Livre, Chap.
[1, 12]	ὥρισεν καὶ διέταξεν; οὐκ {οἶσθα{	ς}	ἡλίκον μέρος πρὸς τὰ ὅλα;
[1, 11]	σε πείθω ἢ οὐχί; {Πεί{	ς}	θεις, ἔφη. (Οἷα δὴ τὰ
[1, 21]	χρῶμαι ὡς πέφυκα, ἂν {προ{	ς}	θέσει, ἂν ἐπιβολῇ, ἂν συγκαταθέσει.
[1, 9]	οἰκείας οὔτε διεξαγωγῆς τῆς {καταλλήλου{	ς}	καὶ κατὰ φύσιν; Ἐγὼ μὲν
[1, 25]	τίνος ταῦτα τηρεῖν καλῶς {ἔχει{	ς}	καὶ τὴν παιδιὰν μὴ λύειν;
[1, 25]	σοι τὰ μὲν σὰ {ἀκώλυ{	ς}	τα καὶ ἀπαραπόδιστα, τὰ δὲ
[1, 17]	διὰ τοῦτο γὰρ οἶμαι {προ{	ς}	τάσσουσιν τὰ λογικά, καθάπερ τῆς
[1, 4]	ἐκκλίνεις, πῶς ἐπιβάλλῃ καὶ {προ{	ς}	τίθεσαι καὶ παρασκευάζῃ, πότερα συμφώνως
[1, 29]	ἐκτός; ὗλαι τῇ προαιρέσει, περὶ	ἃς	ἀναστρεφομένη τεύξεται τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ
[1, 6]	αἰσθόμενος ἀπόβλεψον εἰς τὰς δυνάμεις	ἃς	ἔχεις καὶ ἀπιδὼν εἰπὲ φέρε
[1, 18]	ἐ- πης τὰς φωνὰς ταύτας	ἃς	οἱ πολλοὶ τῶν φ- των
[1, 6]	δυνάμεις δ´ οὐκ εἰλήφατε, καθ´	ἃς	οἴσετε πᾶν τὸ συμβαῖνον; μεγαλοψυχίαν
[1, 6]	ἡμῖν τὰς δυνάμεις ταύτας, καθ´	ἃς	οἴσομεν πᾶν τὸ ἀποβαῖνον μὴ
[1, 7]	ἐσμεν καὶ προφάσεις ζητοῦμεν, καθ´	ἃς	οὐ πονήσομεν οὐδ´ ἀγρυπνήσομεν ἐξεργαζόμενοι
[1, 27]	αἱ τῶν πραγμάτων πιθανότητες, καθ´	ἃς	φαίνεταί τινα ἀγαθὰ οὐκ ὄντα,
[1, 10]	ἑξῆς ἐπαγγελλόμενος, ὅτι ἄλλο οὐδὲν	ἀναβὰς	σπουδάσει ἢ ἐν ἡσυχίᾳ καὶ
[1, 16]	ὕμνον τὸν εἰς τὸν θεόν;	μέγας	ὁ θεὸς, ὅτι ἡμῖν παρέσχεν
[1, 16]	δι´ ὧν τὴν γῆν ἐργασόμεθα·	μέγας	ὁ θεός, ὅτι χεῖρας δέδωκεν,
[1, 2]	βλέποντι, ὅτι μὴ παρακρατήσας μὲν	πληγὰς	λήψεται καὶ τροφὰς οὐ λήψεται,
[1, 10]	τοὺς περὶ τὰς ἐν Ῥώμῃ	προαγωγὰς	ἐσπουδακότας. Εἰ οὕτως σφοδρῶς {συνετετά{
[1, 4]	τοῦ αὑτοῦ βίου πένθη καὶ	οἰμωγὰς	καὶ τὸ οἴμοι’ καὶ τὸ
[1, 29]	ἀφέλῃ τις αὐτοῦ καὶ τὰς	ἐμβάδας	καὶ τὸ προσωπεῖον καὶ ἐν
[1, 29]	οἰήσονται ἑαυτοὺς εἶναι προσωπεῖα καὶ	ἐμβάδας	καὶ τὸ σύρμα. ἄνθρωπε, ταῦτα
[1, 26]	μηδέν, εἰ μὴ ἑκατὸν πεντήκοντα	μυριάδας.	τί οὖν ὁ Ἐπαφρόδιτος; κατεγέλασεν
[1, 22]	ςοι ποιητέον ἐστίν, σὺ κάλλιον	οἶδας	ἢ οἱ φιλόσοφοι’ ἄνθρωπε, τί
[1, 12]	δοκῇ. μαινόμενος εἶ, παραφρονεῖς. οὐκ	οἶδας,	ὅτι καλόν τι ἐλευθερία ἐστὶ
[1, 4]	καὶ τί σοι ὄφελος; οὐκ	οἶδας	ὅτι ὅλον τὸ βιβλίον πέντε
[1, 19]	τοὺς πόδας; οὐ περικαθαίρω; οὐκ	οἶδας	ὅτι πᾶς ἄνθρωπος ἑαυτὸν θεραπεύει,
[1, 19]	θεραπεύω; οὐ νίπτω αὐτοῦ τοὺς	πόδας;	οὐ περικαθαίρω; οὐκ οἶδας ὅτι
[1, 6]	ἀντιτιθέντες πρὸς τὸ ἀξιόλογον τῆς	θέας	φέρετε καὶ ἀνέχεσθε. ἄγε δυνάμεις
[1, 1]	παρακύπτομεν συνεχῶς· τίς ἄνεμος πνεῖ;	βορέας.	τί ἡμῖν καὶ αὐτῷ; πότε
[1, 1]	ἡμέραν γράφειν, ἐν τούτοις γυμνάζεσθαι.	Θρασέας	εἰώθει λέγειν Σήμερον ἀναιρεθῆναι θέλω
[1, 25]	τίνα οὖν ἐντολὴν ἔχων ἐκεῖθεν	ἐλήλυθας,	ποῖον διάταγμα; τὰ σὰ τήρει
[1, 21]	οὐχ οὗτοί εἰσι, περὶ ὧν	εἴωθας	λέγειν ὅτι μαίνονται; τί οὖν;
[1, 11]	ἂν συσπουδάζειν καὶ αὐτός. ~Περὶ	φιλοστοργίας.	Ἀφικομένου δέ τινος πρὸς αὐτὸν
[1, 15]	δὲ μή, ἔξω τι τῆς	ἰδίας	ὕλης ἀναδέξεται. ὡς γὰρ τέκτονος
[1, 2]	καὶ ἀσύμφορον. διὰ τοῦτο μάλιστα	παιδείας	δεόμεθα, ὥστε μαθεῖν τοῦ εὐλόγου
[1, 14]	ἀλλὰ σὺ μὲν περὶ τῆς	θείας	διοικήσεως καὶ περὶ ἑκάστου τῶν
[1, 29]	οὖν ἄλλο τι ποιοῦμεν; ~Περὶ	εὐσταθείας.	Οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ προαίρεσις ποιά,
[1, 28]	γὰρ ψυχὴ ἄκουσα στέρεται τῆς	ἀληθείας,	ὡς λέγει Πλάτων· ἀλλὰ ἔδοξεν
[1, 9]	ἔτι τόπος δακρύοις; τίς ἔτι	κολακείας	ἀφορμή; διὰ τί ἄλλος ἄλλῳ
[1, 9]	ἀρκούμενον οὔτε τροφῆς ἀπορεῖ τῆς	οἰκείας	οὔτε διεξαγωγῆς τῆς {καταλλήλου{ ς}
[1, 2]	οὐδ´ ἁπλῶς ἄλλου τινὸς τῆς	ἐπιμελείας	διὰ τὴν ἀπόγνωσιν τῶν ἄκρων
[1, 16]	ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα παρεσκευασμένα μηδεμιᾶς	ἐπιμελείας	ἔτι προσδεόμενα. οὕτως ἓν παιδίον
[1, 8]	περὶ ταῦτα μηδ´ ἀπὸ τῆς	ἐπιμελείας	τοῦ ἤθους ὑπό γε ἐμοῦ
[1, 2]	ἐπειδὴ ἀφυής εἰμι, ἀποστῶ τῆς	ἐπιμελείας	τούτου ἕνεκα; μὴ γένοιτο. Ἐπίκτητος
[1, 28]	τηλικαῦτα; πολέμους καὶ στάσεις καὶ	ἀπωλείας	πολλῶν ἀνθρώπων καὶ κατασκαφὰς πόλεων;
[1, 9]	ἐστιν ἀληθῆ τὰ περὶ τῆς	συγγενείας	τοῦ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων λεγόμενα
[1, 6]	τὸν εὐεργέτην, οἱ δ´ ὑπ´	ἀγεννείας	εἰς μέμψεις καὶ τὰ ἐγκλήματα
[1, 7]	δ´ ἐμοὶ δείκνυε. ~Περὶ τῆς	χρείας	τῶν μεταπιπτόντων καὶ ὑποθετικῶν καὶ
[1, 29]	ἀδίκου καὶ δικαίου; Ὦ πολλῆς	ἀδικίας	τῶν πεπαιδευμένων. ταῦτα οὖν ἔμαθες
[1, 14]	ὅσον οἷόν τ´ ἐπέχεσθαι ὑπὸ	σκιᾶς,	ἣν ἡ γῆ ποιεῖ· ὁ
[1, 28]	καὶ πολλὰ πρόβατα καὶ πολλὰς	καλιὰς	χελιδόνων ἢ πελαργῶν ἐμπρησθῆναι καὶ
[1, 28]	τί ἂν ἐγένετο; ἀπολώλει ἡ	Ἰλιὰς	οὐ μόνον ἀλλὰ καὶ ἡ
[1, 28]	φαινόμενον; ταύτην οὐδ´ ἄλλην. ἡ	Ἰλιὰς	οὐδέν ἐστιν ἢ φαντασία καὶ
[1, 24]	καὶ ὄψει ἀκριβέστερον δίχα τῆς	δειλίας;	Τί οὖν ποιήσω; (Τί ποιεῖς,
[1, 4]	ἄνθρωπος, ἐπὶ ταῦτά μου τὰς	πολιὰς	ἐτήρησα’ τίς λέγει ταῦτα; δοκεῖτε
[1, 11]	δογμάτων ποιεῖσθαι. τοῦτο δ´ ὅτι	μιᾶς	ὥρας ἢ ἡμέρας οὐκ ἔστιν,
[1, 16]	πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα παρεσκευασμένα	μηδεμιᾶς	ἐπιμελείας ἔτι προσδεόμενα. οὕτως ἓν
[1, 24]	δὲ περὶ ἡδονῆς, οἷα περὶ	πενίας	εἴρηκεν οὗτος ὁ κατάσκοπος. τὸ
[1, 4]	οὗ τὴν ἀλήθειαν τὴν περὶ	εὐδαιμονίας	δείξειν ἡμῖν ἤμελλον, τούτου δ´
[1, 9]	δ´ ἐξ ἐκείνης μόνον τῆς	γωνίας,	εἰς ἣν ἐρρίφη γεννηθέν σου
[1, 12]	πάσας τὰς τοιαύτας ἐναντιότητας ὑπὲρ	συμφωνίας	τῶν ὅλων ἡμῶν θ´ ἑκάστῳ
[1, 25]	καὶ σὺ σύγκρινε ταύτας τὰς	ἀξίας·	μόνον μηδὲν βαρούμενος ποίει, μὴ
[1, 2]	σκέψιν καὶ τὰς τῶν ἐκτὸς	ἀξίας	συγκαθεὶς καὶ ψηφίζων ἐγγύς ἐστι
[1, 12]	μόνου ὄντος ἐπὶ σοί, χρήσεως	οἵας	δεῖ φαντασιῶν. τί οὖν ἐπισπᾷς
[1, 10]	ταῦτα ἐκείνοις ὅμοιά ἐστιν; ἀλλ´	ὁμοίας	σπουδῆς χρείαν ἔχοντα; ἀλλ´ ὡσαύτως
[1, 6]	μέν· ἡ δὲ τοιαύτη τῆς	διανοίας	κατασκευή, καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς
[1, 28]	ἡ φύσις αὕτη ἐστὶ τῆς	διανοίας	τοῖς μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν, τοῖς
[1, 14]	καὶ ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος εἰς	ἐπινοίας	ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως τετυπωκόσι
[1, 6]	καὶ ποιοῦσι καὶ λέγουσι. ~Περὶ	προνοίας.	Ἀφ´ ἑκάστου τῶν ἐν τῷ
[1, 16]	ἐστὶν ἔργα ἐφ´ ἡμῶν τῆς	προνοίας;	καὶ τίς ἐξαρκεῖ λόγος ὁμοίως
[1, 16]	ἐγώ σοι λέγω, προσδόκα. ~Περὶ	προνοίας.	Μὴ θαυμάζετ´ εἰ τοῖς μὲν
[1, 16]	ἀπήρκει πρὸς τὸ αἰσθέσθαι τῆς	προνοίας	τῷ γε αἰδήμονι καὶ εὐχαρίστῳ.
[1, 6]	δὲ τὸ μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν	ποίας	ἀφορμὰς ἔχεις σὺ δ´ ἐμοὶ
[1, 25]	καὶ ἐντολὰς παρὰ τοῦ Διὸς	ποίας	ἔτι παρ´ ἐμοῦ θέλεις; κρείσσων
[1, 12]	τοῦ μεγίστου καὶ κυριωτάτου, τῆς	ἐλευθερίας,	ὡς ἔτυχεν ἐφεῖταί μοι θέλειν;
[1, 6]	καὶ τῆς ἄλλης ἀλκῆς καὶ	καρτερίας	καὶ γενναιότητος, εἰ μὴ τοιαῦταί
[1, 26]	μαχόμενον. πρῶτον οὖν ἐπὶ τῆς	θεωρίας	γυμνάζουσιν ἡμᾶς οἱ φιλόσοφοι ὅπου
[1, 25]	μικρὸν ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης τῆς	θεωρίας	κάθισον εἰς τοὺς τῶν συγκλητικῶν
[1, 2]	καταβατέον αὐτῷ ἐστιν εἰς Νέρωνος	θεωρίας,	ὥστε καὶ αὐτόν τι λειτουργῆσαι,
[1, 29]	πάντα δὲ μετὰ φόβου καὶ	ταλαιπωρίας.	ἐὰν δ´ ἐμαυτὸν ἀπολύσω τῶν
[1, 8]	πιθανολογική, καὶ μάλιστ´ εἰ τύχοι	γυμνασίας	ἐπιπλέον καί τινα καὶ εὐπρέπειαν
[1, 7]	ἐπινοοῦμεν; ἀλλ´ ἄνευ τινὸς τοιαύτης	γυμνασίας	καὶ παρασκευῆς φυλάττειν οἷός τ´
[1, 20]	μέγιστον καὶ πρῶτον δοκιμάζειν τὰς	φαντασίας	καὶ διακρίνειν καὶ μηδεμίαν ἀδοκίμαστον
[1, 9]	καὶ ἀπολύσῃ ὑμᾶς ταύτης τῆς	ὑπηρεσίας,	τότ´ ἀπολύεσθε πρὸς αὐτόν· ἐπὶ
[1, 16]	οὐδὲ εἷς’ φησίν. ὦ μεγάλης	ἀναισθησίας	καὶ ἀναισχυντίας. Ἄγε ἀφῶμεν τὰ
[1, 23]	ἀπεσπασμένον οὐδὲν τῆς τοῦ ἀγαθοῦ	οὐσίας	οὔτε θαυμάζειν οὔτ´ ἀποδέχεσθαι· καὶ
[1, 20]	καὶ αὑτῆς γίνεται καὶ τῆς	ἐναντίας	θεωρητική; διὰ τοῦτο ἔργον τοῦ
[1, 16]	φησίν. ὦ μεγάλης ἀναισθησίας καὶ	ἀναισχυντίας.	Ἄγε ἀφῶμεν τὰ ἔργα τῆς
[1, 19]	τι ἢ τὰ προαιρετικά. Ἠξίωται	δημαρχίας.	πάντες οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται· ἄλλος
[1, 14]	αὐτὰ εἰς αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ´	ἡσυχίας	μένειν καὶ ἀναπαύεσθαι, μένει καὶ
[1, 4]	ἀπαθῆ με ποιοῦντα. ὦ μεγάλης	εὐτυχίας,	ὦ μεγάλου εὐεργέτου τοῦ δεικνύοντος
[1, 17]	πάντας ἄκοντας ἁμαρτάνειν, σὺ δὲ	καταμεμάθηκας	τὴν ἀλήθειαν, ἀνάγκη σε ἤδη
[1, 25]	τὰ σαυτοῦ ἀπώλεσας. τοιαύτας ἔχων	ὑποθήκας	καὶ ἐντολὰς παρὰ τοῦ Διὸς
[1, 3]	τί οὖν ἀφεὶς ἐκεῖνο τούτοις	προστέτηκας;	Διὰ ταύτην τὴν συγγένειαν οἱ
[1, 7]	κατὰ τὸν τόπον ἁμάρτημα, τοῦτο	ἡμάρτηκας.	ἐπεί τοι τοῦτ´ αὐτὸ καὶ
[1, 24]	κρείσσονα ἐσχηκέναι περίστασιν ἧς σὺ	ἔσχηκας,	ἂν θέλῃς ὡς ἀθλητὴς νεανίσκῳ
[1, 29]	λέγει ὅτι διὰ τοῦτο τὰς	γυναῖκας	ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς γνωρίμοις, τοῖς
[1, 22]	ἐστι τὸ παιδεύεσθαι; μανθάνειν τὰς	φυσικὰς	προλήψεις ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ μέρους
[1, 2]	ἡ κρόκη πρὸς τὰς ἄλλας	κρόκας	θέλει τι ἔχειν ἐξαίρετον. ἐγὼ
[1, 8]	οὐχὶ ἐδανείσω μὲν καὶ οὐκ	ἀπέδωκας·	οὐ μὴν ὀφείλεις μοι τὸ
[1, 8]	τοῦτον· εἰ ἐδανείσω καὶ μὴ	ἀπέδωκας,	ὀφείλεις μοι τὸ ἀργύριον· οὐχὶ
[1, 4]	ταύτῃ γινέσθω’ καὶ μὴ ἐκεῖνα	τάλας	ἐγώ, γέρων ἄνθρωπος, ἐπὶ ταῦτά
[1, 4]	καὶ τὸ οἴμοι’ καὶ τὸ	τάλας	ἐγὼ’ καὶ δυστυχίαν καὶ ἀτυχίαν
[1, 12]	ἐκεῖ που τίθεσθαι τὸ ἀγαθόν;	τάλας	ἐγώ, τὸν πατέρα ἔχω τοιοῦτον
[1, 27]	ἔθος. ἀκούεις τῶν ἰδιωτῶν λεγόντων	τάλας	ἐκεῖνος, ἀπέθανεν· ἀπώλετο ὁ πατὴρ
[1, 26]	ὑμεῖς; οὔ· ἀλλ´ ἐπιθαυμάσας λέγει	τάλας,	πῶς οὖν ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις;
[1, 26]	αὐτῷ τὴν ἀνάγνωσιν Σεαυτοῦ, ἔφη,	καταγελᾷς·	οὐ προεγύμνασας τὸν νεανίσκον οὐδ´
[1, 1]	ἀξία οὖσα ἐλήλυθεν, καὶ τὰς	ἄλλας	ἁπάσας. τί γάρ ἐστιν ἄλλο
[1, 1]	ἄλλο τὸ μουσικήν, γραμματικήν, τὰς	ἄλλας	δυνάμεις διακρῖνον, δοκιμάζον τὰς χρήσεις
[1, 2]	οὐδ´ ἡ κρόκη πρὸς τὰς	ἄλλας	κρόκας θέλει τι ἔχειν ἐξαίρετον.
[1, 28]	ἀποθανεῖν καὶ πολλὰ πρόβατα καὶ	πολλὰς	καλιὰς χελιδόνων ἢ πελαργῶν ἐμπρησθῆναι
[1, 4]	εὔροια. τίς οὖν προκόπτει; ὁ	πολλὰς	Χρυσίππου συντάξεις ἀνεγνωκώς; μὴ γὰρ
[1, 25]	ἀπώλεσας. τοιαύτας ἔχων ὑποθήκας καὶ	ἐντολὰς	παρὰ τοῦ Διὸς ποίας ἔτι
[1, 9]	τί ἄλλο ἢ ἀνάγκη γράφειν	ἐπιστολὰς	ὡς ὑπὲρ νεκροῦ τὸ πτῶμα
[1, 18]	τί οὖν χαλεπαίνομεν; ὅτι τὰς	ὕλας	θαυμάζομεν, ὧν ἡμᾶς ἀφαιροῦνται. ἐπεί
[1, 29]	τοῦ ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν τὰς	ὕλας	μὴ θαυμάσῃ. τὰ γὰρ περὶ
[1, 11]	πράττειν τι ἢ μὴ πράττειν	ἡμᾶς,	ἀλλ´ ὑπολήψεις καὶ δόγματα. Τοῦτό
[1, 9]	θεοῦ ἐσμεν κἀκεῖθεν ἐληλύθαμεν; ἄφες	ἡμᾶς	ἀπελθεῖν ὅθεν ἐληλύθαμεν, ἄφες λυθῆναί
[1, 29]	φάρμακον, καὶ λέγει ὡς γενναίως	ἡμᾶς	ἀποδεδάκρυκεν’ μή τι οὖν ἐκείνῳ
[1, 18]	ὅτι τὰς ὕλας θαυμάζομεν, ὧν	ἡμᾶς	ἀφαιροῦνται. ἐπεί τοι μὴ θαύμαζέ
[1, 4]	καὶ ἀπροαιρέτων οὐδέν ἐστι πρὸς	ἡμᾶς,	ἐγὼ μὲν ἤθελον τὴν ἀπάτην
[1, 9]	{φαντασιῶν} ~Πῶς ἀπὸ τοῦ συγγενεῖς	ἡμᾶς	εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι ἄν
[1, 23]	δ´ ἀπολείπει; τί θέλεις; μωροὺς	ἡμᾶς	εἶναι ὡς τὰ πρόβατα; οὐδ´
[1, 27]	τι γενναῖον’ ἔστω ταῦτα ὑπὲρ	ἡμᾶς,	ἐκεῖνο οὐ πίπτει εἰς ἡμᾶς;
[1, 26]	στοχαστέον τοῦ μήτε τὸ ἀκόλουθον	ἡμᾶς	ἐκφυγεῖν μήτε παραδέξασθαι τὸ μαχόμενον.
[1, 9]	καὶ πατέρα καὶ κηδεμόνα οὐκέτι	ἡμᾶς	ἐξαιρήσεται λυπῶν καὶ φόβων; (Καὶ
[1, 7]	τέλος ὁποῖα παρεχωρήθη πᾶσα ἀνάγκη	ἡμᾶς	ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως ἐπιμένειν καὶ
[1, 11]	τὸ αἴτιον τοῦ ποιεῖν τι	ἡμᾶς	ἢ μὴ ποιεῖν, τοῦ λέγειν
[1, 25]	στενοχωροῦμεν, τοῦτ´ ἔστιν τὰ δόγματα	ἡμᾶς	θλίβει καὶ στενοχωρεῖ. ἐπεὶ τί
[1, 9]	ἀδιάφορα ταῦτα καὶ οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς	καὶ ὁ θάνατος οὐ κακόν;
[1, 27]	ἡμᾶς, ἐκεῖνο οὐ πίπτει εἰς	ἡμᾶς;	καὶ ποῦ φύγω τὸν θάνατον;
[1, 26]	οὖν ἐπὶ τῆς θεωρίας γυμνάζουσιν	ἡμᾶς	οἱ φιλόσοφοι ὅπου ῥᾷον, εἶτα
[1, 29]	ἀλλὰ ἔχωμέν τι καὶ καθ´	ἡμᾶς	παράδειγμα. ταῦτα οὖν τίνος ἐστὶ
[1, 16]	νοῦν εἴχομεν, ἄλλο τι ἔδει	ἡμᾶς	ποιεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ
[1, 27]	προσάγειν τὴν βοήθειαν. εἰ σοφίσματα	ἡμᾶς	Πυρρώνεια καὶ Ἀκαδημαικὰ τὰ θλίβοντά
[1, 20]	ὅπου δοκεῖ τι εἶναι πρὸς	ἡμᾶς,	πῶς καὶ τέχνην ἐξευρήκαμεν καὶ
[1, 11]	οἶμαί ς´ ἀντερεῖν. ὑπολείπεται δ´	ἡμᾶς	σκοπεῖν εἰ φιλόστοργον. (Σκοπῶμεν δή.
[1, 7]	γὰρ ἡμῖν ἔτι οὐδὲ καθ´	ἡμᾶς	συμβαίνει τοῦτο τὸ ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ
[1, 25]	δ´ ἄλλα πάντα οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς,	τί ἔτι ταρασσόμεθα, τί ἔτι
[1, 9]	κατατέταχεν, ταύτην δ´ ἐγκαταλιπεῖν δεῖ	ἡμᾶς.	τοῦτ´ ἔστιν ἄνθρωπος ταῖς ἀληθείαις
[1, 16]	πεποιηκέναι. ἐπεὶ ὅρα οἷον ἦν	ἡμᾶς	φροντίζειν μὴ περὶ αὑτῶν μόνον
[1, 12]	ἵνα οὕτως ἐχόντων τῶν περὶ	ἡμᾶς	ὡς ἔχει καὶ πέφυκεν αὐτοὶ
[1, 14]	τ´ ἄλλην ἐπ´ ἄλλῃ καὶ	μνήμας	ἀπὸ μυρίων πραγμάτων διασῴζεις· ὁ
[1, 22]	φιλόσοφοι’ ἄνθρωπε, τί οὖν μοι	ἐπιτιμᾷς,	εἰ οἶδα; τούτῳ τῷ ἀνδραπόδῳ
[1, 4]	οὐ τοῦτο ζητῶ, ἀλλὰ πῶς	ὁρμᾷς	καὶ ἀφορμᾷς, πῶς ὀρέγῃ καὶ
[1, 6]	τὸ μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν ποίας	ἀφορμὰς	ἔχεις σὺ δ´ ἐμοὶ δείκνυε.
[1, 6]	ἀνδρείαν ἐγὼ σοὶ δείξω ὅτι	ἀφορμὰς	καὶ παρασκευὴν ἔχεις, πρὸς δὲ
[1, 6]	ἐκ σοῦ μοι δεδομένην καὶ	ἀφορμὰς	πρὸς τὸ κοσμῆσαι διὰ τῶν
[1, 29]	τὴν ὑπόθεσιν’ εἶτα οὐκ ἔχεις	ἀφορμὰς	πρὸς τὸ χρήσασθαι τοῖς δοθεῖσιν;
[1, 4]	ζητῶ, ἀλλὰ πῶς ὁρμᾷς καὶ	ἀφορμᾷς,	πῶς ὀρέγῃ καὶ ἐκκλίνεις, πῶς
[1, 29]	ἀγῶνα; οὕτως ἔχειν ἔδει πάντας	ὑμᾶς.	ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς Καίσαρος
[1, 16]	ἐφ´ ὅσον ἂν διδῶται, καὶ	ὑμᾶς	ἐπὶ τὴν αὐτὴν ταύτην ᾠδὴν
[1, 9]	τὴν χώραν, εἰς ἣν ἐκεῖνος	ὑμᾶς	ἔταξεν. ὀλίγος ἄρα χρόνος οὗτος
[1, 8]	δ´ ἐγὼ φιλόσοφος ἤμην, ἔδει	ὑμᾶς	καὶ χωλοὺς γενέσθαι; τί οὖν;
[1, 9]	παιδευτήν, εἴ τις ἄρα ἦν·	ὑμᾶς	μὲν ἔρχεσθαι λέγοντας Ἐπίκτητε, οὐκέτι
[1, 14]	τούτῳ τῷ θεῷ ἔδει καὶ	ὑμᾶς	ὀμνύειν ὅρκον, οἷον οἱ στρατιῶται
[1, 9]	ὅταν ἐκεῖνος σημήνῃ καὶ ἀπολύσῃ	ὑμᾶς	ταύτης τῆς ὑπηρεσίας, τότ´ ἀπολύεσθε
[1, 7]	διὰ τί τὰς μὲν δοκίμους	δραχμὰς	παραδέχῃ, τὰς δ´ ἀδοκίμους ἀποδοκιμάζεις;
[1, 27]	πραγμάτων πιθανότητας τὰς προλήψεις ἐναργεῖς	ἐσμηγμένας	καὶ προχείρους ἔχειν δεῖ. Ὅταν
[1, 28]	ὅτι πάρεστιν οὐκ ἐπὶ τὸ	ἐρωμένας	κτᾶσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τὸ πολεμεῖν.
[1, 1]	κελευσθεὶς ὑπὸ τοῦ Νέρωνος ἀποκεφαλισθῆναι;	ἐκτείνας	γὰρ τὸν τράχηλον καὶ πληγεὶς
[1, 9]	ταπεινοφρονήσητε μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς	τινας	διαλογισμοὺς διαλογιεῖσθε αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν,
[1, 6]	παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί	τινας	καὶ διατρέψαι πρὸς τὸ ἀπολιπεῖν
[1, 29]	τοὺς περὶ ἐμὲ λάβε. ἄν	τινας	τούτων ἀναπείθω ἀντιποιεῖσθαι, τῷ ὄντι
[1, 28]	ἔστι κακά; (Ἔλθωμεν ἐπὶ τοὺς	κανόνας,	φέρε τὰς προλήψεις. Διὰ τοῦτο
[1, 12]	καὶ τέκνα καὶ ἀδελφοὺς καὶ	γείτονας.	ἔδει δὲ μόνον μένοντα ἡσυχίαν
[1, 11]	ἀνδράποδα οὔτε τοὺς ἵππους ἢ	κύνας,	ἀλλὰ τὰ δόγματα. (Εὔχομαι, ἔφη.
[1, 14]	ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως τετυπωκόσι	τέχνας	τ´ ἄλλην ἐπ´ ἄλλῃ καὶ
[1, 19]	οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ τὰς {φ}	ὠνάς’	φησί, γράφοντες γράψουσι τὸ ἐμὸν
[1, 18]	μισητικόν· μὴ ἐ- πης τὰς	φωνὰς	ταύτας ἃς οἱ πολλοὶ τῶν
[1, 26]	πῶς οὖν ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις;	Ταράξας	δὲ τὸν ἀναγιγνώσκοντα τοὺς ὑποθετικοὺς
[1, 20]	ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα τῇ ἀκοῇ·	ῥήξας	τὸ δηνάριον τῷ ψόφῳ προσέχει
[1, 6]	ἀπομύσσῃς σεαυτόν; (Τοῦτο οὖν εὔλογον	μύξας	γίνεσθαι ἐν τῷ κόσμῳ; (Καὶ
[1, 17]	τί μοι σημαίνεται’ λαβὼν καὶ	ἀναπτύξας	ἐκεῖνος ἐξηγεῖται ὅτι ἄνθρωπε, προαίρεσιν
[1, 16]	τοῦτο τὸ ἐκ {π{ τ}	όας	γάλα γεννᾶσθαι καὶ ἐκ γάλακτος
[1, 19]	οὐ περικαθαίρω; οὐκ οἶδας ὅτι	πᾶς	ἄνθρωπος ἑαυτὸν θεραπεύει, σὲ δ´
[1, 25]	πολλάκις ἤκουσας, φέρε δ´ ἃ	εἶπας	αὐτός, φέρε ἃ ἀνέγνως, φέρε
[1, 12]	οἵας δεῖ φαντασιῶν. τί οὖν	ἐπισπᾷς	σεαυτῷ ταῦτα ὧν ἀνυπεύθυνος εἶ;
[1, 23]	φοβῇ μὴ διὰ ταῦτα εἰς	λύπας	ἐμπέσῃ; διὰ γὰρ τὸν μῦν
[1, 26]	ἐπιθαυμάσας λέγει τάλας, πῶς οὖν	ἐσιώπας,	πῶς ἐκαρτέρεις; Ταράξας δὲ τὸν
[1, 24]	πηδάλιον αἴρεις, μή τι τὰς	κώπας;	τί οὖν αἴρεις; τὰ σά,
[1, 18]	ἐπελογισάμην, ὅτι ἔπαθέν τι ὁ	ἄρας	οὐκ ἀπίθανον. τί οὖν; αὔριον,
[1, 24]	Αἱ περιστάσεις εἰσὶν αἱ τοὺς	ἄνδρας	δεικνύουσαι. λοιπὸν ὅταν ἐμπέσῃ περίστασις,
[1, 22]	με λαβεῖν ὑμῶν τινος τὸ	γέρας’	ὁ δέ τὴν ἐμὴν οὖν
[1, 11]	τι πράττωμεν, ἀπὸ ταύτης τῆς	ἡμέρας	οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα ἢ τὸ
[1, 11]	ἔφη. (Ἀπὸ τῆς σήμερον τοίνυν	ἡμέρας	οὐδὲν ἄλλο ἐπισκοπήσομεν οὐδ´ ἐξετάσομεν,
[1, 11]	δ´ ὅτι μιᾶς ὥρας ἢ	ἡμέρας	οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖς καὶ αὐτός.
[1, 28]	ἀπὸ τοῦ ἀρτίους εἶναι τοὺς	ἀστέρας.	οὐχ οἷόν τε. ὅταν οὖν
[1, 4]	ἔλεγεν ἐκεῖνος ἴδε μου τοὺς	ἁλτῆρας’	ὄψει σὺ καὶ οἱ ἁλτῆρες,
[1, 30]	οἱ κοιτωνῖται, οἱ ἐπὶ τῆς	μαχαίρας;	τούτων ἕνεκα τοὺς πολλοὺς λόγους
[1, 16]	ἐργασόμεθα· μέγας ὁ θεός, ὅτι	χεῖρας	δέδωκεν, ὅτι κατάποσιν, ὅτι κοιλίαν,
[1, 19]	τὸν τράχηλον, οἱ δοῦλοι τὰς	χεῖρας.	ἔρχεται εἰς οἶκον, εὑρίσκει λύχνους
[1, 6]	μου ῥέουσιν. τίνος οὖν ἕνεκα	χεῖρας	ἔχεις, ἀνδράποδον; οὐχ ἵνα καὶ
[1, 17]	παραδέξασθαι τὸ ψεῦδος; οὐδὲ εἷς.	ὁρᾷς	ὅτι ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ
[1, 25]	θέλω καθῆσθαι ὅπου οἱ συγκλητικοί.	(Ὁρᾷς	ὅτι σὺ σαυτῷ στενοχωρίαν παρέχεις,
[1, 19]	πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,	ὁρᾷς	ὅτι τούτων τῶν ἔργων καὶ
[1, 20]	δ´ ἀφροσύνη τί ἐστιν; κακόν.	ὁρᾷς	οὖν ὅτι ἀναγκαίως καὶ αὑτῆς
[1, 11]	ἀλλὰ τὰ δόγματα. (Εὔχομαι, ἔφη.	(Ὁρᾷς	οὖν, ὅτι σχολαστικόν σε δεῖ
[1, 13]	ἐκεῖνοι δ´ ἐμοῦ οὐκ ἔχουσιν.	(Ὁρᾷς	ποῦ βλέπεις; ὅτι εἰς τὴν
[1, 8]	γὰρ ἰατρὸς οὐκ ἦν; ἀλλ´	ὁρᾷς	πῶς φράζει Ἱπποκράτης. μή τι
[1, 6]	τεχνίτην, τὰ δ´ ὁρατὰ καὶ	{ὅρας{	ε} ις καὶ φῶς οὐκ
[1, 5]	καὶ δύναμιν καλοῦμεν. Καταλαμβάνεις ὅτι	ἐγρήγορας;	οὔ’ φησίν· οὐδὲ γάρ, ὅταν
[1, 14]	ἕκαστον; ὥσθ´, ὅταν κλείσητε τὰς	θύρας	καὶ σκότος ἔνδον ποιήσητε, μέμνησθε
[1, 1]	μετ´ ὀλίγον, νῦν ἀριστῶ τῆς	ὥρας	ἐλθούσης, εἶτα τότε τεθνήξομαι. πῶς;
[1, 11]	ποιεῖσθαι. τοῦτο δ´ ὅτι μιᾶς	ὥρας	ἢ ἡμέρας οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖς
[1, 17]	καὶ τὸν φιλόσοφον, οὐκ αὐτὸν	θαυμάσας	ἕνεκά γε τῆς ἐξηγήσεως, ἀλλὰ
[1, 26]	κατεγέλασεν ὡς ὑμεῖς; οὔ· ἀλλ´	ἐπιθαυμάσας	λέγει τάλας, πῶς οὖν ἐσιώπας,
[1, 26]	ἀνάγνωσιν Σεαυτοῦ, ἔφη, καταγελᾷς· οὐ	προεγύμνασας	τὸν νεανίσκον οὐδ´ ἔγνως εἰ
[1, 12]	καὶ ἀρετὴν καὶ κακίαν καὶ	πάσας	τὰς τοιαύτας ἐναντιότητας ὑπὲρ συμφωνίας
[1, 1]	οὖσα ἐλήλυθεν, καὶ τὰς ἄλλας	ἁπάσας.	τί γάρ ἐστιν ἄλλο τὸ
[1, 17]	ἴδιον μέρος, ὃ ἡμῖν ἔδωκεν	ἀποσπάσας	ὁ θεός, ὑπ´ αὐτοῦ ἢ
[1, 25]	μὴ σαυτοῦ σπουδάσῃς, τὰ σαυτοῦ	ἀπώλεσας.	τοιαύτας ἔχων ὑποθήκας καὶ ἐντολὰς
[1, 7]	ἵν´ αὐτὸν ἀποκτείνῃς; τί οὖν	ἐποίησας;	ὃ μόνον ἦν κατὰ τὸν
[1, 2]	γυμνάσιον προερχόμεθα; οὐχ ὑπέμεινεν, ἀλλ´	ἐγκαρτερήσας	ἀπέθανεν. πυθομένου δέ τινος· Πῶς
[1, 8]	δὲ πάντας τοὺς λόγους τούτους	καταπατήσας	ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ πεφυσημένος περιπατεῖ
[1, 2]	λήψεται καὶ τροφὰς οὐ λήψεται,	παρακρατήσας	δ´ οὐ πείσεταί τι τραχὺ
[1, 2]	αὐτὸ μόνον βλέποντι, ὅτι μὴ	παρακρατήσας	μὲν πληγὰς λήψεται καὶ τροφὰς
[1, 25]	φέρε ἃ ἀνέγνως, φέρε ἃ	ἐμελέτησας.	Μέχρις οὖν τίνος ταῦτα τηρεῖν
[1, 29]	τὸν κύκλον προσπιπτούσας μὴ εἶναι	ἴσας·	ὁ δὲ ταῖς ἀληθείαις πεπαιδευμένος
[1, 22]	χρυσοῦς δακτυλίους ἔχων πολλούς, εἶτα	ἐπισείσας	τὴν κεφαλὴν ἐρεῖ ἄκουσόν μου,
[1, 6]	πρὸς τοῦτο; τίς δ´ ὁ	ἁρμόσας	τὴν μάχαιραν πρὸς τὸ κολεὸν
[1, 6]	τι ὄφελος. (Τίς οὖν ὁ	ἁρμόσας	τοῦτο πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς
[1, 18]	λύχνον ἔχων παρὰ τοῖς θεοῖς	ἀκούσας	ψόφον τῆς θυρίδος κατέδραμον. εὗρον
[1, 13]	μὴ ὑπακούσῃ ὁ παῖς ἢ	ὑπακούσας	χλιαρώτερον ἐνέγκῃ ἢ μηδ´ εὑρεθῇ
[1, 25]	τῶν φιλοσόφων, φέρε ἃ πολλάκις	ἤκουσας,	φέρε δ´ ἃ εἶπας αὐτός,
[1, 29]	ἀπὸ κέντρου πρὸς τὸν κύκλον	προσπιπτούσας	μὴ εἶναι ἴσας· ὁ δὲ
[1, 27]	σκοπόν. ὑμεῖς δ´ αὐτοὶ οἱ	τὰς	αἰσθήσεις ἀναιροῦντες ἄλλο τι ποιεῖτε;
[1, 1]	πόσου ἀξία οὖσα ἐλήλυθεν, καὶ	τὰς	ἄλλας ἁπάσας. τί γάρ ἐστιν
[1, 1]	τί ἄλλο τὸ μουσικήν, γραμματικήν,	τὰς	ἄλλας δυνάμεις διακρῖνον, δοκιμάζον τὰς
[1, 2]	ὥσπερ οὐδ´ ἡ κρόκη πρὸς	τὰς	ἄλλας κρόκας θέλει τι ἔχειν
[1, 25]	ἀδολεσχοῦντος’ καὶ σὺ σύγκρινε ταύτας	τὰς	ἀξίας· μόνον μηδὲν βαρούμενος ποίει,
[1, 29]	ὑπάτη οὐδὲ γεωμετρικός, ἂν ἐπικρίνῃ	τὰς	ἀπὸ κέντρου πρὸς τὸν κύκλον
[1, 25]	ταῦτα; φέρε τὰς προλήψεις, φέρε	τὰς	ἀποδείξεις τὰς τῶν φιλοσόφων, φέρε
[1, 29]	ἐκείνῳ λέγει ὅτι διὰ τοῦτο	τὰς	γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς γνωρίμοις,
[1, 7]	τὰς μὲν δοκίμους δραχμὰς παραδέχῃ,	τὰς	δ´ ἀδοκίμους ἀποδοκιμάζεις; (Οὐκ ἀρκεῖ.
[1, 6]	σὺ τούτων αἰσθόμενος ἀπόβλεψον εἰς	τὰς	δυνάμεις ἃς ἔχεις καὶ ἀπιδὼν
[1, 6]	θεὸς οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν	τὰς	δυνάμεις ταύτας, καθ´ ἃς οἴσομεν
[1, 8]	χωλοὺς γενέσθαι; τί οὖν; αἴρω	τὰς	δυνάμεις ταύτας; μὴ γένοιτο· οὐδὲ
[1, 29]	ἂν ἀφέλῃ τις αὐτοῦ καὶ	τὰς	ἐμβάδας καὶ τὸ προσωπεῖον καὶ
[1, 10]	οὐ δυστυχεῖ. ~Πρὸς τοὺς περὶ	τὰς	ἐν Ῥώμῃ προαγωγὰς ἐσπουδακότας. Εἰ
[1, 4]	βωμοὺς πάντες ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι	τὰς	ἡμέρους τροφὰς ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ
[1, 14]	ἡμῶν ἕκαστον; ὥσθ´, ὅταν κλείσητε	τὰς	θύρας καὶ σκότος ἔνδον ποιήσητε,
[1, 24]	τὸ πηδάλιον αἴρεις, μή τι	τὰς	κώπας; τί οὖν αἴρεις; τὰ
[1, 7]	ἀρκεῖ τοῦτο ἀκοῦσαι, διὰ τί	τὰς	μὲν δοκίμους δραχμὰς παραδέχῃ, τὰς
[1, 7]	ἤ τινι ἄλλῳ τοιούτῳ λαμβάνοντα	τὰς	μεταπτώςεις ἀφορμὴν παρέχει τοῖς ἀνοήτοις
[1, 24]	ἄν σε ἔρριψαν. ~Πῶς πρὸς	τὰς	περιστάσεις ἀγωνιστέον. Αἱ περιστάσεις εἰσὶν
[1, 4]	γέρων ἄνθρωπος, ἐπὶ ταῦτά μου	τὰς	πολιὰς ἐτήρησα’ τίς λέγει ταῦτα;
[1, 28]	(Ἔλθωμεν ἐπὶ τοὺς κανόνας, φέρε	τὰς	προλήψεις. Διὰ τοῦτο γὰρ οὐκ
[1, 27]	πρὸς τὰς τῶν πραγμάτων πιθανότητας	τὰς	προλήψεις ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ προχείρους
[1, 22]	πάντων μάλιστα ἀρέσκει. ἐφαρμόσατε οὖν	τὰς	προλήψεις. ἐντεῦθεν ἡ ἀρχὴ μάχης.
[1, 25]	ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται ταῦτα; φέρε	τὰς	προλήψεις, φέρε τὰς ἀποδείξεις τὰς
[1, 12]	ἀρετὴν καὶ κακίαν καὶ πάσας	τὰς	τοιαύτας ἐναντιότητας ὑπὲρ συμφωνίας τῶν
[1, 16]	τι ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον, οὕτως καὶ	τὰς	τρίχας ἀφεῖλεν. οὔ· ἀλλ´ ἀδιάκριτον
[1, 2]	περὶ τῶν τοιούτων σκέψιν καὶ	τὰς	τῶν ἐκτὸς ἀξίας συγκαθεὶς καὶ
[1, 27]	τούτοις γυμνασίαν καὶ τριβήν, πρὸς	τὰς	τῶν πραγμάτων πιθανότητας τὰς προλήψεις
[1, 25]	τὰς προλήψεις, φέρε τὰς ἀποδείξεις	τὰς	τῶν φιλοσόφων, φέρε ἃ πολλάκις
[1, 18]	διὰ τί οὖν χαλεπαίνομεν; ὅτι	τὰς	ὕλας θαυμάζομεν, ὧν ἡμᾶς ἀφαιροῦνται.
[1, 29]	πῶς τοῦ ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν	τὰς	ὕλας μὴ θαυμάσῃ. τὰ γὰρ
[1, 12]	τὸ παιδεύεσθαι, οὐχ ἵν´ ἀλλάξωμεν	τὰς	ὑποθέσεις (οὔτε γὰρ δίδοται ἡμῖν
[1, 19]	πολλὰ εἰς οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ	τὰς	{φ} ὠνάς’ φησί, γράφοντες γράψουσι
[1, 20]	τὸ μέγιστον καὶ πρῶτον δοκιμάζειν	τὰς	φαντασίας καὶ διακρίνειν καὶ μηδεμίαν
[1, 22]	οὖν ἐστι τὸ παιδεύεσθαι; μανθάνειν	τὰς	φυσικὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ
[1, 18]	καὶ μισητικόν· μὴ ἐ- πης	τὰς	φωνὰς ταύτας ἃς οἱ πολλοὶ
[1, 16]	θεῖον καὶ εὐφημεῖν καὶ ἐπεξέρχεσθαι	τὰς	χάριτας; οὐκ ἔδει καὶ σκάπτοντας
[1, 19]	ἄλλος τὸν τράχηλον, οἱ δοῦλοι	τὰς	χεῖρας. ἔρχεται εἰς οἶκον, εὑρίσκει
[1, 1]	τὰς ἄλλας δυνάμεις διακρῖνον, δοκιμάζον	τὰς	χρήσεις αὐτῶν καὶ τοὺς καιροὺς
[1, 12]	κακίαν καὶ πάσας τὰς τοιαύτας	ἐναντιότητας	ὑπὲρ συμφωνίας τῶν ὅλων ἡμῶν
[1, 27]	τριβήν, πρὸς τὰς τῶν πραγμάτων	πιθανότητας	τὰς προλήψεις ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ
[1, 19]	γὰρ τοὺς τυράννους μόνον, τοὺς	κοιτωνίτας	δ´ οὔ. πῶς δὲ καὶ
[1, 16]	καὶ εὐφημεῖν καὶ ἐπεξέρχεσθαι τὰς	χάριτας;	οὐκ ἔδει καὶ σκάπτοντας καὶ
[1, 17]	εἰ γὰρ ἀληθές ἐστι τὸ	πάντας	ἄκοντας ἁμαρτάνειν, σὺ δὲ καταμεμάθηκας
[1, 4]	εὑρόντι καὶ φωτίσαντι καὶ εἰς	πάντας	ἀνθρώπους ἐξενεγκόντι, οὐ τὴν περὶ
[1, 7]	ἔτι δὲ ἠρωτῆσθαι περαίνοντας καὶ	πάντας	ἁπλῶς τοὺς τοιούτους λόγους πραγματεία
[1, 14]	τῶν θεῶν οὐ βλέπεις; ~Ὅτι	πάντας	ἐφορᾷ τὸ θεῖον. Πυθομένου δέ
[1, 29]	οὖν; κηρύσσειν δεῖ ταῦτα πρὸς	πάντας;	(Οὔ, ἀλλὰ τοῖς ἰδιώταις συμπεριφέρεσθαι
[1, 8]	ἐκεῖνα αὐτῷ προσθεῖναι; οὐχὶ δὲ	πάντας	τοὺς λόγους τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος
[1, 1]	τραχηλοκοπεῖσθαι μόνον; τί οὖν; ἤθελες	πάντας	τραχηλοκοπηθῆναι, ἵνα σὺ παραμυθίαν ἔχῃς;
[1, 29]	τοιοῦτον ἀγῶνα; οὕτως ἔχειν ἔδει	πάντας	ὑμᾶς. ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς
[1, 1]	οὐκ ἠδύναντο. ἐπὶ γῆς γὰρ	ὄντας	καὶ σώματι συνδεδεμένους τοιούτῳ καὶ
[1, 9]	Ῥώμῃ ἱκανὴ παρέχειν ἐν ἀσφαλείᾳ	διάγοντας	καὶ ἀκαταφρονήτους καὶ δεδοικότας μηδ´
[1, 9]	ἄρα ἦν· ὑμᾶς μὲν ἔρχεσθαι	λέγοντας	Ἐπίκτητε, οὐκέτι ἀνεχόμεθα μετὰ τοῦ
[1, 16]	κοιλίαν, ὅτι αὔξεσθαι λεληθότως, ὅτι	καθεύδοντας	ἀναπνεῖν. ταῦτα ἐφ´ ἑκάστου ἐφυμνεῖν
[1, 10]	καὶ ἡμεῖς οἱ γέροντες, ὅταν	παίζοντας	ὁρῶμεν νέους, συμπροθυμούμεθα καὶ αὐτοὶ
[1, 16]	καὶ σκάπτοντας καὶ ἀροῦντας καὶ	ἐσθίοντας	ᾄδειν τὸν ὕμνον τὸν εἰς
[1, 17]	γὰρ ἀληθές ἐστι τὸ πάντας	ἄκοντας	ἁμαρτάνειν, σὺ δὲ καταμεμάθηκας τὴν
[1, 11]	ἠβούλου φιλοστόργους οὕτως ἔχειν τοὺς	προσήκοντας	τούς τ´ ἄλλους καὶ αὐτὰ
[1, 21]	λόγος γίνεται. ~Πρὸς τοὺς θαυμάζεσθαι	θέλοντας.	Ὅταν τις ἣν δεῖ στάσιν
[1, 7]	καὶ ὑποθετικούς, ἔτι δὲ ἠρωτῆσθαι	περαίνοντας	καὶ πάντας ἁπλῶς τοὺς τοιούτους
[1, 12]	καὶ πῶς οἷόν τε; ἀλλὰ	συνόντας	αὐτοῖς ἐκείνους ἀλλάξαι; καὶ τίς
[1, 16]	τὰς χάριτας; οὐκ ἔδει καὶ	σκάπτοντας	καὶ ἀροῦντας καὶ ἐσθίοντας ᾄδειν
[1, 7]	τῶν ὁμοίων. Ἡ περὶ τοὺς	μεταπίπτοντας	καὶ ὑποθετικούς, ἔτι δὲ ἠρωτῆσθαι
[1, 16]	οὐκ ἔδει καὶ σκάπτοντας καὶ	ἀροῦντας	καὶ ἐσθίοντας ᾄδειν τὸν ὕμνον
[1, 26]	φέρειν πρὸς τοὺς γονεῖς τοὺς	ἀγανακτοῦντας	ἐπὶ τῷ φιλοσοφεῖν τὰ τέκνα.
[1, 1]	ἐστιν; ταῦτα ἔδει μελετᾶν τοὺς	φιλοσοφοῦντας,	ταῦτα καθ´ ἡμέραν γράφειν, ἐν
[1, 10]	περὶ τὰς ἐν Ῥώμῃ προαγωγὰς	ἐσπουδακότας.	Εἰ οὕτως σφοδρῶς {συνετετά{ γ}
[1, 9]	ἀσφαλείᾳ διάγοντας καὶ ἀκαταφρονήτους καὶ	δεδοικότας	μηδ´ ὁτιοῦν, τὸ δὲ τὸν
[1, 25]	τί ἐστιν αὐτὸ τὸ λοιδορεῖσθαι;	παραστὰς	λίθον λοιδόρει· καὶ τί ποιήσεις;
[1, 10]	ἑνὸς ἐπισεσώρευκεν. ἤθελον αὐτὸν νῦν	παραστὰς	ὑπομνῆσαι τῶν λόγων, οὓς ἔλεγεν
[1, 12]	μετὰ ἀνθρώπων, ἐπιβούλους λέγεις καὶ	λῃστάς,	μέμφῃ δὲ καὶ γονεῖς τοὺς
[1, 4]	οὖν προκοπή; εἴ τις ὑμῶν	ἀποστὰς	τῶν ἐκτὸς ἐπὶ τὴν προαίρεσιν
[1, 27]	γίνονται καὶ τίνα πρόχειρα πρὸς	αὐτὰς	βοηθήματα παρασκευαστέον. Τετραχῶς αἱ φαντασίαι
[1, 12]	καὶ κακίαν καὶ πάσας τὰς	τοιαύτας	ἐναντιότητας ὑπὲρ συμφωνίας τῶν ὅλων
[1, 25]	σαυτοῦ σπουδάσῃς, τὰ σαυτοῦ ἀπώλεσας.	τοιαύτας	ἔχων ὑποθήκας καὶ ἐντολὰς παρὰ
[1, 18]	μὴ ἐ- πης τὰς φωνὰς	ταύτας	ἃς οἱ πολλοὶ τῶν φ-
[1, 6]	τοῦ παρακολουθεῖν ταῖς φαντασίαις καὶ	ταύτας	διακρίνειν δύνασθαι; τὸν δ´ ἄνθρωπον
[1, 6]	καὶ ἐγύμνασαν; τί οὖν; αὑτῷ	ταύτας	ἔδει κατασκευάζειν καὶ ζητεῖν ποθεν
[1, 6]	μόνον ἔδωκεν ἡμῖν τὰς δυνάμεις	ταύτας,	καθ´ ἃς οἴσομεν πᾶν τὸ
[1, 8]	τί οὖν; αἴρω τὰς δυνάμεις	ταύτας;	μὴ γένοιτο· οὐδὲ γὰρ τὴν
[1, 25]	θέλει ἀδολεσχοῦντος’ καὶ σὺ σύγκρινε	ταύτας	τὰς ἀξίας· μόνον μηδὲν βαρούμενος
[1, 25]	κρείσσων εἰμὶ ἐκείνου, ἀξιοπιστότερος; ἀλλὰ	ταύτας	τηρῶν ἄλλων τινῶν προσδέῃ; ἀλλ´
[1, 28]	καὶ ἀπωλείας πολλῶν ἀνθρώπων καὶ	κατασκαφὰς	πόλεων; καὶ τί μέγα ἔχει
[1, 4]	ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι τὰς ἡμέρους	τροφὰς	ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ δὲ τὴν
[1, 2]	παρακρατήσας μὲν πληγὰς λήψεται καὶ	τροφὰς	οὐ λήψεται, παρακρατήσας δ´ οὐ
[1, 2]	μείζονα ἀξίαν ἔχει τὸ λαβεῖν	τροφὰς	τοῦ μὴ λαβεῖν καὶ μείζονα
[1, 16]	ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον, οὕτως καὶ τὰς	τρίχας	ἀφεῖλεν. οὔ· ἀλλ´ ἀδιάκριτον ἔδει
[1, 29]	ἐστι τὸ εὐσεβὲς ἢ τὸ	ἀσεβές;	μεμελέτηκεν αὐτό; μεμάθηκεν; ποῦ; παρὰ
[1, 27]	συμφέρον, οὐ δύναται σωθῆναι τὸ	εὐσεβὲς	ἔν τινι. ταῦτα οὐ δοκεῖ
[1, 29]	σοῦ; οἶδεν τί ἐστι τὸ	εὐσεβὲς	ἢ τὸ ἀσεβές; μεμελέτηκεν αὐτό;
[1, 27]	ἐν τῷ αὐτῷ ᾖ τὸ	εὐσεβὲς	καὶ συμφέρον, οὐ δύναται σωθῆναι
[1, 11]	οὖν τοῦτό ἐστιν; τὸ μὲν	ἀκριβὲς	οὐ τοῦ παρόντος καιροῦ τυχόν·
[1, 30]	καὶ θάνατον καὶ ἀδοξίαν τί	ἔλεγες	ἐν τῇ σχολῇ; ἐγὼ ἀδιάφορα.
[1, 19]	Καισαριανῶν τοῦ Καίσαρος σκυτεὺς ἐγένετο.	εἶδες	ἂν πῶς αὐτὸν ἐτίμα ὁ
[1, 10]	Ῥώμην, ἀπήντησαν αὐτῷ παρὰ Καίσαρος	πινακίδες·	ὁ δὲ λαβὼν πάντων ἐκείνων
[1, 22]	ἐκ βαλανείου. ἔνθεν πόλεμοι, στάσεις,	τυραννίδες,	ἐπιβουλαί. πῶς δ´ ἔτι δυνήσομαι
[1, 20]	ἡμῶν, τί τὸ ὑποστατικὸν καὶ	οὐσιῶδες.	ὅτι τὸ κοχλίου ἀγαθὸν οὐκ
[1, 24]	θὲς τὴν πλατύσημον’ ἰδοὺ στενόσημος.	θὲς	καὶ ταύτην· ἰδοὺ ἱμάτιον μόνον.
[1, 24]	τῶν ἀλλοτρίων ἀντιποιήσῃ. λέγει σοι	θὲς	τὴν πλατύσημον’ ἰδοὺ στενόσημος. θὲς
[1, 29]	δεικνύω, πῶς ἄνθρωπος ἀναστρέφεται πεπαιδευμένος.	θὲς	τὴν πλατύσημον καὶ ἀναλαβὼν ῥάκη
[1, 24]	καὶ ταύτην· ἰδοὺ ἱμάτιον μόνον.	θὲς	τὸ ἱμάτιον· ἰδοὺ γυμνός. ἀλλὰ
[1, 29]	ἔργῳ δεῖξαι, πρὸς τί αὐτὰ	ἔμαθες;	ἐγώ τινα οἶμαι τῶν καθημένων
[1, 29]	ἀδικίας τῶν πεπαιδευμένων. ταῦτα οὖν	ἔμαθες	ἐνταῦθα; οὐ θέλεις τὰ μὲν
[1, 29]	τὴν ὠφέλειαν ἢ ἐν ᾧ	ἔμαθες;	καθήμενος λοιπὸν ἐν τῇ φυλακῇ
[1, 29]	σὺ δὲ χρῆσθαι παρελθὼν οἷς	ἔμαθες;	οὐ γὰρ λογάριά ἐστι τὰ
[1, 29]	μανθάνειν’ τίνα; εἰ ταῦτα οὐκ	ἔμαθες	{οὐχ} ὥστ´ ἔργῳ δεῖξαι, πρὸς
[1, 4]	οὐκ ἄλλως τὸ εὔρουν καὶ	ἀπαθὲς	περιγίνεται τῷ ἀνθρώπῳ ἢ ἐν
[1, 28]	ἀλλὰ ἔδοξεν αὐτῷ τὸ ψεῦδος	ἀληθές.	ἄγε ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων
[1, 17]	ἔτι χρείαν ἔχεις; εἰ γὰρ	ἀληθές	ἐστι τὸ πάντας ἄκοντας ἁμαρτάνειν,
[1, 18]	δεῖ χαλεπαίνειν τοῖς ἁμαρτανομένοις. Εἰ	ἀληθές	ἐστι τὸ ὑπὸ τῶν φιλοσόφων
[1, 28]	ἔχομεν τοιοῦτον οἷον ἐνθάδε τὸ	ἀληθὲς	ἢ τὸ ψεῦδος; τὸ καθῆκον
[1, 28]	γνῶναι τὸ κατὰ τὸν τόπον	ἀληθές,	οὐδέποθ´ ἡμῶν οὐδεὶς οὐδὲν εἰκῇ
[1, 27]	ἀπόσπασον σεαυτὸν τούτων τῶν φωνῶν,	ἀντίθες	τῷ ἔθει τὸ ἐναντίον ἔθος.
[1, 12]	δ´ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτως πῶς	ὑγιὲς	ἔσται; ἀλλὰ δὴ καὶ ὄντων
[1, 11]	ἐκεῖνο δ´ ἀπαρκεῖ πεισθῆναι, εἴπερ	ὑγιές	ἐστι τὸ ὑπὸ τῶν φιλοσόφων
[1, 12]	ἐμέ, πῶς ἔτι καὶ οὕτως	ὑγιές	ἐστιν; πάντα οὖν ταῦτα ὁ
[1, 3]	ἀνήμεροι, οἱ πλείους δ´ ἡμῶν	ἀλώπεκες	καὶ ὡς ἐν ζῴοις ἀτυχήματα.
[1, 28]	ὅταν ἐκεῖνα διαφθείρηται. (Ὅταν οὖν	γυναῖκες	ἄγωνται καὶ παιδία αἰχμαλωτίζηται καὶ
[1, 1]	νῦν τραχηλοκοπεῖσθαι μόνον; τί οὖν;	ἤθελες	πάντας τραχηλοκοπηθῆναι, ἵνα σὺ παραμυθίαν
[1, 12]	εἶναι μέν, ἀργὸν δὲ καὶ	ἀμελὲς	καὶ μὴ προνοεῖν μηδενός· τρίτοι
[1, 24]	πάντα εἰρήνης γέμει. πῶς, ὦ	Διόγενες;	ἰδού’ φησίν, μή τι βέβλημαι,
[1, 28]	Ἀλέξανδρος, ὅτ´ ἐπῆλθον φασιν οἱ	Ἕλληνες	καὶ ὅτε ἐπόρθουν τὴν Τροίαν
[1, 6]	ος καὶ σῦς καὶ ἄδικοί	τινες	ἄνθρωποι καὶ θηριώδεις, οὓς ἐκεῖνος
[1, 6]	καὶ γενναιότητος, εἰ μὴ τοιαῦταί	τινες	αὐτὸν περιστάσεις καὶ ὗλαι διέσεισαν
[1, 28]	ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι τίνος ὑμῖν δοκεῖ;	τίνες	δὲ λέγονται οἱ παντὶ τῷ
[1, 12]	εὐαρεστήσεως. Περὶ θεῶν οἱ μέν	τινές	εἰσιν οἱ λέγοντες μηδ´ εἶναι
[1, 21]	ἐπακολουθοῦντες ἐπικραυγάζωσιν· ὦ μεγάλου φιλοσόφου.	τίνες	εἰσὶν οὗτοι, ὑφ´ ὧν θαυμάζεσθαι
[1, 9]	αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ μή	τινες	ἐμπίπτωσιν τοιοῦτοι νέοι, οἳ ἐπιγνόντες
[1, 3]	ἀτυχῆ καὶ νεκράν, ὀλίγοι δέ	τινες	ἐπὶ τὴν θείαν καὶ μακαρίαν.
[1, 6]	ἐπιθυμήσετε; οὐκ αἰσθήσεσθε τοίνυν, οὔτε	τίνες	ἐστὲ οὔτ´ ἐπὶ τί γεγόνατε
[1, 20]	μὴ ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς τὴν ἀλήθειαν;	τίνες	ἡμεῖς; τί πρὸς σὲ ὄντες;
[1, 29]	μὲν τοῖς Καίσαρος μονομάχοις εἰσί	τινες	οἱ ἀγανακτοῦντες ὅτι οὐδεὶς αὐτοὺς
[1, 26]	μεγάλα. νῦν δὲ μὴ δυνάμενοί	τινες	τὸν ψωμὸν καταπίνειν σύνταξιν ἀγοράσαντες
[1, 9]	θάνατος οὐ κακόν; καὶ συγγενεῖς	τινες	τοῦ θεοῦ ἐσμεν κἀκεῖθεν ἐληλύθαμεν;
[1, 9]	γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι ὅτι γελοῖοί ἐστε,	οἵτινες	ἀξιοῦτε, εἰ μέν με ὁ
[1, 3]	τῶν φαντασιῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ´	ἀγεννὲς	ἐνθυμοῦνται περὶ αὑτῶν, οἱ δὲ
[1, 3]	τῶν θεῶν, οἶμαι ὅτι οὐδὲν	ἀγεννὲς	οὐδὲ ταπεινὸν ἐνθυμηθήσεται περὶ ἑαυτοῦ.
[1, 29]	ἐστιν. σῶμα σώματος ἰσχυρότερον, οἱ	πλείονες	τοῦ ἑνός, ὁ κλέπτης τοῦ
[1, 11]	ἄθλιοι ὦσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ὅπως	εὐδαίμονες.	(Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, οὕτως ἀθλίως
[1, 29]	κρείσσονές εἰσιν. ἐν τίνι οὖν	χείρονές	εἰσιν; ἂν ὁ μὲν ἔχῃ
[1, 29]	ἕνα ἐν τούτῳ, ἐν ᾧ	κρείσσονές	εἰσιν. ἐν τίνι οὖν χείρονές
[1, 29]	κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ χείρονος.	κρείττονές	εἰσιν οἱ δέκα τοῦ ἑνός.
