Livre, Chap.
[3, 15]	ἕνα σε δεῖ ἄνθρωπον εἶναι	ἢ	ἀγαθὸν ἢ κακόν· ἢ τὸ
[3, 1]	ἀστυνόμον ἢ ἐφήβαρχον ἢ στρατηγὸν	ἢ	ἀγωνοθέτην; ἄγε καὶ γαμήσας τίλλεσθαι
[3, 13]	οὔτε τὸν Ἀπόλλωνα οὔτε ὅλως	ἢ	ἀδελφὸν ἢ υἱὸν ἢ ἔγγονον
[3, 13]	οὐκ ἔρημος. ὅταν γοῦν ἀπολέσωμεν	ἢ	ἀδελφὸν ἢ υἱὸν ἢ φίλον,
[3, 7]	παιδεύσει αὐτούς; ἃ Λακεδαιμόνιοι ἐπαιδεύοντο	ἢ	Ἀθηναῖοι; λάβε μοι νέον, ἄγαγε
[3, 22]	πεντήκοντα γεννήσας περικαθάρματα ἢ Δαναὸς	ἢ	Αἴολος; εἶτα στρατηγία μὲν ἢ
[3, 19]	μεμνῆσθαι, ὅτι οὐδὲν ἄλλο ταραχῆς	ἢ	ἀκαταστασίας αἴτιόν ἐστιν ἢ δόγμα,
[3, 24]	ἔτι ἔχει μου ἐξουσίαν; Φίλιππος	ἢ	Ἀλέξανδρος ἢ Περδίκκας ἢ ὁ
[3, 22]	Καῖσαρ τί ἐστιν ἢ ἀνθύπατος	ἢ	ἄλλος ἢ ὁ καταπεπομφὼς αὐτὸν
[3, 24]	τόπον ἢ ἐν ᾧ εἰμὶ	ἢ	ἄλλους ἀνθρώπους ἢ μεθ´ ὧν
[3, 2]	νῦν οὐδὲν ἄλλο σοι λείπει	ἢ	ἀμεταπτωσία; τάλας, αὐτὰ ταῦτα τρέμων
[3, 9]	ἔχητε, ταράσσεσθε, εἰς θέατρον εἰσέρχεσθε	ἢ	ἀναλύετε· διὰ τί ὁ φιλόσοφος
[3, 12]	σχοινίου περιπατεῖν ἢ φοίνικα ἱστάνειν	ἢ	ἀνδριάντας περιλαμβάνειν; οὐδαμῶς. οὐκ ἔστι
[3, 1]	ὃς θέλει μᾶλλον γυνὴ εἶναι	ἢ	ἀνήρ‘ ὦ δεινοῦ θεάματος· οὐδεὶς
[3, 24]	κρέμασθαι οὐδὲ μέμψασθαί ποτε θεὸν	ἢ	ἄνθρωπον. οὕτως μοι γίνου φιλόστοργος
[3, 22]	περιπίπτοντα; πότ´ ἐμεμψάμην ἢ θεὸν	ἢ	ἄνθρωπον, πότ´ ἐνεκάλεσά τινι; μή
[3, 22]	Κυνικῷ δὲ Καῖσαρ τί ἐστιν	ἢ	ἀνθύπατος ἢ ἄλλος ἢ ὁ
[3, 2]	εἰ φιλόλογος, εἰ Χρύσιππον ἀνεγνωκὼς	ἢ	Ἀντίπατρον; εἰ μὲν γὰρ καὶ
[3, 22]	τοῦ σώματος; πῶς δὲ μέγα	ἢ	ἀξιόλογον τὸ φύσει νεκρόν, ἡ
[3, 16]	εἰς λαλιὰν ἢ εἰς συμπόσια	ἢ	ἁπλῶς εἰς συμβίωσιν ἢ αὐτὸν
[3, 13]	ἀπὸ ἐμπρησμοῦ ἢ ἀπὸ σεισμοῦ	ἢ	ἀπὸ κεραυνοῦ; ἄγε ἀπ´ ἔρωτος;
[3, 13]	μή τι καὶ ἀπὸ ἐμπρησμοῦ	ἢ	ἀπὸ σεισμοῦ ἢ ἀπὸ κεραυνοῦ;
[3, 22]	πᾶν ὃ {ε} ἂν δῷς	ἢ	ἀποθησαυρίσαι ἢ τοῖς ἀπαντῶσι λοιδορεῖσθαι
[3, 9]	ἐν Ῥώμῃ, φησίν, πότερον κατορθώσεις	ἢ	ἀποτεύξῃ, θεώρημα πρὸς τοῦτο οὐκ
[3, 7]	δὲ ἀγαθὰ πότερον προαιρετικά ἐστιν	ἢ	ἀπροαίρετα; (Προαιρετικά. (Προαιρετικὸν οὖν ἐστιν
[3, 24]	τὰ πολλὰ δ´ ἀποδημεῖν ἄρχοντα	ἢ	ἀρχόμενον ἢ ὑπηρετοῦντά τινι ἀρχῇ
[3, 22]	βασιλεὺς οὐ γίνεται· οὐ μᾶλλον	ἢ	ἀτυχὴς θεός. τί οὖν εἶ;
[3, 22]	καὶ ὑπὸ τῆς φαντασίας περιλαμπομένοις	ἢ	αὐτοῖς ἐκείνοις; τί λέγουσιν; ἀκούσατε
[3, 16]	συμπόσια ἢ ἁπλῶς εἰς συμβίωσιν	ἢ	αὐτὸν ἐκείνοις ἐξομοιωθῆναι ἢ ἐκείνους
[3, 16]	ἂν θῇ παρὰ τὸν καιόμενον,	ἢ	αὐτὸς ἐκεῖνον ἀποσβέσει ἢ ἐκεῖνος
[3, 20]	τῶν ἀνθρώπων τῶν ταῦτα περιποιεῖν	ἢ	ἀφαιρεῖσθαι δυναμένων. Ἔστιν οὖν ἀπὸ
[3, 22]	δ´ ἢ ἐκκλίνειν ἢ ὁρμᾶν	ἢ	ἀφορμᾶν ἢ παρασκευάζεσθαι ἢ προτίθεσθαι
[3, 22]	τῶν Τρώων; τίνων ὄντων; φρονίμων	ἢ	ἀφρόνων; εἰ φρονίμων, τί αὐτοῖς
[3, 22]	εἶ; ὁ ταῦρος εἶ ἢ	ἡ	βασίλισσα τῶν μελισσῶν; δεῖξόν μοι
[3, 19]	προαίρεσιν γὰρ οὐδὲν δύναται κωλῦσαι	ἢ	βλάψαι ἀπροαίρετον εἰ μὴ αὐτὴ
[3, 1]	μοι δοκεῖ ἕκαστον αὐτῶν καλόν·	ἢ	γὰρ οὔ; (Ὡμολόγει. (Οὐκ οὖν
[3, 6]	γὰρ εὑρήσεις. Ὁ σπουδαῖος ἀήττητος·	ἢ	γὰρ οὐκ ἀγωνίζεται, ὅπου μὴ
[3, 1]	ἄλλας ἔχεις προσηγορίας; ἀνὴρ εἶ	ἢ	γυνή; (Ἀνήρ. (Ἄνδρα οὖν καλλώπιζε,
[3, 22]	Πρίαμος ὁ πεντήκοντα γεννήσας περικαθάρματα	ἢ	Δαναὸς ἢ Αἴολος; εἶτα στρατηγία
[3, 22]	θεοχόλωτός ἐστι καὶ οὐδὲν ἄλλο	ἢ	δημοσίᾳ θέλει ἀσχημονεῖν. οὐδὲ γὰρ
[3, 24]	εἶναι; ἄρχοντα ἢ ἰδιώτην, βουλευτὴν	ἢ	δημότην, στρατιώτην ἢ στρατηγόν, παιδευτὴν
[3, 7]	εἰ δι´ ἄλλο τι ἔπλευςεν	ἢ	διὰ τὴν σάρκα, τοῦτ´ ἔστι
[3, 23]	μοι, τίς ἀκούων ἀναγιγνώσκοντός σου	ἢ	διαλεγομένου περὶ αὑτοῦ ἠγωνίασεν ἢ
[3, 5]	οὐδέποτε εἶπεν, ὅτι οἶδέν τι	ἢ	διδάσκει. εἰ δέ τις λεξείδια
[3, 24]	ὑπηρετοῦντά τινι ἀρχῇ ἢ στρατευόμενον	ἢ	δικάζοντα; εἶτά μοι θέλεις ὡς
[3, 19]	ταραχῆς ἢ ἀκαταστασίας αἴτιόν ἐστιν	ἢ	δόγμα, ὀμνύω ὑμῖν πάντας θεούς,
[3, 22]	Ἀντισθένους ἐγένετο, ὡς Κράτης Διογένους.	ἢ	δοκεῖ σοι, ὅτι, ἂν χαίρειν
[3, 24]	ἔτι σοι τύραννος ἔσται τις	ἢ	δορυφόρος ἢ Καισαριανοὶ ἢ ὀρδινατίων
[3, 22]	τὸ σωμάτιον οὖν ἐλεύθερον ἔχετε	ἢ	δοῦλον; οὐκ ἴσμεν. οὐκ ἴστε
[3, 22]	μείζονα δ´ εὐεργετοῦσιν ἀνθρώπους οἱ	ἢ	δύο ἢ τρία κακόρυγχα παιδία
[3, 13]	ὅλως ἢ ἀδελφὸν ἢ υἱὸν	ἢ	ἔγγονον ἢ συγγενῆ’ ταῦτα καὶ
[3, 24]	ὡσαύτως αὔριον ἀποδημήσεις ἢ σὺ	ἢ	ἐγὼ καὶ οὐκέτι ὀψόμεθα ἀλλήλους’
[3, 24]	ταῖς ἀληθείαις ἔκλαεν, τί ἄλλο	ἢ	ἐδυςτύχει; τίς δὲ καλός τε
[3, 24]	προσέχεις καὶ τοῖς μύθοις αὐτοῦ;	ἢ	εἰ ταῖς ἀληθείαις ἔκλαεν, τί
[3, 22]	πυλαωρούς, οἳ οὐδὲν μιμοῦνται ἐκείνους	ἢ	εἴ {ὅ} τι ἄρα πόρδωνες
[3, 23]	τινά ποτέ μου χρείαν ἔχει’	ἢ	εἰπέ μοι, τί μεγαλοφυοῦς ἔργον
[3, 23]	ἀκούουσιν ὅτι χρείαν αὐτῶν ἔχει.	ἢ	εἰπέ μοι, τίς ἀκούων ἀναγιγνώσκοντός
[3, 23]	συνθεῖναι καὶ παρελθόντα εὐφυῶς ἀναγνῶναι	ἢ	εἰπεῖν καὶ μεταξὺ ἀναγιγνώσκοντα ἐπιφθέγξασθαι
[3, 16]	Ἀνάγκη τὸν συγκαθιέντα τισὶν ἐπιπλέον	ἢ	εἰς λαλιὰν ἢ εἰς συμπόσια
[3, 16]	τισὶν ἐπιπλέον ἢ εἰς λαλιὰν	ἢ	εἰς συμπόσια ἢ ἁπλῶς εἰς
[3, 22]	ὁ Ζεύς; ἄλλον τινὰ ἐπικαλεῖται	ἢ	ἐκεῖνον; οὐ πέπεισται δ´, ὅ
[3, 9]	πῶς διαφέρεσθε; ἀλλὰ σὺ μᾶλλον	ἢ	ἐκεῖνος; διὰ τί; δοκεῖ σοι.
[3, 16]	καιόμενον, ἢ αὐτὸς ἐκεῖνον ἀποσβέσει	ἢ	ἐκεῖνος τοῦτον ἐκκαύσει. τηλικούτου οὖν
[3, 16]	συμβίωσιν ἢ αὐτὸν ἐκείνοις ἐξομοιωθῆναι	ἢ	ἐκείνους μεταθεῖναι ἐπὶ τὰ αὑτοῦ.
[3, 22]	ὑμῖν ἐλεύθερον φύσει. ὀρέγεσθαι δ´	ἢ	ἐκκλίνειν ἢ ὁρμᾶν ἢ ἀφορμᾶν
[3, 24]	μὴ ταπεινῶς, μὴ μετ´ ὀρέξεως	ἢ	ἐκκλίσεως καὶ ἔσται τὰ σὰ
[3, 2]	γίνεται εἰ μὴ ὀρέξεως ἀποτυγχανούσης	ἢ	ἐκκλίσεως περιπιπτούσης. οὗτός ἐστιν ὁ
[3, 24]	σκεῦος ἄχρηστον ἐκβαλεῖ, οὐδὲν ἄλλο	ἢ	ἐμπόδιον καὶ κακὸν παράδειγμα τῶν
[3, 22]	ζητεῖς, ἧς {πολιτεύ{ ς} εται;	ἢ	ἐν Ἀθηναίοις παρελθὼν ἐρεῖ τις
[3, 24]	μ´ εἶναι θέλεις; ἐν Ῥώμῃ	ἢ	ἐν Ἀθήναις ἢ ἐν Θήβαις
[3, 24]	ἐν Ἀθήναις ἢ ἐν Θήβαις	ἢ	ἐν Γυάροις; μόνον ἐκεῖ μου
[3, 24]	ἐν Ῥώμῃ ἢ ἐν Ἀθήναις	ἢ	ἐν Θήβαις ἢ ἐν Γυάροις;
[3, 22]	αὐτῷ, κἂν τὸ κόμιον πεπλακότα	ἢ	ἐν κοκκίνοις περιπατοῦντα. εἰ τοιοῦτόν
[3, 22]	καὶ ἀπαραπόδιστον; ἐν τῇ δούλῃ	ἢ	ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ; ἐν τῇ
[3, 24]	διεξαγωγή, οὐ ζητήσω ἄλλον τόπον	ἢ	ἐν ᾧ εἰμὶ ἢ ἄλλους
[3, 23]	ἠγωνίασεν ἢ ἐπεστράφη· εἰς αὑτὸν	ἢ	ἐξελθὼν εἶπεν ὅτι καλῶς μου
[3, 26]	ἐποίησας τοῦτο, τὸν πατέρα τοιοῦτον;	ἢ	ἔξεστίν σοι ἐπανορθῶσαι αὐτόν; δίδοταί
[3, 23]	ἐφ´ ὃ δεῖ. ὠφελῆσαι θέλεις	ἢ	ἐπαινεθῆναι; εὐθὺς ἀκούεις λέγοντος ἐμοὶ
[3, 23]	ἢ διαλεγομένου περὶ αὑτοῦ ἠγωνίασεν	ἢ	ἐπεστράφη· εἰς αὑτὸν ἢ ἐξελθὼν
[3, 1]	Κορινθίων, κἂν οὕτως τύχῃ, ἀστυνόμον	ἢ	ἐφήβαρχον ἢ στρατηγὸν ἢ ἀγωνοθέτην;
[3, 24]	ὠφέλειαν; συλλογισμοὺς ἵν´ ἀναλύσῃς ἑκτικώτερον	ἢ	ἐφοδεύσης ὑποθετικούς; καὶ διὰ ταύτην
[3, 22]	γὰρ εἶ; ὁ ταῦρος εἶ	ἢ	ἡ βασίλισσα τῶν μελισσῶν; δεῖξόν
[3, 7]	τί κράτιστόν ἐστιν, ὁ ἄργυρος	ἢ	ἡ τέχνη; χειρὸς οὐσία μὲν
[3, 26]	πέρας τῆς νόσου; (Ἄλλο τι	ἢ	θάνατος; ἆρ´ οὖν ἐνθυμῇ, ὅτι
[3, 22]	ἐν ἐκκλίσει περιπίπτοντα; πότ´ ἐμεμψάμην	ἢ	θεὸν ἢ ἄνθρωπον, πότ´ ἐνεκάλεσά
[3, 5]	εἰ δέ τις λεξείδια ᾔτει	ἢ	θεωρημάτια, ἀπῆγεν πρὸς Πρωταγόραν, πρὸς
[3, 1]	τῷ αὐτῷ γένει καλὰ προσαγορεύομεν	ἢ	ἰδίως ἕκαστον; οὕτως δ´ ὄψει
[3, 24]	τίνα με θέλεις εἶναι; ἄρχοντα	ἢ	ἰδιώτην, βουλευτὴν ἢ δημότην, στρατιώτην
[3, 15]	τοῦτ´ ἔστι φιλοσόφου στάσιν ἔχειν	ἢ	ἰδιώτου. Ῥούφῳ τις ἔλεγεν Γάλβα
[3, 20]	ἄλλο ἢ ἵνα σε κοσμήσῃ	ἢ	ἵνα {δείξῃς{ ε} ἔργῳ δι´
[3, 20]	τί ποιήσεις; τί γὰρ ἄλλο	ἢ	ἵνα σε κοσμήσῃ ἢ ἵνα
[3, 24]	ἢ τί ἄλλο θέλουσιν ἐκεῖνοι	ἢ	καθεύδειν ἀπαραποδίστως καὶ ἀναναγκάστως καὶ
[3, 13]	θαλάσσης ἔρημός ἐστιν οὐ μᾶλλον	ἢ	καὶ ἀβοήθητος. τί οὖν; ἄν
[3, 26]	ὑφελόμενοι εἶθ´ ὕστερον διὰ γῆς	ἢ	καὶ θαλάττης φέρονται ἄλλην ἐξ
[3, 22]	ἢ πολέμου, ἀλλὰ περὶ εὐδαιμονίας	{ἢ}	καὶ κακοδαιμονίας, περὶ εὐτυχίας καὶ
[3, 24]	τύραννος ἔσται τις ἢ δορυφόρος	ἢ	Καισαριανοὶ ἢ ὀρδινατίων δήξεταί σε
[3, 15]	δεῖ ἄνθρωπον εἶναι ἢ ἀγαθὸν	ἢ	κακόν· ἢ τὸ ἡγεμονικόν σε
[3, 18]	τις ἀγγεῖλαι, ὅτι κακῶς ὑπέλαβες	ἢ	κακῶς ὠρέχθης; (Οὐδαμῶς. (Ἀλλ´ ὅτι
[3, 3]	πρὸς ἐρώτημα. τί εἶδες; καλὸν	ἢ	καλήν; ἔπαγε τὸν κανόνα. ἀπροαίρετον
[3, 22]	ἢ τοῖς ἀπαντῶσι λοιδορεῖσθαι ἀκαίρως	ἢ	καλὸν τὸν ὦμον δεικνύειν. τηλικούτῳ
[3, 3]	ἄλλος φιλόθηρος. δὸς ἱππάριον καλὸν	ἢ	κυνάριον· οἰμώζων καὶ στένων πωλήσει
[3, 22]	δεῖ ἀσχημονῆσαι, οὐχὶ Ἀθηναίων μόνον	ἢ	Λακεδαιμονίων ἢ Νικοπολιτῶν, εἶτα καὶ
[3, 22]	μενεῖτε; ἀλλ´ ἀθλητῶν μὲν ὄλεθρον	ἢ	μάχην ὀψόμενοι ἄπιτε ὁδὸν τοσαύτην
[3, 24]	ᾧ εἰμὶ ἢ ἄλλους ἀνθρώπους	ἢ	μεθ´ ὧν εἰμί. Ταῦτα νυκτός,
[3, 24]	κατατεταγμένος ἔτι φροντίζω, ποῦ εἰμι	ἢ	μετὰ τίνων ἢ τί περὶ
[3, 26]	τὸν ζυγὸν ἢ τὸν μέδιμνον.	ἢ	μέχρι τίνος μετρήσεις τὴν σποδόν;
[3, 22]	δύναται μὴ λαβὼν φαντασίαν λυσιτελοῦς	ἢ	μὴ καθήκοντος‘ οὐδείς. ἔχετε οὖν
[3, 18]	τοῦτο φυλάσσου μόνον· κριθῆναι δ´	ἢ	μὴ κριθῆναι ὥσπερ ἄλλου ἐστὶν
[3, 26]	σε θέλειν τὰ μὴ διδόμενα	ἢ	μὴ τυγχάνοντα αὐτῶν αἰσχύνεσθαι; οὕτως
[3, 22]	οὐχὶ Ἀθηναίων μόνον ἢ Λακεδαιμονίων	ἢ	Νικοπολιτῶν, εἶτα καὶ δέρεσθαι δεῖ
[3, 22]	ἐστιν ἢ ἀνθύπατος ἢ ἄλλος	ἢ	ὁ καταπεπομφὼς αὐτὸν καὶ ᾧ
[3, 24]	Φίλιππος ἢ Ἀλέξανδρος ἢ Περδίκκας	ἢ	ὁ μέγας βασιλεύς; πόθεν αὐτοῖς;
[3, 24]	αὐτὸ καὶ ἐπιπέπομφεν; ὁ ἡγεμὼν	ἢ	ὁ στρατηγός, ἡ πόλις, ὁ
[3, 24]	Καισαριανοὶ ἢ ὀρδινατίων δήξεταί σε	ἢ	οἱ ἐπιθύοντες ἐν τῷ Καπιτωλίῳ
[3, 22]	κακόρυγχα παιδία ἀνθ´ αὑτῶν εἰσάγοντες	ἢ	οἱ ἐπισκοποῦντες πάντας κατὰ δύναμιν
[3, 24]	φίλοι; (Τί γὰρ ἂν ἄλλο	ἢ	οἱ θνητοὶ ἀπέθανον; ἢ πῶς
[3, 20]	ἀπέθνῃσκεν; (Τοιαῦτά τις εἰπὼν ὠφεληθείη	{ἢ}	οἷα ἐκεῖνος ὠφελήθη. (Ἔα, ἄνθρωπε,
[3, 24]	δημότην, στρατιώτην ἢ στρατηγόν, παιδευτὴν	ἢ	οἰκοδεσπότην; ἣν ἂν χώραν καὶ
[3, 1]	(Τί οὖν ποιεῖ ἄνθρωπον καλὸν	ἢ	ὅπερ τῷ γένει καὶ κύνα
[3, 24]	τις ἢ δορυφόρος ἢ Καισαριανοὶ	ἢ	ὀρδινατίων δήξεταί σε ἢ οἱ
[3, 22]	φύσει. ὀρέγεσθαι δ´ ἢ ἐκκλίνειν	ἢ	ὁρμᾶν ἢ ἀφορμᾶν ἢ παρασκευάζεσθαι
[3, 23]	ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς. οὐδὲν προτρεπτικώτερον	ἢ	ὅταν ὁ λέγων ἐμφαίνῃ τοῖς
[3, 14]	ὁ πατήρ μου ὠκύτερος ἦν’	ἢ	ὅτι ἐγὼ ἔχω πολλὰς κριθὰς
[3, 14]	ἔχω πολλὰς κριθὰς καὶ χόρτον’	ἢ	ὅτι κομψὰ περιτραχήλια’ εἰ οὖν
[3, 26]	αὐτὸς ἐπὶ σεαυτοῦ δύναμαι φέρειν	ἢ	οὐ δύναμαι; τί μοι τὸ
[3, 23]	ἐστι καὶ πάντων μᾶλλον ἐπιμελῇ	ἢ	οὗ δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι καὶ
[3, 8]	προκόψομεν· οὐδέποτε γὰρ ἄλλῳ συγκαταθησόμεθα	ἢ	οὗ φαντασία καταληπτικὴ γίνεται. ὁ
[3, 24]	σε; ποῖον αὐτῷ καρπιστὴν δίδως;	ἢ	οὐδ´ ὅλως ἀντιβλέπεις, ἀλλ´ ἀφεὶς
[3, 24]	τίνος; ἐπὶ τί κλάεις σεαυτόν;	ἢ	οὐδὲ σὺ ταῦτα ἐμελέτησας, ἀλλ´
[3, 22]	Θερσίτης παρελθὼν ἀντεποιεῖτο τῆς ἀρχῆς,	ἢ	οὐκ ἂν ἔτυχεν ἢ τυχὼν
[3, 17]	τοῖς κρείττοσι τὰ κρείττω δίδωσιν;	ἢ	οὐκ ἔστι κρεῖττον αἰδήμονα εἶναι
