HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Arrien, Les Entretiens d'Épictête, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ω  =  42 formes différentes pour 198 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[1, 22]   τὸ μέσον. τί λέγεις σύ,     Ἀγάμεμνον; οὐ δεῖ γενέσθαι τὰ
[1, 22]   οὖν. σὺ δὲ τί λέγεις,     Ἀχιλλεῦ; οὐκ ἀρέσκει σοι γίνεσθαι
[1, 1]   ζέφυρος πνεύσει; ὅταν αὐτῷ δόξῃ,     βέλτιστε, τῷ Αἰόλῳ. σὲ
[1, 2]   εἶναι συγκλητικόν· μέχρι δὲ ἂν  ὦ,   δεῖ με εἰσέρχεσθαι’ ἄγε ἀλλ´
[1, 24]   ἐστιν· πάντα εἰρήνης γέμει. πῶς,     Διόγενες; ἰδού’ φησίν, μή τι
[1, 6]   καὶ ἀπιδὼν εἰπὲ φέρε νῦν,     Ζεῦ, ἣν θέλεις περίστασιν· ἔχω
[1, 16]   ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’ φησίν.     μεγάλης ἀναισθησίας καὶ ἀναισχυντίας. Ἄγε
[1, 4]   φύσει τὰ ἀπαθῆ με ποιοῦντα.     μεγάλης εὐτυχίας, μεγάλου εὐεργέτου
[1, 4]   με ποιοῦντα. μεγάλης εὐτυχίας,     μεγάλου εὐεργέτου τοῦ δεικνύοντος τὴν
[1, 21]   ἀπαντῶντες θαυμάζωσιν καὶ ἐπακολουθοῦντες ἐπικραυγάζωσιν·     μεγάλου φιλοσόφου. τίνες εἰσὶν οὗτοι,
[1, 29]   ἀνοσίου καὶ ἀδίκου καὶ δικαίου;     πολλῆς ἀδικίας τῶν πεπαιδευμένων. ταῦτα
[1, 4]   δύνηται λέγειν ἐν τῇ φυλακῇ     φίλε Κρίτων, εἰ ταύτῃ τοῖς
[1, 2]   ἄγε οὖν, Ἐπίκτητε, διαξύρησαι. ἂν     φιλόσοφος, λέγω οὐ διαξυρῶμαι’ ἀλλ´
[1, 12]   γενοίμην ἐλεύθερος; ἐλεύθερος γάρ ἐστιν,     γίνεται πάντα κατὰ προαίρεσιν καὶ
[1, 24]   λάβε τοίνυν ὅλον τὸ σωμάτιον.     δύναμαι ῥῖψαι τὸ σωμάτιον, ἔτι
[1, 15]   (Τὸ τίνος; (Τὸ ἐκείνου, ἐν     εἰμί. (Πῶς οὖν ἐκεῖνός μοι
[1, 29]   ζητεῖς τὴν ὠφέλειαν ἐν     ἔμαθες; καθήμενος λοιπὸν ἐν τῇ
[1, 11]   ὥστ´ ἐγκαλύπτεσθαι τοῦ ἵππου τρέχοντος     ἐσπουδάκει, εἶτα νικήσαντός ποτε παραλόγως
[1, 29]   τοῦ χείρονος. ἐν τίνι; ἐν     κρεῖσσόν ἐστιν. σῶμα σώματος ἰσχυρότερον,
[1, 29]   τὸν ἕνα ἐν τούτῳ, ἐν     κρείσσονές εἰσιν. ἐν τίνι οὖν
[1, 29]   τοιαύτην. ἔσται χρόνος τάχα, ἐν     οἱ τραγῳδοὶ οἰήσονται ἑαυτοὺς εἶναι
[1, 27]   ἐκεῖ φέρω τὸν ψωμόν, ἀλλ´  ὧδε·   οὐδέποτ´ ἄρτον θέλων λαβεῖν τὸ
[1, 16]   ὑμᾶς ἐπὶ τὴν αὐτὴν ταύτην  ᾠδὴν   παρακαλῶ. ~Ὅτι ἀναγκαῖα τὰ λογικά.
