Livre, Chap.
[1, 6]	εἰς Ὀλυμπίαν μὲν ἀποδημεῖτε, ἵν´	{ε}	ἴδητε τὸ ἔργον τοῦ Φειδίου,
[1, 30]	ταὐτὰ καὶ νῦν λέγω. {ἄπ{	ε}	ιθι λοιπὸν ἔσω θαρρῶν καὶ
[1, 6]	τὰ δ´ ὁρατὰ καὶ {ὅρας{	ε}	ις καὶ φῶς οὐκ ἐμφαίνει;
[1, 18]	τὸ προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν· μὴ	ἐ-	πης τὰς φωνὰς ταύτας ἃς
[1, 29]	φήμην λάβε, τοὺς περὶ ἐμὲ	λάβε.	ἄν τινας τούτων ἀναπείθω ἀντιποιεῖσθαι,
[1, 19]	νεκροῦ δέ μου κύριος εἶ,	λάβε	αὐτόν. ὥσθ´ ὅταν μοι προσίῃς,
[1, 29]	φωνὴν ἔχῃ, μένει. Καὶ ἐνθάδε.	λάβε	ἡγεμονίαν. λαμβάνω καὶ λαβὼν δεικνύω,
[1, 4]	εὔροιά ἐστι καὶ ἀπάθεια ἀπαντᾷ,	λάβε	μου τὰ βιβλία καὶ γνώσῃ
[1, 25]	τί λέγεις αὐτόν; τὸ ἱμάτιον	λάβε,	περίσχισον. ὕβριν σοι πεποίηκα. καλῶς
[1, 29]	τι ἀγαθὸν θέλεις, παρὰ σεαυτοῦ	λάβε’	σὺ λέγεις οὔ· ἀλλὰ παρ´
[1, 29]	ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἐξουσίαν; τὸ σωμάτιον	λάβε,	τὴν κτῆσιν λάβε, τὴν φήμην
[1, 4]	ἀποτέλεσμα τῶν ἁλτήρων ἰδεῖν βούλομαι.	λάβε	τὴν περὶ ὁρμῆς σύνταξιν καὶ
[1, 29]	τὸ σωμάτιον λάβε, τὴν κτῆσιν	λάβε,	τὴν φήμην λάβε, τοὺς περὶ
[1, 24]	γυμνός. ἀλλὰ φθόνον μοι κινεῖς.	λάβε	τοίνυν ὅλον τὸ σωμάτιον. ᾧ
[1, 29]	τὴν κτῆσιν λάβε, τὴν φήμην	λάβε,	τοὺς περὶ ἐμὲ λάβε. ἄν
[1, 29]	λόγοις. τοῦτό μοι τὸ πρόσωπον	ἀνάλαβε,	ἵνα μηκέτι παλαιοῖς ἐν τῇ
[1, 25]	οὖν; κακοδαιμονεῖς; ναί. ἀλλὰ καὶ	ὑπόλαβε	ὅτι ἐν κακοῖς εἶ. οὐκ
[1, 25]	νύξ ἐστιν. ἔστω. ἀλλὰ καὶ	ὑπόλαβε	ὅτι νύξ ἐστιν. οὐκ ἀκολουθεῖ
[1, 16]	τὸ αἰσθέσθαι τῆς προνοίας τῷ	γε	αἰδήμονι καὶ εὐχαρίστῳ. καὶ μή
[1, 11]	τί δ´ ἐστὶ τοῦτο; ἆρά	γε	ἄλλο ἢ ὅτι ἔδοξεν ἡμῖν;
[1, 11]	(Μὴ γένοιτο. (Καὶ μὴν ἐκεῖνό	γε	ἄνισον καὶ ἄγνωμον, ὅ τις
[1, 24]	νεανίσκῳ χρῆσθαι. καὶ νῦν ἡμεῖς	γε	εἰς τὴν Ῥώμην κατάσκοπον πέμπομεν.
[1, 8]	τῆς ἐπιμελείας τοῦ ἤθους ὑπό	γε	ἐμοῦ περισπώμενοι ὅμως οὐδὲν ἐπιδίδομεν
[1, 6]	ἢ καὶ ἀσέβεια; καίτοι ὅ	γε	θεὸς οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν
[1, 12]	ἐξ αὐτῶν καὶ νὴ Δία	γε	καὶ εἰς ἐμέ, πῶς ἔτι
[1, 14]	ἢ πείσεσθαι τῶν ἀναγκαίων. ὅμοιός	γε	ὅρκος οὗτος ἐκείνῳ; ἐκεῖ μὲν
[1, 1]	ἄλλα οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. ἆρά	γε	ὅτι οὐκ ἤθελον; ἐγὼ μὲν
[1, 15]	τῶν μεγάλων ἄφνω γίνεται, ὅπου	γε	οὐδ´ ὁ βότρυς οὐδὲ σῦκον.
[1, 11]	ὅτι πάντες σχεδὸν ἢ οἵ	γε	πλεῖστοι ἁμαρτάνομεν. δεῖξον οὖν μοι
[1, 11]	(Τοῦτο, ἔφη, πάντες ἢ οἵ	γε	πλεῖστοι πατέρες πάσχομεν. (Οὐδ´ ἐγώ
[1, 19]	προσῇ τι πλεονέκτημα ἢ δοκῇ	γε	προσεῖναι μὴ προσόν, τοῦτον πᾶσα
[1, 17]	φιλόσοφον, οὐκ αὐτὸν θαυμάσας ἕνεκά	γε	τῆς ἐξηγήσεως, ἀλλὰ ἐκεῖνα ἃ
[1, 12]	κατὰ τὸ σῶμα, ὡς κατά	γε	τὸν λόγον οὐδὲν χείρων τῶν
[1, 2]	δ´ ἐκεῖνος φιλόσοφος) καὶ εἰπόντος	ἄγε,	ἀδελφέ, τί μέλλεις ποιεῖν; ἀποκόπτομεν
[1, 2]	ἂν ὦ, δεῖ με εἰσέρχεσθαι’	ἄγε	ἀλλ´ εἰσελθών’ φησίν, σιώπησον’ μή
[1, 7]	δοθεῖσιν ὑπὸ σοῦ καλῶς παραδέχου.	ἄγε	ἀρκεῖ οὖν κἀνταῦθα γνῶναι τοῦτο;
[1, 16]	ὦ μεγάλης ἀναισθησίας καὶ ἀναισχυντίας.	Ἄγε	ἀφῶμεν τὰ ἔργα τῆς φύσεως,
[1, 6]	τῆς θέας φέρετε καὶ ἀνέχεσθε.	ἄγε	δυνάμεις δ´ οὐκ εἰλήφατε, καθ´
[1, 8]	καὶ τίνα ἄλλως αὐτοῖς πάρεστιν;	ἄγε	εἰ δ´ ἐγὼ φιλόσοφος ἤμην,
[1, 19]	ἀναμάρτητον; καὶ ποῦ σοι μέτεστιν;	ἄγε,	ἐν νηὶ δὲ σαυτῷ θαρρεῖς
[1, 19]	αὐτὸ εἰς λίθον καὶ μενεῖ.	ἄγε	ἔξω δὲ Νικοπόλεως τίς σου
[1, 17]	προαιρετικὸν ἔχεις ἀκώλυτον ἀνανάγκαστον ἀπαραπόδιστον;	ἄγε	ἐπὶ δὲ τοῦ ὀρεκτικοῦ καὶ
[1, 28]	ἔδοξεν αὐτῷ τὸ ψεῦδος ἀληθές.	ἄγε	ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων τί
[1, 2]	ἐξ αὐτῶν ἐν ταῖς σκέψεσιν.	ἄγε	οὖν, Ἐπίκτητε, διαξύρησαι. ἂν ὦ
[1, 6]	δεῖξαι καὶ γυμνάσαι τὸν Ἡρακλέα.	Ἄγε	οὖν καὶ σὺ τούτων αἰσθόμενος
[1, 11]	ὁμοίως φιλοστοργοῦσιν μὴ ἐφιέναι; (Ἄτοπον.	(Ἄγε,	σὺ δ´ ἂν νοσῶν ἠβούλου
[1, 23]	τοὺς λύκους; οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν.	ἄγε,	τίς δέ σοι πείθεται ἰδὼν
[1, 29]	καὶ πόνος. ἐπεὶ χωρὶς τούτων	ἄγαγέ	μοι τὸν Καίσαρα καὶ ὄψει
[1, 29]	Σωκράτης; ὡς ἔχει τὸ πρᾶγμα	λέγε·	ἵν´ οὖν τὸ Σωκράτους σωμάτιον
[1, 18]	λέγε. ὠτίον ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ	λέγε.	καὶ οὐ λέγω ὅτι οὐ
[1, 30]	ἑξῆς. ἀπροαίρετα οὐδὲν πρὸς ἐμέ.	λέγε	καὶ τὰ ἀγαθὰ τίνα ὑμῖν
[1, 30]	τίνα ἐστὶν ἀδιάφορα. τὰ ἀπροαίρετα.	λέγε	καὶ τὰ ἑξῆς. ἀπροαίρετα οὐδὲν
[1, 30]	οὔ. σὺ οὖν ἠλλάγης; οὔ.	λέγε	οὖν τίνα ἐστὶν ἀδιάφορα. τὰ
[1, 18]	φέρῃ, κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ	λέγε	πάντες με μισοῦσιν’ τίς γὰρ
[1, 20]	ἀγαθοῦ χρῆσις οἵα δεῖ φαντασιῶν;	λέγε	τί οὖν ἐστι θεὸς καὶ
[1, 18]	μείζω. κεφαλὴν ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ	λέγε.	ὠτίον ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ λέγε.
[1, 2]	ἐᾶσαί με εἶναι συγκλητικόν· μέχρι	δὲ	ἂν ὦ, δεῖ με εἰσέρχεσθαι’
[1, 24]	εἰ μὴ ὡς χορευτής. οἱ	δὲ	βασιλεῖς ἄρχονται μὲν ἀπ´ ἀγαθῶν·
[1, 12]	οὕτω θέλειν ὡς γίνεται. πῶς	δὲ	γίνεται; ὡς διέταξεν αὐτὰ ὁ
[1, 3]	σου τὴν ὀφρῦν βαστάσει· ἂν	δὲ	γνῷς, ὅτι τοῦ Διὸς υἱὸς
[1, 1]	γραπτέων, ἡ γραμματικὴ ἐρεῖ· πότερον	δὲ	γραπτέον τῷ ἑταίρῳ ἢ οὐ
[1, 24]	εἴρηκεν οὗτος ὁ κατάσκοπος. τὸ	δὲ	{γυμν{ ασι} ὸν εἶναι λέγει
[1, 14]	τὴν τοῦ Καίσαρος σωτηρίαν, ὑμεῖς	δὲ	δε τοσούτων καὶ τηλικούτων ἠξιωμένοι
[1, 24]	τὴν Ῥώμην κατάσκοπον πέμπομεν. οὐδεὶς	δὲ	δειλὸν κατάσκοπον πέμπει, ἵν´, ἂν
[1, 14]	ἀπὸ μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα	δὲ	διανοητικῶς, ἅμα δὲ συγκαταθετικῶς, τοῖς
[1, 26]	διδακτόν, τί μοι ἐγκαλεῖς; εἰ	δὲ	διδακτόν, δίδασκε· εἰ δὲ σὺ
[1, 12]	τῶν μεγάλων καὶ οὐρανίων, τῶν	δὲ	ἐπὶ γῆς μηδενός· τέταρτοι δ´
[1, 6]	μᾶλλον ἔνθεν μὲν ἄρχεσθαι, καταλήγειν	δὲ	ἐφ´ ὃ κατέληξεν ἐφ´ ἡμῶν
[1, 11]	πράττομεν τὰ ἀκόλουθα· τοῦ δόξαι	δὲ	ἢ μὴ δόξαι, ἡμεῖς κύριοι
[1, 7]	τοὺς μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς, ἔτι	δὲ	ἠρωτῆσθαι περαίνοντας καὶ πάντας ἁπλῶς
[1, 6]	καὶ πάρεστε τοῖς ἔργοις, ταῦτα	δὲ	θεάσασθαι καὶ κατανοῆσαι οὐκ ἐπιθυμήσετε;
[1, 6]	ὁ θεὸς εἰ πεποιήκει, δύναμιν	δὲ	θεατικὴν αὐτῶν μὴ πεποιήκει, τί
[1, 19]	θεραπεύεις; οὐ· ἀλλ´ ἐμαυτόν. εἰ	δὲ	θέλεις με λέγειν ὅτι καὶ
[1, 25]	ἔχων πρόσωπον ἀεὶ διετέλει. ἡμεῖς	δὲ	θέλομεν πάντα μᾶλλον ἀσκεῖν καὶ
[1, 14]	ἀπὸ μυρίων πραγμάτων διασῴζεις· ὁ	δὲ	θεὸς οὐχ οἷός τ´ ἐστὶ
[1, 13]	καὶ ἀρεστῶς τοῖς θεοῖς; ὅταν	δὲ	θερμὸν αἰτήσαντός σου μὴ ὑπακούσῃ
[1, 12]	διέταξεν αὐτὰ ὁ διατάσσων. διέταξε	δὲ	θέρος εἶναι καὶ χειμῶνα καὶ
[1, 12]	οἱ δ´ εἶναι μέν, ἀργὸν	δὲ	καὶ ἀμελὲς καὶ μὴ προνοεῖν
[1, 6]	οὐ καταβρέχεσθε, ὅταν βρέχῃ; θορύβου	δὲ	καὶ βοῆς καὶ τῶν ἄλλων
[1, 12]	ἐπιβούλους λέγεις καὶ λῃστάς, μέμφῃ	δὲ	καὶ γονεῖς τοὺς σεαυτοῦ καὶ
[1, 29]	ἀγαθὴν ποιεῖ τὴν προαίρεσιν, στρεβλὰ	δὲ	καὶ διεστραμμένα κακήν. τοῦτον τὸν
[1, 12]	χαίρων παραχωρήσεις τῷ δεδωκότι; ἀγανακτήσεις	δὲ	καὶ δυσαρεστήσεις τοῖς ὑπὸ τοῦ
[1, 22]	δεῖ μὲν καὶ φιλοσοφεῖν, δεῖ	δὲ	καὶ ἐγκέφαλον ἔχειν· ταῦτα μωρά
[1, 10]	Ῥώμης ἁπάντων τούτων ἐπιλήσῃ’ ἂν	δὲ	καὶ εἰς αὐλὴν πάροδός τις
[1, 6]	μωρία τοῦτο καὶ μανία. γενόμενα	δὲ	καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα ἦν πρὸς
[1, 3]	πρὸς τὰ ζῷα, ὁ λόγος	δὲ	καὶ ἡ γνώμη κοινὸν πρὸς
[1, 12]	κοινὸν δὲ μόνον καὶ οὐχὶ	δὲ	καὶ κατ´ ἰδίαν ἑκάστου· πέμπτοι
[1, 28]	πράγματος ἤρτηται τὰ τηλικαῦτα; (Τίνα	δὲ	καὶ λέγεις τὰ τηλικαῦτα; πολέμους
[1, 20]	προηγούμενόν ἐστιν {τὸ} ἐπικρῖνον; τί	δὲ	καὶ λύχνον ἅπτεις καὶ πονεῖς
[1, 19]	λέγεις παρών· ἐμὲ γεγράφασιν; εἰ	δὲ	καὶ νῦν δύνασαι παρεῖναι πᾶσιν,
[1, 4]	δ´ ἔκκλισις πρὸς κακά, μεμαθηκὼς	δὲ	καὶ ὅτι οὐκ ἄλλως τὸ
[1, 6]	τούτῳ χρῆσθαι ὁπωσοῦν ἀπαρκεῖ· οὗ	δὲ	καὶ παρακολουθητικὴ τῇ χρήσει, τούτῳ
[1, 14]	περὶ ἑκάστου τῶν θείων, ὁμοῦ	δὲ	καὶ περὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων
[1, 10]	ἔχει τὸ λογικὸν ζῷον· ἐπίσκεψαι	δὲ	καὶ τίς εἶ σὺ καὶ
[1, 14]	ἣν ἡ γῆ ποιεῖ· ὁ	δὲ	καὶ τὸν ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς
[1, 11]	ἀποστήματα ἐκ τοῦ σώματος. ὡσαύτως	δὲ	καὶ τῶν ὀρθῶς πραττομένων ταὐτὸν
[1, 4]	ἅμα ἐκείνοις καὶ αὐτόν, ἀνάγκη	δὲ	καὶ ὑποτεταχέναι ἄλλοις ἑαυτόν, τοῖς
[1, 19]	τοὺς κοιτωνίτας δ´ οὔ. πῶς	δὲ	καὶ φρόνιμος γίνεται ἐξαίφνης ὁ
[1, 2]	ὡς πορφύρα καὶ τοῖς ἄλλοις	δὲ	καλὸν παράδειγμα ἔκκειται; ἄλλος δ´
[1, 16]	ἡμῶν ὅτι ἀνήρ εἰμι’ πῶς	δὲ	καλὸν τὸ σύμβολον καὶ εὐπρεπὲς
[1, 8]	τῶν αὐτῶν ἀνθρώπων συνδραμόντα; εἰ	δὲ	καλὸς ἦν Πλάτων καὶ ἰσχυρός,
[1, 2]	παρὰ τῷ Βάτωνι ἀλειφόμενος. ἄλλος	δὲ	κἂν τὸν τράχηλον ἀπετμήθη, εἰ
[1, 12]	μέρος πρὸς τὰ ὅλα; τοῦτο	δὲ	κατὰ τὸ σῶμα, ὡς κατά
[1, 17]	τὸ πάντας ἄκοντας ἁμαρτάνειν, σὺ	δὲ	καταμεμάθηκας τὴν ἀλήθειαν, ἀνάγκη σε
[1, 24]	καὶ μετὰ πολλῶν περιπατῶ. τὸ	δὲ	κεφάλαιον· μέμνησο ὅτι ἡ θύρα
[1, 29]	ἀκούειν νῦν μὲν τραγῳδοῦ νῦν	δὲ	κιθαρῳδοῦ, οὐχ ὡς ἐκεῖνοι ποιοῦσιν.