[1, 2]	(Ἵπποι γὰρ ὠκεῖς ἅπαντες γίνονται,	κύνες	γὰρ ἰχνευτικοὶ πάντες; τί οὖν;
[1, 16]	δὲ καλὸν τὸ σύμβολον καὶ	εὐπρεπὲς	καὶ σεμνόν, πόσῳ κάλλιον τοῦ
[1, 24]	δεινὸν λοιδορία, δεινὸν πενία· φεύγετε	ἄνδρες,	πάρεισιν οἱ πολέμιοι’ ἐροῦμέν σοι
[1, 11]	πάντες ἢ οἵ γε πλεῖστοι	πατέρες	πάσχομεν. (Οὐδ´ ἐγώ σοι ἀντιλέγω,
[1, 4]	ἁλτῆρας’ ὄψει σὺ καὶ οἱ	ἁλτῆρες,	ἐγὼ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἁλτήρων
[1, 27]	βοήθειαν· εἰ αἱ τῶν πραγμάτων	πιθανότητες,	καθ´ ἃς φαίνεταί τινα ἀγαθὰ
[1, 3]	ταύτην τὴν συγγένειαν οἱ μὲν	ἀποκλίναντες	λύκοις ὅμοιοι γινόμεθα, ἄπιστοι καὶ
[1, 4]	Τριπτολέμῳ μὲν ἱερὰ καὶ βωμοὺς	πάντες	ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι τὰς ἡμέρους
[1, 11]	γινόμενον ὀρθῶς γίνεται. (Τοῦτο, ἔφη,	πάντες	ἢ οἵ γε πλεῖστοι πατέρες
[1, 2]	εἰ πρὸς τοῦτο πεφύκαμεν, οὐ	πάντες	ἢ πολλοὶ γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι
[1, 11]	γενέσθαι, τοῦτο τὸ ζῷον οὗ	πάντες	καταγελῶσιν, εἴπερ ἄρα θέλεις ἐπίσκεψιν
[1, 19]	τέχναις; ὡσαύτως. τί οὖν δύνασαι;	πάντες	με θεραπεύουσιν. καὶ γὰρ ἐγὼ
[1, 18]	κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ λέγε	πάντες	με μισοῦσιν’ τίς γὰρ μὴ
[1, 22]	τὸ ἀγαθόν, ἐν τοῖς προαιρετικοῖς,	πάντες	μου καταγελάσονται. ἥξει τις γέρων
[1, 19]	ἢ τὰ προαιρετικά. Ἠξίωται δημαρχίας.	πάντες	οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται· ἄλλος τοὺς
[1, 3]	ὅτι γεγόναμεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ	πάντες	προηγουμένως καὶ ὁ θεὸς πατήρ
[1, 11]	ἁμαρτάνειν εἶναι κατὰ φύσιν, ὅτι	πάντες	σχεδὸν ἢ οἵ γε πλεῖστοι
[1, 2]	ἅπαντες γίνονται, κύνες γὰρ ἰχνευτικοὶ	πάντες;	τί οὖν; ἐπειδὴ ἀφυής εἰμι,
[1, 29]	ἐπιστρέφεται, οὐδείς μοι δίδωσιν οὐδέν,	πάντες	ψέγουσιν, κακολογοῦσιν. ταῦτα μέλλεις μαρτυρεῖν
[1, 2]	γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι γὰρ ὠκεῖς	ἅπαντες	γίνονται, κύνες γὰρ ἰχνευτικοὶ πάντες;
[1, 29]	σύρωμαι; ἵνα, ἄν με δέκα	περισπάσαντες	εἰς τὸ δεσμωτήριον ἐμβάλωσιν, μὴ
[1, 26]	τινες τὸν ψωμὸν καταπίνειν σύνταξιν	ἀγοράσαντες	ἐπιβάλλονται ἐσθίειν. διὰ τοῦτο ἐμοῦσιν
[1, 14]	τηλικούτων ἠξιωμένοι οὐκ ὀμόσετε ἢ	ὀμόσαντες	οὐκ ἐμμενεῖτε; καὶ τί ὀμόσετε;
[1, 6]	ἀλλ´ οἶμαι ὅτι ταῦτα πάντα	ἀντιτιθέντες	πρὸς τὸ ἀξιόλογον τῆς θέας
[1, 16]	τὰ πρόβατα. νῦν δ´ ἡμεῖς	ἀφέντες	ἐπὶ τούτοις εὐχαριστεῖν, ὅτι μὴ
[1, 20]	τίνες ἡμεῖς; τί πρὸς σὲ	ὄντες;	οὕτω μακρὸς ὁ λόγος γίνεται.
[1, 9]	ὑμεῖς. ὅταν χορτασθῆτε σήμερον, κάθησθε	κλάοντες	περὶ τῆς αὔριον, πόθεν φάγητε.
[1, 12]	οἱ μέν τινές εἰσιν οἱ	λέγοντες	μηδ´ εἶναι τὸ θεῖον, οἱ
[1, 12]	καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Σωκράτης, οἱ	λέγοντες	ὅτι οὐδέ σε λήθω Κινύμενος"
[1, 20]	δὲ ταλαιπώρου ἡγεμονικοῦ χάσκοντες καὶ	καθεύδοντες,	πᾶσαν φαντασίαν παραπροσδεχόμεθα· ἡ γὰρ
[1, 9]	δεδεμένοι καὶ τοῦτο τρέφοντες καὶ	ποτίζοντες	καὶ ἀναπαύοντες καὶ καθαίροντες, εἶτα
[1, 2]	τρόπον; (Ὅρα πῶς· Λακεδαιμόνιοι μαστιγοῦνται	μαθόντες	ὅτι εὔλογόν ἐστιν. (Τὸ δ´
[1, 1]	(Οὐκ ἀφῃρέθη. (Εἰς Ἀρίκειαν οὖν	ἀπελθόντες	ἀριστήσωμεν. (Τοῦτ´ ἔστι μεμελετηκέναι ἃ
[1, 14]	τῶν ὑπ´ ἐκείνου δεδομένων μηδ´	ἄκοντες	ποιήσειν τι ἢ πείσεσθαι τῶν
[1, 20]	δυναμένων, ἐπὶ δὲ ταλαιπώρου ἡγεμονικοῦ	χάσκοντες	καὶ καθεύδοντες, πᾶσαν φαντασίαν παραπροσδεχόμεθα·
[1, 6]	αὐτὸν τὸν δόντα ἀποτετυφλωμένοι μηδ´	ἐπιγινώσκοντες	τὸν εὐεργέτην, οἱ δ´ ὑπ´
[1, 6]	κάθησθε τὰ μὲν μὴ συμβῇ	τρέμοντες,	τῶν δὲ συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ
[1, 14]	ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν τὴν μισθοφορίαν	λαμβάνοντες	ὀμνύουσιν πάντων προτιμήσειν τὴν τοῦ
[1, 9]	τινες ἐμπίπτωσιν τοιοῦτοι νέοι, οἳ	ἐπιγνόντες	τὴν πρὸς τοὺς θεοὺς συγγένειαν
[1, 6]	συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ πενθοῦντες καὶ	στένοντες·	εἶτα τοῖς θεοῖς ἐγκαλεῖτε. τί
[1, 6]	τίνος, ἀλλὰ κάθησθε πενθοῦντες καὶ	στένοντες	οἱ μὲν πρὸς αὐτὸν τὸν
[1, 10]	ἐπεί τοι καὶ ἡμεῖς οἱ	γέροντες,	ὅταν παίζοντας ὁρῶμεν νέους, συμπροθυμούμεθα
[1, 10]	ἑαυτῶν ὡς οἱ ἐν Ῥώμῃ	γέροντες	περὶ ἃ ἐσπουδάκασιν, τάχα ἄν
[1, 9]	καὶ ποτίζοντες καὶ ἀναπαύοντες καὶ	καθαίροντες,	εἶτα δι´ αὐτὸ συμπεριφερόμενοι τοῖσδε
[1, 6]	κατασκευή, καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς	ὑποπίπτοντες	τοῖς αἰσθητοῖς τυπούμεθα ὑπ´ αὐτῶν,
[1, 9]	τοῦτο τρέφοντες καὶ ποτίζοντες καὶ	ἀναπαύοντες	καὶ καθαίροντες, εἶτα δι´ αὐτὸ
[1, 19]	οἱ τὰς {φ} ὠνάς’ φησί,	γράφοντες	γράψουσι τὸ ἐμὸν ὄνομα. (Μή
[1, 9]	σωματίου τούτου δεδεμένοι καὶ τοῦτο	τρέφοντες	καὶ ποτίζοντες καὶ ἀναπαύοντες καὶ
[1, 6]	ὥστε κωλῦσαι ἢ ἐμποδίσαι. ταῦτα	ἔχοντες	ἐλεύθερα καὶ ὑμέτερα μὴ χρῆσθε
[1, 6]	τῶν δὲ συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ	πενθοῦντες	καὶ στένοντες· εἶτα τοῖς θεοῖς
[1, 6]	καὶ παρὰ τίνος, ἀλλὰ κάθησθε	πενθοῦντες	καὶ στένοντες οἱ μὲν πρὸς
[1, 28]	λέγονται οἱ παντὶ τῷ φαινομένῳ	ἀκολουθοῦντες;	(Μαινόμενοι. (Ἡμεῖς οὖν ἄλλο τι
[1, 21]	καὶ οἱ ἀπαντῶντες θαυμάζωσιν καὶ	ἐπακολουθοῦντες	ἐπικραυγάζωσιν· ὦ μεγάλου φιλοσόφου. τίνες
[1, 9]	ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος ἀνάσχεσθε	ἐνοικοῦντες	ταύτην τὴν χώραν, εἰς ἣν
[1, 9]	δικαστήρια καὶ οἱ καλούμενοι τύραννοι	δοκοῦντες	ἔχειν τινὰ ἐφ´ ἡμῖν ἐξουσίαν
[1, 27]	δ´ αὐτοὶ οἱ τὰς αἰσθήσεις	ἀναιροῦντες	ἄλλο τι ποιεῖτε; τίς ὑμῶν
[1, 11]	φιλόστοργον ὁμοῦ δ´ εὐλόγιστον, τοῦτο	θαρροῦντες	ἀποφαινόμεθα ὀρθόν τε εἶναι καὶ
[1, 29]	Καίσαρος μονομάχοις εἰσί τινες οἱ	ἀγανακτοῦντες	ὅτι οὐδεὶς αὐτοὺς προάγει οὐδὲ
[1, 21]	ἤθελον, ἵνα με καὶ οἱ	ἀπαντῶντες	θαυμάζωσιν καὶ ἐπακολουθοῦντες ἐπικραυγάζωσιν· ὦ
[1, 19]	προαιρετικά. Ἠξίωται δημαρχίας. πάντες οἱ	ἀπαντῶντες	συνήδονται· ἄλλος τοὺς ὀφθαλμοὺς καταφιλεῖ,
[1, 9]	δοῦλοι, πῶς οἱ δραπέται, τίνι	πεποιθότες	ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται τῶν δεσποτῶν; τοῖς
[1, 17]	δι´ οὗ τἆλλα καταμανθάνεται μὴ	καταμεμαθηκότες	μηδ´ ἠκριβωκότες δυνησόμεθά τι τῶν
[1, 17]	τἆλλα καταμανθάνεται μὴ καταμεμαθηκότες μηδ´	ἠκριβωκότες	δυνησόμεθά τι τῶν ἄλλων ἀκριβῶσαι
[1, 12]	ἂν ἦς καὶ ἄθλιος, εἰ	κατέμυες,	προσαγόντων σοι τῶν χρωμάτων· ὅτι
[1, 15]	ἀποκρινοῦμαί σοι ὅτι χρόνου δεῖ’	ἄφες	ἀνθήσῃ πρῶτον, εἶτα προβάλῃ τὸν
[1, 29]	τί λέγουσιν ἢ τί ποιοῦσιν.	ἄφες	αὐτόν. ἀλλ´ ἔξελθε πάλιν ἀπὸ
[1, 9]	σωμάτιον καὶ τὰ τούτου κτήματα.	ἄφες	δείξωμεν αὐτοῖς, ὅτι οὐδενὸς ἔχουσιν
[1, 9]	τοῦ θεοῦ ἐσμεν κἀκεῖθεν ἐληλύθαμεν;	ἄφες	ἡμᾶς ἀπελθεῖν ὅθεν ἐληλύθαμεν, ἄφες
[1, 9]	ἄφες ἡμᾶς ἀπελθεῖν ὅθεν ἐληλύθαμεν,	ἄφες	λυθῆναί ποτε τῶν δεσμῶν τούτων
[1, 26]	εἰ δὲ σὺ μὴ δύνασαι,	ἄφες	με μαθεῖν παρὰ τῶν λεγόντων
[1, 19]	τοῦ Αὐγούστου. λέγω αὐτῷ ἄνθρωπε,	ἄφες	τὸ πρᾶγμα· δαπανήσεις πολλὰ εἰς
[1, 18]	ἐλέει αὐτὸν μᾶλλον ἢ μίσει·	ἄφες	τοῦτο τὸ προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν·
[1, 18]	ἔχει. ἀπώλεσά μου τὸ ἱμάτιον.	εἶχες	γὰρ ἱμάτιον. ἀλγῶ τὴν κεφαλήν.
[1, 12]	καὶ δυσάρεστος κἂν μὲν μόνος	ᾖς,	ἐρημίαν καλεῖς τοῦτο, ἂν δὲ
[1, 12]	πρὸς τί κέκτησαι, δυστυχὴς ἂν	ἦς	καὶ ἄθλιος, εἰ κατέμυες, προσαγόντων
[1, 4]	ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει, ἵν´ ἀναπότευκτος	ᾖς	καὶ ἀπερίπτωτος, ἐν ὁρμαῖς καὶ
[1, 24]	τὴν πήραν. καὶ νῦν ἂν	ᾖς	μεμνημένος τῶν σῶν, οὐδέποτε τῶν
[1, 2]	σὲ ἔδει φροντίζειν πῶς ἀνόμοιος	ᾖς	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´
[1, 12]	τὴν χρῆσιν αὐτῶν; τοιαύτη, δι´	ἧς	ἐκεῖνοι μὲν ποιήσουσι τὰ φαινόμενα
[1, 1]	ἁπλῶς τὴν χρηστικὴν ταῖς φαντασίαις,	ἧς	ἐπιμελούμενος καὶ ἐν ᾗ τὰ
[1, 4]	ἤθελον τὴν ἀπάτην ταύτην, ἐξ	ἧς	ἤμελλον εὐρόως καὶ ἀταράχως βιώσεσθαι,
[1, 24]	οὐδεὶς δοκεῖ κρείσσονα ἐσχηκέναι περίστασιν	ἧς	σὺ ἔσχηκας, ἂν θέλῃς ὡς
[1, 22]	ὁ δέ τὴν ἐμὴν οὖν	λάβῃς	ἐρωμένην; τὴν σήν’ φησίν. ἐγὼ
[1, 27]	ἐμοὶ καὶ αὐτοῖς; ναί· ἀλλ´	ἀσεβὴς	ἔσῃ’ τί οὖν μοι χεῖρον
[1, 29]	εἶναι. τί σοι γέγονεν; ἐκρίθην	ἀσεβὴς	καὶ ἀνόσιος εἶναι’ ἄλλο οὐδέν;
[1, 25]	μὴ θεώρει καὶ οὐ μὴ	θλιβῇς.	τί πράγματα ἔχεις; ἢ μικρὸν
[1, 29]	ἔχει κόσμου τοιούτου, τῶν ἐπὶ	γῆς	ἀναστρεφομένων τοιούτων. ἐὰν δὲ σημήνῃ
[1, 1]	ἀλλὰ πάντως οὐκ ἠδύναντο. ἐπὶ	γῆς	γὰρ ὄντας καὶ σώματι συνδεδεμένους
[1, 9]	εἰς ἅπαντα μὲν τὰ ἐπὶ	γῆς	γεννώμενά τε καὶ φυόμενα, προηγουμένως
[1, 12]	δ´ οἱ καὶ τῶν ἐπὶ	γῆς	καὶ τῶν ἀνθρωπίνων, εἰς κοινὸν
[1, 12]	καὶ οὐρανίων, τῶν δὲ ἐπὶ	γῆς	μηδενός· τέταρτοι δ´ οἱ καὶ
[1, 30]	ἐκεῖνα ἠλλάγη; οὔ. σὺ οὖν	ἠλλάγης;	οὔ. λέγε οὖν τίνα ἐστὶν
[1, 13]	εἰ ἔν τινι τοιαύτῃ χώρᾳ	κατετάγης	ὑπερεχούσῃ, εὐθὺς τύραννον καταστήσεις σεαυτόν;
[1, 18]	κακῶν μὴ ἀπολλύναι; κἂν οὕτως	λέγῃς,	γνώσῃ πῶς ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ
[1, 17]	κατ´ ἀμφίβολον φωνὴν εἴπω καὶ	λέγῃς	μοι διάστιξον’ οὐκ ἔτι ἀνέξομαί
[1, 15]	οὐδὲ σῦκον. ἄν μοι νῦν	λέγῃς	ὅτι θέλω σῦκον’ ἀποκρινοῦμαί σοι
[1, 17]	ἀκούειν; ἄκουε. ἀλλ´ ἄν μοι	λέγῃς	ὅτι οὐκ οἶδα πότερον ἀληθῶς
[1, 1]	ἐκλέγῃ, τίς ἡ μωρία τῆς	ἐκλογῆς;	εἰ δ´ ὡς κουφότερον, τίς
[1, 15]	σοὶ δὲ περὶ τῆς ἐκείνου	ὀργῆς	οὐδὲν ἔχω λέγειν. Εἰπόντος δὲ
[1, 10]	ὅτε ταύτῃ παρῆγεν ἀπὸ τῆς	φυγῆς	ἀναστρέφων, οἷα εἶπέν μοι, κατατρέχων
[1, 9]	τροφῆς ἀπορεῖ τῆς οἰκείας οὔτε	διεξαγωγῆς	τῆς {καταλλήλου{ ς} καὶ κατὰ
[1, 20]	ἐστι θεωρητική. ὅταν μὲν οὖν	ὁμοειδὴς	τοῖς θεωρουμένοις καὶ αὐτή, ἀναγκαίως
[1, 10]	ἐκείνοις ὅμοιά ἐστιν; ἀλλ´ ὁμοίας	σπουδῆς	χρείαν ἔχοντα; ἀλλ´ ὡσαύτως ἀμελεῖν
[1, 29]	ἀντὶ λύχνου ἄπιστος, ἀντὶ λύχνου	θηριώδης.	τοῦτο ἔδοξεν αὐτῷ λυσιτελεῖν. Ἔστω·
[1, 18]	χαλεπαίνεις; μέχρι δ´ ἂν ταῦτα	θαυμάζῃς,	σεαυτῷ χαλέπαινε μᾶλλον ἢ ἐκείνοις.
[1, 3]	γάρ ἐστιν ἄλλο λοίδορος καὶ	κακοήθης	ἄνθρωπος ἢ ἀλώπηξ ἢ τί
[1, 17]	μόνος Χρύσιππος καὶ Ζήνων καὶ	Κλεάνθης;	Ἀντισθένης δ´ οὐ λέγει; καὶ
[1, 18]	μιαροὺς ἔστω· σὺ πῶς ποτ´	ἀπεσοφώθης	ἄφνω- ν. ἀ̣ λλως̣ χαλεπὸς
[1, 24]	(Τί ποιεῖς, ἐκ πλοίου ὅταν	ἐξίῃς;	μή τι τὸ πηδάλιον αἴρεις,
[1, 30]	ἔχειν ἐν ταῖς περιστάσεσιν. Ὅταν	εἰσίῃς	πρός τινα τῶν ὑπερεχόντων, μέμνησο
[1, 19]	λάβε αὐτόν. ὥσθ´ ὅταν μοι	προσίῃς,	ἐμὲ οὐ θεραπεύεις; οὐ· ἀλλ´
[1, 24]	δορυφόροι; ὅταν οὖν ἐκείνων τινὶ	προσίῃς,	τούτων μέμνησο, ὅτι τραγῳδῷ προσέρχῃ,
[1, 29]	ἀλλ´ ἔξελθε πάλιν ἀπὸ τῆς	φυλακῆς.	εἰ μηκέτι χρείαν ἔχητέ μου
[1, 29]	Σωκράτης συνεγίγνωσκεν τῷ ἐπὶ τῆς	φυλακῆς	κλάοντι, ὅτι ἔμελλεν πίνειν τὸ
[1, 29]	τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον· μὴ τοιαύτην	ἐπενέγκῃς	τὴν ἐπιφοράν, ἀλλὰ τοιαύτην. ἔσται
[1, 24]	συμβέβληκεν. (Ἵνα τί; φησίν. (Ἵνα	Ὀλυμπιονίκης	γένῃ· δίχα δ´ ἱδρῶτος οὐ
[1, 6]	τῶν ἐκείνου καὶ τῆς ἄλλης	ἀλκῆς	καὶ καρτερίας καὶ γενναιότητος, εἰ
[1, 15]	τὸν καρπόν, εἶτα πεπανθῇ. εἶτα	συκῆς	μὲν καρπὸς ἄφνω καὶ μιᾷ
[1, 18]	καὶ ἐνταῦθα ὡσαύτως. ἂν ἀργυρίδιον	προβάλῃς,	καταφρονήσει. τί οὖν ἂν κορασίδιον;
[1, 29]	οὔ· ἀλλὰ μὴ τοιοῦτό μοι	προβάλῃς	τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον· μὴ τοιαύτην
[1, 16]	ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’ φησίν. ὦ	μεγάλης	ἀναισθησίας καὶ ἀναισχυντίας. Ἄγε ἀφῶμεν
[1, 4]	τὰ ἀπαθῆ με ποιοῦντα. ὦ	μεγάλης	εὐτυχίας, ὦ μεγάλου εὐεργέτου τοῦ
[1, 8]	ἐν τῷ καθόλου πᾶσα δύναμις	ἐπισφαλὴς	τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι προσγενομένη
[1, 2]	καὶ προβέβληκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς	ἀγέλης	πάσης; ἢ δῆλον ὅτι εὐθὺς
[1, 20]	ζημία οὐ προσπίπτει. Ὅταν οὖν	θέλῃς	γνῶναι, πῶς ἔχεις περὶ μὲν
[1, 17]	ἱεροῖς. ταῦτά σοι σημαίνεται. ἐὰν	θέλῃς,	ἐλεύθερος εἶ· ἐὰν θέλῃς, μέμψῃ
[1, 17]	ἐὰν θέλῃς, ἐλεύθερος εἶ· ἐὰν	θέλῃς,	μέμψῃ οὐδένα, ἐγκαλέσεις οὐδενί, πάντα
[1, 29]	αὐτῷ· ἂν δὲ μὴ τοῦτο	θέλῃς,	σιώπα λοιπόν. Τούτων δεῖ μεμνῆσθαι
[1, 24]	περίστασιν ἧς σὺ ἔσχηκας, ἂν	θέλῃς	ὡς ἀθλητὴς νεανίσκῳ χρῆσθαι. καὶ
[1, 25]	γίγνωσκε, ὅτι ὃ ἂν φυλάσσειν	ἐθέλῃς,	κατ´ ἐκεῖνο ἐπιβήσεταί σοι ὁ
[1, 8]	φιλοσόφῳ ἐμπείρως ποιεῖν. εἴπερ γὰρ	ἀτελὴς	συλλογισμός ἐστι τὸ ἐνθύμημα, δῆλον
[1, 6]	ἢ τί οἴει ὅτι ὁ	Ἡρακλῆς	ἂν ἀπέβη, εἰ μὴ λέων
[1, 6]	πρῶτον μὲν οὐκ ἂν ἐγένετο	Ἡρακλῆς	ἐν τρυφῇ τοιαύτῃ καὶ ἡσυχίᾳ
[1, 6]	βραχιόνων τῶν ἐκείνου καὶ τῆς	ἄλλης	ἀλκῆς καὶ καρτερίας καὶ γενναιότητος,
[1, 29]	καὶ ἀδίκου καὶ δικαίου; Ὦ	πολλῆς	ἀδικίας τῶν πεπαιδευμένων. ταῦτα οὖν
[1, 20]	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν. ἀλλὰ	πολλῆς	ἔχει χρείαν παρασκευῆς καὶ πόνου
[1, 20]	ἀρκεῖται ψοφήσαντος, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς	πολλῆς	προσοχῆς μουσικὸς γίνεται. οὕτως ὅπου
[1, 13]	γέγονεν καὶ τῆς αὐτῆς ἄνωθεν	καταβολῆς,	ἀλλ´ εἰ ἔν τινι τοιαύτῃ
[1, 29]	εἰ πεπαιδεύμεθα. νέος γὰρ ἀπὸ	σχολῆς	ἀπιὼν εἰς περίστασιν ὅμοιός ἐστι
[1, 15]	μή, ἔξω τι τῆς ἰδίας	ὕλης	ἀναδέξεται. ὡς γὰρ τέκτονος ὕλη
[1, 26]	πράττειν. εἰ γὰρ ἐπὶ πάσης	ὕλης	καὶ περιστάσεως βουλόμεθα τηρῆσαι τὸ
[1, 7]	οὖσα. ζητοῦμεν γὰρ ἐπὶ πάσης	ὕλης	πῶς ἂν {εὕρ{ ο} οι
[1, 4]	ὡσαύτως ἐπὶ τῆς ἀεὶ παραπιπτούσης	ὕλης	τὰ προηγούμενα ἐκπονῶν, ὡς ὁ
[1, 20]	αὐτὴ δὲ παντελῶς ἀπήλλακται τῆς	ὕλης	τῶν δερμάτων· διὰ τοῦτο οὐκ
[1, 4]	ἰδεῖν βούλομαι. λάβε τὴν περὶ	ὁρμῆς	σύνταξιν καὶ γνῶθι πῶς αὐτὴν
[1, 15]	καὶ μιᾷ ὥρᾳ οὐ τελειοῦται,	γνώμης	δ´ ἀνθρώπου καρπὸν θέλεις οὕτως
[1, 10]	ποιήσεις, ἀλλ´ ὀσφρανθεὶς μόνον τῆς	Ῥώμης	ἁπάντων τούτων ἐπιλήσῃ’ ἂν δὲ
[1, 19]	νῦν δύνασαι παρεῖναι πᾶσιν, ἐὰν	ἀποθάνῃς,	τί ποιήσεις; (Μενεῖ μου τὸ
[1, 9]	πολλοῖς ἠτυχηκὼς καὶ πρότερον μὲν	ἐπιφανὴς	ὢν καὶ πλούσιος, ὕστερον δ´
[1, 9]	πεπεισμένον ὅτι ἐστὶ τῶν θεῶν	συγγενής;	Ἄν μοι λέγητε’ φησίν, νῦν
[1, 9]	τοῦτ´ ἔστιν ἄνθρωπος ταῖς ἀληθείαις	συγγενὴς	τῶν θεῶν. ἡμεῖς οὖν ὡς
[1, 24]	ἐπέμπομεν’ Πρὸ σοῦ κατάσκοπος ἀποσταλεὶς	Διογένης	ἄλλα ἡμῖν ἀπήγγελκεν. λέγει ὅτι
[1, 20]	αὑτῆς γίνεται θεωρητική· ὅταν δ´	ἀνομογενής,	οὐ δύναται θεωρεῖν ἑαυτήν. οἷον
[1, 17]	Χρύσιππος καὶ Ζήνων καὶ Κλεάνθης;	Ἀντισθένης	δ´ οὐ λέγει; καὶ τίς
[1, 5]	τοιούτῳ τινί, τῆς ψυχῆς δ´	ἀπονεκρουμένης	οὐδὲν ἡμῖν μέλει. καὶ νὴ
[1, 27]	ἀλλὰ καὶ ἄωρος καὶ ἐπὶ	ξένης’	ἄκουσον τῶν ἐναντίων λόγων, ἀπόσπασον
[1, 24]	τραγῳδίαι τόπον ἔχουσιν, οὐδεὶς δὲ	πένης	τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ μὴ ὡς
[1, 14]	τὴν αὔξησιν καὶ μείωσιν τῆς	σελήνης	καὶ τὴν τοῦ ἡλίου πρόσοδον
[1, 24]	φησίν, πολέμιος ἐγγύς ἐστιν· πάντα	εἰρήνης	γέμει. πῶς, ὦ Διόγενες; ἰδού’
[1, 9]	εἶναι σεαυτόν, οὐχὶ δ´ ἐξ	ἐκείνης	μόνον τῆς γωνίας, εἰς ἣν
[1, 5]	οὖν διαφέρει αὕτη ἡ φαντασία	ἐκείνης;	οὐδέν’ ἔτι τούτῳ διαλέγομαι; καὶ
[1, 11]	ἔδοξέν σοι· καὶ πάλιν, ἐὰν	μείνῃς,	ὅτι ἔδοξέν σοι. καὶ νῦν
[1, 7]	ἐνθάδε πατὴρ ἦν, ἵν´ αὐτὸν	ἀποκτείνῃς;	τί οὖν ἐποίησας; ὃ μόνον
[1, 24]	περὶ πόνου, οἷα δὲ περὶ	ἡδονῆς,	οἷα περὶ πενίας εἴρηκεν οὗτος
[1, 19]	ἀγαθὸν τιθέμεθα. Σήμερόν τις ὑπὲρ	ἱερωσύνης	ἐλάλει μοι τοῦ Αὐγούστου. λέγω
[1, 19]	πῶς δὲ καὶ φρόνιμος γίνεται	ἐξαίφνης	ὁ ἄνθρωπος, ὅταν Καῖσαρ αὐτὸν
[1, 15]	ἀδελφοῦ; (Πάλιν τῆς αὐτοῦ ἐκείνου	τέχνης	ἐστίν, πρὸς δὲ τὴν σὴν
[1, 15]	χαλκός, οὕτως τῆς περὶ βίον	τέχνης	ὕλη ὁ βίος αὐτοῦ ἑκάστου.
[1, 18]	δέδοται στενάξαι, ἀλλὰ ἔσωθεν μὴ	στενάξῃς.	μηδ´ ἂν βραδέως τὸν ἐπίδεσμον
[1, 30]	τὰ ἀπροαίρετα. λέγε καὶ τὰ	ἑξῆς.	ἀπροαίρετα οὐδὲν πρὸς ἐμέ. λέγε
[1, 26]	οὕτως μικροῖς μὴ εὑρίσκων τὸ	ἑξῆς;	αὕτη οὖν ἀρχὴ τοῦ φιλοσοφεῖν,
[1, 9]	ἐπέλθοι ἄν τις ἐπὶ τὰ	ἑξῆς.	Εἰ ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ τὰ
[1, 10]	ἑαυτοῦ βίου καὶ περὶ τῶν	ἑξῆς	ἐπαγγελλόμενος, ὅτι ἄλλο οὐδὲν ἀναβὰς
[1, 3]	εἶναι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ	ἑξῆς	ἐπέλθοι. Εἴ τις τῷ δόγματι
[1, 7]	τινα ὑπόθεσιν ὥσπερ ἐπιβάθραν τῷ	ἑξῆς	λόγῳ. πᾶσαν οὖν τὴν δοθεῖσαν
[1, 7]	φυλάττειν οἷός τ´ ἐστὶ τὸ	ἑξῆς;	τοῦτο δεικνύτωσαν καὶ παρέλκει τὰ
[1, 6]	ὅταν βρέχῃ; θορύβου δὲ καὶ	βοῆς	καὶ τῶν ἄλλων χαλεπῶν οὐκ
[1, 18]	προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν· μὴ ἐ-	πης	τὰς φωνὰς ταύτας ἃς οἱ
[1, 2]	τὸ φαινόμενον δίκαιον. ἀλλ´ ἐὰν	εἴπῃς,	ἀποκτενῶ σε. πότε οὖν σοι
[1, 24]	καὶ σὺ ἂν ἐλθὼν ἡμῖν	εἴπῃς	φοβερὰ τὰ ἐν Ῥώμῃ πράγματα,
[1, 4]	τούτων ἀποβῆτε τῶν ἀτυχημάτων. ~Περὶ	προκοπῆς.	Ὁ προκόπτων μεμαθηκὼς παρὰ τῶν
[1, 10]	θεῷ εὐχαριστῶν ὤσεται. (Ἄν μ´	εὕρῃς’	ἔφη, Ἐπίκτητε, τὸν ἕτερον πόδα
[1, 24]	ἄλλον ζητήσεις· ἂν οὖν μὴ	εὕρῃς,	χαμαὶ κοιμήσῃ μόνον θαρρῶν καὶ
[1, 25]	ὅταν περὶ τὰ μὴ σαυτοῦ	σπουδάσῃς,	τὰ σαυτοῦ ἀπώλεσας. τοιαύτας ἔχων
[1, 22]	ἐστι καὶ αἱρετὸν καὶ ἐκ	πάσης	αὐτὸ περιστάσεως δεῖ μετιέναι καὶ
[1, 2]	προβέβληκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς ἀγέλης	πάσης;	ἢ δῆλον ὅτι εὐθὺς ἅμα
[1, 24]	εἶναι λέγει ὅτι κρεῖσσόν ἐστι	πάσης	περιπορφύρου· τὸ δ´ ἐπ´ ἀστρώτῳ
[1, 28]	μέμνηται καθαρῶς ὅτι ἀνθρώπῳ μέτρον	πάσης	πράξεως τὸ φαινόμενον (λοιπὸν ἢ
[1, 26]	φύσει πράττειν. εἰ γὰρ ἐπὶ	πάσης	ὕλης καὶ περιστάσεως βουλόμεθα τηρῆσαι
[1, 7]	καθήκοντος οὖσα. ζητοῦμεν γὰρ ἐπὶ	πάσης	ὕλης πῶς ἂν {εὕρ{ ο}
[1, 2]	μηδὲν ἄλλο, μὴ ὀλίγου αὐτὴν	πωλήσῃς.	τὸ δὲ μέγα καὶ ἐξαίρετον
[1, 25]	ἔχεις; ἢ μικρὸν ἔκδεξαι καὶ	ἀχθείσης	τῆς θεωρίας κάθισον εἰς τοὺς
[1, 6]	ἔχεις, ἀνδράποδον; οὐχ ἵνα καὶ	ἀπομύσσῃς	σεαυτόν; (Τοῦτο οὖν εὔλογον μύξας
[1, 1]	ὀλίγον, νῦν ἀριστῶ τῆς ὥρας	ἐλθούσης,	εἶτα τότε τεθνήξομαι. πῶς; ὡς
[1, 4]	ἐσθίει, ὡσαύτως ἐπὶ τῆς ἀεὶ	παραπιπτούσης	ὕλης τὰ προηγούμενα ἐκπονῶν, ὡς
[1, 29]	μὴ μαλακῶς, μὴ ἐκ τῆς	τυχούσης	προφάσεως. πάλιν γὰρ ὁ θεὸς
[1, 2]	παρασκευῆς καὶ προβέβληκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ	τῆς	ἀγέλης πάσης; ἢ δῆλον ὅτι
[1, 4]	ὡς αἰδήμων ἐσθίει, ὡσαύτως ἐπὶ	τῆς	ἀεὶ παραπιπτούσης ὕλης τὰ προηγούμενα
[1, 16]	γοῦν ἀηδὼν ἤμην, ἐποίουν τὰ	τῆς	ἀηδόνος, εἰ κύκνος, τὰ τοῦ
[1, 28]	πᾶσα γὰρ ψυχὴ ἄκουσα στέρεται	τῆς	ἀληθείας, ὡς λέγει Πλάτων· ἀλλὰ
[1, 6]	τῶν βραχιόνων τῶν ἐκείνου καὶ	τῆς	ἄλλης ἀλκῆς καὶ καρτερίας καὶ
[1, 4]	θέλεις δεῖξαι αὐτῷ τὸ ἔργον	τῆς	ἀρετῆς, ἵνα μάθῃ ποῦ τὴν
[1, 9]	χορτασθῆτε σήμερον, κάθησθε κλάοντες περὶ	τῆς	αὔριον, πόθεν φάγητε. ἀνδράποδον, ἂν
[1, 13]	τῶν αὐτῶν σπερμάτων γέγονεν καὶ	τῆς	αὐτῆς ἄνωθεν καταβολῆς, ἀλλ´ εἰ
[1, 15]	οὖν ὁ τοῦ ἀδελφοῦ; (Πάλιν	τῆς	αὐτοῦ ἐκείνου τέχνης ἐστίν, πρὸς
[1, 2]	ἔφη, λέοντος ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται	τῆς	αὑτοῦ παρασκευῆς καὶ προβέβληκεν ἑαυτὸν
[1, 18]	χαλεπαίνεις· μὴ θαύμαζε τὸ κάλλος	τῆς	γυναικὸς καὶ τῷ μοιχῷ οὐ
[1, 9]	οὐχὶ δ´ ἐξ ἐκείνης μόνον	τῆς	γωνίας, εἰς ἣν ἐρρίφη γεννηθέν
[1, 24]	πάλιν καὶ ὄψει ἀκριβέστερον δίχα	τῆς	δειλίας; Τί οὖν ποιήσω; (Τί
[1, 6]	ταῦτα μέν· ἡ δὲ τοιαύτη	τῆς	διανοίας κατασκευή, καθ´ ἣν οὐχ
[1, 28]	ὅτι ἡ φύσις αὕτη ἐστὶ	τῆς	διανοίας τοῖς μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν,
[1, 12]	καὶ κοινωνοὺς ἔδωκεν. Ταύτης οὖν	τῆς	διατάξεως μεμνημένους ἔρχεσθαι δεῖ ἐπὶ
[1, 15]	κἀκείνῳ ἐρῶ, σοὶ δὲ περὶ	τῆς	ἐκείνου ὀργῆς οὐδὲν ἔχω λέγειν.
[1, 1]	βαρύτερον ἐκλέγῃ, τίς ἡ μωρία	τῆς	ἐκλογῆς; εἰ δ´ ὡς κουφότερον,
[1, 12]	ἐπὶ τοῦ μεγίστου καὶ κυριωτάτου,	τῆς	ἐλευθερίας, ὡς ἔτυχεν ἐφεῖταί μοι
[1, 20]	ἀναγκαίως καὶ αὑτῆς γίνεται καὶ	τῆς	ἐναντίας θεωρητική; διὰ τοῦτο ἔργον
[1, 17]	οὐκ αὐτὸν θαυμάσας ἕνεκά γε	τῆς	ἐξηγήσεως, ἀλλὰ ἐκεῖνα ἃ ἐξηγεῖται.
[1, 2]	κτήσεως· οὐδ´ ἁπλῶς ἄλλου τινὸς	τῆς	ἐπιμελείας διὰ τὴν ἀπόγνωσιν τῶν
[1, 8]	γυμναζόμενοι περὶ ταῦτα μηδ´ ἀπὸ	τῆς	ἐπιμελείας τοῦ ἤθους ὑπό γε
[1, 2]	οὖν; ἐπειδὴ ἀφυής εἰμι, ἀποστῶ	τῆς	ἐπιμελείας τούτου ἕνεκα; μὴ γένοιτο.
[1, 11]	ὀρθῶς τι πράττωμεν, ἀπὸ ταύτης	τῆς	ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα ἢ
[1, 6]	πάντα ἀντιτιθέντες πρὸς τὸ ἀξιόλογον	τῆς	θέας φέρετε καὶ ἀνέχεσθε. ἄγε
[1, 14]	αἰσθάνεται; ἀλλὰ σὺ μὲν περὶ	τῆς	θείας διοικήσεως καὶ περὶ ἑκάστου
[1, 26]	τὸ μαχόμενον. πρῶτον οὖν ἐπὶ	τῆς	θεωρίας γυμνάζουσιν ἡμᾶς οἱ φιλόσοφοι
[1, 25]	ἢ μικρὸν ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης	τῆς	θεωρίας κάθισον εἰς τοὺς τῶν
[1, 18]	παρὰ τοῖς θεοῖς ἀκούσας ψόφον	τῆς	θυρίδος κατέδραμον. εὗρον ἡρπασμένον τὸν
[1, 15]	εἰ δὲ μή, ἔξω τι	τῆς	ἰδίας ὕλης ἀναδέξεται. ὡς γὰρ
[1, 9]	ἀπορεῖ τῆς οἰκείας οὔτε διεξαγωγῆς	τῆς	{καταλλήλου{ ς} καὶ κατὰ φύσιν;
[1, 6]	οὐδείς; καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς	τῆς	κατασκευῆς τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν,
[1, 2]	Κροῖσος καὶ ὅμως οὐκ ἀμελῶ	τῆς	κτήσεως· οὐδ´ ἁπλῶς ἄλλου τινὸς
[1, 19]	πλύνω αὐτὸ καὶ ἐκμάσσω καὶ	τῆς	ληκύθου ἕνεκα πάσσαλον πήσσω. τί
[1, 30]	πρόθυρα, οἱ κοιτωνῖται, οἱ ἐπὶ	τῆς	μαχαίρας; τούτων ἕνεκα τοὺς πολλοὺς
[1, 17]	ς} τάσσουσιν τὰ λογικά, καθάπερ	τῆς	μετρήσεως τοῦ σίτου προτάσσομεν τὴν
[1, 29]	οὐκ ἐπιστρέφεται αὐτοῦ ἀποφαινομένου περὶ	τῆς	νήτης ὅτι ἐστὶν ὑπάτη οὐδὲ
[1, 9]	αὑτῷ ἀρκούμενον οὔτε τροφῆς ἀπορεῖ	τῆς	οἰκείας οὔτε διεξαγωγῆς τῆς {καταλλήλου{
[1, 9]	ὀλίγος ἄρα χρόνος οὗτος ὁ	τῆς	οἰκήσεως καὶ ῥᾴδιος τοῖς οὕτω
[1, 7]	λήμματα, δεῖ δ´ ἐπιμένειν ἐπὶ	τῆς	παραχωρήσεως αὐτῶν. καὶ δὴ μενόντων
[1, 7]	παρεχωρήθη πᾶσα ἀνάγκη ἡμᾶς ἐπὶ	τῆς	παραχωρήσεως ἐπιμένειν καὶ τὸ ἀκόλουθον
[1, 15]	ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ ὁ χαλκός, οὕτως	τῆς	περὶ βίον τέχνης ὕλη ὁ
[1, 12]	οἱ ἀγαθοὶ πολῖται τῷ νόμῳ	τῆς	πόλεως. ὁ δὲ παιδευόμενος ταύτην
[1, 20]	ἅπαξ ἀρκεῖται ψοφήσαντος, ἀλλ´ ὑπὸ	τῆς	πολλῆς προσοχῆς μουσικὸς γίνεται. οὕτως
[1, 29]	ἐμοῦ. μή τι τῶν ἐκτὸς	τῆς	προαιρέσεως ἀγαθόν ἐστιν ἢ κακόν;
[1, 16]	μόνα ἐστὶν ἔργα ἐφ´ ἡμῶν	τῆς	προνοίας; καὶ τίς ἐξαρκεῖ λόγος
[1, 16]	γεγονότων ἀπήρκει πρὸς τὸ αἰσθέσθαι	τῆς	προνοίας τῷ γε αἰδήμονι καὶ
[1, 10]	Οὐ ποιήσεις, ἀλλ´ ὀσφρανθεὶς μόνον	τῆς	Ῥώμης ἁπάντων τούτων ἐπιλήσῃ’ ἂν
[1, 20]	τὸ ἐπισκεπτόμενον ἕκαστα, τὸ περὶ	τῆς	σαρκὸς αὐτῆς ὅτι τὸ προηγούμενόν
[1, 14]	πρὸς τὴν αὔξησιν καὶ μείωσιν	τῆς	σελήνης καὶ τὴν τοῦ ἡλίου
[1, 11]	τὰ ἐκτός. (Οὕτως, ἔφη. (Ἀπὸ	τῆς	σήμερον τοίνυν ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο
[1, 9]	ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ τὰ περὶ	τῆς	συγγενείας τοῦ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων
[1, 7]	συμβαίνει τοῦτο τὸ ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ	τῆς	συγχωρήσεως τῶν λημμάτων ἀπέστημεν. δεῖ
[1, 4]	αὐτῷ; τί δ´ ἀπάγεις αὐτὸν	τῆς	συναισθήσεως τῶν αὑτοῦ κακῶν; οὐ
[1, 9]	μόνον ταῦτα πέφυκεν τῷ θεῷ	τῆς	συναναστροφῆς κατὰ τὸν λόγον ἐπιπεπλεγμένα’
[1, 7]	δὲ μενετέον εἰς ἅπαν ἐπὶ	τῆς	τηρήσεως ἢ ἔστιν ὅτε ἀποστατέον,
[1, 23]	ὅτι οὐ δεῖ ἀπεσπασμένον οὐδὲν	τῆς	τοῦ ἀγαθοῦ οὐσίας οὔτε θαυμάζειν
[1, 29]	μόνον μὴ μαλακῶς, μὴ ἐκ	τῆς	τυχούσης προφάσεως. πάλιν γὰρ ὁ
[1, 17]	γράφει Ξενοφῶν, ὅτι ἤρχετο ἀπὸ	τῆς	τῶν ὀνομάτων ἐπισκέψεως, τί σημαίνει
[1, 20]	ἀναστρέφεται, αὐτὴ δὲ παντελῶς ἀπήλλακται	τῆς	ὕλης τῶν δερμάτων· διὰ τοῦτο
[1, 9]	σημήνῃ καὶ ἀπολύσῃ ὑμᾶς ταύτης	τῆς	ὑπηρεσίας, τότ´ ἀπολύεσθε πρὸς αὐτόν·
[1, 10]	Ῥώμῃ, ὅτε ταύτῃ παρῆγεν ἀπὸ	τῆς	φυγῆς ἀναστρέφων, οἷα εἶπέν μοι,
[1, 29]	αὐτόν. ἀλλ´ ἔξελθε πάλιν ἀπὸ	τῆς	φυλακῆς. εἰ μηκέτι χρείαν ἔχητέ
[1, 29]	γὰρ Σωκράτης συνεγίγνωσκεν τῷ ἐπὶ	τῆς	φυλακῆς κλάοντι, ὅτι ἔμελλεν πίνειν
[1, 17]	τί λέγει οὗτος ὁ ἐξηγητὴς	τῆς	φύσεως. ἄρχομαι μὴ νοεῖν τί
[1, 17]	εἰ μόνον ἐξηγεῖται τὸ βούλημα	τῆς	φύσεως, αὐτὸς δ´ οὐκ ἀκολουθεῖ·
[1, 29]	δείξεις· οὐδ´ ἐγγύς. νόμος γὰρ	τῆς	φύσεως. καὶ τοῦ θεοῦ οὗτος
[1, 20]	λόγος πρὸς τί ποτε ὑπὸ	τῆς	φύσεως παρείληπται; πρὸς χρῆσιν φαντασιῶν
[1, 16]	ἀναισχυντίας. Ἄγε ἀφῶμεν τὰ ἔργα	τῆς	φύσεως, τὰ πάρεργα αὐτῆς θεασώμεθα.
[1, 29]	τοὺς φιλοσόφους θεωρεῖν τὰ ἔργα	τῆς	φύσεως. τί γάρ ἐστι κύριος;
[1, 17]	θαυμαστόν ἐστιν; νοῆσαι τὸ βούλημα	τῆς	φύσεως. τί οὖν; αὐτὸς διὰ
[1, 17]	Δία οὐ παρακολουθῶ τῷ βουλήματι	τῆς	φύσεως. τίς οὖν ἐξηγεῖται αὐτό;
[1, 16]	τῶν ἀλεκτρυόνων λόφου, πόσῳ μεγαλοπρεπέστερον	τῆς	χαίτης τῶν λεόντων. διὰ τοῦτο
[1, 7]	σὺ δ´ ἐμοὶ δείκνυε. ~Περὶ	τῆς	χρείας τῶν μεταπιπτόντων καὶ ὑποθετικῶν
[1, 3]	πρὸς αἰδῶ καὶ πρὸς ἀσφάλειαν	τῆς	χρήσεως τῶν φαντασιῶν, οὐδὲν ταπεινὸν
[1, 5]	καὶ νὴ Δία ἐπὶ αὐτῆς	τῆς	ψυχῆς ἂν μὲν ᾖ οὕτως
[1, 5]	τοῦ μὴ περιπεσεῖν τοιούτῳ τινί,	τῆς	ψυχῆς δ´ ἀπονεκρουμένης οὐδὲν ἡμῖν
[1, 1]	κἂν μετ´ ὀλίγον, νῦν ἀριστῶ	τῆς	ὥρας ἐλθούσης, εἶτα τότε τεθνήξομαι.
[1, 8]	οὖν; Πλάτων φιλόσοφος οὐκ ἦν;	(Ἱπποκράτης	γὰρ ἰατρὸς οὐκ ἦν; ἀλλ´
[1, 8]	ἦν; ἀλλ´ ὁρᾷς πῶς φράζει	Ἱπποκράτης.	μή τι οὖν Ἱπποκράτης οὕτω
[1, 8]	φράζει Ἱπποκράτης. μή τι οὖν	Ἱπποκράτης	οὕτω φράζει, καθὸ ἰατρός ἐστιν;
[1, 29]	τῷ θεῷ; οὐδὲν οὖν εἶχε	Σωκράτης	ἀντὶ τούτων; ποῦ ἦν ἡ
[1, 17]	παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις’	Σωκράτης	δ´ οὐ λέγει; καὶ περὶ
[1, 25]	καλῶς σοι γένοιτο. ταῦτα ἐμελέτα	Σωκράτης,	διὰ τοῦτο ἓν ἔχων πρόσωπον
[1, 9]	ἄρξει τοῦ οὕτως διακειμένου; πῶς	Σωκράτης	εἶχεν πρὸς ταῦτα; πῶς γὰρ
[1, 26]	τ´ ἐξελέγξαντα μισοῦμεν. ὁ δὲ	Σωκράτης	ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον μὴ ζῆν.
[1, 12]	ὧν ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ	Σωκράτης,	οἱ λέγοντες ὅτι οὐδέ σε
[1, 12]	φυλακὴ αὐτῷ ἐστιν. καθὸ καὶ	Σωκράτης	οὐκ ἦν ἐν φυλακῇ, ἑκὼν
[1, 29]	οὐκ ἔδει τὸν βαρύτερον καθελκύσαι;	Σωκράτης	οὖν ἵνα πάθῃ ταῦτα ὑπ´
[1, 29]	συμβουλεύει· συγγιγνώσκω αὐτῷ. καὶ γὰρ	Σωκράτης	συνεγίγνωσκεν τῷ ἐπὶ τῆς φυλακῆς
[1, 29]	Ἀθηναίων; (Ἀνδράποδον, τί λέγεις τὸ	Σωκράτης;	ὡς ἔχει τὸ πρᾶγμα λέγε·
[1, 29]	ἀνοχὴν ἀπὸ τούτων ἔχω, ὡς	δραπέτης	ἐφίσταται θεάτρῳ οὕτως κἀγώ· λούομαι,
[1, 29]	ἐπέγνωκα τὸν κύριον ὡς ὁ	δραπέτης;	μέχρι δ´ ἂν οὗ τινα
[1, 4]	ζητοῦμεν καὶ ἐπιδείκνυμεν; τί ἔργον	ἀρετῆς;	εὔροια. τίς οὖν προκόπτει; ὁ
[1, 4]	δεῖξαι αὐτῷ τὸ ἔργον τῆς	ἀρετῆς,	ἵνα μάθῃ ποῦ τὴν προκοπὴν
[1, 17]	ἐπιζητῶ τί λέγει οὗτος ὁ	ἐξηγητὴς	τῆς φύσεως. ἄρχομαι μὴ νοεῖν
[1, 4]	ἂν δὲ τρέμων καὶ πενθῶν	ζητῇς	ἀπερίπτωτος εἶναι, ἄρα πῶς προκόπτεις;
[1, 2]	τινος· Πῶς τοῦτο ἐποίησεν; ὡς	ἀθλητὴς	ἢ ὡς φιλόσοφος; Ὡς ἀνήρ,
[1, 24]	σὺ ἔσχηκας, ἂν θέλῃς ὡς	ἀθλητὴς	νεανίσκῳ χρῆσθαι. καὶ νῦν ἡμεῖς
[1, 18]	μεγέθει πεποιθὼς τοῦ σώματος ὥσπερ	ἀθλητής·	οὐ γὰρ ὡς ὄνον ἀήττητον
[1, 18]	οὗτός μοί ἐστιν ὁ ἀνίκητος	ἀθλητής.	~Πῶς ἔχειν δεῖ πρὸς τοὺς
[1, 29]	ἰδεῖν, τί μου ποιεῖ ὁ	ἀθλητής,	πῶς μελετᾷ τὴν ὑπόθεσιν. οὐ
[1, 2]	πλείονα. Τοῦτον τὸν τρόπον καὶ	ἀθλητής	τις κινδυνεύων ἀποθανεῖν, εἰ μὴ
[1, 29]	ἐπιστρέφεται αὐτοῦ ἀποφαινομένου περὶ τῆς	νήτης	ὅτι ἐστὶν ὑπάτη οὐδὲ γεωμετρικός,
[1, 16]	ἀλεκτρυόνων λόφου, πόσῳ μεγαλοπρεπέστερον τῆς	χαίτης	τῶν λεόντων. διὰ τοῦτο ἔδει
[1, 4]	γὰρ πρὸς ὃ ἂν ἡ	τελειότης	τινὸς καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ
[1, 22]	οὐκ ἔστιν ἀγαθὸν ὑγίεια καὶ	ἀρτιότης	καὶ ζωή, ἀλλ´ οὐδὲ τέκνα
[1, 29]	ἀγρυπνεῖν μου κρείσσων ἦν ὁ	κλέπτης.	ἀλλ´ ἐκεῖνος τοσούτου ὠνήσατο λύχνον·
[1, 29]	τοσούτου ὠνήσατο λύχνον· ἀντὶ λύχνου	κλέπτης	ἐγένετο, ἀντὶ λύχνου ἄπιστος, ἀντὶ
[1, 9]	γὰρ ἔτι τύραννος ἢ ποῖος	κλέπτης	ἢ ποῖα δικαστήρια φοβερὰ τοῖς
[1, 18]	μοιχῷ οὐ χαλεπαίνεις. γνῶθι ὅτι	κλέπτης	καὶ μοιχὸς ἐν τοῖς σοῖς
[1, 29]	οἱ πλείονες τοῦ ἑνός, ὁ	κλέπτης	τοῦ μὴ κλέπτου. διὰ τοῦτο
[1, 24]	ὅτι ὁ θεός σε ὡς	ἀλείπτης	τραχεῖ νεανίσκῳ συμβέβληκεν. (Ἵνα τί;
[1, 9]	πτῶμα ὁ τοιοῦτός ἐστι καὶ	ξέστης	αἱματίου, πλέον δ´ οὐδέν. εἰ
[1, 13]	αὐτῶν σπερμάτων γέγονεν καὶ τῆς	αὐτῆς	ἄνωθεν καταβολῆς, ἀλλ´ εἰ ἔν
[1, 16]	ἔργα τῆς φύσεως, τὰ πάρεργα	αὐτῆς	θεασώμεθα. μή τι ἀχρηστότερον τριχῶν
[1, 2]	παρασκευὴν ἔχειν ἀπαντᾷ καὶ συναίσθησις	αὐτῆς;	καὶ ἡμῶν τοίνυν ὅστις ἂν
[1, 27]	τοῦ πεφράχθαι πρὸς τὰ κατ´	αὐτῆς;	(Καὶ τίς ἀντιλέγει; ἀλλὰ τὸν
[1, 20]	ἕκαστα, τὸ περὶ τῆς σαρκὸς	αὐτῆς	ὅτι τὸ προηγούμενόν ἐστιν {τὸ}
[1, 6]	μάχαιραν; οὐδείς; καὶ μὴν ἐξ	αὐτῆς	τῆς κατασκευῆς τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι
[1, 5]	μέλει. καὶ νὴ Δία ἐπὶ	αὐτῆς	τῆς ψυχῆς ἂν μὲν ᾖ
[1, 20]	θεωρουμένοις καὶ αὐτή, ἀναγκαίως καὶ	αὑτῆς	γίνεται θεωρητική· ὅταν δ´ ἀνομογενής,
[1, 20]	ὁρᾷς οὖν ὅτι ἀναγκαίως καὶ	αὑτῆς	γίνεται καὶ τῆς ἐναντίας θεωρητική;
[1, 20]	δερμάτων· διὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν	αὑτῆς	θεωρητική. γραμματικὴ πάλιν περὶ τὴν
[1, 1]	ἄλλων δυνάμεων οὐδεμίαν εὑρήσετε αὐτὴν	αὑτῆς	θεωρητικήν, οὐ τοίνυν οὐδὲ δοκιμαστικὴν
[1, 7]	αὐτὸν ἐπινοοῦμεν; ἀλλ´ ἄνευ τινὸς	τοιαύτης	γυμνασίας καὶ παρασκευῆς φυλάττειν οἷός
[1, 28]	Μενελάῳ παθεῖν ὅτι κέρδος ἐστὶ	τοιαύτης	γυναικὸς στερηθῆναι, τί ἂν ἐγένετο;
[1, 19]	ἀλλὰ χρείαν μοι παρέχει τινά.	ταύτης	οὖν ἕνεκα θεραπεύω αὐτά. τί
[1, 12]	καὶ κτῆσιν καὶ κοινωνοὺς ἔδωκεν.	Ταύτης	οὖν τῆς διατάξεως μεμνημένους ἔρχεσθαι
[1, 11]	μὴ ὀρθῶς τι πράττωμεν, ἀπὸ	ταύτης	τῆς ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα
[1, 9]	ἐκεῖνος σημήνῃ καὶ ἀπολύσῃ ὑμᾶς	ταύτης	τῆς ὑπηρεσίας, τότ´ ἀπολύεσθε πρὸς
[1, 9]	τί γίνεται; νεκρὸς μὲν ὁ	παιδευτής,	νεκροὶ δ´ ὑμεῖς. ὅταν χορτασθῆτε
[1, 24]	τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ μὴ ὡς	χορευτής.	οἱ δὲ βασιλεῖς ἄρχονται μὲν
[1, 19]	θέλει ὅμοιος γενέσθαι, τίς σου	ζηλωτὴς	γίνεται ὡς Σωκράτους; ἀλλὰ δύναμαί
[1, 20]	κακῶν. ἀλλὰ πολλῆς ἔχει χρείαν	παρασκευῆς	καὶ πόνου πολλοῦ καὶ μαθημάτων.
[1, 2]	ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται τῆς αὑτοῦ	παρασκευῆς	καὶ προβέβληκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς
[1, 7]	ἄνευ τινὸς τοιαύτης γυμνασίας καὶ	παρασκευῆς	φυλάττειν οἷός τ´ ἐστὶ τὸ
[1, 6]	καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς τῆς	κατασκευῆς	τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι
[1, 28]	μέχρι δ´ ἂν οὗ μὴ	δεικνύῃς,	τίνι ἔχει ἀκολουθῆσαι ἢ τῷ
[1, 2]	ἰχνευτικοὶ πάντες; τί οὖν; ἐπειδὴ	ἀφυής	εἰμι, ἀποστῶ τῆς ἐπιμελείας τούτου
[1, 29]	βαστάζει με’ φησίν. οὗτός ἐστιν	εὐφυὴς	νέος. οὔ· ἀλλὰ καλέσαντος τοῦ
[1, 18]	οὐκ ἐπὶ σοί. ταῦτα ἂν	ἀφῇς	καὶ παρὰ μηδὲν ἡγήσῃ, τίνι
[1, 1]	ἀλλ´ ὅτε μέν, ἄν τι	γράφῃς	τῷ ἑταίρῳ, δεῖ τούτων τῶν
[1, 9]	ἕκαστον αὐτὸ αὑτῷ ἀρκούμενον οὔτε	τροφῆς	ἀπορεῖ τῆς οἰκείας οὔτε διεξαγωγῆς
[1, 11]	τε πάντα τὰ δοκοῦντα περὶ	τροφῆς	ὀρθῶς δοκεῖν; (Καὶ πῶς οἷόν
[1, 9]	ταῦτα πέφυκεν τῷ θεῷ τῆς	συναναστροφῆς	κατὰ τὸν λόγον ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ
[1, 22]	τὰς προλήψεις. ἐντεῦθεν ἡ ἀρχὴ	μάχης.	ὁ μὲν λέγει οὐ χρὴ
[1, 1]	πάντας τραχηλοκοπηθῆναι, ἵνα σὺ παραμυθίαν	ἔχῃς;	οὐ θέλεις οὕτως ἐκτεῖναι τὸν
[1, 20]	ψοφήσαντος, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς πολλῆς	προσοχῆς	μουσικὸς γίνεται. οὕτως ὅπου διαφέρειν
[1, 9]	αὔριον, πόθεν φάγητε. ἀνδράποδον, ἂν	σχῇς,	ἕξεις· ἂν μὴ σχῇς, ἐξελεύσῃ·
[1, 9]	ἂν σχῇς, ἕξεις· ἂν μὴ	σχῇς,	ἐξελεύσῃ· ἤνοικται ἡ θύρα. τί
[1, 25]	εἶναι δυστυχῆ. ἔστω. ἆρ´ οὖν	ἀτυχὴς	εἶ; ναί. τί οὖν; κακοδαιμονεῖς;
[1, 12]	δύναμιν ἠγνόεις πρὸς τί κέκτησαι,	δυστυχὴς	ἂν ἦς καὶ ἄθλιος, εἰ
[1, 5]	νὴ Δία ἐπὶ αὐτῆς τῆς	ψυχῆς	ἂν μὲν ᾖ οὕτως διακείμενος,
[1, 5]	μὴ περιπεσεῖν τοιούτῳ τινί, τῆς	ψυχῆς	δ´ ἀπονεκρουμένης οὐδὲν ἡμῖν μέλει.
[1, 12]	σώματος ἕνεκα ἀφῆκαν, κτήσεως, θανάτου,	ζωῆς.	τίνος οὖν ὑπεύθυνόν σε ἐποίησαν;
[1, 6]	δ´ ὁρατὰ καὶ {ὅρας{ ε}	ις	καὶ φῶς οὐκ ἐμφαίνει; τὸ
[1, 4]	οὗτός ἐστιν ὁ προκόπτων ταῖς	ἀληθείαις	καὶ ὁ μὴ εἰκῇ ἀποδεδημηκὼς
[1, 6]	ἦν ἀγαθοῦ βασιλέως καὶ ταῖς	ἀληθείαις	πατρός, ἀκώλυτον τοῦτο ἔδωκεν, ἀνανάγκαστον,
[1, 29]	εἶναι ἴσας· ὁ δὲ ταῖς	ἀληθείαις	πεπαιδευμένος ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται ἐπικρίνοντός
[1, 9]	ἡμᾶς. τοῦτ´ ἔστιν ἄνθρωπος ταῖς	ἀληθείαις	συγγενὴς τῶν θεῶν. ἡμεῖς οὖν
[1, 2]	οὐ μόνον ταῖς τῶν ἐκτὸς	ἀξίαις	συγχρώμεθα, ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ
[1, 6]	εἶχεν ὁ θεὸς χρωμένων ταῖς	φαντασίαις,	ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων τῇ χρήσει.
[1, 1]	καὶ ἁπλῶς τὴν χρηστικὴν ταῖς	φαντασίαις,	ἧς ἐπιμελούμενος καὶ ἐν ᾗ
[1, 6]	τίς χρεία τοῦ παρακολουθεῖν ταῖς	φαντασίαις	καὶ ταύτας διακρίνειν δύνασθαι; τὸν
[1, 1]	τὴν χρῆσιν τὴν ὀρθὴν ταῖς	φαντασίαις,	τὰ δ´ ἄλλα οὐκ ἐφ´
[1, 7]	καὶ ὡς ἔτυχεν χρῆσθαι ταῖς	φαντασίαις	ταῖς αὑτοῦ καὶ μὴ παρακολουθεῖν
[1, 1]	ὅτι ἡ χρηστικὴ δύναμις ταῖς	φαντασίαις.	τί ἄλλο τὸ μουσικήν, γραμματικήν,
[1, 2]	ἀλόγου πρόληψιν ταῖς ἐπὶ μέρους	οὐσίαις	ἐφαρμόζειν συμφώνως τῇ φύσει. εἰς
[1, 22]	προλήψεις ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ μέρους	οὐσίαις	καταλλήλως τῇ φύσει καὶ λοιπὸν
[1, 22]	τῶν προλήψεων ταῖς ἐπὶ μέρους	οὐσίαις,	ὅταν ὁ μὲν εἴπῃ καλῶς
[1, 23]	πολιτευόμενον· ἐπείτοι εἰ ὡς ἐν	μυίαις	μέλλεις ἀναςτρέφεσθαι, τί κωλύει; ἀλλ´
[1, 25]	οἱ φιλόσοφοι. ἐν δὲ ταῖς	ἄλλαις	τέχναις οὐκ ἔστι παράδοξα; καὶ
[1, 19]	εἰδότι; τί δ´ ἐν ταῖς	ἄλλαις	τέχναις; ὡσαύτως. τί οὖν δύνασαι;
[1, 4]	ἀναπότευκτος ᾖς καὶ ἀπερίπτωτος, ἐν	ὁρμαῖς	καὶ ἀφορμαῖς, ἵν´ ἀναμάρτητος, ἐν
[1, 4]	καὶ ἀπερίπτωτος, ἐν ὁρμαῖς καὶ	ἀφορμαῖς,	ἵν´ ἀναμάρτητος, ἐν προςθέσει καὶ
[1, 25]	μηδ´ ἐν Ἀθήναις. οὐδ´ ἐν	Ἀθήναις.	μηδ´ ἐν Ῥώμῃ. οὐδ´ ἐν
[1, 25]	Νικοπόλει’ οὐκ οἰκῶ. μηδ´ ἐν	Ἀθήναις.	οὐδ´ ἐν Ἀθήναις. μηδ´ ἐν
[1, 25]	φιλόσοφοι. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις	τέχναις	οὐκ ἔστι παράδοξα; καὶ τί
[1, 19]	τί δ´ ἐν ταῖς ἄλλαις	τέχναις;	ὡσαύτως. τί οὖν δύνασαι; πάντες
[1, 13]	αἰτήσαντός σου μὴ ὑπακούσῃ ὁ	παῖς	ἢ ὑπακούσας χλιαρώτερον ἐνέγκῃ ἢ
[1, 18]	ἂν βραδέως τὸν ἐπίδεσμον ὁ	παῖς	φέρῃ, κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ
[1, 4]	φωνασκικῶς· οὗτός ἐστιν ὁ προκόπτων	ταῖς	ἀληθείαις καὶ ὁ μὴ εἰκῇ
[1, 6]	ὃ ἦν ἀγαθοῦ βασιλέως καὶ	ταῖς	ἀληθείαις πατρός, ἀκώλυτον τοῦτο ἔδωκεν,
[1, 29]	μὴ εἶναι ἴσας· ὁ δὲ	ταῖς	ἀληθείαις πεπαιδευμένος ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται
[1, 9]	δεῖ ἡμᾶς. τοῦτ´ ἔστιν ἄνθρωπος	ταῖς	ἀληθείαις συγγενὴς τῶν θεῶν. ἡμεῖς
[1, 25]	λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι. ἐν δὲ	ταῖς	ἄλλαις τέχναις οὐκ ἔστι παράδοξα;
[1, 19]	τῷ εἰδότι; τί δ´ ἐν	ταῖς	ἄλλαις τέχναις; ὡσαύτως. τί οὖν
[1, 7]	ὡς ἔτυχεν χρῆσθαι ταῖς φαντασίαις	ταῖς	αὑτοῦ καὶ μὴ παρακολουθεῖν λόγῳ
[1, 12]	ἄξιον τὸ ἐπίστασθαί τι, εἰ	ταῖς	ἑκάστων βουλήσεσι προσηρμόζετο. ἐνταῦθα οὖν
[1, 2]	τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου πρόληψιν	ταῖς	ἐπὶ μέρους οὐσίαις ἐφαρμόζειν συμφώνως
[1, 22]	μανθάνειν τὰς φυσικὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν	ταῖς	ἐπὶ μέρους οὐσίαις καταλλήλως τῇ
[1, 22]	περὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν προλήψεων	ταῖς	ἐπὶ μέρους οὐσίαις, ὅταν ὁ
[1, 11]	φιλοστοργίαν ἀεὶ μόνος ἀπολείπεσθαι ἐν	ταῖς	νόσοις, ἢ τούτου γ´ ἕνεκα
[1, 30]	~Τί δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν	ταῖς	περιστάσεσιν. Ὅταν εἰσίῃς πρός τινα
[1, 2]	αὐτὸ συνεισφέρειν ἐξ αὐτῶν ἐν	ταῖς	σκέψεσιν. ἄγε οὖν, Ἐπίκτητε, διαξύρησαι.
