Maximes |
[34] |
καὶ
ἀναβολήν
τινα
παρὰ
σεαυτοῦ
|
λάβε. |
ἔπειτα
μνήσθητι
ἀμφοτέρων
τῶν
χρόνων, |
[15] |
σέ·
ἐκτείνας
τὴν
χεῖρα
κοσμίως
|
μετάλαβε. |
παρέρχεται·
μὴ
κάτεχε.
οὔπω
ἥκει· |
[33] |
προελθόντι·
εἰ
δὲ
μή,
τῷ
|
γε |
ἀποσιωπῆσαι
καὶ
ἐρυθριᾶσαι
καὶ
σκυθρωπάσαι |
[31] |
μὴ
ἐπισεσυρμένως
μηδὲ
ἀμελῶς
μηδέ
|
γε |
γλίσχρως
μηδὲ
ὑπὲρ
δύναμιν.
~Ὅταν |
[49] |
γραμματικὸς
ἀπετελέσθην
ἀντὶ
φιλοσόφου;
πλήν
|
γε |
δὴ
ὅτι
ἀντὶ
Ὁμήρου
Χρύσιππον |
[51] |
μήπω
εἶ
Σωκράτης,
ὡς
Σωκράτης
|
γε |
εἶναι
βουλόμενος
ὀφείλεις
βιοῦν.
~Ὁ |
[53] |
ἕψομαί
γ'
ἄοκνος·
ἢν
δέ
|
γε |
μὴ
θέλω,
κακὸς
γενόμενος,
οὐδὲν |
[1] |
καὶ
τῶν
προτέρων
ἐφίεσθαι,
πάντως
|
γε |
μὴν
ἐκείνων
ἀποτεύξη,
δι'
ὧν |
[44] |
τῆς
σῆς
κρείσσων’
σὺ
δέ
|
γε |
οὔτε
κτῆσις
εἶ
οὔτε
λέξις. |
[31] |
καὶ
τὸ
κακόν.
ὡς,
ἄν
|
γέ |
τι
ἐκείνων
ὑπολάβῃς
ἀγαθὸν
ἢ |
[29] |
ἀταραξίαν·
εἰ
δὲ
μή,
μὴ
|
προσάγαγε. |
μὴ
ὡς
τὰ
παιδία
νῦν |
[33] |
μὲν
οὖν
οἷός
τε
ᾖς,
|
μετάγαγε |
τοῖς
σοῖς
λόγοις
καὶ
τοὺς |
[49] |
δύνασθαι
τὰ
Χρυσίππου
βιβλία
σεμνύνηται,
|
λέγε |
αὐτὸς
πρὸς
ἑαυτὸν
ὅτι
εἰ |
[18] |
εὐθὺς
διαίρει
παρὰ
σεαυτῷ
καὶ
|
λέγε |
ὅτι
τούτων
ἐμοὶ
οὐδὲν
ἐπισημαίνεται, |
[47] |
ὕδωρ
πίνῃς,
ἐκ
πάσης
ἀφορμῆς
|
λέγε, |
ὅτι
ὕδωρ
πίνεις.
κἂν
ἀσκῆσαί |
[46] |
θεωρημάτων·
οἷον
ἐν
συμποσίῳ
μὴ
|
λέγε, |
πῶς
δεῖ
ἐσθίειν,
ἀλλ'
ἔσθιε, |
[9] |
τοῦτο
ἐφ'
ἑκάστου
τῶν
ἐμπιπτόντων
|
ἐπίλεγε· |
εὑρήσεις
γὰρ
αὐτὸ
ἄλλου
τινὸς |
[12] |
τὸ
ἐλάδιον,
κλέπτεται
τὸ
οἰνάριον·
|
ἐπίλεγε |
ὅτι
τοσούτου
πωλεῖται
ἀπάθεια,
τοσούτου |
[35] |
ὀρθῶς
ποιεῖς,
αὐτὸ
τὸ
ἔργον
|
φεῦγε· |
εἰ
δὲ
ὀρθῶς,
τί
φοβῇ |
[24] |
ἐκπληρώσῃ
τὸ
ἑαυτοῦ
ἔργον.
εἰ
|
δὲ |
ἄλλον
τινὰ
αὐτῇ
κατεσκεύαζες
πολίτην |
[24] |
τῶν
ἐφ'
ἡμῖν
ἐστιν,
οὐχὶ
|
δὲ |
ἀλλότρια
ἔργα;
τίς
δὲ
δοῦναι |
[1] |
μόνον
οἰηθῇς
σὸν
εἶναι,
τὸ
|
δὲ |
ἀλλότριον,
ὥσπερ
ἐστίν,
ἀλλότριον,
οὐδείς |
[52] |
δεύτερος
διὰ
τὸν
πρῶτον·
ὁ
|
δὲ |
ἀναγκαιότατος
καὶ
ὅπου
ἀναπαύεσθαι
δεῖ, |
[29] |
μηδὲν
τῶν
ἑξῆς
ἐντεθυμημένος,
ὕστερον
|
δὲ |
ἀναφανέντων
δυσχερῶν
τινων
αἰσχρῶς
ἀποστήσῃ. |
[53] |
θεοῖς
φίλον,
ταύτῃ
γενέσθω.
ἐμὲ
|
δὲ |
Ἄνυτος
καὶ
Μέλιτος
ἀποκτεῖναι
μὲν |
[52] |
ἀμελοῦμεν.
τοιγαροῦν
ψευδόμεθα
μέν,
πῶς
|
δὲ |
ἀποδείκνυται
ὅτι
οὐ
δεῖ
ψεύδεσθαι, |
[49] |
αὐτὸ
μόνον
σεμνόν
ἐστιν.
ἂν
|
δὲ |
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ
ἐξηγεῖσθαι
θαυμάσω, |
[43] |
λαβάς,
τὴν
μὲν
φορητήν,
τὴν
|
δὲ |
ἀφόρητον.
ὁ
ἀδελφὸς
ἐὰν
ἀδικῇ, |
[22] |
ὀφρὺν
μὲν
μὴ
σχῇς·
τῶν
|
δὲ |
βελτίστων
σοι
φαινομένων
οὕτως
ἔχου, |
[53] |
ὡς
ἕψομαί
γ'
ἄοκνος·
ἢν
|
δέ |
γε
μὴ
θέλω,
κακὸς
γενόμενος, |
[44] |
λέξις
τῆς
σῆς
κρείσσων’
σὺ
|
δέ |
γε
οὔτε
κτῆσις
εἶ
οὔτε |
[7] |
ἐκεῖνα
ἅπαντα
μηδὲ
ἐπιστρεφόμενος.
ἐὰν
|
δὲ |
γέρων
ᾖς,
μηδὲ
ἀπαλλαγῇς
ποτε |
[7] |
κοχλίδιον
ἀναλέξῃ
καὶ
βολβάριον,
τετάσθαι
|
δὲ |
δεῖ
τὴν
διάνοιαν
ἐπὶ
τὸ |
[52] |
ἀναγκαῖος
διὰ
τὸν
δεύτερον,
ὁ
|
δὲ |
δεύτερος
διὰ
τὸν
πρῶτον·
ὁ |
[24] |
οὐχὶ
δὲ
ἀλλότρια
ἔργα;
τίς
|
δὲ |
δοῦναι
δύναται
ἑτέρῳ,
ἃ
μὴ |
[4] |
φύσιν
ἔχουσαν
τηρῆσαι·
οὐ
τηρήσω
|
δέ, |
ἐὰν
ἀγανακτῶ
πρὸς
τὰ
γινόμενα. |
[24] |
ὅπλα
διὰ
τὸν
σκυτέα·
ἱκανὸν
|
δέ, |
ἐὰν
ἕκαστος
ἐκπληρώσῃ
τὸ
ἑαυτοῦ |
[51] |
προσέχων
ἢ
τῷ
λόγῳ.
