Livre, pages
[11, 485]	Ἀπολλοφάνης δὲ Κρησί· Καὶ λεπαστά	μ´	ἁδύοινος εὐφρανεῖ δι´ ἡμέρας. Θεόπομπος
[11, 485]	τοὐμόν, ὦναξ δέσποτα, οἷον ἅθρουν	μ´	ἐξέπιες. Ἐν δὲ Γηρυτάδῃ· ἦν
[11, 502]	τὸ δεῖπνον ὡς ἤδη καλεῖ	μ´	ὁ χορὸς ὁ φιλοτήσιος. Διὰ
[11, 472]	ζέουσαν. Οὐδ´ ἂν Αὐτοκλῆς οὕτως	μὰ	τὴν Γῆν εὐρύθμως τῇ δεξιᾷ
[11, 483]	Συρακοσίους κύπελλα καλεῖν τὰ τῆς	μάζης	καὶ τῶν ἄρτων ἐπὶ τῆς
[11, 487]	Παφίους τὸ ποτήριον οὕτως καλεῖν.	(ΜΑΘΑΛΙΔΑΣ	Βλαῖσος ἐν Σατούρνῳ φησίν· Ἑπτὰ
[11, 487]	Βλαῖσος ἐν Σατούρνῳ φησίν· Ἑπτὰ	μαθαλίδας	ἐπίχε´ ἡμῖν τῶ γλυκυτάτω. Πάμφιλος
[11, 508]	καὶ περὶ τῶν ἐν τοῖς	μαθήμασι	διεξέρχεται καὶ περὶ τῶν κατὰ
[11, 507]	τὸ καθόλου πᾶσι τοῖς Σωκράτους	μαθηταῖς	ἐπεφύκει μητρυιᾶς ἔχων διάθεσιν. Διόπερ
[11, 507]	Αἰσχίνου τε πένητος ὄντος καὶ	μαθητὴν	ἕνα ἔχοντος Ξενοκράτην, τοῦτον περιέσπασεν.
[11, 461]	γὰρ ὁ Μεσσήνιος, ὁ Ἀριστοτέλους	μαθητής,	ἐν τῷ περὶ Ἀλκαίου μικροῖς
[11, 508]	Καὶ Κάλλιππος δ´ ὁ Ἀθηναῖος,	μαθητὴς	καὶ αὐτὸς Πλάτωνος, ἑταῖρος Δίωνος
[11, 508]	ὥσπερ καὶ οἱ πολλοὶ τῶν	μαθητῶν	αὐτοῦ τυραννικοί τινες καὶ διάβολοι
[11, 489]	λέγεται τὴν Νεστορίδα κατασκευάσαι τῶν	μαθητῶν	αὐτῷ συνενεγκάντων τἀργύριον· (ὅπερ Προμαθίδας
[11, 490]	(Δίδωτι δ´ εὖχος Ἑρμᾶς ἐναγώνιος,	Μαίας	εὐπλοκάμοιο παῖς, ἔτικτε δ´ Ἄτλας
[11, 460]	Σεμέλῃ ἢ Διονύσῳ· Ἑρμῆς ὁ	Μαίας	λίθινος, ὃν προσεύγμασιν ἐν τῷ
[11, 506]	ἀδελφὸν δὲ τοῦ Ἀλκιβιάδου Κλεινίαν	μαινόμενόν	τε ἀποφαίνει καὶ τοὺς υἱοὺς
[11, 491]	οὐδ´ ἄρα τίς νιν ἠείδει	μακάρων·	ὃ δ´ ἀέξετο πᾶσι μέλεσσι.
[11, 508]	(Περδίκκᾳ τῷ βασιλεῖ διατρίβων ἐν	Μακεδονίᾳ	οὐχ ἧττον αὐτοῦ (ἐβασίλευε) φαῦλος
[11, 506]	ἐπίγραμμα, ἀλλὰ καὶ Ἀρχελάου τοῦ	Μακεδονίας	βασιλέως, (ὃν οὐ μόνον ἐπονείδιστον
[11, 498]	Εὐρυσθεῖ ἀρσενικῶς ἔφη· Σκύφος τε	μακρός.	Καὶ Ἀχαιὸς δ´ ἐν Ὀμφάλῃ·
[11, 466]	τι. ΒΡΟΜΙΑΔΕΣ, ἔκπωμα ὅμοιον τοῖς	μακροτέροις	τῶν σκύφων. (ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΝ ΕΚΠΩΜΑ τὸ
[11, 471]	Ἐν δὲ Κυβευταῖς· Ἄρτι μὲν	μάλ´	ἀνδρικὴν τῶν θηρικλείων ὑπεραφρίζουσαν παρα,
[11, 492]	οὗ καὶ γενεῆθεν ἀκούομεν, ἀλλὰ	μάλ´	αὕτως εἴρητ´. Ἑπτὰ δ´ ἐκεῖναι
[11, 468]	ἐν πέμπτῳ Θηβαίδος φησί· Πάντα	μάλ´	ὅσς´ Ἄδρηστος ἐποιχομένους ἐκέλευσε ῥεξέμεν·
[11, 461]	εἶδον οὖν τὴν Ἡράκλειαν καὶ	μάλ´	ὡραίαν πόλιν. Ἡρακλεῶται δ´ εἰσὶν
[11, 508]	λόγους ὑπὲρ ἔρωτος εἰρημένους καὶ	μάλα	ἀπρεπεῖς, οὓς καταφρονῶν τῶν ἀναγνωσομένων
[11, 504]	ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτο πίνῃ, καὶ	μάλα	ὀρθά τε αὔξεται καὶ θάλλοντα
[11, 477]	πεποιῆσθαι πολυτελῶς, τοῦ κώθωνος εὖ	μάλα	προβεβηκότος, λαβὼν ἓν τῶν κιβωρίων
[11, 485]	δι´ ἡμέρας. Θεόπομπος Παμφίλῃ· Λεπαστὴ	μάλα	συχνή, (ἣν ἐκπιοῦς´ ἄκρατον Ἀγαθοῦ
[11, 496]	βασιλεύσαντος καὶ ἐπὶ τρυφῇ καὶ	μαλακίᾳ	διαβοήτου γενομένου ἱστορεῖ (Νίκανδρος ὁ
[11, 499]	βαδίζειν εἰς τὰ γεύμαθ´ ὑπὸ	μάλης,	καὶ τοῦτο πωλεῖν μέχρι ἂν
[11, 476]	ἐκπιόντι χρύσεον κέρας (τρίψει γέμοντα	μαλθακῆς	ὑπ´ ὠλένης. Ἕρμιππος Μοίραις· Οἶσθά
[11, 466]	ὕδωρ ἐπῇ. Ἀλλ´ ἴσον ἴσῳ	μάλιστ´	ἀκράτου δύο χοᾶς πίνους´ ἀπ´
[11, 479]	αἱ πρὸς τὸ πρᾶγμα χρήσιμαι	μάλιστ´	εἶναι δοκοῦσαι κατεσκευάζοντο, καλούμεναι κοτταβίδες.
[11, 488]	τὸ εἶδος τῆς κατασκευῆς θεωρεῖται,	μάλιστα	δὲ τῶν λεγομένων Σελευκίδων. (Τὸ
[11, 495]	τὴν χρείαν πῖπτον μετεσχημάτισται, (ἀρυταίνῃ	μάλιστα	ἐοικός, ὃ δὴ καλοῦμεν χόα.
[11, 484]	ἡ διὰ τῶν κωθωνισμῶν πρέπει	μάλιστα.	Κατανίζεται γὰρ τὸ σῶμα τοῖς
[11, 477]	ἐπὶ συνόδου ἀγροικικῆς, ἔνθα προσήκει	μάλιστα	τὸ ξύλινον ποτήριον. Κλείταρχος δέ
[11, 482]	παραπλήσιον ἦν ταῖς πέλλαις, συνηγμένον	μᾶλλον	εἰς τὴν κυφότητα· ἢ ἀμφικύπελλα
[11, 461]	ἑτέραν ἡδονὴν ταύτης καλλίω οὐδὲ	μᾶλλον	εὐχερῆ καταφεύγουσιν εἰκότως ἐπὶ τὸν
[11, 466]	Καὶ οἱ πολλοὶ ἐπὶ τούτῳ	μᾶλλον	ἐφρόνουν μέγα ἢ ἐπὶ τῷ
[11, 494]	(τὸ δ´ ὄξος οἶνον αὑτὸ	μᾶλλον	θατέρου. (ΟΙΝΙΣΤΗΡΙΑ. Οἱ μέλλοντες ἀποκείρειν
[11, 461]	πλήκτας τοὺς ἥρωας νομίζουσι καὶ	μᾶλλον	νύκτωρ ἢ μεθ´ ἡμέραν. Ὅπως
[11, 506]	ἔχει καὶ τὸν Καλλίου βίον	μᾶλλον	τῶν Εὐπόλιδος Κολάκων. Ἐν δὲ
[11, 504]	τὰς μὲν λύπας ὥσπερ ὁ	μανδραγόρας	ἀνθρώπους κοιμίζει, τὰς δὲ φιλοφροσύνας
[11, 487]	εὐκαίρως προπίνω, φησί, σοί, πατριῶτα.	Μάνην	δ´ εἶχε κεραμεοῦν ἁδρόν, χωροῦντα
[11, 487]	τύχῃ μόνον αὐτῆς, ἐπὶ τὸν	μάνην	πεσεῖται καὶ ψόφος ἔσται πάνυ
[11, 487]	κοτταβικὴν ἐν τοῖς ἀχύροισι κυλινδομένην,	μάνης	δ´ οὐδὲν λατάγων ἀίει· τὴν
[11, 487]	Δίδυμος καὶ (Πάμφιλος. Καλεῖται δὲ	μάνης	καὶ τὸ ἐπὶ τοῦ κοττάβου
[11, 487]	κύαθος. Διόδωρος δὲ κύλικα ἀποδίδωσι.	(ΜΑΝΗΣ	ποτηρίου εἶδος. Νίκων Κιθαρῳδῷ· Καὶ
[11, 487]	θεῶν, τῷ κοττάβῳ πρόσεστι καὶ	Μάνης	τις ὥσπερ οἰκέτης; Ἕρμιππος Μοίραις
[11, 486]	ἔνεγκον ἐπὶ τὸ μνῆμ´ ἐκείνῃ,	μανθάνεις;	καὶ κατάχεον. ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ ἡ μετὰ
[11, 473]	Ἀμειψίας ἐν Ἀποκοτταβίζουσί φησι· Ἡ	Μανία,	φέρ´ ὀξύβαφα καὶ κανθάρους. Ἄλεξις
[11, 464]	τὰς τέχνας ἐκπωμάτων. Τὴν δὲ	μανίαν	τοὺς πολλούς φησιν ὁ Χρύσιππος
[11, 464]	τῶν ὁμοίων, οὐκ ἀλλοτρίως τῆς	μανίας	κειμένης ἐπ´ αὐτοῖς ὡς ἁμαρτάνουσι
[11, 464]	κειμένης ἐπ´ αὐτοῖς ὡς ἁμαρτάνουσι	μανικῶς	καὶ τῆς ἀληθείας ἐπὶ πλεῖστον
[11, 463]	ἔγνωκα γοῦν οὕτως ἐπισκοπούμενος εἶναι	μανιώδη	πάντα τἀνθρώπων ὅλως, ἀποδημίας δὲ
[11, 505]	ἐναντιούμενος ἐν τρίτῳ Νόμων φησί·	~(Μαντεύομαι	δὲ περὶ Κύρου τὰ μὲν
[11, 498]	ἄνακτι. Καὶ πάλιν· Καὶ τότε	Μάντης	μὲν δεσμὸν βοὸς αἴνυτο χερσίν,
[11, 498]	π> σκύπφον λέγει· (Τῷ δὲ	Μάρης	θοὸς ἄγγελος ἦλθε δι´ οἴκου,
[11, 467]	φησί· Γυάλας ποτηρίου εἶδος, ὡς	Μαρσύας	γράφει ὁ ἱερεὺς τοῦ Ἡρακλέους
[11, 477]	Αἰολεῖς τὸν σκύφον κισσύβιον καλεῖν·	Μαρσύας	δὲ κύπελλον καὶ τὸ ξύλινον
[11, 479]	Ὃ δὲ χαλκοδέτοις κοτύλαις ὀτοβεῖ.	(Μαρσύας	δέ φησι τὸ ἐν τῷ
[11, 464]	διηγωνισμένοις ὅτ´ ἐξεπορεύοντο ἐνέχεον πάλιν·	μαρτυρεῖν	δὲ τούτοις καὶ Φερεκράτη τὸν
[11, 496]	ἐν Δρωπίδῃ· πρόκειται δὲ τὸ	μαρτύριον.	Μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Ἀριστοφάνης ἐν
[11, 469]	Ἐπίνικος ἐν Ὑποβαλλομέναις, οὗ τὸ	μαρτύριον	παρέξομαι ἐν τῷ περὶ τοῦ
[11, 500]	Ὑποβαλλομέναις δεδήλωκε. Προείρηται δὲ τὸ	μαρτύριον.	ΥΣΤΙΑΚΟΝ ποτήριον ποιὸν Ῥίνθων ἐν
[11, 501]	Ἔτι γοῦν καὶ νῦν οὕτως	Μασσαλιῆται	τιθέασι τὰς φιάλας ἐπὶ πρόσωπον.
[11, 478]	Περσικῶν {Β. Εἰς κόρακας, ὦ	μαστιγία.	{Α. Καὶ κόνδυ καὶ ψυκτῆρα
[11, 487]	Μετανιπτρίδ´ αὐτῷ τῆς Ὑγιείας ἔγχεον.	(ΜΑΣΤΟΣ.	Ἀπολλόδωρος ὁ Κυρηναῖος, ὡς Πάμφιλός
[11, 469]	ποτὶ βένθεα νυκτὸς ἐρεμνᾶς ποτὶ	ματέρα	κουριδίαν τ´ ἄλοχον πάιδάς τε
[11, 461]	γᾶν αὐλακισμέναν ἀρῶν, ἀλλ´ ἄσκαφον	ματεύων,	κυλικηγορήσων ἔρχομαι, οὐ τῶν Κυλικράνων
[11, 502]	κεῖται, κοτύλη δ´ ἀνὰ χοίνικα	μάττει.	(Ἄλεξις δ´ ἐν Ἱππίσκῳ ψυκτηρίδιον
[11, 466]	ἀμφοτέροισι δ´ αἰεὶ πόλεμοί τε	μάχαι	τε (Καικίλιος δὲ ὁ ῥήτωρ
[11, 509]	ἄσκεπτα δυνάμενος λέγειν, εὖ μὲν	μαχαίρᾳ	ξύστ´ ἔχων τριχώματα, εὖ δ´
[11, 462]	ἄλλο κέκτηνται ἢ κύλικα καὶ	μάχαιραν	καὶ ὑδρίαν, καὶ ὅτι οἰκίας
[11, 493]	τοῦ ὃ λαμβάνοντες ἐπὶ τοῦ	Μαχάονος·	Ἀλλ´ ὃς μὲν μογέων ἀποκινήσασκε
[11, 493]	ἄλλος Ὅμηρος οὐκ ἐπὶ μόνων	Μαχάονος	καὶ Νέστορος ἔθηκε, δύο γὰρ
[11, 493]	ἄειρεν» οὐκ ἀκουστέον ἐπὶ μόνων	Μαχάονος	καὶ Νέστορος, ὡς οἴονταί τινες,
[11, 462]	τὸν ὃς ἀμφ´ ἀρετῆς. Οὔτι	μάχας	διέπειν Τιτήνων οὐδὲ Γιγάντων οὐδέ
[11, 493]	Ὅτι δὲ καθ´ Ὅμηρον ὁ	Μαχάων	οὐ τέτρωται ἐν ἄλλοις δειχθήσεται.
[11, 507]	μουσικὸς Λάμπρος. ~(Ἐπιλίποι δ´ ἄν	με	ἡ ἡμέρα, εἰ πάντας ἐθελήσαιμι
[11, 471]	Γραῦ Θεολύτη, γραῦ. {ΘΕΟΛ. Τί	με	καλεῖς σύ, φίλτατε; {ΣΠΙ. Ἵν´
[11, 473]	μελιχρὸν ἔπος. ἀλλὰ κάδοις Χίου	με	κατάβρεχε καὶ λέγε παῖζε, Ἡδύλε»
[11, 463]	εὖ τις ἢ κακῶς φήσει	με	κρίνειν, οὐκ ἔχοιμ´ ἄν σοι
[11, 471]	καλῶς. {ΘΕΟΛ. Σπινθὴρ τάλας, πειρᾷς	με.	{ΣΠΙ. Ναί, τοιοῦτό τι· φιλοτησίαν
[11, 466]	τάδε λέγοντας· (Ὁ δὲ σκύφος	με	τοῦ θεοῦ καλεῖ πάλαι τὸ
[11, 498]	ἐν Ὀμφάλῃ· (Ὁ δὲ σκύφος	με	τοῦ θεοῦ καλεῖ. Σιμωνίδης δὲ
[11, 473]	καταντικρὺ τῆς οἰκίας καινὸν καπηλεῖον	μέγα)	ἐνταῦθ´ ἐπετήρουν τὴν τροφὸν τῆς
[11, 484]	δ´ ἐστὶ τῇ κατασκευῇ καὶ	μέγα·	ἔχει δὲ καὶ ὦτα μεγάλα.
[11, 466]	πολλοὶ ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον ἐφρόνουν	μέγα	ἢ ἐπὶ τῷ εὖ ἀκοντίζειν.
