Livre, pages |
[11, 480] |
Ἥρας
τῷ
παλαιῷ
φιάλαι
ἀργυραῖ
|
λʹ |
κρατάνια
ἀργυρᾶ
βʹ
χύτρος
ἀργυροῦς, |
[11, 469] |
Ὠκεανὸν
εἶναι
μέν
φησιν
Ἡλίου,
|
λαβεῖν |
δ´
αὐτὸ
παρ´
Ὠκεανοῦ
τὸν |
[11, 508] |
τις
καὶ
παρ´
ἑτέρων
ταῦτα
|
λαβεῖν |
ἢ
βέλτιον
λεχθέντα
ἢ
μὴ |
[11, 467] |
γυάλαν
ἔχοντά
τινα,
τὸν
δὲ
|
λαβόντα |
σπένδειν.
(ΔΕΙΝΟΣ.
(Ὅτι
καὶ
τοῦτο |
[11, 473] |
ξηραίνεται.
(Καὶ
ἔτι·
Ἅμα
δὲ
|
λαβοῦς´ |
ἠφάνικε
πηλίκον
τινὰ
οἴεσθε
μέγεθος |
[11, 502] |
Θεόπομπος
δ´
ἐν
Ἀλθαίᾳ
ἔφη·
|
~(Λαβοῦσα |
πλήρη
χρυσέαν
μεσόμφαλον
φιάλην.
Τελέστης |
[11, 484] |
ἀπὸ
τῆς
ἐν
τῷ
πίνειν
|
λαβρότητος |
ὠνομασμένον.
Πλατὺ
δ´
ἐστὶ
τῇ |
[11, 484] |
δεξιᾷ
κώθωνα
μόνωτον
ῥαβδωτὸν
κρατῶν.
|
(ΛΑΒΡΩΝΙΑ |
ἐκπώματος
Περσικοῦ
εἶδος
ἀπὸ
τῆς |
[11, 484] |
ποτηρίδια
τορεύματα
κἀκτυπωμάτων
πρόσωπα,
τραγέλαφοι,
|
λαβρώνια. |
Ἐν
δὲ
Φιλαδέλφοις·
Ἤδη
δ´ |
[11, 500] |
δ´
ἐν
Ἁλιεῖ
φησι·
Τραγέλαφοι,
|
λαβρώνιοι. |
Ἀντιφάνης
Χρυσίδι·
Σατραποπλούτῳ
δ´,
ὡς |
[11, 484] |
Φιλαδέλφοις·
Ἤδη
δ´
ἐπιχύσεις
διάλιθοι,
|
λαβρώνιοι, |
Πέρσαι
δ´
ἔχοντες
μυιοσόβας
ἑστήκεσαν. |
[11, 484] |
ποτηρίων
φησί·
Πρίστις,
τραγέλαφος,
βατιάκη,
|
λαβρώνιος. |
Ἀνδραποδιον
δὴ
ταῦθ´,
ὁρᾷς,
ἥκιστά |
[11, 484] |
Ἵππαρχος
δ´
ἐν
Θαίδ·
Ὁ
|
λαβρώνιος |
δ´
ἔσθ´
οὗτος
ὄρνις;
{Β. |
[11, 466] |
πίνειν
ἐξ
ἀργυρίδων
χρυσῶν.
(ΒΑΤΙΑΚΙΟΝ,
|
λαβρώνιος, |
τραγέλαφος,
πρίστις,
ποτηρίων
ὀνόματα.
Περσικὴ |
[11, 484] |
Πρὸς
τῆς
Ἑστίας.
{Α.
Ὁ
|
λαβρώνιος |
χρυσῶν
δέ,
παῖδες,
εἴκοσι.
(Δίδυμος |
[11, 484] |
ἄγον.
{Α.
Ὢ
περιβοήτου,
φιλτάτη,
|
λαβρωνίου. |
Δίφιλος
Τιθραύστῃ
καὶ
ἄλλα
γένη |
[11, 481] |
νὴ
τὼ
θεώ.
{Β.
Εἰ
|
λάβω |
κυρισοι
τὴν
κυλίσκην;
{Α.
Μηδαμῶς
|
[11, 508] |
παραλαβόντος
Παρμενίων
αὐτὸν
ἐν
Ὠρεῷ
|
λαβὼν |
ἀπέκτεινεν,
ὥς
φησι
Καρύστιος
ἐν |
[11, 503] |
κάδον
ἔξω
καὶ
τὸ
ποτήριον
|
λαβὼν
|
ἀπόφερε
τἄλλα
πάντα.
Διονύσιος
δὲ |
[11, 499] |
ἐπὶ
τοῦ
Ἡρακλέους·
(Σκύφιον
δὲ
|
λαβὼν |
δέπας
ἔμμετρον
ὡς
τριλάγυνον
πί´ |
[11, 472] |
νέκταρος
παλαιγενοῦς
πλήρης,
ἀφρίζων·
ὃν
|
λαβὼν |
ἐγὼ
κενὸν
τρίψας,
ποήσας
λαμπρόν, |
[11, 477] |
τοῦ
κώθωνος
εὖ
μάλα
προβεβηκότος,
|
λαβὼν |
ἓν
τῶν
κιβωρίων
ὡς
ἐξοινῶν |
[11, 486] |
δὲ
τὴν
μέλην,
Συρίσκε,
ταυτηνὶ
|
λαβὼν
|
ἔνεγκον
ἐπὶ
τὸ
μνῆμ´
ἐκείνῃ, |
[11, 470] |
ἔννους
μόλις
ᾔτησε
κύλικα
καὶ
|
λαβὼν |
ἑξῆς
πυκνὰς
ἕλκει,
καταντλεῖ,
κατά |
[11, 471] |
τοῦ
Νικοδήμου
καὶ
κύλικα
θηρικλείαν
|
λαβὼν |
ἐπανῆκεν.
Ἀδαῖος
δ´
ἐν
τοῖς |
[11, 461] |
ἐπιγραφομένῃ
Ἱστορίῃ
λέγων
οὕτως·
Ἡρακλῆς
|
λαβὼν |
Εὔρυτον
καὶ
τὸν
υἱὸν
ἔκτεινε |
[11, 483] |
Γοργόσι·
Πιεῖν
πιεῖν
τις
ἐγχείτω
|
λαβὼν
|
πυριγενῆ
κυκλοτερῆ
βραχύωτον
παχύστομον
κώθωνα |
[11, 494] |
εἰσι
τῶν
τὰς
συντάξεις
λαμβανόντων,
|
λαβὼν |
ταύτας
εἰς
χεῖρας
(ὁ
βασιλεὺς) |
[11, 507] |
ἔν
τινι
συνουσίᾳ
Πλάτων
συμπαρὼν
|
λαβὼν |
τὸ
ποτήριον
(παρεκάλει
μὴ
ἀθυμεῖν |
[11, 502] |
δεῦρο
καὶ
τὰ
Ῥοδιακὰ
κόμισον
|
λαβὼν |
τοὺς
παῖδας.
Εἶτ´
οἴσεις
μόνος
|
[11, 470] |
κύλιξ
αὕτη
ἐγκάθηται
περὶ
τὰς
|
λαγόνας |
ἱκανῶς
βαθυνομένη
ὦτά
τε
ἔχει |
[11, 471] |
σε
Θηρικλῆς
ποτε
ἔτευξε
κοίλης
|
λαγόνος |
εὐρύνας
βάθος;
ἦ
που
κατειδὼς |
[11, 499] |
τοιχωρύχον
ἐκεῖνο
καὶ
τῶν
δυναμένων
|
λαγύνιον· |
ἔχον
βαδίζειν
εἰς
τὰ
γεύμαθ´ |
[11, 466] |
εἷς.
(Μύστροι
ἀργυροῖ
κατάχρυσοι
λβʹ
|
Λαγυνοθήκη |
ἀργυρᾶ
μία.
Οἰνοφόρον
βαρβαρικὸν
ἀργυροῦν |
[11, 499] |
τοῦτ´
εἶναι
τὸ
μέτρον
τὴν
|
λάγυνον. |
Ἀρσενικῶς
δὲ
εἴρηκε
τὸν
λάγυνον |
[11, 499] |
δὲ
ἐν
Ἀμφιτρύωνι
οὐδετέρως
εἴρηκε.
|
(Λάγυνον |
δὲ
μέτρου
λέγουσιν
εἶναι
ὄνομα |
[11, 499] |
πλησίον
ὄξους.
Δίφιλος
ἐν
Ἀνασῳζομένοις·
|
Λάγυνον |
ἔχω
κενόν,
ὦ
γραῦ,
θύλακον |
[11, 499] |
πάλιν·
Τὸν
μεστὸν
ἡμῖν
φέρε
|
λάγυνον. |
Καὶ
ἐν
τῇ
ἐπιγραφομένῃ
Κλίνῃ· |
[11, 499] |
λέγεσθαί
φησιν
ὑπὸ
Θετταλῶν
τὴν
|
λάγυνον. |
Καὶ
Ῥιανὸς
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν |
[11, 499] |
λάγυνον.
Ἀρσενικῶς
δὲ
εἴρηκε
τὸν
|
λάγυνον |
Νικόστρατος
μὲν
ἐν
Ἑκάτῃ·
(Τῶν |
[11, 499] |
δ´
οἴνου,
Ἀρχῖν´,
ἀτρεκέως
ἥδε
|
λάγυνος |
ἔχει.
Λεπτοτέρης
δ´
οὐκ
οἶδ´ |
[11, 499] |
παρ´
ἐμοὶ
πότους,
ἐν
οἷς
|
λάγυνος |
κατ´
ἄνδρα
κείμενος
οἰνοχοεῖτο,
πρὸς |
[11, 499] |
τῇ
ἐπιγραφομένῃ
Κλίνῃ·
Καὶ
δυσχερὴς
|
λάγυνος |
οὗτος
πλησίον
ὄξους.
Δίφιλος
ἐν |
[11, 499] |
ἐν
Ἑκάτῃ·
(Τῶν
κατεσταμνισμένων
ἡμῖν
|
λαγύνων |
πηλίκοι
τινές;
{Β.
Τρίχους.
Καὶ |
[11, 481] |
γὰρ
Σεμέλας
καὶ
Διὸς
υἱὸς
|
λαθικαδέα
|
ἀνθρώποισιν
ἔδωκ´.
Ἔγχεε
κέρναις
ἕνα |
[11, 478] |
μήκωνες
λευκοί,
πυροί,
κριθαί,
πισοί,
|
λάθυροι, |
ὦχροι,
φακοί,
κύαμοι,
ζειαί,
βρόμος, |
[11, 476] |
μήκωνες
λευκοί,
πυροί,
κριθαί,
πισοί,
|
λάθυροι, |
ὦχροι,
φακοί.
Ὁ
δὲ
βαστάσας |
[11, 484] |
φησιν
αὐτὸ
βομβυλιῷ
ἢ
βατιακίῳ.
|
(ΛΑΚΑΙΝΑΙ |
κυλίκων
εἶδος
οὕτως
λεγόμενον
ἢ |
[11, 484] |
τ´
εὐωχίας,
καὶ
Χῖον
ἐκ
|
Λακαινᾶν |
(κυλίκων)
μέθυ
ἡδέως
καὶ
φίλως. |
[11, 483] |
ἐν
ταῖς
δημοσίαις
θοίναις,
ἐν
|
Λακεδαίμονι |
δὲ
κατὰ
τὰς
ἑορτάς,
ἔν |
[11, 500] |
ἐν
τῇ
ὀκτωκαιδεκάτῃ
λέγων
οὕτως·
|
Λακεδαιμόνιοι |
ἀντὶ
Θίμβρωνος
Δερκυλλίδαν
ἔπεμψαν
εἰς |
[11, 483] |
ὅτι
κεραμέοις
ἀγγείοις
ἐχρῶντο
οἱ
|
Λακεδαιμόνιοι |
γράφει
οὕτως·
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι |
[11, 463] |
προπίνει
ὅτῳ
ἂν
βούλωνται
μεγάλα.
|
Λακεδαιμόνιοι |
δὲ
τὴν
παρ´
αὑτῷ
ἕκαστος |
[11, 500] |
Διὸ
καὶ
Σκύφον
αὐτὸν
οἱ
|
Λακεδαιμόνιοι |
προσηγόρευον.
