Livre, pages |
[11, 469] |
ἧς
μνημονεύει
καὶ
ἐν
τῇ
|
ηʹ |
Κρατῖνος
δ´
ὁ
νεώτερός
φησι· |
[11, 491] |
ἕκαστον
ἀκουστέον·
γενήσονται
γὰρ
οὕτως
|
ηʹ |
τὸν
ἀριθμόν·
ἀλλ´
ἐπείπερ
ἔσχισται |
[11, 482] |
ὁμώνυμον
αὐτῷ,
ἤτοι
φίλοινόν
τινα
|
ἢ |
αἰτίαν
ἔχοντα
οὐ
χρηστήν,
ὥς |
[11, 505] |
οὐχ
ὡς
καὶ
τοιούτους
εἰπεῖν
|
ἢ |
ἀκοῦσαι
λόγους.
Τὸ
δὲ
πάντων |
[11, 482] |
συνηγμένον
μᾶλλον
εἰς
τὴν
κυφότητα·
|
ἢ |
ἀμφικύπελλα
οἷον
ἀμφίκυρτα
ἀπὸ
τῶν |
[11, 484] |
(ΛΑΚΑΙΝΑΙ
κυλίκων
εἶδος
οὕτως
λεγόμενον
|
ἢ |
ἀπὸ
τοῦ
κεράμου,
ὡς
τὰ |
[11, 476] |
συγκιρνᾶσθαι
ἐν
αὐτῷ
τὸ
ὕδωρ,
|
ἢ |
ἀπὸ
τοῦ
κέρατος;
οἷον
κερατήρ, |
[11, 484] |
κεράμου,
ὡς
τὰ
Ἀττικὰ
σκεύη,
|
ἢ |
ἀπὸ
τοῦ
σχήματος
ἐπιχωριάσαντος
ἐκεῖ, |
[11, 472] |
δ´
ὁ
Γελῷος
ἐν
Φιλαδέλφοις
|
ἢ |
Ἀποκαρτεροῦντί
φησιν·
Ἐφεξῆς
στρώματ´,
ἀργυρώματα, |
[11, 484] |
ὅμοιον
εἶναί
φησιν
αὐτὸ
βομβυλιῷ
|
ἢ |
βατιακίῳ.
(ΛΑΚΑΙΝΑΙ
κυλίκων
εἶδος
οὕτως |
[11, 508] |
καὶ
παρ´
ἑτέρων
ταῦτα
λαβεῖν
|
ἢ |
βέλτιον
λεχθέντα
ἢ
μὴ
χεῖρον. |
[11, 469] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἀττικῶν
Ὀνομάτων
|
ἢ |
Γλωσσῶν.
Στέφανος
δ´
ὁ
κωμικὸς |
[11, 468] |
δ´
ἐν
τοῖς
Ἀττικοῖς
Ὀνόμασιν
|
ἢ |
Γλώτταις
προθεὶς
καλπίς
φησι·
Δακτυλωτὸν |
[11, 477] |
οὐδαμόθεν,
εὖ
οἶδ´
ἐγώ,
ἀλλ´
|
ἢ |
δαπίδιον
ἓν
ἀγαπητὸν
ποικίλον,
~Πέρσας |
[11, 482] |
Ἀχαιῶν
δειδέχατ´
ἄλλοθεν
ἄλλος
ἀνασταδόν
|
ἢ |
διάφορος
ἦν
ὁ
τύπος
καὶ |
[11, 460] |
ἐξεῦρεν
ἡμῖν.
Ἐν
δὲ
Σεμέλῃ
|
ἢ |
Διονύσῳ·
Ἑρμῆς
ὁ
Μαίας
λίθινος, |
[11, 486] |
εὕροι
γινόμενον,
ἀλλ´
ἀπὸ
πόλεων
|
ἢ |
ἐθνῶν.
(Ἀριστοφάνης
τε
γὰρ
ἐν |
[11, 494] |
οὐκ
ἄλλο
τι
ἂν
εἴη
|
ἢ |
ἐκπέταλον
ποτήριον.
Μνημονεύει
δὲ
τοῦ |
[11, 484] |
κοιμῶ
πρὶν
ἂν
ἐμέσῃς
πλέον
|
ἢ |
ἔλαττον.
Εἶτα
ἐὰν
μὲν
ἐμέσῃς |
[11, 486] |
ἐστι
πρὸς
λύκων
θήραν
ἐπιτήδεια
|
ἢ |
ἐν
Λυκίᾳ
εἰργασμένα.
Ὅπερ
ἐξηγούμενος |
[11, 468] |
κοιλότητας
ἔχουσαν
ἔνδοθεν
οἷον
δακτύλων,
|
ἢ |
ἐπεὶ
περιείληπται
τοῖς
τῶν
πινόντων |
[11, 501] |
(ἀμφίθετος
καὶ)
ἀπύρωτος
ἢ
ψυχρήλατος
|
ἢ |
ἐπὶ
πῦρ
οὐκ
ἐπιτιθεμένη,
καθότι |
[11, 466] |
ἐπὶ
τούτῳ
μᾶλλον
ἐφρόνουν
μέγα
|
ἢ |
ἐπὶ
τῷ
εὖ
ἀκοντίζειν.
Ὠνομάσθη |
[11, 471] |
(εἷλκον
Διὸς
σωτῆρος.
Ἀραρὼς
δ´
|
ἢ |
Εὔβουλος
ἐν
Καμπυλίωνι·
Ὦ
γαῖα |
[11, 496] |
εἴτε
Κριτίας
ἐστὶν
ὁ
τύραννος
|
ἢ |
Εὐριπίδης,
λέγων
οὕτως·
Ἵνα
πλημοχόας |
[11, 471] |
(καθαρώτερον
γὰρ
τὸν
κέραμον
εἰργαζόμην
|
ἢ |
Θηρικλῆς
τὰς
κύλικας,
ἡνίκ´
ἦν |
[11, 463] |
γάρ,
εἰ
μὲν
εὖ
τις
|
ἢ |
κακῶς
φήσει
με
κρίνειν,
οὐκ |
[11, 474] |
πότερον
εἰκόσορός
ἐστ´
ἢ
κύκνος
|
ἢ |
κάνθαρος;
τουτὶ
γὰρ
ἂν
πύθωμ´ |
[11, 503] |
δὲ
ποιήσας
εἴθ´
Ἡσίοδός
ἐστιν
|
ἢ |
Κέρκωψ
ὁ
Μιλήσιος·
Ἔνθα
ποτ´ |
[11, 472] |
Καὶ
κύλικα
θηρίκλειον
εἰσφέρει
πλέον
|
ἢ |
κοτύλας
χωροῦσαν
ἕπτ´
Ἀγαθῆς
Τύχης. |
[11, 474] |
ναῦς
δὲ
πότερον
εἰκόσορός
ἐστ´
|
ἢ |
κύκνος
ἢ
κάνθαρος;
τουτὶ
γὰρ |
[11, 462] |
Νομάδων
τινὲς
οὐδὲν
ἄλλο
κέκτηνται
|
ἢ |
κύλικα
καὶ
μάχαιραν
καὶ
ὑδρίαν, |
[11, 482] |
Σοφοκλῆς
ἐν
Ἀνδρομέδᾳ
φησίν·
(Ἵπποισιν
|
ἢ |
κύμβαισι
ναυστολεῖς
χθόνα;
Κύββα
ποτήριον |
[11, 461] |
ἥρωας
νομίζουσι
καὶ
μᾶλλον
νύκτωρ
|
ἢ |
μεθ´
ἡμέραν.
Ὅπως
οὖν
μὴ |
[11, 487] |
φησι·
Μήποτε
ἐκπώματός
ἐστιν
εἶδος,
|
ἢ |
μέτρον
οἷον
κύαθος.
Διόδωρος
δὲ |
[11, 508] |
ταῦτα
λαβεῖν
ἢ
βέλτιον
λεχθέντα
|
ἢ |
μὴ
χεῖρον.
Καὶ
γὰρ
Θεόπομπος |
[11, 481] |
λοιδοροῦνται
κὠμνύουσι
μὴ
´κπιεῖν
ἀλλ´
|
ἢ |
μίαν.
Ἣ
δὲ
κρείττων
ἡ |
[11, 502] |
τὴν
φιάλην
εἰρηκότος.
Φερεκράτης
δὲ
|
ἢ |
ὁ
πεποιηκὼς
τοὺς
εἰς
αὐτὸν |
[11, 482] |
γενήσεται.
Καὶ
Ἔφιππος
ἐν
Ὁμοίοις
|
ἢ |
Ὀβελιαφόροις
Διονυσίου
δὲ
δράματ´
ἐκμαθεῖν |
[11, 502] |
ψυκτῆρα
ἐκεῖνον,
ἰδόντα
αὐτὸν
πλέον
|
ἢ |
ὀκτὼ
κοτύλας
χωροῦντα.
Τοῦτον
οὖν |
[11, 479] |
ὠνόμαζον
οἱ
ἀρχαῖοι.
Πολέμων
γοῦν
|
ἢ |
ὅστις
ἐστὶν
ὁ
ποιήσας
τὸν |
[11, 466] |
ἀπὸ
τοῦ
ἄγαν
λεῖον
εἶναι
|
ἢ |
ὅτι
ἁλίζεται
ἐν
αὐτῷ
τὸ |
[11, 466] |
βουλομένοις
εἴτε
καὶ
τοῖς
πίνειν,
|
ἢ |
ὅτι
δύο
ὦπας
εἶχε·
ταῦτα |
[11, 494] |
γὰρ
ἄλλο
τι
ἡγητέον
εἶναι
|
ἢ |
ὅτι
ἐκπώματα
ᾔτουν.
Καὶ
τὸ |
[11, 466] |
λέγων
αὐτὸ
οὐδὲν
ἄλλο
σημαίνει
|
ἢ |
ὅτι
ἦν
ἀμφίκυρτον.
Σιληνὸς
δὲ |
[11, 482] |
κύπελλον,
ὥσπερ
καὶ
τὸ
ἀμφικύπελλον,
|
(ἢ |
ὅτι
παραπλήσιον
ἦν
ταῖς
πέλλαις, |
[11, 475] |
δὲ
πότερον
εἶδός
ἐστι
ποτηρίου
|
ἢ |
πᾶν
ποτήριον
κελέβη
(καλεῖται
ἀπὸ |
[11, 478] |
Βαβυλωνίοις.
Εὔβουλος
δ´
ἐν
Ὀδυσσεῖ
|
ἢ |
Πανόπταις·
Ὁ
δ´
ἱερεὺς
Εὐήγορος
|
[11, 507] |
τὴν
τοῦ
φαρμάκου
κύλικα
εἰλήφειν
|
ἢ |
παρὰ
σοῦ
τὴν
τοῦ
οἴνου |
[11, 507] |
τετελευτηκότων
ψυχὰς
εἰς
ἄλλας
φύσεις
|
ἢ |
πρὸς
τὸν
μετεωρότερον
καὶ
καθαρώτερον |
[11, 462] |
τι
Κενταύρων,
πλάσματα
τῶν
προτέρων,
|
ἢ |
στάσιας
σφεδανάς,
τοῖς
οὐδὲν
χρηστὸν |
[11, 496] |
φιάλας»
Δίφιλος
δ´
ἐν
Εὐνούχῳ
|
ἢ |
Στρατιώτῃ
ἐστὶ
δὲ
τὸ
δρᾶμα |
[11, 461] |
Κύκλωπος,
ἐπεὶ
τὰ
πολλὰ
ἐγαλακτοπότει.
|
Ἢ |
τάχα
καὶ
βαρβαρικὸν
ἦν
τὸ |
[11, 504] |
αὐτὸν
ὁ
λαμπρότατος
Πλάτων
ζηλοτυπίαν,
|
ἢ |
τάχα
φιλονίκως
εἶχον
ἀρχῆθεν
πρὸς |
[11, 461] |
οἴνου,
ἣν
αὐτὸς
Ὅμηρος
ἐξηγήσατο,
|
ἢ |
τὸ
ἄηθες
τῆς
πόσεως
τοῦ |
[11, 468] |
κύκλῳ
τύπους
ἔχον
οἷον
δακτύλους,
|
ἢ |
τὸ
ἔχον
ἐξοχὰς
οἷα
τὰ |
[11, 468] |
ἐξοχὰς
οἷα
τὰ
Σιδώνια
ποτήρια,
|
ἢ |
τὸ
λεῖον.
Ἄχραντον
δὲ
πυρὶ |
[11, 501] |
δεῖ
νομίζειν
ἐξ
ἑκατέρου
μέρους,
|
ἢ |
τὸ
μὲν
ἀμφὶ
σημαίνει
τὸ |
[11, 468] |
ἐπιτήδειον
εἰς
ψυχρῶν
ὑδάτων
ὑποδοχὴν
|
ἢ |
τὸ
πρὸς
ψυχροποσίαν
εὔθετον.
Τινὲς |
[11, 505] |
φῶμεν
εἶναι
λόγους
καὶ
μιμήσεις
|
ἢ |
τοὺς
Ἀλεξαμενοῦ
τοῦ
Τηίου
τοὺς |
[11, 496] |
οὕτως·
Πιεῖν
δ´
ἔτι
ἁδρότερον
|
ἢ |
τῶν
Ῥοδιακῶν
ἢ
τῶν
ῥυτῶν. |
[11, 497] |
πλείονας·
πιεῖν
δ´
ἔτι
ἁδρότερον
|
ἢ |
τῶν
Ῥοδιακῶν
ἢ
τῶν
ῥυτῶν. |
[11, 497] |
ἔτι
ἁδρότερον
ἢ
τῶν
Ῥοδιακῶν
|
ἢ |
τῶν
ῥυτῶν.
Ἐπίνικος
δ´
ἐν |
[11, 496] |
ἔτι
ἁδρότερον
ἢ
τῶν
Ῥοδιακῶν
|
ἢ |
τῶν
ῥυτῶν.
Μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ |
[11, 508] |
εἰ
μή
τις
ἐπίσταιτο
γεωμετρεῖν
|
ἢ |
φιλοσοφεῖν.
Ὅθεν
Φιλίππου
τὴν
ἀρχὴν |
[11, 502] |
διέδωκε,
χυτρίδια
βαθέα
δώδεκα.
(ΨΥΓΕΥΣ
|
ἢ |
ΨΥΚΤΗΡ.
Πλάτων
Συμποσίῳ·
(Ἀλλὰ
φέρε, |
[11, 501] |
Ἡ
δὲ
(ἀμφίθετος
καὶ)
ἀπύρωτος
|
ἢ |
ψυχρήλατος
ἢ
ἐπὶ
πῦρ
οὐκ |
[11, 467] |
δεῖ
καὶ
τὸ
ὖ,
ἵν´
|
ᾖ |
Διονύσου.
Τὸ
δὲ
σὰν
ἀντὶ |
[11, 505] |
χρυσοῦς
Γοργίας,
ἔφη
ὁ
Γοργίας·
|
Ἦ |
καλόν
γε
αἱ
Ἀθῆναι
(καὶ) |
[11, 499] |
ὥσπερ
ἐν
ἐράνῳ
εἷς
λοιπὸς
|
ᾖ |
κάπηλος
ἠδικημένος
ὑπ´
οἰνοπώλου.
Τὸ |
[11, 465] |
ἢν
δ´
ἐξ
ἀδίκων
φανερῶς
|
ᾖ |
μεμηχανημένα,
οὐδὲν
τούτῳ
αἰσχύνονται.
Πολὺ |
[11, 471] |
δ´
ὁπόσον
ἄν
σοι
θυμὸς
|
ᾖ, |
παράδος
τὸ
περιόν.
(Κλεάνθης
δ´ |
[11, 466] |
ἀντὶ
τῆς
περὶ
εἶναι,
ἵν´
|
ᾖ |
περίποτον,
τὸ
πανταχόθεν
πίνειν
ἐπιτήδειον. |
[11, 505] |
οὐ
μόνον
κατὰ
Σωκράτην
εἶναι,
|
ἦ |
πού
γε
καὶ
ἐρώμενον
αὐτοῦ |
[11, 471] |
ἔτευξε
κοίλης
λαγόνος
εὐρύνας
βάθος;
|
ἦ |
που
κατειδὼς
τὴν
γυναικείαν
φύσιν, |
[11, 502] |
Ἐπτάπους
γοῦν
ἡ
σκιά
´στιν·
|
ἡ |
´πὶ
τὸ
δεῖπνον
ὡς
ἤδη |
[11, 466] |
χειρός.
Καὶ
ἡ
κύλιξ
δὲ
|
(ἡ) |
ἀγκύλη
διὰ
τὸ
ἐπαγκυλοῦν
τὴν |
[11, 465] |
Πολὺ
γὰρ
ηὔξηται
ἐν
αὐτοῖς
|
ἡ |
ἀδικία
τε
καὶ
αἰσχροκέρδεια.
Ὁ |
[11, 506] |
Ξενοφῶντος
εἶναι
λέγεται,
ὡς
καὶ
|
ἡ |
Ἀλκυὼν
Λέοντος
τοῦ
Ἀκαδημαικοῦ,
ὥς |
[11, 467] |
καὶ
καλαθίσκος
οὑτοσί.
Τελέσιλλα
δὲ
|
ἡ |
Ἀργεία
καὶ
τὴν
ἅλω
καλεῖ |
[11, 466] |
ποτηρίων
ὀνόματα.
Περσικὴ
δὲ
φιάλη
|
ἡ |
βατιάκη.
Ἀλεξάνδρου
δὲ
τοῦ
βασιλέως |
[11, 490] |
τῶν
ποιητῶν.
Πρώτη
δὲ
Μοιρὼ
|
ἡ |
Βυζαντία
καλῶς
ἐδέξατο
τὸν
νοῦν |
[11, 467] |
κυμβίον,
σκύφοι,
ῥυτά·
{Β.
Ποτήρι´
|
ἡ |
γραῦς,
ἄλλο
δ´
οὐδὲ
ἓν |
[11, 504] |
παρατιθέμενος
Μενάνδρου
ἐκ
Περινθίας·
Οὐδεμίαν
|
ἡ |
γραῦς
ὅλως
κύλικα
παρῆκεν,
ἀλλὰ |
[11, 473] |
ἂν
εὕρῃς
καὶ
εἰσχέαι
ἀμβροσίαν.
|
Ἡ |
δ´
ἀμβροσία
ὕδωρ
ἀκραιφνές,
ἔλαιον, |
[11, 501] |
παρέχουσα·
μείζων
γὰρ
τοῦ
ποτηρίου.
|
Ἡ |
δὲ
(ἀμφίθετος
καὶ)
ἀπύρωτος
ἢ |
[11, 491] |
τὴν
πρὸς
τὰς
ὄρνεις
ὁμωνυμίαν.
|
Ἡ |
δὲ
Μοιρὼ
καὶ
αὐτὴ
τὸν |
[11, 501] |
πυθμένα
καὶ
τὸ
στόμα
τιθεμένη·
|
ἡ |
δὲ
τοιαύτη
θέσις
τῶν
φιαλῶν |
[11, 490] |
αὐτῶν
Πληιόνης
ὑπὸ
τοῦ
Ὠρίωνος.
|
(Ἡ |
δὲ
τοῦ
ὀνόματος
ἐκτροπή,
καθ´ |
[11, 484] |
τῆς
οὐρήσεως,
τῶν
δὲ
καθάρσεων
|
ἡ |
διὰ
τῶν
κωθωνισμῶν
πρέπει
μάλιστα. |
[11, 486] |
παρίστησιν
ἐν
Ἐπιγράμμασιν
οὑτωσὶ
λέγων·
|
(Ἡ |
διαπινομένη
Καλλίστιον
ἀνδράσι,
θαῦμα
κοὐ |
[11, 507] |
τις;
ἡ
μὲν
γὰρ
ψυχὴ
|
ἡ |
διαπλαττομένη
ἀθάνατος
ὑπ´
αὐτοῦ
καὶ |
[11, 480] |
Αὐτὴ
δὲ
φοξίχειλος
Ἀργείη
κύλιξ,
|
ἡ |
εἰς
ὀξὺ
ἀνηγμένη,
οἷοί
εἰσιν |
[11, 466] |
τρέφει
μεγαλύνει
τε
τὴν
ψυχὴν
|
ἡ |
ἐν
τοῖς
πότοις
διατριβή,
ἀναζωπυροῦσα |
[11, 501] |
ἀρχαίων
ἐλέγετο.
(Δύναται
δὲ
καὶ
|
ἡ |
ἐπὶ
τὸν
πυθμένα
καὶ
τὸ |
[11, 505] |
τὸν
τοῦ
Πλάτωνος
Σωκράτην
μόλις
|
ἡ |
ἡλικία
συγχωρεῖ,
οὐχ
ὡς
καὶ |
[11, 507] |
Λάμπρος.
~(Ἐπιλίποι
δ´
ἄν
με
|
ἡ |
ἡμέρα,
εἰ
πάντας
ἐθελήσαιμι
ἐπελθεῖν |
[11, 466] |
καὶ
ἀπὸ
Προυσίου
ΠΡΟΥΣΙΑΣ.
(ΑΝΑΦΑΙΑ
|
ἡ |
θερμοποτὶς
παρὰ
Κρησίν.
ΑΡΥΒΑΛΛΟΣ
ποτήριον |
[11, 470] |
ἐστιν.
Ὅτι
δὲ
κύλιξ
ἐστὶν
|
ἡ |
θηρίκλειος
σαφῶς
παρίστησιν
(Θεόφραστος
ἐν |
[11, 468] |
ἐσχηκέναι.
Πλησίον
δὲ
τῆς
Μολοσσίας
|
ἡ |
Ἰωλκός,
ἐν
ᾗ
ὁ
ἐπὶ |
[11, 477] |
ἡ
τοῦ
ὄφεως
κατάδυσις
χειή,
|
ἡ |
καταδεχομένη
τὸ
ζῷον.
Καὶ
κήθιον |
[11, 470] |
φησὶν
Πάμφιλος
ἐν
Γλώσσαις.
(ΘΗΡΙΚΛΕΙΟΣ.
|
Ἡ |
κύλιξ
αὕτη
ἐγκάθηται
περὶ
τὰς |
[11, 466] |
ἤτοι
τῆς
δεξιᾶς
χειρός.
Καὶ
|
ἡ |
κύλιξ
δὲ
(ἡ)
ἀγκύλη
διὰ |
[11, 466] |
παιδιάν.
(Ὅτι
παρὰ
Τιμαχίδᾳ
ΑΙΑΚΙΣ
|
ἡ |
κύλιξ
καλεῖται.
ΑΚΑΤΟΣ
ποτήριον
ἐοικὸς |
[11, 496] |
κωμάζει
μετὰ
χοροῦ.
~(Πενταπλόα
δ´
|
ἡ |
κύλιξ
καλεῖται
καθ´
ὅσον
οἶνον |
[11, 482] |
Εὐριπίδῃ.
Ὅτι
δὲ
καὶ
πλοῖον
|
ἡ |
κύμβη
Σοφοκλῆς
ἐν
Ἀνδρομέδᾳ
φησίν· |
[11, 475] |
ἀνήκουσα
καὶ
ὀξεῖα
γιγνομένη
ἐστὶν
|
ἡ |
λεγομένη
ἠλακάτη.
Μνημονεύει
δὲ
τῶν |
[11, 473] |
καλεῖται
Ἀμειψίας
ἐν
Ἀποκοτταβίζουσί
φησι·
|
Ἡ |
Μανία,
φέρ´
ὀξύβαφα
καὶ
κανθάρους. |
[11, 507] |
τί
ἂν
καὶ
λέγοι
τις;
|
ἡ |
μὲν
γὰρ
ψυχὴ
ἡ
διαπλαττομένη |
[11, 494] |
εἰργασμένον,
ὕψος
ὡς
πυγονιαῖον.
(ΟΞΥΒΑΦΟΝ.
|
Ἡ |
μὲν
κοινὴ
συνήθεια
οὕτως
καλεῖ |
[11, 466] |
διηγεῖσθαι
τὸν
τρόπον,
καὶ
ὅτι
|
ἡ |
μὲν
παρθένος
παρὰ
ταῖς
Νηρῇσι |
[11, 501] |
σχήματι.
Ἀσκληπιάδης
δ´
ὁ
Μυρλεανὸς
|
Ἡ |
μὲν
φιάλη,
φησί,
κατ´
ἀντιστοιχίαν |
[11, 486] |
ἐκείνῃ,
μανθάνεις;
καὶ
κατάχεον.
ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ
|
ἡ |
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
ἐπὴν
ἀπονίψωνται |
[11, 481] |
ἢ
μίαν.
Ἣ
δὲ
κρείττων
|
ἡ |
μί´
ἐστὶ
χιλίων
ποτηρίων.
(ΚΥΜΒΙΑ |
[11, 460] |
ἐν
Τυραννίδι·
Ἣ
δὲ
κρείττων
|
ἡ |
μί´
ἐστὶ
χιλίων
ποτηρίων.
Ὁ |
[11, 474] |
ἔκλαιεν
οἴνου
κανθάρους.
Νικόστρατος
Διαβόλῳ·
|
Ἡ |
ναῦς
δὲ
πότερον
εἰκόσορός
ἐστ´ |
[11, 490] |
ἐπεὶ
διὰ
τὴν
ἀσθένειαν
εὐλαβὴς
|
ἡ |
ὄρνις
αὕτη·
τρεῖν
δ´
ἐστὶ |
[11, 480] |
Ναυκράτει
κεραμεῖς
ἀφ´
ὧν
καὶ
|
ἡ |
πλησίον
τῶν
κεραμείων
πύλη
Κεραμικὴ |
[11, 508] |
Νόμοι
(καὶ
τούτων
ἔτι
πρότερον
|
ἡ |
Πολιτεία
τί
πεποιήκασιν;
καίτοι
γε |
[11, 481] |
Μήδῳ.
Φιλήμων
Φάσματι·
Ἐπεὶ
δ´
|
ἡ |
Ῥόδη
(κυμβίον
ἀκράτου
κατασέσειχ´
ὑμᾶς |
[11, 502] |
συνευωχούμενον
φιλοτήσιον.
Ἀριστοφάνης·
Ἐπτάπους
γοῦν
|
ἡ |
σκιά
´στιν·
ἡ
´πὶ
τὸ |
[11, 509] |
τούτων
ἡμῖν
πεπεραιώσθω
καὶ
ἥδε
|
ἡ |
συναγωγή,
φίλτατε
Τιμόκρατες.
Ἑξῆς
δὲ |
[11, 466] |
ὡς
Σώπατρος
ὁ
παρῳδός·
Βαυκαλὶς
|
ἡ |
τετράκυκλος.
Καὶ
πάλιν
Νᾶμα
μελισσῶν |
[11, 501] |
φησί,
κατ´
ἀντιστοιχίαν
ἐστὶ
πιάλη,
|
ἡ |
τὸ
πιεῖν
ἅλις
παρέχουσα·
μείζων |
[11, 479] |
ἀποκεκρουμένον.
Κοτύλη
δὲ
καλεῖται
καὶ
|
ἡ |
τοῦ
ἰσχίου
κοιλότης,
καὶ
αἱ |
[11, 477] |
δ´
ἀμφοτέρους
ὅδε
χείσεται.
Καὶ
|
ἡ |
τοῦ
ὄφεως
κατάδυσις
χειή,
ἡ |
[11, 507] |
Ὁμήρῳ.
