Livre, pages
[11, 506]	μὴν οὐ δύνανται Πάραλος καὶ	(Ξάνθιππος	οἱ Περικλέους υἱοὶ (τελευτήσαντες τῷ
[11, 462]	καὶ καθαρόν. (Πάρκεινται δ´ ἄρτοι	ξανθοὶ	γεραρή τε τράπεζα τυροῦ καὶ
[11, 465]	οὕτως· (Αὐτὰρ ὁ διογενὴς ἥρως	ξανθὸς	Πολυνείκης πρῶτα μὲν Οἰδιπόδῃ καλὴν
[11, 473]	ξηρὸν ἐπόης´ εὐθέως τὸν κάνθαρον.	Ξέναρχος	δ´ ἐν Πριάπῳ φησὶ τάδε·
[11, 500]	τοὺς Διοσκόρους, καλῶν αὐτοὺς ἐπὶ	ξένια·	(Οὐ βοῶν πάρεστι σώματ´ οὔτε
[11, 503]	καὶ κωμῳδεῖν τὸν ψυγέα ὡς	ξενικὸν	ὄνομα. Εὔφρων ἐν Ἀποδιδούσῃ· Ἐπὰν
[11, 509]	μόνῳ Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἀλλὰ καὶ	Ξενοκράτει.	Καὶ οὗτος οὖν τῆς πατρίδος
[11, 507]	ὄντος καὶ μαθητὴν ἕνα ἔχοντος	Ξενοκράτην,	τοῦτον περιέσπασεν. Καὶ Φαίδωνι δὲ
[11, 477]	ὀνομάτων, λέγων ἐπὶ τοῦ οἰκείου	ξένου	τοῦ παρὰ τῷ Ἀθηναίῳ Πόλλιδι
[11, 462]	τὸ συμπόσιον κατὰ τὸν Κολοφώνιον	Ξενοφάνη	πλῆρες ὂν πάσης θυμηδίας· Νῦν
[11, 466]	ἐμβάλλεσθαι, μεθ´ ὃ τὸν οἶνον.	Ξενοφάνης·	Οὐδέ κεν ἐν κύλικι πρότερον
[11, 466]	ἀποπλασάμενον ἴδιον ποιῆσαι πλάσμα. (ΒΙΚΟΣ.	Ξενοφῶν	Ἀναβάσεως πρώτῳ· Κῦρος ἔπεμπε βίκους
[11, 465]	περὶ τῶν κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων.	(Ξενοφῶν	δ´ ἐν ὀγδόῳ Παιδείας περὶ
[11, 496]	αὐτοῦ καὶ Ἀλέξανδρος ἐν τιγονι.	Ξενοφῶν	δ´ ἐν ὀγδόῳ Παιδείας προχοίδας
[11, 476]	ἀργυρέων κεράτων πίνοντες ἐπλάζοντο. Καὶ	Ξενοφῶν	δ´ ἐν τῇ ζʹ τῆς
[11, 483]	(ΚΩΘΩΝ Λακωνικὸν ποτήριον, οὗ μνημονεύει	Ξενοφῶν	ἐν αʹ Κύρου Παιδείας. Κριτίας
[11, 476]	συμπόσιον γράφει οὕτως· (Ἐπεὶ δὲ	Ξενοφῶν	σὺν τοῖς μετ´ αὐτοῦ εἰσῆλθε
[11, 505]	γυναιξὶ τρέφειν Πάλιν ὁ μὲν	Ξενοφῶν	συναναβὰς Κύρῳ εἰς Πέρσας μετὰ
[11, 504]	ποτηρίων, τὸν ἥδιστον καὶ χαριέστατον	Ξενοφῶντα	πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες, ὃς ἐν
[11, 506]	ὁ γὰρ δεύτερος ὑπό τινων	Ξενοφῶντος	εἶναι λέγεται, ὡς καὶ ἡ
[11, 504]	τις ἀποβλέπων τὰ τοῦ καλοῦ	Ξενοφῶντος	ἐπιγινώσκειν δυνήσεται ἣν εἶχε πρὸς
[11, 504]	παρατυχόντων οὐδὲ κατὰ μικρὸν τοῦ	Ξενοφῶντος	μέμνηται. Καὶ περὶ τοῦ Κύρου
