HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


γ  =  175 formes différentes pour 463 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[11, 479]   ἀργυραῖ βʹ ἀποθυστάνιον ἀργυροῦν, φιάλαι  γʹ   ἐπίχρυσοι. ~(Ναὸς Βυζαντίων, ἐν
[11, 476]   γεύεται, ὡς ἱστορεῖ Ἀμμώνιος ἐν  γʹ   περὶ Βωμῶν καὶ Θυσιῶν. (ΚΙΣΣΥΒΙΟΝ
[11, 503]   τὸ ποτήριον. ΩΙΟΝ. Δίνων ἐν  γʹ   Περσικῶν φησιν οὕτως· Ἐστὶ δὲ
[11, 481]   κόγχην, ἐμφερῆ γευστηρίοις· σφίσι δέ  γ´   αὐταῖσιν βαθείας κύλικας ὥσπερ ὁλκάδας
[11, 497]   ἐκπίοι. {Α. Ἐγὼ δὲ τοῦτό  γ´   ἐκπέπωκα πολλάκις. {Β. Οὐδὲν ἐλέφαντος
[11, 466]   κύκλῳ τε γράμματ´. {Β. Ἆρά  γ´   ἕνδεκα χρυσᾶ Διὸς σωτῆρος» {Α.
[11, 490]   ἑπτὰ ἰοπλοκάμων φιλᾶν θυγατρῶν τάν  γ´   ἔξοχον εἶδος, ταὶ καλέονται Πελειάδες
[11, 463]   τοῦτον ὃν ἀφεῖται, κἂν τύχῃ  γ´,   ἐράνου τινός, πανηγυρίσας ἥδιστ´ ἀπῆλθεν
[11, 460]   τῷ αὐτῷ δὲ ἔφη· Πολλῷ  γ´   Βάκις διεχρῆτο τῷ ποτηρίῳ.
[11, 465]   δέπας ἡδέος οἴνου. Αὐτὰρ  γ´   ὡς φράσθη παρακείμενα πατρὸς ἑοῖο
[11, 471]   Εὔβουλος ἐν Καμπυλίωνι·  γαῖα   κεραμί, τίς σε Θηρικλῆς ποτε
[11, 470]   εὕδονθ´ ἁρπαλέως χώρου ἀφ´ Ἑσπερίδων  γαῖαν   ἐς Αἰθιόπων, ἵνα δὴ θοὸν
[11, 488]   χωόμενος, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε  γαίῃ   χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον. Ἐμφαίνεται γὰρ
[11, 499]   ἄνδρες ἔχουσιν, χερσὶ λεόντεον ἐν  γάλα   θεῖσα τυρὸν ἐτύρησας μέγαν ἄτρυφον
[11, 499]   ἐστὶν ὁμοίως ἀγγεῖον ξύλινον στρογγύλον  γάλα   καὶ ὀρὸν δεχόμενον, (ὡς καὶ
[11, 478]   βρόμος, παλάθιον, μέλι, ἔλαιον, οἶνος,  γάλα,   ὄιον ἔριον ἄπλυτον. δὲ
[11, 495]   πλατύτερον, εἰς ἤμελγον τὸ  γάλα.   Ὅμηρος· Ὡς ὅτε μυῖαι σταθμῷ
[11, 476]   οἴνου, ἐσσυμένως ἀπὸ μὲν λευκὸν  γάλα   χερσὶ τραπεζᾶν ὤθεον, αὐτόματοι δ´
[11, 477]   ποιμένων ἔρρει λεώς, μὲν  γάλακτος   κίσσινον φέρων σκύφος πόνων ἀναψυκτῆρ´,
[11, 475]   ἀράσαντο δὲ πάμπαν ἐσλὰ τῷ  γαμβρῷ.   Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ· Στολὴν δὲ
[11, 504]   δρόσῳ δωρήσεται, οὐ μόνον νεανίᾳ  γαμβρῷ   προπίνων» ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς
[11, 483]   τε τοῖς ἐπινικίοις καὶ τοῖς  γάμοις   τῶν παρθένων, πίνουσιν ἐκ κεραμέων
[11, 509]   τὰς ἐκείνων γυναῖκας συνῴκισεν πρὸς  γάμου   κοινωνίαν, ταῦτ´ ὠφεληθεὶς ἐκ τῆς
[11, 460]   οἰνοποτεῖν λέγουσιν. (Ἀριστοφάνης ἐν Ἱππεῦσιν·  Γαμφηλαῖσι   δράκοντα κοάλεμον αἱματοπώτην. Κἀν τῷ
[11, 491]   πέτρης μέγας αἰετὸς αἰὲν ἀφύσσων  γαμφηλῇ   φορέεσκε ποτὸν Διὶ μητιόεντι. Τὸν
[11, 474]   Ἀθήνησιν ἐν τῷ τοῦ Πειρίθου  γάμῳ   πεποίηκεν (Ἵππυς τὴν μὲν οἰνοχόην
[11, 461]   τὸν Φλιάσιον ποιητὴν Πρατίναν. Οὐ  γᾶν   αὐλακισμέναν ἀρῶν, ἀλλ´ ἄσκαφον ματεύων,
[11, 477]   πόνων ἀναψυκτῆρ´, δ´ ἀμπέλων  γάνος.   Τὸ γὰρ κισσύβιον, φησί, λέγεται
[11, 487]   δέξαι. Πραύ τί τοι Βρόμιος  γάνος   τόδε δοὺς ἐπὶ τέρψιν πάντας
[11, 482]   {Β. Νὴ τὸν Δί´, ἦν  γάρ.   {Α. τάλαιν´ ἐγὼ κακῶν.
[11, 490]   ὡς οἱ πολλοὶ δοξάζουσιν (ἄσεμνον  γάρ)   ἀλλὰ τὰς Πλειάδας. Οἰκεῖον γὰρ
[11, 488]   δ´ αὐτοῦ τέσσαρ´ ἔσαν. Τὰ  γὰρ   ἄλλα ποτήριά φησιν Μυρλεανὸς
[11, 494]   δίκην ἀπελθόντα ὀξυβάφω δύο. Οὐ  γὰρ   ἄλλο τι ἡγητέον εἶναι
[11, 465]   αἱ Νύμφαι κατ´ ἀλήθειαν. αἱ  γὰρ   ἄμπελοι πλεῖστον ὑγρὸν χέουσι τεμνόμεναι
[11, 483]   παῖδα φάρυγος. Θεόπομπος Στρατιώτισιν· Ἐγὼ  γὰρ   ἂν κώθωνος ἐκ στρεψαύχενος πίοιμι
[11, 474]   κύκνος κάνθαρος; τουτὶ  γὰρ   ἂν πύθωμ´ ἔτι, αὐτὸς περανῶ
[11, 481]   αὐτῷ κισσύβιον παρ´ Ὁμήρῳ· οὐ  γὰρ   ἂν τρὶς πιὼν μέγιστος ὢν
[11, 461]   Κύκλωπι ὑπ´ Ὀδυσσέως κισσύβιον. Οὐ  γὰρ   ἂν τρὶς πιὼν οὕτως κατηνέχθη
[11, 475]   μελιτηρὸν τὴν κελέβην εἶναι. Καὶ  γὰρ   Ἀντίμαχος Κολοφώνιος ἐν πέμπτῳ
[11, 506]   Φίλιππος διὰ Πλάτωνος ἔσχεν. Εὐφραῖον  γὰρ   ἀπέστειλε τὸν Ὠρείτην πρὸς Περδίκκαν
[11, 461]   πεμφθὲν ἐκ τῶν βαρβάρων. Ἐκεῖνοι  γὰρ   ἀπεστερημένοι τῆς παιδείας ὁρμῶσιν ἐπὶ
[11, 507]   τὸ ἦθος οὐδαμῶς εὐδοκιμεῖν. Καὶ  γὰρ   Ἀρίστιππον πρὸς Διονύσιον ἀποδημήσαντα ἔσκωπτεν,
[11, 498]   διὰ παντός, οὐκ εὖ· ὅτε  γὰρ   ἀρσενικόν ἐστιν σκύφος, ὡς
[11, 464]   ἐκ τῆς Κόπτου καταγόμενα· μετὰ  γὰρ   ἀρωμάτων συμφυραθείσης τῆς γῆς ὀπτᾶται.