(ΤΑΒΑΙΤΑΣ
Ἀμύντας
ἐν
τῷ |
[11, 475] |
Λαμψακηνὸς
ἐν
τοῖς
Ὥροις
παρὰ
|
(Λακεδαιμονίοις |
φησὶν
ἔτι
καὶ
εἰς
αὐτὸν |
[11, 500] |
Ἐκαλεῖτο
δὲ
καὶ
(Δερκυλλίδας
ὁ
|
Λακεδαιμόνιος |
Σκύφος,
ὥς
φησιν
Ἔφορος
ἐν |
[11, 506] |
εἴρηκε
κριτὴν
(ἔτι
τε
πρόκωπον)
|
Λακεδαιμονίους |
δὲ
ἐπαινῶν
ἐπαινεῖ
καὶ
τοὺς |
[11, 508] |
ἔδει
καθάπερ
τὸν
Λυκοῦργον
τοὺς
|
Λακεδαιμονίους |
καὶ
τὸν
Σόλωνα
τοὺς
Ἀθηναίους |
[11, 483] |
Κύρου
Παιδείας.
Κριτίας
δ´
ἐν
|
Λακεδαιμονίων |
Πολιτείᾳ
γράφει
οὕτως·
Χωρὶς
δὲ |
[11, 463] |
ὡς
Κριτίας
παρίστησιν
ἐν
τῇ
|
Λακεδαιμονίων |
Πολιτείᾳ
διὰ
τούτων·
Ὁ
μὲν |
[11, 486] |
κάνθαρος.
Κριτίας
τε
ἐν
τῇ
|
Λακεδαιμονίων |
Πολιτείᾳ·
Κλίνη
Μιλησιουργὴς
καὶ
δίφρος |
[11, 466] |
Μυρμηκίδης
ὁ
Μιλήσιος,
Καλλικράτης
ὁ
|
Λάκων |
καὶ
Μῦς,
οὗ
εἴδομεν
σκύφον |
[11, 482] |
ἐν
τῇ
πρὸς
Ἀγήτορα
τὸν
|
Λάκωνα |
Ἐπιστολῇ
ὡς
κυαθῶδες
ἀγγεῖον
τὸ |
[11, 483] |
ἐς
τὴν
δίαιταν,
ὑποδήματα
ἄριστα
|
Λακωνικὰ |
καὶ
ἱμάτια
φορεῖν
ἥδιστα
καὶ |
[11, 500] |
γὰρ
οὐδὲν
ἐν
τῷ
τρόπῳ
|
Λακωνικὸν |
οὐδ´
ἁπλοῦν
ἔχων,
ἀλλὰ
πολὺ |
[11, 483] |
καλεῖν
κύββα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ι'
(ΚΩΘΩΝ
|
Λακωνικὸν |
ποτήριον,
οὗ
μνημονεύει
Ξενοφῶν
ἐν |
[11, 483] |
φορεῖν
ἥδιστα
καὶ
χρησιμώτατα·
κώθων
|
Λακωνικός, |
ἔκπωμα
ἐπιτηδειότατον
εἰς
στρατείαν
καὶ |
[11, 463] |
ἡμῖν
ἐπὶ
τὰς
Διονυσιακὰς
ταύτας
|
λαλιὰς |
οὐδεὶς
ἂν
εὐλόγως
φθονήσαι
νοῦν |
[11, 466] |
σύ,
καὶ
σὺ
τὴν
ἄμυστιν
|
λάμβανε. |
{Β.
Οὐ
χρὴ
πόλλ´
ἔχειν |
[11, 503] |
τις.
{Α.
Ἴσχε,
τὸν
ᾠδὸν
|
λάμβανε. |
Ἔπειτα
μηδὲν
τῶν
ἀπηρχαιωμένων
τούτων |
[11, 495] |
Ἀθηνᾶς
ἱεροῦ,
καὶ
ὁ
νικήσας
|
λαμβάνει |
κύλικα
τὴν
λεγομένην
πενταπλόαν
καὶ |
[11, 489] |
πειθόμενοι
τὸν
κόσμον
εἶναι
σφαιροειδῆ,
|
λαμβάνοντες |
ἔκ
τε
τοῦ
ἡλίου
καὶ |
[11, 493] |
τὸ
ὃς
ἀντὶ
τοῦ
ὃ
|
λαμβάνοντες |
ἐπὶ
τοῦ
Μαχάονος·
Ἀλλ´
ὃς |
[11, 493] |
λύσεις
(Πτολεμαῖος
ὁ
Φιλάδελφος
βασιλεύς.
|
Λαμβάνοντος |
γὰρ
αὐτοῦ
σύνταξιν
βασιλικήν,
μεταπεμψάμενος |
[11, 494] |
ἀναγραφαί
εἰσι
τῶν
τὰς
συντάξεις
|
λαμβανόντων, |
λαβὼν
ταύτας
εἰς
χεῖρας
(ὁ |
[11, 486] |
ἐπὴν
ἀπονίψωνται
διδομένη
κύλιξ.
Ἀντιφάνης
|
Λαμπάδι· |
Δαίμονος
Ἀγαθοῦ
μετάνιπτρον,
ἐντραγεῖν,
σπονδή, |
[11, 487] |
ἐπὶ
τέρψιν
πάντας
ἄγει.
Ἀντιφάνης
|
Λαμπάδι· |
Τράπεζα
φυστημινεις,
ἅμα
δ´
ἦν |
[11, 491] |
τοι
ἀκρόνυχοι
ψυχραὶ
δύνουσι
Πέλειαι.
|
Λαμπροκλῆς |
δ´
ὁ
διθυραμβοποιὸς
καὶ
ῥητῶς |
[11, 472] |
λαβὼν
ἐγὼ
κενὸν
τρίψας,
ποήσας
|
λαμπρόν, |
ἀσφαλῆ
βάσιν
στήσας,
συνάψας
καρπίμοις |
[11, 460] |
ὃν
προσεύγμασιν
ἐν
τῷ
κυλικείῳ
|
λαμπρὸν |
ἐκτετριμμένον
(Κρατῖνος
δ´
ὁ
νεώτερος |
[11, 506] |
Ῥαμνούσιος
Ἀντιφῶν
καὶ
ὁ
μουσικὸς
|
Λάμπρος. |
~(Ἐπιλίποι
δ´
ἄν
με
ἡ |
[11, 504] |
ἣν
εἶχε
πρὸς
αὐτὸν
ὁ
|
λαμπρότατος |
Πλάτων
ζηλοτυπίαν,
ἢ
τάχα
φιλονίκως |
[11, 508] |
ἕως
συνδραμόντες
ἐπ´
αὐτὸν
οἱ
|
Λαμψακηνοὶ |
καὶ
τὰ
χρήματα
ἀποδόντες
ἐξέβαλον. |
[11, 475] |
καρχαλέους
εἶπεν.
Χάρων
δ´
ὁ
|
Λαμψακηνὸς |
ἐν
τοῖς
Ὥροις
παρὰ
(Λακεδαιμονίοις |
[11, 508] |
ἐπιχειρήσας
ἀπεσφάγη.
Εὐαίων
δ´
ὁ
|
Λαμψακηνός, |
ὥς
φησιν
Εὐρύπυλος
καὶ
Δικαιοκλῆς |
[11, 466] |
ἀργαλέας
ἠρᾶτο
(θεῶν
δ´
οὐ
|
λάνθαν´ |
Ἐρινύν)
ὡς
οὔ
οἱ
πατρώι´ |
[11, 466] |
δὲ
παρὰ
Σοφοκλεῖ
(ἐν
τοῖς
|
Λαρισαίοις |
Ἀκρίσιος
καὶ
αὐτὸς
ἐκπώματα
ὅσα |
[11, 479] |
δεξιὰν
ἀγκυλώσαντα
ὑγρῶς
ἀφεῖναι
τὴν
|
λάταγα· |
οὕτω
γὰρ
ἐκάλουν
τὸ
πῖπτον |
[11, 494] |
ὀξύβαφον
τιθέμενον
εἰς
ὃ
τὰς
|
λάταγας |
ἐγχέουσιν
οὐκ
ἄλλο
τι
ἂν |
[11, 487] |
κοττάβου
ἐφεστηκός,
ἐφ´
οὗ
τὰς
|
λάταγας |
ἐν
παιδιᾷ
ἔπεμπον·
ὅπερ
ὁ |
[11, 466] |
ἀπ´
ἀγκύλης,
ἐπονομάζους´
ἅμα
(ἵησι
|
λάταγας |
τῷ
Κορινθίῳ
πέει.
Καὶ
Βακχυλίδης· |
[11, 481] |
κεφαλᾶς.
Καὶ
ἐν
τῷ
δεκάτῳ·
|
Λάταγες |
ποτέονται
κυλιχνᾶν
ἀπὸ
Τηιᾶν,
ὡς |
[11, 487] |
ἀχύροισι
κυλινδομένην,
μάνης
δ´
οὐδὲν
|
λατάγων |
ἀίει·
τὴν
δὲ
τάλαιναν
πλάστιγγ´ |
[11, 485] |
τὰς
ἀσωτίας
πολλὰ
ἀναλισκόντων,
οὓς
|
λαφύκτας |
καλοῦμεν.
Κύλικες
δ´
ἦσαν
μεγάλαι. |
[11, 466] |
πρὸς
Ἀλέξανδρον
Ἐπιστολαῖς
τὰ
Περσικὰ
|
λάφυρα |
(Ποτηρίων,
φησί,
χρυσῶν
σταθμὸς
τάλαντα |
[11, 482] |
κατὰ
δεῖπνον
Θεόδωρός
μοι
λέγοι,
|
Λάχητί |
τ´
οἰκήσαιμι
τὴν
ἑξῆς
θύραν, |
[11, 485] |
κύλικα
λεπαστήν;
Ἀφ´
ἧς
ἔστι
|
λάψαι, |
τουτέστιν
ἁθρόως
πιεῖν,
κατεναντίον
τῷ |
[11, 485] |
δ´
ὅστις
ἂν
διψῇ,
λεπαστὴν
|
λαψάμενος |
μεστὴν
ἐκχαρυβδίσαι.
Νίκανδρος
δ´
ὁ |
[11, 503] |
ποτ´
ἔσται
ἐμὸν
ψυκτήριον,
ὄρχαμε
|
λαῶν. |
(ΩΙΔΟΣ.
Οὕτως
ἐκαλεῖτο
τὸ
ποτήριον, |
[11, 466] |
ἀργυροῦς
εἷς.
(Μύστροι
ἀργυροῖ
κατάχρυσοι
|
λβʹ |
Λαγυνοθήκη
ἀργυρᾶ
μία.
Οἰνοφόρον
βαρβαρικὸν |
[11, 466] |
Κόνδυα
ἀργυρᾶ
ροϚ
τούτων
ἐπίχρυσα
|
λγʹ |
Τισιγίτης
ἀργυροῦς
εἷς.
