Livre, pages
[4, 159]	τῆς φακῆς λεχθέντα χλευάζουσιν, ἐν	νῷ	ἔχοντες τὰ εἰρημένα Φερεκράτει ἐν
[4, 150]	δείπνῳ Κακὸν κακῶς σε, ἔφη,	ὦ	Αἰγύπτιε, ἀπολέσειαν οἱ θεοί, ὅστις
[4, 160]	ἑστιάτωρ Λαρήνσιος καὶ αὐτὸς ἔφη·	Ὦ	ἄνδρες κύνες οἱ κατὰ τὴν
[4, 155]	τάξις ἐγένετο, ἀναστὰς εἶπε· πότερον,	ὦ	βασιλεῦ, κακῶς ὀρχούμενόν με θεάσασθαι
[4, 150]	(Εἰ δὲ θέλεις εἰδέναι, ἔφη,	ὦ	βασιλεῦ, πῶς δεῖ σιτεῖσθαι τοὺς
[4, 161]	μὲν οὖν ὁποῖον ἂν κάλλιστον,	ὦ	βέλτιστ´, ἔχῃ. Καὶ μετ´ ὀλίγα·
[4, 132]	ἐγὼ ἠφάνισα. Βούλομαι δέ γ´,	ὦ	βέλτιστε σύ, κἀκεῖνο καὶ τοῦτ´,
[4, 173]	ἀποβλέπων καὶ Ἀριστοφάνης ἔφη· Ἀλλ´	ὦ	Δελφῶν πλείστας ἀκονῶν Φοῖβε μαχαίρας
[4, 130]	ὠνήσασθαι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' (Εἰς ταῦτα,	ὦ	ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἀποβλέπων τίνι συγκρῖναι
[4, 168]	ὁπότε ἀπαντήσειέ τις αὐτῷ ἔλεγεν	Ὦ	καταισχύνας τὸ γένος. Πάντα γὰρ
[4, 163]	τι, οὐχὶ λήκυθον. (Ἀρχέστρατος δέ,	ὦ	Κύνουλκε, ὃν ἀντὶ τοῦ Ὁμήρου
[4, 160]	ἰαμβεῖον. (Σὺ δέ μοι δοκεῖς,	ὦ	Κύνουλκε (τούτῳ γὰρ χαίρεις τῷ
[4, 156]	δὲ ἡμῶν ἔφη τις· Ἀλλ´	ὦ	λῷστε ἀνδρῶν, μὴ φθονήσῃς ἡμῖν
[4, 157]	Καρνεῖος ἔφη· Εὐξίθεος ὁ Πυθαγορικός,	ὦ	Νίκιον, ὥς φησι Κλέαρχος ὁ
[4, 175]	κακὸν μέγα. (Πόσῳ δὲ κρεῖττον,	ὦ	Οὐλπιανὲ σοφώτατε, τὸ ὑδραυλικὸν τοῦτο
[4, 156]	ἐν Κωκάλῳ ἔφη· (Ἀλλ´ ἐστίν,	ὦ	πάτερ, κομιδῇ μεσημβρία, ἡνίκα γε
[4, 134]	ἔχων· οἶνον λέγουσι τοὺς γέροντας,	ὦ	πάτερ, πείθειν χορεύειν οὐ θέλοντας.
[4, 158]	οἱ ἀπὸ τῆς καλῆς Ἀλεξανδρείας,	ὦ	Πλούταρχε, σύντροφοί ἐστε τῷ φακίνῳ
[4, 133]	Ἀριστοφάνης γοῦν ἐν Γήρᾳ φησίν·	Ὦ	πρεσβῦτα, πότερα φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς
[4, 151]	τὸ κέρας εἶπεν· Ἐγώ σοι,	ὦ	Σεύθη, δίδωμι ἐμαυτὸν καὶ τοὺς
[4, 151]	λαβὼν κέρας μεστὸν Προπίνω σοι,	ὦ	Σεύθη, ἔφη, καὶ τὸν ἵππον
[4, 144]	οὕτως· Καὶ οἶδά γε, ἔφη,	ὦ	Σιμωνίδη, ὅτι τούτῳ κρίνουσιν οἱ
[4, 159]	θυμωθεὶς Ἀλλ´ ἐπειδὴ οὗτοι, ἔφη,	ὦ	συμποσίαρχε, ὑπὸ λογοδιαρροίας ἐνοχλούμενοι μὴ
[4, 137]	Τάδ´ οὐ Κόρινθος οὐδὲ Λαίς,	ὦ	Σύρε, οὐδ´ εὐτραπέζων Θετταλῶν ξένων
[4, 157]	ἔχειν κακῶν. Οὐ γὰρ ἐπίστασθε,	ὦ	ταλαίπωροι, ὅτι αἱ βαρεῖαι αὗται
[4, 147]	ἐπὶ τῷ δ´ ἐπίπασται τευθίδες,	ὦ	φίλε, κἀξανθισμέναι καρῖδες αἱ κυφαὶ
[4, 161]	στυγνότητ´, ἀλουσίαν. (Τούτων δ´ ὑμεῖς,	ὦ	φιλόσοφοι, οὐδὲν ἀσκεῖτε, ἀλλὰ καὶ
[4, 164]	χρωμένων. (Εἰ δ´ ὑμεῖς ὄντως,	ὦ	φιλόσοφοι, τὴν αὐτάρκειαν ἀσπάζεσθε καὶ
[4, 147]	Ἐπι πρῶτα παρῆλθ´ οὐ κάκκαβος,	ὦ	φιλότας, ἀλλ´ ἀλλοπλατεῖς τὸ μέγιστον
[4, 147]	ἃν δὴ φιλέοντι θεοί, τοῦτ´,	ὦ	φιλότας, Ἔσθοις κε· λαγῷά τ´
[4, 166]	Ναύκληρον οὕτως κολάζεσθαι. Φησὶν γάρ·	Ὦ	φιλτάτη Γῆ μῆτερ, ὡς σεμνὸν
[4, 165]	Πρὸς ὃν ὁ Κύνουλκος· Ἀλλ´,	ὦ	χοιρίον εὐάρτυτον, Φρύνιχος ὁ κωμῳδιοποιὸς
[4, 159]	οἱ τοιοῦτοι μονονουχὶ βοῶντες ἀποθνῄσκουσιν·	Ὦ	χρυσέ, δεξίωμα κάλλιστον βροτοῖς, ὡς
[4, 159]	Καπανέως φησίν· ~Καπανεὺς ὅδ´ ἐστίν·	ᾧ	βίος μὲν ἦν πολύς, (ἥκιστα
[4, 170]	στρούκτωρα, παρατιθέμενος ἐκ δράματος Ἀλεξάνδρου	ᾧ	ἐπιγραφὴ Πότος· Εἰς αὔριόν με
[4, 149]	καθαρὸς εἰς πλάτος πεποιημένος, (ἐφ´	ᾧ	ἐπίκειται ἄρτος ἕτερος, ὃν κριβανίτην
[4, 166]	τὸ τελευταῖον μέρος χωρίσαντες, ἐν	ᾧ	ἐστι τὰ περὶ τῶν Ἀθήνησι
[4, 145]	ἑνὶ οἰκήματι ἅπαντες δειπνοῦσιν, ἐν	ᾧ	καὶ ὁ βασιλεύς, ἐν τῷ
[4, 130]	ὑποσκιαζούσης ἀναπεταννύουσι τὸν οἶκον, ἐν	ᾧ	κύκλῳ ὀθόναις διείληπτο πάντα λευκαῖς·
[4, 175]	ἐν ἄρθροις γραμμάτων οὐκ εὐμελής,	ᾧ	λωτὸς ἐν πλευροῖσιν ἄψυχος παγεὶς
[4, 145]	οἰκήματα δύο καταντικρὺ ἀλλήλων, ἐν	ᾧ	ὁ βασιλεὺς τὸ ἄριστον ποιεῖται
[4, 145]	τὸ ἄριστον ποιεῖται καὶ ἐν	ᾧ	οἱ σύνδειπνοι· καὶ ὁ βασιλεὺς
[4, 128]	ταῦτα ἀργυροῦς πίναξ ἕτερος, ἐφ´	ᾧ	πάλιν ἄρτος μέγας καὶ χῆνες
[4, 168]	τὸν ἐπὶ τῆς Μουνιχίας· ἐφ´	ᾧ	πάλιν ὑπὸ πάντων ἐπερραπίζετο. (Ἐπιδόσεων
[4, 147]	παρεσκεύασεν αὐτῷ βασιλικὸν συμπόσιον, ἐν	ᾧ	πάντα χρύσεα καὶ λιθοκόλλητα περιττῶς
[4, 152]	τε ποιεῖν δωδεκαστάδιον τετράγωνον, ἐν	ᾧ	πληροῦν μὲν ληνοὺς πολυτελοῦς πόματος,
[4, 143]	ἀνδρεῖον, (τὸν δ´ ἄλλον ἐν	ᾧ	τοὺς ξένους κοιμίζουσι κοιμητήριον προσαγορεύουσι.
[4, 132]	ἀποζέσας σίλουρον ἢ λεβίαν, ἐφ´	ᾧ	χαριεῖ πολὺ μᾶλλον ἢ μυρίνην
[4, 171]	Κηφισοδώρου ἄρχοντος Ἀθήνησι γενόμενον, ἐν	ᾧ	ὥσπερ τι σύστημα οἱ προτένθαι
[4, 170]	ἐπιτιθέμενα τῇ τραπέζῃ βρώματα. Πλάτων	Μενελάῳ·	~(Ὡς ὀλίγα λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων.
[4, 131]	αὐτῷ φέναξ. Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν	Πρωτεσιλάῳ	διασύρων τὸ τῶν Ἰφικράτους γάμων
[4, 144]	ἐν Πέρσαις βασιλέων Ξενοφῶν ἐν	Ἀγησιλάῳ	οὕτω γράφει· Τῷ μὲν γὰρ
[4, 130]	καὶ Ἀντιφάνης ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν	Οἰνομάῳ	ἢ Πέλοπι διαπαίζων ἔφη· Τί
[4, 158]	ἕψειν ἢ φακῆν. Καὶ ἐν	Ἀμφιαράῳ·	Ὅστις φακῆν ἥδιστον ὄψων λοιδορεῖς.
[4, 159]	μὲν ἦν πολύς, (ἥκιστα δ´	ὄλβῳ	γαῦρος ἦν, φρόνημα δὲ οὐδέν
[4, 175]	ἐν Καρίνῃ Ἄμφις τ´ ἐν	Διθυράμβῳ	λέγων οὕτως Ἐγὼ δὲ τὸν
[4, 146]	τοῖς θεοῖς μὲν ἠγορασμένον (δραχμῶν	ἄγω	προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα, αὐλητρίδας δὲ
[4, 166]	λέγει· Καίτοι νέος ποτ´ ἐγενόμην	κἀγώ,	γύναι· ἀλλ´ οὐκ ἐλούμην πεντάκις
[4, 168]	εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἔφη Ἐπιδίδωμι	κἀγώ,	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ὁμοθυμαδὸν ἀνεβόησαν
[4, 160]	τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς Γαλάτας μιμούμενος	κἀγὼ	κατακαύσειν ηὐξάμην τοῖς δαίμοσι διαλεκτικοὺς
[4, 141]	φάτται, χῆνες, τρυγόνες, κίχλαι, κόσσυφοι,	λαγῴ,	ἄρνες, ἔριφοι. ἱ δὲ μάγειροι
[4, 170]	ὅτου δεῖ· λήψομαι γὰρ πάντ´	ἐγώ.	{Α. Ὀρθῶς γε· πρῶτον μὲν
[4, 163]	ὁ Σικυώνιος ἐν ἐπιγράμμασιν· Ἅδ´	ἐγὼ	ἁ τλάμων Ἀρετὰ παρὰ τῇδε
[4, 183]	μου θέλῃς ἀποπειραθῆναι ἐπιδείξομαί σοι	ἐγὼ	αὐτός, πολλῶν ἄλλων μουσικωτέρων μου
[4, 131]	ἐστὶ δειπνίζων τ´ ἐμὲ Ῥόδιος,	ἐγὼ	δ´ ὁ κεκλημένος Περίνθιος. Οὐδέτερος
[4, 156]	εὑρόντες νόμιμον εἶναι μηδενὸς γεύεσθαι.	Ἐγὼ	δ´ ὁ τάλας» κατὰ τὸν
[4, 151]	ἔφη, δός· σχολάζει γὰρ ἤδη,	ἐγὼ	δ´ οὔπω. Ἐνταῦθα μὲν δὴ
[4, 183]	αἰζήεντος· καὶ Ἀναξίλας ἐν Λυροποιῷ·	Ἐγὼ	δὲ βαρβίτους τριχόρδους, πηκτίδας, κιθάρας,
[4, 160]	γάστριδι κυνὶ περὶ τοῦ κόγχου.	Ἐγὼ	δὲ κατὰ τοὺς τοῦ Παφίου
[4, 174]	τῆς ὑδραύλεως Κτησίβιον τὸν μηχανικόν.	Ἐγὼ	δὲ οὐκ οἶδα εἰ περὶ
[4, 163]	γεωργὸν καὶ τὸν ἔμπορον κακοῖς.	Ἐγὼ	δὲ τὰς προσόδους μεθύων καλὰς
[4, 175]	τ´ ἐν Διθυράμβῳ λέγων οὕτως	Ἐγὼ	δὲ τὸν γίγγραν γε τὸν
[4, 135]	καὶ τρίγλη μιλτοπάρῃος) Τῇ δ´	ἐγὼ	ἐν πρώτοις ἐπέχον κρατερώνυχα χεῖρα
[4, 170]	στάμνος ἔστι· διακενῆς δ´ ἕστηκ´	ἐγὼ	ἔχων μάχαιραν, προσέτι περιεζωσμένος. Κἀν
[4, 171]	δῆτ´ ἐγὼ φράσω τίς εἰμ´	ἐγώ;	Ἡ τῶν προτενθῶν Δορπία καλουμένη.