[1, 2]	καὶ ἀλόγου κρίσιν οὐ μόνον	ταῖς	τῶν ἐκτὸς ἀξίαις συγχρώμεθα, ἀλλὰ
[1, 6]	χρείαν εἶχεν ὁ θεὸς χρωμένων	ταῖς	φαντασίαις, ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων τῇ
[1, 1]	ἐκκλιτικὴν καὶ ἁπλῶς τὴν χρηστικὴν	ταῖς	φαντασίαις, ἧς ἐπιμελούμενος καὶ ἐν
[1, 6]	ἃ τίς χρεία τοῦ παρακολουθεῖν	ταῖς	φαντασίαις καὶ ταύτας διακρίνειν δύνασθαι;
[1, 1]	ἐποίησαν, τὴν χρῆσιν τὴν ὀρθὴν	ταῖς	φαντασίαις, τὰ δ´ ἄλλα οὐκ
[1, 7]	μάτην καὶ ὡς ἔτυχεν χρῆσθαι	ταῖς	φαντασίαις ταῖς αὑτοῦ καὶ μὴ
[1, 1]	δῆλον ὅτι ἡ χρηστικὴ δύναμις	ταῖς	φαντασίαις. τί ἄλλο τὸ μουσικήν,
[1, 29]	λέγῃ δήσω σε’ φημὶ ὅτι	ταῖς	χερσὶν ἀπειλεῖ καὶ τοῖς ποσίν’
[1, 11]	τῶν περὶ αὐτὸ ἢ ἐν	ταῖς	χερσὶν τῶν οὔτε στεργόντων οὔτε
[1, 9]	δεσποτῶν; τοῖς ἀγροῖς. ἢ τοῖς	οἰκέταις	ἢ τοῖς ἀργυρώμασιν; οὐδενί, ἀλλ´
[1, 16]	τί οὖν; οὐ συνεχρήσατο καὶ	ταύταις	ὡς μάλιστα πρεπόντως ἐδύνατο; οὐ
[1, 29]	πρὸς πάντας; (Οὔ, ἀλλὰ τοῖς	ἰδιώταις	συμπεριφέρεσθαι καὶ λέγειν οὗτος ὃ
[1, 12]	καὶ ἐπιμελομένων εἰ μηδεμία διάδοσις	εἰς	ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ αὐτῶν καὶ
[1, 7]	περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι δὲ μενετέον	εἰς	ἅπαν ἐπὶ τῆς τηρήσεως ἢ
[1, 9]	οὐδ´ εἰς τὸν πάππον, ἀλλ´	εἰς	ἅπαντα μὲν τὰ ἐπὶ γῆς
[1, 1]	(Τὰ ὑπάρχοντα τί; (Οὐκ ἀφῃρέθη.	(Εἰς	Ἀρίκειαν οὖν ἀπελθόντες ἀριστήσωμεν. (Τοῦτ´
[1, 10]	τούτων ἐπιλήσῃ’ ἂν δὲ καὶ	εἰς	αὐλὴν πάροδός τις δίδωται, ὅτι
[1, 14]	ἀποβάλλειν καὶ φυλλορροεῖν καὶ αὐτὰ	εἰς	αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ´ ἡσυχίας μένειν
[1, 27]	ἄλλο τι ποιεῖτε; τίς ὑμῶν	εἰς	βαλανεῖον ἀπελθεῖν θέλων εἰς μυλῶνα
[1, 6]	ἐσθίεσθαι, τὸ δ´ ὥστε ὑπηρετεῖν	εἰς	γεωργίαν, τὸ δ´ ὥστε τυρὸν
[1, 2]	τοῦτο τὸ μέρος καὶ ἔτι	εἰς	γυμνάσιον προερχόμεθα; οὐχ ὑπέμεινεν, ἀλλ´
[1, 2]	οὐσίαις ἐφαρμόζειν συμφώνως τῇ φύσει.	εἰς	δὲ τὴν τοῦ εὐλόγου καὶ
[1, 13]	τούτους νόμους τοὺς τῶν νεκρῶν,	εἰς	δὲ τοὺς τῶν θεῶν οὐ
[1, 29]	καὶ συρῇ ὑπὸ τῶν ἰσχυροτέρων	εἰς	δεσμωτήριον καὶ κώνειόν τις δῷ
[1, 20]	πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα πολλὴν προσοχὴν εἰσφέρομεν	εἰς	διάκρισιν τῶν διαπλανᾶν δυναμένων, ἐπὶ
[1, 25]	σωμάτιον, τούτου ἀνωτέρω οὐδενὶ οὐδὲν	εἰς	ἐμὲ ἔξεστιν. διὰ τοῦτο ὁ
[1, 12]	καὶ νὴ Δία γε καὶ	εἰς	ἐμέ, πῶς ἔτι καὶ οὕτως
[1, 14]	φυλάττεις καὶ ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος	εἰς	ἐπινοίας ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως
[1, 7]	τοῦτο λεγέτωσαν, ὅτι οὐ συγκαθήσει	εἰς	ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν ὁ σπουδαῖος
[1, 27]	ὑπὲρ ἡμᾶς, ἐκεῖνο οὐ πίπτει	εἰς	ἡμᾶς; καὶ ποῦ φύγω τὸν
[1, 9]	ἀνάσχεσθε ἐνοικοῦντες ταύτην τὴν χώραν,	εἰς	ἣν ἐκεῖνος ὑμᾶς ἔταξεν. ὀλίγος
[1, 9]	ἐξ ἐκείνης μόνον τῆς γωνίας,	εἰς	ἣν ἐρρίφη γεννηθέν σου τὸ
[1, 8]	ἐμοῦ περισπώμενοι ὅμως οὐδὲν ἐπιδίδομεν	εἰς	καλοκἀγαθίαν. τί οὖν χρὴ προσδοκᾶν,
[1, 12]	ἐπὶ γῆς καὶ τῶν ἀνθρωπίνων,	εἰς	κοινὸν δὲ μόνον καὶ οὐχὶ
[1, 19]	μου τὸ ὄνομα. (Γράψον αὐτὸ	εἰς	λίθον καὶ μενεῖ. ἄγε ἔξω
[1, 23]	τί φοβῇ μὴ διὰ ταῦτα	εἰς	λύπας ἐμπέσῃ; διὰ γὰρ τὸν
[1, 29]	τιμὴν καὶ ἄξιον ἡγήσατο προσαγαγεῖν	εἰς	μαρτυρίαν τηλικαύτην; Ἀλλ´ ἀπεφήνατο ὁ
[1, 6]	εὐεργέτην, οἱ δ´ ὑπ´ ἀγεννείας	εἰς	μέμψεις καὶ τὰ ἐγκλήματα τῷ
[1, 27]	ὑμῶν εἰς βαλανεῖον ἀπελθεῖν θέλων	εἰς	μυλῶνα ἀπῆλθεν; (Τί οὖν; οὐ
[1, 2]	σκεπτομένῳ, εἰ καταβατέον αὐτῷ ἐστιν	εἰς	Νέρωνος θεωρίας, ὥστε καὶ αὐτόν
[1, 19]	οἱ δοῦλοι τὰς χεῖρας. ἔρχεται	εἰς	οἶκον, εὑρίσκει λύχνους ἁπτομένους. ἀναβαίνει
[1, 4]	ἐκδεδήμηκε, λέγω αὐτῷ αὐτόθεν πορεύεσθαι	εἰς	οἶκον καὶ μὴ ἀμελεῖν τῶν
[1, 9]	τούτων ἕνεκα ἀναγκαῖα ἡμῖν γίνεται	εἰς	οἰκονομίαν καὶ ἀναστροφὴν τὴν ἐν
[1, 6]	μὴ ἀθέατοι τούτων ἀποθάνητε. Ἀλλ´	εἰς	Ὀλυμπίαν μὲν ἀποδημεῖτε, ἵν´ {ε}
[1, 19]	ἄφες τὸ πρᾶγμα· δαπανήσεις πολλὰ	εἰς	οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ τὰς {φ}
[1, 27]	μοι τὴν χώραν, μηνύσατε ἀνθρώπους,	εἰς	οὓς ἀπέλθω, εἰς οὓς οὐ
[1, 27]	μηνύσατε ἀνθρώπους, εἰς οὓς ἀπέλθω,	εἰς	οὓς οὐ παραβάλλει, μηνύσατε ἐπαοιδήν·
[1, 4]	ἀλήθειαν εὑρόντι καὶ φωτίσαντι καὶ	εἰς	πάντας ἀνθρώπους ἐξενεγκόντι, οὐ τὴν
[1, 29]	νέος γὰρ ἀπὸ σχολῆς ἀπιὼν	εἰς	περίστασιν ὅμοιός ἐστι τῷ μεμελετηκότι
[1, 9]	σου τὸ γένος τῶν προγόνων	εἰς	σὲ κατελήλυθεν ἐντεῦθέν ποθεν καλεῖς
[1, 2]	τοιαύτῃ περὶ στάσει μὴ ἐλθεῖν	εἰς	σύγκλητον εἶπεν ἔχω χάριν, ὅτι
[1, 9]	τε καὶ φυόμενα, προηγουμένως δ´	εἰς	τὰ λογικά, ὅτι κοινωνεῖν μόνον
[1, 6]	καὶ σὺ τούτων αἰσθόμενος ἀπόβλεψον	εἰς	τὰς δυνάμεις ἃς ἔχεις καὶ
[1, 9]	ὅτι φοβούμεθα, ὅτι ἐπιθυμοῦμεν· τοὺς	εἰς	ταῦτα συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν, τοὺς
[1, 1]	τοιούτοις πῶς οἷόν τ´ ἦν	εἰς	ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐκτὸς μὴ
[1, 12]	γένοιτο. μανία γὰρ καὶ ἐλευθερία	εἰς	ταὐτὸν οὐκ ἔρχεται. ἀλλ´ ἐγὼ
[1, 7]	καὶ δὴ μενόντων μὲν αὐτῶν	εἰς	τέλος ὁποῖα παρεχωρήθη πᾶσα ἀνάγκη
[1, 29]	τοῦ ἱματίου καὶ ἕλκει μ´	εἰς	τὴν ἀγοράν, εἶτα ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι
[1, 10]	ἔφη, Ἐπίκτητε, τὸν ἕτερον πόδα	εἰς	τὴν αὐλὴν τιθέντα, ὃ βούλει
[1, 13]	ἔχουσιν. (Ὁρᾷς ποῦ βλέπεις; ὅτι	εἰς	τὴν γῆν, ὅτι εἰς τὸ
[1, 2]	οὐδὲ βουλεύομαι’ ὁ γὰρ ἅπαξ	εἰς	τὴν περὶ τῶν τοιούτων σκέψιν
[1, 10]	οὖν τί ἐποίησεν; πρὶν ἐλθεῖν	εἰς	τὴν Ῥώμην, ἀπήντησαν αὐτῷ παρὰ
[1, 24]	χρῆσθαι. καὶ νῦν ἡμεῖς γε	εἰς	τὴν Ῥώμην κατάσκοπον πέμπομεν. οὐδεὶς
[1, 9]	τις ἠξίωκεν ὑπὲρ αὐτοῦ γράψαι	εἰς	τὴν Ῥώμην ὡς ἐδόκει τοῖς
[1, 2]	ἐμέ. τοῦτο σὲ δεῖ συνεισφέρειν	εἰς	τὴν σκέψιν, οὐκ ἐμέ. σὺ
[1, 2]	αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα μὴ εἰσέλθῃ	εἰς	τὴν σύγκλητον, ἀπεκρίνατο Ἐπὶ σοί
[1, 6]	καὶ ζητεῖν ποθεν λέοντα εἰσαγαγεῖν	εἰς	τὴν χώραν τὴν αὑτοῦ καὶ
[1, 13]	ὅτι εἰς τὴν γῆν, ὅτι	εἰς	τὸ βάραθρον, ὅτι εἰς τοὺς
[1, 14]	καὶ τίς τούτοις χρεία φωτὸς	εἰς	τὸ βλέπειν τί ποιεῖτε; τούτῳ
[1, 29]	ἵνα, ἄν με δέκα περισπάσαντες	εἰς	τὸ δεσμωτήριον ἐμβάλωσιν, μὴ ἐμβληθῶ;
[1, 29]	ὠφέληκε τὰ δόγματα; ἰδοὺ σύρῃ	εἰς	τὸ δεσμωτήριον, ἰδοὺ μέλλεις τραχηλοκοπεῖσθαι’
[1, 19]	οἶκον, εὑρίσκει λύχνους ἁπτομένους. ἀναβαίνει	εἰς	τὸ Καπιτώλιον, ἐπιθύει. τίς οὖν
[1, 19]	δύνηται τυγχάνειν, ἂν μή τι	εἰς	τὸ κοινὸν ὠφέλιμον προσφέρηται. οὕτως
[1, 19]	οὐ δύναται τυχεῖν, ἂν μὴ	εἰς	τὸ κοινὸν ὠφέλιμος ᾖ. καθόλου
[1, 22]	καὶ Ἀχιλλέως. κάλει γὰρ αὐτοὺς	εἰς	τὸ μέσον. τί λέγεις σύ,
[1, 16]	ἐσθίοντας ᾄδειν τὸν ὕμνον τὸν	εἰς	τὸν θεόν; μέγας ὁ θεὸς,
[1, 16]	πάντων ᾄδοντα τὸν ὕμνον τὸν	εἰς	τὸν θεόν; τί γὰρ ἄλλο
[1, 9]	πατέρα τὸν ἐμὸν μόνον οὐδ´	εἰς	τὸν πάππον, ἀλλ´ εἰς ἅπαντα
[1, 9]	δὲ τὰ σπέρματα καταπέπτωκεν οὐκ	εἰς	τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν μόνον
[1, 13]	ὅτι εἰς τὸ βάραθρον, ὅτι	εἰς	τοὺς ταλαιπώρους τούτους νόμους τοὺς
[1, 25]	καὶ ἀχθείσης τῆς θεωρίας κάθισον	εἰς	τοὺς τῶν συγκλητικῶν τόπους καὶ
[1, 12]	ἔστω κακὸς πατήρ. βάλε αὐτὸν	εἰς	φυλακήν. ποίαν φυλακήν; ὅπου νῦν
[1, 29]	τῷ τραχήλῳ ἀπειλεῖ’ ἂν λέγῃ	εἰς	φυλακήν σε βαλῶ’ ὅλῳ τῷ
[1, 1]	οὐδ´ ὁ Ζεὺς νικῆσαι δύναται.	εἰς	φυλακήν σε βαλῶ. τὸ σωμάτιον.
[1, 9]	ὁ στρατηγὸς ὁ ὑμέτερος ἔταξεν	εἴς	τινα τάξιν, ὅτι ἔδει με
[1, 29]	Τούτων δεῖ μεμνῆσθαι καὶ κληθέντα	εἴς	τινα τοιαύτην περίστασιν εἰδέναι, ὅτι
[1, 29]	κύριον; τῶν ἐπ´ ἐμοί; οὐδὲ	εἷς	ἐστιν. τῶν οὐκ ἐπ´ ἐμοί;
[1, 17]	κωλῦσαι δύναται ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ; οὐδὲ	εἷς.	μή τίς σε ἀναγκάσαι δύναται
[1, 17]	δύναται παραδέξασθαι τὸ ψεῦδος; οὐδὲ	εἷς.	ὁρᾷς ὅτι ἐν τούτῳ τῷ
[1, 16]	πεποιηκὼς ταῦτα ἢ ἐπινενοηκώς; οὐδὲ	εἷς’	φησίν. ὦ μεγάλης ἀναισθησίας καὶ
[1, 2]	λυπούμενον. τί οὖν ὠφέλησε Πρῖσκος	εἷς	ὤν; τί δ´ ὠφελεῖ ἡ
[1, 25]	σαυτῷ στενοχωρίαν παρέχεις, σὺ σαυτὸν	θλίβεις;	(Πῶς οὖν ἄλλως θεωρήσω καλῶς
[1, 4]	τί ἐμπαίζεις αὐτῷ; τί δ´	ἀπάγεις	αὐτὸν τῆς συναισθήσεως τῶν αὑτοῦ
[1, 25]	τὰ περὶ Ἀγαμέμνονα καὶ Ἀχιλλέα.	καταταγεὶς	Ἀγαμέμνων λέγει μοι πορεύου πρὸς
[1, 9]	ὅτι κόσμιος; διὰ τί γὰρ	λέγεις	Ἀθηναῖον εἶναι σεαυτόν, οὐχὶ δ´
[1, 25]	ἀνύει τι. περίσχισον αὐτόν. τί	λέγεις	αὐτόν; τὸ ἱμάτιον λάβε, περίσχισον.
[1, 29]	ἐν αὐτῇ τοιαύτη· εἶτά μοι	λέγεις	ἐλθὼν ἄλλαξόν μοι τὴν ὑπόθεσιν’
[1, 1]	ἀλλὰ δήσω σε. ἄνθρωπε. τί	λέγεις;	ἐμέ; τὸ σκέλος μου δήσεις,
[1, 19]	ἀλλὰ δύναμαί σε τραχηλοκοπῆσαι. καλῶς	λέγεις.	ἐξελαθόμην ὅτι σε δεῖ θεραπεύειν
[1, 12]	ἂν δὲ μετὰ ἀνθρώπων, ἐπιβούλους	λέγεις	καὶ λῃστάς, μέμφῃ δὲ καὶ
[1, 18]	γνώσῃ πῶς ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ	λέγεις	καὶ ὅτι ἐκείνῳ ὅμοιον τοῦτον
[1, 28]	ἐστι πελαργὸς καὶ ἄνθρωπος; (Τί	λέγεις;	κατὰ τὸ σῶμα ὁμοιότατον. {πλὴν
[1, 30]	ἀδιάφορα. νῦν οὖν τίνα αὐτὰ	λέγεις;	μή τι ἐκεῖνα ἠλλάγη; οὔ.
[1, 2]	καὶ καλά. τί οὖν μοι	λέγεις	ὅτι ἐξομοιώθητι τοῖς πολλοῖς’ καὶ
[1, 28]	δίδαξον. (Οὔ· ἀλλὰ πόθεν σὺ	λέγεις	ὅτι οὐκ ἔστι κακά; (Ἔλθωμεν
[1, 29]	θέλεις, παρὰ σεαυτοῦ λάβε’ σὺ	λέγεις	οὔ· ἀλλὰ παρ´ ἄλλου’ μή,
[1, 24]	ἡμῖν ἐλθὼν ἄλλα ἐξ ἄλλων	λέγεις.	οὐκ ἀπελεύσῃ πάλιν καὶ ὄψει
[1, 19]	τι οὖν σὺ τοῖς ἀναγιγνώσκουσι	λέγεις	παρών· ἐμὲ γεγράφασιν; εἰ δὲ
[1, 22]	αὐτοὺς εἰς τὸ μέσον. τί	λέγεις	σύ, ὦ Ἀγάμεμνον; οὐ δεῖ
[1, 28]	τὰ τηλικαῦτα; (Τίνα δὲ καὶ	λέγεις	τὰ τηλικαῦτα; πολέμους καὶ στάσεις
[1, 30]	σοὶ ἀκολουθεῖν. ταῦτα καὶ νῦν	λέγεις;	ταὐτὰ καὶ νῦν λέγω. {ἄπ{
[1, 29]	ταῦτα ὑπ´ Ἀθηναίων; (Ἀνδράποδον, τί	λέγεις	τὸ Σωκράτης; ὡς ἔχει τὸ
[1, 22]	μὲν οὖν. σὺ δὲ τί	λέγεις,	ὦ Ἀχιλλεῦ; οὐκ ἀρέσκει σοι
[1, 1]	ἐκτείνας γὰρ τὸν τράχηλον καὶ	πληγεὶς	καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν πληγὴν
[1, 18]	τὴν κεφαλήν. μή τι κέρατα	ἀλγεῖς;	τί οὖν ἀγανακτεῖς; τούτων γὰρ
[1, 27]	τῶν πραγμάτων πιθανότητας τὰς προλήψεις	ἐναργεῖς	ἐσμηγμένας καὶ προχείρους ἔχειν δεῖ.
[1, 14]	ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος εἰς ἐπινοίας	ὁμοειδεῖς	ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως τετυπωκόσι τέχνας
[1, 28]	δι´ ἀλλότριον γὰρ ἔργον πταίει	οὐδείς·	ἀλλὰ τότε πελαργῶν νεοσσιαὶ ἐπορθοῦντο.
[1, 29]	ἢ {γογγ{ ρ} ύζωσιν, ὅτι	οὐδεὶς	αὐτοῖς παρέχει οὐδέν, σὺ δὲ
[1, 29]	εἰσί τινες οἱ ἀγανακτοῦντες ὅτι	οὐδεὶς	αὐτοὺς προάγει οὐδὲ ζευγνύει καὶ
[1, 24]	εἰς τὴν Ῥώμην κατάσκοπον πέμπομεν.	οὐδεὶς	δὲ δειλὸν κατάσκοπον πέμπει, ἵν´,
[1, 24]	τυράννοις αἱ τραγῳδίαι τόπον ἔχουσιν,	οὐδεὶς	δὲ πένης τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ
[1, 24]	ἱδρῶτος οὐ γίγνεται. ἐμοὶ μὲν	οὐδεὶς	δοκεῖ κρείσσονα ἐσχηκέναι περίστασιν ἧς
[1, 12]	πάντα κατὰ προαίρεσιν καὶ ὃν	οὐδεὶς	δύναται κωλῦσαι. τί οὖν; ἀπόνοιά
[1, 25]	περὶ ἃ ἐσπουδάκαμεν, τούτων ἐξουσίαν	οὐδεὶς	ἔχει· ὧν ἐξουσίαν οἱ ἄλλοι
[1, 6]	τὸ κολεὸν πρὸς τὴν μάχαιραν;	οὐδείς;	καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς τῆς
[1, 25]	Γυάροις οἰκεῖν. ἀποχωρῶ, ὅπου μ´	οὐδεὶς	κωλύσει οἰκεῖν· ἐκείνη γὰρ ἡ
[1, 29]	καὶ δυστυχῶ, οὐδείς μου ἐπιστρέφεται,	οὐδείς	μοι δίδωσιν οὐδέν, πάντες ψέγουσιν,
[1, 29]	δεινοῖς εἰμι, κύριε, καὶ δυστυχῶ,	οὐδείς	μου ἐπιστρέφεται, οὐδείς μοι δίδωσιν
[1, 28]	τὸν τόπον ἀληθές, οὐδέποθ´ ἡμῶν	οὐδεὶς	οὐδὲν εἰκῇ ποιήσει. ὅπου δὲ
[1, 25]	ἐν κακοῖς εἶναι· τοῦτο γὰρ	οὐδείς	σε ἀναγκάζει. καπνὸν πεποίηκεν ἐν
[1, 3]	ἂν μὲν Καῖσαρ εἰσποιήσηταί σε,	οὐδείς	σου τὴν ὀφρῦν βαστάσει· ἂν
[1, 29]	δεόμενοι μονομαχῆσαι, ἐξ ὑμῶν δ´	οὐδεὶς	φανήσεται τοιοῦτος; ἤθελον πλεῦσαι ἐπ´
[1, 24]	τὸ σωμάτιον στίλβον καὶ συνεστραμμένον.	οὐδείς’	φησίν, πολέμιος ἐγγύς ἐστιν· πάντα
[1, 3]	οἱ δὲ λέουσιν, ἄγριοι καὶ	θηριώδεις	καὶ ἀνήμεροι, οἱ πλείους δ´
[1, 6]	καὶ ἄδικοί τινες ἄνθρωποι καὶ	θηριώδεις,	οὓς ἐκεῖνος ἐξήλαυνεν καὶ ἐκάθαιρεν;
[1, 23]	τὰ πρόβατα; οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει.	θηριώδεις	ὡς τοὺς λύκους; οὐδ´ ἐκεῖνοι
[1, 28]	οὐχὶ δ´, εἴπερ ἄρα, μᾶλλον	ἐλεεῖς,	ὡς τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς
[1, 7]	δραχμὰς παραδέχῃ, τὰς δ´ ἀδοκίμους	ἀποδοκιμάζεις;	(Οὐκ ἀρκεῖ. (Τί οὖν δεῖ
[1, 28]	οὐκ ἔστι κακά; (Πόθεν τοῦτο	προσδοξάζεις;	κἀμὲ δίδαξον. (Οὔ· ἀλλὰ πόθεν
[1, 4]	προκόπτεις, ἄνθρωπε· ποίαν προκοπήν. τί	ἐμπαίζεις	αὐτῷ; τί δ´ ἀπάγεις αὐτὸν
[1, 20]	πολλοῦ καὶ μαθημάτων. τί οὖν;	ἐλπίζεις	ὅτι τὴν μεγίστην τέχνην ἀπὸ
[1, 14]	καὶ μνήμας ἀπὸ μυρίων πραγμάτων	διασῴζεις·	ὁ δὲ θεὸς οὐχ οἷός
[1, 11]	πείθω ἢ οὐχί; {Πεί{ ς}	θεις,	ἔφη. (Οἷα δὴ τὰ αἴτια
[1, 23]	ἀλλ´ ἅπαξ ἐν τῷ κελύφει	θεὶς	τὸ ἀγαθὸν ἡμῶν οὐκέτι δύναται
[1, 2]	καὶ τὰς τῶν ἐκτὸς ἀξίας	συγκαθεὶς	καὶ ψηφίζων ἐγγύς ἐστι τῶν
[1, 7]	ἀπόκρισιν ὁ σπουδαῖος ἢ ὅτι	συγκαθεὶς	οὐκ ἐπιμελήσεται τοῦ μὴ εἰκῇ
[1, 29]	κατακέκριται; τὸ συνημμένον ἢ ὁ	ἐξαπατηθεὶς	περὶ αὐτοῦ; οὗτος οὖν τίς
[1, 10]	αὐτῷ ὅτι Οὐ ποιήσεις, ἀλλ´	ὀσφρανθεὶς	μόνον τῆς Ῥώμης ἁπάντων τούτων
[1, 9]	ἐξελεύσῃ· ἤνοικται ἡ θύρα. τί	πενθεῖς;	ποῦ ἔτι τόπος δακρύοις; τίς
[1, 19]	εἶτα ἐκεῖνος κατά τινα δαίμονα	ἀγορασθεὶς	ὑπό τινος τῶν Καισαριανῶν τοῦ
[1, 1]	Λατερανός τις ἐν τῇ Ῥώμῃ	κελευσθεὶς	ὑπὸ τοῦ Νέρωνος ἀποκεφαλισθῆναι; ἐκτείνας
[1, 1]	πληγὴν ἀσθενῆ γενομένην ἐπ´ ὀλίγον	συνελκυσθεὶς	πάλιν ἐξέτεινεν. ἀλλὰ καὶ ἔτι
[1, 17]	τί οὖν; αὐτὸς διὰ σεαυτοῦ	παρακολουθεῖς;	καὶ τίνος ἔτι χρείαν ἔχεις;
[1, 5]	τοῦ διδάσκοντος ἀσθένειαν, ἀλλ´ ὅταν	ἀπαχθεὶς	ἀπολιθωθῇ, πῶς ἔτι χρήσηταί τις
[1, 24]	δειλίας; Τί οὖν ποιήσω; (Τί	ποιεῖς,	ἐκ πλοίου ὅταν ἐξίῃς; μή
[1, 11]	διέκεισο πρὸς τὸ παιδίον, ὀρθῶς	ἐποίεις	φεύγων καὶ ἀπολείπων αὐτό; ἡ
[1, 19]	ὁ Ζεὺς ἐλεύθερον ἀφῆκεν. ἢ	δοκεῖς	ὅτι ἔμελλεν τὸν ἴδιον υἱὸν
[1, 26]	τῶν λεγόντων εἰδέναι. ἐπεὶ τί	δοκεῖς;	ὅτι θέλων περιπίπτω κακῷ καὶ
[1, 26]	οὖν διὰ τὴν ὀργήν σου	δοκεῖς	ὅτι μαθήσομαι; Ταῦτα ἐκείνῳ μόνῳ
[1, 2]	εἶ σεαυτῷ καὶ πόσου σεαυτὸν	πιπράσκεις·	ἄλλοι γὰρ ἄλλων πιπράσκουσιν. Διὰ
[1, 2]	πολλοὶ γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι γὰρ	ὠκεῖς	ἅπαντες γίνονται, κύνες γὰρ ἰχνευτικοὶ
[1, 9]	εἰς σὲ κατελήλυθεν ἐντεῦθέν ποθεν	καλεῖς	σεαυτὸν Ἀθηναῖον καὶ Κορίνθιον; ὁ
[1, 12]	κἂν μὲν μόνος ᾖς, ἐρημίαν	καλεῖς	τοῦτο, ἂν δὲ μετὰ ἀνθρώπων,
[1, 26]	ἐστιν οὐδὲ διδακτόν, τί μοι	ἐγκαλεῖς;	εἰ δὲ διδακτόν, δίδασκε· εἰ
[1, 12]	δι´ ἓν σκελύδριον τῷ κόσμῳ	ἐγκαλεῖς;	οὐκ ἐπιδώσεις αὐτὸ τοῖς ὅλοις;
[1, 29]	θαυμαστά, ταῦτα ἄδικα, ἐπὶ τούτοις	ἐγκαλεῖς	τῷ θεῷ; οὐδὲν οὖν εἶχε
[1, 24]	κατάσκοπον ἐπέμπομεν’ Πρὸ σοῦ κατάσκοπος	ἀποσταλεὶς	Διογένης ἄλλα ἡμῖν ἀπήγγελκεν. λέγει
[1, 8]	αἱ δυνάμεις τοῖς ἀπαιδεύτοις οὐκ	ἀσφαλεῖς.	Καθ´ ὅσους τρόπους μεταλαμβάνειν ἔστι
[1, 8]	καλὸς ἦν καὶ φιλόσοφος; οὐ	θέλεις	αἰσθάνεσθαι καὶ διακρῖναι κατὰ τί
[1, 18]	σου οὐκ ἔχει· θυρίδα ἔχεις,	θέλεις	αὐτὰ ψῦξαι. οὐκ οἶδεν ἐκεῖνος
[1, 20]	φιλοσόφων λίαν ἐστὶν ὀλίγος. εἰ	θέλεις	γνῶναι, ἀνάγνωθι τὰ Ζήνωνος καὶ
[1, 4]	συναισθήσεως τῶν αὑτοῦ κακῶν; οὐ	θέλεις	δεῖξαι αὐτῷ τὸ ἔργον τῆς
[1, 11]	οὗ πάντες καταγελῶσιν, εἴπερ ἄρα	θέλεις	ἐπίσκεψιν τῶν σαυτοῦ δογμάτων ποιεῖσθαι.
[1, 18]	καὶ μόνος αὐτὸν καταπίνων οὐ	θέλεις	ἵνα αὐτὸν ἁρπάσωσι; μὴ ἐρέθιζε
[1, 25]	Διὸς ποίας ἔτι παρ´ ἐμοῦ	θέλεις;	κρείσσων εἰμὶ ἐκείνου, ἀξιοπιστότερος; ἀλλὰ
[1, 11]	οὐκ ὀρθῶς γινομένων ἀμφισβητοῦμεν, ποῖον	θέλεις	κριτήριον παραλάβωμεν; (Οὐκ οἶδ´, ἔφη.
[1, 19]	οὐ· ἀλλ´ ἐμαυτόν. εἰ δὲ	θέλεις	με λέγειν ὅτι καὶ σέ,
[1, 1]	κουφότερον, τίς σοι δέδωκεν; οὐ	θέλεις	μελετᾶν ἀρκεῖσθαι τῷ δεδομένῳ; Διὰ
[1, 23]	λύκος, ἄνθρωπος δ´ ἀπολείπει; τί	θέλεις;	μωροὺς ἡμᾶς εἶναι ὡς τὰ
[1, 26]	ἁμαρτάνειν με; ἡ ἄγνοια. οὐ	θέλεις	οὖν ἀποθῶμαι τὴν ἄγνοιαν; τίνα
[1, 12]	ὕψει κρίνεται, ἀλλὰ δόγμασιν. Οὐ	θέλεις	οὖν, καθ´ ἃ ἴσος εἶ
[1, 17]	μᾶλλον θεραπεύειν’ καὶ τὰ ὅμοια.	θέλεις	οὖν περὶ ἐκείνων ἀκούειν; ἄκουε.
[1, 15]	τελειοῦται, γνώμης δ´ ἀνθρώπου καρπὸν	θέλεις	οὕτως δι´ ὀλίγου καὶ εὐκόλως
[1, 1]	ἵνα σὺ παραμυθίαν ἔχῃς; οὐ	θέλεις	οὕτως ἐκτεῖναι τὸν τράχηλον, ὡς
[1, 21]	εἰσὶν οὗτοι, ὑφ´ ὧν θαυμάζεσθαι	θέλεις;	οὐχ οὗτοί εἰσι, περὶ ὧν
[1, 29]	καὶ φησίν εἰ τι ἀγαθὸν	θέλεις,	παρὰ σεαυτοῦ λάβε’ σὺ λέγεις
[1, 21]	οὖν; ὑπὸ τῶν μαινομένων θαυμάζεσθαι	θέλεις;	~Περὶ τῶν προλήψεων. Προλήψεις κοιναὶ
[1, 6]	φέρε νῦν, ὦ Ζεῦ, ἣν	θέλεις	περίστασιν· ἔχω γὰρ παρασκευὴν ἐκ
[1, 21]	ἔξω οὐ κέχηνεν. ἄνθρωπε, τί	θέλεις	σοι γενέσθαι; ἐγὼ μὲν ἀρκοῦμαι,
[1, 29]	ταῦτα οὖν ἔμαθες ἐνταῦθα; οὐ	θέλεις	τὰ μὲν λογάρια τὰ περὶ
[1, 29]	σοὶ γάρ ἐστι λαβεῖν ἣν	θέλεις	ὑπόθεσιν; δέδοταί σοι σῶμα τοιοῦτον,
[1, 25]	ὁ Δημήτριος εἶπεν τῷ Νέρωνι	ἀπειλεῖς	μοι θάνατον, σοὶ δ´ ἡ
[1, 8]	καὶ οὐκ ἀπέδωκας· οὐ μὴν	ὀφείλεις	μοι τὸ ἀργύριον. καὶ τοῦτο
[1, 8]	εἰ ἐδανείσω καὶ μὴ ἀπέδωκας,	ὀφείλεις	μοι τὸ ἀργύριον· οὐχὶ ἐδανείσω
[1, 24]	μὴ ὡς χορευτής. οἱ δὲ	βασιλεῖς	ἄρχονται μὲν ἀπ´ ἀγαθῶν· στέψατε
[1, 4]	Οἰδίπους οὐ λέγει; ἀλλ´ ὁπόσοι	βασιλεῖς	λέγουσιν; τί γάρ εἰσιν ἄλλο
[1, 23]	ἐπείτοι εἰ ὡς ἐν μυίαις	μέλλεις	ἀναςτρέφεσθαι, τί κωλύει; ἀλλ´ ὅμως
[1, 29]	οὐδέν, πάντες ψέγουσιν, κακολογοῦσιν. ταῦτα	μέλλεις	μαρτυρεῖν καὶ καταισχύνειν τὴν κλῆσιν
[1, 2]	καὶ εἰπόντος ἄγε, ἀδελφέ, τί	μέλλεις	ποιεῖν; ἀποκόπτομεν τοῦτο τὸ μέρος
[1, 23]	σου καὶ ὁ πατήρ, ὅτι	μέλλεις	ταῦτα λέγειν, οὐκ ἄν σε
[1, 29]	σύρῃ εἰς τὸ δεσμωτήριον, ἰδοὺ	μέλλεις	τραχηλοκοπεῖσθαι’ καὶ ποίαν ἔπραξα ἂν
[1, 2]	μηδὲν προσήκοντα. Μόνον σκέψαι, πόσου	πωλεῖς	τὴν σεαυτοῦ προαίρεσιν. ἄνθρωπε, εἰ
[1, 6]	τούτων αἰσθόμενος ἀπόβλεψον εἰς τὰς	δυνάμεις	ἃς ἔχεις καὶ ἀπιδὼν εἰπὲ
[1, 6]	θέας φέρετε καὶ ἀνέχεσθε. ἄγε	δυνάμεις	δ´ οὐκ εἰλήφατε, καθ´ ἃς
[1, 1]	τὸ μουσικήν, γραμματικήν, τὰς ἄλλας	δυνάμεις	διακρῖνον, δοκιμάζον τὰς χρήσεις αὐτῶν
[1, 6]	οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν τὰς	δυνάμεις	ταύτας, καθ´ ἃς οἴσομεν πᾶν
[1, 8]	γενέσθαι; τί οὖν; αἴρω τὰς	δυνάμεις	ταύτας; μὴ γένοιτο· οὐδὲ γὰρ
[1, 8]	οὐδέν ἐστιν ἁμάρτημα; ~Ὅτι αἱ	δυνάμεις	τοῖς ἀπαιδεύτοις οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´
[1, 16]	ἐλαύνει τὰ πρόβατα. νῦν δ´	ἡμεῖς	ἀφέντες ἐπὶ τούτοις εὐχαριστεῖν, ὅτι
[1, 24]	ἀθλητὴς νεανίσκῳ χρῆσθαι. καὶ νῦν	ἡμεῖς	γε εἰς τὴν Ῥώμην κατάσκοπον
[1, 12]	μὲν ποιήσουσι τὰ φαινόμενα αὐτοῖς,	ἡμεῖς	δ´ οὐδὲν ἧττον κατὰ φύσιν
[1, 25]	ἓν ἔχων πρόσωπον ἀεὶ διετέλει.	ἡμεῖς	δὲ θέλομεν πάντα μᾶλλον ἀσκεῖν
[1, 16]	ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων, μὴ ἐσθῆτος,	ἡμεῖς	δὲ πάντων τούτων προσδεόμεθα. τὰ
[1, 11]	δόξαι δὲ ἢ μὴ δόξαι,	ἡμεῖς	κύριοι καὶ οὐ τὰ ἐκτός.
[1, 10]	αἰσχρὸν τούτων κἀκείνων; τί οὖν;	ἡμεῖς	μόνοι ῥᾳθυμοῦμεν καὶ νυστάζομεν; οὔ·
[1, 10]	οἱ νέοι. ἐπεί τοι καὶ	ἡμεῖς	οἱ γέροντες, ὅταν παίζοντας ὁρῶμεν
[1, 10]	μὴ γένοιτο. ἀλλὰ διὰ τί	ἡμεῖς	οὐκ ἐσμὲν πρακτικοί; εὐθὺς ἐγὼ
[1, 28]	παντὶ τῷ φαινομένῳ ἀκολουθοῦντες; (Μαινόμενοι.	(Ἡμεῖς	οὖν ἄλλο τι ποιοῦμεν; ~Περὶ
[1, 9]	ταῖς ἀληθείαις συγγενὴς τῶν θεῶν.	ἡμεῖς	οὖν ὡς κοιλίαι, ὡς ἔντερα,
[1, 20]	βιβλία γράφεις; ἵνα μὴ ἀγνοήσωμεν	ἡμεῖς	τὴν ἀλήθειαν; τίνες ἡμεῖς; τί
[1, 20]	ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς τὴν ἀλήθειαν; τίνες	ἡμεῖς;	τί πρὸς σὲ ὄντες; οὕτω
[1, 24]	ἐροῦμέν σοι ἄπελθε, σεαυτῷ μαντεύου·	ἡμεῖς	τοῦτο μόνον ἡμάρτομεν, ὅτι τοιοῦτον
[1, 27]	ἄρτον ἔρχομαι ὡς πρὸς σκοπόν.	ὑμεῖς	δ´ αὐτοὶ οἱ τὰς αἰσθήσεις
[1, 4]	ἤμελλον εὐρόως καὶ ἀταράχως βιώσεσθαι,	ὑμεῖς	δ´ ὄψεσθ´ αὐτοὶ τί θέλετε.
[1, 14]	προτιμήσειν τὴν τοῦ Καίσαρος σωτηρίαν,	ὑμεῖς	δὲ δε τοσούτων καὶ τηλικούτων
[1, 10]	νυστάζομεν; οὔ· ἀλλὰ πολὺ πρότερον	ὑμεῖς	οἱ νέοι. ἐπεί τοι καὶ
[1, 9]	μὲν ὁ παιδευτής, νεκροὶ δ´	ὑμεῖς.	ὅταν χορτασθῆτε σήμερον, κάθησθε κλάοντες
[1, 26]	οὖν ὁ Ἐπαφρόδιτος; κατεγέλασεν ὡς	ὑμεῖς;	οὔ· ἀλλ´ ἐπιθαυμάσας λέγει τάλας,
[1, 29]	καὶ τί μοι αὐτῶν μέλει;	Ὑμεῖς	οὖν οἱ φιλόσοφοι διδάσκετε καταφρονεῖν
[1, 19]	χρυσοῦν στέφανον φορήσω. (Εἰ ἅπαξ	ἐπιθυμεῖς	στεφάνου, ῥόδινον λαβὼν περίθου· ὄψει
[1, 5]	τοῦτο ἔτι καὶ δύναμιν καλοῦμεν.	Καταλαμβάνεις	ὅτι ἐγρήγορας; οὔ’ φησίν· οὐδὲ
[1, 22]	ἐστιν. σὺ παρὰ τῶν φιλοσόφων	μανθάνεις	συλλογισμόν, τί δέ ςοι ποιητέον
[1, 9]	προαίρεσις {φαντασιῶν} ~Πῶς ἀπὸ τοῦ	συγγενεῖς	ἡμᾶς εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι
[1, 9]	θέλωσιν καὶ ἀπελθεῖν πρὸς τοὺς	συγγενεῖς.	καὶ τοῦτον ἔδει τὸν ἀγῶνα
[1, 9]	ὁ θάνατος οὐ κακόν; καὶ	συγγενεῖς	τινες τοῦ θεοῦ ἐσμεν κἀκεῖθεν
[1, 29]	καλὴν φωνὴν εἰσενεγκεῖν; πῶς οὖν	ἀναβαίνεις	νῦν; ὡς μάρτυς ὑπὸ τοῦ
[1, 2]	αὐτοῦ Διὰ τί σὺ οὐ	καταβαίνεις;	ἔφη ὅτι Ἐγὼ οὐδὲ βουλεύομαι’
[1, 28]	τῷ φαινομένῳ; οὐδενί. τί οὖν	χαλεπαίνεις	αὐτῇ, ὅτι πεπλάνηται ἡ ταλαίπωρος
[1, 18]	τούτου στέρεταί τις, τί ἔτι	χαλεπαίνεις	αὐτῷ; ἄνθρωπε, εἰ σὲ δεῖ
[1, 18]	γυναικὸς καὶ τῷ μοιχῷ οὐ	χαλεπαίνεις.	γνῶθι ὅτι κλέπτης καὶ μοιχὸς
[1, 18]	παρὰ μηδὲν ἡγήσῃ, τίνι ἔτι	χαλεπαίνεις;	μέχρι δ´ ἂν ταῦτα θαυμάζῃς,
[1, 18]	ἱμάτια καὶ τῷ κλέπτῃ οὐ	χαλεπαίνεις·	μὴ θαύμαζε τὸ κάλλος τῆς
[1, 24]	ἰδοὺ γυμνός. ἀλλὰ φθόνον μοι	κινεῖς.	λάβε τοίνυν ὅλον τὸ σωμάτιον.
[1, 4]	καὶ ἀφορμᾷς, πῶς ὀρέγῃ καὶ	ἐκκλίνεις,	πῶς ἐπιβάλλῃ καὶ {προ{ ς}
[1, 11]	κατὰ φύσιν καταμαθὼν τούτῳ προσχρώμενος	διακρινεῖς	τῶν ἐπὶ μέρους ἕκαστον. Ἐπὶ
[1, 9]	μὴ ταπεινοφρονήσητε μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´	ἀγεννεῖς	τινας διαλογισμοὺς διαλογιεῖσθε αὐτοὶ περὶ
[1, 22]	τὰ μέρη τοῦ σώματος, κτήσεις,	γονεῖς,	ἀδελφοὶ, τέκνα, πατρίς, ἁπλῶς οἱ
[1, 12]	ἀλλ´ ἔδει προυποστῆναί σου τοὺς	γονεῖς,	εἶτα οὕτως γεννηθῆναι. ἐκ ποίων
[1, 22]	ζωή, ἀλλ´ οὐδὲ τέκνα οὐδὲ	γονεῖς	οὐδὲ πατρίς; (Καὶ τίς σου
[1, 29]	ὑπόθεσιν; δέδοταί σοι σῶμα τοιοῦτον,	γονεῖς	τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶς τοιαύτη,
[1, 26]	ἀπολογισμὸν ἔδει φέρειν πρὸς τοὺς	γονεῖς	τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ φιλοσοφεῖν
[1, 12]	καὶ λῃστάς, μέμφῃ δὲ καὶ	γονεῖς	τοὺς σεαυτοῦ καὶ τέκνα καὶ
[1, 25]	ἀτυχὴς εἶ; ναί. τί οὖν;	κακοδαιμονεῖς;	ναί. ἀλλὰ καὶ ὑπόλαβε ὅτι
[1, 20]	δὲ καὶ λύχνον ἅπτεις καὶ	πονεῖς	ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τηλικαῦτα βιβλία
[1, 12]	κἂν ὁπωσοῦν δοκῇ. μαινόμενος εἶ,	παραφρονεῖς.	οὐκ οἶδας, ὅτι καλόν τι
[1, 1]	οὐδέποτε κωλυθήσῃ, οὐδέποτ´ ἐμποδισθήσῃ, οὐ	στενάξεις,	οὐ μέμψῃ, οὐ κολακεύσεις οὐδένα.
[1, 4]	οὖν προκόπτει; ὁ πολλὰς Χρυσίππου	συντάξεις	ἀνεγνωκώς; μὴ γὰρ ἡ ἀρετὴ
[1, 9]	πόθεν φάγητε. ἀνδράποδον, ἂν σχῇς,	ἕξεις·	ἂν μὴ σχῇς, ἐξελεύσῃ· ἤνοικται
[1, 11]	πρὸς ἄλλῳ τινὶ τὴν γνώμην.	ἕξεις	ἢ ὅπως τὸ κριτήριον τῶν
[1, 29]	τοῦ κρείττονος ἐν δόγμασιν. οὐ	δείξεις·	οὐδ´ ἐγγύς. νόμος γὰρ τῆς
[1, 25]	φέρε τὰς προλήψεις, φέρε τὰς	ἀποδείξεις	τὰς τῶν φιλοσόφων, φέρε ἃ
[1, 29]	προσάγων’ φησίν, αὐτῷ φόβον νικήσω.	ἀγνοεῖς	ὅτι αὐτὸ αὑτὸ ἐνίκησεν, οὐχ
[1, 12]	καὶ γενναιότητα πρὸς ἕκαστα τούτων	ἀγνοεῖς,	οὐ δυστυχέστερος εἶ καὶ ἀθλιώτερος;
[1, 12]	εἰ μὲν τὴν ὁρατικὴν δύναμιν	ἠγνόεις	πρὸς τί κέκτησαι, δυστυχὴς ἂν
[1, 11]	ὥρας ἢ ἡμέρας οὐκ ἔστιν,	ἐπινοεῖς	καὶ αὐτός. ~Περὶ εὐαρεστήσεως. Περὶ
[1, 13]	ἐμοῦ οὐκ ἔχουσιν. (Ὁρᾷς ποῦ	βλέπεις;	ὅτι εἰς τὴν γῆν, ὅτι
[1, 13]	δὲ τοὺς τῶν θεῶν οὐ	βλέπεις;	~Ὅτι πάντας ἐφορᾷ τὸ θεῖον.
[1, 26]	τάλας, πῶς οὖν ἐσιώπας, πῶς	ἐκαρτέρεις;	Ταράξας δὲ τὸν ἀναγιγνώσκοντα τοὺς
[1, 24]	ἐξίῃς; μή τι τὸ πηδάλιον	αἴρεις,	μή τι τὰς κώπας; τί
[1, 24]	τι τὰς κώπας; τί οὖν	αἴρεις;	τὰ σά, τὴν λήκυθον, τὴν
[1, 19]	ἄγε, ἐν νηὶ δὲ σαυτῷ	θαρρεῖς	ἢ τῷ εἰδότι; ἐπὶ δ´
[1, 2]	μὴ δαρῆναι· ὥστ´ εἰ τούτοις	παραμετρεῖς	τὰ σαυτοῦ, ἀπελθὼν παρακράτει. ἀλλ´
[1, 11]	αἰσθόμενος οὐδὲν ἄλλο τοῦ λοιποῦ	σπουδάσεις	οὐδὲ πρὸς ἄλλῳ τινὶ τὴν
[1, 28]	λέγεις τὰ τηλικαῦτα; πολέμους καὶ	στάσεις	καὶ ἀπωλείας πολλῶν ἀνθρώπων καὶ
[1, 22]	αὐτὸ ἐκ βαλανείου. ἔνθεν πόλεμοι,	στάσεις,	τυραννίδες, ἐπιβουλαί. πῶς δ´ ἔτι
[1, 24]	σε ἔρριψαν. ~Πῶς πρὸς τὰς	περιστάσεις	ἀγωνιστέον. Αἱ περιστάσεις εἰσὶν αἱ
[1, 24]	πρὸς τὰς περιστάσεις ἀγωνιστέον. Αἱ	περιστάσεις	εἰσὶν αἱ τοὺς ἄνδρας δεικνύουσαι.
[1, 6]	εἰ μὴ τοιαῦταί τινες αὐτὸν	περιστάσεις	καὶ ὗλαι διέσεισαν καὶ ἐγύμνασαν;
[1, 7]	ῥᾴθυμοι καὶ νωθροί ἐσμεν καὶ	προφάσεις	ζητοῦμεν, καθ´ ἃς οὐ πονήσομεν
[1, 12]	παιδεύεσθαι, οὐχ ἵν´ ἀλλάξωμεν τὰς	ὑποθέσεις	(οὔτε γὰρ δίδοται ἡμῖν οὔτ´
[1, 17]	εἶ· ἐὰν θέλῃς, μέμψῃ οὐδένα,	ἐγκαλέσεις	οὐδενί, πάντα κατὰ γνώμην ἔσται
[1, 1]	λέγεις; ἐμέ; τὸ σκέλος μου	δήσεις,	τὴν προαίρεσιν δὲ οὐδ´ ὁ
[1, 27]	ὑμεῖς δ´ αὐτοὶ οἱ τὰς	αἰσθήσεις	ἀναιροῦντες ἄλλο τι ποιεῖτε; τίς
[1, 10]	(Κἀγὼ ἔλεγον αὐτῷ ὅτι Οὐ	ποιήσεις,	ἀλλ´ ὀσφρανθεὶς μόνον τῆς Ῥώμης
[1, 25]	παραστὰς λίθον λοιδόρει· καὶ τί	ποιήσεις;	ἂν οὖν τις ὡς λίθος
[1, 2]	εἰμι; καὶ σὺ τὸ σὸν	ποιήσεις	κἀγὼ τὸ ἐμόν. σόν ἐστιν
[1, 19]	παρεῖναι πᾶσιν, ἐὰν ἀποθάνῃς, τί	ποιήσεις;	(Μενεῖ μου τὸ ὄνομα. (Γράψον
[1, 9]	οὓς μέχρι νῦν διελέγου μηδὲ	παρενοχλήσεις	ἡμῶν τοῖς νέοις μηδὲ τοῖς
[1, 19]	αὐτῷ ἄνθρωπε, ἄφες τὸ πρᾶγμα·	δαπανήσεις	πολλὰ εἰς οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ
[1, 18]	τί οὖν; αὔριον, φημί, ὀστράκινον	εὑρήσεις.	ἐκεῖνα γὰρ ἀπολλύει, ἃ ἔχει.
[1, 6]	λογικὸν ζῷον, πολλὰ δὲ κοινὰ	εὑρήσεις	ἡμῖν καὶ πρὸς τὰ ἄλογα.
[1, 28]	(Τίνι οὖν διαφέρει; (Ζήτει καὶ	εὑρήσεις,	ὅτι ἄλλῳ διαφέρει. ὅρα μὴ
[1, 1]	ἄλλας δυνάμεις διακρῖνον, δοκιμάζον τὰς	χρήσεις	αὐτῶν καὶ τοὺς καιροὺς παραδεικνύον;
[1, 12]	ὅλοις; οὐκ ἀποστήσῃ; οὐ χαίρων	παραχωρήσεις	τῷ δεδωκότι; ἀγανακτήσεις δὲ καὶ
[1, 24]	ἐκεῖνος ἕξει, σὺ δ´ ἄλλον	ζητήσεις·	ἂν οὖν μὴ εὕρῃς, χαμαὶ
[1, 18]	οἱ πόνοι, ὧν καὶ αἱ	κτήσεις.	Ἀλλ´ ὁ τύραννος δήσει. τί;
[1, 22]	σῶμα, τὰ μέρη τοῦ σώματος,	κτήσεις,	γονεῖς, ἀδελφοὶ, τέκνα, πατρίς, ἁπλῶς
[1, 12]	οὐ χαίρων παραχωρήσεις τῷ δεδωκότι;	ἀγανακτήσεις	δὲ καὶ δυσαρεστήσεις τοῖς ὑπὸ
[1, 13]	χώρᾳ κατετάγης ὑπερεχούσῃ, εὐθὺς τύραννον	καταστήσεις	σεαυτόν; οὐ μεμνήσῃ τί εἶ
[1, 12]	τῷ δεδωκότι; ἀγανακτήσεις δὲ καὶ	δυσαρεστήσεις	τοῖς ὑπὸ τοῦ Διὸς διατεταγμένοις,
[1, 25]	κύριος. τούτων μεμνημένος τίνα ἔτι	κολακεύσεις	ἢ φοβήσῃ; Ἀλλὰ θέλω καθῆσθαι
[1, 1]	οὐ στενάξεις, οὐ μέμψῃ, οὐ	κολακεύσεις	οὐδένα. τί οὖν; μή τι
[1, 12]	σκελύδριον τῷ κόσμῳ ἐγκαλεῖς; οὐκ	ἐπιδώσεις	αὐτὸ τοῖς ὅλοις; οὐκ ἀποστήσῃ;
[1, 5]	χρήσηταί τις αὐτῷ διὰ λόγου;	Ἀπολιθώσεις	δ´ εἰσὶ διτταί· ἡ μὲν
[1, 7]	τινι ἄλλῳ τοιούτῳ λαμβάνοντα τὰς	μεταπτώςεις	ἀφορμὴν παρέχει τοῖς ἀνοήτοις τοῦ
[1, 21]	τί οὖν ἡμῖν ὀβελίσκον καταπιὼν	περιπατεῖς;	ἤθελον, ἵνα με καὶ οἱ
[1, 28]	εὐτυχεῖν, ἐνθάδε μόνον εἰκαῖοι καὶ	προπετεῖς.	οὐδαμοῦ ὅμοιόν τι ζυγῷ, οὐδαμοῦ
[1, 29]	ὠφέλησαι; τί οὖν ἐν ἄλλῳ	ζητεῖς	τὴν ὠφέλειαν ἢ ἐν ᾧ
[1, 18]	τι κέρατα ἀλγεῖς; τί οὖν	ἀγανακτεῖς;	τούτων γὰρ αἱ ἀπώλειαι, τούτων
[1, 20]	ἐπικρῖνον; τί δὲ καὶ λύχνον	ἅπτεις	καὶ πονεῖς ὑπὲρ ἡμῶν καὶ
[1, 14]	αὐτῶν κινούμενος εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς	ἐμπίπτεις	τοῖς πρώτως τετυπωκόσι τέχνας τ´
[1, 4]	ἀναγιγνώσκειν’ εὖ, νὴ τοὺς θεούς,	προκόπτεις,	ἄνθρωπε· ποίαν προκοπήν. τί ἐμπαίζεις
[1, 4]	δείκνυε καὶ ἐρῶ σοι ὅτι	προκόπτεις·	εἰ δ´ ἀσυμφώνως, ἄπελθε καὶ
[1, 4]	ζητῇς ἀπερίπτωτος εἶναι, ἄρα πῶς	προκόπτεις;	Σὺ οὖν ἐνταῦθά μοι δεῖξόν
[1, 12]	βλέπουσαν ἔχειν ἔδει. οὐ μᾶλλον	εὐχαριστεῖς	τοῖς θεοῖς, ὅτι σε ἐπάνω
[1, 14]	πραγμάτων ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ	φυλάττεις	καὶ ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος εἰς
[1, 23]	τὰ ἔγγονα φιλοστοργία; διὰ τί	ἀποσυμβουλεύεις	τῷ σοφῷ τεκνοτροφεῖν; τί φοβῇ
[1, 19]	ὅταν μοι προσίῃς, ἐμὲ οὐ	θεραπεύεις;	οὐ· ἀλλ´ ἐμαυτόν. εἰ δὲ
[1, 8]	καθὸ ἰατρός ἐστιν; τί οὖν	μιγνύεις	πράγματα ἄλλως ἐπὶ τῶν αὐτῶν
[1, 27]	εὑρίσκειν βοήθημα; τὸ ἐναντίον ἔθος.	ἀκούεις	τῶν ἰδιωτῶν λεγόντων τάλας ἐκεῖνος,
[1, 9]	παρὰ τοῦ παιδευτοῦ πρὸς τοὺς	εὐφυεῖς	τῶν νέων. νῦν δὲ τί
[1, 3]	κρεῖσσον τῶν σαρκιδίων. τί οὖν	ἀφεὶς	ἐκεῖνο τούτοις προστέτηκας; Διὰ ταύτην
[1, 14]	μὲν οὕτως εἰσὶν ἐνδεδεμέναι καὶ	συναφεῖς	τῷ θεῷ ἅτε αὐτοῦ μόρια
[1, 20]	ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τηλικαῦτα βιβλία	γράφεις;	ἵνα μὴ ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς τὴν
[1, 12]	σὺ δ´ αὐτὴν τότε μάλιστα	ἀποστρέφεις,	ὁπότε ἠνοιγμένην καὶ βλέπουσαν ἔχειν
[1, 17]	τούτῳ τῷ τόπῳ τὸ προαιρετικὸν	ἔχεις	ἀκώλυτον ἀνανάγκαστον ἀπαραπόδιστον; ἄγε ἐπὶ
[1, 17]	ἐκεῖνος ἐξηγεῖται ὅτι ἄνθρωπε, προαίρεσιν	ἔχεις	ἀκώλυτον φύσει καὶ ἀνανάγκαστον. τοῦτο
[1, 6]	ῥέουσιν. τίνος οὖν ἕνεκα χεῖρας	ἔχεις,	ἀνδράποδον; οὐχ ἵνα καὶ ἀπομύσσῃς
[1, 29]	μοι τὴν ὑπόθεσιν’ εἶτα οὐκ	ἔχεις	ἀφορμὰς πρὸς τὸ χρήσασθαι τοῖς
[1, 14]	καὶ λέγει τις, ὅτι ἴσην	ἔχεις	δύναμιν τῷ Διί; ἀλλ´ οὖν
[1, 17]	παρακολουθεῖς; καὶ τίνος ἔτι χρείαν	ἔχεις;	εἰ γὰρ ἀληθές ἐστι τὸ
[1, 19]	ἀκώλυτον; πόθεν σοι; σὺ γὰρ	ἔχεις;	ἔκκλισιν ἀπερίπτωτον; σὺ γὰρ ἔχεις;
[1, 20]	σὺ δ´ αὐτὸς τί κυριώτερον	ἔχεις,	Ἐπίκουρε; τί ἐστιν ἐν σοὶ
[1, 25]	οὐ μὴ θλιβῇς. τί πράγματα	ἔχεις;	ἢ μικρὸν ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης
[1, 18]	γείτων σου οὐκ ἔχει· θυρίδα	ἔχεις,	θέλεις αὐτὰ ψῦξαι. οὐκ οἶδεν
[1, 6]	ἀπόβλεψον εἰς τὰς δυνάμεις ἃς	ἔχεις	καὶ ἀπιδὼν εἰπὲ φέρε νῦν,
[1, 29]	τὸ σύρμα. ἄνθρωπε, ταῦτα ὕλην	ἔχεις	καὶ ὑπόθεσιν. φθέγξαι τι, ἵνα
[1, 18]	μᾶλλον ἢ ἐκείνοις. σκόπει γάρ·	ἔχεις	καλὰ ἱμάτια, ὁ γείτων σου
[1, 19]	ἔχεις; ἔκκλισιν ἀπερίπτωτον; σὺ γὰρ	ἔχεις;	ὁρμὴν ἀναμάρτητον; καὶ ποῦ σοι
[1, 20]	Ὅταν οὖν θέλῃς γνῶναι, πῶς	ἔχεις	περὶ μὲν τἀγαθὰ καὶ κακὰ
[1, 6]	δείξω ὅτι ἀφορμὰς καὶ παρασκευὴν	ἔχεις,	πρὸς δὲ τὸ μέμφεσθαι καὶ
[1, 20]	τἀδιάφορα δ´ ἐσπευσμένως, ἐπίστησον πῶς	ἔχεις	πρὸς τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ πῶς
[1, 12]	τὰ κατάλληλα τῇ δυνάμει ἣν	ἔχεις·	σὺ δ´ αὐτὴν τότε μάλιστα
[1, 6]	μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν ποίας ἀφορμὰς	ἔχεις	σὺ δ´ ἐμοὶ δείκνυε. ~Περὶ
[1, 3]	τῷ μὲν ὄντι δύστηνα, ἀλλὰ	ἔχεις	τι καὶ κρεῖσσον τῶν σαρκιδίων.
[1, 25]	(Ὁρᾷς ὅτι σὺ σαυτῷ στενοχωρίαν	παρέχεις,	σὺ σαυτὸν θλίβεις; (Πῶς οὖν
[1, 13]	μεμνήσῃ τί εἶ καὶ τίνων	ἄρχεις;	ὅτι συγγενῶν, ὅτι ἀδελφῶν φύσει,
[1, 11]	ἢ μὴ πράττειν ἡμᾶς, ἀλλ´	ὑπολήψεις	καὶ δόγματα. Τοῦτό σε πείθω
[1, 28]	ἐπὶ τοὺς κανόνας, φέρε τὰς	προλήψεις.	Διὰ τοῦτο γὰρ οὐκ ἔστιν
[1, 27]	τὰς τῶν πραγμάτων πιθανότητας τὰς	προλήψεις	ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ προχείρους ἔχειν
[1, 22]	μάλιστα ἀρέσκει. ἐφαρμόσατε οὖν τὰς	προλήψεις.	ἐντεῦθεν ἡ ἀρχὴ μάχης. ὁ
[1, 22]	τὸ παιδεύεσθαι; μανθάνειν τὰς φυσικὰς	προλήψεις	ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις
[1, 22]	θαυμάζεσθαι θέλεις; ~Περὶ τῶν προλήψεων.	Προλήψεις	κοιναὶ πᾶσιν ἀνθρώποις εἰσίν· καὶ
[1, 25]	οὐκ ἐντέταλται ταῦτα; φέρε τὰς	προλήψεις,	φέρε τὰς ἀποδείξεις τὰς τῶν
[1, 6]	οἱ δ´ ὑπ´ ἀγεννείας εἰς	μέμψεις	καὶ τὰ ἐγκλήματα τῷ θεῷ
[1, 9]	τηρεῖν αὐτὴν καὶ φυλάττειν καὶ	μυριάκις	πρότερον αἱρεῖσθαι ἀποθνῄσκειν ἢ ἐγκαταλιπεῖν
[1, 25]	τὰς τῶν φιλοσόφων, φέρε ἃ	πολλάκις	ἤκουσας, φέρε δ´ ἃ εἶπας
[1, 8]	καὶ ἐν τῷ καθόλου πᾶσα	δύναμις	ἐπισφαλὴς τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι
[1, 8]	ἡ τυχοῦσα. μεγάλη γάρ ἐστι	δύναμις	ἡ ἐπιχειρητικὴ καὶ πιθανολογική, καὶ
[1, 1]	αὕτη δ´ ἐστὶ τίς; ἡ	δύναμις	ἡ λογική· μόνη γὰρ αὕτη
[1, 6]	πρὸς τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ	δύναμις	ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς
[1, 20]	θεωρητικός ἐστιν. Πᾶσα τέχνη καὶ	δύναμις	προηγουμένων τινῶν ἐστι θεωρητική. ὅταν
[1, 1]	λέγει. δῆλον ὅτι ἡ χρηστικὴ	δύναμις	ταῖς φαντασίαις. τί ἄλλο τὸ
[1, 29]	τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶς τοιαύτη,	τάξις	ἐν αὐτῇ τοιαύτη· εἶτά μοι
[1, 4]	τῶν φιλοσόφων ὅτι ἡ μὲν	ὄρεξις	ἀγαθῶν ἐστιν, ἡ δ´ ἔκκλισις
[1, 17]	ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν ἢ ἄλλη	ὄρεξις	καὶ ἔκκλισις; ἄν μοι’ φησί,
[1, 22]	μ´ ἐν τοιούτοις εἶναι ἐν	οἷς	εἰμι; ἄρχομαι λοιπὸν μισεῖν αὐτόν.