[1, 29]   τινα οἶμαι τῶν καθημένων ἐνταῦθα  ὠδίνειν   αὐτὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ λέγειν
[1, 22]   τοῦ φιλοσοφοῦντος τῷ ὄντι καὶ  ὠδίνοντος·   νῦν ἐγὼ οὐχ ὁρῶ τί
[1, 2]   πολλοὶ γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι γὰρ  ὠκεῖς   ἅπαντες γίνονται, κύνες γὰρ ἰχνευτικοὶ
[1, 7]   ὅτι οὐχ ὑγιῶς παρεχώρησα τὰ  ὡμολογημένα’   καὶ μὴν οὐδὲ τοῦτο δίδοται.
[1, 4]   ἀθλητῇ διελεγόμην δεῖξόν μοι τοὺς  ὤμους’   εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος ἴδε μου
[1, 2]   τί οὖν ὠφέλησε Πρῖσκος εἷς  ὤν;   τί δ´ ὠφελεῖ πορφύρα
[1, 9]   ἠτυχηκὼς καὶ πρότερον μὲν ἐπιφανὴς  ὢν   καὶ πλούσιος, ὕστερον δ´ ἐκπεπτωκὼς
[1, 12]   τί οὖν ἐπισπᾷς σεαυτῷ ταῦτα  ὧν   ἀνυπεύθυνος εἶ; τοῦτό ἐστιν ἑαυτῷ
[1, 6]   τοῦ τέλους τευξόμεθα τοῦ ἑαυτῶν.  ὧν   γὰρ αἱ κατασκευαὶ διάφοροι, τούτων
[1, 7]   πέφηνεν. Ἀλλὰ δὴ ἔστιν ἐφ´  ὧν   δεδώκαμεν ὑγιῶς τὰ λήμματα καὶ
[1, 21]   θέλεις; οὐχ οὗτοί εἰσι, περὶ  ὧν   εἴωθας λέγειν ὅτι μαίνονται; τί
[1, 9]   ἀλόγων εἶναι χείρονα καὶ δειλότερον,  ὧν   ἕκαστον αὐτὸ αὑτῷ ἀρκούμενον οὔτε
[1, 29]   ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι πρὸς αὐτούς,  ὧν   ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἐξουσίαν; τὸ σωμάτιον
[1, 6]   ταῦτα; πολλὰ μὲν ἐπὶ μόνων,  ὧν   ἐξαιρέτως χρείαν εἶχεν τὸ λογικὸν
[1, 25]   ἐσπουδάκαμεν, τούτων ἐξουσίαν οὐδεὶς ἔχει·  ὧν   ἐξουσίαν οἱ ἄλλοι ἔχουσιν, τούτων
[1, 27]   τί οὖν μοι χεῖρον ἔσται,  ὧν   ἔστι μοι νῦν; τὸ σύνολον
[1, 4]   οὐ ψευδῆ ταῦτά ἐστιν, ἐξ  ὧν   εὔροιά ἐστι καὶ ἀπάθεια
[1, 18]   χαλεπαίνομεν; ὅτι τὰς ὕλας θαυμάζομεν,  ὧν   ἡμᾶς ἀφαιροῦνται. ἐπεί τοι μὴ
[1, 9]   δύνανται ποιῆσαι, τούτων οὐκ ἐπιστρεψόμεθα·  ὧν   ἡμῖν μέλει, ταῦτα οὐ δύνανται.
[1, 12]   κατ´ ἰδίαν ἑκάστου· πέμπτοι δ´,  ὧν   ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Σωκράτης,
[1, 21]   φιλοσόφου. τίνες εἰσὶν οὗτοι, ὑφ´  ὧν   θαυμάζεσθαι θέλεις; οὐχ οὗτοί εἰσι,
[1, 18]   αἱ ἀπώλειαι, τούτων οἱ πόνοι,  ὧν   καὶ αἱ κτήσεις. Ἀλλ´
[1, 16]   ἡμῖν παρέσχεν ὄργανα ταῦτα δι´  ὧν   τὴν γῆν ἐργασόμεθα· μέγας
[1, 19]   οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ τὰς {φ}  ὠνάς’   φησί, γράφοντες γράψουσι τὸ ἐμὸν
[1, 13]   ὅτι τοῦ Διὸς ἀπογόνων; (Ἀλλ´  ὠνὴν   αὐτῶν ἔχω, ἐκεῖνοι δ´ ἐμοῦ
[1, 29]   κλέπτης. ἀλλ´ ἐκεῖνος τοσούτου  ὠνήσατο   λύχνον· ἀντὶ λύχνου κλέπτης ἐγένετο,
[1, 16]   εἰσι τῷ στρατηγῷ ὑποδεδεμένοι ἐνδεδυμένοι  ὡπλισμένοι,   εἰ δ´ ἔδει περιερχόμενον τὸν
[1, 12]   τῇ δεῖνι συνελθέτω τῇδε τῇ  ὥρᾳ,   ἵνα ἐγὼ γένωμαι’ οὐκ ἐδίδοτο.