[11, 461]	βαρβαρικὸν ἦν τὸ ἔκπωμα, εἴπερ	μέγα	ἦν, ἐκ τῆς Κικόνων εἰλημμένον
[11, 493]	κακοπαθείας. Τὸ γὰρ ποτήριον ὑφίσταται	μέγα	(καὶ) κατὰ τὸ κύτος καὶ
[11, 465]	παρακείμενα πατρὸς ἑοῖο τιμήεντα γέρα,	μέγα	οἳ κακὸν ἔμπεσε θυμῷ, ~(αἶψα
[11, 494]	φησὶ Πάμφιλος, εἰσφέρουσι τῷ Ἡρακλεῖ	μέγα	ποτήριον πληρώσαντες οἴνου, ὃ καλοῦσιν
[11, 461]	οὐ κακῶς οἱ φάσκοντες τὸ	μέγα	ποτήριον φρέαρ ἀργυροῦν εἶναι. Ἐν
[11, 498]	ἐν Λευκαδίᾳ· Οἴνου γεραιοῖς χείλεσιν	μέγα	σκύφος. Καὶ Ἐπιγένης ἐν Βακχίδι·
[11, 465]	δέ τινας, ἄνδρες θιασῶται, καὶ	μέγα	φρονήσαντας οὐχ οὕτως ἐπὶ πλούτῳ
[11, 479]	κοτταβίζειν τῶν ἐπὶ τῷ ἀκοντίζειν	μέγα	φρονούντων. (ΚΡΑΤΑΝΙΟΝ. Μήποτε τὸ νῦν
[11, 481]	κύμβη. Καὶ Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀγροίκοις·	Μεγάλ´	ἴσως (ποτήρια) προπινόμενα καὶ μέστ´
[11, 483]	ἄκρατον ἐν ταῖς συνουσίαις πίνοντας	μεγάλα	βλάπτεσθαι καὶ τὸ σῶμα καὶ
[11, 476]	βοῶν τῶν παρ´ αὐτοῖς γινομένων	μεγάλα	κέρατα φυόντων, ὡς χωρεῖν τρεῖς
[11, 463]	ἐκπώματα προπίνει ὅτῳ ἂν βούλωνται	μεγάλα.	Λακεδαιμόνιοι δὲ τὴν παρ´ αὑτῷ
[11, 484]	μέγα· ἔχει δὲ καὶ ὦτα	μεγάλα.	Μένανδρος Ἁλιεῖ· Εὐποροῦμεν, οὐδὲ μετρίως·
[11, 461]	ὤν. Ἦν οὖν καὶ τότε	μεγάλα	ποτήρια, εἰ μὴ αἰτιάσεταί τις
[11, 461]	οἶνον. (Ὅθεν δὴ καὶ τὰ	μεγάλα	τῶν ἐκπωμάτων ἐπιχώρια γέγονε τοῖς
[11, 485]	λαφύκτας καλοῦμεν. Κύλικες δ´ ἦσαν	μεγάλαι.	Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ Τί δῆτ´ ἂν
[11, 481]	ἁμέρα. Κὰδ δ´ ἄειρε κυλίχναις	μεγάλαις,	αιταποικιλλις. Οἶνον γὰρ Σεμέλας καὶ
[11, 478]	Θασίου μέλανος μεστὸν κεραμευομέναις κοτύλαις	μεγάλαις	ἔγχεον ἐς σφέτερον δέμας οὐδένα
[11, 485]	ὁμοῦ δ´ ἄλλων γρᾴδι´ ἦν	μεγάλαισιν	οἴ– νου χαίροντα λεπασταῖς. Θεόπομπος
[11, 485]	καλή, (οἳ δὲ παροξύνουσιν, ὡς	μεγάλη.	Τοῦτο δὲ τὸ ποτήριον ὠνομάσθη
[11, 487]	Ἐνέσεισε μεστὴν ἴσον ἴσῳ μετανιπτρίδα	μεγάλην,	ἐπειπὼν τῆς Ὑγιείας τοὔνομα. Φιλόξενος
[11, 494]	γραῦς ἐστι φίλοινος ἐπαινοῦσα κύλικα	μεγάλην	καὶ ἐξευτελίζουσα τὸ ὀξύβαφον ὡς
[11, 502]	νῦν ἔθος ἄκρατον» ἐβόων, τὴν	μεγάλην.	Ψυκτῆρά τις προὔπινεν ἄν, τοὺς
[11, 472]	ἐν Φιλαργύρῳ· Τῆς θηρικλείου τῆς	μεγάλης	χρεία ἐστί μοι. {ΑΙΣΧ. Εὖ
[11, 461]	ἐστὶ ζητῆσαι εἰ οἱ ἀρχαῖοι	μεγάλοις	ἔπινον ποτηρίοις. Δικαίαρχος μὲν γὰρ
[11, 469]	τὸν Ἡρακλέα. Μήποτε δὲ ἐπεὶ	μεγάλοις	ἔχαιρε ποτηρίοις ὁ ἥρως, διὰ
[11, 461]	τοιοῦτοι, δημιουργοῦσιν αὐτοὺς πίνοντας ἐκπώμασι	μεγάλοις.	Καί μοι δοκοῦσι λέγειν οὐ
[11, 481]	ἔγχεον τὴν μείζονα. Ὅτι δὲ	μεγάλοις	ποτηρίοις αἱ γυναῖκες ἐχρῶντο ὁ
[11, 504]	μέν, ὡς πρόκειται, παραιτεῖται πίνειν	μεγάλοις	ποτηρίοις, ὃ δὲ τὸν Σωκράτην
[11, 466]	καί ποτε (καὶ) κύματος ἐπιφερομένου	μεγάλου	συγκολυμβήσαντα αὐτὸν ἐκβῆναι (ἔχοντα κύπελλον
[11, 466]	φίλους. Αὔξει γὰρ καὶ τρέφει	μεγαλύνει	τε τὴν ψυχὴν ἡ ἐν
[11, 463]	μὲν Χῖος (καὶ Θάσιος ἐκ	μεγάλων	κυλίκων ἐπιδέξια, ὁ δ´ Ἀττικὸς
[11, 504]	Ποντιανὸς ἔφη, οὐ δεόντως ἐκ	μεγάλων	πίνετε ποτηρίων, τὸν ἥδιστον καὶ
[11, 499]	ἐν γάλα θεῖσα τυρὸν ἐτύρησας	μέγαν	ἄτρυφον ἀργειοφόνται. Αἰσχύλος δ´ ἐν
[11, 473]	πηλίκον τινὰ οἴεσθε μέγεθος ἀρεσιαν	μέγαν	πάνυ, καὶ ξηρὸν ἐπόης´ εὐθέως
[11, 499]	πολύφανος ἑορτά, χρύσεον ἄγγος ἔχοισα	μέγαν	σκύφον, οἷά τε ποιμένες ἄνδρες
[11, 498]	Ἡρακλείας φησίν· Τοῦ κεράσας κρητῆρα	μέγαν	χρυσοῖο φαεινὸν σκύπφους αἰνύμενος θαμέας
[11, 467]	ὅμοια. (ΓΥΑΛΑΣ. Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις	Μεγαρέας	οὕτω φησὶ καλεῖν τὰ ποτήρια,
[11, 475]	θ´ ὅττι φέριστον (οἷσιν ἐνὶ	μεγάροις	κεῖτο μέλιτος πεπληθός. Καὶ πάλιν·
[11, 468]	οἰσόντων χρύσεια, τά τ´ ἐν	μεγάροισιν	ἐμοῖσι κείαται. Κἀν τοῖς ἑξῆς
[11, 491]	ῥοάων· νέκταρ δ´ ἐκ πέτρης	μέγας	αἰετὸς αἰὲν ἀφύσσων γαμφηλῇ φορέεσκε
[11, 491]	δ´ ἄρ´ ἐνὶ Κρήτῃ τρέφετο	μέγας,	οὐδ´ ἄρα τίς νιν ἠείδει
[11, 467]	καλῶν, γύναι δικότυλοι, τρικότυλοι, δεῖνος	μέγας	χωρῶν μετρητήν, κυμβίον, σκύφοι, ῥυτά·
[11, 473]	λαβοῦς´ ἠφάνικε πηλίκον τινὰ οἴεσθε	μέγεθος	ἀρεσιαν μέγαν πάνυ, καὶ ξηρὸν
[11, 485]	μικρὸν δελεάσας τε γεννικῇ τὸ	μέγεθος	κοίλῃ λεπαστῇ, τοῦτ´ ἐποίησεν ἐκπιεῖν.
[11, 469]	ποτηρίοις ὁ ἥρως, διὰ τὸ	μέγεθος	παίζοντες οἱ ποιηταὶ καὶ συγγραφεῖς
[11, 495]	τούτων μέχρι δικοτύλων· καὶ Παναθηναικὰ	μέγιστα,	τὰ μὲν δίχοα, τὰ δὲ
[11, 497]	Ὑποβαλλομέναις· Καὶ τῶν ῥυτῶν τὰ	μέγιστα	τῶν ὄντων τρία πίνειν δεήσει
[11, 491]	ἕπτ´ Ἄτλαντος παῖδες ὠνομασμέναι πατρὸς	μέγιστον	ἆθλον οὐρανοῦ στέγῃ κλαίεσκον, ἔνθα
[11, 473]	χόα ὀβολοῦ παραθεῖναί θ´ ὡς	μέγιστον	κάνθαρον. Καὶ πάλιν· Ὁ δὲ
[11, 481]	οὐ γὰρ ἂν τρὶς πιὼν	μέγιστος	ὢν τὸ σῶμα ταχέως ἂν
[11, 506]	δὲ τῷ Μένωνι καὶ τοὺς	μεγίστους	(παρ´ Ἀθηναίοις γενομένους Ἀριστείδην καὶ
[11, 461]	νομίζουσι καὶ μᾶλλον νύκτωρ ἢ	μεθ´	ἡμέραν. Ὅπως οὖν μὴ διὰ
[11, 462]	Οἴτην καὶ Τραχῖνος τῶν οἰκητόρων	μεθ´	Ἡρακλέους τινὲς ἀφικόμενοι ἐκ Λυδίας
[11, 466]	ἐν τῷ ποτηρίῳ ὕδωρ ἐμβάλλεσθαι,	μεθ´	ὃ τὸν οἶνον. Ξενοφάνης· Οὐδέ
[11, 497]	σήμερον Σωτήρια πάντες οἱ τεχνῖται·	μεθ´	ὧν πιὼν τὸ δίκερας ὡς
[11, 464]	τῷ οἴνῳ παραχυθὲν οὕτω τὰς	μέθας	ἵστησιν (ὥστε καὶ τῶν ἀφροδισίων
[11, 485]	ὠνομάσθη ἀπὸ τῶν εἰς τὰς	μέθας	καὶ τὰς ἀσωτίας πολλὰ ἀναλισκόντων,
[11, 464]	τε τὴν ἡδονὴν εἰς τὰς	μέθας	παρεισφέρονται καὶ διὰ τὸ θερμαινομένας
[11, 471]	Πολύξενός τις τῶν ἐκ Ταυρομενίου	μεθεστηκότων	ταχθεὶς ἐπὶ τὴν πρεσβείαν ἕτερά
[11, 461]	καὶ τῷ πλουτεῖν προτιμῶσι τὴν	μέθην	ταύτην, οὐδὲν θαυμαστόν. Οὐκ ἔχοντες
[11, 461]	τὸν τρόπον, ἀλλὰ διὰ τὴν	μέθην	φαίνωνται τοιοῦτοι, δημιουργοῦσιν αὐτοὺς πίνοντας
[11, 464]	Ἀριστοτέλης δὲ ἐν τῷ περὶ	Μέθης	Αἱ Ῥοδιακαί, φησί, προσαγορευόμεναι χυτρίδες
[11, 463]	φησὶ Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ	Μέθης.	(Διόπερ συνιοῦσι καὶ ἡμῖν ἐπὶ
[11, 461]	ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ περὶ	Μέθης,	εἴ γε τῆς φωνῆς μνημονεύω,
[11, 500]	ὁ Ῥόδιος ἐν τῷ περὶ	Μέθης	καὶ τὸ μεθύσαι σκυθίσαι φησί·
[11, 481]	σῶμα ταχέως ἂν ὑπὸ τῆς	μέθης	κατηνέχθη. Τοῦ κυμβίου μνημονεύει καὶ
[11, 496]	καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ	Μέθης	Λυγκεύς τε ὁ Σάμιος ἐν
[11, 461]	τρὶς πιὼν οὕτως κατηνέχθη ὑπὸ	μέθης	τηλικοῦτος ὤν. Ἦν οὖν καὶ
[11, 497]	Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ περὶ	Μέθης	τὸ ῥυτόν φησιν ὀνομαζόμενον ποτήριον
[11, 465]	Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ περὶ	Μέθης	φησὶν ὅτι Τοῦ Διονύσου τροφοὶ
[11, 507]	(Ἐὰν γὰρ καὶ συγχωρήσῃ τις	μεθίστασθαι	τὰς τῶν τετελευτηκότων ψυχὰς εἰς
[11, 466]	ἐγχέας, ἀλλ´ ὕδωρ καὶ καθύπερθε	μέθυ.	Ἀνακρέων· Φέρ´ ὕδωρ, φέρ´ οἶνον,
[11, 484]	καὶ Χῖον ἐκ Λακαινᾶν (κυλίκων)	μέθυ	ἡδέως καὶ φίλως. ~(ΛΕΠΑΣΤΗ. Οἳ
[11, 473]	ὥστε φίλει καὶ γράφε καὶ	μέθυε.	Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις
[11, 504]	ῥήμασιν εἴπω, (οὕτως οὐ βιαζόμενοι	μεθύειν	ὑπὸ τοῦ οἴνου, ἀλλ´ ἀναπειθόμενοι
[11, 500]	τῷ περὶ Μέθης καὶ τὸ	μεθύσαι	σκυθίσαι φησί· (συγγενὲς γὰρ εἶναι
[11, 505]	οἰνοχόων τύχῃ καὶ ἀκράτου αὐτῆς	μεθυσθῇ.	(Λέγεται δὲ ὡς καὶ ὁ
[11, 464]	θερμαινομένας τὸν οἶνον ἧττον ποιεῖν	μεθύσκειν.	Σμύρνης γὰρ καὶ σχοίνου καὶ
[11, 499]	τοὺς Σκύθας περαιτέρω τοῦ δέοντος	μεθύσκεσθαι.	~Ἱερώνυμος δ´ ὁ Ῥόδιος ἐν
[11, 503]	κάδον παραθέμενος ψυκτῆρά τ´ οἴνου	μεθύσκεται,	ἐν τοῖς ἑξῆς ποιεῖ αὐτὸν
[11, 464]	παραχεόντων εἰς τὸν οἶνον ἧττον	μεθύσκουσιν.	Κἀν ἄλλῳ δὲ μέρει φησίν·
[11, 477]	τῶν κιβωρίων ὡς ἐξοινῶν (καὶ	μεθύων)	ἐνεούρησε. Δίδυμος δέ φησι ποτηρίου
[11, 473]	Μισῶ ζῆν ἐς κενόν, οὐ	μεθύων.	Καὶ ἐν ἄλλῳ· Ἐξ ἠοῦς
[11, 472]	εἶπε Μένανδρος ἐν Θεοφορουμένῃ· Μέσως	μεθύων	τὴν θηρίκλειον ἔσπασε. Καὶ ἐν
[11, 506]	καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἠλιθίους	Μειδίαν	τε ὀρτυγοκόπον, καὶ τὸν τῶν
[11, 481]	καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ	Μειδίου	ἀκολουθεῖν αὐτῷ φάσκων ῥυτὰ καὶ
[11, 496]	ὀξύνεται. Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ	Μειδίου	Ῥυτὰ καὶ κυμβία, φησί, καὶ
[11, 479]	τῆς κύλικος ὑγρόν· ὥστε ἔνιοι	μεῖζον	ἐφρόνουν ἐπὶ τῷ καλῶς κοτταβίζειν
[11, 504]	Αἰτοῦντος δὲ τοῦ γραμματικοῦ Λεωνίδου	μεῖζον	ποτήριον καὶ εἰπόντος κρατηρίζωμεν, ἄνδρες
[11, 489]	τὸν ὅλον ὄγκον (καὶ) κατὰ	μείζονα	κυκλοειδῆ περιγραφὴν ἔξαρσιν ἔχοντα τοῦ
[11, 481]	τὴν ἐμὴν νῦν ἔγχεον τὴν	μείζονα.	Ὅτι δὲ μεγάλοις ποτηρίοις αἱ
[11, 495]	μὲν δίχοα, τὰ δὲ καὶ	μείζονα.	ΠΡΟΑΡΟΝ κρατὴρ ξύλινος, εἰς ὃν
[11, 489]	ἐλάττω κύκλον συνεχόμενον ἐν τῷ	μείζονι,	καθ´ ὅσον συννεύειν συμβέβηκεν εἰς
[11, 466]	ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι (καὶ)	μείζους	ἐμοῦ Ὅτι Παρμενίων συγκεφαλαιούμενος ἐν
[11, 466]	τἀκάτια, τὰ κυμβία αἴρου τὰ	μείζω,	κεὐθὺ τοῦ καρχησίου ἄνελκε τὴν
[11, 501]	ἡ τὸ πιεῖν ἅλις παρέχουσα·	μείζων	γὰρ τοῦ ποτηρίου. Ἡ δὲ
[11, 485]	δ´ ὁ Θυατειρηνὸς κύλιξ, φησί,	μείζων,	παρατιθέμενος Τηλεκλείδου ἐκ Πρυτάνεων· Καὶ
[11, 462]	ἕτοιμος, ὃς οὔποτέ φησι προδώσειν,	μείλιχος	ἐν κεράμοις, ἄνθεος ὀσδόμενος· ἐν
[11, 485]	γὰρ ἦν μέστ´ ἀνδρῶν καὶ	μειρακίων	πινόντων· ὁμοῦ δ´ ἄλλων γρᾴδι´
[11, 493]	ἄρν´ ἕτερον λευκόν, ἑτέρην δὲ	μέλαιναν.	Ἔπειτα δὲ τὸ ὃς ἀντὶ
[11, 471]	θηρικλείων ὑπεραφρίζουσαν παρα, κωθωνόχειλον, ψηφοπεριβομβήτριαν,	μέλαιναν,	εὐκύκλωτον, ὀξυπύνδακα, στίλβουσαν, ἀνταυγοῦσαν, ἐκνενιμμένην,
[11, 465]	δ´ ἓν μὲν δέπας κίσσινον	μελαίνας	σταγόνος ἀμβρότας ἀφρῷ βρυάζον· εἴκοσιν
[11, 498]	Ἡσίοδος δ´ ἐν τῷ δευτέρῳ	Μελαμποδίας	σὺν τῷ π> σκύπφον λέγει·
[11, 480]	διὰ τούτων· Ἀλλ´ ὡς τάχιστα	μέλανα	δεῦρ´ ἀμνὸν φέρειν κοινόν τε
[11, 469]	πόντου φέρει δρόμου πόρον οὐθεις,	μελανίππου	προφυγὼν ἱερᾶς νυκτὸς ἀμολγόν. ~(Μίμνερμος
[11, 478]	Κωκάλῳ· Ἄλλαι ὑποπρεσβύτεραι γρᾶες Θασίου	μέλανος	μεστὸν κεραμευομέναις κοτύλαις μεγάλαις ἔγχεον
[11, 477]	φωνέεται. Κισσύβιον μετὰ χερσὶν ἔχων	μέλανος	οἴνοιο. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς
[11, 475]	Θηβαίδος φησί· Κήρυκας ἀθανάτοισι φέρειν	μέλανος	οἴνοιο ἀσκὸν ἐνίπλειον κελέβειόν θ´
[11, 478]	δέμας οὐδένα κόσμον, ἔρωτι βιαζόμεναι	μέλανος	οἴνου ἀκράτου. (Σιληνὸς καὶ Κλείταρχος
[11, 502]	λοιπὸν αὐτόθι εἶναι πίνειν. Καὶ	Μελέαγρος	δ´ ὁ κυνικὸς ἐν τῷ
[11, 491]	μακάρων· ὃ δ´ ἀέξετο πᾶσι	μέλεσσι.	Τὸν μὲν ἄρα τρήρωνες ὑπὸ
[11, 486]	ἀκούηται τὰ ἐν Λυκίᾳ εἰργασμένα.	(ΜΕΛΗ.	Οὕτω καλεῖταί τινα ποτήρια, ὧν
[11, 486]	λέγων οὕτως (Σὺ δὲ τὴν	μέλην,	Συρίσκε, ταυτηνὶ λαβὼν ἔνεγκον ἐπὶ
[11, 506]	Ἐν δὲ τῷ περὶ Ἀνδρείας	Μελησίαν	τὸν Θουκυδίδου τοῦ ἀντιπολιτευσαμένου Περικλεῖ
[11, 478]	φακοί, κύαμοι, ζειαί, βρόμος, παλάθιον,	μέλι,	ἔλαιον, οἶνος, γάλα, ὄιον ἔριον
[11, 496]	καθ´ ὅσον οἶνον ἔχει καὶ	μέλι	καὶ τυρὸν καὶ ἀλφίτων καὶ
[11, 500]	ἔστιν ὅμοιον ὡς ἄν τις	μέλι	πίνοι διείς, τούτου δὲ καὶ
[11, 468]	μὲν ὕδωρ, ἐν δ´ ἀσκηθὲς	μέλι	χεῦαν ἀργυρέῳ κρητῆρι, περιφραδέως κερόωντες·
[11, 492]	δὲ κρόμυον ποτῷ ὄψον ἠδὲ	μέλι	χλωρόν, παρὰ δ´ ἀλφίτου ἱεροῦ
[11, 498]	πρώτῳ Ἡρακλείας· Δουράτεον σκύφος εὐρὺ	μελιζώροιο	ποτοῖο. (Καὶ παρ´ Ὁμήρῳ δ´
[11, 465]	οἶνον αἴθοπα. Καὶ Ὀδυσσεὺς ὤπασεν	Μελιηδέα	οἶνον ἐρυθρόν, (ἓν δέπας ἐμπλήσας,
[11, 476]	δ´ ἐπεὶ Φῆρες δάεν ῥιπὰν	μελιηδέος	οἴνου, ἐσσυμένως ἀπὸ μὲν λευκὸν
[11, 460]	Ἔστι καὶ παρὰ Ἀναξανδρίδῃ ἐν	Μελιλώτῳ.	Εὔβουλος δ´ ἐν Λήδᾳ· Ὡσπερεὶ
[11, 466]	ἡ τετράκυκλος. Καὶ πάλιν Νᾶμα	μελισσῶν	ἡδὺ μὲν ὄρθρου καταβαυκαλίσαι τοῖς
[11, 475]	ἐν ταῖς Γλώσσαις ποιμενικὸν ἀγγεῖον	μελιτηρὸν	τὴν κελέβην εἶναι. Καὶ γὰρ
[11, 475]	φέριστον (οἷσιν ἐνὶ μεγάροις κεῖτο	μέλιτος	πεπληθός. Καὶ πάλιν· Ἀτὰρ ἀμφίθετον
[11, 462]	γεραρή τε τράπεζα τυροῦ καὶ	μέλιτος	πίονος ἀχθομένη· βωμὸς δ´ ἄνθεσιν
[11, 468]	δέπαστρα καὶ ἀσκηθέος κελέβειον ἔμπλειον	μέλιτος,	τό ῥά οἱ προφερέστερον εἴη.
