Maximes
[24]	τίς δὲ δοῦναι δύναται ἑτέρῳ,	ἃ	μὴ ἔχει αὐτός; κτῆσαι οὖν’
[29]	μή, ὡς τὰ παιδία ἀναστραφήσῃ,	ἃ	νῦν μὲν παλαιστὰς παίζει, νῦν
[25]	ταῦτα λαμβάνειν, ἄπληστος εἶ καὶ	ἀβέλτερος.	οὐδὲν οὖν ἔχεις ἀντὶ τοῦ
[24]	ἀξίῳ; ἀλλά σοι οἱ φίλοι	ἀβοήθητοι	ἔσονται. τί λέγεις τὸ ἀβοήθητοι;
[24]	ἀβοήθητοι ἔσονται. τί λέγεις τὸ	ἀβοήθητοι;	οὐχ ἕξουσι παρὰ σοῦ κερμάτιον·
[24]	πατρίς, ὅσον ἐπ' ἐμοί’ φησίν,	ἀβοήθητος	ἔσται’ πάλιν, ποίαν καὶ ταύτην
[24]	ἀπολέσαι, ἵνα ὑμεῖς τὰ μὴ	ἀγαθὰ	περιποιήσησθε, ὁρᾶτε ὑμεῖς, πῶς ἄνισοί
[24]	εἰ δ' ἐμὲ ἀξιοῦτε τὰ	ἀγαθὰ	τὰ ἐμαυτοῦ ἀπολέσαι, ἵνα ὑμεῖς
[25]	παραληφθῆναι εἰς συμβουλίαν; εἰ μὲν	ἀγαθὰ	ταῦτά ἐστι, χαίρειν σε δεῖ,
[32]	ἐφ' ἡμῖν, πᾶσα ἀνάγκη μήτε	ἀγαθὸν	αὐτὸ εἶναι μήτε κακόν. μὴ
[29]	ἕνα σε δεῖ ἄνθρωπον ἢ	ἀγαθὸν	ἢ κακὸν εἶναι· ἢ τὸ
[31]	ἄν γέ τι ἐκείνων ὑπολάβῃς	ἀγαθὸν	ἢ κακόν, πᾶσα ἀνάγκη, ὅταν
[31]	ἐφ' ἡμῖν μόνοις θῇς τὸ	ἀγαθὸν	καὶ τὸ κακόν. ὡς, ἄν
[31]	τοῦτ' ἐποίησε πολεμίους ἀλλήλοις τὸ	ἀγαθὸν	οἴεσθαι τὴν τυραννίδα. διὰ τοῦτο
[30]	ἐστι’ μή τι οὖν πρὸς	ἀγαθὸν	πατέρα φύσει ᾠκειώθης; ἀλλὰ πρὸς
[19]	ἐφ' ἡμῖν ἡ οὐσία τοῦ	ἀγαθοῦ	ᾖ, οὔτε φθόνος οὔτε ζηλοτυπία
[6]	ἔχω’ ἴσθι, ὅτι ἐπὶ ἵππου	ἀγαθῷ	ἐπαίρῃ. τί οὖν ἐστι σόν;
[6]	τότε γὰρ ἐπὶ σῷ τινι	ἀγαθῷ	ἐπαρθήσῃ. ~Καθάπερ ἐν πλῷ τοῦ
[31]	υἱοῦ λοιδορεῖται, ὅταν τῶν δοκούντων	ἀγαθῶν	εἶναι τῷ παιδὶ μὴ μεταδιδῷ·
[21]	οὐδέποτε οὔτε ταπεινὸν ἐνθυμηθήσῃ οὔτε	ἄγαν	ἐπιθυμήσεις τινός. ~Εἰ φιλοσοφίας ἐπιθυμεῖς,
[4]	τηρῆσαι· οὐ τηρήσω δέ, ἐὰν	ἀγανακτῶ	πρὸς τὰ γινόμενα. ~Ταράσσει τοὺς
[24]	ὑμεῖς, πῶς ἄνισοί ἐστε καὶ	ἀγνώμονες.	τί δὲ καὶ βούλεσθε μᾶλλον;
[53]	~Ἐπὶ παντὸς πρόχειρα ἑκτέον ταῦτα·	ἄγου	δέ μ' ὦ Ζεῦ, καὶ
[29]	πίνειν, ὁμοίως ὀρέγεσθαι, ὁμοίως δυσαρεστεῖν;	ἀγρυπνῆσαι	δεῖ, πονῆσαι, ἀπὸ τῶν οἰκείων
[51]	προσάγηται, μέμνησο, ὅτι νῦν ὁ	ἀγὼν	καὶ ἤδη πάρεστι τὰ Ὀλύμπια
[19]	εἶναι δύνασαι, ἐὰν εἰς μηδένα	ἀγῶνα	καταβαίνῃς, ὃν οὐκ ἔστιν ἐπὶ
[29]	τῷ ἐπιστάτῃ, εἶτα ἐν τῷ	ἀγῶνι	παρορύσσεσθαι, ἔστι δὲ ὅτε χεῖρα
[30]	ᾠκειώθης; ἀλλὰ πρὸς πατέρα. ὁ	ἀδελφὸς	ἀδικεῖ. τήρει τοιγαροῦν τὴν τάξιν
[43]	φορητήν, τὴν δὲ ἀφόρητον. ὁ	ἀδελφὸς	ἐὰν ἀδικῇ, ἐντεῦθεν αὐτὸ μὴ
[43]	φορητή) ἀλλὰ ἐκεῖθεν μᾶλλον, ὅτι	ἀδελφός,	ὅτι σύντροφος, καὶ λήψῃ αὐτὸ
[32]	διεγνωκώς, ὅτι πᾶν τὸ ἀποβησόμενον	ἀδιάφορον	καὶ οὐδὲν πρὸς σέ, ὁποῖον
[43]	ἐντεῦθεν αὐτὸ μὴ λάμβανε, ὅτι	ἀδικεῖ	(αὕτη γὰρ ἡ λαβή ἐστιν
[30]	ἀλλὰ πρὸς πατέρα. ὁ ἀδελφὸς	ἀδικεῖ.	τήρει τοιγαροῦν τὴν τάξιν τὴν
[43]	δὲ ἀφόρητον. ὁ ἀδελφὸς ἐὰν	ἀδικῇ,	ἐντεῦθεν αὐτὸ μὴ λάμβανε, ὅτι
[25]	ὁ μὴ ἐπαινῶν τῷ ἐπαινοῦντι,	ἄδικος	οὖν ἔσῃ καὶ ἄπληστος, εἰ
[51]	ἢ ἡδὺ ἢ ἔνδοξον ἢ	ἄδοξον	προσάγηται, μέμνησο, ὅτι νῦν ὁ
[31]	τὸ αὐτῇ τῇ βλάβῃ χαίρειν	ἀδύνατον.	ἔνθεν καὶ πατὴρ ὑπὸ υἱοῦ
[51]	νῦν ἀμελήσῃς καὶ ῥᾳθυμήσῃς καὶ	ἀεὶ	προθέσεις ἐκ προθέσεως ποιῇ καὶ
[29]	ἔτι θέλῃς, ἔρχου ἐπὶ τὸ	ἀθλεῖν.	εἰ δὲ μή, ὡς τὰ
[29]	οὕτω καὶ σὺ νῦν μὲν	ἀθλητής,	νῦν δὲ μονομάχος, εἶτα ῥήτωρ,
[33]	μὴ περὶ ἱπποδρομιῶν, μὴ περὶ	ἀθλητῶν,	μὴ περὶ βρωμάτων ἢ πομάτων,
[40]	τὸ μέτρον ὅρος οὐθείς ἐστιν.	~Αἱ	γυναῖκες εὐθὺς ἀπὸ τεσσαρεσκαίδεκα ἐτῶν
[33]	ὅτι ἀποκλεισθήσῃ, ὅτι ἐντιναχθήσονταί σοι	αἱ	θύραι, ὅτι οὐ φροντιεῖ σου.
[10]	οὕτως ἐθιζόμενόν σε οὐ συναρπάσουσιν	αἱ	φαντασίαι. ~Μηδέποτε ἐπὶ μηδενὸς εἴπῃς
[24]	φυλάττων ἅμα τὸν πιστὸν καὶ	αἰδήμονα.	εἰ δὲ ἐκείνην ὠφελεῖν βουλόμενος
[24]	ἀργύριον ἢ φίλον πιστὸν καὶ	αἰδήμονα;	εἰς τοῦτο οὖν μοι μᾶλλον
[24]	εἰ δύναμαι κτήσασθαι τηρῶν ἐμαυτὸν	αἰδήμονα	καὶ πιστὸν καὶ μεγαλόφρονα, δείκνυε
[24]	αὐτῇ κατεσκεύαζες πολίτην πιστὸν καὶ	αἰδήμονα,	οὐδὲν ἂν αὐτὴν ὠφέλεις; ναί.
[40]	ἢ τῷ κόσμιαι φαίνεσθαι καὶ	αἰδήμονες.	~Ἀφυΐας σημεῖον τὸ ἐνδιατρίβειν τοῖς
[33]	ἰδιωτισμὸν καὶ ἅμα ἱκανὸς τὴν	αἰδῶ	τὴν πρὸς σὲ τῶν πλησίον
[36]	καὶ τὴν πρὸς τὸν ἑστιάτορα	αἰδῶ	φυλάξαι. ~Ἐὰν ὑπὲρ δύναμιν ἀναλάβῃς
[32]	τοῦ σώματος ἢ φυγή· ἀλλ'	αἱρεῖ	ὁ λόγος καὶ σὺν τούτοις
[40]	ἐλπίδας. προσέχειν οὖν ἄξιον, ἵνα	αἴσθωνται,	διότι ἐπ' οὐδενὶ ἄλλῳ τιμῶνται
[18]	τῇ γυναικί. ἐμοὶ δὲ πάντα	αἴσια	σημαίνεται, ἐὰν ἐγὼ θέλω· ὅ
[18]	αὐτὸ ἄλλου. ~Κόραξ ὅταν μὴ	αἴσιον	κεκράγῃ, μὴ συναρπαζέτω σε ἡ
[33]	ἐπισφαλὲς δὲ καὶ τὸ εἰς	αἰσχρολογίαν	προελθεῖν. ὅταν οὖν τι συμβῇ
[24]	ἄλλον, οὐ μᾶλλον ἢ ἐν	αἰσχρῷ·	μή τι οὖν σόν ἐστιν
[29]	ὕστερον δὲ ἀναφανέντων δυσχερῶν τινων	αἰσχρῶς	ἀποστήσῃ. θέλεις Ὀλύμπια νικῆσαι; κἀγώ,
[28]	ταραχθῇ ἐκείνη καὶ συγχυθῇ, οὐκ	αἰσχύνῃ	τούτου ἕνεκα; ~Ἑκάστου ἔργου σκόπει
[31]	τὰ δὲ ὠφέλιμα καὶ τὰ	αἴτια	αὐτῶν μετιέναι τε καὶ τεθηπέναι.
[31]	μὲν βλαβερὰ φαινόμενα καὶ τὰ	αἴτια	αὐτῶν φεύγειν καὶ ἐκτρέπεσθαι, τὰ
[31]	μέμψασθαί σε καὶ μισεῖν τοὺς	αἰτίους.	πέφυκε γὰρ πρὸς τοῦτο πᾶν
[5]	ταρασσώμεθα ἢ λυπώμεθα, μηδέποτε ἄλλον	αἰτιώμεθα,	ἀλλ' ἑαυτούς, τοῦτ' ἔστι τὰ
[29]	σκόπει τὰ καθηγούμενα καὶ τὰ	ἀκόλουθα	αὐτοῦ καὶ οὕτως ἔρχου ἐπ'
[29]	σκόπει τὰ καθηγούμενα καὶ τὰ	ἀκόλουθα	καὶ οὕτως ἅπτου τοῦ ἔργου.
[42]	λέγει. οὐχ οἷόν τε οὖν	ἀκολουθεῖν	αὐτὸν τῷ σοὶ φαινομένῳ, ἀλλὰ
[31]	εἴκειν πᾶσι τοῖς γινομένοις καὶ	ἀκολουθεῖν	ἑκόντα ὡς ὑπὸ τῆς ἀρίστης
[52]	τί γάρ ἐστιν ἀπόδειξις, τί	ἀκολουθία,	τί μάχη, τί ἀληθές, τί
[33]	ἐστι τὸ τῶν σοὶ συμβεβηκότων	ἀκούειν.	ἀπέστω δὲ καὶ τὸ γέλωτα
[29]	οὕτω θεασάμενοί τινες φιλόσοφον καὶ	ἀκούσαντες	οὕτω τινὸς λέγοντος, ὡς Εὐφράτης
[26]	τί πάσχομεν περὶ ἄλλων αὐτὸ	ἀκούσαντες.	~Ὥσπερ σκοπὸς πρὸς τὸ ἀποτυχεῖν
[49]	τίς ἐστιν ὁ ἐξηγούμενος· καὶ	ἀκούσας,	ὅτι Χρύσιππος, ἔρχομαι πρὸς αὐτόν.