[1, 29]	οὐδέν, σὺ δὲ χρῆσθαι παρελθὼν	οἷς	ἔμαθες; οὐ γὰρ λογάριά ἐστι
[1, 6]	τῶν αὑτῶν ἕκαστον, ἡμῖν δ´,	οἷς	καὶ τὴν παρακολουθητικὴν δύναμιν ἔδωκεν,
[1, 23]	κρατεῖ. πῶς οὖν ὑπονοητικοί ἐσμεν,	οἷς	μὴ φυσικὴ ἔστι πρὸς τὰ
[1, 28]	διαφέρει. ὅρα μὴ τῷ παρακολουθεῖν	οἷς	ποιεῖ, ὅρα μὴ τῷ κοινωνικῷ,
[1, 8]	τε καὶ ἐνθυμημάτων ἐν τοῖς	λόγοις	ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἷον φέρε τὸν
[1, 29]	χρησόμενος, ὁ ἔργῳ μαρτυρήσων τοῖς	λόγοις.	τοῦτό μοι τὸ πρόσωπον ἀνάλαβε,
[1, 6]	ἐστὲ ἤδη καὶ πάρεστε τοῖς	ἔργοις,	ταῦτα δὲ θεάσασθαι καὶ κατανοῆσαι
[1, 18]	σιδηροῦν λύχνον ἔχων παρὰ τοῖς	θεοῖς	ἀκούσας ψόφον τῆς θυρίδος κατέδραμον.
[1, 6]	πενθοῦντες καὶ στένοντες· εἶτα τοῖς	θεοῖς	ἐγκαλεῖτε. τί γάρ ἐστιν ἄλλο
[1, 12]	θεοί, πῶς ἐστι τέλος ἕπεσθαι	θεοῖς;	εἰ δ´ εἰσὶν μέν, μηδενὸς
[1, 13]	τινος, πῶς ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς	θεοῖς,	Εἰ δικαίως ἔστιν, ἔφη, καὶ
[1, 12]	καθ´ ἃ ἴσος εἶ τοῖς	θεοῖς,	ἐκεῖ που τίθεσθαι τὸ ἀγαθόν;
[1, 19]	κατὰ φύσιν; ἐκεῖ γὰρ καὶ	θεοῖς	εὐχαριστοῦμεν, ὅπου τὸ ἀγαθὸν τιθέμεθα.
[1, 12]	καὶ ἐλευθερίαν καὶ ὅμοιον τοῖς	θεοῖς	ἡγεῖσθαι αὑτόν, μετὰ πολλῶν δ´
[1, 12]	ἑποίμην ἐγὼ ἐν παντὶ τοῖς	θεοῖς	καὶ πῶς ἂν εὐαρεστοίην τῇ
[1, 1]	οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι δὲ τοῖς	θεοῖς.	Νῦν δ´ ἑνὸς δυνάμενοι ἐπιμελεῖσθαι
[1, 13]	οὐκ ἔστι καὶ ἀρεστῶς τοῖς	θεοῖς;	ὅταν δὲ θερμὸν αἰτήσαντός σου
[1, 12]	ἔδει. οὐ μᾶλλον εὐχαριστεῖς τοῖς	θεοῖς,	ὅτι σε ἐπάνω τούτων ἀφῆκαν
[1, 20]	ὅτι τέλος ἐστὶ τὸ ἕπεσθαι	θεοῖς,	οὐσία δ´ ἀγαθοῦ χρῆσις οἵα
[1, 13]	~Πῶς ἕκαστα ἔστιν ποιεῖν ἀρεστῶς	θεοῖς.	Πυθομένου δέ τινος, πῶς ἔστιν
[1, 13]	ῥήγνυσθαι οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν τοῖς	θεοῖς;	(Πῶς οὖν τις ἀνάσχηται τῶν
[1, 4]	φίλε Κρίτων, εἰ ταύτῃ τοῖς	θεοῖς	φίλον, ταύτῃ γινέσθω’ καὶ μὴ
[1, 9]	διελέγου μηδὲ παρενοχλήσεις ἡμῶν τοῖς	νέοις	μηδὲ τοῖς γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι ὅτι
[1, 11]	προσήκοντα, ὀρθῶς δοκεῖ; καὶ νῦν	Ἰουδαίοις	καὶ Σύροις καὶ Αἰγυπτίοις καὶ
[1, 29]	τὸ πρόσωπον ἀνάλαβε, ἵνα μηκέτι	παλαιοῖς	ἐν τῇ σχολῇ παραδείγμασι χρώμεθα,
[1, 11]	καὶ Σύροις καὶ Αἰγυπτίοις καὶ	Ῥωμαίοις	οἷόν τε πάντα τὰ δοκοῦντα
[1, 29]	τὸ αὐτὸν πείθεσθαι; τοῖς γὰρ	παιδίοις,	ὅταν προσελθόντα κροτῇ καὶ λέγῃ
[1, 25]	μέχρις ἂν κομψῶς διεξάγηται. ἐν	Σατορναλίοις	λέλογχεν βασιλεύς· ἔδοξε γὰρ παῖξαι
[1, 4]	δ´ ἐπὶ τὴν ἐν τοῖς	βιβλίοις	ἕξιν τέταται καὶ ταύτην ἐκπονεῖ
[1, 14]	δέ; συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια τοῖς	οὐρανίοις	οὐ δοκεῖ σοι; (Δοκεῖ, ἔφη.
[1, 29]	περὶ τούτων ἄλλοις ἀφεῖναι, ἀταλαιπώροις	ἀνθρωπαρίοις,	ἵν´ ἐν γωνίᾳ καθεζόμενοι μισθάρια
[1, 6]	καὶ δύναμις ἡ χρηστικὴ τοῖς	μορίοις	τοῖς κατεσκευασμένοις οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει
[1, 18]	οὐκ ἔχει, ἐν δὲ τοῖς	ἀλλοτρίοις	καὶ τοῖς οὐκ ἐπὶ σοί.
[1, 18]	δεῖ παρὰ φύσιν ἐπὶ τοῖς	ἀλλοτρίοις	κακοῖς διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν μᾶλλον
[1, 24]	καὶ μεμνημένος ὅτι ἐν τοῖς	πλουσίοις	καὶ βασιλεῦσι καὶ τυράννοις αἱ
[1, 11]	νῦν Ἰουδαίοις καὶ Σύροις καὶ	Αἰγυπτίοις	καὶ Ῥωμαίοις οἷόν τε πάντα
[1, 22]	ποιοῦμεν, τί οὖν ἀγάλματα, ὡς	κακοῖς	δαίμοσιν, ὡς πυρετῷ τῷ Διί;
[1, 18]	παρὰ φύσιν ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις	κακοῖς	διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν μᾶλλον ἢ
[1, 25]	ἀλλὰ καὶ ὑπόλαβε ὅτι ἐν	κακοῖς	εἶ. οὐκ ἀκολουθεῖ τῇ ὑποθέσει·
[1, 25]	ἀλλὰ σὺ ὑπολάμβανε ὅτι ἐν	κακοῖς	εἶ. οὐχ ὑπολαμβάνω· καὶ τίς
[1, 25]	μὴ θλιβόμενος μηδ´ ὑπολαμβάνων ἐν	κακοῖς	εἶναι· τοῦτο γὰρ οὐδείς σε
[1, 22]	θῶ τὸ ἀγαθόν, ἐν τοῖς	προαιρετικοῖς,	πάντες μου καταγελάσονται. ἥξει τις
[1, 29]	καὶ οἱ ἀθληταὶ τοῖς κούφοις	νεανίσκοις	δυσαρεστοῦσιν· οὐ βαστάζει με’ φησίν.
[1, 3]	τὴν συγγένειαν οἱ μὲν ἀποκλίναντες	λύκοις	ὅμοιοι γινόμεθα, ἄπιστοι καὶ ἐπίβουλοι
[1, 8]	τρόπους μεταλαμβάνειν ἔστι τὰ ἰσοδυναμοῦντα	ἀλλήλοις,	κατὰ τοσούτους καὶ τὰ εἴδη
[1, 2]	ἐκεῖνο καὶ στιλπνὸν καὶ τοῖς	ἄλλοις	αἴτιον τοῦ εὐπρεπῆ φαίνεσθαι καὶ
[1, 2]	φροντίζειν πῶς ἀνόμοιος ᾖς τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´ ἡ κρόκη
[1, 29]	μὲν λογάρια τὰ περὶ τούτων	ἄλλοις	ἀφεῖναι, ἀταλαιπώροις ἀνθρωπαρίοις, ἵν´ ἐν
[1, 2]	αὐτῷ ὡς πορφύρα καὶ τοῖς	ἄλλοις	δὲ καλὸν παράδειγμα ἔκκειται; ἄλλος
[1, 4]	αὐτόν, ἀνάγκη δὲ καὶ ὑποτεταχέναι	ἄλλοις	ἑαυτόν, τοῖς ἐκεῖνα περιποιεῖν ἢ
[1, 4]	ὁμολογοῦμεν, τὴν προκοπὴν δ´ ἐν	ἄλλοις	ζητοῦμεν καὶ ἐπιδείκνυμεν; τί ἔργον
[1, 16]	Μὴ θαυμάζετ´ εἰ τοῖς μὲν	ἄλλοις	ζῴοις τὰ πρὸς τὸ σῶμα
[1, 9]	τὸν δὲ φιλόσοφον ἡμῖν δεήσει	ἄλλοις	θαρροῦντα καὶ ἐπαναπαυόμενον ἀποδημεῖν καὶ
[1, 2]	τὸ δὲ μέγα καὶ ἐξαίρετον	ἄλλοις	τάχα προσήκει, Σωκράτει καὶ τοῖς
[1, 1]	ἡμῖν βέλτιστα κατασκευάζειν, τοῖς δ´	ἄλλοις	χρῆσθαι ὡς πέφυκεν. πῶς οὖν
[1, 9]	τὴν Ῥώμην ὡς ἐδόκει τοῖς	πολλοῖς	ἠτυχηκὼς καὶ πρότερον μὲν ἐπιφανὴς
[1, 24]	κἀγὼ συγκατατάττω ἐμαυτὸν σὺν τοῖς	πολλοῖς	καὶ μετὰ πολλῶν περιπατῶ. τὸ
[1, 2]	μοι λέγεις ὅτι ἐξομοιώθητι τοῖς	πολλοῖς’	καὶ πῶς ἔτι πορφύρα ἔσομαι;
[1, 1]	τέκνῳ καὶ δούλῳ. ἅτε οὖν	πολλοῖς	προσδεδεμένοι βαρούμεθα ὑπ´ αὐτῶν καὶ
[1, 1]	μᾶλλον θέλομεν πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι καὶ	πολλοῖς	προσδεδέσθαι καὶ τῷ σώματι καὶ
[1, 18]	δὲ ὁρμᾶν, τί ἔτι τοῖς	πολλοῖς	χαλεπαίνομεν; (Κλέπται, φησίν, εἰσὶ καὶ
[1, 14]	ἡμέτερα σώματα οὕτως ἐνδέδεται τοῖς	ὅλοις	καὶ συμπέπονθεν, αἱ ψυχαὶ δ´
[1, 12]	ἐγκαλεῖς; οὐκ ἐπιδώσεις αὐτὸ τοῖς	ὅλοις;	οὐκ ἀποστήσῃ; οὐ χαίρων παραχωρήσεις
[1, 29]	τὰς γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς	γνωρίμοις,	τοῖς δυναμένοις αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ
[1, 29]	ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς γνωρίμοις, τοῖς	δυναμένοις	αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ δὲ συμπεριφέρεται
[1, 4]	τοῖς ἐκεῖνα περιποιεῖν ἢ κωλύειν	δυναμένοις·	καὶ λοιπὸν ἕωθεν ἀνιστάμενος ταῦτα
[1, 12]	δυσαρεστήσεις τοῖς ὑπὸ τοῦ Διὸς	διατεταγμένοις,	ἃ ἐκεῖνος μετὰ τῶν Μοιρῶν
[1, 9]	φοβερὰ τοῖς οὕτως παρ´ οὐδὲν	πεποιημένοις	τὸ σῶμα καὶ τὰ τούτου
[1, 9]	οἰκήσεως καὶ ῥᾴδιος τοῖς οὕτω	διακειμένοις.	ποῖος γὰρ ἔτι τύραννος ἢ
[1, 26]	ὡς πρὸς τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς	διδασκομένοις,	ἐπὶ δὲ τῶν βιωτικῶν πολλὰ
[1, 18]	~Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν τοῖς	ἁμαρτανομένοις.	Εἰ ἀληθές ἐστι τὸ ὑπὸ
[1, 28]	μὲν διὰ τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς	φαινομένοις	τοιαῦτα κακὰ ποιήσωσι καὶ πάθωσιν,
[1, 6]	ἆρ´ οὖν καὶ παρακολουθεῖ τοῖς	γινομένοις	ἐκεῖνα; οὐδαμῶς. ἄλλο γάρ ἐστι
[1, 12]	γνώμην τὴν αὑτῶν συνηρμοσμένην τοῖς	γινομένοις	ἔχωμεν. τί γάρ; ἐνδέχεται φυγεῖν
[1, 7]	ἀναστρέφεσθαι, {μ} ἢ τούτων μηδέτερον	προσδεχομένοις	ἀναγκαῖον ὁμολογεῖν, ὅτι ἐπίσκεψίν τινα
[1, 12]	οὖν ἡ κόλασις τοῖς οὐ	προσδεχομένοις;	τὸ οὕτως ἔχειν ὡς ἔχουσιν.
[1, 6]	ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς	κατεσκευασμένοις	οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην;
[1, 2]	πρόσωπον· οὕτως ἰσχυρὸν παρὰ τοῖς	εἰθισμένοις	αὐτὸ συνεισφέρειν ἐξ αὐτῶν ἐν
[1, 20]	ὅταν μὲν οὖν ὁμοειδὴς τοῖς	θεωρουμένοις	καὶ αὐτή, ἀναγκαίως καὶ αὑτῆς
[1, 29]	μαρτυρίαν δίδως τῷ θεῷ; ἐν	δεινοῖς	εἰμι, κύριε, καὶ δυστυχῶ, οὐδείς
[1, 4]	ἀνάγκη μεταπίπτειν καὶ μεταρριπίζεσθαι ἅμα	ἐκείνοις	καὶ αὐτόν, ἀνάγκη δὲ καὶ
[1, 6]	παρακολουθούντων τῇ χρήσει. διὰ τοῦτο	ἐκείνοις	μὲν ἀρκεῖ τὸ ἐσθίειν καὶ
[1, 10]	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν’ ταῦτα	ἐκείνοις	ὅμοιά ἐστιν; ἀλλ´ ὁμοίας σπουδῆς
[1, 28]	κατασκαφῆναι; (Ὅμοια οὖν ἐστι ταῦτα	ἐκείνοις;	(Ὁμοιότατα. σώματα ἀπώλετο ἀνθρώπων· καὶ
[1, 27]	καὶ Ἀκαδημαικὰ τὰ θλίβοντά ἐστιν,	ἐκείνοις	προσάγωμεν τὴν βοήθειαν· εἰ αἱ
[1, 18]	θαυμάζῃς, σεαυτῷ χαλέπαινε μᾶλλον ἢ	ἐκείνοις.	σκόπει γάρ· ἔχεις καλὰ ἱμάτια,
[1, 12]	υἱὸς καὶ πενθείτω. δυσαρεστεῖ τοῖς	τέκνοις;	ἔστω κακὸς πατήρ. βάλε αὐτὸν
[1, 24]	τοῖς πλουσίοις καὶ βασιλεῦσι καὶ	τυράννοις	αἱ τραγῳδίαι τόπον ἔχουσιν, οὐδεὶς
[1, 18]	τί ἂν μελαγχολῶν; τί ἐν	ὕπνοις;	οὗτός μοί ἐστιν ὁ ἀνίκητος
[1, 5]	οὐδὲ γάρ, ὅταν ἐν τοῖς	ὕπνοις	φαντάζωμαι, ὅτι ἐγρήγορα’ οὐδὲν οὖν
[1, 17]	ἀνανάγκαστον. τοῦτο ἐνταῦθα ἐν τοῖς	σπλάγχνοις	γέγραπται. δείξω σοι αὐτὸ πρῶτον
[1, 18]	ἀλλὰ σὺ πλακοῦντα δεικνύων ἀνθρώποις	λίχνοις	καὶ μόνος αὐτὸν καταπίνων οὐ
[1, 1]	καὶ σώματι συνδεδεμένους τοιούτῳ καὶ	κοινωνοῖς	τοιούτοις πῶς οἷόν τ´ ἦν
[1, 29]	τῷ θεῷ καὶ προσέρχονται τοῖς	ἐπιτρόποις	δεόμενοι μονομαχῆσαι, ἐξ ὑμῶν δ´
[1, 9]	φοβηθήσεταί τι τῶν γιγνομένων ἐν	ἀνθρώποις;	ἀλλὰ πρὸς μὲν τὸν Καίσαρα
[1, 30]	νέος μεμελετηκὼς ἃ δεῖ ἐν	ἀνθρώποις	ἀμελετήτοις. ἐγὼ μὲν νὴ τοὺς
[1, 22]	τῶν προλήψεων. Προλήψεις κοιναὶ πᾶσιν	ἀνθρώποις	εἰσίν· καὶ πρόληψις προλήψει οὐ
[1, 9]	φιλοσόφων, τί ἄλλο ἀπολείπεται τοῖς	ἀνθρώποις	ἢ τὸ τοῦ Σωκράτους, μηδέποτε
[1, 28]	προσευκαιρεῖν. ~Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν	ἀνθρώποις	καὶ τίνα τὰ μικρὰ καὶ
[1, 28]	ποῦ οὖν τὸ μέγα ἐν	ἀνθρώποις	κακὸν καὶ ἀγαθόν; ὅπου ἡ
[1, 18]	αὐτά; ἀλλὰ σὺ πλακοῦντα δεικνύων	ἀνθρώποις	λίχνοις καὶ μόνος αὐτὸν καταπίνων
[1, 18]	τῶν φιλοσόφων λεγόμενον ὅτι πᾶσιν	ἀνθρώποις	μία ἀρχὴ καθάπερ τοῦ συγκαταθέσθαι
[1, 22]	ἔνθεν ἡ μάχη γίνεται τοῖς	ἀνθρώποις	πρὸς ἀλλήλους. αὕτη ἐστὶν ἡ
[1, 28]	τὰ μικρὰ καὶ μεγάλα ἐν	ἀνθρώποις.	Τί ἐστιν αἴτιον τοῦ συγκατατίθεσθαί
[1, 2]	πῶς ἀνόμοιος ᾖς τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις,	ὥσπερ οὐδ´ ἡ κρόκη πρὸς
[1, 25]	Ῥώμῃ. οὐδ´ ἐν Ῥώμῃ. ἐν	Γυάροις	οἴκει. οἰκῶ. ἀλλὰ πολύς μοι
[1, 25]	μοι καπνὸς φαίνεται τὸ ἐν	Γυάροις	οἰκεῖν. ἀποχωρῶ, ὅπου μ´ οὐδεὶς
[1, 9]	ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται τῶν δεσποτῶν; τοῖς	ἀγροῖς.	ἢ τοῖς οἰκέταις ἢ τοῖς
[1, 17]	ταῦτα εὑρίσκω’ φησίν, ἐν τοῖς	ἱεροῖς.	ταῦτά σοι σημαίνεται. ἐὰν θέλῃς,
[1, 10]	ὅμοια τὰ ἐκείνων πράγματα τοῖς	ἡμετέροις;	ἂν ἐπιστῆτε, τί ἐκεῖνοι ποιοῦσιν,
[1, 25]	τῶν ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται τοῖς	ἀπείροις;	~Τίς ὁ βιωτικὸς νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος
[1, 26]	τινα, ἐπαίρεται; ἐν τοῖς οὕτως	μικροῖς	μὴ εὑρίσκων τὸ ἑξῆς; αὕτη
[1, 11]	δοκεῖ; καὶ νῦν Ἰουδαίοις καὶ	Σύροις	καὶ Αἰγυπτίοις καὶ Ῥωμαίοις οἷόν
[1, 29]	τὰ περὶ τούτων ἄλλοις ἀφεῖναι,	ἀταλαιπώροις	ἀνθρωπαρίοις, ἵν´ ἐν γωνίᾳ καθεζόμενοι
[1, 18]	κλέπτης καὶ μοιχὸς ἐν τοῖς	σοῖς	τόπον οὐκ ἔχει, ἐν δὲ
[1, 20]	πῶς καὶ τέχνην ἐξευρήκαμεν καὶ	ὅσοις	ὁ ἀργυρογνώμων προσχρῆται πρὸς δοκιμασίαν
[1, 11]	ἀεὶ μόνος ἀπολείπεσθαι ἐν ταῖς	νόσοις,	ἢ τούτου γ´ ἕνεκα μᾶλλον
[1, 9]	πεποιθότες ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται τῶν δεσποτῶν;	τοῖς	ἀγροῖς. ἢ τοῖς οἰκέταις ἢ
[1, 6]	καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες	τοῖς	αἰσθητοῖς τυπούμεθα ὑπ´ αὐτῶν, ἀλλὰ
[1, 2]	ὀλίγον ἐκεῖνο καὶ στιλπνὸν καὶ	τοῖς	ἄλλοις αἴτιον τοῦ εὐπρεπῆ φαίνεσθαι
[1, 2]	ἔδει φροντίζειν πῶς ἀνόμοιος ᾖς	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´ ἡ
[1, 2]	ἐν αὐτῷ ὡς πορφύρα καὶ	τοῖς	ἄλλοις δὲ καλὸν παράδειγμα ἔκκειται;
[1, 18]	τόπον οὐκ ἔχει, ἐν δὲ	τοῖς	ἀλλοτρίοις καὶ τοῖς οὐκ ἐπὶ
[1, 18]	σὲ δεῖ παρὰ φύσιν ἐπὶ	τοῖς	ἀλλοτρίοις κακοῖς διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν
[1, 18]	ἐξηγεῖται. ~Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν	τοῖς	ἁμαρτανομένοις. Εἰ ἀληθές ἐστι τὸ
[1, 19]	ὄνομα. (Μή τι οὖν σὺ	τοῖς	ἀναγιγνώσκουσι λέγεις παρών· ἐμὲ γεγράφασιν;
[1, 9]	τῶν φιλοσόφων, τί ἄλλο ἀπολείπεται	τοῖς	ἀνθρώποις ἢ τὸ τοῦ Σωκράτους,
[1, 22]	ἀπονενοημένος. ἔνθεν ἡ μάχη γίνεται	τοῖς	ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους. αὕτη ἐστὶν
[1, 7]	λαμβάνοντα τὰς μεταπτώςεις ἀφορμὴν παρέχει	τοῖς	ἀνοήτοις τοῦ ταράσσεσθαι μὴ βλέπουσι
[1, 8]	τῷ καθόλου πᾶσα δύναμις ἐπισφαλὴς	τοῖς	ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι προσγενομένη πρὸς
[1, 8]	ἐστιν ἁμάρτημα; ~Ὅτι αἱ δυνάμεις	τοῖς	ἀπαιδεύτοις οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´ ὅσους
[1, 25]	πολλὰ τῶν ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται	τοῖς	ἀπείροις; ~Τίς ὁ βιωτικὸς νόμος.
[1, 6]	ἃ εἴληφα αὐτήν, ἀλλ´ ἐπὶ	τοῖς	ἀποβαίνουσιν πενθήσω καὶ στενάξω; Ναί·
[1, 7]	τ´ ἀποδείξειν ἕκαστα ἀποδόντα καὶ	τοῖς	ἀποδεικνύουσι παρακολουθήσειν μηδ´ ὑπὸ τῶν
[1, 9]	ἀγροῖς. ἢ τοῖς οἰκέταις ἢ	τοῖς	ἀργυρώμασιν; οὐδενί, ἀλλ´ ἑαυτοῖς· καὶ
[1, 4]	εἰ δ´ ἐπὶ τὴν ἐν	τοῖς	βιβλίοις ἕξιν τέταται καὶ ταύτην
[1, 29]	γὰρ ἀρκεῖ τὸ αὐτὸν πείθεσθαι;	τοῖς	γὰρ παιδίοις, ὅταν προσελθόντα κροτῇ
[1, 9]	παρενοχλήσεις ἡμῶν τοῖς νέοις μηδὲ	τοῖς	γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι ὅτι γελοῖοί ἐστε,
[1, 6]	ἄλογα. ἆρ´ οὖν καὶ παρακολουθεῖ	τοῖς	γινομένοις ἐκεῖνα; οὐδαμῶς. ἄλλο γάρ
[1, 12]	τὴν γνώμην τὴν αὑτῶν συνηρμοσμένην	τοῖς	γινομένοις ἔχωμεν. τί γάρ; ἐνδέχεται
[1, 29]	τοῦτο τὰς γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ	τοῖς	γνωρίμοις, τοῖς δυναμένοις αὐτὰ ἀκοῦσαι·
[1, 12]	ἔστω ἐν ἐρημίᾳ. δυσαρεστεῖ τις	τοῖς	γονεῦσιν; ἔστω κακὸς υἱὸς καὶ
[1, 1]	τὰ ἐφ´ ἡμῖν βέλτιστα κατασκευάζειν,	τοῖς	δ´ ἄλλοις χρῆσθαι ὡς πέφυκεν.
[1, 14]	δὲ διανοητικῶς, ἅμα δὲ συγκαταθετικῶς,	τοῖς	δ´ ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς, τύπους
[1, 28]	διανοίας τοῖς μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν,	τοῖς	δὲ ψευδέσι δυσαρεστεῖν, πρὸς δὲ
[1, 26]	ἀνθέλκον ὡς πρὸς τὸ ἀκολουθῆσαι	τοῖς	διδασκομένοις, ἐπὶ δὲ τῶν βιωτικῶν
[1, 18]	τοιοῦτον; τούτοις τὸ λοιπὸν πεποιθὼς	τοῖς	δόγμασιν ὀρθὸς περιπάτει, ἐλεύθερος, οὐχὶ
[1, 29]	ἔχεις ἀφορμὰς πρὸς τὸ χρήσασθαι	τοῖς	δοθεῖσιν; σόν ἐστι προτεῖναι, ἐμὸν
[1, 7]	παραγγέλλεται ἐν λόγῳ; τὸ ἀκόλουθον	τοῖς	δοθεῖσιν ὑπὸ σοῦ καλῶς παραδέχου.
[1, 29]	γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς γνωρίμοις,	τοῖς	δυναμένοις αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ δὲ
[1, 2]	κατὰ πρόσωπον· οὕτως ἰσχυρὸν παρὰ	τοῖς	εἰθισμένοις αὐτὸ συνεισφέρειν ἐξ αὐτῶν
[1, 4]	δὲ καὶ ὑποτεταχέναι ἄλλοις ἑαυτόν,	τοῖς	ἐκεῖνα περιποιεῖν ἢ κωλύειν δυναμένοις·
[1, 5]	τις παρατεταγμένος ᾖ μὴ ἐπινεύειν	τοῖς	ἐναργέσι μηδ´ ἀπὸ τῶν μαχομένων
[1, 29]	εὔχονται τῷ θεῷ καὶ προσέρχονται	τοῖς	ἐπιτρόποις δεόμενοι μονομαχῆσαι, ἐξ ὑμῶν
[1, 6]	ἀλλ´ ἐστὲ ἤδη καὶ πάρεστε	τοῖς	ἔργοις, ταῦτα δὲ θεάσασθαι καὶ
[1, 22]	λέγειν ὅτι σύγγνωθί μοι ὡς	τοῖς	ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ ἐμαυτοῦ, μαίνομαι’
[1, 10]	τί ὅμοια τὰ ἐκείνων πράγματα	τοῖς	ἡμετέροις; ἂν ἐπιστῆτε, τί ἐκεῖνοι
[1, 18]	πρῴην σιδηροῦν λύχνον ἔχων παρὰ	τοῖς	θεοῖς ἀκούσας ψόφον τῆς θυρίδος
[1, 6]	καὶ πενθοῦντες καὶ στένοντες· εἶτα	τοῖς	θεοῖς ἐγκαλεῖτε. τί γάρ ἐστιν
[1, 12]	οὖν, καθ´ ἃ ἴσος εἶ	τοῖς	θεοῖς, ἐκεῖ που τίθεσθαι τὸ
[1, 12]	αὐτὸ καὶ ἐλευθερίαν καὶ ὅμοιον	τοῖς	θεοῖς ἡγεῖσθαι αὑτόν, μετὰ πολλῶν
[1, 12]	ἂν ἑποίμην ἐγὼ ἐν παντὶ	τοῖς	θεοῖς καὶ πῶς ἂν εὐαρεστοίην
[1, 1]	ἀρκῇ οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι δὲ	τοῖς	θεοῖς. Νῦν δ´ ἑνὸς δυνάμενοι
[1, 13]	κοσμίως, οὐκ ἔστι καὶ ἀρεστῶς	τοῖς	θεοῖς; ὅταν δὲ θερμὸν αἰτήσαντός
[1, 12]	ἔχειν ἔδει. οὐ μᾶλλον εὐχαριστεῖς	τοῖς	θεοῖς, ὅτι σε ἐπάνω τούτων
[1, 13]	μηδὲ ῥήγνυσθαι οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν	τοῖς	θεοῖς; (Πῶς οὖν τις ἀνάσχηται
[1, 4]	ὦ φίλε Κρίτων, εἰ ταύτῃ	τοῖς	θεοῖς φίλον, ταύτῃ γινέσθω’ καὶ
[1, 20]	θεωρητική. ὅταν μὲν οὖν ὁμοειδὴς	τοῖς	θεωρουμένοις καὶ αὐτή, ἀναγκαίως καὶ
[1, 29]	ταῦτα πρὸς πάντας; (Οὔ, ἀλλὰ	τοῖς	ἰδιώταις συμπεριφέρεσθαι καὶ λέγειν οὗτος
[1, 17]	τρόπον. ταῦτα εὑρίσκω’ φησίν, ἐν	τοῖς	ἱεροῖς. ταῦτά σοι σημαίνεται. ἐὰν
[1, 29]	πάντας ὑμᾶς. ἀλλ´ ἐν μὲν	τοῖς	Καίσαρος μονομάχοις εἰσί τινες οἱ
[1, 26]	τὸν οὐκ εἰδότα, ἐν δὲ	τοῖς	κατὰ τὸν βίον οὔτε παρέχει
[1, 6]	δύναμις ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις	τοῖς	κατεσκευασμένοις οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν
[1, 29]	ἵνα γυμνασθῶ’ καὶ οἱ ἀθληταὶ	τοῖς	κούφοις νεανίσκοις δυσαρεστοῦσιν· οὐ βαστάζει
[1, 8]	ἐπιχειρημάτων τε καὶ ἐνθυμημάτων ἐν	τοῖς	λόγοις ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἷον φέρε
[1, 29]	ὁ χρησόμενος, ὁ ἔργῳ μαρτυρήσων	τοῖς	λόγοις. τοῦτό μοι τὸ πρόσωπον
[1, 28]	φύσις αὕτη ἐστὶ τῆς διανοίας	τοῖς	μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν, τοῖς δὲ
[1, 16]	~Περὶ προνοίας. Μὴ θαυμάζετ´ εἰ	τοῖς	μὲν ἄλλοις ζῴοις τὰ πρὸς
[1, 6]	ἑκατέρου καὶ δύναμις ἡ χρηστικὴ	τοῖς	μορίοις τοῖς κατεσκευασμένοις οὐδὲ ταῦτα
[1, 9]	νῦν διελέγου μηδὲ παρενοχλήσεις ἡμῶν	τοῖς	νέοις μηδὲ τοῖς γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι
[1, 9]	τῶν δεσποτῶν; τοῖς ἀγροῖς. ἢ	τοῖς	οἰκέταις ἢ τοῖς ἀργυρώμασιν; οὐδενί,
[1, 14]	τὰ ἡμέτερα σώματα οὕτως ἐνδέδεται	τοῖς	ὅλοις καὶ συμπέπονθεν, αἱ ψυχαὶ
[1, 12]	κόσμῳ ἐγκαλεῖς; οὐκ ἐπιδώσεις αὐτὸ	τοῖς	ὅλοις; οὐκ ἀποστήσῃ; οὐ χαίρων
[1, 11]	διὰ τὸ φιλόστοργος εἶναι, τοῦτο	τοῖς	ὁμοίως φιλοστοργοῦσιν μὴ ἐφιέναι; (Ἄτοπον.
[1, 12]	δέχεσθαι. τίς οὖν ἡ κόλασις	τοῖς	οὐ προσδεχομένοις; τὸ οὕτως ἔχειν
[1, 18]	ἐν δὲ τοῖς ἀλλοτρίοις καὶ	τοῖς	οὐκ ἐπὶ σοί. ταῦτα ἂν
[1, 14]	(Τί δέ; συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια	τοῖς	οὐρανίοις οὐ δοκεῖ σοι; (Δοκεῖ,
[1, 9]	ὁ τῆς οἰκήσεως καὶ ῥᾴδιος	τοῖς	οὕτω διακειμένοις. ποῖος γὰρ ἔτι
[1, 26]	κἂν ἐπαινῇ τινα, ἐπαίρεται; ἐν	τοῖς	οὕτως μικροῖς μὴ εὑρίσκων τὸ
[1, 9]	κλέπτης ἢ ποῖα δικαστήρια φοβερὰ	τοῖς	οὕτως παρ´ οὐδὲν πεποιημένοις τὸ
[1, 24]	ῥέγκων καὶ μεμνημένος ὅτι ἐν	τοῖς	πλουσίοις καὶ βασιλεῦσι καὶ τυράννοις
[1, 9]	εἰς τὴν Ῥώμην ὡς ἐδόκει	τοῖς	πολλοῖς ἠτυχηκὼς καὶ πρότερον μὲν
[1, 24]	περιπατεῖ. κἀγὼ συγκατατάττω ἐμαυτὸν σὺν	τοῖς	πολλοῖς καὶ μετὰ πολλῶν περιπατῶ.
[1, 2]	οὖν μοι λέγεις ὅτι ἐξομοιώθητι	τοῖς	πολλοῖς’ καὶ πῶς ἔτι πορφύρα
[1, 18]	ἄλλο δὲ ὁρμᾶν, τί ἔτι	τοῖς	πολλοῖς χαλεπαίνομεν; (Κλέπται, φησίν, εἰσὶ
[1, 29]	ὅτι ταῖς χερσὶν ἀπειλεῖ καὶ	τοῖς	ποσίν’ ἂν λέγῃ τραχηλοκοπήσω σε’
[1, 22]	που θῶ τὸ ἀγαθόν, ἐν	τοῖς	προαιρετικοῖς, πάντες μου καταγελάσονται. ἥξει
[1, 14]	κινούμενος εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις	τοῖς	πρώτως τετυπωκόσι τέχνας τ´ ἄλλην
[1, 18]	ὅτι κλέπτης καὶ μοιχὸς ἐν	τοῖς	σοῖς τόπον οὐκ ἔχει, ἐν
[1, 17]	καὶ ἀνανάγκαστον. τοῦτο ἐνταῦθα ἐν	τοῖς	σπλάγχνοις γέγραπται. δείξω σοι αὐτὸ
[1, 12]	κακὸς υἱὸς καὶ πενθείτω. δυσαρεστεῖ	τοῖς	τέκνοις; ἔστω κακὸς πατήρ. βάλε
[1, 2]	ἄλλοις τάχα προσήκει, Σωκράτει καὶ	τοῖς	τοιούτοις. (Διὰ τί οὖν, εἰ
[1, 25]	κωλύει. Μέχρι πόσου οὖν ὑπακουστέον	τοῖς	τοιούτοις; μέχρις ἂν οὗ λυσιτελῇ,
[1, 1]	οὖν δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν	τοῖς	τοιούτοις; τί γὰρ ἄλλο ἢ
[1, 5]	φησίν· οὐδὲ γάρ, ὅταν ἐν	τοῖς	ὕπνοις φαντάζωμαι, ὅτι ἐγρήγορα’ οὐδὲν
[1, 12]	δεδωκότι; ἀγανακτήσεις δὲ καὶ δυσαρεστήσεις	τοῖς	ὑπὸ τοῦ Διὸς διατεταγμένοις, ἃ
[1, 28]	ἐκεῖνοι μὲν διὰ τὸ ἀκολουθῆσαι	τοῖς	φαινομένοις τοιαῦτα κακὰ ποιήσωσι καὶ
[1, 26]	ὑποθετικοὺς ἀναγιγνώσκει ταῦτα καὶ προσέρχεται	τοῖς	φιλοσόφοις, οὗτος ἄλλο τι πράσσει
[1, 14]	τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ	τοῖς	φυτοῖς ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν εἴπῃ
[1, 6]	ἣν οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες τοῖς	αἰσθητοῖς	τυπούμεθα ὑπ´ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ
[1, 7]	τὰς μεταπτώςεις ἀφορμὴν παρέχει τοῖς	ἀνοήτοις	τοῦ ταράσσεσθαι μὴ βλέπουσι τὸ
[1, 30]	μεμελετηκὼς ἃ δεῖ ἐν ἀνθρώποις	ἀμελετήτοις.	ἐγὼ μὲν νὴ τοὺς θεοὺς
[1, 25]	σου ταῦτα; τίς κωλύσει χρῆσθαι	αὐτοῖς	ἄλλος εἰ μὴ σύ; σὺ
[1, 12]	πῶς οἷόν τε; ἀλλὰ συνόντας	αὐτοῖς	ἐκείνους ἀλλάξαι; καὶ τίς ἡμῖν
[1, 1]	ταῦτα; μὴ γένοιτο. ἀρκῇ οὖν	αὐτοῖς;	εὔχομαι δὲ τοῖς θεοῖς. Νῦν
[1, 18]	καὶ κακῶν. χαλεπαίνειν οὖν δεῖ	αὐτοῖς	ἢ ἐλεεῖν αὐτούς; ἀλλὰ δεῖξον
[1, 12]	ἐκεῖνοι μὲν ποιήσουσι τὰ φαινόμενα	αὐτοῖς,	ἡμεῖς δ´ οὐδὲν ἧττον κατὰ
[1, 24]	δειλότερος, ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνα, ὅταν	αὐτοῖς	μὴ ἀρέσκῃ τὸ πρᾶγμα, λέγει
[1, 6]	ἐλεύθερα καὶ ὑμέτερα μὴ χρῆσθε	αὐτοῖς	μηδ´ αἰσθάνεσθε τίνα εἰλήφατε καὶ
[1, 27]	ἐπιστρέφονταί μου, τί ἐμοὶ καὶ	αὐτοῖς;	ναί· ἀλλ´ ἀσεβὴς ἔσῃ’ τί
[1, 9]	τὰ τούτου κτήματα. ἄφες δείξωμεν	αὐτοῖς,	ὅτι οὐδενὸς ἔχουσιν ἐξουσίαν’ ἐμὲ
[1, 6]	ὁ δ´ οὐκ εὐχαριστήσει ἐπ´	αὐτοῖς	οὐδ´ ἂν ἴδῃ. χρώματα ὁ
[1, 8]	γίνονται φιλόσοφοι καὶ τίνα ἄλλως	αὐτοῖς	πάρεστιν; ἄγε εἰ δ´ ἐγὼ
[1, 29]	{γογγ{ ρ} ύζωσιν, ὅτι οὐδεὶς	αὐτοῖς	παρέχει οὐδέν, σὺ δὲ χρῆσθαι
[1, 7]	παραχωρήσεως ἐπιμένειν καὶ τὸ ἀκόλουθον	αὐτοῖς	προσδέχεσθαι οὐδὲ γὰρ ἡμῖν ἔτι
[1, 18]	οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον τοῦ δοκοῦντος	αὐτοῖς.	Τοῦτον οὖν τὸν λῃστὴν καὶ
[1, 16]	τὴν ἴσην ἐπιμέλειαν ἐπιμελούμεθα, ἐφ´	αὑτοῖς	ἐγκαλοῦμεν τῷ θεῷ. καίτοι νὴ
[1, 9]	ἢ τοῖς ἀργυρώμασιν; οὐδενί, ἀλλ´	ἑαυτοῖς·	καὶ ὅμως οὐκ ἐπιλείπουσιν αὐτοὺς
[1, 16]	καταπροίεσθαι, μὴ συγχεῖν ὅσον ἐφ´	ἑαυτοῖς	τὰ γένη τὰ διῃρημένα. Ταῦτα
[1, 8]	καθόλου πᾶσα δύναμις ἐπισφαλὴς τοῖς	ἀπαιδεύτοις	καὶ ἀσθενέσι προσγενομένη πρὸς τὸ
[1, 8]	ἁμάρτημα; ~Ὅτι αἱ δυνάμεις τοῖς	ἀπαιδεύτοις	οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´ ὅσους τρόπους
[1, 2]	τάχα προσήκει, Σωκράτει καὶ τοῖς	τοιούτοις.	(Διὰ τί οὖν, εἰ πρὸς
[1, 22]	αὐτῷ, εἰ θέλει μ´ ἐν	τοιούτοις	εἶναι ἐν οἷς εἰμι; ἄρχομαι
[1, 25]	Μέχρι πόσου οὖν ὑπακουστέον τοῖς	τοιούτοις;	μέχρις ἂν οὗ λυσιτελῇ, τοῦτο
[1, 1]	σώματι συνδεδεμένους τοιούτῳ καὶ κοινωνοῖς	τοιούτοις	πῶς οἷόν τ´ ἦν εἰς
[1, 1]	δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν τοῖς	τοιούτοις;	τί γὰρ ἄλλο ἢ τί
[1, 1]	ταῦτα καθ´ ἡμέραν γράφειν, ἐν	τούτοις	γυμνάζεσθαι. Θρασέας εἰώθει λέγειν Σήμερον
[1, 27]	τὰ λογικὰ καὶ τὴν ἐν	τούτοις	γυμνασίαν καὶ τριβήν, πρὸς τὰς
[1, 8]	πείσαι τὸν νέον τὸν ἐν	τούτοις	διαφέροντα, ὅτι οὐ δεῖ προσθήκην
[1, 29]	φαίνεται θαυμαστά, ταῦτα ἄδικα, ἐπὶ	τούτοις	ἐγκαλεῖς τῷ θεῷ; οὐδὲν οὖν
[1, 27]	καὶ φαίνεται. λοιπὸν ἐν πᾶσι	τούτοις	εὐστοχεῖν ἔργον ἐστὶ τοῦ πεπαιδευμένου.
[1, 16]	νῦν δ´ ἡμεῖς ἀφέντες ἐπὶ	τούτοις	εὐχαριστεῖν, ὅτι μὴ καὶ αὐτῶν
[1, 16]	τὴν δύναμιν ἔδωκεν τὴν παρακολουθητικὴν	τούτοις	καὶ ὁδῷ χρηστικήν. τί οὖν;
[1, 28]	οὐ κατ´ ἐμὲ καὶ ὅσα	τούτοις	ὅμοια. οὐ δύναται οὖν τις
[1, 9]	νῦν ὅτι ἀφίεμέν σε ἐπὶ	τούτοις,	ὅπως μηκέτι διαλέξῃ τούτους τοὺς
[1, 28]	ἄνθρωπος πελαργοῦ; (Μὴ γένοιτο· ἀλλὰ	τούτοις	οὐ διαφέρει. (Τίνι οὖν διαφέρει;
[1, 26]	νεανίσκον οὐδ´ ἔγνως εἰ δύναται	τούτοις	παρακολουθεῖν, ἀλλ´ ὡς ἀναγνώστῃ αὐτῷ
[1, 14]	φησίν, οὐ δύναμαι πᾶσιν ἅμα	τούτοις	παρακολουθεῖν. (Τοῦτο δέ σοι καὶ
[1, 2]	τοῦ μὴ δαρῆναι· ὥστ´ εἰ	τούτοις	παραμετρεῖς τὰ σαυτοῦ, ἀπελθὼν παρακράτει.
[1, 7]	αὑτῶν λόγον; (Ἂν οὖν ἐν	τούτοις	πλανηθῶ, μή τι τὸν πατέρα
[1, 3]	σαρκιδίων. τί οὖν ἀφεὶς ἐκεῖνο	τούτοις	προστέτηκας; Διὰ ταύτην τὴν συγγένειαν
[1, 7]	καὶ τοῦ ἀδήλου; (Ἀνάγκη. (Ἐπὶ	τούτοις	τί παραγγέλλεται ἐν λόγῳ; τὸ
[1, 18]	γὰρ μὴ μισήσῃ τὸν τοιοῦτον;	τούτοις	τὸ λοιπὸν πεποιθὼς τοῖς δόγμασιν
[1, 14]	ὑμέτερος δαίμων ἐστίν. καὶ τίς	τούτοις	χρεία φωτὸς εἰς τὸ βλέπειν
[1, 14]	θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ τοῖς	φυτοῖς	ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν εἴπῃ βλαστάνειν,
[1, 9]	τί πενθεῖς; ποῦ ἔτι τόπος	δακρύοις;	τίς ἔτι κολακείας ἀφορμή; διὰ
[1, 26]	ἀναγιγνώσκει ταῦτα καὶ προσέρχεται τοῖς	φιλοσόφοις,	οὗτος ἄλλο τι πράσσει ἵνα
[1, 29]	γυμνασθῶ’ καὶ οἱ ἀθληταὶ τοῖς	κούφοις	νεανίσκοις δυσαρεστοῦσιν· οὐ βαστάζει με’
[1, 29]	ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς Καίσαρος	μονομάχοις	εἰσί τινες οἱ ἀγανακτοῦντες ὅτι
[1, 3]	ἡμῶν ἀλώπεκες καὶ ὡς ἐν	ζῴοις	ἀτυχήματα. τί γάρ ἐστιν ἄλλο
[1, 16]	θαυμάζετ´ εἰ τοῖς μὲν ἄλλοις	ζῴοις	τὰ πρὸς τὸ σῶμα ἕτοιμα
[1, 22]	σώματος, κτήσεις, γονεῖς, ἀδελφοὶ, τέκνα,	πατρίς,	ἁπλῶς οἱ κοινωνοί. ποῦ οὖν
[1, 22]	οὐδὲ τέκνα οὐδὲ γονεῖς οὐδὲ	πατρίς;	(Καὶ τίς σου ἀνέξεται; μεταθῶμεν
[1, 29]	τοιοῦτον, γονεῖς τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι,	πατρὶς	τοιαύτη, τάξις ἐν αὐτῇ τοιαύτη·
[1, 25]	καὶ τὴν παιδιὰν μὴ λύειν;	μέχρις	ἂν κομψῶς διεξάγηται. ἐν Σατορναλίοις
[1, 29]	πάλιν σχῆτε, εἰσελεύσομαι. μέχρι τίνος;	μέχρις	ἂν οὗ λόγος αἱρῇ συνεῖναί
[1, 25]	πόσου οὖν ὑπακουστέον τοῖς τοιούτοις;	μέχρις	ἂν οὗ λυσιτελῇ, τοῦτο δ´
[1, 25]	οὗ λυσιτελῇ, τοῦτο δ´ ἔστιν	μέχρις	ἂν οὗ σῴζω τὸ πρέπον
[1, 11]	αὐτῷ νοσοῦντι, φυγὼν δ´ ᾠχόμην,	μέχρις	οὗ προσήγγειλέ τις μοι ὅτι
[1, 25]	ἃ ἀνέγνως, φέρε ἃ ἐμελέτησας.	Μέχρις	οὖν τίνος ταῦτα τηρεῖν καλῶς
[1, 29]	καὶ ἡδονὴ καὶ πόνος. ἐπεὶ	χωρὶς	τούτων ἄγαγέ μοι τὸν Καίσαρα
[1, 12]	εὐαρέστως δέχεσθαι. τίς οὖν ἡ	κόλασις	τοῖς οὐ προσδεχομένοις; τὸ οὕτως
[1, 24]	ἄνδρας δεικνύουσαι. λοιπὸν ὅταν ἐμπέσῃ	περίστασις,	μέμνησο ὅτι ὁ θεός σε
[1, 27]	πενθῶν καὶ τρέμων; αὕτη γὰρ	γένεσις	πάθους θέλειν τι καὶ μὴ
[1, 17]	σε ἠνάγκασεν, τοῦτ´ ἔστι προαίρεσιν	προαίρεσις.	εἰ γὰρ τὸ ἴδιον μέρος,
[1, 22]	ἐφ´ ἡμῖν· ἐφ´ ἡμῖν μὲν	προαίρεσις	καὶ πάντα τὰ προαιρετικὰ ἔργα,
[1, 18]	ἐστιν, μέγιστον δ´ ἐν ἑκάστῳ	προαίρεσις	οἵα δεῖ καὶ τούτου στέρεταί
[1, 30]	τὰ ἀγαθὰ τίνα ὑμῖν ἐδόκει;	προαίρεσις	οἵα δεῖ καὶ χρῆσις φαντασιῶν.
[1, 29]	ἀγαθοῦ προαίρεσις ποιά, τοῦ κακοῦ	προαίρεσις	ποιά. τί οὖν τὰ ἐκτός;
[1, 29]	~Περὶ εὐσταθείας. Οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ	προαίρεσις	ποιά, τοῦ κακοῦ προαίρεσις ποιά.
[1, 8]	ἄλλο εἰπεῖν ἢ ὅτι ποιὰ	προαίρεσις	{φαντασιῶν} ~Πῶς ἀπὸ τοῦ συγγενεῖς
[1, 27]	κατὰ τὸν τόπον; πῶς μὲν	αἴσθησις	γίνεται, {π{ ρ} ότερον δι´
[1, 26]	αὕτη οὖν ἀρχὴ τοῦ φιλοσοφεῖν,	αἴσθησις	τοῦ ἰδίου ἡγεμονικοῦ πῶς ἔχει·
[1, 2]	τὴν παρασκευὴν ἔχειν ἀπαντᾷ καὶ	συναίσθησις	αὐτῆς; καὶ ἡμῶν τοίνυν ὅστις
[1, 6]	γάρ ἐστι χρῆσις καὶ ἄλλο	παρακολούθησις.	ἐκείνων χρείαν εἶχεν ὁ θεὸς
[1, 28]	ἀνθρώπου καὶ νεοσσιὰ πελαργοῦ ὡς	οἴκησις.	(Ὅμοιον οὖν ἐστι πελαργὸς καὶ
[1, 25]	κωλύσει οἰκεῖν· ἐκείνη γὰρ ἡ	οἴκησις	παντὶ ἤνοικται. καὶ τὸ τελευταῖον
[1, 10]	τίς ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου	διοίκησις	καὶ ποίαν τινὰ χώραν ἐν
[1, 20]	καὶ αὑτοῦ θεωρητικός. πάλιν ἡ	φρόνησις	τίνα θεωρήσουσα παρελήλυθεν; ἀγαθὰ καὶ
[1, 6]	ἐκεῖνα; οὐδαμῶς. ἄλλο γάρ ἐστι	χρῆσις	καὶ ἄλλο παρακολούθησις. ἐκείνων χρείαν
[1, 20]	ἕπεσθαι θεοῖς, οὐσία δ´ ἀγαθοῦ	χρῆσις	οἵα δεῖ φαντασιῶν; λέγε τί
[1, 6]	τί ὄφελος αὐτοῦ; τίς δὲ	χρῆσις	τῶν βραχιόνων τῶν ἐκείνου καὶ
[1, 28]	οὐδέν ἐστιν ἢ φαντασία καὶ	χρῆσις	φαντασιῶν. ἐφάνη τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἀπάγειν
[1, 30]	ἐδόκει; προαίρεσις οἵα δεῖ καὶ	χρῆσις	φαντασιῶν. τέλος δὲ τί; τὸ
[1, 22]	Τί οὖν ποιήσωμεν; (Αὕτη ἐστὶ	ζήτησις	τοῦ φιλοσοφοῦντος τῷ ὄντι καὶ
[1, 7]	τούτων, περὶ οὓς μάλιστα στρέφεται	ἐρώτησις	καὶ ἀπόκρισις. τί γὰρ ἐπαγγέλλεται
[1, 17]	ἔκκλισιν ἢ ἄλλη ὄρεξις καὶ	ἔκκλισις;	ἄν μοι’ φησί, προσάγῃ θανάτου
[1, 4]	ὄρεξις ἀγαθῶν ἐστιν, ἡ δ´	ἔκκλισις	πρὸς κακά, μεμαθηκὼς δὲ καὶ
[1, 7]	οὓς μάλιστα στρέφεται ἐρώτησις καὶ	ἀπόκρισις.	τί γὰρ ἐπαγγέλλεται ἐν λόγῳ;
[1, 12]	ὄντων καὶ ἐπιμελομένων εἰ μηδεμία	διάδοσις	εἰς ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ αὐτῶν
[1, 25]	μοι θάνατον, σοὶ δ´ ἡ	φύσις’	ἂν δὲ τὸ σωμάτιον θαυμάσω,
[1, 16]	μακρόθεν κέκραγεν ἡμῶν ἑκάστου ἡ	φύσις	ἀνήρ εἰμι· οὕτω μοι προσέρχου,
[1, 28]	τε. διὰ τί; ὅτι ἡ	φύσις	αὕτη ἐστὶ τῆς διανοίας τοῖς
[1, 20]	τί φαντασία; καὶ τί ἐστι	φύσις	ἡ ἐπὶ μέρους καὶ τί
[1, 20]	ἐπὶ μέρους καὶ τί ἐστι	φύσις	ἡ τῶν ὅλων; ἤδη μακρόν.
[1, 6]	κατέληξεν ἐφ´ ἡμῶν καὶ ἡ	φύσις.	κατέληξεν δ´ ἐπὶ θεωρίαν καὶ
[1, 16]	ἂν ἦν, οὕτω καὶ ἡ	φύσις	πεποίηκε τὰ πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα
[1, 5]	διτταί· ἡ μὲν τοῦ νοητικοῦ	ἀπολίθωσις,	ἡ δὲ τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν
[1, 19]	πᾶσιν ἔσται ἡ πρὸς αὐτὰ	οἰκείωσις;	Τί οὖν; ὅταν ὑπῇ δόγματα
[1, 12]	ἄκων γάρ ἐστιν· ὅπου δέ	τις	ἄκων ἐστίν, ἐκεῖνο φυλακὴ αὐτῷ
[1, 13]	ἀρεστὸν τοῖς θεοῖς; (Πῶς οὖν	τις	ἀνάσχηται τῶν τοιούτων; (Ἀνδράποδον, οὐκ
[1, 1]	καθήμεθα σπώμενοι καὶ παρακύπτομεν συνεχῶς·	τίς	ἄνεμος πνεῖ; βορέας. τί ἡμῖν
[1, 27]	πρὸς τὰ κατ´ αὐτῆς; (Καὶ	τίς	ἀντιλέγει; ἀλλὰ τὸν δυνάμενον, τὸν
[1, 25]	τὸν ὀφθαλμόν, ἵνα ἴδῃ; εἴ	τις	ἀπείρῳ τῶν ἰατρικῶν τοῦτο εἶπεν,
[1, 3]	τῶν ἄκρων ἀφιστάμεθα. ~Πῶς ἄν	τις	ἀπὸ τοῦ τὸν θεὸν πατέρα
[1, 8]	μάλισθ´, ὅτι οὐ μόνον ἀσχολία	τις	ἀπὸ τῶν ἀναγκαιοτέρων αὐτὴ προσγένοιτ´
[1, 19]	ποιεῖν. ἐπεὶ τί ἐκδέχῃ; ἵνα	τις	ἀποστῇ αὑτοῦ καὶ τοῦ ἰδίου
[1, 8]	πεφυσημένος περιπατεῖ μηδ´ ἀνεχόμενος, ἄν	τις	ἅπτηται {τι} αὐτοῦ ὑπομιμνῄσκων, τίνος
[1, 9]	διδάσκαλον ὑμῶν καὶ παιδευτήν, εἴ	τις	ἄρα ἦν· ὑμᾶς μὲν ἔρχεσθαι
[1, 5]	εὑρεῖν λόγον, δι´ οὗ μεταπείσει	τις	αὐτόν. τοῦτο δ´ οὔτε παρὰ
[1, 9]	ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ τί μὴ εἴπῃ	{τις}	αὑτὸν κόσμιον; διὰ τί μὴ
[1, 29]	ἀμφότεροι. διὰ τοῦτο ἂν ἀφέλῃ	τις	αὐτοῦ καὶ τὰς ἐμβάδας καὶ
[1, 5]	ἀπαχθεὶς ἀπολιθωθῇ, πῶς ἔτι χρήσηταί	τις	αὐτῷ διὰ λόγου; Ἀπολιθώσεις δ´
[1, 1]	ἀπέλθωμεν καὶ γυμνασθῶμεν. γυμνασαμένῳ λέγει	τις	αὐτῷ ἐλθὼν ὅτι Κατακέκρισαι’ (Φυγῇ,
[1, 11]	γε ἄνισον καὶ ἄγνωμον, ὅ	τις	αὑτῷ προσῆκον οἴεται διὰ τὸ
[1, 1]	μέλος. αὐτὴ οὖν αὑτὴν θεωρεῖ	τις	αὐτῶν; οὐδαμῶς. ἀλλ´ ὅτε μέν,
[1, 22]	καὶ πρόληψις προλήψει οὐ μάχεται.	τίς	γὰρ ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι
[1, 18]	καὶ λέγε πάντες με μισοῦσιν’	τίς	γὰρ μὴ μισήσῃ τὸν τοιοῦτον;
[1, 22]	προαιρετικοῖς, πάντες μου καταγελάσονται. ἥξει	τις	γέρων πολιὸς χρυσοῦς δακτυλίους ἔχων
[1, 22]	περιστάσεως δεῖ μετιέναι καὶ διώκειν;	τίς	δ´ ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι
[1, 6]	πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο;	τίς	δ´ ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν
[1, 17]	νικῆσαι δύναται ἢ ἄλλη ὁρμή;	τίς	δ´ ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν ἢ
[1, 23]	λύκους; οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν. ἄγε,	τίς	δέ σοι πείθεται ἰδὼν παιδίον
[1, 6]	καὶ ἐγένετο, τί ὄφελος αὐτοῦ;	τίς	δὲ χρῆσις τῶν βραχιόνων τῶν
[1, 17]	ἀδύνατον. εἰ λόγος, ἐκεῖνον πάλιν	τίς	διαρθρώσει; εἰ γὰρ αὐτὸς ἑαυτόν,
[1, 10]	δὲ καὶ εἰς αὐλὴν πάροδός	τις	δίδωται, ὅτι χαίρων καὶ τῷ
[1, 28]	τούτοις ὅμοια. οὐ δύναται οὖν	τις	δοκεῖν μέν, ὅτι συμφέρει αὐτῷ,
[1, 29]	ἰσχυροτέρων εἰς δεσμωτήριον καὶ κώνειόν	τις	δῷ τῷ σωματίῳ τῷ Σωκράτους
[1, 10]	λογικὸν ζῷον· ἐπίσκεψαι δὲ καὶ	τίς	εἶ σὺ καὶ ποῖόν τι
[1, 17]	καὶ ἐπισκεπτικὰ καὶ ὡς ἄν	τις	εἴποι μετρητικὰ καὶ στατικά. τίς
[1, 17]	δ´ οὖν καὶ τοῦτο δοίη	τις,	ἐκεῖνο ἀπαρκεῖ ὅτι τῶν ἄλλων
[1, 26]	τὸν βίον οὔτε παρέχει ἑαυτόν	τις	ἐλέγχῳ τόν τ´ ἐξελέγξαντα μισοῦμεν.
[1, 29]	γωνίᾳ δυνάμενον στεφανωθῆναι Ὀλύμπια; πότε	τις	ἐμοὶ καταγγελεῖ τοιοῦτον ἀγῶνα; οὕτως
[1, 1]	ἐκτεῖναι τὸν τράχηλον, ὡς Λατερανός	τις	ἐν τῇ Ῥώμῃ κελευσθεὶς ὑπὸ
[1, 29]	εἶναι’ τί ἐγεγόνει τῷ συνημμένῳ;	τίς	ἐνθάδε κρίνεται, τίς κατακέκριται; τὸ
[1, 16]	ἐφ´ ἡμῶν τῆς προνοίας; καὶ	τίς	ἐξαρκεῖ λόγος ὁμοίως αὐτὰ ἐπαινέσαι
[1, 1]	ἀλλὰ καὶ ἔτι πρότερον προσελθόντι	τις	Ἐπαφροδίτῳ τῷ κυρίῳ τοῦ Νέρωνος
[1, 9]	εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι ἄν	τις	ἐπὶ τὰ ἑξῆς. Εἰ ταῦτά
[1, 10]	παρακαλῶ σε παρὰ Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι	τίς	ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου διοίκησις
[1, 17]	Ἀντισθένης δ´ οὐ λέγει; καὶ	τίς	ἐστιν ὁ γεγραφὼς ὅτι ἀρχὴ
[1, 16]	τυρὸν καὶ ἐκ δέρματος ἔρια	τίς	ἐστιν ὁ πεποιηκὼς ταῦτα ἢ
[1, 7]	φεύξεται ἐξέτασιν καὶ κοινολογίαν; καὶ	τίς	ἔτι ἄλλος ἐστὶ λόγῳ χρηστικὸς
[1, 9]	πενθεῖς; ποῦ ἔτι τόπος δακρύοις;	τίς	ἔτι κολακείας ἀφορμή; διὰ τί
[1, 8]	ἐπ´ αὐτῇ. ποίᾳ γὰρ ἄν	τις	ἔτι μηχανῇ πείσαι τὸν νέον
[1, 29]	τῷ μεμελετηκότι συλλογισμοὺς ἀναλύειν, κἄν	τις	εὔλυτον αὐτῷ προτείνῃ, λέγει μᾶλλόν
[1, 12]	δίδωσιν; τί οὖν ἀπολείπεται ἢ	τίς	εὑρίσκεται μηχανὴ πρὸς τὴν χρῆσιν
[1, 9]	γὰρ ὄντι, ὃ ἐξ αὑτοῦ	τις	ἔχει, περισσὸς καὶ μάταιος παρ´
[1, 12]	ἐν τῷ καθόλου, ὅπου τέχνη	τις	ἢ ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ δὲ
[1, 9]	τῶν ἐμῶν κτημάτων. ἀλλ´ ὅταν	τις	ᾖ δειλὸς καὶ ταπεινός, ὑπὲρ
[1, 1]	τἆλλα πάντα. αὕτη δ´ ἐστὶ	τίς;	ἡ δύναμις ἡ λογική· μόνη
[1, 1]	Εἰ μὲν ὡς βαρύτερον ἐκλέγῃ,	τίς	ἡ μωρία τῆς ἐκλογῆς; εἰ
[1, 12]	συνόντας αὐτοῖς ἐκείνους ἀλλάξαι; καὶ	τίς	ἡμῖν δίδωσιν; τί οὖν ἀπολείπεται
[1, 29]	καταφρονεῖν τῶν βασιλέων; (Μὴ γένοιτο.	τίς	ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι πρὸς αὐτούς,
[1, 19]	ἀγαθός; φιλῶ σε. εἶτα εἴ	τις	ἡμῶν ἐπύθετο τί ποιεῖ αὐτός;
[1, 21]	~Πρὸς τοὺς θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν	τις	ἣν δεῖ στάσιν ἔχῃ ἐν
[1, 9]	τοὺς αὐτοὺς τούτους δεδοίκαμεν. Ἐμέ	τις	ἠξίωκεν ὑπὲρ αὐτοῦ γράψαι εἰς
[1, 29]	τῷ συνημμένῳ; τίς ἐνθάδε κρίνεται,	τίς	κατακέκριται; τὸ συνημμένον ἢ ὁ
[1, 2]	Τοῦτον τὸν τρόπον καὶ ἀθλητής	τις	κινδυνεύων ἀποθανεῖν, εἰ μὴ ἀπεκόπη
[1, 25]	οὖν ἀφελέσθαι δύναταί σου ταῦτα;	τίς	κωλύσει χρῆσθαι αὐτοῖς ἄλλος εἰ
[1, 4]	ταῦτά μου τὰς πολιὰς ἐτήρησα’	τίς	λέγει ταῦτα; δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν
[1, 17]	τις εἴποι μετρητικὰ καὶ στατικά.	τίς	λέγει ταῦτα; μόνος Χρύσιππος καὶ
[1, 17]	νοῆσαι Χρύσιππον ἢ ἐξηγήσασθαι; καὶ	τίς	λέγει τοῦτο; τί οὖν τὸ
[1, 25]	κακοῖς εἶ. οὐχ ὑπολαμβάνω· καὶ	τίς	μ´ ἀναγκάσει ὑπολαμβάνειν; πάλιν συνεθέμεθα
[1, 11]	δ´ ᾠχόμην, μέχρις οὗ προσήγγειλέ	τις	μοι ὅτι ἔχει καλῶς. (Τί
[1, 26]	τοιαύτην ἐπιβολὴν ἐνηνοχότι. εἰ δέ	τις	μόνον ἐπιδείκνυσθαι θέλων ἐν συμποσίῳ
[1, 26]	ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται τοῖς ἀπείροις;	~Τίς	ὁ βιωτικὸς νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος δὲ
[1, 17]	καὶ ὁρμητικοῦ ἄλλως ἔχει; καὶ	τίς	ὁρμὴν νικῆσαι δύναται ἢ ἄλλη
[1, 2]	ἔστιν ἀφόρητον; (Ὅταν γοῦν πάθῃ	τις	ὅτι εὔλογον, ἀπελθὼν ἀπήγξατο. ἁπλῶς
[1, 14]	(Τοῦτο δέ σοι καὶ λέγει	τις,	ὅτι ἴσην ἔχεις δύναμιν τῷ
[1, 7]	οὐ προσδεκτέον; (Ναί. (Ἀλλὰ λέγει	τις	ὅτι ποιήσω σε δυνατοῦ δεξάμενον
[1, 11]	τοῦ Πατρόκλου θάνατος (ἄλλος γάρ	τις	οὐ πάσχει ταῦτα τοῦ ἑταίρου
[1, 19]	γὰρ πεπράκει αὐτὸν ὡς ἄχρηστον;	τίς	οὖν αὐτὸν ἄφνω φρόνιμον ἐποίησεν;
[1, 25]	μὴ ἐφίεσο. τὸ πιστὸν σόν-	τίς	οὖν ἀφελέσθαι δύναταί σου ταῦτα;
[1, 17]	παρακολουθῶ τῷ βουλήματι τῆς φύσεως.	τίς	οὖν ἐξηγεῖται αὐτό; λέγουσιν ὅτι
[1, 1]	ᾀστέον οὔτε κιθαριστέον οὐκ ἐρεῖ.	τίς	οὖν ἐρεῖ; ἡ καὶ αὑτὴν
[1, 9]	ἡμῖν μέλει, ταῦτα οὐ δύνανται.	τίς	οὖν ἔτι ἄρξει τοῦ οὕτως
[1, 12]	καὶ οὕτως πάντα εὐαρέστως δέχεσθαι.	τίς	οὖν ἡ κόλασις τοῖς οὐ
[1, 1]	τι καὶ θρηνοῦντα; φυγαδευθῆναι· μή	τις	οὖν κωλύει γελῶντα καὶ εὐθυμοῦντα
[1, 18]	γὰρ ὡς ὄνον ἀήττητον εἶναι.	Τίς	οὖν ὁ ἀήττητος; ὃν οὐκ
[1, 6]	πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως τι ὄφελος.	(Τίς	οὖν ὁ ἁρμόσας τοῦτο πρὸς
[1, 4]	ἐπιδείκνυμεν; τί ἔργον ἀρετῆς; εὔροια.	τίς	οὖν προκόπτει; ὁ πολλὰς Χρυσίππου
[1, 19]	ἀναβαίνει εἰς τὸ Καπιτώλιον, ἐπιθύει.	τίς	οὖν πώποτε ὑπὲρ τοῦ ὀρεχθῆναι
[1, 5]	ἡ δὲ τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν	τις	παρατεταγμένος ᾖ μὴ ἐπινεύειν τοῖς
[1, 14]	Πυθομένου δέ τινος, πῶς ἄν	τις	πεισθείη, ὅτι ἕκαστον τῶν ὑπ´
[1, 2]	εἰ σοὶ ἄμεινον, ἄφελε. Ἐπύθετό	τις·	Πόθεν οὖν αἰσθησόμεθα τοῦ κατὰ
[1, 29]	ἐξαπατηθεὶς περὶ αὐτοῦ; οὗτος οὖν	τίς	ποτε ὁ ἔχων ἐξουσίαν τοῦ
[1, 17]	ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ; οὐδὲ εἷς. μή	τίς	σε ἀναγκάσαι δύναται παραδέξασθαι τὸ
[1, 19]	οὕτως ὡς τὸν ὄνον; ἐπεὶ	τίς	σε θεραπεύει ὡς ἄνθρωπον; δείκνυε.