[1, 15]   μὲν καρπὸς ἄφνω καὶ μιᾷ  ὥρᾳ   οὐ τελειοῦται, γνώμης δ´ ἀνθρώπου
[1, 1]   μετ´ ὀλίγον, νῦν ἀριστῶ τῆς  ὥρας   ἐλθούσης, εἶτα τότε τεθνήξομαι. πῶς;
[1, 11]   ποιεῖσθαι. τοῦτο δ´ ὅτι μιᾶς  ὥρας   ἡμέρας οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖς
[1, 28]   Πάτροκλος; μὴ γένοιτο· ἀλλ´ ὅτε  ὠργίζετο,   ὅτε κορασίδιον ἔκλαεν, ὅτ´ ἐπελάθετο
[1, 12]   καὶ ἐπικλωθουσῶν σου τὴν γένεσιν  ὥρισεν   καὶ διέταξεν; οὐκ {οἶσθα{ ς}
[1, 2]   δέ τινος· Πῶς τοῦτο ἐποίησεν;  ὡς   ἀθλητὴς ὡς φιλόσοφος; Ὡς
[1, 24]   ἧς σὺ ἔσχηκας, ἂν θέλῃς  ὡς   ἀθλητὴς νεανίσκῳ χρῆσθαι. καὶ νῦν
[1, 4]   καὶ φυλάσσει, λούεται ὡς πιστός,  ὡς   αἰδήμων ἐσθίει, ὡσαύτως ἐπὶ τῆς
[1, 9]   οὖν ὡς κοιλίαι, ὡς ἔντερα,  ὡς   αἰδοῖα, οὕτω περὶ αὑτῶν διανοούμεθα,
[1, 11]   γείτονα οὔτε γυναῖκα οὔτε τέκνα  ὡς   αἴτιά τινων κακῶν ἡμῖν γινόμενα
[1, 24]   μέμνησο ὅτι θεός σε  ὡς   ἀλείπτης τραχεῖ νεανίσκῳ συμβέβληκεν. (Ἵνα
[1, 17]   ἐστὶ διακριτικὰ καὶ ἐπισκεπτικὰ καὶ  ὡς   ἄν τις εἴποι μετρητικὰ καὶ
[1, 1]   ὡς πέφυκεν. πῶς οὖν πέφυκεν;  ὡς   ἂν θεὸς θέλῃ. Ἐμὲ
[1, 3]   πάνθ´ ὁντινοῦν οὕτως ἑκάστῳ χρῆσθαι  ὡς   ἂν περὶ αὐτοῦ ὑπολάβῃ, ἐκεῖνοι
[1, 26]   εἰ δύναται τούτοις παρακολουθεῖν, ἀλλ´  ὡς   ἀναγνώστῃ αὐτῷ χρῇ. τί οὖν,
[1, 2]   ὡς ἀθλητὴς ὡς φιλόσοφος;  Ὡς   ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ δ´ Ὀλύμπια
[1, 19]   ὄνον; ἐπεὶ τίς σε θεραπεύει  ὡς   ἄνθρωπον; δείκνυε. τίς σοι θέλει
[1, 7]   μηδ´ ὑπὸ τῶν σοφιζομένων διαπλανηθήσεσθαι  ὡς   ἀποδεικνυόντων; οὐκοῦν ἐλήλυθεν ἡμῖν περὶ
[1, 19]   τινος’ οὐχὶ γὰρ πεπράκει αὐτὸν  ὡς   ἄχρηστον; τίς οὖν αὐτὸν ἄφνω
[1, 9]   ἀναστροφὴν τὴν ἐν τῷ βίῳ,  ὡς   βάρη τινὰ καὶ ἀνιαρὰ καὶ
[1, 1]   αὐτῷ Ῥοῦφος εἶπεν; Εἰ μὲν  ὡς   βαρύτερον ἐκλέγῃ, τίς μωρία
[1, 25]   τὴν Βρισηίδα. πορεύομαι. ἔρχου. ἔρχομαι.  ὡς   γὰρ ἐπὶ τῶν ὑποθετικῶν λόγων
[1, 15]   τι τῆς ἰδίας ὕλης ἀναδέξεται.  ὡς   γὰρ τέκτονος ὕλη τὰ ξύλα,
[1, 29]   πίνειν τὸ φάρμακον, καὶ λέγει  ὡς   γενναίως ἡμᾶς ἀποδεδάκρυκεν’ μή τι
[1, 12]   ἔστι μανθάνειν ἕκαστα οὕτω θέλειν  ὡς   γίνεται. πῶς δὲ γίνεται; ὡς
[1, 12]   ὄνομα; οὔ· ἀλλὰ διδάσκομαι θέλειν,  ὡς   δεῖ γράφεσθαι. τί ἐπὶ μουσικῶν;