σὺ
|
δὲ |
εἰ
καὶ
μήπω
εἶ
Σωκράτης, |
[24] |
τὸν
πιστὸν
καὶ
αἰδήμονα.
εἰ
|
δὲ |
ἐκείνην
ὠφελεῖν
βουλόμενος
ἀποβαλεῖς
ταῦτα, |
[52] |
ἀναπαύεσθαι
δεῖ,
ὁ
πρῶτος.
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἔμπαλιν
ποιοῦμεν·
ἐν
γὰρ
τῷ |
[33] |
συνόντων
ἐπὶ
τὸ
προσῆκον.
εἰ
|
δὲ |
ἐν
ἀλλοφύλοις
ἀποληφθεὶς
τύχοις,
σιώπα. |
[2] |
ἐν>
ὀρέξει
ἀποτυγχάνων
ἀτυχής,
ὁ
|
δὲ |
ἐν>
ἐκκλίσει
περιπίπτων
δυστυχής.
ἂν |
[32] |
καὶ
τίνων
παρακούσεις
ἀπειθήσας.
ἔρχου
|
δὲ |
ἐπὶ
τὸ
μαντεύεσθαι,
καθάπερ
ἠξίου |
[30] |
ἂν
μὴ
σὺ
θέλῃς·
τότε
|
δὲ |
ἔσῃ
βεβλαμμένος,
ὅταν
ὑπολάβῃς
βλάπτεσθαι. |
[49] |
τούτων
οὔπω
σεμνὸν
οὐδέν.
ὅταν
|
δὲ |
εὕρω
τὸν
ἐξηγούμενον,
ἀπολείπεται
χρῆσθαι |
[22] |
οὗτοί
σε
ὕστερον
θαυμάσονται,
ἐὰν
|
δὲ |
ἡττηθῇς
αὐτῶν,
διπλοῦν
προσλήψῃ
καταγέλωτα. |
[14] |
κακίαν,
ἀλλ'
ἄλλο
τι.
ἐὰν
|
δὲ |
θέλῃς
ὀρεγόμενος
μὴ
ἀποτυγχάνειν,
τοῦτο |
[48] |
κἂν
ψέγῃ,
οὐκ
ἀπολογεῖται.
περίεισι
|
δὲ |
καθάπερ
οἱ
ἄρρωστοι,
εὐλαβούμενός
τι |
[24] |
ἄνισοί
ἐστε
καὶ
ἀγνώμονες.
τί
|
δὲ |
καὶ
βούλεσθε
μᾶλλον;
ἀργύριον
ἢ |
[23] |
παντὶ
τῷ
εἶναι
φιλόσοφος
εἰ
|
δὲ |
καὶ
δοκεῖν
βούλει
{τῷ
εἶναι} |
[31] |
αὐτῷ
καὶ
εὐσεβείας
ἐπιμελεῖται.
σπένδειν
|
δὲ |
καὶ
θύειν
καὶ
ἀπάρχεσθαι
κατὰ |
[15] |
ἄξιος
τῶν
θεῶν
συμπότης.
ἂν
|
δὲ |
καὶ
παρατεθέντων
σοι
μὴ
λάβῃς, |
[1] |
ὑπερτίθεσθαι
πρὸς
τὸ
παρόν.
ἐὰν
|
δὲ |
καὶ
ταῦτ'
ἐθέλῃς
καὶ
ἄρχειν |
[33] |
τῶν
σοὶ
συμβεβηκότων
ἀκούειν.
ἀπέστω
|
δὲ |
καὶ
τὸ
γέλωτα
κινεῖν·
ὀλισθηρὸς |
[33] |
σὲ
τῶν
πλησίον
ἀνιέναι.
ἐπισφαλὲς
|
δὲ |
καὶ
τὸ
εἰς
αἰσχρολογίαν
προελθεῖν. |
[33] |
οὕτω
γὰρ
οὐκ
ἐμποδισθήσῃ.
βοῆς
|
δὲ |
καὶ
τοῦ
ἐπιγελᾶν
τινι
ἢ |
[25] |
ὅτι
ἔτυχεν
αὐτῶν
ἐκεῖνος·
εἰ
|
δὲ |
κακά,
μὴ
ἄχθου,
ὅτι
σὺ |
[25] |
σοι
λυσιτελεῖ,
ὅσου
πωλεῖται.
εἰ
|
δὲ |
κἀκεῖνα
θέλεις
μὴ
προΐεσθαι
καὶ |
[12] |
προῖκα
δὲ
οὐδὲν
περιγίνεται.
ὅταν
|
δὲ |
καλῇς
τὸν
παῖδα,
ἐνθυμοῦ,
ὅτι |
[53] |
παντὸς
πρόχειρα
ἑκτέον
ταῦτα·
ἄγου
|
δέ |
μ'
ὦ
Ζεῦ,
καὶ
σύ |
[44] |
ἐγώ
σου
ἄρα
κρείσσων’
ἐκεῖνοι
|
δὲ |
μᾶλλον
συνακτικοί
ἐγώ
σου
πλουσιώτερός |
[26] |
εὐθὺς
οἴμοι,
τάλας
ἐγώ’
ἐχρῆν
|
δὲ |
μεμνῆσθαι,
τί
πάσχομεν
περὶ
ἄλλων |
[14] |
τι
τῶν
ἐπ'
ἄλλοις·
εἰ
|
δὲ |
μή,
δουλεύειν
ἀνάγκη.
~Μέμνησο,
ὅτι |
[33] |
οἷόν
τε,
εἰς
ἅπαν,
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἐκ
τῶν
ἐνόντων.
ἑστιάσεις |
[29] |
τούτων
ἀπάθειαν,
ἐλευθερίαν,
ἀταραξίαν·
εἰ
|
δὲ |
μή,
μὴ
προσάγαγε.
μὴ
ὡς |
[33] |
ἢ
πομάτων,
τῶν
ἑκασταχοῦ,
μάλιστα
|
δὲ |
μὴ
περὶ
ἀνθρώπων
ψέγων
ἢ |
[25] |
τὸν
ὀβολὸν
λάβῃ
θρίδακας,
σὺ
|
δὲ |
μὴ
προέμενος
μὴ
λάβῃς,
μὴ |
[29] |
οὕτως
ἔρχου
ἐπ'
αὐτό.
εἰ
|
δὲ |
μή,
τὴν
μὲν
πρώτην
προθύμως |
[33] |
καὶ
ἐπίπληξον
τῷ
προελθόντι·
εἰ
|
δὲ |
μή,
τῷ
γε
ἀποσιωπῆσαι
καὶ |
[29] |
ἔρχου
ἐπὶ
τὸ
ἀθλεῖν.
εἰ
|
δὲ |
μή,
ὡς
τὰ
παιδία
ἀναστραφήσῃ, |
[29] |
σὺ
νῦν
μὲν
ἀθλητής,
νῦν
|
δὲ |
μονομάχος,
εἶτα
ῥήτωρ,
εἶτα
φιλόσοφος, |
[29] |
νῦν
μὲν
παλαιστὰς
παίζει,
νῦν
|
δὲ |
μονομάχους,
νῦν
δὲ
σαλπίζει,
εἶτα |
[7] |
καὶ
παιδίον,
οὐδὲν
κωλύσει·
ἐὰν
|
δὲ |
ὁ
κυβερνήτης
καλέσῃ,
τρέχε
ἐπὶ |
[19] |
εἶναι
θελήσεις,
ἀλλ'
ἐλεύθερος.