[33]	ὅτι ἐθαύμασας τὴν θέαν. εἰς	ἀκροάσεις	τινῶν μὴ εἰκῇ μηδὲ ῥᾳδίως
[1]	ἐφ' ἡμῖν ἐστι φύσει ἐλεύθερα,	ἀκώλυτα,	ἀπαραπόδιστα, τὰ δὲ οὐκ ἐφ'
[1]	μέμψῃ οὐδένα, οὐκ ἐγκαλέσεις τινί,	ἄκων	πράξεις οὐδὲ ἕν, οὐδείς σε
[42]	καὶ ἐξηπάτηται. καὶ γὰρ τὸ	ἀληθὲς	συμπεπλεγμένον ἄν τις ὑπολάβῃ ψεῦδος,
[52]	τί ἀκολουθία, τί μάχη, τί	ἀληθές,	τί ψεῦδος; οὐκοῦν ὁ μὲν
[32]	τινὸς τοῦ σώματος ἢ φυγή·	ἀλλ'	αἱρεῖ ὁ λόγος καὶ σὺν
[14]	τὴν κακίαν μὴ εἶναι κακίαν,	ἀλλ'	ἄλλο τι. ἐὰν δὲ θέλῃς
[34]	αὐτοῦ καὶ ἡδὺ καὶ ἐπαγωγόν·	ἀλλ'	ἀντιτίθει, πόσῳ ἄμεινον τὸ συνειδέναι
[46]	τὰ θεωρήματα τοῖς ἰδιώταις ἐπιδείκνυε,	ἀλλ'	ἀπ' αὐτῶν πεφθέντων τὰ ἔργα.
[48]	ἑαυτοῦ προσδοκᾷ ὠφέλειαν ἢ βλάβην,	ἀλλ'	ἀπὸ τῶν ἔξω. φιλοσόφου στάσις
[33]	μὴ ἀπολογοῦ πρὸς τὰ λεχθέντα,	ἀλλ'	ἀποκρίνου διότι ἠγνόει γὰρ τὰ
[5]	ἢ λυπώμεθα, μηδέποτε ἄλλον αἰτιώμεθα,	ἀλλ'	ἑαυτούς, τοῦτ' ἔστι τὰ ἑαυτῶν
[29]	ἦλθες ἐπί τι οὐδὲ περιοδεύσας,	ἀλλ'	εἰκῇ καὶ κατὰ ψυχρὰν ἐπιθυμίαν.
[34]	σαυτόν, μὴ συναρπασθῇς ὑπ' αὐτῆς·	ἀλλ'	ἐκδεξάσθω σε τὸ πρᾶγμα, καὶ
[19]	πρύτανις ἢ ὕπατος εἶναι θελήσεις,	ἀλλ'	ἐλεύθερος. μία δὲ ὁδὸς πρὸς
[46]	μὴ λέγε, πῶς δεῖ ἐσθίειν,	ἀλλ'	ἔσθιε, ὡς δεῖ. μέμνησο γάρ,
[18]	μὴ συναρπαζέτω σε ἡ φαντασία·	ἀλλ'	εὐθὺς διαίρει παρὰ σεαυτῷ καὶ
[16]	κακοῖς ὄντος αὐτοῦ τοῖς ἐκτός,	ἀλλ'	εὐθὺς ἔστω πρόχειρον ὅτι τοῦτον
[18]	ὅτι τούτων ἐμοὶ οὐδὲν ἐπισημαίνεται,	ἀλλ'	ἢ τῷ σωματίῳ μου ἢ
[24]	ταῦτα, ἐκεῖνά με πράσσειν ἀξιοῦτε.	ἀλλ'	ἡ πατρίς, ὅσον ἐπ' ἐμοί’
[51]	σεαυτῷ, λήσεις σεαυτὸν οὐ προκόψας,	ἀλλ'	ἰδιώτης διατελέσεις καὶ ζῶν καὶ
[42]	ψεῦδος, οὐ τὸ συμπεπλεγμένον βέβλαπται,	ἀλλ'	ὁ ἐξαπατηθείς. ἀπὸ τούτων οὖν
[26]	οὐκ ἂν εἴποι ὅτι ἀνθρώπινον’	ἀλλ'	ὅταν τὸ αὐτοῦ τινος ἀποθάνῃ,
[11]	μηδενὸς εἴπῃς ὅτι ἀπώλεσα αὐτό’	ἀλλ'	ὅτι ἀπέδωκα’ τὸ παιδίον ἀπέθανεν;
[45]	οἶνον· μὴ εἴπῃς ὅτι κακῶς,	ἀλλ'	ὅτι πολύν. πρὶν γὰρ διαγνῶναι
[45]	ταχέως· μὴ εἴπῃς ὅτι κακῶς,	ἀλλ'	ὅτι ταχέως. πίνει τις πολὺν
[49]	ὅτι Χρύσιππος, ἔρχομαι πρὸς αὐτόν.	ἀλλ'	οὐ νοῶ τὰ γεγραμμένα· ζητῶ
[4]	γένηται ἐμποδών, πρόχειρον ἔσται διότι	ἀλλ'	οὐ τοῦτο ἤθελον μόνον, ἀλλὰ
[12]	ὑπακούσας μηδὲν ποιῆσαι ὧν θέλεις·	ἀλλ'	οὐχ οὕτως ἐστὶν αὐτῷ καλῶς,
[15]	καὶ παρατεθέντων σοι μὴ λάβῃς,	ἀλλ'	ὑπερίδῃς, τότε οὐ μόνον συμπότης
[53]	ἡμῖν, καὶ τὰ θεῖ' ἐπίσταται.	ἀλλ'	ὦ Κρίτων, εἰ ταύτῃ τοῖς
[29]	ὅλῃ δὲ τῇ ψυχῇ οὐδέν·	ἀλλ'	ὡς πίθηκος πᾶσαν θέαν, ἣν
[51]	σεαυτοῦ; οὐκ ἔτι εἶ μειράκιον,	ἀλλὰ	ἀνὴρ ἤδη τέλειος. ἂν νῦν
[32]	ἔκκλισιν μηδὲ τρέμων αὐτῷ πρόσει,	ἀλλὰ	διεγνωκώς, ὅτι πᾶν τὸ ἀποβησόμενον
[47]	ἔξω· μὴ τοὺς ἀνδριάντας περιλάμβανε·	ἀλλὰ	διψῶν ποτε σφοδρῶς ἐπίσπασαι ψυχροῦ
[43]	λαβή ἐστιν αὐτοῦ οὐ φορητή)	ἀλλὰ	ἐκεῖθεν μᾶλλον, ὅτι ἀδελφός, ὅτι
[32]	τί μὲν ἀποβήσεται, οὐκ οἶδας,	ἀλλὰ	ἥκεις ὡς παρὰ τοῦ μάντεως
[8]	τὰ γινόμενα γίνεσθαι ὡς θέλεις,	ἀλλὰ	θέλε τὰ γινόμενα ὡς γίνεται
[15]	μόνον συμπότης τῶν θεῶν ἔσῃ,	ἀλλὰ	καὶ συνάρχων. οὕτω γὰρ ποιῶν
[4]	ἀλλ' οὐ τοῦτο ἤθελον μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τὴν ἐμαυτοῦ προαίρεσιν κατὰ
[36]	σῶμα ἀξίαν τῶν παρακειμένων ὁρᾶν,	ἀλλὰ	καὶ τὴν πρὸς τὸν ἑστιάτορα
[11]	ἀφῃρέθην. οὐκοῦν καὶ τοῦτο ἀπεδόθη.	ἀλλὰ	κακὸς ὁ ἀφελόμενος. τί δὲ
[30]	παραχωρεῖν ἁπάντων, ἀνέχεσθαι λοιδοροῦντος, παίοντος.	ἀλλὰ	πατὴρ κακός ἐστι’ μή τι
[33]	ἐπὶ τὸ λέγειν λέξον μέν,	ἀλλὰ	περὶ οὐδενὸς τῶν τυχόντων· μὴ
[15]	μὴ ἐπίβαλλε πόρρω τὴν ὄρεξιν,	ἀλλὰ	περίμενε, μέχρις ἂν γένηται κατὰ
[46]	ἐν ἰδιώταις περὶ τῶν θεωρημάτων,	ἀλλὰ	ποίει τὸ ἀπὸ τῶν θεωρημάτων·
[25]	πιπράσκεται, προῖκα αὐτὰ βουλήσῃ λαμβάνειν.	ἀλλὰ	πόσου πιπράσκονται θρίδακες; ὀβολοῦ, ἂν
[30]	πρὸς ἀγαθὸν πατέρα φύσει ᾠκειώθης;	ἀλλὰ	πρὸς πατέρα. ὁ ἀδελφὸς ἀδικεῖ.
[29]	τοὺς θεούς· κομψὸν γάρ ἐστιν.	ἀλλὰ	σκόπει τὰ καθηγούμενα καὶ τὰ
[24]	ἔξεστί σοι εἶναι πλείστου ἀξίῳ;	ἀλλά	σοι οἱ φίλοι ἀβοήθητοι ἔσονται.
[1]	δεῖ μετρίως κεκινημένον ἅπτεσθαι αὐτῶν,	ἀλλὰ	τὰ μὲν ἀφιέναι παντελῶς, τὰ
[5]	τοὺς ἀνθρώπους οὐ τὰ πράγματα,	ἀλλὰ	τὰ περὶ τῶν πραγμάτων δόγματα·
[41]	πίνειν, ἐπὶ πολὺ ἀποπατεῖν, ὀχεύειν.	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ἐν παρέργῳ ποιητέον·
[46]	τοῖς ποιμέσιν ἐπιδεικνύει πόσον, ἔφαγεν,	ἀλλὰ	τὴν νομὴν ἔσω πέψαντα ἔρια
[30]	μηδὲ σκόπει, τί ἐκεῖνος ποιεῖ,	ἀλλὰ	τί σοὶ ποιήσαντι κατὰ φύσιν
[5]	(ἐπεὶ καὶ Σωκράτει ἂν ἐφαίνετο)	ἀλλὰ	τὸ δόγμα τὸ περὶ τοῦ
[16]	συμβεβηκός (ἄλλον γὰρ οὐ θλίβει)	ἀλλὰ	τὸ δόγμα τὸ περὶ τούτου’
[20]	λοιδορῶν ἢ ὁ τύπτων ὑβρίζει,	ἀλλὰ	τὸ δόγμα τὸ περὶ τούτων
[13]	ἔχουσαν φυλάξαι καὶ τὰ ἐκτός,	ἀλλὰ	τοῦ ἑτέρου ἐπιμελούμενον τοῦ ἑτέρου
[42]	ἀκολουθεῖν αὐτὸν τῷ σοὶ φαινομένῳ,	ἀλλὰ	τῷ ἑαυτῷ, ὥστε, εἰ κακῶς
[33]	ἀποκρίνου διότι ἠγνόει γὰρ τὰ	ἄλλα	τὰ προσόντα μοι κακά, ἐπεὶ
[51]	ποιῇ καὶ ἡμέρας ἄλλας ἐπ'	ἄλλαις	ὁρίζῃς, μεθ' ἃς προσέξεις σεαυτῷ,
[51]	ἐκ προθέσεως ποιῇ καὶ ἡμέρας	ἄλλας	ἐπ' ἄλλαις ὁρίζῃς, μεθ' ἃς
[31]	καὶ Ἐτεοκλέα τοῦτ' ἐποίησε πολεμίους	ἀλλήλοις	τὸ ἀγαθὸν οἴεσθαι τὴν τυραννίδα.
[26]	ἐξ ὧν οὐ διαφερόμεθα πρὸς	ἀλλήλους.	οἷον, ὅταν ἄλλου παιδάριον κατεάξῃ
[32]	λόγου οὔτε ἐκ τέχνης τινὸς	ἄλλης	ἀφορμαὶ δίδονται πρὸς τὸ συνιδεῖν
[29]	ἣν ἂν ἴδῃς, μιμῇ καὶ	ἄλλο	ἐξ ἄλλου σοι ἀρέσκει. οὐ
[49]	τοῦτο τὸ ἐξηγεῖσθαι θαυμάσω, τί	ἄλλο	ἢ γραμματικὸς ἀπετελέσθην ἀντὶ φιλοσόφου;
[40]	κυρίαι καλοῦνται. τοιγαροῦν ὁρῶσαι, ὅτι	ἄλλο	μὲν οὐδὲν αὐταῖς πρόσεστι, μόνον
[29]	ὀσφὺν κατάμαθε. ἄλλος γὰρ πρὸς	ἄλλο	πέφυκε. δοκεῖς, ὅτι ταῦτα ποιῶν
[14]	κακίαν μὴ εἶναι κακίαν, ἀλλ'	ἄλλο	τι. ἐὰν δὲ θέλῃς ὀρεγόμενος
[35]	φύγῃς ὀφθῆναι πράσσων αὐτό, κἂν	ἀλλοῖόν	τι μέλλωσιν οἱ πολλοὶ περὶ
[45]	ἄλλων μὲν φαντασίας καταληπτικὰς λαμβάνειν,	ἄλλοις	δὲ συγκατατίθεσθαι. ~Μηδαμοῦ σεαυτὸν εἴπῃς
[5]	ἑαυτῶν δόγματα. ἀπαιδεύτου ἔργον τὸ	ἄλλοις	ἐγκαλεῖν, ἐφ' οἷς αὐτὸς πράσσει
[14]	μήτε φευγέτω τι τῶν ἐπ'	ἄλλοις·	εἰ δὲ μή, δουλεύειν ἀνάγκη.