[11, 475]	δέπαστρα καὶ ἀσκηθέος κελέβειον ἔμπλειον	μέλιτος,	τό ῥά οἱ προφερέστερον εἴη.
[11, 475]	Ἀτὰρ ἀμφίθετον κελέβειον ἑλόντες ἔμπλειον	μέλιτος,	τό ῥά οἱ προφερέστερον ἦεν.
[11, 473]	εὕροιμ´ ἂν λεπτὸν καί τι	μελιχρὸν	ἔπος. ἀλλὰ κάδοις Χίου με
[11, 485]	παρατιθέμενος Τηλεκλείδου ἐκ Πρυτάνεων· Καὶ	μελιχρὸν	οἶνον ἕλκειν ἐξ ἡδυπνόου λεπαστῆς.
[11, 475]	ὕδωρ. Ἀνακρέων· νοχόει δ´ ἀμφίπολος	μελιχρὸν	οἶνον τρικύαθον κελέβην ἔχουσα. Διονύσιος
[11, 473]	παρ´ οἶνον Σικελίδου παίζει πουλὺ	μελιχρότερον,	(ἐστὶ δὲ δή, πολὺ δὴ
[11, 470]	φανταζόμενος. Ὃ δὲ τοξεύειν αὐτὸν	μέλλει,	καὶ αὐτὸν δείσας Ὠκεανὸς παύσασθαι
[11, 494]	αὑτὸ μᾶλλον θατέρου. (ΟΙΝΙΣΤΗΡΙΑ. Οἱ	μέλλοντες	ἀποκείρειν τὸν σκόλλυν ἔφηβοι, φησὶ
[11, 500]	δὲ σφαίρας ποιοῦντες. Καὶ ἐπειδὰν	μέλλωσι	προσφέρεσθαι, ἀποκλάσαντες ἀπ´ αὐτῶν ἐν
[11, 497]	ἄναξ μύσταις φίλον ἱεραγωγοῖς εὗρε	μέλος	θείων πάτριον ἐξ ὑδάτων. (Ἀλλ´
[11, 466]	χρόνου. Ὡς Ἀμειψίας· Αὔλει μοι	μέλος·	σὺ δ´ ᾆδε πρὸς τήνδ´,
[11, 475]	Θεοδωρίδα τὸ εἰς τὸν Ἔρωτα	μέλος	τὴν κελέβην φησὶ τίθεσθαι ἐπὶ
[11, 466]	(Ἔπινον δὲ τὴν ἄμυστιν μετὰ	μέλους,	μεμετρημένον πρὸς ὠκύτητα χρόνου. Ὡς
[11, 466]	δὲ τὴν ἄμυστιν μετὰ μέλους,	μεμετρημένον	πρὸς ὠκύτητα χρόνου. Ὡς Ἀμειψίας·
[11, 465]	δ´ ἐξ ἀδίκων φανερῶς ᾖ	μεμηχανημένα,	οὐδὲν τούτῳ αἰσχύνονται. Πολὺ γὰρ
[11, 473]	(Εὔβουλος δ´ ἐν Παμφίλῳ πολλάκις	μεμνημένος	τοῦ ὀνόματός φησιν· Ἐγὼ δὲ
[11, 495]	ὡς οὕτω (καλουμένων τινῶν ποτηρίων	μέμνηται	γράφων οὕτως· Ἦσαν δὲ καὶ
[11, 504]	οὐδὲ κατὰ μικρὸν τοῦ Ξενοφῶντος	μέμνηται.	Καὶ περὶ τοῦ Κύρου οὖν
[11, 468]	ἔκπωμα δακτυλωτόν, ἄχραντον πυρί, Πελίου	μὲν	ἆθλον, Κάστορος δ´ ἔργον ποδῶν.
[11, 504]	Οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς, ἢν	μὲν	ἀθρόον τὸ ποτὸν ἐγχεώμεθα, ταχὺ
[11, 505]	~(Μαντεύομαι δὲ περὶ Κύρου τὰ	μὲν	ἄλλα στρατηγὸν αὐτὸν ἀγαθὸν εἶναι
[11, 488]	καὶ τοῦτο λέγεται ὅτι οἱ	μὲν	ἄλλοι μογοῦντες ἐβάσταζον τὸ ποτήριον,
[11, 501]	ἐξ ἑκατέρου μέρους, ἢ τὸ	μὲν	ἀμφὶ σημαίνει τὸ περί, τοῦτο
[11, 491]	κατὰ τὴν τελευταίαν ὑπόληξιν, ἕκαστον	μὲν	ἂν λέγοιτο καθὸ τέτταρες αἱ
[11, 481]	διὰ τούτων· Εἶτ´ ἐκεραμεύσαντο τοῖς	μὲν	ἀνδράσιν ποτήρια πλατέα, τοίχους οὐκ
[11, 477]	αὐτῷ· Καὶ γὰρ ὃ Θρηικίην	μὲν	ἀνήνατο χανδὸν ἄμυστιν ζωροποτεῖν, ὀλίγῳ
[11, 491]	δ´ ἀέξετο πᾶσι μέλεσσι. Τὸν	μὲν	ἄρα τρήρωνες ὑπὸ ζαθέῳ τράφον
[11, 482]	καὶ μόνον ὀνόματι διαλλάσσει Τοὺς	μὲν	ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοις υἷες Ἀχαιῶν
[11, 502]	κὠμφαλωτὰς χρυσίδας. (Ἀθηναῖοι δὲ τὰς	μὲν	ἀργυρᾶς φιάλας ἀργυρίδας λέγουσι, χρυσίδας
[11, 472]	δ´ ἐν Φιλωνίδῃ· Τοιγαροῦν ἐμοὶ	μὲν	ἀρτίως ὁ δεσπότης δι´ ἀρετὴν
[11, 470]	τὴν παροιμίαν αἰεί ποτ´ εὖ	μὲν	ἀσκός, εὖ δὲ θύλακος ἅνθρωπός
[11, 480]	καὶ αἱ Ἀττικαί. Καὶ τῶν	μὲν	Ἀττικῶν μνημονεύει Πίνδαρος ἐν τοῖσδε·
[11, 469]	πρὸς τὰς Ἀθήνησι θηρικλείους, Ἀθηναίων	μὲν	αὐτὰς τοῖς πλουσίοις διὰ τὰ
[11, 502]	χωροῦντα. Τοῦτον οὖν ἐμπλησάμενον πρῶτον	μὲν	αὐτὸν ἐκπιεῖν, ἔπειτα τῷ Σωκράτει
[11, 478]	τι καλοῦσι κοτύλην. Θουκυδίδης· Ἐδίδοσαν	μὲν	αὐτῶν ἑκάστῳ ἐπὶ ὀκτὼ μῆνας
[11, 466]	νέομεν ψευδῆ πρὸς ἀκτάν· ὃς	μὲν	ἀχρήμων, ἀφνεὸς τότε, τοὶ δ´
[11, 477]	δὲ ποιμένων ἔρρει λεώς, ὃ	μὲν	γάλακτος κίσσινον φέρων σκύφος πόνων
[11, 504]	κἀκ τῶν αὐτῶν ὑποθέσεων. Συμπόσια	μὲν	γὰρ γεγράφασιν ἀμφότεροι, καὶ ἐν
[11, 470]	ὠκεανὸν προλιποῦς´ οὐρανὸν εἰσαναβῇ· (τὸν	μὲν	γὰρ διὰ κῦμα φέρει πολυήρατος
[11, 488]	καὶ τὰ τούτοις ὅμοια· ἕνα	μὲν	γὰρ εἶναι πυθμένα τὸν κατὰ
[11, 470]	ποτηρίου. Λέγει δ´ οὕτως· Ἠέλιος	μὲν	γὰρ ἔλαχεν πόνον ἤματα πάντα,
[11, 466]	νὴ τὸν Οὐρανόν, ὑπερήφανα. Ἐγὼ	μὲν	(γὰρ) ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ,
[11, 505]	ὁ πεπλασμένα θαύματα εἰδώς. (Παρμενίδῃ	μὲν	γὰρ καὶ ἐλθεῖν εἰς λόγους
[11, 461]	ἀρχαῖοι μεγάλοις ἔπινον ποτηρίοις. Δικαίαρχος	μὲν	γὰρ ὁ Μεσσήνιος, ὁ Ἀριστοτέλους
[11, 489]	ἰδέαν τῆς χρόας οὐσίαν. Ὁ	μὲν	γὰρ οὐρανὸς ἀργύρῳ προσέοικεν, οἱ
[11, 508]	τινες καὶ διάβολοι γενόμενοι. (Εὐφραῖος	μὲν	γὰρ παρὰ (Περδίκκᾳ τῷ βασιλεῖ
[11, 507]	ἂν καὶ λέγοι τις; ἡ	μὲν	γὰρ ψυχὴ ἡ διαπλαττομένη ἀθάνατος
[11, 493]	τὸ ἐξ ἀρχῆς συνεροῦμεν ἄλλος	μὲν	γέρων μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον
[11, 464]	πλείστοις προσάπτειν. Καλεῖσθαι γοῦν τὴν	μὲν	γυναικομανίαν, τὴν δ´ ὀρτυγομανίαν. Τινὲς
[11, 496]	κυμβία, ῥέοντα δώδεχ´, ὧν τὰ	μὲν	δέκ´ ἀργυρᾶ ἦν, δύο δὲ
[11, 475]	κελέβην, ὅκως ἄμυστιν προπίω, τὰ	μὲν	δέκ´ ἐγχέας ὕδατος, τὰ πέντε
[11, 465]	ἐν Κύκλωπι· Ἔγχευε δ´ ἓν	μὲν	δέπας κίσσινον μελαίνας σταγόνος ἀμβρότας
[11, 498]	Καὶ πάλιν· Καὶ τότε Μάντης	μὲν	δεσμὸν βοὸς αἴνυτο χερσίν, Ἴφικλος
[11, 495]	δικοτύλων· καὶ Παναθηναικὰ μέγιστα, τὰ	μὲν	δίχοα, τὰ δὲ καὶ μείζονα.
[11, 471]	δ´ ἔλαβεν. Καὶ Εὔβουλος ἐν	μὲν	Δόλωνι· Διένιψα δ´ οὐδὲν σκεῦος
[11, 488]	ὤτων οὕτως διορίζονται, ὅτι εἶχεν	μὲν	δύο ὦτα ἄνω, καθότι καὶ
[11, 500]	καὶ ἀργυροῦς σκύφους. Ὧν πρῶτοι	μὲν	ἐγένοντο καὶ κλέος ἔλαβον οἱ
[11, 477]	ὀλίγῳ δ´ ἥδετο κισσυβίῳ. Τῷ	μὲν	ἐγὼ τόδ´ ἔλεξα περιστείχοντος ἀλείσου
[11, 506]	τὸν τῶν Ἀθηναίων δῆμον εὐπρόσωπον	μὲν	εἶναι, δεῖν δ´ αὐτὸν ἀποδύσαντας
[11, 493]	τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τὸ ἄλλος	μέν,	εἶτα τὸ ἐξ ἀρχῆς συνεροῦμεν
[11, 473]	οὕτως· Ἑρμῆς, ὃν ἕλκους´ οἳ	μὲν	ἐκ προχοιδίου, οἳ δ´ ἐκ
[11, 490]	τὰς πελειάδας ὄρνεις εἶναι πρῶτον	μὲν	ἐκ τοῦ ποιητικοῦ σχηματισμοῦ τοῦ
[11, 466]	τῆς ἰδέας Σωκράτης φησίν· Οἱ	μὲν	ἐκ φιάλης πίνοντες ὅσον θέλουσι
[11, 491]	τὸν ἀριθμόν· ἀλλ´ ἐπείπερ ἔσχισται	μὲν	ἑκάτερον τῶν ὤτων εἰς δύο
[11, 484]	πλέον ἢ ἔλαττον. Εἶτα ἐὰν	μὲν	ἐμέσῃς ἱκανῶς, ἀναπαύου μικρὸν περιχεάμενος·
[11, 501]	λέβητα καλεῖ ὁ ποιητὴς τὸν	μὲν	ἐμπυριβήτην, τὸν δὲ ἄπυρον· Κὰδ
[11, 498]	σκύφει καὶ τῷ κισσυβίῳ τῶν	μὲν	ἐν ἄστει καὶ μετρίων οὐδεὶς
[11, 477]	Σκύφει, φησί, καὶ κισσυβίῳ τῶν	μὲν	ἐν ἄστει καὶ μετρίων οὐδεὶς
[11, 460]	τῶν ποτηρίων σκευοθήκη παρ´ Ἀριστοφάνει	μὲν	ἐν Γεωργοῖς· (Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον
[11, 499]	δὲ εἴρηκε τὸν λάγυνον Νικόστρατος	μὲν	ἐν Ἑκάτῃ· (Τῶν κατεσταμνισμένων ἡμῖν
[11, 500]	καλεῖται ποτήρια, ὧν μνημονεύει (Ἄλεξις	μὲν	ἐν Κονιατῇ· Κυμβία, φιάλαι, τραγέλαφοι,
[11, 470]	Μνημονεύει δὲ τῆς κύλικος Θεόπομπος	μὲν	ἐν Νεμέᾳ οὕτως· {ΣΠΙ. Χώρει
[11, 502]	Τῆς δὲ ἀργυρίδος (φιάλης) (Φερεκράτης	μὲν	ἐν Πέρσαις οὕτως μνημονεύει· Οὗτος
[11, 494]	ὄνομα ποτηρίου, οὗ μνημονεύει Κρατῖνος	μὲν	ἐν Πυτίνῃ οὕτως· (Πῶς τις
[11, 483]	τισι τῶν Ἑλλήνων· ἐν Ἄργει	μὲν	ἐν ταῖς δημοσίαις θοίναις, ἐν
[11, 488]	οὕτως τινές. Τῶν ποτηρίων τινὰ	μὲν	ἕνα πυθμένα ἔχειν τὸν φυσικὸν
[11, 476]	πίνοντας τοὺς ἀρχαίους κέρασι. Πίνδαρος	μὲν	ἐπὶ τῶν Κενταύρων λέγων· Ἀνδροδάμαντα
[11, 492]	ἐυπλόκαμος Ἑκαμήδη ἣ σφῶιν πρῶτον	μὲν	ἐπιπροίηλε τράπεζαν καλὴν κυανόπεζαν ἐύξοον,
[11, 493]	γράφει κατὰ λέξιν· Νῦν τὸ	μὲν	ἐπιτιμώμενόν ἐστι τῷ ποιητῇ ὅτι
[11, 463]	ἀνθρωπίνης μοίρας; ἐγὼ γάρ, εἰ	μὲν	εὖ τις ἢ κακῶς φήσει
[11, 503]	Ἱππεῦσι· Πῶς οὖν διαιτώμεσθα; τὸ	μὲν	ἐφίππιον στρῶμ´ ἐστὶν ἡμῖν, ὁ
[11, 494]	κλέους τοῦ τῆς ἑορτῆς. Οὗ	μὲν	ἦμεν ἄρτι γὰρ ἐξ ὀξυβαφίων
[11, 467]	Καὶ Πίνδαρος δέ φησι. Πρὶν	μὲν	ἧρπε σχοινοτένειά τ´ ἀοιδὰ καὶ
[11, 492]	τῶν πελειάδων ἀκούωμεν, ὅτι τέσσαρες	μὲν	ἦσαν ἐπὶ τῶν ὤτων, δύο
[11, 462]	καὶ θαλίη. Χρὴ δὲ πρῶτον	μὲν	θεὸν ὑμνεῖν εὔφρονας ἄνδρας εὐφήμοις
[11, 472]	Σιμμίας ποτήριον, παρατιθέμενος Ἀνακρέοντος· Ἠρίστησα	μὲν	ἰτρίου λεπτοῦ μικρὸν ἀποκλάς, οἴνου
[11, 508]	(ὅπερ) οὐχ εὑρίσκομεν, ἀλλὰ συμπόσια	μὲν	καὶ λόγους ὑπὲρ ἔρωτος εἰρημένους
[11, 506]	Ἴωνι ἐπιγραφομένῳ, ἐν ᾧ πρῶτον	μὲν	κακολογεῖ πάντας τοὺς ποιητάς, ἔπειτα
[11, 495]	δὲ ἐν ταῖς Γλώσσαις πελλητῆρα	μὲν	καλεῖν Θεσσαλοὺς καὶ Αἰολεῖς τὸν
[11, 474]	κατασκευασμάτων. Τοῦ γὰρ ἱστοῦ τὸ	μὲν	κατωτάτω πτέρνα καλεῖται, ᾗ ἐμπίπτει
[11, 494]	ὕψος ὡς πυγονιαῖον. (ΟΞΥΒΑΦΟΝ. Ἡ	μὲν	κοινὴ συνήθεια οὕτως καλεῖ τὸ
[11, 466]	τὸ κυρτόν. (Ἀνίκητος δὲ τὸ	μὲν	κύπελλόν φησι φιάλην εἶναι, τὸ
[11, 504]	περὶ τοῦ Κύρου οὖν ὃ	μὲν	λέγει ὡς ἐκ πρώτης ἡλικίας
[11, 476]	ῥιπὰν μελιηδέος οἴνου, ἐσσυμένως ἀπὸ	μὲν	λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζᾶν ὤθεον,
[11, 493]	ἐστι τῷ ποιητῇ ὅτι τοὺς	μὲν	λοιποὺς εἶπε μογέοντας ἀείρειν τὸ
[11, 493]	τεταγμένων ὁ Νέστωρ φαίνεται τῶν	μὲν	λοιπῶν πρεσβυτῶν μόνος τὸ δέπας
[11, 504]	οἶνος ἄρδων τὰς ψυχὰς τὰς	μὲν	λύπας ὥσπερ ὁ μανδραγόρας ἀνθρώπους
[11, 471]	νέος. Ἐν δὲ Κυβευταῖς· Ἄρτι	μὲν	μάλ´ ἀνδρικὴν τῶν θηρικλείων ὑπεραφρίζουσαν
[11, 509]	οὐκ ἄσκεπτα δυνάμενος λέγειν, εὖ	μὲν	μαχαίρᾳ ξύστ´ ἔχων τριχώματα, εὖ
[11, 496]	γνώμας σφάλλειν· νῦν δὲ τὸ	μὲν	μὴ εἰσφέρεσθαι ἔτι αὖ καταμένει·
[11, 493]	ἐπὶ τοῦ Μαχάονος· Ἀλλ´ ὃς	μὲν	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης, ἐκ τοῦ
[11, 488]	δ´ ὑπὸ πυθμένες ἦσαν. ~(Ἄλλος	μὲν	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν·
[11, 493]	ὥπλισσε κυκεῶ. (Τὸ δὲ ~Ἄλλος	μὲν	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν,
[11, 493]	λυτικὸς προθεὶς τὰ ἔπη· Ἄλλος	μὲν	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν,
[11, 505]	ταῖς γυναιξὶ τρέφειν Πάλιν ὁ	μὲν	Ξενοφῶν συναναβὰς Κύρῳ εἰς Πέρσας
[11, 504]	φυομένων. (Καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν	μὲν	ὁ θεὸς αὐτὰ ἄγαν ἀθρόως