[1, 22]   εἴπω; ἂν σιωπῶ, ῥήγνυται ἐκεῖνος.  ὡς   δεῖ λέγειν ὅτι σύγγνωθί μοι
[1, 20]   γνώσῃ ὅτι μακρὰν εἶ τοῦ  ὡς   δεῖ πεπονθέναι περὶ ἀγαθῶν καὶ
[1, 12]   ὡς γίνεται. πῶς δὲ γίνεται;  ὡς   διέταξεν αὐτὰ διατάσσων. διέταξε
[1, 29]   τινα ἀνοχὴν ἀπὸ τούτων ἔχω,  ὡς   δραπέτης ἐφίσταται θεάτρῳ οὕτως κἀγώ·
[1, 9]   ταῦτα; πῶς γὰρ ἄλλως  ὡς   ἔδει τὸν πεπεισμένον ὅτι ἐστὶ
[1, 9]   αὐτοῦ γράψαι εἰς τὴν Ῥώμην  ὡς   ἐδόκει τοῖς πολλοῖς ἠτυχηκὼς καὶ
[1, 24]   γίνου τῶν παιδίων δειλότερος, ἀλλ´  ὡς   ἐκεῖνα, ὅταν αὐτοῖς μὴ ἀρέσκῃ
[1, 29]   τραγῳδοῦ νῦν δὲ κιθαρῳδοῦ, οὐχ  ὡς   ἐκεῖνοι ποιοῦσιν. ἅμα μὲν ἐπέστη
[1, 3]   πλείους δ´ ἡμῶν ἀλώπεκες καὶ  ὡς   ἐν ζῴοις ἀτυχήματα. τί γάρ
[1, 23]   ποιεῖν τὸν πολιτευόμενον· ἐπείτοι εἰ  ὡς   ἐν μυίαις μέλλεις ἀναςτρέφεσθαι, τί
[1, 19]   ὡς χολέραν καὶ βωμὸν στῆσαι,  ὡς   ἐν Ῥώμῃ Πυρετοῦ βωμός ἐστιν.
[1, 9]   θεῶν. ἡμεῖς οὖν ὡς κοιλίαι,  ὡς   ἔντερα, ὡς αἰδοῖα, οὕτω περὶ
[1, 2]   πάλιν ἐπ´ οὐδὲν οὕτως ἑλκόμενον  ὡς   ἐπὶ τὸ εὔλογον. Ἄλλῳ δ´
[1, 18]   ἑκάστην τῶν περιστάσεων ἐπερχόμενος καταμανθάνω  ὡς   ἐπὶ τοῦ ἀθλητοῦ. οὗτος ἐξεβίασε
[1, 7]   δὲ τοῦ μὴ εἰκῇ καὶ  ὡς   ἔτυχεν ἀναστρέφεσθαι ἐν λόγῳ; καὶ
[1, 12]   ἔτυχέν με βούλεσθαι τὰ {δ´}  ὡς   ἔτυχεν δόξαντα γίνεσθαι, τοῦτο κινδυνεύει
[1, 7]   ἐπιμελήσεται τοῦ μὴ εἰκῇ μηδ´  ὡς   ἔτυχεν ἐν ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει
[1, 12]   μεγίστου καὶ κυριωτάτου, τῆς ἐλευθερίας,  ὡς   ἔτυχεν ἐφεῖταί μοι θέλειν; οὐδαμῶς,
[1, 12]   ἐστὶ καὶ ἀξιόλογον; τὸ δ´  ὡς   ἔτυχέν με βούλεσθαι τὰ {δ´}
[1, 7]   δ´ εἰκῇ καὶ μάτην καὶ  ὡς   ἔτυχεν χρῆσθαι ταῖς φαντασίαις ταῖς
[1, 12]   οὕτως ἐχόντων τῶν περὶ ἡμᾶς  ὡς   ἔχει καὶ πέφυκεν αὐτοὶ τὴν
[1, 29]   (Ἀνδράποδον, τί λέγεις τὸ Σωκράτης;  ὡς   ἔχει τὸ πρᾶγμα λέγε· ἵν´
[1, 12]   οὐ προσδεχομένοις; τὸ οὕτως ἔχειν  ὡς   ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ τις τῷ μόνος
[1, 12]   ἐπὶ γραμματικῶν ποιοῦμεν; βούλομαι γράφειν  ὡς   θέλω τὸ Δίωνος ὄνομα; οὔ·
[1, 22]   ναοὺς ποιοῦμεν, τί οὖν ἀγάλματα,  ὡς   κακοῖς δαίμοσιν, ὡς πυρετῷ τῷ
[1, 12]   τοῦτο δὲ κατὰ τὸ σῶμα,  ὡς   κατά γε τὸν λόγον οὐδὲν
[1, 2]   ἀλλ´ ᾔδει, ὅτι καθεδεῖται  ὡς   κεράμιον λέγων ἐρεῖ,