[1, 17]	ἐπὶ τοῦ συγκαταθετικοῦ τόπου. μή	τίς	σε κωλῦσαι δύναται ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ;
[1, 1]	ἐκλογῆς; εἰ δ´ ὡς κουφότερον,	τίς	σοι δέδωκεν; οὐ θέλεις μελετᾶν
[1, 19]	σε θεραπεύει ὡς ἄνθρωπον; δείκνυε.	τίς	σοι θέλει ὅμοιος γενέσθαι, τίς
[1, 29]	τῶν δογμάτων ἄρχειν θέλω. καὶ	τίς	σοι ταύτην τὴν ἐξουσίαν δέδωκεν;
[1, 22]	οὐδὲ γονεῖς οὐδὲ πατρίς; (Καὶ	τίς	σου ἀνέξεται; μεταθῶμεν οὖν αὐτὸ
[1, 19]	τίς σοι θέλει ὅμοιος γενέσθαι,	τίς	σου ζηλωτὴς γίνεται ὡς Σωκράτους;
[1, 19]	μενεῖ. ἄγε ἔξω δὲ Νικοπόλεως	τίς	σου μνεία; (Ἀλλὰ χρυσοῦν στέφανον
[1, 28]	οὐχ οἷόν τε. ὅταν οὖν	τις	συγκατατίθηται τῷ ψεύδει, ἴσθι ὅτι
[1, 2]	τὰ ἀλλότρια ἀποδιδόντα. ~Πῶς ἄν	τις	σῴζοι τὸ κατὰ πρόσωπον ἐν
[1, 6]	τὴν πρόνοιαν, ἂν δύο ἔχῃ	τις	ταῦτα ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν τε
[1, 1]	αὕτη καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα παρείληπται,	τίς	τέ ἐστι καὶ τί δύναται
[1, 18]	οἵα δεῖ καὶ τούτου στέρεταί	τις,	τί ἔτι χαλεπαίνεις αὐτῷ; ἄνθρωπε,
[1, 12]	εἶναι; ἔστω ἐν ἐρημίᾳ. δυσαρεστεῖ	τις	τοῖς γονεῦσιν; ἔστω κακὸς υἱὸς
[1, 29]	λυσιτελεῖν. Ἔστω· ἀλλ´ εἴληπταί μού	τις	τοῦ ἱματίου καὶ ἕλκει μ´
[1, 14]	ὁ ὑμέτερος δαίμων ἐστίν. καὶ	τίς	τούτοις χρεία φωτὸς εἰς τὸ
[1, 28]	πρὸς δὲ τὰ ἄδηλα ἐπέχειν.	τίς	τούτου πίστις; πάθε, εἰ δύνασαι,
[1, 3]	ἐπὶ τὰ ἑξῆς ἐπέλθοι. Εἴ	τις	τῷ δόγματι τούτῳ συμπαθῆσαι κατ´
[1, 12]	οὕτως ἔχειν ὡς ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ	τις	τῷ μόνος εἶναι; ἔστω ἐν
[1, 4]	προκοπήν. Ποῦ οὖν προκοπή; εἴ	τις	ὑμῶν ἀποστὰς τῶν ἐκτὸς ἐπὶ
[1, 27]	αἰσθήσεις ἀναιροῦντες ἄλλο τι ποιεῖτε;	τίς	ὑμῶν εἰς βαλανεῖον ἀπελθεῖν θέλων
[1, 4]	τὴν πρὸς τὸ εὖ ζῆν,	τίς	ὑμῶν ἐπὶ τούτῳ βωμὸν ἱδρύσατο
[1, 19]	ὅπου τὸ ἀγαθὸν τιθέμεθα. Σήμερόν	τις	ὑπὲρ ἱερωσύνης ἐλάλει μοι τοῦ
[1, 5]	θεῷ; ~Πρὸς τοὺς Ἀκαδημαικούς. Ἄν	τις,	φησίν, ἐνίστηται πρὸς τὰ ἄγαν
[1, 29]	ἅμα δὲ περιεβλέψατο· εἶτα ἄν	τις	φθέγξηται κύριον, εὐθὺς σεσόβηνται, ταράσσονται.
[1, 8]	τοῦτο ἀναγκαῖον πρὸς φιλοσοφίαν, ἐπεί	τις	φιλόσοφος ἅμα καὶ καλὸς ἦν
[1, 6]	ἄλλῃ χρείᾳ παραπλησίῳ, πρὸς ἃ	τίς	χρεία τοῦ παρακολουθεῖν ταῖς φαντασίαις
[1, 25]	καὶ τί ποιήσεις; ἂν οὖν	τις	ὡς λίθος ἀκούῃ, τί ὄφελος
[1, 10]	ὅτι πόσῳ σοῦ ἐγὼ κομψότερος	μάντις	εἰμί’ Τί οὖν; ἐγὼ λέγω,
[1, 28]	τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. τίς τούτου	πίστις;	πάθε, εἰ δύνασαι, νῦν ὅτι
[1, 2]	συναίσθησις αὐτῆς; καὶ ἡμῶν τοίνυν	ὅστις	ἂν ἔχῃ τοιαύτην παρασκευήν, οὐκ
[1, 28]	τὰ κυριώτατα τετυφλωμένους καὶ ἀποκεχωλωμένους;	Ὅστις	οὖν τούτου μέμνηται καθαρῶς ὅτι
[1, 25]	τίνι ἁλωτός εἰμι. ὡς ὁ	ὄφις	ἐὰν συσπᾷ τὴν κεφαλήν, λέγω
[1, 28]	ταλαίπωρος περὶ τῶν μεγίστων καὶ	ἔχις	ἀντὶ ἀνθρώπου γέγονεν; οὐχὶ δ´,
[1, 7]	πᾶσαν, τίνα; {περὶ τίνος ἡ	σκέψις;	περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι δὲ μενετέον
[1, 17]	ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων	ἐπίσκεψις’	Σωκράτης δ´ οὐ λέγει; καὶ
[1, 22]	κοιναὶ πᾶσιν ἀνθρώποις εἰσίν· καὶ	πρόληψις	προλήψει οὐ μάχεται. τίς γὰρ
[1, 6]	καὶ ὕδρα καὶ {ἔλαφ{ ρ}	ος	καὶ σῦς καὶ ἄδικοί τινες
[1, 11]	φύσιν οὐδ´ ὀρθῶς γίνεται. (Καὶ	ὅς·	Ἀλλ´ εἰ ἐζητοῦμεν, ἔφη, περὶ
[1, 11]	τῷ πράγματι; (Ἀθλίως, ἔφη. (Καὶ	ὅς·	Τίνα τρόπον; οὐ γὰρ δὴ
[1, 13]	ἀνέξῃ τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ σαυτοῦ,	ὃς	ἔχει τὸν Δία πρόγονον, ὥσπερ
[1, 9]	ἀξιοῦτε, εἰ μέν με ὁ	στρατηγὸς	ὁ ὑμέτερος ἔταξεν εἴς τινα
[1, 9]	εἰς ἣν ἐκεῖνος ὑμᾶς ἔταξεν.	ὀλίγος	ἄρα χρόνος οὗτος ὁ τῆς
[1, 20]	λόγος τῶν φιλοσόφων λίαν ἐστὶν	ὀλίγος.	εἰ θέλεις γνῶναι, ἀνάγνωθι τὰ
[1, 29]	μέχρι τίνος; μέχρις ἂν οὗ	λόγος	αἱρῇ συνεῖναί με τῷ σωματίῳ·
[1, 20]	σὲ ὄντες; οὕτω μακρὸς ὁ	λόγος	γίνεται. ~Πρὸς τοὺς θαυμάζεσθαι θέλοντας.
[1, 3]	κοινὸν πρὸς τὰ ζῷα, ὁ	λόγος	δὲ καὶ ἡ γνώμη κοινὸν
[1, 17]	τοῦ λόγου, ὅπερ ἀδύνατον. εἰ	λόγος,	ἐκεῖνον πάλιν τίς διαρθρώσει; εἰ
[1, 17]	ἢ ὑπ´ ἄλλου. ἤ τοι	λόγος	ἐστὶν ἐκεῖνος ἢ ἄλλο τι
[1, 17]	~Ὅτι ἀναγκαῖα τὰ λογικά. Ἐπειδὴ	λόγος	ἐστὶν ὁ διαρθρῶν καὶ ἐξεργαζόμενος
[1, 16]	τῆς προνοίας; καὶ τίς ἐξαρκεῖ	λόγος	ὁμοίως αὐτὰ ἐπαινέσαι ἢ παραστῆσαι;
[1, 20]	δύναται θεωρεῖν ἑαυτήν. ὁ οὖν	λόγος	πρὸς τί ποτε ὑπὸ τῆς
[1, 20]	καίτοι αὐτὸς μὲν ὁ προηγούμενος	λόγος	τῶν φιλοσόφων λίαν ἐστὶν ὀλίγος.
[1, 28]	ὡς οἴκησις. (Ὅμοιον οὖν ἐστι	πελαργὸς	καὶ ἄνθρωπος; (Τί λέγεις; κατὰ
[1, 11]	αὑτῷ προσῆκον οἴεται διὰ τὸ	φιλόστοργος	εἶναι, τοῦτο τοῖς ὁμοίως φιλοστοργοῦσιν
[1, 17]	μηδὲ διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι	ζυγός,	πῶς ἔτι μετρῆσαί τι ἢ
[1, 11]	αὐτό; (Οὐδαμῶς. (Τί δ´ ὁ	παιδαγωγός;	οὐ στέργει αὐτό; (Στέργει. (Ἔδει
[1, 18]	τοῖς θεοῖς ἀκούσας ψόφον τῆς	θυρίδος	κατέδραμον. εὗρον ἡρπασμένον τὸν λύχνον.
[1, 10]	ἂν δὲ καὶ εἰς αὐλὴν	πάροδός	τις δίδωται, ὅτι χαίρων καὶ
[1, 28]	ἐφάνη τῷ Μενελάῳ παθεῖν ὅτι	κέρδος	ἐστὶ τοιαύτης γυναικὸς στερηθῆναι, τί
[1, 28]	Πλάτων· ἀλλὰ ἔδοξεν αὐτῷ τὸ	ψεῦδος	ἀληθές. ἄγε ἐπὶ δὲ τῶν
[1, 7]	καὶ συμβαίνει τουτὶ ἐξ αὐτῶν·	ψεῦδος	δὲ ὂν οὐδὲν ἧττον συμβαίνει.
[1, 29]	ἡμέρα ἐστίν, φῶς ἐστιν κρίνω	ψεῦδος	εἶναι’ τί ἐγεγόνει τῷ συνημμένῳ;
[1, 7]	μοι καθήκει ποιεῖν; προσδέχεσθαι τὸ	ψεῦδος;	καὶ πῶς οἷόν τ´; ἀλλὰ
[1, 17]	σε ἀναγκάσαι δύναται παραδέξασθαι τὸ	ψεῦδος;	οὐδὲ εἷς. ὁρᾷς ὅτι ἐν
[1, 28]	ἐνθάδε τὸ ἀληθὲς ἢ τὸ	ψεῦδος;	τὸ καθῆκον καὶ παρὰ τὸ
[1, 29]	φθέγξαι τι, ἵνα εἰδῶμεν πότερον	τραγῳδὸς	εἶ ἢ γελωτοποιός· κοινὰ γὰρ
[1, 29]	εἰδώλῳ αὐτὸν προαγάγῃ, ἀπώλετο ὁ	τραγῳδὸς	ἢ μένει; ἂν φωνὴν ἔχῃ,
[1, 14]	ἅτε οἰκείου καὶ συμφυοῦς ὁ	θεὸς	αἰσθάνεται; ἀλλὰ σὺ μὲν περὶ
[1, 6]	οὐδ´ ἂν ἴδῃ. χρώματα ὁ	θεὸς	εἰ πεποιήκει, δύναμιν δὲ θεατικὴν
[1, 9]	ἐγκαταλιπεῖν αὐτήν, εἰ δ´ ὁ	θεὸς	ἔν τινι χώρᾳ καὶ ἀναστροφῇ
[1, 14]	οὐ γὰρ ἐστέ, ἀλλ´ ὁ	θεὸς	ἔνδον ἐστὶ καὶ ὁ ὑμέτερος
[1, 1]	οὖν πέφυκεν; ὡς ἂν ὁ	θεὸς	θέλῃ. Ἐμὲ οὖν νῦν τραχηλοκοπεῖσθαι
[1, 20]	φαντασιῶν; λέγε τί οὖν ἐστι	θεὸς	καὶ τί φαντασία; καὶ τί
[1, 16]	εἰς τὸν θεόν; μέγας ὁ	θεὸς,	ὅτι ἡμῖν παρέσχεν ὄργανα ταῦτα
[1, 16]	τὴν γῆν ἐργασόμεθα· μέγας ὁ	θεός,	ὅτι χεῖρας δέδωκεν, ὅτι κατάποσιν,
[1, 29]	τυχούσης προφάσεως. πάλιν γὰρ ὁ	θεὸς	οὐ βούλεται· χρείαν γὰρ ἔχει
[1, 6]	καὶ ἀσέβεια; καίτοι ὅ γε	θεὸς	οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν τὰς
[1, 17]	ἀναγκαστὸν κατεσκευάκει, οὐκέτι ἂν ἦν	θεὸς	οὐδ´ ἐπεμελεῖτο ἡμῶν ὃν δεῖ
[1, 14]	μυρίων πραγμάτων διασῴζεις· ὁ δὲ	θεὸς	οὐχ οἷός τ´ ἐστὶ πάντα
[1, 3]	θεοῦ πάντες προηγουμένως καὶ ὁ	θεὸς	πατήρ ἐστι τῶν τ´ ἀνθρώπων
[1, 24]	ἐμπέσῃ περίστασις, μέμνησο ὅτι ὁ	θεός	σε ὡς ἀλείπτης τραχεῖ νεανίσκῳ
[1, 1]	σὲ γὰρ οὐκ ἐποίησεν ὁ	θεὸς	ταμίαν τῶν ἀνέμων, ἀλλὰ τὸν
[1, 29]	κακήν. τοῦτον τὸν νόμον ὁ	θεὸς	τέθεικεν καὶ φησίν εἰ τι
[1, 17]	ὃ ἡμῖν ἔδωκεν ἀποσπάσας ὁ	θεός,	ὑπ´ αὐτοῦ ἢ ὑπ´ ἄλλου
[1, 6]	παρακολούθησις. ἐκείνων χρείαν εἶχεν ὁ	θεὸς	χρωμένων ταῖς φαντασίαις, ἡμῶν δὲ
[1, 29]	καιρὸς τοῦ ἀποδεῖξαι, εἰ πεπαιδεύμεθα.	νέος	γὰρ ἀπὸ σχολῆς ἀπιὼν εἰς
[1, 30]	τούτων καὶ ὄψει τί ἐστι	νέος	μεμελετηκὼς ἃ δεῖ ἐν ἀνθρώποις
[1, 29]	με’ φησίν. οὗτός ἐστιν εὐφυὴς	νέος.	οὔ· ἀλλὰ καλέσαντος τοῦ καιροῦ
[1, 12]	οὖν ταῦτα ὁ καλὸς καὶ	ἀγαθὸς	ἐπεσκεμμένος τὴν αὑτοῦ γνώμην ὑποτέταχεν
[1, 7]	ο} οι ὁ καλὸς καὶ	ἀγαθὸς	τὴν διέξοδον καὶ ἀναστροφὴν τὴν
[1, 19]	Ἐπαφρόδιτος· τί πράσσει Φηλικίων ὁ	ἀγαθός;	φιλῶ σε. εἶτα εἴ τις
[1, 27]	ἔστιν εὑρίσκειν βοήθημα; τὸ ἐναντίον	ἔθος.	ἀκούεις τῶν ἰδιωτῶν λεγόντων τάλας
[1, 27]	ἐκεῖ τὴν βοήθειαν ζητῶμεν· εἰ	ἔθος	ἐστὶ τὸ θλῖβον, πρὸς ἐκεῖνο
[1, 27]	ἀνευρίσκειν πειρατέον. τί οὖν πρὸς	ἔθος	ἔστιν εὑρίσκειν βοήθημα; τὸ ἐναντίον
[1, 27]	ἀντίθες τῷ ἔθει τὸ ἐναντίον	ἔθος.	πρὸς τοὺς σοφιστικοὺς λόγους τὰ
[1, 12]	θεῶν οὐδὲ μικρότερος· λόγου γὰρ	μέγεθος	οὐ μήκει οὐδ´ ὕψει κρίνεται,
[1, 25]	ποιήσεις; ἂν οὖν τις ὡς	λίθος	ἀκούῃ, τί ὄφελος τῷ λοιδοροῦντι;
[1, 18]	τὸ λοιπὸν πεποιθὼς τοῖς δόγμασιν	ὀρθὸς	περιπάτει, ἐλεύθερος, οὐχὶ τῷ μεγέθει
[1, 7]	εἰς ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν ὁ	σπουδαῖος	ἢ ὅτι συγκαθεὶς οὐκ ἐπιμελήσεται
[1, 9]	πυθόμενον ποδαπός ἐστιν εἰπεῖν ὅτι	Ἀθηναῖος	ἢ Κορίνθιος, ἀλλ´ ὅτι κόσμιος;
[1, 2]	δὲ ταῦρος οὐ γίνεται οὐδὲ	γενναῖος	ἄνθρωπος, ἀλλὰ δεῖ χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι
[1, 9]	αὑτοῦ τις ἔχει, περισσὸς καὶ	μάταιος	παρ´ ἄλλου λαμβάνων. ἐγὼ οὖν
[1, 15]	περὶ βίον τέχνης ὕλη ὁ	βίος	αὐτοῦ ἑκάστου. (Τί οὖν ὁ
[1, 13]	ὅτι ἀδελφῶν φύσει, ὅτι τοῦ	Διὸς	ἀπογόνων; (Ἀλλ´ ὠνὴν αὐτῶν ἔχω,
[1, 12]	καὶ δυσαρεστήσεις τοῖς ὑπὸ τοῦ	Διὸς	διατεταγμένοις, ἃ ἐκεῖνος μετὰ τῶν
[1, 27]	ἐμὲ εἶναι Σαρπηδόνα τὸν τοῦ	Διός,	ἵν´ οὕτως γενναίως εἴπω ἀπελθὼν
[1, 25]	ὑποθήκας καὶ ἐντολὰς παρὰ τοῦ	Διὸς	ποίας ἔτι παρ´ ἐμοῦ θέλεις;
[1, 3]	ἂν δὲ γνῷς, ὅτι τοῦ	Διὸς	υἱὸς εἶ, οὐκ ἐπαρθήσῃ; νῦν
[1, 9]	οὗτος ὁ τῆς οἰκήσεως καὶ	ῥᾴδιος	τοῖς οὕτω διακειμένοις. ποῖος γὰρ
[1, 2]	ἔσομαι; Ταῦτα εἶδεν καὶ Πρῖσκος	Ἑλουίδιος	καὶ ἰδὼν ἐποίησε. προσπέμψαντος αὐτῷ
[1, 17]	μὴ διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι	μόδιος	μηδὲ διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι
[1, 17]	οἷόν τε; ναί· ἀλλ´ ὁ	μόδιος	ξύλον ἐστὶ καὶ ἄκαρπον. ἀλλὰ
[1, 1]	τί ἔλεγεν; ὅτι Ἐγὼ ἐμαυτῷ	ἐμπόδιος	οὐ γίνομαι’ ἀπηγγέλη αὐτῷ ὅτι
[1, 27]	δοκεῖ ἐπείγοντα; Ἐρχέσθω καὶ ἀπαντάτω	Πυρρώνειος	καὶ Ἀκαδημαικός. ἐγὼ μὲν γὰρ
[1, 22]	ὁ μὲν εἴπῃ καλῶς ἐποίησεν,	ἀνδρεῖός	ἐστιν’ οὔ, ἀλλ´ ἀπονενοημένος. ἔνθεν
[1, 9]	ἐστιν εἰπεῖν ὅτι Ἀθηναῖος ἢ	Κορίνθιος,	ἀλλ´ ὅτι κόσμιος; διὰ τί
[1, 19]	πάντα ποιεῖ. καὶ γὰρ ὁ	ἥλιος	αὑτοῦ ἕνεκα πάντα ποιεῖ καὶ
[1, 14]	φωτίζειν οἷός τ´ ἐστὶν ὁ	ἥλιος	τηλικοῦτον μέρος τοῦ παντός, ὀλίγον
[1, 12]	κέκτησαι, δυστυχὴς ἂν ἦς καὶ	ἄθλιος,	εἰ κατέμυες, προσαγόντων σοι τῶν
[1, 22]	μου καταγελάσονται. ἥξει τις γέρων	πολιὸς	χρυσοῦς δακτυλίους ἔχων πολλούς, εἶτα
[1, 24]	στίλβον καὶ συνεστραμμένον. οὐδείς’ φησίν,	πολέμιος	ἐγγύς ἐστιν· πάντα εἰρήνης γέμει.
[1, 9]	Ἀθηναῖος ἢ Κορίνθιος, ἀλλ´ ὅτι	κόσμιος;	διὰ τί γὰρ λέγεις Ἀθηναῖον
[1, 29]	καὶ μαρτύρησόν μοι· σὺ γὰρ	ἄξιος	εἶ προαχθῆναι μάρτυς. ὑπ´ ἐμοῦ.
[1, 2]	εἶ ὁ σαυτὸν εἰδώς, πόσου	ἄξιος	εἶ σεαυτῷ καὶ πόσου σεαυτὸν
[1, 4]	ἐξηγούμενος αὐτὸ δοκεῖ ὅτι πλείονος	ἄξιός	ἐστιν ἢ πέντε δηναρίων; μηδέποτε
[1, 24]	μή τινα πέφευγα; τοῦτ´ ἔστιν	οἷος	δεῖ κατάσκοπος, σὺ δ´ ἡμῖν
[1, 14]	διασῴζεις· ὁ δὲ θεὸς οὐχ	οἷός	τ´ ἐστὶ πάντα ἐφορᾶν καὶ
[1, 7]	τοιαύτης γυμνασίας καὶ παρασκευῆς φυλάττειν	οἷός	τ´ ἐστὶ τὸ ἑξῆς; τοῦτο
[1, 14]	τινὰ ἴσχειν διάδοσιν; ἀλλὰ φωτίζειν	οἷός	τ´ ἐστὶν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον
[1, 26]	τῶν βιωτικῶν πολλὰ τὰ περισπῶντα.	γελοῖος	οὖν ὁ λέγων πρῶτον βούλεσθαι
[1, 14]	τι ἢ πείσεσθαι τῶν ἀναγκαίων.	ὅμοιός	γε ὅρκος οὗτος ἐκείνῳ; ἐκεῖ
[1, 19]	ἄνθρωπον; δείκνυε. τίς σοι θέλει	ὅμοιος	γενέσθαι, τίς σου ζηλωτὴς γίνεται
[1, 29]	ἀπὸ σχολῆς ἀπιὼν εἰς περίστασιν	ὅμοιός	ἐστι τῷ μεμελετηκότι συλλογισμοὺς ἀναλύειν,
[1, 2]	οὖν; σὲ ἔδει φροντίζειν πῶς	ἀνόμοιος	ᾖς τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, ὥσπερ
[1, 9]	καὶ ῥᾴδιος τοῖς οὕτω διακειμένοις.	ποῖος	γὰρ ἔτι τύραννος ἢ ποῖος
[1, 9]	ποῖος γὰρ ἔτι τύραννος ἢ	ποῖος	κλέπτης ἢ ποῖα δικαστήρια φοβερὰ
[1, 29]	εἰδῶμεν πότερον τραγῳδὸς εἶ ἢ	γελωτοποιός·	κοινὰ γὰρ ἔχουσι τὰ ἄλλα
[1, 22]	καὶ πῶς Ὑέτιος καὶ πῶς	Ἐπικάρπιος;	καὶ μήν, ἂν ἐνταῦθά που
[1, 19]	ὅταν θέλῃ εἶναι Ὑέτιος καὶ	Ἐπικάρπιος	καὶ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν
[1, 24]	ἀλλ´ αὐτῷ τῷ Οἰδίποδι. ἀλλὰ	μακάριος	ὁ δεῖνα· μετὰ πολλῶν γὰρ
[1, 25]	ἐμὲ ἔξεστιν. διὰ τοῦτο ὁ	Δημήτριος	εἶπεν τῷ Νέρωνι ἀπειλεῖς μοι
[1, 29]	τῆς φύσεως. τί γάρ ἐστι	κύριος;	ἄνθρωπος ἀνθρώπου κύριος οὐκ ἔστιν,
[1, 19]	καταδουλοῦσθαι; τοῦ νεκροῦ δέ μου	κύριος	εἶ, λάβε αὐτόν. ὥσθ´ ὅταν
[1, 19]	ἐπιστρέφομαι. ἐγώ σοι δείξω ὅτι	κύριός	εἰμι. πόθεν σύ; ἐμὲ ὁ
[1, 29]	γάρ ἐστι κύριος; ἄνθρωπος ἀνθρώπου	κύριος	οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ θάνατος καὶ
[1, 25]	κατ´ ἐκεῖνο ἐπιβήσεταί σοι ὁ	κύριος.	τούτων μεμνημένος τίνα ἔτι κολακεύσεις
[1, 29]	σοι γέγονεν; ἐκρίθην ἀσεβὴς καὶ	ἀνόσιος	εἶναι’ ἄλλο οὐδέν; οὐδέν’ εἰ
[1, 9]	πρότερον μὲν ἐπιφανὴς ὢν καὶ	πλούσιος,	ὕστερον δ´ ἐκπεπτωκὼς ἁπάντων καὶ
[1, 19]	Ζεύς. ἀλλ´ ὅταν θέλῃ εἶναι	Ὑέτιος	καὶ Ἐπικάρπιος καὶ πατὴρ ἀνδρῶν
[1, 22]	πῶς ἔτι Σωτὴρ καὶ πῶς	Ὑέτιος	καὶ πῶς Ἐπικάρπιος; καὶ μήν,
[1, 3]	δὲ γνῷς, ὅτι τοῦ Διὸς	υἱὸς	εἶ, οὐκ ἐπαρθήσῃ; νῦν δ´
[1, 13]	ἔχει τὸν Δία πρόγονον, ὥσπερ	υἱὸς	ἐκ τῶν αὐτῶν σπερμάτων γέγονεν
[1, 12]	τις τοῖς γονεῦσιν; ἔστω κακὸς	υἱὸς	καὶ πενθείτω. δυσαρεστεῖ τοῖς τέκνοις;
[1, 12]	πενθείτω. δυσαρεστεῖ τοῖς τέκνοις; ἔστω	κακὸς	πατήρ. βάλε αὐτὸν εἰς φυλακήν.
[1, 12]	δυσαρεστεῖ τις τοῖς γονεῦσιν; ἔστω	κακὸς	υἱὸς καὶ πενθείτω. δυσαρεστεῖ τοῖς
[1, 27]	Ἐρχέσθω καὶ ἀπαντάτω Πυρρώνειος καὶ	Ἀκαδημαικός.	ἐγὼ μὲν γὰρ τὸ ἐμὸν
[1, 18]	μὴ θαύμαζε τὸ κάλλος τῆς	γυναικὸς	καὶ τῷ μοιχῷ οὐ χαλεπαίνεις.
[1, 28]	παθεῖν ὅτι κέρδος ἐστὶ τοιαύτης	γυναικὸς	στερηθῆναι, τί ἂν ἐγένετο; ἀπολώλει
[1, 16]	τὰ τοῦ κύκνου. νῦν δὲ	λογικός	εἰμι· ὑμνεῖν με δεῖ τὸν
[1, 20]	ὅτι τὸ κοχλίου ἀγαθὸν οὐκ	εἰκὸς	εἶναι ἐν τῷ κελύφει, τὸ
[1, 20]	κελύφει, τὸ οὖν τοῦ ἀνθρώπου	εἰκός;	σὺ δ´ αὐτὸς τί κυριώτερον
[1, 29]	νήτης ὅτι ἐστὶν ὑπάτη οὐδὲ	γεωμετρικός,	ἂν ἐπικρίνῃ τὰς ἀπὸ κέντρου
[1, 20]	ἀλλ´ ὑπὸ τῆς πολλῆς προσοχῆς	μουσικὸς	γίνεται. οὕτως ὅπου διαφέρειν οἰόμεθα
[1, 29]	μεμάθηκεν; ποῦ; παρὰ τίνι; εἶτα	μουσικὸς	μὲν οὐκ ἐπιστρέφεται αὐτοῦ ἀποφαινομένου
[1, 26]	δὲ τοὺς ὑποθετικοὺς ἔφη Νόμος	ὑποθετικός	ἐστι καὶ οὗτος τὸ ἀκόλουθον
[1, 26]	ἄλλο τι πράσσει ἵνα αὐτὸν	συγκλητικὸς	παρακατακείμενος θαυμάσει; ἐκεῖ γὰρ τῷ
[1, 20]	~Περὶ τοῦ λόγου πῶς αὑτοῦ	θεωρητικός	ἐστιν. Πᾶσα τέχνη καὶ δύναμις
[1, 20]	οὕτως γίνεται φύσει καὶ αὑτοῦ	θεωρητικός.	πάλιν ἡ φρόνησις τίνα θεωρήσουσα
[1, 7]	τίς ἔτι ἄλλος ἐστὶ λόγῳ	χρηστικὸς	καὶ δεινὸς ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει
[1, 26]	παραδέχεσθαι. πολὺ πρότερον δὲ νόμος	βιωτικός	ἐστιν οὗτος τὸ ἀκόλουθον τῇ
[1, 26]	φαίνεται τοῖς ἀπείροις; ~Τίς ὁ	βιωτικὸς	νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος δὲ τοὺς ὑποθετικοὺς
[1, 15]	ὕλη τὰ ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ ὁ	χαλκός,	οὕτως τῆς περὶ βίον τέχνης
[1, 20]	ἐπισκεπτόμενον ἕκαστα, τὸ περὶ τῆς	σαρκὸς	αὐτῆς ὅτι τὸ προηγούμενόν ἐστιν
[1, 14]	πείσεσθαι τῶν ἀναγκαίων. ὅμοιός γε	ὅρκος	οὗτος ἐκείνῳ; ἐκεῖ μὲν ὀμνύουσιν
[1, 4]	ὁ δρομεὺς δρομικῶς καὶ ὁ	φώνασκος	φωνασκικῶς· οὗτός ἐστιν ὁ προκόπτων
[1, 2]	μὴ λυπούμενον. τί οὖν ὠφέλησε	Πρῖσκος	εἷς ὤν; τί δ´ ὠφελεῖ
[1, 2]	πορφύρα ἔσομαι; Ταῦτα εἶδεν καὶ	Πρῖσκος	Ἑλουίδιος καὶ ἰδὼν ἐποίησε. προσπέμψαντος
[1, 23]	ἀπολείπει τὸ αὑτοῦ ἔγγονον οὐδὲ	λύκος,	ἄνθρωπος δ´ ἀπολείπει; τί θέλεις;
[1, 23]	αὐτοῦ κλαῖον ἐπὶ τὴν γῆν	πεπτωκός;	ἐγὼ μὲν οἶμαι ὅτι εἰ
[1, 8]	ἔδει κἀμὲ καθήμενον ἐκπονεῖν, ἵνα	καλὸς	γένωμαι ἢ ἵνα ἰσχυρός, ὡς
[1, 8]	ἐπεί τις φιλόσοφος ἅμα καὶ	καλὸς	ἦν καὶ φιλόσοφος; οὐ θέλεις
[1, 8]	αὐτῶν ἀνθρώπων συνδραμόντα; εἰ δὲ	καλὸς	ἦν Πλάτων καὶ ἰσχυρός, ἔδει
[1, 12]	ἐστιν; πάντα οὖν ταῦτα ὁ	καλὸς	καὶ ἀγαθὸς ἐπεσκεμμένος τὴν αὑτοῦ
[1, 7]	ἂν {εὕρ{ ο} οι ὁ	καλὸς	καὶ ἀγαθὸς τὴν διέξοδον καὶ
[1, 18]	ὁ τύραννος δήσει. τί; τὸ	σκέλος.	ἀλλ´ ἀφελεῖ. τί; τὸν τράχηλον.
[1, 1]	ἄνθρωπε. τί λέγεις; ἐμέ; τὸ	σκέλος	μου δήσεις, τὴν προαίρεσιν δὲ
[1, 19]	εἴπῃ τινὶ δήσω σου τὸ	σκέλος’	ὁ μὲν τὸ σκέλος τετιμηκὼς
[1, 12]	ἐν φυλακῇ, ἑκὼν γὰρ ἦν.	σκέλος	οὖν μοι γενέσθαι πεπηρωμένον. ἀνδράποδον,
[1, 19]	τὸ σκέλος’ ὁ μὲν τὸ	σκέλος	τετιμηκὼς λέγει μή· ἐλέησον’ ὁ
[1, 1]	μουσική; μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὸ	μέλος.	αὐτὴ οὖν αὑτὴν θεωρεῖ τις
[1, 30]	οἵα δεῖ καὶ χρῆσις φαντασιῶν.	τέλος	δὲ τί; τὸ σοὶ ἀκολουθεῖν.
[1, 12]	μὴ εἰσὶν θεοί, πῶς ἐστι	τέλος	ἕπεσθαι θεοῖς; εἰ δ´ εἰσὶν
[1, 20]	γὰρ ἔχει μακρὸν εἰπεῖν ὅτι	τέλος	ἐστὶ τὸ ἕπεσθαι θεοῖς, οὐσία
[1, 7]	δὴ μενόντων μὲν αὐτῶν εἰς	τέλος	ὁποῖα παρεχωρήθη πᾶσα ἀνάγκη ἡμᾶς
[1, 6]	δ´ ἄρα καὶ ἐγένετο, τί	ὄφελος	αὐτοῦ; τίς δὲ χρῆσις τῶν
[1, 6]	μὴ πεποιήκει, τί ἂν ἦν	ὄφελος;	(Οὐδ´ ὁτιοῦν. (Ἀλλ´ ἀνάπαλιν εἰ
[1, 6]	τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως τί	ὄφελος;	(Οὐδ´ ὁτιοῦν. (Τί δ´, εἰ
[1, 4]	αὐτὸς τοιαῦτα. καὶ τί σοι	ὄφελος;	οὐκ οἶδας ὅτι ὅλον τὸ
[1, 6]	μὴ πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως τι	ὄφελος.	(Τίς οὖν ὁ ἁρμόσας τοῦτο
[1, 25]	τις ὡς λίθος ἀκούῃ, τί	ὄφελος	τῷ λοιδοροῦντι; ἂν δ´ ἔχῃ
[1, 1]	τοῦτο οὐκ ἔστιν σόν, ἀλλὰ	πηλὸς	κομψῶς πεφυραμένος. ἐπεὶ δὲ τοῦτο
[1, 1]	εἶπον, ὅτι μόνου ἐμοῦ ὁ	τράχηλος	ἀναπότμητός ἐστιν; ταῦτα ἔδει μελετᾶν
[1, 9]	κτημάτων. ἀλλ´ ὅταν τις ᾖ	δειλὸς	καὶ ταπεινός, ὑπὲρ τούτου τί
[1, 28]	ὁ Ἀχιλλεύς; ὅτε ἀπέθανεν ὁ	Πάτροκλος;	μὴ γένοιτο· ἀλλ´ ὅτε ὠργίζετο,
[1, 9]	ἔτι κολακείας ἀφορμή; διὰ τί	ἄλλος	ἄλλῳ φθονήσει; διὰ τί πολλὰ
[1, 30]	τῶν ὑπερεχόντων, μέμνησο ὅτι καὶ	ἄλλος	ἄνωθεν βλέπει τὰ γιγνόμενα καὶ
[1, 11]	οὐχ ὁ τοῦ Πατρόκλου θάνατος	(ἄλλος	γάρ τις οὐ πάσχει ταῦτα
[1, 2]	ἄλλοις δὲ καλὸν παράδειγμα ἔκκειται;	ἄλλος	δ´ ἂν εἰπόντος αὐτῷ Καίσαρος
[1, 28]	ἄλλος μὲν εἶναι ὁ πεπλανημένος,	ἄλλος	δ´ ὁ βλαπτόμενος) οὐδενὶ ὀργισθήσεται,
[1, 2]	οὐχὶ παρὰ τῷ Βάτωνι ἀλειφόμενος.	ἄλλος	δὲ κἂν τὸν τράχηλον ἀπετμήθη,
[1, 9]	πλέον τι, ᾐσθάνετ´ ἄν, ὅτι	ἄλλος	δι´ ἄλλον οὐ δυστυχεῖ. ~Πρὸς
[1, 25]	ταῦτα; τίς κωλύσει χρῆσθαι αὐτοῖς	ἄλλος	εἰ μὴ σύ; σὺ δὲ
[1, 7]	καὶ κοινολογίαν; καὶ τίς ἔτι	ἄλλος	ἐστὶ λόγῳ χρηστικὸς καὶ δεινὸς
[1, 25]	λόφον ἀνέβην· πάλιν ἄρχομαι πολιορκεῖσθαι"	ἄλλος	λέγει ἐγὼ δειπνῆσαι θέλω μᾶλλον
[1, 25]	οὐκ ἀκολουθεῖ τῇ ὑποθέσει· καὶ	ἄλλος	με κωλύει. Μέχρι πόσου οὖν
[1, 28]	αὐτὸς ἐζημίωται· οὐ δύναται γὰρ	ἄλλος	μὲν εἶναι ὁ πεπλανημένος, ἄλλος
[1, 19]	συνήδονται· ἄλλος τοὺς ὀφθαλμοὺς καταφιλεῖ,	ἄλλος	τὸν τράχηλον, οἱ δοῦλοι τὰς
[1, 19]	δημαρχίας. πάντες οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται·	ἄλλος	τοὺς ὀφθαλμοὺς καταφιλεῖ, ἄλλος τὸν
[1, 18]	οὐ χαλεπαίνεις· μὴ θαύμαζε τὸ	κάλλος	τῆς γυναικὸς καὶ τῷ μοιχῷ
[1, 16]	τί γὰρ ἄλλο δύναμαι γέρων	χωλὸς	εἰ μὴ ὑμνεῖν τὸν θεόν;
[1, 4]	ἄδοξόν τινα ἐρῶ καὶ ταπεινόν;	Πρίαμος	αὐτὰ οὐ λέγει; Οἰδίπους οὐ
[1, 1]	σπώμενοι καὶ παρακύπτομεν συνεχῶς· τίς	ἄνεμος	πνεῖ; βορέας. τί ἡμῖν καὶ
[1, 11]	ἀφεθῆναι μόνος ὑπ´ αὐτῶν καὶ	ἔρημος;	(Οὐδαμῶς. (Εὔξαιο δ´ ἂν οὕτως
[1, 24]	σοι θὲς τὴν πλατύσημον’ ἰδοὺ	στενόσημος.	θὲς καὶ ταύτην· ἰδοὺ ἱμάτιον
[1, 19]	ἂν μὴ εἰς τὸ κοινὸν	ὠφέλιμος	ᾖ. καθόλου τε τοιαύτην τὴν
[1, 7]	πρὸς τοῦτον οὐ συγκαθήσει ὁ	φρόνιμος,	ἀλλὰ φεύξεται ἐξέτασιν καὶ κοινολογίαν;
[1, 19]	δ´ οὔ. πῶς δὲ καὶ	φρόνιμος	γίνεται ἐξαίφνης ὁ ἄνθρωπος, ὅταν
[1, 26]	τοῖς ἀπείροις; ~Τίς ὁ βιωτικὸς	νόμος.	Ἀναγιγνώσκοντος δὲ τοὺς ὑποθετικοὺς ἔφη
[1, 26]	ὑποθέσει παραδέχεσθαι. πολὺ πρότερον δὲ	νόμος	βιωτικός ἐστιν οὗτος τὸ ἀκόλουθον
[1, 29]	δόγμασιν. οὐ δείξεις· οὐδ´ ἐγγύς.	νόμος	γὰρ τῆς φύσεως. καὶ τοῦ
[1, 29]	τοῦτο καὶ ὁ τοῦ θεοῦ	νόμος	κράτιστός ἐστι καὶ δικαιότατος· τὸ
[1, 26]	Ἀναγιγνώσκοντος δὲ τοὺς ὑποθετικοὺς ἔφη	Νόμος	ὑποθετικός ἐστι καὶ οὗτος τὸ
[1, 4]	ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ ἡ προκοπὴ	συνεγγισμός	ἐστιν. Πῶς οὖν τὴν μὲν
[1, 8]	ἐμπείρως ποιεῖν. εἴπερ γὰρ ἀτελὴς	συλλογισμός	ἐστι τὸ ἐνθύμημα, δῆλον ὅτι
[1, 28]	μὲν οἷα δρᾶν μέλλω κακά,	θυμὸς	δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων;
[1, 19]	στῆσαι, ὡς ἐν Ῥώμῃ Πυρετοῦ	βωμός	ἐστιν. Τί οὖν ἐστι τὸ
[1, 4]	τί φυγή, τί δεσμωτήριον, τί	{νος}	κώνειον, ἵνα δύνηται λέγειν ἐν
[1, 8]	τέλειον συλλογισμὸν γεγυμνασμένος οὗτος ἂν	ἱκανὸς	εἴη καὶ περὶ τὸν ἀτελῆ
[1, 1]	οὕτως ἐκτεῖναι τὸν τράχηλον, ὡς	Λατερανός	τις ἐν τῇ Ῥώμῃ κελευσθεὶς
[1, 1]	δὲ τοῖς θεοῖς. Νῦν δ´	ἑνὸς	δυνάμενοι ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἑνὶ προσηρτηκέναι
[1, 10]	ἐξελάθετο καὶ λοιπὸν ἓν ἐξ	ἑνὸς	ἐπισεσώρευκεν. ἤθελον αὐτὸν νῦν παραστὰς
[1, 29]	σώματος ἰσχυρότερον, οἱ πλείονες τοῦ	ἑνός,	ὁ κλέπτης τοῦ μὴ κλέπτου.
[1, 29]	κρείττονές εἰσιν οἱ δέκα τοῦ	ἑνός.	πρὸς τί; πρὸς τὸ δῆσαι,
[1, 9]	καὶ ἁπλῶς ὅθεν σου τὸ	γένος	τῶν προγόνων εἰς σὲ κατελήλυθεν
[1, 12]	θεοῖς; εἰ δ´ εἰσὶν μέν,	μηδενὸς	δ´ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτως πῶς
[1, 12]	οὐρανίων, τῶν δὲ ἐπὶ γῆς	μηδενός·	τέταρτοι δ´ οἱ καὶ τῶν
[1, 6]	ἐκάθαιρεν; καὶ τί ἂν ἐποίει	μηδενὸς	τοιούτου γεγονότος; ἢ δῆλον ὅτι
[1, 12]	καὶ ἀμελὲς καὶ μὴ προνοεῖν	μηδενός·	τρίτοι δ´ οἱ καὶ εἶναι
[1, 19]	τοῦ λογικοῦ ζῴου κατεσκεύασεν, ἵνα	μηδενὸς	τῶν ἰδίων ἀγαθῶν δύνηται τυγχάνειν,
[1, 9]	κτήματα. ἄφες δείξωμεν αὐτοῖς, ὅτι	οὐδενὸς	ἔχουσιν ἐξουσίαν’ ἐμὲ δ´ ἐν
[1, 12]	ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ δὲ μή,	οὐδενὸς	ἦν ἄξιον τὸ ἐπίστασθαί τι,
[1, 2]	ἀπήγξατο. ἁπλῶς ἐὰν προσέχωμεν, ὑπ´	οὐδενὸς	οὕτως εὑρήσομεν τὸ ζῷον θλιβόμενον
[1, 9]	παρακαλῶ παρὰ σοῦ αὐτὰ λαβεῖν	δυνάμενος’	τῷ γὰρ ὄντι, ὃ ἐξ
[1, 1]	ἔστιν σόν, ἀλλὰ πηλὸς κομψῶς	πεφυραμένος.	ἐπεὶ δὲ τοῦτο οὐκ ἠδυνάμην,
[1, 1]	ἡ πέμπτη’ (ταύτῃ δ´ εἰώθει	γυμνασάμενος	ψυχρολουτρεῖν) ἀπέλθωμεν καὶ γυμνασθῶμεν. γυμνασαμένῳ
[1, 4]	κωλύειν δυναμένοις· καὶ λοιπὸν ἕωθεν	ἀνιστάμενος	ταῦτα τηρεῖ καὶ φυλάσσει, λούεται
[1, 24]	σκιάν ποθεν ἴδῃ, τρέχων ἔλθῃ	τεταραγμένος	καὶ λέγων ἤδη παρεῖναι τοὺς
[1, 5]	δὲ τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις	παρατεταγμένος	ᾖ μὴ ἐπινεύειν τοῖς ἐναργέσι
[1, 6]	τοιούτου γεγονότος; ἢ δῆλον ὅτι	ἐντετυλιγμένος	ἂν ἐκάθευδεν; οὐκοῦν πρῶτον μὲν
[1, 2]	ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ δ´ Ὀλύμπια	κεκηρυγμένος	καὶ ἠγωνισμένος, ἐν τοιαύτῃ τινὶ
[1, 1]	καὶ ἐν ᾗ τὰ σαυτοῦ	τιθέμενος	οὐδέποτε κωλυθήσῃ, οὐδέποτ´ ἐμποδισθήσῃ, οὐ
[1, 29]	ὠφέλειαν ἢ ἐν ᾧ ἔμαθες;	καθήμενος	λοιπὸν ἐν τῇ φυλακῇ λέγω
[1, 29]	ὡς μάρτυς ὑπὸ τοῦ θεοῦ	κεκλημένος.	ἔρχου σὺ καὶ μαρτύρησόν μοι·
[1, 28]	γὰρ ἄλλος μὲν εἶναι ὁ	πεπλανημένος,	ἄλλος δ´ ὁ βλαπτόμενος) οὐδενὶ
[1, 24]	μόνον θαρρῶν καὶ ῥέγκων καὶ	μεμνημένος	ὅτι ἐν τοῖς πλουσίοις καὶ
[1, 25]	ἐπιβήσεταί σοι ὁ κύριος. τούτων	μεμνημένος	τίνα ἔτι κολακεύσεις ἢ φοβήσῃ;
[1, 30]	ιθι λοιπὸν ἔσω θαρρῶν καὶ	μεμνημένος	τούτων καὶ ὄψει τί ἐστι
[1, 24]	πήραν. καὶ νῦν ἂν ᾖς	μεμνημένος	τῶν σῶν, οὐδέποτε τῶν ἀλλοτρίων
[1, 22]	ἐποίησεν, ἀνδρεῖός ἐστιν’ οὔ, ἀλλ´	ἀπονενοημένος.	ἔνθεν ἡ μάχη γίνεται τοῖς
[1, 8]	τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ	πεφυσημένος	περιπατεῖ μηδ´ ἀνεχόμενος, ἄν τις
[1, 5]	ψυχῆς ἂν μὲν ᾖ οὕτως	διακείμενος,	ὥστε μηδενὶ παρακολουθεῖν μηδὲ συνιέναι
[1, 26]	τι πράσσει ἵνα αὐτὸν συγκλητικὸς	παρακατακείμενος	θαυμάσει; ἐκεῖ γὰρ τῷ ὄντι
[1, 2]	ἠγωνισμένος, ἐν τοιαύτῃ τινὶ χώρᾳ	ἀνεστραμμένος,	οὐχὶ παρὰ τῷ Βάτωνι ἀλειφόμενος.
[1, 12]	ταῦτα ὁ καλὸς καὶ ἀγαθὸς	ἐπεσκεμμένος	τὴν αὑτοῦ γνώμην ὑποτέταχεν τῷ
[1, 8]	ἅπτηται {τι} αὐτοῦ ὑπομιμνῄσκων, τίνος	ἀπολελειμμένος	ποῦ ἀποκέκλικεν; Τί οὖν; Πλάτων
[1, 25]	μόνον μηδὲν βαρούμενος ποίει, μὴ	θλιβόμενος	μηδ´ ὑπολαμβάνων ἐν κακοῖς εἶναι·
[1, 17]	λόγος ἐστὶν ὁ διαρθρῶν καὶ	ἐξεργαζόμενος	τὰ λοιπά, ἔδει δ´ αὐτὸν
[1, 6]	Ἄγε οὖν καὶ σὺ τούτων	αἰσθόμενος	ἀπόβλεψον εἰς τὰς δυνάμεις ἃς
[1, 11]	(Συνεχώρει. (Σὺ οὖν, ἔφη, τούτων	αἰσθόμενος	οὐδὲν ἄλλο τοῦ λοιποῦ σπουδάσεις
[1, 11]	πρὸς αὐτὸν τῶν ἐν τέλει	πυθόμενος	παρ´ αὐτοῦ τὰ ἐπὶ μέρους
[1, 10]	βίου καὶ περὶ τῶν ἑξῆς	ἐπαγγελλόμενος,	ὅτι ἄλλο οὐδὲν ἀναβὰς σπουδάσει
[1, 5]	προσαγάγω, ἵν´ αἴσθηται ὅτι νενέκρωται;	αἰσθανόμενος	οὐ προσποιεῖται· ἔτι χείρων ἐστὶ
[1, 12]	μοι ἀποβαίνειν, κἂν ὁπωσοῦν δοκῇ.	μαινόμενος	εἶ, παραφρονεῖς. οὐκ οἶδας, ὅτι
[1, 29]	οὖν τὸ λεῖπόν ἐστιν; ὁ	χρησόμενος,	ὁ ἔργῳ μαρτυρήσων τοῖς λόγοις.
[1, 28]	ὁ πεπλανημένος, ἄλλος δ´ ὁ	βλαπτόμενος)	οὐδενὶ ὀργισθήσεται, οὐδενὶ χαλεπανεῖ, οὐδένα
[1, 12]	νόμῳ τῆς πόλεως. ὁ δὲ	παιδευόμενος	ταύτην ὀφείλει τὴν ἐπιβολὴν ἔχων
[1, 2]	ἀνεστραμμένος, οὐχὶ παρὰ τῷ Βάτωνι	ἀλειφόμενος.	ἄλλος δὲ κἂν τὸν τράχηλον
[1, 8]	ἡμῖν καὶ πεφυσημένος περιπατεῖ μηδ´	ἀνεχόμενος,	ἄν τις ἅπτηται {τι} αὐτοῦ
[1, 18]	εἶτα λοιπὸν ἑκάστην τῶν περιστάσεων	ἐπερχόμενος	καταμανθάνω ὡς ἐπὶ τοῦ ἀθλητοῦ.
[1, 10]	ὑπομνῆσαι τῶν λόγων, οὓς ἔλεγεν	παρερχόμενος,	καὶ εἰπεῖν ὅτι πόσῳ σοῦ
[1, 8]	πάντας τοὺς λόγους τούτους καταπατήσας	ἐπηρμένος	ἡμῖν καὶ πεφυσημένος περιπατεῖ μηδ´
[1, 8]	ὁ περὶ τὸν τέλειον συλλογισμὸν	γεγυμνασμένος	οὗτος ἂν ἱκανὸς εἴη καὶ
[1, 2]	ἀνὴρ δ´ Ὀλύμπια κεκηρυγμένος καὶ	ἠγωνισμένος,	ἐν τοιαύτῃ τινὶ χώρᾳ ἀνεστραμμένος,
[1, 29]	ἴσας· ὁ δὲ ταῖς ἀληθείαις	πεπαιδευμένος	ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται ἐπικρίνοντός τι
[1, 29]	λαβὼν δεικνύω, πῶς ἄνθρωπος ἀναστρέφεται	πεπαιδευμένος.	θὲς τὴν πλατύσημον καὶ ἀναλαβὼν
[1, 12]	λέγοντες ὅτι οὐδέ σε λήθω	Κινύμενος"	Πολὺ πρότερον οὖν ἀναγκαῖόν ἐστι
[1, 4]	πέντε δηναρίων ἐστίν; ὁ οὖν	ἐξηγούμενος	αὐτὸ δοκεῖ ὅτι πλείονος ἄξιός
[1, 20]	ἀναλαβεῖν; καίτοι αὐτὸς μὲν ὁ	προηγούμενος	λόγος τῶν φιλοσόφων λίαν ἐστὶν
[1, 1]	τὴν χρηστικὴν ταῖς φαντασίαις, ἧς	ἐπιμελούμενος	καὶ ἐν ᾗ τὰ σαυτοῦ
[1, 14]	ψυχῇ φυλάττεις καὶ ἀπ´ αὐτῶν	κινούμενος	εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς
[1, 25]	ταύτας τὰς ἀξίας· μόνον μηδὲν	βαρούμενος	ποίει, μὴ θλιβόμενος μηδ´ ὑπολαμβάνων
[1, 18]	ᾖ, τοῦτό ἐστι· τί, ἂν	οἰνωμένος	ᾖ; τί ἂν μελαγχολῶν; τί
[1, 11]	τῶν κατὰ φύσιν καταμαθὼν τούτῳ	προσχρώμενος	διακρινεῖς τῶν ἐπὶ μέρους ἕκαστον.
[1, 7]	ἄλλος ἐστὶ λόγῳ χρηστικὸς καὶ	δεινὸς	ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει καὶ νὴ
[1, 9]	τὸ πτῶμα ἡμῖν χάρισαι τοῦ	δεῖνος	καὶ ξέστην αἱματίου’ τῷ γὰρ
[1, 27]	ἀκούεις τῶν ἰδιωτῶν λεγόντων τάλας	ἐκεῖνος,	ἀπέθανεν· ἀπώλετο ὁ πατὴρ αὐτοῦ,
[1, 14]	ἐκ προστάγματος τοῦ θεοῦ, ὅταν	ἐκεῖνος	εἴπῃ τοῖς φυτοῖς ἀνθεῖν, ἀνθεῖ,
[1, 29]	ἢ αὐτῷ; καὶ τί λέγει	ἐκεῖνος;	ἐμὲ δ´ Ἄνυτος καὶ Μέλητος
[1, 24]	τοὺς κραβάττους· ἂν δ´ ἄλλῳ,	ἐκεῖνος	ἕξει, σὺ δ´ ἄλλον ζητήσεις·
[1, 17]	μοι σημαίνεται’ λαβὼν καὶ ἀναπτύξας	ἐκεῖνος	ἐξηγεῖται ὅτι ἄνθρωπε, προαίρεσιν ἔχεις
[1, 6]	τινες ἄνθρωποι καὶ θηριώδεις, οὓς	ἐκεῖνος	ἐξήλαυνεν καὶ ἐκάθαιρεν; καὶ τί
[1, 17]	ἄλλου. ἤ τοι λόγος ἐστὶν	ἐκεῖνος	ἢ ἄλλο τι κρεῖσσον ἔσται
[1, 4]	μοι τοὺς ὤμους’ εἶτα ἔλεγεν	ἐκεῖνος	ἴδε μου τοὺς ἁλτῆρας’ ὄψει
[1, 19]	τὸ ἄχρηστον εἶναι ἐπώλησεν. εἶτα	ἐκεῖνος	κατά τινα δαίμονα ἀγορασθεὶς ὑπό
[1, 12]	ὑπὸ τοῦ Διὸς διατεταγμένοις, ἃ	ἐκεῖνος	μετὰ τῶν Μοιρῶν παρουσῶν καὶ
[1, 15]	ἐν ᾧ εἰμί. (Πῶς οὖν	ἐκεῖνός	μοι μὴ ὀργίζηται; (Φέρε μοι
[1, 25]	τηρῶν ἄλλων τινῶν προσδέῃ; ἀλλ´	ἐκεῖνος	οὐκ ἐντέταλται ταῦτα; φέρε τὰς
[1, 30]	δεῖ μᾶλλον ἀρέσκειν ἢ τούτῳ.	ἐκεῖνος	οὖν σου πυνθάνεται φυγὴν καὶ
[1, 9]	ἄνθρωποι, ἐκδέξασθε τὸν θεόν. ὅταν	ἐκεῖνος	σημήνῃ καὶ ἀπολύσῃ ὑμᾶς ταύτης
[1, 18]	θέλεις αὐτὰ ψῦξαι. οὐκ οἶδεν	ἐκεῖνος	τί τὸ ἀγαθόν ἐστι τοῦ
[1, 29]	κρείσσων ἦν ὁ κλέπτης. ἀλλ´	ἐκεῖνος	τοσούτου ὠνήσατο λύχνον· ἀντὶ λύχνου
[1, 9]	ταύτην τὴν χώραν, εἰς ἣν	ἐκεῖνος	ὑμᾶς ἔταξεν. ὀλίγος ἄρα χρόνος
[1, 2]	αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ (ἦν δ´	ἐκεῖνος	φιλόσοφος) καὶ εἰπόντος ἄγε, ἀδελφέ,
[1, 22]	τί εἴπω; ἂν σιωπῶ, ῥήγνυται	ἐκεῖνος.	ὡς δεῖ λέγειν ὅτι σύγγνωθί
[1, 9]	ὅταν τις ᾖ δειλὸς καὶ	ταπεινός,	ὑπὲρ τούτου τί ἄλλο ἢ
[1, 1]	τῷ δεδομένῳ; Διὰ τοῦτο γὰρ	Ἀγριππῖνος	τί ἔλεγεν; ὅτι Ἐγὼ ἐμαυτῷ
[1, 2]	γὰρ ἄλλων πιπράσκουσιν. Διὰ τοῦτο	Ἀγριππῖνος	Φλώρῳ σκεπτομένῳ, εἰ καταβατέον αὐτῷ
[1, 6]	αἰσθάνεσθε τίνα εἰλήφατε καὶ παρὰ	τίνος,	ἀλλὰ κάθησθε πενθοῦντες καὶ στένοντες
[1, 8]	τις ἅπτηται {τι} αὐτοῦ ὑπομιμνῄσκων,	τίνος	ἀπολελειμμένος ποῦ ἀποκέκλικεν; Τί οὖν;
[1, 17]	δ´ οὐ λέγει; καὶ περὶ	τίνος	γράφει Ξενοφῶν, ὅτι ἤρχετο ἀπὸ
[1, 17]	αὐτὸν μὴ ἀδιάρθρωτον εἶναι, ὑπὸ	τίνος	διαρθρωθῇ; δῆλον γὰρ ὅτι ἢ
[1, 7]	ταράσσεσθαι μὴ βλέπουσι τὸ ἀκόλουθον.	τίνος	ἕνεκα; ἵν´ ἐν τῷ τόπῳ
[1, 29]	οὐδέν’ εἰ δὲ περὶ συνημμένου	τινὸς	ἐπικεκρίκει καὶ ἐδεδώκει ἀπόφασιν τὸ
[1, 29]	καθ´ ἡμᾶς παράδειγμα. ταῦτα οὖν	τίνος	ἐστὶ θεωρεῖν; τοῦ σχολάζοντος. ἔστι
[1, 17]	αὐτὸς διὰ σεαυτοῦ παρακολουθεῖς; καὶ	τίνος	ἔτι χρείαν ἔχεις; εἰ γὰρ
[1, 7]	εἰ οὐ πᾶσαν, τίνα; {περὶ	τίνος	ἡ σκέψις; περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι
[1, 4]	πρὸς ὃ ἂν ἡ τελειότης	τινὸς	καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ ἡ
[1, 1]	ἢ ἀποδοκιμαστικήν. ἡ γραμματικὴ μέχρι	τίνος	κέκτηται τὸ θεωρητικόν; μέχρι τοῦ
[1, 17]	ὑπ´ αὐτοῦ ἢ ὑπ´ ἄλλου	τινὸς	κωλυτὸν ἢ ἀναγκαστὸν κατεσκευάκει, οὐκέτι
[1, 10]	ὅμοιον οὖν ἐστιν ἐντευξίδιον παρά	τινος	λαβόντα ἀναγιγνώσκειν παρακαλῶ σε ἐπιτρέψαι
[1, 29]	ἂν πάλιν σχῆτε, εἰσελεύσομαι. μέχρι	τίνος;	μέχρις ἂν οὗ λόγος αἱρῇ
[1, 6]	ἀλλ´ αἱ μύξαι μου ῥέουσιν.	τίνος	οὖν ἕνεκα χεῖρας ἔχεις, ἀνδράποδον;
[1, 12]	ἕνεκα ἀφῆκαν, κτήσεως, θανάτου, ζωῆς.	τίνος	οὖν ὑπεύθυνόν σε ἐποίησαν; τοῦ
[1, 19]	ὅτι μετὰ Φηλικίωνος βουλεύεται περί	τινος’	οὐχὶ γὰρ πεπράκει αὐτὸν ὡς
[1, 6]	ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι τεχνίτου	τινὸς	πάντως τὸ ἔργον, οὐχὶ δ´
[1, 11]	αὐτός. ~Περὶ φιλοστοργίας. Ἀφικομένου δέ	τινος	πρὸς αὐτὸν τῶν ἐν τέλει
[1, 14]	ἐφορᾷ τὸ θεῖον. Πυθομένου δέ	τινος,	πῶς ἄν τις πεισθείη, ὅτι
[1, 13]	ποιεῖν ἀρεστῶς θεοῖς. Πυθομένου δέ	τινος,	πῶς ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς θεοῖς,
[1, 15]	ἁπάντων. ~Τί ἐπαγγέλλεται φιλοσοφία. Συμβουλευομένου	τινός,	πῶς τὸν ἀδελφὸν πείσῃ μηκέτι
[1, 2]	ἀλλ´ ἐγκαρτερήσας ἀπέθανεν. πυθομένου δέ	τινος·	Πῶς τοῦτο ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς
[1, 19]	τὸ φύσει ἐλεύθερον ὑπ´ ἄλλου	τινὸς	ταραχθῆναι ἢ κωλυθῆναι πλὴν ὑφ´
[1, 25]	φέρε ἃ ἐμελέτησας. Μέχρις οὖν	τίνος	ταῦτα τηρεῖν καλῶς {ἔχει{ ς}
[1, 2]	τῆς κτήσεως· οὐδ´ ἁπλῶς ἄλλου	τινὸς	τῆς ἐπιμελείας διὰ τὴν ἀπόγνωσιν
[1, 22]	Χρυσηίδα, δεῖ με λαβεῖν ὑμῶν	τινος	τὸ γέρας’ ὁ δέ τὴν
[1, 15]	ἡγεμονικὸν κατὰ φύσιν ἔχον. (Τὸ	τίνος;	(Τὸ ἐκείνου, ἐν ᾧ εἰμί.
