Livre, Chap. |
[1, 22] |
τὸ
μέσον.
τί
λέγεις
σύ,
|
ὦ |
Ἀγάμεμνον;
οὐ
δεῖ
γενέσθαι
τὰ |
[1, 22] |
οὖν.
σὺ
δὲ
τί
λέγεις,
|
ὦ |
Ἀχιλλεῦ;
οὐκ
ἀρέσκει
σοι
γίνεσθαι |
[1, 1] |
ζέφυρος
πνεύσει;
ὅταν
αὐτῷ
δόξῃ,
|
ὦ |
βέλτιστε,
ἢ
τῷ
Αἰόλῳ.
σὲ |
[1, 2] |
εἶναι
συγκλητικόν·
μέχρι
δὲ
ἂν
|
ὦ, |
δεῖ
με
εἰσέρχεσθαι’
ἄγε
ἀλλ´ |
[1, 24] |
ἐστιν·
πάντα
εἰρήνης
γέμει.
πῶς,
|
ὦ |
Διόγενες;
ἰδού’
φησίν,
μή
τι |
[1, 6] |
καὶ
ἀπιδὼν
εἰπὲ
φέρε
νῦν,
|
ὦ
|
Ζεῦ,
ἣν
θέλεις
περίστασιν·
ἔχω |
[1, 16] |
ἢ
ἐπινενοηκώς;
οὐδὲ
εἷς’
φησίν.
|
ὦ |
μεγάλης
ἀναισθησίας
καὶ
ἀναισχυντίας.
Ἄγε |
[1, 4] |
φύσει
τὰ
ἀπαθῆ
με
ποιοῦντα.
|
ὦ |
μεγάλης
εὐτυχίας,
ὦ
μεγάλου
εὐεργέτου |
[1, 4] |
με
ποιοῦντα.
ὦ
μεγάλης
εὐτυχίας,
|
ὦ |
μεγάλου
εὐεργέτου
τοῦ
δεικνύοντος
τὴν |
[1, 21] |
ἀπαντῶντες
θαυμάζωσιν
καὶ
ἐπακολουθοῦντες
ἐπικραυγάζωσιν·
|
ὦ |
μεγάλου
φιλοσόφου.
τίνες
εἰσὶν
οὗτοι, |
[1, 29] |
ἀνοσίου
καὶ
ἀδίκου
καὶ
δικαίου;
|
Ὦ |
πολλῆς
ἀδικίας
τῶν
πεπαιδευμένων.
ταῦτα |
[1, 4] |
δύνηται
λέγειν
ἐν
τῇ
φυλακῇ
|
ὦ |
φίλε
Κρίτων,
εἰ
ταύτῃ
τοῖς |
[1, 2] |
ἄγε
οὖν,
Ἐπίκτητε,
διαξύρησαι.
ἂν
|
ὦ |
φιλόσοφος,
λέγω
οὐ
διαξυρῶμαι’
ἀλλ´ |
[1, 12] |
γενοίμην
ἐλεύθερος;
ἐλεύθερος
γάρ
ἐστιν,
|
ᾧ |
γίνεται
πάντα
κατὰ
προαίρεσιν
καὶ |
[1, 24] |
λάβε
τοίνυν
ὅλον
τὸ
σωμάτιον.
|
ᾧ |
δύναμαι
ῥῖψαι
τὸ
σωμάτιον,
ἔτι |
[1, 15] |
(Τὸ
τίνος;
(Τὸ
ἐκείνου,
ἐν
|
ᾧ |
εἰμί.
(Πῶς
οὖν
ἐκεῖνός
μοι |
[1, 29] |
ζητεῖς
τὴν
ὠφέλειαν
ἢ
ἐν
|
ᾧ |
ἔμαθες;
καθήμενος
λοιπὸν
ἐν
τῇ |
[1, 11] |
ὥστ´
ἐγκαλύπτεσθαι
τοῦ
ἵππου
τρέχοντος
|
ᾧ |
ἐσπουδάκει,
εἶτα
νικήσαντός
ποτε
παραλόγως |
[1, 29] |
τοῦ
χείρονος.
ἐν
τίνι;
ἐν
|
ᾧ
|
κρεῖσσόν
ἐστιν.
σῶμα
σώματος
ἰσχυρότερον, |
[1, 29] |
τὸν
ἕνα
ἐν
τούτῳ,
ἐν
|
ᾧ |
κρείσσονές
εἰσιν.
ἐν
τίνι
οὖν |
[1, 29] |
τοιαύτην.
ἔσται
χρόνος
τάχα,
ἐν
|
ᾧ
|
οἱ
τραγῳδοὶ
οἰήσονται
ἑαυτοὺς
εἶναι |
[1, 27] |
ἐκεῖ
φέρω
τὸν
ψωμόν,
ἀλλ´
|
ὧδε· |
οὐδέποτ´
ἄρτον
θέλων
λαβεῖν
τὸ |
[1, 16] |
ὑμᾶς
ἐπὶ
τὴν
αὐτὴν
ταύτην
|
ᾠδὴν |
παρακαλῶ.
