[11, 466]	ὧδ´ ἔχους´ ἐκώμασας. Ἐστὶ δὲ	καὶ	πόλις Ἰώνων Ἄρυστις. ΑΡΓΥΡΙΣ εἶδος
[11, 466]	οἶνον ἐκ τῆς πόλεως, φιλοτιμηθῆναι	καὶ	πολλὰ καὶ παντοδαπὰ γένη παραθέμενον
[11, 478]	ἀμφὶ νέκυν κοτυλήρυτον ἔρρεεν αἷμα.	Καί·	Πολλὰ μεταξὺ πέλει κοτύλης καὶ
[11, 500]	μέλι πίνοι διείς, τούτου δὲ	καὶ	πολὺ ἥδιον. ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ. Οὕτω τινὰ
[11, 509]	ἐπ´ ἀργυρίῳ συκοφαντοῦντας, ἐμφαίνων ὅτι	καὶ	πολυτελῶς ἠσκοῦντο καὶ ὅτι τῆς
[11, 461]	ὁρμῶσιν ἐπὶ τὸν πολὺν οἶνον	καὶ	πορίζονται τροφὰς περιέργους καὶ παντοίας.
[11, 466]	τὰς τοῦ (Ποσειδῶνος ἔβοσκεν ἵππους·	καί	ποτε (καὶ) κύματος ἐπιφερομένου μεγάλου
[11, 466]	τῷ ἁρπασθέντι στολὴν καὶ βοῦν	καὶ	ποτήριον· ἣν καὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι
[11, 473]	πλοίου ὄνομα κοινόν, ὅτι δὲ	καὶ	ποτήριόν τι οὕτω καλεῖται Ἀμειψίας
[11, 466]	ἐκπώμασι. Μένανδρος δέ πού φησι	καὶ	ποτήριον τορνευτὸν καὶ τορευτά. Ἀντιφάνης·
[11, 466]	καὶ βοῦν καὶ ποτήριον· ἣν	καὶ	πρεσβύτεροι γενόμενοι φέρουσιν, ἵνα δῆλοι
[11, 507]	αὐτὸς εἴη ἡγεῖσθαι τῆς σχολῆς,	καὶ	προέπιεν Ἀπολλοδώρῳ. Καὶ ὃς εἶπεν
[11, 508]	πολίτας, (τῶν δὲ τοῦ Πλάτωνος	καὶ	προσκαταγελᾶν; ὁ δ´ αὐτὸς λόγος
[11, 466]	ἀρύτειν καὶ βάλλειν. Λέγουσι δὲ	καὶ	πρόχουν ἄρυστιν. Σοφοκλῆς· Κακῶς σὺ
[11, 508]	καὶ Δικαιοκλῆς ὁ Κνίδιος ἐνενηκοστῷ	καὶ	πρώτῳ Διατριβῶν, ἔτι δὲ Δημοχάρης
[11, 465]	καὶ χρυσᾶ. Ὧν εἷς ἐστι	καὶ	Πυθέας ὁ Ἀρκὰς ἐκ Φιαλείας,
[11, 503]	Ἐστὶ δὲ ποτίβαζις ἄρτος κρίθινος	καὶ	πύρινος ὀπτὸς καὶ κυπαρίσσου στέφανος
[11, 482]	οὕτως· Θαυμάζουσι δὲ οἱ αὐτοὶ	καὶ	πῶς κύαθον μὴ κεκτημένος, ἀλλὰ
[11, 491]	Πέλειαι. Λαμπροκλῆς δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς	καὶ	ῥητῶς αὐτὰς εἶπεν ὁμωνυμεῖν ταῖς
[11, 499]	φησιν ὑπὸ Θετταλῶν τὴν λάγυνον.	Καὶ	Ῥιανὸς ὁ ἐποποιὸς ἐν Ἐπιγράμμασιν·
[11, 460]	τῷ ποιητῇ· Οἰνοποτάζων γὰρ εἴρηκε.	Καὶ	Σαπφὼ δ´ ἐν τῷ βʹ
[11, 475]	ἠλακάτη. Μνημονεύει δὲ τῶν καρχησίων	καὶ	Σαπφὼ ἐν τούτοις· Κῆνοι δ´
[11, 466]	τυραννήσαντα οὐ μόνον Βαβυλωνίων ἀλλὰ	καὶ	Σελευκέων μετὰ τριακοσίων, μετὰ τὸ
[11, 474]	ἐς καλὸν τὸν υἱὸν εὐτυχοῦντα	καὶ	σεσωσμένον πρῶτος λέγω σοι τόν
[11, 491]	θέρεος καὶ χείματος ἄγγελοί εἰσι.	Καὶ	Σιμμίας δ´ ἐν τῇ Γοργοῖ
[11, 490]	ὡς ἴδιον ἐκφέρει τὸν λόγον.	Καὶ	Σιμωνίδης δὲ τὰς Πλειάδας Πελειάδας
[11, 509]	ὁ αὐτὸς Δημοχάρης φησίν, χρήματα	καὶ	σῖτον ἐπιδοὺς τοῖς πολίταις καὶ
[11, 461]	Ἡρακλεῖ συστρατευσαμένων. Μνημονεύει δ´ αὐτῶν	καὶ	Σκυθῖνος ὁ Τήιος ἐν τῇ
[11, 500]	πανοῦργον καὶ τὸ θηριῶδες. Διὸ	καὶ	Σκύφον αὐτὸν οἱ Λακεδαιμόνιοι προσηγόρευον.
[11, 464]	τρόπον ἡμεῖς; Τοιοῦτον οἷον ἂν	καὶ	σοὶ δοκῇ. {Α. Βούλεσθε δήπου
[11, 463]	τούτοις τοῖς ἑταίροις ἐμοῖς τε	καὶ	σοῖς. (Πρὸς οὓς λεκτέον ὅτι
[11, 508]	Δράκοντος καὶ αὐτοῦ τοῦ Πλάτωνος	καὶ	Σόλωνος, τῶν μὲν τοῖς νόμοις
[11, 476]	Ἀργυρηλάτοις κέρασι χρυσᾶ στόμια προσβεβλημένοις.	Καὶ	Σοφοκλῆς Πανδώρᾳ· Καὶ πλῆρες ἐκπιόντι
[11, 506]	τῷ καταδρομὴν ἔχειν πολλῶν ποιητῶν	καὶ	σοφῶν ἀνδρῶν ἐκθεατριζόμενον ἔχει καὶ
[11, 494]	πληρώσαντες οἴνου, ὃ καλοῦσιν οἰνιστηρίαν,	καὶ	σπείσαντες τοῖς συνελθοῦσι διδόασι πιεῖν.
[11, 466]	(τῶν τριακοσίων ἔκπωμα δοῦναι ἀργυροῦν,	καὶ	σπονδοποιησάμενον προπιεῖν ἅμα πᾶσιν· καὶ
[11, 481]	γραμματικὸς ἐπίμηκες εἶναι τὸ ποτήριον	καὶ	στενὸν τῷ σχήματι, παρόμοιον πλοίῳ
[11, 473]	ἅπερ ἔμβαλε. Μνημονεύει τοῦ καδίσκου	καὶ	Στράττις ὁ κωμικὸς ἐν Λημνομέδᾳ
[11, 466]	δ´ ἐγὼ τέως. Αὔλει σύ,	καὶ	σὺ τὴν ἄμυστιν λάμβανε. {Β.
[11, 469]	τὸ μέγεθος παίζοντες οἱ ποιηταὶ	καὶ	συγγραφεῖς πλεῖν αὐτὸν ἐν ποτηρίῳ
[11, 488]	ἕνα πυθμένα ἔχειν τὸν φυσικὸν	καὶ	συγκεχαλκευμένον τῷ ὅλῳ ποτηρίῳ, καθότι
[11, 507]	ἀπ´ αὐτοῦ ὠφέλειαν. (Ἐὰν γὰρ	καὶ	συγχωρήσῃ τις μεθίστασθαι τὰς τῶν
[11, 508]	καὶ αὐτὸς Πλάτωνος, ἑταῖρος Δίωνος	(καὶ	συμμαθητὴς γενόμενος καὶ συναποδημήσας αὐτῷ
[11, 489]	καὶ τῶν καρπῶν, ἀρχὴ γενέσεως	καὶ	συναιρέσεως, καθά φησι καὶ Ἡσίοδος·
[11, 508]	ἑταῖρος Δίωνος (καὶ συμμαθητὴς γενόμενος	καὶ	συναποδημήσας αὐτῷ εἰς Συρακούσας, ὁρῶν
[11, 495]	Ἦσαν δὲ καὶ ὀνύχινοι σκύφοι	καὶ	συνδέσεις τούτων μέχρι δικοτύλων· καὶ
[11, 491]	εἶπεν καθὸ συμφυεῖς εἰσιν ἀλλήλαις	καὶ	συνεζευγμέναι. Τὸ γὰρ δοιοὶ καὶ
[11, 503]	φησι ψυκτήρια καὶ τοὺς ἀλσώδεις	καὶ	συσκίους τόπους τοὺς τοῖς θεοῖς
[11, 464]	ἧττον ποιεῖν μεθύσκειν. Σμύρνης γὰρ	καὶ	σχοίνου καὶ τῶν τοιούτων ἑτέρων
[11, 496]	τὸ μὴ ὑπερπίνειν ἧττον ἂν	καὶ	σώματα καὶ γνώμας σφάλλειν· νῦν
[11, 505]	ὡς Νικίας ὁ Νικαεὺς ἱστορεῖ	καὶ	Σωτίων. (Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῷ
[11, 465]	Πυθέα μνῆμα τόδ´ ἔστ´, ἀγαθοῦ	καὶ	σώφρονος ἀνδρός, Ὃς κυλίκων ἔσχεν
[11, 479]	ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας δύο.	Καὶ	Σώφρων Κατάστρεψον, τέκνον, τὰν ἡμίναν.
[11, 488]	δὲ δύο, ὥσπερ τὰ ᾠοσκύφια	καὶ	τὰ κανθάρια καὶ τὰς Σελευκίδας
[11, 478]	οὗ τῶν θεῶν τὰ θαύματα	καὶ	τὰ καρπώσιμα γίνεσθαι ἐπὶ γῆς·
[11, 475]	καὶ γενέσθαι περὶ τὰ σιτία	καὶ	τὰ καρχήσια. Ἔθος γὰρ ἦν
[11, 488]	τὰ κανθάρια καὶ τὰς Σελευκίδας	καὶ	τὰ καρχήσια καὶ τὰ τούτοις
[11, 479]	ταῖς πλεκτάναις ἐπιφύσεις παραγώγως κοτυληδόνες.	Καὶ	τὰ κύμβαλα δ´ Αἰσχύλος ἐν
[11, 471]	εὑρήματα καὶ ὅσα τοιαῦτα ἔτι	καὶ	τὰ λοιπά ἐστιν, οἷον Θηρίκλειος,
[11, 464]	σημαινόντων τῶν ὀνομάτων τούτων. Ὥστε	καὶ	τὰ λοιπὰ μὴ ἀλλοτρίως καλεῖσθαι
[11, 461]	ἐπὶ τὸν οἶνον. (Ὅθεν δὴ	καὶ	τὰ μεγάλα τῶν ἐκπωμάτων ἐπιχώρια
[11, 464]	ἐστὶ τὰ κεράμεα ἐκπώματα, ὡς	καὶ	τὰ παρ´ ἡμῖν ἐκ τῆς
[11, 489]	τοῦ σχήματος ἐναργεῖς τὰς φαντασίας,	καὶ	τὰ περὶ τὴν ἀίδιον τροφὴν
[11, 489]	περὶ τοῦ ποτηρίου. Οἱ παλαιοὶ	καὶ	τὰ περὶ τὴν ἥμερον τροφὴν
[11, 466]	τέτρατον ἱέμεν οἴνου. Θεόφραστος· Ἐπεὶ	καὶ	τὰ περὶ τὴν κρᾶσιν (ἐναντίως
[11, 466]	μὴ μύσαντα. Καλοῦσι δ´ οὕτω	καὶ	τὰ ποτήρια, ἀφ´ ὧν ἔστι
[11, 502]	οὕτως μνημονεύει· Τὴν θηρίκλειον δεῦρο	καὶ	τὰ Ῥοδιακὰ κόμισον λαβὼν τοὺς
[11, 504]	τὸ ποτὸν ἐγχεώμεθα, ταχὺ ἡμῶν	καὶ	τὰ σώματα καὶ αἱ γνῶμαι
[11, 488]	τὰς Σελευκίδας καὶ τὰ καρχήσια	καὶ	τὰ τούτοις ὅμοια· ἕνα μὲν
[11, 504]	φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι μοι	καὶ	τὰ τῶν ἀνθρώπων σώματα τὰ
[11, 504]	σώματα τὰ αὐτὰ πάσχειν ἅπερ	καὶ	τὰ τῶν ἐν γῇ φυομένων.
[11, 508]	συνδραμόντες ἐπ´ αὐτὸν οἱ Λαμψακηνοὶ	καὶ	τὰ χρήματα ἀποδόντες ἐξέβαλον. ~(Τίμαιος
[11, 483]	καὶ καταλέγων πολλὰ ἐκπώματα γράφει	καὶ	τάδε· Κώθωνες διμέτρητοι βʹ (Περὶ
[11, 494]	καὶ τοὺς καδίσκους συγκεραυνώσω σποδῶν	καὶ	τἄλλα πάντ´ ἀγγεῖα τὰ περὶ
[11, 488]	μὲν δύο ὦτα ἄνω, καθότι	καὶ	τἄλλα ποτήρια, ἄλλα δὲ δύο
[11, 478]	τῷ πρὸς Λυκόφρονα παρὰ Σικυωνίοις	καὶ	Ταραντίνοις ἐπιπολάζειν φησὶ τὸ ἔκπωμα,
[11, 485]	ἀπὸ τῶν εἰς τὰς μέθας	καὶ	τὰς ἀσωτίας πολλὰ ἀναλισκόντων, οὓς
[11, 509]	τὰ χρήματα τῶν δεσποτῶν χαρισάμενος	καὶ	τὰς ἐκείνων γυναῖκας συνῴκισεν πρὸς
[11, 460]	ἐπαγγέλλεται ποτηρίων ἀποδοὺς τὸν λόγον	καὶ	τὰς κύλικας πλήρεις (ἅπασι προπίῃ.
[11, 488]	τὰ ᾠοσκύφια καὶ τὰ κανθάρια	καὶ	τὰς Σελευκίδας καὶ τὰ καρχήσια
[11, 493]	διέπαιξε διὰ τὰς πολυθρυλήτους ταύτας	καὶ	(τὰς) τοιαύτας λύσεις (Πτολεμαῖος ὁ
[11, 488]	ποτηρίῳ, καθότι τὰ λεγόμενα κυμβία	καὶ	τὰς φιάλας καὶ εἴ τι
[11, 476]	πολλῶν ποιητῶν. Ἐν δὲ Κυζίκῳ	καὶ	ταυρόμορφος ἵδρυται. Ὅτι δὲ τοῖς
[11, 494]	ἀπειληφότα κατὰ τὰς σὰς ἐπινοίας.	Καὶ	(Ταῦτ´ οὐχ ὑπ´ ἄλλων, ἀλλὰ
[11, 479]	περὶ τῶν ἐπιχωρίων δείπνων γράφει	καὶ	ταῦτα· Καθαγισάντων ταῦτα ἐν κεραμέᾳ
[11, 465]	Παιδείας περὶ Περσῶν λέγων γράφει	καὶ	ταῦτα· Καὶ μὴν ἐκπώματα ἢν
[11, 507]	τοῦ Πλάτωνος κακοηθείας λέγων γράφει	καὶ	ταῦτα· Μετὰ τὴν Σωκράτους τελευτὴν
[11, 466]	εἰς τὸ πέλαγος παρθένον, γράφει	καὶ	ταῦτα· Μυθολογοῦσι δὲ (περὶ) τῶν
[11, 479]	Ὀλυμπίᾳ λέγων Μεταποντίνων ναοῦ γράφει	καὶ	ταῦτα· Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν ᾧ
[11, 477]	δέ φησι ποτηρίου εἶδος εἶναι,	(καὶ	τάχ´ ἂν εἴη τὰ λεγόμενα
[11, 474]	ἐπίμηκες (τὸ) ποτήριον τὸ καρχήσιον,	(καὶ	τάχα διὰ τὸ ἀνατετάσθαι οὕτως
[11, 504]	κύκλῳ. Καὶ πάλιν ἐκ Θεοφορουμένης·	Καὶ	ταχὺ (πάλι) τὸ πρῶτον περισόβει
[11, 490]	οὖν τῆς τῶν καρπῶν γενέσεως	καὶ	τελειώσεως προσημαντικὰς Πλειάδας οἰκείως ἐνετόρευσε
[11, 483]	ποτήριον Κυπρίους, τὸ δὲ δίωτον	καὶ	τετράωτον Κρῆτας. Φιλητᾶς δὲ Συρακοσίους
[11, 476]	κέρατα φυόντων, ὡς χωρεῖν τρεῖς	καὶ	τέτταρας χόας, ἐκπώματα (ποιεῖν ἐξ
[11, 497]	ἐν τῇ Χήρᾳ βατιακῶν μνησθεὶς	καὶ	τῇ γελοιότητι τοῦ ὀνόματος προσπαίξας
[11, 503]	ἀφ´ ἧς σπείσας ταῖς Μούσαις	καὶ	τῇ τούτων Μνημοσύνῃ μητρὶ προὔπιε
[11, 467]	οὑτοσί. Τελέσιλλα δὲ ἡ Ἀργεία	καὶ	τὴν ἅλω καλεῖ δῖνον. Κυρηναῖοι
[11, 501]	τὰ ὦτα δυνάμενος φέρεσθαι, οὕτως	καὶ	τὴν ἀμφίθετον φιάλην. (Ἀρίσταρχος δὲ
[11, 506]	Ὥσπερ ἀγνοοῦντας τοὺς ἀνθρώπους ὅτι	καὶ	τὴν ἀρχὴν τῆς βασιλείας Φίλιππος
[11, 467]	ὀνομασθῆναι τήν τε Θηρίκλειον κύλικα	καὶ	τὴν Δεινιάδα. Σέλευκος δ´ εἰπὼν
[11, 479]	εἰς τὸν ἀριστερὸν ἀγκῶνα ἐρείσαντα	καὶ	τὴν δεξιὰν ἀγκυλώσαντα ὑγρῶς ἀφεῖναι
[11, 506]	τε ἐριστὰς (ὀνομάζων) ὀνειδίζει αὐτοῖς	καὶ	τὴν ἐκ Χίου τῆς πατρίδος
[11, 480]	κύλικί τις ἀγορεύῃ. (Ἀθηναῖοι δὲ	καὶ	τὴν ἰατρικὴν πυξίδα καλοῦσι κυλιχνίδα
[11, 505]	μὲν τῇ Πολιτείᾳ Ὅμηρον ἐκβάλλων	καὶ	τὴν μιμητικὴν ποίησιν, αὐτὸς δὲ
[11, 499]	δέ φησι λέγεσθαι τὴν πέτασον	καὶ	τὴν στάμνον ὑπό τινων. (Τὸ
[11, 494]	Βίωνος τὴν πρώτην συλλαβὴν (βι)	καὶ	τὴν τελευταίαν τοῦ Ἀπολλωνίου, εὑρήσεις
[11, 463]	ὁμιλίας. Παραμυθεῖται γὰρ ὁ οἶνος	καὶ	τὴν τοῦ γήρως δυσθυμίαν φησὶ
[11, 501]	δεχόμενον ἴσως ὕδωρ ψυχρόν, ὥστε	καὶ	τὴν φιάλην εἶναι χαλκίῳ προσεοικυῖαν
[11, 483]	μεγάλα βλάπτεσθαι καὶ τὸ σῶμα	καὶ	τὴν ψυχήν. ~(Τὸ μέντοι κωθωνίζεσθαι
[11, 464]	ἐπ´ αὐτοῖς ὡς ἁμαρτάνουσι μανικῶς	καὶ	τῆς ἀληθείας ἐπὶ πλεῖστον ἀπαρτωμένοις.
[11, 494]	ὃς ἐποίησέ σε, τῆς συμμετρίας	καὶ	τῆς ἀφελείας οὕνεκα. Κἀν τοῖς
[11, 463]	ἂν πλεῖστα γελάσῃ καὶ πίῃ	καὶ	τῆς Ἀφροδίτης ἀντιλάβηται τὸν χρόνον
[11, 475]	τετράγωνον πάντῃ πλὴν τῆς βάσεως	καὶ	τῆς κορυφῆς· αὗται δὲ προὔχουσι
[11, 492]	τῆς ὀξύτητος τῶν πλαγκτῶν πετρῶν	καὶ	τῆς λειότητος ἀφαιρεῖσθαι λέγων μίαν
[11, 502]	τις ἥδιστ´ ἴσον ἴσῳ κεκραμένον,	(καὶ	τῆς Ὁμονοίας δύο, τί νῦν
[11, 489]	λαμβάνοντες ἔκ τε τοῦ ἡλίου	καὶ	τῆς σελήνης τοῦ σχήματος ἐναργεῖς
[11, 484]	τινα καὶ τοῦ σώματος κάθαρσιν	καὶ	τῆς ψυχῆς ἄνεσιν. Γίγνονται γάρ
[11, 459]	Οὐλπιανός, ἔτι καθημένων ἁπάντων, πρὶν	καί	τι διαλεχθῆναι ἔφη· Παρὰ μὲν
[11, 473]	παρ´ οἶνον εὕροιμ´ ἂν λεπτὸν	καί	τι μελιχρὸν ἔπος. ἀλλὰ κάδοις
[11, 465]	Διόπερ ὀνομασθῆναι τὰς (πηγὰς) Νύμφας	καὶ	τιθήνας τοῦ Διονύσου, ὅτι τὸν
[11, 478]	καὶ τὸν παρὰ (τοῖς Αἰτωλοῖς	καί	τισι τῶν Ἰώνων λεγόμενον κότυλον,
[11, 476]	οἴνῳ τὸ ὕδωρ, κεράσαι φάσκοντες.	Καὶ	τὸ ἀγγεῖον δ´ ἐν ᾧ
[11, 482]	καὶ οὐχ ὥσπερ τὸ δέπας	καὶ	τὸ ἄλεισον ἀμφικύπελλον, οὕτω (δὲ)
[11, 482]	τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον, ὥσπερ	καὶ	τὸ ἀμφικύπελλον, (ἢ ὅτι παραπλήσιον
[11, 468]	προθεὶς καλπίς φησι· Δακτυλωτὸν ἔκπωμα	καὶ	τὸ ἄμφωτον, εἰς ὅ ἐστιν
[11, 466]	Γηρυόνου βόας ὁρμῶντα. Οἴδαμεν δὲ	καὶ	τὸ Βαθυκλέους τοῦ Ἀρκάδος ποτήριον,
[11, 467]	οὖ μόνου γράφουσι. Παραπλησίως δὲ	καὶ	τὸ εἶ γράφουσιν καὶ ὅταν
[11, 505]	λόγους. Τὸ δὲ πάντων σχετλιώτατον	καὶ	τὸ εἰπεῖν οὐδεμιᾶς κατεπειγούσης χρείας
[11, 487]	καὶ (Πάμφιλος. Καλεῖται δὲ μάνης	καὶ	τὸ ἐπὶ τοῦ κοττάβου ἐφεστηκός,
[11, 502]	κοινῇ κύλικα προπίομαι. Ἐκαλεῖτο δὲ	καὶ	τὸ ἑταιρικὸν συνευωχούμενον φιλοτήσιον. Ἀριστοφάνης·
[11, 500]	ἔχων, ἀλλὰ πολὺ τὸ πανοῦργον	καὶ	τὸ θηριῶδες. Διὸ καὶ Σκύφον
[11, 507]	τῆς δουλείας ἐφιστὰς δίκην ἐφωράθη·	καὶ	τὸ καθόλου πᾶσι τοῖς Σωκράτους
[11, 491]	γὰρ δοιοὶ καὶ δοιαὶ σημαίνει	καὶ	τὸ κατ´ ἀριθμὸν εἶδος, τὸ
[11, 480]	ποτήρια, κἂν ἀργυρᾶ τυγχάνῃ ὄντα,	καὶ	τὸ κυλικηγορεῖν, ὅταν ἐπὶ τῇ
[11, 482]	τὸν χόα αὐτῷ σύ, Κῶμε,	καὶ	τὸ κυμβίον φέρων· Εὐριπίδης τις
[11, 474]	πεποίηκεν (Ἵππυς τὴν μὲν οἰνοχόην	καὶ	τὸ κύπελλον λίθινα, χρυσῷ τὰ
[11, 500]	Ῥόδιος ἐν τῷ περὶ Μέθης	καὶ	τὸ μεθύσαι σκυθίσαι φησί· (συγγενὲς
[11, 507]	τὸ πόλιν δὲ θελῆσαι κτίσαι	καὶ	τὸ νομοθετῆσαι τίς οὐ φήσει
[11, 477]	κισσύβιον καλεῖν· Μαρσύας δὲ κύπελλον	καὶ	τὸ ξύλινον ποτήριον. Εὔμολπος δὲ
[11, 466]	ἀπόλαυσιν ἧττον ὀρέγοιντο τοῦ λοιποῦ.	Καὶ	τὸ πλεῖστον δὲ εἰς τοὺς
[11, 507]	φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν.	Καὶ	τὸ πόλιν δὲ θελῆσαι κτίσαι
[11, 503]	γάρ τὸν δὲ κάδον ἔξω	καὶ	τὸ ποτήριον λαβὼν ἀπόφερε τἄλλα
[11, 489]	κύκλος ἀπήρτισται καὶ ἔστι τέλειος.	Καὶ	τὸ ποτήριον οὖν τὸ δεχόμενον
[11, 466]	ἀφ´ ὧν ἔστι πιεῖν εὐμαρῶς.	Καὶ	τὸ ῥῆμα δὲ ἐξημύστισε φασί,
[11, 467]	μὲν ἧρπε σχοινοτένειά τ´ ἀοιδὰ	καὶ	τὸ σὰν κίβδηλον ἀπὸ στομάτων.
[11, 501]	καὶ ἡ ἐπὶ τὸν πυθμένα	καὶ	τὸ στόμα τιθεμένη· ἡ δὲ
[11, 491]	Καὶ Δοιὼ θεράποντε» Σημαίνει δὲ	καὶ	τὸ συμφυὲς καὶ τὸ συνεζευγμένον
[11, 491]	Σημαίνει δὲ καὶ τὸ συμφυὲς	καὶ	τὸ συνεζευγμένον κατ´ ἀριθμόν, ὡς
[11, 507]	ποτε ἦμεν μήτ´ αἴσθησις, εἰ	καὶ	τὸ σύνολον ἦμεν, τίς χάρις
[11, 483]	ταῖς συνουσίαις πίνοντας μεγάλα βλάπτεσθαι	καὶ	τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν.
[11, 494]	εἶναι ἢ ὅτι ἐκπώματα ᾔτουν.	Καὶ	τὸ τοῖς ἀποκοτταβίζουσι δὲ ὀξύβαφον
[11, 489]	ἐφ´ οὗ ἵσταται τὸ ποτήριον.	~(Καὶ	τὸ τοῦ Νέστορος οὖν δέπας
[11, 479]	φησίν, ἐκάλουν οἱ παλαιοί, ὡς	καὶ	τὸ τῶν χειρῶν κοῖλον· ὅθεν
[11, 467]	ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι συνυπακούεσθαι δεῖ	καὶ	τὸ ὖ, ἵν´ ᾖ Διονύσου.
[11, 505]	ἡ ἡλικία συγχωρεῖ, οὐχ ὡς	καὶ	τοιούτους εἰπεῖν ἢ ἀκοῦσαι λόγους.
[11, 483]	ἑορτάς, ἔν τε τοῖς ἐπινικίοις	καὶ	τοῖς γάμοις τῶν παρθένων, πίνουσιν
[11, 466]	Σπουδὴ δὲ αὐτοῖς παῖδας ἁρπάζειν·	καὶ	τοῖς καλοῖς παρ´ αὐτοῖς ἄδοξόν
[11, 492]	λέγονται δὲ καὶ τῷ ἀριθμῷ	καὶ	τοῖς ὀνόμασιν ἑπτά. (Πρὸς δὲ
[11, 469]	διὰ τὴν ἐλαφρότητα τῶν ποτηρίων	καὶ	τοῖς πένησι τοῦ καλλωπισμοῦ τούτου
[11, 466]	πᾶσι τοῖς σπένδειν βουλομένοις εἴτε	καὶ	τοῖς πίνειν, ἢ ὅτι δύο
[11, 509]	ἀρίστους τῶν πολιτῶν ἐξήλασεν, ἀλλὰ	καὶ	τοῖς τούτων δούλοις τὰ χρήματα
[11, 464]	αὐτοῖς ᾠνοχοεῖτο καὶ τραγήματα παρεφέρετο,	καὶ	τοῖς χοροῖς εἰσιοῦσιν ἐνέχεον πίνειν
[11, 506]	Ἐν δὲ τῷ Εὐθυδήμῳ Εὐθύδημον	καὶ	τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Διονυσόδωρον προπηλακίζων
[11, 506]	τοὺς πάντων Ἑλλήνων ἐχθροὺς Πέρσας.	(Καὶ	τὸν ἀδελφὸν δὲ τοῦ Ἀλκιβιάδου
[11, 489]	ἔχοντας, οὓς καὶ καλοῦσι σελήνας.	Καὶ	τὸν ἄρτον δ´ ἐκάλεσαν ὅτι
[11, 508]	καὶ τὸν Σόλωνα τοὺς Ἀθηναίους	καὶ	τὸν Ζάλευκον τοὺς Θουρίους, καὶ
[11, 466]	διαπλεῖν φησι τὸν ὠκεανόν, ᾧ	καὶ	τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι ἐπὶ τὰς
[11, 506]	καὶ σοφῶν ἀνδρῶν ἐκθεατριζόμενον ἔχει	καὶ	τὸν Καλλίου βίον μᾶλλον τῶν
[11, 474]	κεκοσμημένας, ἐκπώματα δὲ κεραμέους κανθάρους,	καὶ	τὸν λύχνον ὁμοίως τὸν ἐκ
[11, 462]	πιὼν ἀναφαίνῃ, ὡς οἱ μνημοσύνη,	καὶ	τὸν ὃς ἀμφ´ ἀρετῆς. Οὔτι
[11, 478]	δὲ εἶδος εἶναι. Δύνασθαι δὲ	καὶ	τὸν παρὰ (τοῖς Αἰτωλοῖς καί
[11, 498]	τὴν λείην δασάμενος τοῖς συμμάχοις	καὶ	τὸν σκύπφον ἔχων ὃν εἵλετο
[11, 508]	καθάπερ τὸν Λυκοῦργον τοὺς Λακεδαιμονίους	καὶ	τὸν Σόλωνα τοὺς Ἀθηναίους καὶ
[11, 480]	κέντρον Αἱ δ´ Ἀργεῖαι δοκοῦσι	καὶ	τὸν τύπον ἔχειν διάφορον πρὸς
[11, 506]	αὐτοῦ ἠλιθίους Μειδίαν τε ὀρτυγοκόπον,	καὶ	τὸν τῶν Ἀθηναίων δῆμον εὐπρόσωπον
[11, 461]	λέγων οὕτως· Ἡρακλῆς λαβὼν Εὔρυτον	καὶ	τὸν υἱὸν ἔκτεινε φόρους πρήσσοντας
[11, 479]	κοττάβου τεθέντος (ἐξ ἀποστήματος ἴσου	καὶ	τόπων ὁμοίων ἀγωνίζοιντο περὶ τῆς
[11, 466]	πού φησι καὶ ποτήριον τορνευτὸν	καὶ	τορευτά. Ἀντιφάνης· Ἄλλοι δὲ καὶ
[11, 472]	φησιν· Ἐφεξῆς στρώματ´, ἀργυρώματα, θηρίκλειοι	καὶ	τορευτὰ πολυτελῆ ποτήρια ἕτερα. Ἀριστοφῶν
[11, 498]	δῶκε δ´ ἄνακτι. Καὶ πάλιν·	Καὶ	τότε Μάντης μὲν δεσμὸν βοὸς
[11, 461]	μέθης τηλικοῦτος ὤν. Ἦν οὖν	καὶ	τότε μεγάλα ποτήρια, εἰ μὴ
[11, 494]	καὶ τοῦ Σωσιγένους τὸ σι>	καὶ	τοῦ Βίωνος τὴν πρώτην συλλαβὴν
[11, 489]	ἐκπώματος φύσει, τὴν τῶν ἀστέρων	καὶ	τοῦ οὐρανοῦ ἐκτυπῶν κατὰ τὴν
[11, 497]	ἐν Σῳζούσῃ καταλέγων τινὰ ποτήρια	καὶ	τοῦ ῥυτοῦ ἐμνήσθη, ὡς προεῖπον·
[11, 463]	τινα ἀφειμένους ἐκ τοῦ θανάτου	καὶ	τοῦ σκότους εἰς τὴν διατριβὴν
[11, 484]	ἡμερῶν δοκεῖ μοι ποιεῖν τινα	καὶ	τοῦ σώματος κάθαρσιν καὶ τῆς
[11, 494]	ἀφέλῃς τοῦ Σωτῆρος τὸ σω>	καὶ	τοῦ Σωσιγένους τὸ σι> καὶ
[11, 497]	πλῆρες, ἐμφαινόντων τῶν δημιουργῶν ὡς	καὶ	τοῦ τῆς Ἀμαλθείας ἐστὶν ὀλβιώτερον
[11, 502]	ἐν Ἡρωίνῃ καταλέγων πολλὰ ποτήρια	καὶ	τοῦ ψυγέως οὕτως μνημονεύει· Τὴν
[11, 470]	ὁ Κορίνθιος κεραμεύς, ἀφ´ οὗ	καὶ	τοὔνομα ἔχει, γεγονὼς τοῖς χρόνοις
[11, 508]	Τιμαίους αὐτοῦ καὶ τοὺς Γοργίας,	(καὶ	τοὺς ἄλλους δὲ τοὺς τοιούτους
[11, 503]	ὁ Θυατειρηνὸς καλεῖσθαί φησι ψυκτήρια	καὶ	τοὺς ἀλσώδεις καὶ συσκίους τόπους
[11, 508]	τις διεξίοι τοὺς Τιμαίους αὐτοῦ	καὶ	τοὺς Γοργίας, (καὶ τοὺς ἄλλους
[11, 469]	τὰς Ῥοδιακὰς ὅλος ἀπηνέχθην ἐγὼ	καὶ	τοὺς ἐφήβους, Σωσία, τοὺς δυσχερεῖς.
[11, 467]	διὰ τὸ εὔκολον πολλάκις παραλαμβάνουσι.	Καὶ	τοὺς ἵππους τοὺς τὸ ἐγκεχαραγμένον
[11, 494]	Συντρίψω γὰρ αὐτοῦ τοὺς χόας	καὶ	τοὺς καδίσκους συγκεραυνώσω σποδῶν καὶ
[11, 466]	εὐτρεπῆ τε τὸν κοντὸν ποοῦ	καὶ	τοὺς κάλως ἔκλυε καὶ χάλα
[11, 506]	Ἡρακλείδην. Ἐν δὲ τῷ Μένωνι	καὶ	τοὺς μεγίστους (παρ´ Ἀθηναίοις γενομένους
[11, 506]	πρόκωπον) Λακεδαιμονίους δὲ ἐπαινῶν ἐπαινεῖ	καὶ	τοὺς πάντων Ἑλλήνων ἐχθροὺς Πέρσας.
[11, 489]	Διὸ τὴν τράπεζαν κυκλοειδῆ κατεσκευάσαντο	καὶ	τοὺς τρίποδας τοὺς τοῖς θεοῖς
[11, 506]	Ἀλκιβιάδου Κλεινίαν μαινόμενόν τε ἀποφαίνει	καὶ	τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἠλιθίους Μειδίαν
[11, 506]	κακολογεῖ πάντας τοὺς ποιητάς, ἔπειτα	καὶ	τοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου προαγομένους,
[11, 464]	φιλοδόξους, (καθάπερ τοὺς φιλογύνας γυναικομανεῖς	καὶ	τοὺς φιλόρνιθας ὀρνιθομανεῖς, τὸ αὐτὸ
[11, 489]	ἀγάλματα νυκτὸς ἰούσης. Περιττῶς δὲ	καὶ	τοῦτ´ ἔφρασεν ὁ ποιητής, τοὺς
[11, 499]	σκύφος ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς σκαφίδος.	Καὶ	τοῦτο δ´ ἐστὶν ὁμοίως ἀγγεῖον
[11, 497]	πύρπνοον Χίμαιραν εἰσηκοντικώς. Εἶεν, δέχου	καὶ	τοῦτο. Ἐκαλεῖτο δὲ τὸ ῥυτὸν
[11, 482]	τὸ ἄλεισον ἀμφικύπελλον, οὕτω (δὲ)	καὶ	τοῦτο, κυφὸν δὲ μόνον; ἀπὸ
[11, 488]	εἶναι τοῦ ποτηρίου; (ἰδίως δὲ	καὶ	τοῦτο λέγεται ὅτι οἱ μὲν
[11, 467]	δὲ λαβόντα σπένδειν. (ΔΕΙΝΟΣ. (Ὅτι	καὶ	τοῦτο ποτηρίου ὄνομα) Διονύσιος ὁ
[11, 499]	εἰς τὰ γεύμαθ´ ὑπὸ μάλης,	καὶ	τοῦτο πωλεῖν μέχρι ἂν ὥσπερ
[11, 497]	μηχανοποιοῦ ῥυτοῦ μνημονεύων φησί· Ζωροπόται,	καὶ	τοῦτο φιλοζεφύρου κατὰ νηὸν τὸ
[11, 467]	Σῳζούσῃ καταλέγων ὀνόματα ποτηρίων μνημονεύει	καὶ	τούτου λέγων οὕτως· Ὅσα δ´
[11, 466]	πίνειν ὑδαρεστέρῳ χρῷντο τῷ ποτῷ	καὶ	τούτου ποιησάμενοι τὴν ἀπόλαυσιν ἧττον
[11, 508]	δὲ συντεθέντες ὑπ´ αὐτοῦ Νόμοι	(καὶ	τούτων ἔτι πρότερον ἡ Πολιτεία
[11, 464]	ἀγῶνα πάντα οἶνος αὐτοῖς ᾠνοχοεῖτο	καὶ	τραγήματα παρεφέρετο, καὶ τοῖς χοροῖς
[11, 486]	καὶ δίφρος Μιλησιουργής, κλίνη Χιουργὴς	καὶ	τράπεζα Ῥηνιοεργής. Ἡρόδοτός τε ἐν
[11, 462]	Ἡρακλείας τῆς ὑπὸ τὴν Οἴτην	καὶ	Τραχῖνος τῶν οἰκητόρων μεθ´ Ἡρακλέους
[11, 466]	ὠφελοῦσι τοὺς φίλους. Αὔξει γὰρ	καὶ	τρέφει μεγαλύνει τε τὴν ψυχὴν
[11, 495]	Ποσειδώνιος ὁ φιλόσοφος ἐν ἕκτῃ	καὶ	τριακοστῇ τῶν Ἱστοριῶν ὡς οὕτω
[11, 500]	πάντες οἱ προγάστορες. ΤΡΙΗΡΗΣ. Ὅτι	καὶ	τριήρης εἶδος ἐκπώματος Ἐπίνικος ἐν
[11, 466]	τὸ γράμμα φαίνων, δέλτ´, ἰῶτα	καὶ	τρίτον οὖ, νῦ τό τ´
[11, 466]	βατιάκαι Λυκιουργεῖς ἐπίχρυσοι καὶ θυμιατήρια	καὶ	τρυβλία. ΒΗΣΣΑ ποτήριον παρ´ Ἀλεξανδρεῦσι
[11, 496]	ὅσον οἶνον ἔχει καὶ μέλι	καὶ	τυρὸν καὶ ἀλφίτων καὶ ἐλαίου
[11, 492]	αὐτῶν οὐκ ἀπόλλυται, λέγονται δὲ	καὶ	τῷ ἀριθμῷ καὶ τοῖς ὀνόμασιν
[11, 460]	ἀντὶ τραπέζης παρέθηκε τῶν τυθέντων.	~Καὶ	τῷ Αὐτολύκῳ ἐλθόντι (Ἰθάκης ἐς
[11, 482]	πότερόν ἐστιν ταὐτὸν τῷ ἀλείσῳ	καὶ	τῷ δέπαι καὶ μόνον ὀνόματι
[11, 490]	ἑτέρας τροφῆς δεκτικὸν ἀγγεῖον. (Διὸ	καὶ	τῷ Διὶ τὴν ἀμβροσίαν τὰς
[11, 490]	ἀνθρώπων γένει τὰς ὥρας, ταύτας	καὶ	τῷ Διὶ φέρειν τὴν ἀμβροσίαν.
[11, 498]	Νεστορίδος φησὶν ὅτι τῷ σκύφει	καὶ	τῷ κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν
[11, 461]	δὲ οἱ ταῖς ἐξουσίαις χρώμενοι	καὶ	τῷ πλουτεῖν προτιμῶσι τὴν μέθην
[11, 507]	μὲν τῶν ῥυάκων χάριν, ὅτε	καὶ	τῷ πρεσβυτέρῳ Διονυσίῳ (συγγενόμενος ἐκινδύνευσεν,
[11, 492]	Διὶ πατρὶ φέρουσιν. Ἀλλά τε	καὶ	τῶν αἰεὶ ἀφαιρεῖται λὶς πέτρη.
[11, 483]	κύπελλα καλεῖν τὰ τῆς μάζης	καὶ	τῶν ἄρτων ἐπὶ τῆς τραπέζης
[11, 464]	οὕτω τὰς μέθας ἵστησιν (ὥστε	καὶ	τῶν ἀφροδισίων παραλύειν τὰ πνεύματα
[11, 501]	λέγονται, ὅτι οἱ ὀμφαλοὶ αὐτῶν	καὶ	τῶν βαλανείων οἱ θόλοι ὅμοιοί
[11, 501]	τῶν γὰρ φιαλῶν οἱ ὀμφαλοὶ	καὶ	τῶν βαλανείων οἱ θόλοι παρόμοιοι·
[11, 509]	ἐν Ναυάγῳ (Πλάτωνά τε αὐτὸν	καὶ	τῶν γνωρίμων τινὰς κεκωμῴδηκεν ὡς
[11, 499]	Ἀδελφοῖς εἴρηκεν· (Ὦ τοιχωρύχον ἐκεῖνο	καὶ	τῶν δυναμένων λαγύνιον· ἔχον βαδίζειν
[11, 489]	ἃς σπόρος τε καὶ ἀμητὸς	καὶ	τῶν καρπῶν, ἀρχὴ γενέσεως καὶ
[11, 480]	τε Ἀργεῖαι καὶ αἱ Ἀττικαί.	Καὶ	τῶν μὲν Ἀττικῶν μνημονεύει Πίνδαρος
[11, 509]	ὠφεληθεὶς ἐκ τῆς καλῆς Πολιτείας	καὶ	τῶν παρανόμων Νόμων. (Διὸ καὶ
[11, 476]	Καλοῦσι γοῦν ἔνιοι ταῦτα ῥυτά.	Καὶ	τῶν ποιητῶν δὲ πολλοὶ παράγουσι
[11, 472]	μοι. {ΑΙΣΧ. Εὖ οἶδα. {Α.	Καὶ	τῶν Ῥοδιακῶν. Ἥδιστα γὰρ ἐκ
[11, 497]	ῥυτῶν. Ἐπίνικος δ´ ἐν Ὑποβαλλομέναις·	Καὶ	τῶν ῥυτῶν τὰ μέγιστα τῶν
[11, 464]	μεθύσκειν. Σμύρνης γὰρ καὶ σχοίνου	καὶ	τῶν τοιούτων ἑτέρων εἰς ὕδωρ
[11, 495]	Θαλῆς γάρ, ὅστις ἀστέρων ὀνήιστος	καὶ	τῶν τότ´, ὡς λέγουσι, πολλὸν
[11, 461]	μικροῖς φησιν αὐτοὺς ἐκπώμασι κεχρῆσθαι	καὶ	ὑδαρέστερον πεπωκέναι. Χαμαιλέων δ´ ὁ
[11, 462]	κέκτηνται ἢ κύλικα καὶ μάχαιραν	καὶ	ὑδρίαν, καὶ ὅτι οἰκίας ἔχουσιν
[11, 503]	πίνει. (Τοσαῦτα εἰπὼν ὁ Πλούταρχος	καὶ	ὑπὸ πάντων κροταλισθεὶς ᾔτησε φιάλην,
[11, 505]	ὁ πολίτης αὐτοῦ. Ἀδύνατον δὲ	καὶ	Φαῖδρον οὐ μόνον κατὰ Σωκράτην
[11, 505]	ἤκουσε (παρὰ Πλάτωνος) Ταὐτά φασι	καὶ	Φαίδωνα εἰπεῖν ἀναγνόντα τὸν περὶ
[11, 507]	ἕνα ἔχοντος Ξενοκράτην, τοῦτον περιέσπασεν.	Καὶ	Φαίδωνι δὲ τὴν τῆς δουλείας
[11, 466]	ἀφεθείσης εἰς τὴν θάλασσαν παρθένου	καὶ	φασὶν ἐρασθέντα αὐτῆς τῶν ἡγεμόνων
[11, 464]	ἐνέχεον πάλιν· μαρτυρεῖν δὲ τούτοις	καὶ	Φερεκράτη τὸν κωμικόν ὅτι μέχρι
[11, 460]	ὁ Βάκις διεχρῆτο τῷ ποτηρίῳ.	Καὶ	Φερεκράτης ἐν Τυραννίδι· Ἣ δὲ
[11, 496]	Μειδίου Ῥυτὰ καὶ κυμβία, φησί,	καὶ	φιάλας» Δίφιλος δ´ ἐν Εὐνούχῳ
[11, 483]	ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις συμποσίοις	καὶ	φιδιτίοις ἐν πιθάκναις (Μνημονεύει αὐτοῦ
[11, 487]	λέγων οὕτως· Τάδ´ ἐστὶ κνισμὸς	καὶ	φιλημάτων ψόφος· τῷ καλλικοτταβοῦντι νικητήρια
[11, 507]	ὁ Πλάτων πρὸς τῇ κακοηθείᾳ	καὶ	φιλόδοξος, ὅστις ἔφησεν· Ἔσχατον τὸν
[11, 476]	τὰ χείλη περιαργυροῦντας καὶ χρυσοῦντας·	καὶ	Φιλόξενος δ´ ὁ Κυθήριος ἐν
[11, 505]	ἄλλα στρατηγὸν αὐτὸν ἀγαθὸν εἶναι	καὶ	φιλόπονον, παιδείας δ´ ὀρθῆς οὐδὲ
[11, 502]	φησι Πάμφιλος. Δημοσθένης δέ φησι·	Καὶ	φιλοτησίας προὔπινεν. Ἄλεξις· Φιλοτησίαν σοι
[11, 484]	ἐκ Λακαινᾶν (κυλίκων) μέθυ ἡδέως	καὶ	φίλως. ~(ΛΕΠΑΣΤΗ. Οἳ μὲν ὀξύνουσι
[11, 460]	τῶν πολεμίων οἴκαδ´ ἥκω, συγγενεῖς	καὶ	φράτερας καὶ δημότας εὑρὼν μόλις
[11, 509]	γοητείαν νῦν εἰσιν περίβλεπτοι· ὥσπερ	καὶ	(Χαίρων ὁ Πελληνεύς, ὃς οὐ
[11, 466]	ποοῦ καὶ τοὺς κάλως ἔκλυε	καὶ	χάλα πόδα. (ΑΩΤΟΝ παρὰ Κυπρίοις
[11, 504]	μεγάλων πίνετε ποτηρίων, τὸν ἥδιστον	καὶ	χαριέστατον Ξενοφῶντα πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες,
[11, 478]	Καί· Πολλὰ μεταξὺ πέλει κοτύλης	καὶ	χείλεος ἄκρου. Σιμάριστος δὲ τὸ
[11, 491]	τιμήν, (αἳ δή τοι θέρεος	καὶ	χείματος ἄγγελοί εἰσι. Καὶ Σιμμίας
[11, 490]	εἱλίσσονται· ὅς σφισι καὶ θέρεος	καὶ	χείματος ἀρχομένοιο σημαίνειν ἐπένευσεν ἐπερχομένου
[11, 462]	Νῦν γὰρ δὴ ζάπεδον καθαρὸν	καὶ	χεῖρες ἁπάντων (καὶ κύλικες· πλεκτοὺς
[11, 484]	Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι· Συβαρίτιδάς τ´ εὐωχίας,	καὶ	Χῖον ἐκ Λακαινᾶν (κυλίκων) μέθυ
[11, 483]	Λακωνικὰ καὶ ἱμάτια φορεῖν ἥδιστα	καὶ	χρησιμώτατα· κώθων Λακωνικός, ἔκπωμα ἐπιτηδειότατον
[11, 465]	κεκτῆσθαι πολλὰ ἐκπώματα ἀργυρᾶ τε	καὶ	χρυσᾶ. Ὧν εἷς ἐστι καὶ
[11, 468]	Κἀν τοῖς ἑξῆς δέ φησι·	Καὶ	χρύσεια δέπαστρα καὶ ἀσκηθέος κελέβειον
[11, 475]	προφερέστερον ἦεν. Ἀλλαχοῦ δέ φησιν·	Καὶ	χρύσεια δέπαστρα καὶ ἀσκηθέος κελέβειον
[11, 500]	λέγῃ· Ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον ἔθηκε»	καὶ	Χρυσῆν φιάλην καὶ δίπλακα δημόν
[11, 466]	δὴ βακχίου παλαιγενοῦς ἀφρῷ σκιὰ	καὶ	χρυσοκόλλητον δέπας μεστὸν κύκλῳ χορεῦον
[11, 476]	ἐξ αὐτῶν, τὰ χείλη περιαργυροῦντας	καὶ	χρυσοῦντας· καὶ Φιλόξενος δ´ ὁ
[11, 505]	(Ἥκει ἡμῖν ὁ καλός τε	καὶ	χρυσοῦς Γοργίας, ἔφη ὁ Γοργίας·
[11, 466]	τινα Νικόμαχος· Ὦ χαῖρε χρυσόκλυστα	καὶ	χρυσοῦς ἐμῶν. Φιλιππίδης· Τὰ ποτήρι´
[11, 508]	φησί, τῶν διαλόγων αὐτοῦ ἀχρείους	καὶ	ψευδεῖς ἄν τις εὕροι· ἀλλοτρίους
[11, 487]	αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται	καὶ	ψόφος ἔσται πάνυ πολύς. {Β.
[11, 478]	ὦ μαστιγία. {Α. Καὶ κόνδυ	καὶ	ψυκτῆρα καὶ κυμβίον. Νικόμαχος δ´
[11, 464]	ἐστι καὶ ὁ φίλοινος οἰνομανὴς	καὶ	ὡσαύτως ἐπὶ τῶν ὁμοίων, οὐκ
[11, 489]	περιφερεῖς εἶναι τοῖς ἥλοις ὁμοίως	καὶ	ὥσπερ ἐμπεπηγέναι τῷ οὐρανῷ, καθὼς
[11, 484]	κατασκευῇ καὶ μέγα· ἔχει δὲ	καὶ	ὦτα μεγάλα. Μένανδρος Ἁλιεῖ· Εὐποροῦμεν,
[11, 464]	ἐν τῷ περὶ Μέθης Αἱ	Ῥοδιακαί,	φησί, προσαγορευόμεναι χυτρίδες διά τε
[11, 464]	ἄλλῳ δὲ μέρει φησίν· Αἱ	Ῥοδιακαὶ	χυτρίδες γίνονται σμύρνης, σχοίνου, ἀνήθου,
[11, 466]	ἐπιστολὴ ἐν ᾗ ταῦτα γέγραπται·	Βατιάκαι	ἀργυραῖ κατάχρυσοι τρεῖς. Κόνδυα ἀργυρᾶ
[11, 466]	(ἄλλα ποτήρια μικρά) ῥυτὰ καὶ	βατιάκαι	Λυκιουργεῖς ἐπίχρυσοι καὶ θυμιατήρια καὶ
[11, 495]	Διαλέκτου γράφει οὕτως· Οἱ χόες	πελίκαι,	καθάπερ εἴπομεν, ὠνομάζοντο. Ὁ δὲ
[11, 495]	Κοίλοις ἐν προάροις φησὶ Πάμφιλος.	(ΠΕΛΙΚΑΙ.	Καλλίστρατος ἐν Ὑπομνήμασι Θρᾳττῶν Κρατίνου
[11, 484]	οὐδὲ μετρίως· ἐκ Κυίνδων χρυσίον,	(Περσικαὶ	στολαὶ δ´ ἐκεῖναι πορφυρᾶ τε
[11, 480]	αἵ τε Ἀργεῖαι καὶ αἱ	Ἀττικαί.	Καὶ τῶν μὲν Ἀττικῶν μνημονεύει
[11, 485]	λαφύκτας καλοῦμεν. Κύλικες δ´ ἦσαν	μεγάλαι.	Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ Τί δῆτ´ ἂν
[11, 480]	ναῷ τῆς Ἥρας τῷ παλαιῷ	φιάλαι	ἀργυραῖ λʹ κρατάνια ἀργυρᾶ βʹ
[11, 479]	ταῦτα· Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν ᾧ	φιάλαι	ἀργυραῖ ρλβʹ οἰνοχόαι ἀργυραῖ βʹ
[11, 479]	οἰνοχόαι ἀργυραῖ βʹ ἀποθυστάνιον ἀργυροῦν,	φιάλαι	γʹ ἐπίχρυσοι. ~(Ναὸς Βυζαντίων, ἐν
[11, 502]	φιάλην ἄρακιν καλοῦσι. (ΦΘΟΙΣ. Πλατεῖαι	φιάλαι	ὀμφαλωτοί. Εὔπολις· Σὺν φθοῖσι προσπεπωκώς.
[11, 500]	δ´ ἐν Κατακολλωμένῳ· Ἀλλ´ εἰσὶ	φιάλαι	πέντε, τραγέλαφοι δύο. Μένανδρος δ´
[11, 501]	Ἀπίων δὲ καὶ Διόδωρός φησι·	(Φιάλαι	ποιαί, ὧν ὁ ὀμφαλὸς παραπλήσιος
[11, 486]	λέγειν; ὄψει γὰρ αὐτός. (ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ.	Φιάλαι	τινὲς οὕτως καλοῦνται ἀπὸ Λύκωνος
[11, 500]	(Ἄλεξις μὲν ἐν Κονιατῇ· Κυμβία,	φιάλαι,	τραγέλαφοι, κύλικες. Εὔβουλος δ´ ἐν
[11, 473]	Καὶ πάλιν· Ὁ δὲ κάνθαρος	πάλαι	δὴ καινὸς ὡς ξηραίνεται. (Καὶ
[11, 485]	δὲ γραῦν τὴν ἀσθενοῦσαν πάνυ	πάλαι,	τὴν βρυτικήν, ῥίζιον τρίψας τι
[11, 466]	σκύφος με τοῦ θεοῦ καλεῖ	πάλαι	τὸ γράμμα φαίνων, δέλτ´, ἰῶτα
[11, 466]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Τιμιώτατον δ´ ἦν	πάλαι	τὸ τῶν ἐκπωμάτων κτῆμα. Ἀχιλλεὺς
[11, 478]	τούτων γεύεται. (ΚΟΤΥΛΗ. Ἀριστοφάνης Κωκάλῳ·	Ἄλλαι	ὑποπρεσβύτεραι γρᾶες Θασίου μέλανος μεστὸν
[11, 484]	μετρίως· ἐκ Κυίνδων χρυσίον, (Περσικαὶ	στολαὶ	δ´ ἐκεῖναι πορφυρᾶ τε στρώματα
[11, 460]	δὲ Ἀνακρέων ἔφη· Οἰνοπότης δὲ	πεποίημαι.	(Ἔστι δὲ τὸ ῥῆμα καὶ
[11, 505]	ἐν τῇ Πολιτείᾳ εἰπών· Ὅὅταν,	οἶμαι,	δημοκρατουμένη πόλις ἐλευθερίας διψήσασα κακῶν
[11, 495]	παῖς γὰρ ἐμπεσὼν κατήραξε, δῆλον,	οἶμαι,	ποιῶν ὅτι ποτήριον μὲν οὐκ
[11, 472]	ἴσον ἴσῳ κεκραμένην, (προσφέρων ἔδωκεν·	οἶμαι,	χρηστότητος οὕνεκα. Εἶτ´ ἐλευθέραν ἀφῆκε
[11, 479]	κύλικες αἱ πρὸς τὸ πρᾶγμα	χρήσιμαι	μάλιστ´ εἶναι δοκοῦσαι κατεσκευάζοντο, καλούμεναι
[11, 466]	ἐντετορευμένην πόρθησιν, ἔχοντα ἐπίγραμμα τόδε·	γραμμαὶ	Παρρασίοιο, τέχνα Μυός. Ἐμμὶ δὲ
[11, 497]	πρὸς κλεψύδραν κρουνιζόμενον. Ἀμφότερα δ´	οἰωνίζομαι.	Ἕν ἐστιν ἐλέφας— {Β. Ἐλέφαντας
[11, 466]	σὺ δ´ ᾆδε πρὸς τήνδ´,	ἐκπίομαι	δ´ ἐγὼ τέως. Αὔλει σύ,
[11, 471]	τι· φιλοτησίαν δὲ τήνδε σοι	προπίομαι.	Δέξαι· πιοῦσα δ´ ὁπόσον ἄν
[11, 502]	ἰδίᾳ τε καὶ κοινῇ κύλικα	προπίομαι.	Ἐκαλεῖτο δὲ καὶ τὸ ἑταιρικὸν
[11, 471]	οὕτως· Ὡς δ´ ἐδείπνησαν (συνάψαι	βούλομαι	γὰρ τἀν μέσῳ) καὶ Διὸς
[11, 469]	ἐν Ὑποβαλλομέναις, οὗ τὸ μαρτύριον	παρέξομαι	ἐν τῷ περὶ τοῦ ῥυτοῦ
[11, 494]	πῖθι» λέγει· Τοῦτο μέν σοι	πείσομαι.	Καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ θεοί,
[11, 505]	ἐναντιούμενος ἐν τρίτῳ Νόμων φησί·	~(Μαντεύομαι	δὲ περὶ Κύρου τὰ μὲν
[11, 481]	Ἐκ τοῦ βαλανείου γὰρ δίεφθος	ἔρχομαι,	ξηρὰν ἔχουσα τὴν φάρυγα. {Β.
