Livre, Chap.
[1, 16]	αὐτὸ τοῦτο τὸ ἐκ {π{	τ}	όας γάλα γεννᾶσθαι καὶ ἐκ
[1, 7]	τὸ ψεῦδος; καὶ πῶς οἷόν	τ´;	ἀλλὰ λέγειν ὅτι οὐχ ὑγιῶς
[1, 14]	ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως τετυπωκόσι τέχνας	τ´	ἄλλην ἐπ´ ἄλλῃ καὶ μνήμας
[1, 11]	οὕτως ἔχειν τοὺς προσήκοντας τούς	τ´	ἄλλους καὶ αὐτὰ τὰ τέκνα
[1, 3]	ὁ θεὸς πατήρ ἐστι τῶν	τ´	ἀνθρώπων καὶ τῶν θεῶν, οἶμαι
[1, 7]	λόγῳ συνετῶς ἀναστραφήσεσθαι καὶ αὐτόν	τ´	ἀποδείξειν ἕκαστα ἀποδόντα καὶ τοῖς
[1, 11]	φιλόστοργον δοκεῖ σοι κατὰ φύσιν	τ´	εἶναι καὶ καλόν; (Πῶς γὰρ
[1, 26]	παρέχει ἑαυτόν τις ἐλέγχῳ τόν	τ´	ἐξελέγξαντα μισοῦμεν. ὁ δὲ Σωκράτης
[1, 14]	τὸ ἀφώτιστον ἀπολιπεῖν ὅσον οἷόν	τ´	ἐπέχεσθαι ὑπὸ σκιᾶς, ἣν ἡ
[1, 11]	τὸ μὲν φιλόστοργον κατὰ φύσιν	τ´	ἐστὶ καὶ καλόν, τὸ δ´
[1, 14]	ὁ δὲ θεὸς οὐχ οἷός	τ´	ἐστὶ πάντα ἐφορᾶν καὶ πᾶσιν
[1, 7]	γυμνασίας καὶ παρασκευῆς φυλάττειν οἷός	τ´	ἐστὶ τὸ ἑξῆς; τοῦτο δεικνύτωσαν
[1, 14]	ἴσχειν διάδοσιν; ἀλλὰ φωτίζειν οἷός	τ´	ἐστὶν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον μέρος
[1, 1]	καὶ κοινωνοῖς τοιούτοις πῶς οἷόν	τ´	ἦν εἰς ταῦτα ὑπὸ τῶν
[1, 30]	οὐδὲν πρὸς ἐμέ. λέγε καὶ	τὰ	ἀγαθὰ τίνα ὑμῖν ἐδόκει; προαίρεσις
[1, 5]	Ἄν τις, φησίν, ἐνίστηται πρὸς	τὰ	ἄγαν ἐκφανῆ, πρὸς τοῦτον οὐ
[1, 7]	τιθέναι, τὰ ψευδῆ αἴρειν, πρὸς	τὰ	ἄδηλα ἐπέχειν. ἆρ´ οὖν ἀρκεῖ
[1, 28]	δὲ ψευδέσι δυσαρεστεῖν, πρὸς δὲ	τὰ	ἄδηλα ἐπέχειν. τίς τούτου πίστις;
[1, 11]	πᾶσα ἀνάγκη, εἰ ὀρθά ἐστι	τὰ	Αἰγυπτίων, μὴ ὀρθὰ εἶναι τὰ
[1, 11]	ς} θεις, ἔφη. (Οἷα δὴ	τὰ	αἴτια ἐφ´ ἑκάστου, τοιαῦτα καὶ
[1, 11]	τοιαῦτά τινα εἶναι, οὐ πράττομεν	τὰ	ἀκόλουθα· τοῦ δόξαι δὲ ἢ
[1, 29]	ἢ γελωτοποιός· κοινὰ γὰρ ἔχουσι	τὰ	ἄλλα ἀμφότεροι. διὰ τοῦτο ἂν
[1, 1]	τεθνήξομαι. πῶς; ὡς προσήκει τὸν	τὰ	ἀλλότρια ἀποδιδόντα. ~Πῶς ἄν τις
[1, 6]	ἄρχεσθαι καὶ καταλήγειν ὅπου καὶ	τὰ	ἄλογα, ἀλλὰ μᾶλλον ἔνθεν μὲν
[1, 6]	κοινὰ εὑρήσεις ἡμῖν καὶ πρὸς	τὰ	ἄλογα. ἆρ´ οὖν καὶ παρακολουθεῖ
[1, 11]	καὶ ἀμαθία καὶ ἡ περὶ	τὰ	ἀναγκαῖα ἀπαιδευσία. (Συνεχώρει. (Σὺ οὖν,
[1, 11]	ἔχει, οὔτε τὸν ἀγρὸν οὔτε	τὰ	ἀνδράποδα οὔτε τοὺς ἵππους ἢ
[1, 28]	ἐπὶ τὸ πολεμεῖν. ταῦτ´ ἐστὶ	τὰ	ἀνθρωπικὰ πταίσματα, τοῦτό ἐστιν ἡ
[1, 4]	καὶ σύμφωνά ἐστι τῇ φύσει	τὰ	ἀπαθῆ με ποιοῦντα. ὦ μεγάλης
[1, 1]	καὶ εὐθυμοῦντα καὶ εὐροοῦντα; εἰπὲ	τὰ	ἀπόρρητα. οὐ λέγω· τοῦτο γὰρ
[1, 11]	μᾶλλον ἢ τὰ φύματα καὶ	τὰ	ἀποστήματα ἐκ τοῦ σώματος. ὡσαύτως
[1, 11]	αἴτια ἐφ´ ἑκάστου, τοιαῦτα καὶ	τὰ	ἀποτελούμενα. οὐκοῦν ὅταν μὴ ὀρθῶς
[1, 30]	λέγε οὖν τίνα ἐστὶν ἀδιάφορα.	τὰ	ἀπροαίρετα. λέγε καὶ τὰ ἑξῆς.
[1, 4]	ἄπελθε καὶ μὴ μόνον ἐξηγοῦ	τὰ	βιβλία, ἀλλὰ καὶ γράφε αὐτὸς
[1, 4]	καὶ ἀπάθεια ἀπαντᾷ, λάβε μου	τὰ	βιβλία καὶ γνώσῃ ὡς τε
[1, 29]	τὰ λείποντα νῦν, ἀλλὰ γέμει	τὰ	βιβλία τῶν Στωικῶν λογαρίων. τί
[1, 26]	ἐδίδαξε τὰ κυβερνητικά, τὰ μουσικά;	τὰ	βιωτικὰ οὖν διὰ τὴν ὀργήν
[1, 16]	ἡμεῖς δὲ πάντων τούτων προσδεόμεθα.	τὰ	γὰρ οὐκ αὐτῶν ἕνεκα, ἀλλὰ
[1, 29]	ἂν τὰς ὕλας μὴ θαυμάσῃ.	τὰ	γὰρ περὶ τῶν ὑλῶν δόγματα
[1, 16]	μὴ συγχεῖν ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς	τὰ	γένη τὰ διῃρημένα. Ταῦτα μόνα
[1, 30]	ὅτι καὶ ἄλλος ἄνωθεν βλέπει	τὰ	γιγνόμενα καὶ ὅτι ἐκείνῳ σε
[1, 1]	τὸ θεωρητικόν; μέχρι τοῦ διαγνῶναι	τὰ	γράμματα. ἡ μουσική; μέχρι τοῦ
[1, 7]	τηρήσεως ἢ ἔστιν ὅτε ἀποστατέον,	τὰ	δ´ ἀκόλουθα προσδεκτέον καὶ τὰ
[1, 1]	χρῆσιν τὴν ὀρθὴν ταῖς φαντασίαις,	τὰ	δ´ ἄλλα οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.
[1, 25]	ἐν προαιρέσει καὶ τὸ κακόν,	τὰ	δ´ ἄλλα πάντα οὐδὲν πρὸς
[1, 6]	μὲν ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην,	τὰ	δ´ ὁρατὰ καὶ {ὅρας{ ε}
[1, 12]	δ´ ὡς ἔτυχέν με βούλεσθαι	τὰ	{δ´} ὡς ἔτυχεν δόξαντα γίνεσθαι,
[1, 25]	{ἀκώλυ{ ς} τα καὶ ἀπαραπόδιστα,	τὰ	δὲ μὴ σὰ κωλυτὰ καὶ
[1, 22]	τὰ μέν ἐστιν ἐφ´ ἡμῖν,	τὰ	δὲ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν· ἐφ´
[1, 22]	ὦ Ἀγάμεμνον; οὐ δεῖ γενέσθαι	τὰ	δέοντα καὶ τὰ καλῶς ἔχοντα;
[1, 16]	ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς τὰ γένη	τὰ	διῃρημένα. Ταῦτα μόνα ἐστὶν ἔργα
[1, 19]	κωλυθῆναι πλὴν ὑφ´ ἑαυτοῦ. ἀλλὰ	τὰ	δόγματα αὐτὸν ταράσσει. ὅταν γὰρ
[1, 11]	τοὺς ἵππους ἢ κύνας, ἀλλὰ	τὰ	δόγματα. (Εὔχομαι, ἔφη. (Ὁρᾷς οὖν,
[1, 25]	θλίβομεν, ἑαυτοὺς στενοχωροῦμεν, τοῦτ´ ἔστιν	τὰ	δόγματα ἡμᾶς θλίβει καὶ στενοχωρεῖ.
[1, 29]	ἄλλοι φιλόσοφε, τί σε ὠφέληκε	τὰ	δόγματα; ἰδοὺ σύρῃ εἰς τὸ
[1, 28]	πολιορκία, τοῦτό ἐστι κατασκαφή, ὅταν	τὰ	δόγματα τὰ ὀρθὰ καθαιρῆται, ὅταν
[1, 11]	καὶ Ῥωμαίοις οἷόν τε πάντα	τὰ	δοκοῦντα περὶ τροφῆς ὀρθῶς δοκεῖν;
[1, 3]	γὰρ εἰμί; ταλαίπωρον ἀνθρωπάριον’ καὶ	τὰ	δύστηνά μου σαρκίδια’ τῷ μὲν
[1, 23]	οἷς μὴ φυσικὴ ἔστι πρὸς	τὰ	ἔγγονα φιλοστοργία; διὰ τί ἀποσυμβουλεύεις
[1, 6]	ὑπ´ ἀγεννείας εἰς μέμψεις καὶ	τὰ	ἐγκλήματα τῷ θεῷ ἐκτρεπόμενοι. καίτοι
[1, 8]	ἰσοδυναμοῦντα ἀλλήλοις, κατὰ τοσούτους καὶ	τὰ	εἴδη τῶν ἐπιχειρημάτων τε καὶ
[1, 10]	ἐγὼ κοιμηθῶ’ καίτοι τί ὅμοια	τὰ	ἐκείνων πράγματα τοῖς ἡμετέροις; ἂν
[1, 26]	κρατῆσαι τῶν αὑτοῦ φαντασιῶν, ὅπου	τὰ	ἐκςείοντα μεγάλα. ἐγώ τινα οἶδα
[1, 4]	τραγῳδίαι ἢ ἀνθρώπων πάθη τεθαυμακότων	τὰ	ἐκτὸς διὰ μέτρου τοιοῦδ´ ἐπιδεικνύμενα;
[1, 27]	γίνεσθαι. ἔνθεν ἂν μὲν δύνωμαι	τὰ	ἐκτὸς μετατιθέναι πρὸς τὴν βούλησιν
[1, 11]	δόξαι, ἡμεῖς κύριοι καὶ οὐ	τὰ	ἐκτός. (Οὕτως, ἔφη. (Ἀπὸ τῆς
[1, 29]	κακοῦ προαίρεσις ποιά. τί οὖν	τὰ	ἐκτός; ὗλαι τῇ προαιρέσει, περὶ
[1, 24]	ἂν ἐλθὼν ἡμῖν εἴπῃς φοβερὰ	τὰ	ἐν Ῥώμῃ πράγματα, δεινόν ἐστι
[1, 14]	ἄφοδον τοσαύτη παραλλαγὴ καὶ ἐπὶ	τὰ	ἐναντία μεταβολὴ τῶν ἐπιγείων θεωρεῖται;
[1, 30]	ἀδιάφορα. τὰ ἀπροαίρετα. λέγε καὶ	τὰ	ἑξῆς. ἀπροαίρετα οὐδὲν πρὸς ἐμέ.
[1, 9]	θεῷ ἐπέλθοι ἄν τις ἐπὶ	τὰ	ἑξῆς. Εἰ ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ
[1, 3]	πατέρα εἶναι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ	τὰ	ἑξῆς ἐπέλθοι. Εἴ τις τῷ
[1, 9]	πάππον, ἀλλ´ εἰς ἅπαντα μὲν	τὰ	ἐπὶ γῆς γεννώμενά τε καὶ
[1, 11]	ἐν τέλει πυθόμενος παρ´ αὐτοῦ	τὰ	ἐπὶ μέρους ἠρώτησεν, εἰ καὶ
[1, 14]	(Δοκεῖ, ἔφη. (Τί δέ; συμπαθεῖν	τὰ	ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις οὐ δοκεῖ
[1, 6]	αἱ κατασκευαὶ διάφοροι, τούτων καὶ	τὰ	ἔργα καὶ τὰ τέλη. οὗ
[1, 16]	ἀναισθησίας καὶ ἀναισχυντίας. Ἄγε ἀφῶμεν	τὰ	ἔργα τῆς φύσεως, τὰ πάρεργα
[1, 29]	οὕτως καὶ τοὺς φιλοσόφους θεωρεῖν	τὰ	ἔργα τῆς φύσεως. τί γάρ
[1, 28]	θέλομεν, οὐκ εἰκῇ κρίνομεν· ὅπου	τὰ	εὐθέα καὶ στρεβλά, οὐκ εἰκῇ·
[1, 1]	τὸν Αἴολον. τί οὖν; δεῖ	τὰ	ἐφ´ ἡμῖν βέλτιστα κατασκευάζειν, τοῖς
[1, 20]	ὀλίγος. εἰ θέλεις γνῶναι, ἀνάγνωθι	τὰ	Ζήνωνος καὶ ὄψει. τί γὰρ
[1, 3]	τὸ σῶμα μὲν κοινὸν πρὸς	τὰ	ζῷα, ὁ λόγος δὲ καὶ
[1, 14]	ἀλλὰ τὰ φυτὰ μὲν καὶ	τὰ	ἡμέτερα σώματα οὕτως ἐνδέδεται τοῖς
[1, 7]	ἑξῆς; τοῦτο δεικνύτωσαν καὶ παρέλκει	τὰ	θεωρήματα ταῦτα πάντα, ἄτοπα ἦν
[1, 27]	σοφίσματα ἡμᾶς Πυρρώνεια καὶ Ἀκαδημαικὰ	τὰ	θλίβοντά ἐστιν, ἐκείνοις προσάγωμεν τὴν
[1, 18]	μὴ ἔχε, μὴ ψῦχέ σου	τὰ	ἱμάτια. κἀγὼ πρῴην σιδηροῦν λύχνον
[1, 18]	ἐπεί τοι μὴ θαύμαζέ σου	τὰ	ἱμάτια καὶ τῷ κλέπτῃ οὐ
[1, 11]	τῶν ἄλλων, εἰ καλῶς ἔχει	τὰ	Ἰουδαίων, μὴ καλῶς ἔχειν τὰ
[1, 8]	Καθ´ ὅσους τρόπους μεταλαμβάνειν ἔστι	τὰ	ἰσοδυναμοῦντα ἀλλήλοις, κατὰ τοσούτους καὶ
[1, 25]	τὰ μὲν σὰ {ἀκώλυ{ ς}	τα	καὶ ἀπαραπόδιστα, τὰ δὲ μὴ
[1, 27]	φαίνηται κακόν, πρόχειρον ἔχειν ὅτι	τὰ	κακὰ ἐκκλίνειν καθήκει καὶ ἀναγκαῖον
[1, 22]	δεῖ γενέσθαι τὰ δέοντα καὶ	τὰ	καλῶς ἔχοντα; δεῖ μὲν οὖν.
[1, 22]	Ἀχιλλεῦ; οὐκ ἀρέσκει σοι γίνεσθαι	τὰ	καλῶς ἔχοντα; ἐμοὶ μὲν οὖν
[1, 27]	τὴν συνήθειαν, τοῦ πεφράχθαι πρὸς	τὰ	κατ´ αὐτῆς; (Καὶ τίς ἀντιλέγει;
[1, 12]	εἶ καὶ ἀθλιώτερος; προσάγεταί σοι	τὰ	κατάλληλα τῇ δυνάμει ἣν ἔχεις·
[1, 26]	τίνα πώποτε {ὀργὴ{ ν} ἐδίδαξε	τὰ	κυβερνητικά, τὰ μουσικά; τὰ βιωτικὰ
[1, 28]	ὡς τοὺς χωλούς, οὕτως τοὺς	τὰ	κυριώτατα τετυφλωμένους καὶ ἀποκεχωλωμένους; Ὅστις
[1, 29]	ἔμαθες; οὐ γὰρ λογάριά ἐστι	τὰ	λείποντα νῦν, ἀλλὰ γέμει τὰ
[1, 7]	παραχωρεῖν τὸ ἐπιφερόμενον τὸ δεδωκέναι	τὰ	λήμματα, δεῖ δ´ ἐπιμένειν ἐπὶ
[1, 7]	ἔστιν ἐφ´ ὧν δεδώκαμεν ὑγιῶς	τὰ	λήμματα καὶ συμβαίνει τουτὶ ἐξ
[1, 17]	ἄκαρπον. ἀλλὰ μετρητικὸν σίτου. καὶ	τὰ	λογικὰ ἄκαρπά ἐστι. καὶ περὶ
[1, 17]	ταύτην ᾠδὴν παρακαλῶ. ~Ὅτι ἀναγκαῖα	τὰ	λογικά. Ἐπειδὴ λόγος ἐστὶν ὁ
[1, 17]	γὰρ οἶμαι {προ{ ς} τάσσουσιν	τὰ	λογικά, καθάπερ τῆς μετρήσεως τοῦ
[1, 27]	ἔθος. πρὸς τοὺς σοφιστικοὺς λόγους	τὰ	λογικὰ καὶ τὴν ἐν τούτοις
[1, 9]	καὶ φυόμενα, προηγουμένως δ´ εἰς	τὰ	λογικά, ὅτι κοινωνεῖν μόνον ταῦτα
[1, 17]	ἐστὶν ὁ διαρθρῶν καὶ ἐξεργαζόμενος	τὰ	λοιπά, ἔδει δ´ αὐτὸν μὴ
[1, 7]	τὰ δ´ ἀκόλουθα προσδεκτέον καὶ	τὰ	μαχόμενα οὐ προσδεκτέον; (Ναί. (Ἀλλὰ
[1, 16]	εὐχαρίστῳ. καὶ μή μοι νῦν	τὰ	μεγάλα· αὐτὸ τοῦτο τὸ ἐκ
[1, 26]	ἔτι θελήσει χρῆσθαι αὐτῷ πρὸς	τὰ	μεγάλα. νῦν δὲ μὴ δυνάμενοί
[1, 28]	τότε καὶ αὐτὸς ἀπόλλυται. καὶ	τὰ	μεγάλα πράγματα ἐν τούτῳ ἐστίν.
[1, 18]	ἀπ´ ἐκείνων ἀρχομένους διαβαίνειν ἐπὶ	τὰ	μείζω. κεφαλὴν ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ
[1, 17]	ὅτι δι´ ἐκείνου κατανοήσειν οἰόμεθα	τὰ	μέλλοντα καὶ σημαινόμενα ὑπὸ τῶν
[1, 22]	λοιπὸν διελεῖν, ὅτι τῶν ὄντων	τὰ	μέν ἐστιν ἐφ´ ἡμῖν, τὰ
[1, 29]	οὖν ἔμαθες ἐνταῦθα; οὐ θέλεις	τὰ	μὲν λογάρια τὰ περὶ τούτων
[1, 6]	ἀποβαινόντων ἐμαυτόν’ οὔ· ἀλλὰ κάθησθε	τὰ	μὲν μὴ συμβῇ τρέμοντες, τῶν
[1, 25]	οὐκ ἐντέταλται; οὐ δέδωκέν σοι	τὰ	μὲν σὰ {ἀκώλυ{ ς} τα
[1, 22]	ἐφ´ ἡμῖν δὲ τὸ σῶμα,	τὰ	μέρη τοῦ σώματος, κτήσεις, γονεῖς,
[1, 4]	αἰδήμονα· μεμάθηκέν τε, ὅτι ὁ	τὰ	μὴ ἐφ´ αὑτῷ ποθῶν ἢ
[1, 25]	σὺ δὲ πῶς; ὅταν περὶ	τὰ	μὴ σαυτοῦ σπουδάσῃς, τὰ σαυτοῦ
[1, 2]	καὶ μὴ εἰκῇ προσπηδᾶν ἐπὶ	τὰ	μηδὲν προσήκοντα. Μόνον σκέψαι, πόσου
[1, 28]	δεῖ χαλεπαίνειν ἀνθρώποις καὶ τίνα	τὰ	μικρὰ καὶ μεγάλα ἐν ἀνθρώποις.
[1, 26]	{ὀργὴ{ ν} ἐδίδαξε τὰ κυβερνητικά,	τὰ	μουσικά; τὰ βιωτικὰ οὖν διὰ
[1, 15]	ἀναδέξεται. ὡς γὰρ τέκτονος ὕλη	τὰ	ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ ὁ χαλκός, οὕτως
[1, 28]	καὶ κεραμίδων καὶ πλίνθων οἰκοδομεῖται	τὰ	οἰκίδια, ἡ δ´ ἐκ ῥάβδων
[1, 12]	αὑτοῦ γνώμην ὑποτέταχεν τῷ διοικοῦντι	τὰ	ὅλα καθάπερ οἱ ἀγαθοὶ πολῖται
[1, 12]	{οἶσθα{ ς} ἡλίκον μέρος πρὸς	τὰ	ὅλα; τοῦτο δὲ κατὰ τὸ
[1, 17]	ἀλλ´ ἐπείγει μᾶλλον θεραπεύειν’ καὶ	τὰ	ὅμοια. θέλεις οὖν περὶ ἐκείνων
[1, 6]	εἰ τὴν μὲν δύναμιν πεποιήκει,	τὰ	ὄντα δὲ μὴ τοιαῦτα οἷα
[1, 29]	ὅπου θέλουσιν, πρὸς τὸ ἀφελέσθαι	τὰ	ὄντα. νικῶσιν τοίνυν οἱ δέκα
[1, 28]	ἐστι κατασκαφή, ὅταν τὰ δόγματα	τὰ	ὀρθὰ καθαιρῆται, ὅταν ἐκεῖνα διαφθείρηται.
[1, 6]	τούτων ἢ πῶς οἷόν τε	τὰ	οὕτω θαυμαστὰ καὶ τεχνικὰ εἰκῇ
[1, 28]	οὐ προσκόψει οὐδενί. ὥστε καὶ	τὰ	οὕτω μεγάλα καὶ δεινὰ ἔργα
[1, 11]	ἔφη, οὕτως ἀθλίως ἔχω περὶ	τὰ	παιδάρια, ὥστε πρῴην νοσοῦντός μου
[1, 14]	Οὐ δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡνῶσθαι	τὰ	πάντα; (Δοκεῖ, ἔφη. (Τί δέ;
[1, 16]	ἀφῶμεν τὰ ἔργα τῆς φύσεως,	τὰ	πάρεργα αὐτῆς θεασώμεθα. μή τι
[1, 25]	ἀναγκάσει ὑπολαμβάνειν; πάλιν συνεθέμεθα παῖξαι	τὰ	περὶ Ἀγαμέμνονα καὶ Ἀχιλλέα. καταταγεὶς
[1, 9]	ἑξῆς. Εἰ ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ	τὰ	περὶ τῆς συγγενείας τοῦ θεοῦ
[1, 29]	οὐ θέλεις τὰ μὲν λογάρια	τὰ	περὶ τούτων ἄλλοις ἀφεῖναι, ἀταλαιπώροις
[1, 26]	ἐπὶ δὲ τῶν βιωτικῶν πολλὰ	τὰ	περισπῶντα. γελοῖος οὖν ὁ λέγων
[1, 27]	εἶτα τὸ τελευταῖον, ὅταν μήτε	τὰ	πράγματα μεταθεῖναι δυνηθῶ μήτε τὸν
[1, 22]	ἡμῖν μὲν προαίρεσις καὶ πάντα	τὰ	προαιρετικὰ ἔργα, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν
[1, 19]	τὸ τιμᾶν ἄλλο τι ἢ	τὰ	προαιρετικά. Ἠξίωται δημαρχίας. πάντες οἱ
[1, 4]	ἐκκλίσει δὲ πρὸς μόνα χρῆται	τὰ	προαιρετικά. τῶν γὰρ ἀπροαιρέτων ἄν
[1, 16]	παιδίον μικρὸν καὶ ῥάβδῳ ἐλαύνει	τὰ	πρόβατα. νῦν δ´ ἡμεῖς ἀφέντες
[1, 23]	θέλεις; μωροὺς ἡμᾶς εἶναι ὡς	τὰ	πρόβατα; οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει. θηριώδεις
[1, 4]	ἐπὶ τῆς ἀεὶ παραπιπτούσης ὕλης	τὰ	προηγούμενα ἐκπονῶν, ὡς ὁ δρομεὺς
[1, 30]	τοῦτο ἦν ἡ ἐξουσία; τοῦτο	τὰ	πρόθυρα, οἱ κοιτωνῖται, οἱ ἐπὶ
[1, 16]	εἰ τοῖς μὲν ἄλλοις ζῴοις	τὰ	πρὸς τὸ σῶμα ἕτοιμα γέγονεν,
[1, 16]	οὕτω καὶ ἡ φύσις πεποίηκε	τὰ	πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα παρεσκευασμένα
[1, 24]	τὰς κώπας; τί οὖν αἴρεις;	τὰ	σά, τὴν λήκυθον, τὴν πήραν.
[1, 25]	ἔχων ἐκεῖθεν ἐλήλυθας, ποῖον διάταγμα;	τὰ	σὰ τήρει ἐκ παντὸς τρόπου,
[1, 2]	δαρῆναι· ὥστ´ εἰ τούτοις παραμετρεῖς	τὰ	σαυτοῦ, ἀπελθὼν παρακράτει. ἀλλ´ οὐκ
[1, 25]	περὶ τὰ μὴ σαυτοῦ σπουδάσῃς,	τὰ	σαυτοῦ ἀπώλεσας. τοιαύτας ἔχων ὑποθήκας
[1, 1]	ἧς ἐπιμελούμενος καὶ ἐν ᾗ	τὰ	σαυτοῦ τιθέμενος οὐδέποτε κωλυθήσῃ, οὐδέποτ´
[1, 9]	καὶ θεοῦ, ἀπ´ ἐκείνου δὲ	τὰ	σπέρματα καταπέπτωκεν οὐκ εἰς τὸν
[1, 17]	καὶ λέγω ὅτι ἐπίσκεψαί μοι	τὰ	σπλάγχνα, τί μοι σημαίνεται’ λαβὼν
[1, 16]	λάλει, ἄλλο μηδὲν ζήτει· ἰδοὺ	τὰ	σύμβολα’ πάλιν ἐπὶ τῶν γυναικῶν
[1, 16]	λεόντων. διὰ τοῦτο ἔδει σῴζειν	τὰ	σύμβολα τοῦ θεοῦ, ἔδει αὐτὰ
[1, 11]	τούς τ´ ἄλλους καὶ αὐτὰ	τὰ	τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα, ὥστ´
[1, 28]	ἄνδρα, συμφορώτερον ἡγεῖται τοῦ σῶσαι	τὰ	τέκνα. ναί· ἀλλ´ ἐξηπάτηται. δεῖξον
[1, 26]	τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ φιλοσοφεῖν	τὰ	τέκνα. οὐκοῦν ἁμαρτάνω, πάτερ, καὶ
[1, 20]	ὄψει, τῇ ἁφῇ, τῇ ὀσφρασίᾳ,	τὰ	τελευταῖα τῇ ἀκοῇ· ῥήξας τὸ
[1, 6]	τούτων καὶ τὰ ἔργα καὶ	τὰ	τέλη. οὗ τοίνυν ἡ κατασκευὴ
[1, 28]	τηλικαῦτα; (Τίνα δὲ καὶ λέγεις	τὰ	τηλικαῦτα; πολέμους καὶ στάσεις καὶ
[1, 28]	τοιούτου οὖν μικροῦ πράγματος ἤρτηται	τὰ	τηλικαῦτα; (Τίνα δὲ καὶ λέγεις
[1, 16]	εἰ γοῦν ἀηδὼν ἤμην, ἐποίουν	τὰ	τῆς ἀηδόνος, εἰ κύκνος, τὰ
[1, 7]	λημμάτων ἀπέστημεν. δεῖ οὖν καὶ	τὰ	τοιαῦτα τῶν λημμάτων ἱστορῆσαι καὶ
[1, 11]	ἕκαστον. Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος	τὰ	τοσαῦτα ἔχω σοι πρὸς ὃ
[1, 16]	τὰ τῆς ἀηδόνος, εἰ κύκνος,	τὰ	τοῦ κύκνου. νῦν δὲ λογικός
[1, 9]	ἐξουσίαν διὰ τὸ σωμάτιον καὶ	τὰ	τούτου κτήματα. ἄφες δείξωμεν αὐτοῖς,
[1, 9]	οὐδὲν πεποιημένοις τὸ σῶμα καὶ	τὰ	τούτου κτήματα; μείνατε, μὴ ἀλογίστως
[1, 11]	τὰ Αἰγυπτίων, μὴ ὀρθὰ εἶναι	τὰ	τῶν ἄλλων, εἰ καλῶς ἔχει
[1, 11]	τὰ Ἰουδαίων, μὴ καλῶς ἔχειν	τὰ	τῶν ἄλλων. (Πῶς γὰρ οὔ;
[1, 1]	(Φυγῇ, φησίν, ἢ θανάτῳ; (Φυγῇ.	(Τὰ	ὑπάρχοντα τί; (Οὐκ ἀφῃρέθη. (Εἰς
[1, 12]	δι´ ἧς ἐκεῖνοι μὲν ποιήσουσι	τὰ	φαινόμενα αὐτοῖς, ἡμεῖς δ´ οὐδὲν
[1, 11]	ἐπεὶ τούτου γ´ ἕνεκα καὶ	τὰ	φύματα δεῖ λέγειν ἐπ´ ἀγαθῷ
[1, 11]	καὶ ἐκτέμνειν πειρασόμεθα μᾶλλον ἢ	τὰ	φύματα καὶ τὰ ἀποστήματα ἐκ
[1, 14]	μεταβολὴ τῶν ἐπιγείων θεωρεῖται; ἀλλὰ	τὰ	φυτὰ μὲν καὶ τὰ ἡμέτερα
[1, 26]	ὅπου ῥᾷον, εἶτα οὕτως ἐπὶ	τὰ	χαλεπώτερα ἄγουσιν· ἐνταῦθα γὰρ οὐδέν
[1, 7]	ἐπαγγέλλεται ἐν λόγῳ; τἀληθῆ τιθέναι,	τὰ	ψευδῆ αἴρειν, πρὸς τὰ ἄδηλα
[1, 7]	λέγειν ὅτι οὐχ ὑγιῶς παρεχώρησα	τὰ	ὡμολογημένα’ καὶ μὴν οὐδὲ τοῦτο
[1, 20]	γνῶναι, πῶς ἔχεις περὶ μὲν	τἀγαθὰ	καὶ κακὰ ἀνειμένως, περὶ τἀδιάφορα
[1, 6]	ἀφαιροῦμεν καὶ προστίθεμεν καὶ συντίθεμεν	τάδε	τινὰ δι´ αὐτῶν καὶ νὴ
[1, 20]	τἀγαθὰ καὶ κακὰ ἀνειμένως, περὶ	τἀδιάφορα	δ´ ἐσπευσμένως, ἐπίστησον πῶς ἔχεις
[1, 4]	φωνασκικῶς· οὗτός ἐστιν ὁ προκόπτων	ταῖς	ἀληθείαις καὶ ὁ μὴ εἰκῇ
[1, 6]	ὃ ἦν ἀγαθοῦ βασιλέως καὶ	ταῖς	ἀληθείαις πατρός, ἀκώλυτον τοῦτο ἔδωκεν,
[1, 29]	μὴ εἶναι ἴσας· ὁ δὲ	ταῖς	ἀληθείαις πεπαιδευμένος ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται
[1, 9]	δεῖ ἡμᾶς. τοῦτ´ ἔστιν ἄνθρωπος	ταῖς	ἀληθείαις συγγενὴς τῶν θεῶν. ἡμεῖς
[1, 25]	λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι. ἐν δὲ	ταῖς	ἄλλαις τέχναις οὐκ ἔστι παράδοξα;
[1, 19]	τῷ εἰδότι; τί δ´ ἐν	ταῖς	ἄλλαις τέχναις; ὡσαύτως. τί οὖν
[1, 7]	ὡς ἔτυχεν χρῆσθαι ταῖς φαντασίαις	ταῖς	αὑτοῦ καὶ μὴ παρακολουθεῖν λόγῳ
[1, 12]	ἄξιον τὸ ἐπίστασθαί τι, εἰ	ταῖς	ἑκάστων βουλήσεσι προσηρμόζετο. ἐνταῦθα οὖν
[1, 2]	τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου πρόληψιν	ταῖς	ἐπὶ μέρους οὐσίαις ἐφαρμόζειν συμφώνως
[1, 22]	μανθάνειν τὰς φυσικὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν	ταῖς	ἐπὶ μέρους οὐσίαις καταλλήλως τῇ
[1, 22]	περὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν προλήψεων	ταῖς	ἐπὶ μέρους οὐσίαις, ὅταν ὁ
[1, 11]	φιλοστοργίαν ἀεὶ μόνος ἀπολείπεσθαι ἐν	ταῖς	νόσοις, ἢ τούτου γ´ ἕνεκα
[1, 30]	~Τί δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν	ταῖς	περιστάσεσιν. Ὅταν εἰσίῃς πρός τινα
[1, 2]	αὐτὸ συνεισφέρειν ἐξ αὐτῶν ἐν	ταῖς	σκέψεσιν. ἄγε οὖν, Ἐπίκτητε, διαξύρησαι.
[1, 2]	καὶ ἀλόγου κρίσιν οὐ μόνον	ταῖς	τῶν ἐκτὸς ἀξίαις συγχρώμεθα, ἀλλὰ
[1, 6]	χρείαν εἶχεν ὁ θεὸς χρωμένων	ταῖς	φαντασίαις, ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων τῇ
[1, 1]	ἐκκλιτικὴν καὶ ἁπλῶς τὴν χρηστικὴν	ταῖς	φαντασίαις, ἧς ἐπιμελούμενος καὶ ἐν
[1, 6]	ἃ τίς χρεία τοῦ παρακολουθεῖν	ταῖς	φαντασίαις καὶ ταύτας διακρίνειν δύνασθαι;
[1, 1]	ἐποίησαν, τὴν χρῆσιν τὴν ὀρθὴν	ταῖς	φαντασίαις, τὰ δ´ ἄλλα οὐκ
[1, 7]	μάτην καὶ ὡς ἔτυχεν χρῆσθαι	ταῖς	φαντασίαις ταῖς αὑτοῦ καὶ μὴ
[1, 1]	δῆλον ὅτι ἡ χρηστικὴ δύναμις	ταῖς	φαντασίαις. τί ἄλλο τὸ μουσικήν,
[1, 29]	λέγῃ δήσω σε’ φημὶ ὅτι	ταῖς	χερσὶν ἀπειλεῖ καὶ τοῖς ποσίν’
[1, 11]	τῶν περὶ αὐτὸ ἢ ἐν	ταῖς	χερσὶν τῶν οὔτε στεργόντων οὔτε
[1, 4]	προκοπὴν ζητῇ; ἐκεῖ ζήτησον αὐτήν,	ταλαίπωρε,	ὅπου σου τὸ ἔργον. ποῦ
[1, 26]	τῶν γονάτων ἁπτόμενον καὶ λέγοντα	ταλαιπωρεῖν·	ἀπολελεῖφθαι γὰρ αὐτῷ μηδέν, εἰ
[1, 29]	πάντα δὲ μετὰ φόβου καὶ	ταλαιπωρίας.	ἐὰν δ´ ἐμαυτὸν ἀπολύσω τῶν
[1, 3]	πολλοὶ τἀναντία. τί γὰρ εἰμί;	ταλαίπωρον	ἀνθρωπάριον’ καὶ τὰ δύστηνά μου
[1, 28]	χαλεπαίνεις αὐτῇ, ὅτι πεπλάνηται ἡ	ταλαίπωρος	περὶ τῶν μεγίστων καὶ ἔχις
[1, 20]	τῶν διαπλανᾶν δυναμένων, ἐπὶ δὲ	ταλαιπώρου	ἡγεμονικοῦ χάσκοντες καὶ καθεύδοντες, πᾶσαν
[1, 13]	τὸ βάραθρον, ὅτι εἰς τοὺς	ταλαιπώρους	τούτους νόμους τοὺς τῶν νεκρῶν,
[1, 4]	ταύτῃ γινέσθω’ καὶ μὴ ἐκεῖνα	τάλας	ἐγώ, γέρων ἄνθρωπος, ἐπὶ ταῦτά
[1, 4]	καὶ τὸ οἴμοι’ καὶ τὸ	τάλας	ἐγὼ’ καὶ δυστυχίαν καὶ ἀτυχίαν
[1, 12]	ἐκεῖ που τίθεσθαι τὸ ἀγαθόν;	τάλας	ἐγώ, τὸν πατέρα ἔχω τοιοῦτον
[1, 27]	ἔθος. ἀκούεις τῶν ἰδιωτῶν λεγόντων	τάλας	ἐκεῖνος, ἀπέθανεν· ἀπώλετο ὁ πατὴρ
[1, 26]	ὑμεῖς; οὔ· ἀλλ´ ἐπιθαυμάσας λέγει	τάλας,	πῶς οὖν ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις;
[1, 7]	τί γὰρ ἐπαγγέλλεται ἐν λόγῳ;	τἀληθῆ	τιθέναι, τὰ ψευδῆ αἴρειν, πρὸς
[1, 6]	τὸ ἀναπαύεσθαι καὶ ὀχεύειν καὶ	τἆλλ´	ὅσα ἐπιτελεῖ τῶν αὑτῶν ἕκαστον,
[1, 17]	ἄλλων κριτήριον καὶ δι´ οὗ	τἆλλα	καταμανθάνεται μὴ καταμεμαθηκότες μηδ´ ἠκριβωκότες
[1, 1]	ἡ καὶ αὑτὴν θεωροῦσα καὶ	τἆλλα	πάντα. αὕτη δ´ ἐστὶ τίς;
[1, 1]	γὰρ οὐκ ἐποίησεν ὁ θεὸς	ταμίαν	τῶν ἀνέμων, ἀλλὰ τὸν Αἴολον.
[1, 3]	περὶ αὑτῶν, οἱ δὲ πολλοὶ	τἀναντία.	τί γὰρ εἰμί; ταλαίπωρον ἀνθρωπάριον’
[1, 9]	ὁ ὑμέτερος ἔταξεν εἴς τινα	τάξιν,	ὅτι ἔδει με τηρεῖν αὐτὴν
[1, 16]	ποιῶ αὐτὸ οὐδ´ ἐγκαταλείψω τὴν	τάξιν	ταύτην, ἐφ´ ὅσον ἂν διδῶται,
[1, 29]	τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶς τοιαύτη,	τάξις	ἐν αὐτῇ τοιαύτη· εἶτά μοι
[1, 3]	οἶμαι ὅτι οὐδὲν ἀγεννὲς οὐδὲ	ταπεινὸν	ἐνθυμηθήσεται περὶ ἑαυτοῦ. ἀλλ´ ἂν
[1, 3]	τῆς χρήσεως τῶν φαντασιῶν, οὐδὲν	ταπεινὸν	οὐδ´ ἀγεννὲς ἐνθυμοῦνται περὶ αὑτῶν,
[1, 4]	ὑμῖν ἄδοξόν τινα ἐρῶ καὶ	ταπεινόν;	Πρίαμος αὐτὰ οὐ λέγει; Οἰδίπους
[1, 9]	ὅταν τις ᾖ δειλὸς καὶ	ταπεινός,	ὑπὲρ τούτου τί ἄλλο ἢ
[1, 3]	ἢ τί ἄλλο ἀτυχέστερον καὶ	ταπεινότερον;	ὁρᾶτε οὖν καὶ προσέχετε, μή
[1, 6]	οἴσομεν πᾶν τὸ ἀποβαῖνον μὴ	ταπεινούμενοι	μηδὲ συγκλώμενοι ὑπ´ αὐτοῦ, ἀλλ´
[1, 9]	μηχανώμενον, ὅπως μὴ ταπεινοφρονήσητε μηδὲ	ταπεινοὺς	μηδ´ ἀγεννεῖς τινας διαλογισμοὺς διαλογιεῖσθε
[1, 9]	οὐ τοῦτο μηχανώμενον, ὅπως μὴ	ταπεινοφρονήσητε	μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς τινας
[1, 9]	ἐνταῦθα. κἀγὼ ἔγραψα ὑπὲρ αὐτοῦ	ταπεινῶς.	ὁ δ´ ἀναγνοὺς τὴν ἐπιστολὴν
[1, 26]	πῶς οὖν ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις;	Ταράξας	δὲ τὸν ἀναγιγνώσκοντα τοὺς ὑποθετικοὺς
[1, 6]	δυναμένων; τί μ´ ἐκστήσει ἢ	ταράξει	ἢ τί ὀδυνηρὸν φανεῖται; οὐ
[1, 27]	μέρους, ἴσως οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι,	ταράσσει	δέ με ἀμφότερα. ὅτι δ´
[1, 19]	ἑαυτοῦ. ἀλλὰ τὰ δόγματα αὐτὸν	ταράσσει.	ὅταν γὰρ ὁ τύραννος εἴπῃ
[1, 7]	ἀφορμὴν παρέχει τοῖς ἀνοήτοις τοῦ	ταράσσεσθαι	μὴ βλέπουσι τὸ ἀκόλουθον. τίνος
[1, 25]	οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς, τί ἔτι	ταρασσόμεθα,	τί ἔτι φοβούμεθα; περὶ ἃ
[1, 27]	σχολάζοντα· τὸν δὲ τρέμοντα καὶ	ταρασσόμενον	καὶ ῥηγνύμενον ἔσωθεν τὴν καρδίαν
[1, 19]	ἐστιν. Τί οὖν ἐστι τὸ	ταράσσον	καὶ καταπλῆττον τοὺς πολλούς; ὁ
[1, 29]	τις φθέγξηται κύριον, εὐθὺς σεσόβηνται,	ταράσσονται.	αἰσχρόν ἐστιν οὕτως καὶ τοὺς
[1, 19]	φύσει ἐλεύθερον ὑπ´ ἄλλου τινὸς	ταραχθῆναι	ἢ κωλυθῆναι πλὴν ὑφ´ ἑαυτοῦ.
[1, 27]	σκοπόν. ὑμεῖς δ´ αὐτοὶ οἱ	τὰς	αἰσθήσεις ἀναιροῦντες ἄλλο τι ποιεῖτε;
[1, 1]	πόσου ἀξία οὖσα ἐλήλυθεν, καὶ	τὰς	ἄλλας ἁπάσας. τί γάρ ἐστιν
[1, 1]	τί ἄλλο τὸ μουσικήν, γραμματικήν,	τὰς	ἄλλας δυνάμεις διακρῖνον, δοκιμάζον τὰς
[1, 2]	ὥσπερ οὐδ´ ἡ κρόκη πρὸς	τὰς	ἄλλας κρόκας θέλει τι ἔχειν
[1, 25]	ἀδολεσχοῦντος’ καὶ σὺ σύγκρινε ταύτας	τὰς	ἀξίας· μόνον μηδὲν βαρούμενος ποίει,
[1, 29]	ὑπάτη οὐδὲ γεωμετρικός, ἂν ἐπικρίνῃ	τὰς	ἀπὸ κέντρου πρὸς τὸν κύκλον
[1, 25]	ταῦτα; φέρε τὰς προλήψεις, φέρε	τὰς	ἀποδείξεις τὰς τῶν φιλοσόφων, φέρε
[1, 29]	ἐκείνῳ λέγει ὅτι διὰ τοῦτο	τὰς	γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς γνωρίμοις,
[1, 7]	τὰς μὲν δοκίμους δραχμὰς παραδέχῃ,	τὰς	δ´ ἀδοκίμους ἀποδοκιμάζεις; (Οὐκ ἀρκεῖ.
[1, 6]	σὺ τούτων αἰσθόμενος ἀπόβλεψον εἰς	τὰς	δυνάμεις ἃς ἔχεις καὶ ἀπιδὼν
[1, 6]	θεὸς οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν	τὰς	δυνάμεις ταύτας, καθ´ ἃς οἴσομεν
[1, 8]	χωλοὺς γενέσθαι; τί οὖν; αἴρω	τὰς	δυνάμεις ταύτας; μὴ γένοιτο· οὐδὲ
[1, 29]	ἂν ἀφέλῃ τις αὐτοῦ καὶ	τὰς	ἐμβάδας καὶ τὸ προσωπεῖον καὶ
[1, 10]	οὐ δυστυχεῖ. ~Πρὸς τοὺς περὶ	τὰς	ἐν Ῥώμῃ προαγωγὰς ἐσπουδακότας. Εἰ
[1, 4]	βωμοὺς πάντες ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι	τὰς	ἡμέρους τροφὰς ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ
[1, 14]	ἡμῶν ἕκαστον; ὥσθ´, ὅταν κλείσητε	τὰς	θύρας καὶ σκότος ἔνδον ποιήσητε,
[1, 24]	τὸ πηδάλιον αἴρεις, μή τι	τὰς	κώπας; τί οὖν αἴρεις; τὰ
[1, 7]	ἀρκεῖ τοῦτο ἀκοῦσαι, διὰ τί	τὰς	μὲν δοκίμους δραχμὰς παραδέχῃ, τὰς
[1, 7]	ἤ τινι ἄλλῳ τοιούτῳ λαμβάνοντα	τὰς	μεταπτώςεις ἀφορμὴν παρέχει τοῖς ἀνοήτοις
[1, 24]	ἄν σε ἔρριψαν. ~Πῶς πρὸς	τὰς	περιστάσεις ἀγωνιστέον. Αἱ περιστάσεις εἰσὶν
[1, 4]	γέρων ἄνθρωπος, ἐπὶ ταῦτά μου	τὰς	πολιὰς ἐτήρησα’ τίς λέγει ταῦτα;
[1, 28]	(Ἔλθωμεν ἐπὶ τοὺς κανόνας, φέρε	τὰς	προλήψεις. Διὰ τοῦτο γὰρ οὐκ
[1, 27]	πρὸς τὰς τῶν πραγμάτων πιθανότητας	τὰς	προλήψεις ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ προχείρους
[1, 22]	πάντων μάλιστα ἀρέσκει. ἐφαρμόσατε οὖν	τὰς	προλήψεις. ἐντεῦθεν ἡ ἀρχὴ μάχης.
[1, 25]	ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται ταῦτα; φέρε	τὰς	προλήψεις, φέρε τὰς ἀποδείξεις τὰς
[1, 12]	ἀρετὴν καὶ κακίαν καὶ πάσας	τὰς	τοιαύτας ἐναντιότητας ὑπὲρ συμφωνίας τῶν
[1, 16]	τι ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον, οὕτως καὶ	τὰς	τρίχας ἀφεῖλεν. οὔ· ἀλλ´ ἀδιάκριτον
[1, 2]	περὶ τῶν τοιούτων σκέψιν καὶ	τὰς	τῶν ἐκτὸς ἀξίας συγκαθεὶς καὶ
[1, 27]	τούτοις γυμνασίαν καὶ τριβήν, πρὸς	τὰς	τῶν πραγμάτων πιθανότητας τὰς προλήψεις
[1, 25]	τὰς προλήψεις, φέρε τὰς ἀποδείξεις	τὰς	τῶν φιλοσόφων, φέρε ἃ πολλάκις
[1, 18]	διὰ τί οὖν χαλεπαίνομεν; ὅτι	τὰς	ὕλας θαυμάζομεν, ὧν ἡμᾶς ἀφαιροῦνται.
[1, 29]	πῶς τοῦ ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν	τὰς	ὕλας μὴ θαυμάσῃ. τὰ γὰρ
[1, 12]	τὸ παιδεύεσθαι, οὐχ ἵν´ ἀλλάξωμεν	τὰς	ὑποθέσεις (οὔτε γὰρ δίδοται ἡμῖν
[1, 19]	πολλὰ εἰς οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ	τὰς	{φ} ὠνάς’ φησί, γράφοντες γράψουσι
[1, 20]	τὸ μέγιστον καὶ πρῶτον δοκιμάζειν	τὰς	φαντασίας καὶ διακρίνειν καὶ μηδεμίαν
[1, 22]	οὖν ἐστι τὸ παιδεύεσθαι; μανθάνειν	τὰς	φυσικὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ
[1, 18]	καὶ μισητικόν· μὴ ἐ- πης	τὰς	φωνὰς ταύτας ἃς οἱ πολλοὶ
[1, 16]	θεῖον καὶ εὐφημεῖν καὶ ἐπεξέρχεσθαι	τὰς	χάριτας; οὐκ ἔδει καὶ σκάπτοντας
[1, 19]	ἄλλος τὸν τράχηλον, οἱ δοῦλοι	τὰς	χεῖρας. ἔρχεται εἰς οἶκον, εὑρίσκει
[1, 1]	τὰς ἄλλας δυνάμεις διακρῖνον, δοκιμάζον	τὰς	χρήσεις αὐτῶν καὶ τοὺς καιροὺς
[1, 17]	τοῦτο γὰρ οἶμαι {προ{ ς}	τάσσουσιν	τὰ λογικά, καθάπερ τῆς μετρήσεως
[1, 2]	πρόσωπον ἕκαστος; (Πόθεν δ´ ὁ	ταῦρος,	ἔφη, λέοντος ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται
[1, 2]	οὐκ ἀγνοήσει αὐτήν. ἄφνω δὲ	ταῦρος	οὐ γίνεται οὐδὲ γενναῖος ἄνθρωπος,
[1, 6]	τὴν παρακολουθητικὴν δύναμιν ἔδωκεν, οὐκέτι	ταῦτ´	ἀπαρκεῖ, ἀλλ´ ἂν μὴ κατὰ
[1, 28]	κτᾶσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τὸ πολεμεῖν.	ταῦτ´	ἐστὶ τὰ ἀνθρωπικὰ πταίσματα, τοῦτό
[1, 29]	ἀποψυγῇ; ταῦτά σοι φαίνεται θαυμαστά,	ταῦτα	ἄδικα, ἐπὶ τούτοις ἐγκαλεῖς τῷ
[1, 25]	θρήνει. ~Πρὸς τὸ αὐτό. Εἰ	ταῦτα	ἀληθῆ ἐστι καὶ μὴ βλακεύομεν
[1, 18]	καὶ τοῖς οὐκ ἐπὶ σοί.	ταῦτα	ἂν ἀφῇς καὶ παρὰ μηδὲν
[1, 6]	ἤδη καὶ πάρεστε τοῖς ἔργοις,	ταῦτα	δὲ θεάσασθαι καὶ κατανοῆσαι οὐκ
[1, 16]	θεὸς, ὅτι ἡμῖν παρέσχεν ὄργανα	ταῦτα	δι´ ὧν τὴν γῆν ἐργασόμεθα·
[1, 4]	τὰς πολιὰς ἐτήρησα’ τίς λέγει	ταῦτα;	δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἄδοξόν τινα
[1, 1]	ἐμοῦ ὁ τράχηλος ἀναπότμητός ἐστιν;	ταῦτα	ἔδει μελετᾶν τοὺς φιλοσοφοῦντας, ταῦτα
[1, 2]	καὶ πῶς ἔτι πορφύρα ἔσομαι;	Ταῦτα	εἶδεν καὶ Πρῖσκος Ἑλουίδιος καὶ
[1, 23]	τεκνοτροφεῖν; τί φοβῇ μὴ διὰ	ταῦτα	εἰς λύπας ἐμπέσῃ; διὰ γὰρ
[1, 10]	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν’	ταῦτα	ἐκείνοις ὅμοιά ἐστιν; ἀλλ´ ὁμοίας
[1, 28]	καὶ κατασκαφῆναι; (Ὅμοια οὖν ἐστι	ταῦτα	ἐκείνοις; (Ὁμοιότατα. σώματα ἀπώλετο ἀνθρώπων·
[1, 26]	ὀργήν σου δοκεῖς ὅτι μαθήσομαι;	Ταῦτα	ἐκείνῳ μόνῳ λέγειν ἔξεστι τῷ
[1, 25]	σοι πεποίηκα. καλῶς σοι γένοιτο.	ταῦτα	ἐμελέτα Σωκράτης, διὰ τοῦτο ἓν
[1, 6]	τοῖς μορίοις τοῖς κατεσκευασμένοις οὐδὲ	ταῦτα	ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην; ἀλλὰ ταῦτα
[1, 6]	πρόνοιαν, ἂν δύο ἔχῃ τις	ταῦτα	ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν τε συνορατικὴν
[1, 3]	οὐ ποιοῦμεν, ἀλλ´ ἐπειδὴ δύο	ταῦτα	ἐν τῇ γενέσει ἡμῶν ἐγκαταμέμικται,
[1, 22]	τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ, πάντα	ταῦτα	ἐξακολουθεῖ. Τί οὖν ποιήσωμεν; (Αὕτη
[1, 9]	τις ἐπὶ τὰ ἑξῆς. Εἰ	ταῦτά	ἐστιν ἀληθῆ τὰ περὶ τῆς
[1, 4]	γνῷς, φησίν, ὅτι οὐ ψευδῆ	ταῦτά	ἐστιν, ἐξ ὧν ἡ εὔροιά
[1, 17]	ἐπεμελεῖτο ἡμῶν ὃν δεῖ τρόπον.	ταῦτα	εὑρίσκω’ φησίν, ἐν τοῖς ἱεροῖς.
[1, 16]	αὔξεσθαι λεληθότως, ὅτι καθεύδοντας ἀναπνεῖν.	ταῦτα	ἐφ´ ἑκάστου ἐφυμνεῖν ἔδει καὶ
[1, 6]	ἀπολιπών, ὥστε κωλῦσαι ἢ ἐμποδίσαι.	ταῦτα	ἔχοντες ἐλεύθερα καὶ ὑμέτερα μὴ
[1, 16]	ἔρια τίς ἐστιν ὁ πεποιηκὼς	ταῦτα	ἢ ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’ φησίν.
[1, 18]	ἔτι χαλεπαίνεις; μέχρι δ´ ἂν	ταῦτα	θαυμάζῃς, σεαυτῷ χαλέπαινε μᾶλλον ἢ
[1, 6]	τινὰ οὕτω πως παρακείμενα, οὐδὲ	ταῦτα	ἱκανὰ κινῆσαί τινας καὶ διατρέψαι
[1, 1]	ταῦτα ἔδει μελετᾶν τοὺς φιλοσοφοῦντας,	ταῦτα	καθ´ ἡμέραν γράφειν, ἐν τούτοις
[1, 30]	δὲ τί; τὸ σοὶ ἀκολουθεῖν.	ταῦτα	καὶ νῦν λέγεις; ταὐτὰ καὶ
[1, 9]	τοῖσδε καὶ τοῖσδε. οὐκ ἀδιάφορα	ταῦτα	καὶ οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς καὶ
[1, 26]	ὅτι οἶδεν τοὺς ὑποθετικοὺς ἀναγιγνώσκει	ταῦτα	καὶ προσέρχεται τοῖς φιλοσόφοις, οὗτος
[1, 29]	τῇ φυλακῇ λέγω οὗτος ὁ	ταῦτα	κραυγάζων οὔτε τοῦ σημαινομένου ἀκούει
[1, 23]	καὶ ὁ πατήρ, ὅτι μέλλεις	ταῦτα	λέγειν, οὐκ ἄν σε ἔρριψαν.
[1, 29]	δίδωσιν οὐδέν, πάντες ψέγουσιν, κακολογοῦσιν.	ταῦτα	μέλλεις μαρτυρεῖν καὶ καταισχύνειν τὴν
[1, 6]	ταῦτα ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην; ἀλλὰ	ταῦτα	μέν· ἡ δὲ τοιαύτη τῆς
[1, 1]	μή τι μικρά σοι φαίνεται	ταῦτα;	μὴ γένοιτο. ἀρκῇ οὖν αὐτοῖς;
[1, 8]	νῦν καίτοι μὴ γυμναζόμενοι περὶ	ταῦτα	μηδ´ ἀπὸ τῆς ἐπιμελείας τοῦ
[1, 7]	τὸ παραλειπόμενον Καπιτώλιόν ἐστιν’ ἢ	ταῦτα	μόνα ἁμαρτήματά ἐστι τὸ Καπιτώλιον
[1, 16]	ἑαυτοῖς τὰ γένη τὰ διῃρημένα.	Ταῦτα	μόνα ἐστὶν ἔργα ἐφ´ ἡμῶν
[1, 17]	μετρητικὰ καὶ στατικά. τίς λέγει	ταῦτα;	μόνος Χρύσιππος καὶ Ζήνων καὶ
[1, 19]	ἕνεκα πάσσαλον πήσσω. τί οὖν;	ταῦτά	μου κρείττονά ἐστιν; οὔ· ἀλλὰ
[1, 4]	τάλας ἐγώ, γέρων ἄνθρωπος, ἐπὶ	ταῦτά	μου τὰς πολιὰς ἐτήρησα’ τίς
[1, 22]	δεῖ δὲ καὶ ἐγκέφαλον ἔχειν·	ταῦτα	μωρά ἐστιν. σὺ παρὰ τῶν
[1, 12]	οὕτως ὑγιές ἐστιν; πάντα οὖν	ταῦτα	ὁ καλὸς καὶ ἀγαθὸς ἐπεσκεμμένος
[1, 27]	σωθῆναι τὸ εὐσεβὲς ἔν τινι.	ταῦτα	οὐ δοκεῖ ἐπείγοντα; Ἐρχέσθω καὶ
[1, 9]	οὐκ ἐπιστρεψόμεθα· ὧν ἡμῖν μέλει,	ταῦτα	οὐ δύνανται. τίς οὖν ἔτι
[1, 29]	ἀγαθά’ λέγομεν οὐκ ἔστιν ἀγαθὰ	ταῦτα’	οὐδαμῶς· ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἐπικροτοῦμεν.
[1, 27]	μέρος οὐκ ἄγω σχολὴν πρὸς	ταῦτα	οὐδὲ δύναμαι συνηγορῆσαι τῇ συνηθείᾳ.
[1, 29]	οὐδὲν ἀπειλεῖ; (Εἰ πέπονθα ὅτι	ταῦτα	οὐδέν ἐστι πρὸς ἐμέ, οὐδέν·
[1, 30]	ἕνεκα τοὺς πολλοὺς λόγους ἤκουον;	ταῦτα	οὐδὲν ἦν, ἐγὼ δ´ ὡς
[1, 28]	πόλεων; καὶ τί μέγα ἔχει	ταῦτα;	(Οὐδέν; (Τί δ´ ἔχει μέγα
[1, 29]	ἤθελον ἔτι μανθάνειν’ τίνα; εἰ	ταῦτα	οὐκ ἔμαθες {οὐχ} ὥστ´ ἔργῳ
[1, 28]	αἰχμαλωτίζηται καὶ ὅταν αὐτοὶ κατασφάζωνται,	ταῦτα	οὐκ ἔστι κακά; (Πόθεν τοῦτο
[1, 29]	Ὦ πολλῆς ἀδικίας τῶν πεπαιδευμένων.	ταῦτα	οὖν ἔμαθες ἐνταῦθα; οὐ θέλεις
[1, 29]	τι καὶ καθ´ ἡμᾶς παράδειγμα.	ταῦτα	οὖν τίνος ἐστὶ θεωρεῖν; τοῦ
[1, 29]	ἄνθρωπος. ἀλλ´ αἰσχρόν ἐστι θεωρεῖν	ταῦτα	οὕτως ὡς οἱ δραπέται· ἀλλ´
[1, 6]	οὐκ ἀπολαύετε; ἀλλ´ οἶμαι ὅτι	ταῦτα	πάντα ἀντιτιθέντες πρὸς τὸ ἀξιόλογον
[1, 7]	δεικνύτωσαν καὶ παρέλκει τὰ θεωρήματα	ταῦτα	πάντα, ἄτοπα ἦν καὶ ἀνακόλουθα
[1, 18]	τί δ´ ἂν θάνατον; δύναται	ταῦτα	πάντα νικῆσαι. τί οὖν ἂν
[1, 6]	(Τί δ´, εἰ καὶ ἀμφότερα	ταῦτα	πεποιήκει, φῶς δὲ μὴ πεποιήκει;
[1, 11]	(Τί οὖν; ὀρθῶς φαίνει σαυτῷ	ταῦτα	πεποιηκέναι; (Φυσικῶς, ἔφη. (Ἀλλὰ μὴν
[1, 9]	τὰ λογικά, ὅτι κοινωνεῖν μόνον	ταῦτα	πέφυκεν τῷ θεῷ τῆς συναναστροφῆς
[1, 6]	οὖν; ἐφ´ ἡμῶν μόνων γίνεται	ταῦτα;	πολλὰ μὲν ἐπὶ μόνων, ὧν
[1, 29]	κύριον; Τί οὖν; κηρύσσειν δεῖ	ταῦτα	πρὸς πάντας; (Οὔ, ἀλλὰ τοῖς
[1, 29]	στρατηγῷ. Τί οὖν; λέγειν δεῖ	ταῦτα	πρὸς τοὺς πολλούς; (Ἵνα τί;
[1, 9]	συγγένειαν καὶ ὅτι δεσμά τινα	ταῦτα	προσηρτήμεθα τὸ σῶμα καὶ τὴν
[1, 9]	διακειμένου; πῶς Σωκράτης εἶχεν πρὸς	ταῦτα;	πῶς γὰρ ἄλλως ἢ ὡς
[1, 17]	εὑρίσκω’ φησίν, ἐν τοῖς ἱεροῖς.	ταῦτά	σοι σημαίνεται. ἐὰν θέλῃς, ἐλεύθερος
[1, 29]	σωματίῳ τῷ Σωκράτους κἀκεῖνο ἀποψυγῇ;	ταῦτά	σοι φαίνεται θαυμαστά, ταῦτα ἄδικα,
[1, 9]	φοβούμεθα, ὅτι ἐπιθυμοῦμεν· τοὺς εἰς	ταῦτα	συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν, τοὺς αὐτοὺς
[1, 4]	δυναμένοις· καὶ λοιπὸν ἕωθεν ἀνιστάμενος	ταῦτα	τηρεῖ καὶ φυλάσσει, λούεται ὡς
[1, 25]	ἃ ἐμελέτησας. Μέχρις οὖν τίνος	ταῦτα	τηρεῖν καλῶς {ἔχει{ ς} καὶ
[1, 11]	ἀκούοντα, ἐμοὶ δὲ τοῦ λέγειν	ταῦτα.	τί δ´ ἐστὶ τοῦτο; ἆρά
[1, 25]	τίς οὖν ἀφελέσθαι δύναταί σου	ταῦτα;	τίς κωλύσει χρῆσθαι αὐτοῖς ἄλλος
[1, 23]	τί κωλύει; ἀλλ´ ὅμως εἰδὼς	ταῦτα	τολμᾷ λέγειν ὅτι μὴ ἀναιρώμεθα
[1, 11]	(ἄλλος γάρ τις οὐ πάσχει	ταῦτα	τοῦ ἑταίρου ἀποθανόντος) ἀλλ´ ὅτι
[1, 29]	ἐμβάδας καὶ τὸ σύρμα. ἄνθρωπε,	ταῦτα	ὕλην ἔχεις καὶ ὑπόθεσιν. φθέγξαι
[1, 29]	καθελκύσαι; Σωκράτης οὖν ἵνα πάθῃ	ταῦτα	ὑπ´ Ἀθηναίων; (Ἀνδράποδον, τί λέγεις
[1, 27]	τοῦ ποιῆσαί τι γενναῖον’ ἔστω	ταῦτα	ὑπὲρ ἡμᾶς, ἐκεῖνο οὐ πίπτει
[1, 1]	πῶς οἷόν τ´ ἦν εἰς	ταῦτα	ὑπὸ τῶν ἐκτὸς μὴ ἐμποδίζεσθαι;
[1, 11]	ἀπολείπεσθαι ὑπ´ αὐτῶν; εἰ δὲ	ταῦτα,	ὑπολείπεται μηδαμῶς ἔτι φιλόστοργον εἶναι
[1, 25]	προσδέῃ; ἀλλ´ ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται	ταῦτα;	φέρε τὰς προλήψεις, φέρε τὰς
[1, 29]	βροντῶν καὶ ἀστράπτων, ἐγὼ δὲ	ταῦτα	φοβῶμαι, τί ἄλλο ἢ ἐπέγνωκα
[1, 12]	φαντασιῶν. τί οὖν ἐπισπᾷς σεαυτῷ	ταῦτα	ὧν ἀνυπεύθυνος εἶ; τοῦτό ἐστιν
[1, 30]	ἀκολουθεῖν. ταῦτα καὶ νῦν λέγεις;	ταὐτὰ	καὶ νῦν λέγω. {ἄπ{ ε}
[1, 16]	τί οὖν; οὐ συνεχρήσατο καὶ	ταύταις	ὡς μάλιστα πρεπόντως ἐδύνατο; οὐ
[1, 18]	μὴ ἐ- πης τὰς φωνὰς	ταύτας	ἃς οἱ πολλοὶ τῶν φ-
[1, 6]	τοῦ παρακολουθεῖν ταῖς φαντασίαις καὶ	ταύτας	διακρίνειν δύνασθαι; τὸν δ´ ἄνθρωπον
[1, 6]	καὶ ἐγύμνασαν; τί οὖν; αὑτῷ	ταύτας	ἔδει κατασκευάζειν καὶ ζητεῖν ποθεν
[1, 6]	μόνον ἔδωκεν ἡμῖν τὰς δυνάμεις	ταύτας,	καθ´ ἃς οἴσομεν πᾶν τὸ
[1, 8]	τί οὖν; αἴρω τὰς δυνάμεις	ταύτας;	μὴ γένοιτο· οὐδὲ γὰρ τὴν
[1, 25]	θέλει ἀδολεσχοῦντος’ καὶ σὺ σύγκρινε	ταύτας	τὰς ἀξίας· μόνον μηδὲν βαρούμενος
[1, 25]	κρείσσων εἰμὶ ἐκείνου, ἀξιοπιστότερος; ἀλλὰ	ταύτας	τηρῶν ἄλλων τινῶν προσδέῃ; ἀλλ´
[1, 29]	εἰ ταύτῃ τῷ θεῷ φίλον,	ταύτῃ	γινέσθω’ ἀλλὰ δεῖξον ὅτι χείρονα
[1, 4]	εἰ ταύτῃ τοῖς θεοῖς φίλον,	ταύτῃ	γινέσθω’ καὶ μὴ ἐκεῖνα τάλας
[1, 1]	τύχῃ. ἀλλὰ ἦλθεν ἡ πέμπτη’	(ταύτῃ	δ´ εἰώθει γυμνασάμενος ψυχρολουτρεῖν) ἀπέλθωμεν
[1, 10]	σίτου ὄντα ἐν Ῥώμῃ, ὅτε	ταύτῃ	παρῆγεν ἀπὸ τῆς φυγῆς ἀναστρέφων,
[1, 4]	φυλακῇ ὦ φίλε Κρίτων, εἰ	ταύτῃ	τοῖς θεοῖς φίλον, ταύτῃ γινέσθω’
[1, 29]	δ´ οὔ’ καὶ πάλιν εἰ	ταύτῃ	τῷ θεῷ φίλον, ταύτῃ γινέσθω’
[1, 3]	τοὺς θεούς, ἄλλοι μὲν ἐπὶ	ταύτην	ἀποκλίνουσιν τὴν συγγένειαν τὴν ἀτυχῆ
[1, 9]	τινι χώρᾳ καὶ ἀναστροφῇ κατατέταχεν,	ταύτην	δ´ ἐγκαταλιπεῖν δεῖ ἡμᾶς. τοῦτ´
[1, 5]	λογικὸν οὐκ ἀποτέτμηται, ἀλλ´ ἀποτεθηρίωται.	ταύτην	ἐγὼ δύναμιν εἴπω; μὴ γένοιτο,
[1, 16]	οὐκ ἔδει τινὰ εἶναι τὸν	ταύτην	ἐκπληροῦντα τὴν χώραν καὶ ὑπὲρ
[1, 4]	τοῖς βιβλίοις ἕξιν τέταται καὶ	ταύτην	ἐκπονεῖ καὶ ἐπὶ τοῦτο ἐκδεδήμηκε,
[1, 4]	ἐγὼ μὲν ἤθελον τὴν ἀπάτην	ταύτην,	ἐξ ἧς ἤμελλον εὐρόως καὶ
[1, 4]	τὴν προαίρεσιν ἐπέστραπται τὴν αὑτοῦ,	ταύτην	ἐξεργάζεσθαι καὶ ἐκπονεῖν, ὥστε σύμφωνον
[1, 16]	αὐτὸ οὐδ´ ἐγκαταλείψω τὴν τάξιν	ταύτην,	ἐφ´ ὅσον ἂν διδῶται, καὶ
[1, 28]	οὕτω μεγάλα καὶ δεινὰ ἔργα	ταύτην	ἔχει τὴν ἀρχήν, τὸ φαινόμενον;
[1, 4]	δυστυχήσει. εἰ δ´ ἡ ἀρετὴ	ταύτην	ἔχει τὴν ἐπαγγελίαν εὐδαιμονίαν ποιῆσαι
[1, 24]	πλατύσημον’ ἰδοὺ στενόσημος. θὲς καὶ	ταύτην·	ἰδοὺ ἱμάτιον μόνον. θὲς τὸ
[1, 28]	ἔχει τὴν ἀρχήν, τὸ φαινόμενον;	ταύτην	οὐδ´ ἄλλην. ἡ Ἰλιὰς οὐδέν
[1, 12]	τῆς πόλεως. ὁ δὲ παιδευόμενος	ταύτην	ὀφείλει τὴν ἐπιβολὴν ἔχων ἐλθεῖν
[1, 8]	οὖν χρὴ προσδοκᾶν, εἰ καὶ	ταύτην	τὴν ἀσχολίαν προσλάβοιμεν; καὶ μάλισθ´,
[1, 29]	ἄρχειν θέλω. καὶ τίς σοι	ταύτην	τὴν ἐξουσίαν δέδωκεν; ποῦ δύνασαι
[1, 17]	καὶ τὴν τοῦ θεοῦ. διὰ	ταύτην	τὴν μαντείαν ἔρχομαι ἐπὶ τὸν
[1, 22]	τὸ χοιρείου φαγεῖν ἢ ἀνόσιον.	ταύτην	τὴν μάχην εὑρήσετε καὶ Ἀγαμέμνονος
[1, 1]	μέρος τι ἡμέτερον, τὴν δύναμιν	ταύτην	τὴν ὁρμητικήν τε καὶ ἀφορμητικὴν
[1, 25]	λέλογχεν βασιλεύς· ἔδοξε γὰρ παῖξαι	ταύτην	τὴν παιδιάν. προστάσσει σὺ πίε,
[1, 3]	ἀφεὶς ἐκεῖνο τούτοις προστέτηκας; Διὰ	ταύτην	τὴν συγγένειαν οἱ μὲν ἀποκλίναντες
[1, 29]	ἣν κέκληκεν, ὅτι σε ἐτίμησεν	ταύτην	τὴν τιμὴν καὶ ἄξιον ἡγήσατο
[1, 9]	δὲ τοῦ παρόντος ἀνάσχεσθε ἐνοικοῦντες	ταύτην	τὴν χώραν, εἰς ἣν ἐκεῖνος
[1, 16]	καὶ ὑμᾶς ἐπὶ τὴν αὐτὴν	ταύτην	ᾠδὴν παρακαλῶ. ~Ὅτι ἀναγκαῖα τὰ
[1, 19]	ἀλλὰ χρείαν μοι παρέχει τινά.	ταύτης	οὖν ἕνεκα θεραπεύω αὐτά. τί
[1, 12]	καὶ κτῆσιν καὶ κοινωνοὺς ἔδωκεν.	Ταύτης	οὖν τῆς διατάξεως μεμνημένους ἔρχεσθαι
[1, 11]	μὴ ὀρθῶς τι πράττωμεν, ἀπὸ	ταύτης	τῆς ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα
[1, 9]	ἐκεῖνος σημήνῃ καὶ ἀπολύσῃ ὑμᾶς	ταύτης	τῆς ὑπηρεσίας, τότ´ ἀπολύεσθε πρὸς
[1, 6]	καὶ τεχνικὰ εἰκῇ καὶ ἀπὸ	ταὐτομάτου	γίνεσθαι. Τί οὖν; ἐφ´ ἡμῶν
[1, 11]	ζητεῖν αὐτό, ἀλλ´ ἓν καὶ	ταὐτόν	ἐστιν ἐπὶ πάντων τὸ αἴτιον
[1, 12]	μανία γὰρ καὶ ἐλευθερία εἰς	ταὐτὸν	οὐκ ἔρχεται. ἀλλ´ ἐγὼ θέλω
[1, 11]	δὲ καὶ τῶν ὀρθῶς πραττομένων	ταὐτὸν	τοῦτο αἴτιον ἀποφανοῦμεν. καὶ οὔτ´
[1, 10]	Ῥώμῃ γέροντες περὶ ἃ ἐσπουδάκασιν,	τάχα	ἄν τι ἠνύομεν καὶ αὐτοί.
