HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Arrien, Le Manuel d'Épictète

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 56 formes différentes pour 92 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Maximes

[40]   ἄλλῳ τιμῶνται ἢ τῷ κόσμιαι φαίνεσθαι καὶ αἰδήμονες. ~Ἀφυΐας σημεῖον τὸ

[42]   ἑαυτῷ, ὥστε, εἰ κακῶς αὐτῷ φαίνεται, ἐκεῖνος βλάπτεται, ὅστις καὶ ἐξηπάτηται.

[31]   πᾶν ζῷον τὰ μὲν βλαβερὰ φαινόμενα καὶ τὰ αἴτια αὐτῶν φεύγειν

[21]   φυγὴ καὶ πάντα τὰ δεινὰ φαινόμενα πρὸ ὀφθαλμῶν ἔστω σοι καθ'

[1]   εἶ καὶ οὐ πάντως τὸ φαινόμενον’ ἔπειτα ἐξέταζε αὐτὴν καὶ δοκίμαζε

[51]   προκόπτοντα· καὶ πᾶν τὸ βέλτιστον φαινόμενον ἔστω σοι νόμος ἀπαράβατος. κἂν

[42]   οὖν ἀκολουθεῖν αὐτὸν τῷ σοὶ φαινομένῳ, ἀλλὰ τῷ ἑαυτῷ, ὥστε, εἰ

[22]   σχῇς· τῶν δὲ βελτίστων σοι φαινομένων οὕτως ἔχου, ὡς ὑπὸ τοῦ

[33]   ποτε καιρὸς εἴη, μηδενὶ σπουδάζων φαίνου ἢ σεαυτῷ, τοῦτ' ἔστι. θέλε

[23]   δοκεῖν βούλει {τῷ εἶναι} σαυτῷ φαίνου καὶ ἱκανὸς ἔσῃ. ~Οὗτοί σε

[34]   σεαυτόν. ἐὰν δέ σοι καιρὸς φανῇ ἅψασθαι τοῦ ἔργου, πρόσεχε, μὴ

[18]   κεκράγῃ, μὴ συναρπαζέτω σε ἡ φαντασία· ἀλλ' εὐθὺς διαίρει παρὰ σεαυτῷ

[1]   φαντασίᾳ τραχείᾳ μελέτα ἐπιλέγειν ὅτι φαντασία εἶ καὶ οὐ πάντως τὸ

[16]   ἑαυτοῦ, πρόσεχε μή σε ἡ φαντασία συναρπάσῃ ὡς ἐν κακοῖς ὄντος

[1]   εὐδαιμονία περιγίνεται. εὐθὺς οὖν πάσῃ φαντασίᾳ τραχείᾳ μελέτα ἐπιλέγειν ὅτι φαντασία

[10]   ἐθιζόμενόν σε οὐ συναρπάσουσιν αἱ φαντασίαι. ~Μηδέποτε ἐπὶ μηδενὸς εἴπῃς ὅτι

[34]   τῷ λόγῳ. ~Ὅταν ἡδονῆς τινος φαντασίαν λάβῃς, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων,

[45]   οὐ συμβήσεταί σοι ἄλλων μὲν φαντασίας καταληπτικὰς λαμβάνειν, ἄλλοις δὲ συγκατατίθεσθαι.

[20]   ἐν πρώτοις πειρῶ ὑπὸ τῆς φαντασίας μὴ συναρπασθῆναι· ἂν γὰρ ἅπαξ

[19]   ἄλλως εὐδοκιμοῦντα μακαρίσῃς, ὑπὸ τῆς φαντασίας συναρπασθείς. ἐὰν γὰρ ἐν τοῖς

[6]   φαντασιῶν. ὥσθ' ὅταν ἐν χρήσει φαντασιῶν κατὰ φύσιν σχῇς, τηνικαῦτα ἐπάρθητι·