[1, 6]	εἶχεν τὸ λογικὸν ζῷον, πολλὰ	δὲ	κοινὰ εὑρήσεις ἡμῖν καὶ πρὸς
[1, 28]	οἷα δρᾶν μέλλω κακά, θυμὸς	δὲ	κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων; ὅτι
[1, 10]	αὐτῷ παρὰ Καίσαρος πινακίδες· ὁ	δὲ	λαβὼν πάντων ἐκείνων ἐξελάθετο καὶ
[1, 22]	τὴν Χρυσηίδα τῷ πατρί’ ὁ	δὲ	λέγει δεῖ μὲν οὖν’ πάντως
[1, 28]	ποιεῖσθαι τίνος ὑμῖν δοκεῖ; τίνες	δὲ	λέγονται οἱ παντὶ τῷ φαινομένῳ
[1, 3]	καὶ ἐπίβουλοι καὶ βλαβεροί, οἱ	δὲ	λέουσιν, ἄγριοι καὶ θηριώδεις καὶ
[1, 16]	κύκνος, τὰ τοῦ κύκνου. νῦν	δὲ	λογικός εἰμι· ὑμνεῖν με δεῖ
[1, 7]	γνῶναι τοῦτο; οὐκ ἀρκεῖ, δεῖ	δὲ	μαθεῖν πῶς τί τισιν ἀκόλουθον
[1, 27]	ἴσως οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι, ταράσσει	δέ	με ἀμφότερα. ὅτι δ´ ἐγὼ
[1, 2]	μὴ ὀλίγου αὐτὴν πωλήσῃς. τὸ	δὲ	μέγα καὶ ἐξαίρετον ἄλλοις τάχα
[1, 12]	προσαγόντων σοι τῶν χρωμάτων· ὅτι	δὲ	μεγαλοψυχίαν ἔχων καὶ γενναιότητα πρὸς
[1, 7]	ἡ σκέψις; περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι	δὲ	μενετέον εἰς ἅπαν ἐπὶ τῆς
[1, 12]	ᾖς, ἐρημίαν καλεῖς τοῦτο, ἂν	δὲ	μετὰ ἀνθρώπων, ἐπιβούλους λέγεις καὶ
[1, 29]	καὶ ὄψει πῶς εὐσταθῶ. ὅταν	δὲ	μετὰ τούτων ἔλθῃ βροντῶν καὶ
[1, 29]	κἀγώ· λούομαι, πίνω, ᾄδω, πάντα	δὲ	μετὰ φόβου καὶ ταλαιπωρίας. ἐὰν
[1, 29]	συνεῖναί με τῷ σωματίῳ· ὅταν	δὲ	μὴ αἱρῇ, λάβετε αὐτὸ καὶ
[1, 28]	κακὰ ποιήσωσι καὶ πάθωσιν, ἐμοὶ	δὲ	μὴ ἀρκῇ τὸ φαινόμενον; καὶ
[1, 18]	πῶς ἀφίστανται τῶν ἁμαρτημάτων. ἂν	δὲ	μὴ βλέπωσιν, οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον
[1, 17]	τὴν τοῦ μέτρου ἐπίσκεψιν. ἂν	δὲ	μὴ διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι
[1, 26]	αὐτῷ πρὸς τὰ μεγάλα. νῦν	δὲ	μὴ δυνάμενοί τινες τὸν ψωμὸν
[1, 15]	τι περιποιήσειν τῷ ἀνθρώπῳ· εἰ	δὲ	μή, ἔξω τι τῆς ἰδίας
[1, 24]	εἰπὼν οὐκέτι παίξω’ ἀπαλλάσσου, μένων	δὲ	μὴ θρήνει. ~Πρὸς τὸ αὐτό.
[1, 6]	ἑκάστῳ καὶ τὸ εὐχάριστον. εἰ	δὲ	μή, ὁ μὲν οὐκ ὄψεται
[1, 2]	κρείσσων Σωκράτους οὐκ ἔσται· εἰ	δὲ	μή, οὐ χείρων, τοῦτό μοι
[1, 12]	τις ἢ ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ	δὲ	μή, οὐδενὸς ἦν ἄξιον τὸ
[1, 6]	καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει, φῶς	δὲ	μὴ πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως τι
[1, 4]	μὲν μὴ ἀποτυγχάνοντι, ἐν ἐκκλίσει	δὲ	μὴ περιπίπτοντι, τὴν μὲν ὄρεξιν
[1, 25]	ς} τα καὶ ἀπαραπόδιστα, τὰ	δὲ	μὴ σὰ κωλυτὰ καὶ παραποδιστά;
[1, 1]	ἐποίησα ἐλεύθερον καὶ ἀπαραπόδιστον. νῦν	δέ,	μή σε λανθανέτω, τοῦτο οὐκ
[1, 29]	μὲν ἔχῃ δόγματα ὀρθά, οἱ	δὲ	μή. τί οὖν; ἐν τούτῳ
[1, 6]	μὲν δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα	δὲ	μὴ τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν τῇ
[1, 27]	βούλησιν τὴν ἐμαυτοῦ, μετατίθημι· εἰ	δὲ	μή, τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω.
[1, 29]	ἐστὶ καὶ ἐπικρότει αὐτῷ· ἂν	δὲ	μὴ τοῦτο θέλῃς, σιώπα λοιπόν.
[1, 11]	εὐλόγιστον; (Οὐ δοκεῖ μοι. (Εἰ	δὲ	μή, τῶν μαχομένων ἀνάγκη θατέρου
[1, 10]	δεῖ. εἶτα εὐθὺς ἐμαυτῷ· τί	δέ	μοι καὶ μέλει πῶς ὁ
[1, 9]	σοῦ ἤθελον, οὐχὶ ἐλεηθῆναι· κακὸν	δέ	μοι οὐθέν ἐστιν’ οὕτως καὶ
[1, 12]	καὶ τῶν ἀνθρωπίνων, εἰς κοινὸν	δὲ	μόνον καὶ οὐχὶ δὲ καὶ
[1, 12]	καὶ ἀδελφοὺς καὶ γείτονας. ἔδει	δὲ	μόνον μένοντα ἡσυχίαν καλεῖν αὐτὸ
[1, 19]	υἱὸν ἐᾶν καταδουλοῦσθαι; τοῦ νεκροῦ	δέ	μου κύριος εἶ, λάβε αὐτόν.
[1, 19]	λίθον καὶ μενεῖ. ἄγε ἔξω	δὲ	Νικοπόλεως τίς σου μνεία; (Ἀλλὰ
[1, 26]	τῇ ὑποθέσει παραδέχεσθαι. πολὺ πρότερον	δὲ	νόμος βιωτικός ἐστιν οὗτος τὸ
[1, 7]	συμβαίνει τουτὶ ἐξ αὐτῶν· ψεῦδος	δὲ	ὂν οὐδὲν ἧττον συμβαίνει. τί
[1, 18]	μὲν κρίνειν καθῆκον, ἐπ´ ἄλλο	δὲ	ὁρμᾶν, τί ἔτι τοῖς πολλοῖς
[1, 1]	σκέλος μου δήσεις, τὴν προαίρεσιν	δὲ	οὐδ´ ὁ Ζεὺς νικῆσαι δύναται.
[1, 29]	οὐχ ὑπ´ ἄλλου ἐνικήθη· προαίρεσιν	δὲ	οὐδὲν ἄλλο νικῆσαι δύναται, πλὴν
[1, 22]	μέν ἐστιν ἐφ´ ἡμῖν, τὰ	δὲ	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν· ἐφ´ ἡμῖν
[1, 12]	τῷ νόμῳ τῆς πόλεως. ὁ	δὲ	παιδευόμενος ταύτην ὀφείλει τὴν ἐπιβολὴν
[1, 8]	ἀλλ´ ἐκεῖνα αὐτῷ προσθεῖναι; οὐχὶ	δὲ	πάντας τοὺς λόγους τούτους καταπατήσας
[1, 20]	σκυτικὴ περὶ δέρματα ἀναστρέφεται, αὐτὴ	δὲ	παντελῶς ἀπήλλακται τῆς ὕλης τῶν
[1, 16]	μὴ ὑποστρωμάτων, μὴ ἐσθῆτος, ἡμεῖς	δὲ	πάντων τούτων προσδεόμεθα. τὰ γὰρ
[1, 6]	θεὸς χρωμένων ταῖς φαντασίαις, ἡμῶν	δὲ	παρακολουθούντων τῇ χρήσει. διὰ τοῦτο
[1, 24]	αἱ τραγῳδίαι τόπον ἔχουσιν, οὐδεὶς	δὲ	πένης τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ μὴ
[1, 24]	οἷα δὲ περὶ πόνου, οἷα	δὲ	περὶ ἡδονῆς, οἷα περὶ πενίας
[1, 24]	ψόφος ἐστὶ μαινομένων ἀνθρώπων. οἷα	δὲ	περὶ πόνου, οἷα δὲ περὶ
[1, 29]	εἶναι’ ἄλλο οὐδέν; οὐδέν’ εἰ	δὲ	περὶ συνημμένου τινὸς ἐπικεκρίκει καὶ
[1, 15]	μοι ἐκεῖνον κἀκείνῳ ἐρῶ, σοὶ	δὲ	περὶ τῆς ἐκείνου ὀργῆς οὐδὲν
[1, 29]	καὶ ἐπῄνεσεν τὸν τραγῳδόν, ἅμα	δὲ	περιεβλέψατο· εἶτα ἄν τις φθέγξηται
[1, 7]	μὲν ἓν ἑνὶ ἀκολουθεῖ, ποτὲ	δὲ	πλείοσιν κοινῇ. μή ποτε οὖν
[1, 10]	συμπροθυμούμεθα καὶ αὐτοὶ συμπαίζειν. πολὺ	δὲ	πλέον, εἰ ἑώρων διεγηγερμένους καὶ
[1, 3]	ἀγεννὲς ἐνθυμοῦνται περὶ αὑτῶν, οἱ	δὲ	πολλοὶ τἀναντία. τί γὰρ εἰμί;
[1, 5]	ἀπὸ τῶν μαχομένων ἀφίστασθαι. οἱ	δὲ	πολλοὶ τὴν μὲν σωματικὴν ἀπονέκρωσιν
[1, 2]	θέλει τι ἔχειν ἐξαίρετον. ἐγὼ	δὲ	πορφύρα εἶναι βούλομαι, τὸ ὀλίγον
[1, 4]	εἰσάπαν καὶ ὑπερτέθειται, τῇ ἐκκλίσει	δὲ	πρὸς μόνα χρῆται τὰ προαιρετικά.
