Livre, Chap.
[1, 7]	τῇ ἀποκρίσει ἢ τῷ συλλελογίσθαι	ἤ	τινι ἄλλῳ τοιούτῳ λαμβάνοντα τὰς
[1, 17]	ὑφ´ αὑτοῦ ἢ ὑπ´ ἄλλου.	ἤ	τοι λόγος ἐστὶν ἐκεῖνος ἢ
[1, 4]	τούτῳ βωμὸν ἱδρύσατο ἢ ναὸν	ἢ	ἄγαλμα ἀνέθηκεν ἢ τὸν θεὸν
[1, 17]	τίς δ´ ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν	ἢ	ἄλλη ὄρεξις καὶ ἔκκλισις; ἄν
[1, 17]	καὶ τίς ὁρμὴν νικῆσαι δύναται	ἢ	ἄλλη ὁρμή; τίς δ´ ὄρεξιν
[1, 17]	ἤ τοι λόγος ἐστὶν ἐκεῖνος	ἢ	ἄλλο τι κρεῖσσον ἔσται τοῦ
[1, 9]	μὲν τὸν Καίσαρα ἡ συγγένεια	ἢ	ἄλλον τινὰ τῶν μέγα δυναμένων
[1, 27]	ἀπελθὼν ἢ αὐτὸς ἀριστεῦσαι θέλω	ἢ	ἄλλῳ παρασχεῖν ἀφορμὴν τοῦ ἀριστεῦσαι·
[1, 3]	ἄλλο λοίδορος καὶ κακοήθης ἄνθρωπος	ἢ	ἀλώπηξ ἢ τί ἄλλο ἀτυχέστερον
[1, 28]	μόνον αἴτιόν ἐστι τοῦ κατορθοῦν	ἢ	ἁμαρτάνειν, τοῦ εὐροεῖν ἢ δυσροεῖν,
[1, 17]	ἢ ὑπ´ ἄλλου τινὸς κωλυτὸν	ἢ	ἀναγκαστὸν κατεσκευάκει, οὐκέτι ἂν ἦν
[1, 9]	ταπεινός, ὑπὲρ τούτου τί ἄλλο	ἢ	ἀνάγκη γράφειν ἐπιστολὰς ὡς ὑπὲρ
[1, 4]	τί γάρ εἰσιν ἄλλο τραγῳδίαι	ἢ	ἀνθρώπων πάθη τεθαυμακότων τὰ ἐκτὸς
[1, 2]	δ´ οὐ πείσεταί τι τραχὺ	ἢ	ἀνιαρόν· ἄλλῳ δέ τινι οὐ
[1, 22]	ὅσιον τοῦτο τὸ χοιρείου φαγεῖν	ἢ	ἀνόσιον. ταύτην τὴν μάχην εὑρήσετε
[1, 26]	ἐπιβάλλονται ἐσθίειν. διὰ τοῦτο ἐμοῦσιν	ἢ	ἀπεπτοῦσιν· εἶτα στρόφοι καὶ κατάρροιαι
[1, 27]	{π{ ρ} ότερον δι´ ὅλων	ἢ	ἀπὸ μέρους, ἴσως οὐκ οἶδα
[1, 1]	θεωρητικήν, οὐ τοίνυν οὐδὲ δοκιμαστικὴν	ἢ	ἀποδοκιμαστικήν. ἡ γραμματικὴ μέχρι τίνος
[1, 17]	κρεῖττον εἶναι ποιῆσαί τι τούτων	ἢ	ἀποθανεῖν. πάλιν οὖν τὸ σὸν
[1, 28]	ἐστίν. οὐχ οἷόν τε. πάθε	ἢ	ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ ἀρτίους εἶναι
[1, 9]	παρὰ σοῦ λάβω καὶ ἀργύριον	ἢ	ἀρχήν τινα; μὴ γένοιτο. οὐχ
[1, 4]	παρασκευάζῃ, πότερα συμφώνως τῇ φύσει	ἢ	ἀσυμφώνως. εἰ γὰρ συμφώνως, τοῦτό
[1, 1]	λέγειν Σήμερον ἀναιρεθῆναι θέλω μᾶλλον	ἢ	αὔριον φυγαδευθῆναι’ τί οὖν αὐτῷ
[1, 27]	ἵν´ οὕτως γενναίως εἴπω ἀπελθὼν	ἢ	αὐτὸς ἀριστεῦσαι θέλω ἢ ἄλλῳ
[1, 29]	τοῦ ἀγαθοῦ; τίνι προςσχῶμεν; σοὶ	ἢ	αὐτῷ; καὶ τί λέγει ἐκεῖνος;
[1, 27]	Τετραχῶς αἱ φαντασίαι γίνονται ἡμῖν·	ἢ	γὰρ ἔστι τινὰ καὶ οὕτως
[1, 11]	ὄντος θάτερον εἶναι παρὰ φύσιν;	ἢ	γὰρ οὔ; (Οὕτως, ἔφη. (Οὐκοῦν
[1, 29]	ἵνα εἰδῶμεν πότερον τραγῳδὸς εἶ	ἢ	γελωτοποιός· κοινὰ γὰρ ἔχουσι τὰ
[1, 29]	ἐν γωνίᾳ καθεζόμενοι μισθάρια λαμβάνωσιν	ἢ	{γογγ{ ρ} ύζωσιν, ὅτι οὐδεὶς
[1, 28]	καὶ πελαργῶν νεοσσιαί. τί μέγα	ἢ	δεινόν; ἢ δεῖξόν μοι τί
[1, 28]	νεοσσιαί. τί μέγα ἢ δεινόν;	ἢ	δεῖξόν μοι τί διαφέρει οἰκία
[1, 9]	ἐρρίφη γεννηθέν σου τὸ σωμάτιον;	ἢ	δῆλον ὅτι ἀπὸ τοῦ κυριωτέρου
[1, 6]	ἂν ἐποίει μηδενὸς τοιούτου γεγονότος;	ἢ	δῆλον ὅτι ἐντετυλιγμένος ἂν ἐκάθευδεν;
[1, 2]	ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς ἀγέλης πάσης;	ἢ	δῆλον ὅτι εὐθὺς ἅμα τῷ
[1, 2]	τὸ ἱμάτιον; τί γὰρ ἄλλο	ἢ	διαπρέπει ἐν αὐτῷ ὡς πορφύρα
[1, 11]	ἢ συστέλλεσθαι ἢ φεύγειν τινὰ	ἢ	διώκειν, τοῦθ´ ὅπερ καὶ νῦν
[1, 19]	ἐμὲ ὁ Ζεὺς ἐλεύθερον ἀφῆκεν.	ἢ	δοκεῖς ὅτι ἔμελλεν τὸν ἴδιον
[1, 19]	ἄν τινι προσῇ τι πλεονέκτημα	ἢ	δοκῇ γε προσεῖναι μὴ προσόν,
[1, 7]	τούτῳ προσλαβεῖν; τί γὰρ ἄλλο	ἢ	δύναμιν δοκιμαστικήν τε καὶ διακριτικὴν
[1, 28]	κατορθοῦν ἢ ἁμαρτάνειν, τοῦ εὐροεῖν	ἢ	δυσροεῖν, τοῦ ἀτυχεῖν ἢ εὐτυχεῖν,
[1, 6]	(Καὶ πόσῳ κρεῖττον ἀπομύξασθαί σε	ἢ	ἐγκαλεῖν; ἢ τί οἴει ὅτι
[1, 9]	καὶ μυριάκις πρότερον αἱρεῖσθαι ἀποθνῄσκειν	ἢ	ἐγκαταλιπεῖν αὐτήν, εἰ δ´ ὁ
[1, 18]	ταῦτα θαυμάζῃς, σεαυτῷ χαλέπαινε μᾶλλον	ἢ	ἐκείνοις. σκόπει γάρ· ἔχεις καλὰ
[1, 18]	κακῶν. χαλεπαίνειν οὖν δεῖ αὐτοῖς	ἢ	ἐλεεῖν αὐτούς; ἀλλὰ δεῖξον τὴν
[1, 6]	τοῦτο ἰσχὺν ἀπολιπών, ὥστε κωλῦσαι	ἢ	ἐμποδίσαι. ταῦτα ἔχοντες ἐλεύθερα καὶ
[1, 10]	ὅτι ἄλλο οὐδὲν ἀναβὰς σπουδάσει	ἢ	ἐν ἡσυχίᾳ καὶ ἀταραξίᾳ διεξαγαγεῖν
[1, 4]	καὶ ἀπαθὲς περιγίνεται τῷ ἀνθρώπῳ	ἢ	ἐν ὀρέξει μὲν μὴ ἀποτυγχάνοντι,
[1, 11]	ὑμῶν καὶ τῶν περὶ αὐτὸ	ἢ	ἐν ταῖς χερσὶν τῶν οὔτε
[1, 29]	ἐν ἄλλῳ ζητεῖς τὴν ὠφέλειαν	ἢ	ἐν ᾧ ἔμαθες; καθήμενος λοιπὸν
[1, 16]	ἔδει περιερχόμενον τὸν χιλίαρχον ὑποδεῖν	ἢ	ἐνδύειν τοὺς χιλίους, δεινὸν ἂν
[1, 17]	καὶ τὸ θαυμαστὸν νοῆσαι Χρύσιππον	ἢ	ἐξηγήσασθαι; καὶ τίς λέγει τοῦτο;
[1, 6]	πρὸς τὸ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην;	ἢ	ἐξηγησάσθωσαν ἡμῖν τί τὸ ποιοῦν
[1, 29]	τὴν ὠφέλειαν ἐποίησα τὴν ἑκάστου	ἢ	ἐπ´ αὐτῷ; τίνα μαρτυρίαν δίδως
[1, 29]	δὲ ταῦτα φοβῶμαι, τί ἄλλο	ἢ	ἐπέγνωκα τὸν κύριον ὡς ὁ
[1, 16]	τίς ἐστιν ὁ πεποιηκὼς ταῦτα	ἢ	ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’ φησίν. ὦ
[1, 12]	τῷ καθόλου, ὅπου τέχνη τις	ἢ	ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ δὲ μή,
[1, 27]	ὄντα οὐδὲ φαίνεται ὅτι ἔστιν	ἢ	ἔστι καὶ οὐ φαίνεται ἢ
[1, 7]	εἰς ἅπαν ἐπὶ τῆς τηρήσεως	ἢ	ἔστιν ὅτε ἀποστατέον, τὰ δ´
[1, 28]	εὐροεῖν ἢ δυσροεῖν, τοῦ ἀτυχεῖν	ἢ	εὐτυχεῖν, ἐνθάδε μόνον εἰκαῖοι καὶ
[1, 14]	δὲ συγκαταθετικῶς, τοῖς δ´ ἀνανευστικῶς	ἢ	ἐφεκτικῶς, τύπους δὲ τοσούτους ἀφ´
[1, 2]	μου πυνθάνῃ; θάνατος αἱρετώτερόν ἐστιν	ἢ	ζωή; λέγω ζωή. πόνος ἢ
[1, 2]	ἢ ζωή; λέγω ζωή. πόνος	ἢ	ἡδονή; λέγω ἡδονή. ἀλλά, ἂν
[1, 11]	τοῦτο δ´ ὅτι μιᾶς ὥρας	ἢ	ἡμέρας οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖς καὶ
[1, 1]	ἐλθὼν ὅτι Κατακέκρισαι’ (Φυγῇ, φησίν,	ἢ	θανάτῳ; (Φυγῇ. (Τὰ ὑπάρχοντα τί;
[1, 8]	καθήμενον ἐκπονεῖν, ἵνα καλὸς γένωμαι	ἢ	ἵνα ἰσχυρός, ὡς τοῦτο ἀναγκαῖον
[1, 2]	ἐκώλυεν εἰσελθεῖν, ἀλλ´ ᾔδει, ὅτι	ἢ	καθεδεῖται ὡς κεράμιον ἢ λέγων
[1, 6]	ἄλλο ἀκόλουθον τῇ τοιαύτῃ ἀγεννείᾳ	ἢ	καὶ ἀσέβεια; καίτοι ὅ γε
[1, 29]	ἐκτὸς τῆς προαιρέσεως ἀγαθόν ἐστιν	ἢ	κακόν; μή τινα βλάπτω; μή
[1, 29]	ἀναστρεφομένη τεύξεται τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ	ἢ	κακοῦ. πῶς τοῦ ἀγαθοῦ τεύξεται;
[1, 26]	πιστεύομεν, ἐπίκρισιν περὶ τῶν καλῶς	ἢ	κακῶς γινομένων; κἄν τινα κακῶς
[1, 28]	φαινόμενον (λοιπὸν ἢ καλῶς φαίνεται	ἢ	κακῶς· εἰ καλῶς, ἀνέγκλητός ἐστιν·
[1, 28]	πάσης πράξεως τὸ φαινόμενον (λοιπὸν	ἢ	καλῶς φαίνεται ἢ κακῶς· εἰ
[1, 25]	παράδοξα; καὶ τί παραδοξότερόν ἐστιν	ἢ	κεντεῖν τινος τὸν ὀφθαλμόν, ἵνα
[1, 9]	ποδαπός ἐστιν εἰπεῖν ὅτι Ἀθηναῖος	ἢ	Κορίνθιος, ἀλλ´ ὅτι κόσμιος; διὰ
[1, 11]	τὰ ἀνδράποδα οὔτε τοὺς ἵππους	ἢ	κύνας, ἀλλὰ τὰ δόγματα. (Εὔχομαι,
[1, 4]	ἄλλοις ἑαυτόν, τοῖς ἐκεῖνα περιποιεῖν	ἢ	κωλύειν δυναμένοις· καὶ λοιπὸν ἕωθεν
[1, 19]	ἐλεύθερον ὑπ´ ἄλλου τινὸς ταραχθῆναι	ἢ	κωλυθῆναι πλὴν ὑφ´ ἑαυτοῦ. ἀλλὰ
[1, 2]	ὅτι ἢ καθεδεῖται ὡς κεράμιον	ἢ	λέγων ἐρεῖ, ἃ οἶδεν ὅτι
[1, 29]	αὐτὸν προαγάγῃ, ἀπώλετο ὁ τραγῳδὸς	ἢ	μένει; ἂν φωνὴν ἔχῃ, μένει.
[1, 11]	τὰ ἀκόλουθα· τοῦ δόξαι δὲ	ἢ	μὴ δόξαι, ἡμεῖς κύριοι καὶ
[1, 2]	μου πυνθάνῃ παρακρατήσω τὴν ἀμίδα	ἢ	μή; ἐρῶ σοι ὅτι μείζονα
[1, 11]	μὴ ποιεῖν, τοῦ λέγειν τινὰ	ἢ	μὴ λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι ἢ
[1, 11]	αἴτιον τοῦ ποιεῖν τι ἡμᾶς	ἢ	μὴ ποιεῖν, τοῦ λέγειν τινὰ
[1, 7]	τί οὖν ἐπὶ τούτων ποιητέον;	ἢ	μή ποτε ὡς οὐκ ἀρκεῖ
[1, 11]	αἴτιόν ἐστι τοῦ πράττειν τι	ἢ	μὴ πράττειν ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπολήψεις
[1, 13]	παῖς ἢ ὑπακούσας χλιαρώτερον ἐνέγκῃ	ἢ	μηδ´ εὑρεθῇ ἐν τῇ οἰκίᾳ,
[1, 25]	μὴ θλιβῇς. τί πράγματα ἔχεις;	ἢ	μικρὸν ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης τῆς
[1, 18]	κακοῖς διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν μᾶλλον	ἢ	μίσει· ἄφες τοῦτο τὸ προσκοπτικὸν
[1, 4]	ὑμῶν ἐπὶ τούτῳ βωμὸν ἱδρύσατο	ἢ	ναὸν ἢ ἄγαλμα ἀνέθηκεν ἢ
[1, 29]	κρίνεται, τίς κατακέκριται; τὸ συνημμένον	ἢ	ὁ ἐξαπατηθεὶς περὶ αὐτοῦ; οὗτος
[1, 22]	ποιητέον ἐστίν, σὺ κάλλιον οἶδας	ἢ	οἱ φιλόσοφοι’ ἄνθρωπε, τί οὖν
[1, 11]	κατὰ φύσιν, ὅτι πάντες σχεδὸν	ἢ	οἵ γε πλεῖστοι ἁμαρτάνομεν. δεῖξον
[1, 11]	ὀρθῶς γίνεται. (Τοῦτο, ἔφη, πάντες	ἢ	οἵ γε πλεῖστοι πατέρες πάσχομεν.
[1, 10]	ποιοῦσιν, αἰσθήσεσθε. τί γὰρ ἄλλο	ἢ	ὅλην τὴν ἡμέραν ψηφίζουσιν, συζητοῦσι,
[1, 14]	καὶ τηλικούτων ἠξιωμένοι οὐκ ὀμόσετε	ἢ	ὀμόσαντες οὐκ ἐμμενεῖτε; καὶ τί
[1, 25]	πάντα μᾶλλον ἀσκεῖν καὶ μελετᾶν	ἢ	ὅπως ἀπαραπόδιστοι καὶ ἐλεύθεροι ἐσόμεθα.
[1, 11]	ἄλλῳ τινὶ τὴν γνώμην. ἕξεις	ἢ	ὅπως τὸ κριτήριον τῶν κατὰ
[1, 11]	ἐστὶ τοῦτο; ἆρά γε ἄλλο	ἢ	ὅτι ἔδοξεν ἡμῖν; (Οὐδέν. (Εἰ
[1, 8]	οὐκ ἔχω σοι ἄλλο εἰπεῖν	ἢ	ὅτι ποιὰ προαίρεσις {φαντασιῶν} ~Πῶς
[1, 7]	ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν ὁ σπουδαῖος	ἢ	ὅτι συγκαθεὶς οὐκ ἐπιμελήσεται τοῦ
[1, 1]	πότερον δὲ γραπτέον τῷ ἑταίρῳ	ἢ	οὐ γραπτέον, ἡ γραμματικὴ οὐκ
[1, 7]	πᾶσαν οὖν τὴν δοθεῖσαν παραχωρητέον	ἢ	οὐ πᾶσαν; καὶ εἰ οὐ
[1, 11]	καὶ τὴν μητέρα ἀφεῖναι αὐτὸ	ἢ	οὐκ ἔδει; (Οὐκ ἔδει. (Τί
[1, 27]	ἢ ἔστι καὶ οὐ φαίνεται	ἢ	οὐκ ἔστι καὶ φαίνεται. λοιπὸν
[1, 27]	ἔστι τινὰ καὶ οὕτως φαίνεται	ἢ	οὐκ ὄντα οὐδὲ φαίνεται ὅτι
[1, 11]	κατὰ φύσιν καὶ τῶν ὀρθῶς	ἢ	οὐκ ὀρθῶς γινομένων ἀμφισβητοῦμεν, ποῖον
[1, 1]	δ´ ᾀστέον νῦν καὶ κιθαριστέον	ἢ	οὔτε ᾀστέον οὔτε κιθαριστέον οὐκ
[1, 12]	ἑκάστου τούτων ἐπεσκέφθαι, πότερα ὑγιῶς	ἢ	οὐχ ὑγιῶς λεγόμενόν ἐστιν. εἰ
[1, 11]	καὶ δόγματα. Τοῦτό σε πείθω	ἢ	οὐχί; {Πεί{ ς} θεις, ἔφη.
