Livre, pages |
[10, 427] |
γένει
θέμις.
{Α.
Καλῶς
μὲν
|
οὖν |
ἄγειν
Σκύθῃ
πιεῖν.
(Ἦσαν
δ´ |
[10, 419] |
συμμετρίας
τὸ
ἄριστον.
Ὅτε
μὲν
|
οὖν |
ἀκούσειαν
λάχανον
ἢ
τάριχος,
ἀνεχώρουν, |
[10, 429] |
Τάχα
δὴ
τάχα
τοὶ
μὲν
|
οὖν |
ἀπωλαυοντο,
τοὶ
δὲ
παράπληκτον
χέον |
[10, 444] |
ἀναστὰς
ἔτυχεν
ὧν
ἠβούλετο.
Καλῶς
|
οὖν |
ἄρα
καὶ
Ἀριστοφάνης
Ἀφροδίτης
γάλα |
[10, 411] |
πολλὸς
ἐν
καιρῷ
χρόνος.
Τοιοῦτον
|
οὖν |
αὐτὸν
ὑποστησάμενοι
ταῖς
ἀδηφαγίαις
καὶ |
[10, 443] |
ἄξιον
τῶν
ἀναλωμάτων
ποιοῦντας.
~Ἔπαυσεν
|
οὖν |
αὐτοὺς
τούτων
(Κλεομένης
ὁ
τύραννος, |
[10, 434] |
οἱ
τῶν
Περσῶν
βασιλεῖς·
μήποτ´
|
οὖν |
διὰ
τοῦτο
οὐδὲ
πρὸς
τὰ |
[10, 452] |
Λιμὸς
ἔχων
γυναικὸς
μορφήν.
Φανερὸν
|
οὖν |
ἐγένετο
πᾶσιν
ὅτι
δέκα
ἡμέρας |
[10, 430] |
φυτεύσῃς
πρότερον
δένδριον
ἀμπέλω.
Πῶς
|
οὖν |
ἔμελλεν
ὁ
ἐπὶ
τοσοῦτον
φιλοπότης |
[10, 443] |
πίνοντος
διαλεγόμενός
φησιν·
Ὁ
μὲν
|
οὖν |
ἐμὸς
υἱός,
οἷον
ὑμεῖς
ἀρτίως
|
[10, 443] |
βῶλος,
ἄροτρον,
γηγενὴς
ἄνθρωπος.
Χαλεπὸν
|
οὖν |
ἐστιν,
ἄνδρες
φίλοι,
τὸ
μεθύειν· |
[10, 423] |
οὕτως·
Παραδεδειπνημένος,
παῖδες,
πάλαι.
(Τοῖς
|
οὖν |
θεοῖς
κατὰ
τὸν
Πλάτωνα,
ὡς |
[10, 456] |
ἱερῷ
μακρὰν
τῆς
θαλάσσης.
Ὑδρεύεσθαι
|
οὖν |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
καὶ
τοὺς |
[10, 457] |
τῷ
ὄνῳ
χοίνικα
κριθῶν.
Τοῦτ´
|
οὖν |
κἀν
τῷ
ποιήματι
λέγεσθαι,
καὶ |
[10, 458] |
τὸ
φιλεῖν
ἀλλήλους.
~Ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
Κλέαρχος
εἴρηκε.
Καὶ
ἃ
προβάλλειν |
[10, 426] |
Τέτταρα
καὶ
δύο.
Ἡ
δ´
|
οὖν |
κρᾶσις
αὕτη
παρὰ
τὸ
ἔθος |
[10, 455] |
ἔστ´
ἀριθμοῖο
πάις.
Φανερᾷ
μὲν
|
οὖν |
λέγει
τῇ
Δήλῳ,
ἥτις
ὑπὸ |
[10, 443] |
ἔσχεν
ἡ
φύσις.
Οὐ
χρὴ
|
οὖν |
μεθύειν.
καὶ
γὰρ
~Ὅταν
δημοκρατουμένη |
[10, 413] |
κρέα
τόνδε
κόψας
πάντα
κατ´
|
οὖν |
μοῦνος
ἐδαίσατό
νιν.
Ἀστυάναξ
δ´ |
[10, 449] |
τούτων
τὴν
φορὰν
οὐδείς.
Σαφῶς
|
οὖν |
ὅ
τι
φέρων
τις
μὴ |
[10, 452] |
πολιορκούμενοι
διὰ
τὸν
λιμόν.
Συνέντες
|
οὖν |
οἱ
Λάκωνες
τὸ
λεχθὲν
ἐβοήθησαν |
[10, 459] |
τι
παραφέρειν
ποτήριον.
{Β.