[11, 491]   ἔχουσι μορφὰς ἄπτεροι Πελειάδες. Ἀπτέρους  γὰρ   αὐτὰς εἴρηκε διὰ τὴν πρὸς
[11, 472]   καθ´ ἕκαστον δεῖ λέγειν; ὄψει  γὰρ   αὐτός. {Β. Βασιλέως υἱὸν λέγεις
[11, 486]   καθ´ ἕκαστα δεῖ λέγειν; ὄψει  γὰρ   αὐτός. (ΛΥΚΙΟΥΡΓΕΙΣ. Φιάλαι τινὲς οὕτως
[11, 493]   (Πτολεμαῖος Φιλάδελφος βασιλεύς. Λαμβάνοντος  γὰρ   αὐτοῦ σύνταξιν βασιλικήν, μεταπεμψάμενος τοὺς
[11, 505]   οὐδ´ αὐτὸς εὑρετής ἐστιν. Πρὸ  γὰρ   αὐτοῦ τοῦθ´ εὗρε τὸ εἶδος
[11, 494]   τοῦ λίαν πότου; ἐγᾦδα. Συντρίψω  γὰρ   αὐτοῦ τοὺς χόας καὶ τοὺς
[11, 504]   τῶν αὐτῶν ὑποθέσεων. Συμπόσια μὲν  γὰρ   γεγράφασιν ἀμφότεροι, καὶ ἐν αὐτοῖς
[11, 468]   ἀπύρωτον φιάλην τὸ κέρας· οὐ  γὰρ   γίνεται διὰ πυρός. Λέγοι δ´
[11, 506]   τῶν εἰς αὐτὸν διαλόγων·  γὰρ   δεύτερος ὑπό τινων Ξενοφῶντος εἶναι
[11, 462]   πλῆρες ὂν πάσης θυμηδίας· Νῦν  γὰρ   δὴ ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρες
[11, 470]   προλιποῦς´ οὐρανὸν εἰσαναβῇ· (τὸν μὲν  γὰρ   διὰ κῦμα φέρει πολυήρατος εὐνή,
[11, 497]   ἐκπέπωκα πολλάκις. {Β. Οὐδὲν ἐλέφαντος  γὰρ   διαφέρεις οὐδὲ σύ. {Α. Ἕτερον
[11, 481]   (Φερεκράτης Κοριαννοῖ· Ἐκ τοῦ βαλανείου  γὰρ   δίεφθος ἔρχομαι, ξηρὰν ἔχουσα τὴν
[11, 491]   εἰσιν ἀλλήλαις καὶ συνεζευγμέναι. Τὸ  γὰρ   δοιοὶ καὶ δοιαὶ σημαίνει καὶ
[11, 460]   τροφὸς καθημένῳ δηλονότι οὕτως  γὰρ   ἐδείπνουν οἱ τότε τὸν Ὀδυσσέα,
[11, 463]   ὑποκόρισμα τῆς ἀνθρωπίνης μοίρας; ἐγὼ  γάρ,   εἰ μὲν εὖ τις
[11, 488]   τὰ τούτοις ὅμοια· ἕνα μὲν  γὰρ   εἶναι πυθμένα τὸν κατὰ τὸ
[11, 466]   τὸ περικεκυρτῶσθαι τὰ ὠτάρια· κυφὸν  γὰρ   εἶναι τὸ κυρτόν. (Ἀνίκητος δὲ
[11, 500]   τὸ μεθύσαι σκυθίσαι φησί· (συγγενὲς  γὰρ   εἶναι τὸ φ> τῷ θ>
[11, 489]   ὑπονοοῦσι περιστερὰς εἶναι, ἁμαρτάνοντες. Ἕτερον  γὰρ   εἶναί φησιν Ἀριστοτέλης πελειάδα καὶ
[11, 507]   παρὰ προτέρῳ εἴρηται Ὁμήρῳ. Οὗτος  γὰρ   εἶπεν ὡς τοῦ Πατρόκλου
[11, 489]   λέγω δὲ τὰς πελειάδας. (Ὅταν  γὰρ   εἴπῃ· Δύο δὲ πελειάδες ἀμφὶς
[11, 503]   φακῆν, (τί δεῖ ποιεῖν; σὺ  γὰρ   εἶπον. {Β. Ὥσπερ χρυσίου φωνῆς
[11, 460]   καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ· Οἰνοποτάζων  γὰρ   εἴρηκε. Καὶ Σαπφὼ δ´ ἐν
[11, 479]   καὶ καλῶς ἕκαστα αὐτῶν. Ἔδει  γὰρ   εἰς τὸν ἀριστερὸν ἀγκῶνα ἐρείσαντα
[11, 472]   {Α. Καὶ τῶν Ῥοδιακῶν. Ἥδιστα  γὰρ   ἐκ τῶν τοιούτων, Αἰσχρέα, ποτηρίων
[11, 479]   ὑγρῶς ἀφεῖναι τὴν λάταγα· οὕτω  γὰρ   ἐκάλουν τὸ πῖπτον ἐκ τῆς
[11, 504]   τῶν ἐν γῇ φυομένων. (Καὶ  γὰρ   ἐκεῖνα, ὅταν μὲν θεὸς
[11, 468]   ἀμφίθετον φιάλην ἀπύρωτον ἔθηκεν. (Ἔδοξε  γὰρ   ἔκπωμα εἶναι· ἐστὶ δὲ χαλκίον
[11, 470]   Λέγει δ´ οὕτως· Ἠέλιος μὲν  γὰρ   ἔλαχεν πόνον ἤματα πάντα, οὐδέ
[11, 495]   ἦν αὐτῇ (κύλιξ, παῖς  γὰρ   ἐμπεσὼν κατήραξε, δῆλον, οἶμαι, ποιῶν
[11, 492]   τῶν τροφῶν ἐστιν δεκτικόν. Κυκεὼν  γὰρ   ἐν αὐτῷ γίνεται· (τοῦτο δ´
[11, 466]   φιαλῶδες εἶναι τὸ δέπας· σπένδουσι  γὰρ   ἐν αὐτῷ. (Λέγει γοῦν Ὅμηρος
[11, 486]   πόλεων ἐθνῶν. (Ἀριστοφάνης τε  γὰρ   ἐν Εἰρήνῃ φησί· Τὸ δὲ
[11, 509]   ἀνοσίως καὶ ἀδόξως βιοῦντες. Χρημάτων  γὰρ   ἐξ ἀσεβείας καὶ παρὰ φύσιν
[11, 494]   ἑορτῆς. Οὗ μὲν ἦμεν ἄρτι  γὰρ   ἐξ ὀξυβαφίων κεραμέων ἐπίνομεν· τούτῳ
[11, 466]   τὸν Οὐρανόν, ὑπερήφανα. Ἐγὼ μὲν  (γὰρ)   ἐξέστην ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι
[11, 482]   μέσῃ κωμῳδίᾳ κωμῳδουμένων Ποιητῶν. Τὸ  γὰρ   ἐπάγεσθαι κατὰ τὰς ἑστιάσεις κυμβία
[11, 494]   Τοῦτο μέν σοι πείσομαι. Καὶ  γὰρ   ἐπαγωγόν, θεοί, τὸ σχῆμά
[11, 493]   ἀλλ´ εἶπεν ἂν ἕτερος. (Τοῦτο  γὰρ   ἐπὶ δύο τάσσεσθαι πέφυκεν, ὡς
[11, 500]   πρὸς τοὺς ἄλλους διαφοράν· ἔπεστι  γὰρ   ἐπὶ τῶν ὤτων αὐτοῖς
[11, 471]   στέφανον κύκλῳ ἔχουσα χρυσοῦν· οὐ  γὰρ   ἐπίτηκτόν τινα. Καὶ ἐν Ἱππίσκῳ·
[11, 498]   ἐξέπινον, ἀντὶ τοῦ προέπινον. Κυρίως  γάρ   ἐστι τοῦτο προπίνειν, τὸ ἑτέρῳ
[11, 490]   μὴ τηλόθεν Ὠαρίων´ ἀνεῖσθαι. Σύνεγγυς  γάρ   ἐστιν Ὠρίων τῇ ἀστροθεσίᾳ
[11, 508]   τῶν Ἑλλήνων αὐτοῖς χρήσασθαι. Νόμος  γάρ   ἐστιν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης, λόγος
[11, 461]   ταύτην, οὐδὲν θαυμαστόν. Οὐκ ἔχοντες  γὰρ   ἑτέραν ἡδονὴν ταύτης καλλίω οὐδὲ
[11, 473]   ὀνόματός φησιν· Ἐγὼ δὲ (καὶ  γὰρ   ἔτυχεν ὂν καταντικρὺ τῆς οἰκίας
[11, 481]   {Α. Μηδαμῶς μικράν γε. Κινεῖται  γὰρ   εὐθύς μοι χολή, ἐξ οὗπερ
[11, 497]   γενέσθαι τῶν Ἀρσινόης εἰκόνων. (Τῇ  γὰρ   εὐωνύμῳ χειρὶ τοιοῦτον φέρει δημιούργημα
[11, 507]   ἔφησεν ἑωρακέναι πλειόνων παρόντων. Δοκεῖν  γὰρ   ἔφη τὸν Πλάτωνα κορώνην γενόμενον
[11, 478]   κύλικα μὲν οὐκ εἶναι, οὐ  γὰρ   ἔχειν ὦτα, παραπλήσιον δ´ ὑπάρχειν
[11, 502]   Τοῖς παισί τ´ εἶπα (δύο  γὰρ   ἦγον οἴκοθεν) τἀκπώματ´ εἰς τὸ
[11, 483]   οἶνον ἐρυθρὸν ἀπὸ τρυγός· οὐδὲ  γὰρ   ἡμεῖς νήφειν ἐν φυλακῇ τῇδε
[11, 459]   κωμῳδιοποιὸν Κηφισόδωρον, ἑταῖρε Τιμόκρατες. Συναχθέντων  γὰρ   ἡμῶν καθ´ ὥραν μετὰ σπουδῆς
[11, 495]   πελλίδα· Ἐκ πελλίδος πίνοντες· οὐ  γὰρ   ἦν αὐτῇ (κύλιξ, παῖς
[11, 485]   ἐποίησεν ἐκπιεῖν. Φιλύλλιος Αὔγῃ· Πάντα  γὰρ   ἦν μέστ´ ἀνδρῶν καὶ μειρακίων
[11, 475]   σιτία καὶ τὰ καρχήσια. Ἔθος  γὰρ   ἦν τοῖς ἀρχαίοις ἐπὶ τῶν
[11, 465]   μεμηχανημένα, οὐδὲν τούτῳ αἰσχύνονται. Πολὺ  γὰρ   ηὔξηται ἐν αὐτοῖς ἀδικία
[11, 508]   λεχθέντα μὴ χεῖρον. Καὶ  γὰρ   Θεόπομπος Χῖος ἐν τῷ