[33]	κινδύνων μεμνῆσθαι, οὕτω καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἡδύ ἐστι τὸ τῶν σοὶ
[5]	ἢ ταρασσώμεθα ἢ λυπώμεθα, μηδέποτε	ἄλλον	αἰτιώμεθα, ἀλλ' ἑαυτούς, τοῦτ' ἔστι
[16]	τοῦτον θλίβει οὐ τὸ συμβεβηκός	(ἄλλον	γὰρ οὐ θλίβει) ἀλλὰ τὸ
[24]	δύνασαι ἐν κακῷ εἶναι δι'	ἄλλον,	οὐ μᾶλλον ἢ ἐν αἰσχρῷ·
[24]	τὸ ἑαυτοῦ ἔργον. εἰ δὲ	ἄλλον	τινὰ αὐτῇ κατεσκεύαζες πολίτην πιστὸν
[29]	τοὺς μηρούς, τὴν ὀσφὺν κατάμαθε.	ἄλλος	γὰρ πρὸς ἄλλο πέφυκε. δοκεῖς,
[30]	σὴ ἕξει προαίρεσις· σὲ γὰρ	ἄλλος	οὐ βλάψει, ἂν μὴ σὺ
[24]	ἐφ' ἡμῖν ἐστιν, οὐχὶ δὲ	ἀλλότρια	ἔργα; τίς δὲ δοῦναι δύναται
[1]	δοῦλα ἐλεύθερα οἰηθῇς καὶ τὰ	ἀλλότρια	ἴδια, ἐμποδισθήσῃ, πενθήσεις, ταραχθήσῃ, μέμψῃ
[1]	ἐφ' ἡμῖν ἀσθενῆ, δοῦλα, κωλυτά,	ἀλλότρια.	μέμνησο οὖν, ὅτι, ἐὰν τὰ
[14]	ἐπὶ σοὶ εἶναι καὶ τὰ	ἀλλότρια	σὰ εἶναι. οὕτω κἂν τὸν
[1]	τὸ δὲ ἀλλότριον, ὥσπερ ἐστίν,	ἀλλότριον,	οὐδείς σε ἀναγκάσει οὐδέποτε, οὐδείς
[1]	οἰηθῇς σὸν εἶναι, τὸ δὲ	ἀλλότριον,	ὥσπερ ἐστίν, ἀλλότριον, οὐδείς σε
[11]	μέχρι δ' ἂν διδῷ, ὡς	ἀλλοτρίου	αὐτοῦ ἐπιμελοῦ, ὡς τοῦ πανδοχείου
[6]	μήτε ἑαυτῷ. ~Ἐπὶ μηδενὶ ἐπαρθῇς	ἀλλοτρίῳ	προτερήματι. εἰ ὁ ἵππος ἐπαιρόμενος
[26]	ὁποῖον ὅτε καὶ τὸ τοῦ	ἄλλου	κατεάγη. οὕτω μετατίθει καὶ ἐπὶ
[17]	πρόσωπον καλῶς· ἐκλέξασθαι δ' αὐτὸ	ἄλλου.	~Κόραξ ὅταν μὴ αἴσιον κεκράγῃ,
[26]	διαφερόμεθα πρὸς ἀλλήλους. οἷον, ὅταν	ἄλλου	παιδάριον κατεάξῃ τὸ ποτήριον, πρόχειρον
[29]	ἴδῃς, μιμῇ καὶ ἄλλο ἐξ	ἄλλου	σοι ἀρέσκει. οὐ γὰρ μετὰ
[26]	καὶ ἐπὶ τὰ μείζονα. τέκνον	ἄλλου	τέθνηκεν ἢ γυνή; οὐδείς ἐστιν
[9]	ἐμπιπτόντων ἐπίλεγε· εὑρήσεις γὰρ αὐτὸ	ἄλλου	τινὸς ἐμπόδιον, σὸν δὲ οὔ.
[33]	τὸ προσῆκον. εἰ δὲ ἐν	ἀλλοφύλοις	ἀποληφθεὶς τύχοις, σιώπα. γέλως μὴ
[5]	τὸ ἑαυτῷ· πεπαιδευμένου τὸ μήτε	ἄλλῳ	μήτε ἑαυτῷ. ~Ἐπὶ μηδενὶ ἐπαρθῇς
[51]	πάντων τῶν προσαγομένων αὐτῷ μηδενὶ	ἄλλῳ	προσέχων ἢ τῷ λόγῳ. σὺ
[40]	ἵνα αἴσθωνται, διότι ἐπ' οὐδενὶ	ἄλλῳ	τιμῶνται ἢ τῷ κόσμιαι φαίνεσθαι
[26]	δὲ μεμνῆσθαι, τί πάσχομεν περὶ	ἄλλων	αὐτὸ ἀκούσαντες. ~Ὥσπερ σκοπὸς πρὸς
[45]	κακῶς; οὕτως οὐ συμβήσεταί σοι	ἄλλων	μὲν φαντασίας καταληπτικὰς λαμβάνειν, ἄλλοις
[34]	φαντασίαν λάβῃς, καθάπερ ἐπὶ τῶν	ἄλλων,	φύλασσε σαυτόν, μὴ συναρπασθῇς ὑπ'
[31]	θεοὺς οὔτε ἐγκαλέσεις ὡς ἀμελούμενος.	ἄλλως	δὲ οὐχ οἷόν τε τοῦτο
[19]	προτιμώμενον ἢ μέγα δυνάμενον ἢ	ἄλλως	εὐδοκιμοῦντα μακαρίσῃς, ὑπὸ τῆς φαντασίας
[12]	ἔσται. κρεῖσσον γὰρ λιμῷ ἀποθανεῖν	ἄλυπον	καὶ ἄφοβον γενόμενον ἢ ζῆν
[33]	σεμνὸν καὶ τὸ εὐσταθὲς καὶ	ἅμα	ἀνεπαχθὲς φύλασσε. ὅταν τινὶ μέλλῃς
[33]	ὁ τρόπος εἰς ἰδιωτισμὸν καὶ	ἅμα	ἱκανὸς τὴν αἰδῶ τὴν πρὸς
[24]	πόλει; ἣν ἂν δύνῃ φυλάττων	ἅμα	τὸν πιστὸν καὶ αἰδήμονα. εἰ
[48]	ἀνειμένῃ χρῆται. ἂν ἠλίθιος ἢ	ἀμαθὴς	δοκῇ, οὐ πεφρόντικεν. ἐνί τε
[14]	κἂν τὸν παῖδα θέλῃς μὴ	ἁμαρτάνειν,	μωρὸς εἶ· θέλεις γὰρ τὴν
[34]	καὶ ἐπαγωγόν· ἀλλ' ἀντιτίθει, πόσῳ	ἄμεινον	τὸ συνειδέναι σεαυτῷ ταύτην τὴν
[13]	τοῦ ἑτέρου ἐπιμελούμενον τοῦ ἑτέρου	ἀμελῆσαι	πᾶσα ἀνάγκη. ~Ἐὰν θέλῃς τὰ
[51]	ἀνὴρ ἤδη τέλειος. ἂν νῦν	ἀμελήσῃς	καὶ ῥᾳθυμήσῃς καὶ ἀεὶ προθέσεις
[12]	ἄφες τοὺς τοιούτους ἐπιλογισμούς. ἐὰν	ἀμελήσω	τᾶν ἐμῶν, οὐχ ἕξω διατροφάς’
[52]	σπουδή· τοῦ δὲ πρώτου παντελῶς	ἀμελοῦμεν.	τοιγαροῦν ψευδόμεθα μέν, πῶς δὲ
[31]	τοὺς θεοὺς οὔτε ἐγκαλέσεις ὡς	ἀμελούμενος.	ἄλλως δὲ οὐχ οἷόν τε
[31]	καθαρῶς καὶ μὴ ἐπισεσυρμένως μηδὲ	ἀμελῶς	μηδέ γε γλίσχρως μηδὲ ὑπὲρ
[33]	ἢ κινδύνων ἐπὶ πολὺ καὶ	ἀμέτρως	μεμνῆσθαι. οὐ γάρ, ὡς σοὶ
[31]	αὐτῶν μετιέναι τε καὶ τεθηπέναι.	ἀμήχανον	οὖν βλάπτεσθαί τινα οἰόμενον χαίρειν
[33]	ψιλῆς παραλάμβανε, οἷον τροφάς, πόμα,	ἀμπεχόνην,	οἰκίαν, οἰκετίαν· τὸ δὲ πρὸς
[34]	παρὰ σεαυτοῦ λάβε. ἔπειτα μνήσθητι	ἀμφοτέρων	τῶν χρόνων, καθ' ὅν τε
[31]	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. ὡς,	ἄν	γέ τι ἐκείνων ὑπολάβῃς ἀγαθὸν
[28]	τις ἐπέτρεπε τῷ ἀπαντήσαντι, ἠγανάκτεις	ἄν·	ὅτι δὲ σὺ τὴν γνώμην
[2]	ἐφ' ἡμῖν, ὅσων ὀρέγεσθαι καλὸν	ἄν,	οὐδὲν οὐδέπω σοι πάρεστι. μόνῳ
[2]	παντελῶς ἐπὶ τοῦ παρόντος ἄνελε·	ἄν	τε γὰρ ὀρέγῃ τῶν οὐκ
[4]	ἐφ' ἑκάστου ἔργου. οὕτω γὰρ	ἄν	τι πρὸς τὸ λούσασθαι γένηται
[42]	καὶ γὰρ τὸ ἀληθὲς συμπεπλεγμένον	ἄν	τις ὑπολάβῃ ψεῦδος, οὐ τὸ
[17]	τοῦτον εὐφυῶς ὑποκρίνῃ ἂν χωλόν,	ἂν	ἄρχοντα, ἂν ἰδιώτην. σὸν γὰρ
[24]	βουλόμενος ἀποβαλεῖς ταῦτα, τί ὄφελος	ἂν	αὐτῇ γένοιο ἀναιδὴς καὶ ἄπιστος
[24]	πολίτην πιστὸν καὶ αἰδήμονα, οὐδὲν	ἂν	αὐτὴν ὠφέλεις; ναί. οὐκοῦν οὐδὲ
[17]	οἵου ἂν θέλῃ ὁ διδάσκαλος·	ἂν	βραχύ, βραχέος· ἂν μακρόν, μακροῦ·
[20]	ὑπὸ τῆς φαντασίας μὴ συναρπασθῆναι·	ἂν	γὰρ ἅπαξ χρόνου καὶ διατριβῆς
[15]	τὴν ὄρεξιν, ἀλλὰ περίμενε, μέχρις	ἂν	γένηται κατὰ σέ. οὕτω πρὸς
[49]	τοῦτο αὐτὸ μόνον σεμνόν ἐστιν.	ἂν	δὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἐξηγεῖσθαι
[15]	ποτὲ ἄξιος τῶν θεῶν συμπότης.	ἂν	δὲ καὶ παρατεθέντων σοι μὴ
[11]	ὁ δοὺς ἀπῄτησε; μέχρι δ'	ἂν	διδῷ, ὡς ἀλλοτρίου αὐτοῦ ἐπιμελοῦ,
[24]	χώραν ἐν τῇ πόλει; ἣν	ἂν	δύνῃ φυλάττων ἅμα τὸν πιστὸν
[24]	οὐκοῦν οὐδὲ σὺ αὐτὸς ἀνωφελὴς	ἂν	εἴης αὐτῇ. τίνα οὖν ἕξω’
[26]	γυνή; οὐδείς ἐστιν ὃς οὐκ	ἂν	εἴποι ὅτι ἀνθρώπινον’ ἀλλ' ὅταν
[49]	μὴ Χρύσιππος ἀσαφῶς ἐγεγράφει, οὐδὲν	ἂν	εἶχεν οὗτος, ἐφ' ᾧ ἐσεμνύνετο.