μία
|
δὲ |
ὁδὸς
πρὸς
τοῦτο,
καταφρόνησις
τῶν |
[35] |
αὐτὸ
τὸ
ἔργον
φεῦγε·
εἰ
|
δὲ |
ὀρθῶς,
τί
φοβῇ
τοὺς
ἐπιπλήξοντας |
[6] |
εἰμι’
οἰστὸν
ἂν
ἦν·
σὺ
|
δέ, |
ὅταν
λέγῃς
ἐπαιρόμενος
ὅτι
ἵππον |
[29] |
ἐν
τῷ
ἀγῶνι
παρορύσσεσθαι,
ἔστι
|
δὲ |
ὅτε
χεῖρα
ἐκβαλεῖν,
σφυρὸν
στρέψαι, |
[25] |
σὺ
αὐτῶν
οὐκ
ἔτυχες·
μέμνησο
|
δέ, |
ὅτι
οὐ
δύνασαι
μὴ
ταὐτὰ |
[53] |
Μέλιτος
ἀποκτεῖναι
μὲν
δύνανται,
βλάψαι
|
δὲ |
οὔ.
|
[9] |
~Νόσος
σώματός
ἐστιν
ἐμπόδιον,
προαιρέσεως
|
δὲ |
οὔ,
ἐὰν
μὴ
αὐτὴ
θέλῃ. |
[9] |
αὐτὸ
ἄλλου
τινὸς
ἐμπόδιον,
σὸν
|
δὲ |
οὔ.
~Ἐφ'
ἑκάστου
τῶν
προσπιπτόντων |
[9] |
χώλανσις
σκέλους
ἐστὶν
ἐμπόδιον,
προαιρέσεως
|
δὲ |
οὔ.
καὶ
τοῦτο
ἐφ'
ἑκάστου |
[24] |
ἔτι
τοῦτ'
ἔστιν
ἀτιμία;
πῶς
|
δὲ |
οὐδεὶς
οὐδαμοῦ
ἔσῃ,
ὃν
ἐν |
[12] |
πωλεῖται
ἀπάθεια,
τοσούτου
ἀταραξία’
προῖκα
|
δὲ |
οὐδὲν
περιγίνεται.
ὅταν
δὲ
καλῇς |
[1] |
φύσει
ἐλεύθερα,
ἀκώλυτα,
ἀπαραπόδιστα,
τὰ
|
δὲ |
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν
ἀσθενῆ,
δοῦλα, |
[1] |
μέν
ἐστιν
ἐφ'
ἡμῖν,
τὰ
|
δὲ |
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν.
ἐφ'
ἡμῖν |
[31] |
οὔτε
ἐγκαλέσεις
ὡς
ἀμελούμενος.
ἄλλως
|
δὲ |
οὐχ
οἷόν
τε
τοῦτο
γίνεσθαι, |
[22] |
ἡμῖν
αὕτη
ἡ
ὀφρύς;
σὺ
|
δὲ |
ὀφρὺν
μὲν
μὴ
σχῇς·
τῶν |
[18] |
τέκνοις
ἢ
τῇ
γυναικί.
ἐμοὶ
|
δὲ |
πάντα
αἴσια
σημαίνεται,
ἐὰν
ἐγὼ |
[2] |
τῶν
ἐφ'
ἡμῖν.
τὴν
ὄρεξιν
|
δὲ |
παντελῶς
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
ἄνελε· |
[21] |
ἔστω
σοι
καθ'
ἡμέραν,
μάλιστα
|
δὲ |
πάντων
ὁ
θάνατος·
καὶ
οὐδὲν |
[33] |
ἔξω
καὶ
ἰδιωτικὰς
διακρούου·
ἐὰν
|
δέ |
ποτε
γίνηται
καιρός,
ἐντετάσθω
σοι |
[33] |
πολὺ
παριέναι
οὐκ
ἀναγκαῖον.
εἰ
|
δέ |
ποτε
καιρὸς
εἴη,
μηδενὶ
σπουδάζων |
[33] |
ἀναγκαῖα
καὶ
δι'
ὀλίγων.
σπανίως
|
δέ |
ποτε
καιροῦ
παρακαλοῦντος
ἐπὶ
τὸ |
[33] |
πόμα,
ἀμπεχόνην,
οἰκίαν,
οἰκετίαν·
τὸ
|
δὲ |
πρὸς
δόξαν
ἢ
τρυφὴν
ἅπαν |
[52] |
ἡμῖν
ἡ
πᾶσα
σπουδή·
τοῦ
|
δὲ |
πρώτου
παντελῶς
ἀμελοῦμεν.
τοιγαροῦν
ψευδόμεθα |
[29] |
παίζει,
νῦν
δὲ
μονομάχους,
νῦν
|
δὲ |
σαλπίζει,
εἶτα
τραγῳδεῖ·
οὕτω
καὶ |
[34] |
καὶ
ἐπαινέσεις
αὐτὸς
σεαυτόν.
ἐὰν
|
δέ |
σοι
καιρὸς
φανῇ
ἅψασθαι
τοῦ |
[11] |
ἀλλὰ
κακὸς
ὁ
ἀφελόμενος.
τί
|
δὲ |
σοὶ
μέλει,
διὰ
τίνος
σε |
[28] |
τῷ
ἀπαντήσαντι,
ἠγανάκτεις
ἄν·
ὅτι
|
δὲ |
σὺ
τὴν
γνώμην
τὴν
σεαυτοῦ |
[45] |
μὲν
φαντασίας
καταληπτικὰς
λαμβάνειν,
ἄλλοις
|
δὲ |
συγκατατίθεσθαι.
~Μηδαμοῦ
σεαυτὸν
εἴπῃς
φιλόσοφον |
[40] |
μὲν
οὐδὲν
αὐταῖς
πρόσεστι,
μόνον
|
δὲ |
συγκοιμῶνται
τοῖς
ἀνδράσι,
ἄρχονται
καλλωπίζεσθαι |
[29] |
τὰ
παιδία
νῦν
φιλόσοφος,
ὕστερον
|
δὲ |
τελώνης,
εἶτα
ῥήτωρ,
εἶτα
ἐπίτροπος |
[29] |
εἶτα
ῥήτωρ,
εἶτα
φιλόσοφος,
ὅλῃ
|
δὲ |
τῇ
ψυχῇ
οὐδέν·
ἀλλ'
ὡς |
[41] |
μὲν
ἐν
παρέργῳ
ποιητέον·
περὶ
|
δὲ |
τὴν
γνώμην
ἡ
πᾶσα
ἔστω |
[49] |
οὗτος,
ἐφ'
ᾧ
ἐσεμνύνετο.