[6]   τί οὖν ἐστι σόν; χρῆσις φαντασιῶν. ὥσθ' ὅταν ἐν χρήσει φαντασιῶν

[32]   ἂν προείπῃ σοι ὁ μάντις φαῦλα γεγονέναι τὰ ἱερά, δῆλον ὅτι

[32]   αὐτὸ εἶναι μήτε κακόν. μὴ φέρε οὖν πρὸς τὸν μάντιν ὄρεξιν

[33]   σὺν τούτοις ἐλθεῖν καθήκῃ, ἐλθὼν φέρε τὰ γινόμενα καὶ μηδέποτε εἴπῃς

[46]   νομὴν ἔσω πέψαντα ἔρια ἔξω φέρει καὶ γάλα· καὶ σὺ τοίνυν

[33]   τῶν γεγενημένων διαλέγου, ὅσα μὴ φέρει πρὸς τὴν σὴν ἐπανόρθωσιν· ἐμφαίνεται

[39]   ὡς κατὰ κρημνοῦ λοιπὸν ἀνάγκη φέρεσθαι· καθάπερ καὶ ἐπὶ τοῦ ὑποδήματος,

[46]   καὶ τὰ πρόβατα οὐ χόρτον φέροντα τοῖς ποιμέσιν ἐπιδεικνύει πόσον, ἔφαγεν,

[35]   ὀρθῶς ποιεῖς, αὐτὸ τὸ ἔργον φεῦγε· εἰ δὲ ὀρθῶς, τί φοβῇ

[31]   φαινόμενα καὶ τὰ αἴτια αὐτῶν φεύγειν καὶ ἐκτρέπεσθαι, τὰ δὲ ὠφέλιμα

[14]   βούλεται, μήτε θελέτω τι μήτε φευγέτω τι τῶν ἐπ' ἄλλοις· εἰ

[24]   εἴης αὐτῇ. τίνα οὖν ἕξω’ φησί, χώραν ἐν τῇ πόλει; ἣν

[24]   ἡ πατρίς, ὅσον ἐπ' ἐμοί’ φησίν, ἀβοήθητος ἔσται’ πάλιν, ποίαν καὶ

[24]   μὴ ἔχει αὐτός; κτῆσαι οὖν’ φησίν, ἵνα ἡμεῖς ἔχωμεν’ εἰ δύναμαι

[19]   οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ ᾖ, οὔτε φθόνος οὔτε ζηλοτυπία χώραν ἔχει· σύ

[24]   πλείστου ἀξίῳ; ἀλλά σοι οἱ φίλοι ἀβοήθητοι ἔσονται. τί λέγεις τὸ

[24]   καὶ βούλεσθε μᾶλλον; ἀργύριον ἢ φίλον πιστὸν καὶ αἰδήμονα; εἰς τοῦτο

[53]   Κρίτων, εἰ ταύτῃ τοῖς θεοῖς φίλον, ταύτῃ γενέσθω. ἐμὲ δὲ Ἄνυτος

[29]   ὡς ἐκεῖνος; θέλουσι καὶ αὐτοὶ φιλοσοφεῖν. ἄνθρωπε, πρῶτον ἐπίσκεψαι, ὁποῖόν ἐστι

[52]   καὶ ἀναγκαιότατος τόπος ἐστὶν ἐν φιλοσοφίᾳ ὁ τῆς χρήσεως τῶν θεωρημάτων,

[22]   οὔτε ἄγαν ἐπιθυμήσεις τινός. ~Εἰ φιλοσοφίας ἐπιθυμεῖς, παρασκευάζου αὐτόθεν ὡς καταγελασθησόμενος,

[46]   ὥστε ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν βουλόμενοι φιλοσόφοις ὑπ' αὐτοῦ συσταθῆναι, κἀκεῖνος ἀπῆγεν

[29]   ψυχρὰν ἐπιθυμίαν. οὕτω θεασάμενοί τινες φιλόσοφον καὶ ἀκούσαντες οὕτω τινὸς λέγοντος,

[46]   δὲ συγκατατίθεσθαι. ~Μηδαμοῦ σεαυτὸν εἴπῃς φιλόσοφον μηδὲ λάλει τὸ πολὺ ἐν