[4, 132]	ἐν ὅσῳ δ´ ἐκεῖνος, τοῦτ´	ἐγὼ	ἠφάνισα. Βούλομαι δέ γ´, ὦ
[4, 137]	πλακοῦντα, (πῶς ἂν ἔπειτα πλακοῦντος	ἐγὼ	θείου ἀπεχοίμην Οὐδ´ εἴ μοι
[4, 156]	ἐν ἁμάξαις εἶδον παρ´ ὑμῖν	ἐγώ,	καὶ ἐν Τάραντι δὲ παρὰ
[4, 133]	ἐν Θράσωνί φησι· (Σοῦ δ´	ἐγὼ	λαλιστέραν οὐπώποτ´ εἶδον οὔτε κερκώπην,
[4, 174]	(Καὶ τοσαῦτα μὲν ἔχω σοι	ἐγὼ	λέγειν περὶ τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου,
[4, 138]	ἄνδρας ἑστιωμένους. Ἀληθῆ, ἦν δ´	ἐγώ,	λέγεις· ἐπελαθόμην ὅτι καὶ ὄψον
[4, 134]	λαχάνοις ἐπὶ χεῖρας ἴαλλον, ἀλλ´	ἐγὼ	οὐ πιθόμην, ἀλλ´ ἤσθιον εἴδατα
[4, 137]	ἁμάμαξυν ἐπίκλησιν καλέουσι. Τῶν δ´	ἐγὼ	οὐδενὸς ἦσθον ἁπλῶς, μεστὸς δ´
[4, 182]	φησίν· Οὐκ ἄρα, ἦν δ´	ἐγώ,	πολυχορδίας γε οὐδὲ παναρμονίου ἡμῖν
[4, 151]	καὶ δεξάμενος τὸ κέρας εἶπεν·	Ἐγώ	σοι, ὦ Σεύθη, δίδωμι ἐμαυτὸν
[4, 132]	ταὐτὰ πάντες, μὴ τὸ μὲν	ἐγώ,	τὸ δ´ ἕτερος (Δρομέας δ´
[4, 171]	Φιλύλλιος ἐν Ἡρακλεῖ· Βούλεσθε δῆτ´	ἐγὼ	φράσω τίς εἰμ´ ἐγώ; Ἡ
[4, 160]	(τούς γε ἐπιθυμοῦντας τῶν καλῶν·	λέγω	δὲ τὰ Τίμωνος τοῦ Πυρρωνείου
[4, 176]	γενέσθαι οὐχ ἱστόρηνται, καὶ οὐ	λέγω	περὶ κιθαρῳδίαν μόνην, ἧς καὶ
[4, 169]	ἂν εἴποις; Ὕπαγε. {Α. Κάκκαβον	λέγω·	(σὺ δ´ ἴσως ἂν εἴποις
[4, 165]	λίθον ἁμαξιαῖον. Καὶ σφόδρ´ εὐτελὲς	λέγω.	Τιμοκλῆς δ´ ἐν Δημοσατύροις φησίν·
[4, 147]	γημαμένης δ´ Ἀντωνίῳ τῷ Ῥωμαίων	στρατηγῷ	(ἐν Κιλικίᾳ) φησιν οὕτως· Ἀπαντήσασα
[4, 166]	γενήσομαι Κτήσιππος, οὐκ ἄνθρωπος, ἐν	ὀλίγῳ	χρόνῳ, (κᾆθ´ ὡς ἐκεῖνος κατέδομαι
[4, 172]	δημιουργοὶ μέλιτος αἰτοῦσαι σκάφας. Μένανδρος	Δημιουργῷ·	Τί τοῦτο, παῖ; διακονικῶς γὰρ
[4, 161]	ἥδιστον Ἀντιφάνη· οὗτος γὰρ ἐν	Δραπεταγωγῷ	λέγει· (Κοσμίως ποιῶν τὴν ἔνθεσιν
[4, 148]	Καλλίκολα προσαγορευθεὶς διὰ τὸ ἐν	στρατοπέδῳ	γεννηθῆναι οὐ μόνον ὠνομάζετο νέος
[4, 160]	πρῶτον καπνίζων· εἶτ´ ἐὰν ὀπτωμένων	ἴδω	τιν´ ὑμῶν συσπάσαντα τὸ σκέλος,
[4, 134]	γόητα Θεόδοτον ἢ τὸν παραμασύντην	ἴδω	τὸν ἀνόσιον (βαυκιζόμενον τὰ λευκά
[4, 169]	δὲ ΣΚΕΥΗ καταριθμεῖται Ἀνάξιππος ἐν	Κιθαρῳδῷ	οὕτως· Ζωμήρυσιν φέρ´, οἶς´ ὀβελίσκους
[4, 173]	αὐτῶν Χοίρακοι καὶ Ἀμνοὶ καὶ	Ἀρτυσίλεῳ	καὶ Σήσαμοι καὶ Ἀρτυσίτραγοι καὶ
[4, 143]	ἕκαστος ἐγένετο. Ἐν ταύτῃ δὲ	πλέω	δαῖτα τῶν ἄλλων δικαιεῦσι προτίθεσθαι·
[4, 144]	ἑορτὰς πλὴν (οὐχ) οἱ τύραννοι.	Ἔκπλεῳ	γὰρ αὐτοῖς ἀεὶ παρεσκευασμέναι οὐδεμίαν
[4, 146]	πολίων τῶν σφετέρων δεξαμένοις τὴν	Ξέρξεω	στρατιὰν καὶ δειπνίσασι τετρακόσια τάλαντα
[4, 160]	γὰρ οὐσῶν καὶ τῶν ἐκ	Τέω	μαζῶν (ὡς καὶ τῶν ἐξ
[4, 167]	Ἀλλὰ καὶ νῦν, εἶπεν, ἐλευθερίως	ζῶ.	Καὶ γὰρ ἑταίραν ἔχω τὴν
[4, 167]	οὐ καθάπερ ὑμῶν ἔνιοι δεκαζόμενος	ζῶ	καὶ μοιχεύων. (Καὶ τῶν τὰ
[4, 159]	εἴρηκε· Μὴ πλοῦτον εἴπῃς· οὐχὶ	θαυμάζω	θεόν, ὃν χὡ κάκιστος ῥᾳδίως
[4, 131]	φησί· (Κἂν ταῦτα ποιῆθ´, ὥσπερ	φράζω,	λαμπροῖς δείπνοις δεξόμεθ´ ὑμᾶς, οὐδὲν
[4, 155]	λαχόντα ἔχοντα δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ	λίθῳ	καὶ τὸν τράχηλον εἰς τὸν
[4, 176]	τάδε· Παραζωνίδια καὶ λογχάρι’ ἀνειληφότες	ἰῷ	καὶ ῥύπῳ κεκρυμμένα, πετάσια δ´
[4, 169]	ἐκεῖθεν κακκάβην. Ἀντιφάνης δ´ ἐν	Φιλοθηβαίῳ·	Πάντ´ ἔστιν ἡμῖν· ἥ τε
[4, 152]	καὶ εἰς τὸ ποτὸν ἐμβάλλουσιν.	Ἐλαίῳ	δ´ οὐ χρῶνται διὰ σπάνιν
[4, 140]	καὶ εὐτελής· ἄλφιτα γάρ ἐστιν	ἐλαίῳ	δεδευμένα, ἅ φησι Νικοκλῆς ὁ
[4, 140]	μετὰ δεῖπνον· γίνεται γὰρ ἄλφιτα	ἐλαίῳ	ἐρραμένα. Τὸ δ´ ὅλον ὥσπερ
[4, 170]	τρίμμ´ ἐπιπολῆς εὐρύθμως διειμένον ὄξει	σιραίῳ	χρωματίσας καὶ σιλφίῳ πυκνῷ πατάξας.
[4, 157]	τῷ σώματι καὶ τῷ δεῦρο	βίῳ	τὰς ἁπάντων ψυχὰς τιμωρίας χάριν,
[4, 184]	τρέχοντι ῥυθμῷ, οὕτω λέγων τῷ	Φρυγίῳ·	βαρὺς γὰρ οὗτος· παρ´ ὃ
[4, 137]	μακρόθεν· τὸν δ´ ἐν τῷ	Λυκείῳ	κρέας (ταριχηρὸν) εἰς τάριχος διασκευάσαντα
[4, 137]	ἀρχαίων δυεῖν γινομένων δείπνων ἐν	Λυκείῳ	τε καὶ Ἀκαδημείᾳ, τοῦ μὲν
[4, 145]	τριάκοντα· οἳ δὲ καὶ πολὺ	πλείω	δαπανῶσιν. Ἑκάσταις γὰρ τῶν πόλεων
[4, 149]	νέων ἀνδρικώτερον ζωμόν τ´ ἐγχεῖν	πλείω	καὶ μάζας (καὶ ἄρτους παραβάλλειν.
[4, 144]	εἶ, ὅτι ὅσῳ ἂν (τις)	πλείω	τις παραθῆται τὰ περιττὰ τῶν
[4, 137]	φησίν, ὅταν τοῖς Διοσκούροις ἐν	πρυτανείῳ	ἄριστον προτιθῶνται, ἐπὶ τῶν τραπεζῶν
[4, 149]	τοῦ Γρυνείου Ἀπόλλωνος, ἐν τῷ	πρυτανείῳ	δειπνοῦσι γενεθλίοις Ἑστίας Πρυτανίτιδος καὶ
[4, 149]	μὴν οὐδὲ τοῖς σιτουμένοις ἐν	πρυτανείῳ	ἔξωθεν προσεισφέρειν τι βρώσιμον ἔξεστι,
[4, 137]	ἀγωγῆς. Σόλων δὲ τοῖς ἐν	πρυτανείῳ	σιτουμένοις μᾶζαν παρέχειν κελεύει, ἄρτον
[4, 132]	ὁ σιλουρισμός. {Α. Ἂν Βυζαντίους,	ἀψινθίῳ	σφιν δεῦσον ὅσα γ´ ἂν
[4, 132]	ἀντακαίου μικρόν. Ἐν ὅσῳ δ´	ἐσθίω,	ἕτερος ἐκεῖν´, ἐν ὅσῳ δ´
[4, 133]	ἀκαρφέα φλοιὸν ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας,	ἠελίῳ	δὲ αὐήνας ἐπὶ τυτθὸν ὅτ´
[4, 168]	καὶ τῆς φυγῆς αἴτιος γενόμενος	(Ῥουτιλίῳ	τῷ τὴν Ῥωμαικὴν ἱστορίαν ἐκδεδωκότι
[4, 161]	τὸν αὐτὸν τοῦτον ποιητὴν ἐν	Βομβυλιῷ	λέγοντα δραχμῆς ὠνήσασθαι Τὰς προσφόρους
[4, 133]	Φιλήμων δ´ ἐν Μετιόντι ἢ	Ζωμίῳ·	Ἰχθὺς τί σοι ἐφαίνεθ´ οὑφθός;
[4, 171]	δὲ Μενάνδρῳ ἐστὶ κοινότερον ἐν	Φανίῳ·	Φειδωλὸς ἦν καὶ μέτριος ἀγοραστής.
[4, 133]	κερκώπη ζῷον ὅμοιον τέττιγι καὶ	τιτιγονίῳ,	ὡς Σπεύσιππος παρίστησιν ἐν δʹ
[4, 138]	καὶ ὀψοποιοὺς κατὰ ταὐτὰ καθὼς	Μαρδονίῳ	δεῖπνον παρασκευάσαι. Ποιησάντων δὲ τούτων
[4, 138]	Ξέρξης φεύγων ἐκ τῆς Ἑλλάδος	Μαρδονίῳ	τὴν παρασκευὴν κατέλιπε τὴν αὑτοῦ.
[4, 156]	σὲ περὶ τῶν ἐπιφανῶν κλήσεων	ἀγωνιῶ	μή ποτε εἰς πληθώραν ἐμπεσὼν
[4, 147]	Κιλικίᾳ) φησιν οὕτως· Ἀπαντήσασα τῷ	Ἀντωνίῳ	ἡ Κλεοπάτρα ἐν Κιλικίᾳ παρεσκεύασεν
[4, 147]	τελευταίας (Αἰγύπτου βασιλευσάσης, γημαμένης δ´	Ἀντωνίῳ	τῷ Ῥωμαίων στρατηγῷ (ἐν Κιλικίᾳ)
[4, 132]	μεστοὶ λάπης. Μένανδρος δ´ ἐν	Τροφωνίῳ·	Ξένου τὸ δεῖπνόν ἐστιν ὑποδοχή.
[4, 169]	δειπνοῦντας εἰς τὰ βατάνι´ ἐμβάλλειν	ποιῶ	ἐνίοτε τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς
[4, 170]	τραπεζοκόμος ὁ αὐτός ἐστι τῷ	τραπεζοποιῷ.	Ἰόβας γὰρ ὁ βασιλεὺς ἐν
[4, 183]	τετυγμένον αἰζήεντος· καὶ Ἀναξίλας ἐν	Λυροποιῷ·	Ἐγὼ δὲ βαρβίτους τριχόρδους, πηκτίδας,
[4, 159]	καὶ κύλικα κἀντραγεῖν, ἵν´ ἥδιον	πίω.	{Β. Ἰδοὺ κύλιξ σοι καὶ
[4, 152]	ἐὰν δὲ ᾖ τι δυσαπόσπαστον,	μαχαιρίῳ	μικρῷ παρατέμνοντες, ὃ τοῖς κολεοῖς
[4, 128]	αὐλητρίδος ἐμφανίζοντος δεῖπνον (Ἀθήνησι γενόμενον	Δημητρίῳ	τῷ βασιλεῖ, ἐπίκλην δὲ Πολιορκητῇ
[4, 159]	τί οἱ Ἕλληνες χρῶνται τῷ	ἀργυρίῳ	εἶπεν Πρὸς τὸ ἀριθμεῖν. Διογένης
[4, 160]	τὸ σκέλος, Ζηνωνικῷ πραθήσεθ´ οὗτος	κυρίῳ	ἐπ´ ἐξαγωγῇ, τὴν φρόνησιν ἀγνοῶν.