ἐγὼ
|
δὲ |
τί
βούλομαι;
καταμαθεῖν
τὴν
φύσιν |
[32] |
τοῦ
μάντεως
αὐτὸ
πευσόμενος,
ὁποῖον
|
δέ |
τι
ἐστίν,
ἐλήλυθας
εἰδώς,
εἴπερ |
[33] |
εἰκῇ
μηδὲ
ῥᾳδίως
πάριθι·
παριὼν
|
δὲ |
τὸ
σεμνὸν
καὶ
τὸ
εὐσταθὲς |
[1] |
καὶ
θεοὺς
καὶ
ἀνθρώπους,
ἐὰν
|
δὲ |
τὸ
σὸν
μόνον
οἰηθῇς
σὸν |
[36] |
διεζευγμένον
μεγάλην
ἔχει
ἀξίαν,
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
συμπεπλεγμένον
ἀπαξίαν,
οὕτω
καὶ |
[1] |
ἡμέτερα
ἔργα·
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν
|
δὲ |
τὸ
σῶμα,
ἡ
κτῆσις,
δόξαι, |
[36] |
τὸ
σῶμα
ἐχέτω
ἀξίαν,
πρὸς
|
δὲ |
τὸ>
τὸ
κοινωνικὸν
ἐν
ἑστιάσει, |
[12] |
ζῆν
ἐν
ἀφθόνοις
ταρασσόμενον.
κρεῖττον
|
δὲ |
τὸν
παῖδα
κακὸν
εἶναι
ἢ |
[1] |
κανόσι
τούτοις
οἷς
ἔχεις,
πρώτῳ
|
δὲ |
τούτῳ
καὶ
μάλιστα,
πότερον
περὶ |
[2] |
οὐδὲν
οὐδέπω
σοι
πάρεστι.
μόνῳ
|
δὲ |
τῷ
ὁρμᾶν
καὶ
ἀφορμᾶν
χρῶ, |
[39] |
στῇς,
φυλάξεις
τὸ
μέτρον·
ἐὰν
|
δὲ |
ὑπερβῇς,
ὡς
κατὰ
κρημνοῦ
λοιπὸν |
[33] |
δύναμιν
πρὸ
γάμου
καθαρευτέον·
ἁπτομένῳ
|
δὲ |
ὧν
νόμιμόν
ἐστι
μεταληπτέον.
μὴ |
[31] |
αὐτῶν
φεύγειν
καὶ
ἐκτρέπεσθαι,
τὰ
|
δὲ |
ὠφέλιμα
καὶ
τὰ
αἴτια
αὐτῶν |
[31] |
προσήκει
καθαρῶς
καὶ
μὴ
ἐπισεσυρμένως
|
μηδὲ |
ἀμελῶς
μηδέ
γε
γλίσχρως
μηδὲ |
[33] |
πολὺς
ἔστω
μηδὲ
ἐπὶ
πολλοῖς
|
μηδὲ |
ἀνειμένος.
ὅρκον
παραίτησαι,
εἰ
μὲν |
[7] |
ἐπιστρεφόμενος.
ἐὰν
δὲ
γέρων
ᾖς,
|
μηδὲ |
ἀπαλλαγῇς
ποτε
τοῦ
πλοίου
μακράν, |
[31] |
καὶ
μὴ
ἐπισεσυρμένως
μηδὲ
ἀμελῶς
|
μηδέ |
γε
γλίσχρως
μηδὲ
ὑπὲρ
δύναμιν. |
[33] |
μέντοι
ἐπαχθὴς
γίνου
τοῖς
χρωμένοις
|
μηδὲ |
ἐλεγκτικός·
μηδὲ
πολλαχοῦ
τὸ
ὅτι |
[33] |
σιώπα.
γέλως
μὴ
πολὺς
ἔστω
|
μηδὲ |
ἐπὶ
πολλοῖς
μηδὲ
ἀνειμένος.
ὅρκον |
[7] |
τὸ
πλοῖον
ἀφεὶς
ἐκεῖνα
ἅπαντα
|
μηδὲ |
ἐπιστρεφόμενος.
ἐὰν
δὲ
γέρων
ᾖς, |
[46] |
συγκατατίθεσθαι.
~Μηδαμοῦ
σεαυτὸν
εἴπῃς
φιλόσοφον
|
μηδὲ |
λάλει
τὸ
πολὺ
ἐν
ἰδιώταις |
[33] |
γίνου
τοῖς
χρωμένοις
μηδὲ
ἐλεγκτικός·
|
μηδὲ |
πολλαχοῦ
τὸ
ὅτι
αὐτὸς
οὐ |
[33] |
εἰς
ἀκροάσεις
τινῶν
μὴ
εἰκῇ
|
μηδὲ |
ῥᾳδίως
πάριθι·
παριὼν
δὲ
τὸ |
[30] |
τάξιν
τὴν
σεαυτοῦ
πρὸς
αὐτὸν
|
μηδὲ |
σκόπει,
τί
ἐκεῖνος
ποιεῖ,
ἀλλὰ |
[32] |
τὸν
μάντιν
ὄρεξιν
ἢ
ἔκκλισιν
|
μηδὲ |
τρέμων
αὐτῷ
πρόσει,
ἀλλὰ
διεγνωκώς, |
[31] |
μηδὲ
ἀμελῶς
μηδέ
γε
γλίσχρως
|
μηδὲ |
ὑπὲρ
δύναμιν.
~Ὅταν
μαντικῇ
προσίῃς, |
[29] |
πένταθλος
εἶναι
βούλει
ἢ
παλαιστής;
|
ἴδε |
σεαυτοῦ
τοὺς
βραχίονας,
τοὺς
μηρούς, |
[1] |
σε
βλάψει,
ἐχθρὸν
οὐχ
ἕξεις,
|
οὐδὲ |
γὰρ
βλαβερόν
τι
πείσῃ.
τηλικούτων |
[24] |
οὔτε
βαλανεῖα.
καὶ
τί
τοῦτο;
|
οὐδὲ |
γὰρ
ὑποδήματα
ἔχει
διὰ
τὸν |
[1] |
οὐκ
ἐγκαλέσεις
τινί,
ἄκων
πράξεις
|
οὐδὲ |
ἕν,
οὐδείς
σε
βλάψει,
ἐχθρὸν |
[27] |
τὸ
ἀποτυχεῖν
οὐ
τίθεται,
οὕτως
|
οὐδὲ |
κακοῦ
φύσις
ἐν
κόσμῳ
γίνεται. |
[29] |
μετὰ
σκέψεως
ἦλθες
ἐπί
τι
|
οὐδὲ |
περιοδεύσας,
ἀλλ'
εἰκῇ
καὶ
κατὰ |
[24] |
οὐχ
ἕξουσι
παρὰ
σοῦ
κερμάτιον·
|
οὐδὲ |
πολίτας
Ῥωμαίων
αὐτοὺς
ποιήσεις.
τίς |
[24] |
ἂν
αὐτὴν
ὠφέλεις;
ναί.
οὐκοῦν
|
οὐδὲ |
σὺ
αὐτὸς
ἀνωφελὴς
ἂν
εἴης |
[1] |
φαινόμενον’
ἔπειτα
ἐξέταζε
αὐτὴν
καὶ
|
δοκίμαζε |
τοῖς
κανόσι
τούτοις
οἷς
ἔχεις, |
[1] |
οὐ
πάντως
τὸ
φαινόμενον’
ἔπειτα
|
ἐξέταζε |
αὐτὴν
καὶ
δοκίμαζε
τοῖς
κανόσι |
[29] |
βραχίονας,
τοὺς
μηρούς,
τὴν
ὀσφὺν
|
κατάμαθε. |
ἄλλος
γὰρ
πρὸς
ἄλλο
πέφυκε. |
[29] |
εἶτα
καὶ
τὴν
σεαυτοῦ
φύσιν
|
κατάμαθε, |
εἰ
δύνασαι
βαστάσαι.
πένταθλος
εἶναι |
[24] |
καὶ
ἀγνώμονες.