[32]   ἐστίν, ἐλήλυθας εἰδώς, εἴπερ εἶ φιλόσοφος. εἰ γάρ ἐστί τι τῶν

[23]   οὖν ἐν παντὶ τῷ εἶναι φιλόσοφος εἰ δὲ καὶ δοκεῖν βούλει

[22]   πολλῶν, ὡς ἐρούντων ὅτι ἄφνω φιλόσοφος ἡμῖν ἐπανελήλυθε’ καὶ πόθεν ἡμῖν

[29]   δὲ μονομάχος, εἶτα ῥήτωρ, εἶτα φιλόσοφος, ὅλῃ δὲ τῇ ψυχῇ οὐδέν·

[29]   μὴ ὡς τὰ παιδία νῦν φιλόσοφος, ὕστερον δὲ τελώνης, εἶτα ῥήτωρ,

[49]   ἄλλο ἢ γραμματικὸς ἀπετελέσθην ἀντὶ φιλοσόφου; πλήν γε δὴ ὅτι ἀντὶ

[48]   βλάβην, ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἔξω. φιλοσόφου στάσις καὶ χαρακτήρ· πᾶσαν ὠφέλειαν

[29]   τὰ ἔξω· τοῦτ' ἔστιν ἢ φιλοσόφου τάξιν ἐπέχειν ἢ ἰδιώτου. ~Τὰ

[29]   ἐκτὸς ἢ περὶ τὰ ἔσω φιλοτεχνεῖν ἢ περὶ τὰ ἔξω· τοῦτ'

[14]   καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς φίλους σου πάντοτε ζῆν, ἠλίθιος εἶ·

[32]   προκείμενον· ὥστε, ὅταν δεήσῃ συγκινδυνεῦσαι φίλῳ ἢ πατρίδι, μὴ μαντεύεσθαι, εἰ

[32]   καὶ σὺν τούτοις παρίστασθαι τῷ φίλῳ καὶ τῇ πατρίδι συγκινδυνεύειν. τοιγαροῦν

[32]   τὸν οὐ βοηθήσαντα ἀναιρουμένῳ τῷ φίλῳ. ~Τάξον τινὰ ἤδη χαρακτῆρα σαυτῷ

[35]   φεῦγε· εἰ δὲ ὀρθῶς, τί φοβῇ τοὺς ἐπιπλήξοντας οὐκ ὀρθῶς; ~Ὡς

[33]   χρήσασθαι προσηκόντως τῷ ἐμπεσόντι. ὅταν φοιτᾷς πρός τινα τῶν μέγα δυναμένων,

[25]   ἴσον ἔχειν δύναται ὁ μὴ φοιτῶν ἐπὶ θύρας τινὸς τῷ φοιτῶντι;

[25]   φοιτῶν ἐπὶ θύρας τινὸς τῷ φοιτῶντι; ὁ μὴ παραπέμπων τῷ παραπέμποντι;

[43]   ἡ λαβή ἐστιν αὐτοῦ οὐ φορητή) ἀλλὰ ἐκεῖθεν μᾶλλον, ὅτι ἀδελφός,

[43]   δύο ἔχει λαβάς, τὴν μὲν φορητήν, τὴν δὲ ἀφόρητον. ὁ ἀδελφὸς

[43]   καὶ λήψῃ αὐτὸ καθ' ὃ φορητόν. ~Οὗτοι οἱ λόγοι ἀσύνακτοι ἐγώ

[33]   σοι αἱ θύραι, ὅτι οὐ φροντιεῖ σου. κἂν σὺν τούτοις ἐλθεῖν

[32]   μέρους τινὸς τοῦ σώματος ἢ φυγή· ἀλλ' αἱρεῖ ὁ λόγος καὶ

[21]   ῥᾷον κρατήσεις σεαυτοῦ. ~Θάνατος καὶ φυγὴ καὶ πάντα τὰ δεινὰ φαινόμενα

[35]   ὅτι ποιητέον ἐστί, ποιῇς, μηδέποτε φύγῃς ὀφθῆναι πράσσων αὐτό, κἂν ἀλλοῖόν

[36]   κοινωνικὸν ἐν ἑστιάσει, οἷον δεῖ, φυλάξαι, ἀπαξίαν ἔχει. ὅταν οὖν συνεσθίῃς

