Livre, pages
[4, 134]	Κάραβος καὶ Κωβιός, Σεμίδαλις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε'	(Ἀττικὸν δὲ δεῖπνον οὐκ ἀχαρίτως
[4, 141]	τρυφήν. Φύλαρχος γοῦν ἐν τῇ	εʹ	καὶ κʹ τῶν ἱστοριῶν τάδε
[4, 157]	αὑτῇ εἶναι. (Θεόπομπος οὖν ἐν	εʹ	Φιλιππικῶνφησι· Τὸ γὰρ ἐσθίειν πολλὰ
[4, 169]	εἴρηκεν οὕτως· Τὴν κακκάβην γὰρ	κᾶε	τοῦ διδασκάλου. Κἀν Δαιταλεῦσι· Κἄγειν
[4, 164]	ὅ τι βούλει προσελθὼν γὰρ	λαβέ,	(ἔπειτ´ ἀναγνώσει πάνυ γε διασκοπῶν
[4, 150]	(καὶ) τὰς ἐπικαιροτάτας τῶν ὁδῶν	διέλαβε	σταθμοῖς ἐπί τε τούτοις ἐκ
[4, 173]	Ἀλλ´ ὦ Δελφῶν πλείστας ἀκονῶν	Φοῖβε	μαχαίρας καὶ προδιδάσκων τοὺς σοὺς
[4, 141]	τοῦτο ἕτερον οὐδὲν πλὴν ὅ	γε	ἀπὸ τούτων ζωμὸς ἱκανὸς ὢν
[4, 135]	ἐννεαπήχεες ἦσαν εὖρος, ἀτὰρ μῆκός	γε	γενέσθην ἐννεόργυιοι. Πολλὰ δ´ ἄναντα
[4, 164]	γὰρ λαβέ, (ἔπειτ´ ἀναγνώσει πάνυ	γε	διασκοπῶν ἀπὸ τῶν ἐπιγραμμάτων ἀτρέμα
[4, 135]	κεστρεὺς οὐκ οἶος· ἅμα τῷ	γε	δυώδεκα σαργοὶ ἕποντο. Κυανόχρως δ´
[4, 160]	βιβλία ἃ μόνα παιδεύει (τούς	γε	ἐπιθυμοῦντας τῶν καλῶν· λέγω δὲ
[4, 158]	τῆς φακῆς πολυμάθειαν ἀλλ´ ὑμεῖς	γε,	ἔφη, οἱ ἀπὸ τῆς καλῆς
[4, 144]	τροφάς φησιν οὕτως· Καὶ οἶδά	γε,	ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ὅτι τούτῳ
[4, 136]	Τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι· ἐμοὶ δέ	γε	θηλυτεράων εἶναι βρώματ´ ἔδοξεν· ἐπεὶ
[4, 135]	οὔδεος ὀχλίσσειαν· τρισπίθαμοι γὰρ ταί	γε	καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν εὖρος, ἀτὰρ
[4, 144]	τί ἂν ἡδέως φάγοι· ὅπως	γε	μὴν καταδάρθοι οὐδ´ ἂν εἴποι
[4, 165]	(Ἐν δὲ Φαίδρῳ φησί· Σχολῇ	γε,	νὴ τὸν ἥλιον, σχολῇ λέγεις.
[4, 138]	τυρὸν καὶ βολβοὺς καὶ λάχανά	γε	οἷα δὴ ἐν ἀγροῖς ἑψήματα
[4, 182]	ἄρα, ἦν δ´ ἐγώ, πολυχορδίας	γε	οὐδὲ παναρμονίου ἡμῖν δεήσει ἐν
[4, 156]	καθεύδειν ἄθλιον δεδοικότα. (Ἀλλ´ ὅ	γε	Παρμενίσκος οὕτως ὑπήρξατο· Παρμενίσκος Μόλπιδι
[4, 141]	πολλοί, οὐ μὴν ἀλλ´ οἵ	γε	πλούσιοι καὶ ἄρτον καὶ ὧν
[4, 159]	οὗτοι τοὺς φακούς, ἀλλ´ ἡμῖν	γε	ποίησον δοθῆναι ἄρτον, μεθ´ ὧν
[4, 161]	τῶν Πυθαγορείων εἷς. {Α. Ἀποκτείνας	γέ	που· οὐκ ἔτι γάρ ἐστ´
[4, 141]	παρασκευάζειν περιττὸν εἶναι, μὴ μέλλοντά	γε	προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ φησι· Μετὰ
[4, 170]	γὰρ πάντ´ ἐγώ. {Α. Ὀρθῶς	γε·	πρῶτον μὲν λάβ´ ἐλθὼν σήσαμα.
[4, 158]	Ὧν οὐκ ἀπαρκεῖ πλησμονή· τρυφῇ	γέ	τοι ἄλλων ἐδεστῶν μηχανὰς θηρεύομεν.
[4, 146]	ὅμοια πράττομεν καὶ θύομεν· ὅπου	γε	τοῖς θεοῖς μὲν ἠγορασμένον (δραχμῶν
[4, 175]	οὕτως Ἐγὼ δὲ τὸν γίγγραν	γε	τὸν σοφώτατον. {Β. Τίς δ´
[4, 156]	ὦ πάτερ, κομιδῇ μεσημβρία, ἡνίκα	γε	τοὺς νεωτέρους δειπνεῖν χρεών. Ἐμοί
[4, 158]	ὁ Φλιάσιος ἔφη· (Καὶ Ζηνώνειόν	γε	φακῆν ἕψειν ὃς μὴ φρονίμως
[4, 165]	διὰ τούτων· Ἐστὶν δ´ αὐτούς	γε	φυλάττεσθαι τῶν νῦν χαλεπώ τατον
[4, 156]	(προπιὼν δ´ ὑσώπου τὴν ὤραν	ἐπάναγε	ἐπὶ τὴν ἑστίασιν. Διονυσίων γὰρ
[4, 169]	{Β. Εἶτ´ οὐκ ἂν εἴποις;	Ὕπαγε.	{Α. Κάκκαβον λέγω· (σὺ δ´
[4, 161]	τὴν χεῖρα, καθάπερ αἱ γυναῖκες,	κατέφαγε	πάμπολλα καὶ ταχύτατα, ἐξὸν κατὰ
[4, 164]	ἐσθ´ ἅνθρωπος. {ΗΡ. Ὅτι βούλει	λέγε·	πεινῶ γάρ, εὖ τοῦτ´ ἴσθι.
[4, 133]	θερμοῖς δ´ ἰκμανθεῖσαι ἀναζώους´ ὑδάτεσσι.	Τμῆγε	δὲ γογγυλίδος ῥίζας καὶ ἀκαρφέα
[4, 137]	ἐπισκώπτων τὰ Ἀττικὰ δεῖπνά φησιν·	Ἔγωγε	δύο λαβεῖν μαγείρους βούλομαι (οὓς
[4, 135]	ἀλλ´ ἀγαθὴ κουροτρόφος· οὐ γὰρ	ἔγωγε	ἧς σαρκὸς δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο
[4, 130]	ζητοῦμεν οἳ μὲν οἰκίας, οἳ	δὲ	ἀγρούς, οἳ δὲ ἀνδράποδ´ ὠνήσασθαι.
[4, 139]	θοίνῃ τοὺς ἰπνίτας ἄρτους. Τὸ	δὲ	ἄικλον ὑπὸ μὲν τῶν ἄλλων
[4, 171]	Κρατῖνος ἐν Κλεοβουλίναις οὕτως παραγοράζειν	δὲ	Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ. Εἰλέατροι δὲ
[4, 145]	καὶ μία μὲν ἐξάρχει, αἱ	δὲ	ἄλλαι ἁθρόως ᾄδουσι. Τὸ δὲ
[4, 155]	εἰς τὸν βρόχον ἐντιθέναι· παρερχόμενον	δὲ	ἄλλον ἐγείρειν τὸν λίθον· καὶ
[4, 174]	καθαπτὸν οὐκ ἂν νομισθείη, (ἐμπνευστὸν	δὲ	ἂν ἴσως ῥηθείη διὰ τὸ
[4, 130]	οἰκίας, οἳ δὲ ἀγρούς, οἳ	δὲ	ἀνδράποδ´ ὠνήσασθαι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' (Εἰς
[4, 153]	οἷος δήποτε ὕδατι ψυχρῷ. (Διηκόνουν	δὲ	ἄνδρες μαχαιροφόροι καὶ σιωπὴ ἦν
[4, 151]	ἔχουσι διδόναι τὸν βασιλέα. Ξενοφῶν	δὲ	ἀνέστη θαρσαλέως καὶ δεξάμενος τὸ
[4, 168]	ἐκδεδωκότι τῇ Ἑλλήνων φωνῇ. Περὶ	δὲ	Ἀπικίου τοῦ καὶ αὐτοῦ ἐπὶ
[4, 173]	αὐτὰ καὶ ἐκαρύκκευον. Εἰς ταῦτα	δὲ	ἀποβλέπων καὶ Ἀριστοφάνης ἔφη· Ἀλλ´
[4, 151]	περιέφερον καὶ πάντες ἐδέχοντο. Ὁ	δὲ	Ἀρύστας ἐπεὶ παρ´ αὐτὸν φέρων
[4, 154]	(Δημέου τὸ τέχνημα καταδείξαντος. Ὅτι	δὲ	ἀρχαῖον ἦν τὸ περὶ τοὺς
[4, 133]	φλοιὸν ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας, ἠελίῳ	δὲ	αὐήνας ἐπὶ τυτθὸν ὅτ´ ἐν
[4, 157]	συνάγειν πρὸς τὸ δεῖπνον. (Ἡμῖν	δὲ	αὐτάρκης μερὶς ἣν ἂν παρ´
[4, 165]	τὴν ἀγορὰν περιόντες. Ἐπὶ τοῖς	δὲ	βάθροις ὅταν ὦσιν, ἐκεῖ τούτοις
[4, 183]	καὶ Ἀναξίλας ἐν Λυροποιῷ· Ἐγὼ	δὲ	βαρβίτους τριχόρδους, πηκτίδας, κιθάρας, λύρας,
[4, 145]	ἐν τῷ μεγάλῳ (οἴκῳ) Ὅταν	δὲ	βασιλεὺς πότον ποιῆται, ποιεῖται δὲ
[4, 176]	τοὺς τῇ καλάμῃ αὐλοῦντας. (Γινώσκειν	δὲ	βούλομαί σε, ἀνδρῶν λῷστε Οὐλπιανέ,
[4, 137]	ῥόδον ἀμφεπλέκοντο διάνδιχα κοσμηθέντες. Κρητὴρ	δὲ	Βρομίου ἐκεράννυτο, πίνετο δ´ οἶνος
[4, 153]	Διοινοχοεῖται μὲν γὰρ οἰνόμελι, τὰ	δὲ	βρώματα ἄρτοι μεγάλοι καὶ καπνιστὰ
[4, 136]	παλάμῃ ἐπορέχθην γεύσασθ´ ἱμείρων· τὸ	δέ	γ´ ἀμβροσίη μοι ἔδοξεν, οἵην
[4, 132]	ἐκεῖνος, τοῦτ´ ἐγὼ ἠφάνισα. Βούλομαι	δέ	γ´, ὦ βέλτιστε σύ, κἀκεῖνο
[4, 150]	παρατιθεμένων, (πινάκων δὲ περιφερομένων. (Παρὰ	δὲ	Γαλάταις φησὶ Φύλαρχος ἐν τῇ
[4, 136]	δῶμα. Τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι· ἐμοὶ	δέ	γε θηλυτεράων εἶναι βρώματ´ ἔδοξεν·
[4, 183]	σφιν σοφὸς κιθάρᾳ παριαμβίδας· ἃ	δὲ	γεγάθει πυκινῶν κρεγμῶν ἀκροαζομένα. Τὸ
[4, 129]	καὶ ἄλλο διλήκυθον μύρου. Ἡσυχίας	δὲ	γενομένης ἐξαλλόμενος τῆς κλίνης ὁ
[4, 129]	ἀργυροῦν (ἰσόσταθμον τοῖς προτέροις. Ἡσυχίας	δὲ	γενομένης ἐπεισβάλλουσιν ἡμῖν οἱ κἂν
[4, 133]	δ´ ἰκμανθεῖσαι ἀναζώους´ ὑδάτεσσι. Τμῆγε	δὲ	γογγυλίδος ῥίζας καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν
[4, 173]	καὶ Νεωκόροι καὶ Ἰχθυβόλοι, τῶν	δὲ	γυναικῶν Κυμινάνθαι, κοινῇ δὲ πάντες
[4, 142]	βελτίων, ὅτε παρείησάν τινες. Ἐπεὶ	δὲ	δειπνήσειαν, ἐσιώπων πάντες, ὅ τε
[4, 148]	τοιούτων τροφῶν. ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' (Ἀρκαδικὸν	δὲ	δεῖπνον διαγράφων ὁ Μιλήσιος Ἑκαταῖος
[4, 153]	ὑπαίθρῳ ἀνὰ χιλίους δειπνίζων. Τὸ	δὲ	δεῖπνον ἦν ἄρτος μέγας καὶ
[4, 151]	ἐπὶ τὸ δεῖπνον πάντες (τὸ	δὲ	δεῖπνον ἦν καθημένοις κύκλῳ) ἔπειτα
[4, 149]	μάγειρον σκευῶν ὁ χορηγός. Τὸ	δὲ	δεῖπνον ἦν τοιοῦτο· τυρὸς καὶ
[4, 134]	Κωβιός, Σεμίδαλις. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' (Ἀττικὸν	δὲ	δεῖπνον οὐκ ἀχαρίτως διαγράφει Μάτρων
[4, 145]	δὲ ἄλλαι ἁθρόως ᾄδουσι. Τὸ	δὲ	δεῖπνον, φησί, τὸ βασιλέως καλούμενον
[4, 150]	ἂν μεταλάβωσι τῶν παρασκευασθέντων. (Θρᾳκίων	δὲ	δείπνων μνημονεύει Ξενοφῶν ἐν ζʹ
[4, 166]	ἐργασίας διατρίβειν παρασκευάζεσθαι ζῆν, αὐτοὺς	δὲ	διὰ τὰς συνουσίας καὶ τὰς
[4, 144]	εἴποι τις ὅσα πραγματεύονται. (Ἀγησίλαος	δὲ	διὰ τὸ φιλόπονος εἶναι πᾶν
[4, 169]	ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς. Πατάνιον	δὲ	διὰ τοῦ π> Ἀντιφάνης ἐν
[4, 174]	ὕδατος ὑπό τινος νεανίσκου, ἔτι	δὲ	διικνουμένων ἀξινῶν διὰ τοῦ ὀργάνου
[4, 158]	φησὶ Σώφιλος ὁ κωμῳδιοποιός. Στωικὸν	δὲ	δόγμα ἐστὶν ὅτι τε πάντα
[4, 163]	τὸ μὲν γένος Ἀσπένδιος, Πυθαγορικὸς	δὲ	δόξας εἶναι ὑμῶν τῶν κυνικῶν
[4, 152]	ἐκ τῶν ὀπίσω παρεστᾶσιν, οἱ	δὲ	δορυφόροι κατὰ τὴν ἀντικρὺ καθήμενοι
[4, 143]	εἰς τοὺς ἑκάστων οἴκους. Τῶν	δὲ	δούλων ἕκαστος Αἰγιναῖον φέρει στατῆρα
[4, 136]	μάγειρος σίζοντας παρέθηκε φέρων, κνίσωσε	δὲ	δῶμα. Τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι· ἐμοὶ
[4, 140]	δὲ τὰ ψαιστὰ κάμματα. (Ὅτι	δὲ	ἔθος ἦν τοῖς πάλαι καὶ
[4, 170]	τἄλλ´ ὅσα τούτῳ προσήκει. Ζητητέον	δὲ	εἰ καὶ ὁ τραπεζοκόμος ὁ
[4, 146]	ἐν μυριάσι διακοσίαις τεσσαράκοντα, αὗται	δὲ	εἰς μυρίους πεντακισχιλίους μεριζόμεναι ἑκάστῳ
[4, 141]	σταθμόν τινα καὶ σύκων, ἔτι	δὲ	εἰς ὀψωνίαν περὶ δέκα τινὰς
[4, 151]	διαγράφων συμπόσιον ἐν τούτοις· ~(Ἐπειδὴ	δὲ	εἰσῆλθον ἐπὶ τὸ δεῖπνον πάντες
[4, 145]	ἔξεστι παντὶ τῷ βουλομένῳ, οἳ	δὲ	εἴσω μετὰ βασιλέως. Καὶ οὗτοι
[4, 144]	μέν νυν οὕτω φυλάσσεται. Μεθυσκόμενοι	δὲ	εἰώθασι βουλεύεσθαι τὰ σπουδαιότατα τῶν
[4, 167]	ἐξ αὐτῆς τῆς χώρας, οἳ	δὲ	ἐκ Θετταλίας, οἳ δὲ ἐκ
[4, 167]	οἳ δὲ ἐκ Θετταλίας, οἳ	δὲ	ἐκ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος, οὐκ
[4, 152]	αὑτό· καλεῖται δὲ κόρμα. Ἀπορροφοῦσι	δὲ	ἐκ τοῦ αὐτοῦ ποτηρίου κατὰ
[4, 149]	κοινὸν ζωμὸς καὶ περίκομμα, πρόσχερα	δὲ	ἑκάστῳ δύο κρέα. Ἐνόμιζον δ´
[4, 172]	τὰ μελίπηκτα ταῖς κίχλαις. Ὅτι	δὲ	ἐκεχώριστο τὰ τῆς ὑπουργίας, πεμμάτων
[4, 139]	τις ἐπ´ αἶκλον ἀέκων, τὺ	δὲ	ἑκὼν ᾤχεο τρέχων. (Τὰ αὐτὰ
[4, 142]	μή τιν´ αὐτὸς προσκαλέσαιτο. Κατελαμβάνετο	δὲ	ἐπὶ τὸ πολὺ μετὰ τοῦ
[4, 143]	καλοῦσι δὲ ταύτας ἀνδρεῖα. Τὴν	δὲ	ἐπιμέλειαν ἔχει τοῦ συσσιτίου γυνὴ
[4, 140]	καθηδυσμένον περιττῶς. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Τίς	δέ	ἐστιν ἡ κοπὶς σαφῶς ἐκτίθεται
[4, 150]	διδάσκει ἡμᾶς λέγων οὕτως· Τρίτη	δέ	ἐστιν ἰδέα δείπνων Αἰγυπτιακὴ τραπεζῶν
[4, 140]	εὐπόρους ζημιοῖ εἰς ἐπάικλα· ταῦτα	δέ	ἐστιν μετὰ δεῖπνον τραγήματα· (τοῖς
[4, 159]	οὐκ ὀλίγους χρυσοῦς ἀποθανεῖν, τὸν	δὲ	ἕτερον ῥαψάμενον εἴς τινα χιτῶνα
[4, 137]	ἓν ἕκαστον αὐτοῖς παρατιθέντα μεγαλείως	δέ	Εὐτράπεζοι δ´ εἰσὶν ὄντως οἱ
[4, 152]	ὅλα μέλη καὶ ἀποδάκνοντες, ἐὰν	δὲ	ᾖ τι δυσαπόσπαστον, μαχαιρίῳ μικρῷ
[4, 128]	καὶ αὐτὰς τὰς ἐπιστολάς. (Ἐπεὶ	δὲ	ἡ τοῦ Ἱππολόχου σπανίως εὑρίσκεται,
[4, 150]	ᾠὰ καὶ μελίπηκτα δίδοσθαι. (Τίς	δὲ	ἡ τούτων αἰτία Οὐλπιανὸς ἡμᾶς
[4, 156]	τοὺς πυρέσσοντας περιφερόμενα ὁρᾶν. Γελασάντων	δὲ	ἡμῶν ἔφη τις· Ἀλλ´ ὦ
[4, 129]	ἑξῆς γράφει καὶ ταῦτα· (ἤδη	δὲ	ἡμῶν ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων τοῦ σωφρονεῖν
[4, 175]	καὶ Ἀνακρέοντος τὸ βάρβιτον. Ἐπεὶ	δὲ	ἡμῶν τῶν Ἀλεξανδρέων κατατρέχεις ὡς
[4, 150]	εὐτελῶς τοῦ Πέρσου διαιτωμένου. (Εἰ	δὲ	θέλεις εἰδέναι, ἔφη, ὦ βασιλεῦ,
[4, 155]	παρατεθήσεσθαι τῶν τραγημάτων περιεχρύσουν· ὅτε	δὲ	θέλοιεν ἀναλίσκειν, περιελόντες τὸν χρυσὸν
[4, 147]	ἃ παρῆν ἐτύμως ὔμμιν, παρέπαισε	δὲ	θερμὸν (σπλάγχνον, ἔπειτα δὲ νῆστις
[4, 175]	ἐκκεχόρδωται τύπος. Καὶ ἐν Μυστάκου	δὲ	θητίῳ φησί· νάβλας ἐν ἄρθροις
[4, 155]	πρὸς κεφαλὴν αὑτοῦ κατετίθετο. (Σέλευκος	δὲ	Θρᾳκῶν φησί τινας ἐν τοῖς
[4, 132]	ὃ δ´ ἐχίνους δύο, ὃ	δὲ	θρυμματίδα γλυκεῖαν, ὃ δὲ κόγχας
[4, 137]	ἁπλῶς, μεστὸς δ´ ἀνεκείμην. Ὡς	δὲ	ἴδον ξανθόν, γλυκερόν, μέγαν ἔγκυκλον,
[4, 135]	ἄασε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων. Ὡς	δὲ	ἴδον Στρατοκλῆ, κρατερὸν μήστωρα φόβοιο,
[4, 137]	τῆς ἡδονῆς φησιν· Ἐν Ἀθήναις	δὲ	ἱστοροῦσιν οὐ πάνυ ἀρχαίων δυεῖν
[4, 163]	ἀνθρωποφάγου τοῦ θηρίου ὄντος· ἅπας	δὲ	ἰχθὺς σάρκα φιλεῖ βροτέην, ἄν
[4, 161]	τε φροντίδες τρέφους´ ἐκείνους, τὰ	δὲ	καθ´ ἡμέραν τάδε· (ἄρτος καθαρὸς
[4, 171]	ὀλίγα λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων. Ἐκάλουν	δὲ	καὶ ἀγοραστὴν τὸν τὰ ὄψα
[4, 167]	πόλεμοι καὶ αἱ στρατεῖαι, τὰ	δὲ	καὶ αἱ πολυτέλειαι θρασεῖς αὐτοὺς
[4, 182]	ἐν τῷ περὶ αὐλῶν, ἔτι	δὲ	καὶ Ἄλεξις ὧν καὶ αὐτὸς
[4, 182]	αὐτοὺς κέκληκεν ὁ Ἀνακρέων. (Οἶδα	δὲ	καὶ ἄλλα γένη αὐλῶν τραγικῶν
[4, 136]	οὐδ´ ἄρ´ ἄθικτος ἔην, πόθεον	δὲ	καὶ ἄλλοι. Κωλῆν δ´ ὡς
[4, 169]	διαφθείροντά σου τὴν νίκην; Οἶδα	δὲ	καὶ ἄλλους ἀσώτους πολλούς, περὶ
[4, 134]	ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών. Μήποτε	δὲ	καὶ Ἀντιφάνης ἐν Καρσὶ κατὰ
[4, 160]	οὔτε καρύκκη ἡ Λυδῶν, λειτῇ	δὲ	καὶ αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων
[4, 148]	τοῖς ἕλιξιν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Ἱστορεῖ	δὲ	καὶ αὐτὸν τὸν Ἀντώνιον ἐν
[4, 169]	πατάνια λέγει ἐν τούτοις· Τρυβλία	δὲ	καὶ βατάνια καὶ κακκάβια καὶ
[4, 155]	καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ εἰς Ἡγησιάνακτα τὸν Ἀλεξανδρέα
[4, 152]	καὶ ὄξους καὶ κυμίνου· τοῦτο	δὲ	καὶ εἰς τὸ ποτὸν ἐμβάλλουσιν.
