Livre, Chap. |
[1, 12] |
τί
οὖν
ἐπισπᾷς
σεαυτῷ
ταῦτα
|
ὧν |
ἀνυπεύθυνος
εἶ;
τοῦτό
ἐστιν
ἑαυτῷ
|
[1, 6] |
τοῦ
τέλους
τευξόμεθα
τοῦ
ἑαυτῶν.
|
ὧν |
γὰρ
αἱ
κατασκευαὶ
διάφοροι,
τούτων
|
[1, 7] |
πέφηνεν.
Ἀλλὰ
δὴ
ἔστιν
ἐφ´
|
ὧν |
δεδώκαμεν
ὑγιῶς
τὰ
λήμματα
καὶ |
[1, 21] |
θέλεις;
οὐχ
οὗτοί
εἰσι,
περὶ
|
ὧν |
εἴωθας
λέγειν
ὅτι
μαίνονται;
τί |
[1, 9] |
ἀλόγων
εἶναι
χείρονα
καὶ
δειλότερον,
|
ὧν |
ἕκαστον
αὐτὸ
αὑτῷ
ἀρκούμενον
οὔτε |
[1, 29] |
ἡμῶν
διδάσκει
ἀντιποιεῖσθαι
πρὸς
αὐτούς,
|
ὧν |
ἐκεῖνοι
ἔχουσιν
ἐξουσίαν;
τὸ
σωμάτιον |
[1, 6] |
ταῦτα;
πολλὰ
μὲν
ἐπὶ
μόνων,
|
ὧν |
ἐξαιρέτως
χρείαν
εἶχεν
τὸ
λογικὸν |
[1, 25] |
ἐσπουδάκαμεν,
τούτων
ἐξουσίαν
οὐδεὶς
ἔχει·
|
ὧν |
ἐξουσίαν
οἱ
ἄλλοι
ἔχουσιν,
τούτων |
[1, 27] |
τί
οὖν
μοι
χεῖρον
ἔσται,
|
ὧν |
ἔστι
μοι
νῦν;
τὸ
σύνολον |
[1, 4] |
οὐ
ψευδῆ
ταῦτά
ἐστιν,
ἐξ
|
ὧν |
ἡ
εὔροιά
ἐστι
καὶ
ἀπάθεια |
[1, 18] |
χαλεπαίνομεν;
ὅτι
τὰς
ὕλας
θαυμάζομεν,
|
ὧν |
ἡμᾶς
ἀφαιροῦνται.
ἐπεί
τοι
μὴ |
[1, 9] |
δύνανται
ποιῆσαι,
τούτων
οὐκ
ἐπιστρεψόμεθα·
|
ὧν |
ἡμῖν
μέλει,
ταῦτα
οὐ
δύνανται. |
[1, 12] |
κατ´
ἰδίαν
ἑκάστου·
πέμπτοι
δ´,
|
ὧν |
ἦν
καὶ
Ὀδυσσεὺς
καὶ
Σωκράτης, |
[1, 21] |
φιλοσόφου.
τίνες
εἰσὶν
οὗτοι,
ὑφ´
|
ὧν |
θαυμάζεσθαι
θέλεις;
οὐχ
οὗτοί
εἰσι, |
[1, 18] |
αἱ
ἀπώλειαι,
τούτων
οἱ
πόνοι,
|
ὧν |
καὶ
αἱ
κτήσεις.
Ἀλλ´
ὁ |
[1, 16] |
ἡμῖν
παρέσχεν
ὄργανα
ταῦτα
δι´
|
ὧν |
τὴν
γῆν
ἐργασόμεθα·
μέγας
ὁ |