[3, 23]	τί δοκεῖς ἄλλο αὐτὸν λέγειν	ἢ	οὗτός τινά ποτέ μου χρείαν
[3, 22]	κρεῖσσον ἦν αὐτὰ γενόμενα ῥῖψαι	ἢ	οὕτως ἀποκτεῖναι. σκόπει, ποῦ κατάγομεν
[3, 22]	ἂν ἐπεθαυμάζομεν, εἰ μὴ γαμήσει	ἢ	παιδοποιήσεται. ἄνθρωπε, πάντας ἀνθρώπους πεπαιδοποίηται,
[3, 22]	ἢ σύνταγμά τινα ἀπείρξει γάμου	ἢ	παιδοποιίας καὶ οὐ δόξει οὗτος
[3, 24]	ἵν´ ἄθλιοι, ἵνα πενθοῦντες διατελῶμεν;	ἢ	πάντες ἔστωσαν ἀθάνατοι καὶ μηδεὶς
[3, 16]	ταῖς προσπιπτούσαις φαντασίαις; κατὰ φύσιν	ἢ	παρὰ φύσιν; πῶς ἀποκρίνωμαι πρὸς
[3, 22]	ἐκκλίνειν ἢ ὁρμᾶν ἢ ἀφορμᾶν	ἢ	παρασκευάζεσθαι ἢ προτίθεσθαι τίς ὑμῶν
[3, 24]	μου ἐξουσίαν; Φίλιππος ἢ Ἀλέξανδρος	ἢ	Περδίκκας ἢ ὁ μέγας βασιλεύς;
[3, 15]	ἢ περὶ τὰ ἔσω φιλοπονεῖν	ἢ	περὶ τὰ ἔξω· τοῦτ´ ἔστι
[3, 15]	τὸ σαυτοῦ ἢ τὰ ἐκτός·	ἢ	περὶ τὰ ἔσω φιλοπονεῖν ἢ
[3, 21]	ἄλλο τι ἐποίησας ἐξ ἀρχῆς	ἢ	περὶ ταῦτα κατετρίβης, πῶς οἱ
[3, 26]	σου οἱ γονεῖς πένητες ἦσαν	ἢ	πλούσιοι μὲν ἦσαν, ἄλλους δὲ
[3, 17]	οὐκ ἔστι κρεῖττον αἰδήμονα εἶναι	ἢ	πλούσιον; Ὡμολόγει. Τί οὖν ἀγανακτεῖς,
[3, 14]	εἶ. Ὅταν τις ὕδωρ πίνῃ	ἢ	ποιῇ τι ἀσκητικόν, ἐκ πάσης
[3, 22]	περὶ προσόδων οὐδὲ περὶ εἰρήνης	ἢ	πολέμου, ἀλλὰ περὶ εὐδαιμονίας {ἢ}
[3, 22]	ὅτι μέγαν σε θέλει γενέσθαι	ἢ	πολλὰς πληγὰς λαβεῖν. καὶ γὰρ
[3, 22]	παρελθὼν ἐρεῖ τις περὶ προσόδων	ἢ	πόρων, ὃν δεῖ πᾶσιν ἀνθρώποις
[3, 3]	καλήν; ἔπαγε τὸν κανόνα. ἀπροαίρετον	ἢ	προαιρετικόν; ἀπροαίρετον· αἶρε ἔξω. τί
[3, 3]	ὑπατεία ποῖόν τι ἐστίν; ἀπροαίρετον	ἢ	προαιρετικόν; ἀπροαίρετον· αἶρε καὶ τοῦτο,
[3, 21]	ἐγὼ γὰρ οὔτ´ ὀρέγομαι ἄλλως	ἢ	πρότερον οὐδ´ ὁρμῶ ἐπ´ ἄλλα
[3, 22]	ὁρμᾶν ἢ ἀφορμᾶν ἢ παρασκευάζεσθαι	ἢ	προτίθεσθαι τίς ὑμῶν δύναται μὴ
[3, 24]	ἄλλο ἢ οἱ θνητοὶ ἀπέθανον;	ἢ	πῶς ἅμα μὲν γηρᾶσαι θέλεις,
[3, 22]	δύναται. ποῦ γὰρ αὑτὸν ἀποκρύψῃ	ἢ	πῶς; ἂν δ´ ἀπὸ τύχης
[3, 21]	ἔχων ἢ φάρμακα, ποῦ δὲ	ἢ	πῶς ἐπιτίθεται ταῦτα, μήτε εἰδὼς
[3, 17]	λαμβάνει τι ἀνθ´ οὗ πωλεῖ;	ἢ	πῶς μακαρίζεις τὸν διὰ τούτων,
[3, 24]	ἀφῖξαι, πρὸς λαχανοπώλην, οὐδενὸς μεγάλου	ἢ	σεμνοῦ ἔχοντα τὴν ἐξουσίαν, κἂν
[3, 24]	ἀρχόμενον ἢ ὑπηρετοῦντά τινι ἀρχῇ	ἢ	στρατευόμενον ἢ δικάζοντα; εἶτά μοι
[3, 24]	ὑποτιμώμενος οὔτ´ ἔτι πρόσθεν βουλεύων	ἢ	στρατευόμενος. ἡμεῖς δὲ πάσης προφάσεως
[3, 1]	οὕτως τύχῃ, ἀστυνόμον ἢ ἐφήβαρχον	ἢ	στρατηγὸν ἢ ἀγωνοθέτην; ἄγε καὶ
[3, 24]	ἰδιώτην, βουλευτὴν ἢ δημότην, στρατιώτην	ἢ	στρατηγόν, παιδευτὴν ἢ οἰκοδεσπότην; ἣν
[3, 22]	οὕτως προσέρχεται, οὕτως πάντων κήδεται.	ἢ	σὺ δοκεῖς ὑπὸ περιεργίας λοιδορεῖσθαι
[3, 24]	τῷ φίλῳ ὡσαύτως αὔριον ἀποδημήσεις	ἢ	σὺ ἢ ἐγὼ καὶ οὐκέτι
[3, 13]	ἀδελφὸν ἢ υἱὸν ἢ ἔγγονον	ἢ	συγγενῆ’ ταῦτα καὶ λέγουσί τινες
[3, 22]	τρόπον ὑπὸ τῶν φαντασιῶν παραταραχθέντα	ἢ	συγχυθέντα. Δεῖ οὖν αὐτὸν δύνασθαι
[3, 22]	ἢ Αἴολος; εἶτα στρατηγία μὲν	ἢ	σύνταγμά τινα ἀπείρξει γάμου ἢ
[3, 24]	τινα ὡς θνητόν, ὡς ἀποδημητικόν;	ἢ	Σωκράτης οὐκ ἐφίλει τοὺς παῖδας
[3, 15]	σε δεῖ ἐξεργάζεσθαι τὸ σαυτοῦ	ἢ	τὰ ἐκτός· ἢ περὶ τὰ
[3, 24]	σὺ δὲ δύσφημα καλεῖς ἄλλα	ἢ	τὰ κακοῦ τινος σημαντικά; δύσφημόν
[3, 21]	προσελεύσονται; τί ἄλλο ποιεῖς, ἄνθρωπε,	ἢ	τὰ μυστήρια ἐξορχῇ καὶ λέγεις
[3, 7]	τὰ τοῦ κρατίστου κρείττονά ἐστιν	ἢ	τὰ τοῦ φαυλοτέρου; (Τὰ τοῦ
[3, 24]	ὁ Σωκράτης, μυριάκις ἀποθανοῦμαι πρότερον	ἢ	ταύτην ἐγκαταλείψω. ποῦ δέ μ´
[3, 7]	κράτιστόν ἐστιν, ὁ ἄργυρος ἢ	ἡ	τέχνη; χειρὸς οὐσία μὲν ἡ
[3, 1]	ἀξίου ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις	ἢ	τῇ φύσει μου μέμφου, ὅτι
[3, 7]	τίνος χεῖρα καταφιλήσας, τὴν Συμφόρου	ἢ	τὴν Νουμηνίου; τίνος πρὸ τοῦ
[3, 7]	σοὶ καλὴν γυναῖκα φαίνεσθαι μηδεμίαν	ἢ	τὴν σήν, καλὸν παῖδα μηδένα,
[3, 5]	καταληφθῆναι γένοιτο μηδενὸς ἄλλου ἐπιμελουμένῳ	ἢ	τῆς προαιρέσεως τῆς ἐμῆς, ἵν´
[3, 24]	οἷς κοσμῇ μηδέν σοι προσήκουσιν;	ἢ	τί ἄλλο θέλουσιν ἐκεῖνοι ἢ
[3, 26]	πρῶτον, τί τηρεῖς, τί μετρεῖς	ἢ	τί ἱστάνεις· εἶθ´ οὕτως ἐπιδείκνυε
[3, 17]	ἃ σὺ ἀπεύχῃ, κτώμενον ἐκεῖνα;	ἢ	τί κακὸν ποιεῖ ἡ πρόνοια,
[3, 24]	ποῦ εἰμι ἢ μετὰ τίνων	ἢ	τί περὶ ἐμοῦ λέγουσιν; οὐχὶ
[3, 15]	εἶναι ἢ ἀγαθὸν ἢ κακόν·	ἢ	τὸ ἡγεμονικόν σε δεῖ ἐξεργάζεσθαι
[3, 3]	ἐναργῆ ἀποδοκιμάσει ψυχή, οὐ μᾶλλον	ἢ	τὸ Καίσαρος νόμισμα. ἔνθεν ἐξήρτηται
[3, 12]	ὧδε ποιεῖ τὸ φοίνικα στῆσαι	ἢ	τὸ στέγην δερματίνην καὶ ὅλμον
[3, 22]	τι ἄλλο τι μέλλει γίνεσθαι	ἢ	τὸ σωμάτιον χωρίζεσθαι καὶ ἡ
[3, 22]	{ε} ἂν δῷς ἢ ἀποθησαυρίσαι	ἢ	τοῖς ἀπαντῶσι λοιδορεῖσθαι ἀκαίρως ἢ
[3, 26]	εἶθ´ οὕτως ἐπιδείκνυε τὸν ζυγὸν	ἢ	τὸν μέδιμνον. ἢ μέχρι τίνος
[3, 24]	εἶ. οὕτως κἂν τὸν υἱὸν	ἢ	τὸν φίλον τότε ποθῇς, ὅτε
[3, 1]	τινὰς ἐπαινῇς· πότερα τοὺς δικαίους	ἢ	τοὺς ἀδίκους; (Τοὺς δικαίους. (Πότερον
[3, 1]	(Τοὺς δικαίους. (Πότερον τοὺς σώφρονας	ἢ	τοὺς ἀκολάστους; (Τοὺς σώφρονας. (Τοὺς
[3, 1]	(Τοὺς σώφρονας. (Τοὺς ἐγκρατεῖς δ´	ἢ	τοὺς ἀκρατεῖς; (Τοὺς ἐγκρατεῖς. (Οὐκοῦν
[3, 4]	γὰρ ἔχουσιν μιμήσασθαι οἱ πολλοὶ	ἢ	τοὺς ὑπερέχοντας ὑμᾶς; εἰς τίνας
[3, 1]	γάρ μοι πάντα θέλειν ἀκοῦσαι	ἢ	τοῦτο. ἀλλ´ ὅρα, τί λέγει
[3, 24]	καὶ ὀνόματος ἀθῴους ἀπαλλάττεσθαι δεῖ;	ἢ	τοῦτό γε οὐ δυνατόν, ἀλλ´
[3, 22]	εὐεργετοῦσιν ἀνθρώπους οἱ ἢ δύο	ἢ	τρία κακόρυγχα παιδία ἀνθ´ αὑτῶν
[3, 23]	καὶ σὲ ἐν κομψῷ στολίῳ	ἢ	τριβωναρίῳ ἀναβάντα ἐπὶ πούλβινον διαγράφειν,
[3, 22]	ἀρχῆς, ἢ οὐκ ἂν ἔτυχεν	ἢ	τυχὼν ἂν ἠσχημόνησεν ἐν πλείοσι
[3, 23]	οἷος μηδενὶ προσέχειν τῶν ἐμῶν	ἢ	τῷ λόγῳ, ὃς ἄν μοι
[3, 5]	(Ἄπιθί σου ἐπὶ τὸ κλινάριον·	ἢ	ὑγιαίνων ἄξιος εἶ ἐπὶ τοιούτου
[3, 13]	Ἀπόλλωνα οὔτε ὅλως ἢ ἀδελφὸν	ἢ	υἱὸν ἢ ἔγγονον ἢ συγγενῆ’
[3, 13]	ὅταν γοῦν ἀπολέσωμεν ἢ ἀδελφὸν	ἢ	υἱὸν ἢ φίλον, ᾧ προσαναπαυόμεθα,
[3, 4]	ἀπίδωσιν ἐλθόντες εἰς τὰ θέατρα	ἢ	ὑμᾶς; ὅρα πῶς ὁ ἐπίτροπος
[3, 24]	δ´ ἀποδημεῖν ἄρχοντα ἢ ἀρχόμενον	ἢ	ὑπηρετοῦντά τινι ἀρχῇ ἢ στρατευόμενον
[3, 21]	ἰατρεῖον ἀνοίγεις ἄλλο οὐδὲν ἔχων	ἢ	φάρμακα, ποῦ δὲ ἢ πῶς
[3, 22]	που μέμψις, μή που ταπείνωσις	ἢ	φθόνος; ὧδε ἡ πολλὴ προσοχὴ
[3, 13]	ἀπολέσωμεν ἢ ἀδελφὸν ἢ υἱὸν	ἢ	φίλον, ᾧ προσαναπαυόμεθα, λέγομεν ἀπολελεῖφθαι
[3, 12]	ἡμᾶς μελετᾶν ἐπὶ σχοινίου περιπατεῖν	ἢ	φοίνικα ἱστάνειν ἢ ἀνδριάντας περιλαμβάνειν;
[3, 23]	καὶ ὅτι μᾶλλον πάντων φροντίζουσιν	ἢ	ὧν θέλουσιν. θέλουσι μὲν γὰρ
[3, 26]	παρέχῃ τροφάς; (Τί γὰρ ἄλλο	ἢ	ὡς ἀγαθὸς στρατηγὸς τὸ ἀνακλητικόν
[3, 24]	δύναται, οὐδεὶς βιάσασθαι ἄλλως χρήσασθαι	ἢ	ὡς θέλω. τίς οὖν ἔτι
[3, 2]	δακτύλῳ οὐ δείκνυται ὡς λίθος	ἢ	ὡς ξύλον, ἀλλ´ ὅταν τις
[3, 16]	ἀποκρίνωμαι πρὸς αὐτάς; ὡς δεῖ	ἢ	ὡς οὐ δεῖ; ἐπιλέγω τοῖς
[3, 23]	μὴ γὰρ ἄλλως αὐτὰ ἀνεγνώκατε	ἢ	ὡς ᾠδάρια; ὡς εἴ γε
[3, 3]	οὖν ἄλλῳ ἄλλο τὸ νόμισμα	ᾖ,	ἐκεῖνό τις δείξας ἔχει τὸ
[3, 1]	τὴν κόμην, ἵνα μὴ ἀκάθαρτος	ᾖ,	καὶ τοῦ ἀλεκτρυόνος τὸν λόφον·
[3, 14]	κρείττονα σεαυτόν, ἵν´ ὡς ἄνθρωπος	ᾖ	κρείττων. ἄν μοι λέγῃς ὅτι
[3, 13]	τοῦ λόγου οὐκ ἀρκεῖται, ὅταν	ᾖ	μόνος, ἐπιβλέπων καὶ ἐνθυμούμενος νῦν
[3, 22]	πάροδος εὐδαιμονίας; ὅπου δ´ ἂν	ᾖ	σαπρὰ δόγματα, ἐκεῖ πάντα ταῦτα
[3, 9]	τις ἔχει δόγματα, οἷον ἂν	ᾖ	τὸ αἴτιον, τοιοῦτον καὶ τὸ
[3, 7]	ἀγαθὸν εἶναι. ἵνα γὰρ εὔλογον	ᾖ	τὸ ἐπιγέννημα, τὸ προηγούμενον δεῖ
[3, 22]	ἄλλον εἶναι τοιοῦτον, ἵν´ ἄξιος	ᾖ	φίλος αὐτοῦ ἀριθμεῖσθαι. κοινωνὸν αὐτὸν
[3, 24]	ἀλλότρια ἐξ ἅπαντος. λύπη δ´	ἡ	ἄλλου ἀλλότριόν ἐστιν, ἡ δ´
[3, 1]	ἄνθρωπον; μή ποθ´ ἡ ἀρετὴ	ἡ	ἀνθρώπου παροῦσα; καὶ σὺ οὖν
[3, 24]	πρὸς τοῦτο ἄσκησις; πρῶτον μὲν	ἡ	ἀνωτάτω καὶ κυριωτάτη καὶ εὐθὺς
[3, 24]	πρὸς σῦκον, τοιοῦτόν ἐστι πᾶσα	ἡ	ἀπὸ τῶν ὅλων περίστασις πρὸς
[3, 26]	ἐξερρίφη, μή τι ἐταπείνωσεν αὐτὸν	ἡ	ἀπορία, μή τι ἐπέκλασεν; ἀλλὰ
[3, 1]	τί οὖν ἄνθρωπον; μή ποθ´	ἡ	ἀρετὴ ἡ ἀνθρώπου παροῦσα; καὶ
[3, 1]	ἡ κυνὸς παροῦσα. τί ἵππον;	ἡ	ἀρετὴ ἡ ἵππου παροῦσα. τί
[3, 1]	(Τί οὖν ποιεῖ κύνα καλόν;	ἡ	ἀρετὴ ἡ κυνὸς παροῦσα. τί
[3, 7]	σε βαλῶ. οὐκέτι ὡς λογικῶν	ἡ	ἀρχὴ γίνεται. ἀλλ´ ὡς ὁ
[3, 3]	ὕδατος, τοιοῦτον ἡ ψυχή, οἷον	ἡ	αὐγὴ ἡ προσπίπτουσα τῷ ὕδατι,
[3, 3]	ὕδωρ κινηθῇ, δοκεῖ μὲν καὶ	ἡ	αὐγὴ κινεῖσθαι, οὐ μέντοι κινεῖται.
[3, 26]	ἀλλαχοῦ που φέρει; οὐχὶ καὶ	ἡ	αὐτή που κάθοδος; τὰ κάτω
[3, 22]	διὰ τοῦ σώματος ἐνδείκνυσθαι, ὅτι	ἡ	ἀφελὴς καὶ λιτὴ καὶ ὕπαιθρος
[3, 22]	ἢ ἀξιόλογον τὸ φύσει νεκρόν,	ἡ	γῆ, ὁ πηλός; τί οὖν;
[3, 22]	αὐτὸν καὶ παιδοποιήσασθαι. καὶ γὰρ	ἡ	γυνὴ αὐτοῦ ἔσται ἄλλη τοιαύτη
[3, 17]	πυνθάνηται, τί ἐστι τοῦτο, λέγε	ἡ	γυνή μοι κακῶς χρῆται’ ἄλλο
[3, 17]	ἐστίν, καὶ οὐδέποτ´ ἀγανακτήσετε. ἀλλ´	ἡ	γυνή μοι κακῶς χρῆται. καλῶς.
[3, 24]	δ´ ἡ ἄλλου ἀλλότριόν ἐστιν,	ἡ	δ´ ἐμὴ ἐμόν. ἐγὼ οὖν
[3, 23]	βλαπτικῶς καὶ ἐπιεικῶς, ὡς θηρίον.	ἡ	δ´ ἰδία πρὸς τὸ ἐπιτήδευμα
[3, 23]	μέν τίς ἐστι κοινὴ ἀναφορά,	ἡ	δ´ ἰδία. πρῶτον ἵν´ ὡς
[3, 22]	ἀντ´ οὐδενὸς ἠλλάχθαι τὴν ἀτεκνίαν,	ἡ	δὲ τοῦ Κυνικοῦ βασιλεία οὐκ
[3, 6]	ἂν ἡ μόνον φωνῶν διακριτική,	ἡ	δὲ τῶν φθόγγων οὐκέτι κοινή,
[3, 9]	εὐσχολῶ γάρ· οὐ περισπᾶταί μου	ἡ	διάνοια. τί ποιήσω μὴ περισπώμενος;
[3, 10]	ἐνθάδ´ ὁ ἔλεγχος τοῦ πράγματος,	ἡ	δοκιμασία τοῦ φιλοσοφοῦντος. μέρος γάρ
[3, 22]	ταύτην· νῦν ἐμοὶ ὕλη ἐστὶν	ἡ	ἐμὴ διάνοια, ὡς τῷ τέκτονι
[3, 9]	ἀπλήρωτός σου ἐστὶν ἡ ἐπιθυμία,	ἡ	ἐμὴ πεπλήρωται. τοῖς παιδίοις εἰς
[3, 9]	πάντα μεγάλα. ἀπλήρωτός σου ἐστὶν	ἡ	ἐπιθυμία, ἡ ἐμὴ πεπλήρωται. τοῖς
[3, 14]	καὶ ζήτησον. οὐδέν σε βλάψει	ἡ	ζήτησις αὕτη· καὶ σχεδὸν τὸ
[3, 7]	ἀπροαίρετα; (Προαιρετικά. (Προαιρετικὸν οὖν ἐστιν	ἡ	ἡδονὴ ἡ ψυχική; (Ἔφη. (Αὕτη
[3, 17]	κοιμᾶσθαι; (Μὴ γένοιτο’ φησίν, ἐκείνη	ἡ	ἡμέρα. (Τί οὖν ἀγανακτεῖς, εἰ
[3, 22]	σοὶ δὲ ἀπολλυμένων τῶν Ἑλλήνων	ἡ	θύρα κέκλεισται; οὐκ ἔξεστιν ἀποθανεῖν;
[3, 1]	παροῦσα. τί ἵππον; ἡ ἀρετὴ	ἡ	ἵππου παροῦσα. τί οὖν ἄνθρωπον;
[3, 22]	τί τῶν σῶν ἔχει κακῶς;	ἡ	κτῆσις; οὐκ ἔχει. τὸ σῶμα;
[3, 1]	ποιεῖ κύνα καλόν; ἡ ἀρετὴ	ἡ	κυνὸς παροῦσα. τί ἵππον; ἡ
[3, 3]	τὰ περὶ αὐτόν. Οἷόν ἐστιν	ἡ	λεκάνη τοῦ ὕδατος, τοιοῦτον ἡ
[3, 22]	καὶ ὠχρός, οὐκέτι ὁμοίαν ἔμφασιν	ἡ	μαρτυρία αὐτοῦ ἔχει. δεῖ γὰρ
[3, 12]	μακρὰν ἀπὸ τῶν ἰσχυροτέρων. ἄνισος	ἡ	μάχη κορασιδίῳ κομψῷ πρὸς νέον
[3, 23]	ὃ μὴ δεῖ, διεσφαλμένως. λοιπὸν	ἡ	μέν τίς ἐστι κοινὴ ἀναφορά,
[3, 24]	τοῖς δόγμασι τοῖς ἑαυτοῦ. Ἀλλ´	ἡ	μήτηρ μου στένει μὴ ὁρῶσά
[3, 5]	ἀναγιγνώσκοντα καταλάβοι ὁ θάνατος. Ἀλλ´	ἡ	μήτηρ μου τὴν κεφαλὴν νοσοῦντος
[3, 6]	κοινή τις ἀκοὴ λέγοιτ´ ἂν	ἡ	μόνον φωνῶν διακριτική, ἡ δὲ
[3, 24]	οὗτος μία πόλις ἐστὶ καὶ	ἡ	οὐσία, ἐξ ἧς δεδημιούργηται, μία
[3, 7]	ἐπὶ τοῖς ψυχικοῖς ἀγαθοῖς, εὕρηται	ἡ	οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ. οὐ γὰρ
[3, 22]	ὦ Ζεῦ καὶ σύ γ´	ἡ	Πεπρωμένη, καὶ ὅτι εἰ ταύτῃ
[3, 24]	ὁ ἡγεμὼν ἢ ὁ στρατηγός,	ἡ	πόλις, ὁ τῆς πόλεως νόμος.