[11, 482]   ἐχρῶντο τότε οὐδὲ κοτύλῃ. (Κρατῆρα  γὰρ   ἵστασαν τοῖς θεοῖς, οὐκ ἀργυροῦν
[11, 474]   ἐν τῇ νηὶ κατασκευασμάτων. Τοῦ  γὰρ   ἱστοῦ τὸ μὲν κατωτάτω πτέρνα
[11, 489]   Νέστορος καὶ ἰδιαίτερόν ἐστιν. Ἔχει  γὰρ   καὶ ἀστέρας, οὓς ἥλοις
[11, 490]   ἐπὶ τῶν Πλειάδων τιθέμενον· μυθεύονται  γὰρ   καὶ αὗται τὸν Ὠρίωνα φεύγειν,
[11, 505]   πεπλασμένα θαύματα εἰδώς. (Παρμενίδῃ μὲν  γὰρ   καὶ ἐλθεῖν εἰς λόγους τὸν
[11, 484]   τὸ σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν  γὰρ   καὶ θερμὸν οἶνος· τὸ
[11, 482]   τοιαῦτα εἶναι τῇ κατασκευῇ. Φησὶ  γὰρ   καὶ ποιητής· Ἦτοι
[11, 507]   μὴν οὐδ´ Ἀντισθένη ἐπαινῶ· καὶ  γὰρ   καὶ οὗτος πολλοὺς εἰπὼν κακῶς
[11, 461]   τῶν δαιμόνων καταδειχθῆναι τοῦτο. Χαλεποὺς  γὰρ   καὶ πλήκτας τοὺς ἥρωας νομίζουσι
[11, 507]   ἐσχήκαμεν ἀπ´ αὐτοῦ ὠφέλειαν. (Ἐὰν  γὰρ   καὶ συγχωρήσῃ τις μεθίστασθαι τὰς
[11, 464]   οἶνον ἧττον ποιεῖν μεθύσκειν. Σμύρνης  γὰρ   καὶ σχοίνου καὶ τῶν τοιούτων
[11, 466]   εὐδαιμονοῦσιν, ὠφελοῦσι τοὺς φίλους. Αὔξει  γὰρ   καὶ τρέφει μεγαλύνει τε τὴν
[11, 477]   δ´ ἀμπέλων γάνος. Τὸ  γὰρ   κισσύβιον, φησί, λέγεται ἐπὶ συνόδου
[11, 480]   κάδοι, ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι  γὰρ   κρουνεῖα; {Α. Ναί. (ΚΥΑΘΙΣ, κοτυλῶδες
[11, 486]   κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι  γὰρ   κρουνεῖα; {Α. Ναί. Λουτήρι´— ἀλλὰ
[11, 472]   κάδοι, (ὁλκεῖα, κρουνεῖ´. {Β. Ἔστι  γὰρ   κρουνεῖα; {Α. Ναί· λουτήρι´— ἀλλὰ
[11, 464]   ἡμῖν τὰ κεράμεα ποτήρια. Καὶ  γὰρ   Κτησίας Παρὰ Πέρσαις, φησίν, ὃν
[11, 477]   περιστείχοντος ἀλείσου τὸ τρίτον.  γὰρ   λέγων ἄλεισον τὸ αὐτὸ καὶ
[11, 507]   μετεχούσας, τί πλέον ἡμῖν; ὧν  γὰρ   μήτ´ ἀνάμνησίς ἐστιν οὗ ποτε
[11, 479]   ἀγωνίζοιντο περὶ τῆς νίκης. Οὐ  γὰρ   μόνον ἐφιλοτιμοῦντο βάλλειν ἐπὶ τὸν
[11, 467]   τοῦ σίγμα Δωρικῶς εἰρήκασιν. Οἱ  γὰρ   μουσικοί, καθάπερ πολλάκις Ἀριστόξενός φησι,
[11, 475]   ῥά οἱ προφερέστερον εἴη. Σαφῶς  γὰρ   νῦν κελέβειον ἀντὶ ἀγγείου τινὸς
[11, 461]   μεγάλοις ἔπινον ποτηρίοις. Δικαίαρχος μὲν  γὰρ   Μεσσήνιος, Ἀριστοτέλους μαθητής,
[11, 463]   καλούμενοι σοφοὶ συμποτικὰς ὁμιλίας. Παραμυθεῖται  γὰρ   οἶνος καὶ τὴν τοῦ
[11, 464]   καλεῖσθαι τὸν τρόπον τοῦτον. Καὶ  γὰρ   φίλοψος καὶ ὀψοφάγος
[11, 477]   Ἀθηναίῳ Πόλλιδι συνεστιασθέντος αὐτῷ· Καὶ  γὰρ   Θρηικίην μὲν ἀνήνατο χανδὸν
[11, 504]   καὶ ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ. Τῷ  γὰρ   ὄντι οἶνος ἄρδων τὰς
[11, 495]   τὴν λέξιν λέγων οὕτως· Θαλῆς  γάρ,   ὅστις ἀστέρων ὀνήιστος καὶ τῶν
[11, 500]   ἔπεμψαν ἥκιστα νομίζοντες ἐξαπατηθήσεσθαι· ἦν  γὰρ   οὐδὲν ἐν τῷ τρόπῳ Λακωνικὸν
[11, 489]   τῆς χρόας οὐσίαν. μὲν  γὰρ   οὐρανὸς ἀργύρῳ προσέοικεν, οἱ δὲ
[11, 493]   Μαχάονος καὶ Νέστορος ἔθηκε, δύο  γὰρ   οὗτοι πίνουσιν, ἀλλ´ εἶπεν ἂν
[11, 491]   περὶ ἓν ἕκαστον ἀκουστέον· γενήσονται  γὰρ   οὕτως ηʹ τὸν ἀριθμόν· ἀλλ´
[11, 460]   ἐστι τὸ κυλικεῖον τοδί εἴρηται  γὰρ   οὕτως τῶν ποτηρίων σκευοθήκη
[11, 461]   ἐπιχώρια γέγονε τοῖς δυνάσταις. Οὐ  γὰρ   παλαιὸν οὐδὲ τοῦτό γέ ἐστι
[11, 508]   καὶ διάβολοι γενόμενοι. (Εὐφραῖος μὲν  γὰρ   παρὰ (Περδίκκᾳ τῷ βασιλεῖ διατρίβων
[11, 466]   ποτήριον πολλοὶ καὶ κεραμεύουσι· πλεῖστοι  γὰρ   περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο. Καὶ θεοφιλὲς
[11, 470]   τῇ περὶ Φυτῶν Ἱστορίᾳ. Διηγούμενος  γὰρ   περὶ τῆς τερμίνθου φησί· Τορνεύεσθαι
[11, 507]   τὴν τοῦ οἴνου πρόποσιν. Ἐδόκει  γὰρ   Πλάτων φθονερὸς εἶναι καὶ κατὰ
[11, 493]   οὖν τό τις μόριον· τὸ  γὰρ   πλῆρές ἐστιν Ἄλλος μέν τις
[11, 493]   δίχα πόνου καὶ κακοπαθείας. Τὸ  γὰρ   ποτήριον ὑφίσταται μέγα (καὶ) κατὰ
[11, 485]   κατεναντίον τῷ λεγομένῳ βομβυλιῷ. Φησὶν  γάρ   που αὐτός· Τὸ δ´
[11, 498]   οἴνοιο δέπας δείδεκτ´ Ἀχιλῆα. Πληροῦντες  γὰρ   προέπινον ἀλλήλοις μετὰ προσαγορεύσεως. Πανύασσις
[11, 471]   οἷον Θηρίκλειος, Δεινιάς, Ἰφικρατίς· ταῦτα  γὰρ   πρότερον συνιστορεῖν τοὺς εὑρόντας. Φαίνεται
[11, 461]   τῶν ἐπὶ τοῖς ἡρωικοῖς. Τὸ  γὰρ   ῥυτὸν ὀνομαζόμενον μόνοις τοῖς ἥρωσιν
[11, 481]   ἄειρε κυλίχναις μεγάλαις, αιταποικιλλις. Οἶνον  γὰρ   Σεμέλας καὶ Διὸς υἱὸς λαθικαδέα
[11, 497]   Θεοκλῆς ἐν Ἰθυφάλλοις οὕτως· Ἐθύσαμεν  γὰρ   σήμερον Σωτήρια πάντες οἱ τεχνῖται·
[11, 466]   ποτηρίου γέ σοι πρώτιστον. Ἦν  γὰρ   στρογγύλον, μικρὸν πάνυ, παλαιόν, ὦτα
[11, 471]   Ὡς δ´ ἐδείπνησαν (συνάψαι βούλομαι  γὰρ   τἀν μέσῳ) καὶ Διὸς σωτῆρος
[11, 490]   ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ φέρουσι. Οὐ  γὰρ   τὰς πελειάδας τὰς ὄρνεις φέρειν
[11, 490]   ταὶ καλέονται Πελειάδες οὐράνιαι. Σαφῶς  γὰρ   τὰς Πλειάδας οὔσας Ἄτλαντος θυγατέρας
[11, 490]   γάρ) ἀλλὰ τὰς Πλειάδας. Οἰκεῖον  γὰρ   τὰς προσημαινούσας τῷ τῶν ἀνθρώπων
[11, 482]   τοῦτο, κυφὸν δὲ μόνον; ἀπὸ  γὰρ   τῆς κυφότητος τὸ κύπελλον, ὥσπερ
[11, 473]   Πιξώδαρον. Ἡδύλος Ἐπιγράμμασι· ~(Πίνωμεν· καὶ  γάρ   τι νέον, καὶ γάρ τι
[11, 473]   καὶ γάρ τι νέον, καὶ  γάρ   τι παρ´ οἶνον εὕροιμ´ ἂν
[11, 484]   καὶ τῆς ψυχῆς ἄνεσιν. Γίγνονται  γάρ   τινες ἡμῖν ἐκ τῶν καθ´
[11, 508]   διὰ ταῦτα θαυμαστέος ἐστίν. Ἔχει  γάρ   τις καὶ παρ´ ἑτέρων ταῦτα
[11, 484]   τῶν κωθωνισμῶν πρέπει μάλιστα. Κατανίζεται  γὰρ   τὸ σῶμα τοῖς οἴνοις· ὑγρὸν