[36]   τὴν πρὸς τὸν ἑστιάτορα αἰδῶ φυλάξαι. ~Ἐὰν ὑπὲρ δύναμιν ἀναλάβῃς τι

[13]   τὴν σεαυτοῦ κατὰ φύσιν ἔχουσαν φυλάξαι καὶ τὰ ἐκτός, ἀλλὰ τοῦ

[33]   χαρακτῆρα σαυτῷ καὶ τύπον, ὃν φυλάξεις ἐπί τε σεαυτοῦ ὢν καὶ

[39]   μὲν οὖν ἐπὶ τούτου στῇς, φυλάξεις τὸ μέτρον· ἐὰν δὲ ὑπερβῇς,

[33]   τὸ εὐσταθὲς καὶ ἅμα ἀνεπαχθὲς φύλασσε. ὅταν τινὶ μέλλῃς συμβαλεῖν, μάλιστα

[34]   λάβῃς, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων, φύλασσε σαυτόν, μὴ συναρπασθῇς ὑπ' αὐτῆς·

[24]   τῇ πόλει; ἣν ἂν δύνῃ φυλάττων ἅμα τὸν πιστὸν καὶ αἰδήμονα.

[1]   μέμνησο οὖν, ὅτι, ἐὰν τὰ φύσει δοῦλα ἐλεύθερα οἰηθῇς καὶ τὰ

[1]   τὰ μὲν ἐφ' ἡμῖν ἐστι φύσει ἐλεύθερα, ἀκώλυτα, ἀπαραπόδιστα, τὰ δὲ

[30]   τι οὖν πρὸς ἀγαθὸν πατέρα φύσει ᾠκειώθης; ἀλλὰ πρὸς πατέρα. ὁ

[26]   τῆς εἰσόδου. ~Τὸ βούλημα τῆς φύσεως καταμαθεῖν ἔστιν ἐξ ὧν οὐ

[4]   καὶ τὴν ἐμαυτοῦ προαίρεσιν κατὰ φύσιν ἔχουσαν τηρῆσαι’ καὶ ὡσαύτως ἐφ'

[4]   καὶ τὴν ἐμαυτοῦ προαίρεσιν κατὰ φύσιν ἔχουσαν τηρῆσαι· οὐ τηρήσω δέ,

[13]   τὴν προαίρεσιν τὴν σεαυτοῦ κατὰ φύσιν ἔχουσαν φυλάξαι καὶ τὰ ἐκτός,

[30]   ἀλλὰ τί σοὶ ποιήσαντι κατὰ φύσιν ἡ σὴ ἕξει προαίρεσις· σὲ

[49]   δὲ τί βούλομαι; καταμαθεῖν τὴν φύσιν καὶ ταύτῃ ἕπεσθαι. ζητῶ οὖν,

[29]   πρᾶγμα· εἶτα καὶ τὴν σεαυτοῦ φύσιν κατάμαθε, εἰ δύνασαι βαστάσαι. πένταθλος