[4, 128]	ἀργυραῖ ἑκάστῳ μία δωρεά. Προεστεφανώκει	δὲ	καὶ ἕκαστον πρὶν εἰσελθεῖν στλεγγίδι
[4, 141]	τρίτῳ Λακωνικῆς πολιτείας γράφει· Φέρουσι	δὲ	καὶ ἐπάικλα αὐτοῖς οἱ φιδίται·
[4, 184]	τοῦ μεγίστην ἐσχηκότος δόξαν. Ἀριστόξενος	δὲ	καὶ Ἐπαμινώνδαν (τὸν Θηβαῖον αὐλεῖν
[4, 170]	ἐστ´ ἐπὶ τοῦ διακονεῖν. Ἔλεγον	δὲ	καὶ ἐπιτραπεζώματα τὰ ἐπιτιθέμενα τῇ
[4, 140]	μαζῶν, ὡς Ἐρατοσθένης καὶ ἄρτους	δὲ	καὶ ζωμόν τινα καθηδυσμένον περιττῶς.
[4, 145]	μόνος ἀριστᾷ καὶ δειπνεῖ. Ἐνίοτε	δὲ	καὶ ἡ γυνὴ αὐτῷ συνδειπνεῖ
[4, 165]	τούτοις ὁ Οὐλπιανὸς ἔφη· Πόθεν	δὲ	καὶ ἡδυλογία τοῖς ἡδονικοῖς τούτοις
[4, 152]	ἐν ἰδίᾳ θήκῃ παράκειται. Προσφέρονται	δὲ	καὶ ἰχθῦς οἵ τε παρὰ
[4, 173]	(ἐν) γυναιξὶ γογγύλας μεμαγμένας. Καλοῦνται	δὲ	καὶ μέχρι νῦν τινες αὐτῶν
[4, 154]	καὶ πρὸς ἀλλήλους ἀκροχειρίζονται, (ποτὲ	δὲ	καὶ μέχρι τραύματος προίασιν καὶ
[4, 167]	ἀθροισθέντες ἑταῖροι Φιλίππου προσηγορεύοντο. Εἰ	δὲ	καὶ μὴ τοιοῦτός τις ὢν
[4, 146]	ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα, αὐλητρίδας	δὲ	καὶ μύρον καὶ ψαλτρίας ταύτας
[4, 143]	καθ´ ἕκαστα τῶν νενομισμένων. (Ἦσαν	δὲ	καὶ ξενικοὶ θᾶκοι καὶ τράπεζα
[4, 184]	δὲ καὶ ὁ Ἀρχύτας. Ἐμφανίζει	δὲ	καὶ ὁ Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς
[4, 184]	σύγγραμμα περὶ αὐλῶν κατέλιπεν· ὁμοίως	δὲ	καὶ ὁ Ἀρχύτας. Ἐμφανίζει δὲ
[4, 155]	~(τῶν μονομαχούντων ἐσμὲν ἀθλιώτεροι. Ὅτι	δὲ	καὶ οἱ ἔνδοξοι καὶ οἱ
[4, 174]	ὀξὺ καὶ γοερὸν φθεγγομένοις. Τούτοις	δὲ	καὶ οἱ Κᾶρες χρῶνται ἐν
[4, 171]	Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου. Μήποτε	δὲ	καὶ ὃν νῦν καλοῦσι Ῥωμαῖοι
[4, 145]	καὶ τὰ πλεῖστα πρόβατα· πολλοὶ	δὲ	καὶ ὄρνιθες ἀναλίσκονται, οἵ τε
[4, 141]	τι παρά τινος κομίζεσθαι, ἐνίοτε	δὲ	καὶ παρὰ πλειόνων, παρ´ αὐτοῖς
[4, 145]	βασιλέως εἰς ὑπόλογον λαμβάνουσιν. Οὕτω	δὲ	καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις Πέρσαις
[4, 142]	κατὰ τὸ πάτριον ἔθος· (ὅτε	δὲ	καὶ παραγένοιντο, μικρὰ συμπεριενεχθεῖσι νόμου
[4, 172]	Μελέαγρος. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Οὐκ ἀγνοῶν	δὲ	καὶ περὶ Δηλίων ἃ Ἀπολλόδωρος
[4, 153]	πλήρη βαρβαρικῶν θοιναμάτων παρακειμένην. Ἱστορῶν	δὲ	καὶ περὶ Ἡρακλέωνος τοῦ Βεροιαίου,
[4, 140]	ἑνὸς τῶν εὐπορούντων, ἔσθ´ ὅτε	δὲ	καὶ πλειόνων. Ὁ δὲ Μόλπις
[4, 141]	κατὰ τὴν θήραν ποιούμενοι. (Πολλοὶ	δὲ	καὶ ποίμνια αὐτῶν τρέφοντες ἀφθόνως
[4, 157]	ἐκ ποταμοῦ διψῶντα πιεῖν. Σωκράτης	δὲ	καὶ πολλάκις κατελαμβάνετο διαπεριπατῶν ἑσπέρας
[4, 145]	ποτὲ δὲ καὶ τριάκοντα· οἳ	δὲ	καὶ πολὺ πλείω δαπανῶσιν. Ἑκάσταις
[4, 157]	τὰς ψυχὰς ποιεῖται βραδυτέρας, ὀργῆς	δὲ	καὶ σκληρότητος καὶ πολλῆς σκαιότητος
[4, 177]	Φρυγῶν μὲν εἶναι εὕρημα, ὀνομάζεσθαι	δὲ	καὶ σκυταλείας, κατ´ ἐμφέρειαν τοῦ
[4, 172]	ὁ δειπνῶν μὲν τραγηματίζεται, (μυρισάμενος	δὲ	καὶ στεφανωσάμενος πάλιν δειπνεῖ τὰ
[4, 140]	Λακεδαιμονίων πολιτείᾳ γράφων οὕτως· (Ποιοῦσι	δὲ	καὶ τὰς καλουμένας κοπίδας· ἐστὶν
[4, 133]	ὡς ἀγαθὴν ἅλμην ποιεῖς. Ἤσθιον	δὲ	καὶ τέττιγας καὶ κερκώπας ἀναστομώσεως
[4, 158]	τῶν ἐπιχωρίων τις εἷς. Οἶδα	δὲ	καὶ τὴν Ὀδυσσέως τοῦ φρονιμωτάτου
[4, 166]	συνουσίας καὶ πότους ἐστί. Λέγουσι	δὲ	καί τινα τοιοῦτον λόγον οἱ
[4, 129]	καὶ τὸν σκύφον δῶρον· τοῦτο	δὲ	καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσοι ἂν
[4, 143]	μερίζουσι τῶν παρατιθεμένων ἅπασι· ἀπονέμουσι	δὲ	καὶ τοῖς υἱοῖς κατὰ τὸν
[4, 139]	παραπλησίως ταῖς λελεγμέναις ἐπιτελοῦσι. Θύουσι	δὲ	καὶ τοὺς γαλαθηνοὺς ὀρθαγορίσκους καὶ
[4, 176]	καὶ ὑπερτέλειοι, καὶ τοὺς κιθαριστηρίους	δὲ	καὶ τοὺς δακτυλικούς. Τοὺς γὰρ
[4, 176]	αὐτῶν ἐμπείρως ἔχουσιν Ἀλεξανδρεῖς. Οἴδασι	δὲ	καὶ τοὺς διόπους ἔτι τε
[4, 182]	ἐν Θηραμένῃ. ~(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Οἴδαμεν	δὲ	καὶ τοὺς ἡμιόπους καλουμένους, περὶ
[4, 129]	τοῦ στόματος ἐκριπίζουσαι γυμναί. (Ἐπεὶ	δὲ	καὶ τούτων ἀπηλλάγημεν, ἐκλαμβάνει πάλιν
[4, 145]	αὐτοῦ δαπανᾶσθαι εἴκοσι τάλαντα, ποτὲ	δὲ	καὶ τριάκοντα· οἳ δὲ καὶ
[4, 139]	κυάμους καὶ φασήλους χλωρούς. Κοπίζει	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων Σπαρτιατῶν ὁ
[4, 156]	εἴην ἕνεκα νηστείας ἄκρας. Ἐπελάθεσθε	δὲ	καὶ ὑμεῖς τῶν τοῦ ποιητοῦ
[4, 128]	ὄρνεις τε καὶ νῆσσαι, προσέτι	δὲ	καὶ φάτται καὶ χὴν καὶ
[4, 184]	τῶν Ἀλεξανδρέων ἀποσφάξας, οὐκ ὀλίγους	δὲ	καὶ φυγαδεύσας τῶν κατὰ τὸν
[4, 171]	τῶν προτενθῶν Δορπία καλουμένη. Εὑρίσκω	δὲ	καὶ ψήφισμα ἐπὶ Κηφισοδώρου ἄρχοντος
[4, 147]	βατὶς δ´ ἐνέης ἰσόκυκλος. (Μικρὰ	δὲ	κακκάβι´ ἦς ἔχοντα τὸ μὲν
[4, 182]	ἐν τῷ περὶ αὐλῶν. (Ὁ	δὲ	καλάμινος αὐλὸς τιτύρινος καλεῖται παρὰ
[4, 182]	ἅμα σοι καὶ μέγα. Οἱ	δὲ	καλούμενοι λώτινοι αὐλοὶ οὗτοί εἰσιν
[4, 175]	Οὐδὲ σαμβυκίστριαν; Καὶ τὸ τρίγωνον	δὲ	καλούμενον ὄργανον Ἰόβας ἐν τετάρτῳ
[4, 152]	περὶ Πάρθων διηγούμενός φησιν· Ὁ	δὲ	καλούμενος φίλος τραπέζης μὲν οὐ
[4, 183]	τυμπανίζει καὶ διαψάλλει τριγώνοις. Τοῦ	δὲ	καλουμένου πανδούρου Εὐφορίων μέν, ὡς
[4, 171]	δὲ Ἄλεξις ἐν Δρωπίδῃ. Εἰλέατροι	δὲ	καλοῦνται, ὥς φησι Πάμφιλος, οἱ
[4, 141]	τὰ μὲν κάμματα ψαιστά, αἱ	δὲ	καμματίδες αἷς κάπτουσι τὰ ψαιστά.
[4, 152]	ἔχουσιν· οἳ δὲ χαλκοῦς, οἳ	δὲ	κάνεα ξύλινα καὶ πλεκτά. Τὸ
[4, 144]	ἐσθίοντας ἂν οὐ παύεσθαι. Οἴνῳ	δὲ	κάρτα προσκέαται· καί σφιν οὐκ
[4, 151]	ἑαυτῷ καταλιπών. (Καὶ οἱ ἄλλοι	δὲ	κατὰ τὰ αὐτὰ ἐποίουν, καθ´
[4, 156]	καὶ φακὴ τύχη λάβοι. (Ἐμοὶ	δὲ	κατὰ τὸν κωμικὸν Δίφιλον, φησὶν
[4, 160]	κυνὶ περὶ τοῦ κόγχου. Ἐγὼ	δὲ	κατὰ τοὺς τοῦ Παφίου Σωπάτρου
[4, 150]	ἐξ ἄλλων πόλεων ἐχαλκεύσατο. (Θύματα	δὲ	καταβάλλεσθαι ταύρων καὶ συῶν καὶ
[4, 175]	θεάτρῳ μὲν οὐδεπώποτε ἔδειξ´, Ἀθήνησιν	δὲ	κατακεχρημένον ἐν συμποσίοις ἤδη ´στί.
[4, 170]	λέγων λέξαιμι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (ΗΔΥΣΜΑΤΩΝ	δὲ	κατάλογον Ἄλεξις ἐποιήσατο ἐν Λέβητι
[4, 148]	σὺν τοῖς κομίζουσι, (τοῖς πλείοσι	δὲ	καταργύροις σκευαῖς κεκοσμημένους ἵππους, πᾶσι
[4, 132]	ὃ δὲ θρυμματίδα γλυκεῖαν, ὃ	δὲ	κόγχας δέκα, ὃ δ´ ἀντακαίου
[4, 141]	ματτύη, ὃ καλοῦσιν ἐπάικλον. Τῶν	δὲ	κομιζομένων οὐδεὶς οὐθὲν ἀγοράσας εἴωθεν
[4, 140]	πόλιν πρὸς τὴν θέαν. ~(Τῆς	δὲ	κοπίδος μνημονεύει καὶ Ἀριστοφάνης ἢ
[4, 138]	καὶ τὸ καλούμενον ἄικλον. Ἐπὴν	δὲ	κοπίζωσι, πρῶτον μὲν δὴ σκηνὰς
[4, 152]	τοῖς πολλοῖς καθ´ αὑτό· καλεῖται	δὲ	κόρμα. Ἀπορροφοῦσι δὲ ἐκ τοῦ
[4, 131]	εἶναι μείζους λάκκων δωδεκακλίνων· αὐτὸν	δὲ	Κότυν περιεζῶσθαι ζωμόν τε φέρειν
[4, 175]	γιγγραντὰ καὶ κακὸν μέγα. (Πόσῳ	δὲ	κρεῖττον, ὦ Οὐλπιανὲ σοφώτατε, τὸ
[4, 142]	εἰ μή τις αἰτήσειεν· ἐδίδοτο	δὲ	κύαθος εἷς πρὸ τοῦ δείπνου,
[4, 135]	ἐχίνους ῥῖψα καρηκομόωντας ἀκάνθαις· οἳ	δὲ	κυλινδόμενοι καναχὴν ἔχον ἐν ποσὶ
[4, 156]	Ἀθήνησι παρελήφθην πρὸς αὐτόν. Κατέλαβον	δὲ	κυνικοὺς μὲν ἀνακειμένους ἕξ, ἕνα
[4, 156]	κυνικοὺς μὲν ἀνακειμένους ἕξ, ἕνα	δὲ	κύνουλκον Καρνεῖον τὸν Μεγαρικόν. Τοῦ
[4, 154]	Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος, τειχομάχος, πυργομάχος. Ὁ	δὲ	κωμῳδιοποιὸς Ποσείδιππος ἐν Πορνοβοσκῷ φησιν·
[4, 148]	καταργύροις σκευαῖς κεκοσμημένους ἵππους, πᾶσι	δὲ	λαμπτηροφόρους παῖδας Αἰθίοπας παρέστησε. Τῇ
[4, 150]	κωμῶν μέλλον ἐπιρρεῖν πλῆθος. Ἐνταῦθα	δὲ	λέβητας ἐπέστησε κρεῶν παντοδαπῶν μεγάλους,
[4, 131]	ἄνδρας βουτυροφάγους, αὐχμηροκόμας μυριοπληθεῖς· τοὺς	δὲ	λέβητας χαλκοῦς εἶναι μείζους λάκκων
[4, 142]	τὸ τὰ μὲν ἀκούειν, τὰ	δὲ	λέγειν αὐτούς, ὥστε τεθηρευμένους ἀποτρέχειν
[4, 138]	βίον τοῖς ἐκγόνοις παραδώσουσιν. (Ἑξῆς	δὲ	λεκτέον καὶ περὶ τῶν Λακωνικῶν
[4, 142]	τραπεζίου ἦν τοῦ τυχόντος, (τὰ	δὲ	λοιπὰ ὥστε μήθ´ ὑπεραίρειν μήτ´
[4, 143]	τῶν Κρητικῶν γράφει οὕτως· Οἱ	δὲ	Λύττιοι συνάγουσι μὲν τὰ κοινὰ
[4, 182]	ἐν βʹ περὶ Δωρίδος. Ὁ	δὲ	μάγαδις καλούμενος αὐλὸς ὁ καὶ
[4, 134]	ἀλλοτρίων εὖ εἰδὼς δειπνοσυνάων. Τῷ	δὲ	μάγειροι μὲν φόρεον πλῆσάν τε
[4, 141]	κόσσυφοι, λαγῴ, ἄρνες, ἔριφοι. ἱ	δὲ	μάγειροι σημαίνουσι τοὺς ἀεί τι
[4, 170]	τῆς πενίας ἅπαντ´ ἐπήσθιεν. (Τῶν	δὲ	ΜΑΓΕΙΡΩΝ διάφοροί τινες ἦσαν οἱ
[4, 146]	μοῦνον καὶ Πέρσαις δωρέεται. (Ὁ	δὲ	μέγας Ἀλέξανδρος δειπνῶν ἑκάστοτε μετὰ
[4, 171]	τοιοῦτον ἐθέλοιμεν προῖκα λαβεῖν; Παρὰ	δὲ	Μενάνδρῳ ἐστὶ κοινότερον ἐν Φανίῳ·
[4, 139]	εὐταξίας πολλῆς δειπνήσαντες ἀπέρχονται. Τῇ	δὲ	μέσῃ τῶν τριῶν ἡμερῶν γίνεται
[4, 135]	ἐπ´ ἐννέα κεῖτο τραπέζας· τῷ	δὲ	μετ´ ἴχνια βαῖνε θεὰ λευκώλενος
[4, 151]	τῷ βασιλεῖ τιμῆς ἕνεκα, τοῖς	δὲ	μὴ ἔχουσι διδόναι τὸν βασιλέα.
[4, 144]	καὶ νήφουσι, χρέονται αὐτῷ· εἰ	δὲ	μή, μετιεῖσιν. Τὰ δ´ ἂν
[4, 168]	εἰς ταῦτα ἀνηλωκέναι, ἀφείθη. (Οἱ	δὲ	μὴ οὕτως ἄσωτοι κατὰ τὸν
[4, 142]	τε διεστρώννυτο οὐδέποτε πλεῖον· ὅτε	δὲ	μὴ παρείη πρεσβεία, τρίκλινον. Καὶ
[4, 168]	ἡμέρας τοῖς φιλοσόφοις συσχολάζοντες, κεκτημένοι	δὲ	μηδέν, εὐεκτοῦσιν οὕτω τοῖς σώμασι·
[4, 160]	ὁ Οὐάρρων τὸ ἰαμβεῖον. (Σὺ	δέ	μοι δοκεῖς, ὦ Κύνουλκε (τούτῳ
[4, 134]	ἡμᾶς· (ἦλθον γὰρ κἀκεῖσε, πολὺς	δέ	μοι ἕσπετο λιμός. Οὗ δὴ
[4, 137]	εἶεν, γαστὴρ δ´ ἄρρηκτος, χάλκεον	δέ	μοι ἦτορ ἐνείη. Πόρναι δ´
[4, 140]	ὅτε δὲ καὶ πλειόνων. Ὁ	δὲ	Μόλπις καὶ ματτύην φησὶ προσαγορεύεσθαι
[4, 175]	φῶτιγξ αὐλὸς παρ´ ἡμῖν. Τοῦ	δὲ	μοναύλου μνημονεύει Σοφοκλῆς μὲν ἐν
[4, 130]	τοῦ πλούτου ὃν ἐλάβομεν. Σὺ	δὲ	μόνον ἐν Ἀθήναις μένων εὐδαιμονίζεις
[4, 183]	τὴν πηκτίδα λέγων οὕτως· Πηκτὶς	δὲ	Μούσῃ γαυριῶσα βαρβάρῳ (δίχορδος εἰς
[4, 142]	βρωμάτων παντοδαπῶς πεποιημένων παραθέσεις, (ἔτι	δὲ	μύρων ἐξηλλαγμένων, ὡς δ´ αὕτως
[4, 175]	ἢ νάβλαν τιν´. {Β. Ὁ	δὲ	νάβλας τί ἐστιν; {Α. Οὐκ
[4, 149]	τὸν αὐτὸν πᾶσι κιρνᾶσι. (Παρὰ	δὲ	Ναυκρατίταις, ὥς φησιν Ἑρμείας ἐν
[4, 143]	παρόντων ἴσον μέρος ἑκάστῳ· τοῖς	δὲ	νεωτέροις ἥμισυ δίδοται κρέως, τῶν
[4, 135]	λαιμὸν δ´ ἄπληστον ἄμυξα. Ἦλθε	δὲ	Νηρῆος θυγάτηρ, Θέτις ἀργυρόπεζα, σηπίη
[4, 147]	παρέπαισε δὲ θερμὸν (σπλάγχνον, ἔπειτα	δὲ	νῆστις δέλφακος οἰκετικᾶς καὶ νῶτος
[4, 172]	Θρῴσκων μὲν γὰρ Ἀμφιάραος, ἄκοντι	δὲ	νίκασεν Μελέαγρος. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Οὐκ
[4, 141]	ἤτοι ἀπέλυσεν ἢ κατεδίκασεν. Ὁ	δὲ	νικήσας ἐζημίωσεν ἐλαφρῶς ἤτοι κάμμασιν
[4, 173]	ἐπῃτιάσατο. Καὶ ὁ τῶν Ἀμφικτυόνων	δὲ	νόμος κελεύει ὕδωρ παρέχειν ἐλεοδύτας,
[4, 172]	μὲν ἐπιθεῖναι λέγων πέμματα, Πολλὰς	δὲ	νοσσάδας ὄρνις, προτέρου Στησιχόρου ἢ
[4, 130]	ὀγχηστρίδες διεσκευασμέναι τρόπον Νηρηίδων, αἳ	δὲ	Νυμφῶν. (Τοῦ πότου δὴ προιόντος
[4, 147]	πολλὰ καὶ μαλακοπτυχέων ἄρτων. Ὁμοσύζυγα	δὲ	ξανθόν τ´ ἐπεισῆλθεν μέλι καὶ
[4, 134]	καὶ Βορέης ἠράσσατο πεσσομενάων· αὐτὸς	δὲ	Ξενοκλῆς ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν, στῆ
[4, 157]	σκαιότητος ἐμπίπλησι. Καὶ ὁ θαυμάσιος	δὲ	Ξενοφῶν φησιν ὡς ἡδὺ μὲν
[4, 146]	ταῦτα μετὰ τὸ δεῖπνον εἰ	δὲ	Ξέρξης δὶς ἐσιτέετο μεταλαμβάνων καὶ
[4, 151]	καὶ οἱονεὶ μάγαδιν σαλπίζοντες. (Ποσειδώνιος	δὲ	ὁ ἀπὸ τῆς στοᾶς ἐν
[4, 160]	μύρον, πάρεστι· θάρσει, θυμέ. Κλέαρχος	δὲ	ὁ ἀπὸ τοῦ περιπάτου ἐν
[4, 148]	τὰς πόλεις ἁπάσας. Καὶ Γάιος	δὲ	ὁ αὐτοκράτωρ (ὁ Καλλίκολα προσαγορευθεὶς
[4, 184]	τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεων. ~Πυθαγόρας	δὲ	ὁ γεγραφὼς περὶ τῆς Ἐρυθρᾶς
[4, 130]	προτέρας ἀκρατοποσίας λαμβάνοντες. Ἐν τούτῳ	δὲ	ὁ γελωτοποιὸς εἰσῆλθε Μανδρογένης, ἐκείνου
[4, 171]	τῶν βασιλέων πρὸς ἀσφάλειαν. Νῦν	δὲ	ὁ ἐδέατρος ἐπιστάτης γέγονε τῆς
[4, 182]	καὶ κιθάρα, λύρα, βάρβιτον. Εὐφορίων	δὲ	ὁ ἐποποιὸς ἐν τῷ περὶ
[4, 152]	(κάθηνται μὲν ἐν κύκλῳ, μέσος	δὲ	ὁ κράτιστος ὡς ἂν κορυφαῖος
[4, 148]	εἶναι καὶ ὕεα κρέα. Ἁρμόδιος	δὲ	ὁ Λεπρεάτης ἐν τῷ περὶ
[4, 176]	τὸν τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα· ὅτι	δὲ	ὁ μόναυλος ἦν ὁ νῦν
[4, 152]	(πυκνότερον δὲ τοῦτο ποιοῦσι. Περιφέρει	δὲ	ὁ παῖς ἐπὶ τὰ δεξιὰ
[4, 183]	ἐν τῇ πατρίδι ὑπαρχόντων. (Ἀλέξανδρος	δὲ	ὁ πολίτης μου (οὗτος δ´
[4, 147]	νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ χειρῶν. (Σωκράτης	δὲ	ὁ Ῥόδιος ἐν τρίτῳ ἐμφυλίου
[4, 174]	καὶ Βακχυλίδῃ ἔστιν εὑρεῖν. Ὀνομάζονται	δὲ	οἱ αὐλοὶ γίγγροι ὑπὸ τῶν
[4, 134]	ἄρ´ ἐπ´ οὐδὸν ἰών. Σχεδόθεν	δέ	οἱ ἦν παράσιτος Χαιρεφόων, πεινῶντι
[4, 145]	τῶν ἄρτων ἴσας διαιροῦνται. Ὥσπερ	δὲ	οἱ μισθοφόροι ἐν τῇ Ἑλλάδι
[4, 145]	ἐπὶ τὴν τράπεζαν, παρατίθεται· ἐπειδὰν	δὲ	οἱ σύνδειπνοι δειπνήσωσι, τῶν ἀπὸ
[4, 154]	λαβόντες ἀργύριον ἢ χρυσίον, οἳ	δὲ	οἴνου κεραμίων ἀριθμόν τινα, καὶ
[4, 151]	ἐπὶ τὰ γόνατα ἐδείπνει. Κέρατα	δὲ	οἴνου περιέφερον καὶ πάντες ἐδέχοντο.
