Maximes |
[43] |
αὐτῷ’
~Πᾶν
πρᾶγμα
δύο
ἔχει
|
λαβάς, |
τὴν
μὲν
φορητήν,
τὴν
δὲ |
[34] |
καὶ
ἀναβολήν
τινα
παρὰ
σεαυτοῦ
|
λάβε. |
ἔπειτα
μνήσθητι
ἀμφοτέρων
τῶν
χρόνων, |
[48] |
κινῆσαι
τῶν
καθισταμένων,
πρὶν
πῆξιν
|
λαβεῖν. |
ὄρεξιν
ἅπασαν
ἦρκεν
ἐξ
ἑαυτοῦ· |
[43] |
ὅτι
ἀδικεῖ
(αὕτη
γὰρ
ἡ
|
λαβή |
ἐστιν
αὐτοῦ
οὐ
φορητή)
ἀλλὰ |
[25] |
οὖν
τις
προέμενος
τὸν
ὀβολὸν
|
λάβῃ |
θρίδακας,
σὺ
δὲ
μὴ
προέμενος |
[15] |
δὲ
καὶ
παρατεθέντων
σοι
μὴ
|
λάβῃς, |
ἀλλ'
ὑπερίδῃς,
τότε
οὐ
μόνον |
[34] |
λόγῳ.
~Ὅταν
ἡδονῆς
τινος
φαντασίαν
|
λάβῃς, |
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων,
φύλασσε |
[25] |
σὺ
δὲ
μὴ
προέμενος
μὴ
|
λάβῃς, |
μὴ
οἴου
ἔλαττον
ἔχειν
τοῦ |
[25] |
μὴ
οἴου
ἔλαττον
ἔχειν
τοῦ
|
λαβόντος. |
ὡς
γὰρ
ἐκεῖνος
ἔχει
θρίδακας, |
[46] |
~Μηδαμοῦ
σεαυτὸν
εἴπῃς
φιλόσοφον
μηδὲ
|
λάλει |
τὸ
πολὺ
ἐν
ἰδιώταις
περὶ |
[33] |
σιωπὴ
τὸ
πολὺ
ἔστω
ἢ
|
λαλείσθω |
τὰ
ἀναγκαῖα
καὶ
δι'
ὀλίγων. |
[43] |
ἐὰν
ἀδικῇ,
ἐντεῦθεν
αὐτὸ
μὴ
|
λάμβανε, |
ὅτι
ἀδικεῖ
(αὕτη
γὰρ
ἡ |
[25] |
ἐκεῖνα
πιπράσκεται,
προῖκα
αὐτὰ
βουλήσῃ
|
λαμβάνειν. |
ἀλλὰ
πόσου
πιπράσκονται
θρίδακες;
ὀβολοῦ, |
[45] |
σοι
ἄλλων
μὲν
φαντασίας
καταληπτικὰς
|
λαμβάνειν, |
ἄλλοις
δὲ
συγκατατίθεσθαι.
~Μηδαμοῦ
σεαυτὸν |
[25] |
θέλεις
μὴ
προΐεσθαι
καὶ
ταῦτα
|
λαμβάνειν, |
ἄπληστος
εἶ
καὶ
ἀβέλτερος.
οὐδὲν |
[49] |
δύνασθαι
τὰ
Χρυσίππου
βιβλία
σεμνύνηται,
|
λέγε |
αὐτὸς
πρὸς
ἑαυτὸν
ὅτι
εἰ |
[18] |
εὐθὺς
διαίρει
παρὰ
σεαυτῷ
καὶ
|
λέγε |
ὅτι
τούτων
ἐμοὶ
οὐδὲν
ἐπισημαίνεται, |
[47] |
ὕδωρ
πίνῃς,
ἐκ
πάσης
ἀφορμῆς
|
λέγε, |
ὅτι
ὕδωρ
πίνεις.
κἂν
ἀσκῆσαί |
[46] |
θεωρημάτων·
οἷον
ἐν
συμποσίῳ
μὴ
|
λέγε, |
πῶς
δεῖ
ἐσθίειν,
ἀλλ'
ἔσθιε, |
[29] |
οὕτω
τινὸς
λέγοντος,
ὡς
Εὐφράτης
|
λέγει |
(καίτοι
τίς
οὕτω
δύναται
εἰπεῖν, |
[33] |
ὅτι
ὁ
δεῖνά
σε
κακῶς
|
λέγει, |
μὴ
ἀπολογοῦ
πρὸς
τὰ
λεχθέντα, |
[42] |
καθήκειν
αὐτῷ
οἰόμενος
ποιεῖ
ἢ
|
λέγει. |
οὐχ
οἷόν
τε
οὖν
ἀκολουθεῖν |
[48] |
οὐδενὶ
ἐγκαλεῖ,
οὐδὲν
περὶ
ἑαυτοῦ
|
λέγει |
ὡς
ὄντος
τινὸς
ἢ
εἰδότος |
[33] |
ποτε
καιροῦ
παρακαλοῦντος
ἐπὶ
τὸ
|
λέγειν |
λέξον
μέν,
ἀλλὰ
περὶ
οὐδενὸς |
[26] |
κατεάξῃ
τὸ
ποτήριον,
πρόχειρον
εὐθὺς
|
λέγειν |
ὅτι
τῶν
γινομένων
ἐστίν’
ἴσθι |
[24] |
οἱ
φίλοι
ἀβοήθητοι
ἔσονται.