(Μύστροι
ἀργυροῖ |
[11, 466] |
σταθμὸς
τάλαντα
Βαβυλώνια
νϚ
μναῖ
|
λδʹ |
(Ἔθος
δ´
ἦν
πρότερον
ἐν |
[11, 475] |
ἀφ´
οὗ
λέγεται
καὶ
ὁ
|
λέβης. |
Σιληνὸς
δὲ
καὶ
Κλείταρχος
τοὺς |
[11, 501] |
τὸν
δὲ
ἄπυρον·
Κὰδ
δὲ
|
λέβητ´ |
ἄπυρον
βοὸς
ἄξιον
ἀνθεμόεντα,
τὸν |
[11, 501] |
πῦρ
οὐκ
ἐπιτιθεμένη,
καθότι
(καὶ
|
λέβητα |
καλεῖ
ὁ
ποιητὴς
τὸν
μὲν |
[11, 468] |
παρὰ
τὸ
Ὁμηρικόν·
(Ἄπυρον
κατέθηκε
|
λέβητα, |
τὸ
ἐπιτήδειον
εἰς
ψυχρῶν
ὑδάτων |
[11, 466] |
δ´
ἀγῶνα
παγξενεὶ
κηρύσσεται,
χαλκηλάτους
|
λέβητας |
ἐκτιθεὶς
φέρειν
καὶ
κοῖλα
χρυσόκολλα |
[11, 470] |
δ´
ἐν
δευτέρῳ
Ὥρων
ἐπὶ
|
λέβητός |
φησιν
αὐτὸν
διαπλεῦσαι,
(τοῦτο
πρώτου |
[11, 468] |
εἶναι·
ἐστὶ
δὲ
χαλκίον
ἐκπέταλον
|
λεβητῶδες, |
ἐπιτηδείως
ἔχον
πρὸς
ὑδάτων
ψυχρῶν |
[11, 501] |
ἀλλὰ
χαλκίον
τι
(καὶ)
ἐκπέταλον
|
λεβητῶδες, |
ἴσως
δύο
ὦτα
ἔχον
ἐξ |
[11, 473] |
κάδοις
Χίου
με
κατάβρεχε
καὶ
|
λέγε |
παῖζε,
Ἡδύλε»
Μισῶ
ζῆν
ἐς |
[11, 464] |
παρεσκευασμένοι
πίνειν
τρόπον
ἐστὲ
νυνί,
|
λέγεθ´. |
{Β.
Ὅντινα
τρόπον
ἡμεῖς;
Τοιοῦτον |
[11, 501] |
δίπλακα
δημόν
~(οὐ
τὸ
ποτήριον
|
λέγει, |
ἀλλὰ
χαλκίον
τι
(καὶ)
ἐκπέταλον |
[11, 466] |
δέπας·
σπένδουσι
γὰρ
ἐν
αὐτῷ.
|
(Λέγει |
γοῦν
Ὅμηρος
δέπας,
δι´
οὗ |
[11, 499] |
καλεῖ
ἐν
ἴσῳ
τῷ
σκυφοειδές·
|
λέγει |
δ´
ἐπὶ
τοῦ
Ἡρακλέους·
(Σκύφιον |
[11, 509] |
ἡμᾶς
ἀσελγῶν
πλείονα
πρόνοιαν
ἐποιοῦντο·
|
λέγει |
δ´
οὕτως·
Ἔπειτ´
ἀναστὰς
εὔστοχος |
[11, 470] |
αἰνισσόμενος
τὸ
κοῖλον
τοῦ
ποτηρίου.
|
Λέγει |
δ´
οὕτως·
Ἠέλιος
μὲν
γὰρ |
[11, 496] |
δρᾶμα
τοῦτο
(Καλλίμαχος
ἐπιγράφει
Εὐνοῦχον)
|
λέγει |
δὲ
οὕτως·
Πιεῖν
δ´
ἔτι
|
[11, 464] |
δὲ
τῶν
ἄλλων
τεχνιτῶν
ὑποπίνωμεν.
|
(Λέγει |
δὲ
περὶ
τούτων
ὁ
Φιλόχορος |
[11, 488] |
τῶν
ὤτων;
πῶς
δὲ
καὶ
|
λέγει |
δύο
πυθμένας
εἶναι
τοῦ
ποτηρίου; |
[11, 496] |
ἐν
ὀγδόῳ
Παιδείας
προχοίδας
τινὰς
|
λέγει |
(κύλικας)
γράφων
ὧδε
(ὁ
δὲ |
[11, 492] |
ταῦτα
κυκώμενα
καὶ
οὕτω
πινόμενα
|
λέγει |
ὁ
ποιητής·
Τοῖσι
δὲ
τεῦχε |
[11, 495] |
κατὰ
πέλλας.
Τοῦτο
δὲ
Ἱππῶναξ
|
λέγει |
πελλίδα·
Ἐκ
πελλίδος
πίνοντες·
οὐ |
[11, 507] |
ἐξ
ὧν
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
|
λέγει· |
(Πέπονθά
τι
πάθος
πρὸς
τὴν |
[11, 482] |
πεπολέμηκ´
Εὐριπίδης,
οὐ
τὸν
τραγικὸν
|
λέγει |
ποιητήν,
ἀλλά
τινα
ὁμώνυμον
αὐτῷ, |
[11, 504] |
Δοῦρίς
φησι
τὸν
σοφὸν
Πλάτωνα,
|
λέγει |
που
κἠκρατηρίχημες»
ἀντὶ
τοῦ
ἐπεπώκειμεν. |
[11, 491] |
ποιήσας
Ἀστρονομίαν
αἰεὶ
Πελειάδας
αὐτὰς
|
λέγει· |
(Τὰς
δὲ
βροτοὶ
καλέουσι
Πελειάδας. |
[11, 490] |
Πληιόνης
τὸν
Ὠρίωνα.
Ὀρείας
δὲ
|
λέγει |
τὰς
Πλειάδας
ἐν
ἴσῳ
τῷ |
[11, 469] |
Διός.
Καὶ
Ἀντίμαχος
δ´
οὑτωσὶ
|
λέγει· |
Τότε
δὴ
χρυσέῳ
ἐν
δέπαι
|
[11, 494] |
αὐτήν
σὺ
δ´
ἀλλὰ
πῖθι»
|
λέγει· |
Τοῦτο
μέν
σοι
πείσομαι.
Καὶ |
[11, 498] |
Μελαμποδίας
σὺν
τῷ
π>
σκύπφον
|
λέγει· |
(Τῷ
δὲ
Μάρης
θοὸς
ἄγγελος |
[11, 504] |
τοῦ
Κύρου
οὖν
ὃ
μὲν
|
λέγει |
ὡς
ἐκ
πρώτης
ἡλικίας
ἐπεπαίδευτο |
[11, 464] |
τῷ
πίνοντι.
{Β.
Τὸν
ἐπιδέξια
|
λέγειν; |
Ἄπολλον,
ὡσπερεὶ
τεθνηκότι.
(Παραιτητέον
δ´ |
[11, 493] |
ἐπὶ
τὴν
ἀπαίτησιν
τῆς
συντάξεως,
|
λέγειν |
αὐτῷ
ὅτι
ἀπείληφε.
Καὶ
μετ´ |
[11, 504] |
καὶ
οὐδ´
ἀναπνεῖν
μὴ
ὅτι
|
λέγειν |
δυνησόμεθα·
ἢν
δὲ
ἡμῖν
οἱ |
[11, 464] |
δήπου
τὸν
ἐπιδέξι´,
ὦ
πάτερ,
|
λέγειν |
ἐπὶ
τῷ
πίνοντι.
{Β.
Τὸν |
[11, 509] |
(συνών
τις,
οὐκ
ἄσκεπτα
δυνάμενος
|
λέγειν, |
εὖ
μὲν
μαχαίρᾳ
ξύστ´
ἔχων |
[11, 461] |
ἐκπώμασι
μεγάλοις.
Καί
μοι
δοκοῦσι
|
λέγειν |
οὐ
κακῶς
οἱ
φάσκοντες
τὸ |
[11, 472] |
ἀλλὰ
τί
καθ´
ἕκαστον
δεῖ
|
λέγειν; |
ὄψει
γὰρ
αὐτός.
{Β.
Βασιλέως |
[11, 486] |
ἀλλὰ
τί
καθ´
ἕκαστα
δεῖ
|
λέγειν; |
ὄψει
γὰρ
αὐτός.
(ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ.
Φιάλαι |
[11, 467] |
πολλάκις
Ἀριστόξενός
φησι,
τὸ
σίγμα
|
λέγειν |
παρῃτοῦντο
διὰ
τὸ
σκληρόστομον
εἶναι |
[11, 506] |
Πολλὰ
δ´
ἔστι
καὶ
ἄλλα
|
λέγειν |
περὶ
αὐτοῦ
καὶ
δεικνύναι
ὡς |
[11, 461] |
εἰλημμένον
λείας.
Τί
οὖν
ἔχομεν
|
λέγειν |
περὶ
τοῦ
Νέστορος
ποτηρίου,
ὃ |
[11, 468] |
Πελίᾳ
ἀγὼν
ἐτέθη.
Βέλτιον
δὲ
|
λέγειν, |
φησὶν
ὁ
Δίδυμος
ἐν
τῷ |
[11, 474] |
{ΣΤΡ.
Τὴν
ναῦν
σεσῶσθαί
μοι
|
λέγεις; |
{Α.
Ἔγωγε
μὴν
κείνην
ναῦν |
[11, 487] |
(ἄνω
τὸ
μικρόν,
τὸ
πινακίσκιον
|
λέγεις; |
{Α.
Τοῦτ´
ἐστὶ
πλάστιγξ
οὗτος |
[11, 472] |
γὰρ
αὐτός.
{Β.
Βασιλέως
υἱὸν
|
λέγεις
|
Καρῶν
ἀφῖχθαι
δηλαδὴ
Πιξώδαρον.
Ἡδύλος |
[11, 506] |
τῷ
Συμποσίῳ
οὐδ´
εἰς
φῶς
|
λέγεσθαί |
ἐστιν
ἄξιον,
ἔν
τε
τῷ |
[11, 476] |
ἐκ
τοῦ
καὶ
μέχρι
νῦν
|
λέγεσθαι, |
ὅταν
συμμίσγωσι
τῷ
οἴνῳ
τὸ |
[11, 501] |
δ´
αὖ
τὸ
περιττόν;
ὥστε
|
λέγεσθαι |
τὴν
περιττῶς
πεποιημένην
ἀμφίθετον,
ἐπεὶ |
[11, 499] |
ἀμφιβολίαν
ἔχει.
Ἐρατοσθένης
δέ
φησι
|
λέγεσθαι |
τὴν
πέτασον
καὶ
τὴν
στάμνον |
[11, 499] |
ἐν
τῇ
Θετταλῶν
Πολιτείᾳ
θηλυκῶς
|
λέγεσθαί |
φησιν
ὑπὸ
Θετταλῶν
τὴν
λάγυνον. |
[11, 480] |
δ´
ἐστὶ
κεράμεα
ποτήρια
καὶ
|
λέγεται |
ἀπὸ
τοῦ
κυλίεσθαι
τῷ
τροχῷ· |
[11, 505] |
τύχῃ
καὶ
ἀκράτου
αὐτῆς
μεθυσθῇ.
|
(Λέγεται |
δὲ
ὡς
καὶ
ὁ
Γοργίας |
[11, 477] |
γάνος.
Τὸ
γὰρ
κισσύβιον,
φησί,
|
λέγεται |
ἐπὶ
συνόδου
ἀγροικικῆς,
ἔνθα
προσήκει |
[11, 475] |
ὑγροῦ
συνήθως
ἔταττον,
ἀφ´
οὗ
|
λέγεται |
καὶ
ὁ
λέβης.
