HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 94 formes différentes pour 364 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, pages

[11, 497]   γελοιότητι τοῦ ὀνόματος προσπαίξας φησί· (ω( Σαννάκρα) ἱπποτραγέλαφοι, βατιάκια, σαννάκια. ΣΕΛΕΥΚΙΣ.

[11, 484]   (ποτήριον χρυσοῦς διακοσίους ἄγον. {Α. Ὢ περιβοήτου, φιλτάτη, λαβρωνίου. Δίφιλος Τιθραύστῃ

[11, 504]   Σωκράτης εἶπεν· ἀλλὰ πίνειν μέν, ὦ ἄνδρες, καὶ ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ.

[11, 471]   δ´ ἢ Εὔβουλος ἐν Καμπυλίωνι· Ὦ γαῖα κεραμί, τίς σε Θηρικλῆς

[11, 499]   ἐν Ἀνασῳζομένοις· Λάγυνον ἔχω κενόν, ὦ γραῦ, θύλακον δὲ μεστόν. Λυγκεὺς

[11, 494]   ἃ ἀποβλέψας ὁ βασιλεὺς εἶπεν ὦ θαυμάσιε λυτικέ, ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ

[11, 467]   σκότῳ. {Β. Δεῖνον καὶ δεινόν, ὦ θεοί. Ἐστὶ καὶ γένος ὀρχήσεως,

[11, 494]   σοι πείσομαι. Καὶ γὰρ ἐπαγωγόν, ὦ θεοί, τὸ σχῆμά πως τῆς

[11, 480]   Ἀττικῶν μνημονεύει Πίνδαρος ἐν τοῖσδε· Ὦ Θρασύβουλ´, ἐρατᾶν ὄχημ´ ἀοιδᾶν τοῦτό

[11, 467]   ἐκ Μηδείας· Οἶσθ´ ᾧ προσέοικεν, ὦ Κρέων, τὸ βρέγμα σου; ἐγᾦδα·

[11, 478]   (τῶν Περσικῶν {Β. Εἰς κόρακας, ὦ μαστιγία. {Α. Καὶ κόνδυ καὶ

[11, 475]   μνημονεύει· Ἄγε δή, φέρ´ ἡμίν, ὦ παῖ, κελέβην, ὅκως ἄμυστιν προπίω,

[11, 466]   Ἀνακρέων· Φέρ´ ὕδωρ, φέρ´ οἶνον, ὦ παῖ, φέρε δ´ ἀνθεμεῦντας ἡμῖν

[11, 464]   {Α. Βούλεσθε δήπου τὸν ἐπιδέξι´, ὦ πάτερ, λέγειν ἐπὶ τῷ πίνοντι.

[11, 507]   κρώζειν περιβλέπουσαν. (Δοκῶ οὖν σε, ὦ Πλάτων, πολλὰ κατὰ τῆς ἐμῆς

[11, 474]   Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος (Θεόφιλος ἡμῖν, ὦ Στράτων. Ὡς ἐς καλὸν τὸν

[11, 482]   τὸν Δί´, ἦν γάρ. {Α. Ὦ τάλαιν´ ἐγὼ κακῶν. (Ἐρατοσθένης δ´

[11, 474]   οὐδὲ κεραμεύουσι νῦν τοὺς κανθάρους, ὦ τάλαν, ἐκείνους τοὺς ἁδρούς, ταπεινὰ

[11, 499]   δὲ Δίφιλος ἐν Ἀδελφοῖς εἴρηκεν· (Ὦ τοιχωρύχον ἐκεῖνο καὶ τῶν δυναμένων

[11, 466]   δεικνύντες. Φησὶ πρός τινα Νικόμαχος· Ὦ χαῖρε χρυσόκλυστα καὶ χρυσοῦς ἐμῶν.

[11, 469]   δευτέρῳ Ἡρακλείας τὸ δέπας ἐν ᾧ διέπλευσεν (ὁ Ἡρακλῆς τὸν Ὠκεανὸν

[11, 462]   ἐστιν ὁ καλούμενος Κύλικες, παρ´ ᾧ ἐστι τὸ Κάδμου καὶ Ἁρμονίας

[11, 466]   ἐρασθέντα αὐτῆς τῶν ἡγεμόνων τινά, (ᾧ ἦν τοὔνομα Ἔναλος, ἐκκολυμβῆσαι βουλόμενον

[11, 466]   ποτηρίῳ διαπλεῖν φησι τὸν ὠκεανόν, ᾧ καὶ τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι ἐπὶ

[11, 476]   Καὶ τὸ ἀγγεῖον δ´ ἐν ᾧ κιρνᾶται ὁ οἶνος κρατὴρ ἀπὸ

[11, 467]   παρατίθεται Στράττιδος ἐκ Μηδείας· Οἶσθ´ ᾧ προσέοικεν, ὦ Κρέων, τὸ βρέγμα

[11, 506]   ἐν τῷ Ἴωνι ἐπιγραφομένῳ, ἐν ᾧ πρῶτον μὲν κακολογεῖ πάντας τοὺς

[11, 498]   Ῥοδιάς, Ἀντιγονίς. ~(ΣΚΑΛΛΙΟΝ κυλίκιον μικρόν, ᾧ σπένδουσιν Αἰολεῖς, ὡς Φιλητᾶς φησιν

[11, 480]   καλεῖται τό τε κυλικεῖον, ἐν ᾧ τίθεται τόπῳ τὰ ποτήρια, κἂν

[11, 486]   Κλείταρχος καὶ Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός ᾧ τὸ ἔλαιον ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς,

[11, 486]   ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς, σπονδεῖον δὲ ᾧ τὸν οἶνον, καλεῖσθαι λέγων καὶ

[11, 473]   εἶδος. Ἀγγεῖον δ´ ἐστὶν ἐν ᾧ τοὺς κτησίους Δίας ἐγκαθιδρύουσιν, ὡς

[11, 480]   γʹ ἐπίχρυσοι. ~(Ναὸς Βυζαντίων, ἐν ᾧ Τρίτων κυπαρίσσινος ἔχων κρατάνιον ἀργυροῦν,

[11, 479]   καὶ ταῦτα· Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν ᾧ φιάλαι ἀργυραῖ ρλβʹ οἰνοχόαι ἀργυραῖ

[11, 466]   ΕΝΙΑΥΤΟΣ καλούμενον. (ΑΜΦΩΞΙΣ ξύλινον ποτήριον, ᾧ χρῆσθαι τοὺς ἀγροίκους Φιλητᾶς φησ,

[11, 490]   ὀρειᾶν γε Πελειάδων μὴ τηλόθεν Ὠαρίων´ ἀνεῖσθαι. Σύνεγγυς γάρ ἐστιν ὁ

[11, 466]   θεῶν ὀλουμένη, (ἣ τὰς ἀρύστεις ὧδ´ ἔχους´ ἐκώμασας. Ἐστὶ δὲ καὶ

[11, 465]   Ἡσθέντες οὖν τῇ κράσει ἐν ᾠδαῖς ἔμελπον τὸν Διόνυσον, χορεύοντες καὶ

[11, 498]   Ἀναξίμανδρος ἐν τῇ Ἡρωολογίᾳ λέγων ὧδε· (Ἀμφιτρύων δὲ τὴν λείην δασάμενος

[11, 488]   τῶν τεσσάρων ὤτων σχέσιν ἔχουσαν ὧδε. Ἐκ μιᾶς οἱονεὶ ῥίζης, ἥτις

[11, 473]   Διὸς κτησίου σημεῖα ἱδρύεσθαι χρὴ ὧδε· καδίσκον καινὸν δίωτον ἐπιθηματοῦντα στέψαι

[11, 496]   προχοίδας τινὰς λέγει (κύλικας) γράφων ὧδε (ὁ δὲ λόγος ἐστὶν αὐτῷ

[11, 503]   κεράσῃ τις. {Α. Ἴσχε, τὸν ᾠδὸν λάμβανε. Ἔπειτα μηδὲν τῶν ἀπηρχαιωμένων

[11, 476]   μὲν λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζᾶν ὤθεον, αὐτόματοι δ´ ἐξ ἀργυρέων κεράτων

[11, 503]   ἔσται ἐμὸν ψυκτήριον, ὄρχαμε λαῶν. (ΩΙΔΟΣ. Οὕτως ἐκαλεῖτο τὸ ποτήριον, φησὶ

[11, 503]   ἐφ´ οὗ ἵσταται τὸ ποτήριον. ΩΙΟΝ. Δίνων ἐν γʹ Περσικῶν φησιν

[11, 503]   μηδὲ τὸν Παιῶνα μηδ´ Ἁρμόδιον. ΩΙΟΣΚΥΦΙΑ. Περὶ τῆς ἰδέας τῶν ποτηρίων

[11, 469]   δέπας ἐσκατέβαινε χρύσεον, ὄφρα δι´ Ὠκεανοῖο περάσας ἀφίκοιθ´ ἱερᾶς ποτὶ βένθεα

[11, 491]   τράφον ἄντρῳ ἀμβροσίην φορέουσαι ἀπ´ Ὠκεανοῖο ῥοάων· νέκταρ δ´ ἐκ πέτρης

[11, 469]   ᾧ διέπλευσεν (ὁ Ἡρακλῆς τὸν Ὠκεανὸν εἶναι μέν φησιν Ἡλίου, λαβεῖν

[11, 470]   καὶ αὐτῷ, ἐπὴν ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς ὠκεανὸν προλιποῦς´ οὐρανὸν εἰσαναβῇ· (τὸν μὲν

[11, 466]   Στησίχορος ποτηρίῳ διαπλεῖν φησι τὸν ὠκεανόν, ᾧ καὶ τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι

[11, 470]   αὐτὸν μέλλει, καὶ αὐτὸν δείσας Ὠκεανὸς παύσασθαι κελεύει. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ' (ΗΘΑΝΙΟΝ.

[11, 470]   δὲ ἦν ἐν τῷ πελάγει, Ὠκεανὸς πειρώμενος αὐτοῦ κυμαίνει τὸ δέπας

[11, 470]   τῶν Ἱστοριῶν προειπὼν περὶ τοῦ Ὠκεανοῦ ἐπιφέρει· Ὁ δ´ Ἡρακλῆς ἕλκεται

[11, 470]   ἵπποις, ἐπὴν δύνῃ, διὰ τοῦ Ὠκεανοῦ τὴν νύκτα πρὸς ἑῴην, ἵν´

[11, 469]   Ἡλίου, λαβεῖν δ´ αὐτὸ παρ´ Ὠκεανοῦ τὸν Ἡρακλέα. Μήποτε δὲ ἐπεὶ

[11, 491]   τῇ Γοργοῖ φησιν· Αἳ θέρος ὠκεῖαι πρόπολοι πίλναντο Πέλειαι. Ποσείδιππός τ´

[11, 465]   Φιαλείας, (ὃς καὶ ἀποθνῄσκων οὐκ ὤκνησεν ὑποθέσθαι τοῖς οἰκείοις ἐπιγράψαι αὐτοῦ

[11, 466]   ἄμυστιν μετὰ μέλους, μεμετρημένον πρὸς ὠκύτητα χρόνου. Ὡς Ἀμειψίας· Αὔλει μοι

[11, 503]   (Εὐριπίδης Φαέθοντι· Ψυκτήρια δένδρεα φίλαισιν ὠλέναισι δέξεται. Καὶ ὁ τὸν Αἰγίμιον

[11, 476]   κέρας (τρίψει γέμοντα μαλθακῆς ὑπ´ ὠλένης. Ἕρμιππος Μοίραις· Οἶσθά νυν ὅ

[11, 488]   (τοῦ Ἀγαμέμνονος· Ἀμφὶ δ´ ἄρ´ ὤμοισιν βάλετο ξίφος· ἐν δέ οἱ

[11, 473]   ἐρίῳ λευκῷ καὶ ἐκ τοῦ ὤμου τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐκ τοῦ

[11, 462]   Κυλικρᾶνες δὲ λέγονται, ὅτι τοὺς ὤμους κεχαραγμένοι κύλικας ἦσαν. (Οἶδα δὲ

[11, 461]   οὕτως κατηνέχθη ὑπὸ μέθης τηλικοῦτος ὤν. Ἦν οὖν καὶ τότε μεγάλα

[11, 508]   οὐχ ἧττον αὐτοῦ (ἐβασίλευε) φαῦλος ὢν καὶ διάβολος (ὃς) οὕτω ψυχρῶς

[11, 493]   βαρὺ τὴν ὁλκήν, ὅπερ φιλοπότης ὢν ὁ Νέστωρ ἐκ τῆς συνεχοῦς

[11, 481]   γὰρ ἂν τρὶς πιὼν μέγιστος ὢν τὸ σῶμα ταχέως ἂν ὑπὸ

[11, 462]   δίκαια δύνασθαι (πρήσσειν (ταῦτα γὰρ ὦν ἐστι προχειρότερον) οὐχ ὕβρις πίνειν

[11, 479]   δ´ ὁ Δελφὸς ἐν Ὑπομνήμασιν, ὧν ἀρχὴ Ἐν τῇ ἀρίστῃ πολιτείᾳ,

[11, 507]   κουφότητος μετεχούσας, τί πλέον ἡμῖν; ὧν γὰρ μήτ´ ἀνάμνησίς ἐστιν οὗ

[11, 465]   ἐκπώματα ἀργυρᾶ τε καὶ χρυσᾶ. Ὧν εἷς ἐστι καὶ Πυθέας ὁ

[11, 466]   ἐπιδεικνύντα τοῖς ἑταίροις φάσκειν, ἐξ ὧν ἐκεράμευσε κατεσκευακέναι ταῦτα. Ὁ δὲ

[11, 507]   δῆλον δ´ ἐστὶ τοῦτο ἐξ ὧν ἐν τῷ Τιμαίῳ λέγει· (Πέπονθά

[11, 460]   ἵν´ ἡμῖν ὁ Πλούταρχος περὶ ὧν ἐπαγγέλλεται ποτηρίων ἀποδοὺς τὸν λόγον

[11, 481]   καὶ κυμβία καὶ κάδους ἔχων, ὧν ἐπελαμβάνοντο οἱ πεντηκοστολόγοι. (Καὶ ἐν

[11, 466]   οὕτω καὶ τὰ ποτήρια, ἀφ´ ὧν ἔστι πιεῖν εὐμαρῶς. Καὶ τὸ

[11, 478]   (ΚΟΤΥΛΟΣ. Τὰ μόνωτα ποτήρια κότυλοι, ὧν καὶ Ἀλκαῖος μνημονεύει. Διόδωρος δ´

[11, 480]   ἐν τῇ Ναυκράτει κεραμεῖς ἀφ´ ὧν καὶ ἡ πλησίον τῶν κεραμείων

[11, 480]   τοῦ κυλίεσθαι τῷ τροχῷ· ἀφ´ ὧν καλεῖται τό τε κυλικεῖον, ἐν

[11, 501]   Οὕτω δ´ εἴρηκε τὰς βαλανειομφάλους, ὧν Κρατῖνος μνημονεύει· Δέχεσθε φιάλας τάσδε

[11, 497]   εἶναι, διατετρημένα δ´ εἶναι, ἐξ ὧν κρουνιζόντων λεπτῶς κάτωθεν πίνουσιν, ὠνομάσθαι

[11, 500]   ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ. Οὕτω τινὰ καλεῖται ποτήρια, ὧν μνημονεύει (Ἄλεξις μὲν ἐν Κονιατῇ·

[11, 486]   (ΜΕΛΗ. Οὕτω καλεῖταί τινα ποτήρια, ὧν μνημονεύει Ἀνάξιππος ἐν Φρέατι λέγων

[11, 480]   δὲ καὶ αἱ Χῖαι κύλικες, ὧν μνημονεύει Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· Χία

[11, 501]   καὶ Διόδωρός φησι· (Φιάλαι ποιαί, ὧν ὁ ὀμφαλὸς παραπλήσιος ἠθμῷ. Ὁ

[11, 462]   Κυλικρᾶνες, οἳ δ´ Ἀθαμᾶνες, ἀφ´ ὧν οἱ τόποι διαμένουσιν· οἷς οὐδὲ

[11, 504]   πρωτείων διεφέροντο, οὐ μόνον ἐξ ὧν περὶ Κύρου εἰρήκασι τεκμαιρομένοις ἡμῖν,

[11, 468]   τῆς κατασκευῆς Θεόπομπος ἱστορεῖ Ἐξ ὧν πιθανὸν καὶ αὐτὸν ἐσχηκέναι. Πλησίον

[11, 497]   Σωτήρια πάντες οἱ τεχνῖται· μεθ´ ὧν πιὼν τὸ δίκερας ὡς τὸν

[11, 460]   πρὸ τοῦ καταλόγου τῶν ποτηρίων, ὧν πλῆρές ἐστι τὸ κυλικεῖον τοδί

[11, 500]   κεραμέους τε καὶ ἀργυροῦς σκύφους. Ὧν πρῶτοι μὲν ἐγένοντο καὶ κλέος

[11, 496]   δέκα δὲ κυμβία, ῥέοντα δώδεχ´, ὧν τὰ μὲν δέκ´ ἀργυρᾶ ἦν,

[11, 505]   αὐτὸς δὲ τοὺςδιαλόγους μιμητικῶς γράψας, ὧν τῆς ἰδέας οὐδ´ αὐτὸς εὑρετής

[11, 468]   ὑπερφυῆ ἱστοροῦνται κέρατα ἔχειν· περὶ ὧν τῆς κατασκευῆς Θεόπομπος ἱστορεῖ Ἐξ

[11, 464]   βαλσάμου, ἀμώμου, κινναμώμου συνεψηθέντων· ἀφ´ ὧν τὸ γινόμενον τῷ οἴνῳ παραχυθὲν

[11, 485]   Τὸ δ´ αἷμα λέλαφας τοὐμόν, ὦναξ δέσποτα, οἷον ἅθρουν μ´ ἐξέπιες.