[11, 466]   νῦν παρ´ Ἕλλησιν ὑπάρχοντι. Οὐ  γὰρ   τὸ ὕδωρ ἐπὶ τὸν οἶνον
[11, 466]   χεῖρα ἐν τῇ προέσει. Ἦν  γὰρ   τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς καὶ
[11, 503]   τις, οὐκ ἔτι ἔξεστι κυαθίζειν  γάρ   τὸν δὲ κάδον ἔξω καὶ
[11, 471]   δ´ οὐδὲν σκεῦος οὐδεπώποτε· (καθαρώτερον  γὰρ   τὸν κέραμον εἰργαζόμην Θηρικλῆς
[11, 501]   τὸ πιεῖν ἅλις παρέχουσα· μείζων  γὰρ   τοῦ ποτηρίου. δὲ (ἀμφίθετος
[11, 490]   Νέστορος ποιητὴς ποτηρίῳ· καὶ  γὰρ   τοῦτο τῆς ἑτέρας τροφῆς δεκτικὸν
[11, 493]   χρησάμενοι ἀπολύομεν τὸν ποιητήν. Ἀπὸ  γὰρ   τούτου τοῦ ἑξαμέτρου (πλεῖον ἐόν,
[11, 503]   τούτῳ ἐχρῶντο οἰνοχοοῦντες κυάθῳ. Εἰπὼν  γάρ·   Τρίποδα καὶ κάδον παραθέμενος ψυκτῆρά
[11, 506]   δ´ αὐτὸν ἀποδύσαντας θεωρεῖν· ὀφθήσεται  γάρ,   φησί, περίβλεπτον ἀξίωμα περικείμενος κάλλους
[11, 480]   ἡμῶν Ἀθηναίου πατρίδι Ναυκράτει. (Εἰσὶν  γὰρ   φιαλώδεις μέν, οὐ κατὰ τόρνον,
[11, 501]   λέξιν ἀγνοεῖν φησι Λυκόφρονα· τῶν  γὰρ   φιαλῶν οἱ ὀμφαλοὶ καὶ τῶν
[11, 480]   εἰσιν οἱ ἄμβικες καλούμενοι. Τὸ  γὰρ   φοξὸν ἐπὶ τούτου τάττουσι, καθότι
[11, 507]   καὶ λέγοι τις; μὲν  γὰρ   ψυχὴ διαπλαττομένη ἀθάνατος ὑπ´
[11, 462]   τὰ δίκαια δύνασθαι (πρήσσειν (ταῦτα  γὰρ   ὦν ἐστι προχειρότερον) οὐχ ὕβρις
[11, 481]   εἶναι κισσύβιον καὶ κυμβίον. Φησὶ  γὰρ   ὡς Ὀδυσσεὺς πληρώσας κυμβίον ἀκράτου
[11, 488]   γαίῃ χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον. Ἐμφαίνεται  γὰρ   ὡς τῶν ἥλων ἐμπεπερονημένων καθάπερ
[11, 481]   ὁλκάδας οἰναγωγούς, περιφερεῖς, λεπτάς, μέσας,  γαστροιίδας,   οὐκ ἀβούλως, ἀλλὰ πόρρωθεν κατεσκευασμέναι
[11, 499]   Ναῖον δ´ ὀρῷ ἄγγεα πάντα  γαυλοί   τε σκαφίδες τε τετυγμένα, τοῖς
[11, 500]   ἀργυρώματα, φιάλας, τριήρεις, τραγελάφους, καρχήσια,  (γαυλοὺς   ὁλοχρύσους— {Β. Πλοῖα; {Α. Τοὺς
[11, 500]   Τοὺς κάδους μὲν οὖν καλοῦσι  γαυλοὺς   πάντες οἱ προγάστορες. ΤΡΙΗΡΗΣ. Ὅτι
[11, 505]   ἔφη Γοργίας· καλόν  γε   αἱ Ἀθῆναι (καὶ) νέον τοῦτον
[11, 508]   τριῶν Ἀθηναίων γενομένων νομοθετῶν τῶν  γε   δὴ γνωριζομένων, Δράκοντος καὶ αὐτοῦ
[11, 502]   πανσέληνον ἐκπιὼν ὑφείλετο. καὶ  γε   ἐ- Ἐκαλεῖτο δέ τις καὶ
[11, 508]   Πολιτεία τί πεποιήκασιν; καίτοι  γε   ἔδει καθάπερ τὸν Λυκοῦργον τοὺς
[11, 484]   Ἀνδραποδιον δὴ ταῦθ´, ὁρᾷς, ἥκιστά  γε,   ἐκπωμάτων δ´ ὀνόματα. {Β. Πρὸς
[11, 461]   Οὐ γὰρ παλαιὸν οὐδὲ τοῦτό  γέ   ἐστι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ
[11, 505]   κατὰ Σωκράτην εἶναι, πού  γε   καὶ ἐρώμενον αὐτοῦ γεγονέναι. ~Ἀλλὰ
[11, 481]   τὴν κυλίσκην; {Α. Μηδαμῶς μικράν  γε.   Κινεῖται γὰρ εὐθύς μοι χολή,
[11, 492]   Ἄρατός φησιν· Ἐπτάποροι δὴ ταί  γε   μετ´ ἀνθρώποις καλέονται, ἓξ οἶαί
[11, 466]   καὶ δέπας δίδωσι περικαλλές. Αὐτός  γε   μὴν Ζεὺς τῆς Ἡρακλέους
[11, 481]   {Β. Δώσω πιεῖν. {Α. Γλίσχρον  γέ   μοὐστὶ τὸ σίαλον νὴ τὼ
[11, 474]   ἐστὶ ποτήριον τὸ καρχήσιον, εἴ  γε   Ζεὺς ὁμιλήσας Ἀλκμήνῃ ἔδωκε
[11, 490]   Πίνδαρος. Ἐστὶ δ´ ἐοικὸς ὀρειᾶν  γε   Πελειάδων μὴ τηλόθεν Ὠαρίων´ ἀνεῖσθαι.
[11, 499]   οἶδ´ ἐρίφου κρέα· πλὴν  γε   πέμψας αἰνεῖσθαι πάντων ἄξιος Ἱπποκράτης.
[11, 466]   (Τὴν ὄψιν εἴπω τοῦ ποτηρίου  γέ   σοι πρώτιστον. Ἦν γὰρ στρογγύλον,
[11, 478]   ἐν πρώτῳ Βοκχορηίδος· Αὐτὰρ  γε   σπείσας ἐκ κόνδυος ἀργυφέοιο (νέκταρ
[11, 461]   ἐν τῷ περὶ Μέθης, εἴ  γε   τῆς φωνῆς μνημονεύω, φησίν· Εἰ
[11, 460]   φησὶν ποιητής, (παῖδα νέον  γεγαῶτα   κιχήσατο θυγατέρος ἧς, τόν ῥά
[11, 469]   τινά. {Β. Καινόν τι τοῦτο  γέγονε   νῦν ποτήριον; {Α. Κώμη μὲν
[11, 461]   τὰ μεγάλα τῶν ἐκπωμάτων ἐπιχώρια  γέγονε   τοῖς δυνάσταις. Οὐ γὰρ παλαιὸν
[11, 505]   πού γε καὶ ἐρώμενον αὐτοῦ  γεγονέναι.   ~Ἀλλὰ μὴν οὐ δύνανται Πάραλος
[11, 489]   ποτήριον, ὅπερ λέγουσιν ἐκεῖνοι Νέστορος  γεγονέναι·   (ἐστὶ δὲ ἀργύρεον, χρυσοῖς γράμμασιν
[11, 505]   οὐδεμιᾶς κατεπειγούσης χρείας ὅτι παιδικὰ  γεγόνοι   τοῦ Παρμενίδου Ζήνων πολίτης
[11, 470]   ἀφ´ οὗ καὶ τοὔνομα ἔχει,  γεγονὼς   τοῖς χρόνοις κατὰ τὸν κωμικὸν
[11, 466]   τις ἐπιστολὴ ἐν ταῦτα  γέγραπται·   Βατιάκαι ἀργυραῖ κατάχρυσοι τρεῖς. Κόνδυα
[11, 504]   αὐτῶν ὑποθέσεων. Συμπόσια μὲν γὰρ  γεγράφασιν   ἀμφότεροι, καὶ ἐν αὐτοῖς
[11, 502]   Κρατῖνος ἐν Νόμοις· Χρυσίδι σπένδων  γέγραφε   τοῖς ὄφεσι πιεῖν διδούς· καὶ
[11, 505]   πολυμαθέστατος Ἀριστοτέλης πρὸ Πλάτωνος διαλόγους  γεγραφέναι   τὸν Ἀλεξαμενόν. Διαβάλλει δὲ
[11, 497]   πολέμου σύνθημα, διὰ χρυσέου δὲ  γέγωνεν   κώδωνος κώμου σύνθεμα καὶ θαλίης,
[11, 478]   κότυλον πρῶτον ἤνεγκ´ ἐνέχυρον τῶν  γειτόνων.   Καὶ Πλάτων ἐν Διὶ κακουμένῳ
[11, 463]   (ὁρῶμεν. Ὃς δ´ ἂν πλεῖστα  γελάσῃ   καὶ πίῃ καὶ τῆς Ἀφροδίτης
[11, 497]   Χήρᾳ βατιακῶν μνησθεὶς καὶ τῇ  γελοιότητι   τοῦ ὀνόματος προσπαίξας φησί· (ω(
[11, 472]   Νεοπτόλεμος ἀνέθηκεν. (Ἀπολλόδωρος δ´  Γελῷος   ἐν Φιλαδέλφοις Ἀποκαρτεροῦντί φησιν·
[11, 464]   Ἀθηναίοις ἐγίνετο, ἅμα ἀκροώμενοι τῶν  γελωτοποιῶν   τούτων καὶ μίμων, ἔτι δὲ
[11, 471]   οὐδέν ποτ´ ἄλλο. Δεῦρο δή,  γεμίσω   ς´ ἐγώ. Γραῦ Θεολύτη, γραῦ.
[11, 476]   πλῆρες ἐκπιόντι χρύσεον κέρας (τρίψει  γέμοντα   μαλθακῆς ὑπ´ ὠλένης. Ἕρμιππος Μοίραις·
[11, 492]   Διὸς ἀστήρ, ἐξ οὗ καὶ  γενεῆθεν   ἀκούομεν, ἀλλὰ μάλ´ αὕτως εἴρητ´.