[1, 14]	ἀναπαύεσθαι, μένει καὶ ἀναπαύεται; πόθεν	δὲ	πρὸς τὴν αὔξησιν καὶ μείωσιν
[1, 25]	ἄλλος εἰ μὴ σύ; σὺ	δὲ	πῶς; ὅταν περὶ τὰ μὴ
[1, 19]	σοι μέτεστιν; ἄγε, ἐν νηὶ	δὲ	σαυτῷ θαρρεῖς ἢ τῷ εἰδότι;
[1, 29]	ἐπὶ γῆς ἀναστρεφομένων τοιούτων. ἐὰν	δὲ	σημήνῃ τὸ ἀνακλητικὸν ὡς τῷ
[1, 14]	πᾶσιν ἅμα τούτοις παρακολουθεῖν. (Τοῦτο	δέ	σοι καὶ λέγει τις, ὅτι
[1, 23]	οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν. ἄγε, τίς	δέ	σοι πείθεται ἰδὼν παιδίον αὐτοῦ
[1, 22]	τῶν φιλοσόφων μανθάνεις συλλογισμόν, τί	δέ	ςοι ποιητέον ἐστίν, σὺ κάλλιον
[1, 4]	ὅπου σου τὸ ἔργον. ποῦ	δέ	σου τὸ ἔργον; ἐν ὀρέξει
[1, 26]	εἰ δὲ διδακτόν, δίδασκε· εἰ	δὲ	σὺ μὴ δύνασαι, ἄφες με
[1, 14]	κινεῖσθαι, ἅμα δὲ διανοητικῶς, ἅμα	δὲ	συγκαταθετικῶς, τοῖς δ´ ἀνανευστικῶς ἢ
[1, 6]	μὲν μὴ συμβῇ τρέμοντες, τῶν	δὲ	συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ πενθοῦντες καὶ
[1, 14]	τὰ πάντα; (Δοκεῖ, ἔφη. (Τί	δέ;	συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις
[1, 29]	τοῖς δυναμένοις αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ	δὲ	συμπεριφέρεται ὡς παιδίῳ. ~Τί δεῖ
[1, 26]	τόν τ´ ἐξελέγξαντα μισοῦμεν. ὁ	δὲ	Σωκράτης ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον μὴ
[1, 28]	τοῖς δὲ ψευδέσι δυσαρεστεῖν, πρὸς	δὲ	τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. τίς τούτου
[1, 9]	ἀνθρώπων καὶ θεοῦ, ἀπ´ ἐκείνου	δὲ	τὰ σπέρματα καταπέπτωκεν οὐκ εἰς
[1, 29]	προσπιπτούσας μὴ εἶναι ἴσας· ὁ	δὲ	ταῖς ἀληθείαις πεπαιδευμένος ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου
[1, 25]	παράδοξα λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι. ἐν	δὲ	ταῖς ἄλλαις τέχναις οὐκ ἔστι
[1, 20]	διάκρισιν τῶν διαπλανᾶν δυναμένων, ἐπὶ	δὲ	ταλαιπώρου ἡγεμονικοῦ χάσκοντες καὶ καθεύδοντες,
[1, 2]	παρασκευήν, οὐκ ἀγνοήσει αὐτήν. ἄφνω	δὲ	ταῦρος οὐ γίνεται οὐδὲ γενναῖος
[1, 11]	ὥστ´ ἀπολείπεσθαι ὑπ´ αὐτῶν; εἰ	δὲ	ταῦτα, ὑπολείπεται μηδαμῶς ἔτι φιλόστοργον
[1, 29]	ἔλθῃ βροντῶν καὶ ἀστράπτων, ἐγὼ	δὲ	ταῦτα φοβῶμαι, τί ἄλλο ἢ
[1, 4]	ἡμέρους τροφὰς ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ	δὲ	τὴν ἀλήθειαν εὑρόντι καὶ φωτίσαντι
[1, 22]	ὑμῶν τινος τὸ γέρας’ ὁ	δέ	τὴν ἐμὴν οὖν λάβῃς ἐρωμένην;
[1, 19]	τετιμηκὼς λέγει μή· ἐλέησον’ ὁ	δὲ	τὴν προαίρεσιν τὴν ἑαυτοῦ λέγει
[1, 15]	αὐτοῦ ἐκείνου τέχνης ἐστίν, πρὸς	δὲ	τὴν σὴν τῶν ἐκτός ἐστιν,
[1, 2]	ἐφαρμόζειν συμφώνως τῇ φύσει. εἰς	δὲ	τὴν τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου
[1, 9]	τοὺς εὐφυεῖς τῶν νέων. νῦν	δὲ	τί γίνεται; νεκρὸς μὲν ὁ
[1, 22]	ἔχοντα; δεῖ μὲν οὖν. σὺ	δὲ	τί λέγεις, ὦ Ἀχιλλεῦ; οὐκ
[1, 30]	δεῖ καὶ χρῆσις φαντασιῶν. τέλος	δὲ	τί; τὸ σοὶ ἀκολουθεῖν. ταῦτα
[1, 3]	τὴν ἀτυχῆ καὶ νεκράν, ὀλίγοι	δέ	τινες ἐπὶ τὴν θείαν καὶ
[1, 2]	τι τραχὺ ἢ ἀνιαρόν· ἄλλῳ	δέ	τινι οὐ μόνον τὸ αὐτὸν
[1, 11]	καὶ αὐτός. ~Περὶ φιλοστοργίας. Ἀφικομένου	δέ	τινος πρὸς αὐτὸν τῶν ἐν
[1, 14]	πάντας ἐφορᾷ τὸ θεῖον. Πυθομένου	δέ	τινος, πῶς ἄν τις πεισθείη,
[1, 13]	ἔστιν ποιεῖν ἀρεστῶς θεοῖς. Πυθομένου	δέ	τινος, πῶς ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς
[1, 2]	ὑπέμεινεν, ἀλλ´ ἐγκαρτερήσας ἀπέθανεν. πυθομένου	δέ	τινος· Πῶς τοῦτο ἐποίησεν; ὡς
[1, 5]	τοῦτον κακῶς ἔχειν οἰόμεθα· ἂν	δέ	τινος τὸ ἐντρεπτικὸν καὶ αἰδῆμον
[1, 12]	ἐστιν. ἄκων γάρ ἐστιν· ὅπου	δέ	τις ἄκων ἐστίν, ἐκεῖνο φυλακὴ
[1, 26]	τῷ τοιαύτην ἐπιβολὴν ἐνηνοχότι. εἰ	δέ	τις μόνον ἐπιδείκνυσθαι θέλων ἐν
[1, 14]	τηλικοῦτον μέρος τοῦ παντός, ὀλίγον	δὲ	τὸ ἀφώτιστον ἀπολιπεῖν ὅσον οἷόν
[1, 6]	ἀφορμὰς καὶ παρασκευὴν ἔχεις, πρὸς	δὲ	τὸ μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν ποίας
[1, 11]	καλόν; (Πῶς γὰρ οὔ; (Τί	δέ;	τὸ μὲν φιλόστοργον κατὰ φύσιν
[1, 28]	οὐδεὶς οὐδὲν εἰκῇ ποιήσει. ὅπου	δὲ	τὸ πρῶτον καὶ μόνον αἴτιόν
[1, 22]	προαιρετικὰ ἔργα, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν	δὲ	τὸ σῶμα, τὰ μέρη τοῦ
[1, 25]	σοὶ δ´ ἡ φύσις’ ἂν	δὲ	τὸ σωμάτιον θαυμάσω, δοῦλον ἐμαυτὸν
[1, 6]	τεχνίτην; ἀλλὰ ταῦτα μέν· ἡ	δὲ	τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή, καθ´
[1, 4]	πυρούς, ἐπιθύομεν τούτου ἕνεκα, ὅτι	δὲ	τοιοῦτον ἐξήνεγκαν καρπὸν ἐν ἀνθρωπίνῃ
[1, 18]	σοῖς τόπον οὐκ ἔχει, ἐν	δὲ	τοῖς ἀλλοτρίοις καὶ τοῖς οὐκ
[1, 1]	γένοιτο. ἀρκῇ οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι	δὲ	τοῖς θεοῖς. Νῦν δ´ ἑνὸς
[1, 26]	ἐξελέγξαι τὸν οὐκ εἰδότα, ἐν	δὲ	τοῖς κατὰ τὸν βίον οὔτε
[1, 26]	οὖν ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις; Ταράξας	δὲ	τὸν ἀναγιγνώσκοντα τοὺς ὑποθετικοὺς καὶ
[1, 9]	καὶ δεδοικότας μηδ´ ὁτιοῦν, τὸ	δὲ	τὸν θεὸν ποιητὴν ἔχειν καὶ
[1, 19]	οὖν ἕνεκα θεραπεύω αὐτά. τί	δέ;	τὸν ὄνον οὐ θεραπεύω; οὐ
[1, 4]	ἀρετὴν ἐπιφέρειν ὁμολογοῦμεν, {ἄλλο{ ν}	δὲ	τὸν συνεγγισμόν, τὴν προκοπὴν ἀποφαίνομεν.
[1, 14]	δ´ ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς, τύπους	δὲ	τοσούτους ἀφ´ οὕτω πολλῶν καὶ
[1, 14]	τοῦ Καίσαρος σωτηρίαν, ὑμεῖς δὲ	δε	τοσούτων καὶ τηλικούτων ἠξιωμένοι οὐκ
[1, 5]	μὲν τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις, ἡ	δὲ	τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις παρατεταγμένος
[1, 11]	καὶ καθῆσθαι νῦν ἀκούοντα, ἐμοὶ	δὲ	τοῦ λέγειν ταῦτα. τί δ´
[1, 7]	ἀλλὰ συγκαθήσει μέν, οὐκ ἐπιστραφήσεται	δὲ	τοῦ μὴ εἰκῇ καὶ ὡς
[1, 17]	ἀκώλυτον ἀνανάγκαστον ἀπαραπόδιστον; ἄγε ἐπὶ	δὲ	τοῦ ὀρεκτικοῦ καὶ ὁρμητικοῦ ἄλλως
[1, 9]	τότ´ ἀπολύεσθε πρὸς αὐτόν· ἐπὶ	δὲ	τοῦ παρόντος ἀνάσχεσθε ἐνοικοῦντες ταύτην
[1, 11]	τῶν ἐπὶ μέρους ἕκαστον. Ἐπὶ	δὲ	τοῦ παρόντος τὰ τοσαῦτα ἔχω
[1, 15]	ὀργῆς οὐδὲν ἔχω λέγειν. Εἰπόντος	δὲ	τοῦ συμβουλευομένου ὅτι Τοῦτο ζητῶ,
[1, 13]	νόμους τοὺς τῶν νεκρῶν, εἰς	δὲ	τοὺς τῶν θεῶν οὐ βλέπεις;
[1, 26]	~Τίς ὁ βιωτικὸς νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος	δὲ	τοὺς ὑποθετικοὺς ἔφη Νόμος ὑποθετικός
[1, 1]	ἀλλὰ πηλὸς κομψῶς πεφυραμένος. ἐπεὶ	δὲ	τοῦτο οὐκ ἠδυνάμην, ἐδώκαμέν σοι
[1, 27]	τὸν δυνάμενον, τὸν σχολάζοντα· τὸν	δὲ	τρέμοντα καὶ ταρασσόμενον καὶ ῥηγνύμενον
[1, 4]	πρῶτοι τόποι καὶ ἀναγκαιότατοι. ἂν	δὲ	τρέμων καὶ πενθῶν ζητῇς ἀπερίπτωτος
[1, 11]	τυχὸν οὐ μεγάλη ζημία, τὸ	δὲ	τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν
[1, 26]	τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς διδασκομένοις, ἐπὶ	δὲ	τῶν βιωτικῶν πολλὰ τὰ περισπῶντα.
[1, 28]	τὸ ψεῦδος ἀληθές. ἄγε ἐπὶ	δὲ	τῶν πράξεων τί ἔχομεν τοιοῦτον
[1, 9]	οὐκ ἐπιλείπουσιν αὐτοὺς τροφαί. τὸν	δὲ	φιλόσοφον ἡμῖν δεήσει ἄλλοις θαρροῦντα
[1, 9]	υἱὸν τοῦ θεοῦ; διὰ τί	δὲ	φοβηθήσεταί τι τῶν γιγνομένων ἐν
[1, 29]	ἐστι πρὸς ἐμέ, οὐδέν· εἰ	δὲ	φοβοῦμαί τι τούτων, ἐμοὶ ἀπειλεῖ.
[1, 29]	οὐδεὶς αὐτοῖς παρέχει οὐδέν, σὺ	δὲ	χρῆσθαι παρελθὼν οἷς ἔμαθες; οὐ
[1, 6]	ἐγένετο, τί ὄφελος αὐτοῦ; τίς	δὲ	χρῆσις τῶν βραχιόνων τῶν ἐκείνου
[1, 11]	τῶν χρωμάτων καὶ ὀσμῶν, ἔτι	δὲ	χυλῶν κριτήριον ἀγνοεῖν τυχὸν οὐ
[1, 28]	τοῖς μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν, τοῖς	δὲ	ψευδέσι δυσαρεστεῖν, πρὸς δὲ τὰ
[1, 22]	ἀνέξεται; μεταθῶμεν οὖν αὐτὸ πάλιν	ἐνθάδε.	ἐνδέχεται οὖν βλαπτόμενον καὶ ἀποτυγχάνοντα
[1, 29]	τί ἐγεγόνει τῷ συνημμένῳ; τίς	ἐνθάδε	κρίνεται, τίς κατακέκριται; τὸ συνημμένον
[1, 29]	ἂν φωνὴν ἔχῃ, μένει. Καὶ	ἐνθάδε.	λάβε ἡγεμονίαν. λαμβάνω καὶ λαβὼν
[1, 28]	δυσροεῖν, τοῦ ἀτυχεῖν ἢ εὐτυχεῖν,	ἐνθάδε	μόνον εἰκαῖοι καὶ προπετεῖς. οὐδαμοῦ
[1, 7]	πατέρα ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον, ποῦ γὰρ	ἐνθάδε	πατὴρ ἦν, ἵν´ αὐτὸν ἀποκτείνῃς;
[1, 26]	μεγάλαι ὗλαί εἰσι καὶ οἱ	ἐνθάδε	πλοῦτοι ἐκεῖ παίγνια δοκοῦσιν. διὰ
[1, 28]	πράξεων τί ἔχομεν τοιοῦτον οἷον	ἐνθάδε	τὸ ἀληθὲς ἢ τὸ ψεῦδος;
[1, 7]	κατέκαυσα’ ὁ δ´ Ἀνδράποδον’ ἔφη,	ἐνθάδε	τὸ παραλειπόμενον Καπιτώλιόν ἐστιν’ ἢ
[1, 6]	ἀφαιροῦμεν καὶ προστίθεμεν καὶ συντίθεμεν	τάδε	τινὰ δι´ αὐτῶν καὶ νὴ
[1, 17]	διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι μόδιος	μηδὲ	διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι ζυγός,
[1, 12]	δ´ ὄντα μὴ ὄχλον καλεῖν	μηδὲ	θόρυβον μηδ´ ἀηδίαν, ἀλλ´ ἑορτὴν
[1, 14]	μὴ ἀπειθήσειν μηδέποτε μηδ´ ἐγκαλέσειν	μηδὲ	μέμψεσθαί τινι τῶν ὑπ´ ἐκείνου
[1, 9]	λόγους οὓς μέχρι νῦν διελέγου	μηδὲ	παρενοχλήσεις ἡμῶν τοῖς νέοις μηδὲ
[1, 13]	τῇ οἰκίᾳ, τὸ μὴ χαλεπαίνειν	μηδὲ	ῥήγνυσθαι οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν τοῖς
[1, 7]	μὴ παρακολουθεῖν λόγῳ μηδ´ ἀποδείξει	μηδὲ	σοφίσματι μηδ´ ἁπλῶς βλέπειν τὸ
[1, 7]	παρὰ τὸ καθῆκον μηδ´ εἰκῇ	μηδὲ	συγκεχυμένως ἀναστρεφώμεθα. Καὶ τὸ αὐτὸ
[1, 6]	πᾶν τὸ ἀποβαῖνον μὴ ταπεινούμενοι	μηδὲ	συγκλώμενοι ὑπ´ αὐτοῦ, ἀλλ´ ὃ
