Livre, Chap.
[1, 18]	ταύτας ἃς οἱ πολλοὶ τῶν	φ-	των τούτους οὖν τοὺς καταράτους
[1, 19]	εἰς οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ τὰς	{φ}	ὠνάς’ φησί, γράφοντες γράψουσι τὸ
[1, 22]	ἐστιν ὅσιον τοῦτο τὸ χοιρείου	φαγεῖν	ἢ ἀνόσιον. ταύτην τὴν μάχην
[1, 16]	ἐνδύσηται καὶ πῶς ὑποδήσηται, πῶς	φάγῃ,	πῶς πίῃ. ἀλλ´ ὥσπερ οἱ
[1, 9]	κλάοντες περὶ τῆς αὔριον, πόθεν	φάγητε.	ἀνδράποδον, ἂν σχῇς, ἕξεις· ἂν
[1, 9]	λυπῶν καὶ φόβων; (Καὶ πόθεν	φάγω,	φησίν, μηδὲν ἔχων; (Καὶ πῶς
[1, 11]	ἔχει καλῶς. (Τί οὖν; ὀρθῶς	φαίνει	σαυτῷ ταῦτα πεποιηκέναι; (Φυσικῶς, ἔφη.
[1, 2]	τοῖς ἄλλοις αἴτιον τοῦ εὐπρεπῆ	φαίνεσθαι	καὶ καλά. τί οὖν μοι
[1, 28]	αἴτιον τοῦ συγκατατίθεσθαί τινι; τὸ	φαίνεσθαι	ὅτι ὑπάρχει. τῷ οὖν φαινομένῳ
[1, 19]	ἑαυτοῦ λέγει εἴ σοι λυσιτελέστερον	φαίνεται,	δῆσον’ οὐκ ἐπιστρέφῃ; οὐκ ἐπιστρέφομαι.
[1, 28]	τὸ φαινόμενον (λοιπὸν ἢ καλῶς	φαίνεται	ἢ κακῶς· εἰ καλῶς, ἀνέγκλητός
[1, 27]	ἔστιν ἢ ἔστι καὶ οὐ	φαίνεται	ἢ οὐκ ἔστι καὶ φαίνεται.
[1, 27]	γὰρ ἔστι τινὰ καὶ οὕτως	φαίνεται	ἢ οὐκ ὄντα οὐδὲ φαίνεται
[1, 29]	Σωκράτους κἀκεῖνο ἀποψυγῇ; ταῦτά σοι	φαίνεται	θαυμαστά, ταῦτα ἄδικα, ἐπὶ τούτοις
[1, 27]	φαίνεται ἢ οὐκ ἔστι καὶ	φαίνεται.	λοιπὸν ἐν πᾶσι τούτοις εὐστοχεῖν
[1, 27]	φαίνεται ἢ οὐκ ὄντα οὐδὲ	φαίνεται	ὅτι ἔστιν ἢ ἔστι καὶ
[1, 1]	οὖν; μή τι μικρά σοι	φαίνεται	ταῦτα; μὴ γένοιτο. ἀρκῇ οὖν
[1, 27]	τῶν πραγμάτων πιθανότητες, καθ´ ἃς	φαίνεταί	τινα ἀγαθὰ οὐκ ὄντα, ἐκεῖ
[1, 25]	οἰκῶ. ἀλλὰ πολύς μοι καπνὸς	φαίνεται	τὸ ἐν Γυάροις οἰκεῖν. ἀποχωρῶ,
[1, 25]	φιλοσοφίᾳ πολλὰ τῶν ἀληθῶν παράδοξα	φαίνεται	τοῖς ἀπείροις; ~Τίς ὁ βιωτικὸς
[1, 27]	προχείρους ἔχειν δεῖ. Ὅταν θάνατος	φαίνηται	κακόν, πρόχειρον ἔχειν ὅτι τὰ
[1, 24]	παίξω’ καὶ σύ, ὅταν σοι	φαίνηταί	τινα εἶναι τοιαῦτα, εἰπὼν οὐκέτι
[1, 12]	ἧς ἐκεῖνοι μὲν ποιήσουσι τὰ	φαινόμενα	αὐτοῖς, ἡμεῖς δ´ οὐδὲν ἧττον
[1, 28]	μὲν διὰ τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς	φαινομένοις	τοιαῦτα κακὰ ποιήσωσι καὶ πάθωσιν,
[1, 2]	με ἐξετάσαι. κἀμὲ εἰπεῖν τὸ	φαινόμενον	δίκαιον. ἀλλ´ ἐὰν εἴπῃς, ἀποκτενῶ
[1, 28]	ἐστιν; τὸ φαινόμενον. Φοῖνιξ; τὸ	φαινόμενον.	Ἱππόλυτος; τὸ φαινόμενον. τούτου οὖν
[1, 28]	ἐμοὶ δὲ μὴ ἀρκῇ τὸ	φαινόμενον;	καὶ ποία τραγῳδία ἄλλην ἀρχὴν
[1, 28]	ἀνθρώπῳ μέτρον πάσης πράξεως τὸ	φαινόμενον	(λοιπὸν ἢ καλῶς φαίνεται ἢ
[1, 28]	Ἀτρεὺς Εὐριπίδου τί ἐστιν; τὸ	φαινόμενον.	Οἰδίπους Σοφοκλέους τί ἐστιν; τὸ
[1, 28]	ταύτην ἔχει τὴν ἀρχήν, τὸ	φαινόμενον;	ταύτην οὐδ´ ἄλλην. ἡ Ἰλιὰς
[1, 28]	Φοῖνιξ; τὸ φαινόμενον. Ἱππόλυτος; τὸ	φαινόμενον.	τούτου οὖν μηδεμίαν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι
[1, 28]	Οἰδίπους Σοφοκλέους τί ἐστιν; τὸ	φαινόμενον.	Φοῖνιξ; τὸ φαινόμενον. Ἱππόλυτος; τὸ
[1, 28]	δὲ λέγονται οἱ παντὶ τῷ	φαινομένῳ	ἀκολουθοῦντες; (Μαινόμενοι. (Ἡμεῖς οὖν ἄλλο
[1, 28]	φαίνεσθαι ὅτι ὑπάρχει. τῷ οὖν	φαινομένῳ	ὅτι οὐχ ὑπάρχει συγκατατίθεσθαι οὐχ
[1, 28]	τίνι ἔχει ἀκολουθῆσαι ἢ τῷ	φαινομένῳ;	οὐδενί. τί οὖν χαλεπαίνεις αὐτῇ,
[1, 6]	ἢ ταράξει ἢ τί ὀδυνηρὸν	φανεῖται;	οὐ χρήσομαι τῇ δυνάμει πρὸς
[1, 28]	ἐφάνη καὶ εὐθὺς ποιῶ τὸ	φανέν.	κρείσσων γάρ εἰμι τοῦ Ἀγαμέμνονος
[1, 29]	μονομαχῆσαι, ἐξ ὑμῶν δ´ οὐδεὶς	φανήσεται	τοιοῦτος; ἤθελον πλεῦσαι ἐπ´ αὐτὸ
[1, 18]	ἀγαθόν ἐστι τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ	φαντάζεται	ὅτι τὸ ἔχειν καλὰ ἱμάτια,
[1, 18]	ἱμάτια, τοῦτο ὃ καὶ σὺ	φαντάζῃ.	εἶτα μὴ ἔλθῃ καὶ ἄρῃ
[1, 30]	ἐγὼ μὲν νὴ τοὺς θεοὺς	φαντάζομαι	ὅτι πείσῃ τὸ τοιοῦτον τί
[1, 5]	γάρ, ὅταν ἐν τοῖς ὕπνοις	φαντάζωμαι,	ὅτι ἐγρήγορα’ οὐδὲν οὖν διαφέρει
[1, 5]	οὐδὲν οὖν διαφέρει αὕτη ἡ	φαντασία	ἐκείνης; οὐδέν’ ἔτι τούτῳ διαλέγομαι;
[1, 20]	οὖν ἐστι θεὸς καὶ τί	φαντασία;	καὶ τί ἐστι φύσις ἡ
[1, 28]	ἡ Ἰλιὰς οὐδέν ἐστιν ἢ	φαντασία	καὶ χρῆσις φαντασιῶν. ἐφάνη τῷ
[1, 27]	αὐτὰς βοηθήματα παρασκευαστέον. Τετραχῶς αἱ	φαντασίαι	γίνονται ἡμῖν· ἢ γὰρ ἔστι
[1, 27]	βίον μὴ ζῆν. ~Ποσαχῶς αἱ	φαντασίαι	γίνονται καὶ τίνα πρόχειρα πρὸς
[1, 6]	εἶχεν ὁ θεὸς χρωμένων ταῖς	φαντασίαις,	ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων τῇ χρήσει.