Οὗτος
γὰρ
εἶπεν
ὡς
|
ἡ |
τοῦ
Πατρόκλου
ψυχὴ
Ἄιδόσδε
κατῆλθεν |
[11, 460] |
ἐλθόντι
(Ἰθάκης
ἐς
πίονα
δῆμον»
|
ἡ |
τροφὸς
καθημένῳ
δηλονότι
οὕτως
γὰρ |
[11, 476] |
(Διαμένει
δὲ
ἔτι
καὶ
νῦν
|
ἡ |
τῶν
κεράτων
κατασκευή.
Καλοῦσι
γοῦν |
[11, 460] |
κυλικεῖον
τοδί
εἴρηται
γὰρ
οὕτως
|
ἡ |
τῶν
ποτηρίων
σκευοθήκη
παρ´
Ἀριστοφάνει |
[11, 466] |
ποτήριον
οὖς
οὐκ
ἔχον.
ΑΡΟΚΛΟΝ
|
ἡ |
φιάλη
παρὰ
τῷ
Κολοφωνίῳ
Νικάνδρῳ. |
[11, 473] |
δὴ
στιβαρώτερος.
Ὡς
δ´
ἐπιλάμπει
|
ἡ |
χάρις,
ὥστε
φίλει
καὶ
γράφε |
[11, 460] |
ποτηρίῳ.
Καὶ
Φερεκράτης
ἐν
Τυραννίδι·
|
Ἣ |
δὲ
κρείττων
ἡ
μί´
ἐστὶ |
[11, 481] |
μὴ
´κπιεῖν
ἀλλ´
ἢ
μίαν.
|
Ἣ |
δὲ
κρείττων
ἡ
μί´
ἐστὶ |
[11, 492] |
δὲ
τεῦχε
κυκεῶ
ἐυπλόκαμος
Ἑκαμήδη
|
ἣ |
σφῶιν
πρῶτον
μὲν
ἐπιπροίηλε
τράπεζαν
|
[11, 476] |
ἐκ
στήλης
ἀνακειμένης
ἐν
ἀκροπόλει
|
ἣ |
τὰ
ἀναθήματα
περιέχει·
κέρας
ἔκπωμα |
[11, 466] |
Κακῶς
σὺ
πρὸς
θεῶν
ὀλουμένη,
|
(ἣ |
τὰς
ἀρύστεις
ὧδ´
ἔχους´
ἐκώμασας. |
[11, 496] |
ἀπ´
αὐτοῦ
προσαγορεύουσι
(Πλημοχόας·
ἐν
|
ᾗ |
δύο
πλημοχόας
πληρώσαντες
τὴν
μὲν |
[11, 474] |
τὸ
μὲν
κατωτάτω
πτέρνα
καλεῖται,
|
ᾗ |
ἐμπίπτει
εἰς
τὴν
ληνόν,
τὸ |
[11, 479] |
δέ
τις
παιδιὰ
καλεῖται,
ἐν
|
ᾗ |
κοιλάναντες
τὰς
χεῖρας
δέχονται
τὰ |
[11, 468] |
τῆς
Μολοσσίας
ἡ
Ἰωλκός,
ἐν
|
ᾗ |
ὁ
ἐπὶ
Πελίᾳ
ἀγὼν
ἐτέθη. |
[11, 466] |
σατράπας
φέρεταί
τις
ἐπιστολὴ
ἐν
|
ᾗ |
ταῦτα
γέγραπται·
Βατιάκαι
ἀργυραῖ
κατάχρυσοι |
[11, 507] |
πότμον
γοόωσα,
λιποῦς´
ἀνδροτῆτα
καὶ
|
ἥβην. |
Εἰ
δ´
οὖν
καὶ
Πλάτωνος |
[11, 492] |
δὲ
δέπας
περικαλλές,
ὃ
οἴκοθεν
|
ἦγ´ |
ὁ
γεραιός
Ἐν
τῷ
ῥά |
[11, 487] |
δὲ
δέπας
περικαλλές,
ὃ
οἴκοθεν
|
ἦγ´ |
ὁ
γεραιός,
χρυσείοις
ἥλοισι
πεπαρμένον· |
[11, 467] |
ἑταιρίδων
διαλεγόμενόν
φησι·
Νικοστράτην
τιν´
|
ἤγαγον |
πρῴην
σφόδρα
γρυπήν,
Σκοτοδίνην
ἐπικαλουμένην, |
[11, 507] |
αὐτούς,
ὡς
ἱκανὸς
αὐτὸς
εἴη
|
ἡγεῖσθαι |
τῆς
σχολῆς,
καὶ
προέπιεν
Ἀπολλοδώρῳ. |
[11, 466] |
Ζεὺς
τῆς
Ἡρακλέους
γενέσεως
ἄξιον
|
ἡγεῖται |
δῶρον
Ἀλκμήνῃ
δοθῆναι
ποτήριον,
ὅπερ |
[11, 482] |
ἐν
εʹ
Θηβαίδος·
Πᾶσιν
δ´
|
ἡγεμόνεσσιν |
ἐποιχόμενοι
κήρυκες
χρύσεα
καλὰ
κύπελλα |
[11, 466] |
καὶ
φασὶν
ἐρασθέντα
αὐτῆς
τῶν
|
ἡγεμόνων |
τινά,
(ᾧ
ἦν
τοὔνομα
Ἔναλος, |
[11, 502] |
κύαθος
δ´
ἦν
ἀργυροῦς,
(τἀκπώματα)
|
ἦγεν |
δύο
δραχμάς,
κυμβίον
δὲ
τέτταρας, |
[11, 479] |
ὁ
προσφέρων
ἂν
εἶπεν
εὐδειπνίας.
|
(Ἡγήσανδρος |
δ´
ὁ
Δελφὸς
ἐν
Ὑπομνήμασιν, |
[11, 507] |
ἔχοντα
τὴν
ἐπιγραφὴν
διάλογον
ἐξέδωκεν.
|
(Ἡγήσανδρος |
δὲ
ὁ
Δελφὸς
ἐν
τοῖς |
[11, 477] |
οἴνου
κυμβίον
δίδωσι
πιεῖν.
(ΚΙΒΩΡΙΟΝ.
|
Ἡγήσανδρος |
ὁ
Δελφὸς
Εὐφορίωνά
φησι
τὸν |
[11, 494] |
δύο.
Οὐ
γὰρ
ἄλλο
τι
|
ἡγητέον |
εἶναι
ἢ
ὅτι
ἐκπώματα
ᾔτουν. |
[11, 502] |
παισί
τ´
εἶπα
(δύο
γὰρ
|
ἦγον |
οἴκοθεν)
τἀκπώματ´
εἰς
τὸ
φανερὸν |
[11, 468] |
πάλιν·
Ἄλλοι
δὲ
κρητῆρα
πανάργυρον
|
ἠδὲ |
δέπαστρα
οἰσόντων
χρύσεια,
τά
τ´ |
[11, 492] |
ἐπὶ
δὲ
κρόμυον
ποτῷ
ὄψον
|
ἠδὲ |
μέλι
χλωρόν,
παρὰ
δ´
ἀλφίτου |
[11, 509] |
Μέχρι
τούτων
ἡμῖν
πεπεραιώσθω
καὶ
|
ἥδε |
ἡ
συναγωγή,
φίλτατε
Τιμόκρατες.
Ἑξῆς |
[11, 499] |
ἥμισυ
δ´
οἴνου,
Ἀρχῖν´,
ἀτρεκέως
|
ἥδε |
λάγυνος
ἔχει.
Λεπτοτέρης
δ´
οὐκ |
[11, 465] |
εἴκοσι
μέτρα
χεῦ´·
ὀδμὴ
δ´
|
ἡδεῖα |
ἀπὸ
κρητῆρος
ὀδώδει.
Τιμόθεος
δ´ |
[11, 465] |
ἔπειτα
χρύσεον
ἔμπλησεν
καλὸν
δέπας
|
ἡδέος |
οἴνου.
Αὐτὰρ
ὅ
γ´
ὡς |
[11, 471] |
γυναικείαν
φύσιν,
ὡς
οὐχὶ
μικροῖς
|
ἥδεται |
ποτηρίοις;
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Ἱππεῖ· |
[11, 504] |
ὥραις
διαπνεῖσθαι·
ὅταν
δὲ
ὅσῳ
|
ἥδεται |
τοσοῦτο
πίνῃ,
καὶ
μάλα
ὀρθά |
[11, 477] |
χανδὸν
ἄμυστιν
ζωροποτεῖν,
ὀλίγῳ
δ´
|
ἥδετο |
κισσυβίῳ.
Τῷ
μὲν
ἐγὼ
τόδ´ |
[11, 484] |
Χῖον
ἐκ
Λακαινᾶν
(κυλίκων)
μέθυ
|
ἡδέως |
καὶ
φίλως.
~(ΛΕΠΑΣΤΗ.
Οἳ
μὲν |
[11, 484] |
τραγέλαφοι,
λαβρώνια.
Ἐν
δὲ
Φιλαδέλφοις·
|
Ἤδη |
δ´
ἐπιχύσεις
διάλιθοι,
λαβρώνιοι,
Πέρσαι |
[11, 502] |
ἡ
´πὶ
τὸ
δεῖπνον
ὡς
|
ἤδη |
καλεῖ
μ´
ὁ
χορὸς
ὁ |
[11, 460] |
Ἡμεῖς
οὖν
μὴ
διατρίβωμεν,
ἀλλ´
|
ἤδη |
κατακλινώμεθα,
ἵν´
ἡμῖν
ὁ
Πλούταρχος |
[11, 484] |
κωθωνισμοῖς.
Ὅταν
δ´
ἱκανῶς
ἔχῃς
|
ἤδη, |
μὴ
κοιμῶ
πρὶν
ἂν
ἐμέσῃς |
[11, 466] |
ἀφανεῖς
γενέσθαι,
χρόνῳ
δ´
ὕστερον
|
ἤδη |
τῆς
Μηθύμνης
οἰκουμένης
παραγενέσθαι
τὸν |
[11, 508] |
συναποδημήσας
αὐτῷ
εἰς
Συρακούσας,
ὁρῶν
|
ἤδη |
τὸν
Δίωνα
ἐξιδιοποιούμενον
τὴν
μοναρχίαν |
[11, 499] |
ἐράνῳ
εἷς
λοιπὸς
ᾖ
κάπηλος
|
ἠδικημένος
|
ὑπ´
οἰνοπώλου.
Τὸ
δ´
ἐν |
[11, 507] |
προέπιεν
Ἀπολλοδώρῳ.
Καὶ
ὃς
εἶπεν
|
Ἥδιον |
ἂν
παρὰ
Σωκράτους
τὴν
τοῦ |
[11, 500] |
διείς,
τούτου
δὲ
καὶ
πολὺ
|
ἥδιον. |
ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ.
Οὕτω
τινὰ
καλεῖται
ποτήρια, |
[11, 463] |
τύχῃ
γ´,
ἐράνου
τινός,
πανηγυρίσας
|
ἥδιστ´ |
ἀπῆλθεν
οἴκαδε.
Καὶ
κατὰ
τὴν |
[11, 502] |
τ´
ἐκπιὼν
ὡς
ἄν
τις
|
ἥδιστ´ |
ἴσον
ἴσῳ
κεκραμένον,
(καὶ
τῆς |
[11, 472] |
οἶδα.
{Α.
Καὶ
τῶν
Ῥοδιακῶν.
|
Ἥδιστα |
γὰρ
ἐκ
τῶν
τοιούτων,
Αἰσχρέα, |
[11, 483] |
ἄριστα
Λακωνικὰ
καὶ
ἱμάτια
φορεῖν
|
ἥδιστα |
καὶ
χρησιμώτατα·
κώθων
Λακωνικός,
ἔκπωμα |
[11, 464] |
Ἐγὼ
δὲ
εὖ
οἶδα
ὅτι
|
ἥδιστα |
πολλάκις
ἐστὶ
τὰ
κεράμεα
ἐκπώματα, |
[11, 504] |
ἐκ
μεγάλων
πίνετε
ποτηρίων,
τὸν
|
ἥδιστον |
καὶ
χαριέστατον
Ξενοφῶντα
πρὸ
ὀφθαλμῶν |
[11, 499] |
κατ´
ἄνδρα
κείμενος
οἰνοχοεῖτο,
πρὸς
|
ἡδονὴν |
διδοὺς
ἑκάστῳ
ποτήριον.
(Ἀριστοτέλης
δ´ |
[11, 464] |
προσαγορευόμεναι
χυτρίδες
διά
τε
τὴν
|
ἡδονὴν |
εἰς
τὰς
μέθας
παρεισφέρονται
καὶ |
[11, 461] |
θαυμαστόν.
Οὐκ
ἔχοντες
γὰρ
ἑτέραν
|
ἡδονὴν |
ταύτης
καλλίω
οὐδὲ
μᾶλλον
εὐχερῆ |
[11, 466] |
τετράκυκλος.
Καὶ
πάλιν
Νᾶμα
μελισσῶν
|
ἡδὺ |
μὲν
ὄρθρου
καταβαυκαλίσαι
τοῖς
ὑπὸ |
[11, 473] |
με
κατάβρεχε
καὶ
λέγε
παῖζε,
|
Ἡδύλε» |
Μισῶ
ζῆν
ἐς
κενόν,
οὐ |
[11, 497] |
τοῦ
ῥυτοῦ
ἐμνήσθη,
ὡς
προεῖπον·
|
(Ἡδύλος |
δ´
ἐν
Ἐπιγράμμασι
περὶ
τοῦ |
[11, 472] |
λέγεις
Καρῶν
ἀφῖχθαι
δηλαδὴ
Πιξώδαρον.
|
Ἡδύλος |
Ἐπιγράμμασι·
~(Πίνωμεν·
καὶ
γάρ
τι |
[11, 486] |
ΙΑ'
ΛΕΣΒΙΟΝ
ὅτι
ποτηρίου
εἶδος,
|
Ἡδύλος |
παρίστησιν
ἐν
Ἐπιγράμμασιν
οὑτωσὶ
λέγων· |
[11, 498] |
φαεινὸν
σκύπφους
αἰνύμενος
θαμέας
ποτὸν
|
ἡδὺν |
ἔπινεν.