Σιληνὸς
δὲ |
[11, 499] |
δεχόμενον,
(ὡς
καὶ
παρ´
Ὁμήρῳ
|
λέγεται· |
Ναῖον
δ´
ὀρῷ
ἄγγεα
πάντα
|
[11, 501] |
δέ
φασιν,
ὃν
τρόπον
ἀμφιφορεὺς
|
λέγεται |
ὁ
ἀμφοτέρωθεν
κατὰ
τὰ
ὦτα |
[11, 488] |
ποτηρίου;
(ἰδίως
δὲ
καὶ
τοῦτο
|
λέγεται |
ὅτι
οἱ
μὲν
ἄλλοι
μογοῦντες |
[11, 470] |
πρὸς
τὰς
κεραμέας.
Κατασκευάσαι
δὲ
|
λέγεται |
τὴν
κύλικα
ταύτην
Θηρικλῆς
ὁ |
[11, 489] |
δὲ
ὁ
Θρᾲξ
ἐν
Ῥόδῳ
|
λέγεται |
τὴν
Νεστορίδα
κατασκευάσαι
τῶν
μαθητῶν |
[11, 488] |
τῶν
δυεῖν
πυθμένων
ζητούμενον,
πῶς
|
λέγεται |
τὸ
δύο
δ´
ὑπὸ
πυθμένες |
[11, 476] |
καὶ
θηρικλείου.
~(ΚΕΡΑΣ.
Τοὺς
πρώτους
|
λέγεται |
τοῖς
κέρασι
τῶν
βοῶν
πίνειν· |
[11, 488] |
κεφαλίδας
ἥλων
ἀποτελοῦσα.
Πεπάρθαι
δὲ
|
λέγεται |
τοὺς
ἥλους
ὑπὸ
τοῦ
ποιητοῦ |
[11, 506] |
δεύτερος
ὑπό
τινων
Ξενοφῶντος
εἶναι
|
λέγεται, |
ὡς
καὶ
ἡ
Ἀλκυὼν
Λέοντος |
[11, 463] |
οἰνοποτάζων
νείκεα
καὶ
πόλεμον
δακρυόεντα
|
λέγῃ, |
ἀλλ´
ὅστις
Μουσέων
τε
καὶ |
[11, 500] |
ἀπερρόφεις.
(ΦΙΑΛΗ.
Ὅμηρος
μὲν
ὅταν
|
λέγῃ· |
Ἀμφίθετον
φιάλην
ἀπύρωτον
ἔθηκε»
καὶ |
[11, 470] |
τὸν
Ἡρακλέα
πίνοντα,
ὅταν
οὑτωσὶ
|
λέγῃ· |
Γενόμενος
δ´
ἔννους
μόλις
ᾔτησε |
[11, 482] |
Ὅταν
δ´
Ἔφιππος
ἐν
Ἐφήβοις
|
λέγῃ· |
Οὐ
κύλικας
ἐπὶ
τὰ
δεῖπνα |
[11, 494] |
τὸ
ὀξύβαφον,
ὅταν
ὁ
Διόνυσος
|
λέγῃ |
(περὶ
τῶν
Ἀθήνησι
δημαγωγῶν
ὡς |
[11, 492] |
σημαίνειν
πείθονται
τὸν
ποιητὴν
ὅταν
|
λέγῃ· |
Τῇ
μέν
τ´
οὐδὲ
ποτητὰ |
[11, 468] |
οὐ
γὰρ
γίνεται
διὰ
πυρός.
|
Λέγοι |
δ´
ἂν
ἴσως
κατὰ
μεταφορὰν |
[11, 482] |
τε
κατὰ
δεῖπνον
Θεόδωρός
μοι
|
λέγοι, |
Λάχητί
τ´
οἰκήσαιμι
τὴν
ἑξῆς |
[11, 507] |
αὐτοῦ
κεκλεμμένων
τί
ἂν
καὶ
|
λέγοι |
τις;
ἡ
μὲν
γὰρ
ψυχὴ |
[11, 491] |
τελευταίαν
ὑπόληξιν,
ἕκαστον
μὲν
ἂν
|
λέγοιτο |
καθὸ
τέτταρες
αἱ
πᾶσαι
σχίσεις |
[11, 488] |
τῷ
ὅλῳ
ποτηρίῳ,
καθότι
τὰ
|
λεγόμενα |
κυμβία
καὶ
τὰς
φιάλας
καὶ |
[11, 477] |
(καὶ
τάχ´
ἂν
εἴη
τὰ
|
λεγόμενα |
σκυφία
διὰ
τὸ
κάτωθεν
εἰς |
[11, 485] |
φησιν
αὐτὸ
εἶναι,
ἐοικὸς
ταῖς
|
λεγομέναις |
πτωματίσιν,
ἐκπεταλώτερον
δέ.
Ἀρτεμίδωρος
δ´ |
[11, 475] |
καὶ
ὀξεῖα
γιγνομένη
ἐστὶν
ἡ
|
λεγομένη |
ἠλακάτη.
Μνημονεύει
δὲ
τῶν
καρχησίων |
[11, 495] |
ὁ
νικήσας
λαμβάνει
κύλικα
τὴν
|
λεγομένην |
πενταπλόαν
καὶ
κωμάζει
μετὰ
χοροῦ. |
[11, 483] |
τῇδε
δυνησόμεθα,
ὡς
τῆς
κύλικος
|
λεγομένης |
κώθωνος.
Ἀριστοφάνης
Ἱππεῦσιν·
Εἰς
τὰς |
[11, 500] |
μετὰ
τοὺς
Βοιωτίους
οἱ
Ῥοδιακοὶ
|
λεγόμενοι |
Δαμοκράτους
δημιουργήσαντος.
Τρίτοι
δ´
εἰσὶν |
[11, 500] |
καὶ
κλέος
ἔλαβον
οἱ
Βοιώτιοι
|
λεγόμενοι, |
χρησαμένου
κατὰ
τὰς
στρατείας
πρώτου |
[11, 475] |
τὰ
μέρη,
καὶ
ἐπίκειται
τὸ
|
λεγόμενον |
αὐτῷ
θωράκιον,
τετράγωνον
πάντῃ
πλὴν |
[11, 484] |
βατιακίῳ.
(ΛΑΚΑΙΝΑΙ
κυλίκων
εἶδος
οὕτως
|
λεγόμενον |
ἢ
ἀπὸ
τοῦ
κεράμου,
ὡς |
[11, 478] |
Αἰτωλοῖς
καί
τισι
τῶν
Ἰώνων
|
λεγόμενον |
κότυλον,
ὃν
ὅμοιον
ὄντα
τῷ |
[11, 500] |
ἐπὶ
τῶν
ὤτων
αὐτοῖς
ὁ
|
λεγόμενος |
Ἡράκλειος
δεσμός.
Μνημονεύει
δὲ
τῶν |
[11, 485] |
τουτέστιν
ἁθρόως
πιεῖν,
κατεναντίον
τῷ
|
λεγομένῳ |
βομβυλιῷ.
Φησὶν
γάρ
που
ὁ |
[11, 488] |
κατασκευῆς
θεωρεῖται,
μάλιστα
δὲ
τῶν
|
λεγομένων |
Σελευκίδων.
(Τὸ
δ´
ἐπὶ
τῶν |
[11, 503] |
ἐν
τοῖς
ἑξῆς
ποιεῖ
αὐτὸν
|
λέγοντα· |
(Ἔσται
πότος
σφοδρότερος.
Οὐκοῦν,
εἰ |
[11, 462] |
καὶ
Ἑλλάνικον
ἐν
Ἐθνῶν
Ὀνομασίαις
|
λέγοντα |
(ὅτι
Λιβύων
τῶν
Νομάδων
τινὲς |
[11, 484] |
ἐπιχωριάσαντος
ἐκεῖ,
ὥσπερ
αἱ
Θηρίκλειαι
|
λέγονται. |
Ἀριστοφάνης
Δαιταλεῦσι·
Συβαρίτιδάς
τ´
εὐωχίας, |
[11, 492] |
γενέσθαι
Πλειάδας,
ἐπείπερ
ὁρῶνται
τοσαῦται,
|
λέγονται |
δὲ
ἑπτά,
καθότι
καὶ
Ἄρατός |
[11, 466] |
τοὺς
παρ´
Αἰσχύλῳ
ἀγκυλητοὺς
κοττάβους.
|
Λέγονται |
δὲ
καὶ
δόρατα
ἀγκυλητὰ
καὶ |
[11, 492] |
ὁ
ἀριθμὸς
αὐτῶν
οὐκ
ἀπόλλυται,
|
λέγονται |
δὲ
καὶ
τῷ
ἀριθμῷ
καὶ |
[11, 501] |
τοῖς
περὶ
Κρατίνου
βαλανειόμφαλοι,
φησίν,
|
λέγονται, |
ὅτι
οἱ
ὀμφαλοὶ
αὐτῶν
καὶ |
[11, 462] |
συνοικοῦσιν,
ἀλλοφύλους
ὑπολαβόντες.
Κυλικρᾶνες
δὲ
|
λέγονται, |
ὅτι
τοὺς
ὤμους
κεχαραγμένοι
κύλικας |
[11, 466] |
ἃν
ἕλον
Αἰακίδαι.
(Ὅτι
κλεινοὶ
|
λέγονται |
παρὰ
Κρησὶν
οἱ
ἐρώμενοι.
Σπουδὴ |
[11, 490] |
ἐκτροπή,
καθ´
ἣν
αἱ
Πλειάδες
|
λέγονται |
Πέλειαι
καὶ
Πελειάδες,
παρὰ
πολλοῖς |
[11, 466] |
ποτηρίου
ποιεῖ
τοὺς
Σατύρους
τάδε
|
λέγοντας· |
(Ὁ
δὲ
σκύφος
με
τοῦ |
[11, 492] |
ὀνόμασιν
ἑπτά.
(Πρὸς
δὲ
τοὺς
|
λέγοντας |
οὐκ
οἰκείως
τῷ
ποτηρίῳ
ἐντετυπῶσθαι |
[11, 468] |
δράματος
ἐξηγητικῷ,
ὅτι
παρήκουσεν
Ὁμήρου
|
λέγοντος· |
Πέμπτῳ
δ´
ἀμφίθετον
φιάλην
ἀπύρωτον |
[11, 466] |
ἀπὸ
τοῦ
ἀρύτειν
καὶ
βάλλειν.
|
Λέγουσι |
δὲ
καὶ
πρόχουν
ἄρυστιν.
Σοφοκλῆς· |
[11, 500] |
Ἀντιφάνης
Χρυσίδι·
Σατραποπλούτῳ
δ´,
ὡς
|
λέγουσι, |
νυμφίῳ,
κεκτημένῳ
τάλαντα,
παῖδας,
ἐπιτρόπους, |
[11, 495] |
ὀνήιστος
καὶ
τῶν
τότ´,
ὡς
|
λέγουσι, |
πολλὸν
ἀνθρώπων
(ἐὼν
ἄριστος,
ἔλαβε |
[11, 502] |
τὰς
μὲν
ἀργυρᾶς
φιάλας
ἀργυρίδας
|
λέγουσι, |
χρυσίδας
δὲ
τὰς
χρυσᾶς.
Τῆς |
[11, 460] |
Ἀττικοί,
ἐπεὶ
ὑδροποτεῖν
καὶ
οἰνοποτεῖν
|
λέγουσιν. |
(Ἀριστοφάνης
ἐν
Ἱππεῦσιν·
Γαμφηλαῖσι
δράκοντα |
[11, 499] |
οὐδετέρως
εἴρηκε.