Οἶσθ´
|
οὖν |
ὅπως
δεῖ
τοῦτό
ς´
ἐκπιεῖν; |
[10, 452] |
πέρας
ζωῆς
ὁ
θάνατος·
τοῦτον
|
οὖν |
οὐκ
ἐᾷ
μετὰ
λύπης
καὶ |
[10, 428] |
καὶ
τὰ
δέοντα
ποιεῖς,
ἀλλ´
|
οὖν |
οὐκ
εἰδώς
γε
ποιεῖς,
~ὡς |
[10, 449] |
{Β.
Καλλίστρατος.
{Α.
Πρωκτὸς
μὲν
|
οὖν |
οὗτος.
{Β.
Σὺ
δὲ
ληρεῖς |
[10, 439] |
τὸν
πρὸς
Ῥωμαίους
πόλεμον.
(Ἐρασθεὶς
|
οὖν |
παρθένου
Χαλκιδικῆς
κατὰ
τὸν
τοῦ |
[10, 431] |
θεοῦ
ἑορταῖς
οὐδ´
ἀσφαλές,
οὔτ´
|
οὖν |
περὶ
γάμους
ἐσπουδακότα,
ἐν
οἷς |
[10, 431] |
καὶ
κάδοις·
{Α.
Θάνατος
μὲν
|
οὖν. |
Πίνειν
δ´
εἰς
μέθην,
φησὶν |
[10, 423] |
προθυμητέον
ὡς
κάλλιστα
συμμιγνύναι.
Ὥρα
|
οὖν |
πίνειν
ἡμῖν
ἐστι,
καὶ
τῶν |
[10, 437] |
καὶ
τῷ
τρίτῳ
δέκα.
Τῶν
|
οὖν |
πιόντων
τὸν
οἶνον
παραχρῆμα
μὲν |
[10, 415] |
πολυπότην,
ἔτι
δὲ
γαστρίμαργον.
Τοῦτον
|
οὖν |
ποτε
νυκτὸς
τὴν
ἑαυτοῦ
γυναῖκα |
[10, 423] |
καλῶν
καὶ
ποικίλων
ἐκπωμάτων.
(Δοθέντος
|
οὖν |
ποτηρίου
μεγάλου
ἔφη·
ἀλλ´
ἀκρατέστερόν |
[10, 438] |
παροῦσιν
ἔπινον
προθυμότερον.
Τῇ
μὲν
|
οὖν |
πρώτῃ
τῶν
ἡμερῶν
ὁ
Λακύδης |
[10, 456] |
χαλκεῖον
δοθῆναι
τὸν
πέλεκυν·
τὸν
|
οὖν |
Σιμωνίδην
ἔτι
νέον
ὄντα
βαδίσαι |
[10, 420] |
ἀγαθὸν
ὥσπερ
οὐδ´
ἐγώ.
Ἀνάστηθι
|
οὖν |
σύ,
Ἀρίδεικες·
σὺ
δὲ
ἀπελθὼν |
[10, 442] |
Ταῦτ´
ἐστι
τἀναλώματ´.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
τάδε
προσοίσετ´,
εἰσέλθοιτ´
ἄν·
εἰ |
[10, 449] |
σαφῆ
λέγω
μαθεῖν.
{Β.
Τίς
|
οὖν |
τοιαύτην
παῖς
ἔχων
ἔσται
φύσιν; |
[10, 457] |
φορέοντα
Διὸς
κούρα
βασιλεῦσιν.
Ὑπαρχόντων
|
οὖν |
τούτων
ταχθῆναί
φασι
τῷ
μὴ |
[10, 439] |
τῇ
παιδὶ
ὄνομα
Εὔβοιαν.
Ἡττηθεὶς
|
οὖν |
τῷ
πολέμῳ
ἔφυγεν
εἰς
Ἔφεσον |
[10, 426] |
ἔφη
Ξέναρχος
ἐν
Διδύμοις.
Αἰτούντων
|
οὖν |
τῶν
μὲν
πλέον
οἴνου,
τῶν |
[10, 430] |
´νέχεέν
σοι;
{Α.
Παντάπασι
μὲν
|
οὖν |
ὕδωρ.
{Β.
Τί
εἰργάσω;
πῶς, |
[10, 446] |
αὐτῆς
ἐστιν
ἐμπείρως
ἔχων,
πῖθι
|
οὖν, |
ὦ
ἑταῖρε.
Καὶ
Μὴ
μεστὰς |
[10, 446] |
πίε’
(καὶ
πῖνε)
καὶ
σὺ
|
οὖν, |
ὦ
ἑταῖρε,
κατὰ
τὸν
Ἄλεξιν, |
[10, 423] |
τοῦ
γλυκυτάτου
βασιλέως
διμοιρίαν.
Ἐμοὶ
|
οὖν, |
ὦ
παῖ,
ζωρότερον
κέραιρε·
οὔπω |