[11, 465]	διογενὴς ἥρως ξανθὸς Πολυνείκης πρῶτα	μὲν	Οἰδιπόδῃ καλὴν παρέθηκε τράπεζαν ἀργυρέην
[11, 494]	τὸ κοινόν· εἶθ´ ὑπώμνυτο ὁ	μὲν	οἶνος ὄξος αὑτὸν εἶναι γνήσιον,
[11, 474]	Πειρίθου γάμῳ πεποίηκεν (Ἵππυς τὴν	μὲν	οἰνοχόην καὶ τὸ κύπελλον λίθινα,
[11, 489]	καὶ δύο πυθμένας ὑποτίθεσθαι, τὸν	μὲν	οἷον τοῦ ποτηρίου φέροντα τὸν
[11, 490]	δὲ δυσομενάων. ~(Καὶ Ἄρατος· Αἳ	μὲν	ὁμῶς ὀλίγαι καὶ ἀφεγγέες, ἀλλ´
[11, 485]	ἡδέως καὶ φίλως. ~(ΛΕΠΑΣΤΗ. Οἳ	μὲν	ὀξύνουσι τὴν τελευταίαν, ὡς καλή,
[11, 466]	Καὶ πάλιν Νᾶμα μελισσῶν ἡδὺ	μὲν	ὄρθρου καταβαυκαλίσαι τοῖς ὑπὸ πολλῆς
[11, 500]	ἀλήτων κἀλφίτων ἀπερρόφεις. (ΦΙΑΛΗ. Ὅμηρος	μὲν	ὅταν λέγῃ· Ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον
[11, 480]	πατρίδι Ναυκράτει. (Εἰσὶν γὰρ φιαλώδεις	μέν,	οὐ κατὰ τόρνον, ἀλλ´ ὥσπερ
[11, 478]	Πύρνον καὶ κοτύλην. Ὃν κύλικα	μὲν	οὐκ εἶναι, οὐ γὰρ ἔχειν
[11, 495]	δῆλον, οἶμαι, ποιῶν ὅτι ποτήριον	μὲν	οὐκ ἦν, δι´ ἀπορίαν δὲ
[11, 468]	Κάστορος δ´ ἔργον ποδῶν. Ἐπιγένης	μὲν	οὖν ἀκούει τὸ ἄμφωτον ποτήριον,
[11, 481]	κυμβία ἐκάρωσεν ὑμᾶς. {Β. Ἀνακεχαίτικεν	μὲν	οὖν. Ἄλεξις Ἱππεῖ· ~Τά τε
[11, 500]	{Β. Πλοῖα; {Α. Τοὺς κάδους	μὲν	οὖν καλοῦσι γαυλοὺς πάντες οἱ
[11, 506]	φησι Νικίας ὁ Νικαεύς. Τὰ	μὲν	οὖν κατὰ Ἀλκιβιάδου λεχθέντα σιωπῶ·
[11, 466]	Διὸς σωτῆρος» {Α. Οὐκ ἄλλου	μὲν	οὖν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Τοιοῦτον εἴδομεν
[11, 488]	πεπαρμένους αὐτοὺς δεῖ δέχεσθαι. Οἳ	μὲν	οὖν λέγουσιν ἔξωθεν δεῖν ἐμπείρεσθαι
[11, 488]	περὶ κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον. Ἀπελλῆς	μὲν	οὖν ὁ τορευτὴς ἐπεδείκνυεν, φησίν,
[11, 482]	εἰς τὴν κτῆσιν παρειληφέναι. Κυάθῳ	μὲν	οὖν οὐδὲν ἐχρῶντο τότε οὐδὲ
[11, 469]	γέγονε νῦν ποτήριον; {Α. Κώμη	μὲν	οὖν τίς ἐστι περὶ τὴν
[11, 483]	ὕδωρ πίνειν οὐ καθαρόν. Πρῶτον	μὲν	οὖν τὸ μὴ λίαν κατάδηλον
[11, 466]	βουλόμενον ἀνασῶσαι τὴν παιδίσκην. Τότε	μὲν	οὖν ὑπὸ κύματος αὐτοὺς ἀμφοτέρους
[11, 466]	καὶ οὕτως πίνοντας. ΑΜΥΣΤΙΣ. Καλεῖται	μὲν	οὕτω πόσις τις, ἣν ἔστιν
[11, 469]	διεκομίζετο ἐπὶ τὴν δύσιν Στησίχορος	μὲν	οὕτως φησίν· Ἆμος δ´ Ὑπεριονίδας
[11, 466]	τὸν τρόπον, καὶ ὅτι ἡ	μὲν	παρθένος παρὰ ταῖς Νηρῇσι διέτριβεν,
[11, 478]	φησί· Τὸ δὲ κόνδυ ἐστὶ	μὲν	Περσικόν, τὴν δὲ ἀρχὴν ἣν
[11, 499]	ὁ ἐποποιὸς ἐν Ἐπιγράμμασιν· Ἥμισυ	μὲν	πίσσης κωνίτιδος, ἥμισυ δ´ οἴνου,
[11, 473]	ἴσον ἴσῳ κεκραμένον. (ΚΑΝΘΑΡΟΣ. Ὅτι	μὲν	πλοίου ὄνομα κοινόν, ὅτι δὲ
[11, 483]	ἐπιστολῇ φησιν οὕτως· Συμβαίνει τοὺς	μὲν	πολὺν ἄκρατον ἐν ταῖς συνουσίαις
[11, 484]	δριμύτητες· ταύταις οὖν ἐστι τῶν	μὲν	πόρων οἰκειότατος ὁ διὰ τῆς
[11, 496]	ᾗ δύο πλημοχόας πληρώσαντες τὴν	μὲν	πρὸς ἀνατολάς, τὴν δὲ πρὸς
[11, 496]	ἐν Ἑρμῇ λέγων οὕτως· Κρατῆρε	μὲν	πρώτιστον ἀργυρὼ δύο, φιάλας δὲ
[11, 476]	εἰσῆλθε πρὸς τὸν Σεύθην, ἠσπάζοντο	μὲν	πρῶτον ἀλλήλους καὶ κατὰ τὸν
[11, 464]	Ἀθηναῖοι τοῖς Διονυσιακοῖς ἀγῶσι τὸ	μὲν	πρῶτον ἠριστηκότες καὶ πεπωκότες ἐβάδιζον
[11, 492]	περ ἐοῦσαι ἐπόψιαι ὀφθαλμοῖσιν. Οὐ	μέν	πως ἀπόλωλεν ἀπευθὴς ἐκ Διὸς
[11, 494]	δ´ ἀλλὰ πῖθι» λέγει· Τοῦτο	μέν	σοι πείσομαι. Καὶ γὰρ ἐπαγωγόν,
[11, 490]	τὰς Πελειάδας φέρειν φησί· Τῇ	μέν	τ´ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ
[11, 490]	πτηνῶν αὐτὰς χωρίζει λέγων· (Τῇ	μέν	τ´ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ
[11, 492]	τὸν ποιητὴν ὅταν λέγῃ· Τῇ	μέν	τ´ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ
[11, 504]	ἀμφότεροι, καὶ ἐν αὐτοῖς ὃ	μὲν	τὰς αὐλητρίδας ἐκβάλλει, ὃ δὲ
[11, 509]	καὶ ἁλοὺς καὶ ἀδοξήσας ἐν	μὲν	τῇ πόλει ἐπέμενε παλαιὸς καταγεγηρακώς,
[11, 505]	τοὺς ἄλλους ἁπαξαπλῶς κακολογήσας, ἐν	μὲν	τῇ Πολιτείᾳ Ὅμηρον ἐκβάλλων καὶ
[11, 488]	καὶ μικρὸν ἔτι μετεωριζόμεναι κατὰ	μὲν	τὴν ἀπόστασιν τοῦ ἀγγείου φυλάττουσι
[11, 495]	πρόχοον. Σέλευκος δὲ πελίχναν Βοιωτοὺς	μὲν	τὴν κύλικα, Εὐφρόνιος δὲ ἐν
[11, 482]	προσεκέκτητο. Δοκεῖ δή μοι τὸ	μὲν	τῆς τῶν ἀνθρώπων χρείας ἕνεκα,
[11, 488]	ἄειρεν. Ἐν τούτοις ζητεῖται πρῶτον	μὲν	τί ποτ´ ἐστὶ τὸ χρυσείοις
[11, 493]	τὸ γὰρ πλῆρές ἐστιν Ἄλλος	μέν	τις μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον
[11, 495]	ὑπερφίαλον κελαρύζετε. Νυνὶ δὲ τὸ	μὲν	τοιοῦτον ἀγγεῖον καθιερωμένον τινὰ τρόπον
[11, 508]	τοῦ Πλάτωνος καὶ Σόλωνος, τῶν	μὲν	τοῖς νόμοις ἐμμένειν τοὺς πολίτας,
[11, 495]	τύπος ἦν τοῦ ἀγγείου πρότερον	μὲν	(τοῖς Παναθηναικοῖς ἐοικώς, ἡνίκα ἐκαλεῖτο
[11, 503]	ὅτι δύο πυθμένας ἔχει, ἕνα	μὲν	τὸν κατὰ τὸ κύτος αὐτῷ
[11, 459]	καί τι διαλεχθῆναι ἔφη· Παρὰ	μὲν	τῷ Ἀδράστῳ, ἄνδρες φίλοι, καθίσαντες
[11, 477]	καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ· (Πολύφημος	μὲν	τῷ κισσυβίῳ, θατέρῳ δὲ Εὔμαιος.
[11, 507]	τρὶς εἰς Σικελίαν ἐκπλεύσας· ἅπαξ	μὲν	τῶν ῥυάκων χάριν, ὅτε καὶ
[11, 468]	Ἄδρηστος ἐποιχομένους ἐκέλευσε ῥεξέμεν· ἐν	μὲν	ὕδωρ, ἐν δ´ ἀσκηθὲς μέλι
[11, 495]	Τὴν δὲ ὄλπην Κλείταρχος Κορινθίους	μέν	φησι καὶ Βυζαντίους καὶ Κυπρίους
[11, 469]	(ὁ Ἡρακλῆς τὸν Ὠκεανὸν εἶναι	μέν	φησιν Ἡλίου, λαβεῖν δ´ αὐτὸ
[11, 501]	Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ Μυρλεανὸς Ἡ	μὲν	φιάλη, φησί, κατ´ ἀντιστοιχίαν ἐστὶ
[11, 491]	θάμνους ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας, ὃ	μὲν	φυλίης, ὃ δ´ ἐλαίης. ~(Γενήσονται
[11, 463]	Λακεδαιμονίων Πολιτείᾳ διὰ τούτων· Ὁ	μὲν	Χῖος (καὶ Θάσιος ἐκ μεγάλων
[11, 504]	αὖ Σωκράτης εἶπεν· ἀλλὰ πίνειν	μέν,	ὦ ἄνδρες, καὶ ἐμοὶ πάνυ
[11, 465]	ταῦτα· Καὶ μὴν ἐκπώματα ἢν	μὲν	ὡς πλεῖστα ἔχωσιν, τούτῳ καλλωπίζονται·
[11, 504]	ὃ δὲ εἰσάγει· (καὶ ὃ	μέν,	ὡς πρόκειται, παραιτεῖται πίνειν μεγάλοις
[11, 484]	ἔχει δὲ καὶ ὦτα μεγάλα.	Μένανδρος	Ἁλιεῖ· Εὐποροῦμεν, οὐδὲ μετρίως· ἐκ
[11, 500]	εἰσὶ φιάλαι πέντε, τραγέλαφοι δύο.	Μένανδρος	δ´ ἐν Ἁλιεῖ φησι· Τραγέλαφοι,
[11, 502]	ἔλαβεν ἕξ, ιτάτους δύο ψυκτῆρας.	(Μένανδρος	δ´ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι
[11, 474]	κυκνοκάνθαρος· (ἐξ ἀμφοτέρων τούτων κεκεραμευμένος)	Μένανδρος	δὲ Ναυκλήρῳ· Ἥκει λιπὼν Αἰγαῖον
[11, 466]	Ἐχρῶντο δὲ καὶ λιθοκολλήτοις ἐκπώμασι.	Μένανδρος	δέ πού φησι καὶ ποτήριον
[11, 472]	θηλυκῶς δὲ τὴν θηρίκλειον εἶπε	Μένανδρος	ἐν Θεοφορουμένῃ· Μέσως μεθύων τὴν
[11, 477]	Αἰγύπτια κιβώρια. (ΚΟΝΔΥ ποτήριον Ἀσιατικόν.	Μένανδρος	Κόλακι· Κοτύλας χωροῦν δέκα ἐν
[11, 504]	πίνειν τοῦτ´ εἶναι λέγων, παρατιθέμενος	Μενάνδρου	ἐκ Περινθίας· Οὐδεμίαν ἡ γραῦς
[11, 466]	διὰ τὸ πολὺν ἐξάγεσθαι τὸν	Μενδαῖον	οἶνον ἐκ τῆς πόλεως, φιλοτιμηθῆναι
[11, 506]	Εὐπόλιδος Κολάκων. Ἐν δὲ τῷ	Μενεξένῳ	οὐ μόνον Ἱππίας ὁ Ἡλεῖος
[11, 494]	(ΟΛΜΟΣ ποτήριον κερατίου τρόπον εἰργασμένον.	Μενεσθένης	ἐν δʹ Πολιτικῶν γράφει οὕτως·
[11, 491]	ἀνθρωποειδεῖς, ἄστροις δὲ πεποικιλμένας. Τὸ	μέντοι	Ἀμφὶς ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο» (οὐχ
[11, 492]	φαινομένῃ κατασκευῇ προσηκόντως ἐτόρευσεν. Τοῦτο	μέντοι	καὶ ἐπὶ τοῦ Διὸς σημαίνειν
[11, 484]	σῶμα καὶ τὴν ψυχήν. ~(Τὸ	μέντοι	κωθωνίζεσθαι διά τινων ἡμερῶν δοκεῖ
[11, 504]	ὥσπερ ἔλαιον φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ	μέντοι	μοι καὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων
[11, 500]	Ἡρακλεωτικοὶ πρός τινων καλοῦνται. Ἔχουσι	μέντοι	πρὸς τοὺς ἄλλους διαφοράν· ἔπεστι
[11, 506]	Ἀθηναίοις γενομένους Ἀριστείδην καὶ Θεμιστοκλέα,	Μένωνα	δὲ ἐπαινεῖ τὸν τοὺς Ἕλληνας
[11, 506]	Κλαζομένιον Ἡρακλείδην. Ἐν δὲ τῷ	Μένωνι	καὶ τοὺς μεγίστους (παρ´ Ἀθηναίοις
[11, 505]	εἰδὼς τὴν προδοσίαν τοῦ Θεσσαλοῦ	Μένωνος,	ὅτι αὐτὸς αἴτιος ἐγένετο (τοῖς
[11, 464]	ἧττον μεθύσκουσιν. Κἀν ἄλλῳ δὲ	μέρει	φησίν· Αἱ Ῥοδιακαὶ χυτρίδες γίνονται
[11, 495]	χρυσῆν. Καὶ ἐν ἄλλῳ δὲ	μέρει	φησίν· Ἐκ πελλίδος δὲ τάργανον
[11, 475]	ἄνωθεν νευούσας ἐφ´ ἑκάτερα τὰ	μέρη,	καὶ ἐπίκειται τὸ λεγόμενον αὐτῷ
[11, 466]	Πίνδαρος· Ἁνίκ´ ἀνθρώπων καματώδεες οἴχονται	μέριμναι	στηθέων ἔξω, πελάγει δ´ ἐν
[11, 488]	κύρτωμα μέσον ἐξ ἀμφοῖν τοῖν	μεροῖν	μικρά, παρόμοια ταῖς Κορινθιακαῖς ὑδρίαις.
[11, 501]	ἔχειν δεῖ νομίζειν ἐξ ἑκατέρου	μέρους,	ἢ τὸ μὲν ἀμφὶ σημαίνει
[11, 466]	Ἀλεξανδρεῦσι πλατύτερον ἐκ τῶν κάτω	μερῶν,	ἐστενωμένον ἄνωθεν. (ΒΑΥΚΑΛΙΣ. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
[11, 501]	ὦτα ἔχον ἐξ ἀμφοτέρων τῶν	μερῶν.	Παρθένιος δ´ ὁ τοῦ Διονυσίου
[11, 501]	τὴν δυναμένην ἐξ ἀμφοτέρων τῶν	μερῶν	τίθεσθαι, κατὰ τὸν πυθμένα καὶ
[11, 466]	δὲ καὶ δόρατα ἀγκυλητὰ καὶ	μεσάγκυλα	ἄλλα· ἀπὸ ἀγκύλης ἤτοι τῆς
[11, 481]	ὥσπερ ὁλκάδας οἰναγωγούς, περιφερεῖς, λεπτάς,	μέσας,	γαστροιίδας, οὐκ ἀβούλως, ἀλλὰ πόρρωθεν
[11, 482]	τῷ περὶ τῶν ἐν τῇ	μέσῃ	κωμῳδίᾳ κωμῳδουμένων Ποιητῶν. Τὸ γὰρ
[11, 475]	ποικίλον, καρχήσιον. Σοφοκλῆς Τυροῖ· Προσπτῆναι	μέσην	τράπεζαν ἀμφὶ σῖτα καὶ καρχήσια,
[11, 462]	κεράμοις, ἄνθεος ὀσδόμενος· ἐν δὲ	μέσοις	ἁγνὴν ὀδμὴν λιβανωτὸς ἵησι· ψυχρὸν
[11, 478]	Ὁ δ´ ἱερεὺς Εὐήγορος ἐν	μέσοις	αὐτοῖσιν ἑστὼς τὴν καλὴν σκευὴν
[11, 502]	Ἀλθαίᾳ ἔφη· ~(Λαβοῦσα πλήρη χρυσέαν	μεσόμφαλον	φιάλην. Τελέστης δ´ ἄκατον ὠνόμαζέ
[11, 501]	Ἴτ´ ἐκφορεῖτε, παρθένοι, κύπελλα καὶ	μεσομφάλους.	Οὕτω δ´ εἴρηκε τὰς βαλανειομφάλους,
[11, 488]	δὲ δύο κατὰ τὸ κύρτωμα	μέσον	ἐξ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν μικρά,
[11, 474]	ποτήριόν ἐστιν ἐπίμηκες, συνηγμένον εἰς	μέσον	ἐπιεικῶς, ὦτα ἔχον μέχρι τοῦ
[11, 501]	ὄντα τοὺς ἐξαγωγοὺς ἔχει κατὰ	μέσον,	ἐφ´ οὗ χαλκοῦς ὀμφαλὸς ἔπεστιν.