τί
|
λέγεις |
τὸ
ἀβοήθητοι;
οὐχ
ἕξουσι
παρὰ |
[42] |
τις
κακῶς
ποιῇ
ἢ
κακῶς
|
λέγῃ, |
μέμνησο,
ὅτι
καθήκειν
αὐτῷ
οἰόμενος |
[6] |
ἂν
ἦν·
σὺ
δέ,
ὅταν
|
λέγῃς |
ἐπαιρόμενος
ὅτι
ἵππον
καλὸν
ἔχω’ |
[29] |
φιλόσοφον
καὶ
ἀκούσαντες
οὕτω
τινὸς
|
λέγοντος, |
ὡς
Εὐφράτης
λέγει
(καίτοι
τίς |
[44] |
γε
οὔτε
κτῆσις
εἶ
οὔτε
|
λέξις. |
~Λούεταί
τις
ταχέως·
μὴ
εἴπῃς |
[44] |
σου
λογιώτερος,
ἡ
ἐμὴ
ἄρα
|
λέξις |
τῆς
σῆς
κρείσσων’
σὺ
δέ |
[33] |
καιροῦ
παρακαλοῦντος
ἐπὶ
τὸ
λέγειν
|
λέξον |
μέν,
ἀλλὰ
περὶ
οὐδενὸς
τῶν |
[33] |
λέγει,
μὴ
ἀπολογοῦ
πρὸς
τὰ
|
λεχθέντα, |
ἀλλ'
ἀποκρίνου
διότι
ἠγνόει
γὰρ |
[51] |
ὁρίζῃς,
μεθ'
ἃς
προσέξεις
σεαυτῷ,
|
λήσεις |
σεαυτὸν
οὐ
προκόψας,
ἀλλ'
ἰδιώτης |
[43] |
ὅτι
ἀδελφός,
ὅτι
σύντροφος,
καὶ
|
λήψῃ |
αὐτὸ
καθ'
ὃ
φορητόν.
~Οὗτοι |
[12] |
παῖδα,
πονηρὸς
ἔσται.
κρεῖσσον
γὰρ
|
λιμῷ |
ἀποθανεῖν
ἄλυπον
καὶ
ἄφοβον
γενόμενον |
[44] |
σου
ἄρα
κρείσσων’
ἐγώ
σου
|
λογιώτερος, |
ἐγώ
σου
ἄρα
κρείσσων’
ἐκεῖνοι |
[44] |
τῆς
σῆς
κρείσσων’
ἐγώ
σου
|
λογιώτερος, |
ἡ
ἐμὴ
ἄρα
λέξις
τῆς |
[44] |
καθ'
ὃ
φορητόν.
~Οὗτοι
οἱ
|
λόγοι |
ἀσύνακτοι
ἐγώ
σου
πλουσιώτερός
εἰμι, |
[33] |
τε
ᾖς,
μετάγαγε
τοῖς
σοῖς
|
λόγοις |
καὶ
τοὺς
τῶν
συνόντων
ἐπὶ |
[49] |
ἔργα
καὶ
σύμφωνα
ἐπιδεικνύειν
τοῖς
|
λόγοις. |
~Ὅσα
προτίθεται,
τούτοις
ὡς
νόμοις, |
[51] |
ἐν
μηδενὶ
παραβαίνειν
τὸν
διαιροῦντα
|
λόγον; |
παρείληφας
τὰ
θεωρήματα,
οἷς
ἔδει |
[32] |
ἢ
φυγή·
ἀλλ'
αἱρεῖ
ὁ
|
λόγος |
καὶ
σὺν
τούτοις
παρίστασθαι
τῷ |
[46] |
θεωρήματός
τινος
ἐν
ἰδιώταις
ἐμπίπτῃ
|
λόγος, |
σιώπα
τὸ
πολύ·
μέγας
γὰρ |
[16] |
τὸ
περὶ
τούτου’
μέχρι
μέντοι
|
λόγου |
μὴ
ὄκνει
συμπεριφέρεσθαι
αὐτῷ,
κἂν |
[32] |
ἔκβασιν
ἔχει
καὶ
οὔτε
ἐκ
|
λόγου |
οὔτε
ἐκ
τέχνης
τινὸς
ἄλλης |
[1] |
ὁρμή,
ὄρεξις,
ἔκκλισις
καὶ
ἑνὶ
|
λόγῳ |
ὅσα
ἡμέτερα
ἔργα·
οὐκ
ἐφ' |
[1] |
κτῆσις,
δόξαι,
ἀρχαὶ
καὶ
ἑνὶ
|
λόγῳ |
ὅσα
οὐχ
ἡμέτερα
ἔργα.