[1, 5]	οὕτως διακείμενος, ὥστε μηδενὶ παρακολουθεῖν	μηδὲ	συνιέναι μηδέν, καὶ τοῦτον κακῶς
[1, 9]	τοῦτο μηχανώμενον, ὅπως μὴ ταπεινοφρονήσητε	μηδὲ	ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς τινας διαλογισμοὺς
[1, 28]	καὶ μὴ διαφθείρηται τὸ αἰδῆμον	μηδὲ	τὸ πιστὸν μηδὲ τὸ συνετόν,
[1, 28]	τὸ αἰδῆμον μηδὲ τὸ πιστὸν	μηδὲ	τὸ συνετόν, τότε σῴζεται καὶ
[1, 9]	μηδὲ παρενοχλήσεις ἡμῶν τοῖς νέοις	μηδὲ	τοῖς γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι ὅτι γελοῖοί
[1, 23]	ἐφ´ ἡμῖν ἐστι μὴ στέργειν	μηδὲ	φροντίζειν ἐπ´ αὐτῷ. διὰ τοῦτο
[1, 12]	ὁ δεῖνα τῇ δεῖνι συνελθέτω	τῇδε	τῇ ὥρᾳ, ἵνα ἐγὼ γένωμαι’
[1, 17]	τί λέγει, ζητῶ τὸν ἐξηγούμενον.	ἴδε	ἐπίσκεψαι, πῶς τοῦτο λέγεται, καθάπερ
[1, 4]	τοὺς ὤμους’ εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος	ἴδε	μου τοὺς ἁλτῆρας’ ὄψει σὺ
[1, 9]	καθαίροντες, εἶτα δι´ αὐτὸ συμπεριφερόμενοι	τοῖσδε	καὶ τοῖσδε. οὐκ ἀδιάφορα ταῦτα
[1, 9]	δι´ αὐτὸ συμπεριφερόμενοι τοῖσδε καὶ	τοῖσδε.	οὐκ ἀδιάφορα ταῦτα καὶ οὐδὲν
[1, 2]	οὐ καταβαίνεις; ἔφη ὅτι Ἐγὼ	οὐδὲ	βουλεύομαι’ ὁ γὰρ ἅπαξ εἰς
[1, 24]	ὁ θάνατος οὐκ ἔστι κακόν,	οὐδὲ	γὰρ αἰσχρόν· λέγει ὅτι ἀδοξία
[1, 7]	καὶ τὸ ἀκόλουθον αὐτοῖς προσδέχεσθαι	οὐδὲ	γὰρ ἡμῖν ἔτι οὐδὲ καθ´
[1, 2]	χείρων, τοῦτό μοι ἱκανόν ἐστιν.	οὐδὲ	γὰρ Μίλων ἔσομαι καὶ ὅμως
[1, 5]	Καταλαμβάνεις ὅτι ἐγρήγορας; οὔ’ φησίν·	οὐδὲ	γάρ, ὅταν ἐν τοῖς ὕπνοις
[1, 8]	τὰς δυνάμεις ταύτας; μὴ γένοιτο·	οὐδὲ	γὰρ τὴν ὁρατικήν. ὅμως δ´,
[1, 17]	ἀλλ´ ἵνα παρακολουθήσωμεν τῇ φύσει.	οὐδὲ	γὰρ τοῦ θύτου δι´ αὐτόν,
[1, 17]	πόσῳ πλέον τοῦ ἐκεῖνον ἐξηγουμένου;	οὐδὲ	γὰρ Χρυσίππου χρείαν ἔχομεν δι´
[1, 2]	ἄφνω δὲ ταῦρος οὐ γίνεται	οὐδὲ	γενναῖος ἄνθρωπος, ἀλλὰ δεῖ χειμασκῆσαι,
[1, 29]	τῆς νήτης ὅτι ἐστὶν ὑπάτη	οὐδὲ	γεωμετρικός, ἂν ἐπικρίνῃ τὰς ἀπὸ
[1, 22]	καὶ ζωή, ἀλλ´ οὐδὲ τέκνα	οὐδὲ	γονεῖς οὐδὲ πατρίς; (Καὶ τίς
[1, 26]	εἰ μὲν οὐδὲ μαθητόν ἐστιν	οὐδὲ	διδακτόν, τί μοι ἐγκαλεῖς; εἰ
[1, 1]	αὐτὴν αὑτῆς θεωρητικήν, οὐ τοίνυν	οὐδὲ	δοκιμαστικὴν ἢ ἀποδοκιμαστικήν. ἡ γραμματικὴ
[1, 27]	οὐκ ἄγω σχολὴν πρὸς ταῦτα	οὐδὲ	δύναμαι συνηγορῆσαι τῇ συνηθείᾳ. εἰ
[1, 29]	ὄντα κύριον; τῶν ἐπ´ ἐμοί;	οὐδὲ	εἷς ἐστιν. τῶν οὐκ ἐπ´
[1, 17]	σε κωλῦσαι δύναται ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ;	οὐδὲ	εἷς. μή τίς σε ἀναγκάσαι
[1, 17]	ἀναγκάσαι δύναται παραδέξασθαι τὸ ψεῦδος;	οὐδὲ	εἷς. ὁρᾷς ὅτι ἐν τούτῳ
[1, 16]	ὁ πεποιηκὼς ταῦτα ἢ ἐπινενοηκώς;	οὐδὲ	εἷς’ φησίν. ὦ μεγάλης ἀναισθησίας
[1, 29]	ἀγανακτοῦντες ὅτι οὐδεὶς αὐτοὺς προάγει	οὐδὲ	ζευγνύει καὶ εὔχονται τῷ θεῷ
[1, 7]	προσδέχεσθαι οὐδὲ γὰρ ἡμῖν ἔτι	οὐδὲ	καθ´ ἡμᾶς συμβαίνει τοῦτο τὸ
[1, 2]	ὅμως οὐκ ἀμελῶ τοῦ σώματος·	οὐδὲ	Κροῖσος καὶ ὅμως οὐκ ἀμελῶ
[1, 23]	οὐκ ἀπολείπει τὸ αὑτοῦ ἔγγονον	οὐδὲ	λύκος, ἄνθρωπος δ´ ἀπολείπει; τί
[1, 26]	ἐμαυτῷ καὶ προσῆκον· εἰ μὲν	οὐδὲ	μαθητόν ἐστιν οὐδὲ διδακτόν, τί
[1, 12]	λόγον οὐδὲν χείρων τῶν θεῶν	οὐδὲ	μικρότερος· λόγου γὰρ μέγεθος οὐ
[1, 11]	καὶ δόξαντος κινδυνεύειν οὐχ ὑπέμεινα	οὐδὲ	παρεῖναι αὐτῷ νοσοῦντι, φυγὼν δ´
[1, 22]	ἀλλ´ οὐδὲ τέκνα οὐδὲ γονεῖς	οὐδὲ	πατρίς; (Καὶ τίς σου ἀνέξεται;
[1, 23]	ἐπ´ αὐτῷ. διὰ τοῦτο φησὶν	οὐδὲ	πολιτεύσεσθαι τὸν νοῦν ἔχοντα· οἶδεν
[1, 5]	ἔχει. συνορῶν οὗτος οὐ κινεῖται	οὐδὲ	προκόπτει· ἔτι ἀθλιώτερον ἔχει. ἐκτέτμηται
[1, 11]	οὐδὲν ἄλλο τοῦ λοιποῦ σπουδάσεις	οὐδὲ	πρὸς ἄλλῳ τινὶ τὴν γνώμην.
[1, 12]	καὶ Σωκράτης, οἱ λέγοντες ὅτι	οὐδέ	σε λήθω Κινύμενος" Πολὺ πρότερον
[1, 15]	ὅπου γε οὐδ´ ὁ βότρυς	οὐδὲ	σῦκον. ἄν μοι νῦν λέγῃς
[1, 3]	θεῶν, οἶμαι ὅτι οὐδὲν ἀγεννὲς	οὐδὲ	ταπεινὸν ἐνθυμηθήσεται περὶ ἑαυτοῦ. ἀλλ´
[1, 6]	χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς κατεσκευασμένοις	οὐδὲ	ταῦτα ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην; ἀλλὰ
[1, 6]	ἄλλα τινὰ οὕτω πως παρακείμενα,	οὐδὲ	ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί τινας καὶ
[1, 22]	καὶ ἀρτιότης καὶ ζωή, ἀλλ´	οὐδὲ	τέκνα οὐδὲ γονεῖς οὐδὲ πατρίς;
[1, 17]	ἀλλ´ ὅτι δι´ ἐκείνων σημαίνεται,	οὐδὲ	τὸν κόρακα θαυμάζομεν ἢ τὴν
[1, 7]	παρεχώρησα τὰ ὡμολογημένα’ καὶ μὴν	οὐδὲ	τοῦτο δίδοται. ἀλλ´ ὅτι οὐ
[1, 7]	συμβαίνει διὰ τῶν παρακεχωρημένων’ ἀλλ´	οὐδὲ	τοῦτο δίδοται. τί οὖν ἐπὶ
[1, 17]	καὶ σημαινόμενα ὑπὸ τῶν θεῶν,	οὐδὲ	τῶν σπλάγχνων δι´ αὐτά, ἀλλ´
[1, 27]	οὕτως φαίνεται ἢ οὐκ ὄντα	οὐδὲ	φαίνεται ὅτι ἔστιν ἢ ἔστι
[1, 27]	ἐκεῖ φέρω τὸν ψωμόν, ἀλλ´	ὧδε·	οὐδέποτ´ ἄρτον θέλων λαβεῖν τὸ
[1, 9]	ἔχουσιν ἐξουσίαν’ ἐμὲ δ´ ἐν	τῷδε	λέγειν ὅτι ἄνθρωποι, ἐκδέξασθε τὸν
[1, 18]	τὸν ἐπίδεσμον ὁ παῖς φέρῃ,	κραύγαζε	καὶ σπῶ καὶ λέγε πάντες
[1, 18]	ἡμᾶς ἀφαιροῦνται. ἐπεί τοι μὴ	θαύμαζέ	σου τὰ ἱμάτια καὶ τῷ
[1, 18]	τῷ κλέπτῃ οὐ χαλεπαίνεις· μὴ	θαύμαζε	τὸ κάλλος τῆς γυναικὸς καὶ
[1, 2]	εἰσελθών’ φησίν, σιώπησον’ μή μ´	ἐξέταζε	καὶ σιωπήσω. ἀλλὰ δεῖ με
[1, 18]	θέλεις ἵνα αὐτὸν ἁρπάσωσι; μὴ	ἐρέθιζε	αὐτούς, θυρίδα μὴ ἔχε, μὴ
[1, 28]	ἄδηλα ἐπέχειν. τίς τούτου πίστις;	πάθε,	εἰ δύνασαι, νῦν ὅτι νύξ
[1, 28]	ἡμέρα ἐστίν. οὐχ οἷόν τε.	πάθε	ἢ ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ ἀρτίους
[1, 28]	οὐχ οἷόν τε. πάθε ἢ	ἀπόπαθε	ἀπὸ τοῦ ἀρτίους εἶναι τοὺς
[1, 28]	νύξ ἐστιν. οὐχ οἷόν τε.	ἀπόπαθε	ὅτι ἡμέρα ἐστίν. οὐχ οἷόν
[1, 25]	σὺ ᾆσον, σὺ ἄπελθε, σὺ	ἐλθέ’	ὑπακούω, ἵνα μὴ παρ´ ἐμὲ
[1, 29]	τί ποιοῦσιν. ἄφες αὐτόν. ἀλλ´	ἔξελθε	πάλιν ἀπὸ τῆς φυλακῆς. εἰ
[1, 4]	ὅτι προκόπτεις· εἰ δ´ ἀσυμφώνως,	ἄπελθε	καὶ μὴ μόνον ἐξηγοῦ τὰ
[1, 24]	πάρεισιν οἱ πολέμιοι’ ἐροῦμέν σοι	ἄπελθε,	σεαυτῷ μαντεύου· ἡμεῖς τοῦτο μόνον
[1, 25]	σὺ κέρασον, σὺ ᾆσον, σὺ	ἄπελθε,	σὺ ἐλθέ’ ὑπακούω, ἵνα μὴ
[1, 2]	ἀλλά, ἂν μὴ τραγῳδήσω, τραχηλοκοπηθήσομαι.	ἄπελθε	τοίνυν καὶ τραγῴδει, ἐγὼ δ´
[1, 29]	τὴν πλατύσημον καὶ ἀναλαβὼν ῥάκη	πρόσελθε	ἐν προσώπῳ τοιούτῳ. τί οὖν;
[1, 9]	ἐν τῷδε λέγειν ὅτι ἄνθρωποι,	ἐκδέξασθε	τὸν θεόν. ὅταν ἐκεῖνος σημήνῃ
[1, 6]	Ὀλυμπίᾳ δ´ οὐ γίνεται; οὐ	καυματίζεσθε;	οὐ στενοχωρεῖσθε; οὐ κακῶς λούεσθε;
[1, 6]	ὑμέτερα μὴ χρῆσθε αὐτοῖς μηδ´	αἰσθάνεσθε	τίνα εἰλήφατε καὶ παρὰ τίνος,
[1, 10]	ἂν ἐπιστῆτε, τί ἐκεῖνοι ποιοῦσιν,	αἰσθήσεσθε.	τί γὰρ ἄλλο ἢ ὅλην
[1, 6]	καὶ κατανοῆσαι οὐκ ἐπιθυμήσετε; οὐκ	αἰσθήσεσθε	τοίνυν, οὔτε τίνες ἐστὲ οὔτ´
[1, 9]	ὑμᾶς ταύτης τῆς ὑπηρεσίας, τότ´	ἀπολύεσθε	πρὸς αὐτόν· ἐπὶ δὲ τοῦ
[1, 6]	καυματίζεσθε; οὐ στενοχωρεῖσθε; οὐ κακῶς	λούεσθε;	οὐ καταβρέχεσθε, ὅταν βρέχῃ; θορύβου
[1, 6]	ἀξιόλογον τῆς θέας φέρετε καὶ	ἀνέχεσθε.	ἄγε δυνάμεις δ´ οὐκ εἰλήφατε,
[1, 6]	στενοχωρεῖσθε; οὐ κακῶς λούεσθε; οὐ	καταβρέχεσθε,	ὅταν βρέχῃ; θορύβου δὲ καὶ
[1, 9]	αὐτόν· ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος	ἀνάσχεσθε	ἐνοικοῦντες ταύτην τὴν χώραν, εἰς
[1, 9]	δ´ ὑμεῖς. ὅταν χορτασθῆτε σήμερον,	κάθησθε	κλάοντες περὶ τῆς αὔριον, πόθεν
[1, 6]	εἰλήφατε καὶ παρὰ τίνος, ἀλλὰ	κάθησθε	πενθοῦντες καὶ στένοντες οἱ μὲν
[1, 6]	τῶν ἀποβαινόντων ἐμαυτόν’ οὔ· ἀλλὰ	κάθησθε	τὰ μὲν μὴ συμβῇ τρέμοντες,
[1, 14]	θύρας καὶ σκότος ἔνδον ποιήσητε,	μέμνησθε	μηδέποτε λέγειν ὅτι μόνοι ἐστέ·
[1, 6]	ἔχοντες ἐλεύθερα καὶ ὑμέτερα μὴ	χρῆσθε	αὐτοῖς μηδ´ αἰσθάνεσθε τίνα εἰλήφατε
[1, 9]	ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς τινας διαλογισμοὺς	διαλογιεῖσθε	αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ μή
[1, 6]	οὐ γίνεται; οὐ καυματίζεσθε; οὐ	στενοχωρεῖσθε;	οὐ κακῶς λούεσθε; οὐ καταβρέχεσθε,
[1, 16]	τί οὖν; ἐπεὶ οἱ πολλοὶ	ἀποτετύφλωσθε,	οὐκ ἔδει τινὰ εἶναι τὸν
[1, 6]	ἐστιν, ἐφ´ οὗ τὴν θέαν	παρείληφθε;	(Ἀλλὰ γίνεταί τινα ἀηδῆ καὶ
[1, 25]	ταύτην τὴν παιδιάν. προστάσσει σὺ	πίε,	σὺ κέρασον, σὺ ᾆσον, σὺ
[1, 29]	τῷ θεῷ; ἐν δεινοῖς εἰμι,	κύριε,	καὶ δυστυχῶ, οὐδείς μου ἐπιστρέφεται,
[1, 16]	ἦν, οὕτω καὶ ἡ φύσις	πεποίηκε	τὰ πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα
[1, 29]	ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι φιλόσοφε, τί σε	ὠφέληκε	τὰ δόγματα; ἰδοὺ σύρῃ εἰς
[1, 4]	ταύτην ἐκπονεῖ καὶ ἐπὶ τοῦτο	ἐκδεδήμηκε,	λέγω αὐτῷ αὐτόθεν πορεύεσθαι εἰς
[1, 26]	μοι ἐγκαλεῖς; εἰ δὲ διδακτόν,	δίδασκε·	εἰ δὲ σὺ μὴ δύνασαι,
[1, 25]	τύπτε ὃ φυλάσσει’ καὶ σὺ	γίγνωσκε,	ὅτι ὃ ἂν φυλάσσειν ἐθέλῃς,
[1, 29]	ὅταν μεταπεῖσαί τινα μὴ δύνῃ,	γίγνωσκε	ὅτι παιδίον ἐστὶ καὶ ἐπικρότει
[1, 27]	μή, τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω.	πέφυκε	γὰρ ὁ ἄνθρωπος μὴ ὑπομένειν
[1, 12]	τοῖς τέκνοις; ἔστω κακὸς πατήρ.	βάλε	αὐτὸν εἰς φυλακήν. ποίαν φυλακήν;
[1, 2]	τὸν τράχηλον. εἰ σοὶ ἄμεινον,	ἄφελε.	Ἐπύθετό τις· Πόθεν οὖν αἰσθησόμεθα
[1, 11]	φυγὼν δ´ ᾠχόμην, μέχρις οὗ	προσήγγειλέ	τις μοι ὅτι ἔχει καλῶς.