[4, 152]	παρακομιζόμενος, ἄκρατος δ´ οὗτος· ἐνίοτε	δὲ	ὀλίγον ὕδωρ παραμίγνυται· παρὰ δὲ
[4, 152]	τὴν ἔξω θάλασσαν, καὶ τούτους	δὲ	ὀπτοὺς μετὰ ἁλῶν καὶ ὄξους
[4, 174]	μεγάλην λίαν. Καὶ τὸ ὑδραυλικὸν	δὲ	ὄργανον δοκεῖ κλεψύδρα εἶναι. Ἐντατὸν
[4, 176]	ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών φησιν· Παντὸς	δὲ	ὀργάνου καταμιτον ἧπται, κροτάλων, (ὑπὸ
[4, 151]	δὲ τρίποδες εἰσηνέχθησαν πᾶσιν. Οὗτοι	δὲ	ὅσον εἴκοσι κρεῶν μεστοὶ νενεμημένων
[4, 176]	ὄργανα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Οὐκ ἀγνοῶ	δὲ	ὅτι Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν
[4, 182]	αὐλοὺς παρὰ Φοίνιξιν ἀνατρηθῆναι. Οἶδα	δὲ	ὅτι καὶ μάγαδις ὄργανόν ἐστιν
[4, 142]	ἡ δ´ ἐπίχυσις χαλκῆ. Πιεῖν	δὲ	οὐ προσεφέρετο, εἰ μή τις
[4, 145]	εἴσω μετὰ βασιλέως. Καὶ οὗτοι	δὲ	οὐ συνδειπνοῦσιν αὐτῷ, ἀλλ´ ἔστιν
[4, 160]	´πιχεῖν μύρον. Καὶ ὁ Σώπατρος	δέ,	οὗ τὰ νῦν μέμνησαι, ἐν
[4, 150]	μόνῃ τῇ αὐλητρίδι. Οὐκ εἰσφέρεται	δὲ	οὐδὲ ἀμὶς εἰς τὸ πρυτανεῖον.
[4, 142]	καὶ τοῦτο προσνεύσαντι προσεφέρετο. Ἀκρόαμα	δὲ	οὐδὲν οὐδέποτε παρεισεπορεύετο, διετέλει δ´
[4, 159]	δ´ ὄλβῳ γαῦρος ἦν, φρόνημα	δὲ	οὐδέν τι μεῖζον εἶχεν ἢ
[4, 150]	τούτων μεταλαμβάνων κοτύλην οἴνου. Γυναικὶ	δὲ	οὐκ ἔξεστιν εἰσιέναι εἰς τὸ
[4, 174]	ὑδραύλεως Κτησίβιον τὸν μηχανικόν. Ἐγὼ	δὲ	οὐκ οἶδα εἰ περὶ τὸ
[4, 141]	εἶναι θʹ τῷ ἀριθμῷ, (σκιάδες	δὲ	οὗτοι καλοῦνται σκηναῖς ἔχοντες παραπλήσιόν
[4, 170]	οἱ καλούμενοι τραπεζοποιοί. Εἰς ὅτι	δὲ	οὗτοι προσελαμβάνοντο σαφῶς παρίστησιν Ἀντιφάνης
[4, 164]	ἐν χεροῖν περισπουδάστως ἐκράτει. Λέγει	δὲ	οὕτως ὁ Λίνος· Βιβλίον ἐντεῦθεν
[4, 154]	εὐπρεπεστάτας μονομαχῆσαι ἃς ἐκέκτητο, ἕτερος	δὲ	παῖδας ἀνήβους ἐρωμένους ἑαυτοῦ. Ἀλλὰ
[4, 154]	ἐν Φοινίσσαις οὕτως· Ἐς Οἰδίπου	δὲ	παῖδε, διπτύχω κόρω, Ἄρης κατέσκηψ´,
[4, 149]	πάντες μετὰ τῶν δούλων· οἱ	δὲ	παῖδες ἐν ταῖς ἑστιάσεσι μετὰ
[4, 147]	τῆνα μὲν ἐξαπάειρον δμῶες, ἔπειτα	δὲ	παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ χειρῶν.
[4, 143]	καὶ δειπνήσασιν ἄλλο παρατίθεται. (Τοῖς	δὲ	παισὶ κοινὸς κέκραται κρατήρ. Τοῖς
[4, 154]	καὶ ἕως ἀναιρέσεως ἔρχονται. Τὸ	δὲ	παλαιόν, φησίν, ὅτι παρατεθέντων κωλήνων
[4, 167]	βασιλεὺς θεσμοθέτην αὐτὸν κατέστησεν. Τοῖς	δὲ	Παναθηναίοις ἵππαρχος ὢν ἰκρίον ἔστησε
[4, 170]	σίραιον, σέσελι, πήγανον, πράσον. Ἐν	δὲ	Παννυχίδι ἢ Ἐρίθοις· μάγειρον δὲ
[4, 143]	καλοῦσι δ´ αὐτοὺς καλοφόρους. Εἰσὶ	δὲ	πανταχοῦ κατὰ τὴν Κρήτην οἶκοι
[4, 173]	τῶν δὲ γυναικῶν Κυμινάνθαι, κοινῇ	δὲ	πάντες Ἐλεοδύται διὰ τὸ τοῖς
[4, 159]	γένος οὗτος; {Β. Πλούσιος· τούτους	δὲ	πάντες φασὶν εὐγενεστάτους, πένητα δ´
[4, 159]	ἢ τὸν καλούμενον κόγχον. Γελασάντων	δὲ	πάντων καὶ ἐπὶ τῷ κόγχῳ
[4, 141]	καμμάτων Νικοκλῆς οὕτως γράφει· Διακούσας	δὲ	πάντων ὁ ἔφορος ἤτοι ἀπέλυσεν
[4, 156]	ὑμῖν ἐγώ, καὶ ἐν Τάραντι	δὲ	παρὰ τοῖς ἡμετέροις ἀποίκοις πᾶσαν
[4, 169]	μοι δοκεῖ ἕξειν Πατανίων. Ἐν	δὲ	Παρασίτῳ ὁ Ἀντιφάνης καὶ τάδε
[4, 146]	Βασιλήιον δεῖπνον βασιλεὺς προτίθεται. Τοῦτο	δὲ	παρασκευάζεται ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐν
[4, 142]	ᾔτουν καὶ οἱ λοιποί. Τὰ	δὲ	παρατιθέμενα ἐπὶ μὲν τραπεζίου ἦν
[4, 147]	Περδίκων φάσσεων τε χύδαν ἤδη	δὲ	παρεβάλλετο θερμὰ πολλὰ καὶ μαλακοπτυχέων
[4, 139]	καὶ τὴν ᾠδὴν ποιοῦνται. (Τῶν	δὲ	παρθένων αἳ μὲν ἐπὶ καννάθρων
[4, 183]	σὴν χεῖρά πως κατεστάθη. Τῶν	δὲ	παριαμβίδων Ἐπίχαρμος ἐν Περιάλλῳ μνημονεύει
[4, 154]	παρὰ Πινδάρῳ, τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε	δὲ	παροξύνεται, τὸ μάχεσθαι ῥῆμα περιέχει,
[4, 136]	δὴ γήραι κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ	δὲ	πάσασθαι. Χρύσοφρυς, ὃς κάλλιστος ἐν
[4, 144]	ὅλους ὀπτοὺς ἐν καμίνοις· ~(οἱ	δὲ	πένητες αὐτῶν τὰ λεπτὰ τῶν
[4, 154]	πάλης ἀγῶνα νῦν ἑστᾶσιν. Ἔοικεν	δὲ	πεποιῆσθαι τὸ ὄνομα οὐκ ἐκ
[4, 128]	Μακεδόνος ἐμφανίζοντος γάμους. Καὶ ἄλλαις	δὲ	περιετύχομεν τοῦ Λυγκέως ἐπιστολαῖς πρὸς
[4, 150]	τραπεζῶν μὲν οὐ παρατιθεμένων, (πινάκων	δὲ	περιφερομένων. (Παρὰ δὲ Γαλάταις φησὶ
[4, 143]	τὰ παρὰ Πέρσαις φησίν· Ἡμέρην	δὲ	Πέρσαι ἁπασέων μάλιστα ἐκείνην τιμᾶν
[4, 146]	ἑξήκοντα ἢ ἑβδομήκοντα φίλων. Ὁ	δὲ	Περσῶν βασιλεύς, ὥς φησι Κτησίας
[4, 135]	κεχολωμένη οὕνεκα τευχέων αἰρομένων· τὸ	δὲ	πῆμα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισι. (Ῥίνη
[4, 152]	κάνεα ξύλινα καὶ πλεκτά. Τὸ	δὲ	πινόμενόν ἐστι παρὰ μὲν τοῖς
[4, 174]	οὖν τοῦτο οὐκ οἶδε. Λέγεται	δὲ	Πλάτωνα μικράν τινα ἔννοιαν δοῦναι
[4, 152]	ἀσύνηθες ἀηδὲς αὐτοῖς φαίνεται. Ὅταν	δὲ	πλείονες συνδειπνῶσι, (κάθηνται μὲν ἐν
[4, 145]	κατακείμενος· (καὶ ὑπερμεθυσθέντες ἀπέρχονται. Τὰ	δὲ	πλεῖστα ὁ βασιλεὺς μόνος ἀριστᾷ
[4, 145]	καταλίπηται ἐπὶ τῷ ἀρίστῳ. (Τὰ	δὲ	πλεῖστα τούτων τῶν ἱερείων καὶ
[4, 161]	πυθαγορίζων ἐσθίει ἔμψυχον οὐδέν, τῆς	δὲ	πλείστης τοὐβολοῦ μάζης μελαγχρῆ μερίδα
[4, 143]	τῇ ἕκαστος ἐγένετο. Ἐν ταύτῃ	δὲ	πλέω δαῖτα τῶν ἄλλων δικαιεῦσι
[4, 159]	ἐν Θηβαίοις λέγων ὧδε· Ἐστὶν	δὲ	ποδαπὸς τὸ γένος οὗτος; {Β.
[4, 170]	δὲ Παννυχίδι ἢ Ἐρίθοις· μάγειρον	δὲ	ποιεῖ λέγοντα· Κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν
[4, 128]	γενόμενον Δημητρίῳ τῷ βασιλεῖ, ἐπίκλην	δὲ	Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ´ ἦν ἡ
[4, 149]	ἄρτυσιν τῶν ἱερείων ἁρμόττοντα. ~Ἡ	δὲ	πόλις παρεῖχεν ἑκατέρῳ τῶν χορῶν
[4, 166]	τὰς ἡδονὰς ἦν ἀκρατής, τῶν	δὲ	πολιτικῶν πραγμάτων (ἦν) ἐπιμελής. Περὶ
[4, 151]	ἐστὶν ἄρτοι μὲν ὀλίγοι, κρέα	δὲ	πολλὰ ἐν ὕδατι καὶ ὀπτὰ
[4, 145]	δὲ βασιλεὺς πότον ποιῆται, ποιεῖται	δὲ	πολλάκις, συμπόται αὐτῷ εἰσιν ὡς
[4, 184]	καὶ Ὀρθαγόρᾳ. καὶ τῶν Πυθαγορικῶν	δὲ	πολλοὶ τὴν αὐλητικὴν ἤσκησαν, ὡς
[4, 144]	Σίτοισί τε ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι	δὲ	πολλοῖσι καὶ οὐκ ἁλέσι. Καὶ
[4, 142]	τοὺς ἀφελεστάτους τῶν πρότερον. (Κλεομένης	δὲ	πολὺ διενέγκας τῷ τε συνιδεῖν
[4, 142]	εἷς πρὸ τοῦ δείπνου, αὐτῷ	δὲ	πολὺ πρώτῳ· καὶ ὅτε προσνεύσειεν
[4, 184]	καὶ Ῥωνάκην τοὺς Μαιδούς, τὴν	δὲ	πολυκάλαμον Σιληνόν, Μαρσύαν δὲ τὴν
[4, 167]	ἔχειν τὴν Κορινθίαν ἐρωμένην, ζῆν	δὲ	πολυτελῶς. Ἀνακαλεσαμένων δ´ αὐτὸν τῶν
[4, 168]	πάλιν ὑπὸ πάντων ἐπερραπίζετο. (Ἐπιδόσεων	δέ	ποτε γινομένων παρελθὼν καὶ αὐτὸς
[4, 174]	χορῶν οὑτωσί πως λέγων· Ζητεῖται	δὲ	πότερα τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων
[4, 153]	ἄρτος μέγας καὶ κρέας, τὸ	δὲ	ποτὸν κεκραμένος οἶνος οἷος δήποτε
[4, 152]	καθάπερ οἱ δεσπόται συνευωχοῦνται. Τὸ	δὲ	ποτὸν οἱ διακονοῦντες ἐν ἀγγείοις
[4, 142]	οὐδὲν καταδεέστερον εἴη παρασκευαζόμενα. Πολλῶν	δὲ	πρεσβειῶν παραγινομένων πρὸς αὐτὸν οὐδέποτε
[4, 143]	παισὶ κοινὸς κέκραται κρατήρ. Τοῖς	δὲ	πρεσβυτέροις ἐὰν βούλωνται πλεῖον πιεῖν
[4, 147]	μέχρι οὗ πλήρωσαν οἶκον. Ταὶ	δὲ	πρὸς ὑψιλύχνους ἔστιλβον αὐγὰς εὐστέφανοι
[4, 142]	ἐπὶ τὰ προσκεφάλαια ἐρείδειν. ἱ	δὲ	πρότερον ἐπὶ τοῦ κλιντηρίου ψιλοῦ
[4, 151]	μὲν δὴ γέλως ἐγένετο. (Ἐπεὶ	δὲ	προὐχώρει ὁ πότος, εἰσῆλθεν ἀνὴρ
[4, 172]	ἀποίητα πάμπολλ´ ἐστὶν ἡμῖν. Πεμμάτων	δὲ	πρῶτόν φησιν μνημονεῦσαι Πανύασσιν Σέλευκος,
[4, 168]	ἔφοροι συναναστρέφεσθαι τοῖς νέοις. Παρὰ	δὲ	Ῥωμαίοις μνημονεύεται, ὥς φησι Ποσειδώνιος
[4, 183]	Ἐπίγονος φύσει μὲν Ἀμβρακιώτης, δημοποίητος	δὲ	Σικυώνιος· μουσικώτατος δ´ ὢν κατὰ
[4, 136]	ὡς ἔιδον, ὡς ἔτρεμον· ἐν	δὲ	σίναπυ κεῖτ´ ἀγχοῦ γλυκὺ πλείονα
[4, 169]	τις, λαλῆσαι μηδὲ ἕν. (ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ	δὲ	ΣΚΕΥΗ καταριθμεῖται Ἀνάξιππος ἐν Κιθαρῳδῷ
[4, 128]	τὸ Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως. Δώσομεν	δέ	σοι ἡμεῖς καὶ αὐτὰς τὰς
[4, 131]	διακόψειεν τὸ μέτωπον. {Α. Οἶνοι	δέ	σοι, λευκός, γλυκύς, αὐθιγενής, ἡδύς,
[4, 137]	μοι δέκα μὲν χεῖρες, δέκα	δὲ	στόματ´ εἶεν, γαστὴρ δ´ ἄρρηκτος,
[4, 162]	Ἀλεξανδρεὺς ἐν ταῖς Διαδοχαῖς. Δύο	δὲ	συγγράμμασι τοῦ Περσαίου ἀπηντήκαμεν τῆς
[4, 143]	Διὸς ξενίαν τε προσηγόρευον. (Ἡρόδοτος	δὲ	συγκρίνων τὰ τῶν Ἑλλήνων συμπόσια
[4, 160]	ταῖς ἐπιγραφομέναις Φοινίσσαις φησίν· Παραινέσαι	δὲ	σφῷν τι βούλομαι σοφόν· ὅταν
[4, 141]	ἤτοι κάμμασιν ἢ καμματίσιν. Ἐστὶ	δὲ	τὰ μὲν κάμματα ψαιστά, αἱ
[4, 172]	ἡ γραῦς τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς	δὲ	τὰ πέμματα προσέτι τε τοὺς
[4, 145]	ἀπὸ τῆς τραπέζης καταλειπομένων (καταλείπεται	δὲ	τὰ πλεῖστα κρέα καὶ ἄρτοι)
[4, 160]	γε ἐπιθυμοῦντας τῶν καλῶν· λέγω	δὲ	τὰ Τίμωνος τοῦ Πυρρωνείου (τῶν
[4, 140]	μὲν προσαγορεύεσθαι τὰ φύλλα, αὐτὰ	δὲ	τὰ ψαιστὰ κάμματα. (Ὅτι δὲ
[4, 165]	εἴρηκεν ἐν Προμηθεῖ δεσμώτῃ· Γνώσει	δὲ	τάδ´ ὡς ἔτυμ´, οὐδὲ μάτην
[4, 137]	σιτουμένοις μᾶζαν παρέχειν κελεύει, ἄρτον	δὲ	ταῖς ἑορταῖς προσπαρατιθέναι, μιμούμενος τὸν
[4, 138]	τῇ κοπίδι θοινᾶσθαι καλῶς, ἐν	δὲ	ταῖς λέσχαισι φύσκαι προσπεπατταλευμέναι κατακρέμανται
[4, 152]	δὲ ταῦτα καθαρείως μέν, λεοντωδῶς	δέ,	ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις αἴροντες ὅλα
[4, 163]	καὶ τὸν ἔμπορον κακοῖς. Ἐγὼ	δὲ	τὰς προσόδους μεθύων καλὰς ποῶ.