[3, 22]	που ταπείνωσις ἢ φθόνος; ὧδε	ἡ	πολλὴ προσοχὴ καὶ σύντασις, τῶν
[3, 22]	δεῖ τὸν κυνίζοντα καὶ τίς	ἡ	πρόληψις ἡ τοῦ πράγματος, Σκεψόμεθα
[3, 17]	ἐκεῖνα; ἢ τί κακὸν ποιεῖ	ἡ	πρόνοια, εἰ τοῖς κρείττοσι τὰ
[3, 22]	σελήνη, ἐκεῖ ἄστρα, ἐνύπνια, οἰωνοί,	ἡ	πρὸς θεοὺς ὁμιλία. Εἶθ´ οὕτως
[3, 24]	κακὰ οὐ πέφυκα. Τίς οὖν	ἡ	πρὸς τοῦτο ἄσκησις; πρῶτον μὲν
[3, 3]	ἡ ψυχή, οἷον ἡ αὐγὴ	ἡ	προσπίπτουσα τῷ ὕδατι, τοιοῦτον αἱ
[3, 19]	~Τίς στάσις ἰδιώτου καὶ φιλοσόφου.	Ἡ	πρώτη διαφορὰ ἰδιώτου καὶ φιλοσόφου·
[3, 7]	ἡ τέχνη; χειρὸς οὐσία μὲν	ἡ	σάρξ, προηγούμενα δὲ τὰ χειρὸς
[3, 19]	εὐθὺς ἔτι παίδων ἡμῶν ὄντων	ἡ	τιτθή, εἴ ποτε προσεπταίσαμεν χάσκοντες,
[3, 6]	κατὰ τὰς κοινὰς ἀφορμὰς ὁρῶσιν.	ἡ	τοιαύτη κατάστασις κοινὸς νοῦς καλεῖται.
[3, 22]	κυνίζοντα καὶ τίς ἡ πρόληψις	ἡ	τοῦ πράγματος, Σκεψόμεθα κατὰ σχολήν.
[3, 26]	ὁδὸν οὐχ ὁρᾷς, ὅποι φέρει	ἡ	τῶν ἀναγκαίων ἔνδεια; ποῦ γὰρ
[3, 24]	ἐν παντί. εἶθ´ ὅταν σε	ἡ	φαντασία δάκνῃ (τοῦτο γὰρ οὐκ
[3, 1]	φύσιν κράτιστ´ ἔχοι· ἐπεὶ δ´	ἡ	φύσις ἑκάστου διάφορός ἐστιν, διαφόρως
[3, 10]	τὰς νόσους. Ἑκάστου δόγματος ὅταν	ἡ	χρεία παρῇ, πρόχειρον αὐτὸ ἔχειν
[3, 3]	ἡ λεκάνη τοῦ ὕδατος, τοιοῦτον	ἡ	ψυχή, οἷον ἡ αὐγὴ ἡ
[3, 22]	ἢ τὸ σωμάτιον χωρίζεσθαι καὶ	ἡ	ψυχή; οὐδέν. σοὶ δὲ ἀπολλυμένων
[3, 7]	(Προαιρετικὸν οὖν ἐστιν ἡ ἡδονὴ	ἡ	ψυχική; (Ἔφη. (Αὕτη δ´ ἐπὶ
[3, 16]	καὶ τὴν ἀρετὴν τὴν ταλαίπωρον,	ἣ	ἄνω κάτω θρυλεῖται. οὕτως ὑμᾶς
[3, 23]	πολλοῖς δεῖξαι τὴν μάχην ἐν	ᾗ	κυλίονται· καὶ ὅτι μᾶλλον πάντων
[3, 22]	κοπρίαν μᾶλλον περιβλέπου κομψήν, ἐν	ᾗ	πυρέξεις, ἀποσκέπουσαν τὸν βορέαν, ἵνα
[3, 24]	εἶναι φίλον. διὰ τοῦτο οὐδὲν	παρέβη	τῶν πρεπόντων ἀνδρὶ ἀγαθῷ οὔτ´
[3, 2]	τὰς φυσικὰς καὶ ἐπιθέτους ὡς	εὐσεβῆ,	ὡς υἱόν, ὡς ἀδελφόν, ὡς
[3, 26]	ἐκτείνας σεαυτὸν ὡς οἱ ἐσταυρωμένοι	τρίβῃ	ἔνθεν καὶ ἔνθεν, εἶθ´ ὁ
[3, 24]	οἰκεῖοι, φίλοι, φήμη, συνήθεις τόποι,	διατριβή,	πάντα ταῦτα ὅτι ἀλλότρια. σὸν
[3, 9]	(Πρὸς τοῦτο, ὅ τι ἂν	ἀποβῇ,	τὸ ἡγεμονικὸν ἡμῶν κατὰ φύσιν
[3, 26]	δοκεῖς. σὺ δ´ οὐ λιμὸν	φοβῇ,	ἀλλὰ δέδοικας μὴ οὐ σχῇς
[3, 26]	βουλεύματα, κακῶς οἴει βεβουλεῦσθαι. Εἶτα	φοβῇ	λιμόν, ὡς δοκεῖς. σὺ δ´
[3, 26]	ἆρον τὰς τραπέζας’ σπόγγισον’ τοῦτο	φοβῇ,	μὴ οὐ δύνῃ ζῆν ἀρρώστου
[3, 18]	ἴσα κινδυνεύεται. τί οὖν ἔτι	φοβῇ,	τί ἐκεῖνος κρινεῖ; τί σοὶ
[3, 22]	οὖν τις διὰ τούτων αὐτὸν	ἐκφοβῇ,	λέγει αὐτῷ ὕπαγε, ζήτει τὰ
[3, 24]	μὴ ἐρριζῶσθαι μηδὲ προσπεφυκέναι τῇ	γῇ,	ἀλλὰ ἄλλοτ´ ἐπ´ ἄλλους ἵεσθαι
[3, 22]	οὐ παιδία, οὐ πραιτωρίδιον, ἀλλὰ	γῆ	μόνον καὶ οὐρανὸς καὶ ἓν
[3, 22]	ἀξιόλογον τὸ φύσει νεκρόν, ἡ	γῆ,	ὁ πηλός; τί οὖν; οὐδὲν
[3, 24]	θεῷ ὑποτεταγμένος. διὰ τοῦτο πᾶσα	γῆ	πατρὶς ἦν ἐκείνῳ μόνῳ, ἐξαίρετος
[3, 24]	μετοικοδομεῖν τὰς νεοσσιὰς καὶ τὰ	πελάγη	διαπερᾶν μὴ στένουσιν μηδὲ ποθοῦσι
[3, 22]	τοῦ ἀδελφοῦ μου τὸ γυναικάριον	ἡρπάγη.	οὐκ οὖν κέρδος μέγα στερηθῆναι
[3, 24]	οἷον ὑάλινον ποτήριον, ἵν´ ὅταν	καταγῇ,	μεμνημένος {μὴν} μὴ ταραχθῇς. οὕτως
[3, 3]	πένητα, ἄθλιος, οὐκ ἔχει πόθεν	φάγῃ‘	ταῦτ´ οὖν ἐκκόπτειν δεῖ τὰ
[3, 26]	ἔνθεν, εἶθ´ ὁ ἀλείπτης ἐπιστὰς	λέγῃ	μετάβηθι, δὸς πλευρόν, κεφαλὴν αὐτοῦ
[3, 22]	σοι, ὅτι, ἂν χαίρειν αὐτῷ	λέγῃ	προσερχόμενος, φίλος ἐστὶν αὐτοῦ κἀκεῖνος
[3, 1]	κατατέταχεν, ὥστε μάντις εἶναι καὶ	πηγὴ	τῆς ἀληθείας καὶ πρὸς αὐτὸν
[3, 3]	αὑτοῦ. οὐδέποτε δ´ ἀγαθοῦ φαντασίαν	ἐναργῆ	ἀποδοκιμάσει ψυχή, οὐ μᾶλλον ἢ
[3, 3]	τοιοῦτον ἡ ψυχή, οἷον ἡ	αὐγὴ	ἡ προσπίπτουσα τῷ ὕδατι, τοιοῦτον
[3, 3]	κινηθῇ, δοκεῖ μὲν καὶ ἡ	αὐγὴ	κινεῖσθαι, οὐ μέντοι κινεῖται. καὶ
[3, 22]	εἴτε ὅλου εἴτε μέρους τινός.	φυγή;	καὶ ποῦ δύναταί τις ἐκβαλεῖν;
[3, 26]	τρέμε, μὴ κλέψῃ τι, μὴ	φύγῃ,	μὴ ἀποθάνῃ. οὕτως σὺ ζῆθι
[3, 24]	ἂν δὲ διδῶται κατὰ φύσιν	διεξαγωγή,	οὐ ζητήσω ἄλλον τόπον ἢ
[3, 24]	ἐκεῖ πέμπῃς, ὅπου κατὰ φύσιν	διεξαγωγὴ	οὐκ ἔστιν ἀνθρώπων, οὐ σοὶ
[3, 24]	εἶτα φαγεῖν, εἶτα κοιμηθῆναι, οἵαν	δὴ	κοίτην καθεύδειν τοὺς τοιούτους εἰκός
[3, 1]	ἐν μελίσσαις, ἐν ἵπποις. μὴ	δὴ	λέγε τῷ ἐξαιρέτῳ σὺ οὖν
[3, 1]	τῷ καλλίστῳ πάντων καὶ ὡραιοτάτῳ	Ἀλκιβιάδῃ·	πειρῶ οὖν καλὸς εἶναι‘ τί
[3, 9]	ἐφαντάζου; ὅτε δὲ νεανίσκος καὶ	ἤδη	ἐπολιτεύου καὶ δίκας αὐτὸς ἔλεγες
[3, 9]	ἃ ἐποίεις; ὅτε δὲ μειράκιον	ἤδη	καὶ τῶν ῥητόρων ἤκουες καὶ
[3, 22]	γυναικί, ἔλαιον, κραβάττιον, ποτήριον (γίνεται	ἤδη	πλείω σκευάρια) τὴν ἄλλην ἀσχολίαν,
[3, 24]	ὡς τὰ παιδία; Οὐκ ἀπογαλακτίσομεν	ἤδη	ποθ´ ἑαυτοὺς καὶ μεμνησόμεθα ὧν
[3, 2]	ὡς πολίτην. Τρίτος ἐστὶν ὁ	ἤδη	τοῖς προκόπτουσιν ἐπιβάλλων, ὁ περὶ
[3, 24]	τὴν πόλιν ταύτην εἰσηγμένος καὶ	ἤδη	τῶν ἀνδρὸς ἔργων ὀφείλων ἅπτεσθαι
[3, 15]	εἶτα τραγῳδεῖ ὅ τι ἂν	ἴδῃ	καὶ θαυμάσῃ. οὕτως καὶ σὺ
[3, 24]	αὐτὸν Ἀθηναίων τινὶ πωλήσωσιν, ἵν´	ἴδῃ	ποτὲ τὸν Πειραιᾶ τὸν καλὸν
[3, 22]	τὴν ἐξουσίαν ταύτην παραδίδωσιν. ὅταν	{ἴδῃ{	ς} ὅτι ὑπερηγρύπνηκεν ὑπὲρ ἀνθρώπων
[3, 1]	τὸ χιλιοστὸν μέρος. ἀλλ´ ὅμως	ἐπειδὴ	εἰς ταύτην τὴν τάξιν ὑπὸ
[3, 22]	τίνι οὖν ἔστι τὸ ἀγαθόν,	ἐπειδὴ	ἐν τούτοις οὐκ ἔστιν; εἰπὲ
[3, 23]	καὶ ἔλεγεν, εἶπον ἂν αὐτῷ	ἐπειδὴ	οὗτος πιστός ἐστιν, οὗτος ὁ
[3, 1]	ἕκαστον; οὕτως δ´ ὄψει αὐτό.	ἐπειδὴ	πρὸς ἄλλο μὲν ὁρῶμεν κύνα
[3, 1]	πρὸς αὐτὸν οὕτως αἰσχρῶς ἔχοντα	περιίδῃ	καὶ μηδέποτε μηδὲ ῥῆμα εἴπῃ;
[3, 24]	Ἑλλάδα ποθεῖς; ὅταν δ´ ἀποθνῄσκειν	δέῃ,	καὶ τότε μέλλεις ἡμῶν κατακλαίειν,
[3, 24]	δ´ ἐπὶ τὸν ἱστὸν ἀναβῆναι	δέῃ,	μὴ θέλε, ἂν εἰς τὴν
[3, 24]	τῶν πλουσίων, ὅταν τινὸς ὁμοίου	δέῃ;	(Ναί· τὸν σκυτέα γὰρ οὐ
[3, 24]	σκυτέως οὐκ αἰσχύνῃ πορευόμενος, ὅταν	δέῃ	ὑποδημάτων, οὐδ´ ἐπὶ τὰς τοῦ
[3, 16]	κακῶς’ ἔτι ἂν σκώπτῃ, ἂν	γελοιάζῃ,	ἂν κακοηθίζηται; ἔχει τις ὑμῶν
[3, 22]	καὶ παραφυλάσσῃ καὶ τοὺς ἀκοσμοῦντας	κολάζῃ.	ἐὰν δ´ ὑπὸ μάλης ἔχων
[3, 4]	ὅτι, ἂν πάντας τοὺς λοιδοροῦντας	κολάζῃ,	οὐχ ἕξει τίνων ἄρξει. τί
[3, 22]	ὅταν τοὺς στρατιώτας ἐπισκοπῇ καὶ	ἐξετάζῃ	καὶ παραφυλάσσῃ καὶ τοὺς ἀκοσμοῦντας
[3, 22]	κοκκίνοις περιπατοῦντα. εἰ τοιοῦτόν τι	φαντάζῃ	τὸ πρᾶγμα, μακρὰν ἀπ´ αὐτοῦ·
[3, 5]	ἀδελφόν, ἀλλὰ δι´ ἐμέ‘ ἔτι	ὑπολογίζῃ	νόσον; οὐκ οἶδας, ὅτι καὶ
[3, 10]	εἶτ´ ἐπ´ αὐτοῦ τοῦ ἔργου	καταμαλακίζῃ;	νῦν τοῦ πυρέττειν καιρός ἐστιν,
[3, 16]	καὶ γὰρ ἄνθρακα ἀπεσβεσμένον ἂν	θῇ	παρὰ τὸν καιόμενον, ἢ αὐτὸς
[3, 2]	ἀσφάλειαν, ἵνα μηδ´ ἐν ὕπνοις	λάθῃ	τις ἀνεξέταστος παρελθοῦσα φαντασία μηδ´
[3, 2]	ἐπείγων ἐστὶν ὁ περὶ τὰ	πάθη·	πάθος γὰρ ἄλλως οὐ γίνεται
[3, 2]	οὐ δεῖ γάρ με εἶναι	ἀπαθῆ	ὡς ἀνδριάντα, ἀλλὰ τὰς σχέσεις
[3, 21]	παιδείᾳ καὶ ἐπανορθώσει τοῦ βίου	κατεστάθη	πάντα ταῦτα ὑπὸ τῶν παλαιῶν.
[3, 16]	οἱ φιλόσοφοι, ὅτι τὰ παλαιὰ	ἔθη	περισπᾷ καὶ οὐκ ἐᾷ ἀρχὴν
[3, 16]	ποιοῦντες. καὶ ὑμεῖς ἀντεισαγάγετε ἄλλα	ἔθη·	πήξατε ὑμῶν τὰς ὑπολήψεις, ἐναθλεῖτε
[3, 16]	γὰρ μήπω οὕτως ἔχητε, φεύγετε	ἔθη	τὰ πρότερον, φεύγετε τοὺς ἰδιώτας,
[3, 13]	ἂν θεραπευθῇ καὶ ταῦτα, πῶς	ἐξαιρεθῇ·	εἴ τινα ἐξεργασίας δεῖται τούτων,
[3, 5]	ἠράσθη κορασίου κομψοῦ, οἶδεν ὅτι	ἀληθῆ	λέγω. ~Σποράδην τινά. Πυθομένου δέ
[3, 23]	αὐτῶν τὴν ἐπαγγελίαν; εἰπέ μοι	τἀληθῆ·	ἂν δὲ ψεύσῃ, ἐρῶ σοι
[3, 22]	αὐτὸν ἀκριβῶς κατασκεψάμενον ἐλθόντ´ ἀπαγγεῖλαι	τἀληθῆ	μήθ´ ὑπὸ φόβου ἐκπλαγέντα, ὥστε
[3, 1]	σὺ γὰρ τοιοῦτος οἷος ἀκούειν	τἀληθῆ;	ὤφελεν. ἀλλ´ ὅμως ἐπεί πως
[3, 20]	εἰπὼν ὠφεληθείη {ἢ} οἷα ἐκεῖνος	ὠφελήθη.	(Ἔα, ἄνθρωπε, οὐκ ἐτήρησεν τὸν
[3, 20]	ὁ τοῦ Ἀδμήτου πατὴρ μεγάλα	ὠφελήθη	ζήσας οὕτως ἀγεννῶς καὶ ἀθλίως;
[3, 3]	φαντασίαι. ὅταν οὖν τὸ ὕδωρ	κινηθῇ,	δοκεῖ μὲν καὶ ἡ αὐγὴ
[3, 8]	αὐτὸν κατέκρινεν. ἀπροαίρετον, οὐ κακόν.	ἐλυπήθη	ἐπὶ τούτοις. προαιρετικόν, κακόν. γενναίως
[3, 4]	ἑξῆς ἀπαγγείλαντος πρὸς αὐτόν, ὅτι	ἐλοιδορήθη,	καὶ ἀγανακτοῦντος πρὸς τοὺς λοιδορήσαντας
[3, 24]	τὴν ἀπὸ τοῦ παρακολουθεῖν, ὅτι	πείθῃ	τῷ θεῷ, ὅτι οὐ λόγῳ,
[3, 25]	δεῖ περιμεῖναι τετραετίαν ἄλλην, ἵν´	ἔλθῃ	ἄλλα Ὀλύμπια, ἀλλ´ εὐθὺς ἀναλαβόντι
[3, 22]	πρὸ τοῦ κοιτῶνος· ἄν τις	ἔλθῃ,	λέγε ὅτι ἔξω ἐστίν, οὐ
[3, 24]	καθήμενοι κλαίωμεν καὶ πάλιν, ἂν	ἔλθῃ,	ὀρχώμεθα καὶ κροτῶμεν ὡς τὰ
[3, 18]	ἀγγελίας ταράσσεσθαι. Ὅταν σοί τι	προσαγγελθῇ	ταρακτικόν, ἐκεῖνο ἔχε πρόχειρον, ὅτι
[3, 2]	ἀτυχίας, ὁ δυστυχίας ἐπιφέρων, ὁ	πένθη,	οἰμωγάς, φθόνους, ὁ φθονερούς, ὁ
[3, 3]	οὐκ ἀγαθόν. ἐὰν δ´ ἐν	ὀρθῇ	προαιρέσει θῶμεν, αὐτὸ τὸ τηρεῖν
[3, 22]	σκυτεῖ τὰ δέρματα· ἔργον δ´	ὀρθὴ	χρῆσις τῶν φαντασιῶν. τὸ σωμάτιον
[3, 19]	ὁ δ´, ἄν ποτ´ εἰπεῖν	ἀναγκασθῇ,	οὐαί μοι’ ἐπιστήσας λέγει δι´
[3, 5]	καὶ ἀπεθνῄσκετε. εἴ τις ὑμῶν	ἠράσθη	κορασίου κομψοῦ, οἶδεν ὅτι ἀληθῆ
[3, 7]	μετὰ τοῦ υἱοῦ προπέμπων, ἵν´	ἡσθῇ	τῇ σαρκί; Ἀρνησαμένου δ´ ἐκείνου
[3, 1]	οὐ πεισθήσεται. τῷ γὰρ Ἀπόλλωνι	ἐπείσθη	ὁ Λάιος; οὐκ ἀπελθὼν καὶ
[3, 19]	ἔτι παίδων ἡμῶν ὄντων ἡ	τιτθή,	εἴ ποτε προσεπταίσαμεν χάσκοντες, οὐχὶ
[3, 13]	ἔτι τὰ θλίβοντα· πῶς ἂν	θεραπευθῇ	καὶ ταῦτα, πῶς ἐξαιρεθῇ· εἴ
[3, 23]	παρακαλεῖ, ἵνα τις ὑπ´ αὐτοῦ	θεραπευθῇ;	καίτοι νῦν ἀκούω ὅτι καὶ
[3, 13]	τῶν παιδαρίων; ἅ τινα ὅταν	ἀπολειφθῇ	μόνα, τί ποιεῖ; ἄραντα ὀστράκια
[3, 25]	εὐφραίνῃ ἀναμιμνῃσκόμενος, ἐφ´ οἷς δ´	ἄχθῃ,	καὶ εἰ δυνατόν, ἀνάλαβε κἀκεῖνα
[3, 1]	τοῦ δαιμονίου, ὥς φησιν αὐτός,	κατετάχθη,	μηκέτι ἐξέλιπεν. ἀλλὰ καὶ πρὸς
[3, 24]	στρατηγοῦ ἐγκαλεῖς, ὅταν τί σοι	προσταχθῇ	τραχύτερον, καὶ οὐ παρακολουθεῖς, οἷον
[3, 10]	ὄψεται. ἐγὼ δ´, ὡς ἂν	προσενεχθῇ,	αὐτὸς ὡς δεῖ χρήσομαι τοῖς
[3, 8]	τὸ πλοῖον ἀπώλετο. εἰς φυλακὴν	ἀπήχθη.	τί γέγονεν; εἰς φυλακὴν ἀπήχθη.