[11, 461]	ἀρῶν, ἀλλ´ ἄσκαφον ματεύων, κυλικηγορήσων	ἔρχομαι,	οὐ τῶν Κυλικράνων εἷς ὑπάρχων,
[11, 504]	καὶ τὰ σώματα καὶ αἱ	γνῶμαι	σφαλοῦνται, καὶ οὐδ´ ἀναπνεῖν μὴ
[11, 471]	καλεῖς σύ, φίλτατε; {ΣΠΙ. Ἵν´	ἀσπάσωμαι·	δεῦρο παρ´ ἐμέ, Θεολύτη, παρὰ
[11, 480]	{Β. Ἔστι γὰρ κρουνεῖα; {Α.	Ναί.	(ΚΥΑΘΙΣ, κοτυλῶδες ἀγγεῖον. Σώφρων ἐν
[11, 486]	{Β. Ἔστι γὰρ κρουνεῖα; {Α.	Ναί.	Λουτήρι´— ἀλλὰ τί καθ´ ἕκαστα
[11, 472]	{Β. Ἔστι γὰρ κρουνεῖα; {Α.	Ναί·	λουτήρι´— ἀλλὰ τί καθ´ ἕκαστον
[11, 471]	Σπινθὴρ τάλας, πειρᾷς με. {ΣΠΙ.	Ναί,	τοιοῦτό τι· φιλοτησίαν δὲ τήνδε
[11, 465]	ἐκ τῶν πίθων τῷ θεῷ	κιρνάναι,	εἶτ´ αὐτοὺς προσφέρεσθαι· ὅθεν καὶ
[11, 466]	ἀλλὰ τῷ πόματι φάρμακον ὑγείας	ἐγκιρνάναι	τὸν λόγον. (Ὅτι διὰ σπουδῆς
[11, 502]	Πλάτων Συμποσίῳ· (Ἀλλὰ φέρε, παῖ,	φάναι,	τὸν ψυκτῆρα ἐκεῖνον, ἰδόντα αὐτὸν
[11, 489]	τοῖς ἥλοις ὁμοίως καὶ ὥσπερ	ἐμπεπηγέναι	τῷ οὐρανῷ, καθὼς καὶ Ἄρατός
[11, 475]	ἀρχαίοις ἐπὶ τῶν τραπεζῶν κεκραμένα	τιθέναι	ποτήρια, καθὰ καὶ Ὅμηρος ποιεῖ.
[11, 475]	καρχήσια, (πρὸς τὴν τράπεζαν φάσκων	προσεληλυθέναι	τοὺς δράκοντας καὶ γενέσθαι περὶ
[11, 496]	ἐκφέρονται, ἐπειδὰν μηκέτι δύνωνται ὀρθούμενοι	ἐξιέναι.	ΠΡΟΥΣΙΑΣ. Ὅτι τὸ ποτήριον τοῦτο
[11, 491]	Πλειάδας κατὰ ποιητικὸν νόμον Πελειάδας	ὠνομακέναι.	(Ἀποδεδειγμένου οὖν τοῦ ὅτι Πλειάδες
[11, 481]	Θυατειρηνὸς τὸ χωρὶς ὠτίων ποτήριον	ὠνομακέναι	Θεόπομπον ἐν Μήδῳ. Φιλήμων Φάσματι·
[11, 478]	τὸν παρά τισι κότυλον κοτύλην	ὠνομακέναι	τὸν ποιητήν Πύρνον καὶ κοτύλην.
[11, 507]	περὶ αὐτοῦ στοχαζόμενος ἐνύπνιον ἔφησεν	ἑωρακέναι	πλειόνων παρόντων. Δοκεῖν γὰρ ἔφη
[11, 466]	ἑταίροις φάσκειν, ἐξ ὧν ἐκεράμευσε	κατεσκευακέναι	ταῦτα. Ὁ δὲ παρὰ Σοφοκλεῖ
[11, 504]	Λυσανίας φησὶν ὁ Κυρηναῖος Ἡρόδωρον	εἰρηκέναι	ἐν τούτοις Ἐπεὶ δὲ θύσαντες
[11, 468]	Ἐξ ὧν πιθανὸν καὶ αὐτὸν	ἐσχηκέναι.	Πλησίον δὲ τῆς Μολοσσίας ἡ
[11, 505]	παράπαν, οἰκονομίᾳ δ´ οὐδ´ ᾑτινιοῦν	προσεσχηκέναι.	Ἔοικε δ´ ἐκ νέου στρατεύεσθαι,
[11, 493]	πολὺ παραγενομένῳ καὶ αἰτοῦντι εἰπόντες	δεδωκέναι	αὐτῷ τὰς ἡσυχίας εἶχον, ὃ
[11, 461]	αὐτοὺς ἐκπώμασι κεχρῆσθαι καὶ ὑδαρέστερον	πεπωκέναι.	Χαμαιλέων δ´ ὁ Ἡρακλεώτης ἐν
[11, 491]	καθὸ συμφυεῖς εἰσιν ἀλλήλαις καὶ	συνεζευγμέναι.	Τὸ γὰρ δοιοὶ καὶ δοιαὶ
[11, 492]	ἐπὶ δ´ ἄλφιτα λευκὰ πάλυνεν·	πινέμεναι	δ´ ἐκέλευεν, ἐπεί ῥ´ ὥπλισσε
[11, 480]	κατὰ τόρνον, ἀλλ´ ὥσπερ δακτύλῳ	πεποιημέναι,	καὶ ἔχουσιν ὦτα τέσσαρα, πυθμένα
[11, 478]	σφέτερον δέμας οὐδένα κόσμον, ἔρωτι	βιαζόμεναι	μέλανος οἴνου ἀκράτου. (Σιληνὸς καὶ
[11, 488]	τοῦ ποτηρίου καὶ μικρὸν ἔτι	μετεωριζόμεναι	κατὰ μὲν τὴν ἀπόστασιν τοῦ
[11, 465]	γὰρ ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι	τεμνόμεναι	καὶ κατὰ φύσιν δακρύουσι. Διόπερ
[11, 464]	περὶ Μέθης Αἱ Ῥοδιακαί, φησί,	προσαγορευόμεναι	χυτρίδες διά τε τὴν ἡδονὴν
[11, 491]	Αἱ δ´ ἕπτ´ Ἄτλαντος παῖδες	ὠνομασμέναι	πατρὸς μέγιστον ἆθλον οὐρανοῦ στέγῃ
[11, 481]	γαστροιίδας, οὐκ ἀβούλως, ἀλλὰ πόρρωθεν	κατεσκευασμέναι	αὔθ´ ὅπως ἀνεκλογίστως πλεῖστος οἶνος
[11, 491]	οὖν τοῦ ὅτι Πλειάδες ἦσαν	ἐντετορευμέναι	τῷ ποτηρίῳ, καθ´ ἕκαστον τῶν
[11, 479]	χρήσιμαι μάλιστ´ εἶναι δοκοῦσαι κατεσκευάζοντο,	καλούμεναι	κοτταβίδες. Πρὸς δὲ τούτοις οἶκοι
[11, 505]	πού γε καὶ ἐρώμενον αὐτοῦ	γεγονέναι.	~Ἀλλὰ μὴν οὐ δύνανται Πάραλος
[11, 489]	ποτήριον, ὅπερ λέγουσιν ἐκεῖνοι Νέστορος	γεγονέναι·	(ἐστὶ δὲ ἀργύρεον, χρυσοῖς γράμμασιν
[11, 505]	πολυμαθέστατος Ἀριστοτέλης πρὸ Πλάτωνος διαλόγους	γεγραφέναι	τὸν Ἀλεξαμενόν. Διαβάλλει δὲ ὁ
[11, 494]	καὶ κατιδὼν ἔφη καὶ αὐτὸς	ἀπειληφέναι	αὐτὸν οὕτως· ἦν ὀνόματα ἐγγεγραμμένα
[11, 482]	θεῶν τιμῆς εἰς τὴν κτῆσιν	παρειληφέναι.	Κυάθῳ μὲν οὖν οὐδὲν ἐχρῶντο
[11, 466]	κύματος ἐπιφερομένου μεγάλου συγκολυμβήσαντα αὐτὸν	ἐκβῆναι	(ἔχοντα κύπελλον χρυσοῦ οὕτω θαυμασίου
[11, 505]	Γοργίας· Ἦ καλόν γε αἱ	Ἀθῆναι	(καὶ) νέον τοῦτον Ἀρχίλοχον ἐνηνόχασιν.
[11, 497]	ῥυτὸν πρότερον κέρας. Δοκεῖ δὲ	σκευοποιηθῆναι	ὑπὸ πρώτου τοῦ Φιλαδέλφου Πτολεμαίου
[11, 465]	αὐτοὺς προσφέρεσθαι· ὅθεν καὶ Λιμναῖον	κληθῆναι	τὸν Διόνυσον, ὅτι μιχθὲν τὸ
[11, 466]	Μενδαῖον οἶνον ἐκ τῆς πόλεως,	φιλοτιμηθῆναι	καὶ πολλὰ καὶ παντοδαπὰ γένη
[11, 466]	γενέσεως ἄξιον ἡγεῖται δῶρον Ἀλκμήνῃ	δοθῆναι	ποτήριον, ὅπερ Ἀμφιτρύωνι εἰκασθεὶς δίδωσιν,
[11, 466]	τριακοσίων, μετὰ τὸ τὰς τραπέζας	ἀρθῆναι	τετράμνουν ἑκάστῳ (τῶν τριακοσίων ἔκπωμα
[11, 477]	κισσύβιον τὸ πρῶτον ὑπὸ ποιμένων	ἐργασθῆναι	ἐκ κισσίνου ξύλου. Ἄλλοι δὲ
[11, 465]	τότε πρῶτον ἐπόθη κεκραμένον. Διόπερ	ὀνομασθῆναι	τὰς (πηγὰς) Νύμφας καὶ τιθήνας
[11, 467]	Μεταλήψεως ἀπὸ τῶν κατασκευασάντων (φησὶν	ὀνομασθῆναι	τήν τε Θηρίκλειον κύλικα καὶ
[11, 471]	τυχόντι. Ἄλλοι δ´ ἱστοροῦσι θηρίκλειον	ὀνομασθῆναι	τὸ ποτήριον διὰ τὸ δορὰς
[11, 461]	(ὥς φησι Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός,	ὀνομασθῆναι	φάσκων αὐτοὺς ἀπό τινος Κύλικος
[11, 479]	αἷμα τὸ ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν	ἀρυσθῆναι	δυνάμενον. Καὶ ἐν κοτύλῃ δέ
[11, 459]	καθημένων ἁπάντων, πρὶν καί τι	διαλεχθῆναι	ἔφη· Παρὰ μὲν τῷ Ἀδράστῳ,
[11, 461]	ὀξύτητα (τῆς ἐπιφανείας τῶν δαιμόνων	καταδειχθῆναι	τοῦτο. Χαλεποὺς γὰρ καὶ πλήκτας
[11, 466]	ὠκεανόν, ᾧ καὶ τὸν Ἡρακλέα	περαιωθῆναι	ἐπὶ τὰς Γηρυόνου βόας ὁρμῶντα.
[11, 475]	κροκωτόν, ποικίλον, καρχήσιον. Σοφοκλῆς Τυροῖ·	Προσπτῆναι	μέσην τράπεζαν ἀμφὶ σῖτα καὶ
[11, 484]	φησιν αὐτὸ βομβυλιῷ ἢ βατιακίῳ.	(ΛΑΚΑΙΝΑΙ	κυλίκων εἶδος οὕτως λεγόμενον ἢ
[11, 489]	ὄρνιθας, ἅς τινες ὑπονοοῦσι περιστερὰς	εἶναι,	ἁμαρτάνοντες. Ἕτερον γὰρ εἶναί φησιν
[11, 480]	καὶ βάπτονται εἰς τὸ δοκεῖν	εἶναι	ἀργυραῖ. Ἐπαινοῦνται δὲ καὶ αἱ
[11, 462]	(ἐκτὸς τοῦ τείχους ἐσχάραν τινὰ	εἶναι,	ἀφ´ ἧς, φησί, τὴν κύλικα
[11, 465]	τῶν τοῦ Ἡλίου ἵππων φησὶν	εἶναι	Βακχίου φιλανθέμου Αἴθοπα πεπαίνοντ´ ὀρχάτους
[11, 478]	κοτύλῳ. Πάμφιλος δὲ ποτηρίου φησὶν	εἶναι	γένος, ἴδιον δ´ εἶναι Διονύσου.
[11, 467]	Δεινιάδα. Σέλευκος δ´ εἰπὼν ἐκπώματος	εἶναι	γένος τὸν δεῖνον παρατίθεται Στράττιδος
[11, 494]	ὁ μὲν οἶνος ὄξος αὑτὸν	εἶναι	γνήσιον, (τὸ δ´ ὄξος οἶνον
[11, 478]	Ταραντίνοις ἐπιπολάζειν φησὶ τὸ ἔκπωμα,	εἶναι	δ´ αὐτὸ λουτηρίῳ ἐοικὸς βαθεῖ.
[11, 475]	γένος Ἐρυθραίου, ὥς φησι Πάμφιλος.	Εἶναι	δ´ αὐτὸ οἷόν ἐστι τὸ
[11, 506]	τῶν Ἀθηναίων δῆμον εὐπρόσωπον μὲν	εἶναι,	δεῖν δ´ αὐτὸν ἀποδύσαντας θεωρεῖν·
[11, 497]	φησιν τὰ ῥυτὰ κέρασιν ὅμοια	εἶναι,	διατετρημένα δ´ εἶναι, ἐξ ὧν
[11, 489]	τὴν ἰδέαν τοῦ σχήματος ἀφομοιοῦν	εἶναι	δίκαιον ἐνόμιζον. Διὸ τὴν τράπεζαν
[11, 478]	φησὶν εἶναι γένος, ἴδιον δ´	εἶναι	Διονύσου. Πολέμων δ´ ἐν τῷ
[11, 479]	πρὸς τὸ πρᾶγμα χρήσιμαι μάλιστ´	εἶναι	δοκοῦσαι κατεσκευάζοντο, καλούμεναι κοτταβίδες. Πρὸς
[11, 478]	λουτηρίῳ βαθεῖ, ποτηρίου δὲ εἶδος	εἶναι.	Δύνασθαι δὲ καὶ τὸν παρὰ
[11, 461]	τὸ μέγα ποτήριον φρέαρ ἀργυροῦν	εἶναι.	Ἐν τούτοις ἀγνοεῖν ἔοικεν ὁ
[11, 497]	κέρασιν ὅμοια εἶναι, διατετρημένα δ´	εἶναι,	ἐξ ὧν κρουνιζόντων λεπτῶς κάτωθεν
[11, 485]	Λέξεων κεραμεοῦν ἀγγεῖόν φησιν αὐτὸ	εἶναι,	ἐοικὸς ταῖς λεγομέναις πτωματίσιν, ἐκπεταλώτερον
[11, 490]	ὅτι τὸ τρήρωνες μόνον ἐδέξαντο	εἶναι	ἐπίθετον πελειάδων, ἐπεὶ διὰ τὴν
[11, 468]	ἀπύρωτον ἔθηκεν. (Ἔδοξε γὰρ ἔκπωμα	εἶναι·	ἐστὶ δὲ χαλκίον ἐκπέταλον λεβητῶδες,
[11, 466]	ἤτοι ἀπὸ τοῦ ἄγαν λεῖον	εἶναι	ἢ ὅτι ἁλίζεται ἐν αὐτῷ
[11, 494]	Οὐ γὰρ ἄλλο τι ἡγητέον	εἶναι	ἢ ὅτι ἐκπώματα ᾔτουν. Καὶ
[11, 505]	Φαῖδρον οὐ μόνον κατὰ Σωκράτην	εἶναι,	ἦ πού γε καὶ ἐρώμενον
[11, 466]	τὴν ἀμφὶ ἀντὶ τῆς περὶ	εἶναι,	ἵν´ ᾖ περίποτον, τὸ πανταχόθεν
[11, 467]	λέγειν παρῃτοῦντο διὰ τὸ σκληρόστομον	εἶναι	καὶ ἀνεπιτήδειον αὐλῷ· (τὸ δὲ
[11, 475]	ποιμενικὸν ἀγγεῖον μελιτηρὸν τὴν κελέβην	εἶναι.	Καὶ γὰρ Ἀντίμαχος ὁ Κολοφώνιος
[11, 471]	Διαθέσεως τὸ αὐτὸ ὑπολαμβάνει θηρίκλειον	εἶναι	καὶ καρχήσιον. ~Ὅτι δὲ διαφέρει
[11, 507]	πρόποσιν. Ἐδόκει γὰρ Πλάτων φθονερὸς	εἶναι	καὶ κατὰ τὸ ἦθος οὐδαμῶς
[11, 477]	Δίδυμος δέ φησι ποτηρίου εἶδος	εἶναι,	(καὶ τάχ´ ἂν εἴη τὰ
[11, 505]	μὲν ἄλλα στρατηγὸν αὐτὸν ἀγαθὸν	εἶναι	καὶ φιλόπονον, παιδείας δ´ ὀρθῆς
[11, 481]	τοῦ Κύκλου) τὸ αὐτὸ οἴεται	εἶναι	κισσύβιον καὶ κυμβίον. Φησὶ γὰρ
[11, 485]	Ἀριστοφάνης δὲ καὶ Ἀπολλόδωρος γένος	εἶναι	κύλικος. Φερεκράτης Κραπατάλλοις· Τῶν θεατῶν
[11, 506]	γὰρ δεύτερος ὑπό τινων Ξενοφῶντος	εἶναι	λέγεται, ὡς καὶ ἡ Ἀλκυὼν
[11, 504]	κελεύσας, τὸ κύκλῳ πίνειν τοῦτ´	εἶναι	λέγων, παρατιθέμενος Μενάνδρου ἐκ Περινθίας·
[11, 505]	Θρασύμαχον τὸν Χαλκηδόνιον σοφιστὴν ὅμοιον	εἶναι	λέγων τῷ ὀνόματι, (ἔτι δ´
[11, 505]	καλουμένους Σώφρονος μίμους μὴ φῶμεν	εἶναι	λόγους καὶ μιμήσεις ἢ τοὺς
[11, 463]	φράσαι· ἔγνωκα γοῦν οὕτως ἐπισκοπούμενος	εἶναι	μανιώδη πάντα τἀνθρώπων ὅλως, ἀποδημίας
[11, 469]	διέπλευσεν (ὁ Ἡρακλῆς τὸν Ὠκεανὸν	εἶναι	μέν φησιν Ἡλίου, λαβεῖν δ´
[11, 475]	(ποτήριον) θερμοποτίδα καλούμενον τὴν κελέβην	εἶναι.	Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιος ἐν
[11, 460]	Ἀχαικῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' (Ἄξιον δὲ	εἶναι	νομίζω ζητῆσαι ὑμᾶς πρὸ τοῦ
[11, 499]	εἴρηκε. (Λάγυνον δὲ μέτρου λέγουσιν	εἶναι	ὄνομα παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς
[11, 478]	κοτύλην. Ὃν κύλικα μὲν οὐκ	εἶναι,	οὐ γὰρ ἔχειν ὦτα, παραπλήσιον
[11, 497]	πέμπτῳ Ἀττικῆς Διαλέκτου ἔκπωμά φησιν	εἶναι	οὕτως καλούμενον. Ἐστὶ δὲ Περσικόν.
[11, 489]	τὸν Διονύσιον διάταξίν φησιν σκύφον	εἶναι	παρακειμένως ἔχοντα τὰ ὦτα, καθάπερ
[11, 502]	χυτρίδων ἐπιχωρίων τὸ λοιπὸν αὐτόθι	εἶναι	πίνειν. Καὶ Μελέαγρος δ´ ὁ
[11, 490]	πολλοὶ νομίζοντες τὰς πελειάδας ὄρνεις	εἶναι	πρῶτον μὲν ἐκ τοῦ ποιητικοῦ
[11, 488]	τούτοις ὅμοια· ἕνα μὲν γὰρ	εἶναι	πυθμένα τὸν κατὰ τὸ κύτος
[11, 483]	ποτηρίου γένος, ἀπὸ τοῦ κυφὸν	εἶναι.	Σιμάριστος δὲ τὸ δίωτον ποτήριον
[11, 489]	τοῖς ἀνθρώποις, πειθόμενοι τὸν κόσμον	εἶναι	σφαιροειδῆ, λαμβάνοντες ἔκ τε τοῦ
[11, 482]	τῶν ὤτων, διὰ τὸ τοιαῦτα	εἶναι	τῇ κατασκευῇ. Φησὶ γὰρ καὶ
[11, 466]	τὸ μὲν κύπελλόν φησι φιάλην	εἶναι,	τὸ δ´ ἀμφικύπελλον ὑπερφίαλον, τὸ
[11, 466]	ὁ Μυρλεανός· Δοκεῖ μοι φιαλῶδες	εἶναι	τὸ δέπας· σπένδουσι γὰρ ἐν
[11, 466]	περικεκυρτῶσθαι τὰ ὠτάρια· κυφὸν γὰρ	εἶναι	τὸ κυρτόν. (Ἀνίκητος δὲ τὸ
[11, 499]	ἐν Πάτραις δέ φασι τοῦτ´	εἶναι	τὸ μέτρον τὴν λάγυνον. Ἀρσενικῶς
[11, 483]	οὖν τὸ μὴ λίαν κατάδηλον	εἶναι	τὸ πόμα· εἶτα ἄμβωνας ὁ
[11, 481]	δὲ Δίδυμος ὁ γραμματικὸς ἐπίμηκες	εἶναι	τὸ ποτήριον καὶ στενὸν τῷ
[11, 500]	μεθύσαι σκυθίσαι φησί· (συγγενὲς γὰρ	εἶναι	τὸ φ> τῷ θ> Ὕστερον
[11, 489]	τοῦ Νέστορος οὖν δέπας φασὶν	εἶναι	τοιοῦτον. Δύναται δὲ καὶ δύο
[11, 489]	διὰ τὸ τοὺς ἀστέρας περιφερεῖς	εἶναι	τοῖς ἥλοις ὁμοίως καὶ ὥσπερ
[11, 507]	οὖν καὶ Πλάτωνος φήσειέν τις	εἶναι	τὸν λόγον, οὐχ ὁρῶ τίν´
[11, 488]	δὲ καὶ λέγει δύο πυθμένας	εἶναι	τοῦ ποτηρίου; (ἰδίως δὲ καὶ
[11, 489]	πλάγια διὰ μήκους· ταῦτα δ´	εἶναι	τοὺς δύο πυθμένας. Ὁποῖόν τι
[11, 464]	καθ´ ἑαυτὸν ἡλικίας οὐκ ἀσίτους	εἶναι	τοὺς θεωροῦντας. ~(Φανόδημος δὲ πρὸς
[11, 492]	Ἀλλ´ ἄλλην ἐνίησι πατὴρ ἐναρίθμιον	εἶναι,	(ὑπὸ τῆς ὀξύτητος τῶν πλαγκτῶν
[11, 506]	τῆς τῶν πατέρων ἀρετῆς ἀναξίους	εἶναι	φάσκων. (Ἃ δὲ περὶ Ἀλκιβιάδου
[11, 485]	παραθέμενος τὰ Φερεκράτους καὶ αὐτὸς	εἶναί	(φησι γένος κύλικος τὴν λεπαστήν.
[11, 489]	περιστερὰς εἶναι, ἁμαρτάνοντες. Ἕτερον γὰρ	εἶναί	φησιν Ἀριστοτέλης πελειάδα καὶ ἕτερον
[11, 484]	παῖδες, εἴκοσι. (Δίδυμος δ´ ὅμοιον	εἶναί	φησιν αὐτὸ βομβυλιῷ ἢ βατιακίῳ.
[11, 507]	νομοθετῆσαι τίς οὐ φήσει πάθος	εἶναι	φιλοδοξίας; δῆλον δ´ ἐστὶ τοῦτο
[11, 501]	ψυχρόν, ὥστε καὶ τὴν φιάλην	εἶναι	χαλκίῳ προσεοικυῖαν ἐκπετάλῳ, δεχομένην ψυχρὸν
[11, 466]	αὐτοῖς αὐτῷ παραβαλλόμενον οὐδὲν διάφορον	εἶναι	χαλκοῦ. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Τιμιώτατον δ´
[11, 509]	πολίταις καὶ διὰ ταῦτα πιστευθεὶς	εἶναι	χρηστὸς παρὰ τοῖς Κυζικηνοῖς, μικρὸν
[11, 502]	τἀκπώματ´ εἰς τὸ φανερὸν ἐκνενιτρωμένα	θεῖναι·	κύαθος δ´ ἦν ἀργυροῦς, (τἀκπώματα)
[11, 501]	πεποιημένην ἀμφίθετον, ἐπεὶ τὸ ποιῆσαι	θεῖναι	πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐλέγετο. (Δύναται
[11, 466]	ὅτι χρησμὸς ἦν αὐτοῖς δηλώσας	καθεῖναι	διαπλέοντας τῷ Ποσειδῶνι εἰς τὸ
[11, 473]	τὸν κάπηλόν μοι χόα ὀβολοῦ	παραθεῖναί	θ´ ὡς μέγιστον κάνθαρον. Καὶ
[11, 486]	τῷ πρὸς Τιμόθεον γράφει· (Δίδωσιν	ἀποθεῖναι	τῷ Φορμίωνι μετὰ τῶν χρημάτων
[11, 473]	τοῦ μετώπου τοῦ κροκίου, καὶ	ἐσθεῖναι	ὅ τι ἂν εὕρῃς καὶ
[11, 492]	μάλ´ αὕτως εἴρητ´. Ἑπτὰ δ´	ἐκεῖναι	ἐπιρρήδην καλέονται (Ἓξ οἶαί περ
[11, 484]	Κυίνδων χρυσίον, (Περσικαὶ στολαὶ δ´	ἐκεῖναι	πορφυρᾶ τε στρώματα ἔνδον ἔστ´,
[11, 479]	καὶ τὴν δεξιὰν ἀγκυλώσαντα ὑγρῶς	ἀφεῖναι	τὴν λάταγα· οὕτω γὰρ ἐκάλουν
[11, 466]	λιθοκολλήτων σταθμὸς τάλαντα Βαβυλώνια νϚ	μναῖ	λδʹ (Ἔθος δ´ ἦν πρότερον
[11, 466]	χρυσῶν σταθμὸς τάλαντα Βαβυλώνια ογʹ	μναῖ	νβʹ Ποτηρίων λιθοκολλήτων σταθμὸς τάλαντα
[11, 466]	Πίνδαρος· Ἁνίκ´ ἀνθρώπων καματώδεες οἴχονται	μέριμναι	στηθέων ἔξω, πελάγει δ´ ἐν
[11, 495]	Βυζαντίους καὶ Κυπρίους τὴν λήκυθον	ἀποδιδόναι,	Θεσσαλοὺς δὲ τὴν πρόχοον. Σέλευκος
[11, 467]	ἐστὶν εἴδη θηρικλείων τῶν καλῶν,	γύναι	δικότυλοι, τρικότυλοι, δεῖνος μέγας χωρῶν
[11, 506]	ἄλλα λέγειν περὶ αὐτοῦ καὶ	δεικνύναι	ὡς ἔπλαττε τοὺς διαλόγους. (Ὅτι
[11, 466]	τετράμνουν ἑκάστῳ (τῶν τριακοσίων ἔκπωμα	δοῦναι	ἀργυροῦν, καὶ σπονδοποιησάμενον προπιεῖν ἅμα
[11, 466]	ἐπὶ Ἴλιον στρατείας ἀριστεῖον ἄλεισον	δοῦναι.	(Ὅτι ἐστὶ ποτήριον ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ ΚΕΡΑΣ
[11, 498]	προπίνειν, τὸ ἑτέρῳ πρὸ ἑαυτοῦ	δοῦναι	πιεῖν. Καὶ ὁ Ὀδυσσεὺς δὲ
[11, 470]	κύλικας θηρικλείους, ὥστε μηδένα ἂν	διαγνῶναι	πρὸς τὰς κεραμέας. Κατασκευάσαι δὲ
[11, 471]	φιλοτησίαν δὲ τήνδε σοι προπίομαι.	Δέξαι·	πιοῦσα δ´ ὁπόσον ἄν σοι
[11, 487]	τάνδε Βακχία εὔδροσον πλήρη μετανιπτρίδα	δέξαι.	Πραύ τί τοι Βρόμιος γάνος
[11, 487]	σπονδή, κρότος. ~(Δίφιλος Σαπφοῖ· Ἀρχίλοχε,	δέξαι	τήνδε τὴν μετανιπτρίδα μεστὴν Διὸς
[11, 487]	Καλλίας δ´ ἐν Κύκλωψι· Καὶ	δέξαι	τηνδὶ μετανιπτρίδα τῆς Ὑγιείας. Φιλέταιρος
[11, 480]	ἔχειν διάφορον πρὸς τὰς Ἀττικάς.	Φοξαὶ	γοῦν ἦσαν τὸ χεῖλος, (ὡς
[11, 503]	θεοῖς ἀνειμένους, ἐν οἷς ἔστιν	ἀναψῦξαι.	Αἰσχύλος Νεανίσκοις· Σαύρας ὑποσκίοισιν ἐν
[11, 479]	ἐν ᾧ φιάλαι ἀργυραῖ ρλβʹ	οἰνοχόαι	ἀργυραῖ βʹ ἀποθυστάνιον ἀργυροῦν, φιάλαι
[11, 475]	Ἄγε δή, φέρ´ ἡμίν, ὦ	παῖ,	κελέβην, ὅκως ἄμυστιν προπίω, τὰ
[11, 502]	ΨΥΚΤΗΡ. Πλάτων Συμποσίῳ· (Ἀλλὰ φέρε,	παῖ,	φάναι, τὸν ψυκτῆρα ἐκεῖνον, ἰδόντα
[11, 466]	Φέρ´ ὕδωρ, φέρ´ οἶνον, ὦ	παῖ,	φέρε δ´ ἀνθεμεῦντας ἡμῖν στεφάνους
[11, 466]	Ἐν δ´ οἶνον ἔχευε χρυσείῳ	δέπαι.	Εἶτα παρακατιὼν τὸ αὐτό· Τούνεκα
[11, 469]	λέγει· Τότε δὴ χρυσέῳ ἐν	δέπαι	Ἠέλιον πόμπευεν ἀγακλυμένη Ἐρύθεια. Καὶ
[11, 482]	ταὐτὸν τῷ ἀλείσῳ καὶ τῷ	δέπαι	καὶ μόνον ὀνόματι διαλλάσσει Τοὺς
[11, 470]	Ἔπειτα πορεύεται Ἡρακλῆς ἐν τῷ	δέπαι	τούτῳ (ἐς τὴν Ἐρύθειαν. Καὶ
[11, 478]	γεύεται. (ΚΟΤΥΛΗ. Ἀριστοφάνης Κωκάλῳ· Ἄλλαι	ὑποπρεσβύτεραι	γρᾶες Θασίου μέλανος μεστὸν κεραμευομέναις
[11, 479]	ᾧ φιάλαι ἀργυραῖ ρλβʹ οἰνοχόαι	ἀργυραῖ	βʹ ἀποθυστάνιον ἀργυροῦν, φιάλαι γʹ
[11, 480]	βάπτονται εἰς τὸ δοκεῖν εἶναι	ἀργυραῖ.	Ἐπαινοῦνται δὲ καὶ αἱ Χῖαι
[11, 466]	ἐν ᾗ ταῦτα γέγραπται· Βατιάκαι	ἀργυραῖ	κατάχρυσοι τρεῖς. Κόνδυα ἀργυρᾶ ροϚ
[11, 480]	τῆς Ἥρας τῷ παλαιῷ φιάλαι	ἀργυραῖ	λʹ κρατάνια ἀργυρᾶ βʹ χύτρος
[11, 479]	Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν ᾧ φιάλαι	ἀργυραῖ	ρλβʹ οἰνοχόαι ἀργυραῖ βʹ ἀποθυστάνιον
[11, 491]	τῇ Ἀσωπίᾳ· Οὐδέ τοι ἀκρόνυχοι	ψυχραὶ	δύνουσι Πέλειαι. Λαμπροκλῆς δ´ ὁ
[11, 491]	ἂν λέγοιτο καθὸ τέτταρες αἱ	πᾶσαι	σχίσεις τῶν ὤτων, ἑκάτερον δὲ
[11, 473]	ἐπετήρουν τὴν τροφὸν τῆς παρθένου,	κεράσαι	κελεύσας τὸν κάπηλόν μοι χόα
[11, 476]	συμμίσγωσι τῷ οἴνῳ τὸ ὕδωρ,	κεράσαι	φάσκοντες. Καὶ τὸ ἀγγεῖον δ´
[11, 463]	κρίνειν, οὐκ ἔχοιμ´ ἄν σοι	φράσαι·	ἔγνωκα γοῦν οὕτως ἐπισκοπούμενος εἶναι
[11, 503]	(Ἔσται πότος σφοδρότερος. Οὐκοῦν, εἰ	φράσαι	τις, οὐκ ἔτι ἔξεστι κυαθίζειν
[11, 461]	ποτηρίου, ὃ μόλις ἂν νέος	βαστάσαι	ἴσχυεν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων
[11, 470]	ἂν διαγνῶναι πρὸς τὰς κεραμέας.	Κατασκευάσαι	δὲ λέγεται τὴν κύλικα ταύτην
[11, 489]	ἐν Ῥόδῳ λέγεται τὴν Νεστορίδα	κατασκευάσαι	τῶν μαθητῶν αὐτῷ συνενεγκάντων τἀργύριον·
[11, 466]	τινά, (ᾧ ἦν τοὔνομα Ἔναλος,	ἐκκολυμβῆσαι	βουλόμενον ἀνασῶσαι τὴν παιδίσκην. Τότε
[11, 501]	περιττῶς πεποιημένην ἀμφίθετον, ἐπεὶ τὸ	ποιῆσαι	θεῖναι πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐλέγετο.
[11, 466]	κεραμίων ἐξ ἑκάστου ἀποπλασάμενον ἴδιον	ποιῆσαι	πλάσμα. (ΒΙΚΟΣ. Ξενοφῶν Ἀναβάσεως πρώτῳ·
[11, 507]	Ἀπομνημονεύμασιν. Καὶ τὸ πόλιν δὲ	θελῆσαι	κτίσαι καὶ τὸ νομοθετῆσαι τίς
[11, 463]	ταύτας λαλιὰς οὐδεὶς ἂν εὐλόγως	φθονήσαι	νοῦν ἔχων, κατὰ τοὺς Ἀλέξιδος
[11, 484]	δυνηθῇς ἱκανῶς κενῶσαι σαυτόν, πλείονι	χρῆσαι	τῷ λουτρῷ καὶ εἰς τὴν
[11, 507]	δὲ θελῆσαι κτίσαι καὶ τὸ	νομοθετῆσαι	τίς οὐ φήσει πάθος εἶναι
[11, 461]	τέλη τελῶ ~(ἄξιον δ´ ἐστὶ	ζητῆσαι	εἰ οἱ ἀρχαῖοι μεγάλοις ἔπινον
[11, 460]	Β' (Ἄξιον δὲ εἶναι νομίζω	ζητῆσαι	ὑμᾶς πρὸ τοῦ καταλόγου τῶν
[11, 485]	ἂν διψῇ, λεπαστὴν λαψάμενος μεστὴν	ἐκχαρυβδίσαι.	Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιός φησιν
[11, 486]	καὶ Κονώνειοι αἱ ὑπὸ Κόνωνος	ποιηθεῖσαι.	Μνημονεύει (τοῦ Λύκωνος) Δημοσθένης ἐν
[11, 508]	καὶ αὐτόν, εἴπερ ἦσαν χρήσιμοι,	πεῖσαί	τινας τῶν Ἑλλήνων αὐτοῖς χρήσασθαι.
[11, 500]	περὶ Μέθης καὶ τὸ μεθύσαι	σκυθίσαι	φησί· (συγγενὲς γὰρ εἶναι τὸ
[11, 466]	Νᾶμα μελισσῶν ἡδὺ μὲν ὄρθρου	καταβαυκαλίσαι	τοῖς ὑπὸ πολλῆς κραιπαλοβόσκου δίψης
[11, 506]	πρὸς Περδίκκαν Πλάτων, (ὃς ἔπεισεν	ἀπομερίσαι	τινὰ χώραν Φιλίππῳ. Διατρέφων δ´
[11, 507]	Καὶ τὸ πόλιν δὲ θελῆσαι	κτίσαι	καὶ τὸ νομοθετῆσαι τίς οὐ
[11, 484]	Ἤδη δ´ ἐπιχύσεις διάλιθοι, λαβρώνιοι,	Πέρσαι	δ´ ἔχοντες μυιοσόβας ἑστήκεσαν. Ἵππαρχος
[11, 469]	φιάλην κομίσασθαι τὸν Ἡρακλέα καὶ	διαπλεῦσαι	εἰς Ἐρύθειαν. Ὅτι δὲ εἷς
[11, 470]	Ὥρων ἐπὶ λέβητός φησιν αὐτὸν	διαπλεῦσαι,	(τοῦτο πρώτου εἰπόντος τοῦ τὴν
[11, 471]	Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται, οὐκ ἔστιν	πιστεῦσαι	τῷ τυχόντι. Ἄλλοι δ´ ἱστοροῦσι
[11, 500]	τῷ περὶ Μέθης καὶ τὸ	μεθύσαι	σκυθίσαι φησί· (συγγενὲς γὰρ εἶναι
[11, 492]	ἀνθρώποις καλέονται, ἓξ οἶαί περ	ἐοῦσαι	ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν. Οὐ μέν πως
[11, 492]	ἐπιρρήδην καλέονται (Ἓξ οἶαί περ	ἐοῦσαι	ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν) Τὸ ὁρώμενον οὖν
[11, 491]	ὑπὸ ζαθέῳ τράφον ἄντρῳ ἀμβροσίην	φορέουσαι	ἀπ´ Ὠκεανοῖο ῥοάων· νέκταρ δ´
[11, 505]	ὡς καὶ τοιούτους εἰπεῖν ἢ	ἀκοῦσαι	λόγους. Τὸ δὲ πάντων σχετλιώτατον
[11, 488]	διάστημα. Αὗται μέχρι τοῦ χείλους	διήκουσαι	τοῦ ποτηρίου καὶ μικρὸν ἔτι
[11, 479]	τὸ πρᾶγμα χρήσιμαι μάλιστ´ εἶναι	δοκοῦσαι	κατεσκευάζοντο, καλούμεναι κοτταβίδες. Πρὸς δὲ
[11, 484]	ἐὰν δὲ μὴ δυνηθῇς ἱκανῶς	κενῶσαι	σαυτόν, πλείονι χρῆσαι τῷ λουτρῷ
[11, 466]	ἦν τοὔνομα Ἔναλος, ἐκκολυμβῆσαι βουλόμενον	ἀνασῶσαι	τὴν παιδίσκην. Τότε μὲν οὖν
[11, 488]	ἀμφοῖν, (οὐ πολὺ ἀπ´ ἀλλήλων	διεστῶσαι	διάστημα. Αὗται μέχρι τοῦ χείλους
[11, 492]	καὶ Ἄρατός φησιν· Ἐπτάποροι δὴ	ταί	γε μετ´ ἀνθρώποις καλέονται, ἓξ
[11, 490]	θυγατρῶν τάν γ´ ἔξοχον εἶδος,	ταὶ	καλέονται Πελειάδες οὐράνιαι. Σαφῶς γὰρ
[11, 490]	ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ Πέλειαι τρήρωνες,	ταί	τ´ ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ φέρουσι.
[11, 492]	ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ πέλειαι τρήρωνες	ταί	τ´ ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ φέρουσιν.
[11, 468]	τά τ´ ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι	κείαται.	Κἀν τοῖς ἑξῆς δέ φησι·
[11, 480]	Στρατιώταις· Χία δὲ κύλιξ ὑψοῦ	κρέμαται	περὶ πασσαλόφιν. (Γλαύκων δ´ ἐν
[11, 460]	δὲ ποτήριον πώνης Διννομένῃ παρίσδων.	Τιμᾶται	δὲ καὶ ἐν Ἀχαίᾳ Δημήτηρ
[11, 476]	τὸ ἀγγεῖον δ´ ἐν ᾧ	κιρνᾶται	ὁ οἶνος κρατὴρ ἀπὸ τοῦ
[11, 489]	οὖν δέπας φασὶν εἶναι τοιοῦτον.	Δύναται	δὲ καὶ δύο πυθμένας ὑποτίθεσθαι,
[11, 501]	θεῖναι πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐλέγετο.	(Δύναται	δὲ καὶ ἡ ἐπὶ τὸν
[11, 504]	αὐτὰ ἄγαν ἀθρόως ποτίζῃ, οὐ	δύναται	ὀρθοῦσθαι οὐδὲ ταῖς ὥραις διαπνεῖσθαι·
[11, 483]	ἀγωγῆς γένος ὃ καὶ νῦν	δρᾶται	παρά τισι τῶν Ἑλλήνων· ἐν
[11, 460]	ἐν Γεωργοῖς· (Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον	προπέπταται.	Ἔστι καὶ παρὰ Ἀναξανδρίδῃ ἐν
[11, 464]	γὰρ ἀρωμάτων συμφυραθείσης τῆς γῆς	ὀπτᾶται.	(Καὶ Ἀριστοτέλης δὲ ἐν τῷ
[11, 488]	δ´ εἰς πλατύτερον, ἐφ´ οὗ	ἵσταται	τὸ ποτήριον. ~(Καὶ τὸ τοῦ
[11, 503]	δὲ εἰς πλατύτερον, ἐφ´ οὗ	ἵσταται	τὸ ποτήριον. ΩΙΟΝ. Δίνων ἐν
[11, 493]	καὶ κακοπαθείας. Τὸ γὰρ ποτήριον	ὑφίσταται	μέγα (καὶ) κατὰ τὸ κύτος
[11, 480]	δ´ ἐστὶ κεράμεα ποτήρια καὶ	λέγεται	ἀπὸ τοῦ κυλίεσθαι τῷ τροχῷ·
[11, 505]	τύχῃ καὶ ἀκράτου αὐτῆς μεθυσθῇ.	(Λέγεται	δὲ ὡς καὶ ὁ Γοργίας
[11, 477]	γάνος. Τὸ γὰρ κισσύβιον, φησί,	λέγεται	ἐπὶ συνόδου ἀγροικικῆς, ἔνθα προσήκει
[11, 475]	ὑγροῦ συνήθως ἔταττον, ἀφ´ οὗ	λέγεται	καὶ ὁ λέβης. Σιληνὸς δὲ
[11, 499]	δεχόμενον, (ὡς καὶ παρ´ Ὁμήρῳ	λέγεται·	Ναῖον δ´ ὀρῷ ἄγγεα πάντα
[11, 501]	δέ φασιν, ὃν τρόπον ἀμφιφορεὺς	λέγεται	ὁ ἀμφοτέρωθεν κατὰ τὰ ὦτα
[11, 488]	ποτηρίου; (ἰδίως δὲ καὶ τοῦτο	λέγεται	ὅτι οἱ μὲν ἄλλοι μογοῦντες
[11, 470]	πρὸς τὰς κεραμέας. Κατασκευάσαι δὲ	λέγεται	τὴν κύλικα ταύτην Θηρικλῆς ὁ
[11, 489]	δὲ ὁ Θρᾲξ ἐν Ῥόδῳ	λέγεται	τὴν Νεστορίδα κατασκευάσαι τῶν μαθητῶν
[11, 488]	τῶν δυεῖν πυθμένων ζητούμενον, πῶς	λέγεται	τὸ δύο δ´ ὑπὸ πυθμένες
[11, 476]	καὶ θηρικλείου. ~(ΚΕΡΑΣ. Τοὺς πρώτους	λέγεται	τοῖς κέρασι τῶν βοῶν πίνειν·
[11, 488]	κεφαλίδας ἥλων ἀποτελοῦσα. Πεπάρθαι δὲ	λέγεται	τοὺς ἥλους ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ
[11, 506]	δεύτερος ὑπό τινων Ξενοφῶντος εἶναι	λέγεται,	ὡς καὶ ἡ Ἀλκυὼν Λέοντος
[11, 471]	γυναικείαν φύσιν, ὡς οὐχὶ μικροῖς	ἥδεται	ποτηρίοις; Ἄλεξις δ´ ἐν Ἱππεῖ·
[11, 504]	ὥραις διαπνεῖσθαι· ὅταν δὲ ὅσῳ	ἥδεται	τοσοῦτο πίνῃ, καὶ μάλα ὀρθά
[11, 506]	τῷ Κίμωνι οὐδὲ τῆς Θεμιστοκλέους	φείδεται	κατηγορίας οὐδὲ τῆς Ἀλκιβιάδου καὶ
[11, 477]	ὅθεν τὰ ἀρχαῖα ἐκπώματα κισσύβια	φωνέεται.	Κισσύβιον μετὰ χερσὶν ἔχων μέλανος
[11, 506]	οὐ μόνον Ἱππίας ὁ Ἡλεῖος	χλευάζεται,	ἀλλὰ καὶ ὁ Ῥαμνούσιος Ἀντιφῶν
[11, 478]	τρεῖς χοίνικας κοτύλης δεούσας εἴκος´	ἀπολογίζεται.	~(Ἀπολλόδωρος δὲ ποτηρίου τι γένος
[11, 466]	ἄγαν λεῖον εἶναι ἢ ὅτι	ἁλίζεται	ἐν αὐτῷ τὸ ὑγρόν. Ὅτι
[11, 484]	διὰ τῶν κωθωνισμῶν πρέπει μάλιστα.	Κατανίζεται	γὰρ τὸ σῶμα τοῖς οἴνοις·
[11, 480]	τό τε κυλικεῖον, ἐν ᾧ	τίθεται	τόπῳ τὰ ποτήρια, κἂν ἀργυρᾶ
[11, 495]	τινὰ τρόπον ἐν τῇ ἑορτῇ	παρατίθεται	μόνον, τὸ δ´ ἐς τὴν
[11, 467]	ἐκπώματος εἶναι γένος τὸν δεῖνον	παρατίθεται	Στράττιδος ἐκ Μηδείας· Οἶσθ´ ᾧ
[11, 501]	Δίδυμος δὲ τὰ αὐτὰ εἰπὼν	παρατίθεται	τὰ Λυκόφρονος οὕτως ἔχοντα· Ἀπὸ
[11, 481]	περὶ τοῦ Κύκλου) τὸ αὐτὸ	οἴεται	εἶναι κισσύβιον καὶ κυμβίον. Φησὶ
[11, 463]	πάρευνος, κεῖνος τῶν ἄλλων κυδρότερον	πίεται.	Ἐποιοῦντο δὲ καὶ οἱ ἑπτὰ
[11, 470]	Ὠκεανοῦ ἐπιφέρει· Ὁ δ´ Ἡρακλῆς	ἕλκεται	ἐπ´ αὐτὸν τὸ τόξον ὡς
[11, 503]	κάδον παραθέμενος ψυκτῆρά τ´ οἴνου	μεθύσκεται,	ἐν τοῖς ἑξῆς ποιεῖ αὐτὸν
[11, 508]	τὰ κατὰ τὸν ἄνθρωπον ἅπερ	ἐπαγγέλλεται	καὶ ἡμεῖς ζητοῦμεν ἐκ τῶν
[11, 460]	ἡμῖν ὁ Πλούταρχος περὶ ὧν	ἐπαγγέλλεται	ποτηρίων ἀποδοὺς τὸν λόγον καὶ
[11, 491]	τῶν ὤτων δύο ὑποθετέον εἴτε	βούλεταί	τις ὀρνιθοφυεῖς κόρας εἴτ´ αὖ
[11, 473]	κάνθαρος πάλαι δὴ καινὸς ὡς	ξηραίνεται.	(Καὶ ἔτι· Ἅμα δὲ λαβοῦς´
[11, 471]	γὰρ πρότερον συνιστορεῖν τοὺς εὑρόντας.	Φαίνεται	δ´ ἔτι καὶ νῦν· εἰ
[11, 493]	οὖν οὕτω τεταγμένων ὁ Νέστωρ	φαίνεται	τῶν μὲν λοιπῶν πρεσβυτῶν μόνος
[11, 488]	βάλε γαίῃ χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον.	Ἐμφαίνεται	γὰρ ὡς τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων
[11, 487]	ἐστὶ πλάστιγξ οὗτος ὁ κρατῶν	γίνεται.	{Β. Πῶς δ´ εἴσεταί τις
[11, 468]	φιάλην τὸ κέρας· οὐ γὰρ	γίνεται	διὰ πυρός. Λέγοι δ´ ἂν
[11, 467]	ἔχων φιάλιον τῷδε. {Β. Πολλὰ	γίνεται	ὅμοια. (ΓΥΑΛΑΣ. Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις
[11, 470]	ἤματα πάντα, οὐδέ ποτ´ ἄμπαυσις	γίνεται	οὐδεμία ἵπποισίν τε καὶ αὐτῷ,
[11, 491]	καθὸ συμφυῆ πάλιν ἐπὶ τέλει	γίνεται	τῆς ἀποστάσεως αὐτῶν. Ὅταν οὖν
[11, 488]	ἔρεισιν πάλιν συμφυεῖς εἰσιν. Καὶ	γίνεται	τὸν τρόπον τοῦτον τέτταρα ὦτα.
[11, 492]	δεκτικόν. Κυκεὼν γὰρ ἐν αὐτῷ	γίνεται·	(τοῦτο δ´ ἐστὶ πόσις ἐν
[11, 496]	ἔχει τὸ υ> βραχὺ καὶ	ὀξύνεται.	Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου
[11, 503]	Φαέθοντι· Ψυκτήρια δένδρεα φίλαισιν ὠλέναισι	δέξεται.	Καὶ ὁ τὸν Αἰγίμιον δὲ
[11, 504]	πίνῃ, καὶ μάλα ὀρθά τε	αὔξεται	καὶ θάλλοντα ἀφικνεῖται εἰς τὴν
[11, 466]	τοὺς ἐν τῇ Ἀσίᾳ σατράπας	φέρεταί	τις ἐπιστολὴ ἐν ᾗ ταῦτα
[11, 461]	τότε μεγάλα ποτήρια, εἰ μὴ	αἰτιάσεταί	τις τὴν δύναμιν τοῦ οἴνου,
[11, 506]	δεῖν δ´ αὐτὸν ἀποδύσαντας θεωρεῖν·	ὀφθήσεται	γάρ, φησί, περίβλεπτον ἀξίωμα περικείμενος
[11, 472]	τὸ καρχήσιον ἐν τοῖς ἑξῆς	λεχθήσεται.	Καλεῖται δέ τις καὶ θηρίκλειος
[11, 493]	Μαχάων οὐ τέτρωται ἐν ἄλλοις	δειχθήσεται.	Ἀγνοοῦσιν δ´ ὅτι τὸ ἄλλος
[11, 482]	κυμβίον φέρων· Εὐριπίδης τις σήμερον	γενήσεται.	Καὶ Ἔφιππος ἐν Ὁμοίοις ἢ
[11, 459]	δή, τίς ἀρχὴ τῶν λόγων	γενήσεται;	Κατὰ τὸν κωμῳδιοποιὸν Κηφισόδωρον, ἑταῖρε
[11, 463]	ἀγλαὰ δῶρ´ Ἀφροδίτης συμμίσγων ἐρατῆς	μνήσεται	εὐφροσύνης. Καὶ Ἴων δὲ ὁ
[11, 504]	τὰ τοῦ καλοῦ Ξενοφῶντος ἐπιγινώσκειν	δυνήσεται	ἣν εἶχε πρὸς αὐτὸν ὁ
[11, 504]	ἑλὼν ἔνδον ἀμπέλου καχλάζοισαν δρόσῳ	δωρήσεται,	οὐ μόνον νεανίᾳ γαμβρῷ προπίνων»
[11, 494]	πότον, κοὐδ´ ὀξύβαφον οἰνηρὸν ἔτι	κεκτήσεται.	Ὅτι δέ ἐστι τὸ ὀξύβαφον
[11, 487]	κρατῶν γίνεται. {Β. Πῶς δ´	εἴσεταί	τις τοῦτ´; {Α. Ἐὰν τύχῃ
[11, 477]	χωρεῖν· Οὐδὸς δ´ ἀμφοτέρους ὅδε	χείσεται.	Καὶ ἡ τοῦ ὄφεως κατάδυσις
[11, 466]	τραγικός· Πολὺν δ´ ἀγῶνα παγξενεὶ	κηρύσσεται,	χαλκηλάτους λέβητας ἐκτιθεὶς φέρειν καὶ
[11, 466]	οὐ μόνον ἐφ´ ἧς νῦν	τάττεται	δυνάμεως, ~(ἀλλὰ καὶ ὅτε τὴν
[11, 470]	παύσασθαι κελεύει, ὃ δὲ δείσας	παύεται.	Ἥλιος δὲ ἀντὶ τούτου δίδωσιν
[11, 478]	τοῦτο βαστάσας οἷον λικνοφορήσας τούτων	γεύεται.	(ΚΟΤΥΛΗ. Ἀριστοφάνης Κωκάλῳ· Ἄλλαι ὑποπρεσβύτεραι
[11, 476]	βαστάσας αὐτὸ οἷον λικνοφορήσας τούτων	γεύεται,	ὡς ἱστορεῖ Ἀμμώνιος ἐν γʹ
[11, 470]	ἵν´ ἀνίσχει (ὁ ἥλιος) Ἔπειτα	πορεύεται	Ἡρακλῆς ἐν τῷ δέπαι τούτῳ
[11, 473]	κάδοις, εἶτ´ ἐξαίφνης που τυχὸν	οἴχεται.	Ἀλλὰ παρ´ οἶνον Σικελίδου παίζει
[11, 508]	περὶ τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι	διεξέρχεται	καὶ περὶ τῶν κατὰ φύσιν
[11, 505]	ἔτυμος λόγος οὗτος» ἐγκώμια αὐτοῦ	διεξέρχεται,	ὁ τοὺς ἄλλους ἁπαξαπλῶς κακολογήσας,
[11, 490]	(Τῇ μέν τ´ οὐδὲ ποτητὰ	παρέρχεται	οὐδὲ Πέλειαι. Ὅτι δὲ τὰς
[11, 490]	Τῇ μέν τ´ οὐδὲ ποτητὰ	παρέρχεται	οὐδὲ Πέλειαι τρήρωνες, ταί τ´
[11, 492]	Τῇ μέν τ´ οὐδὲ ποτητὰ	παρέρχεται	οὐδὲ πέλειαι τρήρωνες ταί τ´
[11, 463]	καὶ πίῃ καὶ τῆς Ἀφροδίτης	ἀντιλάβηται	τὸν χρόνον τοῦτον ὃν ἀφεῖται,
[11, 470]	Γλώσσαις. (ΘΗΡΙΚΛΕΙΟΣ. Ἡ κύλιξ αὕτη	ἐγκάθηται	περὶ τὰς λαγόνας ἱκανῶς βαθυνομένη
[11, 501]	Ἔτι γοῦν καὶ νῦν οὕτως	Μασσαλιῆται	τιθέασι τὰς φιάλας ἐπὶ πρόσωπον.
[11, 469]	διὰ τὸ μέγεθος παίζοντες οἱ	ποιηταὶ	καὶ συγγραφεῖς πλεῖν αὐτὸν ἐν
[11, 493]	μεταπεμψάμενος τοὺς ταμίας ἐκέλευσεν, ἐὰν	παραγένηται	ὁ Σωσίβιος ἐπὶ τὴν ἀπαίτησιν
[11, 495]	ὡς οὕτω (καλουμένων τινῶν ποτηρίων	μέμνηται	γράφων οὕτως· Ἦσαν δὲ καὶ
[11, 504]	οὐδὲ κατὰ μικρὸν τοῦ Ξενοφῶντος	μέμνηται.	Καὶ περὶ τοῦ Κύρου οὖν
[11, 467]	καὶ ὅταν καθ´ αὑτὸ μόνον	ἐκφωνῆται	καὶ ὅταν συζευγνυμένου τοῦ ἰῶτα.
[11, 465]	οὐδὲν τούτῳ αἰσχύνονται. Πολὺ γὰρ	ηὔξηται	ἐν αὐτοῖς ἡ ἀδικία τε
[11, 460]	πλῆρές ἐστι τὸ κυλικεῖον τοδί	εἴρηται	γὰρ οὕτως ἡ τῶν ποτηρίων
[11, 475]	τὸ τραχύσματα ἔχειν κεγχροειδῆ, καὶ	εἴρηται	κατὰ ἐναλλαγὴν τοῦ ει> πρὸς
[11, 507]	χωριζομένη τοῦ σώματος παρὰ προτέρῳ	εἴρηται	Ὁμήρῳ. Οὗτος γὰρ εἶπεν ὡς
[11, 471]	εἴη μικρὸν τοὔνομα. Ἀλλά, καθάπερ	εἴρηται,	οὐκ ἔστιν πιστεῦσαι τῷ τυχόντι.
[11, 500]	ἐκπώματος Ἐπίνικος ἐν Ὑποβαλλομέναις δεδήλωκε.	Προείρηται	δὲ τὸ μαρτύριον. ΥΣΤΙΑΚΟΝ ποτήριον
[11, 496]	προχέωμεν. ΠΡΙΣΤΙΣ ὅτι ποτηρίου εἶδος	προείρηται	ἐν τῷ περὶ τοῦ βατιακίου
[11, 497]	τὴν προσηγορίαν ἔσχεν τὸ ἔκπωμα	προείρηται,	ἱστοροῦντος τοῦτο καὶ Ἀπολλοδώρου τοῦ
[11, 496]	τὸ ποτήριον τοῦτο ἔξορθόν ἐστι	προείρηται.	Καὶ ὅτι τὴν προσηγορίαν ἔσχεν
[11, 464]	ὃν ἂν βασιλεὺς ἀτιμάσῃ, κεραμέοις	χρῆται.	Χοιρίλος δ´ ὁ ἐποποιός φησι·
[11, 486]	τῷ Δημοσθένει γραπτέον Λυκιοεργέας, ἵν´	ἀκούηται	τὰ ἐν Λυκίᾳ εἰργασμένα. (ΜΕΛΗ.
