Livre, pages
[4, 132]	προσεγχέας. {Β. Ἀστεῖον ὁ σιλουρισμός.	{Α.	Ἂν Βυζαντίους, ἀψινθίῳ σφιν δεῦσον
[4, 161]	κύνας κατεσθίει, τῶν Πυθαγορείων εἷς.	{Α.	Ἀποκτείνας γέ που· οὐκ ἔτι
[4, 170]	σήσαμα. {Β. Ἀλλ´ ἔστιν ἔνδον.	{Α.	Ἀσταφίδα κεκομμένην, μάραθον, ἄνηθον, νᾶπυ,
[4, 175]	ἄγεις εἰς τὸν ὄχλον αὐτό;	{Α.	Διότι φυλὴν περιμένω (σφόδρα φιλονικοῦσαν
[4, 157]	μέγα. ~{Β. Πρώτιστον οὐκ ἀνθηρόν.	{Α.	Ἐπὶ ταύτῃ φέρων εἰς τὸ
[4, 175]	Τίς δ´ ἔσθ´ ὁ γίγγρας;	{Α.	Καινὸν ἐξεύρημά τι ἡμέτερον, ὃ
[4, 169]	Εἶτ´ οὐκ ἂν εἴποις; Ὕπαγε.	{Α.	Κάκκαβον λέγω· (σὺ δ´ ἴσως
[4, 169]	ἰσοτράπεζος εὐγενής {Β. Τίνα λέγεις;	{Α.	Καρύστου θρέμμα, γηγενής, ζέων— {Β.
[4, 159]	σοι καὶ τράπεζα καὶ φακοί.	{Α.	Μή μοι φακούς, μὰ τὸν
[4, 131]	τῶν πλευρῶν διακόψειεν τὸ μέτωπον.	{Α.	Οἶνοι δέ σοι, λευκός, γλυκύς,
[4, 170]	δεῖ· λήψομαι γὰρ πάντ´ ἐγώ.	{Α.	Ὀρθῶς γε· πρῶτον μὲν λάβ´
[4, 166]	οὐσίαν, ὥσπερ Πολύευκτος ὁ καλός;	{Α.	Οὐ δῆτ´, ἀλλ´ ὅτι ἄρρην
[4, 175]	Ὁ δὲ νάβλας τί ἐστιν;	{Α.	Οὐκ οἶδας, ἐμβρόντητε σύ; {Β.
[4, 132]	γὰρ αὐτὸν ἐπριάμην ὀκτὼ ὀβολῶν.	{Α.	Ὀψάριον αὐτὸ τοῦτο παραθήσεις μόνον,
[4, 150]	Αἰγύπτια δεῖπνα Πρωταγορίδης ἐν τῷ	αʹ	περὶ Δαφνικῶν ἀγώνων διδάσκει ἡμᾶς
[4, 154]	αὐτῶν ἀποτυμπανισθῆναι. (Ἕρμιππος δ´ ἐν	αʹ	περὶ νομοθετῶν τῶν μονομαχούντων εὑρετὰς
[4, 132]	οὖν ἔχεις; {Β. Ὄστρεια πολλά.	{Α.	Πίνακά μοι τούτων παραθήσεις αὐτὸν
[4, 132]	ἐστὶ πρὸς σὲ τὸν μάγειρον;	{Α.	Τῆς τέχνης ἡγεμονία τίς ἐστιν
[4, 175]	ἐμβρόντητε σύ; {Β. Μὰ Δία.	{Α.	Τί φής; Οὐκ οἶσθα νάβλαν;
[4, 176]	Οὗτος Σύρε. {Β. Ποῖον μόναυλον;	{Α.	Τὸν κάλαμον. Σώπατρος Βακχίδι· Καὶ
[4, 141]	δ´ ὁ Σκήψιος ἐν τῷ	αʹ	τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου τὴν τῶν
[4, 161]	διάγουσι καὶ τοιαῦτα κακοπαθοῦσί που;	{Α.	Τρυφῶσιν οὗτοι πρὸς ἑτέρους. Ἆρ´
[4, 175]	ὄργανον Νεάνθης ὁ Κυζικηνὸς ἐν	αʹ	Ὥρων (εὕρημα εἶναι λέγει Ἰβύκου
[4, 163]	ἄχει μεγάλῳ βεβολημένα, εἴπερ ἅπασιν	(ἁ	κακόφρων Τέρψις κρεῖσσον ἐμοῦ κέκριται.
[4, 163]	Σικυώνιος ἐν ἐπιγράμμασιν· Ἅδ´ ἐγὼ	ἁ	τλάμων Ἀρετὰ παρὰ τῇδε κάθημαι
[4, 147]	τ´ ἐρίφων τε καὶ ἀρνῶν,	ἅ	θ´ ὑπερωμόκρεως χορδὰ γλυκίστα (μιξεριφαρνογενής,
[4, 140]	ἄλφιτα γάρ ἐστιν ἐλαίῳ δεδευμένα,	ἅ	φησι Νικοκλῆς ὁ Λάκων κάπτειν
[4, 172]	ἀγνοῶν δὲ καὶ περὶ Δηλίων	ἃ	Ἀπολλόδωρος ὁ Ἀθηναῖος εἴρηκεν ὅτι
[4, 183]	ὑπᾴδει σφιν σοφὸς κιθάρᾳ παριαμβίδας·	ἃ	δὲ γεγάθει πυκινῶν κρεγμῶν ἀκροαζομένα.
[4, 137]	Ἀττικηρῶς οὐδ´ ἀπηκριβωμένως λιμῷ παρελθεῖν	ἃ	δεῖ καθ´ ἓν ἕκαστον αὐτοῖς
[4, 184]	οἳ διὰ τὸ πένεσθαι διδάσκοντες	ἃ	ἠπίσταντο πολλοὺς κατεσκεύασαν ἄνδρας ἐλλογίμους.
[4, 160]	ἄνδρες δαιτυμόνες, οὐκ ἀναγινώσκοντες βιβλία	ἃ	μόνα παιδεύει (τούς γε ἐπιθυμοῦντας
[4, 175]	ἡμῖν, ἄκουε καὶ περὶ αὐτοῦ	ἃ	νῦν ἔχω σοι λέγειν ἐν
[4, 134]	Μοῦσα, πολύτροφα καὶ μάλα πολλά,	ἃ	Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν Ἀθήναις δείπνισεν
[4, 147]	κοὔ κε λέγοι τις πάνθ´	ἃ	παρῆν ἐτύμως ὔμμιν, παρέπαισε δὲ
[4, 141]	ἅπαντας αὐτοὺς παραπέμπειν, κἂν ἄρα	ἐλάα	τις ἢ τυρὸς ἢ σῦκον,
[4, 169]	καὶ λοπάδια καὶ πατάνια πυκινὰ	ταρβα	καὶ οὐδ´ ἂν λέγων λέξαιμι.
[4, 184]	Φρουροῖς τὸν ἀλεκτρυόνα Ἰδαῖον εἴρηκε	σύριγγα	διὰ τούτων· Ῥοθεῖ δέ τοι
[4, 184]	περὶ μελοποιῶν τὴν μὲν μονοκάλαμον	σύριγγα	Ἑρμῆν εὑρεῖν, τινὰς δ´ ἱστορεῖν
[4, 184]	δ´ ὁ Χῖος ἐν Τρωικοῖς	σύριγγα	μέν φησιν εὑρεῖν Μαρσύαν καὶ
[4, 175]	εὕρημα, καθάπερ καὶ τὸν καλούμενον	φώτιγγα	πλαγίαυλον, οὗ καὶ αὐτοῦ παραστήσομαι
[4, 156]	φακῆς κατ´ ἄνδρα τρυβλίον μεστὸν	μέγα.	~{Β. Πρώτιστον οὐκ ἀνθηρόν. {Α.
[4, 145]	Ἀράβιοι ἐστὶν δὲ τὸ ζῷον	μέγα	καὶ χῆνες καὶ ἀλεκτρυόνες. Καὶ
[4, 182]	λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι καὶ	μέγα.	Οἱ δὲ καλούμενοι λώτινοι αὐλοὶ
[4, 175]	εἶναι μέλη γιγγραντὰ καὶ κακὸν	μέγα.	(Πόσῳ δὲ κρεῖττον, ὦ Οὐλπιανὲ
[4, 161]	ὦ βέλτιστ´, ἔχῃ. Καὶ μετ´	ὀλίγα·	Ἔδει θ´ ὑπομεῖναι μικροσιτίαν, ῥύπον,
[4, 171]	τραπέζῃ βρώματα. Πλάτων Μενελάῳ· ~(Ὡς	ὀλίγα	λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων. Ἐκάλουν δὲ
[4, 133]	οὐ χελιδόνα, οὐ τρυγόν´, οὐ	τέττιγα.	Νικόστρατος δ´ ἐν Ἅβρᾳ· Πίναξ
[4, 133]	Ἀριστοφάνης Ἀναγύρῳ· Πρὸς θεῶν, ἔραμαι	τέττιγα	φαγεῖν καὶ κερκώπην θηρευσαμένη καλάμῳ
[4, 147]	θερμὰ πολλὰ καὶ μαλακοπτυχέων ἄρτων.	Ὁμοσύζυγα	δὲ ξανθόν τ´ ἐπεισῆλθεν μέλι
[4, 140]	δ´ ἀπόροις ἐπιτάττει κάλαμον ἢ	στιβάδα	ἢ φύλλα δάφνης φέρειν, ὅπως
[4, 147]	ἄλλο Παρῆς ἕτερον πίων ἀπὸ	τευθιάδα	καὶ σηπιοπουλυποδείων Ἀπαλοπλοκάμων. Θερμὸς μετὰ
[4, 170]	Τῆς ὀριγάνου πρώτιστον ὑποθεὶς εἰς	λοπάδα	νεανικὴν τὸ τρίμμ´ ἐπιπολῆς εὐρύθμως
[4, 137]	εἰς τὴν Ἀκαδήμειαν εἰσενέγκαντος ὀψοποιοῦ	λοπάδα	πρὸς ἑτέραν τινὰ χρείαν τὸν
[4, 147]	ἐμὶν καὶ τίν, σαφ´ οἶδα.	Εσταδα	ναὶ μὰ θεοὺς ὑπερμέγεθες τέμαχος
[4, 159]	Ἀθήναις πορφυρίδα ἠμφιεσμένον ἔχουσαν χρυσᾶ	κράσπεδα.	Πυνθανομένου δέ τινος αὐτοῦ ποδαπός
[4, 174]	καὶ τὴν αὑτοῦ διδάξαι γυναῖκα	Θαίδα.	Τρύφων δ´ ἐν τρίτῳ περὶ
[4, 151]	μὴ δείσῃς τὸν πολέμιον. Ἄλλος	παῖδα	εἰσαγαγὼν οὕτως ἐδωρήσατο προπίνων καὶ
[4, 175]	περιμένω (σφόδρα φιλονικοῦσαν λαχεῖν τιν´.	Οἶδα	γὰρ ὅτι πάντα πράγματ´ ἀνατριαινώσει
[4, 144]	εἰς τροφάς φησιν οὕτως· Καὶ	οἶδά	γε, ἔφη, ὦ Σιμωνίδη, ὅτι
[4, 182]	τέρενας αὐτοὺς κέκληκεν ὁ Ἀνακρέων.	(Οἶδα	δὲ καὶ ἄλλα γένη αὐλῶν
[4, 169]	ἑταῖρον διαφθείροντά σου τὴν νίκην;	Οἶδα	δὲ καὶ ἄλλους ἀσώτους πολλούς,
[4, 158]	ἐδίδασκε τῶν ἐπιχωρίων τις εἷς.	Οἶδα	δὲ καὶ τὴν Ὀδυσσέως τοῦ
[4, 182]	ἐλεφαντίνους αὐλοὺς παρὰ Φοίνιξιν ἀνατρηθῆναι.	Οἶδα	δὲ ὅτι καὶ μάγαδις ὄργανόν
[4, 165]	ποῦ κεῖται; Ἀσώτους μὲν γὰρ	οἶδα	διαβοήτους· ἕνα μὲν οὗ μνημονεύει
[4, 174]	τὸν μηχανικόν. Ἐγὼ δὲ οὐκ	οἶδα	εἰ περὶ τὸ ὄνομα σφάλλεται.
[4, 147]	γ´ ἐμὶν καὶ τίν, σαφ´	οἶδα.	Εσταδα ναὶ μὰ θεοὺς ὑπερμέγεθες
[4, 169]	σίττυβον; Πλὴν ὅτι λέγεις ἀγγεῖον	οἶδα.	Εὔβουλος δ´ ἐν Ἴωνι καὶ
[4, 144]	ἰδιωτῶν. Ἔπειτα, ἔφη, ἐκεῖνο εὖ	οἶδα	ὅτι καὶ σὺ ἔμπειρος εἶ,
[4, 151]	προπίνων φιάλην τε ἀργυρᾶν καὶ	κοπίδα	ἀξίαν δέκα μνῶν. Γνήσιππος δέ
[4, 161]	δὲ πλείστης τοὐβολοῦ μάζης μελαγχρῆ	μερίδα	λαμβάνων λέπει. (Ἄλεξις δ´ ἐν
[4, 169]	τυροκνῆστιν παιδικήν, στελεόν, σκαφίδας τρεῖς,	δορίδα,	κοπίδας τέτταρας. Οὐ μὴ πρότερον
[4, 170]	Εἰς αὔριόν με δεῖ λαβεῖν	αὐλητρίδα.	{Β. Τραπεζοποιὸν δημιουργὸν λήψομαι· ἐπὶ
[4, 159]	σφόδρα πλούσιον ἐπιδημῆσαι ταῖς Ἀθήναις	πορφυρίδα	ἠμφιεσμένον ἔχουσαν χρυσᾶ κράσπεδα. Πυνθανομένου
[4, 132]	δ´ ἐχίνους δύο, ὃ δὲ	θρυμματίδα	γλυκεῖαν, ὃ δὲ κόγχας δέκα,
[4, 133]	ἡγήσεται ἔχων ἐχῖνον, ὠμοτάριχον, κάππαριν,	θρυμματίδα,	τέμαχος, βολβὸν ἐν ὑποτρίμματι. (Ὅτι
[4, 183]	θητίῳ δίχορδον εἶναί φησι τὴν	πηκτίδα	λέγων οὕτως· Πηκτὶς δὲ Μούσῃ
[4, 170]	{Β. Ἀλλ´ ἔστιν ἔνδον. {Α.	Ἀσταφίδα	κεκομμένην, μάραθον, ἄνηθον, νᾶπυ, καυλόν,
[4, 148]	τετάρτῃ τῶν ἡμερῶν ταλαντιαίους εἰς	ῥόδα	μισθοὺς διέδωκε, καὶ κατεστρώθη ἐπὶ
[4, 147]	καὶ ἀρνῶν, ἅ θ´ ὑπερωμόκρεως	χορδὰ	γλυκίστα (μιξεριφαρνογενής, ἃν δὴ φιλέοντι
[4, 183]	πηκτίδων καὶ πάντων ὀργάνων ὅσα	πολύχορδα	καὶ παναρμόνια (Ἐστὶν δ´ ὁ
[4, 150]	λέγων οὕτως· Τρίτη δέ ἐστιν	ἰδέα	δείπνων Αἰγυπτιακὴ τραπεζῶν μὲν οὐ
[4, 135]	οἶδε. Καὶ Τιτυὸν ἔιδον, λίμνης	ἐρικυδέα	γόγγρον κείμενον ἐν λοπάδεσς´· ὃ
[4, 135]	τῷ δὲ μετ´ ἴχνια βαῖνε	θεὰ	λευκώλενος ἰχθὺς (ἔγχελυς, ἣ Διὸς
[4, 139]	μέσῃ τῶν τριῶν ἡμερῶν γίνεται	θέα	ποικίλη καὶ πανήγυρις ἀξιόλογος καὶ
[4, 135]	μέγας, ὅς τε θαλάσσης πάσης	βένθεα	οἶδε, Ποσειδάωνος ὑποδμώς, ~(καρῖδές θ´,
[4, 128]	τοῖς χρόνοις μὲν γέγονε κατὰ	Λυγκέα	καὶ Δοῦριν τοὺς Σαμίους, Θεοφράστου
[4, 128]	δ´ εἶχε ταύτας πρὸς τὸν	Λυγκέα,	ὡς ἐκ τῶν αὐτοῦ μαθεῖν
[4, 135]	Ἶρις δ´ ἄγγελος ἦλθε ποδήνεμος,	ὠκέα	τευθίς, πέρκη τ´ ἀνθεσίχρως καὶ
[4, 150]	εἰ μὴ πρότερον θεάσηται τὸν	βασιλέα	εἰ ἥψατο τῶν παρακειμένων. Ἐν
[4, 144]	τῶν ἱστοριῶν τὸν Παφλαγόνων φησὶ	βασιλέα	Θῦν ἑκατὸν πάντα παρατίθεσθαι δειπνοῦντα
[4, 146]	ὡς οἱ ὑποδεχόμενοι Ἑλλήνων τὸν	βασιλέα	καὶ δειπνίζοντες Ξέρξην ἐς πᾶν
[4, 144]	ἀρξάμενον· καὶ ἀναχθέντα αἰχμάλωτον ὡς	βασιλέα	καὶ ἐν φυλακῇ ὄντα πάλιν
[4, 150]	φησίν, ἐπὶ Ὦχον τὸν Περσῶν	βασιλέα	καὶ νικηθέντων ἐπεὶ ἐγένετο αἰχμάλωτος
[4, 155]	Βοιωτίας ἐπανιὼν καὶ θάψας τὸν	βασιλέα	καὶ τὴν βασίλισσαν ἐν Αἰγαίαις
[4, 151]	δὲ μὴ ἔχουσι διδόναι τὸν	βασιλέα.	Ξενοφῶν δὲ ἀνέστη θαρσαλέως καὶ
[4, 146]	ἔχει τροφήν. ~(Παρὰ γὰρ τὸν	βασιλέα	φοιτῶσιν οἱ ἐντιμότατοι τῶν συνδείπνων
[4, 155]	οὖν λέγειν οὕτως ἧσε τὸν	βασιλέα	ὥστ´ ἐράνου τε ἀξιωθῆναι καὶ
[4, 157]	Μετὰ τὸ συντελέσαι τοὺς ἄθλους	Ἡρακλέα	Εὐρυσθέως θυσίαν τινὰ ἐπιτελοῦντος συμπαραληφθέντα
[4, 164]	Λίνῳ ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ τὸν	Ἡρακλέα	παρὰ τῷ Λίνῳ παιδευόμενον καὶ
[4, 184]	ἐσπουδακότων. (Οὐ γὰρ οἶδας ἱστοροῦντα	Μενεκλέα	τὸν Βαρκαῖον συγγραφέα ἔτι τε
[4, 149]	προσφαγεῖν. (Καθαγισάντων δὲ ταῦτα ἐν	κεραμέᾳ	κοτταβίδι πιεῖν ἑκάστῳ μικρόν, καὶ
[4, 171]	πρυτανεῖ´, ἀλλ´ ἕνῃ τε καὶ	νέᾳ;	{ΦΕΙΔ. Ὅπερ οἱ προτένθαι γὰρ
[4, 152]	οἳ δὲ χαλκοῦς, οἳ δὲ	κάνεα	ξύλινα καὶ πλεκτά. Τὸ δὲ
[4, 141]	σκηναῖς ἔχοντες παραπλήσιόν τι· καὶ	ἐννέα	καθ´ ἕκαστον ἄνδρες δειπνοῦσι, πάντα
[4, 135]	ἐν λοπάδεσς´· ὃ δ´ ἐπ´	ἐννέα	κεῖτο τραπέζας· τῷ δὲ μετ´
[4, 129]	Ἐφ´ οἷς λεχθεῖσιν οἱ δ´	ἐννέα	πάντες ἀνέσταν» Ἁρπάζοντες κἄλλος ἄλλον
[4, 142]	καθ´ αὑτούς, ὥστε δοκεῖν τὸν	Ἄρεα	καὶ τὸν Ἀκρότατον εὐτελείᾳ πάντας
[4, 155]	δὲ καὶ εἰς Ἡγησιάνακτα τὸν	Ἀλεξανδρέα	ἀπὸ Τρῳάδος τὸν τὰς ἱστορίας
[4, 184]	Ἄνδρωνα ἐν τοῖς Χρονικοῖς τὸν	Ἀλεξανδρέα,	ὅτι Ἀλεξανδρεῖς εἰσιν οἱ παιδεύσαντες
[4, 148]	μάζας φησὶν εἶναι καὶ ὕεα	κρέα.	Ἁρμόδιος δὲ ὁ Λεπρεάτης ἐν
[4, 151]	δ´ ἐστὶν ἄρτοι μὲν ὀλίγοι,	κρέα	δὲ πολλὰ ἐν ὕδατι καὶ
[4, 149]	περίκομμα, πρόσχερα δὲ ἑκάστῳ δύο	κρέα.	Ἐνόμιζον δ´ ἐν ἅπασι τοῖς
[4, 153]	βρώματα ἄρτοι μεγάλοι καὶ καπνιστὰ	κρέα	ἑφθὰ καὶ τῶν προσφάτως καθιερευθέντων
[4, 151]	χεῖρα ὅσον τριχοίνικον ἄρτον καὶ	κρέα	θέμενος ἐπὶ τὰ γόνατα ἐδείπνει.
[4, 145]	καταλειπομένων (καταλείπεται δὲ τὰ πλεῖστα	κρέα	καὶ ἄρτοι) ὁ τῆς τραπέζης
[4, 153]	ἐν τῇ τριακοστῇ, ἄριστον προσφέρονται	κρέα	μεληδὸν ὠπτημένα καὶ ἐπιπίνουσι γάλα
[4, 130]	φυλλοτρῶγες δράσειαν; Ὅπου τέτταρα λήψῃ	κρέα	μίκρ´ ὀβολοῦ. Παρὰ δ´ ἡμετέροις
[4, 151]	οἷς αὐτῷ ἐδόκει καὶ τὰ	κρέα	ὡσαύτως, ὅσον μόνον γεύσασθαι ἑαυτῷ
[4, 158]	ὀνομάζουσιν, (ὡς ἱστορεῖν Μνασέαν τὸν	Πατρέα	ἐν τρίτῳ Εὐρωπιακῶν φησιν Λυσίμαχος
[4, 129]	καὶ ᾠῶν ἐπικεχυμέναι λέκιθοι καὶ	ὄστρεα	(καὶ κτένες· καὶ ἑκάστῳ πεπυρωμένα
[4, 135]	πάντα, ~(βολβοὺς ἀσπάραγόν τε καὶ	ὄστρεα	μυελόεντα, ὠμοτάριχον ἐῶν χαίρειν, Φοινίκιον
[4, 128]	ἐδόθησαν φιάλαι ἀργυραῖ ἑκάστῳ μία	δωρεά.	Προεστεφανώκει δὲ καὶ ἕκαστον πρὶν
[4, 147]	βασιλικὸν συμπόσιον, ἐν ᾧ πάντα	χρύσεα	καὶ λιθοκόλλητα περιττῶς ἐξειργασμένα ταῖς
[4, 148]	Γενεαλογιῶν μάζας φησὶν εἶναι καὶ	ὕεα	κρέα. Ἁρμόδιος δὲ ὁ Λεπρεάτης
[4, 184]	οἶδας ἱστοροῦντα Μενεκλέα τὸν Βαρκαῖον	συγγραφέα	ἔτι τε Ἄνδρωνα ἐν τοῖς
[4, 133]	Τμῆγε δὲ γογγυλίδος ῥίζας καὶ	ἀκαρφέα	φλοιὸν ἦκα καθηράμενος λεπτουργέας, ἠελίῳ
[4, 140]	ἐστὶν δ´ ἡ κοπὶς δεῖπνον,	μᾶζα,	ἄρτος, κρέας, λάχανον ὠμόν, ζωμός,
[4, 149]	ἦν τοιοῦτο· τυρὸς καὶ φυστὴ	μᾶζα	νόμου χάριν ἐπὶ χαλκῶν κανῶν
[4, 159]	{Β. Ἰδοὺ κύλιξ σοι καὶ	τράπεζα	καὶ φακοί. {Α. Μή μοι
[4, 173]	Ἐλεὸς δ´ ἐστὶν ἡ μαγειρικὴ	τράπεζα.	Ὅμηρος· Αὐτὰρ ἐπεί ῥ´ ὤπτησε
[4, 143]	δὲ καὶ ξενικοὶ θᾶκοι καὶ	τράπεζα	τρίτη δεξιᾶς εἰσιόντων εἰς τὰ
[4, 135]	Ἦλθε δὲ Νηρῆος θυγάτηρ, Θέτις	ἀργυρόπεζα,	σηπίη εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα,
[4, 173]	παρασίτῳ τόπος οὗτος τρία μόνος	ἀγαθὰ	κεκτῆσθαι δοκεῖ, εὔοψον ἀγοράν, παντοδαπὸν
[4, 137]	δ´ εἰσὶν ὄντως οἱ Θετταλοί,	καθὰ	καὶ Ἔριφός φησιν ἐν Πελταστῇ
[4, 128]	καὶ ὡς ἄδην εἴχομεν βρώσεως	ἐχερνιψάμεθα.	Καὶ στέφανοι εἰσηνέχθησαν πολλοὶ παντοδαπῶν
[4, 130]	μέθης ὁπότε τι τῶν ἀγομένων	θεασαίμεθα	πάντες ἐξενήφομεν, ὀρθοὶ τὸ δὴ
[4, 157]	γνώμης. Τούτοις τοῖς δόγμασιν ἡμεῖς	πειθόμεθα.	Ὑμῖν δὲ φθόνος οὐδὲ εἷς
[4, 161]	ἐν Πυθαγοριστῇ· Πρὸς τῶν θεῶν,	οἰόμεθα	τοὺς πάλαι ποτὲ (τοὺς Πυθαγοριστὰς
[4, 130]	θήκαις. Μετὰ δὲ ταῦτα ἐξαναστάντες	ἀπηλλαττόμεθα	νήφοντες νὴ τοὺς θεοὺς διὰ
[4, 129]	ἐπεδώκαμεν. Καὶ νιψάμενοι τὰς χεῖρας	ἐστεφανούμεθα	καὶ πάλιν στλεγγίδας ἐλάβομεν χρυσᾶς,
[4, 130]	σημεῖον· οὕτω γὰρ τὸ Μακεδονικὸν	οἶσθα	ἔθος ἐν ταῖς πολυανθρώποις εὐωχίαις
[4, 175]	Δία. {Α. Τί φής; Οὐκ	οἶσθα	νάβλαν; Οὐδὲν οὖν οἶσθ´ ἀγαθόν.
[4, 171]	γὰρ προτενθῶν ἐσμέν, ἀλλ´ οὐκ	οἶσθα	σύ. Καὶ Φιλύλλιος ἐν Ἡρακλεῖ·
[4, 150]	τῶν κωμῶν μέλλον ἐπιρρεῖν πλῆθος.	Ἐνταῦθα	δὲ λέβητας ἐπέστησε κρεῶν παντοδαπῶν
[4, 151]	γὰρ ἤδη, ἐγὼ δ´ οὔπω.	Ἐνταῦθα	μὲν δὴ γέλως ἐγένετο. (Ἐπεὶ
[4, 170]	ἐν Λέβητι οὕτως· Μὴ προφάσεις	ἐνταῦθά	μοι, μηδ´ οὐκ ἔχω. {Β.
[4, 174]	τοῦτο εὑρῆσθαι ὑπὸ Κτησιβίου κουρέως	ἐνταῦθα	οἰκοῦντος ἐν τῇ Ἀσπενδίᾳ (ἐπὶ
[4, 164]	τῶν δείπνων τὰ εὐτελῆ, τί	ἐνταῦθα	παραγίνεσθε μηδὲ κληθέντες; Ἦ ὡς
[4, 139]	ἄλλα πέμματα καὶ τὰ τούτοις	ἀκόλουθα	διδόασι καὶ τὸν εἰς τὸν
[4, 153]	ἄρτοι μεγάλοι καὶ καπνιστὰ κρέα	ἑφθὰ	καὶ τῶν προσφάτως καθιερευθέντων ὀπτὰ
[4, 136]	ζωμός τε μέλας ἀκροκώλιά θ´	ἑφθά.	Παῖς δέ τις ἐκ Σαλαμῖνος
[4, 147]	πόδας τε χναυμάτιόν τε σεσιλφιωμένον.	Ἑφθά	τ´ ἔπειτα κρέ´ ὀπτά τ´
[4, 146]	ὡς ὁ Ἔφιππος ἱστόρησε. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΑ'	Μένανδρος δ´ ἐν Μέθῃ τοῦ
[4, 152]	ἐπὶ τὰ δεξιὰ καὶ τὰ	λαιά·	οὕτως διακονοῦνται. Καὶ τοὺς θεοὺς
[4, 147]	τε μετ´ αὐτῶν λευκοφορινοχρόους, ῥύγχη,	κεφάλαια	πόδας τε χναυμάτιόν τε σεσιλφιωμένον.
[4, 134]	μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην, ὁ τὰ	κεφάλαια	συγγράφων Εὐριπίδῃ. (Τούτοις οὐδ´ ἀναρμόστως
[4, 142]	ὀκνεῖν τὸν ἀγκῶνα ἐπὶ τὰ	προσκεφάλαια	ἐρείδειν. ἱ δὲ πρότερον ἐπὶ
[4, 168]	φιλοπότης. Νικήσαντος γοῦν αὐτοῦ ἵπποις	Παναθήναια	ὡς ὁ πατὴρ εἱστία τοὺς
[4, 130]	καὶ τοὺς καλοὺς ἐσθίων στρεπτούς,	Λήναια	καὶ Χύτρους θεωρῶν. Ἡμεῖς δ´
[4, 148]	μισθοὺς διέδωκε, καὶ κατεστρώθη ἐπὶ	πηχυαῖα	βάθη τὰ ἐδάφη τῶν ἀνδρώνων
[4, 182]	τὰ τρίγωνα καὶ τὰς σαμβύκας	ἀρχαῖα	εἶναι. Ἐν γοῦν Μιτυλήνῃ μίαν
[4, 169]	Τρυβλία δὲ καὶ βατάνια καὶ	κακκάβια	καὶ λοπάδια καὶ πατάνια πυκινὰ
[4, 149]	καὶ περιβόητον παρ´ αὐτοῖς ἡ	πολυφαγία.	Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον σπονδὰς
[4, 176]	καὶ βρωμάτων παντοδαπῶν, (οἷς παρέκειτο	φωτίγγια	καὶ μοναύλια, κώμων οὐ πολέμων
[4, 162]	τε ὁ Γελῷος ἐν τῇ	Γαστρολογίᾳ	ἣν μόνην ὑμεῖς ῥαψῳδίαν οἱ
[4, 165]	Οὐλπιανὸς ἔφη· Πόθεν δὲ καὶ	ἡδυλογία	τοῖς ἡδονικοῖς τούτοις ἁμαρτολόγοις; Πρὸς
[4, 175]	οἶδας, ἐμβρόντητε σύ; {Β. Μὰ	Δία.	{Α. Τί φής; Οὐκ οἶσθα
[4, 132]	παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα.	Διὰ	γὰρ τὸ πλῆθος τῶν παρ´
[4, 174]	φησι τιμᾶσθαι Ἡγήσανδρος ὁ Δελφὸς	Δία	Εἰλαπιναστήν τε καὶ Σπλαγχνοτόμον. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 144]	μετρίως διαιτωμένων. Ἀλλὰ ναὶ μὰ	Δία,	ἔφη ὁ Σιμωνίδης, ὅσον ἂν
[4, 129]	κελεύει σπυρίδας ἡμῖν καὶ ἀρτοφόρα	διὰ	ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθῆναι, ἐφ´
[4, 166]	καὶ βάψομαι καὶ παρατιλοῦμαι νὴ	Δία	καὶ γενήσομαι Κτήσιππος, οὐκ ἄνθρωπος,
[4, 172]	τοῦτο, παῖ; διακονικῶς γὰρ νὴ	Δία	(προελήλυθας. {Β. Ναί· πλάττομεν γὰρ
[4, 152]	ἐμβάλλουσιν. Ἐλαίῳ δ´ οὐ χρῶνται	διὰ	σπάνιν καὶ διὰ τὸ ἀσύνηθες
[4, 184]	ἐκλειπούσης ἤδη τῆς ἐγκυκλίου παιδείας	διὰ	τὰς γενομένας συνεχεῖς κινήσεις ἐν
[4, 166]	διατρίβειν παρασκευάζεσθαι ζῆν, αὐτοὺς δὲ	διὰ	τὰς συνουσίας καὶ τὰς ἡδονὰς
[4, 166]	(γῆν καταφάγοι, πλεῖν τοῦτον ἤδη	διὰ	τέλους καὶ μηδ´ ἐπιβαίνειν γῆς,
[4, 133]	ἐν ὑποτρίμματι. (Ὅτι δ´ ἤσθιον	διὰ	(τὴν) ἀναστόμωσιν καὶ τὰς δι´
[4, 163]	ὃν ἀντὶ τοῦ Ὁμήρου προσκυνεῖς	διὰ	τὴν γαστέρα Ἧς οὐ λαμυρώτερον
[4, 166]	τὴν γῆν μόνην. Τάχ´ οὖν	διὰ	τὴν πολλὴν ταύτην ἀσωτίαν καὶ
[4, 153]	αὐτοῦ κυνιστὶ σιτεῖται ~καὶ πολλάκις	διὰ	τὴν τυχοῦσαν αἰτίαν ἀποσπασθεὶς (τοῦ
[4, 175]	ἐν συμποσίοις ἤδη ´στί. {Β.	Διὰ	τί δ´ οὐκ ἄγεις εἰς
[4, 166]	κωμῳδῶν· Ὄρνις κεκλήσῃ (φησί) {Β.	Διὰ	τί, πρὸς τῆς Ἑστίας; Πότερον
[4, 163]	διατριβαῖς ὥσπερ ἀποδεδρακότα. Ἄνθρωπ´ ἀλάστωρ,	διὰ	τί συμβολὰς ἔχων νήφεις; Τί
[4, 171]	τοῖς διακονοῦσι πρῶτον κελεύουσιν ἀπογεύεσθαι	διὰ	τὸ ἀπιστεῖν μὴ καὶ ἐν
[4, 152]	οὐ χρῶνται διὰ σπάνιν καὶ	διὰ	τὸ ἀσύνηθες ἀηδὲς αὐτοῖς φαίνεται.