~Ὅτι
ἀναγκαῖα
τὰ
λογικά. |
[1, 29] |
τινα
οἶμαι
τῶν
καθημένων
ἐνταῦθα
|
ὠδίνειν |
αὐτὸν
ἐφ´
ἑαυτοῦ
καὶ
λέγειν |
[1, 22] |
τοῦ
φιλοσοφοῦντος
τῷ
ὄντι
καὶ
|
ὠδίνοντος· |
νῦν
ἐγὼ
οὐχ
ὁρῶ
τί
|
[1, 2] |
πολλοὶ
γίνονται
τοιοῦτοι;
(Ἵπποι
γὰρ
|
ὠκεῖς |
ἅπαντες
γίνονται,
κύνες
γὰρ
ἰχνευτικοὶ |
[1, 7] |
ὅτι
οὐχ
ὑγιῶς
παρεχώρησα
τὰ
|
ὡμολογημένα’ |
καὶ
μὴν
οὐδὲ
τοῦτο
δίδοται. |
[1, 4] |
ἀθλητῇ
διελεγόμην
δεῖξόν
μοι
τοὺς
|
ὤμους’ |
εἶτα
ἔλεγεν
ἐκεῖνος
ἴδε
μου |
[1, 2] |
τί
οὖν
ὠφέλησε
Πρῖσκος
εἷς
|
ὤν; |
τί
δ´
ὠφελεῖ
ἡ
πορφύρα |
[1, 9] |
ἠτυχηκὼς
καὶ
πρότερον
μὲν
ἐπιφανὴς
|
ὢν |
καὶ
πλούσιος,
ὕστερον
δ´
ἐκπεπτωκὼς
|
[1, 12] |
τί
οὖν
ἐπισπᾷς
σεαυτῷ
ταῦτα
|
ὧν |
ἀνυπεύθυνος
εἶ;
τοῦτό
ἐστιν
ἑαυτῷ
|
[1, 6] |
τοῦ
τέλους
τευξόμεθα
τοῦ
ἑαυτῶν.
|
ὧν |
γὰρ
αἱ
κατασκευαὶ
διάφοροι,
τούτων
|
[1, 7] |
πέφηνεν.
Ἀλλὰ
δὴ
ἔστιν
ἐφ´
|
ὧν |
δεδώκαμεν
ὑγιῶς
τὰ
λήμματα
καὶ |
[1, 21] |
θέλεις;
οὐχ
οὗτοί
εἰσι,
περὶ
|
ὧν |
εἴωθας
λέγειν
ὅτι
μαίνονται;
τί |
[1, 9] |
ἀλόγων
εἶναι
χείρονα
καὶ
δειλότερον,
|
ὧν |
ἕκαστον
αὐτὸ
αὑτῷ
ἀρκούμενον
οὔτε |
[1, 29] |
ἡμῶν
διδάσκει
ἀντιποιεῖσθαι
πρὸς
αὐτούς,
|
ὧν |
ἐκεῖνοι
ἔχουσιν
ἐξουσίαν;
τὸ
σωμάτιον |
[1, 6] |
ταῦτα;
πολλὰ
μὲν
ἐπὶ
μόνων,
|
ὧν |
ἐξαιρέτως
χρείαν
εἶχεν
τὸ
λογικὸν |
[1, 25] |
ἐσπουδάκαμεν,
τούτων
ἐξουσίαν
οὐδεὶς
ἔχει·
|
ὧν |
ἐξουσίαν
οἱ
ἄλλοι
ἔχουσιν,
τούτων |
[1, 27] |
τί
οὖν
μοι
χεῖρον
ἔσται,
|
ὧν |
ἔστι
μοι
νῦν;
τὸ
σύνολον |
[1, 4] |
οὐ
ψευδῆ
ταῦτά
ἐστιν,
ἐξ
|
ὧν |
ἡ
εὔροιά
ἐστι
καὶ
ἀπάθεια |
[1, 18] |
χαλεπαίνομεν;
ὅτι
τὰς
ὕλας
θαυμάζομεν,
|
ὧν |
ἡμᾶς
ἀφαιροῦνται.
ἐπεί
τοι
μὴ |
[1, 9] |
δύνανται
ποιῆσαι,
τούτων
οὐκ
ἐπιστρεψόμεθα·
|
ὧν |
ἡμῖν
μέλει,
ταῦτα
οὐ
δύνανται. |
[1, 12] |
κατ´
ἰδίαν
ἑκάστου·
πέμπτοι
δ´,
|
ὧν |
ἦν
καὶ
Ὀδυσσεὺς
καὶ
Σωκράτης, |
[1, 21] |
φιλοσόφου.
τίνες
εἰσὶν
οὗτοι,
ὑφ´
|
ὧν |
θαυμάζεσθαι
θέλεις;
οὐχ
οὗτοί
εἰσι, |
[1, 18] |
αἱ
ἀπώλειαι,
τούτων
οἱ
πόνοι,
|
ὧν |
καὶ
αἱ
κτήσεις.
Ἀλλ´
ὁ |
[1, 16] |
ἡμῖν
παρέσχεν
ὄργανα
ταῦτα
δι´
|
ὧν |
τὴν
γῆν
ἐργασόμεθα·
μέγας
ὁ |
[1, 19] |
οὐδέν.
(Ἀλλ´
οἱ
τὰς
{φ}
|
ὠνάς’ |
φησί,
γράφοντες
γράψουσι
τὸ
ἐμὸν |
[1, 13] |
ὅτι
τοῦ
Διὸς
ἀπογόνων;
(Ἀλλ´
|
ὠνὴν |
αὐτῶν
ἔχω,
ἐκεῖνοι
δ´
ἐμοῦ |
[1, 29] |
ὁ
κλέπτης.