[11, 466]	Ζεὺς τῆς Ἡρακλέους γενέσεως ἄξιον	ἡγεῖται	δῶρον Ἀλκμήνῃ δοθῆναι ποτήριον, ὅπερ
[11, 463]	ἑπτὰ καλούμενοι σοφοὶ συμποτικὰς ὁμιλίας.	Παραμυθεῖται	γὰρ ὁ οἶνος καὶ τὴν
[11, 502]	τις κύαθον χαλκοῦν κλέψας ἀπορῶν	κεῖται,	κοτύλη δ´ ἀνὰ χοίνικα μάττει.
[11, 486]	σοί, Παφίη, ζωραῖς μύρρῃσι θυωθὲν	κεῖται	πορφυρέης Λέσβιον ἐξ ὑέλου. Ἣν
[11, 470]	γράφει· Αἰγυπτίων ἐν τοῖς οἴκοις	κεῖται	φιάλη χαλκῆ καὶ κύαθος χαλκοῦς
[11, 475]	ἐφ´ ἑκάτερα τὰ μέρη, καὶ	ἐπίκειται	τὸ λεγόμενον αὐτῷ θωράκιον, τετράγωνον
[11, 496]	οὗ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ·	πρόκειται	δὲ τὸ μαρτύριον. Μνημονεύει αὐτοῦ
[11, 504]	εἰσάγει· (καὶ ὃ μέν, ὡς	πρόκειται,	παραιτεῖται πίνειν μεγάλοις ποτηρίοις, ὃ
[11, 466]	παρὰ Τιμαχίδᾳ ΑΙΑΚΙΣ ἡ κύλιξ	καλεῖται.	ΑΚΑΤΟΣ ποτήριον ἐοικὸς πλοίῳ. Ἐπικράτης·
[11, 473]	δὲ καὶ ποτήριόν τι οὕτω	καλεῖται	Ἀμειψίας ἐν Ἀποκοτταβίζουσί φησι· Ἡ
[11, 475]	ποτηρίου ἢ πᾶν ποτήριον κελέβη	(καλεῖται	ἀπὸ τοῦ χέειν εἰς αὐτὸ
[11, 500]	Τρίτοι δ´ εἰσὶν οἱ Συρακόσιοι.	Καλεῖται	δ´ ὁ σκύφος ὑπὸ Ἠπειρωτῶν,
[11, 466]	οὗ Διὶ μόνῳ σπένδεσκεν Ἀχιλλεύς.	Καλεῖται	δὲ δέπας ἤτοι ὅτι δίδοται
[11, 487]	ἰαμβεῖα καὶ Δίδυμος καὶ (Πάμφιλος.	Καλεῖται	δὲ μάνης καὶ τὸ ἐπὶ
[11, 472]	καρχήσιον ἐν τοῖς ἑξῆς λεχθήσεται.	Καλεῖται	δέ τις καὶ θηρίκλειος κρατήρ,
[11, 479]	ἐν κοτύλῃ δέ τις παιδιὰ	καλεῖται,	ἐν ᾗ κοιλάναντες τὰς χεῖρας
[11, 474]	ἱστοῦ τὸ μὲν κατωτάτω πτέρνα	καλεῖται,	ᾗ ἐμπίπτει εἰς τὴν ληνόν,
[11, 496]	χοροῦ. ~(Πενταπλόα δ´ ἡ κύλιξ	καλεῖται	καθ´ ὅσον οἶνον ἔχει καὶ
[11, 480]	πλησίον τῶν κεραμείων πύλη Κεραμικὴ	καλεῖται)	καὶ βάπτονται εἰς τὸ δοκεῖν
[11, 479]	τὸ χεῖλος ἀποκεκρουμένον. Κοτύλη δὲ	καλεῖται	καὶ ἡ τοῦ ἰσχίου κοιλότης,
[11, 481]	τῷ σχήματι, παρόμοιον πλοίῳ ὃ	καλεῖται	κύμβη. Καὶ Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀγροίκοις·
[11, 466]	αὐτὸ καὶ οὕτως πίνοντας. ΑΜΥΣΤΙΣ.	Καλεῖται	μὲν οὕτω πόσις τις, ἣν
[11, 479]	ἄλεισον καὶ κύλικα. Κοτυλίσκος δὲ	καλεῖται	ὁ ἱερὸς τοῦ Διονύσου κρατηρίσκος,
[11, 500]	πολὺ ἥδιον. ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ. Οὕτω τινὰ	καλεῖται	ποτήρια, ὧν μνημονεύει (Ἄλεξις μὲν
[11, 486]	ἐν Λυκίᾳ εἰργασμένα. (ΜΕΛΗ. Οὕτω	καλεῖταί	τινα ποτήρια, ὧν μνημονεύει Ἀνάξιππος
[11, 480]	κυλίεσθαι τῷ τροχῷ· ἀφ´ ὧν	καλεῖται	τό τε κυλικεῖον, ἐν ᾧ
[11, 481]	κυλίσκην; {Α. Μηδαμῶς μικράν γε.	Κινεῖται	γὰρ εὐθύς μοι χολή, ἐξ
[11, 504]	ὀρθά τε αὔξεται καὶ θάλλοντα	ἀφικνεῖται	εἰς τὴν καρπογονίαν. Οὕτω δὴ
[11, 492]	Ἀλλά τε καὶ τῶν αἰεὶ	ἀφαιρεῖται	λὶς πέτρη. Ἀλλ´ ἄλλην ἐνίησι
[11, 488]	ποτηρίων τὸ εἶδος τῆς κατασκευῆς	θεωρεῖται,	μάλιστα δὲ τῶν λεγομένων Σελευκίδων.
[11, 487]	μόνον αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην	πεσεῖται	καὶ ψόφος ἔσται πάνυ πολύς.
[11, 488]	γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν. Ἐν τούτοις	ζητεῖται	πρῶτον μὲν τί ποτ´ ἐστὶ
[11, 504]	(καὶ ὃ μέν, ὡς πρόκειται,	παραιτεῖται	πίνειν μεγάλοις ποτηρίοις, ὃ δὲ
[11, 463]	ἀντιλάβηται τὸν χρόνον τοῦτον ὃν	ἀφεῖται,	κἂν τύχῃ γ´, ἐράνου τινός,
[11, 497]	γὰρ σήμερον Σωτήρια πάντες οἱ	τεχνῖται·	μεθ´ ὧν πιὼν τὸ δίκερας
[11, 480]	αἳ τὰν θεὸν φαντὶ ἐξελᾶν·	ὑποκατώρυκται	δὲ ἐν κυαθίδι τρικτὺς ἀλεξιφαρμάκων.
[11, 506]	αὐτοῦ γεγονέναι. ~Ἀλλὰ μὴν οὐ	δύνανται	Πάραλος καὶ (Ξάνθιππος οἱ Περικλέους
[11, 462]	τῶν Νομάδων τινὲς οὐδὲν ἄλλο	κέκτηνται	ἢ κύλικα καὶ μάχαιραν καὶ
[11, 490]	κατὰ παράλειψιν τοῦ υ> ἐπειδὴ	κεῖνται	ἐπὶ τῆς οὐρᾶς τοῦ ταύρου.
[11, 462]	ὕδωρ καὶ γλυκὺ καὶ καθαρόν.	(Πάρκεινται	δ´ ἄρτοι ξανθοὶ γεραρή τε
[11, 488]	τοῦ ποιητοῦ οὐχ ὅτι ἔξωθεν	πρόσκεινται	καὶ πεπαρμένοι εἰσίν, (ἀλλ´ ὅτι
[11, 484]	ἐπιχωριάσαντος ἐκεῖ, ὥσπερ αἱ Θηρίκλειαι	λέγονται.	Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι· Συβαρίτιδάς τ´ εὐωχίας,
[11, 492]	γενέσθαι Πλειάδας, ἐπείπερ ὁρῶνται τοσαῦται,	λέγονται	δὲ ἑπτά, καθότι καὶ Ἄρατός
[11, 466]	τοὺς παρ´ Αἰσχύλῳ ἀγκυλητοὺς κοττάβους.	Λέγονται	δὲ καὶ δόρατα ἀγκυλητὰ καὶ
[11, 492]	ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν οὐκ ἀπόλλυται,	λέγονται	δὲ καὶ τῷ ἀριθμῷ καὶ
[11, 501]	τοῖς περὶ Κρατίνου βαλανειόμφαλοι, φησίν,	λέγονται,	ὅτι οἱ ὀμφαλοὶ αὐτῶν καὶ
[11, 462]	συνοικοῦσιν, ἀλλοφύλους ὑπολαβόντες. Κυλικρᾶνες δὲ	λέγονται,	ὅτι τοὺς ὤμους κεχαραγμένοι κύλικας
[11, 466]	ἃν ἕλον Αἰακίδαι. (Ὅτι κλεινοὶ	λέγονται	παρὰ Κρησὶν οἱ ἐρώμενοι. Σπουδὴ
[11, 490]	ἐκτροπή, καθ´ ἣν αἱ Πλειάδες	λέγονται	Πέλειαι καὶ Πελειάδες, παρὰ πολλοῖς
[11, 477]	ἱεροποιίῃ τοῦ Διδυμαίου Διὸς κισσοῦ	σπονδοποιέονται	πετάλοισιν, ὅθεν τὰ ἀρχαῖα ἐκπώματα
[11, 492]	δὴ ταί γε μετ´ ἀνθρώποις	καλέονται,	ἓξ οἶαί περ ἐοῦσαι ἐπόψιαι
[11, 492]	εἴρητ´. Ἑπτὰ δ´ ἐκεῖναι ἐπιρρήδην	καλέονται	(Ἓξ οἶαί περ ἐοῦσαι ἐπόψιαι
[11, 490]	τάν γ´ ἔξοχον εἶδος, ταὶ	καλέονται	Πελειάδες οὐράνιαι. Σαφῶς γὰρ τὰς
[11, 481]	Καὶ ἐν τῷ δεκάτῳ· Λάταγες	ποτέονται	κυλιχνᾶν ἀπὸ Τηιᾶν, ὡς διαφόρων
[11, 501]	δὲ τὸ εἶδος οὐκ ἀρύθμως	παίζονται.	Ἀπίων δὲ καὶ Διόδωρός φησι·
[11, 465]	μὲν ὡς πλεῖστα ἔχωσιν, τούτῳ	καλλωπίζονται·	ἢν δ´ ἐξ ἀδίκων φανερῶς
[11, 488]	(Καὶ περὶ τῶν ὤτων οὕτως	διορίζονται,	ὅτι εἶχεν μὲν δύο ὦτα
[11, 461]	ἐπὶ τὸν πολὺν οἶνον καὶ	πορίζονται	τροφὰς περιέργους καὶ παντοίας. Ἐν
[11, 492]	καὶ ἐπὶ τοῦ Διὸς σημαίνειν	πείθονται	τὸν ποιητὴν ὅταν λέγῃ· Τῇ
[11, 493]	μόνων Μαχάονος καὶ Νέστορος, ὡς	οἴονταί	τινες, τὸ ὃς ἀντὶ τοῦ
[11, 484]	κάθαρσιν καὶ τῆς ψυχῆς ἄνεσιν.	Γίγνονται	γάρ τινες ἡμῖν ἐκ τῶν
[11, 480]	ὀξὺς ὁρώμενος. (Διάφοροι δὲ κύλικες	γίνονται	καὶ ἐν τῇ τοῦ συσσίτου
[11, 464]	μέρει φησίν· Αἱ Ῥοδιακαὶ χυτρίδες	γίνονται	σμύρνης, σχοίνου, ἀνήθου, κρόκου, βαλσάμου,
[11, 465]	φανερῶς ᾖ μεμηχανημένα, οὐδὲν τούτῳ	αἰσχύνονται.	Πολὺ γὰρ ηὔξηται ἐν αὐτοῖς
[11, 466]	δ´ αὖ πλουτέοντες Εἶτ´ ἐπάγει·	Ἀέξονται	φρένας ἀμπελίνοις τόξοις δαμέντες. (ΑΓΚΥΛΗ
[11, 496]	ὥστε ἀντὶ τοῦ εἰσφέρειν αὐτοὶ	ἐκφέρονται,	ἐπειδὰν μηκέτι δύνωνται ὀρθούμενοι ἐξιέναι.
[11, 498]	τὴν γενικὴν σὺν τῷ σ>	προφέρονται	διὰ παντός, οὐκ εὖ· ὅτε
[11, 464]	τὴν ἡδονὴν εἰς τὰς μέθας	παρεισφέρονται	καὶ διὰ τὸ θερμαινομένας τὸν
[11, 489]	τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων, οἷς δὴ	τεκμαίρονται	τὰ περὶ τὴν ζωὴν οἱ
[11, 466]	φιάλης πίνοντες ὅσον θέλουσι τάχιστ´	ἀπαλλαγήσονται,	οἱ δ´ ἐκ βομβυλιοῦ κατὰ
[11, 491]	ὡς περὶ ἓν ἕκαστον ἀκουστέον·	γενήσονται	γὰρ οὕτως ηʹ τὸν ἀριθμόν·
[11, 492]	μὲν φυλίης, ὃ δ´ ἐλαίης.	~(Γενήσονται	οὖν ἐπὶ τῶν ὤτων τέσσαρες
[11, 490]	καὶ ἑσπέριαι, Ζεὺς δ´ αἴτιος,	εἱλίσσονται·	ὅς σφισι καὶ θέρεος καὶ
[11, 480]	κεραμείων πύλη Κεραμικὴ καλεῖται) καὶ	βάπτονται	εἰς τὸ δοκεῖν εἶναι ἀργυραῖ.
[11, 490]	καὶ ἐπὶ τῶν Πλειάδων τιθέμενον·	μυθεύονται	γὰρ καὶ αὗται τὸν Ὠρίωνα
[11, 499]	θεῖσα τυρὸν ἐτύρησας μέγαν ἄτρυφον	ἀργειοφόνται.	Αἰσχύλος δ´ ἐν Περραιβίσι φησί·
[11, 479]	ἐν ᾗ κοιλάναντες τὰς χεῖρας	δέχονται	τὰ γόνατα τῶν νενικηκότων οἱ
[11, 466]	ὁ Πίνδαρος· Ἁνίκ´ ἀνθρώπων καματώδεες	οἴχονται	μέριμναι στηθέων ἔξω, πελάγει δ´
[11, 464]	τοιούτων ἑτέρων εἰς ὕδωρ ἐμβληθέντων	ἕψονται	καὶ παραχεόντων εἰς τὸν οἶνον
[11, 466]	ποτήριον· χρυσέοις γοῦν δεπάεσσιν ἀλλήλους	δεξιοῦνται.	Ἐλευθέριον δέ, φησί, καὶ ἐμμελῶς
[11, 486]	αὐτός. (ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ. Φιάλαι τινὲς οὕτως	καλοῦνται	ἀπὸ Λύκωνος τοῦ κατεσκευασμένου, ὡς
[11, 466]	ἄδοξόν ἐστιν ἐραστοῦ μὴ τυχεῖν.	Καλοῦνται	δὲ οἱ ἁρπασθέντες παρασταθέντες. Διδόασι
[11, 500]	διὸ καὶ Ἡρακλεωτικοὶ πρός τινων	καλοῦνται.	Ἔχουσι μέντοι πρὸς τοὺς ἄλλους
[11, 504]	τὰ σώματα καὶ αἱ γνῶμαι	σφαλοῦνται,	καὶ οὐδ´ ἀναπνεῖν μὴ ὅτι
[11, 480]	εἰς τὸ δοκεῖν εἶναι ἀργυραῖ.	Ἐπαινοῦνται	δὲ καὶ αἱ Χῖαι κύλικες,
[11, 496]	Δράμασι λέγων· Πάντες δ´ ἔνδον	πεταχνοῦνται.	(ΠΛΗΜΟΧΟΗ σκεῦος κεραμεοῦν βεμβικῶδες ἑδραῖον
[11, 481]	τὸν οἶνον αὐτὰς αἰτιώμεθ´ ἐκπιεῖν,	λοιδοροῦνται	κὠμνύουσι μὴ ´κπιεῖν ἀλλ´ ἢ
[11, 468]	τὴν Μολοσσίδα οἱ βόες ὑπερφυῆ	ἱστοροῦνται	κέρατα ἔχειν· περὶ ὧν τῆς
[11, 463]	Θετταλικὸς ἐκπώματα προπίνει ὅτῳ ἂν	βούλωνται	μεγάλα. Λακεδαιμόνιοι δὲ τὴν παρ´
[11, 461]	τρόπον, ἀλλὰ διὰ τὴν μέθην	φαίνωνται	τοιοῦτοι, δημιουργοῦσιν αὐτοὺς πίνοντας ἐκπώμασι
[11, 496]	εἰσφέρειν αὐτοὶ ἐκφέρονται, ἐπειδὰν μηκέτι	δύνωνται	ὀρθούμενοι ἐξιέναι. ΠΡΟΥΣΙΑΣ. Ὅτι τὸ
[11, 492]	τὰς πάσας γενέσθαι Πλειάδας, ἐπείπερ	ὁρῶνται	τοσαῦται, λέγονται δὲ ἑπτά, καθότι
[11, 496]	ἔνιοι προσαγορεύουσιν, ὥς φησι Πάμφιλος.	Χρῶνται	δὲ αὐτῷ ἐν Ἐλευσῖνι τῇ
[11, 479]	τοῦ Διονύσου κρατηρίσκος, καὶ οἷς	χρῶνται	οἱ μύσται, ὡς Νίκανδρός φησιν
[11, 462]	ἃς καὶ περιφέρουσιν ὅπου ἂν	πορεύωνται.	Πολλοῖς δὲ καὶ ὁ ἐν
[11, 486]	ἡ μετὰ τὸ δεῖπνον ἐπὴν	ἀπονίψωνται	διδομένη κύλιξ. Ἀντιφάνης Λαμπάδι· Δαίμονος
[11, 466]	Καλεῖται δὲ δέπας ἤτοι ὅτι	δίδοται	πᾶσι τοῖς σπένδειν βουλομένοις εἴτε
[11, 497]	τοῦ μηχανοποιοῦ ῥυτοῦ μνημονεύων φησί·	Ζωροπόται,	καὶ τοῦτο φιλοζεφύρου κατὰ νηὸν
[11, 466]	τις ἐπιστολὴ ἐν ᾗ ταῦτα	γέγραπται·	Βατιάκαι ἀργυραῖ κατάχρυσοι τρεῖς. Κόνδυα
[11, 468]	ἔνδοθεν οἷον δακτύλων, ἢ ἐπεὶ	περιείληπται	τοῖς τῶν πινόντων δακτύλοις. Τινὲς
[11, 462]	ἄνθεσιν ἀν τὸ μέσον πάντῃ	πεπύκασται,	μολπὴ δ´ ἀμφὶς ἔχει δώματα
[11, 490]	ὁμῶς ὀλίγαι καὶ ἀφεγγέες, ἀλλ´	ὀνομασταὶ	ἦρι καὶ ἑσπέριαι, Ζεὺς δ´
[11, 474]	τάχα διὰ τὸ ἀνατετάσθαι οὕτως	ὠνόμασται.	Ἀρχαιότατον δ´ ἐστὶ ποτήριον τὸ
[11, 503]	Κέρκωψ ὁ Μιλήσιος· Ἔνθα ποτ´	ἔσται	ἐμὸν ψυκτήριον, ὄρχαμε λαῶν. (ΩΙΔΟΣ.
[11, 486]	Εἰρήνῃ φησί· Τὸ δὲ πλοῖον	ἔσται	Ναξιουργὴς κάνθαρος. Κριτίας τε ἐν
[11, 487]	τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος	ἔσται	πάνυ πολύς. {Β. Πρὸς θεῶν,
[11, 503]	τοῖς ἑξῆς ποιεῖ αὐτὸν λέγοντα·	(Ἔσται	πότος σφοδρότερος. Οὐκοῦν, εἰ φράσαι
[11, 503]	παρίστησιν ἐν Διπλασίοις· Τί οὖν	ἐνέσται	τοῖς θεοῖσιν; {Β. Οὐδὲ ἕν,
[11, 476]	κέρας ἔκπωμα ἀργυροῦν, καὶ περισκελὶς	πρόσεσται	ἀργυρᾶ. (ΚΕΡΝΟΣ ἀγγεῖον κεραμεοῦν, ἔχον
[11, 495]	δ´ ἐς τὴν χρείαν πῖπτον	μετεσχημάτισται,	(ἀρυταίνῃ μάλιστα ἐοικός, ὃ δὴ
[11, 489]	ὅτι τῶν σχημάτων ὁ κύκλος	ἀπήρτισται	καὶ ἔστι τέλειος. Καὶ τὸ
[11, 491]	ηʹ τὸν ἀριθμόν· ἀλλ´ ἐπείπερ	ἔσχισται	μὲν ἑκάτερον τῶν ὤτων εἰς
[11, 479]	κρατηρίσκος, καὶ οἷς χρῶνται οἱ	μύσται,	ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ Θυατειρηνὸς
[11, 475]	τῆς βάσεως καὶ τῆς κορυφῆς·	αὗται	δὲ προὔχουσι μικρὸν ἐπ´ εὐθείας
[11, 488]	πολὺ ἀπ´ ἀλλήλων διεστῶσαι διάστημα.	Αὗται	μέχρι τοῦ χείλους διήκουσαι τοῦ
[11, 490]	Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται γὰρ καὶ	αὗται	τὸν Ὠρίωνα φεύγειν, διωκομένης τῆς
[11, 492]	πάσας γενέσθαι Πλειάδας, ἐπείπερ ὁρῶνται	τοσαῦται,	λέγονται δὲ ἑπτά, καθότι καὶ
[11, 466]	τοὺς κοττάβους κατανήλισκον. (Ἔνδοξοι δὲ	τορευταὶ	Ἀθηνοκλῆς, Κράτης, Στρατόνικος, Μυρμηκίδης ὁ
[11, 492]	ὅμως ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν οὐκ	ἀπόλλυται,	λέγονται δὲ καὶ τῷ ἀριθμῷ
[11, 503]	Ἐν δὲ τῇ Καρίνῃ σαφῶς	δηλοῦται,	ὅτι τούτῳ ἐχρῶντο οἰνοχοοῦντες κυάθῳ.
[11, 476]	Ἐν δὲ Κυζίκῳ καὶ ταυρόμορφος	ἵδρυται.	Ὅτι δὲ τοῖς κέρασιν ἔπινον
[11, 498]	ἄστει καὶ μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο,	συβῶται	δὲ καὶ νομεῖς καὶ οἱ
[11, 477]	ἄστει καὶ μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο,	συβῶται	δὲ καὶ νομεῖς καὶ οἱ
[11, 461]	Ἡράκλειαν καὶ μάλ´ ὡραίαν πόλιν.	Ἡρακλεῶται	δ´ εἰσὶν οὗτοι οἱ ὑπὸ
[11, 462]	οὐδὲ τῆς πολιτείας μετέδοσαν οἱ	Ἡρακλεῶται	συνοικοῦσιν, ἀλλοφύλους ὑπολαβόντες. Κυλικρᾶνες δὲ
[11, 490]	τείρεα πάντα τά τ´ οὐρανὸς	ἐστεφάνωται,	Πληιάδας θ´ Ὑάδας τε τό
[11, 493]	καθ´ Ὅμηρον ὁ Μαχάων οὐ	τέτρωται	ἐν ἄλλοις δειχθήσεται. Ἀγνοοῦσιν δ´
[11, 493]	τοῦ μογέων δηλοῦσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ	τέτρωται.	Ὅτι δὲ καθ´ Ὅμηρον ὁ
[11, 465]	Νυμφᾶν. (οἶδα δέ τινας, ἄνδρες	θιασῶται,	καὶ μέγα φρονήσαντας οὐχ οὕτως
[11, 494]	τῶν βιβλίων, ἐν οἷς αἱ	ἀναγραφαί	εἰσι τῶν τὰς συντάξεις λαμβανόντων,
[11, 465]	ὅτι Τοῦ Διονύσου τροφοὶ αἱ	Νύμφαι	κατ´ ἀλήθειαν. αἱ γὰρ ἄμπελοι
[11, 466]	ἀμφοτέροισι δ´ αἰεὶ πόλεμοί τε	μάχαι	τε (Καικίλιος δὲ ὁ ῥήτωρ
[11, 485]	κύλικα λεπαστήν; Ἀφ´ ἧς ἔστι	λάψαι,	τουτέστιν ἁθρόως πιεῖν, κατεναντίον τῷ
[11, 471]	Ὁμοίοις οὕτως· Ὡς δ´ ἐδείπνησαν	(συνάψαι	βούλομαι γὰρ τἀν μέσῳ) καὶ
[11, 508]	Πλάτων οὐ τοῖς οὖσιν ἀνθρώποις	γράψαι	τοὺς νόμους, ἀλλὰ τοῖς ὑπ´
[11, 465]	οὐκ ὤκνησεν ὑποθέσθαι τοῖς οἰκείοις	ἐπιγράψαι	αὐτοῦ τῷ μνήματι τάδε· Πυθέα
[11, 473]	ὧδε· καδίσκον καινὸν δίωτον ἐπιθηματοῦντα	στέψαι	τὰ ὦτα ἐρίῳ λευκῷ καὶ
[11, 494]	τοῦ Βίωνος τὴν πρώτην συλλαβὴν	(βι)	καὶ τὴν τελευταίαν τοῦ Ἀπολλωνίου,
[11, 498]	τίθει δέπας ἀμφικύπελλον. Καὶ ἐν	Ἰλιάδι·	Πλησάμενος δ´ οἴνοιο δέπας δείδεκτ´
[11, 486]	ἐπὴν ἀπονίψωνται διδομένη κύλιξ. Ἀντιφάνης	Λαμπάδι·	Δαίμονος Ἀγαθοῦ μετάνιπτρον, ἐντραγεῖν, σπονδή,
[11, 487]	ἐπὶ τέρψιν πάντας ἄγει. Ἀντιφάνης	Λαμπάδι·	Τράπεζα φυστημινεις, ἅμα δ´ ἦν
[11, 504]	πᾶσι τοῖς φιλτάτοις ἔδωκε τῷ	παιδὶ	περισοβεῖν (ἐν κύκλῳ) κελεύσας, τὸ
[11, 498]	δὲ σκύπφον Τηλεβόῃ δίδωσι Ποσειδῶν	παιδὶ	τῷ ἑαυτοῦ, Τηλεβόης δὲ Πτερέλεῳ·
[11, 479]	ταῦτα· Καθαγισάντων ταῦτα ἐν κεραμέᾳ	κοτταβίδι	πιεῖν ἑκάστῳ μικρόν, καὶ ὁ
[11, 499]	ὑπ´ οἰνοπώλου. Τὸ δ´ ἐν	Γηρυονηίδι	Στησιχόρου Ἔμμετρον ὡς τριλάγυνον τὴν
[11, 480]	φαντὶ ἐξελᾶν· ὑποκατώρυκται δὲ ἐν	κυαθίδι	τρικτὺς ἀλεξιφαρμάκων. (ΚΥΛΙΞ. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ·
[11, 467]	γένος ὀρχήσεως, ὡς Ἀπολλοφάνης ἐν	Δαλίδι	παρίστησιν· Οὑτοσὶ δεῖνος τι δεινος
[11, 495]	ἀπορίαν δὲ κύλικος ἐχρῶντο τῇ	πελλίδι.	Καὶ πάλιν· Ἐκ δὲ τῆς
[11, 477]	ξένου τοῦ παρὰ τῷ Ἀθηναίῳ	Πόλλιδι	συνεστιασθέντος αὐτῷ· Καὶ γὰρ ὃ
[11, 466]	ἐν Καπύῃ τῆς Καμπανίας τῇ	Ἀρτέμιδι,	ἀργυροῦν, ἐκ τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν
[11, 489]	πόλει τῆς Καμπανίας ἀνακείμενον τῇ	Ἀρτέμιδι	ποτήριον, ὅπερ λέγουσιν ἐκεῖνοι Νέστορος
[11, 477]	Εὐφορίωνά φησι τὸν ποιητὴν παρὰ	Πρυτάνιδι	δειπνοῦντα καὶ ἐπιδεικνυμένου τοῦ Πρυτάνιδος
[11, 481]	ὁ αὐτὸς εἴρηκε Φερεκράτης ἐν	Τυραννίδι	διὰ τούτων· Εἶτ´ ἐκεραμεύσαντο τοῖς
[11, 460]	τῷ ποτηρίῳ. Καὶ Φερεκράτης ἐν	Τυραννίδι·	Ἣ δὲ κρείττων ἡ μί´
[11, 494]	ὡς ποτηρίου καὶ Εὔβουλος ἐν	Μυλωθρίδι·	Καὶ πιεῖν χωρὶς μέτρω ὀξύβαφον
[11, 508]	Σοφοκλέους πρὸς Φίλωνα, δανείσας τῇ	πατρίδι	ἀργύριον ἐπὶ ἐνεχύρῳ τῇ ἀκροπόλει
[11, 480]	τῇ τοῦ συσσίτου ἡμῶν Ἀθηναίου	πατρίδι	Ναυκράτει. (Εἰσὶν γὰρ φιαλώδεις μέν,
[11, 496]	χρυσῆ, Θεόδωρος. Κρατῖνος ἐν Νόμοις·	Ῥυσίδι	σπένδων. (ΡΟΔΙΑΣ. Δίφιλος Αἱρησιτείχει (τὸ
[11, 500]	Ἁλιεῖ φησι· Τραγέλαφοι, λαβρώνιοι. Ἀντιφάνης	Χρυσίδι·	Σατραποπλούτῳ δ´, ὡς λέγουσι, νυμφίῳ,
[11, 502]	χρυσίδος δὲ Κρατῖνος ἐν Νόμοις·	Χρυσίδι	σπένδων γέγραφε τοῖς ὄφεσι πιεῖν
[11, 494]	κεραμέας σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν	Μύστιδι	διὰ τούτων· γραῦς ἐστι φίλοινος
[11, 467]	ὡς οὕτως καλουμένου Εὔβουλος ἐν	Νεοττίδι	οὕτως· (Μισῶ κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ´
[11, 498]	μέγα σκύφος. Καὶ Ἐπιγένης ἐν	Βακχίδι·	Τὸ σκύφος ἔχαιρον δεχόμενος. Φαίδιμός
[11, 487]	δ´ ἐν Κύκλωψι· Καὶ δέξαι	τηνδὶ	μετανιπτρίδα τῆς Ὑγιείας. Φιλέταιρος Ἀσκληπιῷ·
[11, 502]	Οὗτος σύ, ποῖ τὴν ἀργυρίδα	τηνδὶ	φέρεις; χρυσίδος δὲ Κρατῖνος ἐν
[11, 474]	κύμασιν αὔρα, κόρη Σκείρωνος, ἡσύχῳ	ποδὶ	(προσῆγε πρᾴως καὶ καλῶς τὸν
[11, 460]	ὧν πλῆρές ἐστι τὸ κυλικεῖον	τοδί	εἴρηται γὰρ οὕτως ἡ τῶν
[11, 475]	καὶ εἴρηται κατὰ ἐναλλαγὴν τοῦ	ει>	πρὸς τὸ α> ἀντὶ τοῦ
[11, 507]	γοόωσα, λιποῦς´ ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην.	Εἰ	δ´ οὖν καὶ Πλάτωνος φήσειέν
[11, 468]	Δαμόξενός φησιν ἐν Αὑτὸν πενθοῦντι·	Εἰ	δ´ οὐχ ἱκανόν σοι, τὸν
[11, 471]	Φαίνεται δ´ ἔτι καὶ νῦν·	εἰ	δὲ μὴ ποιεῖ τοῦτο, μεταβεβληκὸς
[11, 461]	γε τῆς φωνῆς μνημονεύω, φησίν·	Εἰ	δὲ οἱ ταῖς ἐξουσίαις χρώμενοι
[11, 482]	ὑμῖν ποιοῦσιν ἐν τοῖς φιδιτίοις.	Εἰ	δέ ποτε πλεῖον πιεῖν βουληθεῖεν,
[11, 507]	πρὸς τὴν πολιτείαν, ὥσπερ ἂν	εἰ	ζωγράφος ἐβούλετο τὰ ἑαυτοῦ ἔργα
[11, 508]	λόγος καὶ περὶ τῆς Πολιτείας·	εἰ	καὶ πασῶν εἴη αὕτη βελτίων,
[11, 507]	οὗ ποτε ἦμεν μήτ´ αἴσθησις,	εἰ	καὶ τὸ σύνολον ἦμεν, τίς
[11, 497]	θείων πάτριον ἐξ ὑδάτων. (Ἀλλ´	εἰ	Κτησιβίου σοφὸν εὕρεμα τίετε τοῦτο,
[11, 481]	σίαλον νὴ τὼ θεώ. {Β.	Εἰ	λάβω κυρισοι τὴν κυλίσκην; {Α.
[11, 463]	τῆς ἀνθρωπίνης μοίρας; ἐγὼ γάρ,	εἰ	μὲν εὖ τις ἢ κακῶς
[11, 461]	οὖν καὶ τότε μεγάλα ποτήρια,	εἰ	μὴ αἰτιάσεταί τις τὴν δύναμιν
[11, 466]	ὑπερφίαλον, τὸ ὑπερήφανον καὶ καλόν.	Εἰ	μὴ ἄρα τὸ ποικίλον τῇ
[11, 499]	σκαφίδες τε τετυγμένα, τοῖς ἐνάμελγεν.	Εἰ	μὴ σκύφος οἷον σκύθος τις
[11, 461]	καὶ δόξει τισὶν ἔχειν ἀπορίαν,	εἰ	μή τις ἄρα φήσειε διὰ
[11, 508]	οὐκ ἐξῆν τοῦ συσσιτίου μετασχεῖν,	εἰ	μή τις ἐπίσταιτο γεωμετρεῖν ἢ
[11, 461]	τελῶ ~(ἄξιον δ´ ἐστὶ ζητῆσαι	εἰ	οἱ ἀρχαῖοι μεγάλοις ἔπινον ποτηρίοις.
[11, 507]	δ´ ἄν με ἡ ἡμέρα,	εἰ	πάντας ἐθελήσαιμι ἐπελθεῖν τοὺς κακῶς
[11, 485]	Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ Τί δῆτ´ ἂν	εἰ	πίοις οἴνου κύλικα λεπαστήν; Ἀφ´
[11, 503]	λέγοντα· (Ἔσται πότος σφοδρότερος. Οὐκοῦν,	εἰ	φράσαι τις, οὐκ ἔτι ἔξεστι
[11, 474]	δ´ ἐστὶ ποτήριον τὸ καρχήσιον,	εἴ	γε ὁ Ζεὺς ὁμιλήσας Ἀλκμήνῃ
[11, 461]	Ἡρακλεώτης ἐν τῷ περὶ Μέθης,	εἴ	γε τῆς φωνῆς μνημονεύω, φησίν·
[11, 488]	κυμβία καὶ τὰς φιάλας καὶ	εἴ	τι φιαλῶδές ἐστι τὴν ἰδέαν·
[11, 504]	φιλοτησίαν. Ἐπειπὼν δέ· ~(Φιάλαν ὡς	εἴ	τις ἀφνεᾶς ἀπὸ χειρὸς ἑλὼν
[11, 508]	ἐνδεχομένων ἀντεχομένοις. (Χωρὶς τοίνυν τούτων	εἴ	τις διεξίοι τοὺς Τιμαίους αὐτοῦ
[11, 467]	γράφουσι. Παραπλησίως δὲ καὶ τὸ	εἶ	γράφουσιν καὶ ὅταν καθ´ αὑτὸ
[11, 471]	ὄνομά σοι τί θώμεθα; ~(ἆρ´	εἶ	κάτοπτρον φύσεος; ἢν πλῆρες δοθῇς,
[11, 467]	οὕτως· (Μισῶ κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ´	ἀεί.	Ἀτὰρ ὡς ὅμοιον οὑμὸς υἱὸς
[11, 483]	ἀνακεκλασμένη; Ἄλεξις Ἐρίθοις· Εἶτα τετρακότυλον	ἐπεσόβει	κώθωνά μοι, παλαιὸν οἴκων κτῆμα.
[11, 504]	Καὶ ταχὺ (πάλι) τὸ πρῶτον	περισόβει	ποτήριον αὐτοῖς ἀκράτου. (αὶ Εὐριπίδης
[11, 479]	εἴρηκεν· Ὃ δὲ χαλκοδέτοις κοτύλαις	ὀτοβεῖ.	(Μαρσύας δέ φησι τὸ ἐν
[11, 487]	τόδε δοὺς ἐπὶ τέρψιν πάντας	ἄγει.	Ἀντιφάνης Λαμπάδι· Τράπεζα φυστημινεις, ἅμα
[11, 497]	Ἕν ἐστιν ἐλέφας— {Β. Ἐλέφαντας	περιάγει	(ῥυτόν) {Α. Χωροῦν δύο χόας.
[11, 466]	καματώδεες οἴχονται μέριμναι στηθέων ἔξω,	πελάγει	δ´ ἐν πολυχρύσοιο πλούτου πάντες
[11, 470]	ὅτε δὲ ἦν ἐν τῷ	πελάγει,	Ὠκεανὸς πειρώμενος αὐτοῦ κυμαίνει τὸ
[11, 466]	τοὶ δ´ αὖ πλουτέοντες Εἶτ´	ἐπάγει·	Ἀέξονται φρένας ἀμπελίνοις τόξοις δαμέντες.
[11, 504]	ποτηρίοις, ὃ δὲ τὸν Σωκράτην	παράγει	τῷ ψυκτῆρι πίνοντα μέχρι τῆς
[11, 504]	τὰς αὐλητρίδας ἐκβάλλει, ὃ δὲ	εἰσάγει·	(καὶ ὃ μέν, ὡς πρόκειται,
[11, 501]	δίπλακα δημόν ~(οὐ τὸ ποτήριον	λέγει,	ἀλλὰ χαλκίον τι (καὶ) ἐκπέταλον
[11, 466]	δέπας· σπένδουσι γὰρ ἐν αὐτῷ.	(Λέγει	γοῦν Ὅμηρος δέπας, δι´ οὗ
[11, 499]	καλεῖ ἐν ἴσῳ τῷ σκυφοειδές·	λέγει	δ´ ἐπὶ τοῦ Ἡρακλέους· (Σκύφιον
[11, 509]	ἡμᾶς ἀσελγῶν πλείονα πρόνοιαν ἐποιοῦντο·	λέγει	δ´ οὕτως· Ἔπειτ´ ἀναστὰς εὔστοχος
[11, 470]	αἰνισσόμενος τὸ κοῖλον τοῦ ποτηρίου.	Λέγει	δ´ οὕτως· Ἠέλιος μὲν γὰρ
[11, 496]	δρᾶμα τοῦτο (Καλλίμαχος ἐπιγράφει Εὐνοῦχον)	λέγει	δὲ οὕτως· Πιεῖν δ´ ἔτι
[11, 464]	δὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν ὑποπίνωμεν.	(Λέγει	δὲ περὶ τούτων ὁ Φιλόχορος
[11, 488]	τῶν ὤτων; πῶς δὲ καὶ	λέγει	δύο πυθμένας εἶναι τοῦ ποτηρίου;
[11, 496]	ἐν ὀγδόῳ Παιδείας προχοίδας τινὰς	λέγει	(κύλικας) γράφων ὧδε (ὁ δὲ
[11, 492]	ταῦτα κυκώμενα καὶ οὕτω πινόμενα	λέγει	ὁ ποιητής· Τοῖσι δὲ τεῦχε
[11, 495]	κατὰ πέλλας. Τοῦτο δὲ Ἱππῶναξ	λέγει	πελλίδα· Ἐκ πελλίδος πίνοντες· οὐ
[11, 507]	ἐξ ὧν ἐν τῷ Τιμαίῳ	λέγει·	(Πέπονθά τι πάθος πρὸς τὴν
[11, 482]	πεπολέμηκ´ Εὐριπίδης, οὐ τὸν τραγικὸν	λέγει	ποιητήν, ἀλλά τινα ὁμώνυμον αὐτῷ,
[11, 504]	Δοῦρίς φησι τὸν σοφὸν Πλάτωνα,	λέγει	που κἠκρατηρίχημες» ἀντὶ τοῦ ἐπεπώκειμεν.
[11, 491]	ποιήσας Ἀστρονομίαν αἰεὶ Πελειάδας αὐτὰς	λέγει·	(Τὰς δὲ βροτοὶ καλέουσι Πελειάδας.
[11, 490]	Πληιόνης τὸν Ὠρίωνα. Ὀρείας δὲ	λέγει	τὰς Πλειάδας ἐν ἴσῳ τῷ
[11, 469]	Διός. Καὶ Ἀντίμαχος δ´ οὑτωσὶ	λέγει·	Τότε δὴ χρυσέῳ ἐν δέπαι
[11, 494]	αὐτήν σὺ δ´ ἀλλὰ πῖθι»	λέγει·	Τοῦτο μέν σοι πείσομαι. Καὶ
[11, 498]	Μελαμποδίας σὺν τῷ π> σκύπφον	λέγει·	(Τῷ δὲ Μάρης θοὸς ἄγγελος
[11, 504]	τοῦ Κύρου οὖν ὃ μὲν	λέγει	ὡς ἐκ πρώτης ἡλικίας ἐπεπαίδευτο
[11, 506]	ἐπιγραφομένῳ, ἐν ᾧ πρῶτον μὲν	κακολογεῖ	πάντας τοὺς ποιητάς, ἔπειτα καὶ
[11, 483]	παρά τισι τῶν Ἑλλήνων· ἐν	Ἄργει	μὲν ἐν ταῖς δημοσίαις θοίναις,
[11, 488]	τῶν ἥλων, πῶς πεπαρμένους αὐτοὺς	δεῖ	δέχεσθαι. Οἳ μὲν οὖν λέγουσιν
[11, 467]	βραχέος ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι συνυπακούεσθαι	δεῖ	καὶ τὸ ὖ, ἵν´ ᾖ
[11, 472]	λουτήρι´— ἀλλὰ τί καθ´ ἕκαστον	δεῖ	λέγειν; ὄψει γὰρ αὐτός. {Β.
[11, 486]	Λουτήρι´— ἀλλὰ τί καθ´ ἕκαστα	δεῖ	λέγειν; ὄψει γὰρ αὐτός. (ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ.
[11, 501]	ἀμφίθετον πότερα δύο βάσεις ἔχειν	δεῖ	νομίζειν ἐξ ἑκατέρου μέρους, ἢ
[11, 464]	παραλύειν τὰ πνεύματα πέττον. (Οὐ	δεῖ	οὖν ἡμᾶς ἐκμανῶς πίνειν ἀποβλέποντας
[11, 503]	σεῦτλα, φακέαν τὴν φακῆν, (τί	δεῖ	ποιεῖν; σὺ γὰρ εἶπον. {Β.
[11, 508]	ὁμολογίαν κοινὴν πόλεως, μηνύων πῶς	δεῖ	πράττειν ἕκαστα. Ὁ δὲ Πλάτων
[11, 485]	ἐκπιοῦς´ ἄκρατον Ἀγαθοῦ Δαίμονος τέττιξ	κελαδεῖ.	Καὶ ἐν Μήδῳ· Ὥς ποτ´
[11, 479]	ἀλλὰ καὶ καλῶς ἕκαστα αὐτῶν.	Ἔδει	γὰρ εἰς τὸν ἀριστερὸν ἀγκῶνα
[11, 502]	ὀμφαλωτοί. Εὔπολις· Σὺν φθοῖσι προσπεπωκώς.	Ἔδει	δὲ ὀξύνεσθαι ὡς Καρσί, παισί,
[11, 508]	Πολιτεία τί πεποιήκασιν; καίτοι γε	ἔδει	καθάπερ τὸν Λυκοῦργον τοὺς Λακεδαιμονίους
[11, 467]	~(ἀλλὰ καὶ ὅτε τὴν δίφθογγον	ἔδει	σημαίνειν διὰ τοῦ οὖ μόνου
[11, 491]	μέγας, οὐδ´ ἄρα τίς νιν	ἠείδει	μακάρων· ὃ δ´ ἀέξετο πᾶσι
[11, 495]	τάργανον κατηγυίης χωλοῖσι δακτύλοισι τἠτέρῃ	σπένδει,	τρέμων οἷόνπερ ἐν βορηίῳ νωδός.
[11, 465]	ὀδμὴ δ´ ἡδεῖα ἀπὸ κρητῆρος	ὀδώδει.	Τιμόθεος δ´ ἐν Κύκλωπι· Ἔγχευε
[11, 466]	ἅμα (ἵησι λάταγας τῷ Κορινθίῳ	πέει.	Καὶ Βακχυλίδης· Εὖτε τὴν ἀπ´
[11, 489]	ἀστέρας, οὓς ἥλοις ὁ ποιητὴς	ἀπεικάζει	διὰ τὸ τοὺς ἀστέρας περιφερεῖς
[11, 495]	κύλικα τὴν λεγομένην πενταπλόαν καὶ	κωμάζει	μετὰ χοροῦ. ~(Πενταπλόα δ´ ἡ
[11, 473]	οἴχεται. Ἀλλὰ παρ´ οἶνον Σικελίδου	παίζει	πουλὺ μελιχρότερον, (ἐστὶ δὲ δή,
[11, 506]	ὀψιμαθεῖς ἔτι τε ἐριστὰς (ὀνομάζων)	ὀνειδίζει	αὐτοῖς καὶ τὴν ἐκ Χίου
[11, 504]	λύπας ὥσπερ ὁ μανδραγόρας ἀνθρώπους	κοιμίζει,	τὰς δὲ φιλοφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον
[11, 497]	Βησᾶν Αἰγύπτιον· ὃς λιγὺν ἦχον	σαλπίζει	κρουνοῦ πρὸς ῥύσιν οἰγομένου, οὐ
[11, 490]	Διόπερ ἀπὸ τῶν πτηνῶν αὐτὰς	χωρίζει	λέγων· (Τῇ μέν τ´ οὐδὲ
[11, 466]	Ἐρινύν) ὡς οὔ οἱ πατρώι´	ἐνηέι	ἐν φιλότητι δάσσαιντ´, ἀμφοτέροισι δ´
[11, 478]	εἶναι δ´ αὐτὸ λουτηρίῳ ἐοικὸς	βαθεῖ.	Ἔχει δὲ καὶ οὖς ἐνιαχῇ.
[11, 478]	ὦτα, παραπλήσιον δ´ ὑπάρχειν λουτηρίῳ	βαθεῖ,	ποτηρίου δὲ εἶδος εἶναι. Δύνασθαι
[11, 498]	τῇ (Ἀρήτῃ δ´ ἐν χερσὶ	τίθει	δέπας ἀμφικύπελλον. Καὶ ἐν Ἰλιάδι·
[11, 462]	ἁπάντων (καὶ κύλικες· πλεκτοὺς δ´	ἀμφιτιθεῖ	στεφάνους, ἄλλος δ´ εὐῶδες μύρον
[11, 498]	ἡδὺν ἔπινεν. Εὐριπίδης δ´ ἐν	Εὐρυσθεῖ	ἀρσενικῶς ἔφη· Σκύφος τε μακρός.
[11, 487]	κυλινδομένην, μάνης δ´ οὐδὲν λατάγων	ἀίει·	τὴν δὲ τάλαιναν πλάστιγγ´ ἂν
[11, 492]	φέρουσιν. Ἀλλά τε καὶ τῶν	αἰεὶ	ἀφαιρεῖται λὶς πέτρη. Ἀλλ´ ἄλλην
[11, 504]	τοὺς μίμους δὲ πεποιηκώς, οὓς	αἰεὶ	διὰ χειρὸς ἔχειν Δοῦρίς φησι
[11, 491]	Ἡσίοδον δὲ ἀναφερομένην ποιήσας Ἀστρονομίαν	αἰεὶ	Πελειάδας αὐτὰς λέγει· (Τὰς δὲ
[11, 466]	ἐν φιλότητι δάσσαιντ´, ἀμφοτέροισι δ´	αἰεὶ	πόλεμοί τε μάχαι τε (Καικίλιος
[11, 470]	καταντλεῖ, κατά τε τὴν παροιμίαν	αἰεί	ποτ´ εὖ μὲν ἀσκός, εὖ
[11, 463]	ὅλως, ἀποδημίας δὲ τυγχάνειν ἡμᾶς	αἰεὶ	τοὺς ζῶντας, ὥσπερ εἰς πανήγυρίν
[11, 484]	δὲ καὶ ὦτα μεγάλα. Μένανδρος	Ἁλιεῖ·	Εὐποροῦμεν, οὐδὲ μετρίως· ἐκ Κυίνδων
[11, 500]	τραγέλαφοι δύο. Μένανδρος δ´ ἐν	Ἁλιεῖ	φησι· Τραγέλαφοι, λαβρώνιοι. Ἀντιφάνης Χρυσίδι·
[11, 503]	οἴνου μεθύσκεται, ἐν τοῖς ἑξῆς	ποιεῖ	αὐτὸν λέγοντα· (Ἔσται πότος σφοδρότερος.
[11, 478]	(Μετὰ δὲ ταῦτα τὴν τελετὴν	ποιεῖ	καὶ αἱρεῖ τὰ ἐκ τῆς
[11, 470]	μήποτε Ἄλεξις ἐν Ἡσιόνῃ θηρικλείῳ	ποιεῖ	τὸν Ἡρακλέα πίνοντα, ὅταν οὑτωσὶ
[11, 466]	καὶ αὐτὸς περὶ γραμματικοῦ ποτηρίου	ποιεῖ	τοὺς Σατύρους τάδε λέγοντας· (Ὁ
[11, 471]	καὶ νῦν· εἰ δὲ μὴ	ποιεῖ	τοῦτο, μεταβεβληκὸς ἂν εἴη μικρὸν
[11, 475]	τιθέναι ποτήρια, καθὰ καὶ Ὅμηρος	ποιεῖ.	Ὠνομάσθη δὲ τὸ καρχήσιον διὰ
[11, 484]	ἢ ἀπὸ τοῦ σχήματος ἐπιχωριάσαντος	ἐκεῖ,	ὥσπερ αἱ Θηρίκλειαι λέγονται. Ἀριστοφάνης
[11, 505]	τοῦ Πλάτωνος, ὅτε εἶδεν αὐτόν,	(Ἥκει	ἡμῖν ὁ καλός τε καὶ
[11, 474]	τούτων κεκεραμευμένος) Μένανδρος δὲ Ναυκλήρῳ·	Ἥκει	λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος (Θεόφιλος
[11, 468]	οὐχ ἱκανόν σοι, τὸν ἐλέφανθ´	ἥκει	φέρων ὁ παῖς. {Β. Τί
[11, 477]	λέγεται ἐπὶ συνόδου ἀγροικικῆς, ἔνθα	προσήκει	μάλιστα τὸ ξύλινον ποτήριον. Κλείταρχος
[11, 470]	κύλικα καὶ λαβὼν ἑξῆς πυκνὰς	ἕλκει,	καταντλεῖ, κατά τε τὴν παροιμίαν
[11, 497]	δὲ τὸ ῥυτὸν πρότερον κέρας.	Δοκεῖ	δὲ σκευοποιηθῆναι ὑπὸ πρώτου τοῦ
[11, 482]	ἀλλὰ κυμβίον μόνον, φιάλην προσεκέκτητο.	Δοκεῖ	δή μοι τὸ μὲν τῆς
[11, 509]	ἀλλότριον, οὐκ οἰκεῖον, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	(ἔλεξεν· ἄνδρες τῆς Ἀθηναίων χθονός.
[11, 504]	φιλοφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον φλόγας ἐγείρει.	Δοκεῖ	μέντοι μοι καὶ τὰ τῶν
[11, 484]	μέντοι κωθωνίζεσθαι διά τινων ἡμερῶν	δοκεῖ	μοι ποιεῖν τινα καὶ τοῦ
[11, 466]	Φησὶν οὖν Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανός·	Δοκεῖ	μοι φιαλῶδες εἶναι τὸ δέπας·
[11, 504]	ὦ ἄνδρες, καὶ ἐμοὶ πάνυ	δοκεῖ.	Τῷ γὰρ ὄντι ὁ οἶνος
[11, 507]	σοῦ τὴν τοῦ οἴνου πρόποσιν.	Ἐδόκει	γὰρ Πλάτων φθονερὸς εἶναι καὶ
[11, 493]	Νέστορα μόνον ἀμογητί. Ἄλογον δ´	ἐδόκει	Διομήδους καὶ Αἴαντος, ἔτι δ´
[11, 465]	ὅτι αὐτῷ παρέθηκαν ἔκπωμα ὃ	ἀπηγορεύκει,	λέγων οὕτως· (Αὐτὰρ ὁ διογενὴς
[11, 507]	καθόλου πᾶσι τοῖς Σωκράτους μαθηταῖς	ἐπεφύκει	μητρυιᾶς ἔχων διάθεσιν. Διόπερ Σωκράτης
[11, 502]	(Ἄλεξις δ´ ἐν Ἱππίσκῳ ψυκτηρίδιον	καλεῖ	διὰ τούτων· Ἀπήντων τῷ ξένῳ
[11, 467]	ἡ Ἀργεία καὶ τὴν ἅλω	καλεῖ	δῖνον. Κυρηναῖοι δὲ τὸν ποδονιπτῆρα
[11, 499]	τῷ Κενταύρῳ ποτήριον σκύφιον δέπας	καλεῖ	ἐν ἴσῳ τῷ σκυφοειδές· λέγει
[11, 490]	Πλειάδας οὔσας Ἄτλαντος θυγατέρας Πελειάδας	καλεῖ,	καθάπερ καὶ Πίνδαρος. Ἐστὶ δ´
[11, 502]	´πὶ τὸ δεῖπνον ὡς ἤδη	καλεῖ	μ´ ὁ χορὸς ὁ φιλοτήσιος.
[11, 489]	περιστεράν. Πελειάδας δ´ ὁ ποιητὴς	καλεῖ	νῦν τὰς Πλειάδας, πρὸς ἃς
[11, 501]	οὐκ ἐπιτιθεμένη, καθότι (καὶ λέβητα	καλεῖ	ὁ ποιητὴς τὸν μὲν ἐμπυριβήτην,
[11, 466]	δὲ σκύφος με τοῦ θεοῦ	καλεῖ	πάλαι τὸ γράμμα φαίνων, δέλτ´,
[11, 498]	δὲ σκύφος με τοῦ θεοῦ	καλεῖ.	Σιμωνίδης δὲ Οὐατόεντα σκύφον» ἔφη.
[11, 502]	χρυσᾶς. Ἀναξανδρίδης δὲ φιάλας Ἄρεος	καλεῖ	τὰ ποτήρια ταῦτα. Αἰολεῖς δὲ
[11, 471]	καὶ εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν θηρικλείαν	καλεῖ	τὴν κύλικα γράφων οὕτως· Πολύξενός
[11, 494]	Ἡ μὲν κοινὴ συνήθεια οὕτως	καλεῖ	τὸ ὄξους δεκτικὸν σκεῦος· ἐστὶ
[11, 507]	Πλάτων συμπαρὼν λαβὼν τὸ ποτήριον	(παρεκάλει	μὴ ἀθυμεῖν αὐτούς, ὡς ἱκανὸς
[11, 466]	τὸ ποικίλον τῇ κατασκευῇ ἄλεισον	θέλει	τις ἀκούειν, ἔξω λειότητος ὄν.