[11, 502]   μεσόμφαλον φιάλην. Τελέστης δ´ ἄκατον ὠνόμαζέ νιν, ὡς τοῦ Τελέστου ἄκατον

[11, 479]   νῦν καλούμενον κρανίον ἔκπωμα οὕτως ὠνόμαζον οἱ ἀρχαῖοι. Πολέμων γοῦν ἢ

[11, 495]   Οἱ χόες πελίκαι, καθάπερ εἴπομεν, ὠνομάζοντο. Ὁ δὲ τύπος ἦν τοῦ

[11, 491]   Πλειάδας κατὰ ποιητικὸν νόμον Πελειάδας ὠνομακέναι. (Ἀποδεδειγμένου οὖν τοῦ ὅτι Πλειάδες

[11, 481]   Θυατειρηνὸς τὸ χωρὶς ὠτίων ποτήριον ὠνομακέναι Θεόπομπον ἐν Μήδῳ. Φιλήμων Φάσματι·

[11, 478]   τὸν παρά τισι κότυλον κοτύλην ὠνομακέναι τὸν ποιητήν Πύρνον καὶ κοτύλην.

[11, 472]   περὶ τῆς Ἀθήνησιν Ἀκροπόλεως οὐδετέρως ὠνόμασεν εἰπών· (Τὰ χρυσᾶ θηρίκλεια ὑπόξυλα

[11, 497]   ὧν κρουνιζόντων λεπτῶς κάτωθεν πίνουσιν, ὠνομάσθαι τε ἀπὸ τῆς ῥύσεως. (ΣΑΝΝΑΚΙΑ.

[11, 460]   δ´ ἐπὶ κρασὶν ἔθηκεν. Ἅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς πόσεως, ὡς τὸ

[11, 499]   ὑπό τινων. (Τὸ δὲ σκύφος ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς σκαφίδος. Καὶ τοῦτο

[11, 485]   μεγάλη. Τοῦτο δὲ τὸ ποτήριον ὠνομάσθη ἀπὸ τῶν εἰς τὰς μέθας

[11, 475]   ποτήρια, καθὰ καὶ Ὅμηρος ποιεῖ. Ὠνομάσθη δὲ τὸ καρχήσιον διὰ τὸ

[11, 466]   ἢ ἐπὶ τῷ εὖ ἀκοντίζειν. Ὠνομάσθη οὖν ἀπὸ τοῦ τῆς χειρὸς

[11, 474]   δὲ καὶ ἀπὸ Κανθάρου κεραμέως ὠνομάσθη τὸ ἔκπωμα Φιλέταιρός φησιν ἐν

[11, 491]   Αἱ δ´ ἕπτ´ Ἄτλαντος παῖδες ὠνομασμέναι πατρὸς μέγιστον ἆθλον οὐρανοῦ στέγῃ

[11, 484]   τῆς ἐν τῷ πίνειν λαβρότητος ὠνομασμένον. Πλατὺ δ´ ἐστὶ τῇ κατασκευῇ

[11, 474]   τάχα διὰ τὸ ἀνατετάσθαι οὕτως ὠνόμασται. Ἀρχαιότατον δ´ ἐστὶ ποτήριον τὸ

[11, 464]   τὸν ἀγῶνα πάντα οἶνος αὐτοῖς ᾠνοχοεῖτο καὶ τραγήματα παρεφέρετο, καὶ τοῖς

[11, 482]   τοῖς θεοῖς ἐκ τῆς φιάλης ᾠνοχόουν ἐφεξῆς, τὸν νεοκρᾶτα βάπτοντες τῷ

[11, 488]   τινὰ δὲ δύο, ὥσπερ τὰ ᾠοσκύφια καὶ τὰ κανθάρια καὶ τὰς

[11, 466]   τοῖς πίνειν, ἢ ὅτι δύο ὦπας εἶχε· ταῦτα δὲ ἂν εἴη

[11, 491]   Ὣς δ´ αὕτως τρήρωσι πελειάσιν ὤπασε τιμήν, (αἳ δή τοι θέρεος

[11, 465]   καλοῦσιν οἶνον αἴθοπα. Καὶ Ὀδυσσεὺς ὤπασεν Μελιηδέα οἶνον ἐρυθρόν, (ἓν δέπας

[11, 498]   δ´ ἄρα οἱ δῶκε σκύφος, ᾧπερ ἔπινεν. Ἀρίσταρχος δέ· Πλησάμενος δ´

[11, 498]   δ´ ἄρα οἱ δῶκε σκύφον, ᾧπερ ἔπινεν. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς

[11, 498]   ὁ Εὔμαιος Πλησάμενος δῶκε σκύφος, ᾧπερ ἔπινεν, οἴνου ἐνίπλειον. Καὶ Ἀλκμὰν

[11, 492]   πινέμεναι δ´ ἐκέλευεν, ἐπεί ῥ´ ὥπλισσε κυκεῶ. (Τὸ δὲ ~Ἄλλος μὲν

[11, 461]   διδάξει τι ἡμᾶς ὁ Πλούταρχος. Ὥρα οὖν κατακλίνεσθαι. (Καὶ κατακλιθέντων Ἀλλὰ

[11, 461]   οὖν τὴν Ἡράκλειαν καὶ μάλ´ ὡραίαν πόλιν. Ἡρακλεῶται δ´ εἰσὶν οὗτοι

[11, 504]   οὐ δύναται ὀρθοῦσθαι οὐδὲ ταῖς ὥραις διαπνεῖσθαι· ὅταν δὲ ὅσῳ ἥδεται

[11, 497]   τοιοῦτον φέρει δημιούργημα πάντων τῶν ὡραίων πλῆρες, ἐμφαινόντων τῶν δημιουργῶν ὡς

[11, 459]   Τιμόκρατες. Συναχθέντων γὰρ ἡμῶν καθ´ ὥραν μετὰ σπουδῆς διὰ τὰ ἐκπώματα

[11, 490]   τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει τὰς ὥρας, ταύτας καὶ τῷ Διὶ φέρειν

[11, 506]   ἔσχεν. Εὐφραῖον γὰρ ἀπέστειλε τὸν Ὠρείτην πρὸς Περδίκκαν Πλάτων, (ὃς ἔπεισεν

[11, 481]   ὡς Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον ἀκράτου ὤρεξε τῷ Κύκλωπι. Οὐκ ἔστι δὲ

[11, 508]   ἀρχὴν παραλαβόντος Παρμενίων αὐτὸν ἐν Ὠρεῷ λαβὼν ἀπέκτεινεν, ὥς φησι Καρύστιος

[11, 508]   ἐστιν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης, λόγος ὡρισμένος καθ´ ὁμολογίαν κοινὴν πόλεως, μηνύων

[11, 490]   ἀνεῖσθαι. Σύνεγγυς γάρ ἐστιν ὁ Ὠρίων τῇ ἀστροθεσίᾳ τῶν Πλειάδων· διὸ

[11, 490]   τῆς μητρὸς τῆς Πληιόνης τὸν Ὠρίωνα. Ὀρείας δὲ λέγει τὰς Πλειάδας

[11, 490]   μυθεύονται γὰρ καὶ αὗται τὸν Ὠρίωνα φεύγειν, διωκομένης τῆς μητρὸς αὐτῶν

[11, 490]   Ὑάδας τε τό τε σθένος Ὠρίωνος ἄρκτον θ´, ἣν καὶ ἅμαξαν

[11, 490]   μητρὸς αὐτῶν Πληιόνης ὑπὸ τοῦ Ὠρίωνος. (Ἡ δὲ τοῦ ὀνόματος ἐκτροπή,

[11, 475]   δ´ ὁ Λαμψακηνὸς ἐν τοῖς Ὥροις παρὰ (Λακεδαιμονίοις φησὶν ἔτι καὶ

[11, 470]   υἱός. Θεόλυτος δ´ ἐν δευτέρῳ Ὥρων ἐπὶ λέβητός φησιν αὐτὸν διαπλεῦσαι,

[11, 464]   τῆς μανίας κειμένης ἐπ´ αὐτοῖς ὡς ἁμαρτάνουσι μανικῶς καὶ τῆς ἀληθείας

[11, 466]   μέλους, μεμετρημένον πρὸς ὠκύτητα χρόνου. Ὡς Ἀμειψίας· Αὔλει μοι μέλος· σὺ

[11, 502]   βασιλέως ταὔτ´, ἀπνευστί τ´ ἐκπιὼν ὡς ἄν τις ἥδιστ´ ἴσον ἴσῳ

[11, 500]   διηθήσαντες πίνουσι. Καὶ ἔστιν ὅμοιον ὡς ἄν τις μέλι πίνοι διείς,

[11, 470]   βαθυνομένη ὦτά τε ἔχει βραχέα ὡς ἂν κύλιξ οὖσα. Καὶ μήποτε

[11, 505]   Ἀρχίλοχον ἐνηνόχασιν. Ἄλλοι δέ φασιν ὡς ἀναγνοὺς ὁ Γοργίας τὸν Πλάτωνος

[11, 505]   ὁ Τίμων περὶ αὐτοῦ ἔφη· Ὡς ἀνέπλαττε Πλάτων ὁ πεπλασμένα θαύματα

[11, 473]   ᾧ τοὺς κτησίους Δίας ἐγκαθιδρύουσιν, ὡς Ἀντικλείδης (φησὶν ἐν τῷ Ἐξηγητικῷ

[11, 503]   τὸ ἐπὶ τῷ σκολίῳ διδόμενον, ὡς Ἀντιφάνης παρίστησιν ἐν Διπλασίοις· Τί

[11, 506]   Φιλίππῳ. Διατρέφων δ´ ἐνταῦθα δύναμιν, ὡς ἀπέθανε Περδίκκας, ἐξ ἑτοίμου δυνάμεως

[11, 466]   ἔκπωμα ἀπὸ τοῦ βασιλέως Ἀντιγόνου, ὡς ἀπὸ Σελεύκου ΣΕΛΕΥΚΙΣ καὶ ἀπὸ

[11, 467]   θεοί. Ἐστὶ καὶ γένος ὀρχήσεως, ὡς Ἀπολλοφάνης ἐν Δαλίδι παρίστησιν· Οὑτοσὶ

[11, 505]   ἦν τὸν τρόπον, ὡς χαλεπός, ὡς ἀσελγής, διηγησαμένου· ὁ καλὸς Πλάτων

[11, 460]   ποτηριοφόρος κατὰ τὴν Ἀνθέων χῶραν, ὡς Αὐτοκράτης ἱστορεῖ ἐν βʹ Ἀχαικῶν.

[11, 494]   λέγῃ (περὶ τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν ὡς αὐτὸν ᾔτουν ἐπὶ τὴν δίκην

[11, 470]   ἕλκεται ἐπ´ αὐτὸν τὸ τόξον ὡς βαλῶν, καὶ ὁ Ἥλιος παύσασθαι

[11, 467]   συλλαβὴν διὰ τοῦ οὖ μόνου ὡς βραχέος ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι συνυπακούεσθαι

[11, 494]   μεγάλην καὶ ἐξευτελίζουσα τὸ ὀξύβαφον ὡς βραχύ. (Εἰπόντος οὖν τινος πρὸς

[11, 471]   καὶ Ἀντιφάνης ἐν Ὁμοίοις οὕτως· Ὡς δ´ ἐδείπνησαν (συνάψαι βούλομαι γὰρ

[11, 473]   δὲ δή, πολὺ δὴ στιβαρώτερος. Ὡς δ´ ἐπιλάμπει ἡ χάρις, ὥστε

[11, 468]   (ΕΛΕΦΑΣ. Οὕτως ἐκαλεῖτο ποτήριόν τι, ὡς Δαμόξενός φησιν ἐν Αὑτὸν πενθοῦντι·

[11, 466]   δ´ ἀνθεμεῦντας ἡμῖν στεφάνους ἔνεικον, ὡς δὴ πρὸς Ἔρωτα πυκταλίζω. Πρὸ

[11, 481]   Λάταγες ποτέονται κυλιχνᾶν ἀπὸ Τηιᾶν, ὡς διαφόρων γινομένων καὶ ἐν Τέῳ

[11, 504]   πᾶσι φιλοτησίαν. Ἐπειπὼν δέ· ~(Φιάλαν ὡς εἴ τις ἀφνεᾶς ἀπὸ χειρὸς

[11, 504]   Κύρου οὖν ὃ μὲν λέγει ὡς ἐκ πρώτης ἡλικίας ἐπεπαίδευτο πάντα

[11, 509]   ἐπικαθεὶς βακτηρίᾳ, ἀλλότριον, οὐκ οἰκεῖον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, (ἔλεξεν· ἄνδρες τῆς

[11, 502]   πρόποσιν ἐκαλεῖτο καὶ κύλιξ φιλοτησία, ὡς ἐν Λυσιστράτῃ· Δέσποινα Πειθοῖ καὶ

[11, 491]   καὶ τὸ συνεζευγμένον κατ´ ἀριθμόν, ὡς ἐντούτοις· Δοιοὺς δ´ ἄρ´ ὑπήλυθε

[11, 466]   τῶν ἐκπωμάτων κτῆμα. Ἀχιλλεὺς οὖν ὡς ἐξαίρετόν τι εἶχεν ἀνάθημα δέπας,

[11, 477]   προβεβηκότος, λαβὼν ἓν τῶν κιβωρίων ὡς ἐξοινῶν (καὶ μεθύων) ἐνεούρησε. Δίδυμος

[11, 505]   δὲ ἐν τῷ περὶ Γοργίου Ὡς ἐπεδήμησε, φησί, ταῖς Ἀθήναις Γοργίας

[11, 465]   φρονήσαντας οὐχ οὕτως ἐπὶ πλούτῳ ὡς ἐπὶ τῷ κεκτῆσθαι πολλὰ ἐκπώματα

[11, 506]   λέγειν περὶ αὐτοῦ καὶ δεικνύναι ὡς ἔπλαττε τοὺς διαλόγους. (Ὅτι δὲ

[11, 474]   βάθος (Θεόφιλος ἡμῖν, ὦ Στράτων. Ὡς ἐς καλὸν τὸν υἱὸν εὐτυχοῦντα

[11, 507]   εἴρηται Ὁμήρῳ. Οὗτος γὰρ εἶπεν ὡς ἡ τοῦ Πατρόκλου ψυχὴ Ἄιδόσδε

[11, 502]   ´στιν· ἡ ´πὶ τὸ δεῖπνον ὡς ἤδη καλεῖ μ´ ὁ χορὸς

[11, 490]   κριτικὸς σφετερισάμενος αὐτῆς τὴν δόξαν ὡς ἴδιον ἐκφέρει τὸν λόγον. Καὶ

[11, 507]   ποτήριον (παρεκάλει μὴ ἀθυμεῖν αὐτούς, ὡς ἱκανὸς αὐτὸς εἴη ἡγεῖσθαι τῆς

[11, 476]   αὐτὸ οἷον λικνοφορήσας τούτων γεύεται, ὡς ἱστορεῖ Ἀμμώνιος ἐν γʹ περὶ