[3, 8]	ἀπήχθη. τί γέγονεν; εἰς φυλακὴν	ἀπήχθη.	τὸ δ´ ὅτι κακῶς πέπραχεν’
[3, 5]	προαίρεσιν τὴν σαυτοῦ φερόντων, ἵν´	ἐπανορθωθῇ;	εἰ μὲν γὰρ μηδὲν ἀνύεις,
[3, 4]	τοῦτο εἰπεῖν ἄγε ἵνα Σώφρων	στεφανωθῇ‘	ἀλλ´ ἐκεῖνο ἄγε ἵνα τηρήσω
[3, 3]	μέντοι κινεῖται. καὶ ὅταν τοίνυν	σκοτωθῇ	τις, οὐχ αἱ τέχναι καὶ
[3, 10]	οἷον εἴ τις πληγὰς λαβὼν	ἀποσταίη	τοῦ παγκρατιάζειν. ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν
[3, 9]	ἀποτελούμενον. ἆρ´ οὖν πάντες ἔχομεν	ὑγιῆ	δόγματα καὶ σὺ καὶ ὁ
[3, 22]	πλάζομαι ὧδε, φησίν, καὶ ἀλαλύκτημαι·	κραδίη	δέ μοι ἔξω στηθέων ἐκθρῴσκει.
[3, 12]	ῥέπῃ πρὸς ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν,	εἴη	ἂν καὶ αὐτὰ ἀσκητικά· ἂν
[3, 20]	ὅτ´ ἀπέθνῃσκεν; (Τοιαῦτά τις εἰπὼν	ὠφεληθείη	{ἢ} οἷα ἐκεῖνος ὠφελήθη. (Ἔα,
[3, 8]	θύραν ἤνοιξεν, ὅταν σοι μὴ	ποιῇ;	ἄνθρωπε, ἔξελθε καὶ μὴ ἐγκάλει.
[3, 14]	Ὅταν τις ὕδωρ πίνῃ ἢ	ποιῇ	τι ἀσκητικόν, ἐκ πάσης ἀφορμῆς
[3, 23]	καὶ μὴν ἂν μὴ ταῦτα	ἐμποιῇ	ὁ τοῦ φιλοσόφου λόγος, νεκρός
[3, 7]	μοί ἐστιν. (Τί οὖν ἔτι	προσποιῇ	φιλοσοφεῖν; ἀρκεῖ τὰ χρυσώματα καὶ
[3, 9]	χειμῶνος καὶ κινδύνου καὶ ἀναλωμάτων;	(Ἀνάγκη	γάρ ἐστιν. (Τίς σοι λέγει
[3, 22]	ἡλίου· εἰ δὲ μή, κυβευτὴν	ἀνάγκη	καὶ ῥᾳδιουργόν, ὅστις ἐνεχόμενός τινι
[3, 1]	τούτων ἀμελῇς, αἰσχρόν ς´ εἶναι	ἀνάγκη,	κἂν πάντα μηχανᾷ ὑπὲρ τοῦ
[3, 22]	μέμνηται γάρ, ὅτι τὸ χεῖρον	ἀνάγκη	νικᾶσθαι ὑπὸ τοῦ κρείττονος, ὅπου
[3, 24]	ἐξ ἧς δεδημιούργηται, μία καὶ	ἀνάγκη	περίοδόν τινα εἶναι καὶ παραχώρησιν
[3, 22]	δόγματα, ἐκεῖ πάντα ταῦτα εἶναι	ἀνάγκη.	Πυθομένου δὲ τοῦ νεανίσκου, εἰ
[3, 22]	κοινός, ὁ παιδαγωγός, οἷα πάσχειν	ἀνάγκη;	ταῦτ´ οὖν δεδοικότα ἐπιθαρρεῖν οἷόν
[3, 16]	εὐλαβῶς δεῖ συγκαθιέναι εἰς συμπεριφοράν.	Ἀνάγκη	τὸν συγκαθιέντα τισὶν ἐπιπλέον ἢ
[3, 24]	χρόνῳ πολλὰ καὶ ποικίλα ἀποβαίνειν	ἀνάγκη,	τοῦ μὲν πυρετὸν γενέσθαι κρείττονα,
[3, 16]	τοὺς συνόντας; πόθεν ὑμῖν; ἀλλ´	ἀνάγκη	ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν ὑμᾶς περιάγεσθαι.
[3, 9]	ῥήτορα ἀνιόντα εἰς Ῥώμην ἐπὶ	δίκῃ.	Εἰσελθόντος δέ τινος πρὸς αὐτόν,
[3, 15]	ἐν ἀρχῇ, ἐν τιμῇ, ἐν	δίκῃ.	ταῦτα περισκεψάμενος, εἴ σοι δοκεῖ,
[3, 24]	μέμφῃ, μηδενὶ ἐγκαλῇς, μηδείς σε	ἀδικῇ	καὶ οὕτως τὰς σχέσεις ἀποσῴζῃς
[3, 23]	ἀναγιγνώσκοντος ὑμῖν‘ σκέψαι πρῶτον μὴ	εἰκῇ	αὐτὸ ποιεῖν. εἶτ´ ἂν εὕρῃς,
[3, 22]	εἶτα καὶ δέρεσθαι δεῖ τὸν	εἰκῇ	ἐξελθόντα, πρὸ δὲ τοῦ δαρῆναι
[3, 15]	τὸ πρᾶγμα οὐδὲ βασανίσας, ἀλλ´	εἰκῇ	καὶ κατὰ ψυχρὰν ἐπιθυμίαν. Οὕτως
[3, 23]	ἂν μὲν ἐπὶ μηδὲν ἀναφέρωμεν,	εἰκῇ	ποιήσομεν· ἐὰν δ´ ἐφ´ ὃ
[3, 21]	τί μὴ κἀγὼ σχῶ; οὐκ	εἰκῇ	ταῦτα γίνεται, ἀνδράποδον, οὐδ´ ὡς
[3, 24]	μάρτυρα τῶν ἀπροαιρέτων. ἴδετε, ὅτι	εἰκῇ	φοβεῖσθε, μάτην ἐπιθυμεῖτε ὧν ἐπιθυμεῖτε.
[3, 6]	τῶν φθόγγων οὐκέτι κοινή, ἀλλὰ	τεχνική,	οὕτως ἐστί τινα, ἃ οἱ
[3, 6]	λέγοιτ´ ἂν ἡ μόνον φωνῶν	διακριτική,	ἡ δὲ τῶν φθόγγων οὐκέτι
[3, 22]	ὁρμὴ εἰκαία, μή που ὄρεξις	ἀποτευκτική,	μή που ἔκκλισις περιπτωτική, μή
[3, 8]	ἄλλῳ συγκαταθησόμεθα ἢ οὗ φαντασία	καταληπτικὴ	γίνεται. ὁ υἱὸς ἀπέθανε. τί
[3, 22]	ὄρεξις ἀποτευκτική, μή που ἔκκλισις	περιπτωτική,	μή που ἐπιβολὴ ἀτελής, μή
[3, 7]	οὖν ἐστιν ἡ ἡδονὴ ἡ	ψυχική;	(Ἔφη. (Αὕτη δ´ ἐπὶ τίσιν
[3, 26]	οὐδὲ χρήμασιν οὐδ´ ἀρχαῖς, ἀλλ´	ἀλκῇ	τῇ ἑαυτοῦ, τοῦτ´ ἔστι δόγμασι
[3, 22]	αὐτὸν εἰσελθεῖν; ὥστε ἄν σοι	δοκῇ	καὶ ἐνθυμηθῇς τι τοιοῦτον, κοπρίαν
[3, 24]	ἵνα λύπας ἄλλας ἐπ´ ἄλλαις	περιβάλῃ,	δι´ ἃς ἀτυχεῖς; εἶτά μοι
[3, 13]	δ´ ὑπὸ φρονήσεως δυστυχοῦμεν; Πᾶσα	μεγάλη	δύναμις ἐπισφαλὴς τῷ ἀρχομένῳ. φέρειν
[3, 22]	οὕτως γίνεται καὶ ἐν τῇ	μεγάλῃ	ταύτῃ πόλει. ἔστι γάρ τις
[3, 24]	ζωμὸς ἡδύς ἐστι καὶ γυνὴ	καλὴ	ἡδύ ἐστιν. τί ἄλλο λέγουσιν
[3, 16]	γὰρ ποιήσεις, ἂν περὶ μονομάχων	{λαλῇ{	ς} ἂν περὶ ἵππων, ἂν
[3, 26]	ἵνα μηδείς σε εἰς οἰκίαν	θέλῃ	δέξασθαι, μηδεὶς ἐπιμεληθῆναι; ἀλλὰ σκεῦος
[3, 22]	ἔχειν τοῦ ἀποκρύψοντος) οὔτε ὅταν	θέλῃ	δύναται. ποῦ γὰρ αὑτὸν ἀποκρύψῃ
[3, 22]	πρὸς ἐμέ. θάνατος; ἐρχέσθω, ὅταν	θέλῃ,	εἴτε ὅλου εἴτε μέρους τινός.
[3, 1]	κόμην καὶ τίλλε σου τὰ	σκέλη‘	μὴ γένοιτο· ἀλλὰ κόσμει σου
[3, 23]	κακῶς ἐστι καὶ πάντων μᾶλλον	ἐπιμελῇ	ἢ οὗ δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι
[3, 26]	τὸν θαυμασμὸν τῶν πλουσίων, τὴν	ἀτελῆ	ὄρεξιν, τὴν ἀποτευκτικὴν ἔκκλισιν· περὶ
[3, 15]	ἀκόλουθα· καὶ οὕτως ἄν σοι	λυσιτελῇ,	ἅπτου τοῦ ἔργου. δεῖ σε
[3, 26]	τί δ´ οὕτως ἄχρηστον καὶ	ἀνωφελῆ	σαυτὸν παρεσκεύακας, ἵνα μηδείς σε
[3, 26]	σοὶ κατῄσχυνας ἄχρηστα ἐπιδείξας καὶ	ἀνωφελῆ	τοῖς ἀναλαμβάνουσιν· οὐδέποτε δ´ εὐσταθείας
[3, 24]	ἑκάστου καὶ αὕτη μακρὰ καὶ	ποικίλη.	τηρεῖν σε δεῖ τὸ τοῦ
[3, 22]	γὰρ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἔσται	ἄλλη	τοιαύτη καὶ ὁ πενθερὸς ἄλλος
[3, 26]	βουλεύῃ· κἂν μὴ πᾶσιν ἀρέσκειν	μέλλῃ	τὰ βουλεύματα, κακῶς οἴει βεβουλεῦσθαι.
[3, 1]	δ´ αὐτὸς ἑαυτοῦ ἐκκόπτῃ καὶ	ἀποτίλλῃ,	τί αὐτὸν ποιήσωμεν; ποῦ αὐτὸν
[3, 22]	ταπείνωσις ἢ φθόνος; ὧδε ἡ	πολλὴ	προσοχὴ καὶ σύντασις, τῶν δ´
[3, 15]	μονομάχος, εἶτα φιλόσοφος, εἶτα ῥήτωρ,	ὅλῃ	δὲ τῇ ψυχῇ οὐδέν, ἀλλ´
[3, 24]	{καὶ} μεταβολὴ μικρά· τοῦτο θάνατος,	μεταβολὴ	μείζων ἐκ τοῦ νῦν ὄντος
[3, 24]	διοίκησις. τοῦτ´ ἔστιν ἀποδημία, {καὶ}	μεταβολὴ	μικρά· τοῦτο θάνατος, μεταβολὴ μείζων
[3, 22]	που ἔκκλισις περιπτωτική, μή που	ἐπιβολὴ	ἀτελής, μή που μέμψις, μή
[3, 22]	κυνικαὶ φωναί, ἴδε χαρακτήρ, ἴδ´	ἐπιβολή.	οὔ· ἀλλὰ πηρίδιον καὶ ξύλον
[3, 16]	ὑμῶν εἴ τινα ἐν τῇ	σχολῇ	ἐγγράφετε. μακρὰν οὖν ἀπὸ τοῦ
[3, 3]	μόνον, εἴπερ ἄρα, ἐν τῇ	σχολῇ	μικρόν τι διεγειρόμεθα· εἶτ´ ἐξελθόντες
[3, 22]	τμηθῆναι, σὲ δεῖ καυθῆναι. ποῦ	σχολὴ	τῷ εἰς τὰ ἰδιωτικὰ καθήκοντα
[3, 22]	οὐ φαντάζεσθε; ἐν ποίᾳ οὖν	ὕλῃ	δεῖ ζητεῖν τὸ εὔρουν καὶ
[3, 3]	{ἀπ} ἀλείπτου, ὁ ἀγρὸς γεωργοῦ	ὕλη·	ἔργον δὲ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ
[3, 22]	τὴν ἔνστασιν ταύτην· νῦν ἐμοὶ	ὕλη	ἐστὶν ἡ ἐμὴ διάνοια, ὡς
[3, 3]	παρελθὼν ἐπαίρεις τοὺς σιφάρους. ~Τίς	ὕλη	τοῦ ἀγαθοῦ καὶ πρὸς τί
[3, 3]	καὶ πρὸς τί μάλιστ´ ἀσκητέον.	Ὕλη	τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ τὸ
[3, 22]	εὔρουν καὶ ἀπαραπόδιστον; ἐν τῇ	δούλῃ	ἢ ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ; ἐν
[3, 24]	ἅπαν, ἀλλ´ ὡς σῦκον, ὡς	σταφυλή,	τῇ τεταγμένῃ ὥρᾳ τοῦ ἔτους·
[3, 24]	τὴν ἐξουσίαν, κἂν αὐτὸ πολλοῦ	πωλῇ.	ὡς ἐπὶ τὰς θίδρακας ἀπέρχῃ·
[3, 3]	ἀποδοκιμάσαι τῷ τραπεζίτῃ οὐδὲ τῷ	λαχανοπώλῃ,	ἀλλ´ ἂν δείξῃς, θέλει οὐ
[3, 1]	λέοντος ἐκτίλωμεν τὴν κόμην, ἵνα	μὴ	ἀκάθαρτος ᾖ, καὶ τοῦ ἀλεκτρυόνος
[3, 10]	δ´ ἔξω πῶς; μέχρι τοῦ	μὴ	ἀλογίστως κατὰ ταῦτα ἀναστρέφεσθαι. ποῦ
[3, 2]	ἵνα τάξει, ἵνα εὐλογίστως, ἵνα	μὴ	ἀμελῶς· τρίτος ἐστὶν ὁ περὶ
[3, 10]	ἐν πυρετῷ τὰ πρὸς τοῦτο·	μή,	ἂν πυρέξωμεν, ἀφιέναι πάντα καὶ
[3, 24]	διάγειν. κἂν ἐν Ῥώμῃ ᾖς,	μὴ	ἀνάπλασσε τὴν ἐν Ἀθήναις διατριβήν,
[3, 24]	θέλει. ἂν ἐν Γυάροις ᾖς,	μὴ	ἀνάπλασσε τὴν ἐν Ῥώμῃ διατριβὴν
[3, 4]	ὑφάρπαζε τὸ κοινόν. εἰ δὲ	μή,	ἀνέχου λοιδορούμενος· ὡς, ὅταν ταὐτὰ
[3, 10]	καλῶς πυρέσσειν; μὴ θεὸν μέμψασθαι,	μὴ	ἄνθρωπον, μὴ θλιβῆναι ὑπὸ τῶν
[3, 5]	μηδέποτε ἐγκαλέσαι τινί, μὴ θεῷ,	μὴ	ἀνθρώπῳ· μὴ μέμψασθαι μηδένα· τὸ
[3, 24]	φίλον. Ἀλλὰ δόξεις μὴ προτεθυμῆσθαι	μὴ	ἀνύσας. πάλιν ἐπελάθου, τίνος ἕνεκα
[3, 24]	λυπεῖσθαι καὶ πενθεῖν, εἰ καὶ	μὴ	ἀπεδήμησας, ἀλλὰ πλείω προσέλαβες; κἂν
[3, 24]	συγγενῶν, ὑπὲρ ἀνθρώπων, διὰ τί	μὴ	ἀπέλθῃς; ἀλλ´ ἐπὶ μὲν τὰς
[3, 22]	αὐτὸν τῶν ἑαυτοῦ (εἰ δὲ	μή,	ἀπῆλθεν, ἀπώλεσε τὸν Κυνικόν, τὸν
[3, 26]	μὴ κλέψῃ τι, μὴ φύγῃ,	μὴ	ἀποθάνῃ. οὕτως σὺ ζῆθι καὶ
[3, 22]	οἱ Τρῶες μὴ ἀποκτείνωσιν, οὐ	μὴ	ἀποθάνωσιν; ναί, ἀλλ´ οὐχ´ ὑφ´
[3, 22]	ἂν δ´ αὐτοὺς οἱ Τρῶες	μὴ	ἀποκτείνωσιν, οὐ μὴ ἀποθάνωσιν; ναί,
[3, 13]	λαλεῖν, μὴ προσδεῖσθαι ἄλλων, διαγωγῆς	μὴ	ἀπορεῖν· ἐφιστάνειν τῇ θείᾳ διοικήσει,
[3, 26]	μελετᾷς ἀποδεικνύειν δύνασθαι· τίνα; μελετᾷς	μὴ	ἀποσαλεύεσθαι διὰ σοφισμάτων· ἀπὸ τίνων;
[3, 23]	δόγματα, φιλόσοφε. τίς ἐπαγγελία ὀρέξεως;	μὴ	ἀποτυγχάνειν. τίς ἐκκλίσεως; μὴ περιπίπτειν.
[3, 18]	εὐσταθῶς, αἰδημόνως, ἀοργήτως. εἰ δὲ	μή,	ἀπώλεσας καὶ σὺ τὸν υἱόν,
[3, 19]	κωλῦσαι ἢ βλάψαι ἀπροαίρετον εἰ	μὴ	αὐτὴ ἑαυτήν. ἂν οὖν ἐπὶ
[3, 23]	νῦν δύναταί τις ὠφελῆσαι ἄλλους	μὴ	αὐτὸς ὠφελημένος; οὔ. οὐδὲ γὰρ
[3, 26]	τοῦ ψέγεσθαι; τίνα ἐπὶ τῷ	μὴ	αὑτοῦ ἔργῳ, ὃ αὐτὸς οὐκ
[3, 12]	γοργὸς εἶ, λοιδορούμενος ἀνέχεσθαι, ἀτιμασθεὶς	μὴ	ἀχθεσθῆναι. εἶθ´ οὕτως {προ{ ς}
[3, 24]	συνοῦσι χαίροντας, τοῖς δ´ ἀπαλλαττομένοις	μὴ	ἀχθομένους. ὁ δ´ ἄνθρωπος πρὸς
[3, 22]	ταῦτα οὐδ´ ἂν ἐπεθαυμάζομεν, εἰ	μὴ	γαμήσει ἢ παιδοποιήσεται. ἄνθρωπε, πάντας
[3, 23]	ποτὲ λόγῳ· τοῦτ´ ἐκείνου λειότερον.	μὴ	γὰρ ἄλλως αὐτὰ ἀνεγνώκατε ἢ
[3, 19]	ἀλλὰ δέρει τὸν μάγειρον. ἄνθρωπε,	μὴ	γὰρ ἐκείνου σε παιδαγωγὸν κατεστήσαμεν;
[3, 2]	Βλέπωμεν καὶ σοῦ τὰ δόγματα.	μὴ	γὰρ οὐ δῆλόν ἐστιν, ὅτι
[3, 22]	ἀρχῇ οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ	μή	γε, ἔδει τοὺς δὶς καὶ
[3, 14]	ν} πίνειν, πῖνε· εἰ δὲ	μή,	γελοίως ποιεῖς. εἰ δὲ συμφέρει
[3, 24]	τὸ ἀνακλητικόν· οὐκ ἀπολείπω σε·	μὴ	γένοιτο· ἀλλ´ αἰσθάνομαι, ὅτι μου
[3, 1]	(Τί οὖν; ἀκάθαρτον δεῖ εἶναι;	(Μὴ	γένοιτο· ἀλλ´ ὃς εἶ καὶ
[3, 1]	καὶ τίλλε σου τὰ σκέλη‘	μὴ	γένοιτο· ἀλλὰ κόσμει σου τὴν
[3, 23]	ἀηδῶς δεῖ τῶν τοιούτων ἀκούειν;	μὴ	γένοιτο. ἐγὼ μὲν οὐδὲ κιθαρῳδοῦ
[3, 7]	Ἀρνησαμένου δ´ ἐκείνου καὶ εἰπόντος	Μὴ	γένοιτο· Οὐ προσήκει περὶ τὸ
[3, 23]	σου τὰ παιδία εἶναι τοιαῦτα;	(Μὴ	γένοιτο. (Τίνος οὖν ἕνεκα ἐπῄνεις
[3, 24]	εἰς δεσμωτήριον εἰσάγει. οὐ μισῶν·	μὴ	γένοιτο· τίς δὲ μισεῖ τὸν
[3, 17]	ἂν σὺ μετὰ Σούρα κοιμᾶσθαι;	(Μὴ	γένοιτο’ φησίν, ἐκείνη ἡ ἡμέρα.
[3, 26]	τίνα πώποτ´ ἐπαίτην ῥᾳδίως εἶδες	μὴ	γέροντα; τίνα δ´ οὐκ ἐσχατόγηρων;
[3, 24]	ἄλλου παρὰ φύσιν σοὶ κακὸν	μὴ	γινέσθω· οὐ γὰρ συνταπεινοῦσθαι πέφυκας
[3, 22]	τὴν αἰδῶ προβεβλῆσθαι· εἰ δὲ	μή,	γυμνὸς καὶ ἐν ὑπαίθρῳ ἀσχημονήσει.
[3, 1]	γυνή; (Ἀνήρ. (Ἄνδρα οὖν καλλώπιζε,	μὴ	γυναῖκα. ἐκείνη φύσει λεία γέγονε
[3, 23]	ποιήσομεν· ἐὰν δ´ ἐφ´ ὃ	μὴ	δεῖ, διεσφαλμένως. λοιπὸν ἡ μέν
[3, 4]	αὐτοὶ οὕτως σπουδάζειν; εἰ γὰρ	μὴ	δεῖ οὕτως σπουδάζειν, μηδὲ σὺ
[3, 24]	ἐστιν ἀκρόασις φιλοσόφου; ~Περὶ τοῦ	μὴ	δεῖν προσπάσχειν τοῖς οὐκ ἐφ´
[3, 10]	ἐκεῖ μὲν ἔξεστι καταλῦσαι καὶ	μὴ	δέρεσθαι, ἐνθάδε δ´ ἂν καταλύσωμεν
[3, 1]	κυσίν, ἐν μελίσσαις, ἐν ἵπποις.	μὴ	δὴ λέγε τῷ ἐξαιρέτῳ σὺ
[3, 24]	καὶ ὅσα ἔμαθες εἰδέναι, ἵνα	μὴ	διαβάλῃς τὰ θεωρήματα ὡς ἄχρηστα;
[3, 26]	οὖν; δεῖ σε θέλειν τὰ	μὴ	διδόμενα ἢ μὴ τυγχάνοντα αὐτῶν
[3, 22]	μὴ κοράσιόν σοι φαίνεσθαι καλόν,	μὴ	δοξάριον, μὴ παιδάριον, μὴ πλακουντάριον.