[4, 151]	μετ´ αὐτοῦ τὸ κέρας. Μετὰ	δὲ	ταῦτα εἰσῆλθον κέρασί τε οἵοις
[4, 149]	σπλάγχνον καὶ ἅλες προσφαγεῖν. (Καθαγισάντων	δὲ	ταῦτα ἐν κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν
[4, 130]	ἰδίαις τῶν πεμμάτων θήκαις. Μετὰ	δὲ	ταῦτα ἐξαναστάντες ἀπηλλαττόμεθα νήφοντες νὴ
[4, 146]	τὸ δεῖπνον τάλαντα τετρακόσια. Γίνεται	δὲ	ταῦτα Ἰταλικοῦ (νομίσματος ἐν μυριάσι
[4, 152]	ἐπ´ ἀνθράκων ἢ ὀβελίσκων. ~(Προσφέρονται	δὲ	ταῦτα καθαρείως μέν, λεοντωδῶς δέ,
[4, 149]	πατρίους εὐχὰς καταλέγοντος συσπένδοντες. Μετὰ	δὲ	ταῦτα κατακλιθέντες λαμβάνουσιν ἕκαστος οἴνου
[4, 149]	προσεισφέρειν τι βρώσιμον ἔξεστι, μόνα	δὲ	ταῦτα καταναλίσκουσι, τὰ ὑπολειπόμενα τοῖς
[4, 129]	πεπυρωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. Μετὰ	δὲ	ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον
[4, 141]	ἕνδεκά τινας ἢ δώδεκα, παρὰ	δὲ	ταῦτα τυροῦ σταθμόν τινα καὶ
[4, 138]	ποιοῦνται παρὰ τὸν θεόν, ἐν	δὲ	ταύταις στιβάδας ἐξ ὕλης, ἐπὶ
[4, 143]	πολῖται πάντες καθ´ ἑταιρίας, καλοῦσι	δὲ	ταύτας ἀνδρεῖα. Τὴν δὲ ἐπιμέλειαν
[4, 166]	δημαγωγὸν ἄσωτον γενέσθαι. τῇ λέξει	δὲ	ταύτῃ ἐχρήσατο· (Καὶ τοσοῦτον ἀσωτίᾳ
[4, 141]	ἑκάστῳ κώθων παρακείμενός ἐστιν. Ὄψον	δὲ	ταὐτὸν ἀεί ποτε πᾶσίν ἐστιν,
[4, 146]	δείπνῳ Περσιστὶ μὲν τυκτά, Ἑλληνιστὶ	δὲ	τέλειον. Τότε καὶ τὴν κεφαλὴν
[4, 152]	δ´ ἀποθρηνεῖν ὅτι ὑστέρηκε, τὸν	δὲ	τερφθέντα θυλάκιον αἰτῆσαι χρυσίου καὶ
[4, 148]	λαμπτηροφόρους παῖδας Αἰθίοπας παρέστησε. Τῇ	δὲ	τετάρτῃ τῶν ἡμερῶν ταλαντιαίους εἰς
[4, 144]	τί ἂν ἡδέως πίοι, μυρίοι	δὲ	τεχνῶνται τί ἂν ἡδέως φάγοι·
[4, 153]	καὶ σιωπὴ ἦν εὔτακτος. Ἐν	δὲ	τῇ βʹ Ἐν τῇ Ῥωμαίων,
[4, 153]	ἔδαφος πρηνὴς προσπεσὼν προσκυνεῖ. Ἐν	δὲ	τῇ ιϚ περὶ Σελεύκου διηγούμενος
[4, 139]	εἴρηκε καὶ ἐν Περιάλλῳ. Ἐν	δὲ	τῇ Λακεδαίμονι τοῖς εἰσιοῦσιν εἰς
[4, 149]	χρείας εἰληφότων τὴν ἐπωνυμίαν· ὁμοῦ	δὲ	τῇ μάζῃ καὶ τῷ τυρῷ
[4, 152]	τρίτῃ καὶ εἰκοστῇ ἱστόρησεν. Ἐν	δὲ	τῇ πέμπτῃ περὶ Πάρθων διηγούμενός
[4, 139]	ἄλλων Σπαρτιατῶν ὁ βουλόμενος. Ἐν	δὲ	τῇ πόλει κοπίδας ἄγουσι καὶ
[4, 148]	ὧν ἐβούλετο ἡ Κλεοπάτρα. ~(Τοῦ	δὲ	τῇ πολυτελείᾳ τῆς ὄψεως ἐκπλαγέντος
[4, 149]	Ἑστίας Πρυτανίτιδος καὶ Διονυσίοις, ἔτι	δὲ	τῇ τοῦ Κωμαίου Ἀπόλλωνος πανηγύρει,
[4, 150]	εἰ ἥψατο τῶν παρακειμένων. Ἐν	δὲ	τῇ τρίτῃ ὁ αὐτὸς Φύλαρχος
[4, 139]	ἐστιν ἀρτίσκος ἐγκρίδι παραπλήσιος, γογγυλώτερος	δὲ	τὴν ἰδέαν. Διδόασι τῶν συνιόντων
[4, 184]	τὴν δὲ πολυκάλαμον Σιληνόν, Μαρσύαν	δὲ	τὴν κηρόδετον. (Ταῦτα ἔχεις παρ´
[4, 146]	τὸ πῦρ ἅπαν ἐπιτεθέν. Οἳ	δὲ	τὴν ὀσφὺν ἄκραν καὶ τὴν
[4, 142]	τὸν ἀγκῶνα ἅπαξ ἐρείσειαν Εἰς	δὲ	τὴν προειρημένην τρυφὴν ἦλθον ποτηρίων
[4, 167]	μέλλειν, ἀλλ´ ἤδη βιῶναι. ~(Περὶ	δὲ	τῆς ἀσωτίας καὶ τοῦ βίου
[4, 141]	ἑορτὴ ἐπὶ ἡμέρας θʹ (ὴν	δὲ	τῆς διαίτης τῆς τοιαύτης σκληρότητα
[4, 143]	πλεῖον πιεῖν ἐξουσία δέδοται. Ἀπὸ	δὲ	τῆς τραπέζης τὰ βέλτιστα τῶν
[4, 144]	νήφοντες προβουλεύσωνται, μεθυσκόμενοι ἐπιδιαγινώσκουσι. (Περὶ	δὲ	τῆς τρυφῆς τῶν ἐν Πέρσαις
[4, 132]	γὰρ τὸ χεῖλος, οὐκ ἐνέπλησα	δέ.	Τί οὖν ἔχεις; {Β. Ὄστρεια
[4, 144]	παραφορέεται οὐδὲν λόγου ἄξιον· εἰ	δέ	τι παραφέροιτο, ἐσθίοντας ἂν οὐ
[4, 138]	ἡμᾶς οὕτω ταλαίπωρον ἔχοντας. Φασὶ	δέ	τινες καὶ ἄνδρα Συβαρίτην ἐπιδημήσαντα
[4, 153]	καὶ τὸν οἶνον ἄκρατον. Καμπανῶν	δέ	τινες παρὰ τὰ συμπόσια μονομαχοῦσι.
[4, 166]	οὐκ ἐφείσατο. ΗΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' (Πυθοδήλου	δέ	τινος ἀσώτου μνημονεύει Ἀξιόνικος ἐν
[4, 159]	ἠμφιεσμένον ἔχουσαν χρυσᾶ κράσπεδα. Πυνθανομένου	δέ	τινος αὐτοῦ ποδαπός ἐστιν ἀποκρίνασθαι
[4, 151]	κοπίδα ἀξίαν δέκα μνῶν. Γνήσιππος	δέ	τις Ἀθηναῖος ἀναστὰς εἶπεν ὅτι
[4, 151]	καὶ αἱ τράπεζαι ἔκειντο. Ἀρκὰς	δέ	τις Ἀρύστας ὄνομα, φαγεῖν δεινός,
[4, 136]	δ´ ορμαινον ἐπ´ ἄλλα. (Κεῖτο	δέ	τις βατάνη, ἧς οὐδεὶς ἥπτετο
[4, 136]	μέλας ἀκροκώλιά θ´ ἑφθά. Παῖς	δέ	τις ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν τρισκαίδεκα
[4, 154]	μηρίον ὁ κράτιστος ἐλάμβανεν· εἰ	δέ	τις ἕτερος ἀντιποιήσαιτο, συνίσταντο μονομαχήσοντες
[4, 154]	ἐκρότουν ἐπὶ τούτῳ ἡδόμενοι. ~(Ἤδη	δέ	τις κἀν ταῖς διαθήκαις γέγραφεν
[4, 150]	ἀμὶς εἰς τὸ πρυτανεῖον. Ἐὰν	δέ	τις Ναυκρατιτῶν γάμους ἑστιᾷ, ὡς
[4, 175]	παγεὶς ἔμπνουν ἀνίει μοῦσαν. Ἐγρέτου	δέ	τις (τὸν ἡδονῆς μελῳδὸν εὐάζων
[4, 156]	τὸ ἀπὸ τῆς Λέρνης, ἄλλων	δὲ	τὸ ἀπὸ τῆς Πειρήνης, ὁ
[4, 144]	τὸ συντυχὸν ἡδέως ἤσθιεν· εἰς	δὲ	τὸ ἀσμένως κοιμηθῆναι πᾶς τόπος
[4, 141]	προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ φησι· Μετὰ	δὲ	τὸ δεῖπνον εἴωθεν ἀεί τι
[4, 149]	παρ´ αὐτοῖς ἡ πολυφαγία. Μετὰ	δὲ	τὸ δεῖπνον σπονδὰς ἐποιοῦντο οὐκ
[4, 145]	τε στρουθοὶ οἱ Ἀράβιοι ἐστὶν	δὲ	τὸ ζῷον μέγα καὶ χῆνες
[4, 174]	καὶ ἦχον ἀποτελοῦσι προσηνῆ. Ἔοικεν	δὲ	τὸ ὄργανον βωμῷ στρογγύλῳ, καί
[4, 175]	τὸν καλούμενον λυροφοίνικα σαμβύκην. Τοῦτο	δὲ	τὸ ὄργανον Νεάνθης ὁ Κυζικηνὸς
[4, 172]	πέμματα καὶ μέλι χλωρόν. Ὅτι	δὲ	τὸ ποίημα τοῦτο Στησιχόρου ἐστὶν
[4, 174]	ἐν τρίτῳ περὶ ὀνομασιῶν (ἐστὶ	δὲ	τὸ σύγγραμμα περὶ αὐλῶν καὶ
[4, 144]	τὸ παρὸν ἡδέως ἔπινε, πᾶν	δὲ	τὸ συντυχὸν ἡδέως ἤσθιεν· εἰς
[4, 184]	εἴρηκε σύριγγα διὰ τούτων· Ῥοθεῖ	δέ	τοι σῦριγξ Ἰδαῖος ἀλέκτωρ. Ἐν
[4, 174]	καὶ Σπλαγχνοτόμον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' (Πολλῶν	δὲ	τοιούτων ἔτι λεγομένων ἐκ τῶν
[4, 137]	ποιουμένους τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς. Σόλων	δὲ	τοῖς ἐν πρυτανείῳ σιτουμένοις μᾶζαν
[4, 149]	τῶν σπονδῶν παιὰν ᾄδεται. Ὅταν	δὲ	τοῖς ἥρωσι θύωσι, βουθυσία μεγάλη
[4, 129]	ὧν τὰ μὲν ἐφάγομεν, τὰ	δὲ	τοῖς θεράπουσιν ἐπεδώκαμεν. Καὶ νιψάμενοι
[4, 149]	ἐν ἅπασι τοῖς δείπνοις, μάλιστα	δὲ	τοῖς λεγομένοις μαζῶσι τοῦτο γὰρ
[4, 184]	πολλοὺς κατεσκεύασαν ἄνδρας ἐλλογίμους. Ἔμελεν	δὲ	τοῖς πάλαι πᾶσιν Ἕλλησι μουσικῆς·
[4, 152]	πύρινον μετὰ μέλιτος ἐσκευασμένον, παρὰ	δὲ	τοῖς πολλοῖς καθ´ αὑτό· καλεῖται
[4, 154]	ἱστορικοῖς ὑπομνήμασιν οὕτω γράφει· Παρὰ	δὲ	τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι πέντε μνᾶς
[4, 152]	δὲ ὀλίγον ὕδωρ παραμίγνυται· παρὰ	δὲ	τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος πύρινον μετὰ
[4, 175]	ἐν Διθυράμβῳ λέγων οὕτως Ἐγὼ	δὲ	τὸν γίγγραν γε τὸν σοφώτατον.
[4, 164]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Λίνῳ ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται	δὲ	τὸν Ἡρακλέα παρὰ τῷ Λίνῳ
[4, 143]	ξένους κοιμίζουσι κοιμητήριον προσαγορεύουσι. Κατὰ	δὲ	τὸν συσσιτικὸν οἶκον πρῶτον μὲν
[4, 139]	ῥυθμῷ μὲν ἀναπαίστῳ, μετ´ ὀξέος	δὲ	τόνου τὸν θεὸν ᾄδουσιν· ἄλλοι
[4, 152]	μὲν ληνοὺς πολυτελοῦς πόματος, (παρασκευάζειν	δὲ	τοσοῦτο βρωμάτων πλῆθος ὥστε ἐφ´
[4, 145]	ἡμέρας περὶ τὸ δεῖπνον. Τῶν	δὲ	τοῦ βασιλέως συνδείπνων οἳ μὲν
[4, 143]	ἢ κατὰ σύνεσιν δεδοξασμένοις. Ἀπὸ	δὲ	τοῦ δείπνου πρῶτον μὲν εἰώθασι
[4, 128]	καὶ Δοῦριν τοὺς Σαμίους, Θεοφράστου	δὲ	τοῦ Ἐρεσίου μαθητάς, συνθήκας δ´
[4, 183]	ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ κρούσματα. Μνημονεύει	δὲ	τοῦ τριγώνου τούτου καὶ Σοφοκλῆς
[4, 141]	αἷς κάπτουσι τὰ ψαιστά. (Περὶ	δὲ	τοῦ τῶν φιδιτίων δείπνου Δικαίαρχος
[4, 169]	ἂν εἴποις λοπάδ´. {Β. Ἐμοὶ	δὲ	τοὔνομα οἴει διαφέρειν, εἴτε κάκκαβόν
[4, 168]	οἰμώξεσθαι φήσας τοὺς κωλύσοντας. ~(Ὅτι	δὲ	τοὺς ἀσώτους καὶ τοὺς μὴ
[4, 137]	ἄμοιρος ἥδε χεὶρ ἐγίνετο. (Ὁ	δὲ	τοὺς εἰς Χιωνίδην ἀναφερομένους Πτωχοὺς
[4, 172]	δημιουργοὺς ἐκάλουν. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ· καταμεμφόμενος	δὲ	τοὺς μαγείρους ὡς ἐπιχειροῦντας καὶ
[4, 166]	ἐν τῷ περὶ ἀτελειῶν. Χρὴ	δὲ	τοὺς τὰ πατρῷα κατεδηδοκότας κατὰ
[4, 174]	Κτησίβιος δ´ αὐτῷ τοὔνομα. (Ἱστορεῖ	δὲ	τοῦτο Ἀριστοκλῆς ἐν τῷ περὶ
[4, 167]	καὶ χωρίον ὃ ᾐτήσατο. Πρότερον	δὲ	τοῦτο Πασίκυπρος (ὁ) βασιλεύων ἀπέδοτο
[4, 152]	μικρόν, οὐ πλεῖον κυάθου· (πυκνότερον	δὲ	τοῦτο ποιοῦσι. Περιφέρει δὲ ὁ
[4, 129]	ἴσαι τῷ πρώτῳ στεφάνῳ. ~Ἐπὶ	δὲ	τούτοις εἰπὼν ὁ Ἱππόλοχος ὡς
[4, 154]	καὶ νῦν Μαντινικὴν ἀποκαλοῦσι. Πρὸς	δὲ	τούτοις καὶ ὁπλομαχίας καθέσεις ἐν
[4, 139]	ἀντιλέγων Δίδυμος ὁ γραμματικὸς καλεῖ	δὲ	τοῦτον Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος βιβλιολάθαν
[4, 177]	καὶ Καλλίας ἐν Πεδήταις. ~(Ἰόβας	δὲ	τούτους Φρυγῶν μὲν εἶναι εὕρημα,
[4, 138]	ταύταις στιβάδας ἐξ ὕλης, ἐπὶ	δὲ	τούτων δάπιδας ὑποστρωννύουσιν, ἐφ´ αἷς
[4, 138]	καθὼς Μαρδονίῳ δεῖπνον παρασκευάσαι. Ποιησάντων	δὲ	τούτων τὰ κελευσθέντα τὸν Παυσανίαν
[4, 159]	Κοριαννοῖ· Φέρε δὴ κατακλινῶ· σὺ	δὲ	τράπεζαν φέρε καὶ κύλικα κἀντραγεῖν,
[4, 170]	ἀγροῦ μ´ ὁ δεσπότης. Ἐκάλουν	δὲ	τραπεζοποιὸν τὸν τραπεζῶν ἐπιμελητὴν καὶ
[4, 151]	δεῖπνον ἦν καθημένοις κύκλῳ) ἔπειτα	δὲ	τρίποδες εἰσηνέχθησαν πᾶσιν. Οὗτοι δὲ
[4, 142]	τῷ αἰτοῦντι προσέφερε. (Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον
[4, 133]	τ´ ἐνδάκνοντα σινήπυος. Εἰν ἑνὶ	δὲ	τρὺξ ὄξεος ἰκμάζουσα καὶ ὠμοτέρην
[4, 182]	νεβροῦ κώλων κατασκευαζόμενον αὐλόν. Ὁ	δὲ	Τρύφων φησὶ καὶ τοὺς καλουμένους
[4, 170]	σὺ ἤδη παρελθών· οὐκ ἔχων	δὲ	τυγχάνω οὐκ ὄξος, οὐκ ἄνηθον,
[4, 153]	προσφάτως καθιερευθέντων ὀπτὰ δαψιλῆ. (Παρὰ	δὲ	Τυρρηνοῖς δὶς τῆς ἡμέρας τράπεζαι
[4, 184]	τοι σῦριγξ Ἰδαῖος ἀλέκτωρ. Ἐν	δὲ	τῷ βʹ Φοίνικι ὁ αὐτὸς
[4, 146]	τῇ ἐγένετο ὁ βασιλεύς. Οὔνομα	δὲ	τῷ δείπνῳ Περσιστὶ μὲν τυκτά,
[4, 144]	τόπος ἱκανὸς ἦν αὐτῷ. Ἐν	δὲ	τῷ Ἱέρωνι ἐπιγραφομένῳ λέγων περὶ
[4, 166]	ἑστιάσεις εἶχε μόνον ἀκρατῶς, ὃ	δὲ	τῶν Ἀθηναίων καὶ τὰς προσόδους
[4, 169]	οἴδασι παιδαγωγοί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ' Περὶ	δὲ	τῶν ἄλλων ὧν φθάνω προβεβληκὼς
[4, 140]	φησὶ προσαγορεύεσθαι τὰ ἐπάικλα. (Περὶ	δὲ	τῶν ἐπαίκλων Περσαῖος ἐν τῇ
[4, 166]	καὶ δημοσίας ἑστιάσεις ποιεῖται. (Τὸ	δὲ	τῶν ἰδιωτῶν πλῆθος αἰεὶ περὶ
[4, 146]	πόλεις. Καὶ ἐν τῇ θʹ	δὲ	τῶν ἱστοριῶν φησι· Βασιλήιον δεῖπνον
[4, 141]	ὅμοια ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης. ~(Περὶ	δὲ	τῶν καμματίδων καὶ τῶν καμμάτων
[4, 143]	ἴσθ´ ἀρχαικός. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ	δὲ	τῶν Κρητικῶν συσσιτίων Δωσιάδας ἱστορῶν
[4, 172]	μὲν προνοουσῶν τῶν δημιουργῶν, ὀψαρτυτικῆς	δὲ	τῶν μαγείρων, Ἀντιφάνης διεσάφησεν ἐν
[4, 143]	εἰσὶν αἱ τῶν ἄλλων. Παρατίθεται	δὲ	τῶν παρόντων ἴσον μέρος ἑκάστῳ·
[4, 149]	τὴν τοιαύτην ἅπασαν παρασκευήν, τὴν	δὲ	τῶν περὶ τὸν μάγειρον σκευῶν
[4, 149]	ἀμφόδοις γινομένων νυκτερινῶν φόβων. Ἀπὸ	δὲ	τῶν σπονδῶν παιὰν ᾄδεται. Ὅταν
[4, 129]	Ἁρπάζοντες κἄλλος ἄλλον φθάνοντες. Εἷς	δὲ	τῶν συνδειπνούντων ἡμῖν ἄθλιος οὐ
[4, 166]	πολιτικῶν πραγμάτων (ἦν) ἐπιμελής. Περὶ	δὲ	τῶν Ταραντίνων ἱστορῶν ἐν τῇ
[4, 157]	καὶ κάρδαμα φαγεῖν πεινῶντι, ἡδὺ	δὲ	ὕδωρ ἀρυσάμενον ἐκ ποταμοῦ διψῶντα
[4, 165]	οὕτως ἰταμῶς ἅπαντα κατεμασήσατο. (Ἐν	δὲ	Φαίδρῳ φησί· Σχολῇ γε, νὴ
[4, 158]	Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Διονύσοις· Χύτρα	δὲ	φακέας ἥψετο. Ἀντιφάνης Ὁμοίαις· Εὖ
[4, 158]	Ζηνώνειον ὑφήγησιν, ὃς ἔφη· Εἰς	δὲ	φακῆν ἔμβαλλε δυωδέκατον κοριάννου. Καὶ
[4, 135]	κεφαλῆς προθελύμνους εἷλκον ἀκάνθας. Ἡ	δὲ	Φαληρικὴ ἦλθ´ ἀφύη, Τρίτωνος ἑταίρη,
[4, 145]	μὲν δόξει μεγαλοπρεπὲς εἶναι, ἐξεταζόμενον	δὲ	φανεῖται οἰκονομικῶς καὶ ἀκριβῶς συντεταγμένον
[4, 147]	περιττῶς ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις· ἦσαν	δέ,	φησί, καὶ οἱ τοῖχοι ἁλουργέσι
[4, 171]	δ´ αὐτοὺς δειπνοκλήτορας ὀνομάζει. (Ἐκάλουν	δέ,	φησί, καὶ τοὺς προγεύστας ἐδεάτρους,
[4, 141]	μὴ μέλλοντά γε προσφέρεσθαι. Μόλπις	δέ	φησι· Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον
[4, 174]	οὗ μνημονεύειν Μίμνερμον. Κἀν Κύπρῳ	δέ	φησι τιμᾶσθαι Ἡγήσανδρος ὁ Δελφὸς
[4, 146]	αὐτοὶ τοὺς συνδείπνους ὑποδέχωνται. (Ἡρόδοτος	δέ	φησιν ἐν τῇ ζʹ ὡς
[4, 184]	τ´ ἐδίδαξας; Καὶ τὴν Ἀθηνᾶν	δέ	φησιν Ἐπίχαρμος ἐν Μούσαις ἐπαυλῆσαι
[4, 166]	τὰς προσόδους καταμισθοφορῶν διατετέλεκε. Καλλίστρατος	δέ,	φησίν, ὁ Καλλικράτους ὁ δημαγωγὸς
[4, 158]	ἐδεστῶν μηχανὰς θηρεύομεν. Κἀν ἄλλοις	δέ	φησιν ὁ σκηνικὸς οὗτος φιλόσοφος·
[4, 146]	τάλαντον ὠνόμασε. Καὶ ἐν Δυσκόλῳ	δέ	φησιν οὕτως· Ὡς θύουσι δ´
[4, 157]	τοῖς δόγμασιν ἡμεῖς πειθόμεθα. Ὑμῖν	δὲ	φθόνος οὐδὲ εἷς ἑλέσθαι ἕν
[4, 135]	οὐδ´ ἔφθην τρώσας μιν, ἄασε	δὲ	Φοῖβος Ἀπόλλων. Ὡς δὲ ἴδον
[4, 184]	ἀλέκτωρ Λύδιον ὕμνον ἀχέων. Ἐν	δὲ	Φρουροῖς τὸν ἀλεκτρυόνα Ἰδαῖον εἴρηκε
[4, 183]	ἐν μὲν Μυσοῖς οὕτως· Πολὺς	δὲ	Φρὺξ τρίγωνος ἀντίσπαστά τε Λυδῆς
[4, 152]	τροφὰς προτίθενται τοιούτους ἔχουσιν· οἳ	δὲ	χαλκοῦς, οἳ δὲ κάνεα ξύλινα
[4, 165]	καὶ συγκύψαντες ἅπαντας γελῶσι. Τὸ	δὲ	χαριτογλωσσεῖν Αἰσχύλος εἴρηκεν ἐν Προμηθεῖ
[4, 141]	τρία μάλιστα ἡμιμέδιμνα Ἀττικά, οἴνου	δὲ	χοεῖς ἕνδεκά τινας ἢ δώδεκα,
[4, 150]	καὶ τάριχος ἢ ἰχθύν, κρέως	δὲ	χοιρείου βραχύτατον, καὶ τούτων μεταλαμβάνων
[4, 183]	ἐν Περιάλλῳ μνημονεύει οὕτως· Σεμέλα	δὲ	χορεύει· καὶ ὑπᾴδει σφιν σοφὸς
[4, 156]	Καρνεῖον τὸν Μεγαρικόν. Τοῦ δείπνου	δὲ	χρονίζοντος λόγος ἐγένετο ποῖον τῶν
[4, 129]	χρυσῷ, (τὴν μὲν ἀργυρᾶν, τὴν	δὲ	χρυσῆν, κοτυλιαίας, καὶ ἑκάστῳ προσέδωκαν.