[11, 462]   τὸ Κάδμου καὶ Ἁρμονίας μνημεῖον, ὡς ἱστορεῖ Φύλαρχος ἐν τῇ δευτέρᾳ

[11, 509]   καὶ τῶν γνωρίμων τινὰς κεκωμῴδηκεν ὡς καὶ ἐπ´ ἀργυρίῳ συκοφαντοῦντας, ἐμφαίνων

[11, 488]   τὸν τῆς ἐμπαιστικῆς τέχνης λόγον, ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέως σκήπτρου·

[11, 493]   γὰρ ἐπὶ δύο τάσσεσθαι πέφυκεν, ὡς καὶ ἐπὶ τούτων· Οἴσετε δ´

[11, 506]   ὑπό τινων Ξενοφῶντος εἶναι λέγεται, ὡς καὶ ἡ Ἀλκυὼν Λέοντος τοῦ

[11, 486]   καλοῦνται ἀπὸ Λύκωνος τοῦ κατεσκευασμένου, ὡς καὶ Κονώνειοι αἱ ὑπὸ Κόνωνος

[11, 482]   φησι· κύπελλα ἐκπώματα σκύφοις ὅμοια, ὡς καὶ Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος, ~(Κύπελλα

[11, 505]   ἀκράτου αὐτῆς μεθυσθῇ. (Λέγεται δὲ ὡς καὶ ὁ Γοργίας αὐτὸς ἀναγνοὺς

[11, 486]   ὑέλου. Ἣν σὺ σάου πάντως, ὡς καὶ πάντων ἀπ´ ἐκείνης σοὶ

[11, 464]   ἐπὶ πλεῖστον ἀπαρτωμένοις. (Ἡμεῖς οὖν, ὡς καὶ παρ´ Ἀθηναίοις ἐγίνετο, ἅμα

[11, 499]   στρογγύλον γάλα καὶ ὀρὸν δεχόμενον, (ὡς καὶ παρ´ Ὁμήρῳ λέγεται· Ναῖον

[11, 486]   οὖν καὶ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ ὡς καὶ παρὰ τῷ Δημοσθένει γραπτέον

[11, 464]   πολλάκις ἐστὶ τὰ κεράμεα ἐκπώματα, ὡς καὶ τὰ παρ´ ἡμῖν ἐκ

[11, 479]   κοτύλην, φησίν, ἐκάλουν οἱ παλαιοί, ὡς καὶ τὸ τῶν χειρῶν κοῖλον·

[11, 505]   μόλις ἡ ἡλικία συγχωρεῖ, οὐχ ὡς καὶ τοιούτους εἰπεῖν ἢ ἀκοῦσαι

[11, 497]   ὡραίων πλῆρες, ἐμφαινόντων τῶν δημιουργῶν ὡς καὶ τοῦ τῆς Ἀμαλθείας ἐστὶν

[11, 485]   Οἳ μὲν ὀξύνουσι τὴν τελευταίαν, ὡς καλή, (οἳ δὲ παροξύνουσιν, ὡς

[11, 505]   διάλογον πρὸς τοὺς συνήθεις ἔφη Ὡς καλῶς οἶδε Πλάτων ἰαμβίζειν. Ἕρμιππος

[11, 502]   φθοῖσι προσπεπωκώς. Ἔδει δὲ ὀξύνεσθαι ὡς Καρσί, παισί, φθειρσί. ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ κύλιξ

[11, 463]   εἰσὶ πόσεων κατὰ πόλεις ἴδιοι, ὡς Κριτίας παρίστησιν ἐν τῇ Λακεδαιμονίων

[11, 482]   πρὸς Ἀγήτορα τὸν Λάκωνα Ἐπιστολῇ ὡς κυαθῶδες ἀγγεῖον τὸ κυμβίον παραδίδωσι

[11, 500]   λαβρώνιοι. Ἀντιφάνης Χρυσίδι· Σατραποπλούτῳ δ´, ὡς λέγουσι, νυμφίῳ, κεκτημένῳ τάλαντα, παῖδας,

[11, 495]   ἀστέρων ὀνήιστος καὶ τῶν τότ´, ὡς λέγουσι, πολλὸν ἀνθρώπων (ἐὼν ἄριστος,

[11, 498]   γὰρ ἀρσενικόν ἐστιν ὁ σκύφος, ὡς λύχνος, ἄνευ τοῦ σ> προοισόμεθα,

[11, 467]   ζητουμένων φησί· Γυάλας ποτηρίου εἶδος, ὡς Μαρσύας γράφει ὁ ἱερεὺς τοῦ

[11, 485]   ὡς καλή, (οἳ δὲ παροξύνουσιν, ὡς μεγάλη. Τοῦτο δὲ τὸ ποτήριον

[11, 473]   μοι χόα ὀβολοῦ παραθεῖναί θ´ ὡς μέγιστον κάνθαρον. Καὶ πάλιν· Ὁ

[11, 479]   καὶ οἷς χρῶνται οἱ μύσται, ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ Θυατειρηνὸς παρατιθέμενος

[11, 505]   τῶν λόγων ὁ Τήιος Ἀλεξαμενός, ὡς Νικίας ὁ Νικαεὺς ἱστορεῖ καὶ

[11, 503]   Ἀττικοὺς καὶ κωμῳδεῖν τὸν ψυγέα ὡς ξενικὸν ὄνομα. Εὔφρων ἐν Ἀποδιδούσῃ·

[11, 473]   δὲ κάνθαρος πάλαι δὴ καινὸς ὡς ξηραίνεται. (Καὶ ἔτι· Ἅμα δὲ

[11, 509]   ἐξέβαλον. ~(Τίμαιος δ´ ὁ Κυζικηνός, ὡς ὁ αὐτὸς Δημοχάρης φησίν, χρήματα

[11, 498]   νομεῖς καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ, ὡς ὁ Εὔμαιος Πλησάμενος δῶκε σκύφος,

[11, 492]   ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ διαίρεσιν ἀναγνωστέον, ὡς ὁ Θρᾲξ Διονύσιος, ἀλλὰ κατὰ

[11, 478]   δὲ ἀρχὴν ἣν Ἕρμιππος ἀστρολογικὸς ὡς ὁ κόσμος ἐξ οὗ τῶν

[11, 466]   τὸ ἐφ´ ἓν πνεῦμα πιεῖν, ὡς ὁ κωμικὸς Πλάτων· Λύσας δὲ

[11, 465]   (δι´ ἐκπώματα) τοῖς υἱοῖς κατηράσατο, ὡς ὁ τὴν κυκλικὴν Θηβαίδα πεποιηκώς

[11, 481]   κισσύβιον καὶ κυμβίον. Φησὶ γὰρ ὡς Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον ἀκράτου ὤρεξε

[11, 462]   τοῦτον ὃς ἐσθλὰ πιὼν ἀναφαίνῃ, ὡς οἱ μνημοσύνη, καὶ τὸν ὃς

[11, 490]   νομιστέον τῷ Διὶ τὴν ἀμβροσίαν, ὡς οἱ πολλοὶ δοξάζουσιν (ἄσεμνον γάρ)

[11, 493]   ἐπὶ μόνων Μαχάονος καὶ Νέστορος, ὡς οἴονταί τινες, τὸ ὃς ἀντὶ

[11, 467]   κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ´ ἀεί. Ἀτὰρ ὡς ὅμοιον οὑμὸς υἱὸς ᾤχετο ἔχων

[11, 495]   ὃ ἤμελγον τὸ γάλα. Ὅμηρος· Ὡς ὅτε μυῖαι σταθμῷ ἐνιβρομέωσιν ἐυγλαγέας

[11, 466]   (θεῶν δ´ οὐ λάνθαν´ Ἐρινύν) ὡς οὔ οἱ πατρώι´ ἐνηέι ἐν

[11, 495]   ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν Ἱστοριῶν ὡς οὕτω (καλουμένων τινῶν ποτηρίων μέμνηται

[11, 467]   Μνημονεύει δὲ τοῦ γραμματικοῦ ἐκπώματος ὡς οὕτως καλουμένου Εὔβουλος ἐν Νεοττίδι

[11, 471]   που κατειδὼς τὴν γυναικείαν φύσιν, ὡς οὐχὶ μικροῖς ἥδεται ποτηρίοις; Ἄλεξις

[11, 487]   ἔγχεον. (ΜΑΣΤΟΣ. Ἀπολλόδωρος ὁ Κυρηναῖος, ὡς Πάμφιλός φησι, Παφίους τὸ ποτήριον

[11, 466]   (ΑΩΤΟΝ παρὰ Κυπρίοις τὸ ἔκπωμα, ὡς Πάμφιλος. Φιλητᾶς δὲ ποτήριον οὖς

[11, 493]   δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν, ὡς παντὸς ἀνθρώπου μόλις ἂν ἀποκινήσαντος

[11, 500]   Σέλευκος, λυρτός, ὑπὸ δὲ Μηθυμναίων, ὡς Παρμένων φησὶν ἐν τῷ περὶ

[11, 491]   Ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο» (οὐχ ὡς περὶ ἓν ἕκαστον ἀκουστέον· γενήσονται

[11, 465]   Καὶ μὴν ἐκπώματα ἢν μὲν ὡς πλεῖστα ἔχωσιν, τούτῳ καλλωπίζονται· ἢν

[11, 486]   Ἐλευθερῶν, υἱὸς Μύρωνος τοῦ ἀνδριαντοποιοῦ, ὡς Πολέμων φησὶν ἐν αʹ περὶ

[11, 494]   ποτήριον. Μνημονεύει δὲ τοῦ ὀξυβάφου ὡς ποτηρίου καὶ Εὔβουλος ἐν Μυλωθρίδι·

[11, 483]   αὐτοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ἐν Ἐλεγείοις ὡς ποτηρίου οὕτως· Ἀλλ´ ἄγε σὺν

[11, 497]   ποτήρια καὶ τοῦ ῥυτοῦ ἐμνήσθη, ὡς προεῖπον· (Ἡδύλος δ´ ἐν Ἐπιγράμμασι

[11, 504]   δὲ εἰσάγει· (καὶ ὃ μέν, ὡς πρόκειται, παραιτεῖται πίνειν μεγάλοις ποτηρίοις,

[11, 494]   ποτήριον κερατίου τρόπον εἰργασμένον, ὕψος ὡς πυγονιαῖον. (ΟΞΥΒΑΦΟΝ. Ἡ μὲν κοινὴ

[11, 487]   τὴν μετὰ τὸ νίψασθαι πόσιν, ὡς Σέλευκος ἐν Γλώσσαις. Καλλίας δ´

[11, 496]   βατιακίου λόγῳ. (ΠΡΟΧΥΤΗΣ εἶδος ἐκπώματος, (ὡς Σιμάριστος ἐν τετάρτῳ Συνωνύμων. Ἴων

[11, 480]   Φοξαὶ γοῦν ἦσαν τὸ χεῖλος, (ὡς Σιμωνίδης φησὶν ὁ Ἀμόργιος· Αὐτὴ

[11, 466]   (ΒΑΥΚΑΛΙΣ. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ καὶ αὕτη, ὡς Σώπατρος ὁ παρῳδός· Βαυκαλὶς ἡ

[11, 477]   τὸ κάτωθεν εἰς στενὸν συνῆχθαι ὡς τὰ Αἰγύπτια κιβώρια. (ΚΟΝΔΥ ποτήριον

[11, 484]   λεγόμενον ἢ ἀπὸ τοῦ κεράμου, ὡς τὰ Ἀττικὰ σκεύη, ἢ ἀπὸ

[11, 466]   κάτωθεν εὐρύτερον, ἄνω δὲ συνηγμένον, ὡς τὰ συσπαστὰ βαλάντια, ἃ καὶ

[11, 480]   κυλιχνίδας εἴρηκε διὰ τούτων· Ἀλλ´ ὡς τάχιστα μέλανα δεῦρ´ ἀμνὸν φέρειν

[11, 498]   τῷ σ> κλινοῦμεν σκύφος σκύφους, ὡς τεῖχος τείχους. Οἱ δ´ Ἀττικοὶ

[11, 483]   νήφειν ἐν φυλακῇ τῇδε δυνησόμεθα, ὡς τῆς κύλικος λεγομένης κώθωνος. Ἀριστοφάνης

[11, 460]   Ἅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς πόσεως, ὡς τὸ ἔκπωμα οἱ Ἀττικοί, ἐπεὶ

[11, 466]   ἔχον τὰ ἔπη χρυσοῖς γράμμασιν, ὡς τὸ Νέστορος ὄν. Ἀχαιὸς δ´

[11, 466]   (ἔχοντα κύπελλον χρυσοῦ οὕτω θαυμασίου ὡς τὸν παρ´ αὐτοῖς αὐτῷ παραβαλλόμενον

[11, 497]   μεθ´ ὧν πιὼν τὸ δίκερας ὡς τὸν φίλτατον βασιλέα πάρειμι. Διονύσιος

[11, 502]   Τελέστης δ´ ἄκατον ὠνόμαζέ νιν, ὡς τοῦ Τελέστου ἄκατον τὴν φιάλην

[11, 499]   (Σκύφιον δὲ λαβὼν δέπας ἔμμετρον ὡς τριλάγυνον πί´ ἐπισχόμενος, τό ῥά

[11, 499]   δ´ ἐν Γηρυονηίδι Στησιχόρου Ἔμμετρον ὡς τριλάγυνον τὴν τῶν τριῶν γενῶν

[11, 488]   χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον. Ἐμφαίνεται γὰρ ὡς τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ ἐπὶ

[11, 483]   καλοῦσι τοὺς πλέονα ἄκρατον σπῶντας, ὡς Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Δημοσθένους.

[11, 474]   ἔδωκε δῶρον αὐτὸ τῆς μίξεως, ὡς Φερεκύδης ἐν τῇ δευτέρᾳ ἱστορεῖ

[11, 467]   δὲ τὸν ποδονιπτῆρα δεῖνον ὀνομάζουσιν, ὡς Φιλητᾶς φησιν ἐν Ἀτάκτοις. ~(ΔΕΠΑΣΤΡΟΝ.

[11, 498]   κυλίκιον μικρόν, ᾧ σπένδουσιν Αἰολεῖς, ὡς Φιλητᾶς φησιν ἐν Ἀτάκτοις. (ΣΚΥΦΟΣ.

[11, 465]   ἡδέος οἴνου. Αὐτὰρ ὅ γ´ ὡς φράσθη παρακείμενα πατρὸς ἑοῖο τιμήεντα

[11, 505]   οἷός τις ἦν τὸν τρόπον, ὡς χαλεπός, ὡς ἀσελγής, διηγησαμένου· ὁ

[11, 499]   εἶναι ὄνομα παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὡς χοὸς καὶ κοτύλης. (Χωρεῖν δ´

[11, 476]   αὐτοῖς γινομένων μεγάλα κέρατα φυόντων, ὡς χωρεῖν τρεῖς καὶ τέτταρας χόας,

[11, 485]   τέττιξ κελαδεῖ. Καὶ ἐν Μήδῳ· Ὥς ποτ´ ἐκήλησεν Καλλίστρατος υἷας Ἀχαιῶν,

[11, 507]   διαθήκαις, ἐν ἐκκομιδαῖς, ἐν τάφοις» ὥς φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν.

[11, 508]   αὐτὸν ἐν Ὠρεῷ λαβὼν ἀπέκτεινεν, ὥς φησι Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι.