[11, 500]   τὰς στρατείας πρώτου Ἡρακλέους τῷ  γένει·   διὸ καὶ Ἡρακλεωτικοὶ πρός τινων
[11, 490]   τὰς προσημαινούσας τῷ τῶν ἀνθρώπων  γένει   τὰς ὥρας, ταύτας καὶ τῷ
[11, 466]   μὴν Ζεὺς τῆς Ἡρακλέους  γενέσεως   ἄξιον ἡγεῖται δῶρον Ἀλκμήνῃ δοθῆναι
[11, 489]   ἀμητὸς καὶ τῶν καρπῶν, ἀρχὴ  γενέσεως   καὶ συναιρέσεως, καθά φησι καὶ
[11, 490]   Τὰς οὖν τῆς τῶν καρπῶν  γενέσεως   καὶ τελειώσεως προσημαντικὰς Πλειάδας οἰκείως
[11, 506]   (Ἀρχελάῳ) Φιλίππῳ τῆς βασιλείας αἴτιον  γενέσθαι.   Γράφει γοῦν Καρύστιος Περγαμηνὸς
[11, 475]   φάσκων προσεληλυθέναι τοὺς δράκοντας καὶ  γενέσθαι   περὶ τὰ σιτία καὶ τὰ
[11, 492]   πυθμένι, ἓξ δὲ τὰς πάσας  γενέσθαι   Πλειάδας, ἐπείπερ ὁρῶνται τοσαῦται, λέγονται
[11, 462]   κύλικα ναυστολοῦσιν ἀναπλέοντες μέχρι τοῦ  γενέσθαι   τὴν ἐπὶ τοῦ νεὼ τῆς
[11, 497]   τοῦ Φιλαδέλφου Πτολεμαίου βασιλέως φορήματα  γενέσθαι   τῶν Ἀρσινόης εἰκόνων. (Τῇ γὰρ
[11, 466]   κύματος αὐτοὺς ἀμφοτέρους κρυφθέντας ἀφανεῖς  γενέσθαι,   χρόνῳ δ´ ὕστερον ἤδη τῆς
[11, 493]   δὲ Σίσυφος ἔσκεν, κέρδιστος  γένετ´   ἀνδρῶν. Ἐλλείπει οὖν τό τις
[11, 484]   λαβρωνίου. Δίφιλος Τιθραύστῃ καὶ ἄλλα  γένη   καταλέγων ποτηρίων φησί· Πρίστις, τραγέλαφος,
[11, 466]   φιλοτιμηθῆναι καὶ πολλὰ καὶ παντοδαπὰ  γένη   παραθέμενον κεραμίων ἐξ ἑκάστου ἀποπλασάμενον
[11, 482]   κυμβίον φέρων· Εὐριπίδης τις σήμερον  γενήσεται.   Καὶ Ἔφιππος ἐν Ὁμοίοις
[11, 459]   δή, τίς ἀρχὴ τῶν λόγων  γενήσεται;   Κατὰ τὸν κωμῳδιοποιὸν Κηφισόδωρον, ἑταῖρε
[11, 491]   ὡς περὶ ἓν ἕκαστον ἀκουστέον·  γενήσονται   γὰρ οὕτως ηʹ τὸν ἀριθμόν·
[11, 492]   μὲν φυλίης, δ´ ἐλαίης.  ~(Γενήσονται   οὖν ἐπὶ τῶν ὤτων τέσσαρες
[11, 498]   Ἀτάκτοις. (ΣΚΥΦΟΣ. Τούτου τινὲς τὴν  γενικὴν   σὺν τῷ σ> προφέρονται διὰ
[11, 470]   σὺ δεῦρο, Θηρικλέους πιστὸν τέκνον,  γενναῖον   εἶδος, ὄνομά σοι τί θώμεθα;
[11, 493]   Ἀχιλλέως παρόντων εἰσάγεσθαι τὸν Νέστορα  γενναιότερον,   τῇ ἡλικίᾳ προβεβηκότα. Τούτων τοίνυν
[11, 485]   τρίψας τι μικρὸν δελεάσας τε  γεννικῇ   τὸ μέγεθος κοίλῃ λεπαστῇ, τοῦτ´
[11, 505]   τῆς ἀπωλείας τῆς ὑπὸ Τισσαφέρνου  γενομένης,   καὶ οἷός τις ἦν τὸν
[11, 508]   αὐτοῦ τυραννικοί τινες καὶ διάβολοι  γενόμενοι.   (Εὐφραῖος μὲν γὰρ παρὰ (Περδίκκᾳ
[11, 466]   φέρουσιν, ἵνα δῆλοι ὦσι κλεινοὶ  γενόμενοι.   (Ὁρᾷς δ´, ὅταν πίνωσιν ἄνθρωποι,
[11, 466]   καὶ ποτήριον· ἣν καὶ πρεσβύτεροι  γενόμενοι   φέρουσιν, ἵνα δῆλοι ὦσι κλεινοὶ
[11, 507]   γὰρ ἔφη τὸν Πλάτωνα κορώνην  γενόμενον   ἐπὶ τὴν κεφαλὴν (μου) ἀναπηδήσαντα
[11, 470]   Ἡρακλέα πίνοντα, ὅταν οὑτωσὶ λέγῃ·  Γενόμενος   δ´ ἔννους μόλις ᾔτησε κύλικα
[11, 508]   Πλάτωνος, ἑταῖρος Δίωνος (καὶ συμμαθητὴς  γενόμενος   καὶ συναποδημήσας αὐτῷ εἰς Συρακούσας,
[11, 496]   ἐπὶ τρυφῇ καὶ μαλακίᾳ διαβοήτου  γενομένου   ἱστορεῖ (Νίκανδρος Καλχηδόνιος ἐν
[11, 506]   καὶ τοὺς μεγίστους (παρ´ Ἀθηναίοις  γενομένους   Ἀριστείδην καὶ Θεμιστοκλέα, Μένωνα δὲ
[11, 509]   περὶ τῶν ἐπὶ τρυφῇ διαβοήτων  γενομένων.  
[11, 508]   πῶς; οὐκ ἄτοπον τριῶν Ἀθηναίων  γενομένων   νομοθετῶν τῶν γε δὴ γνωριζομένων,
[11, 483]   ἔνειμε συβώτης. Εὔμολπος δὲ ποτηρίου  γένος,   ἀπὸ τοῦ κυφὸν εἶναι. Σιμάριστος
[11, 486]   κατεσκευασμένας. Ἦν δὲ οὗτος τὸ  γένος   Βοιώτιος ἐξ Ἐλευθερῶν, υἱὸς Μύρωνος
[11, 485]   καλεῖσθαι. Ἀριστοφάνης δὲ καὶ Ἀπολλόδωρος  γένος   εἶναι κύλικος. Φερεκράτης Κραπατάλλοις· Τῶν
[11, 475]   Ἀμφιτρύωνι εἰκάσθη. ΚΑΛΠΙΟΝ. Ποτηρίου τι  γένος   Ἐρυθραίου, ὥς φησι Πάμφιλος. Εἶναι
[11, 506]   βασιλέως, (ὃν οὐ μόνον ἐπονείδιστον  γένος   ἔχειν, ἀλλ´ ὅτι καὶ ἀπέκτεινε
[11, 478]   Πάμφιλος δὲ ποτηρίου φησὶν εἶναι  γένος,   ἴδιον δ´ εἶναι Διονύσου. Πολέμων
[11, 485]   Φερεκράτους καὶ αὐτὸς εἶναί (φησι  γένος   κύλικος τὴν λεπαστήν. Μόσχος δ´
[11, 461]   φάσκων αὐτοὺς ἀπό τινος Κύλικος  γένος   Λυδοῦ, ἑνὸς τῶν Ἡρακλεῖ συστρατευσαμένων.
[11, 483]   τὸ τοιοῦτον (δὲ) τῆς ἀγωγῆς  γένος   καὶ νῦν δρᾶται παρά
[11, 467]   δεινόν, θεοί. Ἐστὶ καὶ  γένος   ὀρχήσεως, ὡς Ἀπολλοφάνης ἐν Δαλίδι
[11, 481]   καὶ μικρὰ Σιμάριστος. Δωρόθεος δέ·  Γένος   ποτηρίων βαθέων τὰ κυμβία καὶ
[11, 477]   τὸ ξύλινον ποτήριον. Εὔμολπος δὲ  γένος   τι ποτηρίου, ἴσως, φησίν, κατ´
[11, 467]   Σέλευκος δ´ εἰπὼν ἐκπώματος εἶναι  γένος   τὸν δεῖνον παρατίθεται Στράττιδος ἐκ
[11, 479]   ἀπολογίζεται. ~(Ἀπολλόδωρος δὲ ποτηρίου τι  γένος   ὑψηλὸν καὶ ἔγκοιλον. Πᾶν δὲ
[11, 499]   ὡς τριλάγυνον τὴν τῶν τριῶν  γενῶν   ἀμφιβολίαν ἔχει. Ἐρατοσθένης δέ φησι
[11, 465]   φράσθη παρακείμενα πατρὸς ἑοῖο τιμήεντα  γέρα,   μέγα οἳ κακὸν ἔμπεσε θυμῷ,
[11, 498]   Καὶ Ἄλεξις ἐν Λευκαδίᾳ· Οἴνου  γεραιοῖς   χείλεσιν μέγα σκύφος. Καὶ Ἐπιγένης
[11, 492]   περικαλλές, οἴκοθεν ἦγ´  γεραιός   Ἐν τῷ ῥά σφι κύκησε
[11, 487]   περικαλλές, οἴκοθεν ἦγ´  γεραιός,   χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον· οὔατα δ´
[11, 462]   καθαρόν. (Πάρκεινται δ´ ἄρτοι ξανθοὶ  γεραρή   τε τράπεζα τυροῦ καὶ μέλιτος
[11, 461]   βαστάσαι ἴσχυεν, Νέστωρ δ´  γέρων   ἀμογητὶ ἄειρε, (περὶ οὗ καὶ
[11, 493]   (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ δ´  γέρων   ἀμογητὶ ἄειρεν» ἀπὸ τοῦ μέσου
[11, 493]   (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ δ´  γέρων   ἀμογητὶ ἄειρεν, γράφει κατὰ λέξιν·
[11, 488]   πλεῖον ἐόν· Νέστωρ δ´  γέρων   ἀμογητὶ ἄειρεν. Ἐν τούτοις ζητεῖται
[11, 493]   (πλεῖον ἐόν, Νέστωρ δ´  γέρων   ἀμογητὶ ἄειρεν» οὐκ ἀκουστέον ἐπὶ
[11, 488]   τὸ ποτήριον, Νέστωρ δ´  γέρων   ἀμογητὶ ἄειρεν. Ταῦτα προθέμενος
[11, 493]   πλεῖον ἐόν, (Νέστωρ δ´  γέρων   ἀμογητὶ ἄειρεν, ὡς παντὸς ἀνθρώπου
[11, 493]   ἐξ ἀρχῆς συνεροῦμεν ἄλλος μὲν  γέρων   μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης πλεῖον ἐόν,
[11, 493]   ἀπὸ τοῦ μέσου ἐξελόντες τὸ  γέρων   τάξομεν τοῦ πρώτου στίχου πρὸς
[11, 478]   τοῦτο βαστάσας οἷον λικνοφορήσας τούτων  γεύεται.   (ΚΟΤΥΛΗ. Ἀριστοφάνης Κωκάλῳ· Ἄλλαι ὑποπρεσβύτεραι
[11, 476]   βαστάσας αὐτὸ οἷον λικνοφορήσας τούτων  γεύεται,   ὡς ἱστορεῖ Ἀμμώνιος ἐν γʹ
[11, 499]   λαγύνιον· ἔχον βαδίζειν εἰς τὰ  γεύμαθ´   ὑπὸ μάλης, καὶ τοῦτο πωλεῖν
[11, 481]   (κοὐχὶ χωροῦντ´ οὐδὲ κόγχην, ἐμφερῆ  γευστηρίοις·   σφίσι δέ γ´ αὐταῖσιν βαθείας
[11, 508]   μετασχεῖν, εἰ μή τις ἐπίσταιτο  γεωμετρεῖν   φιλοσοφεῖν. Ὅθεν Φιλίππου τὴν
[11, 460]   σκευοθήκη παρ´ Ἀριστοφάνει μὲν ἐν  Γεωργοῖς·   (Ὥσπερ κυλικείου τοὐθόνιον προπέπταται. Ἔστι
[11, 504]   ἅπερ καὶ τὰ τῶν ἐν  γῇ   φυομένων. (Καὶ γὰρ ἐκεῖνα, ὅταν
[11, 472]   ἂν Αὐτοκλῆς οὕτως μὰ τὴν  Γῆν   εὐρύθμως τῇ δεξιᾷ ἄρας ἐνώμα.
[11, 462]   οἴκαδ´ ἄνευ προπόλου, μὴ πάνυ  γηραλέος.   Ἀνδρῶν δ´ αἰνεῖν τοῦτον ὃς
[11, 499]   ὑπ´ οἰνοπώλου. Τὸ δ´ ἐν  Γηρυονηίδι   Στησιχόρου Ἔμμετρον ὡς τριλάγυνον τὴν
[11, 466]   τὸν Ἡρακλέα περαιωθῆναι ἐπὶ τὰς  Γηρυόνου   βόας ὁρμῶντα. Οἴδαμεν δὲ καὶ
[11, 485]   ἅθρουν μ´ ἐξέπιες. Ἐν δὲ  Γηρυτάδῃ·   ἦν δὲ (Τὸ πρᾶγμ´ ἑορτή.