[11, 462]	βωμὸς δ´ ἄνθεσιν ἀν τὸ	μέσον	πάντῃ πεπύκασται, μολπὴ δ´ ἀμφὶς
[11, 479]	κυκλοτερεῖς, ἵνα πάντες εἰς τὸ	μέσον	τοῦ κοττάβου τεθέντος (ἐξ ἀποστήματος
[11, 474]	ληνόν, τὸ δ´ οἷον εἰς	μέσον	τράχηλος, τὸ δὲ πρὸς τῷ
[11, 493]	γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν» ἀπὸ τοῦ	μέσου	ἐξελόντες τὸ γέρων τάξομεν τοῦ
[11, 461]	ποτηρίοις. Δικαίαρχος μὲν γὰρ ὁ	Μεσσήνιος,	ὁ Ἀριστοτέλους μαθητής, ἐν τῷ
[11, 481]	Μεγάλ´ ἴσως (ποτήρια) προπινόμενα καὶ	μέστ´	ἀκράτου κυμβία ἐκάρωσεν ὑμᾶς. {Β.
[11, 485]	Φιλύλλιος Αὔγῃ· Πάντα γὰρ ἦν	μέστ´	ἀνδρῶν καὶ μειρακίων πινόντων· ὁμοῦ
[11, 471]	ἐπίτηκτόν τινα. Καὶ ἐν Ἱππίσκῳ·	Μεστὴν	ἀκράτου θηρίκλειον ἔσπασε (κοίλην ὑπερθύουσαν
[11, 487]	Ἀρχίλοχε, δέξαι τήνδε τὴν μετανιπτρίδα	μεστὴν	Διὸς σωτῆρος, ἀγαθοῦ δαίμονος. Ἔνιοι
[11, 485]	ὅστις ἂν διψῇ, λεπαστὴν λαψάμενος	μεστὴν	ἐκχαρυβδίσαι. Νίκανδρος δ´ ὁ Κολοφώνιός
[11, 487]	τῆς Ὑγιείας. Φιλέταιρος Ἀσκληπιῷ· Ἐνέσεισε	μεστὴν	ἴσον ἴσῳ μετανιπτρίδα μεγάλην, ἐπειπὼν
[11, 498]	ἔχων σκύπφον Ἐρξίωνι τῷ λευκολόφῳ	μεστὸν	ἐξέπινον, ἀντὶ τοῦ προέπινον. Κυρίως
[11, 499]	{Β. Τρίχους. Καὶ πάλιν· Τὸν	μεστὸν	ἡμῖν φέρε λάγυνον. Καὶ ἐν
[11, 478]	Ἄλλαι ὑποπρεσβύτεραι γρᾶες Θασίου μέλανος	μεστὸν	κεραμευομέναις κοτύλαις μεγάλαις ἔγχεον ἐς
[11, 466]	ἀφρῷ σκιὰ καὶ χρυσοκόλλητον δέπας	μεστὸν	κύκλῳ χορεῦον ἕλκουσι γνάθοις ὁλκῆς
[11, 499]	κενόν, ὦ γραῦ, θύλακον δὲ	μεστόν.	Λυγκεὺς δ´ ὁ Σάμιος ἐν
[11, 462]	φιάλῃ παρατείνει· κρατὴρ δ´ ἕστηκεν	μεστὸς	ἐυφροσύνης· ἄλλος δ´ οἶνος ἕτοιμος,
[11, 472]	Φαιδρὸς δὲ κρατὴρ θηρίκλειος ἐν	μέσῳ	ἕστηκε λευκοῦ νέκταρος παλαιγενοῦς πλήρης,
[11, 471]	ἐδείπνησαν (συνάψαι βούλομαι γὰρ τἀν	μέσῳ)	καὶ Διὸς σωτῆρος ἦλθε Θηρίκλειον
[11, 472]	θηρίκλειον εἶπε Μένανδρος ἐν Θεοφορουμένῃ·	Μέσως	μεθύων τὴν θηρίκλειον ἔσπασε. Καὶ
[11, 466]	θυμῷ, ~(αἶψα δὲ παισὶν ἑοῖσι	μετ´	ἀμφοτέροισιν ἐπαρὰς ἀργαλέας ἠρᾶτο (θεῶν
[11, 492]	φησιν· Ἐπτάποροι δὴ ταί γε	μετ´	ἀνθρώποις καλέονται, ἓξ οἶαί περ
[11, 476]	(Ἐπεὶ δὲ Ξενοφῶν σὺν τοῖς	μετ´	αὐτοῦ εἰσῆλθε πρὸς τὸν Σεύθην,
[11, 474]	{Α. Οὐδὲν οἶσθας, ἄθλιε. (Καὶ	μετ´	ὀλίγα· {ΣΤΡ. Τὴν ναῦν σεσῶσθαί
[11, 493]	λέγειν αὐτῷ ὅτι ἀπείληφε. Καὶ	μετ´	οὐ πολὺ παραγενομένῳ καὶ αἰτοῦντι
[11, 500]	οἱ περὶ τὴν Ἀσίαν βάρβαροι	μετὰ	ἀπάτης καὶ δόλου. Διόπερ Δερκυλλίδαν
[11, 464]	ἡμῖν ἐκ τῆς Κόπτου καταγόμενα·	μετὰ	γὰρ ἀρωμάτων συμφυραθείσης τῆς γῆς
[11, 478]	περὶ τοῦ Δίου Κῳδίου φησί·	(Μετὰ	δὲ ταῦτα τὴν τελετὴν ποιεῖ
[11, 466]	κἀξημύστισεν. (Ἔπινον δὲ τὴν ἄμυστιν	μετὰ	μέλους, μεμετρημένον πρὸς ὠκύτητα χρόνου.
[11, 498]	Ἀχιλῆα. Πληροῦντες γὰρ προέπινον ἀλλήλοις	μετὰ	προσαγορεύσεως. Πανύασσις τρίτῳ Ἡρακλείας φησίν·
[11, 459]	Συναχθέντων γὰρ ἡμῶν καθ´ ὥραν	μετὰ	σπουδῆς διὰ τὰ ἐκπώματα ὁ
[11, 507]	κακοηθείας λέγων γράφει καὶ ταῦτα·	Μετὰ	τὴν Σωκράτους τελευτὴν ἐπὶ πλεῖον
[11, 490]	περὶ ταύτας μῦθος, ὅτι φεύγουσι	μετὰ	τῆς μητρὸς τῆς Πληιόνης τὸν
[11, 487]	διθυραμβοποιὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ	μετὰ	τὸ ἀπονίψασθαι τὰς χεῖρας προπίνων
[11, 486]	μανθάνεις; καὶ κατάχεον. ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ ἡ	μετὰ	τὸ δεῖπνον ἐπὴν ἀπονίψωνται διδομένη
[11, 487]	ἀγαθοῦ δαίμονος. Ἔνιοι δὲ τὴν	μετὰ	τὸ νίψασθαι πόσιν, ὡς Σέλευκος
[11, 505]	ἐπεδήμησε, φησί, ταῖς Ἀθήναις Γοργίας	μετὰ	τὸ ποιήσασθαι τὴν ἀνάθεσιν τῆς
[11, 466]	ἀλλὰ καὶ Σελευκέων μετὰ τριακοσίων,	μετὰ	τὸ τὰς τραπέζας ἀρθῆναι τετράμνουν
[11, 500]	σκύφοισιν οἶνος ἡδύς. Διήνεγκαν δὲ	μετὰ	τοὺς Βοιωτίους οἱ Ῥοδιακοὶ λεγόμενοι
[11, 462]	λιβανωτὸν ἄτμητον καὶ ἄλλα ἄττα	μετὰ	τούτων ἀρώματα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΙΙ. (Ὁρῶν
[11, 466]	μόνον Βαβυλωνίων ἀλλὰ καὶ Σελευκέων	μετὰ	τριακοσίων, μετὰ τὸ τὰς τραπέζας
[11, 494]	μεταπεμψάμενος αὐτοὺς καὶ ἥκειν κελεύσας	μετὰ	τῶν βιβλίων, ἐν οἷς αἱ
[11, 505]	Ξενοφῶν συναναβὰς Κύρῳ εἰς Πέρσας	μετὰ	τῶν μυρίων Ἑλλήνων καὶ ἀκριβῶς
[11, 486]	γράφει· (Δίδωσιν ἀποθεῖναι τῷ Φορμίωνι	μετὰ	τῶν χρημάτων καὶ ἄλλας φιάλας
[11, 466]	πότοις διατριβή, ἀναζωπυροῦσα καὶ ἀνεγείρουσα	μετὰ	φρονήσεως τὸν ἑκάστου νοῦν, ὥς
[11, 477]	ἀρχαῖα ἐκπώματα κισσύβια φωνέεται. Κισσύβιον	μετὰ	χερσὶν ἔχων μέλανος οἴνοιο. Ἀσκληπιάδης
[11, 495]	τὴν λεγομένην πενταπλόαν καὶ κωμάζει	μετὰ	χοροῦ. ~(Πενταπλόα δ´ ἡ κύλιξ
[11, 489]	κατηστερισμένον τὸ τοῦ Νέστορος ποτήριον	μεταβαίνει	καὶ ἐπὶ τὰ κράτιστα τῶν
[11, 471]	εἰ δὲ μὴ ποιεῖ τοῦτο,	μεταβεβληκὸς	ἂν εἴη μικρὸν τοὔνομα. Ἀλλά,
[11, 469]	τοῖς πένησι τοῦ καλλωπισμοῦ τούτου	μεταδιδόντων.	(Μνημονεύει δ´ αὐτῶν καὶ Ἐπιγένης
[11, 480]	ὄχημ´ ἀοιδᾶν τοῦτό τοι πέμπω	μεταδόρπιον.	Ἐν ξυνῷ κεν εἴη συμπόταισίν
[11, 467]	ὁ φιλόσοφος ἐν τῷ περὶ	Μεταλήψεως	ἀπὸ τῶν κατασκευασάντων (φησὶν ὀνομασθῆναι
[11, 471]	(Κλεάνθης δ´ ἐν τῷ περὶ	Μεταλήψεως	συγγράμματί φησι· Τὰ τοίνυν εὑρήματα
[11, 487]	Δαίμονος Ἀγαθοῦ μετάνιπτρον. Νικόστρατος Ἀντερώσῃ·	Μετανιπτρίδ´	αὐτῷ τῆς Ὑγιείας ἔγχεον. (ΜΑΣΤΟΣ.
[11, 487]	δὲ τάνδε Βακχία εὔδροσον πλήρη	μετανιπτρίδα	δέξαι. Πραύ τί τοι Βρόμιος
[11, 487]	Ἀσκληπιῷ· Ἐνέσεισε μεστὴν ἴσον ἴσῳ	μετανιπτρίδα	μεγάλην, ἐπειπὼν τῆς Ὑγιείας τοὔνομα.
[11, 487]	Σαπφοῖ· Ἀρχίλοχε, δέξαι τήνδε τὴν	μετανιπτρίδα	μεστὴν Διὸς σωτῆρος, ἀγαθοῦ δαίμονος.
[11, 487]	ἐν Κύκλωψι· Καὶ δέξαι τηνδὶ	μετανιπτρίδα	τῆς Ὑγιείας. Φιλέταιρος Ἀσκληπιῷ· Ἐνέσεισε
[11, 486]	κύλιξ. Ἀντιφάνης Λαμπάδι· Δαίμονος Ἀγαθοῦ	μετάνιπτρον,	ἐντραγεῖν, σπονδή, κρότος. ~(Δίφιλος Σαπφοῖ·
[11, 486]	μνῆμ´ ἐκείνῃ, μανθάνεις; καὶ κατάχεον.	ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ	ἡ μετὰ τὸ δεῖπνον ἐπὴν
[11, 487]	ἅμα δ´ ἦν Δαίμονος Ἀγαθοῦ	μετάνιπτρον.	Νικόστρατος Ἀντερώσῃ· Μετανιπτρίδ´ αὐτῷ τῆς
[11, 478]	κοτυλήρυτον ἔρρεεν αἷμα. Καί· Πολλὰ	μεταξὺ	πέλει κοτύλης καὶ χείλεος ἄκρου.
[11, 494]	κατεμέμφετο τοὺς ταμίας. ~(Πτολεμαῖος δὲ	μεταπεμψάμενος	αὐτοὺς καὶ ἥκειν κελεύσας μετὰ
[11, 493]	Λαμβάνοντος γὰρ αὐτοῦ σύνταξιν βασιλικήν,	μεταπεμψάμενος	τοὺς ταμίας ἐκέλευσεν, ἐὰν παραγένηται
[11, 479]	ναοῦ γράφει καὶ ταῦτα· Ναὸς	Μεταποντίνων,	ἐν ᾧ φιάλαι ἀργυραῖ ρλβʹ
[11, 479]	περὶ τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ λέγων	Μεταποντίνων	ναοῦ γράφει καὶ ταῦτα· Ναὸς
[11, 466]	οἱ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ τὴν ὕαλον	μεταρρυθμίζοντες	πολλαῖς καὶ ποικίλαις ἰδέαις ποτηρίων,
[11, 508]	ὥστε οὐκ ἐξῆν τοῦ συσσιτίου	μετασχεῖν,	εἰ μή τις ἐπίσταιτο γεωμετρεῖν
[11, 468]	Λέγοι δ´ ἂν ἴσως κατὰ	μεταφορὰν	ἔκπωμα τὴν φιάλην. Φιλήμων δ´
[11, 462]	διαμένουσιν· οἷς οὐδὲ τῆς πολιτείας	μετέδοσαν	οἱ Ἡρακλεῶται συνοικοῦσιν, ἀλλοφύλους ὑπολαβόντες.
[11, 495]	δ´ ἐς τὴν χρείαν πῖπτον	μετεσχημάτισται,	(ἀρυταίνῃ μάλιστα ἐοικός, ὃ δὴ
[11, 507]	καθαρώτερον ἀνέρχεσθαι τόπον, ἅτε κουφότητος	μετεχούσας,	τί πλέον ἡμῖν; ὧν γὰρ
[11, 488]	τοῦ ποτηρίου καὶ μικρὸν ἔτι	μετεωριζόμεναι	κατὰ μὲν τὴν ἀπόστασιν τοῦ
[11, 488]	ἐοίκασιν ἔξω τε ὀλίγῳ προὔχουσι,	μετέωροι	τῆς ἄλλης ἐπιφανείας ὄντες. (Καὶ
[11, 507]	ἄλλας φύσεις ἢ πρὸς τὸν	μετεωρότερον	καὶ καθαρώτερον ἀνέρχεσθαι τόπον, ἅτε
[11, 465]	ἀμβρότας ἀφρῷ βρυάζον· εἴκοσιν δὲ	μέτρ´	ἐνέχευ´, ἀναμίσγων αἷμα Βακχίου νεορρύτοισι
[11, 465]	ἐμπλήσας, ὕδατος δ´ ἀνὰ εἴκοσι	μέτρα	χεῦ´· ὀδμὴ δ´ ἡδεῖα ἀπὸ
[11, 467]	δικότυλοι, τρικότυλοι, δεῖνος μέγας χωρῶν	μετρητήν,	κυμβίον, σκύφοι, ῥυτά· {Β. Ποτήρι´
[11, 498]	τῶν μὲν ἐν ἄστει καὶ	μετρίων	οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ καὶ
[11, 477]	τῶν μὲν ἐν ἄστει καὶ	μετρίων	οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ καὶ
[11, 484]	μεγάλα. Μένανδρος Ἁλιεῖ· Εὐποροῦμεν, οὐδὲ	μετρίως·	ἐκ Κυίνδων χρυσίον, (Περσικαὶ στολαὶ
[11, 487]	Μήποτε ἐκπώματός ἐστιν εἶδος, ἢ	μέτρον	οἷον κύαθος. Διόδωρος δὲ κύλικα
[11, 499]	δέ φασι τοῦτ´ εἶναι τὸ	μέτρον	τὴν λάγυνον. Ἀρσενικῶς δὲ εἴρηκε
[11, 478]	Ἕρμιππος ἐν Θεοῖς. Ἀθηναῖοι δὲ	μέτρον	τι καλοῦσι κοτύλην. Θουκυδίδης· Ἐδίδοσαν
[11, 499]	Ἀμφιτρύωνι οὐδετέρως εἴρηκε. (Λάγυνον δὲ	μέτρου	λέγουσιν εἶναι ὄνομα παρὰ τοῖς
[11, 494]	ἐν Μυλωθρίδι· Καὶ πιεῖν χωρὶς	μέτρω	ὀξύβαφον εἰς τὸ κοινόν· εἶθ´
[11, 473]	τοῦ δεξιοῦ καὶ ἐκ τοῦ	μετώπου	τοῦ κροκίου, καὶ ἐσθεῖναι ὅ
[11, 499]	ὑπὸ μάλης, καὶ τοῦτο πωλεῖν	μέχρι	ἂν ὥσπερ ἐν ἐράνῳ εἷς
[11, 495]	ὀνύχινοι σκύφοι καὶ συνδέσεις τούτων	μέχρι	δικοτύλων· καὶ Παναθηναικὰ μέγιστα, τὰ
[11, 476]	ἔπινον δῆλον ἐκ τοῦ καὶ	μέχρι	νῦν λέγεσθαι, ὅταν συμμίσγωσι τῷ
[11, 504]	Σωκράτην παράγει τῷ ψυκτῆρι πίνοντα	μέχρι	τῆς ἕω. Κἀν τῷ περὶ
[11, 464]	καὶ Φερεκράτη τὸν κωμικόν ὅτι	μέχρι	τῆς καθ´ ἑαυτὸν ἡλικίας οὐκ
[11, 462]	φησί, τὴν κύλικα ναυστολοῦσιν ἀναπλέοντες	μέχρι	τοῦ γενέσθαι τὴν ἐπὶ τοῦ
[11, 474]	εἰς μέσον ἐπιεικῶς, ὦτα ἔχον	μέχρι	τοῦ πυθμένος καθήκοντα. Ἐστὶ δὲ
[11, 495]	ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Διονύσου	μέχρι	τοῦ τῆς Σκιράδος Ἀθηνᾶς ἱεροῦ,
[11, 488]	ἀπ´ ἀλλήλων διεστῶσαι διάστημα. Αὗται	μέχρι	τοῦ χείλους διήκουσαι τοῦ ποτηρίου
[11, 509]	(ἔλεξεν· ἄνδρες τῆς Ἀθηναίων χθονός.	Μέχρι	τούτων ἡμῖν πεπεραιώσθω καὶ ἥδε
[11, 481]	αὐτὰς αἰτιώμεθ´ ἐκπιεῖν, λοιδοροῦνται κὠμνύουσι	μὴ	´κπιεῖν ἀλλ´ ἢ μίαν. Ἣ
[11, 507]	συμπαρὼν λαβὼν τὸ ποτήριον (παρεκάλει	μὴ	ἀθυμεῖν αὐτούς, ὡς ἱκανὸς αὐτὸς
[11, 461]	καὶ τότε μεγάλα ποτήρια, εἰ	μὴ	αἰτιάσεταί τις τὴν δύναμιν τοῦ
[11, 464]	τούτων. Ὥστε καὶ τὰ λοιπὰ	μὴ	ἀλλοτρίως καλεῖσθαι τὸν τρόπον τοῦτον.