[1, 29]	ἐπιφοράν, ἀλλὰ τοιαύτην. ἔσται χρόνος	τάχα,	ἐν ᾧ οἱ τραγῳδοὶ οἰήσονται
[1, 2]	δὲ μέγα καὶ ἐξαίρετον ἄλλοις	τάχα	προσήκει, Σωκράτει καὶ τοῖς τοιούτοις.
[1, 11]	ὀρθῶς δοκεῖν; (Καὶ πῶς οἷόν	τε;	(Ἀλλ´ οἶμαι πᾶσα ἀνάγκη, εἰ
[1, 12]	φυγεῖν ἀνθρώπους; καὶ πῶς οἷόν	τε;	ἀλλὰ συνόντας αὐτοῖς ἐκείνους ἀλλάξαι;
[1, 11]	τὸ παιδίον; καὶ πῶς οἷόν	τε;	ἀλλὰ τοιοῦτόν τι ἄν, οἷον
[1, 28]	ὅτι νύξ ἐστιν. οὐχ οἷόν	τε.	ἀπόπαθε ὅτι ἡμέρα ἐστίν. οὐχ
[1, 28]	οὐχ ὑπάρχει συγκατατίθεσθαι οὐχ οἷόν	τε.	διὰ τί; ὅτι ἡ φύσις
[1, 11]	εὐλόγιστον, τοῦτο θαρροῦντες ἀποφαινόμεθα ὀρθόν	τε	εἶναι καὶ καλόν; (Ἔστω, ἔφη.
[1, 1]	καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα παρείληπται, τίς	τέ	ἐστι καὶ τί δύναται καὶ
[1, 1]	ὁ Ζεύς; Ἐπίκτητε, εἰ οἷόν	τε	ἦν, καὶ τὸ σωμάτιον ἄν
[1, 19]	καὶ Ἐπικάρπιος καὶ πατὴρ ἀνδρῶν	τε	θεῶν τε, ὁρᾷς ὅτι τούτων
[1, 7]	τε καὶ διακριτικὴν τῶν δοκίμων	τε	καὶ ἀδοκίμων δραχμῶν; οὐκοῦν καὶ
[1, 8]	ποτ´ οὖν οὐ γυμνάζομεν αὑτούς	τε	καὶ ἀλλήλους τὸν τρόπον τοῦτον;
[1, 7]	ἀποκρίσει καὶ νὴ Δία ἀνεξαπάτητός	τε	καὶ ἀσόφιστος; ἀλλὰ συγκαθήσει μέν,
[1, 1]	τὴν δύναμιν ταύτην τὴν ὁρμητικήν	τε	καὶ ἀφορμητικὴν καὶ ὀρεκτικήν τε
[1, 7]	γὰρ ἄλλο ἢ δύναμιν δοκιμαστικήν	τε	καὶ διακριτικὴν τῶν δοκίμων τε
[1, 1]	τε καὶ ἀφορμητικὴν καὶ ὀρεκτικήν	τε	καὶ ἐκκλιτικὴν καὶ ἁπλῶς τὴν
[1, 8]	καὶ τὰ εἴδη τῶν ἐπιχειρημάτων	τε	καὶ ἐνθυμημάτων ἐν τοῖς λόγοις
[1, 7]	ἱστορῆσαι καὶ τὴν τοιαύτην μεταβολήν	τε	καὶ μετάπτωσιν αὐτῶν, καθ´ ἣν
[1, 11]	τοῦθ´ ὅπερ καὶ νῦν ἐμοί	τε	καὶ σοὶ γέγονεν αἴτιον, σοὶ
[1, 4]	τὰ βιβλία καὶ γνώσῃ ὡς	τε	καὶ σύμφωνά ἐστι τῇ φύσει
[1, 6]	δ´ ἄνθρωπον θεατὴν εἰσήγαγεν αὐτοῦ	τε	καὶ τῶν ἔργων τῶν αὐτοῦ,
[1, 9]	μὲν τὰ ἐπὶ γῆς γεννώμενά	τε	καὶ φυόμενα, προηγουμένως δ´ εἰς
[1, 17]	καὶ καταμαθεῖν; καὶ πῶς οἷόν	τε;	ναί· ἀλλ´ ὁ μόδιος ξύλον
[1, 19]	καὶ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν	τε,	ὁρᾷς ὅτι τούτων τῶν ἔργων
[1, 28]	εἶναι τοὺς ἀστέρας. οὐχ οἷόν	τε.	ὅταν οὖν τις συγκατατίθηται τῷ
[1, 4]	ἀκώλυτον ἀνεμπόδιστον πιστὴν αἰδήμονα· μεμάθηκέν	τε,	ὅτι ὁ τὰ μὴ ἐφ´
[1, 28]	ὅτι ἡμέρα ἐστίν. οὐχ οἷόν	τε.	πάθε ἢ ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ
[1, 11]	καὶ Αἰγυπτίοις καὶ Ῥωμαίοις οἷόν	τε	πάντα τὰ δοκοῦντα περὶ τροφῆς
[1, 6]	τις ταῦτα ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν	τε	συνορατικὴν τῶν γεγονότων ἑκάστῳ καὶ
[1, 6]	ἕκαστον τούτων ἢ πῶς οἷόν	τε	τὰ οὕτω θαυμαστὰ καὶ τεχνικὰ
[1, 19]	τὸ κοινὸν ὠφέλιμος ᾖ. καθόλου	τε	τοιαύτην τὴν φύσιν τοῦ λογικοῦ
[1, 7]	ἀναστρεφώμεθα. Καὶ τὸ αὐτὸ ἐπί	τε	τῶν ὑποθέσεων καὶ τῶν ὑποθετικῶν
[1, 4]	ἄλλο τραγῳδίαι ἢ ἀνθρώπων πάθη	τεθαυμακότων	τὰ ἐκτὸς διὰ μέτρου τοιοῦδ´
[1, 29]	τοῦτον τὸν νόμον ὁ θεὸς	τέθεικεν	καὶ φησίν εἰ τι ἀγαθὸν
[1, 1]	τῆς ὥρας ἐλθούσης, εἶτα τότε	τεθνήξομαι.	πῶς; ὡς προσήκει τὸν τὰ
[1, 23]	τολμᾷ λέγειν ὅτι μὴ ἀναιρώμεθα	τέκνα’	ἀλλὰ πρόβατον μὲν οὐκ ἀπολείπει
[1, 11]	ἐπὶ μέρους ἠρώτησεν, εἰ καὶ	τέκνα	εἴη αὐτῷ καὶ γυνή. τοῦ
[1, 12]	καὶ γονεῖς τοὺς σεαυτοῦ καὶ	τέκνα	καὶ ἀδελφοὺς καὶ γείτονας. ἔδει
[1, 11]	τ´ ἄλλους καὶ αὐτὰ τὰ	τέκνα	καὶ τὴν γυναῖκα, ὥστ´ ἀφεθῆναι
[1, 28]	συμφορώτερον ἡγεῖται τοῦ σῶσαι τὰ	τέκνα.	ναί· ἀλλ´ ἐξηπάτηται. δεῖξον αὐτῇ
[1, 22]	ἀρτιότης καὶ ζωή, ἀλλ´ οὐδὲ	τέκνα	οὐδὲ γονεῖς οὐδὲ πατρίς; (Καὶ
[1, 26]	ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ φιλοσοφεῖν τὰ	τέκνα.	οὐκοῦν ἁμαρτάνω, πάτερ, καὶ οὐκ
[1, 22]	τοῦ σώματος, κτήσεις, γονεῖς, ἀδελφοὶ,	τέκνα,	πατρίς, ἁπλῶς οἱ κοινωνοί. ποῦ
[1, 11]	οὔτε γείτονα οὔτε γυναῖκα οὔτε	τέκνα	ὡς αἴτιά τινων κακῶν ἡμῖν
[1, 12]	υἱὸς καὶ πενθείτω. δυσαρεστεῖ τοῖς	τέκνοις;	ἔστω κακὸς πατήρ. βάλε αὐτὸν
[1, 22]	τὴν κεφαλὴν ἐρεῖ ἄκουσόν μου,	τέκνον·	δεῖ μὲν καὶ φιλοσοφεῖν, δεῖ
[1, 23]	διὰ τί ἀποσυμβουλεύεις τῷ σοφῷ	τεκνοτροφεῖν;	τί φοβῇ μὴ διὰ ταῦτα
[1, 1]	καὶ ἀδελφῷ καὶ φίλῳ καὶ	τέκνῳ	καὶ δούλῳ. ἅτε οὖν πολλοῖς
[1, 15]	ἰδίας ὕλης ἀναδέξεται. ὡς γὰρ	τέκτονος	ὕλη τὰ ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ ὁ
[1, 11]	τινος πρὸς αὐτὸν τῶν ἐν	τέλει	πυθόμενος παρ´ αὐτοῦ τὰ ἐπὶ
[1, 8]	δῆλον ὅτι ὁ περὶ τὸν	τέλειον	συλλογισμὸν γεγυμνασμένος οὗτος ἂν ἱκανὸς
[1, 4]	γὰρ πρὸς ὃ ἂν ἡ	τελειότης	τινὸς καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ
[1, 15]	ἄφνω καὶ μιᾷ ὥρᾳ οὐ	τελειοῦται,	γνώμης δ´ ἀνθρώπου καρπὸν θέλεις
[1, 20]	τῇ ἁφῇ, τῇ ὀσφρασίᾳ, τὰ	τελευταῖα	τῇ ἀκοῇ· ῥήξας τὸ δηνάριον
[1, 27]	περιπίπτειν τῷ κακῷ. εἶτα τὸ	τελευταῖον,	ὅταν μήτε τὰ πράγματα μεταθεῖναι
[1, 25]	οἴκησις παντὶ ἤνοικται. καὶ τὸ	τελευταῖον	χιτωνάριον, τοῦτ´ ἔστι τὸ σωμάτιον,
[1, 6]	καὶ τὰ ἔργα καὶ τὰ	τέλη.	οὗ τοίνυν ἡ κατασκευὴ μόνον
[1, 30]	οἵα δεῖ καὶ χρῆσις φαντασιῶν.	τέλος	δὲ τί; τὸ σοὶ ἀκολουθεῖν.
[1, 12]	μὴ εἰσὶν θεοί, πῶς ἐστι	τέλος	ἕπεσθαι θεοῖς; εἰ δ´ εἰσὶν
[1, 20]	γὰρ ἔχει μακρὸν εἰπεῖν ὅτι	τέλος	ἐστὶ τὸ ἕπεσθαι θεοῖς, οὐσία
[1, 7]	δὴ μενόντων μὲν αὐτῶν εἰς	τέλος	ὁποῖα παρεχωρήθη πᾶσα ἀνάγκη ἡμᾶς
[1, 6]	καὶ κατασκευῇ πράττωμεν, οὐκέτι τοῦ	τέλους	τευξόμεθα τοῦ ἑαυτῶν. ὧν γὰρ
[1, 6]	μὴ προσῇ οὐδέποτε τεύξεται τοῦ	τέλους.	τί οὖν; ἐκείνων ἕκαστον κατασκευάζει
[1, 9]	θαυμάσει ἢ τοὺς ἐν δυνάμει	τεταγμένους,	μάλιστ´ ἂν καὶ ἰσχυροὶ ὦσιν
[1, 14]	(Δοκεῖ, ἔφη. (Πόθεν γὰρ οὕτω	τεταγμένως	καθάπερ ἐκ προστάγματος τοῦ θεοῦ,
[1, 6]	ἂν μὴ κατὰ τρόπον καὶ	τεταγμένως	καὶ ἀκολούθως τῇ ἑκάστου φύσει
[1, 24]	σκιάν ποθεν ἴδῃ, τρέχων ἔλθῃ	τεταραγμένος	καὶ λέγων ἤδη παρεῖναι τοὺς
[1, 12]	τῶν δὲ ἐπὶ γῆς μηδενός·	τέταρτοι	δ´ οἱ καὶ τῶν ἐπὶ
[1, 24]	δώματα· εἶτα περὶ τρίτον ἢ	τέταρτον	μέρος· ἰὼ Κιθαιρών, τί μ´
[1, 4]	τὴν ἐν τοῖς βιβλίοις ἕξιν	τέταται	καὶ ταύτην ἐκπονεῖ καὶ ἐπὶ
[1, 19]	σκέλος’ ὁ μὲν τὸ σκέλος	τετιμηκὼς	λέγει μή· ἐλέησον’ ὁ δὲ
[1, 27]	πρόχειρα πρὸς αὐτὰς βοηθήματα παρασκευαστέον.	Τετραχῶς	αἱ φαντασίαι γίνονται ἡμῖν· ἢ
[1, 24]	μή τι βέβλημαι, μή τι	τέτρωμαι,	μή τινα πέφευγα; τοῦτ´ ἔστιν
[1, 14]	ἐπινοίας ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως	τετυπωκόσι	τέχνας τ´ ἄλλην ἐπ´ ἄλλῃ
[1, 28]	χωλούς, οὕτως τοὺς τὰ κυριώτατα	τετυφλωμένους	καὶ ἀποκεχωλωμένους; Ὅστις οὖν τούτου
[1, 29]	ἢ κακοῦ. πῶς τοῦ ἀγαθοῦ	τεύξεται;	ἂν τὰς ὕλας μὴ θαυμάσῃ.
[1, 29]	τῇ προαιρέσει, περὶ ἃς ἀναστρεφομένη	τεύξεται	τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ.
[1, 6]	τρόπον ἂν μὴ προσῇ οὐδέποτε	τεύξεται	τοῦ τέλους. τί οὖν; ἐκείνων
[1, 6]	κατασκευῇ πράττωμεν, οὐκέτι τοῦ τέλους	τευξόμεθα	τοῦ ἑαυτῶν. ὧν γὰρ αἱ
[1, 25]	φιλόσοφοι. ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις	τέχναις	οὐκ ἔστι παράδοξα; καὶ τί
[1, 19]	τί δ´ ἐν ταῖς ἄλλαις	τέχναις;	ὡσαύτως. τί οὖν δύνασαι; πάντες
[1, 14]	ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς πρώτως τετυπωκόσι	τέχνας	τ´ ἄλλην ἐπ´ ἄλλῃ καὶ
[1, 20]	πῶς αὑτοῦ θεωρητικός ἐστιν. Πᾶσα	τέχνη	καὶ δύναμις προηγουμένων τινῶν ἐστι
[1, 12]	τί ἐν τῷ καθόλου, ὅπου	τέχνη	τις ἢ ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ
[1, 20]	οὖν; ἐλπίζεις ὅτι τὴν μεγίστην	τέχνην	ἀπὸ ὀλίγων ἔστιν ἀναλαβεῖν; καίτοι
[1, 20]	εἶναι πρὸς ἡμᾶς, πῶς καὶ	τέχνην	ἐξευρήκαμεν καὶ ὅσοις ὁ ἀργυρογνώμων
[1, 15]	ἀδελφοῦ; (Πάλιν τῆς αὐτοῦ ἐκείνου	τέχνης	ἐστίν, πρὸς δὲ τὴν σὴν
[1, 15]	χαλκός, οὕτως τῆς περὶ βίον	τέχνης	ὕλη ὁ βίος αὐτοῦ ἑκάστου.
[1, 6]	τε τὰ οὕτω θαυμαστὰ καὶ	τεχνικὰ	εἰκῇ καὶ ἀπὸ ταὐτομάτου γίνεσθαι.
[1, 6]	κατεσκευασμένοις οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν	τεχνίτην;	ἀλλὰ ταῦτα μέν· ἡ δὲ
[1, 6]	διατρέψαι πρὸς τὸ ἀπολιπεῖν τὸν	τεχνίτην;	ἢ ἐξηγησάσθωσαν ἡμῖν τί τὸ
[1, 6]	τούτων μὲν ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν	τεχνίτην,	τὰ δ´ ὁρατὰ καὶ {ὅρας{
[1, 6]	τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι	τεχνίτου	τινὸς πάντως τὸ ἔργον, οὐχὶ
[1, 20]	ἁφῇ, τῇ ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα	τῇ	ἀκοῇ· ῥήξας τὸ δηνάριον τῷ
[1, 7]	ἐν αὐτῇ τῇ ἐρωτήσει ἢ	τῇ	ἀποκρίσει ἢ τῷ συλλελογίσθαι ἤ
[1, 20]	δοκιμασίαν τοῦ νομίσματος, τῇ ὄψει,	τῇ	ἁφῇ, τῇ ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα
[1, 3]	ἀλλ´ ἐπειδὴ δύο ταῦτα ἐν	τῇ	γενέσει ἡμῶν ἐγκαταμέμικται, τὸ σῶμα
[1, 12]	ἐκλέξασθαι καὶ εἰπεῖν ὁ δεῖνα	τῇ	δεῖνι συνελθέτω τῇδε τῇ ὥρᾳ,
[1, 9]	Ἀθηναῖον καὶ Κορίνθιον; ὁ τοίνυν	τῇ	διοικήσει τοῦ κόσμου παρηκολουθηκὼς καὶ
[1, 12]	ἀθλιώτερος; προσάγεταί σοι τὰ κατάλληλα	τῇ	δυνάμει ἣν ἔχεις· σὺ δ´
[1, 6]	τί ὀδυνηρὸν φανεῖται; οὐ χρήσομαι	τῇ	δυνάμει πρὸς ἃ εἴληφα αὐτήν,
[1, 6]	δὲ μὴ τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν	τῇ	δυνάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως
[1, 6]	τρόπον καὶ τεταγμένως καὶ ἀκολούθως	τῇ	ἑκάστου φύσει καὶ κατασκευῇ πράττωμεν,
[1, 4]	ἐξ αὑτοῦ εἰσάπαν καὶ ὑπερτέθειται,	τῇ	ἐκκλίσει δὲ πρὸς μόνα χρῆται
[1, 28]	τοῦ Μενελάου τὴν γυναῖκα, ἐφάνη	τῇ	Ἑλένῃ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ. εἰ οὖν
[1, 7]	αὐτῶν, καθ´ ἣν ἐν αὐτῇ	τῇ	ἐρωτήσει ἢ τῇ ἀποκρίσει ἢ
[1, 22]	ἀγαθόν; ποίᾳ οὐσίᾳ αὐτὸ ἐφαρμόσομεν;	τῇ	ἐφ´ ἡμῖν; (Εἶτα οὐκ ἔστιν
[1, 12]	θεοῖς καὶ πῶς ἂν εὐαρεστοίην	τῇ	θείᾳ διοικήσει καὶ πῶς ἂν
[1, 1]	προσδεδέσθαι καὶ τῷ σώματι καὶ	τῇ	κτήσει καὶ ἀδελφῷ καὶ φίλῳ
[1, 13]	ἐνέγκῃ ἢ μηδ´ εὑρεθῇ ἐν	τῇ	οἰκίᾳ, τὸ μὴ χαλεπαίνειν μηδὲ
[1, 6]	τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει	τῇ	ὁρατικῇ, καὶ οὕτως τί ὄφελος;
[1, 20]	νομίσματος, τῇ ὄψει, τῇ ἁφῇ,	τῇ	ὀσφρασίᾳ, τὰ τελευταῖα τῇ ἀκοῇ·
[1, 20]	προσχρῆται πρὸς δοκιμασίαν τοῦ νομίσματος,	τῇ	ὄψει, τῇ ἁφῇ, τῇ ὀσφρασίᾳ,
[1, 29]	τί οὖν τὰ ἐκτός; ὗλαι	τῇ	προαιρέσει, περὶ ἃς ἀναστρεφομένη τεύξεται
[1, 7]	πάντα, ἄτοπα ἦν καὶ ἀνακόλουθα	τῇ	προλήψει τοῦ σπουδαίου. Τί ἔτι
[1, 1]	τράχηλον, ὡς Λατερανός τις ἐν	τῇ	Ῥώμῃ κελευσθεὶς ὑπὸ τοῦ Νέρωνος
[1, 14]	πολλῶν καὶ ποικίλων πραγμάτων ἐν	τῇ	σαυτοῦ ψυχῇ φυλάττεις καὶ ἀπ´
[1, 27]	πρὸς ταῦτα οὐδὲ δύναμαι συνηγορῆσαι	τῇ	συνηθείᾳ. εἰ καὶ περὶ ἀγριδίου
[1, 30]	καὶ ἀδοξίαν τί ἔλεγες ἐν	τῇ	σχολῇ; ἐγὼ ἀδιάφορα. νῦν οὖν
[1, 29]	ἀνάλαβε, ἵνα μηκέτι παλαιοῖς ἐν	τῇ	σχολῇ παραδείγμασι χρώμεθα, ἀλλὰ ἔχωμέν
[1, 6]	τί γάρ ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον	τῇ	τοιαύτῃ ἀγεννείᾳ ἢ καὶ ἀσέβεια;
[1, 25]	ἐν κακοῖς εἶ. οὐκ ἀκολουθεῖ	τῇ	ὑποθέσει· καὶ ἄλλος με κωλύει.
[1, 25]	ὅτι νύξ ἐστιν. οὐκ ἀκολουθεῖ	τῇ	ὑποθέσει. οὕτως καὶ ἐνταῦθα. ἔστω
[1, 26]	ἐστι καὶ οὗτος τὸ ἀκόλουθον	τῇ	ὑποθέσει παραδέχεσθαι. πολὺ πρότερον δὲ
[1, 29]	μηκέτι χρείαν ἔχητέ μου ἐν	τῇ	φυλακῇ, ἐξέρχομαι· ἂν πάλιν σχῆτε,
[1, 29]	ᾧ ἔμαθες; καθήμενος λοιπὸν ἐν	τῇ	φυλακῇ λέγω οὗτος ὁ ταῦτα
[1, 4]	κώνειον, ἵνα δύνηται λέγειν ἐν	τῇ	φυλακῇ ὦ φίλε Κρίτων, εἰ
[1, 2]	ἐπὶ μέρους οὐσίαις ἐφαρμόζειν συμφώνως	τῇ	φύσει. εἰς δὲ τὴν τοῦ
[1, 4]	τίθεσαι καὶ παρασκευάζῃ, πότερα συμφώνως	τῇ	φύσει ἢ ἀσυμφώνως. εἰ γὰρ
[1, 22]	ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις καταλλήλως	τῇ	φύσει καὶ λοιπὸν διελεῖν, ὅτι
[1, 6]	καὶ παρακολούθησιν καὶ σύμφωνον διεξαγωγὴν	τῇ	φύσει. ὁρᾶτε οὖν, μὴ ἀθέατοι
[1, 17]	δι´ αὐτόν, ἀλλ´ ἵνα παρακολουθήσωμεν	τῇ	φύσει. οὐδὲ γὰρ τοῦ θύτου
[1, 26]	βιωτικός ἐστιν οὗτος τὸ ἀκόλουθον	τῇ	φύσει πράττειν. εἰ γὰρ ἐπὶ
[1, 4]	ὡς τε καὶ σύμφωνά ἐστι	τῇ	φύσει τὰ ἀπαθῆ με ποιοῦντα.
[1, 2]	φορητόν. πληγαὶ οὐκ εἰσὶν ἀφόρητοι	τῇ	φύσει. (Τίνα τρόπον; (Ὅρα πῶς·
[1, 4]	καὶ ἐκπονεῖν, ὥστε σύμφωνον ἀποτελέσαι	τῇ	φύσει, ὑψηλὴν ἐλευθέραν ἀκώλυτον ἀνεμπόδιστον
[1, 6]	ταῖς φαντασίαις, ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων	τῇ	χρήσει. διὰ τοῦτο ἐκείνοις μὲν
[1, 6]	ἀπαρκεῖ· οὗ δὲ καὶ παρακολουθητικὴ	τῇ	χρήσει, τούτῳ τὸ κατὰ τρόπον
[1, 12]	δεῖνα τῇ δεῖνι συνελθέτω τῇδε	τῇ	ὥρᾳ, ἵνα ἐγὼ γένωμαι’ οὐκ
[1, 12]	ὁ δεῖνα τῇ δεῖνι συνελθέτω	τῇδε	τῇ ὥρᾳ, ἵνα ἐγὼ γένωμαι’
[1, 20]	καὶ πονεῖς ὑπὲρ ἡμῶν καὶ	τηλικαῦτα	βιβλία γράφεις; ἵνα μὴ ἀγνοήσωμεν
[1, 28]	(Τίνα δὲ καὶ λέγεις τὰ	τηλικαῦτα;	πολέμους καὶ στάσεις καὶ ἀπωλείας
[1, 28]	οὖν μικροῦ πράγματος ἤρτηται τὰ	τηλικαῦτα;	(Τίνα δὲ καὶ λέγεις τὰ
[1, 29]	ἄξιον ἡγήσατο προσαγαγεῖν εἰς μαρτυρίαν	τηλικαύτην;	Ἀλλ´ ἀπεφήνατο ὁ ἔχων τὴν
[1, 14]	οἷός τ´ ἐστὶν ὁ ἥλιος	τηλικοῦτον	μέρος τοῦ παντός, ὀλίγον δὲ
[1, 14]	ὑμεῖς δὲ δε τοσούτων καὶ	τηλικούτων	ἠξιωμένοι οὐκ ὀμόσετε ἢ ὀμόσαντες
[1, 11]	ὑπὸ τῶν σαυτοῦ, ὥστε διὰ	τὴν	ἄγαν αὐτῶν φιλοστοργίαν ἀεὶ μόνος
[1, 26]	ἄγνοια. οὐ θέλεις οὖν ἀποθῶμαι	τὴν	ἄγνοιαν; τίνα πώποτε {ὀργὴ{ ν}
[1, 29]	ἱματίου καὶ ἕλκει μ´ εἰς	τὴν	ἀγοράν, εἶτα ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι φιλόσοφε,
[1, 17]	ἄκοντας ἁμαρτάνειν, σὺ δὲ καταμεμάθηκας	τὴν	ἀλήθειαν, ἀνάγκη σε ἤδη κατορθοῦν.
[1, 4]	τροφὰς ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ δὲ	τὴν	ἀλήθειαν εὑρόντι καὶ φωτίσαντι καὶ
[1, 4]	ἐν ἀνθρωπίνῃ διανοίᾳ, δι´ οὗ	τὴν	ἀλήθειαν τὴν περὶ εὐδαιμονίας δείξειν
[1, 20]	γράφεις; ἵνα μὴ ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς	τὴν	ἀλήθειαν; τίνες ἡμεῖς; τί πρὸς
[1, 2]	ἂν οὖν μου πυνθάνῃ παρακρατήσω	τὴν	ἀμίδα ἢ μή; ἐρῶ σοι
[1, 26]	καὶ γελάσαντος τοῦ ὑποθεμένου αὐτῷ	τὴν	ἀνάγνωσιν Σεαυτοῦ, ἔφη, καταγελᾷς· οὐ
[1, 4]	πρὸς ἡμᾶς, ἐγὼ μὲν ἤθελον	τὴν	ἀπάτην ταύτην, ἐξ ἧς ἤμελλον
[1, 2]	ἄλλου τινὸς τῆς ἐπιμελείας διὰ	τὴν	ἀπόγνωσιν τῶν ἄκρων ἀφιστάμεθα. ~Πῶς
[1, 4]	νῦν δ´ ἄλλο μέν τι	τὴν	ἀρετὴν ἐπιφέρειν ὁμολογοῦμεν, {ἄλλο{ ν}
[1, 28]	καὶ δεινὰ ἔργα ταύτην ἔχει	τὴν	ἀρχήν, τὸ φαινόμενον; ταύτην οὐδ´
[1, 25]	τῷ λοιδοροῦντι; ἂν δ´ ἔχῃ	τὴν	ἀσθένειαν τοῦ λοιδορουμένου ὁ λοιδορῶν
[1, 8]	χρὴ προσδοκᾶν, εἰ καὶ ταύτην	τὴν	ἀσχολίαν προσλάβοιμεν; καὶ μάλισθ´, ὅτι
[1, 24]	ἑκάστου τὸ θάρσος τὸ αὑτοῦ,	τὴν	ἀταραξίαν, τὴν ἐλευθερίαν, εἶτα καὶ
[1, 3]	ἐπὶ ταύτην ἀποκλίνουσιν τὴν συγγένειαν	τὴν	ἀτυχῆ καὶ νεκράν, ὀλίγοι δέ
[1, 10]	Ἐπίκτητε, τὸν ἕτερον πόδα εἰς	τὴν	αὐλὴν τιθέντα, ὃ βούλει ὑπολάμβανε.
[1, 14]	καὶ ἀναπαύεται; πόθεν δὲ πρὸς	τὴν	αὔξησιν καὶ μείωσιν τῆς σελήνης
[1, 16]	ἂν διδῶται, καὶ ὑμᾶς ἐπὶ	τὴν	αὐτὴν ταύτην ᾠδὴν παρακαλῶ. ~Ὅτι
[1, 12]	ὁ καλὸς καὶ ἀγαθὸς ἐπεσκεμμένος	τὴν	αὑτοῦ γνώμην ὑποτέταχεν τῷ διοικοῦντι
[1, 4]	ποτέ τινι παρὰ τὴν ἔκκλισιν	τὴν	αὑτοῦ καὶ δυστυχήσει. εἰ δ´
[1, 6]	λέοντα εἰσαγαγεῖν εἰς τὴν χώραν	τὴν	αὑτοῦ καὶ σῦν καὶ ὕδραν;
[1, 4]	ἐκτὸς ἐπὶ τὴν προαίρεσιν ἐπέστραπται	τὴν	αὑτοῦ, ταύτην ἐξεργάζεσθαι καὶ ἐκπονεῖν,
[1, 12]	καὶ πέφυκεν αὐτοὶ τὴν γνώμην	τὴν	αὑτῶν συνηρμοσμένην τοῖς γινομένοις ἔχωμεν.
[1, 11]	σκληρῶν καὶ μαλακῶν, ποῖόν τι;	(Τὴν	ἁφήν. (Οὐκοῦν, ἐπειδὴ περὶ τῶν
[1, 27]	ἐστὶ τὸ θλῖβον, πρὸς ἐκεῖνο	τὴν	βοήθειαν ἀνευρίσκειν πειρατέον. τί οὖν
[1, 27]	τὰ θλίβοντά ἐστιν, ἐκείνοις προσάγωμεν	τὴν	βοήθειαν· εἰ αἱ τῶν πραγμάτων
[1, 27]	τὸ θλῖβον, ἐκείνῳ δεῖ προσάγειν	τὴν	βοήθειαν. εἰ σοφίσματα ἡμᾶς Πυρρώνεια
[1, 27]	τινα ἀγαθὰ οὐκ ὄντα, ἐκεῖ	τὴν	βοήθειαν ζητῶμεν· εἰ ἔθος ἐστὶ
[1, 27]	δύνωμαι τὰ ἐκτὸς μετατιθέναι πρὸς	τὴν	βούλησιν τὴν ἐμαυτοῦ, μετατίθημι· εἰ
[1, 25]	πρὸς τὸν Ἀχιλλέα καὶ ἀπόσπασον	τὴν	Βρισηίδα. πορεύομαι. ἔρχου. ἔρχομαι. ὡς
[1, 12]	Μοιρῶν παρουσῶν καὶ ἐπικλωθουσῶν σου	τὴν	γένεσιν ὥρισεν καὶ διέταξεν; οὐκ
[1, 16]	παρέσχεν ὄργανα ταῦτα δι´ ὧν	τὴν	γῆν ἐργασόμεθα· μέγας ὁ θεός,
[1, 13]	(Ὁρᾷς ποῦ βλέπεις; ὅτι εἰς	τὴν	γῆν, ὅτι εἰς τὸ βάραθρον,
[1, 23]	ἰδὼν παιδίον αὐτοῦ κλαῖον ἐπὶ	τὴν	γῆν πεπτωκός; ἐγὼ μὲν οἶμαι
[1, 11]	σπουδάσεις οὐδὲ πρὸς ἄλλῳ τινὶ	τὴν	γνώμην. ἕξεις ἢ ὅπως τὸ
[1, 12]	ὡς ἔχει καὶ πέφυκεν αὐτοὶ	τὴν	γνώμην τὴν αὑτῶν συνηρμοσμένην τοῖς
[1, 18]	τῶν λευκῶν καὶ μελάνων, ἀλλὰ	τὴν	γνώμην τὴν διακριτικὴν τῶν ἀγαθῶν
[1, 28]	τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἀπάγειν τοῦ Μενελάου	τὴν	γυναῖκα, ἐφάνη τῇ Ἑλένῃ ἀκολουθῆσαι
[1, 11]	καὶ αὐτὰ τὰ τέκνα καὶ	τὴν	γυναῖκα, ὥστ´ ἀφεθῆναι μόνος ὑπ´
[1, 9]	περιέχοντος οὐ μόνον αὐτὴν ἐκείνην	τὴν	γωνίαν, ἀλλὰ καὶ ὅλην σου
[1, 18]	καὶ μελάνων, ἀλλὰ τὴν γνώμην	τὴν	διακριτικὴν τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν
[1, 18]	καὶ ἀποτετυφλωμένον οὐ τὴν ὄψιν	τὴν	διακριτικὴν τῶν λευκῶν καὶ μελάνων,
[1, 7]	οι ὁ καλὸς καὶ ἀγαθὸς	τὴν	διέξοδον καὶ ἀναστροφὴν τὴν ἐν
[1, 7]	τῷ ἑξῆς λόγῳ. πᾶσαν οὖν	τὴν	δοθεῖσαν παραχωρητέον ἢ οὐ πᾶσαν;
[1, 16]	καὶ θειότατον ὕμνον ἐφυμνεῖν, ὅτι	τὴν	δύναμιν ἔδωκεν τὴν παρακολουθητικὴν τούτοις
[1, 1]	ἐδώκαμέν σοι μέρος τι ἡμέτερον,	τὴν	δύναμιν ταύτην τὴν ὁρμητικήν τε
[1, 19]	ἐλέησον’ ὁ δὲ τὴν προαίρεσιν	τὴν	ἑαυτοῦ λέγει εἴ σοι λυσιτελέστερον
[1, 20]	αὑτῆς θεωρητική. γραμματικὴ πάλιν περὶ	τὴν	ἐγγράμματον φωνήν· μή τι οὖν
[1, 29]	ἐπ´ ἄλλῳ τὴν ὠφέλειαν ἐποίησα	τὴν	ἑκάστου ἢ ἐπ´ αὐτῷ; τίνα
[1, 5]	αὐτόν. τοῦτο δ´ οὔτε παρὰ	τὴν	ἐκείνου γίνεται δύναμιν οὔτε παρὰ
[1, 4]	ὅτι περιπεσεῖταί ποτέ τινι παρὰ	τὴν	ἔκκλισιν τὴν αὑτοῦ καὶ δυστυχήσει.
[1, 24]	θάρσος τὸ αὑτοῦ, τὴν ἀταραξίαν,	τὴν	ἐλευθερίαν, εἶτα καὶ τὸ σωμάτιον
[1, 27]	ἐκτὸς μετατιθέναι πρὸς τὴν βούλησιν	τὴν	ἐμαυτοῦ, μετατίθημι· εἰ δὲ μή,
[1, 22]	τινος τὸ γέρας’ ὁ δέ	τὴν	ἐμὴν οὖν λάβῃς ἐρωμένην; τὴν
[1, 7]	ἀγαθὸς τὴν διέξοδον καὶ ἀναστροφὴν	τὴν	ἐν αὐτῇ καθήκουσαν. οὐκοῦν ἢ
[1, 4]	οὗτός ἐστιν. εἰ δ´ ἐπὶ	τὴν	ἐν τοῖς βιβλίοις ἕξιν τέταται
[1, 27]	σοφιστικοὺς λόγους τὰ λογικὰ καὶ	τὴν	ἐν τούτοις γυμνασίαν καὶ τριβήν,
[1, 9]	γίνεται εἰς οἰκονομίαν καὶ ἀναστροφὴν	τὴν	ἐν τῷ βίῳ, ὡς βάρη
[1, 29]	θέλω. καὶ τίς σοι ταύτην	τὴν	ἐξουσίαν δέδωκεν; ποῦ δύνασαι νικῆσαι
[1, 29]	τηλικαύτην; Ἀλλ´ ἀπεφήνατο ὁ ἔχων	τὴν	ἐξουσίαν κρίνω σε ἀσεβῆ καὶ
[1, 4]	δ´ ἡ ἀρετὴ ταύτην ἔχει	τὴν	ἐπαγγελίαν εὐδαιμονίαν ποιῆσαι καὶ ἀπάθειαν
[1, 12]	ὁ δὲ παιδευόμενος ταύτην ὀφείλει	τὴν	ἐπιβολὴν ἔχων ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ
[1, 9]	αὐτοῦ ταπεινῶς. ὁ δ´ ἀναγνοὺς	τὴν	ἐπιστολὴν ἀπέδωκέν μοι αὐτὴν καὶ
[1, 29]	ἀλλὰ τοιοῦτον· μὴ τοιαύτην ἐπενέγκῃς	τὴν	ἐπιφοράν, ἀλλὰ τοιαύτην. ἔσται χρόνος
[1, 6]	μή, ὁ μὲν οὐκ ὄψεται	τὴν	εὐχρηστίαν τῶν γεγονότων, ὁ δ´
[1, 22]	οὖν ἡ μάχη γίνεται; περὶ	τὴν	ἐφαρμογὴν τῶν προλήψεων ταῖς ἐπὶ
[1, 10]	τί γὰρ ἄλλο ἢ ὅλην	τὴν	ἡμέραν ψηφίζουσιν, συζητοῦσι, συμβουλεύουσι περὶ
[1, 6]	τί τοῦτό ἐστιν, ἐφ´ οὗ	τὴν	θέαν παρείληφθε; (Ἀλλὰ γίνεταί τινα
[1, 3]	νεκράν, ὀλίγοι δέ τινες ἐπὶ	τὴν	θείαν καὶ μακαρίαν. ἐπειδὴ τοίνυν
[1, 16]	εὐχαριστεῖν, ὅτι μὴ καὶ αὐτῶν	τὴν	ἴσην ἐπιμέλειαν ἐπιμελούμεθα, ἐφ´ αὑτοῖς
[1, 27]	καὶ ταρασσόμενον καὶ ῥηγνύμενον ἔσωθεν	τὴν	καρδίαν ἄλλῳ τινὶ δεῖ προσευκαιρεῖν.
[1, 22]	δακτυλίους ἔχων πολλούς, εἶτα ἐπισείσας	τὴν	κεφαλὴν ἐρεῖ ἄκουσόν μου, τέκνον·
[1, 25]	ὡς ὁ ὄφις ἐὰν συσπᾷ	τὴν	κεφαλήν, λέγω ἐκεῖνο αὐτοῦ τύπτε
[1, 18]	ἱμάτιον. εἶχες γὰρ ἱμάτιον. ἀλγῶ	τὴν	κεφαλήν. μή τι κέρατα ἀλγεῖς;
[1, 29]	ταῦτα μέλλεις μαρτυρεῖν καὶ καταισχύνειν	τὴν	κλῆσιν ἣν κέκληκεν, ὅτι σε
[1, 17]	οὐδὲ τὸν κόρακα θαυμάζομεν ἢ	τὴν	κορώνην, ἀλλὰ τὸν θεὸν σημαίνοντα
[1, 9]	ταῦτα προσηρτήμεθα τὸ σῶμα καὶ	τὴν	κτῆσιν αὐτοῦ καὶ ὅσα τούτων
[1, 29]	ἔχουσιν ἐξουσίαν; τὸ σωμάτιον λάβε,	τὴν	κτῆσιν λάβε, τὴν φήμην λάβε,
[1, 24]	τί οὖν αἴρεις; τὰ σά,	τὴν	λήκυθον, τὴν πήραν. καὶ νῦν
[1, 17]	τὴν τοῦ θεοῦ. διὰ ταύτην	τὴν	μαντείαν ἔρχομαι ἐπὶ τὸν θύτην
[1, 6]	κολεὸν καὶ τὸ κολεὸν πρὸς	τὴν	μάχαιραν; οὐδείς; καὶ μὴν ἐξ
[1, 6]	τοῦτο; τίς δ´ ὁ ἁρμόσας	τὴν	μάχαιραν πρὸς τὸ κολεὸν καὶ
[1, 22]	χοιρείου φαγεῖν ἢ ἀνόσιον. ταύτην	τὴν	μάχην εὑρήσετε καὶ Ἀγαμέμνονος καὶ
[1, 20]	μαθημάτων. τί οὖν; ἐλπίζεις ὅτι	τὴν	μεγίστην τέχνην ἀπὸ ὀλίγων ἔστιν
[1, 4]	προκοπὴ συνεγγισμός ἐστιν. Πῶς οὖν	τὴν	μὲν ἀρετὴν τοιοῦτόν τι ὁμολογοῦμεν,
[1, 6]	(Οὐδ´ ὁτιοῦν. (Ἀλλ´ ἀνάπαλιν εἰ	τὴν	μὲν δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα
[1, 4]	ἐν ἐκκλίσει δὲ μὴ περιπίπτοντι,	τὴν	μὲν ὄρεξιν ἦρκεν ἐξ αὑτοῦ
[1, 5]	μαχομένων ἀφίστασθαι. οἱ δὲ πολλοὶ	τὴν	μὲν σωματικὴν ἀπονέκρωσιν φοβούμεθα καὶ
[1, 11]	μὲν οὖν. (Οὐκοῦν ἔδει καὶ	τὴν	μητέρα ἀφεῖναι αὐτὸ ἢ οὐκ
[1, 12]	τὸν πατέρα ἔχω τοιοῦτον καὶ	τὴν	μητέρα. τί οὖν; ἐδίδοτό σοι
[1, 14]	τῷ Καίσαρι. ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν	τὴν	μισθοφορίαν λαμβάνοντες ὀμνύουσιν πάντων προτιμήσειν
[1, 4]	ὦ μεγάλου εὐεργέτου τοῦ δεικνύοντος	τὴν	ὁδόν. εἶτα Τριπτολέμῳ μὲν ἱερὰ
[1, 9]	γωνίαν, ἀλλὰ καὶ ὅλην σου	τὴν	οἰκίαν καὶ ἁπλῶς ὅθεν σου
[1, 11]	κριτήριον παρεκαλοῦμεν πρὸς διάγνωσιν αὐτῶν;	(Τὴν	ὅρασιν, ἔφη. (Τί δ´ εἰ
[1, 12]	δίδοται μηχανή; εἶτ´ εἰ μὲν	τὴν	ὁρατικὴν δύναμιν ἠγνόεις πρὸς τί
[1, 8]	ταύτας; μὴ γένοιτο· οὐδὲ γὰρ	τὴν	ὁρατικήν. ὅμως δ´, ἄν μου
[1, 26]	μουσικά; τὰ βιωτικὰ οὖν διὰ	τὴν	ὀργήν σου δοκεῖς ὅτι μαθήσομαι;
[1, 1]	ἐφ´ ἡμῖν ἐποίησαν, τὴν χρῆσιν	τὴν	ὀρθὴν ταῖς φαντασίαις, τὰ δ´
[1, 1]	τι ἡμέτερον, τὴν δύναμιν ταύτην	τὴν	ὁρμητικήν τε καὶ ἀφορμητικὴν καὶ
[1, 22]	μήν, ἂν ἐνταῦθά που θῶμεν	τὴν	οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ, πάντα ταῦτα
[1, 3]	Καῖσαρ εἰσποιήσηταί σε, οὐδείς σου	τὴν	ὀφρῦν βαστάσει· ἂν δὲ γνῷς,
[1, 18]	τῶν μεγίστων καὶ ἀποτετυφλωμένον οὐ	τὴν	ὄψιν τὴν διακριτικὴν τῶν λευκῶν
[1, 25]	τηρεῖν καλῶς {ἔχει{ ς} καὶ	τὴν	παιδιὰν μὴ λύειν; μέχρις ἂν
[1, 25]	βασιλεύς· ἔδοξε γὰρ παῖξαι ταύτην	τὴν	παιδιάν. προστάσσει σὺ πίε, σὺ
[1, 6]	ἕκαστον, ἡμῖν δ´, οἷς καὶ	τὴν	παρακολουθητικὴν δύναμιν ἔδωκεν, οὐκέτι ταῦτ´
[1, 16]	ἐφυμνεῖν, ὅτι τὴν δύναμιν ἔδωκεν	τὴν	παρακολουθητικὴν τούτοις καὶ ὁδῷ χρηστικήν.
[1, 2]	δῆλον ὅτι εὐθὺς ἅμα τῷ	τὴν	παρασκευὴν ἔχειν ἀπαντᾷ καὶ συναίσθησις
[1, 4]	διανοίᾳ, δι´ οὗ τὴν ἀλήθειαν	τὴν	περὶ εὐδαιμονίας δείξειν ἡμῖν ἤμελλον,
[1, 4]	τῶν ἁλτήρων ἰδεῖν βούλομαι. λάβε	τὴν	περὶ ὁρμῆς σύνταξιν καὶ γνῶθι
[1, 4]	εἰς πάντας ἀνθρώπους ἐξενεγκόντι, οὐ	τὴν	περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ τὴν
[1, 2]	βουλεύομαι’ ὁ γὰρ ἅπαξ εἰς	τὴν	περὶ τῶν τοιούτων σκέψιν καὶ
[1, 24]	αἴρεις; τὰ σά, τὴν λήκυθον,	τὴν	πήραν. καὶ νῦν ἂν ᾖς
[1, 18]	ἢ ἐλεεῖν αὐτούς; ἀλλὰ δεῖξον	τὴν	πλάνην καὶ ὄψει πῶς ἀφίστανται
[1, 24]	ἀλλοτρίων ἀντιποιήσῃ. λέγει σοι θὲς	τὴν	πλατύσημον’ ἰδοὺ στενόσημος. θὲς καὶ
[1, 29]	πῶς ἄνθρωπος ἀναστρέφεται πεπαιδευμένος. θὲς	τὴν	πλατύσημον καὶ ἀναλαβὼν ῥάκη πρόσελθε
[1, 1]	καὶ πληγεὶς καὶ πρὸς αὐτὴν	τὴν	πληγὴν ἀσθενῆ γενομένην ἐπ´ ὀλίγον
[1, 11]	ἀβοήθητον ἀπολειφθῆναι τὸ παιδίον διὰ	τὴν	πολλὴν φιλοστοργίαν τῶν γονέων ὑμῶν
[1, 1]	ἐμέ; τὸ σκέλος μου δήσεις,	τὴν	προαίρεσιν δὲ οὐδ´ ὁ Ζεὺς
[1, 18]	οὖν οὐ δήσει οὐδ´ ἀφελεῖ;	τὴν	προαίρεσιν. διὰ τοῦτο παρήγγελλον οἱ
[1, 4]	ὑμῶν ἀποστὰς τῶν ἐκτὸς ἐπὶ	τὴν	προαίρεσιν ἐπέστραπται τὴν αὑτοῦ, ταύτην
[1, 29]	ὀρθὰ μὲν ὄντα ἀγαθὴν ποιεῖ	τὴν	προαίρεσιν, στρεβλὰ δὲ καὶ διεστραμμένα
[1, 19]	λέγει μή· ἐλέησον’ ὁ δὲ	τὴν	προαίρεσιν τὴν ἑαυτοῦ λέγει εἴ
[1, 4]	{ἄλλο{ ν} δὲ τὸν συνεγγισμόν,	τὴν	προκοπὴν ἀποφαίνομεν. οὗτος’ φησίν, ἤδη
[1, 4]	μὲν ἀρετὴν τοιοῦτόν τι ὁμολογοῦμεν,	τὴν	προκοπὴν δ´ ἐν ἄλλοις ζητοῦμεν
[1, 4]	τῆς ἀρετῆς, ἵνα μάθῃ ποῦ	τὴν	προκοπὴν ζητῇ; ἐκεῖ ζήτησον αὐτήν,
[1, 4]	οὖν ἐνταῦθά μοι δεῖξόν σου	τὴν	προκοπήν. καθάπερ εἰ ἀθλητῇ διελεγόμην
[1, 4]	ἀλλαχοῦ τὸ ἔργον ζητεῖτε, ἀλλαχοῦ	τὴν	προκοπήν. Ποῦ οὖν προκοπή; εἴ
[1, 22]	ὁ ἕτερος αὐτῶν κακῶς ἐφαρμόζει	τὴν	πρόληψιν τοῦ δέοντος. πάλιν ὁ
[1, 6]	κόςμῳ γινομένων ῥᾴδιόν ἐστιν ἐγκωμιάσαι	τὴν	πρόνοιαν, ἂν δύο ἔχῃ τις
[1, 4]	τὴν περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ	τὴν	πρὸς τὸ εὖ ζῆν, τίς
[1, 9]	ἐμπίπτωσιν τοιοῦτοι νέοι, οἳ ἐπιγνόντες	τὴν	πρὸς τοὺς θεοὺς συγγένειαν καὶ
[1, 22]	ἀγαθῶν εὐδαιμονεῖν; (Οὐκ ἐνδέχεται. (Καὶ	τὴν	πρὸς τοὺς κοινωνοὺς οἵαν δεῖ!
[1, 10]	τί ἐποίησεν; πρὶν ἐλθεῖν εἰς	τὴν	Ῥώμην, ἀπήντησαν αὐτῷ παρὰ Καίσαρος
[1, 24]	καὶ νῦν ἡμεῖς γε εἰς	τὴν	Ῥώμην κατάσκοπον πέμπομεν. οὐδεὶς δὲ
[1, 9]	ἠξίωκεν ὑπὲρ αὐτοῦ γράψαι εἰς	τὴν	Ῥώμην ὡς ἐδόκει τοῖς πολλοῖς
[1, 2]	προσήκοντα. Μόνον σκέψαι, πόσου πωλεῖς	τὴν	σεαυτοῦ προαίρεσιν. ἄνθρωπε, εἰ μηδὲν
[1, 17]	πάντα κατὰ γνώμην ἔσται ἅμα	τὴν	σὴν καὶ τὴν τοῦ θεοῦ.
[1, 15]	ἐκείνου τέχνης ἐστίν, πρὸς δὲ	τὴν	σὴν τῶν ἐκτός ἐστιν, ὅμοιον
[1, 22]	τὴν ἐμὴν οὖν λάβῃς ἐρωμένην;	τὴν	σήν’ φησίν. ἐγὼ οὖν μόνος—
[1, 2]	τοῦτο σὲ δεῖ συνεισφέρειν εἰς	τὴν	σκέψιν, οὐκ ἐμέ. σὺ γὰρ
[1, 3]	ἐκεῖνο τούτοις προστέτηκας; Διὰ ταύτην	τὴν	συγγένειαν οἱ μὲν ἀποκλίναντες λύκοις
[1, 3]	ἄλλοι μὲν ἐπὶ ταύτην ἀποκλίνουσιν	τὴν	συγγένειαν τὴν ἀτυχῆ καὶ νεκράν,
[1, 2]	Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα μὴ εἰσέλθῃ εἰς	τὴν	σύγκλητον, ἀπεκρίνατο Ἐπὶ σοί ἐστι
[1, 27]	καὶ τούτων ἀντέχεσθαι, τοῦ τηρῆσαι	τὴν	συνήθειαν, τοῦ πεφράχθαι πρὸς τὰ
[1, 6]	καὶ ἡ προθυμία ἡ πρὸς	τὴν	συνουσίαν ἑκατέρου καὶ δύναμις ἡ
[1, 16]	ἐστίν, ποιῶ αὐτὸ οὐδ´ ἐγκαταλείψω	τὴν	τάξιν ταύτην, ἐφ´ ὅσον ἂν
[1, 29]	κέκληκεν, ὅτι σε ἐτίμησεν ταύτην	τὴν	τιμὴν καὶ ἄξιον ἡγήσατο προσαγαγεῖν
[1, 7]	τοιαῦτα τῶν λημμάτων ἱστορῆσαι καὶ	τὴν	τοιαύτην μεταβολήν τε καὶ μετάπτωσιν
[1, 5]	ἐκείνου γίνεται δύναμιν οὔτε παρὰ	τὴν	τοῦ διδάσκοντος ἀσθένειαν, ἀλλ´ ὅταν
[1, 2]	συμφώνως τῇ φύσει. εἰς δὲ	τὴν	τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου κρίσιν
[1, 14]	καὶ μείωσιν τῆς σελήνης καὶ	τὴν	τοῦ ἡλίου πρόσοδον καὶ ἄφοδον
[1, 17]	ἔσται ἅμα τὴν σὴν καὶ	τὴν	τοῦ θεοῦ. διὰ ταύτην τὴν
[1, 14]	μισθοφορίαν λαμβάνοντες ὀμνύουσιν πάντων προτιμήσειν	τὴν	τοῦ Καίσαρος σωτηρίαν, ὑμεῖς δὲ
[1, 17]	τῆς μετρήσεως τοῦ σίτου προτάσσομεν	τὴν	τοῦ μέτρου ἐπίσκεψιν. ἂν δὲ
[1, 28]	οἱ Ἕλληνες καὶ ὅτε ἐπόρθουν	τὴν	Τροίαν καὶ ὅτε οἱ ἀδελφοὶ
[1, 5]	μὴ γένοιτο, εἰ μὴ καὶ	τὴν	τῶν κιναίδων, καθ´ ἣν πᾶν
[1, 29]	μοι λέγεις ἐλθὼν ἄλλαξόν μοι	τὴν	ὑπόθεσιν’ εἶτα οὐκ ἔχεις ἀφορμὰς
[1, 29]	ποιεῖ ὁ ἀθλητής, πῶς μελετᾷ	τὴν	ὑπόθεσιν. οὐ θέλω’ φησίν, τοιαύτην’
[1, 29]	σωμάτιον λάβε, τὴν κτῆσιν λάβε,	τὴν	φήμην λάβε, τοὺς περὶ ἐμὲ
[1, 19]	ὠφέλιμος ᾖ. καθόλου τε τοιαύτην	τὴν	φύσιν τοῦ λογικοῦ ζῴου κατεσκεύασεν,
[1, 12]	ἢ τίς εὑρίσκεται μηχανὴ πρὸς	τὴν	χρῆσιν αὐτῶν; τοιαύτη, δι´ ἧς
[1, 1]	θεοὶ μόνον ἐφ´ ἡμῖν ἐποίησαν,	τὴν	χρῆσιν τὴν ὀρθὴν ταῖς φαντασίαις,
[1, 1]	τε καὶ ἐκκλιτικὴν καὶ ἁπλῶς	τὴν	χρηστικὴν ταῖς φαντασίαις, ἧς ἐπιμελούμενος
[1, 22]	οὐκοῦν, εἴ με δεῖ ἀποδοῦναι	τὴν	Χρυσηίδα, δεῖ με λαβεῖν ὑμῶν
[1, 22]	λέγει οὐ χρὴ ἀποδιδόναι με	τὴν	Χρυσηίδα τῷ πατρί’ ὁ δὲ
[1, 19]	σέ, λέγω σοι οὕτως ὡς	τὴν	χύτραν. Τοῦτο οὐκ ἔστιν φίλαυτον·
[1, 9]	τοῦ παρόντος ἀνάσχεσθε ἐνοικοῦντες ταύτην	τὴν	χώραν, εἰς ἣν ἐκεῖνος ὑμᾶς
[1, 16]	τινὰ εἶναι τὸν ταύτην ἐκπληροῦντα	τὴν	χώραν καὶ ὑπὲρ πάντων ᾄδοντα
[1, 27]	φύγω τὸν θάνατον; μηνύσατέ μοι	τὴν	χώραν, μηνύσατε ἀνθρώπους, εἰς οὓς
[1, 6]	ζητεῖν ποθεν λέοντα εἰσαγαγεῖν εἰς	τὴν	χώραν τὴν αὑτοῦ καὶ σῦν
[1, 29]	βλάπτω; μή τι ἐπ´ ἄλλῳ	τὴν	ὠφέλειαν ἐποίησα τὴν ἑκάστου ἢ
[1, 29]	τί οὖν ἐν ἄλλῳ ζητεῖς	τὴν	ὠφέλειαν ἢ ἐν ᾧ ἔμαθες;
[1, 25]	ἐλήλυθας, ποῖον διάταγμα; τὰ σὰ	τήρει	ἐκ παντὸς τρόπου, τῶν ἀλλοτρίων
[1, 4]	καὶ λοιπὸν ἕωθεν ἀνιστάμενος ταῦτα	τηρεῖ	καὶ φυλάσσει, λούεται ὡς πιστός,
[1, 9]	τινα τάξιν, ὅτι ἔδει με	τηρεῖν	αὐτὴν καὶ φυλάττειν καὶ μυριάκις
[1, 25]	ἐμελέτησας. Μέχρις οὖν τίνος ταῦτα	τηρεῖν	καλῶς {ἔχει{ ς} καὶ τὴν
[1, 27]	δύναμιν καὶ τούτων ἀντέχεσθαι, τοῦ	τηρῆσαι	τὴν συνήθειαν, τοῦ πεφράχθαι πρὸς
[1, 26]	πάσης ὕλης καὶ περιστάσεως βουλόμεθα	τηρῆσαι	τὸ κατὰ φύσιν, δῆλον ὅτι
[1, 7]	μενετέον εἰς ἅπαν ἐπὶ τῆς	τηρήσεως	ἢ ἔστιν ὅτε ἀποστατέον, τὰ
[1, 15]	ἐπαγγέλλεται· φιλοσοφία. ἐν πάσῃ περιστάσει	τηρήσω	τὸ ἡγεμονικὸν κατὰ φύσιν ἔχον.
[1, 25]	εἰμὶ ἐκείνου, ἀξιοπιστότερος; ἀλλὰ ταύτας	τηρῶν	ἄλλων τινῶν προσδέῃ; ἀλλ´ ἐκεῖνος
[1, 2]	παρασκευῆς καὶ προβέβληκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ	τῆς	ἀγέλης πάσης; ἢ δῆλον ὅτι
[1, 4]	ὡς αἰδήμων ἐσθίει, ὡσαύτως ἐπὶ	τῆς	ἀεὶ παραπιπτούσης ὕλης τὰ προηγούμενα
[1, 16]	γοῦν ἀηδὼν ἤμην, ἐποίουν τὰ	τῆς	ἀηδόνος, εἰ κύκνος, τὰ τοῦ
[1, 28]	πᾶσα γὰρ ψυχὴ ἄκουσα στέρεται	τῆς	ἀληθείας, ὡς λέγει Πλάτων· ἀλλὰ
[1, 6]	τῶν βραχιόνων τῶν ἐκείνου καὶ	τῆς	ἄλλης ἀλκῆς καὶ καρτερίας καὶ
[1, 4]	θέλεις δεῖξαι αὐτῷ τὸ ἔργον	τῆς	ἀρετῆς, ἵνα μάθῃ ποῦ τὴν
[1, 9]	χορτασθῆτε σήμερον, κάθησθε κλάοντες περὶ	τῆς	αὔριον, πόθεν φάγητε. ἀνδράποδον, ἂν
[1, 13]	τῶν αὐτῶν σπερμάτων γέγονεν καὶ	τῆς	αὐτῆς ἄνωθεν καταβολῆς, ἀλλ´ εἰ
[1, 15]	οὖν ὁ τοῦ ἀδελφοῦ; (Πάλιν	τῆς	αὐτοῦ ἐκείνου τέχνης ἐστίν, πρὸς
[1, 2]	ἔφη, λέοντος ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται	τῆς	αὑτοῦ παρασκευῆς καὶ προβέβληκεν ἑαυτὸν
[1, 18]	χαλεπαίνεις· μὴ θαύμαζε τὸ κάλλος	τῆς	γυναικὸς καὶ τῷ μοιχῷ οὐ
[1, 9]	οὐχὶ δ´ ἐξ ἐκείνης μόνον	τῆς	γωνίας, εἰς ἣν ἐρρίφη γεννηθέν
[1, 24]	πάλιν καὶ ὄψει ἀκριβέστερον δίχα	τῆς	δειλίας; Τί οὖν ποιήσω; (Τί
[1, 6]	ταῦτα μέν· ἡ δὲ τοιαύτη	τῆς	διανοίας κατασκευή, καθ´ ἣν οὐχ
[1, 28]	ὅτι ἡ φύσις αὕτη ἐστὶ	τῆς	διανοίας τοῖς μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν,
[1, 12]	καὶ κοινωνοὺς ἔδωκεν. Ταύτης οὖν	τῆς	διατάξεως μεμνημένους ἔρχεσθαι δεῖ ἐπὶ
[1, 15]	κἀκείνῳ ἐρῶ, σοὶ δὲ περὶ	τῆς	ἐκείνου ὀργῆς οὐδὲν ἔχω λέγειν.