τί
δὲ
καὶ
|
βούλεσθε |
μᾶλλον;
ἀργύριον
ἢ
φίλον
πιστὸν |
[24] |
ἵνα
ὑμεῖς
τὰ
μὴ
ἀγαθὰ
|
περιποιήσησθε, |
ὁρᾶτε
ὑμεῖς,
πῶς
ἄνισοί
ἐστε |
[22] |
ἐρούντων
ὅτι
ἄφνω
φιλόσοφος
ἡμῖν
|
ἐπανελήλυθε’ |
καὶ
πόθεν
ἡμῖν
αὕτη
ἡ |
[46] |
λέγε,
πῶς
δεῖ
ἐσθίειν,
ἀλλ'
|
ἔσθιε, |
ὡς
δεῖ.
μέμνησο
γάρ,
ὅτι |
[20] |
ὅτι
ἡ
σή
σε
ὑπόληψις
|
ἠρέθικε. |
τοιγαροῦν
ἐν
πρώτοις
πειρῶ
ὑπὸ |
[4] |
~Ὅταν
ἅπτεσθαί
τινος
ἔργου
μέλλῃς,
|
ὑπομίμνῃσκε |
σεαυτόν,
ὁποῖόν
ἐστι
τὸ
ἔργον. |
[31] |
σε
καὶ
μισεῖν
τοὺς
αἰτίους.
|
πέφυκε |
γὰρ
πρὸς
τοῦτο
πᾶν
ζῷον |
[29] |
κατάμαθε.
ἄλλος
γὰρ
πρὸς
ἄλλο
|
πέφυκε. |
δοκεῖς,
ὅτι
ταῦτα
ποιῶν
ὡσαύτως |
[32] |
μάντει
πρόσεχε,
τῷ
Πυθίῳ,
ὃς
|
ἐξέβαλε |
τοῦ
ναοῦ
τὸν
οὐ
βοηθήσαντα |
[33] |
πρός
τινα
τῶν
μέγα
δυναμένων,
|
πρόβαλε, |
ὅτι
οὐχ
εὑρήσεις
αὐτὸν
ἔνδον, |
[33] |
μάλιστα
τῶν
ἐν
ὑπεροχῇ
δοκούντων,
|
πρόβαλε |
σαυτῷ,
τί
ἂν
ἐποίησεν
ἐν |
[33] |
φαίνου
ἢ
σεαυτῷ,
τοῦτ'
ἔστι.
|
θέλε |
γίνεσθαι
μόνα
τὰ
γινόμενα
καὶ |
[8] |
γινόμενα
γίνεσθαι
ὡς
θέλεις,
ἀλλὰ
|
θέλε |
τὰ
γινόμενα
ὡς
γίνεται
καὶ |
[2] |
δὲ
παντελῶς
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
|
ἄνελε· |
ἄν
τε
γὰρ
ὀρέγῃ
τῶν |
[15] |
μὴ
κάτεχε.
οὔπω
ἥκει·
μὴ
|
ἐπίβαλλε |
πόρρω
τὴν
ὄρεξιν,
ἀλλὰ
περίμενε, |
[4] |
τὸ
ἔργον.
ἐὰν
λουσόμενος
ἀπίῃς,
|
πρόβαλλε |
σεαυτῷ
τὰ
γινόμενα
ἐν
βαλανείῳ, |
[24] |
ὧν
ἀποβαλῶ
αὐτὰ
ταῦτα,
ἐκεῖνά
|
με |
πράσσειν
ἀξιοῦτε.
ἀλλ'
ἡ
πατρίς, |
[24] |
ὁδὸν
καὶ
κτήσομαι.
εἰ
δ'
|
ἐμὲ |
ἀξιοῦτε
τὰ
ἀγαθὰ
τὰ
ἐμαυτοῦ |
[53] |
τοῖς
θεοῖς
φίλον,
ταύτῃ
γενέσθω.
|
ἐμὲ |
δὲ
Ἄνυτος
καὶ
Μέλιτος
ἀποκτεῖναι |
[1] |
ἔστω
τὸ
διότι
οὐδὲν
πρὸς
|
ἐμέ’ |
~Μέμνησο,
ὅτι
ὀρέξεως
ἐπαγγελία
ἐπιτυχία, |
[43] |
ἐὰν
ἀδικῇ,
ἐντεῦθεν
αὐτὸ
μὴ
|
λάμβανε, |
ὅτι
ἀδικεῖ
(αὕτη
γὰρ
ἡ |
[33] |
σῶμα
μέχρι
τῆς
χρείας
ψιλῆς
|
παραλάμβανε, |
οἷον
τροφάς,
πόμα,
ἀμπεχόνην,
οἰκίαν, |
[47] |
τοῖς
ἔξω·
μὴ
τοὺς
ἀνδριάντας
|
περιλάμβανε· |
ἀλλὰ
διψῶν
ποτε
σφοδρῶς
ἐπίσπασαι |
[15] |
ἐπίβαλλε
πόρρω
τὴν
ὄρεξιν,
ἀλλὰ
|
περίμενε, |
μέχρις
ἂν
γένηται
κατὰ
σέ. |
[50] |
νόμοις,
ὡς
ἀσεβήσων,
ἂν
παραβῇς,
|
ἔμμενε. |
ὅ
τι
δ'
ἂν
ἐρῇ |
[15] |
συμποσίῳ
σε
δεῖ
ἀναστρέφεσθαι.
περιφερόμενον
|
γέγονέ |
τι
κατὰ
σέ·
ἐκτείνας
τὴν |
[28] |
μὲν
τὸ
σῶμά
σού
τις
|
ἐπέτρεπε |
τῷ
ἀπαντήσαντι,
ἠγανάκτεις
ἄν·
ὅτι |
[29] |
ἐκεῖνος;
θέλουσι
καὶ
αὐτοὶ
φιλοσοφεῖν.
|
ἄνθρωπε, |
πρῶτον
ἐπίσκεψαι,
ὁποῖόν
ἐστι
τὸ |
[32] |
αὐτὸ
εἶναι
μήτε
κακόν.
μὴ
|
φέρε |
οὖν
πρὸς
τὸν
μάντιν
ὄρεξιν |
[33] |
σὺν
τούτοις
ἐλθεῖν
καθήκῃ,
ἐλθὼν
|
φέρε |
τὰ
γινόμενα
καὶ
μηδέποτε
εἴπῃς |
[33] |
τὸ
ὅτι
αὐτὸς
οὐ
χρῇ,
|
παράφερε. |
ἐὰν
τίς
σοι
ἀπαγγείλῃ
ὅτι |
[1] |
ἀλλότριον,
ὥσπερ
ἐστίν,
ἀλλότριον,
οὐδείς
|
σε |
ἀναγκάσει
οὐδέποτε,
οὐδείς
σε
κωλύσει, |
[1] |
ἄκων
πράξεις
οὐδὲ
ἕν,
οὐδείς
|
σε |
βλάψει,
ἐχθρὸν
οὐχ
ἕξεις,
οὐδὲ |
[30] |
φύσιν
ἡ
σὴ
ἕξει
προαίρεσις·
|
σὲ |
γὰρ
ἄλλος
οὐ
βλάψει,
ἂν |
[15] |
~Μέμνησο,
ὅτι
ὡς
ἐν
συμποσίῳ
|
σε |
δεῖ
ἀναστρέφεσθαι.
περιφερόμενον
γέγονέ
τι |
[29] |
Καίσαρος.
ταῦτα
οὐ
συμφωνεῖ.