[11, 502]	καλεῖ διὰ τούτων· Ἀπήντων τῷ	ξένῳ	εἰς τὴν κατάλυσιν ησονην αἴθων
[11, 473]	κάνθαρος πάλαι δὴ καινὸς ὡς	ξηραίνεται.	(Καὶ ἔτι· Ἅμα δὲ λαβοῦς´
[11, 481]	τοῦ βαλανείου γὰρ δίεφθος ἔρχομαι,	ξηρὰν	ἔχουσα τὴν φάρυγα. {Β. Δώσω
[11, 473]	μέγεθος ἀρεσιαν μέγαν πάνυ, καὶ	ξηρὸν	ἐπόης´ εὐθέως τὸν κάνθαρον. Ξέναρχος
[11, 474]	Πηλεὺς δ´ ἐστὶν ὄνομα κεραμέως,	(ξηροῦ	λυχνοποιοῦ, Κανθάρου, πενιχροῦ πάνυ, ἀλλ´
[11, 492]	τῷ ποτηρίῳ ἐντετυπῶσθαι τὰς Πλειάδας,	ξηρῶν	τροφῶν οὔσας σημαντικάς, λεκτέον ὅτι
[11, 488]	Ἀμφὶ δ´ ἄρ´ ὤμοισιν βάλετο	ξίφος·	ἐν δέ οἱ ἧλοι χρύσειοι
[11, 488]	τῶν ῥοπάλων. Καὶ ἐπὶ τοῦ	ξίφους	(τοῦ Ἀγαμέμνονος· Ἀμφὶ δ´ ἄρ´
[11, 500]	ἀποκλάσαντες ἀπ´ αὐτῶν ἐν τοῖς	ξυλίνοις	ποτηρίοις, οὓς καλοῦσι ταβαίτας, προβρέχουσι
[11, 496]	Φιλητᾶς δ´ ἐν Ἀτάκτοις ἀγγεῖον	ξύλινον,	ἀφ´ οὗ τοὺς ἀγροίκους πίνειν.
[11, 494]	Πάμφιλος ἐν Ἀττικαῖς Λέξεσι τὸ	ξύλινον	ποτήριον ἀποδίδωσι. ~(ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΝ. Ποσειδώνιος ὁ
[11, 477]	Μαρσύας δὲ κύπελλον καὶ τὸ	ξύλινον	ποτήριον. Εὔμολπος δὲ γένος τι
[11, 477]	ἀγροικικῆς, ἔνθα προσήκει μάλιστα τὸ	ξύλινον	ποτήριον. Κλείταρχος δέ φησιν Αἰολεῖς
[11, 466]	ΚΕΡΑΣ καὶ ΕΝΙΑΥΤΟΣ καλούμενον. (ΑΜΦΩΞΙΣ	ξύλινον	ποτήριον, ᾧ χρῆσθαι τοὺς ἀγροίκους
[11, 499]	τοῦτο δ´ ἐστὶν ὁμοίως ἀγγεῖον	ξύλινον	στρογγύλον γάλα καὶ ὀρὸν δεχόμενον,
[11, 495]	δὲ καὶ μείζονα. ΠΡΟΑΡΟΝ κρατὴρ	ξύλινος,	εἰς ὃν τὸν οἶνον κιρνᾶσιν
[11, 477]	ὑπὸ ποιμένων ἐργασθῆναι ἐκ κισσίνου	ξύλου.	Ἄλλοι δὲ ἐτυμολογοῦσιν αὐτὸ ἀπὸ
[11, 477]	κατ´ ἀρχὰς ἐκ κισσίνου κατασκευασθὲν	ξύλου.	(Νίκανδρος δὲ ὁ Κολοφώνιος ἐν
[11, 471]	ἐμέ, Θεολύτη, παρὰ τὸν νέον	ξύνδουλον.	Οὑτωσὶ καλῶς. {ΘΕΟΛ. Σπινθὴρ τάλας,
[11, 480]	τοῦτό τοι πέμπω μεταδόρπιον. Ἐν	ξυνῷ	κεν εἴη συμπόταισίν τε γλυκερὸν
[11, 509]	ἐν πεδίλῳ πόδα τιθεὶς ὑπὸ	ξυρὸν	κνήμης ἱμάντων ἰσομέτροις ἑλίγμασιν, ὄγκῳ
[11, 509]	δυνάμενος λέγειν, εὖ μὲν μαχαίρᾳ	ξύστ´	ἔχων τριχώματα, εὖ δ´ ὑποκαθιεὶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/01/2008