[4, 174]	(ἐμπνευστὸν δὲ ἂν ἴσως ῥηθείη	διὰ	τὸ ἐμπνεῖσθαι τὸ ὄργανον ὑπὸ
[4, 148]	ὁ αὐτοκράτωρ (ὁ Καλλίκολα προσαγορευθεὶς	διὰ	τὸ ἐν στρατοπέδῳ γεννηθῆναι οὐ
[4, 146]	συνδείπνων ἐπὶ τὸ ἄριστον μόνον	διὰ	τὸ παρῃτῆσθαι, ἵνα μὴ δὶς
[4, 184]	καὶ ἄλλων πολλῶν τεχνιτῶν· οἳ	διὰ	τὸ πένεσθαι διδάσκοντες ἃ ἠπίσταντο
[4, 139]	ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας συντελοῦσι καὶ	διὰ	τὸ πένθος τὸ γενόμενον περὶ
[4, 139]	τοῦτον Δημήτριος ὁ Τροιζήνιος βιβλιολάθαν	διὰ	τὸ πλῆθος ὧν ἐκδέδωκε συγγραμμάτων·
[4, 134]	διαγράφει Μάτρων ὁ παρῳδός, ὅπερ	διὰ	τὸ σπάνιον οὐκ ἂν ὀκνήσαιμι
[4, 173]	Κυμινάνθαι, κοινῇ δὲ πάντες Ἐλεοδύται	διὰ	τὸ τοῖς ἐλεοῖς ὑποδύεσθαι διακονοῦντες
[4, 166]	Ταραντῖνοι, τοὺς μὲν ἄλλους ἀνθρώπους	διὰ	τὸ φιλοπονεῖσθαι καὶ περὶ τὰς
[4, 144]	τις ὅσα πραγματεύονται. (Ἀγησίλαος δὲ	διὰ	τὸ φιλόπονος εἶναι πᾶν μὲν
[4, 130]	ἀπηλλαττόμεθα νήφοντες νὴ τοὺς θεοὺς	διὰ	τὸν φόβον τοῦ πλούτου ὃν
[4, 174]	νεανίσκου, ἔτι δὲ διικνουμένων ἀξινῶν	διὰ	τοῦ ὀργάνου ἐμπνέονται οἱ αὐλοὶ
[4, 169]	ὑπὸ τῆς ἡδονῆς. Πατάνιον δὲ	διὰ	τοῦ π> Ἀντιφάνης ἐν Γάμῳ·
[4, 145]	καὶ ὁ βασιλεὺς ἐκείνους ὁρᾷ	διὰ	τοῦ παρακαλύμματος τοῦ ἐπὶ τῇ
[4, 131]	{Β. Τουδὶ τοῦ χάσκοντος διατειναμένη	διὰ	τοῦ πρωκτοῦ καὶ τῶν πλευρῶν
[4, 171]	ὡς τάχιστα τὰ πρυτανεῖ´ ὑφελοίατο,	(διὰ	τοῦτο προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ μιᾷ. Μνημονεύει
[4, 144]	πολλοῖσι καὶ οὐκ ἁλέσι. Καὶ	διὰ	τοῦτό φασι Πέρσαι τοὺς Ἕλληνας
[4, 159]	κακόν ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΣΤ. Ἐπεὶ οὖν	διὰ	τοῦτο φυλάττονται οἱ σοφοὶ οὗτοι
[4, 165]	τῷ Ἐφιάλτῃ μνημονεύει τοῦ ἡδυλόγου	διὰ	τούτων· Ἐστὶν δ´ αὐτούς γε
[4, 173]	σατυρικῷ καρυκκοποιοὺς καλεῖ τοὺς Δελφοὺς	διὰ	τούτων· (Καρυκκοποιοὺς προσβλέπων βδελύττομαι, παρόσον
[4, 184]	τὸν ἀλεκτρυόνα Ἰδαῖον εἴρηκε σύριγγα	διὰ	τούτων· Ῥοθεῖ δέ τοι σῦριγξ
[4, 171]	ὡς Ἀριστοφάνης ἐν προτέραις Νεφέλαις	διὰ	τούτων· {ΣΤΡ. Πῶς οὐ δέχονται
[4, 173]	τοῦ θεοῦ καλεῖ τοὺς Δηλίους	διὰ	τούτων· Φοίνικα μεγάλου κύριον βαλλαντίου
[4, 171]	δ´ εἴρηκεν Ἀριστοφάνης ἐν Ταγηνισταῖς	διὰ	τούτων· (Ὡς οὑψώνης διατρίβειν ἡμῖν
[4, 162]	καὶ στρατηγὸς ἀγαθός, μόνον τοῦτο	διὰ	τῶν ἔργων διαβεβαιωσάμενος ὁ καλὸς
[4, 152]	τοὺς ὄχλους ἐν ἅρματι φέρεσθαι	διὰ	τῶν πεδίων καὶ διασπείρειν χρυσίον
[4, 169]	καὶ βατάνια καὶ κακκάβια καὶ	λοπάδια	καὶ πατάνια πυκινὰ ταρβα καὶ
[4, 174]	καθαπτὰ τῶν ὀργάνων τῶν ἐμπνευστῶν,	ῥᾴδια	εἶναι φάσκων τὰ ἐμπνευστά· πολλοὺς
[4, 132]	ἡμῶν ἥδεται τοῖς Ἀττικοῖς δείπνοις.	~Ἀηδία	γάρ ἐστιν Ἀττικὴ (ὥσπερ ξενική·
[4, 152]	παρατέμνοντες, ὃ τοῖς κολεοῖς ἐν	ἰδίᾳ	θήκῃ παράκειται. Προσφέρονται δὲ καὶ
[4, 155]	βούλει ἢ καλῶς ἀπαγγέλλοντός μου	ἴδια	ποιήματα θέλεις ἀκροάσασθαι; Κελευσθεὶς οὖν
[4, 139]	γὰρ αἱ τιτθαὶ τὰ ἄρρενα	παιδία	κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον εἰς
[4, 165]	μὲν οὗ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν	Κνιδίᾳ·	Διόδωρος οὑπίτριπτος ἐν ἔτεσιν δύο
[4, 176]	πρὸς Λαρισαίους πολέμου γράφει τάδε·	Παραζωνίδια	καὶ λογχάρι’ ἀνειληφότες ἰῷ καὶ
[4, 174]	κουρέως ἐνταῦθα οἰκοῦντος ἐν τῇ	Ἀσπενδίᾳ	(ἐπὶ τοῦ δευτέρου Εὐεργέτου, διαπρέψαι
[4, 161]	ὠνήσασθαι Τὰς προσφόρους ὑμῖν τροφάς,	σκορόδια,	τυρόν, κρόμμυα, κάππαριν ἅπαντα ταῦτ´
[4, 168]	τῇ νεότητι τὰ τοῦ γήρως	ἐφόδια	προκαταναλίσκοντες, (χαίροντες τῇ ἑταίρᾳ, οὐ
[4, 183]	ἀντίσπαστά τε Λυδῆς ἐφυμνεῖ πηκτίδος	συγχορδίᾳ,	καὶ ἐν Θαμύρᾳ. Ἀριστοφάνης δ´
[4, 151]	φαγεῖν δεινός, τὸ μὲν διαρριπτεῖν	εἴα	χαίρειν, λαβὼν δ´ εἰς τὴν
[4, 142]	πλεῖον· ὅτε δὲ μὴ παρείη	πρεσβεία,	τρίκλινον. Καὶ πρόσταγμα οὐκ ἐγίνετο
[4, 148]	ἕκαστος κατέκειτο κλίνῃ καὶ τὰ	κυλικεῖα	καθὼς ταῖς στρωμναῖς ἐμεμέριστο, ἑκάστῳ
[4, 142]	τὸν Ἄρεα καὶ τὸν Ἀκρότατον	εὐτελείᾳ	πάντας ὑπερβεβληκέναι τοὺς ἀφελεστάτους τῶν
[4, 142]	κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τῇ	πολυτελείᾳ	τῇ καθ´ αὑτούς, ὥστε δοκεῖν
[4, 148]	ἡ Κλεοπάτρα. ~(Τοῦ δὲ τῇ	πολυτελείᾳ	τῆς ὄψεως ἐκπλαγέντος ὑπομειδιάσασα ταῦτ´
[4, 137]	δείπνων ἐν Λυκείῳ τε καὶ	Ἀκαδημείᾳ,	τοῦ μὲν εἰς τὴν Ἀκαδήμειαν
[4, 133]	καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς ἡ	δριμεῖα	περιοισθήσεται· τῶν πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα
[4, 154]	τούτοις καὶ ὁπλομαχίας καθέσεις ἐν	Μαντινείᾳ	πρῶτον εὑρέθησαν (Δημέου τὸ τέχνημα
[4, 143]	τρίτη δεξιᾶς εἰσιόντων εἰς τὰ	ἀνδρεῖα,	ἣν Ξενίου τε Διὸς ξενίαν
[4, 143]	καθ´ ἑταιρίας, καλοῦσι δὲ ταύτας	ἀνδρεῖα.	Τὴν δὲ ἐπιμέλειαν ἔχει τοῦ
[4, 173]	(Καρυκκοποιοὺς προσβλέπων βδελύττομαι, παρόσον τὰ	ἱερεῖα	περιτέμνοντες δῆλον ὡς ἐμαγείρευον αὐτὰ
[4, 139]	τῆς θεωρίας ἡ πόλις καθέστηκεν.	Ἱερεῖά	τε παμπληθῆ θύουσι τὴν ἡμέραν
[4, 145]	μὲν γὰρ τῷ βασιλεῖ χίλια	ἱερεῖα	τῆς ἡμέρας κατακοπτόμενα· τούτων δ´
[4, 148]	ἄφοδον τοῖς μὲν ἐν ἀξιώμασι	φορεῖα	σὺν τοῖς κομίζουσι, (τοῖς πλείοσι
[4, 131]	κήρυκες, ἅλες, πίνναι, λεπάδες, μύες,	ὄστρεια,	κτένες, ὄρκυνες· καὶ πρὸς τούτοις
[4, 132]	δέ. Τί οὖν ἔχεις; {Β.	Ὄστρεια	πολλά. {Α. Πίνακά μοι τούτων
[4, 171]	δ´ ἐπιφανὴς καὶ ἔντιμος ἡ	χρεία.	Χάρης γοῦν ἐν τῇ γʹ
[4, 140]	ἐκτίθεται Μόλπις ἐν τῇ Λακεδαιμονίων	πολιτείᾳ	γράφων οὕτως· (Ποιοῦσι δὲ καὶ
[4, 140]	Περσαῖος ἱστορεῖ ἐν τῇ Λακωνικῇ	πολιτείᾳ	καὶ Διοσκουρίδης ἐν βʹ πολιτείας
[4, 159]	Διογένης δ´ ἐν τῇ ἑαυτοῦ	Πολιτείᾳ	νόμισμα εἶναι νομοθετεῖ ἀστραγάλους. Καλῶς
[4, 140]	ἐπαίκλων Περσαῖος ἐν τῇ Λακωνικῇ	πολιτείᾳ	οὑτωσὶ γράφει· Καὶ εὐθὺς τοὺς
[4, 145]	τοῖς ἄλλοις Πέρσαις (τοῖς ἐν	δυναστείᾳ	οὖσι κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον.
[4, 145]	τοῖς ἄλλοις Πέρσαις τοῖς ἐν	δυναστείᾳ	οὖσιν ἁθρόα πάντα τὰ σιτία
[4, 147]	τῷ Ἀντωνίῳ ἡ Κλεοπάτρα ἐν	Κιλικίᾳ	παρεσκεύασεν αὐτῷ βασιλικὸν συμπόσιον, ἐν
[4, 147]	Ἀντωνίῳ τῷ Ῥωμαίων στρατηγῷ (ἐν	Κιλικίᾳ)	φησιν οὕτως· Ἀπαντήσασα τῷ Ἀντωνίῳ
[4, 182]	τιτύρινος καλεῖται παρὰ τοῖς ἐν	Ἰταλίᾳ	Δωριεῦσιν, ὡς Ἀρτεμίδωρος ἱστορεῖ ὁ
[4, 160]	ἔφη, ἄνδρες δαιτυμόνες, οὐκ ἀναγινώσκοντες	βιβλία	ἃ μόνα παιδεύει (τούς γε
[4, 169]	καὶ πατάνια λέγει ἐν τούτοις·	Τρυβλία	δὲ καὶ βατάνια καὶ κακκάβια
[4, 176]	Εὐπαλάμου, ἤειδεν δ´ αὐτοῦ τὰ	γενέθλια·	τοῦτο γὰρ εἶχεν, πανμαρπᾶν ηδυσμα
[4, 142]	οὕτως ἐξησκημέναι πολυτελῶς καὶ τῇ	ποικιλίᾳ	διαφόρως ὥστε τῶν ξένων ἐνίους
[4, 145]	Ἐστὶ μὲν γὰρ τῷ βασιλεῖ	χίλια	ἱερεῖα τῆς ἡμέρας κατακοπτόμενα· τούτων
[4, 139]	ὧν ἐκδέδωκε συγγραμμάτων· ἐστὶ γὰρ	τρισχίλια	πρὸς τοῖς πεντακοσίοις φησὶ τάδε·
[4, 176]	παντοδαπῶν, (οἷς παρέκειτο φωτίγγια καὶ	μοναύλια,	κώμων οὐ πολέμων ὄργανα. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 136]	δάμνα μιν ζωμός τε μέλας	ἀκροκώλιά	θ´ ἑφθά. Παῖς δέ τις
[4, 147]	πνικτᾶς ἐρίφου παρέθηκε, εἶτα δίεφθ´	ἀκροκώλια	σχελίδας τε μετ´ αὐτῶν λευκοφορινοχρόους,
[4, 128]	εὐθέως ἐδόθησαν φιάλαι ἀργυραῖ ἑκάστῳ	μία	δωρεά. Προεστεφανώκει δὲ καὶ ἕκαστον
[4, 145]	ψάλλουσιν αἱ παλλακαὶ αὐτῷ, καὶ	μία	μὲν ἐξάρχει, αἱ δὲ ἄλλαι
[4, 171]	ὑφελοίατο, (διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ	μιᾷ.	Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Φερεκράτης ἐν
[4, 128]	Πολιορκητῇ (ἐρωμένη δ´ ἦν ἡ	Λάμια	τοῦ Δημητρίου) τοῦ δ´ Ἱππολόχου
[4, 169]	ἐν τούτοις· Τρυβλία δὲ καὶ	βατάνια	καὶ κακκάβια καὶ λοπάδια καὶ
[4, 169]	Εὔβουλος δ´ ἐν Ἴωνι καὶ	βατάνια	καὶ πατάνια λέγει ἐν τούτοις·
[4, 169]	ἐν Ἴωνι καὶ βατάνια καὶ	πατάνια	λέγει ἐν τούτοις· Τρυβλία δὲ
[4, 169]	καὶ κακκάβια καὶ λοπάδια καὶ	πατάνια	πυκινὰ ταρβα καὶ οὐδ´ ἂν
[4, 169]	τοῦ π> Ἀντιφάνης ἐν Γάμῳ·	(Πατάνια,	σεῦτλον, σίλφιον, χύτρας, λύχνους, κορίαννα,
[4, 176]	σημανέων. Ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα	παίγνια	Μουσέων ἢ τὸν ἐν ἀκρήτοις
[4, 171]	Πῶς οὐ δέχονται δῆτα τῇ	νουμηνίᾳ	ἁρχαὶ τὰ πρυτανεῖ´, ἀλλ´ ἕνῃ
[4, 146]	δ´ οἱ τοιχωρύχοι, κοίτας φέροντες	σταμνία	τ´ οὐχὶ τῶν θεῶν ἕνεκ´,
[4, 141]	θήραν ποιούμενοι. (Πολλοὶ δὲ καὶ	ποίμνια	αὐτῶν τρέφοντες ἀφθόνως μεταδιδόασι τῶν
[4, 128]	ἕνεκα νῦν καὶ ψυχαγωγίας. (Ἐν	Μακεδονίᾳ,	ὡς ἔφην, τοῦ Καράνου γάμους
[4, 128]	χὴν καὶ τοιαύτη τις ἄλλη	ἀφθονία	σεσωρευμένη, καὶ ἕκαστος λαβὼν (σὺν)
[4, 132]	τὸν μάγειρον; {Α. Τῆς τέχνης	ἡγεμονία	τίς ἐστιν αὕτη σοι, πάτερ,
[4, 183]	πάντων ὀργάνων ὅσα πολύχορδα καὶ	παναρμόνια	(Ἐστὶν δ´ ὁ σκινδαψὸς τετράχορδον
[4, 140]	κἠπὶ ταῖς συναικλίαις, οὕτω τὰ	συνδείπνια	καλῶν. καὶ πάλιν· Ἄικλον Ἀλκμάων
[4, 135]	κεῖτο τραπέζας· τῷ δὲ μετ´	ἴχνια	βαῖνε θεὰ λευκώλενος ἰχθὺς (ἔγχελυς,
[4, 155]	ἐνδυόμενον αὐτὸν κροκωτὸν καὶ ὑποδούμενον	Σικυώνια	διατελεῖν ὀρχούμενον. Ἀγαθαρχίδης δ´ ὁ
[4, 152]	δὲ ὁ παῖς ἐπὶ τὰ	δεξιὰ	καὶ τὰ λαιά· οὕτως διακονοῦνται.
[4, 137]	~(ἄλλος δ´ αὖ στεφάνους ἐπὶ	δεξιὰ	πᾶσιν ἔδωκεν, οἳ ῥόδον ἀμφεπλέκοντο
[4, 152]	τοὺς θεοὺς προσκυνοῦσιν ἐπὶ τὰ	δεξιὰ	στρεφόμενοι. (Ἔτι ὁ Ποσειδώνιος διηγούμενος
[4, 166]	ἐχρήσατο· (Καὶ τοσοῦτον ἀσωτίᾳ καὶ	πλεονεξίᾳ	διενήνοχε τοῦ δήμου τοῦ Ταραντίνων
[4, 138]	καὶ βολβοὺς καὶ λάχανά γε	οἷα	δὴ ἐν ἀγροῖς ἑψήματα (τε)
[4, 172]	Οὐκ ἔστι κανδύλους ποιεῖν οὐδ´	οἷα	σὺ εἴωθας εἰς ταὐτὸν καρυκεύειν
[4, 140]	τοιαῦτα ποιοῦσιν εἰς ἐπάικλα. Τὰ	ὅμοια	ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης. ~(Περὶ δὲ
[4, 128]	τινι συμπεριενεχθείη δείπνῳ πολυτελεῖ, τὰ	ὅμοια	κἀκείνου ἀντιπροπίνοντος αὐτῷ. Ἑκατέρων οὖν
[4, 146]	τίθησι λέγων οὕτως· Εἶτ´ οὐχ	ὅμοια	πράττομεν καὶ θύομεν· ὅπου γε
[4, 176]	κεκρυμμένα, πετάσια δ´ ἐπιτεθειμένοι καὶ	προσκόπια	σκιὰν μὲν ποιοῦντα, καταπνεῖσθαι δ´
[4, 171]	εἰμ´ ἐγώ; Ἡ τῶν προτενθῶν	Δορπία	καλουμένη. Εὑρίσκω δὲ καὶ ψήφισμα
[4, 174]	εἰ μὴ ἄρα καὶ ἡ	Καρία	Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς παρὰ Κορίννῃ
[4, 156]	(Ἀλλ´ ἐστίν, ὦ πάτερ, κομιδῇ	μεσημβρία,	ἡνίκα γε τοὺς νεωτέρους δειπνεῖν
[4, 132]	γάρ. Οἷον τὰ νησιωτικὰ ταυτὶ	ξενύδρια,	ἐν προσφάτοις ἰχθυδίοις τεθραμμένα (καὶ
[4, 133]	ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων ἀναστομοῖ τάχιστα	τᾀσθητήρια,	τό τε νωκαρῶδες καὶ κατημβλυωμένον
[4, 148]	λίχνοι, παρασκευάζοντες ἐν τοῖς δείπνοις	θρῖα	καὶ ἑψητοὺς καὶ ἀφύας καὶ
[4, 162]	ἐν τῇ περὶ τῶν φιλοσόφων	ἱστορίᾳ	καὶ Σωτίων ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν
[4, 153]	καὶ ὅπως ἂν δύο ἢ	τρία	ζεύγη ἴδοιεν μονομάχων, ὅτε καὶ
[4, 141]	τὸ φιδίτιον ἀλφίτων μὲν ὡς	τρία	μάλιστα ἡμιμέδιμνα Ἀττικά, οἴνου δὲ
[4, 173]	ἀκούων διότι παρασίτῳ τόπος οὗτος	τρία	μόνος ἀγαθὰ κεκτῆσθαι δοκεῖ, εὔοψον
[4, 149]	πόλις παρεῖχεν ἑκατέρῳ τῶν χορῶν	(τρία	πρόβατα καὶ μάγειρον ὑδριαφόρον τε
[4, 171]	τῶν ἄλλων Ἀθηναίων κατὰ τὰ	πάτρια,	ἐψηφίσθαι τῇ βουλῇ ἀφεῖσθαι τοὺς
[4, 157]	ὄντα τὸ γένος κατὰ τὰ	πάτρια	ἰχθύων ἀπεχομένους ποιῆσαι τοὺς Ἀχαιοὺς
[4, 158]	ὁ σκηνικὸς οὗτος φιλόσοφος· Ἀρκεῖ	μετρία	βιοτά μοι σώφρονος τραπέζης, (τὸ
[4, 159]	γαστρὸς βορᾷ τὸ χρηστὸν εἶναι,	μέτρια	δ´ ἐξαρκεῖν ἔφη. (Οὐκ ἦν
[4, 145]	καὶ χῆνες καὶ ἀλεκτρυόνες. Καὶ	μέτρια	μὲν αὐτῶν παρατίθεται ἑκάστῳ τῶν
[4, 165]	τἄρ´ ἐστὶν οὐ κακῶς ἔχον,	τἀλλότρια	δειπνεῖν τὸν καλῶς εὐδαίμονα. (γελασάντων
[4, 171]	ἂν ἡ βουλὴ ἄγῃ τὰ	Ἀπατούρια	μετὰ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων κατὰ
[4, 170]	Περὶ τοὐπτάνιον οὐ γίνεθ´ ἡ	σκευωρία·	τραπεζοποιός ἐστ´ ἐπὶ τοῦ διακονεῖν.
[4, 176]	ἀνειληφότες ἰῷ καὶ ῥύπῳ κεκρυμμένα,	πετάσια	δ´ ἐπιτεθειμένοι καὶ προσκόπια σκιὰν
[4, 128]	τε Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως δεῖπνον	Ἀφροδίσια	ἐπιτελοῦντος Ἀθήνησι καὶ τὸ Πτολεμαίου
[4, 146]	ἀνηλίσκετο εἰς τὸ δεῖπνον τάλαντα	τετρακόσια.	Γίνεται δὲ ταῦτα Ἰταλικοῦ (νομίσματος
[4, 146]	τὴν Ξέρξεω στρατιὰν καὶ δειπνίσασι	τετρακόσια	τάλαντα ἀργυρίου Ἀντίπατρος (τῶν ἀστῶν
[4, 183]	δ´ οὐ πρὸ πολλοῦ τετελεύτηκε)	δημοσίᾳ	ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ τριγώνῳ ἐπικαλουμένῳ
[4, 168]	αὐτούς. Καὶ Δημόκριτον δ´ Ἀβδηρῖται	δημοσίᾳ	κρίνοντες ὡς κατεφθαρκότα τὰ πατρῷα,
[4, 153]	Καμπανῶν δέ τινες παρὰ τὰ	συμπόσια	μονομαχοῦσι. (Νικόλαος δ´ ὁ Δαμασκηνός,
[4, 155]	ἐν ἄστεσιν ὅσων Σπαρτιάταις μέλει	συμπόσια	οὐδ´ ὁπόσα τούτοις ξυνεπόμενα πάσας
[4, 163]	καὶ πάντες αὐτὸν ἐπὶ τὰ	συμπόσια	παρεκάλουν· οὐχ ὥσπερ σύ, κυνικέ,
[4, 143]	δὲ συγκρίνων τὰ τῶν Ἑλλήνων	συμπόσια	πρὸς τὰ παρὰ Πέρσαις φησίν·
[4, 149]	Ὅταν δὲ τοῖς ἥρωσι θύωσι,	βουθυσία	μεγάλη γίνεται καὶ ἑστιῶνται πάντες
[4, 156]	τὴν πόλιν ἐθεασάμην περὶ τὰ	Διονύσια	μεθύουσαν. Ἐν Λακεδαίμονι οὐκ ἔστ´
[4, 156]	εὐθὺς ἐπιθείη καὶ οὐδ´ ἂν	Διονύσια	πρόφασιν ἔχοντ´ αὐτὸν ῥύσαιτο, ὥσπερ
[4, 143]	πρεσβυτέροις ἐὰν βούλωνται πλεῖον πιεῖν	ἐξουσία	δέδοται. Ἀπὸ δὲ τῆς τραπέζης
[4, 164]	Δεῖξον τί ἐστι πρῶτον. {ΗΡ.	Ὀψαρτυσία,	ὥς φησι τοὐπίγραμμα. {ΛΙΝ. Φιλόσοφός
[4, 159]	ἔχειν. Τοιαύτη τις ἦν ἡ	φιλοχρηματία	παρὰ τοῖς τότε· περὶ ἧς
[4, 151]	οὕτως ἐδωρήσατο προπίνων καὶ ἄλλος	ἱμάτια	τῇ γυναικί, καὶ Τιμασίων προπίνων
[4, 162]	γὰρ οὕτως ἔχειν (Περσαῖον Ζήνωνος	οἰκετιᾶ.	Ἦν γὰρ ὄντως οἰκέτης γεγονὼς
[4, 150]	δίδοσθαι. (Τίς δὲ ἡ τούτων	αἰτία	Οὐλπιανὸς ἡμᾶς διδάσκειν δίκαιος. (Λυκέας
[4, 143]	Βάδιζ´ ἐπὶ δεῖπνον εἰς τὰ	φιδίτια·	ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ, φόρει τοὺς
[4, 140]	δ´ εἰς τὰ τῶν ἀνδρῶν	φιδίτια	κομίζουσι, σκευοποιεῖται ἔκ τινων ζῴων
[4, 142]	αὐτῶν· ~Λακεδαιμόνιοι εἰς μὲν τὰ	φιδίτια	οὐκ ἤρχοντο κατὰ τὸ πάτριον
[4, 162]	ἐφ´ ἧς ἐπεγέγραπτο Περσαῖον Ζήνωνος	Κιτιᾶ,	πεπλανῆσθαι εἶπε τὸν ἐπιγράψαντα· δεῖν
[4, 145]	δυναστείᾳ οὖσιν ἁθρόα πάντα τὰ	σιτία	ἐπὶ τὴν τράπεζαν, παρατίθεται· ἐπειδὰν
[4, 145]	ἀργύριον λαμβάνουσιν, οὕτως οὗτοι τὰ	σιτία	παρὰ τοῦ βασιλέως εἰς ὑπόλογον
[4, 149]	πᾶσι τράπεζαν παρασκευάζουσι καὶ τὰ	σιτία	πᾶσιν εἰς τὸ μέσον παρατιθέασι
[4, 143]	Λύττιοι συνάγουσι μὲν τὰ κοινὰ	συσσίτια	οὕτως. Ἕκαστος τῶν γινομένων καρπῶν
[4, 172]	μέλι, σεμίδαλιν, ᾠά· πάντα γὰρ	τἀναντία	νῦν ἐστιν· ὁ μάγειρος γὰρ
[4, 150]	εὐτελεστέρας. Τίνα δ´ ἦν τὰ	Αἰγύπτια	δεῖπνα Πρωταγορίδης ἐν τῷ αʹ
[4, 138]	δ´ ἐν βʹ Πολιτείας οὕτως	ἑστιᾷ	τοὺς αὑτοῦ νεοπολίτας, γράφων· Ἄνευ
[4, 150]	Ἐὰν δέ τις Ναυκρατιτῶν γάμους	ἑστιᾷ,	ὡς ἐν τῷ γαμικῷ νόμῳ
[4, 168]	ἵπποις Παναθήναια ὡς ὁ πατὴρ	εἱστία	τοὺς ἑταίρους, συνελθόντων εἰς τὸ
[4, 169]	συνώνυμος τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς	Βοιωτία	μιχθεῖσα κοίλοις ἐν βυθοῖσι κακκάβης
[4, 168]	Ἀπικίου τοῦ καὶ αὐτοῦ ἐπὶ	ἀσωτίᾳ	διαβοήτου ἐν τοῖς πρώτοις εἰρήκαμεν.
[4, 166]	δὲ ταύτῃ ἐχρήσατο· (Καὶ τοσοῦτον	ἀσωτίᾳ	καὶ πλεονεξίᾳ διενήνοχε τοῦ δήμου
[4, 168]	τῶν ἱστοριῶν, Ἀπίκιόν τινα ἐπὶ	ἀσωτίᾳ	πάντας ἀνθρώπους ὑπερηκοντικέναι. Οὗτος δ´
[4, 160]	οὗ τὰ νῦν μέμνησαι, ἐν	Νεκυίᾳ	μνημονεύει οὕτως· (Ἴθακος Ὀδυσσεύς, τοὐπὶ
[4, 143]	τὰ βέλτιστα τῶν παρακειμένων ἡ	προεστηκυῖα	τῆς συσσιτίας γυνὴ φανερῶς ἀφαιροῦσα
[4, 157]	ἡ θεατροτορύνη Μέλισσα καὶ ἡ	κυνάμυια	Νίκιον· αὗται δ´ ἦσαν τῶν
[4, 184]	ἡ βίβλος, ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἱκανὸν	εἰληφυῖα	μῆκος.
[4, 143]	τρεῖς ἢ τέτταρας τῶν δημοτικῶν	προσειληφυῖα	πρὸς τὰς ὑπηρεσίας. Ἑκάστῳ δ´
[4, 170]	οὐδ´ ἂν λέγων λέξαιμι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΑ'	(ΗΔΥΣΜΑΤΩΝ δὲ κατάλογον Ἄλεξις ἐποιήσατο
[4, 148]	νεβρίδας καὶ παντοδαπὰ (ἄλλ´ ἀθύρματα	Διονυσιακὰ	ἐξαρτήσαντα μετὰ τῶν φίλων ἐξ
[4, 150]	ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς προκρίνων τὰ	Αἰγυπτιακὰ	δεῖπνα τῶν Περσικῶν Αἰγυπτίων ἐπιστρατευσάντων,
[4, 147]	(πυριων τε στεγναι βύσται μέγαθος	κακὰ	κακκάβου γλυκυου ὀξιος ὀμφαλὸς θοίνας
[4, 161]	τῇ χαράδρᾳ τρώγοντες ἅλιμα καὶ	κακὰ	τοιαῦτα συλλέγοντες ἐν τῷ κωρύκῳ.
[4, 132]	ἐστιν Ἀττικὴ (ὥσπερ ξενική· παρέθηκε	πίνακα	γὰρ μέγαν ἔχοντα μικροὺς πέντε
[4, 132]	ἔχεις; {Β. Ὄστρεια πολλά. {Α.	Πίνακά	μοι τούτων παραθήσεις αὐτὸν ἐφ´
[4, 146]	ἠγορασμένον (δραχμῶν ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν	δέκα,	αὐλητρίδας δὲ καὶ μύρον καὶ
[4, 137]	εἴ μοι δέκα μὲν χεῖρες,	δέκα	δὲ στόματ´ εἶεν, γαστὴρ δ´
[4, 137]	θείου ἀπεχοίμην Οὐδ´ εἴ μοι	δέκα	μὲν χεῖρες, δέκα δὲ στόματ´
[4, 151]	τε ἀργυρᾶν καὶ κοπίδα ἀξίαν	δέκα	μνῶν. Γνήσιππος δέ τις Ἀθηναῖος
[4, 132]	θρυμματίδα γλυκεῖαν, ὃ δὲ κόγχας	δέκα,	ὃ δ´ ἀντακαίου μικρόν. Ἐν
[4, 141]	ἔτι δὲ εἰς ὀψωνίαν περὶ	δέκα	τινὰς Αἰγιναίους ὀβολούς. Σφαῖρος δ´
[4, 136]	ἕψων, Ἀττικῷ ἐν κεράμῳ πέττων	τρισκαίδεκα	μῆνας. Αὐτὰρ ἐπεὶ δόρποιο μελίφρονος
[4, 136]	δέ τις ἐκ Σαλαμῖνος ἄγεν	τρισκαίδεκα	νήσσας, λίμνης ἐξ ἱερῆς, μάλα
[4, 141]	ἡμιμέδιμνα Ἀττικά, οἴνου δὲ χοεῖς	ἕνδεκά	τινας ἢ δώδεκα, παρὰ δὲ
[4, 172]	αὐλητρίδες ἔχουσι μισθὸν καὶ μάγειροι	δώδεκα	καὶ δημιουργοὶ μέλιτος αἰτοῦσαι σκάφας.
[4, 145]	συμπόται αὐτῷ εἰσιν ὡς μάλιστα	δώδεκα.	Καὶ ὅταν δειπνήσωσιν, ὅ τε
[4, 169]	οὕτως· Ζωμήρυσιν φέρ´, οἶς´ ὀβελίσκους	δώδεκα,	κρεάγραν, θυίαν, τυροκνῆστιν παιδικήν, στελεόν,
[4, 141]	δὲ χοεῖς ἕνδεκά τινας ἢ	δώδεκα,	παρὰ δὲ ταῦτα τυροῦ σταθμόν
[4, 147]	καὶ διαχρύσοις ἐμπεπετασμένοι ὕφεσι. Καὶ	δώδεκα	τρίκλινα διαστρώσασα ἐκάλεσε τὸν Ἀντώνιον
[4, 135]	οὐκ οἶος· ἅμα τῷ γε	δυώδεκα	σαργοὶ ἕποντο. Κυανόχρως δ´ ἀμίας
[4, 156]	κωμῳδιοποιὸν Δίφιλον· Κεστρεὺς ἂν εἴην	ἕνεκα	νηστείας ἄκρας. Ἐπελάθεσθε δὲ καὶ
[4, 128]	τὰ ἐν αὐτῇ γεγραμμένα διατριβῆς	ἕνεκα	νῦν καὶ ψυχαγωγίας. (Ἐν Μακεδονίᾳ,
[4, 151]	ἔχοντας (διδόναι τῷ βασιλεῖ τιμῆς	ἕνεκα,	τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι διδόναι
[4, 149]	ἀπομαγδαλίαν ἕκαστος ἀπέφερε, τοῦτο ποιοῦντες	ἕνεκα	τῶν ἐν ταῖς ἀμφόδοις γινομένων
[4, 135]	κεφαλὴ θαλαμηιάδαο νόσφιν ἀφειστήκει, κεχολωμένη	οὕνεκα	τευχέων αἰρομένων· τὸ δὲ πῆμα
[4, 133]	γογγυλίδος ῥίζας καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν	ἦκα	καθηράμενος λεπτουργέας, ἠελίῳ δὲ αὐήνας
[4, 174]	οὖν καὶ τὴν αὑτοῦ διδάξαι	γυναῖκα	Θαίδα. Τρύφων δ´ ἐν τρίτῳ
[4, 159]	σὺ δὲ τράπεζαν φέρε καὶ	κύλικα	κἀντραγεῖν, ἵν´ ἥδιον πίω. {Β.