[1, 1]	βαρύτερον ἐκλέγῃ, τίς ἡ μωρία	τῆς	ἐκλογῆς; εἰ δ´ ὡς κουφότερον,
[1, 12]	ἐπὶ τοῦ μεγίστου καὶ κυριωτάτου,	τῆς	ἐλευθερίας, ὡς ἔτυχεν ἐφεῖταί μοι
[1, 20]	ἀναγκαίως καὶ αὑτῆς γίνεται καὶ	τῆς	ἐναντίας θεωρητική; διὰ τοῦτο ἔργον
[1, 17]	οὐκ αὐτὸν θαυμάσας ἕνεκά γε	τῆς	ἐξηγήσεως, ἀλλὰ ἐκεῖνα ἃ ἐξηγεῖται.
[1, 2]	κτήσεως· οὐδ´ ἁπλῶς ἄλλου τινὸς	τῆς	ἐπιμελείας διὰ τὴν ἀπόγνωσιν τῶν
[1, 8]	γυμναζόμενοι περὶ ταῦτα μηδ´ ἀπὸ	τῆς	ἐπιμελείας τοῦ ἤθους ὑπό γε
[1, 2]	οὖν; ἐπειδὴ ἀφυής εἰμι, ἀποστῶ	τῆς	ἐπιμελείας τούτου ἕνεκα; μὴ γένοιτο.
[1, 11]	ὀρθῶς τι πράττωμεν, ἀπὸ ταύτης	τῆς	ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα ἢ
[1, 6]	πάντα ἀντιτιθέντες πρὸς τὸ ἀξιόλογον	τῆς	θέας φέρετε καὶ ἀνέχεσθε. ἄγε
[1, 14]	αἰσθάνεται; ἀλλὰ σὺ μὲν περὶ	τῆς	θείας διοικήσεως καὶ περὶ ἑκάστου
[1, 26]	τὸ μαχόμενον. πρῶτον οὖν ἐπὶ	τῆς	θεωρίας γυμνάζουσιν ἡμᾶς οἱ φιλόσοφοι
[1, 25]	ἢ μικρὸν ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης	τῆς	θεωρίας κάθισον εἰς τοὺς τῶν
[1, 18]	παρὰ τοῖς θεοῖς ἀκούσας ψόφον	τῆς	θυρίδος κατέδραμον. εὗρον ἡρπασμένον τὸν
[1, 15]	εἰ δὲ μή, ἔξω τι	τῆς	ἰδίας ὕλης ἀναδέξεται. ὡς γὰρ
[1, 9]	ἀπορεῖ τῆς οἰκείας οὔτε διεξαγωγῆς	τῆς	{καταλλήλου{ ς} καὶ κατὰ φύσιν;
[1, 6]	οὐδείς; καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς	τῆς	κατασκευῆς τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν,
[1, 2]	Κροῖσος καὶ ὅμως οὐκ ἀμελῶ	τῆς	κτήσεως· οὐδ´ ἁπλῶς ἄλλου τινὸς
[1, 19]	πλύνω αὐτὸ καὶ ἐκμάσσω καὶ	τῆς	ληκύθου ἕνεκα πάσσαλον πήσσω. τί
[1, 30]	πρόθυρα, οἱ κοιτωνῖται, οἱ ἐπὶ	τῆς	μαχαίρας; τούτων ἕνεκα τοὺς πολλοὺς
[1, 17]	ς} τάσσουσιν τὰ λογικά, καθάπερ	τῆς	μετρήσεως τοῦ σίτου προτάσσομεν τὴν
[1, 29]	οὐκ ἐπιστρέφεται αὐτοῦ ἀποφαινομένου περὶ	τῆς	νήτης ὅτι ἐστὶν ὑπάτη οὐδὲ
[1, 9]	αὑτῷ ἀρκούμενον οὔτε τροφῆς ἀπορεῖ	τῆς	οἰκείας οὔτε διεξαγωγῆς τῆς {καταλλήλου{
[1, 9]	ὀλίγος ἄρα χρόνος οὗτος ὁ	τῆς	οἰκήσεως καὶ ῥᾴδιος τοῖς οὕτω
[1, 7]	λήμματα, δεῖ δ´ ἐπιμένειν ἐπὶ	τῆς	παραχωρήσεως αὐτῶν. καὶ δὴ μενόντων
[1, 7]	παρεχωρήθη πᾶσα ἀνάγκη ἡμᾶς ἐπὶ	τῆς	παραχωρήσεως ἐπιμένειν καὶ τὸ ἀκόλουθον
[1, 15]	ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ ὁ χαλκός, οὕτως	τῆς	περὶ βίον τέχνης ὕλη ὁ
[1, 12]	οἱ ἀγαθοὶ πολῖται τῷ νόμῳ	τῆς	πόλεως. ὁ δὲ παιδευόμενος ταύτην
[1, 20]	ἅπαξ ἀρκεῖται ψοφήσαντος, ἀλλ´ ὑπὸ	τῆς	πολλῆς προσοχῆς μουσικὸς γίνεται. οὕτως
[1, 29]	ἐμοῦ. μή τι τῶν ἐκτὸς	τῆς	προαιρέσεως ἀγαθόν ἐστιν ἢ κακόν;
[1, 16]	μόνα ἐστὶν ἔργα ἐφ´ ἡμῶν	τῆς	προνοίας; καὶ τίς ἐξαρκεῖ λόγος
[1, 16]	γεγονότων ἀπήρκει πρὸς τὸ αἰσθέσθαι	τῆς	προνοίας τῷ γε αἰδήμονι καὶ
[1, 10]	Οὐ ποιήσεις, ἀλλ´ ὀσφρανθεὶς μόνον	τῆς	Ῥώμης ἁπάντων τούτων ἐπιλήσῃ’ ἂν
[1, 20]	τὸ ἐπισκεπτόμενον ἕκαστα, τὸ περὶ	τῆς	σαρκὸς αὐτῆς ὅτι τὸ προηγούμενόν
[1, 14]	πρὸς τὴν αὔξησιν καὶ μείωσιν	τῆς	σελήνης καὶ τὴν τοῦ ἡλίου
[1, 11]	τὰ ἐκτός. (Οὕτως, ἔφη. (Ἀπὸ	τῆς	σήμερον τοίνυν ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο
[1, 9]	ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ τὰ περὶ	τῆς	συγγενείας τοῦ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων
[1, 7]	συμβαίνει τοῦτο τὸ ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ	τῆς	συγχωρήσεως τῶν λημμάτων ἀπέστημεν. δεῖ
[1, 4]	αὐτῷ; τί δ´ ἀπάγεις αὐτὸν	τῆς	συναισθήσεως τῶν αὑτοῦ κακῶν; οὐ
[1, 9]	μόνον ταῦτα πέφυκεν τῷ θεῷ	τῆς	συναναστροφῆς κατὰ τὸν λόγον ἐπιπεπλεγμένα’
[1, 7]	δὲ μενετέον εἰς ἅπαν ἐπὶ	τῆς	τηρήσεως ἢ ἔστιν ὅτε ἀποστατέον,
[1, 23]	ὅτι οὐ δεῖ ἀπεσπασμένον οὐδὲν	τῆς	τοῦ ἀγαθοῦ οὐσίας οὔτε θαυμάζειν
[1, 29]	μόνον μὴ μαλακῶς, μὴ ἐκ	τῆς	τυχούσης προφάσεως. πάλιν γὰρ ὁ
[1, 17]	γράφει Ξενοφῶν, ὅτι ἤρχετο ἀπὸ	τῆς	τῶν ὀνομάτων ἐπισκέψεως, τί σημαίνει
[1, 20]	ἀναστρέφεται, αὐτὴ δὲ παντελῶς ἀπήλλακται	τῆς	ὕλης τῶν δερμάτων· διὰ τοῦτο
[1, 9]	σημήνῃ καὶ ἀπολύσῃ ὑμᾶς ταύτης	τῆς	ὑπηρεσίας, τότ´ ἀπολύεσθε πρὸς αὐτόν·
[1, 10]	Ῥώμῃ, ὅτε ταύτῃ παρῆγεν ἀπὸ	τῆς	φυγῆς ἀναστρέφων, οἷα εἶπέν μοι,
[1, 29]	αὐτόν. ἀλλ´ ἔξελθε πάλιν ἀπὸ	τῆς	φυλακῆς. εἰ μηκέτι χρείαν ἔχητέ
[1, 29]	γὰρ Σωκράτης συνεγίγνωσκεν τῷ ἐπὶ	τῆς	φυλακῆς κλάοντι, ὅτι ἔμελλεν πίνειν
[1, 17]	τί λέγει οὗτος ὁ ἐξηγητὴς	τῆς	φύσεως. ἄρχομαι μὴ νοεῖν τί
[1, 17]	εἰ μόνον ἐξηγεῖται τὸ βούλημα	τῆς	φύσεως, αὐτὸς δ´ οὐκ ἀκολουθεῖ·
[1, 29]	δείξεις· οὐδ´ ἐγγύς. νόμος γὰρ	τῆς	φύσεως. καὶ τοῦ θεοῦ οὗτος
[1, 20]	λόγος πρὸς τί ποτε ὑπὸ	τῆς	φύσεως παρείληπται; πρὸς χρῆσιν φαντασιῶν
[1, 16]	ἀναισχυντίας. Ἄγε ἀφῶμεν τὰ ἔργα	τῆς	φύσεως, τὰ πάρεργα αὐτῆς θεασώμεθα.
[1, 29]	τοὺς φιλοσόφους θεωρεῖν τὰ ἔργα	τῆς	φύσεως. τί γάρ ἐστι κύριος;
[1, 17]	θαυμαστόν ἐστιν; νοῆσαι τὸ βούλημα	τῆς	φύσεως. τί οὖν; αὐτὸς διὰ
[1, 17]	Δία οὐ παρακολουθῶ τῷ βουλήματι	τῆς	φύσεως. τίς οὖν ἐξηγεῖται αὐτό;
[1, 16]	τῶν ἀλεκτρυόνων λόφου, πόσῳ μεγαλοπρεπέστερον	τῆς	χαίτης τῶν λεόντων. διὰ τοῦτο
[1, 7]	σὺ δ´ ἐμοὶ δείκνυε. ~Περὶ	τῆς	χρείας τῶν μεταπιπτόντων καὶ ὑποθετικῶν
[1, 3]	πρὸς αἰδῶ καὶ πρὸς ἀσφάλειαν	τῆς	χρήσεως τῶν φαντασιῶν, οὐδὲν ταπεινὸν
[1, 5]	καὶ νὴ Δία ἐπὶ αὐτῆς	τῆς	ψυχῆς ἂν μὲν ᾖ οὕτως
[1, 5]	τοῦ μὴ περιπεσεῖν τοιούτῳ τινί,	τῆς	ψυχῆς δ´ ἀπονεκρουμένης οὐδὲν ἡμῖν
[1, 1]	κἂν μετ´ ὀλίγον, νῦν ἀριστῶ	τῆς	ὥρας ἐλθούσης, εἶτα τότε τεθνήξομαι.
[1, 29]	θεὸς τέθεικεν καὶ φησίν εἰ	τι	ἀγαθὸν θέλεις, παρὰ σεαυτοῦ λάβε’
[1, 9]	ἀνθρώπων λεγόμενα ὑπὸ τῶν φιλοσόφων,	τί	ἄλλο ἀπολείπεται τοῖς ἀνθρώποις ἢ
[1, 3]	κακοήθης ἄνθρωπος ἢ ἀλώπηξ ἢ	τί	ἄλλο ἀτυχέστερον καὶ ταπεινότερον; ὁρᾶτε
[1, 9]	δειλὸς καὶ ταπεινός, ὑπὲρ τούτου	τί	ἄλλο ἢ ἀνάγκη γράφειν ἐπιστολὰς
[1, 29]	ἀστράπτων, ἐγὼ δὲ ταῦτα φοβῶμαι,	τί	ἄλλο ἢ ἐπέγνωκα τὸν κύριον
[1, 1]	ἡ χρηστικὴ δύναμις ταῖς φαντασίαις.	τί	ἄλλο τὸ μουσικήν, γραμματικήν, τὰς
[1, 9]	τίς ἔτι κολακείας ἀφορμή; διὰ	τί	ἄλλος ἄλλῳ φθονήσει; διὰ τί
[1, 11]	πῶς οἷόν τε; ἀλλὰ τοιοῦτόν	τι	ἄν, οἷον καὶ ἐν Ῥώμῃ
[1, 11]	(Εἰ δ´ ἄλλως ἡμῖν ἐφάνη,	τί	ἂν ἄλλο ἢ τὸ δόξαν
[1, 28]	κέρδος ἐστὶ τοιαύτης γυναικὸς στερηθῆναι,	τί	ἂν ἐγένετο; ἀπολώλει ἡ Ἰλιὰς
[1, 6]	ἐκεῖνος ἐξήλαυνεν καὶ ἐκάθαιρεν; καὶ	τί	ἂν ἐποίει μηδενὸς τοιούτου γεγονότος;
[1, 11]	οὔ; (Οὕτως, ἔφη. (Οὐκοῦν ὅ	τι	ἂν εὑρίσκωμεν ὁμοῦ μὲν φιλόστοργον
[1, 6]	δὲ θεατικὴν αὐτῶν μὴ πεποιήκει,	τί	ἂν ἦν ὄφελος; (Οὐδ´ ὁτιοῦν.
[1, 18]	ἐστι· τί, ἂν οἰνωμένος ᾖ;	τί	ἂν μελαγχολῶν; τί ἐν ὕπνοις;
[1, 18]	ἂν καῦμα ᾖ, τοῦτό ἐστι·	τί,	ἂν οἰνωμένος ᾖ; τί ἂν
[1, 23]	πρὸς τὰ ἔγγονα φιλοστοργία; διὰ	τί	ἀποσυμβουλεύεις τῷ σοφῷ τεκνοτροφεῖν; τί
[1, 29]	{οὐχ} ὥστ´ ἔργῳ δεῖξαι, πρὸς	τί	αὐτὰ ἔμαθες; ἐγώ τινα οἶμαι
[1, 27]	ἀριστεῦσαι· εἰ μὴ δύναμαι κατορθῶσαί	τι	αὐτός, οὐ φθονήσω ἄλλῳ τοῦ
[1, 8]	μηδ´ ἀνεχόμενος, ἄν τις ἅπτηται	{τι}	αὐτοῦ ὑπομιμνῄσκων, τίνος ἀπολελειμμένος ποῦ
[1, 16]	τὰ πάρεργα αὐτῆς θεασώμεθα. μή	τι	ἀχρηστότερον τριχῶν τῶν ἐπὶ γενείου;
[1, 24]	ὦ Διόγενες; ἰδού’ φησίν, μή	τι	βέβλημαι, μή τι τέτρωμαι, μή
[1, 16]	ὕμνον τὸν εἰς τὸν θεόν;	τί	γὰρ ἄλλο δύναμαι γέρων χωλὸς
[1, 2]	ὠφελεῖ ἡ πορφύρα τὸ ἱμάτιον;	τί	γὰρ ἄλλο ἢ διαπρέπει ἐν
[1, 7]	(Τί οὖν δεῖ τούτῳ προσλαβεῖν;	τί	γὰρ ἄλλο ἢ δύναμιν δοκιμαστικήν
[1, 10]	ἐπιστῆτε, τί ἐκεῖνοι ποιοῦσιν, αἰσθήσεσθε.	τί	γὰρ ἄλλο ἢ ὅλην τὴν
[1, 1]	πρόχειρον ἔχειν ἐν τοῖς τοιούτοις;	τί	γὰρ ἄλλο ἢ τί ἐμὸν
[1, 3]	αὑτῶν, οἱ δὲ πολλοὶ τἀναντία.	τί	γὰρ εἰμί; ταλαίπωρον ἀνθρωπάριον’ καὶ
[1, 4]	λέγει; ἀλλ´ ὁπόσοι βασιλεῖς λέγουσιν;	τί	γάρ εἰσιν ἄλλο τραγῳδίαι ἢ
[1, 12]	αὑτῶν συνηρμοσμένην τοῖς γινομένοις ἔχωμεν.	τί	γάρ; ἐνδέχεται φυγεῖν ἀνθρώπους; καὶ
[1, 7]	μάλιστα στρέφεται ἐρώτησις καὶ ἀπόκρισις.	τί	γὰρ ἐπαγγέλλεται ἐν λόγῳ; τἀληθῆ
[1, 29]	θεωρεῖν τὰ ἔργα τῆς φύσεως.	τί	γάρ ἐστι κύριος; ἄνθρωπος ἀνθρώπου
[1, 6]	στένοντες· εἶτα τοῖς θεοῖς ἐγκαλεῖτε.	τί	γάρ ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον τῇ
[1, 3]	καὶ ὡς ἐν ζῴοις ἀτυχήματα.	τί	γάρ ἐστιν ἄλλο λοίδορος καὶ
[1, 1]	ἐλήλυθεν, καὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας.	τί	γάρ ἐστιν ἄλλο τὸ λέγον
[1, 20]	ἀνάγνωθι τὰ Ζήνωνος καὶ ὄψει.	τί	γὰρ ἔχει μακρὸν εἰπεῖν ὅτι
[1, 9]	καὶ ἰσχυροὶ ὦσιν καὶ ὀργίλοι;	τί	γὰρ ἡμῖν ποιήσουσιν; ἃ δύνανται
[1, 9]	Κορίνθιος, ἀλλ´ ὅτι κόσμιος; διὰ	τί	γὰρ λέγεις Ἀθηναῖον εἶναι σεαυτόν,
[1, 2]	τῶν ἐπιλελησμένων τοῦ ἰδίου προσώπου.	τί	γάρ μου πυνθάνῃ; θάνατος αἱρετώτερόν
[1, 27]	καθήκει καὶ ἀναγκαῖον ὁ θάνατος.	τί	γὰρ ποιήσω; ποῦ γὰρ αὐτὸν
[1, 6]	οὔτε τίνες ἐστὲ οὔτ´ ἐπὶ	τί	γεγόνατε οὔτε {ἐπὶ} τί τοῦτό
[1, 27]	οὐ φθονήσω ἄλλῳ τοῦ ποιῆσαί	τι	γενναῖον’ ἔστω ταῦτα ὑπὲρ ἡμᾶς,
[1, 9]	εὐφυεῖς τῶν νέων. νῦν δὲ	τί	γίνεται; νεκρὸς μὲν ὁ παιδευτής,
[1, 1]	οὐδαμῶς. ἀλλ´ ὅτε μέν, ἄν	τι	γράφῃς τῷ ἑταίρῳ, δεῖ τούτων
[1, 27]	ἔργον ἐστὶ τοῦ πεπαιδευμένου. ὅ	τι	δ´ ἂν ᾖ τὸ θλῖβον,
[1, 18]	λοιδορίαν; τί οὖν ἂν ἔπαινον;	τί	δ´ ἂν θάνατον; δύναται ταῦτα
[1, 18]	κλῆρον. τί οὖν τὸν δεύτερον;	τί	δ´ ἂν καῦμα ᾖ; τί
[1, 4]	ποίαν προκοπήν. τί ἐμπαίζεις αὐτῷ;	τί	δ´ ἀπάγεις αὐτὸν τῆς συναισθήσεως
[1, 6]	οὕτως τί ὄφελος; (Οὐδ´ ὁτιοῦν.	(Τί	δ´, εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα
[1, 11]	διάγνωσιν αὐτῶν; (Τὴν ὅρασιν, ἔφη.	(Τί	δ´ εἰ περὶ θερμῶν καὶ
[1, 18]	τί δ´ ἂν καῦμα ᾖ;	τί	δ´ ἐν Ὀλυμπίᾳ; καὶ ἐνταῦθα
[1, 19]	ἅρματος τίνι ἢ τῷ εἰδότι;	τί	δ´ ἐν ταῖς ἄλλαις τέχναις;
[1, 11]	ἐμοὶ δὲ τοῦ λέγειν ταῦτα.	τί	δ´ ἐστὶ τοῦτο; ἆρά γε
[1, 28]	τί μέγα ἔχει ταῦτα; (Οὐδέν;	(Τί	δ´ ἔχει μέγα πολλοὺς βοῦς
[1, 11]	ἢ οὐκ ἔδει; (Οὐκ ἔδει.	(Τί	δ´ ἡ τιτθή; στέργει αὐτό;
[1, 11]	οὖν κἀκείνην ἀφεῖναι αὐτό; (Οὐδαμῶς.	(Τί	δ´ ὁ παιδαγωγός; οὐ στέργει
[1, 2]	οὖν ὠφέλησε Πρῖσκος εἷς ὤν;	τί	δ´ ὠφελεῖ ἡ πορφύρα τὸ
[1, 20]	τὸ προηγούμενόν ἐστιν {τὸ} ἐπικρῖνον;	τί	δὲ καὶ λύχνον ἅπτεις καὶ
[1, 10]	με δεῖ. εἶτα εὐθὺς ἐμαυτῷ·	τί	δέ μοι καὶ μέλει πῶς
[1, 22]	παρὰ τῶν φιλοσόφων μανθάνεις συλλογισμόν,	τί	δέ ςοι ποιητέον ἐστίν, σὺ
[1, 14]	ἡνῶσθαι τὰ πάντα; (Δοκεῖ, ἔφη.	(Τί	δέ; συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια τοῖς
[1, 11]	καὶ καλόν; (Πῶς γὰρ οὔ;	(Τί	δέ; τὸ μὲν φιλόστοργον κατὰ
[1, 19]	ταύτης οὖν ἕνεκα θεραπεύω αὐτά.	τί	δέ; τὸν ὄνον οὐ θεραπεύω;
[1, 9]	μὴ υἱὸν τοῦ θεοῦ; διὰ	τί	δὲ φοβηθήσεταί τι τῶν γιγνομένων
[1, 30]	ἐκείνῳ δὲ συμπεριφέρεται ὡς παιδίῳ.	~Τί	δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν ταῖς
[1, 4]	τί ἐστι θάνατος, τί φυγή,	τί	δεσμωτήριον, τί {νος} κώνειον, ἵνα
[1, 28]	ἢ δεινόν; ἢ δεῖξόν μοι	τί	διαφέρει οἰκία ἀνθρώπου καὶ νεοσσιὰ
[1, 26]	παρὰ τῶν λεγόντων εἰδέναι. ἐπεὶ	τί	δοκεῖς; ὅτι θέλων περιπίπτω κακῷ
[1, 1]	παρείληπται, τίς τέ ἐστι καὶ	τί	δύναται καὶ πόσου ἀξία οὖσα
[1, 29]	φῶς ἐστιν κρίνω ψεῦδος εἶναι’	τί	ἐγεγόνει τῷ συνημμένῳ; τίς ἐνθάδε
[1, 16]	τῶν γυναικῶν ὥσπερ ἐν φωνῇ	τι	ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον, οὕτως καὶ τὰς
[1, 9]	μείνατε, μὴ ἀλογίστως ἀπέλθητε’ Τοιοῦτόν	τι	ἔδει γίνεσθαι παρὰ τοῦ παιδευτοῦ
[1, 16]	εἰ γὰρ νοῦν εἴχομεν, ἄλλο	τι	ἔδει ἡμᾶς ποιεῖν καὶ κοινῇ
[1, 12]	οὐδενὸς ἦν ἄξιον τὸ ἐπίστασθαί	τι,	εἰ ταῖς ἑκάστων βουλήσεσι προσηρμόζετο.
[1, 13]	τύραννον καταστήσεις σεαυτόν; οὐ μεμνήσῃ	τί	εἶ καὶ τίνων ἄρχεις; ὅτι
[1, 20]	ἐπὶ τοῦ νομίσματος, ὅπου δοκεῖ	τι	εἶναι πρὸς ἡμᾶς, πῶς καὶ
[1, 22]	εἰ οἶδα; τούτῳ τῷ ἀνδραπόδῳ	τί	εἴπω; ἂν σιωπῶ, ῥήγνυται ἐκεῖνος.
[1, 19]	ἀγαθῶν δύνηται τυγχάνειν, ἂν μή	τι	εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμον προσφέρηται.
[1, 19]	πάντα αὑτοῦ ἕνεκα ποιεῖν. ἐπεὶ	τί	ἐκδέχῃ; ἵνα τις ἀποστῇ αὑτοῦ
[1, 30]	οὖν τίνα αὐτὰ λέγεις; μή	τι	ἐκεῖνα ἠλλάγη; οὔ. σὺ οὖν
[1, 10]	πράγματα τοῖς ἡμετέροις; ἂν ἐπιστῆτε,	τί	ἐκεῖνοι ποιοῦσιν, αἰσθήσεσθε. τί γὰρ
[1, 4]	προαιρετικά. τῶν γὰρ ἀπροαιρέτων ἄν	τι	ἐκκλίνῃ, οἶδεν ὅτι περιπεσεῖταί ποτέ
[1, 1]	δεδομένῳ; Διὰ τοῦτο γὰρ Ἀγριππῖνος	τί	ἔλεγεν; ὅτι Ἐγὼ ἐμαυτῷ ἐμπόδιος
[1, 30]	δεσμὰ καὶ θάνατον καὶ ἀδοξίαν	τί	ἔλεγες ἐν τῇ σχολῇ; ἐγὼ
[1, 12]	παραφρονεῖς. οὐκ οἶδας, ὅτι καλόν	τι	ἐλευθερία ἐστὶ καὶ ἀξιόλογον; τὸ
[1, 27]	εἰ γὰρ μὴ ἐπιστρέφονταί μου,	τί	ἐμοὶ καὶ αὐτοῖς; ναί· ἀλλ´
[1, 1]	τοιούτοις; τί γὰρ ἄλλο ἢ	τί	ἐμὸν καὶ τί οὐκ ἐμὸν
[1, 4]	θεούς, προκόπτεις, ἄνθρωπε· ποίαν προκοπήν.	τί	ἐμπαίζεις αὐτῷ; τί δ´ ἀπάγεις
[1, 12]	γράφεσθαι. τί ἐπὶ μουσικῶν; ὡσαύτως.	τί	ἐν τῷ καθόλου, ὅπου τέχνη
[1, 18]	οἰνωμένος ᾖ; τί ἂν μελαγχολῶν;	τί	ἐν ὕπνοις; οὗτός μοί ἐστιν
[1, 29]	κακόν; μή τινα βλάπτω; μή	τι	ἐπ´ ἄλλῳ τὴν ὠφέλειαν ἐποίησα
[1, 15]	ἕτερον, ἐνταῦθα δ´ αὑτοὺς ἁπάντων.	~Τί	ἐπαγγέλλεται φιλοσοφία. Συμβουλευομένου τινός, πῶς
[1, 12]	διδάσκομαι θέλειν, ὡς δεῖ γράφεσθαι.	τί	ἐπὶ μουσικῶν; ὡσαύτως. τί ἐν
[1, 10]	ὃ βούλει ὑπολάμβανε. νῦν οὖν	τί	ἐποίησεν; πρὶν ἐλθεῖν εἰς τὴν
[1, 4]	ἐν ἄλλοις ζητοῦμεν καὶ ἐπιδείκνυμεν;	τί	ἔργον ἀρετῆς; εὔροια. τίς οὖν
[1, 17]	ἐστι μόδιος μηδὲ διαλάβωμεν πρῶτον	τί	ἐστι ζυγός, πῶς ἔτι μετρῆσαί
[1, 4]	δυστυχίαν καὶ ἀτυχίαν καὶ μαθεῖν,	τί	ἐστι θάνατος, τί φυγή, τί
[1, 17]	ἂν δὲ μὴ διαλάβωμεν πρῶτον	τί	ἐστι μόδιος μηδὲ διαλάβωμεν πρῶτον
[1, 30]	καὶ μεμνημένος τούτων καὶ ὄψει	τί	ἐστι νέος μεμελετηκὼς ἃ δεῖ
[1, 22]	ὠδίνοντος· νῦν ἐγὼ οὐχ ὁρῶ	τί	ἐστι τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ
[1, 29]	ἀποφήνασθαί τι περὶ σοῦ; οἶδεν	τί	ἐστι τὸ εὐσεβὲς ἢ τὸ
[1, 18]	(Κλέπται, φησίν, εἰσὶ καὶ λωποδύται.	(Τί	ἐστι τὸ κλέπται καὶ λωποδύται;
[1, 20]	θεὸς καὶ τί φαντασία; καὶ	τί	ἐστι φύσις ἡ ἐπὶ μέρους
[1, 20]	φύσις ἡ ἐπὶ μέρους καὶ	τί	ἐστι φύσις ἡ τῶν ὅλων;
[1, 20]	κακὰ καὶ οὐδέτερα. αὐτὴ οὖν	τί	ἐστιν; ἀγαθόν. ἡ δ´ ἀφροσύνη
[1, 8]	ὅμως δ´, ἄν μου πυνθάνῃ	τί	ἐστιν ἀγαθὸν τοῦ ἀνθρώπου, οὐκ
[1, 28]	μικρὰ καὶ μεγάλα ἐν ἀνθρώποις.	Τί	ἐστιν αἴτιον τοῦ συγκατατίθεσθαί τινι;
[1, 25]	ἡμᾶς θλίβει καὶ στενοχωρεῖ. ἐπεὶ	τί	ἐστιν αὐτὸ τὸ λοιδορεῖσθαι; παραστὰς
[1, 20]	αὐτὸς τί κυριώτερον ἔχεις, Ἐπίκουρε;	τί	ἐστιν ἐν σοὶ τὸ βουλευόμενον,
[1, 11]	ἄλλο ἐπισκοπήσομεν οὐδ´ ἐξετάσομεν, ποῖόν	τι	ἐστὶν ἢ πῶς ἔχει, οὔτε
[1, 20]	ἐστιν; ἀγαθόν. ἡ δ´ ἀφροσύνη	τί	ἐστιν; κακόν. ὁρᾷς οὖν ὅτι
[1, 20]	φαντασιῶν οἵαν δεῖ. αὐτὸς οὖν	τί	ἐστιν; σύστημα ἐκ ποιῶν φαντασιῶν.
[1, 28]	ἄλλην ἀρχὴν ἔχει; Ἀτρεὺς Εὐριπίδου	τί	ἐστιν; τὸ φαινόμενον. Οἰδίπους Σοφοκλέους
[1, 28]	ἐστιν; τὸ φαινόμενον. Οἰδίπους Σοφοκλέους	τί	ἐστιν; τὸ φαινόμενον. Φοῖνιξ; τὸ
[1, 7]	ἀνακόλουθα τῇ προλήψει τοῦ σπουδαίου.	Τί	ἔτι ἀργοὶ καὶ ῥᾴθυμοι καὶ
[1, 6]	εἰλήφατε; καρτερίαν οὐκ εἰλήφατε; καὶ	τί	ἔτι μοι μέλει μεγαλοψύχῳ ὄντι
[1, 25]	ἄλλα πάντα οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς,	τί	ἔτι ταρασσόμεθα, τί ἔτι φοβούμεθα;
[1, 18]	καθῆκον, ἐπ´ ἄλλο δὲ ὁρμᾶν,	τί	ἔτι τοῖς πολλοῖς χαλεπαίνομεν; (Κλέπται,
[1, 25]	πρὸς ἡμᾶς, τί ἔτι ταρασσόμεθα,	τί	ἔτι φοβούμεθα; περὶ ἃ ἐσπουδάκαμεν,
[1, 18]	δεῖ καὶ τούτου στέρεταί τις,	τί	ἔτι χαλεπαίνεις αὐτῷ; ἄνθρωπε, εἰ
[1, 28]	οὐδαμοῦ ὅμοιόν τι κανόνι, ἀλλά	τι	ἐφάνη καὶ εὐθὺς ποιῶ τὸ
[1, 2]	πρὸς τὰς ἄλλας κρόκας θέλει	τι	ἔχειν ἐξαίρετον. ἐγὼ δὲ πορφύρα
[1, 28]	ἄγε ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων	τί	ἔχομεν τοιοῦτον οἷον ἐνθάδε τὸ
[1, 28]	εἰκαῖοι καὶ προπετεῖς. οὐδαμοῦ ὅμοιόν	τι	ζυγῷ, οὐδαμοῦ ὅμοιόν τι κανόνι,
[1, 29]	τοῦ σχολάζοντος. ἔστι γὰρ φιλοθέωρόν	τι	ζῷον ὁ ἄνθρωπος. ἀλλ´ αἰσχρόν
[1, 11]	τοιούτων αἴτιόν ἐστι τοῦ πράττειν	τι	ἢ μὴ πράττειν ἡμᾶς, ἀλλ´
[1, 14]	ἐκείνου δεδομένων μηδ´ ἄκοντες ποιήσειν	τι	ἢ πείσεσθαι τῶν ἀναγκαίων. ὅμοιός
[1, 17]	ἐστι ζυγός, πῶς ἔτι μετρῆσαί	τι	ἢ στῆσαι δυνησόμεθα; ἐνταῦθα οὖν
[1, 19]	τοῦτ´ ἔστι τὸ τιμᾶν ἄλλο	τι	ἢ τὰ προαιρετικά. Ἠξίωται δημαρχίας.
[1, 11]	πάντων τὸ αἴτιον τοῦ ποιεῖν	τι	ἡμᾶς ἢ μὴ ποιεῖν, τοῦ
[1, 10]	ζῷον; μὴ γένοιτο. ἀλλὰ διὰ	τί	ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν πρακτικοί; εὐθὺς
[1, 1]	οὐκ ἠδυνάμην, ἐδώκαμέν σοι μέρος	τι	ἡμέτερον, τὴν δύναμιν ταύτην τὴν
[1, 1]	συνεχῶς· τίς ἄνεμος πνεῖ; βορέας.	τί	ἡμῖν καὶ αὐτῷ; πότε ὁ
[1, 10]	περὶ ἃ ἐσπουδάκασιν, τάχα ἄν	τι	ἠνύομεν καὶ αὐτοί. οἶδα ἐγὼ
[1, 9]	οὐδέν. εἰ δ´ ἦν πλέον	τι,	ᾐσθάνετ´ ἄν, ὅτι ἄλλος δι´
[1, 23]	οὐδὲ λύκος, ἄνθρωπος δ´ ἀπολείπει;	τί	θέλεις; μωροὺς ἡμᾶς εἶναι ὡς
[1, 21]	βίῳ, ἔξω οὐ κέχηνεν. ἄνθρωπε,	τί	θέλεις σοι γενέσθαι; ἐγὼ μὲν
[1, 4]	βιώσεσθαι, ὑμεῖς δ´ ὄψεσθ´ αὐτοὶ	τί	θέλετε. Τί οὖν ἡμῖν παρέχει
[1, 1]	αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ συγκρουσθῆναι Ἄν	τί	θέλω, φησίν, ἐρῶ σου τῷ
[1, 27]	οἶδα. πόθεν τοῦτο; οὐδέποτε καταπίνειν	τι	θέλων ἐκεῖ φέρω τὸν ψωμόν,
[1, 29]	ὕλην ἔχεις καὶ ὑπόθεσιν. φθέγξαι	τι,	ἵνα εἰδῶμεν πότερον τραγῳδὸς εἶ
[1, 6]	ὑπ´ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκλαμβάνομέν	τι	καὶ ἀφαιροῦμεν καὶ προστίθεμεν καὶ
[1, 1]	οὖν καὶ στένοντα; δεθῆναι· μή	τι	καὶ θρηνοῦντα; φυγαδευθῆναι· μή τις
[1, 29]	σχολῇ παραδείγμασι χρώμεθα, ἀλλὰ ἔχωμέν	τι	καὶ καθ´ ἡμᾶς παράδειγμα. ταῦτα
[1, 3]	μὲν ὄντι δύστηνα, ἀλλὰ ἔχεις	τι	καὶ κρεῖσσον τῶν σαρκιδίων. τί
[1, 27]	αὕτη γὰρ γένεσις πάθους θέλειν	τι	καὶ μὴ γίνεσθαι. ἔνθεν ἂν
[1, 28]	ὅμοιόν τι ζυγῷ, οὐδαμοῦ ὅμοιόν	τι	κανόνι, ἀλλά τι ἐφάνη καὶ
[1, 17]	ἀληθῶς ἢ ψευδῶς διαλέγῃ’ κἄν	τι	κατ´ ἀμφίβολον φωνὴν εἴπω καὶ
[1, 12]	τὴν ὁρατικὴν δύναμιν ἠγνόεις πρὸς	τί	κέκτησαι, δυστυχὴς ἂν ἦς καὶ
[1, 18]	ἱμάτιον. ἀλγῶ τὴν κεφαλήν. μή	τι	κέρατα ἀλγεῖς; τί οὖν ἀγανακτεῖς;
[1, 17]	λόγος ἐστὶν ἐκεῖνος ἢ ἄλλο	τι	κρεῖσσον ἔσται τοῦ λόγου, ὅπερ
[1, 20]	ἀνθρώπου εἰκός; σὺ δ´ αὐτὸς	τί	κυριώτερον ἔχεις, Ἐπίκουρε; τί ἐστιν
[1, 23]	ὡς ἐν μυίαις μέλλεις ἀναςτρέφεσθαι,	τί	κωλύει; ἀλλ´ ὅμως εἰδὼς ταῦτα
[1, 29]	προςσχῶμεν; σοὶ ἢ αὐτῷ; καὶ	τί	λέγει ἐκεῖνος; ἐμὲ δ´ Ἄνυτος
[1, 17]	τῆς φύσεως. ἄρχομαι μὴ νοεῖν	τί	λέγει, ζητῶ τὸν ἐξηγούμενον. ἴδε
[1, 1]	τῶν ἐκτὸς μὴ ἐμποδίζεσθαι; Ἀλλὰ	τί	λέγει ὁ Ζεύς; Ἐπίκτητε, εἰ
[1, 17]	ὅτι Χρύσιππος. ἔρχομαι καὶ ἐπιζητῶ	τί	λέγει οὗτος ὁ ἐξηγητὴς τῆς
[1, 25]	τότε ἀνύει τι. περίσχισον αὐτόν.	τί	λέγεις αὐτόν; τὸ ἱμάτιον λάβε,
[1, 1]	ἐστιν. ἀλλὰ δήσω σε. ἄνθρωπε.	τί	λέγεις; ἐμέ; τὸ σκέλος μου
[1, 28]	οὖν ἐστι πελαργὸς καὶ ἄνθρωπος;	(Τί	λέγεις; κατὰ τὸ σῶμα ὁμοιότατον.
[1, 22]	γὰρ αὐτοὺς εἰς τὸ μέσον.	τί	λέγεις σύ, ὦ Ἀγάμεμνον; οὐ
[1, 29]	πάθῃ ταῦτα ὑπ´ Ἀθηναίων; (Ἀνδράποδον,	τί	λέγεις τὸ Σωκράτης; ὡς ἔχει
[1, 22]	δεῖ μὲν οὖν. σὺ δὲ	τί	λέγεις, ὦ Ἀχιλλεῦ; οὐκ ἀρέσκει
[1, 29]	αὐτῷ εἰδέναι περὶ τῶν φιλοσόφων	τί	λέγουσιν ἢ τί ποιοῦσιν. ἄφες
[1, 2]	Νέρωνος θεωρίας, ὥστε καὶ αὐτόν	τι	λειτουργῆσαι, ἔφη Κατάβηθι’ πυθομένου δ´
[1, 24]	ἢ τέταρτον μέρος· ἰὼ Κιθαιρών,	τί	μ´ ἐδέχου; ἀνδράποδον, ποῦ οἱ
[1, 6]	μεγαλοψύχῳ ὄντι τῶν ἀποβῆναι δυναμένων;	τί	μ´ ἐκστήσει ἢ ταράξει ἢ
[1, 27]	μηνύσατε ἐπαοιδήν· εἰ μὴ ἔχω,	τί	με θέλετε ποιεῖν; οὐ δύναμαι
[1, 28]	ἀνθρώπων καὶ κατασκαφὰς πόλεων; καὶ	τί	μέγα ἔχει ταῦτα; (Οὐδέν; (Τί
[1, 28]	ἐνεπρήσθη ἀνθρώπων· καὶ πελαργῶν νεοσσιαί.	τί	μέγα ἢ δεινόν; ἢ δεῖξόν
[1, 2]	φιλόσοφος) καὶ εἰπόντος ἄγε, ἀδελφέ,	τί	μέλλεις ποιεῖν; ἀποκόπτομεν τοῦτο τὸ
[1, 9]	κατὰ τὸν λόγον ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ	τί	μὴ εἴπῃ {τις} αὑτὸν κόσμιον;
[1, 9]	εἴπῃ {τις} αὑτὸν κόσμιον; διὰ	τί	μὴ υἱὸν τοῦ θεοῦ; διὰ
[1, 1]	κολακεύσεις οὐδένα. τί οὖν; μή	τι	μικρά σοι φαίνεται ταῦτα; μὴ
[1, 29]	τῶν οὐκ ἐπ´ ἐμοί; καὶ	τί	μοι αὐτῶν μέλει; Ὑμεῖς οὖν
[1, 19]	εἰμι ὁ πάντων κράτιστος. καὶ	τί	μοι δύνασαι παρασχεῖν; ὄρεξίν μοι
[1, 26]	οὐδὲ μαθητόν ἐστιν οὐδὲ διδακτόν,	τί	μοι ἐγκαλεῖς; εἰ δὲ διδακτόν,
[1, 1]	καὶ τί οὐκ ἐμὸν καὶ	τί	μοι ἔξεστιν καὶ τί μοι
[1, 22]	δύναταί μοι βοηθῆσαι; καὶ πάλιν	τί	μοι καὶ αὐτῷ, εἰ θέλει
[1, 22]	ἀτυχῶ, οὐκ ἐπιστρέφεταί μου. καὶ	τί	μοι καὶ αὐτῷ, εἰ οὐ
[1, 1]	καὶ τί μοι ἔξεστιν καὶ	τί	μοι οὐκ ἔξεστιν; ἀποθανεῖν με
[1, 17]	ὅτι ἐπίσκεψαί μοι τὰ σπλάγχνα,	τί	μοι σημαίνεται’ λαβὼν καὶ ἀναπτύξας
[1, 29]	ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἰδεῖν,	τί	μου ποιεῖ ὁ ἀθλητής, πῶς
[1, 4]	θάνατος, τί φυγή, τί δεσμωτήριον,	τί	{νος} κώνειον, ἵνα δύνηται λέγειν
[1, 18]	τὸν λύχνον. ἐπελογισάμην, ὅτι ἔπαθέν	τι	ὁ ἄρας οὐκ ἀπίθανον. τί
[1, 6]	μ´ ἐκστήσει ἢ ταράξει ἢ	τί	ὀδυνηρὸν φανεῖται; οὐ χρήσομαι τῇ
[1, 8]	θέλεις αἰσθάνεσθαι καὶ διακρῖναι κατὰ	τί	οἱ ἄνθρωποι γίνονται φιλόσοφοι καὶ
[1, 6]	ἀπομύξασθαί σε ἢ ἐγκαλεῖν; ἢ	τί	οἴει ὅτι ὁ Ἡρακλῆς ἂν
[1, 10]	ἐστιν, ἵνα ἐγὼ κοιμηθῶ’ καίτοι	τί	ὅμοια τὰ ἐκείνων πράγματα τοῖς
[1, 4]	οὖν τὴν μὲν ἀρετὴν τοιοῦτόν	τι	ὁμολογοῦμεν, τὴν προκοπὴν δ´ ἐν
[1, 14]	ἢ ὀμόσαντες οὐκ ἐμμενεῖτε; καὶ	τί	ὀμόσετε; μὴ ἀπειθήσειν μηδέποτε μηδ´
[1, 28]	συγκατατίθεσθαι οὐχ οἷόν τε. διὰ	τί;	ὅτι ἡ φύσις αὕτη ἐστὶ
[1, 2]	ἐγὼ δ´ οὐ τραγῳδήσω. διὰ	τί;	ὅτι σὺ σεαυτὸν ἡγῇ μίαν
[1, 29]	ταῦτα πρὸς τοὺς πολλούς; (Ἵνα	τί;	οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ αὐτὸν
[1, 1]	ἢ θανάτῳ; (Φυγῇ. (Τὰ ὑπάρχοντα	τί;	(Οὐκ ἀφῃρέθη. (Εἰς Ἀρίκειαν οὖν
[1, 1]	ἄλλο ἢ τί ἐμὸν καὶ	τί	οὐκ ἐμὸν καὶ τί μοι
[1, 22]	αὐτόν. τί οὖν ναοὺς ποιοῦμεν,	τί	οὖν ἀγάλματα, ὡς κακοῖς δαίμοσιν,
[1, 18]	κεφαλήν. μή τι κέρατα ἀλγεῖς;	τί	οὖν ἀγανακτεῖς; τούτων γὰρ αἱ
[1, 24]	αἴρεις, μή τι τὰς κώπας;	τί	οὖν αἴρεις; τὰ σά, τὴν
[1, 8]	ἔδει ὑμᾶς καὶ χωλοὺς γενέσθαι;	τί	οὖν; αἴρω τὰς δυνάμεις ταύτας;
[1, 18]	τί οὖν ἂν ἐν σκότῳ;	τί	οὖν ἂν δοξάριον; τί οὖν
[1, 18]	καταφρονήσει. τί οὖν ἂν κορασίδιον;	τί	οὖν ἂν ἐν σκότῳ; τί
[1, 18]	δοξάριον; τί οὖν ἂν λοιδορίαν;	τί	οὖν ἂν ἔπαινον; τί δ´
[1, 18]	θάνατον; δύναται ταῦτα πάντα νικῆσαι.	τί	οὖν ἂν καῦμα ᾖ, τοῦτό
[1, 18]	ὡσαύτως. ἂν ἀργυρίδιον προβάλῃς, καταφρονήσει.	τί	οὖν ἂν κορασίδιον; τί οὖν
[1, 18]	σκότῳ; τί οὖν ἂν δοξάριον;	τί	οὖν ἂν λοιδορίαν; τί οὖν
[1, 12]	ἀλλάξαι; καὶ τίς ἡμῖν δίδωσιν;	τί	οὖν ἀπολείπεται ἢ τίς εὑρίσκεται
[1, 12]	καὶ ὃν οὐδεὶς δύναται κωλῦσαι.	τί	οὖν; ἀπόνοιά ἐστιν ἡ ἐλευθερία;
[1, 18]	τι ὁ ἄρας οὐκ ἀπίθανον.	τί	οὖν; αὔριον, φημί, ὀστράκινον εὑρήσεις.
[1, 17]	νοῆσαι τὸ βούλημα τῆς φύσεως.	τί	οὖν; αὐτὸς διὰ σεαυτοῦ παρακολουθεῖς;
[1, 23]	μῦν τὸν ἔσω τρεφόμενον ἐμπίπτει;	τί	οὖν αὐτῷ μέλει, ἂν μυίδιον
[1, 1]	θέλω μᾶλλον ἢ αὔριον φυγαδευθῆναι’	τί	οὖν αὐτῷ Ῥοῦφος εἶπεν; Εἰ
[1, 6]	καὶ ὗλαι διέσεισαν καὶ ἐγύμνασαν;	τί	οὖν; αὑτῷ ταύτας ἔδει κατασκευάζειν
[1, 11]	εἶναι καὶ καλόν; (Ἔστω, ἔφη.	(Τί	οὖν; ἀφεῖναι νοσοῦν τὸ παιδίον
[1, 3]	τι καὶ κρεῖσσον τῶν σαρκιδίων.	τί	οὖν ἀφεὶς ἐκεῖνο τούτοις προστέτηκας;
[1, 1]	φησίν, ἐρῶ σου τῷ κυρίῳ’	Τί	οὖν δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν
[1, 1]	τῶν ἀνέμων, ἀλλὰ τὸν Αἴολον.	τί	οὖν; δεῖ τὰ ἐφ´ ἡμῖν
[1, 7]	δ´ ἀδοκίμους ἀποδοκιμάζεις; (Οὐκ ἀρκεῖ.	(Τί	οὖν δεῖ τούτῳ προσλαβεῖν; τί
[1, 19]	ἐν ταῖς ἄλλαις τέχναις; ὡσαύτως.	τί	οὖν δύνασαι; πάντες με θεραπεύουσιν.
[1, 10]	σοῦ ἐγὼ κομψότερος μάντις εἰμί’	Τί	οὖν; ἐγὼ λέγω, ὅτι ἄπρακτόν
[1, 18]	οἱ παλαιοὶ τὸ Γνῶθι σαυτόν.	τί	οὖν; ἔδει νὴ τοὺς θεοὺς
[1, 12]	ἔχω τοιοῦτον καὶ τὴν μητέρα.	τί	οὖν; ἐδίδοτό σοι προελθόντι ἐκλέξασθαι
[1, 2]	Σωκράτει καὶ τοῖς τοιούτοις. (Διὰ	τί	οὖν, εἰ πρὸς τοῦτο πεφύκαμεν,
[1, 29]	ὡς γενναίως ἡμᾶς ἀποδεδάκρυκεν’ μή	τι	οὖν ἐκείνῳ λέγει ὅτι διὰ
[1, 6]	προσῇ οὐδέποτε τεύξεται τοῦ τέλους.	τί	οὖν; ἐκείνων ἕκαστον κατασκευάζει τὸ
[1, 20]	καὶ πόνου πολλοῦ καὶ μαθημάτων.	τί	οὖν; ἐλπίζεις ὅτι τὴν μεγίστην
[1, 29]	πρὸς τοῦτο οὖν οὐκ ὠφέλησαι;	τί	οὖν ἐν ἄλλῳ ζητεῖς τὴν
[1, 29]	δόγματα ὀρθά, οἱ δὲ μή.	τί	οὖν; ἐν τούτῳ δύνανται νικῆσαι;
[1, 16]	παρακολουθητικὴν τούτοις καὶ ὁδῷ χρηστικήν.	τί	οὖν; ἐπεὶ οἱ πολλοὶ ἀποτετύφλωσθε,
[1, 2]	γίνονται, κύνες γὰρ ἰχνευτικοὶ πάντες;	τί	οὖν; ἐπειδὴ ἀφυής εἰμι, ἀποστῶ
[1, 24]	ἀλλὰ κληρονόμον μ´ οὐκ ἀπολείψει.	τί	οὖν; ἐπελαθόμην ὅτι τούτων οὐδὲν
[1, 7]	παρακεχωρημένων’ ἀλλ´ οὐδὲ τοῦτο δίδοται.	τί	οὖν ἐπὶ τούτων ποιητέον; ἢ
[1, 12]	σοί, χρήσεως οἵας δεῖ φαντασιῶν.	τί	οὖν ἐπισπᾷς σεαυτῷ ταῦτα ὧν
[1, 7]	πατὴρ ἦν, ἵν´ αὐτὸν ἀποκτείνῃς;	τί	οὖν ἐποίησας; ὃ μόνον ἦν
[1, 20]	χρῆσις οἵα δεῖ φαντασιῶν; λέγε	τί	οὖν ἐστι θεὸς καὶ τί
[1, 20]	περὶ τὴν ἐγγράμματον φωνήν· μή	τι	οὖν ἐστι καὶ αὐτὴ ἐγγράμματος
[1, 26]	ἀποτυγχάνω τοῦ ἀγαθοῦ; μὴ γένοιτο.	τί	οὖν ἐστι τὸ αἴτιον τοῦ
[1, 22]	μὴ ἔχω; οὕτως μάχη γίνεται.	Τί	οὖν ἐστι τὸ παιδεύεσθαι; μανθάνειν
[1, 19]	ἐν Ῥώμῃ Πυρετοῦ βωμός ἐστιν.	Τί	οὖν ἐστι τὸ ταράσσον καὶ
[1, 9]	πρὸς αὐτὸν ἀποκριναμένου ὅτι Ἀνθρώπινα’	Τί	οὖν ἔτι ἐκεῖνον παρακαλῶ παρὰ
[1, 6]	εἰκῇ καὶ ἀπὸ ταὐτομάτου γίνεσθαι.	Τί	οὖν; ἐφ´ ἡμῶν μόνων γίνεται
[1, 26]	ἀλλ´ ὡς ἀναγνώστῃ αὐτῷ χρῇ.	τί	οὖν, ἔφη, μὴ δυναμένῃ διανοίᾳ
[1, 1]	Ἐμὲ οὖν νῦν τραχηλοκοπεῖσθαι μόνον;	τί	οὖν; ἤθελες πάντας τραχηλοκοπηθῆναι, ἵνα
[1, 10]	ὡσαύτως ἀμελεῖν αἰσχρὸν τούτων κἀκείνων;	τί	οὖν; ἡμεῖς μόνοι ῥᾳθυμοῦμεν καὶ
[1, 25]	τοῦ βίου. ἔστω νύξ. ἔστω.	τί	οὖν; ἡμέρα ἐστίν; οὔ· ἔλαβον
[1, 21]	θέσει, ἂν ἐπιβολῇ, ἂν συγκαταθέσει.	τί	οὖν ἡμῖν ὀβελίσκον καταπιὼν περιπατεῖς;
[1, 4]	δ´ ὄψεσθ´ αὐτοὶ τί θέλετε.	Τί	οὖν ἡμῖν παρέχει Χρύσιππος; ἵνα
[1, 25]	οὐκ ἂν κατεγέλα τοῦ λέγοντος;	τί	οὖν θαυμαστὸν εἰ καὶ ἐν
[1, 8]	ὁρᾷς πῶς φράζει Ἱπποκράτης. μή	τι	οὖν Ἱπποκράτης οὕτω φράζει, καθὸ
[1, 1]	ἔξεστιν; ἀποθανεῖν με δεῖ· μή	τι	οὖν καὶ στένοντα; δεθῆναι· μή
[1, 25]	ἆρ´ οὖν ἀτυχὴς εἶ; ναί.	τί	οὖν; κακοδαιμονεῖς; ναί. ἀλλὰ καὶ
[1, 29]	πρᾶγμα ἔχω, ποῖον ἔτι κύριον;	Τί	οὖν; κηρύσσειν δεῖ ταῦτα πρὸς
[1, 29]	δεῖ τῷ σημαίνοντι ὡς στρατηγῷ.	Τί	οὖν; λέγειν δεῖ ταῦτα πρὸς
[1, 1]	οὐ μέμψῃ, οὐ κολακεύσεις οὐδένα.	τί	οὖν; μή τι μικρά σοι
[1, 8]	οὕτω φράζει, καθὸ ἰατρός ἐστιν;	τί	οὖν μιγνύεις πράγματα ἄλλως ἐπὶ
[1, 22]	οἶδας ἢ οἱ φιλόσοφοι’ ἄνθρωπε,	τί	οὖν μοι ἐπιτιμᾷς, εἰ οἶδα;
[1, 7]	δὲ ὂν οὐδὲν ἧττον συμβαίνει.	τί	οὖν μοι καθήκει ποιεῖν; προσδέχεσθαι
[1, 2]	τοῦ εὐπρεπῆ φαίνεσθαι καὶ καλά.	τί	οὖν μοι λέγεις ὅτι ἐξομοιώθητι
[1, 27]	αὐτοῖς; ναί· ἀλλ´ ἀσεβὴς ἔσῃ’	τί	οὖν μοι χεῖρον ἔσται, ὧν
[1, 22]	εἰμι; ἄρχομαι λοιπὸν μισεῖν αὐτόν.	τί	οὖν ναοὺς ποιοῦμεν, τί οὖν
[1, 26]	εἰ μὴ ἑκατὸν πεντήκοντα μυριάδας.	τί	οὖν ὁ Ἐπαφρόδιτος; κατεγέλασεν ὡς
[1, 15]	ὕλη ὁ βίος αὐτοῦ ἑκάστου.	(Τί	οὖν ὁ τοῦ ἀδελφοῦ; (Πάλιν
[1, 11]	τις μοι ὅτι ἔχει καλῶς.	(Τί	οὖν; ὀρθῶς φαίνει σαυτῷ ταῦτα
[1, 19]	ἔσται ἡ πρὸς αὐτὰ οἰκείωσις;	Τί	οὖν; ὅταν ὑπῇ δόγματα ἀλλόκοτα
[1, 29]	ῥάκη πρόσελθε ἐν προσώπῳ τοιούτῳ.	τί	οὖν; οὐ δέδοταί μοι καλὴν
[1, 27]	ἀπελθεῖν θέλων εἰς μυλῶνα ἀπῆλθεν;	(Τί	οὖν; οὐ δεῖ κατὰ δύναμιν
[1, 18]	ἀλλ´ ἀφελεῖ. τί; τὸν τράχηλον.	τί	οὖν οὐ δήσει οὐδ´ ἀφελεῖ;
[1, 16]	ἀχρηστότερον τριχῶν τῶν ἐπὶ γενείου;	τί	οὖν; οὐ συνεχρήσατο καὶ ταύταις
[1, 11]	ἔτι φιλόστοργον εἶναι τὸ πραχθέν.	Τί	οὖν; οὐδὲν ἦν τὸ κινῆσάν
[1, 8]	ὑπομιμνῄσκων, τίνος ἀπολελειμμένος ποῦ ἀποκέκλικεν;	Τί	οὖν; Πλάτων φιλόσοφος οὐκ ἦν;
[1, 24]	ὄψει ἀκριβέστερον δίχα τῆς δειλίας;	Τί	οὖν ποιήσω; (Τί ποιεῖς, ἐκ
[1, 22]	τοῦ ἀγαθοῦ, πάντα ταῦτα ἐξακολουθεῖ.	Τί	οὖν ποιήσωμεν; (Αὕτη ἐστὶ ζήτησις
[1, 27]	ἐκεῖνο τὴν βοήθειαν ἀνευρίσκειν πειρατέον.	τί	οὖν πρὸς ἔθος ἔστιν εὑρίσκειν
[1, 2]	κρόκην τῶν ἐκ τοῦ χιτῶνος.	τί	οὖν; σὲ ἔδει φροντίζειν πῶς
[1, 19]	γράψουσι τὸ ἐμὸν ὄνομα. (Μή	τι	οὖν σὺ τοῖς ἀναγιγνώσκουσι λέγεις
[1, 29]	ποιά, τοῦ κακοῦ προαίρεσις ποιά.	τί	οὖν τὰ ἐκτός; ὗλαι τῇ
[1, 19]	τῆς ληκύθου ἕνεκα πάσσαλον πήσσω.	τί	οὖν; ταῦτά μου κρείττονά ἐστιν;
[1, 17]	ἐξηγήσασθαι; καὶ τίς λέγει τοῦτο;	τί	οὖν τὸ θαυμαστόν ἐστιν; νοῆσαι
[1, 29]	τὰ βιβλία τῶν Στωικῶν λογαρίων.	τί	οὖν τὸ λεῖπόν ἐστιν; ὁ
[1, 12]	τινῶν; ἐκ τοιούτων, ὁποῖοι ἦσαν.	τί	οὖν; τοιούτων αὐτῶν ὄντων οὐδεμία
[1, 18]	οὗτος ἐξεβίασε τὸν πρῶτον κλῆρον.	τί	οὖν τὸν δεύτερον; τί δ´
[1, 11]	αὐτῷ πρὸς τὸ ἀναληφθῆναι λιποψυχοῦντα.	τί	οὖν τοῦτό ἐστιν; τὸ μὲν
[1, 21]	ὧν εἴωθας λέγειν ὅτι μαίνονται;	τί	οὖν; ὑπὸ τῶν μαινομένων θαυμάζεσθαι
[1, 28]	ἀκολουθῆσαι ἢ τῷ φαινομένῳ; οὐδενί.	τί	οὖν χαλεπαίνεις αὐτῇ, ὅτι πεπλάνηται
[1, 18]	ἀ̣ λλως̣ χαλεπὸς εἶ. διὰ	τί	οὖν χαλεπαίνομεν; ὅτι τὰς ὕλας
[1, 8]	ὅμως οὐδὲν ἐπιδίδομεν εἰς καλοκἀγαθίαν.	τί	οὖν χρὴ προσδοκᾶν, εἰ καὶ
[1, 11]	τοῦ δ´ ὁμολογήσαντος προσεπύθετο· Πῶς	τι	οὖν χρῇ τῷ πράγματι; (Ἀθλίως,
[1, 2]	φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν μὴ λυπούμενον.	τί	οὖν ὠφέλησε Πρῖσκος εἷς ὤν;
[1, 30]	φαντάζομαι ὅτι πείσῃ τὸ τοιοῦτον	τί	οὕτως μεγάλα καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα
[1, 6]	εἰ δ´ ἄρα καὶ ἐγένετο,	τί	ὄφελος αὐτοῦ; τίς δὲ χρῆσις
[1, 6]	δυνάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως	τί	ὄφελος; (Οὐδ´ ὁτιοῦν. (Τί δ´,
[1, 6]	δὲ μὴ πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως	τι	ὄφελος. (Τίς οὖν ὁ ἁρμόσας
[1, 25]	οὖν τις ὡς λίθος ἀκούῃ,	τί	ὄφελος τῷ λοιδοροῦντι; ἂν δ´
[1, 7]	τοῦ ἀδήλου; (Ἀνάγκη. (Ἐπὶ τούτοις	τί	παραγγέλλεται ἐν λόγῳ; τὸ ἀκόλουθον
[1, 25]	τέχναις οὐκ ἔστι παράδοξα; καὶ	τί	παραδοξότερόν ἐστιν ἢ κεντεῖν τινος
[1, 9]	σχῇς, ἐξελεύσῃ· ἤνοικται ἡ θύρα.	τί	πενθεῖς; ποῦ ἔτι τόπος δακρύοις;
[1, 29]	πεπαιδευμένος ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται ἐπικρίνοντός	τι	περὶ ὁσίου καὶ ἀνοσίου καὶ
[1, 29]	ὁ ἔχων ἐξουσίαν τοῦ ἀποφήνασθαί	τι	περὶ σοῦ; οἶδεν τί ἐστι
[1, 15]	ἐπαγγέλλεται, ἔφη, φιλοσοφία τῶν ἐκτός	τι	περιποιήσειν τῷ ἀνθρώπῳ· εἰ δὲ
[1, 25]	ὁ λοιδορῶν ἐπιβάθραν, τότε ἀνύει	τι.	περίσχισον αὐτόν. τί λέγεις αὐτόν;
[1, 19]	τυράννους. Ὅτι ἄν τινι προσῇ	τι	πλεονέκτημα ἢ δοκῇ γε προσεῖναι
[1, 19]	εἶτα εἴ τις ἡμῶν ἐπύθετο	τί	ποιεῖ αὐτός; ἐλέγετο ὅτι μετὰ
[1, 24]	τῆς δειλίας; Τί οὖν ποιήσω;	(Τί	ποιεῖς, ἐκ πλοίου ὅταν ἐξίῃς;
[1, 27]	οἱ τὰς αἰσθήσεις ἀναιροῦντες ἄλλο	τι	ποιεῖτε; τίς ὑμῶν εἰς βαλανεῖον
[1, 14]	χρεία φωτὸς εἰς τὸ βλέπειν	τί	ποιεῖτε; τούτῳ τῷ θεῷ ἔδει
[1, 25]	λοιδορεῖσθαι; παραστὰς λίθον λοιδόρει· καὶ	τί	ποιήσεις; ἂν οὖν τις ὡς
[1, 19]	δύνασαι παρεῖναι πᾶσιν, ἐὰν ἀποθάνῃς,	τί	ποιήσεις; (Μενεῖ μου τὸ ὄνομα.