[1, 1]	καὶ ἁπλῶς τὴν χρηστικὴν ταῖς	φαντασίαις,	ἧς ἐπιμελούμενος καὶ ἐν ᾗ
[1, 6]	τίς χρεία τοῦ παρακολουθεῖν ταῖς	φαντασίαις	καὶ ταύτας διακρίνειν δύνασθαι; τὸν
[1, 1]	τὴν χρῆσιν τὴν ὀρθὴν ταῖς	φαντασίαις,	τὰ δ´ ἄλλα οὐκ ἐφ´
[1, 7]	καὶ ὡς ἔτυχεν χρῆσθαι ταῖς	φαντασίαις	ταῖς αὑτοῦ καὶ μὴ παρακολουθεῖν
[1, 1]	ὅτι ἡ χρηστικὴ δύναμις ταῖς	φαντασίαις.	τί ἄλλο τὸ μουσικήν, γραμματικήν,
[1, 20]	ἡγεμονικοῦ χάσκοντες καὶ καθεύδοντες, πᾶσαν	φαντασίαν	παραπροσδεχόμεθα· ἡ γὰρ ζημία οὐ
[1, 20]	μέγιστον καὶ πρῶτον δοκιμάζειν τὰς	φαντασίας	καὶ διακρίνειν καὶ μηδεμίαν ἀδοκίμαστον
[1, 28]	ἐστιν ἢ φαντασία καὶ χρῆσις	φαντασιῶν.	ἐφάνη τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἀπάγειν τοῦ
[1, 20]	δ´ ἀγαθοῦ χρῆσις οἵα δεῖ	φαντασιῶν;	λέγε τί οὖν ἐστι θεὸς
[1, 20]	τῆς φύσεως παρείληπται; πρὸς χρῆσιν	φαντασιῶν	οἵαν δεῖ. αὐτὸς οὖν τί
[1, 26]	ἐκεῖ δύσκολον κρατῆσαι τῶν αὑτοῦ	φαντασιῶν,	ὅπου τὰ ἐκςείοντα μεγάλα. ἐγώ
[1, 3]	πρὸς ἀσφάλειαν τῆς χρήσεως τῶν	φαντασιῶν,	οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ´ ἀγεννὲς ἐνθυμοῦνται
[1, 20]	τί ἐστιν; σύστημα ἐκ ποιῶν	φαντασιῶν.	οὕτως γίνεται φύσει καὶ αὑτοῦ
[1, 8]	εἰπεῖν ἢ ὅτι ποιὰ προαίρεσις	{φαντασιῶν}	~Πῶς ἀπὸ τοῦ συγγενεῖς ἡμᾶς
[1, 30]	προαίρεσις οἵα δεῖ καὶ χρῆσις	φαντασιῶν.	τέλος δὲ τί; τὸ σοὶ
[1, 12]	ἐπὶ σοί, χρήσεως οἵας δεῖ	φαντασιῶν.	τί οὖν ἐπισπᾷς σεαυτῷ ταῦτα
[1, 29]	κλάοντι, ὅτι ἔμελλεν πίνειν τὸ	φάρμακον,	καὶ λέγει ὡς γενναίως ἡμᾶς
[1, 28]	μεγάλα ὁ Ἀλέξανδρος, ὅτ´ ἐπῆλθον	φασιν	οἱ Ἕλληνες καὶ ὅτε ἐπόρθουν
[1, 2]	εἶπεν ἔχω χάριν, ὅτι μου	φείδῃ’	τὸν τοιοῦτον οὐδ´ ἂν ἐκώλυεν
[1, 6]	{ε} ἴδητε τὸ ἔργον τοῦ	Φειδίου,	καὶ ἀτύχημα ἕκαστος ὑμῶν οἴεται
[1, 25]	φέρε δ´ ἃ εἶπας αὐτός,	φέρε	ἃ ἀνέγνως, φέρε ἃ ἐμελέτησας.
[1, 25]	εἶπας αὐτός, φέρε ἃ ἀνέγνως,	φέρε	ἃ ἐμελέτησας. Μέχρις οὖν τίνος
[1, 25]	τὰς ἀποδείξεις τὰς τῶν φιλοσόφων,	φέρε	ἃ πολλάκις ἤκουσας, φέρε δ´
[1, 25]	φιλοσόφων, φέρε ἃ πολλάκις ἤκουσας,	φέρε	δ´ ἃ εἶπας αὐτός, φέρε
[1, 11]	ἀγνοοῦντι; (Ἡ μεγίστη μὲν οὖν.	(Φέρε,	εἰπέ μοι, πάντα ἃ δοκεῖ
[1, 15]	οὖν ἐκεῖνός μοι μὴ ὀργίζηται;	(Φέρε	μοι ἐκεῖνον κἀκείνῳ ἐρῶ, σοὶ
[1, 6]	ἃς ἔχεις καὶ ἀπιδὼν εἰπὲ	φέρε	νῦν, ὦ Ζεῦ, ἣν θέλεις
[1, 25]	ἐντέταλται ταῦτα; φέρε τὰς προλήψεις,	φέρε	τὰς ἀποδείξεις τὰς τῶν φιλοσόφων,
[1, 28]	κακά; (Ἔλθωμεν ἐπὶ τοὺς κανόνας,	φέρε	τὰς προλήψεις. Διὰ τοῦτο γὰρ
[1, 25]	ἀλλ´ ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται ταῦτα;	φέρε	τὰς προλήψεις, φέρε τὰς ἀποδείξεις
[1, 8]	τοῖς λόγοις ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἷον	φέρε	τὸν τρόπον τοῦτον· εἰ ἐδανείσω
[1, 24]	μαλακωτάτη κοίτη ἐστίν. καὶ ἀπόδειξιν	φέρει	περὶ ἑκάστου τὸ θάρσος τὸ
[1, 26]	χαλεπωτέρων. καὶ τοῦτον ἀπολογισμὸν ἔδει	φέρειν	πρὸς τοὺς γονεῖς τοὺς ἀγανακτοῦντας
[1, 6]	γεωργίαν, τὸ δ´ ὥστε τυρὸν	φέρειν,	τὸ δ´ ἄλλο ἐπ´ ἄλλῃ
[1, 6]	πρὸς τὸ ἀξιόλογον τῆς θέας	φέρετε	καὶ ἀνέχεσθε. ἄγε δυνάμεις δ´
[1, 18]	βραδέως τὸν ἐπίδεσμον ὁ παῖς	φέρῃ,	κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ λέγε
[1, 27]	οὐδέποτε καταπίνειν τι θέλων ἐκεῖ	φέρω	τὸν ψωμόν, ἀλλ´ ὧδε· οὐδέποτ´
[1, 11]	τοῦ ἐπαίρεσθαι ἢ συστέλλεσθαι ἢ	φεύγειν	τινὰ ἢ διώκειν, τοῦθ´ ὅπερ
[1, 11]	ἔδοξεν αὐτῷ. καὶ σοὶ τότε	φεύγειν	τοῦτο αὐτὸ ὅτι ἔδοξέν σοι·
[1, 24]	φυγή, δεινὸν λοιδορία, δεινὸν πενία·	φεύγετε	ἄνδρες, πάρεισιν οἱ πολέμιοι’ ἐροῦμέν
[1, 11]	πρὸς τὸ παιδίον, ὀρθῶς ἐποίεις	φεύγων	καὶ ἀπολείπων αὐτό; ἡ μήτηρ
[1, 4]	μὴ ἐφ´ αὑτῷ ποθῶν ἢ	φεύγων	οὔτε πιστὸς εἶναι δύναται οὔτ´
[1, 7]	οὐ συγκαθήσει ὁ φρόνιμος, ἀλλὰ	φεύξεται	ἐξέτασιν καὶ κοινολογίαν; καὶ τίς
[1, 19]	εὐθὺς λέγομεν φρονίμως μοι λελάληκεν	Φηλικίων’	ἤθελον αὐτὸν ἀποβληθῆναι τοῦ κοπρῶνος,
[1, 19]	ἐτίμα ὁ Ἐπαφρόδιτος· τί πράσσει	Φηλικίων	ὁ ἀγαθός; φιλῶ σε. εἶτα
[1, 19]	ποιεῖ αὐτός; ἐλέγετο ὅτι μετὰ	Φηλικίωνος	βουλεύεται περί τινος’ οὐχὶ γὰρ
[1, 29]	λάβε, τὴν κτῆσιν λάβε, τὴν	φήμην	λάβε, τοὺς περὶ ἐμὲ λάβε.