[4, 154]	ἕκτῃ ἱστοριῶν Ἤσκουν, φησί, τὰ	πολεμικὰ	οἱ Μαντινεῖς καὶ Ἀρκάδες, τήν
[4, 156]	ἐστίν, ὦ πάτερ, κομιδῇ μεσημβρία,	ἡνίκα	γε τοὺς νεωτέρους δειπνεῖν χρεών.
[4, 162]	(καὶ) πῶς ταῖς ἐπιχύσεσι χρηστέον	πηνίκα	τε εἰσακτέον τοὺς ὡραίους καὶ
[4, 173]	καλεῖ τοὺς Δηλίους διὰ τούτων·	Φοίνικα	μεγάλου κύριον βαλλαντίου ναύκληρον ἐν
[4, 175]	εἶναι, ὡς καὶ τὸν καλούμενον	λυροφοίνικα	σαμβύκην. Τοῦτο δὲ τὸ ὄργανον
[4, 142]	ἅπαντας. Διακωμῳδῶν δ´ Ἀντιφάνης τὰ	Λακωνικὰ	δεῖπνα ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι
[4, 171]	καὶ ἀγοραστὴν τὸν τοιοῦτον ἐθέλοιμεν	προῖκα	λαβεῖν; Παρὰ δὲ Μενάνδρῳ ἐστὶ
[4, 169]	ξυναντᾷ τις, λαλῆσαι μηδὲ ἕν.	(ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ	δὲ ΣΚΕΥΗ καταριθμεῖται Ἀνάξιππος ἐν
[4, 164]	κληθέντες; Ἦ ὡς εἰς ἀσώτιον	μαγειρικὰ	σκεύη καταλέγειν μαθησόμενοι; Ἤ ὡς
[4, 165]	δ´ ἐστίν, ἄνδρες φίλοι, τὰ	μαγειρικὰ	σκεύη; Τούτων γὰρ ἐμνημονεύσατ´ ἐν
[4, 145]	δ´ ὁ Κυμαῖος ὁ τὰ	Περσικὰ	συγγράψας ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν
[4, 131]	δ´ ἐν Κενταύρῳ διαπαίζων τὰ	Ἀττικὰ	δεῖπνά φησι· Μάγειρ´, ὁ θύων
[4, 137]	δ´ ἐν Συντρέχουσιν ἐπισκώπτων τὰ	Ἀττικὰ	δεῖπνά φησιν· Ἔγωγε δύο λαβεῖν
[4, 141]	μὲν ὡς τρία μάλιστα ἡμιμέδιμνα	Ἀττικά,	οἴνου δὲ χοεῖς ἕνδεκά τινας
[4, 132]	μαγείρῳ τοῦτο γάρ. Οἷον τὰ	νησιωτικὰ	ταυτὶ ξενύδρια, ἐν προσφάτοις ἰχθυδίοις
[4, 163]	θηρίου ὄντος· ἅπας δὲ ἰχθὺς	σάρκα	φιλεῖ βροτέην, ἄν που περικύρσῃ·
[4, 134]	ἴδω τὸν ἀνόσιον (βαυκιζόμενον τὰ	λευκά	τ´ ἀναβάλλονθ´ ἅμα, ἥδιστ´ ἂν
[4, 131]	νάρκαι, ῥίνης τεμάχη, σχαδόνες, βότρυες,	σῦκα,	πλακοῦντες, μῆλα, κράνειαι, ῥόαι, ἕρπυλλος,
[4, 139]	καὶ) φύσκης τόμον καὶ τραγήματα	σῦκά	τε ξηρὰ καὶ κυάμους καὶ
[4, 149]	τε δύο καὶ τυροῦ τροφαλὶς	σῦκά	τε ξηρὰ καὶ πλακοῦς καὶ
[4, 164]	ἀναγινώσκει καὶ μέλη πάραυλα κἀκρότητα	κύμβαλα.	(Καὶ μετὰ τὰς καλὰς ταύτας
[4, 153]	κρέα μεληδὸν ὠπτημένα καὶ ἐπιπίνουσι	γάλα	καὶ τὸν οἶνον ἄκρατον. Καμπανῶν
[4, 147]	ξανθόν τ´ ἐπεισῆλθεν μέλι καὶ	γάλα	σύμπακτον, τό κε τυρὸν ἅπας
[4, 136]	λέχος ἡνίκ´ ἔβαινε Δρακοντιάδῃ μεγαθύμῳ.	Σάνδαλα	δ´ αὖ παρέθηκεν ἀειγενῆ ἀθανατάων,
[4, 132]	δεῦσον ὅσα γ´ ἂν παρατιθῇς,	κάθαλα	ποιήσας πάντα κἀσκοροδισμένα. Διὰ γὰρ
[4, 143]	μὴ καταφρόνει μηδ´ ἕτερ´ ἐπιζήτει	καλά·	ἐν τοῖς δ´ ἐκείνων ἔθεσιν
[4, 140]	πολλαὶ κἄρτοι καὶ δωμός τοι	μάλα	ἁδύς, διαρρήδην λέγων μάζας ἐν
[4, 147]	ἐμίν τε μέλοι καὶ τίν,	μάλα	κεν κεχαροίμεθ´. Ἀλλ´ ὅθεν ἐλλίπομεν,
[4, 136]	τρισκαίδεκα νήσσας, λίμνης ἐξ ἱερῆς,	μάλα	πίονας· ἃς ὁ μάγειρος θῆκε
[4, 134]	μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ	μάλα	πολλά, ἃ Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν
[4, 175]	δ´ οὕτως· Οὔτε τοῦ Σιδωνίου	νάβλα	λαρυγγόφωνος ἐκκεχόρδωται τύπος. Καὶ ἐν
[4, 175]	ὑδραυλικὸν τοῦτο ὄργανον τοῦ καλουμένου	νάβλα,	ὅν φησι (Σώπατρος ὁ παρῳδὸς
[4, 150]	παρασκευῆς γενομένης λαμπρᾶς ὁ Αἰγύπτιος	κατεγέλα	ὡς εὐτελῶς τοῦ Πέρσου διαιτωμένου.
[4, 183]	Ἐπίχαρμος ἐν Περιάλλῳ μνημονεύει οὕτως·	Σεμέλα	δὲ χορεύει· καὶ ὑπᾴδει σφιν
[4, 131]	τεμάχη, σχαδόνες, βότρυες, σῦκα, πλακοῦντες,	μῆλα,	κράνειαι, ῥόαι, ἕρπυλλος, μήκων, ἀχράδες,
[4, 137]	αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι καὶ πίονα	μῆλα)	ῥοιαί τε σταφυλαί τε, θεοῦ
[4, 128]	δ´ ἐσθίειν περιεφέρετο πολλὰ καὶ	ποικίλα,	καὶ μετὰ ταῦτα ἀργυροῦς πίναξ
[4, 151]	τοὺς παρ´ αὑτῷ κειμένους ἄρτους	διέκλα	κατὰ μικρὰ καὶ διερρίπτει οἷς
[4, 141]	πολιτείας γράφει· Φέρουσι δὲ καὶ	ἐπάικλα	αὐτοῖς οἱ φιδίται· καὶ τῶν
[4, 141]	δεδειπνηκόσιν ὕστερα περιφέρεται ταῦτα τὰ	ἐπάικλα	καλούμενα. Συμφέρει δ´ ἕκαστος εἰς
[4, 140]	δάφνης φέρειν, ὅπως ἔχωσι τὰ	ἐπάικλα	κάπτειν μετὰ δεῖπνον· γίνεται γὰρ
[4, 140]	γάρ ἐστι καὶ κρέας. Ἀλλ´	ἐπάικλα	μὲν λέγεται ταῦτα, ὄντα οἷον
[4, 140]	καὶ ματτύην φησὶ προσαγορεύεσθαι τὰ	ἐπάικλα.	(Περὶ δὲ τῶν ἐπαίκλων Περσαῖος
[4, 140]	καθῆσθαι, πάντα τοιαῦτα ποιοῦσιν εἰς	ἐπάικλα.	Τὰ ὅμοια ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης.
[4, 140]	τοὺς μὲν εὐπόρους ζημιοῖ εἰς	ἐπάικλα·	ταῦτα δέ ἐστιν μετὰ δεῖπνον
[4, 154]	δὲ παῖδας ἀνήβους ἐρωμένους ἑαυτοῦ.	Ἀλλὰ	γὰρ οὐκ ἠνέσχετο ὁ δῆμος
[4, 140]	ἁπλῆ, καθάπερ ὁ Πολέμων ὑπείληφεν,	ἀλλὰ	διττή· ἣν μὲν γὰρ τοῖς
[4, 176]	καὶ Κώταλον ἢ καὶ Πάκαλον.	Ἀλλὰ	Θέωνα τὸν καλαμαυλήτην εἴπατε χαῖρε
[4, 146]	παρῃτῆσθαι, ἵνα μὴ δὶς πορεύωνται,	ἀλλὰ	καὶ αὐτοὶ τοὺς συνδείπνους ὑποδέχωνται.
[4, 155]	οὐ μόνον οἱ βασιλέως φίλοι,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς. Ἐπεὶ
[4, 167]	Ἀρεοπαγιτῶν καὶ κελευόντων βέλτιον ζῆν,	Ἀλλὰ	καὶ νῦν, εἶπεν, ἐλευθερίως ζῶ.
[4, 150]	κωμῶν καὶ τῶν πόλεων ἀπέλαυον,	ἀλλὰ	καὶ οἱ παριόντες ξένοι ὑπὸ
[4, 167]	ὢν οἰκονόμος οὐ μόνον αὐτός,	ἀλλὰ	καὶ οἱ περὶ αὐτόν· ἁπλῶς
[4, 176]	παρὰ τὰς κρούσεις ἁμαρτήματα γινόμενα,	ἀλλὰ	καὶ περὶ αὐλούς εἰσι μουσικώτατοι
[4, 151]	νῦν πάρεισιν οὐδέν σε προσαιτοῦντες,	ἀλλὰ	καὶ πονεῖν ὑπὲρ σοῦ καὶ
[4, 148]	οὐ μόνον ὠνομάζετο νέος Διόνυσος,	ἀλλὰ	καὶ τὴν Διονυσιακὴν πᾶσαν ἐνδύνων
[4, 161]	ὑμεῖς, ὦ φιλόσοφοι, οὐδὲν ἀσκεῖτε,	ἀλλὰ	καὶ τὸ πάντων χαλεπώτατον λαλεῖτε
[4, 176]	(τοὺς παρθενίους καλουμένους καὶ παιδικούς,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἀνδρείους, οἵτινες καλοῦνται
[4, 138]	τοὺς ἐκ τῆς ἡμεδαπῆς ἀφικνουμένους,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἐπιδημήσαντας τῶν ξένων.
[4, 171]	σιτίοις καὶ ποτοῖς πιστεύων διάγει,	ἀλλὰ	καὶ τούτων ἀντὶ τοῦ ἀπάρχεσθαι
[4, 153]	παρὰ Τυρρηνῶν παραλαβόντες τὸ ἔθος,	ἀλλὰ	κἀν ταῖς ἑστιάσεσιν. Ἐκάλουν γοῦν
[4, 141]	τις ἢ τυρὸς ἢ σῦκον,	ἀλλὰ	κἄν τι λάβωσιν ἐπιδόσιμον, ἰχθὺν
[4, 159]	μεθ´ ὧν μηδὲν τῶν πολυτελῶν,	ἀλλὰ	κἂν τὴν πολυθρύλητον ἔχῃς φακῆν
[4, 139]	οὐδεὶς δ´ ἀπολείπει τὴν θυσίαν,	ἀλλὰ	κενοῦσθαι συμβαίνει τὴν πόλιν πρὸς
[4, 170]	μοι, μηδ´ οὐκ ἔχω. {Β.	Ἀλλὰ	λέγ´ ὅτου δεῖ· λήψομαι γὰρ
[4, 136]	αὔριον οὐκ ἔτι ταῦτα ὄψομαι,	ἀλλά	με τυρῷ δεῖ καὶ μάζῃ
[4, 139]	ἐν ταῖς ἄλλαις θυσίαις ποιοῦσιν,	ἀλλὰ	μετ´ εὐταξίας πολλῆς δειπνήσαντες ἀπέρχονται.
[4, 174]	μουσικήν. Καὶ ὁ Ἀλκείδης ἔφη·	Ἀλλὰ	μὴν καὶ τὸ ὄργανον τοῦτο
[4, 140]	ὠμόν, ζωμός, σῦκον, τράγημα, θέρμος.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ ὀρθαγορίσκοι λέγονται, ὥς
[4, 149]	παρασκευάσῃ ὑπὸ τῶν τιμούχων ζημιοῦται,	ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ τοῖς σιτουμένοις ἐν
[4, 144]	παρατιθέμενος πολλὰ τῶν μετρίως διαιτωμένων.	Ἀλλὰ	ναὶ μὰ Δία, ἔφη ὁ
[4, 166]	ἀλλὰ νῦν· οὐδὲ μύρον εἶχον,	ἀλλὰ	νῦν· καὶ βάψομαι καὶ παρατιλοῦμαι
[4, 166]	ἀλλὰ νῦν· οὐδὲ χλανίδ´ εἶχον,	ἀλλὰ	νῦν· οὐδὲ μύρον εἶχον, ἀλλὰ
[4, 166]	ἐλούμην πεντάκις τῆς ἡμέρας τότ´,	ἀλλὰ	νῦν· οὐδὲ χλανίδ´ εἶχον, ἀλλὰ
[4, 184]	αὐλητικὴν οὐ παρὰ τοῦ τυχόντος,	ἀλλὰ	Προνόμου τοῦ μεγίστην ἐσχηκότος δόξαν.
[4, 141]	οὐδ´ ἀκρασίας γαστρὸς οὕνεκεν κομίζουσιν,	ἀλλὰ	τῆς αὑτῶν ἀρετῆς ἀπόδειξιν τῆς
[4, 168]	ὑπάρχοντα, σκοποῦντες οὐ τί δεδαπάνηται	ἀλλὰ	τί δαπανηθήσεται, οὐδὲ τί περιέσται
[4, 168]	τί δαπανηθήσεται, οὐδὲ τί περιέσται	ἀλλὰ	τί οὐ περιέσται, ἐν τῇ
[4, 173]	γραφόμενος οὐ Δηλίους αὐτοὺς ὀνομάζει,	ἀλλὰ	τὸ κοινὸν τῶν Ἐλεοδυτῶν ἐπῃτιάσατο.
[4, 182]	ὁ Ἀνακρέων. (Οἶδα δὲ καὶ	ἄλλα	γένη αὐλῶν τραγικῶν τε καὶ
[4, 128]	πίνακι τοῖς κατόπιν διεδίδου παισίν.	Ἄλλα	δ´ ἐσθίειν περιεφέρετο πολλὰ καὶ
[4, 136]	ἔδοξεν· ἐπεὶ δ´ ορμαινον ἐπ´	ἄλλα.	(Κεῖτο δέ τις βατάνη, ἧς
[4, 139]	δείπνοις οὔτε ἄρτον εἰσφέρουσιν οὔτε	ἄλλα	πέμματα καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα
[4, 172]	(Σασαμίδας χόνδρον τε καὶ ἐγκρίδας	ἄλλα	τε πέμματα καὶ μέλι χλωρόν.
[4, 146]	ἄβρωτα τοῖς θεοῖς ἐπιθέντες αὐτοὶ	τἄλλα	καταπίνουσι. (Φιλόξενος δ´ ὁ Κυθήριος
[4, 148]	μέδιμνον καὶ τυροῦ πεντάμνουν καὶ	τἄλλα	τὰ πρὸς τὴν ἄρτυσιν τῶν
[4, 132]	Τί οὖν ἔχεις; {Β. Ὄστρεια	πολλά.	{Α. Πίνακά μοι τούτων παραθήσεις
[4, 134]	ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ μάλα	πολλά,	ἃ Ξενοκλῆς ῥήτωρ ἐν Ἀθήναις
[4, 135]	ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι.	Πολλὰ	δ´ ἄναντα κάταντα κατὰ στέγος
[4, 130]	Πᾶνες καὶ Ἑρμαῖ καὶ τοιαῦτα	πολλὰ	εἴδωλα ἀργυροῖς δᾳδουχοῦντα λαμπτῆρσι. Θαυμαζόντων
[4, 151]	ἄρτοι μὲν ὀλίγοι, κρέα δὲ	πολλὰ	ἐν ὕδατι καὶ ὀπτὰ ἐπ´
[4, 157]	εʹ Φιλιππικῶνφησι· Τὸ γὰρ ἐσθίειν	πολλὰ	καὶ κρεαφαγεῖν τοὺς μὲν λογισμοὺς
[4, 147]	χύδαν ἤδη δὲ παρεβάλλετο θερμὰ	πολλὰ	καὶ μαλακοπτυχέων ἄρτων. Ὁμοσύζυγα δὲ
[4, 128]	παισίν. Ἄλλα δ´ ἐσθίειν περιεφέρετο	πολλὰ	καὶ ποικίλα, καὶ μετὰ ταῦτα
[4, 153]	τις ἑψήσειε χόνδρον, ἔπειτα ὄψα	πολλὰ	κεχειρουργημένα ταῖς Ἰνδικαῖς σκευασίαις. Γερμανοὶ
[4, 172]	τῆς παρ´ Αἰγυπτίοις ἀνθρωποθυσίας διηγεῖται,	πολλὰ	μὲν ἐπιθεῖναι λέγων πέμματα, Πολλὰς
[4, 151]	οὐκ ἀλλοτρίως ἧς προῄρητο φιλοσοφίας	πολλὰ	παρὰ πολλοῖς ἔθιμα καὶ νόμιμα
[4, 150]	τῶν λοιπῶν κτηνῶν ἑκάστης ἡμέρας	πολλά,	πίθους τε οἴνου παρεσκευάσθαι καὶ
[4, 157]	δυσώδης οὗτος ηρος ἀνθίαν, ὃν	πολλὰ	ταῖς κίχλαις ἤδη λέγει. Γέλωτος
[4, 144]	τῆς ἡδονῆς μειονεκτεῖ ὁ παρατιθέμενος	πολλὰ	τῶν μετρίως διαιτωμένων. Ἀλλὰ ναὶ
[4, 161]	χεῖρα, καθάπερ αἱ γυναῖκες, κατέφαγε	πάμπολλα	καὶ ταχύτατα, ἐξὸν κατὰ τὸν
[4, 140]	καὶ καμματίδας μὲν προσαγορεύεσθαι τὰ	φύλλα,	αὐτὰ δὲ τὰ ψαιστὰ κάμματα.
[4, 140]	ἔθος ἦν τοῖς πάλαι καὶ	φύλλα	δάφνης τραγηματίζεσθαι Καλλίας ἢ Διοκλῆς
[4, 140]	ἐπιτάττει κάλαμον ἢ στιβάδα ἢ	φύλλα	δάφνης φέρειν, ὅπως ἔχωσι τὰ
[4, 152]	δέ, ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις αἴροντες	ὅλα	μέλη καὶ ἀποδάκνοντες, ἐὰν δὲ
[4, 164]	καινὴν πορίζεται τε τὰ δεῖπν´	ἀσύμβολα.	Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ κέραμος
[4, 148]	Γάιος δὲ ὁ αὐτοκράτωρ (ὁ	Καλλίκολα	προσαγορευθεὶς διὰ τὸ ἐν στρατοπέδῳ
[4, 155]	προσαγορευθέντι ἐν τῷ δείπνῳ πρὸς	ὅπλα	ὠρχοῦντο οὐ μόνον οἱ βασιλέως
[4, 164]	ἡδυλογίας κολάβρους ἀναγινώσκει καὶ μέλη	πάραυλα	κἀκρότητα κύμβαλα. (Καὶ μετὰ τὰς
[4, 131]	τοῖς ἐν Θρᾴκῃ· καίτοι φασὶν	(βουβαυκαλόσαυλα	γενέσθαι· κατὰ τὴν ἀγορὰν μὲν
[4, 140]	γὰρ οὕτω φησί· Κἠπὶ τᾷ	μύλᾳ	δρυφῆται κἠπὶ ταῖς συναικλίαις, οὕτω
[4, 135]	ἐξεπεφύκει Πίνας ἦλθε φέρων καὶ	ἄμυλα	ἠχήεντα, ἃς κατὰ φυκότριχος πέτρης
[4, 173]	καὶ ὄξος καὶ ἔλαιον καὶ	ξύλα	καὶ στρώματα. Ἀριστοτέλης ἢ Θεόφραστος
[4, 182]	Λεσβοθέμιδος ἔχουσαν σαμβύκην. Ἀριστόξενος δ´	ἔκφυλα	ὄργανα καλεῖ φοίνικας καὶ πηκτίδας
[4, 161]	Ἡ δ´ ἑστίασις ἰσχάδες καὶ	στέμφυλα	(καὶ τυρὸς ἔσται· ταῦτα γὰρ
[4, 130]	καὶ Ἑρμαῖ καὶ τοιαῦτα πολλὰ	εἴδωλα	ἀργυροῖς δᾳδουχοῦντα λαμπτῆρσι. Θαυμαζόντων δ´
[4, 131]	Τῶν ἀλαζονευμάτων. {ΠΡ. Καὶ ναὶ	μὰ	Δί´ ὄρνιν τριπλάσιον Κλεωνύμου παρέθηκεν
[4, 175]	Οὐκ οἶδας, ἐμβρόντητε σύ; {Β.	Μὰ	Δία. {Α. Τί φής; Οὐκ
[4, 144]	τῶν μετρίως διαιτωμένων. Ἀλλὰ ναὶ	μὰ	Δία, ἔφη ὁ Σιμωνίδης, ὅσον
[4, 147]	τίν, σαφ´ οἶδα. Εσταδα ναὶ	μὰ	θεοὺς ὑπερμέγεθες τέμαχος θύννου μόλεν
[4, 159]	φακοί. {Α. Μή μοι φακούς,	μὰ	τὸν Δί´· οὐ γὰρ ἥδομαι.
[4, 153]	τοὺς μονομάχους. Καὶ ὃ μὲν	ἅμα	ἐσφάττετο, αὐτοὶ δ´ ἐκρότουν ἐπὶ
[4, 134]	(βαυκιζόμενον τὰ λευκά τ´ ἀναβάλλονθ´	ἅμα,	ἥδιστ´ ἂν ἀναπήξαιμ´ (ἂν αὐτὸν)
[4, 136]	κατέκειντο φάλαγγες Χαιρεφόων δ´ ἐνόησεν	ἅμα	πρόσσω καὶ ὀπίσσω ὄρνιθας γνῶναι
[4, 182]	Ὁπλομάχῳ φησί· Μαγάδι λαλήσω μικρὸν	ἅμα	σοι καὶ μέγα. Οἱ δὲ
[4, 135]	κατὰ δεξιὸν ὦμον. (Τῷ δ´	ἅμα	τεσσαράκοντα μέλαιναι χύτραι ἕποντο, αὐτὰρ
[4, 167]	πεντήκοντα ταλάντων Πυγμαλίωνι τῷ Κιτιεῖ,	(ἅμα	τὸ χωρίον καὶ τὴν αὑτοῦ
[4, 155]	θέλοιεν ἀναλίσκειν, περιελόντες τὸν χρυσὸν	ἅμα	τοῖς ἄλλοις ἐξέβαλλον, ἵνα τῆς
[4, 135]	πελώριος ἱππότα κεστρεὺς οὐκ οἶος·	ἅμα	τῷ γε δυώδεκα σαργοὶ ἕποντο.
[4, 139]	καὶ πρὸς αὐλὸν ᾄδοντες πάσας	ἅμα	τῷ πλήκτρῳ τὰς χορδὰς ἐπιτρέχοντες
[4, 131]	μάραθ´, ᾠά, φακῆ, τέττιγες, ὀποί,	κάρδαμα,	σήσαμα, κήρυκες, ἅλες, πίνναι, λεπάδες,
[4, 157]	ὡς ἡδὺ μὲν μᾶζαν καὶ	κάρδαμα	φαγεῖν πεινῶντι, ἡδὺ δὲ ὕδωρ
[4, 142]	κυάθων καὶ τοῦτο προσνεύσαντι προσεφέρετο.	Ἀκρόαμα	δὲ οὐδὲν οὐδέποτε παρεισεπορεύετο, διετέλει
[4, 170]	γε· πρῶτον μὲν λάβ´ ἐλθὼν	σήσαμα.	{Β. Ἀλλ´ ἔστιν ἔνδον. {Α.
[4, 131]	ᾠά, φακῆ, τέττιγες, ὀποί, κάρδαμα,	σήσαμα,	κήρυκες, ἅλες, πίνναι, λεπάδες, μύες,
[4, 184]	τοῖς Δαιταλεῦσι τὴν περὶ τὸ	πρᾶγμα	τοῦτο σπουδὴν ὅταν λέγῃ· Ὅστις
[4, 152]	ταῖς ἀκολουθούσαις τῶν Κελτῶν μυριάσι	φράγμα	τε ποιεῖν δωδεκαστάδιον τετράγωνον, ἐν
[4, 142]	μὴ παρείη πρεσβεία, τρίκλινον. Καὶ	πρόσταγμα	οὐκ ἐγίνετο δι´ ἐδεάτρου τίς
[4, 158]	Σώφιλος ὁ κωμῳδιοποιός. Στωικὸν δὲ	δόγμα	ἐστὶν ὅτι τε πάντα εὖ
[4, 164]	γε διασκοπῶν ἀπὸ τῶν ἐπιγραμμάτων	ἀτρέμα	τε καὶ σχολῇ. Ὀρφεὺς ἔνεστιν,
[4, 140]	κρέας, λάχανον ὠμόν, ζωμός, σῦκον,	τράγημα,	θέρμος. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ὀρθαγορίσκοι
[4, 172]	μέλι χλωρόν. Ὅτι δὲ τὸ	ποίημα	τοῦτο Στησιχόρου ἐστὶν ἱκανώτατος μάρτυς
[4, 141]	Καρνείων φησὶν ἑορτὴν παρὰ Λακεδαιμονίοις	μίμημα	εἶναι στρατιωτικῆς ἀγωγῆς. όπους μὲν
[4, 128]	χρυσῶν ἑκάστῃ δ´ ἦν τὸ	τίμημα.	(Ἐπεὶ δ´ ἐξέπιον τὰς φιάλας,
[4, 146]	ἐν Μέθῃ τοῦ μεγίστου δείπνου	δαπάνημα	τάλαντον τίθησι λέγων οὕτως· Εἶτ´
[4, 165]	ποτ´ αὐτῷ τοῦ πατρὸς τὸ	μνῆμα,	κατ´ ἐνιαυτὸν ἕνα λίθον ἁμαξιαῖον.
[4, 159]	(ἥκιστα δ´ ὄλβῳ γαῦρος ἦν,	φρόνημα	δὲ οὐδέν τι μεῖζον εἶχεν
[4, 154]	Μαντινείᾳ πρῶτον εὑρέθησαν (Δημέου τὸ	τέχνημα	καταδείξαντος. Ὅτι δὲ ἀρχαῖον ἦν
[4, 135]	οὕνεκα τευχέων αἰρομένων· τὸ δὲ	πῆμα	θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισι. (Ῥίνη δ´,
[4, 154]	ὁπότε δὲ παροξύνεται, τὸ μάχεσθαι	ῥῆμα	περιέχει, ὡς ἐν τῷ πυγμάχος,
[4, 160]	οἷς ἔθος ἐστίν, ἡνίκ´ ἂν	προτέρημά	τι ἐν τοῖς πολέμοις λάβωσι,
[4, 175]	λύρᾳ μοναύλοις τε χειμωντεως ναος	στέρημα	κωμασάσης. Ἀραρὼς δ´ ἐν Πανὸς
[4, 183]	τῆς ἑαυτοῦ τέχνης τουτὶ τὸ	εὕρημα	ἀνέθηκε ἐν Ἀρτέμιδος. Μνημονεύει δ´
[4, 175]	ὁ Κυζικηνὸς ἐν αʹ Ὥρων	(εὕρημα	εἶναι λέγει Ἰβύκου τοῦ Ῥηγίνου
[4, 175]	λέγειν τὸν μόναυλον Ὀσίριδος εἶναι	εὕρημα,	καθάπερ καὶ τὸν καλούμενον φώτιγγα
[4, 184]	φυομένης δάφνης. Τυρρηνῶν δ´ ἐστὶν	εὕρημα	κέρατά τε καὶ σάλπιγγες. Μητρόδωρος
[4, 174]	τῶν ἐμπνευστῶν, Ἀλεξανδρέως ἐστὶν ἡμεδαποῦ	εὕρημα,	κουρέως τὴν τέχνην· Κτησίβιος δ´
[4, 175]	Πύλαι Φοινίκων εἶναι καὶ τοῦτον	εὕρημα.	Λέγει δ´ οὕτως· Οὔτε τοῦ
[4, 177]	δὲ τούτους Φρυγῶν μὲν εἶναι	εὕρημα,	ὀνομάζεσθαι δὲ καὶ σκυταλείας, κατ´
[4, 182]	γινόμενον ἐν Λιβύῃ. Θηβαίων δ´	εὕρημά	φησιν εἶναι Ἰόβας τὸν ἐκ
[4, 175]	ἐν τετάρτῳ θεατρικῆς ἱστορίας Σύρων	εὕρημά	φησιν εἶναι, ὡς καὶ τὸν
[4, 175]	ἔσθ´ ὁ γίγγρας; {Α. Καινὸν	ἐξεύρημά	τι ἡμέτερον, ὃ θεάτρῳ μὲν
[4, 164]	εὖ καὶ ταχέως ἀπετίσατο καὶ	παραχρῆμα.	οὐ μέντοι παρὰ κωφὸν ὁ
[4, 166]	σφόδρ´ εἶ τοῖς νοῦν ἔχουσι	κτῆμα	πολλοῦ τ´ ἄξιον. Ὡς δῆτ´
[4, 171]	γενόμενον, ἐν ᾧ ὥσπερ τι	σύστημα	οἱ προτένθαι εἰσί, (καθάπερ καὶ
[4, 151]	προῄρητο φιλοσοφίας πολλὰ παρὰ πολλοῖς	ἔθιμα	καὶ νόμιμα ἀναγράφων Κελτοί, φησί,
[4, 161]	τινες ἐν τῇ χαράδρᾳ τρώγοντες	ἅλιμα	καὶ κακὰ τοιαῦτα συλλέγοντες ἐν
[4, 151]	πολλὰ παρὰ πολλοῖς ἔθιμα καὶ	νόμιμα	ἀναγράφων Κελτοί, φησί, τὰς τροφὰς
[4, 136]	καὶ ὀπίσσω ὄρνιθας γνῶναι καὶ	ἐναίσιμα	σιτίζεσθαι. (Ἤσθιε δ´ ὥστε λέων,
[4, 174]	περὶ ὀνομασιῶν (ἐστὶ δὲ τὸ	σύγγραμμα	περὶ αὐλῶν καὶ ὀργάνων) συγγράψαι
[4, 184]	ὀλίγοι. Ὁ δ´ Εὐφράνωρ καὶ	σύγγραμμα	περὶ αὐλῶν κατέλιπεν· ὁμοίως δὲ
[4, 144]	περὶ βασιλείας (εἰ γνήσιον τὸ	σύγγραμμα·	πολλοὶ γὰρ αὐτό φασιν εἶναι
[4, 162]	ταύτης πραγματείας τοιοῦτον ἔχουσι τὸ	ἐπίγραμμα	συμποτικῶν διαλόγων. (Κτησίβιος δ´ ὁ
[4, 164]	πρῶτον. {ΗΡ. Ὀψαρτυσία, ὥς φησι	τοὐπίγραμμα.	{ΛΙΝ. Φιλόσοφός τις εἶ, εὔδηλον,
[4, 169]	{Β. Τίνα λέγεις; {Α. Καρύστου	θρέμμα,	γηγενής, ζέων— {Β. Εἶτ´ οὐκ
[4, 149]	εἰς τὸ κοινὸν ζωμὸς καὶ	περίκομμα,	πρόσχερα δὲ ἑκάστῳ δύο κρέα.
[4, 136]	ἐόντες. Μύραιναν δ´ ἐπέθηκε φέρων,	προκάλυμμα	τραπέζης, ζώνην θ´, ἣν φορέεσκεν
[4, 131]	ὄρνιν τριπλάσιον Κλεωνύμου παρέθηκεν ἡμῖν·	ὄνομα	δ´ ἦν αὐτῷ φέναξ. Ἀναξανδρίδης
[4, 154]	ἑστᾶσιν. Ἔοικεν δὲ πεποιῆσθαι τὸ	ὄνομα	οὐκ ἐκ τοῦ μάχη, ἀλλ´
[4, 174]	οὐκ οἶδα εἰ περὶ τὸ	ὄνομα	σφάλλεται. Ὁ μέντοι Ἀριστόξενος προκρίνει
[4, 151]	ἔκειντο. Ἀρκὰς δέ τις Ἀρύστας	ὄνομα,	φαγεῖν δεινός, τὸ μὲν διαρριπτεῖν
[4, 146]	ἡμέρῃ τῇ ἐγένετο ὁ βασιλεύς.	Οὔνομα	δὲ τῷ δείπνῳ Περσιστὶ μὲν
[4, 166]	πολλὴν ταύτην ἀσωτίαν καὶ κιναιδίαν	τοὔνομα	αὐτοῦ παρέλιπε Δημοσθένης ἐν τῷ
[4, 174]	τὴν τέχνην· Κτησίβιος δ´ αὐτῷ	τοὔνομα.	(Ἱστορεῖ δὲ τοῦτο Ἀριστοκλῆς ἐν
[4, 169]	εἴποις λοπάδ´. {Β. Ἐμοὶ δὲ	τοὔνομα	οἴει διαφέρειν, εἴτε κάκκαβόν τινες
[4, 149]	νῦν ἡ Διονυσιακὴ σύνοδος ἔχει	τοὔνομα	τοῖς ἐσθίουσι τῶν νέων ἀνδρικώτερον
[4, 147]	ἐσῆλθε καὶ ὀσφὺς καὶ μινυρίγματα	θερμά.	Καὶ κεφάλαιον ὅλον διάπτυχες ἑφθὸν
[4, 147]	τε χύδαν ἤδη δὲ παρεβάλλετο	θερμὰ	πολλὰ καὶ μαλακοπτυχέων ἄρτων. Ὁμοσύζυγα
[4, 152]	πολλοῖς καθ´ αὑτό· καλεῖται δὲ	κόρμα.	Ἀπορροφοῦσι δὲ ἐκ τοῦ αὐτοῦ
[4, 163]	πολλοὶ ἴσασι βροτῶν τόδε θεῖον	ἔδεσμα	οὐδ´ ἔσθειν ἐθέλουσιν, ὅσοι κεπφαττελεβώδη
[4, 159]	δ´ ἐν τῇ ἑαυτοῦ Πολιτείᾳ	νόμισμα	εἶναι νομοθετεῖ ἀστραγάλους. Καλῶς γὰρ
[4, 171]	Δορπία καλουμένη. Εὑρίσκω δὲ καὶ	ψήφισμα	ἐπὶ Κηφισοδώρου ἄρχοντος Ἀθήνησι γενόμενον,
[4, 176]	γενέθλια· τοῦτο γὰρ εἶχεν, πανμαρπᾶν	ηδυσμα	σημανέων. Ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα
[4, 140]	ἐρραμένα. Τὸ δ´ ὅλον ὥσπερ	πολίτευμά	τι τοῦτο δὴ συνίσταται μικρόν.