[6]   ὅταν ἐν χρήσει φαντασιῶν κατὰ φύσιν σχῇς, τηνικαῦτα ἐπάρθητι· τότε γὰρ

[2]   οὖν μόνα ἐκκλίνῃς τὰ παρὰ φύσιν τῶν ἐπὶ σοί, οὐδενί, ὧν

[48]   ἔκκλισιν εἰς μόνα τὰ παρὰ φύσιν τῶν ἐφ' ἡμῖν μετατέθεικεν. ὁρμῇ

[2]   καὶ μετάθες ἐπὶ τὰ παρὰ φύσιν τῶν ἐφ' ἡμῖν. τὴν ὄρεξιν

[27]   οὐ τίθεται, οὕτως οὐδὲ κακοῦ φύσις ἐν κόσμῳ γίνεται. ~Εἰ μὲν

Maximes
[40]	ἄλλῳ τιμῶνται ἢ τῷ κόσμιαι	φαίνεσθαι	καὶ αἰδήμονες. ~Ἀφυΐας σημεῖον τὸ
[42]	ἑαυτῷ, ὥστε, εἰ κακῶς αὐτῷ	φαίνεται,	ἐκεῖνος βλάπτεται, ὅστις καὶ ἐξηπάτηται.
[31]	πᾶν ζῷον τὰ μὲν βλαβερὰ	φαινόμενα	καὶ τὰ αἴτια αὐτῶν φεύγειν
[21]	φυγὴ καὶ πάντα τὰ δεινὰ	φαινόμενα	πρὸ ὀφθαλμῶν ἔστω σοι καθ'
[1]	εἶ καὶ οὐ πάντως τὸ	φαινόμενον’	ἔπειτα ἐξέταζε αὐτὴν καὶ δοκίμαζε
[51]	προκόπτοντα· καὶ πᾶν τὸ βέλτιστον	φαινόμενον	ἔστω σοι νόμος ἀπαράβατος. κἂν
[42]	οὖν ἀκολουθεῖν αὐτὸν τῷ σοὶ	φαινομένῳ,	ἀλλὰ τῷ ἑαυτῷ, ὥστε, εἰ
[22]	σχῇς· τῶν δὲ βελτίστων σοι	φαινομένων	οὕτως ἔχου, ὡς ὑπὸ τοῦ
[33]	ποτε καιρὸς εἴη, μηδενὶ σπουδάζων	φαίνου	ἢ σεαυτῷ, τοῦτ' ἔστι. θέλε
[23]	δοκεῖν βούλει {τῷ εἶναι} σαυτῷ	φαίνου	καὶ ἱκανὸς ἔσῃ. ~Οὗτοί σε
[34]	σεαυτόν. ἐὰν δέ σοι καιρὸς	φανῇ	ἅψασθαι τοῦ ἔργου, πρόσεχε, μὴ
[18]	κεκράγῃ, μὴ συναρπαζέτω σε ἡ	φαντασία·	ἀλλ' εὐθὺς διαίρει παρὰ σεαυτῷ
[1]	φαντασίᾳ τραχείᾳ μελέτα ἐπιλέγειν ὅτι	φαντασία	εἶ καὶ οὐ πάντως τὸ
[16]	ἑαυτοῦ, πρόσεχε μή σε ἡ	φαντασία	συναρπάσῃ ὡς ἐν κακοῖς ὄντος
[1]	εὐδαιμονία περιγίνεται. εὐθὺς οὖν πάσῃ	φαντασίᾳ	τραχείᾳ μελέτα ἐπιλέγειν ὅτι φαντασία
[10]	ἐθιζόμενόν σε οὐ συναρπάσουσιν αἱ	φαντασίαι.	~Μηδέποτε ἐπὶ μηδενὸς εἴπῃς ὅτι
[34]	τῷ λόγῳ. ~Ὅταν ἡδονῆς τινος	φαντασίαν	λάβῃς, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων,
[45]	οὐ συμβήσεταί σοι ἄλλων μὲν	φαντασίας	καταληπτικὰς λαμβάνειν, ἄλλοις δὲ συγκατατίθεσθαι.
[20]	ἐν πρώτοις πειρῶ ὑπὸ τῆς	φαντασίας	μὴ συναρπασθῆναι· ἂν γὰρ ἅπαξ