[1, 7]	οὐχ εὕρισκον. Οὐχ οἷον μέν’	φημί,	εἰ τὸ Καπιτώλιον κατέκαυσα’ ὁ
[1, 18]	οὐκ ἀπίθανον. τί οὖν; αὔριον,	φημί,	ὀστράκινον εὑρήσεις. ἐκεῖνα γὰρ ἀπολλύει,
[1, 29]	ἀπειλεῖ; ἂν λέγῃ δήσω σε’	φημὶ	ὅτι ταῖς χερσὶν ἀπειλεῖ καὶ
[1, 19]	(Ἀλλ´ οἱ τὰς {φ} ὠνάς’	φησί,	γράφοντες γράψουσι τὸ ἐμὸν ὄνομα.
[1, 17]	ὄρεξις καὶ ἔκκλισις; ἄν μοι’	φησί,	προσάγῃ θανάτου φόβον, ἀναγκάζει με.
[1, 29]	δύνασαι νικῆσαι δόγμα ἀλλότριον; προσάγων’	φησίν,	αὐτῷ φόβον νικήσω. ἀγνοεῖς ὅτι
[1, 22]	οὖν λάβῃς ἐρωμένην; τὴν σήν’	φησίν.	ἐγὼ οὖν μόνος— ἀλλ´ ἐγὼ
[1, 29]	νόμον ὁ θεὸς τέθεικεν καὶ	φησίν	εἰ τι ἀγαθὸν θέλεις, παρὰ
[1, 18]	ἔτι τοῖς πολλοῖς χαλεπαίνομεν; (Κλέπται,	φησίν,	εἰσὶ καὶ λωποδύται. (Τί ἐστι
[1, 17]	ὃν δεῖ τρόπον. ταῦτα εὑρίσκω’	φησίν,	ἐν τοῖς ἱεροῖς. ταῦτά σοι
[1, 5]	~Πρὸς τοὺς Ἀκαδημαικούς. Ἄν τις,	φησίν,	ἐνίστηται πρὸς τὰ ἄγαν ἐκφανῆ,
[1, 1]	τοῦ συγκρουσθῆναι Ἄν τί θέλω,	φησίν,	ἐρῶ σου τῷ κυρίῳ’ Τί
[1, 1]	αὐτῷ ἐλθὼν ὅτι Κατακέκρισαι’ (Φυγῇ,	φησίν,	ἢ θανάτῳ; (Φυγῇ. (Τὰ ὑπάρχοντα
[1, 4]	συνεγγισμόν, τὴν προκοπὴν ἀποφαίνομεν. οὗτος’	φησίν,	ἤδη καὶ δι´ αὑτοῦ δύναται
[1, 24]	τραχεῖ νεανίσκῳ συμβέβληκεν. (Ἵνα τί;	φησίν.	(Ἵνα Ὀλυμπιονίκης γένῃ· δίχα δ´
[1, 24]	γέμει. πῶς, ὦ Διόγενες; ἰδού’	φησίν,	μή τι βέβλημαι, μή τι
[1, 9]	καὶ φόβων; (Καὶ πόθεν φάγω,	φησίν,	μηδὲν ἔχων; (Καὶ πῶς οἱ
[1, 9]	θεῶν συγγενής; Ἄν μοι λέγητε’	φησίν,	νῦν ὅτι ἀφίεμέν σε ἐπὶ
[1, 4]	ἡμῖν παρέχει Χρύσιππος; ἵνα γνῷς,	φησίν,	ὅτι οὐ ψευδῆ ταῦτά ἐστιν,
[1, 14]	δύναται πάντων αἰσθάνεσθαι; Ἀλλ´ ἐγώ,	φησίν,	οὐ δύναμαι πᾶσιν ἅμα τούτοις
[1, 5]	καλοῦμεν. Καταλαμβάνεις ὅτι ἐγρήγορας; οὔ’	φησίν·	οὐδὲ γάρ, ὅταν ἐν τοῖς
[1, 23]	φροντίζειν ἐπ´ αὐτῷ. διὰ τοῦτο	φησὶν	οὐδὲ πολιτεύσεσθαι τὸν νοῦν ἔχοντα·
[1, 7]	ἀρκεῖ τοῦτο μόνον μαθεῖν; (Ἀρκεῖ,	φησίν.	(Οὐκοῦν καὶ τῷ βουλομένῳ ἐν
[1, 29]	νεανίσκοις δυσαρεστοῦσιν· οὐ βαστάζει με’	φησίν.	οὗτός ἐστιν εὐφυὴς νέος. οὔ·
[1, 24]	σωμάτιον στίλβον καὶ συνεστραμμένον. οὐδείς’	φησίν,	πολέμιος ἐγγύς ἐστιν· πάντα εἰρήνης
[1, 2]	με εἰσέρχεσθαι’ ἄγε ἀλλ´ εἰσελθών’	φησίν,	σιώπησον’ μή μ´ ἐξέταζε καὶ
[1, 29]	μελετᾷ τὴν ὑπόθεσιν. οὐ θέλω’	φησίν,	τοιαύτην’ ἐπὶ σοὶ γάρ ἐστι
[1, 16]	ταῦτα ἢ ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’	φησίν.	ὦ μεγάλης ἀναισθησίας καὶ ἀναισχυντίας.