Εὐριπίδης
δ´
ἐν
Εὐρυσθεῖ |
[11, 485] |
Καὶ
μελιχρὸν
οἶνον
ἕλκειν
ἐξ
|
ἡδυπνόου |
λεπαστῆς.
~(Ἕρμιππος
Μοίραις·
Ἂν
ἐγὼ |
[11, 469] |
ἀνακεῖσθαί
φησιν
ἐν
Δήλῳ
χρυσῆν
|
ἡδυποτίδα |
Ἐχενίκης
ἐπιχωρίας
γυναικός,
ἧς
μνημονεύει |
[11, 469] |
ὁ
νεώτερός
φησι·
Παρ´
Ἀρχεφῶντος
|
ἡδυποτίδας |
δώδεκα.
(ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ.
Πείσανδρος
ἐν
δευτέρῳ |
[11, 469] |
Ψυκτῆρα,
κύαθον,
κυμβία,
ῥυτὰ
τέτταρα,
|
ἡδυποτίδας |
τρεῖς,
ἡθμὸν
ἀργυροῦν.
Σῆμος
δ´ |
[11, 469] |
τοὺς
ἐφήβους,
Σωσία,
τοὺς
δυσχερεῖς.
|
(ΗΔΥΠΟΤΙΔΕΣ. |
Ταύτας
φησὶν
ὁ
Σάμιος
Λυγκεὺς |
[11, 500] |
καὶ
Βοιωτίοισιν
ἐν
σκύφοισιν
οἶνος
|
ἡδύς. |
Διήνεγκαν
δὲ
μετὰ
τοὺς
Βοιωτίους |
[11, 479] |
τὰ
κύμβαλα
δ´
Αἰσχύλος
ἐν
|
Ἠδωνοῖς |
κοτύλας
εἴρηκεν·
Ὃ
δὲ
χαλκοδέτοις |
[11, 475] |
φοινικέῳ
οἰὸς
ἀώτῳ·
(καὶ
Εὐφορίων·
|
Ἠέ |
ποθεν
ποταμῶν
κελέβῃ
ἀποήφυσας
ὕδωρ. |
[11, 491] |
μέγας,
οὐδ´
ἄρα
τίς
νιν
|
ἠείδει |
μακάρων·
ὃ
δ´
ἀέξετο
πᾶσι |
[11, 469] |
Τότε
δὴ
χρυσέῳ
ἐν
δέπαι
|
Ἠέλιον |
πόμπευεν
ἀγακλυμένη
Ἐρύθεια.
Καὶ
Αἰσχύλος |
[11, 470] |
τοῦ
ποτηρίου.
Λέγει
δ´
οὕτως·
|
Ἠέλιος |
μὲν
γὰρ
ἔλαχεν
πόνον
ἤματα |
[11, 475] |
μέλιτος,
τό
ῥά
οἱ
προφερέστερον
|
ἦεν. |
Ἀλλαχοῦ
δέ
φησιν·
Καὶ
χρύσεια |
[11, 488] |
χρύσειοι
πάμφαινον·
ἀτὰρ
περὶ
κουλεὸν
|
ἦεν |
ἀργύρεον.
Ἀπελλῆς
μὲν
οὖν
ὁ |
[11, 470] |
Ὠκεανὸς
παύσασθαι
κελεύει.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΣΤ'
|
(ΗΘΑΝΙΟΝ. |
Ἑλλάνικος
ἐν
Αἰγυπτιακοῖς
οὕτως
γράφει· |
[11, 470] |
χαλκῆ
καὶ
κύαθος
χαλκοῦς
καὶ
|
ἠθάνιον |
χάλκεον.
ΗΜΙΤΟΜΟΣ
ἔκπωμά
τι
παρ´ |
[11, 469] |
κυμβία,
ῥυτὰ
τέτταρα,
ἡδυποτίδας
τρεῖς,
|
ἡθμὸν |
ἀργυροῦν.
Σῆμος
δ´
ἐν
πέμπτῃ |
[11, 480] |
πιεῖν,
ἔγχει
τ´
ἐπιθεὶς
τὸν
|
ἡθμόν. |
Ταῦτα
δ´
ἐστὶ
κεράμεα
ποτήρια |
[11, 501] |
ποιαί,
ὧν
ὁ
ὀμφαλὸς
παραπλήσιος
|
ἠθμῷ. |
Ὁ
δὲ
Μυρλεανὸς
Ἀσκληπιάδης
ἐν |
[11, 507] |
φθονερὸς
εἶναι
καὶ
κατὰ
τὸ
|
ἦθος |
οὐδαμῶς
εὐδοκιμεῖν.
Καὶ
γὰρ
Ἀρίστιππον |
[11, 505] |
τοῦ
Πλάτωνος,
ὅτε
εἶδεν
αὐτόν,
|
(Ἥκει |
ἡμῖν
ὁ
καλός
τε
καὶ |
[11, 474] |
τούτων
κεκεραμευμένος)
Μένανδρος
δὲ
Ναυκλήρῳ·
|
Ἥκει |
λιπὼν
Αἰγαῖον
ἁλμυρὸν
βάθος
(Θεόφιλος |
[11, 468] |
οὐχ
ἱκανόν
σοι,
τὸν
ἐλέφανθ´
|
ἥκει |
φέρων
ὁ
παῖς.
{Β.
Τί |
[11, 494] |
~(Πτολεμαῖος
δὲ
μεταπεμψάμενος
αὐτοὺς
καὶ
|
ἥκειν |
κελεύσας
μετὰ
τῶν
βιβλίων,
ἐν |
[11, 484] |
λαβρώνιος.
Ἀνδραποδιον
δὴ
ταῦθ´,
ὁρᾷς,
|
ἥκιστά |
γε,
ἐκπωμάτων
δ´
ὀνόματα.
{Β. |
[11, 500] |
καὶ
δόλου.
Διόπερ
Δερκυλλίδαν
ἔπεμψαν
|
ἥκιστα |
νομίζοντες
ἐξαπατηθήσεσθαι·
ἦν
γὰρ
οὐδὲν |
[11, 505] |
οὐδὲν
τούτων
οὔτ´
εἶπεν
οὔτ´
|
ἤκουσε |
(παρὰ
Πλάτωνος)
Ταὐτά
φασι
καὶ |
[11, 460] |
ἔτει
ἐκ
τῶν
πολεμίων
οἴκαδ´
|
ἥκω, |
συγγενεῖς
καὶ
φράτερας
καὶ
δημότας |
[11, 475] |
ὀξεῖα
γιγνομένη
ἐστὶν
ἡ
λεγομένη
|
ἠλακάτη. |
Μνημονεύει
δὲ
τῶν
καρχησίων
καὶ |
[11, 506] |
Μενεξένῳ
οὐ
μόνον
Ἱππίας
ὁ
|
Ἡλεῖος |
χλευάζεται,
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
Ῥαμνούσιος |
[11, 465] |
ἀπειρέσιον
ἀργυρέων
χρυσοῦ
τε
καὶ
|
ἠλέκτροιο |
φαεινοῦ,
τῶν
προτέρων
πάντων
πλείονα |
[11, 498] |
(Τῷ
δὲ
Μάρης
θοὸς
ἄγγελος
|
ἦλθε |
δι´
οἴκου,
πλήσας
δ´
ἀργύρεον |
[11, 471] |
τἀν
μέσῳ)
καὶ
Διὸς
σωτῆρος
|
ἦλθε |
Θηρίκλειον
ὄργανον,
τῆς
τρυφερᾶς
ἀπὸ |
[11, 469] |
ἀγακλυμένη
Ἐρύθεια.
Καὶ
Αἰσχύλος
ἐν
|
Ἡλιάσιν· |
Ἔνθ´
ἐπὶ
δυσμαῖς
ισου
πατρὸς |
[11, 506] |
ἀποφαίνει
καὶ
τοὺς
υἱοὺς
αὐτοῦ
|
ἠλιθίους |
Μειδίαν
τε
ὀρτυγοκόπον,
καὶ
τὸν |
[11, 493] |
εἰσάγεσθαι
τὸν
Νέστορα
γενναιότερον,
τῇ
|
ἡλικίᾳ |
προβεβηκότα.
Τούτων
τοίνυν
οὕτως
κατηγορουμένων |
[11, 505] |
τοῦ
Πλάτωνος
Σωκράτην
μόλις
ἡ
|
ἡλικία |
συγχωρεῖ,
οὐχ
ὡς
καὶ
τοιούτους |
[11, 504] |
μὲν
λέγει
ὡς
ἐκ
πρώτης
|
ἡλικίας |
ἐπεπαίδευτο
πάντα
τὰ
πάτρια,
ὁ |
[11, 464] |
ὅτι
μέχρι
τῆς
καθ´
ἑαυτὸν
|
ἡλικίας |
οὐκ
ἀσίτους
εἶναι
τοὺς
θεωροῦντας. |
[11, 469] |
πρὸς
θεῶν;
~{Α.
Ῥυτὸν
(δίκρουνον
|
ἡλίκον |
τι
τρεῖς
χωρεῖν
χοᾶς,
Ἄλκωνος |
[11, 470] |
χρείαν
ταύτην
(ὑπὸ
Ἡφαίστου
τὸν
|
Ἥλιον |
καθεύδοντα
περαιοῦσθαι
πρὸς
τὰς
ἀνατολάς, |
[11, 466] |
χρύσεον
αἶψα»
(ποτήριον)
Τὸν
δὲ
|
Ἥλιον |
ὁ
Στησίχορος
ποτηρίῳ
διαπλεῖν
φησι |
[11, 470] |
κελεύει,
ὃ
δὲ
δείσας
παύεται.
|
Ἥλιος |
δὲ
ἀντὶ
τούτου
δίδωσιν
αὐτῷ |
[11, 470] |
πρὸς
ἑῴην,
ἵν´
ἀνίσχει
(ὁ
|
ἥλιος) |
Ἔπειτα
πορεύεται
Ἡρακλῆς
ἐν
τῷ |
[11, 469] |
προείπομεν.
(Ὅτι
δὲ
καὶ
ὁ
|
Ἥλιος |
ἐπὶ
ποτηρίου
διεκομίζετο
ἐπὶ
τὴν |
[11, 470] |
τόξον
ὡς
βαλῶν,
καὶ
ὁ
|
Ἥλιος |
παύσασθαι
κελεύει,
ὃ
δὲ
δείσας |
[11, 465] |
καὶ
Εὐριπίδης
ἕνα
τῶν
τοῦ
|
Ἡλίου |
ἵππων
φησὶν
εἶναι
Βακχίου
φιλανθέμου
|
[11, 489] |
σφαιροειδῆ,
λαμβάνοντες
ἔκ
τε
τοῦ
|
ἡλίου |
καὶ
τῆς
σελήνης
τοῦ
σχήματος |
[11, 469] |
τὸν
Ὠκεανὸν
εἶναι
μέν
φησιν
|
Ἡλίου, |
λαβεῖν
δ´
αὐτὸ
παρ´
Ὠκεανοῦ |
[11, 469] |
παρὰ
Νηρέως
φησὶ
τὴν
τοῦ
|
Ἡλίου |
φιάλην
κομίσασθαι
τὸν
Ἡρακλέα
καὶ |
[11, 488] |
βάλετο
ξίφος·
ἐν
δέ
οἱ
|
ἧλοι |
χρύσειοι
πάμφαινον·
ἀτὰρ
περὶ
κουλεὸν |
[11, 489] |
Ἔχει
γὰρ
καὶ
ἀστέρας,
οὓς
|
ἥλοις |
ὁ
ποιητὴς
ἀπεικάζει
διὰ
τὸ |
[11, 489] |
τοὺς
ἀστέρας
περιφερεῖς
εἶναι
τοῖς
|
ἥλοις |
ὁμοίως
καὶ
ὥσπερ
ἐμπεπηγέναι
τῷ |
[11, 488] |
δὲ
σκῆπτρον
βάλε
γαίῃ
χρυσείοις
|
ἥλοισι |
πεπαρμένον.
Ἐμφαίνεται
γὰρ
ὡς
τῶν |
[11, 488] |
τί
ποτ´
ἐστὶ
τὸ
χρυσείοις
|
ἥλοισι |
πεπαρμένον,
ἔπειτα
τί
τὸ
οὔατα |
[11, 487] |
οἴκοθεν
ἦγ´
ὁ
γεραιός,
χρυσείοις
|
ἥλοισι |
πεπαρμένον·
οὔατα
δ´
αὐτοῦ
τέσσαρ´ |
[11, 489] |
ἔφρασεν
ὁ
ποιητής,
τοὺς
χρυσοῦς
|
ἥλους |
παρατιθεὶς
τῇ
τοῦ
ἀργυροῦ
ἐκπώματος |
[11, 488] |
ἔξωθεν
δεῖν
ἐμπείρεσθαι
τοὺς
χρυσοῦς
|
ἥλους |
τῷ
ἀργυρῷ
ἐκπώματι
κατὰ
τὸν |
[11, 488] |
ἀποτελοῦσα.
Πεπάρθαι
δὲ
λέγεται
τοὺς
|
ἥλους |
ὑπὸ
τοῦ
ποιητοῦ
οὐχ
ὅτι |
[11, 488] |
κολαπτῆρσιν
ἐπηρμένη
καὶ
οἱονεὶ
κεφαλίδας
|
ἥλων |
ἀποτελοῦσα.
Πεπάρθαι
δὲ
λέγεται
τοὺς |
[11, 488] |
πεπαρμένον.
Ἐμφαίνεται
γὰρ
ὡς
τῶν
|
ἥλων |
ἐμπεπερονημένων
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
ῥοπάλων. |
[11, 488] |
τισι
Κορινθιακοῖς
ἔργοις
τὴν
τῶν
|
ἥλων |
θέσιν.