(Λάγυνον
δὲ
μέτρου
|
λέγουσιν |
εἶναι
ὄνομα
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν, |
[11, 489] |
ἀνακείμενον
τῇ
Ἀρτέμιδι
ποτήριον,
ὅπερ
|
λέγουσιν |
ἐκεῖνοι
Νέστορος
γεγονέναι·
(ἐστὶ
δὲ |
[11, 488] |
δεῖ
δέχεσθαι.
Οἳ
μὲν
οὖν
|
λέγουσιν |
ἔξωθεν
δεῖν
ἐμπείρεσθαι
τοὺς
χρυσοῦς |
[11, 498] |
εὐθεῖαν
καὶ
ἀρσενικῶς
καὶ
οὐδετέρως
|
λέγουσιν. |
Ἡσίοδος
δ´
ἐν
τῷ
δευτέρῳ |
[11, 489] |
περὶ
τὴν
ζωὴν
οἱ
ἄνθρωποι·
|
λέγω |
δὲ
τὰς
πελειάδας.
(Ὅταν
γὰρ |
[11, 489] |
δέ,
φησὶν
ὁ
Μυρλεανός,
τάδε
|
λέγω |
περὶ
τοῦ
ποτηρίου.
Οἱ
παλαιοὶ |
[11, 474] |
υἱὸν
εὐτυχοῦντα
καὶ
σεσωσμένον
πρῶτος
|
λέγω |
σοι
τόν
τε
χρυσοῦν
κάνθαρον. |
[11, 477] |
ἀλείσου
τὸ
τρίτον.
Ὁ
γὰρ
|
λέγων |
ἄλεισον
τὸ
αὐτὸ
καὶ
κισσύβιον |
[11, 476] |
Πίνδαρος
μὲν
ἐπὶ
τῶν
Κενταύρων
|
λέγων· |
Ἀνδροδάμαντα
δ´
ἐπεὶ
Φῆρες
δάεν |
[11, 466] |
ἔμελλε
χρύσεον
ἄμφωτον.
ἀμφικύπελλον
δὲ
|
λέγων |
αὐτὸ
οὐδὲν
ἄλλο
σημαίνει
ἢ |
[11, 465] |
ἐν
ὀγδόῳ
Παιδείας
περὶ
Περσῶν
|
λέγων |
γράφει
καὶ
ταῦτα·
Καὶ
μὴν |
[11, 507] |
πρὸς
πάντας
τοῦ
Πλάτωνος
κακοηθείας
|
λέγων |
γράφει
καὶ
ταῦτα·
Μετὰ
τὴν |
[11, 477] |
ἐν
τῇ
συγχρήσει
τῶν
ὀνομάτων,
|
λέγων |
ἐπὶ
τοῦ
οἰκείου
ξένου
τοῦ |
[11, 478] |
ὁ
Χῖος
Κότυλον
οἴνου
πλέων»
|
λέγων. |
(Ἕρμιππος
δὲ
ἐν
Θεοῖς·
Τόν |
[11, 486] |
Ἡδύλος
παρίστησιν
ἐν
Ἐπιγράμμασιν
οὑτωσὶ
|
λέγων· |
(Ἡ
διαπινομένη
Καλλίστιον
ἀνδράσι,
θαῦμα
|
[11, 486] |
δὲ
ᾧ
τὸν
οἶνον,
καλεῖσθαι
|
λέγων |
καὶ
λοιβίδας
τὰ
σπονδεῖα
ὑπὸ |
[11, 479] |
Ἑλλαδικὸν
περὶ
τοῦ
ἐν
Ὀλυμπίᾳ
|
λέγων |
Μεταποντίνων
ναοῦ
γράφει
καὶ
ταῦτα· |
[11, 492] |
πετρῶν
καὶ
τῆς
λειότητος
ἀφαιρεῖσθαι
|
λέγων |
μίαν
τῶν
Πλειάδων,
ἄλλην
δὲ |
[11, 465] |
αὐτῷ
παρέθηκαν
ἔκπωμα
ὃ
ἀπηγορεύκει,
|
λέγων |
οὕτως·
(Αὐτὰρ
ὁ
διογενὴς
ἥρως |
[11, 473] |
Στράττις
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Λημνομέδᾳ
|
λέγων |
οὕτως·
Ἑρμῆς,
ὃν
ἕλκους´
οἳ |
[11, 461] |
Τήιος
ἐν
τῇ
ἐπιγραφομένῃ
Ἱστορίῃ
|
λέγων |
οὕτως·
Ἡρακλῆς
λαβὼν
Εὔρυτον
καὶ |
[11, 495] |
ἐπὶ
φιάλης
τίθησι
τὴν
λέξιν
|
λέγων |
οὕτως·
Θαλῆς
γάρ,
ὅστις
ἀστέρων |
[11, 496] |
ἐστὶν
ὁ
τύραννος
ἢ
Εὐριπίδης,
|
λέγων |
οὕτως·
Ἵνα
πλημοχόας
τάσδ´
εἰς |
[11, 496] |
δ´
αὐτῶν
Ἀστυδάμας
ἐν
Ἑρμῇ
|
λέγων |
οὕτως·
Κρατῆρε
μὲν
πρώτιστον
ἀργυρὼ |
[11, 500] |
φησιν
Ἔφορος
ἐν
τῇ
ὀκτωκαιδεκάτῃ
|
λέγων |
οὕτως·
Λακεδαιμόνιοι
ἀντὶ
Θίμβρωνος
Δερκυλλίδαν |
[11, 467] |
ὀνόματα
ποτηρίων
μνημονεύει
καὶ
τούτου
|
λέγων |
οὕτως·
Ὅσα
δ´
ἐστὶν
εἴδη |
[11, 486] |
ὧν
μνημονεύει
Ἀνάξιππος
ἐν
Φρέατι
|
λέγων |
οὕτως
(Σὺ
δὲ
τὴν
μέλην, |
[11, 487] |
ἐν
Σαλμωνεῖ
χάλκειον
ἔφη
κάρα,
|
λέγων |
οὕτως·
Τάδ´
ἐστὶ
κνισμὸς
καὶ |
[11, 486] |
τῷ)
πρὸς
Τιμόθεον
ὑπὲρ
χρέως
|
λέγων |
οὕτως·
Φιάλας
Λυκιουργεῖς
δύο.
(Ἐν |
[11, 496] |
αὐτοῦ
καὶ
Ἀριστοφάνης
ἐν
Δράμασι
|
λέγων· |
Πάντες
δ´
ἔνδον
πεταχνοῦνται.
(ΠΛΗΜΟΧΟΗ |
[11, 504] |
τὸ
κύκλῳ
πίνειν
τοῦτ´
εἶναι
|
λέγων, |
παρατιθέμενος
Μενάνδρου
ἐκ
Περινθίας·
Οὐδεμίαν |
[11, 508] |
χρησομένους.
Ἐχρῆν
οὖν
ἃ
πείσει
|
λέγων |
ταῦτα
καὶ
γράφειν
καὶ
μὴ |
[11, 490] |
ἀπὸ
τῶν
πτηνῶν
αὐτὰς
χωρίζει
|
λέγων· |
(Τῇ
μέν
τ´
οὐδὲ
ποτητὰ |
[11, 505] |
τὸν
Χαλκηδόνιον
σοφιστὴν
ὅμοιον
εἶναι
|
λέγων |
τῷ
ὀνόματι,
(ἔτι
δ´
Ἱππίαν |
[11, 497] |
χόα.
Περὶ
δὲ
τοῦ
τρίτου
|
λέγων |
φησίν·
Ὁ
Βελλεροφόντης
ἐστὶν
ἀπὸ |
[11, 498] |
καὶ
Ἀναξίμανδρος
ἐν
τῇ
Ἡρωολογίᾳ
|
λέγων |
ὧδε·
(Ἀμφιτρύων
δὲ
τὴν
λείην |
[11, 461] |
ἦν,
ἐκ
τῆς
Κικόνων
εἰλημμένον
|
λείας. |
Τί
οὖν
ἔχομεν
λέγειν
περὶ |
[11, 475] |
εἰς
αὐτὸ
τὴν
λοιβὴν
ἤτοι
|
λείβειν· |
τοῦτο
δὲ
ἐπὶ
τοῦ
ὑγροῦ |
[11, 498] |
λέγων
ὧδε·
(Ἀμφιτρύων
δὲ
τὴν
|
λείην |
δασάμενος
τοῖς
συμμάχοις
καὶ
τὸν |
[11, 468] |
τὰ
Σιδώνια
ποτήρια,
ἢ
τὸ
|
λεῖον. |
Ἄχραντον
δὲ
πυρὶ
παρὰ
τὸ |
[11, 466] |
ἄλεισον
ἤτοι
ἀπὸ
τοῦ
ἄγαν
|
λεῖον |
εἶναι
ἢ
ὅτι
ἁλίζεται
ἐν |
[11, 492] |
τῶν
πλαγκτῶν
πετρῶν
καὶ
τῆς
|
λειότητος |
ἀφαιρεῖσθαι
λέγων
μίαν
τῶν
Πλειάδων, |
[11, 466] |
ἄλεισον
θέλει
τις
ἀκούειν,
ἔξω
|
λειότητος |
ὄν.
Πείσανδρος
δέ
φησιν
Ἡρακλέα |
[11, 466] |
τ´
οὖ
κηρύσσετον.
Ἐν
τούτοις
|
λείπει |
τὸ
ὖ
στοιχεῖον,
ἐπεὶ
πάντες |
[11, 485] |
χαίροντα
λεπασταῖς.
Θεόπομπος
Παμφίλῃ·
(Σπόγγος,
|
λεκάνη, |
πτερόν,
λεπαστὴ
πάνυ
πυκνή,
ἣν |
[11, 492] |
Πλειάδας,
ξηρῶν
τροφῶν
οὔσας
σημαντικάς,
|
λεκτέον |
ὅτι
τὸ
δέπας
ἀμφοτέρων
τῶν |
[11, 463] |
τε
καὶ
σοῖς.
(Πρὸς
οὓς
|
λεκτέον |
ὅτι
τρόποι
εἰσὶ
πόσεων
κατὰ |
[11, 485] |
ὁ
αὐτός·
Τὸ
δ´
αἷμα
|
λέλαφας |
τοὐμόν,
ὦναξ
δέσποτα,
οἷον
ἅθρουν |
[11, 494] |
πιεῖν.
ΟΛΛΙΞ.
Πάμφιλος
ἐν
Ἀττικαῖς
|
Λέξεσι |
τὸ
ξύλινον
ποτήριον
ἀποδίδωσι.
~(ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΝ. |
[11, 467] |
περὶ
τῶν
παρὰ
τοῖς
ἱστορικοῖς
|
Λέξεων |
ζητουμένων
φησί·
Γυάλας
ποτηρίου
εἶδος, |
[11, 485] |
Μόσχος
δ´
ἐν
ἐξηγήσει
Ῥοδιακῶν
|
Λέξεων |
κεραμεοῦν
ἀγγεῖόν
φησιν
αὐτὸ
εἶναι, |
[11, 501] |
τῷ
ἑνδεκάτῳ
περὶ
Κωμῳδία
τὴν
|
λέξιν |
ἀγνοεῖν
φησι
Λυκόφρονα·
τῶν
γὰρ |
[11, 501] |
τις
ἂν
οἰηθείη,
φησί,
τὴν
|
λέξιν, |
διότι
τὰ
πλεῖστα
τῶν
Ἀθήνησι |
[11, 495] |
Ἰάμβοις
ἐπὶ
φιάλης
τίθησι
τὴν
|
λέξιν |
λέγων
οὕτως·
Θαλῆς
γάρ,
ὅστις |
[11, 493] |
γέρων
ἀμογητὶ
ἄειρεν,
γράφει
κατὰ
|
λέξιν· |
Νῦν
τὸ
μὲν
ἐπιτιμώμενόν
ἐστι |
[11, 499] |
τε
ποιμένες
ἄνδρες
ἔχουσιν,
χερσὶ
|
λεόντεον |
ἐν
γάλα
θεῖσα
τυρὸν
ἐτύρησας |
[11, 506] |
λέγεται,
ὡς
καὶ
ἡ
Ἀλκυὼν
|
Λέοντος |
τοῦ
Ἀκαδημαικοῦ,
ὥς
φησι
Νικίας |
[11, 485] |
ποιόν.