[11, 486]   τἀμαυτοῦ δίδωμι χρήματα. (ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ κύλιξ, ὥς φησι Κλείταρχος καὶ Νίκανδρος ὁ

[11, 461]   οἱ ὑπὸ τῇ Οἴτῃ κατοικοῦντες, (ὥς φησι Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός, ὀνομασθῆναι

[11, 506]   ἡ Ἀλκυὼν Λέοντος τοῦ Ἀκαδημαικοῦ, ὥς φησι Νικίας ὁ Νικαεύς. Τὰ

[11, 502]   τις, ἣν κατὰ φιλίαν προὔπινον, ὥς φησι Πάμφιλος. Δημοσθένης δέ φησι·

[11, 475]   ΚΑΛΠΙΟΝ. Ποτηρίου τι γένος Ἐρυθραίου, ὥς φησι Πάμφιλος. Εἶναι δ´ αὐτὸ

[11, 479]   ἐν Ἰταλικαῖς Γλώσσαις καὶ Ἡράκλειτος, ὥς φησι Πάμφιλος, τὴν κοτύλην καλεῖσθαι

[11, 496]   ἡσυχῇ, ὃ κοτυλίσκον ἔνιοι προσαγορεύουσιν, ὥς φησι Πάμφιλος. Χρῶνται δὲ αὐτῷ

[11, 500]   δ´ ὁ σκύφος ὑπὸ Ἠπειρωτῶν, ὥς φησι Σέλευκος, λυρτός, ὑπὸ δὲ

[11, 482]   ἢ αἰτίαν ἔχοντα οὐ χρηστήν, ὥς φησιν Ἀντίοχος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν

[11, 508]   αὐτοῖς χρήσασθαι. Νόμος γάρ ἐστιν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης, λόγος ὡρισμένος καθ´

[11, 479]   τὰ συμπόσια καὶ περὶ Σικελίαν, ὥς φησιν Δικαίαρχος, πρῶτον εἰσαγαγόντων. Τοσαύτη

[11, 508]   ἀπεσφάγη. Εὐαίων δ´ ὁ Λαμψακηνός, ὥς φησιν Εὐρύπυλος καὶ Δικαιοκλῆς ὁ

[11, 500]   καὶ (Δερκυλλίδας ὁ Λακεδαιμόνιος Σκύφος, ὥς φησιν Ἔφορος ἐν τῇ ὀκτωκαιδεκάτῃ

[11, 466]   μετὰ φρονήσεως τὸν ἑκάστου νοῦν, ὥς φησιν ὁ Πίνδαρος· Ἁνίκ´ ἀνθρώπων

[11, 466]   αὐτὸς ἐκπώματα ὅσα πλεῖστα εἶχεν, ὥς φησιν ὁ τραγικός· Πολὺν δ´

[11, 491]   ἀθάνατον ποίησε καὶ οὐρανῷ ἐγκατένασσεν. Ὣς δ´ αὕτως τρήρωσι πελειάσιν ὤπασε

[11, 508]   καὶ περὶ πλειόνων ἄλλων, οὐδ´ ὣς διὰ ταῦτα θαυμαστέος ἐστίν. Ἔχει

[11, 488]   καὶ ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέως σκήπτρου· Ὣς φάτο χωόμενος, ποτὶ δὲ σκῆπτρον

[11, 464]   καὶ ὁ φίλοινος οἰνομανὴς καὶ ὡσαύτως ἐπὶ τῶν ὁμοίων, οὐκ ἀλλοτρίως

[11, 466]   πρεσβύτεροι γενόμενοι φέρουσιν, ἵνα δῆλοι ὦσι κλεινοὶ γενόμενοι. (Ὁρᾷς δ´, ὅταν

[11, 506]   εἰς ἐπιστολὴν ἔγραψέ τι τοιοῦτον· Ὥσπερ ἀγνοοῦντας τοὺς ἀνθρώπους ὅτι καὶ

[11, 484]   ἀπὸ τοῦ σχήματος ἐπιχωριάσαντος ἐκεῖ, ὥσπερ αἱ Θηρίκλειαι λέγονται. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι·

[11, 507]   τι πάθος πρὸς τὴν πολιτείαν, ὥσπερ ἂν εἰ ζωγράφος ἐβούλετο τὰ

[11, 480]   μέν, οὐ κατὰ τόρνον, ἀλλ´ ὥσπερ δακτύλῳ πεποιημέναι, καὶ ἔχουσιν ὦτα

[11, 463]   τυγχάνειν ἡμᾶς αἰεὶ τοὺς ζῶντας, ὥσπερ εἰς πανήγυρίν τινα ἀφειμένους ἐκ

[11, 504]   ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς δὲ φιλοφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι

[11, 489]   εἶναι τοῖς ἥλοις ὁμοίως καὶ ὥσπερ ἐμπεπηγέναι τῷ οὐρανῷ, καθὼς καὶ

[11, 499]   καὶ τοῦτο πωλεῖν μέχρι ἂν ὥσπερ ἐν ἐράνῳ εἷς λοιπὸς ᾖ

[11, 504]   τὰ πάτρια, ὁ δὲ Πλάτων ὥσπερ ἐναντιούμενος ἐν τρίτῳ Νόμων φησί·

[11, 508]   οὓς καταφρονῶν τῶν ἀναγνωσομένων συνέθηκεν, ὥσπερ καὶ οἱ πολλοὶ τῶν μαθητῶν

[11, 482]   γὰρ τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον, ὥσπερ καὶ τὸ ἀμφικύπελλον, (ἢ ὅτι

[11, 509]   διὰ γοητείαν νῦν εἰσιν περίβλεπτοι· ὥσπερ καὶ (Χαίρων ὁ Πελληνεύς, ὃς

[11, 460]   παρ´ Ἀριστοφάνει μὲν ἐν Γεωργοῖς· (Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται. Ἔστι καὶ

[11, 504]   τὰς ψυχὰς τὰς μὲν λύπας ὥσπερ ὁ μανδραγόρας ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς

[11, 487]   κοττάβῳ πρόσεστι καὶ Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης; Ἕρμιππος Μοίραις Ῥάβδον δ´

[11, 481]   δέ γ´ αὐταῖσιν βαθείας κύλικας ὥσπερ ὁλκάδας οἰναγωγούς, περιφερεῖς, λεπτάς, μέσας,

[11, 488]   τὴν ἰδέαν· τινὰ δὲ δύο, ὥσπερ τὰ ᾠοσκύφια καὶ τὰ κανθάρια

[11, 482]   ἦν ὁ τύπος καὶ οὐχ ὥσπερ τὸ δέπας καὶ τὸ ἄλεισον

[11, 503]   ποιεῖν; σὺ γὰρ εἶπον. {Β. Ὥσπερ χρυσίου φωνῆς ἀπότισον, Πυργόθεμι, καταλλαγήν.

[11, 474]   ταπεινὰ δὲ καὶ γλαφυρὰ πάντες ὡσπερεὶ αὐτὰ τὰ ποτήρι´, οὐ τὸν

[11, 489]   δὲ τὰ ὦτα τὰς περιστεράς· ὡσπερεὶ δέ τινα ῥοπάλια δύο ὑποκεῖσθαι

[11, 460]   Μελιλώτῳ. Εὔβουλος δ´ ἐν Λήδᾳ· Ὡσπερεὶ σπονδὴν διδοὺς ἐν τῷ κυλικείῳ

[11, 464]   {Β. Τὸν ἐπιδέξια λέγειν; Ἄπολλον, ὡσπερεὶ τεθνηκότι. (Παραιτητέον δ´ ἡμῖν τὰ

[11, 496]   αὖ καταμένει· τοσοῦτον δὲ πίνουσιν ὥστε ἀντὶ τοῦ εἰσφέρειν αὐτοὶ ἐκφέρονται,

[11, 492]   ὑπὸ τῷ πυθμένι οἷον ὑποπυθμένιοι· (ὥστε διακρατεῖσθαι τὸ δέπας ὑπὸ δυεῖν

[11, 479]   ἐγένετο σπουδὴ περὶ τὸ ἐπιτήδευμα ὥστε εἰς τὰ συμπόσια παρεισφέρειν ἆθλα

[11, 479]   πῖπτον ἐκ τῆς κύλικος ὑγρόν· ὥστε ἔνιοι μεῖζον ἐφρόνουν ἐπὶ τῷ

[11, 508]   ἀλλὰ τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ διαπλαττομένοις, ὥστε καὶ ζητεῖσθαι τοὺς χρησομένους. Ἐχρῆν

[11, 464]   αὐτὸ σημαινόντων τῶν ὀνομάτων τούτων. Ὥστε καὶ τὰ λοιπὰ μὴ ἀλλοτρίως

[11, 501]   τὸν δεχόμενον ἴσως ὕδωρ ψυχρόν, ὥστε καὶ τὴν φιάλην εἶναι χαλκίῳ

[11, 464]   παραχυθὲν οὕτω τὰς μέθας ἵστησιν (ὥστε καὶ τῶν ἀφροδισίων παραλύειν τὰ

[11, 501]   τοῦτο δ´ αὖ τὸ περιττόν; ὥστε λέγεσθαι τὴν περιττῶς πεποιημένην ἀμφίθετον,

[11, 470]   ἐξ αὐτῆς καὶ κύλικας θηρικλείους, ὥστε μηδένα ἂν διαγνῶναι πρὸς τὰς

[11, 508]   συνέταξε τὴν ἑταιρίαν τοῦ βασιλέως ὥστε οὐκ ἐξῆν τοῦ συσσιτίου μετασχεῖν,

[11, 489]   τὸν φυσικὸν τοῦ ποτηρίου πυθμένα, ὥστε ὑπὸ δυοῖν πυθμένοιν φέρεσθαι τὸ

[11, 473]   Ὡς δ´ ἐπιλάμπει ἡ χάρις, ὥστε φίλει καὶ γράφε καὶ μέθυε.

[11, 495]   ἀμπέλου κλάδον κατάκαρπον τὸν καλούμενον ὦσχον. Τρέχουσι δ´ ἐκ τοῦ ἱεροῦ

[11, 466]   ἀμφικύπελλόν φησι τὸ μὴ ἔχον ὦτα. Ἄλλοι δὲ τὴν ἀμφὶ ἀντὶ

[11, 488]   διορίζονται, ὅτι εἶχεν μὲν δύο ὦτα ἄνω, καθότι καὶ τἄλλα ποτήρια,

[11, 501]   λέγεται ὁ ἀμφοτέρωθεν κατὰ τὰ ὦτα δυνάμενος φέρεσθαι, οὕτως καὶ τὴν

[11, 466]   τὸ ὑγρόν. Ὅτι δὲ δύο ὦτα εἶχε δῆλον· Ἦτοι ὃ καλὸν

[11, 473]   καινὸν δίωτον ἐπιθηματοῦντα στέψαι τὰ ὦτα ἐρίῳ λευκῷ καὶ ἐκ τοῦ

[11, 488]   τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος δύο ὦτα ἔχειν. Πελειάδας δὲ πῶς ἄν

[11, 501]   (καὶ) ἐκπέταλον λεβητῶδες, ἴσως δύο ὦτα ἔχον ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν.

[11, 474]   ἐπίμηκες, συνηγμένον εἰς μέσον ἐπιεικῶς, ὦτα ἔχον μέχρι τοῦ πυθμένος καθήκοντα.

[11, 489]   σκύφον εἶναι παρακειμένως ἔχοντα τὰ ὦτα, καθάπερ αἱ δίπρῳροι τῶν νεῶν,

[11, 484]   καὶ μέγα· ἔχει δὲ καὶ ὦτα μεγάλα. Μένανδρος Ἁλιεῖ· Εὐποροῦμεν, οὐδὲ

[11, 478]   οὐκ εἶναι, οὐ γὰρ ἔχειν ὦτα, παραπλήσιον δ´ ὑπάρχειν λουτηρίῳ βαθεῖ,

[11, 481]   ὀρθῶν, πυθμένα μὴ ἐχόντων μηδὲ ὦτα. Πτολεμαῖος δὲ ὁ τοῦ Ἀριστονίκου

[11, 466]   γὰρ στρογγύλον, μικρὸν πάνυ, παλαιόν, ὦτα συντεθλασμένον σφόδρα, ἔχον κύκλῳ τε

[11, 489]   τῶν νεῶν, περὶ δὲ τὰ ὦτα τὰς περιστεράς· ὡσπερεὶ δέ τινα

[11, 470]   περὶ τὰς λαγόνας ἱκανῶς βαθυνομένη ὦτά τε ἔχει βραχέα ὡς ἂν

[11, 480]   ὥσπερ δακτύλῳ πεποιημέναι, καὶ ἔχουσιν ὦτα τέσσαρα, πυθμένα εἰς πλάτος ἐκτεταμένον

[11, 466]   ταῦτα δὲ ἂν εἴη τὰ ὦτα. Τὸ δὲ ἄλεισον ἤτοι ἀπὸ

[11, 488]   γίνεται τὸν τρόπον τοῦτον τέτταρα ὦτα. Τοῦτο δὲ οὐκ ἐπὶ πάντων,

[11, 466]   δὲ διὰ τὸ περικεκυρτῶσθαι τὰ ὠτάρια· κυφὸν γὰρ εἶναι τὸ κυρτόν.

[11, 481]   δ´ ὁ Θυατειρηνὸς τὸ χωρὶς ὠτίων ποτήριον ὠνομακέναι Θεόπομπον ἐν Μήδῳ.

[11, 491]   (καθ´ ἑκατέραν τὴν σχίσιν τῶν ὤτων ἀκουσόμεθα μίαν πελειάδα· ἃς δοιὰς

[11, 500]   διαφοράν· ἔπεστι γὰρ ἐπὶ τῶν ὤτων αὐτοῖς ὁ λεγόμενος Ἡράκλειος δεσμός.

[11, 482]   ἀμφικύπελλα οἷον ἀμφίκυρτα ἀπὸ τῶν ὤτων, διὰ τὸ τοιαῦτα εἶναι τῇ

[11, 492]   τέσσαρες μὲν ἦσαν ἐπὶ τῶν ὤτων, δύο δὲ ὑποπυθμένες, τουτέστιν ὑπὸ

[11, 491]   τῷ ποτηρίῳ, καθ´ ἕκαστον τῶν ὤτων δύο ὑποθετέον εἴτε βούλεταί τις

[11, 491]   ἐπείπερ ἔσχισται μὲν ἑκάτερον τῶν ὤτων εἰς δύο σχίσεις, τούτων δ´

[11, 491]   τέτταρες αἱ πᾶσαι σχίσεις τῶν ὤτων, ἑκάτερον δὲ καθὸ συμφυῆ πάλιν

[11, 488]   ἐπιφανείας ὄντες. (Καὶ περὶ τῶν ὤτων οὕτως διορίζονται, ὅτι εἶχεν μὲν

[11, 488]   ὑπόθοιτο νεμομένας περὶ ἕκαστον τῶν ὤτων; πῶς δὲ καὶ λέγει δύο

[11, 488]   ἄγαν ὑπέδειξε τὴν τῶν τεσσάρων ὤτων σχέσιν ἔχουσαν ὧδε. Ἐκ μιᾶς

[11, 492]   ἐλαίης. ~(Γενήσονται οὖν ἐπὶ τῶν ὤτων τέσσαρες πελειάδες. (Ἔπειθ´ ὅταν ἐπενέγκῃ

[11, 507]   ὁρῶ τίν´ ἐσχήκαμεν ἀπ´ αὐτοῦ ὠφέλειαν. (Ἐὰν γὰρ καὶ συγχωρήσῃ τις

[11, 509]   συνῴκισεν πρὸς γάμου κοινωνίαν, ταῦτ´ ὠφεληθεὶς ἐκ τῆς καλῆς Πολιτείας καὶ

[11, 466]   πλουτοῦσι, διαπράττουσι, νικῶσιν δίκας, εὐδαιμονοῦσιν, ὠφελοῦσι τοὺς φίλους. Αὔξει γὰρ καὶ

[11, 467]   Ἀτὰρ ὡς ὅμοιον οὑμὸς υἱὸς ᾤχετο ἔχων φιάλιον τῷδε. {Β. Πολλὰ

[11, 478]   λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί, κύαμοι, ζειαί, βρόμος, παλάθιον,

[11, 476]   λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι, ὦχροι, φακοί. Ὁ δὲ βαστάσας αὐτὸ

[11, 503]   στέφανος καὶ οἶνος κεκραμένος ἐν ᾠῷ χρυσῷ, οὗ αὐτὸς βασιλεὺς πίνει.