[1, 28]	ἀκολουθοῦντες; (Μαινόμενοι. (Ἡμεῖς οὖν ἄλλο	τι	ποιοῦμεν; ~Περὶ εὐσταθείας. Οὐσία τοῦ
[1, 29]	τῶν φιλοσόφων τί λέγουσιν ἢ	τί	ποιοῦσιν. ἄφες αὐτόν. ἀλλ´ ἔξελθε
[1, 9]	τί ἄλλος ἄλλῳ φθονήσει; διὰ	τί	πολλὰ κεκτημένους θαυμάσει ἢ τοὺς
[1, 8]	περὶ τὸν ἀτελῆ οὐδὲν ἧττον.	Τί	ποτ´ οὖν οὐ γυμνάζομεν αὑτούς
[1, 20]	ἑαυτήν. ὁ οὖν λόγος πρὸς	τί	ποτε ὑπὸ τῆς φύσεως παρείληπται;
[1, 25]	θεώρει καὶ οὐ μὴ θλιβῇς.	τί	πράγματα ἔχεις; ἢ μικρὸν ἔκδεξαι
[1, 26]	προσέρχεται τοῖς φιλοσόφοις, οὗτος ἄλλο	τι	πράσσει ἵνα αὐτὸν συγκλητικὸς παρακατακείμενος
[1, 19]	πῶς αὐτὸν ἐτίμα ὁ Ἐπαφρόδιτος·	τί	πράσσει Φηλικίων ὁ ἀγαθός; φιλῶ
[1, 11]	ἀποτελούμενα. οὐκοῦν ὅταν μὴ ὀρθῶς	τι	πράττωμεν, ἀπὸ ταύτης τῆς ἡμέρας
[1, 20]	ἡμεῖς τὴν ἀλήθειαν; τίνες ἡμεῖς;	τί	πρὸς σὲ ὄντες; οὕτω μακρὸς
[1, 29]	οἱ δέκα τοῦ ἑνός. πρὸς	τί;	πρὸς τὸ δῆσαι, πρὸς τὸ
[1, 29]	ἀγοράν, εἶτα ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι φιλόσοφε,	τί	σε ὠφέληκε τὰ δόγματα; ἰδοὺ
[1, 17]	ἀπὸ τῆς τῶν ὀνομάτων ἐπισκέψεως,	τί	σημαίνει ἕκαστον; Ἆρ´ οὖν τοῦτό
[1, 29]	σε ἀσεβῆ καὶ ἀνόσιον εἶναι.	τί	σοι γέγονεν; ἐκρίθην ἀσεβὴς καὶ
[1, 25]	πρᾶγμα ἔχομεν; (Ἀλλὰ ἔντειλαί μοι.	(Τί	σοι ἐντείλωμαι; ὁ Ζεύς σοι
[1, 4]	καὶ γράφε αὐτὸς τοιαῦτα. καὶ	τί	σοι ὄφελος; οὐκ οἶδας ὅτι
[1, 10]	τίς εἶ σὺ καὶ ποῖόν	τι	σοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ
[1, 2]	Κατάβηθι’ πυθομένου δ´ αὐτοῦ Διὰ	τί	σὺ οὐ καταβαίνεις; ἔφη ὅτι
[1, 24]	τι τὸ πηδάλιον αἴρεις, μή	τι	τὰς κώπας; τί οὖν αἴρεις;
[1, 7]	διαπίπτειν ἀρκεῖ τοῦτο ἀκοῦσαι, διὰ	τί	τὰς μὲν δοκίμους δραχμὰς παραδέχῃ,
[1, 24]	φησίν, μή τι βέβλημαι, μή	τι	τέτρωμαι, μή τινα πέφευγα; τοῦτ´
[1, 4]	νοεῖν. νῦν δ´ ἄλλο μέν	τι	τὴν ἀρετὴν ἐπιφέρειν ὁμολογοῦμεν, {ἄλλο{
[1, 11]	καὶ σκληρῶν καὶ μαλακῶν, ποῖόν	τι;	(Τὴν ἁφήν. (Οὐκοῦν, ἐπειδὴ περὶ
[1, 15]	ἀνθρώπῳ· εἰ δὲ μή, ἔξω	τι	τῆς ἰδίας ὕλης ἀναδέξεται. ὡς
[1, 7]	ἀρκεῖ, δεῖ δὲ μαθεῖν πῶς	τί	τισιν ἀκόλουθον γίνεται καὶ ποτὲ
[1, 18]	αὐτὰ ψῦξαι. οὐκ οἶδεν ἐκεῖνος	τί	τὸ ἀγαθόν ἐστι τοῦ ἀνθρώπου,
[1, 18]	οὕτως καὶ τοῦ ὁρμῆσαι ἐπί	τι	τὸ παθεῖν ὅτι ἐμοὶ συμφέρει,
[1, 24]	ἐκ πλοίου ὅταν ἐξίῃς; μή	τι	τὸ πηδάλιον αἴρεις, μή τι
[1, 6]	τὸν τεχνίτην; ἢ ἐξηγησάσθωσαν ἡμῖν	τί	τὸ ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον τούτων
[1, 20]	μακρὸν γίνεται καὶ ἀνάγκη ἀκοῦσαι	τί	τὸ προηγούμενόν ἐστιν ἐφ´ ἡμῶν,
[1, 18]	κτήσεις. Ἀλλ´ ὁ τύραννος δήσει.	τί;	τὸ σκέλος. ἀλλ´ ἀφελεῖ. τί;
[1, 30]	καὶ χρῆσις φαντασιῶν. τέλος δὲ	τί;	τὸ σοὶ ἀκολουθεῖν. ταῦτα καὶ
[1, 20]	τὸ προηγούμενόν ἐστιν ἐφ´ ἡμῶν,	τί	τὸ ὑποστατικὸν καὶ οὐσιῶδες. ὅτι
[1, 7]	οὖν ἐν τούτοις πλανηθῶ, μή	τι	τὸν πατέρα ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον, ποῦ
[1, 18]	τί; τὸ σκέλος. ἀλλ´ ἀφελεῖ.	τί;	τὸν τράχηλον. τί οὖν οὐ
[1, 6]	ἐπὶ τί γεγόνατε οὔτε {ἐπὶ}	τί	τοῦτό ἐστιν, ἐφ´ οὗ τὴν
[1, 3]	ὁρᾶτε οὖν καὶ προσέχετε, μή	τι	τούτων ἀποβῆτε τῶν ἀτυχημάτων. ~Περὶ
[1, 29]	ἐμέ, οὐδέν· εἰ δὲ φοβοῦμαί	τι	τούτων, ἐμοὶ ἀπειλεῖ. τίνα λοιπὸν
[1, 17]	δοκεῖ σοι κρεῖττον εἶναι ποιῆσαί	τι	τούτων ἢ ἀποθανεῖν. πάλιν οὖν
[1, 28]	καὶ αὐτός· ἂν δ´ ἀπολλύηταί	τι	τούτων καὶ ἐκπολιορκῆται, τότε καὶ
[1, 2]	λήψεται, παρακρατήσας δ´ οὐ πείσεταί	τι	τραχὺ ἢ ἀνιαρόν· ἄλλῳ δέ
[1, 17]	μὴ καταμεμαθηκότες μηδ´ ἠκριβωκότες δυνησόμεθά	τι	τῶν ἄλλων ἀκριβῶσαι καὶ καταμαθεῖν;
[1, 9]	θεοῦ; διὰ τί δὲ φοβηθήσεταί	τι	τῶν γιγνομένων ἐν ἀνθρώποις; ἀλλὰ
[1, 29]	προαχθῆναι μάρτυς. ὑπ´ ἐμοῦ. μή	τι	τῶν ἐκτὸς τῆς προαιρέσεως ἀγαθόν
[1, 11]	φυγὴ οὔτε πόνος οὔτε ἄλλο	τι	τῶν τοιούτων αἴτιόν ἐστι τοῦ
[1, 9]	καὶ ἔφη ὅτι Ἐγὼ βοηθηθῆναί	τι	ὑπὸ σοῦ ἤθελον, οὐχὶ ἐλεηθῆναι·
[1, 20]	τί οὖν ἐστι θεὸς καὶ	τί	φαντασία; καὶ τί ἐστι φύσις
[1, 24]	ἀλείπτης τραχεῖ νεανίσκῳ συμβέβληκεν. (Ἵνα	τί;	φησίν. (Ἵνα Ὀλυμπιονίκης γένῃ· δίχα
[1, 23]	τί ἀποσυμβουλεύεις τῷ σοφῷ τεκνοτροφεῖν;	τί	φοβῇ μὴ διὰ ταῦτα εἰς
[1, 4]	καὶ μαθεῖν, τί ἐστι θάνατος,	τί	φυγή, τί δεσμωτήριον, τί {νος}
[1, 19]	θεοῖς εὐχαριστοῦμεν, ὅπου τὸ ἀγαθὸν	τιθέμεθα.	Σήμερόν τις ὑπὲρ ἱερωσύνης ἐλάλει
[1, 1]	καὶ ἐν ᾗ τὰ σαυτοῦ	τιθέμενος	οὐδέποτε κωλυθήσῃ, οὐδέποτ´ ἐμποδισθήσῃ, οὐ
[1, 7]	γὰρ ἐπαγγέλλεται ἐν λόγῳ; τἀληθῆ	τιθέναι,	τὰ ψευδῆ αἴρειν, πρὸς τὰ
[1, 10]	ἕτερον πόδα εἰς τὴν αὐλὴν	τιθέντα,	ὃ βούλει ὑπολάμβανε. νῦν οὖν
[1, 4]	πῶς ἐπιβάλλῃ καὶ {προ{ ς}	τίθεσαι	καὶ παρασκευάζῃ, πότερα συμφώνως τῇ
[1, 12]	εἶ τοῖς θεοῖς, ἐκεῖ που	τίθεσθαι	τὸ ἀγαθόν; τάλας ἐγώ, τὸν
[1, 22]	μάχεται. τίς γὰρ ἡμῶν οὐ	τίθησιν,	ὅτι τὸ ἀγαθὸν συμφέρον ἐστὶ
[1, 22]	διώκειν; τίς δ´ ἡμῶν οὐ	τίθησιν,	ὅτι τὸ δίκαιον καλόν ἐστι
[1, 19]	φρόνιμον ἐποίησεν; τοῦτ´ ἔστι τὸ	τιμᾶν	ἄλλο τι ἢ τὰ προαιρετικά.
[1, 29]	ὅτι σε ἐτίμησεν ταύτην τὴν	τιμὴν	καὶ ἄξιον ἡγήσατο προσαγαγεῖν εἰς
[1, 28]	τοῦτο, τῷ θυμῷ χαρίσασθαι καὶ	τιμωρήσασθαι	τὸν ἄνδρα, συμφορώτερον ἡγεῖται τοῦ
[1, 27]	πραγμάτων πιθανότητες, καθ´ ἃς φαίνεταί	τινα	ἀγαθὰ οὐκ ὄντα, ἐκεῖ τὴν
[1, 6]	τὴν θέαν παρείληφθε; (Ἀλλὰ γίνεταί	τινα	ἀηδῆ καὶ χαλεπὰ ἐν τῷ
[1, 8]	οἱ ἄνθρωποι γίνονται φιλόσοφοι καὶ	τίνα	ἄλλως αὐτοῖς πάρεστιν; ἄγε εἰ
[1, 29]	δραπέτης; μέχρι δ´ ἂν οὗ	τινα	ἀνοχὴν ἀπὸ τούτων ἔχω, ὡς
[1, 30]	σχολῇ; ἐγὼ ἀδιάφορα. νῦν οὖν	τίνα	αὐτὰ λέγεις; μή τι ἐκεῖνα
[1, 29]	ἀγαθόν ἐστιν ἢ κακόν; μή	τινα	βλάπτω; μή τι ἐπ´ ἄλλῳ
[1, 19]	εἶναι ἐπώλησεν. εἶτα ἐκεῖνος κατά	τινα	δαίμονα ἀγορασθεὶς ὑπό τινος τῶν
[1, 28]	μικροῦ πράγματος ἤρτηται τὰ τηλικαῦτα;	(Τίνα	δὲ καὶ λέγεις τὰ τηλικαῦτα;
[1, 23]	τὸν νοῦν ἔχοντα· οἶδεν γὰρ	τίνα	δεῖ ποιεῖν τὸν πολιτευόμενον· ἐπείτοι
[1, 6]	καὶ προστίθεμεν καὶ συντίθεμεν τάδε	τινὰ	δι´ αὐτῶν καὶ νὴ Δία
[1, 4]	τοιοῦδ´ ἐπιδεικνύμενα; εἰ γὰρ ἐξαπατηθέντα	τινὰ	ἔδει μαθεῖν, ὅτι τῶν ἐκτὸς
[1, 29]	καὶ λέγειν ἤθελον ἔτι μανθάνειν’	τίνα;	εἰ ταῦτα οὐκ ἔμαθες {οὐχ}
[1, 6]	μὴ χρῆσθε αὐτοῖς μηδ´ αἰσθάνεσθε	τίνα	εἰλήφατε καὶ παρὰ τίνος, ἀλλὰ
[1, 2]	ὅτι σὺ σεαυτὸν ἡγῇ μίαν	τινὰ	εἶναι κρόκην τῶν ἐκ τοῦ
[1, 11]	ἂν μὴ ἡμῖν δόξῃ τοιαῦτά	τινα	εἶναι, οὐ πράττομεν τὰ ἀκόλουθα·
[1, 24]	καὶ σύ, ὅταν σοι φαίνηταί	τινα	εἶναι τοιαῦτα, εἰπὼν οὐκέτι παίξω’
[1, 16]	οἱ πολλοὶ ἀποτετύφλωσθε, οὐκ ἔδει	τινὰ	εἶναι τὸν ταύτην ἐκπληροῦντα τὴν
[1, 26]	λέγῃ, οὗτος ἐπιστρέφεται, κἂν ἐπαινῇ	τινα,	ἐπαίρεται; ἐν τοῖς οὕτως μικροῖς
[1, 10]	ὅταν ἡμέρα γένηται, μικρὰ ὑπομιμνῄσκομαι,	τίνα	ἐπαναγνῶναί με δεῖ. εἶτα εὐθὺς
[1, 19]	πάλιν ἄφρων σοι δοκῇ. εἶχέν	τινα	Ἐπαφρόδιτος σκυτέα, ὃν διὰ τὸ
[1, 4]	ταῦτα; δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἄδοξόν	τινα	ἐρῶ καὶ ταπεινόν; Πρίαμος αὐτὰ
[1, 30]	οὖν ἠλλάγης; οὔ. λέγε οὖν	τίνα	ἐστὶν ἀδιάφορα. τὰ ἀπροαίρετα. λέγε
[1, 25]	σοι ὁ κύριος. τούτων μεμνημένος	τίνα	ἔτι κολακεύσεις ἢ φοβήσῃ; Ἀλλὰ
[1, 9]	οἱ καλούμενοι τύραννοι δοκοῦντες ἔχειν	τινὰ	ἐφ´ ἡμῖν ἐξουσίαν διὰ τὸ
[1, 11]	ἐπαίρεσθαι ἢ συστέλλεσθαι ἢ φεύγειν	τινὰ	ἢ διώκειν, τοῦθ´ ὅπερ καὶ
[1, 11]	ἢ μὴ ποιεῖν, τοῦ λέγειν	τινὰ	ἢ μὴ λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι
[1, 11]	ἄν, οἷον καὶ ἐν Ῥώμῃ	τινὰ	ἦν τὸ κινοῦν, ὥστ´ ἐγκαλύπτεσθαι
[1, 20]	αὑτοῦ θεωρητικός. πάλιν ἡ φρόνησις	τίνα	θεωρήσουσα παρελήλυθεν; ἀγαθὰ καὶ κακὰ
[1, 14]	πᾶσιν συμπαρεῖναι καὶ ἀπὸ πάντων	τινὰ	ἴσχειν διάδοσιν; ἀλλὰ φωτίζειν οἷός
[1, 9]	ἐν τῷ βίῳ, ὡς βάρη	τινὰ	καὶ ἀνιαρὰ καὶ ἄχρηστα ἀπορρῖψαι
[1, 8]	εἰ τύχοι γυμνασίας ἐπιπλέον καί	τινα	καὶ εὐπρέπειαν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων
[1, 27]	γίνονται ἡμῖν· ἢ γὰρ ἔστι	τινὰ	καὶ οὕτως φαίνεται ἢ οὐκ
[1, 26]	καλῶς ἢ κακῶς γινομένων; κἄν	τινα	κακῶς λέγῃ, οὗτος ἐπιστρέφεται, κἂν
[1, 29]	φοβοῦμαί τι τούτων, ἐμοὶ ἀπειλεῖ.	τίνα	λοιπὸν δέδοικα; τὸν τίνων ὄντα
[1, 29]	τὴν ἑκάστου ἢ ἐπ´ αὐτῷ;	τίνα	μαρτυρίαν δίδως τῷ θεῷ; ἐν
[1, 9]	λάβω καὶ ἀργύριον ἢ ἀρχήν	τινα;	μὴ γένοιτο. οὐχ οὕτως ἀναίσθητος
[1, 29]	καὶ σὺ τοίνυν, ὅταν μεταπεῖσαί	τινα	μὴ δύνῃ, γίγνωσκε ὅτι παιδίον
[1, 26]	ὅπου τὰ ἐκςείοντα μεγάλα. ἐγώ	τινα	οἶδα κλαίοντα Ἐπαφροδίτου τῶν γονάτων
[1, 29]	πρὸς τί αὐτὰ ἔμαθες; ἐγώ	τινα	οἶμαι τῶν καθημένων ἐνταῦθα ὠδίνειν
[1, 25]	μὴ σὰ κωλυτὰ καὶ παραποδιστά;	τίνα	οὖν ἐντολὴν ἔχων ἐκεῖθεν ἐλήλυθας,
[1, 6]	μεταβαίνομεν ἀπ´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλα	τινὰ	οὕτω πως παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα
[1, 7]	πᾶσαν; καὶ εἰ οὐ πᾶσαν,	τίνα;	{περὶ τίνος ἡ σκέψις; περὶ
[1, 24]	βέβλημαι, μή τι τέτρωμαι, μή	τινα	πέφευγα; τοῦτ´ ἔστιν οἷος δεῖ
[1, 7]	προσδεχομένοις ἀναγκαῖον ὁμολογεῖν, ὅτι ἐπίσκεψίν	τινα	ποιητέον τῶν τόπων τούτων, περὶ
[1, 6]	ἐφ´ ἡμῖν ἐποίησεν οὐδ´ αὑτῷ	τινα	πρὸς τοῦτο ἰσχὺν ἀπολιπών, ὥστε
[1, 27]	~Ποσαχῶς αἱ φαντασίαι γίνονται καὶ	τίνα	πρόχειρα πρὸς αὐτὰς βοηθήματα παρασκευαστέον.
[1, 26]	θέλεις οὖν ἀποθῶμαι τὴν ἄγνοιαν;	τίνα	πώποτε {ὀργὴ{ ν} ἐδίδαξε τὰ
[1, 28]	οὐ δεῖ χαλεπαίνειν ἀνθρώποις καὶ	τίνα	τὰ μικρὰ καὶ μεγάλα ἐν
[1, 9]	στρατηγὸς ὁ ὑμέτερος ἔταξεν εἴς	τινα	τάξιν, ὅτι ἔδει με τηρεῖν
[1, 9]	θεοὺς συγγένειαν καὶ ὅτι δεσμά	τινα	ταῦτα προσηρτήμεθα τὸ σῶμα καὶ
[1, 19]	οὔ· ἀλλὰ χρείαν μοι παρέχει	τινά.	ταύτης οὖν ἕνεκα θεραπεύω αὐτά.
[1, 29]	δεῖ μεμνῆσθαι καὶ κληθέντα εἴς	τινα	τοιαύτην περίστασιν εἰδέναι, ὅτι ἐλήλυθεν
[1, 2]	οὐκ εἰσὶν ἀφόρητοι τῇ φύσει.	(Τίνα	τρόπον; (Ὅρα πῶς· Λακεδαιμόνιοι μαστιγοῦνται
[1, 11]	πράγματι; (Ἀθλίως, ἔφη. (Καὶ ὅς·	Τίνα	τρόπον; οὐ γὰρ δὴ τούτου
[1, 9]	Καίσαρα ἡ συγγένεια ἢ ἄλλον	τινὰ	τῶν μέγα δυναμένων ἐν Ῥώμῃ
[1, 30]	ταῖς περιστάσεσιν. Ὅταν εἰσίῃς πρός	τινα	τῶν ὑπερεχόντων, μέμνησο ὅτι καὶ
[1, 30]	ἐμέ. λέγε καὶ τὰ ἀγαθὰ	τίνα	ὑμῖν ἐδόκει; προαίρεσις οἵα δεῖ
[1, 7]	ἀναγκαῖον γὰρ ἔστιν ὅτ´ αἰτῆσαί	τινα	ὑπόθεσιν ὥσπερ ἐπιβάθραν τῷ ἑξῆς
[1, 10]	τοῦ κόσμου διοίκησις καὶ ποίαν	τινὰ	χώραν ἐν αὐτῷ ἔχει τὸ
[1, 9]	ταπεινοφρονήσητε μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς	τινας	διαλογισμοὺς διαλογιεῖσθε αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν,
[1, 6]	παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί	τινας	καὶ διατρέψαι πρὸς τὸ ἀπολιπεῖν
[1, 29]	τοὺς περὶ ἐμὲ λάβε. ἄν	τινας	τούτων ἀναπείθω ἀντιποιεῖσθαι, τῷ ὄντι
[1, 6]	ος καὶ σῦς καὶ ἄδικοί	τινες	ἄνθρωποι καὶ θηριώδεις, οὓς ἐκεῖνος
[1, 6]	καὶ γενναιότητος, εἰ μὴ τοιαῦταί	τινες	αὐτὸν περιστάσεις καὶ ὗλαι διέσεισαν
[1, 28]	ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι τίνος ὑμῖν δοκεῖ;	τίνες	δὲ λέγονται οἱ παντὶ τῷ
[1, 12]	εὐαρεστήσεως. Περὶ θεῶν οἱ μέν	τινές	εἰσιν οἱ λέγοντες μηδ´ εἶναι
[1, 21]	ἐπακολουθοῦντες ἐπικραυγάζωσιν· ὦ μεγάλου φιλοσόφου.	τίνες	εἰσὶν οὗτοι, ὑφ´ ὧν θαυμάζεσθαι
[1, 9]	αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ μή	τινες	ἐμπίπτωσιν τοιοῦτοι νέοι, οἳ ἐπιγνόντες
[1, 3]	ἀτυχῆ καὶ νεκράν, ὀλίγοι δέ	τινες	ἐπὶ τὴν θείαν καὶ μακαρίαν.
[1, 6]	ἐπιθυμήσετε; οὐκ αἰσθήσεσθε τοίνυν, οὔτε	τίνες	ἐστὲ οὔτ´ ἐπὶ τί γεγόνατε
[1, 20]	μὴ ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς τὴν ἀλήθειαν;	τίνες	ἡμεῖς; τί πρὸς σὲ ὄντες;
[1, 29]	μὲν τοῖς Καίσαρος μονομάχοις εἰσί	τινες	οἱ ἀγανακτοῦντες ὅτι οὐδεὶς αὐτοὺς
[1, 26]	μεγάλα. νῦν δὲ μὴ δυνάμενοί	τινες	τὸν ψωμὸν καταπίνειν σύνταξιν ἀγοράσαντες
[1, 9]	θάνατος οὐ κακόν; καὶ συγγενεῖς	τινες	τοῦ θεοῦ ἐσμεν κἀκεῖθεν ἐληλύθαμεν;
[1, 7]	ἀποκρίσει ἢ τῷ συλλελογίσθαι ἤ	τινι	ἄλλῳ τοιούτῳ λαμβάνοντα τὰς μεταπτώςεις
[1, 25]	{ἐμ} αὐτὸς κατ´ ἐμαυτοῦ δηλῶ,	τίνι	ἁλωτός εἰμι. ὡς ὁ ὄφις
[1, 29]	τύραννος καὶ μὴ καλῇ, λέγω	τίνι	ἀπειλεῖ; ἂν λέγῃ δήσω σε’
[1, 14]	καὶ τοῦτον ἀκοίμητον καὶ ἀπαραλόγιστον.	τίνι	γὰρ ἄλλῳ κρείττονι καὶ ἐπιμελεστέρῳ
[1, 27]	ῥηγνύμενον ἔσωθεν τὴν καρδίαν ἄλλῳ	τινὶ	δεῖ προσευκαιρεῖν. ~Ὅτι οὐ δεῖ
[1, 19]	ὅταν γὰρ ὁ τύραννος εἴπῃ	τινὶ	δήσω σου τὸ σκέλος’ ὁ
[1, 29]	μεμελέτηκεν αὐτό; μεμάθηκεν; ποῦ; παρὰ	τίνι;	εἶτα μουσικὸς μὲν οὐκ ἐπιστρέφεται
[1, 29]	ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ χείρονος. ἐν	τίνι;	ἐν ᾧ κρεῖσσόν ἐστιν. σῶμα
[1, 18]	ἀφῇς καὶ παρὰ μηδὲν ἡγήσῃ,	τίνι	ἔτι χαλεπαίνεις; μέχρι δ´ ἂν
[1, 2]	πρόσωπον ἑαυτοῦ ἕκαστος. τῷ γάρ	τινι	εὔλογον τὸ ἀμίδα παρακρατεῖν αὐτὸ
[1, 28]	δ´ ἂν οὗ μὴ δεικνύῃς,	τίνι	ἔχει ἀκολουθῆσαι ἢ τῷ φαινομένῳ;
[1, 19]	τῷ εἰδότι; ἐπὶ δ´ ἅρματος	τίνι	ἢ τῷ εἰδότι; τί δ´
[1, 2]	τραχὺ ἢ ἀνιαρόν· ἄλλῳ δέ	τινι	οὐ μόνον τὸ αὐτὸν παρακρατῆσαι
[1, 27]	ἄλλον ἂν παρεκάλεσα τὸν συνηγορήσοντα·	τίνι	οὖν ἀρκοῦμαι κατὰ τὸν τόπον;
[1, 28]	γένοιτο· ἀλλὰ τούτοις οὐ διαφέρει.	(Τίνι	οὖν διαφέρει; (Ζήτει καὶ εὑρήσεις,
[1, 29]	ἐν ᾧ κρείσσονές εἰσιν. ἐν	τίνι	οὖν χείρονές εἰσιν; ἂν ὁ
[1, 7]	τὸ παραλειπόμενον ἓν ἐν συλλογισμῷ	τινι	οὐχ εὕρισκον. Οὐχ οἷον μέν’
[1, 4]	ἐκκλίνῃ, οἶδεν ὅτι περιπεσεῖταί ποτέ	τινι	παρὰ τὴν ἔκκλισιν τὴν αὑτοῦ
[1, 9]	οἱ δοῦλοι, πῶς οἱ δραπέται,	τίνι	πεποιθότες ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται τῶν δεσποτῶν;
[1, 19]	πρὸς τοὺς τυράννους. Ὅτι ἄν	τινι	προσῇ τι πλεονέκτημα ἢ δοκῇ
[1, 24]	οἱ δορυφόροι; ὅταν οὖν ἐκείνων	τινὶ	προσίῃς, τούτων μέμνησο, ὅτι τραγῳδῷ
[1, 29]	ἡ οὐσία αὐτῷ τοῦ ἀγαθοῦ;	τίνι	προςσχῶμεν; σοὶ ἢ αὐτῷ; καὶ
[1, 27]	δύναται σωθῆναι τὸ εὐσεβὲς ἔν	τινι.	ταῦτα οὐ δοκεῖ ἐπείγοντα; Ἐρχέσθω
[1, 11]	λοιποῦ σπουδάσεις οὐδὲ πρὸς ἄλλῳ	τινὶ	τὴν γνώμην. ἕξεις ἢ ὅπως
[1, 5]	ὑπὲρ τοῦ μὴ περιπεσεῖν τοιούτῳ	τινί,	τῆς ψυχῆς δ´ ἀπονεκρουμένης οὐδὲν
[1, 28]	Τί ἐστιν αἴτιον τοῦ συγκατατίθεσθαί	τινι;	τὸ φαίνεσθαι ὅτι ὑπάρχει. τῷ
[1, 13]	ἄνωθεν καταβολῆς, ἀλλ´ εἰ ἔν	τινι	τοιαύτῃ χώρᾳ κατετάγης ὑπερεχούσῃ, εὐθὺς
[1, 14]	μηδέποτε μηδ´ ἐγκαλέσειν μηδὲ μέμψεσθαί	τινι	τῶν ὑπ´ ἐκείνου δεδομένων μηδ´
[1, 2]	κεκηρυγμένος καὶ ἠγωνισμένος, ἐν τοιαύτῃ	τινὶ	χώρᾳ ἀνεστραμμένος, οὐχὶ παρὰ τῷ
[1, 9]	εἰ δ´ ὁ θεὸς ἔν	τινι	χώρᾳ καὶ ἀναστροφῇ κατατέταχεν, ταύτην
[1, 6]	αἰσθάνεσθε τίνα εἰλήφατε καὶ παρὰ	τίνος,	ἀλλὰ κάθησθε πενθοῦντες καὶ στένοντες
[1, 8]	τις ἅπτηται {τι} αὐτοῦ ὑπομιμνῄσκων,	τίνος	ἀπολελειμμένος ποῦ ἀποκέκλικεν; Τί οὖν;
[1, 17]	δ´ οὐ λέγει; καὶ περὶ	τίνος	γράφει Ξενοφῶν, ὅτι ἤρχετο ἀπὸ
[1, 17]	αὐτὸν μὴ ἀδιάρθρωτον εἶναι, ὑπὸ	τίνος	διαρθρωθῇ; δῆλον γὰρ ὅτι ἢ
[1, 7]	ταράσσεσθαι μὴ βλέπουσι τὸ ἀκόλουθον.	τίνος	ἕνεκα; ἵν´ ἐν τῷ τόπῳ
[1, 29]	οὐδέν’ εἰ δὲ περὶ συνημμένου	τινὸς	ἐπικεκρίκει καὶ ἐδεδώκει ἀπόφασιν τὸ
[1, 29]	καθ´ ἡμᾶς παράδειγμα. ταῦτα οὖν	τίνος	ἐστὶ θεωρεῖν; τοῦ σχολάζοντος. ἔστι
[1, 17]	αὐτὸς διὰ σεαυτοῦ παρακολουθεῖς; καὶ	τίνος	ἔτι χρείαν ἔχεις; εἰ γὰρ
[1, 7]	εἰ οὐ πᾶσαν, τίνα; {περὶ	τίνος	ἡ σκέψις; περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι
[1, 4]	πρὸς ὃ ἂν ἡ τελειότης	τινὸς	καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ ἡ
[1, 1]	ἢ ἀποδοκιμαστικήν. ἡ γραμματικὴ μέχρι	τίνος	κέκτηται τὸ θεωρητικόν; μέχρι τοῦ
[1, 17]	ὑπ´ αὐτοῦ ἢ ὑπ´ ἄλλου	τινὸς	κωλυτὸν ἢ ἀναγκαστὸν κατεσκευάκει, οὐκέτι
[1, 10]	ὅμοιον οὖν ἐστιν ἐντευξίδιον παρά	τινος	λαβόντα ἀναγιγνώσκειν παρακαλῶ σε ἐπιτρέψαι
[1, 29]	ἂν πάλιν σχῆτε, εἰσελεύσομαι. μέχρι	τίνος;	μέχρις ἂν οὗ λόγος αἱρῇ
[1, 6]	ἀλλ´ αἱ μύξαι μου ῥέουσιν.	τίνος	οὖν ἕνεκα χεῖρας ἔχεις, ἀνδράποδον;
[1, 12]	ἕνεκα ἀφῆκαν, κτήσεως, θανάτου, ζωῆς.	τίνος	οὖν ὑπεύθυνόν σε ἐποίησαν; τοῦ
[1, 19]	ὅτι μετὰ Φηλικίωνος βουλεύεται περί	τινος’	οὐχὶ γὰρ πεπράκει αὐτὸν ὡς
[1, 6]	ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι τεχνίτου	τινὸς	πάντως τὸ ἔργον, οὐχὶ δ´
[1, 11]	αὐτός. ~Περὶ φιλοστοργίας. Ἀφικομένου δέ	τινος	πρὸς αὐτὸν τῶν ἐν τέλει
[1, 14]	ἐφορᾷ τὸ θεῖον. Πυθομένου δέ	τινος,	πῶς ἄν τις πεισθείη, ὅτι
[1, 13]	ποιεῖν ἀρεστῶς θεοῖς. Πυθομένου δέ	τινος,	πῶς ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς θεοῖς,
[1, 15]	ἁπάντων. ~Τί ἐπαγγέλλεται φιλοσοφία. Συμβουλευομένου	τινός,	πῶς τὸν ἀδελφὸν πείσῃ μηκέτι
[1, 2]	ἀλλ´ ἐγκαρτερήσας ἀπέθανεν. πυθομένου δέ	τινος·	Πῶς τοῦτο ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς
[1, 19]	τὸ φύσει ἐλεύθερον ὑπ´ ἄλλου	τινὸς	ταραχθῆναι ἢ κωλυθῆναι πλὴν ὑφ´
[1, 25]	φέρε ἃ ἐμελέτησας. Μέχρις οὖν	τίνος	ταῦτα τηρεῖν καλῶς {ἔχει{ ς}
[1, 2]	τῆς κτήσεως· οὐδ´ ἁπλῶς ἄλλου	τινὸς	τῆς ἐπιμελείας διὰ τὴν ἀπόγνωσιν
[1, 22]	Χρυσηίδα, δεῖ με λαβεῖν ὑμῶν	τινος	τὸ γέρας’ ὁ δέ τὴν
[1, 15]	ἡγεμονικὸν κατὰ φύσιν ἔχον. (Τὸ	τίνος;	(Τὸ ἐκείνου, ἐν ᾧ εἰμί.
[1, 5]	κακῶς ἔχειν οἰόμεθα· ἂν δέ	τινος	τὸ ἐντρεπτικὸν καὶ αἰδῆμον ἀπονεκρωθῇ,
[1, 7]	οἷον αὐτὸν ἐπινοοῦμεν; ἀλλ´ ἄνευ	τινὸς	τοιαύτης γυμνασίας καὶ παρασκευῆς φυλάττειν
[1, 25]	τί παραδοξότερόν ἐστιν ἢ κεντεῖν	τινος	τὸν ὀφθαλμόν, ἵνα ἴδῃ; εἴ
[1, 19]	κατά τινα δαίμονα ἀγορασθεὶς ὑπό	τινος	τῶν Καισαριανῶν τοῦ Καίσαρος σκυτεὺς
[1, 28]	τούτου οὖν μηδεμίαν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι	τίνος	ὑμῖν δοκεῖ; τίνες δὲ λέγονται
[1, 13]	οὐ μεμνήσῃ τί εἶ καὶ	τίνων	ἄρχεις; ὅτι συγγενῶν, ὅτι ἀδελφῶν
[1, 12]	εἶτα οὕτως γεννηθῆναι. ἐκ ποίων	τινῶν;	ἐκ τοιούτων, ὁποῖοι ἦσαν. τί
[1, 20]	Πᾶσα τέχνη καὶ δύναμις προηγουμένων	τινῶν	ἐστι θεωρητική. ὅταν μὲν οὖν
[1, 11]	γυναῖκα οὔτε τέκνα ὡς αἴτιά	τινων	κακῶν ἡμῖν γινόμενα πεπεισμένοι ὅτι,
[1, 29]	ἀπειλεῖ. τίνα λοιπὸν δέδοικα; τὸν	τίνων	ὄντα κύριον; τῶν ἐπ´ ἐμοί;
[1, 10]	περὶ σιταρίου, περὶ ἀγριδίου, περί	τινων	προκοπῶν τοιούτων; ὅμοιον οὖν ἐστιν
[1, 25]	ἀξιοπιστότερος; ἀλλὰ ταύτας τηρῶν ἄλλων	τινῶν	προσδέῃ; ἀλλ´ ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται
[1, 12]	ἄκων γάρ ἐστιν· ὅπου δέ	τις	ἄκων ἐστίν, ἐκεῖνο φυλακὴ αὐτῷ
[1, 13]	ἀρεστὸν τοῖς θεοῖς; (Πῶς οὖν	τις	ἀνάσχηται τῶν τοιούτων; (Ἀνδράποδον, οὐκ
[1, 1]	καθήμεθα σπώμενοι καὶ παρακύπτομεν συνεχῶς·	τίς	ἄνεμος πνεῖ; βορέας. τί ἡμῖν
[1, 27]	πρὸς τὰ κατ´ αὐτῆς; (Καὶ	τίς	ἀντιλέγει; ἀλλὰ τὸν δυνάμενον, τὸν
[1, 25]	τὸν ὀφθαλμόν, ἵνα ἴδῃ; εἴ	τις	ἀπείρῳ τῶν ἰατρικῶν τοῦτο εἶπεν,
[1, 3]	τῶν ἄκρων ἀφιστάμεθα. ~Πῶς ἄν	τις	ἀπὸ τοῦ τὸν θεὸν πατέρα
[1, 8]	μάλισθ´, ὅτι οὐ μόνον ἀσχολία	τις	ἀπὸ τῶν ἀναγκαιοτέρων αὐτὴ προσγένοιτ´
[1, 19]	ποιεῖν. ἐπεὶ τί ἐκδέχῃ; ἵνα	τις	ἀποστῇ αὑτοῦ καὶ τοῦ ἰδίου
[1, 8]	πεφυσημένος περιπατεῖ μηδ´ ἀνεχόμενος, ἄν	τις	ἅπτηται {τι} αὐτοῦ ὑπομιμνῄσκων, τίνος
[1, 9]	διδάσκαλον ὑμῶν καὶ παιδευτήν, εἴ	τις	ἄρα ἦν· ὑμᾶς μὲν ἔρχεσθαι
[1, 5]	εὑρεῖν λόγον, δι´ οὗ μεταπείσει	τις	αὐτόν. τοῦτο δ´ οὔτε παρὰ
[1, 9]	ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ τί μὴ εἴπῃ	{τις}	αὑτὸν κόσμιον; διὰ τί μὴ
[1, 29]	ἀμφότεροι. διὰ τοῦτο ἂν ἀφέλῃ	τις	αὐτοῦ καὶ τὰς ἐμβάδας καὶ
[1, 5]	ἀπαχθεὶς ἀπολιθωθῇ, πῶς ἔτι χρήσηταί	τις	αὐτῷ διὰ λόγου; Ἀπολιθώσεις δ´
[1, 1]	ἀπέλθωμεν καὶ γυμνασθῶμεν. γυμνασαμένῳ λέγει	τις	αὐτῷ ἐλθὼν ὅτι Κατακέκρισαι’ (Φυγῇ,
[1, 11]	γε ἄνισον καὶ ἄγνωμον, ὅ	τις	αὑτῷ προσῆκον οἴεται διὰ τὸ
[1, 1]	μέλος. αὐτὴ οὖν αὑτὴν θεωρεῖ	τις	αὐτῶν; οὐδαμῶς. ἀλλ´ ὅτε μέν,
[1, 22]	καὶ πρόληψις προλήψει οὐ μάχεται.	τίς	γὰρ ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι
[1, 18]	καὶ λέγε πάντες με μισοῦσιν’	τίς	γὰρ μὴ μισήσῃ τὸν τοιοῦτον;
[1, 22]	προαιρετικοῖς, πάντες μου καταγελάσονται. ἥξει	τις	γέρων πολιὸς χρυσοῦς δακτυλίους ἔχων
[1, 22]	περιστάσεως δεῖ μετιέναι καὶ διώκειν;	τίς	δ´ ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι
[1, 6]	πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο;	τίς	δ´ ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν
[1, 17]	νικῆσαι δύναται ἢ ἄλλη ὁρμή;	τίς	δ´ ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν ἢ
[1, 23]	λύκους; οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν. ἄγε,	τίς	δέ σοι πείθεται ἰδὼν παιδίον
[1, 6]	καὶ ἐγένετο, τί ὄφελος αὐτοῦ;	τίς	δὲ χρῆσις τῶν βραχιόνων τῶν
[1, 17]	ἀδύνατον. εἰ λόγος, ἐκεῖνον πάλιν	τίς	διαρθρώσει; εἰ γὰρ αὐτὸς ἑαυτόν,
[1, 10]	δὲ καὶ εἰς αὐλὴν πάροδός	τις	δίδωται, ὅτι χαίρων καὶ τῷ
[1, 28]	τούτοις ὅμοια. οὐ δύναται οὖν	τις	δοκεῖν μέν, ὅτι συμφέρει αὐτῷ,
[1, 29]	ἰσχυροτέρων εἰς δεσμωτήριον καὶ κώνειόν	τις	δῷ τῷ σωματίῳ τῷ Σωκράτους
[1, 10]	λογικὸν ζῷον· ἐπίσκεψαι δὲ καὶ	τίς	εἶ σὺ καὶ ποῖόν τι
[1, 17]	καὶ ἐπισκεπτικὰ καὶ ὡς ἄν	τις	εἴποι μετρητικὰ καὶ στατικά. τίς
[1, 17]	δ´ οὖν καὶ τοῦτο δοίη	τις,	ἐκεῖνο ἀπαρκεῖ ὅτι τῶν ἄλλων
[1, 26]	τὸν βίον οὔτε παρέχει ἑαυτόν	τις	ἐλέγχῳ τόν τ´ ἐξελέγξαντα μισοῦμεν.
[1, 29]	γωνίᾳ δυνάμενον στεφανωθῆναι Ὀλύμπια; πότε	τις	ἐμοὶ καταγγελεῖ τοιοῦτον ἀγῶνα; οὕτως
[1, 1]	ἐκτεῖναι τὸν τράχηλον, ὡς Λατερανός	τις	ἐν τῇ Ῥώμῃ κελευσθεὶς ὑπὸ
[1, 29]	εἶναι’ τί ἐγεγόνει τῷ συνημμένῳ;	τίς	ἐνθάδε κρίνεται, τίς κατακέκριται; τὸ
[1, 16]	ἐφ´ ἡμῶν τῆς προνοίας; καὶ	τίς	ἐξαρκεῖ λόγος ὁμοίως αὐτὰ ἐπαινέσαι
[1, 1]	ἀλλὰ καὶ ἔτι πρότερον προσελθόντι	τις	Ἐπαφροδίτῳ τῷ κυρίῳ τοῦ Νέρωνος
[1, 9]	εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι ἄν	τις	ἐπὶ τὰ ἑξῆς. Εἰ ταῦτά
[1, 10]	παρακαλῶ σε παρὰ Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι	τίς	ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου διοίκησις
[1, 17]	Ἀντισθένης δ´ οὐ λέγει; καὶ	τίς	ἐστιν ὁ γεγραφὼς ὅτι ἀρχὴ
[1, 16]	τυρὸν καὶ ἐκ δέρματος ἔρια	τίς	ἐστιν ὁ πεποιηκὼς ταῦτα ἢ
[1, 7]	φεύξεται ἐξέτασιν καὶ κοινολογίαν; καὶ	τίς	ἔτι ἄλλος ἐστὶ λόγῳ χρηστικὸς
[1, 9]	πενθεῖς; ποῦ ἔτι τόπος δακρύοις;	τίς	ἔτι κολακείας ἀφορμή; διὰ τί
[1, 8]	ἐπ´ αὐτῇ. ποίᾳ γὰρ ἄν	τις	ἔτι μηχανῇ πείσαι τὸν νέον
[1, 29]	τῷ μεμελετηκότι συλλογισμοὺς ἀναλύειν, κἄν	τις	εὔλυτον αὐτῷ προτείνῃ, λέγει μᾶλλόν
[1, 12]	δίδωσιν; τί οὖν ἀπολείπεται ἢ	τίς	εὑρίσκεται μηχανὴ πρὸς τὴν χρῆσιν
[1, 9]	γὰρ ὄντι, ὃ ἐξ αὑτοῦ	τις	ἔχει, περισσὸς καὶ μάταιος παρ´
[1, 12]	ἐν τῷ καθόλου, ὅπου τέχνη	τις	ἢ ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ δὲ
[1, 9]	τῶν ἐμῶν κτημάτων. ἀλλ´ ὅταν	τις	ᾖ δειλὸς καὶ ταπεινός, ὑπὲρ
[1, 1]	τἆλλα πάντα. αὕτη δ´ ἐστὶ	τίς;	ἡ δύναμις ἡ λογική· μόνη
[1, 1]	Εἰ μὲν ὡς βαρύτερον ἐκλέγῃ,	τίς	ἡ μωρία τῆς ἐκλογῆς; εἰ
[1, 12]	συνόντας αὐτοῖς ἐκείνους ἀλλάξαι; καὶ	τίς	ἡμῖν δίδωσιν; τί οὖν ἀπολείπεται
[1, 29]	καταφρονεῖν τῶν βασιλέων; (Μὴ γένοιτο.	τίς	ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι πρὸς αὐτούς,
[1, 19]	ἀγαθός; φιλῶ σε. εἶτα εἴ	τις	ἡμῶν ἐπύθετο τί ποιεῖ αὐτός;
[1, 21]	~Πρὸς τοὺς θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν	τις	ἣν δεῖ στάσιν ἔχῃ ἐν
[1, 9]	τοὺς αὐτοὺς τούτους δεδοίκαμεν. Ἐμέ	τις	ἠξίωκεν ὑπὲρ αὐτοῦ γράψαι εἰς
[1, 29]	τῷ συνημμένῳ; τίς ἐνθάδε κρίνεται,	τίς	κατακέκριται; τὸ συνημμένον ἢ ὁ
[1, 2]	Τοῦτον τὸν τρόπον καὶ ἀθλητής	τις	κινδυνεύων ἀποθανεῖν, εἰ μὴ ἀπεκόπη
[1, 25]	οὖν ἀφελέσθαι δύναταί σου ταῦτα;	τίς	κωλύσει χρῆσθαι αὐτοῖς ἄλλος εἰ
[1, 4]	ταῦτά μου τὰς πολιὰς ἐτήρησα’	τίς	λέγει ταῦτα; δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν
[1, 17]	τις εἴποι μετρητικὰ καὶ στατικά.	τίς	λέγει ταῦτα; μόνος Χρύσιππος καὶ
[1, 17]	νοῆσαι Χρύσιππον ἢ ἐξηγήσασθαι; καὶ	τίς	λέγει τοῦτο; τί οὖν τὸ
[1, 25]	κακοῖς εἶ. οὐχ ὑπολαμβάνω· καὶ	τίς	μ´ ἀναγκάσει ὑπολαμβάνειν; πάλιν συνεθέμεθα
[1, 11]	δ´ ᾠχόμην, μέχρις οὗ προσήγγειλέ	τις	μοι ὅτι ἔχει καλῶς. (Τί
[1, 26]	τοιαύτην ἐπιβολὴν ἐνηνοχότι. εἰ δέ	τις	μόνον ἐπιδείκνυσθαι θέλων ἐν συμποσίῳ
[1, 26]	ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται τοῖς ἀπείροις;	~Τίς	ὁ βιωτικὸς νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος δὲ
[1, 17]	καὶ ὁρμητικοῦ ἄλλως ἔχει; καὶ	τίς	ὁρμὴν νικῆσαι δύναται ἢ ἄλλη
[1, 2]	ἔστιν ἀφόρητον; (Ὅταν γοῦν πάθῃ	τις	ὅτι εὔλογον, ἀπελθὼν ἀπήγξατο. ἁπλῶς
[1, 14]	(Τοῦτο δέ σοι καὶ λέγει	τις,	ὅτι ἴσην ἔχεις δύναμιν τῷ
[1, 7]	οὐ προσδεκτέον; (Ναί. (Ἀλλὰ λέγει	τις	ὅτι ποιήσω σε δυνατοῦ δεξάμενον
[1, 11]	τοῦ Πατρόκλου θάνατος (ἄλλος γάρ	τις	οὐ πάσχει ταῦτα τοῦ ἑταίρου
[1, 19]	γὰρ πεπράκει αὐτὸν ὡς ἄχρηστον;	τίς	οὖν αὐτὸν ἄφνω φρόνιμον ἐποίησεν;
[1, 25]	μὴ ἐφίεσο. τὸ πιστὸν σόν-	τίς	οὖν ἀφελέσθαι δύναταί σου ταῦτα;
[1, 17]	παρακολουθῶ τῷ βουλήματι τῆς φύσεως.	τίς	οὖν ἐξηγεῖται αὐτό; λέγουσιν ὅτι
[1, 1]	ᾀστέον οὔτε κιθαριστέον οὐκ ἐρεῖ.	τίς	οὖν ἐρεῖ; ἡ καὶ αὑτὴν
[1, 9]	ἡμῖν μέλει, ταῦτα οὐ δύνανται.	τίς	οὖν ἔτι ἄρξει τοῦ οὕτως
[1, 12]	καὶ οὕτως πάντα εὐαρέστως δέχεσθαι.	τίς	οὖν ἡ κόλασις τοῖς οὐ
[1, 1]	τι καὶ θρηνοῦντα; φυγαδευθῆναι· μή	τις	οὖν κωλύει γελῶντα καὶ εὐθυμοῦντα
[1, 18]	γὰρ ὡς ὄνον ἀήττητον εἶναι.	Τίς	οὖν ὁ ἀήττητος; ὃν οὐκ
[1, 6]	πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως τι ὄφελος.	(Τίς	οὖν ὁ ἁρμόσας τοῦτο πρὸς
[1, 4]	ἐπιδείκνυμεν; τί ἔργον ἀρετῆς; εὔροια.	τίς	οὖν προκόπτει; ὁ πολλὰς Χρυσίππου
[1, 19]	ἀναβαίνει εἰς τὸ Καπιτώλιον, ἐπιθύει.	τίς	οὖν πώποτε ὑπὲρ τοῦ ὀρεχθῆναι
[1, 5]	ἡ δὲ τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν	τις	παρατεταγμένος ᾖ μὴ ἐπινεύειν τοῖς
[1, 14]	Πυθομένου δέ τινος, πῶς ἄν	τις	πεισθείη, ὅτι ἕκαστον τῶν ὑπ´
[1, 2]	εἰ σοὶ ἄμεινον, ἄφελε. Ἐπύθετό	τις·	Πόθεν οὖν αἰσθησόμεθα τοῦ κατὰ
[1, 29]	ἐξαπατηθεὶς περὶ αὐτοῦ; οὗτος οὖν	τίς	ποτε ὁ ἔχων ἐξουσίαν τοῦ
[1, 17]	ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ; οὐδὲ εἷς. μή	τίς	σε ἀναγκάσαι δύναται παραδέξασθαι τὸ
[1, 19]	οὕτως ὡς τὸν ὄνον; ἐπεὶ	τίς	σε θεραπεύει ὡς ἄνθρωπον; δείκνυε.
[1, 17]	ἐπὶ τοῦ συγκαταθετικοῦ τόπου. μή	τίς	σε κωλῦσαι δύναται ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ;
[1, 1]	ἐκλογῆς; εἰ δ´ ὡς κουφότερον,	τίς	σοι δέδωκεν; οὐ θέλεις μελετᾶν
[1, 19]	σε θεραπεύει ὡς ἄνθρωπον; δείκνυε.	τίς	σοι θέλει ὅμοιος γενέσθαι, τίς
[1, 29]	τῶν δογμάτων ἄρχειν θέλω. καὶ	τίς	σοι ταύτην τὴν ἐξουσίαν δέδωκεν;
[1, 22]	οὐδὲ γονεῖς οὐδὲ πατρίς; (Καὶ	τίς	σου ἀνέξεται; μεταθῶμεν οὖν αὐτὸ
[1, 19]	τίς σοι θέλει ὅμοιος γενέσθαι,	τίς	σου ζηλωτὴς γίνεται ὡς Σωκράτους;
[1, 19]	μενεῖ. ἄγε ἔξω δὲ Νικοπόλεως	τίς	σου μνεία; (Ἀλλὰ χρυσοῦν στέφανον
[1, 28]	οὐχ οἷόν τε. ὅταν οὖν	τις	συγκατατίθηται τῷ ψεύδει, ἴσθι ὅτι
[1, 2]	τὰ ἀλλότρια ἀποδιδόντα. ~Πῶς ἄν	τις	σῴζοι τὸ κατὰ πρόσωπον ἐν
[1, 6]	τὴν πρόνοιαν, ἂν δύο ἔχῃ	τις	ταῦτα ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν τε
[1, 1]	αὕτη καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα παρείληπται,	τίς	τέ ἐστι καὶ τί δύναται
[1, 18]	οἵα δεῖ καὶ τούτου στέρεταί	τις,	τί ἔτι χαλεπαίνεις αὐτῷ; ἄνθρωπε,
[1, 12]	εἶναι; ἔστω ἐν ἐρημίᾳ. δυσαρεστεῖ	τις	τοῖς γονεῦσιν; ἔστω κακὸς υἱὸς
[1, 29]	λυσιτελεῖν. Ἔστω· ἀλλ´ εἴληπταί μού	τις	τοῦ ἱματίου καὶ ἕλκει μ´
[1, 14]	ὁ ὑμέτερος δαίμων ἐστίν. καὶ	τίς	τούτοις χρεία φωτὸς εἰς τὸ
[1, 28]	πρὸς δὲ τὰ ἄδηλα ἐπέχειν.	τίς	τούτου πίστις; πάθε, εἰ δύνασαι,
[1, 3]	ἐπὶ τὰ ἑξῆς ἐπέλθοι. Εἴ	τις	τῷ δόγματι τούτῳ συμπαθῆσαι κατ´
[1, 12]	οὕτως ἔχειν ὡς ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ	τις	τῷ μόνος εἶναι; ἔστω ἐν
[1, 4]	προκοπήν. Ποῦ οὖν προκοπή; εἴ	τις	ὑμῶν ἀποστὰς τῶν ἐκτὸς ἐπὶ
[1, 27]	αἰσθήσεις ἀναιροῦντες ἄλλο τι ποιεῖτε;	τίς	ὑμῶν εἰς βαλανεῖον ἀπελθεῖν θέλων
[1, 4]	τὴν πρὸς τὸ εὖ ζῆν,	τίς	ὑμῶν ἐπὶ τούτῳ βωμὸν ἱδρύσατο
[1, 19]	ὅπου τὸ ἀγαθὸν τιθέμεθα. Σήμερόν	τις	ὑπὲρ ἱερωσύνης ἐλάλει μοι τοῦ
[1, 5]	θεῷ; ~Πρὸς τοὺς Ἀκαδημαικούς. Ἄν	τις,	φησίν, ἐνίστηται πρὸς τὰ ἄγαν
[1, 29]	ἅμα δὲ περιεβλέψατο· εἶτα ἄν	τις	φθέγξηται κύριον, εὐθὺς σεσόβηνται, ταράσσονται.
[1, 8]	τοῦτο ἀναγκαῖον πρὸς φιλοσοφίαν, ἐπεί	τις	φιλόσοφος ἅμα καὶ καλὸς ἦν
[1, 6]	ἄλλῃ χρείᾳ παραπλησίῳ, πρὸς ἃ	τίς	χρεία τοῦ παρακολουθεῖν ταῖς φαντασίαις
[1, 25]	καὶ τί ποιήσεις; ἂν οὖν	τις	ὡς λίθος ἀκούῃ, τί ὄφελος
[1, 7]	δεῖ δὲ μαθεῖν πῶς τί	τισιν	ἀκόλουθον γίνεται καὶ ποτὲ μὲν
[1, 11]	εἰπέ μοι, πάντα ἃ δοκεῖ	τισιν	εἶναι καλὰ καὶ προσήκοντα, ὀρθῶς
[1, 11]	(Οὐκ ἔδει. (Τί δ´ ἡ	τιτθή;	στέργει αὐτό; (Στέργει, ἔφη. (Ἔδει
[1, 22]	ἀλλ´ ἂν ἐνταῦθά που θῶ	τὸ	ἀγαθόν, ἐν τοῖς προαιρετικοῖς, πάντες
[1, 18]	ψῦξαι. οὐκ οἶδεν ἐκεῖνος τί	τὸ	ἀγαθόν ἐστι τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ
[1, 23]	ἅπαξ ἐν τῷ κελύφει θεὶς	τὸ	ἀγαθὸν ἡμῶν οὐκέτι δύναται ἄλλο
[1, 22]	ἐγὼ οὐχ ὁρῶ τί ἐστι	τὸ	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν· οὐ
[1, 10]	σὺ καὶ ποῖόν τι σοῦ	τὸ	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν’ ταῦτα
[1, 20]	ὅτι ἐν σαρκὶ δεῖ εἶναι	τὸ	ἀγαθόν, πάλιν μακρὸν γίνεται καὶ
[1, 22]	οἱ κοινωνοί. ποῦ οὖν θῶμεν	τὸ	ἀγαθόν; ποίᾳ οὐσίᾳ αὐτὸ ἐφαρμόσομεν;
[1, 22]	γὰρ ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι	τὸ	ἀγαθὸν συμφέρον ἐστὶ ἐστι καὶ
[1, 12]	τοῖς θεοῖς, ἐκεῖ που τίθεσθαι	τὸ	ἀγαθόν; τάλας ἐγώ, τὸν πατέρα
[1, 19]	γὰρ καὶ θεοῖς εὐχαριστοῦμεν, ὅπου	τὸ	ἀγαθὸν τιθέμεθα. Σήμερόν τις ὑπὲρ
[1, 25]	μὴ βλακεύομεν μηδ´ ὑποκρινόμεθα ὅτι	τὸ	ἀγαθὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐν προαιρέσει
[1, 5]	προκόπτει· ἔτι ἀθλιώτερον ἔχει. ἐκτέτμηται	τὸ	αἰδῆμον αὐτοῦ καὶ ἐντρεπτικὸν καὶ
[1, 28]	περιτετειχισμένον μένῃ καὶ μὴ διαφθείρηται	τὸ	αἰδῆμον μηδὲ τὸ πιστὸν μηδὲ
[1, 2]	κινδυνεύων ἀποθανεῖν, εἰ μὴ ἀπεκόπη	τὸ	αἰδοῖον, ἐπελθόντος αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ
[1, 16]	ἓν τῶν γεγονότων ἀπήρκει πρὸς	τὸ	αἰσθέσθαι τῆς προνοίας τῷ γε
[1, 26]	μὴ γένοιτο. τί οὖν ἐστι	τὸ	αἴτιον τοῦ ἁμαρτάνειν με; ἡ
[1, 11]	καὶ ταὐτόν ἐστιν ἐπὶ πάντων	τὸ	αἴτιον τοῦ ποιεῖν τι ἡμᾶς
[1, 26]	ἐστι τὸ ἀνθέλκον ὡς πρὸς	τὸ	ἀκολουθῆσαι τοῖς διδασκομένοις, ἐπὶ δὲ
[1, 28]	Ἀχιλλέως, ἵν´ ἐκεῖνοι μὲν διὰ	τὸ	ἀκολουθῆσαι τοῖς φαινομένοις τοιαῦτα κακὰ
[1, 7]	ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως ἐπιμένειν καὶ	τὸ	ἀκόλουθον αὐτοῖς προσδέχεσθαι οὐδὲ γὰρ
[1, 26]	ἐν παντὶ στοχαστέον τοῦ μήτε	τὸ	ἀκόλουθον ἡμᾶς ἐκφυγεῖν μήτε παραδέξασθαι
[1, 26]	Νόμος ὑποθετικός ἐστι καὶ οὗτος	τὸ	ἀκόλουθον τῇ ὑποθέσει παραδέχεσθαι. πολὺ
[1, 26]	δὲ νόμος βιωτικός ἐστιν οὗτος	τὸ	ἀκόλουθον τῇ φύσει πράττειν. εἰ
[1, 7]	ἀνοήτοις τοῦ ταράσσεσθαι μὴ βλέπουσι	τὸ	ἀκόλουθον. τίνος ἕνεκα; ἵν´ ἐν
[1, 7]	τούτοις τί παραγγέλλεται ἐν λόγῳ;	τὸ	ἀκόλουθον τοῖς δοθεῖσιν ὑπὸ σοῦ
[1, 28]	τί ἔχομεν τοιοῦτον οἷον ἐνθάδε	τὸ	ἀληθὲς ἢ τὸ ψεῦδος; τὸ
[1, 2]	παρακρατῆσαι ἀφόρητον δοκεῖ, ἀλλὰ καὶ	τὸ	ἄλλου παρακρατοῦντος ἀνασχέσθαι. ἂν οὖν
[1, 2]	λογικῷ ζῴῳ μόνον ἀφόρητόν ἐστι	τὸ	ἄλογον, τὸ δ´ εὔλογον φορητόν.
[1, 11]	σώματος, ὅτι γίνεται, καὶ ἁπλῶς	τὸ	ἁμαρτάνειν εἶναι κατὰ φύσιν, ὅτι
[1, 2]	ἕκαστος. τῷ γάρ τινι εὔλογον	τὸ	ἀμίδα παρακρατεῖν αὐτὸ μόνον βλέποντι,
[1, 29]	ἀναστρεφομένων τοιούτων. ἐὰν δὲ σημήνῃ	τὸ	ἀνακλητικὸν ὡς τῷ Σωκράτει, πείθεσθαι
[1, 11]	παραλόγως σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ πρὸς	τὸ	ἀναληφθῆναι λιποψυχοῦντα. τί οὖν τοῦτό
[1, 6]	τὸ ἐσθίειν καὶ πίνειν καὶ	τὸ	ἀναπαύεσθαι καὶ ὀχεύειν καὶ τἆλλ´
[1, 26]	ἄγουσιν· ἐνταῦθα γὰρ οὐδέν ἐστι	τὸ	ἀνθέλκον ὡς πρὸς τὸ ἀκολουθῆσαι
[1, 6]	καὶ ἀτύχημα ἕκαστος ὑμῶν οἴεται	τὸ	ἀνιστόρητος τούτων ἀποθανεῖν· ὅπου δ´
[1, 6]	ὅτι ταῦτα πάντα ἀντιτιθέντες πρὸς	τὸ	ἀξιόλογον τῆς θέας φέρετε καὶ
[1, 29]	δῆσαι, πρὸς τὸ ἀποκτεῖναι, πρὸς	τὸ	ἀπαγαγεῖν ὅπου θέλουσιν, πρὸς τὸ
[1, 6]	ταύτας, καθ´ ἃς οἴσομεν πᾶν	τὸ	ἀποβαῖνον μὴ ταπεινούμενοι μηδὲ συγκλώμενοι
[1, 29]	τί; πρὸς τὸ δῆσαι, πρὸς	τὸ	ἀποκτεῖναι, πρὸς τὸ ἀπαγαγεῖν ὅπου
[1, 6]	κινῆσαί τινας καὶ διατρέψαι πρὸς	τὸ	ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην; ἢ ἐξηγησάσθωσαν
[1, 4]	σὺ καὶ οἱ ἁλτῆρες, ἐγὼ	τὸ	ἀποτέλεσμα τῶν ἁλτήρων ἰδεῖν βούλομαι.
[1, 8]	ἀπέδωκας· οὐ μὴν ὀφείλεις μοι	τὸ	ἀργύριον. καὶ τοῦτο οὐδενὶ μᾶλλον
[1, 8]	καὶ μὴ ἀπέδωκας, ὀφείλεις μοι	τὸ	ἀργύριον· οὐχὶ ἐδανείσω μὲν καὶ
[1, 16]	ἐδύνατο; οὐ διέκρινεν δι´ αὐτῶν	τὸ	ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ; οὐκ
[1, 29]	τί ἐστι τὸ εὐσεβὲς ἢ	τὸ	ἀσεβές; μεμελέτηκεν αὐτό; μεμάθηκεν; ποῦ;
[1, 28]	τὸ καθῆκον, τὸ συμφέρον καὶ	τὸ	ἀσύμφορον, τὸ κατ´ ἐμὲ καὶ
[1, 25]	μένων δὲ μὴ θρήνει. ~Πρὸς	τὸ	αὐτό. Εἰ ταῦτα ἀληθῆ ἐστι
[1, 7]	εἰκῇ μηδὲ συγκεχυμένως ἀναστρεφώμεθα. Καὶ	τὸ	αὐτὸ ἐπί τε τῶν ὑποθέσεων
[1, 29]	τῷ σαρκιδίῳ’ κἂν ἐξορισμὸν ἀπειλῇ,	τὸ	αὐτό. (Σοὶ οὖν οὐδὲν ἀπειλεῖ;
[1, 2]	ἄλλῳ δέ τινι οὐ μόνον	τὸ	αὐτὸν παρακρατῆσαι ἀφόρητον δοκεῖ, ἀλλὰ
[1, 29]	(Ἵνα τί; οὐ γὰρ ἀρκεῖ	τὸ	αὐτὸν πείθεσθαι; τοῖς γὰρ παιδίοις,
[1, 23]	ἀλλὰ πρόβατον μὲν οὐκ ἀπολείπει	τὸ	αὑτοῦ ἔγγονον οὐδὲ λύκος, ἄνθρωπος
[1, 24]	φέρει περὶ ἑκάστου τὸ θάρσος	τὸ	αὑτοῦ, τὴν ἀταραξίαν, τὴν ἐλευθερίαν,
[1, 11]	κινῆσάν σε καὶ ἐξορμῆσαν πρὸς	τὸ	ἀφεῖναι τὸ παιδίον; καὶ πῶς
[1, 29]	τὸ ἀπαγαγεῖν ὅπου θέλουσιν, πρὸς	τὸ	ἀφελέσθαι τὰ ὄντα. νικῶσιν τοίνυν
[1, 14]	μέρος τοῦ παντός, ὀλίγον δὲ	τὸ	ἀφώτιστον ἀπολιπεῖν ὅσον οἷόν τ´
[1, 19]	τινα Ἐπαφρόδιτος σκυτέα, ὃν διὰ	τὸ	ἄχρηστον εἶναι ἐπώλησεν. εἶτα ἐκεῖνος
[1, 13]	εἰς τὴν γῆν, ὅτι εἰς	τὸ	βάραθρον, ὅτι εἰς τοὺς ταλαιπώρους
[1, 4]	ὄφελος; οὐκ οἶδας ὅτι ὅλον	τὸ	βιβλίον πέντε δηναρίων ἐστίν; ὁ
[1, 14]	τίς τούτοις χρεία φωτὸς εἰς	τὸ	βλέπειν τί ποιεῖτε; τούτῳ τῷ
[1, 20]	Ἐπίκουρε; τί ἐστιν ἐν σοὶ	τὸ	βουλευόμενον, τὸ ἐπισκεπτόμενον ἕκαστα, τὸ
[1, 17]	Χρυσίππου δικαίως, εἰ μόνον ἐξηγεῖται	τὸ	βούλημα τῆς φύσεως, αὐτὸς δ´
[1, 17]	οὖν τὸ θαυμαστόν ἐστιν; νοῆσαι	τὸ	βούλημα τῆς φύσεως. τί οὖν;
[1, 9]	οἰκίαν καὶ ἁπλῶς ὅθεν σου	τὸ	γένος τῶν προγόνων εἰς σὲ
[1, 22]	δεῖ με λαβεῖν ὑμῶν τινος	τὸ	γέρας’ ὁ δέ τὴν ἐμὴν
[1, 29]	οὐδὲν ἔμαθον; ἔμαθον, ἵνα· πᾶν	τὸ	γινόμενον ἴδω ὅτι, ἂν ἀπροαίρετον
[1, 28]	γὰρ οὐκ ἔστιν ἱκανῶς θαυμάσαι	τὸ	γινόμενον. ὅπου βάρη κρῖναι θέλομεν,
[1, 18]	διὰ τοῦτο παρήγγελλον οἱ παλαιοὶ	τὸ	Γνῶθι σαυτόν. τί οὖν; ἔδει
[1, 26]	ἡγεμονικοῦ πῶς ἔχει· μετὰ γὰρ	τὸ	γνῶναι ὅτι ἀσθενῶς οὐκ ἔτι
[1, 6]	τὸ δ´ ὥστε τυρὸν φέρειν,	τὸ	δ´ ἄλλο ἐπ´ ἄλλῃ χρείᾳ
[1, 11]	ἀντιλέγω, ἔφη, ὅτι οὐ γίνεται,	τὸ	δ´ ἀμφισβητούμενον ἡμῖν ἐκεῖνό ἐστιν,
[1, 2]	μαστιγοῦνται μαθόντες ὅτι εὔλογόν ἐστιν.	(Τὸ	δ´ ἀπάγξασθαι οὐκ ἔστιν ἀφόρητον;
[1, 6]	ις καὶ φῶς οὐκ ἐμφαίνει;	τὸ	δ´ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ
[1, 7]	ἐμπρῆσαι καὶ τὸν πατέρα ἀποκτεῖναι,	τὸ	δ´ εἰκῇ καὶ μάτην καὶ
[1, 24]	ὅτι κρεῖσσόν ἐστι πάσης περιπορφύρου·	τὸ	δ´ ἐπ´ ἀστρώτῳ πέδῳ καθεύδειν
[1, 11]	φύσιν τ´ ἐστὶ καὶ καλόν,	τὸ	δ´ εὐλόγιστον οὐ καλόν; (Οὐδαμῶς.