Ἐξοχὴ
δ´
ἦν
ὀλίγη |
[11, 488] |
ὁ
Ἀσκληπιάδης
ζητεῖ
περὶ
τῶν
|
ἥλων, |
πῶς
πεπαρμένους
αὐτοὺς
δεῖ
δέχεσθαι. |
[11, 463] |
τἀνθρώπων
ὅλως,
ἀποδημίας
δὲ
τυγχάνειν
|
ἡμᾶς |
αἰεὶ
τοὺς
ζῶντας,
ὥσπερ
εἰς |
[11, 509] |
ὅτι
τῆς
εὐμορφίας
τῶν
καθ´
|
ἡμᾶς |
ἀσελγῶν
πλείονα
πρόνοιαν
ἐποιοῦντο·
λέγει |
[11, 464] |
πνεύματα
πέττον.
(Οὐ
δεῖ
οὖν
|
ἡμᾶς |
ἐκμανῶς
πίνειν
ἀποβλέποντας
εἰς
τὸ |
[11, 461] |
οὗ
καὶ
αὐτοῦ
διδάξει
τι
|
ἡμᾶς |
ὁ
Πλούταρχος.
Ὥρα
οὖν
κατακλίνεσθαι. |
[11, 508] |
αὕτη
βελτίων,
μὴ
πείθοι
δ´
|
ἡμᾶς, |
τί
πλέον;
ἔοικεν
οὖν
ὁ |
[11, 470] |
Ἠέλιος
μὲν
γὰρ
ἔλαχεν
πόνον
|
ἤματα |
πάντα,
οὐδέ
ποτ´
ἄμπαυσις
γίνεται |
[11, 508] |
τὸν
ἄνθρωπον
ἅπερ
ἐπαγγέλλεται
καὶ
|
ἡμεῖς |
ζητοῦμεν
ἐκ
τῶν
ἐκείνου
λόγων, |
[11, 504] |
τὴν
καρπογονίαν.
Οὕτω
δὴ
καὶ
|
ἡμεῖς, |
ἢν
μὲν
ἀθρόον
τὸ
ποτὸν |
[11, 483] |
ἐρυθρὸν
ἀπὸ
τρυγός·
οὐδὲ
γὰρ
|
ἡμεῖς
|
νήφειν
ἐν
φυλακῇ
τῇδε
δυνησόμεθα, |
[11, 460] |
οὐχὶ
παρὰ
τοῖς
γόνασιν
ἔστησεν.
|
Ἡμεῖς |
οὖν
μὴ
διατρίβωμεν,
ἀλλ´
ἤδη |
[11, 464] |
τῆς
ἀληθείας
ἐπὶ
πλεῖστον
ἀπαρτωμένοις.
|
(Ἡμεῖς |
οὖν,
ὡς
καὶ
παρ´
Ἀθηναίοις |
[11, 464] |
νυνί,
λέγεθ´.
{Β.
Ὅντινα
τρόπον
|
ἡμεῖς; |
Τοιοῦτον
οἷον
ἂν
καὶ
σοὶ |
[11, 503] |
(Ἡρακλέων
δὲ
ὁ
Ἐφέσιος
Ὃν
|
ἡμεῖς, |
φησί,
ψυγέα
καλοῦμεν,
ψυκτηρίαν
τινὲς |
[11, 495] |
πυθμένα
ἔχον
πλατύτερον,
εἰς
ὃ
|
ἤμελγον |
τὸ
γάλα.
Ὅμηρος·
Ὡς
ὅτε |
[11, 494] |
τοῦ
τῆς
ἑορτῆς.
Οὗ
μὲν
|
ἦμεν |
ἄρτι
γὰρ
ἐξ
ὀξυβαφίων
κεραμέων |
[11, 507] |
μήτ´
ἀνάμνησίς
ἐστιν
οὗ
ποτε
|
ἦμεν |
μήτ´
αἴσθησις,
εἰ
καὶ
τὸ |
[11, 507] |
αἴσθησις,
εἰ
καὶ
τὸ
σύνολον
|
ἦμεν, |
τίς
χάρις
ταύτης
τῆς
ἀθανασίας; |
[11, 507] |
~(Ἐπιλίποι
δ´
ἄν
με
ἡ
|
ἡμέρα, |
εἰ
πάντας
ἐθελήσαιμι
ἐπελθεῖν
τοὺς |
[11, 496] |
Ἐλευσῖνι
τῇ
τελευταίᾳ
τῶν
μυστηρίων
|
ἡμέρᾳ, |
ἣν
καὶ
ἀπ´
αὐτοῦ
προσαγορεύουσι |
[11, 461] |
καὶ
μᾶλλον
νύκτωρ
ἢ
μεθ´
|
ἡμέραν. |
Ὅπως
οὖν
μὴ
διὰ
τὸν |
[11, 484] |
τινες
ἡμῖν
ἐκ
τῶν
καθ´
|
ἡμέραν |
συμποσίων
ἐπιπόλαιοι
δριμύτητες·
ταύταις
οὖν |
[11, 474] |
σωφρόνως
Χαιρέστρατος
ἑκατὸν
ἂν
τῆς
|
ἡμέρας |
ἔκλαιεν
οἴνου
κανθάρους.
Νικόστρατος
Διαβόλῳ· |
[11, 485] |
λεπαστά
μ´
ἁδύοινος
εὐφρανεῖ
δι´
|
ἡμέρας. |
Θεόπομπος
Παμφίλῃ·
Λεπαστὴ
μάλα
συχνή, |
[11, 489] |
παλαιοὶ
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν
|
ἥμερον |
τροφὴν
πρῶτοι
διαταξάμενοι
τοῖς
ἀνθρώποις, |
[11, 484] |
~(Τὸ
μέντοι
κωθωνίζεσθαι
διά
τινων
|
ἡμερῶν |
δοκεῖ
μοι
ποιεῖν
τινα
καὶ |
[11, 463] |
δὲ
ὁ
Χῖός
φησιν·
(Χαιρέτω
|
ἡμέτερος |
βασιλεύς,
σωτήρ
τε
πατήρ
τε· |
[11, 466] |
πρώτῳ·
Κῦρος
ἔπεμπε
βίκους
οἴνου
|
ἡμιδεεῖς. |
Ἐστὶ
δὲ
φιαλῶδες
ποτήριον
κατὰ |
[11, 486] |
ἐν
ζʹ
Προβόλους
δύο
Λυκιουργίδας
|
ἡμιεργέας, |
ὅτι
ἀκόντιά
ἐστι
πρὸς
λύκων |
[11, 504] |
ὧν
περὶ
Κύρου
εἰρήκασι
τεκμαιρομένοις
|
ἡμῖν, |
ἀλλὰ
κἀκ
τῶν
αὐτῶν
ὑποθέσεων. |
[11, 463] |
βασιλεύς,
σωτήρ
τε
πατήρ
τε·
|
ἡμῖν |
δὲ
κρητῆρ´
οἰνοχόοι
θέραπες
κιρνάντων |
[11, 496] |
δ´
ὁ
Χῖος
ἐν
Ἐλεγείοις·
|
Ἡμῖν |
δὲ
κρητῆρ´
οἰνοχόοι
θέραπες
κιρνάντων |
[11, 464] |
ἐκπώματα,
ὡς
καὶ
τὰ
παρ´
|
ἡμῖν |
ἐκ
τῆς
Κόπτου
καταγόμενα·
μετὰ |
[11, 484] |
ψυχῆς
ἄνεσιν.
Γίγνονται
γάρ
τινες
|
ἡμῖν |
ἐκ
τῶν
καθ´
ἡμέραν
συμποσίων |
[11, 460] |
ἔφη·
Τὰ
κυλικεῖα
δὲ
ἐξεῦρεν
|
ἡμῖν. |
Ἐν
δὲ
Σεμέλῃ
ἢ
Διονύσῳ· |
[11, 488] |
οὖν
ὁ
τορευτὴς
ἐπεδείκνυεν,
φησίν,
|
ἡμῖν |
ἔν
τισι
Κορινθιακοῖς
ἔργοις
τὴν |
[11, 463] |
περὶ
Μέθης.
(Διόπερ
συνιοῦσι
καὶ
|
ἡμῖν |
ἐπὶ
τὰς
Διονυσιακὰς
ταύτας
λαλιὰς |
[11, 499] |
μὲν
ἐν
Ἑκάτῃ·
(Τῶν
κατεσταμνισμένων
|
ἡμῖν |
λαγύνων
πηλίκοι
τινές;
{Β.
Τρίχους. |
[11, 503] |
τὸ
μὲν
ἐφίππιον
στρῶμ´
ἐστὶν
|
ἡμῖν, |
ὁ
δὲ
καλὸς
πῖλος
κάδος, |
[11, 505] |
Πλάτωνος,
ὅτε
εἶδεν
αὐτόν,
(Ἥκει
|
ἡμῖν |
ὁ
καλός
τε
καὶ
χρυσοῦς |
[11, 460] |
διατρίβωμεν,
ἀλλ´
ἤδη
κατακλινώμεθα,
ἵν´
|
ἡμῖν |
ὁ
Πλούταρχος
περὶ
ὧν
ἐπαγγέλλεται |
[11, 504] |
ὅτι
λέγειν
δυνησόμεθα·
ἢν
δὲ
|
ἡμῖν |
οἱ
παῖδες
μικραῖς
κύλιξι
μικρὰ |
[11, 509] |
τῆς
Ἀθηναίων
χθονός.
Μέχρι
τούτων
|
ἡμῖν |
πεπεραιώσθω
καὶ
ἥδε
ἡ
συναγωγή, |
[11, 466] |
ὦ
παῖ,
φέρε
δ´
ἀνθεμεῦντας
|
ἡμῖν
|
στεφάνους
ἔνεικον,
ὡς
δὴ
πρὸς |
[11, 464] |
Ἄπολλον,
ὡσπερεὶ
τεθνηκότι.
(Παραιτητέον
δ´
|
ἡμῖν |
τὰ
κεράμεα
ποτήρια.
Καὶ
γὰρ |
[11, 485] |
Περιέφερεν
δ´
ἐν
κύκλῳ
λεπαστὴν
|
ἡμῖν |
ταχὺ
προσφέρων
παῖς
ἐνέχει
τε |
[11, 487] |
Σατούρνῳ
φησίν·
Ἑπτὰ
μαθαλίδας
ἐπίχε´
|
ἡμῖν |
τῶ
γλυκυτάτω.
Πάμφιλος
δέ
φησι· |
[11, 499] |
Τρίχους.
Καὶ
πάλιν·
Τὸν
μεστὸν
|
ἡμῖν |
φέρε
λάγυνον.
Καὶ
ἐν
τῇ |
[11, 475] |
Ἀνακρέων
μνημονεύει·
Ἄγε
δή,
φέρ´
|
ἡμίν, |
ὦ
παῖ,
κελέβην,
ὅκως
ἄμυστιν
|
[11, 474] |
λιπὼν
Αἰγαῖον
ἁλμυρὸν
βάθος
(Θεόφιλος
|
ἡμῖν, |
ὦ
Στράτων.
Ὡς
ἐς
καλὸν
|
[11, 507] |
ἅτε
κουφότητος
μετεχούσας,
τί
πλέον
|
ἡμῖν; |
ὧν
γὰρ
μήτ´
ἀνάμνησίς
ἐστιν |
[11, 479] |
Καὶ
Σώφρων
Κατάστρεψον,
τέκνον,
τὰν
|
ἡμίναν. |
Κοτυλίσκην
δ´
εἴρηκε
Φερεκράτης
ἐν |
[11, 479] |
Πάμφιλος,
τὴν
κοτύλην
καλεῖσθαι
καὶ
|
ἡμίναν, |
παρατιθέμενος
Ἐπιχάρμου·
(Καὶ
πιεῖν
ὕδωρ |
[11, 479] |
(Καὶ
πιεῖν
ὕδωρ
διπλάσιον
χλιαρόν,
|
ἡμίνας |
δύο.
Καὶ
Σώφρων
Κατάστρεψον,
τέκνον, |
[11, 499] |
Ἐπιγράμμασιν·
Ἥμισυ
μὲν
πίσσης
κωνίτιδος,
|
ἥμισυ |
δ´
οἴνου,
Ἀρχῖν´,
ἀτρεκέως
ἥδε |
[11, 499] |
Ῥιανὸς
ὁ
ἐποποιὸς
ἐν
Ἐπιγράμμασιν·
|
Ἥμισυ |
μὲν
πίσσης
κωνίτιδος,
ἥμισυ
δ´ |
[11, 470] |
κύαθος
χαλκοῦς
καὶ
ἠθάνιον
χάλκεον.
|
ΗΜΙΤΟΜΟΣ |
ἔκπωμά
τι
παρ´
Ἀττικοῖς
ἀπὸ |
[11, 480] |
καὶ
ἐν
τῇ
τοῦ
συσσίτου
|
ἡμῶν |
Ἀθηναίου
πατρίδι
Ναυκράτει.
(Εἰσὶν
γὰρ |
[11, 484] |
ὁ
οἶνος·
τὸ
δὲ
ἀφ´
|
ἡμῶν |
διηθούμενον
οὖρόν
ἐστιν
δριμύ.
Τὰ |
[11, 459] |
Κηφισόδωρον,
ἑταῖρε
Τιμόκρατες.
Συναχθέντων
γὰρ
|
ἡμῶν |
καθ´
ὥραν
μετὰ
σπουδῆς
διὰ |
[11, 504] |
ἀθρόον
τὸ
ποτὸν
ἐγχεώμεθα,
ταχὺ
|
ἡμῶν |
καὶ
τὰ
σώματα
καὶ
αἱ |
[11, 465] |
ὡς
πλεῖστα
ἔχωσιν,
τούτῳ
καλλωπίζονται·
|
ἢν |
δ´
ἐξ
ἀδίκων
φανερῶς
ᾖ |
[11, 504] |
ἀναπνεῖν
μὴ
ὅτι
λέγειν
δυνησόμεθα·
|
ἢν |
δὲ
ἡμῖν
οἱ
παῖδες
μικραῖς |
[11, 504] |
καρπογονίαν.