[1, 9]   συγγενὴς τῶν θεῶν. ἡμεῖς οὖν  ὡς   κοιλίαι, ὡς ἔντερα, ὡς αἰδοῖα,
[1, 1]   μωρία τῆς ἐκλογῆς; εἰ δ´  ὡς   κουφότερον, τίς σοι δέδωκεν; οὐ
[1, 1]   θέλεις οὕτως ἐκτεῖναι τὸν τράχηλον,  ὡς   Λατερανός τις ἐν τῇ Ῥώμῃ
[1, 28]   ψυχὴ ἄκουσα στέρεται τῆς ἀληθείας,  ὡς   λέγει Πλάτων· ἀλλὰ ἔδοξεν αὐτῷ
[1, 25]   τί ποιήσεις; ἂν οὖν τις  ὡς   λίθος ἀκούῃ, τί ὄφελος τῷ
[1, 16]   οὖν; οὐ συνεχρήσατο καὶ ταύταις  ὡς   μάλιστα πρεπόντως ἐδύνατο; οὐ διέκρινεν
[1, 29]   εἰσενεγκεῖν; πῶς οὖν ἀναβαίνεις νῦν;  ὡς   μάρτυς ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκλημένος.
[1, 30]   ταῦτα οὐδὲν ἦν, ἐγὼ δ´  ὡς   μεγάλα παρεσκευαζόμην.
[1, 29]   ἄλλο ἐπέγνωκα τὸν κύριον  ὡς   δραπέτης; μέχρι δ´ ἂν
[1, 4]   παραπιπτούσης ὕλης τὰ προηγούμενα ἐκπονῶν,  ὡς   δρομεὺς δρομικῶς καὶ
[1, 25]   ἐμαυτοῦ δηλῶ, τίνι ἁλωτός εἰμι.  ὡς   ὄφις ἐὰν συσπᾷ τὴν
[1, 29]   αἰσχρόν ἐστι θεωρεῖν ταῦτα οὕτως  ὡς   οἱ δραπέται· ἀλλ´ ἀπερισπάστως καθῆσθαι
[1, 10]   περὶ τὸ ἔργον τὸ ἑαυτῶν  ὡς   οἱ ἐν Ῥώμῃ γέροντες περὶ
[1, 28]   οἰκία ἀνθρώπου καὶ νεοσσιὰ πελαργοῦ  ὡς   οἴκησις. (Ὅμοιον οὖν ἐστι πελαργὸς
[1, 18]   σώματος ὥσπερ ἀθλητής· οὐ γὰρ  ὡς   ὄνον ἀήττητον εἶναι. Τίς οὖν
[1, 19]   ἀλλόκοτα περὶ τῶν ἀπροαιρέτων {π}  ὡς   ὄντων ἀγαθῶν καὶ κακῶν, πᾶσα
[1, 7]   τούτων ποιητέον; μή ποτε  ὡς   οὐκ ἀρκεῖ τὸ δανείσασθαι πρὸς
[1, 29]   αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ δὲ συμπεριφέρεται  ὡς   παιδίῳ. ~Τί δεῖ πρόχειρον ἔχειν
[1, 21]   ἂν ὁρμῇ καὶ ἀφορμῇ χρῶμαι  ὡς   πέφυκα, ἂν {προ{ ς} θέσει,
[1, 1]   κατασκευάζειν, τοῖς δ´ ἄλλοις χρῆσθαι  ὡς   πέφυκεν. πῶς οὖν πέφυκεν; ὡς
[1, 4]   ταῦτα τηρεῖ καὶ φυλάσσει, λούεται  ὡς   πιστός, ὡς αἰδήμων ἐσθίει, ὡσαύτως
[1, 2]   ἄλλο διαπρέπει ἐν αὐτῷ  ὡς   πορφύρα καὶ τοῖς ἄλλοις δὲ
[1, 27]   ἀεὶ ἐπὶ τὸν ἄρτον ἔρχομαι  ὡς   πρὸς σκοπόν. ὑμεῖς δ´ αὐτοὶ
[1, 26]   γὰρ οὐδέν ἐστι τὸ ἀνθέλκον  ὡς   πρὸς τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς διδασκομένοις,
[1, 14]   περιάγων μέρος ὄντ´ αὐτοῦ μικρὸν  ὡς   πρὸς τὸ ὅλον, οὗτος δ´
[1, 1]   ἐλθούσης, εἶτα τότε τεθνήξομαι. πῶς;  ὡς   προσήκει τὸν τὰ ἀλλότρια ἀποδιδόντα.