[1, 2]	μόνον ἀφόρητόν ἐστι τὸ ἄλογον,	τὸ	δ´ εὔλογον φορητόν. πληγαὶ οὐκ
[1, 12]	τι ἐλευθερία ἐστὶ καὶ ἀξιόλογον;	τὸ	δ´ ὡς ἔτυχέν με βούλεσθαι
[1, 6]	δ´ ὥστε ὑπηρετεῖν εἰς γεωργίαν,	τὸ	δ´ ὥστε τυρὸν φέρειν, τὸ
[1, 6]	κατασκευάζει τὸ μὲν ὥστ´ ἐσθίεσθαι,	τὸ	δ´ ὥστε ὑπηρετεῖν εἰς γεωργίαν,
[1, 7]	μή ποτε ὡς οὐκ ἀρκεῖ	τὸ	δανείσασθαι πρὸς τὸ ἔτι ὀφείλειν,
[1, 2]	μὴ λαβεῖν καὶ μείζονα ἀπαξίαν	τὸ	δαρῆναι τοῦ μὴ δαρῆναι· ὥστ´
[1, 24]	πενίας εἴρηκεν οὗτος ὁ κατάσκοπος.	τὸ	δὲ {γυμν{ ασι} ὸν εἶναι
[1, 24]	πολλοῖς καὶ μετὰ πολλῶν περιπατῶ.	τὸ	δὲ κεφάλαιον· μέμνησο ὅτι ἡ
[1, 2]	ἄλλο, μὴ ὀλίγου αὐτὴν πωλήσῃς.	τὸ	δὲ μέγα καὶ ἐξαίρετον ἄλλοις
[1, 9]	ἀκαταφρονήτους καὶ δεδοικότας μηδ´ ὁτιοῦν,	τὸ	δὲ τὸν θεὸν ποιητὴν ἔχειν
[1, 11]	ἀγνοεῖν τυχὸν οὐ μεγάλη ζημία,	τὸ	δὲ τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν
[1, 7]	τὸ δεῖν παραχωρεῖν τὸ ἐπιφερόμενον	τὸ	δεδωκέναι τὰ λήμματα, δεῖ δ´
[1, 7]	αὐτό, οὕτως οὐκ ἀρκεῖ πρὸς	τὸ	δεῖν παραχωρεῖν τὸ ἐπιφερόμενον τὸ
[1, 6]	καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα ἦν πρὸς	τὸ	δεῖξαι καὶ γυμνάσαι τὸν Ἡρακλέα.
[1, 29]	ἄν με δέκα περισπάσαντες εἰς	τὸ	δεσμωτήριον ἐμβάλωσιν, μὴ ἐμβληθῶ; ἄλλο
[1, 29]	τὰ δόγματα; ἰδοὺ σύρῃ εἰς	τὸ	δεσμωτήριον, ἰδοὺ μέλλεις τραχηλοκοπεῖσθαι’ καὶ
[1, 20]	τὰ τελευταῖα τῇ ἀκοῇ· ῥήξας	τὸ	δηνάριον τῷ ψόφῳ προσέχει καὶ
[1, 29]	τοῦ ἑνός. πρὸς τί; πρὸς	τὸ	δῆσαι, πρὸς τὸ ἀποκτεῖναι, πρὸς
[1, 24]	ἀνδράποδον, ποῦ οἱ στέφανοι, ποῦ	τὸ	διάδημα; οὐδέν σε ὠφελοῦσιν οἱ
[1, 22]	δ´ ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι	τὸ	δίκαιον καλόν ἐστι καὶ πρέπον;
[1, 12]	ποιοῦμεν; βούλομαι γράφειν ὡς θέλω	τὸ	Δίωνος ὄνομα; οὔ· ἀλλὰ διδάσκομαι
[1, 11]	ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα ἢ	τὸ	δόγμα, ἀφ´ οὗ αὐτὸ ἐπράξαμεν,
[1, 12]	ἔρχεται. ἀλλ´ ἐγὼ θέλω πᾶν	τὸ	δοκοῦν μοι ἀποβαίνειν, κἂν ὁπωσοῦν
[1, 11]	ἐφάνη, τί ἂν ἄλλο ἢ	τὸ	δόξαν ἐπράττομεν; οὐκ οὖν καὶ
[1, 10]	γ} μεθα περὶ τὸ ἔργον	τὸ	ἑαυτῶν ὡς οἱ ἐν Ῥώμῃ
[1, 29]	τινὸς ἐπικεκρίκει καὶ ἐδεδώκει ἀπόφασιν	τὸ	εἰ ἡμέρα ἐστίν, φῶς ἐστιν
[1, 16]	νῦν τὰ μεγάλα· αὐτὸ τοῦτο	τὸ	ἐκ {π{ τ} όας γάλα
[1, 15]	κατὰ φύσιν ἔχον. (Τὸ τίνος;	(Τὸ	ἐκείνου, ἐν ᾧ εἰμί. (Πῶς
[1, 20]	ἐσπευσμένως, ἐπίστησον πῶς ἔχεις πρὸς	τὸ	ἐκτυφλωθῆναι καὶ πῶς πρὸς τὸ
[1, 27]	καὶ Ἀκαδημαικός. ἐγὼ μὲν γὰρ	τὸ	ἐμὸν μέρος οὐκ ἄγω σχολὴν
[1, 19]	{φ} ὠνάς’ φησί, γράφοντες γράψουσι	τὸ	ἐμὸν ὄνομα. (Μή τι οὖν
[1, 2]	σὺ τὸ σὸν ποιήσεις κἀγὼ	τὸ	ἐμόν. σόν ἐστιν ἀποκτεῖναι, ἐμὸν
[1, 22]	ἐνδέχεται; ἐγὼ γὰρ πέφυκα πρὸς	τὸ	ἐμὸν συμφέρον. εἰ συμφέρει μοι
[1, 25]	ἀλλὰ πολύς μοι καπνὸς φαίνεται	τὸ	ἐν Γυάροις οἰκεῖν. ἀποχωρῶ, ὅπου
[1, 27]	πρὸς ἔθος ἔστιν εὑρίσκειν βοήθημα;	τὸ	ἐναντίον ἔθος. ἀκούεις τῶν ἰδιωτῶν
[1, 27]	τῶν φωνῶν, ἀντίθες τῷ ἔθει	τὸ	ἐναντίον ἔθος. πρὸς τοὺς σοφιστικοὺς
[1, 8]	εἴπερ γὰρ ἀτελὴς συλλογισμός ἐστι	τὸ	ἐνθύμημα, δῆλον ὅτι ὁ περὶ
[1, 5]	ἔχειν οἰόμεθα· ἂν δέ τινος	τὸ	ἐντρεπτικὸν καὶ αἰδῆμον ἀπονεκρωθῇ, τοῦτο
[1, 9]	πάντων τοῦτό ἐστι τὸ σύστημα	τὸ	ἐξ ἀνθρώπων καὶ θεοῦ, ἀπ´
[1, 20]	τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ πῶς πρὸς	τὸ	ἐξαπατηθῆναι καὶ γνώσῃ ὅτι μακρὰν
[1, 26]	τοῖς οὕτως μικροῖς μὴ εὑρίσκων	τὸ	ἑξῆς; αὕτη οὖν ἀρχὴ τοῦ
[1, 7]	παρασκευῆς φυλάττειν οἷός τ´ ἐστὶ	τὸ	ἑξῆς; τοῦτο δεικνύτωσαν καὶ παρέλκει
[1, 8]	ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι προσγενομένη πρὸς	τὸ	ἐπᾶραι καὶ χαυνῶσαι ἐπ´ αὐτῇ.
[1, 5]	τῶν κιναίδων, καθ´ ἣν πᾶν	τὸ	ἐπελθὸν ἐν μέσῳ καὶ ποιοῦσι
[1, 20]	μακρὸν εἰπεῖν ὅτι τέλος ἐστὶ	τὸ	ἕπεσθαι θεοῖς, οὐσία δ´ ἀγαθοῦ
[1, 26]	ἁμαρτάνω, πάτερ, καὶ οὐκ οἶδα	τὸ	ἐπιβάλλον ἐμαυτῷ καὶ προσῆκον· εἰ
[1, 20]	αὐτῆς ὅτι τὸ προηγούμενόν ἐστιν	{τὸ}	ἐπικρῖνον; τί δὲ καὶ λύχνον
[1, 7]	ὀφείλειν, ἀλλὰ δεῖ προσεῖναι καὶ	τὸ	ἐπιμένειν ἐπὶ τοῦ δανείου καὶ
[1, 20]	ἐστιν ἐν σοὶ τὸ βουλευόμενον,	τὸ	ἐπισκεπτόμενον ἕκαστα, τὸ περὶ τῆς
[1, 12]	δὲ μή, οὐδενὸς ἦν ἄξιον	τὸ	ἐπίστασθαί τι, εἰ ταῖς ἑκάστων
[1, 7]	οὐδὲ καθ´ ἡμᾶς συμβαίνει τοῦτο	τὸ	ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ τῆς συγχωρήσεως τῶν
[1, 7]	ἀρκεῖ πρὸς τὸ δεῖν παραχωρεῖν	τὸ	ἐπιφερόμενον τὸ δεδωκέναι τὰ λήμματα,
[1, 4]	τὸ ἔργον. ποῦ δέ σου	τὸ	ἔργον; ἐν ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει,
[1, 16]	δεῖ τὸν θεόν. τοῦτό μου	τὸ	ἔργον ἐστίν, ποιῶ αὐτὸ οὐδ´
[1, 4]	πέντε δηναρίων; μηδέποτε οὖν ἀλλαχοῦ	τὸ	ἔργον ζητεῖτε, ἀλλαχοῦ τὴν προκοπήν.
[1, 6]	εἰώθαμεν, ὅτι τεχνίτου τινὸς πάντως	τὸ	ἔργον, οὐχὶ δ´ εἰκῇ κατεσκευασμένον.
[1, 4]	ζήτησον αὐτήν, ταλαίπωρε, ὅπου σου	τὸ	ἔργον. ποῦ δέ σου τὸ
[1, 4]	κακῶν; οὐ θέλεις δεῖξαι αὐτῷ	τὸ	ἔργον τῆς ἀρετῆς, ἵνα μάθῃ
[1, 10]	σφοδρῶς {συνετετά{ γ} μεθα περὶ	τὸ	ἔργον τὸ ἑαυτῶν ὡς οἱ
[1, 6]	μὲν ἀποδημεῖτε, ἵν´ {ε} ἴδητε	τὸ	ἔργον τοῦ Φειδίου, καὶ ἀτύχημα
[1, 28]	ἐπελάθετο ὅτι πάρεστιν οὐκ ἐπὶ	τὸ	ἐρωμένας κτᾶσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τὸ
[1, 6]	διὰ τοῦτο ἐκείνοις μὲν ἀρκεῖ	τὸ	ἐσθίειν καὶ πίνειν καὶ τὸ
[1, 7]	οὐκ ἀρκεῖ τὸ δανείσασθαι πρὸς	τὸ	ἔτι ὀφείλειν, ἀλλὰ δεῖ προσεῖναι
[1, 4]	τὸ ζῆν, ἀλλὰ τὴν πρὸς	τὸ	εὖ ζῆν, τίς ὑμῶν ἐπὶ
[1, 11]	τοίνυν μάχην ἔχει τῷ φιλοστόργῳ	τὸ	εὐλόγιστον; (Οὐ δοκεῖ μοι. (Εἰ
[1, 2]	οὐδὲν οὕτως ἑλκόμενον ὡς ἐπὶ	τὸ	εὔλογον. Ἄλλῳ δ´ ἄλλο προσπίπτει
[1, 2]	εὔλογον. Ἄλλῳ δ´ ἄλλο προσπίπτει	τὸ	εὔλογον καὶ ἄλογον, καθάπερ καὶ
[1, 4]	δὲ καὶ ὅτι οὐκ ἄλλως	τὸ	εὔρουν καὶ ἀπαθὲς περιγίνεται τῷ
[1, 27]	καὶ συμφέρον, οὐ δύναται σωθῆναι	τὸ	εὐσεβὲς ἔν τινι. ταῦτα οὐ
[1, 29]	περὶ σοῦ; οἶδεν τί ἐστι	τὸ	εὐσεβὲς ἢ τὸ ἀσεβές; μεμελέτηκεν
[1, 27]	μὴ ἐν τῷ αὐτῷ ᾖ	τὸ	εὐσεβὲς καὶ συμφέρον, οὐ δύναται
[1, 6]	συνορατικὴν τῶν γεγονότων ἑκάστῳ καὶ	τὸ	εὐχάριστον. εἰ δὲ μή, ὁ
[1, 18]	τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ φαντάζεται ὅτι	τὸ	ἔχειν καλὰ ἱμάτια, τοῦτο ὃ
[1, 4]	ἀνθρώπους ἐξενεγκόντι, οὐ τὴν περὶ	τὸ	ζῆν, ἀλλὰ τὴν πρὸς τὸ
[1, 16]	ἀφεῖλεν. οὔ· ἀλλ´ ἀδιάκριτον ἔδει	τὸ	ζῷον ἀπολειφθῆναι καὶ κηρύσσειν ἕκαστον
[1, 19]	ἔστιν φίλαυτον· γέγονε γὰρ οὕτως	τὸ	ζῷον· αὑτοῦ ἕνεκα πάντα ποιεῖ.
[1, 2]	προσέχωμεν, ὑπ´ οὐδενὸς οὕτως εὑρήσομεν	τὸ	ζῷον θλιβόμενον ὡς ὑπὸ τοῦ
[1, 10]	ἐγὼ λέγω, ὅτι ἄπρακτόν ἐστι	τὸ	ζῷον; μὴ γένοιτο. ἀλλὰ διὰ
[1, 11]	σχολαστικόν σε δεῖ γενέσθαι, τοῦτο	τὸ	ζῷον οὗ πάντες καταγελῶσιν, εἴπερ
[1, 15]	φιλοσοφία. ἐν πάσῃ περιστάσει τηρήσω	τὸ	ἡγεμονικὸν κατὰ φύσιν ἔχον. (Τὸ
[1, 24]	καὶ ἀπόδειξιν φέρει περὶ ἑκάστου	τὸ	θάρσος τὸ αὑτοῦ, τὴν ἀταραξίαν,
[1, 17]	τίς λέγει τοῦτο; τί οὖν	τὸ	θαυμαστόν ἐστιν; νοῆσαι τὸ βούλημα
[1, 17]	τοῦτό ἐστι τὸ μέγα καὶ	τὸ	θαυμαστὸν νοῆσαι Χρύσιππον ἢ ἐξηγήσασθαι;
[1, 16]	κοινῇ καὶ ἰδίᾳ ἢ ὑμνεῖν	τὸ	θεῖον καὶ εὐφημεῖν καὶ ἐπεξέρχεσθαι
[1, 12]	εἰσιν οἱ λέγοντες μηδ´ εἶναι	τὸ	θεῖον, οἱ δ´ εἶναι μέν,
[1, 14]	οὐ βλέπεις; ~Ὅτι πάντας ἐφορᾷ	τὸ	θεῖον. Πυθομένου δέ τινος, πῶς
[1, 1]	ἡ γραμματικὴ μέχρι τίνος κέκτηται	τὸ	θεωρητικόν; μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὰ
[1, 6]	ἐμφαίνει; τὸ δ´ ἄρρεν καὶ	τὸ	θῆλυ καὶ ἡ προθυμία ἡ
[1, 16]	δι´ αὐτῶν τὸ ἄρρεν καὶ	τὸ	θῆλυ; οὐκ εὐθὺς μακρόθεν κέκραγεν
[1, 27]	ὅ τι δ´ ἂν ᾖ	τὸ	θλῖβον, ἐκείνῳ δεῖ προσάγειν τὴν
[1, 27]	βοήθειαν ζητῶμεν· εἰ ἔθος ἐστὶ	τὸ	θλῖβον, πρὸς ἐκεῖνο τὴν βοήθειαν
[1, 17]	ἔστι προαίρεσιν προαίρεσις. εἰ γὰρ	τὸ	ἴδιον μέρος, ὃ ἡμῖν ἔδωκεν
[1, 18]	ἀπολλύει, ἃ ἔχει. ἀπώλεσά μου	τὸ	ἱμάτιον. εἶχες γὰρ ἱμάτιον. ἀλγῶ
[1, 24]	ταύτην· ἰδοὺ ἱμάτιον μόνον. θὲς	τὸ	ἱμάτιον· ἰδοὺ γυμνός. ἀλλὰ φθόνον
[1, 25]	περίσχισον αὐτόν. τί λέγεις αὐτόν;	τὸ	ἱμάτιον λάβε, περίσχισον. ὕβριν σοι
[1, 2]	τί δ´ ὠφελεῖ ἡ πορφύρα	τὸ	ἱμάτιον; τί γὰρ ἄλλο ἢ
[1, 7]	μηδὲ σοφίσματι μηδ´ ἁπλῶς βλέπειν	τὸ	καθ´ αὑτὸν καὶ οὐ καθ´
[1, 28]	τὸ ἀληθὲς ἢ τὸ ψεῦδος;	τὸ	καθῆκον καὶ παρὰ τὸ καθῆκον,
[1, 7]	τῷ τόπῳ τούτῳ μὴ παρὰ	τὸ	καθῆκον μηδ´ εἰκῇ μηδὲ συγκεχυμένως
[1, 28]	ψεῦδος; τὸ καθῆκον καὶ παρὰ	τὸ	καθῆκον, τὸ συμφέρον καὶ τὸ
[1, 22]	τί ἐστι τὸ ἀγαθὸν καὶ	τὸ	κακόν· οὐ μαίνομαι; ναί· ἀλλ´
[1, 25]	τοῦ ἀνθρώπου ἐν προαιρέσει καὶ	τὸ	κακόν, τὰ δ´ ἄλλα πάντα
[1, 10]	τι σοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ	τὸ	κακόν’ ταῦτα ἐκείνοις ὅμοιά ἐστιν;
[1, 18]	κλέπτῃ οὐ χαλεπαίνεις· μὴ θαύμαζε	τὸ	κάλλος τῆς γυναικὸς καὶ τῷ
[1, 7]	ἢ ταῦτα μόνα ἁμαρτήματά ἐστι	τὸ	Καπιτώλιον ἐμπρῆσαι καὶ τὸν πατέρα
[1, 19]	εὑρίσκει λύχνους ἁπτομένους. ἀναβαίνει εἰς	τὸ	Καπιτώλιον, ἐπιθύει. τίς οὖν πώποτε
[1, 7]	Οὐχ οἷον μέν’ φημί, εἰ	τὸ	Καπιτώλιον κατέκαυσα’ ὁ δ´ Ἀνδράποδον’
[1, 28]	τὸ συμφέρον καὶ τὸ ἀσύμφορον,	τὸ	κατ´ ἐμὲ καὶ οὐ κατ´
[1, 2]	ἀποδιδόντα. ~Πῶς ἄν τις σῴζοι	τὸ	κατὰ πρόσωπον ἐν παντί. Τῷ
[1, 2]	δίχα τοῦ τραχήλου. τοιοῦτόν ἐστι	τὸ	κατὰ πρόσωπον· οὕτως ἰσχυρὸν παρὰ
[1, 28]	ἁπλῶς ὅπου διαφέρει ἡμῖν γνῶναι	τὸ	κατὰ τὸν τόπον ἀληθές, οὐδέποθ´
[1, 6]	καὶ παρακολουθητικὴ τῇ χρήσει, τούτῳ	τὸ	κατὰ τρόπον ἂν μὴ προσῇ
[1, 11]	ἐγώ σε πείσω, ὅτι πᾶν	τὸ	κατὰ φύσιν γινόμενον ὀρθῶς γίνεται.
[1, 26]	ὕλης καὶ περιστάσεως βουλόμεθα τηρῆσαι	τὸ	κατὰ φύσιν, δῆλον ὅτι ἐν
[1, 11]	πραχθέν. Τί οὖν; οὐδὲν ἦν	τὸ	κινῆσάν σε καὶ ἐξορμῆσαν πρὸς
[1, 11]	καὶ ἐν Ῥώμῃ τινὰ ἦν	τὸ	κινοῦν, ὥστ´ ἐγκαλύπτεσθαι τοῦ ἵππου
[1, 18]	εἰσὶ καὶ λωποδύται. (Τί ἐστι	τὸ	κλέπται καὶ λωποδύται; πεπλάνηνται περὶ
[1, 19]	τυγχάνειν, ἂν μή τι εἰς	τὸ	κοινὸν ὠφέλιμον προσφέρηται. οὕτως οὐκέτι
[1, 19]	δύναται τυχεῖν, ἂν μὴ εἰς	τὸ	κοινὸν ὠφέλιμος ᾖ. καθόλου τε
[1, 6]	ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν πρὸς	τὸ	κολεὸν καὶ τὸ κολεὸν πρὸς
[1, 6]	μάχαιραν πρὸς τὸ κολεὸν καὶ	τὸ	κολεὸν πρὸς τὴν μάχαιραν; οὐδείς;
[1, 6]	μοι δεδομένην καὶ ἀφορμὰς πρὸς	τὸ	κοσμῆσαι διὰ τῶν ἀποβαινόντων ἐμαυτόν’
[1, 20]	τὸ ὑποστατικὸν καὶ οὐσιῶδες. ὅτι	τὸ	κοχλίου ἀγαθὸν οὐκ εἰκὸς εἶναι
[1, 1]	ἄλλο. Ὥσπερ οὖν ἦν ἄξιον,	τὸ	κράτιστον ἁπάντων καὶ κυριεῦον οἱ
[1, 29]	φύσεως. καὶ τοῦ θεοῦ οὗτος	τὸ	κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ χείρονος.
[1, 29]	νόμος κράτιστός ἐστι καὶ δικαιότατος·	τὸ	κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ χείρονος.
[1, 11]	τὴν γνώμην. ἕξεις ἢ ὅπως	τὸ	κριτήριον τῶν κατὰ φύσιν καταμαθὼν
[1, 25]	θαυμάσω, δοῦλον ἐμαυτὸν παραδέδωκα· ἂν	τὸ	κτησείδιον, δοῦλον. εὐθὺς γὰρ {ἐμ}
[1, 1]	τὸ σωμάτιον ἄν σου καὶ	τὸ	κτησίδιον ἐποίησα ἐλεύθερον καὶ ἀπαραπόδιστον.
[1, 2]	σοι ὅτι μείζονα ἀξίαν ἔχει	τὸ	λαβεῖν τροφὰς τοῦ μὴ λαβεῖν
[1, 1]	ἁπάσας. τί γάρ ἐστιν ἄλλο	τὸ	λέγον ὅτι χρυσίον καλόν ἐστιν;
[1, 29]	τῶν Στωικῶν λογαρίων. τί οὖν	τὸ	λεῖπόν ἐστιν; ὁ χρησόμενος, ὁ
[1, 7]	καὶ ἐπὶ λόγου οὐκ ἀρκεῖ	τὸ	λεχθέν, ἀλλ´ ἀνάγκη δοκιμαστικὸν γενέσθαι
[1, 10]	τινὰ χώραν ἐν αὐτῷ ἔχει	τὸ	λογικὸν ζῷον· ἐπίσκεψαι δὲ καὶ
[1, 6]	μόνων, ὧν ἐξαιρέτως χρείαν εἶχεν	τὸ	λογικὸν ζῷον, πολλὰ δὲ κοινὰ
[1, 5]	αἰδῆμον αὐτοῦ καὶ ἐντρεπτικὸν καὶ	τὸ	λογικὸν οὐκ ἀποτέτμηται, ἀλλ´ ἀποτεθηρίωται.
[1, 25]	στενοχωρεῖ. ἐπεὶ τί ἐστιν αὐτὸ	τὸ	λοιδορεῖσθαι; παραστὰς λίθον λοιδόρει· καὶ
[1, 19]	αὑτοῦ ἕνεκα πάντα ποιεῖ καὶ	τὸ	λοιπὸν αὐτὸς ὁ Ζεύς. ἀλλ´
[1, 10]	Πόσον γὰρ ἔτι ἐστὶν ἐμοὶ	τὸ	λοιπόν; (Κἀγὼ ἔλεγον αὐτῷ ὅτι
[1, 18]	μὴ μισήσῃ τὸν τοιοῦτον; τούτοις	τὸ	λοιπὸν πεποιθὼς τοῖς δόγμασιν ὀρθὸς
[1, 10]	ἐν ἡσυχίᾳ καὶ ἀταραξίᾳ διεξαγαγεῖν	τὸ	λοιπὸν τοῦ βίου· Πόσον γὰρ
[1, 26]	ἀκόλουθον ἡμᾶς ἐκφυγεῖν μήτε παραδέξασθαι	τὸ	μαχόμενον. πρῶτον οὖν ἐπὶ τῆς
[1, 28]	ἀσφαλεῖ, τῷ συνετῷ. ποῦ οὖν	τὸ	μέγα ἐν ἀνθρώποις κακὸν καὶ
[1, 17]	ἕκαστον; Ἆρ´ οὖν τοῦτό ἐστι	τὸ	μέγα καὶ τὸ θαυμαστὸν νοῆσαι
[1, 9]	οὖν ἔχων ἐξ ἐμαυτοῦ λαβεῖν	τὸ	μεγαλόψυχον καὶ γενναῖον, ἀγρὸν παρὰ
[1, 9]	κόσμου παρηκολουθηκὼς καὶ μεμαθηκώς, ὅτι	τὸ	μέγιστον καὶ κυριώτατον καὶ περιεκτικώτατον
[1, 20]	διὰ τοῦτο ἔργον τοῦ φιλοσόφου	τὸ	μέγιστον καὶ πρῶτον δοκιμάζειν τὰς
[1, 1]	ἡ μουσική; μέχρι τοῦ διαγνῶναι	τὸ	μέλος. αὐτὴ οὖν αὑτὴν θεωρεῖ
[1, 6]	καὶ παρασκευὴν ἔχεις, πρὸς δὲ	τὸ	μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν ποίας ἀφορμὰς
[1, 11]	λιποψυχοῦντα. τί οὖν τοῦτό ἐστιν;	τὸ	μὲν ἀκριβὲς οὐ τοῦ παρόντος
[1, 11]	(Οὐκ οἶδ´, ἔφη. (Καὶ μὴν	τὸ	μὲν τῶν χρωμάτων καὶ ὀσμῶν,
[1, 11]	(Πῶς γὰρ οὔ; (Τί δέ;	τὸ	μὲν φιλόστοργον κατὰ φύσιν τ´
[1, 6]	τί οὖν; ἐκείνων ἕκαστον κατασκευάζει	τὸ	μὲν ὥστ´ ἐσθίεσθαι, τὸ δ´
[1, 2]	τί μέλλεις ποιεῖν; ἀποκόπτομεν τοῦτο	τὸ	μέρος καὶ ἔτι εἰς γυμνάσιον
[1, 22]	Ἀχιλλέως. κάλει γὰρ αὐτοὺς εἰς	τὸ	μέσον. τί λέγεις σύ, ὦ
[1, 16]	πόμα, ἀλλὰ καὶ κοίτη καὶ	τὸ	μὴ δεῖσθαι ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων,
[1, 13]	μηδ´ εὑρεθῇ ἐν τῇ οἰκίᾳ,	τὸ	μὴ χαλεπαίνειν μηδὲ ῥήγνυσθαι οὐκ
[1, 30]	μεγάλα καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα πρὸς	τὸ	μηδέν; τοῦτο ἦν ἡ ἐξουσία;
[1, 1]	δύναμις ταῖς φαντασίαις. τί ἄλλο	τὸ	μουσικήν, γραμματικήν, τὰς ἄλλας δυνάμεις
[1, 4]	βίου πένθη καὶ οἰμωγὰς καὶ	τὸ	οἴμοι’ καὶ τὸ τάλας ἐγὼ’
[1, 2]	ἐγὼ δὲ πορφύρα εἶναι βούλομαι,	τὸ	ὀλίγον ἐκεῖνο καὶ στιλπνὸν καὶ
[1, 14]	ὄντ´ αὐτοῦ μικρὸν ὡς πρὸς	τὸ	ὅλον, οὗτος δ´ οὐ δύναται
[1, 19]	ἀποθάνῃς, τί ποιήσεις; (Μενεῖ μου	τὸ	ὄνομα. (Γράψον αὐτὸ εἰς λίθον
[1, 22]	μάχη, οὐ περὶ τοῦ ὅτι	τὸ	ὅσιον πάντων προτιμητέον καὶ ἐν
[1, 20]	εἰκὸς εἶναι ἐν τῷ κελύφει,	τὸ	οὖν τοῦ ἀνθρώπου εἰκός; σὺ
[1, 12]	ἡ κόλασις τοῖς οὐ προσδεχομένοις;	τὸ	οὕτως ἔχειν ὡς ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ
[1, 18]	καὶ νὴ Δία τοῦ ἐπισχεῖν	τὸ	παθεῖν ὅτι ἄδηλόν ἐστιν, οὕτως
[1, 18]	καὶ τοῦ ὁρμῆσαι ἐπί τι	τὸ	παθεῖν ὅτι ἐμοὶ συμφέρει, ἀμήχανον
[1, 18]	ὅτι ὑπάρχει καὶ τοῦ ἀνανεῦσαι	τὸ	παθεῖν ὅτι οὐχ ὑπάρχει καὶ
[1, 18]	μία ἀρχὴ καθάπερ τοῦ συγκαταθέσθαι	τὸ	παθεῖν ὅτι ὑπάρχει καὶ τοῦ
[1, 22]	μάχη γίνεται. Τί οὖν ἐστι	τὸ	παιδεύεσθαι; μανθάνειν τὰς φυσικὰς προλήψεις
[1, 12]	διατάξεως μεμνημένους ἔρχεσθαι δεῖ ἐπὶ	τὸ	παιδεύεσθαι, οὐχ ἵν´ ἀλλάξωμεν τὰς
[1, 12]	τὴν ἐπιβολὴν ἔχων ἐλθεῖν ἐπὶ	τὸ	παιδεύεσθαι πῶς ἂν ἑποίμην ἐγὼ
[1, 12]	ἐφεῖταί μοι θέλειν; οὐδαμῶς, ἀλλὰ	τὸ	παιδεύεσθαι τοῦτ´ ἔστι μανθάνειν ἕκαστα
[1, 11]	οὕτως ἔρημον καὶ ἀβοήθητον ἀπολειφθῆναι	τὸ	παιδίον διὰ τὴν πολλὴν φιλοστοργίαν
[1, 11]	ἔφη. (Τί οὖν; ἀφεῖναι νοσοῦν	τὸ	παιδίον καὶ ἀφέντα ἀπελθεῖν ὅτι
[1, 11]	καὶ ἐξορμῆσαν πρὸς τὸ ἀφεῖναι	τὸ	παιδίον; καὶ πῶς οἷόν τε;
[1, 11]	μὲν ἐπειδὴ φιλοστόργως διέκεισο πρὸς	τὸ	παιδίον, ὀρθῶς ἐποίεις φεύγων καὶ
[1, 11]	ἡ μήτηρ δ´ οὐ φιλοστοργεῖ	τὸ	παιδίον; (Φιλοστοργεῖ μὲν οὖν. (Οὐκοῦν
[1, 19]	προσφέρηται. οὕτως οὐκέτι ἀκοινώνητον γίνεται	τὸ	πάντα αὑτοῦ ἕνεκα ποιεῖν. ἐπεὶ
[1, 17]	ἔχεις; εἰ γὰρ ἀληθές ἐστι	τὸ	πάντας ἄκοντας ἁμαρτάνειν, σὺ δὲ
[1, 7]	Ῥούφῳ εἶπον ἐπιτιμῶντί μοι ὅτι	τὸ	παραλειπόμενον ἓν ἐν συλλογισμῷ τινι
[1, 7]	ὁ δ´ Ἀνδράποδον’ ἔφη, ἐνθάδε	τὸ	παραλειπόμενον Καπιτώλιόν ἐστιν’ ἢ ταῦτα
[1, 20]	τὸ βουλευόμενον, τὸ ἐπισκεπτόμενον ἕκαστα,	τὸ	περὶ τῆς σαρκὸς αὐτῆς ὅτι
[1, 24]	πλοίου ὅταν ἐξίῃς; μή τι	τὸ	πηδάλιον αἴρεις, μή τι τὰς
[1, 19]	με θεραπεύουσιν. καὶ γὰρ ἐγὼ	τὸ	πινάκιον θεραπεύω καὶ πλύνω αὐτὸ
[1, 28]	μὴ διαφθείρηται τὸ αἰδῆμον μηδὲ	τὸ	πιστὸν μηδὲ τὸ συνετόν, τότε
[1, 25]	τρόπου, τῶν ἀλλοτρίων μὴ ἐφίεσο.	τὸ	πιστὸν σόν- τίς οὖν ἀφελέσθαι
[1, 20]	γίνεται. οὕτως ὅπου διαφέρειν οἰόμεθα	τὸ	πλανᾶσθαι τοῦ μὴ πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα
[1, 6]	τεχνίτην; ἢ ἐξηγησάσθωσαν ἡμῖν τί	τὸ	ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον τούτων ἢ
[1, 28]	τὸ ἐρωμένας κτᾶσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ	τὸ	πολεμεῖν. ταῦτ´ ἐστὶ τὰ ἀνθρωπικὰ
[1, 4]	προκοπὴ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ	τὸ	πολλὰ τῶν Χρυσίππου νοεῖν. νῦν
[1, 19]	Αὐγούστου. λέγω αὐτῷ ἄνθρωπε, ἄφες	τὸ	πρᾶγμα· δαπανήσεις πολλὰ εἰς οὐδέν.
[1, 29]	λέγεις τὸ Σωκράτης; ὡς ἔχει	τὸ	πρᾶγμα λέγε· ἵν´ οὖν τὸ
[1, 24]	ἐκεῖνα, ὅταν αὐτοῖς μὴ ἀρέσκῃ	τὸ	πρᾶγμα, λέγει οὐκέτι παίξω’ καὶ
[1, 11]	ὑπολείπεται μηδαμῶς ἔτι φιλόστοργον εἶναι	τὸ	πραχθέν. Τί οὖν; οὐδὲν ἦν
[1, 25]	ἔστιν μέχρις ἂν οὗ σῴζω	τὸ	πρέπον καὶ κατάλληλον. λοιπὸν οἱ
[1, 17]	ὅτι ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ	τὸ	προαιρετικὸν ἔχεις ἀκώλυτον ἀνανάγκαστον ἀπαραπόδιστον;
[1, 20]	γίνεται καὶ ἀνάγκη ἀκοῦσαι τί	τὸ	προηγούμενόν ἐστιν ἐφ´ ἡμῶν, τί
[1, 20]	περὶ τῆς σαρκὸς αὐτῆς ὅτι	τὸ	προηγούμενόν ἐστιν {τὸ} ἐπικρῖνον; τί
[1, 22]	ἐπιβουλαί. πῶς δ´ ἔτι δυνήσομαι	τὸ	πρὸς τὸν Δία καθῆκον; εἰ
[1, 17]	θανάτου φόβον, ἀναγκάζει με. οὐ	τὸ	προσαγόμενον, ἀλλ´ ὅτι δοκεῖ σοι
[1, 18]	μᾶλλον ἢ μίσει· ἄφες τοῦτο	τὸ	προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν· μὴ ἐ-
[1, 29]	αὐτοῦ καὶ τὰς ἐμβάδας καὶ	τὸ	προσωπεῖον καὶ ἐν εἰδώλῳ αὐτὸν
[1, 29]	μαρτυρήσων τοῖς λόγοις. τοῦτό μοι	τὸ	πρόσωπον ἀνάλαβε, ἵνα μηκέτι παλαιοῖς
[1, 2]	συγχρώμεθα, ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ	τὸ	πρόσωπον ἑαυτοῦ ἕκαστος. τῷ γάρ
[1, 28]	οὐδὲν εἰκῇ ποιήσει. ὅπου δὲ	τὸ	πρῶτον καὶ μόνον αἴτιόν ἐστι
[1, 9]	γράφειν ἐπιστολὰς ὡς ὑπὲρ νεκροῦ	τὸ	πτῶμα ἡμῖν χάρισαι τοῦ δεῖνος
[1, 27]	ὧδε· οὐδέποτ´ ἄρτον θέλων λαβεῖν	τὸ	σάρον ἔλαβον, ἀλλ´ ἀεὶ ἐπὶ
[1, 18]	Ἀλλ´ ὁ τύραννος δήσει. τί;	τὸ	σκέλος. ἀλλ´ ἀφελεῖ. τί; τὸν
[1, 1]	σε. ἄνθρωπε. τί λέγεις; ἐμέ;	τὸ	σκέλος μου δήσεις, τὴν προαίρεσιν
[1, 19]	τύραννος εἴπῃ τινὶ δήσω σου	τὸ	σκέλος’ ὁ μὲν τὸ σκέλος
[1, 19]	σου τὸ σκέλος’ ὁ μὲν	τὸ	σκέλος τετιμηκὼς λέγει μή· ἐλέησον’
[1, 30]	χρῆσις φαντασιῶν. τέλος δὲ τί;	τὸ	σοὶ ἀκολουθεῖν. ταῦτα καὶ νῦν
[1, 17]	τούτων ἢ ἀποθανεῖν. πάλιν οὖν	τὸ	σὸν δόγμα σε ἠνάγκασεν, τοῦτ´
[1, 2]	ὅτι ἀθάνατός εἰμι; καὶ σὺ	τὸ	σὸν ποιήσεις κἀγὼ τὸ ἐμόν.
[1, 6]	εἰλήφατε, καθ´ ἃς οἴσετε πᾶν	τὸ	συμβαῖνον; μεγαλοψυχίαν οὐκ εἰλήφατε; ἀνδρείαν
[1, 16]	ἀνήρ εἰμι’ πῶς δὲ καλὸν	τὸ	σύμβολον καὶ εὐπρεπὲς καὶ σεμνόν,
[1, 18]	ἀμήχανον δ´ ἄλλο μὲν κρίνειν	τὸ	συμφέρον, ἄλλου δ´ ὀρέγεσθαι καὶ
[1, 28]	καθῆκον καὶ παρὰ τὸ καθῆκον,	τὸ	συμφέρον καὶ τὸ ἀσύμφορον, τὸ
[1, 28]	αἰδῆμον μηδὲ τὸ πιστὸν μηδὲ	τὸ	συνετόν, τότε σῴζεται καὶ αὐτός·
[1, 29]	τίς ἐνθάδε κρίνεται, τίς κατακέκριται;	τὸ	συνημμένον ἢ ὁ ἐξαπατηθεὶς περὶ
[1, 27]	ἔσται, ὧν ἔστι μοι νῦν;	τὸ	σύνολον ἐκείνου μεμνῆσθαι, ὅτι, ἐὰν
[1, 29]	εἶναι προσωπεῖα καὶ ἐμβάδας καὶ	τὸ	σύρμα. ἄνθρωπε, ταῦτα ὕλην ἔχεις
[1, 9]	καὶ περιεκτικώτατον πάντων τοῦτό ἐστι	τὸ	σύστημα τὸ ἐξ ἀνθρώπων καὶ
[1, 29]	ὑπ´ Ἀθηναίων; (Ἀνδράποδον, τί λέγεις	τὸ	Σωκράτης; ὡς ἔχει τὸ πρᾶγμα
[1, 29]	τὸ πρᾶγμα λέγε· ἵν´ οὖν	τὸ	Σωκράτους σωμάτιον ἀπαχθῇ καὶ συρῇ
[1, 16]	μὲν ἄλλοις ζῴοις τὰ πρὸς	τὸ	σῶμα ἕτοιμα γέγονεν, οὐ μόνον
[1, 9]	τοῖς οὕτως παρ´ οὐδὲν πεποιημένοις	τὸ	σῶμα καὶ τὰ τούτου κτήματα;
[1, 9]	ὅτι δεσμά τινα ταῦτα προσηρτήμεθα	τὸ	σῶμα καὶ τὴν κτῆσιν αὐτοῦ
[1, 3]	ἐν τῇ γενέσει ἡμῶν ἐγκαταμέμικται,	τὸ	σῶμα μὲν κοινὸν πρὸς τὰ
[1, 28]	καὶ ἄνθρωπος; (Τί λέγεις; κατὰ	τὸ	σῶμα ὁμοιότατον. {πλὴν ὅτι μὲν
[1, 22]	ἔργα, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν δὲ	τὸ	σῶμα, τὰ μέρη τοῦ σώματος,
[1, 12]	τὰ ὅλα; τοῦτο δὲ κατὰ	τὸ	σῶμα, ὡς κατά γε τὸν
[1, 1]	εἰ οἷόν τε ἦν, καὶ	τὸ	σωμάτιον ἄν σου καὶ τὸ
[1, 1]	δύναται. εἰς φυλακήν σε βαλῶ.	τὸ	σωμάτιον. ἀποκεφαλίσω σε. πότε οὖν
[1, 24]	τὸ σωμάτιον. ᾧ δύναμαι ῥῖψαι	τὸ	σωμάτιον, ἔτι τοῦτον φοβοῦμαι; ἀλλὰ
[1, 9]	εἰς ἣν ἐρρίφη γεννηθέν σου	τὸ	σωμάτιον; ἢ δῆλον ὅτι ἀπὸ
[1, 25]	δ´ ἡ φύσις’ ἂν δὲ	τὸ	σωμάτιον θαυμάσω, δοῦλον ἐμαυτὸν παραδέδωκα·
[1, 9]	τινὰ ἐφ´ ἡμῖν ἐξουσίαν διὰ	τὸ	σωμάτιον καὶ τὰ τούτου κτήματα.
[1, 29]	αὐτούς, ὧν ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἐξουσίαν;	τὸ	σωμάτιον λάβε, τὴν κτῆσιν λάβε,
[1, 24]	ἀταραξίαν, τὴν ἐλευθερίαν, εἶτα καὶ	τὸ	σωμάτιον στίλβον καὶ συνεστραμμένον. οὐδείς’
[1, 25]	τὸ τελευταῖον χιτωνάριον, τοῦτ´ ἔστι	τὸ	σωμάτιον, τούτου ἀνωτέρω οὐδενὶ οὐδὲν
[1, 24]	μοι κινεῖς. λάβε τοίνυν ὅλον	τὸ	σωμάτιον. ᾧ δύναμαι ῥῖψαι τὸ
[1, 4]	οἰμωγὰς καὶ τὸ οἴμοι’ καὶ	τὸ	τάλας ἐγὼ’ καὶ δυστυχίαν καὶ
[1, 19]	βωμός ἐστιν. Τί οὖν ἐστι	τὸ	ταράσσον καὶ καταπλῆττον τοὺς πολλούς;
[1, 27]	ὑπομένειν περιπίπτειν τῷ κακῷ. εἶτα	τὸ	τελευταῖον, ὅταν μήτε τὰ πράγματα
[1, 25]	ἡ οἴκησις παντὶ ἤνοικται. καὶ	τὸ	τελευταῖον χιτωνάριον, τοῦτ´ ἔστι τὸ
[1, 19]	ἄφνω φρόνιμον ἐποίησεν; τοῦτ´ ἔστι	τὸ	τιμᾶν ἄλλο τι ἢ τὰ
[1, 15]	τὸ ἡγεμονικὸν κατὰ φύσιν ἔχον.	(Τὸ	τίνος; (Τὸ ἐκείνου, ἐν ᾧ
[1, 30]	τοὺς θεοὺς φαντάζομαι ὅτι πείσῃ	τὸ	τοιοῦτον τί οὕτως μεγάλα καὶ
[1, 9]	ἄλλο ἀπολείπεται τοῖς ἀνθρώποις ἢ	τὸ	τοῦ Σωκράτους, μηδέποτε πρὸς τὸν
[1, 17]	ἢ στῆσαι δυνησόμεθα; ἐνταῦθα οὖν	τὸ	τῶν ἄλλων κριτήριον καὶ δι´
[1, 11]	ἀπαρκεῖ πεισθῆναι, εἴπερ ὑγιές ἐστι	τὸ	ὑπὸ τῶν φιλοσόφων λεγόμενον, ὅτι
[1, 18]	τοῖς ἁμαρτανομένοις. Εἰ ἀληθές ἐστι	τὸ	ὑπὸ τῶν φιλοσόφων λεγόμενον ὅτι
[1, 20]	προηγούμενόν ἐστιν ἐφ´ ἡμῶν, τί	τὸ	ὑποστατικὸν καὶ οὐσιῶδες. ὅτι τὸ
[1, 28]	ἐστιν αἴτιον τοῦ συγκατατίθεσθαί τινι;	τὸ	φαίνεσθαι ὅτι ὑπάρχει. τῷ οὖν
[1, 2]	δεῖ με ἐξετάσαι. κἀμὲ εἰπεῖν	τὸ	φαινόμενον δίκαιον. ἀλλ´ ἐὰν εἴπῃς,
[1, 28]	τί ἐστιν; τὸ φαινόμενον. Φοῖνιξ;	τὸ	φαινόμενον. Ἱππόλυτος; τὸ φαινόμενον. τούτου
[1, 28]	πάθωσιν, ἐμοὶ δὲ μὴ ἀρκῇ	τὸ	φαινόμενον; καὶ ποία τραγῳδία ἄλλην
[1, 28]	ὅτι ἀνθρώπῳ μέτρον πάσης πράξεως	τὸ	φαινόμενον (λοιπὸν ἢ καλῶς φαίνεται
[1, 28]	ἔχει; Ἀτρεὺς Εὐριπίδου τί ἐστιν;	τὸ	φαινόμενον. Οἰδίπους Σοφοκλέους τί ἐστιν;
[1, 28]	ἔργα ταύτην ἔχει τὴν ἀρχήν,	τὸ	φαινόμενον; ταύτην οὐδ´ ἄλλην. ἡ
[1, 28]	φαινόμενον. Φοῖνιξ; τὸ φαινόμενον. Ἱππόλυτος;	τὸ	φαινόμενον. τούτου οὖν μηδεμίαν ἐπιμέλειαν
[1, 28]	φαινόμενον. Οἰδίπους Σοφοκλέους τί ἐστιν;	τὸ	φαινόμενον. Φοῖνιξ; τὸ φαινόμενον. Ἱππόλυτος;
[1, 28]	τι ἐφάνη καὶ εὐθὺς ποιῶ	τὸ	φανέν. κρείσσων γάρ εἰμι τοῦ
[1, 29]	φυλακῆς κλάοντι, ὅτι ἔμελλεν πίνειν	τὸ	φάρμακον, καὶ λέγει ὡς γενναίως
[1, 11]	σοι πρὸς ὃ βούλει βοηθῆσαι.	τὸ	φιλόστοργον δοκεῖ σοι κατὰ φύσιν
[1, 11]	τις αὑτῷ προσῆκον οἴεται διὰ	τὸ	φιλόστοργος εἶναι, τοῦτο τοῖς ὁμοίως
[1, 27]	οὐ δύναμαι τὸν θάνατον ἀποφυγεῖν·	τὸ	φοβεῖσθαι αὐτὸν μὴ ἀποφύγω, ἀλλ´
[1, 19]	πόθεν; μὴ γένοιτο· οὐκ ἐνδέχεται	τὸ	φύσει ἐλεύθερον ὑπ´ ἄλλου τινὸς
[1, 22]	ἀλλὰ πότερόν ἐστιν ὅσιον τοῦτο	τὸ	χοιρείου φαγεῖν ἢ ἀνόσιον. ταύτην
[1, 29]	εἶτα οὐκ ἔχεις ἀφορμὰς πρὸς	τὸ	χρήσασθαι τοῖς δοθεῖσιν; σόν ἐστι
[1, 28]	λέγει Πλάτων· ἀλλὰ ἔδοξεν αὐτῷ	τὸ	ψεῦδος ἀληθές. ἄγε ἐπὶ δὲ
[1, 7]	οὖν μοι καθήκει ποιεῖν; προσδέχεσθαι	τὸ	ψεῦδος; καὶ πῶς οἷόν τ´;
[1, 17]	τίς σε ἀναγκάσαι δύναται παραδέξασθαι	τὸ	ψεῦδος; οὐδὲ εἷς. ὁρᾷς ὅτι
[1, 28]	οἷον ἐνθάδε τὸ ἀληθὲς ἢ	τὸ	ψεῦδος; τὸ καθῆκον καὶ παρὰ
[1, 10]	πρότερον ὑμεῖς οἱ νέοι. ἐπεί	τοι	καὶ ἡμεῖς οἱ γέροντες, ὅταν
[1, 17]	αὑτοῦ ἢ ὑπ´ ἄλλου. ἤ	τοι	λόγος ἐστὶν ἐκεῖνος ἢ ἄλλο
[1, 18]	θαυμάζομεν, ὧν ἡμᾶς ἀφαιροῦνται. ἐπεί	τοι	μὴ θαύμαζέ σου τὰ ἱμάτια
[1, 7]	τόπον ἁμάρτημα, τοῦτο ἡμάρτηκας. ἐπεί	τοι	τοῦτ´ αὐτὸ καὶ ἐγὼ Ῥούφῳ
[1, 24]	ὅταν σοι φαίνηταί τινα εἶναι	τοιαῦτα,	εἰπὼν οὐκέτι παίξω’ ἀπαλλάσσου, μένων
[1, 11]	δὴ τὰ αἴτια ἐφ´ ἑκάστου,	τοιαῦτα	καὶ τὰ ἀποτελούμενα. οὐκοῦν ὅταν
[1, 4]	βιβλία, ἀλλὰ καὶ γράφε αὐτὸς	τοιαῦτα.	καὶ τί σοι ὄφελος; οὐκ
[1, 28]	διὰ τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς φαινομένοις	τοιαῦτα	κακὰ ποιήσωσι καὶ πάθωσιν, ἐμοὶ
[1, 6]	πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ μὴ	τοιαῦτα	οἷα ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει τῇ
[1, 11]	ὅτι, ἂν μὴ ἡμῖν δόξῃ	τοιαῦτά	τινα εἶναι, οὐ πράττομεν τὰ
[1, 7]	ἀπέστημεν. δεῖ οὖν καὶ τὰ	τοιαῦτα	τῶν λημμάτων ἱστορῆσαι καὶ τὴν
[1, 6]	καρτερίας καὶ γενναιότητος, εἰ μὴ	τοιαῦταί	τινες αὐτὸν περιστάσεις καὶ ὗλαι
[1, 12]	καὶ κακίαν καὶ πάσας τὰς	τοιαύτας	ἐναντιότητας ὑπὲρ συμφωνίας τῶν ὅλων
[1, 25]	σαυτοῦ σπουδάσῃς, τὰ σαυτοῦ ἀπώλεσας.	τοιαύτας	ἔχων ὑποθήκας καὶ ἐντολὰς παρὰ
[1, 6]	γάρ ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον τῇ	τοιαύτῃ	ἀγεννείᾳ ἢ καὶ ἀσέβεια; καίτοι
[1, 12]	μηχανὴ πρὸς τὴν χρῆσιν αὐτῶν;	τοιαύτη,	δι´ ἧς ἐκεῖνοι μὲν ποιήσουσι
[1, 29]	πατρὶς τοιαύτη, τάξις ἐν αὐτῇ	τοιαύτη·	εἶτά μοι λέγεις ἐλθὼν ἄλλαξόν
[1, 6]	ἂν ἐγένετο Ἡρακλῆς ἐν τρυφῇ	τοιαύτῃ	καὶ ἡσυχίᾳ νυστάζων ὅλον τὸν
[1, 2]	ἂν εἰπόντος αὐτῷ Καίσαρος ἐν	τοιαύτῃ	περὶ στάσει μὴ ἐλθεῖν εἰς
[1, 29]	γονεῖς τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶς	τοιαύτη,	τάξις ἐν αὐτῇ τοιαύτη· εἶτά
[1, 6]	ἀλλὰ ταῦτα μέν· ἡ δὲ	τοιαύτη	τῆς διανοίας κατασκευή, καθ´ ἣν
[1, 2]	Ὀλύμπια κεκηρυγμένος καὶ ἠγωνισμένος, ἐν	τοιαύτῃ	τινὶ χώρᾳ ἀνεστραμμένος, οὐχὶ παρὰ
[1, 13]	καταβολῆς, ἀλλ´ εἰ ἔν τινι	τοιαύτῃ	χώρᾳ κατετάγης ὑπερεχούσῃ, εὐθὺς τύραννον
[1, 29]	προβάλῃς τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον· μὴ	τοιαύτην	ἐπενέγκῃς τὴν ἐπιφοράν, ἀλλὰ τοιαύτην.
[1, 29]	τὴν ὑπόθεσιν. οὐ θέλω’ φησίν,	τοιαύτην’	ἐπὶ σοὶ γάρ ἐστι λαβεῖν
[1, 26]	ἐκείνῳ μόνῳ λέγειν ἔξεστι τῷ	τοιαύτην	ἐπιβολὴν ἐνηνοχότι. εἰ δέ τις
[1, 29]	τοιαύτην ἐπενέγκῃς τὴν ἐπιφοράν, ἀλλὰ	τοιαύτην.	ἔσται χρόνος τάχα, ἐν ᾧ
[1, 7]	τῶν λημμάτων ἱστορῆσαι καὶ τὴν	τοιαύτην	μεταβολήν τε καὶ μετάπτωσιν αὐτῶν,
[1, 29]	ἐμοὶ νῦν περίστασιν μὴ ἔρχεσθαι	τοιαύτην,	ὁποία τούτῳ ἐλήλυθεν; ἐμὲ νῦν
[1, 2]	ἡμῶν τοίνυν ὅστις ἂν ἔχῃ	τοιαύτην	παρασκευήν, οὐκ ἀγνοήσει αὐτήν. ἄφνω
[1, 29]	μεμνῆσθαι καὶ κληθέντα εἴς τινα	τοιαύτην	περίστασιν εἰδέναι, ὅτι ἐλήλυθεν ὁ
[1, 19]	κοινὸν ὠφέλιμος ᾖ. καθόλου τε	τοιαύτην	τὴν φύσιν τοῦ λογικοῦ ζῴου
[1, 7]	αὐτὸν ἐπινοοῦμεν; ἀλλ´ ἄνευ τινὸς	τοιαύτης	γυμνασίας καὶ παρασκευῆς φυλάττειν οἷός
[1, 28]	Μενελάῳ παθεῖν ὅτι κέρδος ἐστὶ	τοιαύτης	γυναικὸς στερηθῆναι, τί ἂν ἐγένετο;
[1, 3]	τὴν θείαν καὶ μακαρίαν. ἐπειδὴ	τοίνυν	ἀνάγκη πάνθ´ ὁντινοῦν οὕτως ἑκάστῳ
[1, 17]	θεὸν σημαίνοντα διὰ τούτων. Ἔρχομαι	τοίνυν	ἐπὶ τὸν ἐξηγητὴν τοῦτον καὶ
[1, 6]	ἔργα καὶ τὰ τέλη. οὗ	τοίνυν	ἡ κατασκευὴ μόνον χρηστική, τούτῳ
[1, 11]	(Οὕτως, ἔφη. (Ἀπὸ τῆς σήμερον	τοίνυν	ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο ἐπισκοπήσομεν οὐδ´
[1, 2]	ἂν μὴ τραγῳδήσω, τραχηλοκοπηθήσομαι. ἄπελθε	τοίνυν	καὶ τραγῴδει, ἐγὼ δ´ οὐ
[1, 11]	εὐλόγιστον οὐ καλόν; (Οὐδαμῶς. (Μὴ	τοίνυν	μάχην ἔχει τῷ φιλοστόργῳ τὸ
[1, 29]	τὸ ἀφελέσθαι τὰ ὄντα. νικῶσιν	τοίνυν	οἱ δέκα τὸν ἕνα ἐν
[1, 24]	ἀλλὰ φθόνον μοι κινεῖς. λάβε	τοίνυν	ὅλον τὸ σωμάτιον. ᾧ δύναμαι
[1, 2]	καὶ συναίσθησις αὐτῆς; καὶ ἡμῶν	τοίνυν	ὅστις ἂν ἔχῃ τοιαύτην παρασκευήν,
[1, 29]	καὶ αὐτοὶ ἐπικροτοῦμεν. καὶ σὺ	τοίνυν,	ὅταν μεταπεῖσαί τινα μὴ δύνῃ,
[1, 1]	εὑρήσετε αὐτὴν αὑτῆς θεωρητικήν, οὐ	τοίνυν	οὐδὲ δοκιμαστικὴν ἢ ἀποδοκιμαστικήν. ἡ
[1, 6]	κατανοῆσαι οὐκ ἐπιθυμήσετε; οὐκ αἰσθήσεσθε	τοίνυν,	οὔτε τίνες ἐστὲ οὔτ´ ἐπὶ
[1, 9]	σεαυτὸν Ἀθηναῖον καὶ Κορίνθιον; ὁ	τοίνυν	τῇ διοικήσει τοῦ κόσμου παρηκολουθηκὼς
[1, 4]	τεθαυμακότων τὰ ἐκτὸς διὰ μέτρου	τοιοῦδ´	ἐπιδεικνύμενα; εἰ γὰρ ἐξαπατηθέντα τινὰ
[1, 29]	μελετῆσαι καλῶς. οὔ· ἀλλὰ μὴ	τοιοῦτό	μοι προβάλῃς τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον·
[1, 29]	δέδοταί σοι σῶμα τοιοῦτον, γονεῖς	τοιοῦτοι,	ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶς τοιαύτη, τάξις
[1, 2]	οὐ πάντες ἢ πολλοὶ γίνονται	τοιοῦτοι;	(Ἵπποι γὰρ ὠκεῖς ἅπαντες γίνονται,
[1, 9]	ἑαυτῶν, ἀλλὰ μή τινες ἐμπίπτωσιν	τοιοῦτοι	νέοι, οἳ ἐπιγνόντες τὴν πρὸς
[1, 29]	σῶμα τοιοῦτον, γονεῖς τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ	τοιοῦτοι,	πατρὶς τοιαύτη, τάξις ἐν αὐτῇ
[1, 2]	τάχα προσήκει, Σωκράτει καὶ τοῖς	τοιούτοις.	(Διὰ τί οὖν, εἰ πρὸς
[1, 22]	αὐτῷ, εἰ θέλει μ´ ἐν	τοιούτοις	εἶναι ἐν οἷς εἰμι; ἄρχομαι
[1, 25]	Μέχρι πόσου οὖν ὑπακουστέον τοῖς	τοιούτοις;	μέχρις ἂν οὗ λυσιτελῇ, τοῦτο
[1, 1]	σώματι συνδεδεμένους τοιούτῳ καὶ κοινωνοῖς	τοιούτοις	πῶς οἷόν τ´ ἦν εἰς
[1, 1]	δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν τοῖς	τοιούτοις;	τί γὰρ ἄλλο ἢ τί
[1, 29]	Ὀλύμπια; πότε τις ἐμοὶ καταγγελεῖ	τοιοῦτον	ἀγῶνα; οὕτως ἔχειν ἔδει πάντας
[1, 29]	θέλεις ὑπόθεσιν; δέδοταί σοι σῶμα	τοιοῦτον,	γονεῖς τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶς
[1, 4]	ἐπιθύομεν τούτου ἕνεκα, ὅτι δὲ	τοιοῦτον	ἐξήνεγκαν καρπὸν ἐν ἀνθρωπίνῃ διανοίᾳ,
[1, 2]	ζῆν ἠδύνατο δίχα τοῦ τραχήλου.	τοιοῦτόν	ἐστι τὸ κατὰ πρόσωπον· οὕτως
[1, 12]	τάλας ἐγώ, τὸν πατέρα ἔχω	τοιοῦτον	καὶ τὴν μητέρα. τί οὖν;
[1, 24]	ἡμεῖς τοῦτο μόνον ἡμάρτομεν, ὅτι	τοιοῦτον	κατάσκοπον ἐπέμπομεν’ Πρὸ σοῦ κατάσκοπος
[1, 29]	τοιοῦτό μοι προβάλῃς τροπικόν, ἀλλὰ	τοιοῦτον·	μὴ τοιαύτην ἐπενέγκῃς τὴν ἐπιφοράν,
[1, 28]	δὲ τῶν πράξεων τί ἔχομεν	τοιοῦτον	οἷον ἐνθάδε τὸ ἀληθὲς ἢ
[1, 2]	χάριν, ὅτι μου φείδῃ’ τὸν	τοιοῦτον	οὐδ´ ἂν ἐκώλυεν εἰσελθεῖν, ἀλλ´
[1, 11]	καὶ πῶς οἷόν τε; ἀλλὰ	τοιοῦτόν	τι ἄν, οἷον καὶ ἐν
[1, 9]	κτήματα; μείνατε, μὴ ἀλογίστως ἀπέλθητε’	Τοιοῦτόν	τι ἔδει γίνεσθαι παρὰ τοῦ
[1, 4]	Πῶς οὖν τὴν μὲν ἀρετὴν	τοιοῦτόν	τι ὁμολογοῦμεν, τὴν προκοπὴν δ´
[1, 30]	θεοὺς φαντάζομαι ὅτι πείσῃ τὸ	τοιοῦτον	τί οὕτως μεγάλα καὶ πολλὰ
[1, 18]	τίς γὰρ μὴ μισήσῃ τὸν	τοιοῦτον;	τούτοις τὸ λοιπὸν πεποιθὼς τοῖς
[1, 6]	ἂν ἀπέβη, εἰ μὴ λέων	τοιοῦτος	ἐγένετο καὶ ὕδρα καὶ {ἔλαφ{
[1, 9]	τῷ γὰρ ὄντι πτῶμα ὁ	τοιοῦτός	ἐστι καὶ ξέστης αἱματίου, πλέον
[1, 29]	ἐξ ὑμῶν δ´ οὐδεὶς φανήσεται	τοιοῦτος;	ἤθελον πλεῦσαι ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο
[1, 7]	λόγῳ; καὶ πῶς ἔτι ἔσται	τοιοῦτος	οἷον αὐτὸν ἐπινοοῦμεν; ἀλλ´ ἄνευ
[1, 6]	καὶ τί ἂν ἐποίει μηδενὸς	τοιούτου	γεγονότος; ἢ δῆλον ὅτι ἐντετυλιγμένος
[1, 28]	ἀλλὰ καὶ ἡ Ὀδύσσεια. (Ἐκ	τοιούτου	οὖν μικροῦ πράγματος ἤρτηται τὰ
[1, 29]	βούλεται· χρείαν γὰρ ἔχει κόσμου	τοιούτου,	τῶν ἐπὶ γῆς ἀναστρεφομένων τοιούτων.
[1, 7]	περαίνοντας καὶ πάντας ἁπλῶς τοὺς	τοιούτους	λόγους πραγματεία λανθάνει τοὺς πολλοὺς
[1, 1]	γὰρ ὄντας καὶ σώματι συνδεδεμένους	τοιούτῳ	καὶ κοινωνοῖς τοιούτοις πῶς οἷόν
[1, 7]	τῷ συλλελογίσθαι ἤ τινι ἄλλῳ	τοιούτῳ	λαμβάνοντα τὰς μεταπτώςεις ἀφορμὴν παρέχει
[1, 29]	ἀναλαβὼν ῥάκη πρόσελθε ἐν προσώπῳ	τοιούτῳ.	τί οὖν; οὐ δέδοταί μοι
[1, 5]	μηχανησαίμεθα ὑπὲρ τοῦ μὴ περιπεσεῖν	τοιούτῳ	τινί, τῆς ψυχῆς δ´ ἀπονεκρουμένης
[1, 11]	πόνος οὔτε ἄλλο τι τῶν	τοιούτων	αἴτιόν ἐστι τοῦ πράττειν τι
[1, 13]	(Πῶς οὖν τις ἀνάσχηται τῶν	τοιούτων;	(Ἀνδράποδον, οὐκ ἀνέξῃ τοῦ ἀδελφοῦ
[1, 12]	τοιούτων, ὁποῖοι ἦσαν. τί οὖν;	τοιούτων	αὐτῶν ὄντων οὐδεμία σοι δίδοται
[1, 29]	τοιούτου, τῶν ἐπὶ γῆς ἀναστρεφομένων	τοιούτων.	ἐὰν δὲ σημήνῃ τὸ ἀνακλητικὸν
[1, 10]	περὶ ἀγριδίου, περί τινων προκοπῶν	τοιούτων;	ὅμοιον οὖν ἐστιν ἐντευξίδιον παρά
[1, 12]	γεννηθῆναι. ἐκ ποίων τινῶν; ἐκ	τοιούτων,	ὁποῖοι ἦσαν. τί οὖν; τοιούτων
[1, 2]	ἅπαξ εἰς τὴν περὶ τῶν	τοιούτων	σκέψιν καὶ τὰς τῶν ἐκτὸς
[1, 9]	πεποιθότες ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται τῶν δεσποτῶν;	τοῖς	ἀγροῖς. ἢ τοῖς οἰκέταις ἢ
[1, 6]	καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες	τοῖς	αἰσθητοῖς τυπούμεθα ὑπ´ αὐτῶν, ἀλλὰ
[1, 2]	ὀλίγον ἐκεῖνο καὶ στιλπνὸν καὶ	τοῖς	ἄλλοις αἴτιον τοῦ εὐπρεπῆ φαίνεσθαι
[1, 2]	ἔδει φροντίζειν πῶς ἀνόμοιος ᾖς	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´ ἡ
[1, 2]	ἐν αὐτῷ ὡς πορφύρα καὶ	τοῖς	ἄλλοις δὲ καλὸν παράδειγμα ἔκκειται;
[1, 18]	τόπον οὐκ ἔχει, ἐν δὲ	τοῖς	ἀλλοτρίοις καὶ τοῖς οὐκ ἐπὶ
[1, 18]	σὲ δεῖ παρὰ φύσιν ἐπὶ	τοῖς	ἀλλοτρίοις κακοῖς διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν
[1, 18]	ἐξηγεῖται. ~Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν	τοῖς	ἁμαρτανομένοις. Εἰ ἀληθές ἐστι τὸ
[1, 19]	ὄνομα. (Μή τι οὖν σὺ	τοῖς	ἀναγιγνώσκουσι λέγεις παρών· ἐμὲ γεγράφασιν;
[1, 9]	τῶν φιλοσόφων, τί ἄλλο ἀπολείπεται	τοῖς	ἀνθρώποις ἢ τὸ τοῦ Σωκράτους,
[1, 22]	ἀπονενοημένος. ἔνθεν ἡ μάχη γίνεται	τοῖς	ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους. αὕτη ἐστὶν
[1, 7]	λαμβάνοντα τὰς μεταπτώςεις ἀφορμὴν παρέχει	τοῖς	ἀνοήτοις τοῦ ταράσσεσθαι μὴ βλέπουσι
[1, 8]	τῷ καθόλου πᾶσα δύναμις ἐπισφαλὴς	τοῖς	ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι προσγενομένη πρὸς
[1, 8]	ἐστιν ἁμάρτημα; ~Ὅτι αἱ δυνάμεις	τοῖς	ἀπαιδεύτοις οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´ ὅσους
[1, 25]	πολλὰ τῶν ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται	τοῖς	ἀπείροις; ~Τίς ὁ βιωτικὸς νόμος.