[11, 474]	αὐτὸς περανῶ τὰ πάντ´. {Β.	Ἀμέλει	κυκνοκάνθαρος· (ἐξ ἀμφοτέρων τούτων κεκεραμευμένος)
[11, 478]	ἔρρεεν αἷμα. Καί· Πολλὰ μεταξὺ	πέλει	κοτύλης καὶ χείλεος ἄκρου. Σιμάριστος
[11, 491]	δὲ καθὸ συμφυῆ πάλιν ἐπὶ	τέλει	γίνεται τῆς ἀποστάσεως αὐτῶν. Ὅταν
[11, 474]	τράχηλος, τὸ δὲ πρὸς τῷ	τέλει	καρχήσιον. ~(Ἔχει δὲ τοῦτο κεραίας
[11, 508]	μὲν γὰρ παρὰ (Περδίκκᾳ τῷ	βασιλεῖ	διατρίβων ἐν Μακεδονίᾳ οὐχ ἧττον
[11, 493]	ἡσυχίας εἶχον, ὃ δὲ τῷ	βασιλεῖ	προσελθὼν κατεμέμφετο τοὺς ταμίας. ~(Πτολεμαῖος
[11, 473]	δ´ ἐπιλάμπει ἡ χάρις, ὥστε	φίλει	καὶ γράφε καὶ μέθυε. Κλείταρχος
[11, 500]	ΥΣΤΙΑΚΟΝ ποτήριον ποιὸν Ῥίνθων ἐν	Ἡρακλεῖ·	Ἐν ὑστιακῷ τε καθαρὸν ἐλατῆρα
[11, 494]	ἔφηβοι, φησὶ Πάμφιλος, εἰσφέρουσι τῷ	Ἡρακλεῖ	μέγα ποτήριον πληρώσαντες οἴνου, ὃ
[11, 461]	Κύλικος γένος Λυδοῦ, ἑνὸς τῶν	Ἡρακλεῖ	συστρατευσαμένων. Μνημονεύει δ´ αὐτῶν καὶ
[11, 463]	εἰς ἔδαφος. Σπένδοντες δ´ ἁγνῶς	Ἡρακλέι	τ´ Ἀλκμήνῃ τε, Προκλέι Περσείδαις
[11, 506]	Μελησίαν τὸν Θουκυδίδου τοῦ ἀντιπολιτευσαμένου	Περικλεῖ	καὶ Λυσίμαχον τὸν Ἀριστείδου τοῦ
[11, 463]	ἁγνῶς Ἡρακλέι τ´ Ἀλκμήνῃ τε,	Προκλέι	Περσείδαις τ´, ἐκ Διὸς ἀρχόμενοι,
[11, 466]	κατεσκευακέναι ταῦτα. Ὁ δὲ παρὰ	Σοφοκλεῖ	(ἐν τοῖς Λαρισαίοις Ἀκρίσιος καὶ
[11, 505]	Πλάτωνος διαλόγους γεγραφέναι τὸν Ἀλεξαμενόν.	Διαβάλλει	δὲ ὁ Πλάτων καὶ Θρασύμαχον
[11, 469]	πατρὸς Ἡφαιστοτευχὲς δέπας, ἐν τῷ	διαβάλλει	πολὺν οἰδματόεντα πόντου φέρει δρόμου
[11, 504]	αὐτοῖς ὃ μὲν τὰς αὐλητρίδας	ἐκβάλλει,	ὃ δὲ εἰσάγει· (καὶ ὃ
[11, 470]	φανταζόμενος. Ὃ δὲ τοξεύειν αὐτὸν	μέλλει,	καὶ αὐτὸν δείσας Ὠκεανὸς παύσασθαι
[11, 474]	τὸ ἔκπωμα Φιλέταιρός φησιν ἐν	Ἀχιλλεῖ·	Πηλεύς· ὁ Πηλεὺς δ´ ἐστὶν
[11, 509]	καὶ ἀδοξήσας ἐν μὲν τῇ	πόλει	ἐπέμενε παλαιὸς καταγεγηρακώς, ἀτίμως δὲ
[11, 489]	νῦν ἔστιν ἰδεῖν ἐν Καπύῃ	πόλει	τῆς Καμπανίας ἀνακείμενον τῇ Ἀρτέμιδι
[11, 476]	οὕτως ἐκ στήλης ἀνακειμένης ἐν	ἀκροπόλει	ἣ τὰ ἀναθήματα περιέχει· κέρας
[11, 508]	πατρίδι ἀργύριον ἐπὶ ἐνεχύρῳ τῇ	ἀκροπόλει	(καὶ) ἀφυστερησάσης τυραννεῖν ἐβουλεύετο, ἕως
[11, 470]	καὶ λαβὼν ἑξῆς πυκνὰς ἕλκει,	καταντλεῖ,	κατά τε τὴν παροιμίαν αἰεί
[11, 466]	πρὸς ὠκύτητα χρόνου. Ὡς Ἀμειψίας·	Αὔλει	μοι μέλος· σὺ δ´ ᾆδε
[11, 466]	τήνδ´, ἐκπίομαι δ´ ἐγὼ τέως.	Αὔλει	σύ, καὶ σὺ τὴν ἄμυστιν
[11, 503]	καλὸς πῖλος κάδος, ψυκτήρ, ὅτι	βούλει,	πάντ´, Ἀμαλθείας κέρας. Ἐν δὲ
[11, 478]	τὰ ἐκ τῆς θαλάμης καὶ	νέμει	ὅσοι ἄνω τὸ κέρνος περιενηνοχότες.
[11, 495]	Ἀθηνᾶς ἱεροῦ, καὶ ὁ νικήσας	λαμβάνει	κύλικα τὴν λεγομένην πενταπλόαν καὶ
[11, 493]	δὲ ἀντὶ τοῦ ὃς ὑποτακτικοῦ	παραλαμβάνει	τὸ προτακτικὸν ὅ, οἷον· Ἔνθα
[11, 471]	τοῖς περὶ Διαθέσεως τὸ αὐτὸ	ὑπολαμβάνει	θηρίκλειον εἶναι καὶ καρχήσιον. ~Ὅτι
[11, 465]	τοῦ Διονύσου, ὅτι τὸν οἶνον	αὐξάνει	τὸ ὕδωρ κιρνάμενον. Ἡσθέντες οὖν
[11, 485]	Κρησί· Καὶ λεπαστά μ´ ἁδύοινος	εὐφρανεῖ	δι´ ἡμέρας. Θεόπομπος Παμφίλῃ· Λεπαστὴ
[11, 460]	ἡ τῶν ποτηρίων σκευοθήκη παρ´	Ἀριστοφάνει	μὲν ἐν Γεωργοῖς· (Ὥσπερ κυλικείου
[11, 500]	τὰς στρατείας πρώτου Ἡρακλέους τῷ	γένει·	διὸ καὶ Ἡρακλεωτικοὶ πρός τινων
[11, 490]	τὰς προσημαινούσας τῷ τῶν ἀνθρώπων	γένει	τὰς ὥρας, ταύτας καὶ τῷ
[11, 486]	Ἡροδότῳ ὡς καὶ παρὰ τῷ	Δημοσθένει	γραπτέον Λυκιοεργέας, ἵν´ ἀκούηται τὰ
[11, 476]	τὸ κέρας ἐγχεῖσθαι τὸ πόμα.	(Διαμένει	δὲ ἔτι καὶ νῦν ἡ
[11, 496]	μὲν μὴ εἰσφέρεσθαι ἔτι αὖ	καταμένει·	τοσοῦτον δὲ πίνουσιν ὥστε ἀντὶ
[11, 466]	ὁ τραγικός· Πολὺν δ´ ἀγῶνα	παγξενεὶ	κηρύσσεται, χαλκηλάτους λέβητας ἐκτιθεὶς φέρειν
[11, 489]	κατηστερισμένον τὸ τοῦ Νέστορος ποτήριον	μεταβαίνει	καὶ ἐπὶ τὰ κράτιστα τῶν
[11, 483]	περὶ Κωθωνισμοῦ ἐπιστολῇ φησιν οὕτως·	Συμβαίνει	τοὺς μὲν πολὺν ἄκρατον ἐν
[11, 491]	χρυσοῖο τάλαντα. Καὶ Δοιὼ θεράποντε»	Σημαίνει	δὲ καὶ τὸ συμφυὲς καὶ
[11, 466]	δὲ λέγων αὐτὸ οὐδὲν ἄλλο	σημαίνει	ἢ ὅτι ἦν ἀμφίκυρτον. Σιληνὸς
[11, 491]	Τὸ γὰρ δοιοὶ καὶ δοιαὶ	σημαίνει	καὶ τὸ κατ´ ἀριθμὸν εἶδος,
[11, 489]	ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο, πελειάδας οὐ	σημαίνει	τὰς ὄρνιθας, ἅς τινες ὑπονοοῦσι
[11, 501]	μέρους, ἢ τὸ μὲν ἀμφὶ	σημαίνει	τὸ περί, τοῦτο δ´ αὖ
[11, 470]	τῷ πελάγει, Ὠκεανὸς πειρώμενος αὐτοῦ	κυμαίνει	τὸ δέπας φανταζόμενος. Ὃ δὲ
[11, 506]	τε πρόκωπον) Λακεδαιμονίους δὲ ἐπαινῶν	ἐπαινεῖ	καὶ τοὺς πάντων Ἑλλήνων ἐχθροὺς
[11, 506]	Ἀριστείδην καὶ Θεμιστοκλέα, Μένωνα δὲ	ἐπαινεῖ	τὸν τοὺς Ἕλληνας προδόντα. Ἐν
[11, 506]	τοῦ Ἀλκιβιάδου Κλεινίαν μαινόμενόν τε	ἀποφαίνει	καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἠλιθίους
[11, 482]	δοκεῖν τούτοις διαμάχεσθαι εἰς ἑκάτερα	τείνει.	Μνημονεύει δ´ αὐτοῦ καὶ Ἀναξανδρίδης
[11, 462]	δ´ εὐῶδες μύρον ἐν φιάλῃ	παρατείνει·	κρατὴρ δ´ ἕστηκεν μεστὸς ἐυφροσύνης·
[11, 463]	δὲ τὴν παρ´ αὑτῷ ἕκαστος	πίνει,	ὁ δὲ παῖς ὁ οἰνοχόος
[11, 473]	νυκτὸς πάλι Σωκλῆς εἰς ἠοῦν	πίνει	τετραχόοισι κάδοις, εἶτ´ ἐξαίφνης που
[11, 504]	γραῦς ὅλως κύλικα παρῆκεν, ἀλλὰ	πίνει	τὴν κύκλῳ. Καὶ πάλιν ἐκ
[11, 503]	ᾠῷ χρυσῷ, οὗ αὐτὸς βασιλεὺς	πίνει.	(Τοσαῦτα εἰπὼν ὁ Πλούταρχος καὶ
[11, 463]	ἐπιδέξια, ὁ δὲ Θετταλικὸς ἐκπώματα	προπίνει	ὅτῳ ἂν βούλωνται μεγάλα. Λακεδαιμόνιοι
[11, 463]	ἄρχε φιλοφροσύνης. Ὅντινα δ´ εὐειδὴς	μίμνει	θήλεια πάρευνος, κεῖνος τῶν ἄλλων
[11, 488]	ὀλίγη τοῖς κολαπτῆρσιν ἐπηρμένη καὶ	οἱονεὶ	κεφαλίδας ἥλων ἀποτελοῦσα. Πεπάρθαι δὲ
[11, 488]	σχέσιν ἔχουσαν ὧδε. Ἐκ μιᾶς	οἱονεὶ	ῥίζης, ἥτις τῷ πυθμένι προσκυρεῖ,
[11, 466]	φίλους. Αὔξει γὰρ καὶ τρέφει	μεγαλύνει	τε τὴν ψυχὴν ἡ ἐν
[11, 487]	ἔπεμπον· ὅπερ ὁ Σοφοκλῆς ἐν	Σαλμωνεῖ	χάλκειον ἔφη κάρα, λέγων οὕτως·
[11, 461]	ἄειρε, (περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ	διδάξει	τι ἡμᾶς ὁ Πλούταρχος. Ὥρα
[11, 461]	τοῖς ἥρωσιν ἀπεδίδοσαν. Ὃ καὶ	δόξει	τισὶν ἔχειν ἀπορίαν, εἰ μή
[11, 466]	δίκας, εὐδαιμονοῦσιν, ὠφελοῦσι τοὺς φίλους.	Αὔξει	γὰρ καὶ τρέφει μεγαλύνει τε
[11, 486]	φησὶν ἐν αʹ περὶ Ἀκροπόλεως.	Ἀγνοεῖ	δ´ ὁ γραμματικὸς ὅτι τὸν
[11, 485]	Δαίμονος περίστατον βοῶσα τὴν κώμην	ποεῖ.	Νίκανδρος δ´ ὁ Θυατειρηνὸς κύλιξ,
[11, 475]	ποταμῶν κελέβῃ ἀποήφυσας ὕδωρ. Ἀνακρέων·	νοχόει	δ´ ἀμφίπολος μελιχρὸν οἶνον τρικύαθον
[11, 481]	Θεόπομπον ἐν Μήδῳ. Φιλήμων Φάσματι·	Ἐπεὶ	δ´ ἡ Ῥόδη (κυμβίον ἀκράτου
[11, 504]	Κυρηναῖος Ἡρόδωρον εἰρηκέναι ἐν τούτοις	Ἐπεὶ	δὲ θύσαντες πρὸς δεῖπνον καὶ
[11, 476]	Θρᾳκὶ Σεύθῃ συμπόσιον γράφει οὕτως·	(Ἐπεὶ	δὲ Ξενοφῶν σὺν τοῖς μετ´
[11, 490]	μόνον ἐδέξαντο εἶναι ἐπίθετον πελειάδων,	ἐπεὶ	διὰ τὴν ἀσθένειαν εὐλαβὴς ἡ
[11, 466]	δὲ τέτρατον ἱέμεν οἴνου. Θεόφραστος·	Ἐπεὶ	καὶ τὰ περὶ τὴν κρᾶσιν
[11, 469]	Ὠκεανοῦ τὸν Ἡρακλέα. Μήποτε δὲ	ἐπεὶ	μεγάλοις ἔχαιρε ποτηρίοις ὁ ἥρως,
[11, 466]	τούτοις λείπει τὸ ὖ στοιχεῖον,	ἐπεὶ	πάντες οἱ ἀρχαῖοι τῷ οὖ
[11, 468]	ἔχουσαν ἔνδοθεν οἷον δακτύλων, ἢ	ἐπεὶ	περιείληπται τοῖς τῶν πινόντων δακτύλοις.
[11, 492]	λευκὰ πάλυνεν· πινέμεναι δ´ ἐκέλευεν,	ἐπεί	ῥ´ ὥπλισσε κυκεῶ. (Τὸ δὲ
[11, 461]	ἄηθες τῆς πόσεως τοῦ Κύκλωπος,	ἐπεὶ	τὰ πολλὰ ἐγαλακτοπότει. Ἢ τάχα
[11, 501]	λέγεσθαι τὴν περιττῶς πεποιημένην ἀμφίθετον,	ἐπεὶ	τὸ ποιῆσαι θεῖναι πρὸς τῶν
[11, 460]	ὡς τὸ ἔκπωμα οἱ Ἀττικοί,	ἐπεὶ	ὑδροποτεῖν καὶ οἰνοποτεῖν λέγουσιν. (Ἀριστοφάνης
[11, 476]	τῶν Κενταύρων λέγων· Ἀνδροδάμαντα δ´	ἐπεὶ	Φῆρες δάεν ῥιπὰν μελιηδέος οἴνου,
[11, 467]	γραῦς, ἄλλο δ´ οὐδὲ ἓν	βλέπει.	Κλεάνθης δ´ ὁ φιλόσοφος ἐν
[11, 484]	καθάρσεων ἡ διὰ τῶν κωθωνισμῶν	πρέπει	μάλιστα. Κατανίζεται γὰρ τὸ σῶμα
[11, 502]	προχέων ὁ παῖς τοῦ οἰναρίου	ἀνατρέπει	τὸν ψυκτῆρα. Ἄλεξις ἐν Εἰσοικιζομένῳ
[11, 466]	τ´ οὖ κηρύσσετον. Ἐν τούτοις	λείπει	τὸ ὖ στοιχεῖον, ἐπεὶ πάντες
[11, 493]	ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετ´ ἀνδρῶν.	Ἐλλείπει	οὖν τό τις μόριον· τὸ
[11, 483]	εἶτα ἄμβωνας ὁ κώθων ἔχων	ὑπολείπει	τὸ οὐ καθαρὸν ἐν αὑτῷ.
[11, 473]	πολὺ δὴ στιβαρώτερος. Ὡς δ´	ἐπιλάμπει	ἡ χάρις, ὥστε φίλει καὶ
[11, 471]	ἥδεται ποτηρίοις; Ἄλεξις δ´ ἐν	Ἱππεῖ·	Καὶ θηρίκλειός τις κύλιξ, στέφανον
[11, 481]	{Β. Ἀνακεχαίτικεν μὲν οὖν. Ἄλεξις	Ἱππεῖ·	~Τά τε κυμβία (ἆρ´ ἦν
[11, 483]	καὶ κοίλων πώματ´ ἄφελκε κάδων,	ἄγρει	δ´ οἶνον ἐρυθρὸν ἀπὸ τρυγός·
[11, 464]	ἧττον μεθύσκουσιν. Κἀν ἄλλῳ δὲ	μέρει	φησίν· Αἱ Ῥοδιακαὶ χυτρίδες γίνονται
[11, 495]	χρυσῆν. Καὶ ἐν ἄλλῳ δὲ	μέρει	φησίν· Ἐκ πελλίδος δὲ τάργανον
[11, 474]	ταπεινὰ δὲ καὶ γλαφυρὰ πάντες	ὡσπερεὶ	αὐτὰ τὰ ποτήρι´, οὐ τὸν
[11, 489]	δὲ τὰ ὦτα τὰς περιστεράς·	ὡσπερεὶ	δέ τινα ῥοπάλια δύο ὑποκεῖσθαι
[11, 460]	Μελιλώτῳ. Εὔβουλος δ´ ἐν Λήδᾳ·	Ὡσπερεὶ	σπονδὴν διδοὺς ἐν τῷ κυλικείῳ
[11, 464]	{Β. Τὸν ἐπιδέξια λέγειν; Ἄπολλον,	ὡσπερεὶ	τεθνηκότι. (Παραιτητέον δ´ ἡμῖν τὰ
[11, 501]	Θρᾲξ τὴν στρογγύλην, τὴν ἀμφιθέουσαν	κυκλοτερεῖ	τῷ σχήματι. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ
[11, 497]	(Τῇ γὰρ εὐωνύμῳ χειρὶ τοιοῦτον	φέρει	δημιούργημα πάντων τῶν ὡραίων πλῆρες,
[11, 469]	τῷ διαβάλλει πολὺν οἰδματόεντα πόντου	φέρει	δρόμου πόρον οὐθεις, μελανίππου προφυγὼν
[11, 482]	κύλικας ἐπὶ τὰ δεῖπνα Χαιρήμων	φέρει,	(οὐ κυμβίοισι πεπολέμηκ´ Εὐριπίδης, οὐ
[11, 470]	(τὸν μὲν γὰρ διὰ κῦμα	φέρει	πολυήρατος εὐνή, ποικίλη Ἡφαίστου χερσὶν
[11, 478]	ἐν Διὶ κακουμένῳ Τὸν κότυλον	φέρει	φησί, καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις.
[11, 472]	εἶναι καὶ καρχήσιον. ~Ὅτι δὲ	διαφέρει	σαφῶς παρίστησι Καλλίξεινος ἐν τοῖς
[11, 470]	Ἱστοριῶν προειπὼν περὶ τοῦ Ὠκεανοῦ	ἐπιφέρει·	Ὁ δ´ Ἡρακλῆς ἕλκεται ἐπ´
[11, 490]	αὐτῆς τὴν δόξαν ὡς ἴδιον	ἐκφέρει	τὸν λόγον. Καὶ Σιμωνίδης δὲ
[11, 472]	δὲ Προιτίσι· Καὶ κύλικα θηρίκλειον	εἰσφέρει	πλέον ἢ κοτύλας χωροῦσαν ἕπτ´
[11, 478]	ταῦτα τὴν τελετὴν ποιεῖ καὶ	αἱρεῖ	τὰ ἐκ τῆς θαλάμης καὶ
[11, 504]	δὲ φιλοφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον φλόγας	ἐγείρει.	Δοκεῖ μέντοι μοι καὶ τὰ
[11, 476]	οἷον λικνοφορήσας τούτων γεύεται, ὡς	ἱστορεῖ	Ἀμμώνιος ἐν γʹ περὶ Βωμῶν
[11, 465]	πάντων πλείονα πασάμενος. Τοῦτο δ´	ἱστορεῖ	Ἁρμόδιος ὁ Λεπρεάτης ἐν τῷ
[11, 460]	τὴν Ἀνθέων χῶραν, ὡς Αὐτοκράτης	ἱστορεῖ	ἐν βʹ Ἀχαικῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[11, 468]	περὶ ὧν τῆς κατασκευῆς Θεόπομπος	ἱστορεῖ	Ἐξ ὧν πιθανὸν καὶ αὐτὸν
[11, 474]	ὡς Φερεκύδης ἐν τῇ δευτέρᾳ	ἱστορεῖ	καὶ Ἡρόδωρος ὁ Ἡρακλεώτης. Ἀσκληπιάδης
[11, 505]	Ἀλεξαμενός, ὡς Νικίας ὁ Νικαεὺς	ἱστορεῖ	καὶ Σωτίων. (Ἀριστοτέλης δ´ ἐν
[11, 496]	τρυφῇ καὶ μαλακίᾳ διαβοήτου γενομένου	ἱστορεῖ	(Νίκανδρος ὁ Καλχηδόνιος ἐν τετάρτῳ
[11, 462]	Κάδμου καὶ Ἁρμονίας μνημεῖον, ὡς	ἱστορεῖ	Φύλαρχος ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ
[11, 470]	δέπας τὸ χρύσεον, ὃ αὐτὸν	ἐφόρει	σὺν ταῖς ἵπποις, ἐπὴν δύνῃ,
[11, 477]	ἐν Ἀνδρομέδᾳ· ~(Πᾶς δὲ ποιμένων	ἔρρει	λεώς, ὃ μὲν γάλακτος κίσσινον
[11, 488]	οἱονεὶ ῥίζης, ἥτις τῷ πυθμένι	προσκυρεῖ,	καθ´ ἑκάτερον τὸ οὖς διασχιδεῖς
[11, 470]	μὲν ἐν Νεμέᾳ οὕτως· {ΣΠΙ.	Χώρει	σὺ δεῦρο, Θηρικλέους πιστὸν τέκνον,
[11, 497]	{Α. Ἕτερον τριήρης· τοῦτ´ ἴσως	χωρεῖ	χόα. Περὶ δὲ τοῦ τρίτου
[11, 505]	Πλάτωνος Σωκράτην μόλις ἡ ἡλικία	συγχωρεῖ,	οὐχ ὡς καὶ τοιούτους εἰπεῖν
[11, 465]	ὕδωρ κιρνάμενον. Ἡσθέντες οὖν τῇ	κράσει	ἐν ᾠδαῖς ἔμελπον τὸν Διόνυσον,
[11, 466]	τὴν δεξιὰν χεῖρα ἐν τῇ	προέσει.	Ἦν γὰρ τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον
[11, 485]	τὴν λεπαστήν. Μόσχος δ´ ἐν	ἐξηγήσει	Ῥοδιακῶν Λέξεων κεραμεοῦν ἀγγεῖόν φησιν
[11, 497]	μέγιστα τῶν ὄντων τρία πίνειν	δεήσει	τήμερον πρὸς κλεψύδραν κρουνιζόμενον. Ἀμφότερα
[11, 477]	δ´ ἔοικε διαμαρτάνειν ἐν τῇ	συγχρήσει	τῶν ὀνομάτων, λέγων ἐπὶ τοῦ
[11, 463]	μὲν εὖ τις ἢ κακῶς	φήσει	με κρίνειν, οὐκ ἔχοιμ´ ἄν
[11, 507]	καὶ τὸ νομοθετῆσαι τίς οὐ	φήσει	πάθος εἶναι φιλοδοξίας; δῆλον δ´
[11, 508]	τοὺς χρησομένους. Ἐχρῆν οὖν ἃ	πείσει	λέγων ταῦτα καὶ γράφειν καὶ
[11, 482]	τῷ δέπαι καὶ μόνον ὀνόματι	διαλλάσσει	Τοὺς μὲν ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοις
[11, 478]	ἐν Βαβυλωνίοις. Εὔβουλος δ´ ἐν	Ὀδυσσεῖ	ἢ Πανόπταις· Ὁ δ´ ἱερεὺς
[11, 489]	παρατιθεὶς τῇ τοῦ ἀργυροῦ ἐκπώματος	φύσει,	τὴν τῶν ἀστέρων καὶ τοῦ
[11, 509]	μόνῳ Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἀλλὰ καὶ	Ξενοκράτει.	Καὶ οὗτος οὖν τῆς πατρίδος
[11, 480]	τοῦ συσσίτου ἡμῶν Ἀθηναίου πατρίδι	Ναυκράτει.	(Εἰσὶν γὰρ φιαλώδεις μέν, οὐ
[11, 480]	ἐκτεταμένον (πολλοὶ δ´ ἐν τῇ	Ναυκράτει	κεραμεῖς ἀφ´ ὧν καὶ ἡ
[11, 502]	μὲν αὐτὸν ἐκπιεῖν, ἔπειτα τῷ	Σωκράτει	κελεύειν ἐγχεῖν. Παραμηκύνειν ἐγχειροῦντος τοῦ
[11, 460]	νεώτερος ἐν Χείρωνι· Πολλοστῷ δ´	ἔτει	ἐκ τῶν πολεμίων οἴκαδ´ ἥκω,
[11, 488]	ἄειρεν. Ταῦτα προθέμενος ὁ Ἀσκληπιάδης	ζητεῖ	περὶ τῶν ἥλων, πῶς πεπαρμένους
[11, 461]	τοῦ Κύκλωπος, ἐπεὶ τὰ πολλὰ	ἐγαλακτοπότει.	Ἢ τάχα καὶ βαρβαρικὸν ἦν
[11, 474]	μὲν κατωτάτω πτέρνα καλεῖται, ᾗ	ἐμπίπτει	εἰς τὴν ληνόν, τὸ δ´
[11, 498]	τῷ κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν	ἄστει	καὶ μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται
[11, 477]	καὶ κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν	ἄστει	καὶ μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται
[11, 477]	ἀκριβῆ θέσιν τῶν ὀνομάτων οὐ	διαφυλάττει.	(Εἰκάσειε δ´ ἄν τις τὸ
[11, 502]	κεῖται, κοτύλη δ´ ἀνὰ χοίνικα	μάττει.	(Ἄλεξις δ´ ἐν Ἱππίσκῳ ψυκτηρίδιον
[11, 470]	καὶ αὐτὸν δείσας Ὠκεανὸς παύσασθαι	κελεύει.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ' (ΗΘΑΝΙΟΝ. Ἑλλάνικος ἐν
[11, 470]	βαλῶν, καὶ ὁ Ἥλιος παύσασθαι	κελεύει,	ὃ δὲ δείσας παύεται. Ἥλιος
[11, 475]	(ΚΕΛΕΒΗ. Τούτου τοῦ ἐκπώματος Ἀνακρέων	μνημονεύει·	Ἄγε δή, φέρ´ ἡμίν, ὦ
[11, 496]	βραχύ. ΠΕΤΑΧΝΟΝ ποτήριον ἐκπέταλον, οὗ	μνημονεύει	Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ· πρόκειται δὲ
[11, 472]	τις καὶ θηρίκλειος κρατήρ, οὗ	μνημονεύει	Ἄλεξις ἐν Κύκνῳ· Φαιδρὸς δὲ
[11, 500]	Οὕτω τινὰ καλεῖται ποτήρια, ὧν	μνημονεύει	(Ἄλεξις μὲν ἐν Κονιατῇ· Κυμβία,
[11, 486]	Οὕτω καλεῖταί τινα ποτήρια, ὧν	μνημονεύει	Ἀνάξιππος ἐν Φρέατι λέγων οὕτως
[11, 495]	Ἀτάκτοις τὴν κύλικα Βοιωτούς. (ΠΕΝΤΑΠΛΟΑ.	Μνημονεύει	αὐτῆς Φιλόχορος ἐν δευτέρᾳ Ἀτθίδος.
[11, 497]	ἐστὶν ὀλβιώτερον τὸ κέρας τοῦτο.	Μνημονεύει	αὐτοῦ Θεοκλῆς ἐν Ἰθυφάλλοις οὕτως·
[11, 496]	ἀφ´ οὗ τοὺς ἀγροίκους πίνειν.	Μνημονεύει	αὐτοῦ καὶ Ἀλέξανδρος ἐν τιγονι.
[11, 496]	Δρωπίδῃ· πρόκειται δὲ τὸ μαρτύριον.	Μνημονεύει	αὐτοῦ καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασι
[11, 483]	συμποσίοις καὶ φιδιτίοις ἐν πιθάκναις	(Μνημονεύει	αὐτοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ἐν Ἐλεγείοις
[11, 496]	τῶν Ῥοδιακῶν ἢ τῶν ῥυτῶν.	Μνημονεύει	αὐτῶν καὶ Διώξιππος ἐν Φιλαργύρῳ
[11, 496]	ἀνατρέπουσίν τε ἐπιλέγοντες ῥῆσιν μυστικήν.	Μνημονεύει	αὐτῶν καὶ ὁ τὸν Πειρίθουν
[11, 482]	τούτοις διαμάχεσθαι εἰς ἑκάτερα τείνει.	Μνημονεύει	δ´ αὐτοῦ καὶ Ἀναξανδρίδης ἐν
[11, 478]	τῷ προειρημένῳ ἓν οὖς ἔχειν.	Μνημονεύει	δ´ αὐτοῦ Κράτης ἐν Παιδιαῖς
[11, 496]	(ΡΕΟΝΤΑ. Οὕτως ποτήριά τινα ἐκαλεῖτο.	Μνημονεύει	δ´ αὐτῶν Ἀστυδάμας ἐν Ἑρμῇ
[11, 469]	πένησι τοῦ καλλωπισμοῦ τούτου μεταδιδόντων.	(Μνημονεύει	δ´ αὐτῶν καὶ Ἐπιγένης ἐν
[11, 461]	Λυδοῦ, ἑνὸς τῶν Ἡρακλεῖ συστρατευσαμένων.	Μνημονεύει	δ´ αὐτῶν καὶ Σκυθῖνος ὁ
[11, 478]	Ἔχει δὲ καὶ οὖς ἐνιαχῇ.	Μνημονεύει	δὲ αὐτοῦ καὶ Ἴων ὁ
[11, 470]	χρόνοις κατὰ τὸν κωμικὸν Ἀριστοφάνη.	Μνημονεύει	δὲ τῆς κύλικος Θεόπομπος μὲν
[11, 467]	τὸ σὰν κίβδηλον ἀπὸ στομάτων.	Μνημονεύει	δὲ τοῦ γραμματικοῦ ἐκπώματος ὡς
[11, 494]	ἂν εἴη ἢ ἐκπέταλον ποτήριον.	Μνημονεύει	δὲ τοῦ ὀξυβάφου ὡς ποτηρίου
[11, 500]	αὐτοῖς ὁ λεγόμενος Ἡράκλειος δεσμός.	Μνημονεύει	δὲ τῶν Βοιωτίων σκύφων Βακχυλίδης
[11, 475]	γιγνομένη ἐστὶν ἡ λεγομένη ἠλακάτη.	Μνημονεύει	δὲ τῶν καρχησίων καὶ Σαπφὼ
[11, 501]	εἴρηκε τὰς βαλανειομφάλους, ὧν Κρατῖνος	μνημονεύει·	Δέχεσθε φιάλας τάσδε βαλανειομφάλους. Καὶ
[11, 478]	ποτήρια κότυλοι, ὧν καὶ Ἀλκαῖος	μνημονεύει.	Διόδωρος δ´ ἐν τῷ πρὸς
[11, 480]	καὶ αἱ Χῖαι κύλικες, ὧν	μνημονεύει	Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· Χία δὲ
[11, 463]	ἀποπίῃ τοῦ δ´ ἐπιδέξια πίνειν	μνημονεύει	καὶ Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀγροίκοις οὕτως·
[11, 481]	τῆς μέθης κατηνέχθη. Τοῦ κυμβίου	μνημονεύει	καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ
[11, 469]	ἡδυποτίδα Ἐχενίκης ἐπιχωρίας γυναικός, ἧς	μνημονεύει	καὶ ἐν τῇ ηʹ Κρατῖνος
[11, 467]	ἐν Σῳζούσῃ καταλέγων ὀνόματα ποτηρίων	μνημονεύει	καὶ τούτου λέγων οὕτως· Ὅσα
[11, 494]	δὲ καὶ ὄνομα ποτηρίου, οὗ	μνημονεύει	Κρατῖνος μὲν ἐν Πυτίνῃ οὕτως·
[11, 483]	Ι' (ΚΩΘΩΝ Λακωνικὸν ποτήριον, οὗ	μνημονεύει	Ξενοφῶν ἐν αʹ Κύρου Παιδείας.
[11, 502]	(Φερεκράτης μὲν ἐν Πέρσαις οὕτως	μνημονεύει·	Οὗτος σύ, ποῖ τὴν ἀργυρίδα
[11, 480]	Ἀττικαί. Καὶ τῶν μὲν Ἀττικῶν	μνημονεύει	Πίνδαρος ἐν τοῖσδε· Ὦ Θρασύβουλ´,
[11, 502]	ποτήρια καὶ τοῦ ψυγέως οὕτως	μνημονεύει·	Τὴν θηρίκλειον δεῦρο καὶ τὰ
[11, 471]	ταῖς κύλιξι ταύταις κατ´ αὐτῶν.	(Μνημονεύει	τοῦ ἐκπώματος καὶ Ἀντιφάνης ἐν
[11, 473]	ἀκραιφνές, ἔλαιον, παγκαρπία· ἅπερ ἔμβαλε.	Μνημονεύει	τοῦ καδίσκου καὶ Στράττις ὁ
[11, 486]	Κονώνειοι αἱ ὑπὸ Κόνωνος ποιηθεῖσαι.	Μνημονεύει	(τοῦ Λύκωνος) Δημοσθένης ἐν τῷ
[11, 469]	μοί ποτε ἐν Κυψέλοις Ἀδαῖος.	Μνημονεύει	τοῦ ποτηρίου τούτου καὶ Ἐπίνικος
[11, 472]	τινὰ τῶν θηρικλείων, πῶς δοκεῖς,	κεραννύει	καλῶς, ἀφρῷ ζέουσαν. Οὐδ´ ἂν
[11, 501]	δ´ ὁ τοῦ Διονυσίου ἀμφίθετον	ἀκούει	τὴν ἀπύθμενον φιάλην. Ἀπολλόδωρος δ´
[11, 468]	ἔργον ποδῶν. Ἐπιγένης μὲν οὖν	ἀκούει	τὸ ἄμφωτον ποτήριον, εἰς ὃ
[11, 470]	(ΗΘΑΝΙΟΝ. Ἑλλάνικος ἐν Αἰγυπτιακοῖς οὕτως	γράφει·	Αἰγυπτίων ἐν τοῖς οἴκοις κεῖται
[11, 480]	Ἑρμῶναξ δ´ ἐν Συνωνύμοις οὕτως	γράφει·	Ἄλεισον, ποτήριον, κύπελλον, ἄμφωτις, σκύφος,
[11, 506]	Φιλίππῳ τῆς βασιλείας αἴτιον γενέσθαι.	Γράφει	γοῦν Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἐν
[11, 486]	(Ἐν δὲ τῷ πρὸς Τιμόθεον	γράφει·	(Δίδωσιν ἀποθεῖναι τῷ Φορμίωνι μετὰ
[11, 477]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Αἰτωλικῶν	γράφει·	Ἐν τῇ ἱεροποιίῃ τοῦ Διδυμαίου
[11, 499]	ἐν τῇ πρὸς Διαγόραν Ἐπιστολῇ	γράφει·	Καθ´ ὃν χρόνον ἐπεδήμησας ἐν
[11, 483]	πομπὴν καὶ καταλέγων πολλὰ ἐκπώματα	γράφει	καὶ τάδε· Κώθωνες διμέτρητοι βʹ
[11, 479]	διεξιὼν περὶ τῶν ἐπιχωρίων δείπνων	γράφει	καὶ ταῦτα· Καθαγισάντων ταῦτα ἐν
[11, 465]	ὀγδόῳ Παιδείας περὶ Περσῶν λέγων	γράφει	καὶ ταῦτα· Καὶ μὴν ἐκπώματα
[11, 507]	πάντας τοῦ Πλάτωνος κακοηθείας λέγων	γράφει	καὶ ταῦτα· Μετὰ τὴν Σωκράτους
[11, 466]	Ποσειδῶνι εἰς τὸ πέλαγος παρθένον,	γράφει	καὶ ταῦτα· Μυθολογοῦσι δὲ (περὶ)
[11, 479]	ἐν Ὀλυμπίᾳ λέγων Μεταποντίνων ναοῦ	γράφει	καὶ ταῦτα· Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν
[11, 502]	κυνικὸς ἐν τῷ Συμποσίῳ οὑτωσὶ	γράφει·	Κἀν τοσούτῳ πρόποσιν αὐτῷ βαρεῖαν
[11, 493]	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν,	γράφει	κατὰ λέξιν· Νῦν τὸ μὲν
[11, 467]	Γυάλας ποτηρίου εἶδος, ὡς Μαρσύας	γράφει	ὁ ἱερεὺς τοῦ Ἡρακλέους οὕτως·
[11, 505]	ἐν τῷ περὶ Ποιητῶν οὕτως	γράφει·	Οὐκοῦν οὐδὲ ἐμμέτρους τοὺς καλουμένους
[11, 494]	εἰργασμένον. Μενεσθένης ἐν δʹ Πολιτικῶν	γράφει	οὕτως· Ἀλβατάνης δὲ στρεπτὸν καὶ
[11, 483]	κεραμέοις ἀγγείοις ἐχρῶντο οἱ Λακεδαιμόνιοι	γράφει	οὕτως· Ἀλλὰ μὴν ὅτι ἀρχαικὸν
[11, 476]	παρὰ τῷ Θρᾳκὶ Σεύθῃ συμπόσιον	γράφει	οὕτως· (Ἐπεὶ δὲ Ξενοφῶν σὺν
[11, 478]	Πτολεμαίδος τῆς ἐν Αἰγύπτῳ πόλεως	γράφει	οὕτως· Κυλίκων Κονωνείων ζεῦγος καὶ
[11, 495]	δ´ ἐν δευτέρῳ Ἀττικῆς Διαλέκτου	γράφει	οὕτως· Οἱ χόες πελίκαι, καθάπερ
[11, 500]	περὶ τοῦ ἀερομέλιτος καλουμένου διαλεγόμενος	γράφει	οὕτως· Σὺν τοῖς φύλλοις δρέποντες
[11, 483]	Κριτίας δ´ ἐν Λακεδαιμονίων Πολιτείᾳ	γράφει	οὕτως· Χωρὶς δὲ τούτων τὰ
[11, 498]	Ὁμήρῳ δ´ Ἀριστοφάνης ὁ Βυζάντιος	γράφει·	Πλησάμενος δ´ ἄρα οἱ δῶκε
[11, 496]	(τὸ δὲ δρᾶμα τοῦτο (Καλλίμαχος	ἐπιγράφει	Εὐνοῦχον) λέγει δὲ οὕτως· Πιεῖν
[11, 466]	τοὺς φίλους. Αὔξει γὰρ καὶ	τρέφει	μεγαλύνει τε τὴν ψυχὴν ἡ
[11, 498]	ἔνι ἐν τῷ σκύφει, τὸ	σκύφει	ἰδίως ἀπὸ τοῦ σκύφος σχηματίσας
[11, 498]	τῆς Νεστορίδος φησὶν ὅτι τῷ	σκύφει	καὶ τῷ κισσυβίῳ τῶν μὲν
[11, 498]	Οἶνος οὐκ ἔνι ἐν τῷ	σκύφει,	τὸ σκύφει ἰδίως ἀπὸ τοῦ
[11, 477]	ἐν τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος	Σκύφει,	φησί, καὶ κισσυβίῳ τῶν μὲν
[11, 474]	ἐπανάγωμεν· εἰς τὸν κάνθαρον, (παιδάριον,	ἔγχει,	νὴ Δί´ εἰς τὸν κάνθαρον.
[11, 474]	φησὶ τάδε· ~Σὺ δὲ μηκέτ´	ἔγχει,	παιδάριον, εἰς ἀργυροῦν, εἰς τὸ
[11, 480]	ἀπόνιζε τὴν κύλικα δώσων πιεῖν,	ἔγχει	τ´ ἐπιθεὶς τὸν ἡθμόν. Ταῦτα
[11, 470]	λαγόνας ἱκανῶς βαθυνομένη ὦτά τε	ἔχει	βραχέα ὡς ἂν κύλιξ οὖσα.
[11, 489]	τοῦ Νέστορος καὶ ἰδιαίτερόν ἐστιν.	Ἔχει	γὰρ καὶ ἀστέρας, οὓς ἥλοις
[11, 508]	ὣς διὰ ταῦτα θαυμαστέος ἐστίν.	Ἔχει	γάρ τις καὶ παρ´ ἑτέρων
[11, 470]	κεραμεύς, ἀφ´ οὗ καὶ τοὔνομα	ἔχει,	γεγονὼς τοῖς χρόνοις κατὰ τὸν
[11, 478]	δ´ αὐτὸ λουτηρίῳ ἐοικὸς βαθεῖ.	Ἔχει	δὲ καὶ οὖς ἐνιαχῇ. Μνημονεύει
[11, 484]	ἐστὶ τῇ κατασκευῇ καὶ μέγα·	ἔχει	δὲ καὶ ὦτα μεγάλα. Μένανδρος
[11, 475]	δὲ πρὸς τῷ τέλει καρχήσιον.	~(Ἔχει	δὲ τοῦτο κεραίας ἄνωθεν νευούσας
[11, 462]	πάντῃ πεπύκασται, μολπὴ δ´ ἀμφὶς	ἔχει	δώματα καὶ θαλίη. Χρὴ δὲ
[11, 503]	Νεστορίδος φησὶν ὅτι δύο πυθμένας	ἔχει,	ἕνα μὲν τὸν κατὰ τὸ
[11, 499]	τὴν τῶν τριῶν γενῶν ἀμφιβολίαν	ἔχει.	Ἐρατοσθένης δέ φησι λέγεσθαι τὴν
[11, 506]	Τοῦτο δ´ εἴπερ οὕτως ἀληθείας	ἔχει,	θεὸς ἂν εἰδείη. Ὁ δὲ
[11, 496]	κύλιξ καλεῖται καθ´ ὅσον οἶνον	ἔχει	καὶ μέλι καὶ τυρὸν καὶ
[11, 506]	ποιητῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν ἐκθεατριζόμενον	ἔχει	καὶ τὸν Καλλίου βίον μᾶλλον
[11, 501]	ταῖς κατασκευαῖς ὄντα τοὺς ἐξαγωγοὺς	ἔχει	κατὰ μέσον, ἐφ´ οὗ χαλκοῦς
[11, 499]	οἴνου, Ἀρχῖν´, ἀτρεκέως ἥδε λάγυνος	ἔχει.	Λεπτοτέρης δ´ οὐκ οἶδ´ ἐρίφου
[11, 496]	Σάμιος ἐν ταῖς Ἐπιστολαῖς. (ΡΥΤΟΝ	ἔχει	τὸ υ> βραχὺ καὶ ὀξύνεται.
[11, 506]	ὁ Κρίτων δ´ αὐτοῦ Σοφοκλέους	περιέχει	καταδρομήν, ὁ δὲ Γοργίας οὐ
[11, 476]	ἐν ἀκροπόλει ἣ τὰ ἀναθήματα	περιέχει·	κέρας ἔκπωμα ἀργυροῦν, καὶ περισκελὶς
[11, 485]	λεπαστὴν ἡμῖν ταχὺ προσφέρων παῖς	ἐνέχει	τε σφόδρα κυανοβενθῆ, τὸ βάθος
[11, 496]	Νόμοις· Ῥυσίδι σπένδων. (ΡΟΔΙΑΣ. Δίφιλος	Αἱρησιτείχει	(τὸ δὲ δρᾶμα τοῦτο (Καλλίμαχος
[11, 470]	τὴν νύκτα πρὸς ἑῴην, ἵν´	ἀνίσχει	(ὁ ἥλιος) Ἔπειτα πορεύεται Ἡρακλῆς
[11, 476]	Καὶ πλῆρες ἐκπιόντι χρύσεον κέρας	(τρίψει	γέμοντα μαλθακῆς ὑπ´ ὠλένης. Ἕρμιππος
[11, 472]	τί καθ´ ἕκαστον δεῖ λέγειν;	ὄψει	γὰρ αὐτός. {Β. Βασιλέως υἱὸν
[11, 486]	τί καθ´ ἕκαστα δεῖ λέγειν;	ὄψει	γὰρ αὐτός. (ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ. Φιάλαι τινὲς
[11, 487]	οἰκέτης; Ἕρμιππος Μοίραις Ῥάβδον δ´	ὄψει,	φησί, τὴν κοτταβικὴν ἐν τοῖς
[11, 474]	ἀπό τινος τῶν ἐν τῇ	νηὶ	κατασκευασμάτων. Τοῦ γὰρ ἱστοῦ τὸ
[11, 494]	πρὸς αὐτήν σὺ δ´ ἀλλὰ	πῖθι»	λέγει· Τοῦτο μέν σοι πείσομαι.
[11, 502]	ἐκ χυτρίδων ἐπιχωρίων τὸ λοιπὸν	αὐτόθι	εἶναι πίνειν. Καὶ Μελέαγρος δ´
[11, 462]	Εὐβοέων. ~(Κυλικρῆνας ἐξεπόρθησε λῃζομένους καὶ	αὐτόθι	πόλιν ἐδείματο Ἡράκλειαν τὴν Τρηχινίαν
[11, 466]	τεῳ σπένδεσκε θεῶν, ὅτε μὴ	Διί.	Καὶ ὁ Πρίαμος δὲ τὸν
[11, 478]	τῶν γειτόνων. Καὶ Πλάτων ἐν	Διὶ	κακουμένῳ Τὸν κότυλον φέρει φησί,
[11, 491]	αἰὲν ἀφύσσων γαμφηλῇ φορέεσκε ποτὸν	Διὶ	μητιόεντι. Τὸν καὶ νικήσας πατέρα
[11, 466]	γοῦν Ὅμηρος δέπας, δι´ οὗ	Διὶ	μόνῳ σπένδεσκεν Ἀχιλλεύς. Καλεῖται δὲ
[11, 490]	Πέλειαι τρήρωνες, ταί τ´ ἀμβροσίην	Διὶ	πατρὶ φέρουσι. Οὐ γὰρ τὰς
[11, 492]	πέλειαι τρήρωνες ταί τ´ ἀμβροσίην	Διὶ	πατρὶ φέρουσιν. Ἀλλά τε καὶ
[11, 490]	ἐπιγραφομένῃ φάσκουσα τὴν ἀμβροσίαν τῷ	Διὶ	τὰς Πλειάδας κομίζειν. Κράτης δ´
[11, 490]	δεκτικὸν ἀγγεῖον. (Διὸ καὶ τῷ	Διὶ	τὴν ἀμβροσίαν τὰς Πελειάδας φέρειν
[11, 490]	τὰς ὄρνεις φέρειν νομιστέον τῷ	Διὶ	τὴν ἀμβροσίαν, ὡς οἱ πολλοὶ
[11, 490]	τὰς ὥρας, ταύτας καὶ τῷ	Διὶ	φέρειν τὴν ἀμβροσίαν. Διόπερ ἀπὸ
[11, 462]	ἄττα μετὰ τούτων ἀρώματα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΙΙ.	(Ὁρῶν οὖν ὑμῶν καὶ αὐτὸς
[11, 499]	ἐνίπλειον. Καὶ Ἀλκμὰν δέ φησι·	~(Πολλάκι	δ´ ἐν κορυφαῖς ὀρέων, ὅκα
[11, 477]	κιβώρια. (ΚΟΝΔΥ ποτήριον Ἀσιατικόν. Μένανδρος	Κόλακι·	Κοτύλας χωροῦν δέκα ἐν Καππαδοκίᾳ
[11, 476]	Ἀναβάσεως διηγούμενος τὸ παρὰ τῷ	Θρᾳκὶ	Σεύθῃ συμπόσιον γράφει οὕτως· (Ἐπεὶ
[11, 466]	οἶνον. Ξενοφάνης· Οὐδέ κεν ἐν	κύλικι	πρότερον κεράσειέ τις οἶνον ἐγχέας,
[11, 480]	τὸ κυλικηγορεῖν, ὅταν ἐπὶ τῇ	κύλικί	τις ἀγορεύῃ. (Ἀθηναῖοι δὲ καὶ
[11, 473]	εἰς νύκτα καὶ ἐκ νυκτὸς	πάλι	Σωκλῆς εἰς ἠοῦν πίνει τετραχόοισι
[11, 504]	πάλιν ἐκ Θεοφορουμένης· Καὶ ταχὺ	(πάλι)	τὸ πρῶτον περισόβει ποτήριον αὐτοῖς
[11, 478]	φακοί, κύαμοι, ζειαί, βρόμος, παλάθιον,	μέλι,	ἔλαιον, οἶνος, γάλα, ὄιον ἔριον
[11, 496]	καθ´ ὅσον οἶνον ἔχει καὶ	μέλι	καὶ τυρὸν καὶ ἀλφίτων καὶ
[11, 500]	ἔστιν ὅμοιον ὡς ἄν τις	μέλι	πίνοι διείς, τούτου δὲ καὶ
[11, 468]	μὲν ὕδωρ, ἐν δ´ ἀσκηθὲς	μέλι	χεῦαν ἀργυρέῳ κρητῆρι, περιφραδέως κερόωντες·
[11, 492]	δὲ κρόμυον ποτῷ ὄψον ἠδὲ	μέλι	χλωρόν, παρὰ δ´ ἀλφίτου ἱεροῦ
[11, 471]	Εὔβουλος ἐν Καμπυλίωνι· Ὦ γαῖα	κεραμί,	τίς σε Θηρικλῆς ποτε ἔτευξε
[11, 503]	{Β. Ὥσπερ χρυσίου φωνῆς ἀπότισον,	Πυργόθεμι,	καταλλαγήν. Ἀντιφάνης Ἱππεῦσι· Πῶς οὖν
[11, 487]	φιλημάτων ψόφος· τῷ καλλικοτταβοῦντι νικητήρια	τίθημι	καὶ βαλόντι χάλκειον κάρα. Ἀντιφάνης
[11, 482]	Θεόδωρός μοι λέγοι, Λάχητί τ´	οἰκήσαιμι	τὴν ἑξῆς θύραν, κυμβία τε
[11, 507]	με ἡ ἡμέρα, εἰ πάντας	ἐθελήσαιμι	ἐπελθεῖν τοὺς κακῶς ἀκούσαντας ὑπὸ
[11, 497]	δίκερας ὡς τὸν φίλτατον βασιλέα	πάρειμι.	Διονύσιος δ´ ὁ Σινωπεὺς ἐν
[11, 483]	γὰρ ἂν κώθωνος ἐκ στρεψαύχενος	πίοιμι	τὸν τράχηλον ἀνακεκλασμένη; Ἄλεξις Ἐρίθοις·
[11, 466]	τόδε· γραμμαὶ Παρρασίοιο, τέχνα Μυός.	Ἐμμὶ	δὲ ἔργον Ἰλίου αἰπεινᾶς, ἃν
[11, 486]	ἐκπιών, τῷ Διονύσῳ πάντα τἀμαυτοῦ	δίδωμι	χρήματα. (ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ κύλιξ, ὥς φησι
[11, 498]	σκῆπτρον ἀείρας ἔστειχεν Φύλακος καὶ	ἐνὶ	δμώεσσιν ἔειπεν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[11, 491]	τοῦτόν φησι· (Ζεὺς δ´ ἄρ´	ἐνὶ	Κρήτῃ τρέφετο μέγας, οὐδ´ ἄρα
[11, 475]	κελέβειόν θ´ ὅττι φέριστον (οἷσιν	ἐνὶ	μεγάροις κεῖτο μέλιτος πεπληθός. Καὶ
[11, 498]	δ´ ἐν Ὀμφάλῃ· Οἶνος οὐκ	ἔνι	ἐν τῷ σκύφει, τὸ σκύφει
[11, 505]	καὶ Γοργίαν καὶ Παρμενίδην καὶ	ἑνὶ	διαλόγῳ τῷ Πρωταγόρᾳ πολλούς, ὁ
[11, 492]	ὑπὸ δυεῖν Πελειάδων ὑποκειμένων τῷ	πυθμένι,	ἓξ δὲ τὰς πάσας γενέσθαι
[11, 492]	δὲ ὑποπυθμένες, τουτέστιν ὑπὸ τῷ	πυθμένι	οἷον ὑποπυθμένιοι· (ὥστε διακρατεῖσθαι τὸ
[11, 488]	μιᾶς οἱονεὶ ῥίζης, ἥτις τῷ	πυθμένι	προσκυρεῖ, καθ´ ἑκάτερον τὸ οὖς
[11, 502]	καὶ βαλανωτὴ φιάλη, ἧς τῷ	πυθμένι	χρυσοῖ ὑπέκειντο ἀστράγαλοι. Σῆμος δ´ἐν
[11, 486]	(Σὺ δὲ τὴν μέλην, Συρίσκε,	ταυτηνὶ	λαβὼν ἔνεγκον ἐπὶ τὸ μνῆμ´
[11, 496]	Πάμφιλος. Χρῶνται δὲ αὐτῷ ἐν	Ἐλευσῖνι	τῇ τελευταίᾳ τῶν μυστηρίων ἡμέρᾳ,
[11, 507]	πλεῖον τῶν συνήθων ἀθυμούντων ἔν	τινι	συνουσίᾳ Πλάτων συμπαρὼν λαβὼν τὸ
[11, 487]	τὸ ἀπονίψασθαι τὰς χεῖρας προπίνων	τινί	φησι· (Σὺ δὲ τάνδε Βακχία
[11, 496]	Μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Ἀλέξανδρος ἐν	τιγονι.	Ξενοφῶν δ´ ἐν ὀγδόῳ Παιδείας
[11, 489]	ἐλάττω κύκλον συνεχόμενον ἐν τῷ	μείζονι,	καθ´ ὅσον συννεύειν συμβέβηκεν εἰς
[11, 484]	μὴ δυνηθῇς ἱκανῶς κενῶσαι σαυτόν,	πλείονι	χρῆσαι τῷ λουτρῷ καὶ εἰς
[11, 483]	ἐν ταῖς δημοσίαις θοίναις, ἐν	Λακεδαίμονι	δὲ κατὰ τὰς ἑορτάς, ἔν
[11, 468]	οὕτως καλούμενον παρὰ Ἴωνι ἐν	Ἀγαμέμνονι·	Οἴσῃ δὲ δῶρον ἄξιον δραμήματος
[11, 480]	τρικτὺς ἀλεξιφαρμάκων. (ΚΥΛΙΞ. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ·	Νυνὶ	δ´ ἀπόνιζε τὴν κύλικα δώσων
[11, 495]	ἀφύσσοντες ὄλπαις οἶνον ὑπερφίαλον κελαρύζετε.	Νυνὶ	δὲ τὸ μὲν τοιοῦτον ἀγγεῖον
[11, 464]	δὴ παρεσκευασμένοι πίνειν τρόπον ἐστὲ	νυνί,	λέγεθ´. {Β. Ὅντινα τρόπον ἡμεῖς;
[11, 478]	καὶ δύο κοτύλας σίτου. Ἀριστοφάνης	Προάγωνι·	Ὃ δ´ ἀλφίτων πριάμενος τρεῖς
[11, 507]	ἔχοντος Ξενοκράτην, τοῦτον περιέσπασεν. Καὶ	Φαίδωνι	δὲ τὴν τῆς δουλείας ἐφιστὰς
[11, 466]	αὐτοῖς δηλώσας καθεῖναι διαπλέοντας τῷ	Ποσειδῶνι	εἰς τὸ πέλαγος παρθένον, γράφει
[11, 483]	ποτηρίου οὕτως· Ἀλλ´ ἄγε σὺν	κώθωνι	θοῆς διὰ σέλματα νηὸς φοίτα
[11, 485]	κήλησε δέμας λεπτὸν Ῥαδάμανθυν Λύσανδρον	κώθωνι,	πρὶν αὐτῷ δῶκε λεπαστήν. (Ἀμερίας
[11, 468]	(ΔΑΚΤΥΛΩΤΟΝ ἔκπωμα οὕτως καλούμενον παρὰ	Ἴωνι	ἐν Ἀγαμέμνονι· Οἴσῃ δὲ δῶρον
[11, 506]	καὶ ἐκ τῶν ἐν τῷ	Ἴωνι	ἐπιγραφομένῳ, ἐν ᾧ πρῶτον μὲν
[11, 480]	Ἀχαιὸς δὲ ὁ Ἐρετριεὺς ἐν	Ἀλκμαίωνι	ἀντὶ τοῦ κύλικες παραγώγως κυλιχνίδας
[11, 471]	Ἀραρὼς δ´ ἢ Εὔβουλος ἐν	Καμπυλίωνι·	Ὦ γαῖα κεραμί, τίς σε
[11, 486]	Τιμόθεον γράφει· (Δίδωσιν ἀποθεῖναι τῷ	Φορμίωνι	μετὰ τῶν χρημάτων καὶ ἄλλας
[11, 498]	Ἀνακρέων· Ἐγὼ δ´ ἔχων σκύπφον	Ἐρξίωνι	τῷ λευκολόφῳ μεστὸν ἐξέπινον, ἀντὶ
[11, 469]	Στέφανος δ´ ὁ κωμικὸς ἐν	Φιλολάκωνί	φησι· (Τούτῳ προέπιεν ὁ βασιλεὺς
[11, 471]	ἔλαβεν. Καὶ Εὔβουλος ἐν μὲν	Δόλωνι·	Διένιψα δ´ οὐδὲν σκεῦος οὐδεπώποτε·
[11, 466]	ὄν. Πείσανδρος δέ φησιν Ἡρακλέα	Τελαμῶνι	τῆς ἐπὶ Ἴλιον στρατείας ἀριστεῖον
[11, 506]	οὐκ ἀληθινοῦ. (Ἐν δὲ τῷ	Κίμωνι	οὐδὲ τῆς Θεμιστοκλέους φείδεται κατηγορίας
[11, 506]	Κλαζομένιον Ἡρακλείδην. Ἐν δὲ τῷ	Μένωνι	καὶ τοὺς μεγίστους (παρ´ Ἀθηναίοις
[11, 460]	(Κρατῖνος δ´ ὁ νεώτερος ἐν	Χείρωνι·	Πολλοστῷ δ´ ἔτει ἐκ τῶν
[11, 509]	ὁ Πελληνεύς, ὃς οὐ μόνῳ	Πλάτωνι	ἐσχόλακεν, ἀλλὰ καὶ Ξενοκράτει. Καὶ
[11, 466]	δῶρον Ἀλκμήνῃ δοθῆναι ποτήριον, ὅπερ	Ἀμφιτρύωνι	εἰκασθεὶς δίδωσιν, (Ἃ δ´ ὑποδεξαμένα
[11, 475]	δοθὲν Ἀλκμήνῃ ὑπὸ Διός, ὅτε	Ἀμφιτρύωνι	εἰκάσθη. ΚΑΛΠΙΟΝ. Ποτηρίου τι γένος
[11, 499]	κεράσας. καὶ Ἄρχιππος δὲ ἐν	Ἀμφιτρύωνι	οὐδετέρως εἴρηκε. (Λάγυνον δὲ μέτρου
[11, 505]	παραδούς τε τοὺς παῖδας ταῖς	γυναιξὶ	τρέφειν Πάλιν ὁ μὲν Ξενοφῶν
[11, 504]	δὲ ἡμῖν οἱ παῖδες μικραῖς	κύλιξι	μικρὰ ἐπιψακάζωσιν, ἵνα καὶ ἐγὼ
[11, 471]	τοὺς θῆρας κλονεῖν σπένδοντα ταῖς	κύλιξι	ταύταις κατ´ αὐτῶν. (Μνημονεύει τοῦ
[11, 485]	δ´ ἄλλων γρᾴδι´ ἦν μεγάλαισιν	οἴ–	νου χαίροντα λεπασταῖς. Θεόπομπος Παμφίλῃ·
[11, 480]	εἰς ὀξὺ ἀνηγμένη, οἷοί εἰσιν	οἱ	ἄμβικες καλούμενοι. Τὸ γὰρ φοξὸν
[11, 504]	φιλονίκως εἶχον ἀρχῆθεν πρὸς ἑαυτοὺς	οἱ	ἄνδρες οὗτοι, αἰσθόμενοι τῆς ἰδίας
[11, 489]	τεκμαίρονται τὰ περὶ τὴν ζωὴν	οἱ	ἄνθρωποι· λέγω δὲ τὰς πελειάδας.