[1, 10]	σε ἐπιτρέψαι μοι σιτάριον ἐξαγαγεῖν’	ἢ	παρακαλῶ σε παρὰ Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι
[1, 16]	ἐξαρκεῖ λόγος ὁμοίως αὐτὰ ἐπαινέσαι	ἢ	παραστῆσαι; εἰ γὰρ νοῦν εἴχομεν,
[1, 14]	δεδομένων μηδ´ ἄκοντες ποιήσειν τι	ἢ	πείσεσθαι τῶν ἀναγκαίων. ὅμοιός γε
[1, 28]	πρόβατα καὶ πολλὰς καλιὰς χελιδόνων	ἢ	πελαργῶν ἐμπρησθῆναι καὶ κατασκαφῆναι; (Ὅμοια
[1, 4]	δοκεῖ ὅτι πλείονος ἄξιός ἐστιν	ἢ	πέντε δηναρίων; μηδέποτε οὖν ἀλλαχοῦ
[1, 9]	ἔτι τύραννος ἢ ποῖος κλέπτης	ἢ	ποῖα δικαστήρια φοβερὰ τοῖς οὕτως
[1, 5]	διαλέγομαι; καὶ ποῖον αὐτῷ πῦρ	ἢ	ποῖον σίδηρον προσαγάγω, ἵν´ αἴσθηται
[1, 9]	διακειμένοις. ποῖος γὰρ ἔτι τύραννος	ἢ	ποῖος κλέπτης ἢ ποῖα δικαστήρια
[1, 2]	πρὸς τοῦτο πεφύκαμεν, οὐ πάντες	ἢ	πολλοὶ γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι γὰρ
[1, 4]	ἀλλ´ ὅτι μὲν ἄμπελον ἔδωκαν	ἢ	πυρούς, ἐπιθύομεν τούτου ἕνεκα, ὅτι
[1, 11]	οὐδ´ ἐξετάσομεν, ποῖόν τι ἐστὶν	ἢ	πῶς ἔχει, οὔτε τὸν ἀγρὸν
[1, 6]	τὸ ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον τούτων	ἢ	πῶς οἷόν τε τὰ οὕτω
[1, 17]	ζυγός, πῶς ἔτι μετρῆσαί τι	ἢ	στῆσαι δυνησόμεθα; ἐνταῦθα οὖν τὸ
[1, 11]	ἢ μὴ λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι	ἢ	συστέλλεσθαι ἢ φεύγειν τινὰ ἢ
[1, 19]	ἔστι τὸ τιμᾶν ἄλλο τι	ἢ	τὰ προαιρετικά. Ἠξίωται δημαρχίας. πάντες
[1, 11]	ἐξαίρειν καὶ ἐκτέμνειν πειρασόμεθα μᾶλλον	ἢ	τὰ φύματα καὶ τὰ ἀποστήματα
[1, 6]	ἀποβῆναι δυναμένων; τί μ´ ἐκστήσει	ἢ	ταράξει ἢ τί ὀδυνηρὸν φανεῖται;
[1, 7]	ἐνθάδε τὸ παραλειπόμενον Καπιτώλιόν ἐστιν’	ἢ	ταῦτα μόνα ἁμαρτήματά ἐστι τὸ
[1, 24]	στέψατε δώματα· εἶτα περὶ τρίτον	ἢ	τέταρτον μέρος· ἰὼ Κιθαιρών, τί
[1, 7]	ἣν ἐν αὐτῇ τῇ ἐρωτήσει	ἢ	τῇ ἀποκρίσει ἢ τῷ συλλελογίσθαι
[1, 17]	σημαίνεται, οὐδὲ τὸν κόρακα θαυμάζομεν	ἢ	τὴν κορώνην, ἀλλὰ τὸν θεὸν
[1, 3]	καὶ κακοήθης ἄνθρωπος ἢ ἀλώπηξ	ἢ	τί ἄλλο ἀτυχέστερον καὶ ταπεινότερον;
[1, 1]	τοῖς τοιούτοις; τί γὰρ ἄλλο	ἢ	τί ἐμὸν καὶ τί οὐκ
[1, 6]	τί μ´ ἐκστήσει ἢ ταράξει	ἢ	τί ὀδυνηρὸν φανεῖται; οὐ χρήσομαι
[1, 6]	κρεῖττον ἀπομύξασθαί σε ἢ ἐγκαλεῖν;	ἢ	τί οἴει ὅτι ὁ Ἡρακλῆς
[1, 29]	περὶ τῶν φιλοσόφων τί λέγουσιν	ἢ	τί ποιοῦσιν. ἄφες αὐτόν. ἀλλ´
[1, 12]	ἡμῖν δίδωσιν; τί οὖν ἀπολείπεται	ἢ	τίς εὑρίσκεται μηχανὴ πρὸς τὴν
[1, 29]	οἶδεν τί ἐστι τὸ εὐσεβὲς	ἢ	τὸ ἀσεβές; μεμελέτηκεν αὐτό; μεμάθηκεν;
[1, 11]	τῆς ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα	ἢ	τὸ δόγμα, ἀφ´ οὗ αὐτὸ
[1, 11]	ἡμῖν ἐφάνη, τί ἂν ἄλλο	ἢ	τὸ δόξαν ἐπράττομεν; οὐκ οὖν
[1, 4]	ἡ προκοπὴ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν	ἢ	τὸ πολλὰ τῶν Χρυσίππου νοεῖν.
[1, 9]	τί ἄλλο ἀπολείπεται τοῖς ἀνθρώποις	ἢ	τὸ τοῦ Σωκράτους, μηδέποτε πρὸς
[1, 28]	τοιοῦτον οἷον ἐνθάδε τὸ ἀληθὲς	ἢ	τὸ ψεῦδος; τὸ καθῆκον καὶ
[1, 9]	τοῖς ἀγροῖς. ἢ τοῖς οἰκέταις	ἢ	τοῖς ἀργυρώμασιν; οὐδενί, ἀλλ´ ἑαυτοῖς·
[1, 9]	ἀπαλλάττονται τῶν δεσποτῶν; τοῖς ἀγροῖς.	ἢ	τοῖς οἰκέταις ἢ τοῖς ἀργυρώμασιν;
[1, 4]	ἢ ναὸν ἢ ἄγαλμα ἀνέθηκεν	ἢ	τὸν θεὸν ἐπὶ τούτῳ προσκυνεῖ;
[1, 28]	κρείσσων γάρ εἰμι τοῦ Ἀγαμέμνονος	ἢ	τοῦ Ἀχιλλέως, ἵν´ ἐκεῖνοι μὲν
[1, 9]	διὰ τί πολλὰ κεκτημένους θαυμάσει	ἢ	τοὺς ἐν δυνάμει τεταγμένους, μάλιστ´
[1, 7]	τὴν ἐν αὐτῇ καθήκουσαν. οὐκοῦν	ἢ	τοῦτο λεγέτωσαν, ὅτι οὐ συγκαθήσει
[1, 11]	μόνος ἀπολείπεσθαι ἐν ταῖς νόσοις,	ἢ	τούτου γ´ ἕνεκα μᾶλλον ἂν
[1, 30]	ἐκείνῳ σε δεῖ μᾶλλον ἀρέσκειν	ἢ	τούτῳ. ἐκεῖνος οὖν σου πυνθάνεται
[1, 7]	ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει ἀναστρέφεσθαι, {μ}	ἢ	τούτων μηδέτερον προσδεχομένοις ἀναγκαῖον ὁμολογεῖν,
[1, 1]	ὅταν αὐτῷ δόξῃ, ὦ βέλτιστε,	ἢ	τῷ Αἰόλῳ. σὲ γὰρ οὐκ
[1, 19]	ἐν νηὶ δὲ σαυτῷ θαρρεῖς	ἢ	τῷ εἰδότι; ἐπὶ δ´ ἅρματος
[1, 19]	εἰδότι; ἐπὶ δ´ ἅρματος τίνι	ἢ	τῷ εἰδότι; τί δ´ ἐν
[1, 7]	τῇ ἐρωτήσει ἢ τῇ ἀποκρίσει	ἢ	τῷ συλλελογίσθαι ἤ τινι ἄλλῳ
[1, 28]	μὴ δεικνύῃς, τίνι ἔχει ἀκολουθῆσαι	ἢ	τῷ φαινομένῳ; οὐδενί. τί οὖν
[1, 8]	καὶ τοῦτο οὐδενὶ μᾶλλον προσήκει	ἢ	τῷ φιλοσόφῳ ἐμπείρως ποιεῖν. εἴπερ
[1, 16]	ποιεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ	ἢ	ὑμνεῖν τὸ θεῖον καὶ εὐφημεῖν
[1, 17]	γὰρ ὅτι ἢ ὑφ´ αὑτοῦ	ἢ	ὑπ´ ἄλλου. ἤ τοι λόγος
[1, 17]	ἀποσπάσας ὁ θεός, ὑπ´ αὐτοῦ	ἢ	ὑπ´ ἄλλου τινὸς κωλυτὸν ἢ
[1, 13]	σου μὴ ὑπακούσῃ ὁ παῖς	ἢ	ὑπακούσας χλιαρώτερον ἐνέγκῃ ἢ μηδ´
[1, 17]	τίνος διαρθρωθῇ; δῆλον γὰρ ὅτι	ἢ	ὑφ´ αὑτοῦ ἢ ὑπ´ ἄλλου.
[1, 28]	ἄλλην. ἡ Ἰλιὰς οὐδέν ἐστιν	ἢ	φαντασία καὶ χρῆσις φαντασιῶν. ἐφάνη
[1, 11]	λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι ἢ συστέλλεσθαι	ἢ	φεύγειν τινὰ ἢ διώκειν, τοῦθ´
[1, 4]	τὰ μὴ ἐφ´ αὑτῷ ποθῶν	ἢ	φεύγων οὔτε πιστὸς εἶναι δύναται
[1, 25]	τούτων μεμνημένος τίνα ἔτι κολακεύσεις	ἢ	φοβήσῃ; Ἀλλὰ θέλω καθῆσθαι ὅπου
[1, 17]	ὅτι οὐκ οἶδα πότερον ἀληθῶς	ἢ	ψευδῶς διαλέγῃ’ κἄν τι κατ´
[1, 9]	πρὸς ταῦτα; πῶς γὰρ ἄλλως	ἢ	ὡς ἔδει τὸν πεπεισμένον ὅτι
[1, 2]	Πῶς τοῦτο ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς	ἢ	ὡς φιλόσοφος; Ὡς ἀνήρ, ἔφη,
[1, 9]	ἐμῶν κτημάτων. ἀλλ´ ὅταν τις	ᾖ	δειλὸς καὶ ταπεινός, ὑπὲρ τούτου
[1, 1]	καθελκόμεθα. διὰ τοῦτο, ἂν ἄπλοια	ᾖ,	καθήμεθα σπώμενοι καὶ παρακύπτομεν συνεχῶς·
[1, 19]	μὴ εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμος	ᾖ.	καθόλου τε τοιαύτην τὴν φύσιν
[1, 5]	τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις παρατεταγμένος	ᾖ	μὴ ἐπινεύειν τοῖς ἐναργέσι μηδ´
[1, 29]	γινόμενον ἴδω ὅτι, ἂν ἀπροαίρετον	ᾖ,	οὐδέν ἐστι πρὸς ἐμέ. πρὸς
[1, 5]	αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἂν μὲν	ᾖ	οὕτως διακείμενος, ὥστε μηδενὶ παρακολουθεῖν
[1, 19]	τοῦτον πᾶσα ἀνάγκη, ἐὰν ἀπαίδευτος	ᾖ,	πεφυσῆσθαι δι´ αὐτό. εὐθὺς ὁ
[1, 18]	τοῦτό ἐστι· τί, ἂν οἰνωμένος	ᾖ;	τί ἂν μελαγχολῶν; τί ἐν
[1, 18]	δεύτερον; τί δ´ ἂν καῦμα	ᾖ;	τί δ´ ἐν Ὀλυμπίᾳ; καὶ
[1, 27]	ἐὰν μὴ ἐν τῷ αὐτῷ	ᾖ	τὸ εὐσεβὲς καὶ συμφέρον, οὐ
[1, 27]	πεπαιδευμένου. ὅ τι δ´ ἂν	ᾖ	τὸ θλῖβον, ἐκείνῳ δεῖ προσάγειν
[1, 18]	νικῆσαι. τί οὖν ἂν καῦμα	ᾖ,	τοῦτό ἐστι· τί, ἂν οἰνωμένος
[1, 26]	τὸ αἴτιον τοῦ ἁμαρτάνειν με;	ἡ	ἄγνοια. οὐ θέλεις οὖν ἀποθῶμαι
[1, 4]	αὑτοῦ καὶ δυστυχήσει. εἰ δ´	ἡ	ἀρετὴ ταύτην ἔχει τὴν ἐπαγγελίαν
[1, 4]	Χρυσίππου συντάξεις ἀνεγνωκώς; μὴ γὰρ	ἡ	ἀρετὴ τοῦτ´ ἔστι Χρύσιππον νενοηκέναι;
[1, 22]	ἐφαρμόσατε οὖν τὰς προλήψεις. ἐντεῦθεν	ἡ	ἀρχὴ μάχης. ὁ μὲν λέγει
[1, 19]	καὶ πῶς ἔτι μία καὶ	ἡ	αὐτὴ ἀρχὴ πᾶσιν ἔσται ἡ
[1, 20]	καὶ καθεύδοντες, πᾶσαν φαντασίαν παραπροσδεχόμεθα·	ἡ	γὰρ ζημία οὐ προσπίπτει. Ὅταν
[1, 14]	τ´ ἐπέχεσθαι ὑπὸ σκιᾶς, ἣν	ἡ	γῆ ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ
[1, 3]	ζῷα, ὁ λόγος δὲ καὶ	ἡ	γνώμη κοινὸν πρὸς τοὺς θεούς,
[1, 1]	ἑταίρῳ, δεῖ τούτων τῶν γραπτέων,	ἡ	γραμματικὴ ἐρεῖ· πότερον δὲ γραπτέον
[1, 1]	τοίνυν οὐδὲ δοκιμαστικὴν ἢ ἀποδοκιμαστικήν.	ἡ	γραμματικὴ μέχρι τίνος κέκτηται τὸ
[1, 1]	τῷ ἑταίρῳ ἢ οὐ γραπτέον,	ἡ	γραμματικὴ οὐκ ἐρεῖ. καὶ περὶ
[1, 20]	αὐτὴ οὖν τί ἐστιν; ἀγαθόν.	ἡ	δ´ ἀφροσύνη τί ἐστιν; κακόν.
[1, 28]	καὶ πλίνθων οἰκοδομεῖται τὰ οἰκίδια,	ἡ	δ´ ἐκ ῥάβδων καὶ πηλοῦ.
[1, 4]	ἡ μὲν ὄρεξις ἀγαθῶν ἐστιν,	ἡ	δ´ ἔκκλισις πρὸς κακά, μεμαθηκὼς
[1, 6]	τὸν τεχνίτην; ἀλλὰ ταῦτα μέν·	ἡ	δὲ τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή,
[1, 5]	ἡ μὲν τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις,	ἡ	δὲ τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις
[1, 28]	ἀνθρώποις κακὸν καὶ ἀγαθόν; ὅπου	ἡ	διαφορά. ἂν σῴζηται τοῦτο καὶ
[1, 1]	πάντα. αὕτη δ´ ἐστὶ τίς;	ἡ	δύναμις ἡ λογική· μόνη γὰρ
[1, 12]	κωλῦσαι. τί οὖν; ἀπόνοιά ἐστιν	ἡ	ἐλευθερία; μὴ γένοιτο. μανία γὰρ
[1, 30]	πρὸς τὸ μηδέν; τοῦτο ἦν	ἡ	ἐξουσία; τοῦτο τὰ πρόθυρα, οἱ
[1, 20]	φαντασία; καὶ τί ἐστι φύσις	ἡ	ἐπὶ μέρους καὶ τί ἐστι
[1, 8]	τυχοῦσα. μεγάλη γάρ ἐστι δύναμις	ἡ	ἐπιχειρητικὴ καὶ πιθανολογική, καὶ μάλιστ´
[1, 4]	ψευδῆ ταῦτά ἐστιν, ἐξ ὧν	ἡ	εὔροιά ἐστι καὶ ἀπάθεια ἀπαντᾷ,
[1, 25]	γὰρ μεμνῆσθαι καὶ κρατεῖν, ὅτι	ἡ	θύρα ἤνοικται. ἀλλὰ μὴ οἴκει
[1, 24]	τὸ δὲ κεφάλαιον· μέμνησο ὅτι	ἡ	θύρα ἤνοικται. μὴ γίνου τῶν
[1, 9]	ἂν μὴ σχῇς, ἐξελεύσῃ· ἤνοικται	ἡ	θύρα. τί πενθεῖς; ποῦ ἔτι
[1, 28]	στερηθῆναι, τί ἂν ἐγένετο; ἀπολώλει	ἡ	Ἰλιὰς οὐ μόνον ἀλλὰ καὶ
[1, 28]	τὸ φαινόμενον; ταύτην οὐδ´ ἄλλην.	ἡ	Ἰλιὰς οὐδέν ἐστιν ἢ φαντασία
[1, 22]	ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους. αὕτη ἐστὶν	ἡ	Ἰουδαίων καὶ Σύρων καὶ Αἰγυπτίων
[1, 1]	οὐκ ἐρεῖ. τίς οὖν ἐρεῖ;	ἡ	καὶ αὑτὴν θεωροῦσα καὶ τἆλλα
[1, 6]	καὶ τὰ τέλη. οὗ τοίνυν	ἡ	κατασκευὴ μόνον χρηστική, τούτῳ χρῆσθαι
[1, 12]	πάντα εὐαρέστως δέχεσθαι. τίς οὖν	ἡ	κόλασις τοῖς οὐ προσδεχομένοις; τὸ
[1, 2]	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´	ἡ	κρόκη πρὸς τὰς ἄλλας κρόκας
[1, 28]	δ´ αὐτό; οὐ δύναται. πῶς	ἡ	λέγουσα καὶ μανθάνω μὲν οἷα
[1, 1]	δ´ ἐστὶ τίς; ἡ δύναμις	ἡ	λογική· μόνη γὰρ αὕτη καὶ
[1, 22]	ἐστι καὶ πρέπον; πότ´ οὖν	ἡ	μάχη γίνεται; περὶ τὴν ἐφαρμογὴν
[1, 22]	ἐστιν’ οὔ, ἀλλ´ ἀπονενοημένος. ἔνθεν	ἡ	μάχη γίνεται τοῖς ἀνθρώποις πρὸς
[1, 11]	μικρὰ ζημία εἶναι τῷ ἀγνοοῦντι;	(Ἡ	μεγίστη μὲν οὖν. (Φέρε, εἰπέ
[1, 4]	μεμαθηκὼς παρὰ τῶν φιλοσόφων ὅτι	ἡ	μὲν ὄρεξις ἀγαθῶν ἐστιν, ἡ
[1, 5]	λόγου; Ἀπολιθώσεις δ´ εἰσὶ διτταί·	ἡ	μὲν τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις, ἡ
[1, 11]	ἐποίεις φεύγων καὶ ἀπολείπων αὐτό;	ἡ	μήτηρ δ´ οὐ φιλοστοργεῖ τὸ
[1, 27]	ἀπέθανεν· ἀπώλετο ὁ πατὴρ αὐτοῦ,	ἡ	μήτηρ· ἐξεκόπη, ἀλλὰ καὶ ἄωρος
[1, 23]	οἶμαι ὅτι εἰ καὶ ἐμαντεύσατο	ἡ	μήτηρ σου καὶ ὁ πατήρ,
[1, 1]	μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὰ γράμματα.	ἡ	μουσική; μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὸ
[1, 1]	καὶ περὶ τῶν μελῶν ὡσαύτως	ἡ	μουσική· πότερον δ´ ᾀστέον νῦν
[1, 1]	μὲν ὡς βαρύτερον ἐκλέγῃ, τίς	ἡ	μωρία τῆς ἐκλογῆς; εἰ δ´
[1, 28]	Ἰλιὰς οὐ μόνον ἀλλὰ καὶ	ἡ	Ὀδύσσεια. (Ἐκ τοιούτου οὖν μικροῦ
[1, 25]	οὐδεὶς κωλύσει οἰκεῖν· ἐκείνη γὰρ	ἡ	οἴκησις παντὶ ἤνοικται. καὶ τὸ
[1, 29]	Σωκράτης ἀντὶ τούτων; ποῦ ἦν	ἡ	οὐσία αὐτῷ τοῦ ἀγαθοῦ; τίνι
[1, 25]	ἵνα μὴ παρ´ ἐμὲ λύηται	ἡ	παιδιά. ἀλλὰ σὺ ὑπολάμβανε ὅτι
[1, 1]	συγκλήτῳ. (Ἀγαθῇ τύχῃ. ἀλλὰ ἦλθεν	ἡ	πέμπτη’ (ταύτῃ δ´ εἰώθει γυμνασάμενος
[1, 11]	ἄγνοια, ἐκεῖ καὶ ἀμαθία καὶ	ἡ	περὶ τὰ ἀναγκαῖα ἀπαιδευσία. (Συνεχώρει.
[1, 7]	καὶ ὑποθετικῶν καὶ τῶν ὁμοίων.	Ἡ	περὶ τοὺς μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς,
[1, 28]	τὰ ἀνθρωπικὰ πταίσματα, τοῦτό ἐστιν	ἡ	πολιορκία, τοῦτό ἐστι κατασκαφή, ὅταν
[1, 2]	εἷς ὤν; τί δ´ ὠφελεῖ	ἡ	πορφύρα τὸ ἱμάτιον; τί γὰρ
[1, 6]	ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ καὶ	ἡ	προθυμία ἡ πρὸς τὴν συνουσίαν
[1, 4]	ἀπάθειαν καὶ εὔροιαν, πάντως καὶ	ἡ	προκοπὴ ἡ πρὸς αὐτὴν πρὸς
[1, 4]	εἰ γὰρ τοῦτ´ ἔστιν, ὁμολογουμένως	ἡ	προκοπὴ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ
[1, 4]	τινὸς καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ	ἡ	προκοπὴ συνεγγισμός ἐστιν. Πῶς οὖν
[1, 19]	ἡ αὐτὴ ἀρχὴ πᾶσιν ἔσται	ἡ	πρὸς αὐτὰ οἰκείωσις; Τί οὖν;
[1, 4]	εὔροιαν, πάντως καὶ ἡ προκοπὴ	ἡ	πρὸς αὐτὴν πρὸς ἕκαστον τούτων
[1, 6]	τὸ θῆλυ καὶ ἡ προθυμία	ἡ	πρὸς τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ
[1, 7]	οὐ πᾶσαν, τίνα; {περὶ τίνος	ἡ	σκέψις; περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι δὲ
[1, 9]	ἀλλὰ πρὸς μὲν τὸν Καίσαρα	ἡ	συγγένεια ἢ ἄλλον τινὰ τῶν
[1, 28]	οὖν χαλεπαίνεις αὐτῇ, ὅτι πεπλάνηται	ἡ	ταλαίπωρος περὶ τῶν μεγίστων καὶ
[1, 4]	ἀεὶ γὰρ πρὸς ὃ ἂν	ἡ	τελειότης τινὸς καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς
[1, 11]	ἔδει; (Οὐκ ἔδει. (Τί δ´	ἡ	τιτθή; στέργει αὐτό; (Στέργει, ἔφη.
