Maximes |
[4] |
ἔχουσαν
τηρῆσαι·
οὐ
τηρήσω
δέ,
|
ἐὰν |
ἀγανακτῶ
πρὸς
τὰ
γινόμενα.
~Ταράσσει |
[43] |
τὴν
δὲ
ἀφόρητον.
ὁ
ἀδελφὸς
|
ἐὰν |
ἀδικῇ,
ἐντεῦθεν
αὐτὸ
μὴ
λάμβανε, |
[12] |
θέλεις,
ἄφες
τοὺς
τοιούτους
ἐπιλογισμούς.
|
ἐὰν |
ἀμελήσω
τᾶν
ἐμῶν,
οὐχ
ἕξω |
[19] |
μακαρίσῃς,
ὑπὸ
τῆς
φαντασίας
συναρπασθείς.
|
ἐὰν |
γὰρ
ἐν
τοῖς
ἐφ'
ἡμῖν |
[7] |
ἀφεὶς
ἐκεῖνα
ἅπαντα
μηδὲ
ἐπιστρεφόμενος.
|
ἐὰν |
δὲ
γέρων
ᾖς,
μηδὲ
ἀπαλλαγῇς |
[22] |
πρότερον
οὗτοί
σε
ὕστερον
θαυμάσονται,
|
ἐὰν |
δὲ
ἡττηθῇς
αὐτῶν,
διπλοῦν
προσλήψῃ |
[14] |
εἶναι
κακίαν,
ἀλλ'
ἄλλο
τι.
|
ἐὰν |
δὲ
θέλῃς
ὀρεγόμενος
μὴ
ἀποτυγχάνειν, |
[1] |
δ'
ὑπερτίθεσθαι
πρὸς
τὸ
παρόν.
|
ἐὰν |
δὲ
καὶ
ταῦτ'
ἐθέλῃς
καὶ |
[7] |
γυναικάριον
καὶ
παιδίον,
οὐδὲν
κωλύσει·
|
ἐὰν |
δὲ
ὁ
κυβερνήτης
καλέσῃ,
τρέχε |
[33] |
τὰς
ἔξω
καὶ
ἰδιωτικὰς
διακρούου·
|
ἐὰν |
δέ
ποτε
γίνηται
καιρός,
ἐντετάσθω |
[34] |
χαιρήσεις
καὶ
ἐπαινέσεις
αὐτὸς
σεαυτόν.
|
ἐὰν |
δέ
σοι
καιρὸς
φανῇ
ἅψασθαι |
[1] |
μέμψῃ
καὶ
θεοὺς
καὶ
ἀνθρώπους,
|
ἐὰν |
δὲ
τὸ
σὸν
μόνον
οἰηθῇς |
[39] |
τούτου
στῇς,
φυλάξεις
τὸ
μέτρον·
|
ἐὰν |
δὲ
ὑπερβῇς,
ὡς
κατὰ
κρημνοῦ |
[7] |
οὕτω
καὶ
ἐν
τῷ
βίῳ,
|
ἐὰν |
διδῶται
ἀντὶ
βολβαρίου
καὶ
κοχλιδίου |
[18] |
ἐμοὶ
δὲ
πάντα
αἴσια
σημαίνεται,
|
ἐὰν |
ἐγὼ
θέλω·
ὅ
τι
γὰρ |
[19] |
ἀπ'
αὐτοῦ’
~Ἀνίκητος
εἶναι
δύνασαι,
|
ἐὰν |
εἰς
μηδένα
ἀγῶνα
καταβαίνῃς,
ὃν |
[24] |
διὰ
τὸν
σκυτέα·
ἱκανὸν
δέ,
|
ἐὰν |
ἕκαστος
ἐκπληρώσῃ
τὸ
ἑαυτοῦ
ἔργον. |
[4] |
οὕτως
ἀσφαλέστερον
ἅψῃ
τοῦ
ἔργου,
|
ἐὰν |
ἐπιλέγῃς
εὐθὺς
ὅτι
λούσασθαι
θέλω |
[38] |
βλάψῃς
τὸ
σεαυτοῦ.
καὶ
τοῦτο
|
ἐὰν |
ἐφ'
ἑκάστου
ἔργου
παραφυλάσσωμεν,
ἀσφαλέστερον |
[14] |
τοῦ
ἑτέρου
ἀμελῆσαι
πᾶσα
ἀνάγκη.
|
~Ἐὰν |
θέλῃς
τὰ
τέκνα
σου
καὶ |
[10] |
ἔχεις
πρὸς
τὴν
χρῆσιν
αὐτοῦ.
|
ἐὰν |
καλὸν
ἴδῃς
ἢ
καλήν,
εὑρήσεις |
[28] |
σεαυτοῦ
ἐπιτρέπεις
τῷ
τυχόντι,
ἵνα,
|
ἐὰν |
λοιδορήσηταί
σοι,
ταραχθῇ
ἐκείνη
καὶ |
[4] |
σεαυτόν,
ὁποῖόν
ἐστι
τὸ
ἔργον.
|
ἐὰν |
λουσόμενος
ἀπίῃς,
πρόβαλλε
σεαυτῷ
τὰ |
[22] |
τὴν
χώραν·
μέμνησό
τε
διότι,
|
ἐὰν |
μὲν
ἐμμείνῃς
τοῖς
αὐτοῖς,
οἱ |
[39] |
ἑκάστῳ
ὡς
ὁ
ποὺς
ὑποδήματος.
|
ἐὰν |
μὲν
οὖν
ἐπὶ
τούτου
στῇς, |
[31] |
οὐχ
οἷόν
τε
τοῦτο
γίνεσθαι,
|
ἐὰν |
μὴ
ἄρῃς
ἀπὸ
τῶν
οὐκ |
[9] |
ἐστιν
ἐμπόδιον,
προαιρέσεως
δὲ
οὔ,
|
ἐὰν |
μὴ
αὐτὴ
θέλῃ.
χώλανσις
σκέλους |
[12] |
τᾶν
ἐμῶν,
οὐχ
ἕξω
διατροφάς’
|
ἐὰν |
μὴ
κολάσω
τὸν
παῖδα,
πονηρὸς |
[33] |
εἰς
ἰδιωτισμόν.
ἴσθι
γάρ,
ὅτι,
|
ἐὰν |
ὁ
ἑταῖρος
ᾖ
μεμολυσμένος,
καὶ |
[10] |
εὑρήσεις
δύναμιν
πρὸς
ταῦτα
ἐγκράτειαν·
|
ἐὰν |
πόνος
προσφέρηται,
εὑρήσεις
καρτερίαν·
ἂν |
[23] |
ἡττηθῇς
αὐτῶν,
διπλοῦν
προσλήψῃ
καταγέλωτα.
|
~Ἐάν |
ποτέ
σοι
γένηται
ἔξω
στραφῆναι |
[1] |
κωλυτά,
ἀλλότρια.
μέμνησο
οὖν,
ὅτι,
|
ἐὰν |
τὰ
φύσει
δοῦλα
ἐλεύθερα
οἰηθῇς |
[30] |
τοῦ
στρατηγοῦ
τὸ
καθῆκον
εὑρήσεις,
|
ἐὰν |
τὰς
σχέσεις
ἐθίζῃ
θεωρεῖν.
~Τῆς |
[33] |
ὅτι
αὐτὸς
οὐ
χρῇ,
παράφερε.
|
ἐὰν |
τίς
σοι
ἀπαγγείλῃ
ὅτι
ὁ |
[37] |
πρὸς
τὸν
ἑστιάτορα
αἰδῶ
φυλάξαι.
|
~Ἐὰν |
ὑπὲρ
δύναμιν
ἀναλάβῃς
τι
πρόσωπον, |
[39] |
καθάπερ
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
ὑποδήματος,
|
ἐὰν |
ὑπὲρ
τὸν
πόδα
ὑπερβῇς,
γίνεται |
[49] |
βιβλία
σεμνύνηται,
λέγε
αὐτὸς
πρὸς
|
ἑαυτὸν |
ὅτι
εἰ
μὴ
Χρύσιππος
ἀσαφῶς |
[33] |
καὶ
μηδέποτε
εἴπῃς
αὐτὸς
πρὸς
|
ἑαυτὸν |
ὅτι
οὐκ
ἦν
τοσούτου’
ἰδιωτικὸν |
[48] |
ἐνί
τε
λόγῳ,
ὡς
ἐχθρὸν
|
ἑαυτὸν |
παραφυλάσσει
καὶ
ἐπίβουλον.
~Ὅταν
τις |
[24] |
δέ,
ἐὰν
ἕκαστος
ἐκπληρώσῃ
τὸ
|
ἑαυτοῦ |
ἔργον.
εἰ
δὲ
ἄλλον
τινὰ |
[48] |
μέμφεται,
οὐδενὶ
ἐγκαλεῖ,
οὐδὲν
περὶ
|
ἑαυτοῦ |
λέγει
ὡς
ὄντος
τινὸς
ἢ |
[48] |
πᾶσαν
ὠφέλειαν
καὶ
βλάβην
ἐξ
|
ἑαυτοῦ |
προσδοκᾷ.
σημεῖα
προκόπτοντος·
οὐδένα
ψέγει, |
[48] |
στάσις
καὶ
χαρακτήρ·
οὐδέποτε
ἐξ
|
ἑαυτοῦ |
προσδοκᾷ
ὠφέλειαν
ἢ
βλάβην,
ἀλλ' |
[16] |
ἀποδημοῦντος
τέκνου
ἢ
ἀπολωλεκότα
τὰ
|
ἑαυτοῦ, |
πρόσεχε
μή
σε
ἡ
φαντασία |
[48] |
λαβεῖν.
ὄρεξιν
ἅπασαν
ἦρκεν
ἐξ
|
ἑαυτοῦ· |
τὴν
δ'
ἔκκλισιν
εἰς
μόνα |
[33] |
ἐν
ταῖς
ὁμιλίαις
ἀπέστω
τὸ
|
ἑαυτοῦ |
τινων
ἔργων
ἢ
κινδύνων
ἐπὶ |
[5] |
λυπώμεθα,
μηδέποτε
ἄλλον
αἰτιώμεθα,
ἀλλ'
|
ἑαυτούς, |
τοῦτ'
ἔστι
τὰ
ἑαυτῶν
δόγματα. |
[48] |
ὅταν
ἐμποδισθῇ
τι
ἢ
κωλυθῇ,
|
ἑαυτῷ |
ἐγκαλεῖ.
κἄν
τις
αὐτὸν
ἐπαινῇ, |
[5] |
πεπαιδευμένου
τὸ
μήτε
ἄλλῳ
μήτε
|
ἑαυτῷ. |
~Ἐπὶ
μηδενὶ
ἐπαρθῇς
ἀλλοτρίῳ
προτερήματι. |
[48] |
καταγελᾷ
τοῦ
ἐπαινοῦντος
αὐτὸς
παρ'
|
ἑαυτῷ· |
κἂν
ψέγῃ,
οὐκ
ἀπολογεῖται.
περίεισι |
[5] |
πράσσει
κακῶς·
ἠργμένου
παιδεύεσθαι
τὸ
|
ἑαυτῷ· |
πεπαιδευμένου
τὸ
μήτε
ἄλλῳ
μήτε |
[42] |
τῷ
σοὶ
φαινομένῳ,
ἀλλὰ
τῷ
|
ἑαυτῷ, |
ὥστε,
εἰ
κακῶς
αὐτῷ
φαίνεται, |
[5] |
ἀλλ'
ἑαυτούς,
τοῦτ'
ἔστι
τὰ
|
ἑαυτῶν |
δόγματα.
ἀπαιδεύτου
ἔργον
τὸ
ἄλλοις |
[49] |
ὅτι
εἰ
μὴ
Χρύσιππος
ἀσαφῶς
|
ἐγεγράφει, |
οὐδὲν
ἂν
εἶχεν
οὗτος,
ἐφ' |
[48] |
ἐμποδισθῇ
τι
ἢ
κωλυθῇ,
ἑαυτῷ
|
ἐγκαλεῖ. |
κἄν
τις
αὐτὸν
ἐπαινῇ,
καταγελᾷ |
[48] |
οὐδένα
ἐπαινεῖ,
οὐδένα
μέμφεται,
οὐδενὶ
|
ἐγκαλεῖ, |
οὐδὲν
περὶ
ἑαυτοῦ
λέγει
ὡς |
[5] |
δόγματα.
ἀπαιδεύτου
ἔργον
τὸ
ἄλλοις
|
ἐγκαλεῖν, |
ἐφ'
οἷς
αὐτὸς
πράσσει
κακῶς· |
[1] |
κωλύσει,
οὐ
μέμψῃ
οὐδένα,
οὐκ
|
ἐγκαλέσεις |
τινί,
ἄκων
πράξεις
οὐδὲ
ἕν, |
[31] |
μέμψῃ
ποτὲ
τοὺς
θεοὺς
οὔτε
|
ἐγκαλέσεις |
ὡς
ἀμελούμενος.
ἄλλως
δὲ
οὐχ |
[10] |
καλήν,
εὑρήσεις
δύναμιν
πρὸς
ταῦτα
|
ἐγκράτειαν· |
ἐὰν
πόνος
προσφέρηται,
εὑρήσεις
καρτερίαν· |
[4] |
ἐν
βαλανείῳ,
τοὺς
ἀπορραίνοντας,
τοὺς
|
ἐγκρουομένους, |
τοὺς
λοιδοροῦντας,
τοὺς
κλέπτοντας.
καὶ |
[0] |
~Ἐπικτήτου
|
Ἐγχειρίδιον. |
~Τῶν
ὄντων
τὰ
μέν
ἐστιν |
[24] |
οἱ
διαλογισμοὶ
μὴ
θλιβέτωσαν
ἄτιμος
|
ἐγὼ |
βιώσομαι
καὶ
οὐδεὶς
οὐδαμοῦ’
εἰ |
[49] |
εἶχεν
οὗτος,
ἐφ'
ᾧ
ἐσεμνύνετο.
|
ἐγὼ |
δὲ
τί
βούλομαι;
καταμαθεῖν
τὴν |
[26] |
τινος
ἀποθάνῃ,
εὐθὺς
οἴμοι,
τάλας
|
ἐγώ’ |
ἐχρῆν
δὲ
μεμνῆσθαι,
τί
πάσχομεν |
[18] |
δὲ
πάντα
αἴσια
σημαίνεται,
ἐὰν
|
ἐγὼ |
θέλω·
ὅ
τι
γὰρ
ἂν |
[44] |
ἀσύνακτοι
ἐγώ
σου
πλουσιώτερός
εἰμι,
|
ἐγώ |
σου
ἄρα
κρείσσων’
ἐγώ
σου |
[44] |
ἄρα
κρείσσων’
ἐγώ
σου
λογιώτερος,
|
ἐγώ |
σου
ἄρα
κρείσσων’
ἐκεῖνοι
δὲ |
[44] |
εἰμι,
ἐγώ
σου
ἄρα
κρείσσων’
|
ἐγώ |
σου
λογιώτερος,
ἐγώ
σου
ἄρα |
[44] |
ἄρα
κτῆσις
τῆς
σῆς
κρείσσων’
|
ἐγώ |
σου
λογιώτερος,
ἡ
ἐμὴ
ἄρα |
[44] |
φορητόν.
~Οὗτοι
οἱ
λόγοι
ἀσύνακτοι
|
ἐγώ |
σου
πλουσιώτερός
εἰμι,
ἐγώ
σου |
[44] |
κρείσσων’
ἐκεῖνοι
δὲ
μᾶλλον
συνακτικοί
|
ἐγώ |
σου
πλουσιώτερός
εἰμι,
ἡ
ἐμὴ |
[51] |
λόγον;
παρείληφας
τὰ
θεωρήματα,
οἷς
|
ἔδει |
σε
συμβάλλειν,
καὶ
συμβέβληκας.
ποῖον |
[42] |
ἐπιφθέγγου
γὰρ
ἐφ'
ἑκάστῳ
ὅτι
|
ἔδοξεν |
αὐτῷ’
~Πᾶν
πρᾶγμα
δύο
ἔχει |
[25] |
σὺ
τὸν
ὀβολόν,
ὃν
οὐκ
|
ἔδωκας. |
τὸν
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
καὶ |
[25] |
ἐφ'
ἑστίασίν
τινος;
οὐ
γὰρ
|
ἔδωκας |
τῷ
καλοῦντι,
ὅσου
πωλεῖ
τὸ |
[33] |
γὰρ
ἐκ
τοῦ
τοιούτου,
ὅτι
|
ἐθαύμασας |
τὴν
θέαν.
εἰς
ἀκροάσεις
τινῶν |
[1] |
παρόν.
ἐὰν
δὲ
καὶ
ταῦτ'
|
ἐθέλῃς |
καὶ
ἄρχειν
καὶ
πλουτεῖν,
τυχὸν |
[30] |
καθῆκον
εὑρήσεις,
ἐὰν
τὰς
σχέσεις
|
ἐθίζῃ |
θεωρεῖν.
~Τῆς
περὶ
τοὺς
θεοὺς |
[10] |
λοιδορία,
εὑρήσεις
ἀνεξικακίαν.
καὶ
οὕτως
|
ἐθιζόμενόν |
σε
οὐ
συναρπάσουσιν
αἱ
φαντασίαι. |
[32] |
ἐλήλυθας
εἰδώς,
εἴπερ
εἶ
φιλόσοφος.
|
εἰ |
γάρ
ἐστί
τι
τῶν
οὐκ |
[24] |
ἐγὼ
βιώσομαι
καὶ
οὐδεὶς
οὐδαμοῦ’
|
εἰ |
γὰρ
ἡ
ἀτιμία
ἐστὶ
κακόν, |
[24] |
δείκνυε
τὴν
ὁδὸν
καὶ
κτήσομαι.
|
εἰ |
δ'
ἐμὲ
ἀξιοῦτε
τὰ
ἀγαθὰ |
[24] |
ἕκαστος
ἐκπληρώσῃ
τὸ
ἑαυτοῦ
ἔργον.
|
εἰ |
δὲ
ἄλλον
τινὰ
αὐτῇ
κατεσκεύαζες |
[24] |
ἅμα
τὸν
πιστὸν
καὶ
αἰδήμονα.
|
εἰ |
δὲ
ἐκείνην
ὠφελεῖν
βουλόμενος
ἀποβαλεῖς |
[33] |
τῶν
συνόντων
ἐπὶ
τὸ
προσῆκον.
|
εἰ |
δὲ
ἐν
ἀλλοφύλοις
ἀποληφθεὶς
τύχοις, |
[23] |
ἐν
παντὶ
τῷ
εἶναι
φιλόσοφος
|
εἰ |
δὲ
καὶ
δοκεῖν
βούλει
{τῷ |
[25] |
δεῖ,
ὅτι
ἔτυχεν
αὐτῶν
ἐκεῖνος·
|
εἰ |
δὲ
κακά,
μὴ
ἄχθου,
ὅτι |
[25] |
εἰ
σοι
λυσιτελεῖ,
ὅσου
πωλεῖται.
|
εἰ |
δὲ
κἀκεῖνα
θέλεις
μὴ
προΐεσθαι |
[14] |
φευγέτω
τι
τῶν
ἐπ'
ἄλλοις·
|
εἰ |
δὲ
μή,
δουλεύειν
ἀνάγκη.
~Μέμνησο, |
[33] |
μὲν
οἷόν
τε,
εἰς
ἅπαν,
|
εἰ |
δὲ
μή,
ἐκ
τῶν
ἐνόντων. |
[29] |
ἀντικαταλλάξασθαι
τούτων
ἀπάθειαν,
ἐλευθερίαν,
ἀταραξίαν·
|
εἰ |
δὲ
μή,
μὴ
προσάγαγε.