ἕνα
|
σε |
δεῖ
ἄνθρωπον
ἢ
ἀγαθὸν
ἢ |
[29] |
κακὸν
εἶναι·
ἢ
τὸ
ἡγεμονικόν
|
σε |
δεῖ
ἐξεργάζεσθαι
τὸ
σαυτοῦ
ἢ |
[26] |
τὸ
σὸν
κατεαγῇ,
τοιοῦτον
εἶναί
|
σε |
δεῖ,
ὁποῖον
ὅτε
καὶ
τὸ |
[25] |
μὲν
ἀγαθὰ
ταῦτά
ἐστι,
χαίρειν
|
σε |
δεῖ,
ὅτι
ἔτυχεν
αὐτῶν
ἐκεῖνος· |
[15] |
ἀναστρέφεσθαι.
περιφερόμενον
γέγονέ
τι
κατὰ
|
σέ· |
ἐκτείνας
τὴν
χεῖρα
κοσμίως
μετάλαβε. |
[18] |
μὴ
αἴσιον
κεκράγῃ,
μὴ
συναρπαζέτω
|
σε |
ἡ
φαντασία·
ἀλλ'
εὐθὺς
διαίρει |
[16] |
ἀπολωλεκότα
τὰ
ἑαυτοῦ,
πρόσεχε
μή
|
σε |
ἡ
φαντασία
συναρπάσῃ
ὡς
ἐν |
[17] |
μακρόν,
μακροῦ·
ἂν
πτωχὸν
ὑποκρίνασθαί
|
σε |
θέλῃ,
ἵνα
καὶ
τοῦτον
εὐφυῶς |
[31] |
περιπίπτῃς
οἷς
μὴ
θέλεις,
μέμψασθαί
|
σε |
καὶ
μισεῖν
τοὺς
αἰτίους.
πέφυκε |
[12] |
τὸν
παῖδα
κακὸν
εἶναι
ἢ
|
σὲ |
κακοδαίμονα.
ἄρξαι
τοιγαροῦν
ἀπὸ
τῶν |
[33] |
σοι
ἀπαγγείλῃ
ὅτι
ὁ
δεῖνά
|
σε |
κακῶς
λέγει,
μὴ
ἀπολογοῦ
πρὸς |
[1] |
οὐδείς
σε
ἀναγκάσει
οὐδέποτε,
οὐδείς
|
σε |
κωλύσει,
οὐ
μέμψῃ
οὐδένα,
οὐκ |
[12] |
ἵνα
ἐπ'
ἐκείνῳ
ᾖ
τὸ
|
σὲ |
μὴ
ταραχθῆναι.
~Εἰ
προκόψαι
θέλεις, |
[11] |
δὲ
σοὶ
μέλει,
διὰ
τίνος
|
σε |
ὁ
δοὺς
ἀπῄτησε;
μέχρι
δ' |
[24] |
φαίνου
καὶ
ἱκανὸς
ἔσῃ.
~Οὗτοί
|
σε |
οἱ
διαλογισμοὶ
μὴ
θλιβέτωσαν
ἄτιμος |
[32] |
ἀποβησόμενον
ἀδιάφορον
καὶ
οὐδὲν
πρὸς
|
σέ, |
ὁποῖον
δ'
ἂν
ᾖ,
ἔσται |
[10] |
εὑρήσεις
ἀνεξικακίαν.
καὶ
οὕτως
ἐθιζόμενόν
|
σε |
οὐ
συναρπάσουσιν
αἱ
φαντασίαι.
~Μηδέποτε |
[24] |
βοήθειαν;
στοὰς
οὐχ
ἕξει
διὰ
|
σὲ |
οὔτε
βαλανεῖα.
καὶ
τί
τοῦτο; |
[15] |
περίμενε,
μέχρις
ἂν
γένηται
κατὰ
|
σέ. |
οὕτω
πρὸς
τέκνα,
οὕτω
πρὸς |
[51] |
παρείληφας
τὰ
θεωρήματα,
οἷς
ἔδει
|
σε |
συμβάλλειν,
καὶ
συμβέβληκας.
ποῖον
οὖν |
[20] |
ὡς
ὑβριζόντων.
ὅταν
οὖν
ἐρεθίσῃ
|
σέ |
τις,
ἴσθι,
ὅτι
ἡ
σή |
[42] |
ἡ
πᾶσα
ἔστω
ἐπιστροφή.
~Ὅταν
|
σέ |
τις
κακῶς
ποιῇ
ἢ
κακῶς |
[34] |
συναρπασθῇς
ὑπ'
αὐτῆς·
ἀλλ'
ἐκδεξάσθω
|
σε |
τὸ
πρᾶγμα,
καὶ
ἀναβολήν
τινα |
[34] |
τοῦ
ἔργου,
πρόσεχε,
μὴ
ἡττήσῃ
|
σε |
τὸ
προσηνὲς
αὐτοῦ
καὶ
ἡδὺ |
[33] |
ἱκανὸς
τὴν
αἰδῶ
τὴν
πρὸς
|
σὲ |
τῶν
πλησίον
ἀνιέναι.
ἐπισφαλὲς
δὲ |
[20] |
τις,
ἴσθι,
ὅτι
ἡ
σή
|
σε |
ὑπόληψις
ἠρέθικε.
τοιγαροῦν
ἐν
πρώτοις |
[22] |
καταγελῶντές
σου
τὸ
πρότερον
οὗτοί
|
σε |
ὕστερον
θαυμάσονται,
ἐὰν
δὲ
ἡττηθῇς |
[31] |
καὶ
Πολυνείκην
καὶ
Ἐτεοκλέα
τοῦτ'
|
ἐποίησε |
πολεμίους
ἀλλήλοις
τὸ
ἀγαθὸν
οἴεσθαι |
[11] |
διὰ
τίνος
σε
ὁ
δοὺς
|
ἀπῄτησε; |
μέχρι
δ'
ἂν
διδῷ,
ὡς |
[33] |
τὸ
εὐσταθὲς
καὶ
ἅμα
ἀνεπαχθὲς
|
φύλασσε. |
ὅταν
τινὶ
μέλλῃς
συμβαλεῖν,
μάλιστα |
[34] |
λάβῃς,
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων,
|
φύλασσε |
σαυτόν,
μὴ
συναρπασθῇς
ὑπ'
αὐτῆς· |
[34] |
ἀμφοτέρων
τῶν
χρόνων,
καθ'
ὅν
|
τε |
ἀπολαύσεις
τῆς
ἡδονῆς,
καὶ
καθ' |
[19] |
οὔτε
ζηλοτυπία
χώραν
ἔχει·
σύ
|
τε |
αὐτὸς
οὐ
στρατηγός,
οὐ
πρύτανις |
[2] |
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
ἄνελε·
ἄν
|
τε |
γὰρ
ὀρέγῃ
τῶν
οὐκ
ἐφ' |
[22] |
εἰς
ταύτην
τὴν
χώραν·
μέμνησό
|
τε |
διότι,
ἐὰν
μὲν
ἐμμείνῃς
τοῖς |
[33] |
ὅρκον
παραίτησαι,
εἰ
μὲν
οἷόν
|
τε, |
εἰς
ἅπαν,
εἰ
δὲ
μή, |
[2] |
ἡμῖν
τινος,
ἀτυχεῖν
ἀνάγκη
τῶν
|
τε |
ἐφ'
ἡμῖν,
ὅσων
ὀρέγεσθαι
καλὸν |
[33] |
συγκρίνων.
ἂν
μὲν
οὖν
οἷός
|
τε |
ᾖς,
μετάγαγε
τοῖς
σοῖς
λόγοις |
[15] |
καὶ
οἱ
ὅμοιοι
ἀξίως
θεῖοί
|
τε |
ἦσαν
καὶ
ἐλέγοντο.