[1, 10]	παρὰ Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι τίς ἐστιν	ἡ	τοῦ κόσμου διοίκησις καὶ ποίαν
[1, 8]	οἰήσεως ἀφορμὴ καὶ τύφου οὐχ	ἡ	τυχοῦσα. μεγάλη γάρ ἐστι δύναμις
[1, 18]	κωφόν; εἰ γὰρ μεγίστη βλάβη	ἡ	τῶν μεγίστων ἀπώλειά ἐστιν, μέγιστον
[1, 20]	μέρους καὶ τί ἐστι φύσις	ἡ	τῶν ὅλων; ἤδη μακρόν. ἂν
[1, 17]	ὁ γεγραφὼς ὅτι ἀρχὴ παιδεύσεως	ἡ	τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις’ Σωκράτης δ´
[1, 5]	ἐγρήγορα’ οὐδὲν οὖν διαφέρει αὕτη	ἡ	φαντασία ἐκείνης; οὐδέν’ ἔτι τούτῳ
[1, 20]	φύσει καὶ αὑτοῦ θεωρητικός. πάλιν	ἡ	φρόνησις τίνα θεωρήσουσα παρελήλυθεν; ἀγαθὰ
[1, 25]	ἀπειλεῖς μοι θάνατον, σοὶ δ´	ἡ	φύσις’ ἂν δὲ τὸ σωμάτιον
[1, 16]	εὐθὺς μακρόθεν κέκραγεν ἡμῶν ἑκάστου	ἡ	φύσις ἀνήρ εἰμι· οὕτω μοι
[1, 28]	οἷόν τε. διὰ τί; ὅτι	ἡ	φύσις αὕτη ἐστὶ τῆς διανοίας
[1, 6]	ὃ κατέληξεν ἐφ´ ἡμῶν καὶ	ἡ	φύσις. κατέληξεν δ´ ἐπὶ θεωρίαν
[1, 16]	δεινὸν ἂν ἦν, οὕτω καὶ	ἡ	φύσις πεποίηκε τὰ πρὸς ὑπηρεσίαν
[1, 1]	γὰρ οὐ λέγει. δῆλον ὅτι	ἡ	χρηστικὴ δύναμις ταῖς φαντασίαις. τί
[1, 6]	τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ δύναμις	ἡ	χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς κατεσκευασμένοις
[1, 1]	φαντασίαις, ἧς ἐπιμελούμενος καὶ ἐν	ᾗ	τὰ σαυτοῦ τιθέμενος οὐδέποτε κωλυθήσῃ,
[1, 18]	τὸν κωφόν; εἰ γὰρ μεγίστη	βλάβη	ἡ τῶν μεγίστων ἀπώλειά ἐστιν,
[1, 3]	χρῆσθαι ὡς ἂν περὶ αὐτοῦ	ὑπολάβῃ,	ἐκεῖνοι μὲν οἱ ὀλίγοι, ὅσοι
[1, 6]	οἴει ὅτι ὁ Ἡρακλῆς ἂν	ἀπέβη,	εἰ μὴ λέων τοιοῦτος ἐγένετο
[1, 29]	ἔχων τὴν ἐξουσίαν κρίνω σε	ἀσεβῆ	καὶ ἀνόσιον εἶναι. τί σοι
[1, 6]	ἀλλὰ κάθησθε τὰ μὲν μὴ	συμβῇ	τρέμοντες, τῶν δὲ συμβαινόντων ὀδυρόμενοι
[1, 23]	ἀποσυμβουλεύεις τῷ σοφῷ τεκνοτροφεῖν; τί	φοβῇ	μὴ διὰ ταῦτα εἰς λύπας
[1, 14]	ἐπέχεσθαι ὑπὸ σκιᾶς, ἣν ἡ	γῆ	ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ τὸν
[1, 4]	ἂν ἡ τελειότης τινὸς καθάπαξ	ἄγῃ,	πρὸς αὐτὸ ἡ προκοπὴ συνεγγισμός
[1, 29]	προσωπεῖον καὶ ἐν εἰδώλῳ αὐτὸν	προαγάγῃ,	ἀπώλετο ὁ τραγῳδὸς ἢ μένει;
[1, 14]	ἡλίου πρόσοδον καὶ ἄφοδον τοσαύτη	παραλλαγὴ	καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία μεταβολὴ
[1, 30]	αὐτὰ λέγεις; μή τι ἐκεῖνα	ἠλλάγη;	οὔ. σὺ οὖν ἠλλάγης; οὔ.
[1, 17]	καὶ ἔκκλισις; ἄν μοι’ φησί,	προσάγῃ	θανάτου φόβον, ἀναγκάζει με. οὐ
[1, 16]	ἐνδύσηται καὶ πῶς ὑποδήσηται, πῶς	φάγῃ,	πῶς πίῃ. ἀλλ´ ὥσπερ οἱ
[1, 29]	καλῇ, λέγω τίνι ἀπειλεῖ; ἂν	λέγῃ	δήσω σε’ φημὶ ὅτι ταῖς
[1, 29]	λέγω τῷ τραχήλῳ ἀπειλεῖ’ ἂν	λέγῃ	εἰς φυλακήν σε βαλῶ’ ὅλῳ
[1, 26]	κακῶς γινομένων; κἄν τινα κακῶς	λέγῃ,	οὗτος ἐπιστρέφεται, κἂν ἐπαινῇ τινα,
[1, 29]	παιδίοις, ὅταν προσελθόντα κροτῇ καὶ	λέγῃ	σήμερον Σατορνάλια ἀγαθά’ λέγομεν οὐκ
[1, 29]	ἀπειλεῖ καὶ τοῖς ποσίν’ ἂν	λέγῃ	τραχηλοκοπήσω σε’ λέγω τῷ τραχήλῳ
[1, 17]	οἶδα πότερον ἀληθῶς ἢ ψευδῶς	διαλέγῃ’	κἄν τι κατ´ ἀμφίβολον φωνὴν
[1, 1]	εἶπεν; Εἰ μὲν ὡς βαρύτερον	ἐκλέγῃ,	τίς ἡ μωρία τῆς ἐκλογῆς;
[1, 4]	πῶς ὁρμᾷς καὶ ἀφορμᾷς, πῶς	ὀρέγῃ	καὶ ἐκκλίνεις, πῶς ἐπιβάλλῃ καὶ
[1, 2]	διὰ τί; ὅτι σὺ σεαυτὸν	ἡγῇ	μίαν τινὰ εἶναι κρόκην τῶν
[1, 26]	ἀποθῶμαι τὴν ἄγνοιαν; τίνα πώποτε	{ὀργὴ{	ν} ἐδίδαξε τὰ κυβερνητικά, τὰ
[1, 24]	δεινόν ἐστι θάνατος, δεινόν ἐστι	φυγή,	δεινὸν λοιδορία, δεινὸν πενία· φεύγετε
[1, 11]	καὶ ἁπλῶς οὔτε θάνατος οὔτε	φυγὴ	οὔτε πόνος οὔτε ἄλλο τι
[1, 1]	Κατακέκρισαι’ (Φυγῇ, φησίν, ἢ θανάτῳ;	(Φυγῇ.	(Τὰ ὑπάρχοντα τί; (Οὐκ ἀφῃρέθη.
[1, 4]	μαθεῖν, τί ἐστι θάνατος, τί	φυγή,	τί δεσμωτήριον, τί {νος} κώνειον,
[1, 1]	τις αὐτῷ ἐλθὼν ὅτι Κατακέκρισαι’	(Φυγῇ,	φησίν, ἢ θανάτῳ; (Φυγῇ. (Τὰ
[1, 29]	τῷ σωματίῳ τῷ Σωκράτους κἀκεῖνο	ἀποψυγῇ;	ταῦτά σοι φαίνεται θαυμαστά, ταῦτα
[1, 11]	ἡμᾶς σκοπεῖν εἰ φιλόστοργον. (Σκοπῶμεν	δή.	(Ἆρ´ οὖν σὺ μὲν ἐπειδὴ
[1, 7]	γυμνασία καὶ ἀναγκαία πέφηνεν. Ἀλλὰ	δὴ	ἔστιν ἐφ´ ὧν δεδώκαμεν ὑγιῶς
[1, 12]	οὕτως πῶς ὑγιὲς ἔσται; ἀλλὰ	δὴ	καὶ ὄντων καὶ ἐπιμελομένων εἰ
[1, 7]	ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως αὐτῶν. καὶ	δὴ	μενόντων μὲν αὐτῶν εἰς τέλος
[1, 11]	{Πεί{ ς} θεις, ἔφη. (Οἷα	δὴ	τὰ αἴτια ἐφ´ ἑκάστου, τοιαῦτα
[1, 11]	ὅς· Τίνα τρόπον; οὐ γὰρ	δὴ	τούτου γ´ ἕνεκα γαμοῦσιν ἄνθρωποι
[1, 1]	παρεσκευακέναι. ἀποθανεῖν με δεῖ. εἰ	ἤδη,	ἀποθνῄσκω· κἂν μετ´ ὀλίγον, νῦν
[1, 4]	τὴν προκοπὴν ἀποφαίνομεν. οὗτος’ φησίν,	ἤδη	καὶ δι´ αὑτοῦ δύναται Χρύσιππον
[1, 6]	ἀποδημῆσαι χρεία ἐστίν, ἀλλ´ ἐστὲ	ἤδη	καὶ πάρεστε τοῖς ἔργοις, ταῦτα
[1, 17]	καταμεμάθηκας τὴν ἀλήθειαν, ἀνάγκη σε	ἤδη	κατορθοῦν. ἀλλὰ νὴ Δία οὐ
[1, 20]	ἐστι φύσις ἡ τῶν ὅλων;	ἤδη	μακρόν. ἂν οὖν ἐλθὼν Ἐπίκουρος
[1, 24]	τρέχων ἔλθῃ τεταραγμένος καὶ λέγων	ἤδη	παρεῖναι τοὺς πολεμίους. οὕτως νῦν
[1, 6]	θέαν παρείληφθε; (Ἀλλὰ γίνεταί τινα	ἀηδῆ	καὶ χαλεπὰ ἐν τῷ βίῳ.
[1, 25]	κεντεῖν τινος τὸν ὀφθαλμόν, ἵνα	ἴδῃ;	εἴ τις ἀπείρῳ τῶν ἰατρικῶν
[1, 24]	ἀκούσῃ ψόφου καὶ σκιάν ποθεν	ἴδῃ,	τρέχων ἔλθῃ τεταραγμένος καὶ λέγων
[1, 6]	εὐχαριστήσει ἐπ´ αὐτοῖς οὐδ´ ἂν	ἴδῃ.	χρώματα ὁ θεὸς εἰ πεποιήκει,
[1, 8]	ἀλλήλοις, κατὰ τοσούτους καὶ τὰ	εἴδη	τῶν ἐπιχειρημάτων τε καὶ ἐνθυμημάτων
[1, 2]	γὰρ ἰχνευτικοὶ πάντες; τί οὖν;	ἐπειδὴ	ἀφυής εἰμι, ἀποστῶ τῆς ἐπιμελείας
[1, 3]	νῦν δ´ οὐ ποιοῦμεν, ἀλλ´	ἐπειδὴ	δύο ταῦτα ἐν τῇ γενέσει
[1, 17]	παρακαλῶ. ~Ὅτι ἀναγκαῖα τὰ λογικά.	Ἐπειδὴ	λόγος ἐστὶν ὁ διαρθρῶν καὶ
[1, 11]	ποῖόν τι; (Τὴν ἁφήν. (Οὐκοῦν,	ἐπειδὴ	περὶ τῶν κατὰ φύσιν καὶ
[1, 7]	ἡμᾶς συμβαίνει τοῦτο τὸ ἐπιφερόμενον,	ἐπειδὴ	τῆς συγχωρήσεως τῶν λημμάτων ἀπέστημεν.
[1, 3]	ἐπὶ τὴν θείαν καὶ μακαρίαν.	ἐπειδὴ	τοίνυν ἀνάγκη πάνθ´ ὁντινοῦν οὕτως
[1, 11]	δή. (Ἆρ´ οὖν σὺ μὲν	ἐπειδὴ	φιλοστόργως διέκεισο πρὸς τὸ παιδίον,
[1, 2]	εἶπεν ἔχω χάριν, ὅτι μου	φείδῃ’	τὸν τοιοῦτον οὐδ´ ἂν ἐκώλυεν
[1, 7]	ἐν λόγῳ; τἀληθῆ τιθέναι, τὰ	ψευδῆ	αἴρειν, πρὸς τὰ ἄδηλα ἐπέχειν.
[1, 4]	ἵνα γνῷς, φησίν, ὅτι οὐ	ψευδῆ	ταῦτά ἐστιν, ἐξ ὧν ἡ
[1, 25]	ἀλλὰ ταύτας τηρῶν ἄλλων τινῶν	προσδέῃ;	ἀλλ´ ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται ταῦτα;
[1, 18]	ἱμάτια, τοῦτο ὃ καὶ σὺ	φαντάζῃ.	εἶτα μὴ ἔλθῃ καὶ ἄρῃ
[1, 4]	καὶ {προ{ ς} τίθεσαι καὶ	παρασκευάζῃ,	πότερα συμφώνως τῇ φύσει ἢ
[1, 1]	αὐτῷ ὅτι κρίνῃ ἐν συγκλήτῳ.	(Ἀγαθῇ	τύχῃ. ἀλλὰ ἦλθεν ἡ πέμπτη’
[1, 4]	τὸ ἔργον τῆς ἀρετῆς, ἵνα	μάθῃ	ποῦ τὴν προκοπὴν ζητῇ; ἐκεῖ
[1, 29]	βαρύτερον καθελκύσαι; Σωκράτης οὖν ἵνα	πάθῃ	ταῦτα ὑπ´ Ἀθηναίων; (Ἀνδράποδον, τί
[1, 4]	εἰσιν ἄλλο τραγῳδίαι ἢ ἀνθρώπων	πάθη	τεθαυμακότων τὰ ἐκτὸς διὰ μέτρου
[1, 2]	οὐκ ἔστιν ἀφόρητον; (Ὅταν γοῦν	πάθῃ	τις ὅτι εὔλογον, ἀπελθὼν ἀπήγξατο.
[1, 4]	σύμφωνά ἐστι τῇ φύσει τὰ	ἀπαθῆ	με ποιοῦντα. ὦ μεγάλης εὐτυχίας,
[1, 1]	(Φυγῇ. (Τὰ ὑπάρχοντα τί; (Οὐκ	ἀφῃρέθη.	(Εἰς Ἀρίκειαν οὖν ἀπελθόντες ἀριστήσωμεν.
[1, 13]	ὑπακούσας χλιαρώτερον ἐνέγκῃ ἢ μηδ´	εὑρεθῇ	ἐν τῇ οἰκίᾳ, τὸ μὴ
[1, 29]	αὑτὸ ἐνίκησεν, οὐχ ὑπ´ ἄλλου	ἐνικήθη·	προαίρεσιν δὲ οὐδὲν ἄλλο νικῆσαι
[1, 25]	~Πρὸς τὸ αὐτό. Εἰ ταῦτα	ἀληθῆ	ἐστι καὶ μὴ βλακεύομεν μηδ´
[1, 9]	τὰ ἑξῆς. Εἰ ταῦτά ἐστιν	ἀληθῆ	τὰ περὶ τῆς συγγενείας τοῦ
[1, 7]	τί γὰρ ἐπαγγέλλεται ἐν λόγῳ;	τἀληθῆ	τιθέναι, τὰ ψευδῆ αἴρειν, πρὸς
[1, 2]	ἄλλος δὲ κἂν τὸν τράχηλον	ἀπετμήθη,	εἰ ζῆν ἠδύνατο δίχα τοῦ
[1, 7]	μὲν αὐτῶν εἰς τέλος ὁποῖα	παρεχωρήθη	πᾶσα ἀνάγκη ἡμᾶς ἐπὶ τῆς
[1, 29]	εὐσταθῶ. ὅταν δὲ μετὰ τούτων	ἔλθῃ	βροντῶν καὶ ἀστράπτων, ἐγὼ δὲ
[1, 18]	καὶ σὺ φαντάζῃ. εἶτα μὴ	ἔλθῃ	καὶ ἄρῃ αὐτά; ἀλλὰ σὺ
[1, 24]	καὶ σκιάν ποθεν ἴδῃ, τρέχων	ἔλθῃ	τεταραγμένος καὶ λέγων ἤδη παρεῖναι
[1, 2]	προσπέμψαντος αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα μὴ	εἰσέλθῃ	εἰς τὴν σύγκλητον, ἀπεκρίνατο Ἐπὶ
[1, 15]	εἶτα προβάλῃ τὸν καρπόν, εἶτα	πεπανθῇ.	εἶτα συκῆς μὲν καρπὸς ἄφνω
[1, 4]	μελετᾶν ἐξελεῖν τοῦ αὑτοῦ βίου	πένθη	καὶ οἰμωγὰς καὶ τὸ οἴμοι’
[1, 28]	καὶ βοῶν καὶ προβάτων. οἰκημάτια	ἐνεπρήσθη	ἀνθρώπων· καὶ πελαργῶν νεοσσιαί. τί
[1, 11]	(Οὐκ ἔδει. (Τί δ´ ἡ	τιτθή;	στέργει αὐτό; (Στέργει, ἔφη. (Ἔδει
[1, 29]	ἵν´ οὖν τὸ Σωκράτους σωμάτιον	ἀπαχθῇ	καὶ συρῇ ὑπὸ τῶν ἰσχυροτέρων
[1, 5]	διδάσκοντος ἀσθένειαν, ἀλλ´ ὅταν ἀπαχθεὶς	ἀπολιθωθῇ,	πῶς ἔτι χρήσηταί τις αὐτῷ
[1, 17]	μὴ ἀδιάρθρωτον εἶναι, ὑπὸ τίνος	διαρθρωθῇ;	δῆλον γὰρ ὅτι ἢ ὑφ´
[1, 5]	τινος τὸ ἐντρεπτικὸν καὶ αἰδῆμον	ἀπονεκρωθῇ,	τοῦτο ἔτι καὶ δύναμιν καλοῦμεν.
[1, 23]	μέλει, ἂν μυίδιον μικρὸν ἔσω	κατακλαίῃ	αὐτοῦ; ἀλλ´ οἶδεν, ὅτι, ἂν
[1, 11]	μέρους ἠρώτησεν, εἰ καὶ τέκνα	εἴη	αὐτῷ καὶ γυνή. τοῦ δ´
[1, 8]	συλλογισμὸν γεγυμνασμένος οὗτος ἂν ἱκανὸς	εἴη	καὶ περὶ τὸν ἀτελῆ οὐδὲν
[1, 14]	δέ τινος, πῶς ἄν τις	πεισθείη,	ὅτι ἕκαστον τῶν ὑπ´ αὐτοῦ
[1, 17]	εἰ δ´ οὖν καὶ τοῦτο	δοίη	τις, ἐκεῖνο ἀπαρκεῖ ὅτι τῶν
[1, 16]	πῶς ὑποδήσηται, πῶς φάγῃ, πῶς	πίῃ.	ἀλλ´ ὥσπερ οἱ στρατιῶται ἕτοιμοί
[1, 12]	δέ τις ἄκων ἐστίν, ἐκεῖνο	φυλακὴ	αὐτῷ ἐστιν. καθὸ καὶ Σωκράτης
[1, 12]	καὶ Σωκράτης οὐκ ἦν ἐν	φυλακῇ,	ἑκὼν γὰρ ἦν. σκέλος οὖν
[1, 29]	χρείαν ἔχητέ μου ἐν τῇ	φυλακῇ,	ἐξέρχομαι· ἂν πάλιν σχῆτε, εἰσελεύσομαι.