μὴ |
[29] |
καὶ
οὕτως
ἔρχου
ἐπ'
αὐτό.
|
εἰ |
δὲ
μή,
τὴν
μὲν
πρώτην |
[33] |
ᾖ,
καὶ
ἐπίπληξον
τῷ
προελθόντι·
|
εἰ |
δὲ
μή,
τῷ
γε
ἀποσιωπῆσαι |
[29] |
θέλῃς,
ἔρχου
ἐπὶ
τὸ
ἀθλεῖν.
|
εἰ |
δὲ
μή,
ὡς
τὰ
παιδία |
[35] |
ποιεῖς,
αὐτὸ
τὸ
ἔργον
φεῦγε·
|
εἰ |
δὲ
ὀρθῶς,
τί
φοβῇ
τοὺς |
[33] |
τὸ
πολὺ
παριέναι
οὐκ
ἀναγκαῖον.
|
εἰ |
δέ
ποτε
καιρὸς
εἴη,
μηδενὶ |
[24] |
οὖν’
φησίν,
ἵνα
ἡμεῖς
ἔχωμεν’
|
εἰ |
δύναμαι
κτήσασθαι
τηρῶν
ἐμαυτὸν
αἰδήμονα |
[29] |
καὶ
τὴν
σεαυτοῦ
φύσιν
κατάμαθε,
|
εἰ |
δύνασαι
βαστάσαι.
πένταθλος
εἶναι
βούλει |
[7] |
ἐν
πλῷ
τοῦ
πλοίου
καθορμισθέντος
|
εἰ |
ἐξέλθοις
ὑθρεύσασθαι,
ὁδοῦ
μὲν
πάρεργον |
[29] |
ἐν
πραγματίῳ
παντί.
ταῦτα
ἐπίσκεψαι.
|
εἰ |
θέλεις
ἀντικαταλλάξασθαι
τούτων
ἀπάθειαν,
ἐλευθερίαν, |
[51] |
ἢ
τῷ
λόγῳ.
σὺ
δὲ
|
εἰ |
καὶ
μήπω
εἶ
Σωκράτης,
ὡς |
[42] |
φαινομένῳ,
ἀλλὰ
τῷ
ἑαυτῷ,
ὥστε,
|
εἰ |
κακῶς
αὐτῷ
φαίνεται,
ἐκεῖνος
βλάπτεται, |
[45] |
διαγνῶναι
τὸ
δόγμα,
πόθεν
οἶσθα,
|
εἰ |
κακῶς;
οὕτως
οὐ
συμβήσεταί
σοι |
[25] |
ἐν
τῷ
παραληφθῆναι
εἰς
συμβουλίαν;
|
εἰ |
μὲν
ἀγαθὰ
ταῦτά
ἐστι,
χαίρειν |
[35] |
οἱ
πολλοὶ
περὶ
αὐτοῦ
ὑπολαμβάνειν.
|
εἰ |
μὲν
γὰρ
οὐκ
ὀρθῶς
ποιεῖς, |
[33] |
πολλοῖς
μηδὲ
ἀνειμένος.
ὅρκον
παραίτησαι,
|
εἰ |
μὲν
οἷόν
τε,
εἰς
ἅπαν, |
[28] |
κακοῦ
φύσις
ἐν
κόσμῳ
γίνεται.
|
~Εἰ |
μὲν
τὸ
σῶμά
σού
τις |
[25] |
ἄδικος
οὖν
ἔσῃ
καὶ
ἄπληστος,
|
εἰ |
μὴ
προϊέμενος
ταῦτα,
ἀνθ'
ὧν |
[49] |
λέγε
αὐτὸς
πρὸς
ἑαυτὸν
ὅτι
|
εἰ |
μὴ
Χρύσιππος
ἀσαφῶς
ἐγεγράφει,
οὐδὲν |
[6] |
~Ἐπὶ
μηδενὶ
ἐπαρθῇς
ἀλλοτρίῳ
προτερήματι.
|
εἰ |
ὁ
ἵππος
ἐπαιρόμενος
ἔλεγεν
ὅτι |
[12] |
ὡς
τοῦ
πανδοχείου
οἱ
παριόντες.
|
~Εἰ |
προκόψαι
θέλεις,
ἄφες
τοὺς
τοιούτους |
[13] |
ᾖ
τὸ
σὲ
μὴ
ταραχθῆναι.
|
~Εἰ |
προκόψαι
θέλεις,
ὑπόμεινον
ἕνεκα
τῶν |
[25] |
πωλεῖ.
δὸς
οὖν
τὸ
διάφορον,
|
εἰ |
σοι
λυσιτελεῖ,
ὅσου
πωλεῖται.
εἰ |
[32] |
φίλῳ
ἢ
πατρίδι,
μὴ
μαντεύεσθαι,
|
εἰ |
συγκινδυνευτέον.
καὶ
γὰρ
ἂν
προείπῃ |
[53] |
θεῖ'
ἐπίσταται.
ἀλλ'
ὦ
Κρίτων,
|
εἰ |
ταύτῃ
τοῖς
θεοῖς
φίλον,
ταύτῃ |
[22] |
ἐνθυμηθήσῃ
οὔτε
ἄγαν
ἐπιθυμήσεις
τινός.
|
~Εἰ |
φιλοσοφίας
ἐπιθυμεῖς,
παρασκευάζου
αὐτόθεν
ὡς |
[17] |
ἔσωθεν
στενάξῃς.
~Μέμνησο,
ὅτι
ὑποκριτὴς
|
εἶ |
δράματος,
οἵου
ἂν
θέλῃ
ὁ |
[14] |
παῖδα
θέλῃς
μὴ
ἁμαρτάνειν,
μωρὸς
|
εἶ· |
θέλεις
γὰρ
τὴν
κακίαν
μὴ |
[25] |
προΐεσθαι
καὶ
ταῦτα
λαμβάνειν,
ἄπληστος
|
εἶ |
καὶ
ἀβέλτερος.
οὐδὲν
οὖν
ἔχεις |
[1] |
τραχείᾳ
μελέτα
ἐπιλέγειν
ὅτι
φαντασία
|
εἶ |
καὶ
οὐ
πάντως
τὸ
φαινόμενον’ |
[51] |
ποιῆσαι
τὴν
σεαυτοῦ;
οὐκ
ἔτι
|
εἶ |
μειράκιον,
ἀλλὰ
ἀνὴρ
ἤδη
τέλειος. |
[44] |
σὺ
δέ
γε
οὔτε
κτῆσις
|
εἶ |
οὔτε
λέξις.
~Λούεταί
τις
ταχέως· |
[51] |
σὺ
δὲ
εἰ
καὶ
μήπω
|
εἶ |
Σωκράτης,
ὡς
Σωκράτης
γε
εἶναι |
[14] |
φίλους
σου
πάντοτε
ζῆν,
ἠλίθιος
|
εἶ· |
τὰ
γὰρ
μὴ
ἐπὶ
σοὶ |
[32] |
τι
ἐστίν,
ἐλήλυθας
εἰδώς,
εἴπερ
|
εἶ |
φιλόσοφος.
εἰ
γάρ
ἐστί
τι |
[48] |
λέγει
ὡς
ὄντος
τινὸς
ἢ
|
εἰδότος |
τι.
ὅταν
ἐμποδισθῇ
τι
ἢ |
[32] |
ὁποῖον
δέ
τι
ἐστίν,
ἐλήλυθας
|
εἰδώς, |
εἴπερ
εἶ
φιλόσοφος.
εἰ
γάρ |
[33] |
ἀναγκαῖον.
εἰ
δέ
ποτε
καιρὸς
|
εἴη, |
μηδενὶ
σπουδάζων
φαίνου
ἢ
σεαυτῷ, |
[24] |
οὐδὲ
σὺ
αὐτὸς
ἀνωφελὴς
ἂν
|
εἴης |
αὐτῇ.
τίνα
οὖν
ἕξω’
φησί, |
[31] |
κατατεταχέναι,
τὸ
πείθεσθαι
αὐτοῖς
καὶ
|
εἴκειν |
πᾶσι
τοῖς
γινομένοις
καὶ
ἀκολουθεῖν |
[29] |
ἐπί
τι
οὐδὲ
περιοδεύσας,
ἀλλ'
|
εἰκῇ |
καὶ
κατὰ
ψυχρὰν
ἐπιθυμίαν.
οὕτω |
[33] |
θέαν.
εἰς
ἀκροάσεις
τινῶν
μὴ
|
εἰκῇ |
μηδὲ
ῥᾳδίως
πάριθι·
παριὼν
δὲ |
[53] |
ἡ
Πεπρωμένη,
ὅποι
ποθ'
ὑμῖν
|
εἰμι |
διατεταγμένος·
ὡς
ἕψομαί
γ'
ἄοκνος· |
[44] |
λόγοι
ἀσύνακτοι
ἐγώ
σου
πλουσιώτερός
|
εἰμι, |
ἐγώ
σου
ἄρα
κρείσσων’
ἐγώ |
[44] |
μᾶλλον
συνακτικοί
ἐγώ
σου
πλουσιώτερός
|
εἰμι, |
ἡ
ἐμὴ
ἄρα
κτῆσις
τῆς |
[6] |
ἵππος
ἐπαιρόμενος
ἔλεγεν
ὅτι
καλός
|
εἰμι’ |
οἰστὸν
ἂν
ἦν·
σὺ
δέ, |
[29] |
κατάμαθε,
εἰ
δύνασαι
βαστάσαι.
πένταθλος
|
εἶναι |
βούλει
ἢ
παλαιστής;
ἴδε
σεαυτοῦ |
[14] |
ἢ
ἀφελέσθαι.
ὅστις
οὖν
ἐλεύθερος
|
εἶναι |
βούλεται,
μήτε
θελέτω
τι
μήτε |
[51] |
εἶ
Σωκράτης,
ὡς
Σωκράτης
γε
|
εἶναι |
βουλόμενος
ὀφείλεις
βιοῦν.
~Ὁ
πρῶτος |
[24] |
κακόν,
οὐ
δύνασαι
ἐν
κακῷ
|
εἶναι |
δι'
ἄλλον,
οὐ
μᾶλλον
ἢ |
[19] |
ἐστιν
ὠφεληθῆναι
ἀπ'
αὐτοῦ’
~Ἀνίκητος
|
εἶναι |
δύνασαι,
ἐὰν
εἰς
μηδένα
ἀγῶνα
|
[12] |
κρεῖττον
δὲ
τὸν
παῖδα
κακὸν
|
εἶναι |
ἢ
σὲ
κακοδαίμονα.
ἄρξαι
τοιγαροῦν |
[29] |
ἄνθρωπον
ἢ
ἀγαθὸν
ἢ
κακὸν
|
εἶναι· |
ἢ
τὸ
ἡγεμονικόν
σε
δεῖ |
[19] |
στρατηγός,
οὐ
πρύτανις
ἢ
ὕπατος
|
εἶναι |
θελήσεις,
ἀλλ'
ἐλεύθερος.
μία
δὲ |
[14] |
ἐπὶ
σοὶ
θέλεις
ἐπὶ
σοὶ
|
εἶναι |
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
σὰ
εἶναι. |
[14] |
θέλεις
γὰρ
τὴν
κακίαν
μὴ
|
εἶναι |
κακίαν,
ἀλλ'
ἄλλο
τι.
ἐὰν |
[32] |
πᾶσα
ἀνάγκη
μήτε
ἀγαθὸν
αὐτὸ
|
εἶναι |
μήτε
κακόν.
μὴ
φέρε
οὖν |
[14] |
εἶναι
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
σὰ
|
εἶναι. |
οὕτω
κἂν
τὸν
παῖδα
θέλῃς |
[24] |
σοί,
ἐν
οἷς
ἔξεστί
σοι
|
εἶναι |
πλείστου
ἀξίῳ;
ἀλλά
σοι
οἱ |
[23] |
δὲ
καὶ
δοκεῖν
βούλει
{τῷ
|
εἶναι} |
σαυτῷ
φαίνου
καὶ
ἱκανὸς
ἔσῃ. |
[26] |
καὶ
τὸ
σὸν
κατεαγῇ,
τοιοῦτον
|
εἶναί |
σε
δεῖ,
ὁποῖον
ὅτε
καὶ |
[24] |
οὐδαμοῦ
ἔσῃ,
ὃν
ἐν
μόνοις
|
εἶναί |
τινα
δεῖ
τοῖς
ἐπὶ
σοί, |
[13] |
δοκεῖν
ἐπίστασθαι·
κἂν
δόξῃς
τις
|
εἶναί |
τισιν,
ἀπίστει
σεαυτῷ.
ἴσθι
γὰρ |
[1] |
τὸ
σὸν
μόνον
οἰηθῇς
σὸν
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
ἀλλότριον,
ὥσπερ
ἐστίν, |
[31] |
λοιδορεῖται,
ὅταν
τῶν
δοκούντων
ἀγαθῶν
|
εἶναι |
τῷ
παιδὶ
μὴ
μεταδιδῷ·
καὶ |
[23] |
ἀρκοῦ
οὖν
ἐν
παντὶ
τῷ
|
εἶναι |
φιλόσοφος
εἰ
δὲ
καὶ
δοκεῖν |
[29] |
λέγει
(καίτοι
τίς
οὕτω
δύναται
|
εἰπεῖν, |
ὡς
ἐκεῖνος;
θέλουσι
καὶ
αὐτοὶ |
[24] |
αὐτοὺς
ποιήσεις.
τίς
οὖν
σοι
|
εἶπεν, |
ὅτι
ταῦτα
τῶν
ἐφ'
ἡμῖν |
[32] |
δέ
τι
ἐστίν,
ἐλήλυθας
εἰδώς,
|
εἴπερ |
εἶ
φιλόσοφος.
εἰ
γάρ
ἐστί |
[49] |
ἐξηγούμενος.
μᾶλλον
οὖν,
ὅταν
τις
|
εἴπῃ |
μοι
ἐπανάγνωθί
μοι
Χρύσιππον’
ἐρυθριῶ, |
[46] |
ὃ
οὐκ
ἔπεψας.
καὶ
ὅταν
|
εἴπῃ |
σοί
τις,
ὅτι
οὐδὲν
οἶσθα, |
[33] |
φέρε
τὰ
γινόμενα
καὶ
μηδέποτε
|
εἴπῃς |
αὐτὸς
πρὸς
ἑαυτὸν
ὅτι
οὐκ |
[47] |
ὕδατος
καὶ
ἔκπτυσον
καὶ
μηδενὶ
|
εἴπῃς. |
~Ἰδιώτου
στάσις
καὶ
χαρακτήρ·
οὐδέποτε |
[11] |
αἱ
φαντασίαι.
~Μηδέποτε
ἐπὶ
μηδενὸς
|
εἴπῃς |
ὅτι
ἀπώλεσα
αὐτό’
ἀλλ'
ὅτι |
[45] |
πίνει
τις
πολὺν
οἶνον·
μὴ
|
εἴπῃς |
ὅτι
κακῶς,
ἀλλ'
ὅτι
πολύν. |
[45] |
λέξις.
~Λούεταί
τις
ταχέως·
μὴ
|
εἴπῃς |
ὅτι
κακῶς,
ἀλλ'
ὅτι
ταχέως. |
[46] |
ἄλλοις
δὲ
συγκατατίθεσθαι.
~Μηδαμοῦ
σεαυτὸν
|
εἴπῃς |
φιλόσοφον
μηδὲ
λάλει
τὸ
πολὺ |
[26] |
οὐδείς
ἐστιν
ὃς
οὐκ
ἂν
|
εἴποι |
ὅτι
ἀνθρώπινον’
ἀλλ'
ὅταν
τὸ |
[33] |
ἀνιέναι.
ἐπισφαλὲς
δὲ
καὶ
τὸ
|
εἰς |
αἰσχρολογίαν
προελθεῖν.
ὅταν
οὖν
τι |
[33] |
τοιούτου,
ὅτι
ἐθαύμασας
τὴν
θέαν.
|
εἰς |
ἀκροάσεις
τινῶν
μὴ
εἰκῇ
μηδὲ |
[33] |
παραίτησαι,
εἰ
μὲν
οἷόν
τε,
|
εἰς |
ἅπαν,
εἰ
δὲ
μή,
ἐκ |
[33] |
τρυφὴν
ἅπαν
περίγραφε.
περὶ
ἀφροδίσια
|
εἰς |
δύναμιν
πρὸ
γάμου
καθαρευτέον·
ἁπτομένῳ |
[51] |
οὖν
ἔτι
διδάσκαλον
προσδοκᾷς,
ἵνα
|
εἰς |
ἐκεῖνον
ὑπερθῇ
τὴν
ἐπανόρθωσιν
ποιῆσαι |
[33] |
ἡ
προσοχή,
μήποτε
ἄρα
ὑπορρυῇς
|
εἰς |
ἰδιωτισμόν.
ἴσθι
γάρ,
ὅτι,
ἐὰν |
[33] |
κινεῖν·
ὀλισθηρὸς
γὰρ
ὁ
τρόπος
|
εἰς |
ἰδιωτισμὸν
καὶ
ἅμα
ἱκανὸς
τὴν |
[19] |
αὐτοῦ’
~Ἀνίκητος
εἶναι
δύνασαι,
ἐὰν
|
εἰς |
μηδένα
ἀγῶνα
καταβαίνῃς,
ὃν
οὐκ |
[48] |
ἐξ
ἑαυτοῦ·
τὴν
δ'
ἔκκλισιν
|
εἰς |
μόνα
τὰ
παρὰ
φύσιν
τῶν |
[51] |
γὰρ
οὐκ
ἔτ'
ἔστι
σόν.
|
~Εἰς |
ποῖον
ἔτι
χρόνον
ἀναβάλλῃ
τὸ |
[25] |
προσαγορεύσει
ἢ
ἐν
τῷ
παραληφθῆναι
|
εἰς |
συμβουλίαν;
εἰ
μὲν
ἀγαθὰ
ταῦτά |
[33] |
οὐκ
ἂν
ταῦτα
μόνα
ἔλεγεν’
|
εἰς |
τὰ
θέατρα
τὸ
πολὺ
παριέναι |
[22] |
ὡς
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
τεταγμένος
|
εἰς |
ταύτην
τὴν
χώραν·
μέμνησό
τε |
[32] |
ἡ
πᾶσα
σκέψις
τὴν
ἀναφορὰν
|
εἰς |
τὴν
ἔκβασιν
ἔχει
καὶ
οὔτε |
[14] |
μὴ
θελομένων
ἔχων
τὴν
ἐξουσίαν
|
εἰς |
τὸ
περιποιῆσαι
ἢ
ἀφελέσθαι.
ὅστις |
[31] |
καλῶς
καὶ
δικαίως
καὶ
σαυτὸν
|
εἰς |
τοῦτο
κατατεταχέναι,
τὸ
πείθεσθαι
αὐτοῖς |
[24] |
ἢ
φίλον
πιστὸν
καὶ
αἰδήμονα;
|
εἰς |
τοῦτο
οὖν
μοι
μᾶλλον
συλλαμβάνετε |
[25] |
ἀνασχέσθαι
αὐτοῦ
τῶν
ἐπὶ
τῆς
|
εἰσόδου. |
~Τὸ
βούλημα
τῆς
φύσεως
καταμαθεῖν |
[29] |
ἰατρῷ
παραδεδωκέναι
σεαυτὸν
τῷ
ἐπιστάτῃ,
|
εἶτα |
ἐν
τῷ
ἀγῶνι
παρορύσσεσθαι,
ἔστι |
[29] |
ὕστερον
δὲ
τελώνης,
εἶτα
ῥήτωρ,
|
εἶτα |
ἐπίτροπος
Καίσαρος.
ταῦτα
οὐ
συμφωνεῖ. |
[29] |
ἐπίσκεψαι,
ὁποῖόν
ἐστι
τὸ
πρᾶγμα·
|
εἶτα |
καὶ
τὴν
σεαυτοῦ
φύσιν
κατάμαθε, |
[39] |
πόδα
ὑπερβῇς,
γίνεται
κατάχρυσον
ὑπόδημα,
|
εἶτα |
πορφυροῦν,
κεντητόν.
τοῦ
γὰρ
ἅπαξ |
[29] |
νῦν
φιλόσοφος,
ὕστερον
δὲ
τελώνης,
|
εἶτα |
ῥήτωρ,
εἶτα
ἐπίτροπος
Καίσαρος.