[19]	ἄλλως εὐδοκιμοῦντα μακαρίσῃς, ὑπὸ τῆς	φαντασίας	συναρπασθείς. ἐὰν γὰρ ἐν τοῖς
[6]	φαντασιῶν. ὥσθ' ὅταν ἐν χρήσει	φαντασιῶν	κατὰ φύσιν σχῇς, τηνικαῦτα ἐπάρθητι·
[6]	τί οὖν ἐστι σόν; χρῆσις	φαντασιῶν.	ὥσθ' ὅταν ἐν χρήσει φαντασιῶν
[32]	ἂν προείπῃ σοι ὁ μάντις	φαῦλα	γεγονέναι τὰ ἱερά, δῆλον ὅτι
[32]	αὐτὸ εἶναι μήτε κακόν. μὴ	φέρε	οὖν πρὸς τὸν μάντιν ὄρεξιν
[33]	σὺν τούτοις ἐλθεῖν καθήκῃ, ἐλθὼν	φέρε	τὰ γινόμενα καὶ μηδέποτε εἴπῃς
[46]	νομὴν ἔσω πέψαντα ἔρια ἔξω	φέρει	καὶ γάλα· καὶ σὺ τοίνυν
[33]	τῶν γεγενημένων διαλέγου, ὅσα μὴ	φέρει	πρὸς τὴν σὴν ἐπανόρθωσιν· ἐμφαίνεται
[39]	ὡς κατὰ κρημνοῦ λοιπὸν ἀνάγκη	φέρεσθαι·	καθάπερ καὶ ἐπὶ τοῦ ὑποδήματος,
[46]	καὶ τὰ πρόβατα οὐ χόρτον	φέροντα	τοῖς ποιμέσιν ἐπιδεικνύει πόσον, ἔφαγεν,
[35]	ὀρθῶς ποιεῖς, αὐτὸ τὸ ἔργον	φεῦγε·	εἰ δὲ ὀρθῶς, τί φοβῇ
[31]	φαινόμενα καὶ τὰ αἴτια αὐτῶν	φεύγειν	καὶ ἐκτρέπεσθαι, τὰ δὲ ὠφέλιμα
[14]	βούλεται, μήτε θελέτω τι μήτε	φευγέτω	τι τῶν ἐπ' ἄλλοις· εἰ
[24]	εἴης αὐτῇ. τίνα οὖν ἕξω’	φησί,	χώραν ἐν τῇ πόλει; ἣν
[24]	ἡ πατρίς, ὅσον ἐπ' ἐμοί’	φησίν,	ἀβοήθητος ἔσται’ πάλιν, ποίαν καὶ
[24]	μὴ ἔχει αὐτός; κτῆσαι οὖν’	φησίν,	ἵνα ἡμεῖς ἔχωμεν’ εἰ δύναμαι
[19]	οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ ᾖ, οὔτε	φθόνος	οὔτε ζηλοτυπία χώραν ἔχει· σύ
[24]	πλείστου ἀξίῳ; ἀλλά σοι οἱ	φίλοι	ἀβοήθητοι ἔσονται. τί λέγεις τὸ
[24]	καὶ βούλεσθε μᾶλλον; ἀργύριον ἢ	φίλον	πιστὸν καὶ αἰδήμονα; εἰς τοῦτο
[53]	Κρίτων, εἰ ταύτῃ τοῖς θεοῖς	φίλον,	ταύτῃ γενέσθω. ἐμὲ δὲ Ἄνυτος
[29]	ὡς ἐκεῖνος; θέλουσι καὶ αὐτοὶ	φιλοσοφεῖν.	ἄνθρωπε, πρῶτον ἐπίσκεψαι, ὁποῖόν ἐστι
[52]	καὶ ἀναγκαιότατος τόπος ἐστὶν ἐν	φιλοσοφίᾳ	ὁ τῆς χρήσεως τῶν θεωρημάτων,
[22]	οὔτε ἄγαν ἐπιθυμήσεις τινός. ~Εἰ	φιλοσοφίας	ἐπιθυμεῖς, παρασκευάζου αὐτόθεν ὡς καταγελασθησόμενος,
[46]	ὥστε ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν βουλόμενοι	φιλοσόφοις	ὑπ' αὐτοῦ συσταθῆναι, κἀκεῖνος ἀπῆγεν