[1, 29]	ἔμαθες; καθήμενος λοιπὸν ἐν τῇ	φυλακῇ	λέγω οὗτος ὁ ταῦτα κραυγάζων
[1, 4]	ἵνα δύνηται λέγειν ἐν τῇ	φυλακῇ	ὦ φίλε Κρίτων, εἰ ταύτῃ
[1, 29]	θὲς τὴν πλατύσημον καὶ ἀναλαβὼν	ῥάκη	πρόσελθε ἐν προσώπῳ τοιούτῳ. τί
[1, 20]	ἀγαθόν, πάλιν μακρὸν γίνεται καὶ	ἀνάγκη	ἀκοῦσαι τί τὸ προηγούμενόν ἐστιν
[1, 9]	ὑπὲρ τούτου τί ἄλλο ἢ	ἀνάγκη	γράφειν ἐπιστολὰς ὡς ὑπὲρ νεκροῦ
[1, 4]	μεταρριπίζεσθαι ἅμα ἐκείνοις καὶ αὐτόν,	ἀνάγκη	δὲ καὶ ὑποτεταχέναι ἄλλοις ἑαυτόν,
[1, 7]	οὐκ ἀρκεῖ τὸ λεχθέν, ἀλλ´	ἀνάγκη	δοκιμαστικὸν γενέσθαι καὶ διακριτικὸν τοῦ
[1, 19]	προσεῖναι μὴ προσόν, τοῦτον πᾶσα	ἀνάγκη,	ἐὰν ἀπαίδευτος ᾖ, πεφυσῆσθαι δι´
[1, 11]	οἷόν τε; (Ἀλλ´ οἶμαι πᾶσα	ἀνάγκη,	εἰ ὀρθά ἐστι τὰ Αἰγυπτίων,
[1, 7]	τοῦ ψεύδους καὶ τοῦ ἀδήλου;	(Ἀνάγκη.	(Ἐπὶ τούτοις τί παραγγέλλεται ἐν
[1, 7]	εἰς τέλος ὁποῖα παρεχωρήθη πᾶσα	ἀνάγκη	ἡμᾶς ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως ἐπιμένειν
[1, 11]	(Εἰ δὲ μή, τῶν μαχομένων	ἀνάγκη	θατέρου κατὰ φύσιν ὄντος θάτερον
[1, 19]	ὄντων ἀγαθῶν καὶ κακῶν, πᾶσα	ἀνάγκη	θεραπεύειν τοὺς τυράννους. ὤφελον γὰρ
[1, 4]	εἶναι δύναται οὔτ´ ἐλεύθερος, ἀλλ´	ἀνάγκη	μεταπίπτειν καὶ μεταρριπίζεσθαι ἅμα ἐκείνοις
[1, 3]	θείαν καὶ μακαρίαν. ἐπειδὴ τοίνυν	ἀνάγκη	πάνθ´ ὁντινοῦν οὕτως ἑκάστῳ χρῆσθαι
[1, 7]	μή ποτε οὖν καὶ τοῦτο	ἀνάγκη	προσλαβεῖν τὸν μέλλοντα ἐν λόγῳ
[1, 17]	σὺ δὲ καταμεμάθηκας τὴν ἀλήθειαν,	ἀνάγκη	σε ἤδη κατορθοῦν. ἀλλὰ νὴ
[1, 13]	ὁ παῖς ἢ ὑπακούσας χλιαρώτερον	ἐνέγκῃ	ἢ μηδ´ εὑρεθῇ ἐν τῇ
[1, 1]	ἐστὶ τίς; ἡ δύναμις ἡ	λογική·	μόνη γὰρ αὕτη καὶ αὑτὴν
[1, 8]	ἐστι δύναμις ἡ ἐπιχειρητικὴ καὶ	πιθανολογική,	καὶ μάλιστ´ εἰ τύχοι γυμνασίας
[1, 28]	τὰ εὐθέα καὶ στρεβλά, οὐκ	εἰκῇ·	ἁπλῶς ὅπου διαφέρει ἡμῖν γνῶναι
[1, 4]	ταῖς ἀληθείαις καὶ ὁ μὴ	εἰκῇ	ἀποδεδημηκὼς οὗτός ἐστιν. εἰ δ´
[1, 6]	τὰ οὕτω θαυμαστὰ καὶ τεχνικὰ	εἰκῇ	καὶ ἀπὸ ταὐτομάτου γίνεσθαι. Τί
[1, 7]	τὸν πατέρα ἀποκτεῖναι, τὸ δ´	εἰκῇ	καὶ μάτην καὶ ὡς ἔτυχεν
[1, 7]	οὐκ ἐπιστραφήσεται δὲ τοῦ μὴ	εἰκῇ	καὶ ὡς ἔτυχεν ἀναστρέφεσθαι ἐν
[1, 6]	πάντως τὸ ἔργον, οὐχὶ δ´	εἰκῇ	κατεσκευασμένον. ἆρ´ οὖν τούτων μὲν
[1, 28]	ὅπου βάρη κρῖναι θέλομεν, οὐκ	εἰκῇ	κρίνομεν· ὅπου τὰ εὐθέα καὶ
[1, 7]	συγκαθεὶς οὐκ ἐπιμελήσεται τοῦ μὴ	εἰκῇ	μηδ´ ὡς ἔτυχεν ἐν ἐρωτήσει
[1, 7]	μὴ παρὰ τὸ καθῆκον μηδ´	εἰκῇ	μηδὲ συγκεχυμένως ἀναστρεφώμεθα. Καὶ τὸ
[1, 28]	ἀληθές, οὐδέποθ´ ἡμῶν οὐδεὶς οὐδὲν	εἰκῇ	ποιήσει. ὅπου δὲ τὸ πρῶτον
[1, 2]	δεῖ χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι καὶ μὴ	εἰκῇ	προσπηδᾶν ἐπὶ τὰ μηδὲν προσήκοντα.
[1, 1]	τοῦ διαγνῶναι τὰ γράμματα. ἡ	μουσική;	μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὸ μέλος.
[1, 1]	περὶ τῶν μελῶν ὡσαύτως ἡ	μουσική·	πότερον δ´ ᾀστέον νῦν καὶ
[1, 23]	οὖν ὑπονοητικοί ἐσμεν, οἷς μὴ	φυσικὴ	ἔστι πρὸς τὰ ἔγγονα φιλοστοργία;
[1, 1]	δεῖ τούτων τῶν γραπτέων, ἡ	γραμματικὴ	ἐρεῖ· πότερον δὲ γραπτέον τῷ
[1, 1]	οὐδὲ δοκιμαστικὴν ἢ ἀποδοκιμαστικήν. ἡ	γραμματικὴ	μέχρι τίνος κέκτηται τὸ θεωρητικόν;
[1, 1]	ἑταίρῳ ἢ οὐ γραπτέον, ἡ	γραμματικὴ	οὐκ ἐρεῖ. καὶ περὶ τῶν
[1, 20]	τοῦτο οὐκ ἔστιν αὑτῆς θεωρητική.	γραμματικὴ	πάλιν περὶ τὴν ἐγγράμματον φωνήν·
[1, 6]	οἷα ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει τῇ	ὁρατικῇ,	καὶ οὕτως τί ὄφελος; (Οὐδ´
[1, 6]	ὁπωσοῦν ἀπαρκεῖ· οὗ δὲ καὶ	παρακολουθητικὴ	τῇ χρήσει, τούτῳ τὸ κατὰ
[1, 8]	μεγάλη γάρ ἐστι δύναμις ἡ	ἐπιχειρητικὴ	καὶ πιθανολογική, καὶ μάλιστ´ εἰ
[1, 20]	διὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν αὑτῆς	θεωρητική.	γραμματικὴ πάλιν περὶ τὴν ἐγγράμματον
[1, 20]	αὑτῆς γίνεται καὶ τῆς ἐναντίας	θεωρητική;	διὰ τοῦτο ἔργον τοῦ φιλοσόφου
[1, 20]	αὐτή, ἀναγκαίως καὶ αὑτῆς γίνεται	θεωρητική·	ὅταν δ´ ἀνομογενής, οὐ δύναται
[1, 20]	καὶ δύναμις προηγουμένων τινῶν ἐστι	θεωρητική.	ὅταν μὲν οὖν ὁμοειδὴς τοῖς
[1, 1]	οὐ λέγει. δῆλον ὅτι ἡ	χρηστικὴ	δύναμις ταῖς φαντασίαις. τί ἄλλο
[1, 6]	συνουσίαν ἑκατέρου καὶ δύναμις ἡ	χρηστικὴ	τοῖς μορίοις τοῖς κατεσκευασμένοις οὐδὲ
[1, 6]	οὗ τοίνυν ἡ κατασκευὴ μόνον	χρηστική,	τούτῳ χρῆσθαι ὁπωσοῦν ἀπαρκεῖ· οὗ
[1, 20]	οὐ δύναται θεωρεῖν ἑαυτήν. οἷον	σκυτικὴ	περὶ δέρματα ἀναστρέφεται, αὐτὴ δὲ
[1, 19]	τινι προσῇ τι πλεονέκτημα ἢ	δοκῇ	γε προσεῖναι μὴ προσόν, τοῦτον
[1, 19]	κοπρῶνος, ἵνα πάλιν ἄφρων σοι	δοκῇ.	εἶχέν τινα Ἐπαφρόδιτος σκυτέα, ὃν
[1, 12]	δοκοῦν μοι ἀποβαίνειν, κἂν ὁπωσοῦν	δοκῇ.	μαινόμενος εἶ, παραφρονεῖς. οὐκ οἶδας,
[1, 2]	ἄλλοις ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´ ἡ	κρόκη	πρὸς τὰς ἄλλας κρόκας θέλει
[1, 1]	σοι φαίνεται ταῦτα; μὴ γένοιτο.	ἀρκῇ	οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι δὲ τοῖς
[1, 28]	καὶ πάθωσιν, ἐμοὶ δὲ μὴ	ἀρκῇ	τὸ φαινόμενον; καὶ ποία τραγῳδία
[1, 24]	ὡς ἐκεῖνα, ὅταν αὐτοῖς μὴ	ἀρέσκῃ	τὸ πρᾶγμα, λέγει οὐκέτι παίξω’
[1, 15]	δεῖ’ ἄφες ἀνθήσῃ πρῶτον, εἶτα	προβάλῃ	τὸν καρπόν, εἶτα πεπανθῇ. εἶτα
[1, 8]	καὶ τύφου οὐχ ἡ τυχοῦσα.	μεγάλη	γάρ ἐστι δύναμις ἡ ἐπιχειρητικὴ
[1, 11]	χυλῶν κριτήριον ἀγνοεῖν τυχὸν οὐ	μεγάλη	ζημία, τὸ δὲ τῶν ἀγαθῶν
[1, 29]	ἀπειλῇ ὁ τύραννος καὶ μὴ	καλῇ,	λέγω τίνι ἀπειλεῖ; ἂν λέγῃ
[1, 1]	Ἐγὼ ἐμαυτῷ ἐμπόδιος οὐ γίνομαι’	ἀπηγγέλη	αὐτῷ ὅτι κρίνῃ ἐν συγκλήτῳ.
[1, 19]	αὐτὸς ὁ Ζεύς. ἀλλ´ ὅταν	θέλῃ	εἶναι Ὑέτιος καὶ Ἐπικάρπιος καὶ
[1, 1]	πέφυκεν; ὡς ἂν ὁ θεὸς	θέλῃ.	Ἐμὲ οὖν νῦν τραχηλοκοπεῖσθαι μόνον;
[1, 6]	καὶ τὰ ἔργα καὶ τὰ	τέλη.	οὗ τοίνυν ἡ κατασκευὴ μόνον
[1, 8]	ἱκανὸς εἴη καὶ περὶ τὸν	ἀτελῆ	οὐδὲν ἧττον. Τί ποτ´ οὖν
[1, 25]	τοῖς τοιούτοις; μέχρις ἂν οὗ	λυσιτελῇ,	τοῦτο δ´ ἔστιν μέχρις ἂν
[1, 29]	ἄλλα ἀμφότεροι. διὰ τοῦτο ἂν	ἀφέλῃ	τις αὐτοῦ καὶ τὰς ἐμβάδας
[1, 29]	ἀλλὰ παρὰ σεαυτοῦ. λοιπὸν ὅταν	ἀπειλῇ	ὁ τύραννος καὶ μὴ καλῇ,
[1, 29]	ὅλῳ τῷ σαρκιδίῳ’ κἂν ἐξορισμὸν	ἀπειλῇ,	τὸ αὐτό. (Σοὶ οὖν οὐδὲν
[1, 14]	τετυπωκόσι τέχνας τ´ ἄλλην ἐπ´	ἄλλῃ	καὶ μνήμας ἀπὸ μυρίων πραγμάτων
[1, 17]	δ´ ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν ἢ	ἄλλη	ὄρεξις καὶ ἔκκλισις; ἄν μοι’
[1, 17]	τίς ὁρμὴν νικῆσαι δύναται ἢ	ἄλλη	ὁρμή; τίς δ´ ὄρεξιν καὶ
[1, 6]	φέρειν, τὸ δ´ ἄλλο ἐπ´	ἄλλῃ	χρείᾳ παραπλησίῳ, πρὸς ἃ τίς
[1, 4]	πῶς ὀρέγῃ καὶ ἐκκλίνεις, πῶς	ἐπιβάλλῃ	καὶ {προ{ ς} τίθεσαι καὶ
[1, 14]	παραλλαγὴ καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία	μεταβολὴ	τῶν ἐπιγείων θεωρεῖται; ἀλλὰ τὰ
[1, 21]	ἂν {προ{ ς} θέσει, ἂν	ἐπιβολῇ,	ἂν συγκαταθέσει. τί οὖν ἡμῖν
[1, 30]	ἀδοξίαν τί ἔλεγες ἐν τῇ	σχολῇ;	ἐγὼ ἀδιάφορα. νῦν οὖν τίνα
[1, 29]	ἵνα μηκέτι παλαιοῖς ἐν τῇ	σχολῇ	παραδείγμασι χρώμεθα, ἀλλὰ ἔχωμέν τι
[1, 15]	οὕτως τῆς περὶ βίον τέχνης	ὕλη	ὁ βίος αὐτοῦ ἑκάστου. (Τί
[1, 15]	ὕλης ἀναδέξεται. ὡς γὰρ τέκτονος	ὕλη	τὰ ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ ὁ χαλκός,
[1, 20]	καὶ τηλικαῦτα βιβλία γράφεις; ἵνα	μὴ	ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς τὴν ἀλήθειαν; τίνες
[1, 17]	τὰ λοιπά, ἔδει δ´ αὐτὸν	μὴ	ἀδιάρθρωτον εἶναι, ὑπὸ τίνος διαρθρωθῇ;
[1, 6]	διεξαγωγὴν τῇ φύσει. ὁρᾶτε οὖν,	μὴ	ἀθέατοι τούτων ἀποθάνητε. Ἀλλ´ εἰς
[1, 28]	δοκεῖν μέν, ὅτι συμφέρει αὐτῷ,	μὴ	αἱρεῖσθαι δ´ αὐτό; οὐ δύναται.
[1, 29]	με τῷ σωματίῳ· ὅταν δὲ	μὴ	αἱρῇ, λάβετε αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε.
[1, 29]	λέγεις οὔ· ἀλλὰ παρ´ ἄλλου’	μή,	ἀλλὰ παρὰ σεαυτοῦ. λοιπὸν ὅταν
[1, 9]	καὶ τὰ τούτου κτήματα; μείνατε,	μὴ	ἀλογίστως ἀπέλθητε’ Τοιοῦτόν τι ἔδει
[1, 29]	λάβετε αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε. μόνον	μὴ	ἀλογίστως, μόνον μὴ μαλακῶς, μὴ
[1, 4]	αὐτόθεν πορεύεσθαι εἰς οἶκον καὶ	μὴ	ἀμελεῖν τῶν ἐκεῖ· τοῦτο γὰρ
[1, 23]	εἰδὼς ταῦτα τολμᾷ λέγειν ὅτι	μὴ	ἀναιρώμεθα τέκνα’ ἀλλὰ πρόβατον μὲν
[1, 8]	τρόπον τοῦτον· εἰ ἐδανείσω καὶ	μὴ	ἀπέδωκας, ὀφείλεις μοι τὸ ἀργύριον·
[1, 14]	οὐκ ἐμμενεῖτε; καὶ τί ὀμόσετε;	μὴ	ἀπειθήσειν μηδέποτε μηδ´ ἐγκαλέσειν μηδὲ
[1, 2]	ἀθλητής τις κινδυνεύων ἀποθανεῖν, εἰ	μὴ	ἀπεκόπη τὸ αἰδοῖον, ἐπελθόντος αὐτῷ
[1, 18]	ὅμοιον τοῦτον οὖν τὸν τυφλὸν	μὴ	ἀπολλύναι καὶ τὸν κωφόν; εἰ
[1, 18]	τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν	μὴ	ἀπολλύναι; κἂν οὕτως λέγῃς, γνώσῃ
[1, 4]	ἀνθρώπῳ ἢ ἐν ὀρέξει μὲν	μὴ	ἀποτυγχάνοντι, ἐν ἐκκλίσει δὲ μὴ
[1, 27]	θάνατον ἀποφυγεῖν· τὸ φοβεῖσθαι αὐτὸν	μὴ	ἀποφύγω, ἀλλ´ ἀποθάνω πενθῶν καὶ
[1, 24]	ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνα, ὅταν αὐτοῖς	μὴ	ἀρέσκῃ τὸ πρᾶγμα, λέγει οὐκέτι
[1, 28]	ποιήσωσι καὶ πάθωσιν, ἐμοὶ δὲ	μὴ	ἀρκῇ τὸ φαινόμενον; καὶ ποία
[1, 25]	Εἰ ταῦτα ἀληθῆ ἐστι καὶ	μὴ	βλακεύομεν μηδ´ ὑποκρινόμεθα ὅτι τὸ
[1, 7]	παρέχει τοῖς ἀνοήτοις τοῦ ταράσσεσθαι	μὴ	βλέπουσι τὸ ἀκόλουθον. τίνος ἕνεκα;
[1, 18]	ἀφίστανται τῶν ἁμαρτημάτων. ἂν δὲ	μὴ	βλέπωσιν, οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον τοῦ
[1, 4]	ὁ πολλὰς Χρυσίππου συντάξεις ἀνεγνωκώς;	μὴ	γὰρ ἡ ἀρετὴ τοῦτ´ ἔστι
[1, 28]	Ἀχιλλεύς; ὅτε ἀπέθανεν ὁ Πάτροκλος;	μὴ	γένοιτο· ἀλλ´ ὅτε ὠργίζετο, ὅτε
[1, 10]	ὅτι ἄπρακτόν ἐστι τὸ ζῷον;	μὴ	γένοιτο. ἀλλὰ διὰ τί ἡμεῖς
[1, 28]	Οὐδενὶ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος πελαργοῦ;	(Μὴ	γένοιτο· ἀλλὰ τούτοις οὐ διαφέρει.
[1, 1]	τι μικρά σοι φαίνεται ταῦτα;	μὴ	γένοιτο. ἀρκῇ οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι
[1, 5]	ἀποτεθηρίωται. ταύτην ἐγὼ δύναμιν εἴπω;	μὴ	γένοιτο, εἰ μὴ καὶ τὴν
[1, 2]	ἀποστῶ τῆς ἐπιμελείας τούτου ἕνεκα;	μὴ	γένοιτο. Ἐπίκτητος κρείσσων Σωκράτους οὐκ
[1, 11]	οὔτε στεργόντων οὔτε κηδομένων ἀποθανεῖν;	(Μὴ	γένοιτο. (Καὶ μὴν ἐκεῖνό γε
[1, 12]	οὖν; ἀπόνοιά ἐστιν ἡ ἐλευθερία;	μὴ	γένοιτο. μανία γὰρ καὶ ἐλευθερία
[1, 8]	οὖν; αἴρω τὰς δυνάμεις ταύτας;	μὴ	γένοιτο· οὐδὲ γὰρ τὴν ὁρατικήν.