Livre, pages
[11, 497]	γελοιότητι τοῦ ὀνόματος προσπαίξας φησί·	(ω(	Σαννάκρα) ἱπποτραγέλαφοι, βατιάκια, σαννάκια. ΣΕΛΕΥΚΙΣ.
[11, 484]	(ποτήριον χρυσοῦς διακοσίους ἄγον. {Α.	Ὢ	περιβοήτου, φιλτάτη, λαβρωνίου. Δίφιλος Τιθραύστῃ
[11, 504]	Σωκράτης εἶπεν· ἀλλὰ πίνειν μέν,	ὦ	ἄνδρες, καὶ ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ.
[11, 471]	δ´ ἢ Εὔβουλος ἐν Καμπυλίωνι·	Ὦ	γαῖα κεραμί, τίς σε Θηρικλῆς
[11, 499]	ἐν Ἀνασῳζομένοις· Λάγυνον ἔχω κενόν,	ὦ	γραῦ, θύλακον δὲ μεστόν. Λυγκεὺς
[11, 494]	ἃ ἀποβλέψας ὁ βασιλεὺς εἶπεν	ὦ	θαυμάσιε λυτικέ, ἐὰν ἀφέλῃς τοῦ
[11, 467]	σκότῳ. {Β. Δεῖνον καὶ δεινόν,	ὦ	θεοί. Ἐστὶ καὶ γένος ὀρχήσεως,
[11, 494]	σοι πείσομαι. Καὶ γὰρ ἐπαγωγόν,	ὦ	θεοί, τὸ σχῆμά πως τῆς
[11, 480]	Ἀττικῶν μνημονεύει Πίνδαρος ἐν τοῖσδε·	Ὦ	Θρασύβουλ´, ἐρατᾶν ὄχημ´ ἀοιδᾶν τοῦτό
[11, 467]	ἐκ Μηδείας· Οἶσθ´ ᾧ προσέοικεν,	ὦ	Κρέων, τὸ βρέγμα σου; ἐγᾦδα·
[11, 478]	(τῶν Περσικῶν {Β. Εἰς κόρακας,	ὦ	μαστιγία. {Α. Καὶ κόνδυ καὶ
[11, 475]	μνημονεύει· Ἄγε δή, φέρ´ ἡμίν,	ὦ	παῖ, κελέβην, ὅκως ἄμυστιν προπίω,
[11, 466]	Ἀνακρέων· Φέρ´ ὕδωρ, φέρ´ οἶνον,	ὦ	παῖ, φέρε δ´ ἀνθεμεῦντας ἡμῖν
[11, 464]	{Α. Βούλεσθε δήπου τὸν ἐπιδέξι´,	ὦ	πάτερ, λέγειν ἐπὶ τῷ πίνοντι.
[11, 507]	κρώζειν περιβλέπουσαν. (Δοκῶ οὖν σε,	ὦ	Πλάτων, πολλὰ κατὰ τῆς ἐμῆς
[11, 474]	Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος (Θεόφιλος ἡμῖν,	ὦ	Στράτων. Ὡς ἐς καλὸν τὸν
[11, 482]	τὸν Δί´, ἦν γάρ. {Α.	Ὦ	τάλαιν´ ἐγὼ κακῶν. (Ἐρατοσθένης δ´
[11, 474]	οὐδὲ κεραμεύουσι νῦν τοὺς κανθάρους,	ὦ	τάλαν, ἐκείνους τοὺς ἁδρούς, ταπεινὰ
[11, 499]	δὲ Δίφιλος ἐν Ἀδελφοῖς εἴρηκεν·	(Ὦ	τοιχωρύχον ἐκεῖνο καὶ τῶν δυναμένων
[11, 466]	δεικνύντες. Φησὶ πρός τινα Νικόμαχος·	Ὦ	χαῖρε χρυσόκλυστα καὶ χρυσοῦς ἐμῶν.
[11, 469]	δευτέρῳ Ἡρακλείας τὸ δέπας ἐν	ᾧ	διέπλευσεν (ὁ Ἡρακλῆς τὸν Ὠκεανὸν
[11, 462]	ἐστιν ὁ καλούμενος Κύλικες, παρ´	ᾧ	ἐστι τὸ Κάδμου καὶ Ἁρμονίας
[11, 466]	ἐρασθέντα αὐτῆς τῶν ἡγεμόνων τινά,	(ᾧ	ἦν τοὔνομα Ἔναλος, ἐκκολυμβῆσαι βουλόμενον
[11, 466]	ποτηρίῳ διαπλεῖν φησι τὸν ὠκεανόν,	ᾧ	καὶ τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι ἐπὶ
[11, 476]	Καὶ τὸ ἀγγεῖον δ´ ἐν	ᾧ	κιρνᾶται ὁ οἶνος κρατὴρ ἀπὸ
[11, 467]	παρατίθεται Στράττιδος ἐκ Μηδείας· Οἶσθ´	ᾧ	προσέοικεν, ὦ Κρέων, τὸ βρέγμα
[11, 506]	ἐν τῷ Ἴωνι ἐπιγραφομένῳ, ἐν	ᾧ	πρῶτον μὲν κακολογεῖ πάντας τοὺς
[11, 498]	Ῥοδιάς, Ἀντιγονίς. ~(ΣΚΑΛΛΙΟΝ κυλίκιον μικρόν,	ᾧ	σπένδουσιν Αἰολεῖς, ὡς Φιλητᾶς φησιν
[11, 480]	καλεῖται τό τε κυλικεῖον, ἐν	ᾧ	τίθεται τόπῳ τὰ ποτήρια, κἂν
[11, 486]	Κλείταρχος καὶ Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός	ᾧ	τὸ ἔλαιον ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς,
[11, 486]	ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς, σπονδεῖον δὲ	ᾧ	τὸν οἶνον, καλεῖσθαι λέγων καὶ
[11, 473]	εἶδος. Ἀγγεῖον δ´ ἐστὶν ἐν	ᾧ	τοὺς κτησίους Δίας ἐγκαθιδρύουσιν, ὡς
[11, 480]	γʹ ἐπίχρυσοι. ~(Ναὸς Βυζαντίων, ἐν	ᾧ	Τρίτων κυπαρίσσινος ἔχων κρατάνιον ἀργυροῦν,
[11, 479]	καὶ ταῦτα· Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν	ᾧ	φιάλαι ἀργυραῖ ρλβʹ οἰνοχόαι ἀργυραῖ
[11, 466]	ΕΝΙΑΥΤΟΣ καλούμενον. (ΑΜΦΩΞΙΣ ξύλινον ποτήριον,	ᾧ	χρῆσθαι τοὺς ἀγροίκους Φιλητᾶς φησ,
[11, 490]	ὀρειᾶν γε Πελειάδων μὴ τηλόθεν	Ὠαρίων´	ἀνεῖσθαι. Σύνεγγυς γάρ ἐστιν ὁ
[11, 466]	θεῶν ὀλουμένη, (ἣ τὰς ἀρύστεις	ὧδ´	ἔχους´ ἐκώμασας. Ἐστὶ δὲ καὶ
[11, 465]	Ἡσθέντες οὖν τῇ κράσει ἐν	ᾠδαῖς	ἔμελπον τὸν Διόνυσον, χορεύοντες καὶ
[11, 498]	Ἀναξίμανδρος ἐν τῇ Ἡρωολογίᾳ λέγων	ὧδε·	(Ἀμφιτρύων δὲ τὴν λείην δασάμενος
[11, 488]	τῶν τεσσάρων ὤτων σχέσιν ἔχουσαν	ὧδε.	Ἐκ μιᾶς οἱονεὶ ῥίζης, ἥτις
[11, 473]	Διὸς κτησίου σημεῖα ἱδρύεσθαι χρὴ	ὧδε·	καδίσκον καινὸν δίωτον ἐπιθηματοῦντα στέψαι
[11, 496]	προχοίδας τινὰς λέγει (κύλικας) γράφων	ὧδε	(ὁ δὲ λόγος ἐστὶν αὐτῷ
[11, 503]	κεράσῃ τις. {Α. Ἴσχε, τὸν	ᾠδὸν	λάμβανε. Ἔπειτα μηδὲν τῶν ἀπηρχαιωμένων
[11, 476]	μὲν λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζᾶν	ὤθεον,	αὐτόματοι δ´ ἐξ ἀργυρέων κεράτων
[11, 503]	ἔσται ἐμὸν ψυκτήριον, ὄρχαμε λαῶν.	(ΩΙΔΟΣ.	Οὕτως ἐκαλεῖτο τὸ ποτήριον, φησὶ
[11, 503]	ἐφ´ οὗ ἵσταται τὸ ποτήριον.	ΩΙΟΝ.	Δίνων ἐν γʹ Περσικῶν φησιν
[11, 503]	μηδὲ τὸν Παιῶνα μηδ´ Ἁρμόδιον.	ΩΙΟΣΚΥΦΙΑ.	Περὶ τῆς ἰδέας τῶν ποτηρίων
[11, 469]	δέπας ἐσκατέβαινε χρύσεον, ὄφρα δι´	Ὠκεανοῖο	περάσας ἀφίκοιθ´ ἱερᾶς ποτὶ βένθεα
[11, 491]	τράφον ἄντρῳ ἀμβροσίην φορέουσαι ἀπ´	Ὠκεανοῖο	ῥοάων· νέκταρ δ´ ἐκ πέτρης
[11, 469]	ᾧ διέπλευσεν (ὁ Ἡρακλῆς τὸν	Ὠκεανὸν	εἶναι μέν φησιν Ἡλίου, λαβεῖν
[11, 470]	καὶ αὐτῷ, ἐπὴν ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς	ὠκεανὸν	προλιποῦς´ οὐρανὸν εἰσαναβῇ· (τὸν μὲν
[11, 466]	Στησίχορος ποτηρίῳ διαπλεῖν φησι τὸν	ὠκεανόν,	ᾧ καὶ τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι
[11, 470]	αὐτὸν μέλλει, καὶ αὐτὸν δείσας	Ὠκεανὸς	παύσασθαι κελεύει. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ' (ΗΘΑΝΙΟΝ.
[11, 470]	δὲ ἦν ἐν τῷ πελάγει,	Ὠκεανὸς	πειρώμενος αὐτοῦ κυμαίνει τὸ δέπας
[11, 470]	τῶν Ἱστοριῶν προειπὼν περὶ τοῦ	Ὠκεανοῦ	ἐπιφέρει· Ὁ δ´ Ἡρακλῆς ἕλκεται
[11, 470]	ἵπποις, ἐπὴν δύνῃ, διὰ τοῦ	Ὠκεανοῦ	τὴν νύκτα πρὸς ἑῴην, ἵν´
[11, 469]	Ἡλίου, λαβεῖν δ´ αὐτὸ παρ´	Ὠκεανοῦ	τὸν Ἡρακλέα. Μήποτε δὲ ἐπεὶ
[11, 491]	τῇ Γοργοῖ φησιν· Αἳ θέρος	ὠκεῖαι	πρόπολοι πίλναντο Πέλειαι. Ποσείδιππός τ´
[11, 465]	Φιαλείας, (ὃς καὶ ἀποθνῄσκων οὐκ	ὤκνησεν	ὑποθέσθαι τοῖς οἰκείοις ἐπιγράψαι αὐτοῦ
[11, 466]	ἄμυστιν μετὰ μέλους, μεμετρημένον πρὸς	ὠκύτητα	χρόνου. Ὡς Ἀμειψίας· Αὔλει μοι
[11, 503]	(Εὐριπίδης Φαέθοντι· Ψυκτήρια δένδρεα φίλαισιν	ὠλέναισι	δέξεται. Καὶ ὁ τὸν Αἰγίμιον
[11, 476]	κέρας (τρίψει γέμοντα μαλθακῆς ὑπ´	ὠλένης.	Ἕρμιππος Μοίραις· Οἶσθά νυν ὅ
[11, 488]	(τοῦ Ἀγαμέμνονος· Ἀμφὶ δ´ ἄρ´	ὤμοισιν	βάλετο ξίφος· ἐν δέ οἱ
[11, 473]	ἐρίῳ λευκῷ καὶ ἐκ τοῦ	ὤμου	τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐκ τοῦ
[11, 462]	Κυλικρᾶνες δὲ λέγονται, ὅτι τοὺς	ὤμους	κεχαραγμένοι κύλικας ἦσαν. (Οἶδα δὲ
[11, 461]	οὕτως κατηνέχθη ὑπὸ μέθης τηλικοῦτος	ὤν.	Ἦν οὖν καὶ τότε μεγάλα
[11, 508]	οὐχ ἧττον αὐτοῦ (ἐβασίλευε) φαῦλος	ὢν	καὶ διάβολος (ὃς) οὕτω ψυχρῶς
[11, 493]	βαρὺ τὴν ὁλκήν, ὅπερ φιλοπότης	ὢν	ὁ Νέστωρ ἐκ τῆς συνεχοῦς
[11, 481]	γὰρ ἂν τρὶς πιὼν μέγιστος	ὢν	τὸ σῶμα ταχέως ἂν ὑπὸ
[11, 462]	δίκαια δύνασθαι (πρήσσειν (ταῦτα γὰρ	ὦν	ἐστι προχειρότερον) οὐχ ὕβρις πίνειν
[11, 479]	δ´ ὁ Δελφὸς ἐν Ὑπομνήμασιν,	ὧν	ἀρχὴ Ἐν τῇ ἀρίστῃ πολιτείᾳ,
[11, 507]	κουφότητος μετεχούσας, τί πλέον ἡμῖν;	ὧν	γὰρ μήτ´ ἀνάμνησίς ἐστιν οὗ
[11, 465]	ἐκπώματα ἀργυρᾶ τε καὶ χρυσᾶ.	Ὧν	εἷς ἐστι καὶ Πυθέας ὁ
[11, 466]	ἐπιδεικνύντα τοῖς ἑταίροις φάσκειν, ἐξ	ὧν	ἐκεράμευσε κατεσκευακέναι ταῦτα. Ὁ δὲ
[11, 507]	δῆλον δ´ ἐστὶ τοῦτο ἐξ	ὧν	ἐν τῷ Τιμαίῳ λέγει· (Πέπονθά
[11, 460]	ἵν´ ἡμῖν ὁ Πλούταρχος περὶ	ὧν	ἐπαγγέλλεται ποτηρίων ἀποδοὺς τὸν λόγον
[11, 481]	καὶ κυμβία καὶ κάδους ἔχων,	ὧν	ἐπελαμβάνοντο οἱ πεντηκοστολόγοι. (Καὶ ἐν
[11, 466]	οὕτω καὶ τὰ ποτήρια, ἀφ´	ὧν	ἔστι πιεῖν εὐμαρῶς. Καὶ τὸ
[11, 478]	(ΚΟΤΥΛΟΣ. Τὰ μόνωτα ποτήρια κότυλοι,	ὧν	καὶ Ἀλκαῖος μνημονεύει. Διόδωρος δ´
[11, 480]	ἐν τῇ Ναυκράτει κεραμεῖς ἀφ´	ὧν	καὶ ἡ πλησίον τῶν κεραμείων
[11, 480]	τοῦ κυλίεσθαι τῷ τροχῷ· ἀφ´	ὧν	καλεῖται τό τε κυλικεῖον, ἐν
[11, 501]	Οὕτω δ´ εἴρηκε τὰς βαλανειομφάλους,	ὧν	Κρατῖνος μνημονεύει· Δέχεσθε φιάλας τάσδε
[11, 497]	εἶναι, διατετρημένα δ´ εἶναι, ἐξ	ὧν	κρουνιζόντων λεπτῶς κάτωθεν πίνουσιν, ὠνομάσθαι
[11, 500]	ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ. Οὕτω τινὰ καλεῖται ποτήρια,	ὧν	μνημονεύει (Ἄλεξις μὲν ἐν Κονιατῇ·
[11, 486]	(ΜΕΛΗ. Οὕτω καλεῖταί τινα ποτήρια,	ὧν	μνημονεύει Ἀνάξιππος ἐν Φρέατι λέγων
[11, 480]	δὲ καὶ αἱ Χῖαι κύλικες,	ὧν	μνημονεύει Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· Χία
[11, 501]	καὶ Διόδωρός φησι· (Φιάλαι ποιαί,	ὧν	ὁ ὀμφαλὸς παραπλήσιος ἠθμῷ. Ὁ
[11, 462]	Κυλικρᾶνες, οἳ δ´ Ἀθαμᾶνες, ἀφ´	ὧν	οἱ τόποι διαμένουσιν· οἷς οὐδὲ
[11, 504]	πρωτείων διεφέροντο, οὐ μόνον ἐξ	ὧν	περὶ Κύρου εἰρήκασι τεκμαιρομένοις ἡμῖν,
[11, 468]	τῆς κατασκευῆς Θεόπομπος ἱστορεῖ Ἐξ	ὧν	πιθανὸν καὶ αὐτὸν ἐσχηκέναι. Πλησίον