[29]	ψυχρὰν ἐπιθυμίαν. οὕτω θεασάμενοί τινες	φιλόσοφον	καὶ ἀκούσαντες οὕτω τινὸς λέγοντος,
[46]	δὲ συγκατατίθεσθαι. ~Μηδαμοῦ σεαυτὸν εἴπῃς	φιλόσοφον	μηδὲ λάλει τὸ πολὺ ἐν
[32]	ἐστίν, ἐλήλυθας εἰδώς, εἴπερ εἶ	φιλόσοφος.	εἰ γάρ ἐστί τι τῶν
[23]	οὖν ἐν παντὶ τῷ εἶναι	φιλόσοφος	εἰ δὲ καὶ δοκεῖν βούλει
[22]	πολλῶν, ὡς ἐρούντων ὅτι ἄφνω	φιλόσοφος	ἡμῖν ἐπανελήλυθε’ καὶ πόθεν ἡμῖν
[29]	δὲ μονομάχος, εἶτα ῥήτωρ, εἶτα	φιλόσοφος,	ὅλῃ δὲ τῇ ψυχῇ οὐδέν·
[29]	μὴ ὡς τὰ παιδία νῦν	φιλόσοφος,	ὕστερον δὲ τελώνης, εἶτα ῥήτωρ,
[49]	ἄλλο ἢ γραμματικὸς ἀπετελέσθην ἀντὶ	φιλοσόφου;	πλήν γε δὴ ὅτι ἀντὶ
[48]	βλάβην, ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἔξω.	φιλοσόφου	στάσις καὶ χαρακτήρ· πᾶσαν ὠφέλειαν
[29]	τὰ ἔξω· τοῦτ' ἔστιν ἢ	φιλοσόφου	τάξιν ἐπέχειν ἢ ἰδιώτου. ~Τὰ
[29]	ἐκτὸς ἢ περὶ τὰ ἔσω	φιλοτεχνεῖν	ἢ περὶ τὰ ἔξω· τοῦτ'
[14]	καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς	φίλους	σου πάντοτε ζῆν, ἠλίθιος εἶ·
[32]	προκείμενον· ὥστε, ὅταν δεήσῃ συγκινδυνεῦσαι	φίλῳ	ἢ πατρίδι, μὴ μαντεύεσθαι, εἰ
[32]	καὶ σὺν τούτοις παρίστασθαι τῷ	φίλῳ	καὶ τῇ πατρίδι συγκινδυνεύειν. τοιγαροῦν
[32]	τὸν οὐ βοηθήσαντα ἀναιρουμένῳ τῷ	φίλῳ.	~Τάξον τινὰ ἤδη χαρακτῆρα σαυτῷ
[35]	φεῦγε· εἰ δὲ ὀρθῶς, τί	φοβῇ	τοὺς ἐπιπλήξοντας οὐκ ὀρθῶς; ~Ὡς
[33]	χρήσασθαι προσηκόντως τῷ ἐμπεσόντι. ὅταν	φοιτᾷς	πρός τινα τῶν μέγα δυναμένων,
[25]	ἴσον ἔχειν δύναται ὁ μὴ	φοιτῶν	ἐπὶ θύρας τινὸς τῷ φοιτῶντι;
[25]	φοιτῶν ἐπὶ θύρας τινὸς τῷ	φοιτῶντι;	ὁ μὴ παραπέμπων τῷ παραπέμποντι;
[43]	ἡ λαβή ἐστιν αὐτοῦ οὐ	φορητή)	ἀλλὰ ἐκεῖθεν μᾶλλον, ὅτι ἀδελφός,
[43]	δύο ἔχει λαβάς, τὴν μὲν	φορητήν,	τὴν δὲ ἀφόρητον. ὁ ἀδελφὸς
[43]	καὶ λήψῃ αὐτὸ καθ' ὃ	φορητόν.	~Οὗτοι οἱ λόγοι ἀσύνακτοι ἐγώ
[33]	σοι αἱ θύραι, ὅτι οὐ	φροντιεῖ	σου. κἂν σὺν τούτοις ἐλθεῖν
[32]	μέρους τινὸς τοῦ σώματος ἢ	φυγή·	ἀλλ' αἱρεῖ ὁ λόγος καὶ
[21]	ῥᾷον κρατήσεις σεαυτοῦ. ~Θάνατος καὶ	φυγὴ	καὶ πάντα τὰ δεινὰ φαινόμενα