[11, 459]	τῷ Ἀδράστῳ, ἄνδρες φίλοι, καθίσαντες	οἱ	ἀριστεῖς δειπνοῦσιν, ὁ δὲ Πολύιδος
[11, 466]	ἐραστοῦ μὴ τυχεῖν. Καλοῦνται δὲ	οἱ	ἁρπασθέντες παρασταθέντες. Διδόασι δὲ τῷ
[11, 503]	Ὀνομάτων Τὸν ψυγέα, φησίν, ἐκάλουν	οἱ	ἀρχαῖοι δῖνον. Νίκανδρος δ´ ὁ
[11, 466]	λόγον. (Ὅτι διὰ σπουδῆς εἶχον	οἱ	ἀρχαῖοι ἐγκόλαπτον ἱστορίαν ἔχειν ἐν
[11, 461]	~(ἄξιον δ´ ἐστὶ ζητῆσαι εἰ	οἱ	ἀρχαῖοι μεγάλοις ἔπινον ποτηρίοις. Δικαίαρχος
[11, 479]	καλούμενον κρανίον ἔκπωμα οὕτως ὠνόμαζον	οἱ	ἀρχαῖοι. Πολέμων γοῦν ἢ ὅστις
[11, 466]	τὸ ὖ στοιχεῖον, ἐπεὶ πάντες	οἱ	ἀρχαῖοι τῷ οὖ ἀπεχρῶντο οὐ
[11, 460]	τῆς πόσεως, ὡς τὸ ἔκπωμα	οἱ	Ἀττικοί, ἐπεὶ ὑδροποτεῖν καὶ οἰνοποτεῖν
[11, 495]	εἰς ὃν τὸν οἶνον κιρνᾶσιν	οἱ	Ἀττικοί. Κοίλοις ἐν προάροις φησὶ
[11, 482]	παραδίδωσι γράφων οὕτως· Θαυμάζουσι δὲ	οἱ	αὐτοὶ καὶ πῶς κύαθον μὴ
[11, 468]	κέρας. Περὶ δὲ τὴν Μολοσσίδα	οἱ	βόες ὑπερφυῆ ἱστοροῦνται κέρατα ἔχειν·
[11, 500]	μὲν ἐγένοντο καὶ κλέος ἔλαβον	οἱ	Βοιώτιοι λεγόμενοι, χρησαμένου κατὰ τὰς
[11, 467]	ἀντὶ τοῦ σίγμα Δωρικῶς εἰρήκασιν.	Οἱ	γὰρ μουσικοί, καθάπερ πολλάκις Ἀριστόξενός
[11, 484]	ἱμάτια τούτῳ χρώμενοι ῥύμματι πλύνουσιν	οἱ	γναφεῖς. (Τρία δὲ παραφύλαττε ὅταν
[11, 498]	σκύφος σκύφους, ὡς τεῖχος τείχους.	Οἱ	δ´ Ἀττικοὶ τὴν εὐθεῖαν καὶ
[11, 466]	πίνοντες ὅσον θέλουσι τάχιστ´ ἀπαλλαγήσονται,	οἱ	δ´ ἐκ βομβυλιοῦ κατὰ μικρὸν
[11, 489]	μὲν γὰρ οὐρανὸς ἀργύρῳ προσέοικεν,	οἱ	δὲ ἀστέρες χρυσῷ διὰ τὸ
[11, 508]	τίς χάρις ταύτης τῆς ἀθανασίας;	~Οἱ	δὲ συντεθέντες ὑπ´ αὐτοῦ Νόμοι
[11, 498]	Ἀρίσταρχος δέ· Πλησάμενος δ´ ἄρα	οἱ	δῶκε σκύφον, ᾧπερ ἔπινεν. Ἀσκληπιάδης
[11, 498]	Βυζάντιος γράφει· Πλησάμενος δ´ ἄρα	οἱ	δῶκε σκύφος, ᾧπερ ἔπινεν. Ἀρίσταρχος
[11, 477]	συβῶται δὲ καὶ νομεῖς καὶ	οἱ	ἐν ἀγρῷ· (Πολύφημος μὲν τῷ
[11, 498]	συβῶται δὲ καὶ νομεῖς καὶ	οἱ	ἐν ἀγρῷ, ὡς ὁ Εὔμαιος
[11, 466]	δίψης κατόχοις. (Κατασκευάζουσι δέ, φησίν,	οἱ	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ τὴν ὕαλον μεταρρυθμίζοντες
[11, 495]	ἔσχεν οἰνοχόης σχῆμα, οἷοί εἰσιν	οἱ	ἐν τῇ ἑορτῇ παρατιθέμενοι, ὁποίους
[11, 463]	κυδρότερον πίεται. Ἐποιοῦντο δὲ καὶ	οἱ	ἑπτὰ καλούμενοι σοφοὶ συμποτικὰς ὁμιλίας.
[11, 466]	(Ὅτι κλεινοὶ λέγονται παρὰ Κρησὶν	οἱ	ἐρώμενοι. Σπουδὴ δὲ αὐτοῖς παῖδας
[11, 506]	τὸ δεύτερον ἐπεδήμησε ταῖς Ἀθήναις,	οἱ	ἔτι πρότερον τελευτήσαντες τῷ λοιμῷ.
[11, 460]	κιχήσατο θυγατέρος ἧς, τόν ῥά	οἱ	Εὐρύκλεια φίλοις ἐπὶ γούνασι θῆκε
[11, 488]	ὤμοισιν βάλετο ξίφος· ἐν δέ	οἱ	ἧλοι χρύσειοι πάμφαινον· ἀτὰρ περὶ
[11, 462]	οἷς οὐδὲ τῆς πολιτείας μετέδοσαν	οἱ	Ἡρακλεῶται συνοικοῦσιν, ἀλλοφύλους ὑπολαβόντες. Κυλικρᾶνες
[11, 494]	τούτῳ δέ, τέκνον, πολλὰ κἀγάθ´	οἱ	θεοὶ τῷ δημιουργῷ δοῖεν, ὃς
[11, 501]	ὀμφαλοὶ αὐτῶν καὶ τῶν βαλανείων	οἱ	θόλοι ὅμοιοί εἰσιν. Καὶ Δίδυμος
[11, 501]	οἱ ὀμφαλοὶ καὶ τῶν βαλανείων	οἱ	θόλοι παρόμοιοι· εἰς δὲ τὸ
[11, 483]	Ἀντίγονον, ὅτι κεραμέοις ἀγγείοις ἐχρῶντο	οἱ	Λακεδαιμόνιοι γράφει οὕτως· Ἀλλὰ μὴν
[11, 500]	θηριῶδες. Διὸ καὶ Σκύφον αὐτὸν	οἱ	Λακεδαιμόνιοι προσηγόρευον. (ΤΑΒΑΙΤΑΣ Ἀμύντας ἐν
[11, 508]	ἐβουλεύετο, ἕως συνδραμόντες ἐπ´ αὐτὸν	οἱ	Λαμψακηνοὶ καὶ τὰ χρήματα ἀποδόντες
[11, 494]	οἶνον αὑτὸ μᾶλλον θατέρου. (ΟΙΝΙΣΤΗΡΙΑ.	Οἱ	μέλλοντες ἀποκείρειν τὸν σκόλλυν ἔφηβοι,
[11, 488]	δὲ καὶ τοῦτο λέγεται ὅτι	οἱ	μὲν ἄλλοι μογοῦντες ἐβάσταζον τὸ
[11, 466]	περὶ τῆς ἰδέας Σωκράτης φησίν·	Οἱ	μὲν ἐκ φιάλης πίνοντες ὅσον
[11, 462]	ὃς ἐσθλὰ πιὼν ἀναφαίνῃ, ὡς	οἱ	μνημοσύνη, καὶ τὸν ὃς ἀμφ´
[11, 479]	Διονύσου κρατηρίσκος, καὶ οἷς χρῶνται	οἱ	μύσται, ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ
[11, 479]	δέχονται τὰ γόνατα τῶν νενικηκότων	οἱ	νενικημένοι καὶ βαστάζουσιν αὐτούς. Διόδωρος
[11, 501]	Κρατίνου βαλανειόμφαλοι, φησίν, λέγονται, ὅτι	οἱ	ὀμφαλοὶ αὐτῶν καὶ τῶν βαλανείων
[11, 501]	φησι Λυκόφρονα· τῶν γὰρ φιαλῶν	οἱ	ὀμφαλοὶ καὶ τῶν βαλανείων οἱ
[11, 504]	λέγειν δυνησόμεθα· ἢν δὲ ἡμῖν	οἱ	παῖδες μικραῖς κύλιξι μικρὰ ἐπιψακάζωσιν,
[11, 489]	τάδε λέγω περὶ τοῦ ποτηρίου.	Οἱ	παλαιοὶ καὶ τὰ περὶ τὴν
[11, 479]	τὸ κοῖλον κοτύλην, φησίν, ἐκάλουν	οἱ	παλαιοί, ὡς καὶ τὸ τῶν
[11, 499]	τριλάγυνον πί´ ἐπισχόμενος, τό ῥά	οἱ	παρέθηκε Φόλος κεράσας. καὶ Ἄρχιππος
[11, 481]	καὶ κάδους ἔχων, ὧν ἐπελαμβάνοντο	οἱ	πεντηκοστολόγοι. (Καὶ ἐν τῷ κατὰ
[11, 500]	ἀκούοντες ὅτι πάντα πράττειν εἰώθασιν	οἱ	περὶ τὴν Ἀσίαν βάρβαροι μετὰ
[11, 506]	οὐ δύνανται Πάραλος καὶ (Ξάνθιππος	οἱ	Περικλέους υἱοὶ (τελευτήσαντες τῷ λοιμῷ)
[11, 469]	ἥρως, διὰ τὸ μέγεθος παίζοντες	οἱ	ποιηταὶ καὶ συγγραφεῖς πλεῖν αὐτὸν
[11, 490]	τῷ Διὶ τὴν ἀμβροσίαν, ὡς	οἱ	πολλοὶ δοξάζουσιν (ἄσεμνον γάρ) ἀλλὰ
[11, 466]	καὶ εὐσχημόνως κότταβον προίεσθαι. Καὶ	οἱ	πολλοὶ ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον ἐφρόνουν
[11, 490]	ἅμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν. (Ἐπλανήθησαν δ´	οἱ	πολλοὶ νομίζοντες τὰς πελειάδας ὄρνεις
[11, 508]	τῶν ἀναγνωσομένων συνέθηκεν, ὥσπερ καὶ	οἱ	πολλοὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τυραννικοί
[11, 500]	μὲν οὖν καλοῦσι γαυλοὺς πάντες	οἱ	προγάστορες. ΤΡΙΗΡΗΣ. Ὅτι καὶ τριήρης
[11, 468]	κελέβειον ἔμπλειον μέλιτος, τό ῥά	οἱ	προφερέστερον εἴη. (ΔΑΚΤΥΛΩΤΟΝ ἔκπωμα οὕτως
[11, 475]	κελέβειον ἔμπλειον μέλιτος, τό ῥά	οἱ	προφερέστερον εἴη. Σαφῶς γὰρ νῦν
[11, 475]	ἑλόντες ἔμπλειον μέλιτος, τό ῥά	οἱ	προφερέστερον ἦεν. Ἀλλαχοῦ δέ φησιν·
[11, 500]	Διήνεγκαν δὲ μετὰ τοὺς Βοιωτίους	οἱ	Ῥοδιακοὶ λεγόμενοι Δαμοκράτους δημιουργήσαντος. Τρίτοι
[11, 467]	ἰῶτα. Κἀν τοῖς προκειμένοις οὖν	οἱ	Σάτυροι τοῦ Διονύσου τὴν τελευταίαν
[11, 500]	Δαμοκράτους δημιουργήσαντος. Τρίτοι δ´ εἰσὶν	οἱ	Συρακόσιοι. Καλεῖται δ´ ὁ σκύφος
[11, 461]	φωνῆς μνημονεύω, φησίν· Εἰ δὲ	οἱ	ταῖς ἐξουσίαις χρώμενοι καὶ τῷ
[11, 497]	Ἐθύσαμεν γὰρ σήμερον Σωτήρια πάντες	οἱ	τεχνῖται· μεθ´ ὧν πιὼν τὸ
[11, 462]	οἳ δ´ Ἀθαμᾶνες, ἀφ´ ὧν	οἱ	τόποι διαμένουσιν· οἷς οὐδὲ τῆς
[11, 460]	καθημένῳ δηλονότι οὕτως γὰρ ἐδείπνουν	οἱ	τότε τὸν Ὀδυσσέα, φησὶν ὁ
[11, 461]	πόλιν. Ἡρακλεῶται δ´ εἰσὶν οὗτοι	οἱ	ὑπὸ τῇ Οἴτῃ κατοικοῦντες, (ὥς
[11, 461]	μοι δοκοῦσι λέγειν οὐ κακῶς	οἱ	φάσκοντες τὸ μέγα ποτήριον φρέαρ
[11, 495]	δευτέρῳ Ἀττικῆς Διαλέκτου γράφει οὕτως·	Οἱ	χόες πελίκαι, καθάπερ εἴπομεν, ὠνομάζοντο.
[11, 462]	τινὲς ἀφικόμενοι ἐκ Λυδίας Κυλικρᾶνες,	οἳ	δ´ Ἀθαμᾶνες, ἀφ´ ὧν οἱ
[11, 473]	ἕλκους´ οἳ μὲν ἐκ προχοιδίου,	οἳ	δ´ ἐκ καδίσκου ς´ ἴσον
[11, 485]	ὀξύνουσι τὴν τελευταίαν, ὡς καλή,	(οἳ	δὲ παροξύνουσιν, ὡς μεγάλη. Τοῦτο
[11, 483]	ἱππαγωγοὺς εἰσεπήδων ἀνδρικῶς πριάμενοι κώθωνας,	οἳ	δὲ σκόροδα καὶ κρόμμυα. (Ἡνίοχος
[11, 500]	εἰς παλάθης Συριακῆς τρόπον πλάττοντες,	οἳ	δὲ σφαίρας ποιοῦντες. Καὶ ἐπειδὰν
[11, 468]	τε τοὺς δακτύλους ἑκατέρωθεν διείρειν.	Οἳ	δὲ τὸ ἔχον κύκλῳ δακτυλοειδεῖς
[11, 465]	πατρὸς ἑοῖο τιμήεντα γέρα, μέγα	οἳ	κακὸν ἔμπεσε θυμῷ, ~(αἶψα δὲ
[11, 473]	λέγων οὕτως· Ἑρμῆς, ὃν ἕλκους´	οἳ	μὲν ἐκ προχοιδίου, οἳ δ´
[11, 485]	μέθυ ἡδέως καὶ φίλως. ~(ΛΕΠΑΣΤΗ.	Οἳ	μὲν ὀξύνουσι τὴν τελευταίαν, ὡς
[11, 488]	πῶς πεπαρμένους αὐτοὺς δεῖ δέχεσθαι.	Οἳ	μὲν οὖν λέγουσιν ἔξωθεν δεῖν
[11, 463]	ἔχων, κατὰ τοὺς Ἀλέξιδος Ταραντίνους,	Οἳ	τῶν πέλας (οὐδέν´ ἀδικοῦμεν οὐδέν.
[11, 494]	Οἱ μέλλοντες ἀποκείρειν τὸν σκόλλυν	ἔφηβοι,	φησὶ Πάμφιλος, εἰσφέρουσι τῷ Ἡρακλεῖ
[11, 468]	οὐ γὰρ γίνεται διὰ πυρός.	Λέγοι	δ´ ἂν ἴσως κατὰ μεταφορὰν
[11, 482]	τε κατὰ δεῖπνον Θεόδωρός μοι	λέγοι,	Λάχητί τ´ οἰκήσαιμι τὴν ἑξῆς
[11, 507]	αὐτοῦ κεκλεμμένων τί ἂν καὶ	λέγοι	τις; ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ
[11, 481]	κάδους ἔχων, ὧν ἐπελαμβάνοντο οἱ	πεντηκοστολόγοι.	(Καὶ ἐν τῷ κατὰ Εὐέργου
[11, 491]	Καὶ Σιμμίας δ´ ἐν τῇ	Γοργοῖ	φησιν· Αἳ θέρος ὠκεῖαι πρόπολοι
[11, 466]	(γὰρ) ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ,	κάδοι	(καὶ) μείζους ἐμοῦ Ὅτι Παρμενίων
[11, 472]	δ´ ἐν Μνηματίῳ φησίν· Κρατῆρες,	κάδοι,	(ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι γὰρ
[11, 480]	ἀργυροῦν. ΚΡΟΥΝΕΙΑ. Ἐπιγένης Μνηματίῳ· Κρατῆρες,	κάδοι,	ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι γὰρ
[11, 486]	τῶν ποτηρίων καταλόγῳ φησί· Κρατῆρες,	κάδοι,	(ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι γὰρ
[11, 488]	ἑκάτερον τὸ οὖς διασχιδεῖς εἰσι	ῥάβδοι	ἐπ´ ἀμφοῖν, (οὐ πολὺ ἀπ´
[11, 482]	Ὀβελιαφόροις Διονυσίου δὲ δράματ´ ἐκμαθεῖν	δέοι	καὶ Δημοφῶντος, ἅττ´ ἐποίησεν εἰς
[11, 467]	{Β. Δεῖνον καὶ δεινόν, ὦ	θεοί.	Ἐστὶ καὶ γένος ὀρχήσεως, ὡς
[11, 494]	πείσομαι. Καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ	θεοί,	τὸ σχῆμά πως τῆς κύλικός
[11, 494]	δέ, τέκνον, πολλὰ κἀγάθ´ οἱ	θεοὶ	τῷ δημιουργῷ δοῖεν, ὃς ἐποίησέ
[11, 497]	σοφὸν εὕρεμα τίετε τοῦτο, δεῦτε,	νέοι,	νηῷ τῷδε παρ´ Ἀρσινόης. Θεόφραστος
[11, 500]	πάρεστι σώματ´ οὔτε χρυσὸς οὔτε	πορφύρεοι	τάπητες, ἀλλὰ θυμὸς εὐμενὴς Μοῦσά
[11, 508]	πασῶν εἴη αὕτη βελτίων, μὴ	πείθοι	δ´ ἡμᾶς, τί πλέον; ἔοικεν
[11, 502]	φιλοτησία, ὡς ἐν Λυσιστράτῃ· Δέσποινα	Πειθοῖ	καὶ κύλιξ φιλοτησία. ΧΟΝΝΟΙ. Παρὰ
[11, 484]	δὲ Φιλαδέλφοις· Ἤδη δ´ ἐπιχύσεις	διάλιθοι,	λαβρώνιοι, Πέρσαι δ´ ἔχοντες μυιοσόβας
[11, 462]	καὶ καθαρόν. (Πάρκεινται δ´ ἄρτοι	ξανθοὶ	γεραρή τε τράπεζα τυροῦ καὶ
[11, 489]	λέγω περὶ τοῦ ποτηρίου. Οἱ	παλαιοὶ	καὶ τὰ περὶ τὴν ἥμερον
[11, 479]	κοῖλον κοτύλην, φησίν, ἐκάλουν οἱ	παλαιοί,	ὡς καὶ τὸ τῶν χειρῶν
[11, 484]	ἐκ τῶν καθ´ ἡμέραν συμποσίων	ἐπιπόλαιοι	δριμύτητες· ταύταις οὖν ἐστι τῶν
[11, 476]	κεραστῶν, ἔβρεχον δὲ κατὰ μικρόν.	Ἀθηναῖοι	δὲ καὶ ἀργυρᾶ ποιοῦντες κέρατα
[11, 480]	ἐπὶ τῇ κύλικί τις ἀγορεύῃ.	(Ἀθηναῖοι	δὲ καὶ τὴν ἰατρικὴν πυξίδα
[11, 478]	Παιδιαῖς καὶ Ἕρμιππος ἐν Θεοῖς.	Ἀθηναῖοι	δὲ μέτρον τι καλοῦσι κοτύλην.
[11, 502]	Στεφάνους τε πᾶσι κὠμφαλωτὰς χρυσίδας.	(Ἀθηναῖοι	δὲ τὰς μὲν ἀργυρᾶς φιάλας
[11, 464]	περὶ τούτων ὁ Φιλόχορος οὑτωσί·	Ἀθηναῖοι	τοῖς Διονυσιακοῖς ἀγῶσι τὸ μὲν
[11, 467]	καὶ τὴν ἅλω καλεῖ δῖνον.	Κυρηναῖοι	δὲ τὸν ποδονιπτῆρα δεῖνον ὀνομάζουσιν,
[11, 503]	Τὸν ψυγέα, φησίν, ἐκάλουν οἱ	ἀρχαῖοι	δῖνον. Νίκανδρος δ´ ὁ Θυατειρηνὸς
[11, 466]	(Ὅτι διὰ σπουδῆς εἶχον οἱ	ἀρχαῖοι	ἐγκόλαπτον ἱστορίαν ἔχειν ἐν ἐκπώμασιν.
[11, 461]	δ´ ἐστὶ ζητῆσαι εἰ οἱ	ἀρχαῖοι	μεγάλοις ἔπινον ποτηρίοις. Δικαίαρχος μὲν
[11, 479]	κρανίον ἔκπωμα οὕτως ὠνόμαζον οἱ	ἀρχαῖοι.	Πολέμων γοῦν ἢ ὅστις ἐστὶν
[11, 466]	ὖ στοιχεῖον, ἐπεὶ πάντες οἱ	ἀρχαῖοι	τῷ οὖ ἀπεχρῶντο οὐ μόνον
[11, 463]	τρόποι εἰσὶ πόσεων κατὰ πόλεις	ἴδιοι,	ὡς Κριτίας παρίστησιν ἐν τῇ
[11, 472]	Ἀποκαρτεροῦντί φησιν· Ἐφεξῆς στρώματ´, ἀργυρώματα,	θηρίκλειοι	καὶ τορευτὰ πολυτελῆ ποτήρια ἕτερα.
[11, 486]	Λύκωνος τοῦ κατεσκευασμένου, ὡς καὶ	Κονώνειοι	αἱ ὑπὸ Κόνωνος ποιηθεῖσαι. Μνημονεύει
[11, 488]	ξίφος· ἐν δέ οἱ ἧλοι	χρύσειοι	πάμφαινον· ἀτὰρ περὶ κουλεὸν ἦεν
[11, 487]	μεστὴν Διὸς σωτῆρος, ἀγαθοῦ δαίμονος.	Ἔνιοι	δὲ τὴν μετὰ τὸ νίψασθαι
[11, 479]	ἐκ τῆς κύλικος ὑγρόν· ὥστε	ἔνιοι	μεῖζον ἐφρόνουν ἐπὶ τῷ καλῶς
[11, 496]	βεμβικῶδες ἑδραῖον ἡσυχῇ, ὃ κοτυλίσκον	ἔνιοι	προσαγορεύουσιν, ὥς φησι Πάμφιλος. Χρῶνται
[11, 476]	τῶν κεράτων κατασκευή. Καλοῦσι γοῦν	ἔνιοι	ταῦτα ῥυτά. Καὶ τῶν ποιητῶν
[11, 492]	τουτέστιν ὑπὸ τῷ πυθμένι οἷον	ὑποπυθμένιοι·	(ὥστε διακρατεῖσθαι τὸ δέπας ὑπὸ
[11, 500]	ἐν τῇ ὀκτωκαιδεκάτῃ λέγων οὕτως·	Λακεδαιμόνιοι	ἀντὶ Θίμβρωνος Δερκυλλίδαν ἔπεμψαν εἰς
[11, 483]	ὅτι κεραμέοις ἀγγείοις ἐχρῶντο οἱ	Λακεδαιμόνιοι	γράφει οὕτως· Ἀλλὰ μὴν ὅτι
[11, 463]	προπίνει ὅτῳ ἂν βούλωνται μεγάλα.	Λακεδαιμόνιοι	δὲ τὴν παρ´ αὑτῷ ἕκαστος
[11, 500]	Διὸ καὶ Σκύφον αὐτὸν οἱ	Λακεδαιμόνιοι	προσηγόρευον. (ΤΑΒΑΙΤΑΣ Ἀμύντας ἐν τῷ
[11, 500]	δ´ ἐν Ἁλιεῖ φησι· Τραγέλαφοι,	λαβρώνιοι.	Ἀντιφάνης Χρυσίδι· Σατραποπλούτῳ δ´, ὡς
[11, 484]	Φιλαδέλφοις· Ἤδη δ´ ἐπιχύσεις διάλιθοι,	λαβρώνιοι,	Πέρσαι δ´ ἔχοντες μυιοσόβας ἑστήκεσαν.
[11, 508]	(Χωρὶς τοίνυν τούτων εἴ τις	διεξίοι	τοὺς Τιμαίους αὐτοῦ καὶ τοὺς
[11, 480]	κύλιξ, ἡ εἰς ὀξὺ ἀνηγμένη,	οἷοί	εἰσιν οἱ ἄμβικες καλούμενοι. Τὸ
[11, 495]	ὕστερον δὲ ἔσχεν οἰνοχόης σχῆμα,	οἷοί	εἰσιν οἱ ἐν τῇ ἑορτῇ
[11, 491]	ἀλλήλαις καὶ συνεζευγμέναι. Τὸ γὰρ	δοιοὶ	καὶ δοιαὶ σημαίνει καὶ τὸ
[11, 501]	καὶ τῶν βαλανείων οἱ θόλοι	ὅμοιοί	εἰσιν. Καὶ Δίδυμος δὲ τὰ
[11, 501]	καὶ τῶν βαλανείων οἱ θόλοι	παρόμοιοι·	εἰς δὲ τὸ εἶδος οὐκ
[11, 497]	{Β. (Ὃν) οὐδ´ ἂν ἐλέφας	ἐκπίοι.	{Α. Ἐγὼ δὲ τοῦτό γ´
[11, 500]	δημιουργήσαντος. Τρίτοι δ´ εἰσὶν οἱ	Συρακόσιοι.	Καλεῖται δ´ ὁ σκύφος ὑπὸ
[11, 500]	ἐγένοντο καὶ κλέος ἔλαβον οἱ	Βοιώτιοι	λεγόμενοι, χρησαμένου κατὰ τὰς στρατείας
[11, 506]	Πάραλος καὶ (Ξάνθιππος οἱ Περικλέους	υἱοὶ	(τελευτήσαντες τῷ λοιμῷ) Πρωταγόρᾳ διαλέγεσθαι,
[11, 500]	δὲ μετὰ τοὺς Βοιωτίους οἱ	Ῥοδιακοὶ	λεγόμενοι Δαμοκράτους δημιουργήσαντος. Τρίτοι δ´
[11, 478]	πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι,	φακοί,	κύαμοι, ζειαί, βρόμος, παλάθιον, μέλι,
[11, 476]	πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι,	φακοί.	Ὁ δὲ βαστάσας αὐτὸ οἷον
[11, 499]	Ἑκάτῃ· (Τῶν κατεσταμνισμένων ἡμῖν λαγύνων	πηλίκοι	τινές; {Β. Τρίχους. Καὶ πάλιν·
[11, 508]	οἱ πολλοὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ	τυραννικοί	τινες καὶ διάβολοι γενόμενοι. (Εὐφραῖος
[11, 474]	Φρύνιχος Κωμασταῖς· Εἶτα κεραμεύων ἂν	οἴκοι	σωφρόνως Χαιρέστρατος ἑκατὸν ἂν τῆς
[11, 479]	καλούμεναι κοτταβίδες. Πρὸς δὲ τούτοις	οἶκοι	κατεσκευάζοντο κυκλοτερεῖς, ἵνα πάντες εἰς
[11, 467]	σίγμα Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ γὰρ	μουσικοί,	καθάπερ πολλάκις Ἀριστόξενός φησι, τὸ
[11, 460]	πόσεως, ὡς τὸ ἔκπωμα οἱ	Ἀττικοί,	ἐπεὶ ὑδροποτεῖν καὶ οἰνοποτεῖν λέγουσιν.
[11, 495]	ὃν τὸν οἶνον κιρνᾶσιν οἱ	Ἀττικοί.	Κοίλοις ἐν προάροις φησὶ Πάμφιλος.
[11, 498]	ὡς τεῖχος τείχους. Οἱ δ´	Ἀττικοὶ	τὴν εὐθεῖαν καὶ ἀρσενικῶς καὶ
[11, 500]	Ἡρακλέους τῷ γένει· διὸ καὶ	Ἡρακλεωτικοὶ	πρός τινων καλοῦνται. Ἔχουσι μέντοι
[11, 476]	κεκολλημένους, ἐν οἷς, (φησίν, μήκωνες	λευκοί,	πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι,
[11, 478]	δ´ ἐν αὐτοῖς ὅρμινοι, μήκωνες	λευκοί,	πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι,
[11, 502]	ἧς τῷ πυθμένι χρυσοῖ ὑπέκειντο	ἀστράγαλοι.	Σῆμος δ´ἐν Δήλῳ ἀνακεῖσθαί φησι
[11, 501]	βαλανειόμφαλοι, φησίν, λέγονται, ὅτι οἱ	ὀμφαλοὶ	αὐτῶν καὶ τῶν βαλανείων οἱ
[11, 501]	Λυκόφρονα· τῶν γὰρ φιαλῶν οἱ	ὀμφαλοὶ	καὶ τῶν βαλανείων οἱ θόλοι
[11, 501]	Ἀσκληπιάδης ἐν τοῖς περὶ Κρατίνου	βαλανειόμφαλοι,	φησίν, λέγονται, ὅτι οἱ ὀμφαλοὶ
[11, 491]	δή τοι θέρεος καὶ χείματος	ἄγγελοί	εἰσι. Καὶ Σιμμίας δ´ ἐν
[11, 465]	Νύμφαι κατ´ ἀλήθειαν. αἱ γὰρ	ἄμπελοι	πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι τεμνόμεναι καὶ
[11, 488]	βάλετο ξίφος· ἐν δέ οἱ	ἧλοι	χρύσειοι πάμφαινον· ἀτὰρ περὶ κουλεὸν
[11, 466]	καὶ πρεσβύτεροι γενόμενοι φέρουσιν, ἵνα	δῆλοι	ὦσι κλεινοὶ γενόμενοι. (Ὁρᾷς δ´,
[11, 459]	Παρὰ μὲν τῷ Ἀδράστῳ, ἄνδρες	φίλοι,	καθίσαντες οἱ ἀριστεῖς δειπνοῦσιν, ὁ
[11, 504]	ποτήριον καὶ εἰπόντος κρατηρίζωμεν, ἄνδρες	φίλοι	οὕτως δὲ τοὺς πότους Λυσανίας
[11, 471]	οὐκ ἔστιν πιστεῦσαι τῷ τυχόντι.	Ἄλλοι	δ´ ἱστοροῦσι θηρίκλειον ὀνομασθῆναι τὸ
[11, 477]	ποιμένων ἐργασθῆναι ἐκ κισσίνου ξύλου.	Ἄλλοι	δὲ ἐτυμολογοῦσιν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ
[11, 466]	ποτήριον τορνευτὸν καὶ τορευτά. Ἀντιφάνης·	Ἄλλοι	δὲ καὶ δὴ βακχίου παλαιγενοῦς
[11, 468]	εἶθαρ χρυσείῃ προχόῳ. (Καὶ πάλιν·	Ἄλλοι	δὲ κρητῆρα πανάργυρον ἠδὲ δέπαστρα
[11, 466]	φησι τὸ μὴ ἔχον ὦτα.	Ἄλλοι	δὲ τὴν ἀμφὶ ἀντὶ τῆς
[11, 468]	τε τοὺς δακτύλους διείρειν ἑκατέρωθεν·	ἄλλοι	δὲ τὸ ἐν κύκλῳ τύπους
[11, 505]	(καὶ) νέον τοῦτον Ἀρχίλοχον ἐνηνόχασιν.	Ἄλλοι	δέ φασιν ὡς ἀναγνοὺς ὁ
[11, 488]	τοῦτο λέγεται ὅτι οἱ μὲν	ἄλλοι	μογοῦντες ἐβάσταζον τὸ ποτήριον, Νέστωρ
[11, 480]	τέσσαρα, πυθμένα εἰς πλάτος ἐκτεταμένον	(πολλοὶ	δ´ ἐν τῇ Ναυκράτει κεραμεῖς
[11, 490]	Διὶ τὴν ἀμβροσίαν, ὡς οἱ	πολλοὶ	δοξάζουσιν (ἄσεμνον γάρ) ἀλλὰ τὰς
[11, 466]	εὐσχημόνως κότταβον προίεσθαι. Καὶ οἱ	πολλοὶ	ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον ἐφρόνουν μέγα
[11, 466]	ἀπέλιπε. Τὸ δὲ Νέστορος ποτήριον	πολλοὶ	καὶ κεραμεύουσι· πλεῖστοι γὰρ περὶ
[11, 490]	ἐπίκλησιν καλέουσιν. (Ἐπλανήθησαν δ´ οἱ	πολλοὶ	νομίζοντες τὰς πελειάδας ὄρνεις εἶναι
[11, 476]	ῥυτά. Καὶ τῶν ποιητῶν δὲ	πολλοὶ	παράγουσι πίνοντας τοὺς ἀρχαίους κέρασι.
[11, 508]	ἀναγνωσομένων συνέθηκεν, ὥσπερ καὶ οἱ	πολλοὶ	τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τυραννικοί τινες
[11, 508]	μαθητῶν αὐτοῦ τυραννικοί τινες καὶ	διάβολοι	γενόμενοι. (Εὐφραῖος μὲν γὰρ παρὰ
[11, 501]	αὐτῶν καὶ τῶν βαλανείων οἱ	θόλοι	ὅμοιοί εἰσιν. Καὶ Δίδυμος δὲ
[11, 501]	ὀμφαλοὶ καὶ τῶν βαλανείων οἱ	θόλοι	παρόμοιοι· εἰς δὲ τὸ εἶδος
[11, 491]	Γοργοῖ φησιν· Αἳ θέρος ὠκεῖαι	πρόπολοι	πίλναντο Πέλειαι. Ποσείδιππός τ´ ἐν
[11, 499]	Ναῖον δ´ ὀρῷ ἄγγεα πάντα	γαυλοί	τε σκαφίδες τε τετυγμένα, τοῖς
[11, 478]	ζεῦγος. (ΚΟΤΥΛΟΣ. Τὰ μόνωτα ποτήρια	κότυλοι,	ὧν καὶ Ἀλκαῖος μνημονεύει. Διόδωρος
[11, 467]	εἴδη θηρικλείων τῶν καλῶν, γύναι	δικότυλοι,	τρικότυλοι, δεῖνος μέγας χωρῶν μετρητήν,
[11, 467]	θηρικλείων τῶν καλῶν, γύναι δικότυλοι,	τρικότυλοι,	δεῖνος μέγας χωρῶν μετρητήν, κυμβίον,
[11, 472]	θηρικλείου τῆς μεγάλης χρεία ἐστί	μοι.	{ΑΙΣΧ. Εὖ οἶδα. {Α. Καὶ
[11, 476]	μοι ποίησον; τήνδε νῦν μή	μοι	δίδου, ἐκ δὲ τοῦ κέρατος
[11, 461]	αὐτοὺς πίνοντας ἐκπώμασι μεγάλοις. Καί	μοι	δοκοῦσι λέγειν οὐ κακῶς οἱ
[11, 476]	ἐκ δὲ τοῦ κέρατος αὖ	μοι	δὸς πιεῖν ἅπαξ μόνον. Λυκοῦργος
[11, 460]	τὸ κυλικεῖον ἐνεγράφην· Ζεὺς ἔστι	μοι	ἑρκεῖος, ἔστι φρατέριος, τὰ τέλη
[11, 504]	ἔλαιον φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι	μοι	καὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων σώματα
[11, 474]	ὀλίγα· {ΣΤΡ. Τὴν ναῦν σεσῶσθαί	μοι	λέγεις; {Α. Ἔγωγε μὴν κείνην
[11, 482]	ῥήσεις τε κατὰ δεῖπνον Θεόδωρός	μοι	λέγοι, Λάχητί τ´ οἰκήσαιμι τὴν
[11, 466]	ὠκύτητα χρόνου. Ὡς Ἀμειψίας· Αὔλει	μοι	μέλος· σὺ δ´ ᾆδε πρὸς
[11, 483]	Ἐρίθοις· Εἶτα τετρακότυλον ἐπεσόβει κώθωνά	μοι,	παλαιὸν οἴκων κτῆμα. Ἀπὸ δὲ
[11, 484]	κωθωνίζεσθαι διά τινων ἡμερῶν δοκεῖ	μοι	ποιεῖν τινα καὶ τοῦ σώματος
[11, 476]	Ἕρμιππος Μοίραις· Οἶσθά νυν ὅ	μοι	ποίησον; τήνδε νῦν μή μοι
[11, 469]	χοᾶς, Ἄλκωνος ἔργον. Προὔπιεν δέ	μοί	ποτε ἐν Κυψέλοις Ἀδαῖος. Μνημονεύει
[11, 499]	δ´ ἐν Περραιβίσι φησί· Ποῦ	μοι	τὰ πολλὰ δῶρα κἀκροθίνια; ποῦ
[11, 482]	μόνον, φιάλην προσεκέκτητο. Δοκεῖ δή	μοι	τὸ μὲν τῆς τῶν ἀνθρώπων
[11, 466]	οὖν Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανός· Δοκεῖ	μοι	φιαλῶδες εἶναι τὸ δέπας· σπένδουσι
[11, 475]	δὲ δὴ τίν´ εἶχεν; τοῦτό	μοι	φράσον. {Β. Θύρσον, κροκωτόν, ποικίλον,
[11, 473]	παρθένου, κεράσαι κελεύσας τὸν κάπηλόν	μοι	χόα ὀβολοῦ παραθεῖναί θ´ ὡς
[11, 481]	μικράν γε. Κινεῖται γὰρ εὐθύς	μοι	χολή, ἐξ οὗπερ ἔπιον ἐκ
[11, 478]	κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί,	κύαμοι,	ζειαί, βρόμος, παλάθιον, μέλι, ἔλαιον,
[11, 509]	βακτηρίᾳ, ἀλλότριον, οὐκ οἰκεῖον, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, (ἔλεξεν· ἄνδρες τῆς Ἀθηναίων
[11, 472]	Ἀριστοφῶν δ´ ἐν Φιλωνίδῃ· Τοιγαροῦν	ἐμοὶ	μὲν ἀρτίως ὁ δεσπότης δι´
[11, 504]	πίνειν μέν, ὦ ἄνδρες, καὶ	ἐμοὶ	πάνυ δοκεῖ. Τῷ γὰρ ὄντι
[11, 499]	σε παραγινόμενον εἰς τοὺς παρ´	ἐμοὶ	πότους, ἐν οἷς λάγυνος κατ´
[11, 466]	φιλότητι δάσσαιντ´, ἀμφοτέροισι δ´ αἰεὶ	πόλεμοί	τε μάχαι τε (Καικίλιος δὲ
[11, 480]	τῷ τόρνῳ κεκυλίσθαι. Ἐγένοντο δ´	ἐπίσημοι	κύλικες αἵ τε Ἀργεῖαι καὶ
[11, 508]	Θουρίους, καὶ αὐτόν, εἴπερ ἦσαν	χρήσιμοι,	πεῖσαί τινας τῶν Ἑλλήνων αὐτοῖς
[11, 508]	~Οἱ δὲ συντεθέντες ὑπ´ αὐτοῦ	Νόμοι	(καὶ τούτων ἔτι πρότερον ἡ
[11, 491]	ἐν τούτοις Αἵ τε ποταναῖς	ὁμώνυμοι	πελειάσιν αἰθέρι κεῖσθε. Καὶ ὁ
[11, 501]	δ´ ἐν Ὀμφάλῃ· Ἴτ´ ἐκφορεῖτε,	παρθένοι,	κύπελλα καὶ μεσομφάλους. Οὕτω δ´
[11, 483]	Εἰς τὰς ἱππαγωγοὺς εἰσεπήδων ἀνδρικῶς	πριάμενοι	κώθωνας, οἳ δὲ σκόροδα καὶ
[11, 489]	περὶ τὴν ἥμερον τροφὴν πρῶτοι	διαταξάμενοι	τοῖς ἀνθρώποις, πειθόμενοι τὸν κόσμον
[11, 466]	χρῷντο τῷ ποτῷ καὶ τούτου	ποιησάμενοι	τὴν ἀπόλαυσιν ἧττον ὀρέγοιντο τοῦ
[11, 493]	τοίνυν οὕτως κατηγορουμένων τῇ ἀναστροφῇ	χρησάμενοι	ἀπολύομεν τὸν ποιητήν. Ἀπὸ γὰρ
[11, 496]	ἀνατολάς, τὴν δὲ πρὸς δύσιν	ἀνιστάμενοι	ἀνατρέπουσίν τε ἐπιλέγοντες ῥῆσιν μυστικήν.
[11, 462]	δὲ λέγονται, ὅτι τοὺς ὤμους	κεχαραγμένοι	κύλικας ἦσαν. (Οἶδα δὲ καὶ
[11, 495]	εἰσιν οἱ ἐν τῇ ἑορτῇ	παρατιθέμενοι,	ὁποίους δή ποτε ὄλπας ἐκάλουν,
[11, 479]	τὰ γόνατα τῶν νενικηκότων οἱ	νενικημένοι	καὶ βαστάζουσιν αὐτούς. Διόδωρος δ´
[11, 461]	ἐκ τῶν βαρβάρων. Ἐκεῖνοι γὰρ	ἀπεστερημένοι	τῆς παιδείας ὁρμῶσιν ἐπὶ τὸν
[11, 476]	ἕκτῃ περὶ Παφλαγόνων διηγούμενός φησι·	Κατακείμενοι	δ´ ἐν στιβάσιν ἐδείπνουν καὶ
[11, 500]	μετὰ τοὺς Βοιωτίους οἱ Ῥοδιακοὶ	λεγόμενοι	Δαμοκράτους δημιουργήσαντος. Τρίτοι δ´ εἰσὶν
[11, 500]	καὶ κλέος ἔλαβον οἱ Βοιώτιοι	λεγόμενοι,	χρησαμένου κατὰ τὰς στρατείας πρώτου
[11, 504]	Γοργιείοις ῥήμασιν εἴπω, (οὕτως οὐ	βιαζόμενοι	μεθύειν ὑπὸ τοῦ οἴνου, ἀλλ´
[11, 489]	τροφὴν πρῶτοι διαταξάμενοι τοῖς ἀνθρώποις,	πειθόμενοι	τὸν κόσμον εἶναι σφαιροειδῆ, λαμβάνοντες
[11, 504]	μεθύειν ὑπὸ τοῦ οἴνου, ἀλλ´	ἀναπειθόμενοι	πρὸς τὸ παιγνιωδέστερον ἀφιξόμεθα. (Εἰς
[11, 504]	πρὸς ἑαυτοὺς οἱ ἄνδρες οὗτοι,	αἰσθόμενοι	τῆς ἰδίας ἑκάτερος ἀρετῆς, καὶ
[11, 474]	τὰ ποτήρι´, οὐ τὸν οἶνον	πιόμενοι.	(Σωσικράτης Φιλαδέλφοις· Λεπτὴ δὲ κυρτοῖς
[11, 462]	τῶν οἰκητόρων μεθ´ Ἡρακλέους τινὲς	ἀφικόμενοι	ἐκ Λυδίας Κυλικρᾶνες, οἳ δ´
[11, 508]	αὐτοῦ τυραννικοί τινες καὶ διάβολοι	γενόμενοι.	(Εὐφραῖος μὲν γὰρ παρὰ (Περδίκκᾳ
[11, 466]	φέρουσιν, ἵνα δῆλοι ὦσι κλεινοὶ	γενόμενοι.	(Ὁρᾷς δ´, ὅταν πίνωσιν ἄνθρωποι,
[11, 466]	καὶ ποτήριον· ἣν καὶ πρεσβύτεροι	γενόμενοι	φέρουσιν, ἵνα δῆλοι ὦσι κλεινοὶ
[11, 482]	εʹ Θηβαίδος· Πᾶσιν δ´ ἡγεμόνεσσιν	ἐποιχόμενοι	κήρυκες χρύσεα καλὰ κύπελλα τετυγμένα
[11, 463]	Προκλέι Περσείδαις τ´, ἐκ Διὸς	ἀρχόμενοι,	(πίνωμεν, παίζωμεν, ἴτω διὰ νυκτὸς
[11, 488]	οὐχ ὅτι ἔξωθεν πρόσκεινται καὶ	πεπαρμένοι	εἰσίν, (ἀλλ´ ὅτι ἐμπεπαρμένοις ἐοίκασιν
[11, 464]	ἐν Ἀγροίκοις οὕτως· ~(Τίνα δὴ	παρεσκευασμένοι	πίνειν τρόπον ἐστὲ νυνί, λέγεθ´.
[11, 496]	αὐτοὶ ἐκφέρονται, ἐπειδὰν μηκέτι δύνωνται	ὀρθούμενοι	ἐξιέναι. ΠΡΟΥΣΙΑΣ. Ὅτι τὸ ποτήριον
[11, 466]	τοῦ τῆς χειρὸς σχηματισμοῦ, ὃν	ποιούμενοι	εὐρύθμως ἐρρίπτουν εἰς τὸ κοττάβιον.
[11, 463]	Ἐποιοῦντο δὲ καὶ οἱ ἑπτὰ	καλούμενοι	σοφοὶ συμποτικὰς ὁμιλίας. Παραμυθεῖται γὰρ
[11, 480]	ἀνηγμένη, οἷοί εἰσιν οἱ ἄμβικες	καλούμενοι.	Τὸ γὰρ φοξὸν ἐπὶ τούτου
[11, 471]	ἀνταυγοῦσαν, ἐκνενιμμένην, κισσῷ κάρα βρύουσαν,	ἐπικαλούμενοι	(εἷλκον Διὸς σωτῆρος. Ἀραρὼς δ´
[11, 466]	πανταχόθεν κατακομιζομένου κεράμου τὴν ἰδέαν	μιμούμενοι.	Λύσιππον τὸν ἀνδριαντοποιόν φασι Κασάνδρῳ
[11, 464]	ἐβάδιζον ἐπὶ τὴν θέαν καὶ	ἐστεφανωμένοι	ἐθεώρουν, παρὰ δὲ τὸν ἀγῶνα
[11, 464]	καὶ παρ´ Ἀθηναίοις ἐγίνετο, ἅμα	ἀκροώμενοι	τῶν γελωτοποιῶν τούτων καὶ μίμων,
[11, 466]	κλεινοὶ λέγονται παρὰ Κρησὶν οἱ	ἐρώμενοι.	Σπουδὴ δὲ αὐτοῖς παῖδας ἁρπάζειν·
[11, 461]	Εἰ δὲ οἱ ταῖς ἐξουσίαις	χρώμενοι	καὶ τῷ πλουτεῖν προτιμῶσι τὴν
[11, 495]	ὁποίους δή ποτε ὄλπας ἐκάλουν,	χρώμενοι	πρὸς τὴν τοῦ οἴνου ἔγχυσιν,
[11, 484]	δριμύ. Τὰ γοῦν ἱμάτια τούτῳ	χρώμενοι	ῥύμματι πλύνουσιν οἱ γναφεῖς. (Τρία
[11, 475]	καρχησίων καὶ Σαπφὼ ἐν τούτοις·	Κῆνοι	δ´ ἄρα πάντες καρχησία τ´
[11, 508]	ἕως συνδραμόντες ἐπ´ αὐτὸν οἱ	Λαμψακηνοὶ	καὶ τὰ χρήματα ἀποδόντες ἐξέβαλον.
[11, 461]	εὑρέθη πεμφθὲν ἐκ τῶν βαρβάρων.	Ἐκεῖνοι	γὰρ ἀπεστερημένοι τῆς παιδείας ὁρμῶσιν
[11, 489]	τῇ Ἀρτέμιδι ποτήριον, ὅπερ λέγουσιν	ἐκεῖνοι	Νέστορος γεγονέναι· (ἐστὶ δὲ ἀργύρεον,
[11, 466]	γενόμενοι φέρουσιν, ἵνα δῆλοι ὦσι	κλεινοὶ	γενόμενοι. (Ὁρᾷς δ´, ὅταν πίνωσιν
[11, 466]	αἰπεινᾶς, ἃν ἕλον Αἰακίδαι. (Ὅτι	κλεινοὶ	λέγονται παρὰ Κρησὶν οἱ ἐρώμενοι.
[11, 478]	κεκολλημένους· ἔνεισι δ´ ἐν αὐτοῖς	ὅρμινοι,	μήκωνες λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί,
[11, 500]	ὅμοιον ὡς ἄν τις μέλι	πίνοι	διείς, τούτου δὲ καὶ πολὺ
[11, 495]	γράφων οὕτως· Ἦσαν δὲ καὶ	ὀνύχινοι	σκύφοι καὶ συνδέσεις τούτων μέχρι
[11, 481]	Τέῳ κυλίκων. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' (Φερεκράτης	Κοριαννοῖ·	Ἐκ τοῦ βαλανείου γὰρ δίεφθος
[11, 479]	Κοτυλίσκην δ´ εἴρηκε Φερεκράτης ἐν	Κοριαννοῖ·	Τὴν κοτυλίσκην μηδαμῶς. Ἀριστοφάνης ἐν
[11, 470]	ἱερᾶς νυκτὸς ἀμολγόν. ~(Μίμνερμος δὲ	Ναννοῖ	ἐν εὐνῇ φησι χρυσῇ κατεσκευασμένῃ
[11, 502]	Δέσποινα Πειθοῖ καὶ κύλιξ φιλοτησία.	ΧΟΝΝΟΙ.	Παρὰ Γορτυνίοις ποτηρίου εἶδος, ὅμοιον
[11, 505]	οὐδεμιᾶς κατεπειγούσης χρείας ὅτι παιδικὰ	γεγόνοι	τοῦ Παρμενίδου Ζήνων ὁ πολίτης
[11, 466]	δὲ εἰς τοὺς κοττάβους κατανήλισκον.	(Ἔνδοξοι	δὲ τορευταὶ Ἀθηνοκλῆς, Κράτης, Στρατόνικος,
[11, 496]	ἐν Ἐλεγείοις· Ἡμῖν δὲ κρητῆρ´	οἰνοχόοι	θέραπες κιρνάντων προχύταισιν ἐν ἀργυρέοις.
[11, 463]	πατήρ τε· ἡμῖν δὲ κρητῆρ´	οἰνοχόοι	θέραπες κιρνάντων προχύταισιν ἐν ἀργυρέοις·
[11, 502]	Πέρσαις οὕτως μνημονεύει· Οὗτος σύ,	ποῖ	τὴν ἀργυρίδα τηνδὶ φέρεις; χρυσίδος
[11, 507]	Ἀντιφῶν καὶ ὁ μουσικὸς Λάμπρος.	~(Ἐπιλίποι	δ´ ἄν με ἡ ἡμέρα,
[11, 463]	σοῖς. (Πρὸς οὓς λεκτέον ὅτι	τρόποι	εἰσὶ πόσεων κατὰ πόλεις ἴδιοι,
[11, 462]	δ´ Ἀθαμᾶνες, ἀφ´ ὧν οἱ	τόποι	διαμένουσιν· οἷς οὐδὲ τῆς πολιτείας
[11, 470]	ἵνα δὴ θοὸν ἅρμα καὶ	ἵπποι	ἑστᾶς´, ὄφρ´ Ἠὼς ἠριγένεια μόλῃ.
[11, 489]	τὰ περὶ τὴν ζωὴν οἱ	ἄνθρωποι·	λέγω δὲ τὰς πελειάδας. (Ὅταν
[11, 466]	γενόμενοι. (Ὁρᾷς δ´, ὅταν πίνωσιν	ἄνθρωποι,	τότε πλουτοῦσι, διαπράττουσι, νικῶσιν δίκας,
[11, 500]	εἰώθασιν οἱ περὶ τὴν Ἀσίαν	βάρβαροι	μετὰ ἀπάτης καὶ δόλου. Διόπερ
[11, 504]	ὑποθέσεων. Συμπόσια μὲν γὰρ γεγράφασιν	ἀμφότεροι,	καὶ ἐν αὐτοῖς ὃ μὲν
[11, 491]	ἔνθα νυκτέρων φαντασμάτων ἔχουσι μορφὰς	ἄπτεροι	Πελειάδες. Ἀπτέρους γὰρ αὐτὰς εἴρηκε
[11, 466]	βοῦν καὶ ποτήριον· ἣν καὶ	πρεσβύτεροι	γενόμενοι φέρουσιν, ἵνα δῆλοι ὦσι
[11, 492]	ἑπτά, καθότι καὶ Ἄρατός φησιν·	Ἐπτάποροι	δὴ ταί γε μετ´ ἀνθρώποις
[11, 480]	πρὸς τὰ φάη ὀξὺς ὁρώμενος.	(Διάφοροι	δὲ κύλικες γίνονται καὶ ἐν
[11, 466]	ἐπίχρυσα λγʹ Τισιγίτης ἀργυροῦς εἷς.	(Μύστροι	ἀργυροῖ κατάχρυσοι λβʹ Λαγυνοθήκη ἀργυρᾶ
[11, 466]	μὲν (γὰρ) ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες	ἀργυροῖ,	κάδοι (καὶ) μείζους ἐμοῦ Ὅτι
[11, 466]	λγʹ Τισιγίτης ἀργυροῦς εἷς. (Μύστροι	ἀργυροῖ	κατάχρυσοι λβʹ Λαγυνοθήκη ἀργυρᾶ μία.
[11, 508]	ἀχρείους καὶ ψευδεῖς ἄν τις	εὕροι·	ἀλλοτρίους δὲ τοὺς πλείους, ὄντας
[11, 486]	κυρίων ὀνομάτων οὐκ ἄν τις	εὕροι	γινόμενον, ἀλλ´ ἀπὸ πόλεων ἢ
[11, 478]	μήκωνες λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί,	λάθυροι,	ὦχροι, φακοί, κύαμοι, ζειαί, βρόμος,
[11, 476]	μήκωνες λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί,	λάθυροι,	ὦχροι, φακοί. Ὁ δὲ βαστάσας
[11, 476]	ἐν οἷς, (φησίν, μήκωνες λευκοί,	πυροί,	κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί.
[11, 478]	ἐν αὐτοῖς ὅρμινοι, μήκωνες λευκοί,	πυροί,	κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί,
[11, 475]	Θύρσον, κροκωτόν, ποικίλον, καρχήσιον. Σοφοκλῆς	Τυροῖ·	Προσπτῆναι μέσην τράπεζαν ἀμφὶ σῖτα
[11, 467]	Κἀν τοῖς προκειμένοις οὖν οἱ	Σάτυροι	τοῦ Διονύσου τὴν τελευταίαν συλλαβὴν
[11, 478]	λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι,	ὦχροι,	φακοί, κύαμοι, ζειαί, βρόμος, παλάθιον,
[11, 476]	λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι,	ὦχροι,	φακοί. Ὁ δὲ βαστάσας αὐτὸ
[11, 488]	ἐοίκασιν ἔξω τε ὀλίγῳ προὔχουσι,	μετέωροι	τῆς ἄλλης ἐπιφανείας ὄντες. (Καὶ
[11, 489]	ἔχοντα τὰ ὦτα, καθάπερ αἱ	δίπρῳροι	τῶν νεῶν, περὶ δὲ τὰ
[11, 464]	ἡμεῖς; Τοιοῦτον οἷον ἂν καὶ	σοὶ	δοκῇ. {Α. Βούλεσθε δήπου τὸν
[11, 466]	Εἶτα παρακατιὼν τὸ αὐτό· Τούνεκα	σοὶ	δώσω χρύσειον ἄλεισον. Καὶ ἑξῆς
[11, 471]	Δέξαι· πιοῦσα δ´ ὁπόσον ἄν	σοι	θυμὸς ᾖ, παράδος τὸ περιόν.
[11, 487]	πάνυ τις εὐκαίρως προπίνω, φησί,	σοί,	πατριῶτα. Μάνην δ´ εἶχε κεραμεοῦν
[11, 486]	τρεῖς χόας ἐξέπιεν· ἧς τόδε	σοί,	Παφίη, ζωραῖς μύρρῃσι θυωθὲν κεῖται
[11, 494]	ἀλλὰ πῖθι» λέγει· Τοῦτο μέν	σοι	πείσομαι. Καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ
[11, 471]	τοιοῦτό τι· φιλοτησίαν δὲ τήνδε	σοι	προπίομαι. Δέξαι· πιοῦσα δ´ ὁπόσον
[11, 466]	ὄψιν εἴπω τοῦ ποτηρίου γέ	σοι	πρώτιστον. Ἦν γὰρ στρογγύλον, μικρὸν
[11, 502]	Καὶ φιλοτησίας προὔπινεν. Ἄλεξις· Φιλοτησίαν	σοι	τήνδ´ ἐγὼ ἰδίᾳ τε καὶ
[11, 470]	πιστὸν τέκνον, γενναῖον εἶδος, ὄνομά	σοι	τί θώμεθα; ~(ἆρ´ εἶ κάτοπτρον
[11, 486]	ὡς καὶ πάντων ἀπ´ ἐκείνης	σοὶ	τοῖχοι γλυκερῶν σῦλα φέρωσι πόθων.
[11, 468]	πενθοῦντι· Εἰ δ´ οὐχ ἱκανόν	σοι,	τὸν ἐλέφανθ´ ἥκει φέρων ὁ
[11, 474]	εὐτυχοῦντα καὶ σεσωσμένον πρῶτος λέγω	σοι	τόν τε χρυσοῦν κάνθαρον. {ΣΤΡ.
