Livre, pages
[10, 431]	τις ὑποχεῖν ἀνεβόα καὶ δώδεκα	κυάθους,	ἕως κατέσεισε φιλοτιμούμενος. (Κατασείειν δὲ
[10, 423]	λαβών. Ἐνεχεάμην ἄκρατον· ἔγχει, παιδίον,	κυάθους	θεῶν τε καὶ θεαινῶν μυρίους·
[10, 426]	Ἕλλησι πίνουσιν τρεῖς πρὸς ἕνα	κυάθους.	Οἳ δ´ ἐπιτεταμένως χρώμενοι τῷ
[10, 430]	καὶ καθ´ ἕνα καὶ δύο	κυάθους	πίνειν; αὐτὸ γοῦν τὸ ποιημάτιον,
[10, 431]	ὁ Σινωπεὺς ἐν Αὐλητρίδι· Ἐπὰν	κυάθους	πίνῃ τις, ὦ Κρίτων, δέκα
[10, 431]	γάρ, ἀλλὰ δήμιος ὁ Χαιρέας,	κυάθους	προπίνων εἴκοσιν. Διόδωρος δ´ ὁ
[10, 424]	Εἰρήνῃ Ἀριστοφάνους· Ὑπωπιασμέναι ἁπαξάπασαι καὶ	κυάθους	προσκείμεναι· τὰ γὰρ ὑπώπια τοῖς
[10, 424]	δευτέρῳ Σίλλων ἀρυσαίνας κέκληκε τοὺς	κυάθους	φάσκων οὑτωσί· Ἀπληστοίνους τ´ ἀρυσαίνας,
[10, 427]	ὕδατος, τὰ πέντε δ´ οἴνου	κυάθους,	ὡς ἀνυβρίστως ἀνὰ δηὖτε βασσαρήσω.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007