ἀλλ´
ἐκεῖνος
τοσούτου
|
ὠνήσατο |
λύχνον·
ἀντὶ
λύχνου
κλέπτης
ἐγένετο, |
[1, 16] |
εἰσι
τῷ
στρατηγῷ
ὑποδεδεμένοι
ἐνδεδυμένοι
|
ὡπλισμένοι, |
εἰ
δ´
ἔδει
περιερχόμενον
τὸν |
[1, 12] |
τῇ
δεῖνι
συνελθέτω
τῇδε
τῇ
|
ὥρᾳ, |
ἵνα
ἐγὼ
γένωμαι’
οὐκ
ἐδίδοτο. |
[1, 15] |
μὲν
καρπὸς
ἄφνω
καὶ
μιᾷ
|
ὥρᾳ |
οὐ
τελειοῦται,
γνώμης
δ´
ἀνθρώπου |
[1, 1] |
μετ´
ὀλίγον,
νῦν
ἀριστῶ
τῆς
|
ὥρας |
ἐλθούσης,
εἶτα
τότε
τεθνήξομαι.
πῶς; |
[1, 11] |
ποιεῖσθαι.
τοῦτο
δ´
ὅτι
μιᾶς
|
ὥρας |
ἢ
ἡμέρας
οὐκ
ἔστιν,
ἐπινοεῖς |
[1, 28] |
Πάτροκλος;
μὴ
γένοιτο·
ἀλλ´
ὅτε
|
ὠργίζετο, |
ὅτε
κορασίδιον
ἔκλαεν,
ὅτ´
ἐπελάθετο |
[1, 12] |
καὶ
ἐπικλωθουσῶν
σου
τὴν
γένεσιν
|
ὥρισεν |
καὶ
διέταξεν;
οὐκ
{οἶσθα{
ς} |
[1, 2] |
δέ
τινος·
Πῶς
τοῦτο
ἐποίησεν;
|
ὡς |
ἀθλητὴς
ἢ
ὡς
φιλόσοφος;
Ὡς |
[1, 24] |
ἧς
σὺ
ἔσχηκας,
ἂν
θέλῃς
|
ὡς |
ἀθλητὴς
νεανίσκῳ
χρῆσθαι.
καὶ
νῦν |
[1, 4] |
καὶ
φυλάσσει,
λούεται
ὡς
πιστός,
|
ὡς |
αἰδήμων
ἐσθίει,
ὡσαύτως
ἐπὶ
τῆς |
[1, 9] |
οὖν
ὡς
κοιλίαι,
ὡς
ἔντερα,
|
ὡς |
αἰδοῖα,
οὕτω
περὶ
αὑτῶν
διανοούμεθα, |
[1, 11] |
γείτονα
οὔτε
γυναῖκα
οὔτε
τέκνα
|
ὡς
|
αἴτιά
τινων
κακῶν
ἡμῖν
γινόμενα |
[1, 24] |
μέμνησο
ὅτι
ὁ
θεός
σε
|
ὡς |
ἀλείπτης
τραχεῖ
νεανίσκῳ
συμβέβληκεν.
(Ἵνα
|
[1, 17] |
ἐστὶ
διακριτικὰ
καὶ
ἐπισκεπτικὰ
καὶ
|
ὡς |
ἄν
τις
εἴποι
μετρητικὰ
καὶ |
[1, 1] |
ὡς
πέφυκεν.
πῶς
οὖν
πέφυκεν;
|
ὡς |
ἂν
ὁ
θεὸς
θέλῃ.
Ἐμὲ |
[1, 3] |
πάνθ´
ὁντινοῦν
οὕτως
ἑκάστῳ
χρῆσθαι
|
ὡς |
ἂν
περὶ
αὐτοῦ
ὑπολάβῃ,
ἐκεῖνοι |
[1, 26] |
εἰ
δύναται
τούτοις
παρακολουθεῖν,
ἀλλ´
|
ὡς |
ἀναγνώστῃ
αὐτῷ
χρῇ.
τί
οὖν, |
[1, 2] |
ὡς
ἀθλητὴς
ἢ
ὡς
φιλόσοφος;
|
Ὡς |
ἀνήρ,
ἔφη,
ἀνὴρ
δ´
Ὀλύμπια |
[1, 19] |
ὄνον;
ἐπεὶ
τίς
σε
θεραπεύει
|
ὡς |
ἄνθρωπον;
δείκνυε.
τίς
σοι
θέλει |
[1, 7] |
μηδ´
ὑπὸ
τῶν
σοφιζομένων
διαπλανηθήσεσθαι
|
ὡς |
ἀποδεικνυόντων;
οὐκοῦν
ἐλήλυθεν
ἡμῖν
περὶ |
[1, 19] |
τινος’
οὐχὶ
γὰρ
πεπράκει
αὐτὸν
|
ὡς |
ἄχρηστον;
τίς
οὖν
αὐτὸν
ἄφνω |
[1, 9] |
ἀναστροφὴν
τὴν
ἐν
τῷ
βίῳ,
|
ὡς |
βάρη
τινὰ
καὶ
ἀνιαρὰ
καὶ |
[1, 1] |
αὐτῷ
Ῥοῦφος
εἶπεν;
Εἰ
μὲν
|
ὡς |
βαρύτερον
ἐκλέγῃ,
τίς
ἡ
μωρία |
[1, 25] |
τὴν
Βρισηίδα.
πορεύομαι.