[1, 4]	λέγειν ἐν τῇ φυλακῇ ὦ	φίλε	Κρίτων, εἰ ταύτῃ τοῖς θεοῖς
[1, 27]	οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι, ταράσσει δέ	με	ἀμφότερα. ὅτι δ´ ἐγὼ καὶ
[1, 12]	ἀξιόλογον; τὸ δ´ ὡς ἔτυχέν	με	βούλεσθαι τὰ {δ´} ὡς ἔτυχεν
[1, 22]	ὁ μὲν λέγει οὐκοῦν, εἴ	με	δεῖ ἀποδοῦναι τὴν Χρυσηίδα, δεῖ
[1, 1]	ἔκκλισιν ἀκώλυτα ἀπερίπτωτα παρεσκευακέναι. ἀποθανεῖν	με	δεῖ. εἰ ἤδη, ἀποθνῄσκω· κἂν
[1, 10]	γένηται, μικρὰ ὑπομιμνῄσκομαι, τίνα ἐπαναγνῶναί	με	δεῖ. εἶτα εὐθὺς ἐμαυτῷ· τί
[1, 1]	τί μοι οὐκ ἔξεστιν; ἀποθανεῖν	με	δεῖ· μή τι οὖν καὶ
[1, 16]	νῦν δὲ λογικός εἰμι· ὑμνεῖν	με	δεῖ τὸν θεόν. τοῦτό μου
[1, 29]	ἱματίου, μὴ σύρωμαι; ἵνα, ἄν	με	δέκα περισπάσαντες εἰς τὸ δεσμωτήριον
[1, 2]	Ἐπὶ σοί ἐστι μὴ ἐᾶσαί	με	εἶναι συγκλητικόν· μέχρι δὲ ἂν
[1, 2]	μέχρι δὲ ἂν ὦ, δεῖ	με	εἰσέρχεσθαι’ ἄγε ἀλλ´ εἰσελθών’ φησίν,
[1, 2]	ἐξέταζε καὶ σιωπήσω. ἀλλὰ δεῖ	με	ἐξετάσαι. κἀμὲ εἰπεῖν τὸ φαινόμενον
[1, 26]	ἐστι τὸ αἴτιον τοῦ ἁμαρτάνειν	με;	ἡ ἄγνοια. οὐ θέλεις οὖν
[1, 27]	ἐπαοιδήν· εἰ μὴ ἔχω, τί	με	θέλετε ποιεῖν; οὐ δύναμαι τὸν
[1, 19]	ὡσαύτως. τί οὖν δύνασαι; πάντες	με	θεραπεύουσιν. καὶ γὰρ ἐγὼ τὸ
[1, 21]	ὀβελίσκον καταπιὼν περιπατεῖς; ἤθελον, ἵνα	με	καὶ οἱ ἀπαντῶντες θαυμάζωσιν καὶ
[1, 25]	ἀκολουθεῖ τῇ ὑποθέσει· καὶ ἄλλος	με	κωλύει. Μέχρι πόσου οὖν ὑπακουστέον
[1, 22]	δεῖ ἀποδοῦναι τὴν Χρυσηίδα, δεῖ	με	λαβεῖν ὑμῶν τινος τὸ γέρας’
[1, 19]	ἀλλ´ ἐμαυτόν. εἰ δὲ θέλεις	με	λέγειν ὅτι καὶ σέ, λέγω
[1, 26]	δὲ σὺ μὴ δύνασαι, ἄφες	με	μαθεῖν παρὰ τῶν λεγόντων εἰδέναι.
[1, 18]	καὶ σπῶ καὶ λέγε πάντες	με	μισοῦσιν’ τίς γὰρ μὴ μισήσῃ
[1, 9]	ἐστε, οἵτινες ἀξιοῦτε, εἰ μέν	με	ὁ στρατηγὸς ὁ ὑμέτερος ἔταξεν
[1, 17]	φησί, προσάγῃ θανάτου φόβον, ἀναγκάζει	με.	οὐ τὸ προσαγόμενον, ἀλλ´ ὅτι
[1, 11]	(Φυσικῶς, ἔφη. (Ἀλλὰ μὴν τοῦτό	με	πεῖσον, ἔφη, σύ, διότι φυσικῶς,
[1, 4]	ἐστι τῇ φύσει τὰ ἀπαθῆ	με	ποιοῦντα. ὦ μεγάλης εὐτυχίας, ὦ
[1, 22]	μὲν λέγει οὐ χρὴ ἀποδιδόναι	με	τὴν Χρυσηίδα τῷ πατρί’ ὁ
[1, 9]	εἴς τινα τάξιν, ὅτι ἔδει	με	τηρεῖν αὐτὴν καὶ φυλάττειν καὶ
[1, 29]	ἂν οὗ λόγος αἱρῇ συνεῖναί	με	τῷ σωματίῳ· ὅταν δὲ μὴ
[1, 29]	κούφοις νεανίσκοις δυσαρεστοῦσιν· οὐ βαστάζει	με’	φησίν. οὗτός ἐστιν εὐφυὴς νέος.
[1, 28]	ἔστι κακά; (Πόθεν τοῦτο προσδοξάζεις;	κἀμὲ	δίδαξον. (Οὔ· ἀλλὰ πόθεν σὺ
[1, 2]	σιωπήσω. ἀλλὰ δεῖ με ἐξετάσαι.	κἀμὲ	εἰπεῖν τὸ φαινόμενον δίκαιον. ἀλλ´
[1, 8]	ἦν Πλάτων καὶ ἰσχυρός, ἔδει	κἀμὲ	καθήμενον ἐκπονεῖν, ἵνα καλὸς γένωμαι
[1, 19]	σὺ τοῖς ἀναγιγνώσκουσι λέγεις παρών·	ἐμὲ	γεγράφασιν; εἰ δὲ καὶ νῦν
[1, 29]	αὐτῷ; καὶ τί λέγει ἐκεῖνος;	ἐμὲ	δ´ Ἄνυτος καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι
[1, 9]	αὐτοῖς, ὅτι οὐδενὸς ἔχουσιν ἐξουσίαν’	ἐμὲ	δ´ ἐν τῷδε λέγειν ὅτι
[1, 27]	ποῦ γὰρ αὐτὸν φύγω; ἔστω	ἐμὲ	εἶναι Σαρπηδόνα τὸν τοῦ Διός,
[1, 25]	τούτου ἀνωτέρω οὐδενὶ οὐδὲν εἰς	ἐμὲ	ἔξεστιν. διὰ τοῦτο ὁ Δημήτριος
[1, 11]	σοὶ μὲν τοῦ ἐλθεῖν πρὸς	ἐμὲ	καὶ καθῆσθαι νῦν ἀκούοντα, ἐμοὶ
[1, 28]	κατ´ ἐμὲ καὶ οὐ κατ´	ἐμὲ	καὶ ὅσα τούτοις ὅμοια. οὐ
[1, 28]	καὶ τὸ ἀσύμφορον, τὸ κατ´	ἐμὲ	καὶ οὐ κατ´ ἐμὲ καὶ
[1, 29]	τὴν φήμην λάβε, τοὺς περὶ	ἐμὲ	λάβε. ἄν τινας τούτων ἀναπείθω
[1, 30]	τὰ ἑξῆς. ἀπροαίρετα οὐδὲν πρὸς	ἐμέ.	λέγε καὶ τὰ ἀγαθὰ τίνα
[1, 25]	ἐλθέ’ ὑπακούω, ἵνα μὴ παρ´	ἐμὲ	λύηται ἡ παιδιά. ἀλλὰ σὺ
[1, 29]	ἔρχεσθαι τοιαύτην, ὁποία τούτῳ ἐλήλυθεν;	ἐμὲ	νῦν κατατριβῆναι καθήμενον ἐν γωνίᾳ
[1, 19]	ὅτι κύριός εἰμι. πόθεν σύ;	ἐμὲ	ὁ Ζεὺς ἐλεύθερον ἀφῆκεν. ἢ
[1, 19]	αὐτόν. ὥσθ´ ὅταν μοι προσίῃς,	ἐμὲ	οὐ θεραπεύεις; οὐ· ἀλλ´ ἐμαυτόν.
[1, 29]	ὅτι ταῦτα οὐδέν ἐστι πρὸς	ἐμέ,	οὐδέν· εἰ δὲ φοβοῦμαί τι
[1, 1]	ὡς ἂν ὁ θεὸς θέλῃ.	Ἐμὲ	οὖν νῦν τραχηλοκοπεῖσθαι μόνον; τί
[1, 29]	ἀπροαίρετον ᾖ, οὐδέν ἐστι πρὸς	ἐμέ.	πρὸς τοῦτο οὖν οὐκ ὠφέλησαι;
[1, 12]	νὴ Δία γε καὶ εἰς	ἐμέ,	πῶς ἔτι καὶ οὕτως ὑγιές
[1, 2]	συνεισφέρειν εἰς τὴν σκέψιν, οὐκ	ἐμέ.	σὺ γὰρ εἶ ὁ σαυτὸν
[1, 9]	κολακεύομεν, τοὺς αὐτοὺς τούτους δεδοίκαμεν.	Ἐμέ	τις ἠξίωκεν ὑπὲρ αὐτοῦ γράψαι
[1, 1]	δήσω σε. ἄνθρωπε. τί λέγεις;	ἐμέ;	τὸ σκέλος μου δήσεις, τὴν
[1, 2]	παρακράτει. ἀλλ´ οὐκ ἂν κατ´	ἐμέ.	τοῦτο σὲ δεῖ συνεισφέρειν εἰς
[1, 10]	τὴν αὐλὴν τιθέντα, ὃ βούλει	ὑπολάμβανε.	νῦν οὖν τί ἐποίησεν; πρὶν
[1, 25]	λύηται ἡ παιδιά. ἀλλὰ σὺ	ὑπολάμβανε	ὅτι ἐν κακοῖς εἶ. οὐχ
[1, 18]	δ´ ἂν ταῦτα θαυμάζῃς, σεαυτῷ	χαλέπαινε	μᾶλλον ἢ ἐκείνοις. σκόπει γάρ·
[1, 25]	ὅσα θέλει ἀδολεσχοῦντος’ καὶ σὺ	σύγκρινε	ταύτας τὰς ἀξίας· μόνον μηδὲν
[1, 19]	χύτραν. Τοῦτο οὐκ ἔστιν φίλαυτον·	γέγονε	γὰρ οὕτως τὸ ζῷον· αὑτοῦ
[1, 26]	ἄγνοιαν; τίνα πώποτε {ὀργὴ{ ν}	ἐδίδαξε	τὰ κυβερνητικά, τὰ μουσικά; τὰ
[1, 12]	ὡς διέταξεν αὐτὰ ὁ διατάσσων.	διέταξε	δὲ θέρος εἶναι καὶ χειμῶνα
[1, 25]	διεξάγηται. ἐν Σατορναλίοις λέλογχεν βασιλεύς·	ἔδοξε	γὰρ παῖξαι ταύτην τὴν παιδιάν.
[1, 11]	(Ἡ μεγίστη μὲν οὖν. (Φέρε,	εἰπέ	μοι, πάντα ἃ δοκεῖ τισιν
[1, 1]	γελῶντα καὶ εὐθυμοῦντα καὶ εὐροοῦντα;	εἰπὲ	τὰ ἀπόρρητα. οὐ λέγω· τοῦτο
[1, 6]	δυνάμεις ἃς ἔχεις καὶ ἀπιδὼν	εἰπὲ	φέρε νῦν, ὦ Ζεῦ, ἣν
[1, 19]	μοι τοῦ Αὐγούστου. λέγω αὐτῷ	ἄνθρωπε,	ἄφες τὸ πρᾶγμα· δαπανήσεις πολλὰ
[1, 2]	πόσου πωλεῖς τὴν σεαυτοῦ προαίρεσιν.	ἄνθρωπε,	εἰ μηδὲν ἄλλο, μὴ ὀλίγου
[1, 18]	τις, τί ἔτι χαλεπαίνεις αὐτῷ;	ἄνθρωπε,	εἰ σὲ δεῖ παρὰ φύσιν
[1, 25]	θεωρήσω καλῶς ἐν τῷ ἀμφιθεάτρῳ;	(Ἄνθρωπε,	καὶ μὴ θεώρει καὶ οὐ
[1, 4]	εὖ, νὴ τοὺς θεούς, προκόπτεις,	ἄνθρωπε·	ποίαν προκοπήν. τί ἐμπαίζεις αὐτῷ;
[1, 17]	καὶ ἀναπτύξας ἐκεῖνος ἐξηγεῖται ὅτι	ἄνθρωπε,	προαίρεσιν ἔχεις ἀκώλυτον φύσει καὶ
[1, 29]	καὶ ἐμβάδας καὶ τὸ σύρμα.	ἄνθρωπε,	ταῦτα ὕλην ἔχεις καὶ ὑπόθεσιν.
[1, 21]	τῷ βίῳ, ἔξω οὐ κέχηνεν.	ἄνθρωπε,	τί θέλεις σοι γενέσθαι; ἐγὼ
[1, 1]	ἐμοί ἐστιν. ἀλλὰ δήσω σε.	ἄνθρωπε.	τί λέγεις; ἐμέ; τὸ σκέλος
[1, 22]	κάλλιον οἶδας ἢ οἱ φιλόσοφοι’	ἄνθρωπε,	τί οὖν μοι ἐπιτιμᾷς, εἰ
[1, 25]	φέρε δ´ ἃ εἶπας αὐτός,	φέρε	ἃ ἀνέγνως, φέρε ἃ ἐμελέτησας.