Οὕτω
δὴ
καὶ
ἡμεῖς,
|
ἢν |
μὲν
ἀθρόον
τὸ
ποτὸν
ἐγχεώμεθα, |
[11, 465] |
καὶ
ταῦτα·
Καὶ
μὴν
ἐκπώματα
|
ἢν |
μὲν
ὡς
πλεῖστα
ἔχωσιν,
τούτῳ |
[11, 471] |
θώμεθα;
~(ἆρ´
εἶ
κάτοπτρον
φύσεος;
|
ἢν |
πλῆρες
δοθῇς,
οὐδέν
ποτ´
ἄλλο. |
[11, 466] |
οὐδὲν
ἄλλο
σημαίνει
ἢ
ὅτι
|
ἦν |
ἀμφίκυρτον.
Σιληνὸς
δὲ
ἀμφικύπελλόν
φησι |
[11, 502] |
φανερὸν
ἐκνενιτρωμένα
θεῖναι·
κύαθος
δ´
|
ἦν |
ἀργυροῦς,
(τἀκπώματα)
ἦγεν
δύο
δραχμάς, |
[11, 495] |
Ἐκ
πελλίδος
πίνοντες·
οὐ
γὰρ
|
ἦν |
αὐτῇ
(κύλιξ,
ὁ
παῖς
γὰρ |
[11, 466] |
ἄλλοις
βασιλεῦσι,
καὶ
ὅτι
χρησμὸς
|
ἦν |
αὐτοῖς
δηλώσας
καθεῖναι
διαπλέοντας
τῷ |
[11, 482] |
παρθένων;
{Β.
Νὴ
τὸν
Δί´,
|
ἦν |
γάρ.
{Α.
Ὦ
τάλαιν´
ἐγὼ |
[11, 500] |
Δερκυλλίδαν
ἔπεμψαν
ἥκιστα
νομίζοντες
ἐξαπατηθήσεσθαι·
|
ἦν |
γὰρ
οὐδὲν
ἐν
τῷ
τρόπῳ |
[11, 466] |
τοῦ
ποτηρίου
γέ
σοι
πρώτιστον.
|
Ἦν |
γὰρ
στρογγύλον,
μικρὸν
πάνυ,
παλαιόν, |
[11, 466] |
δεξιὰν
χεῖρα
ἐν
τῇ
προέσει.
|
Ἦν |
γὰρ
τοῖς
παλαιοῖς
πεφροντισμένον
καλῶς |
[11, 487] |
Λαμπάδι·
Τράπεζα
φυστημινεις,
ἅμα
δ´
|
ἦν |
Δαίμονος
Ἀγαθοῦ
μετάνιπτρον.
Νικόστρατος
Ἀντερώσῃ· |
[11, 496] |
λόγος
ἐστὶν
αὐτῷ
περὶ
Περσῶν)
|
Ἦν |
δὲ
αὐτοῖς
νόμιμον
μὴ
προχοίδας |
[11, 507] |
κατὰ
τῆς
ἐμῆς
ψεύσεσθαι
κεφαλῆς.
|
Ἦν |
δὲ
ὁ
Πλάτων
πρὸς
τῇ |
[11, 486] |
τὰς
ὑπὸ
Λυκίου
φησὶ
κατεσκευασμένας.
|
Ἦν |
δὲ
οὗτος
τὸ
γένος
Βοιώτιος |
[11, 485] |
μ´
ἐξέπιες.
Ἐν
δὲ
Γηρυτάδῃ·
|
ἦν |
δὲ
(Τὸ
πρᾶγμ´
ἑορτή.
Περιέφερεν |
[11, 495] |
ποιῶν
ὅτι
ποτήριον
μὲν
οὐκ
|
ἦν, |
δι´
ἀπορίαν
δὲ
κύλικος
ἐχρῶντο |
[11, 496] |
ὧν
τὰ
μὲν
δέκ´
ἀργυρᾶ
|
ἦν, |
δύο
δὲ
χρυσᾶ,
γρύψ,
τὸ |
[11, 461] |
ἦν
τὸ
ἔκπωμα,
εἴπερ
μέγα
|
ἦν, |
ἐκ
τῆς
Κικόνων
εἰλημμένον
λείας. |
[11, 470] |
τὴν
Ἐρύθειαν.
Καὶ
ὅτε
δὲ
|
ἦν |
ἐν
τῷ
πελάγει,
Ὠκεανὸς
πειρώμενος |
[11, 485] |
πινόντων·
ὁμοῦ
δ´
ἄλλων
γρᾴδι´
|
ἦν |
μεγάλαισιν
οἴ–
νου
χαίροντα
λεπασταῖς. |
[11, 485] |
ἐκπιεῖν.
Φιλύλλιος
Αὔγῃ·
Πάντα
γὰρ
|
ἦν
|
μέστ´
ἀνδρῶν
καὶ
μειρακίων
πινόντων· |
[11, 471] |
ἢ
Θηρικλῆς
τὰς
κύλικας,
ἡνίκ´
|
ἦν |
νέος.
Ἐν
δὲ
Κυβευταῖς·
Ἄρτι |
[11, 469] |
εἰς
Ἐρύθειαν.
Ὅτι
δὲ
εἷς
|
ἦν |
ὁ
Ἡρακλῆς
τῶν
πλεῖστον
πινόντων |
[11, 482] |
ἄλλοθεν
ἄλλος
ἀνασταδόν
ἢ
διάφορος
|
ἦν |
ὁ
τύπος
καὶ
οὐχ
ὥσπερ |
[11, 488] |
τῶν
ἥλων
θέσιν.
Ἐξοχὴ
δ´
|
ἦν |
ὀλίγη
τοῖς
κολαπτῆρσιν
ἐπηρμένη
καὶ |
[11, 494] |
καὶ
αὐτὸς
ἀπειληφέναι
αὐτὸν
οὕτως·
|
ἦν |
ὀνόματα
ἐγγεγραμμένα
ταῦτα,
Σωτῆρος
Σωσιγένους |
[11, 461] |
κατηνέχθη
ὑπὸ
μέθης
τηλικοῦτος
ὤν.
|
Ἦν |
οὖν
καὶ
τότε
μεγάλα
ποτήρια, |
[11, 466] |
χαλκοῦ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
(Τιμιώτατον
δ´
|
ἦν |
πάλαι
τὸ
τῶν
ἐκπωμάτων
κτῆμα. |
[11, 506] |
διαλόγους.
(Ὅτι
δὲ
καὶ
δυσμενὴς
|
ἦν |
πρὸς
ἅπαντας,
δῆλον
καὶ
ἐκ |
[11, 482] |
Ἱππεῖ·
~Τά
τε
κυμβία
(ἆρ´
|
ἦν |
πρόσωπ´
ἔχοντα
χρυσᾶ
παρθένων;
{Β. |
[11, 466] |
νϚ
μναῖ
λδʹ
(Ἔθος
δ´
|
ἦν |
πρότερον
ἐν
τῷ
ποτηρίῳ
ὕδωρ |
[11, 482] |
τὸ
ἀμφικύπελλον,
(ἢ
ὅτι
παραπλήσιον
|
ἦν |
ταῖς
πέλλαις,
συνηγμένον
μᾶλλον
εἰς |
[11, 461] |
ἐγαλακτοπότει.
Ἢ
τάχα
καὶ
βαρβαρικὸν
|
ἦν |
τὸ
ἔκπωμα,
εἴπερ
μέγα
ἦν, |
[11, 483] |
οὕτως·
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
ἀρχαικὸν
|
ἦν |
τὸ
τοιοῦτον
(δὲ)
τῆς
ἀγωγῆς |
[11, 475] |
καὶ
τὰ
καρχήσια.
Ἔθος
γὰρ
|
ἦν |
τοῖς
ἀρχαίοις
ἐπὶ
τῶν
τραπεζῶν |
[11, 505] |
Τισσαφέρνου
γενομένης,
καὶ
οἷός
τις
|
ἦν |
τὸν
τρόπον,
ὡς
χαλεπός,
ὡς |
[11, 495] |
εἴπομεν,
ὠνομάζοντο.
Ὁ
δὲ
τύπος
|
ἦν |
τοῦ
ἀγγείου
πρότερον
μὲν
(τοῖς |
[11, 466] |
αὐτῆς
τῶν
ἡγεμόνων
τινά,
(ᾧ
|
ἦν |
τοὔνομα
Ἔναλος,
ἐκκολυμβῆσαι
βουλόμενον
ἀνασῶσαι |
[11, 490] |
δὲ
τοῦ
ὀνόματος
ἐκτροπή,
καθ´
|
ἣν |
αἱ
Πλειάδες
λέγονται
Πέλειαι
καὶ |
[11, 461] |
τις
τὴν
δύναμιν
τοῦ
οἴνου,
|
ἣν |
αὐτὸς
Ὅμηρος
ἐξηγήσατο,
ἢ
τὸ |
[11, 504] |
τοῦ
καλοῦ
Ξενοφῶντος
ἐπιγινώσκειν
δυνήσεται
|
ἣν |
εἶχε
πρὸς
αὐτὸν
ὁ
λαμπρότατος |
[11, 485] |
Θεόπομπος
Παμφίλῃ·
Λεπαστὴ
μάλα
συχνή,
|
(ἣν |
ἐκπιοῦς´
ἄκρατον
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
περίστατον |
[11, 485] |
λεκάνη,
πτερόν,
λεπαστὴ
πάνυ
πυκνή,
|
ἣν |
ἐκπιοῦς´
ἄκρατον
Ἀγαθοῦ
Δαίμονος
τέττιξ |
[11, 478] |
μὲν
Περσικόν,
τὴν
δὲ
ἀρχὴν
|
ἣν |
Ἕρμιππος
ἀστρολογικὸς
ὡς
ὁ
κόσμος |
[11, 466] |
Καλεῖται
μὲν
οὕτω
πόσις
τις,
|
ἣν |
ἔστιν
ἀπνευστὶ
πίνειν
μὴ
μύσαντα. |
[11, 490] |
τε
σθένος
Ὠρίωνος
ἄρκτον
θ´,
|
ἣν |
καὶ
ἅμαξαν
ἐπίκλησιν
καλέουσιν.
(Ἐπλανήθησαν |
[11, 496] |
τῇ
τελευταίᾳ
τῶν
μυστηρίων
ἡμέρᾳ,
|
ἣν |
καὶ
ἀπ´
αὐτοῦ
προσαγορεύουσι
(Πλημοχόας· |
[11, 466] |
στολὴν
καὶ
βοῦν
καὶ
ποτήριον·
|
ἣν |
καὶ
πρεσβύτεροι
γενόμενοι
φέρουσιν,
ἵνα |
[11, 502] |
παισί,
φθειρσί.
ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ
κύλιξ
τις,
|
ἣν |
κατὰ
φιλίαν
προὔπινον,
ὥς
φησι |
[11, 486] |
κεῖται
πορφυρέης
Λέσβιον
ἐξ
ὑέλου.
|
Ἣν |
σὺ
σάου
πάντως,
ὡς
καὶ |
[11, 478] |
Θεοῖς·
Τόν
τε
κότυλον
πρῶτον
|
ἤνεγκ´ |
ἐνέχυρον
τῶν
γειτόνων.
Καὶ
Πλάτων |
[11, 471] |
εἰργαζόμην
ἢ
Θηρικλῆς
τὰς
κύλικας,
|
ἡνίκ´ |
ἦν
νέος.
Ἐν
δὲ
Κυβευταῖς· |
[11, 495] |
πρότερον
μὲν
(τοῖς
Παναθηναικοῖς
ἐοικώς,
|
ἡνίκα |
ἐκαλεῖτο
πελίκη,
ὕστερον
δὲ
ἔσχεν |
[11, 483] |
οἳ
δὲ
σκόροδα
καὶ
κρόμμυα.
|
(Ἡνίοχος |
Γοργόσι·
Πιεῖν
πιεῖν
τις
ἐγχείτω |
[11, 473] |
ἐκ
νυκτὸς
πάλι
Σωκλῆς
εἰς
|
ἠοῦν |
πίνει
τετραχόοισι
κάδοις,
εἶτ´
ἐξαίφνης |
[11, 473] |
μεθύων.
Καὶ
ἐν
ἄλλῳ·
Ἐξ
|
ἠοῦς |
εἰς
νύκτα
καὶ
ἐκ
νυκτὸς |
[11, 500] |
Καλεῖται
δ´
ὁ
σκύφος
ὑπὸ
|
Ἠπειρωτῶν, |
ὥς
φησι
Σέλευκος,
λυρτός,
ὑπὸ |
[11, 469] |
τοῦ
Ἡλίου
φιάλην
κομίσασθαι
τὸν
|
Ἡρακλέα |
καὶ
διαπλεῦσαι
εἰς
Ἐρύθειαν.
Ὅτι |
[11, 469] |
δ´
αὐτὸ
παρ´
Ὠκεανοῦ
τὸν
|
Ἡρακλέα. |
Μήποτε
δὲ
ἐπεὶ
μεγάλοις
ἔχαιρε |
[11, 466] |
τὸν
ὠκεανόν,
ᾧ
καὶ
τὸν
|
Ἡρακλέα |
περαιωθῆναι
ἐπὶ
τὰς
Γηρυόνου
βόας |
[11, 470] |
ἐν
Ἡσιόνῃ
θηρικλείῳ
ποιεῖ
τὸν
|
Ἡρακλέα |
πίνοντα,
ὅταν
οὑτωσὶ
λέγῃ·
Γενόμενος |
[11, 466] |
λειότητος
ὄν.