[4, 183]	Κολοφώνιος ἐποποιὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Ἁρματίῳ·	(Σκινδαψὸν λυρόεντα μέγαν χείρεσσι τινάσσων,
[4, 183]	παρῳδὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Μυστάκου	θητίῳ	δίχορδον εἶναί φησι τὴν πηκτίδα
[4, 175]	τύπος. Καὶ ἐν Μυστάκου δὲ	θητίῳ	φησί· νάβλας ἐν ἄρθροις γραμμάτων
[4, 132]	Ἡγήσανδρος, πότερον ἐν ἄστει γίνεται	βελτίω	δεῖπνα ἢ ἐν Χαλκίδι, τὸ
[4, 170]	διειμένον ὄξει σιραίῳ χρωματίσας καὶ	σιλφίῳ	πυκνῷ πατάξας. (Ἐπεσθίειν εἴρηκε Τηλεκλείδης
[4, 167]	ἑταίραν ἔχω τὴν καλλίστην καὶ	ἀδικῶ	οὐδένα καὶ πίνω Χῖον οἶνον
[4, 169]	Βατάνιον δ´ εἴρηκεν Ἀντιφάνης ἐν	Εὐθυδίκῳ·	Ἔπειτα πουλύπους τετμημένος ἐν βατανίοισιν
[4, 174]	νυκτερινὸν ποιήσαντα ὡρολόγιον ἐοικὸς τῷ	ὑδραυλικῷ	οἷον κλεψύδραν μεγάλην λίαν. Καὶ
[4, 150]	γάμους ἑστιᾷ, ὡς ἐν τῷ	γαμικῷ	νόμῳ γέγραπται, ἀπείρηται ᾠὰ καὶ
[4, 134]	τις ἐπενέγκαι τὰ Ἐρίφῳ τῷ	κωμικῷ	ἐν Αἰόλῳ εἰρημένα τάδε· Λόγος
[4, 160]	καὶ Νάσοις Ἀντιφάνει τε τῷ	κωμικῷ,	ὃς ὑποκοριστικώτερον αὐτὸν ὠνόμασεν ἐν
[4, 171]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ (Ἱέρωνι ἢ	τυραννικῷ	φησιν· Ὁ τύραννος οὐδὲ σιτίοις
[4, 160]	τιν´ ὑμῶν συσπάσαντα τὸ σκέλος,	Ζηνωνικῷ	πραθήσεθ´ οὗτος κυρίῳ ἐπ´ ἐξαγωγῇ,
[4, 145]	ὁ βασιλεύς, ἐν τῷ μεγάλῳ	(οἴκῳ)	Ὅταν δὲ βασιλεὺς πότον ποιῆται,
[4, 170]	προσελαμβάνοντο σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης ἐν	Μετοίκῳ·	Προσέλαβον ἐλθὼν τουτονὶ τραπεζοποιόν, ὃς
[4, 173]	ὁ Ἐρετριεὺς ἐν Ἀλκμαίωνι τῷ	σατυρικῷ	καρυκκοποιοὺς καλεῖ τοὺς Δελφοὺς διὰ
[4, 141]	τάδε ἱστορεῖ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Τριπολιτικῷ·	Τὸ δεῖπνον πρῶτον μὲν ἑκάστῳ
[4, 184]	ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Προτρεπτικῷ	Λακεδαιμονίους φησὶ καὶ Θηβαίους πάντας
[4, 136]	ἡδυπρόσωπος, ὃν Ἥφαιστος κάμεν ἕψων,	Ἀττικῷ	ἐν κεράμῳ πέττων τρισκαίδεκα μῆνας.
[4, 128]	δ´ ἐξέπιον τὰς φιάλας, ἐν	χαλκῷ	πίνακι τῶν Κορινθίων κατασκευασμάτων ἄρτος
[4, 129]	τινες Ῥόδιαι, ἐμοὶ μὲν γυμναὶ	δοκῶ,	πλὴν ἔλεγόν τινες αὐτὰς ἔχειν
[4, 133]	Ὁμοίων. Μνημονεύει αὐτῶν Ἐπίλυκος ἐν	Κωραλίσκῳ.	Ἄλεξις ἐν Θράσωνί φησι· (Σοῦ
[4, 140]	ταῖς Πόλεσιν, Ἐπίλυκός τε ἐν	Κωραλίσκῳ	λέγων οὕτως· Ποττὰν κοπίδ´ οιωσωμαι
[4, 171]	Ἡ τῶν προτενθῶν Δορπία καλουμένη.	Εὑρίσκω	δὲ καὶ ψήφισμα ἐπὶ Κηφισοδώρου
[4, 154]	Ὁ δὲ κωμῳδιοποιὸς Ποσείδιππος ἐν	Πορνοβοσκῷ	φησιν· Ὁ μὴ πεπλευκὼς οὐδὲν
[4, 161]	τῷ κωρύκῳ. Κἀν τῷ κυρίως	Κωρύκῳ	δ´ ἐπιγραφομένῳ φησί· Πρῶτον μὲν
[4, 161]	κακὰ τοιαῦτα συλλέγοντες ἐν τῷ	κωρύκῳ.	Κἀν τῷ κυρίως Κωρύκῳ δ´
[4, 130]	ὁ μάγειρος ὅλον τέρας ὀπτήσας	μεγάλῳ	βασιλεῖ θερμὴν παρέθηκε κάμηλον. Ὁ
[4, 163]	αἰσχίστως κειραμένη πλοκάμους, θυμὸν ἄχει	μεγάλῳ	βεβολημένα, εἴπερ ἅπασιν (ἁ κακόφρων
[4, 145]	καὶ ὁ βασιλεύς, ἐν τῷ	μεγάλῳ	(οἴκῳ) Ὅταν δὲ βασιλεὺς πότον
[4, 155]	Ἀντιόχῳ, φησί, τῷ βασιλεῖ τῷ	μεγάλῳ	προσαγορευθέντι ἐν τῷ δείπνῳ πρὸς
[4, 163]	Τῶν φιλοσόφων τοὺς σώφρονας ἐνταυθοῖ	καλῶ,	τοὺς ἀγαθὸν αὑτοῖς οὐ διδόντας
[4, 156]	ὁ καλὸς δ´ Ἀριστοφάνης ἐν	Κωκάλῳ	ἔφη· (Ἀλλ´ ἐστίν, ὦ πάτερ,
[4, 161]	μὴ κατεσθίωσι καὶ τοὺς δακτύλους,	ἐθέλω	κρέμασθαι δεκάκις. ~(Οὐκ ἄκαιρον δ´
[4, 170]	Ἐρίθοις· μάγειρον δὲ ποιεῖ λέγοντα·	Κύκλῳ	δεήσει περιτρέχειν με καὶ βοᾶν,
[4, 151]	(τὸ δὲ δεῖπνον ἦν καθημένοις	κύκλῳ)	ἔπειτα δὲ τρίποδες εἰσηνέχθησαν πᾶσιν.
[4, 152]	δορυφόροι κατὰ τὴν ἀντικρὺ καθήμενοι	κύκλῳ	καθάπερ οἱ δεσπόται συνευωχοῦνται. Τὸ
[4, 152]	πλείονες συνδειπνῶσι, (κάθηνται μὲν ἐν	κύκλῳ,	μέσος δὲ ὁ κράτιστος ὡς
[4, 130]	ἀναπεταννύουσι τὸν οἶκον, ἐν ᾧ	κύκλῳ	ὀθόναις διείληπτο πάντα λευκαῖς· καὶ
[4, 139]	(Τὰ αὐτὰ εἴρηκε καὶ ἐν	Περιάλλῳ.	Ἐν δὲ τῇ Λακεδαίμονι τοῖς
[4, 183]	Τῶν δὲ παριαμβίδων Ἐπίχαρμος ἐν	Περιάλλῳ	μνημονεύει οὕτως· Σεμέλα δὲ χορεύει·
[4, 140]	κοπίδ´ οιωσωμαι ἐν Ἀμύκλαισιν παρ´	Ἀπέλλω,	εἷ βάρακες πολλαὶ κἄρτοι καὶ
[4, 156]	νεωτέρους δειπνεῖν χρεών. Ἐμοί τε	πολλῷ	ἦν ἄμεινον κατὰ τὸ Παρμενίσκου
[4, 148]	καὶ τῶν ἡγεμόνων· ὅτε καὶ	πολλῷ	κρεῖττον διακοσμήσασα τὸ συμπόσιον ἐποίησε
[4, 162]	περιγέγονεν ἐκ φιλοσοφίας αὐτῷ, ἔφη	Ἀσυμβόλῳ	δειπνεῖν. Διὸ καὶ ὁ Τίμων
[4, 134]	τὰ Ἐρίφῳ τῷ κωμικῷ ἐν	Αἰόλῳ	εἰρημένα τάδε· Λόγος γάρ ἐστ´
[4, 146]	ἀναλώματος τάλαντον ὠνόμασε. Καὶ ἐν	Δυσκόλῳ	δέ φησιν οὕτως· Ὡς θύουσι
[4, 176]	φανοῦ, πανδούρου, τῷ τε ἡδεῖ	μοναύλῳ	τὰς ἡδίστας ἁρμονίας ἀναμινυρίζει. Ποσειδώνιος
[4, 174]	Ἔοικεν δὲ τὸ ὄργανον βωμῷ	στρογγύλῳ,	καί φασι τοῦτο εὑρῆσθαι ὑπὸ
[4, 160]	ὃς ὑποκοριστικώτερον αὐτὸν ὠνόμασεν ἐν	Γάμῳ	οὕτως· Κογχίον τε μικρὸν ἀλλᾶντός
[4, 169]	διὰ τοῦ π> Ἀντιφάνης ἐν	Γάμῳ·	(Πατάνια, σεῦτλον, σίλφιον, χύτρας, λύχνους,
[4, 176]	Θέων. Ὥσπερ οὖν τοὺς τῷ	καλάμῳ	αὐλοῦντας καλαμαύλας λέγουσι νῦν, (οὕτω
[4, 133]	τέττιγα φαγεῖν καὶ κερκώπην θηρευσαμένη	καλάμῳ	λεπτῷ. Ἐστὶν δ´ ἡ κερκώπη
[4, 184]	ἐν Κελαιναῖς, τῶν πρότερον ἑνὶ	καλάμῳ	συριζόντων. Εὐφορίων δ´ ὁ ἐποποιὸς
[4, 136]	Ἥφαιστος κάμεν ἕψων, Ἀττικῷ ἐν	κεράμῳ	πέττων τρισκαίδεκα μῆνας. Αὐτὰρ ἐπεὶ
[4, 173]	(Μάγνητες οἱ ἐπὶ τῷ Μαιάνδρῳ	ποταμῷ	κατοικοῦντες ἱεροὶ τοῦ θεοῦ, Δελφῶν
[4, 141]	μὲν γὰρ εἶναι θʹ τῷ	ἀριθμῷ,	(σκιάδες δὲ οὗτοι καλοῦνται σκηναῖς
[4, 139]	πλήκτρῳ τὰς χορδὰς ἐπιτρέχοντες ἐν	ῥυθμῷ	μὲν ἀναπαίστῳ, μετ´ ὀξέος δὲ
[4, 184]	Ἔκτυπον ἄγων βαρὺν αὐλὸν τρέχοντι	ῥυθμῷ,	οὕτω λέγων τῷ Φρυγίῳ· βαρὺς
[4, 165]	Ἐναγίζουσί φησι· (Εἰ μὴ συνήθης	Φαιδίμῳ	γ´ ἐτύγχανεν ὁ Χαβρίου Κτήσιππος,
[4, 137]	Θετταλὸν οὐκ Ἀττικηρῶς οὐδ´ ἀπηκριβωμένως	λιμῷ	παρελθεῖν ἃ δεῖ καθ´ ἓν
[4, 150]	ἑστιᾷ, ὡς ἐν τῷ γαμικῷ	νόμῳ	γέγραπται, ἀπείρηται ᾠὰ καὶ μελίπηκτα
[4, 160]	κόγχος παρὰ προτέρῳ μνήμης τετύχηκεν	Ἐπιχάρμῳ	ἐν τᾷ Ἑορτᾷ καὶ Νάσοις
[4, 136]	εἰς λέχος ἡνίκ´ ἔβαινε Δρακοντιάδῃ	μεγαθύμῳ.	Σάνδαλα δ´ αὖ παρέθηκεν ἀειγενῆ
[4, 174]	προσηνῆ. Ἔοικεν δὲ τὸ ὄργανον	βωμῷ	στρογγύλῳ, καί φασι τοῦτο εὑρῆσθαι
[4, 142]	ὥσπερ ἐν τοῖς φιδιτίοις δέχεσθαι	ζωμῷ	καὶ κρεᾳδίοις ἀφελῶς οὔτε πάλιν
[4, 129]	ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν γαστέρα δεικνὺς	ἄνω	πλήρη οὖσαν πολλῶν ἀγαθῶν· ἦσαν
[4, 132]	μέγαν ἔχοντα μικροὺς πέντε πινακίσκους	ἄνω·	τούτων ὃ μὲν ἔχει σκόροδον,
[4, 164]	τί μάλισθ´ ὥρμηκε. {ΗΡ. Τουτὶ	λαμβάνω.	{ΛΙΝ. Δεῖξον τί ἐστι πρῶτον.