[1, 25]	εἶπας αὐτός, φέρε ἃ ἀνέγνως,	φέρε	ἃ ἐμελέτησας. Μέχρις οὖν τίνος
[1, 25]	τὰς ἀποδείξεις τὰς τῶν φιλοσόφων,	φέρε	ἃ πολλάκις ἤκουσας, φέρε δ´
[1, 25]	φιλοσόφων, φέρε ἃ πολλάκις ἤκουσας,	φέρε	δ´ ἃ εἶπας αὐτός, φέρε
[1, 11]	ἀγνοοῦντι; (Ἡ μεγίστη μὲν οὖν.	(Φέρε,	εἰπέ μοι, πάντα ἃ δοκεῖ
[1, 15]	οὖν ἐκεῖνός μοι μὴ ὀργίζηται;	(Φέρε	μοι ἐκεῖνον κἀκείνῳ ἐρῶ, σοὶ
[1, 6]	ἃς ἔχεις καὶ ἀπιδὼν εἰπὲ	φέρε	νῦν, ὦ Ζεῦ, ἣν θέλεις
[1, 25]	ἐντέταλται ταῦτα; φέρε τὰς προλήψεις,	φέρε	τὰς ἀποδείξεις τὰς τῶν φιλοσόφων,
[1, 28]	κακά; (Ἔλθωμεν ἐπὶ τοὺς κανόνας,	φέρε	τὰς προλήψεις. Διὰ τοῦτο γὰρ
[1, 25]	ἀλλ´ ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται ταῦτα;	φέρε	τὰς προλήψεις, φέρε τὰς ἀποδείξεις
[1, 8]	τοῖς λόγοις ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἷον	φέρε	τὸν τρόπον τοῦτον· εἰ ἐδανείσω
[1, 20]	δ´ αὐτὸς τί κυριώτερον ἔχεις,	Ἐπίκουρε;	τί ἐστιν ἐν σοὶ τὸ
[1, 4]	προκοπὴν ζητῇ; ἐκεῖ ζήτησον αὐτήν,	ταλαίπωρε,	ὅπου σου τὸ ἔργον. ποῦ
[1, 25]	κακοῖς εἶναι· τοῦτο γὰρ οὐδείς	σε	ἀναγκάζει. καπνὸν πεποίηκεν ἐν τῷ
[1, 17]	ἀληθεῖ; οὐδὲ εἷς. μή τίς	σε	ἀναγκάσαι δύναται παραδέξασθαι τὸ ψεῦδος;
[1, 1]	ἐπ´ ἐμοί ἐστιν. ἀλλὰ δήσω	σε.	ἄνθρωπε. τί λέγεις; ἐμέ; τὸ
[1, 29]	ὁ ἔχων τὴν ἐξουσίαν κρίνω	σε	ἀσεβῆ καὶ ἀνόσιον εἶναι. τί
[1, 29]	ἀπειλεῖ’ ἂν λέγῃ εἰς φυλακήν	σε	βαλῶ’ ὅλῳ τῷ σαρκιδίῳ’ κἂν
[1, 1]	Ζεὺς νικῆσαι δύναται. εἰς φυλακήν	σε	βαλῶ. τὸ σωμάτιον. ἀποκεφαλίσω σε.
[1, 1]	ὦ βέλτιστε, ἢ τῷ Αἰόλῳ.	σὲ	γὰρ οὐκ ἐποίησεν ὁ θεὸς
[1, 19]	ὅτι πᾶς ἄνθρωπος ἑαυτὸν θεραπεύει,	σὲ	δ´ οὕτως ὡς τὸν ὄνον;
[1, 11]	ἔφη. (Ὁρᾷς οὖν, ὅτι σχολαστικόν	σε	δεῖ γενέσθαι, τοῦτο τὸ ζῷον
[1, 19]	τραχηλοκοπῆσαι. καλῶς λέγεις. ἐξελαθόμην ὅτι	σε	δεῖ θεραπεύειν καὶ ὡς πυρετὸν
[1, 30]	τὰ γιγνόμενα καὶ ὅτι ἐκείνῳ	σε	δεῖ μᾶλλον ἀρέσκειν ἢ τούτῳ.
[1, 18]	ἔτι χαλεπαίνεις αὐτῷ; ἄνθρωπε, εἰ	σὲ	δεῖ παρὰ φύσιν ἐπὶ τοῖς
[1, 2]	οὐκ ἂν κατ´ ἐμέ. τοῦτο	σὲ	δεῖ συνεισφέρειν εἰς τὴν σκέψιν,
[1, 7]	(Ἀλλὰ λέγει τις ὅτι ποιήσω	σε	δυνατοῦ δεξάμενον ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀδύνατον
[1, 2]	ἐκ τοῦ χιτῶνος. τί οὖν;	σὲ	ἔδει φροντίζειν πῶς ἀνόμοιος ᾖς
[1, 25]	ὑποθέσει. οὕτως καὶ ἐνταῦθα. ἔστω	σε	εἶναι δυστυχῆ. ἔστω. ἆρ´ οὖν
[1, 19]	πράσσει Φηλικίων ὁ ἀγαθός; φιλῶ	σε.	εἶτα εἴ τις ἡμῶν ἐπύθετο
[1, 12]	μᾶλλον εὐχαριστεῖς τοῖς θεοῖς, ὅτι	σε	ἐπάνω τούτων ἀφῆκαν ὅσα μηδ´
[1, 9]	λέγητε’ φησίν, νῦν ὅτι ἀφίεμέν	σε	ἐπὶ τούτοις, ὅπως μηκέτι διαλέξῃ
[1, 10]	παρά τινος λαβόντα ἀναγιγνώσκειν παρακαλῶ	σε	ἐπιτρέψαι μοι σιτάριον ἐξαγαγεῖν’ ἢ
[1, 12]	θανάτου, ζωῆς. τίνος οὖν ὑπεύθυνόν	σε	ἐποίησαν; τοῦ μόνου ὄντος ἐπὶ
[1, 23]	μέλλεις ταῦτα λέγειν, οὐκ ἄν	σε	ἔρριψαν. ~Πῶς πρὸς τὰς περιστάσεις
[1, 29]	τὴν κλῆσιν ἣν κέκληκεν, ὅτι	σε	ἐτίμησεν ταύτην τὴν τιμὴν καὶ
[1, 6]	κόσμῳ; (Καὶ πόσῳ κρεῖττον ἀπομύξασθαί	σε	ἢ ἐγκαλεῖν; ἢ τί οἴει
[1, 17]	δὲ καταμεμάθηκας τὴν ἀλήθειαν, ἀνάγκη	σε	ἤδη κατορθοῦν. ἀλλὰ νὴ Δία
[1, 17]	πάλιν οὖν τὸ σὸν δόγμα	σε	ἠνάγκασεν, τοῦτ´ ἔστι προαίρεσιν προαίρεσις.
[1, 19]	ὡς τὸν ὄνον; ἐπεὶ τίς	σε	θεραπεύει ὡς ἄνθρωπον; δείκνυε. τίς
[1, 11]	οὖν; οὐδὲν ἦν τὸ κινῆσάν	σε	καὶ ἐξορμῆσαν πρὸς τὸ ἀφεῖναι
[1, 9]	τὸ γένος τῶν προγόνων εἰς	σὲ	κατελήλυθεν ἐντεῦθέν ποθεν καλεῖς σεαυτὸν
[1, 17]	τοῦ συγκαταθετικοῦ τόπου. μή τίς	σε	κωλῦσαι δύναται ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ; οὐδὲ
[1, 1]	καὶ ἀπαραπόδιστον. νῦν δέ, μή	σε	λανθανέτω, τοῦτο οὐκ ἔστιν σόν,
[1, 19]	θέλεις με λέγειν ὅτι καὶ	σέ,	λέγω σοι οὕτως ὡς τὴν
[1, 29]	τοῖς ποσίν’ ἂν λέγῃ τραχηλοκοπήσω	σε’	λέγω τῷ τραχήλῳ ἀπειλεῖ’ ἂν
[1, 12]	Σωκράτης, οἱ λέγοντες ὅτι οὐδέ	σε	λήθω Κινύμενος" Πολὺ πρότερον οὖν
[1, 20]	ἀλήθειαν; τίνες ἡμεῖς; τί πρὸς	σὲ	ὄντες; οὕτω μακρὸς ὁ λόγος
[1, 3]	ἀλλ´ ἂν μὲν Καῖσαρ εἰσποιήσηταί	σε,	οὐδείς σου τὴν ὀφρῦν βαστάσει·
[1, 10]	μοι σιτάριον ἐξαγαγεῖν’ ἢ παρακαλῶ	σε	παρὰ Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι τίς ἐστιν
[1, 11]	ἀλλ´ ὑπολήψεις καὶ δόγματα. Τοῦτό	σε	πείθω ἢ οὐχί; {Πεί{ ς}
[1, 11]	σύ, διότι φυσικῶς, καὶ ἐγώ	σε	πείσω, ὅτι πᾶν τὸ κατὰ
[1, 1]	σε βαλῶ. τὸ σωμάτιον. ἀποκεφαλίσω	σε.	πότε οὖν σοὶ εἶπον, ὅτι
[1, 2]	δίκαιον. ἀλλ´ ἐὰν εἴπῃς, ἀποκτενῶ	σε.	πότε οὖν σοι εἶπον, ὅτι
[1, 19]	γίνεται ὡς Σωκράτους; ἀλλὰ δύναμαί	σε	τραχηλοκοπῆσαι. καλῶς λέγεις. ἐξελαθόμην ὅτι
[1, 25]	ὑπόθεσιν τοῦ νύκτα εἶναι. ἔστω	σε	ὑπολαμβάνειν ὅτι νύξ ἐστιν. ἔστω.
[1, 29]	τίνι ἀπειλεῖ; ἂν λέγῃ δήσω	σε’	φημὶ ὅτι ταῖς χερσὶν ἀπειλεῖ
[1, 24]	περίστασις, μέμνησο ὅτι ὁ θεός	σε	ὡς ἀλείπτης τραχεῖ νεανίσκῳ συμβέβληκεν.
[1, 29]	εἶτα ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι φιλόσοφε, τί	σε	ὠφέληκε τὰ δόγματα; ἰδοὺ σύρῃ
[1, 24]	στέφανοι, ποῦ τὸ διάδημα; οὐδέν	σε	ὠφελοῦσιν οἱ δορυφόροι; ὅταν οὖν
[1, 18]	ὡς ἐπὶ τοῦ ἀθλητοῦ. οὗτος	ἐξεβίασε	τὸν πρῶτον κλῆρον. τί οὖν
[1, 28]	ἐπορθοῦντο. πταῖσμα δ´ ἦν, ὅτε	ἀπώλεσε	τὸν αἰδήμονα, τὸν πιστόν, τὸν
[1, 2]	καὶ Πρῖσκος Ἑλουίδιος καὶ ἰδὼν	ἐποίησε.	προσπέμψαντος αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα μὴ
[1, 2]	ἐξελθεῖν μὴ λυπούμενον. τί οὖν	ὠφέλησε	Πρῖσκος εἷς ὤν; τί δ´
[1, 11]	ὀρθῶς δοκεῖν; (Καὶ πῶς οἷόν	τε;	(Ἀλλ´ οἶμαι πᾶσα ἀνάγκη, εἰ
[1, 12]	φυγεῖν ἀνθρώπους; καὶ πῶς οἷόν	τε;	ἀλλὰ συνόντας αὐτοῖς ἐκείνους ἀλλάξαι;
[1, 11]	τὸ παιδίον; καὶ πῶς οἷόν	τε;	ἀλλὰ τοιοῦτόν τι ἄν, οἷον
[1, 28]	ὅτι νύξ ἐστιν. οὐχ οἷόν	τε.	ἀπόπαθε ὅτι ἡμέρα ἐστίν. οὐχ
[1, 28]	οὐχ ὑπάρχει συγκατατίθεσθαι οὐχ οἷόν	τε.	διὰ τί; ὅτι ἡ φύσις
[1, 11]	εὐλόγιστον, τοῦτο θαρροῦντες ἀποφαινόμεθα ὀρθόν	τε	εἶναι καὶ καλόν; (Ἔστω, ἔφη.
[1, 1]	καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα παρείληπται, τίς	τέ	ἐστι καὶ τί δύναται καὶ
[1, 1]	ὁ Ζεύς; Ἐπίκτητε, εἰ οἷόν	τε	ἦν, καὶ τὸ σωμάτιον ἄν
[1, 19]	καὶ Ἐπικάρπιος καὶ πατὴρ ἀνδρῶν	τε	θεῶν τε, ὁρᾷς ὅτι τούτων
[1, 7]	τε καὶ διακριτικὴν τῶν δοκίμων	τε	καὶ ἀδοκίμων δραχμῶν; οὐκοῦν καὶ
[1, 8]	ποτ´ οὖν οὐ γυμνάζομεν αὑτούς	τε	καὶ ἀλλήλους τὸν τρόπον τοῦτον;
[1, 7]	ἀποκρίσει καὶ νὴ Δία ἀνεξαπάτητός	τε	καὶ ἀσόφιστος; ἀλλὰ συγκαθήσει μέν,
[1, 1]	τὴν δύναμιν ταύτην τὴν ὁρμητικήν	τε	καὶ ἀφορμητικὴν καὶ ὀρεκτικήν τε
[1, 7]	γὰρ ἄλλο ἢ δύναμιν δοκιμαστικήν	τε	καὶ διακριτικὴν τῶν δοκίμων τε
[1, 1]	τε καὶ ἀφορμητικὴν καὶ ὀρεκτικήν	τε	καὶ ἐκκλιτικὴν καὶ ἁπλῶς τὴν
[1, 8]	καὶ τὰ εἴδη τῶν ἐπιχειρημάτων	τε	καὶ ἐνθυμημάτων ἐν τοῖς λόγοις
[1, 7]	ἱστορῆσαι καὶ τὴν τοιαύτην μεταβολήν	τε	καὶ μετάπτωσιν αὐτῶν, καθ´ ἣν
[1, 11]	τοῦθ´ ὅπερ καὶ νῦν ἐμοί	τε	καὶ σοὶ γέγονεν αἴτιον, σοὶ
[1, 4]	τὰ βιβλία καὶ γνώσῃ ὡς	τε	καὶ σύμφωνά ἐστι τῇ φύσει
[1, 6]	δ´ ἄνθρωπον θεατὴν εἰσήγαγεν αὐτοῦ	τε	καὶ τῶν ἔργων τῶν αὐτοῦ,
[1, 9]	μὲν τὰ ἐπὶ γῆς γεννώμενά	τε	καὶ φυόμενα, προηγουμένως δ´ εἰς
[1, 17]	καὶ καταμαθεῖν; καὶ πῶς οἷόν	τε;	ναί· ἀλλ´ ὁ μόδιος ξύλον
[1, 19]	καὶ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν	τε,	ὁρᾷς ὅτι τούτων τῶν ἔργων
[1, 28]	εἶναι τοὺς ἀστέρας. οὐχ οἷόν	τε.	ὅταν οὖν τις συγκατατίθηται τῷ
[1, 4]	ἀκώλυτον ἀνεμπόδιστον πιστὴν αἰδήμονα· μεμάθηκέν	τε,	ὅτι ὁ τὰ μὴ ἐφ´
[1, 28]	ὅτι ἡμέρα ἐστίν. οὐχ οἷόν	τε.	πάθε ἢ ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ
[1, 11]	καὶ Αἰγυπτίοις καὶ Ῥωμαίοις οἷόν	τε	πάντα τὰ δοκοῦντα περὶ τροφῆς
[1, 6]	τις ταῦτα ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν	τε	συνορατικὴν τῶν γεγονότων ἑκάστῳ καὶ
[1, 6]	ἕκαστον τούτων ἢ πῶς οἷόν	τε	τὰ οὕτω θαυμαστὰ καὶ τεχνικὰ
[1, 19]	τὸ κοινὸν ὠφέλιμος ᾖ. καθόλου	τε	τοιαύτην τὴν φύσιν τοῦ λογικοῦ
[1, 7]	ἀναστρεφώμεθα. Καὶ τὸ αὐτὸ ἐπί	τε	τῶν ὑποθέσεων καὶ τῶν ὑποθετικῶν
[1, 14]	ἐνδεδεμέναι καὶ συναφεῖς τῷ θεῷ	ἅτε	αὐτοῦ μόρια οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα,
[1, 14]	οὐ παντὸς δ´ αὐτῶν κινήματος	ἅτε	οἰκείου καὶ συμφυοῦς ὁ θεὸς
[1, 1]	φίλῳ καὶ τέκνῳ καὶ δούλῳ.	ἅτε	οὖν πολλοῖς προσδεδεμένοι βαρούμεθα ὑπ´
[1, 9]	σῶμα καὶ τὰ τούτου κτήματα;	μείνατε,	μὴ ἀλογίστως ἀπέλθητε’ Τοιοῦτόν τι
[1, 29]	λέγει μᾶλλόν μοι πεπλεγμένον κομψῶς	προτείνατε,	ἵνα γυμνασθῶ’ καὶ οἱ ἀθληταὶ
[1, 6]	τίνες ἐστὲ οὔτ´ ἐπὶ τί	γεγόνατε	οὔτε {ἐπὶ} τί τοῦτό ἐστιν,
[1, 20]	διακρίνειν καὶ μηδεμίαν ἀδοκίμαστον προσφέρεσθαι.	ὁρᾶτε	ἐπὶ τοῦ νομίσματος, ὅπου δοκεῖ
[1, 3]	τί ἄλλο ἀτυχέστερον καὶ ταπεινότερον;	ὁρᾶτε	οὖν καὶ προσέχετε, μή τι
[1, 6]	καὶ σύμφωνον διεξαγωγὴν τῇ φύσει.	ὁρᾶτε	οὖν, μὴ ἀθέατοι τούτων ἀποθάνητε.