[11, 497]	Σωτήρια πάντες οἱ τεχνῖται· μεθ´	ὧν	πιὼν τὸ δίκερας ὡς τὸν
[11, 460]	πρὸ τοῦ καταλόγου τῶν ποτηρίων,	ὧν	πλῆρές ἐστι τὸ κυλικεῖον τοδί
[11, 500]	κεραμέους τε καὶ ἀργυροῦς σκύφους.	Ὧν	πρῶτοι μὲν ἐγένοντο καὶ κλέος
[11, 496]	δέκα δὲ κυμβία, ῥέοντα δώδεχ´,	ὧν	τὰ μὲν δέκ´ ἀργυρᾶ ἦν,
[11, 505]	αὐτὸς δὲ τοὺςδιαλόγους μιμητικῶς γράψας,	ὧν	τῆς ἰδέας οὐδ´ αὐτὸς εὑρετής
[11, 468]	ὑπερφυῆ ἱστοροῦνται κέρατα ἔχειν· περὶ	ὧν	τῆς κατασκευῆς Θεόπομπος ἱστορεῖ Ἐξ
[11, 464]	βαλσάμου, ἀμώμου, κινναμώμου συνεψηθέντων· ἀφ´	ὧν	τὸ γινόμενον τῷ οἴνῳ παραχυθὲν
[11, 485]	Τὸ δ´ αἷμα λέλαφας τοὐμόν,	ὦναξ	δέσποτα, οἷον ἅθρουν μ´ ἐξέπιες.
[11, 502]	μεσόμφαλον φιάλην. Τελέστης δ´ ἄκατον	ὠνόμαζέ	νιν, ὡς τοῦ Τελέστου ἄκατον
[11, 479]	νῦν καλούμενον κρανίον ἔκπωμα οὕτως	ὠνόμαζον	οἱ ἀρχαῖοι. Πολέμων γοῦν ἢ
[11, 495]	Οἱ χόες πελίκαι, καθάπερ εἴπομεν,	ὠνομάζοντο.	Ὁ δὲ τύπος ἦν τοῦ
[11, 491]	Πλειάδας κατὰ ποιητικὸν νόμον Πελειάδας	ὠνομακέναι.	(Ἀποδεδειγμένου οὖν τοῦ ὅτι Πλειάδες
[11, 481]	Θυατειρηνὸς τὸ χωρὶς ὠτίων ποτήριον	ὠνομακέναι	Θεόπομπον ἐν Μήδῳ. Φιλήμων Φάσματι·
[11, 478]	τὸν παρά τισι κότυλον κοτύλην	ὠνομακέναι	τὸν ποιητήν Πύρνον καὶ κοτύλην.
[11, 472]	περὶ τῆς Ἀθήνησιν Ἀκροπόλεως οὐδετέρως	ὠνόμασεν	εἰπών· (Τὰ χρυσᾶ θηρίκλεια ὑπόξυλα
[11, 497]	ὧν κρουνιζόντων λεπτῶς κάτωθεν πίνουσιν,	ὠνομάσθαι	τε ἀπὸ τῆς ῥύσεως. (ΣΑΝΝΑΚΙΑ.
[11, 460]	δ´ ἐπὶ κρασὶν ἔθηκεν. Ἅπερ	ὠνομάσθη	ἀπὸ τῆς πόσεως, ὡς τὸ
[11, 499]	ὑπό τινων. (Τὸ δὲ σκύφος	ὠνομάσθη	ἀπὸ τῆς σκαφίδος. Καὶ τοῦτο
[11, 485]	μεγάλη. Τοῦτο δὲ τὸ ποτήριον	ὠνομάσθη	ἀπὸ τῶν εἰς τὰς μέθας
[11, 475]	ποτήρια, καθὰ καὶ Ὅμηρος ποιεῖ.	Ὠνομάσθη	δὲ τὸ καρχήσιον διὰ τὸ
[11, 466]	ἢ ἐπὶ τῷ εὖ ἀκοντίζειν.	Ὠνομάσθη	οὖν ἀπὸ τοῦ τῆς χειρὸς
[11, 474]	δὲ καὶ ἀπὸ Κανθάρου κεραμέως	ὠνομάσθη	τὸ ἔκπωμα Φιλέταιρός φησιν ἐν
[11, 491]	Αἱ δ´ ἕπτ´ Ἄτλαντος παῖδες	ὠνομασμέναι	πατρὸς μέγιστον ἆθλον οὐρανοῦ στέγῃ
[11, 484]	τῆς ἐν τῷ πίνειν λαβρότητος	ὠνομασμένον.	Πλατὺ δ´ ἐστὶ τῇ κατασκευῇ
[11, 474]	τάχα διὰ τὸ ἀνατετάσθαι οὕτως	ὠνόμασται.	Ἀρχαιότατον δ´ ἐστὶ ποτήριον τὸ
[11, 464]	τὸν ἀγῶνα πάντα οἶνος αὐτοῖς	ᾠνοχοεῖτο	καὶ τραγήματα παρεφέρετο, καὶ τοῖς
[11, 482]	τοῖς θεοῖς ἐκ τῆς φιάλης	ᾠνοχόουν	ἐφεξῆς, τὸν νεοκρᾶτα βάπτοντες τῷ
[11, 488]	τινὰ δὲ δύο, ὥσπερ τὰ	ᾠοσκύφια	καὶ τὰ κανθάρια καὶ τὰς
[11, 466]	τοῖς πίνειν, ἢ ὅτι δύο	ὦπας	εἶχε· ταῦτα δὲ ἂν εἴη
[11, 491]	Ὣς δ´ αὕτως τρήρωσι πελειάσιν	ὤπασε	τιμήν, (αἳ δή τοι θέρεος
[11, 465]	καλοῦσιν οἶνον αἴθοπα. Καὶ Ὀδυσσεὺς	ὤπασεν	Μελιηδέα οἶνον ἐρυθρόν, (ἓν δέπας
[11, 498]	δ´ ἄρα οἱ δῶκε σκύφος,	ᾧπερ	ἔπινεν. Ἀρίσταρχος δέ· Πλησάμενος δ´
[11, 498]	δ´ ἄρα οἱ δῶκε σκύφον,	ᾧπερ	ἔπινεν. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς
[11, 498]	ὁ Εὔμαιος Πλησάμενος δῶκε σκύφος,	ᾧπερ	ἔπινεν, οἴνου ἐνίπλειον. Καὶ Ἀλκμὰν
[11, 492]	πινέμεναι δ´ ἐκέλευεν, ἐπεί ῥ´	ὥπλισσε	κυκεῶ. (Τὸ δὲ ~Ἄλλος μὲν
[11, 461]	διδάξει τι ἡμᾶς ὁ Πλούταρχος.	Ὥρα	οὖν κατακλίνεσθαι. (Καὶ κατακλιθέντων Ἀλλὰ
[11, 461]	οὖν τὴν Ἡράκλειαν καὶ μάλ´	ὡραίαν	πόλιν. Ἡρακλεῶται δ´ εἰσὶν οὗτοι
[11, 504]	οὐ δύναται ὀρθοῦσθαι οὐδὲ ταῖς	ὥραις	διαπνεῖσθαι· ὅταν δὲ ὅσῳ ἥδεται
[11, 497]	τοιοῦτον φέρει δημιούργημα πάντων τῶν	ὡραίων	πλῆρες, ἐμφαινόντων τῶν δημιουργῶν ὡς
[11, 459]	Τιμόκρατες. Συναχθέντων γὰρ ἡμῶν καθ´	ὥραν	μετὰ σπουδῆς διὰ τὰ ἐκπώματα
[11, 490]	τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει τὰς	ὥρας,	ταύτας καὶ τῷ Διὶ φέρειν
[11, 506]	ἔσχεν. Εὐφραῖον γὰρ ἀπέστειλε τὸν	Ὠρείτην	πρὸς Περδίκκαν Πλάτων, (ὃς ἔπεισεν
[11, 481]	ὡς Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον ἀκράτου	ὤρεξε	τῷ Κύκλωπι. Οὐκ ἔστι δὲ
[11, 508]	ἀρχὴν παραλαβόντος Παρμενίων αὐτὸν ἐν	Ὠρεῷ	λαβὼν ἀπέκτεινεν, ὥς φησι Καρύστιος
[11, 508]	ἐστιν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης, λόγος	ὡρισμένος	καθ´ ὁμολογίαν κοινὴν πόλεως, μηνύων
[11, 490]	ἀνεῖσθαι. Σύνεγγυς γάρ ἐστιν ὁ	Ὠρίων	τῇ ἀστροθεσίᾳ τῶν Πλειάδων· διὸ
[11, 490]	τῆς μητρὸς τῆς Πληιόνης τὸν	Ὠρίωνα.	Ὀρείας δὲ λέγει τὰς Πλειάδας
[11, 490]	μυθεύονται γὰρ καὶ αὗται τὸν	Ὠρίωνα	φεύγειν, διωκομένης τῆς μητρὸς αὐτῶν
[11, 490]	Ὑάδας τε τό τε σθένος	Ὠρίωνος	ἄρκτον θ´, ἣν καὶ ἅμαξαν
[11, 490]	μητρὸς αὐτῶν Πληιόνης ὑπὸ τοῦ	Ὠρίωνος.	(Ἡ δὲ τοῦ ὀνόματος ἐκτροπή,
[11, 475]	δ´ ὁ Λαμψακηνὸς ἐν τοῖς	Ὥροις	παρὰ (Λακεδαιμονίοις φησὶν ἔτι καὶ
[11, 470]	υἱός. Θεόλυτος δ´ ἐν δευτέρῳ	Ὥρων	ἐπὶ λέβητός φησιν αὐτὸν διαπλεῦσαι,
[11, 464]	τῆς μανίας κειμένης ἐπ´ αὐτοῖς	ὡς	ἁμαρτάνουσι μανικῶς καὶ τῆς ἀληθείας
[11, 466]	μέλους, μεμετρημένον πρὸς ὠκύτητα χρόνου.	Ὡς	Ἀμειψίας· Αὔλει μοι μέλος· σὺ
[11, 502]	βασιλέως ταὔτ´, ἀπνευστί τ´ ἐκπιὼν	ὡς	ἄν τις ἥδιστ´ ἴσον ἴσῳ
[11, 500]	διηθήσαντες πίνουσι. Καὶ ἔστιν ὅμοιον	ὡς	ἄν τις μέλι πίνοι διείς,
[11, 470]	βαθυνομένη ὦτά τε ἔχει βραχέα	ὡς	ἂν κύλιξ οὖσα. Καὶ μήποτε
[11, 505]	Ἀρχίλοχον ἐνηνόχασιν. Ἄλλοι δέ φασιν	ὡς	ἀναγνοὺς ὁ Γοργίας τὸν Πλάτωνος
[11, 505]	ὁ Τίμων περὶ αὐτοῦ ἔφη·	Ὡς	ἀνέπλαττε Πλάτων ὁ πεπλασμένα θαύματα
[11, 473]	ᾧ τοὺς κτησίους Δίας ἐγκαθιδρύουσιν,	ὡς	Ἀντικλείδης (φησὶν ἐν τῷ Ἐξηγητικῷ
[11, 503]	τὸ ἐπὶ τῷ σκολίῳ διδόμενον,	ὡς	Ἀντιφάνης παρίστησιν ἐν Διπλασίοις· Τί
[11, 506]	Φιλίππῳ. Διατρέφων δ´ ἐνταῦθα δύναμιν,	ὡς	ἀπέθανε Περδίκκας, ἐξ ἑτοίμου δυνάμεως
[11, 466]	ἔκπωμα ἀπὸ τοῦ βασιλέως Ἀντιγόνου,	ὡς	ἀπὸ Σελεύκου ΣΕΛΕΥΚΙΣ καὶ ἀπὸ
[11, 467]	θεοί. Ἐστὶ καὶ γένος ὀρχήσεως,	ὡς	Ἀπολλοφάνης ἐν Δαλίδι παρίστησιν· Οὑτοσὶ
[11, 505]	ἦν τὸν τρόπον, ὡς χαλεπός,	ὡς	ἀσελγής, διηγησαμένου· ὁ καλὸς Πλάτων
[11, 460]	ποτηριοφόρος κατὰ τὴν Ἀνθέων χῶραν,	ὡς	Αὐτοκράτης ἱστορεῖ ἐν βʹ Ἀχαικῶν.
[11, 494]	λέγῃ (περὶ τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν	ὡς	αὐτὸν ᾔτουν ἐπὶ τὴν δίκην
[11, 470]	ἕλκεται ἐπ´ αὐτὸν τὸ τόξον	ὡς	βαλῶν, καὶ ὁ Ἥλιος παύσασθαι
[11, 467]	συλλαβὴν διὰ τοῦ οὖ μόνου	ὡς	βραχέος ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι συνυπακούεσθαι
[11, 494]	μεγάλην καὶ ἐξευτελίζουσα τὸ ὀξύβαφον	ὡς	βραχύ. (Εἰπόντος οὖν τινος πρὸς
[11, 471]	καὶ Ἀντιφάνης ἐν Ὁμοίοις οὕτως·	Ὡς	δ´ ἐδείπνησαν (συνάψαι βούλομαι γὰρ
[11, 473]	δὲ δή, πολὺ δὴ στιβαρώτερος.	Ὡς	δ´ ἐπιλάμπει ἡ χάρις, ὥστε
[11, 468]	(ΕΛΕΦΑΣ. Οὕτως ἐκαλεῖτο ποτήριόν τι,	ὡς	Δαμόξενός φησιν ἐν Αὑτὸν πενθοῦντι·
[11, 466]	δ´ ἀνθεμεῦντας ἡμῖν στεφάνους ἔνεικον,	ὡς	δὴ πρὸς Ἔρωτα πυκταλίζω. Πρὸ
[11, 481]	Λάταγες ποτέονται κυλιχνᾶν ἀπὸ Τηιᾶν,	ὡς	διαφόρων γινομένων καὶ ἐν Τέῳ
[11, 504]	πᾶσι φιλοτησίαν. Ἐπειπὼν δέ· ~(Φιάλαν	ὡς	εἴ τις ἀφνεᾶς ἀπὸ χειρὸς
[11, 504]	Κύρου οὖν ὃ μὲν λέγει	ὡς	ἐκ πρώτης ἡλικίας ἐπεπαίδευτο πάντα
[11, 509]	ἐπικαθεὶς βακτηρίᾳ, ἀλλότριον, οὐκ οἰκεῖον,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, (ἔλεξεν· ἄνδρες τῆς
[11, 502]	πρόποσιν ἐκαλεῖτο καὶ κύλιξ φιλοτησία,	ὡς	ἐν Λυσιστράτῃ· Δέσποινα Πειθοῖ καὶ
[11, 491]	καὶ τὸ συνεζευγμένον κατ´ ἀριθμόν,	ὡς	ἐντούτοις· Δοιοὺς δ´ ἄρ´ ὑπήλυθε
[11, 466]	τῶν ἐκπωμάτων κτῆμα. Ἀχιλλεὺς οὖν	ὡς	ἐξαίρετόν τι εἶχεν ἀνάθημα δέπας,
[11, 477]	προβεβηκότος, λαβὼν ἓν τῶν κιβωρίων	ὡς	ἐξοινῶν (καὶ μεθύων) ἐνεούρησε. Δίδυμος
[11, 505]	δὲ ἐν τῷ περὶ Γοργίου	Ὡς	ἐπεδήμησε, φησί, ταῖς Ἀθήναις Γοργίας
[11, 465]	φρονήσαντας οὐχ οὕτως ἐπὶ πλούτῳ	ὡς	ἐπὶ τῷ κεκτῆσθαι πολλὰ ἐκπώματα
[11, 506]	λέγειν περὶ αὐτοῦ καὶ δεικνύναι	ὡς	ἔπλαττε τοὺς διαλόγους. (Ὅτι δὲ
[11, 474]	βάθος (Θεόφιλος ἡμῖν, ὦ Στράτων.	Ὡς	ἐς καλὸν τὸν υἱὸν εὐτυχοῦντα
[11, 507]	εἴρηται Ὁμήρῳ. Οὗτος γὰρ εἶπεν	ὡς	ἡ τοῦ Πατρόκλου ψυχὴ Ἄιδόσδε
[11, 502]	´στιν· ἡ ´πὶ τὸ δεῖπνον	ὡς	ἤδη καλεῖ μ´ ὁ χορὸς
[11, 490]	κριτικὸς σφετερισάμενος αὐτῆς τὴν δόξαν	ὡς	ἴδιον ἐκφέρει τὸν λόγον. Καὶ
[11, 507]	ποτήριον (παρεκάλει μὴ ἀθυμεῖν αὐτούς,	ὡς	ἱκανὸς αὐτὸς εἴη ἡγεῖσθαι τῆς
[11, 476]	αὐτὸ οἷον λικνοφορήσας τούτων γεύεται,	ὡς	ἱστορεῖ Ἀμμώνιος ἐν γʹ περὶ
[11, 462]	τὸ Κάδμου καὶ Ἁρμονίας μνημεῖον,	ὡς	ἱστορεῖ Φύλαρχος ἐν τῇ δευτέρᾳ
[11, 509]	καὶ τῶν γνωρίμων τινὰς κεκωμῴδηκεν	ὡς	καὶ ἐπ´ ἀργυρίῳ συκοφαντοῦντας, ἐμφαίνων
[11, 488]	τὸν τῆς ἐμπαιστικῆς τέχνης λόγον,	ὡς	καὶ ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέως σκήπτρου·