ἔρχου.
ἔρχομαι.
|
ὡς |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ὑποθετικῶν
λόγων |
[1, 15] |
τι
τῆς
ἰδίας
ὕλης
ἀναδέξεται.
|
ὡς |
γὰρ
τέκτονος
ὕλη
τὰ
ξύλα, |
[1, 29] |
πίνειν
τὸ
φάρμακον,
καὶ
λέγει
|
ὡς |
γενναίως
ἡμᾶς
ἀποδεδάκρυκεν’
μή
τι |
[1, 12] |
ἔστι
μανθάνειν
ἕκαστα
οὕτω
θέλειν
|
ὡς |
γίνεται.
πῶς
δὲ
γίνεται;
ὡς |
[1, 12] |
ὄνομα;
οὔ·
ἀλλὰ
διδάσκομαι
θέλειν,
|
ὡς |
δεῖ
γράφεσθαι.
τί
ἐπὶ
μουσικῶν; |
[1, 22] |
εἴπω;
ἂν
σιωπῶ,
ῥήγνυται
ἐκεῖνος.
|
ὡς |
δεῖ
λέγειν
ὅτι
σύγγνωθί
μοι |
[1, 20] |
γνώσῃ
ὅτι
μακρὰν
εἶ
τοῦ
|
ὡς
|
δεῖ
πεπονθέναι
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ |
[1, 12] |
ὡς
γίνεται.
πῶς
δὲ
γίνεται;
|
ὡς |
διέταξεν
αὐτὰ
ὁ
διατάσσων.
διέταξε |
[1, 29] |
τινα
ἀνοχὴν
ἀπὸ
τούτων
ἔχω,
|
ὡς |
δραπέτης
ἐφίσταται
θεάτρῳ
οὕτως
κἀγώ· |
[1, 9] |
ταῦτα;
πῶς
γὰρ
ἄλλως
ἢ
|
ὡς |
ἔδει
τὸν
πεπεισμένον
ὅτι
ἐστὶ |
[1, 9] |
αὐτοῦ
γράψαι
εἰς
τὴν
Ῥώμην
|
ὡς |
ἐδόκει
τοῖς
πολλοῖς
ἠτυχηκὼς
καὶ |
[1, 24] |
γίνου
τῶν
παιδίων
δειλότερος,
ἀλλ´
|
ὡς |
ἐκεῖνα,
ὅταν
αὐτοῖς
μὴ
ἀρέσκῃ |
[1, 29] |
τραγῳδοῦ
νῦν
δὲ
κιθαρῳδοῦ,
οὐχ
|
ὡς |
ἐκεῖνοι
ποιοῦσιν.
ἅμα
μὲν
ἐπέστη |
[1, 3] |
πλείους
δ´
ἡμῶν
ἀλώπεκες
καὶ
|
ὡς |
ἐν
ζῴοις
ἀτυχήματα.
τί
γάρ |
[1, 23] |
ποιεῖν
τὸν
πολιτευόμενον·
ἐπείτοι
εἰ
|
ὡς |
ἐν
μυίαις
μέλλεις
ἀναςτρέφεσθαι,
τί |
[1, 19] |
ὡς
χολέραν
καὶ
βωμὸν
στῆσαι,
|
ὡς |
ἐν
Ῥώμῃ
Πυρετοῦ
βωμός
ἐστιν. |
[1, 9] |
θεῶν.
ἡμεῖς
οὖν
ὡς
κοιλίαι,
|
ὡς |
ἔντερα,
ὡς
αἰδοῖα,
οὕτω
περὶ
|
[1, 2] |
πάλιν
ἐπ´
οὐδὲν
οὕτως
ἑλκόμενον
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
εὔλογον.
Ἄλλῳ
δ´ |
[1, 18] |
ἑκάστην
τῶν
περιστάσεων
ἐπερχόμενος
καταμανθάνω
|
ὡς |
ἐπὶ
τοῦ
ἀθλητοῦ.
οὗτος
ἐξεβίασε |
[1, 7] |
δὲ
τοῦ
μὴ
εἰκῇ
καὶ
|
ὡς |
ἔτυχεν
ἀναστρέφεσθαι
ἐν
λόγῳ;
καὶ |
[1, 12] |
ἔτυχέν
με
βούλεσθαι
τὰ
{δ´}
|
ὡς |
ἔτυχεν
δόξαντα
γίνεσθαι,
τοῦτο
κινδυνεύει
|
[1, 7] |
ἐπιμελήσεται
τοῦ
μὴ
εἰκῇ
μηδ´
|
ὡς |
ἔτυχεν
ἐν
ἐρωτήσει
καὶ
ἀποκρίσει |
[1, 12] |
μεγίστου
καὶ
κυριωτάτου,
τῆς
ἐλευθερίας,
|
ὡς
|
ἔτυχεν
ἐφεῖταί
μοι
θέλειν;
οὐδαμῶς, |
[1, 12] |
ἐστὶ
καὶ
ἀξιόλογον;
τὸ
δ´
|
ὡς |
ἔτυχέν
με
βούλεσθαι
τὰ
{δ´} |
[1, 7] |
δ´
εἰκῇ
καὶ
μάτην
καὶ
|
ὡς |
ἔτυχεν
χρῆσθαι
ταῖς
φαντασίαις
ταῖς |
[1, 12] |
οὕτως
ἐχόντων
τῶν
περὶ
ἡμᾶς
|
ὡς |
ἔχει
καὶ
πέφυκεν
αὐτοὶ
τὴν
|
[1, 29] |
(Ἀνδράποδον,
τί
λέγεις
τὸ
Σωκράτης;
|
ὡς |
ἔχει
τὸ
πρᾶγμα
λέγε·
ἵν´ |
[1, 12] |
οὐ
προσδεχομένοις;
τὸ
οὕτως
ἔχειν
|
ὡς |
ἔχουσιν.