[1, 6]	ἃ εἴληφα αὐτήν, ἀλλ´ ἐπὶ	τοῖς	ἀποβαίνουσιν πενθήσω καὶ στενάξω; Ναί·
[1, 7]	τ´ ἀποδείξειν ἕκαστα ἀποδόντα καὶ	τοῖς	ἀποδεικνύουσι παρακολουθήσειν μηδ´ ὑπὸ τῶν
[1, 9]	ἀγροῖς. ἢ τοῖς οἰκέταις ἢ	τοῖς	ἀργυρώμασιν; οὐδενί, ἀλλ´ ἑαυτοῖς· καὶ
[1, 4]	εἰ δ´ ἐπὶ τὴν ἐν	τοῖς	βιβλίοις ἕξιν τέταται καὶ ταύτην
[1, 29]	γὰρ ἀρκεῖ τὸ αὐτὸν πείθεσθαι;	τοῖς	γὰρ παιδίοις, ὅταν προσελθόντα κροτῇ
[1, 9]	παρενοχλήσεις ἡμῶν τοῖς νέοις μηδὲ	τοῖς	γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι ὅτι γελοῖοί ἐστε,
[1, 6]	ἄλογα. ἆρ´ οὖν καὶ παρακολουθεῖ	τοῖς	γινομένοις ἐκεῖνα; οὐδαμῶς. ἄλλο γάρ
[1, 12]	τὴν γνώμην τὴν αὑτῶν συνηρμοσμένην	τοῖς	γινομένοις ἔχωμεν. τί γάρ; ἐνδέχεται
[1, 29]	τοῦτο τὰς γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ	τοῖς	γνωρίμοις, τοῖς δυναμένοις αὐτὰ ἀκοῦσαι·
[1, 12]	ἔστω ἐν ἐρημίᾳ. δυσαρεστεῖ τις	τοῖς	γονεῦσιν; ἔστω κακὸς υἱὸς καὶ
[1, 1]	τὰ ἐφ´ ἡμῖν βέλτιστα κατασκευάζειν,	τοῖς	δ´ ἄλλοις χρῆσθαι ὡς πέφυκεν.
[1, 14]	δὲ διανοητικῶς, ἅμα δὲ συγκαταθετικῶς,	τοῖς	δ´ ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς, τύπους
[1, 28]	διανοίας τοῖς μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν,	τοῖς	δὲ ψευδέσι δυσαρεστεῖν, πρὸς δὲ
[1, 26]	ἀνθέλκον ὡς πρὸς τὸ ἀκολουθῆσαι	τοῖς	διδασκομένοις, ἐπὶ δὲ τῶν βιωτικῶν
[1, 18]	τοιοῦτον; τούτοις τὸ λοιπὸν πεποιθὼς	τοῖς	δόγμασιν ὀρθὸς περιπάτει, ἐλεύθερος, οὐχὶ
[1, 29]	ἔχεις ἀφορμὰς πρὸς τὸ χρήσασθαι	τοῖς	δοθεῖσιν; σόν ἐστι προτεῖναι, ἐμὸν
[1, 7]	παραγγέλλεται ἐν λόγῳ; τὸ ἀκόλουθον	τοῖς	δοθεῖσιν ὑπὸ σοῦ καλῶς παραδέχου.
[1, 29]	γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς γνωρίμοις,	τοῖς	δυναμένοις αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ δὲ
[1, 2]	κατὰ πρόσωπον· οὕτως ἰσχυρὸν παρὰ	τοῖς	εἰθισμένοις αὐτὸ συνεισφέρειν ἐξ αὐτῶν
[1, 4]	δὲ καὶ ὑποτεταχέναι ἄλλοις ἑαυτόν,	τοῖς	ἐκεῖνα περιποιεῖν ἢ κωλύειν δυναμένοις·
[1, 5]	τις παρατεταγμένος ᾖ μὴ ἐπινεύειν	τοῖς	ἐναργέσι μηδ´ ἀπὸ τῶν μαχομένων
[1, 29]	εὔχονται τῷ θεῷ καὶ προσέρχονται	τοῖς	ἐπιτρόποις δεόμενοι μονομαχῆσαι, ἐξ ὑμῶν
[1, 6]	ἀλλ´ ἐστὲ ἤδη καὶ πάρεστε	τοῖς	ἔργοις, ταῦτα δὲ θεάσασθαι καὶ
[1, 22]	λέγειν ὅτι σύγγνωθί μοι ὡς	τοῖς	ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ ἐμαυτοῦ, μαίνομαι’
[1, 10]	τί ὅμοια τὰ ἐκείνων πράγματα	τοῖς	ἡμετέροις; ἂν ἐπιστῆτε, τί ἐκεῖνοι
[1, 18]	πρῴην σιδηροῦν λύχνον ἔχων παρὰ	τοῖς	θεοῖς ἀκούσας ψόφον τῆς θυρίδος
[1, 6]	καὶ πενθοῦντες καὶ στένοντες· εἶτα	τοῖς	θεοῖς ἐγκαλεῖτε. τί γάρ ἐστιν
[1, 12]	οὖν, καθ´ ἃ ἴσος εἶ	τοῖς	θεοῖς, ἐκεῖ που τίθεσθαι τὸ
[1, 12]	αὐτὸ καὶ ἐλευθερίαν καὶ ὅμοιον	τοῖς	θεοῖς ἡγεῖσθαι αὑτόν, μετὰ πολλῶν
[1, 12]	ἂν ἑποίμην ἐγὼ ἐν παντὶ	τοῖς	θεοῖς καὶ πῶς ἂν εὐαρεστοίην
[1, 1]	ἀρκῇ οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι δὲ	τοῖς	θεοῖς. Νῦν δ´ ἑνὸς δυνάμενοι
[1, 13]	κοσμίως, οὐκ ἔστι καὶ ἀρεστῶς	τοῖς	θεοῖς; ὅταν δὲ θερμὸν αἰτήσαντός
[1, 12]	ἔχειν ἔδει. οὐ μᾶλλον εὐχαριστεῖς	τοῖς	θεοῖς, ὅτι σε ἐπάνω τούτων
[1, 13]	μηδὲ ῥήγνυσθαι οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν	τοῖς	θεοῖς; (Πῶς οὖν τις ἀνάσχηται
[1, 4]	ὦ φίλε Κρίτων, εἰ ταύτῃ	τοῖς	θεοῖς φίλον, ταύτῃ γινέσθω’ καὶ
[1, 20]	θεωρητική. ὅταν μὲν οὖν ὁμοειδὴς	τοῖς	θεωρουμένοις καὶ αὐτή, ἀναγκαίως καὶ
[1, 29]	ταῦτα πρὸς πάντας; (Οὔ, ἀλλὰ	τοῖς	ἰδιώταις συμπεριφέρεσθαι καὶ λέγειν οὗτος
[1, 17]	τρόπον. ταῦτα εὑρίσκω’ φησίν, ἐν	τοῖς	ἱεροῖς. ταῦτά σοι σημαίνεται. ἐὰν
[1, 29]	πάντας ὑμᾶς. ἀλλ´ ἐν μὲν	τοῖς	Καίσαρος μονομάχοις εἰσί τινες οἱ
[1, 26]	τὸν οὐκ εἰδότα, ἐν δὲ	τοῖς	κατὰ τὸν βίον οὔτε παρέχει
[1, 6]	δύναμις ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις	τοῖς	κατεσκευασμένοις οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν
[1, 29]	ἵνα γυμνασθῶ’ καὶ οἱ ἀθληταὶ	τοῖς	κούφοις νεανίσκοις δυσαρεστοῦσιν· οὐ βαστάζει
[1, 8]	ἐπιχειρημάτων τε καὶ ἐνθυμημάτων ἐν	τοῖς	λόγοις ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἷον φέρε
[1, 29]	ὁ χρησόμενος, ὁ ἔργῳ μαρτυρήσων	τοῖς	λόγοις. τοῦτό μοι τὸ πρόσωπον
[1, 28]	φύσις αὕτη ἐστὶ τῆς διανοίας	τοῖς	μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν, τοῖς δὲ
[1, 16]	~Περὶ προνοίας. Μὴ θαυμάζετ´ εἰ	τοῖς	μὲν ἄλλοις ζῴοις τὰ πρὸς
[1, 6]	ἑκατέρου καὶ δύναμις ἡ χρηστικὴ	τοῖς	μορίοις τοῖς κατεσκευασμένοις οὐδὲ ταῦτα
[1, 9]	νῦν διελέγου μηδὲ παρενοχλήσεις ἡμῶν	τοῖς	νέοις μηδὲ τοῖς γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι
[1, 9]	τῶν δεσποτῶν; τοῖς ἀγροῖς. ἢ	τοῖς	οἰκέταις ἢ τοῖς ἀργυρώμασιν; οὐδενί,
[1, 14]	τὰ ἡμέτερα σώματα οὕτως ἐνδέδεται	τοῖς	ὅλοις καὶ συμπέπονθεν, αἱ ψυχαὶ
[1, 12]	κόσμῳ ἐγκαλεῖς; οὐκ ἐπιδώσεις αὐτὸ	τοῖς	ὅλοις; οὐκ ἀποστήσῃ; οὐ χαίρων
[1, 11]	διὰ τὸ φιλόστοργος εἶναι, τοῦτο	τοῖς	ὁμοίως φιλοστοργοῦσιν μὴ ἐφιέναι; (Ἄτοπον.
[1, 12]	δέχεσθαι. τίς οὖν ἡ κόλασις	τοῖς	οὐ προσδεχομένοις; τὸ οὕτως ἔχειν
[1, 18]	ἐν δὲ τοῖς ἀλλοτρίοις καὶ	τοῖς	οὐκ ἐπὶ σοί. ταῦτα ἂν
[1, 14]	(Τί δέ; συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια	τοῖς	οὐρανίοις οὐ δοκεῖ σοι; (Δοκεῖ,
[1, 9]	ὁ τῆς οἰκήσεως καὶ ῥᾴδιος	τοῖς	οὕτω διακειμένοις. ποῖος γὰρ ἔτι
[1, 26]	κἂν ἐπαινῇ τινα, ἐπαίρεται; ἐν	τοῖς	οὕτως μικροῖς μὴ εὑρίσκων τὸ
[1, 9]	κλέπτης ἢ ποῖα δικαστήρια φοβερὰ	τοῖς	οὕτως παρ´ οὐδὲν πεποιημένοις τὸ
[1, 24]	ῥέγκων καὶ μεμνημένος ὅτι ἐν	τοῖς	πλουσίοις καὶ βασιλεῦσι καὶ τυράννοις
[1, 9]	εἰς τὴν Ῥώμην ὡς ἐδόκει	τοῖς	πολλοῖς ἠτυχηκὼς καὶ πρότερον μὲν
[1, 24]	περιπατεῖ. κἀγὼ συγκατατάττω ἐμαυτὸν σὺν	τοῖς	πολλοῖς καὶ μετὰ πολλῶν περιπατῶ.
[1, 2]	οὖν μοι λέγεις ὅτι ἐξομοιώθητι	τοῖς	πολλοῖς’ καὶ πῶς ἔτι πορφύρα
[1, 18]	ἄλλο δὲ ὁρμᾶν, τί ἔτι	τοῖς	πολλοῖς χαλεπαίνομεν; (Κλέπται, φησίν, εἰσὶ
[1, 29]	ὅτι ταῖς χερσὶν ἀπειλεῖ καὶ	τοῖς	ποσίν’ ἂν λέγῃ τραχηλοκοπήσω σε’
[1, 22]	που θῶ τὸ ἀγαθόν, ἐν	τοῖς	προαιρετικοῖς, πάντες μου καταγελάσονται. ἥξει
[1, 14]	κινούμενος εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις	τοῖς	πρώτως τετυπωκόσι τέχνας τ´ ἄλλην
[1, 18]	ὅτι κλέπτης καὶ μοιχὸς ἐν	τοῖς	σοῖς τόπον οὐκ ἔχει, ἐν
[1, 17]	καὶ ἀνανάγκαστον. τοῦτο ἐνταῦθα ἐν	τοῖς	σπλάγχνοις γέγραπται. δείξω σοι αὐτὸ
[1, 12]	κακὸς υἱὸς καὶ πενθείτω. δυσαρεστεῖ	τοῖς	τέκνοις; ἔστω κακὸς πατήρ. βάλε
[1, 2]	ἄλλοις τάχα προσήκει, Σωκράτει καὶ	τοῖς	τοιούτοις. (Διὰ τί οὖν, εἰ
[1, 25]	κωλύει. Μέχρι πόσου οὖν ὑπακουστέον	τοῖς	τοιούτοις; μέχρις ἂν οὗ λυσιτελῇ,
[1, 1]	οὖν δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν	τοῖς	τοιούτοις; τί γὰρ ἄλλο ἢ
[1, 5]	φησίν· οὐδὲ γάρ, ὅταν ἐν	τοῖς	ὕπνοις φαντάζωμαι, ὅτι ἐγρήγορα’ οὐδὲν
[1, 12]	δεδωκότι; ἀγανακτήσεις δὲ καὶ δυσαρεστήσεις	τοῖς	ὑπὸ τοῦ Διὸς διατεταγμένοις, ἃ
[1, 28]	ἐκεῖνοι μὲν διὰ τὸ ἀκολουθῆσαι	τοῖς	φαινομένοις τοιαῦτα κακὰ ποιήσωσι καὶ
[1, 26]	ὑποθετικοὺς ἀναγιγνώσκει ταῦτα καὶ προσέρχεται	τοῖς	φιλοσόφοις, οὗτος ἄλλο τι πράσσει
[1, 14]	τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ	τοῖς	φυτοῖς ἀνθεῖν, ἀνθεῖ, ὅταν εἴπῃ
[1, 9]	καθαίροντες, εἶτα δι´ αὐτὸ συμπεριφερόμενοι	τοῖσδε	καὶ τοῖσδε. οὐκ ἀδιάφορα ταῦτα
[1, 9]	δι´ αὐτὸ συμπεριφερόμενοι τοῖσδε καὶ	τοῖσδε.	οὐκ ἀδιάφορα ταῦτα καὶ οὐδὲν
[1, 23]	κωλύει; ἀλλ´ ὅμως εἰδὼς ταῦτα	τολμᾷ	λέγειν ὅτι μὴ ἀναιρώμεθα τέκνα’
[1, 11]	ἐστὶν ἢ πῶς ἔχει, οὔτε	τὸν	ἀγρὸν οὔτε τὰ ἀνδράποδα οὔτε
[1, 9]	τοὺς συγγενεῖς. καὶ τοῦτον ἔδει	τὸν	ἀγῶνα ἀγωνίζεσθαι τὸν διδάσκαλον ὑμῶν
[1, 15]	ἐπαγγέλλεται φιλοσοφία. Συμβουλευομένου τινός, πῶς	τὸν	ἀδελφὸν πείσῃ μηκέτι χαλεπῶς αὐτῷ
[1, 28]	πταῖσμα δ´ ἦν, ὅτε ἀπώλεσε	τὸν	αἰδήμονα, τὸν πιστόν, τὸν φιλόξενον,
[1, 1]	θεὸς ταμίαν τῶν ἀνέμων, ἀλλὰ	τὸν	Αἴολον. τί οὖν; δεῖ τὰ
[1, 26]	ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις; Ταράξας δὲ	τὸν	ἀναγιγνώσκοντα τοὺς ὑποθετικοὺς καὶ γελάσαντος
[1, 28]	τῷ θυμῷ χαρίσασθαι καὶ τιμωρήσασθαι	τὸν	ἄνδρα, συμφορώτερον ἡγεῖται τοῦ σῶσαι
[1, 27]	σάρον ἔλαβον, ἀλλ´ ἀεὶ ἐπὶ	τὸν	ἄρτον ἔρχομαι ὡς πρὸς σκοπόν.
[1, 8]	ἂν ἱκανὸς εἴη καὶ περὶ	τὸν	ἀτελῆ οὐδὲν ἧττον. Τί ποτ´
[1, 7]	οὐ πονήσομεν οὐδ´ ἀγρυπνήσομεν ἐξεργαζόμενοι	τὸν	αὑτῶν λόγον; (Ἂν οὖν ἐν
[1, 25]	Ἀγαμέμνων λέγει μοι πορεύου πρὸς	τὸν	Ἀχιλλέα καὶ ἀπόσπασον τὴν Βρισηίδα.
[1, 29]	ἱστάμεθα ἐπὶ ζυγοῦ, οὐκ ἔδει	τὸν	βαρύτερον καθελκύσαι; Σωκράτης οὖν ἵνα
[1, 6]	τοιαύτῃ καὶ ἡσυχίᾳ νυστάζων ὅλον	τὸν	βίον· εἰ δ´ ἄρα καὶ
[1, 26]	εἰδότα, ἐν δὲ τοῖς κατὰ	τὸν	βίον οὔτε παρέχει ἑαυτόν τις
[1, 6]	φαντασίαις καὶ ταύτας διακρίνειν δύνασθαι;	τὸν	δ´ ἄνθρωπον θεατὴν εἰσήγαγεν αὐτοῦ
[1, 27]	ἀλλὰ τὸν δυνάμενον, τὸν σχολάζοντα·	τὸν	δὲ τρέμοντα καὶ ταρασσόμενον καὶ
[1, 9]	ὅμως οὐκ ἐπιλείπουσιν αὐτοὺς τροφαί.	τὸν	δὲ φιλόσοφον ἡμῖν δεήσει ἄλλοις
[1, 18]	τὸν πρῶτον κλῆρον. τί οὖν	τὸν	δεύτερον; τί δ´ ἂν καῦμα
[1, 22]	δ´ ἔτι δυνήσομαι τὸ πρὸς	τὸν	Δία καθῆκον; εἰ γὰρ βλάπτομαι
[1, 16]	ἐγκαλοῦμεν τῷ θεῷ. καίτοι νὴ	τὸν	Δία καὶ τοὺς θεοὺς ἓν
[1, 27]	στένω καὶ ὃν δύναμαι λοιδορῶ,	τὸν	Δία καὶ τοὺς θεοὺς τοὺς
[1, 13]	ἀδελφοῦ τοῦ σαυτοῦ, ὃς ἔχει	τὸν	Δία πρόγονον, ὥσπερ υἱὸς ἐκ
[1, 9]	τοῦτον ἔδει τὸν ἀγῶνα ἀγωνίζεσθαι	τὸν	διδάσκαλον ὑμῶν καὶ παιδευτήν, εἴ
[1, 6]	στένοντες οἱ μὲν πρὸς αὐτὸν	τὸν	δόντα ἀποτετυφλωμένοι μηδ´ ἐπιγινώσκοντες τὸν
[1, 27]	αὐτῆς; (Καὶ τίς ἀντιλέγει; ἀλλὰ	τὸν	δυνάμενον, τὸν σχολάζοντα· τὸν δὲ
[1, 16]	καὶ ἐσθίοντας ᾄδειν τὸν ὕμνον	τὸν	εἰς τὸν θεόν; μέγας ὁ
[1, 16]	ὑπὲρ πάντων ᾄδοντα τὸν ὕμνον	τὸν	εἰς τὸν θεόν; τί γὰρ
[1, 14]	ἧττον καὶ ἐπίτροπον ἑκάστῳ παρέστησεν	τὸν	ἑκάστου δαίμονα καὶ παρέδωκεν φυλάσσειν
[1, 9]	καταπέπτωκεν οὐκ εἰς τὸν πατέρα	τὸν	ἐμὸν μόνον οὐδ´ εἰς τὸν
[1, 27]	ἐμαυτοῦ, μετατίθημι· εἰ δὲ μή,	τὸν	ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω. πέφυκε γὰρ
[1, 27]	τὰ πράγματα μεταθεῖναι δυνηθῶ μήτε	τὸν	ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι, κάθημαι καὶ στένω
[1, 8]	ἔτι μηχανῇ πείσαι τὸν νέον	τὸν	ἐν τούτοις διαφέροντα, ὅτι οὐ
[1, 29]	ὄντα. νικῶσιν τοίνυν οἱ δέκα	τὸν	ἕνα ἐν τούτῳ, ἐν ᾧ
[1, 17]	διὰ τούτων. Ἔρχομαι τοίνυν ἐπὶ	τὸν	ἐξηγητὴν τοῦτον καὶ θύτην καὶ
[1, 17]	μὴ νοεῖν τί λέγει, ζητῶ	τὸν	ἐξηγούμενον. ἴδε ἐπίσκεψαι, πῶς τοῦτο
[1, 18]	μὴ στενάξῃς. μηδ´ ἂν βραδέως	τὸν	ἐπίδεσμον ὁ παῖς φέρῃ, κραύγαζε
[1, 23]	ἐμπέσῃ; διὰ γὰρ τὸν μῦν	τὸν	ἔσω τρεφόμενον ἐμπίπτει; τί οὖν
[1, 10]	(Ἄν μ´ εὕρῃς’ ἔφη, Ἐπίκτητε,	τὸν	ἕτερον πόδα εἰς τὴν αὐλὴν
[1, 6]	τὸν δόντα ἀποτετυφλωμένοι μηδ´ ἐπιγινώσκοντες	τὸν	εὐεργέτην, οἱ δ´ ὑπ´ ἀγεννείας
[1, 14]	γῆ ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ	τὸν	ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς καὶ περιάγων
[1, 6]	πρὸς τὸ δεῖξαι καὶ γυμνάσαι	τὸν	Ἡρακλέα. Ἄγε οὖν καὶ σὺ
[1, 27]	με θέλετε ποιεῖν; οὐ δύναμαι	τὸν	θάνατον ἀποφυγεῖν· τὸ φοβεῖσθαι αὐτὸν
[1, 27]	εἰς ἡμᾶς; καὶ ποῦ φύγω	τὸν	θάνατον; μηνύσατέ μοι τὴν χώραν,
[1, 16]	γέρων χωλὸς εἰ μὴ ὑμνεῖν	τὸν	θεόν; εἰ γοῦν ἀηδὼν ἤμην,
[1, 4]	ναὸν ἢ ἄγαλμα ἀνέθηκεν ἢ	τὸν	θεὸν ἐπὶ τούτῳ προσκυνεῖ; ἀλλ´
[1, 16]	ᾄδειν τὸν ὕμνον τὸν εἰς	τὸν	θεόν; μέγας ὁ θεὸς, ὅτι
[1, 9]	τῷδε λέγειν ὅτι ἄνθρωποι, ἐκδέξασθε	τὸν	θεόν. ὅταν ἐκεῖνος σημήνῃ καὶ
[1, 3]	~Πῶς ἄν τις ἀπὸ τοῦ	τὸν	θεὸν πατέρα εἶναι τῶν ἀνθρώπων
[1, 9]	δεδοικότας μηδ´ ὁτιοῦν, τὸ δὲ	τὸν	θεὸν ποιητὴν ἔχειν καὶ πατέρα
[1, 17]	θαυμάζομεν ἢ τὴν κορώνην, ἀλλὰ	τὸν	θεὸν σημαίνοντα διὰ τούτων. Ἔρχομαι
[1, 16]	ᾄδοντα τὸν ὕμνον τὸν εἰς	τὸν	θεόν; τί γὰρ ἄλλο δύναμαι
[1, 16]	λογικός εἰμι· ὑμνεῖν με δεῖ	τὸν	θεόν. τοῦτό μου τὸ ἔργον
[1, 17]	ταύτην τὴν μαντείαν ἔρχομαι ἐπὶ	τὸν	θύτην τοῦτον καὶ τὸν φιλόσοφον,
[1, 19]	ἀφῆκεν. ἢ δοκεῖς ὅτι ἔμελλεν	τὸν	ἴδιον υἱὸν ἐᾶν καταδουλοῦσθαι; τοῦ
[1, 9]	ἐν ἀνθρώποις; ἀλλὰ πρὸς μὲν	τὸν	Καίσαρα ἡ συγγένεια ἢ ἄλλον
[1, 29]	ἐπεὶ χωρὶς τούτων ἄγαγέ μοι	τὸν	Καίσαρα καὶ ὄψει πῶς εὐσταθῶ.
[1, 15]	ἄφες ἀνθήσῃ πρῶτον, εἶτα προβάλῃ	τὸν	καρπόν, εἶτα πεπανθῇ. εἶτα συκῆς
[1, 14]	εἴπῃ βλαστάνειν, βλαστάνει, ὅταν ἐκφέρειν	τὸν	καρπόν, ἐκφέρει, ὅταν πεπαίνειν, πεπαίνει,
[1, 17]	ὅτι δι´ ἐκείνων σημαίνεται, οὐδὲ	τὸν	κόρακα θαυμάζομεν ἢ τὴν κορώνην,
[1, 28]	αἰδήμονα, τὸν πιστόν, τὸν φιλόξενον,	τὸν	κόσμιον. πότ´ ἔπταισεν ὁ Ἀχιλλεύς;
[1, 24]	οὖν ἐμὰ αὐτὰ λέγομεν; ὡς	τὸν	κράβαττον ἐν τῷ πανδοκείῳ. ἂν
[1, 29]	ἐπικρίνῃ τὰς ἀπὸ κέντρου πρὸς	τὸν	κύκλον προσπιπτούσας μὴ εἶναι ἴσας·
[1, 29]	φοβῶμαι, τί ἄλλο ἢ ἐπέγνωκα	τὸν	κύριον ὡς ὁ δραπέτης; μέχρι
[1, 18]	τὸν τυφλὸν μὴ ἀπολλύναι καὶ	τὸν	κωφόν; εἰ γὰρ μεγίστη βλάβη
[1, 18]	τοῦ δοκοῦντος αὐτοῖς. Τοῦτον οὖν	τὸν	λῃστὴν καὶ τοῦτον τὸν μοιχὸν
[1, 9]	τῷ θεῷ τῆς συναναστροφῆς κατὰ	τὸν	λόγον ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ τί μὴ
[1, 12]	τὸ σῶμα, ὡς κατά γε	τὸν	λόγον οὐδὲν χείρων τῶν θεῶν
[1, 25]	διηγησάμην σοι, ἀδελφέ, πῶς ἐπὶ	τὸν	λόφον ἀνέβην· πάλιν ἄρχομαι πολιορκεῖσθαι"
[1, 29]	μὴ κλέπτου. διὰ τοῦτο κἀγὼ	τὸν	λύχνον ἀπώλεσα, ὅτι ἐν τῷ
[1, 18]	τῆς θυρίδος κατέδραμον. εὗρον ἡρπασμένον	τὸν	λύχνον. ἐπελογισάμην, ὅτι ἔπαθέν τι
[1, 16]	ἐφ´ ἑκάστου ἐφυμνεῖν ἔδει καὶ	τὸν	μέγιστον καὶ θειότατον ὕμνον ἐφυμνεῖν,
[1, 7]	οὖν καὶ τοῦτο ἀνάγκη προσλαβεῖν	τὸν	μέλλοντα ἐν λόγῳ συνετῶς ἀναστραφήσεσθαι
[1, 18]	οὖν τὸν λῃστὴν καὶ τοῦτον	τὸν	μοιχὸν οὐκ ἔδει ἀπολωλέναι; (Μηδαμῶς,
[1, 23]	εἰς λύπας ἐμπέσῃ; διὰ γὰρ	τὸν	μῦν τὸν ἔσω τρεφόμενον ἐμπίπτει;
[1, 26]	Σεαυτοῦ, ἔφη, καταγελᾷς· οὐ προεγύμνασας	τὸν	νεανίσκον οὐδ´ ἔγνως εἰ δύναται
[1, 8]	ἄν τις ἔτι μηχανῇ πείσαι	τὸν	νέον τὸν ἐν τούτοις διαφέροντα,
[1, 29]	δὲ καὶ διεστραμμένα κακήν. τοῦτον	τὸν	νόμον ὁ θεὸς τέθεικεν καὶ
[1, 23]	διὰ τοῦτο φησὶν οὐδὲ πολιτεύσεσθαι	τὸν	νοῦν ἔχοντα· οἶδεν γὰρ τίνα
[1, 10]	οἶδα ἐγὼ πρεσβύτερον ἄνθρωπον ἐμοῦ	τὸν	νῦν ἐπὶ τοῦ σίτου ὄντα
[1, 19]	θεραπεύει, σὲ δ´ οὕτως ὡς	τὸν	ὄνον; ἐπεὶ τίς σε θεραπεύει
[1, 19]	ἕνεκα θεραπεύω αὐτά. τί δέ;	τὸν	ὄνον οὐ θεραπεύω; οὐ νίπτω
[1, 26]	ἐν μὲν θεωρίᾳ ῥᾴδιον ἐξελέγξαι	τὸν	οὐκ εἰδότα, ἐν δὲ τοῖς
[1, 25]	παραδοξότερόν ἐστιν ἢ κεντεῖν τινος	τὸν	ὀφθαλμόν, ἵνα ἴδῃ; εἴ τις
[1, 9]	τὸν ἐμὸν μόνον οὐδ´ εἰς	τὸν	πάππον, ἀλλ´ εἰς ἅπαντα μὲν
[1, 7]	ἐν τούτοις πλανηθῶ, μή τι	τὸν	πατέρα ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον, ποῦ γὰρ
[1, 7]	ἐστι τὸ Καπιτώλιον ἐμπρῆσαι καὶ	τὸν	πατέρα ἀποκτεῖναι, τὸ δ´ εἰκῇ
[1, 12]	τίθεσθαι τὸ ἀγαθόν; τάλας ἐγώ,	τὸν	πατέρα ἔχω τοιοῦτον καὶ τὴν
[1, 9]	τὰ σπέρματα καταπέπτωκεν οὐκ εἰς	τὸν	πατέρα τὸν ἐμὸν μόνον οὐδ´
[1, 9]	γὰρ ἄλλως ἢ ὡς ἔδει	τὸν	πεπεισμένον ὅτι ἐστὶ τῶν θεῶν
[1, 18]	(Μηδαμῶς, ἀλλ´ ἐκεῖνο μᾶλλον τοῦτον	τὸν	πεπλανημένον καὶ ἐξηπατημένον περὶ τῶν
[1, 28]	ἦν, ὅτε ἀπώλεσε τὸν αἰδήμονα,	τὸν	πιστόν, τὸν φιλόξενον, τὸν κόσμιον.
[1, 23]	οἶδεν γὰρ τίνα δεῖ ποιεῖν	τὸν	πολιτευόμενον· ἐπείτοι εἰ ὡς ἐν
[1, 9]	μὲν οἶμαι, ὅτι ἔδει καθῆσθαι	τὸν	πρεσβύτερον ἐνταῦθα οὐ τοῦτο μηχανώμενον,
[1, 18]	ἐπὶ τοῦ ἀθλητοῦ. οὗτος ἐξεβίασε	τὸν	πρῶτον κλῆρον. τί οὖν τὸν
[1, 9]	τὸ τοῦ Σωκράτους, μηδέποτε πρὸς	τὸν	πυθόμενον ποδαπός ἐστιν εἰπεῖν ὅτι
[1, 4]	ἐπιφέρειν ὁμολογοῦμεν, {ἄλλο{ ν} δὲ	τὸν	συνεγγισμόν, τὴν προκοπὴν ἀποφαίνομεν. οὗτος’
[1, 27]	πραγμάτιον εἶχον, ἄλλον ἂν παρεκάλεσα	τὸν	συνηγορήσοντα· τίνι οὖν ἀρκοῦμαι κατὰ
[1, 27]	τίς ἀντιλέγει; ἀλλὰ τὸν δυνάμενον,	τὸν	σχολάζοντα· τὸν δὲ τρέμοντα καὶ
[1, 26]	οὔτε παρέχει ἑαυτόν τις ἐλέγχῳ	τόν	τ´ ἐξελέγξαντα μισοῦμεν. ὁ δὲ
[1, 1]	τότε τεθνήξομαι. πῶς; ὡς προσήκει	τὸν	τὰ ἀλλότρια ἀποδιδόντα. ~Πῶς ἄν
[1, 16]	ἀποτετύφλωσθε, οὐκ ἔδει τινὰ εἶναι	τὸν	ταύτην ἐκπληροῦντα τὴν χώραν καὶ
[1, 8]	ἐνθύμημα, δῆλον ὅτι ὁ περὶ	τὸν	τέλειον συλλογισμὸν γεγυμνασμένος οὗτος ἂν
[1, 6]	τοῖς κατεσκευασμένοις οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει	τὸν	τεχνίτην; ἀλλὰ ταῦτα μέν· ἡ
[1, 6]	καὶ διατρέψαι πρὸς τὸ ἀπολιπεῖν	τὸν	τεχνίτην; ἢ ἐξηγησάσθωσαν ἡμῖν τί
[1, 6]	οὖν τούτων μὲν ἕκαστον ἐμφαίνει	τὸν	τεχνίτην, τὰ δ´ ὁρατὰ καὶ
[1, 29]	ἐμοὶ ἀπειλεῖ. τίνα λοιπὸν δέδοικα;	τὸν	τίνων ὄντα κύριον; τῶν ἐπ´
[1, 2]	ἔχω χάριν, ὅτι μου φείδῃ’	τὸν	τοιοῦτον οὐδ´ ἂν ἐκώλυεν εἰσελθεῖν,
[1, 18]	μισοῦσιν’ τίς γὰρ μὴ μισήσῃ	τὸν	τοιοῦτον; τούτοις τὸ λοιπὸν πεποιθὼς
[1, 28]	διαφέρει ἡμῖν γνῶναι τὸ κατὰ	τὸν	τόπον ἀληθές, οὐδέποθ´ ἡμῶν οὐδεὶς
[1, 7]	ἐποίησας; ὃ μόνον ἦν κατὰ	τὸν	τόπον ἁμάρτημα, τοῦτο ἡμάρτηκας. ἐπεί
[1, 27]	συνηγορήσοντα· τίνι οὖν ἀρκοῦμαι κατὰ	τὸν	τόπον; πῶς μὲν αἴσθησις γίνεται,
[1, 27]	φύγω; ἔστω ἐμὲ εἶναι Σαρπηδόνα	τὸν	τοῦ Διός, ἵν´ οὕτως γενναίως
[1, 29]	ἅμα μὲν ἐπέστη καὶ ἐπῄνεσεν	τὸν	τραγῳδόν, ἅμα δὲ περιεβλέψατο· εἶτα
[1, 2]	Βάτωνι ἀλειφόμενος. ἄλλος δὲ κἂν	τὸν	τράχηλον ἀπετμήθη, εἰ ζῆν ἠδύνατο
[1, 2]	οὐ διαξυρῶμαι’ ἀλλ´ ἀφελῶ σου	τὸν	τράχηλον. εἰ σοὶ ἄμεινον, ἄφελε.
[1, 1]	τοῦ Νέρωνος ἀποκεφαλισθῆναι; ἐκτείνας γὰρ	τὸν	τράχηλον καὶ πληγεὶς καὶ πρὸς
[1, 19]	ἄλλος τοὺς ὀφθαλμοὺς καταφιλεῖ, ἄλλος	τὸν	τράχηλον, οἱ δοῦλοι τὰς χεῖρας.
[1, 18]	τὸ σκέλος. ἀλλ´ ἀφελεῖ. τί;	τὸν	τράχηλον. τί οὖν οὐ δήσει
[1, 1]	ἔχῃς; οὐ θέλεις οὕτως ἐκτεῖναι	τὸν	τράχηλον, ὡς Λατερανός τις ἐν
[1, 2]	καὶ προσεπισωρεύσει ἔτι πλείονα. Τοῦτον	τὸν	τρόπον καὶ ἀθλητής τις κινδυνεύων
[1, 8]	λόγοις ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἷον φέρε	τὸν	τρόπον τοῦτον· εἰ ἐδανείσω καὶ
[1, 8]	γυμνάζομεν αὑτούς τε καὶ ἀλλήλους	τὸν	τρόπον τοῦτον; ὅτι νῦν καίτοι
[1, 18]	ὅτι ἐκείνῳ ὅμοιον τοῦτον οὖν	τὸν	τυφλὸν μὴ ἀπολλύναι καὶ τὸν
[1, 16]	καὶ ἀροῦντας καὶ ἐσθίοντας ᾄδειν	τὸν	ὕμνον τὸν εἰς τὸν θεόν;
[1, 16]	χώραν καὶ ὑπὲρ πάντων ᾄδοντα	τὸν	ὕμνον τὸν εἰς τὸν θεόν;
[1, 28]	ἀπώλεσε τὸν αἰδήμονα, τὸν πιστόν,	τὸν	φιλόξενον, τὸν κόσμιον. πότ´ ἔπταισεν
[1, 17]	ἐπὶ τὸν θύτην τοῦτον καὶ	τὸν	φιλόσοφον, οὐκ αὐτὸν θαυμάσας ἕνεκά
[1, 16]	ὡπλισμένοι, εἰ δ´ ἔδει περιερχόμενον	τὸν	χιλίαρχον ὑποδεῖν ἢ ἐνδύειν τοὺς
[1, 27]	καταπίνειν τι θέλων ἐκεῖ φέρω	τὸν	ψωμόν, ἀλλ´ ὧδε· οὐδέποτ´ ἄρτον
[1, 26]	νῦν δὲ μὴ δυνάμενοί τινες	τὸν	ψωμὸν καταπίνειν σύνταξιν ἀγοράσαντες ἐπιβάλλονται
[1, 4]	πρῶτοι δ´ εἰσὶν οἱ πρῶτοι	τόποι	καὶ ἀναγκαιότατοι. ἂν δὲ τρέμων
[1, 28]	ἡμῖν γνῶναι τὸ κατὰ τὸν	τόπον	ἀληθές, οὐδέποθ´ ἡμῶν οὐδεὶς οὐδὲν
[1, 7]	ὃ μόνον ἦν κατὰ τὸν	τόπον	ἁμάρτημα, τοῦτο ἡμάρτηκας. ἐπεί τοι
[1, 24]	βασιλεῦσι καὶ τυράννοις αἱ τραγῳδίαι	τόπον	ἔχουσιν, οὐδεὶς δὲ πένης τραγῳδίαν
[1, 18]	καὶ μοιχὸς ἐν τοῖς σοῖς	τόπον	οὐκ ἔχει, ἐν δὲ τοῖς
[1, 27]	τίνι οὖν ἀρκοῦμαι κατὰ τὸν	τόπον;	πῶς μὲν αἴσθησις γίνεται, {π{
[1, 9]	θύρα. τί πενθεῖς; ποῦ ἔτι	τόπος	δακρύοις; τίς ἔτι κολακείας ἀφορμή;
[1, 17]	αὐτὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ συγκαταθετικοῦ	τόπου.	μή τίς σε κωλῦσαι δύναται
[1, 25]	κάθισον εἰς τοὺς τῶν συγκλητικῶν	τόπους	καὶ ἡλιάζου. καθόλου γὰρ ἐκείνου
[1, 17]	ὁρᾷς ὅτι ἐν τούτῳ τῷ	τόπῳ	τὸ προαιρετικὸν ἔχεις ἀκώλυτον ἀνανάγκαστον
[1, 7]	τίνος ἕνεκα; ἵν´ ἐν τῷ	τόπῳ	τούτῳ μὴ παρὰ τὸ καθῆκον
[1, 7]	ὅτι ἐπίσκεψίν τινα ποιητέον τῶν	τόπων	τούτων, περὶ οὓς μάλιστα στρέφεται
[1, 11]	Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος τὰ	τοσαῦτα	ἔχω σοι πρὸς ὃ βούλει
[1, 14]	τοῦ ἡλίου πρόσοδον καὶ ἄφοδον	τοσαύτη	παραλλαγὴ καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία
[1, 29]	ἦν ὁ κλέπτης. ἀλλ´ ἐκεῖνος	τοσούτου	ὠνήσατο λύχνον· ἀντὶ λύχνου κλέπτης
[1, 14]	ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς, τύπους δὲ	τοσούτους	ἀφ´ οὕτω πολλῶν καὶ ποικίλων
[1, 8]	ἔστι τὰ ἰσοδυναμοῦντα ἀλλήλοις, κατὰ	τοσούτους	καὶ τὰ εἴδη τῶν ἐπιχειρημάτων
[1, 14]	Καίσαρος σωτηρίαν, ὑμεῖς δὲ δε	τοσούτων	καὶ τηλικούτων ἠξιωμένοι οὐκ ὀμόσετε
[1, 9]	ἀπολύσῃ ὑμᾶς ταύτης τῆς ὑπηρεσίας,	τότ´	ἀπολύεσθε πρὸς αὐτόν· ἐπὶ δὲ
[1, 25]	τοῦ λοιδορουμένου ὁ λοιδορῶν ἐπιβάθραν,	τότε	ἀνύει τι. περίσχισον αὐτόν. τί
[1, 28]	ἀπολλύηταί τι τούτων καὶ ἐκπολιορκῆται,	τότε	καὶ αὐτὸς ἀπόλλυται. καὶ τὰ
[1, 12]	ἣν ἔχεις· σὺ δ´ αὐτὴν	τότε	μάλιστα ἀποστρέφεις, ὁπότε ἠνοιγμένην καὶ
[1, 28]	γὰρ ἔργον πταίει οὐδείς· ἀλλὰ	τότε	πελαργῶν νεοσσιαὶ ἐπορθοῦντο. πταῖσμα δ´
[1, 28]	τὸ πιστὸν μηδὲ τὸ συνετόν,	τότε	σῴζεται καὶ αὐτός· ἂν δ´
[1, 1]	ἀριστῶ τῆς ὥρας ἐλθούσης, εἶτα	τότε	τεθνήξομαι. πῶς; ὡς προσήκει τὸν
[1, 11]	ὅτι ἔδοξεν αὐτῷ. καὶ σοὶ	τότε	φεύγειν τοῦτο αὐτὸ ὅτι ἔδοξέν
[1, 26]	θέλων περιπίπτω κακῷ καὶ ἀποτυγχάνω	τοῦ	ἀγαθοῦ; μὴ γένοιτο. τί οὖν
[1, 27]	ὁ ἄνθρωπος μὴ ὑπομένειν ἀφαιρεῖσθαι	τοῦ	ἀγαθοῦ, μὴ ὑπομένειν περιπίπτειν τῷ
[1, 23]	οὐ δεῖ ἀπεσπασμένον οὐδὲν τῆς	τοῦ	ἀγαθοῦ οὐσίας οὔτε θαυμάζειν οὔτ´
[1, 22]	ἐνταῦθά που θῶμεν τὴν οὐσίαν	τοῦ	ἀγαθοῦ, πάντα ταῦτα ἐξακολουθεῖ. Τί
[1, 29]	τι ποιοῦμεν; ~Περὶ εὐσταθείας. Οὐσία	τοῦ	ἀγαθοῦ προαίρεσις ποιά, τοῦ κακοῦ
[1, 29]	ἰδίου ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ. πῶς	τοῦ	ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν τὰς ὕλας
[1, 29]	ποῦ ἦν ἡ οὐσία αὐτῷ	τοῦ	ἀγαθοῦ; τίνι προςσχῶμεν; σοὶ ἢ
[1, 28]	τὸ φανέν. κρείσσων γάρ εἰμι	τοῦ	Ἀγαμέμνονος ἢ τοῦ Ἀχιλλέως, ἵν´
[1, 2]	ἀπεκόπη τὸ αἰδοῖον, ἐπελθόντος αὐτῷ	τοῦ	ἀδελφοῦ (ἦν δ´ ἐκεῖνος φιλόσοφος)
[1, 15]	αὐτοῦ ἑκάστου. (Τί οὖν ὁ	τοῦ	ἀδελφοῦ; (Πάλιν τῆς αὐτοῦ ἐκείνου
[1, 13]	τῶν τοιούτων; (Ἀνδράποδον, οὐκ ἀνέξῃ	τοῦ	ἀδελφοῦ τοῦ σαυτοῦ, ὃς ἔχει
[1, 7]	ἀληθοῦς καὶ τοῦ ψεύδους καὶ	τοῦ	ἀδήλου; (Ἀνάγκη. (Ἐπὶ τούτοις τί
[1, 18]	περιστάσεων ἐπερχόμενος καταμανθάνω ὡς ἐπὶ	τοῦ	ἀθλητοῦ. οὗτος ἐξεβίασε τὸν πρῶτον
[1, 7]	ἀνάγκη δοκιμαστικὸν γενέσθαι καὶ διακριτικὸν	τοῦ	ἀληθοῦς καὶ τοῦ ψεύδους καὶ
[1, 2]	τὸ ζῷον θλιβόμενον ὡς ὑπὸ	τοῦ	ἀλόγου καὶ πάλιν ἐπ´ οὐδὲν
[1, 26]	τί οὖν ἐστι τὸ αἴτιον	τοῦ	ἁμαρτάνειν με; ἡ ἄγνοια. οὐ
[1, 18]	τὸ παθεῖν ὅτι ὑπάρχει καὶ	τοῦ	ἀνανεῦσαι τὸ παθεῖν ὅτι οὐχ
[1, 18]	ἐκεῖνος τί τὸ ἀγαθόν ἐστι	τοῦ	ἀνθρώπου, ἀλλὰ φαντάζεται ὅτι τὸ
[1, 20]	ἐν τῷ κελύφει, τὸ οὖν	τοῦ	ἀνθρώπου εἰκός; σὺ δ´ αὐτὸς
[1, 25]	μηδ´ ὑποκρινόμεθα ὅτι τὸ ἀγαθὸν	τοῦ	ἀνθρώπου ἐν προαιρέσει καὶ τὸ
[1, 8]	μου πυνθάνῃ τί ἐστιν ἀγαθὸν	τοῦ	ἀνθρώπου, οὐκ ἔχω σοι ἄλλο
[1, 29]	εἰδέναι, ὅτι ἐλήλυθεν ὁ καιρὸς	τοῦ	ἀποδεῖξαι, εἰ πεπαιδεύμεθα. νέος γὰρ
[1, 29]	τίς ποτε ὁ ἔχων ἐξουσίαν	τοῦ	ἀποφήνασθαί τι περὶ σοῦ; οἶδεν
[1, 27]	θέλω ἢ ἄλλῳ παρασχεῖν ἀφορμὴν	τοῦ	ἀριστεῦσαι· εἰ μὴ δύναμαι κατορθῶσαί
[1, 28]	τε. πάθε ἢ ἀπόπαθε ἀπὸ	τοῦ	ἀρτίους εἶναι τοὺς ἀστέρας. οὐχ
[1, 28]	ἁμαρτάνειν, τοῦ εὐροεῖν ἢ δυσροεῖν,	τοῦ	ἀτυχεῖν ἢ εὐτυχεῖν, ἐνθάδε μόνον
[1, 19]	τις ὑπὲρ ἱερωσύνης ἐλάλει μοι	τοῦ	Αὐγούστου. λέγω αὐτῷ ἄνθρωπε, ἄφες
[1, 4]	ἐστιν· ἀλλ´ ἐκεῖνο, μελετᾶν ἐξελεῖν	τοῦ	αὑτοῦ βίου πένθη καὶ οἰμωγὰς
[1, 28]	γάρ εἰμι τοῦ Ἀγαμέμνονος ἢ	τοῦ	Ἀχιλλέως, ἵν´ ἐκεῖνοι μὲν διὰ
[1, 25]	ἀναστρεφόμεθα, οὕτως δεῖ καὶ ἐπὶ	τοῦ	βίου. ἔστω νύξ. ἔστω. τί
[1, 10]	καὶ ἀταραξίᾳ διεξαγαγεῖν τὸ λοιπὸν	τοῦ	βίου· Πόσον γὰρ ἔτι ἐστὶν
[1, 11]	τέκνα εἴη αὐτῷ καὶ γυνή.	τοῦ	δ´ ὁμολογήσαντος προσεπύθετο· Πῶς τι
[1, 7]	προσεῖναι καὶ τὸ ἐπιμένειν ἐπὶ	τοῦ	δανείου καὶ μὴ διαλελύσθαι αὐτό,
[1, 4]	μεγάλης εὐτυχίας, ὦ μεγάλου εὐεργέτου	τοῦ	δεικνύοντος τὴν ὁδόν. εἶτα Τριπτολέμῳ
[1, 9]	νεκροῦ τὸ πτῶμα ἡμῖν χάρισαι	τοῦ	δεῖνος καὶ ξέστην αἱματίου’ τῷ
[1, 22]	αὐτῶν κακῶς ἐφαρμόζει τὴν πρόληψιν	τοῦ	δέοντος. πάλιν ὁ μὲν λέγει
[1, 9]	σοι τοῦτο καὶ τοῦτο ὑπὸ	τοῦ	δεσπότου’ κἀμοῦ πρὸς αὐτὸν ἀποκριναμένου
[1, 1]	τίνος κέκτηται τὸ θεωρητικόν; μέχρι	τοῦ	διαγνῶναι τὰ γράμματα. ἡ μουσική;
[1, 1]	τὰ γράμματα. ἡ μουσική; μέχρι	τοῦ	διαγνῶναι τὸ μέλος. αὐτὴ οὖν
[1, 5]	γίνεται δύναμιν οὔτε παρὰ τὴν	τοῦ	διδάσκοντος ἀσθένειαν, ἀλλ´ ὅταν ἀπαχθεὶς
[1, 13]	συγγενῶν, ὅτι ἀδελφῶν φύσει, ὅτι	τοῦ	Διὸς ἀπογόνων; (Ἀλλ´ ὠνὴν αὐτῶν
[1, 12]	δὲ καὶ δυσαρεστήσεις τοῖς ὑπὸ	τοῦ	Διὸς διατεταγμένοις, ἃ ἐκεῖνος μετὰ
[1, 27]	ἔστω ἐμὲ εἶναι Σαρπηδόνα τὸν	τοῦ	Διός, ἵν´ οὕτως γενναίως εἴπω
[1, 25]	ἔχων ὑποθήκας καὶ ἐντολὰς παρὰ	τοῦ	Διὸς ποίας ἔτι παρ´ ἐμοῦ
[1, 3]	βαστάσει· ἂν δὲ γνῷς, ὅτι	τοῦ	Διὸς υἱὸς εἶ, οὐκ ἐπαρθήσῃ;
[1, 18]	μὴ βλέπωσιν, οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον	τοῦ	δοκοῦντος αὐτοῖς. Τοῦτον οὖν τὸν
[1, 11]	εἶναι, οὐ πράττομεν τὰ ἀκόλουθα·	τοῦ	δόξαι δὲ ἢ μὴ δόξαι,
[1, 6]	πράττωμεν, οὐκέτι τοῦ τέλους τευξόμεθα	τοῦ	ἑαυτῶν. ὧν γὰρ αἱ κατασκευαὶ
[1, 17]	δ´ οὐκ ἀκολουθεῖ· πόσῳ πλέον	τοῦ	ἐκεῖνον ἐξηγουμένου; οὐδὲ γὰρ Χρυσίππου
[1, 11]	σοὶ γέγονεν αἴτιον, σοὶ μὲν	τοῦ	ἐλθεῖν πρὸς ἐμὲ καὶ καθῆσθαι
[1, 29]	σῶμα σώματος ἰσχυρότερον, οἱ πλείονες	τοῦ	ἑνός, ὁ κλέπτης τοῦ μὴ
[1, 29]	χείρονος. κρείττονές εἰσιν οἱ δέκα	τοῦ	ἑνός. πρὸς τί; πρὸς τὸ
[1, 5]	τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις, ἡ δὲ	τοῦ	ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις παρατεταγμένος ᾖ
[1, 17]	Ῥωμαϊστί. ποία οὖν ἐνθάδ´ ὀφρὺς	τοῦ	ἐξηγουμένου; οὐδ´ αὐτοῦ Χρυσίππου δικαίως,
[1, 11]	λέγειν τινὰ ἢ μὴ λέγειν,	τοῦ	ἐπαίρεσθαι ἢ συστέλλεσθαι ἢ φεύγειν
[1, 18]	οὐχ ὑπάρχει καὶ νὴ Δία	τοῦ	ἐπισχεῖν τὸ παθεῖν ὅτι ἄδηλόν
[1, 11]	γάρ τις οὐ πάσχει ταῦτα	τοῦ	ἑταίρου ἀποθανόντος) ἀλλ´ ὅτι ἔδοξεν
[1, 2]	τῇ φύσει. εἰς δὲ τὴν	τοῦ	εὐλόγου καὶ ἀλόγου κρίσιν οὐ
[1, 2]	μάλιστα παιδείας δεόμεθα, ὥστε μαθεῖν	τοῦ	εὐλόγου καὶ ἀλόγου πρόληψιν ταῖς
[1, 2]	στιλπνὸν καὶ τοῖς ἄλλοις αἴτιον	τοῦ	εὐπρεπῆ φαίνεσθαι καὶ καλά. τί
[1, 28]	ἐστι τοῦ κατορθοῦν ἢ ἁμαρτάνειν,	τοῦ	εὐροεῖν ἢ δυσροεῖν, τοῦ ἀτυχεῖν
[1, 8]	ταῦτα μηδ´ ἀπὸ τῆς ἐπιμελείας	τοῦ	ἤθους ὑπό γε ἐμοῦ περισπώμενοι
[1, 14]	μείωσιν τῆς σελήνης καὶ τὴν	τοῦ	ἡλίου πρόσοδον καὶ ἄφοδον τοσαύτη
[1, 17]	ἅμα τὴν σὴν καὶ τὴν	τοῦ	θεοῦ. διὰ ταύτην τὴν μαντείαν
[1, 9]	κόσμιον; διὰ τί μὴ υἱὸν	τοῦ	θεοῦ; διὰ τί δὲ φοβηθήσεταί
[1, 16]	τοῦτο ἔδει σῴζειν τὰ σύμβολα	τοῦ	θεοῦ, ἔδει αὐτὰ μὴ καταπροίεσθαι,
[1, 9]	οὐ κακόν; καὶ συγγενεῖς τινες	τοῦ	θεοῦ ἐσμεν κἀκεῖθεν ἐληλύθαμεν; ἄφες
[1, 9]	ἀληθῆ τὰ περὶ τῆς συγγενείας	τοῦ	θεοῦ καὶ ἀνθρώπων λεγόμενα ὑπὸ
[1, 29]	ἀναβαίνεις νῦν; ὡς μάρτυς ὑπὸ	τοῦ	θεοῦ κεκλημένος. ἔρχου σὺ καὶ
[1, 29]	ἑαυτήν. διὰ τοῦτο καὶ ὁ	τοῦ	θεοῦ νόμος κράτιστός ἐστι καὶ
[1, 14]	οὕτω τεταγμένως καθάπερ ἐκ προστάγματος	τοῦ	θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ τοῖς
[1, 14]	ὑπ´ αὐτοῦ πραττομένων ἐφορᾶται ὑπὸ	τοῦ	θεοῦ, Οὐ δοκεῖ σοι, ἔφη,
[1, 29]	νόμος γὰρ τῆς φύσεως. καὶ	τοῦ	θεοῦ οὗτος τὸ κρεῖσσον ἀεὶ
[1, 3]	ἀξίαν δύναιτο, ὅτι γεγόναμεν ὑπὸ	τοῦ	θεοῦ πάντες προηγουμένως καὶ ὁ
[1, 11]	παιδάρια, ὥστε πρῴην νοσοῦντός μου	τοῦ	θυγατρίου καὶ δόξαντος κινδυνεύειν οὐχ
[1, 17]	παρακολουθήσωμεν τῇ φύσει. οὐδὲ γὰρ	τοῦ	θύτου δι´ αὐτόν, ἀλλ´ ὅτι
[1, 29]	προαιρέσει, περὶ ἃς ἀναστρεφομένη τεύξεται	τοῦ	ἰδίου ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ. πῶς
[1, 26]	οὖν ἀρχὴ τοῦ φιλοσοφεῖν, αἴσθησις	τοῦ	ἰδίου ἡγεμονικοῦ πῶς ἔχει· μετὰ
[1, 2]	ψηφίζων ἐγγύς ἐστι τῶν ἐπιλελησμένων	τοῦ	ἰδίου προσώπου. τί γάρ μου
[1, 19]	ἵνα τις ἀποστῇ αὑτοῦ καὶ	τοῦ	ἰδίου συμφέροντος; καὶ πῶς ἔτι
[1, 29]	Ἔστω· ἀλλ´ εἴληπταί μού τις	τοῦ	ἱματίου καὶ ἕλκει μ´ εἰς
[1, 29]	ἵν´, ἂν ἰσχυρότερος ἐπιλάβηταί μου	τοῦ	ἱματίου, μὴ σύρωμαι; ἵνα, ἄν
[1, 11]	ἦν τὸ κινοῦν, ὥστ´ ἐγκαλύπτεσθαι	τοῦ	ἵππου τρέχοντος ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα
[1, 29]	εὐφυὴς νέος. οὔ· ἀλλὰ καλέσαντος	τοῦ	καιροῦ κλάειν δεῖ καὶ λέγειν
[1, 19]	ἀγορασθεὶς ὑπό τινος τῶν Καισαριανῶν	τοῦ	Καίσαρος σκυτεὺς ἐγένετο. εἶδες ἂν
[1, 14]	λαμβάνοντες ὀμνύουσιν πάντων προτιμήσειν τὴν	τοῦ	Καίσαρος σωτηρίαν, ὑμεῖς δὲ δε
[1, 29]	Οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ προαίρεσις ποιά,	τοῦ	κακοῦ προαίρεσις ποιά. τί οὖν
[1, 2]	Ἐπύθετό τις· Πόθεν οὖν αἰσθησόμεθα	τοῦ	κατὰ πρόσωπον ἕκαστος; (Πόθεν δ´
[1, 28]	πρῶτον καὶ μόνον αἴτιόν ἐστι	τοῦ	κατορθοῦν ἢ ἁμαρτάνειν, τοῦ εὐροεῖν
[1, 19]	λελάληκεν Φηλικίων’ ἤθελον αὐτὸν ἀποβληθῆναι	τοῦ	κοπρῶνος, ἵνα πάλιν ἄφρων σοι
[1, 10]	Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι τίς ἐστιν ἡ	τοῦ	κόσμου διοίκησις καὶ ποίαν τινὰ
[1, 9]	Κορίνθιον; ὁ τοίνυν τῇ διοικήσει	τοῦ	κόσμου παρηκολουθηκὼς καὶ μεμαθηκώς, ὅτι
[1, 29]	ὅτι χείρονα ἔχων δόγματα κρατεῖ	τοῦ	κρείττονος ἐν δόγμασιν. οὐ δείξεις·
[1, 16]	τῆς ἀηδόνος, εἰ κύκνος, τὰ	τοῦ	κύκνου. νῦν δὲ λογικός εἰμι·
[1, 9]	σωμάτιον; ἢ δῆλον ὅτι ἀπὸ	τοῦ	κυριωτέρου καὶ περιέχοντος οὐ μόνον
[1, 19]	ἄνθρωπος, ὅταν Καῖσαρ αὐτὸν ἐπὶ	τοῦ	λασάνου ποιήσῃ· πῶς εὐθὺς λέγομεν
[1, 11]	καθῆσθαι νῦν ἀκούοντα, ἐμοὶ δὲ	τοῦ	λέγειν ταῦτα. τί δ´ ἐστὶ
[1, 11]	τι ἡμᾶς ἢ μὴ ποιεῖν,	τοῦ	λέγειν τινὰ ἢ μὴ λέγειν,
[1, 25]	τοῦτο εἶπεν, οὐκ ἂν κατεγέλα	τοῦ	λέγοντος; τί οὖν θαυμαστὸν εἰ
[1, 19]	καθόλου τε τοιαύτην τὴν φύσιν	τοῦ	λογικοῦ ζῴου κατεσκεύασεν, ἵνα μηδενὸς
[1, 17]	ἢ ἄλλο τι κρεῖσσον ἔσται	τοῦ	λόγου, ὅπερ ἀδύνατον. εἰ λόγος,
[1, 20]	περίθου· ὄψει γὰρ κομψότερον. ~Περὶ	τοῦ	λόγου πῶς αὑτοῦ θεωρητικός ἐστιν.
[1, 25]	ἂν δ´ ἔχῃ τὴν ἀσθένειαν	τοῦ	λοιδορουμένου ὁ λοιδορῶν ἐπιβάθραν, τότε
[1, 11]	ἔφη, τούτων αἰσθόμενος οὐδὲν ἄλλο	τοῦ	λοιποῦ σπουδάσεις οὐδὲ πρὸς ἄλλῳ
[1, 12]	προσηρμόζετο. ἐνταῦθα οὖν μόνον ἐπὶ	τοῦ	μεγίστου καὶ κυριωτάτου, τῆς ἐλευθερίας,
[1, 28]	φαντασιῶν. ἐφάνη τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἀπάγειν	τοῦ	Μενελάου τὴν γυναῖκα, ἐφάνη τῇ
[1, 17]	μετρήσεως τοῦ σίτου προτάσσομεν τὴν	τοῦ	μέτρου ἐπίσκεψιν. ἂν δὲ μὴ
[1, 2]	καὶ μείζονα ἀπαξίαν τὸ δαρῆναι	τοῦ	μὴ δαρῆναι· ὥστ´ εἰ τούτοις
[1, 7]	συγκαθήσει μέν, οὐκ ἐπιστραφήσεται δὲ	τοῦ	μὴ εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν
[1, 7]	ἢ ὅτι συγκαθεὶς οὐκ ἐπιμελήσεται	τοῦ	μὴ εἰκῇ μηδ´ ὡς ἔτυχεν
[1, 29]	πλείονες τοῦ ἑνός, ὁ κλέπτης	τοῦ	μὴ κλέπτου. διὰ τοῦτο κἀγὼ
[1, 2]	ἀξίαν ἔχει τὸ λαβεῖν τροφὰς	τοῦ	μὴ λαβεῖν καὶ μείζονα ἀπαξίαν
[1, 5]	καὶ πάντ´ ἂν μηχανησαίμεθα ὑπὲρ	τοῦ	μὴ περιπεσεῖν τοιούτῳ τινί, τῆς
[1, 20]	ὅπου διαφέρειν οἰόμεθα τὸ πλανᾶσθαι	τοῦ	μὴ πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα πολλὴν προσοχὴν
[1, 26]	δῆλον ὅτι ἐν παντὶ στοχαστέον	τοῦ	μήτε τὸ ἀκόλουθον ἡμᾶς ἐκφυγεῖν
[1, 12]	τίνος οὖν ὑπεύθυνόν σε ἐποίησαν;	τοῦ	μόνου ὄντος ἐπὶ σοί, χρήσεως
[1, 19]	τὸν ἴδιον υἱὸν ἐᾶν καταδουλοῦσθαι;	τοῦ	νεκροῦ δέ μου κύριος εἶ,
[1, 5]	οὐ προσποιεῖται· ἔτι χείρων ἐστὶ	τοῦ	νεκροῦ. μάχην οὗτος οὐ συνορᾷ·
[1, 1]	ἐν τῇ Ῥώμῃ κελευσθεὶς ὑπὸ	τοῦ	Νέρωνος ἀποκεφαλισθῆναι; ἐκτείνας γὰρ τὸν
[1, 1]	προσελθόντι τις Ἐπαφροδίτῳ τῷ κυρίῳ	τοῦ	Νέρωνος καὶ ἀνακρίνοντι αὐτὸν ὑπὲρ
[1, 5]	δ´ εἰσὶ διτταί· ἡ μὲν	τοῦ	νοητικοῦ ἀπολίθωσις, ἡ δὲ τοῦ
[1, 20]	μηδεμίαν ἀδοκίμαστον προσφέρεσθαι. ὁρᾶτε ἐπὶ	τοῦ	νομίσματος, ὅπου δοκεῖ τι εἶναι
[1, 20]	ὁ ἀργυρογνώμων προσχρῆται πρὸς δοκιμασίαν	τοῦ	νομίσματος, τῇ ὄψει, τῇ ἁφῇ,
[1, 25]	ἐστίν; οὔ· ἔλαβον γὰρ ὑπόθεσιν	τοῦ	νύκτα εἶναι. ἔστω σε ὑπολαμβάνειν
[1, 17]	ἀνανάγκαστον ἀπαραπόδιστον; ἄγε ἐπὶ δὲ	τοῦ	ὀρεκτικοῦ καὶ ὁρμητικοῦ ἄλλως ἔχει;
[1, 19]	ἐπιθύει. τίς οὖν πώποτε ὑπὲρ	τοῦ	ὀρεχθῆναι καλῶς ἔθυσεν; ὑπὲρ τοῦ
[1, 18]	ὅτι ἄδηλόν ἐστιν, οὕτως καὶ	τοῦ	ὁρμῆσαι ἐπί τι τὸ παθεῖν
[1, 19]	τοῦ ὀρεχθῆναι καλῶς ἔθυσεν; ὑπὲρ	τοῦ	ὁρμῆσαι κατὰ φύσιν; ἐκεῖ γὰρ
[1, 22]	καὶ Ῥωμαίων μάχη, οὐ περὶ	τοῦ	ὅτι τὸ ὅσιον πάντων προτιμητέον
[1, 9]	δύνανται. τίς οὖν ἔτι ἄρξει	τοῦ	οὕτως διακειμένου; πῶς Σωκράτης εἶχεν
[1, 9]	Τοιοῦτόν τι ἔδει γίνεσθαι παρὰ	τοῦ	παιδευτοῦ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς τῶν
[1, 14]	ἐστὶν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον μέρος	τοῦ	παντός, ὀλίγον δὲ τὸ ἀφώτιστον
[1, 6]	παραπλησίῳ, πρὸς ἃ τίς χρεία	τοῦ	παρακολουθεῖν ταῖς φαντασίαις καὶ ταύτας
[1, 9]	ἀπολύεσθε πρὸς αὐτόν· ἐπὶ δὲ	τοῦ	παρόντος ἀνάσχεσθε ἐνοικοῦντες ταύτην τὴν
[1, 11]	ἐστιν; τὸ μὲν ἀκριβὲς οὐ	τοῦ	παρόντος καιροῦ τυχόν· ἐκεῖνο δ´
[1, 11]	ἐπὶ μέρους ἕκαστον. Ἐπὶ δὲ	τοῦ	παρόντος τὰ τοσαῦτα ἔχω σοι
[1, 11]	αἴτιον τοῦ πενθεῖν, οὐχ ὁ	τοῦ	Πατρόκλου θάνατος (ἄλλος γάρ τις
[1, 11]	καὶ τῷ Ἀχιλλεῖ τοῦτο αἴτιον	τοῦ	πενθεῖν, οὐχ ὁ τοῦ Πατρόκλου
[1, 27]	πᾶσι τούτοις εὐστοχεῖν ἔργον ἐστὶ	τοῦ	πεπαιδευμένου. ὅ τι δ´ ἂν
[1, 27]	ἀντέχεσθαι, τοῦ τηρῆσαι τὴν συνήθειαν,	τοῦ	πεφράχθαι πρὸς τὰ κατ´ αὐτῆς;
[1, 22]	συμφέρει μοι καὶ ἀφελέσθαι αὐτὸν	τοῦ	πλησίον· εἰ συμφέρει μοι ἱμάτιον
[1, 11]	ἐστιν ἐπὶ πάντων τὸ αἴτιον	τοῦ	ποιεῖν τι ἡμᾶς ἢ μὴ
[1, 27]	τι αὐτός, οὐ φθονήσω ἄλλῳ	τοῦ	ποιῆσαί τι γενναῖον’ ἔστω ταῦτα
[1, 11]	τι τῶν τοιούτων αἴτιόν ἐστι	τοῦ	πράττειν τι ἢ μὴ πράττειν
[1, 10]	ἀναστρέφων, οἷα εἶπέν μοι, κατατρέχων	τοῦ	προτέρου ἑαυτοῦ βίου καὶ περὶ
[1, 13]	(Ἀνδράποδον, οὐκ ἀνέξῃ τοῦ ἀδελφοῦ	τοῦ	σαυτοῦ, ὃς ἔχει τὸν Δία
[1, 29]	οὗτος ὁ ταῦτα κραυγάζων οὔτε	τοῦ	σημαινομένου ἀκούει οὔτε τῷ λεγομένῳ
[1, 10]	ἄνθρωπον ἐμοῦ τὸν νῦν ἐπὶ	τοῦ	σίτου ὄντα ἐν Ῥώμῃ, ὅτε
[1, 17]	τὰ λογικά, καθάπερ τῆς μετρήσεως	τοῦ	σίτου προτάσσομεν τὴν τοῦ μέτρου
[1, 7]	ἦν καὶ ἀνακόλουθα τῇ προλήψει	τοῦ	σπουδαίου. Τί ἔτι ἀργοὶ καὶ
[1, 9]	ποιὰ προαίρεσις {φαντασιῶν} ~Πῶς ἀπὸ	τοῦ	συγγενεῖς ἡμᾶς εἶναι τῷ θεῷ
[1, 18]	πᾶσιν ἀνθρώποις μία ἀρχὴ καθάπερ	τοῦ	συγκαταθέσθαι τὸ παθεῖν ὅτι ὑπάρχει
[1, 17]	δείξω σοι αὐτὸ πρῶτον ἐπὶ	τοῦ	συγκαταθετικοῦ τόπου. μή τίς σε
[1, 28]	ἐν ἀνθρώποις. Τί ἐστιν αἴτιον	τοῦ	συγκατατίθεσθαί τινι; τὸ φαίνεσθαι ὅτι
[1, 1]	Νέρωνος καὶ ἀνακρίνοντι αὐτὸν ὑπὲρ	τοῦ	συγκρουσθῆναι Ἄν τί θέλω, φησίν,
[1, 15]	οὐδὲν ἔχω λέγειν. Εἰπόντος δὲ	τοῦ	συμβουλευομένου ὅτι Τοῦτο ζητῶ, πῶς
[1, 29]	ταῦτα οὖν τίνος ἐστὶ θεωρεῖν;	τοῦ	σχολάζοντος. ἔστι γὰρ φιλοθέωρόν τι
[1, 9]	ἀπολείπεται τοῖς ἀνθρώποις ἢ τὸ	τοῦ	Σωκράτους, μηδέποτε πρὸς τὸν πυθόμενον
[1, 9]	λέγοντας Ἐπίκτητε, οὐκέτι ἀνεχόμεθα μετὰ	τοῦ	σωματίου τούτου δεδεμένοι καὶ τοῦτο
[1, 12]	θ´ ἑκάστῳ σῶμα καὶ μέρη	τοῦ	σώματος καὶ κτῆσιν καὶ κοινωνοὺς
[1, 22]	δὲ τὸ σῶμα, τὰ μέρη	τοῦ	σώματος, κτήσεις, γονεῖς, ἀδελφοὶ, τέκνα,
[1, 11]	δεῖ λέγειν ἐπ´ ἀγαθῷ γίνεσθαι	τοῦ	σώματος, ὅτι γίνεται, καὶ ἁπλῶς
[1, 2]	ἔσομαι καὶ ὅμως οὐκ ἀμελῶ	τοῦ	σώματος· οὐδὲ Κροῖσος καὶ ὅμως
[1, 11]	φύματα καὶ τὰ ἀποστήματα ἐκ	τοῦ	σώματος. ὡσαύτως δὲ καὶ τῶν
[1, 18]	ἐλεύθερος, οὐχὶ τῷ μεγέθει πεποιθὼς	τοῦ	σώματος ὥσπερ ἀθλητής· οὐ γὰρ
[1, 28]	τιμωρήσασθαι τὸν ἄνδρα, συμφορώτερον ἡγεῖται	τοῦ	σῶσαι τὰ τέκνα. ναί· ἀλλ´
[1, 7]	μεταπτώςεις ἀφορμὴν παρέχει τοῖς ἀνοήτοις	τοῦ	ταράσσεσθαι μὴ βλέπουσι τὸ ἀκόλουθον.