[4, 183]	γεγάθει πυκινῶν κρεγμῶν ἀκροαζομένα. Τὸ	δὲ	ψαλτήριον, ὥς φησιν Ἰόβας, Ἀλέξανδρος
[4, 163]	δόξεις τι, οὐχὶ λήκυθον. (Ἀρχέστρατος	δέ,	ὦ Κύνουλκε, ὃν ἀντὶ τοῦ
[4, 153]	κεχειρουργημένα ταῖς Ἰνδικαῖς σκευασίαις. Γερμανοὶ	δέ,	ὡς ἱστορεῖ Ποσειδώνιος ἐν τῇ
[4, 156]	τῶν κυνικῶν συμπόσιον δειπνεῖν ἢ	ἐνθάδε	πάντα ὥσπερ τοὺς πυρέσσοντας περιφερόμενα
[4, 157]	καὶ πρὸς τοὺς πυνθανομένους τί	τηνικάδε;	Ἔλεγεν ὄψον συνάγειν πρὸς τὸ
[4, 167]	ὅτι ἄσωτος ἦν γράφει καὶ	τάδε·	Ἀλέξανδρος μετὰ τὴν Τύρου πολιορκίαν
[4, 161]	ἐκείνους, τὰ δὲ καθ´ ἡμέραν	τάδε·	(ἄρτος καθαρὸς εἷς ἑκατέρῳ, ποτήριον
[4, 141]	εʹ καὶ κʹ τῶν ἱστοριῶν	τάδε	γράφει περὶ αὐτῶν· ~Λακεδαιμόνιοι εἰς
[4, 167]	μθʹ τῶν ἱστοριῶν ὁ Θεόπομπος	(τάδε	γράφει· Φίλιππος ἐπεὶ ἐγκρατὴς πολλῶν
[4, 169]	δὲ Παρασίτῳ ὁ Ἀντιφάνης καὶ	τάδε	εἴρηκεν· Ἄλλος ἐπὶ τούτῳ μέγας
[4, 153]	ἐν τῇ λδʹ τῶν ἱστοριῶν	τάδε·	Ἐποιεῖτό τε τῶν στρατιωτῶν τὰς
[4, 141]	τοῦ τῶν φιδιτίων δείπνου Δικαίαρχος	τάδε	ἱστορεῖ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Τριπολιτικῷ·
[4, 166]	δ´ ἐν Ὀργῇ περὶ αὐτοῦ	τάδε	λέγει· Καίτοι νέος ποτ´ ἐγενόμην
[4, 132]	Ἀπολειπούσῃ μάγειρόν τινα παράγων ποιεῖ	τάδε	λέγοντα· Πόσοι τὸ πλῆθός εἰσιν
[4, 134]	τῷ κωμικῷ ἐν Αἰόλῳ εἰρημένα	τάδε·	Λόγος γάρ ἐστ´ ἀρχαῖος οὐ
[4, 163]	περικύρσῃ· ὥστε πρέπει καθαρῶς ὁπόσοι	τάδε	μωρολογοῦσι τοῖς λαχάνοις προσάγειν καὶ
[4, 176]	Ἀπαμέων πρὸς Λαρισαίους πολέμου γράφει	τάδε·	Παραζωνίδια καὶ λογχάρι’ ἀνειληφότες ἰῷ
[4, 139]	τρισχίλια πρὸς τοῖς πεντακοσίοις φησὶ	τάδε·	(Πολυκράτης, φησί, ἐν τοῖς Λακωνικοῖς
[4, 161]	φησιν Ἀντιφάνης μὲν ἐν Μνήμασι	τάδε·	Τῶν Πυθαγορικῶν δ´ ἔτυχον ἄθλιοί
[4, 134]	Οὗ δὴ καλλίστους ἄρτους ἴδον	ἠδὲ	μεγίστους, λευκοτέρους χιόνος, ἔσθειν δ´
[4, 147]	ἐφάμαν. Ὅτε δ´ ἤδη βρωτύος	ἠδὲ	ποτᾶτος ἐς κόρον ᾖμεν ἑταῖροι,
[4, 172]	ἐξ Ἰωλκοῦ· οὕτω γὰρ Ὅμηρος	ἠδὲ	Στασίχορος ἄεισε λαοῖς. (Ὁ γὰρ
[4, 184]	Ἐπὶ τούτοις τέλος ἐχέτω καὶ	ἥδε	ἡ βίβλος, ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἱκανὸν
[4, 140]	οὕτως· Φυλλὰς ἡ δείπνων κατάλυσις	ἥδε	καθάπερ σχημάτων. Ἣν δ´ εἰς
[4, 137]	ξένων τροφαί, ὧν οὐκ ἄμοιρος	ἥδε	χεὶρ ἐγίνετο. (Ὁ δὲ τοὺς
[4, 169]	ἐὰν αὐτῷ ξυναντᾷ τις, λαλῆσαι	μηδὲ	ἕν. (ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ δὲ ΣΚΕΥΗ καταριθμεῖται
[4, 164]	τὰ εὐτελῆ, τί ἐνταῦθα παραγίνεσθε	μηδὲ	κληθέντες; Ἦ ὡς εἰς ἀσώτιον
[4, 169]	ἐν Χρυσίππῳ λέγοντι οὕτως· (Εἰ	μηδὲ	χέσαι γ´ αὐτῷ σχολὴ γενήσεται
[4, 163]	ἐγὼ ἁ τλάμων Ἀρετὰ παρὰ	τῇδε	κάθημαι Ἡδονῇ, αἰσχίστως κειραμένη πλοκάμους,
[4, 176]	τιτύρινόν φησι καλεῖσθαι τὸν μόναυλον.	Ἴδε	ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ τὸν
[4, 154]	Φοινίσσαις οὕτως· Ἐς Οἰδίπου δὲ	παῖδε,	διπτύχω κόρω, Ἄρης κατέσκηψ´, ἔς
[4, 131]	κριβάνου βοῦς. {ΔΙΚ. Καὶ τίς	εἶδε	πώποτε βοῦς κριβανίτας; Τῶν ἀλαζονευμάτων.
[4, 135]	οὖσα τὸ λευκὸν καὶ μέλαν	οἶδε.	Καὶ Τιτυὸν ἔιδον, λίμνης ἐρικυδέα
[4, 174]	Ἀριστόξενος μὲν οὖν τοῦτο οὐκ	οἶδε.	Λέγεται δὲ Πλάτωνα μικράν τινα
[4, 135]	ὅς τε θαλάσσης πάσης βένθεα	οἶδε,	Ποσειδάωνος ὑποδμώς, ~(καρῖδές θ´, αἳ
[4, 163]	Ἀλλ´ οὐ πολλοὶ ἴσασι βροτῶν	τόδε	θεῖον ἔδεσμα οὐδ´ ἔσθειν ἐθέλουσιν,
[4, 138]	Εὔπολις ἐν Εἵλωσι· (Καὶ γένηται	τοῖσδε	σάμερον κοπίς. Δεῖπνον δ´ ἐστὶν
[4, 150]	τῇ αὐλητρίδι. Οὐκ εἰσφέρεται δὲ	οὐδὲ	ἀμὶς εἰς τὸ πρυτανεῖον. Ἐὰν
[4, 164]	ἐπεσθίειν τι τῶν κυνικῶν βρωμάτων	(οὐδὲ	γὰρ χαριτογλωσσεῖν ἡμᾶς θέμις) δῆλον
[4, 157]	ἡμεῖς πειθόμεθα. Ὑμῖν δὲ φθόνος	οὐδὲ	εἷς ἑλέσθαι ἕν τι τῶν
[4, 159]	φασὶν εὐγενεστάτους, πένητα δ´ εὐπάτριδ´	οὐδὲ	εἷς ὁρᾷ. (Ταῦτ´ εἰπὼν ὁ
[4, 161]	ἀλλ´ ἐξ ἀνάγκης, οὐκ ἔχοντες	οὐδὲ	ἕν, τῆς εὐτελείας πρόφασιν εὑρόντες
[4, 163]	τοὺς ἀγαθὸν αὑτοῖς οὐ διδόντας	οὐδὲ	ἕν, τοὺς τὸν φρόνιμον ζητοῦντας
[4, 161]	οὔτ´ ὄψον ἐσθίουσιν οὔτ´ ἄλλ´	οὐδὲ	ἓν ἔμψυχον, οἶνόν τ´ οὐχὶ
[4, 137]	Πελταστῇ οὕτως· Τάδ´ οὐ Κόρινθος	οὐδὲ	Λαίς, ὦ Σύρε, οὐδ´ εὐτραπέζων
[4, 165]	Γνώσει δὲ τάδ´ ὡς ἔτυμ´,	οὐδὲ	μάτην (χαριτογλωσσεῖν ἔνι μοι. Πάλιν
[4, 166]	οὐδὲ χλανίδ´ εἶχον, ἀλλὰ νῦν·	οὐδὲ	μύρον εἶχον, ἀλλὰ νῦν· καὶ
[4, 182]	ἦν δ´ ἐγώ, πολυχορδίας γε	οὐδὲ	παναρμονίου ἡμῖν δεήσει ἐν ταῖς
[4, 175]	νάβλαν; Οὐδὲν οὖν οἶσθ´ ἀγαθόν.	Οὐδὲ	σαμβυκίστριαν; Καὶ τὸ τρίγωνον δὲ
[4, 171]	ἢ τυραννικῷ φησιν· Ὁ τύραννος	οὐδὲ	σιτίοις καὶ ποτοῖς πιστεύων διάγει,
[4, 167]	οὐδεὶς αὐτῶν ἠπίστατο ζῆν ὀρθῶς	οὐδὲ	σωφρόνως οἰκεῖν οἰκίαν. Τοῦ δ´
[4, 140]	μετὰ τὸ δεῖπνον μοῖραν, ἀλλ´	οὐδὲ	τὰ διδόμενα τοῖς φιδίταις μετὰ
[4, 163]	ὁ μηδέποτε ταῖς Χάρισιν, ἀλλ´	οὐδὲ	ταῖς Μούσαις θύσας. φυγοῦσα γοῦν
[4, 168]	τί δεδαπάνηται ἀλλὰ τί δαπανηθήσεται,	οὐδὲ	τί περιέσται ἀλλὰ τί οὐ
[4, 149]	τῶν τιμούχων ζημιοῦται, ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	τοῖς σιτουμένοις ἐν πρυτανείῳ ἔξωθεν
[4, 166]	τῆς ἡμέρας τότ´, ἀλλὰ νῦν·	οὐδὲ	χλανίδ´ εἶχον, ἀλλὰ νῦν· οὐδὲ
[4, 159]	μὴ δι´ αὑτὰ αἱρετῶν λέγων	ὧδε·	Ἔπὶ τοσοῦτόν τινες ἐκπίπτουσι πρὸς
[4, 159]	καὶ Ἄλεξις ἐν Θηβαίοις λέγων	ὧδε·	Ἐστὶν δὲ ποδαπὸς τὸ γένος
[4, 142]	διαίτης. Τὸ μὲν γὰρ ἀνελεύθερον	ἐνόμιζε,	τὸ δ´ ὑπερήφανον. Ὁ δ´
[4, 131]	τὴν μεγαλειότητά φησιν· ~{ΠΡ. Εἶτ´	ἐξένιζε	παρετίθει θ´ ἡμῖν ὅλους (ἐκ
[4, 135]	χάρμῃ, λαιμὸν δ´ ἄπληστον ἄμυξα.	Ἦλθε	δὲ Νηρῆος θυγάτηρ, Θέτις ἀργυρόπεζα,
[4, 136]	λοπάδων διεφαίνετο χῶρος Ἑξῆς κόσσυφος	ἦλθε	μόνος γεύσασθαι ἕτοιμος· οὐ μὴν
[4, 135]	τόσαι ἐστιχόωντο. Ἶρις δ´ ἄγγελος	ἦλθε	ποδήνεμος, ὠκέα τευθίς, πέρκη τ´
[4, 135]	καὶ ἐν οὔρεσιν ἐξεπεφύκει Πίνας	ἦλθε	φέρων καὶ ἄμυλα ἠχήεντα, ἃς
[4, 136]	ἀπ´ ὠκεανοῖο ῥοάων ὡραῖος παῖς	ἦλθε	φέρων μύρον ἴρινον ἡδύ, ~(ἄλλος
[4, 147]	θεοτερπές. Ἐπ´ αὐτῷ δ´ ἄλλο	παρῆλθε	τόσον, βατὶς δ´ ἐνέης ἰσόκυκλος.
[4, 147]	νῆστις δέλφακος οἰκετικᾶς καὶ νῶτος	ἐσῆλθε	καὶ ὀσφὺς καὶ μινυρίγματα θερμά.
[4, 130]	Ἐν τούτῳ δὲ ὁ γελωτοποιὸς	εἰσῆλθε	Μανδρογένης, ἐκείνου Στράτωνος τοῦ Ἀττικοῦ,
[4, 135]	γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι) Ὀπταλέος δ´	εἰσῆλθε	πελώριος ἱππότα κεστρεὺς οὐκ οἶος·
[4, 157]	τριῶν ἔχειν κακῶν. Οὐ γὰρ	ἐπίστασθε,	ὦ ταλαίπωροι, ὅτι αἱ βαρεῖαι
[4, 164]	ὄντως, ὦ φιλόσοφοι, τὴν αὐτάρκειαν	ἀσπάζεσθε	καὶ τῶν δείπνων τὰ εὐτελῆ,
[4, 162]	μόνην ὑμεῖς ῥαψῳδίαν οἱ σοφοὶ	ἀσπάζεσθε,	μόνον τοῦτο πυθαγορίζοντες τὸ σιωπᾶν,
[4, 156]	ἂν εἴην ἕνεκα νηστείας ἄκρας.	Ἐπελάθεσθε	δὲ καὶ ὑμεῖς τῶν τοῦ
[4, 171]	σύ. Καὶ Φιλύλλιος ἐν Ἡρακλεῖ·	Βούλεσθε	δῆτ´ ἐγὼ φράσω τίς εἰμ´
[4, 164]	δείπνων τὰ εὐτελῆ, τί ἐνταῦθα	παραγίνεσθε	μηδὲ κληθέντες; Ἦ ὡς εἰς
[4, 161]	ἔνθεσιν μικρὰν μὲν ἐκ τοῦ	πρόσθε,	μεστὴν δ´ ἔνδοθεν τὴν χεῖρα,
[4, 152]	ὑποδεχόμενος παρ´ αὐτόν, ἐφεξῆς δ´	ἑκατέρωθε	κατ´ ἀξίαν ἧς ἔχουσιν ὑπεροχῆς.
[4, 155]	δ´ ὁ Σκήψιος ἐν τῷ	ιεʹ	τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου (Παρὰ Ἀντιόχῳ,
[4, 158]	καὶ πάντα Ἡρακλέους ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΕ'	(Τραγικὸν γὰρ ἡ φακῆ ´στιν,
[4, 168]	οὐκ ἐμίσει Ἀθηναίων. Καὶ ὁπότε	ἀπαντήσειέ	τις αὐτῷ ἔλεγεν Ὦ καταισχύνας
[4, 153]	ὄρυζαν ἑφθὴν ὡς ἄν τις	ἑψήσειε	χόνδρον, ἔπειτα ὄψα πολλὰ κεχειρουργημένα
[4, 136]	ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα σιτίζεσθαι.	(Ἤσθιε	δ´ ὥστε λέων, παλάμῃ δ´
[4, 151]	βουλόμενοι. Καὶ ὁ Σεύθης ἀναστὰς	συνέπιε	καὶ συγκατεσκεδάσατο μετ´ αὐτοῦ τὸ
[4, 150]	Κακὸν κακῶς σε, ἔφη, ὦ	Αἰγύπτιε,	ἀπολέσειαν οἱ θεοί, ὅστις δεῖπνα
[4, 135]	γένος ἀγροτεράων, παμμεγέθης, ἣν οὔ	κε	δύ´ ἀνέρες ἀθλητῆρες, οἷοι ἄρ´
[4, 147]	θεοί, τοῦτ´, ὦ φιλότας, Ἔσθοις	κε·	λαγῷά τ´ ἔπειτ´ ἀλεκτρυόνων τε
[4, 147]	δύνατ´ ἐπικρατέως ἔγωγ´ ἔτι, κοὔ	κε	λέγοι τις πάνθ´ ἃ παρῆν
[4, 182]	ὁ νεώτερος ἐν Θηραμένῃ. ~(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΕ'	Οἴδαμεν δὲ καὶ τοὺς ἡμιόπους
[4, 147]	μέλι καὶ γάλα σύμπακτον, τό	κε	τυρὸν ἅπας τις ἦμεν ἔφασχ´
[4, 166]	Ἀθηναίων καὶ τὰς προσόδους καταμισθοφορῶν	διατετέλεκε.	Καλλίστρατος δέ, φησίν, ὁ Καλλικράτους
[4, 136]	μάλα πίονας· ἃς ὁ μάγειρος	θῆκε	φέρων, ἵν´ Ἀθηναίων κατέκειντο φάλαγγες
[4, 173]	ῥ´ ὤπτησε καὶ εἰν ἐλεοῖσιν	ἔθηκε.	(Ὅθεν καὶ Πολυκράτων ὁ Κρίθωνος
[4, 183]	ἑαυτοῦ τέχνης τουτὶ τὸ εὕρημα	ἀνέθηκε	ἐν Ἀρτέμιδος. Μνημονεύει δ´ ὁ
[4, 136]	θεοὶ αἰὲν ἐόντες. Μύραιναν δ´	ἐπέθηκε	φέρων, προκάλυμμα τραπέζης, ζώνην θ´,
[4, 147]	ἑφθὸν ἁπερπευθηνος ἀλεκτοτρόφου πνικτᾶς ἐρίφου	παρέθηκε,	εἶτα δίεφθ´ ἀκροκώλια σχελίδας τε
[4, 130]	τέρας ὀπτήσας μεγάλῳ βασιλεῖ θερμὴν	παρέθηκε	κάμηλον. Ὁ Ἀριστοφάνης δ´ ἐν
[4, 132]	γάρ ἐστιν Ἀττικὴ (ὥσπερ ξενική·	παρέθηκε	πίνακα γὰρ μέγαν ἔχοντα μικροὺς
[4, 136]	σπάρος· οὓς ὁ μάγειρος σίζοντας	παρέθηκε	φέρων, κνίσωσε δὲ δῶμα. Τῶν
[4, 160]	ἐκ γενετῆς σε ἡ μήτηρ	κέκληκε)	κατὰ τὸν σὸν Τίμωνα εἶναί
[4, 164]	τὴν φύσιν ἐπὶ τί μάλισθ´	ὥρμηκε.	{ΗΡ. Τουτὶ λαμβάνω. {ΛΙΝ. Δεῖξον
[4, 164]	Μάλ´ εὐφυὴς ἄνθρωπος. Ἐπὶ τραγῳδίαν	ὥρμηκε	νῦν καὶ τῶν μὲν ὑποκριτῶν
[4, 155]	ταχὺ φθάσας ἀποτέμῃ τῷ δρεπάνῳ,	τέθνηκε,	καὶ οἱ ἄλλοι γελῶσι παιδιὰν
[4, 152]	ὑπεροχήν, ἑαυτὸν δ´ ἀποθρηνεῖν ὅτι	ὑστέρηκε,	τὸν δὲ τερφθέντα θυλάκιον αἰτῆσαι
[4, 139]	ἑκὼν ᾤχεο τρέχων. (Τὰ αὐτὰ	εἴρηκε	καὶ ἐν Περιάλλῳ. Ἐν δὲ
[4, 159]	γὰρ καὶ ταῦτα ὁ Εὐριπίδης	εἴρηκε·	Μὴ πλοῦτον εἴπῃς· οὐχὶ θαυμάζω
[4, 184]	δὲ Φρουροῖς τὸν ἀλεκτρυόνα Ἰδαῖον	εἴρηκε	σύριγγα διὰ τούτων· Ῥοθεῖ δέ
[4, 170]	καὶ σιλφίῳ πυκνῷ πατάξας. (Ἐπεσθίειν	εἴρηκε	Τηλεκλείδης Πρυτάνεσιν οὕτως· Τυρίον ἐπεσθίοντα.
[4, 169]	γὰρ καὶ ὅπερ ὁ Μάγνος	εἴρηκε	τὸ ἐπεσθίειν καὶ τὸ ἐπιφαγεῖν.
[4, 183]	(οὗτος δ´ οὐ πρὸ πολλοῦ	τετελεύτηκε)	δημοσίᾳ ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ τριγώνῳ
[4, 163]	συμπόσια παρεκάλουν· οὐχ ὥσπερ σύ,	κυνικέ,	ὁ μηδέποτε ταῖς Χάρισιν, ἀλλ´
[4, 164]	μέντοι παρὰ κωφὸν ὁ τυφλὸς	ἔοικε	λαλῆσαι, Ὡς ὁ Κρατῖνος ἐν
[4, 171]	(Ὡς οὑψώνης διατρίβειν ἡμῖν τἄριστον	ἔοικε.	Παροψωνεῖν δ´ ἔφη Κρατῖνος ἐν
[4, 163]	οὐχὶ λήκυθον. (Ἀρχέστρατος δέ, ὦ	Κύνουλκε,	ὃν ἀντὶ τοῦ Ὁμήρου προσκυνεῖς
[4, 160]	(Σὺ δέ μοι δοκεῖς, ὦ	Κύνουλκε	(τούτῳ γὰρ χαίρεις τῷ ὀνόματι,
[4, 158]	ἐγίνεθ´, εἰ φακῆν ἕψειν μ´	ἐδίδασκε	τῶν ἐπιχωρίων τις εἷς. Οἶδα
[4, 135]	καθαρῷ, ὅθι κύματ´ ἐπ´ ἠιόνος	κλύζεσκε·	πολλὰς δ´ ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους
[4, 146]	τῆς Ἀλεξάνδρου καὶ Ἡφαιστίωνος μεταλλαγῆς,	ἀνήλισκε	τῆς ἡμέρας μνᾶς ἑκατόν, δειπνούντων
[4, 163]	ἄνθρωπε, τιμιώτερον σαυτοῦ τέθεικας ἢ	πέφυκε	τῇ φύσει; Ἀλυσιτελὴς εἶ τῇ
[4, 167]	Πνυταγόραν ἀποστέλλων ἄλλας τε δωρεὰς	ἔδωκε	καὶ χωρίον ὃ ᾐτήσατο. Πρότερον
[4, 139]	βιβλιολάθαν διὰ τὸ πλῆθος ὧν	ἐκδέδωκε	συγγραμμάτων· ἐστὶ γὰρ τρισχίλια πρὸς
[4, 148]	ἡμερῶν ταλαντιαίους εἰς ῥόδα μισθοὺς	διέδωκε,	καὶ κατεστρώθη ἐπὶ πηχυαῖα βάθη
[4, 175]	Σοφοκλῆς μὲν ἐν Θαμύρᾳ οὕτως·	Οἴχωκε	γὰρ κροτητὰ πηκτίδων μέλη, λύρᾳ
[4, 167]	οὐκ ἀνάλωσεν αὐτὰ ταχέως, ἀλλ´	ἐξέβαλε	καὶ ἔρριψε, πάντων ἀνθρώπων κάκιστος
[4, 153]	προαχθεὶς μικροῦ δεῖν τῆς βασιλείας	ἐξέβαλε	τὸν εὐεργέτην, γράφει ἐν τῇ
[4, 176]	καλεῖσθαι τὸν μόναυλον. Ἴδε ἀπέχεις,	καλὲ	Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆς φώτιγγος
[4, 147]	τῷ δ´ ἐπίπασται τευθίδες, ὦ	φίλε,	κἀξανθισμέναι καρῖδες αἱ κυφαὶ παρῆλθον.