[11, 466]	τὸ ὑπερήφανον καὶ καλόν. Εἰ	μὴ	ἄρα τὸ ποικίλον τῇ κατασκευῇ
[11, 461]	ἢ μεθ´ ἡμέραν. Ὅπως οὖν	μὴ	διὰ τὸν τρόπον, ἀλλὰ διὰ
[11, 460]	τοῖς γόνασιν ἔστησεν. Ἡμεῖς οὖν	μὴ	διατρίβωμεν, ἀλλ´ ἤδη κατακλινώμεθα, ἵν´
[11, 466]	οὔτε τεῳ σπένδεσκε θεῶν, ὅτε	μὴ	Διί. Καὶ ὁ Πρίαμος δὲ
[11, 501]	ῥησειδίῳ τὴν κατὰ τὸν πυθμένα	μὴ	δυναμένην τίθεσθαι καὶ ἐρείδεσθαι, ἀλλὰ
[11, 484]	ἀναπαύου μικρὸν περιχεάμενος· ἐὰν δὲ	μὴ	δυνηθῇς ἱκανῶς κενῶσαι σαυτόν, πλείονι
[11, 496]	σφάλλειν· νῦν δὲ τὸ μὲν	μὴ	εἰσφέρεσθαι ἔτι αὖ καταμένει· τοσοῦτον
[11, 466]	Σιληνὸς δὲ ἀμφικύπελλόν φησι τὸ	μὴ	ἔχον ὦτα. Ἄλλοι δὲ τὴν
[11, 481]	τὰ κυμβία καὶ ὀρθῶν, πυθμένα	μὴ	ἐχόντων μηδὲ ὦτα. Πτολεμαῖος δὲ
[11, 482]	οἱ αὐτοὶ καὶ πῶς κύαθον	μὴ	κεκτημένος, ἀλλὰ κυμβίον μόνον, φιάλην
[11, 503]	θεοῖσιν; {Β. Οὐδὲ ἕν, (ἂν	μὴ	κεράσῃ τις. {Α. Ἴσχε, τὸν
[11, 484]	Ὅταν δ´ ἱκανῶς ἔχῃς ἤδη,	μὴ	κοιμῶ πρὶν ἂν ἐμέσῃς πλέον
[11, 466]	καὶ ἐμμελῶς ἐν οἴνῳ διάγειν,	μὴ	κωθωνιζόμενον μηδὲ Θρᾳκίῳ νόμῳ ἄμυστιν
[11, 502]	τῆς Ὁμονοίας δύο, τί νῦν	μὴ	κωμάσω ἄνευ λυχνούχου πρὸς τὸ
[11, 483]	καθαρόν. Πρῶτον μὲν οὖν τὸ	μὴ	λίαν κατάδηλον εἶναι τὸ πόμα·
[11, 476]	ὅ μοι ποίησον; τήνδε νῦν	μή	μοι δίδου, ἐκ δὲ τοῦ
[11, 466]	τις, ἣν ἔστιν ἀπνευστὶ πίνειν	μὴ	μύσαντα. Καλοῦσι δ´ οὕτω καὶ
[11, 504]	γνῶμαι σφαλοῦνται, καὶ οὐδ´ ἀναπνεῖν	μὴ	ὅτι λέγειν δυνησόμεθα· ἢν δὲ
[11, 462]	ἔχων ἀφίκοιο οἴκαδ´ ἄνευ προπόλου,	μὴ	πάνυ γηραλέος. Ἀνδρῶν δ´ αἰνεῖν
[11, 508]	καὶ πασῶν εἴη αὕτη βελτίων,	μὴ	πείθοι δ´ ἡμᾶς, τί πλέον;
[11, 471]	ἔτι καὶ νῦν· εἰ δὲ	μὴ	ποιεῖ τοῦτο, μεταβεβληκὸς ἂν εἴη
[11, 484]	(Τρία δὲ παραφύλαττε ὅταν κωθωνίζῃ·	μὴ	πονηρὸν οἶνον πίνειν μηδὲ ἄκρατον
[11, 496]	Περσῶν) Ἦν δὲ αὐτοῖς νόμιμον	μὴ	προχοίδας εἰσφέρεσθαι εἰς τὰ συμπόσια,
[11, 499]	τε τετυγμένα, τοῖς ἐνάμελγεν. Εἰ	μὴ	σκύφος οἷον σκύθος τις διὰ
[11, 508]	λέγων ταῦτα καὶ γράφειν καὶ	μὴ	ταὐτὰ ποιεῖν τοῖς εὐχομένοις, ἀλλὰ
[11, 490]	δ´ ἐοικὸς ὀρειᾶν γε Πελειάδων	μὴ	τηλόθεν Ὠαρίων´ ἀνεῖσθαι. Σύνεγγυς γάρ
[11, 461]	δόξει τισὶν ἔχειν ἀπορίαν, εἰ	μή	τις ἄρα φήσειε διὰ τὴν
[11, 508]	ἐξῆν τοῦ συσσιτίου μετασχεῖν, εἰ	μή	τις ἐπίσταιτο γεωμετρεῖν ἢ φιλοσοφεῖν.
[11, 466]	παρ´ αὐτοῖς ἄδοξόν ἐστιν ἐραστοῦ	μὴ	τυχεῖν. Καλοῦνται δὲ οἱ ἁρπασθέντες
[11, 496]	συμπόσια, (δῆλον ὅτι νομίζοντες τὸ	μὴ	ὑπερπίνειν ἧττον ἂν καὶ σώματα
[11, 505]	ἐμμέτρους τοὺς καλουμένους Σώφρονος μίμους	μὴ	φῶμεν εἶναι λόγους καὶ μιμήσεις
[11, 508]	λαβεῖν ἢ βέλτιον λεχθέντα ἢ	μὴ	χεῖρον. Καὶ γὰρ Θεόπομπος ὁ
[11, 503]	τὸν Τελαμῶνα μηδὲ τὸν Παιῶνα	μηδ´	Ἁρμόδιον. ΩΙΟΣΚΥΦΙΑ. Περὶ τῆς ἰδέας
[11, 479]	Φερεκράτης ἐν Κοριαννοῖ· Τὴν κοτυλίσκην	μηδαμῶς.	Ἀριστοφάνης ἐν Ἀχαρνεῦσι· Κοτυλίσκιον τὸ
[11, 481]	λάβω κυρισοι τὴν κυλίσκην; {Α.	Μηδαμῶς	μικράν γε. Κινεῖται γὰρ εὐθύς
[11, 484]	κωθωνίζῃ· μὴ πονηρὸν οἶνον πίνειν	μηδὲ	ἄκρατον μηδὲ τραγηματίζεσθαι ἐν τοῖς
[11, 466]	ἐν οἴνῳ διάγειν, μὴ κωθωνιζόμενον	μηδὲ	Θρᾳκίῳ νόμῳ ἄμυστιν οἰνοποτεῖν, ἀλλὰ
[11, 502]	μηδὲν προσφέρειν πρὸς τὰς θυσίας	μηδὲ	κέραμον, ἀλλ´ ἐκ χυτρίδων ἐπιχωρίων
[11, 479]	παρατιθέμενος τὸ ἐκ Νεφελῶν Ἀριστοφάνους·	Μηδὲ	στέψω κοτυλίσκον. Σιμμίας δὲ ἀποδίδωσι
[11, 503]	ἀπηρχαιωμένων τούτων περάνῃς, τὸν Τελαμῶνα	μηδὲ	τὸν Παιῶνα μηδ´ Ἁρμόδιον. ΩΙΟΣΚΥΦΙΑ.
[11, 484]	πονηρὸν οἶνον πίνειν μηδὲ ἄκρατον	μηδὲ	τραγηματίζεσθαι ἐν τοῖς κωθωνισμοῖς. Ὅταν
[11, 481]	καὶ ὀρθῶν, πυθμένα μὴ ἐχόντων	μηδὲ	ὦτα. Πτολεμαῖος δὲ ὁ τοῦ
[11, 467]	τὸν δεῖνον παρατίθεται Στράττιδος ἐκ	Μηδείας·	Οἶσθ´ ᾧ προσέοικεν, ὦ Κρέων,
[11, 502]	θέσθαι Ἀργείους καὶ Αἰγινήτας Ἀττικὸν	μηδὲν	προσφέρειν πρὸς τὰς θυσίας μηδὲ
[11, 503]	Ἴσχε, τὸν ᾠδὸν λάμβανε. Ἔπειτα	μηδὲν	τῶν ἀπηρχαιωμένων τούτων περάνῃς, τὸν
[11, 470]	αὐτῆς καὶ κύλικας θηρικλείους, ὥστε	μηδένα	ἂν διαγνῶναι πρὸς τὰς κεραμέας.
[11, 481]	ὠτίων ποτήριον ὠνομακέναι Θεόπομπον ἐν	Μήδῳ.	Φιλήμων Φάσματι· Ἐπεὶ δ´ ἡ
[11, 485]	Δαίμονος τέττιξ κελαδεῖ. Καὶ ἐν	Μήδῳ·	Ὥς ποτ´ ἐκήλησεν Καλλίστρατος υἷας
[11, 500]	φησι Σέλευκος, λυρτός, ὑπὸ δὲ	Μηθυμναίων,	ὡς Παρμένων φησὶν ἐν τῷ
[11, 466]	Μυθολογοῦσι δὲ (περὶ) τῶν ἐν	Μηθύμνῃ	τινὲς περὶ τῆς ἀφεθείσης εἰς
[11, 466]	χρόνῳ δ´ ὕστερον ἤδη τῆς	Μηθύμνης	οἰκουμένης παραγενέσθαι τὸν Ἔναλον καὶ
[11, 474]	Πριάπῳ φησὶ τάδε· ~Σὺ δὲ	μηκέτ´	ἔγχει, παιδάριον, εἰς ἀργυροῦν, εἰς
[11, 496]	τοῦ εἰσφέρειν αὐτοὶ ἐκφέρονται, ἐπειδὰν	μηκέτι	δύνωνται ὀρθούμενοι ἐξιέναι. ΠΡΟΥΣΙΑΣ. Ὅτι
[11, 489]	ὑποκεῖσθαι τῷ ποτηρίῳ πλάγια διὰ	μήκους·	ταῦτα δ´ εἶναι τοὺς δύο
[11, 476]	κοτυλίσκους κεκολλημένους, ἐν οἷς, (φησίν,	μήκωνες	λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι,
[11, 478]	ἔνεισι δ´ ἐν αὐτοῖς ὅρμινοι,	μήκωνες	λευκοί, πυροί, κριθαί, πισοί, λάθυροι,
[11, 465]	λέγων γράφει καὶ ταῦτα· Καὶ	μὴν	ἐκπώματα ἢν μὲν ὡς πλεῖστα
[11, 474]	σεσῶσθαί μοι λέγεις; {Α. Ἔγωγε	μὴν	κείνην ναῦν Καλλικλῆς ἐποίησε τὸν
[11, 466]	δέπας δίδωσι περικαλλές. Αὐτός γε	μὴν	ὁ Ζεὺς τῆς Ἡρακλέους γενέσεως
[11, 461]	οὖν κατακλίνεσθαι. (Καὶ κατακλιθέντων Ἀλλὰ	μήν»	ὁ Πλούταρχος ἔφη, κατὰ τὸν
[11, 483]	οἱ Λακεδαιμόνιοι γράφει οὕτως· Ἀλλὰ	μὴν	ὅτι ἀρχαικὸν ἦν τὸ τοιοῦτον
[11, 506]	καὶ ἐρώμενον αὐτοῦ γεγονέναι. ~Ἀλλὰ	μὴν	οὐ δύνανται Πάραλος καὶ (Ξάνθιππος
[11, 507]	ἀκούσαντας ὑπὸ τοῦ σοφοῦ. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ Ἀντισθένη ἐπαινῶ· καὶ γὰρ
[11, 504]	κἠκρατηρίχημες» ἀντὶ τοῦ ἐπεπώκειμεν. Ἀλλὰ	μήν,	πρὸς θεῶν» (ὁ Ποντιανὸς ἔφη,
[11, 472]	τὴν θηρίκλειον ἔσπασε. Καὶ ἐν	Μηναγύρτῃ·	Προπίνων θηρίκλειον τρικότυλον. Καὶ Διώξιππος
[11, 478]	μὲν αὐτῶν ἑκάστῳ ἐπὶ ὀκτὼ	μῆνας	κοτύλην ὕδατος καὶ δύο κοτύλας
[11, 508]	ὡρισμένος καθ´ ὁμολογίαν κοινὴν πόλεως,	μηνύων	πῶς δεῖ πράττειν ἕκαστα. Ὁ
[11, 486]	ἑβδόμῃ φησί· Προβόλους δύο Λυκοεργέας.	Μήποτ´	οὖν καὶ παρὰ τῷ Ἡροδότῳ
[11, 470]	ὡς ἂν κύλιξ οὖσα. Καὶ	μήποτε	Ἄλεξις ἐν Ἡσιόνῃ θηρικλείῳ ποιεῖ
[11, 469]	αὐτὸ παρ´ Ὠκεανοῦ τὸν Ἡρακλέα.	Μήποτε	δὲ ἐπεὶ μεγάλοις ἔχαιρε ποτηρίοις
[11, 487]	τῶ γλυκυτάτω. Πάμφιλος δέ φησι·	Μήποτε	ἐκπώματός ἐστιν εἶδος, ἢ μέτρον
[11, 479]	τῷ ἀκοντίζειν μέγα φρονούντων. (ΚΡΑΤΑΝΙΟΝ.	Μήποτε	τὸ νῦν καλούμενον κρανίον ἔκπωμα
[11, 507]	ἀνάμνησίς ἐστιν οὗ ποτε ἦμεν	μήτ´	αἴσθησις, εἰ καὶ τὸ σύνολον
[11, 507]	τί πλέον ἡμῖν; ὧν γὰρ	μήτ´	ἀνάμνησίς ἐστιν οὗ ποτε ἦμεν
[11, 491]	ἀφύσσων γαμφηλῇ φορέεσκε ποτὸν Διὶ	μητιόεντι.	Τὸν καὶ νικήσας πατέρα Κρόνον
[11, 503]	Μούσαις καὶ τῇ τούτων Μνημοσύνῃ	μητρὶ	προὔπιε πᾶσι φιλοτησίαν. Ἐπειπὼν δέ·
[11, 490]	τὸν Ὠρίωνα φεύγειν, διωκομένης τῆς	μητρὸς	αὐτῶν Πληιόνης ὑπὸ τοῦ Ὠρίωνος.
[11, 490]	μῦθος, ὅτι φεύγουσι μετὰ τῆς	μητρὸς	τῆς Πληιόνης τὸν Ὠρίωνα. Ὀρείας
[11, 507]	πᾶσι τοῖς Σωκράτους μαθηταῖς ἐπεφύκει	μητρυιᾶς	ἔχων διάθεσιν. Διόπερ Σωκράτης οὐκ
[11, 497]	τοῦ κατασκευασθέντος ὑπὸ Κτησιβίου τοῦ	μηχανοποιοῦ	ῥυτοῦ μνημονεύων φησί· Ζωροπόται, καὶ
[11, 481]	μίαν. Ἣ δὲ κρείττων ἡ	μί´	ἐστὶ χιλίων ποτηρίων. (ΚΥΜΒΙΑ τὰ
[11, 460]	Τυραννίδι· Ἣ δὲ κρείττων ἡ	μί´	ἐστὶ χιλίων ποτηρίων. Ὁ δὲ
[11, 466]	ἀργυροῖ κατάχρυσοι λβʹ Λαγυνοθήκη ἀργυρᾶ	μία.	Οἰνοφόρον βαρβαρικὸν ἀργυροῦν ποικίλον ἕν.
[11, 481]	κὠμνύουσι μὴ ´κπιεῖν ἀλλ´ ἢ	μίαν.	Ἣ δὲ κρείττων ἡ μί´
[11, 491]	τὴν σχίσιν τῶν ὤτων ἀκουσόμεθα	μίαν	πελειάδα· ἃς δοιὰς εἶπεν καθὸ
[11, 492]	καὶ τῆς λειότητος ἀφαιρεῖσθαι λέγων	μίαν	τῶν Πλειάδων, ἄλλην δὲ πρὸς
[11, 488]	ὤτων σχέσιν ἔχουσαν ὧδε. Ἐκ	μιᾶς	οἱονεὶ ῥίζης, ἥτις τῷ πυθμένι
[11, 504]	ἡμῖν οἱ παῖδες μικραῖς κύλιξι	μικρὰ	ἐπιψακάζωσιν, ἵνα καὶ ἐγὼ Γοργιείοις
[11, 466]	ποικίλον ἕν. Ἄλλα ποτήρια παντοδαπὰ	μικρὰ	κθʹ (ἄλλα ποτήρια μικρά) ῥυτὰ
[11, 488]	μέσον ἐξ ἀμφοῖν τοῖν μεροῖν	μικρά,	παρόμοια ταῖς Κορινθιακαῖς ὑδρίαις. Ὁ
[11, 466]	παντοδαπὰ μικρὰ κθʹ (ἄλλα ποτήρια	μικρά)	ῥυτὰ καὶ βατιάκαι Λυκιουργεῖς ἐπίχρυσοι
[11, 481]	(ΚΥΜΒΙΑ τὰ κοῖλα ποτήρια καὶ	μικρὰ	Σιμάριστος. Δωρόθεος δέ· Γένος ποτηρίων
[11, 504]	ἢν δὲ ἡμῖν οἱ παῖδες	μικραῖς	κύλιξι μικρὰ ἐπιψακάζωσιν, ἵνα καὶ
[11, 481]	κυρισοι τὴν κυλίσκην; {Α. Μηδαμῶς	μικράν	γε. Κινεῖται γὰρ εὐθύς μοι
[11, 494]	ἐστι τὸ ὀξύβαφον εἶδος κύλικος	μικρᾶς	κεραμέας σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν
[11, 462]	οἰκίας ἔχουσιν ἐξ ἀνθερίκου πεποιημένας	μικρὰς	ὅσον σκιᾶς ἕνεκα, ἃς καὶ
[11, 471]	τὴν γυναικείαν φύσιν, ὡς οὐχὶ	μικροῖς	ἥδεται ποτηρίοις; Ἄλεξις δ´ ἐν
[11, 461]	μαθητής, ἐν τῷ περὶ Ἀλκαίου	μικροῖς	φησιν αὐτοὺς ἐκπώμασι κεχρῆσθαι καὶ
[11, 476]	ταύρων κεραστῶν, ἔβρεχον δὲ κατὰ	μικρόν.	Ἀθηναῖοι δὲ καὶ ἀργυρᾶ ποιοῦντες
[11, 472]	Ἀνακρέοντος· Ἠρίστησα μὲν ἰτρίου λεπτοῦ	μικρὸν	ἀποκλάς, οἴνου δ´ ἐξέπιον κάδον.