[2]	ὧν ἐκκλίνεις, περιπεσῇ· νόσον δ'	ἂν	ἐκκλίνῃς ἢ θάνατον ἢ πενίαν,
[33]	ὑπεροχῇ δοκούντων, πρόβαλε σαυτῷ, τί	ἂν	ἐποίησεν ἐν τούτῳ Σωκράτης ἢ
[50]	παραβῇς, ἔμμενε. ὅ τι δ'	ἂν	ἐρῇ τις περὶ σοῦ, μὴ
[29]	τούτων πάντων νικηθῆναι. ταῦτα ἐπισκεψάμενος,	ἂν	ἔτι θέλῃς, ἔρχου ἐπὶ τὸ
[5]	οὐδὲν δεινόν (ἐπεὶ καὶ Σωκράτει	ἂν	ἐφαίνετο) ἀλλὰ τὸ δόγμα τὸ
[32]	οὐδὲν πρὸς σέ, ὁποῖον δ'	ἂν	ᾖ, ἔσται αὐτῷ χρήσασθαι καλῶς
[48]	ὁρμῇ πρὸς ἅπαντα ἀνειμένῃ χρῆται.	ἂν	ἠλίθιος ἢ ἀμαθὴς δοκῇ, οὐ
[6]	ἔλεγεν ὅτι καλός εἰμι’ οἰστὸν	ἂν	ἦν· σὺ δέ, ὅταν λέγῃς
[17]	ὅτι ὑποκριτὴς εἶ δράματος, οἵου	ἂν	θέλῃ ὁ διδάσκαλος· ἂν βραχύ,
[29]	ὡς πίθηκος πᾶσαν θέαν, ἣν	ἂν	ἴδῃς, μιμῇ καὶ ἄλλο ἐξ
[17]	ὑποκρίνῃ ἂν χωλόν, ἂν ἄρχοντα,	ἂν	ἰδιώτην. σὸν γὰρ τοῦτ' ἔστι,
[10]	ἐὰν πόνος προσφέρηται, εὑρήσεις καρτερίαν·	ἂν	λοιδορία, εὑρήσεις ἀνεξικακίαν. καὶ οὕτως
[17]	ὁ διδάσκαλος· ἂν βραχύ, βραχέος·	ἂν	μακρόν, μακροῦ· ἂν πτωχὸν ὑποκρίνασθαί
[33]	ὅταν οὖν τι συμβῇ τοιοῦτον,	ἂν	μὲν εὔκαιρον ᾖ, καὶ ἐπίπληξον
[2]	δὲ ἐν> ἐκκλίσει περιπίπτων δυστυχής.	ἂν	μὲν οὖν μόνα ἐκκλίνῃς τὰ
[33]	ψέγων ἢ ἐπαινῶν ἢ συγκρίνων.	ἂν	μὲν οὖν οἷός τε ᾖς,
[30]	σὲ γὰρ ἄλλος οὐ βλάψει,	ἂν	μὴ σὺ θέλῃς· τότε δὲ
[51]	μειράκιον, ἀλλὰ ἀνὴρ ἤδη τέλειος.	ἂν	νῦν ἀμελήσῃς καὶ ῥᾳθυμήσῃς καὶ
[25]	θρίδακες; ὀβολοῦ, ἂν οὕτω τύχῃ.	ἂν	οὖν τις προέμενος τὸν ὀβολὸν
[25]	ἀλλὰ πόσου πιπράσκονται θρίδακες; ὀβολοῦ,	ἂν	οὕτω τύχῃ. ἂν οὖν τις
[3]	κατεαγείσης γὰρ αὐτῆς οὐ ταραχθήσῃ·	ἂν	παιδίον σαυτοῦ καταφιλῇς ἢ γυναῖκα,
[50]	τούτοις ὡς νόμοις, ὡς ἀσεβήσων,	ἂν	παραβῇς, ἔμμενε. ὅ τι δ'
[32]	μαντεύεσθαι, εἰ συγκινδυνευτέον. καὶ γὰρ	ἂν	προείπῃ σοι ὁ μάντις φαῦλα
[17]	βραχύ, βραχέος· ἂν μακρόν, μακροῦ·	ἂν	πτωχὸν ὑποκρίνασθαί σε θέλῃ, ἵνα
[33]	προσόντα μοι κακά, ἐπεὶ οὐκ	ἂν	ταῦτα μόνα ἔλεγεν’ εἰς τὰ
[18]	ἐγὼ θέλω· ὅ τι γὰρ	ἂν	τούτων ἀποβαίνῃ, ἐπ' ἐμοί ἐστιν
[47]	μὴ καλλωπίζου ἐπὶ τούτῳ μήδ'	ἂν	ὕδωρ πίνῃς, ἐκ πάσης ἀφορμῆς
[3]	ἐστιν, ἀπὸ τῶν σμικροτάτων ἀρξάμενος·	ἂν	χύτραν στέργῃς, ὅτι χύτραν στέργω’
[17]	ἵνα καὶ τοῦτον εὐφυῶς ὑποκρίνῃ	ἂν	χωλόν, ἂν ἄρχοντα, ἂν ἰδιώτην.
[51]	τὰ Ὀλύμπια καὶ οὐκ ἔστιν	ἀναβάλλεσθαι	οὐκέτι καὶ ὅτι παρὰ μίαν
[51]	σόν. ~Εἰς ποῖον ἔτι χρόνον	ἀναβάλλῃ	τὸ τῶν βελτίστων ἀξιοῦν σεαυτὸν
[34]	ἐκδεξάσθω σε τὸ πρᾶγμα, καὶ	ἀναβολήν	τινα παρὰ σεαυτοῦ λάβε. ἔπειτα
[33]	πολὺ ἔστω ἢ λαλείσθω τὰ	ἀναγκαῖα	καὶ δι' ὀλίγων. σπανίως δέ
[33]	θέατρα τὸ πολὺ παριέναι οὐκ	ἀναγκαῖον.	εἰ δέ ποτε καιρὸς εἴη,
[52]	οὐκοῦν ὁ μὲν τρίτος τόπος	ἀναγκαῖος	διὰ τὸν δεύτερον, ὁ δὲ
[52]	διὰ τὸν πρῶτον· ὁ δὲ	ἀναγκαιότατος	καὶ ὅπου ἀναπαύεσθαι δεῖ, ὁ
[52]	ὀφείλεις βιοῦν. ~Ὁ πρῶτος καὶ	ἀναγκαιότατος	τόπος ἐστὶν ἐν φιλοσοφίᾳ ὁ
[1]	ὥσπερ ἐστίν, ἀλλότριον, οὐδείς σε	ἀναγκάσει	οὐδέποτε, οὐδείς σε κωλύσει, οὐ
[13]	ἐπιμελούμενον τοῦ ἑτέρου ἀμελῆσαι πᾶσα	ἀνάγκη.	~Ἐὰν θέλῃς τὰ τέκνα σου
[33]	καὶ τὸν συνανατριβόμενον αὐτῷ συμμολύνεσθαι	ἀνάγκη,	κἂν αὐτὸς ὢν τύχῃ καθαρός.
[14]	ἄλλοις· εἰ δὲ μή, δουλεύειν	ἀνάγκη.	~Μέμνησο, ὅτι ὡς ἐν συμποσίῳ
[32]	τῶν οὐκ ἐφ' ἡμῖν, πᾶσα	ἀνάγκη	μήτε ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι μήτε
[31]	ὑπολάβῃς ἀγαθὸν ἢ κακόν, πᾶσα	ἀνάγκη,	ὅταν ἀποτυγχάνῃς ὧν θέλεις καὶ
[53]	οὐδὲν ἧττον ἕψομαι. ὅστις δ'	ἀνάγκῃ	συγκεχώρηκεν καλῶς, σοφὸς παρ' ἡμῖν,
[2]	οὐκ ἐφ' ἡμῖν τινος, ἀτυχεῖν	ἀνάγκη	τῶν τε ἐφ' ἡμῖν, ὅσων
[39]	ὑπερβῇς, ὡς κατὰ κρημνοῦ λοιπὸν	ἀνάγκη	φέρεσθαι· καθάπερ καὶ ἐπὶ τοῦ
[29]	ἀναγκοτροφεῖν, ἀπέχεσθαι πεμμάτων, γυμνάζεσθαι πρὸς	ἀνάγκην,	ἐν ὥρᾳ τεταγμένῃ, ἐν καύματι,
[29]	τοῦ ἔργου. δεῖ σ' εὐτακτεῖν,	ἀναγκοτροφεῖν,	ἀπέχεσθαι πεμμάτων, γυμνάζεσθαι πρὸς ἀνάγκην,
[24]	τί ὄφελος ἂν αὐτῇ γένοιο	ἀναιδὴς	καὶ ἄπιστος ἀποτελεσθείς; ~Προετιμήθη σού
[32]	τοῦ ναοῦ τὸν οὐ βοηθήσαντα	ἀναιρουμένῳ	τῷ φίλῳ. ~Τάξον τινὰ ἤδη
[37]	αἰδῶ φυλάξαι. ~Ἐὰν ὑπὲρ δύναμιν	ἀναλάβῃς	τι πρόσωπον, καὶ ἐν τούτῳ
[7]	ὁδοῦ μὲν πάρεργον καὶ κοχλίδιον	ἀναλέξῃ	καὶ βολβάριον, τετάσθαι δὲ δεῖ
[52]	ὁ δὲ ἀναγκαιότατος καὶ ὅπου	ἀναπαύεσθαι	δεῖ, ὁ πρῶτος. ἡμεῖς δὲ
[29]	δὲ μή, ὡς τὰ παιδία	ἀναστραφήσῃ,	ἃ νῦν μὲν παλαιστὰς παίζει,
[15]	ὡς ἐν συμποσίῳ σε δεῖ	ἀναστρέφεσθαι.	περιφερόμενον γέγονέ τι κατὰ σέ·
[25]	ὃν οὐκ ἤθελες, τὸ μὴ	ἀνασχέσθαι	αὐτοῦ τῶν ἐπὶ τῆς εἰσόδου.
[29]	τῶν ἑξῆς ἐντεθυμημένος, ὕστερον δὲ	ἀναφανέντων	δυσχερῶν τινων αἰσχρῶς ἀποστήσῃ. θέλεις
[32]	ὧν ἡ πᾶσα σκέψις τὴν	ἀναφορὰν	εἰς τὴν ἔκβασιν ἔχει καὶ
[40]	πρόσεστι, μόνον δὲ συγκοιμῶνται τοῖς	ἀνδράσι,	ἄρχονται καλλωπίζεσθαι καὶ ἐν τούτῳ
[47]	μὴ τοῖς ἔξω· μὴ τοὺς	ἀνδριάντας	περιλάμβανε· ἀλλὰ διψῶν ποτε σφοδρῶς
[40]	ἀπὸ τεσσαρεσκαίδεκα ἐτῶν ὑπὸ τῶν	ἀνδρῶν	κυρίαι καλοῦνται. τοιγαροῦν ὁρῶσαι, ὅτι
[48]	ἡμῖν μετατέθεικεν. ὁρμῇ πρὸς ἅπαντα	ἀνειμένῃ	χρῆται. ἂν ἠλίθιος ἢ ἀμαθὴς
[33]	ἔστω μηδὲ ἐπὶ πολλοῖς μηδὲ	ἀνειμένος.	ὅρκον παραίτησαι, εἰ μὲν οἷόν
[2]	μέντοι καὶ μεθ' ὑπεξαιρέσεως καὶ	ἀνειμένως.	~Ἐφ' ἑκάστου τῶν ψυχαγωγούντων ἢ
[2]	δὲ παντελῶς ἐπὶ τοῦ παρόντος	ἄνελε·	ἄν τε γὰρ ὀρέγῃ τῶν
[10]	εὑρήσεις καρτερίαν· ἂν λοιδορία, εὑρήσεις	ἀνεξικακίαν.	καὶ οὕτως ἐθιζόμενόν σε οὐ
[33]	καὶ τὸ εὐσταθὲς καὶ ἅμα	ἀνεπαχθὲς	φύλασσε. ὅταν τινὶ μέλλῃς συμβαλεῖν,
[30]	ἐστιν· ὑπαγορεύεται ἐπιμελεῖσθαι, παραχωρεῖν ἁπάντων,	ἀνέχεσθαι	λοιδοροῦντος, παίοντος. ἀλλὰ πατὴρ κακός
[51]	οὐκ ἔτι εἶ μειράκιον, ἀλλὰ	ἀνὴρ	ἤδη τέλειος. ἂν νῦν ἀμελήσῃς
[25]	ἄπληστος, εἰ μὴ προϊέμενος ταῦτα,	ἀνθ'	ὧν ἐκεῖνα πιπράσκεται, προῖκα αὐτὰ
[29]	ἐκεῖνος; θέλουσι καὶ αὐτοὶ φιλοσοφεῖν.	ἄνθρωπε,	πρῶτον ἐπίσκεψαι, ὁποῖόν ἐστι τὸ
[26]	ὃς οὐκ ἂν εἴποι ὅτι	ἀνθρώπινον’	ἀλλ' ὅταν τὸ αὐτοῦ τινος
[33]	ἐπί τε σεαυτοῦ ὢν καὶ	ἀνθρώποις	ἐντυγχάνων. καὶ σιωπὴ τὸ πολὺ
[29]	οὐ συμφωνεῖ. ἕνα σε δεῖ	ἄνθρωπον	ἢ ἀγαθὸν ἢ κακὸν εἶναι·
[3]	σαυτοῦ καταφιλῇς ἢ γυναῖκα, ὅτι	ἄνθρωπον	καταφιλεῖς· ἀποθανόντος γὰρ οὐ ταραχθήσῃ.