[11, 463]	με κρίνειν, οὐκ ἔχοιμ´ ἄν	σοι	φράσαι· ἔγνωκα γοῦν οὕτως ἐπισκοπούμενος
[11, 478]	ὅρμινοι, μήκωνες λευκοί, πυροί, κριθαί,	πισοί,	λάθυροι, ὦχροι, φακοί, κύαμοι, ζειαί,
[11, 476]	(φησίν, μήκωνες λευκοί, πυροί, κριθαί,	πισοί,	λάθυροι, ὦχροι, φακοί. Ὁ δὲ
[11, 481]	τὼ θεώ. {Β. Εἰ λάβω	κυρισοι	τὴν κυλίσκην; {Α. Μηδαμῶς μικράν
[11, 478]	ἐκ τῆς θαλάμης καὶ νέμει	ὅσοι	ἄνω τὸ κέρνος περιενηνοχότες. Τοῦτο
[11, 502]	βαλανωτὴ φιάλη, ἧς τῷ πυθμένι	χρυσοῖ	ὑπέκειντο ἀστράγαλοι. Σῆμος δ´ἐν Δήλῳ
[11, 466]	Τισιγίτης ἀργυροῦς εἷς. (Μύστροι ἀργυροῖ	κατάχρυσοι	λβʹ Λαγυνοθήκη ἀργυρᾶ μία. Οἰνοφόρον
[11, 466]	ᾗ ταῦτα γέγραπται· Βατιάκαι ἀργυραῖ	κατάχρυσοι	τρεῖς. Κόνδυα ἀργυρᾶ ροϚ τούτων
[11, 466]	μικρά) ῥυτὰ καὶ βατιάκαι Λυκιουργεῖς	ἐπίχρυσοι	καὶ θυμιατήρια καὶ τρυβλία. ΒΗΣΣΑ
[11, 479]	βʹ ἀποθυστάνιον ἀργυροῦν, φιάλαι γʹ	ἐπίχρυσοι.	~(Ναὸς Βυζαντίων, ἐν ᾧ Τρίτων
[11, 491]	τ´ ἐν τῇ Ἀσωπίᾳ· Οὐδέ	τοι	ἀκρόνυχοι ψυχραὶ δύνουσι Πέλειαι. Λαμπροκλῆς
[11, 487]	πλήρη μετανιπτρίδα δέξαι. Πραύ τί	τοι	Βρόμιος γάνος τόδε δοὺς ἐπὶ
[11, 466]	ὃς μὲν ἀχρήμων, ἀφνεὸς τότε,	τοὶ	δ´ αὖ πλουτέοντες Εἶτ´ ἐπάγει·
[11, 491]	πελειάσιν ὤπασε τιμήν, (αἳ δή	τοι	θέρεος καὶ χείματος ἄγγελοί εἰσι.
[11, 480]	Θρασύβουλ´, ἐρατᾶν ὄχημ´ ἀοιδᾶν τοῦτό	τοι	πέμπω μεταδόρπιον. Ἐν ξυνῷ κεν
[11, 476]	λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζᾶν ὤθεον,	αὐτόματοι	δ´ ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνοντες
[11, 466]	τὰ ὦτα. Τὸ δὲ ἄλεισον	ἤτοι	ἀπὸ τοῦ ἄγαν λεῖον εἶναι
[11, 475]	χέειν εἰς αὐτὸ τὴν λοιβὴν	ἤτοι	λείβειν· τοῦτο δὲ ἐπὶ τοῦ
[11, 466]	σπένδεσκεν Ἀχιλλεύς. Καλεῖται δὲ δέπας	ἤτοι	ὅτι δίδοται πᾶσι τοῖς σπένδειν
[11, 466]	καὶ μεσάγκυλα ἄλλα· ἀπὸ ἀγκύλης	ἤτοι	τῆς δεξιᾶς χειρός. Καὶ ἡ
[11, 482]	ποιητήν, ἀλλά τινα ὁμώνυμον αὐτῷ,	ἤτοι	φίλοινόν τινα ἢ αἰτίαν ἔχοντα
[11, 466]	δὲ δύο ὦτα εἶχε δῆλον·	Ἦτοι	ὃ καλὸν ἄλεισον ἀναιρήσεσθαι ἔμελλε
[11, 482]	Φησὶ γὰρ καὶ ὁ ποιητής·	Ἦτοι	ὃ καλὸν ἄλεισον ἀναιρήσεσθαι ἔμελλεν
[11, 483]	ἐκπώματα γράφει καὶ τάδε· Κώθωνες	διμέτρητοι	βʹ (Περὶ δὲ τοῦ κωθωνίζεσθαι
[11, 508]	πρότερον ἡ Πολιτεία τί πεποιήκασιν;	καίτοι	γε ἔδει καθάπερ τὸν Λυκοῦργον
[11, 500]	οἱ Ῥοδιακοὶ λεγόμενοι Δαμοκράτους δημιουργήσαντος.	Τρίτοι	δ´ εἰσὶν οἱ Συρακόσιοι. Καλεῖται
[11, 491]	ἀνθρωποειδεῖς, ἄστροις δὲ πεποικιλμένας. Τὸ	μέντοι	Ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο» (οὐχ
[11, 492]	φαινομένῃ κατασκευῇ προσηκόντως ἐτόρευσεν. Τοῦτο	μέντοι	καὶ ἐπὶ τοῦ Διὸς σημαίνειν
[11, 484]	σῶμα καὶ τὴν ψυχήν. ~(Τὸ	μέντοι	κωθωνίζεσθαι διά τινων ἡμερῶν δοκεῖ
[11, 504]	ὥσπερ ἔλαιον φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ	μέντοι	μοι καὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων
[11, 500]	Ἡρακλεωτικοὶ πρός τινων καλοῦνται. Ἔχουσι	μέντοι	πρὸς τοὺς ἄλλους διαφοράν· ἔπεστι
[11, 491]	Πελειάδας αὐτὰς λέγει· (Τὰς δὲ	βροτοὶ	καλέουσι Πελειάδας. Καὶ πάλιν· Χειμέριαι
[11, 465]	πεπαίνοντ´ ὀρχάτους ὀπωρινούς· ἐξ οὗ	βροτοὶ	καλοῦσιν οἶνον αἴθοπα. Καὶ Ὀδυσσεὺς
[11, 509]	κυριεύσαντες διὰ γοητείαν νῦν εἰσιν	περίβλεπτοι·	ὥσπερ καὶ (Χαίρων ὁ Πελληνεύς,
[11, 462]	γλυκὺ καὶ καθαρόν. (Πάρκεινται δ´	ἄρτοι	ξανθοὶ γεραρή τε τράπεζα τυροῦ
[11, 466]	Νέστορος ποτήριον πολλοὶ καὶ κεραμεύουσι·	πλεῖστοι	γὰρ περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο. Καὶ
[11, 496]	πίνουσιν ὥστε ἀντὶ τοῦ εἰσφέρειν	αὐτοὶ	ἐκφέρονται, ἐπειδὰν μηκέτι δύνωνται ὀρθούμενοι
[11, 482]	γράφων οὕτως· Θαυμάζουσι δὲ οἱ	αὐτοὶ	καὶ πῶς κύαθον μὴ κεκτημένος,
[11, 504]	ἀρχῆθεν πρὸς ἑαυτοὺς οἱ ἄνδρες	οὗτοι,	αἰσθόμενοι τῆς ἰδίας ἑκάτερος ἀρετῆς,
[11, 461]	ὡραίαν πόλιν. Ἡρακλεῶται δ´ εἰσὶν	οὗτοι	οἱ ὑπὸ τῇ Οἴτῃ κατοικοῦντες,
[11, 493]	καὶ Νέστορος ἔθηκε, δύο γὰρ	οὗτοι	πίνουσιν, ἀλλ´ εἶπεν ἂν ἕτερος.
[11, 482]	εὐποτώτατα ἐκπωμάτων. Ἦσαν δὲ καὶ	οὗτοι	τῆς αὐτῆς κεραμείας. Ὅταν δ´
[11, 509]	ἀτίμως δὲ καὶ ἀδόξως διαζῶν.	Τοιοῦτοι	δ´ εἰσὶ καὶ νῦν τῶν
[11, 461]	ἀλλὰ διὰ τὴν μέθην φαίνωνται	τοιοῦτοι,	δημιουργοῦσιν αὐτοὺς πίνοντας ἐκπώμασι μεγάλοις.
[11, 502]	ἄρακιν καλοῦσι. (ΦΘΟΙΣ. Πλατεῖαι φιάλαι	ὀμφαλωτοί.	Εὔπολις· Σὺν φθοῖσι προσπεπωκώς. Ἔδει
[11, 489]	τὰ περὶ τὴν ἥμερον τροφὴν	πρῶτοι	διαταξάμενοι τοῖς ἀνθρώποις, πειθόμενοι τὸν
[11, 500]	τε καὶ ἀργυροῦς σκύφους. Ὧν	πρῶτοι	μὲν ἐγένοντο καὶ κλέος ἔλαβον
[11, 500]	Κατακολλωμένῳ· Ἀλλ´ εἰσὶ φιάλαι πέντε,	τραγέλαφοι	δύο. Μένανδρος δ´ ἐν Ἁλιεῖ
[11, 500]	μὲν ἐν Κονιατῇ· Κυμβία, φιάλαι,	τραγέλαφοι,	κύλικες. Εὔβουλος δ´ ἐν Κατακολλωμένῳ·
[11, 484]	ἄνδρες, ποτηρίδια τορεύματα κἀκτυπωμάτων πρόσωπα,	τραγέλαφοι,	λαβρώνια. Ἐν δὲ Φιλαδέλφοις· Ἤδη
[11, 500]	Μένανδρος δ´ ἐν Ἁλιεῖ φησι·	Τραγέλαφοι,	λαβρώνιοι. Ἀντιφάνης Χρυσίδι· Σατραποπλούτῳ δ´,
[11, 497]	ὀνόματος προσπαίξας φησί· (ω( Σαννάκρα)	ἱπποτραγέλαφοι,	βατιάκια, σαννάκια. ΣΕΛΕΥΚΙΣ. Ὅτι ἀπὸ
[11, 465]	Μέθης φησὶν ὅτι Τοῦ Διονύσου	τροφοὶ	αἱ Νύμφαι κατ´ ἀλήθειαν. αἱ
[11, 463]	δὲ καὶ οἱ ἑπτὰ καλούμενοι	σοφοὶ	συμποτικὰς ὁμιλίας. Παραμυθεῖται γὰρ ὁ
[11, 487]	μετάνιπτρον, ἐντραγεῖν, σπονδή, κρότος. ~(Δίφιλος	Σαπφοῖ·	Ἀρχίλοχε, δέξαι τήνδε τὴν μετανιπτρίδα
[11, 495]	οὕτως· Ἦσαν δὲ καὶ ὀνύχινοι	σκύφοι	καὶ συνδέσεις τούτων μέχρι δικοτύλων·
[11, 467]	δεῖνος μέγας χωρῶν μετρητήν, κυμβίον,	σκύφοι,	ῥυτά· {Β. Ποτήρι´ ἡ γραῦς,
[11, 486]	καὶ πάντων ἀπ´ ἐκείνης σοὶ	τοῖχοι	γλυκερῶν σῦλα φέρωσι πόθων. ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ.
[11, 491]	ἐν τῇ Ἀσωπίᾳ· Οὐδέ τοι	ἀκρόνυχοι	ψυχραὶ δύνουσι Πέλειαι. Λαμπροκλῆς δ´
[11, 502]	γοῦν ἡ σκιά ´στιν· ἡ	´πὶ	τὸ δεῖπνον ὡς ἤδη καλεῖ
[11, 478]	θαύματα καὶ τὰ καρπώσιμα γίνεσθαι	ἐπὶ	γῆς· διὸ ἐκ τούτου σπένδεσθαι.
[11, 460]	τόν ῥά οἱ Εὐρύκλεια φίλοις	ἐπὶ	γούνασι θῆκε παυομένῳ δόρποιο) ἐκάθισεν
[11, 476]	δ´ ὁ Κυθήριος ἐν τῷ	ἐπι	γραφομένῳ Δείπνῳ φησίν Πίνετο νεκτάρεον
[11, 492]	γυνὴ εἰκυῖα θεῇσιν οἴνῳ Πραμνείῳ,	ἐπὶ	δ´ αἴγειον κνῆ τυρὸν κνήστι
[11, 492]	αἴγειον κνῆ τυρὸν κνήστι χαλκείῃ,	ἐπὶ	δ´ ἄλφιτα λευκὰ πάλυνεν· πινέμεναι
[11, 492]	αὐτὰρ ἐπ´ αὐτῆς χάλκειον κάνεον·	ἐπὶ	δὲ κρόμυον ποτῷ ὄψον ἠδὲ
[11, 475]	προὔχουσι μικρὸν ἐπ´ εὐθείας ἐξωτέρω.	Ἐπὶ	δὲ τοῦ θωρακίου εἰς ὕψος
[11, 466]	Λυσίμαχόν φησι τὸν Βαβυλώνιον, καλέσαντα	ἐπὶ	δεῖπνον Ἵμερον τὸν τυραννήσαντα οὐ
[11, 493]	εἶπεν ἂν ἕτερος. (Τοῦτο γὰρ	ἐπὶ	δύο τάσσεσθαι πέφυκεν, ὡς καὶ
[11, 469]	Καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἡλιάσιν· Ἔνθ´	ἐπὶ	δυσμαῖς ισου πατρὸς Ἡφαιστοτευχὲς δέπας,
[11, 508]	Φίλωνα, δανείσας τῇ πατρίδι ἀργύριον	ἐπὶ	ἐνεχύρῳ τῇ ἀκροπόλει (καὶ) ἀφυστερησάσης
[11, 466]	δέ φησιν Ἡρακλέα Τελαμῶνι τῆς	ἐπὶ	Ἴλιον στρατείας ἀριστεῖον ἄλεισον δοῦναι.
[11, 460]	δαῖτα ποτήριά τε, στεφάνους δ´	ἐπὶ	κρασὶν ἔθηκεν. Ἅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ
[11, 470]	Θεόλυτος δ´ ἐν δευτέρῳ Ὥρων	ἐπὶ	λέβητός φησιν αὐτὸν διαπλεῦσαι, (τοῦτο
[11, 493]	ὅτι τὸ ἄλλος Ὅμηρος οὐκ	ἐπὶ	μόνων Μαχάονος καὶ Νέστορος ἔθηκε,
[11, 493]	γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν» οὐκ ἀκουστέον	ἐπὶ	μόνων Μαχάονος καὶ Νέστορος, ὡς
[11, 498]	βοὸς αἴνυτο χερσίν, Ἴφικλος δ´	ἐπὶ	νῶτ´ ἐπεμαίετο. Τῷ δ´ ἐπόπισθεν
[11, 500]	πρὸς τοὺς Διοσκόρους, καλῶν αὐτοὺς	ἐπὶ	ξένια· (Οὐ βοῶν πάρεστι σώματ´
[11, 478]	Θουκυδίδης· Ἐδίδοσαν μὲν αὐτῶν ἑκάστῳ	ἐπὶ	ὀκτὼ μῆνας κοτύλην ὕδατος καὶ
[11, 488]	τέτταρα ὦτα. Τοῦτο δὲ οὐκ	ἐπὶ	πάντων, ἀλλ´ ἐπ´ ἐνίων ποτηρίων
[11, 468]	ἡ Ἰωλκός, ἐν ᾗ ὁ	ἐπὶ	Πελίᾳ ἀγὼν ἐτέθη. Βέλτιον δὲ
[11, 484]	Ἀντίγονόν φησι· (Διόνυσος τέλειος καθήμενος	ἐπὶ	πέτρας· ἐξ εὐωνύμων δ´ αὐτοῦ
[11, 507]	ταῦτα· Μετὰ τὴν Σωκράτους τελευτὴν	ἐπὶ	πλεῖον τῶν συνήθων ἀθυμούντων ἔν
[11, 464]	ἁμαρτάνουσι μανικῶς καὶ τῆς ἀληθείας	ἐπὶ	πλεῖστον ἀπαρτωμένοις. (Ἡμεῖς οὖν, ὡς
[11, 465]	καὶ μέγα φρονήσαντας οὐχ οὕτως	ἐπὶ	πλούτῳ ὡς ἐπὶ τῷ κεκτῆσθαι
[11, 469]	(Ὅτι δὲ καὶ ὁ Ἥλιος	ἐπὶ	ποτηρίου διεκομίζετο ἐπὶ τὴν δύσιν
[11, 501]	οὕτως Μασσαλιῆται τιθέασι τὰς φιάλας	ἐπὶ	πρόσωπον. (Κρατίνου δ´ εἰπόντος ἐν
[11, 501]	καὶ) ἀπύρωτος ἢ ψυχρήλατος ἢ	ἐπὶ	πῦρ οὐκ ἐπιτιθεμένη, καθότι (καὶ
[11, 477]	Τὸ γὰρ κισσύβιον, φησί, λέγεται	ἐπὶ	συνόδου ἀγροικικῆς, ἔνθα προσήκει μάλιστα
[11, 482]	ἐν Ἐφήβοις λέγῃ· Οὐ κύλικας	ἐπὶ	τὰ δεῖπνα Χαιρήμων φέρει, (οὐ
[11, 489]	τοῦ Νέστορος ποτήριον μεταβαίνει καὶ	ἐπὶ	τὰ κράτιστα τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων,
[11, 466]	ᾧ καὶ τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι	ἐπὶ	τὰς Γηρυόνου βόας ὁρμῶντα. Οἴδαμεν
[11, 463]	Μέθης. (Διόπερ συνιοῦσι καὶ ἡμῖν	ἐπὶ	τὰς Διονυσιακὰς ταύτας λαλιὰς οὐδεὶς
[11, 460]	ποιήσας φησίν· Νέκυς δὲ χαμαιστρώτου	ἐπὶ	τείνας εὐρείης στιβάδος παρέθηκ´ αὐτοῖσι
[11, 491]	ἑκάτερον δὲ καθὸ συμφυῆ πάλιν	ἐπὶ	τέλει γίνεται τῆς ἀποστάσεως αὐτῶν.
[11, 487]	τοι Βρόμιος γάνος τόδε δοὺς	ἐπὶ	τέρψιν πάντας ἄγει. Ἀντιφάνης Λαμπάδι·
[11, 480]	ὄντα, καὶ τὸ κυλικηγορεῖν, ὅταν	ἐπὶ	τῇ κύλικί τις ἀγορεύῃ. (Ἀθηναῖοι
[11, 493]	ἐκέλευσεν, ἐὰν παραγένηται ὁ Σωσίβιος	ἐπὶ	τὴν ἀπαίτησιν τῆς συντάξεως, λέγειν
[11, 494]	Ἀθήνησι δημαγωγῶν ὡς αὐτὸν ᾔτουν	ἐπὶ	τὴν δίκην ἀπελθόντα ὀξυβάφω δύο.
[11, 469]	ὁ Ἥλιος ἐπὶ ποτηρίου διεκομίζετο	ἐπὶ	τὴν δύσιν Στησίχορος μὲν οὕτως
[11, 464]	πρῶτον ἠριστηκότες καὶ πεπωκότες ἐβάδιζον	ἐπὶ	τὴν θέαν καὶ ἐστεφανωμένοι ἐθεώρουν,
[11, 507]	ἔφη τὸν Πλάτωνα κορώνην γενόμενον	ἐπὶ	τὴν κεφαλὴν (μου) ἀναπηδήσαντα τὸ
[11, 487]	ὃς ἂν τὸν κότταβον ἀφεὶς	ἐπὶ	τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν— {Β.
[11, 471]	τῶν ἐκ Ταυρομενίου μεθεστηκότων ταχθεὶς	ἐπὶ	τὴν πρεσβείαν ἕτερά τε δῶρα
[11, 490]	παράλειψιν τοῦ υ> ἐπειδὴ κεῖνται	ἐπὶ	τῆς οὐρᾶς τοῦ ταύρου. ~(Καὶ
[11, 483]	τῆς μάζης καὶ τῶν ἄρτων	ἐπὶ	τῆς τραπέζης καταλείμματα. ΚΥΜΒΗ. Φιλήμων
[11, 482]	Κωλιάδος (γῆς) Τοῦτον δ´ ὁσάκις	ἐπί	τι πληρώσαιεν, ἀποσπείσαντες τοῖς θεοῖς
[11, 486]	μέλην, Συρίσκε, ταυτηνὶ λαβὼν ἔνεγκον	ἐπὶ	τὸ μνῆμ´ ἐκείνῃ, μανθάνεις; καὶ
[11, 466]	ἐπὶ τὸν οἶνον ἐπέχεον, ἀλλ´	ἐπὶ	τὸ ὕδωρ τὸν οἶνον, ὅπως
[11, 461]	ποτήριον εὐμέγεθες εἰργασμένον πλὴν τῶν	ἐπὶ	τοῖς ἡρωικοῖς. Τὸ γὰρ ῥυτὸν
[11, 487]	{Α. Ἐὰν τύχῃ μόνον αὐτῆς,	ἐπὶ	τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος
[11, 466]	ὑπάρχοντι. Οὐ γὰρ τὸ ὕδωρ	ἐπὶ	τὸν οἶνον ἐπέχεον, ἀλλ´ ἐπὶ
[11, 461]	οὐδὲ μᾶλλον εὐχερῆ καταφεύγουσιν εἰκότως	ἐπὶ	τὸν οἶνον. (Ὅθεν δὴ καὶ
[11, 461]	γὰρ ἀπεστερημένοι τῆς παιδείας ὁρμῶσιν	ἐπὶ	τὸν πολὺν οἶνον καὶ πορίζονται
[11, 501]	ἐλέγετο. (Δύναται δὲ καὶ ἡ	ἐπὶ	τὸν πυθμένα καὶ τὸ στόμα
[11, 479]	Οὐ γὰρ μόνον ἐφιλοτιμοῦντο βάλλειν	ἐπὶ	τὸν σκοπόν, ἀλλὰ καὶ καλῶς
[11, 488]	ἐμπαιστικῆς τέχνης λόγον, ὡς καὶ	ἐπὶ	τοῦ Ἀχιλλέως σκήπτρου· Ὣς φάτο
[11, 492]	προσηκόντως ἐτόρευσεν. Τοῦτο μέντοι καὶ	ἐπὶ	τοῦ Διὸς σημαίνειν πείθονται τὸν
[11, 499]	ἴσῳ τῷ σκυφοειδές· λέγει δ´	ἐπὶ	τοῦ Ἡρακλέους· (Σκύφιον δὲ λαβὼν
[11, 480]	ἐπὶ τούτου τάττουσι, καθότι Ὅμηρος	ἐπὶ	τοῦ Θερσίτου· Φοξὸς ἔην κεφαλήν.
[11, 487]	Καλεῖται δὲ μάνης καὶ τὸ	ἐπὶ	τοῦ κοττάβου ἐφεστηκός, ἐφ´ οὗ
[11, 493]	ὃς ἀντὶ τοῦ ὃ λαμβάνοντες	ἐπὶ	τοῦ Μαχάονος· Ἀλλ´ ὃς μὲν
[11, 462]	ἀναπλέοντες μέχρι τοῦ γενέσθαι τὴν	ἐπὶ	τοῦ νεὼ τῆς Ἀθηνᾶς ἀόρατον
[11, 488]	καθάπερ ἐπὶ τῶν ῥοπάλων. Καὶ	ἐπὶ	τοῦ ξίφους (τοῦ Ἀγαμέμνονος· Ἀμφὶ
[11, 477]	τῇ συγχρήσει τῶν ὀνομάτων, λέγων	ἐπὶ	τοῦ οἰκείου ξένου τοῦ παρὰ
[11, 475]	μέλος τὴν κελέβην φησὶ τίθεσθαι	ἐπὶ	τοῦ ὀρθοῦ ποτηρίου οἷον Προυσιάδος
[11, 475]	λοιβὴν ἤτοι λείβειν· τοῦτο δὲ	ἐπὶ	τοῦ ὑγροῦ συνήθως ἔταττον, ἀφ´
[11, 480]	ἄμβικες καλούμενοι. Τὸ γὰρ φοξὸν	ἐπὶ	τούτου τάττουσι, καθότι Ὅμηρος ἐπὶ
[11, 466]	κότταβον προίεσθαι. Καὶ οἱ πολλοὶ	ἐπὶ	τούτῳ μᾶλλον ἐφρόνουν μέγα ἢ
[11, 493]	δύο τάσσεσθαι πέφυκεν, ὡς καὶ	ἐπὶ	τούτων· Οἴσετε δ´ ἄρν´ ἕτερον
[11, 509]	Ἑξῆς δὲ ἐροῦμεν περὶ τῶν	ἐπὶ	τρυφῇ διαβοήτων γενομένων.
[11, 496]	Προυσίου τοῦ Βιθυνίας βασιλεύσαντος καὶ	ἐπὶ	τρυφῇ καὶ μαλακίᾳ διαβοήτου γενομένου
[11, 479]	ἐπὶ τῷ καλῶς κοτταβίζειν τῶν	ἐπὶ	τῷ ἀκοντίζειν μέγα φρονούντων. (ΚΡΑΤΑΝΙΟΝ.
[11, 466]	τούτῳ μᾶλλον ἐφρόνουν μέγα ἢ	ἐπὶ	τῷ εὖ ἀκοντίζειν. Ὠνομάσθη οὖν
[11, 479]	ὑγρόν· ὥστε ἔνιοι μεῖζον ἐφρόνουν	ἐπὶ	τῷ καλῶς κοτταβίζειν τῶν ἐπὶ
[11, 465]	οὐχ οὕτως ἐπὶ πλούτῳ ὡς	ἐπὶ	τῷ κεκτῆσθαι πολλὰ ἐκπώματα ἀργυρᾶ
[11, 464]	τὸν ἐπιδέξι´, ὦ πάτερ, λέγειν	ἐπὶ	τῷ πίνοντι. {Β. Τὸν ἐπιδέξια
[11, 503]	Τρύφων ἐν τοῖς Ὀνοματικοῖς, τὸ	ἐπὶ	τῷ σκολίῳ διδόμενον, ὡς Ἀντιφάνης
[11, 460]	γούνασι θῆκε παυομένῳ δόρποιο) ἐκάθισεν	ἐπὶ	τῶν γονάτων καὶ οὐχὶ παρὰ
[11, 488]	τῶν λεγομένων Σελευκίδων. (Τὸ δ´	ἐπὶ	τῶν δυεῖν πυθμένων ζητούμενον, πῶς
[11, 476]	τοὺς ἀρχαίους κέρασι. Πίνδαρος μὲν	ἐπὶ	τῶν Κενταύρων λέγων· Ἀνδροδάμαντα δ´
[11, 464]	ὁ φίλοινος οἰνομανὴς καὶ ὡσαύτως	ἐπὶ	τῶν ὁμοίων, οὐκ ἀλλοτρίως τῆς
[11, 492]	ἀλλὰ κατὰ σύνθετον ὑποπυθμένες, ὅπως	ἐπὶ	τῶν πελειάδων ἀκούωμεν, ὅτι τέσσαρες
[11, 490]	δ´ ἐστὶ τὸ ἐπίθετον καὶ	ἐπὶ	τῶν Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται γὰρ
[11, 461]	τόποις οὔτ´ ἐν γραφαῖς οὔτ´	ἐπὶ	τῶν πρότερον εὑρήσομεν ποτήριον εὐμέγεθες
[11, 488]	ὡς τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ	ἐπὶ	τῶν ῥοπάλων. Καὶ ἐπὶ τοῦ
[11, 475]	Ἔθος γὰρ ἦν τοῖς ἀρχαίοις	ἐπὶ	τῶν τραπεζῶν κεκραμένα τιθέναι ποτήρια,
[11, 500]	τοὺς ἄλλους διαφοράν· ἔπεστι γὰρ	ἐπὶ	τῶν ὤτων αὐτοῖς ὁ λεγόμενος
[11, 492]	ἀκούωμεν, ὅτι τέσσαρες μὲν ἦσαν	ἐπὶ	τῶν ὤτων, δύο δὲ ὑποπυθμένες,
[11, 492]	ὃ δ´ ἐλαίης. ~(Γενήσονται οὖν	ἐπὶ	τῶν ὤτων τέσσαρες πελειάδες. (Ἔπειθ´
[11, 495]	ὁ Κολοφώνιος ἐν τοῖς Ἰάμβοις	ἐπὶ	φιάλης τίθησι τὴν λέξιν λέγων
[11, 471]	Τί με καλεῖς σύ, φίλτατε;	{ΣΠΙ.	Ἵν´ ἀσπάσωμαι· δεῦρο παρ´ ἐμέ,
[11, 471]	{ΘΕΟΛ. Σπινθὴρ τάλας, πειρᾷς με.	{ΣΠΙ.	Ναί, τοιοῦτό τι· φιλοτησίαν δὲ
[11, 470]	Θεόπομπος μὲν ἐν Νεμέᾳ οὕτως·	{ΣΠΙ.	Χώρει σὺ δεῦρο, Θηρικλέους πιστὸν
[11, 465]	κρητῆρος ὀδώδει. Τιμόθεος δ´ ἐν	Κύκλωπι·	Ἔγχευε δ´ ἓν μὲν δέπας
[11, 481]	πληρώσας κυμβίον ἀκράτου ὤρεξε τῷ	Κύκλωπι.	Οὐκ ἔστι δὲ μικρὸν τὸ
[11, 461]	τὸ παρ´ Ὁμήρῳ (διδόμενον τῷ	Κύκλωπι	ὑπ´ Ὀδυσσέως κισσύβιον. Οὐ γὰρ
[11, 498]	ἔφη. Ὁμοίως καὶ Ἐπίχαρμος ἐν	Κύκλωπι·	Φέρ´ ἐγχέας εἰς τὸ σκύφος.
[11, 491]	Αἵ τε ποταναῖς ὁμώνυμοι πελειάσιν	αἰθέρι	κεῖσθε. Καὶ ὁ τὴν εἰς
[11, 464]	ὁ Χρύσιππος ἐν τῇ Εἰσαγωγικῇ	περὶ	ἀγαθῶν καὶ κακῶν Πραγματείᾳ τοῖς
[11, 486]	ὡς Πολέμων φησὶν ἐν αʹ	περὶ	Ἀκροπόλεως. Ἀγνοεῖ δ´ ὁ γραμματικὸς
[11, 483]	Δημοσθένους. Καλλίξεινος δ´ ἐν τετάρτῳ	(περὶ	Ἀλεξανδρείας ἀναγράφων τὴν τοῦ Φιλαδέλφου
[11, 472]	σαφῶς παρίστησι Καλλίξεινος ἐν τοῖς	(περὶ	Ἀλεξανδρείας φάσκων τινὰς ἔχοντας θηρικλείους
[11, 474]	Καλλίξεινος ὁ Ῥόδιος ἐν τοῖς	περὶ	Ἀλεξανδρείας φησὶν ὅτι ποτήριόν ἐστιν
[11, 461]	ὁ Ἀριστοτέλους μαθητής, ἐν τῷ	περὶ	Ἀλκαίου μικροῖς φησιν αὐτοὺς ἐκπώμασι
[11, 506]	ἀναξίους εἶναι φάσκων. (Ἃ δὲ	περὶ	Ἀλκιβιάδου εἴρηκεν ἐν τῷ Συμποσίῳ
[11, 506]	Θουρίοις κατῳκίσθησαν. Ἐν δὲ τῷ	περὶ	Ἀνδρείας Μελησίαν τὸν Θουκυδίδου τοῦ
[11, 469]	Φιλήμων ὁ Ἀθηναῖος ἐν τῷ	περὶ	Ἀττικῶν Ὀνομάτων ἢ Γλωσσῶν. Στέφανος
[11, 505]	Ψυχῆς. Διὸ καλῶς ὁ Τίμων	περὶ	αὐτοῦ ἔφη· Ὡς ἀνέπλαττε Πλάτων
[11, 506]	δ´ ἔστι καὶ ἄλλα λέγειν	περὶ	αὐτοῦ καὶ δεικνύναι ὡς ἔπλαττε
[11, 507]	διάθεσιν. Διόπερ Σωκράτης οὐκ ἀηδῶς	περὶ	αὐτοῦ στοχαζόμενος ἐνύπνιον ἔφησεν ἑωρακέναι
[11, 466]	πολλοὶ καὶ κεραμεύουσι· πλεῖστοι γὰρ	περὶ	αὐτοῦ συνεγράψαντο. Καὶ θεοφιλὲς δὲ
[11, 476]	ὡς ἱστορεῖ Ἀμμώνιος ἐν γʹ	περὶ	Βωμῶν καὶ Θυσιῶν. (ΚΙΣΣΥΒΙΟΝ τὸ
[11, 505]	ἰαμβίζειν. Ἕρμιππος δὲ ἐν τῷ	περὶ	Γοργίου Ὡς ἐπεδήμησε, φησί, ταῖς
[11, 466]	Ἀθηναῖος ἐν τῷ ιϚ Νόστων.	Περὶ	Γρᾶ διηγούμενος τοῦ τὴν ἀποικίαν
[11, 466]	τραγικὸς ἐν Ὀμφάλῃ καὶ αὐτὸς	περὶ	γραμματικοῦ ποτηρίου ποιεῖ τοὺς Σατύρους
[11, 489]	καθάπερ αἱ δίπρῳροι τῶν νεῶν,	περὶ	δὲ τὰ ὦτα τὰς περιστεράς·
[11, 468]	εὔθετον. Τινὲς δὲ τὸ κέρας.	Περὶ	δὲ τὴν Μολοσσίδα οἱ βόες
[11, 483]	καὶ τάδε· Κώθωνες διμέτρητοι βʹ	(Περὶ	δὲ τοῦ κωθωνίζεσθαι καὶ ὅτι
[11, 497]	τριήρης· τοῦτ´ ἴσως χωρεῖ χόα.	Περὶ	δὲ τοῦ τρίτου λέγων φησίν·
[11, 507]	κἀγὼ τοὺς πολίτας οὓς διαγράφω.	(Περὶ	δὲ τῶν ἐν τοῖς διαλόγοις
[11, 471]	ἐπανῆκεν. Ἀδαῖος δ´ ἐν τοῖς	περὶ	Διαθέσεως τὸ αὐτὸ ὑπολαμβάνει θηρίκλειον
[11, 500]	ὡς Παρμένων φησὶν ἐν τῷ	περὶ	Διαλέκτου, σκύθος. Ἐκαλεῖτο δὲ καὶ
[11, 466]	δὲ τὴν ἀμφὶ ἀντὶ τῆς	περὶ	εἶναι, ἵν´ ᾖ περίποτον, τὸ
[11, 488]	πῶς ἄν τις ὑπόθοιτο νεμομένας	περὶ	ἕκαστον τῶν ὤτων; πῶς δὲ
[11, 491]	ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο» (οὐχ ὡς	περὶ	ἓν ἕκαστον ἀκουστέον· γενήσονται γὰρ
[11, 478]	κυμβίον. Νικόμαχος δ´ ἐν πρώτῳ	περὶ	Ἑορτῶν Αἰγυπτίων φησί· Τὸ δὲ
[11, 467]	ἐν Διαμαρτάνοντι παράγων οἰκέτην τινὰ	περὶ	ἑταιρίδων διαλεγόμενόν φησι· Νικοστράτην τιν´
[11, 483]	εἶδος. Ἀπολλόδωρος δ´ ἐν τῷ	περὶ	Ἐτυμολογιῶν Παφίους τὸ ποτήριον καλεῖν
[11, 474]	δ´ ἐν τοῖς πρὸς Ἀντίγονον	περὶ	Ζωγράφων φησίν· Ἀθήνησιν ἐν τῷ
[11, 466]	ἀπὸ Καλῆς ἀκτῆς ἐν τῷ	περὶ	Ἱστορίας Ἀγαθοκλέα φησὶ τὸν τύραννον
[11, 467]	τὸ βρέγμα σου; ἐγᾦδα· δείνῳ	περὶ	κάτω τετραμμένῳ. Ἀρχέδικος δ´ ἐν
[11, 505]	ὅτι αὐτὸς αἴτιος ἐγένετο (τοῖς	περὶ	Κλέαρχον τῆς ἀπωλείας τῆς ὑπὸ
[11, 488]	οἱ ἧλοι χρύσειοι πάμφαινον· ἀτὰρ	περὶ	κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον. Ἀπελλῆς μὲν
[11, 501]	δὲ Μυρλεανὸς Ἀσκληπιάδης ἐν τοῖς	περὶ	Κρατίνου βαλανειόμφαλοι, φησίν, λέγονται, ὅτι
[11, 504]	διεφέροντο, οὐ μόνον ἐξ ὧν	περὶ	Κύρου εἰρήκασι τεκμαιρομένοις ἡμῖν, ἀλλὰ
[11, 505]	τρίτῳ Νόμων φησί· ~(Μαντεύομαι δὲ	περὶ	Κύρου τὰ μὲν ἄλλα στρατηγὸν
[11, 483]	ὁ Ἀθηναῖος ἰατρὸς ἐν τῇ	περὶ	Κωθωνισμοῦ ἐπιστολῇ φησιν οὕτως· Συμβαίνει
[11, 501]	βαλανειομφάλους, Ἐρατοσθένης ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ	περὶ	Κωμῳδία τὴν λέξιν ἀγνοεῖν φησι
[11, 485]	Λυκόφρων δ´ ἐν τῷ θʹ	περὶ	Κωμῳδίας παραθέμενος τὰ Φερεκράτους καὶ
[11, 464]	(Καὶ Ἀριστοτέλης δὲ ἐν τῷ	περὶ	Μέθης Αἱ Ῥοδιακαί, φησί, προσαγορευόμεναι
[11, 463]	δυσθυμίαν φησὶ Θεόφραστος ἐν τῷ	περὶ	Μέθης. (Διόπερ συνιοῦσι καὶ ἡμῖν
[11, 461]	δ´ ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ	περὶ	Μέθης, εἴ γε τῆς φωνῆς
[11, 500]	δ´ ὁ Ῥόδιος ἐν τῷ	περὶ	Μέθης καὶ τὸ μεθύσαι σκυθίσαι
[11, 496]	Φιλαργύρῳ καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ	περὶ	Μέθης Λυγκεύς τε ὁ Σάμιος
[11, 497]	Ἀρσινόης. Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ	περὶ	Μέθης τὸ ῥυτόν φησιν ὀνομαζόμενον
[11, 465]	(Καὶ Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ	περὶ	Μέθης φησὶν ὅτι Τοῦ Διονύσου
[11, 467]	δ´ ὁ φιλόσοφος ἐν τῷ	περὶ	Μεταλήψεως ἀπὸ τῶν κατασκευασάντων (φησὶν
[11, 471]	περιόν. (Κλεάνθης δ´ ἐν τῷ	περὶ	Μεταλήψεως συγγράμματί φησι· Τὰ τοίνυν
[11, 472]	Τύχης. ΙΣΘΜΙΟΝ. Πάμφιλος ἐν τοῖς	περὶ	Ὀνομάτων Κυπρίους τὸ ποτήριον οὕτως
[11, 503]	ὁ τοῦ Τρύφωνος ἐν τῷ	περὶ	Ὀνομάτων Τὸν ψυγέα, φησίν, ἐκάλουν
[11, 461]	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρε,	(περὶ	οὗ καὶ αὐτοῦ διδάξει τι
[11, 480]	Χία δὲ κύλιξ ὑψοῦ κρέμαται	περὶ	πασσαλόφιν. (Γλαύκων δ´ ἐν ταῖς
[11, 476]	προὔτεινον. ἐν δὲ τῇ ἕκτῃ	περὶ	Παφλαγόνων διηγούμενός φησι· Κατακείμενοι δ´
[11, 466]	τὸ αὐτό. Ὅμηρος ἐν Ὀδυσσείᾳ	περὶ	Πεισιστράτου· Ἐν δ´ οἶνον ἔχευε
[11, 496]	(ὁ δὲ λόγος ἐστὶν αὐτῷ	περὶ	Περσῶν) Ἦν δὲ αὐτοῖς νόμιμον
[11, 465]	(Ξενοφῶν δ´ ἐν ὀγδόῳ Παιδείας	περὶ	Περσῶν λέγων γράφει καὶ ταῦτα·
[11, 495]	Ἀτθίδος. (Ἀριστόδημος δ´ ἐν τρίτῳ	περὶ	Πινδάρου τοῖς Σκίροις φησὶν Ἀθήναζε
[11, 506]	οὕτως· Σπεύσιππος πυνθανόμενος Φίλιππον βλασφημεῖν	περὶ	Πλάτωνος εἰς ἐπιστολὴν ἔγραψέ τι
[11, 508]	περὶ τῶν κατὰ φύσιν καὶ	περὶ	πλειόνων ἄλλων, οὐδ´ ὣς διὰ
[11, 505]	Σωτίων. (Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῷ	περὶ	Ποιητῶν οὕτως γράφει· Οὐκοῦν οὐδὲ
[11, 504]	ἑκάτερος ἀρετῆς, καὶ ἴσως καὶ	περὶ	πρωτείων διεφέροντο, οὐ μόνον ἐξ
[11, 479]	παρῆλθεν εἰς τὰ συμπόσια καὶ	περὶ	Σικελίαν, ὥς φησιν Δικαίαρχος, πρῶτον
[11, 475]	προσεληλυθέναι τοὺς δράκοντας καὶ γενέσθαι	περὶ	τὰ σιτία καὶ τὰ καρχήσια.
[11, 470]	(ΘΗΡΙΚΛΕΙΟΣ. Ἡ κύλιξ αὕτη ἐγκάθηται	περὶ	τὰς λαγόνας ἱκανῶς βαθυνομένη ὦτά
[11, 490]	τῶν Πλειάδων· διὸ καὶ ὁ	περὶ	ταύτας μῦθος, ὅτι φεύγουσι μετὰ
[11, 489]	ἐναργεῖς τὰς φαντασίας, καὶ τὰ	περὶ	τὴν ἀίδιον τροφὴν τῷ περιέχοντι
[11, 500]	ὅτι πάντα πράττειν εἰώθασιν οἱ	περὶ	τὴν Ἀσίαν βάρβαροι μετὰ ἀπάτης
[11, 461]	καὶ παντοίας. Ἐν δὲ τοῖς	περὶ	τὴν Ἑλλάδα τόποις οὔτ´ ἐν
[11, 489]	ἀστέρων, οἷς δὴ τεκμαίρονται τὰ	περὶ	τὴν ζωὴν οἱ ἄνθρωποι· λέγω
[11, 489]	ποτηρίου. Οἱ παλαιοὶ καὶ τὰ	περὶ	τὴν ἥμερον τροφὴν πρῶτοι διαταξάμενοι
[11, 469]	Κώμη μὲν οὖν τίς ἐστι	περὶ	τὴν Θουρίαν. {Β. Εἰς τὰς
[11, 466]	οἴνου. Θεόφραστος· Ἐπεὶ καὶ τὰ	περὶ	τὴν κρᾶσιν (ἐναντίως εἶχε τὸ
[11, 472]	πίνειν. Πολέμων δ´ ἐν πρώτῳ	περὶ	τῆς Ἀθήνησιν Ἀκροπόλεως οὐδετέρως ὠνόμασεν
[11, 466]	(περὶ) τῶν ἐν Μηθύμνῃ τινὲς	περὶ	τῆς ἀφεθείσης εἰς τὴν θάλασσαν
[11, 466]	Πολυδεύκην. ΒΟΜΒΥΛΙΟΣ, θηρίκλειον Ῥοδιακόν, οὗ	περὶ	τῆς ἰδέας Σωκράτης φησίν· Οἱ
[11, 487]	ἐν τοῖσι κορήμασιν οὖσαν. (ΝΕΣΤΟΡΙΣ.	Περὶ	τῆς ἰδέας τοῦ Νέστορος ποτηρίου
[11, 503]	τὸν Παιῶνα μηδ´ Ἁρμόδιον. ΩΙΟΣΚΥΦΙΑ.	Περὶ	τῆς ἰδέας τῶν ποτηρίων Ἀσκληπιάδης
[11, 488]	ὁ Μυρλεανὸς Ἀσκληπιάδης ἐν τῷ	περὶ	τῆς Νεστορίδος δύο ὦτα ἔχειν.
[11, 477]	δ´ ὁ Μυρλεανὸς ἐν τῷ	περὶ	τῆς Νεστορίδος Σκύφει, φησί, καὶ
[11, 503]	Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανὸς ἐν τῷ	περὶ	τῆς Νεστορίδος φησὶν ὅτι δύο
[11, 498]	δ´ ὁ Μυρλεανὸς ἐν τῷ	περὶ	τῆς Νεστορίδος φησὶν ὅτι τῷ
[11, 479]	ἴσου καὶ τόπων ὁμοίων ἀγωνίζοιντο	περὶ	τῆς νίκης. Οὐ γὰρ μόνον
[11, 508]	ὁ δ´ αὐτὸς λόγος καὶ	περὶ	τῆς Πολιτείας· εἰ καὶ πασῶν
[11, 507]	ὁ Δελφὸς ἐν τοῖς Ὑπομνήμασι	περὶ	τῆς πρὸς πάντας τοῦ Πλάτωνος
[11, 470]	περὶ Φυτῶν Ἱστορίᾳ. Διηγούμενος γὰρ	περὶ	τῆς τερμίνθου φησί· Τορνεύεσθαι δὲ
[11, 473]	ἐν Κρατείᾳ ὁ δὲ λόγος	περί	τινος ἐν καπηλείῳ πίνοντος Εἶθ´
[11, 479]	εἰσαγαγόντων. Τοσαύτη δὲ ἐγένετο σπουδὴ	περὶ	τὸ ἐπιτήδευμα ὥστε εἰς τὰ
[11, 494]	καὶ τἄλλα πάντ´ ἀγγεῖα τὰ	περὶ	τὸν πότον, κοὐδ´ ὀξύβαφον οἰνηρὸν
[11, 500]	πρώτῳ τῶν τῆς Ἀσίας Σταθμῶν	περὶ	τοῦ ἀερομέλιτος καλουμένου διαλεγόμενος γράφει
[11, 496]	ποτηρίου εἶδος προείρηται ἐν τῷ	περὶ	τοῦ βατιακίου λόγῳ. (ΠΡΟΧΥΤΗΣ εἶδος
[11, 478]	Διονύσου. Πολέμων δ´ ἐν τῷ	περὶ	τοῦ Δίου Κῳδίου φησί· (Μετὰ
[11, 479]	ὁ ποιήσας τὸν ἐπιγραφόμενον Ἑλλαδικὸν	περὶ	τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ λέγων Μεταποντίνων
[11, 501]	ἀρύουσιν. Τίμαρχος δ´ ἐν τετάρτῳ	περὶ	τοῦ Ἐρατοσθένους Ἑρμοῦ (Πεπαῖχθαί τις
[11, 497]	προεῖπον· (Ἡδύλος δ´ ἐν Ἐπιγράμμασι	περὶ	τοῦ κατασκευασθέντος ὑπὸ Κτησιβίου τοῦ
[11, 501]	δ´ ὁ Ἀθηναῖος ἐν τῷ	περὶ	τοῦ Κρατῆρος ῥησειδίῳ τὴν κατὰ
[11, 481]	δ´ ὁ Σάμιος ἐν ἕκτῳ	περὶ	τοῦ Κύκλου) τὸ αὐτὸ οἴεται
[11, 477]	δ´ ὁ Σάμιος ἐν τοῖς	περὶ	τοῦ Κύκλου (τὸ Ὁμηρικὸν κισσύβιον
[11, 504]	μικρὸν τοῦ Ξενοφῶντος μέμνηται. Καὶ	περὶ	τοῦ Κύρου οὖν ὃ μὲν
[11, 462]	Καὶ Πολέμων δ´ ἐν τῷ	περὶ	τοῦ Μορύχου ἐν Συρακούσαις φησὶν
[11, 461]	λείας. Τί οὖν ἔχομεν λέγειν	περὶ	τοῦ Νέστορος ποτηρίου, ὃ μόλις
[11, 489]	φησὶν ὁ Μυρλεανός, τάδε λέγω	περὶ	τοῦ ποτηρίου. Οἱ παλαιοὶ καὶ
[11, 469]	τὸ μαρτύριον παρέξομαι ἐν τῷ	περὶ	τοῦ ῥυτοῦ λόγῳ. (ΕΦΗΒΟΣ. Τὸ
[11, 486]	(τοῦ Λύκωνος) Δημοσθένης ἐν τῷ	(περὶ	τοῦ στεφάνου κἀν τῷ) πρὸς
[11, 470]	τῇ τρίτῃ τῶν Ἱστοριῶν προειπὼν	περὶ	τοῦ Ὠκεανοῦ ἐπιφέρει· Ὁ δ´
[11, 501]	τὸ μὲν ἀμφὶ σημαίνει τὸ	περί,	τοῦτο δ´ αὖ τὸ περιττόν;
[11, 464]	ἄλλων τεχνιτῶν ὑποπίνωμεν. (Λέγει δὲ	περὶ	τούτων ὁ Φιλόχορος οὑτωσί· Ἀθηναῖοι
[11, 494]	ὀξύβαφον, ὅταν ὁ Διόνυσος λέγῃ	(περὶ	τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν ὡς αὐτὸν
[11, 466]	γράφει καὶ ταῦτα· Μυθολογοῦσι δὲ	(περὶ)	τῶν ἐν Μηθύμνῃ τινὲς περὶ
[11, 482]	Ἀντίοχος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν τῷ	περὶ	τῶν ἐν τῇ μέσῃ κωμῳδίᾳ
[11, 508]	τοιούτους διαλόγους, ἐν οἷς καὶ	περὶ	τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι διεξέρχεται
[11, 509]	φίλτατε Τιμόκρατες. Ἑξῆς δὲ ἐροῦμεν	περὶ	τῶν ἐπὶ τρυφῇ διαβοήτων γενομένων.
[11, 479]	τῶν κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων διεξιὼν	περὶ	τῶν ἐπιχωρίων δείπνων γράφει καὶ
[11, 488]	Ταῦτα προθέμενος ὁ Ἀσκληπιάδης ζητεῖ	περὶ	τῶν ἥλων, πῶς πεπαρμένους αὐτοὺς
[11, 479]	Ἁρμόδιος ὁ Λεπρεάτης ἐν τῷ	περὶ	τῶν κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων διεξιὼν
[11, 465]	Ἁρμόδιος ὁ Λεπρεάτης ἐν τῷ	περὶ	τῶν κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων. (Ξενοφῶν
[11, 508]	ἐν τοῖς μαθήμασι διεξέρχεται καὶ	περὶ	τῶν κατὰ φύσιν καὶ περὶ
[11, 467]	ὁ τοῦ Διονυσίου ἐν αʹ	περὶ	τῶν παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων
[11, 488]	τῆς ἄλλης ἐπιφανείας ὄντες. (Καὶ	περὶ	τῶν ὤτων οὕτως διορίζονται, ὅτι
[11, 470]	σαφῶς παρίστησιν (Θεόφραστος ἐν τῇ	περὶ	Φυτῶν Ἱστορίᾳ. Διηγούμενος γὰρ περὶ
[11, 504]	μέχρι τῆς ἕω. Κἀν τῷ	περὶ	Ψυχῆς δὲ ὁ Πλάτων καταλεγόμενος
[11, 505]	καὶ Φαίδωνα εἰπεῖν ἀναγνόντα τὸν	περὶ	Ψυχῆς. Διὸ καλῶς ὁ Τίμων
[11, 460]	κατακλινώμεθα, ἵν´ ἡμῖν ὁ Πλούταρχος	περὶ	ὧν ἐπαγγέλλεται ποτηρίων ἀποδοὺς τὸν
[11, 468]	βόες ὑπερφυῆ ἱστοροῦνται κέρατα ἔχειν·	περὶ	ὧν τῆς κατασκευῆς Θεόπομπος ἱστορεῖ
[11, 490]	ὀλίγαι καὶ ἀφεγγέες, ἀλλ´ ὀνομασταὶ	ἦρι	καὶ ἑσπέριαι, Ζεὺς δ´ αἴτιος,
[11, 463]	Ἀνακρέων φησίν· Οὐ φιλέω ὃς	κρητῆρι	παρὰ πλέῳ οἰνοποτάζων νείκεα καὶ
[11, 468]	δ´ ἀσκηθὲς μέλι χεῦαν ἀργυρέῳ	κρητῆρι,	περιφραδέως κερόωντες· νώμησαν δὲ δέπαστρα
[11, 504]	δὲ τὸν Σωκράτην παράγει τῷ	ψυκτῆρι	πίνοντα μέχρι τῆς ἕω. Κἀν
[11, 497]	Ἀρσινόης εἰκόνων. (Τῇ γὰρ εὐωνύμῳ	χειρὶ	τοιοῦτον φέρει δημιούργημα πάντων τῶν
[11, 463]	τὴν καλὴν οὖν Σαπφώ· Ἐλθέ,	Κύπρι,	χρυσίαισιν ἐν κυλίκεσσιν ἁβρῶς συμμεμιγμένον
[11, 490]	τρήρωνες, ταί τ´ ἀμβροσίην Διὶ	πατρὶ	φέρουσι. Οὐ γὰρ τὰς πελειάδας
[11, 492]	τρήρωνες ταί τ´ ἀμβροσίην Διὶ	πατρὶ	φέρουσιν. Ἀλλά τε καὶ τῶν
[11, 503]	Μούσαις καὶ τῇ τούτων Μνημοσύνῃ	μητρὶ	προὔπιε πᾶσι φιλοτησίαν. Ἐπειπὼν δέ·
[11, 468]	ἢ τὸ λεῖον. Ἄχραντον δὲ	πυρὶ	παρὰ τὸ Ὁμηρικόν· (Ἄπυρον κατέθηκε
[11, 468]	ἄξιον δραμήματος ἔκπωμα δακτυλωτόν, ἄχραντον	πυρί,	Πελίου μὲν ἆθλον, Κάστορος δ´
[11, 499]	ὑπὸ μάλης, καὶ τοῦτο πωλεῖν	μέχρι	ἂν ὥσπερ ἐν ἐράνῳ εἷς
[11, 495]	ὀνύχινοι σκύφοι καὶ συνδέσεις τούτων	μέχρι	δικοτύλων· καὶ Παναθηναικὰ μέγιστα, τὰ
[11, 476]	ἔπινον δῆλον ἐκ τοῦ καὶ	μέχρι	νῦν λέγεσθαι, ὅταν συμμίσγωσι τῷ
[11, 504]	Σωκράτην παράγει τῷ ψυκτῆρι πίνοντα	μέχρι	τῆς ἕω. Κἀν τῷ περὶ
[11, 464]	καὶ Φερεκράτη τὸν κωμικόν ὅτι	μέχρι	τῆς καθ´ ἑαυτὸν ἡλικίας οὐκ
[11, 462]	φησί, τὴν κύλικα ναυστολοῦσιν ἀναπλέοντες	μέχρι	τοῦ γενέσθαι τὴν ἐπὶ τοῦ
[11, 474]	εἰς μέσον ἐπιεικῶς, ὦτα ἔχον	μέχρι	τοῦ πυθμένος καθήκοντα. Ἐστὶ δὲ
[11, 495]	ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Διονύσου	μέχρι	τοῦ τῆς Σκιράδος Ἀθηνᾶς ἱεροῦ,
[11, 488]	ἀπ´ ἀλλήλων διεστῶσαι διάστημα. Αὗται	μέχρι	τοῦ χείλους διήκουσαι τοῦ ποτηρίου
[11, 509]	(ἔλεξεν· ἄνδρες τῆς Ἀθηναίων χθονός.	Μέχρι	τούτων ἡμῖν πεπεραιώσθω καὶ ἥδε
[11, 494]	σω> καὶ τοῦ Σωσιγένους τὸ	σι>	καὶ τοῦ Βίωνος τὴν πρώτην
[11, 501]	γοῦν καὶ νῦν οὕτως Μασσαλιῆται	τιθέασι	τὰς φιάλας ἐπὶ πρόσωπον. (Κρατίνου
[11, 504]	μόνον ἐξ ὧν περὶ Κύρου	εἰρήκασι	τεκμαιρομένοις ἡμῖν, ἀλλὰ κἀκ τῶν
[11, 496]	Μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Ἀριστοφάνης ἐν	Δράμασι	λέγων· Πάντες δ´ ἔνδον πεταχνοῦνται.