[4, 130]	εὐδαιμονίζεις τὰς Θεοφράστου θέσεις ἀκούων,	θύμα	καὶ εὔζωμα καὶ τοὺς καλοὺς
[4, 136]	σίζοντας παρέθηκε φέρων, κνίσωσε δὲ	δῶμα.	Τῶν ἔλεγεν δαίνυσθαι· ἐμοὶ δέ
[4, 130]	Θεοφράστου θέσεις ἀκούων, θύμα καὶ	εὔζωμα	καὶ τοὺς καλοὺς ἐσθίων στρεπτούς,
[4, 159]	μονονουχὶ βοῶντες ἀποθνῄσκουσιν· Ὦ χρυσέ,	δεξίωμα	κάλλιστον βροτοῖς, ὡς οὔτε μήτηρ
[4, 129]	Κάρανος αὐτῷ χαρίζεται κενὸν τὸ	ἔκπωμα.	~Ἐπὶ τούτοις χορὸς εἰσῆλθεν ἀνθρώπων
[4, 146]	πεντακισχιλίους μεριζόμεναι ἑκάστῳ ἀνδρὶ γίνονται	ἀνὰ	ἑκατὸν ἑξήκοντα Ἰταλικοῦ νομίσματος. Ὥστ´
[4, 150]	(τε) οἰσυίνων ἐπεβάλλετο σκηνὰς χωρούσας	ἀνὰ	τετρακοσίους ἄνδρας καὶ πλείους ἔτι,
[4, 153]	ἐπὶ τοῦ ἐδάφους ἐν ὑπαίθρῳ	ἀνὰ	χιλίους δειπνίζων. Τὸ δὲ δεῖπνον
[4, 182]	ἔχουσαν σαμβύκην. Ἀριστόξενος δ´ ἔκφυλα	ὄργανα	καλεῖ φοίνικας καὶ πηκτίδας καὶ
[4, 176]	καὶ μοναύλια, κώμων οὐ πολέμων	ὄργανα.	ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Οὐκ ἀγνοῶ δὲ
[4, 139]	καὶ τὸν εἰς τὸν θεὸν	παιᾶνα	οὐκ ᾄδουσιν οὐδ´ ἄλλο τι
[4, 142]	μήθ´ ὑπεραίρειν μήτ´ ἐλλείπειν, ἀλλ´	ἱκανὰ	ἅπασι γίνεσθαι καὶ μὴ προσδεῖσθαι
[4, 148]	τῶν Βακχικῶν ἄντρων γίνεται, ταύτης	τύμπανα	καὶ νεβρίδας καὶ παντοδαπὰ (ἄλλ´
[4, 138]	καὶ τυρὸν καὶ βολβοὺς καὶ	λάχανά	γε οἷα δὴ ἐν ἀγροῖς
[4, 156]	δὲ κυνικοὺς μὲν ἀνακειμένους ἕξ,	ἕνα	δὲ κύνουλκον Καρνεῖον τὸν Μεγαρικόν.
[4, 165]	πατρὸς τὸ μνῆμα, κατ´ ἐνιαυτὸν	ἕνα	λίθον ἁμαξιαῖον. Καὶ σφόδρ´ εὐτελὲς
[4, 165]	Ἀσώτους μὲν γὰρ οἶδα διαβοήτους·	ἕνα	μὲν οὗ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν
[4, 151]	ἑταίρους φίλους εἶναι πιστοὺς καὶ	οὐδένα	ἄκοντα. Καὶ νῦν πάρεισιν οὐδέν
[4, 167]	ἔχω τὴν καλλίστην καὶ ἀδικῶ	οὐδένα	καὶ πίνω Χῖον οἶνον καὶ
[4, 140]	δεῖπνον· γίνεται γὰρ ἄλφιτα ἐλαίῳ	ἐρραμένα.	Τὸ δ´ ὅλον ὥσπερ πολίτευμά
[4, 129]	καὶ ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων	πεπλεγμένα	δοθῆναι, ἐφ´ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν
[4, 142]	καὶ οἱ λοιποί. Τὰ δὲ	παρατιθέμενα	ἐπὶ μὲν τραπεζίου ἦν τοῦ
[4, 170]	Ἔλεγον δὲ καὶ ἐπιτραπεζώματα τὰ	ἐπιτιθέμενα	τῇ τραπέζῃ βρώματα. Πλάτων Μενελάῳ·
[4, 153]	ἑψήσειε χόνδρον, ἔπειτα ὄψα πολλὰ	κεχειρουργημένα	ταῖς Ἰνδικαῖς σκευασίαις. Γερμανοὶ δέ,
[4, 163]	κειραμένη πλοκάμους, θυμὸν ἄχει μεγάλῳ	βεβολημένα,	εἴπερ ἅπασιν (ἁ κακόφρων Τέρψις
[4, 134]	Ἐρίφῳ τῷ κωμικῷ ἐν Αἰόλῳ	εἰρημένα	τάδε· Λόγος γάρ ἐστ´ ἀρχαῖος
[4, 159]	χλευάζουσιν, ἐν νῷ ἔχοντες τὰ	εἰρημένα	Φερεκράτει ἐν Κοριαννοῖ· Φέρε δὴ
[4, 153]	τριακοστῇ, ἄριστον προσφέρονται κρέα μεληδὸν	ὠπτημένα	καὶ ἐπιπίνουσι γάλα καὶ τὸν
[4, 157]	Ἀποβλέψασαι οὖν αὗται εἰς τὰ	παρακείμενα	καὶ θαυμάσασαι ἐγέλων. Καὶ ἡ
[4, 138]	παρασκευὴν μεγαλοπρεπῆ δείπνου ἐκπλαγέντα τὰ	προκείμενα	κελεῦσαι ἐπὶ γέλωτι τοῖς ἑαυτοῦ
[4, 128]	ἐπιδραμοῦμαί σοι τὰ ἐν αὐτῇ	γεγραμμένα	διατριβῆς ἕνεκα νῦν καὶ ψυχαγωγίας.
[4, 132]	ταυτὶ ξενύδρια, ἐν προσφάτοις ἰχθυδίοις	τεθραμμένα	(καὶ παντοδαποῖς, τοῖς ἁλμίοις μὲν
[4, 176]	λογχάρι’ ἀνειληφότες ἰῷ καὶ ῥύπῳ	κεκρυμμένα,	πετάσια δ´ ἐπιτεθειμένοι καὶ προσκόπια
[4, 140]	δεῖπνον μοῖραν, ἀλλ´ οὐδὲ τὰ	διδόμενα	τοῖς φιδίταις μετὰ τὸ δεῖπνον·
[4, 183]	ἃ δὲ γεγάθει πυκινῶν κρεγμῶν	ἀκροαζομένα.	Τὸ δὲ ψαλτήριον, ὥς φησιν
[4, 142]	παρ´ αὐτὸν οὐδὲν καταδεέστερον εἴη	παρασκευαζόμενα.	Πολλῶν δὲ πρεσβειῶν παραγινομένων πρὸς
[4, 167]	ὢν λογίζεσθαι τὰ προσιόντα καὶ	τἀναλισκόμενα	δι´ ἀσχολίαν οὐκ ἠδύνατο. (Ἔπειτα
[4, 176]	τὰ παρὰ τὰς κρούσεις ἁμαρτήματα	γινόμενα,	ἀλλὰ καὶ περὶ αὐλούς εἰσι
[4, 155]	μέλει συμπόσια οὐδ´ ὁπόσα τούτοις	ξυνεπόμενα	πάσας ἡδονὰς κινεῖ κατὰ δύναμιν.
[4, 149]	μόνα δὲ ταῦτα καταναλίσκουσι, τὰ	ὑπολειπόμενα	τοῖς οἰκέταις μεταδιδόντες. ~(Ταῖς δ´
[4, 156]	ἐνθάδε πάντα ὥσπερ τοὺς πυρέσσοντας	περιφερόμενα	ὁρᾶν. Γελασάντων δὲ ἡμῶν ἔφη
[4, 145]	βασιλεῖ χίλια ἱερεῖα τῆς ἡμέρας	κατακοπτόμενα·	τούτων δ´ εἰσὶ καὶ ἵπποι
[4, 147]	πάντα χρύσεα καὶ λιθοκόλλητα περιττῶς	ἐξειργασμένα	ταῖς τέχναις· ἦσαν δέ, φησί,
[4, 132]	ἂν παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας πάντα	κἀσκοροδισμένα.	Διὰ γὰρ τὸ πλῆθος τῶν
[4, 176]	ηδυσμα σημανέων. Ηὔλει δὴ Γλαύκης	μεμεθυσμένα	παίγνια Μουσέων ἢ τὸν ἐν
[4, 140]	εὐτελής· ἄλφιτα γάρ ἐστιν ἐλαίῳ	δεδευμένα,	ἅ φησι Νικοκλῆς ὁ Λάκων
[4, 132]	τὰς δ´ ὀνθυλεύσεις καὶ τὰ	κεκαρυκευμένα	μᾶλλον προσεδέξατ´. Ἀρκαδικὸς τοὐναντίον ἀθάλασσος
[4, 141]	ὕστερα περιφέρεται ταῦτα τὰ ἐπάικλα	καλούμενα.	Συμφέρει δ´ ἕκαστος εἰς τὸ
[4, 129]	ὄστρεα (καὶ κτένες· καὶ ἑκάστῳ	πεπυρωμένα	αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. Μετὰ δὲ
[4, 139]	κομίζουσι γὰρ αἱ τιτθαὶ τὰ	ἄρρενα	παιδία κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον
[4, 166]	τῶν Ταραντίνων σχεδὸν καθ´ ἕκαστον	μῆνα	βουθυτεῖ καὶ δημοσίας ἑστιάσεις ποιεῖται.
[4, 147]	ποτᾶτος ἐς κόρον ᾖμεν ἑταῖροι,	τῆνα	μὲν ἐξαπάειρον δμῶες, ἔπειτα δὲ
[4, 158]	ἵν´ ἐσθίωσιν, αὐτὸς δ´ ἐσθίει	ἵνα	ζῇ. Διογένης τε πρὸς τοὺς
[4, 146]	ἄριστον μόνον διὰ τὸ παρῃτῆσθαι,	ἵνα	μὴ δὶς πορεύωνται, ἀλλὰ καὶ
[4, 141]	ἀεί τι κομίζοντας εἰς μέσον,	ἵνα	πάντες εἰδῶσι τὴν τῆς θήρας
[4, 132]	Ὀψάριον αὐτὸ τοῦτο παραθήσεις μόνον,	ἵνα	ταὐτὰ πάντες, μὴ τὸ μὲν
[4, 155]	χρυσὸν ἅμα τοῖς ἄλλοις ἐξέβαλλον,	ἵνα	τῆς μὲν πολυτελείας οἱ φίλοι
[4, 169]	κακκάβια καὶ λοπάδια καὶ πατάνια	πυκινὰ	ταρβα καὶ οὐδ´ ἂν λέγων
[4, 147]	διαχρύσοις ἐμπεπετασμένοι ὕφεσι. Καὶ δώδεκα	τρίκλινα	διαστρώσασα ἐκάλεσε τὸν Ἀντώνιον μεθ´
[4, 152]	δὲ χαλκοῦς, οἳ δὲ κάνεα	ξύλινα	καὶ πλεκτά. Τὸ δὲ πινόμενόν
[4, 147]	κεν κεχαροίμεθ´. Ἀλλ´ ὅθεν ἐλλίπομεν,	θοίνα	παρέης· ὅτε παλάξαι δύνατ´ ἐπικρατέως
[4, 143]	δὲ Λύττιοι συνάγουσι μὲν τὰ	κοινὰ	συσσίτια οὕτως. Ἕκαστος τῶν γινομένων
[4, 165]	Πάλιν τε εἰπόντος τοῦ Οὐλπιανοῦ·	τίνα	δ´ ἐστίν, ἄνδρες φίλοι, τὰ
[4, 150]	τοιαῦτα καταλιπὼν ἐπεθύμησας θοίνης εὐτελεστέρας.	Τίνα	δ´ ἦν τὰ Αἰγύπτια δεῖπνα
[4, 159]	καὶ κακῶν πραγματείαν νεανίσκον φησί	τινα	ἐκ τῆς Ἰωνίας σφόδρα πλούσιον
[4, 174]	οἶδε. Λέγεται δὲ Πλάτωνα μικράν	τινα	ἔννοιαν δοῦναι τοῦ κατασκευάσματος νυκτερινὸν
[4, 168]	καὶ τεσσαρακοστῇ τῶν ἱστοριῶν, Ἀπίκιόν	τινα	ἐπὶ ἀσωτίᾳ πάντας ἀνθρώπους ὑπερηκοντικέναι.
[4, 157]	τοὺς ἄθλους Ἡρακλέα Εὐρυσθέως θυσίαν	τινὰ	ἐπιτελοῦντος συμπαραληφθέντα καὶ τῶν τοῦ
[4, 140]	καὶ ἄρτους δὲ καὶ ζωμόν	τινα	καθηδυσμένον περιττῶς. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Τίς
[4, 154]	οἳ δὲ οἴνου κεραμίων ἀριθμόν	τινα,	καὶ πιστωσάμενοι τὴν δόσιν καὶ
[4, 141]	παρὰ δὲ ταῦτα τυροῦ σταθμόν	τινα	καὶ σύκων, ἔτι δὲ εἰς
[4, 144]	ὑπὸ τρυφῆς προκηρύττειν τοῖς ἐφευρίσκουσί	τινα	καινὴν ἡδονὴν ἀργυρίου πλῆθος. (Θεόπομπος
[4, 169]	ἥξει τις ἰσοτράπεζος εὐγενής {Β.	Τίνα	λέγεις; {Α. Καρύστου θρέμμα, γηγενής,
[4, 159]	(ὥστε ἱστορῆσθαι πρὸς τῇ τελευτῇ	τινα	μὲν καταπιόντα οὐκ ὀλίγους χρυσοῦς
[4, 132]	(Δίφιλος δ´ ἐν Ἀπολειπούσῃ μάγειρόν	τινα	παράγων ποιεῖ τάδε λέγοντα· Πόσοι
[4, 139]	παμπληθεῖς εἰσέρχονται καὶ τῶν ἐπιχωρίων	τινὰ	ποιημάτων ᾄδουσιν, ὀρχησταί τε (ἐν)
[4, 174]	μᾶλλον τοῖς ἀκούουσι παρέχων ἤ	τινα	τέρψιν μουσικήν. Καὶ ὁ Ἀλκείδης
[4, 166]	πότους ἐστί. Λέγουσι δὲ καί	τινα	τοιοῦτον λόγον οἱ Ταραντῖνοι, τοὺς
[4, 163]	κόμην τε φορῆσαι (καὶ) κατά	τινα	τῦφον τὴν ἐπιτήδευσιν ταύτην εἰσαγαγόντα,
[4, 152]	προθεσμίαν ποτὲ τῆς θοίνης ἀφυστερήσαντά	τινα	τῶν βαρβάρων ποιητὴν ἀφικέσθαι καὶ
[4, 168]	σώμασι· καὶ οἳ ἐκέλευσαν μεταπεμφθῆναί	τινα	τῶν μυλωθρῶν. (Ἐλθόντος δ´ ἐκείνου
[4, 134]	Ἀττικὸν ἔθος (τῆς ὀρχήσεως) κωμῳδεῖ	τινα	τῶν σοφῶν ὡς παρὰ δεῖπνον
[4, 159]	τὸν δὲ ἕτερον ῥαψάμενον εἴς	τινα	χιτῶνα καὶ ἐνδύντα αὐτὸν ἐπισκῆψαι
[4, 137]	εἰσενέγκαντος ὀψοποιοῦ λοπάδα πρὸς ἑτέραν	τινὰ	χρείαν τὸν κέραμον κατᾶξαι πάντα
[4, 140]	δὴ συνίσταται μικρόν. Καὶ γὰρ	ὅντινα	δεῖ πρῶτον κατακεῖσθαι ἢ δεύτερον
[4, 133]	Ἄριστα τούτοις πάντα πιέσω καὶ	πυκνά,	ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται·
[4, 136]	οὐχ ὑπέμεινε, βιάζετο γὰρ ἀδέεσσι·	δάμνα	μιν ζωμός τε μέλας ἀκροκώλιά
[4, 135]	ἑταίρη, ἄντα παρειάων σχομένη ῥυπαρὰ	κρήδεμνα	(Τοὺς δ´ ὁ Κύκλωψ ἐφίλει
[4, 141]	ἀλφίτων μὲν ὡς τρία μάλιστα	ἡμιμέδιμνα	Ἀττικά, οἴνου δὲ χοεῖς ἕνδεκά
[4, 169]	(Πατάνια, σεῦτλον, σίλφιον, χύτρας, λύχνους,	κορίαννα,	κρόμμυ´, ἅλας, ἔλαιον, τρυβλίον. Φιλέταιρος
[4, 174]	τοῖς Ἀλεξανδρεῦσι πολὺς ὁ μόναυλος	ἀλγηδόνα	μᾶλλον τοῖς ἀκούουσι παρέχων ἤ
[4, 133]	οὐ κίτταν, οὐκ ἀηδόν´, οὐ	χελιδόνα,	οὐ τρυγόν´, οὐ τέττιγα. Νικόστρατος
[4, 141]	τὴν συνουσίαν, νομίζοντες καὶ τὸ	πλείονα	τῶν ἱκανῶν παρασκευάζειν περιττὸν εἶναι,
[4, 136]	δὲ σίναπυ κεῖτ´ ἀγχοῦ γλυκὺ	πλείονα	χρυσὸς ὢν ἀπερύκων. Γευσάμενος δ´
[4, 137]	δ´ αὐταῖσιν ἐπῆν ἄπιοι καὶ	πίονα	μῆλα) ῥοιαί τε σταφυλαί τε,
[4, 162]	ὁ Βορυσθενίτης θεασάμενος αὐτοῦ χαλκῆν	εἰκόνα,	ἐφ´ ἧς ἐπεγέγραπτο Περσαῖον Ζήνωνος
[4, 149]	ἔξωθεν προσεισφέρειν τι βρώσιμον ἔξεστι,	μόνα	δὲ ταῦτα καταναλίσκουσι, τὰ ὑπολειπόμενα
[4, 160]	δαιτυμόνες, οὐκ ἀναγινώσκοντες βιβλία ἃ	μόνα	παιδεύει (τούς γε ἐπιθυμοῦντας τῶν
[4, 165]	ἔχον, τἀλλότρια δειπνεῖν τὸν καλῶς	εὐδαίμονα.	(γελασάντων οὖν πάντων ἐπὶ τούτοις
[4, 137]	τοὺς ἀριστεῖς συνάγων πρὸς τὸν	Ἀγαμέμνονα	Φύρετο δ´ ἄλφιτα» φησίν. (Χρύσιππός
[4, 182]	(Τὸν δ´ ἡμίοπον (καὶ τὸν	ἐλάσσονα)	ταχέως ὁ μέγας καταπίνει. Εἰσὶν
[4, 184]	ἀχέων. Ἐν δὲ Φρουροῖς τὸν	ἀλεκτρυόνα	Ἰδαῖον εἴρηκε σύριγγα διὰ τούτων·
[4, 164]	ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι περὶ τὰ	δεῖπνα	ἀεὶ τὸν νοῦν ἔχετε, δέον
[4, 142]	Διακωμῳδῶν δ´ Ἀντιφάνης τὰ Λακωνικὰ	δεῖπνα	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Ἄρχων
[4, 132]	πότερον ἐν ἄστει γίνεται βελτίω	δεῖπνα	ἢ ἐν Χαλκίδι, τὸ προοίμιον
[4, 164]	περιέρχεται τὰς οἰκίας ἐξετάζων ὅπου	δεῖπνα	λαμπρὰ παρασκευάζεται, ὑπὲρ τὸν Ἀθηναῖον
[4, 134]	φίλοι, ὁ Πλούταρχος ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι·	Δεῖπνα	μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροφα καὶ
[4, 148]	ὀφθαλμῶν καὶ τὰ παρὰ Θηβαίοις	δεῖπνα,	περὶ ὧν Κλείταρχος ἐν τῇ
[4, 150]	Τίνα δ´ ἦν τὰ Αἰγύπτια	δεῖπνα	Πρωταγορίδης ἐν τῷ αʹ περὶ
[4, 150]	Αἰγύπτιε, ἀπολέσειαν οἱ θεοί, ὅστις	δεῖπνα	τοιαῦτα καταλιπὼν ἐπεθύμησας θοίνης εὐτελεστέρας.
[4, 150]	τοῖς Αἰγυπτιακοῖς προκρίνων τὰ Αἰγυπτιακὰ	δεῖπνα	τῶν Περσικῶν Αἰγυπτίων ἐπιστρατευσάντων, φησίν,
[4, 131]	ἐν Κενταύρῳ διαπαίζων τὰ Ἀττικὰ	δεῖπνά	φησι· Μάγειρ´, ὁ θύων ἐστὶ
[4, 137]	ἐν Συντρέχουσιν ἐπισκώπτων τὰ Ἀττικὰ	δεῖπνά	φησιν· Ἔγωγε δύο λαβεῖν μαγείρους
[4, 173]	Ὑακινθίδος ἱδρῦσθαι ἥρωας Μάττωνα καὶ	Κεράωνα	ὑπὸ τῶν ἐν τοῖς φιδιτίοις
[4, 163]	χρήσασθαι τὸν Διόδωρον ἱστορεῖ καὶ	τρίβωνα	ἀναλαβεῖν κόμην τε φορῆσαι (καὶ)
[4, 155]	τιμήσας οἷς προσήκει καὶ μονομαχίας	ἀγῶνα	ἔθηκεν, εἰς ὃν κατέβησαν τέσσαρες
[4, 154]	κατέσκηψ´, ἔς τε μονομάχου πάλης	ἀγῶνα	νῦν ἑστᾶσιν. Ἔοικεν δὲ πεποιῆσθαι
[4, 182]	καὶ μαγάδιδας σαμβύκας τε καὶ	τρίγωνα	καὶ κλεψιάμβους καὶ σκινδαψοὺς καὶ
[4, 182]	καὶ τὴν μάγαδιν καὶ τὰ	τρίγωνα	καὶ τὰς σαμβύκας ἀρχαῖα εἶναι.
[4, 176]	Κώταλον ἢ καὶ Πάκαλον. Ἀλλὰ	Θέωνα	τὸν καλαμαυλήτην εἴπατε χαῖρε Θέων.
[4, 164]	ἀποστοματιοῦντες; Κατὰ γὰρ τὸν Σοφοκλέους	Κηδαλίωνά	ἐστε Μαστιγίαι, κέντρωνες, ἀλλοτριοφάγοι. Ὅτι
[4, 164]	μαθησόμενοι; Ἤ ὡς τὸν Διογένους	Κεφαλίωνα	ἀποστοματιοῦντες; Κατὰ γὰρ τὸν Σοφοκλέους
[4, 142]	ὅλην τὴν συνουσίαν, ὅτε τὸν	ἀγκῶνα	ἅπαξ ἐρείσειαν Εἰς δὲ τὴν
[4, 142]	ἐνίους τῶν παραληφθέντων ὀκνεῖν τὸν	ἀγκῶνα	ἐπὶ τὰ προσκεφάλαια ἐρείδειν. ἱ
[4, 168]	νυκτὸς ἑκάστης κατιόντες εἰς τὸν	μυλῶνα	καὶ ἀλοῦντες δύο δραχμὰς ἀμφότεροι
[4, 160]	μήτηρ κέκληκε) κατὰ τὸν σὸν	Τίμωνα	εἶναί Μοι καλός τε μέγας
[4, 162]	πρότερον ἐν τοῖς διαλόγοις πρὸς	Ζήνωνα	διαμιλλώμενος ὡς ὁ σοφὸς πάντως
[4, 184]	τὸν Βαρκαῖον συγγραφέα ἔτι τε	Ἄνδρωνα	ἐν τοῖς Χρονικοῖς τὸν Ἀλεξανδρέα,
[4, 174]	τοῦτο οὐκ οἶδε. Λέγεται δὲ	Πλάτωνα	μικράν τινα ἔννοιαν δοῦναι τοῦ
[4, 159]	δὲ ἕτερον ῥαψάμενον εἴς τινα	χιτῶνα	καὶ ἐνδύντα αὐτὸν ἐπισκῆψαι τοῖς
[4, 173]	τῆς καλουμένης Ὑακινθίδος ἱδρῦσθαι ἥρωας	Μάττωνα	καὶ Κεράωνα ὑπὸ τῶν ἐν
[4, 135]	ἑλόμην χάρμῃ, λαιμὸν δ´ ἄπληστον	ἄμυξα.	Ἦλθε δὲ Νηρῆος θυγάτηρ, Θέτις
[4, 145]	Πέρσαις τοῖς ἐν δυναστείᾳ οὖσιν	ἁθρόα	πάντα τὰ σιτία ἐπὶ τὴν
[4, 148]	ταύτης τύμπανα καὶ νεβρίδας καὶ	παντοδαπὰ	(ἄλλ´ ἀθύρματα Διονυσιακὰ ἐξαρτήσαντα μετὰ
[4, 164]	τραγῳδίαι, Χοιρίλος, Ὅμηρος, Ἐπίχαρμος, συγγράμματα	παντοδαπά.	Δηλώσεις γὰρ οὕτω τὴν φύσιν
[4, 153]	τε στρωμναὶ καὶ ἐκπώματα ἀργυρᾶ	παντοδαπά,	καὶ δούλων πλῆθος εὐπρεπῶν παρέστηκεν
[4, 171]	βρώματα. Πλάτων Μενελάῳ· ~(Ὡς ὀλίγα	λοιπὰ	τῶν ἐπιτραπεζωμάτων. Ἐκάλουν δὲ καὶ
[4, 142]	ἦν τοῦ τυχόντος, (τὰ δὲ	λοιπὰ	ὥστε μήθ´ ὑπεραίρειν μήτ´ ἐλλείπειν,
[4, 147]	~Εἰς δ´ ἔφερον διπλόοι παῖδες	λιπαρῶπα	τράπεζαν (ἄμμ´, ἑτέραν δ´ ἕτεροις,
[4, 141]	δεῖπνον ἅπαντας αὐτοὺς παραπέμπειν, κἂν	ἄρα	ἐλάα τις ἢ τυρὸς ἢ
[4, 182]	ἐν τρίτῳ Πολιτείας φησίν· Οὐκ	ἄρα,	ἦν δ´ ἐγώ, πολυχορδίας γε
[4, 174]	ἐν τοῖς θρήνοις, εἰ μὴ	ἄρα	καὶ ἡ Καρία Φοινίκη ἐκαλεῖτο,
[4, 183]	Οὔ μοι, ἔφη, φαίνεται. ~(Τριγώνων	ἄρα	καὶ πηκτίδων καὶ πάντων ὀργάνων
[4, 182]	ὄργανόν ἐστιν ἐντατὸν καθάπερ καὶ	κιθάρα,	λύρα, βάρβιτον. Εὐφορίων δὲ ὁ
[4, 183]	χορεύει· καὶ ὑπᾴδει σφιν σοφὸς	κιθάρᾳ	παριαμβίδας· ἃ δὲ γεγάθει πυκινῶν
[4, 157]	ὡς ἔλαττον φερόμενοι, καθάπερ ὁ	παρὰ	Ἀντικλείδῃ Ἡρακλῆς. Φησὶ γὰρ οὗτος
[4, 155]	τῷ ιεʹ τοῦ Τρωικοῦ διακόσμου	(Παρὰ	Ἀντιόχῳ, φησί, τῷ βασιλεῖ τῷ
[4, 147]	γλυκυου ὀξιος ὀμφαλὸς θοίνας καλεῖται	παρά	γ´ ἐμὶν καὶ τίν, σαφ´
[4, 146]	τὴν καθ´ ἡμέραν ἔχει τροφήν.	~(Παρὰ	γὰρ τὸν βασιλέα φοιτῶσιν οἱ
[4, 140]	τοῦ συντεταγμένου τοῖς φιδίταις ἀίκλου·	(παρὰ	γὰρ τοῦτο οἶμαι τὴν φωνὴν
[4, 130]	τέτταρα λήψῃ κρέα μίκρ´ ὀβολοῦ.	Παρὰ	δ´ ἡμετέροις προγόνοισιν ὅλους (βοῦς
[4, 150]	οὐ παρατιθεμένων, (πινάκων δὲ περιφερομένων.	(Παρὰ	δὲ Γαλάταις φησὶ Φύλαρχος ἐν
[4, 171]	τὸν τοιοῦτον ἐθέλοιμεν προῖκα λαβεῖν;	Παρὰ	δὲ Μενάνδρῳ ἐστὶ κοινότερον ἐν
[4, 149]	κρατῆρα τὸν αὐτὸν πᾶσι κιρνᾶσι.	(Παρὰ	δὲ Ναυκρατίταις, ὥς φησιν Ἑρμείας
[4, 168]	οἱ ἔφοροι συναναστρέφεσθαι τοῖς νέοις.	Παρὰ	δὲ Ῥωμαίοις μνημονεύεται, ὥς φησι
[4, 141]	χοεῖς ἕνδεκά τινας ἢ δώδεκα,	παρὰ	δὲ ταῦτα τυροῦ σταθμόν τινα
[4, 152]	ζύθος πύρινον μετὰ μέλιτος ἐσκευασμένον,	παρὰ	δὲ τοῖς πολλοῖς καθ´ αὑτό·
[4, 154]	ἐν ἱστορικοῖς ὑπομνήμασιν οὕτω γράφει·	Παρὰ	δὲ τοῖς Ῥωμαίοις προτίθεσθαι πέντε
[4, 152]	ἐνίοτε δὲ ὀλίγον ὕδωρ παραμίγνυται·	παρὰ	δὲ τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος πύρινον
[4, 153]	τῶν προσφάτως καθιερευθέντων ὀπτὰ δαψιλῆ.	(Παρὰ	δὲ Τυρρηνοῖς δὶς τῆς ἡμέρας
[4, 134]	κωμῳδεῖ τινα τῶν σοφῶν ὡς	παρὰ	δεῖπνον ὀρχούμενον λέγων οὕτως· Οὐχ
[4, 131]	ἔσται πολὺ σεμνότερον καὶ λαμπρότερον	παρὰ	δεσποσύνοις (τοῖς ἡμετέροις. Τί γὰρ
[4, 142]	τὴν θυσίαν ἐποίει, διότι τὰ	παρὰ	ἐκείνοις τῶν παρ´ αὐτὸν οὐδὲν
[4, 148]	λαμβάνοντας πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ τὰ	παρὰ	Θηβαίοις δεῖπνα, περὶ ὧν Κλείταρχος
[4, 156]	καὶ μεταδοῦναί σοι βούλομαι τοῦ	παρὰ	Κέβητι τῷ Κυζικηνῷ δείπνου· (προπιὼν
[4, 174]	ἡ Καρία Φοινίκη ἐκαλεῖτο, ὡς	παρὰ	Κορίννῃ καὶ Βακχυλίδῃ ἔστιν εὑρεῖν.
[4, 164]	ἀπετίσατο καὶ παραχρῆμα. οὐ μέντοι	παρὰ	κωφὸν ὁ τυφλὸς ἔοικε λαλῆσαι,
[4, 141]	τὴν τῶν Καρνείων φησὶν ἑορτὴν	παρὰ	Λακεδαιμονίοις μίμημα εἶναι στρατιωτικῆς ἀγωγῆς.