[1, 5]	κακῶς ἔχειν οἰόμεθα· ἂν δέ	τινος	τὸ ἐντρεπτικὸν καὶ αἰδῆμον ἀπονεκρωθῇ,
[1, 7]	οἷον αὐτὸν ἐπινοοῦμεν; ἀλλ´ ἄνευ	τινὸς	τοιαύτης γυμνασίας καὶ παρασκευῆς φυλάττειν
[1, 25]	τί παραδοξότερόν ἐστιν ἢ κεντεῖν	τινος	τὸν ὀφθαλμόν, ἵνα ἴδῃ; εἴ
[1, 19]	κατά τινα δαίμονα ἀγορασθεὶς ὑπό	τινος	τῶν Καισαριανῶν τοῦ Καίσαρος σκυτεὺς
[1, 28]	τούτου οὖν μηδεμίαν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι	τίνος	ὑμῖν δοκεῖ; τίνες δὲ λέγονται
[1, 16]	ἐποίουν τὰ τῆς ἀηδόνος, εἰ	κύκνος,	τὰ τοῦ κύκνου. νῦν δὲ
[1, 24]	μόνον. θὲς τὸ ἱμάτιον· ἰδοὺ	γυμνός.	ἀλλὰ φθόνον μοι κινεῖς. λάβε
[1, 18]	καὶ αἱ κτήσεις. Ἀλλ´ ὁ	τύραννος	δήσει. τί; τὸ σκέλος. ἀλλ´
[1, 19]	αὐτὸν ταράσσει. ὅταν γὰρ ὁ	τύραννος	εἴπῃ τινὶ δήσω σου τὸ
[1, 9]	οὕτω διακειμένοις. ποῖος γὰρ ἔτι	τύραννος	ἢ ποῖος κλέπτης ἢ ποῖα
[1, 29]	σεαυτοῦ. λοιπὸν ὅταν ἀπειλῇ ὁ	τύραννος	καὶ μὴ καλῇ, λέγω τίνι
[1, 19]	καὶ καταπλῆττον τοὺς πολλούς; ὁ	τύραννος	καὶ οἱ δορυφόροι; πόθεν; μὴ
[1, 19]	πεφυσῆσθαι δι´ αὐτό. εὐθὺς ὁ	τύραννος	λέγει ἐγώ εἰμι ὁ πάντων
[1, 16]	ἀηδὼν ἤμην, ἐποίουν τὰ τῆς	ἀηδόνος,	εἰ κύκνος, τὰ τοῦ κύκνου.
[1, 4]	οὖν ἐξηγούμενος αὐτὸ δοκεῖ ὅτι	πλείονος	ἄξιός ἐστιν ἢ πέντε δηναρίων;
[1, 2]	ὁ ταῦρος, ἔφη, λέοντος ἐπελθόντος	μόνος	αἰσθάνεται τῆς αὑτοῦ παρασκευῆς καὶ
[1, 22]	τὴν σήν’ φησίν. ἐγὼ οὖν	μόνος—	ἀλλ´ ἐγὼ μόνος μὴ ἔχω;
[1, 11]	τὴν ἄγαν αὐτῶν φιλοστοργίαν ἀεὶ	μόνος	ἀπολείπεσθαι ἐν ταῖς νόσοις, ἢ
[1, 18]	πλακοῦντα δεικνύων ἀνθρώποις λίχνοις καὶ	μόνος	αὐτὸν καταπίνων οὐ θέλεις ἵνα
[1, 12]	ὡς ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ τις τῷ	μόνος	εἶναι; ἔστω ἐν ἐρημίᾳ. δυσαρεστεῖ
[1, 12]	εἶ καὶ δυσάρεστος κἂν μὲν	μόνος	ᾖς, ἐρημίαν καλεῖς τοῦτο, ἂν
[1, 22]	ἐγὼ οὖν μόνος— ἀλλ´ ἐγὼ	μόνος	μὴ ἔχω; οὕτως μάχη γίνεται.
[1, 11]	καὶ τὴν γυναῖκα, ὥστ´ ἀφεθῆναι	μόνος	ὑπ´ αὐτῶν καὶ ἔρημος; (Οὐδαμῶς.
[1, 17]	καὶ στατικά. τίς λέγει ταῦτα;	μόνος	Χρύσιππος καὶ Ζήνων καὶ Κλεάνθης;
[1, 28]	φανέν. κρείσσων γάρ εἰμι τοῦ	Ἀγαμέμνονος	ἢ τοῦ Ἀχιλλέως, ἵν´ ἐκεῖνοι
[1, 22]	ταύτην τὴν μάχην εὑρήσετε καὶ	Ἀγαμέμνονος	καὶ Ἀχιλλέως. κάλει γὰρ αὐτοὺς
[1, 29]	καὶ ζωὴ καὶ ἡδονὴ καὶ	πόνος.	ἐπεὶ χωρὶς τούτων ἄγαγέ μοι
[1, 2]	ἐστιν ἢ ζωή; λέγω ζωή.	πόνος	ἢ ἡδονή; λέγω ἡδονή. ἀλλά,
[1, 11]	οὔτε θάνατος οὔτε φυγὴ οὔτε	πόνος	οὔτε ἄλλο τι τῶν τοιούτων
[1, 29]	τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ	χείρονος.	ἐν τίνι; ἐν ᾧ κρεῖσσόν
[1, 29]	τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ	χείρονος.	κρείττονές εἰσιν οἱ δέκα τοῦ
[1, 9]	ἐκεῖνος ὑμᾶς ἔταξεν. ὀλίγος ἄρα	χρόνος	οὗτος ὁ τῆς οἰκήσεως καὶ
[1, 29]	τὴν ἐπιφοράν, ἀλλὰ τοιαύτην. ἔσται	χρόνος	τάχα, ἐν ᾧ οἱ τραγῳδοὶ
[1, 15]	ἰδίας ὕλης ἀναδέξεται. ὡς γὰρ	τέκτονος	ὕλη τὰ ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ ὁ
[1, 29]	χείρονα ἔχων δόγματα κρατεῖ τοῦ	κρείττονος	ἐν δόγμασιν. οὐ δείξεις· οὐδ´
[1, 25]	οἴκει. οἰκῶ. ἀλλὰ πολύς μοι	καπνὸς	φαίνεται τὸ ἐν Γυάροις οἰκεῖν.
[1, 12]	οὖν ἐπισπᾷς σεαυτῷ ταῦτα ὧν	ἀνυπεύθυνος	εἶ; τοῦτό ἐστιν ἑαυτῷ παρέχειν
[1, 12]	βούλομαι γράφειν ὡς θέλω τὸ	Δίωνος	ὄνομα; οὔ· ἀλλὰ διδάσκομαι θέλειν,
[1, 19]	ποιεῖ αὐτός; ἐλέγετο ὅτι μετὰ	Φηλικίωνος	βουλεύεται περί τινος’ οὐχὶ γὰρ
[1, 20]	εἰ θέλεις γνῶναι, ἀνάγνωθι τὰ	Ζήνωνος	καὶ ὄψει. τί γὰρ ἔχει
[1, 1]	τῇ Ῥώμῃ κελευσθεὶς ὑπὸ τοῦ	Νέρωνος	ἀποκεφαλισθῆναι; ἐκτείνας γὰρ τὸν τράχηλον
[1, 2]	εἰ καταβατέον αὐτῷ ἐστιν εἰς	Νέρωνος	θεωρίας, ὥστε καὶ αὐτόν τι
[1, 1]	τις Ἐπαφροδίτῳ τῷ κυρίῳ τοῦ	Νέρωνος	καὶ ἀνακρίνοντι αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ
[1, 19]	Φηλικίων’ ἤθελον αὐτὸν ἀποβληθῆναι τοῦ	κοπρῶνος,	ἵνα πάλιν ἄφρων σοι δοκῇ.
[1, 2]	εἶναι κρόκην τῶν ἐκ τοῦ	χιτῶνος.	τί οὖν; σὲ ἔδει φροντίζειν
[1, 9]	Σωκράτους, μηδέποτε πρὸς τὸν πυθόμενον	ποδαπός	ἐστιν εἰπεῖν ὅτι Ἀθηναῖος ἢ
[1, 18]	ἀπεσοφώθης ἄφνω- ν. ἀ̣ λλως̣	χαλεπὸς	εἶ. διὰ τί οὖν χαλεπαίνομεν;
[1, 24]	τοιοῦτον κατάσκοπον ἐπέμπομεν’ Πρὸ σοῦ	κατάσκοπος	ἀποσταλεὶς Διογένης ἄλλα ἡμῖν ἀπήγγελκεν.
[1, 24]	πέφευγα; τοῦτ´ ἔστιν οἷος δεῖ	κατάσκοπος,	σὺ δ´ ἡμῖν ἐλθὼν ἄλλα
[1, 24]	περὶ πενίας εἴρηκεν οὗτος ὁ	κατάσκοπος.	τὸ δὲ {γυμν{ ασι} ὸν
[1, 9]	θύρα. τί πενθεῖς; ποῦ ἔτι	τόπος	δακρύοις; τίς ἔτι κολακείας ἀφορμή;
[1, 17]	οὖν ἐξηγεῖται αὐτό; λέγουσιν ὅτι	Χρύσιππος.	ἔρχομαι καὶ ἐπιζητῶ τί λέγει
[1, 4]	θέλετε. Τί οὖν ἡμῖν παρέχει	Χρύσιππος;	ἵνα γνῷς, φησίν, ὅτι οὐ
[1, 17]	στατικά. τίς λέγει ταῦτα; μόνος	Χρύσιππος	καὶ Ζήνων καὶ Κλεάνθης; Ἀντισθένης
[1, 15]	εἶτα πεπανθῇ. εἶτα συκῆς μὲν	καρπὸς	ἄφνω καὶ μιᾷ ὥρᾳ οὐ
[1, 29]	γὰρ φιλοθέωρόν τι ζῷον ὁ	ἄνθρωπος.	ἀλλ´ αἰσχρόν ἐστι θεωρεῖν ταῦτα
[1, 2]	ταῦρος οὐ γίνεται οὐδὲ γενναῖος	ἄνθρωπος,	ἀλλὰ δεῖ χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι καὶ
[1, 29]	λαμβάνω καὶ λαβὼν δεικνύω, πῶς	ἄνθρωπος	ἀναστρέφεται πεπαιδευμένος. θὲς τὴν πλατύσημον
[1, 29]	φύσεως. τί γάρ ἐστι κύριος;	ἄνθρωπος	ἀνθρώπου κύριος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ
[1, 23]	τὸ αὑτοῦ ἔγγονον οὐδὲ λύκος,	ἄνθρωπος	δ´ ἀπολείπει; τί θέλεις; μωροὺς
[1, 19]	περικαθαίρω; οὐκ οἶδας ὅτι πᾶς	ἄνθρωπος	ἑαυτὸν θεραπεύει, σὲ δ´ οὕτως
[1, 4]	μὴ ἐκεῖνα τάλας ἐγώ, γέρων	ἄνθρωπος,	ἐπὶ ταῦτά μου τὰς πολιὰς
[1, 3]	ἐστιν ἄλλο λοίδορος καὶ κακοήθης	ἄνθρωπος	ἢ ἀλώπηξ ἢ τί ἄλλο
[1, 27]	ἐκτυφλῶσαι θέλω. πέφυκε γὰρ ὁ	ἄνθρωπος	μὴ ὑπομένειν ἀφαιρεῖσθαι τοῦ ἀγαθοῦ,
[1, 19]	καὶ φρόνιμος γίνεται ἐξαίφνης ὁ	ἄνθρωπος,	ὅταν Καῖσαρ αὐτὸν ἐπὶ τοῦ
[1, 28]	καὶ πηλοῦ. Οὐδενὶ οὖν διαφέρει	ἄνθρωπος	πελαργοῦ; (Μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τούτοις
[1, 9]	ἐγκαταλιπεῖν δεῖ ἡμᾶς. τοῦτ´ ἔστιν	ἄνθρωπος	ταῖς ἀληθείαις συγγενὴς τῶν θεῶν.
[1, 28]	(Ὅμοιον οὖν ἐστι πελαργὸς καὶ	ἄνθρωπος;	(Τί λέγεις; κατὰ τὸ σῶμα
[1, 2]	ἄλλος δ´ ἂν εἰπόντος αὐτῷ	Καίσαρος	ἐν τοιαύτῃ περὶ στάσει μὴ
[1, 29]	ὑμᾶς. ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς	Καίσαρος	μονομάχοις εἰσί τινες οἱ ἀγανακτοῦντες
[1, 10]	τὴν Ῥώμην, ἀπήντησαν αὐτῷ παρὰ	Καίσαρος	πινακίδες· ὁ δὲ λαβὼν πάντων
[1, 19]	ὑπό τινος τῶν Καισαριανῶν τοῦ	Καίσαρος	σκυτεὺς ἐγένετο. εἶδες ἂν πῶς
[1, 14]	ὀμνύουσιν πάντων προτιμήσειν τὴν τοῦ	Καίσαρος	σωτηρίαν, ὑμεῖς δὲ δε τοσούτων
[1, 28]	τούτῳ ἐστίν. ἔπταισεν μεγάλα ὁ	Ἀλέξανδρος,	ὅτ´ ἐπῆλθον φασιν οἱ Ἕλληνες
[1, 12]	αὐτὰ ὁ διατάσσων. διέταξε δὲ	θέρος	εἶναι καὶ χειμῶνα καὶ φορὰν
[1, 4]	οὔτε πιστὸς εἶναι δύναται οὔτ´	ἐλεύθερος,	ἀλλ´ ἀνάγκη μεταπίπτειν καὶ μεταρριπίζεσθαι
[1, 12]	καὶ πῶς ἂν γενοίμην ἐλεύθερος;	ἐλεύθερος	γάρ ἐστιν, ᾧ γίνεται πάντα
[1, 17]	ταῦτά σοι σημαίνεται. ἐὰν θέλῃς,	ἐλεύθερος	εἶ· ἐὰν θέλῃς, μέμψῃ οὐδένα,
[1, 12]	διοικήσει καὶ πῶς ἂν γενοίμην	ἐλεύθερος;	ἐλεύθερος γάρ ἐστιν, ᾧ γίνεται
[1, 18]	πεποιθὼς τοῖς δόγμασιν ὀρθὸς περιπάτει,	ἐλεύθερος,	οὐχὶ τῷ μεγέθει πεποιθὼς τοῦ
[1, 24]	εἶτα περὶ τρίτον ἢ τέταρτον	μέρος·	ἰὼ Κιθαιρών, τί μ´ ἐδέχου;
[1, 2]	μέλλεις ποιεῖν; ἀποκόπτομεν τοῦτο τὸ	μέρος	καὶ ἔτι εἰς γυμνάσιον προερχόμεθα;
[1, 17]	προαίρεσις. εἰ γὰρ τὸ ἴδιον	μέρος,	ὃ ἡμῖν ἔδωκεν ἀποσπάσας ὁ
[1, 14]	ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς καὶ περιάγων	μέρος	ὄντ´ αὐτοῦ μικρὸν ὡς πρὸς
[1, 27]	ἐγὼ μὲν γὰρ τὸ ἐμὸν	μέρος	οὐκ ἄγω σχολὴν πρὸς ταῦτα
[1, 12]	διέταξεν; οὐκ {οἶσθα{ ς} ἡλίκον	μέρος	πρὸς τὰ ὅλα; τοῦτο δὲ
[1, 1]	τοῦτο οὐκ ἠδυνάμην, ἐδώκαμέν σοι	μέρος	τι ἡμέτερον, τὴν δύναμιν ταύτην
[1, 14]	τ´ ἐστὶν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον	μέρος	τοῦ παντός, ὀλίγον δὲ τὸ
[1, 22]	δεῖ μὲν οὖν’ πάντως ὁ	ἕτερος	αὐτῶν κακῶς ἐφαρμόζει τὴν πρόληψιν
[1, 14]	θεὸς ἔνδον ἐστὶ καὶ ὁ	ὑμέτερος	δαίμων ἐστίν. καὶ τίς τούτοις
[1, 9]	μέν με ὁ στρατηγὸς ὁ	ὑμέτερος	ἔταξεν εἴς τινα τάξιν, ὅτι
[1, 24]	ἤνοικται. μὴ γίνου τῶν παιδίων	δειλότερος,	ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνα, ὅταν αὐτοῖς
[1, 12]	οὐδὲν χείρων τῶν θεῶν οὐδὲ	μικρότερος·	λόγου γὰρ μέγεθος οὐ μήκει
[1, 29]	ἔπραξα ἂν εἰσαγωγήν, ἵν´, ἂν	ἰσχυρότερος	ἐπιλάβηταί μου τοῦ ἱματίου, μὴ
[1, 25]	ἐμοῦ θέλεις; κρείσσων εἰμὶ ἐκείνου,	ἀξιοπιστότερος;	ἀλλὰ ταύτας τηρῶν ἄλλων τινῶν
[1, 10]	εἰπεῖν ὅτι πόσῳ σοῦ ἐγὼ	κομψότερος	μάντις εἰμί’ Τί οὖν; ἐγὼ
[1, 12]	πρὸς ἕκαστα τούτων ἀγνοεῖς, οὐ	δυστυχέστερος	εἶ καὶ ἀθλιώτερος; προσάγεταί σοι
[1, 12]	ἀγνοεῖς, οὐ δυστυχέστερος εἶ καὶ	ἀθλιώτερος;	προσάγεταί σοι τὰ κατάλληλα τῇ
[1, 29]	περίστασιν εἰδέναι, ὅτι ἐλήλυθεν ὁ	καιρὸς	τοῦ ἀποδεῖξαι, εἰ πεπαιδεύμεθα. νέος
[1, 20]	τί πρὸς σὲ ὄντες; οὕτω	μακρὸς	ὁ λόγος γίνεται. ~Πρὸς τοὺς
[1, 9]	νέων. νῦν δὲ τί γίνεται;	νεκρὸς	μὲν ὁ παιδευτής, νεκροὶ δ´
[1, 3]	ἀτυχήματα. τί γάρ ἐστιν ἄλλο	λοίδορος	καὶ κακοήθης ἄνθρωπος ἢ ἀλώπηξ
[1, 6]	φανεῖται; οὐ χρήσομαι τῇ δυνάμει	πρὸς	ἃ εἴληφα αὐτήν, ἀλλ´ ἐπὶ
[1, 6]	ἄλλο ἐπ´ ἄλλῃ χρείᾳ παραπλησίῳ,	πρὸς	ἃ τίς χρεία τοῦ παρακολουθεῖν
[1, 3]	πρὸς πίστιν οἴονται γεγονέναι καὶ	πρὸς	αἰδῶ καὶ πρὸς ἀσφάλειαν τῆς
[1, 22]	ἡ μάχη γίνεται τοῖς ἀνθρώποις	πρὸς	ἀλλήλους. αὕτη ἐστὶν ἡ Ἰουδαίων
[1, 11]	ἄλλο τοῦ λοιποῦ σπουδάσεις οὐδὲ	πρὸς	ἄλλῳ τινὶ τὴν γνώμην. ἕξεις
[1, 3]	γεγονέναι καὶ πρὸς αἰδῶ καὶ	πρὸς	ἀσφάλειαν τῆς χρήσεως τῶν φαντασιῶν,
[1, 19]	αὐτὴ ἀρχὴ πᾶσιν ἔσται ἡ	πρὸς	αὐτὰ οἰκείωσις; Τί οὖν; ὅταν
[1, 27]	φαντασίαι γίνονται καὶ τίνα πρόχειρα	πρὸς	αὐτὰς βοηθήματα παρασκευαστέον. Τετραχῶς αἱ
[1, 4]	πάντως καὶ ἡ προκοπὴ ἡ	πρὸς	αὐτὴν πρὸς ἕκαστον τούτων ἐστὶ
[1, 1]	τὸν τράχηλον καὶ πληγεὶς καὶ	πρὸς	αὐτὴν τὴν πληγὴν ἀσθενῆ γενομένην
[1, 4]	ἡ τελειότης τινὸς καθάπαξ ἄγῃ,	πρὸς	αὐτὸ ἡ προκοπὴ συνεγγισμός ἐστιν.
[1, 9]	τοῦτο ὑπὸ τοῦ δεσπότου’ κἀμοῦ	πρὸς	αὐτὸν ἀποκριναμένου ὅτι Ἀνθρώπινα’ Τί
[1, 9]	ταύτης τῆς ὑπηρεσίας, τότ´ ἀπολύεσθε	πρὸς	αὐτόν· ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος
[1, 6]	πενθοῦντες καὶ στένοντες οἱ μὲν	πρὸς	αὐτὸν τὸν δόντα ἀποτετυφλωμένοι μηδ´
[1, 11]	~Περὶ φιλοστοργίας. Ἀφικομένου δέ τινος	πρὸς	αὐτὸν τῶν ἐν τέλει πυθόμενος
[1, 29]	γένοιτο. τίς ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι	πρὸς	αὐτούς, ὧν ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἐξουσίαν;
[1, 28]	ἐπινεύειν, τοῖς δὲ ψευδέσι δυσαρεστεῖν,	πρὸς	δὲ τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. τίς
[1, 15]	τῆς αὐτοῦ ἐκείνου τέχνης ἐστίν,	πρὸς	δὲ τὴν σὴν τῶν ἐκτός
[1, 6]	ὅτι ἀφορμὰς καὶ παρασκευὴν ἔχεις,	πρὸς	δὲ τὸ μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν
[1, 11]	μελάνων, ποῖον ἂν κριτήριον παρεκαλοῦμεν	πρὸς	διάγνωσιν αὐτῶν; (Τὴν ὅρασιν, ἔφη.
[1, 20]	καὶ ὅσοις ὁ ἀργυρογνώμων προσχρῆται	πρὸς	δοκιμασίαν τοῦ νομίσματος, τῇ ὄψει,
[1, 27]	βοήθειαν ἀνευρίσκειν πειρατέον. τί οὖν	πρὸς	ἔθος ἔστιν εὑρίσκειν βοήθημα; τὸ
[1, 12]	δὲ μεγαλοψυχίαν ἔχων καὶ γενναιότητα	πρὸς	ἕκαστα τούτων ἀγνοεῖς, οὐ δυστυχέστερος
[1, 4]	ἡ προκοπὴ ἡ πρὸς αὐτὴν	πρὸς	ἕκαστον τούτων ἐστὶ προκοπή. ἀεὶ
[1, 6]	(Τίς οὖν ὁ ἁρμόσας τοῦτο	πρὸς	ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο; τίς
[1, 27]	εἰ ἔθος ἐστὶ τὸ θλῖβον,	πρὸς	ἐκεῖνο τὴν βοήθειαν ἀνευρίσκειν πειρατέον.
[1, 11]	αἴτιον, σοὶ μὲν τοῦ ἐλθεῖν	πρὸς	ἐμὲ καὶ καθῆσθαι νῦν ἀκούοντα,
[1, 30]	καὶ τὰ ἑξῆς. ἀπροαίρετα οὐδὲν	πρὸς	ἐμέ. λέγε καὶ τὰ ἀγαθὰ
[1, 29]	πέπονθα ὅτι ταῦτα οὐδέν ἐστι	πρὸς	ἐμέ, οὐδέν· εἰ δὲ φοβοῦμαί
[1, 29]	ἂν ἀπροαίρετον ᾖ, οὐδέν ἐστι	πρὸς	ἐμέ. πρὸς τοῦτο οὖν οὐκ
[1, 23]	ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ ἐμαυτοῦ, μαίνομαι’	~Πρὸς	Ἐπίκουρον. Ἐπινοεῖ καὶ Ἐπίκουρος ὅτι
[1, 4]	ἐκτὸς καὶ ἀπροαιρέτων οὐδέν ἐστι	πρὸς	ἡμᾶς, ἐγὼ μὲν ἤθελον τὴν
[1, 9]	οὐκ ἀδιάφορα ταῦτα καὶ οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς καὶ ὁ θάνατος οὐ
[1, 20]	νομίσματος, ὅπου δοκεῖ τι εἶναι	πρὸς	ἡμᾶς, πῶς καὶ τέχνην ἐξευρήκαμεν
[1, 25]	τὰ δ´ ἄλλα πάντα οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς, τί ἔτι ταρασσόμεθα, τί
[1, 4]	ἀγαθῶν ἐστιν, ἡ δ´ ἔκκλισις	πρὸς	κακά, μεμαθηκὼς δὲ καὶ ὅτι
[1, 6]	ἐγκλήματα τῷ θεῷ ἐκτρεπόμενοι. καίτοι	πρὸς	μεγαλοψυχίαν μὲν καὶ ἀνδρείαν ἐγὼ
[1, 9]	τῶν γιγνομένων ἐν ἀνθρώποις; ἀλλὰ	πρὸς	μὲν τὸν Καίσαρα ἡ συγγένεια
[1, 4]	καὶ ὑπερτέθειται, τῇ ἐκκλίσει δὲ	πρὸς	μόνα χρῆται τὰ προαιρετικά. τῶν
[1, 4]	τούτων ἐστὶ προκοπή. ἀεὶ γὰρ	πρὸς	ὃ ἂν ἡ τελειότης τινὸς
[1, 11]	παρόντος τὰ τοσαῦτα ἔχω σοι	πρὸς	ὃ βούλει βοηθῆσαι. τὸ φιλόστοργον
[1, 29]	Τί οὖν; κηρύσσειν δεῖ ταῦτα	πρὸς	πάντας; (Οὔ, ἀλλὰ τοῖς ἰδιώταις
[1, 3]	ἐκεῖνοι μὲν οἱ ὀλίγοι, ὅσοι	πρὸς	πίστιν οἴονται γεγονέναι καὶ πρὸς
[1, 20]	τὴν ἀλήθειαν; τίνες ἡμεῖς; τί	πρὸς	σὲ ὄντες; οὕτω μακρὸς ὁ
[1, 27]	ἐπὶ τὸν ἄρτον ἔρχομαι ὡς	πρὸς	σκοπόν. ὑμεῖς δ´ αὐτοὶ οἱ
[1, 5]	Ἀκαδημαικούς. Ἄν τις, φησίν, ἐνίστηται	πρὸς	τὰ ἄγαν ἐκφανῆ, πρὸς τοῦτον
[1, 7]	τἀληθῆ τιθέναι, τὰ ψευδῆ αἴρειν,	πρὸς	τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. ἆρ´ οὖν
[1, 6]	δὲ κοινὰ εὑρήσεις ἡμῖν καὶ	πρὸς	τὰ ἄλογα. ἆρ´ οὖν καὶ
[1, 23]	ἐσμεν, οἷς μὴ φυσικὴ ἔστι	πρὸς	τὰ ἔγγονα φιλοστοργία; διὰ τί
[1, 3]	ἐγκαταμέμικται, τὸ σῶμα μὲν κοινὸν	πρὸς	τὰ ζῷα, ὁ λόγος δὲ
[1, 27]	τηρῆσαι τὴν συνήθειαν, τοῦ πεφράχθαι	πρὸς	τὰ κατ´ αὐτῆς; (Καὶ τίς
[1, 26]	οὐκ ἔτι θελήσει χρῆσθαι αὐτῷ	πρὸς	τὰ μεγάλα. νῦν δὲ μὴ
[1, 12]	οὐκ {οἶσθα{ ς} ἡλίκον μέρος	πρὸς	τὰ ὅλα; τοῦτο δὲ κατὰ
[1, 2]	ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´ ἡ κρόκη	πρὸς	τὰς ἄλλας κρόκας θέλει τι
[1, 24]	οὐκ ἄν σε ἔρριψαν. ~Πῶς	πρὸς	τὰς περιστάσεις ἀγωνιστέον. Αἱ περιστάσεις
[1, 27]	ἐν τούτοις γυμνασίαν καὶ τριβήν,	πρὸς	τὰς τῶν πραγμάτων πιθανότητας τὰς
[1, 27]	ἐμὸν μέρος οὐκ ἄγω σχολὴν	πρὸς	ταῦτα οὐδὲ δύναμαι συνηγορῆσαι τῇ
[1, 9]	οὕτως διακειμένου; πῶς Σωκράτης εἶχεν	πρὸς	ταῦτα; πῶς γὰρ ἄλλως ἢ
[1, 14]	μένει καὶ ἀναπαύεται; πόθεν δὲ	πρὸς	τὴν αὔξησιν καὶ μείωσιν τῆς
[1, 27]	μὲν δύνωμαι τὰ ἐκτὸς μετατιθέναι	πρὸς	τὴν βούλησιν τὴν ἐμαυτοῦ, μετατίθημι·
[1, 6]	τὸ κολεὸν καὶ τὸ κολεὸν	πρὸς	τὴν μάχαιραν; οὐδείς; καὶ μὴν
[1, 6]	θῆλυ καὶ ἡ προθυμία ἡ	πρὸς	τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ δύναμις
[1, 12]	ἀπολείπεται ἢ τίς εὑρίσκεται μηχανὴ	πρὸς	τὴν χρῆσιν αὐτῶν; τοιαύτη, δι´
[1, 29]	ἔμαθες {οὐχ} ὥστ´ ἔργῳ δεῖξαι,	πρὸς	τί αὐτὰ ἔμαθες; ἐγώ τινα
[1, 12]	μὲν τὴν ὁρατικὴν δύναμιν ἠγνόεις	πρὸς	τί κέκτησαι, δυστυχὴς ἂν ἦς
[1, 20]	θεωρεῖν ἑαυτήν. ὁ οὖν λόγος	πρὸς	τί ποτε ὑπὸ τῆς φύσεως
[1, 29]	εἰσιν οἱ δέκα τοῦ ἑνός.	πρὸς	τί; πρὸς τὸ δῆσαι, πρὸς
[1, 30]	ἐν ταῖς περιστάσεσιν. Ὅταν εἰσίῃς	πρός	τινα τῶν ὑπερεχόντων, μέμνησο ὅτι
[1, 16]	θεοὺς ἓν τῶν γεγονότων ἀπήρκει	πρὸς	τὸ αἰσθέσθαι τῆς προνοίας τῷ
[1, 26]	οὐδέν ἐστι τὸ ἀνθέλκον ὡς	πρὸς	τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς διδασκομένοις, ἐπὶ
[1, 11]	ποτε παραλόγως σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ	πρὸς	τὸ ἀναληφθῆναι λιποψυχοῦντα. τί οὖν
[1, 6]	οἶμαι ὅτι ταῦτα πάντα ἀντιτιθέντες	πρὸς	τὸ ἀξιόλογον τῆς θέας φέρετε
[1, 29]	τὸ δῆσαι, πρὸς τὸ ἀποκτεῖναι,	πρὸς	τὸ ἀπαγαγεῖν ὅπου θέλουσιν, πρὸς
[1, 29]	πρὸς τί; πρὸς τὸ δῆσαι,	πρὸς	τὸ ἀποκτεῖναι, πρὸς τὸ ἀπαγαγεῖν
[1, 6]	ἱκανὰ κινῆσαί τινας καὶ διατρέψαι	πρὸς	τὸ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην; ἢ
[1, 25]	ἀπαλλάσσου, μένων δὲ μὴ θρήνει.	~Πρὸς	τὸ αὐτό. Εἰ ταῦτα ἀληθῆ
[1, 11]	τὸ κινῆσάν σε καὶ ἐξορμῆσαν	πρὸς	τὸ ἀφεῖναι τὸ παιδίον; καὶ
[1, 29]	πρὸς τὸ ἀπαγαγεῖν ὅπου θέλουσιν,	πρὸς	τὸ ἀφελέσθαι τὰ ὄντα. νικῶσιν
[1, 7]	διαλελύσθαι αὐτό, οὕτως οὐκ ἀρκεῖ	πρὸς	τὸ δεῖν παραχωρεῖν τὸ ἐπιφερόμενον
[1, 6]	δὲ καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα ἦν	πρὸς	τὸ δεῖξαι καὶ γυμνάσαι τὸν
[1, 29]	δέκα τοῦ ἑνός. πρὸς τί;	πρὸς	τὸ δῆσαι, πρὸς τὸ ἀποκτεῖναι,
[1, 20]	δ´ ἐσπευσμένως, ἐπίστησον πῶς ἔχεις	πρὸς	τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ πῶς πρὸς
[1, 22]	πῶς ἐνδέχεται; ἐγὼ γὰρ πέφυκα	πρὸς	τὸ ἐμὸν συμφέρον. εἰ συμφέρει
[1, 20]	πρὸς τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ πῶς	πρὸς	τὸ ἐξαπατηθῆναι καὶ γνώσῃ ὅτι
[1, 8]	τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι προσγενομένη	πρὸς	τὸ ἐπᾶραι καὶ χαυνῶσαι ἐπ´
[1, 7]	ὡς οὐκ ἀρκεῖ τὸ δανείσασθαι	πρὸς	τὸ ἔτι ὀφείλειν, ἀλλὰ δεῖ
[1, 4]	περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ τὴν	πρὸς	τὸ εὖ ζῆν, τίς ὑμῶν
[1, 6]	δ´ ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν	πρὸς	τὸ κολεὸν καὶ τὸ κολεὸν
[1, 6]	σοῦ μοι δεδομένην καὶ ἀφορμὰς	πρὸς	τὸ κοσμῆσαι διὰ τῶν ἀποβαινόντων
[1, 30]	οὕτως μεγάλα καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα	πρὸς	τὸ μηδέν; τοῦτο ἦν ἡ
[1, 14]	μέρος ὄντ´ αὐτοῦ μικρὸν ὡς	πρὸς	τὸ ὅλον, οὗτος δ´ οὐ
[1, 11]	σὺ μὲν ἐπειδὴ φιλοστόργως διέκεισο	πρὸς	τὸ παιδίον, ὀρθῶς ἐποίεις φεύγων
[1, 16]	τοῖς μὲν ἄλλοις ζῴοις τὰ	πρὸς	τὸ σῶμα ἕτοιμα γέγονεν, οὐ
[1, 29]	ὑπόθεσιν’ εἶτα οὐκ ἔχεις ἀφορμὰς	πρὸς	τὸ χρήσασθαι τοῖς δοθεῖσιν; σόν
[1, 25]	καταταγεὶς Ἀγαμέμνων λέγει μοι πορεύου	πρὸς	τὸν Ἀχιλλέα καὶ ἀπόσπασον τὴν
[1, 22]	πῶς δ´ ἔτι δυνήσομαι τὸ	πρὸς	τὸν Δία καθῆκον; εἰ γὰρ
[1, 29]	ἂν ἐπικρίνῃ τὰς ἀπὸ κέντρου	πρὸς	τὸν κύκλον προσπιπτούσας μὴ εἶναι
[1, 9]	ἢ τὸ τοῦ Σωκράτους, μηδέποτε	πρὸς	τὸν πυθόμενον ποδαπός ἐστιν εἰπεῖν
[1, 5]	ἕνεκα οὐκ εὐχαριστήσωμεν τῷ θεῷ;	~Πρὸς	τοὺς Ἀκαδημαικούς. Ἄν τις, φησίν,
[1, 26]	καὶ τοῦτον ἀπολογισμὸν ἔδει φέρειν	πρὸς	τοὺς γονεῖς τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ
[1, 9]	ἔδει γίνεσθαι παρὰ τοῦ παιδευτοῦ	πρὸς	τοὺς εὐφυεῖς τῶν νέων. νῦν
[1, 21]	οὕτω μακρὸς ὁ λόγος γίνεται.	~Πρὸς	τοὺς θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν τις
[1, 3]	δὲ καὶ ἡ γνώμη κοινὸν	πρὸς	τοὺς θεούς, ἄλλοι μὲν ἐπὶ
[1, 9]	τοιοῦτοι νέοι, οἳ ἐπιγνόντες τὴν	πρὸς	τοὺς θεοὺς συγγένειαν καὶ ὅτι
[1, 22]	εὐδαιμονεῖν; (Οὐκ ἐνδέχεται. (Καὶ τὴν	πρὸς	τοὺς κοινωνοὺς οἵαν δεῖ! ἀναστροφήν;
[1, 10]	ἄλλος δι´ ἄλλον οὐ δυστυχεῖ.	~Πρὸς	τοὺς περὶ τὰς ἐν Ῥώμῃ
[1, 29]	Τί οὖν; λέγειν δεῖ ταῦτα	πρὸς	τοὺς πολλούς; (Ἵνα τί; οὐ
[1, 27]	τῷ ἔθει τὸ ἐναντίον ἔθος.	πρὸς	τοὺς σοφιστικοὺς λόγους τὰ λογικὰ
[1, 9]	ἄχρηστα ἀπορρῖψαι θέλωσιν καὶ ἀπελθεῖν	πρὸς	τοὺς συγγενεῖς. καὶ τοῦτον ἔδει
[1, 19]	ἀνίκητος ἀθλητής. ~Πῶς ἔχειν δεῖ	πρὸς	τοὺς τυράννους. Ὅτι ἄν τινι
[1, 6]	ἡμῖν ἐποίησεν οὐδ´ αὑτῷ τινα	πρὸς	τοῦτο ἰσχὺν ἀπολιπών, ὥστε κωλῦσαι
[1, 29]	ᾖ, οὐδέν ἐστι πρὸς ἐμέ.	πρὸς	τοῦτο οὖν οὐκ ὠφέλησαι; τί
[1, 2]	τοιούτοις. (Διὰ τί οὖν, εἰ	πρὸς	τοῦτο πεφύκαμεν, οὐ πάντες ἢ
[1, 6]	ἁρμόσας τοῦτο πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο	πρὸς	τοῦτο; τίς δ´ ὁ ἁρμόσας
[1, 5]	ἐνίστηται πρὸς τὰ ἄγαν ἐκφανῆ,	πρὸς	τοῦτον οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν εὑρεῖν
[1, 7]	δεξάμενον ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀδύνατον ἀπαχθῆναι’	πρὸς	τοῦτον οὐ συγκαθήσει ὁ φρόνιμος,
[1, 16]	καὶ ἡ φύσις πεποίηκε τὰ	πρὸς	ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα παρεσκευασμένα μηδεμιᾶς
[1, 16]	γὰρ οὐκ αὐτῶν ἕνεκα, ἀλλὰ	πρὸς	ὑπηρεσίαν γεγονότα οὐκ ἐλυσιτέλει προσδεόμενα
[1, 8]	ἵνα ἰσχυρός, ὡς τοῦτο ἀναγκαῖον	πρὸς	φιλοσοφίαν, ἐπεί τις φιλόσοφος ἅμα
[1, 20]	ποτε ὑπὸ τῆς φύσεως παρείληπται;	πρὸς	χρῆσιν φαντασιῶν οἵαν δεῖ. αὐτὸς
[1, 8]	οὖν Ἱπποκράτης οὕτω φράζει, καθὸ	ἰατρός	ἐστιν; τί οὖν μιγνύεις πράγματα
[1, 8]	φιλόσοφος οὐκ ἦν; (Ἱπποκράτης γὰρ	ἰατρὸς	οὐκ ἦν; ἀλλ´ ὁρᾷς πῶς
[1, 6]	ἀγαθοῦ βασιλέως καὶ ταῖς ἀληθείαις	πατρός,	ἀκώλυτον τοῦτο ἔδωκεν, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον,
[1, 2]	πρόσωπον ἕκαστος; (Πόθεν δ´ ὁ	ταῦρος,	ἔφη, λέοντος ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται
[1, 2]	οὐκ ἀγνοήσει αὐτήν. ἄφνω δὲ	ταῦρος	οὐ γίνεται οὐδὲ γενναῖος ἄνθρωπος,
[1, 20]	ἤδη μακρόν. ἂν οὖν ἐλθὼν	Ἐπίκουρος	εἴπῃ, ὅτι ἐν σαρκὶ δεῖ
[1, 23]	μαίνομαι’ ~Πρὸς Ἐπίκουρον. Ἐπινοεῖ καὶ	Ἐπίκουρος	ὅτι φύσει ἐσμὲν κοινωνικοί, ἀλλ´
[1, 1]	ἡμῖν καὶ αὐτῷ; πότε ὁ	ζέφυρος	πνεύσει; ὅταν αὐτῷ δόξῃ, ὦ
[1, 8]	δὲ καλὸς ἦν Πλάτων καὶ	ἰσχυρός,	ἔδει κἀμὲ καθήμενον ἐκπονεῖν, ἵνα
[1, 8]	ἵνα καλὸς γένωμαι ἢ ἵνα	ἰσχυρός,	ὡς τοῦτο ἀναγκαῖον πρὸς φιλοσοφίαν,
[1, 27]	ἡ μήτηρ· ἐξεκόπη, ἀλλὰ καὶ	ἄωρος	καὶ ἐπὶ ξένης’ ἄκουσον τῶν
[1, 28]	χαλεπαίνεις αὐτῇ, ὅτι πεπλάνηται ἡ	ταλαίπωρος	περὶ τῶν μεγίστων καὶ ἔχις
[1, 12]	κατὰ φύσιν ἕξομεν. σὺ δ´	ἀταλαίπωρος	εἶ καὶ δυσάρεστος κἂν μὲν
[1, 12]	Οὐ θέλεις οὖν, καθ´ ἃ	ἴσος	εἶ τοῖς θεοῖς, ἐκεῖ που
[1, 2]	οὐκ ἀμελῶ τοῦ σώματος· οὐδὲ	Κροῖσος	καὶ ὅμως οὐκ ἀμελῶ τῆς
[1, 24]	ἀπόδειξιν φέρει περὶ ἑκάστου τὸ	θάρσος	τὸ αὑτοῦ, τὴν ἀταραξίαν, τὴν
[1, 9]	ὃ ἐξ αὑτοῦ τις ἔχει,	περισσὸς	καὶ μάταιος παρ´ ἄλλου λαμβάνων.
[1, 28]	Ὀδύσσεια. (Ἐκ τοιούτου οὖν μικροῦ	πράγματος	ἤρτηται τὰ τηλικαῦτα; (Τίνα δὲ
[1, 14]	γὰρ οὕτω τεταγμένως καθάπερ ἐκ	προστάγματος	τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ
[1, 14]	ἀποσπάσματα, οὐ παντὸς δ´ αὐτῶν	κινήματος	ἅτε οἰκείου καὶ συμφυοῦς ὁ
[1, 20]	τι οὖν ἐστι καὶ αὐτὴ	ἐγγράμματος	φωνή; οὐδαμῶς. διὰ τοῦτο οὐ
[1, 19]	ἢ τῷ εἰδότι; ἐπὶ δ´	ἅρματος	τίνι ἢ τῷ εἰδότι; τί
[1, 16]	ἐκ γάλακτος τυρὸν καὶ ἐκ	δέρματος	ἔρια τίς ἐστιν ὁ πεποιηκὼς
[1, 7]	καὶ τῷ βουλομένῳ ἐν χρήσει	νομίσματος	μὴ διαπίπτειν ἀρκεῖ τοῦτο ἀκοῦσαι,
[1, 20]	ἀδοκίμαστον προσφέρεσθαι. ὁρᾶτε ἐπὶ τοῦ	νομίσματος,	ὅπου δοκεῖ τι εἶναι πρὸς
[1, 20]	ἀργυρογνώμων προσχρῆται πρὸς δοκιμασίαν τοῦ	νομίσματος,	τῇ ὄψει, τῇ ἁφῇ, τῇ
[1, 12]	ἀνυπεύθυνον ἀφῆκαν· ἀδελφῶν ἕνεκα ἀφῆκαν,	σώματος	ἕνεκα ἀφῆκαν, κτήσεως, θανάτου, ζωῆς.
[1, 29]	ἐν ᾧ κρεῖσσόν ἐστιν. σῶμα	σώματος	ἰσχυρότερον, οἱ πλείονες τοῦ ἑνός,
[1, 12]	ἑκάστῳ σῶμα καὶ μέρη τοῦ	σώματος	καὶ κτῆσιν καὶ κοινωνοὺς ἔδωκεν.
[1, 22]	τὸ σῶμα, τὰ μέρη τοῦ	σώματος,	κτήσεις, γονεῖς, ἀδελφοὶ, τέκνα, πατρίς,
[1, 11]	λέγειν ἐπ´ ἀγαθῷ γίνεσθαι τοῦ	σώματος,	ὅτι γίνεται, καὶ ἁπλῶς τὸ
[1, 2]	καὶ ὅμως οὐκ ἀμελῶ τοῦ	σώματος·	οὐδὲ Κροῖσος καὶ ὅμως οὐκ
[1, 11]	καὶ τὰ ἀποστήματα ἐκ τοῦ	σώματος.	ὡσαύτως δὲ καὶ τῶν ὀρθῶς
[1, 18]	οὐχὶ τῷ μεγέθει πεποιθὼς τοῦ	σώματος	ὥσπερ ἀθλητής· οὐ γὰρ ὡς
[1, 2]	προσώπου. τί γάρ μου πυνθάνῃ;	θάνατος	αἱρετώτερόν ἐστιν ἢ ζωή; λέγω
[1, 11]	πενθεῖν, οὐχ ὁ τοῦ Πατρόκλου	θάνατος	(ἄλλος γάρ τις οὐ πάσχει
[1, 24]	ἐν Ῥώμῃ πράγματα, δεινόν ἐστι	θάνατος,	δεινόν ἐστι φυγή, δεινὸν λοιδορία,
[1, 29]	ἀνθρώπου κύριος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ	θάνατος	καὶ ζωὴ καὶ ἡδονὴ καὶ
[1, 9]	οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς καὶ ὁ	θάνατος	οὐ κακόν; καὶ συγγενεῖς τινες
[1, 24]	ἡμῖν ἀπήγγελκεν. λέγει ὅτι ὁ	θάνατος	οὐκ ἔστι κακόν, οὐδὲ γὰρ
[1, 11]	ἂν ἀπελεύσῃ. καὶ ἁπλῶς οὔτε	θάνατος	οὔτε φυγὴ οὔτε πόνος οὔτε
[1, 27]	ἐκκλίνειν καθήκει καὶ ἀναγκαῖον ὁ	θάνατος.	τί γὰρ ποιήσω; ποῦ γὰρ
[1, 4]	ἀτυχίαν καὶ μαθεῖν, τί ἐστι	θάνατος,	τί φυγή, τί δεσμωτήριον, τί
[1, 27]	καὶ προχείρους ἔχειν δεῖ. Ὅταν	θάνατος	φαίνηται κακόν, πρόχειρον ἔχειν ὅτι
[1, 2]	πότε οὖν σοι εἶπον, ὅτι	ἀθάνατός	εἰμι; καὶ σὺ τὸ σὸν
[1, 29]	θεοῦ νόμος κράτιστός ἐστι καὶ	δικαιότατος·	τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ
[1, 16]	δεῖσθαι ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων, μὴ	ἐσθῆτος,	ἡμεῖς δὲ πάντων τούτων προσδεόμεθα.
[1, 9]	τινα; μὴ γένοιτο. οὐχ οὕτως	ἀναίσθητος	ἔσομαι τῶν ἐμῶν κτημάτων. ἀλλ´
[1, 18]	ὕπνοις; οὗτός μοί ἐστιν ὁ	ἀνίκητος	ἀθλητής. ~Πῶς ἔχειν δεῖ πρὸς
[1, 29]	ἐκεῖνος; ἐμὲ δ´ Ἄνυτος καὶ	Μέλητος	ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται, βλάψαι δ´
[1, 28]	φαίνεται ἢ κακῶς· εἰ καλῶς,	ἀνέγκλητός	ἐστιν· εἰ κακῶς, αὐτὸς ἐζημίωται·
[1, 1]	ὅτι μόνου ἐμοῦ ὁ τράχηλος	ἀναπότμητός	ἐστιν; ταῦτα ἔδει μελετᾶν τοὺς
[1, 6]	ἀτύχημα ἕκαστος ὑμῶν οἴεται τὸ	ἀνιστόρητος	τούτων ἀποθανεῖν· ὅπου δ´ οὐδ´
[1, 4]	ἐν προςθέσει καὶ ἐποχῇ, ἵν´	ἀνεξαπάτητος.	πρῶτοι δ´ εἰσὶν οἱ πρῶτοι
[1, 7]	καὶ ἀποκρίσει καὶ νὴ Δία	ἀνεξαπάτητός	τε καὶ ἀσόφιστος; ἀλλὰ συγκαθήσει
[1, 2]	ἐπιμελείας τούτου ἕνεκα; μὴ γένοιτο.	Ἐπίκτητος	κρείσσων Σωκράτους οὐκ ἔσται· εἰ
[1, 6]	ἄλλης ἀλκῆς καὶ καρτερίας καὶ	γενναιότητος,	εἰ μὴ τοιαῦταί τινες αὐτὸν
[1, 4]	ἐν ὁρμαῖς καὶ ἀφορμαῖς, ἵν´	ἀναμάρτητος,	ἐν προςθέσει καὶ ἐποχῇ, ἵν´
[1, 18]	ἀήττητον εἶναι. Τίς οὖν ὁ	ἀήττητος;	ὃν οὐκ ἐξίστησιν οὐδὲν τῶν
[1, 26]	πεντήκοντα μυριάδας. τί οὖν ὁ	Ἐπαφρόδιτος;	κατεγέλασεν ὡς ὑμεῖς; οὔ· ἀλλ´
[1, 19]	ἄφρων σοι δοκῇ. εἶχέν τινα	Ἐπαφρόδιτος	σκυτέα, ὃν διὰ τὸ ἄχρηστον
[1, 19]	ἂν πῶς αὐτὸν ἐτίμα ὁ	Ἐπαφρόδιτος·	τί πράσσει Φηλικίων ὁ ἀγαθός;
[1, 16]	όας γάλα γεννᾶσθαι καὶ ἐκ	γάλακτος	τυρὸν καὶ ἐκ δέρματος ἔρια
[1, 2]	κρίσιν οὐ μόνον ταῖς τῶν	ἐκτὸς	ἀξίαις συγχρώμεθα, ἀλλὰ καὶ τῶν
[1, 2]	τοιούτων σκέψιν καὶ τὰς τῶν	ἐκτὸς	ἀξίας συγκαθεὶς καὶ ψηφίζων ἐγγύς
[1, 4]	ἢ ἀνθρώπων πάθη τεθαυμακότων τὰ	ἐκτὸς	διὰ μέτρου τοιοῦδ´ ἐπιδεικνύμενα; εἰ
[1, 4]	εἴ τις ὑμῶν ἀποστὰς τῶν	ἐκτὸς	ἐπὶ τὴν προαίρεσιν ἐπέστραπται τὴν
[1, 15]	πρὸς δὲ τὴν σὴν τῶν	ἐκτός	ἐστιν, ὅμοιον ἀγρῷ, ὅμοιον ὑγείᾳ,
[1, 4]	τινὰ ἔδει μαθεῖν, ὅτι τῶν	ἐκτὸς	καὶ ἀπροαιρέτων οὐδέν ἐστι πρὸς
[1, 27]	ἔνθεν ἂν μὲν δύνωμαι τὰ	ἐκτὸς	μετατιθέναι πρὸς τὴν βούλησιν τὴν
[1, 1]	ἦν εἰς ταῦτα ὑπὸ τῶν	ἐκτὸς	μὴ ἐμποδίζεσθαι; Ἀλλὰ τί λέγει
[1, 11]	ἡμεῖς κύριοι καὶ οὐ τὰ	ἐκτός.	(Οὕτως, ἔφη. (Ἀπὸ τῆς σήμερον
[1, 29]	ὑπ´ ἐμοῦ. μή τι τῶν	ἐκτὸς	τῆς προαιρέσεως ἀγαθόν ἐστιν ἢ
[1, 15]	Οὐκ ἐπαγγέλλεται, ἔφη, φιλοσοφία τῶν	ἐκτός	τι περιποιήσειν τῷ ἀνθρώπῳ· εἰ
[1, 29]	προαίρεσις ποιά. τί οὖν τὰ	ἐκτός;	ὗλαι τῇ προαιρέσει, περὶ ἃς
[1, 4]	ἐν ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει, ἵν´	ἀναπότευκτος	ᾖς καὶ ἀπερίπτωτος, ἐν ὁρμαῖς
[1, 11]	νοσοῦντός μου τοῦ θυγατρίου καὶ	δόξαντος	κινδυνεύειν οὐχ ὑπέμεινα οὐδὲ παρεῖναι
[1, 14]	μόρια οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα, οὐ	παντὸς	δ´ αὐτῶν κινήματος ἅτε οἰκείου
[1, 14]	ὁ ἥλιος τηλικοῦτον μέρος τοῦ	παντός,	ὀλίγον δὲ τὸ ἀφώτιστον ἀπολιπεῖν
[1, 25]	διάταγμα; τὰ σὰ τήρει ἐκ	παντὸς	τρόπου, τῶν ἀλλοτρίων μὴ ἐφίεσο.
[1, 26]	τὸν ἀναγιγνώσκοντα τοὺς ὑποθετικοὺς καὶ	γελάσαντος	τοῦ ὑποθεμένου αὐτῷ τὴν ἀνάγνωσιν
[1, 29]	ἐστιν εὐφυὴς νέος. οὔ· ἀλλὰ	καλέσαντος	τοῦ καιροῦ κλάειν δεῖ καὶ
[1, 11]	αὐτῷ καὶ γυνή. τοῦ δ´	ὁμολογήσαντος	προσεπύθετο· Πῶς τι οὖν χρῇ
[1, 11]	ἵππου τρέχοντος ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα	νικήσαντός	ποτε παραλόγως σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ
[1, 13]	τοῖς θεοῖς; ὅταν δὲ θερμὸν	αἰτήσαντός	σου μὴ ὑπακούσῃ ὁ παῖς
[1, 20]	προσέχει καὶ οὐχ ἅπαξ ἀρκεῖται	ψοφήσαντος,	ἀλλ´ ὑπὸ τῆς πολλῆς προσοχῆς
[1, 2]	Πρῖσκος Ἑλουίδιος καὶ ἰδὼν ἐποίησε.	προσπέμψαντος	αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα μὴ εἰσέλθῃ
[1, 12]	ὑπεύθυνόν σε ἐποίησαν; τοῦ μόνου	ὄντος	ἐπὶ σοί, χρήσεως οἵας δεῖ
[1, 11]	μαχομένων ἀνάγκη θατέρου κατὰ φύσιν	ὄντος	θάτερον εἶναι παρὰ φύσιν; ἢ
[1, 25]	εἶπεν, οὐκ ἂν κατεγέλα τοῦ	λέγοντος;	τί οὖν θαυμαστὸν εἰ καὶ
[1, 22]	κακῶς ἐφαρμόζει τὴν πρόληψιν τοῦ	δέοντος.	πάλιν ὁ μὲν λέγει οὐκοῦν,
[1, 2]	(Πόθεν δ´ ὁ ταῦρος, ἔφη,	λέοντος	ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται τῆς αὑτοῦ
[1, 29]	οὖν τίνος ἐστὶ θεωρεῖν; τοῦ	σχολάζοντος.	ἔστι γὰρ φιλοθέωρόν τι ζῷον
[1, 2]	εἰ μὴ ἀπεκόπη τὸ αἰδοῖον,	ἐπελθόντος	αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ (ἦν δ´
[1, 2]	δ´ ὁ ταῦρος, ἔφη, λέοντος	ἐπελθόντος	μόνος αἰσθάνεται τῆς αὑτοῦ παρασκευῆς
[1, 7]	πραγματεία λανθάνει τοὺς πολλοὺς περὶ	καθήκοντος	οὖσα. ζητοῦμεν γὰρ ἐπὶ πάσης
[1, 7]	{περὶ τίνος ἡ σκέψις; περὶ	καθήκοντος.	παραχωρήσαντι δὲ μενετέον εἰς ἅπαν
[1, 5]	δύναμιν οὔτε παρὰ τὴν τοῦ	διδάσκοντος	ἀσθένειαν, ἀλλ´ ὅταν ἀπαχθεὶς ἀπολιθωθῇ,
[1, 26]	ἀπείροις; ~Τίς ὁ βιωτικὸς νόμος.	Ἀναγιγνώσκοντος	δὲ τοὺς ὑποθετικοὺς ἔφη Νόμος
[1, 11]	οὐ πάσχει ταῦτα τοῦ ἑταίρου	ἀποθανόντος)	ἀλλ´ ὅτι ἔδοξεν αὐτῷ. καὶ
[1, 22]	τοῦ φιλοσοφοῦντος τῷ ὄντι καὶ	ὠδίνοντος·	νῦν ἐγὼ οὐχ ὁρῶ τί
[1, 29]	ἀληθείαις πεπαιδευμένος ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται	ἐπικρίνοντός	τι περὶ ὁσίου καὶ ἀνοσίου
[1, 2]	(ἦν δ´ ἐκεῖνος φιλόσοφος) καὶ	εἰπόντος	ἄγε, ἀδελφέ, τί μέλλεις ποιεῖν;
[1, 2]	παράδειγμα ἔκκειται; ἄλλος δ´ ἂν	εἰπόντος	αὐτῷ Καίσαρος ἐν τοιαύτῃ περὶ
[1, 15]	ἐκείνου ὀργῆς οὐδὲν ἔχω λέγειν.	Εἰπόντος	δὲ τοῦ συμβουλευομένου ὅτι Τοῦτο
[1, 9]	πρὸς αὐτόν· ἐπὶ δὲ τοῦ	παρόντος	ἀνάσχεσθε ἐνοικοῦντες ταύτην τὴν χώραν,
[1, 11]	τὸ μὲν ἀκριβὲς οὐ τοῦ	παρόντος	καιροῦ τυχόν· ἐκεῖνο δ´ ἀπαρκεῖ
[1, 11]	μέρους ἕκαστον. Ἐπὶ δὲ τοῦ	παρόντος	τὰ τοσαῦτα ἔχω σοι πρὸς
[1, 19]	ἀποστῇ αὑτοῦ καὶ τοῦ ἰδίου	συμφέροντος;	καὶ πῶς ἔτι μία καὶ
[1, 4]	εὐτυχίας, ὦ μεγάλου εὐεργέτου τοῦ	δεικνύοντος	τὴν ὁδόν. εἶτα Τριπτολέμῳ μὲν
[1, 9]	ὅτι ἀπὸ τοῦ κυριωτέρου καὶ	περιέχοντος	οὐ μόνον αὐτὴν ἐκείνην τὴν
[1, 11]	κινοῦν, ὥστ´ ἐγκαλύπτεσθαι τοῦ ἵππου	τρέχοντος	ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα νικήσαντός ποτε
[1, 18]	βλέπωσιν, οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον τοῦ	δοκοῦντος	αὐτοῖς. Τοῦτον οὖν τὸν λῃστὴν
[1, 11]	περὶ τὰ παιδάρια, ὥστε πρῴην	νοσοῦντός	μου τοῦ θυγατρίου καὶ δόξαντος
[1, 2]	δοκεῖ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄλλου	παρακρατοῦντος	ἀνασχέσθαι. ἂν οὖν μου πυνθάνῃ
[1, 22]	ποιήσωμεν; (Αὕτη ἐστὶ ζήτησις τοῦ	φιλοσοφοῦντος	τῷ ὄντι καὶ ὠδίνοντος· νῦν
[1, 25]	καὶ ἀκούειν αὐτοῦ ὅσα θέλει	ἀδολεσχοῦντος’	καὶ σὺ σύγκρινε ταύτας τὰς
[1, 14]	ὅταν κλείσητε τὰς θύρας καὶ	σκότος	ἔνδον ποιήσητε, μέμνησθε μηδέποτε λέγειν
[1, 6]	τί ἂν ἐποίει μηδενὸς τοιούτου	γεγονότος;	ἢ δῆλον ὅτι ἐντετυλιγμένος ἂν
[1, 2]	οὖν αἰσθησόμεθα τοῦ κατὰ πρόσωπον	ἕκαστος;	(Πόθεν δ´ ὁ ταῦρος, ἔφη,
[1, 2]	τῶν κατὰ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ	ἕκαστος.	τῷ γάρ τινι εὔλογον τὸ
[1, 6]	ἔργον τοῦ Φειδίου, καὶ ἀτύχημα	ἕκαστος	ὑμῶν οἴεται τὸ ἀνιστόρητος τούτων
[1, 12]	σὺ δ´ ἀταλαίπωρος εἶ καὶ	δυσάρεστος	κἂν μὲν μόνος ᾖς, ἐρημίαν
[1, 4]	αὑτῷ ποθῶν ἢ φεύγων οὔτε	πιστὸς	εἶναι δύναται οὔτ´ ἐλεύθερος, ἀλλ´
[1, 4]	τηρεῖ καὶ φυλάσσει, λούεται ὡς	πιστός,	ὡς αἰδήμων ἐσθίει, ὡσαύτως ἐπὶ
[1, 29]	λύχνου κλέπτης ἐγένετο, ἀντὶ λύχνου	ἄπιστος,	ἀντὶ λύχνου θηριώδης. τοῦτο ἔδοξεν
[1, 29]	καὶ ὁ τοῦ θεοῦ νόμος	κράτιστός	ἐστι καὶ δικαιότατος· τὸ κρεῖσσον
[1, 19]	λέγει ἐγώ εἰμι ὁ πάντων	κράτιστος.	καὶ τί μοι δύνασαι παρασχεῖν;
[1, 7]	νὴ Δία ἀνεξαπάτητός τε καὶ	ἀσόφιστος;	ἀλλὰ συγκαθήσει μέν, οὐκ ἐπιστραφήσεται
[1, 28]	τὸ συνετόν, τότε σῴζεται καὶ	αὐτός·	ἂν δ´ ἀπολλύηταί τι τούτων
[1, 28]	τούτων καὶ ἐκπολιορκῆται, τότε καὶ	αὐτὸς	ἀπόλλυται. καὶ τὰ μεγάλα πράγματα
[1, 27]	οὕτως γενναίως εἴπω ἀπελθὼν ἢ	αὐτὸς	ἀριστεῦσαι θέλω ἢ ἄλλῳ παρασχεῖν
[1, 17]	ἐξηγεῖται τὸ βούλημα τῆς φύσεως,	αὐτὸς	δ´ οὐκ ἀκολουθεῖ· πόσῳ πλέον
[1, 17]	βούλημα τῆς φύσεως. τί οὖν;	αὐτὸς	διὰ σεαυτοῦ παρακολουθεῖς; καὶ τίνος
[1, 17]	πάλιν τίς διαρθρώσει; εἰ γὰρ	αὐτὸς	ἑαυτόν, δύναται καὶ οὗτος. εἰ
[1, 28]	καλῶς, ἀνέγκλητός ἐστιν· εἰ κακῶς,	αὐτὸς	ἐζημίωται· οὐ δύναται γὰρ ἄλλος
[1, 19]	τις ἡμῶν ἐπύθετο τί ποιεῖ	αὐτός;	ἐλέγετο ὅτι μετὰ Φηλικίωνος βουλεύεται
[1, 25]	κτησείδιον, δοῦλον. εὐθὺς γὰρ {ἐμ}	αὐτὸς	κατ´ ἐμαυτοῦ δηλῶ, τίνι ἁλωτός
[1, 20]	ἀπὸ ὀλίγων ἔστιν ἀναλαβεῖν; καίτοι	αὐτὸς	μὲν ὁ προηγούμενος λόγος τῶν
[1, 19]	πάντα ποιεῖ καὶ τὸ λοιπὸν	αὐτὸς	ὁ Ζεύς. ἀλλ´ ὅταν θέλῃ
[1, 27]	εἰ μὴ δύναμαι κατορθῶσαί τι	αὐτός,	οὐ φθονήσω ἄλλῳ τοῦ ποιῆσαί
[1, 20]	πρὸς χρῆσιν φαντασιῶν οἵαν δεῖ.	αὐτὸς	οὖν τί ἐστιν; σύστημα ἐκ
[1, 11]	ἡμέρας οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖς καὶ	αὐτός.	~Περὶ εὐαρεστήσεως. Περὶ θεῶν οἱ
[1, 10]	συμπροθυμουμένους, προεθυμούμην ἂν συσπουδάζειν καὶ	αὐτός.	~Περὶ φιλοστοργίας. Ἀφικομένου δέ τινος
[1, 20]	τοῦ ἀνθρώπου εἰκός; σὺ δ´	αὐτὸς	τί κυριώτερον ἔχεις, Ἐπίκουρε; τί
[1, 4]	τὰ βιβλία, ἀλλὰ καὶ γράφε	αὐτὸς	τοιαῦτα. καὶ τί σοι ὄφελος;
[1, 25]	ἤκουσας, φέρε δ´ ἃ εἶπας	αὐτός,	φέρε ἃ ἀνέγνως, φέρε ἃ
[1, 19]	προσόν, τοῦτον πᾶσα ἀνάγκη, ἐὰν	ἀπαίδευτος	ᾖ, πεφυσῆσθαι δι´ αὐτό. εὐθὺς
[1, 28]	τὸ φαινόμενον. Φοῖνιξ; τὸ φαινόμενον.	Ἱππόλυτος;	τὸ φαινόμενον. τούτου οὖν μηδεμίαν
[1, 29]	τί λέγει ἐκεῖνος; ἐμὲ δ´	Ἄνυτος	καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται,
[1, 26]	ταῦτα καὶ προσέρχεται τοῖς φιλοσόφοις,	οὗτος	ἄλλο τι πράσσει ἵνα αὐτὸν
[1, 8]	περὶ τὸν τέλειον συλλογισμὸν γεγυμνασμένος	οὗτος	ἂν ἱκανὸς εἴη καὶ περὶ
[1, 14]	μικρὸν ὡς πρὸς τὸ ὅλον,	οὗτος	δ´ οὐ δύναται πάντων αἰσθάνεσθαι;
[1, 17]	γὰρ αὐτὸς ἑαυτόν, δύναται καὶ	οὗτος.	εἰ ἄλλου δεησόμεθα, ἄπειρον ἔσται
[1, 14]	τῶν ἀναγκαίων. ὅμοιός γε ὅρκος	οὗτος	ἐκείνῳ; ἐκεῖ μὲν ὀμνύουσιν αὐτοῦ
[1, 18]	καταμανθάνω ὡς ἐπὶ τοῦ ἀθλητοῦ.	οὗτος	ἐξεβίασε τὸν πρῶτον κλῆρον. τί
[1, 26]	γινομένων; κἄν τινα κακῶς λέγῃ,	οὗτος	ἐπιστρέφεται, κἂν ἐπαινῇ τινα, ἐπαίρεται;
[1, 4]	καὶ ὁ μὴ εἰκῇ ἀποδεδημηκὼς	οὗτός	ἐστιν. εἰ δ´ ἐπὶ τὴν
[1, 29]	δυσαρεστοῦσιν· οὐ βαστάζει με’ φησίν.	οὗτός	ἐστιν εὐφυὴς νέος. οὔ· ἀλλὰ
[1, 4]	δρομικῶς καὶ ὁ φώνασκος φωνασκικῶς·	οὗτός	ἐστιν ὁ προκόπτων ταῖς ἀληθείαις
[1, 18]	ἂν μελαγχολῶν; τί ἐν ὕπνοις;	οὗτός	μοί ἐστιν ὁ ἀνίκητος ἀθλητής.