[1, 19]   ὅτι σε δεῖ θεραπεύειν καὶ  ὡς   πυρετὸν καὶ ὡς χολέραν καὶ
[1, 22]   οὖν ἀγάλματα, ὡς κακοῖς δαίμοσιν,  ὡς   πυρετῷ τῷ Διί; καὶ πῶς
[1, 29]   Σωκράτει, πείθεσθαι δεῖ τῷ σημαίνοντι  ὡς   στρατηγῷ. Τί οὖν; λέγειν δεῖ
[1, 19]   γενέσθαι, τίς σου ζηλωτὴς γίνεται  ὡς   Σωκράτους; ἀλλὰ δύναμαί σε τραχηλοκοπῆσαι.
[1, 23]   τί θέλεις; μωροὺς ἡμᾶς εἶναι  ὡς   τὰ πρόβατα; οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει.
[1, 4]   μου τὰ βιβλία καὶ γνώσῃ  ὡς   τε καὶ σύμφωνά ἐστι τῇ
[1, 19]   καὶ σέ, λέγω σοι οὕτως  ὡς   τὴν χύτραν. Τοῦτο οὐκ ἔστιν
[1, 22]   δεῖ λέγειν ὅτι σύγγνωθί μοι  ὡς   τοῖς ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ ἐμαυτοῦ,
[1, 24]   πῶς οὖν ἐμὰ αὐτὰ λέγομεν;  ὡς   τὸν κράβαττον ἐν τῷ πανδοκείῳ.
[1, 19]   ἑαυτὸν θεραπεύει, σὲ δ´ οὕτως  ὡς   τὸν ὄνον; ἐπεὶ τίς σε
[1, 23]   πρόβατα; οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει. θηριώδεις  ὡς   τοὺς λύκους; οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν.
[1, 28]   δ´, εἴπερ ἄρα, μᾶλλον ἐλεεῖς,  ὡς   τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς
[1, 28]   ἐλεεῖς, ὡς τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν,  ὡς   τοὺς χωλούς, οὕτως τοὺς τὰ
[1, 8]   καλὸς γένωμαι ἵνα ἰσχυρός,  ὡς   τοῦτο ἀναγκαῖον πρὸς φιλοσοφίαν, ἐπεί
[1, 29]   ἐὰν δὲ σημήνῃ τὸ ἀνακλητικὸν  ὡς   τῷ Σωκράτει, πείθεσθαι δεῖ τῷ
[1, 26]   τί οὖν Ἐπαφρόδιτος; κατεγέλασεν  ὡς   ὑμεῖς; οὔ· ἀλλ´ ἐπιθαυμάσας λέγει
[1, 9]   ἄλλο ἀνάγκη γράφειν ἐπιστολὰς  ὡς   ὑπὲρ νεκροῦ τὸ πτῶμα ἡμῖν
[1, 2]   οὕτως εὑρήσομεν τὸ ζῷον θλιβόμενον  ὡς   ὑπὸ τοῦ ἀλόγου καὶ πάλιν
[1, 2]   τοῦτο ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς  ὡς   φιλόσοφος; Ὡς ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ
[1, 19]   θεραπεύειν καὶ ὡς πυρετὸν καὶ  ὡς   χολέραν καὶ βωμὸν στῆσαι, ὡς
[1, 24]   πένης τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ μὴ  ὡς   χορευτής. οἱ δὲ βασιλεῖς ἄρχονται
[1, 10]   ὁμοίας σπουδῆς χρείαν ἔχοντα; ἀλλ´  ὡσαύτως   ἀμελεῖν αἰσχρὸν τούτων κἀκείνων; τί