[1, 22]	μὲν οὖν πάντων μάλιστα ἀρέσκει.	ἐφαρμόσατε	οὖν τὰς προλήψεις. ἐντεῦθεν ἡ
[1, 27]	θάνατον; μηνύσατέ μοι τὴν χώραν,	μηνύσατε	ἀνθρώπους, εἰς οὓς ἀπέλθω, εἰς
[1, 27]	ἀπέλθω, εἰς οὓς οὐ παραβάλλει,	μηνύσατε	ἐπαοιδήν· εἰ μὴ ἔχω, τί
[1, 27]	καὶ ποῦ φύγω τὸν θάνατον;	μηνύσατέ	μοι τὴν χώραν, μηνύσατε ἀνθρώπους,
[1, 6]	πᾶν τὸ συμβαῖνον; μεγαλοψυχίαν οὐκ	εἰλήφατε;	ἀνδρείαν οὐκ εἰλήφατε; καρτερίαν οὐκ
[1, 6]	ἀνέχεσθε. ἄγε δυνάμεις δ´ οὐκ	εἰλήφατε,	καθ´ ἃς οἴσετε πᾶν τὸ
[1, 6]	χρῆσθε αὐτοῖς μηδ´ αἰσθάνεσθε τίνα	εἰλήφατε	καὶ παρὰ τίνος, ἀλλὰ κάθησθε
[1, 6]	ἀνδρείαν οὐκ εἰλήφατε; καρτερίαν οὐκ	εἰλήφατε;	καὶ τί ἔτι μοι μέλει
[1, 6]	μεγαλοψυχίαν οὐκ εἰλήφατε; ἀνδρείαν οὐκ	εἰλήφατε;	καρτερίαν οὐκ εἰλήφατε; καὶ τί
[1, 24]	βασιλεῖς ἄρχονται μὲν ἀπ´ ἀγαθῶν·	στέψατε	δώματα· εἶτα περὶ τρίτον ἢ
[1, 29]	σωματίῳ· ὅταν δὲ μὴ αἱρῇ,	λάβετε	αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε. μόνον μὴ
[1, 24]	φυγή, δεινὸν λοιδορία, δεινὸν πενία·	φεύγετε	ἄνδρες, πάρεισιν οἱ πολέμιοι’ ἐροῦμέν
[1, 29]	μέλει; Ὑμεῖς οὖν οἱ φιλόσοφοι	διδάσκετε	καταφρονεῖν τῶν βασιλέων; (Μὴ γένοιτο.
[1, 27]	εἰ μὴ ἔχω, τί με	θέλετε	ποιεῖν; οὐ δύναμαι τὸν θάνατον
[1, 4]	ὑμεῖς δ´ ὄψεσθ´ αὐτοὶ τί	θέλετε.	Τί οὖν ἡμῖν παρέχει Χρύσιππος;
[1, 29]	μὴ αἱρῇ, λάβετε αὐτὸ καὶ	ὑγιαίνετε.	μόνον μὴ ἀλογίστως, μόνον μὴ
[1, 6]	πρὸς τὸ ἀξιόλογον τῆς θέας	φέρετε	καὶ ἀνέχεσθε. ἄγε δυνάμεις δ´
[1, 6]	δὲ θεάσασθαι καὶ κατανοῆσαι οὐκ	ἐπιθυμήσετε;	οὐκ αἰσθήσεσθε τοίνυν, οὔτε τίνες
[1, 1]	ἡμῖν. Τῶν ἄλλων δυνάμεων οὐδεμίαν	εὑρήσετε	αὐτὴν αὑτῆς θεωρητικήν, οὐ τοίνυν
[1, 22]	ἢ ἀνόσιον. ταύτην τὴν μάχην	εὑρήσετε	καὶ Ἀγαμέμνονος καὶ Ἀχιλλέως. κάλει
[1, 6]	δ´ οὐκ εἰλήφατε, καθ´ ἃς	οἴσετε	πᾶν τὸ συμβαῖνον; μεγαλοψυχίαν οὐκ
[1, 14]	τοσούτων καὶ τηλικούτων ἠξιωμένοι οὐκ	ὀμόσετε	ἢ ὀμόσαντες οὐκ ἐμμενεῖτε; καὶ
[1, 14]	ὀμόσαντες οὐκ ἐμμενεῖτε; καὶ τί	ὀμόσετε;	μὴ ἀπειθήσειν μηδέποτε μηδ´ ἐγκαλέσειν
[1, 6]	καὶ τῶν ἄλλων χαλεπῶν οὐκ	ἀπολαύετε;	ἀλλ´ οἶμαι ὅτι ταῦτα πάντα
[1, 3]	καὶ ταπεινότερον; ὁρᾶτε οὖν καὶ	προσέχετε,	μή τι τούτων ἀποβῆτε τῶν
[1, 3]	καὶ προσέχετε, μή τι τούτων	ἀποβῆτε	τῶν ἀτυχημάτων. ~Περὶ προκοπῆς. Ὁ
[1, 9]	κλάοντες περὶ τῆς αὔριον, πόθεν	φάγητε.	ἀνδράποδον, ἂν σχῇς, ἕξεις· ἂν
[1, 9]	τῶν θεῶν συγγενής; Ἄν μοι	λέγητε’	φησίν, νῦν ὅτι ἀφίεμέν σε
[1, 6]	Ὀλυμπίαν μὲν ἀποδημεῖτε, ἵν´ {ε}	ἴδητε	τὸ ἔργον τοῦ Φειδίου, καὶ
[1, 9]	τούτου κτήματα; μείνατε, μὴ ἀλογίστως	ἀπέλθητε’	Τοιοῦτόν τι ἔδει γίνεσθαι παρὰ
[1, 9]	παιδευτής, νεκροὶ δ´ ὑμεῖς. ὅταν	χορτασθῆτε	σήμερον, κάθησθε κλάοντες περὶ τῆς
[1, 26]	μήτε τὸ ἀκόλουθον ἡμᾶς ἐκφυγεῖν	μήτε	παραδέξασθαι τὸ μαχόμενον. πρῶτον οὖν
[1, 27]	κακῷ. εἶτα τὸ τελευταῖον, ὅταν	μήτε	τὰ πράγματα μεταθεῖναι δυνηθῶ μήτε
[1, 26]	ὅτι ἐν παντὶ στοχαστέον τοῦ	μήτε	τὸ ἀκόλουθον ἡμᾶς ἐκφυγεῖν μήτε
[1, 27]	μήτε τὰ πράγματα μεταθεῖναι δυνηθῶ	μήτε	τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι, κάθημαι καὶ
[1, 6]	ὁρᾶτε οὖν, μὴ ἀθέατοι τούτων	ἀποθάνητε.	Ἀλλ´ εἰς Ὀλυμπίαν μὲν ἀποδημεῖτε,
[1, 14]	τὰς θύρας καὶ σκότος ἔνδον	ποιήσητε,	μέμνησθε μηδέποτε λέγειν ὅτι μόνοι
[1, 9]	οὐ τοῦτο μηχανώμενον, ὅπως μὴ	ταπεινοφρονήσητε	μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς τινας
[1, 14]	παρέδωκεν ἡμῶν ἕκαστον; ὥσθ´, ὅταν	κλείσητε	τὰς θύρας καὶ σκότος ἔνδον
[1, 2]	ἐν ταῖς σκέψεσιν. ἄγε οὖν,	Ἐπίκτητε,	διαξύρησαι. ἂν ὦ φιλόσοφος, λέγω
[1, 1]	Ἀλλὰ τί λέγει ὁ Ζεύς;	Ἐπίκτητε,	εἰ οἷόν τε ἦν, καὶ
[1, 9]	ἦν· ὑμᾶς μὲν ἔρχεσθαι λέγοντας	Ἐπίκτητε,	οὐκέτι ἀνεχόμεθα μετὰ τοῦ σωματίου
[1, 10]	ὤσεται. (Ἄν μ´ εὕρῃς’ ἔφη,	Ἐπίκτητε,	τὸν ἕτερον πόδα εἰς τὴν
[1, 10]	ἐκείνων πράγματα τοῖς ἡμετέροις; ἂν	ἐπιστῆτε,	τί ἐκεῖνοι ποιοῦσιν, αἰσθήσεσθε. τί
[1, 29]	τῆς φυλακῆς. εἰ μηκέτι χρείαν	ἔχητέ	μου ἐν τῇ φυλακῇ, ἐξέρχομαι·
[1, 29]	τῇ φυλακῇ, ἐξέρχομαι· ἂν πάλιν	σχῆτε,	εἰσελεύσομαι. μέχρι τίνος; μέχρις ἂν
[1, 27]	τὰς αἰσθήσεις ἀναιροῦντες ἄλλο τι	ποιεῖτε;	τίς ὑμῶν εἰς βαλανεῖον ἀπελθεῖν
[1, 14]	φωτὸς εἰς τὸ βλέπειν τί	ποιεῖτε;	τούτῳ τῷ θεῷ ἔδει καὶ
[1, 4]	πολιὰς ἐτήρησα’ τίς λέγει ταῦτα;	δοκεῖτε	ὅτι ὑμῖν ἄδοξόν τινα ἐρῶ
[1, 6]	καὶ στένοντες· εἶτα τοῖς θεοῖς	ἐγκαλεῖτε.	τί γάρ ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον
[1, 6]	ἀποθάνητε. Ἀλλ´ εἰς Ὀλυμπίαν μὲν	ἀποδημεῖτε,	ἵν´ {ε} ἴδητε τὸ ἔργον
[1, 14]	οὐκ ὀμόσετε ἢ ὀμόσαντες οὐκ	ἐμμενεῖτε;	καὶ τί ὀμόσετε; μὴ ἀπειθήσειν
[1, 4]	μηδέποτε οὖν ἀλλαχοῦ τὸ ἔργον	ζητεῖτε,	ἀλλαχοῦ τὴν προκοπήν. Ποῦ οὖν
[1, 4]	οἶδας ὅτι ὅλον τὸ βιβλίον	πέντε	δηναρίων ἐστίν; ὁ οὖν ἐξηγούμενος
[1, 4]	ὅτι πλείονος ἄξιός ἐστιν ἢ	πέντε	δηναρίων; μηδέποτε οὖν ἀλλαχοῦ τὸ
[1, 28]	κόσμιον. πότ´ ἔπταισεν ὁ Ἀχιλλεύς;	ὅτε	ἀπέθανεν ὁ Πάτροκλος; μὴ γένοιτο·
[1, 7]	ἐπὶ τῆς τηρήσεως ἢ ἔστιν	ὅτε	ἀποστατέον, τὰ δ´ ἀκόλουθα προσδεκτέον
[1, 28]	νεοσσιαὶ ἐπορθοῦντο. πταῖσμα δ´ ἦν,	ὅτε	ἀπώλεσε τὸν αἰδήμονα, τὸν πιστόν,
[1, 28]	ἐπῆλθον φασιν οἱ Ἕλληνες καὶ	ὅτε	ἐπόρθουν τὴν Τροίαν καὶ ὅτε
[1, 28]	μὴ γένοιτο· ἀλλ´ ὅτε ὠργίζετο,	ὅτε	κορασίδιον ἔκλαεν, ὅτ´ ἐπελάθετο ὅτι
[1, 1]	θεωρεῖ τις αὐτῶν; οὐδαμῶς. ἀλλ´	ὅτε	μέν, ἄν τι γράφῃς τῷ
[1, 28]	ὅτε ἐπόρθουν τὴν Τροίαν καὶ	ὅτε	οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἀπώλλυντο; οὐδαμῶς·
[1, 10]	τοῦ σίτου ὄντα ἐν Ῥώμῃ,	ὅτε	ταύτῃ παρῆγεν ἀπὸ τῆς φυγῆς
[1, 28]	ὁ Πάτροκλος; μὴ γένοιτο· ἀλλ´	ὅτε	ὠργίζετο, ὅτε κορασίδιον ἔκλαεν, ὅτ´
[1, 7]	ποτὲ μὲν ἓν ἑνὶ ἀκολουθεῖ,	ποτὲ	δὲ πλείοσιν κοινῇ. μή ποτε
[1, 7]	τί τισιν ἀκόλουθον γίνεται καὶ	ποτὲ	μὲν ἓν ἑνὶ ἀκολουθεῖ, ποτὲ
[1, 29]	περὶ αὐτοῦ; οὗτος οὖν τίς	ποτε	ὁ ἔχων ἐξουσίαν τοῦ ἀποφήνασθαί
[1, 1]	βορέας. τί ἡμῖν καὶ αὐτῷ;	πότε	ὁ ζέφυρος πνεύσει; ὅταν αὐτῷ
[1, 7]	ποτὲ δὲ πλείοσιν κοινῇ. μή	ποτε	οὖν καὶ τοῦτο ἀνάγκη προσλαβεῖν
[1, 2]	ἀλλ´ ἐὰν εἴπῃς, ἀποκτενῶ σε.	πότε	οὖν σοι εἶπον, ὅτι ἀθάνατός
[1, 1]	βαλῶ. τὸ σωμάτιον. ἀποκεφαλίσω σε.	πότε	οὖν σοὶ εἶπον, ὅτι μόνου
[1, 11]	τρέχοντος ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα νικήσαντός	ποτε	παραλόγως σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ πρὸς
[1, 4]	τι ἐκκλίνῃ, οἶδεν ὅτι περιπεσεῖταί	ποτέ	τινι παρὰ τὴν ἔκκλισιν τὴν
[1, 29]	ἐν γωνίᾳ δυνάμενον στεφανωθῆναι Ὀλύμπια;	πότε	τις ἐμοὶ καταγγελεῖ τοιοῦτον ἀγῶνα;
[1, 9]	ἀπελθεῖν ὅθεν ἐληλύθαμεν, ἄφες λυθῆναί	ποτε	τῶν δεσμῶν τούτων τῶν ἐξηρτημένων
[1, 20]	ὁ οὖν λόγος πρὸς τί	ποτε	ὑπὸ τῆς φύσεως παρείληπται; πρὸς
[1, 7]	ἐπὶ τούτων ποιητέον; ἢ μή	ποτε	ὡς οὐκ ἀρκεῖ τὸ δανείσασθαι
[1, 14]	καὶ σκότος ἔνδον ποιήσητε, μέμνησθε	μηδέποτε	λέγειν ὅτι μόνοι ἐστέ· οὐ
[1, 14]	καὶ τί ὀμόσετε; μὴ ἀπειθήσειν	μηδέποτε	μηδ´ ἐγκαλέσειν μηδὲ μέμψεσθαί τινι
[1, 4]	ἄξιός ἐστιν ἢ πέντε δηναρίων;	μηδέποτε	οὖν ἀλλαχοῦ τὸ ἔργον ζητεῖτε,
[1, 9]	ἀνθρώποις ἢ τὸ τοῦ Σωκράτους,	μηδέποτε	πρὸς τὸν πυθόμενον ποδαπός ἐστιν
[1, 27]	λίαν ἀκριβῶς οἶδα. πόθεν τοῦτο;	οὐδέποτε	καταπίνειν τι θέλων ἐκεῖ φέρω
[1, 1]	ἐν ᾗ τὰ σαυτοῦ τιθέμενος	οὐδέποτε	κωλυθήσῃ, οὐδέποτ´ ἐμποδισθήσῃ, οὐ στενάξεις,
[1, 6]	κατὰ τρόπον ἂν μὴ προσῇ	οὐδέποτε	τεύξεται τοῦ τέλους. τί οὖν;
[1, 24]	ἂν ᾖς μεμνημένος τῶν σῶν,	οὐδέποτε	τῶν ἀλλοτρίων ἀντιποιήσῃ. λέγει σοι
[1, 12]	δ´ αὐτὴν τότε μάλιστα ἀποστρέφεις,	ὁπότε	ἠνοιγμένην καὶ βλέπουσαν ἔχειν ἔδει.