[1, 17]	ἔρχομαι καὶ ἐπιζητῶ τί λέγει	οὗτος	ὁ ἐξηγητὴς τῆς φύσεως. ἄρχομαι
[1, 24]	ἡδονῆς, οἷα περὶ πενίας εἴρηκεν	οὗτος	ὁ κατάσκοπος. τὸ δὲ {γυμν{
[1, 29]	λοιπὸν ἐν τῇ φυλακῇ λέγω	οὗτος	ὁ ταῦτα κραυγάζων οὔτε τοῦ
[1, 9]	ὑμᾶς ἔταξεν. ὀλίγος ἄρα χρόνος	οὗτος	ὁ τῆς οἰκήσεως καὶ ῥᾴδιος
[1, 29]	τοῖς ἰδιώταις συμπεριφέρεσθαι καὶ λέγειν	οὗτος	ὃ αὑτῷ ἀγαθὸν οἴεται τοῦτο
[1, 5]	οὐ συνορᾷ· κακῶς ἔχει. συνορῶν	οὗτος	οὐ κινεῖται οὐδὲ προκόπτει· ἔτι
[1, 5]	χείρων ἐστὶ τοῦ νεκροῦ. μάχην	οὗτος	οὐ συνορᾷ· κακῶς ἔχει. συνορῶν
[1, 29]	ἢ ὁ ἐξαπατηθεὶς περὶ αὐτοῦ;	οὗτος	οὖν τίς ποτε ὁ ἔχων
[1, 26]	ἔφη Νόμος ὑποθετικός ἐστι καὶ	οὗτος	τὸ ἀκόλουθον τῇ ὑποθέσει παραδέχεσθαι.
[1, 26]	πρότερον δὲ νόμος βιωτικός ἐστιν	οὗτος	τὸ ἀκόλουθον τῇ φύσει πράττειν.
[1, 29]	τῆς φύσεως. καὶ τοῦ θεοῦ	οὗτος	τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ
[1, 4]	τὸν συνεγγισμόν, τὴν προκοπὴν ἀποφαίνομεν.	οὗτος’	φησίν, ἤδη καὶ δι´ αὑτοῦ
[1, 6]	ἂν ἀπέβη, εἰ μὴ λέων	τοιοῦτος	ἐγένετο καὶ ὕδρα καὶ {ἔλαφ{
[1, 9]	τῷ γὰρ ὄντι πτῶμα ὁ	τοιοῦτός	ἐστι καὶ ξέστης αἱματίου, πλέον
[1, 29]	ἐξ ὑμῶν δ´ οὐδεὶς φανήσεται	τοιοῦτος;	ἤθελον πλεῦσαι ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο
[1, 7]	λόγῳ; καὶ πῶς ἔτι ἔσται	τοιοῦτος	οἷον αὐτὸν ἐπινοοῦμεν; ἀλλ´ ἄνευ
[1, 25]	αὐτὸς κατ´ ἐμαυτοῦ δηλῶ, τίνι	ἁλωτός	εἰμι. ὡς ὁ ὄφις ἐὰν
[1, 24]	(Ἵνα Ὀλυμπιονίκης γένῃ· δίχα δ´	ἱδρῶτος	οὐ γίγνεται. ἐμοὶ μὲν οὐδεὶς
[1, 10]	οὐκ ἐσμὲν πρακτικοί; εὐθὺς ἐγὼ	πρῶτος,	ὅταν ἡμέρα γένηται, μικρὰ ὑπομιμνῄσκομαι,
[1, 4]	δὲ τρέμων καὶ πενθῶν ζητῇς	ἀπερίπτωτος	εἶναι, ἄρα πῶς προκόπτεις; Σὺ
[1, 4]	ἐκκλίσει, ἵν´ ἀναπότευκτος ᾖς καὶ	ἀπερίπτωτος,	ἐν ὁρμαῖς καὶ ἀφορμαῖς, ἵν´
[1, 14]	ἐστίν. καὶ τίς τούτοις χρεία	φωτὸς	εἰς τὸ βλέπειν τί ποιεῖτε;
[1, 8]	ἀναγκαῖον πρὸς φιλοσοφίαν, ἐπεί τις	φιλόσοφος	ἅμα καὶ καλὸς ἦν καὶ
[1, 8]	πάρεστιν; ἄγε εἰ δ´ ἐγὼ	φιλόσοφος	ἤμην, ἔδει ὑμᾶς καὶ χωλοὺς
[1, 2]	τοῦ ἀδελφοῦ (ἦν δ´ ἐκεῖνος	φιλόσοφος)	καὶ εἰπόντος ἄγε, ἀδελφέ, τί
[1, 2]	οὖν, Ἐπίκτητε, διαξύρησαι. ἂν ὦ	φιλόσοφος,	λέγω οὐ διαξυρῶμαι’ ἀλλ´ ἀφελῶ
[1, 8]	ἅμα καὶ καλὸς ἦν καὶ	φιλόσοφος;	οὐ θέλεις αἰσθάνεσθαι καὶ διακρῖναι
[1, 8]	ποῦ ἀποκέκλικεν; Τί οὖν; Πλάτων	φιλόσοφος	οὐκ ἦν; (Ἱπποκράτης γὰρ ἰατρὸς
[1, 2]	ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς ἢ ὡς	φιλόσοφος;	Ὡς ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ δ´
[1, 24]	γὰρ αἰσχρόν· λέγει ὅτι ἀδοξία	ψόφος	ἐστὶ μαινομένων ἀνθρώπων. οἷα δὲ
[1, 1]	αὔριον φυγαδευθῆναι’ τί οὖν αὐτῷ	Ῥοῦφος	εἶπεν; Εἰ μὲν ὡς βαρύτερον
[1, 9]	μοι οὐθέν ἐστιν’ οὕτως καὶ	Ῥοῦφος	πειράζων μ´ εἰώθει λέγειν Συμβήσεταί
[1, 18]	χαλεπαίνεις. γνῶθι ὅτι κλέπτης καὶ	μοιχὸς	ἐν τοῖς σοῖς τόπον οὐκ
[1, 2]	ἐκτὸς ἀξίας συγκαθεὶς καὶ ψηφίζων	ἐγγύς	ἐστι τῶν ἐπιλελησμένων τοῦ ἰδίου
[1, 24]	καὶ συνεστραμμένον. οὐδείς’ φησίν, πολέμιος	ἐγγύς	ἐστιν· πάντα εἰρήνης γέμει. πῶς,
[1, 29]	ἐν δόγμασιν. οὐ δείξεις· οὐδ´	ἐγγύς.	νόμος γὰρ τῆς φύσεως. καὶ
[1, 19]	καὶ τὸ λοιπὸν αὐτὸς ὁ	Ζεύς.	ἀλλ´ ὅταν θέλῃ εἶναι Ὑέτιος
[1, 19]	εἰμι. πόθεν σύ; ἐμὲ ὁ	Ζεὺς	ἐλεύθερον ἀφῆκεν. ἢ δοκεῖς ὅτι
[1, 1]	ἐμποδίζεσθαι; Ἀλλὰ τί λέγει ὁ	Ζεύς;	Ἐπίκτητε, εἰ οἷόν τε ἦν,
[1, 1]	τὴν προαίρεσιν δὲ οὐδ´ ὁ	Ζεὺς	νικῆσαι δύναται. εἰς φυλακήν σε
[1, 25]	μοι. (Τί σοι ἐντείλωμαι; ὁ	Ζεύς	σοι οὐκ ἐντέταλται; οὐ δέδωκέν
[1, 24]	τῷ πανδοκείῳ. ἂν οὖν ὁ	πανδοκεὺς	ἀποθανὼν ἀπολίπῃ σοι τοὺς κραβάττους·
[1, 25]	κομψῶς διεξάγηται. ἐν Σατορναλίοις λέλογχεν	βασιλεύς·	ἔδοξε γὰρ παῖξαι ταύτην τὴν
[1, 28]	τὸν κόσμιον. πότ´ ἔπταισεν ὁ	Ἀχιλλεύς;	ὅτε ἀπέθανεν ὁ Πάτροκλος; μὴ
[1, 4]	τὰ προηγούμενα ἐκπονῶν, ὡς ὁ	δρομεὺς	δρομικῶς καὶ ὁ φώνασκος φωνασκικῶς·
[1, 28]	ποία τραγῳδία ἄλλην ἀρχὴν ἔχει;	Ἀτρεὺς	Εὐριπίδου τί ἐστιν; τὸ φαινόμενον.
[1, 12]	πέμπτοι δ´, ὧν ἦν καὶ	Ὀδυσσεὺς	καὶ Σωκράτης, οἱ λέγοντες ὅτι
[1, 19]	τινος τῶν Καισαριανῶν τοῦ Καίσαρος	σκυτεὺς	ἐγένετο. εἶδες ἂν πῶς αὐτὸν
[1, 2]	ἀγέλης πάσης; ἢ δῆλον ὅτι	εὐθὺς	ἅμα τῷ τὴν παρασκευὴν ἔχειν
[1, 25]	παραδέδωκα· ἂν τὸ κτησείδιον, δοῦλον.	εὐθὺς	γὰρ {ἐμ} αὐτὸς κατ´ ἐμαυτοῦ
[1, 10]	τί ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν πρακτικοί;	εὐθὺς	ἐγὼ πρῶτος, ὅταν ἡμέρα γένηται,
[1, 10]	τίνα ἐπαναγνῶναί με δεῖ. εἶτα	εὐθὺς	ἐμαυτῷ· τί δέ μοι καὶ
[1, 19]	ἐπὶ τοῦ λασάνου ποιήσῃ· πῶς	εὐθὺς	λέγομεν φρονίμως μοι λελάληκεν Φηλικίων’
[1, 16]	ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ; οὐκ	εὐθὺς	μακρόθεν κέκραγεν ἡμῶν ἑκάστου ἡ
[1, 19]	ἀπαίδευτος ᾖ, πεφυσῆσθαι δι´ αὐτό.	εὐθὺς	ὁ τύραννος λέγει ἐγώ εἰμι
[1, 28]	κανόνι, ἀλλά τι ἐφάνη καὶ	εὐθὺς	ποιῶ τὸ φανέν. κρείσσων γάρ
[1, 29]	εἶτα ἄν τις φθέγξηται κύριον,	εὐθὺς	σεσόβηνται, ταράσσονται. αἰσχρόν ἐστιν οὕτως
[1, 13]	τινι τοιαύτῃ χώρᾳ κατετάγης ὑπερεχούσῃ,	εὐθὺς	τύραννον καταστήσεις σεαυτόν; οὐ μεμνήσῃ
[1, 25]	ἐν Γυάροις οἴκει. οἰκῶ. ἀλλὰ	πολύς	μοι καπνὸς φαίνεται τὸ ἐν
[1, 27]	τὴν χώραν, μηνύσατε ἀνθρώπους, εἰς	οὓς	ἀπέλθω, εἰς οὓς οὐ παραβάλλει,
[1, 6]	ἄδικοί τινες ἄνθρωποι καὶ θηριώδεις,	οὓς	ἐκεῖνος ἐξήλαυνεν καὶ ἐκάθαιρεν; καὶ
[1, 10]	νῦν παραστὰς ὑπομνῆσαι τῶν λόγων,	οὓς	ἔλεγεν παρερχόμενος, καὶ εἰπεῖν ὅτι
[1, 7]	ποιητέον τῶν τόπων τούτων, περὶ	οὓς	μάλιστα στρέφεται ἐρώτησις καὶ ἀπόκρισις.
[1, 9]	μηκέτι διαλέξῃ τούτους τοὺς λόγους	οὓς	μέχρι νῦν διελέγου μηδὲ παρενοχλήσεις
[1, 27]	ἀνθρώπους, εἰς οὓς ἀπέλθω, εἰς	οὓς	οὐ παραβάλλει, μηνύσατε ἐπαοιδήν· εἰ
[1, 22]	λοιπὸν μισεῖν αὐτόν. τί οὖν	ναοὺς	ποιοῦμεν, τί οὖν ἀγάλματα, ὡς
[1, 28]	(Τί δ´ ἔχει μέγα πολλοὺς	βοῦς	ἀποθανεῖν καὶ πολλὰ πρόβατα καὶ
[1, 30]	μαχαίρας; τούτων ἕνεκα τοὺς πολλοὺς	λόγους	ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν ἦν, ἐγὼ
[1, 9]	ὅπως μηκέτι διαλέξῃ τούτους τοὺς	λόγους	οὓς μέχρι νῦν διελέγου μηδὲ
[1, 7]	καὶ πάντας ἁπλῶς τοὺς τοιούτους	λόγους	πραγματεία λανθάνει τοὺς πολλοὺς περὶ
[1, 27]	ἐναντίον ἔθος. πρὸς τοὺς σοφιστικοὺς	λόγους	τὰ λογικὰ καὶ τὴν ἐν
[1, 8]	προσθεῖναι; οὐχὶ δὲ πάντας τοὺς	λόγους	τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ
[1, 11]	σὺ δ´ ἂν νοσῶν ἠβούλου	φιλοστόργους	οὕτως ἔχειν τοὺς προσήκοντας τούς
[1, 7]	διακριτικὸν τοῦ ἀληθοῦς καὶ τοῦ	ψεύδους	καὶ τοῦ ἀδήλου; (Ἀνάγκη. (Ἐπὶ
[1, 3]	ἡ γνώμη κοινὸν πρὸς τοὺς	θεούς,	ἄλλοι μὲν ἐπὶ ταύτην ἀποκλίνουσιν
[1, 16]	νὴ τὸν Δία καὶ τοὺς	θεοὺς	ἓν τῶν γεγονότων ἀπήρκει πρὸς
[1, 18]	τί οὖν; ἔδει νὴ τοὺς	θεοὺς	μελετᾶν ἐπὶ τῶν μικρῶν καὶ
[1, 4]	Χρύσιππον ἀναγιγνώσκειν’ εὖ, νὴ τοὺς	θεούς,	προκόπτεις, ἄνθρωπε· ποίαν προκοπήν. τί
[1, 9]	οἳ ἐπιγνόντες τὴν πρὸς τοὺς	θεοὺς	συγγένειαν καὶ ὅτι δεσμά τινα
[1, 27]	λοιδορῶ, τὸν Δία καὶ τοὺς	θεοὺς	τοὺς ἄλλους· εἰ γὰρ μὴ
[1, 30]	ἀμελετήτοις. ἐγὼ μὲν νὴ τοὺς	θεοὺς	φαντάζομαι ὅτι πείσῃ τὸ τοιοῦτον
[1, 28]	τί ἐστιν; τὸ φαινόμενον. Οἰδίπους	Σοφοκλέους	τί ἐστιν; τὸ φαινόμενον. Φοῖνιξ;
[1, 10]	οἱ γέροντες, ὅταν παίζοντας ὁρῶμεν	νέους,	συμπροθυμούμεθα καὶ αὐτοὶ συμπαίζειν. πολὺ
[1, 27]	καὶ τρέμων; αὕτη γὰρ γένεσις	πάθους	θέλειν τι καὶ μὴ γίνεσθαι.
[1, 8]	μηδ´ ἀπὸ τῆς ἐπιμελείας τοῦ	ἤθους	ὑπό γε ἐμοῦ περισπώμενοι ὅμως
[1, 7]	δοκιμαστικὸν γενέσθαι καὶ διακριτικὸν τοῦ	ἀληθοῦς	καὶ τοῦ ψεύδους καὶ τοῦ
[1, 3]	καὶ θηριώδεις καὶ ἀνήμεροι, οἱ	πλείους	δ´ ἡμῶν ἀλώπεκες καὶ ὡς
[1, 16]	χιλίαρχον ὑποδεῖν ἢ ἐνδύειν τοὺς	χιλίους,	δεινὸν ἂν ἦν, οὕτω καὶ
[1, 22]	ἥξει τις γέρων πολιὸς χρυσοῦς	δακτυλίους	ἔχων πολλούς, εἶτα ἐπισείσας τὴν
[1, 24]	καὶ λέγων ἤδη παρεῖναι τοὺς	πολεμίους.	οὕτως νῦν καὶ σὺ ἂν
[1, 28]	πάθε ἢ ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ	ἀρτίους	εἶναι τοὺς ἀστέρας. οὐχ οἷόν
[1, 5]	εὐχαριστήσωμεν τῷ θεῷ; ~Πρὸς τοὺς	Ἀκαδημαικούς.	Ἄν τις, φησίν, ἐνίστηται πρὸς
[1, 26]	ἐν συμποσίῳ ὅτι οἶδεν τοὺς	ὑποθετικοὺς	ἀναγιγνώσκει ταῦτα καὶ προσέρχεται τοῖς
[1, 7]	Ἡ περὶ τοὺς μεταπίπτοντας καὶ	ὑποθετικούς,	ἔτι δὲ ἠρωτῆσθαι περαίνοντας καὶ
[1, 26]	βιωτικὸς νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος δὲ τοὺς	ὑποθετικοὺς	ἔφη Νόμος ὑποθετικός ἐστι καὶ
[1, 26]	Ταράξας δὲ τὸν ἀναγιγνώσκοντα τοὺς	ὑποθετικοὺς	καὶ γελάσαντος τοῦ ὑποθεμένου αὐτῷ
[1, 27]	τὸ ἐναντίον ἔθος. πρὸς τοὺς	σοφιστικοὺς	λόγους τὰ λογικὰ καὶ τὴν
[1, 23]	ἐκεῖνα ἀπολείπει. θηριώδεις ὡς τοὺς	λύκους;	οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν. ἄγε, τίς
[1, 6]	καὶ κατασκευῇ πράττωμεν, οὐκέτι τοῦ	τέλους	τευξόμεθα τοῦ ἑαυτῶν. ὧν γὰρ
[1, 6]	μὴ προσῇ οὐδέποτε τεύξεται τοῦ	τέλους.	τί οὖν; ἐκείνων ἕκαστον κατασκευάζει
[1, 22]	μάχη γίνεται τοῖς ἀνθρώποις πρὸς	ἀλλήλους.	αὕτη ἐστὶν ἡ Ἰουδαίων καὶ
[1, 8]	οὐ γυμνάζομεν αὑτούς τε καὶ	ἀλλήλους	τὸν τρόπον τοῦτον; ὅτι νῦν
[1, 27]	Δία καὶ τοὺς θεοὺς τοὺς	ἄλλους·	εἰ γὰρ μὴ ἐπιστρέφονταί μου,
[1, 11]	ἔχειν τοὺς προσήκοντας τούς τ´	ἄλλους	καὶ αὐτὰ τὰ τέκνα καὶ
[1, 28]	(Οὐδέν; (Τί δ´ ἔχει μέγα	πολλοὺς	βοῦς ἀποθανεῖν καὶ πολλὰ πρόβατα
[1, 22]	γέρων πολιὸς χρυσοῦς δακτυλίους ἔχων	πολλούς,	εἶτα ἐπισείσας τὴν κεφαλὴν ἐρεῖ
[1, 29]	λέγειν δεῖ ταῦτα πρὸς τοὺς	πολλούς;	(Ἵνα τί; οὐ γὰρ ἀρκεῖ
[1, 30]	τῆς μαχαίρας; τούτων ἕνεκα τοὺς	πολλοὺς	λόγους ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν ἦν,
[1, 19]	τὸ ταράσσον καὶ καταπλῆττον τοὺς	πολλούς;	ὁ τύραννος καὶ οἱ δορυφόροι;
[1, 7]	τοιούτους λόγους πραγματεία λανθάνει τοὺς	πολλοὺς	περὶ καθήκοντος οὖσα. ζητοῦμεν γὰρ
[1, 12]	τοῦτο, ἂν δὲ μετὰ ἀνθρώπων,	ἐπιβούλους	λέγεις καὶ λῃστάς, μέμφῃ δὲ
[1, 28]	ἄρα, μᾶλλον ἐλεεῖς, ὡς τοὺς	τυφλοὺς	ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς χωλούς, οὕτως
[1, 8]	φιλόσοφος ἤμην, ἔδει ὑμᾶς καὶ	χωλοὺς	γενέσθαι; τί οὖν; αἴρω τὰς
[1, 28]	τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς	χωλούς,	οὕτως τοὺς τὰ κυριώτατα τετυφλωμένους
[1, 28]	δὲ καὶ λέγεις τὰ τηλικαῦτα;	πολέμους	καὶ στάσεις καὶ ἀπωλείας πολλῶν
[1, 7]	ἀκοῦσαι, διὰ τί τὰς μὲν	δοκίμους	δραχμὰς παραδέχῃ, τὰς δ´ ἀδοκίμους
[1, 7]	δοκίμους δραχμὰς παραδέχῃ, τὰς δ´	ἀδοκίμους	ἀποδοκιμάζεις; (Οὐκ ἀρκεῖ. (Τί οὖν
[1, 19]	οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται· ἄλλος τοὺς	ὀφθαλμοὺς	καταφιλεῖ, ἄλλος τὸν τράχηλον, οἱ
[1, 13]	ὅτι εἰς τοὺς ταλαιπώρους τούτους	νόμους	τοὺς τῶν νεκρῶν, εἰς δὲ
[1, 9]	μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς τινας	διαλογισμοὺς	διαλογιεῖσθε αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ
[1, 29]	περίστασιν ὅμοιός ἐστι τῷ μεμελετηκότι	συλλογισμοὺς	ἀναλύειν, κἄν τις εὔλυτον αὐτῷ
[1, 4]	ἀθλητῇ διελεγόμην δεῖξόν μοι τοὺς	ὤμους’	εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος ἴδε μου
[1, 4]	εἶτα Τριπτολέμῳ μὲν ἱερὰ καὶ	βωμοὺς	πάντες ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι τὰς
[1, 9]	ὑπὲρ αὐτοῦ ταπεινῶς. ὁ δ´	ἀναγνοὺς	τὴν ἐπιστολὴν ἀπέδωκέν μοι αὐτὴν
[1, 9]	ἐπιθυμοῦμεν· τοὺς εἰς ταῦτα συνεργεῖν	δυναμένους	κολακεύομεν, τοὺς αὐτοὺς τούτους δεδοίκαμεν.
[1, 9]	θαυμάσει ἢ τοὺς ἐν δυνάμει	τεταγμένους,	μάλιστ´ ἂν καὶ ἰσχυροὶ ὦσιν
[1, 1]	γῆς γὰρ ὄντας καὶ σώματι	συνδεδεμένους	τοιούτῳ καὶ κοινωνοῖς τοιούτοις πῶς
[1, 12]	ἔδωκεν. Ταύτης οὖν τῆς διατάξεως	μεμνημένους	ἔρχεσθαι δεῖ ἐπὶ τὸ παιδεύεσθαι,
[1, 9]	ἄλλῳ φθονήσει; διὰ τί πολλὰ	κεκτημένους	θαυμάσει ἢ τοὺς ἐν δυνάμει
[1, 19]	ἔρχεται εἰς οἶκον, εὑρίσκει λύχνους	ἁπτομένους.	ἀναβαίνει εἰς τὸ Καπιτώλιον, ἐπιθύει.
[1, 18]	τῶν μικρῶν καὶ ἀπ´ ἐκείνων	ἀρχομένους	διαβαίνειν ἐπὶ τὰ μείζω. κεφαλὴν
[1, 10]	πολὺ δὲ πλέον, εἰ ἑώρων	διεγηγερμένους	καὶ συμπροθυμουμένους, προεθυμούμην ἂν συσπουδάζειν
[1, 10]	πλέον, εἰ ἑώρων διεγηγερμένους καὶ	συμπροθυμουμένους,	προεθυμούμην ἂν συσπουδάζειν καὶ αὐτός.
[1, 28]	χωλούς, οὕτως τοὺς τὰ κυριώτατα	τετυφλωμένους	καὶ ἀποκεχωλωμένους; Ὅστις οὖν τούτου
[1, 28]	τοὺς τὰ κυριώτατα τετυφλωμένους καὶ	ἀποκεχωλωμένους;	Ὅστις οὖν τούτου μέμνηται καθαρῶς
[1, 12]	οἷόν τε; ἀλλὰ συνόντας αὐτοῖς	ἐκείνους	ἀλλάξαι; καὶ τίς ἡμῖν δίδωσιν;
[1, 9]	μηχανώμενον, ὅπως μὴ ταπεινοφρονήσητε μηδὲ	ταπεινοὺς	μηδ´ ἀγεννεῖς τινας διαλογισμοὺς διαλογιεῖσθε
[1, 19]	τοὺς τυράννους. ὤφελον γὰρ τοὺς	τυράννους	μόνον, τοὺς κοιτωνίτας δ´ οὔ.
[1, 19]	~Πῶς ἔχειν δεῖ πρὸς τοὺς	τυράννους.	Ὅτι ἄν τινι προσῇ τι
[1, 19]	κακῶν, πᾶσα ἀνάγκη θεραπεύειν τοὺς	τυράννους.	ὤφελον γὰρ τοὺς τυράννους μόνον,
[1, 19]	χεῖρας. ἔρχεται εἰς οἶκον, εὑρίσκει	λύχνους	ἁπτομένους. ἀναβαίνει εἰς τὸ Καπιτώλιον,
[1, 12]	τοῦ σώματος καὶ κτῆσιν καὶ	κοινωνοὺς	ἔδωκεν. Ταύτης οὖν τῆς διατάξεως
[1, 22]	ἐνδέχεται. (Καὶ τὴν πρὸς τοὺς	κοινωνοὺς	οἵαν δεῖ! ἀναστροφήν; καὶ πῶς
[1, 4]	ταπεινόν; Πρίαμος αὐτὰ οὐ λέγει;	Οἰδίπους	οὐ λέγει; ἀλλ´ ὁπόσοι βασιλεῖς
[1, 28]	Εὐριπίδου τί ἐστιν; τὸ φαινόμενον.	Οἰδίπους	Σοφοκλέους τί ἐστιν; τὸ φαινόμενον.
[1, 8]	ἀπαιδεύτοις οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´ ὅσους	τρόπους	μεταλαμβάνειν ἔστι τὰ ἰσοδυναμοῦντα ἀλλήλοις,
[1, 25]	κάθισον εἰς τοὺς τῶν συγκλητικῶν	τόπους	καὶ ἡλιάζου. καθόλου γὰρ ἐκείνου
[1, 11]	οὔτε τὰ ἀνδράποδα οὔτε τοὺς	ἵππους	ἢ κύνας, ἀλλὰ τὰ δόγματα.
[1, 14]	τοῖς δ´ ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς,	τύπους	δὲ τοσούτους ἀφ´ οὕτω πολλῶν
[1, 27]	μηνύσατέ μοι τὴν χώραν, μηνύσατε	ἀνθρώπους,	εἰς οὓς ἀπέλθω, εἰς οὓς
[1, 4]	καὶ φωτίσαντι καὶ εἰς πάντας	ἀνθρώπους	ἐξενεγκόντι, οὐ τὴν περὶ τὸ
[1, 12]	ἐπιμελομένων εἰ μηδεμία διάδοσις εἰς	ἀνθρώπους	ἐστὶν ἐξ αὐτῶν καὶ νὴ
[1, 12]	ἔχωμεν. τί γάρ; ἐνδέχεται φυγεῖν	ἀνθρώπους;	καὶ πῶς οἷόν τε; ἀλλὰ
[1, 18]	τούτους οὖν τοὺς καταράτους καὶ	μιαροὺς	ἔστω· σὺ πῶς ποτ´ ἀπεσοφώθης
[1, 11]	τούτῳ προσχρώμενος διακρινεῖς τῶν ἐπὶ	μέρους	ἕκαστον. Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος
[1, 11]	πυθόμενος παρ´ αὐτοῦ τὰ ἐπὶ	μέρους	ἠρώτησεν, εἰ καὶ τέκνα εἴη
[1, 27]	ότερον δι´ ὅλων ἢ ἀπὸ	μέρους,	ἴσως οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι, ταράσσει
[1, 20]	τί ἐστι φύσις ἡ ἐπὶ	μέρους	καὶ τί ἐστι φύσις ἡ
[1, 2]	καὶ ἀλόγου πρόληψιν ταῖς ἐπὶ	μέρους	οὐσίαις ἐφαρμόζειν συμφώνως τῇ φύσει.
[1, 22]	φυσικὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ	μέρους	οὐσίαις καταλλήλως τῇ φύσει καὶ
[1, 22]	ἐφαρμογὴν τῶν προλήψεων ταῖς ἐπὶ	μέρους	οὐσίαις, ὅταν ὁ μὲν εἴπῃ
[1, 4]	πάντες ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι τὰς	ἡμέρους	τροφὰς ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ δὲ
[1, 1]	τὰς χρήσεις αὐτῶν καὶ τοὺς	καιροὺς	παραδεικνύον; οὐδὲν ἄλλο. Ὥσπερ οὖν
[1, 27]	τὰς προλήψεις ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ	προχείρους	ἔχειν δεῖ. Ὅταν θάνατος φαίνηται
[1, 4]	ὅτι μὲν ἄμπελον ἔδωκαν ἢ	πυρούς,	ἐπιθύομεν τούτου ἕνεκα, ὅτι δὲ
[1, 23]	ἄνθρωπος δ´ ἀπολείπει; τί θέλεις;	μωροὺς	ἡμᾶς εἶναι ὡς τὰ πρόβατα;
[1, 13]	τὸ βάραθρον, ὅτι εἰς τοὺς	ταλαιπώρους	τούτους νόμους τοὺς τῶν νεκρῶν,
[1, 8]	τοῖς ἀπαιδεύτοις οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´	ὅσους	τρόπους μεταλαμβάνειν ἔστι τὰ ἰσοδυναμοῦντα
[1, 22]	καταγελάσονται. ἥξει τις γέρων πολιὸς	χρυσοῦς	δακτυλίους ἔχων πολλούς, εἶτα ἐπισείσας
[1, 26]	ἔδει φέρειν πρὸς τοὺς γονεῖς	τοὺς	ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ φιλοσοφεῖν τὰ
[1, 5]	οὐκ εὐχαριστήσωμεν τῷ θεῷ; ~Πρὸς	τοὺς	Ἀκαδημαικούς. Ἄν τις, φησίν, ἐνίστηται
[1, 27]	τὸν Δία καὶ τοὺς θεοὺς	τοὺς	ἄλλους· εἰ γὰρ μὴ ἐπιστρέφονταί
[1, 4]	εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος ἴδε μου	τοὺς	ἁλτῆρας’ ὄψει σὺ καὶ οἱ
[1, 24]	ἀγωνιστέον. Αἱ περιστάσεις εἰσὶν αἱ	τοὺς	ἄνδρας δεικνύουσαι. λοιπὸν ὅταν ἐμπέσῃ
[1, 28]	ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ ἀρτίους εἶναι	τοὺς	ἀστέρας. οὐχ οἷόν τε. ὅταν
[1, 9]	εἰς ταῦτα συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν,	τοὺς	αὐτοὺς τούτους δεδοίκαμεν. Ἐμέ τις
[1, 12]	ἐδίδοτο. ἀλλ´ ἔδει προυποστῆναί σου	τοὺς	γονεῖς, εἶτα οὕτως γεννηθῆναι. ἐκ
[1, 26]	τοῦτον ἀπολογισμὸν ἔδει φέρειν πρὸς	τοὺς	γονεῖς τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ
[1, 9]	διανοούμεθα, ὅτι φοβούμεθα, ὅτι ἐπιθυμοῦμεν·	τοὺς	εἰς ταῦτα συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν,
[1, 9]	τί πολλὰ κεκτημένους θαυμάσει ἢ	τοὺς	ἐν δυνάμει τεταγμένους, μάλιστ´ ἂν
[1, 9]	γίνεσθαι παρὰ τοῦ παιδευτοῦ πρὸς	τοὺς	εὐφυεῖς τῶν νέων. νῦν δὲ
[1, 21]	μακρὸς ὁ λόγος γίνεται. ~Πρὸς	τοὺς	θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν τις ἣν
[1, 3]	καὶ ἡ γνώμη κοινὸν πρὸς	τοὺς	θεούς, ἄλλοι μὲν ἐπὶ ταύτην
[1, 16]	καίτοι νὴ τὸν Δία καὶ	τοὺς	θεοὺς ἓν τῶν γεγονότων ἀπήρκει
[1, 18]	σαυτόν. τί οὖν; ἔδει νὴ	τοὺς	θεοὺς μελετᾶν ἐπὶ τῶν μικρῶν
[1, 4]	δύναται Χρύσιππον ἀναγιγνώσκειν’ εὖ, νὴ	τοὺς	θεούς, προκόπτεις, ἄνθρωπε· ποίαν προκοπήν.
[1, 9]	νέοι, οἳ ἐπιγνόντες τὴν πρὸς	τοὺς	θεοὺς συγγένειαν καὶ ὅτι δεσμά
[1, 27]	δύναμαι λοιδορῶ, τὸν Δία καὶ	τοὺς	θεοὺς τοὺς ἄλλους· εἰ γὰρ
[1, 30]	ἀνθρώποις ἀμελετήτοις. ἐγὼ μὲν νὴ	τοὺς	θεοὺς φαντάζομαι ὅτι πείσῃ τὸ
[1, 11]	ἀγρὸν οὔτε τὰ ἀνδράποδα οὔτε	τοὺς	ἵππους ἢ κύνας, ἀλλὰ τὰ
[1, 1]	δοκιμάζον τὰς χρήσεις αὐτῶν καὶ	τοὺς	καιροὺς παραδεικνύον; οὐδὲν ἄλλο. Ὥσπερ
[1, 28]	οὐκ ἔστι κακά; (Ἔλθωμεν ἐπὶ	τοὺς	κανόνας, φέρε τὰς προλήψεις. Διὰ
[1, 18]	τῶν φ- των τούτους οὖν	τοὺς	καταράτους καὶ μιαροὺς ἔστω· σὺ
[1, 22]	(Οὐκ ἐνδέχεται. (Καὶ τὴν πρὸς	τοὺς	κοινωνοὺς οἵαν δεῖ! ἀναστροφήν; καὶ
[1, 19]	ὤφελον γὰρ τοὺς τυράννους μόνον,	τοὺς	κοιτωνίτας δ´ οὔ. πῶς δὲ
[1, 24]	ὁ πανδοκεὺς ἀποθανὼν ἀπολίπῃ σοι	τοὺς	κραβάττους· ἂν δ´ ἄλλῳ, ἐκεῖνος
[1, 9]	τούτοις, ὅπως μηκέτι διαλέξῃ τούτους	τοὺς	λόγους οὓς μέχρι νῦν διελέγου
[1, 8]	αὐτῷ προσθεῖναι; οὐχὶ δὲ πάντας	τοὺς	λόγους τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν
[1, 23]	οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει. θηριώδεις ὡς	τοὺς	λύκους; οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν. ἄγε,
[1, 7]	καὶ τῶν ὁμοίων. Ἡ περὶ	τοὺς	μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς, ἔτι δὲ
[1, 19]	πάντες οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται· ἄλλος	τοὺς	ὀφθαλμοὺς καταφιλεῖ, ἄλλος τὸν τράχηλον,
[1, 29]	κτῆσιν λάβε, τὴν φήμην λάβε,	τοὺς	περὶ ἐμὲ λάβε. ἄν τινας
[1, 10]	δι´ ἄλλον οὐ δυστυχεῖ. ~Πρὸς	τοὺς	περὶ τὰς ἐν Ῥώμῃ προαγωγὰς
[1, 19]	οὐ θεραπεύω; οὐ νίπτω αὐτοῦ	τοὺς	πόδας; οὐ περικαθαίρω; οὐκ οἶδας
[1, 24]	τεταραγμένος καὶ λέγων ἤδη παρεῖναι	τοὺς	πολεμίους. οὕτως νῦν καὶ σὺ
[1, 29]	οὖν; λέγειν δεῖ ταῦτα πρὸς	τοὺς	πολλούς; (Ἵνα τί; οὐ γὰρ
[1, 30]	ἐπὶ τῆς μαχαίρας; τούτων ἕνεκα	τοὺς	πολλοὺς λόγους ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν
[1, 19]	ἐστι τὸ ταράσσον καὶ καταπλῆττον	τοὺς	πολλούς; ὁ τύραννος καὶ οἱ
[1, 7]	τοὺς τοιούτους λόγους πραγματεία λανθάνει	τοὺς	πολλοὺς περὶ καθήκοντος οὖσα. ζητοῦμεν
[1, 11]	νοσῶν ἠβούλου φιλοστόργους οὕτως ἔχειν	τοὺς	προσήκοντας τούς τ´ ἄλλους καὶ
[1, 12]	λῃστάς, μέμφῃ δὲ καὶ γονεῖς	τοὺς	σεαυτοῦ καὶ τέκνα καὶ ἀδελφοὺς
[1, 27]	ἔθει τὸ ἐναντίον ἔθος. πρὸς	τοὺς	σοφιστικοὺς λόγους τὰ λογικὰ καὶ
[1, 9]	ἀπορρῖψαι θέλωσιν καὶ ἀπελθεῖν πρὸς	τοὺς	συγγενεῖς. καὶ τοῦτον ἔδει τὸν
[1, 11]	φιλοστόργους οὕτως ἔχειν τοὺς προσήκοντας	τούς	τ´ ἄλλους καὶ αὐτὰ τὰ
[1, 28]	ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς χωλούς, οὕτως	τοὺς	τὰ κυριώτατα τετυφλωμένους καὶ ἀποκεχωλωμένους;
[1, 13]	εἰς τὸ βάραθρον, ὅτι εἰς	τοὺς	ταλαιπώρους τούτους νόμους τοὺς τῶν
[1, 7]	ἠρωτῆσθαι περαίνοντας καὶ πάντας ἁπλῶς	τοὺς	τοιούτους λόγους πραγματεία λανθάνει τοὺς
[1, 19]	θεραπεύειν τοὺς τυράννους. ὤφελον γὰρ	τοὺς	τυράννους μόνον, τοὺς κοιτωνίτας δ´
[1, 19]	ἀθλητής. ~Πῶς ἔχειν δεῖ πρὸς	τοὺς	τυράννους. Ὅτι ἄν τινι προσῇ
[1, 19]	καὶ κακῶν, πᾶσα ἀνάγκη θεραπεύειν	τοὺς	τυράννους. ὤφελον γὰρ τοὺς τυράννους
[1, 28]	εἴπερ ἄρα, μᾶλλον ἐλεεῖς, ὡς	τοὺς	τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς χωλούς,
[1, 13]	τοὺς τῶν νεκρῶν, εἰς δὲ	τοὺς	τῶν θεῶν οὐ βλέπεις; ~Ὅτι
[1, 13]	εἰς τοὺς ταλαιπώρους τούτους νόμους	τοὺς	τῶν νεκρῶν, εἰς δὲ τοὺς
[1, 25]	ἀχθείσης τῆς θεωρίας κάθισον εἰς	τοὺς	τῶν συγκλητικῶν τόπους καὶ ἡλιάζου.
[1, 26]	θέλων ἐν συμποσίῳ ὅτι οἶδεν	τοὺς	ὑποθετικοὺς ἀναγιγνώσκει ταῦτα καὶ προσέρχεται
[1, 26]	ὁ βιωτικὸς νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος δὲ	τοὺς	ὑποθετικοὺς ἔφη Νόμος ὑποθετικός ἐστι
[1, 26]	ἐκαρτέρεις; Ταράξας δὲ τὸν ἀναγιγνώσκοντα	τοὺς	ὑποθετικοὺς καὶ γελάσαντος τοῦ ὑποθεμένου
[1, 1]	ἀναπότμητός ἐστιν; ταῦτα ἔδει μελετᾶν	τοὺς	φιλοσοφοῦντας, ταῦτα καθ´ ἡμέραν γράφειν,
[1, 29]	ταράσσονται. αἰσχρόν ἐστιν οὕτως καὶ	τοὺς	φιλοσόφους θεωρεῖν τὰ ἔργα τῆς
[1, 16]	τὸν χιλίαρχον ὑποδεῖν ἢ ἐνδύειν	τοὺς	χιλίους, δεινὸν ἂν ἦν, οὕτω
[1, 28]	ὡς τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς	τοὺς	χωλούς, οὕτως τοὺς τὰ κυριώτατα
[1, 4]	εἰ ἀθλητῇ διελεγόμην δεῖξόν μοι	τοὺς	ὤμους’ εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος ἴδε
[1, 18]	φ- των τούτους οὖν τοὺς	καταράτους	καὶ μιαροὺς ἔστω· σὺ πῶς
[1, 19]	τίς σου ζηλωτὴς γίνεται ὡς	Σωκράτους;	ἀλλὰ δύναμαί σε τραχηλοκοπῆσαι. καλῶς
[1, 29]	τις δῷ τῷ σωματίῳ τῷ	Σωκράτους	κἀκεῖνο ἀποψυγῇ; ταῦτά σοι φαίνεται
[1, 9]	τοῖς ἀνθρώποις ἢ τὸ τοῦ	Σωκράτους,	μηδέποτε πρὸς τὸν πυθόμενον ποδαπός
[1, 2]	ἕνεκα; μὴ γένοιτο. Ἐπίκτητος κρείσσων	Σωκράτους	οὐκ ἔσται· εἰ δὲ μή,
[1, 29]	πρᾶγμα λέγε· ἵν´ οὖν τὸ	Σωκράτους	σωμάτιον ἀπαχθῇ καὶ συρῇ ὑπὸ
[1, 9]	παρέχειν ἐν ἀσφαλείᾳ διάγοντας καὶ	ἀκαταφρονήτους	καὶ δεδοικότας μηδ´ ὁτιοῦν, τὸ
[1, 24]	πανδοκεὺς ἀποθανὼν ἀπολίπῃ σοι τοὺς	κραβάττους·	ἂν δ´ ἄλλῳ, ἐκεῖνος ἕξει,
[1, 18]	οὖν δεῖ αὐτοῖς ἢ ἐλεεῖν	αὐτούς;	ἀλλὰ δεῖξον τὴν πλάνην καὶ
[1, 22]	Ἀγαμέμνονος καὶ Ἀχιλλέως. κάλει γὰρ	αὐτοὺς	εἰς τὸ μέσον. τί λέγεις
[1, 18]	ἵνα αὐτὸν ἁρπάσωσι; μὴ ἐρέθιζε	αὐτούς,	θυρίδα μὴ ἔχε, μὴ ψῦχέ
[1, 29]	τινες οἱ ἀγανακτοῦντες ὅτι οὐδεὶς	αὐτοὺς	προάγει οὐδὲ ζευγνύει καὶ εὔχονται
[1, 9]	ταῦτα συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν, τοὺς	αὐτοὺς	τούτους δεδοίκαμεν. Ἐμέ τις ἠξίωκεν
[1, 9]	ἑαυτοῖς· καὶ ὅμως οὐκ ἐπιλείπουσιν	αὐτοὺς	τροφαί. τὸν δὲ φιλόσοφον ἡμῖν
[1, 29]	τίς ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι πρὸς	αὐτούς,	ὧν ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἐξουσίαν; τὸ
[1, 14]	μὴ προτιμήσειν ἕτερον, ἐνταῦθα δ´	αὑτοὺς	ἁπάντων. ~Τί ἐπαγγέλλεται φιλοσοφία. Συμβουλευομένου
[1, 8]	Τί ποτ´ οὖν οὐ γυμνάζομεν	αὑτούς	τε καὶ ἀλλήλους τὸν τρόπον
[1, 29]	ἐν ᾧ οἱ τραγῳδοὶ οἰήσονται	ἑαυτοὺς	εἶναι προσωπεῖα καὶ ἐμβάδας καὶ
[1, 25]	καθόλου γὰρ ἐκείνου μέμνησο, ὅτι	ἑαυτοὺς	θλίβομεν, ἑαυτοὺς στενοχωροῦμεν, τοῦτ´ ἔστιν
[1, 1]	δυνάμενοι ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἑνὶ προσηρτηκέναι	ἑαυτοὺς	μᾶλλον θέλομεν πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι καὶ
[1, 25]	ἐκείνου μέμνησο, ὅτι ἑαυτοὺς θλίβομεν,	ἑαυτοὺς	στενοχωροῦμεν, τοῦτ´ ἔστιν τὰ δόγματα
[1, 7]	περαίνοντας καὶ πάντας ἁπλῶς τοὺς	τοιούτους	λόγους πραγματεία λανθάνει τοὺς πολλοὺς
[1, 14]	ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς, τύπους δὲ	τοσούτους	ἀφ´ οὕτω πολλῶν καὶ ποικίλων
[1, 8]	ἔστι τὰ ἰσοδυναμοῦντα ἀλλήλοις, κατὰ	τοσούτους	καὶ τὰ εἴδη τῶν ἐπιχειρημάτων
[1, 9]	συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν, τοὺς αὐτοὺς	τούτους	δεδοίκαμεν. Ἐμέ τις ἠξίωκεν ὑπὲρ
[1, 8]	οὐχὶ δὲ πάντας τοὺς λόγους	τούτους	καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ πεφυσημένος
[1, 13]	βάραθρον, ὅτι εἰς τοὺς ταλαιπώρους	τούτους	νόμους τοὺς τῶν νεκρῶν, εἰς
[1, 18]	οἱ πολλοὶ τῶν φ- των	τούτους	οὖν τοὺς καταράτους καὶ μιαροὺς
[1, 9]	ἐπὶ τούτοις, ὅπως μηκέτι διαλέξῃ	τούτους	τοὺς λόγους οὓς μέχρι νῦν
[1, 14]	αὐτῶν κινήματος ἅτε οἰκείου καὶ	συμφυοῦς	ὁ θεὸς αἰσθάνεται; ἀλλὰ σὺ
[1, 12]	τοὺς σεαυτοῦ καὶ τέκνα καὶ	ἀδελφοὺς	καὶ γείτονας. ἔδει δὲ μόνον
[1, 29]	αἰσχρόν ἐστιν οὕτως καὶ τοὺς	φιλοσόφους	θεωρεῖν τὰ ἔργα τῆς φύσεως.
[1, 15]	γίνεται, ὅπου γε οὐδ´ ὁ	βότρυς	οὐδὲ σῦκον. ἄν μοι νῦν
[1, 17]	εἰ Ῥωμαϊστί. ποία οὖν ἐνθάδ´	ὀφρὺς	τοῦ ἐξηγουμένου; οὐδ´ αὐτοῦ Χρυσίππου
[1, 6]	καὶ {ἔλαφ{ ρ} ος καὶ	σῦς	καὶ ἄδικοί τινες ἄνθρωποι καὶ
[1, 29]	σὺ γὰρ ἄξιος εἶ προαχθῆναι	μάρτυς.	ὑπ´ ἐμοῦ. μή τι τῶν
[1, 29]	πῶς οὖν ἀναβαίνεις νῦν; ὡς	μάρτυς	ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκλημένος. ἔρχου
[1, 2]	δέ τινος· Πῶς τοῦτο ἐποίησεν;	ὡς	ἀθλητὴς ἢ ὡς φιλόσοφος; Ὡς
[1, 24]	ἧς σὺ ἔσχηκας, ἂν θέλῃς	ὡς	ἀθλητὴς νεανίσκῳ χρῆσθαι. καὶ νῦν
[1, 4]	καὶ φυλάσσει, λούεται ὡς πιστός,	ὡς	αἰδήμων ἐσθίει, ὡσαύτως ἐπὶ τῆς
[1, 9]	οὖν ὡς κοιλίαι, ὡς ἔντερα,	ὡς	αἰδοῖα, οὕτω περὶ αὑτῶν διανοούμεθα,
[1, 11]	γείτονα οὔτε γυναῖκα οὔτε τέκνα	ὡς	αἴτιά τινων κακῶν ἡμῖν γινόμενα
[1, 24]	μέμνησο ὅτι ὁ θεός σε	ὡς	ἀλείπτης τραχεῖ νεανίσκῳ συμβέβληκεν. (Ἵνα
[1, 17]	ἐστὶ διακριτικὰ καὶ ἐπισκεπτικὰ καὶ	ὡς	ἄν τις εἴποι μετρητικὰ καὶ
[1, 1]	ὡς πέφυκεν. πῶς οὖν πέφυκεν;	ὡς	ἂν ὁ θεὸς θέλῃ. Ἐμὲ
[1, 3]	πάνθ´ ὁντινοῦν οὕτως ἑκάστῳ χρῆσθαι	ὡς	ἂν περὶ αὐτοῦ ὑπολάβῃ, ἐκεῖνοι
[1, 26]	εἰ δύναται τούτοις παρακολουθεῖν, ἀλλ´	ὡς	ἀναγνώστῃ αὐτῷ χρῇ. τί οὖν,
[1, 2]	ὡς ἀθλητὴς ἢ ὡς φιλόσοφος;	Ὡς	ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ δ´ Ὀλύμπια
[1, 19]	ὄνον; ἐπεὶ τίς σε θεραπεύει	ὡς	ἄνθρωπον; δείκνυε. τίς σοι θέλει
[1, 7]	μηδ´ ὑπὸ τῶν σοφιζομένων διαπλανηθήσεσθαι	ὡς	ἀποδεικνυόντων; οὐκοῦν ἐλήλυθεν ἡμῖν περὶ
[1, 19]	τινος’ οὐχὶ γὰρ πεπράκει αὐτὸν	ὡς	ἄχρηστον; τίς οὖν αὐτὸν ἄφνω
[1, 9]	ἀναστροφὴν τὴν ἐν τῷ βίῳ,	ὡς	βάρη τινὰ καὶ ἀνιαρὰ καὶ
[1, 1]	αὐτῷ Ῥοῦφος εἶπεν; Εἰ μὲν	ὡς	βαρύτερον ἐκλέγῃ, τίς ἡ μωρία
[1, 25]	τὴν Βρισηίδα. πορεύομαι. ἔρχου. ἔρχομαι.	ὡς	γὰρ ἐπὶ τῶν ὑποθετικῶν λόγων
[1, 15]	τι τῆς ἰδίας ὕλης ἀναδέξεται.	ὡς	γὰρ τέκτονος ὕλη τὰ ξύλα,
[1, 29]	πίνειν τὸ φάρμακον, καὶ λέγει	ὡς	γενναίως ἡμᾶς ἀποδεδάκρυκεν’ μή τι
[1, 12]	ἔστι μανθάνειν ἕκαστα οὕτω θέλειν	ὡς	γίνεται. πῶς δὲ γίνεται; ὡς
[1, 12]	ὄνομα; οὔ· ἀλλὰ διδάσκομαι θέλειν,	ὡς	δεῖ γράφεσθαι. τί ἐπὶ μουσικῶν;
[1, 22]	εἴπω; ἂν σιωπῶ, ῥήγνυται ἐκεῖνος.	ὡς	δεῖ λέγειν ὅτι σύγγνωθί μοι
[1, 20]	γνώσῃ ὅτι μακρὰν εἶ τοῦ	ὡς	δεῖ πεπονθέναι περὶ ἀγαθῶν καὶ
[1, 12]	ὡς γίνεται. πῶς δὲ γίνεται;	ὡς	διέταξεν αὐτὰ ὁ διατάσσων. διέταξε
[1, 29]	τινα ἀνοχὴν ἀπὸ τούτων ἔχω,	ὡς	δραπέτης ἐφίσταται θεάτρῳ οὕτως κἀγώ·
[1, 9]	ταῦτα; πῶς γὰρ ἄλλως ἢ	ὡς	ἔδει τὸν πεπεισμένον ὅτι ἐστὶ
[1, 9]	αὐτοῦ γράψαι εἰς τὴν Ῥώμην	ὡς	ἐδόκει τοῖς πολλοῖς ἠτυχηκὼς καὶ
[1, 24]	γίνου τῶν παιδίων δειλότερος, ἀλλ´	ὡς	ἐκεῖνα, ὅταν αὐτοῖς μὴ ἀρέσκῃ
[1, 29]	τραγῳδοῦ νῦν δὲ κιθαρῳδοῦ, οὐχ	ὡς	ἐκεῖνοι ποιοῦσιν. ἅμα μὲν ἐπέστη
[1, 3]	πλείους δ´ ἡμῶν ἀλώπεκες καὶ	ὡς	ἐν ζῴοις ἀτυχήματα. τί γάρ
[1, 23]	ποιεῖν τὸν πολιτευόμενον· ἐπείτοι εἰ	ὡς	ἐν μυίαις μέλλεις ἀναςτρέφεσθαι, τί
[1, 19]	ὡς χολέραν καὶ βωμὸν στῆσαι,	ὡς	ἐν Ῥώμῃ Πυρετοῦ βωμός ἐστιν.
[1, 9]	θεῶν. ἡμεῖς οὖν ὡς κοιλίαι,	ὡς	ἔντερα, ὡς αἰδοῖα, οὕτω περὶ
[1, 2]	πάλιν ἐπ´ οὐδὲν οὕτως ἑλκόμενον	ὡς	ἐπὶ τὸ εὔλογον. Ἄλλῳ δ´
[1, 18]	ἑκάστην τῶν περιστάσεων ἐπερχόμενος καταμανθάνω	ὡς	ἐπὶ τοῦ ἀθλητοῦ. οὗτος ἐξεβίασε
[1, 7]	δὲ τοῦ μὴ εἰκῇ καὶ	ὡς	ἔτυχεν ἀναστρέφεσθαι ἐν λόγῳ; καὶ
[1, 12]	ἔτυχέν με βούλεσθαι τὰ {δ´}	ὡς	ἔτυχεν δόξαντα γίνεσθαι, τοῦτο κινδυνεύει
[1, 7]	ἐπιμελήσεται τοῦ μὴ εἰκῇ μηδ´	ὡς	ἔτυχεν ἐν ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει
[1, 12]	μεγίστου καὶ κυριωτάτου, τῆς ἐλευθερίας,	ὡς	ἔτυχεν ἐφεῖταί μοι θέλειν; οὐδαμῶς,
[1, 12]	ἐστὶ καὶ ἀξιόλογον; τὸ δ´	ὡς	ἔτυχέν με βούλεσθαι τὰ {δ´}
[1, 7]	δ´ εἰκῇ καὶ μάτην καὶ	ὡς	ἔτυχεν χρῆσθαι ταῖς φαντασίαις ταῖς
[1, 12]	οὕτως ἐχόντων τῶν περὶ ἡμᾶς	ὡς	ἔχει καὶ πέφυκεν αὐτοὶ τὴν
[1, 29]	(Ἀνδράποδον, τί λέγεις τὸ Σωκράτης;	ὡς	ἔχει τὸ πρᾶγμα λέγε· ἵν´
[1, 12]	οὐ προσδεχομένοις; τὸ οὕτως ἔχειν	ὡς	ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ τις τῷ μόνος
[1, 12]	ἐπὶ γραμματικῶν ποιοῦμεν; βούλομαι γράφειν	ὡς	θέλω τὸ Δίωνος ὄνομα; οὔ·
[1, 22]	ναοὺς ποιοῦμεν, τί οὖν ἀγάλματα,	ὡς	κακοῖς δαίμοσιν, ὡς πυρετῷ τῷ
[1, 12]	τοῦτο δὲ κατὰ τὸ σῶμα,	ὡς	κατά γε τὸν λόγον οὐδὲν
[1, 2]	ἀλλ´ ᾔδει, ὅτι ἢ καθεδεῖται	ὡς	κεράμιον ἢ λέγων ἐρεῖ, ἃ
[1, 9]	συγγενὴς τῶν θεῶν. ἡμεῖς οὖν	ὡς	κοιλίαι, ὡς ἔντερα, ὡς αἰδοῖα,
[1, 1]	μωρία τῆς ἐκλογῆς; εἰ δ´	ὡς	κουφότερον, τίς σοι δέδωκεν; οὐ
[1, 1]	θέλεις οὕτως ἐκτεῖναι τὸν τράχηλον,	ὡς	Λατερανός τις ἐν τῇ Ῥώμῃ
[1, 28]	ψυχὴ ἄκουσα στέρεται τῆς ἀληθείας,	ὡς	λέγει Πλάτων· ἀλλὰ ἔδοξεν αὐτῷ
[1, 25]	τί ποιήσεις; ἂν οὖν τις	ὡς	λίθος ἀκούῃ, τί ὄφελος τῷ
[1, 16]	οὖν; οὐ συνεχρήσατο καὶ ταύταις	ὡς	μάλιστα πρεπόντως ἐδύνατο; οὐ διέκρινεν
[1, 29]	εἰσενεγκεῖν; πῶς οὖν ἀναβαίνεις νῦν;	ὡς	μάρτυς ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκλημένος.
[1, 30]	ταῦτα οὐδὲν ἦν, ἐγὼ δ´	ὡς	μεγάλα παρεσκευαζόμην.
[1, 29]	ἄλλο ἢ ἐπέγνωκα τὸν κύριον	ὡς	ὁ δραπέτης; μέχρι δ´ ἂν
[1, 4]	παραπιπτούσης ὕλης τὰ προηγούμενα ἐκπονῶν,	ὡς	ὁ δρομεὺς δρομικῶς καὶ ὁ
[1, 25]	ἐμαυτοῦ δηλῶ, τίνι ἁλωτός εἰμι.	ὡς	ὁ ὄφις ἐὰν συσπᾷ τὴν
[1, 29]	αἰσχρόν ἐστι θεωρεῖν ταῦτα οὕτως	ὡς	οἱ δραπέται· ἀλλ´ ἀπερισπάστως καθῆσθαι
[1, 10]	περὶ τὸ ἔργον τὸ ἑαυτῶν	ὡς	οἱ ἐν Ῥώμῃ γέροντες περὶ
[1, 28]	οἰκία ἀνθρώπου καὶ νεοσσιὰ πελαργοῦ	ὡς	οἴκησις. (Ὅμοιον οὖν ἐστι πελαργὸς
[1, 18]	σώματος ὥσπερ ἀθλητής· οὐ γὰρ	ὡς	ὄνον ἀήττητον εἶναι. Τίς οὖν
[1, 19]	ἀλλόκοτα περὶ τῶν ἀπροαιρέτων {π}	ὡς	ὄντων ἀγαθῶν καὶ κακῶν, πᾶσα
[1, 7]	τούτων ποιητέον; ἢ μή ποτε	ὡς	οὐκ ἀρκεῖ τὸ δανείσασθαι πρὸς
[1, 29]	αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ δὲ συμπεριφέρεται	ὡς	παιδίῳ. ~Τί δεῖ πρόχειρον ἔχειν
[1, 21]	ἂν ὁρμῇ καὶ ἀφορμῇ χρῶμαι	ὡς	πέφυκα, ἂν {προ{ ς} θέσει,
[1, 1]	κατασκευάζειν, τοῖς δ´ ἄλλοις χρῆσθαι	ὡς	πέφυκεν. πῶς οὖν πέφυκεν; ὡς
[1, 4]	ταῦτα τηρεῖ καὶ φυλάσσει, λούεται	ὡς	πιστός, ὡς αἰδήμων ἐσθίει, ὡσαύτως
[1, 2]	ἄλλο ἢ διαπρέπει ἐν αὐτῷ	ὡς	πορφύρα καὶ τοῖς ἄλλοις δὲ
[1, 27]	ἀεὶ ἐπὶ τὸν ἄρτον ἔρχομαι	ὡς	πρὸς σκοπόν. ὑμεῖς δ´ αὐτοὶ
[1, 26]	γὰρ οὐδέν ἐστι τὸ ἀνθέλκον	ὡς	πρὸς τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς διδασκομένοις,
[1, 14]	περιάγων μέρος ὄντ´ αὐτοῦ μικρὸν	ὡς	πρὸς τὸ ὅλον, οὗτος δ´
[1, 1]	ἐλθούσης, εἶτα τότε τεθνήξομαι. πῶς;	ὡς	προσήκει τὸν τὰ ἀλλότρια ἀποδιδόντα.
[1, 19]	ὅτι σε δεῖ θεραπεύειν καὶ	ὡς	πυρετὸν καὶ ὡς χολέραν καὶ
[1, 22]	οὖν ἀγάλματα, ὡς κακοῖς δαίμοσιν,	ὡς	πυρετῷ τῷ Διί; καὶ πῶς
[1, 29]	Σωκράτει, πείθεσθαι δεῖ τῷ σημαίνοντι	ὡς	στρατηγῷ. Τί οὖν; λέγειν δεῖ
[1, 19]	γενέσθαι, τίς σου ζηλωτὴς γίνεται	ὡς	Σωκράτους; ἀλλὰ δύναμαί σε τραχηλοκοπῆσαι.
[1, 23]	τί θέλεις; μωροὺς ἡμᾶς εἶναι	ὡς	τὰ πρόβατα; οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει.
[1, 4]	μου τὰ βιβλία καὶ γνώσῃ	ὡς	τε καὶ σύμφωνά ἐστι τῇ
[1, 19]	καὶ σέ, λέγω σοι οὕτως	ὡς	τὴν χύτραν. Τοῦτο οὐκ ἔστιν
[1, 22]	δεῖ λέγειν ὅτι σύγγνωθί μοι	ὡς	τοῖς ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ ἐμαυτοῦ,
[1, 24]	πῶς οὖν ἐμὰ αὐτὰ λέγομεν;	ὡς	τὸν κράβαττον ἐν τῷ πανδοκείῳ.
[1, 19]	ἑαυτὸν θεραπεύει, σὲ δ´ οὕτως	ὡς	τὸν ὄνον; ἐπεὶ τίς σε
[1, 23]	πρόβατα; οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει. θηριώδεις	ὡς	τοὺς λύκους; οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν.
[1, 28]	δ´, εἴπερ ἄρα, μᾶλλον ἐλεεῖς,	ὡς	τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς
[1, 28]	ἐλεεῖς, ὡς τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν,	ὡς	τοὺς χωλούς, οὕτως τοὺς τὰ
[1, 8]	καλὸς γένωμαι ἢ ἵνα ἰσχυρός,	ὡς	τοῦτο ἀναγκαῖον πρὸς φιλοσοφίαν, ἐπεί
[1, 29]	ἐὰν δὲ σημήνῃ τὸ ἀνακλητικὸν	ὡς	τῷ Σωκράτει, πείθεσθαι δεῖ τῷ
[1, 26]	τί οὖν ὁ Ἐπαφρόδιτος; κατεγέλασεν	ὡς	ὑμεῖς; οὔ· ἀλλ´ ἐπιθαυμάσας λέγει
[1, 9]	ἄλλο ἢ ἀνάγκη γράφειν ἐπιστολὰς	ὡς	ὑπὲρ νεκροῦ τὸ πτῶμα ἡμῖν
[1, 2]	οὕτως εὑρήσομεν τὸ ζῷον θλιβόμενον	ὡς	ὑπὸ τοῦ ἀλόγου καὶ πάλιν
[1, 2]	τοῦτο ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς ἢ	ὡς	φιλόσοφος; Ὡς ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ
[1, 19]	θεραπεύειν καὶ ὡς πυρετὸν καὶ	ὡς	χολέραν καὶ βωμὸν στῆσαι, ὡς
[1, 24]	πένης τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ μὴ	ὡς	χορευτής. οἱ δὲ βασιλεῖς ἄρχονται
[1, 27]	οὐκ ἐσμὲν οἱ αὐτοί, λίαν	ἀκριβῶς	οἶδα. πόθεν τοῦτο; οὐδέποτε καταπίνειν
[1, 11]	ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα νικήσαντός ποτε	παραλόγως	σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ πρὸς τὸ
[1, 28]	ναί· ἀλλ´ ἐξηπάτηται. δεῖξον αὐτῇ	ἐναργῶς	ὅτι ἐξηπάτηται καὶ οὐ ποιήσει·
[1, 11]	(Ἆρ´ οὖν σὺ μὲν ἐπειδὴ	φιλοστόργως	διέκεισο πρὸς τὸ παιδίον, ὀρθῶς
[1, 29]	ἢ ἐπ´ αὐτῷ; τίνα μαρτυρίαν	δίδως	τῷ θεῷ; ἐν δεινοῖς εἰμι,
[1, 2]	σὺ γὰρ εἶ ὁ σαυτὸν	εἰδώς,	πόσου ἄξιος εἶ σεαυτῷ καὶ
[1, 23]	ἀναςτρέφεσθαι, τί κωλύει; ἀλλ´ ὅμως	εἰδὼς	ταῦτα τολμᾷ λέγειν ὅτι μὴ
[1, 17]	οὐκ οἶδα πότερον ἀληθῶς ἢ	ψευδῶς	διαλέγῃ’ κἄν τι κατ´ ἀμφίβολον
[1, 18]	ἔσωθεν μὴ στενάξῃς. μηδ´ ἂν	βραδέως	τὸν ἐπίδεσμον ὁ παῖς φέρῃ,
[1, 6]	αὐτοῦ, ἀλλ´ ὃ ἦν ἀγαθοῦ	βασιλέως	καὶ ταῖς ἀληθείαις πατρός, ἀκώλυτον
[1, 28]	εἰμι τοῦ Ἀγαμέμνονος ἢ τοῦ	Ἀχιλλέως,	ἵν´ ἐκεῖνοι μὲν διὰ τὸ
[1, 22]	μάχην εὑρήσετε καὶ Ἀγαμέμνονος καὶ	Ἀχιλλέως.	κάλει γὰρ αὐτοὺς εἰς τὸ
[1, 12]	ἀγαθοὶ πολῖται τῷ νόμῳ τῆς	πόλεως.	ὁ δὲ παιδευόμενος ταύτην ὀφείλει
[1, 19]	καὶ μενεῖ. ἄγε ἔξω δὲ	Νικοπόλεως	τίς σου μνεία; (Ἀλλὰ χρυσοῦν
[1, 28]	καθαρῶς ὅτι ἀνθρώπῳ μέτρον πάσης	πράξεως	τὸ φαινόμενον (λοιπὸν ἢ καλῶς
[1, 12]	κοινωνοὺς ἔδωκεν. Ταύτης οὖν τῆς	διατάξεως	μεμνημένους ἔρχεσθαι δεῖ ἐπὶ τὸ
[1, 26]	γὰρ ἐπὶ πάσης ὕλης καὶ	περιστάσεως	βουλόμεθα τηρῆσαι τὸ κατὰ φύσιν,
[1, 22]	αἱρετὸν καὶ ἐκ πάσης αὐτὸ	περιστάσεως	δεῖ μετιέναι καὶ διώκειν; τίς
[1, 29]	μαλακῶς, μὴ ἐκ τῆς τυχούσης	προφάσεως.	πάλιν γὰρ ὁ θεὸς οὐ
[1, 29]	μή τι τῶν ἐκτὸς τῆς	προαιρέσεως	ἀγαθόν ἐστιν ἢ κακόν; μή
[1, 17]	αὐτὸν θαυμάσας ἕνεκά γε τῆς	ἐξηγήσεως,	ἀλλὰ ἐκεῖνα ἃ ἐξηγεῖται. ~Ὅτι
[1, 4]	τί δ´ ἀπάγεις αὐτὸν τῆς	συναισθήσεως	τῶν αὑτοῦ κακῶν; οὐ θέλεις
[1, 8]	αὐτὴ προσγένοιτ´ ἄν, ἀλλὰ καὶ	οἰήσεως	ἀφορμὴ καὶ τύφου οὐχ ἡ
[1, 9]	ἄρα χρόνος οὗτος ὁ τῆς	οἰκήσεως	καὶ ῥᾴδιος τοῖς οὕτω διακειμένοις.