[1, 19]	τύραννος καὶ οἱ δορυφόροι; πόθεν;	μὴ	γένοιτο· οὐκ ἐνδέχεται τὸ φύσει
[1, 9]	καὶ ἀργύριον ἢ ἀρχήν τινα;	μὴ	γένοιτο. οὐχ οὕτως ἀναίσθητος ἔσομαι
[1, 26]	κακῷ καὶ ἀποτυγχάνω τοῦ ἀγαθοῦ;	μὴ	γένοιτο. τί οὖν ἐστι τὸ
[1, 29]	φιλόσοφοι διδάσκετε καταφρονεῖν τῶν βασιλέων;	(Μὴ	γένοιτο. τίς ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι
[1, 27]	γένεσις πάθους θέλειν τι καὶ	μὴ	γίνεσθαι. ἔνθεν ἂν μὲν δύνωμαι
[1, 24]	μέμνησο ὅτι ἡ θύρα ἤνοικται.	μὴ	γίνου τῶν παιδίων δειλότερος, ἀλλ´
[1, 8]	τρόπον τοῦτον; ὅτι νῦν καίτοι	μὴ	γυμναζόμενοι περὶ ταῦτα μηδ´ ἀπὸ
[1, 2]	μείζονα ἀπαξίαν τὸ δαρῆναι τοῦ	μὴ	δαρῆναι· ὥστ´ εἰ τούτοις παραμετρεῖς
[1, 28]	ποιήσει· μέχρι δ´ ἂν οὗ	μὴ	δεικνύῃς, τίνι ἔχει ἀκολουθῆσαι ἢ
[1, 16]	ἀλλὰ καὶ κοίτη καὶ τὸ	μὴ	δεῖσθαι ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων, μὴ
[1, 23]	τῷ σοφῷ τεκνοτροφεῖν; τί φοβῇ	μὴ	διὰ ταῦτα εἰς λύπας ἐμπέσῃ;
[1, 17]	τοῦ μέτρου ἐπίσκεψιν. ἂν δὲ	μὴ	διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι μόδιος
[1, 7]	ἐπιμένειν ἐπὶ τοῦ δανείου καὶ	μὴ	διαλελύσθαι αὐτό, οὕτως οὐκ ἀρκεῖ
[1, 15]	ζητῶ, πῶς ἂν ἐκείνου καὶ	μὴ	διαλλασσομένου κατὰ φύσιν ἔχοιμι, Οὐδέν,
[1, 7]	τῷ βουλομένῳ ἐν χρήσει νομίσματος	μὴ	διαπίπτειν ἀρκεῖ τοῦτο ἀκοῦσαι, διὰ
[1, 28]	τοῦτο καὶ περιτετειχισμένον μένῃ καὶ	μὴ	διαφθείρηται τὸ αἰδῆμον μηδὲ τὸ
[1, 11]	ἀκόλουθα· τοῦ δόξαι δὲ ἢ	μὴ	δόξαι, ἡμεῖς κύριοι καὶ οὐ
[1, 27]	παρασχεῖν ἀφορμὴν τοῦ ἀριστεῦσαι· εἰ	μὴ	δύναμαι κατορθῶσαί τι αὐτός, οὐ
[1, 26]	αὐτῷ χρῇ. τί οὖν, ἔφη,	μὴ	δυναμένῃ διανοίᾳ συμπεπλεγμένου ἐπικρίσει παρακολουθεῖν
[1, 26]	πρὸς τὰ μεγάλα. νῦν δὲ	μὴ	δυνάμενοί τινες τὸν ψωμὸν καταπίνειν
[1, 26]	διδακτόν, δίδασκε· εἰ δὲ σὺ	μὴ	δύνασαι, ἄφες με μαθεῖν παρὰ
[1, 29]	σὺ τοίνυν, ὅταν μεταπεῖσαί τινα	μὴ	δύνῃ, γίγνωσκε ὅτι παιδίον ἐστὶ
[1, 18]	τοῦτο τὸ προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν·	μὴ	ἐ- πης τὰς φωνὰς ταύτας
[1, 2]	σύγκλητον, ἀπεκρίνατο Ἐπὶ σοί ἐστι	μὴ	ἐᾶσαί με εἶναι συγκλητικόν· μέχρι
[1, 4]	προκόπτων ταῖς ἀληθείαις καὶ ὁ	μὴ	εἰκῇ ἀποδεδημηκὼς οὗτός ἐστιν. εἰ
[1, 7]	μέν, οὐκ ἐπιστραφήσεται δὲ τοῦ	μὴ	εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν ἀναστρέφεσθαι
[1, 7]	ὅτι συγκαθεὶς οὐκ ἐπιμελήσεται τοῦ	μὴ	εἰκῇ μηδ´ ὡς ἔτυχεν ἐν
[1, 2]	ἀλλὰ δεῖ χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι καὶ	μὴ	εἰκῇ προσπηδᾶν ἐπὶ τὰ μηδὲν
[1, 29]	κέντρου πρὸς τὸν κύκλον προσπιπτούσας	μὴ	εἶναι ἴσας· ὁ δὲ ταῖς
[1, 9]	τὸν λόγον ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ τί	μὴ	εἴπῃ {τις} αὑτὸν κόσμιον; διὰ
[1, 19]	προσηγοριῶν οὐ δύναται τυχεῖν, ἂν	μὴ	εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμος ᾖ.
[1, 2]	ἐποίησε. προσπέμψαντος αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα	μὴ	εἰσέλθῃ εἰς τὴν σύγκλητον, ἀπεκρίνατο
[1, 12]	ὑγιῶς λεγόμενόν ἐστιν. εἰ γὰρ	μὴ	εἰσὶν θεοί, πῶς ἐστι τέλος
[1, 29]	μὴ ἀλογίστως, μόνον μὴ μαλακῶς,	μὴ	ἐκ τῆς τυχούσης προφάσεως. πάλιν
[1, 26]	ἀπολελεῖφθαι γὰρ αὐτῷ μηδέν, εἰ	μὴ	ἑκατὸν πεντήκοντα μυριάδας. τί οὖν
[1, 4]	θεοῖς φίλον, ταύτῃ γινέσθω’ καὶ	μὴ	ἐκεῖνα τάλας ἐγώ, γέρων ἄνθρωπος,
[1, 19]	μὲν τὸ σκέλος τετιμηκὼς λέγει	μή·	ἐλέησον’ ὁ δὲ τὴν προαίρεσιν
[1, 2]	Καίσαρος ἐν τοιαύτῃ περὶ στάσει	μὴ	ἐλθεῖν εἰς σύγκλητον εἶπεν ἔχω
[1, 18]	ὃ καὶ σὺ φαντάζῃ. εἶτα	μὴ	ἔλθῃ καὶ ἄρῃ αὐτά; ἀλλὰ
[1, 29]	περισπάσαντες εἰς τὸ δεσμωτήριον ἐμβάλωσιν,	μὴ	ἐμβληθῶ; ἄλλο οὖν οὐδὲν ἔμαθον;
[1, 1]	εἰς ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐκτὸς	μὴ	ἐμποδίζεσθαι; Ἀλλὰ τί λέγει ὁ
[1, 27]	σύνολον ἐκείνου μεμνῆσθαι, ὅτι, ἐὰν	μὴ	ἐν τῷ αὐτῷ ᾖ τὸ
[1, 15]	περιποιήσειν τῷ ἀνθρώπῳ· εἰ δὲ	μή,	ἔξω τι τῆς ἰδίας ὕλης
[1, 9]	θαρροῦντα καὶ ἐπαναπαυόμενον ἀποδημεῖν καὶ	μὴ	ἐπιμελεῖσθαι αὐτὸν αὑτοῦ καὶ τῶν
[1, 5]	ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις παρατεταγμένος ᾖ	μὴ	ἐπινεύειν τοῖς ἐναργέσι μηδ´ ἀπὸ
[1, 27]	θεοὺς τοὺς ἄλλους· εἰ γὰρ	μὴ	ἐπιστρέφονταί μου, τί ἐμοὶ καὶ
[1, 18]	οὐ θέλεις ἵνα αὐτὸν ἁρπάσωσι;	μὴ	ἐρέθιζε αὐτούς, θυρίδα μὴ ἔχε,
[1, 29]	καὶ λέγειν ἐμοὶ νῦν περίστασιν	μὴ	ἔρχεσθαι τοιαύτην, ὁποία τούτῳ ἐλήλυθεν;
[1, 2]	πυνθάνῃ παρακρατήσω τὴν ἀμίδα ἢ	μή;	ἐρῶ σοι ὅτι μείζονα ἀξίαν
[1, 16]	μὴ δεῖσθαι ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων,	μὴ	ἐσθῆτος, ἡμεῖς δὲ πάντων τούτων
[1, 24]	δ´ ἄλλον ζητήσεις· ἂν οὖν	μὴ	εὕρῃς, χαμαὶ κοιμήσῃ μόνον θαρρῶν
[1, 26]	ἐπαίρεται; ἐν τοῖς οὕτως μικροῖς	μὴ	εὑρίσκων τὸ ἑξῆς; αὕτη οὖν
[1, 4]	μεμάθηκέν τε, ὅτι ὁ τὰ	μὴ	ἐφ´ αὑτῷ ποθῶν ἢ φεύγων
[1, 11]	εἶναι, τοῦτο τοῖς ὁμοίως φιλοστοργοῦσιν	μὴ	ἐφιέναι; (Ἄτοπον. (Ἄγε, σὺ δ´
[1, 25]	ἐκ παντὸς τρόπου, τῶν ἀλλοτρίων	μὴ	ἐφίεσο. τὸ πιστὸν σόν- τίς
[1, 18]	ἁρπάσωσι; μὴ ἐρέθιζε αὐτούς, θυρίδα	μὴ	ἔχε, μὴ ψῦχέ σου τὰ
[1, 22]	οὖν μόνος— ἀλλ´ ἐγὼ μόνος	μὴ	ἔχω; οὕτως μάχη γίνεται. Τί
[1, 27]	οὐ παραβάλλει, μηνύσατε ἐπαοιδήν· εἰ	μὴ	ἔχω, τί με θέλετε ποιεῖν;
[1, 26]	δὲ Σωκράτης ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον	μὴ	ζῆν. ~Ποσαχῶς αἱ φαντασίαι γίνονται
[1, 11]	ἡμῖν γινόμενα πεπεισμένοι ὅτι, ἂν	μὴ	ἡμῖν δόξῃ τοιαῦτά τινα εἶναι,
[1, 18]	ὧν ἡμᾶς ἀφαιροῦνται. ἐπεί τοι	μὴ	θαύμαζέ σου τὰ ἱμάτια καὶ
[1, 18]	καὶ τῷ κλέπτῃ οὐ χαλεπαίνεις·	μὴ	θαύμαζε τὸ κάλλος τῆς γυναικὸς
[1, 16]	σοι λέγω, προσδόκα. ~Περὶ προνοίας.	Μὴ	θαυμάζετ´ εἰ τοῖς μὲν ἄλλοις
[1, 29]	ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν τὰς ὕλας	μὴ	θαυμάσῃ. τὰ γὰρ περὶ τῶν
[1, 25]	ἐν τῷ ἀμφιθεάτρῳ; (Ἄνθρωπε, καὶ	μὴ	θεώρει καὶ οὐ μὴ θλιβῇς.
[1, 25]	καὶ μὴ θεώρει καὶ οὐ	μὴ	θλιβῇς. τί πράγματα ἔχεις; ἢ
[1, 25]	ἀξίας· μόνον μηδὲν βαρούμενος ποίει,	μὴ	θλιβόμενος μηδ´ ὑπολαμβάνων ἐν κακοῖς
[1, 24]	οὐκέτι παίξω’ ἀπαλλάσσου, μένων δὲ	μὴ	θρήνει. ~Πρὸς τὸ αὐτό. Εἰ
[1, 16]	ἀφέντες ἐπὶ τούτοις εὐχαριστεῖν, ὅτι	μὴ	καὶ αὐτῶν τὴν ἴσην ἐπιμέλειαν
[1, 5]	δύναμιν εἴπω; μὴ γένοιτο, εἰ	μὴ	καὶ τὴν τῶν κιναίδων, καθ´
[1, 29]	ὅταν ἀπειλῇ ὁ τύραννος καὶ	μὴ	καλῇ, λέγω τίνι ἀπειλεῖ; ἂν
[1, 11]	εἰ καλῶς ἔχει τὰ Ἰουδαίων,	μὴ	καλῶς ἔχειν τὰ τῶν ἄλλων.
[1, 6]	οὐκέτι ταῦτ´ ἀπαρκεῖ, ἀλλ´ ἂν	μὴ	κατὰ τρόπον καὶ τεταγμένως καὶ
[1, 17]	καὶ δι´ οὗ τἆλλα καταμανθάνεται	μὴ	καταμεμαθηκότες μηδ´ ἠκριβωκότες δυνησόμεθά τι
[1, 16]	σύμβολα τοῦ θεοῦ, ἔδει αὐτὰ	μὴ	καταπροίεσθαι, μὴ συγχεῖν ὅσον ἐφ´
[1, 29]	τοῦ ἑνός, ὁ κλέπτης τοῦ	μὴ	κλέπτου. διὰ τοῦτο κἀγὼ τὸν
[1, 2]	ἔχει τὸ λαβεῖν τροφὰς τοῦ	μὴ	λαβεῖν καὶ μείζονα ἀπαξίαν τὸ
[1, 18]	μὴ λέγε. ὠτίον ἀλγῶ. οἴμοι’	μὴ	λέγε. καὶ οὐ λέγω ὅτι
[1, 18]	τὰ μείζω. κεφαλὴν ἀλγῶ. οἴμοι’	μὴ	λέγε. ὠτίον ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ
[1, 11]	ποιεῖν, τοῦ λέγειν τινὰ ἢ	μὴ	λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι ἢ συστέλλεσθαι
[1, 6]	ὁ Ἡρακλῆς ἂν ἀπέβη, εἰ	μὴ	λέων τοιοῦτος ἐγένετο καὶ ὕδρα
[1, 25]	{ἔχει{ ς} καὶ τὴν παιδιὰν	μὴ	λύειν; μέχρις ἂν κομψῶς διεξάγηται.
[1, 2]	τρέμοντα· σὸν φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν	μὴ	λυπούμενον. τί οὖν ὠφέλησε Πρῖσκος
[1, 2]	ἄγε ἀλλ´ εἰσελθών’ φησίν, σιώπησον’	μή	μ´ ἐξέταζε καὶ σιωπήσω. ἀλλὰ
[1, 29]	ὑγιαίνετε. μόνον μὴ ἀλογίστως, μόνον	μὴ	μαλακῶς, μὴ ἐκ τῆς τυχούσης
[1, 18]	πάντες με μισοῦσιν’ τίς γὰρ	μὴ	μισήσῃ τὸν τοιοῦτον; τούτοις τὸ
[1, 16]	γε αἰδήμονι καὶ εὐχαρίστῳ. καὶ	μή	μοι νῦν τὰ μεγάλα· αὐτὸ
[1, 4]	εἰ δ´ ἀσυμφώνως, ἄπελθε καὶ	μὴ	μόνον ἐξηγοῦ τὰ βιβλία, ἀλλὰ
[1, 17]	ὁ ἐξηγητὴς τῆς φύσεως. ἄρχομαι	μὴ	νοεῖν τί λέγει, ζητῶ τὸν
[1, 6]	καὶ τὸ εὐχάριστον. εἰ δὲ	μή,	ὁ μὲν οὐκ ὄψεται τὴν
[1, 25]	ὅτι ἡ θύρα ἤνοικται. ἀλλὰ	μὴ	οἴκει ἐν Νικοπόλει’ οὐκ οἰκῶ.
[1, 2]	προαίρεσιν. ἄνθρωπε, εἰ μηδὲν ἄλλο,	μὴ	ὀλίγου αὐτὴν πωλήσῃς. τὸ δὲ
[1, 15]	εἰμί. (Πῶς οὖν ἐκεῖνός μοι	μὴ	ὀργίζηται; (Φέρε μοι ἐκεῖνον κἀκείνῳ
[1, 11]	εἰ ὀρθά ἐστι τὰ Αἰγυπτίων,	μὴ	ὀρθὰ εἶναι τὰ τῶν ἄλλων,
[1, 11]	καὶ τὰ ἀποτελούμενα. οὐκοῦν ὅταν	μὴ	ὀρθῶς τι πράττωμεν, ἀπὸ ταύτης
[1, 2]	Σωκράτους οὐκ ἔσται· εἰ δὲ	μή,	οὐ χείρων, τοῦτό μοι ἱκανόν
[1, 12]	ἢ ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ δὲ	μή,	οὐδενὸς ἦν ἄξιον τὸ ἐπίστασθαί
[1, 12]	αὑτόν, μετὰ πολλῶν δ´ ὄντα	μὴ	ὄχλον καλεῖν μηδὲ θόρυβον μηδ´
[1, 25]	ἄπελθε, σὺ ἐλθέ’ ὑπακούω, ἵνα	μὴ	παρ´ ἐμὲ λύηται ἡ παιδιά.
[1, 7]	ἵν´ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ	μὴ	παρὰ τὸ καθῆκον μηδ´ εἰκῇ
[1, 7]	ταῖς φαντασίαις ταῖς αὑτοῦ καὶ	μὴ	παρακολουθεῖν λόγῳ μηδ´ ἀποδείξει μηδὲ
[1, 2]	παρακρατεῖν αὐτὸ μόνον βλέποντι, ὅτι	μὴ	παρακρατήσας μὲν πληγὰς λήψεται καὶ
[1, 6]	ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει, φῶς δὲ	μὴ	πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως τι ὄφελος.
[1, 6]	πεποιήκει, δύναμιν δὲ θεατικὴν αὐτῶν	μὴ	πεποιήκει, τί ἂν ἦν ὄφελος;
[1, 16]	ὅρα οἷον ἦν ἡμᾶς φροντίζειν	μὴ	περὶ αὑτῶν μόνον ἀλλὰ καὶ
[1, 5]	πάντ´ ἂν μηχανησαίμεθα ὑπὲρ τοῦ	μὴ	περιπεσεῖν τοιούτῳ τινί, τῆς ψυχῆς
[1, 4]	μὴ ἀποτυγχάνοντι, ἐν ἐκκλίσει δὲ	μὴ	περιπίπτοντι, τὴν μὲν ὄρεξιν ἦρκεν
[1, 20]	διαφέρειν οἰόμεθα τὸ πλανᾶσθαι τοῦ	μὴ	πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα πολλὴν προσοχὴν εἰσφέρομεν
[1, 11]	τοῦ ποιεῖν τι ἡμᾶς ἢ	μὴ	ποιεῖν, τοῦ λέγειν τινὰ ἢ
[1, 7]	ἀκολουθεῖ, ποτὲ δὲ πλείοσιν κοινῇ.	μή	ποτε οὖν καὶ τοῦτο ἀνάγκη
[1, 7]	οὖν ἐπὶ τούτων ποιητέον; ἢ	μή	ποτε ὡς οὐκ ἀρκεῖ τὸ
[1, 11]	ἐστι τοῦ πράττειν τι ἢ	μὴ	πράττειν ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπολήψεις καὶ
[1, 12]	ἀργὸν δὲ καὶ ἀμελὲς καὶ	μὴ	προνοεῖν μηδενός· τρίτοι δ´ οἱ
[1, 6]	τούτῳ τὸ κατὰ τρόπον ἂν	μὴ	προσῇ οὐδέποτε τεύξεται τοῦ τέλους.
[1, 19]	πλεονέκτημα ἢ δοκῇ γε προσεῖναι	μὴ	προσόν, τοῦτον πᾶσα ἀνάγκη, ἐὰν
[1, 14]	ἐκείνῳ; ἐκεῖ μὲν ὀμνύουσιν αὐτοῦ	μὴ	προτιμήσειν ἕτερον, ἐνταῦθα δ´ αὑτοὺς
[1, 25]	τα καὶ ἀπαραπόδιστα, τὰ δὲ	μὴ	σὰ κωλυτὰ καὶ παραποδιστά; τίνα
[1, 25]	δὲ πῶς; ὅταν περὶ τὰ	μὴ	σαυτοῦ σπουδάσῃς, τὰ σαυτοῦ ἀπώλεσας.
[1, 1]	ἐλεύθερον καὶ ἀπαραπόδιστον. νῦν δέ,	μή	σε λανθανέτω, τοῦτο οὐκ ἔστιν
[1, 18]	οὐ δέδοται στενάξαι, ἀλλὰ ἔσωθεν	μὴ	στενάξῃς. μηδ´ ἂν βραδέως τὸν
[1, 23]	παιδίον, οὐκέτι ἐφ´ ἡμῖν ἐστι	μὴ	στέργειν μηδὲ φροντίζειν ἐπ´ αὐτῷ.
[1, 25]	κωλύσει χρῆσθαι αὐτοῖς ἄλλος εἰ	μὴ	σύ; σὺ δὲ πῶς; ὅταν
[1, 16]	θεοῦ, ἔδει αὐτὰ μὴ καταπροίεσθαι,	μὴ	συγχεῖν ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς τὰ
[1, 6]	οὔ· ἀλλὰ κάθησθε τὰ μὲν	μὴ	συμβῇ τρέμοντες, τῶν δὲ συμβαινόντων
[1, 29]	ἰσχυρότερος ἐπιλάβηταί μου τοῦ ἱματίου,	μὴ	σύρωμαι; ἵνα, ἄν με δέκα
[1, 9]	ἀνδράποδον, ἂν σχῇς, ἕξεις· ἂν	μὴ	σχῇς, ἐξελεύσῃ· ἤνοικται ἡ θύρα.