δυσαρεστεῖ
τις
τῷ
μόνος |
[1, 12] |
ἐπὶ
γραμματικῶν
ποιοῦμεν;
βούλομαι
γράφειν
|
ὡς |
θέλω
τὸ
Δίωνος
ὄνομα;
οὔ· |
[1, 22] |
ναοὺς
ποιοῦμεν,
τί
οὖν
ἀγάλματα,
|
ὡς |
κακοῖς
δαίμοσιν,
ὡς
πυρετῷ
τῷ |
[1, 12] |
τοῦτο
δὲ
κατὰ
τὸ
σῶμα,
|
ὡς |
κατά
γε
τὸν
λόγον
οὐδὲν |
[1, 2] |
ἀλλ´
ᾔδει,
ὅτι
ἢ
καθεδεῖται
|
ὡς
|
κεράμιον
ἢ
λέγων
ἐρεῖ,
ἃ |
[1, 9] |
συγγενὴς
τῶν
θεῶν.
ἡμεῖς
οὖν
|
ὡς |
κοιλίαι,
ὡς
ἔντερα,
ὡς
αἰδοῖα, |
[1, 1] |
μωρία
τῆς
ἐκλογῆς;
εἰ
δ´
|
ὡς |
κουφότερον,
τίς
σοι
δέδωκεν;
οὐ |
[1, 1] |
θέλεις
οὕτως
ἐκτεῖναι
τὸν
τράχηλον,
|
ὡς |
Λατερανός
τις
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ |
[1, 28] |
ψυχὴ
ἄκουσα
στέρεται
τῆς
ἀληθείας,
|
ὡς |
λέγει
Πλάτων·
ἀλλὰ
ἔδοξεν
αὐτῷ |
[1, 25] |
τί
ποιήσεις;
ἂν
οὖν
τις
|
ὡς |
λίθος
ἀκούῃ,
τί
ὄφελος
τῷ
|
[1, 16] |
οὖν;
οὐ
συνεχρήσατο
καὶ
ταύταις
|
ὡς |
μάλιστα
πρεπόντως
ἐδύνατο;
οὐ
διέκρινεν |
[1, 29] |
εἰσενεγκεῖν;
πῶς
οὖν
ἀναβαίνεις
νῦν;
|
ὡς |
μάρτυς
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
κεκλημένος. |
[1, 30] |
ταῦτα
οὐδὲν
ἦν,
ἐγὼ
δ´
|
ὡς |
μεγάλα
παρεσκευαζόμην.
|
[1, 29] |
ἄλλο
ἢ
ἐπέγνωκα
τὸν
κύριον
|
ὡς |
ὁ
δραπέτης;
μέχρι
δ´
ἂν |
[1, 4] |
παραπιπτούσης
ὕλης
τὰ
προηγούμενα
ἐκπονῶν,
|
ὡς |
ὁ
δρομεὺς
δρομικῶς
καὶ
ὁ |
[1, 25] |
ἐμαυτοῦ
δηλῶ,
τίνι
ἁλωτός
εἰμι.
|
ὡς |
ὁ
ὄφις
ἐὰν
συσπᾷ
τὴν
|
[1, 29] |
αἰσχρόν
ἐστι
θεωρεῖν
ταῦτα
οὕτως
|
ὡς |
οἱ
δραπέται·
ἀλλ´
ἀπερισπάστως
καθῆσθαι
|
[1, 10] |
περὶ
τὸ
ἔργον
τὸ
ἑαυτῶν
|
ὡς |
οἱ
ἐν
Ῥώμῃ
γέροντες
περὶ |
[1, 28] |
οἰκία
ἀνθρώπου
καὶ
νεοσσιὰ
πελαργοῦ
|
ὡς |
οἴκησις.
(Ὅμοιον
οὖν
ἐστι
πελαργὸς |
[1, 18] |
σώματος
ὥσπερ
ἀθλητής·
οὐ
γὰρ
|
ὡς |
ὄνον
ἀήττητον
εἶναι.
Τίς
οὖν |
[1, 19] |
ἀλλόκοτα
περὶ
τῶν
ἀπροαιρέτων
{π}
|
ὡς |
ὄντων
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν,
πᾶσα |
[1, 7] |
τούτων
ποιητέον;
ἢ
μή
ποτε
|
ὡς |
οὐκ
ἀρκεῖ
τὸ
δανείσασθαι
πρὸς |
[1, 29] |
αὐτὰ
ἀκοῦσαι·
ἐκείνῳ
δὲ
συμπεριφέρεται
|
ὡς |
παιδίῳ.
~Τί
δεῖ
πρόχειρον
ἔχειν |
[1, 21] |
ἂν
ὁρμῇ
καὶ
ἀφορμῇ
χρῶμαι
|
ὡς |
πέφυκα,
ἂν
{προ{
ς}
θέσει, |
[1, 1] |
κατασκευάζειν,
τοῖς
δ´
ἄλλοις
χρῆσθαι
|
ὡς |
πέφυκεν.