Ἀπολλοφάνης
δὲ
Κρησί·
Καὶ
|
λεπαστά |
μ´
ἁδύοινος
εὐφρανεῖ
δι´
ἡμέρας. |
[11, 485] |
ἦν
μεγάλαισιν
οἴ–
νου
χαίροντα
|
λεπασταῖς. |
Θεόπομπος
Παμφίλῃ·
(Σπόγγος,
λεκάνη,
πτερόν, |
[11, 485] |
εὐφρανεῖ
δι´
ἡμέρας.
Θεόπομπος
Παμφίλῃ·
|
Λεπαστὴ |
μάλα
συχνή,
(ἣν
ἐκπιοῦς´
ἄκρατον |
[11, 485] |
(κυλίκων)
μέθυ
ἡδέως
καὶ
φίλως.
|
~(ΛΕΠΑΣΤΗ. |
Οἳ
μὲν
ὀξύνουσι
τὴν
τελευταίαν, |
[11, 485] |
Θεόπομπος
Παμφίλῃ·
(Σπόγγος,
λεκάνη,
πτερόν,
|
λεπαστὴ |
πάνυ
πυκνή,
ἣν
ἐκπιοῦς´
ἄκρατον |
[11, 485] |
τε
γεννικῇ
τὸ
μέγεθος
κοίλῃ
|
λεπαστῇ, |
τοῦτ´
ἐποίησεν
ἐκπιεῖν.
Φιλύλλιος
Αὔγῃ· |
[11, 485] |
Λύσανδρον
κώθωνι,
πρὶν
αὐτῷ
δῶκε
|
λεπαστήν. |
(Ἀμερίας
δέ
φησι
τὴν
οἰνοχόην |
[11, 485] |
ἂν
εἰ
πίοις
οἴνου
κύλικα
|
λεπαστήν; |
Ἀφ´
ἧς
ἔστι
λάψαι,
τουτέστιν |
[11, 486] |
ἐγὼ
πάθω
τι
τήνδε
τὴν
|
λεπαστὴν |
ἐκπιών,
τῷ
Διονύσῳ
πάντα
τἀμαυτοῦ |
[11, 485] |
ἑορτή.
Περιέφερεν
δ´
ἐν
κύκλῳ
|
λεπαστὴν
|
ἡμῖν
ταχὺ
προσφέρων
παῖς
ἐνέχει |
[11, 485] |
(Ἀμερίας
δέ
φησι
τὴν
οἰνοχόην
|
λεπαστὴν |
καλεῖσθαι.
Ἀριστοφάνης
δὲ
καὶ
Ἀπολλόδωρος |
[11, 485] |
θεατῶν
δ´
ὅστις
ἂν
διψῇ,
|
λεπαστὴν |
λαψάμενος
μεστὴν
ἐκχαρυβδίσαι.
Νίκανδρος
δ´ |
[11, 485] |
εἶναί
(φησι
γένος
κύλικος
τὴν
|
λεπαστήν. |
Μόσχος
δ´
ἐν
ἐξηγήσει
Ῥοδιακῶν |
[11, 485] |
μελιχρὸν
οἶνον
ἕλκειν
ἐξ
ἡδυπνόου
|
λεπαστῆς. |
~(Ἕρμιππος
Μοίραις·
Ἂν
ἐγὼ
πάθω |
[11, 465] |
Τοῦτο
δ´
ἱστορεῖ
Ἁρμόδιος
ὁ
|
Λεπρεάτης |
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
κατὰ |
[11, 479] |
κοτύλην
ἄλεισον.
(ΚΟΤΤΑΒΙΣ.
Ἁρμόδιος
ὁ
|
Λεπρεάτης |
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
κατὰ |
[11, 481] |
κύλικας
ὥσπερ
ὁλκάδας
οἰναγωγούς,
περιφερεῖς,
|
λεπτάς, |
μέσας,
γαστροιίδας,
οὐκ
ἀβούλως,
ἀλλὰ |
[11, 474] |
τὸν
οἶνον
πιόμενοι.
(Σωσικράτης
Φιλαδέλφοις·
|
Λεπτὴ |
δὲ
κυρτοῖς
ἐγγελῶσα
κύμασιν
αὔρα, |
[11, 473] |
τι
παρ´
οἶνον
εὕροιμ´
ἂν
|
λεπτὸν |
καί
τι
μελιχρὸν
ἔπος.
ἀλλὰ |
[11, 478] |
χείλεος
ἄκρου.
Σιμάριστος
δὲ
τὸ
|
λεπτὸν |
ποτήριον
οὕτως
καλεῖσθαι.
Διόδωρος
δὲ |
[11, 485] |
οἶον
δ´
οὐ
κήλησε
δέμας
|
λεπτὸν |
Ῥαδάμανθυν
Λύσανδρον
κώθωνι,
πρὶν
αὐτῷ |
[11, 475] |
κελέβην
ἔχουσα.
Διονύσιος
δ´
ὁ
|
Λεπτὸς |
ἐξηγούμενος
Θεοδωρίδα
τὸ
εἰς
τὸν |
[11, 499] |
Ἀρχῖν´,
ἀτρεκέως
ἥδε
λάγυνος
ἔχει.
|
Λεπτοτέρης |
δ´
οὐκ
οἶδ´
ἐρίφου
κρέα· |
[11, 503] |
~(ψυκτηρίδιον
δὲ
δύ´
ὀβολούς,
Φιλιππίδου
|
λεπτότερον. |
(Ἡρακλέων
δὲ
ὁ
Ἐφέσιος
Ὃν |
[11, 472] |
παρατιθέμενος
Ἀνακρέοντος·
Ἠρίστησα
μὲν
ἰτρίου
|
λεπτοῦ |
μικρὸν
ἀποκλάς,
οἴνου
δ´
ἐξέπιον |
[11, 497] |
δ´
εἶναι,
ἐξ
ὧν
κρουνιζόντων
|
λεπτῶς |
κάτωθεν
πίνουσιν,
ὠνομάσθαι
τε
ἀπὸ |
[11, 486] |
ζωραῖς
μύρρῃσι
θυωθὲν
κεῖται
πορφυρέης
|
Λέσβιον |
ἐξ
ὑέλου.
Ἣν
σὺ
σάου |
[11, 486] |
Ἀντιμάχου
τοῦ
Κολοφωνίου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΑ'
|
ΛΕΣΒΙΟΝ |
ὅτι
ποτηρίου
εἶδος,
Ἡδύλος
παρίστησιν |
[11, 466] |
διηγούμενος
τοῦ
τὴν
ἀποικίαν
εἰς
|
Λέσβον |
στείλαντος
σὺν
ἄλλοις
βασιλεῦσι,
καὶ |
[11, 471] |
Θηρίκλειον
ὄργανον,
τῆς
τρυφερᾶς
ἀπὸ
|
Λέσβου |
σεμνογόνου
σταγόνος
πλῆρες,
ἀφρίζον,
ἕκαστος |
[11, 492] |
κνήστι
χαλκείῃ,
ἐπὶ
δ´
ἄλφιτα
|
λευκὰ |
πάλυνεν·
πινέμεναι
δ´
ἐκέλευεν,
ἐπεί |
[11, 498] |
τὸ
σκύφος.
Καὶ
Ἄλεξις
ἐν
|
Λευκαδίᾳ· |
Οἴνου
γεραιοῖς
χείλεσιν
μέγα
σκύφος. |
[11, 476] |
κεκολλημένους,
ἐν
οἷς,
(φησίν,
μήκωνες
|
λευκοί, |
πυροί,
κριθαί,
πισοί,
λάθυροι,
ὦχροι, |
[11, 478] |
δ´
ἐν
αὐτοῖς
ὅρμινοι,
μήκωνες
|
λευκοί, |
πυροί,
κριθαί,
πισοί,
λάθυροι,
ὦχροι, |
[11, 498] |
δ´
ἔχων
σκύπφον
Ἐρξίωνι
τῷ
|
λευκολόφῳ |
μεστὸν
ἐξέπινον,
ἀντὶ
τοῦ
προέπινον. |
[11, 466] |
ἀπ´
ἀγκύλης
ἵησι
τοῖς
νεανίαις,
|
λευκὸν |
ἀντείνουσα
πῆχυν.
Ἐντεῦθεν
ἐννοοῦμεν
τοὺς |
[11, 476] |
μελιηδέος
οἴνου,
ἐσσυμένως
ἀπὸ
μὲν
|
λευκὸν |
γάλα
χερσὶ
τραπεζᾶν
ὤθεον,
αὐτόματοι |
[11, 493] |
τούτων·
Οἴσετε
δ´
ἄρν´
ἕτερον
|
λευκόν, |
ἑτέρην
δὲ
μέλαιναν.
Ἔπειτα
δὲ |
[11, 472] |
κρατὴρ
θηρίκλειος
ἐν
μέσῳ
ἕστηκε
|
λευκοῦ |
νέκταρος
παλαιγενοῦς
πλήρης,
ἀφρίζων·
ὃν |
[11, 473] |
ἐπιθηματοῦντα
στέψαι
τὰ
ὦτα
ἐρίῳ
|
λευκῷ |
καὶ
ἐκ
τοῦ
ὤμου
τοῦ |
[11, 508] |
ἑτέρων
ταῦτα
λαβεῖν
ἢ
βέλτιον
|
λεχθέντα |
ἢ
μὴ
χεῖρον.
Καὶ
γὰρ |
[11, 506] |
Τὰ
μὲν
οὖν
κατὰ
Ἀλκιβιάδου
|
λεχθέντα |
σιωπῶ·
ὅτι
δὲ
τὸν
Ἀθηναίων |
[11, 472] |
τὸ
καρχήσιον
ἐν
τοῖς
ἑξῆς
|
λεχθήσεται. |
Καλεῖται
δέ
τις
καὶ
θηρίκλειος |
[11, 504] |
κύκλῳ.
Αἰτοῦντος
δὲ
τοῦ
γραμματικοῦ
|
Λεωνίδου |
μεῖζον
ποτήριον
καὶ
εἰπόντος
κρατηρίζωμεν, |
[11, 477] |
Ἀνδρομέδᾳ·
~(Πᾶς
δὲ
ποιμένων
ἔρρει
|
λεώς, |
ὃ
μὲν
γάλακτος
κίσσινον
φέρων |
[11, 460] |
ἐν
Μελιλώτῳ.
Εὔβουλος
δ´
ἐν
|
Λήδᾳ· |
Ὡσπερεὶ
σπονδὴν
διδοὺς
ἐν
τῷ |
[11, 462] |
πρήσσοντας
παρ´
Εὐβοέων.