[4, 133]	Ἔστιν ἔνδον ὄξος ὀξύ σοι.	Ὑπολαμβάνω,	παιδάριον, ὀπὸν εἰλήφαμεν. Ἄριστα τούτοις
[4, 183]	ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ τριγώνῳ ἐπικαλουμένῳ	ὀργάνῳ	οὕτως ἐποίησε πάντας Ῥωμαίους μουσομανεῖν
[4, 182]	σαμβυκισταὶ καινῷ μὲν οὐδενὶ χρῶνται	ὀργάνῳ.	(Τὸν γὰρ βάρωμον καὶ βάρβιτον,
[4, 169]	Περὶ δὲ τῶν ἄλλων ὧν	φθάνω	προβεβληκὼς εἴ τι λέγειν ἔχετε,
[4, 155]	μὴ ταχὺ φθάσας ἀποτέμῃ τῷ	δρεπάνῳ,	τέθνηκε, καὶ οἱ ἄλλοι γελῶσι
[4, 128]	στλεγγίδες, ὁλκὴν ἴσαι τῷ πρώτῳ	στεφάνῳ.	~Ἐπὶ δὲ τούτοις εἰπὼν ὁ
[4, 170]	ἤδη παρελθών· οὐκ ἔχων δὲ	τυγχάνω	οὐκ ὄξος, οὐκ ἄνηθον, οὐκ
[4, 172]	Ἄθλοις ἐπιγραφομένοις εἰρηκότος φέρεσθαι τῇ	παρθένῳ	δῶρα (Σασαμίδας χόνδρον τε καὶ
[4, 175]	(Ἰόβας μὲν γὰρ ἐν τῷ	προειρημένῳ	συγγράμματι Αἰγυπτίους φησὶν λέγειν τὸν
[4, 152]	δ´ ὑποκαθήμενος ἐφ´ ὑψηλῆς κλίνης	κατακειμένῳ	τῷ βασιλεῖ τὸ παραβληθὲν ὑπ´
[4, 172]	Στησίχορος οὕτως εἴρηκεν ἐν τῷ	προκειμένῳ	ᾄσματι τοῖς Ἄθλοις· Θρῴσκων μὲν
[4, 175]	ὄχλον αὐτό; {Α. Διότι φυλὴν	περιμένω	(σφόδρα φιλονικοῦσαν λαχεῖν τιν´. Οἶδα
[4, 158]	τε πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας αὐτῷ	ἀποτριβομένῳ	ἔλεγεν· Εἴθ´ ἠδυνάμην καὶ τὴν
[4, 150]	ἐνιαυτοῦ ἔξεστι τῶν σιτουμένων τῷ	βουλομένῳ	ἀνελθόντι εἰς τὸ πρυτανεῖον δειπνεῖν,
[4, 145]	καὶ ὁρᾶν ἔξεστι παντὶ τῷ	βουλομένῳ,	οἳ δὲ εἴσω μετὰ βασιλέως.
[4, 183]	ὁ Κολοφώνιος ἐποποιὸς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Ἁρματίῳ· (Σκινδαψὸν λυρόεντα μέγαν χείρεσσι
[4, 146]	δ´ ὁ Κυθήριος ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Δείπνῳ εἴπερ τούτου καὶ ὁ
[4, 142]	τὰ Λακωνικὰ δεῖπνα ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	δράματι Ἄρχων φησὶν οὕτως· ~(Ἐν
[4, 175]	(Σώπατρος ὁ παρῳδὸς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	δράματι Πύλαι Φοινίκων εἶναι καὶ
[4, 171]	προγεύστας καλουμένους Ξενοφῶν ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	(Ἱέρωνι ἢ τυραννικῷ φησιν· Ὁ
[4, 134]	θέλοντας. Ἄλεξις δ´ ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Ἰσοστάσιόν φησιν· Ἀπὸ συμβολῶν ἔπινον
[4, 144]	αὐτῷ. Ἐν δὲ τῷ Ἱέρωνι	ἐπιγραφομένῳ	λέγων περὶ τῶν τοῖς τυράννοις
[4, 164]	ὧν καὶ Ἄλεξις ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Λίνῳ ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ τὸν
[4, 183]	δ´ ὁ παρῳδὸς ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Μυστάκου θητίῳ δίχορδον εἶναί φησι
[4, 184]	γοῦν ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Προτρεπτικῷ Λακεδαιμονίους φησὶ καὶ Θηβαίους
[4, 141]	Δικαίαρχος τάδε ἱστορεῖ ἐν τῷ	ἐπιγραφομένῳ	Τριπολιτικῷ· Τὸ δεῖπνον πρῶτον μὲν
[4, 161]	Κἀν τῷ κυρίως Κωρύκῳ δ´	ἐπιγραφομένῳ	φησί· Πρῶτον μὲν ὥσπερ πυθαγορίζων
[4, 183]	δημοσίᾳ ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ τριγώνῳ	ἐπικαλουμένῳ	ὀργάνῳ οὕτως ἐποίησε πάντας Ῥωμαίους
[4, 156]	βούλομαι τοῦ παρὰ Κέβητι τῷ	Κυζικηνῷ	δείπνου· (προπιὼν δ´ ὑσώπου τὴν
[4, 166]	τινος ἀσώτου μνημονεύει Ἀξιόνικος ἐν	Τυρρηνῷ	οὕτως· Ὁ Πυθόδηλος οὑτοσὶ ὁ
[4, 182]	ναβλισταὶ καὶ πανδουρισταὶ καὶ σαμβυκισταὶ	καινῷ	μὲν οὐδενὶ χρῶνται ὀργάνῳ. (Τὸν
[4, 151]	τὸν Ξενοφῶντα οὐκ ἔτι δειπνοῦντα·	Ἐκείνῳ,	ἔφη, δός· σχολάζει γὰρ ἤδη,
[4, 164]	ἅνθρωπος. {ΗΡ. Ὅτι βούλει λέγε·	πεινῶ	γάρ, εὖ τοῦτ´ ἴσθι. (Ταῦτα
[4, 158]	ὦ Πλούταρχε, σύντροφοί ἐστε τῷ	φακίνῳ	βρώματι καὶ πᾶσα ὑμῶν ἡ
[4, 164]	καὶ Ἄλεξις ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Λίνῳ	ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ τὸν Ἡρακλέα
[4, 164]	δὲ τὸν Ἡρακλέα παρὰ τῷ	Λίνῳ	παιδευόμενον καὶ κελευσθέντα ἀπὸ βιβλίων
[4, 159]	Φερεκράτει ἐν Κοριαννοῖ· Φέρε δὴ	κατακλινῶ·	σὺ δὲ τράπεζαν φέρε καὶ
[4, 144]	παραφέροιτο, ἐσθίοντας ἂν οὐ παύεσθαι.	Οἴνῳ	δὲ κάρτα προσκέαται· καί σφιν
[4, 168]	οὐ τοῖς ἑταίροις, καὶ τῷ	οἴνῳ,	οὐ τοῖς συμπόταις. Ἀγαθαρχίδης δ´
[4, 167]	καλλίστην καὶ ἀδικῶ οὐδένα καὶ	πίνω	Χῖον οἶνον καὶ τἄλλ´ ἀρκούντως
[4, 151]	λευκὸν καὶ λαβὼν κέρας μεστὸν	Προπίνω	σοι, ὦ Σεύθη, ἔφη, καὶ
[4, 170]	ὄξει σιραίῳ χρωματίσας καὶ σιλφίῳ	πυκνῷ	πατάξας. (Ἐπεσθίειν εἴρηκε Τηλεκλείδης Πρυτάνεσιν
[4, 153]	κεχωρισμένην εἶχε καὶ τὴν τράπεζαν	μόνῳ	καθάπερ ἥρωι πλήρη βαρβαρικῶν θοιναμάτων
[4, 166]	Κτήσιππος, οὐκ ἄνθρωπος, ἐν ὀλίγῳ	χρόνῳ,	(κᾆθ´ ὡς ἐκεῖνος κατέδομαι καὶ
[4, 144]	τῆς ἐδωδῆς. (Ὥστε καὶ τῷ	χρόνῳ	τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ ὁ παρατιθέμενος
[4, 163]	Βάτων δ´ ὁ κωμικὸς ἐν	Ἀνδροφόνῳ	φησί· Τῶν φιλοσόφων τοὺς σώφρονας
[4, 146]	ὁ Κυθήριος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Δείπνῳ	εἴπερ τούτου καὶ ὁ κωμῳδιοποιὸς
[4, 150]	παρεσκευάσθη, ἡσθεὶς ὁ Ὦχος τῷ	δείπνῳ	Κακὸν κακῶς σε, ἔφη, ὦ
[4, 153]	τοῖς Ἰνδοῖς φησιν ἐν τῷ	δείπνῳ	παρατίθεσθαι ἑκάστῳ τράπεζαν, ταύτην δ´
[4, 146]	ὁ βασιλεύς. Οὔνομα δὲ τῷ	δείπνῳ	Περσιστὶ μὲν τυκτά, Ἑλληνιστὶ δὲ
[4, 128]	αὐτῷ δηλοῦν εἴ τινι συμπεριενεχθείη	δείπνῳ	πολυτελεῖ, τὰ ὅμοια κἀκείνου ἀντιπροπίνοντος
[4, 155]	τῷ μεγάλῳ προσαγορευθέντι ἐν τῷ	δείπνῳ	πρὸς ὅπλα ὠρχοῦντο οὐ μόνον
[4, 134]	φαίης ἂν εἰς συμπόσιον εἰσελθὼν	ἄφνω.	Καὶ τοῖς μὲν ἀγενείοις ἴσως
[4, 183]	τετελεύτηκε) δημοσίᾳ ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ	τριγώνῳ	ἐπικαλουμένῳ ὀργάνῳ οὕτως ἐποίησε πάντας
[4, 145]	τοῦ βασιλέως συνδείπνων οἳ μὲν	ἔξω	δειπνοῦσιν, οὓς καὶ ὁρᾶν ἔξεστι
[4, 152]	παρὰ τὴν ἐντὸς καὶ τὴν	ἔξω	θάλασσαν, καὶ τούτους δὲ ὀπτοὺς
[4, 149]	καὶ στέφανος. Καὶ ὃς ἂν	ἔξω	τι τούτων ἱεροποιὸς παρασκευάσῃ ὑπὸ
[4, 176]	πολέμων ὄργανα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Οὐκ	ἀγνοῶ	δὲ ὅτι Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν
[4, 163]	δὲ τὰς προσόδους μεθύων καλὰς	ποῶ.	Ἔπειθ´ ἕωθεν περιάγεις τὴν λήκυθον
[4, 165]	αὐτούς γε φυλάττεσθαι τῶν νῦν	χαλεπώ	τατον ἔργον. (Ἔχουσι γάρ τι
[4, 169]	ἀσώτους πολλούς, περὶ ὧν ὑμῖν	καταλείπω	ζητεῖν, πλὴν Καλλίου τοῦ Ἱππονίκου,
[4, 169]	ἀσώτιον ἔχεις παρὰ Στράττιδι ἐν	Χρυσίππῳ	λέγοντι οὕτως· (Εἰ μηδὲ χέσαι
[4, 151]	σχολάζει γὰρ ἤδη, ἐγὼ δ´	οὔπω.	Ἐνταῦθα μὲν δὴ γέλως ἐγένετο.
[4, 176]	καὶ λογχάρι’ ἀνειληφότες ἰῷ καὶ	ῥύπῳ	κεκρυμμένα, πετάσια δ´ ἐπιτεθειμένοι καὶ
[4, 183]	οὕτως· Πηκτὶς δὲ Μούσῃ γαυριῶσα	βαρβάρῳ	(δίχορδος εἰς σὴν χεῖρά πως
[4, 154]	(φιλόμαχον γένος ἐκ Περσέος» παρὰ	Πινδάρῳ,	τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε δὲ παροξύνεται,
[4, 135]	ἔχον ἐν ποσὶ παίδων ἐν	καθαρῷ,	ὅθι κύματ´ ἐπ´ ἠιόνος κλύζεσκε·
[4, 136]	ἧς οὐδεὶς ἥπτετο δειπνῶν, ἐν	καθαρῷ	ὅθι περ λοπάδων διεφαίνετο χῶρος
[4, 134]	οἱ ἦν παράσιτος Χαιρεφόων, πεινῶντι	λάρῳ	ὄρνιθι ἐοικώς, (νήστης, ἀλλοτρίων εὖ
[4, 165]	ἰταμῶς ἅπαντα κατεμασήσατο. (Ἐν δὲ	Φαίδρῳ	φησί· Σχολῇ γε, νὴ τὸν
[4, 173]	οὕτως· (Μάγνητες οἱ ἐπὶ τῷ	Μαιάνδρῳ	ποταμῷ κατοικοῦντες ἱεροὶ τοῦ θεοῦ,
[4, 171]	ἐθέλοιμεν προῖκα λαβεῖν; Παρὰ δὲ	Μενάνδρῳ	ἐστὶ κοινότερον ἐν Φανίῳ· Φειδωλὸς
[4, 129]	πάππος αὐτοῦ Πρωτέας ὁ συγγενόμενος	Ἀλεξάνδρῳ)	καὶ ὅτι πᾶσι προὔπιεν, ἑξῆς
[4, 160]	φρόνησιν ἀγνοῶν. (Μετὰ παρρησίας γὰρ	ἐρῶ	πρὸς αὐτούς· εἰ αὐτάρκειαν ἀσπάζῃ,
[4, 153]	εὐωχῶνται ἐν τῷ τοῦ Ἡρακλέους	ἱερῷ,	δειπνίζοντος τοῦ κατὰ καιρὸν θριαμβεύοντος,
[4, 149]	καὶ τοῦ Διονύσου· τούτων γὰρ	ἑκατέρῳ	διπλοῦς ὁ οἶνος μετὰ καὶ
[4, 161]	ἡμέραν τάδε· (ἄρτος καθαρὸς εἷς	ἑκατέρῳ,	ποτήριον ὕδατος· τοσαῦτα ταῦτα. {Β.