[3, 5]	τῶν ἐν οἴκῳ. εἰ γὰρ	μὴ	δύναταί σου τὸ ἡγεμονικὸν σχεῖν
[3, 14]	προσδεῖσθαι, ἀπιστία δὲ τὸ ὑπολαμβάνειν	μὴ	δυνατὸν εἶναι εὐροεῖν τοσούτων περιεστηκότων.
[3, 24]	δυνατὸν ἀεί; τί οὖν; τῶν	μὴ	δυνατῶν ἐφίεσθαι ἀνδραποδῶδες, ἠλίθιον, ξένου
[3, 24]	ἅμα δὲ μηδενὸς τῶν στεργομένων	μὴ	{ε} ἰδεῖν θάνατον; οὐκ οἶσθ´,
[3, 24]	ἀναμάχου τῷ λόγῳ, καταγωνίζου αὐτήν,	μὴ	ἐάσῃς ἐνισχύειν μηδὲ προάγειν ἐπὶ
[3, 10]	οὖν δεινόν ἐστιν; ἐὰν νῦν	μὴ	ἐγγίσῃς, ὕστερον οὐκ ἐγγιεῖς; ἀλλὰ
[3, 8]	μὴ ποιῇ; ἄνθρωπε, ἔξελθε καὶ	μὴ	ἐγκάλει. Πῶς ἔχουσι Ῥωμαῖοι πρὸς
[3, 24]	ἐκεῖ σοι συμβῆναι δύναται, ὅπου	μὴ	εἶ; ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος. μόνον
[3, 20]	ὠφελεῖ με; τοῦτ´ ἔστι τὸ	μὴ	εἰδέναι ἀπ´ ἀνθρώπων ὠφελεῖσθαι. κακὸς
[3, 23]	μου ἀναγιγνώσκοντος ὑμῖν‘ σκέψαι πρῶτον	μὴ	εἰκῇ αὐτὸ ποιεῖν. εἶτ´ ἂν
[3, 7]	δεῖ ἀγαθὸν εἶναι. ἀλλ´ οὐ	μὴ	εἴπητε φρένας ἔχοντες· ἀνακόλουθα γὰρ
[3, 12]	εἶτα καὶ οἰναρίῳ κομψῶς χρῆσθαι,	μὴ	εἰς τὸ πολὺ πίνειν (καὶ
[3, 7]	τοῦτο μὴ ποιήσῃς· εἰ δὲ	μή,	εἰς φυλακήν σε βαλῶ. οὐκέτι
[3, 23]	πιστὸς τί ἐστιν; καὶ εἰ	μὴ	εἶχεν εἰπεῖν, προσέθηκα ἂν ὅτι
[3, 1]	εἰ πεισθήσῃ μοι οὔτ´ εἰ	μή·	ἐκεῖνος δ´ ἀκριβέστατα ᾔδει, ὅτι
[3, 18]	πατρός σου ἔργον, ὃ ἂν	μὴ	ἐκπληρώσῃ, ἀπώλεσεν τὸν πατέρα, τὸν
[3, 1]	ταῦτα Ἑρμείαν πέμψαντες διάκτορον ἀργειφόντην	μὴ	ἐκστρέφειν τὰ καλῶς ἔχοντα μηδὲ
[3, 22]	εἶναι, μὴ μῆνιν, μὴ φθόνον,	μὴ	ἔλεον· μὴ κοράσιόν σοι φαίνεσθαι
[3, 21]	οὕτω μὴ ἐξεμέσῃς· εἰ δὲ	μή,	ἔμετος τῷ ὄντι γίνεται, πρᾶγμ´
[3, 14]	περιπάτησον καὶ σαυτῷ λάλησον καὶ	μὴ	ἐν τῷ χορῷ κρύπτου. σκώφθητί
[3, 21]	πρῶτον αὐτὸ πέψον, εἶθ´ οὕτω	μὴ	ἐξεμέσῃς· εἰ δὲ μή, ἔμετος
[3, 9]	ἀναλύετε· διὰ τί ὁ φιλόσοφος	μὴ	ἐξεργάσηται τὸν αὑτοῦ λόγον; σὺ
[3, 23]	σου τῶν ἀκροατῶν συνελθόντων καὶ	μὴ	ἐπιβοησάντων σοι τεταπεινωμένος ἐξῆλθες· πρῴην
[3, 24]	κακῶς διοικεῖται τὰ ὅλα, εἰ	μὴ	ἐπιμελεῖται ὁ Ζεὺς τῶν ἑαυτοῦ
[3, 22]	δεῖ οἰκονόμον εἶναι’ εἰ δὲ	μή,	ἐπιστραφεὶς ὁ κύριος καὶ ἰδὼν
[3, 22]	ἀνάκρινον τὸ δαιμόνιον, δίχα θεοῦ	μὴ	ἐπιχειρήσῃς. ἂν γὰρ συμβουλεύσῃ, ἴσθι
[3, 1]	οὖν τί εἶ; εἰ δὲ	μή,	ἐρεῖ σοι φωνήν ποθεν λαβὸν
[3, 24]	καταφρονητικὸς ἔτι κἀκεῖνο ἔσχηκε τὸ	μὴ	ἐρριζῶσθαι μηδὲ προσπεφυκέναι τῇ γῇ,
[3, 19]	ἔδει μεταβῆναι αὐτόν; πάλιν ἂν	μὴ	εὕρωμεν φαγεῖν ἐκ βαλανείου, οὐδέποθ´
[3, 24]	γὰρ αἰσχρὸν οὐ τὸ φαγεῖν	μὴ	ἔχειν, ἀλλὰ τὸ λόγον μὴ
[3, 24]	μὴ ἔχειν, ἀλλὰ τὸ λόγον	μὴ	ἔχειν ἀρκοῦντα πρὸς ἀφοβίαν, πρὸς
[3, 1]	δ´ ἐπ´ ἀνδρός ἐστι τὸ	μὴ	ἔχειν· κἂν μὲν φύσει μὴ
[3, 1]	μὴ ἔχειν· κἂν μὲν φύσει	μὴ	ἔχῃ, τέρας ἐστίν, ἂν δ´
[3, 12]	ὁ Σωκράτης ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον	μὴ	ζῆν, οὕτως ἀνεξέταστον φαντασίαν μὴ
[3, 7]	κόσμιον. τούτων ἄλλας βλάβας μείζονας	μὴ	ζήτει. ~Πῶς πρὸς τὰς φαντασίας
[3, 24]	ὧν ἐπιθυμεῖτε. τὰ ἀγαθὰ ἔξω	μὴ	ζητεῖτε, ἐν ἑαυτοῖς ζητεῖτε· εἰ
[3, 22]	φίλον, ταύτῃ γινέσθω· διὰ τί	μὴ	θαρρήσῃ παρρησιάζεσθαι πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς
[3, 24]	ἐπὶ τὸν ἱστὸν ἀναβῆναι δέῃ,	μὴ	θέλε, ἂν εἰς τὴν πρῴραν
[3, 24]	ἂν εἰς τὴν πρῴραν διαδραμεῖν,	μὴ	θέλε· καὶ τίς ἀνέξεταί σου
[3, 24]	δ´ οὐ πειράσομαι. εἰ δὲ	μή,	θεομαχήσω, ἀντιθήσω πρὸς τὸν Δία,
[3, 10]	πυρέσσοντος. τί ἐστι καλῶς πυρέσσειν;	μὴ	θεὸν μέμψασθαι, μὴ ἄνθρωπον, μὴ
[3, 1]	οὖν τῷ θεῷ πεισθῶμεν, ἵνα	μὴ	θεοχόλωτοι ὦμεν‘ οὔ· ἀλλ´ ἂν
[3, 5]	εἶναι τὸ μηδέποτε ἐγκαλέσαι τινί,	μὴ	θεῷ, μὴ ἀνθρώπῳ· μὴ μέμψασθαι
[3, 10]	μὴ θεὸν μέμψασθαι, μὴ ἄνθρωπον,	μὴ	θλιβῆναι ὑπὸ τῶν γινομένων, εὖ
[3, 21]	πο} μένος μὲν οὐδεὶς ἀνάγεται	μὴ	θύσας τοῖς θεοῖς καὶ παρακαλέσας
[3, 21]	δεῖνα σχολὴν ἔχει· διὰ τί	μὴ	κἀγὼ σχῶ; οὐκ εἰκῇ ταῦτα
[3, 16]	τοῖς ἰδιώταις συγκαταβαίνειν· εἰ δὲ	μή,	καθ´ ἡμέραν ὡς κηρὸς ἐν
[3, 22]	μὴ λαβὼν φαντασίαν λυσιτελοῦς ἢ	μὴ	καθήκοντος‘ οὐδείς. ἔχετε οὖν καὶ
[3, 16]	ἀμήχανον τὸν συνανατριβόμενον τῷ ἠσβολωμένῳ	μὴ	καὶ αὐτὸν ἀπολαῦσαι τῆς ἀσβόλης·
[3, 13]	ἀνεχόμενος, οὕτως αὐτοὺς ὠφέλει καὶ	μὴ	κατεξέρα αὐτῶν τὸ σαυτοῦ φλέγμα.
[3, 7]	λαβεῖν ἀδύνατον, διὰ τοῦτο λέγει	μὴ	κλέπτετε’ ἀλλ´ ἐγώ σοι λέγω,
[3, 26]	αὔριον· περὶ τῶν δουλαρίων τρέμε,	μὴ	κλέψῃ τι, μὴ φύγῃ, μὴ
[3, 22]	μῆνιν, μὴ φθόνον, μὴ ἔλεον·	μὴ	κοράσιόν σοι φαίνεσθαι καλόν, μὴ
[3, 22]	δύναται Κυνικὰ εἶναι· εἰ δὲ	μή,	κρεῖσσον ἦν αὐτὰ γενόμενα ῥῖψαι
[3, 6]	ἢ γὰρ οὐκ ἀγωνίζεται, ὅπου	μὴ	κρείσσων, εἰ μὴ ὅπου κρείσσων
[3, 18]	φυλάσσου μόνον· κριθῆναι δ´ ἢ	μὴ	κριθῆναι ὥσπερ ἄλλου ἐστὶν ἔργον,
[3, 21]	κατ´ ἀξίαν φρονεῖν· εἰ δὲ	μή,	κύβευε καὶ ποίει ἃ ποιεῖς.
[3, 22]	εἶναι τοῦ ἡλίου· εἰ δὲ	μή,	κυβευτὴν ἀνάγκη καὶ ῥᾳδιουργόν, ὅστις
[3, 20]	οἷον εἴ τις ἔλεγεν βλέπε	μὴ	λάβῃς ποτὲ φαντασίαν τοῦ τὰ
[3, 22]	ἢ προτίθεσθαι τίς ὑμῶν δύναται	μὴ	λαβὼν φαντασίαν λυσιτελοῦς ἢ μὴ
[3, 22]	ἀλλὰ τὰ ἴδια. εἰ δὲ	μή,	λέγε καὶ τὸν στρατηγὸν πολυπράγμονα,
[3, 1]	τάχα οὐδ´ εἰσελεύσῃ· ἄν τε	μὴ	λέγω, ὅρα οἷον ποιήσω, εἰ
[3, 26]	ὤν; Φοβεῖταί τις ἀνὴρ ἀγαθός,	μὴ	λείπωσιν αὐτῷ τροφαί; τοῖς τυφλοῖς
[3, 1]	τοιοῦτον οἷον ἐν ἱματίῳ πορφύρα·	μή	μ´ ἀξίου ὅμοιον εἶναι τοῖς
[3, 5]	τινί, μὴ θεῷ, μὴ ἀνθρώπῳ·	μὴ	μέμψασθαι μηδένα· τὸ αὐτὸ πρόσωπον
[3, 24]	βούλει ὄψει· μόνον μὴ ταπεινῶς,	μὴ	μετ´ ὀρέξεως ἢ ἐκκλίσεως καὶ
[3, 15]	ἀπάθειαν, ἐλευθερίαν, ἀταραξίαν. εἰ δὲ	μή,	μὴ πρόσαγε, μὴ ὡς τὰ
[3, 22]	προαιρετικά· σοὶ μὴ ὀργὴν εἶναι,	μὴ	μῆνιν, μὴ φθόνον, μὴ ἔλεον·
[3, 22]	Κυνικῷ καὶ ὀξύτητα (εἰ δὲ	μή,	μύξα γίνεται, ἄλλο δ´ οὐδέν)
[3, 22]	βασιλείᾳ οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ	μή,	Νέρων ἂν εὐδαίμων ἐγένετο καὶ
[3, 20]	σεμνόν, ζηλωτόν. Οὔ· ἀλλὰ βλέπε	μὴ	νοσήσῃς· κακόν ἐστιν’ οἷον εἴ
[3, 24]	φημι, ὅτι οὐκ ἐπιμελητέον τοῦ	μὴ	οἰμώζειν αὐτήν, ἀλλ´ ὅτι οὐ
[3, 22]	τὰ σαυτοῦ πρᾶσσε· εἰ δὲ	μή,	οἰμώξεις. σὺ ταῦρος εἶ, προσελθὼν
[3, 15]	ἐν ψύχει· μὴ ψυχρὸν πίνειν,	μὴ	οἶνον ὅτ´ ἔτυχεν· ἁπλῶς ὡς
[3, 22]	σὺ εἶ ὁ Διογένης ὁ	μὴ	οἰόμενος εἶναι θεούς; καὶ πῶς‘
[3, 24]	νῦν ὄντος οὐκ εἰς τὸ	μὴ	ὄν, ἀλλ´ εἰς τὸ νῦν
[3, 24]	ὄν, ἀλλ´ εἰς τὸ νῦν	μὴ	ὄν. (Οὐκέτι οὖν ἔσομαι; (Οὐκ
[3, 22]	ὑπὸ φόβου ἐκπλαγέντα, ὥστε τοὺς	μὴ	ὄντας πολεμίους δεῖξαι, μήτε τινὰ
[3, 7]	εὐλόγως ἐπαιρόμεθα, οὐδὲ τοῦ προηγουμένου	μὴ	ὄντος ἀγαθοῦ τὸ ἐπιγέννημα ἀγαθὸν
[3, 6]	ἀγωνίζεται, ὅπου μὴ κρείσσων, εἰ	μὴ	ὅπου κρείσσων ἐστίν. εἰ κατὰ
[3, 15]	ἐπὶ τὸ ἀθλεῖν· εἰ δὲ	μή,	ὅρα ὅτι ὡς τὰ παιδία
[3, 22]	μόνα μεταθεῖναι τὰ προαιρετικά· σοὶ	μὴ	ὀργὴν εἶναι, μὴ μῆνιν, μὴ
[3, 2]	γὰρ ἄλλως οὐ γίνεται εἰ	μὴ	ὀρέξεως ἀποτυγχανούσης ἢ ἐκκλίσεως περιπιπτούσης.
[3, 24]	Ἀλλ´ ἡ μήτηρ μου στένει	μὴ	ὁρῶσά με. (Διὰ τί γὰρ
[3, 2]	ἀπέχεις ἅπαντα. τί ἔτι ἀγωνιᾷς,	μὴ	οὐ δείξῃς ἡμῖν, τίς εἶ;
[3, 26]	τὰς τραπέζας’ σπόγγισον’ τοῦτο φοβῇ,	μὴ	οὐ δύνῃ ζῆν ἀρρώστου βίον,
[3, 5]	με τούτου ἕνεκα στυγνότερον εἶδες;	μὴ	οὐ προσῆλθόν σοί ποτε φαιδρῷ
[3, 26]	δέδοικας μὴ οὐ σχῇς μάγειρον,	μὴ	οὐ σχῇς ἄλλον ὀψωνητήν, ἄλλον
[3, 26]	οὐ λιμὸν φοβῇ, ἀλλὰ δέδοικας	μὴ	οὐ σχῇς μάγειρον, μὴ οὐ
[3, 26]	καὶ στένε καὶ ἔσθιε δεδοικώς,	μὴ	οὐ σχῇς τροφὰς αὔριον· περὶ
[3, 7]	σου τοῖς δόγμασιν· εἰ δὲ	μή,	οὐδὲν διοίσεις ἡμῶν τῶν λεγομένων
[3, 6]	καὶ ἐξεπονεῖτο καὶ προκοπαὶ ἦσαν.	μὴ	οὖν ἐνάλλασσε μηδὲ ζήτει, ὅταν
[3, 24]	ἐν ἑαυτοῖς ζητεῖτε· εἰ δὲ	μή,	οὐχ εὑρήσετε. ἐπὶ τούτοις με
[3, 22]	σοι φαίνεσθαι καλόν, μὴ δοξάριον,	μὴ	παιδάριον, μὴ πλακουντάριον. ἐκεῖνο γὰρ
[3, 6]	οὕτως ἐστί τινα, ἃ οἱ	μὴ	παντάπασιν διεστραμμένοι τῶν ἀνθρώπων κατὰ
[3, 12]	παρὰ καιρόν, μὴ παρὰ τόπον,	μὴ	παρὰ ἄλλην τινὰ τοιαύτην {ἀ}
[3, 12]	ἵν´ εὐπειθὴς τῷ λόγῳ, ἵνα	μὴ	παρὰ καιρόν, μὴ παρὰ τόπον,
[3, 12]	λόγῳ, ἵνα μὴ παρὰ καιρόν,	μὴ	παρὰ τόπον, μὴ παρὰ ἄλλην
[3, 12]	μὴ ζῆν, οὕτως ἀνεξέταστον φαντασίαν	μὴ	παραδέχεσθαι, ἀλλὰ λέγειν ἔκδεξαι, ἄφες
[3, 15]	ὁ κόσμος διοικεῖται; ὁ δὲ	Μὴ	παρέργως ποτ´’ ἔφη, ἀπὸ Γάλβα
[3, 13]	ἔδωκεν, ἄλλος προλήψεις. ὅταν δὲ	μὴ	παρέχῃ τἀναγκαῖα, τὸ ἀνακλητικὸν σημαίνει,
[3, 26]	οὔτ´ ἀποθανόντι; (Τί οὖν, ὅταν	μὴ	παρέχῃ τροφάς; (Τί γὰρ ἄλλο
[3, 9]	οὖν ἔχω χρείαν; (Τοῦ σοὶ	μὴ	παρόντος· τοῦ εὐσταθεῖν, τοῦ κατὰ
[3, 26]	ἀγρυπνεῖς, μετὰ πάντων βουλεύῃ· κἂν	μὴ	πᾶσιν ἀρέσκειν μέλλῃ τὰ βουλεύματα,
[3, 26]	ἀποθάνῃ. οὕτως σὺ ζῆθι καὶ	μὴ	παύσῃ μηδέποτε, ὅστις ὀνόματι μόνον
[3, 23]	ὀρέξεως; μὴ ἀποτυγχάνειν. τίς ἐκκλίσεως;	μὴ	περιπίπτειν. ἄγε, πληροῦμεν αὐτῶν τὴν
[3, 7]	γε τῶν ἡδονῶν. διὰ τί	μὴ	περιποιήσῃ αὐτόν; διὰ τί δὲ
[3, 9]	μου ἡ διάνοια. τί ποιήσω	μὴ	περισπώμενος; τούτου τί ἀνθρωπικώτερον ἔχω;
[3, 22]	πυρέξεις, ἀποσκέπουσαν τὸν βορέαν, ἵνα	μὴ	περιψυγῇς. σὺ δέ μοι δοκεῖς
[3, 22]	καλόν, μὴ δοξάριον, μὴ παιδάριον,	μὴ	πλακουντάριον. ἐκεῖνο γὰρ εἰδέναι σε
[3, 1]	εἰς ἅπαντα σαυτὸν γυναῖκα, ἵνα	μὴ	πλανώμεθα, μὴ τὸ μὲν ἥμισυ
[3, 4]	Ἴσθμια, Ὀλύμπια· ἐν φανερῷ δὲ	μὴ	πλεονέκτει μηδ´ ὑφάρπαζε τὸ κοινόν.
[3, 1]	ἵππου παροῦσα. τί οὖν ἄνθρωπον;	μή	ποθ´ ἡ ἀρετὴ ἡ ἀνθρώπου
[3, 8]	τὴν θύραν ἤνοιξεν, ὅταν σοι	μὴ	ποιῇ; ἄνθρωπε, ἔξελθε καὶ μὴ
[3, 7]	βλάβην; ἄλλην οὐδεμίαν, ἀλλὰ τὸ	μὴ	ποιῆσαι ἃ δεῖ· ἀπολέσεις τὸν
[3, 7]	τὴν ἀφορμήν. τοῦτο ποίησον, τοῦτο	μὴ	ποιήσῃς· εἰ δὲ μή, εἰς
[3, 7]	διέταξεν, τοῦτο ποίησον· ἂν δὲ	μὴ	ποιήσῃς, ζημιωθήσῃ, βλαβήσῃ’ ποίαν βλάβην;
[3, 9]	καὶ σὺ ἄφες τὴν ὄρεξιν·	μὴ	πολλῶν ἐπιθύμει καὶ οἴσεις. ~Πῶς
[3, 24]	παρὰ τοῦ Διὸς εἰληφότα; μόνον	μὴ	πόμπευε αὐτὴν μηδ´ ἀλαζονεύου ἐπ´
[3, 22]	νῦν ἐστιν, ὡς ἐν παρατάξει,	μή	ποτ´ ἀπερίσπαστον εἶναι δεῖ τὸν
[3, 22]	εἰκαία, μή που ὄρεξις ἀποτευκτική,	μή	που ἔκκλισις περιπτωτική, μή που
[3, 22]	ἀποτευκτική, μή που ἔκκλισις περιπτωτική,	μή	που ἐπιβολὴ ἀτελής, μή που
[3, 22]	περιπτωτική, μή που ἐπιβολὴ ἀτελής,	μή	που μέμψις, μή που ταπείνωσις
[3, 22]	προπετής, μή που ὁρμὴ εἰκαία,	μή	που ὄρεξις ἀποτευκτική, μή που
[3, 22]	αὐτόν. μή που συγκατάθεσις προπετής,	μή	που ὁρμὴ εἰκαία, μή που
[3, 22]	Ἄργος τυφλὸς ἦν πρὸς αὐτόν.	μή	που συγκατάθεσις προπετής, μή που
[3, 22]	ἐπιβολὴ ἀτελής, μή που μέμψις,	μή	που ταπείνωσις ἢ φθόνος; ὧδε
[3, 15]	ἐλευθερίαν, ἀταραξίαν. εἰ δὲ μή,	μὴ	πρόσαγε, μὴ ὡς τὰ παιδία
[3, 13]	ἡμᾶς δύνασθαι αὐτοὺς ἑαυτοῖς λαλεῖν,	μὴ	προσδεῖσθαι ἄλλων, διαγωγῆς μὴ ἀπορεῖν·
[3, 22]	τὸ πρᾶγμα, μακρὰν ἀπ´ αὐτοῦ·	μὴ	προσέλθῃς, οὐδέν ἐστι πρὸς σέ.
[3, 21]	αὐτὸ τοῖς δυναμένοις, τοῖς κοσμοῦσι.	μὴ	προστρίβου καὶ αὐτὸς αἶσχος φιλοσοφίᾳ
[3, 24]	ἀγαθὸν καὶ φίλον. Ἀλλὰ δόξεις	μὴ	προτεθυμῆσθαι μὴ ἀνύσας. πάλιν ἐπελάθου,
[3, 23]	τέκτων οὐδ´ εἰς σκυτικὴν ὁ	μὴ	σκυτεύς. Θέλεις οὖν γνῶναι, εἰ
[3, 26]	λιμῷ ἀπέθανεν; σὺ δὲ τρέμεις,	μή	σοι λείπῃ τὰ ἀναγκαῖα, καὶ
[3, 26]	ἀνέχου. Αἰσχρόν ἐστί σοι τὸ	μὴ	σὸν ἔργον, οὗ σὺ αἴτιος
[3, 24]	νεοσσιὰς καὶ τὰ πελάγη διαπερᾶν	μὴ	στένουσιν μηδὲ ποθοῦσι τὰ πρῶτα.