[11, 463]   οἶνος καὶ τὴν τοῦ  γήρως   δυσθυμίαν φησὶ Θεόφραστος ἐν τῷ
[11, 478]   καὶ τὰ καρπώσιμα γίνεσθαι ἐπὶ  γῆς·   διὸ ἐκ τούτου σπένδεσθαι. Παγκράτης
[11, 482]   οὐκ ἀργυροῦν οὐδὲ λιθοκόλλητον, ἀλλὰ  γῆς   Κωλιάδος (γῆς) Τοῦτον δ´ ὁσάκις
[11, 462]   ἄκρᾳ τῇ νήσῳ πρὸς τῷ  Γῆς   Ὀλυμπίας ἱερῷ (ἐκτὸς τοῦ τείχους
[11, 464]   μετὰ γὰρ ἀρωμάτων συμφυραθείσης τῆς  γῆς   ὀπτᾶται. (Καὶ Ἀριστοτέλης δὲ ἐν
[11, 482]   οὐδὲ λιθοκόλλητον, ἀλλὰ γῆς Κωλιάδος  (γῆς)   Τοῦτον δ´ ὁσάκις ἐπί τι
[11, 462]   Οὔτι μάχας διέπειν Τιτήνων οὐδὲ  Γιγάντων   οὐδέ τι Κενταύρων, πλάσματα τῶν
[11, 475]   εἰς ὕψος ἀνήκουσα καὶ ὀξεῖα  γιγνομένη   ἐστὶν λεγομένη ἠλακάτη. Μνημονεύει
[11, 484]   κάθαρσιν καὶ τῆς ψυχῆς ἄνεσιν.  Γίγνονται   γάρ τινες ἡμῖν ἐκ τῶν
[11, 478]   τὰ θαύματα καὶ τὰ καρπώσιμα  γίνεσθαι   ἐπὶ γῆς· διὸ ἐκ τούτου
[11, 487]   ἐστὶ πλάστιγξ οὗτος κρατῶν  γίνεται.   {Β. Πῶς δ´ εἴσεταί τις
[11, 468]   φιάλην τὸ κέρας· οὐ γὰρ  γίνεται   διὰ πυρός. Λέγοι δ´ ἂν
[11, 467]   ἔχων φιάλιον τῷδε. {Β. Πολλὰ  γίνεται   ὅμοια. (ΓΥΑΛΑΣ. Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις
[11, 470]   ἤματα πάντα, οὐδέ ποτ´ ἄμπαυσις  γίνεται   οὐδεμία ἵπποισίν τε καὶ αὐτῷ,
[11, 491]   καθὸ συμφυῆ πάλιν ἐπὶ τέλει  γίνεται   τῆς ἀποστάσεως αὐτῶν. Ὅταν οὖν
[11, 488]   ἔρεισιν πάλιν συμφυεῖς εἰσιν. Καὶ  γίνεται   τὸν τρόπον τοῦτον τέτταρα ὦτα.
[11, 492]   δεκτικόν. Κυκεὼν γὰρ ἐν αὐτῷ  γίνεται·   (τοῦτο δ´ ἐστὶ πόσις ἐν
[11, 486]   ὀνομάτων οὐκ ἄν τις εὕροι  γινόμενον,   ἀλλ´ ἀπὸ πόλεων ἐθνῶν.
[11, 464]   κινναμώμου συνεψηθέντων· ἀφ´ ὧν τὸ  γινόμενον   τῷ οἴνῳ παραχυθὲν οὕτω τὰς
[11, 481]   κυλιχνᾶν ἀπὸ Τηιᾶν, ὡς διαφόρων  γινομένων   καὶ ἐν Τέῳ κυλίκων. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[11, 476]   τῶν βοῶν τῶν παρ´ αὐτοῖς  γινομένων   μεγάλα κέρατα φυόντων, ὡς χωρεῖν
[11, 480]   ὀξὺς ὁρώμενος. (Διάφοροι δὲ κύλικες  γίνονται   καὶ ἐν τῇ τοῦ συσσίτου
[11, 464]   μέρει φησίν· Αἱ Ῥοδιακαὶ χυτρίδες  γίνονται   σμύρνης, σχοίνου, ἀνήθου, κρόκου, βαλσάμου,
[11, 480]   κύλιξ ὑψοῦ κρέμαται περὶ πασσαλόφιν.  (Γλαύκων   δ´ ἐν ταῖς Γλώσσαις Κυπρίους
[11, 474]   τοὺς ἁδρούς, ταπεινὰ δὲ καὶ  γλαφυρὰ   πάντες ὡσπερεὶ αὐτὰ τὰ ποτήρι´,
[11, 465]   τὸν Διόνυσον, ὅτι μιχθὲν τὸ  γλεῦκος   τῷ ὕδατι τότε πρῶτον ἐπόθη
[11, 465]   τοῦ ἐν Λίμναις Διονύσου τὸ  γλεῦκος   φέροντας τοὺς Ἀθηναίους ἐκ τῶν
[11, 481]   φάρυγα. {Β. Δώσω πιεῖν. {Α.  Γλίσχρον   γέ μοὐστὶ τὸ σίαλον νὴ
[11, 500]   ἀλλὰ θυμὸς εὐμενὴς Μοῦσά τε  γλυκεῖα   καὶ Βοιωτίοισιν ἐν σκύφοισιν οἶνος
[11, 480]   ξυνῷ κεν εἴη συμπόταισίν τε  γλυκερὸν   καὶ Διωνύσοιο καρπῷ καὶ κυλίκεσσιν
[11, 486]   πάντων ἀπ´ ἐκείνης σοὶ τοῖχοι  γλυκερῶν   σῦλα φέρωσι πόθων. ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ. Ἐπιγένης
[11, 462]   ψυχρὸν δ´ ἐστὶν ὕδωρ καὶ  γλυκὺ   καὶ καθαρόν. (Πάρκεινται δ´ ἄρτοι
[11, 487]   Ἑπτὰ μαθαλίδας ἐπίχε´ ἡμῖν τῶ  γλυκυτάτω.   Πάμφιλος δέ φησι· Μήποτε ἐκπώματός
[11, 470]   σχήματος ὀνομασθέν, φησὶν Πάμφιλος ἐν  Γλώσσαις.   (ΘΗΡΙΚΛΕΙΟΣ. κύλιξ αὕτη ἐγκάθηται
[11, 479]   αὐτούς. Διόδωρος δ´ ἐν Ἰταλικαῖς  Γλώσσαις   καὶ Ἡράκλειτος, ὥς φησι Πάμφιλος,
[11, 487]   νίψασθαι πόσιν, ὡς Σέλευκος ἐν  Γλώσσαις.   Καλλίας δ´ ἐν Κύκλωψι· Καὶ
[11, 480]   πασσαλόφιν. (Γλαύκων δ´ ἐν ταῖς  Γλώσσαις   Κυπρίους φησὶ τὴν κοτύλην κύλικα
[11, 468]   ~(ΔΕΠΑΣΤΡΟΝ. Σιληνὸς καὶ Κλείταρχος ἐν  Γλώσσαις   παρὰ Κλειτορίοις τὰ ποτήρια καλεῖσθαι.
[11, 495]   νωδός. Κλείταρχος δὲ ἐν ταῖς  Γλώσσαις   πελλητῆρα μὲν καλεῖν Θεσσαλοὺς καὶ
[11, 475]   δ´ Κολοφώνιος ἐν ταῖς  Γλώσσαις   ποιμενικὸν ἀγγεῖον μελιτηρὸν τὴν κελέβην
[11, 473]   μέθυε. Κλείταρχος δ´ ἐν ταῖς  Γλώσσαις   τὸ κεράμιόν φησιν Ἴωνας κάδον
[11, 469]   τῷ περὶ Ἀττικῶν Ὀνομάτων  Γλωσσῶν.   Στέφανος δ´ κωμικὸς ἐν
[11, 476]   δ´ Παριανὸς ἐν τρίτῳ  Γλωσσῶν   τὸ κίσσινον ποτήριον σημαίνειν παρ´
[11, 468]   ἐν τοῖς Ἀττικοῖς Ὀνόμασιν  Γλώτταις   προθεὶς καλπίς φησι· Δακτυλωτὸν ἔκπωμα
[11, 466]   δέπας μεστὸν κύκλῳ χορεῦον ἕλκουσι  γνάθοις   ὁλκῆς ἀπαύστοις, παντελῶς ἐστραμμένον (τἄνω
[11, 484]   τούτῳ χρώμενοι ῥύμματι πλύνουσιν οἱ  γναφεῖς.   (Τρία δὲ παραφύλαττε ὅταν κωθωνίζῃ·
[11, 494]   μὲν οἶνος ὄξος αὑτὸν εἶναι  γνήσιον,   (τὸ δ´ ὄξος οἶνον αὑτὸ
[11, 504]   καὶ τὰ σώματα καὶ αἱ  γνῶμαι   σφαλοῦνται, καὶ οὐδ´ ἀναπνεῖν μὴ
[11, 496]   ἧττον ἂν καὶ σώματα καὶ  γνώμας   σφάλλειν· νῦν δὲ τὸ μὲν
[11, 508]   γενομένων νομοθετῶν τῶν γε δὴ  γνωριζομένων,   Δράκοντος καὶ αὐτοῦ τοῦ Πλάτωνος
[11, 509]   (Πλάτωνά τε αὐτὸν καὶ τῶν  γνωρίμων   τινὰς κεκωμῴδηκεν ὡς καὶ ἐπ´
[11, 509]   καὶ παρὰ φύσιν κυριεύσαντες διὰ  γοητείαν   νῦν εἰσιν περίβλεπτοι· ὥσπερ καὶ
[11, 487]   βαλόντι χάλκειον κάρα. Ἀντιφάνης Ἀφροδίτης  Γοναῖς·   Ἐγὼ ´πιδείξω καθ´ ἕν· ὃς
[11, 460]   γονάτων καὶ οὐχὶ παρὰ τοῖς  γόνασιν   ἔστησεν. Ἡμεῖς οὖν μὴ διατρίβωμεν,
[11, 479]   κοιλάναντες τὰς χεῖρας δέχονται τὰ  γόνατα   τῶν νενικηκότων οἱ νενικημένοι καὶ