[1, 14]	σὺ μὲν περὶ τῆς θείας	διοικήσεως	καὶ περὶ ἑκάστου τῶν θείων,
[1, 7]	μενετέον εἰς ἅπαν ἐπὶ τῆς	τηρήσεως	ἢ ἔστιν ὅτε ἀποστατέον, τὰ
[1, 17]	τάσσουσιν τὰ λογικά, καθάπερ τῆς	μετρήσεως	τοῦ σίτου προτάσσομεν τὴν τοῦ
[1, 12]	τοῦ μόνου ὄντος ἐπὶ σοί,	χρήσεως	οἵας δεῖ φαντασιῶν. τί οὖν
[1, 3]	αἰδῶ καὶ πρὸς ἀσφάλειαν τῆς	χρήσεως	τῶν φαντασιῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ´
[1, 7]	δεῖ δ´ ἐπιμένειν ἐπὶ τῆς	παραχωρήσεως	αὐτῶν. καὶ δὴ μενόντων μὲν
[1, 7]	πᾶσα ἀνάγκη ἡμᾶς ἐπὶ τῆς	παραχωρήσεως	ἐπιμένειν καὶ τὸ ἀκόλουθον αὐτοῖς
[1, 7]	τοῦτο τὸ ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ τῆς	συγχωρήσεως	τῶν λημμάτων ἀπέστημεν. δεῖ οὖν
[1, 12]	ἕνεκα ἀφῆκαν, σώματος ἕνεκα ἀφῆκαν,	κτήσεως,	θανάτου, ζωῆς. τίνος οὖν ὑπεύθυνόν
[1, 2]	καὶ ὅμως οὐκ ἀμελῶ τῆς	κτήσεως·	οὐδ´ ἁπλῶς ἄλλου τινὸς τῆς
[1, 12]	ἔστιν, ἐπινοεῖς καὶ αὐτός. ~Περὶ	εὐαρεστήσεως.	Περὶ θεῶν οἱ μέν τινές
[1, 17]	ἐστιν ὁ γεγραφὼς ὅτι ἀρχὴ	παιδεύσεως	ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις’ Σωκράτης
[1, 17]	λέγει οὗτος ὁ ἐξηγητὴς τῆς	φύσεως.	ἄρχομαι μὴ νοεῖν τί λέγει,
[1, 17]	μόνον ἐξηγεῖται τὸ βούλημα τῆς	φύσεως,	αὐτὸς δ´ οὐκ ἀκολουθεῖ· πόσῳ
[1, 29]	οὐδ´ ἐγγύς. νόμος γὰρ τῆς	φύσεως.	καὶ τοῦ θεοῦ οὗτος τὸ
[1, 20]	πρὸς τί ποτε ὑπὸ τῆς	φύσεως	παρείληπται; πρὸς χρῆσιν φαντασιῶν οἵαν
[1, 16]	Ἄγε ἀφῶμεν τὰ ἔργα τῆς	φύσεως,	τὰ πάρεργα αὐτῆς θεασώμεθα. μή
[1, 29]	φιλοσόφους θεωρεῖν τὰ ἔργα τῆς	φύσεως.	τί γάρ ἐστι κύριος; ἄνθρωπος
[1, 17]	ἐστιν; νοῆσαι τὸ βούλημα τῆς	φύσεως.	τί οὖν; αὐτὸς διὰ σεαυτοῦ
[1, 17]	οὐ παρακολουθῶ τῷ βουλήματι τῆς	φύσεως.	τίς οὖν ἐξηγεῖται αὐτό; λέγουσιν
[1, 17]	ἤρχετο ἀπὸ τῆς τῶν ὀνομάτων	ἐπισκέψεως,	τί σημαίνει ἕκαστον; Ἆρ´ οὖν
[1, 17]	λέγῃς ὅτι οὐκ οἶδα πότερον	ἀληθῶς	ἢ ψευδῶς διαλέγῃ’ κἄν τι
[1, 18]	τὸν τοιοῦτον; τούτοις τὸ λοιπὸν	πεποιθὼς	τοῖς δόγμασιν ὀρθὸς περιπάτει, ἐλεύθερος,
[1, 18]	περιπάτει, ἐλεύθερος, οὐχὶ τῷ μεγέθει	πεποιθὼς	τοῦ σώματος ὥσπερ ἀθλητής· οὐ
[1, 11]	οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν οὐδ´	ὀρθῶς	γίνεται. (Καὶ ὅς· Ἀλλ´ εἰ
[1, 11]	πᾶν τὸ κατὰ φύσιν γινόμενον	ὀρθῶς	γίνεται. (Τοῦτο, ἔφη, πάντες ἢ
[1, 11]	καὶ τῶν ὀρθῶς ἢ οὐκ	ὀρθῶς	γινομένων ἀμφισβητοῦμεν, ποῖον θέλεις κριτήριον
[1, 11]	τισιν εἶναι καλὰ καὶ προσήκοντα,	ὀρθῶς	δοκεῖ; καὶ νῦν Ἰουδαίοις καὶ
[1, 11]	πάντα τὰ δοκοῦντα περὶ τροφῆς	ὀρθῶς	δοκεῖν; (Καὶ πῶς οἷόν τε;
[1, 11]	ἀμφισβητούμενον ἡμῖν ἐκεῖνό ἐστιν, εἰ	ὀρθῶς.	ἐπεὶ τούτου γ´ ἕνεκα καὶ
[1, 11]	φιλοστόργως διέκεισο πρὸς τὸ παιδίον,	ὀρθῶς	ἐποίεις φεύγων καὶ ἀπολείπων αὐτό;
[1, 11]	τῶν κατὰ φύσιν καὶ τῶν	ὀρθῶς	ἢ οὐκ ὀρθῶς γινομένων ἀμφισβητοῦμεν,
[1, 11]	σώματος. ὡσαύτως δὲ καὶ τῶν	ὀρθῶς	πραττομένων ταὐτὸν τοῦτο αἴτιον ἀποφανοῦμεν.
[1, 11]	τὰ ἀποτελούμενα. οὐκοῦν ὅταν μὴ	ὀρθῶς	τι πράττωμεν, ἀπὸ ταύτης τῆς
[1, 11]	ὅτι ἔχει καλῶς. (Τί οὖν;	ὀρθῶς	φαίνει σαυτῷ ταῦτα πεποιηκέναι; (Φυσικῶς,
[1, 6]	κατὰ τρόπον καὶ τεταγμένως καὶ	ἀκολούθως	τῇ ἑκάστου φύσει καὶ κατασκευῇ
[1, 20]	ὁμοειδὴς τοῖς θεωρουμένοις καὶ αὐτή,	ἀναγκαίως	καὶ αὑτῆς γίνεται θεωρητική· ὅταν
[1, 20]	ἐστιν; κακόν. ὁρᾷς οὖν ὅτι	ἀναγκαίως	καὶ αὑτῆς γίνεται καὶ τῆς
[1, 17]	τοῦ ἐξηγουμένου; οὐδ´ αὐτοῦ Χρυσίππου	δικαίως,	εἰ μόνον ἐξηγεῖται τὸ βούλημα
[1, 13]	ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς θεοῖς, Εἰ	δικαίως	ἔστιν, ἔφη, καὶ εὐγνωμόνως καὶ
[1, 27]	τὸν τοῦ Διός, ἵν´ οὕτως	γενναίως	εἴπω ἀπελθὼν ἢ αὐτὸς ἀριστεῦσαι
[1, 29]	τὸ φάρμακον, καὶ λέγει ὡς	γενναίως	ἡμᾶς ἀποδεδάκρυκεν’ μή τι οὖν
[1, 12]	περὶ ἑκάστου τούτων ἐπεσκέφθαι, πότερα	ὑγιῶς	ἢ οὐχ ὑγιῶς λεγόμενόν ἐστιν.
[1, 12]	ἐπεσκέφθαι, πότερα ὑγιῶς ἢ οὐχ	ὑγιῶς	λεγόμενόν ἐστιν. εἰ γὰρ μὴ
[1, 7]	τ´; ἀλλὰ λέγειν ὅτι οὐχ	ὑγιῶς	παρεχώρησα τὰ ὡμολογημένα’ καὶ μὴν
[1, 7]	δὴ ἔστιν ἐφ´ ὧν δεδώκαμεν	ὑγιῶς	τὰ λήμματα καὶ συμβαίνει τουτὶ
[1, 11]	τι οὖν χρῇ τῷ πράγματι;	(Ἀθλίως,	ἔφη. (Καὶ ὅς· Τίνα τρόπον;
[1, 11]	εὐδαίμονες. (Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, οὕτως	ἀθλίως	ἔχω περὶ τὰ παιδάρια, ὥστε
[1, 13]	εὐγνωμόνως καὶ ἴσως ἐγκρατῶς καὶ	κοσμίως,	οὐκ ἔστι καὶ ἀρεστῶς τοῖς
[1, 16]	προνοίας; καὶ τίς ἐξαρκεῖ λόγος	ὁμοίως	αὐτὰ ἐπαινέσαι ἢ παραστῆσαι; εἰ
[1, 11]	τὸ φιλόστοργος εἶναι, τοῦτο τοῖς	ὁμοίως	φιλοστοργοῦσιν μὴ ἐφιέναι; (Ἄτοπον. (Ἄγε,
[1, 28]	εἰ καλῶς, ἀνέγκλητός ἐστιν· εἰ	κακῶς,	αὐτὸς ἐζημίωται· οὐ δύναται γὰρ
[1, 26]	ἐπίκρισιν περὶ τῶν καλῶς ἢ	κακῶς	γινομένων; κἄν τινα κακῶς λέγῃ,
[1, 28]	(λοιπὸν ἢ καλῶς φαίνεται ἢ	κακῶς·	εἰ καλῶς, ἀνέγκλητός ἐστιν· εἰ
[1, 22]	οὖν’ πάντως ὁ ἕτερος αὐτῶν	κακῶς	ἐφαρμόζει τὴν πρόληψιν τοῦ δέοντος.
[1, 5]	νεκροῦ. μάχην οὗτος οὐ συνορᾷ·	κακῶς	ἔχει. συνορῶν οὗτος οὐ κινεῖται
[1, 5]	μηδὲ συνιέναι μηδέν, καὶ τοῦτον	κακῶς	ἔχειν οἰόμεθα· ἂν δέ τινος
[1, 26]	ἢ κακῶς γινομένων; κἄν τινα	κακῶς	λέγῃ, οὗτος ἐπιστρέφεται, κἂν ἐπαινῇ
[1, 6]	οὐ καυματίζεσθε; οὐ στενοχωρεῖσθε; οὐ	κακῶς	λούεσθε; οὐ καταβρέχεσθε, ὅταν βρέχῃ;
[1, 29]	μόνον μὴ ἀλογίστως, μόνον μὴ	μαλακῶς,	μὴ ἐκ τῆς τυχούσης προφάσεως.
[1, 4]	ἡ δ´ ἔκκλισις πρὸς κακά,	μεμαθηκὼς	δὲ καὶ ὅτι οὐκ ἄλλως
[1, 9]	διοικήσει τοῦ κόσμου παρηκολουθηκὼς καὶ	μεμαθηκώς,	ὅτι τὸ μέγιστον καὶ κυριώτατον
[1, 4]	ἀτυχημάτων. ~Περὶ προκοπῆς. Ὁ προκόπτων	μεμαθηκὼς	παρὰ τῶν φιλοσόφων ὅτι ἡ
[1, 9]	τοίνυν τῇ διοικήσει τοῦ κόσμου	παρηκολουθηκὼς	καὶ μεμαθηκώς, ὅτι τὸ μέγιστον
[1, 14]	δὲ καὶ τὸν ἥλιον αὐτὸν	πεποιηκὼς	καὶ περιάγων μέρος ὄντ´ αὐτοῦ
[1, 16]	δέρματος ἔρια τίς ἐστιν ὁ	πεποιηκὼς	ταῦτα ἢ ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’
[1, 4]	ἀληθείαις καὶ ὁ μὴ εἰκῇ	ἀποδεδημηκὼς	οὗτός ἐστιν. εἰ δ´ ἐπὶ
[1, 19]	σκέλος’ ὁ μὲν τὸ σκέλος	τετιμηκὼς	λέγει μή· ἐλέησον’ ὁ δὲ
[1, 16]	ἐστιν ὁ πεποιηκὼς ταῦτα ἢ	ἐπινενοηκώς;	οὐδὲ εἷς’ φησίν. ὦ μεγάλης
[1, 30]	καὶ ὄψει τί ἐστι νέος	μεμελετηκὼς	ἃ δεῖ ἐν ἀνθρώποις ἀμελετήτοις.
[1, 9]	Ῥώμην ὡς ἐδόκει τοῖς πολλοῖς	ἠτυχηκὼς	καὶ πρότερον μὲν ἐπιφανὴς ὢν
[1, 4]	δρομεὺς δρομικῶς καὶ ὁ φώνασκος	φωνασκικῶς·	οὗτός ἐστιν ὁ προκόπτων ταῖς
[1, 4]	προηγούμενα ἐκπονῶν, ὡς ὁ δρομεὺς	δρομικῶς	καὶ ὁ φώνασκος φωνασκικῶς· οὗτός
[1, 11]	ὀρθῶς φαίνει σαυτῷ ταῦτα πεποιηκέναι;	(Φυσικῶς,	ἔφη. (Ἀλλὰ μὴν τοῦτό με
[1, 11]	με πεῖσον, ἔφη, σύ, διότι	φυσικῶς,	καὶ ἐγώ σε πείσω, ὅτι
[1, 14]	ἅμα δὲ διανοητικῶς, ἅμα δὲ	συγκαταθετικῶς,	τοῖς δ´ ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς,
[1, 14]	ἐνθυμεῖσθαι δύνασαι καὶ ἅμα μὲν	αἰσθητικῶς	ἀπὸ μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα
[1, 14]	μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα δὲ	διανοητικῶς,	ἅμα δὲ συγκαταθετικῶς, τοῖς δ´
[1, 14]	συγκαταθετικῶς, τοῖς δ´ ἀνανευστικῶς ἢ	ἐφεκτικῶς,	τύπους δὲ τοσούτους ἀφ´ οὕτω
[1, 14]	ἅμα δὲ συγκαταθετικῶς, τοῖς δ´	ἀνανευστικῶς	ἢ ἐφεκτικῶς, τύπους δὲ τοσούτους
[1, 4]	προκόπτει; ὁ πολλὰς Χρυσίππου συντάξεις	ἀνεγνωκώς;	μὴ γὰρ ἡ ἀρετὴ τοῦτ´
[1, 9]	ὢν καὶ πλούσιος, ὕστερον δ´	ἐκπεπτωκὼς	ἁπάντων καὶ διάγων ἐνταῦθα. κἀγὼ
[1, 28]	καλῶς φαίνεται ἢ κακῶς· εἰ	καλῶς,	ἀνέγκλητός ἐστιν· εἰ κακῶς, αὐτὸς
[1, 23]	οὔτε θαυμάζειν οὔτ´ ἀποδέχεσθαι· καὶ	καλῶς	αὐτοῦ κρατεῖ. πῶς οὖν ὑπονοητικοί
[1, 19]	οὖν πώποτε ὑπὲρ τοῦ ὀρεχθῆναι	καλῶς	ἔθυσεν; ὑπὲρ τοῦ ὁρμῆσαι κατὰ
[1, 25]	θλίβεις; (Πῶς οὖν ἄλλως θεωρήσω	καλῶς	ἐν τῷ ἀμφιθεάτρῳ; (Ἄνθρωπε, καὶ
[1, 22]	οὐσίαις, ὅταν ὁ μὲν εἴπῃ	καλῶς	ἐποίησεν, ἀνδρεῖός ἐστιν’ οὔ, ἀλλ´
[1, 25]	Μέχρις οὖν τίνος ταῦτα τηρεῖν	καλῶς	{ἔχει{ ς} καὶ τὴν παιδιὰν
[1, 11]	εἶναι τὰ τῶν ἄλλων, εἰ	καλῶς	ἔχει τὰ Ἰουδαίων, μὴ καλῶς
[1, 11]	καλῶς ἔχει τὰ Ἰουδαίων, μὴ	καλῶς	ἔχειν τὰ τῶν ἄλλων. (Πῶς
[1, 22]	γενέσθαι τὰ δέοντα καὶ τὰ	καλῶς	ἔχοντα; δεῖ μὲν οὖν. σὺ
[1, 22]	οὐκ ἀρέσκει σοι γίνεσθαι τὰ	καλῶς	ἔχοντα; ἐμοὶ μὲν οὖν πάντων
[1, 26]	ψόγον πιστεύομεν, ἐπίκρισιν περὶ τῶν	καλῶς	ἢ κακῶς γινομένων; κἄν τινα
[1, 19]	Σωκράτους; ἀλλὰ δύναμαί σε τραχηλοκοπῆσαι.	καλῶς	λέγεις. ἐξελαθόμην ὅτι σε δεῖ
[1, 29]	σόν ἐστι προτεῖναι, ἐμὸν μελετῆσαι	καλῶς.	οὔ· ἀλλὰ μὴ τοιοῦτό μοι
[1, 7]	ἀκόλουθον τοῖς δοθεῖσιν ὑπὸ σοῦ	καλῶς	παραδέχου. ἄγε ἀρκεῖ οὖν κἀνταῦθα
[1, 25]	λάβε, περίσχισον. ὕβριν σοι πεποίηκα.	καλῶς	σοι γένοιτο. ταῦτα ἐμελέτα Σωκράτης,
[1, 11]	προσήγγειλέ τις μοι ὅτι ἔχει	καλῶς.	(Τί οὖν; ὀρθῶς φαίνει σαυτῷ
[1, 28]	πράξεως τὸ φαινόμενον (λοιπὸν ἢ	καλῶς	φαίνεται ἢ κακῶς· εἰ καλῶς,
[1, 20]	περὶ δέρματα ἀναστρέφεται, αὐτὴ δὲ	παντελῶς	ἀπήλλακται τῆς ὕλης τῶν δερμάτων·
[1, 22]	ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις	καταλλήλως	τῇ φύσει καὶ λοιπὸν διελεῖν,
[1, 18]	ποτ´ ἀπεσοφώθης ἄφνω- ν. ἀ̣	λλως̣	χαλεπὸς εἶ. διὰ τί οὖν
[1, 8]	ἄνθρωποι γίνονται φιλόσοφοι καὶ τίνα	ἄλλως	αὐτοῖς πάρεστιν; ἄγε εἰ δ´
[1, 8]	ἐστιν; τί οὖν μιγνύεις πράγματα	ἄλλως	ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀνθρώπων συνδραμόντα;
[1, 17]	δὲ τοῦ ὀρεκτικοῦ καὶ ὁρμητικοῦ	ἄλλως	ἔχει; καὶ τίς ὁρμὴν νικῆσαι
[1, 9]	εἶχεν πρὸς ταῦτα; πῶς γὰρ	ἄλλως	ἢ ὡς ἔδει τὸν πεπεισμένον
[1, 11]	ἔδοξεν ἡμῖν; (Οὐδέν. (Εἰ δ´	ἄλλως	ἡμῖν ἐφάνη, τί ἂν ἄλλο
[1, 25]	σὺ σαυτὸν θλίβεις; (Πῶς οὖν	ἄλλως	θεωρήσω καλῶς ἐν τῷ ἀμφιθεάτρῳ;
[1, 4]	μεμαθηκὼς δὲ καὶ ὅτι οὐκ	ἄλλως	τὸ εὔρουν καὶ ἀπαθὲς περιγίνεται
[1, 29]	οὔτε τῷ λεγομένῳ παρακολουθεῖ οὔτε	ὅλως	μεμέληκεν αὐτῷ εἰδέναι περὶ τῶν
[1, 15]	θέλεις οὕτως δι´ ὀλίγου καὶ	εὐκόλως	κτήσασθαι; μηδ´ ἂν ἐγώ σοι
[1, 2]	οὐκ ἀμελῶ τῆς κτήσεως· οὐδ´	ἁπλῶς	ἄλλου τινὸς τῆς ἐπιμελείας διὰ
[1, 7]	μηδ´ ἀποδείξει μηδὲ σοφίσματι μηδ´	ἁπλῶς	βλέπειν τὸ καθ´ αὑτὸν καὶ
[1, 2]	τις ὅτι εὔλογον, ἀπελθὼν ἀπήγξατο.	ἁπλῶς	ἐὰν προσέχωμεν, ὑπ´ οὐδενὸς οὕτως
[1, 9]	ὅλην σου τὴν οἰκίαν καὶ	ἁπλῶς	ὅθεν σου τὸ γένος τῶν
[1, 22]	κτήσεις, γονεῖς, ἀδελφοὶ, τέκνα, πατρίς,	ἁπλῶς	οἱ κοινωνοί. ποῦ οὖν θῶμεν
[1, 28]	εὐθέα καὶ στρεβλά, οὐκ εἰκῇ·	ἁπλῶς	ὅπου διαφέρει ἡμῖν γνῶναι τὸ
[1, 11]	μεταδόξῃ, οὐκ ἂν ἀπελεύσῃ. καὶ	ἁπλῶς	οὔτε θάνατος οὔτε φυγὴ οὔτε
[1, 1]	ὀρεκτικήν τε καὶ ἐκκλιτικὴν καὶ	ἁπλῶς	τὴν χρηστικὴν ταῖς φαντασίαις, ἧς
[1, 11]	τοῦ σώματος, ὅτι γίνεται, καὶ	ἁπλῶς	τὸ ἁμαρτάνειν εἶναι κατὰ φύσιν,
[1, 7]	δὲ ἠρωτῆσθαι περαίνοντας καὶ πάντας	ἁπλῶς	τοὺς τοιούτους λόγους πραγματεία λανθάνει
[1, 6]	διανοίας κατασκευή, καθ´ ἣν οὐχ	ἁπλῶς	ὑποπίπτοντες τοῖς αἰσθητοῖς τυπούμεθα ὑπ´
[1, 18]	τὸν μοιχὸν οὐκ ἔδει ἀπολωλέναι;	(Μηδαμῶς,	ἀλλ´ ἐκεῖνο μᾶλλον τοῦτον τὸν
[1, 11]	αὐτῶν; εἰ δὲ ταῦτα, ὑπολείπεται	μηδαμῶς	ἔτι φιλόστοργον εἶναι τὸ πραχθέν.
[1, 1]	οὖν αὑτὴν θεωρεῖ τις αὐτῶν;	οὐδαμῶς.	ἀλλ´ ὅτε μέν, ἄν τι
[1, 29]	λέγομεν οὐκ ἔστιν ἀγαθὰ ταῦτα’	οὐδαμῶς·	ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἐπικροτοῦμεν. καὶ
[1, 12]	ὡς ἔτυχεν ἐφεῖταί μοι θέλειν;	οὐδαμῶς,	ἀλλὰ τὸ παιδεύεσθαι τοῦτ´ ἔστι
[1, 6]	καὶ παρακολουθεῖ τοῖς γινομένοις ἐκεῖνα;	οὐδαμῶς.	ἄλλο γάρ ἐστι χρῆσις καὶ
[1, 28]	ὅτε οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἀπώλλυντο;	οὐδαμῶς·	δι´ ἀλλότριον γὰρ ἔργον πταίει
[1, 20]	ἐστι καὶ αὐτὴ ἐγγράμματος φωνή;	οὐδαμῶς.	διὰ τοῦτο οὐ δύναται θεωρεῖν
[1, 11]	μόνος ὑπ´ αὐτῶν καὶ ἔρημος;	(Οὐδαμῶς.	(Εὔξαιο δ´ ἂν οὕτως στερχθῆναι
[1, 11]	τὸ δ´ εὐλόγιστον οὐ καλόν;	(Οὐδαμῶς.	(Μὴ τοίνυν μάχην ἔχει τῷ
[1, 11]	(Ἔδει οὖν κἀκείνην ἀφεῖναι αὐτό;	(Οὐδαμῶς.	(Τί δ´ ὁ παιδαγωγός; οὐ
[1, 19]	λασάνου ποιήσῃ· πῶς εὐθὺς λέγομεν	φρονίμως	μοι λελάληκεν Φηλικίων’ ἤθελον αὐτὸν
[1, 8]	γένοιτο· οὐδὲ γὰρ τὴν ὁρατικήν.	ὅμως	δ´, ἄν μου πυνθάνῃ τί
[1, 23]	μέλλεις ἀναςτρέφεσθαι, τί κωλύει; ἀλλ´	ὅμως	εἰδὼς ταῦτα τολμᾷ λέγειν ὅτι
[1, 8]	ἤθους ὑπό γε ἐμοῦ περισπώμενοι	ὅμως	οὐδὲν ἐπιδίδομεν εἰς καλοκἀγαθίαν. τί
[1, 2]	τοῦ σώματος· οὐδὲ Κροῖσος καὶ	ὅμως	οὐκ ἀμελῶ τῆς κτήσεως· οὐδ´
[1, 2]	οὐδὲ γὰρ Μίλων ἔσομαι καὶ	ὅμως	οὐκ ἀμελῶ τοῦ σώματος· οὐδὲ
[1, 9]	ἀργυρώμασιν; οὐδενί, ἀλλ´ ἑαυτοῖς· καὶ	ὅμως	οὐκ ἐπιλείπουσιν αὐτοὺς τροφαί. τὸν
[1, 28]	Διὰ τοῦτο γὰρ οὐκ ἔστιν	ἱκανῶς	θαυμάσαι τὸ γινόμενον. ὅπου βάρη
[1, 3]	τὴν ὀφρῦν βαστάσει· ἂν δὲ	γνῷς,	ὅτι τοῦ Διὸς υἱὸς εἶ,
[1, 4]	οὖν ἡμῖν παρέχει Χρύσιππος; ἵνα	γνῷς,	φησίν, ὅτι οὐ ψευδῆ ταῦτά
[1, 26]	οὐ προεγύμνασας τὸν νεανίσκον οὐδ´	ἔγνως	εἰ δύναται τούτοις παρακολουθεῖν, ἀλλ´
[1, 25]	ἃ εἶπας αὐτός, φέρε ἃ	ἀνέγνως,	φέρε ἃ ἐμελέτησας. Μέχρις οὖν
[1, 26]	μετὰ γὰρ τὸ γνῶναι ὅτι	ἀσθενῶς	οὐκ ἔτι θελήσει χρῆσθαι αὐτῷ
[1, 14]	(Δοκεῖ, ἔφη. (Πόθεν γὰρ οὕτω	τεταγμένως	καθάπερ ἐκ προστάγματος τοῦ θεοῦ,
[1, 6]	ἂν μὴ κατὰ τρόπον καὶ	τεταγμένως	καὶ ἀκολούθως τῇ ἑκάστου φύσει
[1, 20]	περὶ μὲν τἀγαθὰ καὶ κακὰ	ἀνειμένως,	περὶ τἀδιάφορα δ´ ἐσπευσμένως, ἐπίστησον
[1, 20]	κακὰ ἀνειμένως, περὶ τἀδιάφορα δ´	ἐσπευσμένως,	ἐπίστησον πῶς ἔχεις πρὸς τὸ
[1, 9]	γῆς γεννώμενά τε καὶ φυόμενα,	προηγουμένως	δ´ εἰς τὰ λογικά, ὅτι
[1, 3]	γεγόναμεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ πάντες	προηγουμένως	καὶ ὁ θεὸς πατήρ ἐστι
[1, 4]	νενοηκέναι; εἰ γὰρ τοῦτ´ ἔστιν,	ὁμολογουμένως	ἡ προκοπὴ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν
[1, 7]	τὸ καθῆκον μηδ´ εἰκῇ μηδὲ	συγκεχυμένως	ἀναστρεφώμεθα. Καὶ τὸ αὐτὸ ἐπί
[1, 9]	ἐνταῦθα. κἀγὼ ἔγραψα ὑπὲρ αὐτοῦ	ταπεινῶς.	ὁ δ´ ἀναγνοὺς τὴν ἐπιστολὴν
[1, 13]	Εἰ δικαίως ἔστιν, ἔφη, καὶ	εὐγνωμόνως	καὶ ἴσως ἐγκρατῶς καὶ κοσμίως,
[1, 2]	ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις ἐφαρμόζειν	συμφώνως	τῇ φύσει. εἰς δὲ τὴν
[1, 4]	ς} τίθεσαι καὶ παρασκευάζῃ, πότερα	συμφώνως	τῇ φύσει ἢ ἀσυμφώνως. εἰ
[1, 4]	φύσει ἢ ἀσυμφώνως. εἰ γὰρ	συμφώνως,	τοῦτό μοι δείκνυε καὶ ἐρῶ
[1, 4]	σοι ὅτι προκόπτεις· εἰ δ´	ἀσυμφώνως,	ἄπελθε καὶ μὴ μόνον ἐξηγοῦ
[1, 4]	πότερα συμφώνως τῇ φύσει ἢ	ἀσυμφώνως.	εἰ γὰρ συμφώνως, τοῦτό μοι
[1, 4]	ἀπάτην ταύτην, ἐξ ἧς ἤμελλον	εὐρόως	καὶ ἀταράχως βιώσεσθαι, ὑμεῖς δ´
[1, 3]	τὴν ἀπόγνωσιν τῶν ἄκρων ἀφιστάμεθα.	~Πῶς	ἄν τις ἀπὸ τοῦ τὸν
[1, 14]	τὸ θεῖον. Πυθομένου δέ τινος,	πῶς	ἄν τις πεισθείη, ὅτι ἕκαστον
[1, 2]	προσήκει τὸν τὰ ἀλλότρια ἀποδιδόντα.	~Πῶς	ἄν τις σῴζοι τὸ κατὰ
[1, 12]	εὐαρεστοίην τῇ θείᾳ διοικήσει καὶ	πῶς	ἂν γενοίμην ἐλεύθερος; ἐλεύθερος γάρ
[1, 15]	τοῦ συμβουλευομένου ὅτι Τοῦτο ζητῶ,	πῶς	ἂν ἐκείνου καὶ μὴ διαλλασσομένου
[1, 12]	ἔχων ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ παιδεύεσθαι	πῶς	ἂν ἑποίμην ἐγὼ ἐν παντὶ
[1, 12]	ἐν παντὶ τοῖς θεοῖς καὶ	πῶς	ἂν εὐαρεστοίην τῇ θείᾳ διοικήσει
[1, 7]	ζητοῦμεν γὰρ ἐπὶ πάσης ὕλης	πῶς	ἂν {εὕρ{ ο} οι ὁ
[1, 29]	ἡγεμονίαν. λαμβάνω καὶ λαβὼν δεικνύω,	πῶς	ἄνθρωπος ἀναστρέφεται πεπαιδευμένος. θὲς τὴν
[1, 2]	τί οὖν; σὲ ἔδει φροντίζειν	πῶς	ἀνόμοιος ᾖς τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις,
[1, 18]	ἀπολλύναι; κἂν οὕτως λέγῃς, γνώσῃ	πῶς	ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ λέγεις καὶ
[1, 9]	ἢ ὅτι ποιὰ προαίρεσις {φαντασιῶν}	~Πῶς	ἀπὸ τοῦ συγγενεῖς ἡμᾶς εἶναι
[1, 4]	περὶ ὁρμῆς σύνταξιν καὶ γνῶθι	πῶς	αὐτὴν ἀνέγνωκα. ἀνδράποδον, οὐ τοῦτο
[1, 19]	Καίσαρος σκυτεὺς ἐγένετο. εἶδες ἂν	πῶς	αὐτὸν ἐτίμα ὁ Ἐπαφρόδιτος· τί
[1, 20]	γὰρ κομψότερον. ~Περὶ τοῦ λόγου	πῶς	αὑτοῦ θεωρητικός ἐστιν. Πᾶσα τέχνη
[1, 18]	δεῖξον τὴν πλάνην καὶ ὄψει	πῶς	ἀφίστανται τῶν ἁμαρτημάτων. ἂν δὲ
[1, 9]	πῶς Σωκράτης εἶχεν πρὸς ταῦτα;	πῶς	γὰρ ἄλλως ἢ ὡς ἔδει
[1, 12]	ἀλλὰ καὶ πάντων αἴσχιστον εἶναι.	πῶς	γὰρ ἐπὶ γραμματικῶν ποιοῦμεν; βούλομαι
[1, 11]	καλῶς ἔχειν τὰ τῶν ἄλλων.	(Πῶς	γὰρ οὔ; (Ὅπου δ´ ἄγνοια,
[1, 11]	φύσιν τ´ εἶναι καὶ καλόν;	(Πῶς	γὰρ οὔ; (Τί δέ; τὸ
[1, 22]	ἔνθεν πόλεμοι, στάσεις, τυραννίδες, ἐπιβουλαί.	πῶς	δ´ ἔτι δυνήσομαι τὸ πρὸς
[1, 12]	ἕκαστα οὕτω θέλειν ὡς γίνεται.	πῶς	δὲ γίνεται; ὡς διέταξεν αὐτὰ
[1, 19]	μόνον, τοὺς κοιτωνίτας δ´ οὔ.	πῶς	δὲ καὶ φρόνιμος γίνεται ἐξαίφνης
[1, 16]	ἕκαστον ἡμῶν ὅτι ἀνήρ εἰμι’	πῶς	δὲ καλὸν τὸ σύμβολον καὶ
[1, 26]	λέγει τάλας, πῶς οὖν ἐσιώπας,	πῶς	ἐκαρτέρεις; Ταράξας δὲ τὸν ἀναγιγνώσκοντα
[1, 13]	τοῦτό ἐστιν ἑαυτῷ παρέχειν πράγματα.	~Πῶς	ἕκαστα ἔστιν ποιεῖν ἀρεστῶς θεοῖς.
[1, 25]	αὐτοῦ ἀνέχομαι καθ´ ἡμέραν διηγουμένου,	πῶς	ἐν Μυσίᾳ ἐπολέμησεν· διηγησάμην σοι,
[1, 22]	κοινωνοὺς οἵαν δεῖ! ἀναστροφήν; καὶ	πῶς	ἐνδέχεται; ἐγὼ γὰρ πέφυκα πρὸς
[1, 16]	τῶν προβάτων καὶ τῶν ὄνων,	πῶς	ἐνδύσηται καὶ πῶς ὑποδήσηται, πῶς
[1, 25]	Μυσίᾳ ἐπολέμησεν· διηγησάμην σοι, ἀδελφέ,	πῶς	ἐπὶ τὸν λόφον ἀνέβην· πάλιν
[1, 4]	ἀφορμᾷς, πῶς ὀρέγῃ καὶ ἐκκλίνεις,	πῶς	ἐπιβάλλῃ καὶ {προ{ ς} τίθεσαι
[1, 22]	Σωτὴρ καὶ πῶς Ὑέτιος καὶ	πῶς	Ἐπικάρπιος; καὶ μήν, ἂν ἐνταῦθά
[1, 12]	εἰ γὰρ μὴ εἰσὶν θεοί,	πῶς	ἐστι τέλος ἕπεσθαι θεοῖς; εἰ
[1, 13]	ἀρεστῶς θεοῖς. Πυθομένου δέ τινος,	πῶς	ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς θεοῖς, Εἰ
[1, 7]	ἔτυχεν ἀναστρέφεσθαι ἐν λόγῳ; καὶ	πῶς	ἔτι ἔσται τοιοῦτος οἷον αὐτὸν
[1, 12]	Δία γε καὶ εἰς ἐμέ,	πῶς	ἔτι καὶ οὕτως ὑγιές ἐστιν;
[1, 17]	διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι ζυγός,	πῶς	ἔτι μετρῆσαί τι ἢ στῆσαι
[1, 19]	καὶ τοῦ ἰδίου συμφέροντος; καὶ	πῶς	ἔτι μία καὶ ἡ αὐτὴ
[1, 2]	ὅτι ἐξομοιώθητι τοῖς πολλοῖς’ καὶ	πῶς	ἔτι πορφύρα ἔσομαι; Ταῦτα εἶδεν
[1, 22]	ὡς πυρετῷ τῷ Διί; καὶ	πῶς	ἔτι Σωτὴρ καὶ πῶς Ὑέτιος
[1, 5]	ἀσθένειαν, ἀλλ´ ὅταν ἀπαχθεὶς ἀπολιθωθῇ,	πῶς	ἔτι χρήσηταί τις αὐτῷ διὰ
[1, 19]	αὐτὸν ἐπὶ τοῦ λασάνου ποιήσῃ·	πῶς	εὐθὺς λέγομεν φρονίμως μοι λελάληκεν
[1, 29]	μοι τὸν Καίσαρα καὶ ὄψει	πῶς	εὐσταθῶ. ὅταν δὲ μετὰ τούτων
[1, 26]	φιλοσοφεῖν, αἴσθησις τοῦ ἰδίου ἡγεμονικοῦ	πῶς	ἔχει· μετὰ γὰρ τὸ γνῶναι
[1, 11]	ἐξετάσομεν, ποῖόν τι ἐστὶν ἢ	πῶς	ἔχει, οὔτε τὸν ἀγρὸν οὔτε
[1, 19]	μοί ἐστιν ὁ ἀνίκητος ἀθλητής.	~Πῶς	ἔχειν δεῖ πρὸς τοὺς τυράννους.
[1, 20]	προσπίπτει. Ὅταν οὖν θέλῃς γνῶναι,	πῶς	ἔχεις περὶ μὲν τἀγαθὰ καὶ
[1, 20]	περὶ τἀδιάφορα δ´ ἐσπευσμένως, ἐπίστησον	πῶς	ἔχεις πρὸς τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ
[1, 28]	αἱρεῖσθαι δ´ αὐτό; οὐ δύναται.	πῶς	ἡ λέγουσα καὶ μανθάνω μὲν
[1, 20]	δοκεῖ τι εἶναι πρὸς ἡμᾶς,	πῶς	καὶ τέχνην ἐξευρήκαμεν καὶ ὅσοις
[1, 11]	ἁμαρτάνομεν. δεῖξον οὖν μοι σύ,	πῶς	κατὰ φύσιν ἐστίν. (Οὐ δύναμαι,
[1, 2]	τῇ φύσει. (Τίνα τρόπον; (Ὅρα	πῶς·	Λακεδαιμόνιοι μαστιγοῦνται μαθόντες ὅτι εὔλογόν
[1, 29]	τί μου ποιεῖ ὁ ἀθλητής,	πῶς	μελετᾷ τὴν ὑπόθεσιν. οὐ θέλω’
[1, 27]	οὖν ἀρκοῦμαι κατὰ τὸν τόπον;	πῶς	μὲν αἴσθησις γίνεται, {π{ ρ}
[1, 10]	τί δέ μοι καὶ μέλει	πῶς	ὁ δεῖνα ἀναγνῷ; πρῶτόν ἐστιν,
[1, 9]	φάγω, φησίν, μηδὲν ἔχων; (Καὶ	πῶς	οἱ δοῦλοι, πῶς οἱ δραπέται,
[1, 9]	ἔχων; (Καὶ πῶς οἱ δοῦλοι,	πῶς	οἱ δραπέται, τίνι πεποιθότες ἐκεῖνοι
[1, 7]	ποιεῖν; προσδέχεσθαι τὸ ψεῦδος; καὶ	πῶς	οἷόν τ´; ἀλλὰ λέγειν ὅτι
[1, 1]	συνδεδεμένους τοιούτῳ καὶ κοινωνοῖς τοιούτοις	πῶς	οἷόν τ´ ἦν εἰς ταῦτα
[1, 11]	περὶ τροφῆς ὀρθῶς δοκεῖν; (Καὶ	πῶς	οἷόν τε; (Ἀλλ´ οἶμαι πᾶσα
[1, 12]	γάρ; ἐνδέχεται φυγεῖν ἀνθρώπους; καὶ	πῶς	οἷόν τε; ἀλλὰ συνόντας αὐτοῖς
[1, 11]	τὸ ἀφεῖναι τὸ παιδίον; καὶ	πῶς	οἷόν τε; ἀλλὰ τοιοῦτόν τι
[1, 17]	ἄλλων ἀκριβῶσαι καὶ καταμαθεῖν; καὶ	πῶς	οἷόν τε; ναί· ἀλλ´ ὁ
[1, 6]	ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον τούτων ἢ	πῶς	οἷόν τε τὰ οὕτω θαυμαστὰ
[1, 4]	ἀλλὰ πῶς ὁρμᾷς καὶ ἀφορμᾷς,	πῶς	ὀρέγῃ καὶ ἐκκλίνεις, πῶς ἐπιβάλλῃ
[1, 4]	ἀνδράποδον, οὐ τοῦτο ζητῶ, ἀλλὰ	πῶς	ὁρμᾷς καὶ ἀφορμᾷς, πῶς ὀρέγῃ
[1, 25]	εἰ μὴ σύ; σὺ δὲ	πῶς;	ὅταν περὶ τὰ μὴ σαυτοῦ
[1, 11]	ἀλλὰ σύ μοι μᾶλλον δεῖξον,	πῶς	οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν οὐδ´
[1, 25]	στενοχωρίαν παρέχεις, σὺ σαυτὸν θλίβεις;	(Πῶς	οὖν ἄλλως θεωρήσω καλῶς ἐν
[1, 29]	δέδοταί μοι καλὴν φωνὴν εἰσενεγκεῖν;	πῶς	οὖν ἀναβαίνεις νῦν; ὡς μάρτυς
[1, 15]	(Τὸ ἐκείνου, ἐν ᾧ εἰμί.	(Πῶς	οὖν ἐκεῖνός μοι μὴ ὀργίζηται;
[1, 24]	ὅτι τούτων οὐδὲν ἐμὸν ἦν;	πῶς	οὖν ἐμὰ αὐτὰ λέγομεν; ὡς
[1, 26]	οὔ· ἀλλ´ ἐπιθαυμάσας λέγει τάλας,	πῶς	οὖν ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις; Ταράξας
[1, 1]	δ´ ἄλλοις χρῆσθαι ὡς πέφυκεν.	πῶς	οὖν πέφυκεν; ὡς ἂν ὁ
[1, 4]	αὐτὸ ἡ προκοπὴ συνεγγισμός ἐστιν.	Πῶς	οὖν τὴν μὲν ἀρετὴν τοιοῦτόν
[1, 13]	οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν τοῖς θεοῖς;	(Πῶς	οὖν τις ἀνάσχηται τῶν τοιούτων;
[1, 23]	ἀποδέχεσθαι· καὶ καλῶς αὐτοῦ κρατεῖ.	πῶς	οὖν ὑπονοητικοί ἐσμεν, οἷς μὴ
[1, 6]	ἄλλων ἐπ´ ἄλλα τινὰ οὕτω	πως	παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί
[1, 16]	καὶ πῶς ὑποδήσηται, πῶς φάγῃ,	πῶς	πίῃ. ἀλλ´ ὥσπερ οἱ στρατιῶται
[1, 18]	καταράτους καὶ μιαροὺς ἔστω· σὺ	πῶς	ποτ´ ἀπεσοφώθης ἄφνω- ν. ἀ̣
[1, 4]	πενθῶν ζητῇς ἀπερίπτωτος εἶναι, ἄρα	πῶς	προκόπτεις; Σὺ οὖν ἐνταῦθά μοι
[1, 24]	λέγειν, οὐκ ἄν σε ἔρριψαν.	~Πῶς	πρὸς τὰς περιστάσεις ἀγωνιστέον. Αἱ
[1, 20]	ἔχεις πρὸς τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ	πῶς	πρὸς τὸ ἐξαπατηθῆναι καὶ γνώσῃ
[1, 9]	ἔτι ἄρξει τοῦ οὕτως διακειμένου;	πῶς	Σωκράτης εἶχεν πρὸς ταῦτα; πῶς
[1, 11]	γυνή. τοῦ δ´ ὁμολογήσαντος προσεπύθετο·	Πῶς	τι οὖν χρῇ τῷ πράγματι;
[1, 7]	οὐκ ἀρκεῖ, δεῖ δὲ μαθεῖν	πῶς	τί τισιν ἀκόλουθον γίνεται καὶ
[1, 15]	~Τί ἐπαγγέλλεται φιλοσοφία. Συμβουλευομένου τινός,	πῶς	τὸν ἀδελφὸν πείσῃ μηκέτι χαλεπῶς
[1, 29]	τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ.	πῶς	τοῦ ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν τὰς
[1, 2]	ἐγκαρτερήσας ἀπέθανεν. πυθομένου δέ τινος·	Πῶς	τοῦτο ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς ἢ
[1, 17]	ζητῶ τὸν ἐξηγούμενον. ἴδε ἐπίσκεψαι,	πῶς	τοῦτο λέγεται, καθάπερ εἰ Ῥωμαϊστί.
[1, 12]	μηδενὸς δ´ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτως	πῶς	ὑγιὲς ἔσται; ἀλλὰ δὴ καὶ
[1, 22]	καὶ πῶς ἔτι Σωτὴρ καὶ	πῶς	Ὑέτιος καὶ πῶς Ἐπικάρπιος; καὶ
[1, 16]	τῶν ὄνων, πῶς ἐνδύσηται καὶ	πῶς	ὑποδήσηται, πῶς φάγῃ, πῶς πίῃ.
[1, 16]	πῶς ἐνδύσηται καὶ πῶς ὑποδήσηται,	πῶς	φάγῃ, πῶς πίῃ. ἀλλ´ ὥσπερ
[1, 8]	ἰατρὸς οὐκ ἦν; ἀλλ´ ὁρᾷς	πῶς	φράζει Ἱπποκράτης. μή τι οὖν
[1, 24]	ἐγγύς ἐστιν· πάντα εἰρήνης γέμει.	πῶς,	ὦ Διόγενες; ἰδού’ φησίν, μή
[1, 1]	ὥρας ἐλθούσης, εἶτα τότε τεθνήξομαι.	πῶς;	ὡς προσήκει τὸν τὰ ἀλλότρια
[1, 15]	πῶς τὸν ἀδελφὸν πείσῃ μηκέτι	χαλεπῶς	αὐτῷ ἔχειν, Οὐκ ἐπαγγέλλεται, ἔφη,
[1, 11]	ἕνεκα γαμοῦσιν ἄνθρωποι καὶ παιδοποιοῦνται,	ὅπως	ἄθλιοι ὦσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ὅπως
[1, 25]	μᾶλλον ἀσκεῖν καὶ μελετᾶν ἢ	ὅπως	ἀπαραπόδιστοι καὶ ἐλεύθεροι ἐσόμεθα. παράδοξα
[1, 11]	ὅπως ἄθλιοι ὦσιν, ἀλλὰ μᾶλλον	ὅπως	εὐδαίμονες. (Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη, οὕτως
[1, 9]	πρεσβύτερον ἐνταῦθα οὐ τοῦτο μηχανώμενον,	ὅπως	μὴ ταπεινοφρονήσητε μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´
[1, 9]	ὅτι ἀφίεμέν σε ἐπὶ τούτοις,	ὅπως	μηκέτι διαλέξῃ τούτους τοὺς λόγους
[1, 11]	τινὶ τὴν γνώμην. ἕξεις ἢ	ὅπως	τὸ κριτήριον τῶν κατὰ φύσιν
[1, 28]	ἀποκεχωλωμένους; Ὅστις οὖν τούτου μέμνηται	καθαρῶς	ὅτι ἀνθρώπῳ μέτρον πάσης πράξεως
[1, 10]	Ῥώμῃ προαγωγὰς ἐσπουδακότας. Εἰ οὕτως	σφοδρῶς	{συνετετά{ γ} μεθα περὶ τὸ
[1, 8]	μᾶλλον προσήκει ἢ τῷ φιλοσόφῳ	ἐμπείρως	ποιεῖν. εἴπερ γὰρ ἀτελὴς συλλογισμός
[1, 13]	ἔστιν, ἔφη, καὶ εὐγνωμόνως καὶ	ἴσως	ἐγκρατῶς καὶ κοσμίως, οὐκ ἔστι
[1, 27]	δι´ ὅλων ἢ ἀπὸ μέρους,	ἴσως	οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι, ταράσσει δέ
[1, 13]	ἔφη, καὶ εὐγνωμόνως καὶ ἴσως	ἐγκρατῶς	καὶ κοσμίως, οὐκ ἔστι καὶ
[1, 7]	προσλαβεῖν τὸν μέλλοντα ἐν λόγῳ	συνετῶς	ἀναστραφήσεσθαι καὶ αὐτόν τ´ ἀποδείξειν
[1, 6]	πολλὰ μὲν ἐπὶ μόνων, ὧν	ἐξαιρέτως	χρείαν εἶχεν τὸ λογικὸν ζῷον,
[1, 4]	ποιῆσαι καὶ ἀπάθειαν καὶ εὔροιαν,	πάντως	καὶ ἡ προκοπὴ ἡ πρὸς
[1, 22]	δὲ λέγει δεῖ μὲν οὖν’	πάντως	ὁ ἕτερος αὐτῶν κακῶς ἐφαρμόζει
[1, 1]	κἀκεῖνα ἂν ἡμῖν ἐπέτρεψαν· ἀλλὰ	πάντως	οὐκ ἠδύναντο. ἐπὶ γῆς γὰρ
[1, 6]	ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι τεχνίτου τινὸς	πάντως	τὸ ἔργον, οὐχὶ δ´ εἰκῇ
[1, 16]	συνεχρήσατο καὶ ταύταις ὡς μάλιστα	πρεπόντως	ἐδύνατο; οὐ διέκρινεν δι´ αὐτῶν
[1, 16]	κατάποσιν, ὅτι κοιλίαν, ὅτι αὔξεσθαι	λεληθότως,	ὅτι καθεύδοντας ἀναπνεῖν. ταῦτα ἐφ´
[1, 29]	οὕτως ὡς οἱ δραπέται· ἀλλ´	ἀπερισπάστως	καθῆσθαι καὶ ἀκούειν νῦν μὲν
[1, 13]	δέ τινος, πῶς ἔστιν ἐσθίειν	ἀρεστῶς	θεοῖς, Εἰ δικαίως ἔστιν, ἔφη,
[1, 13]	πράγματα. ~Πῶς ἕκαστα ἔστιν ποιεῖν	ἀρεστῶς	θεοῖς. Πυθομένου δέ τινος, πῶς
[1, 13]	καὶ κοσμίως, οὐκ ἔστι καὶ	ἀρεστῶς	τοῖς θεοῖς; ὅταν δὲ θερμὸν
[1, 12]	καὶ πανήγυριν καὶ οὕτως πάντα	εὐαρέστως	δέχεσθαι. τίς οὖν ἡ κόλασις
[1, 9]	τὰ τούτου κτήματα; μείνατε, μὴ	ἀλογίστως	ἀπέλθητε’ Τοιοῦτόν τι ἔδει γίνεσθαι
[1, 29]	αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε. μόνον μὴ	ἀλογίστως,	μόνον μὴ μαλακῶς, μὴ ἐκ
[1, 10]	ὁμοίας σπουδῆς χρείαν ἔχοντα; ἀλλ´	ὡσαύτως	ἀμελεῖν αἰσχρὸν τούτων κἀκείνων; τί
[1, 18]	δ´ ἐν Ὀλυμπίᾳ; καὶ ἐνταῦθα	ὡσαύτως.	ἂν ἀργυρίδιον προβάλῃς, καταφρονήσει. τί
[1, 11]	τὰ ἀποστήματα ἐκ τοῦ σώματος.	ὡσαύτως	δὲ καὶ τῶν ὀρθῶς πραττομένων
[1, 4]	ὡς πιστός, ὡς αἰδήμων ἐσθίει,	ὡσαύτως	ἐπὶ τῆς ἀεὶ παραπιπτούσης ὕλης
[1, 1]	ἐρεῖ. καὶ περὶ τῶν μελῶν	ὡσαύτως	ἡ μουσική· πότερον δ´ ᾀστέον
[1, 12]	δεῖ γράφεσθαι. τί ἐπὶ μουσικῶν;	ὡσαύτως.	τί ἐν τῷ καθόλου, ὅπου
[1, 19]	δ´ ἐν ταῖς ἄλλαις τέχναις;	ὡσαύτως.	τί οὖν δύνασαι; πάντες με
[1, 11]	ὅπως εὐδαίμονες. (Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη,	οὕτως	ἀθλίως ἔχω περὶ τὰ παιδάρια,
[1, 9]	ἀρχήν τινα; μὴ γένοιτο. οὐχ	οὕτως	ἀναίσθητος ἔσομαι τῶν ἐμῶν κτημάτων.
[1, 27]	Σαρπηδόνα τὸν τοῦ Διός, ἵν´	οὕτως	γενναίως εἴπω ἀπελθὼν ἢ αὐτὸς
[1, 12]	προυποστῆναί σου τοὺς γονεῖς, εἶτα	οὕτως	γεννηθῆναι. ἐκ ποίων τινῶν; ἐκ
[1, 20]	ἐστιν; σύστημα ἐκ ποιῶν φαντασιῶν.	οὕτως	γίνεται φύσει καὶ αὑτοῦ θεωρητικός.
[1, 25]	ἐπὶ τῶν ὑποθετικῶν λόγων ἀναστρεφόμεθα,	οὕτως	δεῖ καὶ ἐπὶ τοῦ βίου.
[1, 15]	γνώμης δ´ ἀνθρώπου καρπὸν θέλεις	οὕτως	δι´ ὀλίγου καὶ εὐκόλως κτήσασθαι;
[1, 5]	τῆς ψυχῆς ἂν μὲν ᾖ	οὕτως	διακείμενος, ὥστε μηδενὶ παρακολουθεῖν μηδὲ
[1, 9]	τίς οὖν ἔτι ἄρξει τοῦ	οὕτως	διακειμένου; πῶς Σωκράτης εἶχεν πρὸς
[1, 14]	πλέον; ἀλλ´ αἱ ψυχαὶ μὲν	οὕτως	εἰσὶν ἐνδεδεμέναι καὶ συναφεῖς τῷ
[1, 3]	ἐπειδὴ τοίνυν ἀνάγκη πάνθ´ ὁντινοῦν	οὕτως	ἑκάστῳ χρῆσθαι ὡς ἂν περὶ
[1, 1]	σὺ παραμυθίαν ἔχῃς; οὐ θέλεις	οὕτως	ἐκτεῖναι τὸν τράχηλον, ὡς Λατερανός
[1, 2]	ἀλόγου καὶ πάλιν ἐπ´ οὐδὲν	οὕτως	ἑλκόμενον ὡς ἐπὶ τὸ εὔλογον.
[1, 16]	παρεσκευασμένα μηδεμιᾶς ἐπιμελείας ἔτι προσδεόμενα.	οὕτως	ἓν παιδίον μικρὸν καὶ ῥάβδῳ
[1, 14]	μὲν καὶ τὰ ἡμέτερα σώματα	οὕτως	ἐνδέδεται τοῖς ὅλοις καὶ συμπέπονθεν,
[1, 26]	οἱ φιλόσοφοι ὅπου ῥᾷον, εἶτα	οὕτως	ἐπὶ τὰ χαλεπώτερα ἄγουσιν· ἐνταῦθα
[1, 11]	οὖν κἀκεῖνον ἀφέντα ἀπελθεῖν, εἶθ´	οὕτως	ἔρημον καὶ ἀβοήθητον ἀπολειφθῆναι τὸ
[1, 2]	ἁπλῶς ἐὰν προσέχωμεν, ὑπ´ οὐδενὸς	οὕτως	εὑρήσομεν τὸ ζῷον θλιβόμενον ὡς
[1, 11]	κύριοι καὶ οὐ τὰ ἐκτός.	(Οὕτως,	ἔφη. (Ἀπὸ τῆς σήμερον τοίνυν
[1, 11]	παρὰ φύσιν; ἢ γὰρ οὔ;	(Οὕτως,	ἔφη. (Οὐκοῦν ὅ τι ἂν
[1, 29]	τις ἐμοὶ καταγγελεῖ τοιοῦτον ἀγῶνα;	οὕτως	ἔχειν ἔδει πάντας ὑμᾶς. ἀλλ´
[1, 11]	δ´ ἂν νοσῶν ἠβούλου φιλοστόργους	οὕτως	ἔχειν τοὺς προσήκοντας τούς τ´
[1, 12]	κόλασις τοῖς οὐ προσδεχομένοις; τὸ	οὕτως	ἔχειν ὡς ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ τις
[1, 12]	ἡμῖν οὔτ´ ἄμεινον) ἀλλ´ ἵνα	οὕτως	ἐχόντων τῶν περὶ ἡμᾶς ὡς
[1, 2]	τοιοῦτόν ἐστι τὸ κατὰ πρόσωπον·	οὕτως	ἰσχυρὸν παρὰ τοῖς εἰθισμένοις αὐτὸ
[1, 29]	ἔχω, ὡς δραπέτης ἐφίσταται θεάτρῳ	οὕτως	κἀγώ· λούομαι, πίνω, ᾄδω, πάντα
[1, 25]	ἐστιν. οὐκ ἀκολουθεῖ τῇ ὑποθέσει.	οὕτως	καὶ ἐνταῦθα. ἔστω σε εἶναι
[1, 9]	κακὸν δέ μοι οὐθέν ἐστιν’	οὕτως	καὶ Ῥοῦφος πειράζων μ´ εἰώθει
[1, 16]	ἐν φωνῇ τι ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον,	οὕτως	καὶ τὰς τρίχας ἀφεῖλεν. οὔ·
[1, 18]	τὸ παθεῖν ὅτι ἄδηλόν ἐστιν,	οὕτως	καὶ τοῦ ὁρμῆσαι ἐπί τι
[1, 29]	εὐθὺς σεσόβηνται, ταράσσονται. αἰσχρόν ἐστιν	οὕτως	καὶ τοὺς φιλοσόφους θεωρεῖν τὰ
[1, 18]	τῶν κακῶν μὴ ἀπολλύναι; κἂν	οὕτως	λέγῃς, γνώσῃ πῶς ἀπάνθρωπόν ἐστιν
[1, 22]	ἀλλ´ ἐγὼ μόνος μὴ ἔχω;	οὕτως	μάχη γίνεται. Τί οὖν ἐστι
[1, 30]	ὅτι πείσῃ τὸ τοιοῦτον τί	οὕτως	μεγάλα καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα πρὸς
[1, 26]	ἐπαινῇ τινα, ἐπαίρεται; ἐν τοῖς	οὕτως	μικροῖς μὴ εὑρίσκων τὸ ἑξῆς;
[1, 24]	λέγων ἤδη παρεῖναι τοὺς πολεμίους.	οὕτως	νῦν καὶ σὺ ἂν ἐλθὼν
[1, 20]	τῆς πολλῆς προσοχῆς μουσικὸς γίνεται.	οὕτως	ὅπου διαφέρειν οἰόμεθα τὸ πλανᾶσθαι
[1, 7]	δανείου καὶ μὴ διαλελύσθαι αὐτό,	οὕτως	οὐκ ἀρκεῖ πρὸς τὸ δεῖν
[1, 19]	εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμον προσφέρηται.	οὕτως	οὐκέτι ἀκοινώνητον γίνεται τὸ πάντα
[1, 12]	ἀλλ´ ἑορτὴν καὶ πανήγυριν καὶ	οὕτως	πάντα εὐαρέστως δέχεσθαι. τίς οὖν
[1, 9]	ἢ ποῖα δικαστήρια φοβερὰ τοῖς	οὕτως	παρ´ οὐδὲν πεποιημένοις τὸ σῶμα
[1, 12]	μέν, μηδενὸς δ´ ἐπιμελούμενοι, καὶ	οὕτως	πῶς ὑγιὲς ἔσται; ἀλλὰ δὴ
[1, 11]	ἔρημος; (Οὐδαμῶς. (Εὔξαιο δ´ ἂν	οὕτως	στερχθῆναι ὑπὸ τῶν σαυτοῦ, ὥστε
[1, 10]	ἐν Ῥώμῃ προαγωγὰς ἐσπουδακότας. Εἰ	οὕτως	σφοδρῶς {συνετετά{ γ} μεθα περὶ
[1, 15]	τὰ ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ ὁ χαλκός,	οὕτως	τῆς περὶ βίον τέχνης ὕλη
[1, 6]	τῇ δυνάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ	οὕτως	τί ὄφελος; (Οὐδ´ ὁτιοῦν. (Τί
[1, 6]	φῶς δὲ μὴ πεποιήκει; (Οὐδ´	οὕτως	τι ὄφελος. (Τίς οὖν ὁ
[1, 19]	οὐκ ἔστιν φίλαυτον· γέγονε γὰρ	οὕτως	τὸ ζῷον· αὑτοῦ ἕνεκα πάντα
[1, 28]	τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς χωλούς,	οὕτως	τοὺς τὰ κυριώτατα τετυφλωμένους καὶ
[1, 12]	εἰς ἐμέ, πῶς ἔτι καὶ	οὕτως	ὑγιές ἐστιν; πάντα οὖν ταῦτα
[1, 27]	ἢ γὰρ ἔστι τινὰ καὶ	οὕτως	φαίνεται ἢ οὐκ ὄντα οὐδὲ
[1, 29]	ἀλλ´ αἰσχρόν ἐστι θεωρεῖν ταῦτα	οὕτως	ὡς οἱ δραπέται· ἀλλ´ ἀπερισπάστως
[1, 19]	ὅτι καὶ σέ, λέγω σοι	οὕτως	ὡς τὴν χύτραν. Τοῦτο οὐκ
[1, 19]	ἄνθρωπος ἑαυτὸν θεραπεύει, σὲ δ´	οὕτως	ὡς τὸν ὄνον; ἐπεὶ τίς
[1, 14]	εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς	πρώτως	τετυπωκόσι τέχνας τ´ ἄλλην ἐπ´
[1, 6]	εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει,	φῶς	δὲ μὴ πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως
[1, 29]	ἀπόφασιν τὸ εἰ ἡμέρα ἐστίν,	φῶς	ἐστιν κρίνω ψεῦδος εἶναι’ τί
[1, 6]	καὶ {ὅρας{ ε} ις καὶ	φῶς	οὐκ ἐμφαίνει; τὸ δ´ ἄρρεν
[1, 17]	λέγει; καὶ τίς ἐστιν ὁ	γεγραφὼς	ὅτι ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν
[1, 4]	ἐξ ἧς ἤμελλον εὐρόως καὶ	ἀταράχως	βιώσεσθαι, ὑμεῖς δ´ ὄψεσθ´ αὐτοὶ
[1, 27]	πρόχειρα πρὸς αὐτὰς βοηθήματα παρασκευαστέον.	Τετραχῶς	αἱ φαντασίαι γίνονται ἡμῖν· ἢ
[1, 27]	ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον μὴ ζῆν.	~Ποσαχῶς	αἱ φαντασίαι γίνονται καὶ τίνα
[1, 1]	ᾖ, καθήμεθα σπώμενοι καὶ παρακύπτομεν	συνεχῶς·	τίς ἄνεμος πνεῖ; βορέας. τί
[1, 25]	παιδιὰν μὴ λύειν; μέχρις ἂν	κομψῶς	διεξάγηται. ἐν Σατορναλίοις λέλογχεν βασιλεύς·
[1, 1]	οὐκ ἔστιν σόν, ἀλλὰ πηλὸς	κομψῶς	πεφυραμένος. ἐπεὶ δὲ τοῦτο οὐκ
[1, 29]	προτείνῃ, λέγει μᾶλλόν μοι πεπλεγμένον	κομψῶς	προτείνατε, ἵνα γυμνασθῶ’ καὶ οἱ