[4, 138]	τῷ παρὰ Ξενοφῶντι κανάθρῳ τοῦ	παρὰ	Λάκωσι καλουμένου δείπνου κοπίδος μνημονεύοντα
[4, 152]	πλεκτά. Τὸ δὲ πινόμενόν ἐστι	παρὰ	μὲν τοῖς πλουτοῦσιν οἶνος ἐξ
[4, 138]	διαίτης μεταλαβεῖν. (Πολέμων ἐν τῷ	παρὰ	Ξενοφῶντι κανάθρῳ τοῦ παρὰ Λάκωσι
[4, 184]	Ἐπαμινώνδαν (τὸν Θηβαῖον αὐλεῖν μαθεῖν	παρὰ	Ὀλυμπιοδώρῳ καὶ Ὀρθαγόρᾳ. καὶ τῶν
[4, 141]	ἀπὸ τούτων ζωμὸς ἱκανὸς ὢν	παρὰ	πᾶν τὸ δεῖπνον ἅπαντας αὐτοὺς
[4, 153]	ἀγόμενος βασιλικῶς, γράφει καὶ ταῦτα·	Παρὰ	Πάρθοις ἐν τοῖς δείπνοις ὁ
[4, 143]	τῶν Ἑλλήνων συμπόσια πρὸς τὰ	παρὰ	Πέρσαις φησίν· Ἡμέρην δὲ Πέρσαι
[4, 154]	ἀντίμαχος, (φιλόμαχον γένος ἐκ Περσέος»	παρὰ	Πινδάρῳ, τηνικαῦτα προπαροξύνεται· ὁπότε δὲ
[4, 141]	τινος κομίζεσθαι, ἐνίοτε δὲ καὶ	παρὰ	πλειόνων, παρ´ αὐτοῖς κατ´ οἶκον
[4, 151]	ἀλλοτρίως ἧς προῄρητο φιλοσοφίας πολλὰ	παρὰ	πολλοῖς ἔθιμα καὶ νόμιμα ἀναγράφων
[4, 160]	τε, οὐκ ἐπιστάμενος ὅτι κόγχος	παρὰ	προτέρῳ μνήμης τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν
[4, 150]	Ξενοφῶν ἐν ζʹ Ἀναβάσεως τὸ	παρὰ	Σεύθῃ διαγράφων συμπόσιον ἐν τούτοις·
[4, 154]	ναυμάχος, αὐτόν σε πυλαμάχε πρῶτον»	παρὰ	Στησιχόρῳ, ὁπλομάχος, τειχομάχος, πυργομάχος. Ὁ
[4, 169]	ἔφη· Τὸ μὲν ἀσώτιον ἔχεις	παρὰ	Στράττιδι ἐν Χρυσίππῳ λέγοντι οὕτως·
[4, 153]	οἶνον ἄκρατον. Καμπανῶν δέ τινες	παρὰ	τὰ συμπόσια μονομαχοῦσι. (Νικόλαος δ´
[4, 176]	συνήθης ὡς τάχιστα ἐλέγχειν τὰ	παρὰ	τὰς κρούσεις ἁμαρτήματα γινόμενα, ἀλλὰ
[4, 163]	Ἅδ´ ἐγὼ ἁ τλάμων Ἀρετὰ	παρὰ	τῇδε κάθημαι Ἡδονῇ, αἰσχίστως κειραμένη
[4, 152]	παρὰ τοὺς ποταμοὺς οἰκοῦντες καὶ	παρὰ	τὴν ἐντὸς καὶ τὴν ἔξω
[4, 139]	καλουμένην Ἄρτεμιν, (ἧς τὸ ἱερὸν	παρὰ	τὴν καλουμένην Τίασσόν ἐστιν ἐν
[4, 141]	τὸ δεῖπνον εἴωθεν ἀεί τι	παρά	τινος κομίζεσθαι, ἐνίοτε δὲ καὶ
[4, 149]	χάριν ἐπὶ χαλκῶν κανῶν τῶν	παρά	τισι καλουμένων μαζονόμων, ἀπὸ τῆς
[4, 167]	μυστηρίων ὄντων ἔθηκεν αὐτῇ θρόνον	παρὰ	τὸ ἀνάκτορον, οἰμώξεσθαι φήσας τοὺς
[4, 145]	καὶ τῶν υἱῶν ἔνιοι. Καὶ	παρὰ	τὸ δεῖπνον ᾄδουσί τε καὶ
[4, 154]	τῶν ἱστοριῶν Κελτοί, φησίν, ἐνίοτε	παρὰ	τὸ δεῖπνον μονομαχοῦσιν. Ἐν γὰρ
[4, 153]	ἑκατὸν τῶν ἱστοριῶν Ῥωμαίους ἱστορεῖ	παρὰ	τὸ δεῖπνον συμβάλλειν μονομαχίας, γράφων
[4, 171]	ἐπὶ τὴν βασιλικὴν καλοῦντες τράπεζαν	παρὰ	τὸ ἐλεόν. Ἀρτεμίδωρος δ´ αὐτοὺς
[4, 145]	ὑπόλογον λαμβάνουσιν. Οὕτω δὲ καὶ	παρὰ	τοῖς ἄλλοις Πέρσαις τοῖς ἐν
[4, 182]	δὲ καλάμινος αὐλὸς τιτύρινος καλεῖται	παρὰ	τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ Δωριεῦσιν, ὡς
[4, 156]	ἐγώ, καὶ ἐν Τάραντι δὲ	παρὰ	τοῖς ἡμετέροις ἀποίκοις πᾶσαν τὴν
[4, 159]	Τοιαύτη τις ἦν ἡ φιλοχρηματία	παρὰ	τοῖς τότε· περὶ ἧς Ἀνάχαρσις
[4, 174]	αὐτῆς πραγματείας Δαίτην ἥρωα τιμώμενον	παρὰ	τοῖς Τρωσίν, οὗ μνημονεύειν Μίμνερμον.
[4, 138]	πρῶτον μὲν δὴ σκηνὰς ποιοῦνται	παρὰ	τὸν θεόν, ἐν δὲ ταύταις
[4, 145]	λαμβάνουσιν, οὕτως οὗτοι τὰ σιτία	παρὰ	τοῦ βασιλέως εἰς ὑπόλογον λαμβάνουσιν.
[4, 184]	φησὶ μαθεῖν τὴν αὐλητικὴν οὐ	παρὰ	τοῦ τυχόντος, ἀλλὰ Προνόμου τοῦ
[4, 152]	δὲ καὶ ἰχθῦς οἵ τε	παρὰ	τοὺς ποταμοὺς οἰκοῦντες καὶ παρὰ
[4, 141]	σταθμὸν ὡς τέταρτον μάλιστα, καὶ	παρὰ	τοῦτο ἕτερον οὐδὲν πλὴν ὅ
[4, 153]	πανηγύρεσι καὶ θεάτροις ἐποιοῦντο Ῥωμαῖοι,	παρὰ	Τυρρηνῶν παραλαβόντες τὸ ἔθος, ἀλλὰ
[4, 153]	βαρβάρου καὶ ὡς πολὺν χρόνον	παρὰ	τῷ Ἀρσάκει διέτριψεν ἀγόμενος βασιλικῶς,
[4, 164]	ἱστορεῖ. Ὑποτίθεται δὲ τὸν Ἡρακλέα	παρὰ	τῷ Λίνῳ παιδευόμενον καὶ κελευσθέντα
[4, 148]	Φιγάλειαν Νομίμων Ὁ κατασταθείς, φησί,	παρὰ	Φιγαλεῦσι σίταρχος ἔφερε τῆς ἡμέρας
[4, 182]	καὶ τοὺς καλουμένους ἐλεφαντίνους αὐλοὺς	παρὰ	Φοίνιξιν ἀνατρηθῆναι. Οἶδα δὲ ὅτι
[4, 135]	Τρίτωνος ἑταίρη, ἄντα παρειάων σχομένη	ῥυπαρὰ	κρήδεμνα (Τοὺς δ´ ὁ Κύκλωψ
[4, 130]	Ἕλληνες μικροτράπεζοι, φυλλοτρῶγες δράσειαν; Ὅπου	τέτταρα	λήψῃ κρέα μίκρ´ ὀβολοῦ. Παρὰ
[4, 139]	ἅπασα δ´ ἐν κινήσει καὶ	χαρᾷ	τῆς θεωρίας ἡ πόλις καθέστηκεν.
[4, 133]	οὐ τέττιγα. Νικόστρατος δ´ ἐν	Ἅβρᾳ·	Πίναξ ὁ πρῶτος τῶν μεγάλων
[4, 161]	ἔτυχον ἄθλιοί τινες ἐν τῇ	χαράδρᾳ	τρώγοντες ἅλιμα καὶ κακὰ τοιαῦτα
[4, 175]	καὶ αὐτοῦ παραστήσομαι μνημονεύοντα ἐλλόγιμον	ἄνδρα.	(Ἐπιχωριάζει γὰρ καὶ ὁ φῶτιγξ
[4, 137]	τῇ πόλει. Μέλλοντα δειπνίζειν γὰρ	ἄνδρα	Θετταλὸν οὐκ Ἀττικηρῶς οὐδ´ ἀπηκριβωμένως
[4, 137]	οὗ δὴ πλεῖστον ἀνὴρ ὑπὲρ	ἄνδρα	πεπώκει. Δεύτεραι αὖτε τράπεζαι ἐφωπλίζοντο
[4, 138]	ἔχοντας. Φασὶ δέ τινες καὶ	ἄνδρα	Συβαρίτην ἐπιδημήσαντα τῇ Σπάρτῃ καὶ
[4, 156]	ἦν, γλαφυρὸν σφόδρα· φακῆς κατ´	ἄνδρα	τρυβλίον μεστὸν μέγα. ~{Β. Πρώτιστον
[4, 129]	μέγεθος χοίρου τινὸς ὀπτοῦ καὶ	σφόδρα	μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν
[4, 159]	φησί τινα ἐκ τῆς Ἰωνίας	σφόδρα	πλούσιον ἐπιδημῆσαι ταῖς Ἀθήναις πορφυρίδα
[4, 172]	Μάγειρ´, ἀηδής μοι δοκεῖς εἶναι	σφόδρα.	Πόσας τραπέζας μέλλομεν ποιεῖν, τρίτον
[4, 156]	Τὸ δειπνάριον ἀνθηρὸν ἦν, γλαφυρὸν	σφόδρα·	φακῆς κατ´ ἄνδρα τρυβλίον μεστὸν
[4, 175]	αὐτό; {Α. Διότι φυλὴν περιμένω	(σφόδρα	φιλονικοῦσαν λαχεῖν τιν´. Οἶδα γὰρ
[4, 174]	τὸ ὑδραυλικὸν δὲ ὄργανον δοκεῖ	κλεψύδρα	εἶναι. Ἐντατὸν οὖν καὶ καθαπτὸν
[4, 171]	πρυτανεῖ´ ὑφελοίατο, (διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν	ἡμέρᾳ	μιᾷ. Μνημονεύει αὐτῶν καὶ Φερεκράτης
[4, 131]	τὴν Κότυος τοῦ Θρᾳκῶν βασιλέως	θυγατέρα,	φησί· (Κἂν ταῦτα ποιῆθ´, ὥσπερ
[4, 155]	αὐτῶν τὴν Κύνναν τὴν Εὐρυδίκης	μητέρα	καὶ τοῖς ἄλλοις τιμήσας οἷς
[4, 174]	οὑτωσί πως λέγων· Ζητεῖται δὲ	πότερα	τῶν ἐμπνευστῶν ἐστιν ὀργάνων ἡ
[4, 133]	ἐν Γήρᾳ φησίν· Ὦ πρεσβῦτα,	πότερα	φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας ἢ
[4, 129]	μεγάλου, ὃς ὕπτιος ἐπέκειτο τὴν	γαστέρα	δεικνὺς ἄνω πλήρη οὖσαν πολλῶν
[4, 163]	τοῦ Ὁμήρου προσκυνεῖς διὰ τὴν	γαστέρα	Ἧς οὐ λαμυρώτερον οὐδέν, (Ὁ
[4, 132]	οὐθέν ἐστι τοῦτο πρὸς τὴν	γαστέρα·	κατέπασα γὰρ τὸ χεῖλος, οὐκ
[4, 158]	ἔλεγεν· Εἴθ´ ἠδυνάμην καὶ τὴν	γαστέρα	τρίψας τῆς πείνης καὶ τῆς
[4, 144]	πολυτελεστέραις παρασκευαῖς τρεφόμενοι τῶν τὰ	εὐτελέστερα	παρατιθεμένων. (Θεόφραστος δ´ ἐν τῷ
[4, 141]	τοιοῦτον. (Εἶτ´ ὀξέως ἤδη δεδειπνηκόσιν	ὕστερα	περιφέρεται ταῦτα τὰ ἐπάικλα καλούμενα.
[4, 166]	τῶν Ταραντίνων ἱστορῶν ἐν τῇ	δευτέρα	καὶ πεντηκοστῇ τῶν ἱστοριῶν γράφει
[4, 153]	διακονεῖσθαι. (Μεγασθένης δ´ ἐν τῇ	δευτέρᾳ	τῶν Ἰνδικῶν τοῖς Ἰνδοῖς φησιν
[4, 149]	τὸ κοινὸν ζωμὸς καὶ περίκομμα,	πρόσχερα	δὲ ἑκάστῳ δύο κρέα. Ἐνόμιζον
[4, 157]	μόνον τε τὸν ἐν τῷ	γήρᾳ	θάνατον ἀσπασίως προσίεσθαι, πεπεισμένους τὴν
[4, 133]	κολυμβάδας καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης γοῦν ἐν	Γήρᾳ	φησίν· Ὦ πρεσβῦτα, πότερα φιλεῖς
[4, 184]	παρ´ ἡμῶν τῶν Ἀλεξανδρέων, Οὐλπιανὲ	ὀνοματοθήρα,	τῶν περὶ τοὺς μοναύλους ἐσπουδακότων.
[4, 170]	ἔχων μάχαιραν, προσέτι περιεζωσμένος. Κἀν	Πονήρᾳ·	Τῆς ὀριγάνου πρώτιστον ὑποθεὶς εἰς
[4, 139]	τόμον καὶ τραγήματα σῦκά τε	ξηρὰ	καὶ κυάμους καὶ φασήλους χλωρούς.
[4, 149]	καὶ τυροῦ τροφαλὶς σῦκά τε	ξηρὰ	καὶ πλακοῦς καὶ στέφανος. Καὶ
[4, 149]	εἰς τὸ μέσον παρατιθέασι καὶ	κρατῆρα	τὸν αὐτὸν πᾶσι κιρνᾶσι. (Παρὰ
[4, 143]	δὲ δούλων ἕκαστος Αἰγιναῖον φέρει	στατῆρα	κατὰ κεφαλήν. Διῄρηνται δ´ οἱ
[4, 171]	τῶν ἱστοριῶν (Πτολεμαῖόν φησι τὸν	Σωτῆρα	ἐδέατρον ἀποδειχθῆναι Ἀλεξάνδρου. Μήποτε δὲ
[4, 149]	ὑδριαφόρον τε καὶ τραπέζας καὶ	βάθρα	πρὸς τὴν καθέδραν καὶ τὴν
[4, 130]	λευκαῖς· καὶ ἀναπετασθεισῶν Ναΐδες ἐφάνησαν	λάθρᾳ	κατὰ μηχανὰς σχασθέντων τῶν φραγμάτων
[4, 168]	γήρως ἐφόδια προκαταναλίσκοντες, (χαίροντες τῇ	ἑταίρᾳ,	οὐ τοῖς ἑταίροις, καὶ τῷ
[4, 183]	Σικυώνιος· μουσικώτατος δ´ ὢν κατὰ	χεῖρα	δίχα πλήκτρου ἔψαλλεν. Πάντων οὖν
[4, 161]	πρόσθε, μεστὴν δ´ ἔνδοθεν τὴν	χεῖρα,	καθάπερ αἱ γυναῖκες, κατέφαγε πάμπολλα
[4, 151]	χαίρειν, λαβὼν δ´ εἰς τὴν	χεῖρα	ὅσον τριχοίνικον ἄρτον καὶ κρέα
[4, 135]	ἐγὼ ἐν πρώτοις ἐπέχον κρατερώνυχα	χεῖρα	οὐδ´ ἔφθην τρώσας μιν, ἄασε
[4, 183]	γαυριῶσα βαρβάρῳ (δίχορδος εἰς σὴν	χεῖρά	πως κατεστάθη. Τῶν δὲ παριαμβίδων
[4, 147]	τόσον, βατὶς δ´ ἐνέης ἰσόκυκλος.	(Μικρὰ	δὲ κακκάβι´ ἦς ἔχοντα τὸ
[4, 151]	αὑτῷ κειμένους ἄρτους διέκλα κατὰ	μικρὰ	καὶ διερρίπτει οἷς αὐτῷ ἐδόκει
[4, 148]	συμπόσιον ἐποίησε φανῆναι τὰ πρῶτα	μικρά,	καὶ πάλιν καὶ ταῦτα ἐδωρήσατο.
[4, 142]	ἔθος· (ὅτε δὲ καὶ παραγένοιντο,	μικρὰ	συμπεριενεχθεῖσι νόμου χάριν παρεσκευάζετο καὶ
[4, 145]	σύνδειπνοι· καὶ ὁ βασιλεὺς ἐκείνους	ὁρᾷ	διὰ τοῦ παρακαλύμματος τοῦ ἐπὶ
[4, 159]	δ´ ἡ Κύπρις τοιοῦτον ὀφθαλμοῖς	ὁρᾷ,	οὐ θαῦμ´ Ἔρωτας μυρίους αὐτὴν
[4, 159]	πένητα δ´ εὐπάτριδ´ οὐδὲ εἷς	ὁρᾷ.	(Ταῦτ´ εἰπὼν ὁ Κύνουλκος, ἐπεὶ
[4, 159]	ἐπαινῶν· οὐ γὰρ ἐν γαστρὸς	βορᾷ	τὸ χρηστὸν εἶναι, μέτρια δ´
[4, 184]	αὐλεῖν μαθεῖν παρὰ Ὀλυμπιοδώρῳ καὶ	Ὀρθαγόρᾳ.	καὶ τῶν Πυθαγορικῶν δὲ πολλοὶ
[4, 167]	ἰκρίον ἔστησε πρὸς τοῖς Ἑρμαῖς	Ἀρισταγόρᾳ	μετεωρότερον τῶν Ἑρμῶν, Ἐλευσῖνί τε
[4, 184]	δ´ ἐν Φοίνικι ἢ Καινεῖ	ἀλέκτορα	τὸν αὐλὸν καλεῖ ἐν τούτοις·
[4, 129]	Κάρανος κελεύει σπυρίδας ἡμῖν καὶ	ἀρτοφόρα	διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθῆναι,
[4, 168]	ἑταίρους, συνελθόντων εἰς τὸ δεῖπνον	λαμπρὰ	μὲν ἦν ἡ παρασκευὴ καὶ
[4, 164]	τὰς οἰκίας ἐξετάζων ὅπου δεῖπνα	λαμπρὰ	παρασκευάζεται, ὑπὲρ τὸν Ἀθηναῖον Χαιρεφῶντα
[4, 164]	εἰσαγαγόντα, ~τῶν πρὸ αὐτοῦ (Πυθαγορικῶν	λαμπρᾷ	τε ἐσθῆτι ἀμφιεννυμένων καὶ λουτροῖς
[4, 147]	οὕτως· Ἀπαντήσασα τῷ Ἀντωνίῳ ἡ	Κλεοπάτρα	ἐν Κιλικίᾳ παρεσκεύασεν αὐτῷ βασιλικὸν
[4, 147]	Ἀντώνιον μεθ´ ὧν ἐβούλετο ἡ	Κλεοπάτρα.	~(Τοῦ δὲ τῇ πολυτελείᾳ τῆς
[4, 158]	λοιδορεῖς. Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Διονύσοις·	Χύτρα	δὲ φακέας ἥψετο. Ἀντιφάνης Ὁμοίαις·
[4, 146]	δόκιμος ἐδαπάνησε· καὶ γὰρ ἐκπώματα	ἀργυρᾶ	καὶ χρυσᾶ καὶ κρατῆρας παρετίθεντο,
[4, 153]	ἀνθιναί τε στρωμναὶ καὶ ἐκπώματα	ἀργυρᾶ	παντοδαπά, καὶ δούλων πλῆθος εὐπρεπῶν
[4, 129]	τὴν διάμετρον ἐν θήκῃ κατακείμενος	ἀργυρᾷ	(πλήρης ἰχθύων ὀπτῶν πάντα γένη
[4, 145]	τοῦ παρακαλύμματος τοῦ ἐπὶ τῇ	θύρᾳ,	ἐκεῖνοι δ´ αὐτὸν οὐχ ὁρῶσιν.
[4, 182]	ἐστιν ἐντατὸν καθάπερ καὶ κιθάρα,	λύρα,	βάρβιτον. Εὐφορίων δὲ ὁ ἐποποιὸς
[4, 175]	Οἴχωκε γὰρ κροτητὰ πηκτίδων μέλη,	λύρᾳ	μοναύλοις τε χειμωντεως ναος στέρημα
[4, 183]	ἐφυμνεῖ πηκτίδος συγχορδίᾳ, καὶ ἐν	Θαμύρᾳ.	Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Δαιταλεῦσι (καὶ
[4, 175]	μοναύλου μνημονεύει Σοφοκλῆς μὲν ἐν	Θαμύρᾳ	οὕτως· Οἴχωκε γὰρ κροτητὰ πηκτίδων
[4, 164]	ἀμφιεννυμένων καὶ λουτροῖς καὶ ἀλείμμασι	κουρᾷ	τε τῇ συνήθει χρωμένων. (Εἰ
[4, 136]	δ´ ἔχε τὸ σκέλος αὐτοῦ,	ὄφρα	οἱ οἴκαδ´ ἰόντι πάλιν ποτιδόρπιον
[4, 158]	ἐλαίαν ἔσθι´, ἀκαλήφην ἔχων. Χειμῶνος	ὥρᾳ	βολβοφακῆν, βαβαί, βαβαί. Βολβοφακῆ δ´
[4, 141]	καὶ ἄρτον καὶ ὧν ἂν	ὥρα	ἐκ τῶν ἀγρῶν (ὅσον εἰς
[4, 172]	ἐπιγραφομένοις εἰρηκότος φέρεσθαι τῇ παρθένῳ	δῶρα	(Σασαμίδας χόνδρον τε καὶ ἐγκρίδας
[4, 148]	ὑπὲρ τὸ θέατρον κατασκευάσαντα σχεδίαν	χλωρᾷ	πεπυκασμένην ὕλῃ, ὥσπερ ἐπὶ τῶν
[4, 171]	τὰ ὄψα ὠνούμενον, νῦν δ´	ὀψωνάτωρα,	ὡς Ξενοφῶν ἐν δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων
[4, 170]	καὶ τὸν ὑπὸ Ῥωμαίων καλούμενον	στρούκτωρα,	παρατιθέμενος ἐκ δράματος Ἀλεξάνδρου ᾧ
[4, 135]	Ὡς δὲ ἴδον Στρατοκλῆ, κρατερὸν	μήστωρα	φόβοιο, (τρίγλης ἱπποδάμοιο κάρη μετὰ
[4, 160]	αὐαλέῃ ἐνὶ κόγχῳ Ἑλλήνων ἡ	πᾶσα	περισσοτρύφητος ὀιζύς. Διαφόρων γὰρ οὐσῶν
[4, 158]	ἐστε τῷ φακίνῳ βρώματι καὶ	πᾶσα	ὑμῶν ἡ πόλις πλήρης ἐστὶ
[4, 139]	ἐφ´ ἁμίλλαις ἁρμάτων ἐζευγμένων πομπεύουσιν,	ἅπασα	δ´ ἐν κινήσει καὶ χαρᾷ
[4, 132]	ἐστι τοῦτο πρὸς τὴν γαστέρα·	κατέπασα	γὰρ τὸ χεῖλος, οὐκ ἐνέπλησα
[4, 131]	ἀχράδες, κνῆκος, ἐλᾶαι, στέμφυλ´, ἄμητες,	πράσα,	γήτειον, κρόμμυα, φυστή, βολβοί, καυλοί,
[4, 137]	φυστὴν δρυπεπεῖς τ´ ἐλάας καὶ	πράσα«	ὑπόμνησιν ποιουμένους τῆς ἀρχαίας ἀγωγῆς.
[4, 148]	τῇ πολυτελείᾳ τῆς ὄψεως ἐκπλαγέντος	ὑπομειδιάσασα	ταῦτ´ ἔφη πάντα δωρεῖσθαι αὐτῷ
[4, 148]	ἡγεμόνων· ὅτε καὶ πολλῷ κρεῖττον	διακοσμήσασα	τὸ συμπόσιον ἐποίησε φανῆναι τὰ
[4, 147]	στρατηγῷ (ἐν Κιλικίᾳ) φησιν οὕτως·	Ἀπαντήσασα	τῷ Ἀντωνίῳ ἡ Κλεοπάτρα ἐν
[4, 147]	ἐμπεπετασμένοι ὕφεσι. Καὶ δώδεκα τρίκλινα	διαστρώσασα	ἐκάλεσε τὸν Ἀντώνιον μεθ´ ὧν
[4, 132]	κατέπασα γὰρ τὸ χεῖλος, οὐκ	ἐνέπλησα	δέ. Τί οὖν ἔχεις; {Β.
[4, 169]	τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς Βοιωτία	μιχθεῖσα	κοίλοις ἐν βυθοῖσι κακκάβης (χλιαίνετ´,
[4, 132]	ὅσῳ δ´ ἐκεῖνος, τοῦτ´ ἐγὼ	ἠφάνισα.	Βούλομαι δέ γ´, ὦ βέλτιστε
[4, 132]	Ἂν Βυζαντίους, ἀψινθίῳ σφιν δεῦσον	ὅσα	γ´ ἂν παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας
[4, 183]	καὶ πηκτίδων καὶ πάντων ὀργάνων	ὅσα	πολύχορδα καὶ παναρμόνια (Ἐστὶν δ´
[4, 144]	καταδάρθοι οὐδ´ ἂν εἴποι τις	ὅσα	πραγματεύονται. (Ἀγησίλαος δὲ διὰ τὸ
[4, 162]	ἄρτων καὶ περὶ τῶν ἄλλων	ὅσα	τε περιεργότερον περὶ φιλημάτων εἴρηκεν
[4, 170]	λύχνους (ἑτοιμάσει, σπονδὰς ποιήσει, τἄλλ´	ὅσα	τούτῳ προσήκει. Ζητητέον δὲ εἰ
[4, 155]	ὅσων Σπαρτιάταις μέλει συμπόσια οὐδ´	ὁπόσα	τούτοις ξυνεπόμενα πάσας ἡδονὰς κινεῖ
[4, 135]	ἀργυρόπεζα, σηπίη εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς	αὐδήεσσα,	ἣ μόνη ἰχθὺς οὖσα τὸ
[4, 157]	οὖν ἐπιρραγέντος παρῆν ἡ θεατροτορύνη	Μέλισσα	καὶ ἡ κυνάμυια Νίκιον· αὗται
[4, 135]	θεὸς αὐδήεσσα, ἣ μόνη ἰχθὺς	οὖσα	τὸ λευκὸν καὶ μέλαν οἶδε.
[4, 163]	ἀλλ´ οὐδὲ ταῖς Μούσαις θύσας.	φυγοῦσα	γοῦν σε καὶ τοὺς σοὶ
[4, 133]	Εἰν ἑνὶ δὲ τρὺξ ὄξεος	ἰκμάζουσα	καὶ ὠμοτέρην ἐπὶ κόρσην ὥριον
[4, 134]	ἔφη, ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα μοι ἔννεπε,	Μοῦσα,	πολύτροφα καὶ μάλα πολλά, ἃ
[4, 157]	φακῆς τὴν σκευήν· εἰς ἣν	ἀποβλέπουσα	συμβουλεύσαιμ´ ἂν ὑμῖν κατὰ τὸν
[4, 143]	προεστηκυῖα τῆς συσσιτίας γυνὴ φανερῶς	ἀφαιροῦσα	παρατίθησι τοῖς κατὰ πόλεμον ἢ
[4, 166]	οὑτοσὶ ὁ Βαλλίων προσέρχετ´ ἐπικαλούμενος,	μεθύουσά	τ´ ἐξόπισθεν ἡ σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς
[4, 146]	καὶ γὰρ ἐκπώματα ἀργυρᾶ καὶ	χρυσᾶ	καὶ κρατῆρας παρετίθεντο, καὶ ταῦτα
[4, 159]	ταῖς Ἀθήναις πορφυρίδα ἠμφιεσμένον ἔχουσαν	χρυσᾶ	κράσπεδα. Πυνθανομένου δέ τινος αὐτοῦ
[4, 183]	λέγων οὕτως· Πηκτὶς δὲ Μούσῃ	γαυριῶσα	βαρβάρῳ (δίχορδος εἰς σὴν χεῖρά
[4, 150]	θοίνης εὐτελεστέρας. Τίνα δ´ ἦν	τὰ	Αἰγύπτια δεῖπνα Πρωταγορίδης ἐν τῷ
[4, 150]	δ´ ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς προκρίνων	τὰ	Αἰγυπτιακὰ δεῖπνα τῶν Περσικῶν Αἰγυπτίων
[4, 143]	τράπεζα τρίτη δεξιᾶς εἰσιόντων εἰς	τὰ	ἀνδρεῖα, ἣν Ξενίου τε Διὸς
[4, 171]	ὅπως ἂν ἡ βουλὴ ἄγῃ	τὰ	Ἀπατούρια μετὰ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων
[4, 139]	παίδων· κομίζουσι γὰρ αἱ τιτθαὶ	τὰ	ἄρρενα παιδία κατὰ τὸν καιρὸν
[4, 131]	(Λυγκεὺς δ´ ἐν Κενταύρῳ διαπαίζων	τὰ	Ἀττικὰ δεῖπνά φησι· Μάγειρ´, ὁ
[4, 137]	(Ἄλεξις δ´ ἐν Συντρέχουσιν ἐπισκώπτων	τὰ	Ἀττικὰ δεῖπνά φησιν· Ἔγωγε δύο
[4, 139]	τὺ δὲ ἑκὼν ᾤχεο τρέχων.	(Τὰ	αὐτὰ εἴρηκε καὶ ἐν Περιάλλῳ.