πῶς
οὖν
πέφυκεν;
ὡς |
[1, 4] |
ταῦτα
τηρεῖ
καὶ
φυλάσσει,
λούεται
|
ὡς |
πιστός,
ὡς
αἰδήμων
ἐσθίει,
ὡσαύτως |
[1, 2] |
ἄλλο
ἢ
διαπρέπει
ἐν
αὐτῷ
|
ὡς |
πορφύρα
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
δὲ |
[1, 27] |
ἀεὶ
ἐπὶ
τὸν
ἄρτον
ἔρχομαι
|
ὡς |
πρὸς
σκοπόν.
ὑμεῖς
δ´
αὐτοὶ |
[1, 26] |
γὰρ
οὐδέν
ἐστι
τὸ
ἀνθέλκον
|
ὡς |
πρὸς
τὸ
ἀκολουθῆσαι
τοῖς
διδασκομένοις, |
[1, 14] |
περιάγων
μέρος
ὄντ´
αὐτοῦ
μικρὸν
|
ὡς |
πρὸς
τὸ
ὅλον,
οὗτος
δ´ |
[1, 1] |
ἐλθούσης,
εἶτα
τότε
τεθνήξομαι.
πῶς;
|
ὡς |
προσήκει
τὸν
τὰ
ἀλλότρια
ἀποδιδόντα. |
[1, 19] |
ὅτι
σε
δεῖ
θεραπεύειν
καὶ
|
ὡς |
πυρετὸν
καὶ
ὡς
χολέραν
καὶ |
[1, 22] |
οὖν
ἀγάλματα,
ὡς
κακοῖς
δαίμοσιν,
|
ὡς |
πυρετῷ
τῷ
Διί;
καὶ
πῶς |
[1, 29] |
Σωκράτει,
πείθεσθαι
δεῖ
τῷ
σημαίνοντι
|
ὡς |
στρατηγῷ.
Τί
οὖν;
λέγειν
δεῖ |
[1, 19] |
γενέσθαι,
τίς
σου
ζηλωτὴς
γίνεται
|
ὡς |
Σωκράτους;
ἀλλὰ
δύναμαί
σε
τραχηλοκοπῆσαι. |
[1, 23] |
τί
θέλεις;
μωροὺς
ἡμᾶς
εἶναι
|
ὡς |
τὰ
πρόβατα;
οὐδ´
ἐκεῖνα
ἀπολείπει. |
[1, 4] |
μου
τὰ
βιβλία
καὶ
γνώσῃ
|
ὡς |
τε
καὶ
σύμφωνά
ἐστι
τῇ |
[1, 19] |
καὶ
σέ,
λέγω
σοι
οὕτως
|
ὡς |
τὴν
χύτραν.
Τοῦτο
οὐκ
ἔστιν |
[1, 22] |
δεῖ
λέγειν
ὅτι
σύγγνωθί
μοι
|
ὡς |
τοῖς
ἐρῶσιν·
οὐκ
εἰμὶ
ἐμαυτοῦ, |
[1, 24] |
πῶς
οὖν
ἐμὰ
αὐτὰ
λέγομεν;
|
ὡς |
τὸν
κράβαττον
ἐν
τῷ
πανδοκείῳ. |
[1, 19] |
ἑαυτὸν
θεραπεύει,
σὲ
δ´
οὕτως
|
ὡς |
τὸν
ὄνον;
ἐπεὶ
τίς
σε |
[1, 23] |
πρόβατα;
οὐδ´
ἐκεῖνα
ἀπολείπει.
θηριώδεις
|
ὡς |
τοὺς
λύκους;
οὐδ´
ἐκεῖνοι
ἀπολείπουσιν. |
[1, 28] |
δ´,
εἴπερ
ἄρα,
μᾶλλον
ἐλεεῖς,
|
ὡς |
τοὺς
τυφλοὺς
ἐλεοῦμεν,
ὡς
τοὺς |
[1, 28] |
ἐλεεῖς,
ὡς
τοὺς
τυφλοὺς
ἐλεοῦμεν,
|
ὡς |
τοὺς
χωλούς,
οὕτως
τοὺς
τὰ |
[1, 8] |
καλὸς
γένωμαι
ἢ
ἵνα
ἰσχυρός,
|
ὡς |
τοῦτο
ἀναγκαῖον
πρὸς
φιλοσοφίαν,
ἐπεί |
[1, 29] |
ἐὰν
δὲ
σημήνῃ
τὸ
ἀνακλητικὸν
|
ὡς |
τῷ
Σωκράτει,
πείθεσθαι
δεῖ
τῷ |
[1, 26] |
τί
οὖν
ὁ
Ἐπαφρόδιτος;
κατεγέλασεν
|
ὡς |
ὑμεῖς;
οὔ·
ἀλλ´
ἐπιθαυμάσας
λέγει |
[1, 9] |
ἄλλο
ἢ
ἀνάγκη
γράφειν
ἐπιστολὰς
|
ὡς |
ὑπὲρ
νεκροῦ
τὸ
πτῶμα
ἡμῖν
|
[1, 2] |
οὕτως
εὑρήσομεν
τὸ
ζῷον
θλιβόμενον
|
ὡς
|
ὑπὸ
τοῦ
ἀλόγου
καὶ
πάλιν |
[1, 2] |
τοῦτο
ἐποίησεν;
ὡς
ἀθλητὴς
ἢ
|
ὡς |
φιλόσοφος;
Ὡς
ἀνήρ,
ἔφη,
ἀνὴρ |
[1, 19] |
θεραπεύειν
καὶ
ὡς
πυρετὸν
καὶ
|
ὡς |
χολέραν
καὶ
βωμὸν
στῆσαι,
ὡς |
[1, 24] |
πένης
τραγῳδίαν
συμπληροῖ
εἰ
μὴ
|
ὡς |
χορευτής.