~Ὅταν
κλαίοντα |
[31] |
καὶ
τὰ
αἴτια
αὐτῶν
μετιέναι
|
τε |
καὶ
τεθηπέναι.
ἀμήχανον
οὖν
βλάπτεσθαί |
[48] |
ἀμαθὴς
δοκῇ,
οὐ
πεφρόντικεν.
ἐνί
|
τε |
λόγῳ,
ὡς
ἐχθρὸν
ἑαυτὸν
παραφυλάσσει |
[42] |
ποιεῖ
ἢ
λέγει.
οὐχ
οἷόν
|
τε |
οὖν
ἀκολουθεῖν
αὐτὸν
τῷ
σοὶ |
[33] |
καὶ
τύπον,
ὃν
φυλάξεις
ἐπί
|
τε |
σεαυτοῦ
ὢν
καὶ
ἀνθρώποις
ἐντυγχάνων. |
[31] |
ἀμελούμενος.
ἄλλως
δὲ
οὐχ
οἷόν
|
τε |
τοῦτο
γίνεσθαι,
ἐὰν
μὴ
ἄρῃς |
[29] |
τὴν
μὲν
πρώτην
προθύμως
ἥξεις
|
ἅτε |
μηδὲν
τῶν
ἑξῆς
ἐντεθυμημένος,
ὕστερον |
[24] |
ὑμεῖς
τὰ
μὴ
ἀγαθὰ
περιποιήσησθε,
|
ὁρᾶτε |
ὑμεῖς,
πῶς
ἄνισοί
ἐστε
καὶ |
[24] |
εἰς
τοῦτο
οὖν
μοι
μᾶλλον
|
συλλαμβάνετε |
καὶ
μή,
δι'
ὧν
ἀποβαλῶ |
[32] |
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν,
πᾶσα
ἀνάγκη
|
μήτε |
ἀγαθὸν
αὐτὸ
εἶναι
μήτε
κακόν. |
[5] |
παιδεύεσθαι
τὸ
ἑαυτῷ·
πεπαιδευμένου
τὸ
|
μήτε |
ἄλλῳ
μήτε
ἑαυτῷ.
~Ἐπὶ
μηδενὶ |
[5] |
ἑαυτῷ·
πεπαιδευμένου
τὸ
μήτε
ἄλλῳ
|
μήτε |
ἑαυτῷ.
~Ἐπὶ
μηδενὶ
ἐπαρθῇς
ἀλλοτρίῳ |
[14] |
ὅστις
οὖν
ἐλεύθερος
εἶναι
βούλεται,
|
μήτε |
θελέτω
τι
μήτε
φευγέτω
τι |
[32] |
ἀνάγκη
μήτε
ἀγαθὸν
αὐτὸ
εἶναι
|
μήτε |
κακόν.
μὴ
φέρε
οὖν
πρὸς |
[14] |
εἶναι
βούλεται,
μήτε
θελέτω
τι
|
μήτε |
φευγέτω
τι
τῶν
ἐπ'
ἄλλοις· |
[26] |
τοιοῦτον
εἶναί
σε
δεῖ,
ὁποῖον
|
ὅτε |
καὶ
τὸ
τοῦ
ἄλλου
κατεάγη. |
[29] |
στρέψαι,
πολλὴν
ἁφὴν
καταπιεῖν,
ἔσθ'
|
ὅτε |
μαστιγωθῆναι
καὶ
μετὰ
τούτων
πάντων |
[29] |
τῷ
ἀγῶνι
παρορύσσεσθαι,
ἔστι
δὲ
|
ὅτε |
χεῖρα
ἐκβαλεῖν,
σφυρὸν
στρέψαι,
πολλὴν |
[15] |
οὕτω
πρὸς
πλοῦτον·
καὶ
ἔσῃ
|
ποτὲ |
ἄξιος
τῶν
θεῶν
συμπότης.
ἂν |
[33] |
καὶ
ἰδιωτικὰς
διακρούου·
ἐὰν
δέ
|
ποτε |
γίνηται
καιρός,
ἐντετάσθω
σοι
ἡ |
[33] |
παριέναι
οὐκ
ἀναγκαῖον.
εἰ
δέ
|
ποτε |
καιρὸς
εἴη,
μηδενὶ
σπουδάζων
φαίνου |
[33] |
καὶ
δι'
ὀλίγων.
σπανίως
δέ
|
ποτε |
καιροῦ
παρακαλοῦντος
ἐπὶ
τὸ
λέγειν |
[7] |
ποτε
τοῦ
πλοίου
μακράν,
μή
|
ποτε |
καλοῦντος
ἐλλίπῃς.
~Μὴ
ζήτει
τὰ |
[7] |
πλοῖον
καὶ
συνεχῶς
ἐπιστρέφεσθαι,
μή
|
ποτε |
ὁ
κυβερνήτης
καλέσῃ,
κἂν
καλέσῃ, |
[47] |
ὅτι
ὕδωρ
πίνεις.
κἂν
ἀσκῆσαί
|
ποτε |
πρὸς
πόνον
θέλῃς.
σεαυτῷ
καὶ |
[23] |
αὐτῶν,
διπλοῦν
προσλήψῃ
καταγέλωτα.
~Ἐάν
|
ποτέ |
σοι
γένηται
ἔξω
στραφῆναι
πρὸς |
[47] |
τοὺς
ἀνδριάντας
περιλάμβανε·
ἀλλὰ
διψῶν
|
ποτε |
σφοδρῶς
ἐπίσπασαι
ψυχροῦ
ὕδατος
καὶ |
[7] |
δὲ
γέρων
ᾖς,
μηδὲ
ἀπαλλαγῇς
|
ποτε |
τοῦ
πλοίου
μακράν,
μή
ποτε |
[31] |
ἐπιτελουμένοις.
οὕτω
γὰρ
οὐ
μέμψῃ
|
ποτὲ |
τοὺς
θεοὺς
οὔτε
ἐγκαλέσεις
ὡς |
[5] |
ἐμποδιζώμεθα
ἢ
ταρασσώμεθα
ἢ
λυπώμεθα,
|
μηδέποτε |
ἄλλον
αἰτιώμεθα,
ἀλλ'
ἑαυτούς,
τοῦτ' |
[33] |
ἐλθὼν
φέρε
τὰ
γινόμενα
καὶ
|
μηδέποτε |
εἴπῃς
αὐτὸς
πρὸς
ἑαυτὸν
ὅτι |
[11] |
σε
οὐ
συναρπάσουσιν
αἱ
φαντασίαι.
|
~Μηδέποτε |
ἐπὶ
μηδενὸς
εἴπῃς
ὅτι
ἀπώλεσα |
[35] |
διαγνούς,
ὅτι
ποιητέον
ἐστί,
ποιῇς,
|
μηδέποτε |
φύγῃς
ὀφθῆναι
πράσσων
αὐτό,
κἂν |
[48] |
εἴπῃς.
~Ἰδιώτου
στάσις
καὶ
χαρακτήρ·
|
οὐδέποτε |
ἐξ
ἑαυτοῦ
προσδοκᾷ
ὠφέλειαν
ἢ |
[1] |
ἐστίν,
ἀλλότριον,
οὐδείς
σε
ἀναγκάσει
|
οὐδέποτε, |
οὐδείς
σε
κωλύσει,
οὐ
μέμψῃ |
[21] |
πάντων
ὁ
θάνατος·
καὶ
οὐδὲν
|
οὐδέποτε |
οὔτε
ταπεινὸν
ἐνθυμηθήσῃ
οὔτε
ἄγαν |
[33] |
καιρός,
ἐντετάσθω
σοι
ἡ
προσοχή,
|
μήποτε |
ἄρα
ὑπορρυῇς
εἰς
ἰδιωτισμόν.