[11, 506]	ἑτοίμου δυνάμεως ὑπαρχούσης ἐπέπεσε τοῖς	πράγμασι.	Τοῦτο δ´ εἴπερ οὕτως ἀληθείας
[11, 508]	καὶ περὶ τῶν ἐν τοῖς	μαθήμασι	διεξέρχεται καὶ περὶ τῶν κατὰ
[11, 495]	φησὶ Πάμφιλος. (ΠΕΛΙΚΑΙ. Καλλίστρατος ἐν	Ὑπομνήμασι	Θρᾳττῶν Κρατίνου ἀποδίδωσι κύλικα. Κράτης
[11, 508]	ὥς φησι Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς	Ὑπομνήμασι.	Καὶ Κάλλιππος δ´ ὁ Ἀθηναῖος,
[11, 507]	δὲ ὁ Δελφὸς ἐν τοῖς	Ὑπομνήμασι	περὶ τῆς πρὸς πάντας τοῦ
[11, 495]	τὴν κύλικα, Εὐφρόνιος δὲ ἐν	Ὑπομνήμασι	τοὺς χόας. (ΠΕΛΛΑ ἀγγεῖον σκυφοειδές,
[11, 497]	ὡς προεῖπον· (Ἡδύλος δ´ ἐν	Ἐπιγράμμασι	περὶ τοῦ κατασκευασθέντος ὑπὸ Κτησιβίου
[11, 472]	Καρῶν ἀφῖχθαι δηλαδὴ Πιξώδαρον. Ἡδύλος	Ἐπιγράμμασι·	~(Πίνωμεν· καὶ γάρ τι νέον,
[11, 461]	περὶ Ἀλκαίου μικροῖς φησιν αὐτοὺς	ἐκπώμασι	κεχρῆσθαι καὶ ὑδαρέστερον πεπωκέναι. Χαμαιλέων
[11, 461]	φαίνωνται τοιοῦτοι, δημιουργοῦσιν αὐτοὺς πίνοντας	ἐκπώμασι	μεγάλοις. Καί μοι δοκοῦσι λέγειν
[11, 466]	Ἀθηνοκλῆς. Ἐχρῶντο δὲ καὶ λιθοκολλήτοις	ἐκπώμασι.	Μένανδρος δέ πού φησι καὶ
[11, 474]	δὲ κλισίας ἐλατίνας χαμᾶζε ποικίλοις	στρώμασι	κεκοσμημένας, ἐκπώματα δὲ κεραμέους κανθάρους,
[11, 460]	ῥά οἱ Εὐρύκλεια φίλοις ἐπὶ	γούνασι	θῆκε παυομένῳ δόρποιο) ἐκάθισεν ἐπὶ
[11, 466]	Καλοῦνται δὲ οἱ ἁρπασθέντες παρασταθέντες.	Διδόασι	δὲ τῷ ἁρπασθέντι στολὴν καὶ
[11, 494]	οἰνιστηρίαν, καὶ σπείσαντες τοῖς συνελθοῦσι	διδόασι	πιεῖν. ΟΛΛΙΞ. Πάμφιλος ἐν Ἀττικαῖς
[11, 502]	ἀναφερομένους Πέρσας φησί· Στεφάνους τε	πᾶσι	κὠμφαλωτὰς χρυσίδας. (Ἀθηναῖοι δὲ τὰς
[11, 491]	ἠείδει μακάρων· ὃ δ´ ἀέξετο	πᾶσι	μέλεσσι. Τὸν μὲν ἄρα τρήρωνες
[11, 466]	δὲ δέπας ἤτοι ὅτι δίδοται	πᾶσι	τοῖς σπένδειν βουλομένοις εἴτε καὶ
[11, 507]	δίκην ἐφωράθη· καὶ τὸ καθόλου	πᾶσι	τοῖς Σωκράτους μαθηταῖς ἐπεφύκει μητρυιᾶς
[11, 504]	νεανίᾳ γαμβρῷ προπίνων» ἀλλὰ καὶ	πᾶσι	τοῖς φιλτάτοις ἔδωκε τῷ παιδὶ
[11, 503]	τῇ τούτων Μνημοσύνῃ μητρὶ προὔπιε	πᾶσι	φιλοτησίαν. Ἐπειπὼν δέ· ~(Φιάλαν ὡς
[11, 460]	λόγον καὶ τὰς κύλικας πλήρεις	(ἅπασι	προπίῃ. (Ποτήρια δὲ πρῶτον οἶδα
[11, 486]	οὑτωσὶ λέγων· (Ἡ διαπινομένη Καλλίστιον	ἀνδράσι,	θαῦμα κοὐ ψευδές, νῆστις τρεῖς
[11, 476]	πολλοὶ παράγουσι πίνοντας τοὺς ἀρχαίους	κέρασι.	Πίνδαρος μὲν ἐπὶ τῶν Κενταύρων
[11, 476]	~(ΚΕΡΑΣ. Τοὺς πρώτους λέγεται τοῖς	κέρασι	τῶν βοῶν πίνειν· ἀφ´ οὗ
[11, 476]	κέρασι χρωμένους διὰ τούτων· Ἀργυρηλάτοις	κέρασι	χρυσᾶ στόμια προσβεβλημένοις. Καὶ Σοφοκλῆς
[11, 476]	Περραιβοὺς παρίστησιν ἀντὶ ποτηρίων τοῖς	κέρασι	χρωμένους διὰ τούτων· Ἀργυρηλάτοις κέρασι
[11, 505]	οὔτ´ ἤκουσε (παρὰ Πλάτωνος) Ταὐτά	φασι	καὶ Φαίδωνα εἰπεῖν ἀναγνόντα τὸν
[11, 466]	ἰδέαν μιμούμενοι. Λύσιππον τὸν ἀνδριαντοποιόν	φασι	Κασάνδρῳ χαριζόμενον, ὅτε συνῴκισε τὴν
[11, 466]	Καὶ τὸ ῥῆμα δὲ ἐξημύστισε	φασί,	τὸ ἐφ´ ἓν πνεῦμα πιεῖν,
[11, 499]	δώδεκα. Καὶ ἐν Πάτραις δέ	φασι	τοῦτ´ εἶναι τὸ μέτρον τὴν
[11, 494]	πιεῖν. ΟΛΛΙΞ. Πάμφιλος ἐν Ἀττικαῖς	Λέξεσι	τὸ ξύλινον ποτήριον ἀποδίδωσι. ~(ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΝ.
[11, 502]	Νόμοις· Χρυσίδι σπένδων γέγραφε τοῖς	ὄφεσι	πιεῖν διδούς· καὶ Ἕρμιππος ἐν
[11, 495]	ἐν τοῖς Ἰάμβοις ἐπὶ φιάλης	τίθησι	τὴν λέξιν λέγων οὕτως· Θαλῆς
[11, 493]	προτακτικοῦ τοῦ ὃ Ὅμηρος οὐδέποτε	τίθησι·	τοὔμπαλιν δὲ ἀντὶ τοῦ ὃς
[11, 466]	πίνους´ ἀπ´ ἀγκύλης, ἐπονομάζους´ ἅμα	(ἵησι	λάταγας τῷ Κορινθίῳ πέει. Καὶ
[11, 466]	Βακχυλίδης· Εὖτε τὴν ἀπ´ ἀγκύλης	ἵησι	τοῖς νεανίαις, λευκὸν ἀντείνουσα πῆχυν.
[11, 462]	δὲ μέσοις ἁγνὴν ὀδμὴν λιβανωτὸς	ἵησι·	ψυχρὸν δ´ ἐστὶν ὕδωρ καὶ
[11, 492]	ἀφαιρεῖται λὶς πέτρη. Ἀλλ´ ἄλλην	ἐνίησι	πατὴρ ἐναρίθμιον εἶναι, (ὑπὸ τῆς
[11, 469]	ἐλαφρότητα τῶν ποτηρίων καὶ τοῖς	πένησι	τοῦ καλλωπισμοῦ τούτου μεταδιδόντων. (Μνημονεύει
[11, 501]	λέξιν, διότι τὰ πλεῖστα τῶν	Ἀθήνησι	βαλανείων κυκλοειδῆ ταῖς κατασκευαῖς ὄντα
[11, 494]	ὁ Διόνυσος λέγῃ (περὶ τῶν	Ἀθήνησι	δημαγωγῶν ὡς αὐτὸν ᾔτουν ἐπὶ
[11, 469]	Λυγκεὺς Ῥοδίους ἀντιδημιουργήσασθαι πρὸς τὰς	Ἀθήνησι	θηρικλείους, Ἀθηναίων μὲν αὐτὰς τοῖς
[11, 466]	ἡ μὲν παρθένος παρὰ ταῖς	Νηρῇσι	διέτριβεν, αὐτὸς δὲ τὰς τοῦ
[11, 485]	Ἀριστοφάνειος ποτήριον ποιόν. Ἀπολλοφάνης δὲ	Κρησί·	Καὶ λεπαστά μ´ ἁδύοινος εὐφρανεῖ
[11, 486]	ἧς τόδε σοί, Παφίη, ζωραῖς	μύρρῃσι	θυωθὲν κεῖται πορφυρέης Λέσβιον ἐξ
[11, 472]	καρχήσιον. ~Ὅτι δὲ διαφέρει σαφῶς	παρίστησι	Καλλίξεινος ἐν τοῖς (περὶ Ἀλεξανδρείας
[11, 482]	τὸ τοιαῦτα εἶναι τῇ κατασκευῇ.	Φησὶ	γὰρ καὶ ὁ ποιητής· Ἦτοι
[11, 481]	οἴεται εἶναι κισσύβιον καὶ κυμβίον.	Φησὶ	γὰρ ὡς Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον
[11, 485]	τὰ Φερεκράτους καὶ αὐτὸς εἶναί	(φησι	γένος κύλικος τὴν λεπαστήν. Μόσχος
[11, 467]	παρὰ τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων ζητουμένων	φησί·	Γυάλας ποτηρίου εἶδος, ὡς Μαρσύας
[11, 468]	Ὀνόμασιν ἢ Γλώτταις προθεὶς καλπίς	φησι·	Δακτυλωτὸν ἔκπωμα καὶ τὸ ἄμφωτον,
[11, 481]	τῷ κατὰ Εὐέργου καὶ Μνησιβούλου	φησὶ	δὲ Δίδυμος ὁ γραμματικὸς ἐπίμηκες
[11, 484]	τῶν πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονόν	φησι·	(Διόνυσος τέλειος καθήμενος ἐπὶ πέτρας·
[11, 507]	ἐν ἐκκομιδαῖς, ἐν τάφοις» ὥς	φησι	Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν. Καὶ
[11, 491]	καὶ αὐτὴ τὸν τρόπον τοῦτόν	φησι·	(Ζεὺς δ´ ἄρ´ ἐνὶ Κρήτῃ
[11, 497]	Κτησιβίου τοῦ μηχανοποιοῦ ῥυτοῦ μνημονεύων	φησί·	Ζωροπόται, καὶ τοῦτο φιλοζεφύρου κατὰ
[11, 473]	οὕτω καλεῖται Ἀμειψίας ἐν Ἀποκοτταβίζουσί	φησι·	Ἡ Μανία, φέρ´ ὀξύβαφα καὶ
[11, 476]	ἐφιλοφρονεῖτο. Τοὺς δὲ Παιόνων βασιλεῖς	φησι	Θεόπομπος ἐν δευτέρᾳ Φιλιππικῶν, τῶν
[11, 463]	καὶ τὴν τοῦ γήρως δυσθυμίαν	φησὶ	Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ Μέθης.
[11, 502]	τῇ πέμπτῃ τῶν Ἱστοριῶν νόμον	φησὶ	θέσθαι Ἀργείους καὶ Αἰγινήτας Ἀττικὸν
[11, 478]	Διὶ κακουμένῳ Τὸν κότυλον φέρει	φησί,	καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις. Εὔβουλος
[11, 495]	δὲ ὄλπην Κλείταρχος Κορινθίους μέν	φησι	καὶ Βυζαντίους καὶ Κυπρίους τὴν
[11, 466]	δεπάεσσιν ἀλλήλους δεξιοῦνται. Ἐλευθέριον δέ,	φησί,	καὶ ἐμμελῶς ἐν οἴνῳ διάγειν,
[11, 489]	ἀρχὴ γενέσεως καὶ συναιρέσεως, καθά	φησι	καὶ Ἡσίοδος· Πληιάδων Ἀτλαιγενέων ἐπιτελλομενάων
[11, 477]	τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος Σκύφει,	φησί,	καὶ κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν
[11, 466]	λιθοκολλήτοις ἐκπώμασι. Μένανδρος δέ πού	φησι	καὶ ποτήριον τορνευτὸν καὶ τορευτά.
[11, 496]	κατὰ Μειδίου Ῥυτὰ καὶ κυμβία,	φησί,	καὶ φιάλας» Δίφιλος δ´ ἐν
[11, 502]	ὥς φησι Πάμφιλος. Δημοσθένης δέ	φησι·	Καὶ φιλοτησίας προὔπινεν. Ἄλεξις· Φιλοτησίαν
[11, 468]	κείαται. Κἀν τοῖς ἑξῆς δέ	φησι·	Καὶ χρύσεια δέπαστρα καὶ ἀσκηθέος
[11, 467]	Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις Μεγαρέας οὕτω	φησὶ	καλεῖν τὰ ποτήρια, γυάλας. Παρθένιος
[11, 469]	Τὸ καλούμενον ποτήριον ἐμβασικοίταν οὕτως	φησὶ	καλεῖσθαι Φιλήμων ὁ Ἀθηναῖος ἐν
[11, 508]	ἐν Ὠρεῷ λαβὼν ἀπέκτεινεν, ὥς	φησι	Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι. Καὶ
[11, 501]	ὁ Μυρλεανὸς Ἡ μὲν φιάλη,	φησί,	κατ´ ἀντιστοιχίαν ἐστὶ πιάλη, ἡ
[11, 476]	τῇ ἕκτῃ περὶ Παφλαγόνων διηγούμενός	φησι·	Κατακείμενοι δ´ ἐν στιβάσιν ἐδείπνουν
[11, 486]	ὁ γραμματικὸς τὰς ὑπὸ Λυκίου	φησὶ	κατεσκευασμένας. Ἦν δὲ οὗτος τὸ
[11, 475]	ὁ Κολοφώνιος ἐν πέμπτῳ Θηβαίδος	φησί·	Κήρυκας ἀθανάτοισι φέρειν μέλανος οἴνοιο
[11, 486]	δίδωμι χρήματα. (ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ κύλιξ, ὥς	φησι	Κλείταρχος καὶ Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός
[11, 486]	ἐν τῷ τῶν ποτηρίων καταλόγῳ	φησί·	Κρατῆρες, κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β.
[11, 482]	κύπελλα τετυγμένα νωμήσαντο. Σιληνὸς δέ	φησι·	κύπελλα ἐκπώματα σκύφοις ὅμοια, ὡς
[11, 499]	γενῶν ἀμφιβολίαν ἔχει. Ἐρατοσθένης δέ	φησι	λέγεσθαι τὴν πέτασον καὶ τὴν
[11, 477]	ἀμπέλων γάνος. Τὸ γὰρ κισσύβιον,	φησί,	λέγεται ἐπὶ συνόδου ἀγροικικῆς, ἔνθα
[11, 501]	περὶ Κωμῳδία τὴν λέξιν ἀγνοεῖν	φησι	Λυκόφρονα· τῶν γὰρ φιαλῶν οἱ
[11, 504]	ὥσπερ ἐναντιούμενος ἐν τρίτῳ Νόμων	φησί·	~(Μαντεύομαι δὲ περὶ Κύρου τὰ
[11, 485]	Νίκανδρος δ´ ὁ Θυατειρηνὸς κύλιξ,	φησί,	μείζων, παρατιθέμενος Τηλεκλείδου ἐκ Πρυτάνεων·
[11, 478]	τῷ περὶ τοῦ Δίου Κῳδίου	φησί·	(Μετὰ δὲ ταῦτα τὴν τελετὴν
[11, 487]	ἡμῖν τῶ γλυκυτάτω. Πάμφιλος δέ	φησι·	Μήποτε ἐκπώματός ἐστιν εἶδος, ἢ
[11, 461]	ὑπὸ τῇ Οἴτῃ κατοικοῦντες, (ὥς	φησι	Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός, ὀνομασθῆναι φάσκων
[11, 506]	Ἀλκυὼν Λέοντος τοῦ Ἀκαδημαικοῦ, ὥς	φησι	Νικίας ὁ Νικαεύς. Τὰ μὲν
[11, 467]	οἰκέτην τινὰ περὶ ἑταιρίδων διαλεγόμενόν	φησι·	Νικοστράτην τιν´ ἤγαγον πρῴην σφόδρα
[11, 502]	ἣν κατὰ φιλίαν προὔπινον, ὥς	φησι	Πάμφιλος. Δημοσθένης δέ φησι· Καὶ
[11, 475]	Ποτηρίου τι γένος Ἐρυθραίου, ὥς	φησι	Πάμφιλος. Εἶναι δ´ αὐτὸ οἷόν
[11, 494]	μέλλοντες ἀποκείρειν τὸν σκόλλυν ἔφηβοι,	φησὶ	Πάμφιλος, εἰσφέρουσι τῷ Ἡρακλεῖ μέγα
[11, 495]	οἱ Ἀττικοί. Κοίλοις ἐν προάροις	φησὶ	Πάμφιλος. (ΠΕΛΙΚΑΙ. Καλλίστρατος ἐν Ὑπομνήμασι
[11, 479]	Ἰταλικαῖς Γλώσσαις καὶ Ἡράκλειτος, ὥς	φησι	Πάμφιλος, τὴν κοτύλην καλεῖσθαι καὶ
[11, 496]	ὃ κοτυλίσκον ἔνιοι προσαγορεύουσιν, ὥς	φησι	Πάμφιλος. Χρῶνται δὲ αὐτῷ ἐν
[11, 468]	ὁ Κολοφώνιος ἐν πέμπτῳ Θηβαίδος	φησί·	Πάντα μάλ´ ὅσς´ Ἄδρηστος ἐποιχομένους
[11, 469]	ηʹ Κρατῖνος δ´ ὁ νεώτερός	φησι·	Παρ´ Ἀρχεφῶντος ἡδυποτίδας δώδεκα. (ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ.
[11, 497]	πρώτῳ τῶν πρὸς Ἀδαῖον Ποτήρια,	φησί,	παραπλήσια Σελευκίς, Ῥοδιάς, Ἀντιγονίς. ~(ΣΚΑΛΛΙΟΝ
[11, 487]	Ἀπολλόδωρος ὁ Κυρηναῖος, ὡς Πάμφιλός	φησι,	Παφίους τὸ ποτήριον οὕτως καλεῖν.
[11, 506]	αὐτὸν ἀποδύσαντας θεωρεῖν· ὀφθήσεται γάρ,	φησί,	περίβλεπτον ἀξίωμα περικείμενος κάλλους οὐκ
[11, 498]	οἴνου ἐνίπλειον. Καὶ Ἀλκμὰν δέ	φησι·	~(Πολλάκι δ´ ἐν κορυφαῖς ὀρέων,
[11, 477]	(καὶ μεθύων) ἐνεούρησε. Δίδυμος δέ	φησι	ποτηρίου εἶδος εἶναι, (καὶ τάχ´
[11, 499]	ἀργειοφόνται. Αἰσχύλος δ´ ἐν Περραιβίσι	φησί·	Ποῦ μοι τὰ πολλὰ δῶρα
[11, 467]	ὁ σαμφόρας. Καὶ Πίνδαρος δέ	φησι.	Πρὶν μὲν ἧρπε σχοινοτένειά τ´
[11, 484]	καὶ ἄλλα γένη καταλέγων ποτηρίων	φησί·	Πρίστις, τραγέλαφος, βατιάκη, λαβρώνιος. Ἀνδραποδιον
[11, 486]	Ἡρόδοτός τε ἐν τῇ ἑβδόμῃ	φησί·	Προβόλους δύο Λυκοεργέας. Μήποτ´ οὖν
[11, 462]	δ´ οἶνος ἕτοιμος, ὃς οὔποτέ	φησι	προδώσειν, μείλιχος ἐν κεράμοις, ἄνθεος
[11, 466]	παντελῶς ἐστραμμένον (τἄνω κάτω δεικνύντες.	Φησὶ	πρός τινα Νικόμαχος· Ὦ χαῖρε
[11, 464]	τῷ περὶ Μέθης Αἱ Ῥοδιακαί,	φησί,	προσαγορευόμεναι χυτρίδες διά τε τὴν
[11, 500]	ὁ σκύφος ὑπὸ Ἠπειρωτῶν, ὥς	φησι	Σέλευκος, λυρτός, ὑπὸ δὲ Μηθυμναίων,
[11, 487]	Καὶ πάνυ τις εὐκαίρως προπίνω,	φησί,	σοί, πατριῶτα. Μάνην δ´ εἶχε
[11, 502]	τοὺς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένους Πέρσας	φησί·	Στεφάνους τε πᾶσι κὠμφαλωτὰς χρυσίδας.
[11, 487]	ἀπονίψασθαι τὰς χεῖρας προπίνων τινί	φησι·	(Σὺ δὲ τάνδε Βακχία εὔδροσον
[11, 500]	Μέθης καὶ τὸ μεθύσαι σκυθίσαι	φησί·	(συγγενὲς γὰρ εἶναι τὸ φ>
[11, 471]	ἐν τῷ περὶ Μεταλήψεως συγγράμματί	φησι·	Τὰ τοίνυν εὑρήματα καὶ ὅσα
[11, 473]	κάνθαρον. Ξέναρχος δ´ ἐν Πριάπῳ	φησὶ	τάδε· ~Σὺ δὲ μηκέτ´ ἔγχει,
[11, 505]	τῷ περὶ Γοργίου Ὡς ἐπεδήμησε,	φησί,	ταῖς Ἀθήναις Γοργίας μετὰ τὸ
[11, 490]	τὴν ἀμβροσίαν τὰς Πελειάδας φέρειν	φησί·	Τῇ μέν τ´ οὐδὲ ποτητὰ
[11, 487]	Ἕρμιππος Μοίραις Ῥάβδον δ´ ὄψει,	φησί,	τὴν κοτταβικὴν ἐν τοῖς ἀχύροισι
[11, 480]	δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις Κυπρίους	φησὶ	τὴν κοτύλην κύλικα καλεῖν. Ἑρμῶναξ
[11, 462]	ἐσχάραν τινὰ εἶναι, ἀφ´ ἧς,	φησί,	τὴν κύλικα ναυστολοῦσιν ἀναπλέοντες μέχρι
[11, 501]	Ἑρμοῦ (Πεπαῖχθαί τις ἂν οἰηθείη,	φησί,	τὴν λέξιν, διότι τὰ πλεῖστα
[11, 485]	αὐτῷ δῶκε λεπαστήν. (Ἀμερίας δέ	φησι	τὴν οἰνοχόην λεπαστὴν καλεῖσθαι. Ἀριστοφάνης
[11, 469]	ἐν πρώτῳ Ἡρακλείας παρὰ Νηρέως	φησὶ	τὴν τοῦ Ἡλίου φιάλην κομίσασθαι
[11, 475]	τὸν Ἔρωτα μέλος τὴν κελέβην	φησὶ	τίθεσθαι ἐπὶ τοῦ ὀρθοῦ ποτηρίου
[11, 478]	ἐν πρώτῳ περὶ Ἑορτῶν Αἰγυπτίων	φησί·	Τὸ δὲ κόνδυ ἐστὶ μὲν
[11, 486]	(Ἀριστοφάνης τε γὰρ ἐν Εἰρήνῃ	φησί·	Τὸ δὲ πλοῖον ἔσται Ναξιουργὴς
[11, 478]	παρὰ Σικυωνίοις καὶ Ταραντίνοις ἐπιπολάζειν	φησὶ	τὸ ἔκπωμα, εἶναι δ´ αὐτὸ
[11, 479]	χαλκοδέτοις κοτύλαις ὀτοβεῖ. (Μαρσύας δέ	φησι	τὸ ἐν τῷ ἰσχίῳ ὀστοῦν
[11, 466]	ἦν ἀμφίκυρτον. Σιληνὸς δὲ ἀμφικύπελλόν	φησι	τὸ μὴ ἔχον ὦτα. Ἄλλοι
[11, 467]	γὰρ μουσικοί, καθάπερ πολλάκις Ἀριστόξενός	φησι,	τὸ σίγμα λέγειν παρῃτοῦντο διὰ
[11, 466]	ἐν ιϚ τῶν Ἱστοριῶν Λυσίμαχόν	φησι	τὸν Βαβυλώνιον, καλέσαντα ἐπὶ δεῖπνον
[11, 476]	ἐν τῷ κατὰ Δημάδου Φίλιππόν	φησι	τὸν βασιλέα προπίνειν κέρατι τούτοις
[11, 477]	(ΚΙΒΩΡΙΟΝ. Ἡγήσανδρος ὁ Δελφὸς Εὐφορίωνά	φησι	τὸν ποιητὴν παρὰ Πρυτάνιδι δειπνοῦντα
[11, 504]	αἰεὶ διὰ χειρὸς ἔχειν Δοῦρίς	φησι	τὸν σοφὸν Πλάτωνα, λέγει που
[11, 466]	ἐν τῷ περὶ Ἱστορίας Ἀγαθοκλέα	φησὶ	τὸν τύραννον ἐκπώματα χρυσᾶ ἐπιδεικνύντα
[11, 466]	Ἥλιον ὁ Στησίχορος ποτηρίῳ διαπλεῖν	φησι	τὸν ὠκεανόν, ᾧ καὶ τὸν
[11, 470]	Διηγούμενος γὰρ περὶ τῆς τερμίνθου	φησί·	Τορνεύεσθαι δὲ ἐξ αὐτῆς καὶ
[11, 465]	~(Φανόδημος δὲ πρὸς τῷ ἱερῷ	φησι	τοῦ ἐν Λίμναις Διονύσου τὸ
[11, 469]	δ´ ὁ κωμικὸς ἐν Φιλολάκωνί	φησι·	(Τούτῳ προέπιεν ὁ βασιλεὺς κώμην
[11, 500]	δύο. Μένανδρος δ´ ἐν Ἁλιεῖ	φησι·	Τραγέλαφοι, λαβρώνιοι. Ἀντιφάνης Χρυσίδι· Σατραποπλούτῳ
[11, 502]	τὸν ψυκτῆρα. Ἄλεξις ἐν Εἰσοικιζομένῳ	φησὶ	Τρικότυλον ψυγέα. Διώξιππος Φιλαργύρῳ· Παρ´
[11, 503]	(ΩΙΔΟΣ. Οὕτως ἐκαλεῖτο τὸ ποτήριον,	φησὶ	Τρύφων ἐν τοῖς Ὀνοματικοῖς, τὸ
[11, 508]	τῆς Πλάτωνος διατριβῆς Τοὺς πολλούς,	φησί,	τῶν διαλόγων αὐτοῦ ἀχρείους καὶ
[11, 501]	παίζονται. Ἀπίων δὲ καὶ Διόδωρός	φησι·	(Φιάλαι ποιαί, ὧν ὁ ὀμφαλὸς
[11, 466]	(Ἀνίκητος δὲ τὸ μὲν κύπελλόν	φησι	φιάλην εἶναι, τὸ δ´ ἀμφικύπελλον
[11, 506]	δ´ ἐστὶ Πλάτων, ὃν Σπεύσιππός	φησι	φίλτατον ὄντα (Ἀρχελάῳ) Φιλίππῳ τῆς
[11, 502]	ἀστράγαλοι. Σῆμος δ´ἐν Δήλῳ ἀνακεῖσθαί	φησι	χαλκοῦν φοίνικα, Ναξίων ἀνάθημα, καὶ
[11, 464]	χρῆται. Χοιρίλος δ´ ὁ ἐποποιός	φησι·	(Χερσὶν ὄλβον ἔχω κύλικος τρύφος
[11, 470]	~(Μίμνερμος δὲ Ναννοῖ ἐν εὐνῇ	φησι	χρυσῇ κατεσκευασμένῃ πρὸς τὴν χρείαν
[11, 466]	Ἐπιστολαῖς τὰ Περσικὰ λάφυρα (Ποτηρίων,	φησί,	χρυσῶν σταθμὸς τάλαντα Βαβυλώνια ογʹ
[11, 503]	δὲ ὁ Ἐφέσιος Ὃν ἡμεῖς,	φησί,	ψυγέα καλοῦμεν, ψυκτηρίαν τινὲς ὀνομάζουσιν.
[11, 503]	Νίκανδρος δ´ ὁ Θυατειρηνὸς καλεῖσθαί	φησι	ψυκτήρια καὶ τοὺς ἀλσώδεις καὶ
[11, 497]	τῇ γελοιότητι τοῦ ὀνόματος προσπαίξας	φησί·	(ω( Σαννάκρα) ἱπποτραγέλαφοι, βατιάκια, σαννάκια.
[11, 482]	ἐν Ἀνδρομέδᾳ φησίν· (Ἵπποισιν ἢ	κύμβαισι	ναυστολεῖς χθόνα; Κύββα ποτήριον Ἀπολλόδωρος
[11, 480]	καὶ Διωνύσοιο καρπῷ καὶ κυλίκεσσιν	Ἀθηναίαισι	κέντρον Αἱ δ´ Ἀργεῖαι δοκοῦσι
[11, 463]	χρυσίαισιν ἐν κυλίκεσσιν ἁβρῶς συμμεμιγμένον	θαλίαισι	νέκταρ οἰνοχοοῦσα» τούτοις τοῖς ἑταίροις
[11, 460]	οἰνοποτεῖν λέγουσιν. (Ἀριστοφάνης ἐν Ἱππεῦσιν·	Γαμφηλαῖσι	δράκοντα κοάλεμον αἱματοπώτην. Κἀν τῷ
[11, 503]	(Εὐριπίδης Φαέθοντι· Ψυκτήρια δένδρεα φίλαισιν	ὠλέναισι	δέξεται. Καὶ ὁ τὸν Αἰγίμιον
[11, 469]	(ὃ δ´ ἐς ἄλσος ἔβα	δάφναισι	κατάσκιον ποσὶν πάις Διός. Καὶ
[11, 502]	κατάλυσιν ησονην αἴθων ἀνήρ. Τοῖς	παισί	τ´ εἶπα (δύο γὰρ ἦγον
[11, 502]	Ἔδει δὲ ὀξύνεσθαι ὡς Καρσί,	παισί,	φθειρσί. ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ κύλιξ τις, ἣν
[11, 476]	κερατίνοις ποτηρίοις. Αἰσχύλος δ´ ἐν	Περραιβίσι	τοὺς Περραιβοὺς παρίστησιν ἀντὶ ποτηρίων
[11, 499]	ἄτρυφον ἀργειοφόνται. Αἰσχύλος δ´ ἐν	Περραιβίσι	φησί· Ποῦ μοι τὰ πολλὰ
[11, 509]	καὶ ἀδόξως διαζῶν. Τοιοῦτοι δ´	εἰσὶ	καὶ νῦν τῶν Ἀκαδημαικῶν τινες,
[11, 491]	τοι θέρεος καὶ χείματος ἄγγελοί	εἰσι.	Καὶ Σιμμίας δ´ ἐν τῇ
[11, 463]	(Πρὸς οὓς λεκτέον ὅτι τρόποι	εἰσὶ	πόσεων κατὰ πόλεις ἴδιοι, ὡς
[11, 488]	καθ´ ἑκάτερον τὸ οὖς διασχιδεῖς	εἰσι	ῥάβδοι ἐπ´ ἀμφοῖν, (οὐ πολὺ
[11, 494]	βιβλίων, ἐν οἷς αἱ ἀναγραφαί	εἰσι	τῶν τὰς συντάξεις λαμβανόντων, λαβὼν
[11, 500]	Εὔβουλος δ´ ἐν Κατακολλωμένῳ· Ἀλλ´	εἰσὶ	φιάλαι πέντε, τραγέλαφοι δύο. Μένανδρος
[11, 478]	ἐν αὑτῷ πολλοὺς κοτυλίσκους κεκολλημένους·	ἔνεισι	δ´ ἐν αὐτοῖς ὅρμινοι, μήκωνες
[11, 466]	ἔμπεσε θυμῷ, ~(αἶψα δὲ παισὶν	ἑοῖσι	μετ´ ἀμφοτέροισιν ἐπαρὰς ἀργαλέας ἠρᾶτο
[11, 482]	ὀνόματι διαλλάσσει Τοὺς μὲν ἄρα	χρυσέοισι	κυπέλλοις υἷες Ἀχαιῶν δειδέχατ´ ἄλλοθεν
[11, 502]	Πλατεῖαι φιάλαι ὀμφαλωτοί. Εὔπολις· Σὺν	φθοῖσι	προσπεπωκώς. Ἔδει δὲ ὀξύνεσθαι ὡς
[11, 482]	τὰ δεῖπνα Χαιρήμων φέρει, (οὐ	κυμβίοισι	πεπολέμηκ´ Εὐριπίδης, οὐ τὸν τραγικὸν
[11, 488]	δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ χρυσείοις	ἥλοισι	πεπαρμένον. Ἐμφαίνεται γὰρ ὡς τῶν
[11, 488]	τί ποτ´ ἐστὶ τὸ χρυσείοις	ἥλοισι	πεπαρμένον, ἔπειτα τί τὸ οὔατα
[11, 487]	οἴκοθεν ἦγ´ ὁ γεραιός, χρυσείοις	ἥλοισι	πεπαρμένον· οὔατα δ´ αὐτοῦ τέσσαρ´
[11, 495]	πελλίδος δὲ τάργανον κατηγυίης χωλοῖσι	δακτύλοισι	τἠτέρῃ σπένδει, τρέμων οἷόνπερ ἐν
[11, 495]	Ἐκ πελλίδος δὲ τάργανον κατηγυίης	χωλοῖσι	δακτύλοισι τἠτέρῃ σπένδει, τρέμων οἷόνπερ
[11, 468]	χρύσεια, τά τ´ ἐν μεγάροισιν	ἐμοῖσι	κείαται. Κἀν τοῖς ἑξῆς δέ
[11, 473]	πάλι Σωκλῆς εἰς ἠοῦν πίνει	τετραχόοισι	κάδοις, εἶτ´ ἐξαίφνης που τυχὸν
[11, 462]	εὔφρονας ἄνδρας εὐφήμοις μύθοις καὶ	καθαροῖσι	λόγοις· σπείσαντας δὲ καὶ εὐξαμένους
[11, 466]	πατρώι´ ἐνηέι ἐν φιλότητι δάσσαιντ´,	ἀμφοτέροισι	δ´ αἰεὶ πόλεμοί τε μάχαι
[11, 487]	φησί, τὴν κοτταβικὴν ἐν τοῖς	ἀχύροισι	κυλινδομένην, μάνης δ´ οὐδὲν λατάγων
[11, 492]	οὕτω πινόμενα λέγει ὁ ποιητής·	Τοῖσι	δὲ τεῦχε κυκεῶ ἐυπλόκαμος Ἑκαμήδη
[11, 487]	τὸν στροφέα τῆς κηπαίας ἐν	τοῖσι	κορήμασιν οὖσαν. (ΝΕΣΤΟΡΙΣ. Περὶ τῆς
[11, 475]	ἐν πέμπτῳ Θηβαίδος φησί· Κήρυκας	ἀθανάτοισι	φέρειν μέλανος οἴνοιο ἀσκὸν ἐνίπλειον
[11, 460]	ἐπὶ τείνας εὐρείης στιβάδος παρέθηκ´	αὐτοῖσι	θάλειαν δαῖτα ποτήριά τε, στεφάνους
[11, 465]	μέτρ´ ἐνέχευ´, ἀναμίσγων αἷμα Βακχίου	νεορρύτοισι	δακρύοισι Νυμφᾶν. (οἶδα δέ τινας,
[11, 465]	ἐνέχευ´, ἀναμίσγων αἷμα Βακχίου νεορρύτοισι	δακρύοισι	Νυμφᾶν. (οἶδα δέ τινας, ἄνδρες
[11, 488]	τορευτὴς ἐπεδείκνυεν, φησίν, ἡμῖν ἔν	τισι	Κορινθιακοῖς ἔργοις τὴν τῶν ἥλων
[11, 478]	καλεῖσθαι. Διόδωρος δὲ τὸν παρά	τισι	κότυλον κοτύλην ὠνομακέναι τὸν ποιητήν
[11, 483]	ὃ καὶ νῦν δρᾶται παρά	τισι	τῶν Ἑλλήνων· ἐν Ἄργει μὲν
[11, 478]	τὸν παρὰ (τοῖς Αἰτωλοῖς καί	τισι	τῶν Ἰώνων λεγόμενον κότυλον, ὃν
[11, 472]	δεξιᾷ ἄρας ἐνώμα. (Ἐν δὲ	Προιτίσι·	Καὶ κύλικα θηρίκλειον εἰσφέρει πλέον
[11, 481]	χωροῦντ´ οὐδὲ κόγχην, ἐμφερῆ γευστηρίοις·	σφίσι	δέ γ´ αὐταῖσιν βαθείας κύλικας
[11, 490]	Ζεὺς δ´ αἴτιος, εἱλίσσονται· ὅς	σφισι	καὶ θέρεος καὶ χείματος ἀρχομένοιο
[11, 483]	δὲ σκόροδα καὶ κρόμμυα. (Ἡνίοχος	Γοργόσι·	Πιεῖν πιεῖν τις ἐγχείτω λαβὼν
[11, 484]	Ὁ λαβρώνιος χρυσῶν δέ, παῖδες,	εἴκοσι.	(Δίδυμος δ´ ὅμοιον εἶναί φησιν
[11, 465]	δέπας ἐμπλήσας, ὕδατος δ´ ἀνὰ	εἴκοσι	μέτρα χεῦ´· ὀδμὴ δ´ ἡδεῖα
[11, 467]	ὡς Ἀπολλοφάνης ἐν Δαλίδι παρίστησιν·	Οὑτοσὶ	δεῖνος τι δεινος καὶ καλαθίσκος
[11, 467]	δεῖνος τι δεινος καὶ καλαθίσκος	οὑτοσί.	Τελέσιλλα δὲ ἡ Ἀργεία καὶ
[11, 502]	προσπεπωκώς. Ἔδει δὲ ὀξύνεσθαι ὡς	Καρσί,	παισί, φθειρσί. ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ κύλιξ τις,
[11, 499]	οἷά τε ποιμένες ἄνδρες ἔχουσιν,	χερσὶ	λεόντεον ἐν γάλα θεῖσα τυρὸν
[11, 498]	Ὁμήρῳ τῇ (Ἀρήτῃ δ´ ἐν	χερσὶ	τίθει δέπας ἀμφικύπελλον. Καὶ ἐν
[11, 476]	ἐσσυμένως ἀπὸ μὲν λευκὸν γάλα	χερσὶ	τραπεζᾶν ὤθεον, αὐτόματοι δ´ ἐξ
[11, 502]	δὲ ὀξύνεσθαι ὡς Καρσί, παισί,	φθειρσί.	ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ κύλιξ τις, ἣν κατὰ
[11, 491]	μακάρων· ὃ δ´ ἀέξετο πᾶσι	μέλεσσι.	Τὸν μὲν ἄρα τρήρωνες ὑπὸ
[11, 484]	ὥσπερ αἱ Θηρίκλειαι λέγονται. Ἀριστοφάνης	Δαιταλεῦσι·	Συβαρίτιδάς τ´ εὐωχίας, καὶ Χῖον
[11, 466]	εἰς Λέσβον στείλαντος σὺν ἄλλοις	βασιλεῦσι,	καὶ ὅτι χρησμὸς ἦν αὐτοῖς
[11, 479]	Τὴν κοτυλίσκην μηδαμῶς. Ἀριστοφάνης ἐν	Ἀχαρνεῦσι·	Κοτυλίσκιον τὸ χεῖλος ἀποκεκρουμένον. Κοτύλη
[11, 466]	ὁμοιότητα ἀρυβάλλους τινὲς καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης	Ἱππεῦσι·	Κατασπένδειν κατὰ τῆς κεφαλῆς ἀρυβάλλῳ
[11, 503]	φωνῆς ἀπότισον, Πυργόθεμι, καταλλαγήν. Ἀντιφάνης	Ἱππεῦσι·	Πῶς οὖν διαιτώμεσθα; τὸ μὲν
[11, 466]	καὶ τρυβλία. ΒΗΣΣΑ ποτήριον παρ´	Ἀλεξανδρεῦσι	πλατύτερον ἐκ τῶν κάτω μερῶν,
[11, 476]	Καὶ τῶν ποιητῶν δὲ πολλοὶ	παράγουσι	πίνοντας τοὺς ἀρχαίους κέρασι. Πίνδαρος
[11, 466]	ἀπὸ τοῦ ἀρύτειν καὶ βάλλειν.	Λέγουσι	δὲ καὶ πρόχουν ἄρυστιν. Σοφοκλῆς·
[11, 500]	Ἀντιφάνης Χρυσίδι· Σατραποπλούτῳ δ´, ὡς	λέγουσι,	νυμφίῳ, κεκτημένῳ τάλαντα, παῖδας, ἐπιτρόπους,
[11, 495]	ὀνήιστος καὶ τῶν τότ´, ὡς	λέγουσι,	πολλὸν ἀνθρώπων (ἐὼν ἄριστος, ἔλαβε
[11, 502]	τὰς μὲν ἀργυρᾶς φιάλας ἀργυρίδας	λέγουσι,	χρυσίδας δὲ τὰς χρυσᾶς. Τῆς
[11, 466]	πέλαγος παρθένον, γράφει καὶ ταῦτα·	Μυθολογοῦσι	δὲ (περὶ) τῶν ἐν Μηθύμνῃ
[11, 490]	ὁ περὶ ταύτας μῦθος, ὅτι	φεύγουσι	μετὰ τῆς μητρὸς τῆς Πληιόνης
[11, 466]	μοι φιαλῶδες εἶναι τὸ δέπας·	σπένδουσι	γὰρ ἐν αὐτῷ. (Λέγει γοῦν
[11, 486]	ὁ Θυατειρηνός ᾧ τὸ ἔλαιον	ἐπισπένδουσι	τοῖς ἱεροῖς, σπονδεῖον δὲ ᾧ
[11, 491]	αὐτὰς λέγει· (Τὰς δὲ βροτοὶ	καλέουσι	Πελειάδας. Καὶ πάλιν· Χειμέριαι δύνουσι
[11, 465]	αἱ γὰρ ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν	χέουσι	τεμνόμεναι καὶ κατὰ φύσιν δακρύουσι.
[11, 482]	τὸ κυμβίον παραδίδωσι γράφων οὕτως·	Θαυμάζουσι	δὲ οἱ αὐτοὶ καὶ πῶς
[11, 466]	ὑπὸ πολλῆς κραιπαλοβόσκου δίψης κατόχοις.	(Κατασκευάζουσι	δέ, φησίν, οἱ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
[11, 494]	ἐκπώματα ᾔτουν. Καὶ τὸ τοῖς	ἀποκοτταβίζουσι	δὲ ὀξύβαφον τιθέμενον εἰς ὃ
[11, 473]	τι οὕτω καλεῖται Ἀμειψίας ἐν	Ἀποκοτταβίζουσί	φησι· Ἡ Μανία, φέρ´ ὀξύβαφα
[11, 461]	γὰρ καὶ πλήκτας τοὺς ἥρωας	νομίζουσι	καὶ μᾶλλον νύκτωρ ἢ μεθ´
[11, 494]	καλοῦσιν οἰνιστηρίαν, καὶ σπείσαντες τοῖς	συνελθοῦσι	διδόασι πιεῖν. ΟΛΛΙΞ. Πάμφιλος ἐν
[11, 463]	ἐν τῷ περὶ Μέθης. (Διόπερ	συνιοῦσι	καὶ ἡμῖν ἐπὶ τὰς Διονυσιακὰς
[11, 466]	χρυσοκόλλητον δέπας μεστὸν κύκλῳ χορεῦον	ἕλκουσι	γνάθοις ὁλκῆς ἀπαύστοις, παντελῶς ἐστραμμένον
[11, 480]	Ἀθηναίαισι κέντρον Αἱ δ´ Ἀργεῖαι	δοκοῦσι	καὶ τὸν τύπον ἔχειν διάφορον
[11, 461]	πίνοντας ἐκπώμασι μεγάλοις. Καί μοι	δοκοῦσι	λέγειν οὐ κακῶς οἱ φάσκοντες
[11, 500]	{Α. Τοὺς κάδους μὲν οὖν	καλοῦσι	γαυλοὺς πάντες οἱ προγάστορες. ΤΡΙΗΡΗΣ.
[11, 476]	νῦν ἡ τῶν κεράτων κατασκευή.	Καλοῦσι	γοῦν ἔνιοι ταῦτα ῥυτά. Καὶ
[11, 466]	ἔστιν ἀπνευστὶ πίνειν μὴ μύσαντα.	Καλοῦσι	δ´ οὕτω καὶ τὰ ποτήρια,
[11, 478]	Θεοῖς. Ἀθηναῖοι δὲ μέτρον τι	καλοῦσι	κοτύλην. Θουκυδίδης· Ἐδίδοσαν μὲν αὐτῶν
[11, 480]	δὲ καὶ τὴν ἰατρικὴν πυξίδα	καλοῦσι	κυλιχνίδα διὰ τὸ τῷ τόρνῳ
[11, 489]	καὶ ἀστέρας ἔχοντας, οὓς καὶ	καλοῦσι	σελήνας. Καὶ τὸν ἄρτον δ´
[11, 500]	ἐν τοῖς ξυλίνοις ποτηρίοις, οὓς	καλοῦσι	ταβαίτας, προβρέχουσι καὶ διηθήσαντες πίνουσι.
[11, 483]	τοῦ ποτηρίου τούτου καὶ ἀκρατοκώθωνας	καλοῦσι	τοὺς πλέονα ἄκρατον σπῶντας, ὡς
[11, 464]	ὀρτυγομανίαν. Τινὲς δὲ καὶ δοξομανεῖς	καλοῦσι	τοὺς φιλοδόξους, (καθάπερ τοὺς φιλογύνας
[11, 502]	Αἰολεῖς δὲ τὴν φιάλην ἄρακιν	καλοῦσι.	(ΦΘΟΙΣ. Πλατεῖαι φιάλαι ὀμφαλωτοί. Εὔπολις·
[11, 466]	μὲν ἐκ φιάλης πίνοντες ὅσον	θέλουσι	τάχιστ´ ἀπαλλαγήσονται, οἱ δ´ ἐκ
[11, 466]	πλουτοῦσι, διαπράττουσι, νικῶσιν δίκας, εὐδαιμονοῦσιν,	ὠφελοῦσι	τοὺς φίλους. Αὔξει γὰρ καὶ
[11, 467]	ῥῶ διὰ τὸ εὔκολον πολλάκις	παραλαμβάνουσι.	Καὶ τοὺς ἵππους τοὺς τὸ
[11, 464]	μανίας κειμένης ἐπ´ αὐτοῖς ὡς	ἁμαρτάνουσι	μανικῶς καὶ τῆς ἀληθείας ἐπὶ
[11, 500]	καλοῦσι ταβαίτας, προβρέχουσι καὶ διηθήσαντες	πίνουσι.	Καὶ ἔστιν ὅμοιον ὡς ἄν
[11, 491]	καλέουσι Πελειάδας. Καὶ πάλιν· Χειμέριαι	δύνουσι	Πελειάδες. Καὶ πάλιν· Τῆμος ἀποκρύπτουσι
[11, 491]	Ἀσωπίᾳ· Οὐδέ τοι ἀκρόνυχοι ψυχραὶ	δύνουσι	Πέλειαι. Λαμπροκλῆς δ´ ὁ διθυραμβοποιὸς
[11, 485]	καὶ φίλως. ~(ΛΕΠΑΣΤΗ. Οἳ μὲν	ὀξύνουσι	τὴν τελευταίαν, ὡς καλή, (οἳ
[11, 489]	σημαίνει τὰς ὄρνιθας, ἅς τινες	ὑπονοοῦσι	περιστερὰς εἶναι, ἁμαρτάνοντες. Ἕτερον γὰρ
[11, 490]	ταί τ´ ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ	φέρουσι.	Οὐ γὰρ τὰς πελειάδας τὰς
[11, 494]	τὸν σκόλλυν ἔφηβοι, φησὶ Πάμφιλος,	εἰσφέρουσι	τῷ Ἡρακλεῖ μέγα ποτήριον πληρώσαντες
[11, 471]	πιστεῦσαι τῷ τυχόντι. Ἄλλοι δ´	ἱστοροῦσι	θηρίκλειον ὀνομασθῆναι τὸ ποτήριον διὰ
[11, 491]	δύνουσι Πελειάδες. Καὶ πάλιν· Τῆμος	ἀποκρύπτουσι	Πελειάδες. Οὐδὲν οὖν ἄπιστον καὶ
[11, 488]	μὲν τὴν ἀπόστασιν τοῦ ἀγγείου	φυλάττουσι	τὴν διάσχισιν, κατὰ δὲ τὸ
[11, 466]	ὅταν πίνωσιν ἄνθρωποι, τότε πλουτοῦσι,	διαπράττουσι,	νικῶσιν δίκας, εὐδαιμονοῦσιν, ὠφελοῦσι τοὺς
[11, 480]	Τὸ γὰρ φοξὸν ἐπὶ τούτου	τάττουσι,	καθότι Ὅμηρος ἐπὶ τοῦ Θερσίτου·
[11, 466]	δ´, ὅταν πίνωσιν ἄνθρωποι, τότε	πλουτοῦσι,	διαπράττουσι, νικῶσιν δίκας, εὐδαιμονοῦσιν, ὠφελοῦσι
[11, 474]	κάνθαρον. Ἐπιγένης Ἡρωίνῃ· Ἀλλ´ οὐδὲ	κεραμεύουσι	νῦν τοὺς κανθάρους, ὦ τάλαν,
[11, 466]	δὲ Νέστορος ποτήριον πολλοὶ καὶ	κεραμεύουσι·	πλεῖστοι γὰρ περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο.
[11, 496]	ἡμέρᾳ, ἣν καὶ ἀπ´ αὐτοῦ	προσαγορεύουσι	(Πλημοχόας· ἐν ᾗ δύο πλημοχόας
[11, 481]	οἶνον αὐτὰς αἰτιώμεθ´ ἐκπιεῖν, λοιδοροῦνται	κὠμνύουσι	μὴ ´κπιεῖν ἀλλ´ ἢ μίαν.
[11, 465]	χέουσι τεμνόμεναι καὶ κατὰ φύσιν	δακρύουσι.	Διόπερ καὶ Εὐριπίδης ἕνα τῶν
[11, 467]	σημαίνειν διὰ τοῦ οὖ μόνου	γράφουσι.	Παραπλησίως δὲ καὶ τὸ εἶ
[11, 500]	καὶ Ἡρακλεωτικοὶ πρός τινων καλοῦνται.	Ἔχουσι	μέντοι πρὸς τοὺς ἄλλους διαφοράν·
[11, 491]	στέγῃ κλαίεσκον, ἔνθα νυκτέρων φαντασμάτων	ἔχουσι	μορφὰς ἄπτεροι Πελειάδες. Ἀπτέρους γὰρ
[11, 500]	ξυλίνοις ποτηρίοις, οὓς καλοῦσι ταβαίτας,	προβρέχουσι	καὶ διηθήσαντες πίνουσι. Καὶ ἔστιν
[11, 495]	κλάδον κατάκαρπον τὸν καλούμενον ὦσχον.	Τρέχουσι	δ´ ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ
[11, 488]	ἐμπεπαρμένοις ἐοίκασιν ἔξω τε ὀλίγῳ	προὔχουσι,	μετέωροι τῆς ἄλλης ἐπιφανείας ὄντες.
[11, 475]	καὶ τῆς κορυφῆς· αὗται δὲ	προὔχουσι	μικρὸν ἐπ´ εὐθείας ἐξωτέρω. Ἐπὶ
[11, 466]	πρεσβύτεροι γενόμενοι φέρουσιν, ἵνα δῆλοι	ὦσι	κλεινοὶ γενόμενοι. (Ὁρᾷς δ´, ὅταν
[11, 464]	Φιλόχορος οὑτωσί· Ἀθηναῖοι τοῖς Διονυσιακοῖς	ἀγῶσι	τὸ μὲν πρῶτον ἠριστηκότες καὶ
[11, 476]	καὶ μέχρι νῦν λέγεσθαι, ὅταν	συμμίσγωσι	τῷ οἴνῳ τὸ ὕδωρ, κεράσαι
[11, 466]	τοῖς ἐπισημοτάτοις κειμηλίοις καὶ δέπας	δίδωσι	περικαλλές. Αὐτός γε μὴν ὁ
[11, 477]	ποιοῦντα πληρώσας τοῦ οἴνου κυμβίον	δίδωσι	πιεῖν. (ΚΙΒΩΡΙΟΝ. Ἡγήσανδρος ὁ Δελφὸς
[11, 498]	πάλιν· Τὸν δὲ σκύπφον Τηλεβόῃ	δίδωσι	Ποσειδῶν παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ, Τηλεβόης
[11, 482]	ὡς κυαθῶδες ἀγγεῖον τὸ κυμβίον	παραδίδωσι	γράφων οὕτως· Θαυμάζουσι δὲ οἱ
[11, 495]	Καλλίστρατος ἐν Ὑπομνήμασι Θρᾳττῶν Κρατίνου	ἀποδίδωσι	κύλικα. Κράτης δ´ ἐν δευτέρῳ
[11, 487]	οἷον κύαθος. Διόδωρος δὲ κύλικα	ἀποδίδωσι.	(ΜΑΝΗΣ ποτηρίου εἶδος. Νίκων Κιθαρῳδῷ·
[11, 494]	Ἀττικαῖς Λέξεσι τὸ ξύλινον ποτήριον	ἀποδίδωσι.	~(ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΝ. Ποσειδώνιος ὁ φιλόσοφος ἐν
[11, 479]	Μηδὲ στέψω κοτυλίσκον. Σιμμίας δὲ	ἀποδίδωσι	τὴν κοτύλην ἄλεισον. (ΚΟΤΤΑΒΙΣ. Ἁρμόδιος
[11, 468]	δέπαστρα θοῶς βασιλεῦσιν Ἀχαιῶν ἐνσχερὼ	ἑστηῶσι,	καὶ ἐς λοιβὴν χέον εἶθαρ
[11, 500]	δὲ σφαίρας ποιοῦντες. Καὶ ἐπειδὰν	μέλλωσι	προσφέρεσθαι, ἀποκλάσαντες ἀπ´ αὐτῶν ἐν
[11, 461]	ἐξουσίαις χρώμενοι καὶ τῷ πλουτεῖν	προτιμῶσι	τὴν μέθην ταύτην, οὐδὲν θαυμαστόν.
[11, 486]	ἐκείνης σοὶ τοῖχοι γλυκερῶν σῦλα	φέρωσι	πόθων. ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ. Ἐπιγένης Μνηματίῳ ἐν
[11, 497]	ῥυτόν φησιν ὀνομαζόμενον ποτήριον τοῖς	ἥρωσι	μόνοις ἀποδίδοσθαι. Δωρόθεος δ´ ὁ
[11, 491]	οὐρανῷ ἐγκατένασσεν. Ὣς δ´ αὕτως	τρήρωσι	πελειάσιν ὤπασε τιμήν, (αἳ δή
[11, 464]	δὲ περὶ τούτων ὁ Φιλόχορος	οὑτωσί·	Ἀθηναῖοι τοῖς Διονυσιακοῖς ἀγῶσι τὸ
[11, 502]	ὁ κυνικὸς ἐν τῷ Συμποσίῳ	οὑτωσὶ	γράφει· Κἀν τοσούτῳ πρόποσιν αὐτῷ
[11, 471]	Θεολύτη, παρὰ τὸν νέον ξύνδουλον.	Οὑτωσὶ	καλῶς. {ΘΕΟΛ. Σπινθὴρ τάλας, πειρᾷς
[11, 469]	πάις Διός. Καὶ Ἀντίμαχος δ´	οὑτωσὶ	λέγει· Τότε δὴ χρυσέῳ ἐν
[11, 470]	ποιεῖ τὸν Ἡρακλέα πίνοντα, ὅταν	οὑτωσὶ	λέγῃ· Γενόμενος δ´ ἔννους μόλις
[11, 486]	εἶδος, Ἡδύλος παρίστησιν ἐν Ἐπιγράμμασιν	οὑτωσὶ	λέγων· (Ἡ διαπινομένη Καλλίστιον ἀνδράσι,
[11, 494]	τὰς λάταγας ἐγχέουσιν οὐκ ἄλλο	τι	ἂν εἴη ἢ ἐκπέταλον ποτήριον.
[11, 473]	τοῦ κροκίου, καὶ ἐσθεῖναι ὅ	τι	ἂν εὕρῃς καὶ εἰσχέαι ἀμβροσίαν.
[11, 507]	ἐν τοῖς διαλόγοις αὐτοῦ κεκλεμμένων	τί	ἂν καὶ λέγοι τις; ἡ
[11, 466]	στάζοντος Ἐστὶ δὲ καὶ ζῷόν	τι.	ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ, ἔκπωμα ὅμοιον τοῖς μακροτέροις
[11, 475]	ὅτε Ἀμφιτρύωνι εἰκάσθη. ΚΑΛΠΙΟΝ. Ποτηρίου	τι	γένος Ἐρυθραίου, ὥς φησι Πάμφιλος.
[11, 479]	εἴκος´ ἀπολογίζεται. ~(Ἀπολλόδωρος δὲ ποτηρίου	τι	γένος ὑψηλὸν καὶ ἔγκοιλον. Πᾶν
[11, 468]	ἥκει φέρων ὁ παῖς. {Β.	Τί	δ´ ἐστὶ τοῦτο, πρὸς θεῶν;
[11, 503]	δὲ σεῦτλα, φακέαν τὴν φακῆν,	(τί	δεῖ ποιεῖν; σὺ γὰρ εἶπον.
[11, 467]	ἐν Δαλίδι παρίστησιν· Οὑτοσὶ δεῖνος	τι	δεινος καὶ καλαθίσκος οὑτοσί. Τελέσιλλα
[11, 485]	δ´ ἦσαν μεγάλαι. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ	Τί	δῆτ´ ἂν εἰ πίοις οἴνου
[11, 459]	ἔτι καθημένων ἁπάντων, πρὶν καί	τι	διαλεχθῆναι ἔφη· Παρὰ μὲν τῷ
[11, 466]	κτῆμα. Ἀχιλλεὺς οὖν ὡς ἐξαίρετόν	τι	εἶχεν ἀνάθημα δέπας, Οὐδέ τις
[11, 494]	ὀξυβάφω δύο. Οὐ γὰρ ἄλλο	τι	ἡγητέον εἶναι ἢ ὅτι ἐκπώματα
[11, 461]	(περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ διδάξει	τι	ἡμᾶς ὁ Πλούταρχος. Ὥρα οὖν
[11, 470]	τέκνον, γενναῖον εἶδος, ὄνομά σοι	τί	θώμεθα; ~(ἆρ´ εἶ κάτοπτρον φύσεος;
[11, 486]	κρουνεῖα; {Α. Ναί. Λουτήρι´— ἀλλὰ	τί	καθ´ ἕκαστα δεῖ λέγειν; ὄψει
[11, 472]	κρουνεῖα; {Α. Ναί· λουτήρι´— ἀλλὰ	τί	καθ´ ἕκαστον δεῖ λέγειν; ὄψει
[11, 501]	τὸ ποτήριον λέγει, ἀλλὰ χαλκίον	τι	(καὶ) ἐκπέταλον λεβητῶδες, ἴσως δύο
[11, 489]	εἶναι τοὺς δύο πυθμένας. Ὁποῖόν	τι	καὶ νῦν ἔστιν ἰδεῖν ἐν
[11, 478]	ἐν Θεοῖς. Ἀθηναῖοι δὲ μέτρον	τι	καλοῦσι κοτύλην. Θουκυδίδης· Ἐδίδοσαν μὲν
[11, 462]	διέπειν Τιτήνων οὐδὲ Γιγάντων οὐδέ	τι	Κενταύρων, πλάσματα τῶν προτέρων, ἢ
[11, 471]	ἐγώ. Γραῦ Θεολύτη, γραῦ. {ΘΕΟΛ.	Τί	με καλεῖς σύ, φίλτατε; {ΣΠΙ.