ταῦτα |
[29] |
μὲν
ἀθλητής,
νῦν
δὲ
μονομάχος,
|
εἶτα |
ῥήτωρ,
εἶτα
φιλόσοφος,
ὅλῃ
δὲ |
[29] |
δὲ
μονομάχους,
νῦν
δὲ
σαλπίζει,
|
εἶτα |
τραγῳδεῖ·
οὕτω
καὶ
σὺ
νῦν |
[29] |
νῦν
δὲ
μονομάχος,
εἶτα
ῥήτωρ,
|
εἶτα |
φιλόσοφος,
ὅλῃ
δὲ
τῇ
ψυχῇ |
[49] |
Χρύσιππος
ἀσαφῶς
ἐγεγράφει,
οὐδὲν
ἂν
|
εἶχεν |
οὗτος,
ἐφ'
ᾧ
ἐσεμνύνετο.
ἐγὼ |
[32] |
τὴν
ἔκβασιν
ἔχει
καὶ
οὔτε
|
ἐκ |
λόγου
οὔτε
ἐκ
τέχνης
τινὸς |
[47] |
τούτῳ
μήδ'
ἂν
ὕδωρ
πίνῃς,
|
ἐκ |
πάσης
ἀφορμῆς
λέγε,
ὅτι
ὕδωρ |
[51] |
καὶ
ῥᾳθυμήσῃς
καὶ
ἀεὶ
προθέσεις
|
ἐκ |
προθέσεως
ποιῇ
καὶ
ἡμέρας
ἄλλας |
[32] |
καὶ
οὔτε
ἐκ
λόγου
οὔτε
|
ἐκ |
τέχνης
τινὸς
ἄλλης
ἀφορμαὶ
δίδονται |
[33] |
τὴν
σὴν
ἐπανόρθωσιν·
ἐμφαίνεται
γὰρ
|
ἐκ |
τοῦ
τοιούτου,
ὅτι
ἐθαύμασας
τὴν |
[33] |
εἰς
ἅπαν,
εἰ
δὲ
μή,
|
ἐκ |
τῶν
ἐνόντων.
ἑστιάσεις
τὰς
ἔξω |
[33] |
περὶ
βρωμάτων
ἢ
πομάτων,
τῶν
|
ἑκασταχοῦ, |
μάλιστα
δὲ
μὴ
περὶ
ἀνθρώπων |
[24] |
τὸν
σκυτέα·
ἱκανὸν
δέ,
ἐὰν
|
ἕκαστος |
ἐκπληρώσῃ
τὸ
ἑαυτοῦ
ἔργον.
εἰ |
[31] |
καὶ
ἀπάρχεσθαι
κατὰ
τὰ
πάτρια
|
ἑκάστοτε |
προσήκει
καθαρῶς
καὶ
μὴ
ἐπισεσυρμένως |
[4] |
ἔχουσαν
τηρῆσαι’
καὶ
ὡσαύτως
ἐφ'
|
ἑκάστου |
ἔργου.
οὕτω
γὰρ
ἄν
τι |
[38] |
σεαυτοῦ.
καὶ
τοῦτο
ἐὰν
ἐφ'
|
ἑκάστου |
ἔργου
παραφυλάσσωμεν,
ἀσφαλέστερον
ἁψόμεθα
τοῦ |
[29] |
συγχυθῇ,
οὐκ
αἰσχύνῃ
τούτου
ἕνεκα;
|
~Ἑκάστου |
ἔργου
σκόπει
τὰ
καθηγούμενα
καὶ |
[14] |
οὖν
ἄσκει,
ὃ
δύνασαι.
κύριος
|
ἑκάστου |
ἐστὶν
ὁ
τῶν
ὑπ'
ἐκείνου |
[9] |
δὲ
οὔ.
καὶ
τοῦτο
ἐφ'
|
ἑκάστου |
τῶν
ἐμπιπτόντων
ἐπίλεγε·
εὑρήσεις
γὰρ |
[10] |
ἐμπόδιον,
σὸν
δὲ
οὔ.
~Ἐφ'
|
ἑκάστου |
τῶν
προσπιπτόντων
μέμνησο
ἐπιστρέφων
ἐπὶ |
[3] |
μεθ'
ὑπεξαιρέσεως
καὶ
ἀνειμένως.
~Ἐφ'
|
ἑκάστου |
τῶν
ψυχαγωγούντων
ἢ
χρείαν
παρεχόντων |
[42] |
τὸν
λοιδοροῦντα.
ἐπιφθέγγου
γὰρ
ἐφ'
|
ἑκάστῳ |
ὅτι
ἔδοξεν
αὐτῷ’
~Πᾶν
πρᾶγμα |
[39] |
ἔργου.
~Μέτρον
κτήσεως
τὸ
σῶμα
|
ἑκάστῳ |
ὡς
ὁ
ποὺς
ὑποδήματος.
ἐὰν |
[29] |
παρορύσσεσθαι,
ἔστι
δὲ
ὅτε
χεῖρα
|
ἐκβαλεῖν, |
σφυρὸν
στρέψαι,
πολλὴν
ἁφὴν
καταπιεῖν, |
[32] |
σκέψις
τὴν
ἀναφορὰν
εἰς
τὴν
|
ἔκβασιν |
ἔχει
καὶ
οὔτε
ἐκ
λόγου |
[34] |
μὴ
συναρπασθῇς
ὑπ'
αὐτῆς·
ἀλλ'
|
ἐκδεξάσθω |
σε
τὸ
πρᾶγμα,
καὶ
ἀναβολήν |
[43] |
ἐστιν
αὐτοῦ
οὐ
φορητή)
ἀλλὰ
|
ἐκεῖθεν |
μᾶλλον,
ὅτι
ἀδελφός,
ὅτι
σύντροφος, |
[7] |
τρέχε
ἐπὶ
τὸ
πλοῖον
ἀφεὶς
|
ἐκεῖνα |
ἅπαντα
μηδὲ
ἐπιστρεφόμενος.
ἐὰν
δὲ |
[7] |
κυβερνήτης
καλέσῃ,
κἂν
καλέσῃ,
πάντα
|
ἐκεῖνα |
ἀφιέναι,
ἵνα
μὴ
δεδεμένος
ἐμβληθῇς |
[24] |
δι'
ὧν
ἀποβαλῶ
αὐτὰ
ταῦτα,
|
ἐκεῖνά |
με
πράσσειν
ἀξιοῦτε.
ἀλλ'
ἡ |
[25] |
μὴ
προϊέμενος
ταῦτα,
ἀνθ'
ὧν
|
ἐκεῖνα |
πιπράσκεται,
προῖκα
αὐτὰ
βουλήσῃ
λαμβάνειν. |
[28] |
ἵνα,
ἐὰν
λοιδορήσηταί
σοι,
ταραχθῇ
|
ἐκείνη |
καὶ
συγχυθῇ,
οὐκ
αἰσχύνῃ
τούτου |
[24] |
πιστὸν
καὶ
αἰδήμονα.
εἰ
δὲ
|
ἐκείνην |
ὠφελεῖν
βουλόμενος
ἀποβαλεῖς
ταῦτα,
τί |
[31] |
εὐσεβείας
ἴσθι
ὅτι
τὸ
κυριώτατον
|
ἐκεῖνό |
ἐστιν,
ὀρθὰς
ὑπολήψεις
περὶ
αὐτῶν |
[5] |
περὶ
τοῦ
θανάτου,
διότι
δεινόν,
|
ἐκεῖνο |
τὸ
δεινόν
ἐστιν.
ὅταν
οὖν |
[44] |
λογιώτερος,
ἐγώ
σου
ἄρα
κρείσσων’
|
ἐκεῖνοι |
δὲ
μᾶλλον
συνακτικοί
ἐγώ
σου |
[52] |
τρίτῳ
τόπῳ
διατρίβομεν
καὶ
περὶ
|
ἐκεῖνόν |
ἐστιν
ἡμῖν
ἡ
πᾶσα
σπουδή· |
[51] |
ἔτι
διδάσκαλον
προσδοκᾷς,
ἵνα
εἰς
|
ἐκεῖνον |
ὑπερθῇ
τὴν
ἐπανόρθωσιν
ποιῆσαι
τὴν |
[42] |
ὥστε,
εἰ
κακῶς
αὐτῷ
φαίνεται,
|
ἐκεῖνος |
βλάπτεται,
ὅστις
καὶ
ἐξηπάτηται.
καὶ |
[25] |
σε
δεῖ,
ὅτι
ἔτυχεν
αὐτῶν
|
ἐκεῖνος· |
εἰ
δὲ
κακά,
μὴ
ἄχθου, |
[25] |
ἔχειν
τοῦ
λαβόντος.
ὡς
γὰρ
|
ἐκεῖνος |
ἔχει
θρίδακας,
οὕτω
σὺ
τὸν |
[29] |
τίς
οὕτω
δύναται
εἰπεῖν,
ὡς
|
ἐκεῖνος; |
θέλουσι
καὶ
αὐτοὶ
φιλοσοφεῖν.
ἄνθρωπε, |
[30] |
πρὸς
αὐτὸν
μηδὲ
σκόπει,
τί
|
ἐκεῖνος |
ποιεῖ,
ἀλλὰ
τί
σοὶ
ποιήσαντι |
[14] |
ἑκάστου
ἐστὶν
ὁ
τῶν
ὑπ'
|
ἐκείνου |
θελομένων
ἢ
μὴ
θελομένων
ἔχων |
[12] |
ἐστὶν
αὐτῷ
καλῶς,
ἵνα
ἐπ'
|
ἐκείνῳ |
ᾖ
τὸ
σὲ
μὴ
ταραχθῆναι. |
[2] |
ἐκκλίσεως
ἐπαγγελία
τὸ
μὴ
περιπεσεῖν
|
ἐκείνῳ, |
ὃ
ἐκκλίνεται,
καὶ
ὁ
μὲν |
[1] |
προτέρων
ἐφίεσθαι,
πάντως
γε
μὴν
|
ἐκείνων |
ἀποτεύξη,
δι'
ὧν
μόνων
ἐλευθερία |
[31] |
κακόν.
ὡς,
ἄν
γέ
τι
|
ἐκείνων |
ὑπολάβῃς
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν,
πᾶσα |
[31] |
τοῦ
ὀρέγεσθαι
ὡς
δεῖ
καὶ
|
ἐκκλίνειν, |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
καὶ
εὐσεβείας |
[2] |
τῶν
ἐπὶ
σοί,
οὐδενί,
ὧν
|
ἐκκλίνεις, |
περιπεσῇ·
νόσον
δ'
ἂν
ἐκκλίνῃς |
[2] |
τὸ
μὴ
περιπεσεῖν
ἐκείνῳ,
ὃ
|
ἐκκλίνεται, |
καὶ
ὁ
μὲν
ἐν>
ὀρέξει |
[2] |
ἐκκλίνεις,
περιπεσῇ·
νόσον
δ'
ἂν
|
ἐκκλίνῃς |
ἢ
θάνατον
ἢ
πενίαν,
δυστυχήσεις. |
[2] |
δυστυχής.
ἂν
μὲν
οὖν
μόνα
|
ἐκκλίνῃς |
τὰ
παρὰ
φύσιν
τῶν
ἐπὶ |
[2] |
ἀποτυγχάνων
ἀτυχής,
ὁ
δὲ
ἐν>
|
ἐκκλίσει |
περιπίπτων
δυστυχής.
ἂν
μὲν
οὖν |
[2] |
ὀρέξεως
ἐπαγγελία
ἐπιτυχία,
οὗ
ὀρέγῃ,
|
ἐκκλίσεως |
ἐπαγγελία
τὸ
μὴ
περιπεσεῖν
ἐκείνῳ, |
[2] |
πενίαν,
δυστυχήσεις.
ἆρον
οὖν
τὴν
|
ἔκκλισιν |
ἀπὸ
πάντων
τῶν
οὐκ
ἐφ' |
[48] |
ἦρκεν
ἐξ
ἑαυτοῦ·
τὴν
δ'
|
ἔκκλισιν |
εἰς
μόνα
τὰ
παρὰ
φύσιν |
[32] |
πρὸς
τὸν
μάντιν
ὄρεξιν
ἢ
|
ἔκκλισιν |
μηδὲ
τρέμων
αὐτῷ
πρόσει,
ἀλλὰ |
[1] |
ἡμῖν
μὲν
ὑπόληψις,
ὁρμή,
ὄρεξις,
|
ἔκκλισις |
καὶ
ἑνὶ
λόγῳ
ὅσα
ἡμέτερα |
[17] |
τὸ
δοθὲν
ὑποκρίνασθαι
πρόσωπον
καλῶς·
|
ἐκλέξασθαι |
δ'
αὐτὸ
ἄλλου.
~Κόραξ
ὅταν |
[36] |
καὶ
τὸ
τὴν
μείζω
μερίδα
|
ἐκλέξασθαι |
πρὸς
μὲν
τὸ
σῶμα
ἐχέτω |
[31] |
πᾶσι
τοῖς
γινομένοις
καὶ
ἀκολουθεῖν
|
ἑκόντα |
ὡς
ὑπὸ
τῆς
ἀρίστης
γνώμης |
[37] |
τούτῳ
ἠσχημόνησας
καί,
ὃ
ἠδύνασο
|
ἐκπληρῶσαι, |
παρέλιπες.
~Ἐν
τῷ
περιπατεῖν
καθάπερ |
[24] |
σκυτέα·
ἱκανὸν
δέ,
ἐὰν
ἕκαστος
|
ἐκπληρώσῃ |
τὸ
ἑαυτοῦ
ἔργον.
εἰ
δὲ |
[47] |
σφοδρῶς
ἐπίσπασαι
ψυχροῦ
ὕδατος
καὶ
|
ἔκπτυσον |
καὶ
μηδενὶ
εἴπῃς.
~Ἰδιώτου
στάσις |
[15] |
περιφερόμενον
γέγονέ
τι
κατὰ
σέ·
|
ἐκτείνας |
τὴν
χεῖρα
κοσμίως
μετάλαβε.
παρέρχεται· |
[53] |
πρόχειρον
ἔχομεν.
~Ἐπὶ
παντὸς
πρόχειρα
|
ἑκτέον |
ταῦτα·
ἄγου
δέ
μ'
ὦ |
[16] |
ἐν
κακοῖς
ὄντος
αὐτοῦ
τοῖς
|
ἐκτός, |
ἀλλ'
εὐθὺς
ἔστω
πρόχειρον
ὅτι |
[13] |
φύσιν
ἔχουσαν
φυλάξαι
καὶ
τὰ
|
ἐκτός, |
ἀλλὰ
τοῦ
ἑτέρου
ἐπιμελούμενον
τοῦ |
[13] |
προκόψαι
θέλεις,
ὑπόμεινον
ἕνεκα
τῶν
|
ἐκτὸς |
ἀνόητος
δόξας
καὶ
ἠλίθιος,
μηδὲν |
[33] |
γὰρ
καὶ
διαβεβλημένον
πρὸς
τὰ
|
ἐκτός. |
ἐν
ταῖς
ὁμιλίαις
ἀπέστω
τὸ |
[29] |
ἐξεργάζεσθαι
τὸ
σαυτοῦ
ἢ
τὸ
|
ἐκτὸς |
ἢ
περὶ
τὰ
ἔσω
φιλοτεχνεῖν |
[31] |
τὰ
αἴτια
αὐτῶν
φεύγειν
καὶ
|
ἐκτρέπεσθαι, |
τὰ
δὲ
ὠφέλιμα
καὶ
τὰ |
[12] |
ἄρξαι
τοιγαροῦν
ἀπὸ
τῶν
σμικρῶν.
|
ἐκχεῖται |
τὸ
ἐλάδιον,
κλέπτεται
τὸ
οἰνάριον· |
[12] |
ἀπὸ
τῶν
σμικρῶν.
ἐκχεῖται
τὸ
|
ἐλάδιον, |
κλέπτεται
τὸ
οἰνάριον·
ἐπίλεγε
ὅτι |
[25] |
προέμενος
μὴ
λάβῃς,
μὴ
οἴου
|
ἔλαττον |
ἔχειν
τοῦ
λαβόντος.
ὡς
γὰρ |
[33] |
ἐπεὶ
οὐκ
ἂν
ταῦτα
μόνα
|
ἔλεγεν’ |
εἰς
τὰ
θέατρα
τὸ
πολὺ |
[6] |
προτερήματι.
εἰ
ὁ
ἵππος
ἐπαιρόμενος
|
ἔλεγεν |
ὅτι
καλός
εἰμι’
οἰστὸν
ἂν |
[33] |
ἐπαχθὴς
γίνου
τοῖς
χρωμένοις
μηδὲ
|
ἐλεγκτικός· |
μηδὲ
πολλαχοῦ
τὸ
ὅτι
αὐτὸς |
[15] |
ἀξίως
θεῖοί
τε
ἦσαν
καὶ
|
ἐλέγοντο. |
~Ὅταν
κλαίοντα
ἴδῃς
τινὰ
ἐν |
[1] |
μὲν
ἐφ'
ἡμῖν
ἐστι
φύσει
|
ἐλεύθερα, |
ἀκώλυτα,
ἀπαραπόδιστα,
τὰ
δὲ
οὐκ |
[1] |
ὅτι,
ἐὰν
τὰ
φύσει
δοῦλα
|
ἐλεύθερα |
οἰηθῇς
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
ἴδια, |
[1] |
ἐκείνων
ἀποτεύξη,
δι'
ὧν
μόνων
|
ἐλευθερία |
καὶ
εὐδαιμονία
περιγίνεται.
εὐθὺς
οὖν |
[29] |
εἰ
θέλεις
ἀντικαταλλάξασθαι
τούτων
ἀπάθειαν,
|
ἐλευθερίαν, |
ἀταραξίαν·
εἰ
δὲ
μή,
μὴ |
[14] |
περιποιῆσαι
ἢ
ἀφελέσθαι.
ὅστις
οὖν
|
ἐλεύθερος |
εἶναι
βούλεται,
μήτε
θελέτω
τι |
[19] |
ἢ
ὕπατος
εἶναι
θελήσεις,
ἀλλ'
|
ἐλεύθερος. |
μία
δὲ
ὁδὸς
πρὸς
τοῦτο, |
[32] |
πευσόμενος,
ὁποῖον
δέ
τι
ἐστίν,
|
ἐλήλυθας |
εἰδώς,
εἴπερ
εἶ
φιλόσοφος.
εἰ |
[33] |
φροντιεῖ
σου.
κἂν
σὺν
τούτοις
|
ἐλθεῖν |
καθήκῃ,
ἐλθὼν
φέρε
τὰ
γινόμενα |
[33] |
κἂν
σὺν
τούτοις
ἐλθεῖν
καθήκῃ,
|
ἐλθὼν |
φέρε
τὰ
γινόμενα
καὶ
μηδέποτε |
[7] |
πλοίου
μακράν,
μή
ποτε
καλοῦντος
|
ἐλλίπῃς. |
~Μὴ
ζήτει
τὰ
γινόμενα
γίνεσθαι |
[40] |
ἐν
τούτῳ
πάσας
ἔχειν
τὰς
|
ἐλπίδας. |
προσέχειν
οὖν
ἄξιον,
ἵνα
αἴσθωνται, |
[24] |
ἔχωμεν’
εἰ
δύναμαι
κτήσασθαι
τηρῶν
|
ἐμαυτὸν |
αἰδήμονα
καὶ
πιστὸν
καὶ
μεγαλόφρονα, |
[24] |
ἐμὲ
ἀξιοῦτε
τὰ
ἀγαθὰ
τὰ
|
ἐμαυτοῦ |
ἀπολέσαι,
ἵνα
ὑμεῖς
τὰ
μὴ |
[4] |
ἤθελον
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
|
ἐμαυτοῦ |
προαίρεσιν
κατὰ
φύσιν
ἔχουσαν
τηρῆσαι· |
[4] |
ὅτι
λούσασθαι
θέλω
καὶ
τὴν
|
ἐμαυτοῦ |
προαίρεσιν
κατὰ
φύσιν
ἔχουσαν
τηρῆσαι’ |
[7] |
ἐκεῖνα
ἀφιέναι,
ἵνα
μὴ
δεδεμένος
|
ἐμβληθῇς |
ὡς
τὰ
πρόβατα·
οὕτω
καὶ |
[24] |
ὁδὸν
καὶ
κτήσομαι.