[1, 29]	ταῦτα ὕλην ἔχεις καὶ ὑπόθεσιν.	φθέγξαι	τι, ἵνα εἰδῶμεν πότερον τραγῳδὸς
[1, 29]	δὲ περιεβλέψατο· εἶτα ἄν τις	φθέγξηται	κύριον, εὐθὺς σεσόβηνται, ταράσσονται. αἰσχρόν
[1, 9]	ἀφορμή; διὰ τί ἄλλος ἄλλῳ	φθονήσει;	διὰ τί πολλὰ κεκτημένους θαυμάσει
[1, 27]	δύναμαι κατορθῶσαί τι αὐτός, οὐ	φθονήσω	ἄλλῳ τοῦ ποιῆσαί τι γενναῖον’
[1, 24]	τὸ ἱμάτιον· ἰδοὺ γυμνός. ἀλλὰ	φθόνον	μοι κινεῖς. λάβε τοίνυν ὅλον
[1, 19]	τὴν χύτραν. Τοῦτο οὐκ ἔστιν	φίλαυτον·	γέγονε γὰρ οὕτως τὸ ζῷον·
[1, 4]	λέγειν ἐν τῇ φυλακῇ ὦ	φίλε	Κρίτων, εἰ ταύτῃ τοῖς θεοῖς
[1, 29]	θεωρεῖν; τοῦ σχολάζοντος. ἔστι γὰρ	φιλοθέωρόν	τι ζῷον ὁ ἄνθρωπος. ἀλλ´
[1, 29]	πάλιν εἰ ταύτῃ τῷ θεῷ	φίλον,	ταύτῃ γινέσθω’ ἀλλὰ δεῖξον ὅτι
[1, 4]	Κρίτων, εἰ ταύτῃ τοῖς θεοῖς	φίλον,	ταύτῃ γινέσθω’ καὶ μὴ ἐκεῖνα
[1, 28]	τὸν αἰδήμονα, τὸν πιστόν, τὸν	φιλόξενον,	τὸν κόσμιον. πότ´ ἔπταισεν ὁ
[1, 29]	τὴν ἀγοράν, εἶτα ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι	φιλόσοφε,	τί σε ὠφέληκε τὰ δόγματα;
[1, 26]	ἑξῆς; αὕτη οὖν ἀρχὴ τοῦ	φιλοσοφεῖν,	αἴσθησις τοῦ ἰδίου ἡγεμονικοῦ πῶς
[1, 22]	μου, τέκνον· δεῖ μὲν καὶ	φιλοσοφεῖν,	δεῖ δὲ καὶ ἐγκέφαλον ἔχειν·
[1, 26]	γονεῖς τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ	φιλοσοφεῖν	τὰ τέκνα. οὐκοῦν ἁμαρτάνω, πάτερ,
[1, 15]	εὐδοξίᾳ. τούτων δ´ οὐδὲν ἐπαγγέλλεται·	φιλοσοφία.	ἐν πάσῃ περιστάσει τηρήσω τὸ
[1, 25]	οὖν θαυμαστὸν εἰ καὶ ἐν	φιλοσοφίᾳ	πολλὰ τῶν ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται
[1, 15]	δ´ αὑτοὺς ἁπάντων. ~Τί ἐπαγγέλλεται	φιλοσοφία.	Συμβουλευομένου τινός, πῶς τὸν ἀδελφὸν
[1, 15]	αὐτῷ ἔχειν, Οὐκ ἐπαγγέλλεται, ἔφη,	φιλοσοφία	τῶν ἐκτός τι περιποιήσειν τῷ
[1, 8]	ἰσχυρός, ὡς τοῦτο ἀναγκαῖον πρὸς	φιλοσοφίαν,	ἐπεί τις φιλόσοφος ἅμα καὶ
[1, 22]	σὺ κάλλιον οἶδας ἢ οἱ	φιλόσοφοι’	ἄνθρωπε, τί οὖν μοι ἐπιτιμᾷς,
[1, 29]	αὐτῶν μέλει; Ὑμεῖς οὖν οἱ	φιλόσοφοι	διδάσκετε καταφρονεῖν τῶν βασιλέων; (Μὴ
[1, 25]	ἐλεύθεροι ἐσόμεθα. παράδοξα λέγουσιν οἱ	φιλόσοφοι.	ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις τέχναις
[1, 8]	κατὰ τί οἱ ἄνθρωποι γίνονται	φιλόσοφοι	καὶ τίνα ἄλλως αὐτοῖς πάρεστιν;
[1, 26]	τῆς θεωρίας γυμνάζουσιν ἡμᾶς οἱ	φιλόσοφοι	ὅπου ῥᾷον, εἶτα οὕτως ἐπὶ
[1, 26]	ἀναγιγνώσκει ταῦτα καὶ προσέρχεται τοῖς	φιλοσόφοις,	οὗτος ἄλλο τι πράσσει ἵνα
[1, 9]	ἐπιλείπουσιν αὐτοὺς τροφαί. τὸν δὲ	φιλόσοφον	ἡμῖν δεήσει ἄλλοις θαρροῦντα καὶ
[1, 17]	τὸν θύτην τοῦτον καὶ τὸν	φιλόσοφον,	οὐκ αὐτὸν θαυμάσας ἕνεκά γε
[1, 8]	ἀναγκαῖον πρὸς φιλοσοφίαν, ἐπεί τις	φιλόσοφος	ἅμα καὶ καλὸς ἦν καὶ
[1, 8]	πάρεστιν; ἄγε εἰ δ´ ἐγὼ	φιλόσοφος	ἤμην, ἔδει ὑμᾶς καὶ χωλοὺς
[1, 2]	τοῦ ἀδελφοῦ (ἦν δ´ ἐκεῖνος	φιλόσοφος)	καὶ εἰπόντος ἄγε, ἀδελφέ, τί
[1, 2]	οὖν, Ἐπίκτητε, διαξύρησαι. ἂν ὦ	φιλόσοφος,	λέγω οὐ διαξυρῶμαι’ ἀλλ´ ἀφελῶ
[1, 8]	ἅμα καὶ καλὸς ἦν καὶ	φιλόσοφος;	οὐ θέλεις αἰσθάνεσθαι καὶ διακρῖναι
[1, 8]	ποῦ ἀποκέκλικεν; Τί οὖν; Πλάτων	φιλόσοφος	οὐκ ἦν; (Ἱπποκράτης γὰρ ἰατρὸς
[1, 2]	ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς ἢ ὡς	φιλόσοφος;	Ὡς ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ δ´
[1, 21]	καὶ ἐπακολουθοῦντες ἐπικραυγάζωσιν· ὦ μεγάλου	φιλοσόφου.	τίνες εἰσὶν οὗτοι, ὑφ´ ὧν
[1, 20]	θεωρητική; διὰ τοῦτο ἔργον τοῦ	φιλοσόφου	τὸ μέγιστον καὶ πρῶτον δοκιμάζειν
[1, 1]	ἐστιν; ταῦτα ἔδει μελετᾶν τοὺς	φιλοσοφοῦντας,	ταῦτα καθ´ ἡμέραν γράφειν, ἐν
[1, 22]	ποιήσωμεν; (Αὕτη ἐστὶ ζήτησις τοῦ	φιλοσοφοῦντος	τῷ ὄντι καὶ ὠδίνοντος· νῦν
[1, 29]	αἰσχρόν ἐστιν οὕτως καὶ τοὺς	φιλοσόφους	θεωρεῖν τὰ ἔργα τῆς φύσεως.