οἱ
δὲ
βασιλεῖς
ἄρχονται |
[1, 10] |
ὁμοίας
σπουδῆς
χρείαν
ἔχοντα;
ἀλλ´
|
ὡσαύτως |
ἀμελεῖν
αἰσχρὸν
τούτων
κἀκείνων;
τί |
[1, 18] |
δ´
ἐν
Ὀλυμπίᾳ;
καὶ
ἐνταῦθα
|
ὡσαύτως. |
ἂν
ἀργυρίδιον
προβάλῃς,
καταφρονήσει.
τί |
[1, 11] |
τὰ
ἀποστήματα
ἐκ
τοῦ
σώματος.
|
ὡσαύτως |
δὲ
καὶ
τῶν
ὀρθῶς
πραττομένων |
[1, 4] |
ὡς
πιστός,
ὡς
αἰδήμων
ἐσθίει,
|
ὡσαύτως |
ἐπὶ
τῆς
ἀεὶ
παραπιπτούσης
ὕλης |
[1, 1] |
ἐρεῖ.
καὶ
περὶ
τῶν
μελῶν
|
ὡσαύτως |
ἡ
μουσική·
πότερον
δ´
ᾀστέον |
[1, 12] |
δεῖ
γράφεσθαι.
τί
ἐπὶ
μουσικῶν;
|
ὡσαύτως. |
τί
ἐν
τῷ
καθόλου,
ὅπου |
[1, 19] |
δ´
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
τέχναις;
|
ὡσαύτως. |
τί
οὖν
δύνασαι;
πάντες
με |
[1, 10] |
χαίρων
καὶ
τῷ
θεῷ
εὐχαριστῶν
|
ὤσεται. |
(Ἄν
μ´
εὕρῃς’
ἔφη,
Ἐπίκτητε, |
[1, 14] |
ἐπιμελεστέρῳ
φύλακι
παρέδωκεν
ἡμῶν
ἕκαστον;
|
ὥσθ´, |
ὅταν
κλείσητε
τὰς
θύρας
καὶ |
[1, 19] |
μου
κύριος
εἶ,
λάβε
αὐτόν.
|
ὥσθ´ |
ὅταν
μοι
προσίῃς,
ἐμὲ
οὐ |
[1, 11] |
ἄνθρωποι
καὶ
παιδοποιοῦνται,
ὅπως
ἄθλιοι
|
ὦσιν, |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ὅπως
εὐδαίμονες.
(Ἀλλ´
|
[1, 9] |
τεταγμένους,
μάλιστ´
ἂν
καὶ
ἰσχυροὶ
|
ὦσιν |
καὶ
ὀργίλοι;
τί
γὰρ
ἡμῖν |
[1, 18] |
τῷ
μεγέθει
πεποιθὼς
τοῦ
σώματος
|
ὥσπερ |
ἀθλητής·
οὐ
γὰρ
ὡς
ὄνον |
[1, 16] |
σύμβολα’
πάλιν
ἐπὶ
τῶν
γυναικῶν
|
ὥσπερ |
ἐν
φωνῇ
τι
ἐγκατέμιξεν
ἁπαλώτερον, |
[1, 7] |
ἔστιν
ὅτ´
αἰτῆσαί
τινα
ὑπόθεσιν
|
ὥσπερ |
ἐπιβάθραν
τῷ
ἑξῆς
λόγῳ.
πᾶσαν |
[1, 16] |
πῶς
φάγῃ,
πῶς
πίῃ.
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
οἱ
στρατιῶται
ἕτοιμοί
εἰσι
τῷ |
[1, 2] |
ἀνόμοιος
ᾖς
τοῖς
ἄλλοις
ἀνθρώποις,
|
ὥσπερ
|
οὐδ´
ἡ
κρόκη
πρὸς
τὰς |
[1, 1] |
τοὺς
καιροὺς
παραδεικνύον;
οὐδὲν
ἄλλο.