εἰ
δ'
|
ἐμὲ |
ἀξιοῦτε
τὰ
ἀγαθὰ
τὰ
ἐμαυτοῦ |
[53] |
τοῖς
θεοῖς
φίλον,
ταύτῃ
γενέσθω.
|
ἐμὲ |
δὲ
Ἄνυτος
καὶ
Μέλιτος
ἀποκτεῖναι |
[1] |
ἔστω
τὸ
διότι
οὐδὲν
πρὸς
|
ἐμέ’ |
~Μέμνησο,
ὅτι
ὀρέξεως
ἐπαγγελία
ἐπιτυχία, |
[44] |
ἐγώ
σου
πλουσιώτερός
εἰμι,
ἡ
|
ἐμὴ |
ἄρα
κτῆσις
τῆς
σῆς
κρείσσων’ |
[44] |
κρείσσων’
ἐγώ
σου
λογιώτερος,
ἡ
|
ἐμὴ |
ἄρα
λέξις
τῆς
σῆς
κρείσσων’ |
[22] |
μέμνησό
τε
διότι,
ἐὰν
μὲν
|
ἐμμείνῃς |
τοῖς
αὐτοῖς,
οἱ
καταγελῶντές
σου |
[50] |
νόμοις,
ὡς
ἀσεβήσων,
ἂν
παραβῇς,
|
ἔμμενε. |
ὅ
τι
δ'
ἂν
ἐρῇ |
[18] |
τοῖς
τέκνοις
ἢ
τῇ
γυναικί.
|
ἐμοὶ |
δὲ
πάντα
αἴσια
σημαίνεται,
ἐὰν |
[18] |
γὰρ
ἂν
τούτων
ἀποβαίνῃ,
ἐπ'
|
ἐμοί |
ἐστιν
ὠφεληθῆναι
ἀπ'
αὐτοῦ’
~Ἀνίκητος |
[18] |
σεαυτῷ
καὶ
λέγε
ὅτι
τούτων
|
ἐμοὶ |
οὐδὲν
ἐπισημαίνεται,
ἀλλ'
ἢ
τῷ |
[24] |
ἀλλ'
ἡ
πατρίς,
ὅσον
ἐπ'
|
ἐμοί’ |
φησίν,
ἀβοήθητος
ἔσται’
πάλιν,
ποίαν |
[52] |
δεῖ,
ὁ
πρῶτος.
ἡμεῖς
δὲ
|
ἔμπαλιν |
ποιοῦμεν·
ἐν
γὰρ
τῷ
τρίτῳ |
[33] |
ἀπορήσεις
τοῦ
χρήσασθαι
προσηκόντως
τῷ
|
ἐμπεσόντι. |
ὅταν
φοιτᾷς
πρός
τινα
τῶν |
[46] |
περὶ
θεωρήματός
τινος
ἐν
ἰδιώταις
|
ἐμπίπτῃ |
λόγος,
σιώπα
τὸ
πολύ·
μέγας |
[9] |
καὶ
τοῦτο
ἐφ'
ἑκάστου
τῶν
|
ἐμπιπτόντων |
ἐπίλεγε·
εὑρήσεις
γὰρ
αὐτὸ
ἄλλου |
[5] |
τὸ
δεινόν
ἐστιν.
ὅταν
οὖν
|
ἐμποδιζώμεθα |
ἢ
ταρασσώμεθα
ἢ
λυπώμεθα,
μηδέποτε |
[9] |
καὶ
εὐροήσεις.
~Νόσος
σώματός
ἐστιν
|
ἐμπόδιον, |
προαιρέσεως
δὲ
οὔ,
ἐὰν
μὴ |
[9] |
αὐτὴ
θέλῃ.
χώλανσις
σκέλους
ἐστὶν
|
ἐμπόδιον, |
προαιρέσεως
δὲ
οὔ.
καὶ
τοῦτο |
[9] |
εὑρήσεις
γὰρ
αὐτὸ
ἄλλου
τινὸς
|
ἐμπόδιον, |
σὸν
δὲ
οὔ.
~Ἐφ'
ἑκάστου |
[48] |
τινὸς
ἢ
εἰδότος
τι.
ὅταν
|
ἐμποδισθῇ |
τι
ἢ
κωλυθῇ,
ἑαυτῷ
ἐγκαλεῖ. |
[33] |
τὸν
νικῶντα·
οὕτω
γὰρ
οὐκ
|
ἐμποδισθήσῃ. |
βοῆς
δὲ
καὶ
τοῦ
ἐπιγελᾶν |
[1] |
οἰηθῇς
καὶ
τὰ
ἀλλότρια
ἴδια,
|
ἐμποδισθήσῃ, |
πενθήσεις,
ταραχθήσῃ,
μέμψῃ
καὶ
θεοὺς |
[4] |
τι
πρὸς
τὸ
λούσασθαι
γένηται
|
ἐμποδών, |
πρόχειρον
ἔσται
διότι
ἀλλ'
οὐ |
[31] |
ὁ
ναύτης,
διὰ
τοῦτο
ὁ
|
ἔμπορος, |
διὰ
τοῦτο
οἱ
τὰς
γυναῖκας |
[33] |
φέρει
πρὸς
τὴν
σὴν
ἐπανόρθωσιν·
|
ἐμφαίνεται |
γὰρ
ἐκ
τοῦ
τοιούτου,
ὅτι |
[12] |
τοιούτους
ἐπιλογισμούς.
ἐὰν
ἀμελήσω
τᾶν
|
ἐμῶν, |
οὐχ
ἕξω
διατροφάς’
ἐὰν
μὴ |
[24] |
δι'
ἄλλον,
οὐ
μᾶλλον
ἢ
|
ἐν |
αἰσχρῷ·
μή
τι
οὖν
σόν |
[33] |
ἐπὶ
τὸ
προσῆκον.
εἰ
δὲ
|
ἐν |
ἀλλοφύλοις
ἀποληφθεὶς
τύχοις,
σιώπα.
γέλως |
[29] |
παντὶ
ἧττον
ἔχειν,
ἐν
τιμῇ,
|
ἐν |
ἀρχῇ,
ἐν
δίκῃ,
ἐν
πραγματίῳ |
[12] |
καὶ
ἄφοβον
γενόμενον
ἢ
ζῆν
|
ἐν |
ἀφθόνοις
ταρασσόμενον.
κρεῖττον
δὲ
τὸν |
[4] |
ἀπίῃς,
πρόβαλλε
σεαυτῷ
τὰ
γινόμενα
|
ἐν |
βαλανείῳ,
τοὺς
ἀπορραίνοντας,
τοὺς
ἐγκρουομένους, |
[52] |
πρῶτος.
ἡμεῖς
δὲ
ἔμπαλιν
ποιοῦμεν·
|
ἐν |
γὰρ
τῷ
τρίτῳ
τόπῳ
διατρίβομεν |
[29] |
ἔχειν,
ἐν
τιμῇ,
ἐν
ἀρχῇ,
|
ἐν |
δίκῃ,
ἐν
πραγματίῳ
παντί.
ταῦτα |
[2] |
ὀρέξει
ἀποτυγχάνων
ἀτυχής,
ὁ
δὲ
|
ἐν> |
ἐκκλίσει
περιπίπτων
δυστυχής.
ἂν
μὲν |
[25] |
ἄπιστος
ἀποτελεσθείς;
~Προετιμήθη
σού
τις
|
ἐν |
ἑστιάσει
ἢ
ἐν
προσαγορεύσει
ἢ |
[36] |
πρὸς
δὲ
τὸ>
τὸ
κοινωνικὸν
|
ἐν |
ἑστιάσει,
οἷον
δεῖ,
φυλάξαι,
ἀπαξίαν |
[46] |
παρορώμενος.
κἂν
περὶ
θεωρήματός
τινος
|
ἐν |
ἰδιώταις
ἐμπίπτῃ
λόγος,
σιώπα
τὸ |
[46] |
φιλόσοφον
μηδὲ
λάλει
τὸ
πολὺ
|
ἐν |
ἰδιώταις
περὶ
τῶν
θεωρημάτων,
ἀλλὰ |
[16] |
σε
ἡ
φαντασία
συναρπάσῃ
ὡς
|
ἐν |
κακοῖς
ὄντος
αὐτοῦ
τοῖς
ἐκτός, |
[24] |
ἀτιμία
ἐστὶ
κακόν,
οὐ
δύνασαι
|
ἐν |
κακῷ
εἶναι
δι'
ἄλλον,
οὐ |
[29] |
πρὸς
ἀνάγκην,
ἐν
ὥρᾳ
τεταγμένῃ,
|
ἐν |
καύματι,
ἐν
ψύχει,
μὴ
ψυχρὸν |
[27] |
τίθεται,
οὕτως
οὐδὲ
κακοῦ
φύσις
|
ἐν |
κόσμῳ
γίνεται.
~Εἰ
μὲν
τὸ |
[51] |
τῶν
βελτίστων
ἀξιοῦν
σεαυτὸν
καὶ
|
ἐν |
μηδενὶ
παραβαίνειν
τὸν
διαιροῦντα
λόγον; |
[24] |
δὲ
οὐδεὶς
οὐδαμοῦ
ἔσῃ,
ὃν
|
ἐν |
μόνοις
εἶναί
τινα
δεῖ
τοῖς |
[24] |
τινα
δεῖ
τοῖς
ἐπὶ
σοί,
|
ἐν |
οἷς
ἔξεστί
σοι
εἶναι
πλείστου |
[2] |
ὃ
ἐκκλίνεται,
καὶ
ὁ
μὲν
|
ἐν> |
ὀρέξει
ἀποτυγχάνων
ἀτυχής,
ὁ
δὲ |
[29] |
καταφρονηθῆναι,
ὑπὸ
τῶν
ἀπαντώντων
καταγελασθῆναι,
|
ἐν |
παντὶ
ἧττον
ἔχειν,
ἐν
τιμῇ, |
[23] |
ἀπώλεσας
τὴν
ἔνστασιν.
ἀρκοῦ
οὖν
|
ἐν |
παντὶ
τῷ
εἶναι
φιλόσοφος
εἰ |
[41] |
ἀποπατεῖν,
ὀχεύειν.
ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
|
ἐν |
παρέργῳ
ποιητέον·
περὶ
δὲ
τὴν |
[16] |
ἐλέγοντο.
~Ὅταν
κλαίοντα
ἴδῃς
τινὰ
|
ἐν |
πένθει
ἢ
ἀποδημοῦντος
τέκνου
ἢ |
[7] |
σῷ
τινι
ἀγαθῷ
ἐπαρθήσῃ.
~Καθάπερ
|
ἐν |
πλῷ
τοῦ
πλοίου
καθορμισθέντος
εἰ |
[29] |
τιμῇ,
ἐν
ἀρχῇ,
ἐν
δίκῃ,
|
ἐν |
πραγματίῳ
παντί.
ταῦτα
ἐπίσκεψαι.
εἰ |
[25] |
σού
τις
ἐν
ἑστιάσει
ἢ
|
ἐν |
προσαγορεύσει
ἢ
ἐν
τῷ
παραληφθῆναι |
[20] |
σή
σε
ὑπόληψις
ἠρέθικε.
τοιγαροῦν
|
ἐν |
πρώτοις
πειρῶ
ὑπὸ
τῆς
φαντασίας |
[46] |
τὸ
ἀπὸ
τῶν
θεωρημάτων·
οἷον
|
ἐν |
συμποσίῳ
μὴ
λέγε,
πῶς
δεῖ |
[15] |
δουλεύειν
ἀνάγκη.
~Μέμνησο,
ὅτι
ὡς
|
ἐν |
συμποσίῳ
σε
δεῖ
ἀναστρέφεσθαι.
περιφερόμενον |
[33] |
καὶ
διαβεβλημένον
πρὸς
τὰ
ἐκτός.
|
ἐν |
ταῖς
ὁμιλίαις
ἀπέστω
τὸ
ἑαυτοῦ |
[24] |
τίνα
οὖν
ἕξω’
φησί,
χώραν
|
ἐν |
τῇ
πόλει;
ἣν
ἂν
δύνῃ |
[29] |
καταγελασθῆναι,
ἐν
παντὶ
ἧττον
ἔχειν,
|
ἐν |
τιμῇ,
ἐν
ἀρχῇ,
ἐν
δίκῃ, |
[19] |
τῆς
φαντασίας
συναρπασθείς.
ἐὰν
γὰρ
|
ἐν |
τοῖς
ἐφ'
ἡμῖν
ἡ
οὐσία |
[31] |
τῶν
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἐφ'
ἡμῖν
μόνοις
θῇς |
[37] |
δύναμιν
ἀναλάβῃς
τι
πρόσωπον,
καὶ
|
ἐν |
τούτῳ
ἠσχημόνησας
καί,
ὃ
ἠδύνασο |
[40] |
τοῖς
ἀνδράσι,
ἄρχονται
καλλωπίζεσθαι
καὶ
|
ἐν |
τούτῳ
πάσας
ἔχειν
τὰς
ἐλπίδας. |
[33] |
πρόβαλε
σαυτῷ,
τί
ἂν
ἐποίησεν
|
ἐν |
τούτῳ
Σωκράτης
ἢ
Ζήνων,
καὶ |
[29] |
παραδεδωκέναι
σεαυτὸν
τῷ
ἐπιστάτῃ,
εἶτα
|
ἐν |
τῷ
ἀγῶνι
παρορύσσεσθαι,
ἔστι
δὲ |
[31] |
ὀρέγεσθαι
ὡς
δεῖ
καὶ
ἐκκλίνειν,
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
καὶ
εὐσεβείας
ἐπιμελεῖται. |
[7] |
ὡς
τὰ
πρόβατα·
οὕτω
καὶ
|
ἐν |
τῷ
βίῳ,
ἐὰν
διδῶται
ἀντὶ |
[25] |
ἑστιάσει
ἢ
ἐν
προσαγορεύσει
ἢ
|
ἐν |
τῷ
παραληφθῆναι
εἰς
συμβουλίαν;
εἰ |
[38] |
καί,
ὃ
ἠδύνασο
ἐκπληρῶσαι,
παρέλιπες.
|
~Ἐν |
τῷ
περιπατεῖν
καθάπερ
προσέχεις,
μὴ |
[33] |
τινὶ
μέλλῃς
συμβαλεῖν,
μάλιστα
τῶν
|
ἐν |
ὑπεροχῇ
δοκούντων,
πρόβαλε
σαυτῷ,
τί |
[52] |
πρῶτος
καὶ
ἀναγκαιότατος
τόπος
ἐστὶν
|
ἐν |
φιλοσοφίᾳ
ὁ
τῆς
χρήσεως
τῶν |
[6] |
σόν;
χρῆσις
φαντασιῶν.
ὥσθ'
ὅταν
|
ἐν |
χρήσει
φαντασιῶν
κατὰ
φύσιν
σχῇς, |
[29] |
ἐν
ὥρᾳ
τεταγμένῃ,
ἐν
καύματι,
|
ἐν |
ψύχει,
μὴ
ψυχρὸν
πίνειν,
μὴ |
[29] |
ἀπέχεσθαι
πεμμάτων,
γυμνάζεσθαι
πρὸς
ἀνάγκην,
|
ἐν |
ὥρᾳ
τεταγμένῃ,
ἐν
καύματι,
ἐν |
[1] |
ἐγκαλέσεις
τινί,
ἄκων
πράξεις
οὐδὲ
|
ἕν, |
οὐδείς
σε
βλάψει,
ἐχθρὸν
οὐχ |
[51] |
ὅτι
παρὰ
μίαν
ἡμέραν
καὶ
|
ἓν |
πρᾶγμα
καὶ
ἀπόλλυται
προκοπὴ
καὶ |
[29] |
ἐπίτροπος
Καίσαρος.
ταῦτα
οὐ
συμφωνεῖ.
|
ἕνα |
σε
δεῖ
ἄνθρωπον
ἢ
ἀγαθὸν |
[41] |
καὶ
αἰδήμονες.
~Ἀφυΐας
σημεῖον
τὸ
|
ἐνδιατρίβειν |
τοῖς
περὶ
τὸ
σῶμα,
οἷον |
[33] |
πρόβαλε,
ὅτι
οὐχ
εὑρήσεις
αὐτὸν
|
ἔνδον, |
ὅτι
ἀποκλεισθήσῃ,
ὅτι
ἐντιναχθήσονταί
σοι |
[51] |
ἐπίπονόν
τι
ἢ
ἡδὺ
ἢ
|
ἔνδοξον |
ἢ
ἄδοξον
προσάγηται,
μέμνησο,
ὅτι |
[28] |
καὶ
συγχυθῇ,
οὐκ
αἰσχύνῃ
τούτου
|
ἕνεκα; |
~Ἑκάστου
ἔργου
σκόπει
τὰ
καθηγούμενα |
[13] |
ταραχθῆναι.
~Εἰ
προκόψαι
θέλεις,
ὑπόμεινον
|
ἕνεκα |
τῶν
ἐκτὸς
ἀνόητος
δόξας
καὶ |
[31] |
αὐτῇ
τῇ
βλάβῃ
χαίρειν
ἀδύνατον.
|
ἔνθεν |
καὶ
πατὴρ
ὑπὸ
υἱοῦ
λοιδορεῖται, |
[21] |
καὶ
οὐδὲν
οὐδέποτε
οὔτε
ταπεινὸν
|
ἐνθυμηθήσῃ |
οὔτε
ἄγαν
ἐπιθυμήσεις
τινός.
~Εἰ |
[12] |
ὅταν
δὲ
καλῇς
τὸν
παῖδα,
|
ἐνθυμοῦ, |
ὅτι
δύναται
μὴ
ὑπακοῦσαι
καὶ |
[48] |
ἢ
ἀμαθὴς
δοκῇ,
οὐ
πεφρόντικεν.
|
ἐνί |
τε
λόγῳ,
ὡς
ἐχθρὸν
ἑαυτὸν |
[1] |
ὑπόληψις,
ὁρμή,
ὄρεξις,
ἔκκλισις
καὶ
|
ἑνὶ |
λόγῳ
ὅσα
ἡμέτερα
ἔργα·
οὐκ |
[1] |
ἡ
κτῆσις,
δόξαι,
ἀρχαὶ
καὶ
|
ἑνὶ |
λόγῳ
ὅσα
οὐχ
ἡμέτερα
ἔργα. |
[33] |
εἰ
δὲ
μή,
ἐκ
τῶν
|
ἐνόντων. |
ἑστιάσεις
τὰς
ἔξω
καὶ
ἰδιωτικὰς |
[23] |
τινί,
ἴσθι
ὅτι
ἀπώλεσας
τὴν
|
ἔνστασιν. |
ἀρκοῦ
οὖν
ἐν
παντὶ
τῷ |
[25] |
τὸν
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
καὶ
|
ἐνταῦθα. |
οὐ
παρεκλήθης
ἐφ'
ἑστίασίν
τινος; |
[29] |
ἥξεις
ἅτε
μηδὲν
τῶν
ἑξῆς
|
ἐντεθυμημένος, |
ὕστερον
δὲ
ἀναφανέντων
δυσχερῶν
τινων |
[33] |
ἐὰν
δέ
ποτε
γίνηται
καιρός,
|
ἐντετάσθω |
σοι
ἡ
προσοχή,
μήποτε
ἄρα |
[43] |
ἀφόρητον.
ὁ
ἀδελφὸς
ἐὰν
ἀδικῇ,
|
ἐντεῦθεν |
αὐτὸ
μὴ
λάμβανε,
ὅτι
ἀδικεῖ |
[33] |
αὐτὸν
ἔνδον,
ὅτι
ἀποκλεισθήσῃ,
ὅτι
|
ἐντιναχθήσονταί |
σοι
αἱ
θύραι,
ὅτι
οὐ |
[33] |
τε
σεαυτοῦ
ὢν
καὶ
ἀνθρώποις
|
ἐντυγχάνων. |
καὶ
σιωπὴ
τὸ
πολὺ
ἔστω |
[29] |
ἂν
ἴδῃς,
μιμῇ
καὶ
ἄλλο
|
ἐξ |
ἄλλου
σοι
ἀρέσκει.
οὐ
γὰρ |
[48] |
χαρακτήρ·
πᾶσαν
ὠφέλειαν
καὶ
βλάβην
|
ἐξ |
ἑαυτοῦ
προσδοκᾷ.