[1, 8]	οὐδενὶ μᾶλλον προσήκει ἢ τῷ	φιλοσόφῳ	ἐμπείρως ποιεῖν. εἴπερ γὰρ ἀτελὴς
[1, 11]	ὑγιές ἐστι τὸ ὑπὸ τῶν	φιλοσόφων	λεγόμενον, ὅτι οὐκ ἔξω που
[1, 18]	ἀληθές ἐστι τὸ ὑπὸ τῶν	φιλοσόφων	λεγόμενον ὅτι πᾶσιν ἀνθρώποις μία
[1, 20]	μὲν ὁ προηγούμενος λόγος τῶν	φιλοσόφων	λίαν ἐστὶν ὀλίγος. εἰ θέλεις
[1, 22]	μωρά ἐστιν. σὺ παρὰ τῶν	φιλοσόφων	μανθάνεις συλλογισμόν, τί δέ ςοι
[1, 4]	Ὁ προκόπτων μεμαθηκὼς παρὰ τῶν	φιλοσόφων	ὅτι ἡ μὲν ὄρεξις ἀγαθῶν
[1, 9]	καὶ ἀνθρώπων λεγόμενα ὑπὸ τῶν	φιλοσόφων,	τί ἄλλο ἀπολείπεται τοῖς ἀνθρώποις
[1, 29]	μεμέληκεν αὐτῷ εἰδέναι περὶ τῶν	φιλοσόφων	τί λέγουσιν ἢ τί ποιοῦσιν.
[1, 25]	φέρε τὰς ἀποδείξεις τὰς τῶν	φιλοσόφων,	φέρε ἃ πολλάκις ἤκουσας, φέρε
[1, 11]	δ´ οὐ φιλοστοργεῖ τὸ παιδίον;	(Φιλοστοργεῖ	μὲν οὖν. (Οὐκοῦν ἔδει καὶ
[1, 11]	αὐτό; ἡ μήτηρ δ´ οὐ	φιλοστοργεῖ	τὸ παιδίον; (Φιλοστοργεῖ μὲν οὖν.
[1, 11]	τῶν ἐχθρῶν, εἰ δυνατὸν ἦν,	φιλοστοργεῖσθαι	ηὔχου, ὥστ´ ἀπολείπεσθαι ὑπ´ αὐτῶν;
[1, 23]	φυσικὴ ἔστι πρὸς τὰ ἔγγονα	φιλοστοργία;	διὰ τί ἀποσυμβουλεύεις τῷ σοφῷ
[1, 11]	ὥστε διὰ τὴν ἄγαν αὐτῶν	φιλοστοργίαν	ἀεὶ μόνος ἀπολείπεσθαι ἐν ταῖς
[1, 11]	τὸ παιδίον διὰ τὴν πολλὴν	φιλοστοργίαν	τῶν γονέων ὑμῶν καὶ τῶν
[1, 11]	ἂν συσπουδάζειν καὶ αὐτός. ~Περὶ	φιλοστοργίας.	Ἀφικομένου δέ τινος πρὸς αὐτὸν
[1, 11]	πρὸς ὃ βούλει βοηθῆσαι. τὸ	φιλόστοργον	δοκεῖ σοι κατὰ φύσιν τ´
[1, 11]	δὲ ταῦτα, ὑπολείπεται μηδαμῶς ἔτι	φιλόστοργον	εἶναι τὸ πραχθέν. Τί οὖν;
[1, 11]	οὔ; (Τί δέ; τὸ μὲν	φιλόστοργον	κατὰ φύσιν τ´ ἐστὶ καὶ
[1, 11]	τι ἂν εὑρίσκωμεν ὁμοῦ μὲν	φιλόστοργον	ὁμοῦ δ´ εὐλόγιστον, τοῦτο θαρροῦντες
[1, 11]	ὑπολείπεται δ´ ἡμᾶς σκοπεῖν εἰ	φιλόστοργον.	(Σκοπῶμεν δή. (Ἆρ´ οὖν σὺ
[1, 11]	αὑτῷ προσῆκον οἴεται διὰ τὸ	φιλόστοργος	εἶναι, τοῦτο τοῖς ὁμοίως φιλοστοργοῦσιν
[1, 11]	σὺ δ´ ἂν νοσῶν ἠβούλου	φιλοστόργους	οὕτως ἔχειν τοὺς προσήκοντας τούς
[1, 11]	φιλόστοργος εἶναι, τοῦτο τοῖς ὁμοίως	φιλοστοργοῦσιν	μὴ ἐφιέναι; (Ἄτοπον. (Ἄγε, σὺ
[1, 11]	(Μὴ τοίνυν μάχην ἔχει τῷ	φιλοστόργῳ	τὸ εὐλόγιστον; (Οὐ δοκεῖ μοι.
[1, 11]	(Ἆρ´ οὖν σὺ μὲν ἐπειδὴ	φιλοστόργως	διέκεισο πρὸς τὸ παιδίον, ὀρθῶς
[1, 1]	τῇ κτήσει καὶ ἀδελφῷ καὶ	φίλῳ	καὶ τέκνῳ καὶ δούλῳ. ἅτε
[1, 19]	τί πράσσει Φηλικίων ὁ ἀγαθός;	φιλῶ	σε. εἶτα εἴ τις ἡμῶν
[1, 2]	ἄλλων πιπράσκουσιν. Διὰ τοῦτο Ἀγριππῖνος	Φλώρῳ	σκεπτομένῳ, εἰ καταβατέον αὐτῷ ἐστιν
[1, 27]	δύναμαι τὸν θάνατον ἀποφυγεῖν· τὸ	φοβεῖσθαι	αὐτὸν μὴ ἀποφύγω, ἀλλ´ ἀποθάνω
[1, 24]	σὺ ἂν ἐλθὼν ἡμῖν εἴπῃς	φοβερὰ	τὰ ἐν Ῥώμῃ πράγματα, δεινόν
[1, 9]	ποῖος κλέπτης ἢ ποῖα δικαστήρια	φοβερὰ	τοῖς οὕτως παρ´ οὐδὲν πεποιημένοις
[1, 29]	δι´ ἃ οἱ δεσπόται εἰσὶ	φοβεροί,	ποῖον ἔτι πρᾶγμα ἔχω, ποῖον
[1, 23]	ἀποσυμβουλεύεις τῷ σοφῷ τεκνοτροφεῖν; τί	φοβῇ	μὴ διὰ ταῦτα εἰς λύπας
[1, 9]	τοῦ θεοῦ; διὰ τί δὲ	φοβηθήσεταί	τι τῶν γιγνομένων ἐν ἀνθρώποις;
[1, 25]	μεμνημένος τίνα ἔτι κολακεύσεις ἢ	φοβήσῃ;	Ἀλλὰ θέλω καθῆσθαι ὅπου οἱ
[1, 17]	ἄν μοι’ φησί, προσάγῃ θανάτου	φόβον,	ἀναγκάζει με. οὐ τὸ προσαγόμενον,
[1, 29]	δόγμα ἀλλότριον; προσάγων’ φησίν, αὐτῷ	φόβον	νικήσω. ἀγνοεῖς ὅτι αὐτὸ αὑτὸ
[1, 29]	πίνω, ᾄδω, πάντα δὲ μετὰ	φόβου	καὶ ταλαιπωρίας. ἐὰν δ´ ἐμαυτὸν
[1, 24]	ῥῖψαι τὸ σωμάτιον, ἔτι τοῦτον	φοβοῦμαι;	ἀλλὰ κληρονόμον μ´ οὐκ ἀπολείψει.