[4, 151]	(Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ κατὰ	τὰ	αὐτὰ ἐποίουν, καθ´ οὓς καὶ
[4, 144]	καὶ ἐν φυλακῇ ὄντα πάλιν	τὰ	αὐτὰ παρατίθεσθαι ζῶντα λαμπρῶς. Διὸ
[4, 169]	ἔμαθον ὥστε τοὺς δειπνοῦντας εἰς	τὰ	βατάνι´ ἐμβάλλειν ποιῶ ἐνίοτε τοὺς
[4, 143]	δέδοται. Ἀπὸ δὲ τῆς τραπέζης	τὰ	βέλτιστα τῶν παρακειμένων ἡ προεστηκυῖα
[4, 176]	Σκίρπαλος Εὐπαλάμου, ἤειδεν δ´ αὐτοῦ	τὰ	γενέθλια· τοῦτο γὰρ εἶχεν, πανμαρπᾶν
[4, 151]	ἄρτον καὶ κρέα θέμενος ἐπὶ	τὰ	γόνατα ἐδείπνει. Κέρατα δὲ οἴνου
[4, 144]	αὐτῷ· εἰ δὲ μή, μετιεῖσιν.	Τὰ	δ´ ἂν νήφοντες προβουλεύσωνται, μεθυσκόμενοι
[4, 153]	ἐστι. Διοινοχοεῖται μὲν γὰρ οἰνόμελι,	τὰ	δὲ βρώματα ἄρτοι μεγάλοι καὶ
[4, 161]	διεσμιλευμέναι τε φροντίδες τρέφους´ ἐκείνους,	τὰ	δὲ καθ´ ἡμέραν τάδε· (ἄρτος
[4, 167]	οἱ πόλεμοι καὶ αἱ στρατεῖαι,	τὰ	δὲ καὶ αἱ πολυτέλειαι θρασεῖς
[4, 142]	εἰς τὸ τὰ μὲν ἀκούειν,	τὰ	δὲ λέγειν αὐτούς, ὥστε τεθηρευμένους
[4, 142]	μὲν τραπεζίου ἦν τοῦ τυχόντος,	(τὰ	δὲ λοιπὰ ὥστε μήθ´ ὑπεραίρειν
[4, 142]	οὕτως ᾔτουν καὶ οἱ λοιποί.	Τὰ	δὲ παρατιθέμενα ἐπὶ μὲν τραπεζίου
[4, 145]	χρυσόποδος κατακείμενος· (καὶ ὑπερμεθυσθέντες ἀπέρχονται.	Τὰ	δὲ πλεῖστα ὁ βασιλεὺς μόνος
[4, 145]	ἂν καταλίπηται ἐπὶ τῷ ἀρίστῳ.	(Τὰ	δὲ πλεῖστα τούτων τῶν ἱερείων
[4, 129]	Καππαδοκίων, ὧν τὰ μὲν ἐφάγομεν,	τὰ	δὲ τοῖς θεράπουσιν ἐπεδώκαμεν. Καὶ
[4, 164]	εὑρίσκει τέχνην καινὴν πορίζεται τε	τὰ	δεῖπν´ ἀσύμβολα. Ὅπου γάρ ἐστιν
[4, 164]	δ´ ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι περὶ	τὰ	δεῖπνα ἀεὶ τὸν νοῦν ἔχετε,
[4, 152]	Περιφέρει δὲ ὁ παῖς ἐπὶ	τὰ	δεξιὰ καὶ τὰ λαιά· οὕτως
[4, 152]	Καὶ τοὺς θεοὺς προσκυνοῦσιν ἐπὶ	τὰ	δεξιὰ στρεφόμενοι. (Ἔτι ὁ Ποσειδώνιος
[4, 140]	τὸ δεῖπνον μοῖραν, ἀλλ´ οὐδὲ	τὰ	διδόμενα τοῖς φιδίταις μετὰ τὸ
[4, 156]	πᾶσαν τὴν πόλιν ἐθεασάμην περὶ	τὰ	Διονύσια μεθύουσαν. Ἐν Λακεδαίμονι οὐκ
[4, 148]	καὶ κατεστρώθη ἐπὶ πηχυαῖα βάθη	τὰ	ἐδάφη τῶν ἀνδρώνων ἐμπεπετασμένων δικτύων
[4, 159]	λεχθέντα χλευάζουσιν, ἐν νῷ ἔχοντες	τὰ	εἰρημένα Φερεκράτει ἐν Κοριαννοῖ· Φέρε
[4, 144]	ἢ τὸ ἑαυτοῖς. (Τὸ γὰρ	τὰ	εἰωθότα ὑπερβάλλον, τοῦτο παρέχει τὰς
[4, 174]	τῶν ἐμπνευστῶν, ῥᾴδια εἶναι φάσκων	τὰ	ἐμπνευστά· πολλοὺς γὰρ μὴ διδαχθέντας
[4, 128]	Ἱππολόχου σπανίως εὑρίσκεται, ἐπιδραμοῦμαί σοι	τὰ	ἐν αὐτῇ γεγραμμένα διατριβῆς ἕνεκα
[4, 174]	σφάλλεται. Ὁ μέντοι Ἀριστόξενος προκρίνει	τὰ	ἐντατὰ καὶ καθαπτὰ τῶν ὀργάνων
[4, 160]	προτέρῳ μνήμης τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν	τᾷ	Ἑορτᾷ καὶ Νάσοις Ἀντιφάνει τε
[4, 141]	ἤδη δεδειπνηκόσιν ὕστερα περιφέρεται ταῦτα	τὰ	ἐπάικλα καλούμενα. Συμφέρει δ´ ἕκαστος
[4, 140]	φύλλα δάφνης φέρειν, ὅπως ἔχωσι	τὰ	ἐπάικλα κάπτειν μετὰ δεῖπνον· γίνεται
[4, 140]	Μόλπις καὶ ματτύην φησὶ προσαγορεύεσθαι	τὰ	ἐπάικλα. (Περὶ δὲ τῶν ἐπαίκλων
[4, 170]	διακονεῖν. Ἔλεγον δὲ καὶ ἐπιτραπεζώματα	τὰ	ἐπιτιθέμενα τῇ τραπέζῃ βρώματα. Πλάτων
[4, 134]	οὐδ´ ἀναρμόστως ἄν τις ἐπενέγκαι	τὰ	Ἐρίφῳ τῷ κωμικῷ ἐν Αἰόλῳ
[4, 144]	ταῖς πολυτελεστέραις παρασκευαῖς τρεφόμενοι τῶν	τὰ	εὐτελέστερα παρατιθεμένων. (Θεόφραστος δ´ ἐν
[4, 164]	αὐτάρκειαν ἀσπάζεσθε καὶ τῶν δείπνων	τὰ	εὐτελῆ, τί ἐνταῦθα παραγίνεσθε μηδὲ
[4, 173]	τούτων· (Καρυκκοποιοὺς προσβλέπων βδελύττομαι, παρόσον	τὰ	ἱερεῖα περιτέμνοντες δῆλον ὡς ἐμαγείρευον
[4, 152]	ἐκεῖνον πάλιν ὑμνεῖν λέγοντα διότι	τὰ	ἴχνη τῆς γῆς ἐφ´ ἧς
[4, 132]	ἅπτεται· τὰς δ´ ὀνθυλεύσεις καὶ	τὰ	κεκαρυκευμένα μᾶλλον προσεδέξατ´. Ἀρκαδικὸς τοὐναντίον
[4, 138]	δεῖπνον παρασκευάσαι. Ποιησάντων δὲ τούτων	τὰ	κελευσθέντα τὸν Παυσανίαν ἰδόντα κλίνας
[4, 134]	Θεοδέκτου μόνος ἀνευρηκὼς τέχνην, ὁ	τὰ	κεφάλαια συγγράφων Εὐριπίδῃ. (Τούτοις οὐδ´
[4, 143]	Οἱ δὲ Λύττιοι συνάγουσι μὲν	τὰ	κοινὰ συσσίτια οὕτως. Ἕκαστος τῶν
[4, 151]	διερρίπτει οἷς αὐτῷ ἐδόκει καὶ	τὰ	κρέα ὡσαύτως, ὅσον μόνον γεύσασθαι
[4, 183]	τοὺς πολλοὺς καὶ ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ	τὰ	κρούσματα. Μνημονεύει δὲ τοῦ τριγώνου
[4, 148]	ᾗ ἕκαστος κατέκειτο κλίνῃ καὶ	τὰ	κυλικεῖα καθὼς ταῖς στρωμναῖς ἐμεμέριστο,
[4, 152]	παῖς ἐπὶ τὰ δεξιὰ καὶ	τὰ	λαιά· οὕτως διακονοῦνται. Καὶ τοὺς
[4, 142]	ἀποτρέχειν ἅπαντας. Διακωμῳδῶν δ´ Ἀντιφάνης	τὰ	Λακωνικὰ δεῖπνα ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[4, 144]	καμίνοις· ~(οἱ δὲ πένητες αὐτῶν	τὰ	λεπτὰ τῶν προβάτων προτίθενται. Σίτοισί
[4, 134]	παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον (βαυκιζόμενον	τὰ	λευκά τ´ ἀναβάλλονθ´ ἅμα, ἥδιστ´
[4, 165]	τίνα δ´ ἐστίν, ἄνδρες φίλοι,	τὰ	μαγειρικὰ σκεύη; Τούτων γὰρ ἐμνημονεύσατ´
[4, 172]	δὲ καὶ στεφανωσάμενος πάλιν δειπνεῖ	τὰ	μελίπηκτα ταῖς κίχλαις. Ὅτι δὲ
[4, 167]	Μακεδονικῆς ταχέως ἐκείνοις ὅμοιος ἐγίνετο.	(Τὰ	μὲν γὰρ οἱ πόλεμοι καὶ
[4, 129]	ἀργυροῦν ἀρτοφόρον ἄρτων Καππαδοκίων, ὧν	τὰ	μὲν ἐφάγομεν, τὰ δὲ τοῖς
[4, 141]	κάμμασιν ἢ καμματίσιν. Ἐστὶ δὲ	τὰ	μὲν κάμματα ψαιστά, αἱ δὲ
[4, 140]	μὲν γὰρ οὕτω φησί· Κἠπὶ	τᾷ	μύλᾳ δρυφῆται κἠπὶ ταῖς συναικλίαις,
[4, 132]	τῷ μαγείρῳ τοῦτο γάρ. Οἷον	τὰ	νησιωτικὰ ταυτὶ ξενύδρια, ἐν προσφάτοις
[4, 160]	Καὶ ὁ Σώπατρος δέ, οὗ	τὰ	νῦν μέμνησαι, ἐν Νεκυίᾳ μνημονεύει
[4, 130]	τῆς γυναικὸς ἔτη οὔσης ὑπὲρ	τὰ	ὀγδοήκοντα. Καὶ τελευταῖαι ἐπεισῆλθον ἐπιδόρπιαι
[4, 140]	πάντα τοιαῦτα ποιοῦσιν εἰς ἐπάικλα.	Τὰ	ὅμοια ἱστορεῖ καὶ Διοσκουρίδης. ~(Περὶ
[4, 128]	εἴ τινι συμπεριενεχθείη δείπνῳ πολυτελεῖ,	τὰ	ὅμοια κἀκείνου ἀντιπροπίνοντος αὐτῷ. Ἑκατέρων
[4, 171]	Ἐκάλουν δὲ καὶ ἀγοραστὴν τὸν	τὰ	ὄψα ὠνούμενον, νῦν δ´ ὀψωνάτωρα,
[4, 142]	πρὸς τὴν θυσίαν ἐποίει, διότι	τὰ	παρὰ ἐκείνοις τῶν παρ´ αὐτὸν
[4, 148]	πενίαν, λαμβάνοντας πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ	τὰ	παρὰ Θηβαίοις δεῖπνα, περὶ ὧν
[4, 143]	τὰ τῶν Ἑλλήνων συμπόσια πρὸς	τὰ	παρὰ Πέρσαις φησίν· Ἡμέρην δὲ
[4, 176]	ἐστὶ συνήθης ὡς τάχιστα ἐλέγχειν	τὰ	παρὰ τὰς κρούσεις ἁμαρτήματα γινόμενα,
[4, 157]	ἑταιρίδων. Ἀποβλέψασαι οὖν αὗται εἰς	τὰ	παρακείμενα καὶ θαυμάσασαι ἐγέλων. Καὶ
[4, 171]	μετὰ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων κατὰ	τὰ	πάτρια, ἐψηφίσθαι τῇ βουλῇ ἀφεῖσθαι
[4, 157]	Σύρον ὄντα τὸ γένος κατὰ	τὰ	πάτρια ἰχθύων ἀπεχομένους ποιῆσαι τοὺς
[4, 168]	τὸ γένος. Πάντα γὰρ ἀνάλωσε	τὰ	πατρῷα εἰς ἀσωτίαν καὶ μετὰ
[4, 168]	Ἀβδηρῖται δημοσίᾳ κρίνοντες ὡς κατεφθαρκότα	τὰ	πατρῷα, ἐπειδὴ ἀναγνοὺς αὐτοῖς τὸν
[4, 166]	περὶ ἀτελειῶν. Χρὴ δὲ τοὺς	τὰ	πατρῷα κατεδηδοκότας κατὰ τὸν Μενάνδρου
[4, 172]	γραῦς τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς δὲ	τὰ	πέμματα προσέτι τε τοὺς ποιοῦντας
[4, 148]	ὅτι τε μικρόψυχοι ἦσαν καὶ	τὰ	περὶ τὴν τροφὴν λίχνοι, παρασκευάζοντες
[4, 159]	λογοδιαρροίας ἐνοχλούμενοι μὴ πεινῶσιν ἢ	τὰ	περὶ τῆς φακῆς λεχθέντα χλευάζουσιν,
[4, 166]	μέρος χωρίσαντες, ἐν ᾧ ἐστι	τὰ	περὶ τῶν Ἀθήνησι δημαγωγῶν, Εὔβουλόν
[4, 168]	αὐτοῖς τὸν μέγαν διάκοσμον καὶ	τὰ	περὶ τῶν ἐν Ἅιδου εἰπὼν
[4, 144]	ἂν (τις) πλείω τις παραθῆται	τὰ	περιττὰ τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ καὶ
[4, 145]	(Ἡρακλείδης δ´ ὁ Κυμαῖος ὁ	τὰ	Περσικὰ συγγράψας ἐν τῷ δευτέρῳ
[4, 145]	τῆς τραπέζης καταλειπομένων (καταλείπεται δὲ	τὰ	πλεῖστα κρέα καὶ ἄρτοι) ὁ
[4, 145]	καὶ ὄνοι καὶ ἔλαφοι καὶ	τὰ	πλεῖστα πρόβατα· πολλοὶ δὲ καὶ
[4, 154]	ἐν ἕκτῃ ἱστοριῶν Ἤσκουν, φησί,	τὰ	πολεμικὰ οἱ Μαντινεῖς καὶ Ἀρκάδες,
[4, 138]	καὶ παρασκευὴν μεγαλοπρεπῆ δείπνου ἐκπλαγέντα	τὰ	προκείμενα κελεῦσαι ἐπὶ γέλωτι τοῖς
[4, 148]	καὶ τυροῦ πεντάμνουν καὶ τἄλλα	τὰ	πρὸς τὴν ἄρτυσιν τῶν ἱερείων
[4, 167]	διδούς. Στρατιώτης γὰρ ὢν λογίζεσθαι	τὰ	προσιόντα καὶ τἀναλισκόμενα δι´ ἀσχολίαν
[4, 142]	παραληφθέντων ὀκνεῖν τὸν ἀγκῶνα ἐπὶ	τὰ	προσκεφάλαια ἐρείδειν. ἱ δὲ πρότερον
[4, 140]	τολύπας, ὥς φησι Λυκόφρων, ἢ	τὰ	προφυράματα τῶν μαζῶν, ὡς Ἐρατοσθένης
[4, 171]	δέχονται δῆτα τῇ νουμηνίᾳ ἁρχαὶ	τὰ	πρυτανεῖ´, ἀλλ´ ἕνῃ τε καὶ
[4, 171]	μοι παθεῖν· ἵν´ ὡς τάχιστα	τὰ	πρυτανεῖ´ ὑφελοίατο, (διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν
[4, 148]	διακοσμήσασα τὸ συμπόσιον ἐποίησε φανῆναι	τὰ	πρῶτα μικρά, καὶ πάλιν καὶ
[4, 145]	ἐν δυναστείᾳ οὖσιν ἁθρόα πάντα	τὰ	σιτία ἐπὶ τὴν τράπεζαν, παρατίθεται·
[4, 145]	μισθὸν ἀργύριον λαμβάνουσιν, οὕτως οὗτοι	τὰ	σιτία παρὰ τοῦ βασιλέως εἰς
[4, 149]	μίαν πᾶσι τράπεζαν παρασκευάζουσι καὶ	τὰ	σιτία πᾶσιν εἰς τὸ μέσον
[4, 144]	φυλάσσεται. Μεθυσκόμενοι δὲ εἰώθασι βουλεύεσθαι	τὰ	σπουδαιότατα τῶν πρηγμάτων· (τὸ δ´
[4, 132]	σοι, πάτερ, τὸ τῶν ἐδομένων	τὰ	στόματα προειδέναι. Οἷον Ῥοδίους κέκληκας·
[4, 153]	ἄκρατον. Καμπανῶν δέ τινες παρὰ	τὰ	συμπόσια μονομαχοῦσι. (Νικόλαος δ´ ὁ
[4, 163]	~(διὸ καὶ πάντες αὐτὸν ἐπὶ	τὰ	συμπόσια παρεκάλουν· οὐχ ὥσπερ σύ,
[4, 140]	δρυφῆται κἠπὶ ταῖς συναικλίαις, οὕτω	τὰ	συνδείπνια καλῶν. καὶ πάλιν· Ἄικλον
[4, 172]	ταῖς κίχλαις. Ὅτι δὲ ἐκεχώριστο	τὰ	τῆς ὑπουργίας, πεμμάτων μὲν προνοουσῶν
[4, 160]	ἐπιθυμοῦντας τῶν καλῶν· λέγω δὲ	τὰ	Τίμωνος τοῦ Πυρρωνείου (τῶν σίλλων)
[4, 132]	ἔχω. Ὄψιν μὲν οὖν ἔχει	τὰ	τοιαῦτα ποικίλην, ἀλλ´ οὐθέν ἐστι
[4, 167]	ζῶ καὶ μοιχεύων. (Καὶ τῶν	τὰ	τοιαῦτα πραττόντων καὶ ἐπ´ ὀνόματός
[4, 168]	οὐ περιέσται, ἐν τῇ νεότητι	τὰ	τοῦ γήρως ἐφόδια προκαταναλίσκοντες, (χαίροντες
[4, 139]	εἰσφέρουσιν οὔτε ἄλλα πέμματα καὶ	τὰ	τούτοις ἀκόλουθα διδόασι καὶ τὸν
[4, 182]	μνημονεύουσι, καὶ τὴν μάγαδιν καὶ	τὰ	τρίγωνα καὶ τὰς σαμβύκας ἀρχαῖα
[4, 140]	καθάπερ σχημάτων. Ἣν δ´ εἰς	τὰ	τῶν ἀνδρῶν φιδίτια κομίζουσι, σκευοποιεῖται
[4, 143]	τε προσηγόρευον. (Ἡρόδοτος δὲ συγκρίνων	τὰ	τῶν Ἑλλήνων συμπόσια πρὸς τὰ
[4, 168]	ἀγρόν, διαρπάζοντες τὴν οἰκίαν, λαφυροπωλοῦντες	τὰ	ὑπάρχοντα, σκοποῦντες οὐ τί δεδαπάνηται
[4, 148]	ἐδίκαζεν. (Εἰς ταῦτα ἔστιν ἀποβλέποντας	τὰ	ὑπὲρ ἡμᾶς ἀγαπᾶν τὴν Ἑλληνικὴν
[4, 149]	ἔξεστι, μόνα δὲ ταῦτα καταναλίσκουσι,	τὰ	ὑπολειπόμενα τοῖς οἰκέταις μεταδιδόντες. ~(Ταῖς
[4, 143]	ἐστίν. Βάδιζ´ ἐπὶ δεῖπνον εἰς	τὰ	φιδίτια· ἀπόλαυε τοῦ ζωμοῦ, φόρει
[4, 142]	περὶ αὐτῶν· ~Λακεδαιμόνιοι εἰς μὲν	τὰ	φιδίτια οὐκ ἤρχοντο κατὰ τὸ
[4, 140]	παρὸ καὶ καμματίδας μὲν προσαγορεύεσθαι	τὰ	φύλλα, αὐτὰ δὲ τὰ ψαιστὰ
[4, 167]	τὴν αὑτοῦ βασιλείαν· καὶ λαβὼν	τὰ	χρήματα κατεγήρασεν ἐν Ἀμαθοῦντι. Τοιοῦτος
[4, 140]	προσαγορεύεσθαι τὰ φύλλα, αὐτὰ δὲ	τὰ	ψαιστὰ κάμματα. (Ὅτι δὲ ἔθος
[4, 141]	αἱ δὲ καμματίδες αἷς κάπτουσι	τὰ	ψαιστά. (Περὶ δὲ τοῦ τῶν
[4, 149]	παρεῖχεν ἑκατέρῳ τῶν χορῶν (τρία	πρόβατα	καὶ μάγειρον ὑδριαφόρον τε καὶ
[4, 145]	καὶ ἔλαφοι καὶ τὰ πλεῖστα	πρόβατα·	πολλοὶ δὲ καὶ ὄρνιθες ἀναλίσκονται,
[4, 134]	ἐγὼ οὐ πιθόμην, ἀλλ´ ἤσθιον	εἴδατα	πάντα, ~(βολβοὺς ἀσπάραγόν τε καὶ
[4, 150]	πολλοὺς κατακεκλασμένους παρατίθεσθαι χύδην καὶ	κρέατα	ἐκ τῶν λεβήτων, ὧν οὐδεὶς
[4, 136]	ἑξείης ἡβήτορας ὑψιπετήεις καὶ πέτρας	κάτα	βοσκομένας, ὑάδας θ´ ὑδατινούς. Ἐν
[4, 164]	ὡς τὸν Διογένους Κεφαλίωνα ἀποστοματιοῦντες;	Κατὰ	γὰρ τὸν Σοφοκλέους Κηδαλίωνά ἐστε
[4, 152]	κατὰ τὴν πολεμικὴν εὐχέρειαν ἢ	κατὰ	γένος ἢ κατὰ πλοῦτον. Ὁ
[4, 143]	τοὺς ξένους κοιμίζουσι κοιμητήριον προσαγορεύουσι.	Κατὰ	δὲ τὸν συσσιτικὸν οἶκον πρῶτον
[4, 135]	ὁ μάγειρος, σείων ὀψοφόρους πίνακας	κατὰ	δεξιὸν ὦμον. (Τῷ δ´ ἅμα
[4, 155]	τούτοις ξυνεπόμενα πάσας ἡδονὰς κινεῖ	κατὰ	δύναμιν. ~(Οὐδ´ ἔστιν ὅστις ἂν
[4, 155]	τινος ὕψους (στρογγύλον) πρὸς ὃν	κατὰ	κάθετον ὑποτίθεσθαι λίθον εὐπερίτρεπτον τοῖς
[4, 149]	λεκάριον πτισάνης ἢ λαχάνου τοῦ	κατὰ	καιρὸν γινομένου ᾠά τε δύο
[4, 153]	τοῦ Ἡρακλέους ἱερῷ, δειπνίζοντος τοῦ	κατὰ	καιρὸν θριαμβεύοντος, καὶ ἡ παρασκευὴ
[4, 143]	δούλων ἕκαστος Αἰγιναῖον φέρει στατῆρα	κατὰ	κεφαλήν. Διῄρηνται δ´ οἱ πολῖται
[4, 146]	μέλι· μικροῦ τάλαντον γίγνεται τὸ	κατὰ	λόγον. Ὡς γὰρ ὑπερβολῆς τινος
[4, 128]	Τιμόκρατες, τοῖς χρόνοις μὲν γέγονε	κατὰ	Λυγκέα καὶ Δοῦριν τοὺς Σαμίους,
[4, 182]	ἐλάσσονες τῶν τελείων. Αἰσχύλος γοῦν	κατὰ	μεταφορὰν ἐν Ἰξίονί φησι· (Τὸν
[4, 130]	καὶ ἀναπετασθεισῶν Ναΐδες ἐφάνησαν λάθρᾳ	κατὰ	μηχανὰς σχασθέντων τῶν φραγμάτων καὶ
[4, 151]	παρ´ αὑτῷ κειμένους ἄρτους διέκλα	κατὰ	μικρὰ καὶ διερρίπτει οἷς αὐτῷ
[4, 152]	δὲ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ποτηρίου	κατὰ	μικρόν, οὐ πλεῖον κυάθου· (πυκνότερον
[4, 130]	τεχνιτείαν Ἐρυμάνθιοι τῷ ὄντι σύαγροι	κατὰ	πινάκων τετραγώνων χρυσομίτρων (σιβύναις ἀργυραῖς
[4, 152]	εὐχέρειαν ἢ κατὰ γένος ἢ	κατὰ	πλοῦτον. Ὁ δ´ ὑποδεχόμενος παρ´
[4, 166]	τ´ ἐξόπισθεν ἡ σοφωτάτη Ἀποτυμπανισχὰς	κατὰ	πόδας πορεύεται. (Πολύευκτον δ´ Ἀναξανδρίδης
[4, 143]	γυνὴ φανερῶς ἀφαιροῦσα παρατίθησι τοῖς	κατὰ	πόλεμον ἢ κατὰ σύνεσιν δεδοξασμένοις.
[4, 143]	εἶτα μετὰ ταῦτα μέμνηνται τῶν	κατὰ	πόλεμον πράξεων καὶ τοὺς γενομένους
[4, 135]	ἐννεόργυιοι. Πολλὰ δ´ ἄναντα κάταντα	κατὰ	στέγος ἦλθ´ ὁ μάγειρος, σείων
[4, 143]	παρατίθησι τοῖς κατὰ πόλεμον ἢ	κατὰ	σύνεσιν δεδοξασμένοις. Ἀπὸ δὲ τοῦ
[4, 151]	καταλιπών. (Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ	κατὰ	τὰ αὐτὰ ἐποίουν, καθ´ οὓς
[4, 171]	Ἀπατούρια μετὰ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων	κατὰ	τὰ πάτρια, ἐψηφίσθαι τῇ βουλῇ
[4, 157]	Ὅμηρον Σύρον ὄντα τὸ γένος	κατὰ	τὰ πάτρια ἰχθύων ἀπεχομένους ποιῆσαι
[4, 148]	ἔκτοτε ἐκέλευσεν ἑαυτὸν Διόνυσον ἀνακηρύττεσθαι	κατὰ	τὰς πόλεις ἁπάσας. Καὶ Γάιος
[4, 138]	κελεῦσαι τοὺς ἀρτοποιοὺς καὶ ὀψοποιοὺς	κατὰ	ταὐτὰ καθὼς Μαρδονίῳ δεῖπνον παρασκευάσαι.
[4, 131]	Θρᾴκῃ· καίτοι φασὶν (βουβαυκαλόσαυλα γενέσθαι·	κατὰ	τὴν ἀγορὰν μὲν ὑπεστρῶσθαι στρώμαθ´
[4, 165]	ἥβης· εἶθ´ ἡδυλογοῦσιν ἅπασιν ἀεὶ	κατὰ	τὴν ἀγορὰν περιόντες. Ἐπὶ τοῖς
[4, 152]	ὀπίσω παρεστᾶσιν, οἱ δὲ δορυφόροι	κατὰ	τὴν ἀντικρὺ καθήμενοι κύκλῳ καθάπερ
[4, 155]	οὔτε κατὰ τὴν στρατηγίαν οὔτε	κατὰ	τὴν ἀξίωσιν, καὶ ἐνδυόμενον αὐτὸν
[4, 148]	ἐμεμέριστο, ἑκάστῳ φέρειν ἐπέτρεψε. Καὶ	κατὰ	τὴν ἄφοδον τοῖς μὲν ἐν
[4, 142]	πράγματα καίτοι νέος ὢν καὶ	κατὰ	τὴν δίαιταν ἀφελέστατος γέγονεν. (Ἤδη
[4, 158]	δυναμένης ἑψηθῆναι φακῆς εἰ μὴ	κατὰ	τὴν Ζηνώνειον ὑφήγησιν, ὃς ἔφη·
[4, 141]	τῆς αὑτῶν ἀρετῆς ἀπόδειξιν τῆς	κατὰ	τὴν θήραν ποιούμενοι. (Πολλοὶ δὲ
[4, 143]	τοῦτο κοινῇ πάντες πίνουσιν οἱ	κατὰ	τὴν κοινὴν τράπεζαν, καὶ δειπνήσασιν
[4, 143]	αὐτοὺς καλοφόρους. Εἰσὶ δὲ πανταχοῦ	κατὰ	τὴν Κρήτην οἶκοι δύο ταῖς
[4, 152]	χοροῦ, διαφέρων τῶν ἄλλων ἢ	κατὰ	τὴν πολεμικὴν εὐχέρειαν ἢ κατὰ
[4, 155]	οὐδενὸς Μακεδόνων ὄντα δεύτερον οὔτε	κατὰ	τὴν στρατηγίαν οὔτε κατὰ τὴν
[4, 160]	ἔφη· Ὦ ἄνδρες κύνες οἱ	κατὰ	τὴν Στράττιδος τοῦ κωμῳδιοποιοῦ Ἰοκάστην,
[4, 163]	ἀναλαβεῖν κόμην τε φορῆσαι (καὶ)	κατά	τινα τῦφον τὴν ἐπιτήδευσιν ταύτην
[4, 134]	δὲ καὶ Ἀντιφάνης ἐν Καρσὶ	κατὰ	τὸ Ἀττικὸν ἔθος (τῆς ὀρχήσεως)
[4, 145]	δαπανῶσιν. Ἑκάσταις γὰρ τῶν πόλεων	κατὰ	τὸ μέγεθος ὥσπερ ὁ φόρος
[4, 156]	Ἐμοί τε πολλῷ ἦν ἄμεινον	κατὰ	τὸ Παρμενίσκου τῶν κυνικῶν συμπόσιον
[4, 142]	μὲν τὰ φιδίτια οὐκ ἤρχοντο	κατὰ	τὸ πάτριον ἔθος· (ὅτε δὲ
[4, 184]	ὀλίγους δὲ καὶ φυγαδεύσας τῶν	κατὰ	τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐφηβησάντων ἐποίησε
[4, 168]	(Οἱ δὲ μὴ οὕτως ἄσωτοι	κατὰ	τὸν Ἄμφιν· Πίνους´ ἑκάστης ἡμέρας
[4, 161]	κατέφαγε πάμπολλα καὶ ταχύτατα, ἐξὸν	κατὰ	τὸν αὐτὸν τοῦτον ποιητὴν ἐν
[4, 145]	Πέρσαις (τοῖς ἐν δυναστείᾳ οὖσι	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἐστὶ μὲν
[4, 168]	κροτάφους ὑπὸ τοῦ ἀκράτου, καὶ	κατὰ	τὸν Δίφιλον Κεφαλὰς ἔχοντες τρεῖς
[4, 184]	οὖν ἀνανέωσις πάλιν παιδείας ἁπάσης	κατὰ	τὸν ἕβδομον βασιλεύσαντα Αἰγύπτου Πτολεμαῖον,
[4, 157]	τοὺς Ἀχαιοὺς δαψιλείας πολλῆς οὔσης	κατὰ	τὸν Ἑλλήσποντον; Ἢ μόνον ἀνέγνωτε
[4, 161]	κοσμίως ἐσθίοντες ποιεῖτε τὴν ἔνθεσιν	κατὰ	τὸν ἥδιστον Ἀντιφάνη· οὗτος γὰρ
[4, 156]	ἔφη· Ὄμνυμι δ´ ὑμῖν, ἄνδρες,	κατὰ	τὸν ἡδὺν Ἀντιφάνη, ὃς ἐν
[4, 143]	ἀπονέμουσι δὲ καὶ τοῖς υἱοῖς	κατὰ	τὸν θᾶκον τὸν τοῦ πατρὸς
[4, 139]	αἱ τιτθαὶ τὰ ἄρρενα παιδία	κατὰ	τὸν καιρὸν τοῦτον εἰς ἀγρὸν
[4, 156]	φακὴ τύχη λάβοι. (Ἐμοὶ δὲ	κατὰ	τὸν κωμικὸν Δίφιλον, φησὶν δ´
[4, 156]	γεύεσθαι. Ἐγὼ δ´ ὁ τάλας»	κατὰ	τὸν κωμῳδιοποιὸν Δίφιλον· Κεστρεὺς ἂν
[4, 166]	δὲ τοὺς τὰ πατρῷα κατεδηδοκότας	κατὰ	τὸν Μενάνδρου Ναύκληρον οὕτως κολάζεσθαι.
[4, 158]	ἐσθίειν. Ἐπεὶ τί δεῖ βροτοῖσι’	κατὰ	τὸν σὸν Εὐριπίδην, γραμματικώτατε, πλὴν
[4, 160]	γενετῆς σε ἡ μήτηρ κέκληκε)	κατὰ	τὸν σὸν Τίμωνα εἶναί Μοι
[4, 157]	ἣν ἀποβλέπουσα συμβουλεύσαιμ´ ἂν ὑμῖν	κατὰ	τὸν Σωκρατικὸν Ἀντισθένην ἐξάγειν ἑαυτοὺς
[4, 150]	καὶ τοῦτο συντελέσαι ποιήσαντα οὕτως.	(Κατὰ	τόπους τῆς χώρας (καὶ) τὰς
[4, 184]	γενομένας συνεχεῖς κινήσεις ἐν τοῖς	κατὰ	τοὺς Ἀλεξάνδρου διαδόχους χρόνοις. Ἐγένετο
[4, 151]	κρέασι. Μάλιστα δ´ αἱ τράπεζαι	κατὰ	τοὺς ξένους αἰεὶ ἐτίθεντο· νόμος
[4, 160]	περὶ τοῦ κόγχου. Ἐγὼ δὲ	κατὰ	τοὺς τοῦ Παφίου Σωπάτρου Γαλάτας,
[4, 148]	Λεπρεάτης ἐν τῷ περὶ τῶν	κατὰ	Φιγάλειαν Νομίμων Ὁ κατασταθείς, φησί,
[4, 156]	ἀπὸ τῆς Πειρήνης, ὁ Καρνεῖος	κατὰ	Φιλόξενον εἶπε τὸ κατὰ χειρῶν.
[4, 135]	φέρων καὶ ἄμυλα ἠχήεντα, ἃς	κατὰ	φυκότριχος πέτρης λευκὸν τρέφει ὕδωρ
[4, 183]	δὲ Σικυώνιος· μουσικώτατος δ´ ὢν	κατὰ	χεῖρα δίχα πλήκτρου ἔψαλλεν. Πάντων
[4, 156]	Καρνεῖος κατὰ Φιλόξενον εἶπε τὸ	κατὰ	χειρῶν. (Καὶ τῆς τραπέζης παρατεθείσης
[4, 147]	ἔπειτα δὲ παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν	κατὰ	χειρῶν. (Σωκράτης δὲ ὁ Ῥόδιος
[4, 163]	τε περιστάσιμον στοὰν ἔχοντι Πυθαγόρου	πελάτᾳ.	Σωσικράτης δ´ ἐν τρίτῳ φιλοσόφων
[4, 140]	ὥς φησι Λυκόφρων, ἢ τὰ	προφυράματα	τῶν μαζῶν, ὡς Ἐρατοσθένης καὶ
[4, 142]	πολὺ διενέγκας τῷ τε συνιδεῖν	πράγματα	καίτοι νέος ὢν καὶ κατὰ
[4, 147]	νῶτος ἐσῆλθε καὶ ὀσφὺς καὶ	μινυρίγματα	θερμά. Καὶ κεφάλαιον ὅλον διάπτυχες
[4, 172]	ἀντιπαρατεταγμένη κρεᾴδι´ ὀπτᾷ καὶ κίχλας,	τραγήματα.	Ἔπειθ´ ὁ δειπνῶν μὲν τραγηματίζεται,
[4, 138]	ἀγροῖς ἑψήματα (τε) ἑψήσονται. Καὶ	τραγήματά	που παραθήσομεν αὐτοῖς τῶν τε
[4, 139]	(γαστρὸς καὶ) φύσκης τόμον καὶ	τραγήματα	σῦκά τε ξηρὰ καὶ κυάμους
[4, 130]	Καὶ τελευταῖαι ἐπεισῆλθον ἐπιδόρπιαι τράπεζαι,	τραγήματά	τ´ ἐν πλεκτοῖς ἐλεφαντίνοις ἐπεδόθη
[4, 140]	ταῦτα δέ ἐστιν μετὰ δεῖπνον	τραγήματα·	(τοῖς δ´ ἀπόροις ἐπιτάττει κάλαμον
[4, 140]	μὲν λέγεται ταῦτα, ὄντα οἷον	ἐπιχορηγήματα	τοῦ συντεταγμένου τοῖς φιδίταις ἀίκλου·
[4, 155]	ἢ καλῶς ἀπαγγέλλοντός μου ἴδια	ποιήματα	θέλεις ἀκροάσασθαι; Κελευσθεὶς οὖν λέγειν
[4, 145]	οὐ συνδειπνοῦσιν αὐτῷ, ἀλλ´ ἔστιν	οἰκήματα	δύο καταντικρὺ ἀλλήλων, ἐν ᾧ
[4, 167]	αὑτοῦ βασιλείαν· καὶ λαβὼν τὰ	χρήματα	κατεγήρασεν ἐν Ἀμαθοῦντι. Τοιοῦτος ἐγένετο
[4, 176]	ἐλέγχειν τὰ παρὰ τὰς κρούσεις	ἁμαρτήματα	γινόμενα, ἀλλὰ καὶ περὶ αὐλούς
[4, 138]	γε οἷα δὴ ἐν ἀγροῖς	ἑψήματα	(τε) ἑψήσονται. Καὶ τραγήματά που
[4, 140]	φύλλα, αὐτὰ δὲ τὰ ψαιστὰ	κάμματα.	(Ὅτι δὲ ἔθος ἦν τοῖς
[4, 141]	καμματίσιν. Ἐστὶ δὲ τὰ μὲν	κάμματα	ψαιστά, αἱ δὲ καμματίδες αἷς
[4, 164]	εἶ, εὔδηλον, ὃς παρεὶς τοσαῦτα	γράμματα	(Σίμου τέχνην ἔλαβες. {ΗΡ. Ὁ
[4, 164]	Ἡσίοδος, τραγῳδίαι, Χοιρίλος, Ὅμηρος, Ἐπίχαρμος,	συγγράμματα	παντοδαπά. Δηλώσεις γὰρ οὕτω τὴν
[4, 172]	τε καὶ ἐγκρίδας ἄλλα τε	πέμματα	καὶ μέλι χλωρόν. Ὅτι δὲ
[4, 139]	οὔτε ἄρτον εἰσφέρουσιν οὔτε ἄλλα	πέμματα	καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα διδόασι
[4, 172]	διηγεῖται, πολλὰ μὲν ἐπιθεῖναι λέγων	πέμματα,	Πολλὰς δὲ νοσσάδας ὄρνις, προτέρου
[4, 172]	τοῦ ποτοῦ. (Τοὺς δὲ τὰ	πέμματα	προσέτι τε τοὺς ποιοῦντας τοὺς
[4, 172]	(προελήλυθας. {Β. Ναί· πλάττομεν γὰρ	πέμματα	τὴν νύκτα τ´ ἠγρυπνήκαμεν· καὶ
[4, 134]	βλέποντες, ἄλλο δ´ οὐδέν, ὄψων	ὀνόματα	(καὶ σιτίων ἔχοντες, Ὄψων, Κάραβος
[4, 173]	ἦν αὐτοῖς ἀπὸ τῶν πράξεων	ὀνόματα	(Μαγίδες καὶ Γογγύλοι, ἐπειδὴ τὰς
[4, 132]	τοῦτ´, ἀλλ´ ἀδύνατα βούλομαι· (οὔτε	στόματα	γὰρ οὔτε χεῖρας πέντ´ ἔχω.
[4, 132]	πάτερ, τὸ τῶν ἐδομένων τὰ	στόματα	προειδέναι. Οἷον Ῥοδίους κέκληκας· εἰσιοῦσι
[4, 133]	δ´ ἀσταφίδας προχέαις τριπτῆρι λεήνας	σπέρματά	τ´ ἐνδάκνοντα σινήπυος. Εἰν ἑνὶ
[4, 148]	καὶ νεβρίδας καὶ παντοδαπὰ (ἄλλ´	ἀθύρματα	Διονυσιακὰ ἐξαρτήσαντα μετὰ τῶν φίλων
[4, 183]	πολλοὺς καὶ ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ	κρούσματα.	Μνημονεύει δὲ τοῦ τριγώνου τούτου
[4, 150]	τεχνίτας ἐξ ἄλλων πόλεων ἐχαλκεύσατο.	(Θύματα	δὲ καταβάλλεσθαι ταύρων καὶ συῶν
[4, 170]	τοῦ διακονεῖν. Ἔλεγον δὲ καὶ	ἐπιτραπεζώματα	τὰ ἐπιτιθέμενα τῇ τραπέζῃ βρώματα.