σημεῖα
προκόπτοντος·
οὐδένα |
[48] |
~Ἰδιώτου
στάσις
καὶ
χαρακτήρ·
οὐδέποτε
|
ἐξ |
ἑαυτοῦ
προσδοκᾷ
ὠφέλειαν
ἢ
βλάβην, |
[48] |
πῆξιν
λαβεῖν.
ὄρεξιν
ἅπασαν
ἦρκεν
|
ἐξ |
ἑαυτοῦ·
τὴν
δ'
ἔκκλισιν
εἰς |
[26] |
βούλημα
τῆς
φύσεως
καταμαθεῖν
ἔστιν
|
ἐξ |
ὧν
οὐ
διαφερόμεθα
πρὸς
ἀλλήλους. |
[42] |
τὸ
συμπεπλεγμένον
βέβλαπται,
ἀλλ'
ὁ
|
ἐξαπατηθείς. |
ἀπὸ
τούτων
οὖν
ὁρμώμενος
πρᾴως |
[32] |
μάντει
πρόσεχε,
τῷ
Πυθίῳ,
ὃς
|
ἐξέβαλε |
τοῦ
ναοῦ
τὸν
οὐ
βοηθήσαντα |
[24] |
καὶ
ταύτην
βοήθειαν;
στοὰς
οὐχ
|
ἕξει |
διὰ
σὲ
οὔτε
βαλανεῖα.
καὶ |
[30] |
ποιήσαντι
κατὰ
φύσιν
ἡ
σὴ
|
ἕξει |
προαίρεσις·
σὲ
γὰρ
ἄλλος
οὐ |
[1] |
οὐδείς
σε
βλάψει,
ἐχθρὸν
οὐχ
|
ἕξεις, |
οὐδὲ
γὰρ
βλαβερόν
τι
πείσῃ. |
[42] |
ἀπὸ
τούτων
οὖν
ὁρμώμενος
πρᾴως
|
ἕξεις |
πρὸς
τὸν
λοιδοροῦντα.
ἐπιφθέγγου
γὰρ |
[7] |
πλῷ
τοῦ
πλοίου
καθορμισθέντος
εἰ
|
ἐξέλθοις |
ὑθρεύσασθαι,
ὁδοῦ
μὲν
πάρεργον
καὶ |
[46] |
μέγας
γὰρ
ὁ
κίνδυνος
εὐθὺς
|
ἐξεμέσαι, |
ὃ
οὐκ
ἔπεψας.
καὶ
ὅταν |
[29] |
ἢ
τὸ
ἡγεμονικόν
σε
δεῖ
|
ἐξεργάζεσθαι |
τὸ
σαυτοῦ
ἢ
τὸ
ἐκτὸς |
[24] |
τοῖς
ἐπὶ
σοί,
ἐν
οἷς
|
ἔξεστί |
σοι
εἶναι
πλείστου
ἀξίῳ;
ἀλλά |
[1] |
οὐ
πάντως
τὸ
φαινόμενον’
ἔπειτα
|
ἐξέταζε |
αὐτὴν
καὶ
δοκίμαζε
τοῖς
κανόσι |
[49] |
τις
ἐπὶ
τῷ
νοεῖν
καὶ
|
ἐξηγεῖσθαι |
δύνασθαι
τὰ
Χρυσίππου
βιβλία
σεμνύνηται, |
[49] |
ἂν
δὲ
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ
|
ἐξηγεῖσθαι |
θαυμάσω,
τί
ἄλλο
ἢ
γραμματικὸς |
[49] |
οὐδέν.
ὅταν
δὲ
εὕρω
τὸν
|
ἐξηγούμενον, |
ἀπολείπεται
χρῆσθαι
τοῖς
παρηγγελμένοις·
τοῦτο |
[49] |
τὰ
γεγραμμένα·
ζητῶ
οὖν
τὸν
|
ἐξηγούμενον. |
καὶ
μέχρι
τούτων
οὔπω
σεμνὸν |
[49] |
ζητῶ
οὖν,
τίς
ἐστιν
ὁ
|
ἐξηγούμενος· |
καὶ
ἀκούσας,
ὅτι
Χρύσιππος,
ἔρχομαι |
[49] |
δὴ
ὅτι
ἀντὶ
Ὁμήρου
Χρύσιππον
|
ἐξηγούμενος. |
μᾶλλον
οὖν,
ὅταν
τις
εἴπῃ |
[42] |
φαίνεται,
ἐκεῖνος
βλάπτεται,
ὅστις
καὶ
|
ἐξηπάτηται. |
καὶ
γὰρ
τὸ
ἀληθὲς
συμπεπλεγμένον |
[29] |
προθύμως
ἥξεις
ἅτε
μηδὲν
τῶν
|
ἑξῆς |
ἐντεθυμημένος,
ὕστερον
δὲ
ἀναφανέντων
δυσχερῶν |
[24] |
τί
λέγεις
τὸ
ἀβοήθητοι;
οὐχ
|
ἕξουσι |
παρὰ
σοῦ
κερμάτιον·
οὐδὲ
πολίτας |
[14] |
ἢ
μὴ
θελομένων
ἔχων
τὴν
|
ἐξουσίαν |
εἰς
τὸ
περιποιῆσαι
ἢ
ἀφελέσθαι. |
[33] |
ἐκ
τῶν
ἐνόντων.
ἑστιάσεις
τὰς
|
ἔξω |
καὶ
ἰδιωτικὰς
διακρούου·
ἐὰν
δέ |
[47] |
θέλῃς.
σεαυτῷ
καὶ
μὴ
τοῖς
|
ἔξω· |
μὴ
τοὺς
ἀνδριάντας
περιλάμβανε·
ἀλλὰ |
[23] |
καταγέλωτα.
~Ἐάν
ποτέ
σοι
γένηται
|
ἔξω |
στραφῆναι
πρὸς
τὸ
βούλεσθαι
ἀρέσαι |
[29] |
ἔσω
φιλοτεχνεῖν
ἢ
περὶ
τὰ
|
ἔξω· |
τοῦτ'
ἔστιν
ἢ
φιλοσόφου
τάξιν |
[46] |
τὴν
νομὴν
ἔσω
πέψαντα
ἔρια
|
ἔξω |
φέρει
καὶ
γάλα·
καὶ
σὺ |
[48] |
ἢ
βλάβην,
ἀλλ'
ἀπὸ
τῶν
|
ἔξω. |
φιλοσόφου
στάσις
καὶ
χαρακτήρ·
πᾶσαν |
[12] |
ἐὰν
ἀμελήσω
τᾶν
ἐμῶν,
οὐχ
|
ἕξω |
διατροφάς’
ἐὰν
μὴ
κολάσω
τὸν |
[24] |
ἂν
εἴης
αὐτῇ.
τίνα
οὖν
|
ἕξω’ |
φησί,
χώραν
ἐν
τῇ
πόλει; |
[51] |
προθέσεως
ποιῇ
καὶ
ἡμέρας
ἄλλας
|
ἐπ' |
ἄλλαις
ὁρίζῃς,
μεθ'
ἃς
προσέξεις |
[14] |
τι
μήτε
φευγέτω
τι
τῶν
|
ἐπ' |
ἄλλοις·
εἰ
δὲ
μή,
δουλεύειν |
[29] |
ἀκόλουθα
αὐτοῦ
καὶ
οὕτως
ἔρχου
|
ἐπ' |
αὐτό.
εἰ
δὲ
μή,
τὴν |
[12] |
οὕτως
ἐστὶν
αὐτῷ
καλῶς,
ἵνα
|
ἐπ' |
ἐκείνῳ
ᾖ
τὸ
σὲ
μὴ |
[18] |
τι
γὰρ
ἂν
τούτων
ἀποβαίνῃ,
|
ἐπ' |
ἐμοί
ἐστιν
ὠφεληθῆναι
ἀπ'
αὐτοῦ’ |
[24] |
ἀξιοῦτε.
ἀλλ'
ἡ
πατρίς,
ὅσον
|
ἐπ' |
ἐμοί’
φησίν,
ἀβοήθητος
ἔσται’
πάλιν, |
[40] |
οὖν
ἄξιον,
ἵνα
αἴσθωνται,
διότι
|
ἐπ' |
οὐδενὶ
ἄλλῳ
τιμῶνται
ἢ
τῷ |
[2] |
πρὸς
ἐμέ’
~Μέμνησο,
ὅτι
ὀρέξεως
|
ἐπαγγελία |
ἐπιτυχία,
οὗ
ὀρέγῃ,
ἐκκλίσεως
ἐπαγγελία |
[2] |
ἐπαγγελία
ἐπιτυχία,
οὗ
ὀρέγῃ,
ἐκκλίσεως
|
ἐπαγγελία |
τὸ
μὴ
περιπεσεῖν
ἐκείνῳ,
ὃ |
[34] |
προσηνὲς
αὐτοῦ
καὶ
ἡδὺ
καὶ
|
ἐπαγωγόν· |
ἀλλ'
ἀντιτίθει,
πόσῳ
ἄμεινον
τὸ |
[48] |
σημεῖα
προκόπτοντος·
οὐδένα
ψέγει,
οὐδένα
|
ἐπαινεῖ, |
οὐδένα
μέμφεται,
οὐδενὶ
ἐγκαλεῖ,
οὐδὲν |
[25] |
ἔχεις
μὲν
οὖν
τὸ
μὴ
|
ἐπαινέσαι |
τοῦτον,
ὃν
οὐκ
ἤθελες,
τὸ |
[34] |
ἀντίθες
ὅπως
ἀποσχόμενος
χαιρήσεις
καὶ
|
ἐπαινέσεις |
αὐτὸς
σεαυτόν.
ἐὰν
δέ
σοι |
[48] |
ἑαυτῷ
ἐγκαλεῖ.
κἄν
τις
αὐτὸν
|
ἐπαινῇ, |
καταγελᾷ
τοῦ
ἐπαινοῦντος
αὐτὸς
παρ' |
[25] |
καλοῦντι,
ὅσου
πωλεῖ
τὸ
δεῖπνον.
|
ἐπαίνου |
δ'
αὐτὸ
πωλεῖ,
θεραπείας
πωλεῖ. |
[25] |
παραπέμποντι;
ὁ
μὴ
ἐπαινῶν
τῷ
|
ἐπαινοῦντι, |
ἄδικος
οὖν
ἔσῃ
καὶ
ἄπληστος, |
[48] |
τις
αὐτὸν
ἐπαινῇ,
καταγελᾷ
τοῦ
|
ἐπαινοῦντος |
αὐτὸς
παρ'
ἑαυτῷ·
κἂν
ψέγῃ, |
[33] |
μὴ
περὶ
ἀνθρώπων
ψέγων
ἢ
|
ἐπαινῶν |
ἢ
συγκρίνων.
ἂν
μὲν
οὖν |
[25] |
παραπέμπων
τῷ
παραπέμποντι;
ὁ
μὴ
|
ἐπαινῶν |
τῷ
ἐπαινοῦντι,
ἄδικος
οὖν
ἔσῃ |
[6] |
ἴσθι,
ὅτι
ἐπὶ
ἵππου
ἀγαθῷ
|
ἐπαίρῃ. |
τί
οὖν
ἐστι
σόν;
χρῆσις |
[6] |
ἀλλοτρίῳ
προτερήματι.
εἰ
ὁ
ἵππος
|
ἐπαιρόμενος |
ἔλεγεν
ὅτι
καλός
εἰμι’
οἰστὸν |
[6] |
ἦν·
σὺ
δέ,
ὅταν
λέγῃς
|
ἐπαιρόμενος |
ὅτι
ἵππον
καλὸν
ἔχω’
ἴσθι, |
[49] |
οὖν,
ὅταν
τις
εἴπῃ
μοι
|
ἐπανάγνωθί |
μοι
Χρύσιππον’
ἐρυθριῶ,
ὅταν
μὴ |
[22] |
ἐρούντων
ὅτι
ἄφνω
φιλόσοφος
ἡμῖν
|
ἐπανελήλυθε’ |
καὶ
πόθεν
ἡμῖν
αὕτη
ἡ |
[33] |
μὴ
φέρει
πρὸς
τὴν
σὴν
|
ἐπανόρθωσιν· |
ἐμφαίνεται
γὰρ
ἐκ
τοῦ
τοιούτου, |
[51] |
ἵνα
εἰς
ἐκεῖνον
ὑπερθῇ
τὴν
|
ἐπανόρθωσιν |
ποιῆσαι
τὴν
σεαυτοῦ;
οὐκ
ἔτι |
[6] |
ἄλλῳ
μήτε
ἑαυτῷ.
~Ἐπὶ
μηδενὶ
|
ἐπαρθῇς |
ἀλλοτρίῳ
προτερήματι.
εἰ
ὁ
ἵππος |
[6] |
γὰρ
ἐπὶ
σῷ
τινι
ἀγαθῷ
|
ἐπαρθήσῃ. |
~Καθάπερ
ἐν
πλῷ
τοῦ
πλοίου |
[6] |
φαντασιῶν
κατὰ
φύσιν
σχῇς,
τηνικαῦτα
|
ἐπάρθητι· |
τότε
γὰρ
ἐπὶ
σῷ
τινι |
[33] |
νόμιμόν
ἐστι
μεταληπτέον.
μὴ
μέντοι
|
ἐπαχθὴς |
γίνου
τοῖς
χρωμένοις
μηδὲ
ἐλεγκτικός· |
[5] |
οἷον
ὁ
θάνατος
οὐδὲν
δεινόν
|
(ἐπεὶ |
καὶ
Σωκράτει
ἂν
ἐφαίνετο)
ἀλλὰ |
[46] |
ἴσθι,
ὅτι
ἄρχῃ
τοῦ
ἔργου.
|
ἐπεὶ |
καὶ
τὰ
πρόβατα
οὐ
χόρτον |
[31] |
ἀπολλύντες.
ὅπου
γὰρ
τὸ
συμφέρον,
|
ἐπεῖ |
καὶ
τὸ
εὐσεβές.
ὥστε,
ὅστις |
[33] |
ἄλλα
τὰ
προσόντα
μοι
κακά,
|
ἐπεὶ |
οὐκ
ἂν
ταῦτα
μόνα
ἔλεγεν’ |
[1] |
καὶ
οὐ
πάντως
τὸ
φαινόμενον’
|
ἔπειτα |
ἐξέταζε
αὐτὴν
καὶ
δοκίμαζε
τοῖς |
[34] |
ἀναβολήν
τινα
παρὰ
σεαυτοῦ
λάβε.
|
ἔπειτα |
μνήσθητι
ἀμφοτέρων
τῶν
χρόνων,
καθ' |
[49] |
καταμαθεῖν
τὴν
φύσιν
καὶ
ταύτῃ
|
ἕπεσθαι. |
ζητῶ
οὖν,
τίς
ἐστιν
ὁ |
[28] |
μὲν
τὸ
σῶμά
σού
τις
|
ἐπέτρεπε |
τῷ
ἀπαντήσαντι,
ἠγανάκτεις
ἄν·
ὅτι |
[29] |
τοῦτ'
ἔστιν
ἢ
φιλοσόφου
τάξιν
|
ἐπέχειν |
ἢ
ἰδιώτου.
~Τὰ
καθήκοντα
ὡς |
[46] |
κίνδυνος
εὐθὺς
ἐξεμέσαι,
ὃ
οὐκ
|
ἔπεψας. |
καὶ
ὅταν
εἴπῃ
σοί
τις, |
[25] |
ἔχειν
δύναται
ὁ
μὴ
φοιτῶν
|
ἐπὶ |
θύρας
τινὸς
τῷ
φοιτῶντι;
ὁ |
[6] |
ἵππον
καλὸν
ἔχω’
ἴσθι,
ὅτι
|
ἐπὶ |
ἵππου
ἀγαθῷ
ἐπαίρῃ.
τί
οὖν |
[6] |
τὸ
μήτε
ἄλλῳ
μήτε
ἑαυτῷ.
|
~Ἐπὶ |
μηδενὶ
ἐπαρθῇς
ἀλλοτρίῳ
προτερήματι.
εἰ |
[11] |
οὐ
συναρπάσουσιν
αἱ
φαντασίαι.
~Μηδέποτε
|
ἐπὶ |
μηδενὸς
εἴπῃς
ὅτι
ἀπώλεσα
αὐτό’ |
[53] |
οὐ
δεῖ
ψεύδεσθαι,
πρόχειρον
ἔχομεν.
|
~Ἐπὶ |
παντὸς
πρόχειρα
ἑκτέον
ταῦτα·
ἄγου |
[51] |
καὶ
σῴζεται.
Σωκράτης
οὕτως
ἀπετελέσθη,
|
ἐπὶ |
πάντων
τῶν
προσαγομένων
αὐτῷ
μηδενὶ |
[33] |
γέλως
μὴ
πολὺς
ἔστω
μηδὲ
|
ἐπὶ |
πολλοῖς
μηδὲ
ἀνειμένος.
ὅρκον
παραίτησαι, |
[41] |
πολὺ
ἐσθίειν,
ἐπὶ
πολὺ
πίνειν,
|
ἐπὶ |
πολὺ
ἀποπατεῖν,
ὀχεύειν.
ἀλλὰ
ταῦτα |
[41] |
τοῖς
περὶ
τὸ
σῶμα,
οἷον
|
ἐπὶ |
πολὺ
γυμνάζεσθαι,
ἐπὶ
πολὺ
ἐσθίειν, |
[41] |
σῶμα,
οἷον
ἐπὶ
πολὺ
γυμνάζεσθαι,
|
ἐπὶ |
πολὺ
ἐσθίειν,
ἐπὶ
πολὺ
πίνειν, |
[33] |
ἑαυτοῦ
τινων
ἔργων
ἢ
κινδύνων
|
ἐπὶ |
πολὺ
καὶ
ἀμέτρως
μεμνῆσθαι.
οὐ |
[41] |
πολὺ
γυμνάζεσθαι,
ἐπὶ
πολὺ
ἐσθίειν,
|
ἐπὶ |
πολὺ
πίνειν,
ἐπὶ
πολὺ
ἀποπατεῖν, |
[33] |
καὶ
τοῦ
ἐπιγελᾶν
τινι
ἢ
|
ἐπὶ |
πολὺ
συγκινεῖσθαι
παντελῶς
ἀπέχου.
καὶ |
[10] |
ἑκάστου
τῶν
προσπιπτόντων
μέμνησο
ἐπιστρέφων
|
ἐπὶ |
σεαυτὸν
ζητεῖν,
τίνα
δύναμιν
ἔχεις |
[14] |
γὰρ
μὴ
ἐπὶ
σοὶ
θέλεις
|
ἐπὶ |
σοὶ
εἶναι
καὶ
τὰ
ἀλλότρια |
[24] |
μόνοις
εἶναί
τινα
δεῖ
τοῖς
|
ἐπὶ |
σοί,
ἐν
οἷς
ἔξεστί
σοι |
[14] |
ἠλίθιος
εἶ·
τὰ
γὰρ
μὴ
|
ἐπὶ |
σοὶ
θέλεις
ἐπὶ
σοὶ
εἶναι |
[19] |
ἀγῶνα
καταβαίνῃς,
ὃν
οὐκ
ἔστιν
|
ἐπὶ |
σοὶ
νικῆσαι.
ὅρα
μήποτε
ἰδών |
[2] |
ἐκκλίνῃς
τὰ
παρὰ
φύσιν
τῶν
|
ἐπὶ |
σοί,
οὐδενί,
ὧν
ἐκκλίνεις,
περιπεσῇ· |
[32] |
οὐθεὶς
κωλύσει.
θαῤῥῶν
οὖν
ὡς
|
ἐπὶ |
συμβούλους
ἔρχου
τοὺς
θεούς·
καὶ |
[6] |
σχῇς,
τηνικαῦτα
ἐπάρθητι·
τότε
γὰρ
|
ἐπὶ |
σῷ
τινι
ἀγαθῷ
ἐπαρθήσῃ.
~Καθάπερ |
[26] |
ἄλλου
κατεάγη.
οὕτω
μετατίθει
καὶ
|
ἐπὶ |
τὰ
μείζονα.