[1, 18]   δ´ ἐν Ὀλυμπίᾳ; καὶ ἐνταῦθα  ὡσαύτως.   ἂν ἀργυρίδιον προβάλῃς, καταφρονήσει. τί
[1, 11]   τὰ ἀποστήματα ἐκ τοῦ σώματος.  ὡσαύτως   δὲ καὶ τῶν ὀρθῶς πραττομένων
[1, 4]   ὡς πιστός, ὡς αἰδήμων ἐσθίει,  ὡσαύτως   ἐπὶ τῆς ἀεὶ παραπιπτούσης ὕλης
[1, 1]   ἐρεῖ. καὶ περὶ τῶν μελῶν  ὡσαύτως   μουσική· πότερον δ´ ᾀστέον
[1, 12]   δεῖ γράφεσθαι. τί ἐπὶ μουσικῶν;  ὡσαύτως.   τί ἐν τῷ καθόλου, ὅπου
[1, 19]   δ´ ἐν ταῖς ἄλλαις τέχναις;  ὡσαύτως.   τί οὖν δύνασαι; πάντες με
[1, 10]   χαίρων καὶ τῷ θεῷ εὐχαριστῶν  ὤσεται.   (Ἄν μ´ εὕρῃς’ ἔφη, Ἐπίκτητε,
[1, 14]   ἐπιμελεστέρῳ φύλακι παρέδωκεν ἡμῶν ἕκαστον;  ὥσθ´,   ὅταν κλείσητε τὰς θύρας καὶ
[1, 19]   μου κύριος εἶ, λάβε αὐτόν.  ὥσθ´   ὅταν μοι προσίῃς, ἐμὲ οὐ
[1, 11]   ἄνθρωποι καὶ παιδοποιοῦνται, ὅπως ἄθλιοι  ὦσιν,   ἀλλὰ μᾶλλον ὅπως εὐδαίμονες. (Ἀλλ´
[1, 9]   τεταγμένους, μάλιστ´ ἂν καὶ ἰσχυροὶ  ὦσιν   καὶ ὀργίλοι; τί γὰρ ἡμῖν
[1, 18]   τῷ μεγέθει πεποιθὼς τοῦ σώματος  ὥσπερ   ἀθλητής· οὐ γὰρ ὡς ὄνον
[1, 16]   σύμβολα’ πάλιν ἐπὶ τῶν γυναικῶν  ὥσπερ   ἐν φωνῇ τι ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον,
[1, 7]   ἔστιν ὅτ´ αἰτῆσαί τινα ὑπόθεσιν  ὥσπερ   ἐπιβάθραν τῷ ἑξῆς λόγῳ. πᾶσαν
[1, 16]   πῶς φάγῃ, πῶς πίῃ. ἀλλ´  ὥσπερ   οἱ στρατιῶται ἕτοιμοί εἰσι τῷ
[1, 2]   ἀνόμοιος ᾖς τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις,  ὥσπερ   οὐδ´ κρόκη πρὸς τὰς
[1, 1]   τοὺς καιροὺς παραδεικνύον; οὐδὲν ἄλλο.  Ὥσπερ   οὖν ἦν ἄξιον, τὸ κράτιστον
[1, 13]   ὃς ἔχει τὸν Δία πρόγονον,  ὥσπερ   υἱὸς ἐκ τῶν αὐτῶν σπερμάτων
[1, 11]   εἰ δυνατὸν ἦν, φιλοστοργεῖσθαι ηὔχου,  ὥστ´   ἀπολείπεσθαι ὑπ´ αὐτῶν; εἰ δὲ
[1, 11]   τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα,  ὥστ´   ἀφεθῆναι μόνος ὑπ´ αὐτῶν καὶ
[1, 11]   Ῥώμῃ τινὰ ἦν τὸ κινοῦν,  ὥστ´   ἐγκαλύπτεσθαι τοῦ ἵππου τρέχοντος
[1, 2]   τὸ δαρῆναι τοῦ μὴ δαρῆναι·  ὥστ´   εἰ τούτοις παραμετρεῖς τὰ σαυτοῦ,
[1, 29]   εἰ ταῦτα οὐκ ἔμαθες {οὐχ}  ὥστ´   ἔργῳ δεῖξαι, πρὸς τί αὐτὰ