[1, 6]	ἃς οἴσομεν πᾶν τὸ ἀποβαῖνον	μὴ	ταπεινούμενοι μηδὲ συγκλώμενοι ὑπ´ αὐτοῦ,
[1, 9]	ἐνταῦθα οὐ τοῦτο μηχανώμενον, ὅπως	μὴ	ταπεινοφρονήσητε μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς
[1, 16]	φύσεως, τὰ πάρεργα αὐτῆς θεασώμεθα.	μή	τι ἀχρηστότερον τριχῶν τῶν ἐπὶ
[1, 24]	πῶς, ὦ Διόγενες; ἰδού’ φησίν,	μή	τι βέβλημαι, μή τι τέτρωμαι,
[1, 19]	ἰδίων ἀγαθῶν δύνηται τυγχάνειν, ἂν	μή	τι εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμον
[1, 30]	νῦν οὖν τίνα αὐτὰ λέγεις;	μή	τι ἐκεῖνα ἠλλάγη; οὔ. σὺ
[1, 29]	ἢ κακόν; μή τινα βλάπτω;	μή	τι ἐπ´ ἄλλῳ τὴν ὠφέλειαν
[1, 1]	τι οὖν καὶ στένοντα; δεθῆναι·	μή	τι καὶ θρηνοῦντα; φυγαδευθῆναι· μή
[1, 18]	γὰρ ἱμάτιον. ἀλγῶ τὴν κεφαλήν.	μή	τι κέρατα ἀλγεῖς; τί οὖν
[1, 1]	οὐ κολακεύσεις οὐδένα. τί οὖν;	μή	τι μικρά σοι φαίνεται ταῦτα;
[1, 29]	λέγει ὡς γενναίως ἡμᾶς ἀποδεδάκρυκεν’	μή	τι οὖν ἐκείνῳ λέγει ὅτι
[1, 29]	ἔχῃ δόγματα ὀρθά, οἱ δὲ	μή.	τί οὖν; ἐν τούτῳ δύνανται
[1, 20]	πάλιν περὶ τὴν ἐγγράμματον φωνήν·	μή	τι οὖν ἐστι καὶ αὐτὴ
[1, 8]	ἀλλ´ ὁρᾷς πῶς φράζει Ἱπποκράτης.	μή	τι οὖν Ἱπποκράτης οὕτω φράζει,
[1, 1]	οὐκ ἔξεστιν; ἀποθανεῖν με δεῖ·	μή	τι οὖν καὶ στένοντα; δεθῆναι·
[1, 19]	γράφοντες γράψουσι τὸ ἐμὸν ὄνομα.	(Μή	τι οὖν σὺ τοῖς ἀναγιγνώσκουσι
[1, 24]	μή τι τὸ πηδάλιον αἴρεις,	μή	τι τὰς κώπας; τί οὖν
[1, 24]	ἰδού’ φησίν, μή τι βέβλημαι,	μή	τι τέτρωμαι, μή τινα πέφευγα;
[1, 24]	ποιεῖς, ἐκ πλοίου ὅταν ἐξίῃς;	μή	τι τὸ πηδάλιον αἴρεις, μή
[1, 7]	(Ἂν οὖν ἐν τούτοις πλανηθῶ,	μή	τι τὸν πατέρα ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον,
[1, 3]	ταπεινότερον; ὁρᾶτε οὖν καὶ προσέχετε,	μή	τι τούτων ἀποβῆτε τῶν ἀτυχημάτων.
[1, 29]	εἶ προαχθῆναι μάρτυς. ὑπ´ ἐμοῦ.	μή	τι τῶν ἐκτὸς τῆς προαιρέσεως
[1, 29]	προαιρέσεως ἀγαθόν ἐστιν ἢ κακόν;	μή	τινα βλάπτω; μή τι ἐπ´
[1, 24]	τι βέβλημαι, μή τι τέτρωμαι,	μή	τινα πέφευγα; τοῦτ´ ἔστιν οἷος
[1, 9]	διαλογιεῖσθε αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ	μή	τινες ἐμπίπτωσιν τοιοῦτοι νέοι, οἳ
[1, 1]	μή τι καὶ θρηνοῦντα; φυγαδευθῆναι·	μή	τις οὖν κωλύει γελῶντα καὶ
[1, 17]	δύναται ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ; οὐδὲ εἷς.	μή	τίς σε ἀναγκάσαι δύναται παραδέξασθαι
[1, 17]	πρῶτον ἐπὶ τοῦ συγκαταθετικοῦ τόπου.	μή	τίς σε κωλῦσαι δύναται ἐπινεῦσαι
[1, 6]	δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ	μὴ	τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει
[1, 6]	καὶ καρτερίας καὶ γενναιότητος, εἰ	μὴ	τοιαῦταί τινες αὐτὸν περιστάσεις καὶ
[1, 29]	μοι προβάλῃς τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον·	μὴ	τοιαύτην ἐπενέγκῃς τὴν ἐπιφοράν, ἀλλὰ
[1, 11]	δ´ εὐλόγιστον οὐ καλόν; (Οὐδαμῶς.	(Μὴ	τοίνυν μάχην ἔχει τῷ φιλοστόργῳ
[1, 29]	ἐμὸν μελετῆσαι καλῶς. οὔ· ἀλλὰ	μὴ	τοιοῦτό μοι προβάλῃς τροπικόν, ἀλλὰ
[1, 27]	τὴν ἐμαυτοῦ, μετατίθημι· εἰ δὲ	μή,	τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω. πέφυκε
[1, 29]	καὶ ἐπικρότει αὐτῷ· ἂν δὲ	μὴ	τοῦτο θέλῃς, σιώπα λοιπόν. Τούτων
[1, 2]	ἡδονή; λέγω ἡδονή. ἀλλά, ἂν	μὴ	τραγῳδήσω, τραχηλοκοπηθήσομαι. ἄπελθε τοίνυν καὶ
[1, 2]	σόν ἐστιν ἀποκτεῖναι, ἐμὸν ἀποθανεῖν	μὴ	τρέμοντα· σὸν φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν
[1, 28]	τῷ παρακολουθεῖν οἷς ποιεῖ, ὅρα	μὴ	τῷ κοινωνικῷ, μὴ τῷ πιστῷ,
[1, 28]	εὑρήσεις, ὅτι ἄλλῳ διαφέρει. ὅρα	μὴ	τῷ παρακολουθεῖν οἷς ποιεῖ, ὅρα
[1, 28]	ποιεῖ, ὅρα μὴ τῷ κοινωνικῷ,	μὴ	τῷ πιστῷ, τῷ αἰδήμονι, τῷ
[1, 11]	(Οὐ δοκεῖ μοι. (Εἰ δὲ	μή,	τῶν μαχομένων ἀνάγκη θατέρου κατὰ
[1, 9]	{τις} αὑτὸν κόσμιον; διὰ τί	μὴ	υἱὸν τοῦ θεοῦ; διὰ τί
[1, 16]	ἄλλο δύναμαι γέρων χωλὸς εἰ	μὴ	ὑμνεῖν τὸν θεόν; εἰ γοῦν
[1, 13]	ὅταν δὲ θερμὸν αἰτήσαντός σου	μὴ	ὑπακούσῃ ὁ παῖς ἢ ὑπακούσας
[1, 27]	θέλω. πέφυκε γὰρ ὁ ἄνθρωπος	μὴ	ὑπομένειν ἀφαιρεῖσθαι τοῦ ἀγαθοῦ, μὴ
[1, 27]	μὴ ὑπομένειν ἀφαιρεῖσθαι τοῦ ἀγαθοῦ,	μὴ	ὑπομένειν περιπίπτειν τῷ κακῷ. εἶτα
[1, 16]	καὶ τὸ μὴ δεῖσθαι ὑποδημάτων,	μὴ	ὑποστρωμάτων, μὴ ἐσθῆτος, ἡμεῖς δὲ
[1, 23]	πῶς οὖν ὑπονοητικοί ἐσμεν, οἷς	μὴ	φυσικὴ ἔστι πρὸς τὰ ἔγγονα
[1, 13]	εὑρεθῇ ἐν τῇ οἰκίᾳ, τὸ	μὴ	χαλεπαίνειν μηδὲ ῥήγνυσθαι οὐκ ἔστιν
[1, 6]	ταῦτα ἔχοντες ἐλεύθερα καὶ ὑμέτερα	μὴ	χρῆσθε αὐτοῖς μηδ´ αἰσθάνεσθε τίνα
[1, 18]	ἐρέθιζε αὐτούς, θυρίδα μὴ ἔχε,	μὴ	ψῦχέ σου τὰ ἱμάτια. κἀγὼ
[1, 24]	δὲ πένης τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ	μὴ	ὡς χορευτής. οἱ δὲ βασιλεῖς
[1, 12]	καθόλου, ὅπου τέχνη τις ἢ	ἐπιστήμη	ἐστίν; εἰ δὲ μή, οὐδενὸς
[1, 21]	καὶ ἐκκλίνω κατὰ φύσιν, ἂν	ὁρμῇ	καὶ ἀφορμῇ χρῶμαι ὡς πέφυκα,
[1, 17]	ὁρμὴν νικῆσαι δύναται ἢ ἄλλη	ὁρμή;	τίς δ´ ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν
[1, 9]	τόπος δακρύοις; τίς ἔτι κολακείας	ἀφορμή;	διὰ τί ἄλλος ἄλλῳ φθονήσει;
[1, 8]	προσγένοιτ´ ἄν, ἀλλὰ καὶ οἰήσεως	ἀφορμὴ	καὶ τύφου οὐχ ἡ τυχοῦσα.
[1, 21]	κατὰ φύσιν, ἂν ὁρμῇ καὶ	ἀφορμῇ	χρῶμαι ὡς πέφυκα, ἂν {προ{
[1, 3]	ὁ λόγος δὲ καὶ ἡ	γνώμη	κοινὸν πρὸς τοὺς θεούς, ἄλλοι
[1, 11]	ἔδοξέν σοι. καὶ νῦν ἐν	Ῥώμῃ	ἀνέρχῃ, ὅτι δοκεῖ σοι· κἂν
[1, 10]	τὸ ἑαυτῶν ὡς οἱ ἐν	Ῥώμῃ	γέροντες περὶ ἃ ἐσπουδάκασιν, τάχα
[1, 25]	μηδ´ ἐν Ῥώμῃ. οὐδ´ ἐν	Ῥώμῃ.	ἐν Γυάροις οἴκει. οἰκῶ. ἀλλὰ
[1, 9]	τινὰ τῶν μέγα δυναμένων ἐν	Ῥώμῃ	ἱκανὴ παρέχειν ἐν ἀσφαλείᾳ διάγοντας
[1, 1]	ὡς Λατερανός τις ἐν τῇ	Ῥώμῃ	κελευσθεὶς ὑπὸ τοῦ Νέρωνος ἀποκεφαλισθῆναι;
[1, 10]	ἐπὶ τοῦ σίτου ὄντα ἐν	Ῥώμῃ,	ὅτε ταύτῃ παρῆγεν ἀπὸ τῆς
[1, 25]	οὐδ´ ἐν Ἀθήναις. μηδ´ ἐν	Ῥώμῃ.	οὐδ´ ἐν Ῥώμῃ. ἐν Γυάροις
[1, 24]	ἡμῖν εἴπῃς φοβερὰ τὰ ἐν	Ῥώμῃ	πράγματα, δεινόν ἐστι θάνατος, δεινόν
[1, 10]	~Πρὸς τοὺς περὶ τὰς ἐν	Ῥώμῃ	προαγωγὰς ἐσπουδακότας. Εἰ οὕτως σφοδρῶς
[1, 19]	καὶ βωμὸν στῆσαι, ὡς ἐν	Ῥώμῃ	Πυρετοῦ βωμός ἐστιν. Τί οὖν
[1, 11]	τι ἄν, οἷον καὶ ἐν	Ῥώμῃ	τινὰ ἦν τὸ κινοῦν, ὥστ´
[1, 7]	δεινὸς ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει καὶ	νὴ	Δία ἀνεξαπάτητός τε καὶ ἀσόφιστος;
[1, 12]	ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ αὐτῶν καὶ	νὴ	Δία γε καὶ εἰς ἐμέ,
[1, 5]	ἀπονεκρουμένης οὐδὲν ἡμῖν μέλει. καὶ	νὴ	Δία ἐπὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς
[1, 6]	τάδε τινὰ δι´ αὐτῶν καὶ	νὴ	Δία μεταβαίνομεν ἀπ´ ἄλλων ἐπ´
[1, 17]	ἀνάγκη σε ἤδη κατορθοῦν. ἀλλὰ	νὴ	Δία οὐ παρακολουθῶ τῷ βουλήματι
[1, 18]	παθεῖν ὅτι οὐχ ὑπάρχει καὶ	νὴ	Δία τοῦ ἐπισχεῖν τὸ παθεῖν
[1, 16]	αὑτοῖς ἐγκαλοῦμεν τῷ θεῷ. καίτοι	νὴ	τὸν Δία καὶ τοὺς θεοὺς
[1, 18]	Γνῶθι σαυτόν. τί οὖν; ἔδει	νὴ	τοὺς θεοὺς μελετᾶν ἐπὶ τῶν
[1, 4]	αὑτοῦ δύναται Χρύσιππον ἀναγιγνώσκειν’ εὖ,	νὴ	τοὺς θεούς, προκόπτεις, ἄνθρωπε· ποίαν
[1, 30]	ἐν ἀνθρώποις ἀμελετήτοις. ἐγὼ μὲν	νὴ	τοὺς θεοὺς φαντάζομαι ὅτι πείσῃ
[1, 2]	ἰδίου προσώπου. τί γάρ μου	πυνθάνῃ;	θάνατος αἱρετώτερόν ἐστιν ἢ ζωή;
[1, 2]	παρακρατοῦντος ἀνασχέσθαι. ἂν οὖν μου	πυνθάνῃ	παρακρατήσω τὴν ἀμίδα ἢ μή;
[1, 8]	ὁρατικήν. ὅμως δ´, ἄν μου	πυνθάνῃ	τί ἐστιν ἀγαθὸν τοῦ ἀνθρώπου,
[1, 9]	τῶν μέγα δυναμένων ἐν Ῥώμῃ	ἱκανὴ	παρέχειν ἐν ἀσφαλείᾳ διάγοντας καὶ
[1, 28]	ὅμοιόν τι κανόνι, ἀλλά τι	ἐφάνη	καὶ εὐθὺς ποιῶ τὸ φανέν.
[1, 28]	ἀπάγειν τοῦ Μενελάου τὴν γυναῖκα,	ἐφάνη	τῇ Ἑλένῃ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ. εἰ
[1, 11]	(Οὐδέν. (Εἰ δ´ ἄλλως ἡμῖν	ἐφάνη,	τί ἂν ἄλλο ἢ τὸ
[1, 28]	ἢ φαντασία καὶ χρῆσις φαντασιῶν.	ἐφάνη	τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἀπάγειν τοῦ Μενελάου
[1, 28]	Ἑλένῃ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ. εἰ οὖν	ἐφάνη	τῷ Μενελάῳ παθεῖν ὅτι κέρδος
[1, 5]	φησίν, ἐνίστηται πρὸς τὰ ἄγαν	ἐκφανῆ,	πρὸς τοῦτον οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν
[1, 12]	αὐτῶν ὄντων οὐδεμία σοι δίδοται	μηχανή;	εἶτ´ εἰ μὲν τὴν ὁρατικὴν
[1, 8]	ποίᾳ γὰρ ἄν τις ἔτι	μηχανῇ	πείσαι τὸν νέον τὸν ἐν
[1, 12]	οὖν ἀπολείπεται ἢ τίς εὑρίσκεται	μηχανὴ	πρὸς τὴν χρῆσιν αὐτῶν; τοιαύτη,
[1, 24]	(Ἵνα τί; φησίν. (Ἵνα Ὀλυμπιονίκης	γένῃ·	δίχα δ´ ἱδρῶτος οὐ γίγνεται.
[1, 16]	συγχεῖν ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς τὰ	γένη	τὰ διῃρημένα. Ταῦτα μόνα ἐστὶν
[1, 1]	καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν πληγὴν	ἀσθενῆ	γενομένην ἐπ´ ὀλίγον συνελκυσθεὶς πάλιν
[1, 28]	Μενελάου τὴν γυναῖκα, ἐφάνη τῇ	Ἑλένῃ	ἀκολουθῆσαι αὐτῷ. εἰ οὖν ἐφάνη
[1, 28]	ἂν σῴζηται τοῦτο καὶ περιτετειχισμένον	μένῃ	καὶ μὴ διαφθείρηται τὸ αἰδῆμον
[1, 26]	χρῇ. τί οὖν, ἔφη, μὴ	δυναμένῃ	διανοίᾳ συμπεπλεγμένου ἐπικρίσει παρακολουθεῖν ἔπαινον
[1, 8]	ἐπισφαλὴς τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι	προσγενομένη	πρὸς τὸ ἐπᾶραι καὶ χαυνῶσαι
[1, 29]	ὗλαι τῇ προαιρέσει, περὶ ἃς	ἀναστρεφομένη	τεύξεται τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἢ
[1, 9]	ἐκδέξασθε τὸν θεόν. ὅταν ἐκεῖνος	σημήνῃ	καὶ ἀπολύσῃ ὑμᾶς ταύτης τῆς
[1, 29]	γῆς ἀναστρεφομένων τοιούτων. ἐὰν δὲ	σημήνῃ	τὸ ἀνακλητικὸν ὡς τῷ Σωκράτει,
[1, 26]	κακῶς λέγῃ, οὗτος ἐπιστρέφεται, κἂν	ἐπαινῇ	τινα, ἐπαίρεται; ἐν τοῖς οὕτως
[1, 25]	ὅπου μ´ οὐδεὶς κωλύσει οἰκεῖν·	ἐκείνη	γὰρ ἡ οἴκησις παντὶ ἤνοικται.
[1, 29]	ἀναλύειν, κἄν τις εὔλυτον αὐτῷ	προτείνῃ,	λέγει μᾶλλόν μοι πεπλεγμένον κομψῶς
[1, 4]	τῶν γὰρ ἀπροαιρέτων ἄν τι	ἐκκλίνῃ,	οἶδεν ὅτι περιπεσεῖταί ποτέ τινι
[1, 16]	τι ἔδει ἡμᾶς ποιεῖν καὶ	κοινῇ	καὶ ἰδίᾳ ἢ ὑμνεῖν τὸ
[1, 7]	ἑνὶ ἀκολουθεῖ, ποτὲ δὲ πλείοσιν	κοινῇ.	μή ποτε οὖν καὶ τοῦτο
[1, 4]	δὲ τοιοῦτον ἐξήνεγκαν καρπὸν ἐν	ἀνθρωπίνῃ	διανοίᾳ, δι´ οὗ τὴν ἀλήθειαν
[1, 1]	οὐ γίνομαι’ ἀπηγγέλη αὐτῷ ὅτι	κρίνῃ	ἐν συγκλήτῳ. (Ἀγαθῇ τύχῃ. ἀλλὰ
[1, 29]	ἐστὶν ὑπάτη οὐδὲ γεωμετρικός, ἂν	ἐπικρίνῃ	τὰς ἀπὸ κέντρου πρὸς τὸν
[1, 2]	ζωή. πόνος ἢ ἡδονή; λέγω	ἡδονή.	ἀλλά, ἂν μὴ τραγῳδήσω, τραχηλοκοπηθήσομαι.
[1, 29]	ἀλλὰ θάνατος καὶ ζωὴ καὶ	ἡδονὴ	καὶ πόνος. ἐπεὶ χωρὶς τούτων
[1, 2]	ζωή; λέγω ζωή. πόνος ἢ	ἡδονή;	λέγω ἡδονή. ἀλλά, ἂν μὴ
[1, 1]	τίς; ἡ δύναμις ἡ λογική·	μόνη	γὰρ αὕτη καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα
[1, 11]	καὶ τέκνα εἴη αὐτῷ καὶ	γυνή.	τοῦ δ´ ὁμολογήσαντος προσεπύθετο· Πῶς
[1, 29]	τοίνυν, ὅταν μεταπεῖσαί τινα μὴ	δύνῃ,	γίγνωσκε ὅτι παιδίον ἐστὶ καὶ
[1, 20]	τί ἐστιν; ἀγαθόν. ἡ δ´	ἀφροσύνη	τί ἐστιν; κακόν. ὁρᾷς οὖν
[1, 20]	πῶς αὑτοῦ θεωρητικός ἐστιν. Πᾶσα	τέχνη	καὶ δύναμις προηγουμένων τινῶν ἐστι
[1, 12]	τί ἐν τῷ καθόλου, ὅπου	τέχνη	τις ἢ ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ
[1, 20]	οὖν ἐστι καὶ αὐτὴ ἐγγράμματος	φωνή;	οὐδαμῶς. διὰ τοῦτο οὐ δύναται
[1, 16]	ἐπὶ τῶν γυναικῶν ὥσπερ ἐν	φωνῇ	τι ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον, οὕτως καὶ
[1, 9]	σε ἐπὶ τούτοις, ὅπως μηκέτι	διαλέξῃ	τούτους τοὺς λόγους οὓς μέχρι
[1, 13]	ἀνάσχηται τῶν τοιούτων; (Ἀνδράποδον, οὐκ	ἀνέξῃ	τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ σαυτοῦ, ὃς
[1, 11]	πεπεισμένοι ὅτι, ἂν μὴ ἡμῖν	δόξῃ	τοιαῦτά τινα εἶναι, οὐ πράττομεν
[1, 1]	ὁ ζέφυρος πνεύσει; ὅταν αὐτῷ	δόξῃ,	ὦ βέλτιστε, ἢ τῷ Αἰόλῳ.