τέκνον
ἄλλου
τέθνηκεν |
[2] |
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν
καὶ
μετάθες
|
ἐπὶ |
τὰ
παρὰ
φύσιν
τῶν
ἐφ' |
[33] |
σαυτῷ
καὶ
τύπον,
ὃν
φυλάξεις
|
ἐπί |
τε
σεαυτοῦ
ὢν
καὶ
ἀνθρώποις |
[25] |
τὸ
μὴ
ἀνασχέσθαι
αὐτοῦ
τῶν
|
ἐπὶ |
τῆς
εἰσόδου.
~Τὸ
βούλημα
τῆς |
[29] |
οὐ
γὰρ
μετὰ
σκέψεως
ἦλθες
|
ἐπί |
τι
οὐδὲ
περιοδεύσας,
ἀλλ'
εἰκῇ |
[29] |
ἐπισκεψάμενος,
ἂν
ἔτι
θέλῃς,
ἔρχου
|
ἐπὶ |
τὸ
ἀθλεῖν.
εἰ
δὲ
μή, |
[33] |
σπανίως
δέ
ποτε
καιροῦ
παρακαλοῦντος
|
ἐπὶ |
τὸ
λέγειν
λέξον
μέν,
ἀλλὰ |
[32] |
τίνων
παρακούσεις
ἀπειθήσας.
ἔρχου
δὲ
|
ἐπὶ |
τὸ
μαντεύεσθαι,
καθάπερ
ἠξίου
Σωκράτης, |
[7] |
δὲ
ὁ
κυβερνήτης
καλέσῃ,
τρέχε
|
ἐπὶ |
τὸ
πλοῖον
ἀφεὶς
ἐκεῖνα
ἅπαντα |
[7] |
τετάσθαι
δὲ
δεῖ
τὴν
διάνοιαν
|
ἐπὶ |
τὸ
πλοῖον
καὶ
συνεχῶς
ἐπιστρέφεσθαι, |
[33] |
λόγοις
καὶ
τοὺς
τῶν
συνόντων
|
ἐπὶ |
τὸ
προσῆκον.
εἰ
δὲ
ἐν |
[2] |
ἡμῖν.
τὴν
ὄρεξιν
δὲ
παντελῶς
|
ἐπὶ |
τοῦ
παρόντος
ἄνελε·
ἄν
τε |
[39] |
λοιπὸν
ἀνάγκη
φέρεσθαι·
καθάπερ
καὶ
|
ἐπὶ |
τοῦ
ὑποδήματος,
ἐὰν
ὑπὲρ
τὸν |
[39] |
ποὺς
ὑποδήματος.
ἐὰν
μὲν
οὖν
|
ἐπὶ |
τούτου
στῇς,
φυλάξεις
τὸ
μέτρον· |
[47] |
κατὰ
τὸ
σῶμα,
μὴ
καλλωπίζου
|
ἐπὶ |
τούτῳ
μήδ'
ἂν
ὕδωρ
πίνῃς, |
[49] |
παραφυλάσσει
καὶ
ἐπίβουλον.
~Ὅταν
τις
|
ἐπὶ |
τῷ
νοεῖν
καὶ
ἐξηγεῖσθαι
δύνασθαι |
[34] |
ἡδονῆς
τινος
φαντασίαν
λάβῃς,
καθάπερ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων,
φύλασσε
σαυτόν,
μὴ |
[15] |
μὴ
κάτεχε.
οὔπω
ἥκει·
μὴ
|
ἐπίβαλλε |
πόρρω
τὴν
ὄρεξιν,
ἀλλὰ
περίμενε, |
[38] |
τῷ
περιπατεῖν
καθάπερ
προσέχεις,
μὴ
|
ἐπιβῇς |
ἥλῳ
ἢ
στρέψῃς
τὸν
πόδα |
[48] |
ὡς
ἐχθρὸν
ἑαυτὸν
παραφυλάσσει
καὶ
|
ἐπίβουλον. |
~Ὅταν
τις
ἐπὶ
τῷ
νοεῖν |
[33] |
ἐμποδισθήσῃ.
βοῆς
δὲ
καὶ
τοῦ
|
ἐπιγελᾶν |
τινι
ἢ
ἐπὶ
πολὺ
συγκινεῖσθαι |
[46] |
μὴ
τὰ
θεωρήματα
τοῖς
ἰδιώταις
|
ἐπιδείκνυε, |
ἀλλ'
ἀπ'
αὐτῶν
πεφθέντων
τὰ |
[46] |
οὐ
χόρτον
φέροντα
τοῖς
ποιμέσιν
|
ἐπιδεικνύει |
πόσον,
ἔφαγεν,
ἀλλὰ
τὴν
νομὴν |
[49] |
ὅμοια
τὰ
ἔργα
καὶ
σύμφωνα
|
ἐπιδεικνύειν |
τοῖς
λόγοις.
~Ὅσα
προτίθεται,
τούτοις |
[46] |
οὕτως
ἀφῃρήκει
πανταχόθεν
Σωκράτης
τὸ
|
ἐπιδεικτικόν, |
ὥστε
ἤρχοντο
πρὸς
αὐτὸν
βουλόμενοι |
[22] |
ἄγαν
ἐπιθυμήσεις
τινός.
~Εἰ
φιλοσοφίας
|
ἐπιθυμεῖς, |
παρασκευάζου
αὐτόθεν
ὡς
καταγελασθησόμενος,
ὡς |
[21] |
οὔτε
ταπεινὸν
ἐνθυμηθήσῃ
οὔτε
ἄγαν
|
ἐπιθυμήσεις |
τινός.
~Εἰ
φιλοσοφίας
ἐπιθυμεῖς,
παρασκευάζου |
[29] |
ἀλλ'
εἰκῇ
καὶ
κατὰ
ψυχρὰν
|
ἐπιθυμίαν. |
οὕτω
θεασάμενοί
τινες
φιλόσοφον
καὶ |
[0] |
|
~Ἐπικτήτου |
Ἐγχειρίδιον.
~Τῶν
ὄντων
τὰ
μέν |
[9] |
τοῦτο
ἐφ'
ἑκάστου
τῶν
ἐμπιπτόντων
|
ἐπίλεγε· |
εὑρήσεις
γὰρ
αὐτὸ
ἄλλου
τινὸς |
[12] |
τὸ
ἐλάδιον,
κλέπτεται
τὸ
οἰνάριον·
|
ἐπίλεγε |
ὅτι
τοσούτου
πωλεῖται
ἀπάθεια,
τοσούτου |
[3] |
χρείαν
παρεχόντων
ἢ
στεργομένων
μέμνησο
|
ἐπιλέγειν, |
ὁποῖόν
ἐστιν,
ἀπὸ
τῶν
σμικροτάτων |
[1] |
οὖν
πάσῃ
φαντασίᾳ
τραχείᾳ
μελέτα
|
ἐπιλέγειν |
ὅτι
φαντασία
εἶ
καὶ
οὐ |
[4] |
ἀσφαλέστερον
ἅψῃ
τοῦ
ἔργου,
ἐὰν
|
ἐπιλέγῃς |
εὐθὺς
ὅτι
λούσασθαι
θέλω
καὶ |
[12] |
προκόψαι
θέλεις,
ἄφες
τοὺς
τοιούτους
|
ἐπιλογισμούς. |
ἐὰν
ἀμελήσω
τᾶν
ἐμῶν,
οὐχ |
[30] |
σχέσεσι
παραμετρεῖται.
πατήρ
ἐστιν·
ὑπαγορεύεται
|
ἐπιμελεῖσθαι, |
παραχωρεῖν
ἁπάντων,
ἀνέχεσθαι
λοιδοροῦντος,
παίοντος. |
[31] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
καὶ
εὐσεβείας
|
ἐπιμελεῖται. |
σπένδειν
δὲ
καὶ
θύειν
καὶ |
[31] |
καὶ
τὸ
εὐσεβές.
ὥστε,
ὅστις
|
ἐπιμελεῖται |
τοῦ
ὀρέγεσθαι
ὡς
δεῖ
καὶ |
[11] |
ἂν
διδῷ,
ὡς
ἀλλοτρίου
αὐτοῦ
|
ἐπιμελοῦ, |
ὡς
τοῦ
πανδοχείου
οἱ
παριόντες. |
[13] |
τὰ
ἐκτός,
ἀλλὰ
τοῦ
ἑτέρου
|
ἐπιμελούμενον |
τοῦ
ἑτέρου
ἀμελῆσαι
πᾶσα
ἀνάγκη. |
[30] |
ἢ
ἰδιώτου.
~Τὰ
καθήκοντα
ὡς
|
ἐπίπαν |
ταῖς
σχέσεσι
παραμετρεῖται.
πατήρ
ἐστιν· |
[33] |
ἂν
μὲν
εὔκαιρον
ᾖ,
καὶ
|
ἐπίπληξον |
τῷ
προελθόντι·
εἰ
δὲ
μή, |
[35] |
δὲ
ὀρθῶς,
τί
φοβῇ
τοὺς
|
ἐπιπλήξοντας |
οὐκ
ὀρθῶς;
~Ὡς
τὸ
ἡμέρα |
[51] |
ἔστω
σοι
νόμος
ἀπαράβατος.
κἂν
|
ἐπίπονόν |
τι
ἢ
ἡδὺ
ἢ
ἔνδοξον |
[31] |
ἑκάστοτε
προσήκει
καθαρῶς
καὶ
μὴ
|
ἐπισεσυρμένως |
μηδὲ
ἀμελῶς
μηδέ
γε
γλίσχρως |
[18] |
λέγε
ὅτι
τούτων
ἐμοὶ
οὐδὲν
|
ἐπισημαίνεται, |
ἀλλ'
ἢ
τῷ
σωματίῳ
μου |
[29] |
δίκῃ,
ἐν
πραγματίῳ
παντί.
ταῦτα
|
ἐπίσκεψαι. |
εἰ
θέλεις
ἀντικαταλλάξασθαι
τούτων
ἀπάθειαν, |
[29] |
καὶ
αὐτοὶ
φιλοσοφεῖν.
ἄνθρωπε,
πρῶτον
|
ἐπίσκεψαι, |
ὁποῖόν
ἐστι
τὸ
πρᾶγμα·
εἶτα |
[29] |
μετὰ
τούτων
πάντων
νικηθῆναι.
ταῦτα
|
ἐπισκεψάμενος, |
ἂν
ἔτι
θέλῃς,
ἔρχου
ἐπὶ |
[47] |
περιλάμβανε·
ἀλλὰ
διψῶν
ποτε
σφοδρῶς
|
ἐπίσπασαι |
ψυχροῦ
ὕδατος
καὶ
ἔκπτυσον
καὶ |
[13] |
καὶ
ἠλίθιος,
μηδὲν
βούλου
δοκεῖν
|
ἐπίστασθαι· |
κἂν
δόξῃς
τις
εἶναί
τισιν, |
[53] |
παρ'
ἡμῖν,
καὶ
τὰ
θεῖ'
|
ἐπίσταται. |
ἀλλ'
ὦ
Κρίτων,
εἰ
ταύτῃ |
[29] |
ὡς
ἰατρῷ
παραδεδωκέναι
σεαυτὸν
τῷ
|
ἐπιστάτῃ, |
εἶτα
ἐν
τῷ
ἀγῶνι
παρορύσσεσθαι, |
[7] |
ἐπὶ
τὸ
πλοῖον
καὶ
συνεχῶς
|
ἐπιστρέφεσθαι, |
μή
ποτε
ὁ
κυβερνήτης
καλέσῃ, |
[7] |
πλοῖον
ἀφεὶς
ἐκεῖνα
ἅπαντα
μηδὲ
|
ἐπιστρεφόμενος. |
ἐὰν
δὲ
γέρων
ᾖς,
μηδὲ |
[50] |
ἐρῇ
τις
περὶ
σοῦ,
μὴ
|
ἐπιστρέφου· |
τοῦτο
γὰρ
οὐκ
ἔτ'
ἔστι |
[10] |
~Ἐφ'
ἑκάστου
τῶν
προσπιπτόντων
μέμνησο
|
ἐπιστρέφων |
ἐπὶ
σεαυτὸν
ζητεῖν,
τίνα
δύναμιν |
[41] |
τὴν
γνώμην
ἡ
πᾶσα
ἔστω
|
ἐπιστροφή. |
~Ὅταν
σέ
τις
κακῶς
ποιῇ |
[33] |
πρὸς
σὲ
τῶν
πλησίον
ἀνιέναι.
|
ἐπισφαλὲς |
δὲ
καὶ
τὸ
εἰς
αἰσχρολογίαν |
[31] |
ὡς
ὑπὸ
τῆς
ἀρίστης
γνώμης
|
ἐπιτελουμένοις. |
οὕτω
γὰρ
οὐ
μέμψῃ
ποτὲ |
[28] |
σὺ
τὴν
γνώμην
τὴν
σεαυτοῦ
|
ἐπιτρέπεις |
τῷ
τυχόντι,
ἵνα,
ἐὰν
λοιδορήσηταί |
[29] |
δὲ
τελώνης,
εἶτα
ῥήτωρ,
εἶτα
|
ἐπίτροπος |
Καίσαρος.
ταῦτα
οὐ
συμφωνεῖ.
ἕνα |
[2] |
ἐμέ’
~Μέμνησο,
ὅτι
ὀρέξεως
ἐπαγγελία
|
ἐπιτυχία, |
οὗ
ὀρέγῃ,
ἐκκλίσεως
ἐπαγγελία
τὸ |
[42] |
πρᾴως
ἕξεις
πρὸς
τὸν
λοιδοροῦντα.
|
ἐπιφθέγγου |
γὰρ
ἐφ'
ἑκάστῳ
ὅτι
ἔδοξεν |
[31] |
καὶ
Πολυνείκην
καὶ
Ἐτεοκλέα
τοῦτ'
|
ἐποίησε |
πολεμίους
ἀλλήλοις
τὸ
ἀγαθὸν
οἴεσθαι |
[33] |
δοκούντων,
πρόβαλε
σαυτῷ,
τί
ἂν
|
ἐποίησεν |
ἐν
τούτῳ
Σωκράτης
ἢ
Ζήνων, |
[49] |
ὅταν
μὴ
δύνωμαι
ὅμοια
τὰ
|
ἔργα |
καὶ
σύμφωνα
ἐπιδεικνύειν
τοῖς
λόγοις. |
[1] |
ἑνὶ
λόγῳ
ὅσα
οὐχ
ἡμέτερα
|
ἔργα. |
καὶ
τὰ
μὲν
ἐφ'
ἡμῖν |
[46] |
ἀλλ'
ἀπ'
αὐτῶν
πεφθέντων
τὰ
|
ἔργα. |
~Ὅταν
εὐτελῶς
ἡρμοσμένος
ᾖς
κατὰ |
[1] |
καὶ
ἑνὶ
λόγῳ
ὅσα
ἡμέτερα
|
ἔργα· |
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν
δὲ
τὸ |
[24] |
ἡμῖν
ἐστιν,
οὐχὶ
δὲ
ἀλλότρια
|
ἔργα; |
τίς
δὲ
δοῦναι
δύναται
ἑτέρῳ, |
[4] |
ὑπομίμνῃσκε
σεαυτόν,
ὁποῖόν
ἐστι
τὸ
|
ἔργον. |
ἐὰν
λουσόμενος
ἀπίῃς,
πρόβαλλε
σεαυτῷ |
[24] |
ἐὰν
ἕκαστος
ἐκπληρώσῃ
τὸ
ἑαυτοῦ
|
ἔργον. |
εἰ
δὲ
ἄλλον
τινὰ
αὐτῇ |
[5] |
ἔστι
τὰ
ἑαυτῶν
δόγματα.
ἀπαιδεύτου
|
ἔργον |
τὸ
ἄλλοις
ἐγκαλεῖν,
ἐφ'
οἷς |
[24] |
μή
τι
οὖν
σόν
ἐστιν
|
ἔργον |
τὸ
ἀρχῆς
τυχεῖν
ἢ
παραληφθῆναι |
[35] |
οὐκ
ὀρθῶς
ποιεῖς,
αὐτὸ
τὸ
|
ἔργον |
φεῦγε·
εἰ
δὲ
ὀρθῶς,
τί |
[29] |
ἀκόλουθα
καὶ
οὕτως
ἅπτου
τοῦ
|
ἔργου. |
δεῖ
σ'
εὐτακτεῖν,
ἀναγκοτροφεῖν,
ἀπέχεσθαι |
[4] |
καὶ
οὕτως
ἀσφαλέστερον
ἅψῃ
τοῦ
|
ἔργου, |
ἐὰν
ἐπιλέγῃς
εὐθὺς
ὅτι
λούσασθαι |
[46] |
τότε
ἴσθι,
ὅτι
ἄρχῃ
τοῦ
|
ἔργου. |
ἐπεὶ
καὶ
τὰ
πρόβατα
οὐ |
[4] |
οὐ
ταραχθήσῃ.
~Ὅταν
ἅπτεσθαί
τινος
|
ἔργου |
μέλλῃς,
ὑπομίμνῃσκε
σεαυτόν,
ὁποῖόν
ἐστι |
[38] |
ἔργου
παραφυλάσσωμεν,
ἀσφαλέστερον
ἁψόμεθα
τοῦ
|
ἔργου. |
~Μέτρον
κτήσεως
τὸ
σῶμα
ἑκάστῳ |
[4] |
τηρῆσαι’
καὶ
ὡσαύτως
ἐφ'
ἑκάστου
|
ἔργου. |
οὕτω
γὰρ
ἄν
τι
πρὸς |
[38] |
καὶ
τοῦτο
ἐὰν
ἐφ'
ἑκάστου
|
ἔργου |
παραφυλάσσωμεν,
ἀσφαλέστερον
ἁψόμεθα
τοῦ
ἔργου. |
[34] |
σοι
καιρὸς
φανῇ
ἅψασθαι
τοῦ
|
ἔργου, |
πρόσεχε,
μὴ
ἡττήσῃ
σε
τὸ |
[29] |
οὐκ
αἰσχύνῃ
τούτου
ἕνεκα;
~Ἑκάστου
|
ἔργου |
σκόπει
τὰ
καθηγούμενα
καὶ
τὰ |
[33] |
ὁμιλίαις
ἀπέστω
τὸ
ἑαυτοῦ
τινων
|
ἔργων |
ἢ
κινδύνων
ἐπὶ
πολὺ
καὶ |
[20] |
τούτων
ὡς
ὑβριζόντων.
ὅταν
οὖν
|
ἐρεθίσῃ |
σέ
τις,
ἴσθι,
ὅτι
ἡ |
[50] |
ἔμμενε.
ὅ
τι
δ'
ἂν
|
ἐρῇ |
τις
περὶ
σοῦ,
μὴ
ἐπιστρέφου· |
[46] |
ἀλλὰ
τὴν
νομὴν
ἔσω
πέψαντα
|
ἔρια |
ἔξω
φέρει
καὶ
γάλα·
καὶ |
[22] |
ὡς
καταμωκησομένων
σου
πολλῶν,
ὡς
|
ἐρούντων |
ὅτι
ἄφνω
φιλόσοφος
ἡμῖν
ἐπανελήλυθε’ |
[33] |
μή,
τῷ
γε
ἀποσιωπῆσαι
καὶ
|
ἐρυθριᾶσαι |
καὶ
σκυθρωπάσαι
δῆλος
γίνου
δυσχεραίνων |
[49] |
εἴπῃ
μοι
ἐπανάγνωθί
μοι
Χρύσιππον’
|
ἐρυθριῶ, |
ὅταν
μὴ
δύνωμαι
ὅμοια
τὰ |
[49] |
ἐξηγούμενος·
καὶ
ἀκούσας,
ὅτι
Χρύσιππος,
|
ἔρχομαι |
πρὸς
αὐτόν.
ἀλλ'
οὐ
νοῶ |
[32] |
παρέλαβες
καὶ
τίνων
παρακούσεις
ἀπειθήσας.
|
ἔρχου |
δὲ
ἐπὶ
τὸ
μαντεύεσθαι,
καθάπερ |
[29] |
τὰ
ἀκόλουθα
αὐτοῦ
καὶ
οὕτως
|
ἔρχου |
ἐπ'
αὐτό.
εἰ
δὲ
μή, |
[29] |
ταῦτα
ἐπισκεψάμενος,
ἂν
ἔτι
θέλῃς,
|
ἔρχου |
ἐπὶ
τὸ
ἀθλεῖν.