[4, 149]	ἁρμόττοντα. ~Ἡ δὲ πόλις παρεῖχεν	ἑκατέρῳ	τῶν χορῶν (τρία πρόβατα καὶ
[4, 129]	ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον ζέοντα ἐφ´	ἑτέρῳ	πάλιν πίνακι τοιούτῳ σὺν μύστροις
[4, 140]	πολιτείας καὶ Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ	προτέρῳ	καὶ οὗτος τῆς Λακώνων πολιτείας.
[4, 160]	οὐκ ἐπιστάμενος ὅτι κόγχος παρὰ	προτέρῳ	μνήμης τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν τᾷ
[4, 171]	δ´ ὀψωνάτωρα, ὡς Ξενοφῶν ἐν	δευτέρῳ	Ἀπομνημονευμάτων οὑτωσὶ λέγων· Διάκονον δ´
[4, 157]	φησι Κλέαρχος ὁ περιπατητικὸς ἐν	δευτέρῳ	βίων, ἔλεγεν ἐνδεδέσθαι τῷ σώματι
[4, 133]	γογγυλίδας σαφῶς παρίστησι Νίκανδρος ἐν	δευτέρῳ	Γεωργικῶν λέγων οὕτως· (Γογγυλίδος δισσὴ
[4, 176]	Πρωταγορίδης δ´ ὁ Κυζικηνὸς ἐν	δευτέρῳ	περὶ τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών
[4, 145]	τὰ Περσικὰ συγγράψας ἐν τῷ	δευτέρῳ	τῶν ἐπιγραφομένων Παρασκευαστικῶν (Καὶ οἱ
[4, 149]	ὥς φησιν Ἑρμείας ἐν τῷ	δευτέρῳ	τῶν περὶ τοῦ Γρυνείου Ἀπόλλωνος,
[4, 138]	(Πολέμων ἐν τῷ παρὰ Ξενοφῶντι	κανάθρῳ	τοῦ παρὰ Λάκωσι καλουμένου δείπνου
[4, 153]	κατακλίσεις ἐπὶ τοῦ ἐδάφους ἐν	ὑπαίθρῳ	ἀνὰ χιλίους δειπνίζων. Τὸ δὲ
[4, 132]	{Β. Τίνος; Ποδαποῦ; Διαφέρει τῷ	μαγείρῳ	τοῦτο γάρ. Οἷον τὰ νησιωτικὰ
[4, 146]	Θασίοισιν ὑπὲρ τῶν ἐν τῇ	ἠπείρῳ	πολίων τῶν σφετέρων δεξαμένοις τὴν
[4, 175]	νῦν ἔχω σοι λέγειν ἐν	προχείρῳ.	(Ἰόβας μὲν γὰρ ἐν τῷ
[4, 142]	ὑπερήφανον. Ὁ δ´ οἶνος ἦν	μικρῷ	βελτίων, ὅτε παρείησάν τινες. Ἐπεὶ
[4, 152]	δὲ ᾖ τι δυσαπόσπαστον, μαχαιρίῳ	μικρῷ	παρατέμνοντες, ὃ τοῖς κολεοῖς ἐν
[4, 157]	περιέχον λεκίθου καὶ φακῆς σύγκρισιν;	Ὁρῶ	γὰρ πολλὴν παρ´ ὑμῖν τῆς
[4, 154]	Ἐς Οἰδίπου δὲ παῖδε, διπτύχω	κόρω,	Ἄρης κατέσκηψ´, ἔς τε μονομάχου
[4, 176]	ηὔλουν τὸν ὑμέναιον. Καὶ ἐν	Φιαληφόρῳ·	Τὸν μόναυλον ποῖ τέτροφας; Οὗτος
[4, 154]	αὐτόν σε πυλαμάχε πρῶτον» παρὰ	Στησιχόρῳ,	ὁπλομάχος, τειχομάχος, πυργομάχος. Ὁ δὲ
[4, 167]	περὶ Πασικύπρου λέγων τοῦ ἐν	Κύπρῳ	βασιλέως ὅτι ἄσωτος ἦν γράφει
[4, 174]	Τρωσίν, οὗ μνημονεύειν Μίμνερμον. Κἀν	Κύπρῳ	δέ φησι τιμᾶσθαι Ἡγήσανδρος ὁ
[4, 154]	μέχρι θανάτου. Ἄλλοι δ´ ἐν	θεάτρῳ	λαβόντες ἀργύριον ἢ χρυσίον, οἳ
[4, 175]	Καινὸν ἐξεύρημά τι ἡμέτερον, ὃ	θεάτρῳ	μὲν οὐδεπώποτε ἔδειξ´, Ἀθήνησιν δὲ
[4, 175]	τῶν γίγγρων αὐλῶν Ἀντιφάνης ἐν	Ἰατρῷ	καὶ Μένανδρος ἐν Καρίνῃ Ἄμφις
[4, 139]	αὐλὸν ᾄδοντες πάσας ἅμα τῷ	πλήκτρῳ	τὰς χορδὰς ἐπιτρέχοντες ἐν ῥυθμῷ
[4, 176]	κούφως ἀνήλλετο. ~(Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν	Θησαυρῷ·	Ἀναλαβὼν μόναυλον ηὔλουν τὸν ὑμέναιον.
[4, 131]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Λυγκεὺς δ´ ἐν	Κενταύρῳ	διαπαίζων τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά φησι·
[4, 133]	καὶ κερκώπας ἀναστομώσεως χάριν. Ἀριστοφάνης	Ἀναγύρῳ·	Πρὸς θεῶν, ἔραμαι τέττιγα φαγεῖν
[4, 138]	τοῦ Μαρδονίου παρασκευὴν (χρυσῷ καὶ	ἀργύρῳ	καὶ παραπετάσμασι ποικίλοις κατεσκευασμένην κελεῦσαι
[4, 136]	ἔτι ταῦτα ὄψομαι, ἀλλά με	τυρῷ	δεῖ καὶ μάζῃ ὀτρηρῇ (νηδὺς
[4, 149]	δὲ τῇ μάζῃ καὶ τῷ	τυρῷ	σπλάγχνον καὶ ἅλες προσφαγεῖν. (Καθαγισάντων
[4, 153]	κεκραμένος οἶνος οἷος δήποτε ὕδατι	ψυχρῷ.	(Διηκόνουν δὲ ἄνδρες μαχαιροφόροι καὶ
[4, 184]	(τὸν Θηβαῖον αὐλεῖν μαθεῖν παρὰ	Ὀλυμπιοδώρῳ	καὶ Ὀρθαγόρᾳ. καὶ τῶν Πυθαγορικῶν
[4, 171]	ἐν Ἡρακλεῖ· Βούλεσθε δῆτ´ ἐγὼ	φράσω	τίς εἰμ´ ἐγώ; Ἡ τῶν
[4, 133]	ὀπὸν εἰλήφαμεν. Ἄριστα τούτοις πάντα	πιέσω	καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς ἡ
[4, 182]	Ἀναξανδρίδης ἐν Ὁπλομάχῳ φησί· Μαγάδι	λαλήσω	μικρὸν ἅμα σοι καὶ μέγα.
[4, 133]	λευκὸν γλεῦκος συστάμνισον ὄξει ἶσον	ἴσῳ,	τὰς δ´ ἐντὸς ἐπιστύψας ἁλὶ
[4, 145]	παντὶ τῷ βουλομένῳ, οἳ δὲ	εἴσω	μετὰ βασιλέως. Καὶ οὗτοι δὲ
[4, 152]	τοὺς θυρεοὺς ὁπλοφοροῦντες ἐκ τῶν	ὀπίσω	παρεστᾶσιν, οἱ δὲ δορυφόροι κατὰ
[4, 144]	καὶ σὺ ἔμπειρος εἶ, ὅτι	ὅσῳ	ἂν (τις) πλείω τις παραθῆται
[4, 132]	δ´ ἐσθίω, ἕτερος ἐκεῖν´, ἐν	ὅσῳ	δ´ ἐκεῖνος, τοῦτ´ ἐγὼ ἠφάνισα.
[4, 132]	ὃ δ´ ἀντακαίου μικρόν. Ἐν	ὅσῳ	δ´ ἐσθίω, ἕτερος ἐκεῖν´, ἐν
[4, 175]	μέλη γιγγραντὰ καὶ κακὸν μέγα.	(Πόσῳ	δὲ κρεῖττον, ὦ Οὐλπιανὲ σοφώτατε,
[4, 136]	δ´ ἐνόησεν ἅμα πρόσσω καὶ	ὀπίσσω	ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα σιτίζεσθαι.
[4, 136]	φάλαγγες Χαιρεφόων δ´ ἐνόησεν ἅμα	πρόσσω	καὶ ὀπίσσω ὄρνιθας γνῶναι καὶ
[4, 138]	ἰδόντα τὴν τοῦ Μαρδονίου παρασκευὴν	(χρυσῷ	καὶ ἀργύρῳ καὶ παραπετάσμασι ποικίλοις
[4, 129]	μύρου ἑκάστη δύο συνδεδεμένας ἱμάντι	χρυσῷ,	(τὴν μὲν ἀργυρᾶν, τὴν δὲ
[4, 150]	τὰ Αἰγύπτια δεῖπνα Πρωταγορίδης ἐν	τῷ	αʹ περὶ Δαφνικῶν ἀγώνων διδάσκει
[4, 141]	Δημήτριος δ´ ὁ Σκήψιος ἐν	τῷ	αʹ τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου τὴν
[4, 142]	κεκραμένον ἔχων τὸ ποτὸν καὶ	τῷ	αἰτοῦντι προσέφερε. (Τὸν αὐτὸν δὲ
[4, 147]	(ἐν Κιλικίᾳ) φησιν οὕτως· Ἀπαντήσασα	τῷ	Ἀντωνίῳ ἡ Κλεοπάτρα ἐν Κιλικίᾳ
[4, 159]	πρὸς τί οἱ Ἕλληνες χρῶνται	τῷ	ἀργυρίῳ εἶπεν Πρὸς τὸ ἀριθμεῖν.
[4, 141]	όπους μὲν γὰρ εἶναι θʹ	τῷ	ἀριθμῷ, (σκιάδες δὲ οὗτοι καλοῦνται
[4, 145]	ὅ τι ἂν καταλίπηται ἐπὶ	τῷ	ἀρίστῳ. (Τὰ δὲ πλεῖστα τούτων
[4, 153]	καὶ ὡς πολὺν χρόνον παρὰ	τῷ	Ἀρσάκει διέτριψεν ἀγόμενος βασιλικῶς, γράφει
[4, 157]	Ἡρακλῆς. Φησὶ γὰρ οὗτος ἐν	τῷ	βʹ τῶν Νόστων Μετὰ τὸ
[4, 160]	καὶ τοῦ κόγχου μνημονεύει ἐν	τῷ	βʹ τῶν σίλλων λέγων οὕτως·
[4, 184]	σῦριγξ Ἰδαῖος ἀλέκτωρ. Ἐν δὲ	τῷ	βʹ Φοίνικι ὁ αὐτὸς Ἴων
[4, 128]	ἐμφανίζοντος δεῖπνον (Ἀθήνησι γενόμενον Δημητρίῳ	τῷ	βασιλεῖ, ἐπίκλην δὲ Πολιορκητῇ (ἐρωμένη
[4, 151]	κάλλιστος τοὺς μὲν ἔχοντας (διδόναι	τῷ	βασιλεῖ τιμῆς ἕνεκα, τοῖς δὲ
[4, 152]	ὑποκαθήμενος ἐφ´ ὑψηλῆς κλίνης κατακειμένῳ	τῷ	βασιλεῖ τὸ παραβληθὲν ὑπ´ αὐτοῦ
[4, 155]	Τρωικοῦ διακόσμου (Παρὰ Ἀντιόχῳ, φησί,	τῷ	βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ προσαγορευθέντι ἐν
[4, 145]	αὐτὸν τρόπον. Ἐστὶ μὲν γὰρ	τῷ	βασιλεῖ χίλια ἱερεῖα τῆς ἡμέρας
[4, 150]	τοῦ ἐνιαυτοῦ ἔξεστι τῶν σιτουμένων	τῷ	βουλομένῳ ἀνελθόντι εἰς τὸ πρυτανεῖον
[4, 145]	οὓς καὶ ὁρᾶν ἔξεστι παντὶ	τῷ	βουλομένῳ, οἳ δὲ εἴσω μετὰ
[4, 150]	Ναυκρατιτῶν γάμους ἑστιᾷ, ὡς ἐν	τῷ	γαμικῷ νόμῳ γέγραπται, ἀπείρηται ᾠὰ
[4, 160]	(Λαρήνσιος ὀξέως καὶ καλῶς ἀπήντησε	τῷ	γάστριδι κυνὶ περὶ τοῦ κόγχου.