[1]	ταραχθήσῃ, μέμψῃ καὶ θεοὺς καὶ	ἀνθρώπους,	ἐὰν δὲ τὸ σὸν μόνον
[5]	πρὸς τὰ γινόμενα. ~Ταράσσει τοὺς	ἀνθρώπους	οὐ τὰ πράγματα, ἀλλὰ τὰ
[33]	ἑκασταχοῦ, μάλιστα δὲ μὴ περὶ	ἀνθρώπων	ψέγων ἢ ἐπαινῶν ἢ συγκρίνων.
[33]	τὴν πρὸς σὲ τῶν πλησίον	ἀνιέναι.	ἐπισφαλὲς δὲ καὶ τὸ εἰς
[19]	ἐμοί ἐστιν ὠφεληθῆναι ἀπ' αὐτοῦ’	~Ἀνίκητος	εἶναι δύνασαι, ἐὰν εἰς μηδένα
[24]	ἀγαθὰ περιποιήσησθε, ὁρᾶτε ὑμεῖς, πῶς	ἄνισοί	ἐστε καὶ ἀγνώμονες. τί δὲ
[13]	θέλεις, ὑπόμεινον ἕνεκα τῶν ἐκτὸς	ἀνόητος	δόξας καὶ ἠλίθιος, μηδὲν βούλου
[7]	ἐν τῷ βίῳ, ἐὰν διδῶται	ἀντὶ	βολβαρίου καὶ κοχλιδίου γυναικάριον καὶ
[49]	φιλοσόφου; πλήν γε δὴ ὅτι	ἀντὶ	Ὁμήρου Χρύσιππον ἐξηγούμενος. μᾶλλον οὖν,
[25]	καὶ ἀβέλτερος. οὐδὲν οὖν ἔχεις	ἀντὶ	τοῦ δείπνου; ἔχεις μὲν οὖν
[49]	τί ἄλλο ἢ γραμματικὸς ἀπετελέσθην	ἀντὶ	φιλοσόφου; πλήν γε δὴ ὅτι
[34]	αὐτὸς σεαυτῷ λοιδορήσῃ· καὶ τούτοις	ἀντίθες	ὅπως ἀποσχόμενος χαιρήσεις καὶ ἐπαινέσεις
[29]	παντί. ταῦτα ἐπίσκεψαι. εἰ θέλεις	ἀντικαταλλάξασθαι	τούτων ἀπάθειαν, ἐλευθερίαν, ἀταραξίαν· εἰ
[34]	καὶ ἡδὺ καὶ ἐπαγωγόν· ἀλλ'	ἀντιτίθει,	πόσῳ ἄμεινον τὸ συνειδέναι σεαυτῷ
[53]	φίλον, ταύτῃ γενέσθω. ἐμὲ δὲ	Ἄνυτος	καὶ Μέλιτος ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται,
[24]	ναί. οὐκοῦν οὐδὲ σὺ αὐτὸς	ἀνωφελὴς	ἂν εἴης αὐτῇ. τίνα οὖν
[36]	μὲν τὸ διεζευγμένον μεγάλην ἔχει	ἀξίαν,	πρὸς δὲ τὸ συμπεπλεγμένον ἀπαξίαν,
[36]	πρὸς μὲν τὸ σῶμα ἐχέτω	ἀξίαν,	πρὸς δὲ τὸ> τὸ κοινωνικὸν
[36]	μόνον τὴν πρὸς τὸ σῶμα	ἀξίαν	τῶν παρακειμένων ὁρᾶν, ἀλλὰ καὶ
[40]	ἔχειν τὰς ἐλπίδας. προσέχειν οὖν	ἄξιον,	ἵνα αἴσθωνται, διότι ἐπ' οὐδενὶ
[15]	πρὸς πλοῦτον· καὶ ἔσῃ ποτὲ	ἄξιος	τῶν θεῶν συμπότης. ἂν δὲ
[51]	χρόνον ἀναβάλλῃ τὸ τῶν βελτίστων	ἀξιοῦν	σεαυτὸν καὶ ἐν μηδενὶ παραβαίνειν
[25]	οὐκ ἐφ' ἡμῖν τῶν ἴσων	ἀξιοῦσθαι.	πῶς γὰρ ἴσον ἔχειν δύναται
[24]	αὐτὰ ταῦτα, ἐκεῖνά με πράσσειν	ἀξιοῦτε.	ἀλλ' ἡ πατρίς, ὅσον ἐπ'
[24]	καὶ κτήσομαι. εἰ δ' ἐμὲ	ἀξιοῦτε	τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐμαυτοῦ ἀπολέσαι,
[24]	οἷς ἔξεστί σοι εἶναι πλείστου	ἀξίῳ;	ἀλλά σοι οἱ φίλοι ἀβοήθητοι
[15]	καὶ Ἡράκλειτος καὶ οἱ ὅμοιοι	ἀξίως	θεῖοί τε ἦσαν καὶ ἐλέγοντο.
[51]	ζῶν καὶ ἀποθνῄσκων. ἤδη οὖν	ἀξίωσον	σεαυτὸν βιοῦν ὡς τέλειον καὶ
[53]	εἰμι διατεταγμένος· ὡς ἕψομαί γ'	ἄοκνος·	ἢν δέ γε μὴ θέλω,
[18]	ἀποβαίνῃ, ἐπ' ἐμοί ἐστιν ὠφεληθῆναι	ἀπ'	αὐτοῦ’ ~Ἀνίκητος εἶναι δύνασαι, ἐὰν
[46]	θεωρήματα τοῖς ἰδιώταις ἐπιδείκνυε, ἀλλ'	ἀπ'	αὐτῶν πεφθέντων τὰ ἔργα. ~Ὅταν
[33]	χρῇ, παράφερε. ἐὰν τίς σοι	ἀπαγγείλῃ	ὅτι ὁ δεῖνά σε κακῶς
[12]	οἰνάριον· ἐπίλεγε ὅτι τοσούτου πωλεῖται	ἀπάθεια,	τοσούτου ἀταραξία’ προῖκα δὲ οὐδὲν
[29]	ἐπίσκεψαι. εἰ θέλεις ἀντικαταλλάξασθαι τούτων	ἀπάθειαν,	ἐλευθερίαν, ἀταραξίαν· εἰ δὲ μή,
[5]	τοῦτ' ἔστι τὰ ἑαυτῶν δόγματα.	ἀπαιδεύτου	ἔργον τὸ ἄλλοις ἐγκαλεῖν, ἐφ'
[33]	παντελῶς ἀπέχου. καὶ μετὰ τὸ	ἀπαλλαγῆναι	μὴ πολλὰ περὶ τῶν γεγενημένων
[7]	ἐὰν δὲ γέρων ᾖς, μηδὲ	ἀπαλλαγῇς	ποτε τοῦ πλοίου μακράν, μή
[33]	εἰ μὲν οἷόν τε, εἰς	ἅπαν,	εἰ δὲ μή, ἐκ τῶν
[33]	δὲ πρὸς δόξαν ἢ τρυφὴν	ἅπαν	περίγραφε. περὶ ἀφροδίσια εἰς δύναμιν
[48]	ἐφ' ἡμῖν μετατέθεικεν. ὁρμῇ πρὸς	ἅπαντα	ἀνειμένῃ χρῆται. ἂν ἠλίθιος ἢ
[7]	ἐπὶ τὸ πλοῖον ἀφεὶς ἐκεῖνα	ἅπαντα	μηδὲ ἐπιστρεφόμενος. ἐὰν δὲ γέρων
[28]	σῶμά σού τις ἐπέτρεπε τῷ	ἀπαντήσαντι,	ἠγανάκτεις ἄν· ὅτι δὲ σὺ
[30]	πατήρ ἐστιν· ὑπαγορεύεται ἐπιμελεῖσθαι, παραχωρεῖν	ἁπάντων,	ἀνέχεσθαι λοιδοροῦντος, παίοντος. ἀλλὰ πατὴρ
[29]	ὑπὸ παιδαρίου καταφρονηθῆναι, ὑπὸ τῶν	ἀπαντώντων	καταγελασθῆναι, ἐν παντὶ ἧττον ἔχειν,
[39]	εἶτα πορφυροῦν, κεντητόν. τοῦ γὰρ	ἅπαξ	ὑπὲρ τὸ μέτρον ὅρος οὐθείς
[20]	φαντασίας μὴ συναρπασθῆναι· ἂν γὰρ	ἅπαξ	χρόνου καὶ διατριβῆς τύχῃς, ῥᾷον
[36]	ἐν ἑστιάσει, οἷον δεῖ, φυλάξαι,	ἀπαξίαν	ἔχει. ὅταν οὖν συνεσθίῃς ἑτέρῳ,
[36]	ἀξίαν, πρὸς δὲ τὸ συμπεπλεγμένον	ἀπαξίαν,	οὕτω καὶ τὸ τὴν μείζω
[51]	βέλτιστον φαινόμενον ἔστω σοι νόμος	ἀπαράβατος.	κἂν ἐπίπονόν τι ἢ ἡδὺ
[1]	ἡμῖν ἐστι φύσει ἐλεύθερα, ἀκώλυτα,	ἀπαραπόδιστα,	τὰ δὲ οὐκ ἐφ' ἡμῖν
[31]	σπένδειν δὲ καὶ θύειν καὶ	ἀπάρχεσθαι	κατὰ τὰ πάτρια ἑκάστοτε προσήκει
[48]	καθισταμένων, πρὶν πῆξιν λαβεῖν. ὄρεξιν	ἅπασαν	ἦρκεν ἐξ ἑαυτοῦ· τὴν δ'
[11]	χωρίον ἀφῃρέθην. οὐκοῦν καὶ τοῦτο	ἀπεδόθη.	ἀλλὰ κακὸς ὁ ἀφελόμενος. τί
[11]	ὅτι ἀπέδωκα’ τὸ παιδίον ἀπέθανεν;	ἀπεδόθη.	ἡ γυνὴ ἀπέθανεν; ἀπεδόθη. τὸ
[11]	ἀπέθανεν; ἀπεδόθη. ἡ γυνὴ ἀπέθανεν;	ἀπεδόθη.	τὸ χωρίον ἀφῃρέθην. οὐκοῦν καὶ
[11]	ὅτι ἀπώλεσα αὐτό’ ἀλλ' ὅτι	ἀπέδωκα’	τὸ παιδίον ἀπέθανεν; ἀπεδόθη. ἡ
[11]	ἀλλ' ὅτι ἀπέδωκα’ τὸ παιδίον	ἀπέθανεν;	ἀπεδόθη. ἡ γυνὴ ἀπέθανεν; ἀπεδόθη.