[11, 485]	τὴν βρυτικήν, ῥίζιον τρίψας τι	μικρὸν	δελεάσας τε γεννικῇ τὸ μέγεθος
[11, 475]	τῆς κορυφῆς· αὗται δὲ προὔχουσι	μικρὸν	ἐπ´ εὐθείας ἐξωτέρω. Ἐπὶ δὲ
[11, 509]	εἶναι χρηστὸς παρὰ τοῖς Κυζικηνοῖς,	μικρὸν	ἐπισχὼν χρόνον ἐπέθετο τῇ πολιτείᾳ
[11, 488]	χείλους διήκουσαι τοῦ ποτηρίου καὶ	μικρὸν	ἔτι μετεωριζόμεναι κατὰ μὲν τὴν
[11, 479]	ἐν κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν ἑκάστῳ	μικρόν,	καὶ ὁ προσφέρων ἂν εἶπεν
[11, 466]	σοι πρώτιστον. Ἦν γὰρ στρογγύλον,	μικρὸν	πάνυ, παλαιόν, ὦτα συντεθλασμένον σφόδρα,
[11, 484]	ἐὰν μὲν ἐμέσῃς ἱκανῶς, ἀναπαύου	μικρὸν	περιχεάμενος· ἐὰν δὲ μὴ δυνηθῇς
[11, 466]	οἱ δ´ ἐκ βομβυλιοῦ κατὰ	μικρὸν	στάζοντος Ἐστὶ δὲ καὶ ζῷόν
[11, 481]	τῷ Κύκλωπι. Οὐκ ἔστι δὲ	μικρὸν	τὸ διδόμενον αὐτῷ κισσύβιον παρ´
[11, 461]	ὁ Χαμαιλέων ὅτι οὔκ ἐστι	μικρὸν	τὸ παρ´ Ὁμήρῳ (διδόμενον τῷ
[11, 487]	ποίαν; τοῦτο τοὐπικείμενον (ἄνω τὸ	μικρόν,	τὸ πινακίσκιον λέγεις; {Α. Τοῦτ´
[11, 504]	ἕκαστον τῶν παρατυχόντων οὐδὲ κατὰ	μικρὸν	τοῦ Ξενοφῶντος μέμνηται. Καὶ περὶ
[11, 471]	ποιεῖ τοῦτο, μεταβεβληκὸς ἂν εἴη	μικρὸν	τοὔνομα. Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται, οὐκ
[11, 498]	Σελευκίς, Ῥοδιάς, Ἀντιγονίς. ~(ΣΚΑΛΛΙΟΝ κυλίκιον	μικρόν,	ᾧ σπένδουσιν Αἰολεῖς, ὡς Φιλητᾶς
[11, 463]	ἐπιδέξια, ὁ δ´ Ἀττικὸς ἐκ	μικρῶν	ἐπιδέξια, ὁ δὲ Θετταλικὸς ἐκπώματα
[11, 503]	Ἡσίοδός ἐστιν ἢ Κέρκωψ ὁ	Μιλήσιος·	Ἔνθα ποτ´ ἔσται ἐμὸν ψυκτήριον,
[11, 466]	Ἀθηνοκλῆς, Κράτης, Στρατόνικος, Μυρμηκίδης ὁ	Μιλήσιος,	Καλλικράτης ὁ Λάκων καὶ Μῦς,
[11, 486]	ἐν τῇ Λακεδαιμονίων Πολιτείᾳ· Κλίνη	Μιλησιουργὴς	καὶ δίφρος Μιλησιουργής, κλίνη Χιουργὴς
[11, 486]	Πολιτείᾳ· Κλίνη Μιλησιουργὴς καὶ δίφρος	Μιλησιουργής,	κλίνη Χιουργὴς καὶ τράπεζα Ῥηνιοεργής.
[11, 489]	ὑγρὰν τροφὴν κυκλοτερὲς ἐποίησαν κατὰ	μίμημα	τοῦ κόσμου. Τὸ δὲ τοῦ
[11, 505]	μὴ φῶμεν εἶναι λόγους καὶ	μιμήσεις	ἢ τοὺς Ἀλεξαμενοῦ τοῦ Τηίου
[11, 500]	τῷ θ> Ὕστερον δὲ κατὰ	μίμησιν	εἰργάσαντο κεραμέους τε καὶ ἀργυροῦς
[11, 505]	Πολιτείᾳ Ὅμηρον ἐκβάλλων καὶ τὴν	μιμητικὴν	ποίησιν, αὐτὸς δὲ τοὺςδιαλόγους μιμητικῶς
[11, 505]	μιμητικὴν ποίησιν, αὐτὸς δὲ τοὺςδιαλόγους	μιμητικῶς	γράψας, ὧν τῆς ἰδέας οὐδ´
[11, 463]	ἄρχε φιλοφροσύνης. Ὅντινα δ´ εὐειδὴς	μίμνει	θήλεια πάρευνος, κεῖνος τῶν ἄλλων
[11, 470]	μελανίππου προφυγὼν ἱερᾶς νυκτὸς ἀμολγόν.	~(Μίμνερμος	δὲ Ναννοῖ ἐν εὐνῇ φησι
[11, 466]	πανταχόθεν κατακομιζομένου κεράμου τὴν ἰδέαν	μιμούμενοι.	Λύσιππον τὸν ἀνδριαντοποιόν φασι Κασάνδρῳ
[11, 504]	παιῶνας ἐτράποντο. Καὶ ὁ τοὺς	μίμους	δὲ πεποιηκώς, οὓς αἰεὶ διὰ
[11, 505]	οὐδὲ ἐμμέτρους τοὺς καλουμένους Σώφρονος	μίμους	μὴ φῶμεν εἶναι λόγους καὶ
[11, 480]	ἀγγεῖον. Σώφρων ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	μίμῳ	Γυναῖκες αἳ τὰν θεὸν φαντὶ
[11, 464]	ἀκροώμενοι τῶν γελωτοποιῶν τούτων καὶ	μίμων,	ἔτι δὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν
[11, 474]	Ἀλκμήνῃ ἔδωκε δῶρον αὐτὸ τῆς	μίξεως,	ὡς Φερεκύδης ἐν τῇ δευτέρᾳ
[11, 473]	κατάβρεχε καὶ λέγε παῖζε, Ἡδύλε»	Μισῶ	ζῆν ἐς κενόν, οὐ μεθύων.
[11, 467]	καλουμένου Εὔβουλος ἐν Νεοττίδι οὕτως·	(Μισῶ	κάκιστον γραμματικὸν ἔκπωμ´ ἀεί. Ἀτὰρ
[11, 465]	Λιμναῖον κληθῆναι τὸν Διόνυσον, ὅτι	μιχθὲν	τὸ γλεῦκος τῷ ὕδατι τότε
[11, 466]	λιθοκολλήτων σταθμὸς τάλαντα Βαβυλώνια νϚ	μναῖ	λδʹ (Ἔθος δ´ ἦν πρότερον
[11, 466]	χρυσῶν σταθμὸς τάλαντα Βαβυλώνια ογʹ	μναῖ	νβʹ Ποτηρίων λιθοκολλήτων σταθμὸς τάλαντα
[11, 486]	ταυτηνὶ λαβὼν ἔνεγκον ἐπὶ τὸ	μνῆμ´	ἐκείνῃ, μανθάνεις; καὶ κατάχεον. ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ
[11, 465]	αὐτοῦ τῷ μνήματι τάδε· Πυθέα	μνῆμα	τόδ´ ἔστ´, ἀγαθοῦ καὶ σώφρονος
[11, 465]	τοῖς οἰκείοις ἐπιγράψαι αὐτοῦ τῷ	μνήματι	τάδε· Πυθέα μνῆμα τόδ´ ἔστ´,
[11, 486]	σῦλα φέρωσι πόθων. ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ. Ἐπιγένης	Μνηματίῳ	ἐν τῷ τῶν ποτηρίων καταλόγῳ
[11, 480]	ἀνάθημα, βατιάκιον ἀργυροῦν. ΚΡΟΥΝΕΙΑ. Ἐπιγένης	Μνηματίῳ·	Κρατῆρες, κάδοι, ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β.
[11, 472]	ἐξέπιον κάδον. Ἐπιγένης δ´ ἐν	Μνηματίῳ	φησίν· Κρατῆρες, κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´.
[11, 462]	ἐστι τὸ Κάδμου καὶ Ἁρμονίας	μνημεῖον,	ὡς ἱστορεῖ Φύλαρχος ἐν τῇ
[11, 475]	(ΚΕΛΕΒΗ. Τούτου τοῦ ἐκπώματος Ἀνακρέων	μνημονεύει·	Ἄγε δή, φέρ´ ἡμίν, ὦ
[11, 496]	βραχύ. ΠΕΤΑΧΝΟΝ ποτήριον ἐκπέταλον, οὗ	μνημονεύει	Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ· πρόκειται δὲ
[11, 472]	τις καὶ θηρίκλειος κρατήρ, οὗ	μνημονεύει	Ἄλεξις ἐν Κύκνῳ· Φαιδρὸς δὲ
[11, 500]	Οὕτω τινὰ καλεῖται ποτήρια, ὧν	μνημονεύει	(Ἄλεξις μὲν ἐν Κονιατῇ· Κυμβία,
[11, 486]	Οὕτω καλεῖταί τινα ποτήρια, ὧν	μνημονεύει	Ἀνάξιππος ἐν Φρέατι λέγων οὕτως
[11, 495]	Ἀτάκτοις τὴν κύλικα Βοιωτούς. (ΠΕΝΤΑΠΛΟΑ.	Μνημονεύει	αὐτῆς Φιλόχορος ἐν δευτέρᾳ Ἀτθίδος.
[11, 497]	ἐστὶν ὀλβιώτερον τὸ κέρας τοῦτο.	Μνημονεύει	αὐτοῦ Θεοκλῆς ἐν Ἰθυφάλλοις οὕτως·
[11, 496]	ἀφ´ οὗ τοὺς ἀγροίκους πίνειν.	Μνημονεύει	αὐτοῦ καὶ Ἀλέξανδρος ἐν τιγονι.
[11, 496]	Δρωπίδῃ· πρόκειται δὲ τὸ μαρτύριον.	Μνημονεύει	αὐτοῦ καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασι
[11, 483]	συμποσίοις καὶ φιδιτίοις ἐν πιθάκναις	(Μνημονεύει	αὐτοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ἐν Ἐλεγείοις
[11, 496]	τῶν Ῥοδιακῶν ἢ τῶν ῥυτῶν.	Μνημονεύει	αὐτῶν καὶ Διώξιππος ἐν Φιλαργύρῳ
[11, 496]	ἀνατρέπουσίν τε ἐπιλέγοντες ῥῆσιν μυστικήν.	Μνημονεύει	αὐτῶν καὶ ὁ τὸν Πειρίθουν
[11, 482]	τούτοις διαμάχεσθαι εἰς ἑκάτερα τείνει.	Μνημονεύει	δ´ αὐτοῦ καὶ Ἀναξανδρίδης ἐν
[11, 478]	τῷ προειρημένῳ ἓν οὖς ἔχειν.	Μνημονεύει	δ´ αὐτοῦ Κράτης ἐν Παιδιαῖς
[11, 496]	(ΡΕΟΝΤΑ. Οὕτως ποτήριά τινα ἐκαλεῖτο.	Μνημονεύει	δ´ αὐτῶν Ἀστυδάμας ἐν Ἑρμῇ
[11, 469]	πένησι τοῦ καλλωπισμοῦ τούτου μεταδιδόντων.	(Μνημονεύει	δ´ αὐτῶν καὶ Ἐπιγένης ἐν
[11, 461]	Λυδοῦ, ἑνὸς τῶν Ἡρακλεῖ συστρατευσαμένων.	Μνημονεύει	δ´ αὐτῶν καὶ Σκυθῖνος ὁ
[11, 478]	Ἔχει δὲ καὶ οὖς ἐνιαχῇ.	Μνημονεύει	δὲ αὐτοῦ καὶ Ἴων ὁ
[11, 470]	χρόνοις κατὰ τὸν κωμικὸν Ἀριστοφάνη.	Μνημονεύει	δὲ τῆς κύλικος Θεόπομπος μὲν
[11, 467]	τὸ σὰν κίβδηλον ἀπὸ στομάτων.	Μνημονεύει	δὲ τοῦ γραμματικοῦ ἐκπώματος ὡς
[11, 494]	ἂν εἴη ἢ ἐκπέταλον ποτήριον.	Μνημονεύει	δὲ τοῦ ὀξυβάφου ὡς ποτηρίου
[11, 500]	αὐτοῖς ὁ λεγόμενος Ἡράκλειος δεσμός.	Μνημονεύει	δὲ τῶν Βοιωτίων σκύφων Βακχυλίδης
[11, 475]	γιγνομένη ἐστὶν ἡ λεγομένη ἠλακάτη.	Μνημονεύει	δὲ τῶν καρχησίων καὶ Σαπφὼ
[11, 501]	εἴρηκε τὰς βαλανειομφάλους, ὧν Κρατῖνος	μνημονεύει·	Δέχεσθε φιάλας τάσδε βαλανειομφάλους. Καὶ
[11, 478]	ποτήρια κότυλοι, ὧν καὶ Ἀλκαῖος	μνημονεύει.	Διόδωρος δ´ ἐν τῷ πρὸς
[11, 480]	καὶ αἱ Χῖαι κύλικες, ὧν	μνημονεύει	Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· Χία δὲ
[11, 463]	ἀποπίῃ τοῦ δ´ ἐπιδέξια πίνειν	μνημονεύει	καὶ Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀγροίκοις οὕτως·
[11, 481]	τῆς μέθης κατηνέχθη. Τοῦ κυμβίου	μνημονεύει	καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ
[11, 469]	ἡδυποτίδα Ἐχενίκης ἐπιχωρίας γυναικός, ἧς	μνημονεύει	καὶ ἐν τῇ ηʹ Κρατῖνος
[11, 467]	ἐν Σῳζούσῃ καταλέγων ὀνόματα ποτηρίων	μνημονεύει	καὶ τούτου λέγων οὕτως· Ὅσα
[11, 494]	δὲ καὶ ὄνομα ποτηρίου, οὗ	μνημονεύει	Κρατῖνος μὲν ἐν Πυτίνῃ οὕτως·
[11, 483]	Ι' (ΚΩΘΩΝ Λακωνικὸν ποτήριον, οὗ	μνημονεύει	Ξενοφῶν ἐν αʹ Κύρου Παιδείας.
[11, 502]	(Φερεκράτης μὲν ἐν Πέρσαις οὕτως	μνημονεύει·	Οὗτος σύ, ποῖ τὴν ἀργυρίδα
[11, 480]	Ἀττικαί. Καὶ τῶν μὲν Ἀττικῶν	μνημονεύει	Πίνδαρος ἐν τοῖσδε· Ὦ Θρασύβουλ´,
[11, 502]	ποτήρια καὶ τοῦ ψυγέως οὕτως	μνημονεύει·	Τὴν θηρίκλειον δεῦρο καὶ τὰ
[11, 471]	ταῖς κύλιξι ταύταις κατ´ αὐτῶν.	(Μνημονεύει	τοῦ ἐκπώματος καὶ Ἀντιφάνης ἐν
[11, 473]	ἀκραιφνές, ἔλαιον, παγκαρπία· ἅπερ ἔμβαλε.	Μνημονεύει	τοῦ καδίσκου καὶ Στράττις ὁ
[11, 486]	Κονώνειοι αἱ ὑπὸ Κόνωνος ποιηθεῖσαι.	Μνημονεύει	(τοῦ Λύκωνος) Δημοσθένης ἐν τῷ
[11, 469]	μοί ποτε ἐν Κυψέλοις Ἀδαῖος.	Μνημονεύει	τοῦ ποτηρίου τούτου καὶ Ἐπίνικος
[11, 461]	Μέθης, εἴ γε τῆς φωνῆς	μνημονεύω,	φησίν· Εἰ δὲ οἱ ταῖς
[11, 497]	ὑπὸ Κτησιβίου τοῦ μηχανοποιοῦ ῥυτοῦ	μνημονεύων	φησί· Ζωροπόται, καὶ τοῦτο φιλοζεφύρου
[11, 490]	τῶν Ὁμήρου ποιημάτων ἐν τῇ	Μνημοσύνῃ	ἐπιγραφομένῃ φάσκουσα τὴν ἀμβροσίαν τῷ
[11, 462]	ἐσθλὰ πιὼν ἀναφαίνῃ, ὡς οἱ	μνημοσύνη,	καὶ τὸν ὃς ἀμφ´ ἀρετῆς.