[4, 158]	ὃς ἔφη· Εἰς δὲ φακῆν	ἔμβαλλε	δυωδέκατον κοριάννου. Καὶ Κράτης δ´
[4, 170]	ᾧ ἐπιγραφὴ Πότος· Εἰς αὔριόν	με	δεῖ λαβεῖν αὐλητρίδα. {Β. Τραπεζοποιὸν
[4, 155]	πότερον, ὦ βασιλεῦ, κακῶς ὀρχούμενόν	με	θεάσασθαι βούλει ἢ καλῶς ἀπαγγέλλοντός
[4, 170]	ποιεῖ λέγοντα· Κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν	με	καὶ βοᾶν, ἄν του δέωμαι.
[4, 184]	καὶ λύραισι κατατέτριμμαι χρώμενος, εἶτά	με	σκάπτειν κελεύεις; Φρύνιχος Ἐφιάλτῃ· Οὐ
[4, 170]	ἄν του δέωμαι. Δεῖπνον αἰτήσεις	με	σὺ ἤδη παρελθών· οὐκ ἔχων
[4, 136]	οὐκ ἔτι ταῦτα ὄψομαι, ἀλλά	με	τυρῷ δεῖ καὶ μάζῃ ὀτρηρῇ
[4, 131]	ὁ θύων ἐστὶ δειπνίζων τ´	ἐμὲ	Ῥόδιος, ἐγὼ δ´ ὁ κεκλημένος
[4, 158]	φακῆς λοπάδ´ αὔξων εἰς στάσιν	ἄμμε	βάλῃς, Χρύσιππός τε ἐν τῷ
[4, 160]	τῇ φακῇ μύρον, πάρεστι· θάρσει,	θυμέ.	Κλέαρχος δὲ ὁ ἀπὸ τοῦ
[4, 173]	Τίς ὑποκεκρυμμένος μένει, σαραβάκων κοπίδων	συνομώνυμε;	(Ἐπισκώπτουσι γὰρ οἱ Σάτυροι τοὺς
[4, 155]	ἄγον πεντήκοντα δραχμὰς κεκτημένος τοῦτο	ἐλάμβανε	κοιμώμενος ἀεὶ καὶ πρὸς κεφαλὴν
[4, 174]	λέγειν περὶ τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου,	(Οὐλπιανέ.	Γιγγραίνοισι γὰρ οἱ Φοίνικες, ὥς
[4, 176]	τὸν μόναυλον. Ἴδε ἀπέχεις, καλὲ	Οὐλπιανέ,	καὶ τὸν τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα·
[4, 184]	ἔχεις παρ´ ἡμῶν τῶν Ἀλεξανδρέων,	Οὐλπιανὲ	ὀνοματοθήρα, τῶν περὶ τοὺς μοναύλους
[4, 176]	δὲ βούλομαί σε, ἀνδρῶν λῷστε	Οὐλπιανέ,	ὅτι Ἀλεξανδρέων μουσικώτεροι ἄλλοι γενέσθαι
[4, 175]	μέγα. (Πόσῳ δὲ κρεῖττον, ὦ	Οὐλπιανὲ	σοφώτατε, τὸ ὑδραυλικὸν τοῦτο ὄργανον
[4, 135]	τραπέζας· τῷ δὲ μετ´ ἴχνια	βαῖνε	θεὰ λευκώλενος ἰχθὺς (ἔγχελυς, ἣ
[4, 136]	περὶ δειρήν, εἰς λέχος ἡνίκ´	ἔβαινε	Δρακοντιάδῃ μεγαθύμῳ. Σάνδαλα δ´ αὖ
[4, 148]	ἐπὶ τὴν θέαν τῶν Πανελλήνων.	Μετεβαινε	δ´ ἐνίοτε, φησίν, καὶ ἐπὶ
[4, 136]	μάζῃ ὀτρηρῇ (νηδὺς δ´ οὐχ	ὑπέμεινε,	βιάζετο γὰρ ἀδέεσσι· δάμνα μιν
[4, 158]	παραθέντων, ~ὁ Ἡρακλῆς (ἀτιμάζεσθαι ὑπολαβὼν	ἀπέκτεινε	τρεῖς τῶν παίδων Περιμήδην, Εὐρύβιον,
[4, 144]	πᾶν μὲν τὸ παρὸν ἡδέως	ἔπινε,	πᾶν δὲ τὸ συντυχὸν ἡδέως
[4, 129]	ἐγεγόνει τροφὸς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως,	ἔπινε	πλεῖστον (ἦν γὰρ πολυπότης ὡς
[4, 128]	ἑταῖρε Τιμόκρατες, τοῖς χρόνοις μὲν	γέγονε	κατὰ Λυγκέα καὶ Δοῦριν τοὺς
[4, 171]	Νῦν δὲ ὁ ἐδέατρος ἐπιστάτης	γέγονε	τῆς ὅλης διακονίας. Ἦν δ´
[4, 137]	κοῦραι δύο θαυματοποιοί, ἃς Στρατοκλῆς	ἤλαυνε	ποδώκεας ὄρνιθας ὥς) ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ'
[4, 167]	πραττόντων καὶ ἐπ´ ὀνόματός τινας	κατέλεξε.	Ταῦτα δ´ ἀκούσας Ἀντίγονος ὁ
[4, 165]	οὑπίτριπτος ἐν ἔτεσιν δύο σφαῖραν	ἀπέδειξε	τὴν πατρῴαν οὐσίαν· οὕτως ἰταμῶς
[4, 134]	Πλούταρχος ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα μοι	ἔννεπε,	Μοῦσα, πολύτροφα καὶ μάλα πολλά,
[4, 155]	τῆς ὀρχήσεως τάξις ἐγένετο, ἀναστὰς	εἶπε·	πότερον, ὦ βασιλεῦ, κακῶς ὀρχούμενόν
[4, 156]	Πειρήνης, ὁ Καρνεῖος κατὰ Φιλόξενον	εἶπε	τὸ κατὰ χειρῶν. (Καὶ τῆς
[4, 162]	ἐπεγέγραπτο Περσαῖον Ζήνωνος Κιτιᾶ, πεπλανῆσθαι	εἶπε	τὸν ἐπιγράψαντα· δεῖν γὰρ οὕτως
[4, 132]	ἢ ἐν Χαλκίδι, τὸ προοίμιον	εἶπε	τῶν ἐν Χαλκίδι δείπνων χαριέστερον
[4, 166]	ἀσωτίαν καὶ κιναιδίαν τοὔνομα αὐτοῦ	παρέλιπε	Δημοσθένης ἐν τῷ περὶ ἀτελειῶν.
[4, 138]	τῆς Ἑλλάδος Μαρδονίῳ τὴν παρασκευὴν	κατέλιπε	τὴν αὑτοῦ. Παυσανίαν οὖν ἰδόντα
[4, 163]	ἀδικεῖς τοὺς θεούς; (Τί τἀργύριον,	ἄνθρωπε,	τιμιώτερον σαυτοῦ τέθεικας ἢ πέφυκε
[4, 159]	τὰ εἰρημένα Φερεκράτει ἐν Κοριαννοῖ·	Φέρε	δὴ κατακλινῶ· σὺ δὲ τράπεζαν
[4, 159]	δὴ κατακλινῶ· σὺ δὲ τράπεζαν	φέρε	καὶ κύλικα κἀντραγεῖν, ἵν´ ἥδιον
[4, 148]	κατασταθείς, φησί, παρὰ Φιγαλεῦσι σίταρχος	ἔφερε	τῆς ἡμέρας οἴνου τρεῖς χόας
[4, 149]	ψωμοῖς καὶ τὴν ἀπομαγδαλίαν ἕκαστος	ἀπέφερε,	τοῦτο ποιοῦντες ἕνεκα τῶν ἐν
[4, 142]	τὸ ποτὸν καὶ τῷ αἰτοῦντι	προσέφερε.	(Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[4, 169]	Οὐ μὴ πρότερον οἴσεις, θεοῖσιν	ἐχθρὲ	σύ, (τὸ λεβήτιον, τἀκ τοῦ
[4, 130]	γένη, Κρητικῶν καὶ τῶν σῶν,	(ἑταῖρε	Λυγκεῦ, Σαμιακῶν καὶ Ἀττικῶν αὐταῖς
[4, 130]	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' (Εἰς ταῦτα, ὦ	ἑταῖρε	Τιμόκρατες, ἀποβλέπων τίνι συγκρῖναι ἔχεις
[4, 184]	ἐχέτω καὶ ἥδε ἡ βίβλος,	ἑταῖρε	Τιμόκρατες, ἱκανὸν εἰληφυῖα μῆκος.
[4, 128]	~(Ἱππόλοχος ὁ Μακεδών,	ἑταῖρε	Τιμόκρατες, τοῖς χρόνοις μὲν γέγονε
[4, 176]	Ἀλλὰ Θέωνα τὸν καλαμαυλήτην εἴπατε	χαῖρε	Θέων. Ὥσπερ οὖν τοὺς τῷ
[4, 176]	Τὸν μόναυλον ποῖ τέτροφας; Οὗτος	Σύρε.	{Β. Ποῖον μόναυλον; {Α. Τὸν
[4, 137]	οὐ Κόρινθος οὐδὲ Λαίς, ὦ	Σύρε,	οὐδ´ εὐτραπέζων Θετταλῶν ξένων τροφαί,
[4, 176]	καλάμῃ αὐλοῦντας. (Γινώσκειν δὲ βούλομαί	σε,	ἀνδρῶν λῷστε Οὐλπιανέ, ὅτι Ἀλεξανδρέων
[4, 156]	Καὶ ἄλλος ἑξῆς ἀνεβόησε· Φακός	σε	δαίμων καὶ φακὴ τύχη λάβοι.
[4, 159]	φίλος πατήρ, οἵας σὺ χοἰ	σὲ	δώμασιν κεκτημένοι. (Εἰ δ´ ἡ
[4, 150]	Ὦχος τῷ δείπνῳ Κακὸν κακῶς	σε,	ἔφη, ὦ Αἰγύπτιε, ἀπολέσειαν οἱ
[4, 160]	οὐ λέγων ὃ ἐκ γενετῆς	σε	ἡ μήτηρ κέκληκε) κατὰ τὸν
[4, 163]	ταῖς Μούσαις θύσας. φυγοῦσα γοῦν	σε	καὶ τοὺς σοὶ παραπλησίους ἡ
[4, 156]	Πλεονάζων ἐν ταῖς προσφωνήσεσι πρὸς	σὲ	περὶ τῶν ἐπιφανῶν κλήσεων ἀγωνιῶ
[4, 151]	ἄκοντα. Καὶ νῦν πάρεισιν οὐδέν	σε	προσαιτοῦντες, ἀλλὰ καὶ πονεῖν ὑπὲρ
[4, 154]	ἐν τῷ πυγμάχος, ναυμάχος, αὐτόν	σε	πυλαμάχε πρῶτον» παρὰ Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος,
[4, 132]	Τί δαὶ τοῦτ´ ἐστὶ πρὸς	σὲ	τὸν μάγειρον; {Α. Τῆς τέχνης
[4, 156]	δραξάμενος ἔφη· Ζεῦ, μὴ λάθοι	σε	τῶνδ´ ὃς αἴτιος φακῶν. Καὶ
[4, 135]	χεῖρα οὐδ´ ἔφθην τρώσας μιν,	ἄασε	δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων. Ὡς δὲ
[4, 133]	τό τε νωκαρῶδες καὶ κατημβλυωμένον	ἐσκέδασε	κἀποίησεν ἡδέως φαγεῖν. ~(Ἄλεξις δ´
[4, 148]	σχελίδας καὶ ἔτνος· οἷσι Μαρδόνιον	εἱστίασε	μετὰ τῶν ἄλλων πεντήκοντα Περσῶν
[4, 172]	ποιούμενός φησιν· Ὡς δουρὶ πάντας	νίκασε	νέους ὑπὲρ δινάεντα βαλὼν Ἄναυρον
[4, 146]	γὰρ ὑπερβολῆς τινος ἀναλώματος τάλαντον	ὠνόμασε.	Καὶ ἐν Δυσκόλῳ δέ φησιν
[4, 139]	Ἐπίχαρμος γοῦν ἐν Ἐλπίδι φησίν·	Ἐκάλεσε	γάρ τύ τις ἐπ´ αἶκλον
[4, 150]	ὁ Ὦχος αὐτὸν φιλανθρώπως ἄγων	ἐκάλεσε	καὶ ἐπὶ δεῖπνον. Τῆς οὖν
[4, 147]	ὕφεσι. Καὶ δώδεκα τρίκλινα διαστρώσασα	ἐκάλεσε	τὸν Ἀντώνιον μεθ´ ὧν ἐβούλετο
[4, 155]	ἀκροάσασθαι; Κελευσθεὶς οὖν λέγειν οὕτως	ἧσε	τὸν βασιλέα ὥστ´ ἐράνου τε
[4, 148]	οὐκ ἂν περιεγένοντο οὐδ´ ἂν	ἐδέησε	τοῖς Ἕλλησι περὶ Πλαταιὰς παρατάττεσθαι
[4, 183]	τῷ τριγώνῳ ἐπικαλουμένῳ ὀργάνῳ οὕτως	ἐποίησε	πάντας Ῥωμαίους μουσομανεῖν ὡς τοὺς
[4, 184]	κατὰ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐφηβησάντων	ἐποίησε	πλήρεις τάς τε νήσους καὶ
[4, 165]	μικρὸς ἐν πένθ´ ἡμέραις σφαῖραν	ἐποίησε	τὴν πατρῴαν οὐσίαν· οὕτως συνεστρόγγυλεν
[4, 148]	πολλῷ κρεῖττον διακοσμήσασα τὸ συμπόσιον	ἐποίησε	φανῆναι τὰ πρῶτα μικρά, καὶ
[4, 146]	Ἀντίπατρος (τῶν ἀστῶν ἀνὴρ δόκιμος	ἐδαπάνησε·	καὶ γὰρ ἐκπώματα ἀργυρᾶ καὶ
[4, 156]	αἴτιος φακῶν. Καὶ ἄλλος ἑξῆς	ἀνεβόησε·	Φακός σε δαίμων καὶ φακὴ
[4, 146]	μνᾶς ἀνήλισκεν, ὡς ὁ Ἔφιππος	ἱστόρησε.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Μένανδρος δ´ ἐν
[4, 160]	ἔφη, (Λαρήνσιος ὀξέως καὶ καλῶς	ἀπήντησε	τῷ γάστριδι κυνὶ περὶ τοῦ
[4, 173]	τράπεζα. Ὅμηρος· Αὐτὰρ ἐπεί ῥ´	ὤπτησε	καὶ εἰν ἐλεοῖσιν ἔθηκε. (Ὅθεν
[4, 167]	δὲ Παναθηναίοις ἵππαρχος ὢν ἰκρίον	ἔστησε	πρὸς τοῖς Ἑρμαῖς Ἀρισταγόρᾳ μετεωρότερον
[4, 150]	ἐπιρρεῖν πλῆθος. Ἐνταῦθα δὲ λέβητας	ἐπέστησε	κρεῶν παντοδαπῶν μεγάλους, οὓς πρὸ
[4, 148]	πᾶσι δὲ λαμπτηροφόρους παῖδας Αἰθίοπας	παρέστησε.	Τῇ δὲ τετάρτῃ τῶν ἡμερῶν
[4, 176]	Βακχίδι· Καὶ τὸ μόναυλον μέλος	ἤχησε.	Πρωταγορίδης δ´ ὁ Κυζικηνὸς ἐν
[4, 147]	πάνθ´ ἃ παρῆν ἐτύμως ὔμμιν,	παρέπαισε	δὲ θερμὸν (σπλάγχνον, ἔπειτα δὲ
[4, 172]	οὕτω γὰρ Ὅμηρος ἠδὲ Στασίχορος	ἄεισε	λαοῖς. (Ὁ γὰρ Στησίχορος οὕτως
[4, 134]	Ἀθήναις δείπνισεν ἡμᾶς· (ἦλθον γὰρ	κἀκεῖσε,	πολὺς δέ μοι ἕσπετο λιμός.
[4, 130]	εἰς τὰς εὐτυχεῖς σπυρίδας, ἕως	ἐσάλπισε	τὸ εἰωθὸς τοῦ τελευταίου δείπνου
[4, 163]	πρὸς ὃν ἐπιστέλλων ὁ Στρατόνικος	ἐκέλευσε	τὸν ἀπαίροντα τὸ ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι
[4, 157]	ταύτῃ φέρων εἰς τὸ μέσον	ἐπεχόρευσε	σαπέρδης μέγας ὑπό τι δυσώδης
[4, 159]	τοιοῦτοι μονονουχὶ βοῶντες ἀποθνῄσκουσιν· Ὦ	χρυσέ,	δεξίωμα κάλλιστον βροτοῖς, ὡς οὔτε
[4, 168]	καταισχύνας τὸ γένος. Πάντα γὰρ	ἀνάλωσε	τὰ πατρῷα εἰς ἀσωτίαν καὶ
[4, 183]	φησιν Ἰόβας, Ἀλέξανδρος ὁ Κυθήριος	συνεπλήρωσε	χορδαῖς καὶ ἐγγηράσας τῇ Ἐφεσίων
[4, 136]	ὁ μάγειρος σίζοντας παρέθηκε φέρων,	κνίσωσε	δὲ δῶμα. Τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι·
[4, 184]	Εὐφράνωρ τε καὶ Ἀρχύτας Φιλόλαός	τε	ἄλλοι τε οὐκ ὀλίγοι. Ὁ
[4, 153]	ἐπὶ δεῖπνον τοὺς φίλους ἐπί	τε	ἄλλοις καὶ ὅπως ἂν δύο
[4, 184]	Μενεκλέα τὸν Βαρκαῖον συγγραφέα ἔτι	τε	Ἄνδρωνα ἐν τοῖς Χρονικοῖς τὸν
[4, 128]	αὐτὸν γεγραμμέναις Ἱππόλοχον, δηλούσαις τό	τε	Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως δεῖπνον Ἀφροδίσια
[4, 155]	ἧσε τὸν βασιλέα ὥστ´ ἐράνου	τε	ἀξιωθῆναι καὶ τῶν φίλων εἷς
[4, 129]	τινες αὐτὰς ἔχειν χιτῶνας, ἀπαρξάμεναί	τε	ἀπῆλθον. Καὶ ἐπεισῆλθον ἄλλαι φέρουσαι
[4, 141]	καθ´ ἕκαστον ἄνδρες δειπνοῦσι, πάντα	τε	ἀπὸ κηρύγματος πράσσεται, ἔχει τε
[4, 151]	γυναικί, καὶ Τιμασίων προπίνων φιάλην	τε	ἀργυρᾶν καὶ κοπίδα ἀξίαν δέκα
[4, 158]	ἀμβροσίη ψύχους κρυόεντος. (Ὁ χαρίεις	τε	Ἀριστοφάνης ἐν Γηρυτάδῃ ἔφη· Πτισάνην
[4, 145]	δώδεκα. Καὶ ὅταν δειπνήσωσιν, ὅ	τε	βασιλεὺς αὐτὸς καθ´ ἑαυτὸν καὶ
[4, 139]	πανήγυρις ἀξιόλογος καὶ μεγάλη· (παῖδές	τε	γὰρ κιθαρίζουσιν ἐν χιτῶσιν ἀνεζωσμένοις
[4, 169]	Φιλοθηβαίῳ· Πάντ´ ἔστιν ἡμῖν· ἥ	τε	γὰρ συνώνυμος τῆς ἔνδον οὔσης
[4, 138]	ὅτι καὶ ὄψον ἕξουσιν, ἅλας	τε	δηλονότι καὶ ἐλαίας καὶ τυρὸν
[4, 147]	δ´ ἐπὶ ταύταις εὐπέταλοι χλοεραί	τε	δηφαρυγες, (πυριων τε στεγναι βύσται
[4, 142]	τοῦ κατειθισμένου συνῆγεν καιροῦ πεντακλίνου	τε	διεστρώννυτο οὐδέποτε πλεῖον· ὅτε δὲ
[4, 143]	εἰς τὰ ἀνδρεῖα, ἣν Ξενίου	τε	Διὸς ξενίαν τε προσηγόρευον. (Ἡρόδοτος
[4, 145]	σιτίων οὓς τρέφει βασιλεὺς τῶν	τε	δορυφόρων καὶ τῶν πελταστῶν, τούτοις
[4, 149]	τοῦ κατὰ καιρὸν γινομένου ᾠά	τε	δύο καὶ τυροῦ τροφαλὶς σῦκά
[4, 167]	Τύρου πολιορκίαν Πνυταγόραν ἀποστέλλων ἄλλας	τε	δωρεὰς ἔδωκε καὶ χωρίον ὃ
[4, 165]	μάτην (χαριτογλωσσεῖν ἔνι μοι. Πάλιν	τε	εἰπόντος τοῦ Οὐλπιανοῦ· τίνα δ´
[4, 162]	πῶς ταῖς ἐπιχύσεσι χρηστέον πηνίκα	τε	εἰσακτέον τοὺς ὡραίους καὶ τὰς
[4, 141]	τε ἀπὸ κηρύγματος πράσσεται, ἔχει	τε	ἑκάστη σκιὰς φρατρίας τρεῖς καὶ
[4, 140]	Φιλύλλιος ἐν ταῖς Πόλεσιν, Ἐπίλυκός	τε	ἐν Κωραλίσκῳ λέγων οὕτως· Ποττὰν
[4, 139]	ἐπιχωρίων τινὰ ποιημάτων ᾄδουσιν, ὀρχησταί	τε	(ἐν) τούτοις ἀναμεμιγμένοι τὴν κίνησιν
[4, 158]	εἰς στάσιν ἄμμε βάλῃς, Χρύσιππός	τε	ἐν τῷ περὶ τοῦ καλοῦ
[4, 164]	~τῶν πρὸ αὐτοῦ (Πυθαγορικῶν λαμπρᾷ	τε	ἐσθῆτι ἀμφιεννυμένων καὶ λουτροῖς καὶ
[4, 138]	οἷα δὴ ἐν ἀγροῖς ἑψήματα	(τε)	ἑψήσονται. Καὶ τραγήματά που παραθήσομεν
[4, 176]	κροτάλων, (ὑπὸ φανοῦ, πανδούρου, τῷ	τε	ἡδεῖ μοναύλῳ τὰς ἡδίστας ἁρμονίας
[4, 135]	ἀμίας ἐπὶ τοῖς μέγας, ὅς	τε	θαλάσσης πάσης βένθεα οἶδε, Ποσειδάωνος
[4, 137]	πίονα μῆλα) ῥοιαί τε σταφυλαί	τε,	θεοῦ Βρομίοιο τιθῆναι, πρόσφατος ἥν
[4, 137]	δυεῖν γινομένων δείπνων ἐν Λυκείῳ	τε	καὶ Ἀκαδημείᾳ, τοῦ μὲν εἰς
[4, 176]	εὐτελέστατος παρ´ ἡμῖν ἰδιώτης προσέτι	τε	καὶ ἀναλφάβητος οὕτως ἐστὶ συνήθης
[4, 135]	ἀνέρες ἀθλητῆρες, οἷοι ἄρ´ Ἀστυάναξ	τε	καὶ Ἀντήνωρ ἐγένοντο, ῥηιδίως ἐπ´
[4, 147]	ἔπειτα κρέ´ ὀπτά τ´ ἐρίφων	τε	καὶ ἀρνῶν, ἅ θ´ ὑπερωμόκρεως
[4, 184]	τὴν αὐλητικὴν ἤσκησαν, ὡς Εὐφράνωρ	τε	καὶ Ἀρχύτας Φιλόλαός τε ἄλλοι
[4, 172]	τῇ παρθένῳ δῶρα (Σασαμίδας χόνδρον	τε	καὶ ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα
[4, 184]	φιλοσόφων, γεωμετρῶν, μουσικῶν, ζωγράφων, παιδοτριβῶν	τε	καὶ ἰατρῶν καὶ ἄλλων πολλῶν
[4, 136]	ὑδατινούς. Ἐν δ´ ἀναμὶξ σαργοί	τε	καὶ ἵππουροι γλάνιές τε, μόρμυρος
[4, 182]	καὶ ἄλλα γένη αὐλῶν τραγικῶν	τε	καὶ λυσιῳδικῶν καὶ κιθαριστηρίων, ὧν
[4, 182]	ἡμῖν δεήσει ἐν ταῖς ᾠδαῖς	τε	καὶ μέλεσιν. Οὔ μοι, ἔφη,
[4, 171]	ἁρχαὶ τὰ πρυτανεῖ´, ἀλλ´ ἕνῃ	τε	καὶ νέᾳ; {ΦΕΙΔ. Ὅπερ οἱ
[4, 128]	ἄρτος ἑκάστῳ ἰσόπλατυς ἐδόθη, ὄρνεις	τε	καὶ νῆσσαι, προσέτι δὲ καὶ
[4, 151]	αὐλοῦντες (καὶ σάλπιγξιν ὠμοβοείαις ῥυθμούς	τε	καὶ οἱονεὶ μάγαδιν σαλπίζοντες. (Ποσειδώνιος
[4, 128]	καὶ περιστεραὶ καὶ τρυγόνες πέρδικές	τε	καὶ ὅσον ἄλλο πτηνῶν πλῆθος
[4, 135]	ἤσθιον εἴδατα πάντα, ~(βολβοὺς ἀσπάραγόν	τε	καὶ ὄστρεα μυελόεντα, ὠμοτάριχον ἐῶν
[4, 184]	Τυρρηνῶν δ´ ἐστὶν εὕρημα κέρατά	τε	καὶ σάλπιγγες. Μητρόδωρος δ´ ὁ
[4, 174]	Ἡγήσανδρος ὁ Δελφὸς Δία Εἰλαπιναστήν	τε	καὶ Σπλαγχνοτόμον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' (Πολλῶν
[4, 174]	πολλοὺς γὰρ μὴ διδαχθέντας αὐλεῖν	τε	καὶ συρίζειν, ὥσπερ τοὺς ποιμένας.