~(Κυλικρῆνας
ἐξεπόρθησε
|
λῃζομένους |
καὶ
αὐτόθι
πόλιν
ἐδείματο
Ἡράκλειαν |
[11, 495] |
καὶ
Βυζαντίους
καὶ
Κυπρίους
τὴν
|
λήκυθον |
ἀποδιδόναι,
Θεσσαλοὺς
δὲ
τὴν
πρόχοον. |
[11, 473] |
καὶ
Στράττις
ὁ
κωμικὸς
ἐν
|
Λημνομέδᾳ |
λέγων
οὕτως·
Ἑρμῆς,
ὃν
ἕλκους´ |
[11, 474] |
καλεῖται,
ᾗ
ἐμπίπτει
εἰς
τὴν
|
ληνόν, |
τὸ
δ´
οἷον
εἰς
μέσον |
[11, 509] |
Πλάτωνα
καὶ
Βρυσωνοθρασυμαχειοληψικερμάτων,
πληγεὶς
ἀνάγκῃ
|
ληψολιγομίσθῳ |
τέχνῃ
(συνών
τις,
οὐκ
ἄσκεπτα |
[11, 483] |
Πρῶτον
μὲν
οὖν
τὸ
μὴ
|
λίαν |
κατάδηλον
εἶναι
τὸ
πόμα·
εἶτα |
[11, 494] |
ἀπὸ
τοῦ
πότου
παύσειε,
τοῦ
|
λίαν |
πότου;
ἐγᾦδα.
Συντρίψω
γὰρ
αὐτοῦ |
[11, 462] |
αὐτὴν
ἄνθεα
καὶ
κηρία
καὶ
|
λιβανωτὸν |
ἄτμητον
καὶ
ἄλλα
ἄττα
μετὰ |
[11, 462] |
ἐν
δὲ
μέσοις
ἁγνὴν
ὀδμὴν
|
λιβανωτὸς |
ἵησι·
ψυχρὸν
δ´
ἐστὶν
ὕδωρ |
[11, 462] |
ἐν
Ἐθνῶν
Ὀνομασίαις
λέγοντα
(ὅτι
|
Λιβύων |
τῶν
Νομάδων
τινὲς
οὐδὲν
ἄλλο |
[11, 497] |
Ἀρσινόης,
ὀρχηστὴν
Βησᾶν
Αἰγύπτιον·
ὃς
|
λιγὺν |
ἦχον
σαλπίζει
κρουνοῦ
πρὸς
ῥύσιν |
[11, 474] |
μὲν
οἰνοχόην
καὶ
τὸ
κύπελλον
|
λίθινα, |
χρυσῷ
τὰ
χείλη
περιτεραμνίσας,
τὰς |
[11, 460] |
ἢ
Διονύσῳ·
Ἑρμῆς
ὁ
Μαίας
|
λίθινος, |
ὃν
προσεύγμασιν
ἐν
τῷ
κυλικείῳ |
[11, 466] |
καὶ
Ἀθηνοκλῆς.
Ἐχρῶντο
δὲ
καὶ
|
λιθοκολλήτοις |
ἐκπώμασι.
Μένανδρος
δέ
πού
φησι |
[11, 482] |
τοῖς
θεοῖς,
οὐκ
ἀργυροῦν
οὐδὲ
|
λιθοκόλλητον, |
ἀλλὰ
γῆς
Κωλιάδος
(γῆς)
Τοῦτον |
[11, 466] |
Βαβυλώνια
ογʹ
μναῖ
νβʹ
Ποτηρίων
|
λιθοκολλήτων |
σταθμὸς
τάλαντα
Βαβυλώνια
νϚ
μναῖ |
[11, 478] |
Ὁ
δὲ
τοῦτο
βαστάσας
οἷον
|
λικνοφορήσας |
τούτων
γεύεται.
(ΚΟΤΥΛΗ.
Ἀριστοφάνης
Κωκάλῳ· |
[11, 476] |
Ὁ
δὲ
βαστάσας
αὐτὸ
οἷον
|
λικνοφορήσας |
τούτων
γεύεται,
ὡς
ἱστορεῖ
Ἀμμώνιος |
[11, 465] |
εἶτ´
αὐτοὺς
προσφέρεσθαι·
ὅθεν
καὶ
|
Λιμναῖον |
κληθῆναι
τὸν
Διόνυσον,
ὅτι
μιχθὲν |
[11, 465] |
τῷ
ἱερῷ
φησι
τοῦ
ἐν
|
Λίμναις |
Διονύσου
τὸ
γλεῦκος
φέροντας
τοὺς |
[11, 507] |
Ἄιδόσδε
κατῆλθεν
ὃν
πότμον
γοόωσα,
|
λιποῦς´ |
ἀνδροτῆτα
καὶ
ἥβην.
Εἰ
δ´ |
[11, 474] |
κεκεραμευμένος)
Μένανδρος
δὲ
Ναυκλήρῳ·
Ἥκει
|
λιπὼν |
Αἰγαῖον
ἁλμυρὸν
βάθος
(Θεόφιλος
ἡμῖν, |
[11, 492] |
τε
καὶ
τῶν
αἰεὶ
ἀφαιρεῖται
|
λὶς |
πέτρη.
Ἀλλ´
ἄλλην
ἐνίησι
πατὴρ |
[11, 462] |
ἄνδρας
εὐφήμοις
μύθοις
καὶ
καθαροῖσι
|
λόγοις· |
σπείσαντας
δὲ
καὶ
εὐξαμένους
τὰ |
[11, 490] |
δόξαν
ὡς
ἴδιον
ἐκφέρει
τὸν
|
λόγον. |
Καὶ
Σιμωνίδης
δὲ
τὰς
Πλειάδας |
[11, 460] |
ὧν
ἐπαγγέλλεται
ποτηρίων
ἀποδοὺς
τὸν
|
λόγον |
καὶ
τὰς
κύλικας
πλήρεις
(ἅπασι |
[11, 466] |
πόματι
φάρμακον
ὑγείας
ἐγκιρνάναι
τὸν
|
λόγον. |
(Ὅτι
διὰ
σπουδῆς
εἶχον
οἱ |
[11, 507] |
Πλάτωνος
φήσειέν
τις
εἶναι
τὸν
|
λόγον, |
οὐχ
ὁρῶ
τίν´
ἐσχήκαμεν
ἀπ´ |
[11, 500] |
Βακχυλίδης
ἐν
τούτοις
ποιούμενος
τὸν
|
λόγον |
πρὸς
τοὺς
Διοσκόρους,
καλῶν
αὐτοὺς |
[11, 488] |
κατὰ
τὸν
τῆς
ἐμπαιστικῆς
τέχνης
|
λόγον, |
ὡς
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
Ἀχιλλέως |
[11, 496] |
(κύλικας)
γράφων
ὧδε
(ὁ
δὲ
|
λόγος |
ἐστὶν
αὐτῷ
περὶ
Περσῶν)
Ἦν |
[11, 508] |
καὶ
προσκαταγελᾶν;
ὁ
δ´
αὐτὸς
|
λόγος |
καὶ
περὶ
τῆς
Πολιτείας·
εἰ |
[11, 505] |
μονονουχὶ
εἰπών
Οὐκ
ἔστ´
ἔτυμος
|
λόγος |
οὗτος»
ἐγκώμια
αὐτοῦ
διεξέρχεται,
ὁ |
[11, 473] |
δ´
ἐν
Κρατείᾳ
ὁ
δὲ
|
λόγος |
περί
τινος
ἐν
καπηλείῳ
πίνοντος |
[11, 508] |
γάρ
ἐστιν,
ὥς
φησιν
Ἀριστοτέλης,
|
λόγος |
ὡρισμένος
καθ´
ὁμολογίαν
κοινὴν
πόλεως, |
[11, 505] |
Σώφρονος
μίμους
μὴ
φῶμεν
εἶναι
|
λόγους |
καὶ
μιμήσεις
ἢ
τοὺς
Ἀλεξαμενοῦ |
[11, 505] |
καὶ
τοιούτους
εἰπεῖν
ἢ
ἀκοῦσαι
|
λόγους. |
Τὸ
δὲ
πάντων
σχετλιώτατον
καὶ |
[11, 505] |
μὲν
γὰρ
καὶ
ἐλθεῖν
εἰς
|
λόγους |
τὸν
τοῦ
Πλάτωνος
Σωκράτην
μόλις |
[11, 508] |
εὑρίσκομεν,
ἀλλὰ
συμπόσια
μὲν
καὶ
|
λόγους |
ὑπὲρ
ἔρωτος
εἰρημένους
καὶ
μάλα |
[11, 469] |
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ
ῥυτοῦ
|
λόγῳ. |
(ΕΦΗΒΟΣ.
Τὸ
καλούμενον
ποτήριον
ἐμβασικοίταν |
[11, 496] |
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ
βατιακίου
|
λόγῳ. |
(ΠΡΟΧΥΤΗΣ
εἶδος
ἐκπώματος,
(ὡς
Σιμάριστος |
[11, 459] |
~(Ἄγε
δή,
τίς
ἀρχὴ
τῶν
|
λόγων |
γενήσεται;
Κατὰ
τὸν
κωμῳδιοποιὸν
Κηφισόδωρον, |
[11, 505] |
τοῦθ´
εὗρε
τὸ
εἶδος
τῶν
|
λόγων |
ὁ
Τήιος
Ἀλεξαμενός,
ὡς
Νικίας |
[11, 508] |
ἡμεῖς
ζητοῦμεν
ἐκ
τῶν
ἐκείνου
|
λόγων, |
(ὅπερ)
οὐχ
εὑρίσκομεν,
ἀλλὰ
συμπόσια |
[11, 486] |
Διονύσῳ
πάντα
τἀμαυτοῦ
δίδωμι
χρήματα.
|
(ΛΟΙΒΑΣΙΟΝ |
κύλιξ,
ὥς
φησι
Κλείταρχος
καὶ |
[11, 475] |
τοῦ
χέειν
εἰς
αὐτὸ
τὴν
|
λοιβὴν |
ἤτοι
λείβειν·
τοῦτο
δὲ
ἐπὶ |
[11, 468] |
Ἀχαιῶν
ἐνσχερὼ
ἑστηῶσι,
καὶ
ἐς
|
λοιβὴν |
χέον
εἶθαρ
χρυσείῃ
προχόῳ.
(Καὶ |
[11, 486] |
τὸν
οἶνον,
καλεῖσθαι
λέγων
καὶ
|
λοιβίδας |
τὰ
σπονδεῖα
ὑπὸ
Ἀντιμάχου
τοῦ |
[11, 481] |
τὸν
οἶνον
αὐτὰς
αἰτιώμεθ´
ἐκπιεῖν,
|
λοιδοροῦνται |
κὠμνύουσι
μὴ
´κπιεῖν
ἀλλ´
ἢ |
[11, 506] |
οἱ
ἔτι
πρότερον
τελευτήσαντες
τῷ
|
λοιμῷ. |
Πολλὰ
δ´
ἔστι
καὶ
ἄλλα |
[11, 506] |
οἱ
Περικλέους
υἱοὶ
(τελευτήσαντες
τῷ
|
λοιμῷ) |
Πρωταγόρᾳ
διαλέγεσθαι,
ὅτε
τὸ
δεύτερον |
[11, 471] |
ὅσα
τοιαῦτα
ἔτι
καὶ
τὰ
|
λοιπά |
ἐστιν,
οἷον
Θηρίκλειος,
Δεινιάς,
Ἰφικρατίς· |
[11, 464] |
ὀνομάτων
τούτων.
Ὥστε
καὶ
τὰ
|
λοιπὰ |
μὴ
ἀλλοτρίως
καλεῖσθαι
τὸν
τρόπον |
[11, 502] |
ἀλλ´
ἐκ
χυτρίδων
ἐπιχωρίων
τὸ
|
λοιπὸν |
αὐτόθι
εἶναι
πίνειν.