[1, 29]	πρὸς ἐμέ, οὐδέν· εἰ δὲ	φοβοῦμαί	τι τούτων, ἐμοὶ ἀπειλεῖ. τίνα
[1, 5]	πολλοὶ τὴν μὲν σωματικὴν ἀπονέκρωσιν	φοβούμεθα	καὶ πάντ´ ἂν μηχανησαίμεθα ὑπὲρ
[1, 9]	οὕτω περὶ αὑτῶν διανοούμεθα, ὅτι	φοβούμεθα,	ὅτι ἐπιθυμοῦμεν· τοὺς εἰς ταῦτα
[1, 25]	τί ἔτι ταρασσόμεθα, τί ἔτι	φοβούμεθα;	περὶ ἃ ἐσπουδάκαμεν, τούτων ἐξουσίαν
[1, 29]	καὶ ἀστράπτων, ἐγὼ δὲ ταῦτα	φοβῶμαι,	τί ἄλλο ἢ ἐπέγνωκα τὸν
[1, 9]	οὐκέτι ἡμᾶς ἐξαιρήσεται λυπῶν καὶ	φόβων;	(Καὶ πόθεν φάγω, φησίν, μηδὲν
[1, 28]	Σοφοκλέους τί ἐστιν; τὸ φαινόμενον.	Φοῖνιξ;	τὸ φαινόμενον. Ἱππόλυτος; τὸ φαινόμενον.
[1, 12]	θέρος εἶναι καὶ χειμῶνα καὶ	φορὰν	καὶ ἀφορίαν καὶ ἀρετὴν καὶ
[1, 19]	σου μνεία; (Ἀλλὰ χρυσοῦν στέφανον	φορήσω.	(Εἰ ἅπαξ ἐπιθυμεῖς στεφάνου, ῥόδινον
[1, 2]	τὸ ἄλογον, τὸ δ´ εὔλογον	φορητόν.	πληγαὶ οὐκ εἰσὶν ἀφόρητοι τῇ
[1, 8]	οὐκ ἦν; ἀλλ´ ὁρᾷς πῶς	φράζει	Ἱπποκράτης. μή τι οὖν Ἱπποκράτης
[1, 8]	μή τι οὖν Ἱπποκράτης οὕτω	φράζει,	καθὸ ἰατρός ἐστιν; τί οὖν
[1, 20]	καὶ αὑτοῦ θεωρητικός. πάλιν ἡ	φρόνησις	τίνα θεωρήσουσα παρελήλυθεν; ἀγαθὰ καὶ
[1, 19]	ἄχρηστον; τίς οὖν αὐτὸν ἄφνω	φρόνιμον	ἐποίησεν; τοῦτ´ ἔστι τὸ τιμᾶν
[1, 7]	πρὸς τοῦτον οὐ συγκαθήσει ὁ	φρόνιμος,	ἀλλὰ φεύξεται ἐξέτασιν καὶ κοινολογίαν;
[1, 19]	δ´ οὔ. πῶς δὲ καὶ	φρόνιμος	γίνεται ἐξαίφνης ὁ ἄνθρωπος, ὅταν
[1, 19]	λασάνου ποιήσῃ· πῶς εὐθὺς λέγομεν	φρονίμως	μοι λελάληκεν Φηλικίων’ ἤθελον αὐτὸν
[1, 23]	ἡμῖν ἐστι μὴ στέργειν μηδὲ	φροντίζειν	ἐπ´ αὐτῷ. διὰ τοῦτο φησὶν
[1, 16]	ἐπεὶ ὅρα οἷον ἦν ἡμᾶς	φροντίζειν	μὴ περὶ αὑτῶν μόνον ἀλλὰ
[1, 2]	χιτῶνος. τί οὖν; σὲ ἔδει	φροντίζειν	πῶς ἀνόμοιος ᾖς τοῖς ἄλλοις
[1, 1]	δεθῆναι· μή τι καὶ θρηνοῦντα;	φυγαδευθῆναι·	μή τις οὖν κωλύει γελῶντα
[1, 1]	ἀναιρεθῆναι θέλω μᾶλλον ἢ αὔριον	φυγαδευθῆναι’	τί οὖν αὐτῷ Ῥοῦφος εἶπεν;
[1, 2]	ἐμὸν ἀποθανεῖν μὴ τρέμοντα· σὸν	φυγαδεῦσαι,	ἐμὸν ἐξελθεῖν μὴ λυπούμενον. τί
[1, 12]	γινομένοις ἔχωμεν. τί γάρ; ἐνδέχεται	φυγεῖν	ἀνθρώπους; καὶ πῶς οἷόν τε;
[1, 24]	δεινόν ἐστι θάνατος, δεινόν ἐστι	φυγή,	δεινὸν λοιδορία, δεινὸν πενία· φεύγετε
[1, 11]	καὶ ἁπλῶς οὔτε θάνατος οὔτε	φυγὴ	οὔτε πόνος οὔτε ἄλλο τι
[1, 1]	Κατακέκρισαι’ (Φυγῇ, φησίν, ἢ θανάτῳ;	(Φυγῇ.	(Τὰ ὑπάρχοντα τί; (Οὐκ ἀφῃρέθη.
[1, 4]	μαθεῖν, τί ἐστι θάνατος, τί	φυγή,	τί δεσμωτήριον, τί {νος} κώνειον,
[1, 1]	τις αὐτῷ ἐλθὼν ὅτι Κατακέκρισαι’	(Φυγῇ,	φησίν, ἢ θανάτῳ; (Φυγῇ. (Τὰ
[1, 30]	τούτῳ. ἐκεῖνος οὖν σου πυνθάνεται	φυγὴν	καὶ φυλακὴν καὶ δεσμὰ καὶ
[1, 10]	ὅτε ταύτῃ παρῆγεν ἀπὸ τῆς	φυγῆς	ἀναστρέφων, οἷα εἶπέν μοι, κατατρέχων
[1, 27]	γὰρ ποιήσω; ποῦ γὰρ αὐτὸν	φύγω;	ἔστω ἐμὲ εἶναι Σαρπηδόνα τὸν
[1, 27]	πίπτει εἰς ἡμᾶς; καὶ ποῦ	φύγω	τὸν θάνατον; μηνύσατέ μοι τὴν
[1, 11]	ὑπέμεινα οὐδὲ παρεῖναι αὐτῷ νοσοῦντι,	φυγὼν	δ´ ᾠχόμην, μέχρις οὗ προσήγγειλέ
[1, 12]	δέ τις ἄκων ἐστίν, ἐκεῖνο	φυλακὴ	αὐτῷ ἐστιν. καθὸ καὶ Σωκράτης
[1, 12]	καὶ Σωκράτης οὐκ ἦν ἐν	φυλακῇ,	ἑκὼν γὰρ ἦν. σκέλος οὖν
[1, 29]	χρείαν ἔχητέ μου ἐν τῇ	φυλακῇ,	ἐξέρχομαι· ἂν πάλιν σχῆτε, εἰσελεύσομαι.
[1, 29]	ἔμαθες; καθήμενος λοιπὸν ἐν τῇ	φυλακῇ	λέγω οὗτος ὁ ταῦτα κραυγάζων
[1, 4]	ἵνα δύνηται λέγειν ἐν τῇ	φυλακῇ	ὦ φίλε Κρίτων, εἰ ταύτῃ
[1, 30]	οὖν σου πυνθάνεται φυγὴν καὶ	φυλακὴν	καὶ δεσμὰ καὶ θάνατον καὶ
[1, 12]	βάλε αὐτὸν εἰς φυλακήν. ποίαν	φυλακήν;	ὅπου νῦν ἐστιν. ἄκων γάρ
[1, 12]	κακὸς πατήρ. βάλε αὐτὸν εἰς	φυλακήν.	ποίαν φυλακήν; ὅπου νῦν ἐστιν.