[11, 493]	γὰρ ἐπὶ δύο τάσσεσθαι πέφυκεν,	ὡς	καὶ ἐπὶ τούτων· Οἴσετε δ´
[11, 506]	ὑπό τινων Ξενοφῶντος εἶναι λέγεται,	ὡς	καὶ ἡ Ἀλκυὼν Λέοντος τοῦ
[11, 486]	καλοῦνται ἀπὸ Λύκωνος τοῦ κατεσκευασμένου,	ὡς	καὶ Κονώνειοι αἱ ὑπὸ Κόνωνος
[11, 482]	φησι· κύπελλα ἐκπώματα σκύφοις ὅμοια,	ὡς	καὶ Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος, ~(Κύπελλα
[11, 505]	ἀκράτου αὐτῆς μεθυσθῇ. (Λέγεται δὲ	ὡς	καὶ ὁ Γοργίας αὐτὸς ἀναγνοὺς
[11, 486]	ὑέλου. Ἣν σὺ σάου πάντως,	ὡς	καὶ πάντων ἀπ´ ἐκείνης σοὶ
[11, 464]	ἐπὶ πλεῖστον ἀπαρτωμένοις. (Ἡμεῖς οὖν,	ὡς	καὶ παρ´ Ἀθηναίοις ἐγίνετο, ἅμα
[11, 499]	στρογγύλον γάλα καὶ ὀρὸν δεχόμενον,	(ὡς	καὶ παρ´ Ὁμήρῳ λέγεται· Ναῖον
[11, 486]	οὖν καὶ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ	ὡς	καὶ παρὰ τῷ Δημοσθένει γραπτέον
[11, 464]	πολλάκις ἐστὶ τὰ κεράμεα ἐκπώματα,	ὡς	καὶ τὰ παρ´ ἡμῖν ἐκ
[11, 479]	κοτύλην, φησίν, ἐκάλουν οἱ παλαιοί,	ὡς	καὶ τὸ τῶν χειρῶν κοῖλον·
[11, 505]	μόλις ἡ ἡλικία συγχωρεῖ, οὐχ	ὡς	καὶ τοιούτους εἰπεῖν ἢ ἀκοῦσαι
[11, 497]	ὡραίων πλῆρες, ἐμφαινόντων τῶν δημιουργῶν	ὡς	καὶ τοῦ τῆς Ἀμαλθείας ἐστὶν
[11, 485]	Οἳ μὲν ὀξύνουσι τὴν τελευταίαν,	ὡς	καλή, (οἳ δὲ παροξύνουσιν, ὡς
[11, 505]	διάλογον πρὸς τοὺς συνήθεις ἔφη	Ὡς	καλῶς οἶδε Πλάτων ἰαμβίζειν. Ἕρμιππος
[11, 502]	φθοῖσι προσπεπωκώς. Ἔδει δὲ ὀξύνεσθαι	ὡς	Καρσί, παισί, φθειρσί. ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ κύλιξ
[11, 463]	εἰσὶ πόσεων κατὰ πόλεις ἴδιοι,	ὡς	Κριτίας παρίστησιν ἐν τῇ Λακεδαιμονίων
[11, 482]	πρὸς Ἀγήτορα τὸν Λάκωνα Ἐπιστολῇ	ὡς	κυαθῶδες ἀγγεῖον τὸ κυμβίον παραδίδωσι
[11, 500]	λαβρώνιοι. Ἀντιφάνης Χρυσίδι· Σατραποπλούτῳ δ´,	ὡς	λέγουσι, νυμφίῳ, κεκτημένῳ τάλαντα, παῖδας,
[11, 495]	ἀστέρων ὀνήιστος καὶ τῶν τότ´,	ὡς	λέγουσι, πολλὸν ἀνθρώπων (ἐὼν ἄριστος,
[11, 498]	γὰρ ἀρσενικόν ἐστιν ὁ σκύφος,	ὡς	λύχνος, ἄνευ τοῦ σ> προοισόμεθα,
[11, 467]	ζητουμένων φησί· Γυάλας ποτηρίου εἶδος,	ὡς	Μαρσύας γράφει ὁ ἱερεὺς τοῦ
[11, 485]	ὡς καλή, (οἳ δὲ παροξύνουσιν,	ὡς	μεγάλη. Τοῦτο δὲ τὸ ποτήριον
[11, 473]	μοι χόα ὀβολοῦ παραθεῖναί θ´	ὡς	μέγιστον κάνθαρον. Καὶ πάλιν· Ὁ
[11, 479]	καὶ οἷς χρῶνται οἱ μύσται,	ὡς	Νίκανδρός φησιν ὁ Θυατειρηνὸς παρατιθέμενος
[11, 505]	τῶν λόγων ὁ Τήιος Ἀλεξαμενός,	ὡς	Νικίας ὁ Νικαεὺς ἱστορεῖ καὶ
[11, 503]	Ἀττικοὺς καὶ κωμῳδεῖν τὸν ψυγέα	ὡς	ξενικὸν ὄνομα. Εὔφρων ἐν Ἀποδιδούσῃ·
[11, 473]	δὲ κάνθαρος πάλαι δὴ καινὸς	ὡς	ξηραίνεται. (Καὶ ἔτι· Ἅμα δὲ
[11, 509]	ἐξέβαλον. ~(Τίμαιος δ´ ὁ Κυζικηνός,	ὡς	ὁ αὐτὸς Δημοχάρης φησίν, χρήματα
[11, 498]	νομεῖς καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ,	ὡς	ὁ Εὔμαιος Πλησάμενος δῶκε σκύφος,
[11, 492]	ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ διαίρεσιν ἀναγνωστέον,	ὡς	ὁ Θρᾲξ Διονύσιος, ἀλλὰ κατὰ
[11, 478]	δὲ ἀρχὴν ἣν Ἕρμιππος ἀστρολογικὸς	ὡς	ὁ κόσμος ἐξ οὗ τῶν
[11, 466]	τὸ ἐφ´ ἓν πνεῦμα πιεῖν,	ὡς	ὁ κωμικὸς Πλάτων· Λύσας δὲ
[11, 465]	(δι´ ἐκπώματα) τοῖς υἱοῖς κατηράσατο,	ὡς	ὁ τὴν κυκλικὴν Θηβαίδα πεποιηκώς
[11, 481]	κισσύβιον καὶ κυμβίον. Φησὶ γὰρ	ὡς	Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον ἀκράτου ὤρεξε
[11, 462]	τοῦτον ὃς ἐσθλὰ πιὼν ἀναφαίνῃ,	ὡς	οἱ μνημοσύνη, καὶ τὸν ὃς
[11, 490]	νομιστέον τῷ Διὶ τὴν ἀμβροσίαν,	ὡς	οἱ πολλοὶ δοξάζουσιν (ἄσεμνον γάρ)
[11, 493]	ἐπὶ μόνων Μαχάονος καὶ Νέστορος,	ὡς	οἴονταί τινες, τὸ ὃς ἀντὶ
[11, 467]	κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ´ ἀεί. Ἀτὰρ	ὡς	ὅμοιον οὑμὸς υἱὸς ᾤχετο ἔχων
[11, 495]	ὃ ἤμελγον τὸ γάλα. Ὅμηρος·	Ὡς	ὅτε μυῖαι σταθμῷ ἐνιβρομέωσιν ἐυγλαγέας
[11, 466]	(θεῶν δ´ οὐ λάνθαν´ Ἐρινύν)	ὡς	οὔ οἱ πατρώι´ ἐνηέι ἐν
[11, 495]	ἕκτῃ καὶ τριακοστῇ τῶν Ἱστοριῶν	ὡς	οὕτω (καλουμένων τινῶν ποτηρίων μέμνηται
[11, 467]	Μνημονεύει δὲ τοῦ γραμματικοῦ ἐκπώματος	ὡς	οὕτως καλουμένου Εὔβουλος ἐν Νεοττίδι
[11, 471]	που κατειδὼς τὴν γυναικείαν φύσιν,	ὡς	οὐχὶ μικροῖς ἥδεται ποτηρίοις; Ἄλεξις
[11, 487]	ἔγχεον. (ΜΑΣΤΟΣ. Ἀπολλόδωρος ὁ Κυρηναῖος,	ὡς	Πάμφιλός φησι, Παφίους τὸ ποτήριον
[11, 466]	(ΑΩΤΟΝ παρὰ Κυπρίοις τὸ ἔκπωμα,	ὡς	Πάμφιλος. Φιλητᾶς δὲ ποτήριον οὖς
[11, 493]	δ´ ὁ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν,	ὡς	παντὸς ἀνθρώπου μόλις ἂν ἀποκινήσαντος
[11, 500]	Σέλευκος, λυρτός, ὑπὸ δὲ Μηθυμναίων,	ὡς	Παρμένων φησὶν ἐν τῷ περὶ
[11, 491]	Ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο» (οὐχ	ὡς	περὶ ἓν ἕκαστον ἀκουστέον· γενήσονται
[11, 465]	Καὶ μὴν ἐκπώματα ἢν μὲν	ὡς	πλεῖστα ἔχωσιν, τούτῳ καλλωπίζονται· ἢν
[11, 486]	Ἐλευθερῶν, υἱὸς Μύρωνος τοῦ ἀνδριαντοποιοῦ,	ὡς	Πολέμων φησὶν ἐν αʹ περὶ
[11, 494]	ποτήριον. Μνημονεύει δὲ τοῦ ὀξυβάφου	ὡς	ποτηρίου καὶ Εὔβουλος ἐν Μυλωθρίδι·
[11, 483]	αὐτοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ἐν Ἐλεγείοις	ὡς	ποτηρίου οὕτως· Ἀλλ´ ἄγε σὺν
[11, 497]	ποτήρια καὶ τοῦ ῥυτοῦ ἐμνήσθη,	ὡς	προεῖπον· (Ἡδύλος δ´ ἐν Ἐπιγράμμασι
[11, 504]	δὲ εἰσάγει· (καὶ ὃ μέν,	ὡς	πρόκειται, παραιτεῖται πίνειν μεγάλοις ποτηρίοις,
[11, 494]	ποτήριον κερατίου τρόπον εἰργασμένον, ὕψος	ὡς	πυγονιαῖον. (ΟΞΥΒΑΦΟΝ. Ἡ μὲν κοινὴ
[11, 487]	τὴν μετὰ τὸ νίψασθαι πόσιν,	ὡς	Σέλευκος ἐν Γλώσσαις. Καλλίας δ´
[11, 496]	βατιακίου λόγῳ. (ΠΡΟΧΥΤΗΣ εἶδος ἐκπώματος,	(ὡς	Σιμάριστος ἐν τετάρτῳ Συνωνύμων. Ἴων
[11, 480]	Φοξαὶ γοῦν ἦσαν τὸ χεῖλος,	(ὡς	Σιμωνίδης φησὶν ὁ Ἀμόργιος· Αὐτὴ
[11, 466]	(ΒΑΥΚΑΛΙΣ. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ καὶ αὕτη,	ὡς	Σώπατρος ὁ παρῳδός· Βαυκαλὶς ἡ
[11, 477]	τὸ κάτωθεν εἰς στενὸν συνῆχθαι	ὡς	τὰ Αἰγύπτια κιβώρια. (ΚΟΝΔΥ ποτήριον
[11, 484]	λεγόμενον ἢ ἀπὸ τοῦ κεράμου,	ὡς	τὰ Ἀττικὰ σκεύη, ἢ ἀπὸ
[11, 466]	κάτωθεν εὐρύτερον, ἄνω δὲ συνηγμένον,	ὡς	τὰ συσπαστὰ βαλάντια, ἃ καὶ
[11, 480]	κυλιχνίδας εἴρηκε διὰ τούτων· Ἀλλ´	ὡς	τάχιστα μέλανα δεῦρ´ ἀμνὸν φέρειν
[11, 498]	τῷ σ> κλινοῦμεν σκύφος σκύφους,	ὡς	τεῖχος τείχους. Οἱ δ´ Ἀττικοὶ
[11, 483]	νήφειν ἐν φυλακῇ τῇδε δυνησόμεθα,	ὡς	τῆς κύλικος λεγομένης κώθωνος. Ἀριστοφάνης
[11, 460]	Ἅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς πόσεως,	ὡς	τὸ ἔκπωμα οἱ Ἀττικοί, ἐπεὶ
[11, 466]	ἔχον τὰ ἔπη χρυσοῖς γράμμασιν,	ὡς	τὸ Νέστορος ὄν. Ἀχαιὸς δ´
[11, 466]	(ἔχοντα κύπελλον χρυσοῦ οὕτω θαυμασίου	ὡς	τὸν παρ´ αὐτοῖς αὐτῷ παραβαλλόμενον
[11, 497]	μεθ´ ὧν πιὼν τὸ δίκερας	ὡς	τὸν φίλτατον βασιλέα πάρειμι. Διονύσιος
[11, 502]	Τελέστης δ´ ἄκατον ὠνόμαζέ νιν,	ὡς	τοῦ Τελέστου ἄκατον τὴν φιάλην
[11, 499]	(Σκύφιον δὲ λαβὼν δέπας ἔμμετρον	ὡς	τριλάγυνον πί´ ἐπισχόμενος, τό ῥά
[11, 499]	δ´ ἐν Γηρυονηίδι Στησιχόρου Ἔμμετρον	ὡς	τριλάγυνον τὴν τῶν τριῶν γενῶν
[11, 488]	χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον. Ἐμφαίνεται γὰρ	ὡς	τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ ἐπὶ
[11, 483]	καλοῦσι τοὺς πλέονα ἄκρατον σπῶντας,	ὡς	Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Δημοσθένους.
[11, 474]	ἔδωκε δῶρον αὐτὸ τῆς μίξεως,	ὡς	Φερεκύδης ἐν τῇ δευτέρᾳ ἱστορεῖ
[11, 467]	δὲ τὸν ποδονιπτῆρα δεῖνον ὀνομάζουσιν,	ὡς	Φιλητᾶς φησιν ἐν Ἀτάκτοις. ~(ΔΕΠΑΣΤΡΟΝ.
[11, 498]	κυλίκιον μικρόν, ᾧ σπένδουσιν Αἰολεῖς,	ὡς	Φιλητᾶς φησιν ἐν Ἀτάκτοις. (ΣΚΥΦΟΣ.
[11, 465]	ἡδέος οἴνου. Αὐτὰρ ὅ γ´	ὡς	φράσθη παρακείμενα πατρὸς ἑοῖο τιμήεντα
[11, 505]	οἷός τις ἦν τὸν τρόπον,	ὡς	χαλεπός, ὡς ἀσελγής, διηγησαμένου· ὁ
[11, 499]	εἶναι ὄνομα παρὰ τοῖς Ἕλλησιν,	ὡς	χοὸς καὶ κοτύλης. (Χωρεῖν δ´
[11, 476]	αὐτοῖς γινομένων μεγάλα κέρατα φυόντων,	ὡς	χωρεῖν τρεῖς καὶ τέτταρας χόας,
[11, 485]	τέττιξ κελαδεῖ. Καὶ ἐν Μήδῳ·	Ὥς	ποτ´ ἐκήλησεν Καλλίστρατος υἷας Ἀχαιῶν,
[11, 507]	διαθήκαις, ἐν ἐκκομιδαῖς, ἐν τάφοις»	ὥς	φησι Διοσκουρίδης ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν.
[11, 508]	αὐτὸν ἐν Ὠρεῷ λαβὼν ἀπέκτεινεν,	ὥς	φησι Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασι.
[11, 486]	τἀμαυτοῦ δίδωμι χρήματα. (ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ κύλιξ,	ὥς	φησι Κλείταρχος καὶ Νίκανδρος ὁ
[11, 461]	οἱ ὑπὸ τῇ Οἴτῃ κατοικοῦντες,	(ὥς	φησι Νίκανδρος ὁ Θυατειρηνός, ὀνομασθῆναι
[11, 506]	ἡ Ἀλκυὼν Λέοντος τοῦ Ἀκαδημαικοῦ,	ὥς	φησι Νικίας ὁ Νικαεύς. Τὰ
[11, 502]	τις, ἣν κατὰ φιλίαν προὔπινον,	ὥς	φησι Πάμφιλος. Δημοσθένης δέ φησι·