Πείσανδρος
δέ
φησιν
|
Ἡρακλέα |
Τελαμῶνι
τῆς
ἐπὶ
Ἴλιον
στρατείας |
[11, 500] |
ΥΣΤΙΑΚΟΝ
ποτήριον
ποιὸν
Ῥίνθων
ἐν
|
Ἡρακλεῖ· |
Ἐν
ὑστιακῷ
τε
καθαρὸν
ἐλατῆρα |
[11, 494] |
ἔφηβοι,
φησὶ
Πάμφιλος,
εἰσφέρουσι
τῷ
|
Ἡρακλεῖ |
μέγα
ποτήριον
πληρώσαντες
οἴνου,
ὃ |
[11, 461] |
Κύλικος
γένος
Λυδοῦ,
ἑνὸς
τῶν
|
Ἡρακλεῖ |
συστρατευσαμένων.
Μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
καὶ |
[11, 463] |
εἰς
ἔδαφος.
Σπένδοντες
δ´
ἁγνῶς
|
Ἡρακλέι |
τ´
Ἀλκμήνῃ
τε,
Προκλέι
Περσείδαις |
[11, 461] |
σπληνόπεδον
ἀφικόμην·
εἶδον
οὖν
τὴν
|
Ἡράκλειαν |
καὶ
μάλ´
ὡραίαν
πόλιν.
Ἡρακλεῶται |
[11, 462] |
λῃζομένους
καὶ
αὐτόθι
πόλιν
ἐδείματο
|
Ἡράκλειαν |
τὴν
Τρηχινίαν
καλεομένην.
Πολέμων
δ´ |
[11, 498] |
δεχόμενος.
Φαίδιμός
τε
ἐν
πρώτῳ
|
Ἡρακλείας· |
Δουράτεον
σκύφος
εὐρὺ
μελιζώροιο
ποτοῖο. |
[11, 469] |
ἐμυθολόγησαν.
Πανύασις
δ´
ἐν
πρώτῳ
|
Ἡρακλείας |
παρὰ
Νηρέως
φησὶ
τὴν
τοῦ |
[11, 462] |
Ἀντίγονόν
φησιν
οὕτως·
Τῆς
δ´
|
Ἡρακλείας |
τῆς
ὑπὸ
τὴν
Οἴτην
καὶ |
[11, 469] |
δώδεκα.
(ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ.
Πείσανδρος
ἐν
δευτέρῳ
|
Ἡρακλείας |
τὸ
δέπας
ἐν
ᾧ
διέπλευσεν |
[11, 498] |
ἀλλήλοις
μετὰ
προσαγορεύσεως.
Πανύασσις
τρίτῳ
|
Ἡρακλείας |
φησίν·
Τοῦ
κεράσας
κρητῆρα
μέγαν |
[11, 506] |
Κυζικηνόν,
ἔτι
δὲ
τὸν
Κλαζομένιον
|
Ἡρακλείδην. |
Ἐν
δὲ
τῷ
Μένωνι
καὶ |
[11, 469] |
φησι·
Παρ´
Ἀρχεφῶντος
ἡδυποτίδας
δώδεκα.
|
(ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ. |
Πείσανδρος
ἐν
δευτέρῳ
Ἡρακλείας
τὸ |
[11, 500] |
τῶν
ὤτων
αὐτοῖς
ὁ
λεγόμενος
|
Ἡράκλειος |
δεσμός.
Μνημονεύει
δὲ
τῶν
Βοιωτίων |
[11, 484] |
δ´
ἔσθ´
οὗτος
ὄρνις;
{Β.
|
Ἡράκλεις, |
(ποτήριον
χρυσοῦς
διακοσίους
ἄγον.
{Α. |
[11, 479] |
δ´
ἐν
Ἰταλικαῖς
Γλώσσαις
καὶ
|
Ἡράκλειτος, |
ὥς
φησι
Πάμφιλος,
τὴν
κοτύλην |
[11, 466] |
γε
μὴν
ὁ
Ζεὺς
τῆς
|
Ἡρακλέους |
γενέσεως
ἄξιον
ἡγεῖται
δῶρον
Ἀλκμήνῃ |
[11, 467] |
Μαρσύας
γράφει
ὁ
ἱερεὺς
τοῦ
|
Ἡρακλέους |
οὕτως·
ὅταν
εἰσίῃ
ὁ
βασιλεὺς |
[11, 499] |
σκυφοειδές·
λέγει
δ´
ἐπὶ
τοῦ
|
Ἡρακλέους· |
(Σκύφιον
δὲ
λαβὼν
δέπας
ἔμμετρον |
[11, 462] |
καὶ
Τραχῖνος
τῶν
οἰκητόρων
μεθ´
|
Ἡρακλέους |
τινὲς
ἀφικόμενοι
ἐκ
Λυδίας
Κυλικρᾶνες, |
[11, 500] |
χρησαμένου
κατὰ
τὰς
στρατείας
πρώτου
|
Ἡρακλέους |
τῷ
γένει·
διὸ
καὶ
Ἡρακλεωτικοὶ |
[11, 503] |
δὲ
δύ´
ὀβολούς,
Φιλιππίδου
λεπτότερον.
|
(Ἡρακλέων |
δὲ
ὁ
Ἐφέσιος
Ὃν
ἡμεῖς, |
[11, 461] |
Ἡράκλειαν
καὶ
μάλ´
ὡραίαν
πόλιν.
|
Ἡρακλεῶται |
δ´
εἰσὶν
οὗτοι
οἱ
ὑπὸ |
[11, 462] |
οὐδὲ
τῆς
πολιτείας
μετέδοσαν
οἱ
|
Ἡρακλεῶται |
συνοικοῦσιν,
ἀλλοφύλους
ὑπολαβόντες.
Κυλικρᾶνες
δὲ |
[11, 474] |
δευτέρᾳ
ἱστορεῖ
καὶ
Ἡρόδωρος
ὁ
|
Ἡρακλεώτης. |
Ἀσκληπιάδης
δ´
ὁ
Μυρλεανὸς
κεκλῆσθαί |
[11, 461] |
ὑδαρέστερον
πεπωκέναι.
Χαμαιλέων
δ´
ὁ
|
Ἡρακλεώτης |
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης,
εἴ |
[11, 489] |
συνενεγκάντων
τἀργύριον·
(ὅπερ
Προμαθίδας
ὁ
|
Ἡρακλεώτης |
ἐξηγούμενος
τὴν
κατὰ
τὸν
Διονύσιον |
[11, 500] |
Ἡρακλέους
τῷ
γένει·
διὸ
καὶ
|
Ἡρακλεωτικοὶ |
πρός
τινων
καλοῦνται.
Ἔχουσι
μέντοι |
[11, 466] |
καὶ
Μῦς,
οὗ
εἴδομεν
σκύφον
|
Ἡρακλεωτικὸν |
τεχνικῶς
ἔχοντα
Ἰλίου
ἐντετορευμένην
πόρθησιν, |
[11, 508] |
δὲ
κἀκ
τῶν
Βρύσωνος
τοῦ
|
Ἡρακλεώτου. |
Ἀλλὰ
τὰ
κατὰ
τὸν
ἄνθρωπον |
[11, 470] |
τοῦ
Ὠκεανοῦ
ἐπιφέρει·
Ὁ
δ´
|
Ἡρακλῆς |
ἕλκεται
ἐπ´
αὐτὸν
τὸ
τόξον |
[11, 470] |
ἀνίσχει
(ὁ
ἥλιος)
Ἔπειτα
πορεύεται
|
Ἡρακλῆς |
ἐν
τῷ
δέπαι
τούτῳ
(ἐς |
[11, 461] |
τῇ
ἐπιγραφομένῃ
Ἱστορίῃ
λέγων
οὕτως·
|
Ἡρακλῆς |
λαβὼν
Εὔρυτον
καὶ
τὸν
υἱὸν |
[11, 469] |
δέπας
ἐν
ᾧ
διέπλευσεν
(ὁ
|
Ἡρακλῆς |
τὸν
Ὠκεανὸν
εἶναι
μέν
φησιν |
[11, 469] |
Ὅτι
δὲ
εἷς
ἦν
ὁ
|
Ἡρακλῆς |
τῶν
πλεῖστον
πινόντων
προείπομεν.
(Ὅτι |
[11, 480] |
Ἐν
δὲ
τῷ
ναῷ
τῆς
|
Ἥρας |
τῷ
παλαιῷ
φιάλαι
ἀργυραῖ
λʹ |
[11, 466] |
ἑοῖσι
μετ´
ἀμφοτέροισιν
ἐπαρὰς
ἀργαλέας
|
ἠρᾶτο |
(θεῶν
δ´
οὐ
λάνθαν´
Ἐρινύν) |
[11, 467] |
Σκοτοδίνην
ἐπικαλουμένην,
ὅτι
(δεῖνόν
ποτ´
|
ἦρεν |
ἀργυροῦν
ἐν
τῷ
σκότῳ.
{Β. |
[11, 490] |
ὀλίγαι
καὶ
ἀφεγγέες,
ἀλλ´
ὀνομασταὶ
|
ἦρι |
καὶ
ἑσπέριαι,
Ζεὺς
δ´
αἴτιος, |
[11, 470] |
καὶ
ἵπποι
ἑστᾶς´,
ὄφρ´
Ἠὼς
|
ἠριγένεια |
μόλῃ.
Ἔνθ´
ἐπέβη
ἑτέρων
ὀχέων |
[11, 464] |
Διονυσιακοῖς
ἀγῶσι
τὸ
μὲν
πρῶτον
|
ἠριστηκότες |
καὶ
πεπωκότες
ἐβάδιζον
ἐπὶ
τὴν |
[11, 472] |
(ΚΑΔΟΣ.
Σιμμίας
ποτήριον,
παρατιθέμενος
Ἀνακρέοντος·
|
Ἠρίστησα |
μὲν
ἰτρίου
λεπτοῦ
μικρὸν
ἀποκλάς, |
[11, 486] |
καὶ
ἄλλας
φιάλας
Λυκιουργεῖς
δύο.
|
Ἡρόδοτος |
δ´
ἐν
ζʹ
Προβόλους
δύο |
[11, 502] |
λυχνούχου
πρὸς
τὸ
τηλικοῦτο
φῶς;
|
Ἡρόδοτος |
δ´
ἐν
τῇ
πέμπτῃ
τῶν |
[11, 473] |
κεράμιόν
φησιν
Ἴωνας
κάδον
καλεῖν.
|
Ἡρόδοτος |
δ´
ἐν
τῇ
τρίτῃ
Φοινικηίου, |
[11, 486] |
κλίνη
Χιουργὴς
καὶ
τράπεζα
Ῥηνιοεργής.
|
Ἡρόδοτός |
τε
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
φησί· |
[11, 486] |
Μήποτ´
οὖν
καὶ
παρὰ
τῷ
|
Ἡροδότῳ |
ὡς
καὶ
παρὰ
τῷ
Δημοσθένει |
[11, 504] |
πότους
Λυσανίας
φησὶν
ὁ
Κυρηναῖος
|
Ἡρόδωρον |
εἰρηκέναι
ἐν
τούτοις
Ἐπεὶ
δὲ |
[11, 474] |
ἐν
τῇ
δευτέρᾳ
ἱστορεῖ
καὶ
|
Ἡρόδωρος |
ὁ
Ἡρακλεώτης.
Ἀσκληπιάδης
δ´
ὁ |
[11, 467] |
Πίνδαρος
δέ
φησι.
Πρὶν
μὲν
|
ἧρπε |
σχοινοτένειά
τ´
ἀοιδὰ
καὶ
τὸ |
[11, 461] |
Χαλεποὺς
γὰρ
καὶ
πλήκτας
τοὺς
|
ἥρωας |
νομίζουσι
καὶ
μᾶλλον
νύκτωρ
ἢ |
[11, 461] |
εἰργασμένον
πλὴν
τῶν
ἐπὶ
τοῖς
|
ἡρωικοῖς. |
Τὸ
γὰρ
ῥυτὸν
ὀνομαζόμενον
μόνοις |
[11, 474] |
Δί´
εἰς
τὸν
κάνθαρον.
Ἐπιγένης
|
Ἡρωίνῃ· |
Ἀλλ´
οὐδὲ
κεραμεύουσι
νῦν
τοὺς |
[11, 469] |
δ´
αὐτῶν
καὶ
Ἐπιγένης
ἐν
|
Ἡρωίνῃ |
διὰ
τούτων·
Ψυκτῆρα,
κύαθον,
κυμβία, |
[11, 502] |
ἀθλίους
ἀπολλύων.
Ἐπιγένης
δ´
ἐν
|
Ἡρωίνῃ |
καταλέγων
πολλὰ
ποτήρια
καὶ
τοῦ |
[11, 498] |
δὲ
καὶ
Ἀναξίμανδρος
ἐν
τῇ
|
Ἡρωολογίᾳ |
λέγων
ὧδε·
(Ἀμφιτρύων
δὲ
τὴν |
[11, 469] |
ἐπεὶ
μεγάλοις
ἔχαιρε
ποτηρίοις
ὁ
|
ἥρως, |
διὰ
τὸ
μέγεθος
παίζοντες
οἱ |
[11, 465] |
λέγων
οὕτως·
(Αὐτὰρ
ὁ
διογενὴς
|
ἥρως |
ξανθὸς
Πολυνείκης
πρῶτα
μὲν
Οἰδιπόδῃ |
[11, 497] |
ῥυτόν
φησιν
ὀνομαζόμενον
ποτήριον
τοῖς
|
ἥρωσι |
μόνοις
ἀποδίδοσθαι.
Δωρόθεος
δ´
ὁ |
[11, 461] |
γὰρ
ῥυτὸν
ὀνομαζόμενον
μόνοις
τοῖς
|
ἥρωσιν |
ἀπεδίδοσαν.
Ὃ
καὶ
δόξει
τισὶν |
[11, 506] |
Χίου
τῆς
πατρίδος
φυγήν,
ἀφ´
|
ἧς |
ἐν
Θουρίοις
κατῳκίσθησαν.