[4, 164]	διασκοπῶν ἀπὸ τῶν ἐπιγραμμάτων ἀτρέμα	τε	καὶ σχολῇ. Ὀρφεὺς ἔνεστιν, Ἡσίοδος,
[4, 149]	(τρία πρόβατα καὶ μάγειρον ὑδριαφόρον	τε	καὶ τραπέζας καὶ βάθρα πρὸς
[4, 182]	καὶ πηκτίδας καὶ μαγάδιδας σαμβύκας	τε	καὶ τρίγωνα καὶ κλεψιάμβους καὶ
[4, 150]	ταύρων καὶ συῶν καὶ προβάτων	τε	καὶ τῶν λοιπῶν κτηνῶν ἑκάστης
[4, 176]	τοὺς ἀνδρείους, οἵτινες καλοῦνται τέλειοί	τε	καὶ ὑπερτέλειοι, καὶ τοὺς κιθαριστηρίους
[4, 145]	Καὶ παρὰ τὸ δεῖπνον ᾄδουσί	τε	καὶ ψάλλουσιν αἱ παλλακαὶ αὐτῷ,
[4, 176]	ὧν μνημονεύει Σοφοκλῆς ἐν Νιόβῃ	τε	κἀν Τυμπανισταῖς, οὐκ ἄλλους τινὰς
[4, 153]	τοῖς δείπνοις ὁ βασιλεὺς τήν	τε	κλίνην (ἐφ´ ἧς μόνος κατέκειτο
[4, 131]	ἑπταπύλους, τὰς ἁρμονίας μεταβάλλοντας, φερνάς	τε	λαβεῖν δύο μὲν ξανθῶν ἵππων
[4, 131]	ἀγέλην χρυσοῦν τε σάκος φιάλην	τε	λεπαστὴν χιόνος τε πρόχουν κέρχνων
[4, 133]	{Β. Μικρὸς ἦν, ἀκήκοας; ἅλμη	τε	λευκὴ καὶ παχεῖ´ ὑπερβολῇ, (κοὐχὶ
[4, 183]	Πολὺς δὲ Φρὺξ τρίγωνος ἀντίσπαστά	τε	Λυδῆς ἐφυμνεῖ πηκτίδος συγχορδίᾳ, καὶ
[4, 160]	σὸν Τίμωνα εἶναί Μοι καλός	τε	μέγας τε, οὐκ ἐπιστάμενος ὅτι
[4, 136]	γὰρ ἀδέεσσι· δάμνα μιν ζωμός	τε	μέλας ἀκροκώλιά θ´ ἑφθά. Παῖς
[4, 147]	ὑπογαστρίδας. Διανεκέως ἐπαμυν εἴπερ ἐμίν	τε	μέλοι καὶ τίν, μάλα κεν
[4, 176]	δὲ καὶ τοὺς διόπους ἔτι	τε	μεσοκόπους καὶ τοὺς καλουμένους ὑποτρήτους.
[4, 147]	παρέθηκε, εἶτα δίεφθ´ ἀκροκώλια σχελίδας	τε	μετ´ αὐτῶν λευκοφορινοχρόους, ῥύγχη, κεφάλαια
[4, 158]	(τὸ δ´ ἄκαιρον ἅπαν ὑπερβάλλον	τε	μὴ προσείμαν. Καὶ ὁ Σωκράτης
[4, 160]	ὠνόμασεν ἐν Γάμῳ οὕτως· Κογχίον	τε	μικρὸν ἀλλᾶντός τε προστετμημένον. Ἑξῆς
[4, 148]	ταλάντοις τετρακοσίοις τεσσαράκοντα, (φησὶν ὅτι	τε	μικρόψυχοι ἦσαν καὶ τὰ περὶ
[4, 154]	διπτύχω κόρω, Ἄρης κατέσκηψ´, ἔς	τε	μονομάχου πάλης ἀγῶνα νῦν ἑστᾶσιν.
[4, 136]	σαργοί τε καὶ ἵππουροι γλάνιές	τε,	μόρμυρος ἄντα δ´ ἦν, μεγάλη,
[4, 167]	Ἀρισταγόρᾳ μετεωρότερον τῶν Ἑρμῶν, Ἐλευσῖνί	τε	μυστηρίων ὄντων ἔθηκεν αὐτῇ θρόνον
[4, 139]	κεκοσμημένων τὸ θέατρον διεξέρχονται· χοροί	τε	νεανίσκων παμπληθεῖς εἰσέρχονται καὶ τῶν
[4, 147]	κε· λαγῷά τ´ ἔπειτ´ ἀλεκτρυόνων	τε	νεοσσοί. Περδίκων φάσσεων τε χύδαν
[4, 184]	αὐτοῦ ἐφηβησάντων ἐποίησε πλήρεις τάς	τε	νήσους καὶ πόλεις ἀνδρῶν γραμματικῶν,
[4, 133]	ἡδυσμάτων ἀναστομοῖ τάχιστα τᾀσθητήρια, τό	τε	νωκαρῶδες καὶ κατημβλυωμένον ἐσκέδασε κἀποίησεν
[4, 139]	φύσκης τόμον καὶ τραγήματα σῦκά	τε	ξηρὰ καὶ κυάμους καὶ φασήλους
[4, 149]	δύο καὶ τυροῦ τροφαλὶς σῦκά	τε	ξηρὰ καὶ πλακοῦς καὶ στέφανος.
[4, 162]	καὶ συλλαβοπευσιλαληταί, (δοξοματαιόσοφοι, ζηταρετησιάδαι. (Ἀρχέστρατός	τε	ὁ Γελῷος ἐν τῇ Γαστρολογίᾳ
[4, 150]	κτηνῶν ἑκάστης ἡμέρας πολλά, πίθους	τε	οἴνου παρεσκευάσθαι καὶ πλῆθος ἀλφίτων
[4, 151]	Μετὰ δὲ ταῦτα εἰσῆλθον κέρασί	τε	οἵοις σημαίνουσιν αὐλοῦντες (καὶ σάλπιγξιν
[4, 150]	χαράκων καὶ (τῶν) καλάμων τῶν	(τε)	οἰσυίνων ἐπεβάλλετο σκηνὰς χωρούσας ἀνὰ
[4, 144]	λεπτὰ τῶν προβάτων προτίθενται. Σίτοισί	τε	ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖσι
[4, 160]	εἶναί Μοι καλός τε μέγας	τε,	οὐκ ἐπιστάμενος ὅτι κόγχος παρὰ
[4, 184]	καὶ Ἀρχύτας Φιλόλαός τε ἄλλοι	τε	οὐκ ὀλίγοι. Ὁ δ´ Εὐφράνωρ
[4, 142]	δὲ δειπνήσειαν, ἐσιώπων πάντες, ὅ	τε	παῖς ἐφειστήκει κεκραμένον ἔχων τὸ
[4, 139]	θεωρίας ἡ πόλις καθέστηκεν. Ἱερεῖά	τε	παμπληθῆ θύουσι τὴν ἡμέραν ταύτην
[4, 158]	Στωικὸν δὲ δόγμα ἐστὶν ὅτι	τε	πάντα εὖ ποιήσει ὁ σοφὸς
[4, 152]	Προσφέρονται δὲ καὶ ἰχθῦς οἵ	τε	παρὰ τοὺς ποταμοὺς οἰκοῦντες καὶ
[4, 172]	χόνδρον τε καὶ ἐγκρίδας ἄλλα	τε	πέμματα καὶ μέλι χλωρόν. Ὅτι
[4, 162]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ὅσα	τε	περιεργότερον περὶ φιλημάτων εἴρηκεν ὁ
[4, 163]	Τῷ περὶ θηροπέπλου μανίας ὕβρεώς	τε	περιστάσιμον στοὰν ἔχοντι Πυθαγόρου πελάτᾳ.
[4, 168]	ἱστόρησαν Φανόδημος καὶ Φιλόχορος ἄλλοι	τε	πλείους. Μενέδημον γοῦν καὶ Ἀσκληπιάδην
[4, 131]	σμύρνης ἐκ Συρίας ὀδμαὶ λιβάνου	τε	πνοαί, τερενοχρῶτες μαζῶν ὄψεις, ἄρτων,
[4, 152]	ἀκολουθούσαις τῶν Κελτῶν μυριάσι φράγμα	τε	ποιεῖν δωδεκαστάδιον τετράγωνον, ἐν ᾧ
[4, 156]	τοὺς νεωτέρους δειπνεῖν χρεών. Ἐμοί	τε	πολλῷ ἦν ἄμεινον κατὰ τὸ
[4, 158]	δ´ ἐσθίει ἵνα ζῇ. Διογένης	τε	πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας αὐτῷ ἀποτριβομένῳ
[4, 129]	ὀπτῶν πάντα γένη συνηθροισμένων, ἅπασί	τε	προσεδόθη καὶ ἀργυροῦν ἀρτοφόρον ἄρτων
[4, 143]	ἣν Ξενίου τε Διὸς ξενίαν	τε	προσηγόρευον. (Ἡρόδοτος δὲ συγκρίνων τὰ
[4, 160]	οὕτως· Κογχίον τε μικρὸν ἀλλᾶντός	τε	προστετμημένον. Ἑξῆς ἁρπάσας τὸν λόγον
[4, 131]	σάκος φιάλην τε λεπαστὴν χιόνος	τε	πρόχουν κέρχνων τε χύτραν βολβῶν
[4, 149]	δύο πλὴν τῶν ἱερέων τοῦ	τε	Πυθίου Ἀπόλλωνος καὶ τοῦ Διονύσου·
[4, 131]	ἀγέλας αἰγῶν τ´ ἀγέλην χρυσοῦν	τε	σάκος φιάλην τε λεπαστὴν χιόνος
[4, 147]	ῥύγχη, κεφάλαια πόδας τε χναυμάτιόν	τε	σεσιλφιωμένον. Ἑφθά τ´ ἔπειτα κρέ´
[4, 131]	πρόχουν κέρχνων τε χύτραν βολβῶν	τε	σιρὸν δωδεκάπηχυν καὶ πουλυπόδων ἑκατόμβην.
[4, 137]	ἄπιοι καὶ πίονα μῆλα) ῥοιαί	τε	σταφυλαί τε, θεοῦ Βρομίοιο τιθῆναι,
[4, 147]	εὐπέταλοι χλοεραί τε δηφαρυγες, (πυριων	τε	στεγναι βύσται μέγαθος κακὰ κακκάβου
[4, 133]	ἰδ´ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη μακρή	τε	στιφρή τε φαείνεται ἐν πρασιῇσι.
[4, 154]	οἱ Μαντινεῖς καὶ Ἀρκάδες, τήν	τε	στολὴν τὴν πολεμικὴν καὶ τὴν
[4, 145]	δὲ καὶ ὄρνιθες ἀναλίσκονται, οἵ	τε	στρουθοὶ οἱ Ἀράβιοι ἐστὶν δὲ
[4, 153]	ἡμέρας τράπεζαι πολυτελεῖς παρασκευάζονται ἀνθιναί	τε	στρωμναὶ καὶ ἐκπώματα ἀργυρᾶ παντοδαπά,
[4, 138]	τραγήματά που παραθήσομεν αὐτοῖς τῶν	τε	σύκων καὶ ἐρεβίνθων καὶ κυάμων,
[4, 142]	(Κλεομένης δὲ πολὺ διενέγκας τῷ	τε	συνιδεῖν πράγματα καίτοι νέος ὢν
[4, 164]	τιν´ εὑρίσκει τέχνην καινὴν πορίζεται	τε	τὰ δεῖπν´ ἀσύμβολα. Ὅπου γάρ
[4, 173]	τῶν ἐν τοῖς φιδιτίοις ποιούντων	τε	τὰς μάζας καὶ κεραννύντων τὸν
[4, 164]	καὶ λουτροῖς καὶ ἀλείμμασι κουρᾷ	τε	τῇ συνήθει χρωμένων. (Εἰ δ´
[4, 162]	ἀσθένειαν λόγων τοῦτο ποιοῦντες, ἔτι	τε	τὴν Σφοδρίου τοῦ κυνικοῦ τέχνην
[4, 142]	παρεσκευάζετο καὶ πάλιν αὐτοῖς στρωμναί	τε	τοῖς μεγέθεσιν οὕτως ἐξησκημέναι πολυτελῶς
[4, 157]	τοῦ ζῆν ἑκόντας (ἐκβῆναι μόνον	τε	τὸν ἐν τῷ γήρᾳ θάνατον
[4, 184]	Ἀθηναίων τε τοὺς ἐπιφανεστάτους, Καλλίαν	τε	τὸν Ἱππονίκου καὶ Κριτίαν τὸν
[4, 162]	τὰς Πρωταγορίδου ἀκροάσεις ἐρωτικὰς Περσαίου	τε	τοῦ καλοῦ φιλοσόφου συμποτικοὺς διαλόγους
[4, 184]	Θηβαίους πάντας αὐλεῖν μανθάνειν Ἡρακλεώτας	τε	τοὺς ἐν τῷ Πόντῳ καθ´
[4, 184]	Πόντῳ καθ´ ἑαυτὸν ἔτι Ἀθηναίων	τε	τοὺς ἐπιφανεστάτους, Καλλίαν τε τὸν
[4, 172]	(Τοὺς δὲ τὰ πέμματα προσέτι	τε	τοὺς ποιοῦντας τοὺς πλακοῦντας οἱ
[4, 150]	τῶν ὁδῶν διέλαβε σταθμοῖς ἐπί	τε	τούτοις ἐκ χαράκων καὶ (τῶν)
[4, 134]	δὲ μάγειροι μὲν φόρεον πλῆσάν	τε	τραπέζας, οἷς ἐπιτετράφαται μέγας οὐρανὸς
[4, 160]	τᾷ Ἑορτᾷ καὶ Νάσοις Ἀντιφάνει	τε	τῷ κωμικῷ, ὃς ὑποκοριστικώτερον αὐτὸν
[4, 142]	μετά τινος τῶν ἡλικιωτῶν. Ἐπί	τε	τῷ τρίποδι ψυκτὴρ χαλκοῦς ἐπέκειτο
[4, 153]	λδʹ τῶν ἱστοριῶν τάδε· Ἐποιεῖτό	τε	τῶν στρατιωτῶν τὰς κατακλίσεις ἐπὶ
[4, 133]	ῥαφάνοιο γενέθλη μακρή τε στιφρή	τε	φαείνεται ἐν πρασιῇσι. Καὶ τὰς
[4, 174]	(ἐπὶ τοῦ δευτέρου Εὐεργέτου, διαπρέψαι	τέ	φασι μεγάλως. Τουτονὶ οὖν καὶ
[4, 131]	αὐτὸν δὲ Κότυν περιεζῶσθαι ζωμόν	τε	φέρειν ἐν χοὶ χρυσῇ καὶ
[4, 161]	ἔτι γάρ ἐστ´ ἔμψυχον. Προελθών	τέ	φησι· Πυθαγορισμοὶ καὶ λόγοι λεπτοὶ
[4, 163]	ἱστορεῖ καὶ τρίβωνα ἀναλαβεῖν κόμην	τε	φορῆσαι (καὶ) κατά τινα τῦφον
[4, 161]	Πυθαγορισμοὶ καὶ λόγοι λεπτοὶ διεσμιλευμέναι	τε	φροντίδες τρέφους´ ἐκείνους, τὰ δὲ
[4, 175]	κροτητὰ πηκτίδων μέλη, λύρᾳ μοναύλοις	τε	χειμωντεως ναος στέρημα κωμασάσης. Ἀραρὼς
[4, 147]	παροψίσι τ´ ὀξυβάφων πλήρεις, σύν	τε	χλιδῶσαι παντοδαποῖσι τέχνας εὑρήμασι πρὸς
[4, 147]	αὐτῶν λευκοφορινοχρόους, ῥύγχη, κεφάλαια πόδας	τε	χναυμάτιόν τε σεσιλφιωμένον. Ἑφθά τ´
[4, 135]	πέτρης λευκὸν τρέφει ὕδωρ ψῆττά	τε	χονδροφυὴς καὶ τρίγλη μιλτοπάρῃος) Τῇ
[4, 128]	πολλοὶ παντοδαπῶν ἀνθέων ἐπὶ πᾶσί	τε	χρυσαῖ στλεγγίδες, ὁλκὴν ἴσαι τῷ
[4, 147]	ἀλεκτρυόνων τε νεοσσοί. Περδίκων φάσσεων	τε	χύδαν ἤδη δὲ παρεβάλλετο θερμὰ
[4, 131]	λεπαστὴν χιόνος τε πρόχουν κέρχνων	τε	χύτραν βολβῶν τε σιρὸν δωδεκάπηχυν
[4, 161]	χαλεπώτατον λαλεῖτε περὶ ὧν οὐκ	οἴδατε	καὶ ὡς κοσμίως ἐσθίοντες ποιεῖτε
[4, 176]	Πάκαλον. Ἀλλὰ Θέωνα τὸν καλαμαυλήτην	εἴπατε	χαῖρε Θέων. Ὥσπερ οὖν τοὺς
[4, 174]	τὸν μουσικὸν Ἀλκείδην Ἄκούεις, ἔφη,	μουσικώτατε	ἀνδρῶν, τῆς καλῆς ταύτης συμφωνίας,
[4, 158]	βροτοῖσι’ κατὰ τὸν σὸν Εὐριπίδην,	γραμματικώτατε,	πλὴν δυοῖν μόνον, Δήμητρος ἀκτῆς
[4, 175]	(Πόσῳ δὲ κρεῖττον, ὦ Οὐλπιανὲ	σοφώτατε,	τὸ ὑδραυλικὸν τοῦτο ὄργανον τοῦ
[4, 169]	τῶν ὤτων τὰς πύλας. Ὥστε	λέγετε·	ἐπιζητῶ γὰρ καὶ ὅπερ ὁ
[4, 169]	φθάνω προβεβληκὼς εἴ τι λέγειν	ἔχετε,	Ἀναπεπταμένας ἔχω τῶν ὤτων τὰς
[4, 164]	τὰ δεῖπνα ἀεὶ τὸν νοῦν	ἔχετε,	δέον ὑμᾶς ἐπιφαγεῖν (τι) αἰτῆσαι
[4, 159]	οἰκείοις θάψαι οὕτως μήτε καύσαντας	μήτε	θεραπεύσαντας. Οὗτοι γὰρ καὶ οἱ
[4, 159]	ἐπισκῆψαι τοῖς οἰκείοις θάψαι οὕτως	μήτε	καύσαντας μήτε θεραπεύσαντας. Οὗτοι γὰρ
[4, 175]	τί ἐστιν; {Α. Οὐκ οἶδας,	ἐμβρόντητε	σύ; {Β. Μὰ Δία. {Α.