[1, 11]	ἀνέρχῃ, ὅτι δοκεῖ σοι· κἂν	μεταδόξῃ,	οὐκ ἂν ἀπελεύσῃ. καὶ ἁπλῶς
[1, 20]	τῇ ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα τῇ	ἀκοῇ·	ῥήξας τὸ δηνάριον τῷ ψόφῳ
[1, 2]	καὶ τοῖς ἄλλοις αἴτιον τοῦ	εὐπρεπῆ	φαίνεσθαι καὶ καλά. τί οὖν
[1, 14]	τοῖς φυτοῖς ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν	εἴπῃ	βλαστάνειν, βλαστάνει, ὅταν ἐκφέρειν τὸν
[1, 22]	μέρους οὐσίαις, ὅταν ὁ μὲν	εἴπῃ	καλῶς ἐποίησεν, ἀνδρεῖός ἐστιν’ οὔ,
[1, 20]	μακρόν. ἂν οὖν ἐλθὼν Ἐπίκουρος	εἴπῃ,	ὅτι ἐν σαρκὶ δεῖ εἶναι
[1, 19]	ταράσσει. ὅταν γὰρ ὁ τύραννος	εἴπῃ	τινὶ δήσω σου τὸ σκέλος’
[1, 9]	λόγον ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ τί μὴ	εἴπῃ	{τις} αὑτὸν κόσμιον; διὰ τί
[1, 14]	προστάγματος τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος	εἴπῃ	τοῖς φυτοῖς ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν
[1, 24]	ἂν οὖν ὁ πανδοκεὺς ἀποθανὼν	ἀπολίπῃ	σοι τοὺς κραβάττους· ἂν δ´
[1, 27]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἡ μήτηρ·	ἐξεκόπη,	ἀλλὰ καὶ ἄωρος καὶ ἐπὶ
[1, 2]	τις κινδυνεύων ἀποθανεῖν, εἰ μὴ	ἀπεκόπη	τὸ αἰδοῖον, ἐπελθόντος αὐτῷ τοῦ
[1, 4]	αὐτὴν πρὸς ἕκαστον τούτων ἐστὶ	προκοπή.	ἀεὶ γὰρ πρὸς ὃ ἂν
[1, 4]	ἀλλαχοῦ τὴν προκοπήν. Ποῦ οὖν	προκοπή;	εἴ τις ὑμῶν ἀποστὰς τῶν
[1, 4]	καὶ εὔροιαν, πάντως καὶ ἡ	προκοπὴ	ἡ πρὸς αὐτὴν πρὸς ἕκαστον
[1, 4]	γὰρ τοῦτ´ ἔστιν, ὁμολογουμένως ἡ	προκοπὴ	οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ τὸ
[1, 4]	καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ ἡ	προκοπὴ	συνεγγισμός ἐστιν. Πῶς οὖν τὴν
[1, 19]	αὐτὰ οἰκείωσις; Τί οὖν; ὅταν	ὑπῇ	δόγματα ἀλλόκοτα περὶ τῶν ἀπροαιρέτων
[1, 18]	φαντάζῃ. εἶτα μὴ ἔλθῃ καὶ	ἄρῃ	αὐτά; ἀλλὰ σὺ πλακοῦντα δεικνύων
[1, 28]	ἱκανῶς θαυμάσαι τὸ γινόμενον. ὅπου	βάρη	κρῖναι θέλομεν, οὐκ εἰκῇ κρίνομεν·
[1, 9]	τὴν ἐν τῷ βίῳ, ὡς	βάρη	τινὰ καὶ ἀνιαρὰ καὶ ἄχρηστα
[1, 12]	ἡμῶν θ´ ἑκάστῳ σῶμα καὶ	μέρη	τοῦ σώματος καὶ κτῆσιν καὶ
[1, 22]	ἡμῖν δὲ τὸ σῶμα, τὰ	μέρη	τοῦ σώματος, κτήσεις, γονεῖς, ἀδελφοὶ,
[1, 18]	βραδέως τὸν ἐπίδεσμον ὁ παῖς	φέρῃ,	κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ λέγε
[1, 29]	τῷ σωματίῳ· ὅταν δὲ μὴ	αἱρῇ,	λάβετε αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε. μόνον
[1, 29]	τίνος; μέχρις ἂν οὗ λόγος	αἱρῇ	συνεῖναί με τῷ σωματίῳ· ὅταν
[1, 29]	σε ὠφέληκε τὰ δόγματα; ἰδοὺ	σύρῃ	εἰς τὸ δεσμωτήριον, ἰδοὺ μέλλεις
[1, 29]	τὸ Σωκράτους σωμάτιον ἀπαχθῇ καὶ	συρῇ	ὑπὸ τῶν ἰσχυροτέρων εἰς δεσμωτήριον
[1, 22]	μάχης. ὁ μὲν λέγει οὐ	χρὴ	ἀποδιδόναι με τὴν Χρυσηίδα τῷ
[1, 8]	ἐπιδίδομεν εἰς καλοκἀγαθίαν. τί οὖν	χρὴ	προσδοκᾶν, εἰ καὶ ταύτην τὴν
[1, 26]	παρακολουθεῖν, ἀλλ´ ὡς ἀναγνώστῃ αὐτῷ	χρῇ.	τί οὖν, ἔφη, μὴ δυναμένῃ
[1, 11]	ὁμολογήσαντος προσεπύθετο· Πῶς τι οὖν	χρῇ	τῷ πράγματι; (Ἀθλίως, ἔφη. (Καὶ
[1, 29]	τεύξεται; ἂν τὰς ὕλας μὴ	θαυμάσῃ.	τὰ γὰρ περὶ τῶν ὑλῶν
[1, 15]	δ´ οὐδὲν ἐπαγγέλλεται· φιλοσοφία. ἐν	πάσῃ	περιστάσει τηρήσω τὸ ἡγεμονικὸν κατὰ
[1, 27]	καὶ αὐτοῖς; ναί· ἀλλ´ ἀσεβὴς	ἔσῃ’	τί οὖν μοι χεῖρον ἔσται,
[1, 23]	μὴ διὰ ταῦτα εἰς λύπας	ἐμπέσῃ;	διὰ γὰρ τὸν μῦν τὸν
[1, 24]	τοὺς ἄνδρας δεικνύουσαι. λοιπὸν ὅταν	ἐμπέσῃ	περίστασις, μέμνησο ὅτι ὁ θεός
[1, 25]	μεμνημένος τίνα ἔτι κολακεύσεις ἢ	φοβήσῃ;	Ἀλλὰ θέλω καθῆσθαι ὅπου οἱ
[1, 18]	ἂν ἀφῇς καὶ παρὰ μηδὲν	ἡγήσῃ,	τίνι ἔτι χαλεπαίνεις; μέχρι δ´
[1, 15]	σοι ὅτι χρόνου δεῖ’ ἄφες	ἀνθήσῃ	πρῶτον, εἶτα προβάλῃ τὸν καρπόν,
[1, 3]	τοῦ Διὸς υἱὸς εἶ, οὐκ	ἐπαρθήσῃ;	νῦν δ´ οὐ ποιοῦμεν, ἀλλ´
[1, 1]	σαυτοῦ τιθέμενος οὐδέποτε κωλυθήσῃ, οὐδέποτ´	ἐμποδισθήσῃ,	οὐ στενάξεις, οὐ μέμψῃ, οὐ
[1, 1]	ᾗ τὰ σαυτοῦ τιθέμενος οὐδέποτε	κωλυθήσῃ,	οὐδέποτ´ ἐμποδισθήσῃ, οὐ στενάξεις, οὐ
[1, 19]	Καῖσαρ αὐτὸν ἐπὶ τοῦ λασάνου	ποιήσῃ·	πῶς εὐθὺς λέγομεν φρονίμως μοι
[1, 24]	τῶν σῶν, οὐδέποτε τῶν ἀλλοτρίων	ἀντιποιήσῃ.	λέγει σοι θὲς τὴν πλατύσημον’
[1, 10]	μόνον τῆς Ῥώμης ἁπάντων τούτων	ἐπιλήσῃ’	ἂν δὲ καὶ εἰς αὐλὴν
[1, 24]	ἂν οὖν μὴ εὕρῃς, χαμαὶ	κοιμήσῃ	μόνον θαρρῶν καὶ ῥέγκων καὶ
[1, 13]	εὐθὺς τύραννον καταστήσεις σεαυτόν; οὐ	μεμνήσῃ	τί εἶ καὶ τίνων ἄρχεις;
[1, 18]	με μισοῦσιν’ τίς γὰρ μὴ	μισήσῃ	τὸν τοιοῦτον; τούτοις τὸ λοιπὸν
[1, 12]	ἐπιδώσεις αὐτὸ τοῖς ὅλοις; οὐκ	ἀποστήσῃ;	οὐ χαίρων παραχωρήσεις τῷ δεδωκότι;
[1, 15]	Συμβουλευομένου τινός, πῶς τὸν ἀδελφὸν	πείσῃ	μηκέτι χαλεπῶς αὐτῷ ἔχειν, Οὐκ
[1, 30]	νὴ τοὺς θεοὺς φαντάζομαι ὅτι	πείσῃ	τὸ τοιοῦτον τί οὕτως μεγάλα
[1, 6]	τὸ κατὰ τρόπον ἂν μὴ	προσῇ	οὐδέποτε τεύξεται τοῦ τέλους. τί
[1, 19]	τοὺς τυράννους. Ὅτι ἄν τινι	προσῇ	τι πλεονέκτημα ἢ δοκῇ γε
[1, 9]	σχῇς, ἕξεις· ἂν μὴ σχῇς,	ἐξελεύσῃ·	ἤνοικται ἡ θύρα. τί πενθεῖς;
[1, 11]	σοι· κἂν μεταδόξῃ, οὐκ ἂν	ἀπελεύσῃ.	καὶ ἁπλῶς οὔτε θάνατος οὔτε
[1, 24]	ἄλλα ἐξ ἄλλων λέγεις. οὐκ	ἀπελεύσῃ	πάλιν καὶ ὄψει ἀκριβέστερον δίχα
[1, 9]	θεόν. ὅταν ἐκεῖνος σημήνῃ καὶ	ἀπολύσῃ	ὑμᾶς ταύτης τῆς ὑπηρεσίας, τότ´
[1, 24]	κατάσκοπον πέμπει, ἵν´, ἂν μόνον	ἀκούσῃ	ψόφου καὶ σκιάν ποθεν ἴδῃ,
[1, 13]	δὲ θερμὸν αἰτήσαντός σου μὴ	ὑπακούσῃ	ὁ παῖς ἢ ὑπακούσας χλιαρώτερον
[1, 13]	ἔν τινι τοιαύτῃ χώρᾳ κατετάγης	ὑπερεχούσῃ,	εὐθὺς τύραννον καταστήσεις σεαυτόν; οὐ
[1, 20]	πῶς πρὸς τὸ ἐξαπατηθῆναι καὶ	γνώσῃ	ὅτι μακρὰν εἶ τοῦ ὡς
[1, 18]	μὴ ἀπολλύναι; κἂν οὕτως λέγῃς,	γνώσῃ	πῶς ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ λέγεις
[1, 4]	λάβε μου τὰ βιβλία καὶ	γνώσῃ	ὡς τε καὶ σύμφωνά ἐστι
[1, 20]	ἁφῇ, τῇ ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα	τῇ	ἀκοῇ· ῥήξας τὸ δηνάριον τῷ
[1, 7]	ἐν αὐτῇ τῇ ἐρωτήσει ἢ	τῇ	ἀποκρίσει ἢ τῷ συλλελογίσθαι ἤ
[1, 20]	δοκιμασίαν τοῦ νομίσματος, τῇ ὄψει,	τῇ	ἁφῇ, τῇ ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα
[1, 3]	ἀλλ´ ἐπειδὴ δύο ταῦτα ἐν	τῇ	γενέσει ἡμῶν ἐγκαταμέμικται, τὸ σῶμα
[1, 12]	ἐκλέξασθαι καὶ εἰπεῖν ὁ δεῖνα	τῇ	δεῖνι συνελθέτω τῇδε τῇ ὥρᾳ,
[1, 9]	Ἀθηναῖον καὶ Κορίνθιον; ὁ τοίνυν	τῇ	διοικήσει τοῦ κόσμου παρηκολουθηκὼς καὶ
[1, 12]	ἀθλιώτερος; προσάγεταί σοι τὰ κατάλληλα	τῇ	δυνάμει ἣν ἔχεις· σὺ δ´
[1, 6]	τί ὀδυνηρὸν φανεῖται; οὐ χρήσομαι	τῇ	δυνάμει πρὸς ἃ εἴληφα αὐτήν,
[1, 6]	δὲ μὴ τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν	τῇ	δυνάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως
[1, 6]	τρόπον καὶ τεταγμένως καὶ ἀκολούθως	τῇ	ἑκάστου φύσει καὶ κατασκευῇ πράττωμεν,
[1, 4]	ἐξ αὑτοῦ εἰσάπαν καὶ ὑπερτέθειται,	τῇ	ἐκκλίσει δὲ πρὸς μόνα χρῆται
[1, 28]	τοῦ Μενελάου τὴν γυναῖκα, ἐφάνη	τῇ	Ἑλένῃ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ. εἰ οὖν
[1, 7]	αὐτῶν, καθ´ ἣν ἐν αὐτῇ	τῇ	ἐρωτήσει ἢ τῇ ἀποκρίσει ἢ
[1, 22]	ἀγαθόν; ποίᾳ οὐσίᾳ αὐτὸ ἐφαρμόσομεν;	τῇ	ἐφ´ ἡμῖν; (Εἶτα οὐκ ἔστιν
[1, 12]	θεοῖς καὶ πῶς ἂν εὐαρεστοίην	τῇ	θείᾳ διοικήσει καὶ πῶς ἂν
[1, 1]	προσδεδέσθαι καὶ τῷ σώματι καὶ	τῇ	κτήσει καὶ ἀδελφῷ καὶ φίλῳ
[1, 13]	ἐνέγκῃ ἢ μηδ´ εὑρεθῇ ἐν	τῇ	οἰκίᾳ, τὸ μὴ χαλεπαίνειν μηδὲ
[1, 6]	τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει	τῇ	ὁρατικῇ, καὶ οὕτως τί ὄφελος;
[1, 20]	νομίσματος, τῇ ὄψει, τῇ ἁφῇ,	τῇ	ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα τῇ ἀκοῇ·
[1, 20]	προσχρῆται πρὸς δοκιμασίαν τοῦ νομίσματος,	τῇ	ὄψει, τῇ ἁφῇ, τῇ ὀσφρασίᾳ,
[1, 29]	τί οὖν τὰ ἐκτός; ὗλαι	τῇ	προαιρέσει, περὶ ἃς ἀναστρεφομένη τεύξεται
[1, 7]	πάντα, ἄτοπα ἦν καὶ ἀνακόλουθα	τῇ	προλήψει τοῦ σπουδαίου. Τί ἔτι
[1, 1]	τράχηλον, ὡς Λατερανός τις ἐν	τῇ	Ῥώμῃ κελευσθεὶς ὑπὸ τοῦ Νέρωνος
[1, 14]	πολλῶν καὶ ποικίλων πραγμάτων ἐν	τῇ	σαυτοῦ ψυχῇ φυλάττεις καὶ ἀπ´
[1, 27]	πρὸς ταῦτα οὐδὲ δύναμαι συνηγορῆσαι	τῇ	συνηθείᾳ. εἰ καὶ περὶ ἀγριδίου
[1, 30]	καὶ ἀδοξίαν τί ἔλεγες ἐν	τῇ	σχολῇ; ἐγὼ ἀδιάφορα. νῦν οὖν
[1, 29]	ἀνάλαβε, ἵνα μηκέτι παλαιοῖς ἐν	τῇ	σχολῇ παραδείγμασι χρώμεθα, ἀλλὰ ἔχωμέν
[1, 6]	τί γάρ ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον	τῇ	τοιαύτῃ ἀγεννείᾳ ἢ καὶ ἀσέβεια;
[1, 25]	ἐν κακοῖς εἶ. οὐκ ἀκολουθεῖ	τῇ	ὑποθέσει· καὶ ἄλλος με κωλύει.
[1, 25]	ὅτι νύξ ἐστιν. οὐκ ἀκολουθεῖ	τῇ	ὑποθέσει. οὕτως καὶ ἐνταῦθα. ἔστω
[1, 26]	ἐστι καὶ οὗτος τὸ ἀκόλουθον	τῇ	ὑποθέσει παραδέχεσθαι. πολὺ πρότερον δὲ
[1, 29]	μηκέτι χρείαν ἔχητέ μου ἐν	τῇ	φυλακῇ, ἐξέρχομαι· ἂν πάλιν σχῆτε,
[1, 29]	ᾧ ἔμαθες; καθήμενος λοιπὸν ἐν	τῇ	φυλακῇ λέγω οὗτος ὁ ταῦτα
[1, 4]	κώνειον, ἵνα δύνηται λέγειν ἐν	τῇ	φυλακῇ ὦ φίλε Κρίτων, εἰ
[1, 2]	ἐπὶ μέρους οὐσίαις ἐφαρμόζειν συμφώνως	τῇ	φύσει. εἰς δὲ τὴν τοῦ
[1, 4]	τίθεσαι καὶ παρασκευάζῃ, πότερα συμφώνως	τῇ	φύσει ἢ ἀσυμφώνως. εἰ γὰρ
[1, 22]	ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις καταλλήλως	τῇ	φύσει καὶ λοιπὸν διελεῖν, ὅτι
[1, 6]	καὶ παρακολούθησιν καὶ σύμφωνον διεξαγωγὴν	τῇ	φύσει. ὁρᾶτε οὖν, μὴ ἀθέατοι
[1, 17]	δι´ αὐτόν, ἀλλ´ ἵνα παρακολουθήσωμεν	τῇ	φύσει. οὐδὲ γὰρ τοῦ θύτου
[1, 26]	βιωτικός ἐστιν οὗτος τὸ ἀκόλουθον	τῇ	φύσει πράττειν. εἰ γὰρ ἐπὶ
[1, 4]	ὡς τε καὶ σύμφωνά ἐστι	τῇ	φύσει τὰ ἀπαθῆ με ποιοῦντα.