[11]	παιδίον ἀπέθανεν; ἀπεδόθη. ἡ γυνὴ	ἀπέθανεν;	ἀπεδόθη. τὸ χωρίον ἀφῃρέθην. οὐκοῦν
[32]	συμβούλους παρέλαβες καὶ τίνων παρακούσεις	ἀπειθήσας.	ἔρχου δὲ ἐπὶ τὸ μαντεύεσθαι,
[29]	δεῖ, πονῆσαι, ἀπὸ τῶν οἰκείων	ἀπελθεῖν,	ὑπὸ παιδαρίου καταφρονηθῆναι, ὑπὸ τῶν
[33]	τὸ τῶν σοὶ συμβεβηκότων ἀκούειν.	ἀπέστω	δὲ καὶ τὸ γέλωτα κινεῖν·
[33]	τὰ ἐκτός. ἐν ταῖς ὁμιλίαις	ἀπέστω	τὸ ἑαυτοῦ τινων ἔργων ἢ
[51]	προκοπὴ καὶ σῴζεται. Σωκράτης οὕτως	ἀπετελέσθη,	ἐπὶ πάντων τῶν προσαγομένων αὐτῷ
[49]	θαυμάσω, τί ἄλλο ἢ γραμματικὸς	ἀπετελέσθην	ἀντὶ φιλοσόφου; πλήν γε δὴ
[29]	ἔργου. δεῖ σ' εὐτακτεῖν, ἀναγκοτροφεῖν,	ἀπέχεσθαι	πεμμάτων, γυμνάζεσθαι πρὸς ἀνάγκην, ἐν
[33]	ἢ ἐπὶ πολὺ συγκινεῖσθαι παντελῶς	ἀπέχου.	καὶ μετὰ τὸ ἀπαλλαγῆναι μὴ
[46]	φιλοσόφοις ὑπ' αὐτοῦ συσταθῆναι, κἀκεῖνος	ἀπῆγεν	αὐτούς. οὕτως ἠνείχετο παρορώμενος. κἂν
[11]	διὰ τίνος σε ὁ δοὺς	ἀπῄτησε;	μέχρι δ' ἂν διδῷ, ὡς
[4]	ἐστι τὸ ἔργον. ἐὰν λουσόμενος	ἀπίῃς,	πρόβαλλε σεαυτῷ τὰ γινόμενα ἐν
[13]	κἂν δόξῃς τις εἶναί τισιν,	ἀπίστει	σεαυτῷ. ἴσθι γὰρ ὅτι οὐ
[24]	ἂν αὐτῇ γένοιο ἀναιδὴς καὶ	ἄπιστος	ἀποτελεσθείς; ~Προετιμήθη σού τις ἐν
[25]	ἐπαινοῦντι, ἄδικος οὖν ἔσῃ καὶ	ἄπληστος,	εἰ μὴ προϊέμενος ταῦτα, ἀνθ'
[25]	μὴ προΐεσθαι καὶ ταῦτα λαμβάνειν,	ἄπληστος	εἶ καὶ ἀβέλτερος. οὐδὲν οὖν
[29]	πίνειν, μὴ οἶνον, ὡς ἔτυχεν,	ἁπλῶς	ὡς ἰατρῷ παραδεδωκέναι σεαυτὸν τῷ
[2]	δυστυχήσεις. ἆρον οὖν τὴν ἔκκλισιν	ἀπὸ	πάντων τῶν οὐκ ἐφ' ἡμῖν
[40]	οὐθείς ἐστιν. ~Αἱ γυναῖκες εὐθὺς	ἀπὸ	τεσσαρεσκαίδεκα ἐτῶν ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν
[30]	ὅταν ὑπολάβῃς βλάπτεσθαι. οὕτως οὖν	ἀπὸ	τοῦ γείτονος, ἀπὸ τοῦ πολίτου,
[30]	οὕτως οὖν ἀπὸ τοῦ γείτονος,	ἀπὸ	τοῦ πολίτου, ἀπὸ τοῦ στρατηγοῦ
[30]	τοῦ γείτονος, ἀπὸ τοῦ πολίτου,	ἀπὸ	τοῦ στρατηγοῦ τὸ καθῆκον εὑρήσεις,
[42]	συμπεπλεγμένον βέβλαπται, ἀλλ' ὁ ἐξαπατηθείς.	ἀπὸ	τούτων οὖν ὁρμώμενος πρᾴως ἕξεις
[48]	προσδοκᾷ ὠφέλειαν ἢ βλάβην, ἀλλ'	ἀπὸ	τῶν ἔξω. φιλοσόφου στάσις καὶ
[46]	τῶν θεωρημάτων, ἀλλὰ ποίει τὸ	ἀπὸ	τῶν θεωρημάτων· οἷον ἐν συμποσίῳ
[29]	ὁμοίως δυσαρεστεῖν; ἀγρυπνῆσαι δεῖ, πονῆσαι,	ἀπὸ	τῶν οἰκείων ἀπελθεῖν, ὑπὸ παιδαρίου
[31]	τοῦτο γίνεσθαι, ἐὰν μὴ ἄρῃς	ἀπὸ	τῶν οὐκ ἐφ' ἡμῖν καὶ
[3]	στεργομένων μέμνησο ἐπιλέγειν, ὁποῖόν ἐστιν,	ἀπὸ	τῶν σμικροτάτων ἀρξάμενος· ἂν χύτραν
[12]	ἢ σὲ κακοδαίμονα. ἄρξαι τοιγαροῦν	ἀπὸ	τῶν σμικρῶν. ἐκχεῖται τὸ ἐλάδιον,
[18]	ὅ τι γὰρ ἂν τούτων	ἀποβαίνῃ,	ἐπ' ἐμοί ἐστιν ὠφεληθῆναι ἀπ'
[24]	εἰ δὲ ἐκείνην ὠφελεῖν βουλόμενος	ἀποβαλεῖς	ταῦτα, τί ὄφελος ἂν αὐτῇ
[24]	συλλαμβάνετε καὶ μή, δι' ὧν	ἀποβαλῶ	αὐτὰ ταῦτα, ἐκεῖνά με πράσσειν
[32]	προσίῃς, μέμνησο, ὅτι, τί μὲν	ἀποβήσεται,	οὐκ οἶδας, ἀλλὰ ἥκεις ὡς
[32]	ἀλλὰ διεγνωκώς, ὅτι πᾶν τὸ	ἀποβησόμενον	ἀδιάφορον καὶ οὐδὲν πρὸς σέ,
[52]	τοιγαροῦν ψευδόμεθα μέν, πῶς δὲ	ἀποδείκνυται	ὅτι οὐ δεῖ ψεύδεσθαι, πρόχειρον
[52]	ψεύδεσθαι· ὁ δεύτερος ὁ τῶν	ἀποδείξεων,	οἷον πόθεν ὅτι οὐ δεῖ
[52]	τοῦτο ἀπόδειξις; τί γάρ ἐστιν	ἀπόδειξις,	τί ἀκολουθία, τί μάχη, τί
[52]	διαρθρωτικός, οἷον πόθεν ὅτι τοῦτο	ἀπόδειξις;	τί γάρ ἐστιν ἀπόδειξις, τί
[16]	ἴδῃς τινὰ ἐν πένθει ἢ	ἀποδημοῦντος	τέκνου ἢ ἀπολωλεκότα τὰ ἑαυτοῦ,
[12]	πονηρὸς ἔσται. κρεῖσσον γὰρ λιμῷ	ἀποθανεῖν	ἄλυπον καὶ ἄφοβον γενόμενον ἢ
[26]	ἀλλ' ὅταν τὸ αὐτοῦ τινος	ἀποθάνῃ,	εὐθὺς οἴμοι, τάλας ἐγώ’ ἐχρῆν
[3]	ἢ γυναῖκα, ὅτι ἄνθρωπον καταφιλεῖς·	ἀποθανόντος	γὰρ οὐ ταραχθήσῃ. ~Ὅταν ἅπτεσθαί
[51]	ἰδιώτης διατελέσεις καὶ ζῶν καὶ	ἀποθνῄσκων.	ἤδη οὖν ἀξίωσον σεαυτὸν βιοῦν
[33]	οὐχ εὑρήσεις αὐτὸν ἔνδον, ὅτι	ἀποκλεισθήσῃ,	ὅτι ἐντιναχθήσονταί σοι αἱ θύραι,
[33]	ἀπολογοῦ πρὸς τὰ λεχθέντα, ἀλλ'	ἀποκρίνου	διότι ἠγνόει γὰρ τὰ ἄλλα
[53]	ἐμὲ δὲ Ἄνυτος καὶ Μέλιτος	ἀποκτεῖναι	μὲν δύνανται, βλάψαι δὲ οὔ.
[34]	τῆς ἡδονῆς, καὶ καθ' ὃν	ἀπολαύσας	ὕστερον μετανοήσεις καὶ αὐτὸς σεαυτῷ
[34]	τῶν χρόνων, καθ' ὅν τε	ἀπολαύσεις	τῆς ἡδονῆς, καὶ καθ' ὃν
[49]	ὅταν δὲ εὕρω τὸν ἐξηγούμενον,	ἀπολείπεται	χρῆσθαι τοῖς παρηγγελμένοις· τοῦτο αὐτὸ
[24]	ἀξιοῦτε τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐμαυτοῦ	ἀπολέσαι,	ἵνα ὑμεῖς τὰ μὴ ἀγαθὰ
[33]	προσῆκον. εἰ δὲ ἐν ἀλλοφύλοις	ἀποληφθεὶς	τύχοις, σιώπα. γέλως μὴ πολὺς
[31]	τὰς γυναῖκας καὶ τὰ τέκνα	ἀπολλύντες.	ὅπου γὰρ τὸ συμφέρον, ἐπεῖ
[51]	ἡμέραν καὶ ἓν πρᾶγμα καὶ	ἀπόλλυται	προκοπὴ καὶ σῴζεται. Σωκράτης οὕτως
[48]	παρ' ἑαυτῷ· κἂν ψέγῃ, οὐκ	ἀπολογεῖται.	περίεισι δὲ καθάπερ οἱ ἄρρωστοι,
[33]	δεῖνά σε κακῶς λέγει, μὴ	ἀπολογοῦ	πρὸς τὰ λεχθέντα, ἀλλ' ἀποκρίνου
[16]	πένθει ἢ ἀποδημοῦντος τέκνου ἢ	ἀπολωλεκότα	τὰ ἑαυτοῦ, πρόσεχε μή σε
[41]	ἐπὶ πολὺ πίνειν, ἐπὶ πολὺ	ἀποπατεῖν,	ὀχεύειν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐν
[33]	Σωκράτης ἢ Ζήνων, καὶ οὐκ	ἀπορήσεις	τοῦ χρήσασθαι προσηκόντως τῷ ἐμπεσόντι.
[4]	τὰ γινόμενα ἐν βαλανείῳ, τοὺς	ἀπορραίνοντας,	τοὺς ἐγκρουομένους, τοὺς λοιδοροῦντας, τοὺς
[33]	εἰ δὲ μή, τῷ γε	ἀποσιωπῆσαι	καὶ ἐρυθριᾶσαι καὶ σκυθρωπάσαι δῆλος
[29]	δὲ ἀναφανέντων δυσχερῶν τινων αἰσχρῶς	ἀποστήσῃ.	θέλεις Ὀλύμπια νικῆσαι; κἀγώ, νὴ
[34]	λοιδορήσῃ· καὶ τούτοις ἀντίθες ὅπως	ἀποσχόμενος	χαιρήσεις καὶ ἐπαινέσεις αὐτὸς σεαυτόν.
[24]	αὐτῇ γένοιο ἀναιδὴς καὶ ἄπιστος	ἀποτελεσθείς;	~Προετιμήθη σού τις ἐν ἑστιάσει
[1]	ἐφίεσθαι, πάντως γε μὴν ἐκείνων	ἀποτεύξη,	δι' ὧν μόνων ἐλευθερία καὶ
[14]	ἐὰν δὲ θέλῃς ὀρεγόμενος μὴ	ἀποτυγχάνειν,	τοῦτο δύνασαι. τοῦτο οὖν ἄσκει,
[31]	ἢ κακόν, πᾶσα ἀνάγκη, ὅταν	ἀποτυγχάνῃς	ὧν θέλεις καὶ περιπίπτῃς οἷς
[2]	καὶ ὁ μὲν ἐν> ὀρέξει	ἀποτυγχάνων	ἀτυχής, ὁ δὲ ἐν> ἐκκλίσει
[27]	ἀκούσαντες. ~Ὥσπερ σκοπὸς πρὸς τὸ	ἀποτυχεῖν	οὐ τίθεται, οὕτως οὐδὲ κακοῦ
[1]	ὅτι οὐ δεῖ μετρίως κεκινημένον	ἅπτεσθαι	αὐτῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν ἀφιέναι
[4]	ἀποθανόντος γὰρ οὐ ταραχθήσῃ. ~Ὅταν	ἅπτεσθαί	τινος ἔργου μέλλῃς, ὑπομίμνῃσκε σεαυτόν,
[33]	εἰς δύναμιν πρὸ γάμου καθαρευτέον·	ἁπτομένῳ	δὲ ὧν νόμιμόν ἐστι μεταληπτέον.