[1, 6]   ἐκείνων ἕκαστον κατασκευάζει τὸ μὲν  ὥστ´   ἐσθίεσθαι, τὸ δ´ ὥστε ὑπηρετεῖν
[1, 11]   οὕτως στερχθῆναι ὑπὸ τῶν σαυτοῦ,  ὥστε   διὰ τὴν ἄγαν αὐτῶν φιλοστοργίαν
[1, 2]   αὐτῷ ἐστιν εἰς Νέρωνος θεωρίας,  ὥστε   καὶ αὐτόν τι λειτουργῆσαι, ἔφη
[1, 28]   οὐ μισήσει, οὐ προσκόψει οὐδενί.  ὥστε   καὶ τὰ οὕτω μεγάλα καὶ
[1, 6]   τινα πρὸς τοῦτο ἰσχὺν ἀπολιπών,  ὥστε   κωλῦσαι ἐμποδίσαι. ταῦτα ἔχοντες
[1, 2]   διὰ τοῦτο μάλιστα παιδείας δεόμεθα,  ὥστε   μαθεῖν τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου
[1, 5]   ἂν μὲν οὕτως διακείμενος,  ὥστε   μηδενὶ παρακολουθεῖν μηδὲ συνιέναι μηδέν,
[1, 11]   ἀθλίως ἔχω περὶ τὰ παιδάρια,  ὥστε   πρῴην νοσοῦντός μου τοῦ θυγατρίου
[1, 4]   αὑτοῦ, ταύτην ἐξεργάζεσθαι καὶ ἐκπονεῖν,  ὥστε   σύμφωνον ἀποτελέσαι τῇ φύσει, ὑψηλὴν
[1, 6]   ὑπηρετεῖν εἰς γεωργίαν, τὸ δ´  ὥστε   τυρὸν φέρειν, τὸ δ´ ἄλλο
[1, 6]   μὲν ὥστ´ ἐσθίεσθαι, τὸ δ´  ὥστε   ὑπηρετεῖν εἰς γεωργίαν, τὸ δ´
[1, 18]   κεφαλὴν ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ λέγε.  ὠτίον   ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ λέγε. καὶ
[1, 2]   Πρῖσκος εἷς ὤν; τί δ´  ὠφελεῖ   πορφύρα τὸ ἱμάτιον; τί
[1, 29]   μή τι ἐπ´ ἄλλῳ τὴν  ὠφέλειαν   ἐποίησα τὴν ἑκάστου ἐπ´
[1, 29]   οὖν ἐν ἄλλῳ ζητεῖς τὴν  ὠφέλειαν   ἐν ἔμαθες; καθήμενος
[1, 29]   ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι φιλόσοφε, τί σε  ὠφέληκε   τὰ δόγματα; ἰδοὺ σύρῃ εἰς
[1, 29]   ἐμέ. πρὸς τοῦτο οὖν οὐκ  ὠφέλησαι;   τί οὖν ἐν ἄλλῳ ζητεῖς
[1, 2]   ἐξελθεῖν μὴ λυπούμενον. τί οὖν  ὠφέλησε   Πρῖσκος εἷς ὤν; τί δ´
[1, 19]   μή τι εἰς τὸ κοινὸν  ὠφέλιμον   προσφέρηται. οὕτως οὐκέτι ἀκοινώνητον γίνεται
[1, 19]   ἂν μὴ εἰς τὸ κοινὸν  ὠφέλιμος   ᾖ. καθόλου τε τοιαύτην τὴν
[1, 19]   πᾶσα ἀνάγκη θεραπεύειν τοὺς τυράννους.  ὤφελον   γὰρ τοὺς τυράννους μόνον, τοὺς
[1, 24]   ποῦ τὸ διάδημα; οὐδέν σε  ὠφελοῦσιν   οἱ δορυφόροι; ὅταν οὖν ἐκείνων
[1, 11]   παρεῖναι αὐτῷ νοσοῦντι, φυγὼν δ´  ᾠχόμην,   μέχρις οὗ προσήγγειλέ τις μοι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/06/2007