[4, 160]	τι βούλομαι σοφόν· ὅταν φακῆν	ἕψητε,	μὴ ´πιχεῖν μύρον. Καὶ ὁ
[4, 169]	Ἐμοὶ δὲ τοὔνομα οἴει διαφέρειν,	εἴτε	κάκκαβόν τινες χαίρουσιν ὀνομάζοντες εἴτε
[4, 169]	εἴτε κάκκαβόν τινες χαίρουσιν ὀνομάζοντες	εἴτε	σίττυβον; Πλὴν ὅτι λέγεις ἀγγεῖον
[4, 174]	εἴτε τῶν ἐντατῶν αὐτὸ θέλεις	εἴτε	τῶν ἐμπνευστῶν, Ἀλεξανδρέως ἐστὶν ἡμεδαποῦ
[4, 174]	τὸ ὄργανον τοῦτο ἡ ὕδραυλις,	εἴτε	τῶν ἐντατῶν αὐτὸ θέλεις εἴτε
[4, 161]	οἴδατε καὶ ὡς κοσμίως ἐσθίοντες	ποιεῖτε	τὴν ἔνθεσιν κατὰ τὸν ἥδιστον
[4, 161]	δ´ ὑμεῖς, ὦ φιλόσοφοι, οὐδὲν	ἀσκεῖτε,	ἀλλὰ καὶ τὸ πάντων χαλεπώτατον
[4, 174]	θρήνων· τὸν γὰρ Ἄδωνιν Γίγγρην	καλεῖτε	ὑμεῖς οἱ Φοίνικες, ὡς ἱστορεῖ
[4, 161]	ἀλλὰ καὶ τὸ πάντων χαλεπώτατον	λαλεῖτε	περὶ ὧν οὐκ οἴδατε καὶ
[4, 171]	ἡμέρας ἧς οἱ προτένθαι ἄγουσι	πέντε	ἡμέρας. Ὅτι δ´ εἶχον οἱ
[4, 154]	Παρὰ δὲ τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι	πέντε	μνᾶς τοῖς ὑπομένειν βουλομένοις τὴν
[4, 132]	πίνακα γὰρ μέγαν ἔχοντα μικροὺς	πέντε	πινακίσκους ἄνω· τούτων ὃ μὲν
[4, 128]	ἕκαστον πρὶν εἰσελθεῖν στλεγγίδι χρυσῇ·	πέντε	χρυσῶν ἑκάστῃ δ´ ἦν τὸ
[4, 147]	ἦμεν ἔφασχ´ ἁπαλόν, κἠγὼν ἐφάμαν.	Ὅτε	δ´ ἤδη βρωτύος ἠδὲ ποτᾶτος
[4, 155]	μέλλον παρατεθήσεσθαι τῶν τραγημάτων περιεχρύσουν·	ὅτε	δὲ θέλοιεν ἀναλίσκειν, περιελόντες τὸν
[4, 142]	ἤρχοντο κατὰ τὸ πάτριον ἔθος·	(ὅτε	δὲ καὶ παραγένοιντο, μικρὰ συμπεριενεχθεῖσι
[4, 140]	φιδίταις ἑνὸς τῶν εὐπορούντων, ἔσθ´	ὅτε	δὲ καὶ πλειόνων. Ὁ δὲ
[4, 142]	πεντακλίνου τε διεστρώννυτο οὐδέποτε πλεῖον·	ὅτε	δὲ μὴ παρείη πρεσβεία, τρίκλινον.
[4, 131]	τὸ τῶν Ἰφικράτους γάμων συμπόσιον,	ὅτε	ἤγετο τὴν Κότυος τοῦ Θρᾳκῶν
[4, 153]	ἢ τρία ζεύγη ἴδοιεν μονομάχων,	ὅτε	καὶ κορεσθέντες δείπνου καὶ μέθης
[4, 148]	τῶν φίλων καὶ τῶν ἡγεμόνων·	ὅτε	καὶ πολλῷ κρεῖττον διακοσμήσασα τὸ
[4, 147]	Ἀλλ´ ὅθεν ἐλλίπομεν, θοίνα παρέης·	ὅτε	παλάξαι δύνατ´ ἐπικρατέως ἔγωγ´ ἔτι,
[4, 142]	δ´ οἶνος ἦν μικρῷ βελτίων,	ὅτε	παρείησάν τινες. Ἐπεὶ δὲ δειπνήσειαν,
[4, 142]	αὐτῷ δὲ πολὺ πρώτῳ· καὶ	ὅτε	προσνεύσειεν ἐκεῖνος, οὕτως ᾔτουν καὶ
[4, 142]	κλίνης) παρ´ ὅλην τὴν συνουσίαν,	ὅτε	τὸν ἀγκῶνα ἅπαξ ἐρείσειαν Εἰς
[4, 141]	πᾶσίν ἐστιν, ὕειον κρέας ἑφθόν,	ἐνίοτε	δ´ οὐδ´ οτιμενοῦν πλὴν ὄψον
[4, 145]	βασιλεὺς μόνος ἀριστᾷ καὶ δειπνεῖ.	Ἐνίοτε	δὲ καὶ ἡ γυνὴ αὐτῷ
[4, 141]	ἀεί τι παρά τινος κομίζεσθαι,	ἐνίοτε	δὲ καὶ παρὰ πλειόνων, παρ´
[4, 152]	χώρας παρακομιζόμενος, ἄκρατος δ´ οὗτος·	ἐνίοτε	δὲ ὀλίγον ὕδωρ παραμίγνυται· παρὰ
[4, 145]	ἐκεῖνοι δ´ αὐτὸν οὐχ ὁρῶσιν.	(Ἐνίοτε	μέντοι ἐπειδὰν ἑορτὴ ᾖ, ἐν
[4, 141]	τῶν μὲν ἀγρευομένων ὑφ´ αὑτῶν	ἐνίοτε	οἱ πολλοί, οὐ μὴν ἀλλ´
[4, 154]	εἰκοστῇ τῶν ἱστοριῶν Κελτοί, φησίν,	ἐνίοτε	παρὰ τὸ δεῖπνον μονομαχοῦσιν. Ἐν
[4, 169]	εἰς τὰ βατάνι´ ἐμβάλλειν ποιῶ	ἐνίοτε	τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς.
[4, 148]	θέαν τῶν Πανελλήνων. Μετεβαινε δ´	ἐνίοτε,	φησίν, καὶ ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν
[4, 133]	ὕδατι δριμείῃ πολέας ἐμβάπτισον ἅλμῃ,	(ἄλλοτε	δ´ αὖ λευκὸν γλεῦκος συστάμνισον
[4, 184]	Οὐ τουτονὶ μέντοι σὺ κιθαρίζειν	ποτὲ	αὐλεῖν τ´ ἐδίδαξας; Καὶ τὴν
[4, 162]	ὡραίας εἰς τὸ συμπόσιον καὶ	πότε	αὐτοὺς προσδεκτέον ὡραιζομένους καὶ πότε
[4, 158]	ἡ φακῆ ´στιν, Ἀρχάγαθος ἔφη	Ποτὲ	γεγραφέναι ῥοφοῦντ´ Ὀρέστην τῆς νόσου
[4, 150]	εὐδαίμονας βασιλέας, ἐπίτρεψον τοῖς ἐμοῖς	ποτε	γενομένοις μαγείροις παρασκευάσαι σοι Αἰγύπτιον
[4, 168]	ὑπὸ πάντων ἐπερραπίζετο. (Ἐπιδόσεων δέ	ποτε	γινομένων παρελθὼν καὶ αὐτὸς εἰς
[4, 154]	σκιαμαχοῦσι καὶ πρὸς ἀλλήλους ἀκροχειρίζονται,	(ποτὲ	δὲ καὶ μέχρι τραύματος προίασιν
[4, 145]	δεῖπνον αὐτοῦ δαπανᾶσθαι εἴκοσι τάλαντα,	ποτὲ	δὲ καὶ τριάκοντα· οἳ δὲ
[4, 156]	τῶν ἐπιφανῶν κλήσεων ἀγωνιῶ μή	ποτε	εἰς πληθώραν ἐμπεσὼν μεμψιμοιρήσῃς. Διὸ
[4, 162]	πότε αὐτοὺς προσδεκτέον ὡραιζομένους καὶ	πότε	παραπεμπτέον ὡς ὑπερορῶντας, καὶ περὶ
[4, 141]	ἐστιν. Ὄψον δὲ ταὐτὸν ἀεί	ποτε	πᾶσίν ἐστιν, ὕειον κρέας ἑφθόν,
[4, 152]	διακονουμένους. Ἀφορίσαντος δ´ αὐτοῦ προθεσμίαν	ποτὲ	τῆς θοίνης ἀφυστερήσαντά τινα τῶν
[4, 161]	τῶν θεῶν, οἰόμεθα τοὺς πάλαι	ποτὲ	(τοὺς Πυθαγοριστὰς γινομένους ὄντως ῥυπᾶν
[4, 163]	οὐχ ὥσπερ σύ, κυνικέ, ὁ	μηδέποτε	ταῖς Χάρισιν, ἀλλ´ οὐδὲ ταῖς
[4, 142]	δὲ πρεσβειῶν παραγινομένων πρὸς αὐτὸν	οὐδέποτε	ἐνωρίστερον τοῦ κατειθισμένου συνῆγεν καιροῦ
[4, 142]	προσνεύσαντι προσεφέρετο. Ἀκρόαμα δὲ οὐδὲν	οὐδέποτε	παρεισεπορεύετο, διετέλει δ´ αὐτὸς προσομιλῶν
[4, 142]	συνῆγεν καιροῦ πεντακλίνου τε διεστρώννυτο	οὐδέποτε	πλεῖον· ὅτε δὲ μὴ παρείη
[4, 153]	δὲ ποτὸν κεκραμένος οἶνος οἷος	δήποτε	ὕδατι ψυχρῷ. (Διηκόνουν δὲ ἄνδρες
[4, 134]	αὐτὸν) ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών.	Μήποτε	δὲ καὶ Ἀντιφάνης ἐν Καρσὶ
[4, 171]	τὸν Σωτῆρα ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου.	Μήποτε	δὲ καὶ ὃν νῦν καλοῦσι
[4, 159]	ποδαπός ἐστιν ἀποκρίνασθαι ὅτι πλούσιος.	Μήποτε	τοῦ αὐτοῦ μνημονεύει καὶ Ἄλεξις
[4, 168]	ὃς οὐκ ἐμίσει Ἀθηναίων. Καὶ	ὁπότε	ἀπαντήσειέ τις αὐτῷ ἔλεγεν Ὦ
[4, 154]	ῥήματος τοῦ μάχεσθαι μᾶλλον συγκεῖσθαι.	Ὁπότε	γὰρ τὸ μάχη συντιθέμενον τὸ
[4, 154]	Περσέος» παρὰ Πινδάρῳ, τηνικαῦτα προπαροξύνεται·	ὁπότε	δὲ παροξύνεται, τὸ μάχεσθαι ῥῆμα
[4, 130]	δείπνων τὸ προκείμενον τοῦτο συμπόσιον;	Ὁπότε	καὶ Ἀντιφάνης ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν
[4, 130]	καὶ καρηβαροῦντες ὑπὸ τῆς μέθης	ὁπότε	τι τῶν ἀγομένων θεασαίμεθα πάντες
[4, 131]	βοῦς. {ΔΙΚ. Καὶ τίς εἶδε	πώποτε	βοῦς κριβανίτας; Τῶν ἀλαζονευμάτων. {ΠΡ.
[4, 175]	τι ἡμέτερον, ὃ θεάτρῳ μὲν	οὐδεπώποτε	ἔδειξ´, Ἀθήνησιν δὲ κατακεχρημένον ἐν
[4, 131]	τοτὲ μὲν Σπάρτην τὴν εὐρύχορον,	τοτὲ	δ´ αὖ Θήβας τὰς ἑπταπύλους,
[4, 146]	μὲν τυκτά, Ἑλληνιστὶ δὲ τέλειον.	Τότε	καὶ τὴν κεφαλὴν σμᾶται μοῦνον
[4, 157]	λύσῃ, πλείοσι καὶ μείζοσιν ἐμπεσοῦνται	τότε	λύμαις. Διὸ πάντας εὐλαβουμένους τὴν
[4, 131]	τὸν Ἀχαρνῆθεν· (μέλπειν δ´ ᾠδαῖς	τοτὲ	μὲν Σπάρτην τὴν εὐρύχορον, τοτὲ
[4, 171]	ὃν νῦν καλοῦσι Ῥωμαῖοι προγεύστην	τότε	οἱ Ἕλληνες προτένθην ὠνόμαζον, ὡς
[4, 159]	ἦν ἡ φιλοχρηματία παρὰ τοῖς	τότε·	περὶ ἧς Ἀνάχαρσις πυνθανομένου τινὸς
[4, 148]	πάσης τῆς Ἀθηναίων πόλεως. Καὶ	ἔκτοτε	ἐκέλευσεν ἑαυτὸν Διόνυσον ἀνακηρύττεσθαι κατὰ
[4, 146]	(Ὁ δὲ μέγας Ἀλέξανδρος δειπνῶν	ἑκάστοτε	μετὰ τῶν φίλων, ὡς ἱστορεῖ
[4, 160]	ἐπὶ τῷ κόγχῳ μάλιστα ~Ἀπαίδευτοί	ἐστε,	ἔφη, ἄνδρες δαιτυμόνες, οὐκ ἀναγινώσκοντες
[4, 164]	Κατὰ γὰρ τὸν Σοφοκλέους Κηδαλίωνά	ἐστε	Μαστιγίαι, κέντρωνες, ἀλλοτριοφάγοι. Ὅτι δ´
[4, 158]	καλῆς Ἀλεξανδρείας, ὦ Πλούταρχε, σύντροφοί	ἐστε	τῷ φακίνῳ βρώματι καὶ πᾶσα
[4, 132]	οἱ κεκλημένοι (εἰς τοὺς γάμους,	βέλτιστε,	καὶ πότερ´ Ἀττικοὶ ἅπαντες ἢ
[4, 132]	ἠφάνισα. Βούλομαι δέ γ´, ὦ	βέλτιστε	σύ, κἀκεῖνο καὶ τοῦτ´, ἀλλ´
[4, 167]	Φαληρέως ἀπόγονος, (ὥς φησιν Ἡγήσανδρος,	ὥστε	Ἀρισταγόραν μὲν ἔχειν τὴν Κορινθίαν
[4, 129]	πάχος οὐκ ὀλίγον περίχρυσος, ὅσος	(ὥστε)	δέξασθαι μέγεθος χοίρου τινὸς ὀπτοῦ
[4, 142]	τῇ πολυτελείᾳ τῇ καθ´ αὑτούς,	ὥστε	δοκεῖν τὸν Ἄρεα καὶ τὸν
[4, 146]	ἐς πᾶν κακοῦ ἀφίκοντο οὕτως	ὥστε	ἐκ τῶν οἴκων ἀνάστατοι ἐγίνοντο·
[4, 152]	(παρασκευάζειν δὲ τοσοῦτο βρωμάτων πλῆθος	ὥστε	ἐφ´ ἡμέρας πλείονας ἐξεῖναι τοῖς
[4, 159]	τινες ἐκπίπτουσι πρὸς τὸ φιλάργυρον	(ὥστε	ἱστορῆσθαι πρὸς τῇ τελευτῇ τινα
[4, 144]	(μᾶλλον) κόρος ἐμπίπτει τῆς ἐδωδῆς.	(Ὥστε	καὶ τῷ χρόνῳ τῆς ἡδονῆς
[4, 169]	ἔχω τῶν ὤτων τὰς πύλας.	Ὥστε	λέγετε· ἐπιζητῶ γὰρ καὶ ὅπερ
[4, 136]	καὶ ἐναίσιμα σιτίζεσθαι. (Ἤσθιε δ´	ὥστε	λέων, παλάμῃ δ´ ἔχε τὸ
[4, 142]	τοῦ τυχόντος, (τὰ δὲ λοιπὰ	ὥστε	μήθ´ ὑπεραίρειν μήτ´ ἐλλείπειν, ἀλλ´
[4, 163]	περιάγεις τὴν λήκυθον καταμανθάνων τοὔλαιον,	ὥστε	περιφέρειν ὡρολόγιον δόξεις τι, οὐχὶ
[4, 163]	φιλεῖ βροτέην, ἄν που περικύρσῃ·	ὥστε	πρέπει καθαρῶς ὁπόσοι τάδε μωρολογοῦσι
[4, 175]	μέλεσι τοῖς Εὐριπίδου ἄμφω νοσοῦσιν,	ὥστε	τἄλλ´ αὐτοῖς δοκεῖν εἶναι μέλη
[4, 144]	ἐπίδοσιν ἔχουσιν αὐτῶν αἱ τράπεζαι·	ὥστε	ταύτῃ πρῶτον τῇ εὐφροσύνῃ τῆς
[4, 142]	ἀκούειν, τὰ δὲ λέγειν αὐτούς,	ὥστε	τεθηρευμένους ἀποτρέχειν ἅπαντας. Διακωμῳδῶν δ´
[4, 169]	περὶ τὴν Σικελίαν αὐτὸς ἔμαθον	ὥστε	τοὺς δειπνοῦντας εἰς τὰ βατάνι´
[4, 154]	βουλομένοις τὴν κεφαλὴν ἀποκοπῆναι πελέκει,	ὥστε	τοὺς κληρονόμους κομίσασθαι τὸ ἆθλον·
[4, 142]	πολυτελῶς καὶ τῇ ποικιλίᾳ διαφόρως	ὥστε	τῶν ξένων ἐνίους τῶν παραληφθέντων
[4, 156]	ἡμῶν ἔφη τις· Ἀλλ´ ὦ	λῷστε	ἀνδρῶν, μὴ φθονήσῃς ἡμῖν τὸ
[4, 176]	(Γινώσκειν δὲ βούλομαί σε, ἀνδρῶν	λῷστε	Οὐλπιανέ, ὅτι Ἀλεξανδρέων μουσικώτεροι ἄλλοι
[4, 136]	ἄλλοις ἵσταται ἰχθύς, κάραβος, ἀστακὸς	αὖτε	λιλαίετο θωρήσσεσθαι ἐν μακάρων δείπνοις.
[4, 137]	ἀνὴρ ὑπὲρ ἄνδρα πεπώκει. Δεύτεραι	αὖτε	τράπεζαι ἐφωπλίζοντο γέμουσαι· (ἐν δ´
[4, 139]	τοῖς δείπνοις οὔτε ἄρτον εἰσφέρουσιν	οὔτε	ἄλλα πέμματα καὶ τὰ τούτοις
[4, 139]	οὔτε στεφανοῦνται ἐπὶ τοῖς δείπνοις	οὔτε	ἄρτον εἰσφέρουσιν οὔτε ἄλλα πέμματα
[4, 141]	οὐδεὶς οὐθὲν ἀγοράσας εἴωθεν φέρειν·	οὔτε	γὰρ ἡδονῆς οὐδ´ ἀκρασίας γαστρὸς
[4, 142]	καὶ μὴ προσδεῖσθαι τοὺς παρόντας.	Οὔτε	γὰρ οὕτως ᾤετο δεῖν ὥσπερ
[4, 160]	μοι ἡ Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει	οὔτε	καρύκκη ἡ Λυδῶν, λειτῇ δὲ
[4, 155]	δεύτερον οὔτε κατὰ τὴν στρατηγίαν	οὔτε	κατὰ τὴν ἀξίωσιν, καὶ ἐνδυόμενον
[4, 155]	ὀρχεῖσθαι, οὐδενὸς Μακεδόνων ὄντα δεύτερον	οὔτε	κατὰ τὴν στρατηγίαν οὔτε κατὰ
[4, 133]	δ´ ἐγὼ λαλιστέραν οὐπώποτ´ εἶδον	οὔτε	κερκώπην, γύναι, οὐ κίτταν, οὐκ
[4, 159]	χρυσέ, δεξίωμα κάλλιστον βροτοῖς, ὡς	οὔτε	μήτηρ ἡδονὰς τοιάσδ´ ἔχει, οὐ
[4, 160]	βʹ τῶν σίλλων λέγων οὕτως·	Οὔτε	μοι ἡ Τεΐη μᾶζ´ ἁνδάνει
[4, 142]	δέχεσθαι ζωμῷ καὶ κρεᾳδίοις ἀφελῶς	οὔτε	πάλιν οὕτως ὑπερτείνειν ὡς εἰς
[4, 139]	τὸ γενόμενον περὶ τὸν Ὑάκινθον	οὔτε	στεφανοῦνται ἐπὶ τοῖς δείπνοις οὔτε
[4, 132]	καὶ τοῦτ´, ἀλλ´ ἀδύνατα βούλομαι·	(οὔτε	στόματα γὰρ οὔτε χεῖρας πέντ´
[4, 175]	τοῦτον εὕρημα. Λέγει δ´ οὕτως·	Οὔτε	τοῦ Σιδωνίου νάβλα λαρυγγόφωνος ἐκκεχόρδωται
[4, 132]	ἀδύνατα βούλομαι· (οὔτε στόματα γὰρ	οὔτε	χεῖρας πέντ´ ἔχω. Ὄψιν μὲν
[4, 157]	κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον; Ἢ μόνον	ἀνέγνωτε	συγγραμμάτων αὐτοῦ τὸ περιέχον λεκίθου
[4, 143]	ἐπὶ δεῖπνον εἰς τὰ φιδίτια·	ἀπόλαυε	τοῦ ζωμοῦ, φόρει τοὺς βύστακας
[4, 168]	εἰς ἀσωτίαν καὶ μετὰ ταῦτα	ἐκολάκευε	τὸν ἐπὶ τῆς Μουνιχίας· ἐφ´
[4, 130]	ἄρξας πότου μικροῖς ἐκπώμασι περισοβεῖν	ἐκέλευε	τοῖς παισίν. Ἐπίνομεν οὖν εὐμαρῶς
[4, 175]	συνεχῶς ὀνομάζεις ἐπιχωριάζοντα παρ´ ἡμῖν,	ἄκουε	καὶ περὶ αὐτοῦ ἃ νῦν
[4, 160]	πρὸς αὐτούς· εἰ αὐτάρκειαν ἀσπάζῃ,	φιλόσοφε,	τί οὐ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἐκείνους
[4, 154]	τῷ πυγμάχος, ναυμάχος, αὐτόν σε	πυλαμάχε	πρῶτον» παρὰ Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος, τειχομάχος,
[4, 129]	Κάρανος ἔφη· ἐπεὶ πρῶτος ἔπιες,	ἔχε	πρῶτος καὶ τὸν σκύφον δῶρον·
[4, 136]	δ´ ὥστε λέων, παλάμῃ δ´	ἔχε	τὸ σκέλος αὐτοῦ, ὄφρα οἱ
[4, 153]	μετεωροτέραν τῶν ἄλλων καὶ κεχωρισμένην	εἶχε	καὶ τὴν τράπεζαν μόνῳ καθάπερ
[4, 166]	ὃ μὲν περὶ τὰς ἑστιάσεις	εἶχε	μόνον ἀκρατῶς, ὃ δὲ τῶν
[4, 128]	τοῦ Ἐρεσίου μαθητάς, συνθήκας δ´	εἶχε	ταύτας πρὸς τὸν Λυγκέα, ὡς
[4, 166]	(Καὶ τοσοῦτον ἀσωτίᾳ καὶ πλεονεξίᾳ	διενήνοχε	τοῦ δήμου τοῦ Ταραντίνων ὅσον
[4, 159]	Ἀλλ´ ἐπειδὴ οὗτοι, ἔφη, ὦ	συμποσίαρχε,	ὑπὸ λογοδιαρροίας ἐνοχλούμενοι μὴ πεινῶσιν
[4, 158]	ἀπὸ τῆς καλῆς Ἀλεξανδρείας, ὦ	Πλούταρχε,	σύντροφοί ἐστε τῷ φακίνῳ βρώματι
[4, 148]	ταῖς στρωμναῖς ἐμεμέριστο, ἑκάστῳ φέρειν	ἐπέτρεψε.	Καὶ κατὰ τὴν ἄφοδον τοῖς
[4, 167]	αὐτὰ ταχέως, ἀλλ´ ἐξέβαλε καὶ	ἔρριψε,	πάντων ἀνθρώπων κάκιστος ὢν οἰκονόμος