[1, 6]	φύσει καὶ κατασκευῇ πράττωμεν, οὐκέτι	τοῦ	τέλους τευξόμεθα τοῦ ἑαυτῶν. ὧν
[1, 6]	ἂν μὴ προσῇ οὐδέποτε τεύξεται	τοῦ	τέλους. τί οὖν; ἐκείνων ἕκαστον
[1, 27]	κατὰ δύναμιν καὶ τούτων ἀντέχεσθαι,	τοῦ	τηρῆσαι τὴν συνήθειαν, τοῦ πεφράχθαι
[1, 3]	ἀφιστάμεθα. ~Πῶς ἄν τις ἀπὸ	τοῦ	τὸν θεὸν πατέρα εἶναι τῶν
[1, 2]	ἀπετμήθη, εἰ ζῆν ἠδύνατο δίχα	τοῦ	τραχήλου. τοιοῦτόν ἐστι τὸ κατὰ
[1, 16]	εὐπρεπὲς καὶ σεμνόν, πόσῳ κάλλιον	τοῦ	τῶν ἀλεκτρυόνων λόφου, πόσῳ μεγαλοπρεπέστερον
[1, 26]	ἀναγιγνώσκοντα τοὺς ὑποθετικοὺς καὶ γελάσαντος	τοῦ	ὑποθεμένου αὐτῷ τὴν ἀνάγνωσιν Σεαυτοῦ,
[1, 6]	ἵν´ {ε} ἴδητε τὸ ἔργον	τοῦ	Φειδίου, καὶ ἀτύχημα ἕκαστος ὑμῶν
[1, 26]	τὸ ἑξῆς; αὕτη οὖν ἀρχὴ	τοῦ	φιλοσοφεῖν, αἴσθησις τοῦ ἰδίου ἡγεμονικοῦ
[1, 20]	ἐναντίας θεωρητική; διὰ τοῦτο ἔργον	τοῦ	φιλοσόφου τὸ μέγιστον καὶ πρῶτον
[1, 22]	οὖν ποιήσωμεν; (Αὕτη ἐστὶ ζήτησις	τοῦ	φιλοσοφοῦντος τῷ ὄντι καὶ ὠδίνοντος·
[1, 29]	οὗτος τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω	τοῦ	χείρονος. ἐν τίνι; ἐν ᾧ
[1, 29]	δικαιότατος· τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω	τοῦ	χείρονος. κρείττονές εἰσιν οἱ δέκα
[1, 2]	τινὰ εἶναι κρόκην τῶν ἐκ	τοῦ	χιτῶνος. τί οὖν; σὲ ἔδει
[1, 7]	καὶ διακριτικὸν τοῦ ἀληθοῦς καὶ	τοῦ	ψεύδους καὶ τοῦ ἀδήλου; (Ἀνάγκη.
[1, 20]	καὶ γνώσῃ ὅτι μακρὰν εἶ	τοῦ	ὡς δεῖ πεπονθέναι περὶ ἀγαθῶν
[1, 11]	ἢ φεύγειν τινὰ ἢ διώκειν,	τοῦθ´	ὅπερ καὶ νῦν ἐμοί τε
[1, 26]	ἔδει φέρειν πρὸς τοὺς γονεῖς	τοὺς	ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ φιλοσοφεῖν τὰ
[1, 5]	οὐκ εὐχαριστήσωμεν τῷ θεῷ; ~Πρὸς	τοὺς	Ἀκαδημαικούς. Ἄν τις, φησίν, ἐνίστηται
[1, 27]	τὸν Δία καὶ τοὺς θεοὺς	τοὺς	ἄλλους· εἰ γὰρ μὴ ἐπιστρέφονταί
[1, 4]	εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος ἴδε μου	τοὺς	ἁλτῆρας’ ὄψει σὺ καὶ οἱ
[1, 24]	ἀγωνιστέον. Αἱ περιστάσεις εἰσὶν αἱ	τοὺς	ἄνδρας δεικνύουσαι. λοιπὸν ὅταν ἐμπέσῃ
[1, 28]	ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ ἀρτίους εἶναι	τοὺς	ἀστέρας. οὐχ οἷόν τε. ὅταν
[1, 9]	εἰς ταῦτα συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν,	τοὺς	αὐτοὺς τούτους δεδοίκαμεν. Ἐμέ τις
[1, 12]	ἐδίδοτο. ἀλλ´ ἔδει προυποστῆναί σου	τοὺς	γονεῖς, εἶτα οὕτως γεννηθῆναι. ἐκ
[1, 26]	τοῦτον ἀπολογισμὸν ἔδει φέρειν πρὸς	τοὺς	γονεῖς τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ
[1, 9]	διανοούμεθα, ὅτι φοβούμεθα, ὅτι ἐπιθυμοῦμεν·	τοὺς	εἰς ταῦτα συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν,
[1, 9]	τί πολλὰ κεκτημένους θαυμάσει ἢ	τοὺς	ἐν δυνάμει τεταγμένους, μάλιστ´ ἂν
[1, 9]	γίνεσθαι παρὰ τοῦ παιδευτοῦ πρὸς	τοὺς	εὐφυεῖς τῶν νέων. νῦν δὲ
[1, 21]	μακρὸς ὁ λόγος γίνεται. ~Πρὸς	τοὺς	θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν τις ἣν
[1, 3]	καὶ ἡ γνώμη κοινὸν πρὸς	τοὺς	θεούς, ἄλλοι μὲν ἐπὶ ταύτην
[1, 16]	καίτοι νὴ τὸν Δία καὶ	τοὺς	θεοὺς ἓν τῶν γεγονότων ἀπήρκει
[1, 18]	σαυτόν. τί οὖν; ἔδει νὴ	τοὺς	θεοὺς μελετᾶν ἐπὶ τῶν μικρῶν
[1, 4]	δύναται Χρύσιππον ἀναγιγνώσκειν’ εὖ, νὴ	τοὺς	θεούς, προκόπτεις, ἄνθρωπε· ποίαν προκοπήν.
[1, 9]	νέοι, οἳ ἐπιγνόντες τὴν πρὸς	τοὺς	θεοὺς συγγένειαν καὶ ὅτι δεσμά
[1, 27]	δύναμαι λοιδορῶ, τὸν Δία καὶ	τοὺς	θεοὺς τοὺς ἄλλους· εἰ γὰρ
[1, 30]	ἀνθρώποις ἀμελετήτοις. ἐγὼ μὲν νὴ	τοὺς	θεοὺς φαντάζομαι ὅτι πείσῃ τὸ
[1, 11]	ἀγρὸν οὔτε τὰ ἀνδράποδα οὔτε	τοὺς	ἵππους ἢ κύνας, ἀλλὰ τὰ
[1, 1]	δοκιμάζον τὰς χρήσεις αὐτῶν καὶ	τοὺς	καιροὺς παραδεικνύον; οὐδὲν ἄλλο. Ὥσπερ
[1, 28]	οὐκ ἔστι κακά; (Ἔλθωμεν ἐπὶ	τοὺς	κανόνας, φέρε τὰς προλήψεις. Διὰ
[1, 18]	τῶν φ- των τούτους οὖν	τοὺς	καταράτους καὶ μιαροὺς ἔστω· σὺ
[1, 22]	(Οὐκ ἐνδέχεται. (Καὶ τὴν πρὸς	τοὺς	κοινωνοὺς οἵαν δεῖ! ἀναστροφήν; καὶ
[1, 19]	ὤφελον γὰρ τοὺς τυράννους μόνον,	τοὺς	κοιτωνίτας δ´ οὔ. πῶς δὲ
[1, 24]	ὁ πανδοκεὺς ἀποθανὼν ἀπολίπῃ σοι	τοὺς	κραβάττους· ἂν δ´ ἄλλῳ, ἐκεῖνος
[1, 9]	τούτοις, ὅπως μηκέτι διαλέξῃ τούτους	τοὺς	λόγους οὓς μέχρι νῦν διελέγου
[1, 8]	αὐτῷ προσθεῖναι; οὐχὶ δὲ πάντας	τοὺς	λόγους τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν
[1, 23]	οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει. θηριώδεις ὡς	τοὺς	λύκους; οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν. ἄγε,
[1, 7]	καὶ τῶν ὁμοίων. Ἡ περὶ	τοὺς	μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς, ἔτι δὲ
[1, 19]	πάντες οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται· ἄλλος	τοὺς	ὀφθαλμοὺς καταφιλεῖ, ἄλλος τὸν τράχηλον,
[1, 29]	κτῆσιν λάβε, τὴν φήμην λάβε,	τοὺς	περὶ ἐμὲ λάβε. ἄν τινας
[1, 10]	δι´ ἄλλον οὐ δυστυχεῖ. ~Πρὸς	τοὺς	περὶ τὰς ἐν Ῥώμῃ προαγωγὰς
[1, 19]	οὐ θεραπεύω; οὐ νίπτω αὐτοῦ	τοὺς	πόδας; οὐ περικαθαίρω; οὐκ οἶδας
[1, 24]	τεταραγμένος καὶ λέγων ἤδη παρεῖναι	τοὺς	πολεμίους. οὕτως νῦν καὶ σὺ
[1, 29]	οὖν; λέγειν δεῖ ταῦτα πρὸς	τοὺς	πολλούς; (Ἵνα τί; οὐ γὰρ
[1, 30]	ἐπὶ τῆς μαχαίρας; τούτων ἕνεκα	τοὺς	πολλοὺς λόγους ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν
[1, 19]	ἐστι τὸ ταράσσον καὶ καταπλῆττον	τοὺς	πολλούς; ὁ τύραννος καὶ οἱ
[1, 7]	τοὺς τοιούτους λόγους πραγματεία λανθάνει	τοὺς	πολλοὺς περὶ καθήκοντος οὖσα. ζητοῦμεν
[1, 11]	νοσῶν ἠβούλου φιλοστόργους οὕτως ἔχειν	τοὺς	προσήκοντας τούς τ´ ἄλλους καὶ
[1, 12]	λῃστάς, μέμφῃ δὲ καὶ γονεῖς	τοὺς	σεαυτοῦ καὶ τέκνα καὶ ἀδελφοὺς
[1, 27]	ἔθει τὸ ἐναντίον ἔθος. πρὸς	τοὺς	σοφιστικοὺς λόγους τὰ λογικὰ καὶ
[1, 9]	ἀπορρῖψαι θέλωσιν καὶ ἀπελθεῖν πρὸς	τοὺς	συγγενεῖς. καὶ τοῦτον ἔδει τὸν
[1, 11]	φιλοστόργους οὕτως ἔχειν τοὺς προσήκοντας	τούς	τ´ ἄλλους καὶ αὐτὰ τὰ
[1, 28]	ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς χωλούς, οὕτως	τοὺς	τὰ κυριώτατα τετυφλωμένους καὶ ἀποκεχωλωμένους;
[1, 13]	εἰς τὸ βάραθρον, ὅτι εἰς	τοὺς	ταλαιπώρους τούτους νόμους τοὺς τῶν
[1, 7]	ἠρωτῆσθαι περαίνοντας καὶ πάντας ἁπλῶς	τοὺς	τοιούτους λόγους πραγματεία λανθάνει τοὺς
[1, 19]	θεραπεύειν τοὺς τυράννους. ὤφελον γὰρ	τοὺς	τυράννους μόνον, τοὺς κοιτωνίτας δ´
[1, 19]	ἀθλητής. ~Πῶς ἔχειν δεῖ πρὸς	τοὺς	τυράννους. Ὅτι ἄν τινι προσῇ
[1, 19]	καὶ κακῶν, πᾶσα ἀνάγκη θεραπεύειν	τοὺς	τυράννους. ὤφελον γὰρ τοὺς τυράννους
[1, 28]	εἴπερ ἄρα, μᾶλλον ἐλεεῖς, ὡς	τοὺς	τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς χωλούς,
[1, 13]	τοὺς τῶν νεκρῶν, εἰς δὲ	τοὺς	τῶν θεῶν οὐ βλέπεις; ~Ὅτι
[1, 13]	εἰς τοὺς ταλαιπώρους τούτους νόμους	τοὺς	τῶν νεκρῶν, εἰς δὲ τοὺς
[1, 25]	ἀχθείσης τῆς θεωρίας κάθισον εἰς	τοὺς	τῶν συγκλητικῶν τόπους καὶ ἡλιάζου.
[1, 26]	θέλων ἐν συμποσίῳ ὅτι οἶδεν	τοὺς	ὑποθετικοὺς ἀναγιγνώσκει ταῦτα καὶ προσέρχεται
[1, 26]	ὁ βιωτικὸς νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος δὲ	τοὺς	ὑποθετικοὺς ἔφη Νόμος ὑποθετικός ἐστι
[1, 26]	ἐκαρτέρεις; Ταράξας δὲ τὸν ἀναγιγνώσκοντα	τοὺς	ὑποθετικοὺς καὶ γελάσαντος τοῦ ὑποθεμένου
[1, 1]	ἀναπότμητός ἐστιν; ταῦτα ἔδει μελετᾶν	τοὺς	φιλοσοφοῦντας, ταῦτα καθ´ ἡμέραν γράφειν,
[1, 29]	ταράσσονται. αἰσχρόν ἐστιν οὕτως καὶ	τοὺς	φιλοσόφους θεωρεῖν τὰ ἔργα τῆς
[1, 16]	τὸν χιλίαρχον ὑποδεῖν ἢ ἐνδύειν	τοὺς	χιλίους, δεινὸν ἂν ἦν, οὕτω
[1, 28]	ὡς τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν, ὡς	τοὺς	χωλούς, οὕτως τοὺς τὰ κυριώτατα
[1, 4]	εἰ ἀθλητῇ διελεγόμην δεῖξόν μοι	τοὺς	ὤμους’ εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος ἴδε
[1, 7]	ἁμάρτημα, τοῦτο ἡμάρτηκας. ἐπεί τοι	τοῦτ´	αὐτὸ καὶ ἐγὼ Ῥούφῳ εἶπον
[1, 12]	θέλειν; οὐδαμῶς, ἀλλὰ τὸ παιδεύεσθαι	τοῦτ´	ἔστι μανθάνειν ἕκαστα οὕτω θέλειν
[1, 1]	(Εἰς Ἀρίκειαν οὖν ἀπελθόντες ἀριστήσωμεν.	(Τοῦτ´	ἔστι μεμελετηκέναι ἃ δεῖ μελετᾶν,
[1, 17]	τὸ σὸν δόγμα σε ἠνάγκασεν,	τοῦτ´	ἔστι προαίρεσιν προαίρεσις. εἰ γὰρ
[1, 25]	ἤνοικται. καὶ τὸ τελευταῖον χιτωνάριον,	τοῦτ´	ἔστι τὸ σωμάτιον, τούτου ἀνωτέρω
[1, 19]	οὖν αὐτὸν ἄφνω φρόνιμον ἐποίησεν;	τοῦτ´	ἔστι τὸ τιμᾶν ἄλλο τι
[1, 4]	ἀνεγνωκώς; μὴ γὰρ ἡ ἀρετὴ	τοῦτ´	ἔστι Χρύσιππον νενοηκέναι; εἰ γὰρ
[1, 9]	ταύτην δ´ ἐγκαταλιπεῖν δεῖ ἡμᾶς.	τοῦτ´	ἔστιν ἄνθρωπος ταῖς ἀληθείαις συγγενὴς
[1, 29]	δ´ ἐμαυτὸν ἀπολύσω τῶν δεσποτῶν,	τοῦτ´	ἔστιν ἐκείνων, δι´ ἃ οἱ
[1, 24]	τι τέτρωμαι, μή τινα πέφευγα;	τοῦτ´	ἔστιν οἷος δεῖ κατάσκοπος, σὺ
[1, 4]	ἔστι Χρύσιππον νενοηκέναι; εἰ γὰρ	τοῦτ´	ἔστιν, ὁμολογουμένως ἡ προκοπὴ οὐδὲν
[1, 25]	ὅτι ἑαυτοὺς θλίβομεν, ἑαυτοὺς στενοχωροῦμεν,	τοῦτ´	ἔστιν τὰ δόγματα ἡμᾶς θλίβει
[1, 7]	ὑγιῶς τὰ λήμματα καὶ συμβαίνει	τουτὶ	ἐξ αὐτῶν· ψεῦδος δὲ ὂν
[1, 2]	ἄλλοι γὰρ ἄλλων πιπράσκουσιν. Διὰ	τοῦτο	Ἀγριππῖνος Φλώρῳ σκεπτομένῳ, εἰ καταβατέον
[1, 6]	ἀλλὰ καὶ ἐξηγητὴν αὐτῶν. διὰ	τοῦτο	αἰσχρόν ἐστι τῷ ἀνθρώπῳ ἄρχεσθαι
[1, 11]	καὶ τῶν ὀρθῶς πραττομένων ταὐτὸν	τοῦτο	αἴτιον ἀποφανοῦμεν. καὶ οὔτ´ οἰκέτην
[1, 11]	οὐκ οὖν καὶ τῷ Ἀχιλλεῖ	τοῦτο	αἴτιον τοῦ πενθεῖν, οὐχ ὁ
[1, 7]	χρήσει νομίσματος μὴ διαπίπτειν ἀρκεῖ	τοῦτο	ἀκοῦσαι, διὰ τί τὰς μὲν
[1, 1]	ὑπ´ αὐτῶν καὶ καθελκόμεθα. διὰ	τοῦτο,	ἂν ἄπλοια ᾖ, καθήμεθα σπώμενοι
[1, 29]	ἔχουσι τὰ ἄλλα ἀμφότεροι. διὰ	τοῦτο	ἂν ἀφέλῃ τις αὐτοῦ καὶ
[1, 12]	μὲν μόνος ᾖς, ἐρημίαν καλεῖς	τοῦτο,	ἂν δὲ μετὰ ἀνθρώπων, ἐπιβούλους
[1, 8]	γένωμαι ἢ ἵνα ἰσχυρός, ὡς	τοῦτο	ἀναγκαῖον πρὸς φιλοσοφίαν, ἐπεί τις
[1, 7]	κοινῇ. μή ποτε οὖν καὶ	τοῦτο	ἀνάγκη προσλαβεῖν τὸν μέλλοντα ἐν
[1, 11]	λέγειν ταῦτα. τί δ´ ἐστὶ	τοῦτο;	ἆρά γε ἄλλο ἢ ὅτι
[1, 11]	αὐτῷ. καὶ σοὶ τότε φεύγειν	τοῦτο	αὐτὸ ὅτι ἔδοξέν σοι· καὶ
[1, 1]	μελετᾶν ἀρκεῖσθαι τῷ δεδομένῳ; Διὰ	τοῦτο	γὰρ Ἀγριππῖνος τί ἔλεγεν; ὅτι
[1, 1]	εἰπὲ τὰ ἀπόρρητα. οὐ λέγω·	τοῦτο	γὰρ ἐπ´ ἐμοί ἐστιν. ἀλλὰ
[1, 4]	καὶ μὴ ἀμελεῖν τῶν ἐκεῖ·	τοῦτο	γὰρ ἐφ´ ὃ ἀποδεδήμηκεν οὐδέν
[1, 17]	σοι ἀλλ´ ἐπείγει μᾶλλον’ διὰ	τοῦτο	γὰρ οἶμαι {προ{ ς} τάσσουσιν
[1, 25]	μηδ´ ὑπολαμβάνων ἐν κακοῖς εἶναι·	τοῦτο	γὰρ οὐδείς σε ἀναγκάζει. καπνὸν
[1, 28]	κανόνας, φέρε τὰς προλήψεις. Διὰ	τοῦτο	γὰρ οὐκ ἔστιν ἱκανῶς θαυμάσαι
[1, 25]	τοιούτοις; μέχρις ἂν οὗ λυσιτελῇ,	τοῦτο	δ´ ἔστιν μέχρις ἂν οὗ
[1, 11]	ἐπίσκεψιν τῶν σαυτοῦ δογμάτων ποιεῖσθαι.	τοῦτο	δ´ ὅτι μιᾶς ὥρας ἢ
[1, 5]	δι´ οὗ μεταπείσει τις αὐτόν.	τοῦτο	δ´ οὔτε παρὰ τὴν ἐκείνου
[1, 12]	ἡλίκον μέρος πρὸς τὰ ὅλα;	τοῦτο	δὲ κατὰ τὸ σῶμα, ὡς
[1, 14]	δύναμαι πᾶσιν ἅμα τούτοις παρακολουθεῖν.	(Τοῦτο	δέ σοι καὶ λέγει τις,
[1, 7]	οἷός τ´ ἐστὶ τὸ ἑξῆς;	τοῦτο	δεικνύτωσαν καὶ παρέλκει τὰ θεωρήματα
[1, 7]	τὰ ὡμολογημένα’ καὶ μὴν οὐδὲ	τοῦτο	δίδοται. ἀλλ´ ὅτι οὐ συμβαίνει
[1, 7]	διὰ τῶν παρακεχωρημένων’ ἀλλ´ οὐδὲ	τοῦτο	δίδοται. τί οὖν ἐπὶ τούτων
[1, 17]	ὀψόμεθα. εἰ δ´ οὖν καὶ	τοῦτο	δοίη τις, ἐκεῖνο ἀπαρκεῖ ὅτι
[1, 16]	τῆς χαίτης τῶν λεόντων. διὰ	τοῦτο	ἔδει σῴζειν τὰ σύμβολα τοῦ
[1, 29]	λύχνου ἄπιστος, ἀντὶ λύχνου θηριώδης.	τοῦτο	ἔδοξεν αὐτῷ λυσιτελεῖν. Ἔστω· ἀλλ´
[1, 6]	καὶ ταῖς ἀληθείαις πατρός, ἀκώλυτον	τοῦτο	ἔδωκεν, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον, ὅλον αὐτὸ
[1, 25]	εἴ τις ἀπείρῳ τῶν ἰατρικῶν	τοῦτο	εἶπεν, οὐκ ἂν κατεγέλα τοῦ
[1, 4]	καὶ ταύτην ἐκπονεῖ καὶ ἐπὶ	τοῦτο	ἐκδεδήμηκε, λέγω αὐτῷ αὐτόθεν πορεύεσθαι
[1, 26]	πλοῦτοι ἐκεῖ παίγνια δοκοῦσιν. διὰ	τοῦτο	ἐκεῖ δύσκολον κρατῆσαι τῶν αὑτοῦ
[1, 6]	δὲ παρακολουθούντων τῇ χρήσει. διὰ	τοῦτο	ἐκείνοις μὲν ἀρκεῖ τὸ ἐσθίειν
[1, 26]	σύνταξιν ἀγοράσαντες ἐπιβάλλονται ἐσθίειν. διὰ	τοῦτο	ἐμοῦσιν ἢ ἀπεπτοῦσιν· εἶτα στρόφοι
[1, 25]	γένοιτο. ταῦτα ἐμελέτα Σωκράτης, διὰ	τοῦτο	ἓν ἔχων πρόσωπον ἀεὶ διετέλει.
[1, 17]	ἔχεις ἀκώλυτον φύσει καὶ ἀνανάγκαστον.	τοῦτο	ἐνταῦθα ἐν τοῖς σπλάγχνοις γέγραπται.
[1, 2]	ἀπέθανεν. πυθομένου δέ τινος· Πῶς	τοῦτο	ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς ἢ ὡς
[1, 20]	καὶ τῆς ἐναντίας θεωρητική; διὰ	τοῦτο	ἔργον τοῦ φιλοσόφου τὸ μέγιστον
[1, 28]	πταίσματα, τοῦτό ἐστιν ἡ πολιορκία,	τοῦτό	ἐστι κατασκαφή, ὅταν τὰ δόγματα
[1, 18]	τί οὖν ἂν καῦμα ᾖ,	τοῦτό	ἐστι· τί, ἂν οἰνωμένος ᾖ;
[1, 17]	τί σημαίνει ἕκαστον; Ἆρ´ οὖν	τοῦτό	ἐστι τὸ μέγα καὶ τὸ
[1, 9]	καὶ κυριώτατον καὶ περιεκτικώτατον πάντων	τοῦτό	ἐστι τὸ σύστημα τὸ ἐξ
[1, 12]	σεαυτῷ ταῦτα ὧν ἀνυπεύθυνος εἶ;	τοῦτό	ἐστιν ἑαυτῷ παρέχειν πράγματα. ~Πῶς
[1, 6]	τί γεγόνατε οὔτε {ἐπὶ} τί	τοῦτό	ἐστιν, ἐφ´ οὗ τὴν θέαν
[1, 28]	ταῦτ´ ἐστὶ τὰ ἀνθρωπικὰ πταίσματα,	τοῦτό	ἐστιν ἡ πολιορκία, τοῦτό ἐστι
[1, 11]	τὸ ἀναληφθῆναι λιποψυχοῦντα. τί οὖν	τοῦτό	ἐστιν; τὸ μὲν ἀκριβὲς οὐ
[1, 5]	τὸ ἐντρεπτικὸν καὶ αἰδῆμον ἀπονεκρωθῇ,	τοῦτο	ἔτι καὶ δύναμιν καλοῦμεν. Καταλαμβάνεις
[1, 11]	κατὰ φύσιν γινόμενον ὀρθῶς γίνεται.	(Τοῦτο,	ἔφη, πάντες ἢ οἵ γε
[1, 4]	πῶς αὐτὴν ἀνέγνωκα. ἀνδράποδον, οὐ	τοῦτο	ζητῶ, ἀλλὰ πῶς ὁρμᾷς καὶ
[1, 15]	Εἰπόντος δὲ τοῦ συμβουλευομένου ὅτι	Τοῦτο	ζητῶ, πῶς ἂν ἐκείνου καὶ
[1, 7]	ἦν κατὰ τὸν τόπον ἁμάρτημα,	τοῦτο	ἡμάρτηκας. ἐπεί τοι τοῦτ´ αὐτὸ
[1, 30]	πολλὰ παρασκευαζόμεθα πρὸς τὸ μηδέν;	τοῦτο	ἦν ἡ ἐξουσία; τοῦτο τὰ
[1, 11]	μὲν φιλόστοργον ὁμοῦ δ´ εὐλόγιστον,	τοῦτο	θαρροῦντες ἀποφαινόμεθα ὀρθόν τε εἶναι
[1, 29]	ἐπικρότει αὐτῷ· ἂν δὲ μὴ	τοῦτο	θέλῃς, σιώπα λοιπόν. Τούτων δεῖ
[1, 6]	ἐποίησεν οὐδ´ αὑτῷ τινα πρὸς	τοῦτο	ἰσχὺν ἀπολιπών, ὥστε κωλῦσαι ἢ
[1, 29]	κλέπτης τοῦ μὴ κλέπτου. διὰ	τοῦτο	κἀγὼ τὸν λύχνον ἀπώλεσα, ὅτι
[1, 17]	εἰ ἄλλου δεησόμεθα, ἄπειρον ἔσται	τοῦτο	καὶ ἀκατάληκτον. {εἰ} ναί, ἀλλ´
[1, 29]	τοιοῦτος; ἤθελον πλεῦσαι ἐπ´ αὐτὸ	τοῦτο	καὶ ἰδεῖν, τί μου ποιεῖ
[1, 6]	καὶ σῦν καὶ ὕδραν; μωρία	τοῦτο	καὶ μανία. γενόμενα δὲ καὶ
[1, 29]	δύναται, πλὴν αὐτὴ ἑαυτήν. διὰ	τοῦτο	καὶ ὁ τοῦ θεοῦ νόμος
[1, 28]	ὅπου ἡ διαφορά. ἂν σῴζηται	τοῦτο	καὶ περιτετειχισμένον μένῃ καὶ μὴ
[1, 9]	μ´ εἰώθει λέγειν Συμβήσεταί σοι	τοῦτο	καὶ τοῦτο ὑπὸ τοῦ δεσπότου’
[1, 29]	οὗτος ὃ αὑτῷ ἀγαθὸν οἴεται	τοῦτο	κἀμοὶ συμβουλεύει· συγγιγνώσκω αὐτῷ. καὶ
[1, 12]	{δ´} ὡς ἔτυχεν δόξαντα γίνεσθαι,	τοῦτο	κινδυνεύει οὐ μόνον οὐκ εἶναι
[1, 17]	τὸν ἐξηγούμενον. ἴδε ἐπίσκεψαι, πῶς	τοῦτο	λέγεται, καθάπερ εἰ Ῥωμαϊστί. ποία
[1, 7]	ἐν αὐτῇ καθήκουσαν. οὐκοῦν ἢ	τοῦτο	λεγέτωσαν, ὅτι οὐ συγκαθήσει εἰς
[1, 2]	καὶ συμφέρον καὶ ἀσύμφορον. διὰ	τοῦτο	μάλιστα παιδείας δεόμεθα, ὥστε μαθεῖν
[1, 11]	πεποιηκέναι; (Φυσικῶς, ἔφη. (Ἀλλὰ μὴν	τοῦτό	με πεῖσον, ἔφη, σύ, διότι
[1, 9]	καθῆσθαι τὸν πρεσβύτερον ἐνταῦθα οὐ	τοῦτο	μηχανώμενον, ὅπως μὴ ταπεινοφρονήσητε μηδὲ
[1, 4]	ἢ ἀσυμφώνως. εἰ γὰρ συμφώνως,	τοῦτό	μοι δείκνυε καὶ ἐρῶ σοι
[1, 2]	εἰ δὲ μή, οὐ χείρων,	τοῦτό	μοι ἱκανόν ἐστιν. οὐδὲ γὰρ
[1, 29]	ὁ ἔργῳ μαρτυρήσων τοῖς λόγοις.	τοῦτό	μοι τὸ πρόσωπον ἀνάλαβε, ἵνα
[1, 24]	σοι ἄπελθε, σεαυτῷ μαντεύου· ἡμεῖς	τοῦτο	μόνον ἡμάρτομεν, ὅτι τοιοῦτον κατάσκοπον
[1, 7]	ἄδηλα ἐπέχειν. ἆρ´ οὖν ἀρκεῖ	τοῦτο	μόνον μαθεῖν; (Ἀρκεῖ, φησίν. (Οὐκοῦν
[1, 16]	ὑμνεῖν με δεῖ τὸν θεόν.	τοῦτό	μου τὸ ἔργον ἐστίν, ποιῶ
[1, 25]	οὐδὲν εἰς ἐμὲ ἔξεστιν. διὰ	τοῦτο	ὁ Δημήτριος εἶπεν τῷ Νέρωνι
[1, 18]	ὅτι τὸ ἔχειν καλὰ ἱμάτια,	τοῦτο	ὃ καὶ σὺ φαντάζῃ. εἶτα
[1, 20]	αὐτὴ ἐγγράμματος φωνή; οὐδαμῶς. διὰ	τοῦτο	οὐ δύναται θεωρεῖν ἑαυτήν. ὁ
[1, 8]	ὀφείλεις μοι τὸ ἀργύριον. καὶ	τοῦτο	οὐδενὶ μᾶλλον προσήκει ἢ τῷ
[1, 27]	αὐτοί, λίαν ἀκριβῶς οἶδα. πόθεν	τοῦτο;	οὐδέποτε καταπίνειν τι θέλων ἐκεῖ
[1, 7]	ἄγε ἀρκεῖ οὖν κἀνταῦθα γνῶναι	τοῦτο;	οὐκ ἀρκεῖ, δεῖ δὲ μαθεῖν
[1, 20]	τῆς ὕλης τῶν δερμάτων· διὰ	τοῦτο	οὐκ ἔστιν αὑτῆς θεωρητική. γραμματικὴ
[1, 1]	νῦν δέ, μή σε λανθανέτω,	τοῦτο	οὐκ ἔστιν σόν, ἀλλὰ πηλὸς
[1, 19]	σοι οὕτως ὡς τὴν χύτραν.	Τοῦτο	οὐκ ἔστιν φίλαυτον· γέγονε γὰρ
[1, 1]	πηλὸς κομψῶς πεφυραμένος. ἐπεὶ δὲ	τοῦτο	οὐκ ἠδυνάμην, ἐδώκαμέν σοι μέρος
[1, 6]	οὐχ ἵνα καὶ ἀπομύσσῃς σεαυτόν;	(Τοῦτο	οὖν εὔλογον μύξας γίνεσθαι ἐν
[1, 29]	οὐδέν ἐστι πρὸς ἐμέ. πρὸς	τοῦτο	οὖν οὐκ ὠφέλησαι; τί οὖν
[1, 18]	οὐδ´ ἀφελεῖ; τὴν προαίρεσιν. διὰ	τοῦτο	παρήγγελλον οἱ παλαιοὶ τὸ Γνῶθι
[1, 2]	(Διὰ τί οὖν, εἰ πρὸς	τοῦτο	πεφύκαμεν, οὐ πάντες ἢ πολλοὶ
[1, 6]	ὄφελος. (Τίς οὖν ὁ ἁρμόσας	τοῦτο	πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο;
[1, 28]	ταῦτα οὐκ ἔστι κακά; (Πόθεν	τοῦτο	προσδοξάζεις; κἀμὲ δίδαξον. (Οὔ· ἀλλὰ
[1, 2]	ἀλλ´ οὐκ ἂν κατ´ ἐμέ.	τοῦτο	σὲ δεῖ συνεισφέρειν εἰς τὴν
[1, 11]	ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπολήψεις καὶ δόγματα.	Τοῦτό	σε πείθω ἢ οὐχί; {Πεί{
[1, 30]	μηδέν; τοῦτο ἦν ἡ ἐξουσία;	τοῦτο	τὰ πρόθυρα, οἱ κοιτωνῖται, οἱ
[1, 29]	οὖν ἐκείνῳ λέγει ὅτι διὰ	τοῦτο	τὰς γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς
[1, 17]	ἢ ἐξηγήσασθαι; καὶ τίς λέγει	τοῦτο;	τί οὖν τὸ θαυμαστόν ἐστιν;
[1, 6]	τοῦτο πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς	τοῦτο;	τίς δ´ ὁ ἁρμόσας τὴν
[1, 16]	μοι νῦν τὰ μεγάλα· αὐτὸ	τοῦτο	τὸ ἐκ {π{ τ} όας
[1, 7]	ἔτι οὐδὲ καθ´ ἡμᾶς συμβαίνει	τοῦτο	τὸ ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ τῆς συγχωρήσεως
[1, 11]	ὅτι σχολαστικόν σε δεῖ γενέσθαι,	τοῦτο	τὸ ζῷον οὗ πάντες καταγελῶσιν,
[1, 2]	ἀδελφέ, τί μέλλεις ποιεῖν; ἀποκόπτομεν	τοῦτο	τὸ μέρος καὶ ἔτι εἰς
[1, 18]	αὐτὸν μᾶλλον ἢ μίσει· ἄφες	τοῦτο	τὸ προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν· μὴ
[1, 22]	μεταδιωκτέον, ἀλλὰ πότερόν ἐστιν ὅσιον	τοῦτο	τὸ χοιρείου φαγεῖν ἢ ἀνόσιον.
[1, 11]	οἴεται διὰ τὸ φιλόστοργος εἶναι,	τοῦτο	τοῖς ὁμοίως φιλοστοργοῦσιν μὴ ἐφιέναι;
[1, 9]	τοῦ σωματίου τούτου δεδεμένοι καὶ	τοῦτο	τρέφοντες καὶ ποτίζοντες καὶ ἀναπαύοντες
[1, 28]	τῶν ἐμῶν βουλευμάτων; ὅτι αὐτὸ	τοῦτο,	τῷ θυμῷ χαρίσασθαι καὶ τιμωρήσασθαι
[1, 9]	λέγειν Συμβήσεταί σοι τοῦτο καὶ	τοῦτο	ὑπὸ τοῦ δεσπότου’ κἀμοῦ πρὸς
[1, 23]	μηδὲ φροντίζειν ἐπ´ αὐτῷ. διὰ	τοῦτο	φησὶν οὐδὲ πολιτεύσεσθαι τὸν νοῦν
[1, 1]	ταῦτα καθ´ ἡμέραν γράφειν, ἐν	τούτοις	γυμνάζεσθαι. Θρασέας εἰώθει λέγειν Σήμερον
[1, 27]	τὰ λογικὰ καὶ τὴν ἐν	τούτοις	γυμνασίαν καὶ τριβήν, πρὸς τὰς
[1, 8]	πείσαι τὸν νέον τὸν ἐν	τούτοις	διαφέροντα, ὅτι οὐ δεῖ προσθήκην
[1, 29]	φαίνεται θαυμαστά, ταῦτα ἄδικα, ἐπὶ	τούτοις	ἐγκαλεῖς τῷ θεῷ; οὐδὲν οὖν
[1, 27]	καὶ φαίνεται. λοιπὸν ἐν πᾶσι	τούτοις	εὐστοχεῖν ἔργον ἐστὶ τοῦ πεπαιδευμένου.
[1, 16]	νῦν δ´ ἡμεῖς ἀφέντες ἐπὶ	τούτοις	εὐχαριστεῖν, ὅτι μὴ καὶ αὐτῶν
[1, 16]	τὴν δύναμιν ἔδωκεν τὴν παρακολουθητικὴν	τούτοις	καὶ ὁδῷ χρηστικήν. τί οὖν;
[1, 28]	οὐ κατ´ ἐμὲ καὶ ὅσα	τούτοις	ὅμοια. οὐ δύναται οὖν τις
[1, 9]	νῦν ὅτι ἀφίεμέν σε ἐπὶ	τούτοις,	ὅπως μηκέτι διαλέξῃ τούτους τοὺς
[1, 28]	ἄνθρωπος πελαργοῦ; (Μὴ γένοιτο· ἀλλὰ	τούτοις	οὐ διαφέρει. (Τίνι οὖν διαφέρει;
[1, 26]	νεανίσκον οὐδ´ ἔγνως εἰ δύναται	τούτοις	παρακολουθεῖν, ἀλλ´ ὡς ἀναγνώστῃ αὐτῷ
[1, 14]	φησίν, οὐ δύναμαι πᾶσιν ἅμα	τούτοις	παρακολουθεῖν. (Τοῦτο δέ σοι καὶ
[1, 2]	τοῦ μὴ δαρῆναι· ὥστ´ εἰ	τούτοις	παραμετρεῖς τὰ σαυτοῦ, ἀπελθὼν παρακράτει.
[1, 7]	αὑτῶν λόγον; (Ἂν οὖν ἐν	τούτοις	πλανηθῶ, μή τι τὸν πατέρα
[1, 3]	σαρκιδίων. τί οὖν ἀφεὶς ἐκεῖνο	τούτοις	προστέτηκας; Διὰ ταύτην τὴν συγγένειαν
[1, 7]	καὶ τοῦ ἀδήλου; (Ἀνάγκη. (Ἐπὶ	τούτοις	τί παραγγέλλεται ἐν λόγῳ; τὸ
[1, 18]	γὰρ μὴ μισήσῃ τὸν τοιοῦτον;	τούτοις	τὸ λοιπὸν πεποιθὼς τοῖς δόγμασιν
[1, 14]	ὑμέτερος δαίμων ἐστίν. καὶ τίς	τούτοις	χρεία φωτὸς εἰς τὸ βλέπειν
[1, 14]	παρέδωκεν φυλάσσειν αὐτὸν αὐτῷ καὶ	τοῦτον	ἀκοίμητον καὶ ἀπαραλόγιστον. τίνι γὰρ
[1, 26]	ἄρχεσθαι ἀπὸ τῶν χαλεπωτέρων. καὶ	τοῦτον	ἀπολογισμὸν ἔδει φέρειν πρὸς τοὺς
[1, 9]	ἀπελθεῖν πρὸς τοὺς συγγενεῖς. καὶ	τοῦτον	ἔδει τὸν ἀγῶνα ἀγωνίζεσθαι τὸν
[1, 8]	μεταλαμβάνειν. οἷον φέρε τὸν τρόπον	τοῦτον·	εἰ ἐδανείσω καὶ μὴ ἀπέδωκας,
[1, 17]	Ἔρχομαι τοίνυν ἐπὶ τὸν ἐξηγητὴν	τοῦτον	καὶ θύτην καὶ λέγω ὅτι
[1, 17]	μαντείαν ἔρχομαι ἐπὶ τὸν θύτην	τοῦτον	καὶ τὸν φιλόσοφον, οὐκ αὐτὸν
[1, 5]	παρακολουθεῖν μηδὲ συνιέναι μηδέν, καὶ	τοῦτον	κακῶς ἔχειν οἰόμεθα· ἂν δέ
[1, 8]	τε καὶ ἀλλήλους τὸν τρόπον	τοῦτον;	ὅτι νῦν καίτοι μὴ γυμναζόμενοι
[1, 5]	πρὸς τὰ ἄγαν ἐκφανῆ, πρὸς	τοῦτον	οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν εὑρεῖν λόγον,
[1, 7]	ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀδύνατον ἀπαχθῆναι’ πρὸς	τοῦτον	οὐ συγκαθήσει ὁ φρόνιμος, ἀλλὰ
[1, 18]	ἔχουσιν ἀνώτερον τοῦ δοκοῦντος αὐτοῖς.	Τοῦτον	οὖν τὸν λῃστὴν καὶ τοῦτον
[1, 18]	λέγεις καὶ ὅτι ἐκείνῳ ὅμοιον	τοῦτον	οὖν τὸν τυφλὸν μὴ ἀπολλύναι
[1, 19]	δοκῇ γε προσεῖναι μὴ προσόν,	τοῦτον	πᾶσα ἀνάγκη, ἐὰν ἀπαίδευτος ᾖ,
[1, 18]	Τοῦτον οὖν τὸν λῃστὴν καὶ	τοῦτον	τὸν μοιχὸν οὐκ ἔδει ἀπολωλέναι;
[1, 29]	στρεβλὰ δὲ καὶ διεστραμμένα κακήν.	τοῦτον	τὸν νόμον ὁ θεὸς τέθεικεν
[1, 18]	ἀπολωλέναι; (Μηδαμῶς, ἀλλ´ ἐκεῖνο μᾶλλον	τοῦτον	τὸν πεπλανημένον καὶ ἐξηπατημένον περὶ
[1, 2]	θέλει, καὶ προσεπισωρεύσει ἔτι πλείονα.	Τοῦτον	τὸν τρόπον καὶ ἀθλητής τις
[1, 24]	δύναμαι ῥῖψαι τὸ σωμάτιον, ἔτι	τοῦτον	φοβοῦμαι; ἀλλὰ κληρονόμον μ´ οὐκ
[1, 25]	χιτωνάριον, τοῦτ´ ἔστι τὸ σωμάτιον,	τούτου	ἀνωτέρω οὐδενὶ οὐδὲν εἰς ἐμὲ
[1, 11]	Τίνα τρόπον; οὐ γὰρ δὴ	τούτου	γ´ ἕνεκα γαμοῦσιν ἄνθρωποι καὶ
[1, 11]	ἐκεῖνό ἐστιν, εἰ ὀρθῶς. ἐπεὶ	τούτου	γ´ ἕνεκα καὶ τὰ φύματα
[1, 11]	ἀπολείπεσθαι ἐν ταῖς νόσοις, ἢ	τούτου	γ´ ἕνεκα μᾶλλον ἂν ὑπὸ
[1, 25]	μενῶ· ἂν λίαν πολύν, ἐξέρχομαι.	τούτου	γὰρ μεμνῆσθαι καὶ κρατεῖν, ὅτι
[1, 4]	περὶ εὐδαιμονίας δείξειν ἡμῖν ἤμελλον,	τούτου	δ´ ἕνεκα οὐκ εὐχαριστήσωμεν τῷ
[1, 9]	οὐκέτι ἀνεχόμεθα μετὰ τοῦ σωματίου	τούτου	δεδεμένοι καὶ τοῦτο τρέφοντες καὶ
[1, 2]	ἀφυής εἰμι, ἀποστῶ τῆς ἐπιμελείας	τούτου	ἕνεκα; μὴ γένοιτο. Ἐπίκτητος κρείσσων
[1, 4]	ἄμπελον ἔδωκαν ἢ πυρούς, ἐπιθύομεν	τούτου	ἕνεκα, ὅτι δὲ τοιοῦτον ἐξήνεγκαν
[1, 9]	διὰ τὸ σωμάτιον καὶ τὰ	τούτου	κτήματα. ἄφες δείξωμεν αὐτοῖς, ὅτι
[1, 9]	πεποιημένοις τὸ σῶμα καὶ τὰ	τούτου	κτήματα; μείνατε, μὴ ἀλογίστως ἀπέλθητε’
[1, 28]	τετυφλωμένους καὶ ἀποκεχωλωμένους; Ὅστις οὖν	τούτου	μέμνηται καθαρῶς ὅτι ἀνθρώπῳ μέτρον
[1, 17]	λογικὰ ἄκαρπά ἐστι. καὶ περὶ	τούτου	μὲν ὀψόμεθα. εἰ δ´ οὖν
[1, 28]	τὸ φαινόμενον. Ἱππόλυτος; τὸ φαινόμενον.	τούτου	οὖν μηδεμίαν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι τίνος
[1, 28]	δὲ τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. τίς	τούτου	πίστις; πάθε, εἰ δύνασαι, νῦν
[1, 18]	ἑκάστῳ προαίρεσις οἵα δεῖ καὶ	τούτου	στέρεταί τις, τί ἔτι χαλεπαίνεις
[1, 9]	ᾖ δειλὸς καὶ ταπεινός, ὑπὲρ	τούτου	τί ἄλλο ἢ ἀνάγκη γράφειν
[1, 9]	συνεργεῖν δυναμένους κολακεύομεν, τοὺς αὐτοὺς	τούτους	δεδοίκαμεν. Ἐμέ τις ἠξίωκεν ὑπὲρ
[1, 8]	οὐχὶ δὲ πάντας τοὺς λόγους	τούτους	καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ πεφυσημένος
[1, 13]	βάραθρον, ὅτι εἰς τοὺς ταλαιπώρους	τούτους	νόμους τοὺς τῶν νεκρῶν, εἰς
[1, 18]	οἱ πολλοὶ τῶν φ- των	τούτους	οὖν τοὺς καταράτους καὶ μιαροὺς
[1, 9]	ἐπὶ τούτοις, ὅπως μηκέτι διαλέξῃ	τούτους	τοὺς λόγους οὓς μέχρι νῦν
[1, 4]	εὖ ζῆν, τίς ὑμῶν ἐπὶ	τούτῳ	βωμὸν ἱδρύσατο ἢ ναὸν ἢ
[1, 25]	λέγουσιν ἐγὼ οὐ δύναμαι παρὰ	τούτῳ	δειπνεῖν, ἵν´ αὐτοῦ ἀνέχομαι καθ´
[1, 5]	ἡ φαντασία ἐκείνης; οὐδέν’ ἔτι	τούτῳ	διαλέγομαι; καὶ ποῖον αὐτῷ πῦρ
[1, 29]	δὲ μή. τί οὖν; ἐν	τούτῳ	δύνανται νικῆσαι; πόθεν; εἰ δ´
[1, 30]	σε δεῖ μᾶλλον ἀρέσκειν ἢ	τούτῳ.	ἐκεῖνος οὖν σου πυνθάνεται φυγὴν
[1, 29]	περίστασιν μὴ ἔρχεσθαι τοιαύτην, ὁποία	τούτῳ	ἐλήλυθεν; ἐμὲ νῦν κατατριβῆναι καθήμενον
[1, 29]	οἱ δέκα τὸν ἕνα ἐν	τούτῳ,	ἐν ᾧ κρείσσονές εἰσιν. ἐν
[1, 28]	καὶ τὰ μεγάλα πράγματα ἐν	τούτῳ	ἐστίν. ἔπταισεν μεγάλα ὁ Ἀλέξανδρος,
[1, 7]	ἕνεκα; ἵν´ ἐν τῷ τόπῳ	τούτῳ	μὴ παρὰ τὸ καθῆκον μηδ´
[1, 4]	ἀνέθηκεν ἢ τὸν θεὸν ἐπὶ	τούτῳ	προσκυνεῖ; ἀλλ´ ὅτι μὲν ἄμπελον
[1, 7]	(Οὐκ ἀρκεῖ. (Τί οὖν δεῖ	τούτῳ	προσλαβεῖν; τί γὰρ ἄλλο ἢ
[1, 11]	κριτήριον τῶν κατὰ φύσιν καταμαθὼν	τούτῳ	προσχρώμενος διακρινεῖς τῶν ἐπὶ μέρους
[1, 3]	ἐπέλθοι. Εἴ τις τῷ δόγματι	τούτῳ	συμπαθῆσαι κατ´ ἀξίαν δύναιτο, ὅτι
[1, 6]	δὲ καὶ παρακολουθητικὴ τῇ χρήσει,	τούτῳ	τὸ κατὰ τρόπον ἂν μὴ
[1, 22]	οὖν μοι ἐπιτιμᾷς, εἰ οἶδα;	τούτῳ	τῷ ἀνδραπόδῳ τί εἴπω; ἂν
[1, 14]	εἰς τὸ βλέπειν τί ποιεῖτε;	τούτῳ	τῷ θεῷ ἔδει καὶ ὑμᾶς
[1, 17]	οὐδὲ εἷς. ὁρᾷς ὅτι ἐν	τούτῳ	τῷ τόπῳ τὸ προαιρετικὸν ἔχεις
[1, 6]	τοίνυν ἡ κατασκευὴ μόνον χρηστική,	τούτῳ	χρῆσθαι ὁπωσοῦν ἀπαρκεῖ· οὗ δὲ
[1, 29]	ἡδονὴ καὶ πόνος. ἐπεὶ χωρὶς	τούτων	ἄγαγέ μοι τὸν Καίσαρα καὶ
[1, 12]	ἔχων καὶ γενναιότητα πρὸς ἕκαστα	τούτων	ἀγνοεῖς, οὐ δυστυχέστερος εἶ καὶ
[1, 6]	Ἡρακλέα. Ἄγε οὖν καὶ σὺ	τούτων	αἰσθόμενος ἀπόβλεψον εἰς τὰς δυνάμεις
[1, 11]	ἀπαιδευσία. (Συνεχώρει. (Σὺ οὖν, ἔφη,	τούτων	αἰσθόμενος οὐδὲν ἄλλο τοῦ λοιποῦ
[1, 29]	τὰ μὲν λογάρια τὰ περὶ	τούτων	ἄλλοις ἀφεῖναι, ἀταλαιπώροις ἀνθρωπαρίοις, ἵν´
[1, 29]	περὶ ἐμὲ λάβε. ἄν τινας	τούτων	ἀναπείθω ἀντιποιεῖσθαι, τῷ ὄντι ἐγκαλείτω
[1, 27]	οὐ δεῖ κατὰ δύναμιν καὶ	τούτων	ἀντέχεσθαι, τοῦ τηρῆσαι τὴν συνήθειαν,
[1, 3]	οὖν καὶ προσέχετε, μή τι	τούτων	ἀποβῆτε τῶν ἀτυχημάτων. ~Περὶ προκοπῆς.
[1, 6]	ἕκαστος ὑμῶν οἴεται τὸ ἀνιστόρητος	τούτων	ἀποθανεῖν· ὅπου δ´ οὐδ´ ἀποδημῆσαι
[1, 6]	φύσει. ὁρᾶτε οὖν, μὴ ἀθέατοι	τούτων	ἀποθάνητε. Ἀλλ´ εἰς Ὀλυμπίαν μὲν
[1, 12]	τοῖς θεοῖς, ὅτι σε ἐπάνω	τούτων	ἀφῆκαν ὅσα μηδ´ ἐποίησαν ἐπὶ
[1, 18]	κέρατα ἀλγεῖς; τί οὖν ἀγανακτεῖς;	τούτων	γὰρ αἱ ἀπώλειαι, τούτων οἱ
[1, 15]	ἀγρῷ, ὅμοιον ὑγείᾳ, ὅμοιον εὐδοξίᾳ.	τούτων	δ´ οὐδὲν ἐπαγγέλλεται· φιλοσοφία. ἐν
[1, 7]	αὑτὸν ἐν ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει,	τούτων	δ´ οὐδέν ἐστιν ἁμάρτημα; ~Ὅτι
[1, 29]	μὴ τοῦτο θέλῃς, σιώπα λοιπόν.	Τούτων	δεῖ μεμνῆσθαι καὶ κληθέντα εἴς
[1, 29]	πῶς εὐσταθῶ. ὅταν δὲ μετὰ	τούτων	ἔλθῃ βροντῶν καὶ ἀστράπτων, ἐγὼ
[1, 29]	οὐδέν· εἰ δὲ φοβοῦμαί τι	τούτων,	ἐμοὶ ἀπειλεῖ. τίνα λοιπὸν δέδοικα;
[1, 9]	τὴν κτῆσιν αὐτοῦ καὶ ὅσα	τούτων	ἕνεκα ἀναγκαῖα ἡμῖν γίνεται εἰς
[1, 30]	κοιτωνῖται, οἱ ἐπὶ τῆς μαχαίρας;	τούτων	ἕνεκα τοὺς πολλοὺς λόγους ἤκουον;
[1, 25]	ἔτι φοβούμεθα; περὶ ἃ ἐσπουδάκαμεν,	τούτων	ἐξουσίαν οὐδεὶς ἔχει· ὧν ἐξουσίαν
[1, 12]	οὖν ἀναγκαῖόν ἐστι περὶ ἑκάστου	τούτων	ἐπεσκέφθαι, πότερα ὑγιῶς ἢ οὐχ
[1, 10]	ὀσφρανθεὶς μόνον τῆς Ῥώμης ἁπάντων	τούτων	ἐπιλήσῃ’ ἂν δὲ καὶ εἰς
[1, 17]	ἀλλὰ τὸν θεὸν σημαίνοντα διὰ	τούτων.	Ἔρχομαι τοίνυν ἐπὶ τὸν ἐξηγητὴν
[1, 4]	ἡ πρὸς αὐτὴν πρὸς ἕκαστον	τούτων	ἐστὶ προκοπή. ἀεὶ γὰρ πρὸς
[1, 29]	ἂν οὗ τινα ἀνοχὴν ἀπὸ	τούτων	ἔχω, ὡς δραπέτης ἐφίσταται θεάτρῳ
[1, 17]	σοι κρεῖττον εἶναι ποιῆσαί τι	τούτων	ἢ ἀποθανεῖν. πάλιν οὖν τὸ
[1, 6]	τί τὸ ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον	τούτων	ἢ πῶς οἷόν τε τὰ
[1, 28]	αὐτός· ἂν δ´ ἀπολλύηταί τι	τούτων	καὶ ἐκπολιορκῆται, τότε καὶ αὐτὸς
[1, 30]	λοιπὸν ἔσω θαρρῶν καὶ μεμνημένος	τούτων	καὶ ὄψει τί ἐστι νέος
[1, 6]	ὧν γὰρ αἱ κατασκευαὶ διάφοροι,	τούτων	καὶ τὰ ἔργα καὶ τὰ
[1, 10]	ἔχοντα; ἀλλ´ ὡσαύτως ἀμελεῖν αἰσχρὸν	τούτων	κἀκείνων; τί οὖν; ἡμεῖς μόνοι
[1, 25]	ἐκεῖνο ἐπιβήσεταί σοι ὁ κύριος.	τούτων	μεμνημένος τίνα ἔτι κολακεύσεις ἢ
[1, 24]	ὅταν οὖν ἐκείνων τινὶ προσίῃς,	τούτων	μέμνησο, ὅτι τραγῳδῷ προσέρχῃ, οὐ
[1, 6]	δ´ εἰκῇ κατεσκευασμένον. ἆρ´ οὖν	τούτων	μὲν ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην,
[1, 7]	καὶ ἀποκρίσει ἀναστρέφεσθαι, {μ} ἢ	τούτων	μηδέτερον προσδεχομένοις ἀναγκαῖον ὁμολογεῖν, ὅτι
[1, 18]	ἀγανακτεῖς; τούτων γὰρ αἱ ἀπώλειαι,	τούτων	οἱ πόνοι, ὧν καὶ αἱ
[1, 24]	ἀπολείψει. τί οὖν; ἐπελαθόμην ὅτι	τούτων	οὐδὲν ἐμὸν ἦν; πῶς οὖν
[1, 25]	ὧν ἐξουσίαν οἱ ἄλλοι ἔχουσιν,	τούτων	οὐκ ἐπιστρεφόμεθα. ποῖον ἔτι πρᾶγμα
[1, 9]	ἡμῖν ποιήσουσιν; ἃ δύνανται ποιῆσαι,	τούτων	οὐκ ἐπιστρεψόμεθα· ὧν ἡμῖν μέλει,
[1, 7]	ἐπίσκεψίν τινα ποιητέον τῶν τόπων	τούτων,	περὶ οὓς μάλιστα στρέφεται ἐρώτησις
[1, 7]	τοῦτο δίδοται. τί οὖν ἐπὶ	τούτων	ποιητέον; ἢ μή ποτε ὡς
[1, 29]	οὐδὲν οὖν εἶχε Σωκράτης ἀντὶ	τούτων;	ποῦ ἦν ἡ οὐσία αὐτῷ
[1, 16]	μὴ ἐσθῆτος, ἡμεῖς δὲ πάντων	τούτων	προσδεόμεθα. τὰ γὰρ οὐκ αὐτῶν
[1, 1]	τι γράφῃς τῷ ἑταίρῳ, δεῖ	τούτων	τῶν γραπτέων, ἡ γραμματικὴ ἐρεῖ·
[1, 9]	ἄφες λυθῆναί ποτε τῶν δεσμῶν	τούτων	τῶν ἐξηρτημένων καὶ βαρούντων. ἐνταῦθα
[1, 19]	τε θεῶν τε, ὁρᾷς ὅτι	τούτων	τῶν ἔργων καὶ τῶν προσηγοριῶν
[1, 27]	τῶν ἐναντίων λόγων, ἀπόσπασον σεαυτὸν	τούτων	τῶν φωνῶν, ἀντίθες τῷ ἔθει
[1, 2]	τραγῳδήσω, τραχηλοκοπηθήσομαι. ἄπελθε τοίνυν καὶ	τραγῴδει,	ἐγὼ δ´ οὐ τραγῳδήσω. διὰ
[1, 2]	καὶ τραγῴδει, ἐγὼ δ´ οὐ	τραγῳδήσω.	διὰ τί; ὅτι σὺ σεαυτὸν
[1, 2]	λέγω ἡδονή. ἀλλά, ἂν μὴ	τραγῳδήσω,	τραχηλοκοπηθήσομαι. ἄπελθε τοίνυν καὶ τραγῴδει,
[1, 28]	ἀρκῇ τὸ φαινόμενον; καὶ ποία	τραγῳδία	ἄλλην ἀρχὴν ἔχει; Ἀτρεὺς Εὐριπίδου
[1, 4]	λέγουσιν; τί γάρ εἰσιν ἄλλο	τραγῳδίαι	ἢ ἀνθρώπων πάθη τεθαυμακότων τὰ
[1, 24]	καὶ βασιλεῦσι καὶ τυράννοις αἱ	τραγῳδίαι	τόπον ἔχουσιν, οὐδεὶς δὲ πένης
[1, 24]	τόπον ἔχουσιν, οὐδεὶς δὲ πένης	τραγῳδίαν	συμπληροῖ εἰ μὴ ὡς χορευτής.
[1, 29]	χρόνος τάχα, ἐν ᾧ οἱ	τραγῳδοὶ	οἰήσονται ἑαυτοὺς εἶναι προσωπεῖα καὶ
[1, 29]	μὲν ἐπέστη καὶ ἐπῄνεσεν τὸν	τραγῳδόν,	ἅμα δὲ περιεβλέψατο· εἶτα ἄν
[1, 29]	φθέγξαι τι, ἵνα εἰδῶμεν πότερον	τραγῳδὸς	εἶ ἢ γελωτοποιός· κοινὰ γὰρ
[1, 29]	εἰδώλῳ αὐτὸν προαγάγῃ, ἀπώλετο ὁ	τραγῳδὸς	ἢ μένει; ἂν φωνὴν ἔχῃ,
[1, 29]	καθῆσθαι καὶ ἀκούειν νῦν μὲν	τραγῳδοῦ	νῦν δὲ κιθαρῳδοῦ, οὐχ ὡς
[1, 24]	τινὶ προσίῃς, τούτων μέμνησο, ὅτι	τραγῳδῷ	προσέρχῃ, οὐ τῷ ὑποκριτῇ, ἀλλ´
[1, 24]	ὁ θεός σε ὡς ἀλείπτης	τραχεῖ	νεανίσκῳ συμβέβληκεν. (Ἵνα τί; φησίν.