[11, 503]	ταῖς Μούσαις καὶ τῇ τούτων	Μνημοσύνῃ	μητρὶ προὔπιε πᾶσι φιλοτησίαν. Ἐπειπὼν
[11, 463]	ἀγλαὰ δῶρ´ Ἀφροδίτης συμμίσγων ἐρατῆς	μνήσεται	εὐφροσύνης. Καὶ Ἴων δὲ ὁ
[11, 497]	δ´ ἐν τῇ Χήρᾳ βατιακῶν	μνησθεὶς	καὶ τῇ γελοιότητι τοῦ ὀνόματος
[11, 481]	ἐν τῷ κατὰ Εὐέργου καὶ	Μνησιβούλου	φησὶ δὲ Δίδυμος ὁ γραμματικὸς
[11, 483]	ἐστι διὰ χρόνου ὁ κωθωνισμὸς	Μνησίθεος	ὁ Ἀθηναῖος ἰατρὸς ἐν τῇ
[11, 493]	ὅτι τοὺς μὲν λοιποὺς εἶπε	μογέοντας	ἀείρειν τὸ δέπας, τὸν δὲ
[11, 493]	τοῦ Μαχάονος· Ἀλλ´ ὃς μὲν	μογέων	ἀποκινήσασκε τραπέζης, ἐκ τοῦ μογέων
[11, 493]	κυκεῶ. (Τὸ δὲ ~Ἄλλος μὲν	μογέων	ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ
[11, 493]	προθεὶς τὰ ἔπη· Ἄλλος μὲν	μογέων	ἀποκινήσασκε τραπέζης (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ
[11, 488]	ὑπὸ πυθμένες ἦσαν. ~(Ἄλλος μὲν	μογέων	ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν· Νέστωρ
[11, 493]	πλῆρές ἐστιν Ἄλλος μέν τις	μογέων	ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν, (Νέστωρ
[11, 493]	ἀρχῆς συνεροῦμεν ἄλλος μὲν γέρων	μογέων	ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν, ὁ
[11, 493]	μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης, ἐκ τοῦ	μογέων	δηλοῦσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ τέτρωται. Ὅτι
[11, 488]	λέγεται ὅτι οἱ μὲν ἄλλοι	μογοῦντες	ἐβάσταζον τὸ ποτήριον, Νέστωρ δ´
[11, 472]	θηρικλείου τῆς μεγάλης χρεία ἐστί	μοι.	{ΑΙΣΧ. Εὖ οἶδα. {Α. Καὶ
[11, 476]	μοι ποίησον; τήνδε νῦν μή	μοι	δίδου, ἐκ δὲ τοῦ κέρατος
[11, 461]	αὐτοὺς πίνοντας ἐκπώμασι μεγάλοις. Καί	μοι	δοκοῦσι λέγειν οὐ κακῶς οἱ
[11, 476]	ἐκ δὲ τοῦ κέρατος αὖ	μοι	δὸς πιεῖν ἅπαξ μόνον. Λυκοῦργος
[11, 460]	τὸ κυλικεῖον ἐνεγράφην· Ζεὺς ἔστι	μοι	ἑρκεῖος, ἔστι φρατέριος, τὰ τέλη
[11, 504]	ἔλαιον φλόγας ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι	μοι	καὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων σώματα
[11, 474]	ὀλίγα· {ΣΤΡ. Τὴν ναῦν σεσῶσθαί	μοι	λέγεις; {Α. Ἔγωγε μὴν κείνην
[11, 482]	ῥήσεις τε κατὰ δεῖπνον Θεόδωρός	μοι	λέγοι, Λάχητί τ´ οἰκήσαιμι τὴν
[11, 466]	ὠκύτητα χρόνου. Ὡς Ἀμειψίας· Αὔλει	μοι	μέλος· σὺ δ´ ᾆδε πρὸς
[11, 483]	Ἐρίθοις· Εἶτα τετρακότυλον ἐπεσόβει κώθωνά	μοι,	παλαιὸν οἴκων κτῆμα. Ἀπὸ δὲ
[11, 484]	κωθωνίζεσθαι διά τινων ἡμερῶν δοκεῖ	μοι	ποιεῖν τινα καὶ τοῦ σώματος
[11, 476]	Ἕρμιππος Μοίραις· Οἶσθά νυν ὅ	μοι	ποίησον; τήνδε νῦν μή μοι
[11, 469]	χοᾶς, Ἄλκωνος ἔργον. Προὔπιεν δέ	μοί	ποτε ἐν Κυψέλοις Ἀδαῖος. Μνημονεύει
[11, 499]	δ´ ἐν Περραιβίσι φησί· Ποῦ	μοι	τὰ πολλὰ δῶρα κἀκροθίνια; ποῦ
[11, 482]	μόνον, φιάλην προσεκέκτητο. Δοκεῖ δή	μοι	τὸ μὲν τῆς τῶν ἀνθρώπων
[11, 466]	οὖν Ἀσκληπιάδης ὁ Μυρλεανός· Δοκεῖ	μοι	φιαλῶδες εἶναι τὸ δέπας· σπένδουσι
[11, 475]	δὲ δὴ τίν´ εἶχεν; τοῦτό	μοι	φράσον. {Β. Θύρσον, κροκωτόν, ποικίλον,
[11, 473]	παρθένου, κεράσαι κελεύσας τὸν κάπηλόν	μοι	χόα ὀβολοῦ παραθεῖναί θ´ ὡς
[11, 481]	μικράν γε. Κινεῖται γὰρ εὐθύς	μοι	χολή, ἐξ οὗπερ ἔπιον ἐκ
[11, 486]	ἕλκειν ἐξ ἡδυπνόου λεπαστῆς. ~(Ἕρμιππος	Μοίραις·	Ἂν ἐγὼ πάθω τι τήνδε
[11, 476]	γέμοντα μαλθακῆς ὑπ´ ὠλένης. Ἕρμιππος	Μοίραις·	Οἶσθά νυν ὅ μοι ποίησον;
[11, 487]	Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης; Ἕρμιππος	Μοίραις	Ῥάβδον δ´ ὄψει, φησί, τὴν
[11, 463]	μόνον ἐστὶν ὑποκόρισμα τῆς ἀνθρωπίνης	μοίρας;	ἐγὼ γάρ, εἰ μὲν εὖ
[11, 490]	ἐστι τῶν ποιητῶν. Πρώτη δὲ	Μοιρὼ	ἡ Βυζαντία καλῶς ἐδέξατο τὸν
[11, 491]	τὰς ὄρνεις ὁμωνυμίαν. Ἡ δὲ	Μοιρὼ	καὶ αὐτὴ τὸν τρόπον τοῦτόν
[11, 470]	ἵπποι ἑστᾶς´, ὄφρ´ Ἠὼς ἠριγένεια	μόλῃ.	Ἔνθ´ ἐπέβη ἑτέρων ὀχέων Ὑπερίονος
[11, 493]	ἀμογητὶ ἄειρεν, ὡς παντὸς ἀνθρώπου	μόλις	ἂν ἀποκινήσαντος ἀπὸ τῆς τραπέζης
[11, 461]	περὶ τοῦ Νέστορος ποτηρίου, ὃ	μόλις	ἂν νέος βαστάσαι ἴσχυεν, Νέστωρ
[11, 460]	καὶ φράτερας καὶ δημότας εὑρὼν	μόλις	εἰς τὸ κυλικεῖον ἐνεγράφην· Ζεὺς
[11, 505]	λόγους τὸν τοῦ Πλάτωνος Σωκράτην	μόλις	ἡ ἡλικία συγχωρεῖ, οὐχ ὡς
[11, 470]	οὑτωσὶ λέγῃ· Γενόμενος δ´ ἔννους	μόλις	ᾔτησε κύλικα καὶ λαβὼν ἑξῆς
[11, 468]	αὐτὸν ἐσχηκέναι. Πλησίον δὲ τῆς	Μολοσσίας	ἡ Ἰωλκός, ἐν ᾗ ὁ
[11, 468]	τὸ κέρας. Περὶ δὲ τὴν	Μολοσσίδα	οἱ βόες ὑπερφυῆ ἱστοροῦνται κέρατα
[11, 462]	ἀν τὸ μέσον πάντῃ πεπύκασται,	μολπὴ	δ´ ἀμφὶς ἔχει δώματα καὶ
[11, 508]	ἤδη τὸν Δίωνα ἐξιδιοποιούμενον τὴν	μοναρχίαν	ἀποκτείνας αὐτὸν καὶ αὐτὸς τυραννεῖν
[11, 497]	φησιν ὀνομαζόμενον ποτήριον τοῖς ἥρωσι	μόνοις	ἀποδίδοσθαι. Δωρόθεος δ´ ὁ Σιδώνιός
[11, 461]	ἡρωικοῖς. Τὸ γὰρ ῥυτὸν ὀνομαζόμενον	μόνοις	τοῖς ἥρωσιν ἀπεδίδοσαν. Ὃ καὶ
[11, 493]	τὸ δέπας, τὸν δὲ Νέστορα	μόνον	ἀμογητί. Ἄλογον δ´ ἐδόκει Διομήδους
[11, 482]	(δὲ) καὶ τοῦτο, κυφὸν δὲ	μόνον;	ἀπὸ γὰρ τῆς κυφότητος τὸ
[11, 487]	τις τοῦτ´; {Α. Ἐὰν τύχῃ	μόνον	αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται
[11, 506]	καταδρομήν, ὁ δὲ Γοργίας οὐ	μόνον	ἀφ´ οὗ τὸ ἐπίγραμμα, ἀλλὰ
[11, 466]	δεῖπνον Ἵμερον τὸν τυραννήσαντα οὐ	μόνον	Βαβυλωνίων ἀλλὰ καὶ Σελευκέων μετὰ
[11, 490]	ἔπειτα δ´ ὅτι τὸ τρήρωνες	μόνον	ἐδέξαντο εἶναι ἐπίθετον πελειάδων, ἐπεὶ
[11, 467]	γράφουσιν καὶ ὅταν καθ´ αὑτὸ	μόνον	ἐκφωνῆται καὶ ὅταν συζευγνυμένου τοῦ
[11, 466]	Ἄρυστις. ΑΡΓΥΡΙΣ εἶδος ποτηρίου, οὐ	μόνον	ἐξ ἀργύρου. Ἀναξίλας· Καὶ πίνειν
[11, 504]	καὶ περὶ πρωτείων διεφέροντο, οὐ	μόνον	ἐξ ὧν περὶ Κύρου εἰρήκασι
[11, 506]	τοῦ Μακεδονίας βασιλέως, (ὃν οὐ	μόνον	ἐπονείδιστον γένος ἔχειν, ἀλλ´ ὅτι
[11, 463]	καλούμενον ζῆν τοῦτο διατριβῆς χάριν	μόνον	ἐστὶν ὑποκόρισμα τῆς ἀνθρωπίνης μοίρας;
[11, 466]	ἀρχαῖοι τῷ οὖ ἀπεχρῶντο οὐ	μόνον	ἐφ´ ἧς νῦν τάττεται δυνάμεως,
[11, 479]	περὶ τῆς νίκης. Οὐ γὰρ	μόνον	ἐφιλοτιμοῦντο βάλλειν ἐπὶ τὸν σκοπόν,
[11, 506]	Ἐν δὲ τῷ Μενεξένῳ οὐ	μόνον	Ἱππίας ὁ Ἡλεῖος χλευάζεται, ἀλλὰ
[11, 505]	Ἀδύνατον δὲ καὶ Φαῖδρον οὐ	μόνον	κατὰ Σωκράτην εἶναι, ἦ πού
[11, 481]	οὐκ ἔχοντ´, ἀλλ´ αὐτὸ τοὔδαφος	μόνον,	(κοὐχὶ χωροῦντ´ οὐδὲ κόγχην, ἐμφερῆ
[11, 476]	αὖ μοι δὸς πιεῖν ἅπαξ	μόνον.	Λυκοῦργος δ´ ὁ ῥήτωρ ἐν
[11, 504]	ἀμπέλου καχλάζοισαν δρόσῳ δωρήσεται, οὐ	μόνον	νεανίᾳ γαμβρῷ προπίνων» ἀλλὰ καὶ
[11, 482]	ἀλείσῳ καὶ τῷ δέπαι καὶ	μόνον	ὀνόματι διαλλάσσει Τοὺς μὲν ἄρα
[11, 495]	τρόπον ἐν τῇ ἑορτῇ παρατίθεται	μόνον,	τὸ δ´ ἐς τὴν χρείαν
[11, 509]	τῆς πατρίδος πικρῶς τυραννήσας οὐ	μόνον	τοὺς ἀρίστους τῶν πολιτῶν ἐξήλασεν,
[11, 482]	κύαθον μὴ κεκτημένος, ἀλλὰ κυμβίον	μόνον,	φιάλην προσεκέκτητο. Δοκεῖ δή μοι
[11, 505]	ἀσελγής, διηγησαμένου· ὁ καλὸς Πλάτων	μονονουχὶ	εἰπών Οὐκ ἔστ´ ἔτυμος λόγος
[11, 493]	φαίνεται τῶν μὲν λοιπῶν πρεσβυτῶν	μόνος	τὸ δέπας ἀμογητὶ ἀείρων. Ταῦτα
[11, 502]	λαβὼν τοὺς παῖδας. Εἶτ´ οἴσεις	μόνος	ψυκτῆρα, κύαθον, κυμβία. Στράττις Ψυχασταῖς·
[11, 467]	ἔδει σημαίνειν διὰ τοῦ οὖ	μόνου	γράφουσι. Παραπλησίως δὲ καὶ τὸ
[11, 467]	τελευταίαν συλλαβὴν διὰ τοῦ οὖ	μόνου	ὡς βραχέος ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι
[11, 509]	(Χαίρων ὁ Πελληνεύς, ὃς οὐ	μόνῳ	Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἀλλὰ καὶ Ξενοκράτει.
[11, 466]	Ὅμηρος δέπας, δι´ οὗ Διὶ	μόνῳ	σπένδεσκεν Ἀχιλλεύς. Καλεῖται δὲ δέπας
[11, 493]	τὸ ἄλλος Ὅμηρος οὐκ ἐπὶ	μόνων	Μαχάονος καὶ Νέστορος ἔθηκε, δύο
[11, 493]	ἀμογητὶ ἄειρεν» οὐκ ἀκουστέον ἐπὶ	μόνων	Μαχάονος καὶ Νέστορος, ὡς οἴονταί
[11, 478]	θηρικλείων χρυσοκλύστων ζεῦγος. (ΚΟΤΥΛΟΣ. Τὰ	μόνωτα	ποτήρια κότυλοι, ὧν καὶ Ἀλκαῖος
[11, 476]	Βωμῶν καὶ Θυσιῶν. (ΚΙΣΣΥΒΙΟΝ τὸ	μόνωτον	ποτήριον Φιλήμων. Νεοπτόλεμος δ´ ὁ
[11, 484]	φαλακρός, ἐν τῇ δεξιᾷ κώθωνα	μόνωτον	ῥαβδωτὸν κρατῶν. (ΛΑΒΡΩΝΙΑ ἐκπώματος Περσικοῦ
[11, 493]	ἀνδρῶν. Ἐλλείπει οὖν τό τις	μόριον·	τὸ γὰρ πλῆρές ἐστιν Ἄλλος
[11, 462]	δ´ ἐν τῷ περὶ τοῦ	Μορύχου	ἐν Συρακούσαις φησὶν ἐπ´ ἄκρᾳ
[11, 491]	κλαίεσκον, ἔνθα νυκτέρων φαντασμάτων ἔχουσι	μορφὰς	ἄπτεροι Πελειάδες. Ἀπτέρους γὰρ αὐτὰς
[11, 485]	(φησι γένος κύλικος τὴν λεπαστήν.	Μόσχος	δ´ ἐν ἐξηγήσει Ῥοδιακῶν Λέξεων
[11, 507]	κορώνην γενόμενον ἐπὶ τὴν κεφαλὴν	(μου)	ἀναπηδήσαντα τὸ φαλακρὸν (μου) κατασκαριφᾶν
[11, 507]	κεφαλὴν (μου) ἀναπηδήσαντα τὸ φαλακρὸν	(μου)	κατασκαριφᾶν καὶ κρώζειν περιβλέπουσαν. (Δοκῶ
[11, 500]	πορφύρεοι τάπητες, ἀλλὰ θυμὸς εὐμενὴς	Μοῦσά	τε γλυκεῖα καὶ Βοιωτίοισιν ἐν
[11, 503]	φιάλην, ἀφ´ ἧς σπείσας ταῖς	Μούσαις	καὶ τῇ τούτων Μνημοσύνῃ μητρὶ
[11, 463]	πόλεμον δακρυόεντα λέγῃ, ἀλλ´ ὅστις	Μουσέων	τε καὶ ἀγλαὰ δῶρ´ Ἀφροδίτης
[11, 467]	σίγμα Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ γὰρ	μουσικοί,	καθάπερ πολλάκις Ἀριστόξενός φησι, τὸ
[11, 506]	ὁ Ῥαμνούσιος Ἀντιφῶν καὶ ὁ	μουσικὸς	Λάμπρος. ~(Ἐπιλίποι δ´ ἄν με
[11, 481]	Δώσω πιεῖν. {Α. Γλίσχρον γέ	μοὐστὶ	τὸ σίαλον νὴ τὼ θεώ.
[11, 490]	καὶ ἐπὶ τῶν Πλειάδων τιθέμενον·	μυθεύονται	γὰρ καὶ αὗται τὸν Ὠρίωνα
[11, 462]	θεὸν ὑμνεῖν εὔφρονας ἄνδρας εὐφήμοις	μύθοις	καὶ καθαροῖσι λόγοις· σπείσαντας δὲ
[11, 466]	πέλαγος παρθένον, γράφει καὶ ταῦτα·	Μυθολογοῦσι	δὲ (περὶ) τῶν ἐν Μηθύμνῃ
[11, 490]	διὸ καὶ ὁ περὶ ταύτας	μῦθος,	ὅτι φεύγουσι μετὰ τῆς μητρὸς
[11, 495]	τὸ γάλα. Ὅμηρος· Ὡς ὅτε	μυῖαι	σταθμῷ ἐνιβρομέωσιν ἐυγλαγέας κατὰ πέλλας.
[11, 484]	διάλιθοι, λαβρώνιοι, Πέρσαι δ´ ἔχοντες	μυιοσόβας	ἑστήκεσαν. Ἵππαρχος δ´ ἐν Θαίδ·
[11, 494]	ὡς ποτηρίου καὶ Εὔβουλος ἐν	Μυλωθρίδι·	Καὶ πιεῖν χωρὶς μέτρω ὀξύβαφον
[11, 466]	ἐπίγραμμα τόδε· γραμμαὶ Παρρασίοιο, τέχνα	Μυός.	Ἐμμὶ δὲ ἔργον Ἰλίου αἰπεινᾶς,
[11, 505]	Κύρῳ εἰς Πέρσας μετὰ τῶν	μυρίων	Ἑλλήνων καὶ ἀκριβῶς εἰδὼς τὴν
[11, 501]	ὀμφαλὸς παραπλήσιος ἠθμῷ. Ὁ δὲ	Μυρλεανὸς	Ἀσκληπιάδης ἐν τοῖς περὶ Κρατίνου
[11, 488]	γὰρ ἄλλα ποτήριά φησιν ὁ	Μυρλεανὸς	Ἀσκληπιάδης ἐν τῷ περὶ τῆς
[11, 466]	δέπας. Φησὶν οὖν Ἀσκληπιάδης ὁ	Μυρλεανός·	Δοκεῖ μοι φιαλῶδες εἶναι τὸ
[11, 498]	ᾧπερ ἔπινεν. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ	Μυρλεανὸς	ἐν τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος
[11, 503]	ἰδέας τῶν ποτηρίων Ἀσκληπιάδης ὁ	Μυρλεανὸς	ἐν τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος
[11, 477]	μέλανος οἴνοιο. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ	Μυρλεανὸς	ἐν τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος
[11, 501]	τῷ σχήματι. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ	Μυρλεανὸς	Ἡ μὲν φιάλη, φησί, κατ´
[11, 474]	ὁ Ἡρακλεώτης. Ἀσκληπιάδης δ´ ὁ	Μυρλεανὸς	κεκλῆσθαί φησιν αὐτὸ ἀπό τινος
[11, 489]	ἔπη. (Ἐγὼ δέ, φησὶν ὁ	Μυρλεανός,	τάδε λέγω περὶ τοῦ ποτηρίου.
[11, 466]	δὲ τορευταὶ Ἀθηνοκλῆς, Κράτης, Στρατόνικος,	Μυρμηκίδης	ὁ Μιλήσιος, Καλλικράτης ὁ Λάκων
[11, 462]	ἀμφιτιθεῖ στεφάνους, ἄλλος δ´ εὐῶδες	μύρον	ἐν φιάλῃ παρατείνει· κρατὴρ δ´
[11, 486]	ἧς τόδε σοί, Παφίη, ζωραῖς	μύρρῃσι	θυωθὲν κεῖται πορφυρέης Λέσβιον ἐξ
[11, 506]	κατηγορίας οὐδὲ τῆς Ἀλκιβιάδου καὶ	Μυρωνίδου,	ἀλλ´ οὐδ´ αὐτοῦ τοῦ Κίμωνος.
[11, 486]	γένος Βοιώτιος ἐξ Ἐλευθερῶν, υἱὸς	Μύρωνος	τοῦ ἀνδριαντοποιοῦ, ὡς Πολέμων φησὶν
[11, 466]	Μιλήσιος, Καλλικράτης ὁ Λάκων καὶ	Μῦς,	οὗ εἴδομεν σκύφον Ἡρακλεωτικὸν τεχνικῶς
[11, 466]	ἣν ἔστιν ἀπνευστὶ πίνειν μὴ	μύσαντα.	Καλοῦσι δ´ οὕτω καὶ τὰ
[11, 479]	κρατηρίσκος, καὶ οἷς χρῶνται οἱ	μύσται,	ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ Θυατειρηνὸς
[11, 497]	καὶ θαλίης, Νεῖλος ὁκοῖον ἄναξ	μύσταις	φίλον ἱεραγωγοῖς εὗρε μέλος θείων
[11, 496]	ἐν Ἐλευσῖνι τῇ τελευταίᾳ τῶν	μυστηρίων	ἡμέρᾳ, ἣν καὶ ἀπ´ αὐτοῦ
[11, 494]	κεραμέας σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν	Μύστιδι	διὰ τούτων· γραῦς ἐστι φίλοινος
[11, 496]	ἀνιστάμενοι ἀνατρέπουσίν τε ἐπιλέγοντες ῥῆσιν	μυστικήν.	Μνημονεύει αὐτῶν καὶ ὁ τὸν
[11, 466]	ἐπίχρυσα λγʹ Τισιγίτης ἀργυροῦς εἷς.	(Μύστροι	ἀργυροῖ κατάχρυσοι λβʹ Λαγυνοθήκη ἀργυρᾶ