[3, 22]	ψευδεῖ φαινομένῳ; οὐδείς. τίς δὲ	μὴ	συγκαταθέσθαι τῷ φαινομένῳ ἀληθεῖ; οὐδείς.
[3, 24]	καὶ ὃν βούλει ὄψει· μόνον	μὴ	ταπεινῶς, μὴ μετ´ ὀρέξεως ἢ
[3, 9]	φύσιν ἔχειν τὴν διάνοιαν, τοῦ	μὴ	ταράττεσθαι. πάτρων, οὐ πάτρων, τί
[3, 24]	ἵν´ ὅταν καταγῇ, μεμνημένος {μὴν}	μὴ	ταραχθῇς. οὕτως καὶ ἐνθάδ´, ἐὰν
[3, 23]	κομψὴ παράκλησις. καὶ μὴν ἂν	μὴ	ταῦτα ἐμποιῇ ὁ τοῦ φιλοσόφου
[3, 23]	οὐδὲ γὰρ εἰς τεκτονικὴν ὁ	μὴ	τέκτων οὐδ´ εἰς σκυτικὴν ὁ
[3, 21]	σπείρουσιν ἄλλως οἱ ἄνθρωποι εἰ	μὴ	τὴν Δήμητρα ἐπικαλεσάμενοι· τηλικούτου δ´
[3, 15]	ἔρχου ἐπ´ αὐτό. εἰ δὲ	μή,	τὴν μὲν πρώτην ἥξεις προθύμως
[3, 7]	περιποιήσῃ αὐτόν; διὰ τί δὲ	μὴ	τὴν τοῦ γείτονος γυναῖκα διαφθείρωμεν,
[3, 22]	καθ´ ἕνα ὁμοίως κακόν ἐστιν.	μή	τι ἄλλο τι μέλλει γίνεσθαι
[3, 22]	τι ἔκκλισις, μή τι ὁρμή,	μή	τι ἀφορμή; οὔ‘ φησίν, ἀλλὰ
[3, 18]	ἀγγελία περὶ οὐδενὸς προαιρετικοῦ γίνεται.	μή	τι γὰρ δύναταί σοί τις
[3, 22]	μή τι ὄρεξις ὑμῖν ἐκινδυνεύετο,	μή	τι ἔκκλισις, μή τι ὁρμή,
[3, 5]	μή τί σοί ποτ´ ἐνεκάλεσα;	μή	τι ἐμεμψάμην σου τὴν διοίκησιν;
[3, 26]	τι ἐταπείνωσεν αὐτὸν ἡ ἀπορία,	μή	τι ἐπέκλασεν; ἀλλὰ πῶς ἀπῄει
[3, 18]	τάδε τινὰ ἑτοιμάζεται· ἐπὶ τίνα;	μή	τι ἐπὶ τὴν προαίρεσιν; πόθεν
[3, 26]	δ´ Ὀδυσσεὺς ὅτε ναυαγὸς ἐξερρίφη,	μή	τι ἐταπείνωσεν αὐτὸν ἡ ἀπορία,
[3, 24]	ἐν Ἀθήναις ποιεῖν; ταῦτα αὐτά;	μή	τι ἕτερα; τί οὖν Στωικὸν
[3, 24]	αὐτὸν πρὸς αὑτόν, πρὸς ἕτερον	μή	τι ἔχεις μοι πρὸς τοῦτο
[3, 13]	μή τι καὶ ἀπὸ ναυαγίου,	μή	τι καὶ ἀπὸ ἐμπρησμοῦ ἢ
[3, 13]	πυρετοῦ δύναται ἡμῖν εἰρήνην παρασχεῖν,	μή	τι καὶ ἀπὸ ναυαγίου, μή
[3, 26]	οἱ ἐμοὶ πεινήσουσιν. (Τί οὖν;	μή	τι καὶ ὁ ἐκείνων λιμὸς
[3, 24]	εἶ; ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος. μόνον	μή	τι κακόν. οὕτως σοι πᾶς
[3, 24]	ἀπὸ Ῥώμης τις ἥκει. μόνον	μή	τι κακόν. τί δὲ κακὸν
[3, 23]	πολὺ κάλλιον. ὅλον ἄλλο ἐστίν.	μή	τι λέγει ὁ ἄνθρωπος αἰδήμων
[3, 5]	οὐκ ἠθέλησας· οὐδέποτ´ ἐπεθύμησα ἀρχῆς.	μή	τί με τούτου ἕνεκα στυγνότερον
[3, 21]	τὴν δύναμιν τὴν χρηστικὴν αὐτοῖς;	μή	τι οἶδας καὶ πότε καὶ
[3, 22]	ἀρχόμενοι. τί δὲ καὶ ἤρχου;	μή	τι ὄρεξις ὑμῖν ἐκινδυνεύετο, μή
[3, 22]	ὑμῖν ἐκινδυνεύετο, μή τι ἔκκλισις,	μή	τι ὁρμή, μή τι ἀφορμή;
[3, 13]	πλεῖν ἀπ´ ἀνατολῶν ἐπὶ δυσμάς.	μή	τι οὖν καὶ ἀπὸ πυρετοῦ
[3, 21]	ἐκεῖνος ταῦτα, κολλύρια· κἀγὼ ἔχω.	μή	τι οὖν καὶ τὴν δύναμιν
[3, 3]	ὁ ἀδελφός. ὅσον καὶ θέλει.	μή	τι οὖν τοῦ αἰδήμονος, μή
[3, 23]	μὲν οὐδὲ κιθαρῳδοῦ ἀηδῶς ἀκούω·	μή	τι οὖν τούτου ἕνεκα κιθαρῳδεῖν
[3, 5]	ἵν´ εἰπεῖν δύνωμαι τῷ θεῷ	μή	τι παρέβην σου τὰς ἐντολάς;
[3, 10]	ὡς ὁδοιπορία, οὕτως καὶ πυρετός.	μή	τι περιπατῶν ἀναγιγνώσκεις; (Οὔ. (Οὕτως
[3, 5]	τι παρέβην σου τὰς ἐντολάς;	μή	τι πρὸς ἄλλα ἐχρησάμην ταῖς
[3, 5]	τι πρὸς λεξείδια; (Ἄνθρωπε, εὐφήμει.	(Μή	τι πρὸς θεωρημάτια; (Τί ποιεῖς;
[3, 5]	ἐμαυτῷ βελτίονι γινομένῳ‘ (Πρὸς τί;	μή	τι πρὸς λεξείδια; (Ἄνθρωπε, εὐφήμει.
[3, 5]	ἄλλως, μή τι ταῖς προλήψεσιν;	μή	τί σοί ποτ´ ἐνεκάλεσα; μή
[3, 18]	δ´ οὐκ ἀπεφήναντο οἱ δικασταί;	μή	τι σὸν ἔργον ἐστὶ τὸ
[3, 5]	ἐχρησάμην ταῖς ἀφορμαῖς ἃς ἔδωκας;	μή	τι ταῖς αἰσθήσεσιν ἄλλως, μή
[3, 5]	μή τι ταῖς αἰσθήσεσιν ἄλλως,	μή	τι ταῖς προλήψεσιν; μή τί
[3, 3]	μή τι οὖν τοῦ αἰδήμονος,	μή	τι τοῦ πιστοῦ, μή τι
[3, 3]	αἰδήμονος, μή τι τοῦ πιστοῦ,	μή	τι τοῦ φιλαδέλφου; ἐκ ταύτης
[3, 7]	ἵνα κεκρυμμένως, ἵν´ ἀσφαλῶς, ἵνα	μή	τις γνῷ. τὸ γὰρ κλέψαι
[3, 2]	ταῦτα τρέμων μανθάνεις καὶ ἀγωνιῶν,	μή	τίς σου καταφρονήσῃ, καὶ πυνθανόμενος,
[3, 2]	τίς σου καταφρονήσῃ, καὶ πυνθανόμενος,	μή	τίς τι περὶ σοῦ λέγει.
[3, 22]	ἢ ἄνθρωπον, πότ´ ἐνεκάλεσά τινι;	μή	τις ὑμῶν ἐσκυθρωπακότα με εἶδεν;
[3, 1]	σαυτὸν γυναῖκα, ἵνα μὴ πλανώμεθα,	μὴ	τὸ μὲν ἥμισυ ἀνδρός, τὸ
[3, 5]	ἄξιος εἶ ἐπὶ τοιούτου κατακεῖσθαι.	μὴ	τοίνυν ἀπόλλυε, ἃ δύνασαι ἐκεῖ
[3, 24]	καὶ νῦν κλαίων ἐκάθισας, ὅτι	μὴ	τοὺς αὐτοὺς βλέπεις καὶ ἐν
[3, 1]	εὔχεσθαι ἡμῖν φύεσθαι καὶ ἀνατρέφεσθαι;	Μή,	τοὺς θεούς σοι, νεανίσκε· ἀλλ´
[3, 26]	θέλειν τὰ μὴ διδόμενα ἢ	μὴ	τυγχάνοντα αὐτῶν αἰσχύνεσθαι; οὕτως δὲ
[3, 25]	πρόκειται, οὗ καὶ τυχόντι καὶ	μὴ	τυχόντι ἔξεστιν μὲν πλείστου ἀξίῳ,
[3, 25]	εἶ τῷ μηδέποτε ἀπειπόντι. μόνον	μὴ	ὑπὸ ἔθους τοῦ αὐτοῦ ἡδέως
[3, 22]	μὴ ὀργὴν εἶναι, μὴ μῆνιν,	μὴ	φθόνον, μὴ ἔλεον· μὴ κοράσιόν
[3, 9]	ἔχω κατὰ φύσιν, διὰ τί	μὴ	φιλοτεχνήσω καὶ περὶ τὸν λόγον;
[3, 13]	σεαυτοῦ, οἵους ποιεῖ φιλοσοφία, καὶ	μὴ	φλυάρει. ἐσθίων τοὺς συνεσθίοντας ὠφέλει,
[3, 10]	προστασσόμενα· ὅταν ὁ ἰατρὸς εἰσέρχηται,	μὴ	φοβεῖσθαι, τί εἴπῃ, μηδ´ ἂν
[3, 26]	δουλαρίων τρέμε, μὴ κλέψῃ τι,	μὴ	φύγῃ, μὴ ἀποθάνῃ. οὕτως σὺ
[3, 12]	ἀσκητής; ὁ μελετῶν ὀρέξει μὲν	μὴ	χρῆσθαι, ἐκκλίσει δὲ πρὸς μόνα
[3, 15]	τεταγμένῃ, ἐν καύματι, ἐν ψύχει·	μὴ	ψυχρὸν πίνειν, μὴ οἶνον ὅτ´
[3, 24]	παρὰ τῶν φιλοσόφων; εἴ γε	μὴ	ὡς ἐπαοιδῶν αὐτῶν ἠκούομεν, ὅτι
[3, 23]	ἄνθρωπος. ἐν τούτῳ τί περιέχεται;	μὴ	ὡς πρόβατον, εἰ βλαπτικῶς καὶ
[3, 15]	εἰ δὲ μή, μὴ πρόσαγε,	μὴ	ὡς τὰ παιδία νῦν μὲν
[3, 22]	νῦν ἐμοὶ ὕλη ἐστὶν ἡ	ἐμὴ	διάνοια, ὡς τῷ τέκτονι τὰ
[3, 24]	ἄλλου ἀλλότριόν ἐστιν, ἡ δ´	ἐμὴ	ἐμόν. ἐγὼ οὖν τὸ μὲν
[3, 9]	σου ἐστὶν ἡ ἐπιθυμία, ἡ	ἐμὴ	πεπλήρωται. τοῖς παιδίοις εἰς στενόβρογχον
[3, 24]	τὰ οὐκ ἐμά. κτῆσις οὐκ	ἐμή·	συγγενεῖς, οἰκεῖοι, φίλοι, φήμη, συνήθεις
[3, 24]	οὐκ ἐμή· συγγενεῖς, οἰκεῖοι, φίλοι,	φήμη,	συνήθεις τόποι, διατριβή, πάντα ταῦτα
[3, 15]	πίθηκος πᾶν ὃ ἂν ἴδῃς	μιμῇ	καὶ ἀεί σοι ἄλλο ἐξ
[3, 15]	ἔλασσον ἔχειν, ἐν ἀρχῇ, ἐν	τιμῇ,	ἐν δίκῃ. ταῦτα περισκεψάμενος, εἴ
[3, 22]	που συγκατάθεσις προπετής, μή που	ὁρμὴ	εἰκαία, μή που ὄρεξις ἀποτευκτική,
[3, 22]	μή τι ἔκκλισις, μή τι	ὁρμή,	μή τι ἀφορμή; οὔ‘ φησίν,
[3, 22]	μή τι ὁρμή, μή τι	ἀφορμή;	οὔ‘ φησίν, ἀλλὰ τοῦ ἀδελφοῦ
[3, 24]	ἀπορρίψεις ὡς μακροτάτω τἀλλότρια, οἷς	κοσμῇ	μηδέν σοι προσήκουσιν; ἢ τί
[3, 26]	τι ἢ θάνατος; ἆρ´ οὖν	ἐνθυμῇ,	ὅτι κεφάλαιον τοῦτο πάντων τῶν
[3, 21]	καὶ προηγνευκότα καὶ προδιακείμενον τῇ	γνώμῃ,	ὅτι ἱεροῖς προσελεύσεται καὶ ἱεροῖς
[3, 1]	καὶ ἐν τοῖς τέρασιν ἐν	Ῥώμῃ	δείκνυται. τοῦτο δ´ ἐπ´ ἀνδρός
[3, 24]	εἶτά μοι σὺ μὲν ἐν	Ῥώμῃ	διάγειν ὀκνεῖς, τὴν Ἑλλάδα ποθεῖς;
[3, 24]	ᾖς, μὴ ἀνάπλασσε τὴν ἐν	Ῥώμῃ	διατριβὴν καὶ ὅσαι διαχύσεις ἦσαν
[3, 7]	εἶτα καὶ φίλους ἐν τῇ	Ῥώμῃ	ἔχομεν δυνατοὺς καὶ {φίλ{ ι}
[3, 24]	δέ μ´ εἶναι θέλεις; ἐν	Ῥώμῃ	ἢ ἐν Ἀθήναις ἢ ἐν
[3, 24]	Γυάροις ἐρρωμένως διάγειν. κἂν ἐν	Ῥώμῃ	ᾖς, μὴ ἀνάπλασσε τὴν ἐν
[3, 13]	λέγομεν ἀπολελεῖφθαι ἔρημοι, πολλάκις ἐν	Ῥώμῃ	ὄντες, τοσούτου ὄχλου ἡμῖν ἀπαντῶντος
[3, 23]	καὶ οἱ ἰατροὶ παρακαλοῦσιν ἐν	Ῥώμῃ·	πλὴν ἐπ´ ἐμοῦ παρεκαλοῦντο. παρακαλῶ
[3, 9]	μου πυνθάνῃ, τί πράξεις ἐν	Ῥώμῃ,	φησίν, πότερον κατορθώσεις ἢ ἀποτεύξῃ,
[3, 25]	ἔξεστι δὲ ὀλίγου εἶναι καὶ	νὴ	Δία ἔξεστιν μὲν εὐτυχεστάτῳ, ἔξεστι
[3, 21]	εἶναι καὶ ἐπιτηδειότητα πρὸς τοῦτο,	νὴ	τὸν Δία, καὶ σῶμα ποιὸν
[3, 1]	οὐδεὶς οὐχὶ θαυμάσει τὴν προγραφήν·	νὴ	τὸν Δία, οἶμαι ὅτι αὐτοὶ
[3, 3]	μέχρι νυκτός, ἐγίνετο ἄν τι,	νὴ	τοὺς θεούς. νῦν δ´ εὐθὺς
[3, 22]	πολιτείαν πολιτευομένου ἀνθρώπου σύ μου	πυνθάνῃ	εἰ πολιτεύσεται; πυθοῦ μου καί,
[3, 9]	τοῦτο οὐκ ἔχω· εἰ δὲ	πυνθάνῃ,	πῶς πράξεις, τοῦτο εἰπεῖν, ὅτι,
[3, 9]	περὶ τοῦ πράγματος, Εἴ μου	πυνθάνῃ,	τί πράξεις ἐν Ῥώμῃ, φησίν,
[3, 26]	κλέψῃ τι, μὴ φύγῃ, μὴ	ἀποθάνῃ.	οὕτως σὺ ζῆθι καὶ μὴ
[3, 24]	τὸ παιδίον ἐπιψελλίζοντα λέγειν αὔριον	ἀποθανῇ’	τῷ φίλῳ ὡσαύτως αὔριον ἀποδημήσεις
[3, 7]	τίνι πέμψας δῶρα; εἶτα οὐκ	αἰσθάνῃ,	ὅτι τοσούτου ἄξιόν ἐστι κριτὴν
[3, 24]	τέλος ποιούμενοι τὴν ἡδονήν; Οὐκ	αἰσθάνῃ,	τίνων ἀνθρώπων φωνὴν ἀφῆκας; ὅτι
[3, 3]	περὶ αὐτόν. Οἷόν ἐστιν ἡ	λεκάνη	τοῦ ὕδατος, τοιοῦτον ἡ ψυχή,
[3, 24]	μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς· κἄν σοι	φανῇ,	ἐν τῇ ἀγορᾷ καθίσας πρόγραψον
[3, 24]	γε καὶ ἐγάμει, ὅπου καιρὸς	ἐφάνη	αὐτῷ, καὶ ἐπαιδοποιεῖτο καὶ τοὺς
[3, 22]	μικρότατα. σὺ μοσχάριον εἶ· ὅταν	ἐπιφανῇ	λέων, τὰ σαυτοῦ πρᾶσσε· εἰ
[3, 2]	τὰς ἐκκλίσεις, ἵνα μήτ´ ὀρεγόμενος	ἀποτυγχάνῃ	μήτ´ ἐκκλίνων περιπίπτῃ· ὁ περὶ
[3, 13]	ἐγένου, εἰς τὰ φίλα καὶ	συγγενῆ,	εἰς τὰ στοιχεῖα. ὅσον ἦν
[3, 1]	πολίτην κακὸν καὶ τοῖς συγγενέσι	συγγενῆ	καὶ τοῖς γείτοσι γείτονα. σὺ
[3, 13]	ἢ υἱὸν ἢ ἔγγονον ἢ	συγγενῆ’	ταῦτα καὶ λέγουσί τινες ὅτι
[3, 15]	πεμμάτων, γυμνάζεσθαι πρὸς ἀνάγκην, ὥρᾳ	τεταγμένῃ,	ἐν καύματι, ἐν ψύχει· μὴ
[3, 24]	ἕτερα μεταβολαί· οὐκ ἀπώλεια, ἀλλὰ	τεταγμένη	τις οἰκονομία καὶ διοίκησις. τοῦτ´
[3, 24]	ὡς σῦκον, ὡς σταφυλή, τῇ	τεταγμένῃ	ὥρᾳ τοῦ ἔτους· ἂν δὲ
[3, 22]	οὐδὲ γὰρ ἐν οἰκίᾳ καλῶς	οἰκουμένῃ	παρελθών τις αὐτὸς ἑαυτῷ λέγει
[3, 22]	Ζεῦ καὶ σύ γ´ ἡ	Πεπρωμένη,	καὶ ὅτι εἰ ταύτῃ τοῖς
[3, 22]	ἂν ἀπέλθω, ἐκεῖ ἥλιος, ἐκεῖ	σελήνη,	ἐκεῖ ἄστρα, ἐνύπνια, οἰωνοί, ἡ
[3, 22]	ὦ Καῖσαρ, ἐν τῇ σῇ	εἰρήνῃ	οἷα πάσχω; ἄγωμεν ἐπὶ τὸν
[3, 22]	δ´ ἄλλων ἕνεκα ὕπτιος ῥέγκει·	εἰρήνη	πᾶσα. λῃστὴς προαιρέσεως οὐ γίνεται,
[3, 9]	οὐχ ἕξω ὡς οὐδὲ σύ,	κτήνη	καλὰ ὡς οὐδὲ σύ. πρὸς
[3, 1]	ἀλλ´ ἂν μὲν κόραξ κραυγάζων	σημαίνῃ	σοί τι, οὐχ ὁ κόραξ
[3, 1]	ἂν δὲ δι´ ἀνθρωπίνης φωνῆς	σημαίνῃ	τι, τὸν ἄνθρωπον ποιήσει λέγειν
[3, 25]	καὶ πῶς ἐφ´ οἷς μὲν	εὐφραίνῃ	ἀναμιμνῃσκόμενος, ἐφ´ οἷς δ´ ἄχθῃ,
[3, 24]	τὸ ταπεινοῦν· ὅταν θέλω, πάλιν	εὐφραίνῃ	καὶ μετέωρος πορεύῃ εἰς Ἀθήνας’
[3, 23]	προτρεπτικώτερον ἢ ὅταν ὁ λέγων	ἐμφαίνῃ	τοῖς ἀκούουσιν ὅτι χρείαν αὐτῶν
[3, 22]	τὰ σύμβολα τῆς ἡγεμονίας, οἷα	ἐκείνη	ἐκ φύσεως ἔχει. εἰ δὲ
[3, 17]	Σούρα κοιμᾶσθαι; (Μὴ γένοιτο’ φησίν,	ἐκείνη	ἡ ἡμέρα. (Τί οὖν ἀγανακτεῖς,
[3, 1]	(Ἄνδρα οὖν καλλώπιζε, μὴ γυναῖκα.	ἐκείνη	φύσει λεία γέγονε καὶ τρυφερά·
[3, 24]	πόλει ἡγεμονίᾳ καὶ οὐκ ἐν	ταπεινῇ	τινι χώρᾳ, ἀλλ´ ἀεὶ βουλευτής.