[11, 475]	ΚΑΛΠΙΟΝ. Ποτηρίου τι γένος Ἐρυθραίου,	ὥς	φησι Πάμφιλος. Εἶναι δ´ αὐτὸ
[11, 479]	ἐν Ἰταλικαῖς Γλώσσαις καὶ Ἡράκλειτος,	ὥς	φησι Πάμφιλος, τὴν κοτύλην καλεῖσθαι
[11, 496]	ἡσυχῇ, ὃ κοτυλίσκον ἔνιοι προσαγορεύουσιν,	ὥς	φησι Πάμφιλος. Χρῶνται δὲ αὐτῷ
[11, 500]	δ´ ὁ σκύφος ὑπὸ Ἠπειρωτῶν,	ὥς	φησι Σέλευκος, λυρτός, ὑπὸ δὲ
[11, 482]	ἢ αἰτίαν ἔχοντα οὐ χρηστήν,	ὥς	φησιν Ἀντίοχος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν
[11, 508]	αὐτοῖς χρήσασθαι. Νόμος γάρ ἐστιν,	ὥς	φησιν Ἀριστοτέλης, λόγος ὡρισμένος καθ´
[11, 479]	τὰ συμπόσια καὶ περὶ Σικελίαν,	ὥς	φησιν Δικαίαρχος, πρῶτον εἰσαγαγόντων. Τοσαύτη
[11, 508]	ἀπεσφάγη. Εὐαίων δ´ ὁ Λαμψακηνός,	ὥς	φησιν Εὐρύπυλος καὶ Δικαιοκλῆς ὁ
[11, 500]	καὶ (Δερκυλλίδας ὁ Λακεδαιμόνιος Σκύφος,	ὥς	φησιν Ἔφορος ἐν τῇ ὀκτωκαιδεκάτῃ
[11, 466]	μετὰ φρονήσεως τὸν ἑκάστου νοῦν,	ὥς	φησιν ὁ Πίνδαρος· Ἁνίκ´ ἀνθρώπων
[11, 466]	αὐτὸς ἐκπώματα ὅσα πλεῖστα εἶχεν,	ὥς	φησιν ὁ τραγικός· Πολὺν δ´
[11, 491]	ἀθάνατον ποίησε καὶ οὐρανῷ ἐγκατένασσεν.	Ὣς	δ´ αὕτως τρήρωσι πελειάσιν ὤπασε
[11, 508]	καὶ περὶ πλειόνων ἄλλων, οὐδ´	ὣς	διὰ ταῦτα θαυμαστέος ἐστίν. Ἔχει
[11, 488]	καὶ ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέως σκήπτρου·	Ὣς	φάτο χωόμενος, ποτὶ δὲ σκῆπτρον
[11, 464]	καὶ ὁ φίλοινος οἰνομανὴς καὶ	ὡσαύτως	ἐπὶ τῶν ὁμοίων, οὐκ ἀλλοτρίως
[11, 466]	πρεσβύτεροι γενόμενοι φέρουσιν, ἵνα δῆλοι	ὦσι	κλεινοὶ γενόμενοι. (Ὁρᾷς δ´, ὅταν
[11, 506]	εἰς ἐπιστολὴν ἔγραψέ τι τοιοῦτον·	Ὥσπερ	ἀγνοοῦντας τοὺς ἀνθρώπους ὅτι καὶ
[11, 484]	ἀπὸ τοῦ σχήματος ἐπιχωριάσαντος ἐκεῖ,	ὥσπερ	αἱ Θηρίκλειαι λέγονται. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι·
[11, 507]	τι πάθος πρὸς τὴν πολιτείαν,	ὥσπερ	ἂν εἰ ζωγράφος ἐβούλετο τὰ
[11, 480]	μέν, οὐ κατὰ τόρνον, ἀλλ´	ὥσπερ	δακτύλῳ πεποιημέναι, καὶ ἔχουσιν ὦτα
[11, 463]	τυγχάνειν ἡμᾶς αἰεὶ τοὺς ζῶντας,	ὥσπερ	εἰς πανήγυρίν τινα ἀφειμένους ἐκ
[11, 504]	ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς δὲ φιλοφροσύνας	ὥσπερ	ἔλαιον φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι
[11, 489]	εἶναι τοῖς ἥλοις ὁμοίως καὶ	ὥσπερ	ἐμπεπηγέναι τῷ οὐρανῷ, καθὼς καὶ
[11, 499]	καὶ τοῦτο πωλεῖν μέχρι ἂν	ὥσπερ	ἐν ἐράνῳ εἷς λοιπὸς ᾖ
[11, 504]	τὰ πάτρια, ὁ δὲ Πλάτων	ὥσπερ	ἐναντιούμενος ἐν τρίτῳ Νόμων φησί·
[11, 508]	οὓς καταφρονῶν τῶν ἀναγνωσομένων συνέθηκεν,	ὥσπερ	καὶ οἱ πολλοὶ τῶν μαθητῶν
[11, 482]	γὰρ τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον,	ὥσπερ	καὶ τὸ ἀμφικύπελλον, (ἢ ὅτι
[11, 509]	διὰ γοητείαν νῦν εἰσιν περίβλεπτοι·	ὥσπερ	καὶ (Χαίρων ὁ Πελληνεύς, ὃς
[11, 460]	παρ´ Ἀριστοφάνει μὲν ἐν Γεωργοῖς·	(Ὥσπερ	κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται. Ἔστι καὶ
[11, 504]	τὰς ψυχὰς τὰς μὲν λύπας	ὥσπερ	ὁ μανδραγόρας ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς
[11, 487]	κοττάβῳ πρόσεστι καὶ Μάνης τις	ὥσπερ	οἰκέτης; Ἕρμιππος Μοίραις Ῥάβδον δ´
[11, 481]	δέ γ´ αὐταῖσιν βαθείας κύλικας	ὥσπερ	ὁλκάδας οἰναγωγούς, περιφερεῖς, λεπτάς, μέσας,
[11, 488]	τὴν ἰδέαν· τινὰ δὲ δύο,	ὥσπερ	τὰ ᾠοσκύφια καὶ τὰ κανθάρια
[11, 482]	ἦν ὁ τύπος καὶ οὐχ	ὥσπερ	τὸ δέπας καὶ τὸ ἄλεισον
[11, 503]	ποιεῖν; σὺ γὰρ εἶπον. {Β.	Ὥσπερ	χρυσίου φωνῆς ἀπότισον, Πυργόθεμι, καταλλαγήν.
[11, 474]	ταπεινὰ δὲ καὶ γλαφυρὰ πάντες	ὡσπερεὶ	αὐτὰ τὰ ποτήρι´, οὐ τὸν
[11, 489]	δὲ τὰ ὦτα τὰς περιστεράς·	ὡσπερεὶ	δέ τινα ῥοπάλια δύο ὑποκεῖσθαι
[11, 460]	Μελιλώτῳ. Εὔβουλος δ´ ἐν Λήδᾳ·	Ὡσπερεὶ	σπονδὴν διδοὺς ἐν τῷ κυλικείῳ
[11, 464]	{Β. Τὸν ἐπιδέξια λέγειν; Ἄπολλον,	ὡσπερεὶ	τεθνηκότι. (Παραιτητέον δ´ ἡμῖν τὰ
[11, 496]	αὖ καταμένει· τοσοῦτον δὲ πίνουσιν	ὥστε	ἀντὶ τοῦ εἰσφέρειν αὐτοὶ ἐκφέρονται,
[11, 492]	ὑπὸ τῷ πυθμένι οἷον ὑποπυθμένιοι·	(ὥστε	διακρατεῖσθαι τὸ δέπας ὑπὸ δυεῖν
[11, 479]	ἐγένετο σπουδὴ περὶ τὸ ἐπιτήδευμα	ὥστε	εἰς τὰ συμπόσια παρεισφέρειν ἆθλα
[11, 479]	πῖπτον ἐκ τῆς κύλικος ὑγρόν·	ὥστε	ἔνιοι μεῖζον ἐφρόνουν ἐπὶ τῷ
[11, 508]	ἀλλὰ τοῖς ὑπ´ αὐτοῦ διαπλαττομένοις,	ὥστε	καὶ ζητεῖσθαι τοὺς χρησομένους. Ἐχρῆν
[11, 464]	αὐτὸ σημαινόντων τῶν ὀνομάτων τούτων.	Ὥστε	καὶ τὰ λοιπὰ μὴ ἀλλοτρίως
[11, 501]	τὸν δεχόμενον ἴσως ὕδωρ ψυχρόν,	ὥστε	καὶ τὴν φιάλην εἶναι χαλκίῳ
[11, 464]	παραχυθὲν οὕτω τὰς μέθας ἵστησιν	(ὥστε	καὶ τῶν ἀφροδισίων παραλύειν τὰ
[11, 501]	τοῦτο δ´ αὖ τὸ περιττόν;	ὥστε	λέγεσθαι τὴν περιττῶς πεποιημένην ἀμφίθετον,
[11, 470]	ἐξ αὐτῆς καὶ κύλικας θηρικλείους,	ὥστε	μηδένα ἂν διαγνῶναι πρὸς τὰς
[11, 508]	συνέταξε τὴν ἑταιρίαν τοῦ βασιλέως	ὥστε	οὐκ ἐξῆν τοῦ συσσιτίου μετασχεῖν,
[11, 489]	τὸν φυσικὸν τοῦ ποτηρίου πυθμένα,	ὥστε	ὑπὸ δυοῖν πυθμένοιν φέρεσθαι τὸ
[11, 473]	Ὡς δ´ ἐπιλάμπει ἡ χάρις,	ὥστε	φίλει καὶ γράφε καὶ μέθυε.
[11, 495]	ἀμπέλου κλάδον κατάκαρπον τὸν καλούμενον	ὦσχον.	Τρέχουσι δ´ ἐκ τοῦ ἱεροῦ
[11, 466]	ἀμφικύπελλόν φησι τὸ μὴ ἔχον	ὦτα.	Ἄλλοι δὲ τὴν ἀμφὶ ἀντὶ
[11, 488]	διορίζονται, ὅτι εἶχεν μὲν δύο	ὦτα	ἄνω, καθότι καὶ τἄλλα ποτήρια,
[11, 501]	λέγεται ὁ ἀμφοτέρωθεν κατὰ τὰ	ὦτα	δυνάμενος φέρεσθαι, οὕτως καὶ τὴν
[11, 466]	τὸ ὑγρόν. Ὅτι δὲ δύο	ὦτα	εἶχε δῆλον· Ἦτοι ὃ καλὸν
[11, 473]	καινὸν δίωτον ἐπιθηματοῦντα στέψαι τὰ	ὦτα	ἐρίῳ λευκῷ καὶ ἐκ τοῦ
[11, 488]	τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος δύο	ὦτα	ἔχειν. Πελειάδας δὲ πῶς ἄν
[11, 501]	(καὶ) ἐκπέταλον λεβητῶδες, ἴσως δύο	ὦτα	ἔχον ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν.
[11, 474]	ἐπίμηκες, συνηγμένον εἰς μέσον ἐπιεικῶς,	ὦτα	ἔχον μέχρι τοῦ πυθμένος καθήκοντα.
[11, 489]	σκύφον εἶναι παρακειμένως ἔχοντα τὰ	ὦτα,	καθάπερ αἱ δίπρῳροι τῶν νεῶν,
[11, 484]	καὶ μέγα· ἔχει δὲ καὶ	ὦτα	μεγάλα. Μένανδρος Ἁλιεῖ· Εὐποροῦμεν, οὐδὲ
[11, 478]	οὐκ εἶναι, οὐ γὰρ ἔχειν	ὦτα,	παραπλήσιον δ´ ὑπάρχειν λουτηρίῳ βαθεῖ,
[11, 481]	ὀρθῶν, πυθμένα μὴ ἐχόντων μηδὲ	ὦτα.	Πτολεμαῖος δὲ ὁ τοῦ Ἀριστονίκου
[11, 466]	γὰρ στρογγύλον, μικρὸν πάνυ, παλαιόν,	ὦτα	συντεθλασμένον σφόδρα, ἔχον κύκλῳ τε
[11, 489]	τῶν νεῶν, περὶ δὲ τὰ	ὦτα	τὰς περιστεράς· ὡσπερεὶ δέ τινα
[11, 470]	περὶ τὰς λαγόνας ἱκανῶς βαθυνομένη	ὦτά	τε ἔχει βραχέα ὡς ἂν
[11, 480]	ὥσπερ δακτύλῳ πεποιημέναι, καὶ ἔχουσιν	ὦτα	τέσσαρα, πυθμένα εἰς πλάτος ἐκτεταμένον
[11, 466]	ταῦτα δὲ ἂν εἴη τὰ	ὦτα.	Τὸ δὲ ἄλεισον ἤτοι ἀπὸ
[11, 488]	γίνεται τὸν τρόπον τοῦτον τέτταρα	ὦτα.	Τοῦτο δὲ οὐκ ἐπὶ πάντων,
[11, 466]	δὲ διὰ τὸ περικεκυρτῶσθαι τὰ	ὠτάρια·	κυφὸν γὰρ εἶναι τὸ κυρτόν.
[11, 481]	δ´ ὁ Θυατειρηνὸς τὸ χωρὶς	ὠτίων	ποτήριον ὠνομακέναι Θεόπομπον ἐν Μήδῳ.
[11, 491]	(καθ´ ἑκατέραν τὴν σχίσιν τῶν	ὤτων	ἀκουσόμεθα μίαν πελειάδα· ἃς δοιὰς
[11, 500]	διαφοράν· ἔπεστι γὰρ ἐπὶ τῶν	ὤτων	αὐτοῖς ὁ λεγόμενος Ἡράκλειος δεσμός.
[11, 482]	ἀμφικύπελλα οἷον ἀμφίκυρτα ἀπὸ τῶν	ὤτων,	διὰ τὸ τοιαῦτα εἶναι τῇ
[11, 492]	τέσσαρες μὲν ἦσαν ἐπὶ τῶν	ὤτων,	δύο δὲ ὑποπυθμένες, τουτέστιν ὑπὸ
[11, 491]	τῷ ποτηρίῳ, καθ´ ἕκαστον τῶν	ὤτων	δύο ὑποθετέον εἴτε βούλεταί τις
[11, 491]	ἐπείπερ ἔσχισται μὲν ἑκάτερον τῶν	ὤτων	εἰς δύο σχίσεις, τούτων δ´
[11, 491]	τέτταρες αἱ πᾶσαι σχίσεις τῶν	ὤτων,	ἑκάτερον δὲ καθὸ συμφυῆ πάλιν
[11, 488]	ἐπιφανείας ὄντες. (Καὶ περὶ τῶν	ὤτων	οὕτως διορίζονται, ὅτι εἶχεν μὲν
[11, 488]	ὑπόθοιτο νεμομένας περὶ ἕκαστον τῶν	ὤτων;	πῶς δὲ καὶ λέγει δύο
[11, 488]	ἄγαν ὑπέδειξε τὴν τῶν τεσσάρων	ὤτων	σχέσιν ἔχουσαν ὧδε. Ἐκ μιᾶς
[11, 492]	ἐλαίης. ~(Γενήσονται οὖν ἐπὶ τῶν	ὤτων	τέσσαρες πελειάδες. (Ἔπειθ´ ὅταν ἐπενέγκῃ
[11, 507]	ὁρῶ τίν´ ἐσχήκαμεν ἀπ´ αὐτοῦ	ὠφέλειαν.	(Ἐὰν γὰρ καὶ συγχωρήσῃ τις
[11, 509]	συνῴκισεν πρὸς γάμου κοινωνίαν, ταῦτ´	ὠφεληθεὶς	ἐκ τῆς καλῆς Πολιτείας καὶ
[11, 466]	πλουτοῦσι, διαπράττουσι, νικῶσιν δίκας, εὐδαιμονοῦσιν,	ὠφελοῦσι	τοὺς φίλους. Αὔξει γὰρ καὶ
[11, 467]	Ἀτὰρ ὡς ὅμοιον οὑμὸς υἱὸς	ᾤχετο	ἔχων φιάλιον τῷδε. {Β. Πολλὰ
[11, 478]	λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι,	ὦχροι,	φακοί, κύαμοι, ζειαί, βρόμος, παλάθιον,
[11, 476]	λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι,	ὦχροι,	φακοί. Ὁ δὲ βαστάσας αὐτὸ
[11, 503]	στέφανος καὶ οἶνος κεκραμένος ἐν	ᾠῷ	χρυσῷ, οὗ αὐτὸς βασιλεὺς πίνει.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/01/2008