[4, 135]	ἱππότα κεστρεὺς οὐκ οἶος· ἅμα	τῷ	γε δυώδεκα σαργοὶ ἕποντο. Κυανόχρως
[4, 157]	(ἐκβῆναι μόνον τε τὸν ἐν	τῷ	γήρᾳ θάνατον ἀσπασίως προσίεσθαι, πεπεισμένους
[4, 135]	ὀψοφόρους πίνακας κατὰ δεξιὸν ὦμον.	(Τῷ	δ´ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι χύτραι
[4, 147]	πυρός Ἔπειτα βαθμοὺς ἀτμίζων· ἐπὶ	τῷ	δ´ ἐπίπασται τευθίδες, ὦ φίλε,
[4, 157]	υἱῶν τὰς μερίδας ἑκάστῳ παρατιθέντων,	τῷ	δ´ Ἡρακλεῖ ταπεινοτέραν παραθέντων, ~ὁ
[4, 134]	(νήστης, ἀλλοτρίων εὖ εἰδὼς δειπνοσυνάων.	Τῷ	δὲ μάγειροι μὲν φόρεον πλῆσάν
[4, 135]	δ´ ἐπ´ ἐννέα κεῖτο τραπέζας·	τῷ	δὲ μετ´ ἴχνια βαῖνε θεὰ
[4, 150]	ἐπεὶ παρεσκευάσθη, ἡσθεὶς ὁ Ὦχος	τῷ	δείπνῳ Κακὸν κακῶς σε, ἔφη,
[4, 153]	Ἰνδικῶν τοῖς Ἰνδοῖς φησιν ἐν	τῷ	δείπνῳ παρατίθεσθαι ἑκάστῳ τράπεζαν, ταύτην
[4, 146]	ἐγένετο ὁ βασιλεύς. Οὔνομα δὲ	τῷ	δείπνῳ Περσιστὶ μὲν τυκτά, Ἑλληνιστὶ
[4, 155]	βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ προσαγορευθέντι ἐν	τῷ	δείπνῳ πρὸς ὅπλα ὠρχοῦντο οὐ
[4, 157]	ἔλεγεν ἐνδεδέσθαι τῷ σώματι καὶ	τῷ	δεῦρο βίῳ τὰς ἁπάντων ψυχὰς
[4, 145]	ὁ τὰ Περσικὰ συγγράψας ἐν	τῷ	δευτέρῳ τῶν ἐπιγραφομένων Παρασκευαστικῶν (Καὶ
[4, 149]	Ναυκρατίταις, ὥς φησιν Ἑρμείας ἐν	τῷ	δευτέρῳ τῶν περὶ τοῦ Γρυνείου
[4, 155]	ἐὰν μὴ ταχὺ φθάσας ἀποτέμῃ	τῷ	δρεπάνῳ, τέθνηκε, καὶ οἱ ἄλλοι
[4, 167]	Σικελίαν ὅτ´ ἔμελλεν κτίζειν Συρακούσας	τῷ	ἑαυτοῦ συσσίτῳ μελιτούττης ἀπέδοτο τὸν
[4, 183]	Θεόπομπος ὁ Κολοφώνιος ἐποποιὸς ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Ἁρματίῳ· (Σκινδαψὸν λυρόεντα μέγαν
[4, 146]	(Φιλόξενος δ´ ὁ Κυθήριος ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Δείπνῳ εἴπερ τούτου καὶ
[4, 142]	Ἀντιφάνης τὰ Λακωνικὰ δεῖπνα ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ δράματι Ἄρχων φησὶν οὕτως·
[4, 175]	φησι (Σώπατρος ὁ παρῳδὸς ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ δράματι Πύλαι Φοινίκων εἶναι
[4, 171]	τοὺς προγεύστας καλουμένους Ξενοφῶν ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ (Ἱέρωνι ἢ τυραννικῷ φησιν·
[4, 134]	οὐ θέλοντας. Ἄλεξις δ´ ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Ἰσοστάσιόν φησιν· Ἀπὸ συμβολῶν
[4, 164]	ἐξ ὧν καὶ Ἄλεξις ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Λίνῳ ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ
[4, 183]	Σώπατρος δ´ ὁ παρῳδὸς ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Μυστάκου θητίῳ δίχορδον εἶναί
[4, 184]	Χαμαιλέων γοῦν ὁ Ἡρακλεώτης ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Προτρεπτικῷ Λακεδαιμονίους φησὶ καὶ
[4, 141]	δείπνου Δικαίαρχος τάδε ἱστορεῖ ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ Τριπολιτικῷ· Τὸ δεῖπνον πρῶτον
[4, 165]	εὐάρτυτον, Φρύνιχος ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν	τῷ	Ἐφιάλτῃ μνημονεύει τοῦ ἡδυλόγου διὰ
[4, 155]	(Δημήτριος δ´ ὁ Σκήψιος ἐν	τῷ	ιεʹ τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου (Παρὰ
[4, 144]	ἱκανὸς ἦν αὐτῷ. Ἐν δὲ	τῷ	Ἱέρωνι ἐπιγραφομένῳ λέγων περὶ τῶν
[4, 176]	χαῖρε Θέων. Ὥσπερ οὖν τοὺς	τῷ	καλάμῳ αὐλοῦντας καλαμαύλας λέγουσι νῦν,
[4, 167]	δι´ ἀσωτίαν πεντήκοντα ταλάντων Πυγμαλίωνι	τῷ	Κιτιεῖ, (ἅμα τὸ χωρίον καὶ
[4, 159]	Γελασάντων δὲ πάντων καὶ ἐπὶ	τῷ	κόγχῳ μάλιστα ~Ἀπαίδευτοί ἐστε, ἔφη,
[4, 156]	σοι βούλομαι τοῦ παρὰ Κέβητι	τῷ	Κυζικηνῷ δείπνου· (προπιὼν δ´ ὑσώπου
[4, 161]	συλλέγοντες ἐν τῷ κωρύκῳ. Κἀν	τῷ	κυρίως Κωρύκῳ δ´ ἐπιγραφομένῳ φησί·
[4, 134]	ἄν τις ἐπενέγκαι τὰ Ἐρίφῳ	τῷ	κωμικῷ ἐν Αἰόλῳ εἰρημένα τάδε·
[4, 160]	Ἑορτᾷ καὶ Νάσοις Ἀντιφάνει τε	τῷ	κωμικῷ, ὃς ὑποκοριστικώτερον αὐτὸν ὠνόμασεν
[4, 161]	καὶ κακὰ τοιαῦτα συλλέγοντες ἐν	τῷ	κωρύκῳ. Κἀν τῷ κυρίως Κωρύκῳ
[4, 155]	τὸν λαχόντα ἔχοντα δρεπάνιον ἐπιβαίνειν	τῷ	λίθῳ καὶ τὸν τράχηλον εἰς
[4, 173]	μεγάλου κύριον βαλλαντίου ναύκληρον ἐν	τῷ	λιμένι ποιήσας ἄπλουν (καὶ φορμιῶσαι
[4, 164]	Ὑποτίθεται δὲ τὸν Ἡρακλέα παρὰ	τῷ	Λίνῳ παιδευόμενον καὶ κελευσθέντα ἀπὸ
[4, 137]	τῶν μακρόθεν· τὸν δ´ ἐν	τῷ	Λυκείῳ κρέας (ταριχηρὸν) εἰς τάριχος
[4, 132]	ὑποδοχή. {Β. Τίνος; Ποδαποῦ; Διαφέρει	τῷ	μαγείρῳ τοῦτο γάρ. Οἷον τὰ
[4, 173]	λέγων οὕτως· (Μάγνητες οἱ ἐπὶ	τῷ	Μαιάνδρῳ ποταμῷ κατοικοῦντες ἱεροὶ τοῦ
[4, 145]	ᾧ καὶ ὁ βασιλεύς, ἐν	τῷ	μεγάλῳ (οἴκῳ) Ὅταν δὲ βασιλεὺς
[4, 155]	(Παρὰ Ἀντιόχῳ, φησί, τῷ βασιλεῖ	τῷ	μεγάλῳ προσαγορευθέντι ἐν τῷ δείπνῳ
[4, 144]	Ξενοφῶν ἐν Ἀγησιλάῳ οὕτω γράφει·	Τῷ	μὲν γὰρ Πέρσῃ πᾶσαν γῆν
[4, 139]	ἀρριχίδι καὶ κρέας ἑκάστῳ, καὶ	τῷ	νέμοντι τὰς μοίρας ἀκολουθῶν ὁ
[4, 168]	ἑταίρᾳ, οὐ τοῖς ἑταίροις, καὶ	τῷ	οἴνῳ, οὐ τοῖς συμπόταις. Ἀγαθαρχίδης
[4, 160]	ὦ Κύνουλκε (τούτῳ γὰρ χαίρεις	τῷ	ὀνόματι, οὐ λέγων ὃ ἐκ
[4, 130]	δ´ ἡμῶν τὴν τεχνιτείαν Ἐρυμάνθιοι	τῷ	ὄντι σύαγροι κατὰ πινάκων τετραγώνων
[4, 138]	εὐτελοῦς διαίτης μεταλαβεῖν. (Πολέμων ἐν	τῷ	παρὰ Ξενοφῶντι κανάθρῳ τοῦ παρὰ
[4, 166]	τοὔνομα αὐτοῦ παρέλιπε Δημοσθένης ἐν	τῷ	περὶ ἀτελειῶν. Χρὴ δὲ τοὺς
[4, 182]	καὶ Εὐφράνωρ ὁ Πυθαγορικὸς ἐν	τῷ	περὶ αὐλῶν, ἔτι δὲ καὶ
[4, 182]	Ἄλεξις ὧν καὶ αὐτὸς ἐν	τῷ	περὶ αὐλῶν. (Ὁ δὲ καλάμινος
[4, 184]	τὸν Καλλαίσχρου. Δοῦρις δ´ ἐν	τῷ	περὶ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους Ἀλκιβιάδην
[4, 163]	τὸν ἀπαίροντα τὸ ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι	Τῷ	περὶ θηροπέπλου μανίας ὕβρεώς τε
[4, 182]	Εὐφορίων δὲ ὁ ἐποποιὸς ἐν	τῷ	περὶ Ἰσθμίων Οἱ νῦν, φησίν,
[4, 184]	Εὐφορίων δ´ ὁ ἐποποιὸς ἐν	τῷ	περὶ μελοποιῶν τὴν μὲν μονοκάλαμον
[4, 146]	ἱστορεῖ Ἔφιππος ὁ Ὀλύνθιος ἐν	τῷ	περὶ τῆς Ἀλεξάνδρου καὶ Ἡφαιστίωνος
[4, 158]	ἄμμε βάλῃς, Χρύσιππός τε ἐν	τῷ	περὶ τοῦ καλοῦ γνώμας τινὰς
[4, 148]	Ἁρμόδιος δὲ ὁ Λεπρεάτης ἐν	τῷ	περὶ τῶν κατὰ Φιγάλειαν Νομίμων
[4, 159]	ὁ καλὸς Χρύσιππος διαγράφει ἐν	τῷ	περὶ τῶν μὴ δι´ αὑτὰ
[4, 174]	(Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο Ἀριστοκλῆς ἐν	τῷ	περὶ χορῶν οὑτωσί πως λέγων·
[4, 139]	πρὸς αὐλὸν ᾄδοντες πάσας ἅμα	τῷ	πλήκτρῳ τὰς χορδὰς ἐπιτρέχοντες ἐν
[4, 184]	μανθάνειν Ἡρακλεώτας τε τοὺς ἐν	τῷ	Πόντῳ καθ´ ἑαυτὸν ἔτι Ἀθηναίων
[4, 175]	προχείρῳ. (Ἰόβας μὲν γὰρ ἐν	τῷ	προειρημένῳ συγγράμματι Αἰγυπτίους φησὶν λέγειν
[4, 172]	γὰρ Στησίχορος οὕτως εἴρηκεν ἐν	τῷ	προκειμένῳ ᾄσματι τοῖς Ἄθλοις· Θρῴσκων
[4, 144]	εὐτελέστερα παρατιθεμένων. (Θεόφραστος δ´ ἐν	τῷ	πρὸς Κάσανδρον περὶ βασιλείας (εἰ
[4, 140]	βʹ πολιτείας καὶ Ἀριστοκλῆς ἐν	τῷ	προτέρῳ καὶ οὗτος τῆς Λακώνων
[4, 149]	περὶ τοῦ Γρυνείου Ἀπόλλωνος, ἐν	τῷ	πρυτανείῳ δειπνοῦσι γενεθλίοις Ἑστίας Πρυτανίτιδος
[4, 155]	δ´ ὁ σοφὸς Πλάτων ἐν	τῷ	πρώτῳ Νόμων περὶ συμποσίων διηγεῖται
[4, 128]	τε χρυσαῖ στλεγγίδες, ὁλκὴν ἴσαι	τῷ	πρώτῳ στεφάνῳ. ~Ἐπὶ δὲ τούτοις
[4, 154]	μάχεσθαι ῥῆμα περιέχει, ὡς ἐν	τῷ	πυγμάχος, ναυμάχος, αὐτόν σε πυλαμάχε
[4, 147]	(Αἰγύπτου βασιλευσάσης, γημαμένης δ´ Ἀντωνίῳ	τῷ	Ῥωμαίων στρατηγῷ (ἐν Κιλικίᾳ) φησιν
[4, 173]	δ´ ὁ Ἐρετριεὺς ἐν Ἀλκμαίωνι	τῷ	σατυρικῷ καρυκκοποιοὺς καλεῖ τοὺς Δελφοὺς
[4, 154]	εἰς ος> τρέπει, ὡς ἐν	τῷ	σύμμαχος, πρωτόμαχος, ἐπίμαχος, ἀντίμαχος, (φιλόμαχον
[4, 157]	ἐν δευτέρῳ βίων, ἔλεγεν ἐνδεδέσθαι	τῷ	σώματι καὶ τῷ δεῦρο βίῳ
[4, 176]	ἧπται, κροτάλων, (ὑπὸ φανοῦ, πανδούρου,	τῷ	τε ἡδεῖ μοναύλῳ τὰς ἡδίστας
[4, 142]	πρότερον. (Κλεομένης δὲ πολὺ διενέγκας	τῷ	τε συνιδεῖν πράγματα καίτοι νέος
[4, 174]	~(Ὁ δ´ αὐτὸς ἱστορεῖ κἀν	τῷ	τετάρτῳ καὶ εἰκοστῷ τῆς αὐτῆς
[4, 168]	τῆς φυγῆς αἴτιος γενόμενος (Ῥουτιλίῳ	τῷ	τὴν Ῥωμαικὴν ἱστορίαν ἐκδεδωκότι τῇ
[4, 146]	νομίσματος. Ὥστ´ εἰς ἴσον καθίστασθαι	τῷ	τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀναλώματι· ἑκατὸν γὰρ
[4, 153]	φησίν, πόλει ὅταν εὐωχῶνται ἐν	τῷ	τοῦ Ἡρακλέους ἱερῷ, δειπνίζοντος τοῦ
[4, 170]	ὁ τραπεζοκόμος ὁ αὐτός ἐστι	τῷ	τραπεζοποιῷ. Ἰόβας γὰρ ὁ βασιλεὺς
[4, 183]	πολλοῦ τετελεύτηκε) δημοσίᾳ ἐπιδειξάμενος ἐν	τῷ	τριγώνῳ ἐπικαλουμένῳ ὀργάνῳ οὕτως ἐποίησε
[4, 142]	τινος τῶν ἡλικιωτῶν. Ἐπί τε	τῷ	τρίποδι ψυκτὴρ χαλκοῦς ἐπέκειτο καὶ
[4, 149]	ὁμοῦ δὲ τῇ μάζῃ καὶ	τῷ	τυρῷ σπλάγχνον καὶ ἅλες προσφαγεῖν.