[3, 6]	ἡ δὲ τῶν φθόγγων οὐκέτι	κοινή,	ἀλλὰ τεχνική, οὕτως ἐστί τινα,
[3, 23]	λοιπὸν ἡ μέν τίς ἐστι	κοινὴ	ἀναφορά, ἡ δ´ ἰδία. πρῶτον
[3, 6]	ὁ κοινὸς νοῦς, Ὥσπερ, φησίν,	κοινή	τις ἀκοὴ λέγοιτ´ ἂν ἡ
[3, 14]	τίς εἶ. Ὅταν τις ὕδωρ	πίνῃ	ἢ ποιῇ τι ἀσκητικόν, ἐκ
[3, 2]	ὁ γείτων σου κληρονομήσῃ, οὐ	δάκνῃ;	νῦν οὐδὲν ἄλλο σοι λείπει
[3, 24]	εἶθ´ ὅταν σε ἡ φαντασία	δάκνῃ	(τοῦτο γὰρ οὐκ ἐπὶ σοί)
[3, 20]	τὸν δειλὸν οὐκ ἀνελάμβανεν, τὸν	ἀγεννῆ,	τὸν μισόπατριν, τὸν φιλόψυχον; ἄγε
[3, 7]	(Προαιρετικά. (Προαιρετικὸν οὖν ἐστιν ἡ	ἡδονὴ	ἡ ψυχική; (Ἔφη. (Αὕτη δ´
[3, 24]	δεῖ ἡττᾶσθαι’ οὗτινος οὖν οὐχ	ἡδονὴ	κρείττων ἐστίν, οὐ πόνος, οὐ
[3, 1]	ἔχεις προσηγορίας; ἀνὴρ εἶ ἢ	γυνή;	(Ἀνήρ. (Ἄνδρα οὖν καλλώπιζε, μὴ
[3, 22]	καὶ παιδοποιήσασθαι. καὶ γὰρ ἡ	γυνὴ	αὐτοῦ ἔσται ἄλλη τοιαύτη καὶ
[3, 1]	ὑμῖν ἄνδρα, ὃς θέλει μᾶλλον	γυνὴ	εἶναι ἢ ἀνήρ‘ ὦ δεινοῦ
[3, 24]	καὶ ζωμὸς ἡδύς ἐστι καὶ	γυνὴ	καλὴ ἡδύ ἐστιν. τί ἄλλο
[3, 17]	τί ἐστι τοῦτο, λέγε ἡ	γυνή	μοι κακῶς χρῆται’ ἄλλο οὖν
[3, 17]	καὶ οὐδέποτ´ ἀγανακτήσετε. ἀλλ´ ἡ	γυνή	μοι κακῶς χρῆται. καλῶς. ἄν
[3, 22]	ἀκτήμων, ἄδουλος· χαμαὶ κοιμῶμαι· οὐ	γυνή,	οὐ παιδία, οὐ πραιτωρίδιον, ἀλλὰ
[3, 26]	σπόγγισον’ τοῦτο φοβῇ, μὴ οὐ	δύνῃ	ζῆν ἀρρώστου βίον, ἐπεί τοι
[3, 14]	κρείττων; μήποτ´ ἐστὶν αἰδώς, πίστις,	δικαιοσύνη;	τούτοις δείκνυε κρείττονα σεαυτόν, ἵν´
[3, 9]	σου τοὺς χρόνους, εἰ ἐμὲ	αἰσχύνῃ,	αὐτὸς πρὸς σαυτόν. ὅτε παῖς
[3, 26]	τοὺς τὴν ἀπορίαν δεδοικότας. Οὐκ	αἰσχύνῃ	δειλότερος ὢν καὶ ἀγεννέστερος τῶν
[3, 24]	μὲν τὰς τοῦ σκυτέως οὐκ	αἰσχύνῃ	πορευόμενος, ὅταν δέῃ ὑποδημάτων, οὐδ´
[3, 7]	ἐστιν, ὁ ἄργυρος ἢ ἡ	τέχνη;	χειρὸς οὐσία μὲν ἡ σάρξ,
[3, 13]	ἄν τις ἐπελθών μοι μόνῳ	ἀποσφάξῃ	με; μωρέ, σὲ οὔ, ἀλλὰ
[3, 1]	ἀλλὰ τοῖς λείοις χαίρουσιν. οὐκ	ἀπάγξῃ;	καὶ εἰ τοῖς κιναίδοις ἔχαιρον,
[3, 7]	ζήτησον, ἀφ´ ὧν ὁρμώμενος ἡδέως	ἀφέξῃ	πραγμάτων οὕτως πιθανῶν πρὸς τὸ
[3, 12]	{προ{ ς} βήσῃ, ἵνα, κἂν	πλήξῃ	σέ τις, εἴπῃς αὐτὸς πρὸς
[3, 2]	ὅταν τις τὰ δόγματα αὐτοῦ	δείξῃ,	τότε αὐτὸν ὡς ἄνθρωπον ἔδειξεν.
[3, 7]	δυνάμενος λαμβάνειν. ἀλλ´ ἄν σοι	δόξῃ,	ἐκεῖνο μόνον σκεπτώμεθα, ἵνα κεκρυμμένως,
[3, 26]	λέων ὀρεσίτροφος. τίνι πεποιθώς; οὐ	δόξῃ	οὐδὲ χρήμασιν οὐδ´ ἀρχαῖς, ἀλλ´
[3, 22]	ὑπηρέτης τοῦ Διός. Ἄν σοι	δόξῃ,	πυθοῦ μου καὶ εἰ πολιτεύσεται.
[3, 1]	ἀνθίστηται, λέγε αὐτῷ, ἄν σοι	{δόξῃ{	ς} σὺ δὲ τίς εἶ;
[3, 24]	πλοῦτος, δύναται δ´, ὅταν αὐτῷ	δόξῃ,	τὸ σωμάτιον ὅλον προσπτύσας τινὶ
[3, 22]	πράγματος βουλεύῃ. ὥστε ἐάν σοι	δόξῃ,	τὸν θεόν σοι, ὑπέρθου καὶ
[3, 25]	ἔθους τοῦ αὐτοῦ ἡδέως αὐτὸ	ἄρξῃ	ποιεῖν· καὶ λοιπὸν ὡς κακὸς
[3, 9]	Ῥώμῃ, φησίν, πότερον κατορθώσεις ἢ	ἀποτεύξῃ,	θεώρημα πρὸς τοῦτο οὐκ ἔχω·
[3, 6]	νοῦς, Ὥσπερ, φησίν, κοινή τις	ἀκοὴ	λέγοιτ´ ἂν ἡ μόνον φωνῶν
[3, 10]	τῶν ἡμερινῶν ἔργων λογίσασθαι ἕκαστα·	πῇ	παρέβην; τί δ´ ἔρεξα; τί
[3, 12]	αὐτό, ἂν μὲν ὧδέ που	ῥέπῃ	πρὸς ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν, εἴη
[3, 10]	σοι ἦν ἀγαθόν; μηδ´ ἂν	εἴπῃ	κακῶς ἔχεις’ ἀθυμεῖν· τί γάρ
[3, 10]	φοβεῖσθαι, τί εἴπῃ, μηδ´ ἂν	εἴπῃ	κομψῶς ἔχεις’ ὑπερχαίρειν· τί γάρ
[3, 10]	ἰατρὸς εἰσέρχηται, μὴ φοβεῖσθαι, τί	εἴπῃ,	μηδ´ ἂν εἴπῃ κομψῶς ἔχεις’
[3, 2]	δίπηχυ. ἂν δ´ ἄλλος παρὼν	εἴπῃ	οὐδὲν εἴρηκας, οὐκ ἔστιν ἄξιον
[3, 1]	περιίδῃ καὶ μηδέποτε μηδὲ ῥῆμα	εἴπῃ;	οὕτως μου ἀπέγνω; νέος οὐκ
[3, 26]	δὲ μηδ´ ἂν ἄλλος τις	εἴπῃ	σε, ἀνέχου. Αἰσχρόν ἐστί σοι
[3, 2]	σοῦ λέγει. κἄν τις ἐλθὼν	εἴπῃ	σοι ὅτι λόγου γινομένου, τίς
[3, 26]	σὺ δὲ τρέμεις, μή σοι	λείπῃ	τὰ ἀναγκαῖα, καὶ τὰς νύκτας
[3, 22]	ἀλλότρια πολυπραγμονεῖ, ὅταν τὰ ἀνθρώπινα	ἐπισκοπῇ,	ἀλλὰ τὰ ἴδια. εἰ δὲ
[3, 22]	στρατηγὸν πολυπράγμονα, ὅταν τοὺς στρατιώτας	ἐπισκοπῇ	καὶ ἐξετάζῃ καὶ παραφυλάσσῃ καὶ
[3, 24]	ἐστι δειλία, δύσφημον ἀγέννεια, πένθος,	λύπη,	ἀναισχυντία· ταῦτα τὰ ὀνόματα δύσφημά
[3, 24]	θέλειν τὰ ἀλλότρια ἐξ ἅπαντος.	λύπη	δ´ ἡ ἄλλου ἀλλότριόν ἐστιν,
[3, 10]	Ἑκάστου δόγματος ὅταν ἡ χρεία	παρῇ,	πρόχειρον αὐτὸ ἔχειν δεῖ· ἐπ´
[3, 7]	ἂν δυνώμεθα λαθεῖν, ἂν δὲ	φλυαρῇ	ὁ ἀνήρ, καὶ αὐτὸν προσεκτραχηλίσωμεν;
[3, 22]	οὔ· ἀλλ´ ἄν τίς σε	δέρῃ,	κραύγαζε στὰς ἐν τῷ μέσῳ
[3, 22]	οὐδὲν πρὸς ἐμέ· τὰ τούτου	μέρη	οὐδὲν πρὸς ἐμέ. θάνατος; ἐρχέσθω,
[3, 23]	ἀγαθὸν μήτε πεποιηκότι μήτ´ ἐνθυμουμένῳ	εὕρῃ	φιλόσοφον τὸν λέγοντα μεγαλοφυὴς καὶ
[3, 24]	γράφοντι τὸ Δίωνος ὄνομα, ὡς	χρὴ	γράφειν; αὐτὸ τὸ γράψαι. (Ἔπαθλον
[3, 22]	αὐτῷ κοιμωμένῳ καὶ εἰπόντι οὐ	χρὴ	παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα‘ ἔνυπνος
[3, 22]	μέσῳ ὦ Καῖσαρ, ἐν τῇ	σῇ	εἰρήνῃ οἷα πάσχω; ἄγωμεν ἐπὶ
[3, 15]	ὅ τι ἂν ἴδῃ καὶ	θαυμάσῃ.	οὕτως καὶ σὺ νῦν μὲν
[3, 16]	εἶχεν δύναμιν Σωκράτης, ὥστ´ ἐν	πάσῃ	συμπεριφορᾷ ἄγειν ἐπὶ τὸ αὑτοῦ
[3, 13]	μεγάλα οὐδὲ πειρατικά, ἀλλ´ ἔξεστιν	πάσῃ	ὥρᾳ ὁδεύειν, πλεῖν ἀπ´ ἀνατολῶν
[3, 22]	ὡς οἱ ποιμένες, ὅταν λύκος	ἁρπάσῃ	τι τῶν προβάτων αὐτῶν· καὶ
[3, 7]	αἰσχρά· σὺ τὴν ἐναντίαν διαστροφὴν	ἔσῃ	διεστραμμένος δογματίζων τὰ αἰσχρά, ποιῶν
[3, 2]	ἀναγίγνωσκε Ἀρχέδημον· εἶτα μῦς ἂν	καταπέσῃ	καὶ ψοφήσῃ, ἀπέθανες. τοιοῦτος γάρ
[3, 22]	πῶς; ἂν δ´ ἀπὸ τύχης	ἐμπέσῃ	ὁ παιδευτὴς ὁ κοινός, ὁ
[3, 12]	ἀχθεσθῆναι. εἶθ´ οὕτως {προ{ ς}	βήσῃ,	ἵνα, κἂν πλήξῃ σέ τις,
[3, 7]	ἂν δὲ μὴ ποιήσῃς, ζημιωθήσῃ,	βλαβήσῃ’	ποίαν βλάβην; ἄλλην οὐδεμίαν, ἀλλὰ
[3, 24]	σαυτῷ καὶ πρόχειρα ποιῶν οὐδέποτε	δεήσῃ	τοῦ παραμυθουμένου, τοῦ ἐπιρρωννύντος. καὶ
[3, 24]	ἧς ἐστι τὸ συμβεβηκός, εὐθὺς	ἀναμνησθήσῃ,	ὅτι ἐκ τῆς τῶν ἀπροαιρέτων,
[3, 1]	μὲν οὐκ οἶδα οὔτ´ εἰ	πεισθήσῃ	μοι οὔτ´ εἰ μή· ἐκεῖνος
[3, 13]	τι ἐν σεαυτῷ ἀγαθόν, εὖ	ὀρεχθήσῃ.	οὔ· ἀλλ´ εὐθέως ὡς σοφοὶ
[3, 7]	ποίησον· ἂν δὲ μὴ ποιήσῃς,	ζημιωθήσῃ,	βλαβήσῃ’ ποίαν βλάβην; ἄλλην οὐδεμίαν,
[3, 7]	τῶν ἡδονῶν. διὰ τί μὴ	περιποιήσῃ	αὐτόν; διὰ τί δὲ μὴ
[3, 24]	πρὸς ἀλυπίαν. ἂν δ´ ἅπαξ	περιποιήσῃ	τὸ ἄλυπον καὶ ἄφοβον, ἔτι
[3, 4]	οὐδείς· γελοῖον οὖν, ἵν´ ἄλλος	νικήσῃ	κωμῳδῶν, ἐμὲ βλάπτεσθαι. (Τίνα οὖν
[3, 24]	φυτὰ προσερριζωμένοι· ἂν δέ τις	ἀποδημήσῃ	τῶν συνήθων, καθήμενοι κλαίωμεν καὶ
[3, 2]	φαντασίᾳ; ἂν ὁ γείτων σου	κληρονομήσῃ,	οὐ δάκνῃ; νῦν οὐδὲν ἄλλο
[3, 20]	γὰρ ἄλλο ἢ ἵνα σε	κοσμήσῃ	ἢ ἵνα {δείξῃς{ ε} ἔργῳ
[3, 2]	καὶ ἀγωνιῶν, μή τίς σου	καταφρονήσῃ,	καὶ πυνθανόμενος, μή τίς τι
[3, 24]	πρόγραψον ὡς οἱ φαρμακοπῶλαι. οὐκ	ἀρνήσῃ	καὶ ὅσα ἔμαθες εἰδέναι, ἵνα
[3, 22]	ταύτῃ γινέσθω· διὰ τί μὴ	θαρρήσῃ	παρρησιάζεσθαι πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς
[3, 9]	ἔχω· σὺ δ´ ἂν πολλὰ	κτήσῃ,	ἄλλων χρείαν ἔχεις, θέλεις οὐ
[3, 15]	ὕστερον δ´ ἀναφανέντων τινῶν αἰσχρῶς	ἀποστήσῃ.	θέλω Ὀλύμπια νικῆσαι. ἀλλὰ σκόπει
[3, 15]	ὅρα ὅτι ὡς τὰ παιδία	ἀναστραφήσῃ,	ἃ νῦν μὲν ἀθλητὰς παίζει,
[3, 5]	πατέρα γηροκομήσεις, ἐν τῇ ἀγορᾷ	ἀναστραφήσῃ,	ἄρξεις· κακὸς κακῶς τί ποτε
[3, 2]	εἶτα μῦς ἂν καταπέσῃ καὶ	ψοφήσῃ,	ἀπέθανες. τοιοῦτος γάρ σε μένει
[3, 26]	τὰ ἀσκήματα, τὰ ἀναγνώσματα, καὶ	εἴσῃ,	ὅτι οὕτως μόνως ἐλευθεροῦνται ἄνθρωποι.
[3, 22]	στρατιώτας ἐπισκοπῇ καὶ ἐξετάζῃ καὶ	παραφυλάσσῃ	καὶ τοὺς ἀκοσμοῦντας κολάζῃ. ἐὰν
[3, 26]	οὕτως σὺ ζῆθι καὶ μὴ	παύσῃ	μηδέποτε, ὅστις ὀνόματι μόνον πρὸς
[3, 26]	τοῦτο ἦν, σὺ δ´ οὐκ	ἐξελεύσῃ	θαρρῶν, ἀλλὰ περιτρέμων τοῖς ἱματιδίοις
[3, 1]	σε καὶ ἐξελθὼν τάχα οὐδ´	εἰσελεύσῃ·	ἄν τε μὴ λέγω, ὅρα
[3, 22]	θεοῦ μὴ ἐπιχειρήσῃς. ἂν γὰρ	συμβουλεύσῃ,	ἴσθι ὅτι μέγαν σε θέλει
[3, 23]	εἰπέ μοι τἀληθῆ· ἂν δὲ	ψεύσῃ,	ἐρῶ σοι πρῴην ψυχρότερόν σου
[3, 22]	αὐτὸ λούσῃ εἰς σκάφην· ἐρίδια	τεκούσῃ	τῇ γυναικί, ἔλαιον, κραβάττιον, ποτήριον
[3, 22]	ποιήσει τῷ παιδίῳ, ἵν´ αὐτὸ	λούσῃ	εἰς σκάφην· ἐρίδια τεκούσῃ τῇ
[3, 7]	ἄφες ταῦτ´, ἄνθρωπε. ζῇς ἐν	ἡγεμονούσῃ	πόλει· ἄρχειν σε δεῖ, κρίνειν
[3, 17]	τῇ προνοίᾳ ἐγκαλῇς, ἐπιστράφηθι καὶ	γνώσῃ,	ὅτι κατὰ λόγον γέγονεν. ναί,
[3, 9]	ἐκφέρουσιν ἰσχαδοκάρυα τοῦτο συμβαίνει· ἂν	πληρώσῃ	τὴν χεῖρα, ἐξενεγκεῖν οὐ δύναται,
[3, 18]	σου ἔργον, ὃ ἂν μὴ	ἐκπληρώσῃ,	ἀπώλεσεν τὸν πατέρα, τὸν φιλόστοργον,
[3, 24]	ἐστίν, πῶς τὴν αὑτοῦ χώραν	ἐκπληρώσῃ	εὐτάκτως καὶ εὐπειθῶς τῷ θεῷ.