|
Ὥσπερ |
οὖν
ἦν
ἄξιον,
τὸ
κράτιστον |
[1, 13] |
ὃς
ἔχει
τὸν
Δία
πρόγονον,
|
ὥσπερ |
υἱὸς
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
σπερμάτων |
[1, 11] |
εἰ
δυνατὸν
ἦν,
φιλοστοργεῖσθαι
ηὔχου,
|
ὥστ´ |
ἀπολείπεσθαι
ὑπ´
αὐτῶν;
εἰ
δὲ |
[1, 11] |
τὰ
τέκνα
καὶ
τὴν
γυναῖκα,
|
ὥστ´ |
ἀφεθῆναι
μόνος
ὑπ´
αὐτῶν
καὶ |
[1, 11] |
Ῥώμῃ
τινὰ
ἦν
τὸ
κινοῦν,
|
ὥστ´ |
ἐγκαλύπτεσθαι
τοῦ
ἵππου
τρέχοντος
ᾧ |
[1, 2] |
τὸ
δαρῆναι
τοῦ
μὴ
δαρῆναι·
|
ὥστ´ |
εἰ
τούτοις
παραμετρεῖς
τὰ
σαυτοῦ, |
[1, 29] |
εἰ
ταῦτα
οὐκ
ἔμαθες
{οὐχ}
|
ὥστ´ |
ἔργῳ
δεῖξαι,
πρὸς
τί
αὐτὰ |
[1, 6] |
ἐκείνων
ἕκαστον
κατασκευάζει
τὸ
μὲν
|
ὥστ´ |
ἐσθίεσθαι,
τὸ
δ´
ὥστε
ὑπηρετεῖν |
[1, 11] |
οὕτως
στερχθῆναι
ὑπὸ
τῶν
σαυτοῦ,
|
ὥστε |
διὰ
τὴν
ἄγαν
αὐτῶν
φιλοστοργίαν
|
[1, 2] |
αὐτῷ
ἐστιν
εἰς
Νέρωνος
θεωρίας,
|
ὥστε |
καὶ
αὐτόν
τι
λειτουργῆσαι,
ἔφη |
[1, 28] |
οὐ
μισήσει,
οὐ
προσκόψει
οὐδενί.
|
ὥστε |
καὶ
τὰ
οὕτω
μεγάλα
καὶ |
[1, 6] |
τινα
πρὸς
τοῦτο
ἰσχὺν
ἀπολιπών,
|
ὥστε
|
κωλῦσαι
ἢ
ἐμποδίσαι.
ταῦτα
ἔχοντες |
[1, 2] |
διὰ
τοῦτο
μάλιστα
παιδείας
δεόμεθα,
|
ὥστε |
μαθεῖν
τοῦ
εὐλόγου
καὶ
ἀλόγου |
[1, 5] |
ἂν
μὲν
ᾖ
οὕτως
διακείμενος,
|
ὥστε |
μηδενὶ
παρακολουθεῖν
μηδὲ
συνιέναι
μηδέν, |
[1, 11] |
ἀθλίως
ἔχω
περὶ
τὰ
παιδάρια,
|
ὥστε
|
πρῴην
νοσοῦντός
μου
τοῦ
θυγατρίου |
[1, 4] |
αὑτοῦ,
ταύτην
ἐξεργάζεσθαι
καὶ
ἐκπονεῖν,
|
ὥστε |
σύμφωνον
ἀποτελέσαι
τῇ
φύσει,
ὑψηλὴν |
[1, 6] |
ὑπηρετεῖν
εἰς
γεωργίαν,
τὸ
δ´
|
ὥστε |
τυρὸν
φέρειν,
τὸ
δ´
ἄλλο |
[1, 6] |
μὲν
ὥστ´
ἐσθίεσθαι,
τὸ
δ´
|
ὥστε
|
ὑπηρετεῖν
εἰς
γεωργίαν,
τὸ
δ´ |
[1, 18] |
κεφαλὴν
ἀλγῶ.
οἴμοι’
μὴ
λέγε.
|
ὠτίον
|
ἀλγῶ.
οἴμοι’
μὴ
λέγε.
καὶ |
[1, 2] |
Πρῖσκος
εἷς
ὤν;
τί
δ´
|
ὠφελεῖ |
ἡ
πορφύρα
τὸ
ἱμάτιον;
τί |
[1, 29] |
μή
τι
ἐπ´
ἄλλῳ
τὴν
|
ὠφέλειαν |
ἐποίησα
τὴν
ἑκάστου
ἢ
ἐπ´ |
[1, 29] |
οὖν
ἐν
ἄλλῳ
ζητεῖς
τὴν
|
ὠφέλειαν |
ἢ
ἐν
ᾧ
ἔμαθες;
καθήμενος
|
[1, 29] |
ἐπικραυγάζουσιν
ἄλλοι
φιλόσοφε,
τί
σε
|
ὠφέληκε |
τὰ
δόγματα;
ἰδοὺ
σύρῃ
εἰς |
[1, 29] |
ἐμέ.
πρὸς
τοῦτο
οὖν
οὐκ
|
ὠφέλησαι; |
τί
οὖν
ἐν
ἄλλῳ
ζητεῖς |
[1, 2] |
ἐξελθεῖν
μὴ
λυπούμενον.
τί
οὖν
|
ὠφέλησε |
Πρῖσκος
εἷς
ὤν;
τί
δ´ |
[1, 19] |
μή
τι
εἰς
τὸ
κοινὸν
|
ὠφέλιμον
|
προσφέρηται.
οὕτως
οὐκέτι
ἀκοινώνητον
γίνεται |
[1, 19] |
ἂν
μὴ
εἰς
τὸ
κοινὸν
|
ὠφέλιμος |
ᾖ.
καθόλου
τε
τοιαύτην
τὴν |
[1, 19] |
πᾶσα
ἀνάγκη
θεραπεύειν
τοὺς
τυράννους.
|
ὤφελον |
γὰρ
τοὺς
τυράννους
μόνον,
τοὺς |
[1, 24] |
ποῦ
τὸ
διάδημα;
οὐδέν
σε
|
ὠφελοῦσιν |
οἱ
δορυφόροι;
ὅταν
οὖν
ἐκείνων |
[1, 11] |
παρεῖναι
αὐτῷ
νοσοῦντι,
φυγὼν
δ´
|
ᾠχόμην, |
μέχρις
οὗ
προσήγγειλέ
τις
μοι |