εἰ
δὲ |
[32] |
θαῤῥῶν
οὖν
ὡς
ἐπὶ
συμβούλους
|
ἔρχου |
τοὺς
θεούς·
καὶ
λοιπόν,
ὅταν |
[49] |
ἂν
εἶχεν
οὗτος,
ἐφ'
ᾧ
|
ἐσεμνύνετο. |
ἐγὼ
δὲ
τί
βούλομαι;
καταμαθεῖν |
[15] |
οὐ
μόνον
συμπότης
τῶν
θεῶν
|
ἔσῃ, |
ἀλλὰ
καὶ
συνάρχων.
οὕτω
γὰρ |
[30] |
μὴ
σὺ
θέλῃς·
τότε
δὲ
|
ἔσῃ |
βεβλαμμένος,
ὅταν
ὑπολάβῃς
βλάπτεσθαι.
οὕτως |
[25] |
ἐπαινῶν
τῷ
ἐπαινοῦντι,
ἄδικος
οὖν
|
ἔσῃ |
καὶ
ἄπληστος,
εἰ
μὴ
προϊέμενος |
[24] |
ἀτιμία;
πῶς
δὲ
οὐδεὶς
οὐδαμοῦ
|
ἔσῃ, |
ὃν
ἐν
μόνοις
εἶναί
τινα |
[23] |
εἶναι}
σαυτῷ
φαίνου
καὶ
ἱκανὸς
|
ἔσῃ. |
~Οὗτοί
σε
οἱ
διαλογισμοὶ
μὴ |
[15] |
ἀρχάς,
οὕτω
πρὸς
πλοῦτον·
καὶ
|
ἔσῃ |
ποτὲ
ἄξιος
τῶν
θεῶν
συμπότης. |
[29] |
σφυρὸν
στρέψαι,
πολλὴν
ἁφὴν
καταπιεῖν,
|
ἔσθ' |
ὅτε
μαστιγωθῆναι
καὶ
μετὰ
τούτων |
[46] |
λέγε,
πῶς
δεῖ
ἐσθίειν,
ἀλλ'
|
ἔσθιε, |
ὡς
δεῖ.
μέμνησο
γάρ,
ὅτι |
[46] |
συμποσίῳ
μὴ
λέγε,
πῶς
δεῖ
|
ἐσθίειν, |
ἀλλ'
ἔσθιε,
ὡς
δεῖ.
μέμνησο |
[41] |
ἐπὶ
πολὺ
γυμνάζεσθαι,
ἐπὶ
πολὺ
|
ἐσθίειν, |
ἐπὶ
πολὺ
πίνειν,
ἐπὶ
πολὺ |
[29] |
ὅτι
ταῦτα
ποιῶν
ὡσαύτως
δύνασαι
|
ἐσθίειν, |
ὡσαύτως
πίνειν,
ὁμοίως
ὀρέγεσθαι,
ὁμοίως |
[24] |
ἀλλά
σοι
οἱ
φίλοι
ἀβοήθητοι
|
ἔσονται. |
τί
λέγεις
τὸ
ἀβοήθητοι;
οὐχ |
[32] |
σέ,
ὁποῖον
δ'
ἂν
ᾖ,
|
ἔσται |
αὐτῷ
χρήσασθαι
καλῶς
καὶ
τοῦτο |
[4] |
τὸ
λούσασθαι
γένηται
ἐμποδών,
πρόχειρον
|
ἔσται |
διότι
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο
ἤθελον |
[12] |
μὴ
κολάσω
τὸν
παῖδα,
πονηρὸς
|
ἔσται. |
κρεῖσσον
γὰρ
λιμῷ
ἀποθανεῖν
ἄλυπον |
[24] |
ὅσον
ἐπ'
ἐμοί’
φησίν,
ἀβοήθητος
|
ἔσται’ |
πάλιν,
ποίαν
καὶ
ταύτην
βοήθειαν; |
[24] |
περιποιήσησθε,
ὁρᾶτε
ὑμεῖς,
πῶς
ἄνισοί
|
ἐστε |
καὶ
ἀγνώμονες.
τί
δὲ
καὶ |
[36] |
οὐκ
ὀρθῶς;
~Ὡς
τὸ
ἡμέρα
|
ἐστί’ |
καὶ
νύξ
ἐστι’
πρὸς
μὲν |
[24] |
οὐδαμοῦ’
εἰ
γὰρ
ἡ
ἀτιμία
|
ἐστὶ |
κακόν,
οὐ
δύνασαι
ἐν
κακῷ |
[33] |
καθαρευτέον·
ἁπτομένῳ
δὲ
ὧν
νόμιμόν
|
ἐστι |
μεταληπτέον.
μὴ
μέντοι
ἐπαχθὴς
γίνου |
[30] |
λοιδοροῦντος,
παίοντος.
ἀλλὰ
πατὴρ
κακός
|
ἐστι’ |
μή
τι
οὖν
πρὸς
ἀγαθὸν |
[35] |
~Ὅταν
τι
διαγνούς,
ὅτι
ποιητέον
|
ἐστί, |
ποιῇς,
μηδέποτε
φύγῃς
ὀφθῆναι
πράσσων |
[36] |
τὸ
ἡμέρα
ἐστί’
καὶ
νύξ
|
ἐστι’ |
πρὸς
μὲν
τὸ
διεζευγμένον
μεγάλην |
[6] |
ἵππου
ἀγαθῷ
ἐπαίρῃ.
τί
οὖν
|
ἐστι |
σόν;
χρῆσις
φαντασιῶν.
ὥσθ'
ὅταν |
[32] |
εἴπερ
εἶ
φιλόσοφος.
εἰ
γάρ
|
ἐστί |
τι
τῶν
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν, |
[4] |
ἔργου
μέλλῃς,
ὑπομίμνῃσκε
σεαυτόν,
ὁποῖόν
|
ἐστι |
τὸ
ἔργον.
ἐὰν
λουσόμενος
ἀπίῃς, |
[29] |
φιλοσοφεῖν.
ἄνθρωπε,
πρῶτον
ἐπίσκεψαι,
ὁποῖόν
|
ἐστι |
τὸ
πρᾶγμα·
εἶτα
καὶ
τὴν |
[33] |
οὕτω
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἡδύ
|
ἐστι |
τὸ
τῶν
σοὶ
συμβεβηκότων
ἀκούειν. |
[33] |
οὐ
γάρ,
ὡς
σοὶ
ἡδύ
|
ἐστι |
τὸ
τῶν
σῶν
κινδύνων
μεμνῆσθαι, |
[1] |
καὶ
τὰ
μὲν
ἐφ'
ἡμῖν
|
ἐστι |
φύσει
ἐλεύθερα,
ἀκώλυτα,
ἀπαραπόδιστα,
τὰ |
[25] |
συμβουλίαν;
εἰ
μὲν
ἀγαθὰ
ταῦτά
|
ἐστι, |
χαίρειν
σε
δεῖ,
ὅτι
ἔτυχεν |
[29] |
εἶτα
ἐν
τῷ
ἀγῶνι
παρορύσσεσθαι,
|
ἔστι |
δὲ
ὅτε
χεῖρα
ἐκβαλεῖν,
σφυρὸν |
[33] |
σπουδάζων
φαίνου
ἢ
σεαυτῷ,
τοῦτ'
|
ἔστι. |
θέλε
γίνεσθαι
μόνα
τὰ
γινόμενα |
[50] |
ἐπιστρέφου·
τοῦτο
γὰρ
οὐκ
ἔτ'
|
ἔστι |
σόν.
~Εἰς
ποῖον
ἔτι
χρόνον |
[5] |
ἄλλον
αἰτιώμεθα,
ἀλλ'
ἑαυτούς,
τοῦτ'
|
ἔστι |
τὰ
ἑαυτῶν
δόγματα.
ἀπαιδεύτου
ἔργον |
[17] |
ἂν
ἰδιώτην.
σὸν
γὰρ
τοῦτ'
|
ἔστι, |
τὸ
δοθὲν
ὑποκρίνασθαι
πρόσωπον
καλῶς· |
[25] |
ἀποτελεσθείς;
~Προετιμήθη
σού
τις
ἐν
|
ἑστιάσει |
ἢ
ἐν
προσαγορεύσει
ἢ
ἐν |
[36] |
δὲ
τὸ>
τὸ
κοινωνικὸν
ἐν
|
ἑστιάσει, |
οἷον
δεῖ,
φυλάξαι,
ἀπαξίαν
ἔχει. |
[33] |
δὲ
μή,
ἐκ
τῶν
ἐνόντων.
|
ἑστιάσεις |
τὰς
ἔξω
καὶ
ἰδιωτικὰς
διακρούου· |
[24] |
ἀρχῆς
τυχεῖν
ἢ
παραληφθῆναι
ἐφ'
|
ἑστίασιν; |
οὐδαμῶς.
πῶς
οὖν
ἔτι
τοῦτ' |
[25] |
καὶ
ἐνταῦθα.
οὐ
παρεκλήθης
ἐφ'
|
ἑστίασίν |
τινος;
οὐ
γὰρ
ἔδωκας
τῷ |
[36] |
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
πρὸς
τὸν
|
ἑστιάτορα |
αἰδῶ
φυλάξαι.
~Ἐὰν
ὑπὲρ
δύναμιν |
[39] |
ὑπὲρ
τὸ
μέτρον
ὅρος
οὐθείς
|
ἐστιν. |
~Αἱ
γυναῖκες
εὐθὺς
ἀπὸ
τεσσαρεσκαίδεκα |
[29] |
νὴ
τοὺς
θεούς·
κομψὸν
γάρ
|
ἐστιν. |
ἀλλὰ
σκόπει
τὰ
καθηγούμενα
καὶ |
[1] |
εἶναι,
τὸ
δὲ
ἀλλότριον,
ὥσπερ
|
ἐστίν, |
ἀλλότριον,
οὐδείς
σε
ἀναγκάσει
οὐδέποτε, |
[49] |
παρηγγελμένοις·
τοῦτο
αὐτὸ
μόνον
σεμνόν
|
ἐστιν. |
ἂν
δὲ
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ |
[3] |
ἢ
στεργομένων
μέμνησο
ἐπιλέγειν,
ὁποῖόν
|
ἐστιν, |
ἀπὸ
τῶν
σμικροτάτων
ἀρξάμενος·
ἂν |
[52] |
ὅτι
τοῦτο
ἀπόδειξις;
τί
γάρ
|
ἐστιν |
ἀπόδειξις,
τί
ἀκολουθία,
τί
μάχη, |
[43] |
ἀδικεῖ
(αὕτη
γὰρ
ἡ
λαβή
|
ἐστιν |
αὐτοῦ
οὐ
φορητή)
ἀλλὰ
ἐκεῖθεν |
[12] |
ὧν
θέλεις·
ἀλλ'
οὐχ
οὕτως
|
ἐστὶν |
αὐτῷ
καλῶς,
ἵνα
ἐπ'
ἐκείνῳ |
[32] |
αὐτὸ
πευσόμενος,
ὁποῖον
δέ
τι
|
ἐστίν, |
ἐλήλυθας
εἰδώς,
εἴπερ
εἶ
φιλόσοφος. |
[9] |
γίνεται
καὶ
εὐροήσεις.
~Νόσος
σώματός
|
ἐστιν |
ἐμπόδιον,
προαιρέσεως
δὲ
οὔ,
ἐὰν |
[9] |
μὴ
αὐτὴ
θέλῃ.
χώλανσις
σκέλους
|
ἐστὶν |
ἐμπόδιον,
προαιρέσεως
δὲ
οὔ.
καὶ |
[52] |
~Ὁ
πρῶτος
καὶ
ἀναγκαιότατος
τόπος
|
ἐστὶν |
ἐν
φιλοσοφίᾳ
ὁ
τῆς
χρήσεως |
[24] |
αἰσχρῷ·
μή
τι
οὖν
σόν
|
ἐστιν |
ἔργον
τὸ
ἀρχῆς
τυχεῖν
ἢ |
[1] |
Ἐγχειρίδιον.
~Τῶν
ὄντων
τὰ
μέν
|
ἐστιν |
ἐφ'
ἡμῖν,
τὰ
δὲ
οὐκ |
[1] |
πότερον
περὶ
τὰ
ἐφ'
ἡμῖν
|
ἐστιν |
ἢ
περὶ
τὰ
οὐκ
ἐφ' |
[52] |
τόπῳ
διατρίβομεν
καὶ
περὶ
ἐκεῖνόν
|
ἐστιν |
ἡμῖν
ἡ
πᾶσα
σπουδή·
τοῦ |
[26] |
εὐθὺς
λέγειν
ὅτι
τῶν
γινομένων
|
ἐστίν’ |
ἴσθι
οὖν,
ὅτι,
ὅταν
καὶ |
[49] |
ταύτῃ
ἕπεσθαι.
ζητῶ
οὖν,
τίς
|
ἐστιν |
ὁ
ἐξηγούμενος·
καὶ
ἀκούσας,
ὅτι |
[14] |
ἄσκει,
ὃ
δύνασαι.
κύριος
ἑκάστου
|
ἐστὶν |
ὁ
τῶν
ὑπ'
ἐκείνου
θελομένων |
[31] |
ἴσθι
ὅτι
τὸ
κυριώτατον
ἐκεῖνό
|
ἐστιν, |
ὀρθὰς
ὑπολήψεις
περὶ
αὐτῶν
ἔχειν |
[26] |
ἄλλου
τέθνηκεν
ἢ
γυνή;
οὐδείς
|
ἐστιν |
ὃς
οὐκ
ἂν
εἴποι
ὅτι |
[5] |
διότι
δεινόν,
ἐκεῖνο
τὸ
δεινόν
|
ἐστιν. |
ὅταν
οὖν
ἐμποδιζώμεθα
ἢ
ταρασσώμεθα |
[24] |
ὅτι
ταῦτα
τῶν
ἐφ'
ἡμῖν
|
ἐστιν, |
οὐχὶ
δὲ
ἀλλότρια
ἔργα;
τίς |
[30] |
ἐπίπαν
ταῖς
σχέσεσι
παραμετρεῖται.
πατήρ
|
ἐστιν· |
ὑπαγορεύεται
ἐπιμελεῖσθαι,
παραχωρεῖν
ἁπάντων,
ἀνέχεσθαι |
[18] |
ἂν
τούτων
ἀποβαίνῃ,
ἐπ'
ἐμοί
|
ἐστιν |
ὠφεληθῆναι
ἀπ'
αὐτοῦ’
~Ἀνίκητος
εἶναι |
[51] |
πάρεστι
τὰ
Ὀλύμπια
καὶ
οὐκ
|
ἔστιν |
ἀναβάλλεσθαι
οὐκέτι
καὶ
ὅτι
παρὰ |
[24] |
οὐδαμῶς.
πῶς
οὖν
ἔτι
τοῦτ'
|
ἔστιν |
ἀτιμία;
πῶς
δὲ
οὐδεὶς
οὐδαμοῦ |
[26] |
~Τὸ
βούλημα
τῆς
φύσεως
καταμαθεῖν
|
ἔστιν |
ἐξ
ὧν
οὐ
διαφερόμεθα
πρὸς |
[19] |
μηδένα
ἀγῶνα
καταβαίνῃς,
ὃν
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐπὶ
σοὶ
νικῆσαι.
ὅρα
μήποτε |
[29] |
ἢ
περὶ
τὰ
ἔξω·
τοῦτ'
|
ἔστιν |
ἢ
φιλοσόφου
τάξιν
ἐπέχειν
ἢ |
[41] |
δὲ
τὴν
γνώμην
ἡ
πᾶσα
|
ἔστω |
ἐπιστροφή.
~Ὅταν
σέ
τις
κακῶς |
[33] |
ἐντυγχάνων.
καὶ
σιωπὴ
τὸ
πολὺ
|
ἔστω |
ἢ
λαλείσθω
τὰ
ἀναγκαῖα
καὶ |
[33] |
τύχοις,
σιώπα.
γέλως
μὴ
πολὺς
|
ἔστω |
μηδὲ
ἐπὶ
πολλοῖς
μηδὲ
ἀνειμένος. |
[16] |
αὐτοῦ
τοῖς
ἐκτός,
ἀλλ'
εὐθὺς
|
ἔστω |
πρόχειρον
ὅτι
τοῦτον
θλίβει
οὐ |
[21] |
τὰ
δεινὰ
φαινόμενα
πρὸ
ὀφθαλμῶν
|
ἔστω |
σοι
καθ'
ἡμέραν,
μάλιστα
δὲ |
[51] |
καὶ
πᾶν
τὸ
βέλτιστον
φαινόμενον
|
ἔστω |
σοι
νόμος
ἀπαράβατος.
κἂν
ἐπίπονόν |
[1] |
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν
ᾖ,
πρόχειρον
|
ἔστω |
τὸ
διότι
οὐδὲν
πρὸς
ἐμέ’ |
[46] |
πόσον,
ἔφαγεν,
ἀλλὰ
τὴν
νομὴν
|
ἔσω |
πέψαντα
ἔρια
ἔξω
φέρει
καὶ |
[29] |
τὸ
ἐκτὸς
ἢ
περὶ
τὰ
|
ἔσω |
φιλοτεχνεῖν
ἢ
περὶ
τὰ
ἔξω· |
[16] |
συνεπιστενάξαι·
πρόσεχε
μέντοι
μὴ
καὶ
|
ἔσωθεν |
στενάξῃς.
~Μέμνησο,
ὅτι
ὑποκριτὴς
εἶ |
[50] |
μὴ
ἐπιστρέφου·
τοῦτο
γὰρ
οὐκ
|
ἔτ' |
ἔστι
σόν.
~Εἰς
ποῖον
ἔτι |
[33] |
ἴσθι
γάρ,
ὅτι,
ἐὰν
ὁ
|
ἑταῖρος |
ᾖ
μεμολυσμένος,
καὶ
τὸν
συνανατριβόμενον |
[31] |
μὴ
μεταδιδῷ·
καὶ
Πολυνείκην
καὶ
|
Ἐτεοκλέα |
τοῦτ'
ἐποίησε
πολεμίους
ἀλλήλοις
τὸ |
[13] |
ἀλλὰ
τοῦ
ἑτέρου
ἐπιμελούμενον
τοῦ
|
ἑτέρου |
ἀμελῆσαι
πᾶσα
ἀνάγκη.
~Ἐὰν
θέλῃς |
[13] |
καὶ
τὰ
ἐκτός,
ἀλλὰ
τοῦ
|
ἑτέρου |
ἐπιμελούμενον
τοῦ
ἑτέρου
ἀμελῆσαι
πᾶσα |
[24] |
ἔργα;
τίς
δὲ
δοῦναι
δύναται
|
ἑτέρῳ, |
ἃ
μὴ
ἔχει
αὐτός;
κτῆσαι |
[36] |
ἀπαξίαν
ἔχει.
ὅταν
οὖν
συνεσθίῃς
|
ἑτέρῳ, |
μέμνησο,
μὴ
μόνον
τὴν
πρὸς |
[51] |
συμβάλλειν,
καὶ
συμβέβληκας.
ποῖον
οὖν
|
ἔτι |
διδάσκαλον
προσδοκᾷς,
ἵνα
εἰς
ἐκεῖνον |
[51] |
ἐπανόρθωσιν
ποιῆσαι
τὴν
σεαυτοῦ;
οὐκ
|
ἔτι |
εἶ
μειράκιον,
ἀλλὰ
ἀνὴρ
ἤδη |
[29] |
πάντων
νικηθῆναι.
ταῦτα
ἐπισκεψάμενος,
ἂν
|
ἔτι |
θέλῃς,
ἔρχου
ἐπὶ
τὸ
ἀθλεῖν. |
[24] |
ἐφ'
ἑστίασιν;
οὐδαμῶς.
πῶς
οὖν
|
ἔτι |
τοῦτ'
ἔστιν
ἀτιμία;
πῶς
δὲ |
[51] |
ἔτ'
ἔστι
σόν.