[1, 2]	φορητόν. πληγαὶ οὐκ εἰσὶν ἀφόρητοι	τῇ	φύσει. (Τίνα τρόπον; (Ὅρα πῶς·
[1, 4]	καὶ ἐκπονεῖν, ὥστε σύμφωνον ἀποτελέσαι	τῇ	φύσει, ὑψηλὴν ἐλευθέραν ἀκώλυτον ἀνεμπόδιστον
[1, 6]	ταῖς φαντασίαις, ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων	τῇ	χρήσει. διὰ τοῦτο ἐκείνοις μὲν
[1, 6]	ἀπαρκεῖ· οὗ δὲ καὶ παρακολουθητικὴ	τῇ	χρήσει, τούτῳ τὸ κατὰ τρόπον
[1, 12]	δεῖνα τῇ δεῖνι συνελθέτω τῇδε	τῇ	ὥρᾳ, ἵνα ἐγὼ γένωμαι’ οὐκ
[1, 29]	περὶ τῆς νήτης ὅτι ἐστὶν	ὑπάτη	οὐδὲ γεωμετρικός, ἂν ἐπικρίνῃ τὰς
[1, 24]	ἀστρώτῳ πέδῳ καθεύδειν λέγει ὅτι	μαλακωτάτη	κοίτη ἐστίν. καὶ ἀπόδειξιν φέρει
[1, 4]	καὶ δυστυχήσει. εἰ δ´ ἡ	ἀρετὴ	ταύτην ἔχει τὴν ἐπαγγελίαν εὐδαιμονίαν
[1, 4]	συντάξεις ἀνεγνωκώς; μὴ γὰρ ἡ	ἀρετὴ	τοῦτ´ ἔστι Χρύσιππον νενοηκέναι; εἰ
[1, 4]	ἵνα μάθῃ ποῦ τὴν προκοπὴν	ζητῇ;	ἐκεῖ ζήτησον αὐτήν, ταλαίπωρε, ὅπου
[1, 4]	σου τὴν προκοπήν. καθάπερ εἰ	ἀθλητῇ	διελεγόμην δεῖξόν μοι τοὺς ὤμους’
[1, 24]	πέδῳ καθεύδειν λέγει ὅτι μαλακωτάτη	κοίτη	ἐστίν. καὶ ἀπόδειξιν φέρει περὶ
[1, 16]	τροφαὶ καὶ πόμα, ἀλλὰ καὶ	κοίτη	καὶ τὸ μὴ δεῖσθαι ὑποδημάτων,
[1, 24]	ὅτι τραγῳδῷ προσέρχῃ, οὐ τῷ	ὑποκριτῇ,	ἀλλ´ αὐτῷ τῷ Οἰδίποδι. ἀλλὰ
[1, 29]	τοῖς γὰρ παιδίοις, ὅταν προσελθόντα	κροτῇ	καὶ λέγῃ σήμερον Σατορνάλια ἀγαθά’
[1, 18]	σου τὰ ἱμάτια καὶ τῷ	κλέπτῃ	οὐ χαλεπαίνεις· μὴ θαύμαζε τὸ
[1, 1]	(Ἀγαθῇ τύχῃ. ἀλλὰ ἦλθεν ἡ	πέμπτη’	(ταύτῃ δ´ εἰώθει γυμνασάμενος ψυχρολουτρεῖν)
[1, 29]	ὡς ἐκεῖνοι ποιοῦσιν. ἅμα μὲν	ἐπέστη	καὶ ἐπῄνεσεν τὸν τραγῳδόν, ἅμα
[1, 18]	καὶ τὸν κωφόν; εἰ γὰρ	μεγίστη	βλάβη ἡ τῶν μεγίστων ἀπώλειά
[1, 11]	ζημία εἶναι τῷ ἀγνοοῦντι; (Ἡ	μεγίστη	μὲν οὖν. (Φέρε, εἰπέ μοι,
[1, 19]	ἐπεὶ τί ἐκδέχῃ; ἵνα τις	ἀποστῇ	αὑτοῦ καὶ τοῦ ἰδίου συμφέροντος;
[1, 26]	δύναται τούτοις παρακολουθεῖν, ἀλλ´ ὡς	ἀναγνώστῃ	αὐτῷ χρῇ. τί οὖν, ἔφη,
[1, 20]	οὖν ὁμοειδὴς τοῖς θεωρουμένοις καὶ	αὐτή,	ἀναγκαίως καὶ αὑτῆς γίνεται θεωρητική·
[1, 19]	πῶς ἔτι μία καὶ ἡ	αὐτὴ	ἀρχὴ πᾶσιν ἔσται ἡ πρὸς
[1, 20]	οἷον σκυτικὴ περὶ δέρματα ἀναστρέφεται,	αὐτὴ	δὲ παντελῶς ἀπήλλακται τῆς ὕλης
[1, 29]	οὐδὲν ἄλλο νικῆσαι δύναται, πλὴν	αὐτὴ	ἑαυτήν. διὰ τοῦτο καὶ ὁ
[1, 20]	μή τι οὖν ἐστι καὶ	αὐτὴ	ἐγγράμματος φωνή; οὐδαμῶς. διὰ τοῦτο
[1, 28]	τέκνα. ναί· ἀλλ´ ἐξηπάτηται. δεῖξον	αὐτῇ	ἐναργῶς ὅτι ἐξηπάτηται καὶ οὐ
[1, 7]	διέξοδον καὶ ἀναστροφὴν τὴν ἐν	αὐτῇ	καθήκουσαν. οὐκοῦν ἢ τοῦτο λεγέτωσαν,
[1, 28]	φαινομένῳ; οὐδενί. τί οὖν χαλεπαίνεις	αὐτῇ,	ὅτι πεπλάνηται ἡ ταλαίπωρος περὶ
[1, 1]	μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὸ μέλος.	αὐτὴ	οὖν αὑτὴν θεωρεῖ τις αὐτῶν;
[1, 20]	ἀγαθὰ καὶ κακὰ καὶ οὐδέτερα.	αὐτὴ	οὖν τί ἐστιν; ἀγαθόν. ἡ
[1, 8]	τὸ ἐπᾶραι καὶ χαυνῶσαι ἐπ´	αὐτῇ.	ποίᾳ γὰρ ἄν τις ἔτι
[1, 8]	ἀσχολία τις ἀπὸ τῶν ἀναγκαιοτέρων	αὐτὴ	προσγένοιτ´ ἄν, ἀλλὰ καὶ οἰήσεως
[1, 7]	μετάπτωσιν αὐτῶν, καθ´ ἣν ἐν	αὐτῇ	τῇ ἐρωτήσει ἢ τῇ ἀποκρίσει
[1, 29]	τοιοῦτοι, πατρὶς τοιαύτη, τάξις ἐν	αὐτῇ	τοιαύτη· εἶτά μοι λέγεις ἐλθὼν
[1, 27]	ἀλλ´ ἀποθάνω πενθῶν καὶ τρέμων;	αὕτη	γὰρ γένεσις πάθους θέλειν τι
[1, 1]	αὑτὴν θεωροῦσα καὶ τἆλλα πάντα.	αὕτη	δ´ ἐστὶ τίς; ἡ δύναμις
[1, 22]	ταῦτα ἐξακολουθεῖ. Τί οὖν ποιήσωμεν;	(Αὕτη	ἐστὶ ζήτησις τοῦ φιλοσοφοῦντος τῷ
[1, 28]	διὰ τί; ὅτι ἡ φύσις	αὕτη	ἐστὶ τῆς διανοίας τοῖς μὲν
[1, 22]	γίνεται τοῖς ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους.	αὕτη	ἐστὶν ἡ Ἰουδαίων καὶ Σύρων
[1, 5]	ὅτι ἐγρήγορα’ οὐδὲν οὖν διαφέρει	αὕτη	ἡ φαντασία ἐκείνης; οὐδέν’ ἔτι
[1, 1]	δύναμις ἡ λογική· μόνη γὰρ	αὕτη	καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα παρείληπται, τίς
[1, 26]	μικροῖς μὴ εὑρίσκων τὸ ἑξῆς;	αὕτη	οὖν ἀρχὴ τοῦ φιλοσοφεῖν, αἴσθησις
[1, 6]	γάρ ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον τῇ	τοιαύτῃ	ἀγεννείᾳ ἢ καὶ ἀσέβεια; καίτοι
[1, 12]	μηχανὴ πρὸς τὴν χρῆσιν αὐτῶν;	τοιαύτη,	δι´ ἧς ἐκεῖνοι μὲν ποιήσουσι
[1, 29]	πατρὶς τοιαύτη, τάξις ἐν αὐτῇ	τοιαύτη·	εἶτά μοι λέγεις ἐλθὼν ἄλλαξόν
[1, 6]	ἂν ἐγένετο Ἡρακλῆς ἐν τρυφῇ	τοιαύτῃ	καὶ ἡσυχίᾳ νυστάζων ὅλον τὸν
[1, 2]	ἂν εἰπόντος αὐτῷ Καίσαρος ἐν	τοιαύτῃ	περὶ στάσει μὴ ἐλθεῖν εἰς
[1, 29]	γονεῖς τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶς	τοιαύτη,	τάξις ἐν αὐτῇ τοιαύτη· εἶτά
[1, 6]	ἀλλὰ ταῦτα μέν· ἡ δὲ	τοιαύτη	τῆς διανοίας κατασκευή, καθ´ ἣν
[1, 2]	Ὀλύμπια κεκηρυγμένος καὶ ἠγωνισμένος, ἐν	τοιαύτῃ	τινὶ χώρᾳ ἀνεστραμμένος, οὐχὶ παρὰ
[1, 13]	καταβολῆς, ἀλλ´ εἰ ἔν τινι	τοιαύτῃ	χώρᾳ κατετάγης ὑπερεχούσῃ, εὐθὺς τύραννον
[1, 14]	τοῦ ἡλίου πρόσοδον καὶ ἄφοδον	τοσαύτη	παραλλαγὴ καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία
[1, 29]	εἰ ταύτῃ τῷ θεῷ φίλον,	ταύτῃ	γινέσθω’ ἀλλὰ δεῖξον ὅτι χείρονα
[1, 4]	εἰ ταύτῃ τοῖς θεοῖς φίλον,	ταύτῃ	γινέσθω’ καὶ μὴ ἐκεῖνα τάλας
[1, 1]	τύχῃ. ἀλλὰ ἦλθεν ἡ πέμπτη’	(ταύτῃ	δ´ εἰώθει γυμνασάμενος ψυχρολουτρεῖν) ἀπέλθωμεν
[1, 10]	σίτου ὄντα ἐν Ῥώμῃ, ὅτε	ταύτῃ	παρῆγεν ἀπὸ τῆς φυγῆς ἀναστρέφων,
[1, 4]	φυλακῇ ὦ φίλε Κρίτων, εἰ	ταύτῃ	τοῖς θεοῖς φίλον, ταύτῃ γινέσθω’
[1, 29]	δ´ οὔ’ καὶ πάλιν εἰ	ταύτῃ	τῷ θεῷ φίλον, ταύτῃ γινέσθω’
[1, 6]	ἡ δὲ τοιαύτη τῆς διανοίας	κατασκευή,	καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες
[1, 6]	τὰ τέλη. οὗ τοίνυν ἡ	κατασκευὴ	μόνον χρηστική, τούτῳ χρῆσθαι ὁπωσοῦν
[1, 6]	ἀκολούθως τῇ ἑκάστου φύσει καὶ	κατασκευῇ	πράττωμεν, οὐκέτι τοῦ τέλους τευξόμεθα
[1, 25]	ἂν οὖν τις ὡς λίθος	ἀκούῃ,	τί ὄφελος τῷ λοιδοροῦντι; ἂν
[1, 20]	τοῦ νομίσματος, τῇ ὄψει, τῇ	ἁφῇ,	τῇ ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα τῇ
[1, 28]	ἐστιν ἡ πολιορκία, τοῦτό ἐστι	κατασκαφή,	ὅταν τὰ δόγματα τὰ ὀρθὰ
[1, 11]	φαίνει σαυτῷ ταῦτα πεποιηκέναι; (Φυσικῶς,	ἔφη.	(Ἀλλὰ μὴν τοῦτό με πεῖσον,
[1, 11]	κατὰ φύσιν ἐστίν. (Οὐ δύναμαι,	ἔφη·	ἀλλὰ σύ μοι μᾶλλον δεῖξον,
[1, 2]	ἢ ὡς φιλόσοφος; Ὡς ἀνήρ,	ἔφη,	ἀνὴρ δ´ Ὀλύμπια κεκηρυγμένος καὶ
[1, 11]	καὶ οὐ τὰ ἐκτός. (Οὕτως,	ἔφη.	(Ἀπὸ τῆς σήμερον τοίνυν ἡμέρας
[1, 11]	ἡ τιτθή; στέργει αὐτό; (Στέργει,	ἔφη.	(Ἔδει οὖν κἀκείνην ἀφεῖναι αὐτό;
[1, 7]	Καπιτώλιον κατέκαυσα’ ὁ δ´ Ἀνδράποδον’	ἔφη,	ἐνθάδε τὸ παραλειπόμενον Καπιτώλιόν ἐστιν’
[1, 10]	εὐχαριστῶν ὤσεται. (Ἄν μ´ εὕρῃς’	ἔφη,	Ἐπίκτητε, τὸν ἕτερον πόδα εἰς
[1, 14]	τοῦ θεοῦ, Οὐ δοκεῖ σοι,	ἔφη,	ἡνῶσθαι τὰ πάντα; (Δοκεῖ, ἔφη.
[1, 13]	ἀρεστῶς θεοῖς, Εἰ δικαίως ἔστιν,	ἔφη,	καὶ εὐγνωμόνως καὶ ἴσως ἐγκρατῶς
[1, 11]	θέλεις κριτήριον παραλάβωμεν; (Οὐκ οἶδ´,	ἔφη.	(Καὶ μὴν τὸ μὲν τῶν
[1, 11]	οὖν χρῇ τῷ πράγματι; (Ἀθλίως,	ἔφη.	(Καὶ ὅς· Τίνα τρόπον; οὐ
[1, 2]	ὥστε καὶ αὐτόν τι λειτουργῆσαι,	ἔφη	Κατάβηθι’ πυθομένου δ´ αὐτοῦ Διὰ
[1, 26]	ὑποθεμένου αὐτῷ τὴν ἀνάγνωσιν Σεαυτοῦ,	ἔφη,	καταγελᾷς· οὐ προεγύμνασας τὸν νεανίσκον
[1, 2]	ἕκαστος; (Πόθεν δ´ ὁ ταῦρος,	ἔφη,	λέοντος ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται τῆς
[1, 26]	ἀναγνώστῃ αὐτῷ χρῇ. τί οὖν,	ἔφη,	μὴ δυναμένῃ διανοίᾳ συμπεπλεγμένου ἐπικρίσει
[1, 26]	νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος δὲ τοὺς ὑποθετικοὺς	ἔφη	Νόμος ὑποθετικός ἐστι καὶ οὗτος
[1, 11]	ἢ οὐχί; {Πεί{ ς} θεις,	ἔφη.	(Οἷα δὴ τὰ αἴτια ἐφ´
[1, 11]	κύνας, ἀλλὰ τὰ δόγματα. (Εὔχομαι,	ἔφη.	(Ὁρᾷς οὖν, ὅτι σχολαστικόν σε
[1, 9]	ἐπιστολὴν ἀπέδωκέν μοι αὐτὴν καὶ	ἔφη	ὅτι Ἐγὼ βοηθηθῆναί τι ὑπὸ
[1, 2]	Διὰ τί σὺ οὐ καταβαίνεις;	ἔφη	ὅτι Ἐγὼ οὐδὲ βουλεύομαι’ ὁ
[1, 11]	πάσχομεν. (Οὐδ´ ἐγώ σοι ἀντιλέγω,	ἔφη,	ὅτι οὐ γίνεται, τὸ δ´
[1, 11]	φύσιν; ἢ γὰρ οὔ; (Οὕτως,	ἔφη.	(Οὐκοῦν ὅ τι ἂν εὑρίσκωμεν
[1, 11]	μᾶλλον ὅπως εὐδαίμονες. (Ἀλλ´ ἐγώ,	ἔφη,	οὕτως ἀθλίως ἔχω περὶ τὰ
[1, 11]	φύσιν γινόμενον ὀρθῶς γίνεται. (Τοῦτο,	ἔφη,	πάντες ἢ οἵ γε πλεῖστοι
[1, 11]	(Καὶ ὅς· Ἀλλ´ εἰ ἐζητοῦμεν,	ἔφη,	περὶ λευκῶν καὶ μελάνων, ποῖον
[1, 14]	οὐρανίοις οὐ δοκεῖ σοι; (Δοκεῖ,	ἔφη.	(Πόθεν γὰρ οὕτω τεταγμένως καθάπερ
[1, 11]	(Ἀλλὰ μὴν τοῦτό με πεῖσον,	ἔφη,	σύ, διότι φυσικῶς, καὶ ἐγώ
[1, 11]	πρὸς διάγνωσιν αὐτῶν; (Τὴν ὅρασιν,	ἔφη.	(Τί δ´ εἰ περὶ θερμῶν
[1, 14]	ἔφη, ἡνῶσθαι τὰ πάντα; (Δοκεῖ,	ἔφη.	(Τί δέ; συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια
[1, 11]	τε εἶναι καὶ καλόν; (Ἔστω,	ἔφη.	(Τί οὖν; ἀφεῖναι νοσοῦν τὸ
[1, 11]	ἀναγκαῖα ἀπαιδευσία. (Συνεχώρει. (Σὺ οὖν,	ἔφη,	τούτων αἰσθόμενος οὐδὲν ἄλλο τοῦ
[1, 15]	διαλλασσομένου κατὰ φύσιν ἔχοιμι, Οὐδέν,	ἔφη,	τῶν μεγάλων ἄφνω γίνεται, ὅπου
[1, 15]	χαλεπῶς αὐτῷ ἔχειν, Οὐκ ἐπαγγέλλεται,	ἔφη,	φιλοσοφία τῶν ἐκτός τι περιποιήσειν
[1, 19]	σοι λυσιτελέστερον φαίνεται, δῆσον’ οὐκ	ἐπιστρέφῃ;	οὐκ ἐπιστρέφομαι. ἐγώ σοι δείξω
[1, 9]	μόνον τῆς γωνίας, εἰς ἣν	ἐρρίφη	γεννηθέν σου τὸ σωμάτιον; ἢ
[1, 12]	ἀνθρώπων, ἐπιβούλους λέγεις καὶ λῃστάς,	μέμφῃ	δὲ καὶ γονεῖς τοὺς σεαυτοῦ
[1, 9]	θεὸς ἔν τινι χώρᾳ καὶ	ἀναστροφῇ	κατατέταχεν, ταύτην δ´ ἐγκαταλιπεῖν δεῖ
[1, 6]	οὐκ ἂν ἐγένετο Ἡρακλῆς ἐν	τρυφῇ	τοιαύτῃ καὶ ἡσυχίᾳ νυστάζων ὅλον
[1, 22]	καὶ πρέπον; πότ´ οὖν ἡ	μάχη	γίνεται; περὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν
[1, 22]	ἐγὼ μόνος μὴ ἔχω; οὕτως	μάχη	γίνεται. Τί οὖν ἐστι τὸ
[1, 22]	οὔ, ἀλλ´ ἀπονενοημένος. ἔνθεν ἡ	μάχη	γίνεται τοῖς ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους.
[1, 22]	Σύρων καὶ Αἰγυπτίων καὶ Ῥωμαίων	μάχη,	οὐ περὶ τοῦ ὅτι τὸ
[1, 29]	χείρονές εἰσιν; ἂν ὁ μὲν	ἔχῃ	δόγματα ὀρθά, οἱ δὲ μή.
[1, 21]	Ὅταν τις ἣν δεῖ στάσιν	ἔχῃ	ἐν τῷ βίῳ, ἔξω οὐ
[1, 29]	τραγῳδὸς ἢ μένει; ἂν φωνὴν	ἔχῃ,	μένει. Καὶ ἐνθάδε. λάβε ἡγεμονίαν.
[1, 25]	ὄφελος τῷ λοιδοροῦντι; ἂν δ´	ἔχῃ	τὴν ἀσθένειαν τοῦ λοιδορουμένου ὁ
[1, 6]	ἐγκωμιάσαι τὴν πρόνοιαν, ἂν δύο	ἔχῃ	τις ταῦτα ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν
[1, 2]	καὶ ἡμῶν τοίνυν ὅστις ἂν	ἔχῃ	τοιαύτην παρασκευήν, οὐκ ἀγνοήσει αὐτήν.
[1, 7]	τί τὰς μὲν δοκίμους δραχμὰς	παραδέχῃ,	τὰς δ´ ἀδοκίμους ἀποδοκιμάζεις; (Οὐκ
[1, 19]	αὑτοῦ ἕνεκα ποιεῖν. ἐπεὶ τί	ἐκδέχῃ;	ἵνα τις ἀποστῇ αὑτοῦ καὶ
[1, 6]	κακῶς λούεσθε; οὐ καταβρέχεσθε, ὅταν	βρέχῃ;	θορύβου δὲ καὶ βοῆς καὶ
[1, 4]	ἵν´ ἀναμάρτητος, ἐν προςθέσει καὶ	ἐποχῇ,	ἵν´ ἀνεξαπάτητος. πρῶτοι δ´ εἰσὶν
[1, 18]	λεγόμενον ὅτι πᾶσιν ἀνθρώποις μία	ἀρχὴ	καθάπερ τοῦ συγκαταθέσθαι τὸ παθεῖν
[1, 22]	οὖν τὰς προλήψεις. ἐντεῦθεν ἡ	ἀρχὴ	μάχης. ὁ μὲν λέγει οὐ
[1, 17]	τίς ἐστιν ὁ γεγραφὼς ὅτι	ἀρχὴ	παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις’
[1, 19]	ἔτι μία καὶ ἡ αὐτὴ	ἀρχὴ	πᾶσιν ἔσται ἡ πρὸς αὐτὰ
[1, 26]	εὑρίσκων τὸ ἑξῆς; αὕτη οὖν	ἀρχὴ	τοῦ φιλοσοφεῖν, αἴσθησις τοῦ ἰδίου
[1, 11]	σοι. καὶ νῦν ἐν Ῥώμῃ	ἀνέρχῃ,	ὅτι δοκεῖ σοι· κἂν μεταδόξῃ,
[1, 24]	προσίῃς, τούτων μέμνησο, ὅτι τραγῳδῷ	προσέρχῃ,	οὐ τῷ ὑποκριτῇ, ἀλλ´ αὐτῷ
[1, 1]	ὅτι κρίνῃ ἐν συγκλήτῳ. (Ἀγαθῇ	τύχῃ.	ἀλλὰ ἦλθεν ἡ πέμπτη’ (ταύτῃ
[1, 3]	ταύτην ἀποκλίνουσιν τὴν συγγένειαν τὴν	ἀτυχῆ	καὶ νεκράν, ὀλίγοι δέ τινες
[1, 25]	καὶ ἐνταῦθα. ἔστω σε εἶναι	δυστυχῆ.	ἔστω. ἆρ´ οὖν ἀτυχὴς εἶ;
[1, 28]	ἤθελεν ψεύδει συγκαταθέσθαι· πᾶσα γὰρ	ψυχὴ	ἄκουσα στέρεται τῆς ἀληθείας, ὡς
[1, 14]	ποικίλων πραγμάτων ἐν τῇ σαυτοῦ	ψυχῇ	φυλάττεις καὶ ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος
[1, 1]	οὐδέποτ´ ἐμποδισθήσῃ, οὐ στενάξεις, οὐ	μέμψῃ,	οὐ κολακεύσεις οὐδένα. τί οὖν;
[1, 17]	θέλῃς, ἐλεύθερος εἶ· ἐὰν θέλῃς,	μέμψῃ	οὐδένα, ἐγκαλέσεις οὐδενί, πάντα κατὰ
[1, 22]	ἀγαθὸν ὑγίεια καὶ ἀρτιότης καὶ	ζωή,	ἀλλ´ οὐδὲ τέκνα οὐδὲ γονεῖς
[1, 29]	οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ θάνατος καὶ	ζωὴ	καὶ ἡδονὴ καὶ πόνος. ἐπεὶ
[1, 2]	πυνθάνῃ; θάνατος αἱρετώτερόν ἐστιν ἢ	ζωή;	λέγω ζωή. πόνος ἢ ἡδονή;
[1, 2]	αἱρετώτερόν ἐστιν ἢ ζωή; λέγω	ζωή.	πόνος ἢ ἡδονή; λέγω ἡδονή.