[11, 460]   παυομένῳ δόρποιο) ἐκάθισεν ἐπὶ τῶν  γονάτων   καὶ οὐχὶ παρὰ τοῖς γόνασιν
[11, 507]   ψυχὴ Ἄιδόσδε κατῆλθεν ὃν πότμον  γοόωσα,   λιποῦς´ ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην. Εἰ
[11, 505]   ὀνόματι, (ἔτι δ´ Ἱππίαν καὶ  Γοργίαν   καὶ Παρμενίδην καὶ ἑνὶ διαλόγῳ
[11, 505]   (Λέγεται δὲ ὡς καὶ  Γοργίας   αὐτὸς ἀναγνοὺς τὸν ὁμώνυμον αὑτῷ
[11, 505]   καλός τε καὶ χρυσοῦς  Γοργίας,   ἔφη Γοργίας· καλόν
[11, 505]   καὶ χρυσοῦς Γοργίας, ἔφη  Γοργίας·   καλόν γε αἱ Ἀθῆναι
[11, 508]   τοὺς Τιμαίους αὐτοῦ καὶ τοὺς  Γοργίας,   (καὶ τοὺς ἄλλους δὲ τοὺς
[11, 505]   Ὡς ἐπεδήμησε, φησί, ταῖς Ἀθήναις  Γοργίας   μετὰ τὸ ποιήσασθαι τὴν ἀνάθεσιν
[11, 506]   Σοφοκλέους περιέχει καταδρομήν, δὲ  Γοργίας   οὐ μόνον ἀφ´ οὗ τὸ
[11, 505]   δέ φασιν ὡς ἀναγνοὺς  Γοργίας   τὸν Πλάτωνος διάλογον πρὸς τοὺς
[11, 504]   μικρὰ ἐπιψακάζωσιν, ἵνα καὶ ἐγὼ  Γοργιείοις   ῥήμασιν εἴπω, (οὕτως οὐ βιαζόμενοι
[11, 505]   Ἕρμιππος δὲ ἐν τῷ περὶ  Γοργίου   Ὡς ἐπεδήμησε, φησί, ταῖς Ἀθήναις
[11, 491]   Καὶ Σιμμίας δ´ ἐν τῇ  Γοργοῖ   φησιν· Αἳ θέρος ὠκεῖαι πρόπολοι
[11, 483]   δὲ σκόροδα καὶ κρόμμυα. (Ἡνίοχος  Γοργόσι·   Πιεῖν πιεῖν τις ἐγχείτω λαβὼν
[11, 502]   καὶ κύλιξ φιλοτησία. ΧΟΝΝΟΙ. Παρὰ  Γορτυνίοις   ποτηρίου εἶδος, ὅμοιον θηρικλείῳ, χάλκεον·
[11, 466]   θεοφιλὲς δὲ τὸ ποτήριον· χρυσέοις  γοῦν   δεπάεσσιν ἀλλήλους δεξιοῦνται. Ἐλευθέριον δέ,
[11, 476]   τῶν κεράτων κατασκευή. Καλοῦσι  γοῦν   ἔνιοι ταῦτα ῥυτά. Καὶ τῶν
[11, 479]   οὕτως ὠνόμαζον οἱ ἀρχαῖοι. Πολέμων  γοῦν   ὅστις ἐστὶν ποιήσας
[11, 502]   ἑταιρικὸν συνευωχούμενον φιλοτήσιον. Ἀριστοφάνης· Ἐπτάπους  γοῦν   σκιά ´στιν· ´πὶ
[11, 480]   διάφορον πρὸς τὰς Ἀττικάς. Φοξαὶ  γοῦν   ἦσαν τὸ χεῖλος, (ὡς Σιμωνίδης
[11, 484]   διηθούμενον οὖρόν ἐστιν δριμύ. Τὰ  γοῦν   ἱμάτια τούτῳ χρώμενοι ῥύμματι πλύνουσιν
[11, 501]   Ἰωνική ἐστι καὶ ἀρχαία. Ἔτι  γοῦν   καὶ νῦν οὕτως Μασσαλιῆται τιθέασι
[11, 506]   τῆς βασιλείας αἴτιον γενέσθαι. Γράφει  γοῦν   Καρύστιος Περγαμηνὸς ἐν τοῖς
[11, 466]   σπένδουσι γὰρ ἐν αὐτῷ. (Λέγει  γοῦν   Ὅμηρος δέπας, δι´ οὗ Διὶ
[11, 463]   ἔχοιμ´ ἄν σοι φράσαι· ἔγνωκα  γοῦν   οὕτως ἐπισκοπούμενος εἶναι μανιώδη πάντα
[11, 464]   Πραγματείᾳ τοῖς πλείστοις προσάπτειν. Καλεῖσθαι  γοῦν   τὴν μὲν γυναικομανίαν, τὴν δ´
[11, 476]   κέρατα ἔπινον ἐξ αὐτῶν. Ἔστι  γοῦν   τοῦτο εὑρεῖν ἐν τοῖς Δημιοπράτοις
[11, 460]   ῥά οἱ Εὐρύκλεια φίλοις ἐπὶ  γούνασι   θῆκε παυομένῳ δόρποιο) ἐκάθισεν ἐπὶ
[11, 466]   ἐν τῷ ιϚ Νόστων. Περὶ  Γρᾶ   διηγούμενος τοῦ τὴν ἀποικίαν εἰς
[11, 485]   μειρακίων πινόντων· ὁμοῦ δ´ ἄλλων  γρᾴδι´   ἦν μεγάλαισιν οἴ– νου χαίροντα
[11, 478]   (ΚΟΤΥΛΗ. Ἀριστοφάνης Κωκάλῳ· Ἄλλαι ὑποπρεσβύτεραι  γρᾶες   Θασίου μέλανος μεστὸν κεραμευομέναις κοτύλαις
[11, 466]   τοῦ θεοῦ καλεῖ πάλαι τὸ  γράμμα   φαίνων, δέλτ´, ἰῶτα καὶ τρίτον
[11, 466]   ἐντετορευμένην πόρθησιν, ἔχοντα ἐπίγραμμα τόδε·  γραμμαὶ   Παρρασίοιο, τέχνα Μυός. Ἐμμὶ δὲ
[11, 489]   γεγονέναι· (ἐστὶ δὲ ἀργύρεον, χρυσοῖς  γράμμασιν   ἐντετυπωμένα ἔχον τὰ Ὁμηρικὰ ἔπη.
[11, 466]   ἐντετυπωμένα ἔχον τὰ ἔπη χρυσοῖς  γράμμασιν,   ὡς τὸ Νέστορος ὄν. Ἀχαιὸς
[11, 466]   συντεθλασμένον σφόδρα, ἔχον κύκλῳ τε  γράμματ´.   {Β. Ἆρά γ´ ἕνδεκα χρυσᾶ
[11, 466]   τῶν σκύφων. (ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΝ ΕΚΠΩΜΑ τὸ  γράμματα   ἔχον ἐγκεχαραγμένα. Ἄλεξις· (Τὴν ὄψιν
[11, 466]   ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Τοιοῦτον εἴδομεν ποτήριον  γραμματικὸν   ἀνακείμενον ἐν Καπύῃ τῆς Καμπανίας
[11, 467]   ἐν Νεοττίδι οὕτως· (Μισῶ κάκιστον  γραμματικὸν   ἔκπωμ´ ἀεί. Ἀτὰρ ὡς ὅμοιον
[11, 466]   ὅμοιον τοῖς μακροτέροις τῶν σκύφων.  (ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΝ   ΕΚΠΩΜΑ τὸ γράμματα ἔχον ἐγκεχαραγμένα.
[11, 481]   Μνησιβούλου φησὶ δὲ Δίδυμος  γραμματικὸς   ἐπίμηκες εἶναι τὸ ποτήριον καὶ
[11, 486]   περὶ Ἀκροπόλεως. Ἀγνοεῖ δ´  γραμματικὸς   ὅτι τὸν τοιοῦτον σχηματισμὸν ἀπὸ
[11, 486]   εἰργασμένα. Ὅπερ ἐξηγούμενος Δίδυμος  γραμματικὸς   τὰς ὑπὸ Λυκίου φησὶ κατεσκευασμένας.
[11, 467]   ἀπὸ στομάτων. Μνημονεύει δὲ τοῦ  γραμματικοῦ   ἐκπώματος ὡς οὕτως καλουμένου Εὔβουλος
[11, 504]   ἑρπούσης κύκλῳ. Αἰτοῦντος δὲ τοῦ  γραμματικοῦ   Λεωνίδου μεῖζον ποτήριον καὶ εἰπόντος
[11, 466]   ἐν Ὀμφάλῃ καὶ αὐτὸς περὶ  γραμματικοῦ   ποτηρίου ποιεῖ τοὺς Σατύρους τάδε
[11, 490]   τοῦ κατὰ τὴν πρόσθεσιν τοῦ  γράμματος·   ἔπειτα δ´ ὅτι τὸ τρήρωνες
[11, 486]   ὡς καὶ παρὰ τῷ Δημοσθένει  γραπτέον   Λυκιοεργέας, ἵν´ ἀκούηται τὰ ἐν
[11, 471]   γεμίσω ς´ ἐγώ. Γραῦ Θεολύτη,  γραῦ.   {ΘΕΟΛ. Τί με καλεῖς σύ,
[11, 471]   Δεῦρο δή, γεμίσω ς´ ἐγώ.  Γραῦ   Θεολύτη, γραῦ. {ΘΕΟΛ. Τί με
[11, 499]   Ἀνασῳζομένοις· Λάγυνον ἔχω κενόν,  γραῦ,   θύλακον δὲ μεστόν. Λυγκεὺς δ´
[11, 485]   δὲ ἐν Ἀσκληπιῷ· Τὴν δὲ  γραῦν   τὴν ἀσθενοῦσαν πάνυ πάλαι, τὴν
[11, 466]   κεὐθὺ τοῦ καρχησίου ἄνελκε τὴν  γραῦν,   τὴν νέαν δ´ ἐπουρίσας πλήρωσον,
[11, 467]   σκύφοι, ῥυτά· {Β. Ποτήρι´  γραῦς,   ἄλλο δ´ οὐδὲ ἓν βλέπει.