[1, 29]	τραχήλῳ ἀπειλεῖ’ ἂν λέγῃ εἰς	φυλακήν	σε βαλῶ’ ὅλῳ τῷ σαρκιδίῳ’
[1, 1]	ὁ Ζεὺς νικῆσαι δύναται. εἰς	φυλακήν	σε βαλῶ. τὸ σωμάτιον. ἀποκεφαλίσω
[1, 29]	ἀλλ´ ἔξελθε πάλιν ἀπὸ τῆς	φυλακῆς.	εἰ μηκέτι χρείαν ἔχητέ μου
[1, 29]	Σωκράτης συνεγίγνωσκεν τῷ ἐπὶ τῆς	φυλακῆς	κλάοντι, ὅτι ἔμελλεν πίνειν τὸ
[1, 14]	γὰρ ἄλλῳ κρείττονι καὶ ἐπιμελεστέρῳ	φύλακι	παρέδωκεν ἡμῶν ἕκαστον; ὥσθ´, ὅταν
[1, 25]	λέγω ἐκεῖνο αὐτοῦ τύπτε ὃ	φυλάσσει’	καὶ σὺ γίγνωσκε, ὅτι ὃ
[1, 4]	ἕωθεν ἀνιστάμενος ταῦτα τηρεῖ καὶ	φυλάσσει,	λούεται ὡς πιστός, ὡς αἰδήμων
[1, 14]	τὸν ἑκάστου δαίμονα καὶ παρέδωκεν	φυλάσσειν	αὐτὸν αὐτῷ καὶ τοῦτον ἀκοίμητον
[1, 25]	σὺ γίγνωσκε, ὅτι ὃ ἂν	φυλάσσειν	ἐθέλῃς, κατ´ ἐκεῖνο ἐπιβήσεταί σοι
[1, 9]	ἔδει με τηρεῖν αὐτὴν καὶ	φυλάττειν	καὶ μυριάκις πρότερον αἱρεῖσθαι ἀποθνῄσκειν
[1, 7]	τινὸς τοιαύτης γυμνασίας καὶ παρασκευῆς	φυλάττειν	οἷός τ´ ἐστὶ τὸ ἑξῆς;
[1, 14]	πραγμάτων ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ	φυλάττεις	καὶ ἀπ´ αὐτῶν κινούμενος εἰς
[1, 14]	πεπαίνει, ὅταν πάλιν ἀποβάλλειν καὶ	φυλλορροεῖν	καὶ αὐτὰ εἰς αὑτὰ συνειλούμενα
[1, 11]	τούτου γ´ ἕνεκα καὶ τὰ	φύματα	δεῖ λέγειν ἐπ´ ἀγαθῷ γίνεσθαι
[1, 11]	ἐκτέμνειν πειρασόμεθα μᾶλλον ἢ τὰ	φύματα	καὶ τὰ ἀποστήματα ἐκ τοῦ
[1, 9]	ἐπὶ γῆς γεννώμενά τε καὶ	φυόμενα,	προηγουμένως δ´ εἰς τὰ λογικά,
[1, 2]	μέρους οὐσίαις ἐφαρμόζειν συμφώνως τῇ	φύσει.	εἰς δὲ τὴν τοῦ εὐλόγου
[1, 19]	μὴ γένοιτο· οὐκ ἐνδέχεται τὸ	φύσει	ἐλεύθερον ὑπ´ ἄλλου τινὸς ταραχθῆναι
[1, 23]	Ἐπίκουρον. Ἐπινοεῖ καὶ Ἐπίκουρος ὅτι	φύσει	ἐσμὲν κοινωνικοί, ἀλλ´ ἅπαξ ἐν
[1, 4]	καὶ παρασκευάζῃ, πότερα συμφώνως τῇ	φύσει	ἢ ἀσυμφώνως. εἰ γὰρ συμφώνως,
[1, 17]	ὅτι ἄνθρωπε, προαίρεσιν ἔχεις ἀκώλυτον	φύσει	καὶ ἀνανάγκαστον. τοῦτο ἐνταῦθα ἐν
[1, 20]	ἐκ ποιῶν φαντασιῶν. οὕτως γίνεται	φύσει	καὶ αὑτοῦ θεωρητικός. πάλιν ἡ
[1, 6]	τεταγμένως καὶ ἀκολούθως τῇ ἑκάστου	φύσει	καὶ κατασκευῇ πράττωμεν, οὐκέτι τοῦ
[1, 22]	ἐπὶ μέρους οὐσίαις καταλλήλως τῇ	φύσει	καὶ λοιπὸν διελεῖν, ὅτι τῶν
[1, 6]	παρακολούθησιν καὶ σύμφωνον διεξαγωγὴν τῇ	φύσει.	ὁρᾶτε οὖν, μὴ ἀθέατοι τούτων
[1, 13]	ἄρχεις; ὅτι συγγενῶν, ὅτι ἀδελφῶν	φύσει,	ὅτι τοῦ Διὸς ἀπογόνων; (Ἀλλ´
[1, 17]	αὐτόν, ἀλλ´ ἵνα παρακολουθήσωμεν τῇ	φύσει.	οὐδὲ γὰρ τοῦ θύτου δι´
[1, 26]	ἐστιν οὗτος τὸ ἀκόλουθον τῇ	φύσει	πράττειν. εἰ γὰρ ἐπὶ πάσης
[1, 4]	τε καὶ σύμφωνά ἐστι τῇ	φύσει	τὰ ἀπαθῆ με ποιοῦντα. ὦ
[1, 2]	πληγαὶ οὐκ εἰσὶν ἀφόρητοι τῇ	φύσει.	(Τίνα τρόπον; (Ὅρα πῶς· Λακεδαιμόνιοι
[1, 4]	ἐκπονεῖν, ὥστε σύμφωνον ἀποτελέσαι τῇ	φύσει,	ὑψηλὴν ἐλευθέραν ἀκώλυτον ἀνεμπόδιστον πιστὴν
[1, 17]	λέγει οὗτος ὁ ἐξηγητὴς τῆς	φύσεως.	ἄρχομαι μὴ νοεῖν τί λέγει,
[1, 17]	μόνον ἐξηγεῖται τὸ βούλημα τῆς	φύσεως,	αὐτὸς δ´ οὐκ ἀκολουθεῖ· πόσῳ
[1, 29]	οὐδ´ ἐγγύς. νόμος γὰρ τῆς	φύσεως.	καὶ τοῦ θεοῦ οὗτος τὸ
[1, 20]	πρὸς τί ποτε ὑπὸ τῆς	φύσεως	παρείληπται; πρὸς χρῆσιν φαντασιῶν οἵαν
[1, 16]	Ἄγε ἀφῶμεν τὰ ἔργα τῆς	φύσεως,	τὰ πάρεργα αὐτῆς θεασώμεθα. μή
[1, 29]	φιλοσόφους θεωρεῖν τὰ ἔργα τῆς	φύσεως.	τί γάρ ἐστι κύριος; ἄνθρωπος
[1, 17]	ἐστιν; νοῆσαι τὸ βούλημα τῆς	φύσεως.	τί οὖν; αὐτὸς διὰ σεαυτοῦ
[1, 17]	οὐ παρακολουθῶ τῷ βουλήματι τῆς	φύσεως.	τίς οὖν ἐξηγεῖται αὐτό; λέγουσιν
[1, 22]	ἐστι τὸ παιδεύεσθαι; μανθάνειν τὰς	φυσικὰς	προλήψεις ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ μέρους
[1, 23]	οὖν ὑπονοητικοί ἐσμεν, οἷς μὴ	φυσικὴ	ἔστι πρὸς τὰ ἔγγονα φιλοστοργία;
[1, 11]	ὀρθῶς φαίνει σαυτῷ ταῦτα πεποιηκέναι;	(Φυσικῶς,	ἔφη. (Ἀλλὰ μὴν τοῦτό με
[1, 11]	με πεῖσον, ἔφη, σύ, διότι	φυσικῶς,	καὶ ἐγώ σε πείσω, ὅτι
[1, 21]	ἂν ὀρέγωμαι καὶ ἐκκλίνω κατὰ	φύσιν,	ἂν ὁρμῇ καὶ ἀφορμῇ χρῶμαι
[1, 11]	πείσω, ὅτι πᾶν τὸ κατὰ	φύσιν	γινόμενον ὀρθῶς γίνεται. (Τοῦτο, ἔφη,
[1, 26]	περιστάσεως βουλόμεθα τηρῆσαι τὸ κατὰ	φύσιν,	δῆλον ὅτι ἐν παντὶ στοχαστέον
[1, 9]	τῆς {καταλλήλου{ ς} καὶ κατὰ	φύσιν;	Ἐγὼ μὲν οἶμαι, ὅτι ἔδει
[1, 19]	ἔθυσεν; ὑπὲρ τοῦ ὁρμῆσαι κατὰ	φύσιν;	ἐκεῖ γὰρ καὶ θεοῖς εὐχαριστοῦμεν,
[1, 12]	ἡμεῖς δ´ οὐδὲν ἧττον κατὰ	φύσιν	ἕξομεν. σὺ δ´ ἀταλαίπωρος εἶ
[1, 18]	ἄνθρωπε, εἰ σὲ δεῖ παρὰ	φύσιν	ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς διατίθεσθαι,
[1, 11]	οὖν μοι σύ, πῶς κατὰ	φύσιν	ἐστίν. (Οὐ δύναμαι, ἔφη· ἀλλὰ
[1, 15]	ἐκείνου καὶ μὴ διαλλασσομένου κατὰ	φύσιν	ἔχοιμι, Οὐδέν, ἔφη, τῶν μεγάλων
[1, 15]	περιστάσει τηρήσω τὸ ἡγεμονικὸν κατὰ	φύσιν	ἔχον. (Τὸ τίνος; (Τὸ ἐκείνου,
[1, 11]	φύσιν ὄντος θάτερον εἶναι παρὰ	φύσιν;	ἢ γὰρ οὔ; (Οὕτως, ἔφη.