Ἐν
δὲ |
[11, 485] |
πίοις
οἴνου
κύλικα
λεπαστήν;
Ἀφ´
|
ἧς |
ἔστι
λάψαι,
τουτέστιν
ἁθρόως
πιεῖν, |
[11, 469] |
χρυσῆν
ἡδυποτίδα
Ἐχενίκης
ἐπιχωρίας
γυναικός,
|
ἧς |
μνημονεύει
καὶ
ἐν
τῇ
ηʹ |
[11, 466] |
οὖ
ἀπεχρῶντο
οὐ
μόνον
ἐφ´
|
ἧς |
νῦν
τάττεται
δυνάμεως,
~(ἀλλὰ
καὶ |
[11, 503] |
πάντων
κροταλισθεὶς
ᾔτησε
φιάλην,
ἀφ´
|
ἧς |
σπείσας
ταῖς
Μούσαις
καὶ
τῇ |
[11, 486] |
ψευδές,
νῆστις
τρεῖς
χόας
ἐξέπιεν·
|
ἧς |
τόδε
σοί,
Παφίη,
ζωραῖς
μύρρῃσι |
[11, 460] |
(παῖδα
νέον
γεγαῶτα
κιχήσατο
θυγατέρος
|
ἧς, |
τόν
ῥά
οἱ
Εὐρύκλεια
φίλοις |
[11, 502] |
δέ
τις
καὶ
βαλανωτὴ
φιάλη,
|
ἧς |
τῷ
πυθμένι
χρυσοῖ
ὑπέκειντο
ἀστράγαλοι. |
[11, 462] |
τείχους
ἐσχάραν
τινὰ
εἶναι,
ἀφ´
|
ἧς, |
φησί,
τὴν
κύλικα
ναυστολοῦσιν
ἀναπλέοντες |
[11, 492] |
νεμέθοντο,
δύω
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
|
ἦσαν, |
ἀκουστέον
οὐ
πυθμένας
δύο,
ἀλλ´ |
[11, 487] |
νεμέθοντο
δύο
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
|
ἦσαν. |
~(Ἄλλος
μὲν
μογέων
ἀποκινήσασκε
τραπέζης
|
[11, 495] |
τινῶν
ποτηρίων
μέμνηται
γράφων
οὕτως·
|
Ἦσαν |
δὲ
καὶ
ὀνύχινοι
σκύφοι
καὶ |
[11, 482] |
κοτύλους,
κάλλιστα
καὶ
εὐποτώτατα
ἐκπωμάτων.
|
Ἦσαν |
δὲ
καὶ
οὗτοι
τῆς
αὐτῆς |
[11, 488] |
τὸ
δύο
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
|
ἦσαν, |
διαλύουσιν
οὕτως
τινές.
Τῶν
ποτηρίων |
[11, 491] |
(Ἀποδεδειγμένου
οὖν
τοῦ
ὅτι
Πλειάδες
|
ἦσαν |
ἐντετορευμέναι
τῷ
ποτηρίῳ,
καθ´
ἕκαστον |
[11, 492] |
πελειάδων
ἀκούωμεν,
ὅτι
τέσσαρες
μὲν
|
ἦσαν |
ἐπὶ
τῶν
ὤτων,
δύο
δὲ |
[11, 491] |
νεμέθοντο,
δύω
δ´
ὑπὸ
πυθμένες
|
ἦσαν, |
(καθ´
ἑκατέραν
τὴν
σχίσιν
τῶν |
[11, 485] |
οὓς
λαφύκτας
καλοῦμεν.
Κύλικες
δ´
|
ἦσαν |
μεγάλαι.
Ἀριστοφάνης
Εἰρήνῃ
Τί
δῆτ´ |
[11, 462] |
ὅτι
τοὺς
ὤμους
κεχαραγμένοι
κύλικας
|
ἦσαν. |
(Οἶδα
δὲ
καὶ
Ἑλλάνικον
ἐν |
[11, 480] |
πρὸς
τὰς
Ἀττικάς.
Φοξαὶ
γοῦν
|
ἦσαν |
τὸ
χεῖλος,
(ὡς
Σιμωνίδης
φησὶν |
[11, 508] |
τοὺς
Θουρίους,
καὶ
αὐτόν,
εἴπερ
|
ἦσαν |
χρήσιμοι,
πεῖσαί
τινας
τῶν
Ἑλλήνων |
[11, 465] |
οἶνον
αὐξάνει
τὸ
ὕδωρ
κιρνάμενον.
|
Ἡσθέντες |
οὖν
τῇ
κράσει
ἐν
ᾠδαῖς |
[11, 491] |
κεῖσθε.
Καὶ
ὁ
τὴν
εἰς
|
Ἡσίοδον |
δὲ
ἀναφερομένην
ποιήσας
Ἀστρονομίαν
αἰεὶ |
[11, 498] |
καὶ
ἀρσενικῶς
καὶ
οὐδετέρως
λέγουσιν.
|
Ἡσίοδος |
δ´
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
Μελαμποδίας |
[11, 503] |
τὸν
Αἰγίμιον
δὲ
ποιήσας
εἴθ´
|
Ἡσίοδός |
ἐστιν
ἢ
Κέρκωψ
ὁ
Μιλήσιος· |
[11, 466] |
Ἔρωτα
πυκταλίζω.
Πρὸ
δὲ
τούτων
|
Ἡσίοδος· |
Κρήνης
τ´
ἀενάου
καὶ
ἀπορρύτου, |
[11, 489] |
καὶ
συναιρέσεως,
καθά
φησι
καὶ
|
Ἡσίοδος· |
Πληιάδων
Ἀτλαιγενέων
ἐπιτελλομενάων
ἄρχεσθ´
ἀμητοῖ´, |
[11, 470] |
οὖσα.
Καὶ
μήποτε
Ἄλεξις
ἐν
|
Ἡσιόνῃ |
θηρικλείῳ
ποιεῖ
τὸν
Ἡρακλέα
πίνοντα, |
[11, 509] |
συκοφαντοῦντας,
ἐμφαίνων
ὅτι
καὶ
πολυτελῶς
|
ἠσκοῦντο |
καὶ
ὅτι
τῆς
εὐμορφίας
τῶν |
[11, 502] |
τῷ
ξένῳ
εἰς
τὴν
κατάλυσιν
|
ησονην |
αἴθων
ἀνήρ.
Τοῖς
παισί
τ´ |
[11, 476] |
αὐτοῦ
εἰσῆλθε
πρὸς
τὸν
Σεύθην,
|
ἠσπάζοντο |
μὲν
πρῶτον
ἀλλήλους
καὶ
κατὰ |
[11, 496] |
(ΠΛΗΜΟΧΟΗ
σκεῦος
κεραμεοῦν
βεμβικῶδες
ἑδραῖον
|
ἡσυχῇ, |
ὃ
κοτυλίσκον
ἔνιοι
προσαγορεύουσιν,
ὥς |
[11, 493] |
αἰτοῦντι
εἰπόντες
δεδωκέναι
αὐτῷ
τὰς
|
ἡσυχίας |
εἶχον,
ὃ
δὲ
τῷ
βασιλεῖ |
[11, 474] |
ἐγγελῶσα
κύμασιν
αὔρα,
κόρη
Σκείρωνος,
|
ἡσύχῳ |
ποδὶ
(προσῆγε
πρᾴως
καὶ
καλῶς |
[11, 466] |
Κρήνης
τ´
ἀενάου
καὶ
ἀπορρύτου,
|
ἥτ´ |
ἀθόλωτος,
τρὶς
ὕδατος
προχέειν,
τὸ |
[11, 470] |
λέγῃ·
Γενόμενος
δ´
ἔννους
μόλις
|
ᾔτησε |
κύλικα
καὶ
λαβὼν
ἑξῆς
πυκνὰς
|
[11, 503] |
Πλούταρχος
καὶ
ὑπὸ
πάντων
κροταλισθεὶς
|
ᾔτησε |
φιάλην,
ἀφ´
ἧς
σπείσας
ταῖς |
[11, 505] |
τὸ
παράπαν,
οἰκονομίᾳ
δ´
οὐδ´
|
ᾑτινιοῦν |
προσεσχηκέναι.
Ἔοικε
δ´
ἐκ
νέου |
[11, 488] |
ὧδε.
Ἐκ
μιᾶς
οἱονεὶ
ῥίζης,
|
ἥτις |
τῷ
πυθμένι
προσκυρεῖ,
καθ´
ἑκάτερον |
[11, 466] |
τὰ
ὦτα.
Τὸ
δὲ
ἄλεισον
|
ἤτοι |
ἀπὸ
τοῦ
ἄγαν
λεῖον
εἶναι |
[11, 475] |
χέειν
εἰς
αὐτὸ
τὴν
λοιβὴν
|
ἤτοι |
λείβειν·
τοῦτο
δὲ
ἐπὶ
τοῦ |
[11, 466] |
σπένδεσκεν
Ἀχιλλεύς.
Καλεῖται
δὲ
δέπας
|
ἤτοι |
ὅτι
δίδοται
πᾶσι
τοῖς
σπένδειν |
[11, 466] |
καὶ
μεσάγκυλα
ἄλλα·
ἀπὸ
ἀγκύλης
|
ἤτοι |
τῆς
δεξιᾶς
χειρός.
Καὶ
ἡ |
[11, 482] |
ποιητήν,
ἀλλά
τινα
ὁμώνυμον
αὐτῷ,
|
ἤτοι |
φίλοινόν
τινα
ἢ
αἰτίαν
ἔχοντα |
[11, 466] |
δὲ
δύο
ὦτα
εἶχε
δῆλον·
|
Ἦτοι |
ὃ
καλὸν
ἄλεισον
ἀναιρήσεσθαι
ἔμελλε
|
[11, 482] |
Φησὶ
γὰρ
καὶ
ὁ
ποιητής·
|
Ἦτοι |
ὃ
καλὸν
ἄλεισον
ἀναιρήσεσθαι
ἔμελλεν
|
[11, 494] |
τῶν
Ἀθήνησι
δημαγωγῶν
ὡς
αὐτὸν
|
ᾔτουν |
ἐπὶ
τὴν
δίκην
ἀπελθόντα
ὀξυβάφω |
[11, 494] |
ἡγητέον
εἶναι
ἢ
ὅτι
ἐκπώματα
|
ᾔτουν. |
Καὶ
τὸ
τοῖς
ἀποκοτταβίζουσι
δὲ |
[11, 496] |
ὅτι
νομίζοντες
τὸ
μὴ
ὑπερπίνειν
|
ἧττον |
ἂν
καὶ
σώματα
καὶ
γνώμας |
[11, 508] |
βασιλεῖ
διατρίβων
ἐν
Μακεδονίᾳ
οὐχ
|
ἧττον |
αὐτοῦ
(ἐβασίλευε)
φαῦλος
ὢν
καὶ |
[11, 464] |
καὶ
παραχεόντων
εἰς
τὸν
οἶνον
|
ἧττον |
μεθύσκουσιν.
Κἀν
ἄλλῳ
δὲ
μέρει |
[11, 466] |
καὶ
τούτου
ποιησάμενοι
τὴν
ἀπόλαυσιν
|
ἧττον |
ὀρέγοιντο
τοῦ
λοιποῦ.
Καὶ
τὸ |
[11, 464] |
διὰ
τὸ
θερμαινομένας
τὸν
οἶνον
|
ἧττον |
ποιεῖν
μεθύσκειν.
Σμύρνης
γὰρ
καὶ |
[11, 465] |
οὐδὲν
τούτῳ
αἰσχύνονται.
Πολὺ
γὰρ
|
ηὔξηται |
ἐν
αὐτοῖς
ἡ
ἀδικία
τε |
[11, 469] |
Ἔνθ´
ἐπὶ
δυσμαῖς
ισου
πατρὸς
|
Ἡφαιστοτευχὲς
|
δέπας,
ἐν
τῷ
διαβάλλει
πολὺν |
[11, 470] |
πρὸς
τὴν
χρείαν
ταύτην
(ὑπὸ
|
Ἡφαίστου |
τὸν
Ἥλιον
καθεύδοντα
περαιοῦσθαι
πρὸς |
[11, 470] |
κῦμα
φέρει
πολυήρατος
εὐνή,
ποικίλη
|
Ἡφαίστου |
χερσὶν
ἐληλαμένη
χρυσοῦ
τιμήεντος,
ὑπόπτερος, |
[11, 473] |
(Καὶ
ἔτι·
Ἅμα
δὲ
λαβοῦς´
|
ἠφάνικε |
πηλίκον
τινὰ
οἴεσθε
μέγεθος
ἀρεσιαν |
[11, 505] |
φιλόπονον,
παιδείας
δ´
ὀρθῆς
οὐδὲ
|
ἧφθαι |
τὸ
παράπαν,
οἰκονομίᾳ
δ´
οὐδ´ |
[11, 475] |
δ´
ἄρα
πάντες
καρχησία
τ´
|
ἦχον
|
κἄλειβον·
ἀράσαντο
δὲ
πάμπαν
ἐσλὰ
|
[11, 497] |
ὀρχηστὴν
Βησᾶν
Αἰγύπτιον·
ὃς
λιγὺν
|
ἦχον
|
σαλπίζει
κρουνοῦ
πρὸς
ῥύσιν
οἰγομένου, |
[11, 470] |
ἅρμα
καὶ
ἵπποι
ἑστᾶς´,
ὄφρ´
|
Ἠὼς |
ἠριγένεια
μόλῃ.
Ἔνθ´
ἐπέβη
ἑτέρων |
[11, 470] |
τε
καὶ
αὐτῷ,
ἐπὴν
ῥοδοδάκτυλος
|
Ἠὼς
|
ὠκεανὸν
προλιποῦς´
οὐρανὸν
εἰσαναβῇ·
(τὸν |