[1, 29]	εἰς τὸ δεσμωτήριον, ἰδοὺ μέλλεις	τραχηλοκοπεῖσθαι’	καὶ ποίαν ἔπραξα ἂν εἰσαγωγήν,
[1, 1]	θεὸς θέλῃ. Ἐμὲ οὖν νῦν	τραχηλοκοπεῖσθαι	μόνον; τί οὖν; ἤθελες πάντας
[1, 1]	μόνον; τί οὖν; ἤθελες πάντας	τραχηλοκοπηθῆναι,	ἵνα σὺ παραμυθίαν ἔχῃς; οὐ
[1, 2]	ἡδονή. ἀλλά, ἂν μὴ τραγῳδήσω,	τραχηλοκοπηθήσομαι.	ἄπελθε τοίνυν καὶ τραγῴδει, ἐγὼ
[1, 19]	ὡς Σωκράτους; ἀλλὰ δύναμαί σε	τραχηλοκοπῆσαι.	καλῶς λέγεις. ἐξελαθόμην ὅτι σε
[1, 29]	καὶ τοῖς ποσίν’ ἂν λέγῃ	τραχηλοκοπήσω	σε’ λέγω τῷ τραχήλῳ ἀπειλεῖ’
[1, 2]	ἀλειφόμενος. ἄλλος δὲ κἂν τὸν	τράχηλον	ἀπετμήθη, εἰ ζῆν ἠδύνατο δίχα
[1, 2]	διαξυρῶμαι’ ἀλλ´ ἀφελῶ σου τὸν	τράχηλον.	εἰ σοὶ ἄμεινον, ἄφελε. Ἐπύθετό
[1, 1]	Νέρωνος ἀποκεφαλισθῆναι; ἐκτείνας γὰρ τὸν	τράχηλον	καὶ πληγεὶς καὶ πρὸς αὐτὴν
[1, 19]	τοὺς ὀφθαλμοὺς καταφιλεῖ, ἄλλος τὸν	τράχηλον,	οἱ δοῦλοι τὰς χεῖρας. ἔρχεται
[1, 18]	σκέλος. ἀλλ´ ἀφελεῖ. τί; τὸν	τράχηλον.	τί οὖν οὐ δήσει οὐδ´
[1, 1]	οὐ θέλεις οὕτως ἐκτεῖναι τὸν	τράχηλον,	ὡς Λατερανός τις ἐν τῇ
[1, 1]	εἶπον, ὅτι μόνου ἐμοῦ ὁ	τράχηλος	ἀναπότμητός ἐστιν; ταῦτα ἔδει μελετᾶν
[1, 2]	εἰ ζῆν ἠδύνατο δίχα τοῦ	τραχήλου.	τοιοῦτόν ἐστι τὸ κατὰ πρόσωπον·
[1, 29]	λέγῃ τραχηλοκοπήσω σε’ λέγω τῷ	τραχήλῳ	ἀπειλεῖ’ ἂν λέγῃ εἰς φυλακήν
[1, 2]	παρακρατήσας δ´ οὐ πείσεταί τι	τραχὺ	ἢ ἀνιαρόν· ἄλλῳ δέ τινι
[1, 27]	δυνάμενον, τὸν σχολάζοντα· τὸν δὲ	τρέμοντα	καὶ ταρασσόμενον καὶ ῥηγνύμενον ἔσωθεν
[1, 2]	ἐστιν ἀποκτεῖναι, ἐμὸν ἀποθανεῖν μὴ	τρέμοντα·	σὸν φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν μὴ
[1, 6]	κάθησθε τὰ μὲν μὴ συμβῇ	τρέμοντες,	τῶν δὲ συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ
[1, 27]	ἀποφύγω, ἀλλ´ ἀποθάνω πενθῶν καὶ	τρέμων;	αὕτη γὰρ γένεσις πάθους θέλειν
[1, 4]	τόποι καὶ ἀναγκαιότατοι. ἂν δὲ	τρέμων	καὶ πενθῶν ζητῇς ἀπερίπτωτος εἶναι,
[1, 23]	γὰρ τὸν μῦν τὸν ἔσω	τρεφόμενον	ἐμπίπτει; τί οὖν αὐτῷ μέλει,
[1, 9]	σωματίου τούτου δεδεμένοι καὶ τοῦτο	τρέφοντες	καὶ ποτίζοντες καὶ ἀναπαύοντες καὶ
[1, 11]	κινοῦν, ὥστ´ ἐγκαλύπτεσθαι τοῦ ἵππου	τρέχοντος	ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα νικήσαντός ποτε
[1, 24]	ψόφου καὶ σκιάν ποθεν ἴδῃ,	τρέχων	ἔλθῃ τεταραγμένος καὶ λέγων ἤδη
[1, 27]	τὴν ἐν τούτοις γυμνασίαν καὶ	τριβήν,	πρὸς τὰς τῶν πραγμάτων πιθανότητας
[1, 4]	τοῦ δεικνύοντος τὴν ὁδόν. εἶτα	Τριπτολέμῳ	μὲν ἱερὰ καὶ βωμοὺς πάντες
[1, 12]	ἀμελὲς καὶ μὴ προνοεῖν μηδενός·	τρίτοι	δ´ οἱ καὶ εἶναι καὶ
[1, 24]	ἀγαθῶν· στέψατε δώματα· εἶτα περὶ	τρίτον	ἢ τέταρτον μέρος· ἰὼ Κιθαιρών,
[1, 16]	ἐγκατέμιξεν ἁπαλώτερον, οὕτως καὶ τὰς	τρίχας	ἀφεῖλεν. οὔ· ἀλλ´ ἀδιάκριτον ἔδει
[1, 16]	αὐτῆς θεασώμεθα. μή τι ἀχρηστότερον	τριχῶν	τῶν ἐπὶ γενείου; τί οὖν;
[1, 28]	Ἕλληνες καὶ ὅτε ἐπόρθουν τὴν	Τροίαν	καὶ ὅτε οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ
[1, 29]	ἀλλὰ μὴ τοιοῦτό μοι προβάλῃς	τροπικόν,	ἀλλὰ τοιοῦτον· μὴ τοιαύτην ἐπενέγκῃς
[1, 6]	τῇ χρήσει, τούτῳ τὸ κατὰ	τρόπον	ἂν μὴ προσῇ οὐδέποτε τεύξεται
[1, 2]	προσεπισωρεύσει ἔτι πλείονα. Τοῦτον τὸν	τρόπον	καὶ ἀθλητής τις κινδυνεύων ἀποθανεῖν,
[1, 6]	ἀπαρκεῖ, ἀλλ´ ἂν μὴ κατὰ	τρόπον	καὶ τεταγμένως καὶ ἀκολούθως τῇ
[1, 2]	εἰσὶν ἀφόρητοι τῇ φύσει. (Τίνα	τρόπον;	(Ὅρα πῶς· Λακεδαιμόνιοι μαστιγοῦνται μαθόντες
[1, 11]	(Ἀθλίως, ἔφη. (Καὶ ὅς· Τίνα	τρόπον;	οὐ γὰρ δὴ τούτου γ´
[1, 17]	οὐδ´ ἐπεμελεῖτο ἡμῶν ὃν δεῖ	τρόπον.	ταῦτα εὑρίσκω’ φησίν, ἐν τοῖς
[1, 8]	ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἷον φέρε τὸν	τρόπον	τοῦτον· εἰ ἐδανείσω καὶ μὴ
[1, 8]	αὑτούς τε καὶ ἀλλήλους τὸν	τρόπον	τοῦτον; ὅτι νῦν καίτοι μὴ
[1, 25]	τὰ σὰ τήρει ἐκ παντὸς	τρόπου,	τῶν ἀλλοτρίων μὴ ἐφίεσο. τὸ
[1, 8]	ἀπαιδεύτοις οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´ ὅσους	τρόπους	μεταλαμβάνειν ἔστι τὰ ἰσοδυναμοῦντα ἀλλήλοις,
[1, 7]	περὶ τῶν συναγόντων λόγων καὶ	τρόπων	πραγματεία καὶ γυμνασία καὶ ἀναγκαία
[1, 16]	σῶμα ἕτοιμα γέγονεν, οὐ μόνον	τροφαὶ	καὶ πόμα, ἀλλὰ καὶ κοίτη
[1, 9]	καὶ ὅμως οὐκ ἐπιλείπουσιν αὐτοὺς	τροφαί.	τὸν δὲ φιλόσοφον ἡμῖν δεήσει
[1, 4]	ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι τὰς ἡμέρους	τροφὰς	ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ δὲ τὴν
[1, 2]	παρακρατήσας μὲν πληγὰς λήψεται καὶ	τροφὰς	οὐ λήψεται, παρακρατήσας δ´ οὐ
[1, 2]	μείζονα ἀξίαν ἔχει τὸ λαβεῖν	τροφὰς	τοῦ μὴ λαβεῖν καὶ μείζονα
[1, 9]	ἕκαστον αὐτὸ αὑτῷ ἀρκούμενον οὔτε	τροφῆς	ἀπορεῖ τῆς οἰκείας οὔτε διεξαγωγῆς
[1, 11]	τε πάντα τὰ δοκοῦντα περὶ	τροφῆς	ὀρθῶς δοκεῖν; (Καὶ πῶς οἷόν
[1, 6]	οὐκ ἂν ἐγένετο Ἡρακλῆς ἐν	τρυφῇ	τοιαύτῃ καὶ ἡσυχίᾳ νυστάζων ὅλον
[1, 19]	μηδενὸς τῶν ἰδίων ἀγαθῶν δύνηται	τυγχάνειν,	ἂν μή τι εἰς τὸ
[1, 6]	οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες τοῖς αἰσθητοῖς	τυπούμεθα	ὑπ´ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκλαμβάνομέν
[1, 14]	τοῖς δ´ ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς,	τύπους	δὲ τοσούτους ἀφ´ οὕτω πολλῶν
[1, 25]	τὴν κεφαλήν, λέγω ἐκεῖνο αὐτοῦ	τύπτε	ὃ φυλάσσει’ καὶ σὺ γίγνωσκε,
[1, 22]	ἐκ βαλανείου. ἔνθεν πόλεμοι, στάσεις,	τυραννίδες,	ἐπιβουλαί. πῶς δ´ ἔτι δυνήσομαι
[1, 9]	καὶ δικαστήρια καὶ οἱ καλούμενοι	τύραννοι	δοκοῦντες ἔχειν τινὰ ἐφ´ ἡμῖν
[1, 24]	τοῖς πλουσίοις καὶ βασιλεῦσι καὶ	τυράννοις	αἱ τραγῳδίαι τόπον ἔχουσιν, οὐδεὶς
[1, 13]	τοιαύτῃ χώρᾳ κατετάγης ὑπερεχούσῃ, εὐθὺς	τύραννον	καταστήσεις σεαυτόν; οὐ μεμνήσῃ τί
[1, 18]	καὶ αἱ κτήσεις. Ἀλλ´ ὁ	τύραννος	δήσει. τί; τὸ σκέλος. ἀλλ´
[1, 19]	αὐτὸν ταράσσει. ὅταν γὰρ ὁ	τύραννος	εἴπῃ τινὶ δήσω σου τὸ
[1, 9]	οὕτω διακειμένοις. ποῖος γὰρ ἔτι	τύραννος	ἢ ποῖος κλέπτης ἢ ποῖα
[1, 29]	σεαυτοῦ. λοιπὸν ὅταν ἀπειλῇ ὁ	τύραννος	καὶ μὴ καλῇ, λέγω τίνι
[1, 19]	καὶ καταπλῆττον τοὺς πολλούς; ὁ	τύραννος	καὶ οἱ δορυφόροι; πόθεν; μὴ
[1, 19]	πεφυσῆσθαι δι´ αὐτό. εὐθὺς ὁ	τύραννος	λέγει ἐγώ εἰμι ὁ πάντων
[1, 19]	τοὺς τυράννους. ὤφελον γὰρ τοὺς	τυράννους	μόνον, τοὺς κοιτωνίτας δ´ οὔ.
[1, 19]	~Πῶς ἔχειν δεῖ πρὸς τοὺς	τυράννους.	Ὅτι ἄν τινι προσῇ τι
[1, 19]	κακῶν, πᾶσα ἀνάγκη θεραπεύειν τοὺς	τυράννους.	ὤφελον γὰρ τοὺς τυράννους μόνον,
[1, 16]	γάλα γεννᾶσθαι καὶ ἐκ γάλακτος	τυρὸν	καὶ ἐκ δέρματος ἔρια τίς
[1, 6]	εἰς γεωργίαν, τὸ δ´ ὥστε	τυρὸν	φέρειν, τὸ δ´ ἄλλο ἐπ´
[1, 18]	ἐκείνῳ ὅμοιον τοῦτον οὖν τὸν	τυφλὸν	μὴ ἀπολλύναι καὶ τὸν κωφόν;
[1, 28]	ἄρα, μᾶλλον ἐλεεῖς, ὡς τοὺς	τυφλοὺς	ἐλεοῦμεν, ὡς τοὺς χωλούς, οὕτως
[1, 8]	ἀλλὰ καὶ οἰήσεως ἀφορμὴ καὶ	τύφου	οὐχ ἡ τυχοῦσα. μεγάλη γάρ
[1, 19]	καὶ τῶν προσηγοριῶν οὐ δύναται	τυχεῖν,	ἂν μὴ εἰς τὸ κοινὸν
[1, 1]	ὅτι κρίνῃ ἐν συγκλήτῳ. (Ἀγαθῇ	τύχῃ.	ἀλλὰ ἦλθεν ἡ πέμπτη’ (ταύτῃ
[1, 8]	καὶ πιθανολογική, καὶ μάλιστ´ εἰ	τύχοι	γυμνασίας ἐπιπλέον καί τινα καὶ
[1, 11]	ἀκριβὲς οὐ τοῦ παρόντος καιροῦ	τυχόν·	ἐκεῖνο δ´ ἀπαρκεῖ πεισθῆναι, εἴπερ
[1, 11]	ἔτι δὲ χυλῶν κριτήριον ἀγνοεῖν	τυχὸν	οὐ μεγάλη ζημία, τὸ δὲ
[1, 8]	ἀφορμὴ καὶ τύφου οὐχ ἡ	τυχοῦσα.	μεγάλη γάρ ἐστι δύναμις ἡ
[1, 29]	μὴ μαλακῶς, μὴ ἐκ τῆς	τυχούσης	προφάσεως. πάλιν γὰρ ὁ θεὸς
[1, 11]	δοκεῖ σοι μικρὰ ζημία εἶναι	τῷ	ἀγνοοῦντι; (Ἡ μεγίστη μὲν οὖν.
[1, 29]	τὸν λύχνον ἀπώλεσα, ὅτι ἐν	τῷ	ἀγρυπνεῖν μου κρείσσων ἦν ὁ
[1, 28]	τῷ κοινωνικῷ, μὴ τῷ πιστῷ,	τῷ	αἰδήμονι, τῷ ἀσφαλεῖ, τῷ συνετῷ.
[1, 1]	αὐτῷ δόξῃ, ὦ βέλτιστε, ἢ	τῷ	Αἰόλῳ. σὲ γὰρ οὐκ ἐποίησεν
[1, 28]	φαντασία καὶ χρῆσις φαντασιῶν. ἐφάνη	τῷ	Ἀλεξάνδρῳ ἀπάγειν τοῦ Μενελάου τὴν
[1, 25]	οὖν ἄλλως θεωρήσω καλῶς ἐν	τῷ	ἀμφιθεάτρῳ; (Ἄνθρωπε, καὶ μὴ θεώρει
[1, 22]	μοι ἐπιτιμᾷς, εἰ οἶδα; τούτῳ	τῷ	ἀνδραπόδῳ τί εἴπω; ἂν σιωπῶ,
[1, 6]	αὐτῶν. διὰ τοῦτο αἰσχρόν ἐστι	τῷ	ἀνθρώπῳ ἄρχεσθαι καὶ καταλήγειν ὅπου
[1, 11]	κατὰ φύσιν καὶ παρὰ φύσιν	τῷ	ἀνθρώπῳ δοκεῖ σοι μικρὰ ζημία
[1, 15]	φιλοσοφία τῶν ἐκτός τι περιποιήσειν	τῷ	ἀνθρώπῳ· εἰ δὲ μή, ἔξω
[1, 4]	τὸ εὔρουν καὶ ἀπαθὲς περιγίνεται	τῷ	ἀνθρώπῳ ἢ ἐν ὀρέξει μὲν
[1, 28]	μὴ τῷ πιστῷ, τῷ αἰδήμονι,	τῷ	ἀσφαλεῖ, τῷ συνετῷ. ποῦ οὖν
[1, 27]	μεμνῆσθαι, ὅτι, ἐὰν μὴ ἐν	τῷ	αὐτῷ ᾖ τὸ εὐσεβὲς καὶ
[1, 11]	δόξαν ἐπράττομεν; οὐκ οὖν καὶ	τῷ	Ἀχιλλεῖ τοῦτο αἴτιον τοῦ πενθεῖν,
[1, 2]	τινὶ χώρᾳ ἀνεστραμμένος, οὐχὶ παρὰ	τῷ	Βάτωνι ἀλειφόμενος. ἄλλος δὲ κἂν
[1, 6]	τινα ἀηδῆ καὶ χαλεπὰ ἐν	τῷ	βίῳ. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δ´ οὐ
[1, 21]	ἣν δεῖ στάσιν ἔχῃ ἐν	τῷ	βίῳ, ἔξω οὐ κέχηνεν. ἄνθρωπε,
[1, 9]	οἰκονομίαν καὶ ἀναστροφὴν τὴν ἐν	τῷ	βίῳ, ὡς βάρη τινὰ καὶ
[1, 17]	ἀλλὰ νὴ Δία οὐ παρακολουθῶ	τῷ	βουλήματι τῆς φύσεως. τίς οὖν
[1, 7]	μαθεῖν; (Ἀρκεῖ, φησίν. (Οὐκοῦν καὶ	τῷ	βουλομένῳ ἐν χρήσει νομίσματος μὴ
[1, 9]	παρὰ σοῦ αὐτὰ λαβεῖν δυνάμενος’	τῷ	γὰρ ὄντι, ὃ ἐξ αὑτοῦ
[1, 9]	τοῦ δεῖνος καὶ ξέστην αἱματίου’	τῷ	γὰρ ὄντι πτῶμα ὁ τοιοῦτός
[1, 2]	κατὰ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ ἕκαστος.	τῷ	γάρ τινι εὔλογον τὸ ἀμίδα
[1, 16]	πρὸς τὸ αἰσθέσθαι τῆς προνοίας	τῷ	γε αἰδήμονι καὶ εὐχαρίστῳ. καὶ
[1, 4]	τὰς ἡμέρους τροφὰς ἡμῖν ἔδωκεν,	τῷ	δὲ τὴν ἀλήθειαν εὑρόντι καὶ
[1, 1]	δέδωκεν; οὐ θέλεις μελετᾶν ἀρκεῖσθαι	τῷ	δεδομένῳ; Διὰ τοῦτο γὰρ Ἀγριππῖνος
[1, 12]	οὐκ ἀποστήσῃ; οὐ χαίρων παραχωρήσεις	τῷ	δεδωκότι; ἀγανακτήσεις δὲ καὶ δυσαρεστήσεις
[1, 14]	τις, ὅτι ἴσην ἔχεις δύναμιν	τῷ	Διί; ἀλλ´ οὖν οὐδὲν ἧττον
[1, 22]	ὡς κακοῖς δαίμοσιν, ὡς πυρετῷ	τῷ	Διί; καὶ πῶς ἔτι Σωτὴρ
[1, 12]	ἐπεσκεμμένος τὴν αὑτοῦ γνώμην ὑποτέταχεν	τῷ	διοικοῦντι τὰ ὅλα καθάπερ οἱ
[1, 3]	τὰ ἑξῆς ἐπέλθοι. Εἴ τις	τῷ	δόγματι τούτῳ συμπαθῆσαι κατ´ ἀξίαν
[1, 27]	σεαυτὸν τούτων τῶν φωνῶν, ἀντίθες	τῷ	ἔθει τὸ ἐναντίον ἔθος. πρὸς
[1, 19]	νηὶ δὲ σαυτῷ θαρρεῖς ἢ	τῷ	εἰδότι; ἐπὶ δ´ ἅρματος τίνι
[1, 19]	ἐπὶ δ´ ἅρματος τίνι ἢ	τῷ	εἰδότι; τί δ´ ἐν ταῖς
[1, 7]	αἰτῆσαί τινα ὑπόθεσιν ὥσπερ ἐπιβάθραν	τῷ	ἑξῆς λόγῳ. πᾶσαν οὖν τὴν
[1, 29]	αὐτῷ. καὶ γὰρ Σωκράτης συνεγίγνωσκεν	τῷ	ἐπὶ τῆς φυλακῆς κλάοντι, ὅτι
[1, 1]	ὅτε μέν, ἄν τι γράφῃς	τῷ	ἑταίρῳ, δεῖ τούτων τῶν γραπτέων,
[1, 1]	γραμματικὴ ἐρεῖ· πότερον δὲ γραπτέον	τῷ	ἑταίρῳ ἢ οὐ γραπτέον, ἡ
[1, 14]	οὕτως εἰσὶν ἐνδεδεμέναι καὶ συναφεῖς	τῷ	θεῷ ἅτε αὐτοῦ μόρια οὖσαι
[1, 14]	τὸ βλέπειν τί ποιεῖτε; τούτῳ	τῷ	θεῷ ἔδει καὶ ὑμᾶς ὀμνύειν
[1, 6]	εἰς μέμψεις καὶ τὰ ἐγκλήματα	τῷ	θεῷ ἐκτρεπόμενοι. καίτοι πρὸς μεγαλοψυχίαν
[1, 29]	ἐπ´ αὐτῷ; τίνα μαρτυρίαν δίδως	τῷ	θεῷ; ἐν δεινοῖς εἰμι, κύριε,
[1, 9]	ἀπὸ τοῦ συγγενεῖς ἡμᾶς εἶναι	τῷ	θεῷ ἐπέλθοι ἄν τις ἐπὶ
[1, 10]	τις δίδωται, ὅτι χαίρων καὶ	τῷ	θεῷ εὐχαριστῶν ὤσεται. (Ἄν μ´
[1, 29]	προάγει οὐδὲ ζευγνύει καὶ εὔχονται	τῷ	θεῷ καὶ προσέρχονται τοῖς ἐπιτρόποις
[1, 16]	ἐπιμέλειαν ἐπιμελούμεθα, ἐφ´ αὑτοῖς ἐγκαλοῦμεν	τῷ	θεῷ. καίτοι νὴ τὸν Δία
[1, 29]	ταῦτα ἄδικα, ἐπὶ τούτοις ἐγκαλεῖς	τῷ	θεῷ; οὐδὲν οὖν εἶχε Σωκράτης
[1, 4]	τούτου δ´ ἕνεκα οὐκ εὐχαριστήσωμεν	τῷ	θεῷ; ~Πρὸς τοὺς Ἀκαδημαικούς. Ἄν
[1, 9]	ὅτι κοινωνεῖν μόνον ταῦτα πέφυκεν	τῷ	θεῷ τῆς συναναστροφῆς κατὰ τὸν
[1, 29]	οὔ’ καὶ πάλιν εἰ ταύτῃ	τῷ	θεῷ φίλον, ταύτῃ γινέσθω’ ἀλλὰ
[1, 28]	ἐμῶν βουλευμάτων; ὅτι αὐτὸ τοῦτο,	τῷ	θυμῷ χαρίσασθαι καὶ τιμωρήσασθαι τὸν
[1, 12]	ἐπὶ μουσικῶν; ὡσαύτως. τί ἐν	τῷ	καθόλου, ὅπου τέχνη τις ἢ
[1, 8]	ὀνομάτων προσλάβοι. ὅτι καὶ ἐν	τῷ	καθόλου πᾶσα δύναμις ἐπισφαλὴς τοῖς
[1, 14]	ὀμνύειν ὅρκον, οἷον οἱ στρατιῶται	τῷ	Καίσαρι. ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν τὴν
[1, 27]	τοῦ ἀγαθοῦ, μὴ ὑπομένειν περιπίπτειν	τῷ	κακῷ. εἶτα τὸ τελευταῖον, ὅταν
[1, 23]	ἐσμὲν κοινωνικοί, ἀλλ´ ἅπαξ ἐν	τῷ	κελύφει θεὶς τὸ ἀγαθὸν ἡμῶν
[1, 20]	ἀγαθὸν οὐκ εἰκὸς εἶναι ἐν	τῷ	κελύφει, τὸ οὖν τοῦ ἀνθρώπου
[1, 18]	θαύμαζέ σου τὰ ἱμάτια καὶ	τῷ	κλέπτῃ οὐ χαλεπαίνεις· μὴ θαύμαζε
[1, 28]	παρακολουθεῖν οἷς ποιεῖ, ὅρα μὴ	τῷ	κοινωνικῷ, μὴ τῷ πιστῷ, τῷ
[1, 6]	προνοίας. Ἀφ´ ἑκάστου τῶν ἐν	τῷ	κόςμῳ γινομένων ῥᾴδιόν ἐστιν ἐγκωμιάσαι
[1, 12]	ἀνδράποδον, εἶτα δι´ ἓν σκελύδριον	τῷ	κόσμῳ ἐγκαλεῖς; οὐκ ἐπιδώσεις αὐτὸ
[1, 6]	οὖν εὔλογον μύξας γίνεσθαι ἐν	τῷ	κόσμῳ; (Καὶ πόσῳ κρεῖττον ἀπομύξασθαί
[1, 1]	τί θέλω, φησίν, ἐρῶ σου	τῷ	κυρίῳ’ Τί οὖν δεῖ πρόχειρον
[1, 1]	ἔτι πρότερον προσελθόντι τις Ἐπαφροδίτῳ	τῷ	κυρίῳ τοῦ Νέρωνος καὶ ἀνακρίνοντι
[1, 29]	οὔτε τοῦ σημαινομένου ἀκούει οὔτε	τῷ	λεγομένῳ παρακολουθεῖ οὔτε ὅλως μεμέληκεν
[1, 2]	τὸ κατὰ πρόσωπον ἐν παντί.	Τῷ	λογικῷ ζῴῳ μόνον ἀφόρητόν ἐστι
[1, 25]	ὡς λίθος ἀκούῃ, τί ὄφελος	τῷ	λοιδοροῦντι; ἂν δ´ ἔχῃ τὴν
[1, 18]	δόγμασιν ὀρθὸς περιπάτει, ἐλεύθερος, οὐχὶ	τῷ	μεγέθει πεποιθὼς τοῦ σώματος ὥσπερ
[1, 29]	ἀπιὼν εἰς περίστασιν ὅμοιός ἐστι	τῷ	μεμελετηκότι συλλογισμοὺς ἀναλύειν, κἄν τις
[1, 3]	καὶ τὰ δύστηνά μου σαρκίδια’	τῷ	μὲν ὄντι δύστηνα, ἀλλὰ ἔχεις
[1, 28]	ἀκολουθῆσαι αὐτῷ. εἰ οὖν ἐφάνη	τῷ	Μενελάῳ παθεῖν ὅτι κέρδος ἐστὶ
[1, 18]	τὸ κάλλος τῆς γυναικὸς καὶ	τῷ	μοιχῷ οὐ χαλεπαίνεις. γνῶθι ὅτι
[1, 12]	ἔχειν ὡς ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ τις	τῷ	μόνος εἶναι; ἔστω ἐν ἐρημίᾳ.
[1, 25]	διὰ τοῦτο ὁ Δημήτριος εἶπεν	τῷ	Νέρωνι ἀπειλεῖς μοι θάνατον, σοὶ
[1, 12]	ὅλα καθάπερ οἱ ἀγαθοὶ πολῖται	τῷ	νόμῳ τῆς πόλεως. ὁ δὲ
[1, 24]	οὐ τῷ ὑποκριτῇ, ἀλλ´ αὐτῷ	τῷ	Οἰδίποδι. ἀλλὰ μακάριος ὁ δεῖνα·
[1, 25]	σε ἀναγκάζει. καπνὸν πεποίηκεν ἐν	τῷ	οἰκήματι; ἂν μέτριον, μενῶ· ἂν
[1, 26]	συγκλητικὸς παρακατακείμενος θαυμάσει; ἐκεῖ γὰρ	τῷ	ὄντι αἱ μεγάλαι ὗλαί εἰσι
[1, 29]	ἄν τινας τούτων ἀναπείθω ἀντιποιεῖσθαι,	τῷ	ὄντι ἐγκαλείτω μοι. ναί· ἀλλὰ
[1, 22]	(Αὕτη ἐστὶ ζήτησις τοῦ φιλοσοφοῦντος	τῷ	ὄντι καὶ ὠδίνοντος· νῦν ἐγὼ
[1, 28]	τινι; τὸ φαίνεσθαι ὅτι ὑπάρχει.	τῷ	οὖν φαινομένῳ ὅτι οὐχ ὑπάρχει
[1, 24]	λέγομεν; ὡς τὸν κράβαττον ἐν	τῷ	πανδοκείῳ. ἂν οὖν ὁ πανδοκεὺς
[1, 28]	ὅτι ἄλλῳ διαφέρει. ὅρα μὴ	τῷ	παρακολουθεῖν οἷς ποιεῖ, ὅρα μὴ
[1, 22]	χρὴ ἀποδιδόναι με τὴν Χρυσηίδα	τῷ	πατρί’ ὁ δὲ λέγει δεῖ
[1, 28]	ὅρα μὴ τῷ κοινωνικῷ, μὴ	τῷ	πιστῷ, τῷ αἰδήμονι, τῷ ἀσφαλεῖ,
[1, 11]	προσεπύθετο· Πῶς τι οὖν χρῇ	τῷ	πράγματι; (Ἀθλίως, ἔφη. (Καὶ ὅς·
[1, 29]	εἰς φυλακήν σε βαλῶ’ ὅλῳ	τῷ	σαρκιδίῳ’ κἂν ἐξορισμὸν ἀπειλῇ, τὸ
[1, 29]	ὡς τῷ Σωκράτει, πείθεσθαι δεῖ	τῷ	σημαίνοντι ὡς στρατηγῷ. Τί οὖν;
[1, 23]	ἔγγονα φιλοστοργία; διὰ τί ἀποσυμβουλεύεις	τῷ	σοφῷ τεκνοτροφεῖν; τί φοβῇ μὴ
[1, 16]	ὥσπερ οἱ στρατιῶται ἕτοιμοί εἰσι	τῷ	στρατηγῷ ὑποδεδεμένοι ἐνδεδυμένοι ὡπλισμένοι, εἰ
[1, 7]	ἐρωτήσει ἢ τῇ ἀποκρίσει ἢ	τῷ	συλλελογίσθαι ἤ τινι ἄλλῳ τοιούτῳ
[1, 28]	πιστῷ, τῷ αἰδήμονι, τῷ ἀσφαλεῖ,	τῷ	συνετῷ. ποῦ οὖν τὸ μέγα
[1, 29]	κρίνω ψεῦδος εἶναι’ τί ἐγεγόνει	τῷ	συνημμένῳ; τίς ἐνθάδε κρίνεται, τίς
[1, 29]	δὲ σημήνῃ τὸ ἀνακλητικὸν ὡς	τῷ	Σωκράτει, πείθεσθαι δεῖ τῷ σημαίνοντι
[1, 29]	κώνειόν τις δῷ τῷ σωματίῳ	τῷ	Σωκράτους κἀκεῖνο ἀποψυγῇ; ταῦτά σοι
[1, 1]	ἐπιμελεῖσθαι καὶ πολλοῖς προσδεδέσθαι καὶ	τῷ	σώματι καὶ τῇ κτήσει καὶ
[1, 29]	οὗ λόγος αἱρῇ συνεῖναί με	τῷ	σωματίῳ· ὅταν δὲ μὴ αἱρῇ,
[1, 29]	δεσμωτήριον καὶ κώνειόν τις δῷ	τῷ	σωματίῳ τῷ Σωκράτους κἀκεῖνο ἀποψυγῇ;
[1, 2]	ἢ δῆλον ὅτι εὐθὺς ἅμα	τῷ	τὴν παρασκευὴν ἔχειν ἀπαντᾷ καὶ
[1, 26]	Ταῦτα ἐκείνῳ μόνῳ λέγειν ἔξεστι	τῷ	τοιαύτην ἐπιβολὴν ἐνηνοχότι. εἰ δέ
[1, 17]	εἷς. ὁρᾷς ὅτι ἐν τούτῳ	τῷ	τόπῳ τὸ προαιρετικὸν ἔχεις ἀκώλυτον
[1, 7]	ἀκόλουθον. τίνος ἕνεκα; ἵν´ ἐν	τῷ	τόπῳ τούτῳ μὴ παρὰ τὸ
[1, 29]	ἂν λέγῃ τραχηλοκοπήσω σε’ λέγω	τῷ	τραχήλῳ ἀπειλεῖ’ ἂν λέγῃ εἰς
[1, 24]	μέμνησο, ὅτι τραγῳδῷ προσέρχῃ, οὐ	τῷ	ὑποκριτῇ, ἀλλ´ αὐτῷ τῷ Οἰδίποδι.
[1, 28]	τίνες δὲ λέγονται οἱ παντὶ	τῷ	φαινομένῳ ἀκολουθοῦντες; (Μαινόμενοι. (Ἡμεῖς οὖν
[1, 28]	δεικνύῃς, τίνι ἔχει ἀκολουθῆσαι ἢ	τῷ	φαινομένῳ; οὐδενί. τί οὖν χαλεπαίνεις
[1, 26]	τοὺς γονεῖς τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ	τῷ	φιλοσοφεῖν τὰ τέκνα. οὐκοῦν ἁμαρτάνω,
[1, 8]	τοῦτο οὐδενὶ μᾶλλον προσήκει ἢ	τῷ	φιλοσόφῳ ἐμπείρως ποιεῖν. εἴπερ γὰρ
[1, 11]	(Οὐδαμῶς. (Μὴ τοίνυν μάχην ἔχει	τῷ	φιλοστόργῳ τὸ εὐλόγιστον; (Οὐ δοκεῖ
[1, 28]	τε. ὅταν οὖν τις συγκατατίθηται	τῷ	ψεύδει, ἴσθι ὅτι οὐκ ἤθελεν
[1, 20]	τῇ ἀκοῇ· ῥήξας τὸ δηνάριον	τῷ	ψόφῳ προσέχει καὶ οὐχ ἅπαξ
[1, 9]	ἔχουσιν ἐξουσίαν’ ἐμὲ δ´ ἐν	τῷδε	λέγειν ὅτι ἄνθρωποι, ἐκδέξασθε τὸν
[1, 22]	ἐνδέχεται οὖν βλαπτόμενον καὶ ἀποτυγχάνοντα	τῶν	ἀγαθῶν εὐδαιμονεῖν; (Οὐκ ἐνδέχεται. (Καὶ
[1, 11]	οὐ μεγάλη ζημία, τὸ δὲ	τῶν	ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν καὶ
[1, 18]	ἀλλὰ τὴν γνώμην τὴν διακριτικὴν	τῶν	ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν μὴ
[1, 2]	τῆς ἐπιμελείας διὰ τὴν ἀπόγνωσιν	τῶν	ἄκρων ἀφιστάμεθα. ~Πῶς ἄν τις
[1, 16]	καὶ σεμνόν, πόσῳ κάλλιον τοῦ	τῶν	ἀλεκτρυόνων λόφου, πόσῳ μεγαλοπρεπέστερον τῆς
[1, 25]	εἰ καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ πολλὰ	τῶν	ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται τοῖς ἀπείροις;
[1, 24]	ᾖς μεμνημένος τῶν σῶν, οὐδέποτε	τῶν	ἀλλοτρίων ἀντιποιήσῃ. λέγει σοι θὲς
[1, 25]	σὰ τήρει ἐκ παντὸς τρόπου,	τῶν	ἀλλοτρίων μὴ ἐφίεσο. τὸ πιστὸν
[1, 17]	καταμεμαθηκότες μηδ´ ἠκριβωκότες δυνησόμεθά τι	τῶν	ἄλλων ἀκριβῶσαι καὶ καταμαθεῖν; καὶ
[1, 1]	ἡμῖν καὶ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.	Τῶν	ἄλλων δυνάμεων οὐδεμίαν εὑρήσετε αὐτὴν
[1, 11]	Αἰγυπτίων, μὴ ὀρθὰ εἶναι τὰ	τῶν	ἄλλων, εἰ καλῶς ἔχει τὰ
[1, 17]	δοίη τις, ἐκεῖνο ἀπαρκεῖ ὅτι	τῶν	ἄλλων ἐστὶ διακριτικὰ καὶ ἐπισκεπτικὰ
[1, 17]	στῆσαι δυνησόμεθα; ἐνταῦθα οὖν τὸ	τῶν	ἄλλων κριτήριον καὶ δι´ οὗ
[1, 11]	Ἰουδαίων, μὴ καλῶς ἔχειν τὰ	τῶν	ἄλλων. (Πῶς γὰρ οὔ; (Ὅπου
[1, 6]	θορύβου δὲ καὶ βοῆς καὶ	τῶν	ἄλλων χαλεπῶν οὐκ ἀπολαύετε; ἀλλ´
[1, 9]	αὐτὸν αὑτοῦ καὶ τῶν θηρίων	τῶν	ἀλόγων εἶναι χείρονα καὶ δειλότερον,
[1, 4]	οἱ ἁλτῆρες, ἐγὼ τὸ ἀποτέλεσμα	τῶν	ἁλτήρων ἰδεῖν βούλομαι. λάβε τὴν
[1, 18]	πλάνην καὶ ὄψει πῶς ἀφίστανται	τῶν	ἁμαρτημάτων. ἂν δὲ μὴ βλέπωσιν,
[1, 8]	οὐ μόνον ἀσχολία τις ἀπὸ	τῶν	ἀναγκαιοτέρων αὐτὴ προσγένοιτ´ ἄν, ἀλλὰ
[1, 14]	ἄκοντες ποιήσειν τι ἢ πείσεσθαι	τῶν	ἀναγκαίων. ὅμοιός γε ὅρκος οὗτος
[1, 1]	οὐκ ἐποίησεν ὁ θεὸς ταμίαν	τῶν	ἀνέμων, ἀλλὰ τὸν Αἴολον. τί
[1, 12]	καὶ τῶν ἐπὶ γῆς καὶ	τῶν	ἀνθρωπίνων, εἰς κοινὸν δὲ μόνον
[1, 14]	θείων, ὁμοῦ δὲ καὶ περὶ	τῶν	ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἐνθυμεῖσθαι δύνασαι καὶ
[1, 3]	τοῦ τὸν θεὸν πατέρα εἶναι	τῶν	ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ ἑξῆς ἐπέλθοι.
[1, 6]	ἀφορμὰς πρὸς τὸ κοσμῆσαι διὰ	τῶν	ἀποβαινόντων ἐμαυτόν’ οὔ· ἀλλὰ κάθησθε
[1, 6]	ἔτι μοι μέλει μεγαλοψύχῳ ὄντι	τῶν	ἀποβῆναι δυναμένων; τί μ´ ἐκστήσει
[1, 18]	ἀήττητος; ὃν οὐκ ἐξίστησιν οὐδὲν	τῶν	ἀπροαιρέτων. εἶτα λοιπὸν ἑκάστην τῶν
[1, 19]	ὅταν ὑπῇ δόγματα ἀλλόκοτα περὶ	τῶν	ἀπροαιρέτων {π} ὡς ὄντων ἀγαθῶν
[1, 3]	προσέχετε, μή τι τούτων ἀποβῆτε	τῶν	ἀτυχημάτων. ~Περὶ προκοπῆς. Ὁ προκόπτων
[1, 6]	αὐτοῦ τε καὶ τῶν ἔργων	τῶν	αὐτοῦ, καὶ οὐ μόνον θεατήν,
[1, 4]	δ´ ἀπάγεις αὐτὸν τῆς συναισθήσεως	τῶν	αὑτοῦ κακῶν; οὐ θέλεις δεῖξαι
[1, 26]	διὰ τοῦτο ἐκεῖ δύσκολον κρατῆσαι	τῶν	αὑτοῦ φαντασιῶν, ὅπου τὰ ἐκςείοντα
[1, 8]	οὖν μιγνύεις πράγματα ἄλλως ἐπὶ	τῶν	αὐτῶν ἀνθρώπων συνδραμόντα; εἰ δὲ
[1, 13]	Δία πρόγονον, ὥσπερ υἱὸς ἐκ	τῶν	αὐτῶν σπερμάτων γέγονεν καὶ τῆς
[1, 6]	ὀχεύειν καὶ τἆλλ´ ὅσα ἐπιτελεῖ	τῶν	αὑτῶν ἕκαστον, ἡμῖν δ´, οἷς
[1, 29]	οὖν οἱ φιλόσοφοι διδάσκετε καταφρονεῖν	τῶν	βασιλέων; (Μὴ γένοιτο. τίς ἡμῶν
[1, 26]	ἀκολουθῆσαι τοῖς διδασκομένοις, ἐπὶ δὲ	τῶν	βιωτικῶν πολλὰ τὰ περισπῶντα. γελοῖος
[1, 6]	ὄφελος αὐτοῦ; τίς δὲ χρῆσις	τῶν	βραχιόνων τῶν ἐκείνου καὶ τῆς
[1, 4]	πρὸς μόνα χρῆται τὰ προαιρετικά.	τῶν	γὰρ ἀπροαιρέτων ἄν τι ἐκκλίνῃ,
[1, 16]	Δία καὶ τοὺς θεοὺς ἓν	τῶν	γεγονότων ἀπήρκει πρὸς τὸ αἰσθέσθαι
[1, 6]	ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν τε συνορατικὴν	τῶν	γεγονότων ἑκάστῳ καὶ τὸ εὐχάριστον.
[1, 6]	μὲν οὐκ ὄψεται τὴν εὐχρηστίαν	τῶν	γεγονότων, ὁ δ´ οὐκ εὐχαριστήσει
[1, 9]	διὰ τί δὲ φοβηθήσεταί τι	τῶν	γιγνομένων ἐν ἀνθρώποις; ἀλλὰ πρὸς
[1, 26]	ἐγώ τινα οἶδα κλαίοντα Ἐπαφροδίτου	τῶν	γονάτων ἁπτόμενον καὶ λέγοντα ταλαιπωρεῖν·
[1, 11]	παιδίον διὰ τὴν πολλὴν φιλοστοργίαν	τῶν	γονέων ὑμῶν καὶ τῶν περὶ
[1, 1]	γράφῃς τῷ ἑταίρῳ, δεῖ τούτων	τῶν	γραπτέων, ἡ γραμματικὴ ἐρεῖ· πότερον
[1, 16]	ἰδοὺ τὰ σύμβολα’ πάλιν ἐπὶ	τῶν	γυναικῶν ὥσπερ ἐν φωνῇ τι
[1, 12]	ἀλλὰ τῶν μεγάλων καὶ οὐρανίων,	τῶν	δὲ ἐπὶ γῆς μηδενός· τέταρτοι
[1, 6]	τὰ μὲν μὴ συμβῇ τρέμοντες,	τῶν	δὲ συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ πενθοῦντες
[1, 20]	δὲ παντελῶς ἀπήλλακται τῆς ὕλης	τῶν	δερμάτων· διὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν
[1, 9]	ὅθεν ἐληλύθαμεν, ἄφες λυθῆναί ποτε	τῶν	δεσμῶν τούτων τῶν ἐξηρτημένων καὶ
[1, 9]	δραπέται, τίνι πεποιθότες ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται	τῶν	δεσποτῶν; τοῖς ἀγροῖς. ἢ τοῖς
[1, 29]	ταλαιπωρίας. ἐὰν δ´ ἐμαυτὸν ἀπολύσω	τῶν	δεσποτῶν, τοῦτ´ ἔστιν ἐκείνων, δι´
[1, 20]	πολλὴν προσοχὴν εἰσφέρομεν εἰς διάκρισιν	τῶν	διαπλανᾶν δυναμένων, ἐπὶ δὲ ταλαιπώρου
[1, 29]	ἐγκαλείτω μοι. ναί· ἀλλὰ καὶ	τῶν	δογμάτων ἄρχειν θέλω. καὶ τίς
[1, 7]	δύναμιν δοκιμαστικήν τε καὶ διακριτικὴν	τῶν	δοκίμων τε καὶ ἀδοκίμων δραχμῶν;
[1, 2]	ἡγῇ μίαν τινὰ εἶναι κρόκην	τῶν	ἐκ τοῦ χιτῶνος. τί οὖν;
[1, 4]	εἰς οἶκον καὶ μὴ ἀμελεῖν	τῶν	ἐκεῖ· τοῦτο γὰρ ἐφ´ ὃ
[1, 6]	τίς δὲ χρῆσις τῶν βραχιόνων	τῶν	ἐκείνου καὶ τῆς ἄλλης ἀλκῆς
[1, 2]	ἀλόγου κρίσιν οὐ μόνον ταῖς	τῶν	ἐκτὸς ἀξίαις συγχρώμεθα, ἀλλὰ καὶ
[1, 2]	τῶν τοιούτων σκέψιν καὶ τὰς	τῶν	ἐκτὸς ἀξίας συγκαθεὶς καὶ ψηφίζων
[1, 4]	προκοπή; εἴ τις ὑμῶν ἀποστὰς	τῶν	ἐκτὸς ἐπὶ τὴν προαίρεσιν ἐπέστραπται
[1, 15]	ἐστίν, πρὸς δὲ τὴν σὴν	τῶν	ἐκτός ἐστιν, ὅμοιον ἀγρῷ, ὅμοιον
[1, 4]	ἐξαπατηθέντα τινὰ ἔδει μαθεῖν, ὅτι	τῶν	ἐκτὸς καὶ ἀπροαιρέτων οὐδέν ἐστι
[1, 1]	τ´ ἦν εἰς ταῦτα ὑπὸ	τῶν	ἐκτὸς μὴ ἐμποδίζεσθαι; Ἀλλὰ τί
[1, 29]	μάρτυς. ὑπ´ ἐμοῦ. μή τι	τῶν	ἐκτὸς τῆς προαιρέσεως ἀγαθόν ἐστιν
[1, 15]	ἔχειν, Οὐκ ἐπαγγέλλεται, ἔφη, φιλοσοφία	τῶν	ἐκτός τι περιποιήσειν τῷ ἀνθρώπῳ·
[1, 28]	μέλλω κακά, θυμὸς δὲ κρείσσων	τῶν	ἐμῶν βουλευμάτων; ὅτι αὐτὸ τοῦτο,
[1, 9]	γένοιτο. οὐχ οὕτως ἀναίσθητος ἔσομαι	τῶν	ἐμῶν κτημάτων. ἀλλ´ ὅταν τις
[1, 11]	Ἀφικομένου δέ τινος πρὸς αὐτὸν	τῶν	ἐν τέλει πυθόμενος παρ´ αὐτοῦ
[1, 6]	λέγουσι. ~Περὶ προνοίας. Ἀφ´ ἑκάστου	τῶν	ἐν τῷ κόςμῳ γινομένων ῥᾴδιόν
[1, 27]	ἄωρος καὶ ἐπὶ ξένης’ ἄκουσον	τῶν	ἐναντίων λόγων, ἀπόσπασον σεαυτὸν τούτων
[1, 9]	λυθῆναί ποτε τῶν δεσμῶν τούτων	τῶν	ἐξηρτημένων καὶ βαρούντων. ἐνταῦθα λῃσταὶ
[1, 10]	προτέρου ἑαυτοῦ βίου καὶ περὶ	τῶν	ἑξῆς ἐπαγγελλόμενος, ὅτι ἄλλο οὐδὲν
[1, 29]	δέδοικα; τὸν τίνων ὄντα κύριον;	τῶν	ἐπ´ ἐμοί; οὐδὲ εἷς ἐστιν.
[1, 16]	θεασώμεθα. μή τι ἀχρηστότερον τριχῶν	τῶν	ἐπὶ γενείου; τί οὖν; οὐ
[1, 29]	χρείαν γὰρ ἔχει κόσμου τοιούτου,	τῶν	ἐπὶ γῆς ἀναστρεφομένων τοιούτων. ἐὰν
[1, 12]	μηδενός· τέταρτοι δ´ οἱ καὶ	τῶν	ἐπὶ γῆς καὶ τῶν ἀνθρωπίνων,
[1, 11]	φύσιν καταμαθὼν τούτῳ προσχρώμενος διακρινεῖς	τῶν	ἐπὶ μέρους ἕκαστον. Ἐπὶ δὲ
[1, 12]	σοί, μόνον δ´ ὑπεύθυνον ἀπέφηναν	τῶν	ἐπὶ σοί; γονέων ἕνεκα ἀνυπεύθυνον
[1, 14]	καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία μεταβολὴ	τῶν	ἐπιγείων θεωρεῖται; ἀλλὰ τὰ φυτὰ
[1, 2]	συγκαθεὶς καὶ ψηφίζων ἐγγύς ἐστι	τῶν	ἐπιλελησμένων τοῦ ἰδίου προσώπου. τί
[1, 6]	μὴν ἐξ αὐτῆς τῆς κατασκευῆς	τῶν	ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι τεχνίτου
[1, 8]	κατὰ τοσούτους καὶ τὰ εἴδη	τῶν	ἐπιχειρημάτων τε καὶ ἐνθυμημάτων ἐν
[1, 19]	θεῶν τε, ὁρᾷς ὅτι τούτων	τῶν	ἔργων καὶ τῶν προσηγοριῶν οὐ
[1, 6]	θεατὴν εἰσήγαγεν αὐτοῦ τε καὶ	τῶν	ἔργων τῶν αὐτοῦ, καὶ οὐ
[1, 1]	~Περὶ	τῶν	ἐφ´ ἡμῖν καὶ οὐκ ἐφ´
[1, 11]	γ´ ἕνεκα μᾶλλον ἂν ὑπὸ	τῶν	ἐχθρῶν, εἰ δυνατὸν ἦν, φιλοστοργεῖσθαι
[1, 14]	θείας διοικήσεως καὶ περὶ ἑκάστου	τῶν	θείων, ὁμοῦ δὲ καὶ περὶ
[1, 9]	ἔστιν ἄνθρωπος ταῖς ἀληθείαις συγγενὴς	τῶν	θεῶν. ἡμεῖς οὖν ὡς κοιλίαι,
[1, 3]	ἐστι τῶν τ´ ἀνθρώπων καὶ	τῶν	θεῶν, οἶμαι ὅτι οὐδὲν ἀγεννὲς
[1, 13]	τῶν νεκρῶν, εἰς δὲ τοὺς	τῶν	θεῶν οὐ βλέπεις; ~Ὅτι πάντας
[1, 12]	γε τὸν λόγον οὐδὲν χείρων	τῶν	θεῶν οὐδὲ μικρότερος· λόγου γὰρ
[1, 17]	τὰ μέλλοντα καὶ σημαινόμενα ὑπὸ	τῶν	θεῶν, οὐδὲ τῶν σπλάγχνων δι´
[1, 9]	ἔδει τὸν πεπεισμένον ὅτι ἐστὶ	τῶν	θεῶν συγγενής; Ἄν μοι λέγητε’
[1, 9]	μὴ ἐπιμελεῖσθαι αὐτὸν αὑτοῦ καὶ	τῶν	θηρίων τῶν ἀλόγων εἶναι χείρονα
[1, 25]	ἵνα ἴδῃ; εἴ τις ἀπείρῳ	τῶν	ἰατρικῶν τοῦτο εἶπεν, οὐκ ἂν
[1, 19]	λογικοῦ ζῴου κατεσκεύασεν, ἵνα μηδενὸς	τῶν	ἰδίων ἀγαθῶν δύνηται τυγχάνειν, ἂν
[1, 27]	βοήθημα; τὸ ἐναντίον ἔθος. ἀκούεις	τῶν	ἰδιωτῶν λεγόντων τάλας ἐκεῖνος, ἀπέθανεν·
[1, 29]	σωμάτιον ἀπαχθῇ καὶ συρῇ ὑπὸ	τῶν	ἰσχυροτέρων εἰς δεσμωτήριον καὶ κώνειόν
[1, 29]	αὐτὰ ἔμαθες; ἐγώ τινα οἶμαι	τῶν	καθημένων ἐνταῦθα ὠδίνειν αὐτὸν ἐφ´
[1, 19]	τινα δαίμονα ἀγορασθεὶς ὑπό τινος	τῶν	Καισαριανῶν τοῦ Καίσαρος σκυτεὺς ἐγένετο.
[1, 11]	τὸ δὲ τῶν ἀγαθῶν καὶ	τῶν	κακῶν καὶ τῶν κατὰ φύσιν
[1, 18]	τὴν διακριτικὴν τῶν ἀγαθῶν καὶ	τῶν	κακῶν μὴ ἀπολλύναι; κἂν οὕτως
[1, 26]	πιστεύομεν, ψόγον πιστεύομεν, ἐπίκρισιν περὶ	τῶν	καλῶς ἢ κακῶς γινομένων; κἄν
[1, 2]	ἐκτὸς ἀξίαις συγχρώμεθα, ἀλλὰ καὶ	τῶν	κατὰ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ ἕκαστος.
[1, 11]	ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν καὶ	τῶν	κατὰ φύσιν καὶ παρὰ φύσιν
[1, 11]	(Τὴν ἁφήν. (Οὐκοῦν, ἐπειδὴ περὶ	τῶν	κατὰ φύσιν καὶ τῶν ὀρθῶς
[1, 11]	ἕξεις ἢ ὅπως τὸ κριτήριον	τῶν	κατὰ φύσιν καταμαθὼν τούτῳ προσχρώμενος
[1, 5]	γένοιτο, εἰ μὴ καὶ τὴν	τῶν	κιναίδων, καθ´ ἣν πᾶν τὸ
[1, 26]	δύνασαι, ἄφες με μαθεῖν παρὰ	τῶν	λεγόντων εἰδέναι. ἐπεὶ τί δοκεῖς;
[1, 16]	λόφου, πόσῳ μεγαλοπρεπέστερον τῆς χαίτης	τῶν	λεόντων. διὰ τοῦτο ἔδει σῴζειν
[1, 18]	οὐ τὴν ὄψιν τὴν διακριτικὴν	τῶν	λευκῶν καὶ μελάνων, ἀλλὰ τὴν
[1, 7]	τὸ ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ τῆς συγχωρήσεως	τῶν	λημμάτων ἀπέστημεν. δεῖ οὖν καὶ
[1, 7]	δεῖ οὖν καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	λημμάτων ἱστορῆσαι καὶ τὴν τοιαύτην
[1, 10]	ἤθελον αὐτὸν νῦν παραστὰς ὑπομνῆσαι	τῶν	λόγων, οὓς ἔλεγεν παρερχόμενος, καὶ
[1, 21]	ὅτι μαίνονται; τί οὖν; ὑπὸ	τῶν	μαινομένων θαυμάζεσθαι θέλεις; ~Περὶ τῶν
[1, 11]	δοκεῖ μοι. (Εἰ δὲ μή,	τῶν	μαχομένων ἀνάγκη θατέρου κατὰ φύσιν
[1, 5]	ἐπινεύειν τοῖς ἐναργέσι μηδ´ ἀπὸ	τῶν	μαχομένων ἀφίστασθαι. οἱ δὲ πολλοὶ
[1, 9]	ἡ συγγένεια ἢ ἄλλον τινὰ	τῶν	μέγα δυναμένων ἐν Ῥώμῃ ἱκανὴ
[1, 15]	κατὰ φύσιν ἔχοιμι, Οὐδέν, ἔφη,	τῶν	μεγάλων ἄφνω γίνεται, ὅπου γε
[1, 12]	καὶ εἶναι καὶ προνοεῖν, ἀλλὰ	τῶν	μεγάλων καὶ οὐρανίων, τῶν δὲ
[1, 18]	εἰ γὰρ μεγίστη βλάβη ἡ	τῶν	μεγίστων ἀπώλειά ἐστιν, μέγιστον δ´
[1, 18]	τὸν πεπλανημένον καὶ ἐξηπατημένον περὶ	τῶν	μεγίστων καὶ ἀποτετυφλωμένον οὐ τὴν
[1, 28]	ὅτι πεπλάνηται ἡ ταλαίπωρος περὶ	τῶν	μεγίστων καὶ ἔχις ἀντὶ ἀνθρώπου
[1, 1]	γραμματικὴ οὐκ ἐρεῖ. καὶ περὶ	τῶν	μελῶν ὡσαύτως ἡ μουσική· πότερον
[1, 7]	ἐμοὶ δείκνυε. ~Περὶ τῆς χρείας	τῶν	μεταπιπτόντων καὶ ὑποθετικῶν καὶ τῶν
[1, 18]	νὴ τοὺς θεοὺς μελετᾶν ἐπὶ	τῶν	μικρῶν καὶ ἀπ´ ἐκείνων ἀρχομένους
[1, 12]	Διὸς διατεταγμένοις, ἃ ἐκεῖνος μετὰ	τῶν	Μοιρῶν παρουσῶν καὶ ἐπικλωθουσῶν σου
[1, 13]	τοὺς ταλαιπώρους τούτους νόμους τοὺς	τῶν	νεκρῶν, εἰς δὲ τοὺς τῶν
[1, 9]	τοῦ παιδευτοῦ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς	τῶν	νέων. νῦν δὲ τί γίνεται;
[1, 20]	καὶ τί ἐστι φύσις ἡ	τῶν	ὅλων; ἤδη μακρόν. ἂν οὖν
[1, 12]	τὰς τοιαύτας ἐναντιότητας ὑπὲρ συμφωνίας	τῶν	ὅλων ἡμῶν θ´ ἑκάστῳ σῶμα
[1, 7]	τῶν μεταπιπτόντων καὶ ὑποθετικῶν καὶ	τῶν	ὁμοίων. Ἡ περὶ τοὺς μεταπίπτοντας
[1, 17]	Ξενοφῶν, ὅτι ἤρχετο ἀπὸ τῆς	τῶν	ὀνομάτων ἐπισκέψεως, τί σημαίνει ἕκαστον;
[1, 17]	γεγραφὼς ὅτι ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ	τῶν	ὀνομάτων ἐπίσκεψις’ Σωκράτης δ´ οὐ
[1, 8]	καί τινα καὶ εὐπρέπειαν ἀπὸ	τῶν	ὀνομάτων προσλάβοι. ὅτι καὶ ἐν
[1, 22]	φύσει καὶ λοιπὸν διελεῖν, ὅτι	τῶν	ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἐφ´
[1, 16]	καὶ περὶ τῶν προβάτων καὶ	τῶν	ὄνων, πῶς ἐνδύσηται καὶ πῶς
[1, 11]	περὶ τῶν κατὰ φύσιν καὶ	τῶν	ὀρθῶς ἢ οὐκ ὀρθῶς γινομένων
[1, 11]	τοῦ σώματος. ὡσαύτως δὲ καὶ	τῶν	ὀρθῶς πραττομένων ταὐτὸν τοῦτο αἴτιον
[1, 29]	ἐπ´ ἐμοί; οὐδὲ εἷς ἐστιν.	τῶν	οὐκ ἐπ´ ἐμοί; καὶ τί
[1, 11]	αὐτὸ ἢ ἐν ταῖς χερσὶν	τῶν	οὔτε στεργόντων οὔτε κηδομένων ἀποθανεῖν;
[1, 24]	ἡ θύρα ἤνοικται. μὴ γίνου	τῶν	παιδίων δειλότερος, ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνα,
[1, 7]	ἀλλ´ ὅτι οὐ συμβαίνει διὰ	τῶν	παρακεχωρημένων’ ἀλλ´ οὐδὲ τοῦτο δίδοται.
[1, 29]	καὶ δικαίου; Ὦ πολλῆς ἀδικίας	τῶν	πεπαιδευμένων. ταῦτα οὖν ἔμαθες ἐνταῦθα;
[1, 11]	φιλοστοργίαν τῶν γονέων ὑμῶν καὶ	τῶν	περὶ αὐτὸ ἢ ἐν ταῖς
[1, 12]	ἄμεινον) ἀλλ´ ἵνα οὕτως ἐχόντων	τῶν	περὶ ἡμᾶς ὡς ἔχει καὶ
[1, 18]	τῶν ἀπροαιρέτων. εἶτα λοιπὸν ἑκάστην	τῶν	περιστάσεων ἐπερχόμενος καταμανθάνω ὡς ἐπὶ
[1, 27]	γυμνασίαν καὶ τριβήν, πρὸς τὰς	τῶν	πραγμάτων πιθανότητας τὰς προλήψεις ἐναργεῖς
[1, 27]	προσάγωμεν τὴν βοήθειαν· εἰ αἱ	τῶν	πραγμάτων πιθανότητες, καθ´ ἃς φαίνεταί
[1, 28]	ψεῦδος ἀληθές. ἄγε ἐπὶ δὲ	τῶν	πράξεων τί ἔχομεν τοιοῦτον οἷον
[1, 16]	αὑτῶν μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ	τῶν	προβάτων καὶ τῶν ὄνων, πῶς
[1, 9]	ἁπλῶς ὅθεν σου τὸ γένος	τῶν	προγόνων εἰς σὲ κατελήλυθεν ἐντεῦθέν
[1, 22]	τῶν μαινομένων θαυμάζεσθαι θέλεις; ~Περὶ	τῶν	προλήψεων. Προλήψεις κοιναὶ πᾶσιν ἀνθρώποις
[1, 22]	μάχη γίνεται; περὶ τὴν ἐφαρμογὴν	τῶν	προλήψεων ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις,
[1, 19]	ὅτι τούτων τῶν ἔργων καὶ	τῶν	προσηγοριῶν οὐ δύναται τυχεῖν, ἂν
[1, 3]	ἀλλὰ ἔχεις τι καὶ κρεῖσσον	τῶν	σαρκιδίων. τί οὖν ἀφεὶς ἐκεῖνο
[1, 11]	καταγελῶσιν, εἴπερ ἄρα θέλεις ἐπίσκεψιν	τῶν	σαυτοῦ δογμάτων ποιεῖσθαι. τοῦτο δ´
[1, 11]	δ´ ἂν οὕτως στερχθῆναι ὑπὸ	τῶν	σαυτοῦ, ὥστε διὰ τὴν ἄγαν
[1, 7]	τοῖς ἀποδεικνύουσι παρακολουθήσειν μηδ´ ὑπὸ	τῶν	σοφιζομένων διαπλανηθήσεσθαι ὡς ἀποδεικνυόντων; οὐκοῦν
[1, 17]	σημαινόμενα ὑπὸ τῶν θεῶν, οὐδὲ	τῶν	σπλάγχνων δι´ αὐτά, ἀλλ´ ὅτι
[1, 29]	νῦν, ἀλλὰ γέμει τὰ βιβλία	τῶν	Στωικῶν λογαρίων. τί οὖν τὸ
[1, 25]	τῆς θεωρίας κάθισον εἰς τοὺς	τῶν	συγκλητικῶν τόπους καὶ ἡλιάζου. καθόλου
[1, 7]	ἀποδεικνυόντων; οὐκοῦν ἐλήλυθεν ἡμῖν περὶ	τῶν	συναγόντων λόγων καὶ τρόπων πραγματεία
[1, 24]	καὶ νῦν ἂν ᾖς μεμνημένος	τῶν	σῶν, οὐδέποτε τῶν ἀλλοτρίων ἀντιποιήσῃ.
[1, 3]	καὶ ὁ θεὸς πατήρ ἐστι	τῶν	τ´ ἀνθρώπων καὶ τῶν θεῶν,
[1, 11]	οὔτε πόνος οὔτε ἄλλο τι	τῶν	τοιούτων αἴτιόν ἐστι τοῦ πράττειν
[1, 13]	θεοῖς; (Πῶς οὖν τις ἀνάσχηται	τῶν	τοιούτων; (Ἀνδράποδον, οὐκ ἀνέξῃ τοῦ
[1, 2]	γὰρ ἅπαξ εἰς τὴν περὶ	τῶν	τοιούτων σκέψιν καὶ τὰς τῶν
[1, 7]	ὁμολογεῖν, ὅτι ἐπίσκεψίν τινα ποιητέον	τῶν	τόπων τούτων, περὶ οὓς μάλιστα
[1, 18]	ἃς οἱ πολλοὶ τῶν φ-	των	τούτους οὖν τοὺς καταράτους καὶ
[1, 29]	μὴ θαυμάσῃ. τὰ γὰρ περὶ	τῶν	ὑλῶν δόγματα ὀρθὰ μὲν ὄντα
[1, 14]	ἄν τις πεισθείη, ὅτι ἕκαστον	τῶν	ὑπ´ αὐτοῦ πραττομένων ἐφορᾶται ὑπὸ
[1, 14]	μηδ´ ἐγκαλέσειν μηδὲ μέμψεσθαί τινι	τῶν	ὑπ´ ἐκείνου δεδομένων μηδ´ ἄκοντες
[1, 30]	περιστάσεσιν. Ὅταν εἰσίῃς πρός τινα	τῶν	ὑπερεχόντων, μέμνησο ὅτι καὶ ἄλλος
[1, 7]	Καὶ τὸ αὐτὸ ἐπί τε	τῶν	ὑποθέσεων καὶ τῶν ὑποθετικῶν λόγων.
[1, 7]	ἐπί τε τῶν ὑποθέσεων καὶ	τῶν	ὑποθετικῶν λόγων. ἀναγκαῖον γὰρ ἔστιν
[1, 25]	ἔρχου. ἔρχομαι. ὡς γὰρ ἐπὶ	τῶν	ὑποθετικῶν λόγων ἀναστρεφόμεθα, οὕτως δεῖ
[1, 18]	φωνὰς ταύτας ἃς οἱ πολλοὶ	τῶν	φ- των τούτους οὖν τοὺς
[1, 3]	καὶ πρὸς ἀσφάλειαν τῆς χρήσεως	τῶν	φαντασιῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ´ ἀγεννὲς
[1, 11]	εἴπερ ὑγιές ἐστι τὸ ὑπὸ	τῶν	φιλοσόφων λεγόμενον, ὅτι οὐκ ἔξω
[1, 18]	Εἰ ἀληθές ἐστι τὸ ὑπὸ	τῶν	φιλοσόφων λεγόμενον ὅτι πᾶσιν ἀνθρώποις
[1, 20]	αὐτὸς μὲν ὁ προηγούμενος λόγος	τῶν	φιλοσόφων λίαν ἐστὶν ὀλίγος. εἰ
[1, 22]	ταῦτα μωρά ἐστιν. σὺ παρὰ	τῶν	φιλοσόφων μανθάνεις συλλογισμόν, τί δέ
[1, 4]	προκοπῆς. Ὁ προκόπτων μεμαθηκὼς παρὰ	τῶν	φιλοσόφων ὅτι ἡ μὲν ὄρεξις
[1, 9]	θεοῦ καὶ ἀνθρώπων λεγόμενα ὑπὸ	τῶν	φιλοσόφων, τί ἄλλο ἀπολείπεται τοῖς
[1, 29]	ὅλως μεμέληκεν αὐτῷ εἰδέναι περὶ	τῶν	φιλοσόφων τί λέγουσιν ἢ τί
[1, 25]	προλήψεις, φέρε τὰς ἀποδείξεις τὰς	τῶν	φιλοσόφων, φέρε ἃ πολλάκις ἤκουσας,
[1, 27]	ἐναντίων λόγων, ἀπόσπασον σεαυτὸν τούτων	τῶν	φωνῶν, ἀντίθες τῷ ἔθει τὸ
[1, 26]	οὐ γὰρ ῥᾴδιον ἄρχεσθαι ἀπὸ	τῶν	χαλεπωτέρων. καὶ τοῦτον ἀπολογισμὸν ἔδει
[1, 4]	ἄλλο ἐστὶν ἢ τὸ πολλὰ	τῶν	Χρυσίππου νοεῖν. νῦν δ´ ἄλλο
[1, 11]	ἔφη. (Καὶ μὴν τὸ μὲν	τῶν	χρωμάτων καὶ ὀσμῶν, ἔτι δὲ
[1, 12]	ἄθλιος, εἰ κατέμυες, προσαγόντων σοι	τῶν	χρωμάτων· ὅτι δὲ μεγαλοψυχίαν ἔχων