~Εἰς
ποῖον
|
ἔτι |
χρόνον
ἀναβάλλῃ
τὸ
τῶν
βελτίστων |
[29] |
ψυχρὸν
πίνειν,
μὴ
οἶνον,
ὡς
|
ἔτυχεν, |
ἁπλῶς
ὡς
ἰατρῷ
παραδεδωκέναι
σεαυτὸν |
[25] |
ἐστι,
χαίρειν
σε
δεῖ,
ὅτι
|
ἔτυχεν |
αὐτῶν
ἐκεῖνος·
εἰ
δὲ
κακά, |
[25] |
ἄχθου,
ὅτι
σὺ
αὐτῶν
οὐκ
|
ἔτυχες· |
μέμνησο
δέ,
ὅτι
οὐ
δύνασαι |
[40] |
~Αἱ
γυναῖκες
εὐθὺς
ἀπὸ
τεσσαρεσκαίδεκα
|
ἐτῶν |
ὑπὸ
τῶν
ἀνδρῶν
κυρίαι
καλοῦνται. |
[1] |
δι'
ὧν
μόνων
ἐλευθερία
καὶ
|
εὐδαιμονία |
περιγίνεται.
εὐθὺς
οὖν
πάσῃ
φαντασίᾳ |
[19] |
ἢ
μέγα
δυνάμενον
ἢ
ἄλλως
|
εὐδοκιμοῦντα |
μακαρίσῃς,
ὑπὸ
τῆς
φαντασίας
συναρπασθείς. |
[40] |
ὅρος
οὐθείς
ἐστιν.
~Αἱ
γυναῖκες
|
εὐθὺς |
ἀπὸ
τεσσαρεσκαίδεκα
ἐτῶν
ὑπὸ
τῶν |
[18] |
συναρπαζέτω
σε
ἡ
φαντασία·
ἀλλ'
|
εὐθὺς |
διαίρει
παρὰ
σεαυτῷ
καὶ
λέγε |
[46] |
πολύ·
μέγας
γὰρ
ὁ
κίνδυνος
|
εὐθὺς |
ἐξεμέσαι,
ὃ
οὐκ
ἔπεψας.
καὶ |
[16] |
ὄντος
αὐτοῦ
τοῖς
ἐκτός,
ἀλλ'
|
εὐθὺς |
ἔστω
πρόχειρον
ὅτι
τοῦτον
θλίβει |
[26] |
παιδάριον
κατεάξῃ
τὸ
ποτήριον,
πρόχειρον
|
εὐθὺς |
λέγειν
ὅτι
τῶν
γινομένων
ἐστίν’ |
[26] |
ὅταν
τὸ
αὐτοῦ
τινος
ἀποθάνῃ,
|
εὐθὺς |
οἴμοι,
τάλας
ἐγώ’
ἐχρῆν
δὲ |
[4] |
ἅψῃ
τοῦ
ἔργου,
ἐὰν
ἐπιλέγῃς
|
εὐθὺς |
ὅτι
λούσασθαι
θέλω
καὶ
τὴν |
[1] |
μόνων
ἐλευθερία
καὶ
εὐδαιμονία
περιγίνεται.
|
εὐθὺς |
οὖν
πάσῃ
φαντασίᾳ
τραχείᾳ
μελέτα |
[33] |
τι
συμβῇ
τοιοῦτον,
ἂν
μὲν
|
εὔκαιρον |
ᾖ,
καὶ
ἐπίπληξον
τῷ
προελθόντι· |
[48] |
περίεισι
δὲ
καθάπερ
οἱ
ἄρρωστοι,
|
εὐλαβούμενός |
τι
κινῆσαι
τῶν
καθισταμένων,
πρὶν |
[10] |
προσφέρηται,
εὑρήσεις
καρτερίαν·
ἂν
λοιδορία,
|
εὑρήσεις |
ἀνεξικακίαν.
καὶ
οὕτως
ἐθιζόμενόν
σε |
[33] |
μέγα
δυναμένων,
πρόβαλε,
ὅτι
οὐχ
|
εὑρήσεις |
αὐτὸν
ἔνδον,
ὅτι
ἀποκλεισθήσῃ,
ὅτι |
[9] |
ἐφ'
ἑκάστου
τῶν
ἐμπιπτόντων
ἐπίλεγε·
|
εὑρήσεις |
γὰρ
αὐτὸ
ἄλλου
τινὸς
ἐμπόδιον, |
[10] |
ἐὰν
καλὸν
ἴδῃς
ἢ
καλήν,
|
εὑρήσεις |
δύναμιν
πρὸς
ταῦτα
ἐγκράτειαν·
ἐὰν |
[30] |
ἀπὸ
τοῦ
στρατηγοῦ
τὸ
καθῆκον
|
εὑρήσεις, |
ἐὰν
τὰς
σχέσεις
ἐθίζῃ
θεωρεῖν. |
[10] |
ταῦτα
ἐγκράτειαν·
ἐὰν
πόνος
προσφέρηται,
|
εὑρήσεις |
καρτερίαν·
ἂν
λοιδορία,
εὑρήσεις
ἀνεξικακίαν. |
[8] |
τὰ
γινόμενα
ὡς
γίνεται
καὶ
|
εὐροήσεις. |
~Νόσος
σώματός
ἐστιν
ἐμπόδιον,
προαιρέσεως |
[49] |
οὔπω
σεμνὸν
οὐδέν.
ὅταν
δὲ
|
εὕρω |
τὸν
ἐξηγούμενον,
ἀπολείπεται
χρῆσθαι
τοῖς |
[31] |
ἐκκλίνειν,
ἐν
τῷ
αὐτῷ
καὶ
|
εὐσεβείας |
ἐπιμελεῖται.
σπένδειν
δὲ
καὶ
θύειν |
[31] |
θεωρεῖν.
~Τῆς
περὶ
τοὺς
θεοὺς
|
εὐσεβείας |
ἴσθι
ὅτι
τὸ
κυριώτατον
ἐκεῖνό |
[31] |
τὸ
συμφέρον,
ἐπεῖ
καὶ
τὸ
|
εὐσεβές. |
ὥστε,
ὅστις
ἐπιμελεῖται
τοῦ
ὀρέγεσθαι |
[33] |
δὲ
τὸ
σεμνὸν
καὶ
τὸ
|
εὐσταθὲς |
καὶ
ἅμα
ἀνεπαχθὲς
φύλασσε.
ὅταν |
[29] |
ἅπτου
τοῦ
ἔργου.
δεῖ
σ'
|
εὐτακτεῖν, |
ἀναγκοτροφεῖν,
ἀπέχεσθαι
πεμμάτων,
γυμνάζεσθαι
πρὸς |
[47] |
αὐτῶν
πεφθέντων
τὰ
ἔργα.
~Ὅταν
|
εὐτελῶς |
ἡρμοσμένος
ᾖς
κατὰ
τὸ
σῶμα, |
[29] |
ἀκούσαντες
οὕτω
τινὸς
λέγοντος,
ὡς
|
Εὐφράτης |
λέγει
(καίτοι
τίς
οὕτω
δύναται |
[17] |
σε
θέλῃ,
ἵνα
καὶ
τοῦτον
|
εὐφυῶς |
ὑποκρίνῃ
ἂν
χωλόν,
ἂν
ἄρχοντα, |
[4] |
φύσιν
ἔχουσαν
τηρῆσαι’
καὶ
ὡσαύτως
|
ἐφ' |
ἑκάστου
ἔργου.
οὕτω
γὰρ
ἄν |
[38] |
τὸ
σεαυτοῦ.
καὶ
τοῦτο
ἐὰν
|
ἐφ' |
ἑκάστου
ἔργου
παραφυλάσσωμεν,
ἀσφαλέστερον
ἁψόμεθα |
[9] |
προαιρέσεως
δὲ
οὔ.
καὶ
τοῦτο
|
ἐφ' |
ἑκάστου
τῶν
ἐμπιπτόντων
ἐπίλεγε·
εὑρήσεις |
[10] |
τινὸς
ἐμπόδιον,
σὸν
δὲ
οὔ.
|
~Ἐφ' |
ἑκάστου
τῶν
προσπιπτόντων
μέμνησο
ἐπιστρέφων |
[3] |
καὶ
μεθ'
ὑπεξαιρέσεως
καὶ
ἀνειμένως.
|
~Ἐφ' |
ἑκάστου
τῶν
ψυχαγωγούντων
ἢ
χρείαν |
[42] |
πρὸς
τὸν
λοιδοροῦντα.
ἐπιφθέγγου
γὰρ
|
ἐφ' |
ἑκάστῳ
ὅτι
ἔδοξεν
αὐτῷ’
~Πᾶν |
[24] |
τὸ
ἀρχῆς
τυχεῖν
ἢ
παραληφθῆναι
|
ἐφ' |
ἑστίασιν;
οὐδαμῶς.
πῶς
οὖν
ἔτι |
[25] |
τρόπον
καὶ
ἐνταῦθα.
οὐ
παρεκλήθης
|
ἐφ' |
ἑστίασίν
τινος;
οὐ
γὰρ
ἔδωκας |
[1] |
ἀκώλυτα,
ἀπαραπόδιστα,
τὰ
δὲ
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν
ἀσθενῆ,
δοῦλα,
κωλυτά,
ἀλλότρια. |
[1] |
λόγῳ
ὅσα
ἡμέτερα
ἔργα·
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν
δὲ
τὸ
σῶμα,
ἡ |
[1] |
ἡμέτερα
ἔργα.
καὶ
τὰ
μὲν
|
ἐφ' |
ἡμῖν
ἐστι
φύσει
ἐλεύθερα,
ἀκώλυτα, |
[1] |
καὶ
μάλιστα,
πότερον
περὶ
τὰ
|
ἐφ' |
ἡμῖν
ἐστιν
ἢ
περὶ
τὰ |
[24] |
σοι
εἶπεν,
ὅτι
ταῦτα
τῶν
|
ἐφ' |
ἡμῖν
ἐστιν,
οὐχὶ
δὲ
ἀλλότρια |
[1] |
ἐφ'
ἡμῖν,
τὰ
δὲ
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν.
ἐφ'
ἡμῖν
μὲν
ὑπόληψις, |
[1] |
κἂν
περί
τι
τῶν
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν
ᾖ,
πρόχειρον
ἔστω
τὸ |
[19] |
συναρπασθείς.
ἐὰν
γὰρ
ἐν
τοῖς
|
ἐφ' |
ἡμῖν
ἡ
οὐσία
τοῦ
ἀγαθοῦ |
[31] |
μὴ
ἄρῃς
ἀπὸ
τῶν
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐφ' |
[2] |
ἔκκλισιν
ἀπὸ
πάντων
τῶν
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν
καὶ
μετάθες
ἐπὶ
τὰ |
[1] |
ἐστιν
ἢ
περὶ
τὰ
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν·
κἂν
περί
τι
τῶν |
[19] |
πρὸς
τοῦτο,
καταφρόνησις
τῶν
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν.
~Μέμνησο,
ὅτι
οὐχ
ὁ |
[1] |
τὰ
δὲ
οὐκ
ἐφ'
ἡμῖν.
|
ἐφ' |
ἡμῖν
μὲν
ὑπόληψις,
ὁρμή,
ὄρεξις, |
[48] |
μόνα
τὰ
παρὰ
φύσιν
τῶν
|
ἐφ' |
ἡμῖν
μετατέθεικεν.
ὁρμῇ
πρὸς
ἅπαντα |
[31] |
ἐφ'
ἡμῖν
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἐφ' |
ἡμῖν
μόνοις
θῇς
τὸ
ἀγαθὸν |
[2] |
τινος,
ἀτυχεῖν
ἀνάγκη
τῶν
τε
|
ἐφ' |
ἡμῖν,
ὅσων
ὀρέγεσθαι
καλὸν
ἄν, |
[32] |
γάρ
ἐστί
τι
τῶν
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν,
πᾶσα
ἀνάγκη
μήτε
ἀγαθὸν |
[1] |
~Τῶν
ὄντων
τὰ
μέν
ἐστιν
|
ἐφ' |
ἡμῖν,
τὰ
δὲ
οὐκ
ἐφ' |
[2] |
ἐπὶ
τὰ
παρὰ
φύσιν
τῶν
|
ἐφ' |
ἡμῖν.
τὴν
ὄρεξιν
δὲ
παντελῶς |
[2] |
τε
γὰρ
ὀρέγῃ
τῶν
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν
τινος,
ἀτυχεῖν
ἀνάγκη
τῶν |
[25] |
πρὸς
τὸ
τυγχάνειν
τῶν
οὐκ
|
ἐφ' |
ἡμῖν
τῶν
ἴσων
ἀξιοῦσθαι.
πῶς |
[5] |
ἀπαιδεύτου
ἔργον
τὸ
ἄλλοις
ἐγκαλεῖν,
|
ἐφ' |
οἷς
αὐτὸς
πράσσει
κακῶς·
ἠργμένου |
[49] |
ἐγεγράφει,
οὐδὲν
ἂν
εἶχεν
οὗτος,
|
ἐφ' |
ᾧ
ἐσεμνύνετο.
ἐγὼ
δὲ
τί |
[32] |
τὸ
μαντεύεσθαι,
καθάπερ
ἠξίου
Σωκράτης,
|
ἐφ' |
ὧν
ἡ
πᾶσα
σκέψις
τὴν |
[46] |
φέροντα
τοῖς
ποιμέσιν
ἐπιδεικνύει
πόσον,
|
ἔφαγεν, |
ἀλλὰ
τὴν
νομὴν
ἔσω
πέψαντα |
[5] |
δεινόν
(ἐπεὶ
καὶ
Σωκράτει
ἂν
|
ἐφαίνετο) |
ἀλλὰ
τὸ
δόγμα
τὸ
περὶ |
[1] |
βλαβερόν
τι
πείσῃ.
τηλικούτων
οὖν
|
ἐφιέμενος |
μέμνησο,
ὅτι
οὐ
δεῖ
μετρίως |
[1] |
διὰ
τὸ
καὶ
τῶν
προτέρων
|
ἐφίεσθαι, |
πάντως
γε
μὴν
ἐκείνων
ἀποτεύξη, |
[36] |
πρὸς
μὲν
τὸ
διεζευγμένον
μεγάλην
|
ἔχει |
ἀξίαν,
πρὸς
δὲ
τὸ
συμπεπλεγμένον |
[24] |
δοῦναι
δύναται
ἑτέρῳ,
ἃ
μὴ
|
ἔχει |
αὐτός;
κτῆσαι
οὖν’
φησίν,
ἵνα |
[24] |
τί
τοῦτο;
οὐδὲ
γὰρ
ὑποδήματα
|
ἔχει |
διὰ
τὸν
χαλκέα
οὐδ'
ὅπλα |
[25] |
τοῦ
λαβόντος.
ὡς
γὰρ
ἐκεῖνος
|
ἔχει |
θρίδακας,
οὕτω
σὺ
τὸν
ὀβολόν, |
[32] |
τὴν
ἀναφορὰν
εἰς
τὴν
ἔκβασιν
|
ἔχει |
καὶ
οὔτε
ἐκ
λόγου
οὔτε |
[43] |
ἔδοξεν
αὐτῷ’
~Πᾶν
πρᾶγμα
δύο
|
ἔχει |
λαβάς,
τὴν
μὲν
φορητήν,
τὴν |
[36] |
ἑστιάσει,
οἷον
δεῖ,
φυλάξαι,
ἀπαξίαν
|
ἔχει. |
ὅταν
οὖν
συνεσθίῃς
ἑτέρῳ,
μέμνησο, |
[19] |
οὔτε
φθόνος
οὔτε
ζηλοτυπία
χώραν
|
ἔχει· |
σύ
τε
αὐτὸς
οὐ
στρατηγός, |
[25] |
ἴσων
ἀξιοῦσθαι.
πῶς
γὰρ
ἴσον
|
ἔχειν |
δύναται
ὁ
μὴ
φοιτῶν
ἐπὶ |
[29] |
ἀπαντώντων
καταγελασθῆναι,
ἐν
παντὶ
ἧττον
|
ἔχειν, |
ἐν
τιμῇ,
ἐν
ἀρχῇ,
ἐν |
[40] |
καλλωπίζεσθαι
καὶ
ἐν
τούτῳ
πάσας
|
ἔχειν |
τὰς
ἐλπίδας.
προσέχειν
οὖν
ἄξιον, |
[25] |
μὴ
λάβῃς,
μὴ
οἴου
ἔλαττον
|
ἔχειν |
τοῦ
λαβόντος.
ὡς
γὰρ
ἐκεῖνος |
[31] |
ἐστιν,
ὀρθὰς
ὑπολήψεις
περὶ
αὐτῶν
|
ἔχειν |
ὡς
ὄντων
καὶ
διοικούντων
τὰ |
[25] |
εἶ
καὶ
ἀβέλτερος.
οὐδὲν
οὖν
|
ἔχεις |
ἀντὶ
τοῦ
δείπνου;
ἔχεις
μὲν |
[25] |
οὖν
ἔχεις
ἀντὶ
τοῦ
δείπνου;
|
ἔχεις |
μὲν
οὖν
τὸ
μὴ
ἐπαινέσαι |
[10] |
ἐπὶ
σεαυτὸν
ζητεῖν,
τίνα
δύναμιν
|
ἔχεις |
πρὸς
τὴν
χρῆσιν
αὐτοῦ.
ἐὰν |
[1] |
δοκίμαζε
τοῖς
κανόσι
τούτοις
οἷς
|
ἔχεις, |
πρώτῳ
δὲ
τούτῳ
καὶ
μάλιστα, |
[36] |
ἐκλέξασθαι
πρὸς
μὲν
τὸ
σῶμα
|
ἐχέτω |
ἀξίαν,
πρὸς
δὲ
τὸ>
τὸ |
[48] |
πεφρόντικεν.
ἐνί
τε
λόγῳ,
ὡς
|
ἐχθρὸν |
ἑαυτὸν
παραφυλάσσει
καὶ
ἐπίβουλον.
~Ὅταν |
[1] |
οὐδὲ
ἕν,
οὐδείς
σε
βλάψει,
|
ἐχθρὸν |
οὐχ
ἕξεις,
οὐδὲ
γὰρ
βλαβερόν |
[52] |
ὅτι
οὐ
δεῖ
ψεύδεσθαι,
πρόχειρον
|
ἔχομεν. |
~Ἐπὶ
παντὸς
πρόχειρα
ἑκτέον
ταῦτα· |
[22] |
δὲ
βελτίστων
σοι
φαινομένων
οὕτως
|
ἔχου, |
ὡς
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
τεταγμένος |
[4] |
τὴν
ἐμαυτοῦ
προαίρεσιν
κατὰ
φύσιν
|
ἔχουσαν |
τηρῆσαι’
καὶ
ὡσαύτως
ἐφ'
ἑκάστου |
[4] |
τὴν
ἐμαυτοῦ
προαίρεσιν
κατὰ
φύσιν
|
ἔχουσαν |
τηρῆσαι·
οὐ
τηρήσω
δέ,
ἐὰν |
[13] |
προαίρεσιν
τὴν
σεαυτοῦ
κατὰ
φύσιν
|
ἔχουσαν |
φυλάξαι
καὶ
τὰ
ἐκτός,
ἀλλὰ |
[26] |
ἀποθάνῃ,
εὐθὺς
οἴμοι,
τάλας
ἐγώ’
|
ἐχρῆν |
δὲ
μεμνῆσθαι,
τί
πάσχομεν
περὶ |
[6] |
λέγῃς
ἐπαιρόμενος
ὅτι
ἵππον
καλὸν
|
ἔχω’ |
ἴσθι,
ὅτι
ἐπὶ
ἵππου
ἀγαθῷ |
[24] |
κτῆσαι
οὖν’
φησίν,
ἵνα
ἡμεῖς
|
ἔχωμεν’ |
εἰ
δύναμαι
κτήσασθαι
τηρῶν
ἐμαυτὸν |
[14] |
ἐκείνου
θελομένων
ἢ
μὴ
θελομένων
|
ἔχων |
τὴν
ἐξουσίαν
εἰς
τὸ
περιποιῆσαι |
[53] |
ποθ'
ὑμῖν
εἰμι
διατεταγμένος·
ὡς
|
ἕψομαί |
γ'
ἄοκνος·
ἢν
δέ
γε |
[53] |
θέλω,
κακὸς
γενόμενος,
οὐδὲν
ἧττον
|
ἕψομαι. |
ὅστις
δ'
ἀνάγκῃ
συγκεχώρηκεν
καλῶς, |