[3, 10]	ἐστι τῷ πυρέσσοντι· ἂν ταῦτα	ἐκπληρώσῃ,	ἔχει τὰ αὑτοῦ. οὐ γάρ
[3, 5]	αὐξήσεις, τὸν πατέρα γηροκομήσεις, ἐν	τῇ	ἀγορᾷ ἀναστραφήσῃ, ἄρξεις· κακὸς κακῶς
[3, 24]	ὑποθετικούς· κἄν σοι φανῇ, ἐν	τῇ	ἀγορᾷ καθίσας πρόγραψον ὡς οἱ
[3, 22]	τί καὶ ὁ Ἕκτωρ λέγει	τῇ	Ἀνδρομάχῃ· ὕπαγε‘ φησίν, μᾶλλον εἰς
[3, 22]	τοὺς πεπαιδοποιημένους, τίς καλῶς χρῆται	τῇ	αὑτοῦ γυναικί, τίς κακῶς, τίς
[3, 13]	ἀπορεῖν· ἐφιστάνειν τῇ θείᾳ διοικήσει,	τῇ	αὑτῶν πρὸς τἆλλα σχέσει· ἐπιβλέπειν,
[3, 24]	τὸ μὴ ἐρριζῶσθαι μηδὲ προσπεφυκέναι	τῇ	γῇ, ἀλλὰ ἄλλοτ´ ἐπ´ ἄλλους
[3, 21]	εὐχῶν καὶ προηγνευκότα καὶ προδιακείμενον	τῇ	γνώμῃ, ὅτι ἱεροῖς προσελεύσεται καὶ
[3, 22]	ἄλλοις συγγενέσι τῆς γυναικός, αὐτῇ	τῇ	γυναικί· εἰς νοσοκομίας λοιπὸν ἐκκλείεται,
[3, 22]	λούσῃ εἰς σκάφην· ἐρίδια τεκούσῃ	τῇ	γυναικί, ἔλαιον, κραβάττιον, ποτήριον (γίνεται
[3, 22]	δεῖ τὸν Κυνικόν, ὅλον πρὸς	τῇ	διακονίᾳ τοῦ θεοῦ, ἐπιφοιτᾶν ἀνθρώποις
[3, 5]	ἰδεῖν ἔργα τὰ σὰ καὶ	τῇ	διοικήσει σου συμπαρακολουθῆσαι {σοί} ταῦτά
[3, 26]	μέμφεσθαι οὐδενί, ἐγκαλεῖν οὐδενί, πείθεσθαι	τῇ	διοικήσει τῶν ὅλων; ταῦτά μοι
[3, 22]	τὸ εὔρουν καὶ ἀπαραπόδιστον; ἐν	τῇ	δούλῃ ἢ ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ;
[3, 26]	χρήμασιν οὐδ´ ἀρχαῖς, ἀλλ´ ἀλκῇ	τῇ	ἑαυτοῦ, τοῦτ´ ἔστι δόγμασι περὶ
[3, 7]	ἂν δὲ πρὸς τῇ πιθανότητι	τῇ	ἐκείνων καὶ φιλοσοφίαν τινά ποτε
[3, 13]	ὅτι καὶ ὁ Ζεὺς ἐν	τῇ	ἐκπυρώσει ἔρημός ἐστι καὶ κατακλαίει
[3, 13]	τινες ὅτι ποιεῖ μόνος ἐν	τῇ	ἐκπυρώσει. οὐ γὰρ ἐπινοοῦσι διεξαγωγὴν
[3, 22]	ἐν τῇ δούλῃ ἢ ἐν	τῇ	ἐλευθέρᾳ; ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ. τὸ
[3, 22]	ἢ ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ; ἐν	τῇ	ἐλευθέρᾳ. τὸ σωμάτιον οὖν ἐλεύθερον
[3, 23]	ἂν πρέποι, ὦ ἄνδρες, τῇδε	τῇ	ἡλικίᾳ ὥσπερ μειρακίῳ πλάττοντι λόγους
[3, 24]	ἀλαζών, ἔστω κενόδοξος· ὁ ἀπειθῶν	τῇ	θείᾳ διοικήσει ἔστω ταπεινός, ἔστω
[3, 11]	νόμου διατεταγμέναι κολάσεις τοῖς ἀπειθοῦσι	τῇ	θείᾳ διοικήσει· ὃς ἂν ἄλλο
[3, 13]	ἄλλων, διαγωγῆς μὴ ἀπορεῖν· ἐφιστάνειν	τῇ	θείᾳ διοικήσει, τῇ αὑτῶν πρὸς
[3, 22]	ζητοῦντες οὐχ εὑρίσκομεν ἐν ταύτῃ	τῇ	καταστάσει προηγούμενον τῷ Κυνικῷ τὸ
[3, 23]	σήμερον διαλεγομένου ἐν τῇ οἰκίᾳ	τῇ	Κοδράτου’ τί σου ἀκούσω; ἐπιδεῖξαί
[3, 22]	ἀτέκνου ἀποθανόντος; καὶ Ὁμήρου πλείονα	τῇ	κοινωνίᾳ συνεβάλετο Πρίαμος ὁ πεντήκοντα
[3, 22]	ἔτεμεν. οὕτως γίνεται καὶ ἐν	τῇ	μεγάλῃ ταύτῃ πόλει. ἔστι γάρ
[3, 22]	συνέκρινεν τὴν εὐδαιμονίαν τὴν αὑτοῦ	τῇ	μεγάλου βασιλέως; μᾶλλον δ´ οὐδὲ
[3, 23]	ἄκουσόν μου σήμερον διαλεγομένου ἐν	τῇ	οἰκίᾳ τῇ Κοδράτου’ τί σου
[3, 7]	καὶ νικῆσαι. ἂν δὲ πρὸς	τῇ	πιθανότητι τῇ ἐκείνων καὶ φιλοσοφίαν
[3, 24]	ἐστίν· οὐ λυσιτελεῖ μοι οὐδὲ	τῇ	πόλει οὐδὲ τοῖς φίλοις ἀπολέσαι
[3, 1]	καὶ συγγενὴς ἀμελεῖς σεαυτοῦ καὶ	τῇ	πόλει παρέχεις πολίτην κακὸν καὶ
[3, 26]	ἀκωλύτῳ, τῷ ἀναφαιρέτῳ, τοῦτ´ ἔστι	τῇ	προαιρέσει τῇ σεαυτοῦ. διὰ τί
[3, 17]	τινες εἶναι. ~Περὶ προνοίας. Ὅταν	τῇ	προνοίᾳ ἐγκαλῇς, ἐπιστράφηθι καὶ γνώσῃ,
[3, 7]	λησόμεθα’ εἶτα καὶ φίλους ἐν	τῇ	Ῥώμῃ ἔχομεν δυνατοὺς καὶ {φίλ{
[3, 7]	τοῦ υἱοῦ προπέμπων, ἵν´ ἡσθῇ	τῇ	σαρκί; Ἀρνησαμένου δ´ ἐκείνου καὶ
[3, 26]	ἀναφαιρέτῳ, τοῦτ´ ἔστι τῇ προαιρέσει	τῇ	σεαυτοῦ. διὰ τί δ´ οὕτως
[3, 22]	τῷ μέσῳ ὦ Καῖσαρ, ἐν	τῇ	σῇ εἰρήνῃ οἷα πάσχω; ἄγωμεν
[3, 16]	διατακήσεται, ὑμῶν εἴ τινα ἐν	τῇ	σχολῇ ἐγγράφετε. μακρὰν οὖν ἀπὸ
[3, 3]	καὶ μόνον, εἴπερ ἄρα, ἐν	τῇ	σχολῇ μικρόν τι διεγειρόμεθα· εἶτ´
[3, 24]	ἀλλ´ ὡς σῦκον, ὡς σταφυλή,	τῇ	τεταγμένῃ ὥρᾳ τοῦ ἔτους· ἂν
[3, 23]	λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι τῶν ἐν	τῇ	τοῦ ἀγαθοῦ κατηγορίᾳ, τί σε
[3, 2]	ἐὰν ἴδῃς κοράσιον καλόν, ἀντέχεις	τῇ	φαντασίᾳ; ἂν ὁ γείτων σου
[3, 1]	ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ	τῇ	φύσει μου μέμφου, ὅτι με
[3, 1]	ἄνθρωπε, τί ἔχεις ἐγκαλέσαι σου	τῇ	φύσει; ὅτι σε ἄνδρα ἐγέννησεν;
[3, 15]	φιλόσοφος, εἶτα ῥήτωρ, ὅλῃ δὲ	τῇ	ψυχῇ οὐδέν, ἀλλ´ ὡς ὁ
[3, 26]	οὐ λείπει ὁ μισθοδοτῶν οὐδ´	ἐργάτῃ	οὐδὲ σκυτεῖ· τῷ δ´ ἀγαθῷ
[3, 7]	ἐν τοῖς κατὰ φύσιν ἔργοις	παρακρατῇ.	Ἀλλ´ ἐγὼ πλούσιός εἰμι καὶ
[3, 15]	ἰατρῷ {γὰρ} παραδεδωκέναι σεαυτὸν τῷ	ἐπιστάτῃ·	εἶτα ἐν τῷ ἀγῶνι παρορύσσεσθαι,
[3, 24]	πρῶτον μὲν ἡ ἀνωτάτω καὶ	κυριωτάτη	καὶ εὐθὺς ὥσπερ ἐν πύλαις,
[3, 1]	οὖν ἄνθρωπον; μή ποθ´ ἡ	ἀρετὴ	ἡ ἀνθρώπου παροῦσα; καὶ σὺ
[3, 1]	κυνὸς παροῦσα. τί ἵππον; ἡ	ἀρετὴ	ἡ ἵππου παροῦσα. τί οὖν
[3, 1]	οὖν ποιεῖ κύνα καλόν; ἡ	ἀρετὴ	ἡ κυνὸς παροῦσα. τί ἵππον;
[3, 3]	νόμισμα οὐκ ἔξεστιν ἀποδοκιμάσαι τῷ	τραπεζίτῃ	οὐδὲ τῷ λαχανοπώλῃ, ἀλλ´ ἂν
[3, 22]	ἐνδείκνυσθαι, ὅτι ἡ ἀφελὴς καὶ	λιτὴ	καὶ ὕπαιθρος δίαιτα οὐδὲ τὸ
[3, 10]	βαλανείῳ τὰ περὶ βαλανείου, ἐν	κοίτῃ	τὰ περὶ κοίτης. μηδ´ ὕπνον
[3, 2]	μήτ´ ὀρεγόμενος ἀποτυγχάνῃ μήτ´ ἐκκλίνων	περιπίπτῃ·	ὁ περὶ τὰς ὁρμὰς καὶ
[3, 1]	ἐστίν, ἂν δ´ αὐτὸς ἑαυτοῦ	ἐκκόπτῃ	καὶ ἀποτίλλῃ, τί αὐτὸν ποιήσωμεν;
[3, 16]	ἐγένετο, τοῦτο κακῶς’ ἔτι ἂν	σκώπτῃ,	ἂν γελοιάζῃ, ἂν κακοηθίζηται; ἔχει
[3, 24]	πόμπευε αὐτὴν μηδ´ ἀλαζονεύου ἐπ´	αὐτῇ,	ἀλλ´ ἔργῳ δείκνυε· κἂν μηδεὶς
[3, 19]	ἢ βλάψαι ἀπροαίρετον εἰ μὴ	αὐτὴ	ἑαυτήν. ἂν οὖν ἐπὶ τοῦτο
[3, 24]	κακόν ἐστιν, οὐδέν μοι καὶ	αὐτῇ	ἐγὼ πρὸς τὰ ἀγαθὰ τὰ
[3, 20]	αὐτῆς τὴν φύσιν, διαπρέψω ἐν	αὐτῇ,	εὐσταθήσω, εὐροήσω, τὸν ἰατρὸν οὐ
[3, 24]	διάχυσιν ἐάσῃς προελθεῖν ἐφ´ ὅσον	αὐτὴ	θέλει, ἀλλ´ ἀντίσπασον, κώλυσον, οἷον
[3, 26]	που φέρει; οὐχὶ καὶ ἡ	αὐτή	που κάθοδος; τὰ κάτω τὰ
[3, 25]	σου τὴν ἕξιν ταύτην παραβάλλων	αὐτῇ	τὰ οἰκεῖα ἔργα; ἡττηθεὶς δὲ
[3, 22]	τοῖς ἄλλοις συγγενέσι τῆς γυναικός,	αὐτῇ	τῇ γυναικί· εἰς νοσοκομίας λοιπὸν
[3, 7]	ἐπὶ τίσιν γίνεται; πότερον ἐφ´	αὑτῇ;	ἀλλ´ ἀδιανόητόν ἐστιν· προηγουμένην γάρ
[3, 7]	ἡ ἡδονὴ ἡ ψυχική; (Ἔφη.	(Αὕτη	δ´ ἐπὶ τίσιν γίνεται; πότερον
[3, 14]	οὐδέν σε βλάψει ἡ ζήτησις	αὕτη·	καὶ σχεδὸν τὸ φιλοσοφεῖν τοῦτ´
[3, 24]	ἐστιν ὁ βίος ἑκάστου καὶ	αὕτη	μακρὰ καὶ ποικίλη. τηρεῖν σε
[3, 1]	τὴν ἀνθρωπικήν. (Τίς δ´ ἐστὶν	αὕτη;	(Ὅρα, τίνας αὐτὸς ἐπαινεῖς, ὅταν
[3, 23]	τροφή, τοιοῦτος περίπατος, τοιαύτη τρῖψις,	τοιαύτη	γυμνασία· εἰ σταδιοδρόμος, πάντα ταῦτα
[3, 22]	ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἔσται ἄλλη	τοιαύτη	καὶ ὁ πενθερὸς ἄλλος τοιοῦτος
[3, 6]	τὰς κοινὰς ἀφορμὰς ὁρῶσιν. ἡ	τοιαύτη	κατάστασις κοινὸς νοῦς καλεῖται. Τῶν
[3, 23]	δολιχοδρόμος, τοιαύτη τροφή, τοιοῦτος περίπατος,	τοιαύτη	τρῖψις, τοιαύτη γυμνασία· εἰ σταδιοδρόμος,
[3, 23]	τὰ ἑξῆς ποιοῦσιν. εἰ δολιχοδρόμος,	τοιαύτη	τροφή, τοιοῦτος περίπατος, τοιαύτη τρῖψις,
[3, 22]	εἰ ταύτῃ τοῖς θεοῖς φίλον,	ταύτῃ	γινέσθω· διὰ τί μὴ θαρρήσῃ
[3, 22]	γίνεται καὶ ἐν τῇ μεγάλῃ	ταύτῃ	πόλει. ἔστι γάρ τις καὶ
[3, 22]	οὕτως ζητοῦντες οὐχ εὑρίσκομεν ἐν	ταύτῃ	τῇ καταστάσει προηγούμενον τῷ Κυνικῷ
[3, 22]	ἡ Πεπρωμένη, καὶ ὅτι εἰ	ταύτῃ	τοῖς θεοῖς φίλον, ταύτῃ γινέσθω·
[3, 3]	τί εἶδες; πενθοῦντ´ ἐπὶ τέκνου	τελευτῇ;	ἔπαγε τὸν κανόνα. ὁ θάνατός
[3, 26]	λείπουσι· λείψουσιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ; καὶ	στρατιώτῃ	μὲν ἀγαθῷ οὐ λείπει ὁ
[3, 19]	στάσις ἰδιώτου καὶ φιλοσόφου. Ἡ	πρώτη	διαφορὰ ἰδιώτου καὶ φιλοσόφου· ὁ
[3, 9]	ἀντὶ τῶν χρυσωμάτων. σὺ χρυσᾶ	σκεύη,	ὀστράκινον τὸν λόγον, τὰ δόγματα,
[3, 26]	{φιλοσοφίας} τρέμεις, ἀγρυπνεῖς, μετὰ πάντων	βουλεύῃ·	κἂν μὴ πᾶσιν ἀρέσκειν μέλλῃ
[3, 22]	οὐδὲν ἔχει‘ Περὶ τοιούτου πράγματος	βουλεύῃ.	ὥστε ἐάν σοι δόξῃ, τὸν
[3, 24]	θέλω, πάλιν εὐφραίνῃ καὶ μετέωρος	πορεύῃ	εἰς Ἀθήνας’ τί λέγεις πρὸς
[3, 23]	διαλεγομένου περὶ αὑτοῦ ἠγωνίασεν ἢ	ἐπεστράφη·	εἰς αὑτὸν ἢ ἐξελθὼν εἶπεν
[3, 7]	ἔχομεν τῆς σαρκός; (Τὴν ψυχήν,	ἔφη.	(Ἀγαθὰ δὲ τὰ τοῦ κρατίστου
[3, 15]	ὁ δὲ Μὴ παρέργως ποτ´’	ἔφη,	ἀπὸ Γάλβα κατεσκεύασα, ὅτι προνοίᾳ
[3, 7]	ἐστιν ἡ ἡδονὴ ἡ ψυχική;	(Ἔφη.	(Αὕτη δ´ ἐπὶ τίσιν γίνεται;
[3, 4]	Οὕτως οὖν τις σπουδάζει; Σέ,	ἔφη,	βλέποντες τὸν αὐτῶν ἄρχοντα, τοῦ
[3, 22]	δὲ φίλον μοι δώσεις Κυνικοῦ;	ἔφη.	δεῖ γὰρ αὐτὸν ἄλλον εἶναι
[3, 22]	τοῦ Κυνικοῦ; (Ἄν μοι σοφῶν,	ἔφη,	δῷς πόλιν, τάχα μὲν οὐδ´
[3, 1]	ἄλλην περιβολὴν κατακοσμοῦντος Εἰπέ μοι,	ἔφη,	εἰ οὐ δοκοῦσίν σοι κύνες
[3, 6]	μείζονες προκοπαὶ ἦσαν, Κατὰ τί,	ἔφη,	ἐκπεπόνηται καὶ κατὰ τί μείζους
[3, 4]	τοὺς λοιδορήσαντας Καὶ τί κακόν,	ἔφη,	ἐποίουν; ἐσπούδαζον καὶ οὗτοι ὡς
[3, 22]	ἐπιχειρεῖν πράγματι τηλικούτῳ; Γάμος δ´,	ἔφη,	καὶ παῖδες προηγουμένως παραληφθήσονται ὑπὸ
[3, 22]	πυρέσσων πρὸς τοὺς παριόντας· κακαί‘	ἔφη,	κεφαλαί, οὐ μενεῖτε; ἀλλ´ ἀθλητῶν
[3, 2]	εἶτα ἐκμανέντος αὐτοῦ Οὗτός ἐστιν‘	ἔφη,	ὁ δεῖνα· ἔδειξα ὑμῖν αὐτόν‘
[3, 1]	τῶν ἄλλων ζῴων ἕκαστον; (Δοκοῦσιν,	ἔφη.	(Οὐκοῦν καὶ ἄνθρωποι οἱ μὲν
[3, 22]	οἰόμενος εἶναι θεούς; καὶ πῶς‘	ἔφη,	σὲ θεοῖς ἐχθρὸν νομίζων; πάλιν
[3, 1]	οὗτος πρὸς πάλην αἴσχιστος; (Οὕτως,	ἔφη.	(Τί οὖν ποιεῖ ἄνθρωπον καλὸν
[3, 1]	καὶ κύνα καὶ ἵππον; (Τοῦτο,	ἔφη.	(Τί οὖν ποιεῖ κύνα καλόν;
[3, 7]	(ἦν δ´ οὗτος Ἐπικούρειος) Ἄξιον,	ἔφη,	τοὺς ἰδιώτας ἡμᾶς παρ´ ὑμῶν
[3, 8]	ὡς ἀνήκεστα πάσχων, Οὐ δύναμαι’	ἔφη,	φέρειν· ἀπόλλυτέ με, ποιήσετέ με
[3, 23]	ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει κατὰ φύσιν	ἀναστρέφῃ;	ὕπαγε, ἄλλον πεῖθε. τὸν δεῖνα
[3, 26]	ὁ δ´ Ὀδυσσεὺς ὅτε ναυαγὸς	ἐξερρίφη,	μή τι ἐταπείνωσεν αὐτὸν ἡ
[3, 24]	ἵν´ ἀβλαβὴς γενόμενος μηκέτι μηδένα	μέμφῃ,	μηδενὶ ἐγκαλῇς, μηδείς σε ἀδικῇ
[3, 23]	ἑξῆς ποιοῦσιν. εἰ δολιχοδρόμος, τοιαύτη	τροφή,	τοιοῦτος περίπατος, τοιαύτη τρῖψις, τοιαύτη
[3, 16]	κομψὸν οὐδέν, οὔτε προσοχὴ οὔτ´	ἐπιστροφὴ	ἐφ´ αὑτὸν καὶ παρατήρησις πῶς
[3, 12]	ἀπὸ τῶν ἰσχυροτέρων. ἄνισος ἡ	μάχη	κορασιδίῳ κομψῷ πρὸς νέον ἀρχόμενον
[3, 22]	καὶ ὁ Ἕκτωρ λέγει τῇ	Ἀνδρομάχῃ·	ὕπαγε‘ φησίν, μᾶλλον εἰς οἶκον
[3, 22]	ὅταν τι τῶν ἀλλοτρίων κακῶς	ἔχῃ,	λέγει οὐαί μοι, οἱ γὰρ
[3, 25]	ἂν οὖν ὁ ἰατρὸς αὐτῷ	ἔχῃ	λέγειν ἄγε, λουσάμενος οὖν τί
[3, 3]	ἐγγυῶμαι ὅτι εὐσταθήσει, ὡς ἂν	ἔχῃ	τὰ περὶ αὐτόν. Οἷόν ἐστιν
[3, 1]	ἔχειν· κἂν μὲν φύσει μὴ	ἔχῃ,	τέρας ἐστίν, ἂν δ´ αὐτὸς
[3, 1]	λεία γέγονε καὶ τρυφερά· κἂν	ἔχῃ	τρίχας πολλάς, τέρας ἐστὶ καὶ
[3, 7]	οὐδ´ ἂν λέγῃς μοι, ὅτι	ἀπέχῃ,	πιστεύσω σοι. ὡς γὰρ ἀδύνατόν
[3, 7]	τολμήσει ἀναβῆναι τούτου ἕνεκα’ τί	ἀπέχῃ	τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ; ἄφρον ἐστὶ
[3, 13]	ἄλλος προλήψεις. ὅταν δὲ μὴ	παρέχῃ	τἀναγκαῖα, τὸ ἀνακλητικὸν σημαίνει, τὴν
[3, 26]	ἀποθανόντι; (Τί οὖν, ὅταν μὴ	παρέχῃ	τροφάς; (Τί γὰρ ἄλλο ἢ
[3, 24]	τὸν καλὸν καὶ τὰ μακρὰ	τείχη	καὶ τὴν ἀκρόπολιν; τίς ὢν
[3, 22]	ἢ φθόνος; ὧδε ἡ πολλὴ	προσοχὴ	καὶ σύντασις, τῶν δ´ ἄλλων
[3, 16]	καὶ ἔθος κομψὸν οὐδέν, οὔτε	προσοχὴ	οὔτ´ ἐπιστροφὴ ἐφ´ αὑτὸν καὶ
[3, 7]	βαλῶ. οὐκέτι ὡς λογικῶν ἡ	ἀρχὴ	γίνεται. ἀλλ´ ὡς ὁ Ζεὺς
[3, 15]	ἐν παντὶ ἔλασσον ἔχειν, ἐν	ἀρχῇ,	ἐν τιμῇ, ἐν δίκῃ. ταῦτα
[3, 24]	ἢ ἀρχόμενον ἢ ὑπηρετοῦντά τινι	ἀρχῇ	ἢ στρατευόμενον ἢ δικάζοντα; εἶτά
[3, 22]	βίος αὐτῶν μεστός ἐστιν. ἐν	ἀρχῇ	οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ μή
[3, 7]	ὄνον. οὐκ ἔστι τοῦτο ἀνθρώπων	ἀρχή.	ὡς λογικῶν ἡμῶν ἄρξον δεικνὺς
[3, 1]	οἷον ποιήσω, εἰ σὺ μὲν	ἔρχῃ	πρὸς ἐμὲ ὠφεληθησόμενος, {ἐ{ ρ}
[3, 12]	ἴδω, τίς εἶ καὶ πόθεν	ἔρχῃ’	ὡς οἱ νυκτοφύλακες δεῖξόν μοι
[3, 25]	καὶ λοιπὸν ὡς κακὸς ἀθλητὴς	περιέρχῃ	νικώμενος τὴν περίοδον ὅμοιος τοῖς
[3, 9]	δι´ ὃ νῦν εἰς Ῥώμην	ἀνέρχῃ;	τὸ δόγμα. καὶ μετὰ χειμῶνος
[3, 24]	πωλῇ. ὡς ἐπὶ τὰς θίδρακας	ἀπέρχῃ·	ὀβολοῦ γάρ εἰσιν, ταλάντου δ´
[3, 24]	νῦν σοι πειθόμενος ἀπέρχομαι. πῶς	ἀπέρχῃ;	πάλιν ὡς σὺ ἠθέλησας, ὡς
[3, 4]	εἰδέναι σε οὖν δεῖ, ὅταν	εἰσέρχῃ	εἰς τὸ θέατρον, ὅτι κανὼν
[3, 4]	εἰς τὸ θέατρον, ὅτι κανὼν	εἰσέρχῃ	καὶ παράδειγμα τοῖς ἄλλοις, πῶς
[3, 1]	πολιὸν καὶ τρίβωνα καὶ σὺ	εἰσέρχῃ	πρὸς ἐμὲ ὡς πρὸς φιλόσοφον,
[3, 21]	ποιεῖς, ἄνθρωπε, ἢ τὰ μυστήρια	ἐξορχῇ	καὶ λέγεις οἴκημά ἐστι καὶ
[3, 21]	σὺ δ´ ἐξαγγέλλεις αὐτὰ καὶ	ἐξορχῇ	παρὰ καιρόν, παρὰ τόπον, ἄνευ
[3, 21]	μηδέποτ´ εἴπῃς σεαυτὸν μηδ´ ἄλλου	ἀνάσχῃ	λέγοντος, ἀλλὰ λέγε πεπλάνηται· ἐγὼ
[3, 22]	πέπεισται δ´, ὅ τι ἂν	πάσχῃ	τούτων, ὅτι ἐκεῖνος αὐτὸν γυμνάζει;
[3, 17]	τὸν διὰ τούτων, ἃ σὺ	ἀπεύχῃ,	κτώμενον ἐκεῖνα; ἢ τί κακὸν
[3, 1]	θῶμεν πολίτην Κορινθίων, κἂν οὕτως	τύχῃ,	ἀστυνόμον ἢ ἐφήβαρχον ἢ στρατηγὸν
[3, 26]	καὶ σὲ πεινῶντα, ἂν οὕτως	τύχῃ,	ἐκείνους δὲ διαρραγέντας ὑπὸ ἀπεψιῶν
[3, 2]	πῦρ καίειν, ἀριστᾶν, ἂν οὕτως	τύχῃ,	καὶ ᾄδειν καὶ ὀρχεῖσθαι· βυθιζομένου
[3, 22]	αὐτὸν δύνασθαι ἀνατεινάμενον, ἂν οὕτως	τύχῃ,	καὶ ἐπὶ σκηνὴν τραγικὴν ἀνερχόμενον
[3, 24]	ἀλλὰ συνευτυχεῖν. ἂν δέ τις	ἀτυχῇ,	μέμνησο, ὅτι παρ´ αὑτὸν ἀτυχεῖ.
[3, 24]	τὸ περιέχον, τοιοῦτον οἱ συνόντες,	ψύχη	καὶ καύματα καὶ τροφαὶ ἀσύμμετροι
[3, 7]	τρία ἐστὶ περὶ τὸν ἄνθρωπον,	ψυχὴ	καὶ σῶμα καὶ τὰ ἐκτός,
[3, 3]	λεκάνη τοῦ ὕδατος, τοιοῦτον ἡ	ψυχή,	οἷον ἡ αὐγὴ ἡ προσπίπτουσα
[3, 3]	δ´ ἀγαθοῦ φαντασίαν ἐναργῆ ἀποδοκιμάσει	ψυχή,	οὐ μᾶλλον ἢ τὸ Καίσαρος
[3, 15]	εἶτα ῥήτωρ, ὅλῃ δὲ τῇ	ψυχῇ	οὐδέν, ἀλλ´ ὡς ὁ πίθηκος
[3, 22]	τὸ σωμάτιον χωρίζεσθαι καὶ ἡ	ψυχή;	οὐδέν. σοὶ δὲ ἀπολλυμένων τῶν
[3, 3]	κατὰ φύσιν. πέφυκεν δὲ πᾶσα	ψυχὴ	ὥσπερ τῷ ἀληθεῖ ἐπινεύειν, πρὸς
[3, 26]	περὶ τῶν δουλαρίων τρέμε, μὴ	κλέψῃ	τι, μὴ φύγῃ, μὴ ἀποθάνῃ.
[3, 23]	καὶ κακοδαίμων εἶ καὶ δυστυχής.	κομψὴ	παράκλησις. καὶ μὴν ἂν μὴ
[3, 22]	θέλῃ δύναται. ποῦ γὰρ αὑτὸν	ἀποκρύψῃ	ἢ πῶς; ἂν δ´ ἀπὸ