[29]	καὶ τὰ ἀκόλουθα καὶ οὕτως	ἅπτου	τοῦ ἔργου. δεῖ σ' εὐτακτεῖν,
[11]	~Μηδέποτε ἐπὶ μηδενὸς εἴπῃς ὅτι	ἀπώλεσα	αὐτό’ ἀλλ' ὅτι ἀπέδωκα’ τὸ
[23]	βούλεσθαι ἀρέσαι τινί, ἴσθι ὅτι	ἀπώλεσας	τὴν ἔνστασιν. ἀρκοῦ οὖν ἐν
[44]	σου πλουσιώτερός εἰμι, ἐγώ σου	ἄρα	κρείσσων’ ἐγώ σου λογιώτερος, ἐγώ
[44]	ἐγώ σου λογιώτερος, ἐγώ σου	ἄρα	κρείσσων’ ἐκεῖνοι δὲ μᾶλλον συνακτικοί
[44]	σου πλουσιώτερός εἰμι, ἡ ἐμὴ	ἄρα	κτῆσις τῆς σῆς κρείσσων’ ἐγώ
[44]	ἐγώ σου λογιώτερος, ἡ ἐμὴ	ἄρα	λέξις τῆς σῆς κρείσσων’ σὺ
[33]	ἐντετάσθω σοι ἡ προσοχή, μήποτε	ἄρα	ὑπορρυῇς εἰς ἰδιωτισμόν. ἴσθι γάρ,
[24]	τί δὲ καὶ βούλεσθε μᾶλλον;	ἀργύριον	ἢ φίλον πιστὸν καὶ αἰδήμονα;
[23]	ἔξω στραφῆναι πρὸς τὸ βούλεσθαι	ἀρέσαι	τινί, ἴσθι ὅτι ἀπώλεσας τὴν
[29]	καὶ ἄλλο ἐξ ἄλλου σοι	ἀρέσκει.	οὐ γὰρ μετὰ σκέψεως ἦλθες
[31]	τε τοῦτο γίνεσθαι, ἐὰν μὴ	ἄρῃς	ἀπὸ τῶν οὐκ ἐφ' ἡμῖν
[31]	ἀκολουθεῖν ἑκόντα ὡς ὑπὸ τῆς	ἀρίστης	γνώμης ἐπιτελουμένοις. οὕτω γὰρ οὐ
[23]	ἴσθι ὅτι ἀπώλεσας τὴν ἔνστασιν.	ἀρκοῦ	οὖν ἐν παντὶ τῷ εἶναι
[12]	κακὸν εἶναι ἢ σὲ κακοδαίμονα.	ἄρξαι	τοιγαροῦν ἀπὸ τῶν σμικρῶν. ἐκχεῖται
[3]	ὁποῖόν ἐστιν, ἀπὸ τῶν σμικροτάτων	ἀρξάμενος·	ἂν χύτραν στέργῃς, ὅτι χύτραν
[2]	ἢ θάνατον ἢ πενίαν, δυστυχήσεις.	ἆρον	οὖν τὴν ἔκκλισιν ἀπὸ πάντων
[48]	ἀπολογεῖται. περίεισι δὲ καθάπερ οἱ	ἄρρωστοι,	εὐλαβούμενός τι κινῆσαι τῶν καθισταμένων,
[1]	τὸ σῶμα, ἡ κτῆσις, δόξαι,	ἀρχαὶ	καὶ ἑνὶ λόγῳ ὅσα οὐχ
[15]	οὕτω πρὸς γυναῖκα, οὕτω πρὸς	ἀρχάς,	οὕτω πρὸς πλοῦτον· καὶ ἔσῃ
[1]	δὲ καὶ ταῦτ' ἐθέλῃς καὶ	ἄρχειν	καὶ πλουτεῖν, τυχὸν μὲν οὐδ'
[29]	ἧττον ἔχειν, ἐν τιμῇ, ἐν	ἀρχῇ,	ἐν δίκῃ, ἐν πραγματίῳ παντί.
[46]	μὴ δηχθῇς, τότε ἴσθι, ὅτι	ἄρχῃ	τοῦ ἔργου. ἐπεὶ καὶ τὰ
[24]	οὖν σόν ἐστιν ἔργον τὸ	ἀρχῆς	τυχεῖν ἢ παραληφθῆναι ἐφ' ἑστίασιν;
[17]	εὐφυῶς ὑποκρίνῃ ἂν χωλόν, ἂν	ἄρχοντα,	ἂν ἰδιώτην. σὸν γὰρ τοῦτ'
[40]	μόνον δὲ συγκοιμῶνται τοῖς ἀνδράσι,	ἄρχονται	καλλωπίζεσθαι καὶ ἐν τούτῳ πάσας
[51]	ἄλλας ἐπ' ἄλλαις ὁρίζῃς, μεθ'	ἃς	προσέξεις σεαυτῷ, λήσεις σεαυτὸν οὐ
[49]	ἑαυτὸν ὅτι εἰ μὴ Χρύσιππος	ἀσαφῶς	ἐγεγράφει, οὐδὲν ἂν εἶχεν οὗτος,
[50]	προτίθεται, τούτοις ὡς νόμοις, ὡς	ἀσεβήσων,	ἂν παραβῇς, ἔμμενε. ὅ τι
[1]	τὰ δὲ οὐκ ἐφ' ἡμῖν	ἀσθενῆ,	δοῦλα, κωλυτά, ἀλλότρια. μέμνησο οὖν,
[14]	ἀποτυγχάνειν, τοῦτο δύνασαι. τοῦτο οὖν	ἄσκει,	ὃ δύνασαι. κύριος ἑκάστου ἐστὶν
[47]	λέγε, ὅτι ὕδωρ πίνεις. κἂν	ἀσκῆσαί	ποτε πρὸς πόνον θέλῃς. σεαυτῷ
[44]	ὃ φορητόν. ~Οὗτοι οἱ λόγοι	ἀσύνακτοι	ἐγώ σου πλουσιώτερός εἰμι, ἐγώ
[4]	λοιδοροῦντας, τοὺς κλέπτοντας. καὶ οὕτως	ἀσφαλέστερον	ἅψῃ τοῦ ἔργου, ἐὰν ἐπιλέγῃς
[38]	ἐὰν ἐφ' ἑκάστου ἔργου παραφυλάσσωμεν,	ἀσφαλέστερον	ἁψόμεθα τοῦ ἔργου. ~Μέτρον κτήσεως
[12]	ὅτι τοσούτου πωλεῖται ἀπάθεια, τοσούτου	ἀταραξία’	προῖκα δὲ οὐδὲν περιγίνεται. ὅταν
[29]	θέλεις ἀντικαταλλάξασθαι τούτων ἀπάθειαν, ἐλευθερίαν,	ἀταραξίαν·	εἰ δὲ μή, μὴ προσάγαγε.
[29]	τὴν μὲν πρώτην προθύμως ἥξεις	ἅτε	μηδὲν τῶν ἑξῆς ἐντεθυμημένος, ὕστερον
[24]	οὐδεὶς οὐδαμοῦ’ εἰ γὰρ ἡ	ἀτιμία	ἐστὶ κακόν, οὐ δύνασαι ἐν
[24]	πῶς οὖν ἔτι τοῦτ' ἔστιν	ἀτιμία;	πῶς δὲ οὐδεὶς οὐδαμοῦ ἔσῃ,
[24]	σε οἱ διαλογισμοὶ μὴ θλιβέτωσαν	ἄτιμος	ἐγὼ βιώσομαι καὶ οὐδεὶς οὐδαμοῦ’
[2]	τῶν οὐκ ἐφ' ἡμῖν τινος,	ἀτυχεῖν	ἀνάγκη τῶν τε ἐφ' ἡμῖν,
[2]	ὁ μὲν ἐν> ὀρέξει ἀποτυγχάνων	ἀτυχής,	ὁ δὲ ἐν> ἐκκλίσει περιπίπτων
[25]	ἀνθ' ὧν ἐκεῖνα πιπράσκεται, προῖκα	αὐτὰ	βουλήσῃ λαμβάνειν. ἀλλὰ πόσου πιπράσκονται
[24]	καὶ μή, δι' ὧν ἀποβαλῶ	αὐτὰ	ταῦτα, ἐκεῖνά με πράσσειν ἀξιοῦτε.
[40]	ὁρῶσαι, ὅτι ἄλλο μὲν οὐδὲν	αὐταῖς	πρόσεστι, μόνον δὲ συγκοιμῶνται τοῖς
[24]	ἀποβαλεῖς ταῦτα, τί ὄφελος ἂν	αὐτῇ	γένοιο ἀναιδὴς καὶ ἄπιστος ἀποτελεσθείς;
[9]	προαιρέσεως δὲ οὔ, ἐὰν μὴ	αὐτὴ	θέλῃ. χώλανσις σκέλους ἐστὶν ἐμπόδιον,
[24]	ἔργον. εἰ δὲ ἄλλον τινὰ	αὐτῇ	κατεσκεύαζες πολίτην πιστὸν καὶ αἰδήμονα,
[31]	δοκοῦντι βλάπτειν, ὥσπερ καὶ τὸ	αὐτῇ	τῇ βλάβῃ χαίρειν ἀδύνατον. ἔνθεν
[24]	σὺ αὐτὸς ἀνωφελὴς ἂν εἴης	αὐτῇ.	τίνα οὖν ἕξω’ φησί, χώραν
[43]	αὐτὸ μὴ λάμβανε, ὅτι ἀδικεῖ	(αὕτη	γὰρ ἡ λαβή ἐστιν αὐτοῦ
[22]	ἡμῖν ἐπανελήλυθε’ καὶ πόθεν ἡμῖν	αὕτη	ἡ ὀφρύς; σὺ δὲ ὀφρὺν
[1]	πάντως τὸ φαινόμενον’ ἔπειτα ἐξέταζε	αὐτὴν	καὶ δοκίμαζε τοῖς κανόσι τούτοις
[24]	πιστὸν καὶ αἰδήμονα, οὐδὲν ἂν	αὐτὴν	ὠφέλεις; ναί. οὐκοῦν οὐδὲ σὺ
[34]	φύλασσε σαυτόν, μὴ συναρπασθῇς ὑπ'	αὐτῆς·	ἀλλ' ἐκδεξάσθω σε τὸ πρᾶγμα,
[3]	ὅτι χύτραν στέργω’ κατεαγείσης γὰρ	αὐτῆς	οὐ ταραχθήσῃ· ἂν παιδίον σαυτοῦ
[26]	μεμνῆσθαι, τί πάσχομεν περὶ ἄλλων	αὐτὸ	ἀκούσαντες. ~Ὥσπερ σκοπὸς πρὸς τὸ
[11]	ἐπὶ μηδενὸς εἴπῃς ὅτι ἀπώλεσα	αὐτό’	ἀλλ' ὅτι ἀπέδωκα’ τὸ παιδίον
[17]	ὑποκρίνασθαι πρόσωπον καλῶς· ἐκλέξασθαι δ'	αὐτὸ	ἄλλου. ~Κόραξ ὅταν μὴ αἴσιον
[9]	τῶν ἐμπιπτόντων ἐπίλεγε· εὑρήσεις γὰρ	αὐτὸ	ἄλλου τινὸς ἐμπόδιον, σὸν δὲ
[29]	αὐτοῦ καὶ οὕτως ἔρχου ἐπ'	αὐτό.	εἰ δὲ μή, τὴν μὲν
[32]	ἡμῖν, πᾶσα ἀνάγκη μήτε ἀγαθὸν	αὐτὸ	εἶναι μήτε κακόν. μὴ φέρε
[43]	ἀδελφός, ὅτι σύντροφος, καὶ λήψῃ	αὐτὸ	καθ' ὃ φορητόν. ~Οὗτοι οἱ
[35]	ποιῇς, μηδέποτε φύγῃς ὀφθῆναι πράσσων	αὐτό,	κἂν ἀλλοῖόν τι μέλλωσιν οἱ
[43]	ὁ ἀδελφὸς ἐὰν ἀδικῇ, ἐντεῦθεν	αὐτὸ	μὴ λάμβανε, ὅτι ἀδικεῖ (αὕτη
[49]	ἀπολείπεται χρῆσθαι τοῖς παρηγγελμένοις· τοῦτο	αὐτὸ	μόνον σεμνόν ἐστιν. ἂν δὲ
[32]	ἥκεις ὡς παρὰ τοῦ μάντεως	αὐτὸ	πευσόμενος, ὁποῖον δέ τι ἐστίν,
[25]	πωλεῖ τὸ δεῖπνον. ἐπαίνου δ'	αὐτὸ	πωλεῖ, θεραπείας πωλεῖ. δὸς οὖν
[35]	μὲν γὰρ οὐκ ὀρθῶς ποιεῖς,	αὐτὸ	τὸ ἔργον φεῦγε· εἰ δὲ
[49]	μόνον σεμνόν ἐστιν. ἂν δὲ	αὐτὸ	τοῦτο τὸ ἐξηγεῖσθαι θαυμάσω, τί
[22]	τινός. ~Εἰ φιλοσοφίας ἐπιθυμεῖς, παρασκευάζου	αὐτόθεν	ὡς καταγελασθησόμενος, ὡς καταμωκησομένων σου
[29]	εἰπεῖν, ὡς ἐκεῖνος; θέλουσι καὶ	αὐτοὶ	φιλοσοφεῖν. ἄνθρωπε, πρῶτον ἐπίσκεψαι, ὁποῖόν
[31]	εἰς τοῦτο κατατεταχέναι, τὸ πείθεσθαι	αὐτοῖς	καὶ εἴκειν πᾶσι τοῖς γινομένοις
[22]	διότι, ἐὰν μὲν ἐμμείνῃς τοῖς	αὐτοῖς,	οἱ καταγελῶντές σου τὸ πρότερον
[49]	ἀκούσας, ὅτι Χρύσιππος, ἔρχομαι πρὸς	αὐτόν.	ἀλλ' οὐ νοῶ τὰ γεγραμμένα·
[46]	τὸ ἐπιδεικτικόν, ὥστε ἤρχοντο πρὸς	αὐτὸν	βουλόμενοι φιλοσόφοις ὑπ' αὐτοῦ συσταθῆναι,
[25]	ὀβολόν, ὃν οὐκ ἔδωκας. τὸν	αὐτὸν	δὴ τρόπον καὶ ἐνταῦθα. οὐ
[33]	δυναμένων, πρόβαλε, ὅτι οὐχ εὑρήσεις	αὐτὸν	ἔνδον, ὅτι ἀποκλεισθήσῃ, ὅτι ἐντιναχθήσονταί
[48]	κωλυθῇ, ἑαυτῷ ἐγκαλεῖ. κἄν τις	αὐτὸν	ἐπαινῇ, καταγελᾷ τοῦ ἐπαινοῦντος αὐτὸς
[30]	τὴν τάξιν τὴν σεαυτοῦ πρὸς	αὐτὸν	μηδὲ σκόπει, τί ἐκεῖνος ποιεῖ,
[42]	οὐχ οἷόν τε οὖν ἀκολουθεῖν	αὐτὸν	τῷ σοὶ φαινομένῳ, ἀλλὰ τῷ
[24]	ὠφέλεις; ναί. οὐκοῦν οὐδὲ σὺ	αὐτὸς	ἀνωφελὴς ἂν εἴης αὐτῇ. τίνα
[24]	δύναται ἑτέρῳ, ἃ μὴ ἔχει	αὐτός;	κτῆσαι οὖν’ φησίν, ἵνα ἡμεῖς
[19]	ζηλοτυπία χώραν ἔχει· σύ τε	αὐτὸς	οὐ στρατηγός, οὐ πρύτανις ἢ
[33]	ἐλεγκτικός· μηδὲ πολλαχοῦ τὸ ὅτι	αὐτὸς	οὐ χρῇ, παράφερε. ἐὰν τίς
[48]	αὐτὸν ἐπαινῇ, καταγελᾷ τοῦ ἐπαινοῦντος	αὐτὸς	παρ' ἑαυτῷ· κἂν ψέγῃ, οὐκ
[5]	τὸ ἄλλοις ἐγκαλεῖν, ἐφ' οἷς	αὐτὸς	πράσσει κακῶς· ἠργμένου παιδεύεσθαι τὸ
[49]	τὰ Χρυσίππου βιβλία σεμνύνηται, λέγε	αὐτὸς	πρὸς ἑαυτὸν ὅτι εἰ μὴ
[33]	τὰ γινόμενα καὶ μηδέποτε εἴπῃς	αὐτὸς	πρὸς ἑαυτὸν ὅτι οὐκ ἦν
[34]	ὅπως ἀποσχόμενος χαιρήσεις καὶ ἐπαινέσεις	αὐτὸς	σεαυτόν. ἐὰν δέ σοι καιρὸς
[34]	ὃν ἀπολαύσας ὕστερον μετανοήσεις καὶ	αὐτὸς	σεαυτῷ λοιδορήσῃ· καὶ τούτοις ἀντίθες
[33]	συνανατριβόμενον αὐτῷ συμμολύνεσθαι ἀνάγκη, κἂν	αὐτὸς	ὢν τύχῃ καθαρός. τὰ περὶ
[18]	ἐπ' ἐμοί ἐστιν ὠφεληθῆναι ἀπ'	αὐτοῦ’	~Ἀνίκητος εἶναι δύνασαι, ἐὰν εἰς
[10]	δύναμιν ἔχεις πρὸς τὴν χρῆσιν	αὐτοῦ.	ἐὰν καλὸν ἴδῃς ἢ καλήν,
[11]	δ' ἂν διδῷ, ὡς ἀλλοτρίου	αὐτοῦ	ἐπιμελοῦ, ὡς τοῦ πανδοχείου οἱ
[34]	μὴ ἡττήσῃ σε τὸ προσηνὲς	αὐτοῦ	καὶ ἡδὺ καὶ ἐπαγωγόν· ἀλλ'
[29]	τὰ καθηγούμενα καὶ τὰ ἀκόλουθα	αὐτοῦ	καὶ οὕτως ἔρχου ἐπ' αὐτό.