[4, 184]	τὸ κέρας αὐτῷ προσάπτουσιν ἀναλογοῦν	τῷ	τῶν σαλπίγγων κώδωνι. Ἐπὶ τούτοις
[4, 174]	κατασκευάσματος νυκτερινὸν ποιήσαντα ὡρολόγιον ἐοικὸς	τῷ	ὑδραυλικῷ οἷον κλεψύδραν μεγάλην λίαν.
[4, 158]	Ἀλεξανδρείας, ὦ Πλούταρχε, σύντροφοί ἐστε	τῷ	φακίνῳ βρώματι καὶ πᾶσα ὑμῶν
[4, 146]	καὶ ὁ κωμῳδιοποιὸς Πλάτων ἐν	τῷ	Φάωνι ἐμνήσθη (καὶ μὴ τοῦ
[4, 184]	αὐλὸν τρέχοντι ῥυθμῷ, οὕτω λέγων	τῷ	Φρυγίῳ· βαρὺς γὰρ οὗτος· παρ´
[4, 144]	ἐμπίπτει τῆς ἐδωδῆς. (Ὥστε καὶ	τῷ	χρόνῳ τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ ὁ
[4, 173]	Δημήτριος δ´ ὁ Σκήψιος ἐν	ἑκκαιδεκάτῳ	Τρωικοῦ διακόσμου ἐν τῇ Λακωνικῇ
[4, 169]	Οἰνοπίωνι· Ὁ μάγειρος οὗτος Πατανίων	προσελθέτω.	Καὶ πάλιν· Πλείους Στρατονίκου τοὺς
[4, 184]	σαλπίγγων κώδωνι. Ἐπὶ τούτοις τέλος	ἐχέτω	καὶ ἥδε ἡ βίβλος, ἑταῖρε
[4, 169]	ὤτων τὰς πύλας. Ὥστε λέγετε·	ἐπιζητῶ	γὰρ καὶ ὅπερ ὁ Μάγνος
[4, 147]	(Σωκράτης δὲ ὁ Ῥόδιος ἐν	τρίτῳ	ἐμφυλίου πολέμου τὸ Κλεοπάτρας ἀναγράφων
[4, 158]	ἱστορεῖν Μνασέαν τὸν Πατρέα ἐν	τρίτῳ	Εὐρωπιακῶν φησιν Λυσίμαχος ἐν τρίτῳ
[4, 143]	εἰς ἀνδραγαθίαν. (Πυργίων δ´ ἐν	τρίτῳ	Κρητικῶν Νομίμων Ἐν τοῖς συσσιτίοις,
[4, 141]	Αἰγιναίους ὀβολούς. Σφαῖρος δ´ ἐν	τρίτῳ	Λακωνικῆς πολιτείας γράφει· Φέρουσι δὲ
[4, 158]	τρίτῳ Εὐρωπιακῶν φησιν Λυσίμαχος ἐν	τρίτῳ	Νόστων. (Ἐπὶ τούτοις γελάσαντος πάνυ
[4, 174]	γυναῖκα Θαίδα. Τρύφων δ´ ἐν	τρίτῳ	περὶ ὀνομασιῶν (ἐστὶ δὲ τὸ
[4, 182]	ἐννεάχορδον καλούμενον. Πλάτων δ´ ἐν	τρίτῳ	Πολιτείας φησίν· Οὐκ ἄρα, ἦν
[4, 163]	Πυθαγόρου πελάτᾳ. Σωσικράτης δ´ ἐν	τρίτῳ	φιλοσόφων διαδοχῆς βαθεῖ πώγωνι χρήσασθαι
[4, 169]	δοκεῖ ἕξειν Πατανίων. Ἐν δὲ	Παρασίτῳ	ὁ Ἀντιφάνης καὶ τάδε εἴρηκεν·
[4, 173]	ἐκ Πειραιῶς, πάντων ἀκούων διότι	παρασίτῳ	τόπος οὗτος τρία μόνος ἀγαθὰ
[4, 167]	ἔμελλεν κτίζειν Συρακούσας τῷ ἑαυτοῦ	συσσίτῳ	μελιτούττης ἀπέδοτο τὸν κλῆρον ὃν
[4, 162]	παρέθετο ὁ Δελφὸς Ἡγήσανδρος ἐν	ἕκτῳ	ὑπομνημάτων· Ὀφρυανασπασίδαι, ῥινεγκαταπηξιγένειοι, σακκογενειοτρόφοι καὶ
[4, 132]	πίναξ· αὐτὸς γὰρ αὐτὸν ἐπριάμην	ὀκτὼ	ὀβολῶν. {Α. Ὀψάριον αὐτὸ τοῦτο
[4, 172]	μ´ ἐρωτᾷς. Χοιρίδιον ἓν θύομεν,	ὀκτὼ	ποιήσοντες τραπέζας δ´ ἢ μίαν,
[4, 184]	Ἡρακλεώτας τε τοὺς ἐν τῷ	Πόντῳ	καθ´ ἑαυτὸν ἔτι Ἀθηναίων τε
[4, 133]	φαγεῖν καὶ κερκώπην θηρευσαμένη καλάμῳ	λεπτῷ.	Ἐστὶν δ´ ἡ κερκώπη ζῷον
[4, 175]	δὲ καλούμενον ὄργανον Ἰόβας ἐν	τετάρτῳ	θεατρικῆς ἱστορίας Σύρων εὕρημά φησιν
[4, 174]	δ´ αὐτὸς ἱστορεῖ κἀν τῷ	τετάρτῳ	καὶ εἰκοστῷ τῆς αὐτῆς πραγματείας
[4, 137]	ἄλφιτα» φησίν. (Χρύσιππός τ´ ἐν	τετάρτῳ	περὶ τοῦ καλοῦ καὶ τῆς
[4, 146]	δὲ εἰς μυρίους πεντακισχιλίους μεριζόμεναι	ἑκάστῳ	ἀνδρὶ γίνονται ἀνὰ ἑκατὸν ἑξήκοντα
[4, 143]	δημοτικῶν προσειληφυῖα πρὸς τὰς ὑπηρεσίας.	Ἑκάστῳ	δ´ αὐτῶν ἀκολουθοῦσι δύο θεράποντες
[4, 149]	ζωμὸς καὶ περίκομμα, πρόσχερα δὲ	ἑκάστῳ	δύο κρέα. Ἐνόμιζον δ´ ἐν
[4, 128]	πίνακι τῶν Κορινθίων κατασκευασμάτων ἄρτος	ἑκάστῳ	ἰσόπλατυς ἐδόθη, ὄρνεις τε καὶ
[4, 130]	χρυσομίτρων (σιβύναις ἀργυραῖς διαπεπερονημένοι περιεφέροντο	ἑκάστῳ.	Καὶ τὸ θαυμάσιον, ὅτι παρειμένοι
[4, 139]	ἄρτους ἐν ἀρριχίδι καὶ κρέας	ἑκάστῳ,	καὶ τῷ νέμοντι τὰς μοίρας
[4, 141]	πιεῖν πάλιν ὅταν ᾖ θυμὸς	ἑκάστῳ	κώθων παρακείμενός ἐστιν. Ὄψον δὲ
[4, 128]	κατακλιθεῖσιν εὐθέως ἐδόθησαν φιάλαι ἀργυραῖ	ἑκάστῳ	μία δωρεά. Προεστεφανώκει δὲ καὶ
[4, 149]	ταῦτα ἐν κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν	ἑκάστῳ	μικρόν, καὶ ὁ προσφέρων ἂν
[4, 157]	τοῦ Εὐρυσθέως υἱῶν τὰς μερίδας	ἑκάστῳ	παρατιθέντων, τῷ δ´ Ἡρακλεῖ ταπεινοτέραν
[4, 149]	τῶν ἄλλων μερίδων δίδοται. Ἔπειτα	ἑκάστῳ	παρατίθεται ἄρτος καθαρὸς εἰς πλάτος
[4, 129]	καὶ ὄστρεα (καὶ κτένες· καὶ	ἑκάστῳ	πεπυρωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. Μετὰ
[4, 129]	τὴν δὲ χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ	ἑκάστῳ	προσέδωκαν. Ἔπειτ´ εἰσφέρεται πλοῦτος ἀντὶ
[4, 129]	καὶ Λεσβίων, χρυσίδων πάνυ μεγάλων	ἑκάστῳ	προσενεχθεισῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Καὶ μετὰ
[4, 143]	δὲ τῶν παρόντων ἴσον μέρος	ἑκάστῳ·	τοῖς δὲ νεωτέροις ἥμισυ δίδοται
[4, 153]	φησιν ἐν τῷ δείπνῳ παρατίθεσθαι	ἑκάστῳ	τράπεζαν, ταύτην δ´ εἶναι ὁμοίαν
[4, 139]	τὴν ἰδέαν. Διδόασι τῶν συνιόντων	ἑκάστῳ	τυρὸν χλωρὸν καὶ (γαστρὸς καὶ)
[4, 145]	ὁ τῆς τραπέζης ἐπιμελούμενος δίδωσιν	ἑκάστῳ	τῶν οἰκετῶν, καὶ ταῦτα λαβὼν
[4, 145]	Καὶ μέτρια μὲν αὐτῶν παρατίθεται	ἑκάστῳ	τῶν συνδείπνων τοῦ βασιλέως, καὶ
[4, 148]	κυλικεῖα καθὼς ταῖς στρωμναῖς ἐμεμέριστο,	ἑκάστῳ	φέρειν ἐπέτρεψε. Καὶ κατὰ τὴν
[4, 141]	Τριπολιτικῷ· Τὸ δεῖπνον πρῶτον μὲν	ἑκάστῳ	χωρὶς παρατιθέμενον καὶ πρὸς ἕτερον
[4, 133]	αὐήνας ἐπὶ τυτθὸν ὅτ´ ἐν	ζεστῷ	ἀποβάπτων ὕδατι δριμείῃ πολέας ἐμβάπτισον
[4, 139]	χορδὰς ἐπιτρέχοντες ἐν ῥυθμῷ μὲν	ἀναπαίστῳ,	μετ´ ὀξέος δὲ τόνου τὸν
[4, 158]	Φακῆν καλουμένην, ἣν ἄλλοι τινὲς	Καλλιστὼ	ὀνομάζουσιν, (ὡς ἱστορεῖν Μνασέαν τὸν
[4, 145]	τι ἂν καταλίπηται ἐπὶ τῷ	ἀρίστῳ.	(Τὰ δὲ πλεῖστα τούτων τῶν
[4, 174]	ἱστορεῖ κἀν τῷ τετάρτῳ καὶ	εἰκοστῷ	τῆς αὐτῆς πραγματείας Δαίτην ἥρωα
[4, 145]	Καὶ οὗτοι δὲ οὐ συνδειπνοῦσιν	αὐτῷ,	ἀλλ´ ἔστιν οἰκήματα δύο καταντικρὺ
[4, 158]	Διογένης τε πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας	αὐτῷ	ἀποτριβομένῳ ἔλεγεν· Εἴθ´ ἠδυνάμην καὶ
[4, 147]	ἡ Κλεοπάτρα ἐν Κιλικίᾳ παρεσκεύασεν	αὐτῷ	βασιλικὸν συμπόσιον, ἐν ᾧ πάντα
[4, 147]	ἄριστον γόγγροιτοιωνητεμων πλῆρες θεοτερπές. Ἐπ´	αὐτῷ	δ´ ἄλλο παρῆλθε τόσον, βατὶς
[4, 142]	κύαθος εἷς πρὸ τοῦ δείπνου,	αὐτῷ	δὲ πολὺ πρώτῳ· καὶ ὅτε
[4, 128]	αὐτοῦ μαθεῖν ἔστιν ἐπιστολῶν, πάντως	αὐτῷ	δηλοῦν εἴ τινι συμπεριενεχθείη δείπνῳ
[4, 151]	κατὰ μικρὰ καὶ διερρίπτει οἷς	αὐτῷ	ἐδόκει καὶ τὰ κρέα ὡσαύτως,
[4, 144]	μὲν ἅδῃ καὶ νήφουσι, χρέονται	αὐτῷ·	εἰ δὲ μή, μετιεῖσιν. Τὰ
[4, 145]	ποιῆται, ποιεῖται δὲ πολλάκις, συμπόται	αὐτῷ	εἰσιν ὡς μάλιστα δώδεκα. Καὶ
[4, 128]	πολυτελεῖ, τὰ ὅμοια κἀκείνου ἀντιπροπίνοντος	αὐτῷ.	Ἑκατέρων οὖν σῴζονται δειπνητικαί τινες
[4, 168]	Ἀθηναίων. Καὶ ὁπότε ἀπαντήσειέ τις	αὐτῷ	ἔλεγεν Ὦ καταισχύνας τὸ γένος.