[1, 26]	οὖν ἀποθῶμαι τὴν ἄγνοιαν; τίνα	πώποτε	{ὀργὴ{ ν} ἐδίδαξε τὰ κυβερνητικά,
[1, 19]	τὸ Καπιτώλιον, ἐπιθύει. τίς οὖν	πώποτε	ὑπὲρ τοῦ ὀρεχθῆναι καλῶς ἔθυσεν;
[1, 25]	τοῦ λοιδορουμένου ὁ λοιδορῶν ἐπιβάθραν,	τότε	ἀνύει τι. περίσχισον αὐτόν. τί
[1, 28]	ἀπολλύηταί τι τούτων καὶ ἐκπολιορκῆται,	τότε	καὶ αὐτὸς ἀπόλλυται. καὶ τὰ
[1, 12]	ἣν ἔχεις· σὺ δ´ αὐτὴν	τότε	μάλιστα ἀποστρέφεις, ὁπότε ἠνοιγμένην καὶ
[1, 28]	γὰρ ἔργον πταίει οὐδείς· ἀλλὰ	τότε	πελαργῶν νεοσσιαὶ ἐπορθοῦντο. πταῖσμα δ´
[1, 28]	τὸ πιστὸν μηδὲ τὸ συνετόν,	τότε	σῴζεται καὶ αὐτός· ἂν δ´
[1, 1]	ἀριστῶ τῆς ὥρας ἐλθούσης, εἶτα	τότε	τεθνήξομαι. πῶς; ὡς προσήκει τὸν
[1, 11]	ὅτι ἔδοξεν αὐτῷ. καὶ σοὶ	τότε	φεύγειν τοῦτο αὐτὸ ὅτι ἔδοξέν
[1, 25]	τὴν κεφαλήν, λέγω ἐκεῖνο αὐτοῦ	τύπτε	ὃ φυλάσσει’ καὶ σὺ γίγνωσκε,
[1, 14]	ὅτι μόνοι ἐστέ· οὐ γὰρ	ἐστέ,	ἀλλ´ ὁ θεὸς ἔνδον ἐστὶ
[1, 6]	οὐδ´ ἀποδημῆσαι χρεία ἐστίν, ἀλλ´	ἐστὲ	ἤδη καὶ πάρεστε τοῖς ἔργοις,
[1, 9]	τοῖς γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι ὅτι γελοῖοί	ἐστε,	οἵτινες ἀξιοῦτε, εἰ μέν με
[1, 14]	μέμνησθε μηδέποτε λέγειν ὅτι μόνοι	ἐστέ·	οὐ γὰρ ἐστέ, ἀλλ´ ὁ
[1, 6]	οὐκ αἰσθήσεσθε τοίνυν, οὔτε τίνες	ἐστὲ	οὔτ´ ἐπὶ τί γεγόνατε οὔτε
[1, 6]	ἐστίν, ἀλλ´ ἐστὲ ἤδη καὶ	πάρεστε	τοῖς ἔργοις, ταῦτα δὲ θεάσασθαι
[1, 1]	πνεύσει; ὅταν αὐτῷ δόξῃ, ὦ	βέλτιστε,	ἢ τῷ Αἰόλῳ. σὲ γὰρ
[1, 11]	οὕτως στερχθῆναι ὑπὸ τῶν σαυτοῦ,	ὥστε	διὰ τὴν ἄγαν αὐτῶν φιλοστοργίαν
[1, 2]	αὐτῷ ἐστιν εἰς Νέρωνος θεωρίας,	ὥστε	καὶ αὐτόν τι λειτουργῆσαι, ἔφη
[1, 28]	οὐ μισήσει, οὐ προσκόψει οὐδενί.	ὥστε	καὶ τὰ οὕτω μεγάλα καὶ
[1, 6]	τινα πρὸς τοῦτο ἰσχὺν ἀπολιπών,	ὥστε	κωλῦσαι ἢ ἐμποδίσαι. ταῦτα ἔχοντες
[1, 2]	διὰ τοῦτο μάλιστα παιδείας δεόμεθα,	ὥστε	μαθεῖν τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου
[1, 5]	ἂν μὲν ᾖ οὕτως διακείμενος,	ὥστε	μηδενὶ παρακολουθεῖν μηδὲ συνιέναι μηδέν,
[1, 11]	ἀθλίως ἔχω περὶ τὰ παιδάρια,	ὥστε	πρῴην νοσοῦντός μου τοῦ θυγατρίου
[1, 4]	αὑτοῦ, ταύτην ἐξεργάζεσθαι καὶ ἐκπονεῖν,	ὥστε	σύμφωνον ἀποτελέσαι τῇ φύσει, ὑψηλὴν
[1, 6]	ὑπηρετεῖν εἰς γεωργίαν, τὸ δ´	ὥστε	τυρὸν φέρειν, τὸ δ´ ἄλλο
[1, 6]	μὲν ὥστ´ ἐσθίεσθαι, τὸ δ´	ὥστε	ὑπηρετεῖν εἰς γεωργίαν, τὸ δ´
[1, 11]	θάνατος οὔτε φυγὴ οὔτε πόνος	οὔτε	ἄλλο τι τῶν τοιούτων αἴτιόν
[1, 1]	ᾀστέον νῦν καὶ κιθαριστέον ἢ	οὔτε	ᾀστέον οὔτε κιθαριστέον οὐκ ἐρεῖ.
[1, 12]	οὐχ ἵν´ ἀλλάξωμεν τὰς ὑποθέσεις	(οὔτε	γὰρ δίδοται ἡμῖν οὔτ´ ἄμεινον)
[1, 11]	καὶ οὔτ´ οἰκέτην ἔτι αἰτιασόμεθα	οὔτε	γείτονα οὔτε γυναῖκα οὔτε τέκνα
[1, 11]	οἰκέτην ἔτι αἰτιασόμεθα οὔτε γείτονα	οὔτε	γυναῖκα οὔτε τέκνα ὡς αἴτιά
[1, 9]	οὔτε τροφῆς ἀπορεῖ τῆς οἰκείας	οὔτε	διεξαγωγῆς τῆς {καταλλήλου{ ς} καὶ
[1, 6]	ἐστὲ οὔτ´ ἐπὶ τί γεγόνατε	οὔτε	{ἐπὶ} τί τοῦτό ἐστιν, ἐφ´
[1, 11]	οὐκ ἂν ἀπελεύσῃ. καὶ ἁπλῶς	οὔτε	θάνατος οὔτε φυγὴ οὔτε πόνος
[1, 23]	οὐδὲν τῆς τοῦ ἀγαθοῦ οὐσίας	οὔτε	θαυμάζειν οὔτ´ ἀποδέχεσθαι· καὶ καλῶς
[1, 11]	ταῖς χερσὶν τῶν οὔτε στεργόντων	οὔτε	κηδομένων ἀποθανεῖν; (Μὴ γένοιτο. (Καὶ
[1, 1]	καὶ κιθαριστέον ἢ οὔτε ᾀστέον	οὔτε	κιθαριστέον οὐκ ἐρεῖ. τίς οὖν
[1, 29]	ἀκούει οὔτε τῷ λεγομένῳ παρακολουθεῖ	οὔτε	ὅλως μεμέληκεν αὐτῷ εἰδέναι περὶ
[1, 5]	μεταπείσει τις αὐτόν. τοῦτο δ´	οὔτε	παρὰ τὴν ἐκείνου γίνεται δύναμιν
[1, 5]	παρὰ τὴν ἐκείνου γίνεται δύναμιν	οὔτε	παρὰ τὴν τοῦ διδάσκοντος ἀσθένειαν,
[1, 26]	δὲ τοῖς κατὰ τὸν βίον	οὔτε	παρέχει ἑαυτόν τις ἐλέγχῳ τόν
[1, 4]	ἐφ´ αὑτῷ ποθῶν ἢ φεύγων	οὔτε	πιστὸς εἶναι δύναται οὔτ´ ἐλεύθερος,
[1, 11]	ἁπλῶς οὔτε θάνατος οὔτε φυγὴ	οὔτε	πόνος οὔτε ἄλλο τι τῶν
[1, 11]	ἢ ἐν ταῖς χερσὶν τῶν	οὔτε	στεργόντων οὔτε κηδομένων ἀποθανεῖν; (Μὴ
[1, 11]	πῶς ἔχει, οὔτε τὸν ἀγρὸν	οὔτε	τὰ ἀνδράποδα οὔτε τοὺς ἵππους
[1, 11]	αἰτιασόμεθα οὔτε γείτονα οὔτε γυναῖκα	οὔτε	τέκνα ὡς αἴτιά τινων κακῶν
[1, 6]	οὐκ ἐπιθυμήσετε; οὐκ αἰσθήσεσθε τοίνυν,	οὔτε	τίνες ἐστὲ οὔτ´ ἐπὶ τί
[1, 11]	τι ἐστὶν ἢ πῶς ἔχει,	οὔτε	τὸν ἀγρὸν οὔτε τὰ ἀνδράποδα
[1, 29]	λέγω οὗτος ὁ ταῦτα κραυγάζων	οὔτε	τοῦ σημαινομένου ἀκούει οὔτε τῷ
[1, 11]	τὸν ἀγρὸν οὔτε τὰ ἀνδράποδα	οὔτε	τοὺς ἵππους ἢ κύνας, ἀλλὰ
[1, 9]	ὧν ἕκαστον αὐτὸ αὑτῷ ἀρκούμενον	οὔτε	τροφῆς ἀπορεῖ τῆς οἰκείας οὔτε
[1, 29]	κραυγάζων οὔτε τοῦ σημαινομένου ἀκούει	οὔτε	τῷ λεγομένῳ παρακολουθεῖ οὔτε ὅλως
[1, 11]	ἀπελεύσῃ. καὶ ἁπλῶς οὔτε θάνατος	οὔτε	φυγὴ οὔτε πόνος οὔτε ἄλλο
[1, 9]	ἀποκρινοῦμαι ὅτι γελοῖοί ἐστε, οἵτινες	ἀξιοῦτε,	εἰ μέν με ὁ στρατηγὸς
[1, 4]	εἰ γὰρ συμφώνως, τοῦτό μοι	δείκνυε	καὶ ἐρῶ σοι ὅτι προκόπτεις·
[1, 6]	ἀφορμὰς ἔχεις σὺ δ´ ἐμοὶ	δείκνυε.	~Περὶ τῆς χρείας τῶν μεταπιπτόντων
[1, 19]	τίς σε θεραπεύει ὡς ἄνθρωπον;	δείκνυε.	τίς σοι θέλει ὅμοιος γενέσθαι,
[1, 17]	θέλεις οὖν περὶ ἐκείνων ἀκούειν;	ἄκουε.	ἀλλ´ ἄν μοι λέγῃς ὅτι
[1, 4]	ἐξηγοῦ τὰ βιβλία, ἀλλὰ καὶ	γράφε	αὐτὸς τοιαῦτα. καὶ τί σοι
[1, 25]	ἐν Μυσίᾳ ἐπολέμησεν· διηγησάμην σοι,	ἀδελφέ,	πῶς ἐπὶ τὸν λόφον ἀνέβην·
[1, 2]	ἐκεῖνος φιλόσοφος) καὶ εἰπόντος ἄγε,	ἀδελφέ,	τί μέλλεις ποιεῖν; ἀποκόπτομεν τοῦτο
[1, 29]	τὴν ἀγοράν, εἶτα ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι	φιλόσοφε,	τί σε ὠφέληκε τὰ δόγματα;
[1, 18]	μὴ ἐρέθιζε αὐτούς, θυρίδα μὴ	ἔχε,	μὴ ψῦχέ σου τὰ ἱμάτια.
[1, 29]	ἐγκαλεῖς τῷ θεῷ; οὐδὲν οὖν	εἶχε	Σωκράτης ἀντὶ τούτων; ποῦ ἦν
[1, 18]	αὐτούς, θυρίδα μὴ ἔχε, μὴ	ψῦχέ	σου τὰ ἱμάτια. κἀγὼ πρῴην