[35]	ὅτι ποιητέον ἐστί, ποιῇς, μηδέποτε	φύγῃς	ὀφθῆναι πράσσων αὐτό, κἂν ἀλλοῖόν
[36]	κοινωνικὸν ἐν ἑστιάσει, οἷον δεῖ,	φυλάξαι,	ἀπαξίαν ἔχει. ὅταν οὖν συνεσθίῃς
[36]	τὴν πρὸς τὸν ἑστιάτορα αἰδῶ	φυλάξαι.	~Ἐὰν ὑπὲρ δύναμιν ἀναλάβῃς τι
[13]	τὴν σεαυτοῦ κατὰ φύσιν ἔχουσαν	φυλάξαι	καὶ τὰ ἐκτός, ἀλλὰ τοῦ
[33]	χαρακτῆρα σαυτῷ καὶ τύπον, ὃν	φυλάξεις	ἐπί τε σεαυτοῦ ὢν καὶ
[39]	μὲν οὖν ἐπὶ τούτου στῇς,	φυλάξεις	τὸ μέτρον· ἐὰν δὲ ὑπερβῇς,
[33]	τὸ εὐσταθὲς καὶ ἅμα ἀνεπαχθὲς	φύλασσε.	ὅταν τινὶ μέλλῃς συμβαλεῖν, μάλιστα
[34]	λάβῃς, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων,	φύλασσε	σαυτόν, μὴ συναρπασθῇς ὑπ' αὐτῆς·
[24]	τῇ πόλει; ἣν ἂν δύνῃ	φυλάττων	ἅμα τὸν πιστὸν καὶ αἰδήμονα.
[1]	μέμνησο οὖν, ὅτι, ἐὰν τὰ	φύσει	δοῦλα ἐλεύθερα οἰηθῇς καὶ τὰ
[1]	τὰ μὲν ἐφ' ἡμῖν ἐστι	φύσει	ἐλεύθερα, ἀκώλυτα, ἀπαραπόδιστα, τὰ δὲ
[30]	τι οὖν πρὸς ἀγαθὸν πατέρα	φύσει	ᾠκειώθης; ἀλλὰ πρὸς πατέρα. ὁ
[26]	τῆς εἰσόδου. ~Τὸ βούλημα τῆς	φύσεως	καταμαθεῖν ἔστιν ἐξ ὧν οὐ
[4]	καὶ τὴν ἐμαυτοῦ προαίρεσιν κατὰ	φύσιν	ἔχουσαν τηρῆσαι’ καὶ ὡσαύτως ἐφ'
[4]	καὶ τὴν ἐμαυτοῦ προαίρεσιν κατὰ	φύσιν	ἔχουσαν τηρῆσαι· οὐ τηρήσω δέ,
[13]	τὴν προαίρεσιν τὴν σεαυτοῦ κατὰ	φύσιν	ἔχουσαν φυλάξαι καὶ τὰ ἐκτός,
[30]	ἀλλὰ τί σοὶ ποιήσαντι κατὰ	φύσιν	ἡ σὴ ἕξει προαίρεσις· σὲ
[49]	δὲ τί βούλομαι; καταμαθεῖν τὴν	φύσιν	καὶ ταύτῃ ἕπεσθαι. ζητῶ οὖν,
[29]	πρᾶγμα· εἶτα καὶ τὴν σεαυτοῦ	φύσιν	κατάμαθε, εἰ δύνασαι βαστάσαι. πένταθλος
[6]	ὅταν ἐν χρήσει φαντασιῶν κατὰ	φύσιν	σχῇς, τηνικαῦτα ἐπάρθητι· τότε γὰρ
[2]	οὖν μόνα ἐκκλίνῃς τὰ παρὰ	φύσιν	τῶν ἐπὶ σοί, οὐδενί, ὧν
[48]	ἔκκλισιν εἰς μόνα τὰ παρὰ	φύσιν	τῶν ἐφ' ἡμῖν μετατέθεικεν. ὁρμῇ
[2]	καὶ μετάθες ἐπὶ τὰ παρὰ	φύσιν	τῶν ἐφ' ἡμῖν. τὴν ὄρεξιν
[27]	οὐ τίθεται, οὕτως οὐδὲ κακοῦ	φύσις	ἐν κόσμῳ γίνεται. ~Εἰ μὲν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 7/06/2007