[4, 144]	κοιμηθῆναι πᾶς τόπος ἱκανὸς ἦν	αὐτῷ.	Ἐν δὲ τῷ Ἱέρωνι ἐπιγραφομένῳ
[4, 162]	τινος τί περιγέγονεν ἐκ φιλοσοφίας	αὐτῷ,	ἔφη Ἀσυμβόλῳ δειπνεῖν. Διὸ καὶ
[4, 148]	ὑπομειδιάσασα ταῦτ´ ἔφη πάντα δωρεῖσθαι	αὐτῷ	καὶ εἰς αὔριον παρεκάλει συνδειπνῆσαι
[4, 145]	τε καὶ ψάλλουσιν αἱ παλλακαὶ	αὐτῷ,	καὶ μία μὲν ἐξάρχει, αἱ
[4, 169]	εἰς ἀσώτιον τραπέσθαι μηδ´ ἐὰν	αὐτῷ	ξυναντᾷ τις, λαλῆσαι μηδὲ ἕν.
[4, 152]	θυλάκιον αἰτῆσαι χρυσίου καὶ ῥῖψαι	αὐτῷ	παρατρέχοντι. (Ἀνελόμενον δ´ ἐκεῖνον πάλιν
[4, 128]	σεσωρευμένη, καὶ ἕκαστος λαβὼν (σὺν)	αὐτῷ	πίνακι τοῖς κατόπιν διεδίδου παισίν.
[4, 184]	παρ´ ὃ καὶ τὸ κέρας	αὐτῷ	προσάπτουσιν ἀναλογοῦν τῷ τῶν σαλπίγγων
[4, 145]	Ἐνίοτε δὲ καὶ ἡ γυνὴ	αὐτῷ	συνδειπνεῖ καὶ τῶν υἱῶν ἔνιοι.
[4, 129]	πολλῶν ἀγαθῶν· ἦσαν γὰρ ἐν	αὐτῷ	συνωπτημέναι κίχλαι καὶ νῆτται καὶ
[4, 169]	οὕτως· (Εἰ μηδὲ χέσαι γ´	αὐτῷ	σχολὴ γενήσεται μηδ´ εἰς ἀσώτιον
[4, 165]	ἐμοὶ δοκεῖ, ὥστ´ ἐπιτελεσθῆναί ποτ´	αὐτῷ	τοῦ πατρὸς τὸ μνῆμα, κατ´
[4, 174]	κουρέως τὴν τέχνην· Κτησίβιος δ´	αὐτῷ	τοὔνομα. (Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο Ἀριστοκλῆς
[4, 148]	ἐξ ἑωθινοῦ κατακλινόμενον μεθύσκεσθαι, λειτουργούντων	αὐτῷ	τῶν ἐξ Ἰταλίας μεταπεμφθέντων ἀκροαμάτων
[4, 131]	παρέθηκεν ἡμῖν· ὄνομα δ´ ἦν	αὐτῷ	φέναξ. Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν Πρωτεσιλάῳ
[4, 129]	ἄσκυφος γενόμενος, καὶ ὁ Κάρανος	αὐτῷ	χαρίζεται κενὸν τὸ ἔκπωμα. ~Ἐπὶ
[4, 144]	ἀκούσαντα Ἀρταξέρξην εἰπεῖν ὅτι οὕτως	αὑτῷ	δοκοίη ζῆν ὡς ταχέως ἀπολούμενος.
[4, 151]	ἐποίει Σεύθης· ἀνελόμενος τοὺς παρ´	αὑτῷ	κειμένους ἄρτους διέκλα κατὰ μικρὰ
[4, 150]	τὸ πρυτανεῖον δειπνεῖν, οἴκοθεν παρασκευάσαντα	αὑτῷ	λάχανόν τι ἢ τῶν ὀσπρίων
[4, 151]	κρέα ὡσαύτως, ὅσον μόνον γεύσασθαι	ἑαυτῷ	καταλιπών. (Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ
[4, 182]	ὁ καὶ παλαιομάγαδις ὀνομαζόμενος ἐν	ταὐτῷ	ὀξὺν καὶ βαρὺν φθόγγον ἐπιδείκνυται,
[4, 175]	κρότοις. Καὶ Ἀξιόνικος ἐν Φιλευριπίδῃ·	Οὕτω	γὰρ ἐπὶ τοῖς μέλεσι τοῖς
[4, 172]	βαλὼν Ἄναυρον πολυβότρυος ἐξ Ἰωλκοῦ·	οὕτω	γὰρ Ὅμηρος ἠδὲ Στασίχορος ἄεισε
[4, 130]	εἰωθὸς τοῦ τελευταίου δείπνου σημεῖον·	οὕτω	γὰρ τὸ Μακεδονικὸν οἶσθα ἔθος
[4, 154]	ὁ Χαλκιδεὺς ἐν ἱστορικοῖς ὑπομνήμασιν	οὕτω	γράφει· Παρὰ δὲ τοῖς Ῥωμαίοις
[4, 144]	Πέρσαις βασιλέων Ξενοφῶν ἐν Ἀγησιλάῳ	οὕτω	γράφει· Τῷ μὲν γὰρ Πέρσῃ
[4, 145]	τοῦ βασιλέως εἰς ὑπόλογον λαμβάνουσιν.	Οὕτω	δὲ καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις
[4, 176]	καλάμῳ αὐλοῦντας καλαμαύλας λέγουσι νῦν,	(οὕτω	καὶ ῥαππαύλας, ὥς φησιν Ἀμερίας
[4, 184]	ἄγων βαρὺν αὐλὸν τρέχοντι ῥυθμῷ,	οὕτω	λέγων τῷ Φρυγίῳ· βαρὺς γὰρ
[4, 140]	μύλᾳ δρυφῆται κἠπὶ ταῖς συναικλίαις,	οὕτω	τὰ συνδείπνια καλῶν. καὶ πάλιν·
[4, 138]	δίαιταν ἔχων ἦλθεν ὡς ἡμᾶς	οὕτω	ταλαίπωρον ἔχοντας. Φασὶ δέ τινες
[4, 164]	Ἐπίχαρμος, συγγράμματα παντοδαπά. Δηλώσεις γὰρ	οὕτω	τὴν φύσιν ἐπὶ τί μάλισθ´
[4, 165]	ἄκλητος· ἤδη γὰρ πέτεται διαπόντιος·	οὕτω	τι τἀλλότρι´ ἐσθίειν ἐστὶ γλυκύ.
[4, 168]	συσχολάζοντες, κεκτημένοι δὲ μηδέν, εὐεκτοῦσιν	οὕτω	τοῖς σώμασι· καὶ οἳ ἐκέλευσαν
[4, 140]	αὐτὸ καλούντων. Ἀλκμὰν μὲν γὰρ	οὕτω	φησί· Κἠπὶ τᾷ μύλᾳ δρυφῆται
[4, 144]	ἀντίον ἄλλου. Ταῦτα μέν νυν	οὕτω	φυλάσσεται. Μεθυσκόμενοι δὲ εἰώθασι βουλεύεσθαι
[4, 129]	ζέοντα ἐφ´ ἑτέρῳ πάλιν πίνακι	τοιούτῳ	σὺν μύστροις χρυσοῖς. Ὁρῶν οὖν
[4, 148]	Ἡρόδοτος ἐν τῇ ἐνάτῃ μεγάλως	(πλούτῳ)	παρεσκευάσθαι. (Ἡγοῦμαι δ´ ὅτι οὐκ
[4, 170]	καὶ τρεῖς ἁλμάδας. Καὶ Ἀριστοφάνης	Πλούτῳ·	Πρὸ τοῦ δ´ ὑπὸ τῆς
[4, 144]	παραθῆται τὰ περιττὰ τῶν ἱκανῶν,	τοσούτῳ	καὶ θᾶσσον (μᾶλλον) κόρος ἐμπίπτει
[4, 160]	δέ μοι δοκεῖς, ὦ Κύνουλκε	(τούτῳ	γὰρ χαίρεις τῷ ὀνόματι, οὐ
[4, 130]	τῆς προτέρας ἀκρατοποσίας λαμβάνοντες. Ἐν	τούτῳ	δὲ ὁ γελωτοποιὸς εἰσῆλθε Μανδρογένης,
[4, 153]	ἐσφάττετο, αὐτοὶ δ´ ἐκρότουν ἐπὶ	τούτῳ	ἡδόμενοι. ~(Ἤδη δέ τις κἀν
[4, 144]	γε, ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ὅτι	τούτῳ	κρίνουσιν οἱ πλεῖστοι ἥδιον ἡμᾶς
[4, 169]	καὶ τάδε εἴρηκεν· Ἄλλος ἐπὶ	τούτῳ	μέγας ἥξει τις ἰσοτράπεζος εὐγενής
[4, 170]	(ἑτοιμάσει, σπονδὰς ποιήσει, τἄλλ´ ὅσα	τούτῳ	προσήκει. Ζητητέον δὲ εἰ καὶ
[4, 142]	τοῦ δείπνου, αὐτῷ δὲ πολὺ	πρώτῳ·	καὶ ὅτε προσνεύσειεν ἐκεῖνος, οὕτως
[4, 155]	ὁ σοφὸς Πλάτων ἐν τῷ	πρώτῳ	Νόμων περὶ συμποσίων διηγεῖται λέγων
[4, 154]	διαθήκην ἐποίησεν. Ἐρατοσθένης δ´ ἐν	πρώτῳ	Ὀλυμπιονικῶν τοὺς Τυρρηνούς φησι πρὸς
[4, 128]	χρυσαῖ στλεγγίδες, ὁλκὴν ἴσαι τῷ	πρώτῳ	στεφάνῳ. ~Ἐπὶ δὲ τούτοις εἰπὼν
[4, 134]	ἀναρμόστως ἄν τις ἐπενέγκαι τὰ	Ἐρίφῳ	τῷ κωμικῷ ἐν Αἰόλῳ εἰρημένα
[4, 175]	ἐπὶ τοῖς μέλεσι τοῖς Εὐριπίδου	ἄμφω	νοσοῦσιν, ὥστε τἄλλ´ αὐτοῖς δοκεῖν
[4, 182]	γὰρ βάρωμον καὶ βάρβιτον, ὧν	Σαπφὼ	καὶ Ἀνακρέων μνημονεύουσι, καὶ τὴν
[4, 159]	εἴπῃς· οὐχὶ θαυμάζω θεόν, ὃν	χὡ	κάκιστος ῥᾳδίως ἐκτήσατο. (Χρύσιππος δ´
[4, 182]	φθόγγον ἐπιδείκνυται, ὡς Ἀναξανδρίδης ἐν	Ὁπλομάχῳ	φησί· Μαγάδι λαλήσω μικρὸν ἅμα
[4, 160]	λειτῇ δὲ καὶ αὐαλέῃ ἐνὶ	κόγχῳ	Ἑλλήνων ἡ πᾶσα περισσοτρύφητος ὀιζύς.
[4, 159]	δὲ πάντων καὶ ἐπὶ τῷ	κόγχῳ	μάλιστα ~Ἀπαίδευτοί ἐστε, ἔφη, ἄνδρες
[4, 170]	προφάσεις ἐνταῦθά μοι, μηδ´ οὐκ	ἔχω.	{Β. Ἀλλὰ λέγ´ ὅτου δεῖ·
[4, 132]	στόματα γὰρ οὔτε χεῖρας πέντ´	ἔχω.	Ὄψιν μὲν οὖν ἔχει τὰ
[4, 174]	τοὺς ποιμένας. (Καὶ τοσαῦτα μὲν	ἔχω	σοι ἐγὼ λέγειν περὶ τοῦ
[4, 175]	καὶ περὶ αὐτοῦ ἃ νῦν	ἔχω	σοι λέγειν ἐν προχείρῳ. (Ἰόβας
[4, 167]	ἐλευθερίως ζῶ. Καὶ γὰρ ἑταίραν	ἔχω	τὴν καλλίστην καὶ ἀδικῶ οὐδένα
[4, 169]	εἴ τι λέγειν ἔχετε, Ἀναπεπταμένας	ἔχω	τῶν ὤτων τὰς πύλας. Ὥστε
[4, 175]	μελῳδὸν εὐάζων χορόν. Φιλήμων ἐν	Μοιχῷ·	Ἔδει παρεῖναι, Παρμένων, αὐλητρίδ´ ἢ
[4, 155]	ιεʹ τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου (Παρὰ	Ἀντιόχῳ,	φησί, τῷ βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ
[4, 154]	οὕτως· Ἐς Οἰδίπου δὲ παῖδε,	διπτύχω	κόρω, Ἄρης κατέσκηψ´, ἔς τε