[11, 473]	οἶνον εὕροιμ´ ἂν λεπτὸν καί	τι	μελιχρὸν ἔπος. ἀλλὰ κάδοις Χίου
[11, 485]	πάλαι, τὴν βρυτικήν, ῥίζιον τρίψας	τι	μικρὸν δελεάσας τε γεννικῇ τὸ
[11, 473]	Ἡδύλος Ἐπιγράμμασι· ~(Πίνωμεν· καὶ γάρ	τι	νέον, καὶ γάρ τι παρ´
[11, 502]	κεκραμένον, (καὶ τῆς Ὁμονοίας δύο,	τί	νῦν μὴ κωμάσω ἄνευ λυχνούχου
[11, 503]	ὡς Ἀντιφάνης παρίστησιν ἐν Διπλασίοις·	Τί	οὖν ἐνέσται τοῖς θεοῖσιν; {Β.
[11, 461]	ἐκ τῆς Κικόνων εἰλημμένον λείας.	Τί	οὖν ἔχομεν λέγειν περὶ τοῦ
[11, 473]	κοινόν, ὅτι δὲ καὶ ποτήριόν	τι	οὕτω καλεῖται Ἀμειψίας ἐν Ἀποκοτταβίζουσί
[11, 507]	ἐν τῷ Τιμαίῳ λέγει· (Πέπονθά	τι	πάθος πρὸς τὴν πολιτείαν, ὥσπερ
[11, 470]	καὶ ἠθάνιον χάλκεον. ΗΜΙΤΟΜΟΣ ἔκπωμά	τι	παρ´ Ἀττικοῖς ἀπὸ τοῦ σχήματος
[11, 473]	γάρ τι νέον, καὶ γάρ	τι	παρ´ οἶνον εὕροιμ´ ἂν λεπτὸν
[11, 508]	τούτων ἔτι πρότερον ἡ Πολιτεία	τί	πεποιήκασιν; καίτοι γε ἔδει καθάπερ
[11, 508]	βελτίων, μὴ πείθοι δ´ ἡμᾶς,	τί	πλέον; ἔοικεν οὖν ὁ Πλάτων
[11, 507]	ἀνέρχεσθαι τόπον, ἅτε κουφότητος μετεχούσας,	τί	πλέον ἡμῖν; ὧν γὰρ μήτ´
[11, 482]	(γῆς) Τοῦτον δ´ ὁσάκις ἐπί	τι	πληρώσαιεν, ἀποσπείσαντες τοῖς θεοῖς ἐκ
[11, 488]	Ἐν τούτοις ζητεῖται πρῶτον μὲν	τί	ποτ´ ἐστὶ τὸ χρυσείοις ἥλοισι
[11, 477]	ξύλινον ποτήριον. Εὔμολπος δὲ γένος	τι	ποτηρίου, ἴσως, φησίν, κατ´ ἀρχὰς
[11, 481]	Καὶ Ἀλκαῖος ἐν τῷ ~(Πίνωμεν·	τί	τὰ λύχν´ ὀμμένομεν; δάκτυλος ἁμέρα.
[11, 486]	~(Ἕρμιππος Μοίραις· Ἂν ἐγὼ πάθω	τι	τήνδε τὴν λεπαστὴν ἐκπιών, τῷ
[11, 488]	τὸ χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, ἔπειτα	τί	τὸ οὔατα δ´ αὐτοῦ τέσσαρ´
[11, 487]	εὔδροσον πλήρη μετανιπτρίδα δέξαι. Πραύ	τί	τοι Βρόμιος γάνος τόδε δοὺς
[11, 506]	περὶ Πλάτωνος εἰς ἐπιστολὴν ἔγραψέ	τι	τοιοῦτον· Ὥσπερ ἀγνοοῦντας τοὺς ἀνθρώπους
[11, 469]	βασιλεὺς κώμην τινά. {Β. Καινόν	τι	τοῦτο γέγονε νῦν ποτήριον; {Α.
[11, 477]	χρυσοῦν, Στρουθία. Ἵππαρχος Ἀνασῳζομένοις· Προσέχεις	τι	τούτῳ τῷ στρατιώτῃ τοῦ δε
[11, 469]	θεῶν; ~{Α. Ῥυτὸν (δίκρουνον ἡλίκον	τι	τρεῖς χωρεῖν χοᾶς, Ἄλκωνος ἔργον.
[11, 488]	καὶ τὰς φιάλας καὶ εἴ	τι	φιαλῶδές ἐστι τὴν ἰδέαν· τινὰ
[11, 471]	πειρᾷς με. {ΣΠΙ. Ναί, τοιοῦτό	τι·	φιλοτησίαν δὲ τήνδε σοι προπίομαι.
[11, 468]	τινάς. (ΕΛΕΦΑΣ. Οὕτως ἐκαλεῖτο ποτήριόν	τι,	ὡς Δαμόξενός φησιν ἐν Αὑτὸν
[11, 465]	ὅτι μιχθὲν τὸ γλεῦκος τῷ	ὕδατι	τότε πρῶτον ἐπόθη κεκραμένον. Διόπερ
[11, 486]	ποτήρια, ὧν μνημονεύει Ἀνάξιππος ἐν	Φρέατι	λέγων οὕτως (Σὺ δὲ τὴν
[11, 502]	(Μένανδρος δ´ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	δράματι	Χαλκεῖά φησιν· Τοῦτο δὴ τὸ
[11, 492]	δ´ ἐστὶ πόσις ἐν τῷ	κράματι	τυρὸν ἔχουσα καὶ ἄλφιτον· ἄμφω
[11, 465]	τοῖς οἰκείοις ἐπιγράψαι αὐτοῦ τῷ	μνήματι	τάδε· Πυθέα μνῆμα τόδ´ ἔστ´,
[11, 501]	στρογγύλην, τὴν ἀμφιθέουσαν κυκλοτερεῖ τῷ	σχήματι.	Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς Ἡ
[11, 481]	τὸ ποτήριον καὶ στενὸν τῷ	σχήματι,	παρόμοιον πλοίῳ ὃ καλεῖται κύμβη.
[11, 473]	(ΚΑΔΙΣΚΟΣ. Φιλήμων ἐν τῷ προειρημένῳ	συγγράμματι	ποτηρίου εἶδος. Ἀγγεῖον δ´ ἐστὶν
[11, 471]	δ´ ἐν τῷ περὶ Μεταλήψεως	συγγράμματί	φησι· Τὰ τοίνυν εὑρήματα καὶ
[11, 484]	Τὰ γοῦν ἱμάτια τούτῳ χρώμενοι	ῥύμματι	πλύνουσιν οἱ γναφεῖς. (Τρία δὲ
[11, 482]	καὶ τῷ δέπαι καὶ μόνον	ὀνόματι	διαλλάσσει Τοὺς μὲν ἄρα χρυσέοισι
[11, 505]	σοφιστὴν ὅμοιον εἶναι λέγων τῷ	ὀνόματι,	(ἔτι δ´ Ἱππίαν καὶ Γοργίαν
[11, 491]	Αἰσχύλος δ´ ἐκφανέστερον προσπαίζων τῷ	ὀνόματι	κατὰ τὴν ὁμοφωνίαν· Αἱ δ´
[11, 466]	νόμῳ ἄμυστιν οἰνοποτεῖν, ἀλλὰ τῷ	πόματι	φάρμακον ὑγείας ἐγκιρνάναι τὸν λόγον.
[11, 481]	ὠνομακέναι Θεόπομπον ἐν Μήδῳ. Φιλήμων	Φάσματι·	Ἐπεὶ δ´ ἡ Ῥόδη (κυμβίον
[11, 488]	τοὺς χρυσοῦς ἥλους τῷ ἀργυρῷ	ἐκπώματι	κατὰ τὸν τῆς ἐμπαιστικῆς τέχνης
[11, 476]	Φίλιππόν φησι τὸν βασιλέα προπίνειν	κέρατι	τούτοις οἷς ἐφιλοφρονεῖτο. Τοὺς δὲ
[11, 496]	λέγει δὲ οὕτως· Πιεῖν δ´	ἔτι	ἁδρότερον ἢ τῶν Ῥοδιακῶν ἢ
[11, 497]	~(Ἔσθ´ ὑποχέασθαι πλείονας· πιεῖν δ´	ἔτι	ἁδρότερον ἢ τῶν Ῥοδιακῶν ἢ
[11, 473]	δὴ καινὸς ὡς ξηραίνεται. (Καὶ	ἔτι·	Ἅμα δὲ λαβοῦς´ ἠφάνικε πηλίκον
[11, 496]	δὲ τὸ μὲν μὴ εἰσφέρεσθαι	ἔτι	αὖ καταμένει· τοσοῦτον δὲ πίνουσιν
[11, 474]	κάνθαρος; τουτὶ γὰρ ἂν πύθωμ´	ἔτι,	αὐτὸς περανῶ τὰ πάντ´. {Β.
[11, 501]	φιαλῶν Ἰωνική ἐστι καὶ ἀρχαία.	Ἔτι	γοῦν καὶ νῦν οὕτως Μασσαλιῆται
[11, 493]	δ´ ἐδόκει Διομήδους καὶ Αἴαντος,	ἔτι	δ´ Ἀχιλλέως παρόντων εἰσάγεσθαι τὸν
[11, 505]	ὅμοιον εἶναι λέγων τῷ ὀνόματι,	(ἔτι	δ´ Ἱππίαν καὶ Γοργίαν καὶ
[11, 508]	Κνίδιος ἐνενηκοστῷ καὶ πρώτῳ Διατριβῶν,	ἔτι	δὲ Δημοχάρης ὁ ῥήτωρ ἐν
[11, 506]	τὸν Ἄνδριον κἀπολλόδωρον τὸν Κυζικηνόν,	ἔτι	δὲ τὸν Κλαζομένιον Ἡρακλείδην. Ἐν
[11, 464]	τῶν γελωτοποιῶν τούτων καὶ μίμων,	ἔτι	δὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν ὑποπίνωμεν.
[11, 503]	Οὐκοῦν, εἰ φράσαι τις, οὐκ	ἔτι	ἔξεστι κυαθίζειν γάρ τὸν δὲ
[11, 459]	διὰ τὰ ἐκπώματα ὁ Οὐλπιανός,	ἔτι	καθημένων ἁπάντων, πρὶν καί τι
[11, 475]	τοῖς Ὥροις παρὰ (Λακεδαιμονίοις φησὶν	ἔτι	καὶ εἰς αὐτὸν δείκνυσθαι τὸ
[11, 471]	συνιστορεῖν τοὺς εὑρόντας. Φαίνεται δ´	ἔτι	καὶ νῦν· εἰ δὲ μὴ
[11, 476]	ἐγχεῖσθαι τὸ πόμα. (Διαμένει δὲ	ἔτι	καὶ νῦν ἡ τῶν κεράτων
[11, 471]	τοίνυν εὑρήματα καὶ ὅσα τοιαῦτα	ἔτι	καὶ τὰ λοιπά ἐστιν, οἷον
[11, 494]	τὸν πότον, κοὐδ´ ὀξύβαφον οἰνηρὸν	ἔτι	κεκτήσεται. Ὅτι δέ ἐστι τὸ
[11, 488]	διήκουσαι τοῦ ποτηρίου καὶ μικρὸν	ἔτι	μετεωριζόμεναι κατὰ μὲν τὴν ἀπόστασιν
[11, 508]	ὑπ´ αὐτοῦ Νόμοι (καὶ τούτων	ἔτι	πρότερον ἡ Πολιτεία τί πεποιήκασιν;
[11, 506]	δεύτερον ἐπεδήμησε ταῖς Ἀθήναις, οἱ	ἔτι	πρότερον τελευτήσαντες τῷ λοιμῷ. Πολλὰ
[11, 506]	Διονυσόδωρον προπηλακίζων καὶ καλῶν ὀψιμαθεῖς	ἔτι	τε ἐριστὰς (ὀνομάζων) ὀνειδίζει αὐτοῖς
[11, 478]	οἴνου ἀκράτου. (Σιληνὸς καὶ Κλείταρχος	ἔτι	τε Ζηνόδοτος τὴν κύλικα· Πάντῃ
[11, 506]	Ἀθηναίων δῆμον εἰκαῖον εἴρηκε κριτὴν	(ἔτι	τε πρόκωπον) Λακεδαιμονίους δὲ ἐπαινῶν
[11, 476]	οὗ τὸν Διόνυσον κερατοφυῆ πλάττεσθαι	ἔτι	τε ταῦρον καλεῖσθαι ὑπὸ πολλῶν
[11, 496]	τοῦ εἰσφέρειν αὐτοὶ ἐκφέρονται, ἐπειδὰν	μηκέτι	δύνωνται ὀρθούμενοι ἐξιέναι. ΠΡΟΥΣΙΑΣ. Ὅτι
[11, 461]	ἴσχυεν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων	ἀμογητὶ	ἄειρε, (περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ
[11, 493]	ἐόν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων	ἀμογητὶ	ἄειρεν» ἀπὸ τοῦ μέσου ἐξελόντες
[11, 493]	ἐόν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων	ἀμογητὶ	ἄειρεν, γράφει κατὰ λέξιν· Νῦν
[11, 488]	ἐόν· Νέστωρ δ´ ὁ γέρων	ἀμογητὶ	ἄειρεν. Ἐν τούτοις ζητεῖται πρῶτον
[11, 493]	ἐόν, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων	ἀμογητὶ	ἄειρεν» οὐκ ἀκουστέον ἐπὶ μόνων
[11, 488]	ποτήριον, Νέστωρ δ´ ὁ γέρων	ἀμογητὶ	ἄειρεν. Ταῦτα προθέμενος ὁ Ἀσκληπιάδης
[11, 493]	ἐόν, (Νέστωρ δ´ ὁ γέρων	ἀμογητὶ	ἄειρεν, ὡς παντὸς ἀνθρώπου μόλις
[11, 493]	λοιπῶν πρεσβυτῶν μόνος τὸ δέπας	ἀμογητὶ	ἀείρων. Ταῦτα καὶ ὁ θαυμάσιος
[11, 493]	δέπας, τὸν δὲ Νέστορα μόνον	ἀμογητί.	Ἄλογον δ´ ἐδόκει Διομήδους καὶ
[11, 484]	λουτρῷ καὶ εἰς τὴν πύελον	κατακλίθητι	σφόδρα εἰς θερμὸν ὕδωρ. Πολέμων
[11, 493]	πλεῖον ἐόν, ὁ δὲ Νέστωρ	ἀπονητὶ	ἄειρεν. Νῦν οὖν οὕτω τεταγμένων
[11, 497]	Χήρᾳ βατιακῶν μνησθεὶς καὶ τῇ	γελοιότητι	τοῦ ὀνόματος προσπαίξας φησί· (ω(
[11, 466]	οὔ οἱ πατρώι´ ἐνηέι ἐν	φιλότητι	δάσσαιντ´, ἀμφοτέροισι δ´ αἰεὶ πόλεμοί
[11, 482]	κατὰ δεῖπνον Θεόδωρός μοι λέγοι,	Λάχητί	τ´ οἰκήσαιμι τὴν ἑξῆς θύραν,
[11, 498]	ἀργύρεον σκύπφον φέρε, δῶκε δ´	ἄνακτι.	Καὶ πάλιν· Καὶ τότε Μάντης
[11, 475]	εἴη. Σαφῶς γὰρ νῦν κελέβειον	ἀντὶ	ἀγγείου τινὸς τέθεικε, προειπὼν ποτήρια
[11, 500]	τῇ ὀκτωκαιδεκάτῃ λέγων οὕτως· Λακεδαιμόνιοι	ἀντὶ	Θίμβρωνος Δερκυλλίδαν ἔπεμψαν εἰς τὴν
[11, 476]	ἐν Περραιβίσι τοὺς Περραιβοὺς παρίστησιν	ἀντὶ	ποτηρίων τοῖς κέρασι χρωμένους διὰ
[11, 493]	μέλαιναν. Ἔπειτα δὲ τὸ ὃς	ἀντὶ	προτακτικοῦ τοῦ ὃ Ὅμηρος οὐδέποτε
[11, 466]	ὦτα. Ἄλλοι δὲ τὴν ἀμφὶ	ἀντὶ	τῆς περὶ εἶναι, ἵν´ ᾖ
[11, 496]	καταμένει· τοσοῦτον δὲ πίνουσιν ὥστε	ἀντὶ	τοῦ εἰσφέρειν αὐτοὶ ἐκφέρονται, ἐπειδὰν
[11, 504]	σοφὸν Πλάτωνα, λέγει που κἠκρατηρίχημες»	ἀντὶ	τοῦ ἐπεπώκειμεν. Ἀλλὰ μήν, πρὸς
[11, 475]	τοῦ ει> πρὸς τὸ α>	ἀντὶ	τοῦ κερχήσιον· διὸ καὶ Ὅμηρος
[11, 480]	δὲ ὁ Ἐρετριεὺς ἐν Ἀλκμαίωνι	ἀντὶ	τοῦ κύλικες παραγώγως κυλιχνίδας εἴρηκε
[11, 493]	ὡς οἴονταί τινες, τὸ ὃς	ἀντὶ	τοῦ ὃ λαμβάνοντες ἐπὶ τοῦ
[11, 493]	Ὅμηρος οὐδέποτε τίθησι· τοὔμπαλιν δὲ	ἀντὶ	τοῦ ὃς ὑποτακτικοῦ παραλαμβάνει τὸ
[11, 498]	Ἐρξίωνι τῷ λευκολόφῳ μεστὸν ἐξέπινον,	ἀντὶ	τοῦ προέπινον. Κυρίως γάρ ἐστι
[11, 467]	ᾖ Διονύσου. Τὸ δὲ σὰν	ἀντὶ	τοῦ σίγμα Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ
[11, 470]	δὲ δείσας παύεται. Ἥλιος δὲ	ἀντὶ	τούτου δίδωσιν αὐτῷ τὸ δέπας
[11, 459]	τῇ πόᾳ θαλλίαν τε κατακλάσας	ἀντὶ	τραπέζης παρέθηκε τῶν τυθέντων. ~Καὶ
[11, 480]	μίμῳ Γυναῖκες αἳ τὰν θεὸν	φαντὶ	ἐξελᾶν· ὑποκατώρυκται δὲ ἐν κυαθίδι
[11, 466]	σοφίας ἆθλον ὁ Βαθυκλῆς τῷ	κριθέντι	ἀρίστῳ τῶν καλουμένων ζʹ σοφῶν
[11, 466]	ἁρπασθέντες παρασταθέντες. Διδόασι δὲ τῷ	ἁρπασθέντι	στολὴν καὶ βοῦν καὶ ποτήριον·
[11, 502]	θηρικλείῳ, χάλκεον· ὃ δίδοσθαι τῷ	ἁρπασθέντι	ὑπὸ τοῦ ἐραστοῦ φησιν Ἑρμῶναξ.
[11, 491]	ἀφύσσων γαμφηλῇ φορέεσκε ποτὸν Διὶ	μητιόεντι.	Τὸν καὶ νικήσας πατέρα Κρόνον
[11, 504]	ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ. Τῷ γὰρ	ὄντι	ὁ οἶνος ἄρδων τὰς ψυχὰς
[11, 503]	Σαύρας ὑποσκίοισιν ἐν ψυκτηρίοις. (Εὐριπίδης	Φαέθοντι·	Ψυκτήρια δένδρεα φίλαισιν ὠλέναισι δέξεται.
[11, 460]	τῶν τυθέντων. ~Καὶ τῷ Αὐτολύκῳ	ἐλθόντι	(Ἰθάκης ἐς πίονα δῆμον» ἡ
[11, 476]	Καὶ Σοφοκλῆς Πανδώρᾳ· Καὶ πλῆρες	ἐκπιόντι	χρύσεον κέρας (τρίψει γέμοντα μαλθακῆς
[11, 487]	τῷ καλλικοτταβοῦντι νικητήρια τίθημι καὶ	βαλόντι	χάλκειον κάρα. Ἀντιφάνης Ἀφροδίτης Γοναῖς·
[11, 467]	κάτω τετραμμένῳ. Ἀρχέδικος δ´ ἐν	Διαμαρτάνοντι	παράγων οἰκέτην τινὰ περὶ ἑταιρίδων
[11, 464]	ὦ πάτερ, λέγειν ἐπὶ τῷ	πίνοντι.	{Β. Τὸν ἐπιδέξια λέγειν; Ἄπολλον,
[11, 489]	περὶ τὴν ἀίδιον τροφὴν τῷ	περιέχοντι	κατὰ τὴν ἰδέαν τοῦ σχήματος
[11, 466]	παλαιὸν τῷ νῦν παρ´ Ἕλλησιν	ὑπάρχοντι.	Οὐ γὰρ τὸ ὕδωρ ἐπὶ
[11, 471]	εἴρηται, οὐκ ἔστιν πιστεῦσαι τῷ	τυχόντι.	Ἄλλοι δ´ ἱστοροῦσι θηρίκλειον ὀνομασθῆναι
[11, 487]	κνισμὸς καὶ φιλημάτων ψόφος· τῷ	καλλικοτταβοῦντι	νικητήρια τίθημι καὶ βαλόντι χάλκειον
[11, 468]	ὡς Δαμόξενός φησιν ἐν Αὑτὸν	πενθοῦντι·	Εἰ δ´ οὐχ ἱκανόν σοι,
[11, 466]	χαριζόμενον, ὅτε συνῴκισε τὴν Κασάνδρειαν,	φιλοδοξοῦντι	καὶ βουλομένῳ ἴδιόν τινα εὑρέσθαι
[11, 472]	ὁ Γελῷος ἐν Φιλαδέλφοις ἢ	Ἀποκαρτεροῦντί	φησιν· Ἐφεξῆς στρώματ´, ἀργυρώματα, θηρίκλειοι
[11, 493]	μετ´ οὐ πολὺ παραγενομένῳ καὶ	αἰτοῦντι	εἰπόντες δεδωκέναι αὐτῷ τὰς ἡσυχίας
[11, 486]	ζʹ Προβόλους δύο Λυκιουργίδας ἡμιεργέας,	ὅτι	ἀκόντιά ἐστι πρὸς λύκων θήραν
[11, 466]	τοῦ ἄγαν λεῖον εἶναι ἢ	ὅτι	ἁλίζεται ἐν αὐτῷ τὸ ὑγρόν.
[11, 493]	ἀπαίτησιν τῆς συντάξεως, λέγειν αὐτῷ	ὅτι	ἀπείληφε. Καὶ μετ´ οὐ πολὺ
[11, 497]	Σαννάκρα) ἱπποτραγέλαφοι, βατιάκια, σαννάκια. ΣΕΛΕΥΚΙΣ.	Ὅτι	ἀπὸ Σελεύκου τοῦ βασιλέως τὴν
[11, 483]	Λακεδαιμόνιοι γράφει οὕτως· Ἀλλὰ μὴν	ὅτι	ἀρχαικὸν ἦν τὸ τοιοῦτον (δὲ)
[11, 505]	τὴν προδοσίαν τοῦ Θεσσαλοῦ Μένωνος,	ὅτι	αὐτὸς αἴτιος ἐγένετο (τοῖς περὶ
[11, 465]	τὴν κυκλικὴν Θηβαίδα πεποιηκώς φησιν,	ὅτι	αὐτῷ παρέθηκαν ἔκπωμα ὃ ἀπηγορεύκει,
[11, 503]	δὲ καλὸς πῖλος κάδος, ψυκτήρ,	ὅτι	βούλει, πάντ´, Ἀμαλθείας κέρας. Ἐν
[11, 472]	ὑπολαμβάνει θηρίκλειον εἶναι καὶ καρχήσιον.	~Ὅτι	δὲ διαφέρει σαφῶς παρίστησι Καλλίξεινος
[11, 466]	ἁλίζεται ἐν αὐτῷ τὸ ὑγρόν.	Ὅτι	δὲ δύο ὦτα εἶχε δῆλον·
[11, 469]	Ἡρακλέα καὶ διαπλεῦσαι εἰς Ἐρύθειαν.	Ὅτι	δὲ εἷς ἦν ὁ Ἡρακλῆς
[11, 494]	κοὐδ´ ὀξύβαφον οἰνηρὸν ἔτι κεκτήσεται.	Ὅτι	δέ ἐστι τὸ ὀξύβαφον εἶδος
[11, 493]	μογέων δηλοῦσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ τέτρωται.	Ὅτι	δὲ καθ´ Ὅμηρον ὁ Μαχάων
[11, 474]	ἐξηρτημένον, ἀνακεχυμένας ἔχοντα τὰς φλόγας.	Ὅτι	δὲ καὶ ἀπὸ Κανθάρου κεραμέως
[11, 474]	ἀλλ´ οὐ τυράννου, νὴ Δί´.	Ὅτι	δὲ καὶ γυναικεῖον κοσμάριόν ἐστιν
[11, 506]	δεικνύναι ὡς ἔπλαττε τοὺς διαλόγους.	(Ὅτι	δὲ καὶ δυσμενὴς ἦν πρὸς
[11, 469]	Ἡρακλῆς τῶν πλεῖστον πινόντων προείπομεν.	(Ὅτι	δὲ καὶ ὁ Ἥλιος ἐπὶ
[11, 482]	κυμβία τε παρέχοιμ´ ἑστιῶν Εὐριπίδῃ.	Ὅτι	δὲ καὶ πλοῖον ἡ κύμβη
[11, 473]	Ὅτι μὲν πλοίου ὄνομα κοινόν,	ὅτι	δὲ καὶ ποτήριόν τι οὕτω
[11, 470]	εὖ δὲ θύλακος ἅνθρωπός ἐστιν.	Ὅτι	δὲ κύλιξ ἐστὶν ἡ θηρίκλειος
[11, 481]	ἐμὴν νῦν ἔγχεον τὴν μείζονα.	Ὅτι	δὲ μεγάλοις ποτηρίοις αἱ γυναῖκες
[11, 490]	οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ Πέλειαι.	Ὅτι	δὲ τὰς Πλειάδας τὸ ἐνδοξότατον
[11, 476]	δὲ Κυζίκῳ καὶ ταυρόμορφος ἵδρυται.	Ὅτι	δὲ τοῖς κέρασιν ἔπινον δῆλον
[11, 506]	οὖν κατὰ Ἀλκιβιάδου λεχθέντα σιωπῶ·	ὅτι	δὲ τὸν Ἀθηναίων δῆμον εἰκαῖον
[11, 467]	πρῴην σφόδρα γρυπήν, Σκοτοδίνην ἐπικαλουμένην,	ὅτι	(δεῖνόν ποτ´ ἦρεν ἀργυροῦν ἐν
[11, 466]	φάρμακον ὑγείας ἐγκιρνάναι τὸν λόγον.	(Ὅτι	διὰ σπουδῆς εἶχον οἱ ἀρχαῖοι
[11, 466]	Ἀχιλλεύς. Καλεῖται δὲ δέπας ἤτοι	ὅτι	δίδοται πᾶσι τοῖς σπένδειν βουλομένοις
[11, 503]	τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος φησὶν	ὅτι	δύο πυθμένας ἔχει, ἕνα μὲν
[11, 466]	εἴτε καὶ τοῖς πίνειν, ἢ	ὅτι	δύο ὦπας εἶχε· ταῦτα δὲ
[11, 488]	περὶ τῶν ὤτων οὕτως διορίζονται,	ὅτι	εἶχεν μὲν δύο ὦτα ἄνω,
[11, 494]	ἄλλο τι ἡγητέον εἶναι ἢ	ὅτι	ἐκπώματα ᾔτουν. Καὶ τὸ τοῖς
[11, 488]	πρόσκεινται καὶ πεπαρμένοι εἰσίν, (ἀλλ´	ὅτι	ἐμπεπαρμένοις ἐοίκασιν ἔξω τε ὀλίγῳ
[11, 488]	ἥλους ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ οὐχ	ὅτι	ἔξωθεν πρόσκεινται καὶ πεπαρμένοι εἰσίν,
[11, 466]	Ἴλιον στρατείας ἀριστεῖον ἄλεισον δοῦναι.	(Ὅτι	ἐστὶ ποτήριον ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ ΚΕΡΑΣ καὶ
[11, 466]	καὶ διηγεῖσθαι τὸν τρόπον, καὶ	ὅτι	ἡ μὲν παρθένος παρὰ ταῖς
[11, 464]	ἀκτάς. Ἐγὼ δὲ εὖ οἶδα	ὅτι	ἥδιστα πολλάκις ἐστὶ τὰ κεράμεα
[11, 466]	αὐτὸ οὐδὲν ἄλλο σημαίνει ἢ	ὅτι	ἦν ἀμφίκυρτον. Σιληνὸς δὲ ἀμφικύπελλόν
[11, 506]	μόνον ἐπονείδιστον γένος ἔχειν, ἀλλ´	ὅτι	καὶ ἀπέκτεινε τὸν δεσπότην. Οὗτος
[11, 509]	καὶ ἐπ´ ἀργυρίῳ συκοφαντοῦντας, ἐμφαίνων	ὅτι	καὶ πολυτελῶς ἠσκοῦντο καὶ ὅτι
[11, 506]	τοιοῦτον· Ὥσπερ ἀγνοοῦντας τοὺς ἀνθρώπους	ὅτι	καὶ τὴν ἀρχὴν τῆς βασιλείας
[11, 467]	τὸν δὲ λαβόντα σπένδειν. (ΔΕΙΝΟΣ.	(Ὅτι	καὶ τοῦτο ποτηρίου ὄνομα) Διονύσιος
[11, 500]	γαυλοὺς πάντες οἱ προγάστορες. ΤΡΙΗΡΗΣ.	Ὅτι	καὶ τριήρης εἶδος ἐκπώματος Ἐπίνικος
[11, 483]	τῶν πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονον,	ὅτι	κεραμέοις ἀγγείοις ἐχρῶντο οἱ Λακεδαιμόνιοι
[11, 466]	Ἰλίου αἰπεινᾶς, ἃν ἕλον Αἰακίδαι.	(Ὅτι	κλεινοὶ λέγονται παρὰ Κρησὶν οἱ
[11, 504]	σφαλοῦνται, καὶ οὐδ´ ἀναπνεῖν μὴ	ὅτι	λέγειν δυνησόμεθα· ἢν δὲ ἡμῖν
[11, 462]	Ἑλλάνικον ἐν Ἐθνῶν Ὀνομασίαις λέγοντα	(ὅτι	Λιβύων τῶν Νομάδων τινὲς οὐδὲν
[11, 473]	ς´ ἴσον ἴσῳ κεκραμένον. (ΚΑΝΘΑΡΟΣ.	Ὅτι	μὲν πλοίου ὄνομα κοινόν, ὅτι
[11, 464]	τούτοις καὶ Φερεκράτη τὸν κωμικόν	ὅτι	μέχρι τῆς καθ´ ἑαυτὸν ἡλικίας
[11, 465]	καὶ Λιμναῖον κληθῆναι τὸν Διόνυσον,	ὅτι	μιχθὲν τὸ γλεῦκος τῷ ὕδατι
[11, 496]	εἰσφέρεσθαι εἰς τὰ συμπόσια, (δῆλον	ὅτι	νομίζοντες τὸ μὴ ὑπερπίνειν ἧττον
[11, 488]	(ἰδίως δὲ καὶ τοῦτο λέγεται	ὅτι	οἱ μὲν ἄλλοι μογοῦντες ἐβάσταζον
[11, 501]	περὶ Κρατίνου βαλανειόμφαλοι, φησίν, λέγονται,	ὅτι	οἱ ὀμφαλοὶ αὐτῶν καὶ τῶν
[11, 462]	καὶ μάχαιραν καὶ ὑδρίαν, καὶ	ὅτι	οἰκίας ἔχουσιν ἐξ ἀνθερίκου πεποιημένας
[11, 505]	διάλογον πρὸς τοὺς παρόντας εἶπεν	ὅτι	οὐδὲν τούτων οὔτ´ εἶπεν οὔτ´
[11, 461]	τούτοις ἀγνοεῖν ἔοικεν ὁ Χαμαιλέων	ὅτι	οὔκ ἐστι μικρὸν τὸ παρ´
[11, 505]	τὸ εἰπεῖν οὐδεμιᾶς κατεπειγούσης χρείας	ὅτι	παιδικὰ γεγόνοι τοῦ Παρμενίδου Ζήνων
[11, 500]	ἔπεμψαν εἰς τὴν Ἀσίαν, ἀκούοντες	ὅτι	πάντα πράττειν εἰώθασιν οἱ περὶ
[11, 466]	κατεσκεύαζον εἰς ταύτην τὴν παιδιάν.	(Ὅτι	παρὰ Τιμαχίδᾳ ΑΙΑΚΙΣ ἡ κύλιξ
[11, 482]	ὥσπερ καὶ τὸ ἀμφικύπελλον, (ἢ	ὅτι	παραπλήσιον ἦν ταῖς πέλλαις, συνηγμένον
[11, 468]	ἐν τῷ τοῦ δράματος ἐξηγητικῷ,	ὅτι	παρήκουσεν Ὁμήρου λέγοντος· Πέμπτῳ δ´
[11, 466]	ἀργυροῖ, κάδοι (καὶ) μείζους ἐμοῦ	Ὅτι	Παρμενίων συγκεφαλαιούμενος ἐν ταῖς πρὸς
[11, 491]	Πελειάδας ὠνομακέναι. (Ἀποδεδειγμένου οὖν τοῦ	ὅτι	Πλειάδες ἦσαν ἐντετορευμέναι τῷ ποτηρίῳ,
[11, 474]	ἐν τοῖς περὶ Ἀλεξανδρείας φησὶν	ὅτι	ποτήριόν ἐστιν ἐπίμηκες, συνηγμένον εἰς
[11, 495]	ἐμπεσὼν κατήραξε, δῆλον, οἶμαι, ποιῶν	ὅτι	ποτήριον μὲν οὐκ ἦν, δι´
[11, 486]	τοῦ Κολοφωνίου. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' ΛΕΣΒΙΟΝ	ὅτι	ποτηρίου εἶδος, Ἡδύλος παρίστησιν ἐν
[11, 496]	χθόνιον χάσμ´ εὐφήμως προχέωμεν. ΠΡΙΣΤΙΣ	ὅτι	ποτηρίου εἶδος προείρηται ἐν τῷ
[11, 467]	μόνου ὡς βραχέος ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν	ὅτι	συνυπακούεσθαι δεῖ καὶ τὸ ὖ,
[11, 492]	ὅπως ἐπὶ τῶν πελειάδων ἀκούωμεν,	ὅτι	τέσσαρες μὲν ἦσαν ἐπὶ τῶν
[11, 496]	τοῦτο ἔξορθόν ἐστι προείρηται. Καὶ	ὅτι	τὴν προσηγορίαν ἔσχεν ἀπὸ Προυσίου
[11, 509]	ὅτι καὶ πολυτελῶς ἠσκοῦντο καὶ	ὅτι	τῆς εὐμορφίας τῶν καθ´ ἡμᾶς
[11, 493]	ἐν ἄλλοις δειχθήσεται. Ἀγνοοῦσιν δ´	ὅτι	τὸ ἄλλος Ὅμηρος οὐκ ἐπὶ
[11, 492]	ξηρῶν τροφῶν οὔσας σημαντικάς, λεκτέον	ὅτι	τὸ δέπας ἀμφοτέρων τῶν τροφῶν
[11, 463]	ἀδικοῦμεν οὐδέν. Ἆρ´ οὐκ οἶσθ´	ὅτι	τὸ καλούμενον ζῆν τοῦτο διατριβῆς
[11, 496]	μηκέτι δύνωνται ὀρθούμενοι ἐξιέναι. ΠΡΟΥΣΙΑΣ.	Ὅτι	τὸ ποτήριον τοῦτο ἔξορθόν ἐστι
[11, 490]	πρόσθεσιν τοῦ γράμματος· ἔπειτα δ´	ὅτι	τὸ τρήρωνες μόνον ἐδέξαντο εἶναι
[11, 465]	Νύμφας καὶ τιθήνας τοῦ Διονύσου,	ὅτι	τὸν οἶνον αὐξάνει τὸ ὕδωρ
[11, 486]	Ἀκροπόλεως. Ἀγνοεῖ δ´ ὁ γραμματικὸς	ὅτι	τὸν τοιοῦτον σχηματισμὸν ἀπὸ κυρίων
[11, 465]	ἐν τῷ περὶ Μέθης φησὶν	ὅτι	Τοῦ Διονύσου τροφοὶ αἱ Νύμφαι
[11, 493]	μὲν ἐπιτιμώμενόν ἐστι τῷ ποιητῇ	ὅτι	τοὺς μὲν λοιποὺς εἶπε μογέοντας
[11, 462]	ἀλλοφύλους ὑπολαβόντες. Κυλικρᾶνες δὲ λέγονται,	ὅτι	τοὺς ὤμους κεχαραγμένοι κύλικας ἦσαν.
[11, 503]	δὲ τῇ Καρίνῃ σαφῶς δηλοῦται,	ὅτι	τούτῳ ἐχρῶντο οἰνοχοοῦντες κυάθῳ. Εἰπὼν
[11, 463]	καὶ σοῖς. (Πρὸς οὓς λεκτέον	ὅτι	τρόποι εἰσὶ πόσεων κατὰ πόλεις
[11, 498]	τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος φησὶν	ὅτι	τῷ σκύφει καὶ τῷ κισσυβίῳ
[11, 492]	τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, ποιητικῶς αἰνιττόμενος	ὅτι	τῶν Πλειάδων ἓξ ὁρωμένων ὅμως
[11, 489]	Καὶ τὸν ἄρτον δ´ ἐκάλεσαν	ὅτι	τῶν σχημάτων ὁ κύκλος ἀπήρτισται
[11, 490]	καὶ ὁ περὶ ταύτας μῦθος,	ὅτι	φεύγουσι μετὰ τῆς μητρὸς τῆς
[11, 483]	(Περὶ δὲ τοῦ κωθωνίζεσθαι καὶ	ὅτι	χρήσιμός ἐστι διὰ χρόνου ὁ
[11, 466]	στείλαντος σὺν ἄλλοις βασιλεῦσι, καὶ	ὅτι	χρησμὸς ἦν αὐτοῖς δηλώσας καθεῖναι
[11, 492]	ὁρῶνται τοσαῦται, λέγονται δὲ ἑπτά,	καθότι	καὶ Ἄρατός φησιν· Ἐπτάποροι δὴ
[11, 501]	ἢ ἐπὶ πῦρ οὐκ ἐπιτιθεμένη,	καθότι	(καὶ λέβητα καλεῖ ὁ ποιητὴς
[11, 488]	εἶχεν μὲν δύο ὦτα ἄνω,	καθότι	καὶ τἄλλα ποτήρια, ἄλλα δὲ
[11, 480]	γὰρ φοξὸν ἐπὶ τούτου τάττουσι,	καθότι	Ὅμηρος ἐπὶ τοῦ Θερσίτου· Φοξὸς
[11, 488]	καὶ συγκεχαλκευμένον τῷ ὅλῳ ποτηρίῳ,	καθότι	τὰ λεγόμενα κυμβία καὶ τὰς
[11, 501]	ἂν οἰηθείη, φησί, τὴν λέξιν,	διότι	τὰ πλεῖστα τῶν Ἀθήνησι βαλανείων
[11, 464]	Τὸν ἐπιδέξια λέγειν; Ἄπολλον, ὡσπερεὶ	τεθνηκότι.	(Παραιτητέον δ´ ἡμῖν τὰ κεράμεα
[11, 460]	πίονα δῆμον» ἡ τροφὸς καθημένῳ	δηλονότι	οὕτως γὰρ ἐδείπνουν οἱ τότε
[11, 469]	δι´ Ὠκεανοῖο περάσας ἀφίκοιθ´ ἱερᾶς	ποτὶ	βένθεα νυκτὸς ἐρεμνᾶς ποτὶ ματέρα
[11, 488]	Ἀχιλλέως σκήπτρου· Ὣς φάτο χωόμενος,	ποτὶ	δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ χρυσείοις
[11, 469]	ἱερᾶς ποτὶ βένθεα νυκτὸς ἐρεμνᾶς	ποτὶ	ματέρα κουριδίαν τ´ ἄλοχον πάιδάς
[11, 494]	τῆς ἑορτῆς. Οὗ μὲν ἦμεν	ἄρτι	γὰρ ἐξ ὀξυβαφίων κεραμέων ἐπίνομεν·
[11, 471]	ἦν νέος. Ἐν δὲ Κυβευταῖς·	Ἄρτι	μὲν μάλ´ ἀνδρικὴν τῶν θηρικλείων
[11, 490]	Πελειάδας καλεῖ, καθάπερ καὶ Πίνδαρος.	Ἐστὶ	δ´ ἐοικὸς ὀρειᾶν γε Πελειάδων
[11, 489]	ὅπερ λέγουσιν ἐκεῖνοι Νέστορος γεγονέναι·	(ἐστὶ	δὲ ἀργύρεον, χρυσοῖς γράμμασιν ἐντετυπωμένα
[11, 473]	οἶνον Σικελίδου παίζει πουλὺ μελιχρότερον,	(ἐστὶ	δὲ δή, πολὺ δὴ στιβαρώτερος.
[11, 474]	ἔχον μέχρι τοῦ πυθμένος καθήκοντα.	Ἐστὶ	δὲ ἱκανῶς ἐπίμηκες (τὸ) ποτήριον
[11, 466]	ἐκ βομβυλιοῦ κατὰ μικρὸν στάζοντος	Ἐστὶ	δὲ καὶ ζῷόν τι. ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ,
[11, 494]	καλεῖ τὸ ὄξους δεκτικὸν σκεῦος·	ἐστὶ	δὲ καὶ ὄνομα ποτηρίου, οὗ
[11, 466]	τὰς ἀρύστεις ὧδ´ ἔχους´ ἐκώμασας.	Ἐστὶ	δὲ καὶ πόλις Ἰώνων Ἄρυστις.
[11, 497]	ἔκπωμά φησιν εἶναι οὕτως καλούμενον.	Ἐστὶ	δὲ Περσικόν. (Φιλήμων δ´ ἐν
[11, 503]	ἐν γʹ Περσικῶν φησιν οὕτως·	Ἐστὶ	δὲ ποτίβαζις ἄρτος κρίθινος καὶ
[11, 496]	δ´ ἐν Εὐνούχῳ ἢ Στρατιώτῃ	ἐστὶ	δὲ τὸ δρᾶμα διασκευὴ τοῦ
[11, 466]	Κῦρος ἔπεμπε βίκους οἴνου ἡμιδεεῖς.	Ἐστὶ	δὲ φιαλῶδες ποτήριον κατὰ τὸν
[11, 468]	ἔθηκεν. (Ἔδοξε γὰρ ἔκπωμα εἶναι·	ἐστὶ	δὲ χαλκίον ἐκπέταλον λεβητῶδες, ἐπιτηδείως
[11, 483]	τοῦ κωθωνίζεσθαι καὶ ὅτι χρήσιμός	ἐστι	διὰ χρόνου ὁ κωθωνισμὸς Μνησίθεος
[11, 461]	τὰ τέλη τελῶ ~(ἄξιον δ´	ἐστὶ	ζητῆσαι εἰ οἱ ἀρχαῖοι μεγάλοις
[11, 501]	τοιαύτη θέσις τῶν φιαλῶν Ἰωνική	ἐστι	καὶ ἀρχαία. Ἔτι γοῦν καὶ
[11, 467]	Δεῖνον καὶ δεινόν, ὦ θεοί.	Ἐστὶ	καὶ γένος ὀρχήσεως, ὡς Ἀπολλοφάνης
[11, 464]	καὶ ὁ ὀψοφάγος οἷον ὀψομανής	ἐστι	καὶ ὁ φίλοινος οἰνομανὴς καὶ
[11, 465]	τε καὶ χρυσᾶ. Ὧν εἷς	ἐστι	καὶ Πυθέας ὁ Ἀρκὰς ἐκ
[11, 480]	ἐπιθεὶς τὸν ἡθμόν. Ταῦτα δ´	ἐστὶ	κεράμεα ποτήρια καὶ λέγεται ἀπὸ
[11, 487]	ἔφη κάρα, λέγων οὕτως· Τάδ´	ἐστὶ	κνισμὸς καὶ φιλημάτων ψόφος· τῷ
[11, 478]	Αἰγυπτίων φησί· Τὸ δὲ κόνδυ	ἐστὶ	μὲν Περσικόν, τὴν δὲ ἀρχὴν
[11, 461]	ἔοικεν ὁ Χαμαιλέων ὅτι οὔκ	ἐστι	μικρὸν τὸ παρ´ Ὁμήρῳ (διδόμενον
[11, 472]	Τῆς θηρικλείου τῆς μεγάλης χρεία	ἐστί	μοι. {ΑΙΣΧ. Εὖ οἶδα. {Α.
[11, 461]	γὰρ παλαιὸν οὐδὲ τοῦτό γέ	ἐστι	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ νεωστὶ
[11, 469]	{Α. Κώμη μὲν οὖν τίς	ἐστι	περὶ τὴν Θουρίαν. {Β. Εἰς
[11, 501]	μὲν φιάλη, φησί, κατ´ ἀντιστοιχίαν	ἐστὶ	πιάλη, ἡ τὸ πιεῖν ἅλις
[11, 487]	τὸ πινακίσκιον λέγεις; {Α. Τοῦτ´	ἐστὶ	πλάστιγξ οὗτος ὁ κρατῶν γίνεται.
[11, 506]	ἀπέκτεινε τὸν δεσπότην. Οὗτος δ´	ἐστὶ	Πλάτων, ὃν Σπεύσιππός φησι φίλτατον
[11, 492]	ἐν αὐτῷ γίνεται· (τοῦτο δ´	ἐστὶ	πόσις ἐν τῷ κράματι τυρὸν
[11, 466]	στρατείας ἀριστεῖον ἄλεισον δοῦναι. (Ὅτι	ἐστὶ	ποτήριον ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ ΚΕΡΑΣ καὶ ΕΝΙΑΥΤΟΣ
[11, 494]	ὅλμον χρυσοῦν. Ὁ δὲ ὅλμος	ἐστὶ	ποτήριον κερατίου τρόπον εἰργασμένον, ὕψος
[11, 474]	ἀνατετάσθαι οὕτως ὠνόμασται. Ἀρχαιότατον δ´	ἐστὶ	ποτήριον τὸ καρχήσιον, εἴ γε
[11, 475]	κυάθους. Ἄδηλον δὲ πότερον εἶδός	ἐστι	ποτηρίου ἢ πᾶν ποτήριον κελέβη
[11, 496]	Ὅτι τὸ ποτήριον τοῦτο ἔξορθόν	ἐστι	προείρηται. Καὶ ὅτι τὴν προσηγορίαν
[11, 486]	δύο Λυκιουργίδας ἡμιεργέας, ὅτι ἀκόντιά	ἐστι	πρὸς λύκων θήραν ἐπιτήδεια ἢ
[11, 462]	δύνασθαι (πρήσσειν (ταῦτα γὰρ ὦν	ἐστι	προχειρότερον) οὐχ ὕβρις πίνειν ὁπόσον
[11, 464]	εὖ οἶδα ὅτι ἥδιστα πολλάκις	ἐστὶ	τὰ κεράμεα ἐκπώματα, ὡς καὶ
[11, 484]	πίνειν λαβρότητος ὠνομασμένον. Πλατὺ δ´	ἐστὶ	τῇ κατασκευῇ καὶ μέγα· ἔχει
[11, 488]	φιάλας καὶ εἴ τι φιαλῶδές	ἐστι	τὴν ἰδέαν· τινὰ δὲ δύο,
[11, 490]	ἐστὶ τὸ εὐλαβεῖσθαι. Πιθανὸν δ´	ἐστὶ	τὸ ἐπίθετον καὶ ἐπὶ τῶν
[11, 490]	ἡ ὄρνις αὕτη· τρεῖν δ´	ἐστὶ	τὸ εὐλαβεῖσθαι. Πιθανὸν δ´ ἐστὶ
[11, 462]	ὁ καλούμενος Κύλικες, παρ´ ᾧ	ἐστι	τὸ Κάδμου καὶ Ἁρμονίας μνημεῖον,
[11, 472]	τοὺς δὲ καρχήσια. Ὁποῖον δ´	ἐστὶ	τὸ καρχήσιον ἐν τοῖς ἑξῆς
[11, 460]	καταλόγου τῶν ποτηρίων, ὧν πλῆρές	ἐστι	τὸ κυλικεῖον τοδί εἴρηται γὰρ
[11, 494]	οἰνηρὸν ἔτι κεκτήσεται. Ὅτι δέ	ἐστι	τὸ ὀξύβαφον εἶδος κύλικος μικρᾶς
[11, 475]	Πάμφιλος. Εἶναι δ´ αὐτὸ οἷόν	ἐστι	τὸ σκαφίον. (ΚΕΛΕΒΗ. Τούτου τοῦ
[11, 488]	ζητεῖται πρῶτον μὲν τί ποτ´	ἐστὶ	τὸ χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, ἔπειτα
[11, 466]	ἀρυβάλλῳ ἀμβροσίαν. Οὐ πόρρω δέ	ἐστι	τοῦ ἀρυστίχου ὁ ἀρύβαλλος, ἀπὸ
[11, 507]	πάθος εἶναι φιλοδοξίας; δῆλον δ´	ἐστὶ	τοῦτο ἐξ ὧν ἐν τῷ
[11, 498]	ἀντὶ τοῦ προέπινον. Κυρίως γάρ	ἐστι	τοῦτο προπίνειν, τὸ ἑτέρῳ πρὸ
[11, 468]	ὁ παῖς. {Β. Τί δ´	ἐστὶ	τοῦτο, πρὸς θεῶν; ~{Α. Ῥυτὸν
[11, 493]	λέξιν· Νῦν τὸ μὲν ἐπιτιμώμενόν	ἐστι	τῷ ποιητῇ ὅτι τοὺς μὲν
[11, 484]	συμποσίων ἐπιπόλαιοι δριμύτητες· ταύταις οὖν	ἐστι	τῶν μὲν πόρων οἰκειότατος ὁ
[11, 490]	Πέλειαι καὶ Πελειάδες, παρὰ πολλοῖς	ἐστι	τῶν ποιητῶν. Πρώτη δὲ Μοιρὼ
[11, 494]	ἐν Μύστιδι διὰ τούτων· γραῦς	ἐστι	φίλοινος ἐπαινοῦσα κύλικα μεγάλην καὶ
[11, 481]	Ἣ δὲ κρείττων ἡ μί´	ἐστὶ	χιλίων ποτηρίων. (ΚΥΜΒΙΑ τὰ κοῖλα
[11, 460]	Ἣ δὲ κρείττων ἡ μί´	ἐστὶ	χιλίων ποτηρίων. Ὁ δὲ Ἀνακρέων
[11, 477]	ἀπὸ τοῦ χεῖσθαι, τὸ δ´	ἐστὶ	χωρεῖν· Οὐδὸς δ´ ἀμφοτέρους ὅδε
[11, 480]	Κρατῆρες, κάδοι, ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β.	Ἔστι	γὰρ κρουνεῖα; {Α. Ναί. (ΚΥΑΘΙΣ,
[11, 472]	Κρατῆρες, κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β.	Ἔστι	γὰρ κρουνεῖα; {Α. Ναί· λουτήρι´—
[11, 486]	Κρατῆρες, κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β.	Ἔστι	γὰρ κρουνεῖα; {Α. Ναί. Λουτήρι´—
[11, 476]	ποιοῦντες κέρατα ἔπινον ἐξ αὐτῶν.	Ἔστι	γοῦν τοῦτο εὑρεῖν ἐν τοῖς
[11, 481]	ἀκράτου ὤρεξε τῷ Κύκλωπι. Οὐκ	ἔστι	δὲ μικρὸν τὸ διδόμενον αὐτῷ
[11, 460]	Ἀνακρέων ἔφη· Οἰνοπότης δὲ πεποίημαι.	(Ἔστι	δὲ τὸ ῥῆμα καὶ παρὰ
[11, 506]	τελευτήσαντες τῷ λοιμῷ. Πολλὰ δ´	ἔστι	καὶ ἄλλα λέγειν περὶ αὐτοῦ
[11, 460]	Γεωργοῖς· (Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται.	Ἔστι	καὶ παρὰ Ἀναξανδρίδῃ ἐν Μελιλώτῳ.
[11, 485]	οἴνου κύλικα λεπαστήν; Ἀφ´ ἧς	ἔστι	λάψαι, τουτέστιν ἁθρόως πιεῖν, κατεναντίον
[11, 460]	εἰς τὸ κυλικεῖον ἐνεγράφην· Ζεὺς	ἔστι	μοι ἑρκεῖος, ἔστι φρατέριος, τὰ
[11, 466]	καὶ τὰ ποτήρια, ἀφ´ ὧν	ἔστι	πιεῖν εὐμαρῶς. Καὶ τὸ ῥῆμα
[11, 489]	σχημάτων ὁ κύκλος ἀπήρτισται καὶ	ἔστι	τέλειος. Καὶ τὸ ποτήριον οὖν
[11, 460]	ἐνεγράφην· Ζεὺς ἔστι μοι ἑρκεῖος,	ἔστι	φρατέριος, τὰ τέλη τελῶ ~(ἄξιον
[11, 462]	στάσιας σφεδανάς, τοῖς οὐδὲν χρηστὸν	ἔνεστι,	~(θεῶν δὲ προμηθείην αἰὲν ἔχειν
[11, 503]	εἰ φράσαι τις, οὐκ ἔτι	ἔξεστι	κυαθίζειν γάρ τὸν δὲ κάδον
[11, 500]	μέντοι πρὸς τοὺς ἄλλους διαφοράν·	ἔπεστι	γὰρ ἐπὶ τῶν ὤτων αὐτοῖς
[11, 466]	οὖ, νῦ τό τ´ ὖ	πάρεστι,	κοὐκ ἀπουσίαν ἐκ τοὐπέκεινα σὰν
[11, 500]	αὐτοὺς ἐπὶ ξένια· (Οὐ βοῶν	πάρεστι	σώματ´ οὔτε χρυσὸς οὔτε πορφύρεοι
[11, 487]	{Β. Πρὸς θεῶν, τῷ κοττάβῳ	πρόσεστι	καὶ Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης;
[11, 492]	ἐπὶ δ´ αἴγειον κνῆ τυρὸν	κνήστι	χαλκείῃ, ἐπὶ δ´ ἄλφιτα λευκὰ
[11, 466]	οὕτω πόσις τις, ἣν ἔστιν	ἀπνευστὶ	πίνειν μὴ μύσαντα. Καλοῦσι δ´
[11, 502]	προσλαβὼν τῆς τοῦ βασιλέως ταὔτ´,	ἀπνευστί	τ´ ἐκπιὼν ὡς ἄν τις
[11, 481]	Δώσω πιεῖν. {Α. Γλίσχρον γέ	μοὐστὶ	τὸ σίαλον νὴ τὼ θεώ.
[11, 461]	ἐστι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ	νεωστὶ	εὑρέθη πεμφθὲν ἐκ τῶν βαρβάρων.
[11, 475]	οἴνοιο ἀσκὸν ἐνίπλειον κελέβειόν θ´	ὅττι	φέριστον (οἷσιν ἐνὶ μεγάροις κεῖτο
[11, 462]	καὶ τὸν ὃς ἀμφ´ ἀρετῆς.	Οὔτι	μάχας διέπειν Τιτήνων οὐδὲ Γιγάντων
[11, 474]	ἐστ´ ἢ κύκνος ἢ κάνθαρος;	τουτὶ	γὰρ ἂν πύθωμ´ ἔτι, αὐτὸς
[11, 490]	Πλειάδας Πελειάδας εἴρηκεν ἐν τούτοις·	(Δίδωτι	δ´ εὖχος Ἑρμᾶς ἐναγώνιος, Μαίας
[11, 478]	ἐς σφέτερον δέμας οὐδένα κόσμον,	ἔρωτι	βιαζόμεναι μέλανος οἴνου ἀκράτου. (Σιληνὸς
[11, 466]	ἔχον ὦτα. Ἄλλοι δὲ τὴν	ἀμφὶ	ἀντὶ τῆς περὶ εἶναι, ἵν´
[11, 488]	ἐπὶ τοῦ ξίφους (τοῦ Ἀγαμέμνονος·	Ἀμφὶ	δ´ ἄρ´ ὤμοισιν βάλετο ξίφος·
[11, 478]	Ζηνόδοτος τὴν κύλικα· Πάντῃ δ´	ἀμφὶ	νέκυν κοτυλήρυτον ἔρρεεν αἷμα. Καί·
[11, 501]	ἑκατέρου μέρους, ἢ τὸ μὲν	ἀμφὶ	σημαίνει τὸ περί, τοῦτο δ´
[11, 475]	Σοφοκλῆς Τυροῖ· Προσπτῆναι μέσην τράπεζαν	ἀμφὶ	σῖτα καὶ καρχήσια, (πρὸς τὴν
[11, 492]	ὁ γεραιός Ἐν τῷ ῥά	σφι	κύκησε γυνὴ εἰκυῖα θεῇσιν οἴνῳ
[11, 471]	κατειδὼς τὴν γυναικείαν φύσιν, ὡς	οὐχὶ	μικροῖς ἥδεται ποτηρίοις; Ἄλεξις δ´
[11, 460]	ἐκάθισεν ἐπὶ τῶν γονάτων καὶ	οὐχὶ	παρὰ τοῖς γόνασιν ἔστησεν. Ἡμεῖς
[11, 481]	ἔχοντ´, ἀλλ´ αὐτὸ τοὔδαφος μόνον,	(κοὐχὶ	χωροῦντ´ οὐδὲ κόγχην, ἐμφερῆ γευστηρίοις·
[11, 505]	ἀσελγής, διηγησαμένου· ὁ καλὸς Πλάτων	μονονουχὶ	εἰπών Οὐκ ἔστ´ ἔτυμος λόγος
[11, 502]	πιεῖν διδούς· καὶ Ἕρμιππος ἐν	Κέρκωψι	Χρυσίδ´ οἴνου πανσέληνον ἐκπιὼν ὑφείλετο.
[11, 487]	ἐν Γλώσσαις. Καλλίας δ´ ἐν	Κύκλωψι·	Καὶ δέξαι τηνδὶ μετανιπτρίδα τῆς
[11, 466]	οὐ λάνθαν´ Ἐρινύν) ὡς οὔ	οἱ	πατρώι´ ἐνηέι ἐν φιλότητι δάσσαιντ´,