καὶ |
[33] |
σκυθρωπάσαι
δῆλος
γίνου
δυσχεραίνων
τῷ
|
λόγῳ. |
~Ὅταν
ἡδονῆς
τινος
φαντασίαν
λάβῃς, |
[51] |
μηδενὶ
ἄλλῳ
προσέχων
ἢ
τῷ
|
λόγῳ. |
σὺ
δὲ
εἰ
καὶ
μήπω |
[48] |
δοκῇ,
οὐ
πεφρόντικεν.
ἐνί
τε
|
λόγῳ, |
ὡς
ἐχθρὸν
ἑαυτὸν
παραφυλάσσει
καὶ |
[31] |
διὰ
τοῦτο
καὶ
ὁ
γεωργὸς
|
λοιδορεῖ |
τοὺς
θεούς,
διὰ
τοῦτο
ὁ |
[31] |
ἔνθεν
καὶ
πατὴρ
ὑπὸ
υἱοῦ
|
λοιδορεῖται, |
ὅταν
τῶν
δοκούντων
ἀγαθῶν
εἶναι |
[34] |
ὕστερον
μετανοήσεις
καὶ
αὐτὸς
σεαυτῷ
|
λοιδορήσῃ· |
καὶ
τούτοις
ἀντίθες
ὅπως
ἀποσχόμενος |
[28] |
ἐπιτρέπεις
τῷ
τυχόντι,
ἵνα,
ἐὰν
|
λοιδορήσηταί |
σοι,
ταραχθῇ
ἐκείνη
καὶ
συγχυθῇ, |
[10] |
πόνος
προσφέρηται,
εὑρήσεις
καρτερίαν·
ἂν
|
λοιδορία, |
εὑρήσεις
ἀνεξικακίαν.
καὶ
οὕτως
ἐθιζόμενόν |
[42] |
ὁρμώμενος
πρᾴως
ἕξεις
πρὸς
τὸν
|
λοιδοροῦντα. |
ἐπιφθέγγου
γὰρ
ἐφ'
ἑκάστῳ
ὅτι |
[4] |
τοὺς
ἀπορραίνοντας,
τοὺς
ἐγκρουομένους,
τοὺς
|
λοιδοροῦντας, |
τοὺς
κλέπτοντας.
καὶ
οὕτως
ἀσφαλέστερον |
[30] |
ὑπαγορεύεται
ἐπιμελεῖσθαι,
παραχωρεῖν
ἁπάντων,
ἀνέχεσθαι
|
λοιδοροῦντος, |
παίοντος.
ἀλλὰ
πατὴρ
κακός
ἐστι’ |
[20] |
ἡμῖν.
~Μέμνησο,
ὅτι
οὐχ
ὁ
|
λοιδορῶν |
ἢ
ὁ
τύπτων
ὑβρίζει,
ἀλλὰ |
[39] |
δὲ
ὑπερβῇς,
ὡς
κατὰ
κρημνοῦ
|
λοιπὸν |
ἀνάγκη
φέρεσθαι·
καθάπερ
καὶ
ἐπὶ |
[32] |
συμβούλους
ἔρχου
τοὺς
θεούς·
καὶ
|
λοιπόν, |
ὅταν
τί
σοι
συμβουλευθῇ,
μέμνησο |
[45] |
οὔτε
κτῆσις
εἶ
οὔτε
λέξις.
|
~Λούεταί |
τις
ταχέως·
μὴ
εἴπῃς
ὅτι |
[4] |
γὰρ
ἄν
τι
πρὸς
τὸ
|
λούσασθαι |
γένηται
ἐμποδών,
πρόχειρον
ἔσται
διότι |
[4] |
ἔργου,
ἐὰν
ἐπιλέγῃς
εὐθὺς
ὅτι
|
λούσασθαι |
θέλω
καὶ
τὴν
ἐμαυτοῦ
προαίρεσιν |
[4] |
ὁποῖόν
ἐστι
τὸ
ἔργον.
ἐὰν
|
λουσόμενος |
ἀπίῃς,
πρόβαλλε
σεαυτῷ
τὰ
γινόμενα |
[5] |
οὖν
ἐμποδιζώμεθα
ἢ
ταρασσώμεθα
ἢ
|
λυπώμεθα, |
μηδέποτε
ἄλλον
αἰτιώμεθα,
ἀλλ'
ἑαυτούς, |
[25] |
οὖν
τὸ
διάφορον,
εἰ
σοι
|
λυσιτελεῖ, |
ὅσου
πωλεῖται.
εἰ
δὲ
κἀκεῖνα |