[4, 146]	ἀνὴρ δόκιμος ἐδαπάνησε· καὶ γὰρ	ἐκπώματα	ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ καὶ κρατῆρας
[4, 153]	παρασκευάζονται ἀνθιναί τε στρωμναὶ καὶ	ἐκπώματα	ἀργυρᾶ παντοδαπά, καὶ δούλων πλῆθος
[4, 153]	μὲν γὰρ οἰνόμελι, τὰ δὲ	βρώματα	ἄρτοι μεγάλοι καὶ καπνιστὰ κρέα
[4, 132]	πλούταξ ὑποστάσεις ποιῶν κάνδαυλον, ὑποβινητιῶντα	βρώματα.	~(Ἐχρῶντο γὰρ οἱ παλαιοὶ καὶ
[4, 170]	ἐπιτραπεζώματα τὰ ἐπιτιθέμενα τῇ τραπέζῃ	βρώματα.	Πλάτων Μενελάῳ· ~(Ὡς ὀλίγα λοιπὰ
[4, 173]	καὶ ἔλαιον καὶ ξύλα καὶ	στρώματα.	Ἀριστοτέλης ἢ Θεόφραστος ἐν τοῖς
[4, 173]	ἔλαιον, ὄξος, ἔτι λύχνον, κλίνας,	στρώματα,	τραπέζας. Δημήτριος δ´ ὁ Σκήψιος
[4, 151]	καὶ κρέα θέμενος ἐπὶ τὰ	γόνατα	ἐδείπνει. Κέρατα δὲ οἴνου περιέφερον
[4, 149]	ἐσθῆτας. Καὶ κατακλιθέντες ἐπανίστανται εἰς	γόνατα	τοῦ ἱεροκήρυκος τὰς πατρίους εὐχὰς
[4, 132]	σύ, κἀκεῖνο καὶ τοῦτ´, ἀλλ´	ἀδύνατα	βούλομαι· (οὔτε στόματα γὰρ οὔτε
[4, 151]	θέμενος ἐπὶ τὰ γόνατα ἐδείπνει.	Κέρατα	δὲ οἴνου περιέφερον καὶ πάντες
[4, 184]	δάφνης. Τυρρηνῶν δ´ ἐστὶν εὕρημα	κέρατά	τε καὶ σάλπιγγες. Μητρόδωρος δ´
[4, 174]	Ὁ μέντοι Ἀριστόξενος προκρίνει τὰ	ἐντατὰ	καὶ καθαπτὰ τῶν ὀργάνων τῶν
[4, 144]	Μεθυσκόμενοι δὲ εἰώθασι βουλεύεσθαι τὰ	σπουδαιότατα	τῶν πρηγμάτων· (τὸ δ´ ἂν
[4, 161]	αἱ γυναῖκες, κατέφαγε πάμπολλα καὶ	ταχύτατα,	ἐξὸν κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον
[4, 152]	θάλασσαν, καὶ τούτους δὲ ὀπτοὺς	μετὰ	ἁλῶν καὶ ὄξους καὶ κυμίνου·
[4, 146]	ἐν τοῖς Περσικοῖς, ἐδείπνει μὲν	μετὰ	ἀνδρῶν μυρίων πεντακισχιλίων, καὶ ἀνηλίσκετο
[4, 145]	τῷ βουλομένῳ, οἳ δὲ εἴσω	μετὰ	βασιλέως. Καὶ οὗτοι δὲ οὐ
[4, 151]	συγκατεσκεδάσατο μετ´ αὐτοῦ τὸ κέρας.	Μετὰ	δὲ ταῦτα εἰσῆλθον κέρασί τε
[4, 130]	ταῖς ἰδίαις τῶν πεμμάτων θήκαις.	Μετὰ	δὲ ταῦτα ἐξαναστάντες ἀπηλλαττόμεθα νήφοντες
[4, 149]	τὰς πατρίους εὐχὰς καταλέγοντος συσπένδοντες.	Μετὰ	δὲ ταῦτα κατακλιθέντες λαμβάνουσιν ἕκαστος
[4, 129]	ἑκάστῳ πεπυρωμένα αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη.	Μετὰ	δὲ ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος
[4, 141]	γε προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ φησι·	Μετὰ	δὲ τὸ δεῖπνον εἴωθεν ἀεί
[4, 149]	περιβόητον παρ´ αὐτοῖς ἡ πολυφαγία.	Μετὰ	δὲ τὸ δεῖπνον σπονδὰς ἐποιοῦντο
[4, 140]	ὅπως ἔχωσι τὰ ἐπάικλα κάπτειν	μετὰ	δεῖπνον· γίνεται γὰρ ἄλφιτα ἐλαίῳ
[4, 139]	τοῖς εἰσιοῦσιν εἰς τὸ φιδίτιον	μετὰ	δεῖπνον τὸ καλούμενον ἄικλον εἰσφέρουσιν
[4, 140]	εἰς ἐπάικλα· ταῦτα δέ ἐστιν	μετὰ	δεῖπνον τραγήματα· (τοῖς δ´ ἀπόροις
[4, 149]	γὰρ ἑκατέρῳ διπλοῦς ὁ οἶνος	μετὰ	καὶ τῶν ἄλλων μερίδων δίδοται.
[4, 156]	ὅστις ἂν ἀπαντῶν κωμάζοντί τινι	μετὰ	μέθης οὐκ ἂν τὴν μεγίστην
[4, 152]	δὲ τοῖς ὑποδεεστέροις ζύθος πύρινον	μετὰ	μέλιτος ἐσκευασμένον, παρὰ δὲ τοῖς
[4, 160]	ἐπ´ ἐξαγωγῇ, τὴν φρόνησιν ἀγνοῶν.	(Μετὰ	παρρησίας γὰρ ἐρῶ πρὸς αὐτούς·
[4, 164]	μέλη πάραυλα κἀκρότητα κύμβαλα. (Καὶ	μετὰ	τὰς καλὰς ταύτας ἀμουσολογίας περιέρχεται
[4, 128]	περιεφέρετο πολλὰ καὶ ποικίλα, καὶ	μετὰ	ταῦτα ἀργυροῦς πίναξ ἕτερος, ἐφ´
[4, 148]	αὐτὸν τὸν Ἀντώνιον ἐν Ἀθήναις	μετὰ	ταῦτα διατρίψαντα περίοπτον ὑπὲρ τὸ
[4, 168]	τὰ πατρῷα εἰς ἀσωτίαν καὶ	μετὰ	ταῦτα ἐκολάκευε τὸν ἐπὶ τῆς
[4, 143]	βουλεύεσθαι περὶ τῶν κοινῶν, εἶτα	μετὰ	ταῦτα μέμνηνται τῶν κατὰ πόλεμον
[4, 147]	τευθιάδα καὶ σηπιοπουλυποδείων Ἀπαλοπλοκάμων. Θερμὸς	μετὰ	ταῦτα παρῆλθεν ἰσοτράπεζος ὅλος μνηστης
[4, 130]	πολλοὺς κατέρρηξεν ἡμῶν γέλωτας· καὶ	μετὰ	ταῦτα ὠρχεῖτο μετὰ τῆς γυναικὸς
[4, 167]	ἦν γράφει καὶ τάδε· Ἀλέξανδρος	μετὰ	τὴν Τύρου πολιορκίαν Πνυταγόραν ἀποστέλλων
[4, 148]	Ὁ πᾶς αὐτῶν πλοῦτος ηὑρέθη	μετὰ	τὴν ὑπ´ Ἀλεξάνδρου τῆς πόλεως
[4, 130]	γέλωτας· καὶ μετὰ ταῦτα ὠρχεῖτο	μετὰ	τῆς γυναικὸς ἔτη οὔσης ὑπὲρ
[4, 157]	πεπεισμένους τὴν ἀπόλυσιν τῆς ψυχῆς	μετὰ	τῆς τῶν κυρίων γίγνεσθαι γνώμης.
[4, 142]	μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ κατακείμενος ἢ	μετά	τινος τῶν ἡλικιωτῶν. Ἐπί τε
[4, 140]	οὐδὲ τὰ διδόμενα τοῖς φιδίταις	μετὰ	τὸ δεῖπνον· ἄρτος γάρ ἐστι
[4, 146]	καὶ κρατῆρας παρετίθεντο, καὶ ταῦτα	μετὰ	τὸ δεῖπνον εἰ δὲ Ξέρξης
[4, 140]	Νικοκλῆς ὁ Λάκων κάπτειν αὐτοὺς	μετὰ	τὸ δεῖπνον ἐν φύλλοις δάφνης,
[4, 140]	οὐ λέγουσιν οἱ Λάκωνες τὴν	μετὰ	τὸ δεῖπνον μοῖραν, ἀλλ´ οὐδὲ
[4, 142]	(Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ	μετὰ	τὸ δεῖπνον οὐ πλεῖον ἐδίδοτο
[4, 157]	ἐν τῷ βʹ τῶν Νόστων	Μετὰ	τὸ συντελέσαι τοὺς ἄθλους Ἡρακλέα
[4, 172]	ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ φέρει	μετὰ	τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ
[4, 129]	ἑκάστῳ προσενεχθεισῶν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Καὶ	μετὰ	τὸν πότον ὑελοῦς πίναξ δίπηχύς
[4, 142]	Κατελαμβάνετο δὲ ἐπὶ τὸ πολὺ	μετὰ	τοῦ ἀδελφοῦ κατακείμενος ἢ μετά
[4, 171]	ἡ βουλὴ ἄγῃ τὰ Ἀπατούρια	μετὰ	τῶν ἄλλων Ἀθηναίων κατὰ τὰ
[4, 148]	καὶ ἔτνος· οἷσι Μαρδόνιον εἱστίασε	μετὰ	τῶν ἄλλων πεντήκοντα Περσῶν Ἀτταγῖνος
[4, 149]	μεγάλη γίνεται καὶ ἑστιῶνται πάντες	μετὰ	τῶν δούλων· οἱ δὲ παῖδες
[4, 149]	δὲ παῖδες ἐν ταῖς ἑστιάσεσι	μετὰ	τῶν πατέρων ἐπὶ λίθων καθήμενοι
[4, 148]	παντοδαπὰ (ἄλλ´ ἀθύρματα Διονυσιακὰ ἐξαρτήσαντα	μετὰ	τῶν φίλων ἐξ ἑωθινοῦ κατακλινόμενον
[4, 148]	αὔριον παρεκάλει συνδειπνῆσαι πάλιν ἥκοντα	μετὰ	τῶν φίλων καὶ τῶν ἡγεμόνων·
[4, 146]	δὲ μέγας Ἀλέξανδρος δειπνῶν ἑκάστοτε	μετὰ	τῶν φίλων, ὡς ἱστορεῖ Ἔφιππος
[4, 138]	διάγοντες τὸν βίον ἐν εἰρήνῃ	μετὰ	ὑγιείας, ὡς εἰκός, γηραιοὶ τελευτῶντες
[4, 135]	μήστωρα φόβοιο, (τρίγλης ἱπποδάμοιο κάρη	μετὰ	χερσὶν ἔχοντα, ἂψ δ´ ἑλόμην
[4, 152]	βαρβάρων ποιητὴν ἀφικέσθαι καὶ συναντήσαντα	μετὰ	ᾠδῆς ὑμνεῖν αὐτοῦ τὴν ὑπεροχήν,
[4, 163]	ἐπιγράμμασιν· Ἅδ´ ἐγὼ ἁ τλάμων	Ἀρετὰ	παρὰ τῇδε κάθημαι Ἡδονῇ, αἰσχίστως
[4, 171]	τούτων· {ΣΤΡ. Πῶς οὐ δέχονται	δῆτα	τῇ νουμηνίᾳ ἁρχαὶ τὰ πρυτανεῖ´,
[4, 172]	τ´ ἠγρυπνήκαμεν· καὶ νῦν ἔτι	ἀποίητα	πάμπολλ´ ἐστὶν ἡμῖν. Πεμμάτων δὲ
[4, 147]	ἐν ᾧ πάντα χρύσεα καὶ	λιθοκόλλητα	περιττῶς ἐξειργασμένα ταῖς τέχναις· ἦσαν
[4, 159]	τούτους δὲ πάντες φασὶν εὐγενεστάτους,	πένητα	δ´ εὐπάτριδ´ οὐδὲ εἷς ὁρᾷ.
[4, 134]	χάρις· ἀλλ´ ἐπὰν δὴ τὸν	γόητα	Θεόδοτον ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω
[4, 130]	αὐτὸς τῶν βαρβάρων ἐμφανίζων τὴν	μεγαλειότητά	φησιν· ~{ΠΡ. Εἶτ´ ἐξένιζε παρετίθει
[4, 141]	δὲ τῆς διαίτης τῆς τοιαύτης	σκληρότητα	ὕστερον καταλύσαντες οἱ Λάκωνες ἐξώκειλαν
[4, 175]	ἐν Θαμύρᾳ οὕτως· Οἴχωκε γὰρ	κροτητὰ	πηκτίδων μέλη, λύρᾳ μοναύλοις τε
[4, 164]	κολάβρους ἀναγινώσκει καὶ μέλη πάραυλα	κἀκρότητα	κύμβαλα. (Καὶ μετὰ τὰς καλὰς
[4, 143]	ἐγένετο. Ἐν ταύτῃ δὲ πλέω	δαῖτα	τῶν ἄλλων δικαιεῦσι προτίθεσθαι· ἐν
[4, 149]	ὁ προσφέρων ἂν εἶπεν εὐδειπνίας»	Εἶτα	δ´ εἰς τὸ κοινὸν ζωμὸς
[4, 147]	ἁπερπευθηνος ἀλεκτοτρόφου πνικτᾶς ἐρίφου παρέθηκε,	εἶτα	δίεφθ´ ἀκροκώλια σχελίδας τε μετ´
[4, 172]	καὶ φέρει μετὰ τὸ τάριχος,	εἶτα	θρῖον καὶ βότρυς· ἡ δημιουργὸς
[4, 141]	πρὸς ἕτερον κοινωνίαν οὐδεμίαν ἔχον·	(εἶτα	μᾶζαν μὲν ὅσην ἂν ἕκαστος
[4, 184]	αὐλοῖς καὶ λύραισι κατατέτριμμαι χρώμενος,	εἶτά	με σκάπτειν κελεύεις; Φρύνιχος Ἐφιάλτῃ·
[4, 143]	εἰώθασι βουλεύεσθαι περὶ τῶν κοινῶν,	εἶτα	μετὰ ταῦτα μέμνηνται τῶν κατὰ
[4, 156]	ἐξηντλοῦμεν φακῆν, ἣ δ´ ἐπεισέρρει	Εἶτα	πάλιν φακοὶ προσηνέχθησαν ὄξει βεβρεγμένοι,
[4, 143]	τῶν δ´ ἄλλων οὐθενὸς ἅπτονται.	Εἶτα	ποτήριον ἐν ἑκάστῃ τραπέζῃ παρατίθεται
[4, 147]	ἰσοτράπεζος ὅλος μνηστης συνόδων πυρός	Ἔπειτα	βαθμοὺς ἀτμίζων· ἐπὶ τῷ δ´
[4, 167]	τἀναλισκόμενα δι´ ἀσχολίαν οὐκ ἠδύνατο.	(Ἔπειτα	δ´ οἱ ἑταῖροι αὐτοῦ ἐκ
[4, 147]	ὔμμιν, παρέπαισε δὲ θερμὸν (σπλάγχνον,	ἔπειτα	δὲ νῆστις δέλφακος οἰκετικᾶς καὶ
[4, 147]	ἑταῖροι, τῆνα μὲν ἐξαπάειρον δμῶες,	ἔπειτα	δὲ παῖδες νίπτρ´ ἔδοσαν κατὰ
[4, 151]	δὲ δεῖπνον ἦν καθημένοις κύκλῳ)	ἔπειτα	δὲ τρίποδες εἰσηνέχθησαν πᾶσιν. Οὗτοι
[4, 149]	καὶ τῶν ἄλλων μερίδων δίδοται.	Ἔπειτα	ἑκάστῳ παρατίθεται ἄρτος καθαρὸς εἰς
[4, 144]	τῆς ἐλπίδος μειονεκτοῦσι τῶν ἰδιωτῶν.	Ἔπειτα,	ἔφη, ἐκεῖνο εὖ οἶδα ὅτι
[4, 147]	χναυμάτιόν τε σεσιλφιωμένον. Ἑφθά τ´	ἔπειτα	κρέ´ ὀπτά τ´ ἐρίφων τε
[4, 153]	ὡς ἄν τις ἑψήσειε χόνδρον,	ἔπειτα	ὄψα πολλὰ κεχειρουργημένα ταῖς Ἰνδικαῖς
[4, 137]	ὀπτὸν ἐπεισελθόντα πλακοῦντα, (πῶς ἂν	ἔπειτα	πλακοῦντος ἐγὼ θείου ἀπεχοίμην Οὐδ´
[4, 169]	δ´ εἴρηκεν Ἀντιφάνης ἐν Εὐθυδίκῳ·	Ἔπειτα	πουλύπους τετμημένος ἐν βατανίοισιν ἑφθός.
[4, 129]	καὶ τῶν δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων.	Ἔπειτα	στέφανοι πάλιν καὶ διλήκυθον μύρου
[4, 140]	τις εὔκολός ἐστι καὶ εὐτελής·	ἄλφιτα	γάρ ἐστιν ἐλαίῳ δεδευμένα, ἅ
[4, 140]	κάπτειν μετὰ δεῖπνον· γίνεται γὰρ	ἄλφιτα	ἐλαίῳ ἐρραμένα. Τὸ δ´ ὅλον
[4, 137]	πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα Φύρετο δ´	ἄλφιτα»	φησίν. (Χρύσιππός τ´ ἐν τετάρτῳ
[4, 155]	βασιλεύς. Ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς	Ἡγησιάνακτα	τὸν Ἀλεξανδρέα ἀπὸ Τρῳάδος τὸν
[4, 152]	οἳ δὲ κάνεα ξύλινα καὶ	πλεκτά.	Τὸ δὲ πινόμενόν ἐστι παρὰ
[4, 150]	νόμῳ γέγραπται, ἀπείρηται ᾠὰ καὶ	μελίπηκτα	δίδοσθαι. (Τίς δὲ ἡ τούτων
[4, 172]	καὶ στεφανωσάμενος πάλιν δειπνεῖ τὰ	μελίπηκτα	ταῖς κίχλαις. Ὅτι δὲ ἐκεχώριστο
[4, 172]	Ναί· πλάττομεν γὰρ πέμματα τὴν	νύκτα	τ´ ἠγρυπνήκαμεν· καὶ νῦν ἔτι
[4, 146]	δὲ τῷ δείπνῳ Περσιστὶ μὲν	τυκτά,	Ἑλληνιστὶ δὲ τέλειον. Τότε καὶ
[4, 136]	καὶ ἵππουροι γλάνιές τε, μόρμυρος	ἄντα	δ´ ἦν, μεγάλη, σπάρος· οὓς
[4, 135]	Φαληρικὴ ἦλθ´ ἀφύη, Τρίτωνος ἑταίρη,	ἄντα	παρειάων σχομένη ῥυπαρὰ κρήδεμνα (Τοὺς
[4, 146]	Ξέρξεω στρατιὰν καὶ δειπνίσασι τετρακόσια	τάλαντα	ἀργυρίου Ἀντίπατρος (τῶν ἀστῶν ἀνὴρ
[4, 145]	τὸ δεῖπνον αὐτοῦ δαπανᾶσθαι εἴκοσι	τάλαντα,	ποτὲ δὲ καὶ τριάκοντα· οἳ
[4, 146]	καὶ ἀνηλίσκετο εἰς τὸ δεῖπνον	τάλαντα	τετρακόσια. Γίνεται δὲ ταῦτα Ἰταλικοῦ
[4, 135]	γε γενέσθην ἐννεόργυιοι. Πολλὰ δ´	ἄναντα	κάταντα κατὰ στέγος ἦλθ´ ὁ
[4, 169]	ἀσώτιον τραπέσθαι μηδ´ ἐὰν αὐτῷ	ξυναντᾷ	τις, λαλῆσαι μηδὲ ἕν. (ΜΑΓΕΙΡΙΚΑ
[4, 160]	λόγον ὁ Μάγνος Ὁ μὲν	πάντα	ἄριστος, ἔφη, (Λαρήνσιος ὀξέως καὶ
[4, 134]	οὐ πιθόμην, ἀλλ´ ἤσθιον εἴδατα	πάντα,	~(βολβοὺς ἀσπάραγόν τε καὶ ὄστρεα
[4, 168]	ἔλεγεν Ὦ καταισχύνας τὸ γένος.	Πάντα	γὰρ ἀνάλωσε τὰ πατρῷα εἰς
[4, 172]	ταὐτὸν καρυκεύειν μέλι, σεμίδαλιν, ᾠά·	πάντα	γὰρ τἀναντία νῦν ἐστιν· ὁ
[4, 129]	κατακείμενος ἀργυρᾷ (πλήρης ἰχθύων ὀπτῶν	πάντα	γένη συνηθροισμένων, ἅπασί τε προσεδόθη
[4, 148]	ὄψεως ἐκπλαγέντος ὑπομειδιάσασα ταῦτ´ ἔφη	πάντα	δωρεῖσθαι αὐτῷ καὶ εἰς αὔριον
[4, 158]	δὲ δόγμα ἐστὶν ὅτι τε	πάντα	εὖ ποιήσει ὁ σοφὸς καὶ
[4, 158]	τὸν θυμὸν ἡμεῖς, εἰ καὶ	πάντα	Ἡρακλέους ζηλωταί. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' (Τραγικὸν
[4, 132]	γ´ ἂν παρατιθῇς, κάθαλα ποιήσας	πάντα	κἀσκοροδισμένα. Διὰ γὰρ τὸ πλῆθος
[4, 130]	ἐν ᾧ κύκλῳ ὀθόναις διείληπτο	πάντα	λευκαῖς· καὶ ἀναπετασθεισῶν Ναΐδες ἐφάνησαν
[4, 144]	Παφλαγόνων φησὶ βασιλέα Θῦν ἑκατὸν	πάντα	παρατίθεσθαι δειπνοῦντα ἐπὶ τὴν τράπεζαν
[4, 133]	παιδάριον, ὀπὸν εἰλήφαμεν. Ἄριστα τούτοις	πάντα	πιέσω καὶ πυκνά, ἡ φυλλὰς
[4, 175]	λαχεῖν τιν´. Οἶδα γὰρ ὅτι	πάντα	πράγματ´ ἀνατριαινώσει κρότοις. Καὶ Ἀξιόνικος
[4, 145]	τοῖς ἐν δυναστείᾳ οὖσιν ἁθρόα	πάντα	τὰ σιτία ἐπὶ τὴν τράπεζαν,
[4, 141]	ἐννέα καθ´ ἕκαστον ἄνδρες δειπνοῦσι,	πάντα	τε ἀπὸ κηρύγματος πράσσεται, ἔχει
[4, 140]	ἢ ἐπὶ τοῦ σκιμποδίου καθῆσθαι,	πάντα	τοιαῦτα ποιοῦσιν εἰς ἐπάικλα. Τὰ
[4, 137]	τινὰ χρείαν τὸν κέραμον κατᾶξαι	πάντα	τοὺς ἱεροποιοὺς ὡς (μακρόθεν) οὐκ
[4, 147]	αὐτῷ βασιλικὸν συμπόσιον, ἐν ᾧ	πάντα	χρύσεα καὶ λιθοκόλλητα περιττῶς ἐξειργασμένα
[4, 156]	κυνικῶν συμπόσιον δειπνεῖν ἢ ἐνθάδε	πάντα	ὥσπερ τοὺς πυρέσσοντας περιφερόμενα ὁρᾶν.
[4, 165]	τὴν πατρῴαν οὐσίαν· οὕτως ἰταμῶς	ἅπαντα	κατεμασήσατο. (Ἐν δὲ Φαίδρῳ φησί·
[4, 145]	εἰς τὴν αὐλήν· οὗ ἡμιδεῆ	ἅπαντα	μερίδας ποιήσαντες τῶν κρεῶν καὶ
[4, 167]	ἄπληστος καὶ πολυτελὴς ὤν, προχείρως	ἅπαντα	ποιῶν καὶ κτώμενος καὶ διδούς.
[4, 161]	τροφάς, σκορόδια, τυρόν, κρόμμυα, κάππαριν	ἅπαντα	ταῦτ´ ἐστὶν δραχμῆς. Ἀριστοφῶν δ´
[4, 175]	τἄλλ´ αὐτοῖς δοκεῖν εἶναι μέλη	γιγγραντὰ	καὶ κακὸν μέγα. (Πόσῳ δὲ
[4, 160]	ἐὰν ὀπτωμένων ἴδω τιν´ ὑμῶν	συσπάσαντα	τὸ σκέλος, Ζηνωνικῷ πραθήσεθ´ οὗτος
[4, 137]	Λυκείῳ κρέας (ταριχηρὸν) εἰς τάριχος	διασκευάσαντα	μαστιγωθῆναι ὡς παρασοφιζόμενον πονηρῶς. ~(Πλάτων
[4, 150]	εἰς τὸ πρυτανεῖον δειπνεῖν, οἴκοθεν	παρασκευάσαντα	αὑτῷ λάχανόν τι ἢ τῶν
[4, 148]	διατρίψαντα περίοπτον ὑπὲρ τὸ θέατρον	κατασκευάσαντα	σχεδίαν χλωρᾷ πεπυκασμένην ὕλῃ, ὥσπερ
[4, 150]	πάντας ἐνιαυτὸν καὶ τοῦτο συντελέσαι	ποιήσαντα	οὕτως. (Κατὰ τόπους τῆς χώρας
[4, 174]	ἔννοιαν δοῦναι τοῦ κατασκευάσματος νυκτερινὸν	ποιήσαντα	ὡρολόγιον ἐοικὸς τῷ ὑδραυλικῷ οἷον
[4, 138]	δέ τινες καὶ ἄνδρα Συβαρίτην	ἐπιδημήσαντα	τῇ Σπάρτῃ καὶ συνεστιαθέντα ἐν
[4, 152]	αὐτοῦ προθεσμίαν ποτὲ τῆς θοίνης	ἀφυστερήσαντά	τινα τῶν βαρβάρων ποιητὴν ἀφικέσθαι
[4, 152]	τῶν βαρβάρων ποιητὴν ἀφικέσθαι καὶ	συναντήσαντα	μετὰ ᾠδῆς ὑμνεῖν αὐτοῦ τὴν
[4, 148]	καὶ παντοδαπὰ (ἄλλ´ ἀθύρματα Διονυσιακὰ	ἐξαρτήσαντα	μετὰ τῶν φίλων ἐξ ἑωθινοῦ
[4, 184]	παιδείας ἁπάσης κατὰ τὸν ἕβδομον	βασιλεύσαντα	Αἰγύπτου Πτολεμαῖον, (τὸν κυρίως ὑπὸ
[4, 144]	παρατίθεσθαι ζῶντα λαμπρῶς. Διὸ καὶ	ἀκούσαντα	Ἀρταξέρξην εἰπεῖν ὅτι οὕτως αὑτῷ
[4, 135]	γενέσθην ἐννεόργυιοι. Πολλὰ δ´ ἄναντα	κάταντα	κατὰ στέγος ἦλθ´ ὁ μάγειρος,
[4, 155]	ἀπὸ Τρῳάδος τὸν τὰς ἱστορίας	γράψαντα	ἡ τῆς ὀρχήσεως τάξις ἐγένετο,
[4, 162]	Ζήνωνος Κιτιᾶ, πεπλανῆσθαι εἶπε τὸν	ἐπιγράψαντα·	δεῖν γὰρ οὕτως ἔχειν (Περσαῖον
[4, 148]	Ἀντώνιον ἐν Ἀθήναις μετὰ ταῦτα	διατρίψαντα	περίοπτον ὑπὲρ τὸ θέατρον κατασκευάσαντα
[4, 172]	δουρὶ πάντας νίκασε νέους ὑπὲρ	δινάεντα	βαλὼν Ἄναυρον πολυβότρυος ἐξ Ἰωλκοῦ·
[4, 138]	ἀργυρᾶς καὶ παρασκευὴν μεγαλοπρεπῆ δείπνου	ἐκπλαγέντα	τὰ προκείμενα κελεῦσαι ἐπὶ γέλωτι
[4, 135]	Πίνας ἦλθε φέρων καὶ ἄμυλα	ἠχήεντα,	ἃς κατὰ φυκότριχος πέτρης λευκὸν
[4, 138]	Συβαρίτην ἐπιδημήσαντα τῇ Σπάρτῃ καὶ	συνεστιαθέντα	ἐν τοῖς φιδιτίοις εἰπεῖν· Εἰκότως
[4, 137]	δεῖ καθ´ ἓν ἕκαστον αὐτοῖς	παρατιθέντα	μεγαλείως δέ Εὐτράπεζοι δ´ εἰσὶν
[4, 164]	παρὰ τῷ Λίνῳ παιδευόμενον καὶ	κελευσθέντα	ἀπὸ βιβλίων πολλῶν παρακειμένων λαβόντα
[4, 138]	παρασκευάσαι. Ποιησάντων δὲ τούτων τὰ	κελευσθέντα	τὸν Παυσανίαν ἰδόντα κλίνας χρυσᾶς
[4, 157]	Ἡρακλέα Εὐρυσθέως θυσίαν τινὰ ἐπιτελοῦντος	συμπαραληφθέντα	καὶ τῶν τοῦ Εὐρυσθέως υἱῶν
[4, 152]	ἀποθρηνεῖν ὅτι ὑστέρηκε, τὸν δὲ	τερφθέντα	θυλάκιον αἰτῆσαι χρυσίου καὶ ῥῖψαι
[4, 144]	τράπεζαν ἀπὸ βοῶν ἀρξάμενον· καὶ	ἀναχθέντα	αἰχμάλωτον ὡς βασιλέα καὶ ἐν
[4, 159]	ἢ τὰ περὶ τῆς φακῆς	λεχθέντα	χλευάζουσιν, ἐν νῷ ἔχοντες τὰ
[4, 135]	~(βολβοὺς ἀσπάραγόν τε καὶ ὄστρεα	μυελόεντα,	ὠμοτάριχον ἐῶν χαίρειν, Φοινίκιον ὄψον.