[43]	(αὕτη γὰρ ἡ λαβή ἐστιν	αὐτοῦ	οὐ φορητή) ἀλλὰ ἐκεῖθεν μᾶλλον,
[46]	πρὸς αὐτὸν βουλόμενοι φιλοσόφοις ὑπ'	αὐτοῦ	συσταθῆναι, κἀκεῖνος ἀπῆγεν αὐτούς. οὕτως
[26]	ὅτι ἀνθρώπινον’ ἀλλ' ὅταν τὸ	αὐτοῦ	τινος ἀποθάνῃ, εὐθὺς οἴμοι, τάλας
[16]	συναρπάσῃ ὡς ἐν κακοῖς ὄντος	αὐτοῦ	τοῖς ἐκτός, ἀλλ' εὐθὺς ἔστω
[25]	οὐκ ἤθελες, τὸ μὴ ἀνασχέσθαι	αὐτοῦ	τῶν ἐπὶ τῆς εἰσόδου. ~Τὸ
[35]	τι μέλλωσιν οἱ πολλοὶ περὶ	αὐτοῦ	ὑπολαμβάνειν. εἰ μὲν γὰρ οὐκ
[46]	ὑπ' αὐτοῦ συσταθῆναι, κἀκεῖνος ἀπῆγεν	αὐτούς.	οὕτως ἠνείχετο παρορώμενος. κἂν περὶ
[24]	σοῦ κερμάτιον· οὐδὲ πολίτας Ῥωμαίων	αὐτοὺς	ποιήσεις. τίς οὖν σοι εἶπεν,
[31]	δεῖ καὶ ἐκκλίνειν, ἐν τῷ	αὐτῷ	καὶ εὐσεβείας ἐπιμελεῖται. σπένδειν δὲ
[12]	θέλεις· ἀλλ' οὐχ οὕτως ἐστὶν	αὐτῷ	καλῶς, ἵνα ἐπ' ἐκείνῳ ᾖ
[16]	μέντοι λόγου μὴ ὄκνει συμπεριφέρεσθαι	αὐτῷ,	κἂν οὕτω τύχῃ, καὶ συνεπιστενάξαι·
[51]	ἀπετελέσθη, ἐπὶ πάντων τῶν προσαγομένων	αὐτῷ	μηδενὶ ἄλλῳ προσέχων ἢ τῷ
[42]	κακῶς λέγῃ, μέμνησο, ὅτι καθήκειν	αὐτῷ	οἰόμενος ποιεῖ ἢ λέγει. οὐχ
[42]	γὰρ ἐφ' ἑκάστῳ ὅτι ἔδοξεν	αὐτῷ’	~Πᾶν πρᾶγμα δύο ἔχει λαβάς,
[32]	ὄρεξιν ἢ ἔκκλισιν μηδὲ τρέμων	αὐτῷ	πρόσει, ἀλλὰ διεγνωκώς, ὅτι πᾶν
[33]	ᾖ μεμολυσμένος, καὶ τὸν συνανατριβόμενον	αὐτῷ	συμμολύνεσθαι ἀνάγκη, κἂν αὐτὸς ὢν
[42]	τῷ ἑαυτῷ, ὥστε, εἰ κακῶς	αὐτῷ	φαίνεται, ἐκεῖνος βλάπτεται, ὅστις καὶ
[32]	ὁποῖον δ' ἂν ᾖ, ἔσται	αὐτῷ	χρήσασθαι καλῶς καὶ τοῦτο οὐθεὶς
[1]	οὐ δεῖ μετρίως κεκινημένον ἅπτεσθαι	αὐτῶν,	ἀλλὰ τὰ μὲν ἀφιέναι παντελῶς,
[22]	ὕστερον θαυμάσονται, ἐὰν δὲ ἡττηθῇς	αὐτῶν,	διπλοῦν προσλήψῃ καταγέλωτα. ~Ἐάν ποτέ
[25]	χαίρειν σε δεῖ, ὅτι ἔτυχεν	αὐτῶν	ἐκεῖνος· εἰ δὲ κακά, μὴ
[31]	ἐκεῖνό ἐστιν, ὀρθὰς ὑπολήψεις περὶ	αὐτῶν	ἔχειν ὡς ὄντων καὶ διοικούντων
[31]	δὲ ὠφέλιμα καὶ τὰ αἴτια	αὐτῶν	μετιέναι τε καὶ τεθηπέναι. ἀμήχανον
[25]	κακά, μὴ ἄχθου, ὅτι σὺ	αὐτῶν	οὐκ ἔτυχες· μέμνησο δέ, ὅτι
[46]	τοῖς ἰδιώταις ἐπιδείκνυε, ἀλλ' ἀπ'	αὐτῶν	πεφθέντων τὰ ἔργα. ~Ὅταν εὐτελῶς
[52]	οὐ δεῖ ψεύδεσθαι· τρίτος ὁ	αὐτῶν	τούτων βεβαιωτικὸς καὶ διαρθρωτικός, οἷον
[1]	καὶ πλουτεῖν, τυχὸν μὲν οὐδ'	αὐτῶν	τούτων τεύξῃ διὰ τὸ καὶ
[31]	βλαβερὰ φαινόμενα καὶ τὰ αἴτια	αὐτῶν	φεύγειν καὶ ἐκτρέπεσθαι, τὰ δὲ
[7]	καλέσῃ, τρέχε ἐπὶ τὸ πλοῖον	ἀφεὶς	ἐκεῖνα ἅπαντα μηδὲ ἐπιστρεφόμενος. ἐὰν
[14]	ἐξουσίαν εἰς τὸ περιποιῆσαι ἢ	ἀφελέσθαι.	ὅστις οὖν ἐλεύθερος εἶναι βούλεται,
[11]	τοῦτο ἀπεδόθη. ἀλλὰ κακὸς ὁ	ἀφελόμενος.	τί δὲ σοὶ μέλει, διὰ
[12]	οἱ παριόντες. ~Εἰ προκόψαι θέλεις,	ἄφες	τοὺς τοιούτους ἐπιλογισμούς. ἐὰν ἀμελήσω
[29]	χεῖρα ἐκβαλεῖν, σφυρὸν στρέψαι, πολλὴν	ἁφὴν	καταπιεῖν, ἔσθ' ὅτε μαστιγωθῆναι καὶ
[11]	γυνὴ ἀπέθανεν; ἀπεδόθη. τὸ χωρίον	ἀφῃρέθην.	οὐκοῦν καὶ τοῦτο ἀπεδόθη. ἀλλὰ
[46]	δεῖ. μέμνησο γάρ, ὅτι οὕτως	ἀφῃρήκει	πανταχόθεν Σωκράτης τὸ ἐπιδεικτικόν, ὥστε
[12]	ἄφοβον γενόμενον ἢ ζῆν ἐν	ἀφθόνοις	ταρασσόμενον. κρεῖττον δὲ τὸν παῖδα
[7]	καλέσῃ, κἂν καλέσῃ, πάντα ἐκεῖνα	ἀφιέναι,	ἵνα μὴ δεδεμένος ἐμβληθῇς ὡς
[1]	ἅπτεσθαι αὐτῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν	ἀφιέναι	παντελῶς, τὰ δ' ὑπερτίθεσθαι πρὸς
[22]	σου πολλῶν, ὡς ἐρούντων ὅτι	ἄφνω	φιλόσοφος ἡμῖν ἐπανελήλυθε’ καὶ πόθεν
[12]	γὰρ λιμῷ ἀποθανεῖν ἄλυπον καὶ	ἄφοβον	γενόμενον ἢ ζῆν ἐν ἀφθόνοις
[43]	τὴν μὲν φορητήν, τὴν δὲ	ἀφόρητον.	ὁ ἀδελφὸς ἐὰν ἀδικῇ, ἐντεῦθεν
[32]	οὔτε ἐκ τέχνης τινὸς ἄλλης	ἀφορμαὶ	δίδονται πρὸς τὸ συνιδεῖν τὸ
[2]	μόνῳ δὲ τῷ ὁρμᾶν καὶ	ἀφορμᾶν	χρῶ, κούφως μέντοι καὶ μεθ'
[47]	ἂν ὕδωρ πίνῃς, ἐκ πάσης	ἀφορμῆς	λέγε, ὅτι ὕδωρ πίνεις. κἂν
[33]	ἢ τρυφὴν ἅπαν περίγραφε. περὶ	ἀφροδίσια	εἰς δύναμιν πρὸ γάμου καθαρευτέον·
[41]	τῷ κόσμιαι φαίνεσθαι καὶ αἰδήμονες.	~Ἀφυΐας	σημεῖον τὸ ἐνδιατρίβειν τοῖς περὶ
[25]	ἐκεῖνος· εἰ δὲ κακά, μὴ	ἄχθου,	ὅτι σὺ αὐτῶν οὐκ ἔτυχες·
[34]	ἐὰν δέ σοι καιρὸς φανῇ	ἅψασθαι	τοῦ ἔργου, πρόσεχε, μὴ ἡττήσῃ
[4]	τοὺς κλέπτοντας. καὶ οὕτως ἀσφαλέστερον	ἅψῃ	τοῦ ἔργου, ἐὰν ἐπιλέγῃς εὐθὺς
[38]	ἐφ' ἑκάστου ἔργου παραφυλάσσωμεν, ἀσφαλέστερον	ἁψόμεθα	τοῦ ἔργου. ~Μέτρον κτήσεως τὸ