ἴσθι |
[19] |
ἔστιν
ἐπὶ
σοὶ
νικῆσαι.
ὅρα
|
μήποτε |
ἰδών
τινα
προτιμώμενον
ἢ
μέγα |
[6] |
κατὰ
φύσιν
σχῇς,
τηνικαῦτα
ἐπάρθητι·
|
τότε |
γὰρ
ἐπὶ
σῷ
τινι
ἀγαθῷ |
[30] |
βλάψει,
ἂν
μὴ
σὺ
θέλῃς·
|
τότε |
δὲ
ἔσῃ
βεβλαμμένος,
ὅταν
ὑπολάβῃς |
[46] |
οἶσθα,
καὶ
σὺ
μὴ
δηχθῇς,
|
τότε |
ἴσθι,
ὅτι
ἄρχῃ
τοῦ
ἔργου. |
[15] |
σοι
μὴ
λάβῃς,
ἀλλ'
ὑπερίδῃς,
|
τότε |
οὐ
μόνον
συμπότης
τῶν
θεῶν |
[14] |
γυναῖκα
καὶ
τοὺς
φίλους
σου
|
πάντοτε |
ζῆν,
ἠλίθιος
εἶ·
τὰ
γὰρ |
[31] |
καὶ
ἀπάρχεσθαι
κατὰ
τὰ
πάτρια
|
ἑκάστοτε |
προσήκει
καθαρῶς
καὶ
μὴ
ἐπισεσυρμένως |
[24] |
περιποιήσησθε,
ὁρᾶτε
ὑμεῖς,
πῶς
ἄνισοί
|
ἐστε |
καὶ
ἀγνώμονες.
τί
δὲ
καὶ |
[42] |
σοὶ
φαινομένῳ,
ἀλλὰ
τῷ
ἑαυτῷ,
|
ὥστε, |
εἰ
κακῶς
αὐτῷ
φαίνεται,
ἐκεῖνος |
[46] |
ἀφῃρήκει
πανταχόθεν
Σωκράτης
τὸ
ἐπιδεικτικόν,
|
ὥστε |
ἤρχοντο
πρὸς
αὐτὸν
βουλόμενοι
φιλοσόφοις |
[31] |
συμφέρον,
ἐπεῖ
καὶ
τὸ
εὐσεβές.
|
ὥστε, |
ὅστις
ἐπιμελεῖται
τοῦ
ὀρέγεσθαι
ὡς |
[32] |
πρὸς
τὸ
συνιδεῖν
τὸ
προκείμενον·
|
ὥστε, |
ὅταν
δεήσῃ
συγκινδυνεῦσαι
φίλῳ
ἢ |
[21] |
οὐδὲν
οὐδέποτε
οὔτε
ταπεινὸν
ἐνθυμηθήσῃ
|
οὔτε |
ἄγαν
ἐπιθυμήσεις
τινός.
~Εἰ
φιλοσοφίας |
[24] |
στοὰς
οὐχ
ἕξει
διὰ
σὲ
|
οὔτε |
βαλανεῖα.
καὶ
τί
τοῦτο;
οὐδὲ |
[31] |
οὐ
μέμψῃ
ποτὲ
τοὺς
θεοὺς
|
οὔτε |
ἐγκαλέσεις
ὡς
ἀμελούμενος.
ἄλλως
δὲ |
[32] |
εἰς
τὴν
ἔκβασιν
ἔχει
καὶ
|
οὔτε |
ἐκ
λόγου
οὔτε
ἐκ
τέχνης |
[32] |
ἔχει
καὶ
οὔτε
ἐκ
λόγου
|
οὔτε |
ἐκ
τέχνης
τινὸς
ἄλλης
ἀφορμαὶ |
[19] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
ᾖ,
οὔτε
φθόνος
|
οὔτε |
ζηλοτυπία
χώραν
ἔχει·
σύ
τε |
[44] |
σῆς
κρείσσων’
σὺ
δέ
γε
|
οὔτε |
κτῆσις
εἶ
οὔτε
λέξις.
~Λούεταί |
[44] |
δέ
γε
οὔτε
κτῆσις
εἶ
|
οὔτε |
λέξις.
~Λούεταί
τις
ταχέως·
μὴ |
[21] |
ὁ
θάνατος·
καὶ
οὐδὲν
οὐδέποτε
|
οὔτε |
ταπεινὸν
ἐνθυμηθήσῃ
οὔτε
ἄγαν
ἐπιθυμήσεις |
[19] |
ἡ
οὐσία
τοῦ
ἀγαθοῦ
ᾖ,
|
οὔτε |
φθόνος
οὔτε
ζηλοτυπία
χώραν
ἔχει· |
[24] |
αὐτὰ
ταῦτα,
ἐκεῖνά
με
πράσσειν
|
ἀξιοῦτε. |
ἀλλ'
ἡ
πατρίς,
ὅσον
ἐπ' |
[24] |
καὶ
κτήσομαι.
εἰ
δ'
ἐμὲ
|
ἀξιοῦτε |
τὰ
ἀγαθὰ
τὰ
ἐμαυτοῦ
ἀπολέσαι, |
[24] |
αἰδήμονα
καὶ
πιστὸν
καὶ
μεγαλόφρονα,
|
δείκνυε |
τὴν
ὁδὸν
καὶ
κτήσομαι.
εἰ |
[46] |
μὴ
τὰ
θεωρήματα
τοῖς
ἰδιώταις
|
ἐπιδείκνυε, |
ἀλλ'
ἀπ'
αὐτῶν
πεφθέντων
τὰ |
[33] |
πρὸς
δόξαν
ἢ
τρυφὴν
ἅπαν
|
περίγραφε. |
περὶ
ἀφροδίσια
εἰς
δύναμιν
πρὸ |
[7] |
ἐὰν
δὲ
ὁ
κυβερνήτης
καλέσῃ,
|
τρέχε |
ἐπὶ
τὸ
πλοῖον
ἀφεὶς
ἐκεῖνα |
[16] |
κἂν
οὕτω
τύχῃ,
καὶ
συνεπιστενάξαι·
|
πρόσεχε |
μέντοι
μὴ
καὶ
ἔσωθεν
στενάξῃς. |
[34] |
καιρὸς
φανῇ
ἅψασθαι
τοῦ
ἔργου,
|
πρόσεχε, |
μὴ
ἡττήσῃ
σε
τὸ
προσηνὲς |
[38] |
στρέψῃς
τὸν
πόδα
σου,
οὕτω
|
πρόσεχε, |
μὴ
καὶ
τὸ
ἡγεμονικὸν
βλάψῃς |
[16] |
τέκνου
ἢ
ἀπολωλεκότα
τὰ
ἑαυτοῦ,
|
πρόσεχε |
μή
σε
ἡ
φαντασία
συναρπάσῃ |
[32] |
συγκινδυνεύειν.
τοιγαροῦν
τῷ
μείζονι
μάντει
|
πρόσεχε, |
τῷ
Πυθίῳ,
ὃς
ἐξέβαλε
τοῦ |
[15] |
χεῖρα
κοσμίως
μετάλαβε.
παρέρχεται·
μὴ
|
κάτεχε. |
οὔπω
ἥκει·
μὴ
ἐπίβαλλε
πόρρω |