[11, 494]   Ἀντιφάνης ἐν Μύστιδι διὰ τούτων·  γραῦς   ἐστι φίλοινος ἐπαινοῦσα κύλικα μεγάλην
[11, 504]   Μενάνδρου ἐκ Περινθίας· Οὐδεμίαν  γραῦς   ὅλως κύλικα παρῆκεν, ἀλλὰ πίνει
[11, 461]   τὴν Ἑλλάδα τόποις οὔτ´ ἐν  γραφαῖς   οὔτ´ ἐπὶ τῶν πρότερον εὑρήσομεν
[11, 473]   χάρις, ὥστε φίλει καὶ  γράφε   καὶ μέθυε. Κλείταρχος δ´ ἐν
[11, 470]   (ΗΘΑΝΙΟΝ. Ἑλλάνικος ἐν Αἰγυπτιακοῖς οὕτως  γράφει·   Αἰγυπτίων ἐν τοῖς οἴκοις κεῖται
[11, 480]   Ἑρμῶναξ δ´ ἐν Συνωνύμοις οὕτως  γράφει·   Ἄλεισον, ποτήριον, κύπελλον, ἄμφωτις, σκύφος,
[11, 506]   Φιλίππῳ τῆς βασιλείας αἴτιον γενέσθαι.  Γράφει   γοῦν Καρύστιος Περγαμηνὸς ἐν
[11, 486]   (Ἐν δὲ τῷ πρὸς Τιμόθεον  γράφει·   (Δίδωσιν ἀποθεῖναι τῷ Φορμίωνι μετὰ
[11, 477]   ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Αἰτωλικῶν  γράφει·   Ἐν τῇ ἱεροποιίῃ τοῦ Διδυμαίου
[11, 499]   ἐν τῇ πρὸς Διαγόραν Ἐπιστολῇ  γράφει·   Καθ´ ὃν χρόνον ἐπεδήμησας ἐν
[11, 483]   πομπὴν καὶ καταλέγων πολλὰ ἐκπώματα  γράφει   καὶ τάδε· Κώθωνες διμέτρητοι βʹ
[11, 479]   διεξιὼν περὶ τῶν ἐπιχωρίων δείπνων  γράφει   καὶ ταῦτα· Καθαγισάντων ταῦτα ἐν
[11, 465]   ὀγδόῳ Παιδείας περὶ Περσῶν λέγων  γράφει   καὶ ταῦτα· Καὶ μὴν ἐκπώματα
[11, 507]   πάντας τοῦ Πλάτωνος κακοηθείας λέγων  γράφει   καὶ ταῦτα· Μετὰ τὴν Σωκράτους
[11, 466]   Ποσειδῶνι εἰς τὸ πέλαγος παρθένον,  γράφει   καὶ ταῦτα· Μυθολογοῦσι δὲ (περὶ)
[11, 479]   ἐν Ὀλυμπίᾳ λέγων Μεταποντίνων ναοῦ  γράφει   καὶ ταῦτα· Ναὸς Μεταποντίνων, ἐν
[11, 502]   κυνικὸς ἐν τῷ Συμποσίῳ οὑτωσὶ  γράφει·   Κἀν τοσούτῳ πρόποσιν αὐτῷ βαρεῖαν
[11, 493]   δ´ γέρων ἀμογητὶ ἄειρεν,  γράφει   κατὰ λέξιν· Νῦν τὸ μὲν
[11, 467]   Γυάλας ποτηρίου εἶδος, ὡς Μαρσύας  γράφει   ἱερεὺς τοῦ Ἡρακλέους οὕτως·
[11, 505]   ἐν τῷ περὶ Ποιητῶν οὕτως  γράφει·   Οὐκοῦν οὐδὲ ἐμμέτρους τοὺς καλουμένους
[11, 494]   εἰργασμένον. Μενεσθένης ἐν δʹ Πολιτικῶν  γράφει   οὕτως· Ἀλβατάνης δὲ στρεπτὸν καὶ
[11, 483]   κεραμέοις ἀγγείοις ἐχρῶντο οἱ Λακεδαιμόνιοι  γράφει   οὕτως· Ἀλλὰ μὴν ὅτι ἀρχαικὸν
[11, 476]   παρὰ τῷ Θρᾳκὶ Σεύθῃ συμπόσιον  γράφει   οὕτως· (Ἐπεὶ δὲ Ξενοφῶν σὺν
[11, 478]   Πτολεμαίδος τῆς ἐν Αἰγύπτῳ πόλεως  γράφει   οὕτως· Κυλίκων Κονωνείων ζεῦγος καὶ
[11, 495]   δ´ ἐν δευτέρῳ Ἀττικῆς Διαλέκτου  γράφει   οὕτως· Οἱ χόες πελίκαι, καθάπερ
[11, 500]   περὶ τοῦ ἀερομέλιτος καλουμένου διαλεγόμενος  γράφει   οὕτως· Σὺν τοῖς φύλλοις δρέποντες
[11, 483]   Κριτίας δ´ ἐν Λακεδαιμονίων Πολιτείᾳ  γράφει   οὕτως· Χωρὶς δὲ τούτων τὰ
[11, 498]   Ὁμήρῳ δ´ Ἀριστοφάνης Βυζάντιος  γράφει·   Πλησάμενος δ´ ἄρα οἱ δῶκε
[11, 508]   πείσει λέγων ταῦτα καὶ  γράφειν   καὶ μὴ ταὐτὰ ποιεῖν τοῖς
[11, 505]   Ἀλεξαμενοῦ τοῦ Τηίου τοὺς πρώτους  γραφέντας   τῶν Σωκρατικῶν διαλόγων, ἄντικρυς φάσκων
[11, 476]   Κυθήριος ἐν τῷ ἐπι  γραφομένῳ   Δείπνῳ φησίν Πίνετο νεκτάρεον πῶμ´
[11, 467]   σημαίνειν διὰ τοῦ οὖ μόνου  γράφουσι.   Παραπλησίως δὲ καὶ τὸ εἶ
[11, 467]   Παραπλησίως δὲ καὶ τὸ εἶ  γράφουσιν   καὶ ὅταν καθ´ αὑτὸ μόνον
[11, 473]   Ἀντικλείδης (φησὶν ἐν τῷ Ἐξηγητικῷ  γράφων   οὕτως· Διὸς κτησίου σημεῖα ἱδρύεσθαι
[11, 495]   οὕτω (καλουμένων τινῶν ποτηρίων μέμνηται  γράφων   οὕτως· Ἦσαν δὲ καὶ ὀνύχινοι
[11, 482]   κυαθῶδες ἀγγεῖον τὸ κυμβίον παραδίδωσι  γράφων   οὕτως· Θαυμάζουσι δὲ οἱ αὐτοὶ
[11, 477]   (τὸ Ὁμηρικὸν κισσύβιον κυμβίον ἔφη  γράφων   οὕτως· Καὶ αὐτὸν Ὀδυσσεὺς ὁρῶν
[11, 471]   Ἱστοριῶν θηρικλείαν καλεῖ τὴν κύλικα  γράφων   οὕτως· Πολύξενός τις τῶν ἐκ
[11, 496]   Παιδείας προχοίδας τινὰς λέγει (κύλικας)  γράφων   ὧδε (ὁ δὲ λόγος ἐστὶν
[11, 508]   Πλάτων οὐ τοῖς οὖσιν ἀνθρώποις  γράψαι   τοὺς νόμους, ἀλλὰ τοῖς ὑπ´
[11, 496]   αὐτῶν καὶ τὸν Πειρίθουν  γράψας,   εἴτε Κριτίας ἐστὶν τύραννος
[11, 505]   ποίησιν, αὐτὸς δὲ τοὺςδιαλόγους μιμητικῶς  γράψας,   ὧν τῆς ἰδέας οὐδ´ αὐτὸς
[11, 478]   ἀγαπητὸν ποικίλον, ~Πέρσας ἔχον καὶ  γρῦπας   ἐξώλεις τινὰς (τῶν Περσικῶν {Β.
[11, 467]   Νικοστράτην τιν´ ἤγαγον πρῴην σφόδρα  γρυπήν,   Σκοτοδίνην ἐπικαλουμένην, ὅτι (δεῖνόν ποτ´
[11, 496]   ἀργυρᾶ ἦν, δύο δὲ χρυσᾶ,  γρύψ,   τὸ δ´ ἕτερον Πήγασος. ΡΥΣΙΣ
[11, 467]   τὴν πόλιν, ὑπαντᾶν οἴνου πλήρη  γυάλαν   ἔχοντά τινα, τὸν δὲ λαβόντα
[11, 467]   οὕτω φησὶ καλεῖν τὰ ποτήρια,  γυάλας.   Παρθένιος δ´ τοῦ Διονυσίου
[11, 467]   τοῖς ἱστορικοῖς Λέξεων ζητουμένων φησί·  Γυάλας   ποτηρίου εἶδος, ὡς Μαρσύας γράφει
[11, 467]   τῷδε. {Β. Πολλὰ γίνεται ὅμοια.  (ΓΥΑΛΑΣ.   Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις Μεγαρέας οὕτω
[11, 473]   δὲ κείμενον στρωματέα τε καὶ  γύλιον   αὐτοῦ. (Εὔβουλος δ´ ἐν Παμφίλῳ
[11, 483]   εἰς στρατείαν καὶ εὐφορώτατον ἐν  γυλιῷ.   Οὗ δὲ ἕνεκα στρατιωτικόν, πολλάκις
[11, 467]   ἐστὶν εἴδη θηρικλείων τῶν καλῶν,  γύναι   δικότυλοι, τρικότυλοι, δεῖνος μέγας χωρῶν
[11, 509]   δεσποτῶν χαρισάμενος καὶ τὰς ἐκείνων  γυναῖκας   συνῴκισεν πρὸς γάμου κοινωνίαν, ταῦτ´
[11, 501]   τῶν ὀμφαλῶν τῶν ἐν ταῖς  γυναικείαις   πυέλοις, ὅθεν τοῖς σκαφίοις ἀρύουσιν.
[11, 471]   βάθος; που κατειδὼς τὴν  γυναικείαν   φύσιν, ὡς οὐχὶ μικροῖς ἥδεται
[11, 474]   νὴ Δί´. Ὅτι δὲ καὶ  γυναικεῖον   κοσμάριόν ἐστιν κάνθαρος Ἀντιφάνης εἴρηκεν
[11, 480]   Σώφρων ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ μίμῳ  Γυναῖκες   αἳ τὰν θεὸν φαντὶ ἐξελᾶν·
[11, 481]   Ὅτι δὲ μεγάλοις ποτηρίοις αἱ  γυναῖκες   ἐχρῶντο αὐτὸς εἴρηκε Φερεκράτης
[11, 464]   τοὺς φιλοδόξους, (καθάπερ τοὺς φιλογύνας  γυναικομανεῖς   καὶ τοὺς φιλόρνιθας ὀρνιθομανεῖς, τὸ
[11, 464]   προσάπτειν. Καλεῖσθαι γοῦν τὴν μὲν  γυναικομανίαν,   τὴν δ´ ὀρτυγομανίαν. Τινὲς δὲ
[11, 469]   Δήλῳ χρυσῆν ἡδυποτίδα Ἐχενίκης ἐπιχωρίας  γυναικός,   ἧς μνημονεύει καὶ ἐν τῇ
[11, 505]   παραδούς τε τοὺς παῖδας ταῖς  γυναιξὶ   τρέφειν Πάλιν μὲν Ξενοφῶν
[11, 492]   Ἐν τῷ ῥά σφι κύκησε  γυνὴ   εἰκυῖα θεῇσιν οἴνῳ Πραμνείῳ, ἐπὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philipe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 10/01/2008