[1, 11]	τῶν κακῶν καὶ τῶν κατὰ	φύσιν	καὶ παρὰ φύσιν τῷ ἀνθρώπῳ
[1, 11]	(Οὐκοῦν, ἐπειδὴ περὶ τῶν κατὰ	φύσιν	καὶ τῶν ὀρθῶς ἢ οὐκ
[1, 11]	ὅπως τὸ κριτήριον τῶν κατὰ	φύσιν	καταμαθὼν τούτῳ προσχρώμενος διακρινεῖς τῶν
[1, 11]	τῶν μαχομένων ἀνάγκη θατέρου κατὰ	φύσιν	ὄντος θάτερον εἶναι παρὰ φύσιν;
[1, 11]	ἁπλῶς τὸ ἁμαρτάνειν εἶναι κατὰ	φύσιν,	ὅτι πάντες σχεδὸν ἢ οἵ
[1, 11]	δεῖξον, πῶς οὐκ ἔστι κατὰ	φύσιν	οὐδ´ ὀρθῶς γίνεται. (Καὶ ὅς·
[1, 11]	τὸ φιλόστοργον δοκεῖ σοι κατὰ	φύσιν	τ´ εἶναι καὶ καλόν; (Πῶς
[1, 11]	δέ; τὸ μὲν φιλόστοργον κατὰ	φύσιν	τ´ ἐστὶ καὶ καλόν, τὸ
[1, 19]	ᾖ. καθόλου τε τοιαύτην τὴν	φύσιν	τοῦ λογικοῦ ζῴου κατεσκεύασεν, ἵνα
[1, 11]	τῶν κατὰ φύσιν καὶ παρὰ	φύσιν	τῷ ἀνθρώπῳ δοκεῖ σοι μικρὰ
[1, 25]	μοι θάνατον, σοὶ δ´ ἡ	φύσις’	ἂν δὲ τὸ σωμάτιον θαυμάσω,
[1, 16]	μακρόθεν κέκραγεν ἡμῶν ἑκάστου ἡ	φύσις	ἀνήρ εἰμι· οὕτω μοι προσέρχου,
[1, 28]	τε. διὰ τί; ὅτι ἡ	φύσις	αὕτη ἐστὶ τῆς διανοίας τοῖς
[1, 20]	τί φαντασία; καὶ τί ἐστι	φύσις	ἡ ἐπὶ μέρους καὶ τί
[1, 20]	ἐπὶ μέρους καὶ τί ἐστι	φύσις	ἡ τῶν ὅλων; ἤδη μακρόν.
[1, 6]	κατέληξεν ἐφ´ ἡμῶν καὶ ἡ	φύσις.	κατέληξεν δ´ ἐπὶ θεωρίαν καὶ
[1, 16]	ἂν ἦν, οὕτω καὶ ἡ	φύσις	πεποίηκε τὰ πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα
[1, 14]	τῶν ἐπιγείων θεωρεῖται; ἀλλὰ τὰ	φυτὰ	μὲν καὶ τὰ ἡμέτερα σώματα
[1, 14]	θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ τοῖς	φυτοῖς	ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν εἴπῃ βλαστάνειν,
[1, 18]	μισητικόν· μὴ ἐ- πης τὰς	φωνὰς	ταύτας ἃς οἱ πολλοὶ τῶν
[1, 4]	δρομεὺς δρομικῶς καὶ ὁ φώνασκος	φωνασκικῶς·	οὗτός ἐστιν ὁ προκόπτων ταῖς
[1, 4]	ὁ δρομεὺς δρομικῶς καὶ ὁ	φώνασκος	φωνασκικῶς· οὗτός ἐστιν ὁ προκόπτων
[1, 20]	οὖν ἐστι καὶ αὐτὴ ἐγγράμματος	φωνή;	οὐδαμῶς. διὰ τοῦτο οὐ δύναται
[1, 16]	ἐπὶ τῶν γυναικῶν ὥσπερ ἐν	φωνῇ	τι ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον, οὕτως καὶ
[1, 17]	διαλέγῃ’ κἄν τι κατ´ ἀμφίβολον	φωνὴν	εἴπω καὶ λέγῃς μοι διάστιξον’
[1, 29]	οὖν; οὐ δέδοταί μοι καλὴν	φωνὴν	εἰσενεγκεῖν; πῶς οὖν ἀναβαίνεις νῦν;
[1, 29]	ὁ τραγῳδὸς ἢ μένει; ἂν	φωνὴν	ἔχῃ, μένει. Καὶ ἐνθάδε. λάβε
[1, 20]	γραμματικὴ πάλιν περὶ τὴν ἐγγράμματον	φωνήν·	μή τι οὖν ἐστι καὶ
[1, 27]	λόγων, ἀπόσπασον σεαυτὸν τούτων τῶν	φωνῶν,	ἀντίθες τῷ ἔθει τὸ ἐναντίον
[1, 6]	εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει,	φῶς	δὲ μὴ πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως
[1, 29]	ἀπόφασιν τὸ εἰ ἡμέρα ἐστίν,	φῶς	ἐστιν κρίνω ψεῦδος εἶναι’ τί
[1, 6]	καὶ {ὅρας{ ε} ις καὶ	φῶς	οὐκ ἐμφαίνει; τὸ δ´ ἄρρεν
[1, 14]	πάντων τινὰ ἴσχειν διάδοσιν; ἀλλὰ	φωτίζειν	οἷός τ´ ἐστὶν ὁ ἥλιος
[1, 4]	δὲ τὴν ἀλήθειαν εὑρόντι καὶ	φωτίσαντι	καὶ εἰς πάντας ἀνθρώπους ἐξενεγκόντι,
[1, 14]	ἐστίν. καὶ τίς τούτοις χρεία	φωτὸς	εἰς τὸ βλέπειν τί ποιεῖτε;

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007