[4, 183]	ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἁρματίῳ· (Σκινδαψὸν	λυρόεντα	μέγαν χείρεσσι τινάσσων, οἰσύινον προμάλοιο
[4, 155]	πρεσβύτερον ὄντα ὀρχεῖσθαι, οὐδενὸς Μακεδόνων	ὄντα	δεύτερον οὔτε κατὰ τὴν στρατηγίαν
[4, 150]	Ἀριάμνην φησὶ τὸν Γαλάτην πλουσιώτατον	ὄντα	ἐπαγγείλασθαι ἑστιᾶσαι Γαλάτας πάντας ἐνιαυτὸν
[4, 140]	Ἀλλ´ ἐπάικλα μὲν λέγεται ταῦτα,	ὄντα	οἷον ἐπιχορηγήματα τοῦ συντεταγμένου τοῖς
[4, 155]	φησιν εἰ μεθυσθείη καίτοι πρεσβύτερον	ὄντα	ὀρχεῖσθαι, οὐδενὸς Μακεδόνων ὄντα δεύτερον
[4, 144]	ὡς βασιλέα καὶ ἐν φυλακῇ	ὄντα	πάλιν τὰ αὐτὰ παρατίθεσθαι ζῶντα
[4, 157]	ἐπιγραφομέναις ἔφη τὸν Ὅμηρον Σύρον	ὄντα	τὸ γένος κατὰ τὰ πάτρια
[4, 164]	κελευσθέντα ἀπὸ βιβλίων πολλῶν παρακειμένων	λαβόντα	ἐντυχεῖν. Ἐκεῖνος δ´ ὀψαρτυτικὸν λαβὼν
[4, 163]	τινα τῦφον τὴν ἐπιτήδευσιν ταύτην	εἰσαγαγόντα,	~τῶν πρὸ αὐτοῦ (Πυθαγορικῶν λαμπρᾷ
[4, 152]	(Ἀνελόμενον δ´ ἐκεῖνον πάλιν ὑμνεῖν	λέγοντα	διότι τὰ ἴχνη τῆς γῆς
[4, 161]	αὐτὸν τοῦτον ποιητὴν ἐν Βομβυλιῷ	λέγοντα	δραχμῆς ὠνήσασθαι Τὰς προσφόρους ὑμῖν
[4, 170]	ἢ Ἐρίθοις· μάγειρον δὲ ποιεῖ	λέγοντα·	Κύκλῳ δεήσει περιτρέχειν με καὶ
[4, 132]	μάγειρόν τινα παράγων ποιεῖ τάδε	λέγοντα·	Πόσοι τὸ πλῆθός εἰσιν οἱ
[4, 138]	τούτων τὰ κελευσθέντα τὸν Παυσανίαν	ἰδόντα	κλίνας χρυσᾶς καὶ ἀργυρᾶς ἐστρωμένας
[4, 138]	κατέλιπε τὴν αὑτοῦ. Παυσανίαν οὖν	ἰδόντα	τὴν τοῦ Μαρδονίου παρασκευὴν (χρυσῷ
[4, 129]	ταῦτα πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον	ζέοντα	ἐφ´ ἑτέρῳ πάλιν πίνακι τοιούτῳ
[4, 175]	καὶ τὸν μόναυλον συνεχῶς ὀνομάζεις	ἐπιχωριάζοντα	παρ´ ἡμῖν, ἄκουε καὶ περὶ
[4, 137]	ἔγκυκλον, ἄνδρες, Δήμητρος παῖδ´ ὀπτὸν	ἐπεισελθόντα	πλακοῦντα, (πῶς ἂν ἔπειτα πλακοῦντος
[4, 170]	εἴρηκε Τηλεκλείδης Πρυτάνεσιν οὕτως· Τυρίον	ἐπεσθίοντα.	Ἐπιφαγεῖν δ´ Εὔπολις Ταξιάρχοις· Ἐπιφαγεῖν
[4, 159]	πρὸς τῇ τελευτῇ τινα μὲν	καταπιόντα	οὐκ ὀλίγους χρυσοῦς ἀποθανεῖν, τὸν
[4, 167]	Στρατιώτης γὰρ ὢν λογίζεσθαι τὰ	προσιόντα	καὶ τἀναλισκόμενα δι´ ἀσχολίαν οὐκ
[4, 151]	φίλους εἶναι πιστοὺς καὶ οὐδένα	ἄκοντα.	Καὶ νῦν πάρεισιν οὐδέν σε
[4, 145]	εἴκοσι τάλαντα, ποτὲ δὲ καὶ	τριάκοντα·	οἳ δὲ καὶ πολὺ πλείω
[4, 146]	Ἰταλικοῦ (νομίσματος ἐν μυριάσι διακοσίαις	τεσσαράκοντα,	αὗται δὲ εἰς μυρίους πεντακισχιλίους
[4, 135]	δεξιὸν ὦμον. (Τῷ δ´ ἅμα	τεσσαράκοντα	μέλαιναι χύτραι ἕποντο, αὐτὰρ ἀπ´
[4, 148]	πόλεως κατασκαφὴν ἐν ταλάντοις τετρακοσίοις	τεσσαράκοντα,	(φησὶν ὅτι τε μικρόψυχοι ἦσαν
[4, 148]	εἰς αὔριον παρεκάλει συνδειπνῆσαι πάλιν	ἥκοντα	μετὰ τῶν φίλων καὶ τῶν
[4, 146]	ἑκατόν, δειπνούντων ἴσως ἑξήκοντα ἢ	ἑβδομήκοντα	φίλων. Ὁ δὲ Περσῶν βασιλεύς,
[4, 146]	ἡμέρας μνᾶς ἑκατόν, δειπνούντων ἴσως	ἑξήκοντα	ἢ ἑβδομήκοντα φίλων. Ὁ δὲ
[4, 146]	ἑκάστῳ ἀνδρὶ γίνονται ἀνὰ ἑκατὸν	ἑξήκοντα	Ἰταλικοῦ νομίσματος. Ὥστ´ εἰς ἴσον
[4, 130]	γυναικὸς ἔτη οὔσης ὑπὲρ τὰ	ὀγδοήκοντα.	Καὶ τελευταῖαι ἐπεισῆλθον ἐπιδόρπιαι τράπεζαι,
[4, 155]	πατὴρ ποτήριον χρυσοῦν ὁλκὴν ἄγον	πεντήκοντα	δραχμὰς κεκτημένος τοῦτο ἐλάμβανε κοιμώμενος
[4, 148]	Μαρδόνιον εἱστίασε μετὰ τῶν ἄλλων	πεντήκοντα	Περσῶν Ἀτταγῖνος ὁ Φρύνωνος, ὅν
[4, 167]	(ὁ) βασιλεύων ἀπέδοτο δι´ ἀσωτίαν	πεντήκοντα	ταλάντων Πυγμαλίωνι τῷ Κιτιεῖ, (ἅμα
[4, 142]	ὡς εἰς τὸ μηθὲν δαπανᾶν,	ὑπερβάλλοντα	τὸ σύμμετρον τῆς διαίτης. Τὸ
[4, 141]	ἱκανῶν παρασκευάζειν περιττὸν εἶναι, μὴ	μέλλοντά	γε προσφέρεσθαι. Μόλπις δέ φησι·
[4, 137]	σοφωτάτους δύνωμ´ ἐν τῇ πόλει.	Μέλλοντα	δειπνίζειν γὰρ ἄνδρα Θετταλὸν οὐκ
[4, 133]	προχέαις τριπτῆρι λεήνας σπέρματά τ´	ἐνδάκνοντα	σινήπυος. Εἰν ἑνὶ δὲ τρὺξ
[4, 170]	Ἐπιφαγεῖν μηδὲν ἄλλ´ ἢ κρόμμυον	λέποντα	καὶ τρεῖς ἁλμάδας. Καὶ Ἀριστοφάνης
[4, 163]	ἐπιστέλλων ὁ Στρατόνικος ἐκέλευσε τὸν	ἀπαίροντα	τὸ ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι Τῷ περὶ
[4, 169]	Οὐ παύσεις, ἔφη, τὸν ἑταῖρον	διαφθείροντά	σου τὴν νίκην; Οἶδα δὲ
[4, 148]	πρὸς τὴν ἄρτυσιν τῶν ἱερείων	ἁρμόττοντα.	~Ἡ δὲ πόλις παρεῖχεν ἑκατέρῳ
[4, 175]	πλαγίαυλον, οὗ καὶ αὐτοῦ παραστήσομαι	μνημονεύοντα	ἐλλόγιμον ἄνδρα. (Ἐπιχωριάζει γὰρ καὶ
[4, 138]	παρὰ Λάκωσι καλουμένου δείπνου κοπίδος	μνημονεύοντα	Κρατῖνον ἐν Πλούτοις λέγειν· Ἆρ´
[4, 176]	Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆς φώτιγγος	μνημονεύοντα·	ὅτι δὲ ὁ μόναυλος ἦν
[4, 176]	μὲν ποιοῦντα, καταπνεῖσθαι δ´ οὐ	κωλύοντα	τοὺς τραχήλους, ὄνους ἐφελκόμενοι γέμοντας
[4, 155]	Διαλαγχάνειν οὖν αὐτοὺς καὶ τὸν	λαχόντα	ἔχοντα δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ λίθῳ
[4, 135]	(τρίγλης ἱπποδάμοιο κάρη μετὰ χερσὶν	ἔχοντα,	ἂψ δ´ ἑλόμην χάρμῃ, λαιμὸν
[4, 155]	οὖν αὐτοὺς καὶ τὸν λαχόντα	ἔχοντα	δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ λίθῳ καὶ
[4, 132]	ξενική· παρέθηκε πίνακα γὰρ μέγαν	ἔχοντα	μικροὺς πέντε πινακίσκους ἄνω· τούτων
[4, 147]	ἰσόκυκλος. (Μικρὰ δὲ κακκάβι´ ἦς	ἔχοντα	τὸ μὲν γαλεοῦ τι, ναρκίον
[4, 168]	διαρπάζοντες τὴν οἰκίαν, λαφυροπωλοῦντες τὰ	ὑπάρχοντα,	σκοποῦντες οὐ τί δεδαπάνηται ἀλλὰ
[4, 155]	ἐν τῇ τῶν ἱστοριῶν ιζʹ	Πολυσπέρχοντά	φησιν εἰ μεθυσθείη καίτοι πρεσβύτερον
[4, 159]	ῥαψάμενον εἴς τινα χιτῶνα καὶ	ἐνδύντα	αὐτὸν ἐπισκῆψαι τοῖς οἰκείοις θάψαι
[4, 152]	τοῦ ὑπὸ Ῥωμαίων καθαιρεθέντος, φησὶ	δημαγωγοῦντα	αὐτὸν τοὺς ὄχλους ἐν ἅρματι
[4, 176]	ἐπιτεθειμένοι καὶ προσκόπια σκιὰν μὲν	ποιοῦντα,	καταπνεῖσθαι δ´ οὐ κωλύοντα τοὺς
[4, 137]	ἄνδρες, Δήμητρος παῖδ´ ὀπτὸν ἐπεισελθόντα	πλακοῦντα,	(πῶς ἂν ἔπειτα πλακοῦντος ἐγὼ
[4, 151]	ἰδὼν τὸν Ξενοφῶντα οὐκ ἔτι	δειπνοῦντα·	Ἐκείνῳ, ἔφη, δός· σχολάζει γὰρ
[4, 144]	βασιλέα Θῦν ἑκατὸν πάντα παρατίθεσθαι	δειπνοῦντα	ἐπὶ τὴν τράπεζαν ἀπὸ βοῶν
[4, 184]	μοναύλους ἐσπουδακότων. (Οὐ γὰρ οἶδας	ἱστοροῦντα	Μενεκλέα τὸν Βαρκαῖον συγγραφέα ἔτι
[4, 130]	καὶ τοιαῦτα πολλὰ εἴδωλα ἀργυροῖς	δᾳδουχοῦντα	λαμπτῆρσι. Θαυμαζόντων δ´ ἡμῶν τὴν
[4, 144]	ὄντα πάλιν τὰ αὐτὰ παρατίθεσθαι	ζῶντα	λαμπρῶς. Διὸ καὶ ἀκούσαντα Ἀρταξέρξην
[4, 132]	Ἰωνικὸς πλούταξ ὑποστάσεις ποιῶν κάνδαυλον,	ὑποβινητιῶντα	βρώματα. ~(Ἐχρῶντο γὰρ οἱ παλαιοὶ
[4, 165]	ἑστίασιν, τοῦ μαγείρου πυθόμενος τὸν	ἑστιῶντα,	τῆς θύρας χασμωμένης ἂν ἐπιλάβηται,
[4, 164]	λαμπρὰ παρασκευάζεται, ὑπὲρ τὸν Ἀθηναῖον	Χαιρεφῶντα	ἐκεῖνον, περὶ οὗ φησιν Ἄλεξις
[4, 151]	οἰνοχόος ἦν, εἶπεν ἰδὼν τὸν	Ξενοφῶντα	οὐκ ἔτι δειπνοῦντα· Ἐκείνῳ, ἔφη,
[4, 157]	δὲ ὕδωρ ἀρυσάμενον ἐκ ποταμοῦ	διψῶντα	πιεῖν. Σωκράτης δὲ καὶ πολλάκις
[4, 144]	τὸ ἑαυτοῖς. (Τὸ γὰρ τὰ	εἰωθότα	ὑπερβάλλον, τοῦτο παρέχει τὰς ἡδονάς.
[4, 158]	σκηνικὸς οὗτος φιλόσοφος· Ἀρκεῖ μετρία	βιοτά	μοι σώφρονος τραπέζης, (τὸ δ´
[4, 163]	περιπάτοις καὶ ταῖς διατριβαῖς ὥσπερ	ἀποδεδρακότα.	Ἄνθρωπ´ ἀλάστωρ, διὰ τί συμβολὰς
[4, 156]	μὴ δεδοικότα, μαλακῶς καθεύδειν ἄθλιον	δεδοικότα.	(Ἀλλ´ ὅ γε Παρμενίσκος οὕτως
[4, 156]	Ῥοφεῖν φακῆν ἐσθ´ ἡδὺ μὴ	δεδοικότα,	μαλακῶς καθεύδειν ἄθλιον δεδοικότα. (Ἀλλ´
[4, 168]	δ´ Ἀβδηρῖται δημοσίᾳ κρίνοντες ὡς	κατεφθαρκότα	τὰ πατρῷα, ἐπειδὴ ἀναγνοὺς αὐτοῖς
[4, 135]	ἰδέσθαι) Ὀπταλέος δ´ εἰσῆλθε πελώριος	ἱππότα	κεστρεὺς οὐκ οἶος· ἅμα τῷ
[4, 174]	Ἀριστόξενος προκρίνει τὰ ἐντατὰ καὶ	καθαπτὰ	τῶν ὀργάνων τῶν ἐμπνευστῶν, ῥᾴδια
[4, 144]	~(οἱ δὲ πένητες αὐτῶν τὰ	λεπτὰ	τῶν προβάτων προτίθενται. Σίτοισί τε
[4, 153]	ἑφθὰ καὶ τῶν προσφάτως καθιερευθέντων	ὀπτὰ	δαψιλῆ. (Παρὰ δὲ Τυρρηνοῖς δὶς
[4, 151]	δὲ πολλὰ ἐν ὕδατι καὶ	ὀπτὰ	ἐπ´ ἀνθράκων ἢ ὀβελίσκων. ~(Προσφέρονται
[4, 172]	ἡ δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη κρεᾴδι´	ὀπτᾷ	καὶ κίχλας, τραγήματα. Ἔπειθ´ ὁ
[4, 147]	σεσιλφιωμένον. Ἑφθά τ´ ἔπειτα κρέ´	ὀπτά	τ´ ἐρίφων τε καὶ ἀρνῶν,
[4, 172]	μάγειρος γὰρ ἐγχύτους ποιεῖ, πλακοῦντας	ὀπτᾷ,	χόνδρον ἕψει καὶ φέρει μετὰ
[4, 144]	ἂν οὐ παύεσθαι. Οἴνῳ δὲ	κάρτα	προσκέαται· καί σφιν οὐκ ἐμέσαι
[4, 160]	μνήμης τετύχηκεν Ἐπιχάρμῳ ἐν τᾷ	Ἑορτᾷ	καὶ Νάσοις Ἀντιφάνει τε τῷ
[4, 138]	καὶ ἐρεβίνθων καὶ κυάμων, καὶ	μύρτα	καὶ φηγοὺς σποδιοῦσι πρὸς τὸ
[4, 130]	ἐλεφαντίνοις ἐπεδόθη πᾶσι καὶ πλακοῦντες	ἕκαστα	γένη, Κρητικῶν καὶ τῶν σῶν,
[4, 143]	αὐτοῖς ἀβαμβάκευτα τῇ κράσει καθ´	ἕκαστα	τῶν νενομισμένων. (Ἦσαν δὲ καὶ
[4, 183]	οὕτως· Πολὺς δὲ Φρὺξ τρίγωνος	ἀντίσπαστά	τε Λυδῆς ἐφυμνεῖ πηκτίδος συγχορδίᾳ,
[4, 141]	Ἐστὶ δὲ τὰ μὲν κάμματα	ψαιστά,	αἱ δὲ καμματίδες αἷς κάπτουσι
[4, 140]	τὰ φύλλα, αὐτὰ δὲ τὰ	ψαιστὰ	κάμματα. (Ὅτι δὲ ἔθος ἦν
[4, 141]	δὲ καμματίδες αἷς κάπτουσι τὰ	ψαιστά.	(Περὶ δὲ τοῦ τῶν φιδιτίων
[4, 129]	ἐξέπιεν ἐπειπών· Ὁ πλεῖστα πίνων	πλεῖστα	κεὐφρανθήσεται. Καὶ ὁ Κάρανος ἔφη·
[4, 145]	τραπέζης καταλειπομένων (καταλείπεται δὲ τὰ	πλεῖστα	κρέα καὶ ἄρτοι) ὁ τῆς
[4, 145]	(καὶ ὑπερμεθυσθέντες ἀπέρχονται. Τὰ δὲ	πλεῖστα	ὁ βασιλεὺς μόνος ἀριστᾷ καὶ
[4, 129]	ἐπιρράνας ὕδατος ἐξέπιεν ἐπειπών· Ὁ	πλεῖστα	πίνων πλεῖστα κεὐφρανθήσεται. Καὶ ὁ
[4, 145]	ὄνοι καὶ ἔλαφοι καὶ τὰ	πλεῖστα	πρόβατα· πολλοὶ δὲ καὶ ὄρνιθες
[4, 145]	ἐπὶ τῷ ἀρίστῳ. (Τὰ δὲ	πλεῖστα	τούτων τῶν ἱερείων καὶ τῶν
[4, 159]	ᾧ βίος μὲν ἦν πολύς,	(ἥκιστα	δ´ ὄλβῳ γαῦρος ἦν, φρόνημα
[4, 147]	ἀρνῶν, ἅ θ´ ὑπερωμόκρεως χορδὰ	γλυκίστα	(μιξεριφαρνογενής, ἃν δὴ φιλέοντι θεοί,
[4, 159]	πάντων καὶ ἐπὶ τῷ κόγχῳ	μάλιστα	~Ἀπαίδευτοί ἐστε, ἔφη, ἄνδρες δαιτυμόνες,
[4, 151]	προσπεπερονημένοι ἦσαν πρὸς τοῖς κρέασι.	Μάλιστα	δ´ αἱ τράπεζαι κατὰ τοὺς
[4, 149]	δ´ ἐν ἅπασι τοῖς δείπνοις,	μάλιστα	δὲ τοῖς λεγομένοις μαζῶσι τοῦτο
[4, 145]	πολλάκις, συμπόται αὐτῷ εἰσιν ὡς	μάλιστα	δώδεκα. Καὶ ὅταν δειπνήσωσιν, ὅ
[4, 143]	φησίν· Ἡμέρην δὲ Πέρσαι ἁπασέων	μάλιστα	ἐκείνην τιμᾶν νομίζουσι τῇ ἕκαστος
[4, 141]	φιδίτιον ἀλφίτων μὲν ὡς τρία	μάλιστα	ἡμιμέδιμνα Ἀττικά, οἴνου δὲ χοεῖς
[4, 141]	μικρὸν ἔχον σταθμὸν ὡς τέταρτον	μάλιστα,	καὶ παρὰ τοῦτο ἕτερον οὐδὲν
[4, 153]	δὲ βρώματα ἄρτοι μεγάλοι καὶ	καπνιστὰ	κρέα ἑφθὰ καὶ τῶν προσφάτως
[4, 145]	δὲ πλεῖστα ὁ βασιλεὺς μόνος	ἀριστᾷ	καὶ δειπνεῖ. Ἐνίοτε δὲ καὶ
[4, 133]	σοι. Ὑπολαμβάνω, παιδάριον, ὀπὸν εἰλήφαμεν.	Ἄριστα	τούτοις πάντα πιέσω καὶ πυκνά,
[4, 143]	Ἀπὸ δὲ τῆς τραπέζης τὰ	βέλτιστα	τῶν παρακειμένων ἡ προεστηκυῖα τῆς
[4, 176]	ἀναλφάβητος οὕτως ἐστὶ συνήθης ὡς	τάχιστα	ἐλέγχειν τὰ παρὰ τὰς κρούσεις
[4, 171]	δοκοῦσιν μοι παθεῖν· ἵν´ ὡς	τάχιστα	τὰ πρυτανεῖ´ ὑφελοίατο, (διὰ τοῦτο
[4, 133]	γὰρ ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων ἀναστομοῖ	τάχιστα	τᾀσθητήρια, τό τε νωκαρῶδες καὶ
[4, 143]	Κρῆτες καθήμενοι συσσιτοῦσι· (καὶ ὅτι	ἀβαμβάκευστα	τοῖς ὀφρανοῖς παρατίθεται· καὶ ὅτι
[4, 174]	ἐμπνευστῶν, ῥᾴδια εἶναι φάσκων τὰ	ἐμπνευστά·	πολλοὺς γὰρ μὴ διδαχθέντας αὐλεῖν
[4, 164]	(Εἶδες τὴν Θασίαν ἅλμην οἷ’	ἄττα	βαύζει, ὡς εὖ καὶ ταχέως
[4, 135]	φυκότριχος πέτρης λευκὸν τρέφει ὕδωρ	ψῆττά	τε χονδροφυὴς καὶ τρίγλη μιλτοπάρῃος)
[4, 144]	(τις) πλείω τις παραθῆται τὰ	περιττὰ	τῶν ἱκανῶν, τοσούτῳ καὶ θᾶσσον
[4, 140]	καμματίδας μὲν προσαγορεύεσθαι τὰ φύλλα,	αὐτὰ	δὲ τὰ ψαιστὰ κάμματα. (Ὅτι
[4, 139]	δὲ ἑκὼν ᾤχεο τρέχων. (Τὰ	αὐτὰ	εἴρηκε καὶ ἐν Περιάλλῳ. Ἐν
[4, 151]	οἱ ἄλλοι δὲ κατὰ τὰ	αὐτὰ	ἐποίουν, καθ´ οὓς καὶ αἱ
[4, 173]	ἱερεῖα περιτέμνοντες δῆλον ὡς ἐμαγείρευον	αὐτὰ	καὶ ἐκαρύκκευον. Εἰς ταῦτα δὲ
[4, 144]	ἐν φυλακῇ ὄντα πάλιν τὰ	αὐτὰ	παρατίθεσθαι ζῶντα λαμπρῶς. Διὸ καὶ
[4, 167]	πολλῶν ἐγένετο χρημάτων οὐκ ἀνάλωσεν	αὐτὰ	ταχέως, ἀλλ´ ἐξέβαλε καὶ ἔρριψε,
[4, 140]	ἔκ τινων ζῴων ὡρισμένων, παραχορηγοῦντος	αὐτὰ	τοῖς φιδίταις ἑνὸς τῶν εὐπορούντων,
[4, 159]	τῷ περὶ τῶν μὴ δι´	αὑτὰ	αἱρετῶν λέγων ὧδε· Ἔπὶ τοσοῦτόν
[4, 161]	οὕτως οἱ σοφοὶ διάγουσι καὶ	τοιαῦτα	κακοπαθοῦσί που; {Α. Τρυφῶσιν οὗτοι
[4, 150]	ἀπολέσειαν οἱ θεοί, ὅστις δεῖπνα	τοιαῦτα	καταλιπὼν ἐπεθύμησας θοίνης εὐτελεστέρας. Τίνα
[4, 132]	Ὄψιν μὲν οὖν ἔχει τὰ	τοιαῦτα	ποικίλην, ἀλλ´ οὐθέν ἐστι τοῦτο
[4, 140]	ἐπὶ τοῦ σκιμποδίου καθῆσθαι, πάντα	τοιαῦτα	ποιοῦσιν εἰς ἐπάικλα. Τὰ ὅμοια
[4, 130]	καὶ Πᾶνες καὶ Ἑρμαῖ καὶ	τοιαῦτα	πολλὰ εἴδωλα ἀργυροῖς δᾳδουχοῦντα λαμπτῆρσι.
[4, 167]	καὶ μοιχεύων. (Καὶ τῶν τὰ	τοιαῦτα	πραττόντων καὶ ἐπ´ ὀνόματός τινας
[4, 157]	Ἀντισθένην ἐξάγειν ἑαυτοὺς τοῦ βίου	τοιαῦτα	σιτουμένους. (Πρὸς ἣν ὁ Καρνεῖος
[4, 161]	χαράδρᾳ τρώγοντες ἅλιμα καὶ κακὰ	τοιαῦτα	συλλέγοντες ἐν τῷ κωρύκῳ. Κἀν
[4, 154]	γένος ἐκ Περσέος» παρὰ Πινδάρῳ,	τηνικαῦτα	προπαροξύνεται· ὁπότε δὲ παροξύνεται, τὸ
[4, 164]	τις εἶ, εὔδηλον, ὃς παρεὶς	τοσαῦτα	γράμματα (Σίμου τέχνην ἔλαβες. {ΗΡ.
[4, 174]	συρίζειν, ὥσπερ τοὺς ποιμένας. (Καὶ	τοσαῦτα	μὲν ἔχω σοι ἐγὼ λέγειν
[4, 161]	καθαρὸς εἷς ἑκατέρῳ, ποτήριον ὕδατος·	τοσαῦτα	ταῦτα. {Β. Δεσμωτηρίου λέγεις δίαιταν·
[4, 163]	τοῦ θαλαττίου ἱστορῶν γράφει καὶ	ταῦτα·	Ἀλλ´ οὐ πολλοὶ ἴσασι βροτῶν
[4, 168]	τῶν ἐν Ἅιδου εἰπὼν εἰς	ταῦτα	ἀνηλωκέναι, ἀφείθη. (Οἱ δὲ μὴ
[4, 128]	πολλὰ καὶ ποικίλα, καὶ μετὰ	ταῦτα	ἀργυροῦς πίναξ ἕτερος, ἐφ´ ᾧ
[4, 161]	εἷς ἑκατέρῳ, ποτήριον ὕδατος· τοσαῦτα	ταῦτα.	{Β. Δεσμωτηρίου λέγεις δίαιταν· πάντες
[4, 161]	καὶ στέμφυλα (καὶ τυρὸς ἔσται·	ταῦτα	γὰρ θύειν νόμος τοῖς Πυθαγορείοις.
[4, 167]	καὶ ἐπ´ ὀνόματός τινας κατέλεξε.	Ταῦτα	δ´ ἀκούσας Ἀντίγονος ὁ βασιλεὺς
[4, 173]	ἐμαγείρευον αὐτὰ καὶ ἐκαρύκκευον. Εἰς	ταῦτα	δὲ ἀποβλέπων καὶ Ἀριστοφάνης ἔφη·
[4, 140]	μὲν εὐπόρους ζημιοῖ εἰς ἐπάικλα·	ταῦτα	δέ ἐστιν μετὰ δεῖπνον τραγήματα·
[4, 148]	τὸν Ἀντώνιον ἐν Ἀθήναις μετὰ	ταῦτα	διατρίψαντα περίοπτον ὑπὲρ τὸ θέατρον
[4, 148]	πρῶτα μικρά, καὶ πάλιν καὶ	ταῦτα	ἐδωρήσατο. Τῶν δ´ ἡγεμόνων ἐφ´
[4, 151]	αὐτοῦ τὸ κέρας. Μετὰ δὲ	ταῦτα	εἰσῆλθον κέρασί τε οἵοις σημαίνουσιν
[4, 168]	πατρῷα εἰς ἀσωτίαν καὶ μετὰ	ταῦτα	ἐκολάκευε τὸν ἐπὶ τῆς Μουνιχίας·
[4, 167]	τῶν ἰδίων μου προσόδων εἰς	ταῦτα	ἐκποιουσῶν, οὐ καθάπερ ὑμῶν ἔνιοι
[4, 149]	καὶ ἅλες προσφαγεῖν. (Καθαγισάντων δὲ	ταῦτα	ἐν κεραμέᾳ κοτταβίδι πιεῖν ἑκάστῳ
[4, 130]	τῶν πεμμάτων θήκαις. Μετὰ δὲ	ταῦτα	ἐξαναστάντες ἀπηλλαττόμεθα νήφοντες νὴ τοὺς
[4, 148]	καὶ οὕτως ἐσκευασμένος ἐδίκαζεν. (Εἰς	ταῦτα	ἔστιν ἀποβλέποντας τὰ ὑπὲρ ἡμᾶς
[4, 184]	Σιληνόν, Μαρσύαν δὲ τὴν κηρόδετον.	(Ταῦτα	ἔχεις παρ´ ἡμῶν τῶν Ἀλεξανδρέων,
[4, 129]	πᾶσι προὔπιεν, ἑξῆς γράφει καὶ	ταῦτα·	(ἤδη δὲ ἡμῶν ἡδέως ἀπηλλοτριωμένων
[4, 146]	δεῖπνον τάλαντα τετρακόσια. Γίνεται δὲ	ταῦτα	Ἰταλικοῦ (νομίσματος ἐν μυριάσι διακοσίαις
[4, 152]	ἀνθράκων ἢ ὀβελίσκων. ~(Προσφέρονται δὲ	ταῦτα	καθαρείως μέν, λεοντωδῶς δέ, ταῖς
[4, 149]	εὐχὰς καταλέγοντος συσπένδοντες. Μετὰ δὲ	ταῦτα	κατακλιθέντες λαμβάνουσιν ἕκαστος οἴνου κοτύλας
[4, 149]	τι βρώσιμον ἔξεστι, μόνα δὲ	ταῦτα	καταναλίσκουσι, τὰ ὑπολειπόμενα τοῖς οἰκέταις
[4, 145]	δίδωσιν ἑκάστῳ τῶν οἰκετῶν, καὶ	ταῦτα	λαβὼν τὴν καθ´ ἡμέραν ἔχει
[4, 143]	περὶ τῶν κοινῶν, εἶτα μετὰ	ταῦτα	μέμνηνται τῶν κατὰ πόλεμον πράξεων
[4, 144]	ἔξεστιν, οὐκ οὐρῆσαι ἀντίον ἄλλου.	Ταῦτα	μέν νυν οὕτω φυλάσσεται. Μεθυσκόμενοι
[4, 139]	πέμψαντος τὴν ὀνομασίαν. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'	(Ταῦτα	μὲν ὁ Πολέμων· πρὸς ὃν
[4, 152]	χρυσὸν καὶ εὐεργεσίας ἀνθρώποις φέρει.	Ταῦτα	μὲν οὖν ἐν τῇ τρίτῃ
[4, 131]	σιρὸν δωδεκάπηχυν καὶ πουλυπόδων ἑκατόμβην.	Ταῦτα	μὲν οὕτως φασὶ ποιῆσαι Κότυν
[4, 146]	χρυσᾶ καὶ κρατῆρας παρετίθεντο, καὶ	ταῦτα	μετὰ τὸ δεῖπνον εἰ δὲ
[4, 159]	νομοθετεῖ ἀστραγάλους. Καλῶς γὰρ καὶ	ταῦτα	ὁ Εὐριπίδης εἴρηκε· Μὴ πλοῦτον
[4, 160]	ὁ Τίμων τὸν κόγχον. (Πρὸς	ταῦτα	ὁ καλὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος
[4, 140]	κρέας. Ἀλλ´ ἐπάικλα μὲν λέγεται	ταῦτα,	ὄντα οἷον ἐπιχορηγήματα τοῦ συντεταγμένου
[4, 136]	ἔκλαιον, ὅτ´ αὔριον οὐκ ἔτι	ταῦτα	ὄψομαι, ἀλλά με τυρῷ δεῖ
[4, 153]	διέτριψεν ἀγόμενος βασιλικῶς, γράφει καὶ	ταῦτα·	Παρὰ Πάρθοις ἐν τοῖς δείπνοις
[4, 147]	καὶ σηπιοπουλυποδείων Ἀπαλοπλοκάμων. Θερμὸς μετὰ	ταῦτα	παρῆλθεν ἰσοτράπεζος ὅλος μνηστης συνόδων
[4, 129]	αὐτοῖς πίναξιν ἐδόθη. Μετὰ δὲ	ταῦτα	πιόντες ἐλάβομεν ἕκαστος ἔριφον ζέοντα
[4, 131]	Θρᾳκῶν βασιλέως θυγατέρα, φησί· (Κἂν	ταῦτα	ποιῆθ´, ὥσπερ φράζω, λαμπροῖς δείπνοις
[4, 141]	ὀξέως ἤδη δεδειπνηκόσιν ὕστερα περιφέρεται	ταῦτα	τὰ ἐπάικλα καλούμενα. Συμφέρει δ´
[4, 162]	ὁ Σωφρονίσκου φιλόσοφος, ὃς περὶ	ταῦτα	τὴν διάνοιαν ἀεὶ στρέφων πιστευθείς,
[4, 128]	ἦν. (Ἐπεδώκαμεν οὖν, φησί, καὶ	ταῦτα	τοῖς δούλοις καὶ ὡς ἄδην
[4, 164]	πεινῶ γάρ, εὖ τοῦτ´ ἴσθι.	(Ταῦτα	τοῦ Μάγνου ἑξῆς καταδραμόντος ἀποβλέψας
[4, 141]	τινας ἢ δώδεκα, παρὰ δὲ	ταῦτα	τυροῦ σταθμόν τινα καὶ σύκων,
[4, 133]	δριμεῖα περιοισθήσεται· τῶν πρεσβυτέρων γὰρ	ταῦτα	τῶν ἡδυσμάτων ἀναστομοῖ τάχιστα τᾀσθητήρια,
[4, 130]	ἀνδράποδ´ ὠνήσασθαι. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' (Εἰς	ταῦτα,	ὦ ἑταῖρε Τιμόκρατες, ἀποβλέπων τίνι
[4, 130]	κατέρρηξεν ἡμῶν γέλωτας· καὶ μετὰ	ταῦτα	ὠρχεῖτο μετὰ τῆς γυναικὸς ἔτη
[4, 138]	τοὺς ἀρτοποιοὺς καὶ ὀψοποιοὺς κατὰ	ταὐτὰ	καθὼς Μαρδονίῳ δεῖπνον παρασκευάσαι. Ποιησάντων
[4, 132]	αὐτὸ τοῦτο παραθήσεις μόνον, ἵνα	ταὐτὰ	πάντες, μὴ τὸ μὲν ἐγώ,
[4, 133]	γοῦν ἐν Γήρᾳ φησίν· Ὦ	πρεσβῦτα,	πότερα φιλεῖς τὰς δρυπεπεῖς ἑταίρας
[4, 143]	ἰσομερεῖς εἶναι· παρατίθεται δ´ αὐτοῖς	ἀβαμβάκευτα	τῇ κράσει καθ´ ἕκαστα τῶν
[4, 146]	καὶ τὴν χολήν, ὅτι ἔστ´	ἄβρωτα	τοῖς θεοῖς ἐπιθέντες αὐτοὶ τἄλλα
[4, 148]	τὸ συμπόσιον ἐποίησε φανῆναι τὰ	πρῶτα	μικρά, καὶ πάλιν καὶ ταῦτα
[4, 147]	μάζας χιονόχροας, ἄλλοι δ´ Ἐπι	πρῶτα	παρῆλθ´ οὐ κάκκαβος, ὦ φιλότας,
[4, 161]	προσφόρους ὑμῖν τροφάς, σκορόδια, τυρόν,	κρόμμυα,	κάππαριν ἅπαντα ταῦτ´ ἐστὶν δραχμῆς.
[4, 131]	ἐλᾶαι, στέμφυλ´, ἄμητες, πράσα, γήτειον,	κρόμμυα,	φυστή, βολβοί, καυλοί, σίλφιον, ὄξος,
[4, 141]	τῶν ἐκγόνων. Ἐστὶ δ´ ἡ	ματτύα	φάτται, χῆνες, τρυγόνες, κίχλαι, κόσσυφοι,
[4, 134]	ἀπομνημονεῦσαι· Δεῖπνα μοι ἔννεπε, Μοῦσα,	πολύτροφα	καὶ μάλα πολλά, ἃ Ξενοκλῆς
[4, 183]	μουσικώτατος δ´ ὢν κατὰ χεῖρα	δίχα	πλήκτρου ἔψαλλεν. Πάντων οὖν τούτων
[4, 137]	πᾶσιν ἔδωκεν, οἳ ῥόδον ἀμφεπλέκοντο	διάνδιχα	κοσμηθέντες. Κρητὴρ δὲ Βρομίου ἐκεράννυτο,
[4, 135]	δ´ ἐγὼ ἐν πρώτοις ἐπέχον	κρατερώνυχα	χεῖρα οὐδ´ ἔφθην τρώσας μιν,
[4, 135]	χαίρειν, Φοινίκιον ὄψον. Αὐτὰρ ἐχίνους	ῥῖψα	καρηκομόωντας ἀκάνθαις· οἳ δὲ κυλινδόμενοι
[4, 153]	ἄν τις ἑψήσειε χόνδρον, ἔπειτα	ὄψα	πολλὰ κεχειρουργημένα ταῖς Ἰνδικαῖς σκευασίαις.
[4, 171]	δὲ καὶ ἀγοραστὴν τὸν τὰ	ὄψα	ὠνούμενον, νῦν δ´ ὀψωνάτωρα, ὡς
[4, 150]	τῷ γαμικῷ νόμῳ γέγραπται, ἀπείρηται	ᾠὰ	καὶ μελίπηκτα δίδοσθαι. (Τίς δὲ
[4, 172]	εἰς ταὐτὸν καρυκεύειν μέλι, σεμίδαλιν,	ᾠά·	πάντα γὰρ τἀναντία νῦν ἐστιν·
[4, 149]	λαχάνου τοῦ κατὰ καιρὸν γινομένου	ᾠά	τε δύο καὶ τυροῦ τροφαλὶς
[4, 131]	βολβοί, καυλοί, σίλφιον, ὄξος, μάραθ´,	ᾠά,	φακῆ, τέττιγες, ὀποί, κάρδαμα, σήσαμα,
[4, 147]	τοῦτ´, ὦ φιλότας, Ἔσθοις κε·	λαγῷά	τ´ ἔπειτ´ ἀλεκτρυόνων τε νεοσσοί.
[4, 174]	εἰκοστῷ τῆς αὐτῆς πραγματείας Δαίτην	ἥρωα	τιμώμενον παρὰ τοῖς Τρωσίν, οὗ
[4, 168]	γένος. Πάντα γὰρ ἀνάλωσε τὰ	πατρῷα	εἰς ἀσωτίαν καὶ μετὰ ταῦτα
[4, 168]	δημοσίᾳ κρίνοντες ὡς κατεφθαρκότα τὰ	πατρῷα,	ἐπειδὴ ἀναγνοὺς αὐτοῖς τὸν μέγαν
[4, 166]	ἀτελειῶν. Χρὴ δὲ τοὺς τὰ	πατρῷα	κατεδηδοκότας κατὰ τὸν Μενάνδρου Ναύκληρον
[4, 142]	καὶ πάντας ἐκκαλούμενος εἰς τὸ	τὰ	μὲν ἀκούειν, τὰ δὲ λέγειν