Καὶ
Μελέαγρος |
[11, 499] |
ἂν
ὥσπερ
ἐν
ἐράνῳ
εἷς
|
λοιπὸς |
ᾖ
κάπηλος
ἠδικημένος
ὑπ´
οἰνοπώλου. |
[11, 466] |
τὴν
ἀπόλαυσιν
ἧττον
ὀρέγοιντο
τοῦ
|
λοιποῦ. |
Καὶ
τὸ
πλεῖστον
δὲ
εἰς |
[11, 493] |
τῷ
ποιητῇ
ὅτι
τοὺς
μὲν
|
λοιποὺς |
εἶπε
μογέοντας
ἀείρειν
τὸ
δέπας, |
[11, 493] |
ὁ
Νέστωρ
φαίνεται
τῶν
μὲν
|
λοιπῶν |
πρεσβυτῶν
μόνος
τὸ
δέπας
ἀμογητὶ |
[11, 476] |
κεραμεοῦν,
ἔχον
ἐν
αὑτῷ
πολ8
|
λοὺς |
κοτυλίσκους
κεκολλημένους,
ἐν
οἷς,
(φησίν, |
[11, 486] |
Ἔστι
γὰρ
κρουνεῖα;
{Α.
Ναί.
|
Λουτήρι´— |
ἀλλὰ
τί
καθ´
ἕκαστα
δεῖ |
[11, 472] |
Ἔστι
γὰρ
κρουνεῖα;
{Α.
Ναί·
|
λουτήρι´— |
ἀλλὰ
τί
καθ´
ἕκαστον
δεῖ |
[11, 486] |
τοῖχοι
γλυκερῶν
σῦλα
φέρωσι
πόθων.
|
ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ. |
Ἐπιγένης
Μνηματίῳ
ἐν
τῷ
τῶν |
[11, 478] |
ἔχειν
ὦτα,
παραπλήσιον
δ´
ὑπάρχειν
|
λουτηρίῳ |
βαθεῖ,
ποτηρίου
δὲ
εἶδος
εἶναι. |
[11, 478] |
τὸ
ἔκπωμα,
εἶναι
δ´
αὐτὸ
|
λουτηρίῳ |
ἐοικὸς
βαθεῖ.
Ἔχει
δὲ
καὶ |
[11, 484] |
κενῶσαι
σαυτόν,
πλείονι
χρῆσαι
τῷ
|
λουτρῷ |
καὶ
εἰς
τὴν
πύελον
κατακλίθητι |
[11, 499] |
ὦ
γραῦ,
θύλακον
δὲ
μεστόν.
|
Λυγκεὺς |
δ´
ὁ
Σάμιος
ἐν
τῇ |
[11, 469] |
(ΗΔΥΠΟΤΙΔΕΣ.
Ταύτας
φησὶν
ὁ
Σάμιος
|
Λυγκεὺς |
Ῥοδίους
ἀντιδημιουργήσασθαι
πρὸς
τὰς
Ἀθήνησι |
[11, 496] |
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
|
Λυγκεύς |
τε
ὁ
Σάμιος
ἐν
ταῖς |
[11, 462] |
μεθ´
Ἡρακλέους
τινὲς
ἀφικόμενοι
ἐκ
|
Λυδίας |
Κυλικρᾶνες,
οἳ
δ´
Ἀθαμᾶνες,
ἀφ´ |
[11, 461] |
αὐτοὺς
ἀπό
τινος
Κύλικος
γένος
|
Λυδοῦ, |
ἑνὸς
τῶν
Ἡρακλεῖ
συστρατευσαμένων.
Μνημονεύει |
[11, 486] |
Λυκιοεργέας,
ἵν´
ἀκούηται
τὰ
ἐν
|
Λυκίᾳ |
εἰργασμένα.
(ΜΕΛΗ.
Οὕτω
καλεῖταί
τινα |
[11, 486] |
λύκων
θήραν
ἐπιτήδεια
ἢ
ἐν
|
Λυκίᾳ |
εἰργασμένα.
Ὅπερ
ἐξηγούμενος
Δίδυμος
ὁ |
[11, 486] |
καὶ
παρὰ
τῷ
Δημοσθένει
γραπτέον
|
Λυκιοεργέας, |
ἵν´
ἀκούηται
τὰ
ἐν
Λυκίᾳ |
[11, 486] |
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
τὰς
ὑπὸ
|
Λυκίου |
φησὶ
κατεσκευασμένας.
Ἦν
δὲ
οὗτος |
[11, 486] |
ὑπὲρ
χρέως
λέγων
οὕτως·
Φιάλας
|
Λυκιουργεῖς |
δύο.
(Ἐν
δὲ
τῷ
πρὸς |
[11, 486] |
τῶν
χρημάτων
καὶ
ἄλλας
φιάλας
|
Λυκιουργεῖς |
δύο.
Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
ζʹ |
[11, 466] |
ποτήρια
μικρά)
ῥυτὰ
καὶ
βατιάκαι
|
Λυκιουργεῖς |
ἐπίχρυσοι
καὶ
θυμιατήρια
καὶ
τρυβλία. |
[11, 486] |
δεῖ
λέγειν;
ὄψει
γὰρ
αὐτός.
|
(ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ. |
Φιάλαι
τινὲς
οὕτως
καλοῦνται
ἀπὸ |
[11, 486] |
δ´
ἐν
ζʹ
Προβόλους
δύο
|
Λυκιουργίδας |
ἡμιεργέας,
ὅτι
ἀκόντιά
ἐστι
πρὸς |
[11, 486] |
τῇ
ἑβδόμῃ
φησί·
Προβόλους
δύο
|
Λυκοεργέας. |
Μήποτ´
οὖν
καὶ
παρὰ
τῷ |
[11, 508] |
καίτοι
γε
ἔδει
καθάπερ
τὸν
|
Λυκοῦργον |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
καὶ
τὸν
Σόλωνα |
[11, 476] |
μοι
δὸς
πιεῖν
ἅπαξ
μόνον.
|
Λυκοῦργος |
δ´
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τῷ |
[11, 478] |
Διόδωρος
δ´
ἐν
τῷ
πρὸς
|
Λυκόφρονα |
παρὰ
Σικυωνίοις
καὶ
Ταραντίνοις
ἐπιπολάζειν |
[11, 501] |
Κωμῳδία
τὴν
λέξιν
ἀγνοεῖν
φησι
|
Λυκόφρονα· |
τῶν
γὰρ
φιαλῶν
οἱ
ὀμφαλοὶ |
[11, 501] |
τὰ
αὐτὰ
εἰπὼν
παρατίθεται
τὰ
|
Λυκόφρονος |
οὕτως
ἔχοντα·
Ἀπὸ
τῶν
ὀμφαλῶν |
[11, 485] |
Δόλοπας
οὕτω
καλεῖν
τὴν
κύλικα.
|
Λυκόφρων |
δ´
ἐν
τῷ
θʹ
περὶ |
[11, 486] |
ἡμιεργέας,
ὅτι
ἀκόντιά
ἐστι
πρὸς
|
λύκων |
θήραν
ἐπιτήδεια
ἢ
ἐν
Λυκίᾳ |
[11, 486] |
ὑπὸ
Κόνωνος
ποιηθεῖσαι.
Μνημονεύει
(τοῦ
|
Λύκωνος) |
Δημοσθένης
ἐν
τῷ
(περὶ
τοῦ |
[11, 486] |
Φιάλαι
τινὲς
οὕτως
καλοῦνται
ἀπὸ
|
Λύκωνος |
τοῦ
κατεσκευασμένου,
ὡς
καὶ
Κονώνειοι |
[11, 504] |
ἄρδων
τὰς
ψυχὰς
τὰς
μὲν
|
λύπας |
ὥσπερ
ὁ
μανδραγόρας
ἀνθρώπους
κοιμίζει, |
[11, 500] |
ὑπὸ
Ἠπειρωτῶν,
ὥς
φησι
Σέλευκος,
|
λυρτός, |
ὑπὸ
δὲ
Μηθυμναίων,
ὡς
Παρμένων |
[11, 485] |
οὐ
κήλησε
δέμας
λεπτὸν
Ῥαδάμανθυν
|
Λύσανδρον |
κώθωνι,
πρὶν
αὐτῷ
δῶκε
λεπαστήν. |
[11, 504] |
φίλοι
οὕτως
δὲ
τοὺς
πότους
|
Λυσανίας |
φησὶν
ὁ
Κυρηναῖος
Ἡρόδωρον
εἰρηκέναι |
[11, 466] |
πιεῖν,
ὡς
ὁ
κωμικὸς
Πλάτων·
|
Λύσας |
δὲ
ἀργὴν
στάμνον
εὐώδους
ποτοῦ
|
[11, 494] |
τὸν
θαυμάσιον
Αἰσχύλον
ἁλίσκῃ,
ἀπροσδιονύσους
|
λύσεις |
πραγματευόμενος.
(ΟΛΜΟΣ
ποτήριον
κερατίου
τρόπον |
[11, 493] |
πολυθρυλήτους
ταύτας
καὶ
(τὰς)
τοιαύτας
|
λύσεις |
(Πτολεμαῖος
ὁ
Φιλάδελφος
βασιλεύς.
Λαμβάνοντος |
[11, 506] |
Θουκυδίδου
τοῦ
ἀντιπολιτευσαμένου
Περικλεῖ
καὶ
|
Λυσίμαχον |
τὸν
Ἀριστείδου
τοῦ
δικαίου,
τῆς |
[11, 466] |
δ´
ἐν
ιϚ
τῶν
Ἱστοριῶν
|
Λυσίμαχόν |
φησι
τὸν
Βαβυλώνιον,
καλέσαντα
ἐπὶ |
[11, 466] |
κατακομιζομένου
κεράμου
τὴν
ἰδέαν
μιμούμενοι.
|
Λύσιππον |
τὸν
ἀνδριαντοποιόν
φασι
Κασάνδρῳ
χαριζόμενον, |
[11, 502] |
καὶ
κύλιξ
φιλοτησία,
ὡς
ἐν
|
Λυσιστράτῃ· |
Δέσποινα
Πειθοῖ
καὶ
κύλιξ
φιλοτησία. |
[11, 494] |
ὁ
βασιλεὺς
εἶπεν
ὦ
θαυμάσιε
|
λυτικέ, |
ἐὰν
ἀφέλῃς
τοῦ
Σωτῆρος
τὸ |
[11, 493] |
βαστάζειν
ἔσθενε.
(Σωσίβιος
δ´
ὁ
|
λυτικὸς |
προθεὶς
τὰ
ἔπη·
Ἄλλος
μὲν |
[11, 493] |
ἀείρων.
Ταῦτα
καὶ
ὁ
θαυμάσιος
|
λυτικὸς |
Σωσίβιος,
ὃν
οὐκ
ἀχαρίτως
διέπαιξε |
[11, 466] |
ὁ
Πρίαμος
δὲ
τὸν
υἱὸν
|
λυτρούμενος |
τοῖς
ἐπισημοτάτοις
κειμηλίοις
καὶ
δέπας |
[11, 481] |
ἐν
τῷ
~(Πίνωμεν·
τί
τὰ
|
λύχν´ |
ὀμμένομεν;
δάκτυλος
ἁμέρα.
Κὰδ
δ´ |
[11, 474] |
δὲ
κεραμέους
κανθάρους,
καὶ
τὸν
|
λύχνον |
ὁμοίως
τὸν
ἐκ
τῆς
ὀροφῆς |
[11, 474] |
δ´
ἐστὶν
ὄνομα
κεραμέως,
(ξηροῦ
|
λυχνοποιοῦ, |
Κανθάρου,
πενιχροῦ
πάνυ,
ἀλλ´
οὐ |
[11, 498] |
ἀρσενικόν
ἐστιν
ὁ
σκύφος,
ὡς
|
λύχνος, |
ἄνευ
τοῦ
σ>
προοισόμεθα,
ὅτε |
[11, 502] |
τί
νῦν
μὴ
κωμάσω
ἄνευ
|
λυχνούχου |
πρὸς
τὸ
τηλικοῦτο
φῶς;
Ἡρόδοτος |